ပန်းရိုင်း ရေးသည် ရွှေရည်ဝင်းထိန် ဘဝ ရှေ့တက်လမ်း အတွက် ရန်ကုန်မြို့ကို လာခဲ့သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်အတွက် ဧရာမ စွန့်စားခန်းကြီး တခု ဖြစ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်သည် အဖေနဲ့ အမေ အတန်တန် တားတဲ့ကြားက ကြီးပွားတိုးးတက်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ အမေ့ဖက်က ဆွေမျိ…
ဟိတ်ကောာင် … မင်း စွဲစွဲကို မကြိက်ဘူးလား”“ဟာကွာ မကြိုက်ပါဘူး … ငါတို့က မောင်နှမလိုနေတာ”“ငါ ကြိုက်တယ်ကွာ ပြောပေးမလား”“မင်းဟာမင်းပြော” သက်နိုင်ကို ကျနော် ဘုပြောပြောလိုက်တယ်။ ဒီကောင်က စွဲစွဲကို ကြိတ်ကြိုက်နေတာ။ စွဲစွဲမှ စွဲစွဲ။ စွဲစွဲက အေခန်းက။ ကျနော်တို့က စီခန်းက။ စွဲစွဲက စာအရမ်းတော်တာ။…
လွန်ခဲ့သော…၄..နှစ်က….။ တောက်..မင်းတော်တော်မိုက်ရိုင်းတဲ့မိန်းမပဲ…။ငါတစ်သက်လုံးအထင်ကြီးခဲ့တာတွေ…လေးစားပေးခဲ့တာတွေ..ဘာမှမပက်သက်တော့ပေမဲ့၊တစ်ချိန်တုန်းက….၂နှစ်ခွဲတိတိချစ်ခဲ့ပြီး…၆လတိတိပေါင်းခဲ့ဖူးတာတွေနဲ့..ငါ…မင်းကို…..မင်းမို့ပြောထွက်ရက်တယ်ကွာ..အေးလေ…မင်းကဒီအချိန်မှာပြောအားရှိပြီပေါ့ကွာ…။ရပါတယ်…သန္တာ…ရပါတယ်…။မင်းသိအောင်တစ်ခုတော့ပြောလိုက်မယ်….မှတ်ထား….မှတ်သွားလိုက်…။ငါလမ်းဘေးကကောင်မဟုတ်ဘူးကွ…ကြောင်ကြာကြာရေမငုတ်ပါဘူး..။နောင်တစ်ချိန်မင်းနဲ့ငါ…ပြန်ဆုံခဲ့ရင်..ခုမင်းမျက်နှာအပေါ်က…အပြုံး…အေးခုလိုပဲ..ပြုံးနိုင်ပါစေ..။မင်းနဲ့ငါ…ပြန်ဆုံချင်ပါသေးတယ်..သန္တာ..ပြန်ဆုံချင်ပါသေးတယ်..။ လက်ရှိ..၂၀၁၂…။ “ဟန်နီလား”…..”အင်း.ဟုတ်တယ်”..”ကိုခုပဲပြန်ရောက်တာ.လေ..။မဟုတ်ဘူး…ကိုမေးလ်လှမ်းပို့ထားလိုက်သေးတယ်လေ…မရဘူးလား..။မနေ့ညကမှ…ကိုသေသေချာချာကို..ပို့ပေးထားတာ…။အင်း…ကိုညနေလာကြိုမယ်လေ…အလုပ်ကို…ဟုတ်လား…။စိတ်မကောက်ပါနဲ့..ချစ်ရယ်…ညနေကျရင်.ဟန်နီကြိုက်တဲ့…ကြေးအိုးသွားသောက်မယ်လေ…နော်..။အင်း..အင်း..အာဘွား..နော်..အရမ်းချစ်တယ်သိလား”.။ “ဟွန့်…ကိုကဘယ်တော့မှ..ကြိုမပြောဘူး..အမြဲအဲလိုပဲ..၊ဘာလဲ..ဘယ်သူတွေလာကြိုခိုင်းလို့လဲ..”ချစ်သူလေးက..မျက်နှာလေး..စူပုပွပွ..လုပ်ရင်း…မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောလာသည်..။ကျော်ခန့်…အသာယာပင်ပြုံးလိုက်မိသည်…။“မဟုတ်ပါဘူး..ဟန်နီရယ်.မာမီတို့လာကြိုတာပါ။..ကိုတို့အလုပ်က..သိတဲ့အတိုင်းပဲ…ဘယ်တော့မှ..ကြိုပြောလို့မှ..မရတာ.” “ခုတောင်…မန်နေဂျာကို…ငါရောက်နေတာ..၂ လခွဲရှိနေပြီနော်…မင်း…ခု..ငါအောက်သွေးတွေအရမ်းတိုးနေပြီ…မင်းဘယ်လိုတာဝန်ယူမှာလဲ..ပြောလိုက်မှ..၊ဒီကောင်..မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့..လွှတ်လိုက်တာ..ဟန်နီရဲ့..”“ကိုနော်….သူဒါပဲ.တွေးနေ…”ဟန်နီစံ….အရမ်းချစ်စရာကောင်းသည့်ချစ်သူလေး၊….မျက်နှာလေး…ရဲကနဲဖြစ်သွားရင်း..သူ့လက်မောင်းကို..လက်သည်း..ချွန်လေးများဖြင့်..အသာဆွဲဆိတ်သည်..။သူချစ်သူလေးကို..စချင်လာသဖြင့်…“ဟာ…ဒါဆို..ဟန်နီက…မတွေးဘူးပေါ့…၊..g talk မှာ..skype..မှာကျတော့..ကို့ကိုရော…ကို့ညီလေးကိုရော..လွမ်းလှပြီဆိုတာ..ဘယ်သူလဲ..ကဲပြော..”နဂိုကမှ..ပန်းဆီရောင်သမ်းနေသော..မျက်နှာလေးမှာ..ပိုပြီးစတော်ဘယ်ရီရောင်..ဆန်ဆန်.ရင့်သွားရင်း..“ဟာ…ကို..ကလည်း.ကွာ…ဆိုင်ကြီးမှာ..သူများတွေကြားသွားဦးမယ်..”..ဟု..အရှက်သည်းစွာ..ဆိုလာသဖြင့်..သူ့မှာ..ရင်ထဲမှာ..လျှပ်စစ်ဓါတ်တစ်ခု.ဖြတ်စီးသွားလိုက်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူဒီကောင်မလေးကို..တစ်ကယ်ချစ်ပါသည်..။ဟုတ်ပါသည်…အတိုင်းအဆမရှိကို..ချစ်မိပါသည်..။ဘယ်တော့မှ..နောက်ထပ်ဖြစ်မလာနိုင်တော့ဟု..ထင်ခဲ့သောအချစ်တစ်ခု.၊ဒီကောင်မလေးနဲ့စတွေ့စဉ်အချိန်ကထဲက…ယခင်က..အထင်အမြင်များ..မှားယွင်းသွားခဲ့ကြောင်း..သူရင်ခုန်စွာလက်ခံခဲ့မိသည်။ဘဝတွင်..တစ်ချိန်က..အမဲစက်ရှိခဲ့ဖူးသော..သူလိုလူကို..မည်သည့့်အပြစ်တင်ခြင်းများ..အနိုင်ယူဗိုလ်ကျခြင်းများ..ကင်းစင်စွာဖြင့်..ကလေးငယ်တစ်ယောက်လို..အမြဲဖြူစင်စွာဖြင့်..ဘဝတစ်ခုလုံး..လက်မထပ်ရသေးပဲ..ရဲရဲရင့်ရင့်…ပုံအပ်ပေးခဲ့သော..ချစ်သူလေးမို့လည်း..သူအတိုင်းဆမရှိ..မြတ်နိုးမိပါသည်။ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းသော..ချစ်သူလေးနှင့်ဆုံဆည်းပေးခဲ့သော…ကံတရားကိုလည်း..သူကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ဟုတ်သည်လေ…ကံဆိုတာ..ထူးဆန်းတဲ့အရာမဟုတ်လား..။သူကတော့…သူ့လောက်ကံကောင်းသူမရှိဟုသာ..ယူဆနေခဲ့သည်..။ဒါပေမဲ့…ကံဆိုတာဘယ်သူမြင်နိုင်မှာမို့လို့လည်း..။ “အား….ကို..တော်တော့ကွာနော်…ဟန်နီမခံနိုင်တော့ဘူး…ချစ်ပေးတော့ကွာနော်…”ဒီနေ့..ချစ်သူလေး.ကိုခွင့်ယူခိုင်းလိုက်သည်။ဟုတ်သည်လေ…သူ့မှာအချိန်က..သိပ်မရ..အလုပ်က…၃ ပတ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်..ဆိုပေမဲ့..သူတို့လို..service engineer..တွေအဖို့က.အရေးကြီးလာလျှင်ကြီးလာသလို..ငြင်းဆန်ခွင့်မရှိ..။ငြင်းလည်း..မငြင်းရက်…။အလုပ်က..လည်း.တော်ရုံဖြင့်မခေါ်ပါ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..ရသမျှအချိန်လေးကို..ချစ်သူလေးကိုသာ..သူပေးဆပ်ချင်သည်လေ..။“ကို..တော်ပြီလို့…အရမ်းယားလာပြီ..မခံနိုင်တော့ဘူးကိုရဲ့”ချစ်သူလေးက..အေးစက်သော…ဟိုတယ်အဲကွန်းခန်းထဲမှာ..သူ့ကို..ချွေးလေးများပြန်ကာ..ပြောလာသဖြင့်..သူလည်း..ချစ်သူလေး..ပေါင်ကြားထဲ…ရေငုပ်နေရာမှ..ထပြီး… “အင်း..ဒါဆိုဟန်နီ..ပေါင်လေး..ကားလိုက်နော်..”သူ..ချစ်သူလေးဧ။်…မလိုင်နှစ်ရောင်..ပေါင်လေး.၂ ခုကြားထဲဝင်ပြီး..နေရာယူရင်း..ညီလေးဧ။်.ထိပ်ဖူးနှင့်..အသာ..ပန်းပွင့်လေးဧ။်..ပွင့်လွှာဖတ်လေး…၂ခုကြား..အသာယာပွတ်ဆွဲလိုက်သည်..။မဟုတ်လျှင်..ဝတ်ရည်လေးများမထွက်ပဲ..ချစ်သူလေးပွန်းရှသွားမှာကို..စိုးရိမ်မိသည်လေ..။“အင်း…အင်း…အ..အ…ကို..ထည့်တော့လေ…ကွာ..”“အင်းပါ…မီးနာသွားမှာစိုးလို့ပါ..”“ရတယ်..ကို..ထည့်တော့…”မီးစိမ်းပြပြီဆိုမှတော့…သူ..အသာပင်.တံချူကို…ပန်းပွင့်လေးဧ။်..ဝတ်ရည်.လှိုင်ခေါင်းလေး…ထဲ..နှစ်သွင်းလိုက်သည်..။“အားကောင်းတယ်ကွာ….ကို..ရာ..ကိုညီလေးက..ပိုများကြီးလာသလား…မသိဘူး၊ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ”“အား…အဲလိုမွှေရင်ပိုထိတယ်ကွာ….ကိုက..အရမ်းချစ်တတ်တာပဲ..ကွာ”သူအသာလေး..ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း.၁ဝချက်.၁၅ချက်လောက်လုပ်ရင်း..တစ်ဝက်လောက်အရောက်…ဆတ်ကနဲဖိသွင်းလိုက်သည်.။“အ…ရှီး…ကိုရာ…ရင်ခေါင်းထဲရောက်သွားသလားပဲ…ကွာ”“ရှီး…ရှီး…ကောင်းတယ်…ကိုရယ်ဆောင့်ပေးပါ…ဆောင့်..ဆောင့်…အ…အ…”ဟု..မြည်တမ်းရင်း…ချစ်သူလေးပြီးသွားပြီဟု…သူသိလိုက်သည်..။ခေတ္တအရှိန်ကိုအသာ..ချပေးကာ..အသာပင်သူ..ဝတ်ရည်များစိုရွှဲနေသာ..လှိုင်ခေါင်းလေးအတွင်း..ညီတော်မောင်ကို..စိမ်ထားရင်း…သူစို့လွန်းသဖြင့်..ပန်းသွေးရောင်မှ..ပတ္တမြားညိုရောင်ပေါက်ကာစ..ပြုနေပြီဖြစ်သော…နို့သီးထိပ်ခေါင်းလေးကို…အသာလျှာလေးဖြင့်မွှေနောက်ကစားနေလိုက်သည်..။ “ကောင်းလိုက်တာ…ကိုရာ..ကိုမပြီးသေးဘူးမှတ်လား…ပြီးအောင်ချစ်လိုက်နော်..ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ..”သူချစ်မိသောအကြောင်းများထဲတွင်လည်း..ဒီတစ်ချက်လည်း..အပါအဝင်ဖြစ်သည်..။လူရှေ့တွင်သာ…မြန်မာမိန်းကလေး..ပီပီ..အရှက်သည်းတတ်သော်လည်း…ခုလိုနှစ်ယောက်ထဲ.ရှိချိန်တွင်..တော့..ပွင့်လင်းစွာဆက်ဆံတတ်သည်။သူ့အနေနှင့်လည်း.ဒါကိုသဘောကျသည်..။လွယ်လွယ်နှင့်တော့မရ..သူတော်တော်ကို..စည်းရုံးယူခဲ့ရသည်..။“အင်း..ဟန်နီဘေးကို..စောင်းလိုက်ပါလား…”“ဒီလိုလား..”.တစ်ဘက်သို့ခါးလေးကို..လိမ်ကာစောင်းလိုက်ရင်း..သူ့ကိုလှည့်မေးလာသည့်ချစ်သူလေးကို..သူမြတ်နိုးစွာ..ပါးလေးကိုအသာနမ်းရင်း…ပေါင်လေး၂ ဘက်ကို.အသာနောက်မှ..ဟလိုက်ကာ..သူ့ညီလေးကို…အသာလေး..နှစ်သွင်းလိုက်သည်..။“အား….စီးနေတာပဲကွာ…ဟန်နီ့ဟာလေးက..”သူအသာပင်ကပ်ပြီး..ညှောင့်ပေးနေရာမှ…တစ်ဆုံးဆွဲထုတ်ပြီး..တစ်ဆုံးပြန်ထည့်သောနည်းဖြင့်..ဆောင့်တော့သည်..။“ဖေါင်း..ဖတ်…ဖေါင်း…ဖတ်…စွိ..စွိ.ပြွတ်.ပြိ..”ချစ်သူလေးလည်း..ခါးလေး…လိမ်ကာ..တစ်စောင်းလေး…နေရာမှ..တင်လေး..ကိုအနောက်သို့..ပိုပြီး..ပစ်လာရင်း.. “အ..အ…ရှီး.ရှီး..ကောင်းတယ်ကို…ကောင်းလာပြီ…ဆောင့်..ပေးပါ..ဆောင့်..ပေး.”သူလည်း…အရှိန်ကို..မြှင့်တင်လိုက်ရင်း…“ကောင်းတယ်ကွာ…ချစ်ရာ….ဟန်နီအဖုတ်လေးက…အရမ်းညှစ်ထားတယ်ကွာ…”“အ..ထိတယ်ကို…ထိတယ်ကွာ…”သူအဆက်မပြတ်ဆောင့်နေရင်း..တစောင်းအနေထားမှ..နုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို..ဆွဲစုပ်လိုက်ရင်း…အနီးကပ်တိုက်စစ်အနေဖြင့်..ကပ်ဆောင့်ရာ…အထဲမှ..တထုတ်ထုတ်ဖြင့်…ထိပ်ကို..လာထိရာ…မှ“အား….အား…ထွက်ကုန်ပြီကိုုရ….ထွက်ကုန်ပြီ…ဟု”တွန့်လိမ်စွာ..ပြီးသွားသောချစ်သူလေးကို…ကြည့်ရင်း…ပခုံးလေး..နှစ်ဖက်ကို..ကိုင်ကာ..ဆောင့်ရင်း…၂လခွဲစာ..အောင်းထားသော…သုတ်ရေ..နွေးနွေးများကို..ပန်းထုတ်လိုက်မိတော့သည်..။ “ဟန်နေ…နေ့တိုင်းတွေ့ချင်တာမင်းရဲ့မျက်နှာလေး…နေ့တိုင်းကြားချင်တာမင်းရဲ့အသံလေး….ဟေး..” အဆက်မပြတ်မြည်နေသော..ဖုန်းသံကြောင့်..သူမျက်စိမှိတ်ထားရင်း…လက်က..ဖုန်းရှိနိုင်မည့်..အသံကြားရာနေရာကို..လိုက်စမ်းနေမိသည်..။“ဟဲလို”..”ဟုတ်ကဲ့..ပြောပါ..ကျော်ခန့်ပြောနေပါတယ်..” မနေ့ကချစ်ရသူလေးနှင့်..အသကုန်ကဲထားသည့်အရှိန်ကြောင့်..သူတိုက်ခန်းကို..ည.တော်တော်မိုးချုပ်မှပြန်ရောက်သည်။ရောက်တာနှင့်..အဝတ်အစားတောင်..ဖြစ်သလိုလဲပြီး..အိပ်ရာထဲတန်းဝင်ကာ..ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့်အိပ်ပျော်သွားသည်..။ “ဟေ့ရောင်…ကိုခန့်…ငါ..ကျော်မြင့်ကွ..” “မင်း..ရောက်နေတယ်လို့…အန်တီတို့ပြောလို့…ငါဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တာ..” “မင်းတော်တော်နေနိုင်တဲ့ကောင်ပဲ….ငါ့ဆီတောင်ဖုန်းဆက်ဖေါ်မရဘူး..”စသည်ဖြင့်…မြည်တွန်တောက်တီးနေတော့ရာ…၊သူ့မှာ..မဖွင့်ချင်သော..မျက်လုံးကို.အတင်းအားယူကာဖွင့်ပြီး..ကုတင်ပေါ်မှထထိုင်လိုက်ရသည်။ “ဟေ့ကောင်…အေပေး..စောစာစီးစီး…သူများအိပ်ချိန်ကို..ကျက်သရေယုတ်လိုက်တာကွာ.၊ငှက်ဆိုးထိုးသံနဲ့.”…
ပန်းရိုင်း ရေး သည် အမရာထွန်းချုပ် ကန်ထဲကို ခဲလုံးလေး တလုံး နဲ့ ပစ်ပေါက်လိုက်တော့ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ကန်ရေပြင် သည် လှုပ်ရှားသွားသည် ..။နက်မှောင် ရှည်လျား သန်စွမ်းတဲ့ ဆံပင် ..အချိုးကျလွန်းတဲ့ ကိုယ်လုံး ..ဖြူဝင်းချောမွတ်တဲ့ အသား နဲ့ ..မြင်သူတကာ ငေးရလောက်အောင်..ချောမောပြေပြစ် တဲ့…
ပန်းရိုင်း ရေး သည် ကောင်မလေးတယောက် ..ကြီးမားတဲ့ ဧည့်ခန်းကြီးထဲ က အီတလီ လုပ် သားရေ ဆိုဖါ အနက်ရောင်ကြီးပေါ် ထိုင်နေ သည် ..။ သူမဆံပင်သည် ပုခုံး အထိ ရှည် သည် ..။ နက်မှောင် သန်စွမ်း တဲ့ ဆံပင်တွေ..…
အိန်း အိန်း အိန်း” သေနတ်သံ သုံးချက်ဆက်တိုက် ကြားလိုက်ရပြီး ခဏအကြာ စိမ်းစိုနေသော တောတန်းလေးထဲက မာန်ဟုန် ထွက်လာတာ ဝင်ဒီ တွေ့လိုက်ရသည်။ မာန်ဟုန့်ပုခုံးထက်မှာ တလုံးပြူး ပန့်အက်ရှင် (pump action shot gun) သေနတ်ကို ထမ်းလာသည်။ လက်တဘက်မှာက ရေဘဲလေးကောင်ကို ခြေထောက်တွေကနေ…
ရးသားသူ……အမည်မသိ ” ဂျွတ်…”” အ….”” ဖြောင်း….”” ဝုန်း…အမလေး….”” ဟဲ့…ဟဲ့…လုပ်ပါဦး….ဟိုမှာ ဖိုးတာ အပေါက်ကျွံပြီ….အော်…ဒီကလေးနယ်….ရေပုံးကြီးတစ်ဖက်နဲ့ အို….”အရီးလေးရဲ့ အော်သံကြောင့် မမရီဟာ ကမန်းကတန်းပြေးလာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမရီရဲ့ ပုခုံးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းပြီး ဆွဲဖက်ကာ အားယူပြီး ထလိုက်ပါတယ်။ မမရီကပဲ အပေါက်ထဲကျွံနေတဲ့…
ေရး – ချမ်မြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံဖွံ့ထွားကားစွင့် လုံးတစ်နေသော တင်သားအစုံပေါ်သို့ သန်မာသော လက်ဖဝါးနှစ်ခုက ဘယ်ညာပေါင်ထိပ်အပေါ်နားဆီမှ ကျရောက်၍လာသည်.။ ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့ ပြုံးယောင်သန်းသော မျက်နှာလေးနှင့် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..။ ဟင့်……ကို…. သံရှည်လေးနှင့် မူလိုက်စဉ် တင်သားအစုံပေါ်က လက်နှစ်ဖက်က ခင်နွဲ့ရီအားနောက်ကျောမှ နေ၍ သိုင်းဖက်လိုက်သည်..။ ကို….ကလဲကွာ…….. ခင်မောင်လွင်၏…
ကွင်းထဲသို့ မအေးမြင့် မသွားချင်တာ အမှန်ပင်။ မိုးကုန်သွားပြီဆိုပေမယ့် တစ်ညလုံးကျထားသော ဆောင်းနှင်းတွေကြောင့် ကန်ဇင်းရိုးတွင် ချော်ချော်ချွတ်ချွတ် ဖြစ်နေသေးသည်။သွားရမည့်အချိန်ကလည်း မနက်စောစောသွားဟု အရီးလေးက ခိုင်းထားသည်။ စီးနေကျ သားရေစိမ်းဖိနပ်ဆို ဝေးရော့…။ ဖိနပ်စီး၍ရသည့်ခရီးမဟုတ်..။ ဒါကိုဘဲ မအေးမြင့် စိတ်ညစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။သွားရမည့်ခရီးကလည်း မအေးမြင့်တို့ ကျုံတာရွာမှ တစ်နာရီနီးပါးလျှောက်ရမည့် ကွင်းခေါင်ခေါင်မှ ကိုသာစိန်၏…
ချယ်ဆီး…မန်ယူ….. ပွဲမကန်ခင်လေး ရိုက်တင်လိုက်အုံးမယ်….ကျောင်းသူ၊ကျောင်းသားများပျော်ရွင်ကြပါစေ။ အောင်ကိုနိုင်နှင့်ဒေါ်ခင်ခင်သူတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဒာကိုယ်နှစ်ခုသည် သိမ့်သိမ့်တုန်၍သွား၏။သူတို့ နှစ်ဦးသည် တယောက်ကိုတယောက် သိမ်းကြုံးကာ တင်းကြပ်စွာဖြင့် ဖက်ထားကြ၏။ခဏမျှအကြာတွင်တော့ သူတို့၏ ကိုယ်နှစ်ခုသည် တဖြေးဖြေးငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။အောင်ကိုနိုင်၏ဦးခေါင်းသည် မျက်လုံးနှစ်လုံးပိတ်၍ ပက်လက်လေး မှိန်းနေသော ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် မှောက်လျှက်သားဖြစ်ကာ ပါးချင်းအပ်လျှက်ရှိ၏။(၅)မိနစ်မျှ ကြာသွားသောအခါတွင် အောင်ကိုနိုင်၏ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏လက်နှစ်ဖက်မှာ…