လွန်ခဲ့သော…၄..နှစ်က….။
တောက်..မင်းတော်တော်မိုက်ရိုင်းတဲ့မိန်းမပဲ…။ငါတစ်သက်လုံးအထင်ကြီးခဲ့တာတွေ…လေးစားပေးခဲ့တာတွေ..ဘာမှမပက်သက်တော့ပေမဲ့၊တစ်ချိန်တုန်းက….၂နှစ်ခွဲတိတိ
ချစ်ခဲ့ပြီး…၆လတိတိပေါင်းခဲ့ဖူးတာတွေနဲ့..ငါ…မင်းကို…..မင်းမို့ပြောထွက်ရက်တယ်ကွာ..အေးလေ…မင်းကဒီအချိန်မှာပြောအားရှိပြီပေါ့ကွာ…။ရပါတယ်…
သန္တာ…ရပါတယ်…။မင်းသိအောင်တစ်ခုတော့ပြောလိုက်မယ်….မှတ်ထား….မှတ်သွားလိုက်…။ငါလမ်းဘေးကကောင်မဟုတ်ဘူးကွ…ကြောင်ကြာကြာရေမငုတ်ပါဘူး..။
နောင်တစ်ချိန်မင်းနဲ့ငါ…ပြန်ဆုံခဲ့ရင်..ခုမင်းမျက်နှာအပေါ်က…အပြုံး…အေးခုလိုပဲ..ပြုံးနိုင်ပါစေ..။မင်းနဲ့ငါ…ပြန်ဆုံချင်ပါသေးတယ်..သန္တာ..ပြန်ဆုံချင်ပါသေးတယ်..။
လက်ရှိ..၂၀၁၂…။
“ဟန်နီလား”…..”အင်း.ဟုတ်တယ်”..”ကိုခုပဲပြန်ရောက်တာ.လေ..။မဟုတ်ဘူး…ကိုမေးလ်လှမ်းပို့ထားလိုက်သေးတယ်လေ…မရဘူးလား..။မနေ့ညကမှ…ကိုသေသေချာချာကို..ပို့ပေးထားတာ…။အင်း…ကိုညနေလာကြိုမယ်လေ…အလုပ်ကို…ဟုတ်လား…။စိတ်မကောက်ပါနဲ့..ချစ်ရယ်…ညနေကျရင်.ဟန်နီကြိုက်တဲ့…ကြေးအိုးသွားသောက်မယ်လေ…နော်..။အင်း..အင်း..အာဘွား..နော်..အရမ်းချစ်တယ်သိလား”.။
“ဟွန့်…ကိုကဘယ်တော့မှ..ကြိုမပြောဘူး..အမြဲအဲလိုပဲ..၊ဘာလဲ..ဘယ်သူတွေလာကြိုခိုင်းလို့လဲ..”
ချစ်သူလေးက..မျက်နှာလေး..စူပုပွပွ..လုပ်ရင်း…မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောလာသည်..။
ကျော်ခန့်…အသာယာပင်ပြုံးလိုက်မိသည်…။
“မဟုတ်ပါဘူး..ဟန်နီရယ်.မာမီတို့လာကြိုတာပါ။..ကိုတို့အလုပ်က..သိတဲ့အတိုင်းပဲ…ဘယ်တော့မှ..ကြိုပြောလို့မှ..မရတာ.”
“ခုတောင်…မန်နေဂျာကို…ငါရောက်နေတာ..၂ လခွဲရှိနေပြီနော်…မင်း…ခု..ငါအောက်သွေးတွေအရမ်းတိုးနေပြီ…မင်းဘယ်လိုတာဝန်ယူမှာလဲ..ပြောလိုက်မှ..၊ဒီကောင်..မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့..လွှတ်လိုက်တာ..ဟန်နီရဲ့..”
“ကိုနော်….သူဒါပဲ.တွေးနေ…”
ဟန်နီစံ….အရမ်းချစ်စရာကောင်းသည့်ချစ်သူလေး၊….မျက်နှာလေး…ရဲကနဲဖြစ်သွားရင်း..သူ့လက်မောင်းကို..လက်သည်း..ချွန်လေးများဖြင့်..အသာဆွဲဆိတ်သည်..။
သူချစ်သူလေးကို..စချင်လာသဖြင့်…
“ဟာ…ဒါဆို..ဟန်နီက…မတွေးဘူးပေါ့…၊..g talk မှာ..skype..မှာကျတော့..ကို့ကိုရော…ကို့ညီလေးကိုရော..လွမ်းလှပြီဆိုတာ..ဘယ်သူလဲ..ကဲပြော..”
နဂိုကမှ..ပန်းဆီရောင်သမ်းနေသော..မျက်နှာလေးမှာ..ပိုပြီးစတော်ဘယ်ရီရောင်..ဆန်ဆန်.ရင့်သွားရင်း..
“ဟာ…ကို..ကလည်း.ကွာ…ဆိုင်ကြီးမှာ..သူများတွေကြားသွားဦးမယ်..”.
.ဟု..အရှက်သည်းစွာ..ဆိုလာသဖြင့်..သူ့မှာ..ရင်ထဲမှာ..လျှပ်စစ်ဓါတ်တစ်ခု.ဖြတ်စီးသွားလိုက်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။
သူဒီကောင်မလေးကို..တစ်ကယ်ချစ်ပါသည်..။ဟုတ်ပါသည်…အတိုင်းအဆမရှိကို..ချစ်မိပါသည်..။ဘယ်တော့မှ..နောက်ထပ်ဖြစ်မလာနိုင်တော့ဟု..ထင်ခဲ့သောအချစ်တစ်ခု.၊ဒီကောင်မလေးနဲ့စတွေ့စဉ်အချိန်ကထဲက…ယခင်က..အထင်အမြင်များ..မှားယွင်းသွားခဲ့ကြောင်း..သူရင်ခုန်စွာလက်ခံခဲ့မိသည်။
ဘဝတွင်..တစ်ချိန်က..အမဲစက်ရှိခဲ့ဖူးသော..သူလိုလူကို..မည်သည့့်အပြစ်တင်ခြင်းများ..အနိုင်ယူဗိုလ်ကျခြင်းများ..ကင်းစင်စွာဖြင့်..ကလေးငယ်တစ်ယောက်လို..
အမြဲဖြူစင်စွာဖြင့်..ဘဝတစ်ခုလုံး..လက်မထပ်ရသေးပဲ..ရဲရဲရင့်ရင့်…ပုံအပ်ပေးခဲ့သော..ချစ်သူလေးမို့လည်း..သူအတိုင်းဆမရှိ..မြတ်နိုးမိပါသည်။
ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းသော..ချစ်သူလေးနှင့်ဆုံဆည်းပေးခဲ့သော…ကံတရားကိုလည်း..သူကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ဟုတ်သည်လေ…ကံဆိုတာ..ထူးဆန်းတဲ့အရာ
မဟုတ်လား..။သူကတော့…သူ့လောက်ကံကောင်းသူမရှိဟုသာ..ယူဆနေခဲ့သည်..။ဒါပေမဲ့…ကံဆိုတာဘယ်သူမြင်နိုင်မှာမို့လို့လည်း..။
“အား….ကို..တော်တော့ကွာနော်…ဟန်နီမခံနိုင်တော့ဘူး…ချစ်ပေးတော့ကွာနော်…”
ဒီနေ့..ချစ်သူလေး.ကိုခွင့်ယူခိုင်းလိုက်သည်။ဟုတ်သည်လေ…သူ့မှာအချိန်က..သိပ်မရ..အလုပ်က…၃ ပတ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်..ဆိုပေမဲ့..သူတို့လို..service engineer..တွေအဖို့က.အရေးကြီးလာလျှင်ကြီးလာသလို..ငြင်းဆန်ခွင့်မရှိ..။ငြင်းလည်း..မငြင်းရက်…။အလုပ်က..လည်း.တော်ရုံဖြင့်မခေါ်ပါ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..ရသမျှအချိန်လေးကို..ချစ်သူလေးကိုသာ..သူပေးဆပ်ချင်သည်လေ..။
“ကို..တော်ပြီလို့…အရမ်းယားလာပြီ..မခံနိုင်တော့ဘူးကိုရဲ့”
ချစ်သူလေးက..အေးစက်သော…ဟိုတယ်အဲကွန်းခန်းထဲမှာ..သူ့ကို..ချွေးလေးများပြန်ကာ..ပြောလာသဖြင့်..သူလည်း..ချစ်သူလေး..ပေါင်ကြားထဲ…ရေငုပ်နေရာမှ..ထပြီး…
“အင်း..ဒါဆိုဟန်နီ..ပေါင်လေး..ကားလိုက်နော်..”
သူ..ချစ်သူလေးဧ။်…မလိုင်နှစ်ရောင်..ပေါင်လေး.၂ ခုကြားထဲဝင်ပြီး..နေရာယူရင်း..
ညီလေးဧ။်.ထိပ်ဖူးနှင့်..အသာ..ပန်းပွင့်လေးဧ။်..ပွင့်လွှာဖတ်လေး…၂ခုကြား..အသာယာပွတ်ဆွဲလိုက်သည်..။မဟုတ်လျှင်..ဝတ်ရည်လေးများမထွက်ပဲ..ချစ်သူလေးပွန်းရှသွားမှာကို..စိုးရိမ်မိသည်လေ..။
“အင်း…အင်း…အ..အ…ကို..ထည့်တော့လေ…ကွာ..”
“အင်းပါ…မီးနာသွားမှာစိုးလို့ပါ..”
“ရတယ်..ကို..ထည့်တော့…”
မီးစိမ်းပြပြီဆိုမှတော့…သူ..အသာပင်.တံချူကို…ပန်းပွင့်လေးဧ။်..ဝတ်ရည်.လှိုင်ခေါင်းလေး…ထဲ..နှစ်သွင်းလိုက်သည်..။
“အားကောင်းတယ်ကွာ….ကို..ရာ..ကိုညီလေးက..ပိုများကြီးလာသလား…မသိဘူး၊ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ”
“အား…အဲလိုမွှေရင်ပိုထိတယ်ကွာ….ကိုက..အရမ်းချစ်တတ်တာပဲ..ကွာ”
သူအသာလေး..ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း.၁ဝချက်.၁၅ချက်လောက်လုပ်ရင်း..တစ်ဝက်လောက်အရောက်…ဆတ်ကနဲဖိသွင်းလိုက်သည်.။
“အ…ရှီး…ကိုရာ…ရင်ခေါင်းထဲရောက်သွားသလားပဲ…ကွာ”
“ရှီး…ရှီး…ကောင်းတယ်…ကိုရယ်ဆောင့်ပေးပါ…ဆောင့်..ဆောင့်…အ…အ…”ဟု..မြည်တမ်းရင်း…ချစ်သူလေးပြီးသွားပြီဟု…သူသိလိုက်သည်..။ခေတ္တအရှိန်ကိုအသာ..ချပေးကာ..အသာပင်သူ..ဝတ်ရည်များစိုရွှဲနေသာ..လှိုင်ခေါင်းလေးအတွင်း..ညီတော်မောင်ကို..စိမ်ထားရင်း…သူစို့လွန်းသဖြင့်..ပန်းသွေးရောင်မှ..ပတ္တမြားညိုရောင်ပေါက်ကာစ..ပြုနေပြီဖြစ်သော…နို့သီးထိပ်ခေါင်းလေးကို…အသာလျှာလေးဖြင့်မွှေနောက်ကစားနေလိုက်သည်..။
“ကောင်းလိုက်တာ…ကိုရာ..ကိုမပြီးသေးဘူးမှတ်လား…ပြီးအောင်ချစ်လိုက်နော်..ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ..”
သူချစ်မိသောအကြောင်းများထဲတွင်လည်း..ဒီတစ်ချက်လည်း..အပါအဝင်ဖြစ်သည်..။လူရှေ့တွင်သာ…မြန်မာမိန်းကလေး..ပီပီ..အရှက်သည်းတတ်သော်လည်း…ခုလိုနှစ်ယောက်ထဲ.ရှိချိန်တွင်..တော့..ပွင့်လင်းစွာဆက်ဆံတတ်သည်။သူ့အနေနှင့်လည်း.ဒါကိုသဘောကျသည်..။လွယ်လွယ်နှင့်တော့မရ..သူတော်တော်ကို..စည်းရုံးယူခဲ့
ရသည်..။
“အင်း..ဟန်နီဘေးကို..စောင်းလိုက်ပါလား…”
“ဒီလိုလား..”.တစ်ဘက်သို့ခါးလေးကို..လိမ်ကာစောင်းလိုက်ရင်း..သူ့ကိုလှည့်မေးလာသည့်ချစ်သူလေးကို..သူမြတ်နိုးစွာ..ပါးလေးကိုအသာနမ်းရင်း…
ပေါင်လေး၂ ဘက်ကို.အသာနောက်မှ..ဟလိုက်ကာ..သူ့ညီလေးကို…အသာလေး..နှစ်သွင်းလိုက်သည်..။
“အား….စီးနေတာပဲကွာ…ဟန်နီ့ဟာလေးက..”
သူအသာပင်ကပ်ပြီး..ညှောင့်ပေးနေရာမှ…တစ်ဆုံးဆွဲထုတ်ပြီး..တစ်ဆုံးပြန်ထည့်သောနည်းဖြင့်..ဆောင့်တော့သည်..။
“ဖေါင်း..ဖတ်…ဖေါင်း…ဖတ်…စွိ..စွိ.ပြွတ်.ပြိ..”
ချစ်သူလေးလည်း..ခါးလေး…လိမ်ကာ..တစ်စောင်းလေး…နေရာမှ..တင်လေး..ကိုအနောက်သို့..ပိုပြီး..ပစ်လာရင်း..
“အ..အ…ရှီး.ရှီး..ကောင်းတယ်ကို…ကောင်းလာပြီ…ဆောင့်..ပေးပါ..ဆောင့်..ပေး.”
သူလည်း…အရှိန်ကို..မြှင့်တင်လိုက်ရင်း…
“ကောင်းတယ်ကွာ…ချစ်ရာ….ဟန်နီအဖုတ်လေးက…အရမ်းညှစ်ထားတယ်ကွာ…”
“အ..ထိတယ်ကို…ထိတယ်ကွာ…”သူအဆက်မပြတ်ဆောင့်နေရင်း..တစောင်းအနေထားမှ..နုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို..ဆွဲစုပ်လိုက်ရင်း…အနီးကပ်တိုက်စစ်အနေဖြင့်..
ကပ်ဆောင့်ရာ…အထဲမှ..တထုတ်ထုတ်ဖြင့်…ထိပ်ကို..လာထိရာ…မှ
“အား….အား…ထွက်ကုန်ပြီကိုုရ….ထွက်ကုန်ပြီ…ဟု”
တွန့်လိမ်စွာ..ပြီးသွားသောချစ်သူလေးကို…ကြည့်ရင်း…ပခုံးလေး..နှစ်ဖက်ကို..ကိုင်ကာ..ဆောင့်ရင်း…၂လခွဲစာ..အောင်းထားသော…သုတ်ရေ..နွေးနွေးများကို..ပန်းထုတ်လိုက်မိတော့သည်..။
“ဟန်နေ…နေ့တိုင်းတွေ့ချင်တာမင်းရဲ့မျက်နှာလေး…နေ့တိုင်းကြားချင်တာမင်းရဲ့အသံလေး….ဟေး..”
အဆက်မပြတ်မြည်နေသော..ဖုန်းသံကြောင့်..သူမျက်စိမှိတ်ထားရင်း…လက်က..ဖုန်းရှိနိုင်မည့်..အသံကြားရာနေရာကို..လိုက်စမ်းနေမိသည်..။
“ဟဲလို”..”ဟုတ်ကဲ့..ပြောပါ..ကျော်ခန့်ပြောနေပါတယ်..”
မနေ့ကချစ်ရသူလေးနှင့်..အသကုန်ကဲထားသည့်အရှိန်ကြောင့်..သူတိုက်ခန်းကို..ည.တော်တော်မိုးချုပ်မှပြန်ရောက်သည်။ရောက်တာနှင့်..အဝတ်အစားတောင်..ဖြစ်သလိုလဲပြီး..အိပ်ရာထဲတန်းဝင်ကာ..ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့်အိပ်ပျော်သွားသည်..။
“ဟေ့ရောင်…ကိုခန့်…ငါ..ကျော်မြင့်ကွ..”
“မင်း..ရောက်နေတယ်လို့…အန်တီတို့ပြောလို့…ငါဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တာ..”
“မင်းတော်တော်နေနိုင်တဲ့ကောင်ပဲ….ငါ့ဆီတောင်ဖုန်းဆက်ဖေါ်မရဘူး..”စသည်ဖြင့်…မြည်တွန်တောက်တီးနေတော့ရာ…၊သူ့မှာ..မဖွင့်ချင်သော..မျက်လုံးကို.အတင်းအားယူကာဖွင့်ပြီး..ကုတင်ပေါ်မှထထိုင်လိုက်ရသည်။
“ဟေ့ကောင်…အေပေး..စောစာစီးစီး…သူများအိပ်ချိန်ကို..ကျက်သရေယုတ်လိုက်တာကွာ.၊ငှက်ဆိုးထိုးသံနဲ့.”
သူနှင့်ကျော်မြင့်တို့က..သူတို့..ဆယ်တန်းထဲက..တူတူ..၊နောက်..သူမာမီတို့.ရှိရာ..us.သို့လိုက်သွားပြီး..M.I.T တွင်..ကျောင်းသွားတက်သည့်အချိန်ကျတော့လည်း
သကောင့်သားက…သူ့မွေးစားအမေ..သူ့အဒေါ်အရင်းရှိရာ..u.s သို့.မကြာခဏလာလည်ရင်း..သံယောဇဉ်မပြတ်ခဲ့သောငယ်သူငယ်ချင်း…အရင်းခေါက်ခေါက်..။
ဒီကောင့်..အကျင့်ကတစ်မျိုး..သူလည်း..ဆယ်တန်းတုန်းက..အမှတ်ကောင်းပြီး..u.sတွင်သူနှင့်အတူကျောင်းတက်နိုင်သော်လည်း..သူကမြန်မာပြည်ကိုမခွဲနို်င်ဟုဆိုကာကျောင်းလာမတက်ခဲ့။
ခုလက်ရှိ..သူက..စလုံးမှ engineering company တစ်ခုတွင်..senior service engineer အဖြစ်.လုပ်နေချိန်တွင်..ကျော်မြင့်က..ရန်ကုန်တွင်.architect ဖြင့်ပြီးကာ..ကိုယ်ပိုင်.ဆောက်လုပ်ရေးကုပ္မဏီခပ်သေးသေးတစ်ခုထောင်ထားပြီး..သူကိုယ်တိုင်ဝင်ကျဲနေပြီ..။
“ဟေ့ကောင်..မောင်ခန့်..မင်းထပြီလား..ခု…”..ဟာ..သေတော့မှာပဲ..သူသိလိုက်ပြီ..ဒီကောင်..သူ့တိုက်ခန်းနားရောက်နေလောက်ပြီ..ဟု
သူမနိုးမခြင်း…နှောင့်ယှက်နေမှာသေချာသည်..။
“အေး…ဟေ့ကောင်ရေ…ငါ..ထနေပြီကွ..မင်းလာကြည့်ပါလား…ဘောင်းဘီတောင်ပေါက်ထွက်တော့မယ်.သိလား..” ဟု..သူလည်း..ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြောလိုက်ရာ
ထင်သည့်အတိုင်း…
“!@$#$&##$….” ဖုန်းထဲမှ..သူ့ကို..ဆဲနေတော့သည်။သူလည်း..မနေနို်င်စွာ..ဖြင့်..တခစ်ခစ်…ရီလိုက်ရင်း..(ကိုဟိတ်.ခဏယူသုံးလိုက်တယ်နော်..ဟိ)
“အေးပါ..ယောက်ဖရယ်…ငါကမင်းကိုချစ်လို့စတာပါ..မင်းကလည်း..စောစောစီးစီး..ကွာ.မင်္ဂလာမရှိ..”
“ခုမင်းဘယ်မှာလဲ…တိုက်အောက်ရောက်ပြီလား..ငါတံခါးဖွင့်ထားတယ်..တက်လာခဲ့..ကော်ဖီဖျော်ပေးထားမယ်..ok..” ဟုချော့လိုက်တော့မှ..သကောင့်သားက
မကျေမနပ်လေသံဖြင့်..
“တော်ပြီ..ငါအောက်ကစောင့်နေမယ်..ပြီးရင်စိတ်တိုင်းကျ..သွားရအောင်..မင်းမြန်မြန်ဆင်းလာခဲ့..ဟု” ပြန်ပြောဖော်ရတော့သည်။
သူလည်းကမန်းကတန်း..မျက်နှာသစ်၊သွားတိုက်ပြီး.ကျော်မြင့်အတွက်ဝယ်လာသည့်.arrow shirt ထည့်ထားသည့်အိတ်ကိုယူ.levis 501 နက်ပြာရောင်တစ်ထည်နှင့်.dieselတီရှပ်တစ်ထည်..ပြီးစလွယ်ကောက်စွပ်ကာ..ဆံပင်တစ်ချက်.နှစ်ချက်ခန့်.သပ်ပြီး..ပြေးဆင်းလိုက်သည်။မဟုတ်က..ကျေးဇူးရှင်.ယောက်ကျားတန်မဲ့စကားနာထိုးနေမည်ကိုစိုးရိမ်ရလေသည်.။
အောက်ရောက်သည်နှင့်..မျက်နှာကို..ရှစ်ခေါက်ချိုးကာ..အဖြူရောင်..mark-2 ဘေးတွင်ရပ်ကာသူ့စောင့်နေသော..ချစ်သူငယ်ချင်းအား.သူ့အတွက်ဝယ်လာသော
လက်ဆောင်အိတ်မြှောက်ပြလိုက်တော့မှ..ငနဲသားမျက်နှာက..ခေါက်ချိုးပြေလေတော့သည်..။
“ဟင်း..ဟင်း..ဒီလိုကျတော့လည်း..တပည့်ကြီးကတော်သားပဲ..ဆရာ့အတွက်..တော့မမေ့ရှာဘူးပဲ.” ဟု..ကျေနပ်သော..မျက်နှာဖြင့်ပြောဖော်ရတော့သည်။
သူလည်း.”လစ်ရအောင်လေကွာ..ငါဗိုက်ဆာနေပြီကွ..ကြက်သားပလာတာစားချင်တာနဲ့..အတော်ပဲ..”ဟု..ပြောလိုက်ရာ..
“ချီးဗိုက်ဆာပါလား..ဟင်..မင်းစောစောကကျတော့..သေနေတာလေ…၊ထတောင်မထဘူးမှတ်လား..ခုမှဘာဆာတာလဲ”…ဘာလဲနှင့်စက်သနတ်ပစ်သလိုပြောလေတော့သည်။
သူလည်းပြန်ဖက်ပြောမနေတော့ပဲ…S-3 လေးထုတ်..နားတွင်နားကျပ်ထုတ်တပ်ကာ…သီချင်းဖွင့်နားထောင်နေလိုက်တော့သည်။
“ကဲရောက်ပြီ ဆရာကောင် .. ဆင်းတော့.”
ကျော်မြင့်.. သူ့လက်မောင်းကို ကိုင်ပြီးပြောတော့မှသူမျက်လုံးပိတ်ထားရာမှဖွင့်ကြည့်မိလိုက်သည်။သီချင်းနားထောင်ရင်းသူမှေးကနဲဖြစ်သွားမိသည်ကိုး။
ဆိုင်ရှေ့မှာတော့ ထုံးစံအတိုင်းမပြောင်းလဲပဲကားများစွာရပ်ထားတာတွေ့ရသည်။တစ်ခါတစ်ခါ သူစဉ်းစားကြည့်မိသည်။မြန်မာပြည်ကလူတွေ ကိုဆင်းရဲကြသည်သာပြောတာ ခုလိုဆိုင်တွေရယ်၊ဘီယာဆိုင်တွေရယ်၊မှာတော့ လူစည်ကားမြဲစည်ကားလျှက်ပဲဟု။
“ဟေ့ကောင်” “ဆင်းလေကွာ” ကျော်မြင့်စိတ်မရှည်စွာထပ်ပြောတော့မှ
“အေးပါကွာ..ယောက်ဖကလည်း စိတ်ကြီးပဲ” ဟုပြန်ပြောရင်း သူလည်းကားပေါ်မှဆင်းကာဆိုင်ထဲဝင်လာလိုက်သည်။
“ငါကတော့ကြက်သားပလာတာ..မင်းရော..” ဟုသူကျော်မြင့်ကိုမေးလိုက်မှ
“ငါ တော့လဘ္ကက်ရည်ပဲသောက်တော့မယ်..” ဟုပြောရင်းတဆက်တည်း “ညီလေး.. RUBY တစ်ဘူးပါပေးကွာ”ဟုလှမ်းမှာနေသည်။
သူလည်းရေနွေးငှဲ့ရင်းနှင့်မှ
“ယောက်ဖ.. မင်း.. အောင်ဝင်းစိုးတို့၊ကျော်လင်းတို့နဲ့ရောတွေ့ဖြစ်သေးလား” ဟုသူသတိတရမေးလိုက်သည်။
“အင်း.. တွေ့ဖြစ်ပါတယ်။ဒီတလောမတွေ့တာတော့နည်းနည်းကြာနေပြီ”ဟု သူငှဲ့ပေးထားသောရေနွေးကိုမှုတ်သောက်ရင်းနြဲ့့န်ဖြေသည်။
ဒီလိုပဲ၊ဒီကောင့်အကျင့်ကတော့.. မေးတစ်ခွန်း၊ဖြေတစ်ခွန်းဆိုတာ။
သူစိတ်မရှည်စွာဖြင့် “ဟေ့ရောင်.. ဆက်ပြောလေကွာ၊သူတို့ဘာတွေလုပ်နေကြလဲ” ဟုမေးမှ
သောက်လက်စရေနွေးခွက်ကို ချပြီး”အင်း.. အောင်ဝင်းစိုးက ခု မြူးဇစ်ပရိုဂျူဆာ လုပ်နေတယ်၊ဟိုကောင်ကျော်လင်းကတော့ ခုသူ့ကားတွေကို ကိုယ်ပိုင်စတူဒီယို တစ်ခုဖွင့်ထားပြီးရောင်းနေတယ်။၂ယောက်လုံးအဆင်ပြေတယ်။ငါပြောထားပြီးပြီ။မင်းကိုလည်း သူတို့၂ယောက်လုံးတွေ့ချင်နေကြတယ်၊ကဲ ဘာများသိချင်သေးလဲ”
ဟု စိတ်မရှည်သောလေသံနှင့်ပြန်ဖြေဖော်ရလေသည်။
ထိုအချိန်မှာထားသည်များရောက်လာသည်နှင့်စကားစပြတ်သွားတော့သည်။
သူလည်းစားသောက်ပြီး ruby တစ်လိပ်မီးညှိလိုက်သည်။ကျော်မြင့်ကတော့ထုံးစံအတိုင်း လဘ္ကက်ရည်ကို ဇိမ်ဆွဲသောက်နေရာမှ
“ကိုခန့် ငါမင်းကိုပြောစရာတစ်ခုရှိတယ်၊ပြောသင့်လားမပြောသင့်လားစဉ်းစားနေတာ” ဟုပြောလာသည်။
သူလည်း..စီးကရက်ကို တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ရင်းမှ
“အေး.. အေး မင်းစဉ်းစားပြီးရင်ပြောလေကွာနော်”ဟု ရွဲ့လိုက်ရာ
သူ့ကိုမျက်လုံးပြူးကြည့်ရင်းမှ
“ဟေ့ကောင် ငါအကောင်းပြောနေတာ၊မင်းကိစ္စကွ..မင်းနဲ့ဆိုင်တဲ့ကိစ္စ” ငါ့လာရွဲ့မနေနဲ့ဟုပြောလာသဖြင့်
“ဘာ.. ဘယ်လို၊ငါနဲ့ဆိုင်တယ်ဟုတ်လား ပေါက်ကရငါမနေ့၊တနေ့ကမှပြန်ရောက်တာ ဘာကိစ္စလဲ”ဟုပြန်မေးလိုက်မှ
“အင်း..ဟုတ်ပါတယ်လေ.. မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူးပြောလည်းရပါတယ်”ဟုပြောလာရာ၊သူလည်းစိတ်မရှည်စွာဖြင့်
“ယောက်ဖ၊မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ၊ငါနားလည်အောင်မင်းမပြောတတ်ဘူးလားဟု”ပြောလိုက်မှ
ကျော်မြင့်လည်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ရင်းမှ
“ကိုခန့်၊မင်း သန္တာ့ကိုသတိရသေးလား၊သန္တာလေ.. ပန်းပွင့်သန္တာ ပေါ့ကွာ”
သူ ရင်ထဲဖျင်းကနဲ၊ဒါမှမဟုတ် တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိသောသွေးများပွက်ပွက်ဆူလာသလို၊အမတန်အေးခဲသော ရေခဲငွေ့ပါသောလေကို ရုတ်တရက်ရှုလိုက်ရသလိုခံစားလိုက်ရသည်။
လွန်ခဲ့သော.(၇) နှစ်ခန့်က..
အိပ်မက်တွေကို..
အရေခွံလဲလို့ရရင်ကောင်းမယ်။
ဒါမှ..
နှစ်ပေါင်းများစွာ
သူတို့အသက်ရှင်နိုင်ကြမှာပေါ့…။
တစ်ချို့အချိန်မှာ
နိုးကြားနေရတာကောင်းပေမဲ့..
တစ်ချို့အခြေနေမှာ
အိပ်မက်…မက်နေရတာ
ပိုကောင်းပါတယ်….။
ငါဟာ….
ကြယ်တွေကိုထမ်းပြီး
လာလမ်းကို…
ပြန်မလှည့်ချင်သူပါ…။ (နေနော်..နှင်းစက်ကကြိုး)
“ဖတ်..ဖတ်..ပြွတ်.စွတ်…ပြိ..အင်း…အင်း…”
“အား..အား..”
“အ…အ..ကောင်းတယ်ကွာ..”
“နေရောင်…ယူကအရမ်းတော်တယ်ကွာ..”
“ဆောင့်..ဆောင့်..အင်း…’
“နာနာလေး..ဆောင့်…”
“ဟုတ်တယ်..အဲလို…မျိုး..”
“အ…အ….”
“အဆင်ပြေလား..ယမင်း….ကိုယ်လုပ်ပေးတာ..”
သူ..အီမိုကေဆန်ဆန်..ဆံပင်တစ်ခြမ်းစောင်းနှင့်..စုလှိုင်နှင်း..ဆံပင်ပုံစံဟု..ခေတ်စားနေသော..အောက်နားတွင်အတို၊ရှည်မညီညုပ်ထားသည့်..ဆံပင်ပုံစံနှင့်
ယမင်းရွှေဇင် ဟုခေါ်သော..အလန်းလေးကို..စည်းချက်ညိညီစောင့်ပေးနေရင်းမှ….ဆံပင်လေးကို..သပ်တင်ပေးရင်း..မေးလိုက်သည်။
“အ….အ….အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ…”
“ပြင်းပြင်းလေး…လိုးပေးကွာ..နော်..နေရောင်..”
တောင်းဆိုသည့်သူက..တောင်းဆိုလာမှတော့…သူလည်း…စည်းချက်ကို..မြှင့်တင်လိုက်သည်..။
ခါးကျင်ကျင်လေး..နှစ်ဖက်ကို..သေချာဆွဲကိုင်လိုက်ရင်း…
“ယမင်း…နာရင်ပြောနော်ကိုယ့်ကို…”ဟု..အားပေးလိုက်ရင်း…
ဒစ်ဖျားနား..ရောက်သည်ထိ…ဆွဲထုတ်..ဥမြုတ်သွားလောက်အောင်ထိ..ဆောင့်သွင်းသည့်နည်းဖြင့်..ခပ်ကြမ်းကြမ်း..စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။
“ဖေါင်း..ဖေါင်း..ဖေါင်း..ပြွက်..ပြွတ်…”
“အင့်…အင့်…ဖန်းဖန်း…အ..အား…”
“အ..ဆောင့်ပါ….ဆောင့်ပေးပါ…နေရယ်…တို့..စပ်ပပ်..ကွဲချင်ကွဲပါစေ…”
“ဆောင့်…ဆောင့်…အု…အု…အု..ထိတယ်..ဟင့်..ထိတယ်ကွာ…”
ယမင်းတစ်ယောက်…အသံတောင်ထွက်မလာနိုင်တော့ပဲ…ခေါင်းအုန်း..နှင့်မျက်နှာအပ်ကာ..ဘာတွေမှန်းမသိ..ပလုံးပထွေး..ရေရွတ်နေတာ့သည်..။
ဘယ်နှစ်ချီလောက်ပြီးသွားမှန်းလည်းမသိတော့…အဖုတ်မှ..အရည်များလည်း…ထွက်ရလွန်းလို့..ပေါင်ခြံမှစီးကျကာ..မွှေ့ရာတစ်ခုလုံးလည်း.ရွှဲနစ်နေပြီ..။
အော်ရလွန်းလို့လည်း..လည်ချောင်းထဲမှအသံတောင်ပျောက်သလောက်ဖြစ်နေပြီ..။
သူလည်း….လီးတစ်ချောင်းလုံး..အတွင်းမှ..တစစ်စစ်နှင့်…ခလောက်ခံရသော..ဘီယာဘူးကဲ့သို့ဆူတက်လာနေသည်ကို…ဆောင့်နေရင်း…သတိထားမိသည်..။
“ဖန်း…ဖန်း…ဖေါက်…ဖေါက်..စွိ..စွိ..”
သူဆောင့်နေတုန်းမှာပင်…
“ဟား…အွန်း…အ…အ…ပြီး…..ပြီ…အား..တို့…ထွက်ကုန်…ပြီ…အ…အ..”
ဟု..လည်ပင်းညုစ်ခံရသလို..အသံဖြင့်..အော်ရင်း..ပေါင်သားလေးများ..တဆတ်ဆတ်တုန်…ကာ..တွန့်လိန်ရင်း..ပြီးသွားလေသည်.။
သူလည်း…အရှိန်ကိုအနည်းငယ်ထပ်မြှင့်လိုက်ရင်း….
“ဖေါင်း…ဖေါင်း…ပြွတ်..ပြွတ်..စီး…စွီး.စွိ…”
လေးဘက်ထောက်အနေအထားမှ…မှောက်ရက်ဖြစ်သွားသော..ယမင်းဧ။်ကျောလေးပေါ်မှောက်ချလိုက်ရင်း…သုက်များကို.တထုတ်ထုတ်ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်..။
ချွေးစေးများဖြင့်…မောနေသော..ယမင်းလည်း..မှောက်ရက်မှ..ပက်လက်အနေထားသို့ပြောင်းလိုက်ရင်း…
“အရမ်းကောင်းတာပဲ..နေရယ်. ၊ကောင်မလေးတွေဒါကြောင့်ယူ့ကိုခိုက်နေတာဖြစ်မယ် ” ဟုပက်လက်လှန်ရင်းမှ..ပြောလာသည်။
“ဟက်..ဟက်..ပေါက်ကရတွေကွာ.. ယမင်းကလည်း.. ” ဟုပြန်ပြောရင်းသူနသယ်စပ်မှစိးကျနေသောချွေးစေးလေးများကို၊သူယုယစွာသုတ်ပေးရင်းပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ် နေရောင်ရဲ့ ယူကအ-ိုးသန်သလိုခုလိုကြင်နာတတ်တာတွေကြောင့်.. ဖြစ်မှာပေါ့” ဟုပြန်ပြောလာသည်။
သူလည်းဘာမှပြန်မပြေနေတော့ပဲ ယမင်းနဖူးလေးများနှင့်နားရွက်ဖျားလေးများကိုသာနမ်းနေလိုက်သည်။သူ အမြဲအကြင်နာဖြင့်သာဆက်ဆံတတ်ပါသည်..။မိန်းကလေးဆိုတာ အားနွဲ့တဲ့အမျိုးမဟုတ်လား။
“အော်.. မေ့နေလိုက်တာ နေရောင်.. နောက်တစ်ပတ်ထဲမှာ တို့မွေးနေ့ရှိတယ်နော် သိလား။ယူလာရမယ်နော်၊ယူ့ကို.. အလန်းလေးတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ်လေ..ဘယ်လိုလဲ”
ဟု မချိုမချဉ်မျက်နှာထားဖြင့်မေးလာသည်။
သူလည်း.. ဒါမျိုးရှုတ်ရှုတ်ရှက်ရှက်ပွဲတွေဝါသနာမပါသော်လည်း.. ယမင်းဧ။်ဒုတိယဝါကျကို အနည်းငယ်စိတ်ဝင်စားသွားသည်။
ဒီကြားထဲ လောလောဆယ်လည်းဘာမှအလုပ်မရှိသေးသဖြင့်သဘောတူလိုက်သည်။
“အချိန်က.. “
“ည. ရနာရီ..တိတိ နေရောင်..”
———————————–။————————–
“ဟေ့ကောင်..ကျော်ခန့်.. ” အနားမှ အော်လိုက်သည့် ကျော်မြအသံကြောင့်သူ..အတိတ်မှ.. လက်ရှိအချိန်သို့ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်။
“ဟာ… ဘာလဲကွာ.. ယောက်ဖ မင်းကလည်း အလန့်တကြား.”
“ဘာကွ ” ဟုဒေါသတကြီးဖြင့်သူ့ကိုမျက်လုံးကြီးပြူးကြည့်ရင်းမေးလာသော.. သကောင့်သားကို ကြည့်ရင်း..
“ဟဲ.ဟဲ.ဆောရီးကွာ.. ငါနည်းနည်းအတွေးလွန်သွားလို့ပါ..သယ်ရင်းကလဲ..ပြောလေ..ပြော.မင်းဘာပြောမလို့လဲ” ဟုမျက်နှာချိုသွေးရင်းသူမေးလိုက်သည်။
ပြူးနေသောမျက်လုံးမှာ.. ထိုအခါပိုကျယ်သွားရင်း…
“ဟေ့ကောင်..ကျော်ခန့်..မင်း..မင်း.. ငါ့ကိုလာပြောင်နေတာလား.. ငါမေးနေတာကွမင်းကို..” ဟု..ဒေါသတကြီးဖြင့်.. ပြောလာတော့သည်။
သူလည်း.. အပြေးလွှားစဉ်းစားလိုက်ရင်း..
“အော်.. အေးပါ”ဟု ပြောရင်း “မင်းမေးတာ.. သန္တာကိစ္စမှတ်လား” ဟု ခပ်တည်တည်နှင့်ရွှီးလိုက်တော့မှ.
“အေးလေ..မင်းသူ့ကိုသတိရသေးလားခု” ဟုထပ်မေးလာတော့မှ
သူလည်းသက်ပြင်းတစ်ချက်အသာချရင်း..
“အင်း.. မှန်တဲ့အတိုင်းဝန်ခံရရင်တော့ တစ်ခါတစ်လေတိုက်ဆိုင်မှုလေးတွေရှိခဲ့ရင်တော့၊သတိရမိပါတယ်၊မင်းကဘာလို့.. လာမေးနေရတာလဲ”ဟုမေးရင်း
သူလည်းအနည်းငယ်စိတ်ဝင်စားသွားသည်။
ဟုတ်သည်လေ.. သူတို့ပြတ်တောက်သွားခဲ့သည်မှာ.. လူတစ်ယောက်၊ဒါမှမဟုတ်ဘဝတစ်ခုကိုပြောင်းလဲဖို့.. ကောင်းကောင်းလုံလောက်သည်မဟုတ်ပါလား။
“အင်း.. ဘာမှတော့မဟုတ်ပါဘူး.။လွန်ခဲ့တဲ့တစ်နှစ်လောက်က.. သန္တာ ငါ့ဆီရောက်လာတယ်ကွ..၊မင်းကိုမေးတယ်.. ဘယ်မှာလဲတဲ့
ငါလည်း.. ဒီမိန်းမ ကိုေ-ာက်မြင်ကပ်တာနဲ့မသိဘူး၊နောက်.. ဟန်နီစံနဲ့မင်းနဲ့ကြားမှာလည်း.. စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့.. ငါမပြောလိုက်ဘူး။”
ဟုပြောလာလေသည်။
သူတော်တော်စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ဘာလဲ..ဒီမိန်းမ.. သူ့သိက္ခာ၊သူ့မာန၊သူ့အရှက်တရား၊.. အိုအားလုံးပါပဲ..မာမီနှင့်ဒက်ဒီရော. ဒီမိန်းမကြောင့်
အများကြီးပေးဆပ်ခဲ့ရပြီးပြီ..။ခုမှဘာလုပ်ဖို့ပေါ်လာတာလဲ..ဒီမိန်းမ..။
သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်အနေဖြင့်..ကျော်မြလုံးဝမလွန်ချေ။ ဟုတ်ပါသည်..ဒီကောင်ကိုယ်တိုင်တောင်ဒီဇတ်လမ်းမှာ.. အများကြီးပက်သက်ခဲ့ရဖူးသည်ပဲ။
“အင်းလေ.. ထားလိုက်ပါ..မင်းမှန်ပါတယ်သူယ်ချင်း. ကဲပြန်ကြရအောင်..၊ငါ့ကို.. ငါ့အခန်းပဲပြန်ပို့ပေးကွာ..နော်..ညကျမှ..မင်းရယ်၊ငါရယ် ဟိုကောင်၂ ကောင်နဲ့
ဆုံရအောင်..၊မင်း.သူတို့၂ယောက်ကို.. တစ်ချက်လောက်ချိန်းပေးပြီး..ညနေငါ့ကိုလာခေါ်လေကွာနော်..” ဟုသူပြောလိုက်ရာ..ကျော်မြလည်း..ခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း
“အေးလေ.. ငါလည်းမင်းကိုပို့ပြီး၊ရုံးသွားလိုက်မယ်..မင်းနားလိုက်ပါဦး..ညနေမှငါလာခေါ်လိုက်မယ်”ဟုပြောရင်း.၂ယောက်သားပြန်ခဲ့ကြတော့သည်..။
ငါမငိုဘူး။
ဒါပေမဲ့
နှလုံးသားမှာ
ဘီလူးဝင်ပူးတယ်။
လက်သည်းချွန်များနဲ့
မှော်ဆရာက
ငါ့နှလုံးသားကို
ရင်ဘတ်ကနေဆွဲခွါတယ်
နာကျင်ပေမဲ့
ငါမငိုဘူးကွယ်။
ငါ့ရဲ့ဝိညာဉ်မှာ
ပန်းနှင်းဆီတွေ အပြာလွင်ဆုံးပွင့်
ငါ့ရွက်တိုင်ကို အမြင့်မားဆုံးလွှင့်ထူမယ်။
ဟေး… ပင်လယ်
ဟေး… လှဲအိိပ်နေတဲ့ပင်လယ်
ခုထစမ်း
သင့်ဆီငါလာတယ်။
(တာရာမင်းဝေ..ပန်းခေတ်ကလမင်း)
သူရဲ့.. audi x-6 တံခါးနှစ်ပေါက်ပါ.. မိုးပြာရောင်ရင့်ရင့် sport type ပြိုင်ကားကို.. အသင့်ဖွင့်ထားသောခြံတံခါးဝမှကွေ့ဝင်လိုက်သည်နှင့်.. လုံခြုံရေးဂိတ်စောင့်
မှပြေးလာပြီး..
“ဟာကိုလေး.. နောက်မှာပွဲစနေပြီ..။ကားသော့ထားခဲ့လိုက်ကျနော်.. ပါကင်ထိုးထားလိုက်မယ်” ဟုသူ့ကိုပြောလာသဖြင့်.. သူလည်းခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြလိုက်ရင်း..
တံခါးကိုဖွင့်ကာထွက်ရင်း.. မီးရောင်စုံပျိုးပြက်လက်နေသည့်.. တိုက်နောက်ဘက်သို့လျှောက်သွားလိုက်တော့သည်။
သူနောက်ဘက်ရောက်သည်နှင့်မျက်စိကို.. ဘေးဘယ်ညာဝေ့ဝဲကြည့်ရင်း.. ကစားလိုက်ရာ.. တိုက်နောက်ဘက်.. အိုလံပစ်စတိုင်.. ရေကူးကန်ဘေး..ဘယ်ညာ
ြ်မက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင်.. အရောင်အသွေးစုံစွာဖြင့်..လူတော်တော်များများရောက်နေကြပြီကိုတွေ့လိုက်ရသည်..။
သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ၊ညာက်လက်ကိုနှိုက်ရင်း.. ဘားကောင်တာရှိရာသို့လမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည်..။ထိုစဉ်..။
“ဟေး… နေရောင်.. ယူနောက်ကျတယ်ကွာ၊တို့ယူ့ကို..မျှော်နေတာလွန်ခဲ့တဲ့.. တစ်နာရီထဲကပဲ.” ဟု.. ပြောရင်း.သူ့လက်မောင်းကိုတွဲလာသည့်ယမင်းကို..ပြုံးပြရင်း..
“HAPPY BIRTHDAY ယမင်း..ဟု..” နုတ်ဆက်လိုက်သည်..။
” THANK YOU ပါ.နေရောင်”
“ရော့.. ယမင်း.. ဒီမှာယူ့အတွက်.. ဘက်ဒေးပရဲဆင့်..” ဟုပြောရင်း..သူ့လက်ထဲမှ နက်ပြာရောင်.. ကတ္တီပါဘူးလေးကို..လှမ်းပေးလိုက်သည်။
” ၀ိုး… နေရယ်..ယူကတော့အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာပဲ..” ဟုပြောရင်း… မှဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။
” အိုး.. နေ.. နေ.. ဒါ.. ဒါ.. ဘယ်လဂျီယံ ကတ်(cut).. virgo နဲ့လုပ်ထားတာမှတ်လား..”
“နေရောင်ရယ်.. ယူကတော့ဒါကြောင့်လည်း.. ကောင်မလေးတွေကြွေနေတာဖြစ်မယ်”.. ဟု.သူပေးသော.. စိန်ရင်ထိုးလေးကို..ကိုင်ကြည့်ရင်း..စိတ်လှုပ်ရှားစွာ
ပြောလာသည့်.. ယမင်းကို..သူပြုံးကြည့်ရင်း…
“အင်း.. ယမင်းကြိုက်လား..၊ယမင်းကြိုက်တယ်ဆိုရင်.. တို့ပေးရကြိုးနပ်တာပေါ့.” ဟု.ပြောလိုက်ရာ
“ဟာ.. နေကလဲ.. ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ..၊တို့..မာမီကို..ပူဆာနေတာကြာပြီ..စျေးကြီးသေးတယ်ဆိုပြီး.. ပြောနေလို့..”
“အော်.. ယမင်းရယ်.စျေးကအဓိကမဟုတ်ပါဘူး..၊ယူကြိုက်နိုင်တယ်လို့.ထင်လို့တို့.. သူငယ်ခြင်းကိုလှမ်းမှာလိုက်တာပါ..”
“ဟင်း.. ဟင်း.. သိတယ်လေ.အဲဒါကြောင့်လည်း.. တို့ယူ့ကို. စွဲနေရတာပေါ့.၊ယူပွဲပြီးတဲ့ထိ.နေရမယ်နော်.. ဒီလောက်သိတတ်တဲ့၊ယူ့ကိုဒို့ကလည်း.. ပြန်တာဝန်ကျေရမှာပေါ့” ဟု သူ့နား.နားကပ်ကာ.. စတော်ဘယ်ရီနံ့သင်းပျံ့နေသာ.. နုတ်ခမ်းမှထွက်သောလေသံဖြင့်ပြောလာရာ..
အောက်မှ.. ညီတော်မောင်က.. ဖြောင်းကနဲ.. ကန်ထလာသဖြင့်..သူလည်း.
“ကဲ..မွေးနေ့ရှင်..ခုတို့ဗိုက်ဆာနေပြီ.. တစ်ခုခုတော့အရင်ကျွေးပါဦး” ဟုခပ်ရွှတ်ရွှတ်ပြောလိုက်မှ..
“oh ! so sorry ပါ.နေရယ်.လာ၊တို့ ဘူဖေးကောင်တာကိုလိုက်ပို့မယ်” ဟုပြောရင်း..ရှေ့မှ.. သမင်မခြေလှမ်းဖြင့်ဦးဆောင်ထွက်သွားရာ.. သူလည်းယမင်းဧ။်
ပေါင်လည်လောက်.. ထိရောက်နေသော..စကပ်အဖြူရောင်အောက်မှ.. လုံးဝန်းသော..စစ်ကိုင်းအိုး..ကို.ကြည့်ရင်း.. နောက်မှလိုက်သွားလိုက်တော့သည်။
(ကိုဟိတ်.. ခဏယူသုံးလိုက်တယ်နော်..ဟက်.. ဟက်)
တစ်ကယ်တော့..သူ့ဘဝတွင်.လမင်းဆိုသည်မှာ..အမြဲကောင်းကင်တွင်ထွန်းလင်းနေသည်ကိုသာတွေ့ခဲ့ဘူးပါသည်။
ဒါပေမဲ့…ဒီညမှာတော့..ခြံထောင့်ဧ။်ညာဘက်ထောင့်စွန်းစွန်းမှာ…မျက်လုံးထောင့်မှာရိပ်ကနဲလှမ်းအမြင်…တစ်ခြံလုံးမီးရောင်စုံများ..အရောင်အသွေးစုံသော
ပန်းပွင့်လေးများ..အားလုံး…ခဏမျှအမှောင်ကျသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်..။
ထိုနောက်ရုပ်ရှင်ထဲမှအနှေးပြကွက်လို..စိတ်ထဲမှာတစ်စုံတစ်ရာက.. သူ့ကိုညို့ယူလိုက်သလို..ခြေလှမ်းများက…ထိုလမင်းတစ်စင်းထွန်းနေသောစားပွဲဝိုင်းရှိရာ
တရွေ့ရွေ့အိပ်မက်တစ်ခုထဲလမ်းလျှောက်နေသလို..ရွှေ့လျှားသွားမိသည်။စားပွဲအနီးအရောက်..ဖြတ်ကနဲ..မျက်ဝန်းတစ်စုံကပင့်ကြည့်သည်ဆိုရုံလေး၊
သူဘယ်လိုလုပ်ပြီး… ဘာစကား၊ဘာခွင့်မှမတောင်းမိပဲ..ထိုင်လိုက်မိသည်ကိုမသိလိုက်။
ငုံ့ထားသောခေါင်းကလည်း..ရှေ့မှချထားသောအအေးခွက်ကိုသာကြည့်နေပြီး..ထပ်ပြီးမော့မကြည့်လာတော့…။
“ဟေး…နေရောင်..ယူကဘယ်ရောက်သွားတာလဲလို့”
ယမင်းဧ။်အသံကြားမှစိတ်နှင့်လူနှင့်ပြန်ကပ်သွားမိသည်။ယမင်းက.. ကော့တေးနှစ်ခွက်ကိုင်ကာသူတို့ဝိုင်းဆီရောက်လာသည်။
“အော်.. ယူက..ပန်းပွင့်ဆီရောက်နေတာကိုး…ဟင်း.ဟင်း..”
ထပ်မံပြီး..ဒုတိယအကြိမ်..ဖြတ်ကနဲဝေ့ကြည့်လာသောမျက်ဝန်းကို..သူမြင်ခွင့်ရလိုက်သည်။
အပြာရောင်..လုံးဝကြည်လင်နေသောမျက်သားအပြာရောင်..တစ်စုံနှင့်လိုက်ဖက်လှသော..မဟူရာရောင်မျက်ဆံ..အားလုံံးရင်ထဲအေးကနဲဖြစ်သွားသည်ကိုတော့
စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့..မကပ်ပဲနေသည့်ကြားမှ.. သတိထားမိလိုက်သည်။
“နေ.. ဒါ..ပန်းပွင့်တဲ့..နာမည်အပြည့်အစုံက..ပန်းပွင့်သန္တာ..တဲ့..”
“ပန်းပွင့်… ဒါ..နေရောင်တဲ့.. နေရောင်ကျော်ခန့်..တဲ့”
မည်သူမျှမတောင်းဆိုပဲ.. ဝင်ရောက်မိ်တ်ဆက်ပေးသော.. ယမင်းကိုပထမဦးဆုံးအကြိမ်သူကျေးဇူးတင်မိသွားသည်။
သူခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်မိသလား..။ပြုံးပဲပြလိုက်မိသလား.. သတိမထားမိလိုက်..။
သေချာတာကတော့..ဘယ်ဘက်ရင်ဘတ်အခြမ်းမှ..သွေးတွေတထိတ်ထိတ်ခုန်နေတာတော့သေချာသည်။
“ပန်းပွင့်..တဲ့လား..”
မိတ်ဆက်လိုက်တာလား…ဒါမှမဟုတ်မေးလိုက်တာလား..မသေချာလိုက်။
“ရှစ်” သူ.. ဘာသာခပ်တိုးတိုးဆဲလိုက်မိသည်။
သတိထားစမ်းပါ.ကျော်ခန့်ရာ၊မင်း..သူငယ်နှပ်စားလေးမှ.. မဟုတ်တော့တာပဲ။ခုမှမိန်းမ.. မြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ။
ကိုယ့်ဘာသာ..စိတ်ထဲမှကျိတ်ပြောရင်း…
“ဟုတ်ကဲ့..သိရတာဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ..”ဟုပြောရင်း..ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြလိုက်မိသည်။
ဟုတ်သည်လေ..သူလက်ကမ်းပြီးမိတ်ဆက်တာတို့ဘာတို့မလုပ်ချင်ပါ။အထူးသဖြင့်..မြန်မာမိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေဖြင့်လက်ခံချင်မှလက်ခံမည်။
လက်မခံပါက..သူအူကြောင်ကြောင်အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။
တစ်ဆက်တည်း..သူကိုယ့်ဘာသာတွေးလိုက်မိသည်။မဆိုး..ဒီလောက်ဆိုကိုယ့်ကိုကိုယ်ထိန်းချုပ်နိုင်သွားပြီဟု..။
စူးကနဲ.အကြည့်တစ်ချက်ရောက်လာတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။အမတန်လှပသော.. နုတ်ခမ်းလေးမှဘာစကားမှတော့ထွက်မလာခဲ့။
“ယမင်း.. ငါပြန်တော့မယ်..၊ရောက်နေတာလည်း..တော်တော်ကြာသွားပြီ။မိုးလည်းချုပ်နေပြီ။ happy birthday ဖြစ်ပါစေ..”
ချိုသာသည်ဟုထင်ရသော်လည်း..အနည်းငယ်မာဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသည်ကို..သူသတိထားမိလိုက်သည်။
ထပ်တွေးမိလိုက်သည်မှာ.. ဟာ.. ဒီမိန်းမ.. ငါတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာတောင်.. ငါ့ကိုမနုတ်ဆက်ပါလား.. လုံးဝအဖက်မလုပ်တဲ့သဘောပေါ့..ဟု
ရင်ထဲအောင့်ကနဲဖြစ်သွားအောင်တွေးမိလိုက်သည်နှင့်ဖျင်းကနဲ.. မာနကသွေးများကိုဆူဝေလာစေသည်။
တွေ့ကြသေးတာပေါ့..ကွာ..ဒါမျိုးမှ..ကျော်ခန့်တို့ကလည်း..ကြိုက်တာ။
“ဟာ..ပြန်တော့မလို့လား..တစ်ယောက်ထဲ..ကျွန်တော်ပြန်ပို့ပေးရမလား..”ဟု..ရွဲ့ချင်သောစိတ်တစ်ဝက်၊ရင်ထဲမှတစ်ကယ်ဖြစ်သော.. စေတနာတစ်ဝက်နှင့်
သူမေးလိုက်မိသည်။
ထပ်မံပြီး..မလိုလားသော..အကြည့်စူးစူးနှင့်အတူ..
“မလိုပါဘူး.. တက္ကစီတွေမှ..တစ်ပုံကြီး..ရှင့်ကြည့်ရတာ.. သိပ်အချိန်တွေ၊ငွေတွေပေါများနေတယ်နဲ့တူတယ်၊အဲဒါဆိုလည်း..လူတွေအကျိုးရှိတာတွေလုပ်ပေါ့
ကျမအတွက်.. တော့မလိုပါဘူး”ဟု..မဲ့သလို၊လှောင်သလို.အပြုံးနှင့်။
ပထမဆုံးအကြိမ်.. ထွက်ကျလာသောရှည်လျှားသောဝါကျနှင့်အတူ၊မျက်နှာကိုဖြတ်ရိုက်လိုက်သလို.. ပူကနဲခံစားလိုက်ရသည်။
သူလက်သီး.. ကိုတင်းကနဲဆုပ်လိုက်မိသည်။သူတစ်ခုခု.. ပြန်ပြောမည်ပြုစဉ်.. သူမက.. လှပစွာပင် ယမင်းနုတ်ဆက်သံကိုတောင်မစောင့်ပဲ..ထွက်သွားခဲ့
ပြီဖြစ်သည်။
“ဟင်း..ဟင်း..နေရောင်..ယူခံလိုက်ရပြီမှတ်လား.”ဟု..စာနာသလို၊ကလိသလိုရီသံနှင့်အတူ..ပြောလာသောယမင်းဧ။်အသံကိုလည်း.သူသတိမထားတော့။
သူသတိထားမိလိုက်သည်က..သူ့ရင်ထဲတွင်..ဒီမိန်းမထွက်သွားချိန်.. ရင်ဘတ်ထဲမှတစ်စုံတစ်ခုထွက်ကျသွားသလို၊တစ်စုံတစ်ခုပဲ.. ရင်ဘတ်ထဲခုန်ဝင်လာသလို၊
မတူညီသောခံစားမှု၂ခုဖြစ်ထွန်းသည်ကိုတော့သတိထားမိလိုက်သည်..။
ထပ်ပြီး..သတိထားမိလိုက်သည်က..၊(ငွေတွေ၊အချိန်တွေ..ပေါများနေရင်.ဆိုတဲ့စကား..)သေချာပြီ..ဒီမိန်းမ..သူ့ကိုသေသေချာချာကို..သိနေရမည်။
မဟုတ်ရင်.. ကြားဖူးနေရမည်..ဖြစ်သည်။ထိုသို့.. တွေးမိလိုက်သည်နှင့်..စောစောကနောက်ကျိသွားသောစိတ်က..အနည်းငယ်ပြန်လည်ကြည်လင်လာသလို
ခံစားလိုက်ရသည်။တစ်ချက်လည်း.. သူညာဘက်နုတ်ခမ်းကိုတွန့်ရင်းပြုံးလိုက်မိသည်။
ပန်းပွင့်သန္တာ..တဲ့လား.. ဟင်း..ဟင်း..
စိတ်ထဲမှသဘောကျစွာတွေးလိုက်မိသည်။နေရောင်ကျော်ခန့်နှင့်..တွေ့ကြပြီပေါ့။
သူအတွေးလွန်နေရင်းမှ..အနည်းငယ်ဗိုက်ဆာလာနေသည်ကိုသတိရလာသောကြောင့်..မရောက်ဖြစ်လိုက်သေးသည့်၊ဘူဖေးကောင်တာရှိရာသို့ထသွားလိုက်သည်။
ဒီလောက်..ဧည့်သည်များတာတောင်..အစားအသောက်များကအလျှံပယ်ကျန်နေသေးသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
အင်းပေါ့လေ..ဒီလောက်ကတော့..ယမင်းတို့ကဘယ်စာဖွဲ့မှာလဲ။တော်တော်လေးတော့ကုန်ကျမည်ဟု..သူသိသည်။
“ဟေ့..နေ..ခုမှစားမလို့လား..စားနှင့်နော်..တို့..ဟိုတယ်..service အဖွဲ့ကိုငွေသွားရှင်းပေးလိုက်ဦးမယ်နော်၊ဗိုက်တော့သိပ်တင်းမနေစေနဲ့ဦး..သိလား”ဟုပြောရင်း
သူ့ကို..မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြကာထွက်သွားသည့်ယမင်းကို.. သူပြုံးကြည့်နေလိုက်သည်။
သူဗိုက်ထဲကဆာသော်လည်း..စိတ်မပါစွာနှင့်ထည့်လာသော..broccoli.. အနည်းငယ်နှင့်..lamb chop ကိုစိတ်မဝင်စားစွာနှင့်..စားနေရင်းမှခေါင်းထဲသို့
စောစောက.. ဟိုမိန်းမပြောသွားသော..စကားတို့ကို..သတိရနေမိသည်။
ဘာတဲ့..အချိန်တွေ၊ငွေတွေပိုနေသတဲ့လား..သူစားနေရင်းမှမဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်မိသည်။
“ဟိတ်..ဆရာကြီး..ဘာတွေသဘောကျနေလဲ”ဟုပြောရင်းမှ..သူငှဲ့ထားသော..၀ိုင်ခွက်ကို..ယူသောက်နေသောယမင်းကို..သူငေးကြည့်နေမိသည်။
“အမလေး..မောလိုက်တာ..နေရယ်၊ခုမှပဲအမောပြေသွားတော့တယ်”ဟုသူ့ကိုကြည့်ရင်း.. ပြောလာသောယမင်းကို..ကြည့်ရင်း..တွေးနေမိသည်။
တစ်ကယ်ဆို..ယမင်းနှင့်သူက..လက်တွဲမယ်ဆိုရင်..ဘာမှပြောစရာမလိုသလို၊ဘယ်သူမှလည်း.. ကန့်ကွက်မည့်သူမရှိ။
ယမင်း..တို့မိဘတွေနှင့်သူ့မိဘတွေက.. ငယ်ပေါင်း၊စီးပွားဖက်တွေမဟုတ်ပေမဲ့.. နှစ်အိမ်တစ်အိမ်ဝင်ထွက်နေသူတွေ။
ယမင်း အဖေနှင့်သူ့အဖေဆို.. ဆုံဖြစ်တိုင်း..ယခင်က..ဂေါက်ဖ်.. ရိုက်နေကြ။တိုင်ပင်နေကြ..။ယခု..သူ့မာမီနှင့်ဒက်ဒီက..ယူအက်စ်မှာအလုပ်ကိစ္စကြောင့်
သွားနေရသလို၊ယမင်းမိဘတွေကလည်း..သြဇီမှာ.. ပန်းချီ၊ပန်းပု.. စသော..လက်မှုပညာဆိုင်တွေ..သွားရောက်ဖွင့်ထားတာသူသိသည်။
ဒီပြင်လုပ်ငန်းခွဲတွေအများကြီးရှိမှန်းလည်း..သူသိထားသည်။ဒါပေမဲ့.. ဒီထက်ပိုပြီး.. သူသေချာသိသည်က..ယမင်းကိုသူဘယ်လိုမှရင်မခုန်ခြင်းပင်။
သူနှင့်ယမင်းအနေထားက..အနောက်နိုင်ငံများမှာလို..(sex friend) အနေထားမျိုးသာဖြစ်နေသည်။
ယမင်းလည်း.. သူ့လိုပဲဟုသူယုံကြည်သည်။
“ဟေ့..ဟာ..လူကိုဘလိုင်းကြီးကြည့်ပြီး..ဘာစကားမှလည်း.မပြောပါလား.. “
ယမင်းပြောမှပင်.. သူအတွေးလွန်သွားသည်ကို.. သိလိုက်သည်။
သူယမင်းလက်ထဲမှ.. ၀ိုင်ခွက်ကို..ဆွဲယူမော့သောက်ရင်း..
“မဟုတ်ပါဘူး.. ယမင်းကအရမ်းလှနေလို့ငေးနေမိတာပါကွာ”
“ဟ..ဟ.. ပေါ်တင်ကြီးလာမြှောက်နေပါလား..” ဟုနုတ်ခမ်းလေးကိုချစ်စဖွယ်ဟရင်း..သူ့ကိုလှောင်နေသည့်ယမင်းကို.. သူဘာမှမပြောပဲငေးသာကြည့်နေလိုက်သည်။
“အားလုံးလဲပြန်သွားပြီ.. အရမ်းလည်း..ညီးစီစီကြီးဖြစ်နေလို့..ရေကူးမလား..နေ” ဟုသူ့ကို.. ကြည့်ရင်း.. မေးလာသည့်ယမင်းကို..သူငေးနေရင်း..မှ
“အင်း.. ကူးလေ ယမင်း.. တို့စောင့်ပေးမယ်လေ.. “ဟုပြန်ပြောလိုက်ရာ
ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးရင်းမှ
“အိုး..ဒါတော့ယူပြောမှလား.. တူတူကူးရအောင်လို့ပြောတာကို..” ဟု နုတ်ခမ်းကိုထော်ရင်းပြောရင်း.. ထိုင်ရာမှထကာ သူ့ကိုကျောခိုင်းကာထွက်သွားသောယမင်းဧ။်
အကာကွယ်မရှိသော နောက်ကျောပြင်ဖွေးဖွေးလေးကိုကြည့်ရင်း.. သူလည်း.. ထလိုက်သွားတော့သည်။
ရေကူးကန်ဘေးရှိ (dead chair) တစ်ခုပေါ်တွင်သူဝင်လှဲရင်းမှ နောက်ထပ်ပုလင်းထဲမှလက်ကျန်ဝိုင်အနည်းငယ်ကို သူဖန်ခွက်ထဲငှဲ့ထည့်ရင်း..ယမင်းကိုကြည့်လိုက်
ချိန်တွင် .. ယမင်းက အကျ ႌတောင်ချွတ်ပြီးသွား၍စကပ်ကိုတောင် ကုန်းကာချွတ်ချနေပြီဖြစ်သည်။
သူအနည်းငယ်.. ရင်ခုန်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။မြင်ဖူးတွေ့ဖူးနေကြပေမဲ့.. ရင်ထဲတစ်မျိုးခံစားလိုက်ရသည်။
တွေးနေခိုက်မှာပင်.. သူမက ရေထဲသို့ လှပစွာဒိုက်ဗင်ထိုးချသွားပြီဖြစ်သည်..။
တစ်ဘက်ကမ်းသို့အရောက်တွင်..ပက်လက်လှန်ကာ၊ဒီဘက်ကမ်းသို့ပြန်ကူးလာနေသည်ကို.. တွေ့ရချိန်တွင်..သူအာခေါင်တွေခြောက်ကာ.. ရေငတ်သလိုဖြစ်လာသဖြင့်
လက်ထဲမှ ၀ိုင်လက်ကျန်ကို. တစ်ချက်ထဲကောက်မော့လိုက်ကာ.. သူ့အကျ ႌတွေဘောင်းဘီတွေ.. အကုန်ချွတ်လိုက်မိသည်။
ထိုနောက်.. ရေထဲသို့ဒိုက်ဗင်ထိုးဆင်းလိုက်သည်..၊အေးမြသောလည်း၊နွေးထွေးသည်ဟုစိတ်ထဲခံစားလိုက်ရသည့်ရေဧ။်အထိတွေ့ကြောင့်..ညစ်ညူးနေသာ
သူ့စိတ်များ အနည်းငယ်ကြည်လင်လာသလို..ဖြစ်လာသည်။
သူယမင်းဆီသို့.. လက်ပစ်ကူးသွားလိုက်သည်။
“ခစ်.. ခစ်..ပြောသားပဲ.ရေထဲလိုက်မလာနဲ့လို့..”ဟု ပြောရင်း..သူ့ကိုလှောင်နေသည့်..ယမင်းကိုအနားအရောက်တွင်ဆတ်ကနဲပွေ့လိုက်ပြီး..ချိုမြသောနုတ်ခမ်းလေးကို
အားနှင့်ငုံကာဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
“အွန်း..အွန်း..ဖရူး..ဟွန်း..”
သူစကားပြောခွင့်မပေးချင်တော့ပါ.။သူ့ကြမ်းတမ်းမှုနှင့် ထပ်တူပင် သူမကလည်းမွတ်သိပ်စွာတုံ့ပြန်လာလေသည်။သူနမ်းနေရင်းမှ လက်တစ်ဖက်က ဘယ်ဘက်နို့တစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း..ညာဘက်လက်က အောက်ဘက် ပင်တီလေးထဲလျှောကနဲ တိုးဝင်ကာ အမွေးစုစုလေးအောက်မှ အကွဲကြောင်းလေးထဲ.
လက်ခလယ်ကို အမြှောင်းလိုက်ပွတ်လိုက်သည်။
သူမလက်ကလည်း..သူ့ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ရင်း..နမ်းနေရင်းမှ လက်တစ်ဖက်က သူ့ဘောင်းဘီထဲတိုးဝင်လာသည်။ထိုနောက်…
သူ့ဒစ်.. လိုင်းတစ်လျှာက်လက်မလေးနှင့်ဝေ့ဝိုက်ပွတ်သပ်ရင်း..ကျန်လက်ချောင်းလေးများကလည်း.. ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကစားနေတော့သည်။
ထိုစဉ်.. ယမင်းကနမ်းနေရင်းမှဖြတ်ကနဲခွါလိုက်ပြီး..ဆတ်ကနဲရေထဲသို့ငုပ်သွားသည်။နောက်… သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်ကို သူသိလိုက်သည်.။
နောက်ထပ်… အေးမြသောရေထဲမှာပင်..သူ့အတန်တစ်ချာင်းလုံး..နွေးထွေးသွားသည်ကိုခံစားလိုက်ရသည်။
“အား..အ..အ “
သူမခံနိုင်စွာပင် နုတ်မှထုတ်ကာညည်းမိသည်.။နောက်.. ဝဲဂယက်တစ်ခုလို အားပါသောပြင်းထန်သော စုပ်စွဲမှုဧ။်နောက်တွင် သူ့အတန်ကြီးမှ
သုတ်များ..အရှိန်ဟုန်ပြင်းစွာထွက်သွားသည်ကို..သိလိုက်သည်။
“ဗွမ်း.. ဖူး.. ကောင်းလားဟင် နေ..”
ဟုမေးလာသည့် သူမကို သူအနမ်းဖြင့်တုန့်ပြန်လိုက်သည်။အနည်းငယ် ငံကျိခါးသက်သော အရသာကို သူခံစားမိသည်။
ပြသာနာမရှိပါ… သူမရွံပါ.. သူမတောင်သူ့ကို ဒီလောက်ဂရုစိုက်ပေးသည်ပဲ။
သူ လည်းရေထဲသို့ငုပ်မည်ပြုစဉ်..ဖျတ်ကနဲသူ့လက်ကိုဖမ်းဆွဲထားလိုက်ပြီး..
“ဟင့်အင်း..နေ.တို့နည်းနည်းချမ်းနေပြီ..အပေါ် က တို့အခန်းကိုသွားရအောင်နော်..”ဟုပြောလာသဖြင့်.. သူခေါင်းကိုဆတ်ကနဲငြိမ့်ပြီး..စွေ့ကနဲ ပခုံးပေါ်ရေထဲမှာ
ကောက်ထမ်းလိုက်ပြီး.. သူမအိပ်ခန်းဆီသို့တက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ထို့နောက်တွင်တော့…ပြင်းထန်သော..ဆောင့်ချက်အသံများ..တအား အား ညည်းညူသံများနှင့်အတူ သူအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
ဖြတ်ကနဲလန့်အနိုး..တွင် သူ့ဘေးတွင် ဝတ်လစ်စလစ်အိပ်ပျော်နေသာယမင်းကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း.စောင်ကိုခြုံပေးရင်း.. သူအဝတ်အစားများဝတ်ကာပြန်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။
သူလုံးဝမကျေနပ်ပါ…။ငယ်ငယ်လေးထဲကနေ..ခု ၂၃ နှစ်ထဲရောက်သည့်အချိန်ထိ…ဘယ်ယောက်ကျားတစ်ယောက်ကိုမှ..မပက်သက်ဘူးခဲ့သလို၊
ပက်သက်လာနိုင်သမျှကိုလည်း..ဝေးဝေးမှရှောင်ခဲ့သည်။
ပန်းပွင့်သန္တာ…ဆိုသောသူမဘဝအတွက်…ယောက်ကျားတစ်ယောက်ဆိုသည်မှာ၊ဒါမှမဟုတ်.. ယောက်ကျားတွေဆိုသည်မှာ..ဝေးဝေးမှသာ..ရှောင်ရှားစရာ..ဒါမှမဟုတ် အန္တာရယ်တစ်ခုအနေဖြင့်သာသဘောထားခဲ့သည်။
မေမေတို့၊တီတီတို့…ဘွားဘွားတို့..ကိုလည်း..ဒီတစ်သက်…ဘယ်ယောက်ကျားမှ..ပက်သက်စရာမရှိဟု..အမြဲကြွေးကြော်ခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။
မှတ်မှတ်ရရ…ယမင်း.ရဲ့မွေးနေ့ကို..သူမသွားဖြစ်ခဲ့လျှင်.ယခုလို..ယောက်ကျားတစ်ယောက်အကြောင်းကို…သူမအချိန်ကုန်ခံပြီး..တွေးနေမိမည်
မဟုတ်။
အဲဒီမွေးနေ့…တုန်းကလည်း..တမင်ကို..လူတွေ..အထူးသဖြင့်.. ယောက်ကျားတွေနှင့် မပက်သက်ချင်သဖြင့်.. လူအရှင်းဆုံးစားပွဲမှာရွေးထိုင်နေခဲ့
သည်မဟုတ်ပါလား။
အဲဒီယောက်ကျား..မွေးနေ့ပွဲကို..ဝင်လာကတည်းက..သူမြင်ပါသည်။ကိုယ့်ကိုကိုယ်..ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိသော၊ဂျစ်ကန်ကန်နိုင်သောမျက်နှာပေးနှင့်
လိုက်ဖက်လှစွာပင်..မြင့်မားသောအရပ်အမောင်း..ကိုပိုင်ဆိုင်သောထို..နေရောင်ကျော်ခန့်..ဆိုသောယောက်ကျားကို..စဝင်လာကတည်းက
သူသတိထားမိပါသည်။သူမ.ဘေးဝိုင်းမှ.မိန်းကလေး..တော်တော်များများ…ရဲ့..တွတ်ထိုးသံများ..ကြောင့်လည်း..ဒီယောက်ကျား..ဘယ်သူဆိုတာ
သူသိပါသည်။တော်တော်ကို…ဘဝင်မြင့်မဲ့..ပုံစံဟုလည်း..ရင်ထဲမှမှတ်ချက်ချမိခဲ့သည်။
သူမဝိုင်းတွင်လာထိုင်ကတည်းက..ထပြန်သွားဖို့ကောင်းပါသည်။ဒါပေမဲ့.. တစ်စုံတစ်ခုက..သူမကိုဆွဲဆောင်ထားသလို၊သူမ..ခြေလှမ်းတို့ရဲ့သစ္စာ
ဖောက်ခြင်းကို..ခံခဲ့ရသည်နှယ်..သူမထွက်မသွားဖြစ်ခဲ့။
ဒီယောက်ကျား..သူမဝိုင်းတွင်လာထိုင်ကထဲက…ဘေးမှ.စူးစမ်းသောမျက်လုံးများ..၊အမူအရာများကြောင့်..သူမထပြန်ဖို့..ယမင်းကိုနုတ်ဆက်လိုက်
ချိန်မှာ..ပြန်ပို့ပေးဖို့လာပြောစဉ်..သူမဧ။်တုန့်ပြန်မှုကြောင့်…ယောက်ကျားတန်မဲ့..ရဲတွတ်သွားသောမျက်နှာ..နောက်..မခံချင်ဖြစ်သွားပုံရသော
အမူအရာ..အားလုံးကို..ယခုထိသူမ..အသေးစိတ်မှတ်မိနေသေးသည်..။
ထိုနောက်..ယမင်းရဲ့..ပိုင်စိုးပိုင်နင်းအမူအရာ..(ကျွတ်)..သေတော့မှာပဲ…
ငါဘာလို့..ဒီယောက်ကျားတစ်ယောက်အကြောင်းကို..ခေါင်းထဲရောက်နေရတာလဲ..။
မျက်ခုံးထူထူအောက်မှ..အမတန်ကြည်လင်သောမျက်ဝန်းများနှင့်..ထိုယောက်ကျား.ဟာ..ချောသည်ဟုပြော၍မရပေမဲ့..အမတန်..(maleness)ဖြစ်
ကြောင်းကို..တော့သူမ..မလိုလားစွာပင်အသိမှတ်ပြုရမည်ဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်လည်း..ဟိုနေ့ကမိန်းကလေးတွေ..သဲသဲလှုပ်ဖြစ်နေကြတာနေမှာပေါ့။
ဟာ…မစဉ်းစားပါဘူးဆိုမှ..ခေါင်းထဲထပ်ရောက်လာနေပါလား..ဟုတွေးရင်း..နောက်တစ်ပတ်အတွက်..ကလေးတွေကို..သင်ဖို့..picture dictionary
စာအုပ်ကိုဆွဲယူလိုက်မိသည်။မတွေးတော့ပါဘူးဆိုမှ…ယောက်ကျားတန်မဲ့..ဘယ်ဘက်နားမှာ..black.diamond.ထင်သည်..နားကပ်တစ်ဖက်က
လည်း.တပ်ထားလိုက်သေးသည်..။တော်တော်လှချင်တဲ့ယောက်ကျား…ဟု..နုတ်ခမ်းကို..မဲ့လိုက်မိရင်း..မှ..နားကပ်တပ်သည့်ယောက်ကျားများကို
အမတန်ကြည့်မရခဲ့သော..သူမသည်..ဒီယောက်ကျားကတော့ခြွင်းချက်ဖြစ်ကြောင်း..စိတ်ထဲမှလက်ခံလိုက်ရသည်။
အော်…ပန်းပွင့်ရယ်..နင်လည်း…ကိုယ့်ရဲ့..စံတွေ..ပျက်စီးတော့မှာလား…။ယောက်ကျားတွေဟာ..တစ်ယောက်မှကောင်းတာရှိတာမှမဟုတ်တာ၊ဒီပြင်
မကြည့်နဲ့..ကိုယ့်အဖေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပဲကြည့်…။အမတန်ချစ်လှပါသည်..ဟုဆိုပြီး..အတင်း..လက်ထပ်ယူခဲ့သော..မေမေကိုတောင်ပစ်သွားပြီး
ယခု..နောက်မိန်းမနှင့်..ပျော်မွေ့ပြီးနေတာပဲမဟုတ်လား..ဟု..ကိုယ့်ကိုကိုယ်..သတိပေးရင်းမှ..ယိုင်နဲ့သွားသော..စိတ်များကို..ပြန်လည်စုစည်း..ယူ
လိုက်မိသည်။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx/\xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx“ချီးယားစ်”..ဟု..ပြိုင်တူ..ပြောကြရင်းမှ..ခွက်လေးခွက်..တစ်ပြိုင်တည်း..ကုန်အောင်.မော့လိုက်ကြသည်။
“ကဲ..ဆရာသမား..ပြောစမ်းပါဦး..မင်းက..ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး..ငါတို့နဲ့..အဆက်သွယ်ဖြတ်ထားရတာလဲ..မင်း..ငါတို့ကျေနပ်အောင်ရှင်းဒီကိစ္စကို”ဟုပြောရင်း…ကျော်လင်းက.
.ကုန်သွားသော..စည်ဘီယာခွက်ကို..ချရင်းမှသူ့ကိုမေးလာသည်။
“ဟုတ်တယ်…ဟုတ်တယ်..ဟေ့ကောင်..မင်း..ငါတို့..မင်းဆရာနှစ်ယောက်..ကျေနပ်အောင်ရှင်း..”ဟု..အောင်ဝင်းစိုးကလည်း..ဝင်ပြောလာသည်။
ကျော်မြကတော့..ဘာမှဝင်မပြောပဲ…ကိုက်လန်ကြော်တစ်ဖတ်ကို..တူဖြင့်..လှမ်းယူရင်း..သူတို့ကို..ကြည့်ရင်း..ပြုံးနေသည်။
သူလည်း..ကုန်သွားသော..စည်ခွက်ကို..စားပွဲပေါ်ချရင်း..စားပွဲထိုးလေးကို..လက်သုံးချောင်းလှမ်းထောင်ပြရင်းမှ…
“အေးပါကွာ…အေးပါ..ငါမင်းတို့ကျေနပ်အောင်ရှင်းပြပါမယ်…အေးဆေးပေါ့..ခုလောလောဆယ်..အရှိန်လေးထပ်တင်လိုက်ကြတာပေါ့..ခုမှ..ညနေ..
၆ နာရီပဲရှိသေးတာပဲ..စောပါသေးတယ်..မဟုတ်ဘူးလား…”ဟု..ပြောတော့မှ..နှစ်ကောင်သား..အင်တင်တင်ပုံစံဖြင့်..ငြိမ်သွားတော့သည်။
“ကဲ..သယ်ရင်းတို့..ဘာထပ်မှာဦးမလဲ..ဒီဝိုင်းကိုငါရှင်းမှာပါ..လိုတာထပ်မှာ” ဟုသူထပ်ပြောလိုက်တော့မှ..
အစားသမား…ကျော်လင်းက..
“စိတ်ချ၊ဟေ့ကောင်..မှာဦးမှာ..မင်းကိုဆုံးမဦးမှာ..စိတ်မပူနဲ့..” ဟု..ပြန်ပြောဖော်ရလေသည်။
အသောက်သမား..အောင်ဝင်းစိုးကတော့…သူ့ထုံးစံအတိုင်း..ဒုတိယခွက်ကုန်လို့..တတိယခွက်တောင်လှမ်းမှာနေပြီဖြစ်သည်။
ဟိုကောင်ကျော်မြကတော့…ကြည့်ရတာ..ဒီညမှာ..သူ့ကို..ဒီနှစ်ကောင်နှင့်ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ဟု..လွှတ်ထားပြီး..ပွဲကြည့်ပုရိတ်သတ်လုပ်မည့်ပုံ..ရှိသည်။
သူတို့..၄ယောက်ခုလို..အတူတူမဆုံဖြစ်ကြသည်မှာ..၁၀ စုနှစ်တစ်ခု..နီးနီးရှိပြီဟုသူထင်သည်။
သူဟိုမိန်းမနဲ့…ပြသာနာတွေဖြစ်နေတုန်းကလည်း..ကျော်လင်းက..နယ်တွေမှာ..အောက်ဒိုးတွေထွက်ရေးနေတုန်း၊အောင်ဝင်းစိုး..ကလည်း သူနှင့်သေချာမဆုံဖြစ်ခဲ့…။ထိုစဉ်တုန်းက..ကျော်မြတစ်ယောက်သာ..သူ့ပြသာနာ..အလုံးစုံနီးပါးကို..ပါဝင်ပက်သက်ခဲ့သည်ပဲမဟုတ်လား။
သူတို့..၄ယောက်က..ခင်တာတော့..သာမာန်သူငယ်ချင်းတွေထက်..ပိုပါသည်။ဒါတော့သေချာပါသည်။တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်..ဘယ်လောက်ပဲအနေဝေးဝေး…
မိန်းမကလေးတွေလို…ဖွဲ့နွဲ့မပြောကြသည်ကလွဲလျှင်..အားလုံး..အမြဲရင်ထဲမှာ..ခိုင်မာသော..ခင်မင်မှုနှင့်သံယောဇဉ်ရှိကြတာကတော့သေချာပါသည်။
“ကဲ…ဟေ့ကောင်..နေရောင်..လုပ်လေကွာ..မင်းပဲအရှိန်လေးတင်မယ်ဆို..ချလေ..”ဟု..အောင်ဝင်းစိုးက..ပြောလာသည်တွင်..သူလည်း..တစ်ဝက်
လောက်ကျန်သော..ခွက်ကို..တစ်ရှိန်ထိုးမော့လိုက်သည်။
“လုပ်ပါဦး..နေရောင်..မင်း..လွန်ခဲ့တဲ့..ရနှစ်လောက်ကနေ..ခုချိန်ထိ..ဖြစ်ခဲ့တာတွေ..တစ်လုံးမကျန်..ငါတို့ကို..ရှင်းပြပါဦး..နောက်..ငါတို့..၂ယောက်နဲ့
အဆက်သွယ်ပြတ်သွားရတဲ့..အကြောင်းရင်း..လေး..”ဟု..ကျော်လင်းက…ပြောလာသည်တွင်..
“အင်း…မင်းတို့..၂ယောက်နဲ့က..တမင်အဆက်သွယ်ပြတ်တာ၊ဖြတ်ထားတာမဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ငါ..မင်းတို့အကြောင်းကို..ကျော်မြနဲ့..အဆက်သွယ်ရတိုင်း..အမြဲမေး
ပါတယ်၊ဒီမှာ..ဒီကောင်..ရှေ့မှာငုတ်တုတ်ကြီး..မင်းတို့မေးကြည့်ပါ၊”
“အဲ..အဆက်သွယ်..မလုပ်ဖြစ်တာကတော့..ငါက..ဟိုသွားလိုက်ဒီသွားလိုက်နဲ့..ကွာ..၊ပြီးတော့..အလုပ်ကမပင်ပန်းပေမဲ့.၊ခေါင်းစားတော့..လူက
ဘာမှကို..မလုပ်နိုင်အောင်ကိုဖြစ်နေတာ၊ငါ..ဟန်နီ့တောင်..တစ်ပတ်မှ..တစ်ရက်လောက်ပဲ..ဖုန်းမနည်းဆက်ရတာ”ဟု..ရှည်လျှားစွာ..ရှင်းပြလိုက်မှ
၂ယောက်သားအနည်းငယ်ကျေနပ်..သွားဟန်ဖြင့်..ခေါင်းညိတ်နေလေသည်။
“လွန်ခဲ့တဲ့..ရနှစ်က..ကိစ္စကို..ရှင်းပြရမယ်ဆိုရင်တော့…ငါ..ဒီစည်လောက်နဲ့..ရမှာမဟုတ်ဘူး..အပြင်း..ကစ်မှရလိမ့်မယ်။မင်း..တို့ကနားထောင်ချင်တယ်ဆိုတော့.
.ငါ့ကိုဝိုင်းကူကြပေါ့..မကောင်းဘူးလား.”
“ဟာ..ဟေ့ကောင်..တွေ..မင်းတို့ကွဲပြဲနေဦးမယ်နော်၊ငါ..မင်းတို့ကိုထမ်းမပို့နိုင်ဘူးနော်..”ဟု..ကျော်မြက..အလန့်တကြား..ထပြောလာရာ
“စိတ်ချပါ..ယောက်ဖရာ..ငါတို့အရှိန်နဲနဲလေး..ထပ်တင်ယုံပါ..၊မင်းလည်း…ချလေကွာနော်..”ဟု..သူပြောလိုက်ရာ
“ဟာ..တော်တော်…ငါအပြင်းမသောက်နိုင်ဘူး.၊မင်းတို့ဘာသာ..သောက်ကြ..မူးရူးအောင်တော့မသောက်နဲ့…ဒါပဲ.”
ဟု..စိတ်မပါလက်မပါ..သဘောတူညီချက်ရသဖြင့်…သူလည်း..၀ိတ်တာလေးကို..”ညီလေး..ကိုယ်တို့ကို..CHIVAS တစ်လုံး..ခွက်..၃ခွက်.ရေသန့်တစ်ဗူး၊ရေခဲတစ်ပွဲ..ပေး..ကွာ”ဟုလှမ်းမှာရင်း…
“ဒီလိုကွ…”…
End
ZG
န္ခဲ့ေသာ…၄..ႏွစ္က….။
ေတာက္..မင္းေတာ္ေတာ္မိုက္ရိုင္းတဲ့မိန္းမပဲ…။ငါတစ္သက္လုံးအထင္ႀကီးခဲ့တာေတြ…ေလးစားေပးခဲ့တာေတြ..ဘာမွမပက္သက္ေတာ့ေပမဲ့၊တစ္ခ်ိန္တုန္းက….၂ႏွစ္ခြဲတိတိ
ခ်စ္ခဲ့ၿပီး…၆လတိတိေပါင္းခဲ့ဖူးတာေတြနဲ႔..ငါ…မင္းကို…..မင္းမို႔ေျပာထြက္ရက္တယ္ကြာ..ေအးေလ…မင္းကဒီအခ်ိန္မွာေျပာအားရွိၿပီေပါ့ကြာ…။ရပါတယ္…
သႏၲာ…ရပါတယ္…။မင္းသိေအာင္တစ္ခုေတာ့ေျပာလိုက္မယ္….မွတ္ထား….မွတ္သြားလိုက္…။ငါလမ္းေဘးကေကာင္မဟုတ္ဘူးကြ…ေၾကာင္ၾကာၾကာေရမငုတ္ပါဘူး..။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မင္းနဲ႔ငါ…ျပန္ဆုံခဲ့ရင္..ခုမင္းမ်က္ႏွာအေပၚက…အျပဳံး…ေအးခုလိုပဲ..ျပဳံးနိုင္ပါေစ..။မင္းနဲ႔ငါ…ျပန္ဆုံခ်င္ပါေသးတယ္..သႏၲာ..ျပန္ဆုံခ်င္ပါေသးတယ္..။
လက္ရွိ..၂၀၁၂…။
“ဟန္နီလား”…..”အင္း.ဟုတ္တယ္”..”ကိုခုပဲျပန္ေရာက္တာ.ေလ..။မဟုတ္ဘူး…ကိုေမးလ္လွမ္းပို႔ထားလိုက္ေသးတယ္ေလ…မရဘူးလား..။မေန႔ညကမွ…ကိုေသေသခ်ာခ်ာကို..ပို႔ေပးထားတာ…။အင္း…ကိုညေနလာႀကိဳမယ္ေလ…အလုပ္ကို…ဟုတ္လား…။စိတ္မေကာက္ပါနဲ႔..ခ်စ္ရယ္…ညေနက်ရင္.ဟန္နီႀကိဳက္တဲ့…ေၾကးအိုးသြားေသာက္မယ္ေလ…ေနာ္..။အင္း..အင္း..အာဘြား..ေနာ္..အရမ္းခ်စ္တယ္သိလား”.။
“ဟြန႔္…ကိုကဘယ္ေတာ့မွ..ႀကိဳမေျပာဘူး..အျမဲအဲလိုပဲ..၊ဘာလဲ..ဘယ္သူေတြလာႀကိဳခိုင္းလို႔လဲ..”
ခ်စ္သူေလးက..မ်က္ႏွာေလး..စူပုပြပြ..လုပ္ရင္း…မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာေျပာလာသည္..။
ေက်ာ္ခန႔္…အသာယာပင္ျပဳံးလိုက္မိသည္…။
“မဟုတ္ပါဘူး..ဟန္နီရယ္.မာမီတို႔လာႀကိဳတာပါ။..ကိုတို႔အလုပ္က..သိတဲ့အတိုင္းပဲ…ဘယ္ေတာ့မွ..ႀကိဳေျပာလို႔မွ..မရတာ.”
“ခုေတာင္…မန္ေနဂ်ာကို…ငါေရာက္ေနတာ..၂ လခြဲရွိေနၿပီေနာ္…မင္း…ခု..ငါေအာက္ေသြးေတြအရမ္းတိုးေနၿပီ…မင္းဘယ္လိုတာဝန္ယူမွာလဲ..ေျပာလိုက္မွ..၊ဒီေကာင္..မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္နဲ႔..လႊတ္လိုက္တာ..ဟန္နီရဲ့..”
“ကိုေနာ္….သူဒါပဲ.ေတြးေန…”
ဟန္နီစံ….အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ခ်စ္သူေလး၊….မ်က္ႏွာေလး…ရဲကနဲျဖစ္သြားရင္း..သူ႔လက္ေမာင္းကို..လက္သည္း..ခၽြန္ေလးမ်ားျဖင့္..အသာဆြဲဆိတ္သည္..။
သူခ်စ္သူေလးကို..စခ်င္လာသျဖင့္…
“ဟာ…ဒါဆို..ဟန္နီက…မေတြးဘူးေပါ့…၊..g talk မွာ..skype..မွာက်ေတာ့..ကို႔ကိုေရာ…ကို႔ညီေလးကိုေရာ..လြမ္းလွၿပီဆိုတာ..ဘယ္သူလဲ..ကဲေျပာ..”
နဂိုကမွ..ပန္းဆီေရာင္သမ္းေနေသာ..မ်က္ႏွာေလးမွာ..ပိုၿပီးစေတာ္ဘယ္ရီေရာင္..ဆန္ဆန္.ရင့္သြားရင္း..
“ဟာ…ကို..ကလည္း.ကြာ…ဆိုင္ႀကီးမွာ..သူမ်ားေတြၾကားသြားဦးမယ္..”.
.ဟု..အရွက္သည္းစြာ..ဆိုလာသျဖင့္..သူ႔မွာ..ရင္ထဲမွာ..လၽွပ္စစ္ဓါတ္တစ္ခု.ျဖတ္စီးသြားလိုက္သလိုခံစားလိုက္ရသည္။
သူဒီေကာင္မေလးကို..တစ္ကယ္ခ်စ္ပါသည္..။ဟုတ္ပါသည္…အတိုင္းအဆမရွိကို..ခ်စ္မိပါသည္..။ဘယ္ေတာ့မွ..ေနာက္ထပ္ျဖစ္မလာနိုင္ေတာ့ဟု..ထင္ခဲ့ေသာအခ်စ္တစ္ခု.၊ဒီေကာင္မေလးနဲ႔စေတြ႕စဥ္အခ်ိန္ကထဲက…ယခင္က..အထင္အျမင္မ်ား..မွားယြင္းသြားခဲ့ေၾကာင္း..သူရင္ခုန္စြာလက္ခံခဲ့မိသည္။
ဘဝတြင္..တစ္ခ်ိန္က..အမဲစက္ရွိခဲ့ဖူးေသာ..သူလိုလူကို..မည္သည့့္အျပစ္တင္ျခင္းမ်ား..အနိုင္ယူဗိုလ္က်ျခင္းမ်ား..ကင္းစင္စြာျဖင့္..ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို..
အျမဲျဖဴစင္စြာျဖင့္..ဘဝတစ္ခုလုံး..လက္မထပ္ရေသးပဲ..ရဲရဲရင့္ရင့္…ပုံအပ္ေပးခဲ့ေသာ..ခ်စ္သူေလးမို႔လည္း..သူအတိုင္းဆမရွိ..ျမတ္နိုးမိပါသည္။
ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ..ခ်စ္သူေလးႏွင့္ဆုံဆည္းေပးခဲ့ေသာ…ကံတရားကိုလည္း..သူေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ဟုတ္သည္ေလ…ကံဆိုတာ..ထူးဆန္းတဲ့အရာ
မဟုတ္လား..။သူကေတာ့…သူ႔ေလာက္ကံေကာင္းသူမရွိဟုသာ..ယူဆေနခဲ့သည္..။ဒါေပမဲ့…ကံဆိုတာဘယ္သူျမင္နိုင္မွာမို႔လို႔လည္း..။
“အား….ကို..ေတာ္ေတာ့ကြာေနာ္…ဟန္နီမခံနိုင္ေတာ့ဘူး…ခ်စ္ေပးေတာ့ကြာေနာ္…”
ဒီေန႔..ခ်စ္သူေလး.ကိုခြင့္ယူခိုင္းလိုက္သည္။ဟုတ္သည္ေလ…သူ႔မွာအခ်ိန္က..သိပ္မရ..အလုပ္က…၃ ပတ္ခြင့္ေပးလိုက္သည္..ဆိုေပမဲ့..သူတို႔လို..service engineer..ေတြအဖို႔က.အေရးႀကီးလာလၽွင္ႀကီးလာသလို..ျငင္းဆန္ခြင့္မရွိ..။ျငင္းလည္း..မျငင္းရက္…။အလုပ္က..လည္း.ေတာ္႐ုံျဖင့္မေခၚပါ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..ရသမၽွအခ်ိန္ေလးကို..ခ်စ္သူေလးကိုသာ..သူေပးဆပ္ခ်င္သည္ေလ..။
“ကို..ေတာ္ၿပီလို႔…အရမ္းယားလာၿပီ..မခံနိုင္ေတာ့ဘူးကိုရဲ့”
ခ်စ္သူေလးက..ေအးစက္ေသာ…ဟိုတယ္အဲကြန္းခန္းထဲမွာ..သူ႔ကို..ေခၽြးေလးမ်ားျပန္ကာ..ေျပာလာသျဖင့္..သူလည္း..ခ်စ္သူေလး..ေပါင္ၾကားထဲ…ေရငုပ္ေနရာမွ..ထၿပီး…
“အင္း..ဒါဆိုဟန္နီ..ေပါင္ေလး..ကားလိုက္ေနာ္..”
သူ..ခ်စ္သူေလးဧ။္…မလိုင္ႏွစ္ေရာင္..ေပါင္ေလး.၂ ခုၾကားထဲဝင္ၿပီး..ေနရာယူရင္း..
ညီေလးဧ။္.ထိပ္ဖူးႏွင့္..အသာ..ပန္းပြင့္ေလးဧ။္..ပြင့္လႊာဖတ္ေလး…၂ခုၾကား..အသာယာပြတ္ဆြဲလိုက္သည္..။မဟုတ္လၽွင္..ဝတ္ရည္ေလးမ်ားမထြက္ပဲ..ခ်စ္သူေလးပြန္းရွသြားမွာကို..စိုးရိမ္မိသည္ေလ..။
“အင္း…အင္း…အ..အ…ကို..ထည့္ေတာ့ေလ…ကြာ..”
“အင္းပါ…မီးနာသြားမွာစိုးလို႔ပါ..”
“ရတယ္..ကို..ထည့္ေတာ့…”
မီးစိမ္းျပၿပီဆိုမွေတာ့…သူ..အသာပင္.တံခ်ဴကို…ပန္းပြင့္ေလးဧ။္..ဝတ္ရည္.လွိုင္ေခါင္းေလး…ထဲ..ႏွစ္သြင္းလိုက္သည္..။
“အားေကာင္းတယ္ကြာ….ကို..ရာ..ကိုညီေလးက..ပိုမ်ားႀကီးလာသလား…မသိဘူး၊ျပည့္က်ပ္ေနတာပဲ”
“အား…အဲလိုေမႊရင္ပိုထိတယ္ကြာ….ကိုက..အရမ္းခ်စ္တတ္တာပဲ..ကြာ”
သူအသာေလး..ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း.၁ဝခ်က္.၁၅ခ်က္ေလာက္လုပ္ရင္း..တစ္ဝက္ေလာက္အေရာက္…ဆတ္ကနဲဖိသြင္းလိုက္သည္.။
“အ…ရွီး…ကိုရာ…ရင္ေခါင္းထဲေရာက္သြားသလားပဲ…ကြာ”
“ရွီး…ရွီး…ေကာင္းတယ္…ကိုရယ္ေဆာင့္ေပးပါ…ေဆာင့္..ေဆာင့္…အ…အ…”ဟု..ျမည္တမ္းရင္း…ခ်စ္သူေလးၿပီးသြားၿပီဟု…သူသိလိုက္သည္..။ေခတၱအရွိန္ကိုအသာ..ခ်ေပးကာ..အသာပင္သူ..ဝတ္ရည္မ်ားစိုရႊဲေနသာ..လွိုင္ေခါင္းေလးအတြင္း..ညီေတာ္ေမာင္ကို..စိမ္ထားရင္း…သူစို႔လြန္းသျဖင့္..ပန္းေသြးေရာင္မွ..ပတၱျမားညိဳေရာင္ေပါက္ကာစ..ျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ…နို႔သီးထိပ္ေခါင္းေလးကို…အသာလၽွာေလးျဖင့္ေမႊေနာက္ကစားေနလိုက္သည္..။
“ေကာင္းလိုက္တာ…ကိုရာ..ကိုမၿပီးေသးဘူးမွတ္လား…ၿပီးေအာင္ခ်စ္လိုက္ေနာ္..ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ..”
သူခ်စ္မိေသာအေၾကာင္းမ်ားထဲတြင္လည္း..ဒီတစ္ခ်က္လည္း..အပါအဝင္ျဖစ္သည္..။လူေရွ႕တြင္သာ…ျမန္မာမိန္းကေလး..ပီပီ..အရွက္သည္းတတ္ေသာ္လည္း…ခုလိုႏွစ္ေယာက္ထဲ.ရွိခ်ိန္တြင္..ေတာ့..ပြင့္လင္းစြာဆက္ဆံတတ္သည္။သူ႔အေနႏွင့္လည္း.ဒါကိုသေဘာက်သည္..။လြယ္လြယ္ႏွင့္ေတာ့မရ..သူေတာ္ေတာ္ကို..စည္း႐ုံးယူခဲ့
ရသည္..။
“အင္း..ဟန္နီေဘးကို..ေစာင္းလိုက္ပါလား…”
“ဒီလိုလား..”.တစ္ဘက္သို႔ခါးေလးကို..လိမ္ကာေစာင္းလိုက္ရင္း..သူ႔ကိုလွည့္ေမးလာသည့္ခ်စ္သူေလးကို..သူျမတ္နိုးစြာ..ပါးေလးကိုအသာနမ္းရင္း…
ေပါင္ေလး၂ ဘက္ကို.အသာေနာက္မွ..ဟလိုက္ကာ..သူ႔ညီေလးကို…အသာေလး..ႏွစ္သြင္းလိုက္သည္..။
“အား….စီးေနတာပဲကြာ…ဟန္နီ့ဟာေလးက..”
သူအသာပင္ကပ္ၿပီး..ေညႇာင့္ေပးေနရာမွ…တစ္ဆုံးဆြဲထုတ္ၿပီး..တစ္ဆုံးျပန္ထည့္ေသာနည္းျဖင့္..ေဆာင့္ေတာ့သည္..။
“ေဖါင္း..ဖတ္…ေဖါင္း…ဖတ္…စြိ..စြိ.ႁပြတ္.ၿပိ..”
ခ်စ္သူေလးလည္း..ခါးေလး…လိမ္ကာ..တစ္ေစာင္းေလး…ေနရာမွ..တင္ေလး..ကိုအေနာက္သို႔..ပိုၿပီး..ပစ္လာရင္း..
“အ..အ…ရွီး.ရွီး..ေကာင္းတယ္ကို…ေကာင္းလာၿပီ…ေဆာင့္..ေပးပါ..ေဆာင့္..ေပး.”
သူလည္း…အရွိန္ကို..ျမႇင့္တင္လိုက္ရင္း…
“ေကာင္းတယ္ကြာ…ခ်စ္ရာ….ဟန္နီအဖုတ္ေလးက…အရမ္းညႇစ္ထားတယ္ကြာ…”
“အ..ထိတယ္ကို…ထိတယ္ကြာ…”သူအဆက္မျပတ္ေဆာင့္ေနရင္း..တေစာင္းအေနထားမွ..ႏုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို..ဆြဲစုပ္လိုက္ရင္း…အနီးကပ္တိုက္စစ္အေနျဖင့္..
ကပ္ေဆာင့္ရာ…အထဲမွ..တထုတ္ထုတ္ျဖင့္…ထိပ္ကို..လာထိရာ…မွ
“အား….အား…ထြက္ကုန္ၿပီကိုုရ….ထြက္ကုန္ၿပီ…ဟု”
တြန႔္လိမ္စြာ..ၿပီးသြားေသာခ်စ္သူေလးကို…ၾကည့္ရင္း…ပခုံးေလး..ႏွစ္ဖက္ကို..ကိုင္ကာ..ေဆာင့္ရင္း…၂လခြဲစာ..ေအာင္းထားေသာ…သုတ္ေရ..ေႏြးေႏြးမ်ားကို..ပန္းထုတ္လိုက္မိေတာ့သည္..။
“ဟန္ေန…ေန႔တိုင္းေတြ႕ခ်င္တာမင္းရဲ့မ်က္ႏွာေလး…ေန႔တိုင္းၾကားခ်င္တာမင္းရဲ့အသံေလး….ေဟး..”
အဆက္မျပတ္ျမည္ေနေသာ..ဖုန္းသံေၾကာင့္..သူမ်က္စိမွိတ္ထားရင္း…လက္က..ဖုန္းရွိနိုင္မည့္..အသံၾကားရာေနရာကို..လိုက္စမ္းေနမိသည္..။
“ဟဲလို”..”ဟုတ္ကဲ့..ေျပာပါ..ေက်ာ္ခန႔္ေျပာေနပါတယ္..”
မေန႔ကခ်စ္ရသူေလးႏွင့္..အသကုန္ကဲထားသည့္အရွိန္ေၾကာင့္..သူတိုက္ခန္းကို..ည.ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွျပန္ေရာက္သည္။ေရာက္တာႏွင့္..အဝတ္အစားေတာင္..ျဖစ္သလိုလဲၿပီး..အိပ္ရာထဲတန္းဝင္ကာ..ေခါင္းခ်လိုက္သည္ႏွင့္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္..။
“ေဟ့ေရာင္…ကိုခန႔္…ငါ..ေက်ာ္ျမင့္ကြ..”
“မင္း..ေရာက္ေနတယ္လို႔…အန္တီတို႔ေျပာလို႔…ငါဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္တာ..”
“မင္းေတာ္ေတာ္ေနနိုင္တဲ့ေကာင္ပဲ….ငါ့ဆီေတာင္ဖုန္းဆက္ေဖၚမရဘူး..”စသည္ျဖင့္…ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနေတာ့ရာ…၊သူ႔မွာ..မဖြင့္ခ်င္ေသာ..မ်က္လုံးကို.အတင္းအားယူကာဖြင့္ၿပီး..ကုတင္ေပၚမွထထိုင္လိုက္ရသည္။
“ေဟ့ေကာင္…ေအေပး..ေစာစာစီးစီး…သူမ်ားအိပ္ခ်ိန္ကို..က်က္သေရယုတ္လိုက္တာကြာ.၊ငွက္ဆိုးထိုးသံနဲ႔.”
သူႏွင့္ေက်ာ္ျမင့္တို႔က..သူတို႔..ဆယ္တန္းထဲက..တူတူ..၊ေနာက္..သူမာမီတို႔.ရွိရာ..us.သို႔လိုက္သြားၿပီး..M.I.T တြင္..ေက်ာင္းသြားတက္သည့္အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း
သေကာင့္သားက…သူ႔ေမြးစားအေမ..သူ႔အေဒၚအရင္းရွိရာ..u.s သို႔.မၾကာခဏလာလည္ရင္း..သံေယာဇဥ္မျပတ္ခဲ့ေသာငယ္သူငယ္ခ်င္း…အရင္းေခါက္ေခါက္..။
ဒီေကာင့္..အက်င့္ကတစ္မ်ိဳး..သူလည္း..ဆယ္တန္းတုန္းက..အမွတ္ေကာင္းၿပီး..u.sတြင္သူႏွင့္အတူေက်ာင္းတက္နိုင္ေသာ္လည္း..သူကျမန္မာျပည္ကိုမခြဲနို္င္ဟုဆိုကာေက်ာင္းလာမတက္ခဲ့။
ခုလက္ရွိ..သူက..စလုံးမွ engineering company တစ္ခုတြင္..senior service engineer အျဖစ္.လုပ္ေနခ်ိန္တြင္..ေက်ာ္ျမင့္က..ရန္ကုန္တြင္.architect ျဖင့္ၿပီးကာ..ကိုယ္ပိုင္.ေဆာက္လုပ္ေရးကုပၼဏီခပ္ေသးေသးတစ္ခုေထာင္ထားၿပီး..သူကိုယ္တိုင္ဝင္က်ဲေနၿပီ..။
“ေဟ့ေကာင္..ေမာင္ခန႔္..မင္းထၿပီလား..ခု…”..ဟာ..ေသေတာ့မွာပဲ..သူသိလိုက္ၿပီ..ဒီေကာင္..သူ႔တိုက္ခန္းနားေရာက္ေနေလာက္ၿပီ..ဟု
သူမနိုးမျခင္း…ေႏွာင့္ယွက္ေနမွာေသခ်ာသည္..။
“ေအး…ေဟ့ေကာင္ေရ…ငါ..ထေနၿပီကြ..မင္းလာၾကည့္ပါလား…ေဘာင္းဘီေတာင္ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္.သိလား..” ဟု..သူလည္း..ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ေျပာလိုက္ရာ
ထင္သည့္အတိုင္း…
“!@$#$&##$….” ဖုန္းထဲမွ..သူ႔ကို..ဆဲေနေတာ့သည္။သူလည္း..မေနနို္င္စြာ..ျဖင့္..တခစ္ခစ္…ရီလိုက္ရင္း..(ကိုဟိတ္.ခဏယူသုံးလိုက္တယ္ေနာ္..ဟိ)
“ေအးပါ..ေယာက္ဖရယ္…ငါကမင္းကိုခ်စ္လို႔စတာပါ..မင္းကလည္း..ေစာေစာစီးစီး..ကြာ.မဂၤလာမရွိ..”
“ခုမင္းဘယ္မွာလဲ…တိုက္ေအာက္ေရာက္ၿပီလား..ငါတံခါးဖြင့္ထားတယ္..တက္လာခဲ့..ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးထားမယ္..ok..” ဟုေခ်ာ့လိုက္ေတာ့မွ..သေကာင့္သားက
မေက်မနပ္ေလသံျဖင့္..
“ေတာ္ၿပီ..ငါေအာက္ကေစာင့္ေနမယ္..ၿပီးရင္စိတ္တိုင္းက်..သြားရေအာင္..မင္းျမန္ျမန္ဆင္းလာခဲ့..ဟု” ျပန္ေျပာေဖာ္ရေတာ့သည္။
သူလည္းကမန္းကတန္း..မ်က္ႏွာသစ္၊သြားတိုက္ၿပီး.ေက်ာ္ျမင့္အတြက္ဝယ္လာသည့္.arrow shirt ထည့္ထားသည့္အိတ္ကိုယူ.levis 501 နက္ျပာေရာင္တစ္ထည္ႏွင့္.dieselတီရွပ္တစ္ထည္..ၿပီးစလြယ္ေကာက္စြပ္ကာ..ဆံပင္တစ္ခ်က္.ႏွစ္ခ်က္ခန႔္.သပ္ၿပီး..ေျပးဆင္းလိုက္သည္။မဟုတ္က..ေက်းဇူးရွင္.ေယာက္က်ားတန္မဲ့စကားနာထိုးေနမည္ကိုစိုးရိမ္ရေလသည္.။
ေအာက္ေရာက္သည္ႏွင့္..မ်က္ႏွာကို..ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးကာ..အျဖဴေရာင္..mark-2 ေဘးတြင္ရပ္ကာသူ႔ေစာင့္ေနေသာ..ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းအား.သူ႔အတြက္ဝယ္လာေသာ
လက္ေဆာင္အိတ္ေျမႇာက္ျပလိုက္ေတာ့မွ..ငနဲသားမ်က္ႏွာက..ေခါက္ခ်ိဳးေျပေလေတာ့သည္..။
“ဟင္း..ဟင္း..ဒီလိုက်ေတာ့လည္း..တပည့္ႀကီးကေတာ္သားပဲ..ဆရာ့အတြက္..ေတာ့မေမ့ရွာဘူးပဲ.” ဟု..ေက်နပ္ေသာ..မ်က္ႏွာျဖင့္ေျပာေဖာ္ရေတာ့သည္။
သူလည္း.”လစ္ရေအာင္ေလကြာ..ငါဗိုက္ဆာေနၿပီကြ..ၾကက္သားပလာတာစားခ်င္တာနဲ႔..အေတာ္ပဲ..”ဟု..ေျပာလိုက္ရာ..
“ခ်ီးဗိုက္ဆာပါလား..ဟင္..မင္းေစာေစာကက်ေတာ့..ေသေနတာေလ…၊ထေတာင္မထဘူးမွတ္လား..ခုမွဘာဆာတာလဲ”…ဘာလဲႏွင့္စက္သနတ္ပစ္သလိုေျပာေလေတာ့သည္။
သူလည္းျပန္ဖက္ေျပာမေနေတာ့ပဲ…S-3 ေလးထုတ္..နားတြင္နားက်ပ္ထုတ္တပ္ကာ…သီခ်င္းဖြင့္နားေထာင္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
“ကဲေရာက္ၿပီ ဆရာေကာင္ .. ဆင္းေတာ့.”
ေက်ာ္ျမင့္.. သူ႔လက္ေမာင္းကို ကိုင္ၿပီးေျပာေတာ့မွသူမ်က္လုံးပိတ္ထားရာမွဖြင့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။သီခ်င္းနားေထာင္ရင္းသူေမွးကနဲျဖစ္သြားမိသည္ကိုး။
ဆိုင္ေရွ႕မွာေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းမေျပာင္းလဲပဲကားမ်ားစြာရပ္ထားတာေတြ႕ရသည္။တစ္ခါတစ္ခါ သူစဥ္းစားၾကည့္မိသည္။ျမန္မာျပည္ကလူေတြ ကိုဆင္းရဲၾကသည္သာေျပာတာ ခုလိုဆိုင္ေတြရယ္၊ဘီယာဆိုင္ေတြရယ္၊မွာေတာ့ လူစည္ကားျမဲစည္ကားလၽွက္ပဲဟု။
“ေဟ့ေကာင္” “ဆင္းေလကြာ” ေက်ာ္ျမင့္စိတ္မရွည္စြာထပ္ေျပာေတာ့မွ
“ေအးပါကြာ..ေယာက္ဖကလည္း စိတ္ႀကီးပဲ” ဟုျပန္ေျပာရင္း သူလည္းကားေပၚမွဆင္းကာဆိုင္ထဲဝင္လာလိုက္သည္။
“ငါကေတာ့ၾကက္သားပလာတာ..မင္းေရာ..” ဟုသူေက်ာ္ျမင့္ကိုေမးလိုက္မွ
“ငါ ေတာ့လဘၠက္ရည္ပဲေသာက္ေတာ့မယ္..” ဟုေျပာရင္းတဆက္တည္း “ညီေလး.. RUBY တစ္ဘူးပါေပးကြာ”ဟုလွမ္းမွာေနသည္။
သူလည္းေရေႏြးငွဲ႕ရင္းႏွင့္မွ
“ေယာက္ဖ.. မင္း.. ေအာင္ဝင္းစိုးတို႔၊ေက်ာ္လင္းတို႔နဲ႔ေရာေတြ႕ျဖစ္ေသးလား” ဟုသူသတိတရေမးလိုက္သည္။
“အင္း.. ေတြ႕ျဖစ္ပါတယ္။ဒီတေလာမေတြ႕တာေတာ့နည္းနည္းၾကာေနၿပီ”ဟု သူငွဲ႕ေပးထားေသာေရေႏြးကိုမႈတ္ေသာက္ရင္းျနဲ႔့န္ေျဖသည္။
ဒီလိုပဲ၊ဒီေကာင့္အက်င့္ကေတာ့.. ေမးတစ္ခြန္း၊ေျဖတစ္ခြန္းဆိုတာ။
သူစိတ္မရွည္စြာျဖင့္ “ေဟ့ေရာင္.. ဆက္ေျပာေလကြာ၊သူတို႔ဘာေတြလုပ္ေနၾကလဲ” ဟုေမးမွ
ေသာက္လက္စေရေႏြးခြက္ကို ခ်ၿပီး”အင္း.. ေအာင္ဝင္းစိုးက ခု ျမဴးဇစ္ပရိုဂ်ဴဆာ လုပ္ေနတယ္၊ဟိုေကာင္ေက်ာ္လင္းကေတာ့ ခုသူ႔ကားေတြကို ကိုယ္ပိုင္စတူဒီယို တစ္ခုဖြင့္ထားၿပီးေရာင္းေနတယ္။၂ေယာက္လုံးအဆင္ေျပတယ္။ငါေျပာထားၿပီးၿပီ။မင္းကိုလည္း သူတို႔၂ေယာက္လုံးေတြ႕ခ်င္ေနၾကတယ္၊ကဲ ဘာမ်ားသိခ်င္ေသးလဲ”
ဟု စိတ္မရွည္ေသာေလသံႏွင့္ျပန္ေျဖေဖာ္ရေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာထားသည္မ်ားေရာက္လာသည္ႏွင့္စကားစျပတ္သြားေတာ့သည္။
သူလည္းစားေသာက္ၿပီး ruby တစ္လိပ္မီးညႇိလိုက္သည္။ေက်ာ္ျမင့္ကေတာ့ထုံးစံအတိုင္း လဘၠက္ရည္ကို ဇိမ္ဆြဲေသာက္ေနရာမွ
“ကိုခန႔္ ငါမင္းကိုေျပာစရာတစ္ခုရွိတယ္၊ေျပာသင့္လားမေျပာသင့္လားစဥ္းစားေနတာ” ဟုေျပာလာသည္။
သူလည္း..စီးကရက္ကို တစ္ခ်က္ရွိုက္လိုက္ရင္းမွ
“ေအး.. ေအး မင္းစဥ္းစားၿပီးရင္ေျပာေလကြာေနာ္”ဟု ရြဲ႕လိုက္ရာ
သူ႔ကိုမ်က္လုံးျပဴးၾကည့္ရင္းမွ
“ေဟ့ေကာင္ ငါအေကာင္းေျပာေနတာ၊မင္းကိစၥကြ..မင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ကိစၥ” ငါ့လာရြဲ႕မေနနဲ႔ဟုေျပာလာသျဖင့္
“ဘာ.. ဘယ္လို၊ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္ဟုတ္လား ေပါက္ကရငါမေန႔၊တေန႔ကမွျပန္ေရာက္တာ ဘာကိစၥလဲ”ဟုျပန္ေမးလိုက္မွ
“အင္း..ဟုတ္ပါတယ္ေလ.. မင္းနဲ႔မဆိုင္ဘူးေျပာလည္းရပါတယ္”ဟုေျပာလာရာ၊သူလည္းစိတ္မရွည္စြာျဖင့္
“ေယာက္ဖ၊မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊ငါနားလည္ေအာင္မင္းမေျပာတတ္ဘူးလားဟု”ေျပာလိုက္မွ
ေက်ာ္ျမင့္လည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္းမွ
“ကိုခန႔္၊မင္း သႏၲာ့ကိုသတိရေသးလား၊သႏၲာေလ.. ပန္းပြင့္သႏၲာ ေပါ့ကြာ”
သူ ရင္ထဲဖ်င္းကနဲ၊ဒါမွမဟုတ္ တစ္ကိုယ္လုံးမွာရွိေသာေသြးမ်ားပြက္ပြက္ဆူလာသလို၊အမတန္ေအးခဲေသာ ေရခဲေငြ႕ပါေသာေလကို ႐ုတ္တရက္ရႈလိုက္ရသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ.(၇) ႏွစ္ခန႔္က..
အိပ္မက္ေတြကို..
အေရခြံလဲလို႔ရရင္ေကာင္းမယ္။
ဒါမွ..
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
သူတို႔အသက္ရွင္နိုင္ၾကမွာေပါ့…။
တစ္ခ်ိဳ႕အခ်ိန္မွာ
နိုးၾကားေနရတာေကာင္းေပမဲ့..
တစ္ခ်ိဳ႕အေျခေနမွာ
အိပ္မက္…မက္ေနရတာ
ပိုေကာင္းပါတယ္….။
ငါဟာ….
ၾကယ္ေတြကိုထမ္းၿပီး
လာလမ္းကို…
ျပန္မလွည့္ခ်င္သူပါ…။ (ေနေနာ္..ႏွင္းစက္ကႀကိဳး)
“ဖတ္..ဖတ္..ႁပြတ္.စြတ္…ၿပိ..အင္း…အင္း…”
“အား..အား..”
“အ…အ..ေကာင္းတယ္ကြာ..”
“ေနေရာင္…ယူကအရမ္းေတာ္တယ္ကြာ..”
“ေဆာင့္..ေဆာင့္..အင္း…’
“နာနာေလး..ေဆာင့္…”
“ဟုတ္တယ္..အဲလို…မ်ိဳး..”
“အ…အ….”
“အဆင္ေျပလား..ယမင္း….ကိုယ္လုပ္ေပးတာ..”
သူ..အီမိုေကဆန္ဆန္..ဆံပင္တစ္ျခမ္းေစာင္းႏွင့္..စုလွိုင္ႏွင္း..ဆံပင္ပုံစံဟု..ေခတ္စားေနေသာ..ေအာက္နားတြင္အတို၊ရွည္မညီညဳပ္ထားသည့္..ဆံပင္ပုံစံႏွင့္
ယမင္းေရႊဇင္ ဟုေခၚေသာ..အလန္းေလးကို..စည္းခ်က္ညိညီေစာင့္ေပးေနရင္းမွ….ဆံပင္ေလးကို..သပ္တင္ေပးရင္း..ေမးလိုက္သည္။
“အ….အ….အရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ…”
“ျပင္းျပင္းေလး…လိုးေပးကြာ..ေနာ္..ေနေရာင္..”
ေတာင္းဆိုသည့္သူက..ေတာင္းဆိုလာမွေတာ့…သူလည္း…စည္းခ်က္ကို..ျမႇင့္တင္လိုက္သည္..။
ခါးက်င္က်င္ေလး..ႏွစ္ဖက္ကို..ေသခ်ာဆြဲကိုင္လိုက္ရင္း…
“ယမင္း…နာရင္ေျပာေနာ္ကိုယ့္ကို…”ဟု..အားေပးလိုက္ရင္း…
ဒစ္ဖ်ားနား..ေရာက္သည္ထိ…ဆြဲထုတ္..ဥျမဳတ္သြားေလာက္ေအာင္ထိ..ေဆာင့္သြင္းသည့္နည္းျဖင့္..ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း..စိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္။
“ေဖါင္း..ေဖါင္း..ေဖါင္း..ႁပြက္..ႁပြတ္…”
“အင့္…အင့္…ဖန္းဖန္း…အ..အား…”
“အ..ေဆာင့္ပါ….ေဆာင့္ေပးပါ…ေနရယ္…တို႔..စပ္ပပ္..ကြဲခ်င္ကြဲပါေစ…”
“ေဆာင့္…ေဆာင့္…အု…အု…အု..ထိတယ္..ဟင့္..ထိတယ္ကြာ…”
ယမင္းတစ္ေယာက္…အသံေတာင္ထြက္မလာနိုင္ေတာ့ပဲ…ေခါင္းအုန္း..ႏွင့္မ်က္ႏွာအပ္ကာ..ဘာေတြမွန္းမသိ..ပလုံးပေထြး..ေရရြတ္ေနတာ့သည္..။
ဘယ္ႏွစ္ခ်ီေလာက္ၿပီးသြားမွန္းလည္းမသိေတာ့…အဖုတ္မွ..အရည္မ်ားလည္း…ထြက္ရလြန္းလို႔..ေပါင္ၿခံမွစီးက်ကာ..ေမႊ႕ရာတစ္ခုလုံးလည္း.ရႊဲနစ္ေနၿပီ..။
ေအာ္ရလြန္းလို႔လည္း..လည္ေခ်ာင္းထဲမွအသံေတာင္ေပ်ာက္သေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ..။
သူလည္း….လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး..အတြင္းမွ..တစစ္စစ္ႏွင့္…ခေလာက္ခံရေသာ..ဘီယာဘူးကဲ့သို႔ဆူတက္လာေနသည္ကို…ေဆာင့္ေနရင္း…သတိထားမိသည္..။
“ဖန္း…ဖန္း…ေဖါက္…ေဖါက္..စြိ..စြိ..”
သူေဆာင့္ေနတုန္းမွာပင္…
“ဟား…အြန္း…အ…အ…ၿပီး…..ၿပီ…အား..တို႔…ထြက္ကုန္…ၿပီ…အ…အ..”
ဟု..လည္ပင္းညဳစ္ခံရသလို..အသံျဖင့္..ေအာ္ရင္း..ေပါင္သားေလးမ်ား..တဆတ္ဆတ္တုန္…ကာ..တြန႔္လိန္ရင္း..ၿပီးသြားေလသည္.။
သူလည္း…အရွိန္ကိုအနည္းငယ္ထပ္ျမႇင့္လိုက္ရင္း….
“ေဖါင္း…ေဖါင္း…ႁပြတ္..ႁပြတ္..စီး…စြီး.စြိ…”
ေလးဘက္ေထာက္အေနအထားမွ…ေမွာက္ရက္ျဖစ္သြားေသာ..ယမင္းဧ။္ေက်ာေလးေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ရင္း…သုက္မ်ားကို.တထုတ္ထုတ္ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္..။
ေခၽြးေစးမ်ားျဖင့္…ေမာေနေသာ..ယမင္းလည္း..ေမွာက္ရက္မွ..ပက္လက္အေနထားသို႔ေျပာင္းလိုက္ရင္း…
“အရမ္းေကာင္းတာပဲ..ေနရယ္. ၊ေကာင္မေလးေတြဒါေၾကာင့္ယူ႔ကိုခိုက္ေနတာျဖစ္မယ္ ” ဟုပက္လက္လွန္ရင္းမွ..ေျပာလာသည္။
“ဟက္..ဟက္..ေပါက္ကရေတြကြာ.. ယမင္းကလည္း.. ” ဟုျပန္ေျပာရင္းသူနသယ္စပ္မွစိးက်ေနေသာေခၽြးေစးေလးမ်ားကို၊သူယုယစြာသုတ္ေပးရင္းေျပာလိုက္သည္။
“ဟုတ္တယ္ ေနေရာင္ရဲ့ ယူကအ-ိုးသန္သလိုခုလိုၾကင္နာတတ္တာေတြေၾကာင့္.. ျဖစ္မွာေပါ့” ဟုျပန္ေျပာလာသည္။
သူလည္းဘာမွျပန္မေျပေနေတာ့ပဲ ယမင္းနဖူးေလးမ်ားႏွင့္နားရြက္ဖ်ားေလးမ်ားကိုသာနမ္းေနလိုက္သည္။သူ အျမဲအၾကင္နာျဖင့္သာဆက္ဆံတတ္ပါသည္..။မိန္းကေလးဆိုတာ အားႏြဲ႕တဲ့အမ်ိဳးမဟုတ္လား။
“ေအာ္.. ေမ့ေနလိုက္တာ ေနေရာင္.. ေနာက္တစ္ပတ္ထဲမွာ တို႔ေမြးေန႔ရွိတယ္ေနာ္ သိလား။ယူလာရမယ္ေနာ္၊ယူ႔ကို.. အလန္းေလးေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးမယ္ေလ..ဘယ္လိုလဲ”
ဟု မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာထားျဖင့္ေမးလာသည္။
သူလည္း.. ဒါမ်ိဳးရႈတ္ရႈတ္ရွက္ရွက္ပြဲေတြဝါသနာမပါေသာ္လည္း.. ယမင္းဧ။္ဒုတိယဝါက်ကို အနည္းငယ္စိတ္ဝင္စားသြားသည္။
ဒီၾကားထဲ ေလာေလာဆယ္လည္းဘာမွအလုပ္မရွိေသးသျဖင့္သေဘာတူလိုက္သည္။
“အခ်ိန္က.. “
“ည. ရနာရီ..တိတိ ေနေရာင္..”
———————————–။————————–
“ေဟ့ေကာင္..ေက်ာ္ခန႔္.. ” အနားမွ ေအာ္လိုက္သည့္ ေက်ာ္ျမအသံေၾကာင့္သူ..အတိတ္မွ.. လက္ရွိအခ်ိန္သို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည္။
“ဟာ… ဘာလဲကြာ.. ေယာက္ဖ မင္းကလည္း အလန႔္တၾကား.”
“ဘာကြ ” ဟုေဒါသတႀကီးျဖင့္သူ႔ကိုမ်က္လုံးႀကီးျပဴးၾကည့္ရင္းေမးလာေသာ.. သေကာင့္သားကို ၾကည့္ရင္း..
“ဟဲ.ဟဲ.ေဆာရီးကြာ.. ငါနည္းနည္းအေတြးလြန္သြားလို႔ပါ..သယ္ရင္းကလဲ..ေျပာေလ..ေျပာ.မင္းဘာေျပာမလို႔လဲ” ဟုမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရင္းသူေမးလိုက္သည္။
ျပဴးေနေသာမ်က္လုံးမွာ.. ထိုအခါပိုက်ယ္သြားရင္း…
“ေဟ့ေကာင္..ေက်ာ္ခန႔္..မင္း..မင္း.. ငါ့ကိုလာေျပာင္ေနတာလား.. ငါေမးေနတာကြမင္းကို..” ဟု..ေဒါသတႀကီးျဖင့္.. ေျပာလာေတာ့သည္။
သူလည္း.. အေျပးလႊားစဥ္းစားလိုက္ရင္း..
“ေအာ္.. ေအးပါ”ဟု ေျပာရင္း “မင္းေမးတာ.. သႏၲာကိစၥမွတ္လား” ဟု ခပ္တည္တည္ႏွင့္ရႊီးလိုက္ေတာ့မွ.
“ေအးေလ..မင္းသူ႔ကိုသတိရေသးလားခု” ဟုထပ္ေမးလာေတာ့မွ
သူလည္းသက္ျပင္းတစ္ခ်က္အသာခ်ရင္း..
“အင္း.. မွန္တဲ့အတိုင္းဝန္ခံရရင္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလတိုက္ဆိုင္မႈေလးေတြရွိခဲ့ရင္ေတာ့၊သတိရမိပါတယ္၊မင္းကဘာလို႔.. လာေမးေနရတာလဲ”ဟုေမးရင္း
သူလည္းအနည္းငယ္စိတ္ဝင္စားသြားသည္။
ဟုတ္သည္ေလ.. သူတို႔ျပတ္ေတာက္သြားခဲ့သည္မွာ.. လူတစ္ေယာက္၊ဒါမွမဟုတ္ဘဝတစ္ခုကိုေျပာင္းလဲဖို႔.. ေကာင္းေကာင္းလုံေလာက္သည္မဟုတ္ပါလား။
“အင္း.. ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး.။လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေလာက္က.. သႏၲာ ငါ့ဆီေရာက္လာတယ္ကြ..၊မင္းကိုေမးတယ္.. ဘယ္မွာလဲတဲ့
ငါလည္း.. ဒီမိန္းမ ကိုေ-ာက္ျမင္ကပ္တာနဲ႔မသိဘူး၊ေနာက္.. ဟန္နီစံနဲ႔မင္းနဲ႔ၾကားမွာလည္း.. စိတ္အေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔.. ငါမေျပာလိုက္ဘူး။”
ဟုေျပာလာေလသည္။
သူေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားသြားသည္။ဘာလဲ..ဒီမိန္းမ.. သူ႔သိကၡာ၊သူ႔မာန၊သူ႔အရွက္တရား၊.. အိုအားလုံးပါပဲ..မာမီႏွင့္ဒက္ဒီေရာ. ဒီမိန္းမေၾကာင့္
အမ်ားႀကီးေပးဆပ္ခဲ့ရၿပီးၿပီ..။ခုမွဘာလုပ္ဖို႔ေပၚလာတာလဲ..ဒီမိန္းမ..။
သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္အေနျဖင့္..ေက်ာ္ျမလုံးဝမလြန္ေခ်။ ဟုတ္ပါသည္..ဒီေကာင္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ဒီဇတ္လမ္းမွာ.. အမ်ားႀကီးပက္သက္ခဲ့ရဖူးသည္ပဲ။
“အင္းေလ.. ထားလိုက္ပါ..မင္းမွန္ပါတယ္သူယ္ခ်င္း. ကဲျပန္ၾကရေအာင္..၊ငါ့ကို.. ငါ့အခန္းပဲျပန္ပို႔ေပးကြာ..ေနာ္..ညက်မွ..မင္းရယ္၊ငါရယ္ ဟိုေကာင္၂ ေကာင္နဲ႔
ဆုံရေအာင္..၊မင္း.သူတို႔၂ေယာက္ကို.. တစ္ခ်က္ေလာက္ခ်ိန္းေပးၿပီး..ညေနငါ့ကိုလာေခၚေလကြာေနာ္..” ဟုသူေျပာလိုက္ရာ..ေက်ာ္ျမလည္း..ေခါင္းညိတ္လိုက္ရင္း
“ေအးေလ.. ငါလည္းမင္းကိုပို႔ၿပီး၊႐ုံးသြားလိုက္မယ္..မင္းနားလိုက္ပါဦး..ညေနမွငါလာေခၚလိုက္မယ္”ဟုေျပာရင္း.၂ေယာက္သားျပန္ခဲ့ၾကေတာ့သည္..။
ငါမငိုဘူး။
ဒါေပမဲ့
ႏွလုံးသားမွာ
ဘီလူးဝင္ပူးတယ္။
လက္သည္းခၽြန္မ်ားနဲ႔
ေမွာ္ဆရာက
ငါ့ႏွလုံးသားကို
ရင္ဘတ္ကေနဆြဲခြါတယ္
နာက်င္ေပမဲ့
ငါမငိုဘူးကြယ္။
ငါ့ရဲ့ဝိညာဥ္မွာ
ပန္းႏွင္းဆီေတြ အျပာလြင္ဆုံးပြင့္
ငါ့ရြက္တိုင္ကို အျမင့္မားဆုံးလႊင့္ထူမယ္။
ေဟး… ပင္လယ္
ေဟး… လွဲအိိပ္ေနတဲ့ပင္လယ္
ခုထစမ္း
သင့္ဆီငါလာတယ္။
(တာရာမင္းေဝ..ပန္းေခတ္ကလမင္း)
သူရဲ့.. audi x-6 တံခါးႏွစ္ေပါက္ပါ.. မိုးျပာေရာင္ရင့္ရင့္ sport type ၿပိဳင္ကားကို.. အသင့္ဖြင့္ထားေသာၿခံတံခါးဝမွေကြ႕ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္.. လုံျခဳံေရးဂိတ္ေစာင့္
မွေျပးလာၿပီး..
“ဟာကိုေလး.. ေနာက္မွာပြဲစေနၿပီ..။ကားေသာ့ထားခဲ့လိုက္က်ေနာ္.. ပါကင္ထိုးထားလိုက္မယ္” ဟုသူ႔ကိုေျပာလာသျဖင့္.. သူလည္းေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္ျပလိုက္ရင္း..
တံခါးကိုဖြင့္ကာထြက္ရင္း.. မီးေရာင္စုံပ်ိဳးျပက္လက္ေနသည့္.. တိုက္ေနာက္ဘက္သို႔ေလၽွာက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
သူေနာက္ဘက္ေရာက္သည္ႏွင့္မ်က္စိကို.. ေဘးဘယ္ညာေဝ့ဝဲၾကည့္ရင္း.. ကစားလိုက္ရာ.. တိုက္ေနာက္ဘက္.. အိုလံပစ္စတိုင္.. ေရကူးကန္ေဘး..ဘယ္ညာ
ျ္မက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္.. အေရာင္အေသြးစုံစြာျဖင့္..လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္ေနၾကၿပီကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။
သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ၊ညာက္လက္ကိုႏွိုက္ရင္း.. ဘားေကာင္တာရွိရာသို႔လမ္းေလၽွာက္သြားလိုက္သည္..။ထိုစဥ္..။
“ေဟး… ေနေရာင္.. ယူေနာက္က်တယ္ကြာ၊တို႔ယူ႔ကို..ေမၽွာ္ေနတာလြန္ခဲ့တဲ့.. တစ္နာရီထဲကပဲ.” ဟု.. ေျပာရင္း.သူ႔လက္ေမာင္းကိုတြဲလာသည့္ယမင္းကို..ျပဳံးျပရင္း..
“HAPPY BIRTHDAY ယမင္း..ဟု..” ႏုတ္ဆက္လိုက္သည္..။
” THANK YOU ပါ.ေနေရာင္”
“ေရာ့.. ယမင္း.. ဒီမွာယူ႔အတြက္.. ဘက္ေဒးပရဲဆင့္..” ဟုေျပာရင္း..သူ႔လက္ထဲမွ နက္ျပာေရာင္.. ကတၱီပါဘူးေလးကို..လွမ္းေပးလိုက္သည္။
” ၀ိုး… ေနရယ္..ယူကေတာ့အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ..” ဟုေျပာရင္း… မွဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
” အိုး.. ေန.. ေန.. ဒါ.. ဒါ.. ဘယ္လဂ်ီယံ ကတ္(cut).. virgo နဲ႔လုပ္ထားတာမွတ္လား..”
“ေနေရာင္ရယ္.. ယူကေတာ့ဒါေၾကာင့္လည္း.. ေကာင္မေလးေတြေႂကြေနတာျဖစ္မယ္”.. ဟု.သူေပးေသာ.. စိန္ရင္ထိုးေလးကို..ကိုင္ၾကည့္ရင္း..စိတ္လႈပ္ရွားစြာ
ေျပာလာသည့္.. ယမင္းကို..သူျပဳံးၾကည့္ရင္း…
“အင္း.. ယမင္းႀကိဳက္လား..၊ယမင္းႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္.. တို႔ေပးရႀကိဳးနပ္တာေပါ့.” ဟု.ေျပာလိုက္ရာ
“ဟာ.. ေနကလဲ.. ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲ..၊တို႔..မာမီကို..ပူဆာေနတာၾကာၿပီ..ေစ်းႀကီးေသးတယ္ဆိုၿပီး.. ေျပာေနလို႔..”
“ေအာ္.. ယမင္းရယ္.ေစ်းကအဓိကမဟုတ္ပါဘူး..၊ယူႀကိဳက္နိုင္တယ္လို႔.ထင္လို႔တို႔.. သူငယ္ျခင္းကိုလွမ္းမွာလိုက္တာပါ..”
“ဟင္း.. ဟင္း.. သိတယ္ေလ.အဲဒါေၾကာင့္လည္း.. တို႔ယူ႔ကို. စြဲေနရတာေပါ့.၊ယူပြဲၿပီးတဲ့ထိ.ေနရမယ္ေနာ္.. ဒီေလာက္သိတတ္တဲ့၊ယူ႔ကိုဒို႔ကလည္း.. ျပန္တာဝန္ေက်ရမွာေပါ့” ဟု သူ႔နား.နားကပ္ကာ.. စေတာ္ဘယ္ရီနံ့သင္းပ်ံ႕ေနသာ.. ႏုတ္ခမ္းမွထြက္ေသာေလသံျဖင့္ေျပာလာရာ..
ေအာက္မွ.. ညီေတာ္ေမာင္က.. ေျဖာင္းကနဲ.. ကန္ထလာသျဖင့္..သူလည္း.
“ကဲ..ေမြးေန႔ရွင္..ခုတို႔ဗိုက္ဆာေနၿပီ.. တစ္ခုခုေတာ့အရင္ေကၽြးပါဦး” ဟုခပ္ရႊတ္ရႊတ္ေျပာလိုက္မွ..
“oh ! so sorry ပါ.ေနရယ္.လာ၊တို႔ ဘူေဖးေကာင္တာကိုလိုက္ပို႔မယ္” ဟုေျပာရင္း..ေရွ႕မွ.. သမင္မေျခလွမ္းျဖင့္ဦးေဆာင္ထြက္သြားရာ.. သူလည္းယမင္းဧ။္
ေပါင္လည္ေလာက္.. ထိေရာက္ေနေသာ..စကပ္အျဖဴေရာင္ေအာက္မွ.. လုံးဝန္းေသာ..စစ္ကိုင္းအိုး..ကို.ၾကည့္ရင္း.. ေနာက္မွလိုက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
(ကိုဟိတ္.. ခဏယူသုံးလိုက္တယ္ေနာ္..ဟက္.. ဟက္)
တစ္ကယ္ေတာ့..သူ႔ဘဝတြင္.လမင္းဆိုသည္မွာ..အျမဲေကာင္းကင္တြင္ထြန္းလင္းေနသည္ကိုသာေတြ႕ခဲ့ဘူးပါသည္။
ဒါေပမဲ့…ဒီညမွာေတာ့..ၿခံေထာင့္ဧ။္ညာဘက္ေထာင့္စြန္းစြန္းမွာ…မ်က္လုံးေထာင့္မွာရိပ္ကနဲလွမ္းအျမင္…တစ္ၿခံလုံးမီးေရာင္စုံမ်ား..အေရာင္အေသြးစုံေသာ
ပန္းပြင့္ေလးမ်ား..အားလုံး…ခဏမၽွအေမွာင္က်သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္..။
ထိုေနာက္႐ုပ္ရွင္ထဲမွအေႏွးျပကြက္လို..စိတ္ထဲမွာတစ္စုံတစ္ရာက.. သူ႔ကိုညိဳ႕ယူလိုက္သလို..ေျခလွမ္းမ်ားက…ထိုလမင္းတစ္စင္းထြန္းေနေသာစားပြဲဝိုင္းရွိရာ
တေရြ႕ေရြ႕အိပ္မက္တစ္ခုထဲလမ္းေလၽွာက္ေနသလို..ေရႊ႕လၽွားသြားမိသည္။စားပြဲအနီးအေရာက္..ျဖတ္ကနဲ..မ်က္ဝန္းတစ္စုံကပင့္ၾကည့္သည္ဆို႐ုံေလး၊
သူဘယ္လိုလုပ္ၿပီး… ဘာစကား၊ဘာခြင့္မွမေတာင္းမိပဲ..ထိုင္လိုက္မိသည္ကိုမသိလိုက္။
ငုံ႔ထားေသာေခါင္းကလည္း..ေရွ႕မွခ်ထားေသာအေအးခြက္ကိုသာၾကည့္ေနၿပီး..ထပ္ၿပီးေမာ့မၾကည့္လာေတာ့…။
“ေဟး…ေနေရာင္..ယူကဘယ္ေရာက္သြားတာလဲလို႔”
ယမင္းဧ။္အသံၾကားမွစိတ္ႏွင့္လူႏွင့္ျပန္ကပ္သြားမိသည္။ယမင္းက.. ေကာ့ေတးႏွစ္ခြက္ကိုင္ကာသူတို႔ဝိုင္းဆီေရာက္လာသည္။
“ေအာ္.. ယူက..ပန္းပြင့္ဆီေရာက္ေနတာကိုး…ဟင္း.ဟင္း..”
ထပ္မံၿပီး..ဒုတိယအႀကိမ္..ျဖတ္ကနဲေဝ့ၾကည့္လာေသာမ်က္ဝန္းကို..သူျမင္ခြင့္ရလိုက္သည္။
အျပာေရာင္..လုံးဝၾကည္လင္ေနေသာမ်က္သားအျပာေရာင္..တစ္စုံႏွင့္လိုက္ဖက္လွေသာ..မဟူရာေရာင္မ်က္ဆံ..အားလုံံးရင္ထဲေအးကနဲျဖစ္သြားသည္ကိုေတာ့
စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔..မကပ္ပဲေနသည့္ၾကားမွ.. သတိထားမိလိုက္သည္။
“ေန.. ဒါ..ပန္းပြင့္တဲ့..နာမည္အျပည့္အစုံက..ပန္းပြင့္သႏၲာ..တဲ့..”
“ပန္းပြင့္… ဒါ..ေနေရာင္တဲ့.. ေနေရာင္ေက်ာ္ခန႔္..တဲ့”
မည္သူမၽွမေတာင္းဆိုပဲ.. ဝင္ေရာက္မိ္တ္ဆက္ေပးေသာ.. ယမင္းကိုပထမဦးဆုံးအႀကိမ္သူေက်းဇူးတင္မိသြားသည္။
သူေခါင္းပဲညိတ္ျပလိုက္မိသလား..။ျပဳံးပဲျပလိုက္မိသလား.. သတိမထားမိလိုက္..။
ေသခ်ာတာကေတာ့..ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္အျခမ္းမွ..ေသြးေတြတထိတ္ထိတ္ခုန္ေနတာေတာ့ေသခ်ာသည္။
“ပန္းပြင့္..တဲ့လား..”
မိတ္ဆက္လိုက္တာလား…ဒါမွမဟုတ္ေမးလိုက္တာလား..မေသခ်ာလိုက္။
“ရွစ္” သူ.. ဘာသာခပ္တိုးတိုးဆဲလိုက္မိသည္။
သတိထားစမ္းပါ.ေက်ာ္ခန႔္ရာ၊မင္း..သူငယ္ႏွပ္စားေလးမွ.. မဟုတ္ေတာ့တာပဲ။ခုမွမိန္းမ.. ျမင္ဖူးတာက်ေနတာပဲ။
ကိုယ့္ဘာသာ..စိတ္ထဲမွက်ိတ္ေျပာရင္း…
“ဟုတ္ကဲ့..သိရတာဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ..”ဟုေျပာရင္း..ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္ျပလိုက္မိသည္။
ဟုတ္သည္ေလ..သူလက္ကမ္းၿပီးမိတ္ဆက္တာတို႔ဘာတို႔မလုပ္ခ်င္ပါ။အထူးသျဖင့္..ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္လက္ခံခ်င္မွလက္ခံမည္။
လက္မခံပါက..သူအူေၾကာင္ေၾကာင္အျဖစ္မခံနိုင္ပါ။
တစ္ဆက္တည္း..သူကိုယ့္ဘာသာေတြးလိုက္မိသည္။မဆိုး..ဒီေလာက္ဆိုကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္သြားၿပီဟု..။
စူးကနဲ.အၾကည့္တစ္ခ်က္ေရာက္လာတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။အမတန္လွပေသာ.. ႏုတ္ခမ္းေလးမွဘာစကားမွေတာ့ထြက္မလာခဲ့။
“ယမင္း.. ငါျပန္ေတာ့မယ္..၊ေရာက္ေနတာလည္း..ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ။မိုးလည္းခ်ဳပ္ေနၿပီ။ happy birthday ျဖစ္ပါေစ..”
ခ်ိဳသာသည္ဟုထင္ရေသာ္လည္း..အနည္းငယ္မာဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနသည္ကို..သူသတိထားမိလိုက္သည္။
ထပ္ေတြးမိလိုက္သည္မွာ.. ဟာ.. ဒီမိန္းမ.. ငါတစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာေတာင္.. ငါ့ကိုမႏုတ္ဆက္ပါလား.. လုံးဝအဖက္မလုပ္တဲ့သေဘာေပါ့..ဟု
ရင္ထဲေအာင့္ကနဲျဖစ္သြားေအာင္ေတြးမိလိုက္သည္ႏွင့္ဖ်င္းကနဲ.. မာနကေသြးမ်ားကိုဆူေဝလာေစသည္။
ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့..ကြာ..ဒါမ်ိဳးမွ..ေက်ာ္ခန႔္တို႔ကလည္း..ႀကိဳက္တာ။
“ဟာ..ျပန္ေတာ့မလို႔လား..တစ္ေယာက္ထဲ..ကၽြန္ေတာ္ျပန္ပို႔ေပးရမလား..”ဟု..ရြဲ႕ခ်င္ေသာစိတ္တစ္ဝက္၊ရင္ထဲမွတစ္ကယ္ျဖစ္ေသာ.. ေစတနာတစ္ဝက္ႏွင့္
သူေမးလိုက္မိသည္။
ထပ္မံၿပီး..မလိုလားေသာ..အၾကည့္စူးစူးႏွင့္အတူ..
“မလိုပါဘူး.. တကၠစီေတြမွ..တစ္ပုံႀကီး..ရွင့္ၾကည့္ရတာ.. သိပ္အခ်ိန္ေတြ၊ေငြေတြေပါမ်ားေနတယ္နဲ႔တူတယ္၊အဲဒါဆိုလည္း..လူေတြအက်ိဳးရွိတာေတြလုပ္ေပါ့
က်မအတြက္.. ေတာ့မလိုပါဘူး”ဟု..မဲ့သလို၊ေလွာင္သလို.အျပဳံးႏွင့္။
ပထမဆုံးအႀကိမ္.. ထြက္က်လာေသာရွည္လၽွားေသာဝါက်ႏွင့္အတူ၊မ်က္ႏွာကိုျဖတ္ရိုက္လိုက္သလို.. ပူကနဲခံစားလိုက္ရသည္။
သူလက္သီး.. ကိုတင္းကနဲဆုပ္လိုက္မိသည္။သူတစ္ခုခု.. ျပန္ေျပာမည္ျပဳစဥ္.. သူမက.. လွပစြာပင္ ယမင္းႏုတ္ဆက္သံကိုေတာင္မေစာင့္ပဲ..ထြက္သြားခဲ့
ၿပီျဖစ္သည္။
“ဟင္း..ဟင္း..ေနေရာင္..ယူခံလိုက္ရၿပီမွတ္လား.”ဟု..စာနာသလို၊ကလိသလိုရီသံႏွင့္အတူ..ေျပာလာေသာယမင္းဧ။္အသံကိုလည္း.သူသတိမထားေတာ့။
သူသတိထားမိလိုက္သည္က..သူ႔ရင္ထဲတြင္..ဒီမိန္းမထြက္သြားခ်ိန္.. ရင္ဘတ္ထဲမွတစ္စုံတစ္ခုထြက္က်သြားသလို၊တစ္စုံတစ္ခုပဲ.. ရင္ဘတ္ထဲခုန္ဝင္လာသလို၊
မတူညီေသာခံစားမႈ၂ခုျဖစ္ထြန္းသည္ကိုေတာ့သတိထားမိလိုက္သည္..။
ထပ္ၿပီး..သတိထားမိလိုက္သည္က..၊(ေငြေတြ၊အခ်ိန္ေတြ..ေပါမ်ားေနရင္.ဆိုတဲ့စကား..)ေသခ်ာၿပီ..ဒီမိန္းမ..သူ႔ကိုေသေသခ်ာခ်ာကို..သိေနရမည္။
မဟုတ္ရင္.. ၾကားဖူးေနရမည္..ျဖစ္သည္။ထိုသို႔.. ေတြးမိလိုက္သည္ႏွင့္..ေစာေစာကေနာက္က်ိသြားေသာစိတ္က..အနည္းငယ္ျပန္လည္ၾကည္လင္လာသလို
ခံစားလိုက္ရသည္။တစ္ခ်က္လည္း.. သူညာဘက္ႏုတ္ခမ္းကိုတြန႔္ရင္းျပဳံးလိုက္မိသည္။
ပန္းပြင့္သႏၲာ..တဲ့လား.. ဟင္း..ဟင္း..
စိတ္ထဲမွသေဘာက်စြာေတြးလိုက္မိသည္။ေနေရာင္ေက်ာ္ခန႔္ႏွင့္..ေတြ႕ၾကၿပီေပါ့။
သူအေတြးလြန္ေနရင္းမွ..အနည္းငယ္ဗိုက္ဆာလာေနသည္ကိုသတိရလာေသာေၾကာင့္..မေရာက္ျဖစ္လိုက္ေသးသည့္၊ဘူေဖးေကာင္တာရွိရာသို႔ထသြားလိုက္သည္။
ဒီေလာက္..ဧည့္သည္မ်ားတာေတာင္..အစားအေသာက္မ်ားကအလၽွံပယ္က်န္ေနေသးသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
အင္းေပါ့ေလ..ဒီေလာက္ကေတာ့..ယမင္းတို႔ကဘယ္စာဖြဲ႕မွာလဲ။ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ကုန္က်မည္ဟု..သူသိသည္။
“ေဟ့..ေန..ခုမွစားမလို႔လား..စားႏွင့္ေနာ္..တို႔..ဟိုတယ္..service အဖြဲ႕ကိုေငြသြားရွင္းေပးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္၊ဗိုက္ေတာ့သိပ္တင္းမေနေစနဲ႔ဦး..သိလား”ဟုေျပာရင္း
သူ႔ကို..မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပကာထြက္သြားသည့္ယမင္းကို.. သူျပဳံးၾကည့္ေနလိုက္သည္။
သူဗိုက္ထဲကဆာေသာ္လည္း..စိတ္မပါစြာႏွင့္ထည့္လာေသာ..broccoli.. အနည္းငယ္ႏွင့္..lamb chop ကိုစိတ္မဝင္စားစြာႏွင့္..စားေနရင္းမွေခါင္းထဲသို႔
ေစာေစာက.. ဟိုမိန္းမေျပာသြားေသာ..စကားတို႔ကို..သတိရေနမိသည္။
ဘာတဲ့..အခ်ိန္ေတြ၊ေငြေတြပိုေနသတဲ့လား..သူစားေနရင္းမွမဲ့ျပဳံးျပဳံးလိုက္မိသည္။
“ဟိတ္..ဆရာႀကီး..ဘာေတြသေဘာက်ေနလဲ”ဟုေျပာရင္းမွ..သူငွဲ႕ထားေသာ..၀ိုင္ခြက္ကို..ယူေသာက္ေနေသာယမင္းကို..သူေငးၾကည့္ေနမိသည္။
“အမေလး..ေမာလိုက္တာ..ေနရယ္၊ခုမွပဲအေမာေျပသြားေတာ့တယ္”ဟုသူ႔ကိုၾကည့္ရင္း.. ေျပာလာေသာယမင္းကို..ၾကည့္ရင္း..ေတြးေနမိသည္။
တစ္ကယ္ဆို..ယမင္းႏွင့္သူက..လက္တြဲမယ္ဆိုရင္..ဘာမွေျပာစရာမလိုသလို၊ဘယ္သူမွလည္း.. ကန႔္ကြက္မည့္သူမရွိ။
ယမင္း..တို႔မိဘေတြႏွင့္သူ႔မိဘေတြက.. ငယ္ေပါင္း၊စီးပြားဖက္ေတြမဟုတ္ေပမဲ့.. ႏွစ္အိမ္တစ္အိမ္ဝင္ထြက္ေနသူေတြ။
ယမင္း အေဖႏွင့္သူ႔အေဖဆို.. ဆုံျဖစ္တိုင္း..ယခင္က..ေဂါက္ဖ္.. ၇ိုက္ေနၾက။တိုင္ပင္ေနၾက..။ယခု..သူ႔မာမီႏွင့္ဒက္ဒီက..ယူအက္စ္မွာအလုပ္ကိစၥေၾကာင့္
သြားေနရသလို၊ယမင္းမိဘေတြကလည္း..ၾသဇီမွာ.. ပန္းခ်ီ၊ပန္းပု.. စေသာ..လက္မႈပညာဆိုင္ေတြ..သြားေရာက္ဖြင့္ထားတာသူသိသည္။
ဒီျပင္လုပ္ငန္းခြဲေတြအမ်ားႀကီးရွိမွန္းလည္း..သူသိထားသည္။ဒါေပမဲ့.. ဒီထက္ပိုၿပီး.. သူေသခ်ာသိသည္က..ယမင္းကိုသူဘယ္လိုမွရင္မခုန္ျခင္းပင္။
သူႏွင့္ယမင္းအေနထားက..အေနာက္နိုင္ငံမ်ားမွာလို..(sex friend) အေနထားမ်ိဳးသာျဖစ္ေနသည္။
ယမင္းလည္း.. သူ႔လိုပဲဟုသူယုံၾကည္သည္။
“ေဟ့..ဟာ..လူကိုဘလိုင္းႀကီးၾကည့္ၿပီး..ဘာစကားမွလည္း.မေျပာပါလား.. “
ယမင္းေျပာမွပင္.. သူအေတြးလြန္သြားသည္ကို.. သိလိုက္သည္။
သူယမင္းလက္ထဲမွ.. ၀ိုင္ခြက္ကို..ဆြဲယူေမာ့ေသာက္ရင္း..
“မဟုတ္ပါဘူး.. ယမင္းကအရမ္းလွေနလို႔ေငးေနမိတာပါကြာ”
“ဟ..ဟ.. ေပၚတင္ႀကီးလာေျမႇာက္ေနပါလား..” ဟုႏုတ္ခမ္းေလးကိုခ်စ္စဖြယ္ဟရင္း..သူ႔ကိုေလွာင္ေနသည့္ယမင္းကို.. သူဘာမွမေျပာပဲေငးသာၾကည့္ေနလိုက္သည္။
“အားလုံးလဲျပန္သြားၿပီ.. အရမ္းလည္း..ညီးစီစီႀကီးျဖစ္ေနလို႔..ေရကူးမလား..ေန” ဟုသူ႔ကို.. ၾကည့္ရင္း.. ေမးလာသည့္ယမင္းကို..သူေငးေနရင္း..မွ
“အင္း.. ကူးေလ ယမင္း.. တို႔ေစာင့္ေပးမယ္ေလ.. “ဟုျပန္ေျပာလိုက္ရာ
ခ်စ္စဖြယ္မ်က္ေစာင္းေလးထိုးရင္းမွ
“အိုး..ဒါေတာ့ယူေျပာမွလား.. တူတူကူးရေအာင္လို႔ေျပာတာကို..” ဟု ႏုတ္ခမ္းကိုေထာ္ရင္းေျပာရင္း.. ထိုင္ရာမွထကာ သူ႔ကိုေက်ာခိုင္းကာထြက္သြားေသာယမင္းဧ။္
အကာကြယ္မရွိေသာ ေနာက္ေက်ာျပင္ေဖြးေဖြးေလးကိုၾကည့္ရင္း.. သူလည္း.. ထလိုက္သြားေတာ့သည္။
ေရကူးကန္ေဘးရွိ (dead chair) တစ္ခုေပၚတြင္သူဝင္လွဲရင္းမွ ေနာက္ထပ္ပုလင္းထဲမွလက္က်န္ဝိုင္အနည္းငယ္ကို သူဖန္ခြက္ထဲငွဲ႕ထည့္ရင္း..ယမင္းကိုၾကည့္လိုက္
ခ်ိန္တြင္ .. ယမင္းက အက် ႌေတာင္ခၽြတ္ၿပီးသြား၍စကပ္ကိုေတာင္ ကုန္းကာခၽြတ္ခ်ေနၿပီျဖစ္သည္။
သူအနည္းငယ္.. ရင္ခုန္သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။ျမင္ဖူးေတြ႕ဖူးေနၾကေပမဲ့.. ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးခံစားလိုက္ရသည္။
ေတြးေနခိုက္မွာပင္.. သူမက ေရထဲသို႔ လွပစြာဒိုက္ဗင္ထိုးခ်သြားၿပီျဖစ္သည္..။
တစ္ဘက္ကမ္းသို႔အေရာက္တြင္..ပက္လက္လွန္ကာ၊ဒီဘက္ကမ္းသို႔ျပန္ကူးလာေနသည္ကို.. ေတြ႕ရခ်ိန္တြင္..သူအာေခါင္ေတြေျခာက္ကာ.. ေရငတ္သလိုျဖစ္လာသျဖင့္
လက္ထဲမွ ၀ိုင္လက္က်န္ကို. တစ္ခ်က္ထဲေကာက္ေမာ့လိုက္ကာ.. သူ႔အက် ႌေတြေဘာင္းဘီေတြ.. အကုန္ခၽြတ္လိုက္မိသည္။
ထိုေနာက္.. ေရထဲသို႔ဒိုက္ဗင္ထိုးဆင္းလိုက္သည္..၊ေအးျမေသာလည္း၊ေႏြးေထြးသည္ဟုစိတ္ထဲခံစားလိုက္ရသည့္ေရဧ။္အထိေတြ႕ေၾကာင့္..ညစ္ညဴးေနသာ
သူ႔စိတ္မ်ား အနည္းငယ္ၾကည္လင္လာသလို..ျဖစ္လာသည္။
သူယမင္းဆီသို႔.. လက္ပစ္ကူးသြားလိုက္သည္။
“ခစ္.. ခစ္..ေျပာသားပဲ.ေရထဲလိုက္မလာနဲ႔လို႔..”ဟု ေျပာရင္း..သူ႔ကိုေလွာင္ေနသည့္..ယမင္းကိုအနားအေရာက္တြင္ဆတ္ကနဲေပြ႕လိုက္ၿပီး..ခ်ိဳျမေသာႏုတ္ခမ္းေလးကို
အားႏွင့္ငုံကာဆြဲစုပ္လိုက္သည္။
“အြန္း..အြန္း..ဖ႐ူး..ဟြန္း..”
သူစကားေျပာခြင့္မေပးခ်င္ေတာ့ပါ.။သူ႔ၾကမ္းတမ္းမႈႏွင့္ ထပ္တူပင္ သူမကလည္းမြတ္သိပ္စြာတုံ႔ျပန္လာေလသည္။သူနမ္းေနရင္းမွ လက္တစ္ဖက္က ဘယ္ဘက္နို႔တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ညႇစ္ရင္း..ညာဘက္လက္က ေအာက္ဘက္ ပင္တီေလးထဲေလၽွာကနဲ တိုးဝင္ကာ အေမြးစုစုေလးေအာက္မွ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ.
လက္ခလယ္ကို အေျမႇာင္းလိုက္ပြတ္လိုက္သည္။
သူမလက္ကလည္း..သူ႔ကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ရင္း..နမ္းေနရင္းမွ လက္တစ္ဖက္က သူ႔ေဘာင္းဘီထဲတိုးဝင္လာသည္။ထိုေနာက္…
သူ႔ဒစ္.. လိုင္းတစ္လၽွာက္လက္မေလးႏွင့္ေဝ့ဝိုက္ပြတ္သပ္ရင္း..က်န္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကလည္း.. ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ကစားေနေတာ့သည္။
ထိုစဥ္.. ယမင္းကနမ္းေနရင္းမွျဖတ္ကနဲခြါလိုက္ၿပီး..ဆတ္ကနဲေရထဲသို႔ငုပ္သြားသည္။ေနာက္… သူ႔ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ကို သူသိလိုက္သည္.။
ေနာက္ထပ္… ေအးျမေသာေရထဲမွာပင္..သူ႔အတန္တစ္ခ်ာင္းလုံး..ေႏြးေထြးသြားသည္ကိုခံစားလိုက္ရသည္။
“အား..အ..အ “
သူမခံနိုင္စြာပင္ ႏုတ္မွထုတ္ကာညည္းမိသည္.။ေနာက္.. ဝဲဂယက္တစ္ခုလို အားပါေသာျပင္းထန္ေသာ စုပ္စြဲမႈဧ။္ေနာက္တြင္ သူ႔အတန္ႀကီးမွ
သုတ္မ်ား..အရွိန္ဟုန္ျပင္းစြာထြက္သြားသည္ကို..သိလိုက္သည္။
“ဗြမ္း.. ဖူး.. ေကာင္းလားဟင္ ေန..”
ဟုေမးလာသည့္ သူမကို သူအနမ္းျဖင့္တုန႔္ျပန္လိုက္သည္။အနည္းငယ္ ငံက်ိခါးသက္ေသာ အရသာကို သူခံစားမိသည္။
ျပသာနာမရွိပါ… သူမရြံပါ.. သူမေတာင္သူ႔ကို ဒီေလာက္ဂ႐ုစိုက္ေပးသည္ပဲ။
သူ လည္းေရထဲသို႔ငုပ္မည္ျပဳစဥ္..ဖ်တ္ကနဲသူ႔လက္ကိုဖမ္းဆြဲထားလိုက္ၿပီး..
“ဟင့္အင္း..ေန.တို႔နည္းနည္းခ်မ္းေနၿပီ..အေပၚ က တို႔အခန္းကိုသြားရေအာင္ေနာ္..”ဟုေျပာလာသျဖင့္.. သူေခါင္းကိုဆတ္ကနဲၿငိမ့္ၿပီး..ေစြ႕ကနဲ ပခုံးေပၚေရထဲမွာ
ေကာက္ထမ္းလိုက္ၿပီး.. သူမအိပ္ခန္းဆီသို႔တက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့…ျပင္းထန္ေသာ..ေဆာင့္ခ်က္အသံမ်ား..တအား အား ညည္းညဴသံမ်ားႏွင့္အတူ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
ျဖတ္ကနဲလန႔္အနိုး..တြင္ သူ႔ေဘးတြင္ ဝတ္လစ္စလစ္အိပ္ေပ်ာ္ေနသာယမင္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း.ေစာင္ကိုျခဳံေပးရင္း.. သူအဝတ္အစားမ်ားဝတ္ကာျပန္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
သူလုံးဝမေက်နပ္ပါ…။ငယ္ငယ္ေလးထဲကေန..ခု ၂၃ ႏွစ္ထဲေရာက္သည့္အခ်ိန္ထိ…ဘယ္ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ကိုမွ..မပက္သက္ဘူးခဲ့သလို၊
ပက္သက္လာနိုင္သမၽွကိုလည္း..ေဝးေဝးမွေရွာင္ခဲ့သည္။
ပန္းပြင့္သႏၲာ…ဆိုေသာသူမဘဝအတြက္…ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ဆိုသည္မွာ၊ဒါမွမဟုတ္.. ေယာက္က်ားေတြဆိုသည္မွာ..ေဝးေဝးမွသာ..ေရွာင္ရွားစရာ..ဒါမွမဟုတ္ အႏၲာရယ္တစ္ခုအေနျဖင့္သာသေဘာထားခဲ့သည္။
ေမေမတို႔၊တီတီတို႔…ဘြားဘြားတို႔..ကိုလည္း..ဒီတစ္သက္…ဘယ္ေယာက္က်ားမွ..ပက္သက္စရာမရွိဟု..အျမဲေႂကြးေၾကာ္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
မွတ္မွတ္ရ၇…ယမင္း.ရဲ့ေမြးေန႔ကို..သူမသြားျဖစ္ခဲ့လၽွင္.ယခုလို..ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို…သူမအခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး..ေတြးေနမိမည္
မဟုတ္။
အဲဒီေမြးေန႔…တုန္းကလည္း..တမင္ကို..လူေတြ..အထူးသျဖင့္.. ေယာက္က်ားေတြႏွင့္ မပက္သက္ခ်င္သျဖင့္.. လူအရွင္းဆုံးစားပြဲမွာေရြးထိုင္ေနခဲ့
သည္မဟုတ္ပါလား။
အဲဒီေယာက္က်ား..ေမြးေန႔ပြဲကို..ဝင္လာကတည္းက..သူျမင္ပါသည္။ကိုယ့္ကိုကိုယ္..ယုံၾကည္မႈအျပည့္ရွိေသာ၊ဂ်စ္ကန္ကန္နိုင္ေသာမ်က္ႏွာေပးႏွင့္
လိုက္ဖက္လွစြာပင္..ျမင့္မားေသာအရပ္အေမာင္း..ကိုပိုင္ဆိုင္ေသာထို..ေနေရာင္ေက်ာ္ခန႔္..ဆိုေသာေယာက္က်ားကို..စဝင္လာကတည္းက
သူသတိထားမိပါသည္။သူမ.ေဘးဝိုင္းမွ.မိန္းကေလး..ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား…ရဲ့..တြတ္ထိုးသံမ်ား..ေၾကာင့္လည္း..ဒီေယာက္က်ား..ဘယ္သူဆိုတာ
သူသိပါသည္။ေတာ္ေတာ္ကို…ဘဝင္ျမင့္မဲ့..ပုံစံဟုလည္း..ရင္ထဲမွမွတ္ခ်က္ခ်မိခဲ့သည္။
သူမဝိုင္းတြင္လာထိုင္ကတည္းက..ထျပန္သြားဖို႔ေကာင္းပါသည္။ဒါေပမဲ့.. တစ္စုံတစ္ခုက..သူမကိုဆြဲေဆာင္ထားသလို၊သူမ..ေျခလွမ္းတို႔ရဲ့သစၥာ
ေဖာက္ျခင္းကို..ခံခဲ့ရသည္ႏွယ္..သူမထြက္မသြားျဖစ္ခဲ့။
ဒီေယာက္က်ား..သူမဝိုင္းတြင္လာထိုင္ကထဲက…ေဘးမွ.စူးစမ္းေသာမ်က္လုံးမ်ား..၊အမူအရာမ်ားေၾကာင့္..သူမထျပန္ဖို႔..ယမင္းကိုႏုတ္ဆက္လိုက္
ခ်ိန္မွာ..ျပန္ပို႔ေပးဖို႔လာေျပာစဥ္..သူမဧ။္တုန႔္ျပန္မႈေၾကာင့္…ေယာက္က်ားတန္မဲ့..ရဲတြတ္သြားေသာမ်က္ႏွာ..ေနာက္..မခံခ်င္ျဖစ္သြားပုံရေသာ
အမူအရာ..အားလုံးကို..ယခုထိသူမ..အေသးစိတ္မွတ္မိေနေသးသည္..။
ထိုေနာက္..ယမင္းရဲ့..ပိုင္စိုးပိုင္နင္းအမူအရာ..(ကၽြတ္)..ေသေတာ့မွာပဲ…
ငါဘာလို႔..ဒီေယာက္က်ားတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို..ေခါင္းထဲေရာက္ေနရတာလဲ..။
မ်က္ခုံးထူထူေအာက္မွ..အမတန္ၾကည္လင္ေသာမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္..ထိုေယာက္က်ား.ဟာ..ေခ်ာသည္ဟုေျပာ၍မရေပမဲ့..အမတန္..(maleness)ျဖစ္
ေၾကာင္းကို..ေတာ့သူမ..မလိုလားစြာပင္အသိမွတ္ျပဳရမည္ျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္လည္း..ဟိုေန႔ကမိန္းကေလးေတြ..သဲသဲလႈပ္ျဖစ္ေနၾကတာေနမွာေပါ့။
ဟာ…မစဥ္းစားပါဘူးဆိုမွ..ေခါင္းထဲထပ္ေရာက္လာေနပါလား..ဟုေတြးရင္း..ေနာက္တစ္ပတ္အတြက္..ကေလးေတြကို..သင္ဖို႔..picture dictionary
စာအုပ္ကိုဆြဲယူလိုက္မိသည္။မေတြးေတာ့ပါဘူးဆိုမွ…ေယာက္က်ားတန္မဲ့..ဘယ္ဘက္နားမွာ..black.diamond.ထင္သည္..နားကပ္တစ္ဖက္က
လည္း.တပ္ထားလိုက္ေသးသည္..။ေတာ္ေတာ္လွခ်င္တဲ့ေယာက္က်ား…ဟု..ႏုတ္ခမ္းကို..မဲ့လိုက္မိရင္း..မွ..နားကပ္တပ္သည့္ေယာက္က်ားမ်ားကို
အမတန္ၾကည့္မရခဲ့ေသာ..သူမသည္..ဒီေယာက္က်ားကေတာ့ႁခြင္းခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း..စိတ္ထဲမွလက္ခံလိုက္ရသည္။
ေအာ္…ပန္းပြင့္ရယ္..နင္လည္း…ကိုယ့္ရဲ့..စံေတြ..ပ်က္စီးေတာ့မွာလား…။ေယာက္က်ားေတြဟာ..တစ္ေယာက္မွေကာင္းတာရွိတာမွမဟုတ္တာ၊ဒီျပင္
မၾကည့္နဲ႔..ကိုယ့္အေဖအရင္းေခါက္ေခါက္ကိုပဲၾကည့္…။အမတန္ခ်စ္လွပါသည္..ဟုဆိုၿပီး..အတင္း..လက္ထပ္ယူခဲ့ေသာ..ေမေမကိုေတာင္ပစ္သြားၿပီး
ယခု..ေနာက္မိန္းမႏွင့္..ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီးေနတာပဲမဟုတ္လား..ဟု..ကိုယ့္ကိုကိုယ္..သတိေပးရင္းမွ..ယိုင္နဲ႔သြားေသာ..စိတ္မ်ားကို..ျပန္လည္စုစည္း..ယူ
လိုက္မိသည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx/\xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx“ခ်ီးယားစ္”..ဟု..ၿပိဳင္တူ..ေျပာၾကရင္းမွ..ခြက္ေလးခြက္..တစ္ၿပိဳင္တည္း..ကုန္ေအာင္.ေမာ့လိုက္ၾကသည္။
“ကဲ..ဆရာသမား..ေျပာစမ္းပါဦး..မင္းက..ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး..ငါတို႔နဲ႔..အဆက္သြယ္ျဖတ္ထားရတာလဲ..မင္း..ငါတို႔ေက်နပ္ေအာင္ရွင္းဒီကိစၥကို”ဟုေျပာရင္း…ေက်ာ္လင္းက.
.ကုန္သြားေသာ..စည္ဘီယာခြက္ကို..ခ်ရင္းမွသူ႔ကိုေမးလာသည္။
“ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္..ေဟ့ေကာင္..မင္း..ငါတို႔..မင္းဆရာႏွစ္ေယာက္..ေက်နပ္ေအာင္ရွင္း..”ဟု..ေအာင္ဝင္းစိုးကလည္း..ဝင္ေျပာလာသည္။
ေက်ာ္ျမကေတာ့..ဘာမွဝင္မေျပာပဲ…ကိုက္လန္ေၾကာ္တစ္ဖတ္ကို..တူျဖင့္..လွမ္းယူရင္း..သူတို႔ကို..ၾကည့္ရင္း..ျပဳံးေနသည္။
သူလည္း..ကုန္သြားေသာ..စည္ခြက္ကို..စားပြဲေပၚခ်ရင္း..စားပြဲထိုးေလးကို..လက္သုံးေခ်ာင္းလွမ္းေထာင္ျပရင္းမွ…
“ေအးပါကြာ…ေအးပါ..ငါမင္းတို႔ေက်နပ္ေအာင္ရွင္းျပပါမယ္…ေအးေဆးေပါ့..ခုေလာေလာဆယ္..အရွိန္ေလးထပ္တင္လိုက္ၾကတာေပါ့..ခုမွ..ညေန..
၆ နာရီပဲရွိေသးတာပဲ..ေစာပါေသးတယ္..မဟုတ္ဘူးလား…”ဟု..ေျပာေတာ့မွ..ႏွစ္ေကာင္သား..အင္တင္တင္ပုံစံျဖင့္..ၿငိမ္သြားေတာ့သည္။
“ကဲ..သယ္ရင္းတို႔..ဘာထပ္မွာဦးမလဲ..ဒီဝိုင္းကိုငါရွင္းမွာပါ..လိုတာထပ္မွာ” ဟုသူထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ..
အစားသမား…ေက်ာ္လင္းက..
“စိတ္ခ်၊ေဟ့ေကာင္..မွာဦးမွာ..မင္းကိုဆုံးမဦးမွာ..စိတ္မပူနဲ႔..” ဟု..ျပန္ေျပာေဖာ္ရေလသည္။
အေသာက္သမား..ေအာင္ဝင္းစိုးကေတာ့…သူ႔ထုံးစံအတိုင္း..ဒုတိယခြက္ကုန္လို႔..တတိယခြက္ေတာင္လွမ္းမွာေနၿပီျဖစ္သည္။
ဟိုေကာင္ေက်ာ္ျမကေတာ့…ၾကည့္ရတာ..ဒီညမွာ..သူ႔ကို..ဒီႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဟု..လႊတ္ထားၿပီး..ပြဲၾကည့္ပုရိတ္သတ္လုပ္မည့္ပုံ..ရွိသည္။
သူတို႔..၄ေယာက္ခုလို..အတူတူမဆုံျဖစ္ၾကသည္မွာ..၁၀ စုႏွစ္တစ္ခု..နီးနီးရွိၿပီဟုသူထင္သည္။
သူဟိုမိန္းမနဲ႔…ျပသာနာေတြျဖစ္ေနတုန္းကလည္း..ေက်ာ္လင္းက..နယ္ေတြမွာ..ေအာက္ဒိုးေတြထြက္ေရးေနတုန္း၊ေအာင္ဝင္းစိုး..ကလည္း သူႏွင့္ေသခ်ာမဆုံျဖစ္ခဲ့…။ထိုစဥ္တုန္းက..ေက်ာ္ျမတစ္ေယာက္သာ..သူ႔ျပသာနာ..အလုံးစုံနီးပါးကို..ပါဝင္ပက္သက္ခဲ့သည္ပဲမဟုတ္လား။
သူတို႔..၄ေယာက္က..ခင္တာေတာ့..သာမာန္သူငယ္ခ်င္းေတြထက္..ပိုပါသည္။ဒါေတာ့ေသခ်ာပါသည္။တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္..ဘယ္ေလာက္ပဲအေနေဝးေဝး…
မိန္းမကေလးေတြလို…ဖြဲ႕ႏြဲ႕မေျပာၾကသည္ကလြဲလၽွင္..အားလုံး..အျမဲရင္ထဲမွာ..ခိုင္မာေသာ..ခင္မင္မႈႏွင့္သံေယာဇဥ္ရွိၾကတာကေတာ့ေသခ်ာပါသည္။
“ကဲ…ေဟ့ေကာင္..ေနေရာင္..လုပ္ေလကြာ..မင္းပဲအရွိန္ေလးတင္မယ္ဆို..ခ်ေလ..”ဟု..ေအာင္ဝင္းစိုးက..ေျပာလာသည္တြင္..သူလည္း..တစ္ဝက္
ေလာက္က်န္ေသာ..ခြက္ကို..တစ္ရွိန္ထိုးေမာ့လိုက္သည္။
“လုပ္ပါဦး..ေနေရာင္..မင္း..လြန္ခဲ့တဲ့..ရႏွစ္ေလာက္ကေန..ခုခ်ိန္ထိ..ျဖစ္ခဲ့တာေတြ..တစ္လုံးမက်န္..ငါတို႔ကို..ရွင္းျပပါဦး..ေနာက္..ငါတို႔..၂ေယာက္နဲ႔
အဆက္သြယ္ျပတ္သြားရတဲ့..အေၾကာင္းရင္း..ေလး..”ဟု..ေက်ာ္လင္းက…ေျပာလာသည္တြင္..
“အင္း…မင္းတို႔..၂ေယာက္နဲ႔က..တမင္အဆက္သြယ္ျပတ္တာ၊ျဖတ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ငါ..မင္းတို႔အေၾကာင္းကို..ေက်ာ္ျမနဲ႔..အဆက္သြယ္ရတိုင္း..အျမဲေမး
ပါတယ္၊ဒီမွာ..ဒီေကာင္..ေရွ႕မွာငုတ္တုတ္ႀကီး..မင္းတို႔ေမးၾကည့္ပါ၊”
“အဲ..အဆက္သြယ္..မလုပ္ျဖစ္တာကေတာ့..ငါက..ဟိုသြားလိုက္ဒီသြားလိုက္နဲ႔..ကြာ..၊ၿပီးေတာ့..အလုပ္ကမပင္ပန္းေပမဲ့.၊ေခါင္းစားေတာ့..လူက
ဘာမွကို..မလုပ္နိုင္ေအာင္ကိုျဖစ္ေနတာ၊ငါ..ဟန္နီ့ေတာင္..တစ္ပတ္မွ..တစ္ရက္ေလာက္ပဲ..ဖုန္းမနည္းဆက္ရတာ”ဟု..ရွည္လၽွားစြာ..ရွင္းျပလိုက္မွ
၂ေယာက္သားအနည္းငယ္ေက်နပ္..သြားဟန္ျဖင့္..ေခါင္းညိတ္ေနေလသည္။
“လြန္ခဲ့တဲ့..ရႏွစ္က..ကိစၥကို..ရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ေတာ့…ငါ..ဒီစည္ေလာက္နဲ႔..ရမွာမဟုတ္ဘူး..အျပင္း..ကစ္မွရလိမ့္မယ္။မင္း..တို႔ကနားေထာင္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့.
.ငါ့ကိုဝိုင္းကူၾကေပါ့..မေကာင္းဘူးလား.”
“ဟာ..ေဟ့ေကာင္..ေတြ..မင္းတို႔ကြဲျပဲေနဦးမယ္ေနာ္၊ငါ..မင္းတို႔ကိုထမ္းမပို႔နိုင္ဘူးေနာ္..”ဟု..ေက်ာ္ျမက..အလန႔္တၾကား..ထေျပာလာရာ
“စိတ္ခ်ပါ..ေယာက္ဖရာ..ငါတို႔အရွိန္နဲနဲေလး..ထပ္တင္ယုံပါ..၊မင္းလည္း…ခ်ေလကြာေနာ္..”ဟု..သူေျပာလိုက္ရာ
“ဟာ..ေတာ္ေတာ္…ငါအျပင္းမေသာက္နိုင္ဘူး.၊မင္းတို႔ဘာသာ..ေသာက္ၾက..မူး႐ူးေအာင္ေတာ့မေသာက္နဲ႔…ဒါပဲ.”
ဟု..စိတ္မပါလက္မပါ..သေဘာတူညီခ်က္ရသျဖင့္…သူလည္း..၀ိတ္တာေလးကို..”ညီေလး..ကိုယ္တို႔ကို..CHIVAS တစ္လုံး..ခြက္..၃ခြက္.ေရသန႔္တစ္ဗူး၊ေရခဲတစ္ပြဲ..ေပး..ကြာ”ဟုလွမ္းမွာရင္း…
“ဒီလိုကြ…”…
End