ဟိတ်ကောာင် … မင်း စွဲစွဲကို မကြိက်ဘူးလား”
“ဟာကွာ မကြိုက်ပါဘူး … ငါတို့က မောင်နှမလိုနေတာ”
“ငါ ကြိုက်တယ်ကွာ ပြောပေးမလား”
“မင်းဟာမင်းပြော”
သက်နိုင်ကို ကျနော် ဘုပြောပြောလိုက်တယ်။ ဒီကောင်က စွဲစွဲကို ကြိတ်ကြိုက်နေတာ။ စွဲစွဲမှ စွဲစွဲ။ စွဲစွဲက အေခန်းက။ ကျနော်တို့က စီခန်းက။ စွဲစွဲက စာအရမ်းတော်တာ။ အမြဲတမ်း အဆင့် ၁-၃ ချိတ်တယ်။ ကျနော်က စာသိပ်မတော်ဘူး။ အင်္ဂလိပ်စာညံ့တယ်။ စွဲစွဲက လှပါတယ်။ ချစ်ဖို့ကောင်းတာထက် မိန်းကလေးပီသတဲ့အလှမျိုးရှိတယ်။ ဆယ်တန်းဆိုပေမယ့် စွဲစွဲခန္ဓာကိုယ်က တော်တော် ဖွံ့ဖြိုးနေပြီ။ ရင်လေးတွေဆို မောက်လို့။ တင်လေးတွေဆို ကောက်လို့။ ကျောင်းက ကောင်တွေကတော့ စွဲစွဲအိုးလှတယ်ဆိုပဲ။ ဟုတ်လောက်တာပဲလေ။ ဟိုနေ့က ကျောင်းကအပြန် တိုက်ပေါ်တက်တော့ စွဲစွဲက အရှေ့ကတက်တယ်။ ကျနော်က နောက်ကတက်တယ်။ စွဲစွဲ အိုးလေးက တင်းပြီး ကောက်နေတာပဲ။ လှေခါးတက်တော့ လှုပ်တုပ် လှုပ်တုပ်နဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမီလေး အောက်မှာ တင်းနေတာပဲ။ အတွင်းက ဘောင်းဘီအရာလေးတွေတောင် မြင်နေရတယ်။ ဂလု။
စွဲစွဲနဲ့ ကျနော်က တတိုက်ထဲမှာ တူတူနေတာ။ စွဲစွဲက ငါးလွှာမှာ။ ကျနော်က သုံးလွှာမှာ။ ကျောင်းကားလဲ တူတူပဲလေ။ ဒါပေမယ့် စွဲစွဲနဲ့ ကျနော်က မောင်နှမလိုပဲ နေတာ။ ဘာစိတ်မှ မရှိဘူး။ ရီးစားလို မကြိုက်ဘူး။ ကျနော် တကယ်ကြိုက်တာက သူ့အမ သဲသဲ။ မမသဲသဲကို ကျနော်က တကယ်ကြိုက်တာ။ ဒါပေမယ့် ဒါကို ဘယ်သူမှမသိဘူး။ သိအောင်လဲ မနေပါဘူး။ ကျနော်က နှုတ်လုံတယ်။ နေ့တိုင်း ကျူရှင်လာသင်ပေးတဲ့ မမသဲသဲတောင် မရိပ်မိဘူး။
ုမုန့်စားဆင်းချိန် မုန့်ဟင်းခါးစားနေတဲ့ စွဲစွဲကို သက်နိုင်က ငမ်းတာ ငမ်းတာ။ မျက်လုံးကျွတ်ထွက်မတတ်ပဲ။ ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်တာပဲ။ စွဲစွဲက ကျောင်းမှာ နာမည်ကြီးတယ်။ လှတယ်။ စာတော်တယ်။ သဘောကောင်းတယ်။ လိုက်တဲ့ ကောင်လေးတွေထဲမှာ သက်နိုင်က အဆိုးဆုံး။ အစက သက်နိုင်က ကျနော့်ကို သိပ်မခေါ်ဘူး။ ပုံမှန်ပဲ။ ကိုးတန်းရောက်မှ ကျနော့်ကို လာရောတာ။ ကျနော်က စွဲစွဲနဲ့ ကျောင်းအတူတူလာမှန်းသိတော့ လုံးတာပေါ့။ သူငယ်ချင်း သူငယ်ချင်းနဲ့။ ဒီကောင်က မျက်နှာရူး။ ကျနော် ပြောပေးလဲ စွဲစွဲက ဘယ်လိုလုပ် ကြိုက်မလဲ။
“ရဲကျော် … မုန့်ဟင်းခါး စားမလား”
“ဟင့်အင်း … စားဘူး … ကော်ပြန့်သုတ် စားမယ် …”
“ကိုယ်က မုန့်ဟင်းခါး စားမယ်”
ဒီကောင် မျက်နှာရူးက တမျိုး။ စွဲစွဲက မုန့်ဟင်းခါးဆို သူလဲ မုန့်ဟင်းခါး။ ကျနော်က မုန့်ဟင်းခါးမှ မကြိုက်တာ။ ကျနော်လဲ ကြည့်မရတာနဲ့ မုန့်ဟင်းခါးသည် အဒေါ်ကြီးကို
“စွဲစွဲ တပွဲတဲ့”
“အန်”
“အော် ဟုတ်ပါဘူး မုန့်ဟင်းခါးတပွဲ၊ ကော်ပြန့်သုတ် ချဉ်ငံစပ်တပွဲ”
မုန့်ဟင်းခါး စားနေတဲ့ စွဲစွဲ မျက်လုံးပြူးပြီး ကျနော့်ကို ကြည့်တယ်။ ဘေးနားက ကျောင်းသူတွေ အကုန်ဝိုင်းကြည့်တယ်။ သက်နိုင် နဲနဲတော့ ရှက်သွားတယ်။ ခွိကနဲ ၀ိုင်းရီကြတော့ သူ့မျက်နှာ ရဲတက်လာရော။ မှတ်ပြီလား ဟေ့ကောင်။
ကျနော်က ကော်ပြန့်သုတ်စားတော့ စွဲစွဲက မုန့်ဟင်းခါး ကုန်သွားပြီ။ အတန်းမတက်သေးတော့ စွဲစွဲနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းက အတန်းထဲ မဝင်သေးဘူး။ ကျနော် စားတာကို စောင့်နေတယ်။
“ဟဲ့ ငါ့ကို ကော်ပြန့်နဲနဲကျွေး”
“ရော့ စား”
“ဟင်းခါးလဲ ကောင်းတယ်နော်”
“အေး ဟုတ်တယ် သောက် သောက်”
စွဲစွဲလက်ထဲကို ကော်ပြန့်သုတ်ပန်းကန် ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ဟိုကောင်ကတော့ မျက်စောင်းတခဲခဲ။ မကျေနပ်လဲ မတတ်နိုင်။ ကျနော်နဲ့ စွဲစွဲက မောင်နှမလိုနေလာကြတာပဲဟာ။
“ကောင်းလိုက်တာ ရှူး”
“ရော့ တစ်ရှူး”
“ကျေးဇူးပဲ ရဲကျော် ငါတို့ အတန်းထဲဝင်တော့မယ်”
“အေး အေး”
စွဲစွဲတို့ ထွက်သွားတာကို သက်နိုင် မုန့်ဟင်းခါးပန်းကန်ကြီး ကိုင်ပြီး လိုက်ကြည့်တယ်။ စွဲစွဲဖင်လေးက လုံးပြီး ကားတက်နေတာပဲ။ စွဲစွဲ သူငယ်ချင်း သန္တာလဲ လှတာပဲ။ ဒါပေမယ့် စွဲစွဲက ပိုတောင့်တယ်။
“မျက်လုံးလဲ ကပ်ပါသွားအုံးမယ် … ဖြေးဖြေးကြည့်”
“ဟေ့ကောင် ရဲကျော် … မင်းနော်”
“ဟား ဟား ဟား”
သက်နိုင် မုန့်ဟင်းခါးပန်းကန်ကြီး ကိုင်ပြီး ကျနော့်ကို လိုက်ကန်သလိုလို ရှက်ရမ်းရမ်းတော့ အကုန်လုံး ၀ိုင်းဟားတာပေါ့။ ဟား ဟား ဟား။ အတန်းထဲမှာလဲ သက်နိုင် ကျနော့်ကို သိပ်အစာမကြေဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျနော်က ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ အေးဆေးပဲ။ သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့ ဒီလိုပဲ ကြုံရင် ဆွမ်းကြီးဝိုင်းလောင်းကြတာပဲလေ။ တခြားကောင်တွေကလဲ သက်နိုင်ကို ၀ိုင်းလောင်ကြတယ်။ သက်နိုင် ခေါင်းတောင်မဖော်နိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့်လဲ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့။ မျက်နှာရူးကောင်။
ကျောင်းဆင်းတော့ စွဲစွဲက တိုက်ပေါ်ကို အရင်တက်တယ်။ လှေခါးသော့ကို စွဲစွဲက ဖွင့်တော့ ကျနော်က ပြန်ပိတ်ရတာပေါ့။ ကျနော်က နောက်မှတက်တယ်။ ဟုတ်ပ။ စွဲစွဲဖင်လေးက တော်တော်လှတာပဲ။ မမသဲသဲလောက်တော့ မတောင့်ဘူးပေါ့။ မမသဲသဲက ပိုတောင့်တယ်။ လူကြီးဖြစ်နေပြီဆိုတော့ မမသဲသဲက အပျိုအရွယ်ရောက်နေပြီ။ စွဲစွဲ ဖင်လေးက လုံးကျစ်နေတာပဲ။ ပြီးတော့ လှေခါးတက်တော့ ကျောင်းစိမ်းထမီလေးအောက်မှာ ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေး ပေါ်ပေါ်သွားတယ်။ လှပ်ကနဲ လှပ်ကနဲပဲ။
“ဟဲ့ ရဲကျော် … နင်က ဘာလို့ မုန့်စားဆင်းချိန်မှာ လှောင်တာလဲ”
“ဟိုကောင် သက်နိုင်က နင့်ကို ကြိုက်နေတာဟ”
“အော်”
“ငါတို့ကလဲ အမြင်ကတ်နေတာနဲ့ ၀ိုင်းလောင်ကြတာ”
“နင်ကလဲဟယ် သနားပါတယ်”
“အောင်မာ နင်က သူ့ကိုကြိုက်နေလို့လား”
“ရဲကျော်နော် ဟွန့်”
မျက်စောင်လေး ဒိုင်းကနဲ ထိုးပြီး လှေခါးကို ပြေးတက်သွားတယ်။ အိုးလေးက ပိုလှုပ်တာပေါ့။ ကျနော်လဲ မော့ကြည့်ပြီး ငမ်းတာပေါ့။ သုံးလွှာက ကျနော် နေတဲ့အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်းတံခါးဖွင့်နေတုန်း အပေါ်က အမလေး ဆိုတဲ့ အသံကြားလိုက်ရတယ်။ စွဲစွဲ ချော်လဲပြီနဲ့ တူတယ်။
ကျနော်လဲ တံခါးပြန်ပိတ်ပြီး အပေါ်ထပ်ကို ပြေးတက်သွားတော့ ဟုတ်တာပေါ့။ စွဲစွဲ ချော်လဲနေပြီ။ လှေခါးထိပ်မှာ မှောက်ရက်ကလေး။ တော်တော်နာသွားတယ်နဲ့ တူတယ် ထတောင်မထနိုင်ဘူး။
“စွဲစွဲ … တော်တော်နာသွားလား”
“အင်း … ဟီး”
“ဘယ်နားနာသွားလဲ”
“ဒူး ဒူးခေါင်းအရမ်းနာတယ်”
“လာ လာ ငါထူပေးမယ်”
ကျနော် စွဲစွဲကို ဆွဲထူပေးလိုက်တယ်။ ဂျိုင်းအောက်ကနေ ဆွဲမလိုက်တော့ လက်က စွဲစွဲရင်သားတွေကို ထိသွားသေးတယ်။ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးတော့ ဖြစ်သွားသား။ စွဲစွဲလဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မတ်တပ်ရပ်လို့ မရဘူး။ မတ်တပ်ရပ်ခါနီးလဲကျရော ခွေကျသွားတယ်။ ဒူးခေါင်းတော်တော်နာသွားတယ်နဲ့တူတယ်။ ပြန်ပြုတ်ကျသွားမှာစိုးလို့ စွဲစွဲခါးလေးကို ပွေ့ပြီး ကျနော် ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“အရမ်းနာတယ် ရဲကျော်ရယ်”
“မငိုနဲ့ တိတ် တိတ် ဆေးလိမ်းပေးမယ်”
“ငိုမှာပဲ အရမ်းနာတယ် ဟီး”
စွဲစွဲတို့ အခန်းရှေ့ရောက်တော့ စွဲစွဲ လွယ်အိတ်ထဲက သော့ထုတ်ပြီး ဖွင့်လိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာ စွဲစွဲကို ထိုင်ခိုင်းပြီး အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်တယ်။ ဒီအချိန်ဆို စွဲစွဲတို့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ စွဲစွဲတို့ ဖေဖေနဲ့မေမေက အလုပ်သွားပြီ။ မမသဲသဲလဲ ဆေးကျောင်းသွားတက်နေတုန်း။
“ပရုပ်ဆီ ဘယ်နားထားလဲ”
“ဟိုဘီဒိုထဲမှာ”
“အေး အေး”
ကျနော် ပရုပ်ဆီပုလင်းရှာပြီးတော့ စွဲစွဲကို လိမ်းပေးမလို့ ကြည့်လိုက်တော့ စွဲစွဲ တော်တော်ငိုနေတယ်။ တော်တော်နာနေတဲ့ပုံပဲ။
“ဘယ်နားနာနေလဲ”
“ဒူးခေါင်း”
“လာ ဆေးလူးပေးမယ် ထမီ မလိုက်”
“အင်း”
စွဲစွဲ မျက်ရည်လေး စမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမီလေးကို မပေးတယ်။ ခြေသလုံးသား ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်လာတယ်။ ဒူးခေါင်းနားရောက်တော့ တွေ့ပါပြီ အညိုကွက်ကြီး။
“တော်တော် နာနေမှာပေါ့”
“အ … အရမ်းနာတယ် အရမ်းနာတယ်”
စွဲစွဲ ဒူးခေါင်းပေါ်က အညိုကွက်ကြီးကို ဖွဖွလေးပဲ ကျနော် ပရုတ်ဆီလိမ်းပေးတာပါ။ စွဲစွဲ နာလွန်းလို့ ကျနော့်ပခုံးကို လက်လေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ဒီလိုမျိုး စွဲစွဲ ခြေထောက်ကို ဆေးလူးပေးရတော့ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးပဲ။ ငိုနေတဲ့ စွဲစွဲ ပုံစံလေးက တမျိုးလေးပဲဗျာ။ သနားစရာလေး။ မျက်ခုံးကောင်းကောင်းနဲ့ မျက်နှာနုနုငယ်ငယ်လေးရဲ့ ပါးပြင်လေးမှာ မျက်ရည်စတွေနဲ့။ စွဲစွဲ ဘေးမှာ ကျနော် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး စွဲစွဲရဲ့ မျက်ရည်စက်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်မိတယ်။
“မငိုနဲ့နော် တိတ် တိတ် တော်ကြာဆို သက်သာသွားမှာပါ”
သက်သာသွားမှာပါဆိုပေမယ့် ချက်ချင်းတော့ ဘယ်သက်သာမလဲ။ ကျနော် ထပ်ပြီး ပရုတ်ဆီလေး သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ အနာကို ထိတော့ လုပ်မိလုပ်ရာ ကျနော့်ကို အတင်းလာဖက်ထားတယ်။ ကျနော်လဲ ပြန်ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ စွဲစွဲအကျႌနဲ့ ကျနော့်လက်ကို အသာလေး သုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ တော်ကြာ ပရုတ်ဆီတွေနဲ့ အသားတွေ လောင်ကုန်မှဖြင့်။ စွဲစွဲရယ်။
“တော်တော်နာနေလားဟင်”
“နာတာပေါ့ ထတောင်မထနိုင်ဘူး ဟီး”
စွဲစွဲ ကိုယ်လုံးလေးက တော်တော်ပြည့်တယ်။ အသားလေးတွေက အိအိလေး။ ကျနော် စွဲစွဲရဲ့ မျက်ရည်လေးတွေကို သုတ်ပေးမိတယ်။ စွဲစွဲက အငိုသန်တယ်။ တခါတခါ ငိုမိရင် မတိတ်တော့ဘူး။ တဟင့်ဟင့်နဲ့ ငိုရောပဲ။ စွဲစွဲ ပခုံးလေးကို ပွတ်ပေးရင်း အငိုတိတ်အောင် ချော့ရတာပေါ့။ စွဲစွဲကလဲ အငိုမတိတ်နိုင်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ မျက်နှာလေးကို မော့အောင် မေးစေ့လေးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲမလိုက်တယ်။ ခေါင်းလေး မော့လာတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိပါဘူး။ စွဲစွဲနှုတ်ခမ်းလေးကို ကျနော် ဖိနမ်းချလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်တယ်။ ထူးဆန်းတာက စွဲစွဲ မရုန်းဘူး။ ကျနော့်ကို ဖက်ထားတဲ့လက်တွေက ပိုပြီး တင်းကြပ်လာတာပဲရှိတယ်။
နွေးထွေးတဲ့ စွဲစွဲရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံပြီးစို့လိုက်တယ် ဆိုရုံပဲရှိသေးတယ်။ ကျနော့်ပေါင်ကြားထဲကဟာက ထောင်ထလာတယ်။ တော်သေးတာပေါ့။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားလို့။ ကျနော့်လက်တွေက အငြိမ်မနေနိုင်ပါဘူး။ စွဲစွဲကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်ပေးမိတယ်။ စွဲစွဲ ရင်သားတွေက မာမာကျစ်ကျစ်လေးလေးတွေ။ ကျောင်းဝတ်စုံ အဖြူရောင် ရင်ဖုံးအကျႌအောက်မှာ မို့မို့အိအိလေး။ စွဲစွဲ နို့လေးတွေကို နယ်ပေးတော့ စွဲစွဲ ခန္ဓာကိုယ်လေးက တွန့်လိမ်သွားတယ်။ အနမ်းချင်းလဲ ကွာကျသွားတယ်။
“ဟင့် … ရဲကျော်ရယ်”
“သိပ်လှတာပဲ စွဲစွဲရယ် အရမ်းချစ်တယ်ကွာ”
“ဟင့် … တအားဆိုးတာပဲ”
ကျနော့်ကို စိမ်းစိမ်းလေး စိုက်ကြည့်ပြီးတော့ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းဖက်နမ်းတယ်။ ကျနော်လဲ ပြန်နမ်းတာပေါ့။ စွဲစွဲ ဖီးလ်တက်သွားတယ်နဲ့ တူတယ်။ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကို သူ ပြန်စုပ်တယ်။ ကျနော်ကလဲ သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို ပြန်ငုံတာပေါ့။ လက်ကလဲ စွဲစွဲ ရင်သားတွေကို နယ်တာပေါ့။ ရင်ဖုံးအကျႌက နှိပ်ကြယ်သီးလေးတွေကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ တဖြုတ်ဖြုတ်နဲ့ ပြုတ်သွားတာတောင် စွဲစွဲ ဘာမှမပြောဘူး။ စွဲစွဲ ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ပြီး အငမ်းမရ ဖက်လာတယ်။ ရင်ဖုံးအကျႌလေးအောက်မှာ ဘရာစီယာလေး ရှိသေးတယ်။ ဘာဖြစ်လဲ ထပ်ချွတ်မှာပေါ့။
ဘရာစီယာပေါ်ကဆိုတော့ စွဲစွဲရင်သားဆိုင်လေးတွေက နူးအိနေတာပဲ။ မာမာတင်းတင်းလေး။ ကျနော့်လက်ဖဝါး တအုပ်စာလောက်တော့ ရှိမယ်။ ဖွဖွလေးနယ်ပေးတာပေါ့။ စွဲစွဲ တဟင်းဟင်းနဲ့ ငြီးတယ်။ ကျနော့်ပါးလေးကို ကပ်ပြီးတော့
“ရဲကျော်ရယ် ငါ မနေတတ်ဘူးဟာ”
“နင်နို့တွေက သိပ်လှတာပဲ ငါကြည့်ချင်တယ်”
“အင်း ကြည့်လေ”
“ဘရာစီယာ ဖြုတ်ပေးကွာ”
“ရော့ ရော့”
လိုလိုချင်ချင်ပဲ စွဲစွဲ ဘရာစီယာ ချိတ်လေးကို ဖြုတ်ပေးတယ်။ ကျနော်လဲ စွဲစွဲ ရင်ဖုံးအကျႌကို ချွတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ အကျႌချွတ်လိုက်တယ်။ လှတယ်ဗျ။ စွဲစွဲ နို့လေးတွေက ပေါက်စီလေးတွေ ကျနေတာပဲ။ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေ။ မြင်လိုက်တာနဲ့ နို့စို့ချင်စိတ် ပေါက်သွားတယ်။ ကျနော်လဲ ကုန်းစို့ပစ်လိုက်တာပေါ့။
“ဟာ … ရဲကျော် … အဟိ … ယားတယ်ဟ”
“ပြွတ် … ပြွတ် … “
စွဲစွဲ ရင်သားတွေ ကော့တက်လာတယ်။ နို့သီး နီတာရဲလေးကို ကျနော့်စို့တာပေါ့။ အရမ်းဖီးလ်တက်တာပဲဗျာ။ နို့သီးလေးတွေက တင်းနေတာပဲ။ လျှာလေးနဲ့ တို့ကြည့်တယ်။ သွားလေးနဲ့ ကိုက်ကြည့်တယ်။ စွဲစွဲ ထွန့်ထွန့်လူးနေတာပဲ။
“အဟင့် … ရဲကျော်ရယ်”
ကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းဖက်ထားပြီး ရင်သားတွေကို ကော့ကော့ပေးတယ်။ စွဲစွဲ မျက်စိလေး စင်းနေတာပဲ။ လက်တဖက်က နယ်ပေးတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ စွဲစွဲ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး တအားဖီးလ်တက်လာတယ်။ နို့သီလေးကို လျှာလေးနဲ့ သိမ်းယက်ပေးပြီး တအားစို့လိုက်တော့ စွဲစွဲ ငြီးတွားသံလေး ပိုကျယ်လာတယ်။
“ရဲကျော်ရယ် … ဟင့် … ငါ သေတော့မယ် ဟင့်”
ကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းဖိပြီး ရင်သားကို အတင်းကော့ပေးတော့ ကျနော် နို့စို့ရခက်လာရော။ အသက်ရှူရ ကြပ်လာတယ်။ ကျနော့်လက်တဖက်က သူ့နို့လေးကို နယ်နေရာကနေ အောက်ဖက်ကို ရွေ့သွားတယ်။ အမှန်က အဖုတ်နှိုက်ကြည့်မလို့။
“ဟင်အင်း … ဟင့်အင်း အဲဒါတော့ ကိုင်နဲ့ဟယ် ငါကြောက်တယ်”
စွဲစွဲ ဒါကျတော့ အတင်းငြင်းတယ်။ ကျနော့်လက်တွေကို ဖမ်းဆုပ်ပြီး အတင်းကိုင်ထားတယ်။ ကျနော်လဲ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးကို ကြည့်ချင်လာတာနဲ့
“ဒါဆိုလဲ ခဏလောက်ပြ”
“မကိုင်ရဘူးနော်”
“အင်းပါ”
“ကတိနော်”
“ကတိ”
စွဲစွဲ ကျောင်းစိမ်းထမီလေးကို ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲလှန်ပြတယ်။ ဆိုဖာပေါ်မှာ ပေါင်လေးကားပြတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး အဖြူလေး ပေါ်လာတယ်။ သိပ်စိတ်ထတာပဲ။ အဖုတ်လေးက ဖောင်းဖောင်းလေးဗျ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှာ ပေါ်နေတဲ့ အမို့အမောက်တွေနဲ့တင် တော်တော်ရင်တုန်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့
“စွဲစွဲ အတွင်းခံ ချွတ်အုံးလေ”
“ဟာ တော်ပြီလေ ငါ ရှက်တယ်ဟ”
“လုပ်ပါ စွဲစွဲကလဲ တခါထဲ တခါထဲပါကွာ”
“ဒါဆို ကြည့် ကြည့်”
စွဲစွဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဒီဘက်ကပ်ပေးတယ်။ အမွှေးတောင် သိပ်မပေါက်သေးဘူး။ စောက်ဖုတ်လေးက ဖောင်းကားပြီး အကွဲရာလေးက စေ့နေတာပဲဗျာ။ ရှလွတ်။
“အရမ်းလှတယ်ကွာ”
“တော်ပြီလေဟာ”
“ခဏလေးပါဟာ ကြည့်လို့မဝဘူး”
“ဟေ့အေး ကိုင်နဲ့ဆို”
ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ် အရမ်းများပြီး လက်လှမ်းလိုက်တော့ စွဲစွဲ ပေါင်လေးကို အလန့်တကြား ပြန်စိလိုက်ပြီး ကျနော့်လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်တယ်။
“စွဲစွဲရယ် ခဏလေး ကိုင်ချင်ကြည့်တယ်”
“ဟေ့အေး ကိုင်နဲ့ဆို”
“ဘာလို့လဲ”
“ကြောက်လို့ပေါ့ဟဲ့”
“ဒါဆို ဘောင်းဘီပေါ်က ကိုင်မယ်လေ”
“နင်ကလဲဟယ်”
“လုပ်ပါ ငါ ကိုင်ကြည့်ချင်လို့ပါ”
“အထဲမနှိုက်ရဘူးနော်”
“အေးပါ”
စွဲစွဲ ပေါင်လေးကို ပြန်ကားပေးတယ်။ ကျနော် စွဲစွဲ အဖုတ်လေးကို ကိုင်လိုက်တယ်။ နူးညံ့အိစက်နေတာပဲ။ ဘယ်လိုမှန်းကို မသိပါဘူး။ အမွှေးလေးတွေက ပါးပါးလေးရယ်။ နူးနူးညံ့ညံ့လေး။
“ရဲကျော်ရယ်”
စွဲစွဲ ငြီးသံလေးက တမျိုးပဲဗျ။ ကျနော် ကိုင်လို့မဝဘူး။ နို့ကလဲ စို့ချင်လာတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ စွဲစွဲနို့လေးကိုပါ ပြန်ကိုင်လိုက်တယ်။ အပေါ်ရော အောက်ရော ကိုင်တော့ စွဲစွဲ မနေနိုင်ဘူး။ တကိုယ်လုံး ကော့ပျံတက်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်မို့မို့လေးကိုလဲ လက်မလွှတ်နိုင်ဘူး။ နို့သီးသေးသေးလေးကိုလဲ စို့ချင်တယ်။ ကျနော် ခေါင်းငုံ့ပြီး သာသာလေး နို့စို့လိုက်တယ်။
“ရဲကျော်ရယ် … ဟင့်”
ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးက လှိုင်းလေးတလုံး ထသွားတယ်။ စွဲစွဲ ကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းဖက်ထားတယ်။ ရင်သားတွေကို အတင်းကော့ပေးတယ်။ ကျနော် တအားစို့တော့တာပဲ။
“အဟိ … ယားတယ်ဟ”
နို့ကို စို့ရင်း စွဲစွဲ အဖုတ်လေးကို ပွတ်တာပေါ့။ အဖုတ်လေးက ဖောင်းကားနေတာပဲ။ ထိလို့ထိမှန်းတောင်မသိဘူး။ စိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးတာပေါ့။ စွဲစွဲ တဟင်းဟင်းနဲ့ ငြီးလာတယ်။ အသံလဲ ပိုကျယ်လာတယ်။ ကျနော့်ကိုလဲ အတင်းဖက်ထားတယ်။ သိပ်တောင်မကြာပါဘူး။ ခဏနေတော့ စွဲစွဲ ကျနော့်ခေါင်းကို အားကုန်ဖက်ထားရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အတင်းကော့ပေးပြီး တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားတာပဲ။ ကျနော်လဲ အဖုတ်လေးကို ကိုင်ထားလျက်ဆိုတော့ သိတာပေါ့။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတယ်။ ကျနော့်လက်မှာ အရည်တွေ စိုစိစိုစိ ဖြစ်သွားတာပဲ။ စွဲစွဲ ကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းဆွဲမတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းတာပဲ။ ကျနော်လဲ ပြန်နမ်းတာပေါ့။ စွဲစွဲကိုယ်လုံးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ လျှာချင်းလဲ ကလိတာပေါ့။ နဲနဲကြာတော့ စွဲစွဲ မောသွားတယ်။ ကျနော်လဲ မောသွားတယ်။ ကျနော့်ဟာက ထောင်နေတာပဲ။ တင်းနေပြီ။ စွဲစွဲကတော့ အရည်တွေထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့ မောသွားတယ် ထင်ပါရဲ့။
“ကောင်းလားဟင်”
“ရဲကျော်ရယ် … ငါ့ရင်တွေ တအားခုန်နေတယ်သိလား”
“ကောင်းလားလို့”
“အင်း တခါမှ မခံစားဖူးဘူးဟယ်”
“ငါ့ကိုချစ်လားဟင်”
“ပြောစရာလိုသေးလား ရဲကျော်ရယ်”
“လိုတာပေါ့ ချစ်လား မချစ်ဘူးလား ပြော”
“ချစ်တယ်ဟယ် အရမ်းချစ်တယ်”
ရွှတ်ကနဲ ကျနော့်ပါးကို နမ်းပြီး စွဲစွဲ ပြုံးပြတယ်။ စွဲစွဲ သိပ်လှတာပဲ။ မျက်နှာလေးက ပန်းနုရောင်သွေးလေး ဖြန်းပက်ထားပြီး သိပ်လှတာပဲ။ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံး မိန်းကလေးဆို ကျနော် ယုံတယ်။
“နင်ကရော ငါ့ကိုချစ်ရဲ့လားဟင်”
“ချစ်တာပေါ့ စွဲစွဲရယ်”
“ငါလဲ နင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်”
“စွဲစွဲ ငါ့ဟာကို ကြည့်မလား”
“ဟေ့အေး … ကြည့်ရဲဘူး”
“လာကြည့်ဆို”
“မကြည့်ပါဘူးဆို”
ကျနော် ပုဆိုးကို လှန်ပြလိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီအောက်မှာ ကျနော့်ဟာက ထောင်နေတာပဲ။ စွဲစွဲ မျက်လုံးလေး စွေပြီး ကြည့်တယ်။
“အကြီးကြီးပဲနော်”
“အင်း ကိုင်ကြည့်လေ”
“ကြောက်စရာကြီး … အီးးး”
စွဲစွဲလက်လေးကို ကိုင်ပြီး ကျနော့်ဟာပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ ကျနော့်ဟာကို ကိုင်ကြည့်တယ်။
“လက်နဲ့ ဆုပ်ထားပေး”
“ပူလိုက်တာဟယ်”
“အင်း တအားဆုပ်ထားကွာ”
“အယ် ပိုကြီးလာပြီ”
“အင်း အဲဒါထလာတာ”
“စွဲစွဲဟာလဲ ကိုင်ချင်တယ်”
“အင်း အင်း”
စွဲစွဲ ပုံစံနဲနဲပြင်ထိုင်ပေးတော့ ကျနော်လဲ စွဲစွဲအဖုတ်လေးကို ကိုင်လို့ရသွားပြီ။ စွဲစွဲကလဲ ကျနော့်ဟာကို ကိုင်ထားတယ်။
“ဒီလို ဒီလို ပွတ်ပေး”
“အင်း အင်း”
စွဲစွဲ ကျနော့်ဟာကို ကိုင်ပြီး အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးတယ်။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးကိုလဲ ကျနော် ပွတ်ပေးတယ်။ အရည်တွေ စိုနေတော့ ပိုပွတ်လို့ကောင်းတယ်။ ချောကျိ ချောကျိနဲ့။ နှစ်ယောက်လုံး ပိုပြီး ဖီးလ်တက်လာတယ်။ အရမ်းကောင်းတာပဲ။ စွဲစွဲဟာလေးကို ဖိဖိပြီး ပွတ်ပေးရင် စွဲစွဲက ကျနော့်ဟာကို အတင်းဆုပ်ပြီး အပေါ်အောက် ထုထုပေးတယ်။
“အဟင့် ဟင့် … ရဲကျော်ရယ် … ငါ မနေတတ်တော့ဘူးဟယ် … တအားခံစားရတယ်”
“ငါလဲ အတူတူပဲ အရမ်းထန်နေပြီဟ”
“ဟင့် ဟင့် … ဖြေးဖြေးပွတ်ဟာ”
“မရဘူး ဖီးလ်တက်နေပြီ”
စွဲစွဲကို တွန်းပြီး အိပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး။ သိပ်လှတာပဲ။ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးက ထောင်နေပြီး ပေါင်ကြား အဖုတ်လေးက တအားဖောင်းနေပြီ။ ကျနော် စွဲစွဲ ကိုယ်ပေါ်မှာ ထပ်လိုက်တယ်။ ကျနော့်ဟာနဲ့ စွဲစွဲအဖုတ်လေးကို တေ့ပေးလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားတယ်။
“အဟင့် ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိဘူးဟာ”
စွဲစွဲ အဖုတ်လေးကို ကျနော့်ဟာ့နဲ့ ကလိပေးလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ ထွန့်ထွန့်ကို လူးနေတာပဲ။ ဝင်စို့ထွက်စို့တော့ လုပ်လို့မရသေးဘူး။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးထဲ ထည့်လို့ကို မရဘူး။
“စွဲစွဲ ထည့်ချင်နေပြီကွာ”
“ငါ ကြောက်တယ် ရဲကျော်”
စွဲစွဲ အသံတွေ တုန်နေပေမယ့် မျက်လုံးတွေကတော့ အရောင်တွေ လက်နေတာပဲ။ စွဲစွဲ အဖုတ်မှာလဲ အရည်တွေ စိုရွှဲနေပြီ။
“ပေါင်ကားကြည့်”
စွဲစွဲ သူ့ပေါင်လေးကို ကားပေးတယ်။ အဖုတ်လေးက ဟစိလေး ဟသွားတယ်။ ကျနော် ထိုးထည့်ကြည့်တယ်။
“အမလေး … အမလေးး”
“မရဘူး မရဘူး”
“ရဲကျော် ပြန်ထုတ် … ပြန်ထုတ်ပေးပါဟာာ”
“နာတယ် … အီးးး”
စွဲစွဲ နာလွန်းလို့ ကျနော့်ကို တွန်းထုတ်တယ်။ ငိုလဲ ငိုတယ်။ ကျနော့်ကို အတင်းတွန်းတယ်။ မရတော့ဘူး။ ကျနော် တအားထည့်ချင်နေပြီ။ တအိအိနဲ့ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးထဲကို ကျနော့်ဟာ ဝင်သွားတယ်။ စွဲစွဲ ကျနော့်ကို ရိုက်တယ်။ လက်သည်းနဲ့လဲ ဆိတ်တယ်။
“ဟင့် ဟင့် နာလိုက်တာ အီးးး”
တင်းပြီး စီးကြပ်နေတာပဲ။ အဆုံးထိ ဝင်ဖို့ ကျနော် အတင်းကြိုးစားလိုက်ရတယ်။ နွားသိုးကြိုးပြတ်လို ဆောင့်ချလိုက်တော့မှ စွဲစွဲ ကော့လန်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကျနော့်ကို ရိုက်ဖို့ စွဲစွဲ အားမရှိတော့ဘူး။ အောက်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းကိုက်ပြီး ကျနော့်ကို တအားဖက်ထားတယ်။ ဆောင့်တာပေါ့။ ဆက်တိုက်ဆောင့်တာ။ ကောင်းလွန်းလို့ ထိန်းလို့ကို မရတော့ဘူး။ သိပ်တော့ မကြာပါဘူး။ ကျနော့်ဟာက မတရား ဖောင်းကားတက်လာတယ်။
“ရဲကျော်ရယ် ငါသေတော့မယ် … အ အ”
ပြွတ်ကနဲ ကျနော့်အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ စွဲစွဲ ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ထားတယ်။ ကျနော်လဲ စွဲစွဲကို တအားဖက်ပြီး သုံးလေးချက် ကြုံးပစ်လိုက်တယ်။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးက တအားညှစ်တာ။ မခံနိုင်ဘူး။ ကောင်းတော့ ကောင်းတယ်။ ဘယ်လို အရသာမှန်းကို မသိတာ။
“အားးး ကောင်းလိုက်တာ စွဲစွဲရယ်”
“အားးး သေပါပြီ ရဲကျော်ရယ် အဟင့်”
ကျနော့်ဟာကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ အရည်တွေ ဝေါကနဲ ထွက်လာတာပေါ့။ စွဲစွဲ သူ့အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခွေခွေလေး အိပ်နေတာပေါ့။ သူလဲ တော်တော်မောသွားရှာမှာပဲ။ မျက်နှာလေးက တော်တော်ပင်ပန်းသွားတဲ့ပုံပဲ။ နွမ်းကျသွားတယ်။ ချွေးတွေလဲ စို့လို့။ ကျနော် စွဲစွဲကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားပြီး စွဲစွဲ နှဖူးပေါ်က ဆံပင်လေးတွေကို သပ်ပေးလိုက်တယ်။
“ချစ်တယ် စွဲစွဲရယ်”
“အဟင့်”
စွဲစွဲ ငိုနေတယ်။ စွဲစွဲက တော်တော့်ကို အငိုသန်တာ။ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ အုပ်ပြီး စွဲစွဲ ငိုနေတယ်။
“စွဲစွဲ နာနေလားဟင်”
“နာတာပေါ့ ဟီး”
“အင်း အင်း လာလာ ရေသွားဆေးမယ်လေ ထထ”
စွဲစွဲကို ဆွဲထူပြိး ရေချိုးခန်းထဲ ခေါ်သွားလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးမှာ သွေးစတွေ ပေနေတယ်။ ကျနော် ရေမြန်မြန်လောင်းချလိုက်တာပေါ့။ စွဲစွဲက အပျိုမို့လို့ တော်တော်ကြပ်တာပဲနေမယ်။
“စွဲစွဲ နာသေးလားဟင်”
“နဲနဲပဲ စပ်တော့တယ်”
“အနာပျောက်အောင် ထပ်လုပ်ပေးမယ်”
“ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲဟင်”
“လာ ရေကန်ကို လက်ထောက်လိုက်”
“ဟင်”
“ပေါင်လေး နဲနဲကား ဟုတ်ပြီ”
“ရဲကျော်နော် ဘာလုပ်မလို့လဲဆို”
စွဲစွဲ ရေကန်ကို လက်ထောက်ပြီး ပေါင်ကလေးကားလိုက်တော့ တင်သားလေးတွေ ကော့တက်လာတာပဲ။ လှလိုက်တဲ့ အိုး။ တင်းပြီး ကားတက်နေတာပဲ။ စွဲစွဲက တော်တော်တော့ သန့်ရှင်းတယ်။ ဖင်မှာ အနာတွေ မရှိဘူး။ ဖြူဖွေးနေတာပဲ။ ကျနော်က ကံထူးရှင်ပေါ့။ စွဲစွဲရဲ့ ပထမဆုံးပေါ့။ ကျနော် ရေတခွက်ယူပြီး စွဲစွဲ တင်သားတွေ ပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တယ်။ ရေတွေက စွဲစွဲ တင်သားလုံးလုံးနှစ်ခု ကြားကနေ စီးကျသွားတယ်။
“ရဲကျော်နော် ဟင့်”
အေးစိမ့်တဲ့ရေတွေ စီးကျသွားတာကို စွဲစွဲ သဘောကျသွားပုံရတယ်။ ခိကနဲ ရယ်သံလေး ထွက်လာတာပေါ့။ သုံးလေးခွက်လောင်းပြီး ဆပ်ပြာတုံးကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ ခပ်သွက်သွက် ဆယ်ချက်လောက် ပွတ်လိုက်တော့ ဆပ်ပြာအမြှုပ်တွေ ထလာတာပေါ့။ စွဲစွဲ တင်သားလေးကို ကိုင်ပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ လိုက်ပွတ်တယ်။ ဖင်လုံးလုံးလေး နှစ်ခုကြားက သိပ်လှတာပဲ။ လက်ညှိုးလေးနဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ စွဲစွဲ လည်ပြန်လေး လှည့်ကြည့်တယ်။ စွဲစွဲအကြည့်တွေက အရောင်တွေ လက်နေတာပဲ။ ကျနော့်လက်ညှိုးက အောက်ဖက်ကို ဆင်းသွားတာပေါ့။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေး ကိုင်လို့ သိပ်ကောင်းတာပဲ။ နူးညံ့ပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ဆိုတော့ ချောပြီး အရမ်းကိုင်လို့ကောင်းတယ်။ လည်ညှိုးလေးက အသာလေး စွဲစွဲ အဖုတ်ထဲကို ဝင်သွားတယ်။ စွဲစွဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့။ ရုန်းဖို့ ကုန်းထလိုက်တယ်။
“မထနဲ့ မထနဲ့ အထဲကို နှိုက်ဆေးမလို့”
“ဟင့် ရဲကျော်နော်”
“မနာအောင် ဆေးပေးမယ် ငြိမ်ငြိမ်နေ”
စွဲစွဲ မရုန်းတော့ဘူး။ ငြိမ်ကျသွားပေမယ့် တင်ပါးတွေကတော့ မငြိမ်ပါဘူး။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးက ပူနွေးနေတာပဲ။ နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့က ဘာနဲ့မှ မတူဘူးဗျာ။ ဆပ်ပြာတွေနဲ့ဆိုတော့ ချောနေတာပေါ့။ အလွယ်တကူပဲ စွဲစွဲ အဖုတ်ထဲကို ကျနော့်လက်ညှိုး ဝင်သွားတယ်။
“အာာ လုပ်ပြန်ပြီဟာ”
“ဟင့် အဲဒီလိုဆို မနေတတ်ဘူးဆို”
“ဟင့် ဟင့်”
ပူနွေးနူးအိနေတဲ့ စွဲစွဲရဲ့ အဖုတ်လေးကို အသာလေး နှိုက်ပေးရတာ အရမ်းဖီးလ်တက်တယ်။ လက်လေးနဲ့ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တော့ စွဲစွဲ တင်သားတွေ လှုပ်ရွလာတယ်။ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတော့ အသွင်းအထုတ်က ချောမွေ့နေတာပေါ့။ နို့မို့ဆို မလွယ်ဘူး။ စွဲစွဲက တအားညှစ်ထားတတ်တာ။ အခုလဲကြည့် လက်ညှိုးကို အသာလေး နဲနဲကောက်ပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်တော့ ပိုဆိုးလာတယ်။ စွဲစွဲ ညှစ်တယ်။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးထဲမှာ အဖုလေးတွေ ရှိတယ်။ အဲဒါကို စမ်းမိတော့ ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်တော့တာပေါ့။
“ဟင့် ရဲကျော် ရဲကျော်”
“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းဆို”
စွဲစွဲဖင်လေး နှစ်လုံးက ဝေ့ကနဲ ဝိုက်ကနဲ ယမ်းခါသွားတယ်။ စွဲစွဲ ခေါင်းလေးလဲ ခါလာတယ်။ ထိတဲ့သဘောပေါ့။ စွဲစွဲ ကောင်းလေ ကျနော် ကြိုက်လေ။ ကျနော်က စွဲစွဲကို ကောင်းစေချင်တာကိုး။
“ရဲကျော် တော်ပါတော့ဟာ”
“အ … ဟာာာ … အာား ထွက်ကုန်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ ဟင့်”
စွဲစွဲ အဖုတ်လေးထဲမှာ ပူကနဲ တချက်ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်အတွင်းသားတွေက ကျနော့်လက်ညှိုးကို တအားညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။ လိမ်ကျစ်နေအောင် စွဲစွဲဖင်လေးတွေ တုန်ခါတက်ပြီး စွဲစွဲ ခါးလေး ညွတ်ကျသွားတယ်။ တော်သေးတာပေါ့။ ကျနော် စွဲစွဲခါးလေးကို ဖက်ထားလို့။ စွဲစွဲ ကျနော့်ဘက်ကို လှည့်လာပြီး ရွှန်းရွှန်းစားစား ကြည့်တယ်။ ကျနော့်ခါးကို ဖက်ပြီး ခေါင်းလေးနဲ့ ဝှေ့တယ်။
“ရဲကျော်ရယ် တော်ပါတော့နော်”
“ခဏလေးပါ စွဲစွဲရယ် ငါ့ကိုလဲ ကြည့်ပါအုံး”
“ဟယ်”
ဟုတ်တယ်လေ။ ကျနော့်ဟာကြီးက လုပ်ချင်လွန်းလို့ မာမာထန်ထန်ကြီး ဖြစ်နေပြီ။ ပေါက်ကွဲမတတ်ပဲ။
“ချစ်ချင်တယ် စွဲစွဲရယ်”
“အို ငါ သေသာသေလိုက်ချင်တော့တာပဲ”
“ချစ်တယ် စွဲစွဲရာ”
“အွန် ဘယ်လိုကြီးလဲ”
စွဲစွဲကို နံရံဘက် ဆွဲလှည့်ပြီး ပေါင်လေးကို မလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ ကျနော့်ကို ဖက်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ဟာနဲ့ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးကို တေ့လိုက်တာပေါ့။ သိပ်ကောင်းတာပဲ။ စွဲစွဲ အဖုတ်နုနုလေးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ကျနော် ခံစားမိတယ်။ စွဲစွဲခါးလေးကို ဖက်ထားရင်း ကျနော့်ဖင်ကို ကော့တင်ပစ်လိုက်တယ်။ ဝင်တယ်။ ဖြေးဖြေးလေး စွဲစွဲ အဖုတ်လေးထဲကို ကျနော့်ဟာ ဝင်သွားတယ်။
“အကြီးကြီးပဲဟာ ဟင့်”
“ကြိုက်လားဟင် စွဲစွဲ”
“အို အို”
တင်းပြီး စီးကြပ်စွာ ကြိုဆိုနေတဲ့ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးကို ကြိုက်လွန်းလို့ နှစ်ချက်လောက် ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။ စွဲစွဲ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းကိုက်ထားပြီး ကျနော့်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားတယ်။
“ငါ ကြောက်တယ် ရဲကျော် ဟင့် ဟင့်”
“မကြောက်ပါနဲ့ကွာ မနာပါဘူးနော့”
“အို ကျွတ် ကျွတ်”
စွဲစွဲရဲ့ လည်တိုင်လေးကို အနမ်းတွေ ပေးပြီး စွဲစွဲ တင်ပါးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကာ ကျနော် ဆော့င်ပစ်လိုက်တယ်။ နူညံ့တဲ့ အထိအတွေက ကျနော့်ကို သွေးဆောင်သွားတယ်။ ချစ်တယ် စွဲစွဲရယ်။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးထဲကို အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်တယ်။ စွဲစွဲအော်တာပေါ့။ အော်သံလေးက ကျနော့်စိတ်ကို ပိုစိတ်ကြွစေတယ်။ ပိုပြီး အားထည့်ကာ ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။
“အို အို ရဲကျော် ရဲကျော်”
“ချစ်တယ် စွဲစွဲရယ်”
“အမလေး အမလေး ဟင့် ဟင့်”
စွဲစွဲ အဖုတ်က တအားညှစ်တာပဲ။ အရည်တွေနဲ့မို့လို့သာ အဝင်အထွက် ညက်နေတာ။ တခါတခါ တအားညှစ်ထားရင် ထုတ်ရသွင်းရ သိပ်ခက်တာပဲ။ နူးညံ့တဲ့ အဖုတ်လေးက ညှစ်ပေးတာကို ကျနော် သိပ်ကြိုက်တယ်။
“အားးး ထွက်ကုန်ပြီ ကောင်းလိုက်တာ စွဲစွဲရာ”
စွဲစွဲ နားရွက်လေးကို အတင်းကိုက်ပြီး ကျနော် အားကုန်ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။
“အားးး သေပါပြီ ရဲကျော်ရယ်”
ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ စွဲစွဲ ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ထားပြီး အောက်က အဖုတ်လေးကလဲ အတင်းညှစ်ထားတယ်။ သိပ်ကောင်းတယ်။ လူကို နုံးသွားတာပဲ။ စွဲစွဲလဲ နုံးသွားတယ် ထင်ပါရဲ့။ ပျော့ကျသွားတယ်။
“ကောင်းလားဟင် စွဲစွဲ”
“ဟင့် မသိဘူးကွာ နင့်ဟာက အရမ်းကြီးတယ်”
စွဲစွဲ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ငိုမဲ့မဲ့လေး ဖြစ်နေတယ်။ ဖီးလ်တက်တာလား။ နာနေတာလား မသိ။ ကျနော် စွဲစွဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ အနမ်းချော့လေးတွေ နမ်းလိုက်တော့ စွဲစွဲ ကြွေသွားတာပေါ့။ ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ပြီး ကျနော့်ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းတယ်။ ကျနော့်ပါးနားကို ကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့
“ချစ်တယ် ရဲကျော်ရယ် ငါ နင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်ဟာ”
“ငါလဲ နင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်”
“ခွဲမသွားရဘူးနော်”
“တသက်လုံး မခွဲဘူး”
“တကယ်လားဟင်”
“တကယ်ပေါ့ နင်ကလွဲဘူး ငါ ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်တော့ဘူး”
ကျနော်တို့ ရေအတူတူ ချိုးကြတယ်။ စွဲစွဲ တကိုယ်လုံးကို ကျနော်က ဆပ်ပြာတိုက်။ စွဲစွဲကလဲ ကျနော့်တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတယ်။ ကျနော့်ဟာကိုလဲ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာပေါ့။ စွဲစွဲ လက်လေးနဲ့ ဆုပ်ပြီး
“အကြီးကြီးပဲ”
“အင်း ကြိုက်လား စွဲစွဲ”
“တော်ပါ နင်နော် သေမယ်”
စွဲစွဲ ကျနော့်ဟာကို တော်တော်နဲ့ မလွှတ်ဘူး။ သူလဲ အခုမှ မြင်ဖူးတာနဲ့ တူတယ်။ သေချာကြည့်တယ်။ ပွတ်ကြည့်တယ်။ စွဲစွဲ လက်လေးနဲ့ ဆုပ်ထားတဲ့ အရသာက မိုက်တယ်။ ကျနော် ကြိုက်တယ်။
“ဟယ် ပွတက်လာပြန်ပြီ အီးး”
“ကိုင်လို့ ကောင်းလားဟင်”
“ကြောက်စရာကြီး ငှက်ပျောသီးနဲ့ တူတယ် ဟိ”
“စွဲစွဲ စောက်ဖုတ်လေးကလဲ သိပ်လှတယ်”
“အာာ ရှက်တယ် ပြောနဲ့ “
“အရမ်းလဲ ညှစ်တယ်”
“အာာ ရဲကျော် တော်ပြီဟာ ငါ တအားရှက်တယ်”
စွဲစွဲ ရေချိုးခန်းထဲက သုတ်သုတ်လေး ထွက်သွားတယ်။ ဘယ်ရမလဲ။ ကျနော်လဲ လိုက်သွားတာပေါ့။ စွဲစွဲ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်သွားပြီး မျက်နှာသုတ်ပဝါ တခု ထုတ်လာတယ်။ စွဲစွဲ ကိုယ်ပေါ်မှာလဲ ပဝါတခု ပတ်ထားတယ်။
“ရဲကျော် နင် မရှက်ဘူးလား တန်းလန်း တန်းလန်းနဲ့ ဟိ”
“ရှက်ပါဘူး”
“သိသားပဲ အရှက်ကို မရှိဘူး”
“စွဲစွဲ လာ ငါ သုတ်ပေးမယ်”
“အင်း”
“စွဲစွဲ နင်သိပ်လှတာပဲ”
“ဟုတ်လို့လား”
“ဟုတ်တာပေါ့ ရုပ်လဲလှတယ် အသားအရေလဲ လှတယ် ပြီးတော့ ပြီးတော့”
“ပြီးတော့ နို့လဲ ကြီးတယ်”
“ဟာာ နင်နော်”
“အိုးလဲ တောင့်တယ်”
“ရဲကျော် နင်က နှာဘူးပဲ”
“ဘူးဘူးပဲ နို့စို့ချင်လာပြီ”
စွဲစွဲ ကိုယ်လုံးလေးကို ရေသုတ်ပေးရင်း ကျနော့်စိတ်တွေ ပြန်ကြွလာတယ်။ စွဲစွဲနို့လေးတွေက ထွားတယ်။ နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးကို အသဲယားတယ်။ မစူ့တစူလေးနဲ့ သိပ်လှတယ်။
“အာ မလုပ်နဲ့ ကျိန်းနေပြီ”
“ခဏလေးပဲ စို့ချင်လို့ပါကွာ”
“ဟင်း ခဏပဲနော်”
စွဲစွဲ သက်ပြင်းလေး ချပြီး ကျနော့်အလိုကို လိုက်ရှာတယ်။ စွဲစွဲ နို့လေးတွေကို ကော့ပေးတယ်။ ကျနော် နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ အသာလေး ငုံပြီး စုပ်လိုက်တယ်။
“အာာ ယားတယ် ယားတယ် ဟိ”
တော်ပြီ တော်ပြီ ငါ မနေတတ်တော့ဘူး
စွဲစွဲ ခေါင်းလေး မော့ပြီး ယမ်းခါသွားတယ်။ မရတော့ဘူး။ ရုန်းလို့မရအောင် ခါးပါဖက်ထားပစ်လိုက်တယ်။ စွဲစွဲ နို့လေးတွေကို တအားကော့ပြီး တရှီးရှီး အသံလေး ထွက်လာတယ်။
“ရဲကျော်ရယ်”
“တော်ပြီနော် မမသဲသဲ ပြန်လာတော့မယ်”
“အင်း အင်း ခဏလေးပါ”
“အို ကျွတ် ကျွတ် ကိုက်နဲ့ကွာ နာတယ်ဆို ဟင့်”
စွဲစွဲ နို့သီးလေးကို လျှာလေးနဲ့ ယက်ပစ်လိုက်တယ်။ စွဲစွဲ ထွန့်ထွန့်ကို လူးသွားတာပဲ။
“တော်ပြီ တော်ပြီ ရပ်တော့ ကျိန်းနေပြီ”
“ရဲကျော် တော်ပြီဆို”
မရပ်ချင်ပဲ ရပ်လိုက်တယ်။ စွဲစွဲ အသံလေးက တုန်နေပြီ။ တော်ကြာ ဖျားသွားမှဖြင့်။
“တော်တော်ဆိုးတယ် သွား အဝတ်အစားသွားလဲဆို”
“အင်းပါ အင်းပါ”
အိမ်ရှေ့က အကျႌတွေကို သွားယူဝတ်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ စွဲစွဲ ဂါဝန်လေး ဝတ်နေပြီ။ စွဲစွဲနောက်ကနေ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်တယ်။
“စွဲစွဲ ပြီးပြီလား”
“အင်းပြီးပြီ”
“မွှေးနေတာပဲ”
“တော်ပြီနော်”
“အင်းပါ”
စွဲစွဲ တကိုယ်လုံး မွှေးကြိုင်နေတာပဲ။ ဂုတ်သားလေးကို ငုံ့ပြီး နမ်းလိုက်တော့ စွဲစွဲ ကြက်သီးတွေ ပြန်ထလာတယ်။
“တော်ပြီဆို”
“ချစ်လို့ပါကွာ”
“တော်တော့နော် မမသဲသဲ ပြန်လာတော့မယ်”
“အင်းပါ”
“ချစ်တယ်နော်”
“ချစ်တယ် ချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ်”
“စွဲစွဲကိုယ်လုံးလေးကို တအားဖက်ပြီး ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ဒီနေ့က ဘယ်လိုမှ မေ့လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူးနော်”
“တသက်လုံး သတိရနေမှာ”
“တကယ်လား”
“အင်း တကယ်ပေါ့ ကျိန်းနေတာပဲ”
“ဟား ဟား ဟား”
“အော် သူ့အသားမဟုတ်တော့ ရီတယ်ပေါ့လေ”
“ဟုတ်ပါဘူးကွာ သနားပါတယ် ဘယ်နားနာနေတာလဲ”
“ဟိုနေရာပေါ့”
“ခဏနေ ပျောက်သွားမှာပါ”
“အင်း အခု အောင့်နေတယ် နင် တော်တော်ဆိုးတာပဲ ရဲကျော်”
မဆိုးပါဘူးကွာ နင့်ကို အရမ်းချစ်လို့ပါ”
“ပြန်တော့နော် မမသဲသဲ ပြန်လာတော့မယ်”
“အင်း အရမ်းချစ်တယ် ရွှတ်”
“ငါလဲ နင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်”
“ငါ ဆင်းတော့မယ်”
“အင်း အင်း”
ကျနော် အောက်ထပ်ကို ဆင်းတော့ ကံကောင်းတယ်။ မမသဲသဲ ပြန်ရောက်နေပြီ။ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး လွယ်အိတ်ကို ချ အဝတ်စားလဲပြီး သိပ်မကြာပါဘူး။ မမသဲသဲ ရောက်လာတယ်။
“ရဲကျော် စာဖတ်ထားလား”
“ဟုတ်ကဲ့ မမသဲသဲ”
“ဒါဆို စာမေးမယ်”
တော်သေးတာပေါ့။ စာဖတ်ထားလို့ မမသဲသဲ မေးသမျှ ဖြေနိုင်တာ။ မမသဲသဲ ဒီနေ့ သိပ်လှတယ်။ ဘာမှ မလိမ်းပဲ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေးနဲ့ သိစ်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ စွဲစွဲနဲ့ မိုင်ကုန်ချစ်သွားကြပေမယ့် ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ချစ်နေတာက မမသဲသဲ။ မမသဲသဲ အိမ်နေရင်းမို့လို့လား မသိပါဘူး။ ဘရာစီယာလေးကို ခပ်လျော့လျော့လေး စည်းထားတယ်။ ကျနော့်အတွေးတွေပဲ ရိုင်းနေတာလား မသိဘူး။ မမသဲသဲ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ရေးရေးလေး မြင်နေရတယ်။ ထောင်နေတယ်လို့ ထင်တာပဲ။ မမသဲသဲ နို့တွေက ပိုကြီးတယ်။ စွဲစွဲဟာက မမသဲသဲနဲ့ ယှဉ်ရင် နဲနဲသေးတာပေါ့။ မမသဲသဲက ထိုင်ရင် မတ်မတ်လေး ထိုင်တော့ မမသဲသဲ နို့တွေက ကော့တက်နေသလိုပဲ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ အရမ်းညှစ်ချင်တယ်။ စွဲစွဲနဲ့ ချစ်ခဲ့တဲ့ အရှိန်က မသေဘူး။ ကျနော့်ဟာ နဲနဲနာပေမယ့် မမသဲသဲနဲ့ အနီးကပ်တွေ့တော့ စိတ်ကကြွလာတယ်။ မမသဲသဲ ကိုယ်နံ့လေးက သင်းနေတာပဲ။ ဘယ်လိုလေးမှန်း မသိဘူး။ မွှေးမွှေးအေးအေးလေးပေါ့။ ကျနော် မမသဲသဲကို ခိုးခိုးကြည့်တယ်။ မမသဲသဲရဲ့ နို့တွေကိုလဲ ခိုးခိုးကြည့်တယ်။ မမသဲသဲ ပထမတော့ မသိသေးဘူး။ ကျနော့်မျက်နှာက တဖြေးဖြေး နီလာတယ်ထင်ပါရဲ့။ တချက်မှာတော့ ကျနော် ခိုးကြည့်တာ မိသွားတယ်။
“ဟိတ် ဘာတွေလိုက်ကြည့်နေတာလဲ”
“မမသဲသဲက သိပ်လှတာပဲ”
“ကောင်လေးနော် ကိုယ့်အမကို အဲဒီလို ပြောစရာလား”
“လှလို့လှတယ် ပြောတာပဲဟာကို”
“ရဲကျော် နင် နှာဘူးထနေတယ် ဟုတ်လား”
“အာ မဟုတ်ပါဘူးဆို”
“သေမယ်”
မျက်စောင်းလေး ဒိုင်းကနဲ ထိုးပြီး မမသဲသဲ ဂါဝန်ကို ဆွဲချပြီး ပြင်တယ်။ မမသဲသဲ ဂါဝန်လေးက မလုံပါဘူး။ အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ဟာဆိုတော့ နဲနဲရိပြီး လည်ပင်းပေါက်က တော်တော်ဟိုက်နေပြီ။ ပါးလဲပါးတော့ အနီးကပ်ကြည့်ရင် သိသာတယ်။ မမသဲသဲ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာတယ်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်မှာပေါ့။ ကျနော် ခိုးကြည့်နေတာ သူ မိသွားတာကိုး။
“သေမယ်”
ပြန်ခါနီး မမသဲသဲ ကျနော့်ကို ကျိန်းသွားတယ်။ တော်သေးတယ်။ မေမေနဲ့ တိုင်မပြောလို့။ တိုင်ပြောလို့ကတော့ မိုးမီးလောင်မှာ။ အဲဒီညက ကျနော် တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး။ စွဲစွဲနဲ့ ချစ်ခဲ့တာကို စမြုံ့ပြန်ရင်း အိပ်လို့မရဘူး။ မိုးလင်းခါနီးမှ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
စွဲစွဲ မျက်နှာလေးက နွမ်းနေတယ်။ နေမကောင်းတဲ့ ပုံစံမျိုး။ ကျောင်းတက်ဖို့ လာခေါ်တော့ အနွေးထည်ပါးပါးလေး ထပ်ဝတ်ထားတယ်။ စွဲစွဲ ရှက်နေတယ်။ တမျိုးပဲ။ စွဲစွဲ ရှက်နေတယ်။
“စွဲစွဲ နေမကောင်းဘူးလား”
“အင်း နဲနဲဖျားချင်နေတယ်”
“မနေ့က အဖျားဝင်သွားလို့ မှတ်လား”
“အာ ရဲကျော်နော် ညစ်ပတ်တယ်”
“ကောင်းလားဟင်”
“မကောင်းပါဘူး ကျိန်းနေတာပဲ”
“ဆေးသောက်ထားလားဟင်”
“အင်း”
စွဲစွဲ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ကျောင်းကားပေါ်တက်သွားတယ်။ ကျောင်းကားပေါ်မှာတော့ စကားမပြောဖြစ်ပါဘူး။ စွဲစွဲက သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွတ်တွတ် တွတ်တွတ် ပြောတော့တာပဲ။ ကျနော်ကတော့ ဟိုငေးဒီငေးပေါ့။ အတန်းမတူတော့ စာသင်ချိန်မှာ မတွေ့ရဘူး။ မုန့်စားဆင်းချိန်လဲ စွဲစွဲ ဆင်းမလာဘူး။ အတန်းထဲမှာပဲ စားတယ်။ စွဲစွဲ ဆင်းလာမလားလို့ ကြည့်နေသေးတယ်။ မလာဘူး။ ကျနော် ဝေဖာချောကလက်ရယ်၊ ဘီစကွက်ရယ်၊ သကြားလုံးရယ် ယူသွားပြီး စွဲစွဲတို့ အေခန်းထဲမှာ သွားပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လာတော့ စွဲစွဲ ဘယ်ပုန်းရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေတာ။ စွဲစွဲ ရှက်နေတာနေမှာပေါ့။
“မုန့်လဲ ဆင်းမစားဘူး”
“အင်း နေမကောင်းလို့ မဆင်းတော့တာ”
“ရော့ ဒီမုန့်တွေ စားပြီး ဆေးသောက်အုံးနော်”
“အင်းပါ”
ကျနော် စွဲစွဲကို မုန့်လာကျွေးတာ တတန်းလုံး ဝိုင်းကြည့်နေတယ်။ စွဲစွဲ သူငယ်ချင်းတွေကလဲ ငလောင်တွေ။
“ဟဲ့ ငါတို့အတွက်ရော”
“မပါဘူး စွဲစွဲ နေမကောင်းလို့ လာကျွေးတာ”
“ဟွန့် ကပ်စေးနဲ ရဲကျော်”
“အော် နင်တို့က ဒီလိုလား”
“မဟုတ်ပါဘူးဟာ ငါနေမကောင်းလို့ပါ”
“နင်က အဖျားဝင်သွားပြီပေါ့”
“ဟယ် ကောင်မ မိုက်ရိုင်းတယ် နင်ပဲ အဖျားဝင်”
“ခိခိ ခစ်ခစ်”
စွဲစွဲတို့ သူငယ်ချင်းအုပ်စု တယောက်တခွန်းနဲ့ စကားများနေရင်း စွဲစွဲ ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ အကြည့်တွေက သွားတော့လေတဲ့။ ကျနော် မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။ စွဲစွဲ ပြုံးနေတယ်။ ပန်းသွေးရောင် ဖြန်းနေတဲ့ စွဲစွဲ မျက်နှာလေးက သိပ်ချစ်ဖို့ ကောင်းတာပဲ။ ကျနော် ပျော်တယ်။ အတန်းထဲကို ပြန်လာတော့ အတန်းရှေ့က ထိပ်ဆုံးခုံမှာ ထိုင်နေတဲ့ သဲသိမ့်သိမ့်သူက
“ရဲကျော် နင် အေခန်းသွားတာလား”
“အင်း စွဲစွဲ နေမကောင်းလို့ မုန့်သွားပို့ပေးတာ”
“အော်”
သဲသိမ့်သိမ့်သူ မျက်နှာလေး ညိုသွားတယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူက ချောတယ်။ အိုးမိုက်တယ်။ အယ်နေတာပဲ။ နို့လဲ ထွားမယ့်ပုံပဲ။ သူက ဘာလို့မေးတာပါလိမ့်။
“ငါ နေမကောင်းရင်ကော နင်က မုန့်ဝယ်ကျွေးမှာလား”
“ကျွေးမှာပေါ့ သူငယ်ချင်းတွေပဲ”
“အော် သူငယ်ချင်းတဲ့လား”
“ဘာတုန်း နင်က ငါ့ရီးစားဖြစ်ချင်လို့လား”
“”ဟယ် ရဲကျော် ငါ ကောက်ပေါက်လိုက်ရ”
“ဖြစ်ချင်လဲ ပြောလေ ငါ စဉ်းစားပါ့မယ် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့”
“သေနာကောင် သွား မခေါ်တော့ဘူး”
သဲသိမ့်သိမ့်သူ ဒိုင်းကနဲ မျက်စောင်းထိုးပြီး ဟိုဘက်လှည့်သွားတယ်။ ကျနော် တဟားဟား ရီပြီး ထိုင်ခုံဘက်ကို ဆက်လျှောက်လာတယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူက မလွယ်ဘူး။ နားလည်ရခက်တယ်။ အထာပေးတယ် ခေါ်မလား။ အီတယ်ခေါ်မလား။ အဲဒီလိုပဲ မေးထူးခေါ်ပြော လုပ်တတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် သွားမရောနဲ့။ သွားရောတဲ့ ကောင်တွေကတော့ ခံစားလိုက်ရတာချည်းပဲ။ ရင်ဝကို ကန်ချပစ်လိုက်တာချည်းပဲ။
ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်တော့ သက်နိုင်က
“သဲသိမ့်သိမ့်သူ မင်းအကြောင်း ငါ့ကို လာမေးတယ်”
“ဟုတ်လား”
“မင်းအိမ်အကြောင်းလဲ မေးတယ် မင်းအိမ်ဖုန်းနံပါတ်လဲ ငါ ပေးလိုက်တယ်”
“အန် တကယ်လား”
“အင်း မင်းကို ကြိုက်နေလား မသိဘူး”
“ပေါက်ကရ သူလား ငါ့ကို ကြိုက်မှာ”
“ဖြစ်နိုင်တယ်နော် ဟေ့ကောင် ဟိုမှာ သူ လှည့်ကြည့်နေတယ်”
ဟုတ်တယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ နောက်လှည့်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော့်ကို ကြည့်နေတာ။ မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်တယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး လက်ဝါးထောင်ပြတယ်။ ပါးကျိုးမယ်ပေ့ါ။ ထပ်မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ ချာကနဲ လှည့်သွားတယ်။ စိတ်ဆိုးသွားပြီလား မသိဘူး။ ဆိုးပလေ့စေ။ အီစီကလီပေါ့။
စွဲစွဲ တကယ်နေမကောင်းဘူး။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စွဲစွဲ ခြေလှမ်းတွေက မလှမ်းချင် လှမ်းချင်နဲ့။
“စွဲစွဲ နေမကောင်းဘူးလား”
“အင်း ကျိန်းနေတာ”
“တော်တော်နာနေလား”
“လမ်းလျှောက်ရင် နာတယ်”
“သနားပါတယ်”
“နင်က တအားလုပ်တာကိုး”
“လာလာ ငါ ပွေ့တင်ပေးရမလား”
“နေပါ သူများတွေ တွေ့သွားရင် မကောင်းဘူး”
“ဒါဆို လွယ်အိတ်ပေး ငါ သယ်ပေးမယ်”
“အင်း”
စွဲစွဲ တကယ်ပဲ နာနေပုံရတယ်။ လှေခါးတက်တာ မသွက်ဘူး။ စွဲစွဲ ဖင်လေးလဲ လှတာပဲ။ ကော့ပြီး တင်းနေတာပဲ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အရာလေးက ထင်းနေတာပဲ။ အနောက်ကနေ ကြည့်ပြီး ကျနော့်စိတ်တွေ ပြန်ထလာတယ်။ စွဲစွဲတို့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမရှိဘူး။
“စွဲစွဲ”
“ပြောလေ”
“ငါ နင့်ကို ချစ်တယ်”
“အင်း”
စွဲစွဲ ကျနော့်ကို မော့ကြည့်တော့ စွဲစွဲခါးလေးကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“အွန်”
စွဲစွဲ တင်ပါးလေးကို ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်ပေးတယ်။ တင်ပါးတွေက ကျစ်နေတာပဲ။ ဖိပြီး နယ်ပစ်လိုက်တယ်။ စွဲစွဲလဲ ကျနော့်ကို ပြန်နမ်းတယ်။ စွဲစွဲထမီလေးက ပြေကျသွားတယ်။ အတွင်းခံက ပန်းရောင်လေး။ ဖြေးဖြေးလေး ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဒီမှာလှဲလိုက် စွဲစွဲ”
စွဲစွဲတို့ အခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲချလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ သိပ်လှတာပဲ။ ပေါင်တံလေးက ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်ပြီး ကြားထဲက အဖုတ်လေးက ဖောင်းမို့နေတာ။ အတွင်းခံလေး အောက်မှာ မို့တက်နေတာပဲ။ ကျနော့်လက်ညှိုးက စွဲစွဲအဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်ပစ်လိုက်မိတယ်။
“ရဲကျော် မနေ့ကလို မလုပ်ပါနဲ့တော့လားဟယ်”
“မလုပ်ပါဘူး စွဲစွဲရယ် နင်နာနေတာ ငါသိတာပေါ့”
“အင်း မလုပ်နဲ့တော့နော်”
“ကြည့်ရုံပဲ ကြည့်ရုံပဲ”
အတွင်းခံလေးက စွဲစွဲ အဖုတ်လေးပေါ်မှာ ကပ်နေတယ်။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးက မို့နေတာပဲ။ အတွင်းခံလေးကို အသာလေးချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ စွဲစွဲ ဖင်လေး ကြွပေးတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အတွင်းခံလေးက စွဲစွဲ အဖုတ်လေးမှာ ကပ်နေတယ်။
“ဖြေးဖြေးနော်”
“အင်း အင်း”
ဟုတ်ပ။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးက ရဲနေတယ်။ ယောင်နေတဲ့ သဘောပေါ့။ လက်ညှိုးလေးနဲ့ အသာလေးထိလိုက်တော့ စွဲစွဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့်ကိုလဲ တွန်းတယ်။
“နာတယ် မကိုင်နဲ့ဆို”
“စွဲစွဲ တော်တော်ကျိန်းနေလား”
“ကျိန်းတာပေါ့ ထိလို့တောင် မရဘူး”
“လေနဲ့ မှုတ်ပေးမယ်လေ”
“ဟိ လုပ်နဲ့”
“ပေါင်လေးနဲနဲကားလိုက်ကွာ”
စွဲစွဲ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပေါင်လေး ကားပေးတယ်။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးက ဟတယ်ဆိုရုံလေးပဲ။ ဖတ်ကနဲ ပွင့်အာသွားတဲ့ အဖုတ်လေးရဲ့ အတွင်းသားတွေ မြင်လိုက်ရတယ်။ ပန်းနုရောင်အသားနုနုလေးတွေ။ အသာလေး မှုတ်ပေးလိုက်တော့ စွဲစွဲ ရှက်သွားတယ်။
“တော်ပါ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိဘူး”
စွဲစွဲ ပေါင်လေးကို ပြန်စိလိုက်တယ်။ ကျနော် အတင်းတားထားပြီး ငုံ့ပြီး နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူးဗျာ။ အတွင်းသား ပန်းနုရောင်လေးကို ကျနော် အရမ်းသဘောကျမိတယ်။ ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ နမ်းပစ်လိုက်တာပေါ့။
“အို ရဲကျော် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ အီးး”
“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း လုပ်နဲ့”
စွဲစွဲ အဖုတ်လေးက နုဖတ်နေတာပဲ။ အတွင်းသားတွေကို လျှာနဲ့ ထိလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ ကျနော် အရမ်းကြိုက်သွားတယ်။ စွဲစွဲ အဖုတ်က အနံ့တော့ မရှိဘူး။ သန့်တယ်။ လျှာနဲ့ တို့လိုက်တော့ စွဲစွဲ အရသာက တမျိုးပဲ၊ ရှတတ ငံတံတံ အရသာလေးကို ကျနော် ကြိုက်တယ်။ စောက်စေ့ဆိုတာတော့ ကျနော်လဲ မတွေ့ဘူး။ စွဲစွဲ ညှစ်ထားတဲ့ ကြားက အတွင်းသားတွေကို လျှောက်နမ်းပစ်တာပေါ့။
“အာာ ရဲကျော် ရဲကျော် ဘယ်လိုကြီးလဲဟာ ဟင့် မနေတတ်ဘူး ယားတယ် ယားတယ်”
“မလုပ်နဲ့ တော်ပြီ တော်ပြီ အီးးး”
စွဲစွဲ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေတာပဲ။ စွဲစွဲ ကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းတွန်းထုတ်တယ်။ တွန်းမရတဲ့အဆုံး ကျနော့်ဆံပင်တွေကို ဆွဲတယ်။ အတင်းဆွဲတာ။ ပူထူသွားတာပဲ။ ဘယ်ရမလဲ ဒီကလဲ အသေနမ်းတာပေါ့။
“ရဲကျော် ရဲကျော် ငါသေပြီ သေပြီ အစ်”
စွဲစွဲ ခေါင်းလေး ထောင်ထလာပြီး ဝုန်းဆို ပြန်လဲကျသွားတယ်။ ကျနော့်ဆံပင်တွေလဲ ကျွတ်ထွက်မတတ်ပဲ။ ပူထူသွားတာပဲ။ ဗြန်းကနဲ ဗြန်းကနဲ အရည်တွေ ထွက်ကျလာတယ်။ စွဲစွဲ စောက်ဖုတ်လေးကို နမ်းနေတဲ့ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းတွေ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့။ ကျနော် မရွံပါဘူး။ စွဲစွဲကို ကျနော်ချစ်တယ်။ အရည်တွေကို လျှာလေးနဲ့ တို့ကြည့်တာပေါ့။ မဆိုးပါဘူး။ ဘယ်လိုအရသာမှန်းမသိဘူး။ ကျနော်တော့ ကြိုက်တယ်။
“ရဲကျော်ရယ် ငါ သေတော့မယ်”
“မသေပါဘူး စွဲစွဲကလဲ နင့်အဖုတ်လေးက အရမ်းလှတယ်ဟ”
“နင် ငါ့ကို သိပ်ချစ်တာပဲလား”
“ချစ်တာပေါ့ စွဲစွဲရဲ့”
“ငါတော့ တကိုယ်လုံး အားမရှိတော့ဘူးဟာ”
“ကောင်းသွားတယ်ပေါ့”
“အင်း နင် သိပ်ဆိုးတာပဲ”
“မဟုတ်ပါဘူး ငါက သိပ်ချစ်လို့ပါ”
“အင်းပါ အဟင့် လက်ညှိုးကြီးကလဲ”
စွဲစွဲ အဖုတ်လေးထဲကို လက်ညှိုးလေးထည့်ကြည့်လိုက်တော့ စွဲစွဲ ငြီးတာပေါ့။ စွဲစွဲ အဖုတ်လေးကို နမ်းလိုက် လက်ညှိုးလေးကို ထည့်လိုက် ကျနော့်စိတ်ထဲထင်တဲ့အတိုင်း လျှောက်ကလိပစ်လိုက်တယ်။
“ရဲကျော်ရယ် အဟင့် တော်ပြီလေနော် ငါ နာတယ်”
“မနေ့ကလို ချစ်ချင်သေးတယ် စွဲစွဲရာ”
“ဒါဆိုလဲ ချစ်ဟာ ငါ အောင့်ခံမယ်”
“တကယ်လား”
“အင်း တကယ် လာ မြန်မြန်တက်”
စွဲစွဲ ကျနော့်ကို အတင်းဆွဲခေါ်ပြီး ပေါင်လေးကို ကားပေးတယ်။ ကျနော် အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး စွဲစွဲ ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ်။
“နင့်ဟာက အကြီးကြီးပဲဟယ်”
“ကြိုက်လား”
“တော်ပါ ငါ အရမ်းနာတယ်ဟဲ့”
“ဒီတခါ မနာတော့ဘူး”
“မယုံပါဘူး အမလေး အမလေးး သေပါပြီ ရဲကျော်ရယ်”
တေ့မိတာနဲ့ ကျနော် ဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်မိတယ်။ ကျနော် အရမ်းထန်နေပြီဗျ။ စွဲစွဲအဖုတ်လေးကို တေ့လိုက်တာနဲ့ စိတ်တွေက ဟုန်းဟုန်းကြွလာတယ်။ စွဲစွဲ ပေါင်တွေကို ဆွဲကားပြီး အတင်းဖိချပစ်လိုက်တာ။ ဆောင့်လဲဆောင့်တယ်။ စွဲစွဲအဖုတ်ကြပ်ကြပ်လေးထဲကို အတင်းတိုးဝင်သွားတာ ကောင်းလိုက်တာ။ စွဲစွဲကတော့ တော်တော်နာသွားမှာပဲ။ မျက်နှာလေးက ရှုံ့မဲ့ပြီး မျက်ရည်လေး ဝဲတက်လာတယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ စွဲစွဲရယ်”
“အဟင့် ဟင့် နာတယ်”
စီးကြပ်နေတဲ့ စွဲစွဲအဖုတ်လေးကို ဆက်တိုက်ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။ စွဲစွဲ ကိုယ်လုံးလေး ကော့ပျံတက်လာတာပေါ့။ နို့တွေဆို မို့တက်လာတာ။ နို့သီးလေးဆို ထောင်တက်နေတာပဲ။ ကျနော် တအားစို့ပစ်လိုက်တယ်။ အောက်ကလဲ ဆောင့်တာပေါ့။
“အမလေး အမလေး ကျွတ် ကျွတ် ရဲကျော် ရဲကျော် ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေးဟာ အဟင့်”
သိပ်ကောင်းလွန်းတော့လဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပစ်လိုက်မိတာပေါ့။ စွဲစွဲ ကျနော့်ကို တအားဖက်ထားတယ်။ တအားလဲ ကော့ပေးတယ်။ စွဲစွဲကို ချစ်ရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ။ စွဲစွဲ တအားညှစ်တယ်။ တကယ်လဲ ညှစ်ရော ကျနော်မခံနိုင်တော့ဘူး။ ပြွတ်ကနဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတယ်။ ကောင်းလိုက်တာ စွဲစွဲရယ်။
“အဟင့် အဟင့် ငါတော့ သေပြီ ရဲကျော်ရယ် ဟင့်”
ချစ်လို့ကတော့ မဝဘူး။ တကယ်ပဲ။ အရမ်းတင်းနေတဲ့ ကျနော့်ဟာကို စွဲစွဲ တအားညှစ်ထားတယ်။ ကျနော့်ကိုလဲ တအားဖက်ထားတယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ စွဲစွဲရယ်”
“အဟင့် အထဲမှာ တအားနာနေတယ်”
“တအားကြပ်လို့လား”
“အင်း တအားကြပ်တယ်”
“နင်က တအားညှစ်ထားတာကိုး”
“နာလို့ ညှစ်ထားတာ”
“အဲဒီလို ညှစ်တာ အရမ်းကောင်းတယ်”
“တော်ပါ ဒီမှာ သေတော့မယ် ထတော့နော်”
“ထပ်ချစ်ချင်သေးတယ်ကွာ”
“အဟင့် မသိတော့ဘူးဟာ”
“ချစ်မယ်ကွာ”
စွဲစွဲအဖုတ်လေးထဲကို ဖြေးဖြေးလေး ညှောင့်ပေးတယ်။ စွဲစွဲလဲ ကောင်းမှာပါ။ မျက်လုံးလေးကို စင်းပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားတယ်။ စွဲစွဲ တအားညှစ်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာ။ တအားညှစ်ထားတဲ့ကြားက ညှောင့်ရတဲ့ အရသာက သိပ်ကောင်းတာပဲ။ လုပ်ရင်းလုပ်ရင်း မခံနိုင်ပါဘူး။ ပြွတ်ကနဲ အရည်တွေ ထွက်သွားပြန်တယ်။
“အားး ထွက်ကုန်ပြီ”
“အီးးး အဟင့် ဟင့်”
စွဲစွဲလဲ မောလို့ထင်ပါရဲ့။ နွမ်းသွားတယ်။ နှဖူးမှာ ချွေးလေးတွေ စို့နေတာပဲ။ စွဲစွဲ မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး။ မှိန်းနေတယ်။
“စွဲစွဲ ကောင်းလားဟင်”
“အရမ်းမောတယ်ဟာ”
“နင့်ကို ချစ်တယ် စွဲစွဲရာ”
“ငါလဲ နင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်”
“လာလာ ရေသွားဆေးမယ်လေ”
“ဟင့်အင်း နင် ပြန်တော့ ငါ အိပ်တော့မယ်”
“အင်း အင်း ငါ ပြန်ပြီနော်”
“အင်း”
စွဲစွဲ နှဖူးလေးပေါ်မှာ အနမ်းလေး ချွေပေးလိုက်တယ်။ စွဲစွဲ ပြုံးတယ်။ နွမ်းလျနေပေမယ့် စွဲစွဲပုံစံက ကျေနပ်နေမယ့်ပုံပါပဲ။
“တံခါးပိတ်သွားလိုက်နော်”
“အင်း စွဲစွဲ အိပ်လိုက်တော့”
မွေ့ယာပေါ်မှာ စွဲစွဲ နွမ်းလျစွာ အိပ်ရင်း ကျန်ခဲ့တယ်။ အခန်းတံခါးကို သေချာပိတ်ပြီး ကျနော့်အခန်းကို ဆင်းလာတော့ မေမေလဲ ပြန်ရောက်နေပြီ။
“သား ပြန်လာပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့ မေမ”
“သား အင်္ဂလိပ်စာ ကျူရှင်တက်ဖို့ မေမေ စီစဉ်ထားတယ်”
“မမသဲသဲ သင်ပေးနေတာပဲလေ”
“သဲသဲက စာများလာပြီ သားကို စာမပြပေးနိုင်ဘူး”
“အော် ဒါဆို မမသဲသဲ စာမသင်ပေးတော့ဘူးပေါ့”
“ဟုတ်တယ် သား ရ နာရီကျရင် ဟိုဘက်လမ်းက ကျူရှင်သွားတက်ရမယ်”
“ဘယ်သူ့အိမ်လဲ မေမေရဲ့”
“သဲသိမ့်သိမ့်သူဆိုလားပဲ သားနဲ့ တခန်းထဲပဲဆို”
“ဟုတ်တယ် သဲသိမ့်သိမ့်သူက သားနဲ့ အတန်းတူတယ်”
“သူတို့အိမ်က ဝိုင်းက ဆရာကောင်းတယ်တဲ့”
“စွဲစွဲရော မတက်ဘူးလား”
“စွဲစွဲလေးက စာတော်ပြီးသား ကျူရှင်မယူဘူးတဲ့ ငါ့သားပဲ လိုတာ”
“၇ နာရီစမှာလား မေမေ”
“အင်း သွား ရေသွားချိုး ပြီးရင် ထမင်းစား”
“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”
မမသဲသဲ စိတ်ဆိုးသွားလို့လား မသိဘူး။ ကျနော့်ကို စာမသင်တော့ဘူးတဲ့။ မမသဲသဲ စာမသင်တာကို စိတ်မကောင်းဘူး။ မမသဲသဲ စာများလာလို့ မသင်ဘူးဆိုတာ အကြောင်းပြတာပဲနေမယ်။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ ကျနော်ကလဲ နှာဘူးထမိတာကိုး။ မေမေ့ကို မတိုင်လိုက်တာပဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ်။ နို့မို့ဆို လွယ်ဘူး။ မိုးမီးလောင်မှာ။
သဲသိမ့်သိမ့်သူ။ ပဲများတဲ့ သဲသိမ့်သိမ့်သူ။ အိုးကြီးတဲ့ သဲသိမ့်သိမ့်သူ။ ဟိဟိ။ ကျူရှင်သွားတက်ရအုံးမယ်။ ရေချိုး၊ ထမင်းစားပြီးတော့ သဲသိမ့်သိမ့်သူတို့ အိမ်ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူတို့ အိမ်က ကျနော်တို့နဲ့ဆို ၂ လမ်းကျော်မှာ။ တိုက်ခန်းဆိုပေမယ့် ၂ ခန်းဆက်ထားတဲ့ တိုက်ခန်း။ ကျနော်တို့ အိမ်ထက် အများကြီး ပိုကျယ်တယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူအဖေက သစ်လုပ်တယ်ဆိုလားပဲ။ သေချာတော့ မသိဘူး။ ချမ်းသာတာတော့ အမှန်ပါပဲ။ ကနုတ်ပန်းတွေ ဖော်ထားတဲ့ ကျွန်းတံခါးကြီးက တော်တော်လှတယ်။ ပေါ်လစ်တွေ ပြောင်နေအောင် သုတ်ထားတော့ ကျွန်းတံခါးကြီးက မဟော်ဂနီရောင် ဖိတ်ဖိတ်တောက်နေတာပဲ။ ဘဲလ်ကို နှိပ်လိုက်တော့ သဲသိမ့်သိမ့်သူ တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။
“ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ချင်လို့လဲ”
“ကျနော်တို့ အတန်းထဲက အချောဆုံးကောင်မလေးနဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါ”
“ဟိ နာမည်ဘယ်သူလဲ”
“သဲသိမ့်သိမ့်သူ”
“ခိ နင်တော်တော်မျက်နှာပြောင်တာပဲ”
မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး တံခါးဖွင့်ပေးတယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ မိုက်တယ်။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေးအောက်မှာ နို့တွေက တင်းပြီး မောက်တက်နေတာပဲ။ စွဲစွဲနဲ့ ချစ်ပြီး ပြန်အေးသွားတဲ့ စိတ်တွေ ပြန်ထလာသလိုပဲ။ တင်ပါးတွေဆိုလဲ ကားတက်နေတာပဲ။ သဲသိမ့်သိမ့်သူအမေလဲ ချောတယ်။ နန္ဒလှိုင်လိုပုံစံမျိုး။ မျက်လုံး မျက်ခုံးကောင်းတယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူက အမေနဲ့ သွားတူတာထင်တယ်။ တောင့်တယ်။
“သား လာ”
“ဟုတ် အန်တီ”
“သားမေမေက သမီးနဲ့ သား ကျူရှင်အတူတူတက်ပါရစေဆိုလို့ လာပြောတော့ အန်တီက လက်ခံလိုက်တာ”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ ကျနော်က အင်္ဂလိပ်စာ နဲနဲညံ့တော့ ကျူရှင်တက်ဖို့ လိုလို့ပါ”
“သမီးနဲ့လဲ တခန်းထဲပဲဆို”
“ဟုတ်တယ် မေမေရဲ့ ရဲကျော်က တခြားဘာသာ မဆိုးပါဘူး အင်္ဂလိပ်စာပဲ ပိန်းတာ”
“အေးအေး ကြိုးစားပေါ့ကွယ် အခုဆရာတော့ နာမည်ကြီးပဲ”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ ကြိုးစားပါ့မယ်”
သဲသိမ့်သိမ့်သူ သူ့အမေရှေ့မှာ ကျနော့်ကို နှက်တာပဲ။ အင်္ဂလိပ်စာ ပိန်းတယ် ဘာညာနဲ့။ သူက ဘဲရှုပ်တာကို တိုင်ပြောလိုက်ရ။ ဂါးး။ မျက်နှာက မချိုမချဉ်နဲ့။ အေးပါ လုပ်ထား။ နင့်ဂွင်ထဲဆို အပိုင်ထုထား။ ငါ့အလှည့် နင့်ကို အသေလုပ်မှာ။ စိတ်ထဲက ကြိမ်းနေပေမယ့် မျက်လုံးတွေကတော့ သဲသိမ့်သိမ့်သူ နို့တွေပေါ် ဝဲနေတယ်။ စွဲစွဲနဲ့ သဲသိမ့်သိမ့်သူ ဘယ်သူပိုကြီးမလဲဆိုတာ လှန်ကြည့်မှ သိမှာပေါ့။ ဟိဟိ။ ဆရာလာတော့ အန်တီက အခန်းတခုထဲ ဝင်သွားတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာဆရာက ကျနော့်ကို အရည်အချင်းစစ်။ စာလုံးပေါင်းတွေ ကျက်ဖို့ပေးတယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူက အင်္ဂလိပ်စာ ကောင်းတယ်။ သတင်းစာ ဖတ်ပြနိုင်တယ်။ ကျနော်ကတော့ ခွေးအကြီး လှည်းနင်းသလိုပဲ ဘာမှ မသိဘူး။ အရှက်ကို ကွဲရော။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ တချက်တချက် မျက်လုံး ပင့်ပင့်ပြတာ တော်တော်ခံပြင်းဖို့ ကောင်းတယ်။ သူ စာတော်တယ်ပေါ့။ ဆရာကတော့ စိတ်ရှည်ပါတယ်။ သေချာရှင်းပြတယ်။ အိမ်ကျရင် ကျက်ဖို့ စာတွေလဲ ပေးတယ်။
ဒီလိုနဲ့ စာသင်နှစ် တဝက်လောက်ထိ အေးဆေးပါပဲ။ စွဲစွဲ ရှိနေတော့ သဲသိမ့်သိမ့်သူကို ငမ်းတာလောက်ပဲ ရှိတယ်။ မကြိုးစားဖြစ်ဘူး။ ကြိုးစားရင်တော့ ရမှာပါ။ သဲသိမ့်သိမ့်သူပုံစံက အထာပေးနေတဲ့ပုံစံ။ ပိုပြီးလဲ ရင်းနှီးလာတယ်။ အတန်းထဲမှာလဲ မေးထူးခေါ်ပြော ပိုလုပ်လာတယ်။ မုန့်တွေဘာတွေလဲ ကျွေးတယ်။ စားတယ်။ စကြ နောက်ကြတယ်။ ထူးခြားတာက သဲသိမ့်သိမ့်သူ ရီးစားတွေ တယောက်မှ မထားတော့တာပဲ။ ကျောင်းမှာဆို တခြားကောင်လေးတွေနဲ့ သိပ်မရောတော့ဘူး။ ကျနော့်ကိုတော့ ခေါ်တာပေါ့။ တချို့ကောင်လေးတွေဆို ကျနော့်ကို ဘုရှိုးရှိုးကြတယ်။ မကြည်ဘူးပေါ့ဗျာ။ မကြည်လဲ မတတ်နိုင်ဘူး။
ကျနော်လဲ စာကြိုးစားတာပဲ။ အဓိက သဲသိမ့်သိမ့်သူရဲ့ လှောင်တဲ့အကြည့်ကို မခံနိုင်လို့။ ဆရာကလဲ အေးဆေးသာဆိုတယ် အသေမောင်းတာ။ တနေ့တနေ့ ကျက်ရတဲ့ စာလုံးဆို ၅၀-၁၀၀ လောက်ရှိတယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူတို့ အိမ်ကို သွားရင်းနဲ့ သိလာတာက အိမ်မှာ သူ့အဖေရယ်၊ အမေရယ်၊ သဲသိမ့်သိမ့်သူရယ် သုံးယောက်ပဲ ရှိတယ်ဆိုတာပဲ။ သူ့အဖေကိုတော့ သိပ်မတွေ့ရဘူး။ အိမ်ပြန်နောက်ကျတဲ့ပုံပဲ။ သူ့အမေကတော့ အေးဆေးပါ။ ဆရာလာရင် ကော်ဖီတွေ ဘာတွေဖျော်ပြီး တိုက်တယ်။ ကျနော့်ကိုလဲ တိုက်တယ်။ တရက်မှာပေါ့။ ဆရာမလာခင် သူ့အမေ ထွက်သွားတယ်။ အရေးအကြီး ကိစ္စဘာရှိလို့လဲ မသိပါဘူး။ ရေးကြီးသုတ်ပြာနဲ့။ ကျနော်နဲ့ သဲသိမ့်သိမ့်သူ နှစ်ယောက်ထဲ။ မိုးတွေကလဲ တအားရွာတယ်။
“ရဲကျော် နင် မိုးရာသီကို ကြိုက်လား”
“ငါလား ကြိုက်တယ် ငါက အေးတာကြိုက်တယ် နင်ရော”
“ငါလား မကြိုက်ဘူး”
“နင် ကြောက်လို့မှတ်လား မိုးချိန်းတာ ကြောက်တယ်မှတ်လား”
“မဟုတ်ပါဘူး”
“ဟုတ်ပါတယ် မဟုတ်တာလုပ်ထားတဲ့ သူတွေဆို မိုးကြိုးပစ်မှာ တအားကြောက်တယ်”
“အောင်မာ ငါက ဘာမဟုတ်တာလုပ်ထားလို့လဲ”
“မပြောတတ်ဘူးလေ ဒါတော့ နင်ပဲ သိမှာပေါ့”
“”ရဲကျော်နော် မစနဲ့”
“တွေ့လား ရှက်ရမ်းရမ်းနေတယ် ဟုတ်ရင် ဟုတ်တယ်ပေါ့”
“ရဲကျော် နင်တော့လား”
သဲသိမ့်သိမ့်သူ ကျနော့်လက်မောင်းကို လာရိုက်တယ်။ လက်သည်းနဲ့ ဆိတ်တယ်။ အာကွာ။ ဖက်နမ်းပစ်လိုက်ရ။
အတွေးနဲ့ လက်နဲ့က တထပ်ထည်းပဲ။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ လက်လေးကို ဆောင့်ဆွဲပြီး သဲသိမ့်သိမ့်သူကို ဖက်ပစ်လိုက်တယ်။
“ဟာ ရဲကျော်”
ဘာမှ ပြောမနေတော့ပါဘူး။ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“အွန်”
ရုန်းကန်ဖို့ ဟန်ပြင်ပေမယ့် မရပါဘူး။ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ နှုတ်ခမ်းတွေက နဲနဲထူတယ်။ ကျနော် ကြိုက်တယ်။ ကိုယ်လုံးလေးက ထင်ထားတာထက် ပိုကျစ်တယ်။ အိစက်ညက်ညောတဲ့ အထိအတွေ့က ကျနော့်ရင်တွေကို ဆူစေတယ်ဗျာ။ တရှိုက်မက်မက်နမ်းရင်း အနမ်းတွေက လည်တိုင်နားကို ရွေ့သွားတယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ ရင်သားတွေ ကော့တက်လာတယ်။
“ရဲကျော်ရယ် အဟင့်”
သဲသိမ့်သိမ့်သူက သွေးကြွလွယ်တယ်။ လည်တိုင်ပေါ်မှာ အနမ်းတွေ ချွေလိုက်တော့ ကြက်သီးတွေ ဖြန်းဖြန်းထလာတယ်။ ကျနော့်ကိုလဲ ပြန်ဖက်ထားတယ်။ လည်တိုင်ပေါ်က အနမ်းတွေက အောက်နားကို ဆင်းလာပြီး ရင်နှစ်မွှာကြားထဲကို ဆင်းလာတယ်။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ ရင်တွေခုန်နေတာ သိသာလွန်းတယ်။ နူးညံ့တဲ့ ရင်နှစ်မွှာကြားကို ခေါင်းထိုးပြီး နမ်းပစ်လို်ကတော့ သဲသိမ့်သိမ့်သူ ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ထားတော့တာပဲ။ မနေနိုင်တော့ဘူးနဲ့တူယ်။ ကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းမပြီး စိမ်းစိမ်းလေး စိုက်ကြည့်တယ်။ အကြည့်တွေက ညှို့နေသလိုပဲ။ ရီဝေဝေနဲ့။
“ရဲကျော်ရယ် ဘယ်နေရာတွေ နမ်းနေတာလဲ”
“တကိုယ်လုံးကိို နမ်းတာ”
“ရီးစားလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့”
“အခု ရီးစားဖြစ်သွားပြီလေ”
“သွား ဘယ်သူက ချစ်တယ်ပြောလို့လဲ လူကို အတင်းနမ်းတယ်”
“ချစ်လို့နမ်းတာကွာ မကျေနပ်ရင် ပြန်နမ်းပစ်လိုက်”
“ဟင်းနော် လူဆိုး”
“ဆိုးတယ် ဆိုးတယ်”
“အို အမေ့”
ခါးလေးကို ပွေ့ကာဖက်ပြီိး ထပ်ခါထပ်ခါ နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ လည်တိုင်လေးကို ပတ်ပြီးနမ်းတယ်။ နားရွက်လေးကိုလဲ နမ်းတာပေါ့။ သဲသိမ့်သိမ့်သူ တကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်သွားတယ်။
“အီ ယားတယ် မနေတတ်ဘူးဆို”
ကော့တက်လာတဲ့ ရင်သားတွေကို ကျနော့်လက်က အုပ်ကိုင်ပစ််လိုက်တယ်။ နို့တွေက လက်တအုပ်စာ မကဘူး။ ကြီးတယ်။ တင်းနေတာပဲ။ သုံးလေးချက်လောက် နယ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။
“အာ ရဲကျော်နော် မဆိုးနဲ့ အဲဒီလို”
“တင်းနေတာပဲ”
“ဟာ မကိုင်နဲ့ဆို”
“ကိုင်မှာပဲ ချစ်တယ်ပြောမှ လွှတ်မယ်”
“ဆိုးတယ်ကွာ”
“ချစ်တယ်လို့ပြော”
“သူက ချစ်တယ်မပြောနဲ့ သဲက ချစ်တယ်ပြောရမှာလား”
“ပြောမှာလား မပြောဘူးလား”
“ဟင့် ချစ်တယ် ကိုရယ် လွှတ်နော်”
“ချစ်တာသေချာပါတယ်နော်”
“သေချာပါတယ်ဆို”
“သေချာရင် မလွှတ်တော့ဘူးကွာ”
“အာ လူဆိုး ဟင့်”
အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေးအောက်မှာ မို့မောက်တက်နေတဲ့ သဲရဲ့ ရင်သားတွေကို ကျနော် အရမ်းအသဲယားတယ်ဗျာ။ သဲရဲ့ နို့တွေက ထွားမှာ သေချာတယ်။ လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်တိုင်း ရင်သားတွေက ကော့ကော့တက်လာတယ်။ နမ်းချင်တယ်ဗျာ။ ရင်နှစ်မွှာကြားထဲ ခေါင်းထိုးပြီး နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ မွှေးရနံ့လေးက သင်းသင်းလေး။ ပေါင်ဒါနံ့ခေါ်မလား။ အပျိုနံ့ခေါ်မလား။ သင်းသင်းလေး။ သိပ်စိတ်ကြွစေတာပဲ။ အဝတ်ပေါ်ကနေ သဲရဲ့ နို့ကို ငုံပြီး စို့ပစ်လိုက်တယ်။ အဝတ်တွေက ပါးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံမိသလိုပဲ။
“အာ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ကိုနော်”
သဲ ရုန်းတယ်။ ကျနော်ကလဲ မရမက ခဲထားတယ်။ လွှတ်စရာလားဗျာ။ ဒီလောက်လှတဲ့ နို့လေးကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေ စို့နေရတာ။ မလွှတ်ပါဘူးဗျာ။ သဲ ပထမတော့ ရုန်းတော့ နောက်တော့ ဖီးလ်တက်လာလို့လား မသိပါဘူး။ မရုန်းတော့ဘူး။ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို ဖက်ထားတယ်။ ရင်သားတွေကိုလဲ တအားကော့ပေးတယ်။
“ဟင်း ဟင်း ကိုရယ်”
ကျနော် သဲရဲ့ နားရွက်နားလေးကို ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။
“နို့စို့ချင်တယ်ကွာ ချွတ်ပေး”
“ဟင်း ကို တအားဆိုးတာပဲ”
“ဆိုးမှာပေါ့ သဲက သိပ်လှတာကိုး”
“ဟင်း”
မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး ဂါဝန်လေးရဲ့ နောက်က ဇစ်ကို ဖြေချပေးတယ်။ ဂါဝန်က နဲနဲလျှောကျသွားတော့ ရင်နှစ်မွှာက ပေါ်လာတာပေါ့။ အောက်မှာ ဘရာစီယာ ပါးပါးလေး ခံထားသေးတယ်။ အဲဒါလေးကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ရှုပ်ပါတယ်လေ။
“အဲ အကုန်ချွတ်ပစ်တယ် ကို ကို ကို”
ဘရာစီယာလေး ကျွတ်သွားတာနဲ့ မြင်လိုက်ရတဲ့ နို့လေးက သိပ်လှတာပဲ။ အလုံးတော့ ထွားတယ်။ နို့သီးလေးက ကပ်ကပ်လေး။ အထဲကို ချိုင့်နေတာ။ ပန်းနုရောင် ထိပ်ဖျားလေးကို အသာလေး ငုံစို့ပစ်လိုက်တယ်။
“ဟာာ ဟင့် ကိုရာ အရမ်းဆိုးတယ် ရှီးး”
သဲ တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားပြီး ကြက်သီးဘုလေးတွေက အစီအရီ ပေါ်လာတော့တာပဲ။ ဖြူဝင်းတဲ့ အသားဆိုင်လေးအပေါ်မှာ ပန်းနုရောင် နို့သီးဖျားလေးက နမ်းမဝဘူးဗျာ။ ထိပ်ဖျားလေးက ဝင်နေတော့ ပိုစို့ပစ်လိုက်မိတယ်။
“ကျွတ် ကျွတ် ဖြေးဖြေး အို ဟင့်”
လေးငါးဆယ်ခါလောက် လျှာလေးနဲ့ တို့ပြီး သွက်သွက်လေး ယက်ပစ်လိုက်တယ်။ သဲ မနေနိုင်ပါဘူး။ ကော့ပျံလန်ပြီး တဇတ်ဇတ်တုန်တက်သွားတယ်။ ကျနော့်ကိုလဲ အတင်းဖက်ထားတာပေါ့။ ရင်တွေကိုလဲ တအားကော့ပစ်လိုက်တယ်။ သဲ ပြီးသွားတာ ဖြစ်မယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားတာပဲ။ လက်တွေက ဂါဝန်လေးအောက်ကို အသာလေး လျှိုဝင်သွားတယ်။ ပေါင်သားပြည့်ပြည့်လေး နှစ်ချောင်းကြားထဲ နှိုက်လိုက်တာပေါ့။ စိုရွှဲနေတာပဲ။ အတွင်းခံလေးက စိုနေပြီ။ အရည်တွေ စိုနေတာပေါ့။ သဲ ပြီးသွားတာ။
“ဟင့် ကို အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ”
“အရည်တွေ စိုနေပြီ”
“အာ ရှက်တယ် မပြောနဲ့”
“ကို့ကို ချစ်လား”
“အင်း ချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ်”
“သဲက အရမ်းလှတယ်ကွာ”
“လှလို့လား”
“လှတာပေါ့ နို့တွေဆို တင်းနေတာပဲ နို့သီးလေးကလဲ သေးသေးလေး”
“အာ ရှက်တယ် ကြည့်နဲ့”
“ကြည့်မှာပဲ အကုန်ချွတ်လိုက်ကွာ”
“ရှက်တယ်ဆို”
“ချွတ်လိုက်ပါကွာ သဲ တကိုယ်လုံးကို ကြည့်ချင်တယ်”
“ဟွန်း ကို အရင်ချွတ်”
“သဲ ကြည့်ချင်လို့လား”
“အင်း”
သဲ ရှက်သွားတယ်။ ရဲတက်နေတဲ့ မျက်နှာလေးက မျက်လုံးတွေ အရောင်လက်နေတယ်။ ကျနော့်ပေါင်ကြားက ဟာကို သဲ စိတ်ဝင်စားတယ်နဲ့ တူတယ်။ ကျနော် ပုဆိုးရော အကျႌပါ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ဟယ် အကြီးကြီးပဲ”
“အင်း ကိုင်ကြည့်လေ”
သဲ မျက်လုံးတွေ မခွာနိုင်တော့ဘူး။ ကျနော့်ဟာကို စိုက်ကြည့်ပြီး လက်ကလေး လှမ်းလာတယ်။ ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ပြီး
“မာတောင်နေတာပဲနော်”
ပြီးပါပြီ ….
မြူးခိုးဝေ ရေးသည်…
ZG
ကာင္ … မင္း စြဲစြဲကို မႀကိက္ဘူးလား”
“ဟာကြာ မႀကိဳက္ပါဘူး … ငါတို႔က ေမာင္ႏွမလိုေနတာ”
“ငါ ႀကိဳက္တယ္ကြာ ေျပာေပးမလား”
“မင္းဟာမင္းေျပာ”
သက္နိုင္ကို က်ေနာ္ ဘုေျပာေျပာလိုက္တယ္။ ဒီေကာင္က စြဲစြဲကို ႀကိတ္ႀကိဳက္ေနတာ။ စြဲစြဲမွ စြဲစြဲ။ စြဲစြဲက ေအခန္းက။ က်ေနာ္တို႔က စီခန္းက။ စြဲစြဲက စာအရမ္းေတာ္တာ။ အျမဲတမ္း အဆင့္ ၁-၃ ခ်ိတ္တယ္။ က်ေနာ္က စာသိပ္မေတာ္ဘူး။ အဂၤလိပ္စာညံ့တယ္။ စြဲစြဲက လွပါတယ္။ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာထက္ မိန္းကေလးပီသတဲ့အလွမ်ိဳးရွိတယ္။ ဆယ္တန္းဆိုေပမယ့္ စြဲစြဲခႏၶာကိုယ္က ေတာ္ေတာ္ ဖြံ့ၿဖိဳးေနၿပီ။ ရင္ေလးေတြဆို ေမာက္လို႔။ တင္ေလးေတြဆို ေကာက္လို႔။ ေက်ာင္းက ေကာင္ေတြကေတာ့ စြဲစြဲအိုးလွတယ္ဆိုပဲ။ ဟုတ္ေလာက္တာပဲေလ။ ဟိုေန႔က ေက်ာင္းကအျပန္ တိုက္ေပၚတက္ေတာ့ စြဲစြဲက အေရွ႕ကတက္တယ္။ က်ေနာ္က ေနာက္ကတက္တယ္။ စြဲစြဲ အိုးေလးက တင္းၿပီး ေကာက္ေနတာပဲ။ ေလွခါးတက္ေတာ့ လႈပ္တုပ္ လႈပ္တုပ္နဲ႔ ေက်ာင္းစိမ္းထမီေလး ေအာက္မွာ တင္းေနတာပဲ။ အတြင္းက ေဘာင္းဘီအရာေလးေတြေတာင္ ျမင္ေနရတယ္။ ဂလု။
စြဲစြဲနဲ႔ က်ေနာ္က တတိုက္ထဲမွာ တူတူေနတာ။ စြဲစြဲက ငါးလႊာမွာ။ က်ေနာ္က သုံးလႊာမွာ။ ေက်ာင္းကားလဲ တူတူပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ စြဲစြဲနဲ႔ က်ေနာ္က ေမာင္ႏွမလိုပဲ ေနတာ။ ဘာစိတ္မွ မရွိဘူး။ ရီးစားလို မႀကိဳက္ဘူး။ က်ေနာ္ တကယ္ႀကိဳက္တာက သူ႔အမ သဲသဲ။ မမသဲသဲကို က်ေနာ္က တကယ္ႀကိဳက္တာ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို ဘယ္သူမွမသိဘူး။ သိေအာင္လဲ မေနပါဘူး။ က်ေနာ္က ႏႈတ္လုံတယ္။ ေန႔တိုင္း က်ဴရွင္လာသင္ေပးတဲ့ မမသဲသဲေတာင္ မရိပ္မိဘူး။
ုမုန႔္စားဆင္းခ်ိန္ မုန႔္ဟင္းခါးစားေနတဲ့ စြဲစြဲကို သက္နိုင္က ငမ္းတာ ငမ္းတာ။ မ်က္လုံးကၽြတ္ထြက္မတတ္ပဲ။ ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္တာပဲ။ စြဲစြဲက ေက်ာင္းမွာ နာမည္ႀကီးတယ္။ လွတယ္။ စာေတာ္တယ္။ သေဘာေကာင္းတယ္။ လိုက္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြထဲမွာ သက္နိုင္က အဆိုးဆုံး။ အစက သက္နိုင္က က်ေနာ့္ကို သိပ္မေခၚဘူး။ ပုံမွန္ပဲ။ ကိုးတန္းေရာက္မွ က်ေနာ့္ကို လာေရာတာ။ က်ေနာ္က စြဲစြဲနဲ႔ ေက်ာင္းအတူတူလာမွန္းသိေတာ့ လုံးတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္း သူငယ္ခ်င္းနဲ႔။ ဒီေကာင္က မ်က္ႏွာ႐ူး။ က်ေနာ္ ေျပာေပးလဲ စြဲစြဲက ဘယ္လိုလုပ္ ႀကိဳက္မလဲ။
“ရဲေက်ာ္ … မုန႔္ဟင္းခါး စားမလား”
“ဟင့္အင္း … စားဘူး … ေကာ္ျပန႔္သုတ္ စားမယ္ …”
“ကိုယ္က မုန႔္ဟင္းခါး စားမယ္”
ဒီေကာင္ မ်က္ႏွာ႐ူးက တမ်ိဳး။ စြဲစြဲက မုန႔္ဟင္းခါးဆို သူလဲ မုန႔္ဟင္းခါး။ က်ေနာ္က မုန႔္ဟင္းခါးမွ မႀကိဳက္တာ။ က်ေနာ္လဲ ၾကည့္မရတာနဲ႔ မုန႔္ဟင္းခါးသည္ အေဒၚႀကီးကို
“စြဲစြဲ တပြဲတဲ့”
“အန္”
“ေအာ္ ဟုတ္ပါဘူး မုန႔္ဟင္းခါးတပြဲ၊ ေကာ္ျပန႔္သုတ္ ခ်ဥ္ငံစပ္တပြဲ”
မုန႔္ဟင္းခါး စားေနတဲ့ စြဲစြဲ မ်က္လုံးျပဴးၿပီး က်ေနာ့္ကို ၾကည့္တယ္။ ေဘးနားက ေက်ာင္းသူေတြ အကုန္ဝိုင္းၾကည့္တယ္။ သက္နိုင္ နဲနဲေတာ့ ရွက္သြားတယ္။ ခြိကနဲ ၀ိုင္းရီၾကေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာ ရဲတက္လာေရာ။ မွတ္ၿပီလား ေဟ့ေကာင္။
က်ေနာ္က ေကာ္ျပန႔္သုတ္စားေတာ့ စြဲစြဲက မုန႔္ဟင္းခါး ကုန္သြားၿပီ။ အတန္းမတက္ေသးေတာ့ စြဲစြဲနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက အတန္းထဲ မဝင္ေသးဘူး။ က်ေနာ္ စားတာကို ေစာင့္ေနတယ္။
“ဟဲ့ ငါ့ကို ေကာ္ျပန႔္နဲနဲေကၽြး”
“ေရာ့ စား”
“ဟင္းခါးလဲ ေကာင္းတယ္ေနာ္”
“ေအး ဟုတ္တယ္ ေသာက္ ေသာက္”
စြဲစြဲလက္ထဲကို ေကာ္ျပန႔္သုတ္ပန္းကန္ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ဟိုေကာင္ကေတာ့ မ်က္ေစာင္းတခဲခဲ။ မေက်နပ္လဲ မတတ္နိုင္။ က်ေနာ္နဲ႔ စြဲစြဲက ေမာင္ႏွမလိုေနလာၾကတာပဲဟာ။
“ေကာင္းလိုက္တာ ရႉး”
“ေရာ့ တစ္ရႉး”
“ေက်းဇူးပဲ ရဲေက်ာ္ ငါတို႔ အတန္းထဲဝင္ေတာ့မယ္”
“ေအး ေအး”
စြဲစြဲတို႔ ထြက္သြားတာကို သက္နိုင္ မုန႔္ဟင္းခါးပန္းကန္ႀကီး ကိုင္ၿပီး လိုက္ၾကည့္တယ္။ စြဲစြဲဖင္ေလးက လုံးၿပီး ကားတက္ေနတာပဲ။ စြဲစြဲ သူငယ္ခ်င္း သႏၲာလဲ လွတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ စြဲစြဲက ပိုေတာင့္တယ္။
“မ်က္လုံးလဲ ကပ္ပါသြားအုံးမယ္ … ေျဖးေျဖးၾကည့္”
“ေဟ့ေကာင္ ရဲေက်ာ္ … မင္းေနာ္”
“ဟား ဟား ဟား”
သက္နိုင္ မုန႔္ဟင္းခါးပန္းကန္ႀကီး ကိုင္ၿပီး က်ေနာ့္ကို လိုက္ကန္သလိုလို ရွက္ရမ္းရမ္းေတာ့ အကုန္လုံး ၀ိုင္းဟားတာေပါ့။ ဟား ဟား ဟား။ အတန္းထဲမွာလဲ သက္နိုင္ က်ေနာ့္ကို သိပ္အစာမေၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ ေအးေဆးပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲ ၾကဳံရင္ ဆြမ္းႀကီးဝိုင္းေလာင္းၾကတာပဲေလ။ တျခားေကာင္ေတြကလဲ သက္နိုင္ကို ၀ိုင္းေလာင္ၾကတယ္။ သက္နိုင္ ေခါင္းေတာင္မေဖာ္နိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္လဲ စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔။ မ်က္ႏွာ႐ူးေကာင္။
ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ စြဲစြဲက တိုက္ေပၚကို အရင္တက္တယ္။ ေလွခါးေသာ့ကို စြဲစြဲက ဖြင့္ေတာ့ က်ေနာ္က ျပန္ပိတ္ရတာေပါ့။ က်ေနာ္က ေနာက္မွတက္တယ္။ ဟုတ္ပ။ စြဲစြဲဖင္ေလးက ေတာ္ေတာ္လွတာပဲ။ မမသဲသဲေလာက္ေတာ့ မေတာင့္ဘူးေပါ့။ မမသဲသဲက ပိုေတာင့္တယ္။ လူႀကီးျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ မမသဲသဲက အပ်ိဳအရြယ္ေရာက္ေနၿပီ။ စြဲစြဲ ဖင္ေလးက လုံးက်စ္ေနတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေလွခါးတက္ေတာ့ ေက်ာင္းစိမ္းထမီေလးေအာက္မွာ ေျခသလုံးသားဝင္းဝင္းေလး ေပၚေပၚသြားတယ္။ လွပ္ကနဲ လွပ္ကနဲပဲ။
“ဟဲ့ ရဲေက်ာ္ … နင္က ဘာလို႔ မုန႔္စားဆင္းခ်ိန္မွာ ေလွာင္တာလဲ”
“ဟိုေကာင္ သက္နိုင္က နင့္ကို ႀကိဳက္ေနတာဟ”
“ေအာ္”
“ငါတို႔ကလဲ အျမင္ကတ္ေနတာနဲ႔ ၀ိုင္းေလာင္ၾကတာ”
“နင္ကလဲဟယ္ သနားပါတယ္”
“ေအာင္မာ နင္က သူ႔ကိုႀကိဳက္ေနလို႔လား”
“ရဲေက်ာ္ေနာ္ ဟြန႔္”
မ်က္ေစာင္ေလး ဒိုင္းကနဲ ထိုးၿပီး ေလွခါးကို ေျပးတက္သြားတယ္။ အိုးေလးက ပိုလႈပ္တာေပါ့။ က်ေနာ္လဲ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ငမ္းတာေပါ့။ သုံးလႊာက က်ေနာ္ ေနတဲ့အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အခန္းတံခါးဖြင့္ေနတုန္း အေပၚက အမေလး ဆိုတဲ့ အသံၾကားလိုက္ရတယ္။ စြဲစြဲ ေခ်ာ္လဲၿပီနဲ႔ တူတယ္။
က်ေနာ္လဲ တံခါးျပန္ပိတ္ၿပီး အေပၚထပ္ကို ေျပးတက္သြားေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့။ စြဲစြဲ ေခ်ာ္လဲေနၿပီ။ ေလွခါးထိပ္မွာ ေမွာက္ရက္ကေလး။ ေတာ္ေတာ္နာသြားတယ္နဲ႔ တူတယ္ ထေတာင္မထနိုင္ဘူး။
“စြဲစြဲ … ေတာ္ေတာ္နာသြားလား”
“အင္း … ဟီး”
“ဘယ္နားနာသြားလဲ”
“ဒူး ဒူးေခါင္းအရမ္းနာတယ္”
“လာ လာ ငါထူေပးမယ္”
က်ေနာ္ စြဲစြဲကို ဆြဲထူေပးလိုက္တယ္။ ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန ဆြဲမလိုက္ေတာ့ လက္က စြဲစြဲရင္သားေတြကို ထိသြားေသးတယ္။ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္သြားသား။ စြဲစြဲလဲ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ မတ္တပ္ရပ္လို႔ မရဘူး။ မတ္တပ္ရပ္ခါနီးလဲက်ေရာ ေခြက်သြားတယ္။ ဒူးေခါင္းေတာ္ေတာ္နာသြားတယ္နဲ႔တူတယ္။ ျပန္ျပဳတ္က်သြားမွာစိုးလို႔ စြဲစြဲခါးေလးကို ေပြ႕ၿပီး က်ေနာ္ ဖက္ထားလိုက္တယ္။
“အရမ္းနာတယ္ ရဲေက်ာ္ရယ္”
“မငိုနဲ႔ တိတ္ တိတ္ ေဆးလိမ္းေပးမယ္”
“ငိုမွာပဲ အရမ္းနာတယ္ ဟီး”
စြဲစြဲတို႔ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ စြဲစြဲ လြယ္အိတ္ထဲက ေသာ့ထုတ္ၿပီး ဖြင့္လိုက္တယ္။ ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာေပၚမွာ စြဲစြဲကို ထိုင္ခိုင္းၿပီး အခန္းတံခါးပိတ္လိုက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆို စြဲစြဲတို႔ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ စြဲစြဲတို႔ ေဖေဖနဲ႔ေမေမက အလုပ္သြားၿပီ။ မမသဲသဲလဲ ေဆးေက်ာင္းသြားတက္ေနတုန္း။
“ပ႐ုပ္ဆီ ဘယ္နားထားလဲ”
“ဟိုဘီဒိုထဲမွာ”
“ေအး ေအး”
က်ေနာ္ ပ႐ုပ္ဆီပုလင္းရွာၿပီးေတာ့ စြဲစြဲကို လိမ္းေပးမလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ ေတာ္ေတာ္ငိုေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္နာေနတဲ့ပုံပဲ။
“ဘယ္နားနာေနလဲ”
“ဒူးေခါင္း”
“လာ ေဆးလူးေပးမယ္ ထမီ မလိုက္”
“အင္း”
စြဲစြဲ မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္း စမ္းစမ္းနဲ႔ ေက်ာင္းစိမ္းထမီေလးကို မေပးတယ္။ ေျခသလုံးသား ေဖြးေဖြးေလး ေပၚလာတယ္။ ဒူးေခါင္းနားေရာက္ေတာ့ ေတြ႕ပါၿပီ အညိဳကြက္ႀကီး။
“ေတာ္ေတာ္ နာေနမွာေပါ့”
“အ … အရမ္းနာတယ္ အရမ္းနာတယ္”
စြဲစြဲ ဒူးေခါင္းေပၚက အညိဳကြက္ႀကီးကို ဖြဖြေလးပဲ က်ေနာ္ ပ႐ုတ္ဆီလိမ္းေပးတာပါ။ စြဲစြဲ နာလြန္းလို႔ က်ေနာ့္ပခုံးကို လက္ေလးနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး စြဲစြဲ ေျခေထာက္ကို ေဆးလူးေပးရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးပဲ။ ငိုေနတဲ့ စြဲစြဲ ပုံစံေလးက တမ်ိဳးေလးပဲဗ်ာ။ သနားစရာေလး။ မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာႏုႏုငယ္ငယ္ေလးရဲ့ ပါးျပင္ေလးမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔။ စြဲစြဲ ေဘးမွာ က်ေနာ္ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး စြဲစြဲရဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြကို သုတ္ေပးလိုက္မိတယ္။
“မငိုနဲ႔ေနာ္ တိတ္ တိတ္ ေတာ္ၾကာဆို သက္သာသြားမွာပါ”
သက္သာသြားမွာပါဆိုေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဘယ္သက္သာမလဲ။ က်ေနာ္ ထပ္ၿပီး ပ႐ုတ္ဆီေလး သုတ္ေပးလိုက္တယ္။ စြဲစြဲ အနာကို ထိေတာ့ လုပ္မိလုပ္ရာ က်ေနာ့္ကို အတင္းလာဖက္ထားတယ္။ က်ေနာ္လဲ ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိတယ္။ စြဲစြဲအက်ႌနဲ႔ က်ေနာ့္လက္ကို အသာေလး သုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေတာ္ၾကာ ပ႐ုတ္ဆီေတြနဲ႔ အသားေတြ ေလာင္ကုန္မွျဖင့္။ စြဲစြဲရယ္။
“ေတာ္ေတာ္နာေနလားဟင္”
“နာတာေပါ့ ထေတာင္မထနိုင္ဘူး ဟီး”
စြဲစြဲ ကိုယ္လုံးေလးက ေတာ္ေတာ္ျပည့္တယ္။ အသားေလးေတြက အိအိေလး။ က်ေနာ္ စြဲစြဲရဲ့ မ်က္ရည္ေလးေတြကို သုတ္ေပးမိတယ္။ စြဲစြဲက အငိုသန္တယ္။ တခါတခါ ငိုမိရင္ မတိတ္ေတာ့ဘူး။ တဟင့္ဟင့္နဲ႔ ငိုေရာပဲ။ စြဲစြဲ ပခုံးေလးကို ပြတ္ေပးရင္း အငိုတိတ္ေအာင္ ေခ်ာ့ရတာေပါ့။ စြဲစြဲကလဲ အငိုမတိတ္နိုင္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ေအာင္ ေမးေစ့ေလးကို ကိုင္ၿပီး ဆြဲမလိုက္တယ္။ ေခါင္းေလး ေမာ့လာေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိပါဘူး။ စြဲစြဲႏႈတ္ခမ္းေလးကို က်ေနာ္ ဖိနမ္းခ်လိုက္တယ္။ စြဲစြဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ငုံၿပီး စုပ္လိုက္တယ္။ ထူးဆန္းတာက စြဲစြဲ မ႐ုန္းဘူး။ က်ေနာ့္ကို ဖက္ထားတဲ့လက္ေတြက ပိုၿပီး တင္းၾကပ္လာတာပဲရွိတယ္။
ေႏြးေထြးတဲ့ စြဲစြဲရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ငုံၿပီးစို႔လိုက္တယ္ ဆို႐ုံပဲရွိေသးတယ္။ က်ေနာ့္ေပါင္ၾကားထဲကဟာက ေထာင္ထလာတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားလို႔။ က်ေနာ့္လက္ေတြက အၿငိမ္မေနနိုင္ပါဘူး။ စြဲစြဲကိုယ္လုံးေလးကို ပြတ္သပ္ေပးမိတယ္။ စြဲစြဲ ရင္သားေတြက မာမာက်စ္က်စ္ေလးေလးေတြ။ ေက်ာင္းဝတ္စုံ အျဖဴေရာင္ ရင္ဖုံးအက်ႌေအာက္မွာ မို႔မို႔အိအိေလး။ စြဲစြဲ နို႔ေလးေတြကို နယ္ေပးေတာ့ စြဲစြဲ ခႏၶာကိုယ္ေလးက တြန႔္လိမ္သြားတယ္။ အနမ္းခ်င္းလဲ ကြာက်သြားတယ္။
“ဟင့္ … ရဲေက်ာ္ရယ္”
“သိပ္လွတာပဲ စြဲစြဲရယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ”
“ဟင့္ … တအားဆိုးတာပဲ”
က်ေနာ့္ကို စိမ္းစိမ္းေလး စိုက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းဖက္နမ္းတယ္။ က်ေနာ္လဲ ျပန္နမ္းတာေပါ့။ စြဲစြဲ ဖီးလ္တက္သြားတယ္နဲ႔ တူတယ္။ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းကို သူ ျပန္စုပ္တယ္။ က်ေနာ္ကလဲ သူ႔ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ျပန္ငုံတာေပါ့။ လက္ကလဲ စြဲစြဲ ရင္သားေတြကို နယ္တာေပါ့။ ရင္ဖုံးအက်ႌက ႏွိပ္ၾကယ္သီးေလးေတြကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္တယ္။ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ျပဳတ္သြားတာေတာင္ စြဲစြဲ ဘာမွမေျပာဘူး။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ၿပီး အငမ္းမရ ဖက္လာတယ္။ ရင္ဖုံးအက်ႌေလးေအာက္မွာ ဘရာစီယာေလး ရွိေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လဲ ထပ္ခၽြတ္မွာေပါ့။
ဘရာစီယာေပၚကဆိုေတာ့ စြဲစြဲရင္သားဆိုင္ေလးေတြက ႏူးအိေနတာပဲ။ မာမာတင္းတင္းေလး။ က်ေနာ့္လက္ဖဝါး တအုပ္စာေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္။ ဖြဖြေလးနယ္ေပးတာေပါ့။ စြဲစြဲ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ၿငီးတယ္။ က်ေနာ့္ပါးေလးကို ကပ္ၿပီးေတာ့
“ရဲေက်ာ္ရယ္ ငါ မေနတတ္ဘူးဟာ”
“နင္နို႔ေတြက သိပ္လွတာပဲ ငါၾကည့္ခ်င္တယ္”
“အင္း ၾကည့္ေလ”
“ဘရာစီယာ ျဖဳတ္ေပးကြာ”
“ေရာ့ ေရာ့”
လိုလိုခ်င္ခ်င္ပဲ စြဲစြဲ ဘရာစီယာ ခ်ိတ္ေလးကို ျဖဳတ္ေပးတယ္။ က်ေနာ္လဲ စြဲစြဲ ရင္ဖုံးအက်ႌကို ခၽြတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ္လဲ အက်ႌခၽြတ္လိုက္တယ္။ လွတယ္ဗ်။ စြဲစြဲ နို႔ေလးေတြက ေပါက္စီေလးေတြ က်ေနတာပဲ။ လုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးေတြ။ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ နို႔စို႔ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားတယ္။ က်ေနာ္လဲ ကုန္းစို႔ပစ္လိုက္တာေပါ့။
“ဟာ … ရဲေက်ာ္ … အဟိ … ယားတယ္ဟ”
“ႁပြတ္ … ႁပြတ္ … “
စြဲစြဲ ရင္သားေတြ ေကာ့တက္လာတယ္။ နို႔သီး နီတာရဲေလးကို က်ေနာ့္စို႔တာေပါ့။ အရမ္းဖီးလ္တက္တာပဲဗ်ာ။ နို႔သီးေလးေတြက တင္းေနတာပဲ။ လၽွာေလးနဲ႔ တို႔ၾကည့္တယ္။ သြားေလးနဲ႔ ကိုက္ၾကည့္တယ္။ စြဲစြဲ ထြန႔္ထြန႔္လူးေနတာပဲ။
“အဟင့္ … ရဲေက်ာ္ရယ္”
က်ေနာ့္ေခါင္းကို အတင္းဖက္ထားၿပီး ရင္သားေတြကို ေကာ့ေကာ့ေပးတယ္။ စြဲစြဲ မ်က္စိေလး စင္းေနတာပဲ။ လက္တဖက္က နယ္ေပးေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ စြဲစြဲ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ၿပီး တအားဖီးလ္တက္လာတယ္။ နို႔သီေလးကို လၽွာေလးနဲ႔ သိမ္းယက္ေပးၿပီး တအားစို႔လိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ ၿငီးတြားသံေလး ပိုက်ယ္လာတယ္။
“ရဲေက်ာ္ရယ္ … ဟင့္ … ငါ ေသေတာ့မယ္ ဟင့္”
က်ေနာ့္ေခါင္းကို အတင္းဖိၿပီး ရင္သားကို အတင္းေကာ့ေပးေတာ့ က်ေနာ္ နို႔စို႔ရခက္လာေရာ။ အသက္ရႉရ ၾကပ္လာတယ္။ က်ေနာ့္လက္တဖက္က သူ႔နို႔ေလးကို နယ္ေနရာကေန ေအာက္ဖက္ကို ေရြ႕သြားတယ္။ အမွန္က အဖုတ္ႏွိုက္ၾကည့္မလို႔။
“ဟင္အင္း … ဟင့္အင္း အဲဒါေတာ့ ကိုင္နဲ႔ဟယ္ ငါေၾကာက္တယ္”
စြဲစြဲ ဒါက်ေတာ့ အတင္းျငင္းတယ္။ က်ေနာ့္လက္ေတြကို ဖမ္းဆုပ္ၿပီး အတင္းကိုင္ထားတယ္။ က်ေနာ္လဲ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးကို ၾကည့္ခ်င္လာတာနဲ႔
“ဒါဆိုလဲ ခဏေလာက္ျပ”
“မကိုင္ရဘူးေနာ္”
“အင္းပါ”
“ကတိေနာ္”
“ကတိ”
စြဲစြဲ ေက်ာင္းစိမ္းထမီေလးကို ေပါင္ရင္းထိ ဆြဲလွန္ျပတယ္။ ဆိုဖာေပၚမွာ ေပါင္ေလးကားျပေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး အျဖဴေလး ေပၚလာတယ္။ သိပ္စိတ္ထတာပဲ။ အဖုတ္ေလးက ေဖာင္းေဖာင္းေလးဗ်။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္မွာ ေပၚေနတဲ့ အမို႔အေမာက္ေတြနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ရင္တုန္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔
“စြဲစြဲ အတြင္းခံ ခၽြတ္အုံးေလ”
“ဟာ ေတာ္ၿပီေလ ငါ ရွက္တယ္ဟ”
“လုပ္ပါ စြဲစြဲကလဲ တခါထဲ တခါထဲပါကြာ”
“ဒါဆို ၾကည့္ ၾကည့္”
စြဲစြဲ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို ဒီဘက္ကပ္ေပးတယ္။ အေမႊးေတာင္ သိပ္မေပါက္ေသးဘူး။ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ေဖာင္းကားၿပီး အကြဲရာေလးက ေစ့ေနတာပဲဗ်ာ။ ရွလြတ္။
“အရမ္းလွတယ္ကြာ”
“ေတာ္ၿပီေလဟာ”
“ခဏေလးပါဟာ ၾကည့္လို႔မဝဘူး”
“ေဟ့ေအး ကိုင္နဲ႔ဆို”
က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ အရမ္းမ်ားၿပီး လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ ေပါင္ေလးကို အလန႔္တၾကား ျပန္စိလိုက္ၿပီး က်ေနာ့္လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္တယ္။
“စြဲစြဲရယ္ ခဏေလး ကိုင္ခ်င္ၾကည့္တယ္”
“ေဟ့ေအး ကိုင္နဲ႔ဆို”
“ဘာလို႔လဲ”
“ေၾကာက္လို႔ေပါ့ဟဲ့”
“ဒါဆို ေဘာင္းဘီေပၚက ကိုင္မယ္ေလ”
“နင္ကလဲဟယ္”
“လုပ္ပါ ငါ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ”
“အထဲမႏွိုက္ရဘူးေနာ္”
“ေအးပါ”
စြဲစြဲ ေပါင္ေလးကို ျပန္ကားေပးတယ္။ က်ေနာ္ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးကို ကိုင္လိုက္တယ္။ ႏူးညံ့အိစက္ေနတာပဲ။ ဘယ္လိုမွန္းကို မသိပါဘူး။ အေမႊးေလးေတြက ပါးပါးေလးရယ္။ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး။
“ရဲေက်ာ္ရယ္”
စြဲစြဲ ၿငီးသံေလးက တမ်ိဳးပဲဗ်။ က်ေနာ္ ကိုင္လို႔မဝဘူး။ နို႔ကလဲ စို႔ခ်င္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ စြဲစြဲနို႔ေလးကိုပါ ျပန္ကိုင္လိုက္တယ္။ အေပၚေရာ ေအာက္ေရာ ကိုင္ေတာ့ စြဲစြဲ မေနနိုင္ဘူး။ တကိုယ္လုံး ေကာ့ပ်ံတက္လာတယ္။ ေစာက္ဖုတ္မို႔မို႔ေလးကိုလဲ လက္မလႊတ္နိုင္ဘူး။ နို႔သီးေသးေသးေလးကိုလဲ စို႔ခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး သာသာေလး နို႔စို႔လိုက္တယ္။
“ရဲေက်ာ္ရယ္ … ဟင့္”
ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးက လွိုင္းေလးတလုံး ထသြားတယ္။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ေခါင္းကို အတင္းဖက္ထားတယ္။ ရင္သားေတြကို အတင္းေကာ့ေပးတယ္။ က်ေနာ္ တအားစို႔ေတာ့တာပဲ။
“အဟိ … ယားတယ္ဟ”
နို႔ကို စို႔ရင္း စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးကို ပြတ္တာေပါ့။ အဖုတ္ေလးက ေဖာင္းကားေနတာပဲ။ ထိလို႔ထိမွန္းေတာင္မသိဘူး။ စိေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးတာေပါ့။ စြဲစြဲ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ၿငီးလာတယ္။ အသံလဲ ပိုက်ယ္လာတယ္။ က်ေနာ့္ကိုလဲ အတင္းဖက္ထားတယ္။ သိပ္ေတာင္မၾကာပါဘူး။ ခဏေနေတာ့ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ေခါင္းကို အားကုန္ဖက္ထားရင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အတင္းေကာ့ေပးၿပီး တကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားတာပဲ။ က်ေနာ္လဲ အဖုတ္ေလးကို ကိုင္ထားလ်က္ဆိုေတာ့ သိတာေပါ့။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးထဲက အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာတယ္။ က်ေနာ့္လက္မွာ အရည္ေတြ စိုစိစိုစိ ျဖစ္သြားတာပဲ။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ေခါင္းကို အတင္းဆြဲမတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းနမ္းတာပဲ။ က်ေနာ္လဲ ျပန္နမ္းတာေပါ့။ စြဲစြဲကိုယ္လုံးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားရင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ လၽွာခ်င္းလဲ ကလိတာေပါ့။ နဲနဲၾကာေတာ့ စြဲစြဲ ေမာသြားတယ္။ က်ေနာ္လဲ ေမာသြားတယ္။ က်ေနာ့္ဟာက ေထာင္ေနတာပဲ။ တင္းေနၿပီ။ စြဲစြဲကေတာ့ အရည္ေတြထြက္ၿပီး ၿပီးသြားေတာ့ ေမာသြားတယ္ ထင္ပါရဲ့။
“ေကာင္းလားဟင္”
“ရဲေက်ာ္ရယ္ … ငါ့ရင္ေတြ တအားခုန္ေနတယ္သိလား”
“ေကာင္းလားလို႔”
“အင္း တခါမွ မခံစားဖူးဘူးဟယ္”
“ငါ့ကိုခ်စ္လားဟင္”
“ေျပာစရာလိုေသးလား ရဲေက်ာ္ရယ္”
“လိုတာေပါ့ ခ်စ္လား မခ်စ္ဘူးလား ေျပာ”
“ခ်စ္တယ္ဟယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္”
ရႊတ္ကနဲ က်ေနာ့္ပါးကို နမ္းၿပီး စြဲစြဲ ျပဳံးျပတယ္။ စြဲစြဲ သိပ္လွတာပဲ။ မ်က္ႏွာေလးက ပန္းႏုေရာင္ေသြးေလး ျဖန္းပက္ထားၿပီး သိပ္လွတာပဲ။ ကမၻာေပၚမွာ အလွဆုံး မိန္းကေလးဆို က်ေနာ္ ယုံတယ္။
“နင္ကေရာ ငါ့ကိုခ်စ္ရဲ့လားဟင္”
“ခ်စ္တာေပါ့ စြဲစြဲရယ္”
“ငါလဲ နင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္”
“စြဲစြဲ ငါ့ဟာကို ၾကည့္မလား”
“ေဟ့ေအး … ၾကည့္ရဲဘူး”
“လာၾကည့္ဆို”
“မၾကည့္ပါဘူးဆို”
က်ေနာ္ ပုဆိုးကို လွန္ျပလိုက္တယ္။ ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ က်ေနာ့္ဟာက ေထာင္ေနတာပဲ။ စြဲစြဲ မ်က္လုံးေလး ေစြၿပီး ၾကည့္တယ္။
“အႀကီးႀကီးပဲေနာ္”
“အင္း ကိုင္ၾကည့္ေလ”
“ေၾကာက္စရာႀကီး … အီးးး”
စြဲစြဲလက္ေလးကို ကိုင္ၿပီး က်ေနာ့္ဟာေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ဟာကို ကိုင္ၾကည့္တယ္။
“လက္နဲ႔ ဆုပ္ထားေပး”
“ပူလိုက္တာဟယ္”
“အင္း တအားဆုပ္ထားကြာ”
“အယ္ ပိုႀကီးလာၿပီ”
“အင္း အဲဒါထလာတာ”
“စြဲစြဲဟာလဲ ကိုင္ခ်င္တယ္”
“အင္း အင္း”
စြဲစြဲ ပုံစံနဲနဲျပင္ထိုင္ေပးေတာ့ က်ေနာ္လဲ စြဲစြဲအဖုတ္ေလးကို ကိုင္လို႔ရသြားၿပီ။ စြဲစြဲကလဲ က်ေနာ့္ဟာကို ကိုင္ထားတယ္။
“ဒီလို ဒီလို ပြတ္ေပး”
“အင္း အင္း”
စြဲစြဲ က်ေနာ့္ဟာကို ကိုင္ၿပီး အေပၚေအာက္ ပြတ္ေပးတယ္။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးကိုလဲ က်ေနာ္ ပြတ္ေပးတယ္။ အရည္ေတြ စိုေနေတာ့ ပိုပြတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ ေခ်ာက်ိ ေခ်ာက်ိနဲ႔။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ပိုၿပီး ဖီးလ္တက္လာတယ္။ အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ စြဲစြဲဟာေလးကို ဖိဖိၿပီး ပြတ္ေပးရင္ စြဲစြဲက က်ေနာ့္ဟာကို အတင္းဆုပ္ၿပီး အေပၚေအာက္ ထုထုေပးတယ္။
“အဟင့္ ဟင့္ … ရဲေက်ာ္ရယ္ … ငါ မေနတတ္ေတာ့ဘူးဟယ္ … တအားခံစားရတယ္”
“ငါလဲ အတူတူပဲ အရမ္းထန္ေနၿပီဟ”
“ဟင့္ ဟင့္ … ေျဖးေျဖးပြတ္ဟာ”
“မရဘူး ဖီးလ္တက္ေနၿပီ”
စြဲစြဲကို တြန္းၿပီး အိပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ စြဲစြဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး။ သိပ္လွတာပဲ။ နို႔သီးေခါင္း နီတာရဲေလးက ေထာင္ေနၿပီး ေပါင္ၾကား အဖုတ္ေလးက တအားေဖာင္းေနၿပီ။ က်ေနာ္ စြဲစြဲ ကိုယ္ေပၚမွာ ထပ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ဟာနဲ႔ စြဲစြဲအဖုတ္ေလးကို ေတ့ေပးလိုက္တယ္။ စြဲစြဲ တကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားတယ္။
“အဟင့္ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းလဲ မသိဘူးဟာ”
စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးကို က်ေနာ့္ဟာ့နဲ႔ ကလိေပးလိုက္တယ္။ စြဲစြဲ ထြန႔္ထြန႔္ကို လူးေနတာပဲ။ ဝင္စို႔ထြက္စို႔ေတာ့ လုပ္လို႔မရေသးဘူး။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးထဲ ထည့္လို႔ကို မရဘူး။
“စြဲစြဲ ထည့္ခ်င္ေနၿပီကြာ”
“ငါ ေၾကာက္တယ္ ရဲေက်ာ္”
စြဲစြဲ အသံေတြ တုန္ေနေပမယ့္ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ အေရာင္ေတြ လက္ေနတာပဲ။ စြဲစြဲ အဖုတ္မွာလဲ အရည္ေတြ စိုရႊဲေနၿပီ။
“ေပါင္ကားၾကည့္”
စြဲစြဲ သူ႔ေပါင္ေလးကို ကားေပးတယ္။ အဖုတ္ေလးက ဟစိေလး ဟသြားတယ္။ က်ေနာ္ ထိုးထည့္ၾကည့္တယ္။
“အမေလး … အမေလးး”
“မရဘူး မရဘူး”
“ရဲေက်ာ္ ျပန္ထုတ္ … ျပန္ထုတ္ေပးပါဟာာ”
“နာတယ္ … အီးးး”
စြဲစြဲ နာလြန္းလို႔ က်ေနာ့္ကို တြန္းထုတ္တယ္။ ငိုလဲ ငိုတယ္။ က်ေနာ့္ကို အတင္းတြန္းတယ္။ မရေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ တအားထည့္ခ်င္ေနၿပီ။ တအိအိနဲ႔ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးထဲကို က်ေနာ့္ဟာ ဝင္သြားတယ္။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ကို ရိုက္တယ္။ လက္သည္းနဲ႔လဲ ဆိတ္တယ္။
“ဟင့္ ဟင့္ နာလိုက္တာ အီးးး”
တင္းၿပီး စီးၾကပ္ေနတာပဲ။ အဆုံးထိ ဝင္ဖို႔ က်ေနာ္ အတင္းႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္။ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္လို ေဆာင့္ခ်လိုက္ေတာ့မွ စြဲစြဲ ေကာ့လန္ၿပီး ၿငိမ္က်သြားတယ္။ က်ေနာ့္ကို ရိုက္ဖို႔ စြဲစြဲ အားမရွိေတာ့ဘူး။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းကိုက္ၿပီး က်ေနာ့္ကို တအားဖက္ထားတယ္။ ေဆာင့္တာေပါ့။ ဆက္တိုက္ေဆာင့္တာ။ ေကာင္းလြန္းလို႔ ထိန္းလို႔ကို မရေတာ့ဘူး။ သိပ္ေတာ့ မၾကာပါဘူး။ က်ေနာ့္ဟာက မတရား ေဖာင္းကားတက္လာတယ္။
“ရဲေက်ာ္ရယ္ ငါေသေတာ့မယ္ … အ အ”
ႁပြတ္ကနဲ က်ေနာ့္အရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တယ္။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ထားတယ္။ က်ေနာ္လဲ စြဲစြဲကို တအားဖက္ၿပီး သုံးေလးခ်က္ ၾကဳံးပစ္လိုက္တယ္။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးက တအားညႇစ္တာ။ မခံနိုင္ဘူး။ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းတယ္။ ဘယ္လို အရသာမွန္းကို မသိတာ။
“အားးး ေကာင္းလိုက္တာ စြဲစြဲရယ္”
“အားးး ေသပါၿပီ ရဲေက်ာ္ရယ္ အဟင့္”
က်ေနာ့္ဟာကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ အရည္ေတြ ေဝါကနဲ ထြက္လာတာေပါ့။ စြဲစြဲ သူ႔အဖုတ္ေလးကို အုပ္ကိုင္ၿပီး ေခြေခြေလး အိပ္ေနတာေပါ့။ သူလဲ ေတာ္ေတာ္ေမာသြားရွာမွာပဲ။ မ်က္ႏွာေလးက ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားတဲ့ပုံပဲ။ ႏြမ္းက်သြားတယ္။ ေခၽြးေတြလဲ စို႔လို႔။ က်ေနာ္ စြဲစြဲကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ထားၿပီး စြဲစြဲ ႏွဖူးေပၚက ဆံပင္ေလးေတြကို သပ္ေပးလိုက္တယ္။
“ခ်စ္တယ္ စြဲစြဲရယ္”
“အဟင့္”
စြဲစြဲ ငိုေနတယ္။ စြဲစြဲက ေတာ္ေတာ့္ကို အငိုသန္တာ။ အဖုတ္ေလးကို လက္နဲ႔ အုပ္ၿပီး စြဲစြဲ ငိုေနတယ္။
“စြဲစြဲ နာေနလားဟင္”
“နာတာေပါ့ ဟီး”
“အင္း အင္း လာလာ ေရသြားေဆးမယ္ေလ ထထ”
စြဲစြဲကို ဆြဲထူၿပိး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခၚသြားလိုက္တယ္။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးမွာ ေသြးစေတြ ေပေနတယ္။ က်ေနာ္ ေရျမန္ျမန္ေလာင္းခ်လိုက္တာေပါ့။ စြဲစြဲက အပ်ိဳမို႔လို႔ ေတာ္ေတာ္ၾကပ္တာပဲေနမယ္။
“စြဲစြဲ နာေသးလားဟင္”
“နဲနဲပဲ စပ္ေတာ့တယ္”
“အနာေပ်ာက္ေအာင္ ထပ္လုပ္ေပးမယ္”
“ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲဟင္”
“လာ ေရကန္ကို လက္ေထာက္လိုက္”
“ဟင္”
“ေပါင္ေလး နဲနဲကား ဟုတ္ၿပီ”
“ရဲေက်ာ္ေနာ္ ဘာလုပ္မလို႔လဲဆို”
စြဲစြဲ ေရကန္ကို လက္ေထာက္ၿပီး ေပါင္ကေလးကားလိုက္ေတာ့ တင္သားေလးေတြ ေကာ့တက္လာတာပဲ။ လွလိုက္တဲ့ အိုး။ တင္းၿပီး ကားတက္ေနတာပဲ။ စြဲစြဲက ေတာ္ေတာ္ေတာ့ သန႔္ရွင္းတယ္။ ဖင္မွာ အနာေတြ မရွိဘူး။ ျဖဴေဖြးေနတာပဲ။ က်ေနာ္က ကံထူးရွင္ေပါ့။ စြဲစြဲရဲ့ ပထမဆုံးေပါ့။ က်ေနာ္ ေရတခြက္ယူၿပီး စြဲစြဲ တင္သားေတြ ေပၚကို ေလာင္းခ်လိုက္တယ္။ ေရေတြက စြဲစြဲ တင္သားလုံးလုံးႏွစ္ခု ၾကားကေန စီးက်သြားတယ္။
“ရဲေက်ာ္ေနာ္ ဟင့္”
ေအးစိမ့္တဲ့ေရေတြ စီးက်သြားတာကို စြဲစြဲ သေဘာက်သြားပုံရတယ္။ ခိကနဲ ရယ္သံေလး ထြက္လာတာေပါ့။ သုံးေလးခြက္ေလာင္းၿပီး ဆပ္ျပာတုံးကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။ ခပ္သြက္သြက္ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ပြတ္လိုက္ေတာ့ ဆပ္ျပာအျမႇုပ္ေတြ ထလာတာေပါ့။ စြဲစြဲ တင္သားေလးကို ကိုင္ၿပီး ဆပ္ျပာနဲ႔ လိုက္ပြတ္တယ္။ ဖင္လုံးလုံးေလး ႏွစ္ခုၾကားက သိပ္လွတာပဲ။ လက္ညႇိုးေလးနဲ႔ အသာေလး ပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ လည္ျပန္ေလး လွည့္ၾကည့္တယ္။ စြဲစြဲအၾကည့္ေတြက အေရာင္ေတြ လက္ေနတာပဲ။ က်ေနာ့္လက္ညႇိုးက ေအာက္ဖက္ကို ဆင္းသြားတာေပါ့။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလး ကိုင္လို႔ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ ႏူးညံ့ၿပီး ဆပ္ျပာနဲ႔ဆိုေတာ့ ေခ်ာၿပီး အရမ္းကိုင္လို႔ေကာင္းတယ္။ လည္ညႇိုးေလးက အသာေလး စြဲစြဲ အဖုတ္ထဲကို ဝင္သြားတယ္။ စြဲစြဲ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ႐ုန္းဖို႔ ကုန္းထလိုက္တယ္။
“မထနဲ႔ မထနဲ႔ အထဲကို ႏွိုက္ေဆးမလို႔”
“ဟင့္ ရဲေက်ာ္ေနာ္”
“မနာေအာင္ ေဆးေပးမယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန”
စြဲစြဲ မ႐ုန္းေတာ့ဘူး။ ၿငိမ္က်သြားေပမယ့္ တင္ပါးေတြကေတာ့ မၿငိမ္ပါဘူး။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးက ပူေႏြးေနတာပဲ။ ႏူးညံ့တဲ့အထိအေတြ႕က ဘာနဲ႔မွ မတူဘူးဗ်ာ။ ဆပ္ျပာေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ေခ်ာေနတာေပါ့။ အလြယ္တကူပဲ စြဲစြဲ အဖုတ္ထဲကို က်ေနာ့္လက္ညႇိုး ဝင္သြားတယ္။
“အာာ လုပ္ျပန္ၿပီဟာ”
“ဟင့္ အဲဒီလိုဆို မေနတတ္ဘူးဆို”
“ဟင့္ ဟင့္”
ပူေႏြးႏူးအိေနတဲ့ စြဲစြဲရဲ့ အဖုတ္ေလးကို အသာေလး ႏွိုက္ေပးရတာ အရမ္းဖီးလ္တက္တယ္။ လက္ေလးနဲ႔ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ တင္သားေတြ လႈပ္ရြလာတယ္။ အရည္ေတြ စိုရႊဲေနေတာ့ အသြင္းအထုတ္က ေခ်ာေမြ႕ေနတာေပါ့။ နို႔မို႔ဆို မလြယ္ဘူး။ စြဲစြဲက တအားညႇစ္ထားတတ္တာ။ အခုလဲၾကည့္ လက္ညႇိုးကို အသာေလး နဲနဲေကာက္ၿပီး အသြင္းအထုတ္လုပ္ေတာ့ ပိုဆိုးလာတယ္။ စြဲစြဲ ညႇစ္တယ္။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးထဲမွာ အဖုေလးေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါကို စမ္းမိေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ေလး ပြတ္ေတာ့တာေပါ့။
“ဟင့္ ရဲေက်ာ္ ရဲေက်ာ္”
“ဟင့္အင္း ဟင့္အင္းဆို”
စြဲစြဲဖင္ေလး ႏွစ္လုံးက ေဝ့ကနဲ ဝိုက္ကနဲ ယမ္းခါသြားတယ္။ စြဲစြဲ ေခါင္းေလးလဲ ခါလာတယ္။ ထိတဲ့သေဘာေပါ့။ စြဲစြဲ ေကာင္းေလ က်ေနာ္ ႀကိဳက္ေလ။ က်ေနာ္က စြဲစြဲကို ေကာင္းေစခ်င္တာကိုး။
“ရဲေက်ာ္ ေတာ္ပါေတာ့ဟာ”
“အ … ဟာာာ … အာား ထြက္ကုန္ၿပီ ထြက္ကုန္ၿပီ ဟင့္”
စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးထဲမွာ ပူကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး အဖုတ္အတြင္းသားေတြက က်ေနာ့္လက္ညႇိုးကို တအားညႇစ္ပစ္လိုက္တယ္။ လိမ္က်စ္ေနေအာင္ စြဲစြဲဖင္ေလးေတြ တုန္ခါတက္ၿပီး စြဲစြဲ ခါးေလး ညြတ္က်သြားတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ က်ေနာ္ စြဲစြဲခါးေလးကို ဖက္ထားလို႔။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ဘက္ကို လွည့္လာၿပီး ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္တယ္။ က်ေနာ့္ခါးကို ဖက္ၿပီး ေခါင္းေလးနဲ႔ ေဝွ႕တယ္။
“ရဲေက်ာ္ရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္”
“ခဏေလးပါ စြဲစြဲရယ္ ငါ့ကိုလဲ ၾကည့္ပါအုံး”
“ဟယ္”
ဟုတ္တယ္ေလ။ က်ေနာ့္ဟာႀကီးက လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ မာမာထန္ထန္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ။ ေပါက္ကြဲမတတ္ပဲ။
“ခ်စ္ခ်င္တယ္ စြဲစြဲရယ္”
“အို ငါ ေသသာေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ”
“ခ်စ္တယ္ စြဲစြဲရာ”
“အြန္ ဘယ္လိုႀကီးလဲ”
စြဲစြဲကို နံရံဘက္ ဆြဲလွည့္ၿပီး ေပါင္ေလးကို မလိုက္တယ္။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ကို ဖက္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ဟာနဲ႔ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးကို ေတ့လိုက္တာေပါ့။ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ စြဲစြဲ အဖုတ္ႏုႏုေလးရဲ့ အထိအေတြ႕ကို က်ေနာ္ ခံစားမိတယ္။ စြဲစြဲခါးေလးကို ဖက္ထားရင္း က်ေနာ့္ဖင္ကို ေကာ့တင္ပစ္လိုက္တယ္။ ဝင္တယ္။ ေျဖးေျဖးေလး စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးထဲကို က်ေနာ့္ဟာ ဝင္သြားတယ္။
“အႀကီးႀကီးပဲဟာ ဟင့္”
“ႀကိဳက္လားဟင္ စြဲစြဲ”
“အို အို”
တင္းၿပီး စီးၾကပ္စြာ ႀကိဳဆိုေနတဲ့ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးကို ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္ပစ္လိုက္တယ္။ စြဲစြဲ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အတင္းကိုက္ထားၿပီး က်ေနာ့္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားတယ္။
“ငါ ေၾကာက္တယ္ ရဲေက်ာ္ ဟင့္ ဟင့္”
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ကြာ မနာပါဘူးေနာ့”
“အို ကၽြတ္ ကၽြတ္”
စြဲစြဲရဲ့ လည္တိုင္ေလးကို အနမ္းေတြ ေပးၿပီး စြဲစြဲ တင္ပါးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကာ က်ေနာ္ ေဆာ့င္ပစ္လိုက္တယ္။ ႏူညံ့တဲ့ အထိအေတြက က်ေနာ့္ကို ေသြးေဆာင္သြားတယ္။ ခ်စ္တယ္ စြဲစြဲရယ္။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးထဲကို အားရပါးရ ေဆာင့္ေဆာင့္ထည့္တယ္။ စြဲစြဲေအာ္တာေပါ့။ ေအာ္သံေလးက က်ေနာ့္စိတ္ကို ပိုစိတ္ႂကြေစတယ္။ ပိုၿပီး အားထည့္ကာ ေဆာင့္ပစ္လိုက္တယ္။
“အို အို ရဲေက်ာ္ ရဲေက်ာ္”
“ခ်စ္တယ္ စြဲစြဲရယ္”
“အမေလး အမေလး ဟင့္ ဟင့္”
စြဲစြဲ အဖုတ္က တအားညႇစ္တာပဲ။ အရည္ေတြနဲ႔မို႔လို႔သာ အဝင္အထြက္ ညက္ေနတာ။ တခါတခါ တအားညႇစ္ထားရင္ ထုတ္ရသြင္းရ သိပ္ခက္တာပဲ။ ႏူးညံ့တဲ့ အဖုတ္ေလးက ညႇစ္ေပးတာကို က်ေနာ္ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။
“အားးး ထြက္ကုန္ၿပီ ေကာင္းလိုက္တာ စြဲစြဲရာ”
စြဲစြဲ နားရြက္ေလးကို အတင္းကိုက္ၿပီး က်ေနာ္ အားကုန္ေဆာင့္ပစ္လိုက္တယ္။
“အားးး ေသပါၿပီ ရဲေက်ာ္ရယ္”
ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ အရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တယ္။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ထားၿပီး ေအာက္က အဖုတ္ေလးကလဲ အတင္းညႇစ္ထားတယ္။ သိပ္ေကာင္းတယ္။ လူကို ႏုံးသြားတာပဲ။ စြဲစြဲလဲ ႏုံးသြားတယ္ ထင္ပါရဲ့။ ေပ်ာ့က်သြားတယ္။
“ေကာင္းလားဟင္ စြဲစြဲ”
“ဟင့္ မသိဘူးကြာ နင့္ဟာက အရမ္းႀကီးတယ္”
စြဲစြဲ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ၿပီး ငိုမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္ေနတယ္။ ဖီးလ္တက္တာလား။ နာေနတာလား မသိ။ က်ေနာ္ စြဲစြဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္တယ္။ ပါးေလးကို နမ္းလိုက္တယ္။ အနမ္းေခ်ာ့ေလးေတြ နမ္းလိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ ေႂကြသြားတာေပါ့။ က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ၿပီး က်ေနာ့္ပါးကို ရႊတ္ကနဲ နမ္းတယ္။ က်ေနာ့္ပါးနားကို ကပ္ၿပီး ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔
“ခ်စ္တယ္ ရဲေက်ာ္ရယ္ ငါ နင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဟာ”
“ငါလဲ နင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္”
“ခြဲမသြားရဘူးေနာ္”
“တသက္လုံး မခြဲဘူး”
“တကယ္လားဟင္”
“တကယ္ေပါ့ နင္ကလြဲဘူး ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ေတာ့ဘူး”
က်ေနာ္တို႔ ေရအတူတူ ခ်ိဳးၾကတယ္။ စြဲစြဲ တကိုယ္လုံးကို က်ေနာ္က ဆပ္ျပာတိုက္။ စြဲစြဲကလဲ က်ေနာ့္တကိုယ္လုံးကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပးတယ္။ က်ေနာ့္ဟာကိုလဲ ဆပ္ျပာတိုက္ေပးတာေပါ့။ စြဲစြဲ လက္ေလးနဲ႔ ဆုပ္ၿပီး
“အႀကီးႀကီးပဲ”
“အင္း ႀကိဳက္လား စြဲစြဲ”
“ေတာ္ပါ နင္ေနာ္ ေသမယ္”
စြဲစြဲ က်ေနာ့္ဟာကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မလႊတ္ဘူး။ သူလဲ အခုမွ ျမင္ဖူးတာနဲ႔ တူတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္တယ္။ ပြတ္ၾကည့္တယ္။ စြဲစြဲ လက္ေလးနဲ႔ ဆုပ္ထားတဲ့ အရသာက မိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ႀကိဳက္တယ္။
“ဟယ္ ပြတက္လာျပန္ၿပီ အီးး”
“ကိုင္လို႔ ေကာင္းလားဟင္”
“ေၾကာက္စရာႀကီး ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔ တူတယ္ ဟိ”
“စြဲစြဲ ေစာက္ဖုတ္ေလးကလဲ သိပ္လွတယ္”
“အာာ ရွက္တယ္ ေျပာနဲ႔ “
“အရမ္းလဲ ညႇစ္တယ္”
“အာာ ရဲေက်ာ္ ေတာ္ၿပီဟာ ငါ တအားရွက္တယ္”
စြဲစြဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက သုတ္သုတ္ေလး ထြက္သြားတယ္။ ဘယ္ရမလဲ။ က်ေနာ္လဲ လိုက္သြားတာေပါ့။ စြဲစြဲ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္သြားၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါ တခု ထုတ္လာတယ္။ စြဲစြဲ ကိုယ္ေပၚမွာလဲ ပဝါတခု ပတ္ထားတယ္။
“ရဲေက်ာ္ နင္ မရွက္ဘူးလား တန္းလန္း တန္းလန္းနဲ႔ ဟိ”
“ရွက္ပါဘူး”
“သိသားပဲ အရွက္ကို မရွိဘူး”
“စြဲစြဲ လာ ငါ သုတ္ေပးမယ္”
“အင္း”
“စြဲစြဲ နင္သိပ္လွတာပဲ”
“ဟုတ္လို႔လား”
“ဟုတ္တာေပါ့ ႐ုပ္လဲလွတယ္ အသားအေရလဲ လွတယ္ ၿပီးေတာ့ ၿပီးေတာ့”
“ၿပီးေတာ့ နို႔လဲ ႀကီးတယ္”
“ဟာာ နင္ေနာ္”
“အိုးလဲ ေတာင့္တယ္”
“ရဲေက်ာ္ နင္က ႏွာဘူးပဲ”
“ဘူးဘူးပဲ နို႔စို႔ခ်င္လာၿပီ”
စြဲစြဲ ကိုယ္လုံးေလးကို ေရသုတ္ေပးရင္း က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ျပန္ႂကြလာတယ္။ စြဲစြဲနို႔ေလးေတြက ထြားတယ္။ နို႔သီးေခါင္း ပန္းေရာင္ေလးကို အသဲယားတယ္။ မစူ႔တစူေလးနဲ႔ သိပ္လွတယ္။
“အာ မလုပ္နဲ႔ က်ိန္းေနၿပီ”
“ခဏေလးပဲ စို႔ခ်င္လို႔ပါကြာ”
“ဟင္း ခဏပဲေနာ္”
စြဲစြဲ သက္ျပင္းေလး ခ်ၿပီး က်ေနာ့္အလိုကို လိုက္ရွာတယ္။ စြဲစြဲ နို႔ေလးေတြကို ေကာ့ေပးတယ္။ က်ေနာ္ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ အသာေလး ငုံၿပီး စုပ္လိုက္တယ္။
“အာာ ယားတယ္ ယားတယ္ ဟိ”
ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ငါ မေနတတ္ေတာ့ဘူး
စြဲစြဲ ေခါင္းေလး ေမာ့ၿပီး ယမ္းခါသြားတယ္။ မရေတာ့ဘူး။ ႐ုန္းလို႔မရေအာင္ ခါးပါဖက္ထားပစ္လိုက္တယ္။ စြဲစြဲ နို႔ေလးေတြကို တအားေကာ့ၿပီး တရွီးရွီး အသံေလး ထြက္လာတယ္။
“ရဲေက်ာ္ရယ္”
“ေတာ္ၿပီေနာ္ မမသဲသဲ ျပန္လာေတာ့မယ္”
“အင္း အင္း ခဏေလးပါ”
“အို ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကိုက္နဲ႔ကြာ နာတယ္ဆို ဟင့္”
စြဲစြဲ နို႔သီးေလးကို လၽွာေလးနဲ႔ ယက္ပစ္လိုက္တယ္။ စြဲစြဲ ထြန႔္ထြန႔္ကို လူးသြားတာပဲ။
“ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ရပ္ေတာ့ က်ိန္းေနၿပီ”
“ရဲေက်ာ္ ေတာ္ၿပီဆို”
မရပ္ခ်င္ပဲ ရပ္လိုက္တယ္။ စြဲစြဲ အသံေလးက တုန္ေနၿပီ။ ေတာ္ၾကာ ဖ်ားသြားမွျဖင့္။
“ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ သြား အဝတ္အစားသြားလဲဆို”
“အင္းပါ အင္းပါ”
အိမ္ေရွ႕က အက်ႌေတြကို သြားယူဝတ္ၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့ စြဲစြဲ ဂါဝန္ေလး ဝတ္ေနၿပီ။ စြဲစြဲေနာက္ကေန ခါးေလးကို ဖက္လိုက္တယ္။
“စြဲစြဲ ၿပီးၿပီလား”
“အင္းၿပီးၿပီ”
“ေမႊးေနတာပဲ”
“ေတာ္ၿပီေနာ္”
“အင္းပါ”
စြဲစြဲ တကိုယ္လုံး ေမႊးႀကိဳင္ေနတာပဲ။ ဂုတ္သားေလးကို ငုံ႔ၿပီး နမ္းလိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ ၾကက္သီးေတြ ျပန္ထလာတယ္။
“ေတာ္ၿပီဆို”
“ခ်စ္လို႔ပါကြာ”
“ေတာ္ေတာ့ေနာ္ မမသဲသဲ ျပန္လာေတာ့မယ္”
“အင္းပါ”
“ခ်စ္တယ္ေနာ္”
“ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္”
“စြဲစြဲကိုယ္လုံးေလးကို တအားဖက္ၿပီး ညႇစ္ပစ္လိုက္တယ္။
“ဒီေန႔က ဘယ္လိုမွ ေမ့လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္”
“တသက္လုံး သတိရေနမွာ”
“တကယ္လား”
“အင္း တကယ္ေပါ့ က်ိန္းေနတာပဲ”
“ဟား ဟား ဟား”
“ေအာ္ သူ႔အသားမဟုတ္ေတာ့ ရီတယ္ေပါ့ေလ”
“ဟုတ္ပါဘူးကြာ သနားပါတယ္ ဘယ္နားနာေနတာလဲ”
“ဟိုေနရာေပါ့”
“ခဏေန ေပ်ာက္သြားမွာပါ”
“အင္း အခု ေအာင့္ေနတယ္ နင္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ ရဲေက်ာ္”
မဆိုးပါဘူးကြာ နင့္ကို အရမ္းခ်စ္လို႔ပါ”
“ျပန္ေတာ့ေနာ္ မမသဲသဲ ျပန္လာေတာ့မယ္”
“အင္း အရမ္းခ်စ္တယ္ ရႊတ္”
“ငါလဲ နင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္”
“ငါ ဆင္းေတာ့မယ္”
“အင္း အင္း”
က်ေနာ္ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းေတာ့ ကံေကာင္းတယ္။ မမသဲသဲ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ အခန္းထဲ ဝင္ၿပီး လြယ္အိတ္ကို ခ် အဝတ္စားလဲၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး။ မမသဲသဲ ေရာက္လာတယ္။
“ရဲေက်ာ္ စာဖတ္ထားလား”
“ဟုတ္ကဲ့ မမသဲသဲ”
“ဒါဆို စာေမးမယ္”
ေတာ္ေသးတာေပါ့။ စာဖတ္ထားလို႔ မမသဲသဲ ေမးသမၽွ ေျဖနိုင္တာ။ မမသဲသဲ ဒီေန႔ သိပ္လွတယ္။ ဘာမွ မလိမ္းပဲ အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ေလးနဲ႔ သိစ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ စြဲစြဲနဲ႔ မိုင္ကုန္ခ်စ္သြားၾကေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ခ်စ္ေနတာက မမသဲသဲ။ မမသဲသဲ အိမ္ေနရင္းမို႔လို႔လား မသိပါဘူး။ ဘရာစီယာေလးကို ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလး စည္းထားတယ္။ က်ေနာ့္အေတြးေတြပဲ ရိုင္းေနတာလား မသိဘူး။ မမသဲသဲ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ေရးေရးေလး ျမင္ေနရတယ္။ ေထာင္ေနတယ္လို႔ ထင္တာပဲ။ မမသဲသဲ နို႔ေတြက ပိုႀကီးတယ္။ စြဲစြဲဟာက မမသဲသဲနဲ႔ ယွဥ္ရင္ နဲနဲေသးတာေပါ့။ မမသဲသဲက ထိုင္ရင္ မတ္မတ္ေလး ထိုင္ေတာ့ မမသဲသဲ နို႔ေတြက ေကာ့တက္ေနသလိုပဲ။ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲမွာ အရမ္းညႇစ္ခ်င္တယ္။ စြဲစြဲနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ အရွိန္က မေသဘူး။ က်ေနာ့္ဟာ နဲနဲနာေပမယ့္ မမသဲသဲနဲ႔ အနီးကပ္ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ကႂကြလာတယ္။ မမသဲသဲ ကိုယ္နံ့ေလးက သင္းေနတာပဲ။ ဘယ္လိုေလးမွန္း မသိဘူး။ ေမႊးေမႊးေအးေအးေလးေပါ့။ က်ေနာ္ မမသဲသဲကို ခိုးခိုးၾကည့္တယ္။ မမသဲသဲရဲ့ နို႔ေတြကိုလဲ ခိုးခိုးၾကည့္တယ္။ မမသဲသဲ ပထမေတာ့ မသိေသးဘူး။ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာက တေျဖးေျဖး နီလာတယ္ထင္ပါရဲ့။ တခ်က္မွာေတာ့ က်ေနာ္ ခိုးၾကည့္တာ မိသြားတယ္။
“ဟိတ္ ဘာေတြလိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ”
“မမသဲသဲက သိပ္လွတာပဲ”
“ေကာင္ေလးေနာ္ ကိုယ့္အမကို အဲဒီလို ေျပာစရာလား”
“လွလို႔လွတယ္ ေျပာတာပဲဟာကို”
“ရဲေက်ာ္ နင္ ႏွာဘူးထေနတယ္ ဟုတ္လား”
“အာ မဟုတ္ပါဘူးဆို”
“ေသမယ္”
မ်က္ေစာင္းေလး ဒိုင္းကနဲ ထိုးၿပီး မမသဲသဲ ဂါဝန္ကို ဆြဲခ်ၿပီး ျပင္တယ္။ မမသဲသဲ ဂါဝန္ေလးက မလုံပါဘူး။ အိမ္ေနရင္း ဝတ္တဲ့ဟာဆိုေတာ့ နဲနဲရိၿပီး လည္ပင္းေပါက္က ေတာ္ေတာ္ဟိုက္ေနၿပီ။ ပါးလဲပါးေတာ့ အနီးကပ္ၾကည့္ရင္ သိသာတယ္။ မမသဲသဲ မ်က္ႏွာေလး ရဲတက္လာတယ္။ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္မွာေပါ့။ က်ေနာ္ ခိုးၾကည့္ေနတာ သူ မိသြားတာကိုး။
“ေသမယ္”
ျပန္ခါနီး မမသဲသဲ က်ေနာ့္ကို က်ိန္းသြားတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ ေမေမနဲ႔ တိုင္မေျပာလို႔။ တိုင္ေျပာလို႔ကေတာ့ မိုးမီးေလာင္မွာ။ အဲဒီညက က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ စြဲစြဲနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တာကို စျမဳံ႕ျပန္ရင္း အိပ္လို႔မရဘူး။ မိုးလင္းခါနီးမွ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
စြဲစြဲ မ်က္ႏွာေလးက ႏြမ္းေနတယ္။ ေနမေကာင္းတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ လာေခၚေတာ့ အေႏြးထည္ပါးပါးေလး ထပ္ဝတ္ထားတယ္။ စြဲစြဲ ရွက္ေနတယ္။ တမ်ိဳးပဲ။ စြဲစြဲ ရွက္ေနတယ္။
“စြဲစြဲ ေနမေကာင္းဘူးလား”
“အင္း နဲနဲဖ်ားခ်င္ေနတယ္”
“မေန႔က အဖ်ားဝင္သြားလို႔ မွတ္လား”
“အာ ရဲေက်ာ္ေနာ္ ညစ္ပတ္တယ္”
“ေကာင္းလားဟင္”
“မေကာင္းပါဘူး က်ိန္းေနတာပဲ”
“ေဆးေသာက္ထားလားဟင္”
“အင္း”
စြဲစြဲ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး ေက်ာင္းကားေပၚတက္သြားတယ္။ ေက်ာင္းကားေပၚမွာေတာ့ စကားမေျပာျဖစ္ပါဘူး။ စြဲစြဲက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တြတ္တြတ္ တြတ္တြတ္ ေျပာေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဟိုေငးဒီေငးေပါ့။ အတန္းမတူေတာ့ စာသင္ခ်ိန္မွာ မေတြ႕ရဘူး။ မုန႔္စားဆင္းခ်ိန္လဲ စြဲစြဲ ဆင္းမလာဘူး။ အတန္းထဲမွာပဲ စားတယ္။ စြဲစြဲ ဆင္းလာမလားလို႔ ၾကည့္ေနေသးတယ္။ မလာဘူး။ က်ေနာ္ ေဝဖာေခ်ာကလက္ရယ္၊ ဘီစကြက္ရယ္၊ သၾကားလုံးရယ္ ယူသြားၿပီး စြဲစြဲတို႔ ေအခန္းထဲမွာ သြားေပးလိုက္တယ္။ က်ေနာ္လာေတာ့ စြဲစြဲ ဘယ္ပုန္းရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနတာ။ စြဲစြဲ ရွက္ေနတာေနမွာေပါ့။
“မုန႔္လဲ ဆင္းမစားဘူး”
“အင္း ေနမေကာင္းလို႔ မဆင္းေတာ့တာ”
“ေရာ့ ဒီမုန႔္ေတြ စားၿပီး ေဆးေသာက္အုံးေနာ္”
“အင္းပါ”
က်ေနာ္ စြဲစြဲကို မုန႔္လာေကၽြးတာ တတန္းလုံး ဝိုင္းၾကည့္ေနတယ္။ စြဲစြဲ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ငေလာင္ေတြ။
“ဟဲ့ ငါတို႔အတြက္ေရာ”
“မပါဘူး စြဲစြဲ ေနမေကာင္းလို႔ လာေကၽြးတာ”
“ဟြန႔္ ကပ္ေစးနဲ ရဲေက်ာ္”
“ေအာ္ နင္တို႔က ဒီလိုလား”
“မဟုတ္ပါဘူးဟာ ငါေနမေကာင္းလို႔ပါ”
“နင္က အဖ်ားဝင္သြားၿပီေပါ့”
“ဟယ္ ေကာင္မ မိုက္ရိုင္းတယ္ နင္ပဲ အဖ်ားဝင္”
“ခိခိ ခစ္ခစ္”
စြဲစြဲတို႔ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စု တေယာက္တခြန္းနဲ႔ စကားမ်ားေနရင္း စြဲစြဲ က်ေနာ့္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ အၾကည့္ေတြက သြားေတာ့ေလတဲ့။ က်ေနာ္ မ်က္စိတဖက္မွိတ္ျပၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။ စြဲစြဲ ျပဳံးေနတယ္။ ပန္းေသြးေရာင္ ျဖန္းေနတဲ့ စြဲစြဲ မ်က္ႏွာေလးက သိပ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတာပဲ။ က်ေနာ္ ေပ်ာ္တယ္။ အတန္းထဲကို ျပန္လာေတာ့ အတန္းေရွ႕က ထိပ္ဆုံးခုံမွာ ထိုင္ေနတဲ့ သဲသိမ့္သိမ့္သူက
“ရဲေက်ာ္ နင္ ေအခန္းသြားတာလား”
“အင္း စြဲစြဲ ေနမေကာင္းလို႔ မုန႔္သြားပို႔ေပးတာ”
“ေအာ္”
သဲသိမ့္သိမ့္သူ မ်က္ႏွာေလး ညိဳသြားတယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူက ေခ်ာတယ္။ အိုးမိုက္တယ္။ အယ္ေနတာပဲ။ နို႔လဲ ထြားမယ့္ပုံပဲ။ သူက ဘာလို႔ေမးတာပါလိမ့္။
“ငါ ေနမေကာင္းရင္ေကာ နင္က မုန႔္ဝယ္ေကၽြးမွာလား”
“ေကၽြးမွာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ”
“ေအာ္ သူငယ္ခ်င္းတဲ့လား”
“ဘာတုန္း နင္က ငါ့ရီးစားျဖစ္ခ်င္လို႔လား”
“”ဟယ္ ရဲေက်ာ္ ငါ ေကာက္ေပါက္လိုက္ရ”
“ျဖစ္ခ်င္လဲ ေျပာေလ ငါ စဥ္းစားပါ့မယ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့”
“ေသနာေကာင္ သြား မေခၚေတာ့ဘူး”
သဲသိမ့္သိမ့္သူ ဒိုင္းကနဲ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ဟိုဘက္လွည့္သြားတယ္။ က်ေနာ္ တဟားဟား ရီၿပီး ထိုင္ခုံဘက္ကို ဆက္ေလၽွာက္လာတယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူက မလြယ္ဘူး။ နားလည္ရခက္တယ္။ အထာေပးတယ္ ေခၚမလား။ အီတယ္ေခၚမလား။ အဲဒီလိုပဲ ေမးထူးေခၚေျပာ လုပ္တတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သြားမေရာနဲ႔။ သြားေရာတဲ့ ေကာင္ေတြကေတာ့ ခံစားလိုက္ရတာခ်ည္းပဲ။ ရင္ဝကို ကန္ခ်ပစ္လိုက္တာခ်ည္းပဲ။
ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ေတာ့ သက္နိုင္က
“သဲသိမ့္သိမ့္သူ မင္းအေၾကာင္း ငါ့ကို လာေမးတယ္”
“ဟုတ္လား”
“မင္းအိမ္အေၾကာင္းလဲ ေမးတယ္ မင္းအိမ္ဖုန္းနံပါတ္လဲ ငါ ေပးလိုက္တယ္”
“အန္ တကယ္လား”
“အင္း မင္းကို ႀကိဳက္ေနလား မသိဘူး”
“ေပါက္ကရ သူလား ငါ့ကို ႀကိဳက္မွာ”
“ျဖစ္နိုင္တယ္ေနာ္ ေဟ့ေကာင္ ဟိုမွာ သူ လွည့္ၾကည့္ေနတယ္”
ဟုတ္တယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေနတာ။ မ်က္စိမွိတ္ျပလိုက္တယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ၿပီး လက္ဝါးေထာင္ျပတယ္။ ပါးက်ိဳးမယ္ေပ့ါ။ ထပ္မွိတ္ျပလိုက္တယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ ခ်ာကနဲ လွည့္သြားတယ္။ စိတ္ဆိုးသြားၿပီလား မသိဘူး။ ဆိုးပေလ့ေစ။ အီစီကလီေပါ့။
စြဲစြဲ တကယ္ေနမေကာင္းဘူး။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စြဲစြဲ ေျခလွမ္းေတြက မလွမ္းခ်င္ လွမ္းခ်င္နဲ႔။
“စြဲစြဲ ေနမေကာင္းဘူးလား”
“အင္း က်ိန္းေနတာ”
“ေတာ္ေတာ္နာေနလား”
“လမ္းေလၽွာက္ရင္ နာတယ္”
“သနားပါတယ္”
“နင္က တအားလုပ္တာကိုး”
“လာလာ ငါ ေပြ႕တင္ေပးရမလား”
“ေနပါ သူမ်ားေတြ ေတြ႕သြားရင္ မေကာင္းဘူး”
“ဒါဆို လြယ္အိတ္ေပး ငါ သယ္ေပးမယ္”
“အင္း”
စြဲစြဲ တကယ္ပဲ နာေနပုံရတယ္။ ေလွခါးတက္တာ မသြက္ဘူး။ စြဲစြဲ ဖင္ေလးလဲ လွတာပဲ။ ေကာ့ၿပီး တင္းေနတာပဲ။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အရာေလးက ထင္းေနတာပဲ။ အေနာက္ကေန ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ျပန္ထလာတယ္။ စြဲစြဲတို႔ အိမ္မွာ ဘယ္သူမရွိဘူး။
“စြဲစြဲ”
“ေျပာေလ”
“ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္”
“အင္း”
စြဲစြဲ က်ေနာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ စြဲစြဲခါးေလးကို ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိနမ္းပစ္လိုက္တယ္။
“အြန္”
စြဲစြဲ တင္ပါးေလးကို ေျဖးေျဖးေလး ပြတ္ေပးတယ္။ တင္ပါးေတြက က်စ္ေနတာပဲ။ ဖိၿပီး နယ္ပစ္လိုက္တယ္။ စြဲစြဲလဲ က်ေနာ့္ကို ျပန္နမ္းတယ္။ စြဲစြဲထမီေလးက ေျပက်သြားတယ္။ အတြင္းခံက ပန္းေရာင္ေလး။ ေျဖးေျဖးေလး ကိုင္ၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္တယ္။
“ဒီမွာလွဲလိုက္ စြဲစြဲ”
စြဲစြဲတို႔ အခန္းထဲ ေခၚသြားၿပီး အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲခ်လိုက္တယ္။ စြဲစြဲ သိပ္လွတာပဲ။ ေပါင္တံေလးက ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ၿပီး ၾကားထဲက အဖုတ္ေလးက ေဖာင္းမို႔ေနတာ။ အတြင္းခံေလး ေအာက္မွာ မို႔တက္ေနတာပဲ။ က်ေနာ့္လက္ညႇိုးက စြဲစြဲအဖုတ္ေလးကို ပြတ္သပ္ပစ္လိုက္မိတယ္။
“ရဲေက်ာ္ မေန႔ကလို မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့လားဟယ္”
“မလုပ္ပါဘူး စြဲစြဲရယ္ နင္နာေနတာ ငါသိတာေပါ့”
“အင္း မလုပ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္”
“ၾကည့္႐ုံပဲ ၾကည့္႐ုံပဲ”
အတြင္းခံေလးက စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးေပၚမွာ ကပ္ေနတယ္။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးက မို႔ေနတာပဲ။ အတြင္းခံေလးကို အသာေလးခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ စြဲစြဲ ဖင္ေလး ႂကြေပးတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းခံေလးက စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးမွာ ကပ္ေနတယ္။
“ေျဖးေျဖးေနာ္”
“အင္း အင္း”
ဟုတ္ပ။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးက ရဲေနတယ္။ ေယာင္ေနတဲ့ သေဘာေပါ့။ လက္ညႇိုးေလးနဲ႔ အသာေလးထိလိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ကိုလဲ တြန္းတယ္။
“နာတယ္ မကိုင္နဲ႔ဆို”
“စြဲစြဲ ေတာ္ေတာ္က်ိန္းေနလား”
“က်ိန္းတာေပါ့ ထိလို႔ေတာင္ မရဘူး”
“ေလနဲ႔ မႈတ္ေပးမယ္ေလ”
“ဟိ လုပ္နဲ႔”
“ေပါင္ေလးနဲနဲကားလိုက္ကြာ”
စြဲစြဲ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး ေပါင္ေလး ကားေပးတယ္။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးက ဟတယ္ဆို႐ုံေလးပဲ။ ဖတ္ကနဲ ပြင့္အာသြားတဲ့ အဖုတ္ေလးရဲ့ အတြင္းသားေတြ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ပန္းႏုေရာင္အသားႏုႏုေလးေတြ။ အသာေလး မႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ ရွက္သြားတယ္။
“ေတာ္ပါ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိဘူး”
စြဲစြဲ ေပါင္ေလးကို ျပန္စိလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ အတင္းတားထားၿပီး ငုံ႔ၿပီး နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းနိုင္ဘူးဗ်ာ။ အတြင္းသား ပန္းႏုေရာင္ေလးကို က်ေနာ္ အရမ္းသေဘာက်မိတယ္။ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ နမ္းပစ္လိုက္တာေပါ့။
“အို ရဲေက်ာ္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ အီးး”
“ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း လုပ္နဲ႔”
စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးက ႏုဖတ္ေနတာပဲ။ အတြင္းသားေတြကို လၽွာနဲ႔ ထိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ အရမ္းႀကိဳက္သြားတယ္။ စြဲစြဲ အဖုတ္က အနံ့ေတာ့ မရွိဘူး။ သန႔္တယ္။ လၽွာနဲ႔ တို႔လိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ အရသာက တမ်ိဳးပဲ၊ ရွတတ ငံတံတံ အရသာေလးကို က်ေနာ္ ႀကိဳက္တယ္။ ေစာက္ေစ့ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္လဲ မေတြ႕ဘူး။ စြဲစြဲ ညႇစ္ထားတဲ့ ၾကားက အတြင္းသားေတြကို ေလၽွာက္နမ္းပစ္တာေပါ့။
“အာာ ရဲေက်ာ္ ရဲေက်ာ္ ဘယ္လိုႀကီးလဲဟာ ဟင့္ မေနတတ္ဘူး ယားတယ္ ယားတယ္”
“မလုပ္နဲ႔ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ အီးးး”
စြဲစြဲ တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေနတာပဲ။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ေခါင္းကို အတင္းတြန္းထုတ္တယ္။ တြန္းမရတဲ့အဆုံး က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို ဆြဲတယ္။ အတင္းဆြဲတာ။ ပူထူသြားတာပဲ။ ဘယ္ရမလဲ ဒီကလဲ အေသနမ္းတာေပါ့။
“ရဲေက်ာ္ ရဲေက်ာ္ ငါေသၿပီ ေသၿပီ အစ္”
စြဲစြဲ ေခါင္းေလး ေထာင္ထလာၿပီး ဝုန္းဆို ျပန္လဲက်သြားတယ္။ က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြလဲ ကၽြတ္ထြက္မတတ္ပဲ။ ပူထူသြားတာပဲ။ ျဗန္းကနဲ ျဗန္းကနဲ အရည္ေတြ ထြက္က်လာတယ္။ စြဲစြဲ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို နမ္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ က်ေနာ္ မရြံပါဘူး။ စြဲစြဲကို က်ေနာ္ခ်စ္တယ္။ အရည္ေတြကို လၽွာေလးနဲ႔ တို႔ၾကည့္တာေပါ့။ မဆိုးပါဘူး။ ဘယ္လိုအရသာမွန္းမသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္။
“ရဲေက်ာ္ရယ္ ငါ ေသေတာ့မယ္”
“မေသပါဘူး စြဲစြဲကလဲ နင့္အဖုတ္ေလးက အရမ္းလွတယ္ဟ”
“နင္ ငါ့ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲလား”
“ခ်စ္တာေပါ့ စြဲစြဲရဲ့”
“ငါေတာ့ တကိုယ္လုံး အားမရွိေတာ့ဘူးဟာ”
“ေကာင္းသြားတယ္ေပါ့”
“အင္း နင္ သိပ္ဆိုးတာပဲ”
“မဟုတ္ပါဘူး ငါက သိပ္ခ်စ္လို႔ပါ”
“အင္းပါ အဟင့္ လက္ညႇိုးႀကီးကလဲ”
စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးထဲကို လက္ညႇိုးေလးထည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စြဲစြဲ ၿငီးတာေပါ့။ စြဲစြဲ အဖုတ္ေလးကို နမ္းလိုက္ လက္ညႇိုးေလးကို ထည့္လိုက္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲထင္တဲ့အတိုင္း ေလၽွာက္ကလိပစ္လိုက္တယ္။
“ရဲေက်ာ္ရယ္ အဟင့္ ေတာ္ၿပီေလေနာ္ ငါ နာတယ္”
“မေန႔ကလို ခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္ စြဲစြဲရာ”
“ဒါဆိုလဲ ခ်စ္ဟာ ငါ ေအာင့္ခံမယ္”
“တကယ္လား”
“အင္း တကယ္ လာ ျမန္ျမန္တက္”
စြဲစြဲ က်ေနာ့္ကို အတင္းဆြဲေခၚၿပီး ေပါင္ေလးကို ကားေပးတယ္။ က်ေနာ္ အဝတ္ေတြ ခၽြတ္ၿပီး စြဲစြဲ ေပါင္ၾကားမွာ ေနရာယူလိုက္တယ္။
“နင့္ဟာက အႀကီးႀကီးပဲဟယ္”
“ႀကိဳက္လား”
“ေတာ္ပါ ငါ အရမ္းနာတယ္ဟဲ့”
“ဒီတခါ မနာေတာ့ဘူး”
“မယုံပါဘူး အမေလး အမေလးး ေသပါၿပီ ရဲေက်ာ္ရယ္”
ေတ့မိတာနဲ႔ က်ေနာ္ ေဆာင့္သြင္းပစ္လိုက္မိတယ္။ က်ေနာ္ အရမ္းထန္ေနၿပီဗ်။ စြဲစြဲအဖုတ္ေလးကို ေတ့လိုက္တာနဲ႔ စိတ္ေတြက ဟုန္းဟုန္းႂကြလာတယ္။ စြဲစြဲ ေပါင္ေတြကို ဆြဲကားၿပီး အတင္းဖိခ်ပစ္လိုက္တာ။ ေဆာင့္လဲေဆာင့္တယ္။ စြဲစြဲအဖုတ္ၾကပ္ၾကပ္ေလးထဲကို အတင္းတိုးဝင္သြားတာ ေကာင္းလိုက္တာ။ စြဲစြဲကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နာသြားမွာပဲ။ မ်က္ႏွာေလးက ရႈံ႔မဲ့ၿပီး မ်က္ရည္ေလး ဝဲတက္လာတယ္။
“ေကာင္းလိုက္တာ စြဲစြဲရယ္”
“အဟင့္ ဟင့္ နာတယ္”
စီးၾကပ္ေနတဲ့ စြဲစြဲအဖုတ္ေလးကို ဆက္တိုက္ေဆာင့္ပစ္လိုက္တယ္။ စြဲစြဲ ကိုယ္လုံးေလး ေကာ့ပ်ံတက္လာတာေပါ့။ နို႔ေတြဆို မို႔တက္လာတာ။ နို႔သီးေလးဆို ေထာင္တက္ေနတာပဲ။ က်ေနာ္ တအားစို႔ပစ္လိုက္တယ္။ ေအာက္ကလဲ ေဆာင့္တာေပါ့။
“အမေလး အမေလး ကၽြတ္ ကၽြတ္ ရဲေက်ာ္ ရဲေက်ာ္ ေျဖးေျဖး ေျဖးေျဖးဟာ အဟင့္”
သိပ္ေကာင္းလြန္းေတာ့လဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ပစ္လိုက္မိတာေပါ့။ စြဲစြဲ က်ေနာ့္ကို တအားဖက္ထားတယ္။ တအားလဲ ေကာ့ေပးတယ္။ စြဲစြဲကို ခ်စ္ရတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ စြဲစြဲ တအားညႇစ္တယ္။ တကယ္လဲ ညႇစ္ေရာ က်ေနာ္မခံနိုင္ေတာ့ဘူး။ ႁပြတ္ကနဲ အရည္ေတြ ပန္းထြက္သြားတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ စြဲစြဲရယ္။
“အဟင့္ အဟင့္ ငါေတာ့ ေသၿပီ ရဲေက်ာ္ရယ္ ဟင့္”
ခ်စ္လို႔ကေတာ့ မဝဘူး။ တကယ္ပဲ။ အရမ္းတင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ဟာကို စြဲစြဲ တအားညႇစ္ထားတယ္။ က်ေနာ့္ကိုလဲ တအားဖက္ထားတယ္။
“ေကာင္းလိုက္တာ စြဲစြဲရယ္”
“အဟင့္ အထဲမွာ တအားနာေနတယ္”
“တအားၾကပ္လို႔လား”
“အင္း တအားၾကပ္တယ္”
“နင္က တအားညႇစ္ထားတာကိုး”
“နာလို႔ ညႇစ္ထားတာ”
“အဲဒီလို ညႇစ္တာ အရမ္းေကာင္းတယ္”
“ေတာ္ပါ ဒီမွာ ေသေတာ့မယ္ ထေတာ့ေနာ္”
“ထပ္ခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္ကြာ”
“အဟင့္ မသိေတာ့ဘူးဟာ”
“ခ်စ္မယ္ကြာ”
စြဲစြဲအဖုတ္ေလးထဲကို ေျဖးေျဖးေလး ေညႇာင့္ေပးတယ္။ စြဲစြဲလဲ ေကာင္းမွာပါ။ မ်က္လုံးေလးကို စင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ထားတယ္။ စြဲစြဲ တအားညႇစ္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ။ တအားညႇစ္ထားတဲ့ၾကားက ေညႇာင့္ရတဲ့ အရသာက သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း မခံနိုင္ပါဘူး။ ႁပြတ္ကနဲ အရည္ေတြ ထြက္သြားျပန္တယ္။
“အားး ထြက္ကုန္ၿပီ”
“အီးးး အဟင့္ ဟင့္”
စြဲစြဲလဲ ေမာလို႔ထင္ပါရဲ့။ ႏြမ္းသြားတယ္။ ႏွဖူးမွာ ေခၽြးေလးေတြ စို႔ေနတာပဲ။ စြဲစြဲ မလႈပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ မွိန္းေနတယ္။
“စြဲစြဲ ေကာင္းလားဟင္”
“အရမ္းေမာတယ္ဟာ”
“နင့္ကို ခ်စ္တယ္ စြဲစြဲရာ”
“ငါလဲ နင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္”
“လာလာ ေရသြားေဆးမယ္ေလ”
“ဟင့္အင္း နင္ ျပန္ေတာ့ ငါ အိပ္ေတာ့မယ္”
“အင္း အင္း ငါ ျပန္ၿပီေနာ္”
“အင္း”
စြဲစြဲ ႏွဖူးေလးေပၚမွာ အနမ္းေလး ေခၽြေပးလိုက္တယ္။ စြဲစြဲ ျပဳံးတယ္။ ႏြမ္းလ်ေနေပမယ့္ စြဲစြဲပုံစံက ေက်နပ္ေနမယ့္ပုံပါပဲ။
“တံခါးပိတ္သြားလိုက္ေနာ္”
“အင္း စြဲစြဲ အိပ္လိုက္ေတာ့”
ေမြ႕ယာေပၚမွာ စြဲစြဲ ႏြမ္းလ်စြာ အိပ္ရင္း က်န္ခဲ့တယ္။ အခန္းတံခါးကို ေသခ်ာပိတ္ၿပီး က်ေနာ့္အခန္းကို ဆင္းလာေတာ့ ေမေမလဲ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။
“သား ျပန္လာၿပီလား”
“ဟုတ္ကဲ့ ေမမ”
“သား အဂၤလိပ္စာ က်ဴရွင္တက္ဖို႔ ေမေမ စီစဥ္ထားတယ္”
“မမသဲသဲ သင္ေပးေနတာပဲေလ”
“သဲသဲက စာမ်ားလာၿပီ သားကို စာမျပေပးနိုင္ဘူး”
“ေအာ္ ဒါဆို မမသဲသဲ စာမသင္ေပးေတာ့ဘူးေပါ့”
“ဟုတ္တယ္ သား ၇ နာရီက်ရင္ ဟိုဘက္လမ္းက က်ဴရွင္သြားတက္ရမယ္”
“ဘယ္သူ႔အိမ္လဲ ေမေမရဲ့”
“သဲသိမ့္သိမ့္သူဆိုလားပဲ သားနဲ႔ တခန္းထဲပဲဆို”
“ဟုတ္တယ္ သဲသိမ့္သိမ့္သူက သားနဲ႔ အတန္းတူတယ္”
“သူတို႔အိမ္က ဝိုင္းက ဆရာေကာင္းတယ္တဲ့”
“စြဲစြဲေရာ မတက္ဘူးလား”
“စြဲစြဲေလးက စာေတာ္ၿပီးသား က်ဴရွင္မယူဘူးတဲ့ ငါ့သားပဲ လိုတာ”
“၇ နာရီစမွာလား ေမေမ”
“အင္း သြား ေရသြားခ်ိဳး ၿပီးရင္ ထမင္းစား”
“ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ”
မမသဲသဲ စိတ္ဆိုးသြားလို႔လား မသိဘူး။ က်ေနာ့္ကို စာမသင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ မမသဲသဲ စာမသင္တာကို စိတ္မေကာင္းဘူး။ မမသဲသဲ စာမ်ားလာလို႔ မသင္ဘူးဆိုတာ အေၾကာင္းျပတာပဲေနမယ္။ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ။ က်ေနာ္ကလဲ ႏွာဘူးထမိတာကိုး။ ေမေမ့ကို မတိုင္လိုက္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ နို႔မို႔ဆို လြယ္ဘူး။ မိုးမီးေလာင္မွာ။
သဲသိမ့္သိမ့္သူ။ ပဲမ်ားတဲ့ သဲသိမ့္သိမ့္သူ။ အိုးႀကီးတဲ့ သဲသိမ့္သိမ့္သူ။ ဟိဟိ။ က်ဴရွင္သြားတက္ရအုံးမယ္။ ေရခ်ိဳး၊ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ သဲသိမ့္သိမ့္သူတို႔ အိမ္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူတို႔ အိမ္က က်ေနာ္တို႔နဲ႔ဆို ၂ လမ္းေက်ာ္မွာ။ တိုက္ခန္းဆိုေပမယ့္ ၂ ခန္းဆက္ထားတဲ့ တိုက္ခန္း။ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုက်ယ္တယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူအေဖက သစ္လုပ္တယ္ဆိုလားပဲ။ ေသခ်ာေတာ့ မသိဘူး။ ခ်မ္းသာတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ကႏုတ္ပန္းေတြ ေဖာ္ထားတဲ့ ကၽြန္းတံခါးႀကီးက ေတာ္ေတာ္လွတယ္။ ေပၚလစ္ေတြ ေျပာင္ေနေအာင္ သုတ္ထားေတာ့ ကၽြန္းတံခါးႀကီးက မေဟာ္ဂနီေရာင္ ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနတာပဲ။ ဘဲလ္ကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ သဲသိမ့္သိမ့္သူ တံခါးလာဖြင့္ေပးတယ္။
“ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔လဲ”
“က်ေနာ္တို႔ အတန္းထဲက အေခ်ာဆုံးေကာင္မေလးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ”
“ဟိ နာမည္ဘယ္သူလဲ”
“သဲသိမ့္သိမ့္သူ”
“ခိ နင္ေတာ္ေတာ္မ်က္ႏွာေျပာင္တာပဲ”
မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးတယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ မိုက္တယ္။ အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ေလးေအာက္မွာ နို႔ေတြက တင္းၿပီး ေမာက္တက္ေနတာပဲ။ စြဲစြဲနဲ႔ ခ်စ္ၿပီး ျပန္ေအးသြားတဲ့ စိတ္ေတြ ျပန္ထလာသလိုပဲ။ တင္ပါးေတြဆိုလဲ ကားတက္ေနတာပဲ။ သဲသိမ့္သိမ့္သူအေမလဲ ေခ်ာတယ္။ နႏၵလွိုင္လိုပုံစံမ်ိဳး။ မ်က္လုံး မ်က္ခုံးေကာင္းတယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူက အေမနဲ႔ သြားတူတာထင္တယ္။ ေတာင့္တယ္။
“သား လာ”
“ဟုတ္ အန္တီ”
“သားေမေမက သမီးနဲ႔ သား က်ဴရွင္အတူတူတက္ပါရေစဆိုလို႔ လာေျပာေတာ့ အန္တီက လက္ခံလိုက္တာ”
“ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ က်ေနာ္က အဂၤလိပ္စာ နဲနဲညံ့ေတာ့ က်ဴရွင္တက္ဖို႔ လိုလို႔ပါ”
“သမီးနဲ႔လဲ တခန္းထဲပဲဆို”
“ဟုတ္တယ္ ေမေမရဲ့ ရဲေက်ာ္က တျခားဘာသာ မဆိုးပါဘူး အဂၤလိပ္စာပဲ ပိန္းတာ”
“ေအးေအး ႀကိဳးစားေပါ့ကြယ္ အခုဆရာေတာ့ နာမည္ႀကီးပဲ”
“ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ ႀကိဳးစားပါ့မယ္”
သဲသိမ့္သိမ့္သူ သူ႔အေမေရွ႕မွာ က်ေနာ့္ကို ႏွက္တာပဲ။ အဂၤလိပ္စာ ပိန္းတယ္ ဘာညာနဲ႔။ သူက ဘဲရႈပ္တာကို တိုင္ေျပာလိုက္ရ။ ဂါးး။ မ်က္ႏွာက မခ်ိဳမခ်ဥ္နဲ႔။ ေအးပါ လုပ္ထား။ နင့္ဂြင္ထဲဆို အပိုင္ထုထား။ ငါ့အလွည့္ နင့္ကို အေသလုပ္မွာ။ စိတ္ထဲက ႀကိမ္းေနေပမယ့္ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ သဲသိမ့္သိမ့္သူ နို႔ေတြေပၚ ဝဲေနတယ္။ စြဲစြဲနဲ႔ သဲသိမ့္သိမ့္သူ ဘယ္သူပိုႀကီးမလဲဆိုတာ လွန္ၾကည့္မွ သိမွာေပါ့။ ဟိဟိ။ ဆရာလာေတာ့ အန္တီက အခန္းတခုထဲ ဝင္သြားတယ္။ အဂၤလိပ္စာဆရာက က်ေနာ့္ကို အရည္အခ်င္းစစ္။ စာလုံးေပါင္းေတြ က်က္ဖို႔ေပးတယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူက အဂၤလိပ္စာ ေကာင္းတယ္။ သတင္းစာ ဖတ္ျပနိုင္တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေခြးအႀကီး လွည္းနင္းသလိုပဲ ဘာမွ မသိဘူး။ အရွက္ကို ကြဲေရာ။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ တခ်က္တခ်က္ မ်က္လုံး ပင့္ပင့္ျပတာ ေတာ္ေတာ္ခံျပင္းဖို႔ ေကာင္းတယ္။ သူ စာေတာ္တယ္ေပါ့။ ဆရာကေတာ့ စိတ္ရွည္ပါတယ္။ ေသခ်ာရွင္းျပတယ္။ အိမ္က်ရင္ က်က္ဖို႔ စာေတြလဲ ေပးတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ စာသင္ႏွစ္ တဝက္ေလာက္ထိ ေအးေဆးပါပဲ။ စြဲစြဲ ရွိေနေတာ့ သဲသိမ့္သိမ့္သူကို ငမ္းတာေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ မႀကိဳးစားျဖစ္ဘူး။ ႀကိဳးစားရင္ေတာ့ ရမွာပါ။ သဲသိမ့္သိမ့္သူပုံစံက အထာေပးေနတဲ့ပုံစံ။ ပိုၿပီးလဲ ရင္းႏွီးလာတယ္။ အတန္းထဲမွာလဲ ေမးထူးေခၚေျပာ ပိုလုပ္လာတယ္။ မုန႔္ေတြဘာေတြလဲ ေကၽြးတယ္။ စားတယ္။ စၾက ေနာက္ၾကတယ္။ ထူးျခားတာက သဲသိမ့္သိမ့္သူ ရီးစားေတြ တေယာက္မွ မထားေတာ့တာပဲ။ ေက်ာင္းမွာဆို တျခားေကာင္ေလးေတြနဲ႔ သိပ္မေရာေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ ေခၚတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေကာင္ေလးေတြဆို က်ေနာ့္ကို ဘုရွိုးရွိုးၾကတယ္။ မၾကည္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ မၾကည္လဲ မတတ္နိုင္ဘူး။
က်ေနာ္လဲ စာႀကိဳးစားတာပဲ။ အဓိက သဲသိမ့္သိမ့္သူရဲ့ ေလွာင္တဲ့အၾကည့္ကို မခံနိုင္လို႔။ ဆရာကလဲ ေအးေဆးသာဆိုတယ္ အေသေမာင္းတာ။ တေန႔တေန႔ က်က္ရတဲ့ စာလုံးဆို ၅၀-၁၀၀ ေလာက္ရွိတယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူတို႔ အိမ္ကို သြားရင္းနဲ႔ သိလာတာက အိမ္မွာ သူ႔အေဖရယ္၊ အေမရယ္၊ သဲသိမ့္သိမ့္သူရယ္ သုံးေယာက္ပဲ ရွိတယ္ဆိုတာပဲ။ သူ႔အေဖကိုေတာ့ သိပ္မေတြ႕ရဘူး။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ့ပုံပဲ။ သူ႔အေမကေတာ့ ေအးေဆးပါ။ ဆရာလာရင္ ေကာ္ဖီေတြ ဘာေတြေဖ်ာ္ၿပီး တိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကိုလဲ တိုက္တယ္။ တရက္မွာေပါ့။ ဆရာမလာခင္ သူ႔အေမ ထြက္သြားတယ္။ အေရးအႀကီး ကိစၥဘာရွိလို႔လဲ မသိပါဘူး။ ေရးႀကီးသုတ္ျပာနဲ႔။ က်ေနာ္နဲ႔ သဲသိမ့္သိမ့္သူ ႏွစ္ေယာက္ထဲ။ မိုးေတြကလဲ တအားရြာတယ္။
“ရဲေက်ာ္ နင္ မိုးရာသီကို ႀကိဳက္လား”
“ငါလား ႀကိဳက္တယ္ ငါက ေအးတာႀကိဳက္တယ္ နင္ေရာ”
“ငါလား မႀကိဳက္ဘူး”
“နင္ ေၾကာက္လို႔မွတ္လား မိုးခ်ိန္းတာ ေၾကာက္တယ္မွတ္လား”
“မဟုတ္ပါဘူး”
“ဟုတ္ပါတယ္ မဟုတ္တာလုပ္ထားတဲ့ သူေတြဆို မိုးႀကိဳးပစ္မွာ တအားေၾကာက္တယ္”
“ေအာင္မာ ငါက ဘာမဟုတ္တာလုပ္ထားလို႔လဲ”
“မေျပာတတ္ဘူးေလ ဒါေတာ့ နင္ပဲ သိမွာေပါ့”
“”ရဲေက်ာ္ေနာ္ မစနဲ႔”
“ေတြ႕လား ရွက္ရမ္းရမ္းေနတယ္ ဟုတ္ရင္ ဟုတ္တယ္ေပါ့”
“ရဲေက်ာ္ နင္ေတာ့လား”
သဲသိမ့္သိမ့္သူ က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကို လာရိုက္တယ္။ လက္သည္းနဲ႔ ဆိတ္တယ္။ အာကြာ။ ဖက္နမ္းပစ္လိုက္ရ။
အေတြးနဲ႔ လက္နဲ႔က တထပ္ထည္းပဲ။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ လက္ေလးကို ေဆာင့္ဆြဲၿပီး သဲသိမ့္သိမ့္သူကို ဖက္ပစ္လိုက္တယ္။
“ဟာ ရဲေက်ာ္”
ဘာမွ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖက္နမ္းပစ္လိုက္တယ္။
“အြန္”
႐ုန္းကန္ဖို႔ ဟန္ျပင္ေပမယ့္ မရပါဘူး။ ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ၿပီး နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ ႏႈတ္ခမ္းေတြက နဲနဲထူတယ္။ က်ေနာ္ ႀကိဳက္တယ္။ ကိုယ္လုံးေလးက ထင္ထားတာထက္ ပိုက်စ္တယ္။ အိစက္ညက္ေညာတဲ့ အထိအေတြ႕က က်ေနာ့္ရင္ေတြကို ဆူေစတယ္ဗ်ာ။ တရွိုက္မက္မက္နမ္းရင္း အနမ္းေတြက လည္တိုင္နားကို ေရြ႕သြားတယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ ရင္သားေတြ ေကာ့တက္လာတယ္။
“ရဲေက်ာ္ရယ္ အဟင့္”
သဲသိမ့္သိမ့္သူက ေသြးႂကြလြယ္တယ္။ လည္တိုင္ေပၚမွာ အနမ္းေတြ ေခၽြလိုက္ေတာ့ ၾကက္သီးေတြ ျဖန္းျဖန္းထလာတယ္။ က်ေနာ့္ကိုလဲ ျပန္ဖက္ထားတယ္။ လည္တိုင္ေပၚက အနမ္းေတြက ေအာက္နားကို ဆင္းလာၿပီး ရင္ႏွစ္မႊာၾကားထဲကို ဆင္းလာတယ္။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ ရင္ေတြခုန္ေနတာ သိသာလြန္းတယ္။ ႏူးညံ့တဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာၾကားကို ေခါင္းထိုးၿပီး နမ္းပစ္လို္ကေတာ့ သဲသိမ့္သိမ့္သူ က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ထားေတာ့တာပဲ။ မေနနိုင္ေတာ့ဘူးနဲ႔တူယ္။ က်ေနာ့္ေခါင္းကို အတင္းမၿပီး စိမ္းစိမ္းေလး စိုက္ၾကည့္တယ္။ အၾကည့္ေတြက ညႇို႔ေနသလိုပဲ။ ရီေဝေဝနဲ႔။
“ရဲေက်ာ္ရယ္ ဘယ္ေနရာေတြ နမ္းေနတာလဲ”
“တကိုယ္လုံးကိို နမ္းတာ”
“ရီးစားလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔”
“အခု ရီးစားျဖစ္သြားၿပီေလ”
“သြား ဘယ္သူက ခ်စ္တယ္ေျပာလို႔လဲ လူကို အတင္းနမ္းတယ္”
“ခ်စ္လို႔နမ္းတာကြာ မေက်နပ္ရင္ ျပန္နမ္းပစ္လိုက္”
“ဟင္းေနာ္ လူဆိုး”
“ဆိုးတယ္ ဆိုးတယ္”
“အို အေမ့”
ခါးေလးကို ေပြ႕ကာဖက္ၿပီိး ထပ္ခါထပ္ခါ နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ လည္တိုင္ေလးကို ပတ္ၿပီးနမ္းတယ္။ နားရြက္ေလးကိုလဲ နမ္းတာေပါ့။ သဲသိမ့္သိမ့္သူ တကိုယ္လုံး သိမ့္သိမ့္တုန္သြားတယ္။
“အီ ယားတယ္ မေနတတ္ဘူးဆို”
ေကာ့တက္လာတဲ့ ရင္သားေတြကို က်ေနာ့္လက္က အုပ္ကိုင္ပစ္္လိုက္တယ္။ နို႔ေတြက လက္တအုပ္စာ မကဘူး။ ႀကီးတယ္။ တင္းေနတာပဲ။ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ နယ္ပစ္လိုက္တာေပါ့။
“အာ ရဲေက်ာ္ေနာ္ မဆိုးနဲ႔ အဲဒီလို”
“တင္းေနတာပဲ”
“ဟာ မကိုင္နဲ႔ဆို”
“ကိုင္မွာပဲ ခ်စ္တယ္ေျပာမွ လႊတ္မယ္”
“ဆိုးတယ္ကြာ”
“ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာ”
“သူက ခ်စ္တယ္မေျပာနဲ႔ သဲက ခ်စ္တယ္ေျပာရမွာလား”
“ေျပာမွာလား မေျပာဘူးလား”
“ဟင့္ ခ်စ္တယ္ ကိုရယ္ လႊတ္ေနာ္”
“ခ်စ္တာေသခ်ာပါတယ္ေနာ္”
“ေသခ်ာပါတယ္ဆို”
“ေသခ်ာရင္ မလႊတ္ေတာ့ဘူးကြာ”
“အာ လူဆိုး ဟင့္”
အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ေလးေအာက္မွာ မို႔ေမာက္တက္ေနတဲ့ သဲရဲ့ ရင္သားေတြကို က်ေနာ္ အရမ္းအသဲယားတယ္ဗ်ာ။ သဲရဲ့ နို႔ေတြက ထြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ လည္တိုင္ေလးကို နမ္းလိုက္တိုင္း ရင္သားေတြက ေကာ့ေကာ့တက္လာတယ္။ နမ္းခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ရင္ႏွစ္မႊာၾကားထဲ ေခါင္းထိုးၿပီး နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ ေမႊးရနံ့ေလးက သင္းသင္းေလး။ ေပါင္ဒါနံ့ေခၚမလား။ အပ်ိဳနံ့ေခၚမလား။ သင္းသင္းေလး။ သိပ္စိတ္ႂကြေစတာပဲ။ အဝတ္ေပၚကေန သဲရဲ့ နို႔ကို ငုံၿပီး စို႔ပစ္လိုက္တယ္။ အဝတ္ေတြက ပါးေတာ့ နို႔သီးေခါင္းေလးကို ငုံမိသလိုပဲ။
“အာ ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း ကိုေနာ္”
သဲ ႐ုန္းတယ္။ က်ေနာ္ကလဲ မရမက ခဲထားတယ္။ လႊတ္စရာလားဗ်ာ။ ဒီေလာက္လွတဲ့ နို႔ေလးကို ဂါဝန္ေပၚကေန စို႔ေနရတာ။ မလႊတ္ပါဘူးဗ်ာ။ သဲ ပထမေတာ့ ႐ုန္းေတာ့ ေနာက္ေတာ့ ဖီးလ္တက္လာလို႔လား မသိပါဘူး။ မ႐ုန္းေတာ့ဘူး။ မ်က္လုံးေလး စင္းၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းကို ဖက္ထားတယ္။ ရင္သားေတြကိုလဲ တအားေကာ့ေပးတယ္။
“ဟင္း ဟင္း ကိုရယ္”
က်ေနာ္ သဲရဲ့ နားရြက္နားေလးကို ကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္။
“နို႔စို႔ခ်င္တယ္ကြာ ခၽြတ္ေပး”
“ဟင္း ကို တအားဆိုးတာပဲ”
“ဆိုးမွာေပါ့ သဲက သိပ္လွတာကိုး”
“ဟင္း”
မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး ဂါဝန္ေလးရဲ့ ေနာက္က ဇစ္ကို ေျဖခ်ေပးတယ္။ ဂါဝန္က နဲနဲေလၽွာက်သြားေတာ့ ရင္ႏွစ္မႊာက ေပၚလာတာေပါ့။ ေအာက္မွာ ဘရာစီယာ ပါးပါးေလး ခံထားေသးတယ္။ အဲဒါေလးကိုပါ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ရႈပ္ပါတယ္ေလ။
“အဲ အကုန္ခၽြတ္ပစ္တယ္ ကို ကို ကို”
ဘရာစီယာေလး ကၽြတ္သြားတာနဲ႔ ျမင္လိုက္ရတဲ့ နို႔ေလးက သိပ္လွတာပဲ။ အလုံးေတာ့ ထြားတယ္။ နို႔သီးေလးက ကပ္ကပ္ေလး။ အထဲကို ခ်ိဳင့္ေနတာ။ ပန္းႏုေရာင္ ထိပ္ဖ်ားေလးကို အသာေလး ငုံစို႔ပစ္လိုက္တယ္။
“ဟာာ ဟင့္ ကိုရာ အရမ္းဆိုးတယ္ ရွီးး”
သဲ တကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားၿပီး ၾကက္သီးဘုေလးေတြက အစီအရီ ေပၚလာေတာ့တာပဲ။ ျဖဴဝင္းတဲ့ အသားဆိုင္ေလးအေပၚမွာ ပန္းႏုေရာင္ နို႔သီးဖ်ားေလးက နမ္းမဝဘူးဗ်ာ။ ထိပ္ဖ်ားေလးက ဝင္ေနေတာ့ ပိုစို႔ပစ္လိုက္မိတယ္။
“ကၽြတ္ ကၽြတ္ ေျဖးေျဖး အို ဟင့္”
ေလးငါးဆယ္ခါေလာက္ လၽွာေလးနဲ႔ တို႔ၿပီး သြက္သြက္ေလး ယက္ပစ္လိုက္တယ္။ သဲ မေနနိုင္ပါဘူး။ ေကာ့ပ်ံလန္ၿပီး တဇတ္ဇတ္တုန္တက္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ကိုလဲ အတင္းဖက္ထားတာေပါ့။ ရင္ေတြကိုလဲ တအားေကာ့ပစ္လိုက္တယ္။ သဲ ၿပီးသြားတာ ျဖစ္မယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ၿပီး မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းသြားတာပဲ။ လက္ေတြက ဂါဝန္ေလးေအာက္ကို အသာေလး လၽွိုဝင္သြားတယ္။ ေပါင္သားျပည့္ျပည့္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲ ႏွိုက္လိုက္တာေပါ့။ စိုရႊဲေနတာပဲ။ အတြင္းခံေလးက စိုေနၿပီ။ အရည္ေတြ စိုေနတာေပါ့။ သဲ ၿပီးသြားတာ။
“ဟင့္ ကို အရမ္းဆိုးတယ္ကြာ”
“အရည္ေတြ စိုေနၿပီ”
“အာ ရွက္တယ္ မေျပာနဲ႔”
“ကို႔ကို ခ်စ္လား”
“အင္း ခ်စ္တယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္”
“သဲက အရမ္းလွတယ္ကြာ”
“လွလို႔လား”
“လွတာေပါ့ နို႔ေတြဆို တင္းေနတာပဲ နို႔သီးေလးကလဲ ေသးေသးေလး”
“အာ ရွက္တယ္ ၾကည့္နဲ႔”
“ၾကည့္မွာပဲ အကုန္ခၽြတ္လိုက္ကြာ”
“ရွက္တယ္ဆို”
“ခၽြတ္လိုက္ပါကြာ သဲ တကိုယ္လုံးကို ၾကည့္ခ်င္တယ္”
“ဟြန္း ကို အရင္ခၽြတ္”
“သဲ ၾကည့္ခ်င္လို႔လား”
“အင္း”
သဲ ရွက္သြားတယ္။ ရဲတက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက မ်က္လုံးေတြ အေရာင္လက္ေနတယ္။ က်ေနာ့္ေပါင္ၾကားက ဟာကို သဲ စိတ္ဝင္စားတယ္နဲ႔ တူတယ္။ က်ေနာ္ ပုဆိုးေရာ အက်ႌပါ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။
“ဟယ္ အႀကီးႀကီးပဲ”
“အင္း ကိုင္ၾကည့္ေလ”
သဲ မ်က္လုံးေတြ မခြာနိုင္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ဟာကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး လက္ကေလး လွမ္းလာတယ္။ ခပ္တင္းတင္းေလး ဆုပ္ၿပီး
“မာေတာင္ေနတာပဲေနာ္”
ၿပီးပါၿပီ ….
ျမဴးခိုးေဝ ေရးသည္…