ကွင်းထဲသို့ မအေးမြင့် မသွားချင်တာ အမှန်ပင်။ မိုးကုန်သွားပြီဆိုပေမယ့် တစ်ညလုံးကျထားသော ဆောင်းနှင်းတွေကြောင့် ကန်ဇင်းရိုးတွင် ချော်ချော်ချွတ်ချွတ် ဖြစ်နေသေးသည်။
သွားရမည့်အချိန်ကလည်း မနက်စောစောသွားဟု အရီးလေးက ခိုင်းထားသည်။ စီးနေကျ သားရေစိမ်းဖိနပ်ဆို ဝေးရော့…။ ဖိနပ်စီး၍ရသည့်ခရီးမဟုတ်..။ ဒါကိုဘဲ မအေးမြင့် စိတ်ညစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။
သွားရမည့်ခရီးကလည်း မအေးမြင့်တို့ ကျုံတာရွာမှ တစ်နာရီနီးပါးလျှောက်ရမည့် ကွင်းခေါင်ခေါင်မှ ကိုသာစိန်၏ လယ်တဲကို ဖြစ်သည်။
သီးထပ်စိုက်သဖြင့် ကိုသာစိန်တို့လင်မယားက တဲတွင်ပြောင်းနေသည်မှာ တစ်လခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ကွင်းထဲသွားတာ ဝေလီဝေလင်း ထ၍လာရသည်။ နေထွက်မှဆိုလျှင် နေပူဒဏ်ကို မခံနိုင်။
ဒီနေ့ စပါးဝယ်မည့်သူ လာမည်ဖြစ်သဖြင့် စပါးခြင်ရန် ကိုသာစိန်အား အရီးလေးက ခေါ်ခိုင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ တခြားလူတွေကို ခေါ်၍ခြင်ခိုင်းရင်လည်း ရတာပါပဲ..၊ ဒါပေမယ့် မအေးမြင့် အရီးလေးကို မပြောဝံ့ပါ..။ အရီးလေးတို့လို ရှေးဆန်သော လူကြီးတွေက တော်တော်များများကို ပုံသေမှတ်ထားတတ်ကြတာ မဟုတ်လား..။
မအေးမြင့် ဒီလယ်ကွင်းနှင့် လယ်အလုပ်ကို မလုပ်ချင်၍ အပင်ပန်းခံကာ စာကြိုးစား၍ ကျောင်းတက်ခဲ့သည်။ အခု ကျေးရွာကောင်စီ စာရေးဖြစ်နေရုံမျှမက စာပေးစာယူဖြင့် ဘွဲ့တစ်ခုလည်း ရခဲ့ပြီ။ အခု သူမအသက် ၂ရနှစ် ရှိပြီဖြစ်သည်။ အများကတော့ အပျိုကြီးဟု ခေါ်ဝေါ်သမုတ်ကြသည်။
ဒီလိုအပျိုကြီးဖြစ်ရတာကလည်း ရေမြေလိုက်သွားတာဖြစ်မည်။ မအေးမြင့် ၏ မိဘသားချင်းများက ကျုံကျိုက်ရွာတွင်ရှိသည်။ ဒီကျုံတာရွာမှာက မအေးမြင့်၏ ဖိုးအေဖွားအေများက သူမ၏အရီးလေး မအုံးနှင့် အတူနေခဲ့သည်။ အရီးလေးမအုံးက အပျိုကြီး ။ နောက်တော့ ဖိုးအေဖွားအေများ ဆုံးသွားပြီး အရီးလေးက တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေတော့ မအေးမြင့်ကို ခေါ်၍ အတူနေခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။
မအေးမြင့် အရီးလေးထံ ရောက်တော့ အသက် ၁၀ နှစ်သမီးသာ ရှိသေးသည်။ အရီးလေးက လယ် ၁၅ ဧကကျော်ကျော်ရှိသည်။ အခုနေသည့် ပျဉ်ထောင်အိမ်း ဆောက်ထားသည့်ခြံကြီးကပဲ နှစ်ဧကနီးနီး ရှိသည်။
ဒီလယ်ဒီခြံအပြင် စပါးပေး၊ ငါးပေး ပေးကာ အရီးလေးနှင့် မအေးမြင့်တို့ တူဝရီး ချောင်ချောင်လည်လည်ဖြင့် မအေးမြင့်ပင် ဘွဲ့တစ်ခု ရခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အခုတော့ အရီးလေး၏ အသက်က ခြောက်ဆယ်ကျော် ခုနှစ်ဆယ်အတွင်း ကပ်နေပြီ။ စိတ်ထင်တိုင်း မသွားနိုင်မလာနိုင်တော့သဖြင့် မအေးမြင့်ကို ခိုင်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
သွားစလျှောက်စ နည်းသဖြင့် မအေးမြင့်၏ ခြေဖဝါးတွေ နာလာသည်။ အရေးထဲ မအေးမြင့်က နီတွတ်ကို သတိရလိုက်သေးသည်။ နီတွတ်ဆိုတာက အသက် ၁၆နှစ် ၁ရနှစ်လောက် ကောင်လေး..။ ရွာတွင် ကျွဲကျောင်းနွားကျောင်း သူရင်းငှားလုပ်နေသူဖြစ်ပြီး ရပ်ဆွေရပ်မျိုးတွေလို နေသူဖြစ်သည်။
ခိုင်းစရာရှိလျှင် နီတွတ်ကို ခေါ်၍ခိုင်းနေကျဖြစ်သည်။ အခုနီတွတ်က သူ့ဦးလေးနှင့် အင်းထဲသို့ လိုက်သွားသည်။ မနက်မှ ပြန်လာမည်။ ဒါကြောင့် မအေးမြင့် အခု ကွင်းထဲသို့ ကိုယ်တိုင်လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
မအေးမြင့် ခေါင်းတွင် ပတ်၍ပေါင်းထားသော သဘက်ကို အတန်ငယ်မ၍ နဖူးမှစို့လာသော ချွေးကို လက်ဖဝါးဖြင့်သုတ်ရင်း ရပ်လိုက်သည်။ ရှေ့ကို မျှော်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုသာစိန်၏တဲကို ခပ်ပျပျလေးမြင်နေရပြီဖြစ်သည်။ အားတင်း၍ မအေးမြင့် ဆက်လျှောက်လာခဲ့လေသည်။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
သာစိန်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဟိုးခပ်ဝေးဝေးက လျှောက်လာနေသည်မှာ မအေးမြင့်ဖြစ်ကြောင်း ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ မြင်လိုက်သည်နှင့် ဒီလိုခန့်မှန်းသိရှိလိုက်ရခြင်းကလည်း မအေးမြင့်က တခြားသူတွေနဲ့ မတူ..။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ထူးထူးခြားခြား အချိုးကျလှပသည်။ တစ်ရွာလုံးက ယောက်ျားတွေ မအေးမြင့်ကိုတွေ့လျှင် လီးမတောင်သူ မရှိသလောက် ဖြစ်သည်။
တွေးရင်းကပင် သာစိန် စိတ်တွေထလာသည်။ သာစိန်ဆိုတာကလည်း အသက် ၄၀ အရွယ် သန်တုန်းမြန်တုန်း ဖြစ်ကာ မိန်းမကိစ္စလည်း ဝါသနာကထုံသေး၏။ အခုမယားကြီးဆုံး၍ နောက်တစ်ယောက်ယူထားသည်မှာ လပိုင်းမျှသာ ရှိ်သေးသည်။ သာစိန့်မိန်းမ ခင်ရွှေက မအေးမြင့်နှင့် အသက်ချင်း မတိမ်းမယိမ်း..။ ပြီးတော့ မအေးမြင့်၏ ဖွားအေဖက်က ညီအစ်မဝမ်းကွဲလည်း တော်သေး၏။
အချိန်က နေထွက်လာတာ နေကျွတ်ရုူံသာရှိသေးသည်။ သာစိန်က မအေးမြင့်မှန်း သိလိုက်ထဲက အရီးလေးခိုင်းလိုက်သဖြင့် သူ့ထံလာနေခြင်း ဖြစ်သည်ကို အတတ်သိပြီးဖြစ်သည်။
သာစိန်အတွေးတစ်မျိုးရကာ နွားစာစဉ်းနေရင်းမှ တဲထဲသို့ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ တဲထဲတွင်တော့ မိန်းမဖြစ်သူ ခင်ရွှေက ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေသေးသည်။ မနက်မိုးလင်းခါနီး လင်းဆွဲ ဆွဲထားသဖြင့် ခင်ရွှေတစ်ယောက် မောမောဖြင့် အိပ်ပျော်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
ခင်ရွှေ၏ ရင်ရှားထားသော ထဘီက ရင်ဘတ်ပေါ်ကနေ ပြေလျော့ကာ ဗိုက်ပေါ်သို့ရောက်နေသည်။ ယောက်ျားကြီးလက်သီးဆုပ်နီးနီးလောက်ရှိသော နို့ကြီးနှစ်လုံးက လုံးတစ်ပြောင်တင်း၍ ထွက်ပေါ်နေသည်။ သာစိန် စို့ပါကိုင်ပါများသဖြင့် နို့သီးကလေးတွေက နီညိုရောင် သန်းနေချေပြီ..။
သာစိန်က သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ဝတ်ထားသော စစ်အကျႌအဟောင်းကြီးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ခါးမှ ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ သာစိန် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည်။ သူ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ဖွားဖက်တော် လီးကြီးက အကြောတောင် မာကျောနေပြီ..။
သာစိန် တဲအပြင်သို့ ခေါင်းပြူ၍ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့တဲထံသို့ ဦးတည်၍လျှောက်လာနေသော မအေးမြင့်ကို လူလုံးကွဲကွဲပြားပြား မြင်နေရပြီ..။ ခဏကြာလျှင် တဲသို့ မအေးမြင့် ရောက်လာတော့မည်။
သာစိန် သူ့မိန်းမ ခင်ရွှေ့ဘေးသို့ ဒူးထောက်၍ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခင်ရွှေ၏ကိုယ်လုံးကို အသာဖက်၍ မလိုက်သည်။
အိပ်ပျော်နေသော ခင်ရွှေ နိုးသွားသည်။
“ ဟင်…….ကိုသာစိန် ..ဘာလုပ်အုံးမလို့တုံး….”
“ ဒီမှာလေဟာ.. ငါ မနေနိုင်တော့လို့ တစ်ခါလောက် လုပ်အုံးမလားလို့…”
ခင်ရွှေ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ပြေလျော့နေသော ထဘီကို ဆွဲချွတ်နေရင်းက တောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို ငေါက်ခနဲ ငေါက်ခနဲ ကော့၍ပြလို်က်သည်။
သာစိန်က ကာမအရသာ ခံစားခဲ့တာနှစ် ၂၀ ကျော်လောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။ မခင်ရွှေက ဒီအရသာကို ခံစားဖူးတာ လပိုင်းမျှသာ ရှိသေးသည်။ ပြီးတော့ အနီးကပ်တွေ့လိုက်ရသည့် လီးကြီးကလည်း ထိပ်ဖူးကြီး ပြောင်းတင်း၍ ငေါက်ငေါက်တောင် ထနေတော့ ခင်ရွှေတစ်ယောက် ….
“ ရှင်ကလဲ….”
ဆိုသော စကားလေးကိုသာ မပွင့်တပွင့်ပြောလျှက် သာစိန်၏ လီးကြီးကိုသာ ပြောင်လက်သော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် စိုက်ကြည့်လျှက် အသာငြိမ်နေလိုက်လေသည်။ ခဏအတွင်း မခင်ရွှေတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရလေသည်။
“ ခင်ရွှေ…. ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးဟာ…”
“ တော် ကလဲ….”
ဒါပဲပြောပြီး မခင်ရွှေ လူးလဲထကာ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အရှေ့ပိုင်းက ပြားပြားဝပ်ကာ အောက်ပိုင်းက ဒူးထောက်၍ ဖင်ကြီးကို ထောင်ထားသဖြင့် မော့တက်နေသော ဖင်ကြီး လုံးတစ်ကောက်ထွက်ကာ မက်မောစရာကြီး ဖြစ်နေသည်။
“ ဘာကြည့်နေတာလဲ…လုပ်မှာ လုပ်လေ…”
ဒီတော့မှ ခင်ရွှေ၏ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း မအေးမြင့်၏ ဖင်ကြီးဟု မြင်ယောင်ကာ စိုက်ကြည့်နေမိသော သာစိန်က သူမ၏ နောက်ဖက်သို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။
ခင်ရွှေလည်း စိတ်ထနေပြီ ထင်၏။ နောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးများက ပြောင်တင်းခုံးတက်၍နေသည်။ တစ်ပင်စနှစ်ပင်စ စောက်မွှေးမဲမဲလေးတွေကလည်း နောက်ဖက်သို့ တစွန်းတစ ထွက်နေလေသည်။
လီးခေါင်းကြီးကို တေ့၍ ခင်ရွှေ၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ လိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြွတ်….ဗြစ်……အင့်……..”
“ အ…..အ….တအားဘဲ……”
ခင်ရွှေတစ်ယောက် သာစိန့်လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်ပြီးကထဲက စိတ်တွေကြွနေပုံရသည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် အရည်တွေ စိုစိ၍နေပြီ။ သာစိန်က လီးကိုခပ်ဖြေးဖြေးသွင်းလိုက်တာဆိုပေမယ့် လီးဝင်ဖူးသည်မှာ လပိုင်းမျှသာရှိသေးသော မခင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်က ကျဉ်းကြပ်လွန်းလှပြီး သာစိန့်လီးကလည်း နဲနဲနောနောကြီး မဟုတ်တော့ မခင်ရွှေ အတော်လေး ခံလိုက်ရသည်။
လေအန်သံလေးနှင့် အတူ တအားပဲဟု မြည်တမ်းရင်း ဖင်နှစ်လုံးကို တောင့်ခံကာ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ခင်ရွှေ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဆိုသော စကားကို မပြော။
“ ဗြစ်…ဖွတ်…….ပြွတ်……..”
“ အ…အီး…….အင့်……….”
နုညက်စိုစွတ်လှသော စောက်ခေါင်းနွေးနွေးကြီး၏ အတွေ့က မာန်ဟုန်ပြင်း၍ အကြောကြီးတွေ ဖောင်းထနေသော လီးကြီးကို လွှမ်းခြုံရစ်သိုင်း ထိတွေ့လာတော့ သာစိန်လည်း မခင်ရွှေကို မညှာတော့ပါ။
ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လာပြီး တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခင်ရွှေ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဟ၍ ပါးစပ်ကလေးပွင့်ပွင့်သွားနေရလေသည်။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မအေးမြင့် သာစိန်တို့တဲနားရောက်တော့ လှမ်းခေါ်၍ အသံပြုမည်ဟု ကြံလိုက်သေးသည်။ ဒါပေမယ့် လာရသည့်ခရီးက မနီးလေတော့ မအေးမြင့် မောချင်နေသည်။ ပြီးတော့ တဲဆီမှလည်း လှုပ်ရှားသံတချို့က ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်။
သာစိန်၏တဲရှိရာ ကုန်းကာဘေးဖက်မှ လှည့်ပတ်ဝင်ရသည်။ တဲရှေ့ကိုပတ်၍လျှောက်လာသော မအေးမြင့်တဲဝအရောက်တွင် လှမ်းနေသော ခြေထောက်က ဗြုန်းခနဲ ရပ်၍သွားသည်။
“ ဟာ……..”
မအေးမြင့် ချက်ချင်းထိုင်ချလိုက်ပြီး တဲရှေ့ရှိ နွားစားကျင်းကြီးဘေးသို့ ပြေးကပ်လိုက်ရသည်။ မြင်ကွင်းက ရှင်းနေသည်။ လယ်တဲဆိုတာက အထဲတွင် အခန်းတွေဘာတွေ ကာထားတာမဟုတ်။ မအေးမြင့် ပထမဆုံး မျက်တောင်ခပ်ရန် မေ့သွားသည်။
ပြီးမှ မျက်တောင်ကို ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ရင်း ကြည့်သည်။ ကြည့်ရင်း မအေးမြင့်၏မျက်လုံးအစုံက တောက်ပ၍လာသည်။ လည်ချောင်းထဲက အလိုလို ခြောက်သွေ့၍လာသည်။
“ အင်း….ဟင်း….ကို သာစိန် ရယ်…အင်း…ကျွတ် ကျွတ်… ဖွတ်..ပလွတ်…အ…အ….ကျွတ်..ကျွတ်…အင်း..ဟင်း…….”
ထွက်ပေါ်လာသော မခင်ရွှေ၏ ညည်းသံသဲ့သဲ့က မအေးမြင့်၏ရင်ထဲ နင့်ခနဲနင့်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာသည်။
မခင်ရွှေ၏နောက်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်နေသော လီးကြီးက အရည်တွေစိုရွှဲနေပြီး ဒေါမာန်ထနေသည်မှာ မအေးမြင့်အတွက် ခြောက်ခြားစရာ ကောင်းနေသည်။ ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးဖြင့် မသံပေးရင်း နောက်ပြန်၍ကော့ဆောင့်ပေးနေသော မခင်ရွှေ၏ ဖင်ကြီးက မအေးမြင့်အဖို့ အားကျစရာ..။ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့၍ မချိမဆန့်လေး ဖြစ်ကာ ကောင်းချင်တိုင်း ကောင်းနေသော မခင်ရွှေ၏ မျက်နှာလေးက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေသော မအေးမြင့်၏ ဒူးနှစ်လုံးကို တဆတ်ဆတ်ရိုက်လာစေသည်။
တစိမ်းတွေ မဟုတ်၊ မခင်ရွှေက မအေးမြင့်နှင့်ဆိုလျှင် ညီအစ်မနှစ်ဝမ်းကွဲလောက် တော်စပ်သည်။ သည်လို သွေးသားတော်စပ်မှုက မအေးမြင့်၏ ခံစားချက်တို့ကို ပို၍ နက်ရှိုင်းစွာ ထန်စေသည်။
“ ဖွတ်…ပလွတ်…..အင်း…….ခင်ရွှေ..ငါ ထွက်တော့မယ်… ဖွတ်..ဗြစ်….အင်း…..”
“ အင်း….ကျ…ကျမ လဲ ထွက်တော့မယ်… နာနာလုပ်…လုပ်…….အမလေး….”
ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်မသော မအေးမြင့် တစ်ကိုယ်လုံး နတ်ပူးသလို တုန်လာသည်။ ခဏအတွင်းမှာပင် အမလေးချင်းဆက်ကာဆက်ကာ တရင်း ဖင်ကြီးရမ်းခါကာ ရှေ့သို့ ဟတ်ထိုးကျသွားသော မခင်ရွှေ၏ ခါးပေါ်သို့ တအားဖက်ရင်း မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့သွားသော ကိုသာစိန်မှာလည်း မှောက်ရက်သား ပါသွားတော့သည်။
မအေးမြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေသည်မှာ တော်တော်နှင့် ငြိမ်မသွား။ အသက်မှန်မှန်ရှူရင်း ခဏကြာ ငြိမ်နေပြီးမှ မအေးမြင့်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုသာစိန်နှင့် မခင်ရွှေတို့ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်နေချေပြီ..။
အားယူ၍ မအေးမြင့် အသာလေးထလိုက်သည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိနေသည်။
“ ဟော…အေးမြင့်ပါလား… လာလေဟာ….”
သူမ ဘာပြောရမှန်း မသိခင် တဲရှေ့သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သော ကိုသာစိန်က စ၍နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
“ ဟို…….အရီးလေးက ညနေကို စပါးခြင်စရာ ရှိလို့ ဦးလေးသာစိန်ကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့…”
“ အော်…..အေး…အေး…လာခဲ့မယ်…”
မအေးမြင့် ပြောလည်းပြော တဲရှေ့တွင် ခြေတွဲလောင်းချ၍ ဝင်ထိုင်သည်။
“ အေးမြင့်…. ဖိုးအေးမိန်းမ မွေးပြီလား….”
“ မမွေးသေးဘူး..အစ်မ…ဒီတစ်ရက်နှစ်ရက်တော့ မွေးလိမ့်မယ်လို့ အရီးလေး ပြောတာပဲ…”
ထဘီရင်ရှားဖြင့် မခင်ရွှေအမေးကို မအေးမြင့်က နောက်သို့လှည့်မကြည့်ဘဲ ဖြေသည်။ မအေးမြင့် အသံကို မနည်းထိန်း၍ ပြောနေရသည်။
“ ခင်ရွှေ….အရီးလေးအတွက်..ကန်စွန်းရွက် ဆင်းခူးဟာ..များများခူး…နင့်အမေအိမ်အတွက်ပါ ထည့်ပေးလိုက်ရအောင်…”
“ အင်း…ဟုတ်တယ်… လူကြုံမျှော်နေတာနဲ့ နင်ရောက်လာတာ အတော်ပဲ…”
တဲနှင့် ဝါးနှစ်ရိုက်လောက်အကွာတွင်ရှိသော ကန်စွန်းခင်းသို့ မခင်ရွှေ ထွက်သွားသည်။ ကိုသာစိန်က နောက်မှလိုက်သွားသည်။ တဲဘေးအရောက် ကိုသာစိန်က ရပ်၍ကျန်နေခဲ့ပြီး မခင်ရွှေ ကန်စွန်းခင်းထဲ ဆင်းတော့မှ သူက တဲရှေ့သို့ ပြန်၍ဝင်ခဲ့သည်။
ထိုအခိုက် သူမကိုယ်သူမ မလုံသော မအေးမြင့်က မတ်တတ်ရပ်၍ ထဘီလှည့်ဝတ်နေသည်။ ဝတ်လာသည့်ထဘီက အဝါခံ ပွင့်ရိုက်လေး..။ ထဘီတွင် အရည်တွေက စိုရွှဲ၍ ကွက်နေသည်က တစ်ထွာပတ်လည်မက..။
သာစိန်က မအေးမြင့်၏အနားသို့ လူချင်းတိုးထိမတတ် ကပ်ရပ်လိုက်ရင်း …
“ ဟ…အေးမြင့်…နင့်ထဘီမှာ ဘာတွေလဲ……”
“ အို….မသိပါဘူး….”
အသံက တုန်နေသည်။ ပြန်လည်းပြော ထဘီကိုလည်း ကမန်းကတန်း ဝတ်ကာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်သို့ ခြေတွဲလောင်းချ၍ ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုသာစိန်ကို မကြည့်ရဲ…၊ မျက်လွှာချထားသည်။
ကိုသာစိန်နှင့်က လက်တစ်ကမ်းပင် မကွာ..။ မအေးမြင့်အား ကိုသာစိန်က အနီးကပ်တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေ၏။ မအေးမြင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာနေသည်။ အတော်လှတာပဲ…ဟူသော အတွေးဖြင့် ကိုသာစိန်တစ်ယောက် စောစောကမှ သူ့မိန်းမကို လိုးပြီးထားသော လီးက ပြန်၍တောင်ထလာသည်။
“ နင်..စောစောက ငါနဲ့ နင့်အစ်မ ခင်ရွှေတို့ကို ကြည့်နေတာ မဟုတ်လား…”
မအေးမြင့် အသားတွေ ဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး အသက်ရှူကြပ်လာသလို ခံစားလာရသည်။ ကိုသာစိန်၏အမေးကို မအေးမြင့် ဘာမှပြန်မဖြေမိ..။ ဒီနေရာမှ ထ၍ထွက်သွားရင် ကောင်းမလားဟူသော အတွေးမဆုံးမှီမှာပင် ကိုသာစိန်၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ပခုံးနှစ်ဖက်ပေါ် ရောက်လာသည်။
“ ဟင်…….ရှင်…ရှင်…..အို………..”
ဒီစကားနှစ်လုံးပင် မဆုံးလိုက်..။ ကိုသာစိန်က မအေးမြင့်အားငုံ့၍ ပါးဖွေးဖွေးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းပစ်လိုက်သည်။ မအေးမြင့် ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေ ထ၍ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းသွားသည်။
ကိုသာစိန်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ရုတ်သိမ်း၍ မသွား..။ တိုး၍ဖက်ကာ မအေးမြင့်ကို နောက်သို့ဖိ၍ ချသည်။
“ လွှတ်….လွှတ်နော်…. အမခင်ရွှေကို အော်ခေါ်လိုက်မှာ…..”
“ အေးမြင့်…နင် ခံချင်လို့ အရေတွေ ဘဲထွက်နေပြီပဲ ဟာ….”
“ အို…မရ……မရဘူး…အခုလွှတ်……..”
မိန်းမကျမ်းကြေခဲ့သော ကိုသာစိန်က မအေးမြင့်၏ အသံ မာန်မရှိတော့ကြောင်း သိလိုက်သည်။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုလည်း လှုပ်သည်ဆိုရုံမျှသာ လှုပ်၍ရုန်းနေ၏။ ပြီးတော့ သူမ မောနေသည်။
“ ခဏလေးပဲဟာ… ဘယ်သူသိတာမှတ်လို့… လုပ်ပါဟာ…နော်…..”
“ အို…..ဟင့်အင်း….အို…..အိုး…..”
မအေးမြင့်၏ ကျောပြင်က ကြမ်းပြင်ကို ထိမိနေပြီ..။ သူမ၏ခြေနှစ်ချောင်းက တဲခါးပန်းတွင် တွဲလောင်း…။ ဘာနဲ့တူသလဲ ဆိုရင် မအေးမြင့်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲနေပြီး ကွပ်ပျစ်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချထားသည့် ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေသည်။
ကိုသာစိန်က ပြောရင်း ခပ်ကားကားဖြစ်နေသော သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားခွဆုံသို့ ငုံ့၍ မျက်နှာအပ်ကာ အိစက်ဖောင်းမို့နေသော အပျိုကြီး မအေးမြင့်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထဘီပေါ်မှပင် သူ့နှာခေါင်းကြီးဖြင့် ထိုး၍ ထိုး၍ ဖိနမ်းသည်။
မအေးမြင့် ကြုံးထရန် ကြိုးစားရင်း တံတောင်နှစ်ဖက်ထောက်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကိုသာစိန့်လက်တစ်ဖက်က မအေးမြင့်၏ ပခုံးတစ်ဖက်ကိုကိုင်၍ တွန်းဖိထောက်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်ချလိုက်သည်။ နဂိုက အကျႌမဝတ်ရသေးသော ကိုသာစိန် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည်။
“ ဟင်…..အင်း……”
ကိုသာစိန်၏ လီးဒစ်ပြဲကြီးက တငေါက်ငေါက် တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။ ဒါကြီးကိုပဲ မအေးမြင့် မှင်သက်မိ၍ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။
သူမ၏ ထဘီအား ကိုသာစိန်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှန်တင်ရန် ကြိုးစားခိုက် ခြေနှစ်ချောင်း လိမ်ထားသော မအေးမြင့်၏ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့မှ လီးကြီးကို စိုက်စိုက်ပါအောင်ကြည့်နေသော မအေးမြင့်က မျက်နှာကို ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် တစ်ဖက်သို့လွှဲပစ်လိုက်သည်။
“ ရှင်….ရှင်ပြောလို့ မရဘူးလား…ကျမ အော်လိုက်မှာနော်……”
“ အေးမြင့်ကလည်းဟာ…အခု ဘယ်သူမှမသိတဲ့ဥစ္စာကို…နင် လူသိအောင် လုပ်အုံးမလို့လား….”
ပြောလည်းပြော ကိုသာစိန်က ရုန်းရင်းကန်ရင်း ကွပ်ပျစ်စောင်းတွင် ကွေးလျက်လေးတင်နေသော မအေးမြင့်၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်မှ ထဘီနှင့်လွတ်နေသော ခြေသလုံးသား ဖွေးဖွေးကြီးကို သူ့လီးတန်ကြီးနှင့် ဘေးတိုက် ပွတ်ထိုးသပ်လိုက်သည်။
မအေးမြင့် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်၍ မျက်ရည်တွေ စီးကျလာသည်။ တစ်သက်လုံး ထိန်းသိမ်းလာသည့် သူမ၏ အပျိုစင်ဘဝ အဆုံးသတ်ရတော့မည်။ ဒီအသက်အရွယ်အထိ ရည်းစားပင် မထားဘူးခဲ့..။ တစ်ခုတော့ရှိသည်။ မြို့နယ်ကောင်စီရုံးသို့ စာရင်းပို့သည့်ကိစ္စ၊ လစာထုတ်သည့်ကိစ္စ ၊ ရုံးကိစ္စအဝဝဖြင့် ရောက်လျှင် မြို့နယ်ရုံးမှ စာရေးကြီး တစ်ယောက်က သူမကို လစ်လျှင်လစ်သလို ဖက်ဖက်နမ်းတတ်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်ချင်ရာ ကိုင်တတ်သည်။
အစတော့ ကျေးရွာကောင်စီ စာရေး မအေးမြင့် စိတ်ဆိုးသော်လညး် ဒီစာရေးကြီးက လူကြီးတွေအားလုံးကို ပိုင်သည်။ သူမကို ဟိုအဝေးကြီး ပင်လယ်ဝက ရွာတွေသို့ ပြောင်းပစ်လိုက်လျှင် အခက်..။ ပြီးတော့ လက်ဆောင်တွေလည်း ပေးတတ်သည်။ ဒါကြောင့် မအေးမြင့် ငြိမ်နေခဲ့ရသည်။
ကြာလာတော့ သာယာမိတာလည်း ပါတာပေါ့..။ ဒါပေမယ့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲက ပစ္စည်းကိုတော့ သူမထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့သည်။ ခုတော့……
သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးပေါ်က ထဘီက ခါးထိလန်တက်သွားပြီ..။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးလည်း အားအင်တွေက မရှိတော့ပေ။
“ ဟာ…..လှလိုက်တဲ့ဟာကြီး….”
“ အိုး….အ…အင့်…ဟင့် ဟင့်…..ဟင့်………………”
လက်သီးဆုပ်လောက် ခုံးထနေသော လက်တစ်ဝါးစာ မကသော စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးပါးပါးလေးတွေ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလျက် ထွက်ပေါ်လာသည်။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သော ကိုသာစိန်က ငုံ့၍ သူ့နှာခေါင်းကြီးဖြင့် နမ်းပစ်လိုက်ပြန်သည်။
သာစိန့်နှာခေါင်းထိပ်က မအေးမြင့် စောက်စေ့ကို မိမိရရ ပွတ်၍ထိမိသွားသည်။ သာစိန် အံ့သြသွားသည်။ နဲနဲနောနော စောက်စေ့မဟုတ်..။ ဇီးကင်းလောက်ပင် ရှိမည် ။ ပြူးထွက် တောင်တက်နေသည်။
မအေးမြင့်ကတော့ ခါးလေးကော့ကာ ဆတ်ခနဲတုန်သွားပြီး တဟင့်ဟင့်ဖြင့် ကြိတ်၍ငိုပါတော့သည်။ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲကား၍ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဝင်ရပ်လိုက်တော့ လီးထိပ်နှင့် စောက်ပတ်ကြီးက ချိန်စရာမလို တည့်တည့်မတ်မတ် အံကိုက်လျက် လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝသို့တေ့၍ အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ အင့်…..အ……အဟင့်…”
မအေးမြင့် တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ လီးထိပ်ကြီး တစ်ဝက်လောက်အဝင် လက်မထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့ကြီးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်း လီးကြီးကို ထပ်၍ဖိထိုးသွင်းသည်။
“ ဗြစ်…….အ………ကျွတ်….ကျွတ်…….”
စောက်ဖုတ်ကြီးက ခုံးခနဲ ကော့တက်လာပြီး စောက်ရည်လေးများ စီးခနဲ လီးထိပ်ကြီးဘေးမှ တိုး၍ထွက်ကျလာသည်။ မအေးမြင့် အငို ရပ်သွားပြီ..။ အသက်ရှူသံတွေ တဟင်းဟင်းဖြစ်ကာ ရောက်ယက်ထနေပြီး ဘေးတွင်ချထားသော လက်ဖဝါးလေးများက ဆုတ်ချည်ဖြန့်ချည် ဖြစ်နေသည်။
စောက်ရည်တွေက မြင်မကောင်းအောင် ထွက်လာသည်။ အချိန်သိပ်မရှိတော့ကြောင်း သာစိန် သတိရလိုက်သည်။ လီးကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်၍ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြစ်….ဗြစ်……ဒုတ်……….အား…အ…အု……….အီး……”
တစ်ခါတည်းနှင့် လီးကို တဆုံးသွင်းချပစ်လိုက်သည်။ ခါးလေးအတော်ကြီးကော့တက်ကာ သတိလက်လွတ် အော်တော့မည့် မအေးမြင့်၏ပါးစပ်ကို လက်ဝါးတစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းပိတ်လိုက်ရသည်။
လီးက အိဖောင်းနေသော မအေးမြင့်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ တဆုံးဝင်နေပြီဖြစ်သည်။ မအေးမြင့်၏ ဖင်ကြီးတွေက ဘယ်စောင်းညာလှိမ့်ဖြင့် ကော့ကော့တက်နေသည်။
လီးမဝင်ဖူးသေးသည့် စောက်ဖုတ်မို့ လီးကို လက်ဖြင့်ဖမ်းဆုတ်ထားသလို ကြပ်ညှပ်တင်းပြည့်၍နေသည်။
စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်နေသော လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်းထိုးထည့်ထားသလို ခိုးလိုုးခုလုကြီးဖြစ်လျက် မအေးမြင့်မှာလည်း လည်ချောင်းထဲသို့ပင် ပျို့တက်ချင်နေသည်။
ပြီးတော့ သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲက တစ်စုံတစ်ခုသော ခံစားချက်တစ်ခုကို ပြင်းပြစွာ လိုလား၍ နေသည်။ ထို့ကြောင့် အားမလိုအားမရနှင့် သူမ၏စအိုကို ရှုံ့ရှုံ့သွင်းလိုက်မိလေတိုင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ အသားမျှင်များက လီးကြီးကို အထဲသို့ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ သွင်းသလိုဖြစ်နေသည်။
ရှက်ရမှန်း မအေးမြင့် သတိမရတော့..။ တအင်းအင်းဖြင့် မျက်လုံးစုံမှိတ် ညည်းတွားရင်း စအိုလေးကို ရှုံ့ရှုံ့သွင်းကာ စောက်ဖုတ်ကို ကော့၍ ကော့၍ မော့တင်ပေးနေမိတော့သည်။
မိန်းမဆို ဘာမထီတဲ့ သာစိန်တစ်ယောက် သူ့တူမလောက်သာရှိသော မအေးမြင့်နဲ့ကျမှ မေးကြောကြီးတွေ ထောင်လာပြီး ဒူးတုန်လာသည်။ ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောနဲ့တော့..။ လင်းဆွဲလည်း မဆွဲထားဘူး၊ စောစောကလည်း မခင်ရွှေကို လိုးမထားခဲ့ဘူးဆိုလျှင် သာစိန် လီးသွင်းရုံနှင့် လူပျိုလေးတစ်ယောက်လို ပြီးသွားလောက်နေပြီ..။
လီးတဆုံးသွင်းထားပြီး မအေးမြင့်၏ အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်ပြီး သိပ်ပြီးနာကျင်နေပုံမရသဖြင့် ဆက်လိုးရန် စဉ်းစားလိုက်သည်။
မအေးမြင့်က အသက် ၃၀ နားနီးနေပြီဆိုတော့ ခံနိုင်ရေတော့ တော်တော်လေး ရှိနေပါပြီ..။
စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ အသားလေးတွေက လီးကို အပြင်သို့ အထုတ်မခံချင်။ အတင်းဆွဲညှစ်ထားကြသည်။ ထို့အတူ မအေးမြင့်၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကိုသာစိန်၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို လှမ်း၍ ဖမ်းဆုတ်ထားသည်။
ဖြေးဖြေးချင်းလီးကို ဆွဲအထုတ် မေးဖျားလေး မော့တက်လာသော မအေးမြင့်၏ ပါးစပ်လေးမှာ တဖြေးဖြေးချင်း ဟ၍ ဟ၍လာသည်။
“ ဖွတ်…ပလွတ်…ဗြစ်…..ဒုတ်……ပလွတ်….ဒုတ်….ဗြစ်…ဗြစ်…….ဒုတ်…….”
“အ…အင်း…..အ…အကို…အား…..အား…..အီး….အိုး…….ရှီး….အင့်..”
သာစိန် လေးငါးချက်မျှပင် ဆောင့်လိုက်ရသေးသည်။ မအေးမြင့်၏ ဖင်ကြီးကော့တက်လာကာ သူမ၏ခေါင်းလေး သွက်သွက်ခါသွားအောင် ဘယ်ညာရမ်းခါသွားသည်။
စီးခနဲ စီးခနဲ လီးနှင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြားမှ ထွက်လာသည့် အရည်တွေမှာလည်း တပုံတပင်ကြီး ဖြစ်သည်။ ကောင်းမလေး ပြီးသွားသည်..။ သူလည်း ပြီးချင်နေပြီ..။ သာစိန် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးသည်။ မအေးမြင့် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်၍ မာန်တင်းခံသည်။ ခဏအတွင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ ညှစ်ဆွဲအားကြောင့် ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာကာ လီးကြီး ဆိမ့်တက်လာသည်။
ပွဲသိမ်းဆောင့်ချက်များကို ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။
“ ကိုသာစိန်……ကိုသာစိန်….”
မခင်ရွှေ၏ အသံ…၊ ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်နေသော လီးကြီး ကြောက်အားလန့်အားဖြင့် ဗြုံးခနဲ သာစိန် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“ ပလွတ်….ပြွတ်…”
“ အ…..အ………အီး…..”
အပြင်ရောက်မှ ပြီးသွားသည်။ သာစိန်က သူ့လီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်လိုက်သည်။ လီးထိပ်က သုတ်ရည်တစ်စက်က ပြွတ်ခနဲ ထွက်ကာ မအေးမြင့် ဆီးစပ်သို့ ကျသည်။
“ ဟင်…..အို…..”
မအေးမြင့် ကြုံးထ၍ ကွပ်ပျစ်အောက် မြေကြီးပေါ်မှနေ၍ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် မတ်တတ်ရပ်ထားသော ကိုသာစိန်၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်ကာ သူမ၏ခေါင်းက သာစိန်၏ရင်ဘတ်သို့တိုက်ကာ လီးကြီးကို ကြည့်သည်။ သာစိန်၏ လက်တစ်ဖက်က မအေးမြင့်၏ကျောကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ တစ်စက္ကန့်အတိုင်းအတာအတွင်းသာ ရုတ်ချည်း ဖက်တွယ်လိုက်မိကြခြင်း ဖြစ်သည်။
“ အ….အ……..အီး…..”
သာစိန်၏ ခါးကြီး ကော့ခနဲ ကော့ခနဲဖြစ်ကာ လက်ဖြင့်ဆုတ်ထားသော လီးကြီးက သုတ်ရည်တို့ ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ ပန်းထွက်လာကြတော့သည်။
“ ကိုသာစိန်…ကိုသာစိန်…..လာပါအုံး…ဒီမှာ ကနဂုတ်ကြီးလား မသိဘူး…တော့…”
မခင်ရွှေ၏ အသံအဆုံး မအေးမြင့်၏ပါးကို ရွှတ်ခနဲနေအောင် နမ်းပြီး ခြေဖျားတွင် ကွင်းလုံးကျွတ်ကျနေသော ပုဆိုးကို ကောက်စွတ်၍ တဲဝတွင်ထောင်ထားသော ဆောင်ဓါးကို ယူ၍ ကိုသာစိန် မခင်ရွှေရှိရာ ကန်စွန်းခင်းသို့ ပြေးထွက်သွားပါတော့သည်။
( ကနဂုတ်ဆိုသည်မှာ မြွေလိုသတ္တဝါမျိုး ၊ ခေါင်းကြီးကြီးဖြစ်ပြီး မြွေလောက် အဆိပ်မပြင်းသော်လည်း အဆင်မသင့်လျှင် သေတတ်သည်။ ပြီးတော့ သတ်၍စားမည်ဆိုပါက ငါးရှဉ့်ဟင်းထက်ပို၍ လေးလေးပင်ပင် စားကောင်းလှပါသည်။ )
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မအေးမြင့် ပြန်ပြီး စဉ်စားမိလိုက်တိုင်း ကြက်သီးလေးတွေ ထရင်း ထိုနေရာလေးမှ ထွေးထွေးနွေးနွေးလေးဖြစ်ကာ တစ်မျိုးလေး ခံစားရသည်။ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ထဘီပေါ်မှပင် ယောင်ယမ်း၍ စမ်းလိုက်မိသည်။ သူမ၏ ဆီးစပ်နေရာလေး..။ တစ်နေ့က ကိုသာစိန်၏ သုတ်ရည်စက်လေး ထိမှန် ကျရောက်ခဲ့သည့် နေရာလေး..။
ပြင်ပအရေပြားပေါ် နေရာမှာပင် ဤမျှလောက်ထိတွေ့ခံစားနေရလျှင် စောက်ခေါင်းအဆုံး သားအိမ်ထဲသာ ထိမှန်ခဲ့လျှင် ဟူသော စိတ်ကူးဖြင့် မအေးမြင့် စဉ်းစားတွေးတောမိရင်း ခံစားချင်နေမိသည်။
စဉ်းစားရင်း မအေးမြင့်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ စိမ့်ခနဲ ခံစားမှုတစ်ခု ဝင်ရောက်လာသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများ စစ်ခနဲ တင်းခနဲဖြစ်သလို ခံစားလိုက်ရမိသည်။
သူမ၏စိတ်အစဉ်တွင် သူမအား မက်မက်ရရ လိုးနေသော ကိုသာစိန်၏ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ဟန်ပန်..။ ပြီးတော့ အရည်တွေစိုရွှဲနေသော လီးချောင်းကြီး..။ ထိုလီးကြီး ဆတ်ခနဲ ငေါက်ခနဲဖြစ်ကာ တပြွတ်ပြွတ် ထွက်လာသော ဖြူဖွေးသည့်သုတ်ရည်စက်များ…။ တစ်ခုချင်း ရုပ်ရှင်အနှေးပြကွက်ကြည့်နေရသလို ပြန်၍မြင်ယောင်လာသည်။
မအေးမြင့်၏ နားရွက်ဖျားလေးများ ပူပူထူထူလေး ဖြစ်၍လာသည်။ အမြင်လေးများကို ပြန်တွေးမိရင်း အဲဒီတုန်းက ခံစားခဲ့ရသည့် ခံစားချက်ကလည်း ရောင်ပြန်ဟပ်လာသည်။
ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသော မအေးမြင့် နေရာပြင်၍ထိုင်လိုက်ရင်း ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ရာမှ ပေါင်ပေါ်သို့တင်ထားသော မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ကို ဖွင့်လိုက်ကာ ရှေ့နားမှ ဖယောင်းတိုင်တင်ထားသော နို့ဆီခွက်ကို အနားသို့ ဆွဲလိုက်သည်။
ဒီမှာတင် မအေးမြင့်အကြည့်က ရှေ့နားတွင် ရှိသော ထောင်ထားသည့် ဇာခြင်ထောင်အတွင်းသို့ ရောက်၍သွားသည်။ ဇာခြင်ထောင်ပါးပါးလေးအတွင်းတွင်တော့ နီတွတ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးက ပက်လက်လေး အိပ်မောကျနေသည်။ မအေးမြင့် နီတွတ်၏မျက်နှာလေးကို စိုက်၍ကြည့်နေမိသည်။ အသက်က ၁၆ ၊ ၁၇ နှစ်လောက် ရှိပြီ..။ မျက်နှာလေးက နုနယ်၍ ငယ်စဉ်ကထဲက အလုပ်ကြမ်း လုပ်လာရသည်မို့ ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ တောင့်တင်းသန်မာလှသည်။
လူမမယ်ကလေးထဲက နီတွတ်ကို အရီးလေးနှင့် မအေးမြင့်က ခိုင်းစရာရှိခိုင်း..၊ ကျွေးစရာရှိ ကျွေး ၊ ပေးစရာရှိ ပေးဖြင့် သူတို့လက်ပေါ်တွင် ကြီးပြင်းခဲ့ရသော နီတွတ် ဖြစ်သည်။
ကနေ့ည ဖိုးအေးမိန်းမ မျက်နှာမြင်မည်ဖြစ်၍ အရီးလေးက ညသွားအိပ်ရသဖြင့် နီတွတ်ကို မအေးမြင့်နှင့် အဖော် လာအိပ်စေခြင်း ဖြစ်သည်။ အရင်ကလည်း အရီးလေး ညအိပ်ညနေသွားလျှင် နီတွတ်က မအေးမြင့်နှင့် အဖော်လာလုပ်နေကျဖြစ်သည်။
နီတွတ်ရောက်လာကထဲက အရက်နံ့ ရနေသည်။ ဒါက ရပ်ရွာဓလေ့စရိုက်အရ မဆန်းတော့..။ မိန်းမသားချည်းနေသော အိမ်ဖြစ်၍ နီတွတ်ကို အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်သာ အိပ်ရာပြင်ပေးခဲ့သည်။
၁၀ နာရီကျော်မှ အိပ်တတ်သော မအေးမြင့်က ၉ နာရီခန့်သာရှိသေး၍ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်း နီတွတ်၏အိပ်ရာအနီး၌ပင် ထိုင်၍ မဂ္ဂဇင်းဖတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ အကျႌချွတ်ဖြင့် အိပ်ပျော်နေသော နီတွတ်၏ကိုယ်လုံးက ထွားကြိုင်းသန်မာလှသည်ကို အတိုင်းသားတွေ့နေရသည်။
မအေးမြင့် သူမ၏မျက်လုံးကို မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ဆီသို့ ပြန်ပို့လိုက်ရင်း စိတ်က ကိုသာစိန်၏ကိုယ်လုံးနှင့် နီတွတ်၏ကိုယ်လုံးတို့ကို ယှဉ်၍ စဉ်းစားကြည့်နေမိသည်။
နုပျိုခြင်းသာလွန်သူ နီတွတ်၏ခန္ဓာကိုယ်က ပို၍စွဲမက်ချင်စဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ နီတွတ်ထံမှ လွန့်လူးသံကြားလိုက်ရသည်။ မအေးမြင့်၏အကြည့်က နီတွတ်ထံရောက်၍ သွားပြန်သည်။ မအေးမြင့်သည် နီတွတ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို မက်မောမိသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
ဒီလိုတွေးမိပြန်တော့ ရင်ထဲမှာ ခံစားဖူးသော လှိုင်းငယ်လေးများ လှုပ်ခတ်လာရတော့သည်။ လက်ထဲမှ မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ကို ဘေးသို့ချလိုက်ပြီး နီတွတ်ကို စူးစိုက်စွာ ကြည့်မိသည်။ မိမိရှိရာဖက်သို့ လှည့်ကာ စောင်းအိပ်နေသော နီတွတ်က အိပ်မောကျနေဆဲပင်..။
ပြေလျော့နေသော သူ့ပုဆိုးက ဝမ်းဗိုက်ကို ဖုံးမထားနို်င်…၊ ဆီးစပ်ပင် လက်နှစ်လုံးလောက် ပေါ်နေသည်။ မအေးမြင့် ပုဆိုးနဲ့လွတ်နေသော နီတွတ်၏ဆီးစပ်ကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ ပြေလျော့နေသော ပုဆိုးကို အားမရချင်သလို ဖြစ်မိသည်။
သူမဘာသာ သတိမထားလိုက်နို်င်ခင်မှာပင် မအေးမြင့် ခြင်ထောင်ဘေးသို့ တိုး၍ထိုင်လိုက်မိရာက တုန်ယင်နေသော လက်ဖြင့် ခြင်ထောင်စကို မ၍ဝင်လိုက်သည်။
ပြေလျော့နေသော နီတွတ်၏ပုဆိုးကို အသာအယာဖြည်၍ အောက်ဖက်သို့ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆွဲယူလျှောချကြည့်မိသည်။
တထိတ်ထိတ်ခုန်နေသော ရင်ကို တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားရင်း တံတွေးတစ်ချက်ကြိတ်၍ မြိုချလိုက်မိသည်။ ထိုအခိုက် လှုပ်သွားသော နီတွတ်ကြောင့် ရင်ထဲ ဒိတ်ခနဲဖြစ်သွားရပြီး စောင်းအိပ်နေရာမှ ပက်လက်လှန်လိုက်သော နီတွတ်ကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့် ကြည့်မိသည်။
လျှောကျနေသော ပုဆိုးအောက်မှ နီတွတ်၏ လီးက တစ်ဝက်ခန့် ပေါ်လာသည်။ မအေးမြင့်သည် မြင်ကွင်းကို အားမရစွာ ကြည့်ရင်း ပုဆိုးကို ဖြေးဖြေးအောက်သို့ ဆက်၍ဆွဲလျှောချသည်။ ဘွားခနဲပေါ်လာသော ပစ္စည်းကြီးက အရွယ်နှင့်မမျှအောင် တုတ်၍ရှည်နေကာ ပျော့ခွေခွေကြီးဖြစ်နေသည်။
ဒစ်ဖျားနီနီပေါ်တွင် အရေခွံက တစ်ဝက်ခန့်ဖုံးနေသည်။ ထို့ပြင် လုံးလုံးတစ်တစ် ဂွေးဥနှစ်လုံးက အမွှေးနက်လေးတွေ ကျိုးတိုးကျဲတဲပေါက်ကာစသာ ရှိသေးသည်။ မအေးမြင့် အသိတရားများ လွင့်ပျယ်ပျောက်ကုန်ပြီ..။ ဘာကိုမှ မသိတော့..။ နီတွတ်၏လီးကြီးကို လက်ဖြင့်အသာအယာ ဆုပ်ကြည့်မိသည်။
ခပ်ပျော့ပျော့လီးက နင့်နင့်နဲနဲလေး လက်ဆုပ်ထဲပါလာသည်။ ပြီး ဖုံးနေသော အရေပြားကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ဆွဲချလိုက်သည်။ နီနီရဲရဲထိပ်ဖူးက ဒစ်ကားကားဖြင့် ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားလျက်က နည်းနည်း မာလာသလို ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။ အခုမှတော့ မထူးတော့ပြီ..။
နီတွတ်၏ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးကျွတ်အောင် ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ နီတွတ် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည်။ မအေးမြင့် စိုက်ကြည့်နေပြီးမှ သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အကျႌကို ချွတ်၍ခြင်ထောင်အပြင်သို့ လက်လှမ်းပြီး ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ထမီကို ဖြည်ကာ ရင်ဘတ်ထိဆွဲတင်လိုက်ပြီး နီတွတ်၏ဘေးတွင် အသာကပ်၍လှဲအိပ်ချလိုက်သည်။
နီတွတ်၏လီးကို ဆုတ်ချည်နယ်ချည်ပြုကာ အရည်ပြားကို ထက်အောက်ရွေ့လျားပေးနေမိသည်။ လီးကြီးက လက်ထဲတွင်ပူနွေးနေပြီး ဆတ်ခနဲ ထောင်ထလာသော အတွေ့ကို ကြည်နူးခံစားမိသည်။ ရုတ်ချည်း မာကျောလာသော လီးကြီးကို အားမလိုအားမရဖြင့် အားစိုက်၍ဖြစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။
နီတွတ် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ကိုပြုံး၍ကြည့်နေသော မအေးမြင့်က သူမ၏ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ထမီကို အောက်သို့ ဆွဲချပြလိုက်သည်။ လက်ဖက်ရည်ပန်းကန်လုံးအရွယ် နို့လေးနှစ်လုံးက ဝင်းမွတ်စွာ လှုပ်ခနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။
နီတွတ်ကလည်း ခေသူမဟုတ်ပါ..။ ရွာတွင် မိုးရာသီဆို ပုဇွန်ထောင်..၊ နွေဆို အင်းထဲတွင် အနေများ၍ လူကြီးများ မြှောက်ပင့်ပေးသဖြင့် အတွေ့အကြုံ တစ်ကြိမ်မက ရှိခဲ့ဖူးပြီးသားပါ..။
နီတွတ် မအေးမြင့်ဖက်သို့ စောင်းကာ မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။ သူ့ကို ပြုံး၍ကြည့်နေသော မအေးမြင့် မျက်လွှာချ၍အသွား ပါးတစ်ဖက်ကို ဖိ၍နမ်းလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပင် သူမျက်နှာက မအေးမြင့်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။
တခဏအတွင်း မအေးမြင့်မှာ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာတင်းတင်းစေ့၍ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာရသည်။ နီတွတ် နို့စို့ အတော်သန်တာဘဲ ဟု တွေးမိသည်။ နီတွတ်က မအေးမြင့်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ထဘီကို အောက်ဖက်သို့ ဆွဲ၍အချွတ် ဒူးဆစ်လောက်အရောက်သွားတွင် မအေးမြင့်က ခြေနှစ်ချောင်းကို ပွတ်၍သူမ၏ထဘီကို ကန်ထုတ်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ နီတွတ်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ ရောက်အသွား ပေါင်နှစ်လုံးကို ဟပေးလိုက်သည်။
စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လက်ခလယ်နှင့် ပွတ်တိုက်ပြီး အပေါက်ဝလေးသို့ အသာဖိ၍ ထိုးလိုက်ရာ မအေးမြင့်သည ်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေသော ရင်ဖြင့် တိုးညှင်းစွာ ညည်းလိုက်မိသည်။
“ အိုး…..မောင်လေး…..ရယ်……”
ခဏအတွင်း နီတွတ်သည် မအေးမြင့်၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ရောက်ရှိသွားသည်။ ပက်လက်အနေအထားဖြင့် ခပ်ကားကားဖြစ်နေသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ဝင်၍ နေရာယူလိုက်ပြီး အမွှေးများဖြင့် မို့မောက်နေသော မအေးမြင့်၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို ဖြဲကာ အရည်များ ရွှဲနစ်နေပြီဖြစ်သော စောက်ခေါင်းအဝသို့ လီးထိပ်တေ့ကာ တစ်ရစ်ချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြစ်…..အင့်…..ဗြစ်…ပြွတ်….အိုး…….အိုး..အား…ပြွတ်…ဒုတ်…..အား…….အင်း…”
မအေးမြင့်သည် ဖင်ကြီးကို ကော့တင်ပေးရင်း နီတွတ်ကို ဆွဲ၍ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ အဆုံးထိဝင်သွားသော လီးကြီးကို ပြန်နှုတ်လိုက် လိုးသွင်းလိုက်ဖြင့် လက်တစ်ဖက်ကလည်း မအေးမြင့်၏ နို့တစ်ဖက်ကို ဆွဲချေပေးနေသည်။
“ နီတွတ်…မောင်လေးရယ်… အင်း.ဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ…ကွယ်…အင်း….”
မပီမသ စကားလုံးတို့ဖြင့် မပွင့်တပွင့်လေး ညည်းသည်။ နီတွတ်ကလည်း မအေးမြင့်၏ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲပြီး အားဖြင့် ဆောင့်၍ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးသည်။ မအေးမြင့်ကလည်း သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့၍ကော့၍ ပေးကာ နီတွတ်၏ကျောပြင်ကြီးကို မလွတ်တမ်း ဖက်ထားမိသည်။
“ ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်…..ဒုတ်…ဗြစ်….ဖွတ်……..”
“ အား….ကောင်း………ကောင်းလိုက် တာ…ကွာ… အိုး…….အ..အမေ့…..”
ညည်းသံအဆုံး သံရှည်ဖြင့် ညည်းလိုက်ရင်း မအေးမြင့် မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့သွားရာမှ တစ်ကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားသည်။
ပြီးချင်နေသော နီတွတ်၏ ဆောင့်ချက်များက ပို၍ ပြင်းထန်လာသည်။ ကော့တက်သွားသော မအေးမြင့် ငြိမ်ကျသွားခိုက်..အင်း ခနဲ အသံတစ်ချက်ပြုကာ နီတွတ်က လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးပင် အတင်းဖိကပ်စိုက်ထည့်ပြီး သုတ်ရည်များကို ပန်းထည့်လိုက်သည်။
ပြစ်ခဲနေသော သုတ်ရည်ပူပူတို့က မအေးမြင့်၏ သားအိမ်နုနုအတွင်းသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ပန်းဝင်သွားတော့သည်။
“ အိုး….အ…အ…မောင်….မောင်………အ…ဟ…အဟင့်…….အ.”
မအေးမြင့်တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားပြီး မျက်ဖြူလေးများပင် လန်၍လန်၍ သွားရလေတော့သည်…။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ပြီးပါပြီ..။
ZG
င္းထဲသို႔ မေအးျမင့္ မသြားခ်င္တာ အမွန္ပင္။ မိုးကုန္သြားၿပီဆိုေပမယ့္ တစ္ညလုံးက်ထားေသာ ေဆာင္းႏွင္းေတြေၾကာင့္ ကန္ဇင္းရိုးတြင္ ေခ်ာ္ေခ်ာ္ခၽြတ္ခၽြတ္ ျဖစ္ေနေသးသည္။
သြားရမည့္အခ်ိန္ကလည္း မနက္ေစာေစာသြားဟု အရီးေလးက ခိုင္းထားသည္။ စီးေနက် သားေရစိမ္းဖိနပ္ဆို ေဝးေရာ့…။ ဖိနပ္စီး၍ရသည့္ခရီးမဟုတ္..။ ဒါကိုဘဲ မေအးျမင့္ စိတ္ညစ္ရျခင္းျဖစ္သည္။
သြားရမည့္ခရီးကလည္း မေအးျမင့္တို႔ က်ဳံတာရြာမွ တစ္နာရီနီးပါးေလၽွာက္ရမည့္ ကြင္းေခါင္ေခါင္မွ ကိုသာစိန္၏ လယ္တဲကို ျဖစ္သည္။
သီးထပ္စိုက္သျဖင့္ ကိုသာစိန္တို႔လင္မယားက တဲတြင္ေျပာင္းေနသည္မွာ တစ္လခန႔္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ ကြင္းထဲသြားတာ ေဝလီေဝလင္း ထ၍လာရသည္။ ေနထြက္မွဆိုလၽွင္ ေနပူဒဏ္ကို မခံနိုင္။
ဒီေန႔ စပါးဝယ္မည့္သူ လာမည္ျဖစ္သျဖင့္ စပါးျခင္ရန္ ကိုသာစိန္အား အရီးေလးက ေခၚခိုင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ တျခားလူေတြကို ေခၚ၍ျခင္ခိုင္းရင္လည္း ရတာပါပဲ..၊ ဒါေပမယ့္ မေအးျမင့္ အရီးေလးကို မေျပာဝံ့ပါ..။ အရီးေလးတို႔လို ေရွးဆန္ေသာ လူႀကီးေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပုံေသမွတ္ထားတတ္ၾကတာ မဟုတ္လား..။
မေအးျမင့္ ဒီလယ္ကြင္းႏွင့္ လယ္အလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္၍ အပင္ပန္းခံကာ စာႀကိဳးစား၍ ေက်ာင္းတက္ခဲ့သည္။ အခု ေက်းရြာေကာင္စီ စာေရးျဖစ္ေန႐ုံမၽွမက စာေပးစာယူျဖင့္ ဘြဲ႕တစ္ခုလည္း ရခဲ့ၿပီ။ အခု သူမအသက္ ၂ရႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္သည္။ အမ်ားကေတာ့ အပ်ိဳႀကီးဟု ေခၚေဝၚသမုတ္ၾကသည္။
ဒီလိုအပ်ိဳႀကီးျဖစ္ရတာကလည္း ေရေျမလိုက္သြားတာျဖစ္မည္။ မေအးျမင့္ ၏ မိဘသားခ်င္းမ်ားက က်ဳံက်ိဳက္ရြာတြင္ရွိသည္။ ဒီက်ဳံတာရြာမွာက မေအးျမင့္၏ ဖိုးေအဖြားေအမ်ားက သူမ၏အရီးေလး မအုံးႏွင့္ အတူေနခဲ့သည္။ အရီးေလးမအုံးက အပ်ိဳႀကီး ။ ေနာက္ေတာ့ ဖိုးေအဖြားေအမ်ား ဆုံးသြားၿပီး အရီးေလးက တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနေတာ့ မေအးျမင့္ကို ေခၚ၍ အတူေနခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
မေအးျမင့္ အရီးေလးထံ ေရာက္ေတာ့ အသက္ ၁၀ ႏွစ္သမီးသာ ရွိေသးသည္။ အရီးေလးက လယ္ ၁၅ ဧကေက်ာ္ေက်ာ္ရွိသည္။ အခုေနသည့္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္း ေဆာက္ထားသည့္ၿခံႀကီးကပဲ ႏွစ္ဧကနီးနီး ရွိသည္။
ဒီလယ္ဒီၿခံအျပင္ စပါးေပး၊ ငါးေပး ေပးကာ အရီးေလးႏွင့္ မေအးျမင့္တို႔ တူဝရီး ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ျဖင့္ မေအးျမင့္ပင္ ဘြဲ႕တစ္ခု ရခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ အရီးေလး၏ အသက္က ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ဆယ္အတြင္း ကပ္ေနၿပီ။ စိတ္ထင္တိုင္း မသြားနိုင္မလာနိုင္ေတာ့သျဖင့္ မေအးျမင့္ကို ခိုင္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
သြားစေလၽွာက္စ နည္းသျဖင့္ မေအးျမင့္၏ ေျခဖဝါးေတြ နာလာသည္။ အေရးထဲ မေအးျမင့္က နီတြတ္ကို သတိရလိုက္ေသးသည္။ နီတြတ္ဆိုတာက အသက္ ၁၆ႏွစ္ ၁ရႏွစ္ေလာက္ ေကာင္ေလး..။ ရြာတြင္ ကၽြဲေက်ာင္းႏြားေက်ာင္း သူရင္းငွားလုပ္ေနသူျဖစ္ၿပီး ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြလို ေနသူျဖစ္သည္။
ခိုင္းစရာရွိလၽွင္ နီတြတ္ကို ေခၚ၍ခိုင္းေနက်ျဖစ္သည္။ အခုနီတြတ္က သူ႔ဦးေလးႏွင့္ အင္းထဲသို႔ လိုက္သြားသည္။ မနက္မွ ျပန္လာမည္။ ဒါေၾကာင့္ မေအးျမင့္ အခု ကြင္းထဲသို႔ ကိုယ္တိုင္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
မေအးျမင့္ ေခါင္းတြင္ ပတ္၍ေပါင္းထားေသာ သဘက္ကို အတန္ငယ္မ၍ နဖူးမွစို႔လာေသာ ေခၽြးကို လက္ဖဝါးျဖင့္သုတ္ရင္း ရပ္လိုက္သည္။ ေရွ႕ကို ေမၽွာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုသာစိန္၏တဲကို ခပ္ပ်ပ်ေလးျမင္ေနရၿပီျဖစ္သည္။ အားတင္း၍ မေအးျမင့္ ဆက္ေလၽွာက္လာခဲ့ေလသည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
သာစိန္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုးခပ္ေဝးေဝးက ေလၽွာက္လာေနသည္မွာ မေအးျမင့္ျဖစ္ေၾကာင္း ခန႔္မွန္းမိလိုက္သည္။ ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဒီလိုခန႔္မွန္းသိရွိလိုက္ရျခင္းကလည္း မေအးျမင့္က တျခားသူေတြနဲ႔ မတူ..။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ထူးထူးျခားျခား အခ်ိဳးက်လွပသည္။ တစ္ရြာလုံးက ေယာက္်ားေတြ မေအးျမင့္ကိုေတြ႕လၽွင္ လီးမေတာင္သူ မရွိသေလာက္ ျဖစ္သည္။
ေတြးရင္းကပင္ သာစိန္ စိတ္ေတြထလာသည္။ သာစိန္ဆိုတာကလည္း အသက္ ၄၀ အရြယ္ သန္တုန္းျမန္တုန္း ျဖစ္ကာ မိန္းမကိစၥလည္း ဝါသနာကထုံေသး၏။ အခုမယားႀကီးဆုံး၍ ေနာက္တစ္ေယာက္ယူထားသည္မွာ လပိုင္းမၽွသာ ရွိ္ေသးသည္။ သာစိန႔္မိန္းမ ခင္ေရႊက မေအးျမင့္ႏွင့္ အသက္ခ်င္း မတိမ္းမယိမ္း..။ ၿပီးေတာ့ မေအးျမင့္၏ ဖြားေအဖက္က ညီအစ္မဝမ္းကြဲလည္း ေတာ္ေသး၏။
အခ်ိန္က ေနထြက္လာတာ ေနကၽြတ္႐ုူံသာရွိေသးသည္။ သာစိန္က မေအးျမင့္မွန္း သိလိုက္ထဲက အရီးေလးခိုင္းလိုက္သျဖင့္ သူ႔ထံလာေနျခင္း ျဖစ္သည္ကို အတတ္သိၿပီးျဖစ္သည္။
သာစိန္အေတြးတစ္မ်ိဳးရကာ ႏြားစာစဥ္းေနရင္းမွ တဲထဲသို႔ ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။ တဲထဲတြင္ေတာ့ မိန္းမျဖစ္သူ ခင္ေရႊက ပက္လက္ေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသးသည္။ မနက္မိုးလင္းခါနီး လင္းဆြဲ ဆြဲထားသျဖင့္ ခင္ေရႊတစ္ေယာက္ ေမာေမာျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ခင္ေရႊ၏ ရင္ရွားထားေသာ ထဘီက ရင္ဘတ္ေပၚကေန ေျပေလ်ာ့ကာ ဗိုက္ေပၚသို႔ေရာက္ေနသည္။ ေယာက္်ားႀကီးလက္သီးဆုပ္နီးနီးေလာက္ရွိေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက လုံးတစ္ေျပာင္တင္း၍ ထြက္ေပၚေနသည္။ သာစိန္ စို႔ပါကိုင္ပါမ်ားသျဖင့္ နို႔သီးကေလးေတြက နီညိဳေရာင္ သန္းေနေခ်ၿပီ..။
သာစိန္က သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ဝတ္ထားေသာ စစ္အက်ႌအေဟာင္းႀကီးကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ခါးမွ ပုဆိုးကိုလည္း ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ သာစိန္ ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားသည္။ သူ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖြားဖက္ေတာ္ လီးႀကီးက အေၾကာေတာင္ မာေက်ာေနၿပီ..။
သာစိန္ တဲအျပင္သို႔ ေခါင္းျပဴ၍ၾကည့္လိုက္သည္။ သူတို႔တဲထံသို႔ ဦးတည္၍ေလၽွာက္လာေနေသာ မေအးျမင့္ကို လူလုံးကြဲကြဲျပားျပား ျမင္ေနရၿပီ..။ ခဏၾကာလၽွင္ တဲသို႔ မေအးျမင့္ ေရာက္လာေတာ့မည္။
သာစိန္ သူ႔မိန္းမ ခင္ေရႊ႕ေဘးသို႔ ဒူးေထာက္၍ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ခင္ေရႊ၏ကိုယ္လုံးကို အသာဖက္၍ မလိုက္သည္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ခင္ေရႊ နိုးသြားသည္။
“ ဟင္…….ကိုသာစိန္ ..ဘာလုပ္အုံးမလို႔တုံး….”
“ ဒီမွာေလဟာ.. ငါ မေနနိုင္ေတာ့လို႔ တစ္ခါေလာက္ လုပ္အုံးမလားလို႔…”
ခင္ေရႊ၏ကိုယ္ေပၚမွ ေျပေလ်ာ့ေနေသာ ထဘီကို ဆြဲခၽြတ္ေနရင္းက ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေငါက္ခနဲ ေငါက္ခနဲ ေကာ့၍ျပလို္က္သည္။
သာစိန္က ကာမအရသာ ခံစားခဲ့တာႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ မခင္ေရႊက ဒီအရသာကို ခံစားဖူးတာ လပိုင္းမၽွသာ ရွိေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ အနီးကပ္ေတြ႕လိုက္ရသည့္ လီးႀကီးကလည္း ထိပ္ဖူးႀကီး ေျပာင္းတင္း၍ ေငါက္ေငါက္ေတာင္ ထေနေတာ့ ခင္ေရႊတစ္ေယာက္ ….
“ ရွင္ကလဲ….”
ဆိုေသာ စကားေလးကိုသာ မပြင့္တပြင့္ေျပာလၽွက္ သာစိန္၏ လီးႀကီးကိုသာ ေျပာင္လက္ေသာ မ်က္ဝန္းအစုံျဖင့္ စိုက္ၾကည့္လၽွက္ အသာၿငိမ္ေနလိုက္ေလသည္။ ခဏအတြင္း မခင္ေရႊတစ္ေယာက္ ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားရေလသည္။
“ ခင္ေရႊ…. ဖင္ဗူးေတာင္း ေထာင္ေပးဟာ…”
“ ေတာ္ ကလဲ….”
ဒါပဲေျပာၿပီး မခင္ေရႊ လူးလဲထကာ ဖင္ဗူးေတာင္း ေထာင္ေပးသည္။ ခႏၶာကိုယ္အေရွ႕ပိုင္းက ျပားျပားဝပ္ကာ ေအာက္ပိုင္းက ဒူးေထာက္၍ ဖင္ႀကီးကို ေထာင္ထားသျဖင့္ ေမာ့တက္ေနေသာ ဖင္ႀကီး လုံးတစ္ေကာက္ထြက္ကာ မက္ေမာစရာႀကီး ျဖစ္ေနသည္။
“ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ…လုပ္မွာ လုပ္ေလ…”
ဒီေတာ့မွ ခင္ေရႊ၏ ဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း မေအးျမင့္၏ ဖင္ႀကီးဟု ျမင္ေယာင္ကာ စိုက္ၾကည့္ေနမိေသာ သာစိန္က သူမ၏ ေနာက္ဖက္သို႔ တိုးကပ္လိုက္သည္။
ခင္ေရႊလည္း စိတ္ထေနၿပီ ထင္၏။ ေနာက္ဖက္သို႔ စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးမ်ားက ေျပာင္တင္းခုံးတက္၍ေနသည္။ တစ္ပင္စႏွစ္ပင္စ ေစာက္ေမႊးမဲမဲေလးေတြကလည္း ေနာက္ဖက္သို႔ တစြန္းတစ ထြက္ေနေလသည္။
လီးေခါင္းႀကီးကို ေတ့၍ ခင္ေရႊ၏ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ လိုးသြင္းလိုက္သည္။
“ ႁဗြတ္….ျဗစ္……အင့္……..”
“ အ…..အ….တအားဘဲ……”
ခင္ေရႊတစ္ေယာက္ သာစိန႔္လီးႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ၿပီးကထဲက စိတ္ေတြႂကြေနပုံရသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ အရည္ေတြ စိုစိ၍ေနၿပီ။ သာစိန္က လီးကိုခပ္ေျဖးေျဖးသြင္းလိုက္တာဆိုေပမယ့္ လီးဝင္ဖူးသည္မွာ လပိုင္းမၽွသာရွိေသးေသာ မခင္ေရႊ၏ ေစာက္ဖုတ္က က်ဥ္းၾကပ္လြန္းလွၿပီး သာစိန႔္လီးကလည္း နဲနဲေနာေနာႀကီး မဟုတ္ေတာ့ မခင္ေရႊ အေတာ္ေလး ခံလိုက္ရသည္။
ေလအန္သံေလးႏွင့္ အတူ တအားပဲဟု ျမည္တမ္းရင္း ဖင္ႏွစ္လုံးကို ေတာင့္ခံကာ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ခင္ေရႊ ေျဖးေျဖးလုပ္ပါဆိုေသာ စကားကို မေျပာ။
“ ျဗစ္…ဖြတ္…….ႁပြတ္……..”
“ အ…အီး…….အင့္……….”
ႏုညက္စိုစြတ္လွေသာ ေစာက္ေခါင္းေႏြးေႏြးႀကီး၏ အေတြ႕က မာန္ဟုန္ျပင္း၍ အေၾကာႀကီးေတြ ေဖာင္းထေနေသာ လီးႀကီးကို လႊမ္းျခဳံရစ္သိုင္း ထိေတြ႕လာေတာ့ သာစိန္လည္း မခင္ေရႊကို မညႇာေတာ့ပါ။
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လာၿပီး တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ခင္ေရႊ၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာဟ၍ ပါးစပ္ကေလးပြင့္ပြင့္သြားေနရေလသည္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မေအးျမင့္ သာစိန္တို႔တဲနားေရာက္ေတာ့ လွမ္းေခၚ၍ အသံျပဳမည္ဟု ႀကံလိုက္ေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ လာရသည့္ခရီးက မနီးေလေတာ့ မေအးျမင့္ ေမာခ်င္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ တဲဆီမွလည္း လႈပ္ရွားသံတခ်ိဳ႕က ခပ္သဲ့သဲ့ ၾကားေနရသည္။
သာစိန္၏တဲရွိရာ ကုန္းကာေဘးဖက္မွ လွည့္ပတ္ဝင္ရသည္။ တဲေရွ႕ကိုပတ္၍ေလၽွာက္လာေသာ မေအးျမင့္တဲဝအေရာက္တြင္ လွမ္းေနေသာ ေျခေထာက္က ျဗဳန္းခနဲ ရပ္၍သြားသည္။
“ ဟာ……..”
မေအးျမင့္ ခ်က္ခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး တဲေရွ႕ရွိ ႏြားစားက်င္းႀကီးေဘးသို႔ ေျပးကပ္လိုက္ရသည္။ ျမင္ကြင္းက ရွင္းေနသည္။ လယ္တဲဆိုတာက အထဲတြင္ အခန္းေတြဘာေတြ ကာထားတာမဟုတ္။ မေအးျမင့္ ပထမဆုံး မ်က္ေတာင္ခပ္ရန္ ေမ့သြားသည္။
ၿပီးမွ မ်က္ေတာင္ကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ရင္း ၾကည့္သည္။ ၾကည့္ရင္း မေအးျမင့္၏မ်က္လုံးအစုံက ေတာက္ပ၍လာသည္။ လည္ေခ်ာင္းထဲက အလိုလို ေျခာက္ေသြ႕၍လာသည္။
“ အင္း….ဟင္း….ကို သာစိန္ ရယ္…အင္း…ကၽြတ္ ကၽြတ္… ဖြတ္..ပလြတ္…အ…အ….ကၽြတ္..ကၽြတ္…အင္း..ဟင္း…….”
ထြက္ေပၚလာေသာ မခင္ေရႊ၏ ညည္းသံသဲ့သဲ့က မေအးျမင့္၏ရင္ထဲ နင့္ခနဲနင့္ခနဲ ျဖစ္သြားကာ အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းလာသည္။
မခင္ေရႊ၏ေနာက္ကေန ေဆာင့္ေဆာင့္ထည့္ေနေသာ လီးႀကီးက အရည္ေတြစိုရႊဲေနၿပီး ေဒါမာန္ထေနသည္မွာ မေအးျမင့္အတြက္ ေျခာက္ျခားစရာ ေကာင္းေနသည္။ ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလးျဖင့္ မသံေပးရင္း ေနာက္ျပန္၍ေကာ့ေဆာင့္ေပးေနေသာ မခင္ေရႊ၏ ဖင္ႀကီးက မေအးျမင့္အဖို႔ အားက်စရာ..။ မ်က္ႏွာေလးရႈံ႔မဲ့၍ မခ်ိမဆန႔္ေလး ျဖစ္ကာ ေကာင္းခ်င္တိုင္း ေကာင္းေနေသာ မခင္ေရႊ၏ မ်က္ႏွာေလးက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနေသာ မေအးျမင့္၏ ဒူးႏွစ္လုံးကို တဆတ္ဆတ္ရိုက္လာေစသည္။
တစိမ္းေတြ မဟုတ္၊ မခင္ေရႊက မေအးျမင့္ႏွင့္ဆိုလၽွင္ ညီအစ္မႏွစ္ဝမ္းကြဲေလာက္ ေတာ္စပ္သည္။ သည္လို ေသြးသားေတာ္စပ္မႈက မေအးျမင့္၏ ခံစားခ်က္တို႔ကို ပို၍ နက္ရွိုင္းစြာ ထန္ေစသည္။
“ ဖြတ္…ပလြတ္…..အင္း…….ခင္ေရႊ..ငါ ထြက္ေတာ့မယ္… ဖြတ္..ျဗစ္….အင္း…..”
“ အင္း….က်…က်မ လဲ ထြက္ေတာ့မယ္… နာနာလုပ္…လုပ္…….အမေလး….”
ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္မေသာ မေအးျမင့္ တစ္ကိုယ္လုံး နတ္ပူးသလို တုန္လာသည္။ ခဏအတြင္းမွာပင္ အမေလးခ်င္းဆက္ကာဆက္ကာ တရင္း ဖင္ႀကီးရမ္းခါကာ ေရွ႕သို႔ ဟတ္ထိုးက်သြားေသာ မခင္ေရႊ၏ ခါးေပၚသို႔ တအားဖက္ရင္း မ်က္ႏွာႀကီးရႈံ႔မဲ့သြားေသာ ကိုသာစိန္မွာလည္း ေမွာက္ရက္သား ပါသြားေတာ့သည္။
မေအးျမင့္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ေနသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ၿငိမ္မသြား။ အသက္မွန္မွန္ရႉရင္း ခဏၾကာ ၿငိမ္ေနၿပီးမွ မေအးျမင့္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုသာစိန္ႏွင့္ မခင္ေရႊတို႔ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ေနေခ်ၿပီ..။
အားယူ၍ မေအးျမင့္ အသာေလးထလိုက္သည္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိေနသည္။
“ ေဟာ…ေအးျမင့္ပါလား… လာေလဟာ….”
သူမ ဘာေျပာရမွန္း မသိခင္ တဲေရွ႕သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ ကိုသာစိန္က စ၍ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ ဟို…….အရီးေလးက ညေနကို စပါးျခင္စရာ ရွိလို႔ ဦးေလးသာစိန္ကို ေခၚခိုင္းလိုက္လို႔…”
“ ေအာ္…..ေအး…ေအး…လာခဲ့မယ္…”
မေအးျမင့္ ေျပာလည္းေျပာ တဲေရွ႕တြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်၍ ဝင္ထိုင္သည္။
“ ေအးျမင့္…. ဖိုးေအးမိန္းမ ေမြးၿပီလား….”
“ မေမြးေသးဘူး..အစ္မ…ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ ေမြးလိမ့္မယ္လို႔ အရီးေလး ေျပာတာပဲ…”
ထဘီရင္ရွားျဖင့္ မခင္ေရႊအေမးကို မေအးျမင့္က ေနာက္သို႔လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေျဖသည္။ မေအးျမင့္ အသံကို မနည္းထိန္း၍ ေျပာေနရသည္။
“ ခင္ေရႊ….အရီးေလးအတြက္..ကန္စြန္းရြက္ ဆင္းခူးဟာ..မ်ားမ်ားခူး…နင့္အေမအိမ္အတြက္ပါ ထည့္ေပးလိုက္ရေအာင္…”
“ အင္း…ဟုတ္တယ္… လူၾကဳံေမၽွာ္ေနတာနဲ႔ နင္ေရာက္လာတာ အေတာ္ပဲ…”
တဲႏွင့္ ဝါးႏွစ္ရိုက္ေလာက္အကြာတြင္ရွိေသာ ကန္စြန္းခင္းသို႔ မခင္ေရႊ ထြက္သြားသည္။ ကိုသာစိန္က ေနာက္မွလိုက္သြားသည္။ တဲေဘးအေရာက္ ကိုသာစိန္က ရပ္၍က်န္ေနခဲ့ၿပီး မခင္ေရႊ ကန္စြန္းခင္းထဲ ဆင္းေတာ့မွ သူက တဲေရွ႕သို႔ ျပန္၍ဝင္ခဲ့သည္။
ထိုအခိုက္ သူမကိုယ္သူမ မလုံေသာ မေအးျမင့္က မတ္တတ္ရပ္၍ ထဘီလွည့္ဝတ္ေနသည္။ ဝတ္လာသည့္ထဘီက အဝါခံ ပြင့္ရိုက္ေလး..။ ထဘီတြင္ အရည္ေတြက စိုရႊဲ၍ ကြက္ေနသည္က တစ္ထြာပတ္လည္မက..။
သာစိန္က မေအးျမင့္၏အနားသို႔ လူခ်င္းတိုးထိမတတ္ ကပ္ရပ္လိုက္ရင္း …
“ ဟ…ေအးျမင့္…နင့္ထဘီမွာ ဘာေတြလဲ……”
“ အို….မသိပါဘူး….”
အသံက တုန္ေနသည္။ ျပန္လည္းေျပာ ထဘီကိုလည္း ကမန္းကတန္း ဝတ္ကာ ကြပ္ပ်စ္ေပၚသို႔ ေျခတြဲေလာင္းခ်၍ ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ ကိုသာစိန္ကို မၾကည့္ရဲ…၊ မ်က္လႊာခ်ထားသည္။
ကိုသာစိန္ႏွင့္က လက္တစ္ကမ္းပင္ မကြာ..။ မေအးျမင့္အား ကိုသာစိန္က အနီးကပ္တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ေန၏။ မေအးျမင့္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္လာေနသည္။ အေတာ္လွတာပဲ…ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ကိုသာစိန္တစ္ေယာက္ ေစာေစာကမွ သူ႔မိန္းမကို လိုးၿပီးထားေသာ လီးက ျပန္၍ေတာင္ထလာသည္။
“ နင္..ေစာေစာက ငါနဲ႔ နင့္အစ္မ ခင္ေရႊတို႔ကို ၾကည့္ေနတာ မဟုတ္လား…”
မေအးျမင့္ အသားေတြ ဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီး အသက္ရႉၾကပ္လာသလို ခံစားလာရသည္။ ကိုသာစိန္၏အေမးကို မေအးျမင့္ ဘာမွျပန္မေျဖမိ..။ ဒီေနရာမွ ထ၍ထြက္သြားရင္ ေကာင္းမလားဟူေသာ အေတြးမဆုံးမွီမွာပင္ ကိုသာစိန္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္ေပၚ ေရာက္လာသည္။
“ ဟင္…….ရွင္…ရွင္…..အို………..”
ဒီစကားႏွစ္လုံးပင္ မဆုံးလိုက္..။ ကိုသာစိန္က မေအးျမင့္အားငုံ႔၍ ပါးေဖြးေဖြးမို႔မို႔ေလးႏွစ္ဖက္ကို အငမ္းမရ နမ္းပစ္လိုက္သည္။ မေအးျမင့္ ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းေတြ ထ၍ တစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းသြားသည္။
ကိုသာစိန္က သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႐ုတ္သိမ္း၍ မသြား..။ တိုး၍ဖက္ကာ မေအးျမင့္ကို ေနာက္သို႔ဖိ၍ ခ်သည္။
“ လႊတ္….လႊတ္ေနာ္…. အမခင္ေရႊကို ေအာ္ေခၚလိုက္မွာ…..”
“ ေအးျမင့္…နင္ ခံခ်င္လို႔ အေရေတြ ဘဲထြက္ေနၿပီပဲ ဟာ….”
“ အို…မရ……မရဘူး…အခုလႊတ္……..”
မိန္းမက်မ္းေၾကခဲ့ေသာ ကိုသာစိန္က မေအးျမင့္၏ အသံ မာန္မရွိေတာ့ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။ သူမ၏ ကိုယ္လုံးကိုလည္း လႈပ္သည္ဆို႐ုံမၽွသာ လႈပ္၍႐ုန္းေန၏။ ၿပီးေတာ့ သူမ ေမာေနသည္။
“ ခဏေလးပဲဟာ… ဘယ္သူသိတာမွတ္လို႔… လုပ္ပါဟာ…ေနာ္…..”
“ အို…..ဟင့္အင္း….အို…..အိုး…..”
မေအးျမင့္၏ ေက်ာျပင္က ၾကမ္းျပင္ကို ထိမိေနၿပီ..။ သူမ၏ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းက တဲခါးပန္းတြင္ တြဲေလာင္း…။ ဘာနဲ႔တူသလဲ ဆိုရင္ မေအးျမင့္က ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္လွဲေနၿပီး ကြပ္ပ်စ္ေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ထားသည့္ ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။
ကိုသာစိန္က ေျပာရင္း ခပ္ကားကားျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားခြဆုံသို႔ ငုံ႔၍ မ်က္ႏွာအပ္ကာ အိစက္ေဖာင္းမို႔ေနေသာ အပ်ိဳႀကီး မေအးျမင့္၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ထဘီေပၚမွပင္ သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးျဖင့္ ထိုး၍ ထိုး၍ ဖိနမ္းသည္။
မေအးျမင့္ ၾကဳံးထရန္ ႀကိဳးစားရင္း တံေတာင္ႏွစ္ဖက္ေထာက္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုသာစိန႔္လက္တစ္ဖက္က မေအးျမင့္၏ ပခုံးတစ္ဖက္ကိုကိုင္၍ တြန္းဖိေထာက္ထားရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႔ပုဆိုးကို ဆြဲ၍ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ နဂိုက အက်ႌမဝတ္ရေသးေသာ ကိုသာစိန္ ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားသည္။
“ ဟင္…..အင္း……”
ကိုသာစိန္၏ လီးဒစ္ျပဲႀကီးက တေငါက္ေငါက္ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ဒါႀကီးကိုပဲ မေအးျမင့္ မွင္သက္မိ၍ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
သူမ၏ ထဘီအား ကိုသာစိန္က လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လွန္တင္ရန္ ႀကိဳးစားခိုက္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း လိမ္ထားေသာ မေအးျမင့္၏ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ လီးႀကီးကို စိုက္စိုက္ပါေအာင္ၾကည့္ေနေသာ မေအးျမင့္က မ်က္ႏွာကို ရွက္ရြံ့စြာျဖင့္ တစ္ဖက္သို႔လႊဲပစ္လိုက္သည္။
“ ရွင္….ရွင္ေျပာလို႔ မရဘူးလား…က်မ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္……”
“ ေအးျမင့္ကလည္းဟာ…အခု ဘယ္သူမွမသိတဲ့ဥစၥာကို…နင္ လူသိေအာင္ လုပ္အုံးမလို႔လား….”
ေျပာလည္းေျပာ ကိုသာစိန္က ႐ုန္းရင္းကန္ရင္း ကြပ္ပ်စ္ေစာင္းတြင္ ေကြးလ်က္ေလးတင္ေနေသာ မေအးျမင့္၏ ေျခေထာက္တစ္ဖက္မွ ထဘီႏွင့္လြတ္ေနေသာ ေျခသလုံးသား ေဖြးေဖြးႀကီးကို သူ႔လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ေဘးတိုက္ ပြတ္ထိုးသပ္လိုက္သည္။
မေအးျမင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္၍ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္။ တစ္သက္လုံး ထိန္းသိမ္းလာသည့္ သူမ၏ အပ်ိဳစင္ဘဝ အဆုံးသတ္ရေတာ့မည္။ ဒီအသက္အရြယ္အထိ ရည္းစားပင္ မထားဘူးခဲ့..။ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ ၿမိဳ႕နယ္ေကာင္စီ႐ုံးသို႔ စာရင္းပို႔သည့္ကိစၥ၊ လစာထုတ္သည့္ကိစၥ ၊ ႐ုံးကိစၥအဝဝျဖင့္ ေရာက္လၽွင္ ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးမွ စာေရးႀကီး တစ္ေယာက္က သူမကို လစ္လၽွင္လစ္သလို ဖက္ဖက္နမ္းတတ္သည္။ တစ္ကိုယ္လုံး ကိုင္ခ်င္ရာ ကိုင္တတ္သည္။
အစေတာ့ ေက်းရြာေကာင္စီ စာေရး မေအးျမင့္ စိတ္ဆိုးေသာ္လညး္ ဒီစာေရးႀကီးက လူႀကီးေတြအားလုံးကို ပိုင္သည္။ သူမကို ဟိုအေဝးႀကီး ပင္လယ္ဝက ရြာေတြသို႔ ေျပာင္းပစ္လိုက္လၽွင္ အခက္..။ ၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္ေတြလည္း ေပးတတ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ မေအးျမင့္ ၿငိမ္ေနခဲ့ရသည္။
ၾကာလာေတာ့ သာယာမိတာလည္း ပါတာေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲက ပစၥည္းကိုေတာ့ သူမထိန္းသိမ္းနိုင္ခဲ့သည္။ ခုေတာ့……
သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးေပၚက ထဘီက ခါးထိလန္တက္သြားၿပီ..။ သူမတစ္ကိုယ္လုံးလည္း အားအင္ေတြက မရွိေတာ့ေပ။
“ ဟာ…..လွလိုက္တဲ့ဟာႀကီး….”
“ အိုး….အ…အင့္…ဟင့္ ဟင့္…..ဟင့္………………”
လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ခုံးထေနေသာ လက္တစ္ဝါးစာ မကေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အေမႊးပါးပါးေလးေတြ တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြးလ်က္ ထြက္ေပၚလာသည္။ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ေသာ ကိုသာစိန္က ငုံ႔၍ သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးျဖင့္ နမ္းပစ္လိုက္ျပန္သည္။
သာစိန႔္ႏွာေခါင္းထိပ္က မေအးျမင့္ ေစာက္ေစ့ကို မိမိရရ ပြတ္၍ထိမိသြားသည္။ သာစိန္ အံ့ၾသသြားသည္။ နဲနဲေနာေနာ ေစာက္ေစ့မဟုတ္..။ ဇီးကင္းေလာက္ပင္ ရွိမည္ ။ ျပဴးထြက္ ေတာင္တက္ေနသည္။
မေအးျမင့္ကေတာ့ ခါးေလးေကာ့ကာ ဆတ္ခနဲတုန္သြားၿပီး တဟင့္ဟင့္ျဖင့္ ႀကိတ္၍ငိုပါေတာ့သည္။ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ဆြဲကား၍ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ဝင္ရပ္လိုက္ေတာ့ လီးထိပ္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ခ်ိန္စရာမလို တည့္တည့္မတ္မတ္ အံကိုက္လ်က္ လီးထိပ္ကို ေစာက္ပတ္ဝသို႔ေတ့၍ အသာေလး ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“ အင့္…..အ……အဟင့္…”
မေအးျမင့္ တြန႔္ခနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ လီးထိပ္ႀကီး တစ္ဝက္ေလာက္အဝင္ လက္မထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ေစ့ႀကီးကို ဖြဖြေလးပြတ္ေပးရင္း လီးႀကီးကို ထပ္၍ဖိထိုးသြင္းသည္။
“ ျဗစ္…….အ………ကၽြတ္….ကၽြတ္…….”
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ခုံးခနဲ ေကာ့တက္လာၿပီး ေစာက္ရည္ေလးမ်ား စီးခနဲ လီးထိပ္ႀကီးေဘးမွ တိုး၍ထြက္က်လာသည္။ မေအးျမင့္ အငို ရပ္သြားၿပီ..။ အသက္ရႉသံေတြ တဟင္းဟင္းျဖစ္ကာ ေရာက္ယက္ထေနၿပီး ေဘးတြင္ခ်ထားေသာ လက္ဖဝါးေလးမ်ားက ဆုတ္ခ်ည္ျဖန႔္ခ်ည္ ျဖစ္ေနသည္။
ေစာက္ရည္ေတြက ျမင္မေကာင္းေအာင္ ထြက္လာသည္။ အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ေၾကာင္း သာစိန္ သတိရလိုက္သည္။ လီးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေဆာင့္၍ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“ ျဗစ္….ျဗစ္……ဒုတ္……….အား…အ…အု……….အီး……”
တစ္ခါတည္းႏွင့္ လီးကို တဆုံးသြင္းခ်ပစ္လိုက္သည္။ ခါးေလးအေတာ္ႀကီးေကာ့တက္ကာ သတိလက္လြတ္ ေအာ္ေတာ့မည့္ မေအးျမင့္၏ပါးစပ္ကို လက္ဝါးတစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းပိတ္လိုက္ရသည္။
လီးက အိေဖာင္းေနေသာ မေအးျမင့္၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ တဆုံးဝင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မေအးျမင့္၏ ဖင္ႀကီးေတြက ဘယ္ေစာင္းညာလွိမ့္ျဖင့္ ေကာ့ေကာ့တက္ေနသည္။
လီးမဝင္ဖူးေသးသည့္ ေစာက္ဖုတ္မို႔ လီးကို လက္ျဖင့္ဖမ္းဆုတ္ထားသလို ၾကပ္ညႇပ္တင္းျပည့္၍ေနသည္။
ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ အဆုံးဝင္ေနေသာ လီးႀကီးမွာ သံေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းထိုးထည့္ထားသလို ခိုးလိုုးခုလုႀကီးျဖစ္လ်က္ မေအးျမင့္မွာလည္း လည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ပင္ ပ်ိဳ႕တက္ခ်င္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲက တစ္စုံတစ္ခုေသာ ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ျပင္းျပစြာ လိုလား၍ ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အားမလိုအားမရႏွင့္ သူမ၏စအိုကို ရႈံ႔ရႈံ႔သြင္းလိုက္မိေလတိုင္း ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အသားမၽွင္မ်ားက လီးႀကီးကို အထဲသို႔ဆြဲ၍ ဆြဲ၍ သြင္းသလိုျဖစ္ေနသည္။
ရွက္ရမွန္း မေအးျမင့္ သတိမရေတာ့..။ တအင္းအင္းျဖင့္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ ညည္းတြားရင္း စအိုေလးကို ရႈံ႔ရႈံ႔သြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေမာ့တင္ေပးေနမိေတာ့သည္။
မိန္းမဆို ဘာမထီတဲ့ သာစိန္တစ္ေယာက္ သူ႔တူမေလာက္သာရွိေသာ မေအးျမင့္နဲ႔က်မွ ေမးေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္လာၿပီး ဒူးတုန္လာသည္။ ေကာင္းလိုက္တာလည္း မေျပာနဲ႔ေတာ့..။ လင္းဆြဲလည္း မဆြဲထားဘူး၊ ေစာေစာကလည္း မခင္ေရႊကို လိုးမထားခဲ့ဘူးဆိုလၽွင္ သာစိန္ လီးသြင္း႐ုံႏွင့္ လူပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္လို ၿပီးသြားေလာက္ေနၿပီ..။
လီးတဆုံးသြင္းထားၿပီး မေအးျမင့္၏ အေျခအေနကို အကဲခတ္လိုက္ၿပီး သိပ္ၿပီးနာက်င္ေနပုံမရသျဖင့္ ဆက္လိုးရန္ စဥ္းစားလိုက္သည္။
မေအးျမင့္က အသက္ ၃၀ နားနီးေနၿပီဆိုေတာ့ ခံနိုင္ေရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွိေနပါၿပီ..။
ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ လီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲထုတ္သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အသားေလးေတြက လီးကို အျပင္သို႔ အထုတ္မခံခ်င္။ အတင္းဆြဲညႇစ္ထားၾကသည္။ ထို႔အတူ မေအးျမင့္၏ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ကိုသာစိန္၏ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို လွမ္း၍ ဖမ္းဆုတ္ထားသည္။
ေျဖးေျဖးခ်င္းလီးကို ဆြဲအထုတ္ ေမးဖ်ားေလး ေမာ့တက္လာေသာ မေအးျမင့္၏ ပါးစပ္ေလးမွာ တေျဖးေျဖးခ်င္း ဟ၍ ဟ၍လာသည္။
“ ဖြတ္…ပလြတ္…ျဗစ္…..ဒုတ္……ပလြတ္….ဒုတ္….ျဗစ္…ျဗစ္…….ဒုတ္…….”
“အ…အင္း…..အ…အကို…အား…..အား…..အီး….အိုး…….ရွီး….အင့္..”
သာစိန္ ေလးငါးခ်က္မၽွပင္ ေဆာင့္လိုက္ရေသးသည္။ မေအးျမင့္၏ ဖင္ႀကီးေကာ့တက္လာကာ သူမ၏ေခါင္းေလး သြက္သြက္ခါသြားေအာင္ ဘယ္ညာရမ္းခါသြားသည္။
စီးခနဲ စီးခနဲ လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားၾကားမွ ထြက္လာသည့္ အရည္ေတြမွာလည္း တပုံတပင္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ေကာင္းမေလး ၿပီးသြားသည္..။ သူလည္း ၿပီးခ်င္ေနၿပီ..။ သာစိန္ ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးသည္။ မေအးျမင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္၍ မာန္တင္းခံသည္။ ခဏအတြင္း ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ညႇစ္ဆြဲအားေၾကာင့္ ၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာကာ လီးႀကီး ဆိမ့္တက္လာသည္။
ပြဲသိမ္းေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္သည္။
“ ကိုသာစိန္……ကိုသာစိန္….”
မခင္ေရႊ၏ အသံ…၊ ၿပီးလုၿပီးခင္ ျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီး ေၾကာက္အားလန႔္အားျဖင့္ ျဗဳံးခနဲ သာစိန္ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
“ ပလြတ္….ႁပြတ္…”
“ အ…..အ………အီး…..”
အျပင္ေရာက္မွ ၿပီးသြားသည္။ သာစိန္က သူ႔လီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုတ္လိုက္သည္။ လီးထိပ္က သုတ္ရည္တစ္စက္က ႁပြတ္ခနဲ ထြက္ကာ မေအးျမင့္ ဆီးစပ္သို႔ က်သည္။
“ ဟင္…..အို…..”
မေအးျမင့္ ၾကဳံးထ၍ ကြပ္ပ်စ္ေအာက္ ေျမႀကီးေပၚမွေန၍ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ မတ္တတ္ရပ္ထားေသာ ကိုသာစိန္၏ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္ကာ သူမ၏ေခါင္းက သာစိန္၏ရင္ဘတ္သို႔တိုက္ကာ လီးႀကီးကို ၾကည့္သည္။ သာစိန္၏ လက္တစ္ဖက္က မေအးျမင့္၏ေက်ာကို သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ တစ္စကၠန႔္အတိုင္းအတာအတြင္းသာ ႐ုတ္ခ်ည္း ဖက္တြယ္လိုက္မိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
“ အ….အ……..အီး…..”
သာစိန္၏ ခါးႀကီး ေကာ့ခနဲ ေကာ့ခနဲျဖစ္ကာ လက္ျဖင့္ဆုတ္ထားေသာ လီးႀကီးက သုတ္ရည္တို႔ ႁပြတ္ခနဲ ႁပြတ္ခနဲ ပန္းထြက္လာၾကေတာ့သည္။
“ ကိုသာစိန္…ကိုသာစိန္…..လာပါအုံး…ဒီမွာ ကနဂုတ္ႀကီးလား မသိဘူး…ေတာ့…”
မခင္ေရႊ၏ အသံအဆုံး မေအးျမင့္၏ပါးကို ရႊတ္ခနဲေနေအာင္ နမ္းၿပီး ေျခဖ်ားတြင္ ကြင္းလုံးကၽြတ္က်ေနေသာ ပုဆိုးကို ေကာက္စြတ္၍ တဲဝတြင္ေထာင္ထားေသာ ေဆာင္ဓါးကို ယူ၍ ကိုသာစိန္ မခင္ေရႊရွိရာ ကန္စြန္းခင္းသို႔ ေျပးထြက္သြားပါေတာ့သည္။
( ကနဂုတ္ဆိုသည္မွာ ေႁမြလိုသတၱဝါမ်ိဳး ၊ ေခါင္းႀကီးႀကီးျဖစ္ၿပီး ေႁမြေလာက္ အဆိပ္မျပင္းေသာ္လည္း အဆင္မသင့္လၽွင္ ေသတတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သတ္၍စားမည္ဆိုပါက ငါးရွဉ့္ဟင္းထက္ပို၍ ေလးေလးပင္ပင္ စားေကာင္းလွပါသည္။ )
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မေအးျမင့္ ျပန္ၿပီး စဥ္စားမိလိုက္တိုင္း ၾကက္သီးေလးေတြ ထရင္း ထိုေနရာေလးမွ ေထြးေထြးေႏြးေႏြးေလးျဖစ္ကာ တစ္မ်ိဳးေလး ခံစားရသည္။ လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ ထဘီေပၚမွပင္ ေယာင္ယမ္း၍ စမ္းလိုက္မိသည္။ သူမ၏ ဆီးစပ္ေနရာေလး..။ တစ္ေန႔က ကိုသာစိန္၏ သုတ္ရည္စက္ေလး ထိမွန္ က်ေရာက္ခဲ့သည့္ ေနရာေလး..။
ျပင္ပအေရျပားေပၚ ေနရာမွာပင္ ဤမၽွေလာက္ထိေတြ႕ခံစားေနရလၽွင္ ေစာက္ေခါင္းအဆုံး သားအိမ္ထဲသာ ထိမွန္ခဲ့လၽွင္ ဟူေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ မေအးျမင့္ စဥ္းစားေတြးေတာမိရင္း ခံစားခ်င္ေနမိသည္။
စဥ္းစားရင္း မေအးျမင့္၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္းသို႔ စိမ့္ခနဲ ခံစားမႈတစ္ခု ဝင္ေရာက္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ား စစ္ခနဲ တင္းခနဲျဖစ္သလို ခံစားလိုက္ရမိသည္။
သူမ၏စိတ္အစဥ္တြင္ သူမအား မက္မက္ရရ လိုးေနေသာ ကိုသာစိန္၏ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ဟန္ပန္..။ ၿပီးေတာ့ အရည္ေတြစိုရႊဲေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီး..။ ထိုလီးႀကီး ဆတ္ခနဲ ေငါက္ခနဲျဖစ္ကာ တႁပြတ္ႁပြတ္ ထြက္လာေသာ ျဖဴေဖြးသည့္သုတ္ရည္စက္မ်ား…။ တစ္ခုခ်င္း ႐ုပ္ရွင္အေႏွးျပကြက္ၾကည့္ေနရသလို ျပန္၍ျမင္ေယာင္လာသည္။
မေအးျမင့္၏ နားရြက္ဖ်ားေလးမ်ား ပူပူထူထူေလး ျဖစ္၍လာသည္။ အျမင္ေလးမ်ားကို ျပန္ေတြးမိရင္း အဲဒီတုန္းက ခံစားခဲ့ရသည့္ ခံစားခ်က္ကလည္း ေရာင္ျပန္ဟပ္လာသည္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနေသာ မေအးျမင့္ ေနရာျပင္၍ထိုင္လိုက္ရင္း ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ရာမွ ေပါင္ေပၚသို႔တင္ထားေသာ မဂၢဇင္းစာအုပ္ကို ဖြင့္လိုက္ကာ ေရွ႕နားမွ ဖေယာင္းတိုင္တင္ထားေသာ နို႔ဆီခြက္ကို အနားသို႔ ဆြဲလိုက္သည္။
ဒီမွာတင္ မေအးျမင့္အၾကည့္က ေရွ႕နားတြင္ ရွိေသာ ေထာင္ထားသည့္ ဇာျခင္ေထာင္အတြင္းသို႔ ေရာက္၍သြားသည္။ ဇာျခင္ေထာင္ပါးပါးေလးအတြင္းတြင္ေတာ့ နီတြတ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက ပက္လက္ေလး အိပ္ေမာက်ေနသည္။ မေအးျမင့္ နီတြတ္၏မ်က္ႏွာေလးကို စိုက္၍ၾကည့္ေနမိသည္။ အသက္က ၁၆ ၊ ၁၇ ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီ..။ မ်က္ႏွာေလးက ႏုနယ္၍ ငယ္စဥ္ကထဲက အလုပ္ၾကမ္း လုပ္လာရသည္မို႔ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ေတာင့္တင္းသန္မာလွသည္။
လူမမယ္ကေလးထဲက နီတြတ္ကို အရီးေလးႏွင့္ မေအးျမင့္က ခိုင္းစရာရွိခိုင္း..၊ ေကၽြးစရာရွိ ေကၽြး ၊ ေပးစရာရွိ ေပးျဖင့္ သူတို႔လက္ေပၚတြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရေသာ နီတြတ္ ျဖစ္သည္။
ကေန႔ည ဖိုးေအးမိန္းမ မ်က္ႏွာျမင္မည္ျဖစ္၍ အရီးေလးက ညသြားအိပ္ရသျဖင့္ နီတြတ္ကို မေအးျမင့္ႏွင့္ အေဖာ္ လာအိပ္ေစျခင္း ျဖစ္သည္။ အရင္ကလည္း အရီးေလး ညအိပ္ညေနသြားလၽွင္ နီတြတ္က မေအးျမင့္ႏွင့္ အေဖာ္လာလုပ္ေနက်ျဖစ္သည္။
နီတြတ္ေရာက္လာကထဲက အရက္နံ့ ရေနသည္။ ဒါက ရပ္ရြာဓေလ့စရိုက္အရ မဆန္းေတာ့..။ မိန္းမသားခ်ည္းေနေသာ အိမ္ျဖစ္၍ နီတြတ္ကို အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္သာ အိပ္ရာျပင္ေပးခဲ့သည္။
၁၀ နာရီေက်ာ္မွ အိပ္တတ္ေသာ မေအးျမင့္က ၉ နာရီခန႔္သာရွိေသး၍ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္း နီတြတ္၏အိပ္ရာအနီး၌ပင္ ထိုင္၍ မဂၢဇင္းဖတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အက်ႌခၽြတ္ျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ နီတြတ္၏ကိုယ္လုံးက ထြားႀကိဳင္းသန္မာလွသည္ကို အတိုင္းသားေတြ႕ေနရသည္။
မေအးျမင့္ သူမ၏မ်က္လုံးကို မဂၢဇင္းစာအုပ္ဆီသို႔ ျပန္ပို႔လိုက္ရင္း စိတ္က ကိုသာစိန္၏ကိုယ္လုံးႏွင့္ နီတြတ္၏ကိုယ္လုံးတို႔ကို ယွဥ္၍ စဥ္းစားၾကည့္ေနမိသည္။
ႏုပ်ိဳျခင္းသာလြန္သူ နီတြတ္၏ခႏၶာကိုယ္က ပို၍စြဲမက္ခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ နီတြတ္ထံမွ လြန႔္လူးသံၾကားလိုက္ရသည္။ မေအးျမင့္၏အၾကည့္က နီတြတ္ထံေရာက္၍ သြားျပန္သည္။ မေအးျမင့္သည္ နီတြတ္၏ ခႏၶာကိုယ္ကို မက္ေမာမိသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
ဒီလိုေတြးမိျပန္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ ခံစားဖူးေသာ လွိုင္းငယ္ေလးမ်ား လႈပ္ခတ္လာရေတာ့သည္။ လက္ထဲမွ မဂၢဇင္းစာအုပ္ကို ေဘးသို႔ခ်လိုက္ၿပီး နီတြတ္ကို စူးစိုက္စြာ ၾကည့္မိသည္။ မိမိရွိရာဖက္သို႔ လွည့္ကာ ေစာင္းအိပ္ေနေသာ နီတြတ္က အိပ္ေမာက်ေနဆဲပင္..။
ေျပေလ်ာ့ေနေသာ သူ႔ပုဆိုးက ဝမ္းဗိုက္ကို ဖုံးမထားနို္င္…၊ ဆီးစပ္ပင္ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ ေပၚေနသည္။ မေအးျမင့္ ပုဆိုးနဲ႔လြတ္ေနေသာ နီတြတ္၏ဆီးစပ္ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေျပေလ်ာ့ေနေသာ ပုဆိုးကို အားမရခ်င္သလို ျဖစ္မိသည္။
သူမဘာသာ သတိမထားလိုက္နို္င္ခင္မွာပင္ မေအးျမင့္ ျခင္ေထာင္ေဘးသို႔ တိုး၍ထိုင္လိုက္မိရာက တုန္ယင္ေနေသာ လက္ျဖင့္ ျခင္ေထာင္စကို မ၍ဝင္လိုက္သည္။
ေျပေလ်ာ့ေနေသာ နီတြတ္၏ပုဆိုးကို အသာအယာျဖည္၍ ေအာက္ဖက္သို႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆြဲယူေလၽွာခ်ၾကည့္မိသည္။
တထိတ္ထိတ္ခုန္ေနေသာ ရင္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း တံေတြးတစ္ခ်က္ႀကိတ္၍ ၿမိဳခ်လိုက္မိသည္။ ထိုအခိုက္ လႈပ္သြားေသာ နီတြတ္ေၾကာင့္ ရင္ထဲ ဒိတ္ခနဲျဖစ္သြားရၿပီး ေစာင္းအိပ္ေနရာမွ ပက္လက္လွန္လိုက္ေသာ နီတြတ္ကို ရင္တလွပ္လွပ္ျဖင့္ ၾကည့္မိသည္။
ေလၽွာက်ေနေသာ ပုဆိုးေအာက္မွ နီတြတ္၏ လီးက တစ္ဝက္ခန႔္ ေပၚလာသည္။ မေအးျမင့္သည္ ျမင္ကြင္းကို အားမရစြာ ၾကည့္ရင္း ပုဆိုးကို ေျဖးေျဖးေအာက္သို႔ ဆက္၍ဆြဲေလၽွာခ်သည္။ ဘြားခနဲေပၚလာေသာ ပစၥည္းႀကီးက အရြယ္ႏွင့္မမၽွေအာင္ တုတ္၍ရွည္ေနကာ ေပ်ာ့ေခြေခြႀကီးျဖစ္ေနသည္။
ဒစ္ဖ်ားနီနီေပၚတြင္ အေရခြံက တစ္ဝက္ခန႔္ဖုံးေနသည္။ ထို႔ျပင္ လုံးလုံးတစ္တစ္ ေဂြးဥႏွစ္လုံးက အေမႊးနက္ေလးေတြ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲေပါက္ကာစသာ ရွိေသးသည္။ မေအးျမင့္ အသိတရားမ်ား လြင့္ပ်ယ္ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ..။ ဘာကိုမွ မသိေတာ့..။ နီတြတ္၏လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္အသာအယာ ဆုပ္ၾကည့္မိသည္။
ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့လီးက နင့္နင့္နဲနဲေလး လက္ဆုပ္ထဲပါလာသည္။ ၿပီး ဖုံးေနေသာ အေရျပားကို လက္ညႇိုးလက္မတို႔ျဖင့္ ဆြဲခ်လိုက္သည္။ နီနီရဲရဲထိပ္ဖူးက ဒစ္ကားကားျဖင့္ ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားလ်က္က နည္းနည္း မာလာသလို ခံစားသိရွိလိုက္ရသည္။ အခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ၿပီ..။
နီတြတ္၏ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးကၽြတ္ေအာင္ ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ နီတြတ္ ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားသည္။ မေအးျမင့္ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီးမွ သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွ အက်ႌကို ခၽြတ္၍ျခင္ေထာင္အျပင္သို႔ လက္လွမ္းၿပီး ထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ ထမီကို ျဖည္ကာ ရင္ဘတ္ထိဆြဲတင္လိုက္ၿပီး နီတြတ္၏ေဘးတြင္ အသာကပ္၍လွဲအိပ္ခ်လိုက္သည္။
နီတြတ္၏လီးကို ဆုတ္ခ်ည္နယ္ခ်ည္ျပဳကာ အရည္ျပားကို ထက္ေအာက္ေရြ႕လ်ားေပးေနမိသည္။ လီးႀကီးက လက္ထဲတြင္ပူေႏြးေနၿပီး ဆတ္ခနဲ ေထာင္ထလာေသာ အေတြ႕ကို ၾကည္ႏူးခံစားမိသည္။ ႐ုတ္ခ်ည္း မာေက်ာလာေသာ လီးႀကီးကို အားမလိုအားမရျဖင့္ အားစိုက္၍ျဖစ္ညႇစ္လိုက္မိသည္။
နီတြတ္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔ကိုျပဳံး၍ၾကည့္ေနေသာ မေအးျမင့္က သူမ၏ရင္ဘတ္ေပၚမွ ထမီကို ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်ျပလိုက္သည္။ လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္လုံးအရြယ္ နို႔ေလးႏွစ္လုံးက ဝင္းမြတ္စြာ လႈပ္ခနဲ ထြက္ေပၚလာသည္။
နီတြတ္ကလည္း ေခသူမဟုတ္ပါ..။ ရြာတြင္ မိုးရာသီဆို ပုဇြန္ေထာင္..၊ ေႏြဆို အင္းထဲတြင္ အေနမ်ား၍ လူႀကီးမ်ား ေျမႇာက္ပင့္ေပးသျဖင့္ အေတြ႕အၾကဳံ တစ္ႀကိမ္မက ရွိခဲ့ဖူးၿပီးသားပါ..။
နီတြတ္ မေအးျမင့္ဖက္သို႔ ေစာင္းကာ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္လိုက္သည္။ သူ႔ကို ျပဳံး၍ၾကည့္ေနေသာ မေအးျမင့္ မ်က္လႊာခ်၍အသြား ပါးတစ္ဖက္ကို ဖိ၍နမ္းလိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ သူမ်က္ႏွာက မေအးျမင့္၏ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေရာက္သြားသည္။
တခဏအတြင္း မေအးျမင့္မွာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာတင္းတင္းေစ့၍ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္လာရသည္။ နီတြတ္ နို႔စို႔ အေတာ္သန္တာဘဲ ဟု ေတြးမိသည္။ နီတြတ္က မေအးျမင့္၏ ကိုယ္ေပၚမွ ထဘီကို ေအာက္ဖက္သို႔ ဆြဲ၍အခၽြတ္ ဒူးဆစ္ေလာက္အေရာက္သြားတြင္ မေအးျမင့္က ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပြတ္၍သူမ၏ထဘီကို ကန္ထုတ္ကာ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ နီတြတ္၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္အသြား ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ဟေပးလိုက္သည္။
ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတေလၽွာက္ လက္ခလယ္ႏွင့္ ပြတ္တိုက္ၿပီး အေပါက္ဝေလးသို႔ အသာဖိ၍ ထိုးလိုက္ရာ မေအးျမင့္သည ္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနေသာ ရင္ျဖင့္ တိုးညႇင္းစြာ ညည္းလိုက္မိသည္။
“ အိုး…..ေမာင္ေလး…..ရယ္……”
ခဏအတြင္း နီတြတ္သည္ မေအးျမင့္၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ခပ္ကားကားျဖစ္ေနေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ဝင္၍ ေနရာယူလိုက္ၿပီး အေမႊးမ်ားျဖင့္ မို႔ေမာက္ေနေသာ မေအးျမင့္၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲကာ အရည္မ်ား ရႊဲနစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေစာက္ေခါင္းအဝသို႔ လီးထိပ္ေတ့ကာ တစ္ရစ္ခ်င္း ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“ ျဗစ္…..အင့္…..ျဗစ္…ႁပြတ္….အိုး…….အိုး..အား…ႁပြတ္…ဒုတ္…..အား…….အင္း…”
မေအးျမင့္သည္ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့တင္ေပးရင္း နီတြတ္ကို ဆြဲ၍ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ အဆုံးထိဝင္သြားေသာ လီးႀကီးကို ျပန္ႏႈတ္လိုက္ လိုးသြင္းလိုက္ျဖင့္ လက္တစ္ဖက္ကလည္း မေအးျမင့္၏ နို႔တစ္ဖက္ကို ဆြဲေခ်ေပးေနသည္။
“ နီတြတ္…ေမာင္ေလးရယ္… အင္း.ဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ…ကြယ္…အင္း….”
မပီမသ စကားလုံးတို႔ျဖင့္ မပြင့္တပြင့္ေလး ညည္းသည္။ နီတြတ္ကလည္း မေအးျမင့္၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲၿပီး အားျဖင့္ ေဆာင့္၍ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးသည္။ မေအးျမင့္ကလည္း သူမ၏ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့၍ေကာ့၍ ေပးကာ နီတြတ္၏ေက်ာျပင္ႀကီးကို မလြတ္တမ္း ဖက္ထားမိသည္။
“ ႁပြတ္…ပလြတ္…ႁပြတ္…..ဒုတ္…ျဗစ္….ဖြတ္……..”
“ အား….ေကာင္း………ေကာင္းလိုက္ တာ…ကြာ… အိုး…….အ..အေမ့…..”
ညည္းသံအဆုံး သံရွည္ျဖင့္ ညည္းလိုက္ရင္း မေအးျမင့္ မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလုံး ရႈံ႔မဲ့သြားရာမွ တစ္ကိုယ္လုံး ေကာ့တက္သြားသည္။
ၿပီးခ်င္ေနေသာ နီတြတ္၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက ပို၍ ျပင္းထန္လာသည္။ ေကာ့တက္သြားေသာ မေအးျမင့္ ၿငိမ္က်သြားခိုက္..အင္း ခနဲ အသံတစ္ခ်က္ျပဳကာ နီတြတ္က လီးႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးပင္ အတင္းဖိကပ္စိုက္ထည့္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထည့္လိုက္သည္။
ျပစ္ခဲေနေသာ သုတ္ရည္ပူပူတို႔က မေအးျမင့္၏ သားအိမ္ႏုႏုအတြင္းသို႔ အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ပန္းဝင္သြားေတာ့သည္။
“ အိုး….အ…အ…ေမာင္….ေမာင္………အ…ဟ…အဟင့္…….အ.”
မေအးျမင့္တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားၿပီး မ်က္ျဖဴေလးမ်ားပင္ လန္၍လန္၍ သြားရေလေတာ့သည္…။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ၿပီးပါၿပီ..။