တဇောက်ကန်း ကြမ်းသလား

ပန်းရိုင်း ရေး သည်

ကောင်မလေးတယောက် ..ကြီးမားတဲ့ ဧည့်ခန်းကြီးထဲ က အီတလီ လုပ် သားရေ ဆိုဖါ အနက်ရောင်ကြီးပေါ် ထိုင်နေ သည် ..။ သူမဆံပင်သည် ပုခုံး အထိ ရှည် သည် ..။ နက်မှောင် သန်စွမ်း တဲ့ ဆံပင်တွေ.. သူမ မျက်နှာ ဖွေးဖွေးလေး ..သူမ မျက်လုံး ၀ိုင်းစက်စက်လေးများ ..ဆေးမဆိုးဘဲ ရဲနေသည့်..နှုတ်ခမ်း ဖေါင်းဖေါင်းအိလေး ..နှာတန်ချွန်ချွန်လှလှလေး ..ပိန်သည် ထင်ရတဲ့ သွယ်လျတဲ့ ကိုယ်လုံး က အကွေ့အကောက် ..အနိမ့်အဖေါင်း တွေ နဲ့ လိုအပ်တဲ့ နေရာမှာ လိုအပ်တာတွေ ရှိနေ သည် ..။ ဒါတွေ အားလုံး စုပေါင်းလိုက်တော့ ..သူမ သည်
အလွန်ကြည့်ကောင်းတဲ့ ကြွေရုပ်ကလေး တရုပ်လိုဘဲ ..။

သူမ သည် အိုဗာတင်း ပူပူတခွက်လုံး သောက်လိုက်ပြီး မကြာခင် မျက်လုံးတွေ လေးလာ သည် ..။
အိပ်ချင်လာ သည် ..။ ဧည့်ခန်း က ဆိုဖါမှာ တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေရာ က မိမိ အိပ်ခန်းထဲကို သွားအိပ်တော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ်
လိုက်မိဆဲ …
“ ဒီမှာ ..ဆူးခက် ..နင်ဟာ ဆူးခက် နံမည် ခံပြီး ဒို့အဖွဲ့ထဲကို ထိုးဖေါက် ဝင်လာတဲ့ ..ထောက်လှမ်းရေး က မူမူ ဆိုတာ ဒို့ သိပြီးပြီ ..ဒို့မှာ နင်တို့ ထောက်လှမ်းရေးတွေ ထဲကို ထိုးဖေါက် သတင်း ယူနိုင်တဲ့ အဆက်အသွယ်တွေ ရှိနေတယ်..”
အန်တီပင်စီ က ရုတ်တရက်ကြီး ပြောလိုက်လို့ မူမူ မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွား သည် ..။ သူ့ကျောပိုးအိတ်ဆီကို လက်ရောက်သွား သည် ..။ အန်တီပင်စီ က ရယ်မော နေ သည် ..။
..“ ဒီမယ်..မူမူ. ..မင်းကျောပိုးအိတ်ထဲက သေနတ် ကို ဒို့သိမ်းလိုက်ပြီးပြီ ..မင်း ..နောက်ကျသွားပြီ ..မင်း မျက်လုံးတွေ လေးလာပြီ..မင်း ..မကြာခင် အိပ်ပျော်သွားလိမ့်မယ် ..မင်းသောက်တဲ့ အထဲ ဒို့ ဆေးခပ်ထားပြီးပြီ ..ဒို့ကို လူလည်ကျလို့ မရဘူးကွ ..ဟေ့ ..ဝေမှိုင်းချို ဘယ်မှာလဲ ..ခေါ်စမ်း ..”
မူမူ ..ခေါင်းထဲမှာ အပြေးအလွှား စဉ်းစားနေ သည် .. ။ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…။ ဘယ်လို လွတ်အောင်
ပြေးမလဲ ..။ သူ့ ဌာနအကြီးအကဲ က ဒီ စစ်ဆင်ရေးဟာ သူ တယောက်ထဲ သိတဲ့ကိစ္စ လို့ မူမူ ကို တာဝန်ပေးတုံးက ပြော သည် ..။ ဘယ်လို သူတို့ သိသွားလဲ ..။
မူမူ မျက်စိတွေ တကယ်ဘဲ လေးလာ သည် ..။ ဒါကြောင့် အန်တီပင်စီ သဘောကောင်းလှချည်လား လို့
စဉ်းစားနေတာ ..။ ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ..အိုဗာတင်းတွေ ဖျော်တိုက်နေလို့ ..။ မူမူ ဆေးမိသွားပြီ ..။ အန်တီပင်စီ
ခေါ်ခိုင်းတဲ့ ဝေမှိုင်းချို ရောက်လာ သည် ..။ ဝေမှိုင်းချို …မူမူ ဆီကို တလှမ်းချင်း တိုးကပ်လာ သည် ..။
အန်တီပင်စီ က “ ဒို့အဖွဲ့ကို ပေါ့သေးသေးထင်ပြီး ..တေလေမလေး အယောင်ဆောင်ပြီး လာ ထောက်လှမ်းတဲ့
ဆူးခက် အမည်ခံ မူမူ ကို သင်္ခန်းစာ ပေးလိုက်စမ်း..ဝေမှိုင်းချို ..” လို့ ပြောတော့ ဝေမှိုင်းချို က ပုခုံးတွန့်ပြပြီး ..
“ စိတ်ချ..အန်တီပင်စီ ..ကျနော် သင်္ခန်းစာ ပေးပြီးရင် ..နယ်စပ်မှာ ရောင်းစားလိုက်မယ် . .” လို့ ပြန်ပြောပြီး မူမူ ရဲ့
လက်မောင်းကို ဆုတ်ကိုင်ကာ အနောက်ဘက် ကို ဆွဲခေါ်လေ သည် ..။
မူမူ ခေါင်းမထောင်နိုင်အောင် မူးဝေနေ သည် ..။ ရုန်းကန် ခုခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့ ..။ ဝေမှိုင်းချို ခေါ်ရာ ကို
မလိုက်ချင်ဘဲ နဲ့ လိုက်ပါနေရ သည် ..။ အခန်းတခုထဲကို ရောက်သွား သည် ..။ ဝေမှိုင်းချို …မူမူ့ လက်နှစ်ဘက်ကို
ပူးပြီး..အနက်ရောင် လည်စည်းတခု နဲ့ ချည်နှောင် သည် ..။ မူမူ ..ဒယိမ်းဒယိုင် နဲ့ သိတချက် မသိတချက် ..မူးဝေ
နေ သည် ..။ ပူးတုတ်ထားတဲ့ သူမ လက်နှစ်ဘက် ကို နံရံ အမြင့်က ဂျိတ်တခုမှာ ချည်နှောင်လိုက်ပြန် သည် ..။
“မင်းလေး က ကိုယ်လုံး တော်တော် မိုက်တာဘဲကွ ..”
ဝေမှိုင်းချို က နံရံကို မျက်နှာမူပြီး လက်နှစ်ဘက် ပူးမြှောက်ပြီး ချည်တုတ်ထားလို့ ..တင်ပါးတွေ အနောက်စွင့်သလို ဖြစ်နေရ
တဲ့ မူမူ့ ရဲ့ ကိုယ်လုံး ကို စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ရုံမကဘဲ အနောက်ကို စွင့်ထွက်နေတဲ့ သူမ တင်စိုင်တွေကို ဖျန်းကနဲ ဖျန်းကနဲ လက်ဝါး နဲ့ ရိုက်လေ သည် ..။ ဖြူဖွေးလွန်းတဲ့ တင်သားအိအိများ..လက်ဝါးကြီး နဲ့ ရိုက်
လိုက်တာကြောင့် နီရဲသွားကြ သည် ..။

“ တောက် ..ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင် ..မင်း ..အပျို စစ်စစ် လား …”
မူမူ ..မဖြေ ..။ မဖြေချင်လို့ မဟုတ် ..။ ဆေးအရှိန်ကြောင့် အရာရာ လေးပင်နေ သည် ..။ ပါးစပ်လဲ ဖွင့်လို့ ဟလို့ မရ ..။ “ မေးနေတယ်..ဖြေလေ ..မင်း..အပျိုလား .. မင်း ယောကျင်္ား နဲ့ လုပ်ပြီးပြီလား ….”
ဝေမှိုင်းချို က တဖျန်းဖျန်း နဲ့ ရိုက်ပြန်သည် ..။ ပြေလျော့ကာ ကျွတ်လုလု ထမိန်ကို ဝေမှိုင်းချို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက် သည် . . ။
ပင်တီိလေး က ဟောင်းနွမ်းပြီး ပါးနေတော့ တင်အိအိတွေ က အတိုင်းသားမြင်နေရ သည် ..။
“ဖြေလေ ..မင်း အပျိုုလား..”ု်းချိ
မူမူ ခေါင်းငြိမ့်ပြ သည် ..။ ဝေမှိုင်းချို ..ကျန်ရှိနေသော အတွင်းခံ ပင်တီလေး ကို ဆွဲချွတ် သည် ..။ မူမူ့ အောက်ပိုင်း တခုလုံး အဝတ်မဲ့သွား သည် ..။ ဝေမှိုင်းချို သည် လှလွန်းသော မူမူ ရဲ့ တင်ပါးတွေကို သေသေချာချာ
တပ်မက်စွာ နဲ့ကြည့်ပြီး တင်ပါးများ အောက်ကို လက်နှိုက်ပြီး မူမူ ရဲ့ အင်္ဂါစပ််ကြီးကို ကိုင် သည် ..။ အုံဖေါင်းဖေါင်းကို ပွတ်နေသည် ..။လက်ချောင်းတွေနဲ့ အတွင်းကို နှိုက် သည် ..။ “ အာ့ …. ”
မူမူ့ ပါးစပ်လေး ဆီက ညည်းသံလေး ပေါ်ထွက်လာ သည် ..။
ဝေမှိုင်းချို …. သူ့ဘောင်းဘီ ကို ချွတ် သည် ..။
မူမူ ရဲ့စွင့်ကား ပြည့်တင်းသော တင်တွေ က တင်းလုံးနေ သည် ..။
သူမ တင်ပါးလှလှတွေ ကို စိုက်ကြည့်နေပြီး ဝေမှိုင်းချို တံတွေးကို ၈ွတ်ကနဲ မြိုချလိုက် သည် ..။ အင်း..ဖင်တွေ လှလွန်းလို့။
ဝေမှိုင်းချို အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကို ဆက်ချွတ် သည် ..။ အမွှေးမဲမဲ လိန်ကောက်ကောက်တွေကြား က သူ့လိင်တန်ကြီး သည် သံချေးတက်နေတဲ့ သံပိုက်လုံးကြီးတချောင်းလိုဘဲ မဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီး ထောင်နေ သည် . .။
မူမူ စိတ်တွေ အရမ်း တုန်လှုပ်နေ သည် ..။ မိန်းမသား တန်မဲ့ လူဆိုးဂိုဏ်းထဲကကို အသွင်ယူ
ထိုးဖေါက် ဝင်ရောက်ပြီး ထောက်လှမ်းတယ် ဆိုကထဲက ဒါမျိုးတွေ တနေ့ကြုံလာနိုင်တယ် ဆိုတာ မူမူ ထည့်
တွက်ထားပြီးသား ..။ အခုတော့ ကြုံလာရပြီ ..။
ဘုရာ…ဘုရား…။ငါ့ ကိုသူ့ဟာကြီး နဲ့ လုပ်တော့မယ် …. ။

မူမူ့ ခြေနှစ်ချောင်း ကို သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ တွန်းရွှေ့ ကားစေ တော့ မူမူ့ တင်ပါးတွေ ကြားက ဖေါင်းမို့
တဲ့ အင်္ဂါစပ် ကို သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရသည် ..။ ဝေမှိုင်းချို ရဲ့ လိင်တန်ကြီး ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွား သည် ..။
မူမူ ..မူးဝေကာ ခေါင်းငိုက်စိုက် ဖြစ်နေ သည် ..။ ဝေမှိုင်းချို သည် သူ့လက်ခုပ်ထဲကို တံတွေးများ ထွေးထည့် ပြီး
သူ့လိင်တန်ထိပ်ပိုင်း ကို သုတ်လိမ်း သည် ..။
မူမူရဲ့ တင်သားအိအိတွေကို သူ့ဘယ်လက်နဲ့ ဖြဲကာ ညာလက် နဲ့သူ့လိင်တန်ကို အရင်းကနေဆုတ်ကိုင်ပြီး ..အင်္ဂါစပ်ထဲကို ထိုးသွင်း သည် ..။

“ အား….အင်…….အား……..”
မူးဝေပြီး ခြေတွေလက်တွေ ထုံလေးပြီး ..မရုန်းနိုင်..မပြေးနိုင် ဖြစ်နေပေမဲ့ သူ့ကို ဝေမှိုင်းချို ဆိုတဲ့ ကောင် အတင်း လုပ်နေ
တယ် ဆိုတာတော့ မူမူ သိနေ သည် ..။ သူမ အင်္ဂါစပ်ထဲကို မဆန့်မပြဲ..အတင်းကြီး ထိုးသွင်းနေလို့ နာကျင်
တဲ့ ဝေဒနာကြောင့် ဆတ်ဆတ်ခါနေ သည် ..။
ဝေမှိုင်းချို သည် ရက်ရက်စက်စက်..အတင်းကြီး ထိုးသွင်း နေ သည် ..။ မူမူ ရဲ့ ခါးလေးကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ..ထိုးဆောင့်
နေ သည် . .။ မူမူ က အော်တော့ ကြမ်းပြင်မှာ ကျနေသော သူမရဲ့ ပင်တီဘောင်းဘီလေး ကို ကောက်ပြီး သူမ
ပါးစပ်ထဲ ကို ထိုးထည့် သည် ..။
ဝေမှိုင်းချို အင်းကနဲအင်းကနဲ အားယူ ကာ မူမူ့ကို ဆောင့်ထည့်နေ သည် . .။
လောကငရဲ ဆိုတာ ဒါဘဲ ဖြစ်မည် လို့ မူမူ တွေး သည် ..။ နာကျင်မှု က ဆိုးဝါးလှ သည် ..။ အင်္ဂါစပ် အတွင်းသားများ ပွန်းပဲ့ကုန်ပြီ.ထင်တာဘဲ..။
“ အင်း….အင်း…အင်း …….”
မညှာမတာ သူ ဆောင့်ထိုးထည့်နေ သည် ..။
သူ့လက်တွေ က မူမူ ရဲ့ ရင်စိုင်အိအိတွေ ကို ဖျစ်ညှှစ်ထား သည် ..။
အင်းကနဲ..အင်းကနဲ အားယူယူပြီး..မူမူ့ ကို သူ ထိုးဆောင့်နေ သည် ..။ နာကျင်မှုတွေက ဆိုးဝါးလှ သည် ..။
ဝေမှိုင်းချို ရဲ့ ပုံမှန်ထက် ကြီးမား သော လိင်ချောင်း တုတ်တုတ်ကြီး သည် အတင်းကြီး ဝင်ထွက်နေ သည် ..။ ကျပ်တည်း
လှသော မူမူရဲ့ အပျိုစစ်စစ် အင်္ဂါစပ်လေး ကြောင့် ဝေမှိုင်းချို.. သည် ခဏအတွင်းမှာ ဘဲ ပြီးသွား သည် ..။ သုတ်ရေတွေ
တပုံကြီး မူမူ့ အင်္ဂါစပ်အတွင်း ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး …မူမူ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ဆွဲကိုင်ကာ ..တောရိုင်းသတ္တဝါ တကောင်လိုဘဲ
အော်ဟစ်လိုက် သည် ..။
ဝေမှိုင်းချို ရဲ့ အော်သံကြီး ကို သူမ အခန်း က ခပ်သဲ့သဲ့ကြားလိုက်သော အန်တီပင်စီ သည် သူ့ကောင်တော့ အသွင်ယူ
တဲ့ မူမူ ကို ၀ါးလို့ ကောင်းနေပြီ လို့ သိလိုက် သည် ..။ အင်း ..တကယ်တော့ ..ဝေမှိုင်းညို သည် တဏှာပေမ ကို တ
စိုက်မတ်မတ် လိုက်စားခဲ့ရုံမက သူ့ လိင်တန်ကို ..ထိုင်းနိုင်ငံ မှာ ခွဲစိတ်ပြီး ပြုပြင်ထားသည် ကို အတွင်းသိ အန်တီပင်စီ က
အားလုံး သိနေခဲ့ သည် . .။ ဒါကြောင့်လဲ သူတို့ အဖွဲ့ ကို လာဖျက်ဖို့ အတွင်း လှိုက်စားဖို့ ကြံတဲ့ ထောက်လှမ်းရေးမ
မူမူ ကို ပညာပေး ဆုံးမဖို့ ဝေမှိုင်းချို ကို တာဝန်ပေးခဲ့တာ ဖြစ်ပေ သည် . .။

မူမူ ကြမ်းပြင်မှာ ခွေခွေလေး လဲနေ သည် . .။ အဝတ်အစား မရှိလို့ သူမ ရဲ့ မိမွေးဖမွေးတိုင်း အလှအပတွေ က အရှိကို အရှိအတိုင်း တွေ့မြင်နေရ သည် .. ။ စွင့်ကားသော တင်သားဖြူဖြူများ သည် စောစော က ဝေမှိုင်းချို အကြိမ်ကြိမ်
ကျင့်ကြံခဲ့ပြီး..ထုတ်လွှတ်ထားသော သုတ်ရေများ ပေကျံနေ သည် ..။

နေအုပ်စိန် ရောက်လာ သည် . .။ အန်တီပင်စီ က မင်းအလှည့်..ထောက်လှမ်းရေးမ ကို ပညာပေး ဆုံးမလိုက်စမ်း ဆိုလို့
လာကြည့် သည် ..။ ဒီ ကောင်မ သူတို့ အဖွဲ့ထဲကို ဆူးခက် ဆိုတဲ့ နံမည် နဲ့ ဝင်လာစကထဲက နေအုပ်စိန် သူမ ကို
သတိထားမိနေခဲ့ သည် ..။ ရင်မို့မို့ ခါးသိမ်သိမ် နဲ့ ကော့နေတဲ့ တင်စိုင်လှလှတွေ ကို သူ အာသာ ငန်းငန်း ကြည့်ကာ
ပြစ်မှားခဲ့ဘူး သည် . .။ အခု ဒီကောင်မ က သူတို့ ကို လာထောက်လှမ်းတဲ့ ထောက်လှမ်းရေးမ ဖြစ်နေ သည် ..။ စိတ်
ကြိုက် လုပ်နိုင်ခွင့် ရှိသည် ဆိုတော့ နေအုပ်စိန် အရမ်း သဘောကျတာပေါ့ ။ ပွတာဘဲ ..။

မူမူ ရှိနေတဲ့ အခန်းကို သူ လာဝင်ကြည့်တော့ မူမူ ခွေခွေလေး လဲနေ ပြီး ဝေမှိုင်းချို လက်ချက် နဲ့ ညစ်ပေ
နေ သည် ..။ သူမ လက်နှစ်ဘက် က်ု ပူးကာ တုတ်နှောင်ထားဆဲ ဖြစ် သည် ..။ နေအုပ်စိန် မူမူ ကို ဆွဲထူလိုက် သည် . .။ မူမူ..မူးမော်နေဆဲ ..။ ခါးလေးကနေ ဆွဲဖက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ခေါ်ခဲ့ သည် ..။ မူမူ မတ်တပ် မရပ်နိုင်
..။ ရေတိုင်ကီ နဘေး မှာ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ပြီး ခေါင်းက ရေတိုင်ကီ ကို မှီထား သည် . .။
နေအုပ်စိန် မူမူ ပေါ်ကို ရေခွက် နဲ့ ရေတွေ ခပ်ပြီး လောင်းချ သည် ..။ အေးလွန်းသော ရေကြောင့် မူမူ တုန်ခါ
သွား သည် . .။
လက်တွေကို တုတ်ထားလို့ ဒီကောင်မ သူမဖါသာ ပွတ်သပ်ဆေးကြော လို့ မရဘူး ..။ နေအုပ်စိန် သူ့ဘောင်းဘီ အိတ်ထဲက
ခလုပ်ဓါး ကို ထုတ်ပြီး ဖြောင်းကနဲ ဖွင့်ပြီး ချည်နှောင်ထားတာကို ဖြတ်ပေးလိုက် သည် ..။ ရေတိုင်ကီ ဘေး တန်းပေါ်က
ဆပ်ပြာတုံး ကို မူမူ ရှေ့ ပစ်ချပေး သည် ..။
“ဆပ်ပြာ နဲ့ မင်း တကိုယ်လုံး ကို သေသေချာချာ ပွတ်တိုက်ပြီး ဆေးစမ်း ..ဟိုခွေးသူတောင်းစား ..လုပ်သွားတာ ညစ်ပတ်
စုတ်ပြတ်သွားတယ် . .”
မူမူ ဆပ်ပြာတုံး ကို ကောက်ယူ ကာ သူမ ကိုယ်တွေကို ပွတ်တိုက် သည် ..။ နေအုပ်စိန်..သူမကို ကျောခိုင်းပြီး အိတ်
ထဲက ၅သုံးလုံး စီးကရက်ဘူး ကို ထုတ်..စီးကရက် တလိပ် ကို ထုတ်ပြီး မီးညှိကာ သောက် သည် . .။
ဒါ နေအုပ်စိန် ရဲ့ မဟာ အမှား ..။
ဆေးမိလို့ မူးဝေနေတဲ့ မူမူ ကို လျော့တွက်တာ သူ အမှားကြီး မှားသွား သည် ..။ မူမူ သည် ရေအေးတွေ
အလောင်းခံရလို့ အမူးပြေလာ သည် . .။ ဆေး တန်ခိုး ပြယ်စ ပြုနေပြီ ..။ ဝေမှိုင်းချို အတင်း ကျင့်ထားလို့ သူမ ပေါင်
ကြားနေရာ က အလွန်အမင်း နာကျင် နေတာ တခုဘဲ ..။ အင်္ဂါစပ် အတွင်းထဲက မခံနိုင်လောက်အောင် နာကျင်နေ သည် ။
အတွင်းသားနုနုလေးများ ..စုတ်ပြတ် ပေါက်ပြဲ ကုန်ပြီ ထင်ပါရဲ့ . . .။
ထောက်လှမ်းရေးမှူး တယောက်မို့ မူမူ သည် ကိုယ်ခံပညာရပ်တွေကို စနစ်တကျ နှစ်တွေလတွေ နဲ့ ချီပြီး လေ့ကျင့်ထားခဲ့ သူ မို့ သူမကို ကျောပေးကာ ပေါ့ပေါ့လျော့လျော့ နေနေသော နေအုပ်စိန် ကို ရုတ်တရက်ကြီး ထ တိုက်ခိုက်လေသည် .. ။နေအုပ်စိန် လဲ မိန်းမ ကလဲ ဖြစ် ဆေးကလဲ မိနေ…မုဒိန်း လဲ အကြိမ်ကြိမ် အကျင့်ခဲထားရသည် ဆိုပြီး အထင်အမြင်သေး ..လျော့တွက်ထားခဲ့ တာ . .။
နေအုပ်စိန် မူမူ ရဲ့ တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် သံမံတလင်း ကြမ်းပေါ်ကို ဒူးထောက်ရက် ကျသွား သည် ..။ သူ့ခါးကြားမှ
သေနတ် မူမူ လက်ထဲ ရောက်နေပြီ ..။ “ဖြောင်း” ကနဲ နေအုပ်စိန် ရဲ့ ခေါင်းကို သေနတ်ပြောင်း နဲ့ ရိုက်ချလိုက် သည် ..။ နေအုပ်စိန် လဲကျအသွား…မူမူ ဆင့်ကာဆင့်ကာ ကန် သည် ..။
နေအုပ်စိန် မလှုပ်တော့..။

မူမူ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေဆဲ ..။ သူမ ရေချိုးခန်းထဲ ရှာဖွေ ကြည့် သည် ..။ ရေချိုးခန်းအတွင်း .. လျော်
ဖွတ်ပြီး လှမ်းထားတဲ့ ပြောက်ကြားပုံဖျက် ယူနီဖေါင်း ဘောင်းဘီ နဲ့ တီရှပ် အနက်ရောင် တထည် ကို တွေ့ သည် ..။ သူမ
နဲ့ နဲနဲ ကြီးနေပေမဲ့ ကောက်ဝတ်ခါ နေအုပ်စိန် ခါး က ခါးပတ် ကို ဆွဲဖြုတ်ခါ သူမခါးမှာ ပတ်လိုက် သည် ..။
ရေချိုးခန်း ပြူတင်းပေါက် မှာ သံတိုင် မရှိ . .။ အပြင်ကို ချောင်းကြည့် ပြီး လူလစ်တာ နဲ့ အပြင်ကို ကျော်ဆင်းလိုက် သည် ။ ပြေးပြီ ..။ သူတို့ စခန်း အဖြစ် သုံးနေတဲ့ တိုက်အိုကြီး ရဲ့ အနောက်ဘက် က ၀ါးရုံပင်တော စိမ်းစိမ်းတွေ ဆီကို မူမူ..ပြေးပြီ . .။၀ါးတောစပ်ကို ရောက်တော့ တိုက်အိုကြီး ဆီက အော်ဟစ်သံတွေ ကြားရ သည် .. ။
သူ လွတ်ပြေးတာကို သိသွားကြပြီ …။
အတွဲလိုက် ပစ်ခတ်လိုက်တဲ့ မောင်းပြန်သေနတ်သံတွေ ဆူညံသွား သည် ..။ သူမ ဘေးက ၀ါးပင်များကို တဖြောင်းဖြောင်း
ကျည်များထိမှန်ကာ ၀ါးပင်များ ကျိုးပဲ့ကုန် သည် . .။ ကျည်ဆံများ က ပျားပိတုံးကောင်များလို..တဝီးဝီး သူမ. နဘေး က ဖြတ်သန်းနေ သည် ..။ ကိုယ်ကို ကိုင်းညွှတ်ပြီး မြွေလိန်မြွေကောက် ကွေ့ပတ်ပြီး ပြေး သည် ..။ အနောက် က
ရန်သူများ ..လိုက်ရင်း ..တထောင်းထောင်း ပစ်ခတ်နေ သည် ..။ ပင်စည် တုတ်တုတ် သစ်ပင်တပင် မှာ ခဏ အကာအကွယ်ယူလိုက် ပြီး နေအုပ်စိန် ဆီက ရလာတဲ့ ပစ္စတိုသေနတ် နဲ့ သူ့နောက်ကို ပြေးလိုက်လာတဲ့ ရန်သူတွေ ကို
သေသေချာချာ ချိန်ရွယ်ကာ ပစ် သည် ..။ ဒုန်းကနဲ..ဒုန်းကနဲ ပွိုင့် ၄၅ ကျည်ဆံများ.. ခုန်ထွက်သွားကြပြီး ရှေ့ဆုံး က ရန်သူ
နှစ်ယောက် ကို ထိမှန်သွား သည် ..။ ရန်သူများ သည် သူမမှာ လက်နက်ပါသွားတာကို သိပုံမရဘဲ..ပေါ့ပေါ့ဆဆ ပြေးလိုက်လာကြပုံရ သည်….။ ကျန် ရန်သူများ အခုမှ သစ်ပင်များ နောက်ကို အကာအကွယ် ယူလိုက်ကြ သည် ..။
ဆက်ပြေး သည် . .။ ရန်သူများ ပစ်ခတ်ရင်း ဆက်လိုက်လာကြပြန် သည် . .။

ဒီ စခန်းကို သူမ စရောက်ထဲက စခန်းတည်နေရာ ကို လေ့လာထားခဲ့ သည် ..။ ဒါသူတို့ ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ့ဝင်တွေ လုပ်နေကျ အလုပ်တခု ဘဲမို့ ..။ သူမ ဦးတည်ပြေးနေတဲ့ ဘက်မှာ ကားလမ်း ရှိ သည် .. ။ဒီတောင်ကုန်းလေး ကျော်ရင် ရောက်ပြီ ..။ အနောက် က ရန်သူတွေ စောစောကလောက် ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်ကြီး မလိုက်ရဲတော့..။ သူမ မှာ လက်နက် ရှိ
ကြောင်း သိသွားသလို သူတို့ လူနှစ်ယောက် ကိုလဲ မှန်အောင် ပစ်ပြခဲ့ သည် မဟုတ်လား ..။
တောင်ကုန်းပေါ်ကို အားတင်းပြီး ပြေးတက် သည် ..။ အနောက် က လှမ်းပစ်ပေမဲ့ ထိရောက်မှု မရှိ ..။ တောင်ကုန်း ရဲ့ ဟိုဘက် ဆင်ခြေလျော ကို ရောက်တော့ သူမ အသားကုန် ခြေကုန်ပြေးပြီ ..။
ခလုပ်တိုက်ပြီး ဒလိမ့်ခေါက်ကွေး ကျ သည် ..။ လူးလဲထ ကာ ဆက်ပြေး သည် ..။
ဟော ..။ရှေ့မှာ ကားလမ်း . .။
ပစ္စတိုသေနတ် ကို ကျောမှာ ထိုးလိုက် သည် ..။ ဘုရားမ လို့ ကားတစီးစီး လာပါစေ ..။
ခုထိတော့ ဘာကားမှ မတွေ့သေး .။ နောက် က ရန်သူ ဆီက ပစ်ခတ်သံ မကြားသေး ..။ ကားလမ်းအတိုင်း သူမ ပြေးနေ သည် ..။ အခုအချိန် အနောက်က ရန်သူသာ မှီလာပြီး ပစ်ခတ်မယ် ဆိုရင်..အကာအကွယ် မရှိ ထင်းထင်းကြီး မို့ သူမ မလွယ် …။ ဟင် …ကားသံလိုလို ကြား သည်. ..။

သူမ နောက်ကျောဘက် က ဖြစ် သည် ..။ ဟော …ဟာ..ဟုတ် သည် ..။ ကုန်ကားကြီး တစီး …။
ကုန်းတက်ကြီးမို့ တဗြီးဗြီး အတင်းကြီး ရုန်းပြီး တက်လာ သည် ..။
အီဆူးဇူး ခေါင်းတို ကုန်ကားကြီး ..တဖြေးဖြေး နီးလာ သည် ..။
အနီး ရောက် မလာခင် အဝေးကြီးထဲ က လက်တားလိုက် သည် . .။ ကားကြီး သည် အရှိန်နဲ့ လာနေ သည် …။ “ဟေး….ဟေး……”
သူမ အော်ဟစ်ခါ တား သည် …။ လက် ဝှေ့ရမ်းပြ သည် . .။ ကားကြီး သည် သူမ ကို ကျော်ဖြတ်ခါ မောင်းသွား သည် ..။ သူမ အော်ဟစ်ပြီး လက်ပြကာ အနောက်က ပြေးလိုက် သည် ..။ နောက်လှည့်ကြည့်တော့…တောစပ်မှာ အနောက်က လိုက်နေတဲ့ ရန်သူများ ကို စတွေ့နေရပြီ ..ဟာ..သောက်ဂွ ဘဲ …။

ရှူး….ရှူး…ဆိုပြီး ကုန်ကားကြီး ထိုးရပ်သွား သည် ..။ အို …တော်ပါသေးရဲ့ . .။ မူမူ ကားကြီးဆီကို ပြေးသွား သည် ..။ကား ပြူတင်းပေါက် က ကားသမား က ငုံ့ကြည့် သည် ..။

“ကျမ ကို ကယ်ပါရှင် ..ဒုက္ခ ရောက်လာလို့…”

ကားသမား က သူမ ကို သေသေချာချာ ကြည့်ပြီး ..“ ကဲ…တက်..တက် …” လို့ ခေါ် သည် …။

စိတ်သဘောကောင်းသော ကားဆရာကြောင့် မူမူ မြို့ကို ရောက်လာရ သည် ..။ သူ ဒီတာဝန်ကို စပြီး တာ
ဝန် ပေးခံရတုံးက သူ့ ဌာန အကြီးအကဲ ပြောတာတွေကို ပြန်ကြားယောင် သည် ..။
“ မူမူ ..မင်း ကို အန္တရာယ် ကျရောက်မှာ ဘာမှ မပူ နဲ့..မင်းမှာ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ထောက်လှမ်းရေးသမား တယောက်
back up ရှိမယ် ..အနီးဆုံး ..ဒီမြို့လေး မှာ သူ ရှိနေမယ် ..သူ့ကို ဆက်သွယ်ဖို့က …. ” ဆိုပြီး ဆက်သွယ်ဖို့ လိပ်စာ..ဖုန်း
တွေ ပေး ခဲ့ သည် ..။ မူမူ ထို လိပ်စာ..ဖုန်းများ နဲ့ ဘက်ကပ်သမား ကို ဆက်သွယ် သည် ..။ တခုမှ မရ ..။
ဒုတိယ အဆင့် Plan B အရေးကြုံ အရေးပေါ်ထွက်ပေါက် ( ဂယ်ပေါက် ) အဖြစ် သူမ သွားရန် တိုက်ခန်း တခု ရဲ့ လိပ်စာ
ကိုလဲ ပေးသေး သည် ..။ ဒီတိုက်ခန်း ကို သူမ ရောက်သွား သည် ..။
တိုက်ခန်းသော့ ကို ဖွက်ထားတဲ့ နေရာ ကိုလဲ ပြောပြထား သည် ..။ သူမ အခု သွားကြည့်တော့ သော့မရှိ ..။

ဟာ..ရက်စက်တယ်…။

ဘာမှလဲ ဆက်သွယ်လို့မရ ..။ကြိုတင် စီမံထားတာတွေ လဲ မဟုတ်ဘူး ဖြစ်နေ သည် …။
သူမမှာတော့ အသွင်ယူ under cover လုပ်ထားတာလဲ ..ဘွင်းဘွင်းကြီး ပေါ်သွားပြီး ရန်သူရဲ့ ရက်စက်စွာ မုဒိန်းကျင့်တာလဲ
ခံလိုက်ရ သည် …။
ထိုစဉ် က သူတို့ အကြီးအကဲ သည် အပြောက ညွန့်နေ သည် ..။ ထို တိုက်ခန်းမှာ အရေးပေါ်သုံးဖို့ ငွေများ..သိန်းချီပြီး ထားရှိကြောင်း ..လက်နက်မျိုးစုံ လဲ ရှိကြောင်း ..ဖုန်း..ဆေးဝါး ..အကုန် သုံးလို့ ရ သည် …တဲ့ . .။
သူတို့ ..အရေးပေါ် ဝင်ရောက် နေနိုင်..ပုန်းနိုင် အောင်..လိုတာ ယူနိုင်အောင် တိတ်တဆိတ် ထားရှိတဲ့ စခန်းငယ်လေး…တဲ့ ..။ အခုတော့..သော့လဲ မတွေ့ ..။
ရက်စက်တယ် ..။
မတရားဘူး ..။
တာဝန်မကျေဘူး …။

ဟော…ကားတစီး …သူမ ရောက်နေတဲ့ တိုက် အောက်ကို ထိုးဆိုက်လာ သည် ..။
အိုး..ရန်သူ ..။
သူ့ကို ရန်သူများ တွေ့သွားပြီ ..။ သူရှိရာ တိုက်ပေါ်ကို ရန်သူတယောက် က လက်ညှိုးထိုး ညွှန်ပြနေ သည် ..။
ပြေး….။ ပြေးပေအုံးတော့..မိမူမူ …. ။
အာဖရိက လွင်ပြင်ထဲမှာ သမင်ပျိုမလေး ကို ခွေးအ တအုပ် လို်က်ဆွဲနေသလို မူမူ အနောက်မှ ရန်သူတအုပ် ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်နေ သည် ..။ မူမူ ပြေးရင်း ..ဓါတ်ဆီဆိုင်မှာ ဓါတ်ဆီထည့်ပြီးလို့ ပြန်ထွက်ဖို့ ကားပေါ်တက်လိုက်တဲ့မိန်းမတယောက်ရဲ့ကားထဲ ဝင်လိုက် သည် ..။

“ဟိတ်..ဘာလို့ ကားထဲ ဝင်လာတာလဲ …”
မူမူ ရဲ့ ပုံစံက စုတ်ပြတ်သော အဝတ်အစားတွေ နဲ့ ပေရေညစ်ပတ်နေလို့ မိန်းမ က ကြောက်သွားပုံရ သည် ..။
“မောင်း..မောင်း..ဒီနေရာ က မြန်မြန် မောင်းလိုက်ပါ …. ”
“ နင် ..ဆင်း..ငါ့ကားပေါ်က ဆင်း …. အခု ဆင်း ..”
ရန်သူတွေ မြင်သွားပြီး တအားပြေးလိုက်လာနေ သည် ..။

မူမူ သေနတ် ကို ခါးကြားက ဆွဲထုတ်ပြီး ကားမောင်းသူ မိန်းမ ကို ချိန်လိုက် သည် ..။
“ကဲ..မောင်း ဆိုမောင်း ..သေသွားချင် လား . .”
သေနတ် ကို မြင်တာတောင် အင်တင်တင် နဲ့ လုပ်နေသေး သည် ..။ မူမူ ကားပြူတင်းပေါက်ကနေ ပြေးလာနေသော ရန်သူ တအုပ် ကို ပစ်လိုက် သည် . .။ ဒိန်းကနဲ..ဒိန်းကနဲ ကျယ်လောင်သော သေနတ်သံ များ ကြားတော့ မိန်းမ သည်
ကားကို တရှိန်ထိုး မောင်းထွက် လိုက် သည် . .။
ရန်သူအုပ်ထဲက တယောက် ခွေလဲကျသွားတာ..ကား နောက်ကြည့်မှန် ကနေ မူမူ တွေ့လိုက်ရ သည် . .။
“မောင်း..မောင်း..မြန်မြန် …”

“ဘယ်ကို မောင်းရမှာလဲ..”
“ မောင်းသာမောင်း..ဒီနေရာ နဲ့ ဝေးလေကောင်းလေ …”

ကားမောင်းသူ မိန်းမ သူ့ကို အကဲခတ်နေတာကို မူမူ သတိထားမိ သည် ..။
တော်တော် ဝေးဝေး မောင်းခဲ့ပြီး လမ်းဆုံလမ်းခွတခု ရောက်တော့…
“ဘယ်ဘက် ကွေ့လိုက် ..”လို့ အမိန့်ပေးလိုက် သည် ..။
သူ နောက်ထပ်တနေရာကို သွားမလို့ ..။ သူတို့လောက မှာ အရေးပေါ် ဂယ်ပေါက်တွေ ထားထား သည် ..။ တခုခု ရှေ့မှာပိတ်ဆို့ရင် ထွက်ဖို့ အရေးပေါ် ထွက်ပေါက် …ပေါ့ .. ။

“ ဟိုရှေ့က ကွမ်းယာဆိုင်လေး ရှေ့မှာ ရပ်လိုက် . .”
ကားရပ်သွားတော့ မူမူ ဆင်း သည် ..။
“စိတ်မရှိနဲ့..ရှင့်ကို သေနတ်နဲ့ ချိန်တာ ..အရေးပေါ်ဖြစ်နေလို့ …ကဲ..သွားတော့ ..ကျေးဇူးဘဲ …”

တိုက်အိုကြီးပေါ်ကို တက်ခဲ့ သည် . .။
လှေခါးက ကျဉ်းမြောင်း ပြီး အနံ့အသက် က မကောင်း ..။
အပေါ်ထပ် ရောက်တော့ သော့ခတ်ထားတဲ့ အခန်းနှစ်ခန်း ကို တွေ့ရ သည် ..။ ဘယ်ဘက် အခန်းရှေ့က ခြေသုတ်ဖုံ ဂုံနီအိတ်စ ကို လှန်ဖယ်ကြည့်လိုက် သည် ..။ သော့တချောင်း တွေ့ပြီ ..။
အင်း…တော်ပါသေးရဲ့ ..။ ဒီတခု အဆင်ပြေလို့ ..။
သော့ဖွင့်လို့ရသည် ..။ အခန်းထဲ ဝင်..တံခါးပြန်ပိတ် .မီးဖွင့်တော့..သံမဏိ ဘီဒိုကြီး တလုံး ကို တွေ့ သည် . .။ ဆွဲဖွင့်ကြည့်တော့ သော့ခတ်ထားသည် မို့ သော့ရှာရပြန် သည် …။
ဘီဒိုကြီး အပေါ်ကို ခြေဖျားထောက်ခါ စမ်း သည် ..။ သော့တွေ့ပြီ ..။
ဘီဒိုထဲ မှာ…အရေးပေါ်လိုမဲ့ဟာတွေ ရှိနေ သည် ..။ အားသွင်းပြီးသား ဆဲလ်ဖုန်းတလုံး ..အူဇီစက်သေနတ် နဲ့ ကျည်ကပ်..၉မမ ပစ္စတိုလ်တလက် နဲ့ ကျည်ကပ်အပို ကို ယူ သည်..။နောက်ပြီး ..ငွေစက္ကူတထုတ် ..ယူလိုက် သည် ..။

အင်း…မိိန်းမဝတ် အဝတ်အစား တချို့လဲ ရှိနေ သည် ..။ အနောက်ဘက် မှာ ရေချိုးခန်း ရှိနေ သည် ..။ ရေလဲလာ သည် ..။ ရေ တဝ ချိုးလိုက် သည် ..။ မိမိ ရဲ့ အင်္ဂါစပ် နဲ့ စအိုပေါက်တွေ က နာကျင် ကျိမ်းစပ်နေဆဲ ..။
ဒီ နာကျင်မှုတွေ ကြောင့် ရန်သူတွေ အပေါ်ကို လက်စားခြေလိုစိတ်တွေ ပြင်းထန်နေသလို မိမိ ရဲ့ ဌာန အကြီး
အကဲ အပေါ် စိတ်နာမုန်းတီးမှုတွေ ကြီးမားနေသည် …။

ရန်သူတွေအထဲကို ထိုးဖေါက်ဝင်ဖို့ မူမူ သည် ဆူးခက်ဆိုတဲ့ တေလေမလေး အသွင်ကိုယူ ခဲ့ သည် ..။
ရန်သူ ဘက်က အဆက်အသွယ်လို့ သိထားတဲ့ အန်တီပင်စီ အရှေ့မှာ ဆူးခက် အယောင်ဆောင် မူမူ
သည် လူတယောက် ကို ဓါးနဲ့ ထိုးသတ်ခဲ့ သည် ..။ တကယ်တော့ လုပ်ဇာတ်တခုပါဘဲ ..။ အန်တီပင်စီ ယုံ
သွားစေဖို့ အယုံသွင်း ဇာတ်လမ်း ခင်းပြခြင်း ပါဘဲ ..။ ဓါးထိုးခံရတဲ့လူက မူမူတို့ အဖွဲ့ထဲကလူပါဘဲ..။
ရုပ်ရှင်တွေ ရိုက်တဲ့အခါ ပြုလုပ်တဲ့အထူးပြုလုပ်ချက် နဲ့ သရုပ်တူအောင် သွေးသံရဲရဲ နဲ့ လုပ်ပြတာမို့ အန်တီ
ပင်စီ တို့လဲ တေလေမလေး ဆူးခက်ကို နေစရာ မရှိရင် လိုက်ခဲ့ဆိုပြီး သူတို့နဲ့ ခေါ်သွား ခဲ့ သည် . .။
ဆူးခက် သည် သူတို့ နဲ့ မူးယစ်ဆေး ရောင်းတဲ့ သယ်တဲ့ အလုပ်တွေ ကို ဝင်လုပ် သည် ..။ ဆူးခက် နံမည်
ရလာခါစဘဲ ရှိသေး သည် ..။ သူ့ ဘဝမှန် ပေါ်သွား သည် ..။
တောက် …။
သူတို့ထဲမှာ သစ္စာဖေါက် ရှိနေပြီ …။
မူမူ..သူမကို မုဒိန်းကျင့်ခံလိုက်ရတာ ကို တော်တော် ခံပြင်း နာကျည်းနေ သည် ..။

အလုံပိတ် အခန်းတခုထဲ ခင်မောင်သိန်း ( ခေါ် ) အလီ ခွေးခြေတလုံးနဲ့ ထိုင်နေသည် ..။
၀ါကျင်ကျင် မီးလုံးလေး တလုံးဘဲ ထွန်းထားသော ဒီအခန်းလေး ထဲ ပုတ်အဲ့အဲ့ အနံ့ နံနေသည် ..။ ခင်မောင်
သိန်း ( ခေါ် ) အလီ …စိတ်တိုနေသည် ..။ ဒီအခန်းထဲ သူ့ကို ထည့်ထားတာ တော်တော်ကြာနေပြီ ..။
ရေလဲ ငတ် သည် ..။
တောက် ..စိတ်ကို ညှင်းပမ်းထားတာဘဲ ..။
ဒီမိုကရေစီနည်း မကျဘူး ..။
ခေတ်ဟောင်းက အမူအကျင့်တွေ ရှိနေတုံးဘဲ ..။
ခင်မောငိသိန်း စိတ်ထဲမှာ သူ့ကို ဖမ်းလာသူတွေကို မုန်းတီးစိတ်တွေ များနေ သည် ..။ ခင်မောင်သိန်း သည်
အတိုင်အတောထူ သူ ဖြစ် သည် ..။ အစိုးရ ဝန်ထမ်းတွေကို သူအမြဲ တိုင်တမ်းလေ့ရှိ သည် ..။ ခေတ်ပြောင်း
လာတာကို အခွင့်အရေးယူပြီး စွာနေသူတွေထဲမှာ ခင်မောင်သိန်း က ရှေ့ဆုံးက …။
ကျွီကနဲ တံခါးပွင့်လာသည် ..။
အရပ်မြင့်မြင့် လူကောင်ထွားထွား လူတယောက် ဝင်လာ သည် ..။ ဆံပင် က ဖရိုဖရဲ နဲ့ ..။

ဒီလူထွားကြီး သည် စစ်ရောင် ဘောင်းဘီ နွမ်းနွမ်း နဲ့ အဖြူရောင် စပို့ရှပ် လက်တို ဝတ်ထား သည် ..။ မျက်နှာလေးထောင့် နှုတ်ခမ်းထူထူ နဲ့ ရှေးခေတ်ဟောင်း မင်းသားကြီး ရွှေဘ လို ရုပ်မျိုး ..။
အခုခေတ် လူငယ်တွေကတော့ ရွှေဘ ကို သိကြမည် မထင် ..။ ရွှေဘ သည် တယောက် နဲ့ အများ ထိုးကြိတ် တဲ့
တောကြိုက် မင်းသားကြီး ဖြစ်သည်..။
သူ့လက်ထဲမှာက ရုံးသုံး ဖိုင်တခု ကိုင်ထား သည် ..။
ဒီလူ ဖိုင်တွဲအဖုံး ကို ကြည့်လိုက်ပြီး..မင်း နံမည် ခင်မောင်သိန်း ( ခေါ် ) အလီ နော် ..လို့ မေး သည် ..။
ခင်မောင်သိန်း က ဟုတ်တယ် လို့ ဖြေ သည် ..။ ရေငတ်လွန်းလို့ ရေတောင်းသောက်ဖို့ကြံနေတုံး ..ဒီလူ ရုတ်တ
ရက် ခင်မောင်သိန်း ကို ဆောင့်တွန်းလိုက် သည် ..။ အိုး ..။
ဝုန်းကနဲ ခင်မောင်သိန်း နောက်ပြန်လန်ကျသွား သည် ..။
“ခင်..ခင်ဗျား ..ဒါ …ဒါ …..ဘာလုပ်တာလဲ . .”
လူထွားကြီး က ခွေးခြေကို ဆွဲယူကာ ထိုင်လိုက် သည် ..။
ဟာ..ဒါ…ဒါ….သက်သက် .ရင့်တာဘဲ …။
ခင်မောင်သိန်း ထိုင်စရာ မရှိတော့ ..။
“ဒါ..ကျုပ် ထိုင်နေတဲ့ ခွေးခြေ ..”
“ ဒီမှာ ခင်မောင်သိန်း ..ခွေးခြေ တလုံးဘဲ ရှိရင်..ငါထိုင်မယ်…မင်းက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ..မင်း က တရားခံ..
ငါက အမှုစစ် ..မထူးပါဘူးကွာ.မင်း က ကြိုးစင်တက်ရမဲ့ အကောင်ဘဲ..ထိုင်မနေပါနဲ့တော့ …”
“ ဘာ ..မင်း ဘာစကားပြောတာလဲ …”
“ဟုတ်တယ်လေ ..မင်းက တခြား..စွပ်စွဲခံရသူတွေ လိုမှ မဟုတ်တာ..လုပ်တာတွေ သေချာနေတာဘဲ ..မင်းလိုကောင်
က ခုလို လေကုန်ခံပြီး စစ်နေရဖို့ မဟုတ်ဘူး ..တခါထဲ ခေါင်းထဲ ကျည်ဆံတွေ တပြုံကြီး ထည့်ပြီး ရှင်းပစ်ရမှာ ..”
“ မင်း..မင်း..လွန်နေပြီ ..ငါ..ငါ့ ရှေ့နေ ခေါ်ပေး …တရားရုံး က စီရင်ချက် အမိန့် မချမချင်း..မင်း ..သဘောနဲ့ မင်း..ငါ့ကို အပြစ် ရှိတယ် လို့ ပြောလို့ မရဘူးကွ…”
“ အာပါပါ..စွာလှချည်လား ..မင်းတို့ တကယ် လုပ်မလုပ် ဒို့က အသိဆုံး ..ဒါကြောင့်လဲ ..တကယ်လုပ်တဲ့.မင်းကို အချုပ်ထဲ ထားတာ ..”
“ စည်းဘောင်ကျော်ရင်တော့ ခံမဘူးနော် ..”
“ထိုင်…ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်စမ်း ..လျာမရှည် နဲ့ …”
ပေကပ်ကပ် လုပ်နေတဲ့ ခင်မောင်သိန်း ကို လူထွားကြီး က လက်ထဲက ဖိုင်တွဲ နဲ့ ဖေါင်းကနဲ ဖေါင်းကနဲ ရိုက် သည်။
ဇက်ပိုး ကို ရိုက်တာ ..။
“ထိုင်..မေးတာကို ဖြေ ..မတရား လုပ်နေတယ် မထင်နဲ့ ..မင်းလို တိုင်းပြည်သစ္စာဖေါက်တကောင် ကို ဒီထက်တောင် လုပ်သင့်သေးတယ် ….”
ကြီးမားတဲ့ လက်သီးဆုတ်ကြီးတွေ ကို ခင်မောင်သိန်း ကြည့်ပြီး လန့်နေ သည် ..။ တိုင်တာက နောက်..အခု သူ နဲ့
ရင်ဆိုင်နေရတာက အရင် . .။
“ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃နှစ် ….မတ်လ ၃ဝရက်နေ့မှာ အိန္ဒိယ နိုင်ငံ နယ်စပ် မိုးရေး ကနေ မြန်မာဘက် တမူးမြို့ကို ကူးလာတယ် …ဧပြီလ ထဲ..တိတိပပ ဆိုရင် ဧပြီလ ၃ရက်နေ့မှာ မုံရွာမြို့ကို ရောက်လာတယ် ..အကျင့်ပျက် ဝန်ထမ်းတွေငွေယူပြီး လုပ်ပေးတဲ့ နိုင်ငံသားကပ် နဲ့ ရန်ကုန် ကို ရောက်လာတယ် …ရန်ကုန်က တာမွေ ရပ်ကွက်မှာ နေပြီး ..သံတိုသံစ ရောင်းဝယ်တဲ့ အလုပ် ဘန်းပြပြီး ..တိုင်းပြည် ထဲ ငြိမ်ဝပ်ပိပြားရေး ကို ထိပါးစေမဲ့ လုပ်ရပ်တွေ တခုပြီးတခု လုပ်တော့တာဘဲ ..မင်းကို ဒို့ စောင့်ကြည့်နေတာ ကြာပြီ …မင်းနောက်ကွယ်မှာ ဘာကောင်တွေ ရှိနေလဲဆိုတာ သိချင်လို့..ကြိုးရှည်ရှည် နဲ့ လှန်ထားတာ ..အင်း ..လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ရက် က မင်း ထလုပ်လိုက်တဲ့ ဟာ က ရုပ်ဆိုးလွန်းတယ် ..မင်း ..အခု လုပ်ခဲ့တာတွေ အားလုံး ချရေး ..အမှန်အတိုင်း ရေး ..မင်းတိုင်တောမှာ ကြောက်ရင် ဒီအလုပ် တောင် လုပ်မစားတော့ဘူး ..ငါ့နံမည်..တဇောက်ကန်း..ရဲလွန်း ….”

လူထွားကြီး ရဲ့ အသံက မာကျော သည် ..။ သူ့စကားကိုနားမထောင်ရင် တကယ်ဆော်မဲ့ပုံ ..။
လူထွားကြီး ပေးတဲ့ စာရွက် နဲ့ ဘောလ်ပင် ကို အလိုလို လှမ်းယူမိရ သည် ..။
“ ရေး..မင်း ဘာလုပ်ခဲ့တယ် ဆိုတာ အကုန်ရေး…ကွင်းတိုက်တာလဲ ရေး…ဖါချတာလဲ ရေး ..အဓိက က မင်း လုပ်ခဲ့တာတွေ ရေးဖို့ဘဲ…တရားရုံး ရောက်လို့..မင်းရှေ့နေက ရဲရှေ့ အစစ်ခံချက်..သက်သေခံ မဝင်ဘူး လို့ မင်း
ဖြောင့်ချက်ကို ဖျက် လဲ ငါက သောက်ဂရုမစိုက်ဘူး ..အဓိက က မင်း လုပ်ခဲ့တာတွေ အားလုံး ရေးချ..ဒါဘဲ..နက်ဖန် မနက် စောစော..ငါ ရီပို့တင်ရမယ် ..မတင်နိုင်ရင် မင်းကြောင့်…ငါ အထောင်း မခံရခင် မင်းကို ငါ အရင်ထောင်းမယ်
ကြားလား ..”
ခင်မောင်သိန်း သူ့ လက်သီးဆုတ်ကြီးတွေ ကို လန့်နေ သည် ..။ အပြစ်မဲ့ ပြည်သူလူထု ကို ဗုံးနဲ့ခွဲရဲပေမဲ့ သူ့ကို
နှိပ်စက်မှာတော့ ကြောက်နေ သည် ..။

အခန်း နံပါတ်၅ က မိချို ကို လွှတ်ပေးပါ တဲ့ ..။
စားပွဲထိုးကောင်လေး လာပြောလို့ ကောင်တာမှာ တီဗွီအသေးလေး ထိိုုင်ကြည့်နေတဲ့ ဆိုင်မန်နေဂျာ က မိချိုှ ကို လှမ်းကြည့်ပြီး မေးငေါ့ပြ သည် ..။
မိချို ဂျာနယ် ဖတ်နေရာက ထရပ် သည် ..။ ချွတ်ထားတဲ့ ခွာအမြင့်ဖိနပ်ကို စီးပြီး မရှိတဲ့ တင်လေးကို လှုပ်ခါပြီး သန့်
စင်ခန်းကို အရင်ဝင် သည် ..။ သန့်စင်ခန်း က ဟိုး ဆိုင် နောက်ဘက်ထဲမှာ ..။

အခန်းနံပါတ် ၅ ထဲမှာ လူနှစ်ယောက် ရှိနေ သည် ..။
“ စိန်ဝင်းထွန်း ..မင်း အပြင်ထွက်ကွာ …”
“ ဗျာ …”
“ မင်း တော်တော် ဒုံးဝေးတဲ့ကောင်..ကောင်မလေး လာမယ် ..ငါ နဲ့သူနဲ့ ဘဲ ခဏနေမယ်..မင်း..အပြင်ထွက်ပေး ”
“ဟုတ် …ဟုတ် …”
အရပ်မြင့်မြင့် နဲ့ တရုတ်ကပြားလို လူ အခန်းထဲက ထွက်သွား ပြီး အရှေ့က ကောင်တာ ဆီ လျောက်သွား သည် ..။
မှောင်နေတဲ့ အခန်းထဲ မှာ ထိုင်နေတဲ့ လူသည် အခန်းထဲ ဝင်လာတဲ့ ကောင်မလေး ကို တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ “ လာ
မိချို ..ညည်းကို တွေ့ချင်လွန်းလို့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်ရတာ . .” လို့ လှမ်းပြောလိုက် သည် ..။
ကောင်မလေး သည် ဒီလူရဲ့ အနားမှာ ဝင်ထိုင်လိုက် သည် . .။ “ မိချို . .လက်ပေးစမ်း . .ဒီမှာ စမ်းကြည့်…” အမှောင်ထဲမှာ ကောင်မလေး ရဲ့ လက်ထဲ သူ့တောင်မတ်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီး ကို ထည့်ပေးလိုက် သည် ..။
ကောင်မလေး က လိင်တန်ကြီး ကို ဆုတ်ကိုင်လိုက် သည် . .။
“ပူနွေးနွေးကြီး တော့ . . .” တိုးတိုးလေး လေသံ နဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ ကောင်မလေး ရဲ့ အသံ ကို ကြားလိုက် ရ သည် .။
“ဟီး…ဟီး…နင်ကြိုက်လား..မိချို . .”
ကောင်မလေး က ဘာမှ မဖြေဘဲ ဒီလူရဲ့ ခါးပိုင်း နဲ့ ကျောပိုင်းကို လိုက်စမ်း သည် ..။
“ဟားဟား . .ဘာလုပ်တာလဲဟ . .”
“ အကို့ ခါတိုင်း ပါနေကျဟာကြီး မပါဘူးလား . .”
“ အော်..သေနတ်လား ..အပြင်က ကောင်ဆီ မှာပါတယ် . .အဟဲ..ကားထဲမှာလဲ တလက်ရှိတယ်..ဘာဖြစ်လို့လဲ..မိ
ချို ကြည့်ချင်လို့လား . .”
“ အင်း…”
“ ပြမယ် . .ပြီးရင်ပြမယ် . .ပုလွေ အရင်ကိုင်လိုက်အုံး …”
ကောင်မလေး သည် လိင်တန်ကို အရင်းကနေ ဆုတ်ကိုင်ထားရာက ဂွေးစိနှစ်လုံး ကို ပြောင်းပြီး ဆုတ်ကိုင်လိုက် သည်။ “ အို . . .အင်း . . .”
ကောင်မလေး ရဲ့ လက်ချောင်းများ က ဖွဖွလေး ဆုတ်နယ်နေရာက တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဖျစ်ညှစ်လာသည် ..။
“ဟဲ့..မိချို ..ဖြေးဖြေး..အို…အား….အား…ဘာ..ဘာလို့ ညှစ် …အား . . ”
“ရှူး..တိုးတိုး ..”
“ဟင် . .ဒါ . .ဒါ ဘာကြီးလဲ . .”
အေးစက်မာကျောနဲ့ သံမဏိပြောင်းတုတ်တုတ်ကြီး သူ့နားထင်ကို လာထိထောက်လာလို့ မေးလိုက်တဲ့ အသံ က
တုန်ခါနေ သည် . .။
အခန်းထဲမှာ က မှောင်နေတာမှ ဘာမှ မတွေ့ရ ..။
“ ဝေမှိုင်းချို ….”
“ဟင်….မင်း…မင်း………….မင်း ဘယ်သူလဲ . . . .မင်း မိချို မဟုတ်ဘူးလား . . .”
“ မဟုတ်ဘူး . . နင် မုဒိန်းကျင့်ခဲ့တဲ့ မူမူ …နင် ရက်ရက်စက်စက် ငါ့ကို ကျင့်ခဲ့တာ လေ ..”
“ ဟာ…မင်း…မင်း . . . ………..”
“ အသံမထွက်နဲ့..ဆိုင်လင်ဆာ တပ်ထားတယ် ..အသံမမြည်ဘဲ ဦးနှောက်တွေ အဖွေးလိုက် ထွက်သွားမယ် ..”
ဇိကနဲ သူ့ပါးစပ် ကို တိတ်ထူထူကြီး နဲ့ ပိတ်ကပ်လိုက်တာ ခံလိုက်ရ သည် ..။
“ နင်..ငါ ဘယ်လို ခံရတယ် ဆိုတာ ပြန် သိစေမယ်..ခွေးမသား ..”

စိန်ဝင်းထွန်း သည် ကောင်တာမှာ ထိုင်ပြီး အရက်တခွက်ပြီးတခွက် သောက်နေ သည် ..။
သူ့ဆရာသမား..ဝေမှိုင်းချို သည် ကောင်မလေး နဲ့ ဘာတွေများ လုပ်နေသည် မသိ ..။ တော်တော်ကြာနေပြီ ..။
သွားကြည့်ရင် လဲ သူ အဆဲခံရဦးမည် ..။
တနာရီ ပြည့်သွားမှ ဆိုင် က မန်နေဂျာ က စားပွဲထိုးလေး ကို တနာရီပြည့်လို့ အခန်း ဆက်ယူအုံးမလား ..သွားမေး
ခိုင်း တာ စိန်ဝင်းထွန်း တွေ့ရ သည် ..။ ချက်ချင်းဘဲ စားပွဲထိုးလေး အခန်းထဲက ပြန်ပြေးထွက်လာ သည် ..။
“ဆရာ..ဆရာ..အမြန်လာကြည့်ပါအုံး …..”
မန်နေဂျာရော..စိန်ဝင်းထွန်းရော အခန်းထဲ ပြေးဝင်ကြ သည် ..။ မန်နေဂျာ က မီးဖွင့်လိုက် သည် ..။ “ ဟယ် …”
“ဟာ …”
မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်း က မလှပဘူး…။
ဝေမှိုင်းချို သည် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး လဲကျသေဆုံးနေ သည် ..။ ပါးစပ်မှာ တိတ်ကပ်ပိတ်ထား သလို လက်နှစ်ဘက်ကို
ပူးတုတ်ထား သည် ..။ အဆိုးဝါးဆုံးက ဝေမှိုင်းချို ရဲ့ ဖင်ထဲ ကို ရာဘာအချောင်းကြီးတချောင်း တန်းလန်းကြီး ထိုးထား
တာကို တွေ့ရတာပါဘဲ ..။
စိန်ဝင်းထွန်း သည် သူ့ဆရာ သည် မသေခင်မှာ မချိမဆန့် ခံစားသွားရ သည် လို့ ထင် သည် ..။ ဖင်ပေါက်
ထဲကို ရာဘာချောင်း နဲ့ ထိုးဆောင့်နှိပ်စက်ပြီးမှ နားထင်ကို အသံတိတ်သေနတ် နဲ့ တေ့ဖြုတ် ပစ်ခတ်ပြီး သတ်သွား
တာ …။
သန့်စင်ခန်းထဲက အိမ်သာထဲမှာ သတိလစ် နေတဲ့ စားပွဲထိုးမလေး မိချိုကို တွေ့ကြရ သည် ..။

စိန်ဝင်းထွန်း ..ဖုန်း ထုတ်ကာ အန်တီ ပင်စီ့ဆီကို ခေါ်လိုက် သည် ..။

အန်တီပင်စီ သည် ဝေမှိုင်းချို သတင်းကို ကြားလိုက်ရသောအခါ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွား သည် ..။

“နေအုပ်စိန် ….”
အန်တီပင်စီ ..အော်သံ က တုန်နေ သည် ..။
ကြောက်စိတ် ကြောင့် အသံတွေ တုန်ခါနေ သည် ..။

“နေအုပ်စိန် ..”
နေအုပ်စိန် ပြေးဝင်လာ သည် ..။

“အန်တီပင်စီ ..ဘာလိုလဲ…ဘာဖြစ်လဲ …”
“ မင်း..မင်းညံ့လို့ …နေအုပ်စိန်..မင်း ညံ့ဖျင်းမှုတွေ ကြောင့် . .”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ …ကျနော် ဘာလုပ်မိလို့လဲ….”
“ မင်း ကို ဆော်ပြီး လစ်ပြေးသွားတဲ့ ထောက်လှမ်းရေး မူမူ အခု ဝေမှိုင်းချို ကို သတ်သွားပြီ …”
“ဗျာ …”
“ မဗျာနဲ့..အခု လူစုပြီး ဒီ ဆူးခက် ( ခေါ် ) မူမူ ကို ပိုက်စိပ်တိုက် …..ရှာပေတော့ . .တွေ့တဲ့နေရာ မှာ အသေ ပစ်သတ် ပေတော့ . . .”
“ ဟုတ်…ဟုတ်ပြီ..အန်တီ ပင်စီ . . .”

              …................................................................   ….........................................................

ရုံးအဆောက်အဦးထဲ မှာ လေအေးစက် နဲ့ သန့်ရှင်း သားနားသော ကက်ဖတေးရီးယား ရှိပါရက် နဲ့ ငယ်ငယ် က
ကျောင်းသားဘဝ ကလို လမ်းဘေးဆိုင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရမှ နေပျော်သော နေပိုင်စိုး နဲ့ ရဲလွန်း သည် သူတို့ ရုံး
အပြင် က လဘက်ရည်ဆိုင်လေး မှာ ထိုင်ကြ သည် . .။
နေပိုင်စိုး က ပဲထပ်တရာ ကို ပလုပ်ပလောင်း စားလိုက် ..လဘက်ရည်ကို သောက်လိုက် လုပ်နေ သည် ..။
“ နေပိုင် ..အိန္ဒြေ ပျက်လှချည်လား ..ဖြေးဖြေး စားလဲ ရပါတယ် ကွာ ..”
“ မင်း မသိပါဘူးကွာ ..ငါ မနေ့က နေ့လည်စာ စားပြီး ကထဲက ခုထိ ဘာမှ မစားရသေးလို့ …”
ဒီအချိန်မှာ သူတို့ ရုံးရှေ့ကို ကားတစီး ထိုးဆိုက်လာ သည် ..။
နေပိုင်စိုး နဲ့ ရဲလွန်း ထိုင်နေသော နေရာကနေ လှမ်းမြင်နေရ သည် ..။ ကားပေါ်က ခြေထောက်လှလှလေး အရင်ဦးဆုံး ထွက်လာ သည် ..။
ပြီးတော့ မိန်းမလှလှလေး တယောက် ထွက်လာ သည် ..။

“ဟေ့..နေပိုင်..ဟိုမှာ စူးမ..စူးမ….”
စူးမ ဆိုလို့ နေပိုင်စိုး …ဖျတ်ကနဲ လှည့်ကြည့် သည် ..။
စူးမ သည် ရုံးထဲကို ဝင်သွား သည် ..။ နေပိုင်စိုး က ..“ ညက ငါ့ဆီ ဖုန်းဆက် ပြောပြတယ် ..စစ်ဆင်ရေး က ပြန်လာ
တယ်..တဲ့..ဒီနေ့ ရုံးကို သတင်းလာပို့မယ် …တဲ့ . .” လို့ ပြောရင်း ..လဘက်ရည် ကို မော့သောက်ရင်း …“ရဲလွန်း
ငါရုံးထဲ ဝင်လိုက်အုံးမယ် ..အဟီး ..စူးမ နဲ့ မတွေ့တာကြာပြီ ..” လို့ ပြောရင်း ..သူ့တိုက်ပုံ အိတ်ထဲ လက်နှိုက်နေ
လို့ ရဲဲလွန်းက ..“ သွား..ရတယ်..ငါ ရှင်းလိုက်မယ် . .” လို့ ပြော သည် ..။
နေပိုင်စိုး တဖက်လမ်းကို ကူးပြီး ရုံးထဲ ဝင်သွားတာ သူ ကြည့်နေတုံး ..ဆိုင်ထဲကို လူတယောက် ဝင်လာ သည် ။
“ဟေး…တဇောက်ကန်း ..မတွေ့တာကြာပြီ ..မောင်ရင် ..မဲဆောက် ဖက် ရောက်နေတယ် ကြားတာ …”
“ ဟား..ကိုကျွဲ ..လာ..လာ..ဘာသောက်မလဲ …”
သူတို့က ကိုကျွဲလို့ ခေါ်သော မျိုးသန့်ဦး ..ရဲလွန်းဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး လဘက်ရည် မှာ သည် ..။

“ကိုကျွဲ ..အခု ဘယ် ယူနစ်မှာ လဲ ..”
“ ဒီမှာ ဘဲ စီတီယူ မှာဘဲ…ကြားလိုက်ပါတယ်..မောင်ရင် အလီ ဆိုတဲ့ ကောင် ကို အမှုစစ်တာ ..ကြည့်လဲ လုပ်အုံး ..
ခေတ်တွေ စနစ်တွေ ပြောင်းနေပြီ ..”
စီတီယူ ဆိုတာက ကောင်တာ တဲရိုရစ်စ် ယူနစ် ကို အတိုကောက် ခေါ်တာ ဖြစ် သည် ..။

“ ဒီလိုဘဲ ကိုကျွဲရေ ..တိုင်းပြည်ထဲ အကြမ်းဖက် ဗုံးခွဲချင်တဲ့ လူတွေကိုတော့ လူကြီးလူကောင်း လို ကျုပ်တို့ မဆက်ဆံနိုင်ဘူးဗျာ …”
“ အေးပါ..ဒါကြောင့် မောင်ရင့်နံမည် လဲ တဇောက်ကန်း လို့ ခေါ်နေကြတာပေါ့ …”

“ ဒါနဲ့ ကိုကျွဲတို့ဆီ က ယမုံ ဆိုတဲ့ အလန်းလေး ..ကျုပ် ကြိုက်တယ်ဗျာ …”
“ဟေး ..အဲဒါလေး က မလွယ်ဘူး ..ဒို့ ယူနစ်မှာ သူ့နံမည် အရင်း ယမုံလင်း ပျောက်ပြီး နဂျစ်တူး လို့ ခေါ်ကြတယ် ..”

သူ က ယောကျင်္ားတွေ နဲ့ တတန်းထဲ အကုန် လုပ်တာ ..မင်း ..နဂျစ်တူး နဲ့ ဘယ်မှာ ဆုံလို့တုံး ..”
“ မန်းလေးကွင်း မှာ ဟိုင်းဂျက် လေယာဉ် ဆင်းလာမယ် ဆိုလို့ ကျုပ်တို့ ပြေးကြတော့ သူ က ဆွပ်တီးမ် က စနိုက်ပါ
အနေနဲ့ ပါလာတာ ..ကျုပ် ကြွေသွားတယ် ..ဒီဇိုင်း က မိုက်လို့ ..ဟီး….”

ကိုကျွဲ သည် တခါထဲ မှာလိုက်သော နန်းကြီးသုတ် နှစ်ပွဲကို ဆက်တိုက် တပွဲပြီးတပွဲ စားနေ သည် ..။
ရဲလွန်း နဲ့ ကိုကျွဲ ..မြိတ် နဲ့ ကော့သောင်ဘက်မှာ စစ်ဆင်ရေးကြီး တခုမှာ အတူတူ လုပ်ကိုင်ကြရင်း ခင်မင်ရင်းနှီးတဲ့
ရဲဘော်ရဲဘက်တွေ ဖြစ်လာကြတာ ..။ နက်ပြောင်နေသော အသား ..ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော သူ့ ကိုယ်လုံးကြီးကြောင့်
လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက်တွေ က ကျွဲကြီး…ကိုကျွဲ..ကျွဲပေါက် ..စသဖြင့် ခေါ်ကြရင်း ..နံမည်ရင်း မျိုးသန့်ဦး ပျောက်ပြီး လူတိုင်း က ကိုကျွဲလို့ ခေါ်နေကြတော့တာပါ ..။

“ မောင်ရင့် ဘော်ဒါ နေပိုင်စိုး တယောက်ကော ..ဒီ ရုံးမှာဘဲ လား …”
“ အင်း ..ခုလေးတင် ထ သွားတာ ..သူ့ဆော်လေး စူးမ တွေ့တာ နဲ့ ရုံးထဲ ဝင်လိုက်သွား တယ် . . .”
“ စူးမ ဆိုတာ ..ဟို ..အနုအရွလေး လား …”
“ အင်း ..ဟုတ်တယ်..ကိုကျွဲ ဆုံဘူးလို့ လား …”
“ ဆုံဘူးတာပေါ့ ..ငါ့မှာ စူးမ က ကနွဲ့ကရ နဲ့ နုလှနေလွန်းလို့ ..တခါတလေ ..သူ့အတွက် စိုးရိမ်မိတယ် ..မိန်းမချောလေးတွေ ..ဒို့လုပ်နေတဲ့ ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း အလုပ်တွေ ထဲ ..မလွယ်ပါဘူးကွာ ..ဘာကြောင့်များ ..သူတို့ ကို ခိုင်းသလဲ မသိပါဘူး ..”

ရဲလွန်း ကိုကျွဲ ပြောတာကို သဘောပေါက် သည် ..။ စူးမ လို နုနုရွရွလေး သည် ဒုစရိုက်လောက က မိုက်ပေ့ဆိုတဲ့
လူမိုက်လူဆိုး တွေ နဲ့ ရင်ဆိုင်ဖို့ က လွယ်လှမည် မဟုတ် ..။

“ နယ်စပ်မှာ…တကယ့်ကို ရွတ်ထေတဲ့ အကောင်တွေ ကို ဒို့ ဝင်ဖမ်းတာ ..သေမထူး နေမထူးတွေ ဆိုတော့ ဒို့
ကို ခံချကြတာပေါ့ကွာ ..ကွန်ဖူးသမားတွေ ကွ..ငါ့ကိုငါ ကြမ်းလှပြီ ထင်ခဲ့တာ ..ငါတောင် အလူးအလဲ ခံရတယ် ..
စူးမ လဲ ပွဲဦးထွက် တော်တော် တုန်လှုပ်သွားတယ်ကွ …”

ကိုကျွဲ သည် မလိုင်ဖတ်တွေ ဝေ့နေတဲ့ လဘက်ရည်ပျစ်ပျစ် တခွက်ကို ရှူးကနဲ မော့သောက်လိုက် သည် ..။
ရဲလွန်း ထိုင်ရာ က ထ သည် ..။
“ကိုကျွဲ ..ကျနော် ဒိုးတော့မယ် ..မနက် က ဒုချုပ် ခေါ်ပြီး အလုပ်တခု ပေးတယ် …လှုပ်ရှားလိုက်အုံးမယ် …”
ကောင်တာ မှာ ပိုက်ဆံပေးရင်း ..ရဲလွန်း ..ငါးသုံးလုံး စီးကရက်တဘူး ဝယ်လိုက် သည် ..။
ကိုကျွဲ စားပွဲနားက ဖြတ်ခါ ဆိုင်ပြင်ကို လျောက်ထွက် ရင်း ..“ ကိုကျွဲ..အားလုံး ရှင်းပြီးပြီ ..နောက်တော့ တွေ့ကြ
မယ် …” လို့ နုတ်ဆက်လိုက် သည် ..။
“ကောင်းပြီ ..တဇောက်ကန်း ရေ ..ဆီးယူး…”

အန်တီပင်စီ နေအုပ်စိန်လဲ ထွက်သွားရော ..ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက် သည် ..။ သူမ အထက် ကို သတင်းပို့ရမည် ။
“ ဘော့စ် .. ပင်စီ ပါ…..”
“ ဝေမှိုင်းချို အသတ်ခံရတာ ကို ပြောမလို့ မဟုတ်လား …”
“ ဟင်…ဘော့စ် သိပြီးနေပြီ လား ..”
“ အင်း ..ပင်စီ ..ပင်စီ …”
“ရှင် …..ဘော့စ် …”
“ ဒါတွေ အားလုံး..ပင်စီ့ မှာ တာဝန်ရှိတယ် ..ပင်စီ ..”
“ ဟို..ဟို ….”
“ ဆင်ခြေဆင်လက်တွေ ..လုပ်မနေနဲ့..ပင်စီ ..ဒီ မူမူ ဆိုတဲ့ အစိုးရစပိုင်မ ကို သိသိချင်း ရှင်းပစ်ဖို့က ပင်စီ့တာဝန်..
ကိုယ့်အလုပ်ကို လုပ်မှပေါ့..သေနတ်နဲ့ ဒိုင်းကနဲ ပစ်သတ်လိုက်ရင် ပြီးတဲ့ဟာ ကို ဘယ့်နှယ် မုဒိန်းကျင့်ခိုင်းရတယ်လို့ကွာ..ပင်စီ..ပင်စီ ..တော်တော် လဲ ခက်တယ် …ကဲ..အခု လာခဲ့ ..”

“ ဘယ်…ဘယ်ကို လာရမလဲ ..ဘော့စ် …”
“ စခန်း ၂ ကို …ခု ချက်ချင်းလာ ..”

ဘော့စ် အသံက ခက်ထန် လွန်းတာမို့ ပင်စီ တုန်သွား သည် ..။ အလွန်ရက်စက် သော ဘော့စ်အကြောင်း ပင်စီ
သိလို့ ..။ ပင်စီကလဲ ပင်စီ ဘဲ …။ သူမ မသိစိတ် က ဒီ ဆူးခက် ဆိုပြီး သူတို့ထဲ ဝင်လာတဲ့ ဒီ မူမူ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး က ချောလွန်းလို့ ကြိတ်ပြီး မနာလို ဖြစ်နေမိသလား မသိဘူး ..။ သူမ ကို အတင်း ကျင့်ခိုင်းခဲ့ သည် ။

ပင်စီ သည် သူတို့ အဖွဲ့ကြီး မှာ အဖွဲ့ငယ်လေးတွေ အများကြီး ရှိတဲ့ အနက် က တခုသော အဖွဲ့ငယ် ရဲ့ ခေါင်းဆောင် တယောက် ဖြစ် သည် ..။ အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တုတ်တုတ်ထွားထွား နဲ့ အန်တီ
ကြီးပုံပေါက်နေလို့ အန်တီပင်စီ လို့ ခေါ်ကြ သည် ..။ တကယ်တမ်း အသက်တော့ သိပ် မကြီးသေး ..။

သူတို့ အဖွဲ့ကြီး ရဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေ သည် အဆက်ကောင်း..ပေါက်ရောက်သည် လို့ ပင်စီ သိထား သည် ..။
အစိုးရဘက် မှာလဲ အဆက်အသွယ်တွေ ရှိနေသည် လို့ သိရ သည် ..။ အကျင့်ပျက်ဝန်ထမ်းတွေ ဆိုတာ ဘယ်ခေတ်မဆို ရှိကြစမြဲဘဲ လေ ..။ ငွေ နဲ့ ပေါက် စည်းရုံးတဲ့ အခါ ဖေါက်ပြန်ပြီး စားဝတ်နေရေး မပြေလည်တာ အ
ကြောင်းပြပြီး ..ဒုစရိုက်သမားတွေ ရဲ့ အိတ်ကပ်ထဲ ရောက်ကုန် သည် ..။ ထို့ကြောင့် ပင်စီလို မကောင်းမှု ဒုစရိုက်
ဂိုဏ်း က ခေါင်းဆောင်ငယ်တယောက် က ..” ပုလိပ် ဆိုတာ ပိုက်ဆံပေးရင် ပါးရိုက်ပြီးတောင် ခိုင်းလို့ရတယ် ..” လို့
ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေကို စော်ကား ပြောဆိုလေ့ရှိ သည် ..။

ဘော့စ် ဆီကို ကြောက်ရွံ့ တုန်လှုပ်စွာ နဲ့ ပင်စီ ရောက်သွား သည် ..။
စခန်း ၂ ဆိုတာက ရန်ကုန် စက်မှုဇုံက အဆောက်အဦးကြီး တခု ဖြစ် သည် ..။ အပြင်ဘန်းမှာ က စက်ရုံတခု ရဲ့ ဂို
ဒေါင်ကြီး တခု အနေနဲ့ ဘန်းပြထား သော သူတို့ ရဲ့ စခန်း တခု ပါဘဲ ..။
ဂိတ်ပေါက်ဝ မှာ မျက်နှာမာမာ နဲ့ အပြာရင့်ရောင် ယူနီဖေါင်းဝတ် လူတယောက် ရှိနေ သည် ..။

“ ဘော့စ် ခေါ်ထားလို့ ..”
ဘာမှ စကားပြန်မဖြေပေမဲ့ ခြံတံခါး ကို ဖွင့်ပေး သည် ..။

ပင်စီ သူမရဲ့ ဗောက်စ်ဝက်ဂွန်း ဂျက်တာ ကားလေး ကို ခြံကြီးထဲကို မောင်းဝင်သွားပြီး..ဂိုဒေါင်ကြီး အနောက်
အထိ ကွေ့ပတ်မောင်း ဝင်သွားလိုက် သည် ..။ အဆင်သင့် ဖွင့်ထားသော တံခါးကြီး ထဲ မောင်းဝင်လိုက် သည် ။
သူမ ကားလေး ဝင်လိုက်ပြီးတာနဲ့ ဂိုဒေါင်တံခါးကြီး ပြန်ပိတ်သွား သည် ..။
ကားပေါ်က အဆင်း ..လူတယောက် ရှိနေ သည် ..။
“ ဘော့စ် အပေါ်ထပ် မှာ ရှိတယ် ..လှေခါး က တက်သွားပါ …”
သူလဲ မျက်နှာ က မာကျော ခက်ထန်လှ သည် ..။

သံလှေခါးလေး အတိုင်း အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့ သည် ..။ တံခါး ဆွဲဖွင့်လိုက်တာနဲ့ အဲကွန်း လေအေးစက် ကို ခံစား
လိုက်ရ သည် ..။ အပေါ်ထပ် က အောက်ထပ် နဲ့ တခြားစီ ဖြစ်သွား သည် ..။ လင်းထိန်နေသော မီးတွေ ထွန်းထား
ပြီး တောက်ပြောင်လက်နေတဲ့ သစ်သားကြမ်း နဲ့ .ဆေး အဖြူ အသစ် သုတ်ထားသော နံရံများ နဲ့ ..။

ဘော့စ် ရဲ့ အခန်းဝ ကို ရောက်တော့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း မိန်းမတယောက် တံခါးဝမှာ ရှိနေ သည် ..။
ဒီမိန်းမ က ဘာမပြောညာမပြော ပင်စီ့ တကိုယ်လုံး ကို လက် နဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး လက်နက် ရှာ သည် ..။
မိန်းမချင်း ဖြစ်ပေမဲ့ သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေ နဲ့ အကိုင်အပွတ်ခံရတာ ပင်စီ ကျောချမ်းသွား သည် ..။ ပေါင်ကြား
ဂွဆုံနေရာ နဲ့ တင်သားတွေအကြား ပွတ်သပ်ဖို့ မလိုအပ်ဘူး..ပင်စီ ထင်မိတာဘဲ ..။

“ ရပြီ ..ဝင်တော့ ..”
ပင်စီ တံခါး ဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ ဘော့စ် ထိုင်တဲ့ ကြီးမားတဲ့ အလုပ်ခန်းကျယ်ကြီး ထဲကို ရောက်သွား သည် ..။
စားပွဲ အကြီးစားကြီး နောက်မှာ ဘော့စ် ရှိနေ သည် ..။

ရွှေရောင်ကိုင်း မျက်မှန်လေးထောင့်လေး ရဲ့ အနောက် က စူးရှတဲ့ မျက်လုံးတွေ နဲ့ သူမ ဝင်လာတာကို ကြည့်နေ
.သော ဘော့စ် ကို တွေ့လိုက်တာနဲ့ ပင်စီ တကိုယ်လုံး တုန်သွား သည် ..။ သူ့လက်အောက်မှာ အကြာကြီး လုပ်ခဲ့
တာကြောင့် ဘော့စ် သည် ဘယ်လောက် ရက်စက် သည် ဆိုတာကို ပင်စီ ကောင်းကောင်း သိ သည် ..။

“ လာ..ပင်စီ ..ဒီကို ..”
သူရှိနေတဲ့ စားပွဲကြီး ရှေ့ကို ပင်စီ ရောက်သွား သည် ..။ ပင်စီ့ဒူးတွေ မခိုင် ဖြစ်နေ သည် ..။ ဘော့စ် နဲ့ မျက်နှာချင်း
မဆိုင်ရဲ ..။မျက်စိအောက်စိုက်ထားမိ သည် ..။
“ ကိုယ့်အပြစ် ကိုယ်သိတယ် မဟုတ်လား ..ပင်စီ ..”
“ဟုတ်…”
“ ခေါင်းဆောင်
တယောက် လုပ်ပြီး အရမ်းပေါ့ဆတယ် ..ထောက်လှမ်းရေးမ လွတ်သွားတာ နဲ့ ဒို့စခန်းတချို့ ကို ဆုံးရှုံး သွားတယ် ..
ဒီကောင်မ သိထားတာတွေ အားလုံး ကိုယ်ယောင်ဖျောက်ရတယ် ..သူသတ်လို့ ဝေမှိူင်းချို အပါအဝင် ဒို့အဖွဲ့ဝင်တွေ
လဲ သေ ..ငွေတွေ လဲ ဆုံးရှုံး ..ပင်စီ..မင်း ပေါ့ဆတာ အတွက် ..ငါ့ ဘတ်ဂျက် တော်တော် ထိတယ် ..
ငါ မင်းနေရာမှာ တခြားတပည့်ဆိုရင် တခါထဲ ချက်ချင်း ပစ်သတ်လိုက်မိမှာဘဲ …အင်း …မင်း ကိုကျတော့ ..ငါ ..
ငါ ပစ်သတ်ဖို့ ဝန်လေးနေတယ် …ပင်စီ ..ဘာကြောင့်လဲ သိလား …”
“ မသိ…”
“ ငါ့နားကို လာစမ်း ..”
“ဟုတ် ..”

ကျွန်းသား စားပွဲကြီး ကို ကွေ့ဝိုက်ပြီး ဘော့စ် ထိုင်နေတဲ့ နားကို ပင်စီ လျောက်သွားလိုက် သည် ..။ ရုံးခန်းကျယ်
ကြီး သည် လေအေးစက်သံသဲ့သဲ့ မှအပ တိတ်ဆိတ်နေ သည် ..။
“ ပင်စီ ..”
“ ရှင် ..”
“ မင်းကို ဘယ်လိုမျိုး အပြစ်ဒါဏ် ပေးရမလဲ ..”
“ ဘော့စ် ပေးချင်တာပေးပါ ..ပင်စီ ခံပါ့မယ်..”
ဘော့စ် သည် ထိုင်နေရက် က ပင်စီ့ ခါးလေးကနေ သူ့အနားကို ဆွဲခေါ်လိုက် သည် ..။
ပြီးတော့ လေသံတိုးတိုး နဲ့ ..“ ဟိုတခါ မင်းနဲ့ ငါ ဖြစ်ပျက်ကြပြီးတဲ့နောက် မင်း ဘယ်ကောင် နဲ့ ဖြစ်သေးလဲ..” လို့
မေးသည် ..။ ပင်စီ့ ရင်ထဲ နွေးကနဲ ခံစားလိုက်ရ သည် ..။
“ ဘယ်သူနဲ့မှ ထပ်မဖြစ်ပါဘူး ..ဘော့စ်..”
“ ဟင် ..ဟုတ်ရဲ့လား..ကြာနေပြီဘဲ..မင်း ..သွေးသားတောင့်တတာ မဖြစ်မိဘူးလား ..မညာနဲ့နော် ..ပင်စီ..”
“ မညာပါဘူး ..သွေးသားဆန္ဒတော့ ဖြစ်မိပါတယ် ..ဘယ်..ဘယ်သူနဲ့မှ…မ….မ…မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး..ဘော့စ် ..”
“ မင်း..ဆာမနေဘူးလား ..ပင်စီ ..”
ပင်စီ ဘာမှ ပြန်မဖြေ ..။
“ လာ..ဒူးထောက်ထိုင်လိုက် …”
ပင်စီ ကြောက်ရွံ့စွာ နဲ့ ဘော့စ် ထိုင်နေတဲ့ ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက် သည် ..။ ကားထားတဲ့ ဘော့စ် ရဲ့ ပေါင်တန်
တွေ ကြားထဲ သူမ ရောက်သွား သည် ..။ သူမ ကို ဘာလုပ်ခိုင်းတော့မည် ကို ပင်စီ သိလိုက်ပြီ ..။
အင်း..ဒီလို အပြစ်ဒါဏ် ဆိုရင် တော်ပါသေးရဲ့..။ ဘော့စ် ရဲ့ ညာလက် က သူ့ဘောင်းဘီ က ဇစ် ကို ဖြေးဖြေးချင်း
ဆွဲချနေ သည် ..။ ပင်စီ ရင် တထိတ်ထိတ် နဲ့ ဘော့စ် ဘောင်းဘီ အရှေ့ ပေါက် က ထွက်လာမဲ့ဟာကို ကြည့်နေ
သည် ..။
အို ..။
လုံးပတ်တုတ်တုတ် လိင်တန်ကြီး ကို သူ ဆွဲထုတ် လိုက် သည် ..။ ပင်စီ့ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း အခုန်
မြန်သွားရ သည် ..။ ဒီလိင်တန်ကြီး နဲ့ ပင်စီ တရင်တခါ ကြုံဘူးခဲ့ သည် ..။ တကယ့်စံချိန်မှီ ကြီး ..။
သူ့ထိပ်က ဒစ် ဆိုတဲ့ ထိပ်ဖူးကြီး က ကားကားကောက်ကောက်ကြီး နဲ့ ပင်စီ့ အဖုတ်ကို မကြာခင် ထိုးသွင်းတော့မဲ့ဟာကြီးလို့ တွေးမိလိုက်တာနဲ့ ကြက်သီးတွေ ဖြန်းကနဲ ထသွားရ သည် ..။
ဘော့စ် က ဘာလုပ်လို့ မပြောပေမဲ့ သူ့ရှေ့ မှာ ဒူးထောက်ခိုင်းတယ် ဆိုကထဲက ဘာလုပ်ရမယ် ..ဘာလုပ်စေချင်
တယ် ဆိုတာ ပင်စီ သဘောပေါက် သည် ..။
ဘော့စ် သည် လွန်ခဲ့သော တနှစ်ခန့်က ပင်စီ့ကို တည မူးမူး နဲ့ ဖြုတ်ခဲ့ သည် ..။ ဘော့စ် သည် သူတို့အဖွဲ့
ကြီးရဲ့ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ပေမဲ့ အသက်က သူ့ထက်တောင် ငယ်သေးသည် ..။ ပိန်ပါးကျစ်လစ်ပြီး အားကစား လိုက်
စားသူမို့ တကယ် ဖြုတ်နိုင်တဲ့ လူ ..။ အဲဒီတုံး က ပင်စီ့ကို မူးနေတာတောင် အပီဆွဲတာ ..။ တိတိပပ ဆိုရင် မိုးအလင်း တညလုံး ငါးချီ ဖြုတ်ခဲ့တာ ..။ ပင်စီ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပြီးခဲ့ရ သည် ..။ နောက်ပိုင်း ပင်စီ့ကိုလှည့်မကြည့်တော့ပြန်ဘူး ..။ ဘော့စ်မှာ က ဆော်ငယ်လေးတွေ ၀ိုင်းဝိုင်းလည်နေ သည် .။

ဘော့စ် ရဲ့ ဒစ်ပြဲပြဲ နဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ပင်စီ ဖမ်းငုံလိုက် သည် ..။ ဘော့စ် နှုတ်ဖျား က အင်း…..လို့ ညည်းလိုက်တဲ့
အသံကို ပင်စီ ကြားမိလိုက် သည် ..။ ပင်စီ ဆူးခက် ( ခေါ် ) မူမူ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်သွားတာ နဲ့ ပတ်သက်ပြီး အ
ပြစ်ရှိတာကြောင့် ဘော့စ်ကို အကောင်းဆုံး ပြုစုပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးမို့ ဘော့စ် လိင်တန် ရဲ့ ဒစ်ကြားကို လျာ နဲ့ ထိုးကလိပေးလိုက် သည် ..။

“အိုး…ကျွတ်..ကျွတ် ……အား …ဟား…….”
ဘော့စ် သည် ဘယ်လောက် ထိမိသွားသလဲ မသိဘူး ..။ ယောင်ယမ်းပြီး ပင်စီ့ခေါင်း ကို ဖမ်းကိုင်လိုက် သည် ..။
ပင်စီ လဲ အားကြိုးမာန်တက် ဘော့စ် လိင်တန်ချောင်း ကို စုတ်ပေး သည် ..။ ပင်စီ ရဲ့ လျာက ဘော့စ်ရဲ့ လိင်တန်
ထိပ်ဖျားကို လှိမ့်ကာလှိမ့်ကာ ယက်လိုက် ထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေသလို ဘော့စ် ရဲ့ ဥနှစ်လုံး ကို ပင်စီ ဖွဖွလေး ပွတ်
သပ် ပေးနေ သည် ..။ “ အား …..ဟား…….အားဟား….ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ် …….ပင်စီ ..အဝတ်တွေ ချွတ်စမ်း
မင်းကို ငါ ကြည့်ချင်တယ် ….”
ပင်စီ လဲ စုတ်တာကို မရပ်ဘဲ ပါးစပ်က စုတ်နေစဉ် လက်တွေက သူမ အဝတ်တွေ ကို တခုပြီးတခု ချွတ်ပစ် ရ သည် ..။
ပထမဆုံး ပင်စီ ရဲ့ ဖြူဖွေး ဖွံ့ထွားပြီး တင်းမာနေတဲ့ စနေနှစ်ခိုင် သည် နို့သီးထိပ်ခေါင်း နီနီလေးများ နဲ့ လှချင်တိုင်း
လှနေတာကို ဘော့စ် မြင်လိုက်ရပေ သည် ..။
“အိုး ..ပင်စီ..ရပ်တော့ ..ငါ..ငါ..ပြီးသွားလိမ့်မယ် …”
ပင်စီ က စုတ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး ထမိန်ကို ချွတ်ပစ်လိုက် သည် ..။ ပင်တီပါးပါးလေး မှအပ ပင်စီ့ တကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းနေပြီ..။ ပင်စီ့ စိတ်တွေ ကြွထလာနေ သည် ..။ ဘော့စ်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို စုတ်နေရကထဲက သူမ အင်္ဂါစပ်မှာ အရေတွေ တအားစိုရွှဲနေရ သည် ..။ ပင်တီ ကို ပင်စီ လိပ်ပြီး ချွတ်ချ သည် ..။ ပေါင်ကြား က အမွှေးစုစု နဲ့ ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ကြီးကို တွေ့လိုက်သော ပင်စီ့ဘော့စ် မှာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး ကို ရမက်ပြင်းတဲ့ မျက်လုံးတွေ နဲ့ စိုက်ကြည့်ပြီး…“ဖင်ကုန်းစမ်း ..”လို့ ပြောလိုက် သည် ..။
ပင်စီ လဲ ဘော့စ် ခိုင်းတာကို ချက်ချင်းဘဲ လုပ်လေ သည် ..။ ဘော့စ်ရဲ့ အလုပ်စားပွဲကြီး မှာ လက်ထောက်ပြီး ကုန်း
ပေးလိုက် သည် ..။ ဖြူဖွေးတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ က ကုန်းလိုက်လို့ ပိုပြီး ကားကော့နေကြ သည် ..။ ဘော့စ် သည် ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဘဲ ဆုတ်ညှစ်ကိုင်တွယ်လေ သည် ..။ ဘော့စ်ရဲ့ လိင်တန်ထိပ်ပေါက် က အရေကြည်တွေ ဟာ လိင်တန်တလျောက် စီးကျလို့နေ သည် ..။ ဘော့စ် သည် အချိန်ဆိုင်းမနေဘဲ ပင်စီ ရဲ့ တင်ပါးတွေကြားက ပြူးထွက်
နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လိင်တန်ကိုထိုးသွင်းလေသည် ..။လုံးပတ်တုတ်တုတ် အတန်ကြီး ဗျိကနဲ ဝင်လာတာကိုပင်စီ တင်ပါးကြီးတွေ ကို ကော့ပေးပြီး ခံလေရာ ပင်စီ့အဖုတ် အတွင်သားနုနုတွေ ကို မညှာမတာ ပွတ်တိုက်သွားလို့တကိုယ်လုံး ကျင်တုန်သွားရ သည် ..။ ပင်စီ့နုတ်ဖျား က အင်း….ဟင်း…..လို့ အသံပြု သည် ..။ဘော့စ် က လိင်တန်တဆုံး ထိုးသွင်းလိုက်တာမို့ ဘော့စ် ရဲ့ အမွှေးကြမ်းကြမ်းတွေဟာ ပင်စီ့တင်ပါးကြီးတွေ နဲ့ ထိကပ်နေရ
သည် ..။ သူ့လိင်တန် တချောင်းလုံး ပင်စီ့အထဲမှာ အပြည့်အသိပ်ကြီး ရောက်နေ သည် ..။ ဘော့စ် က ဆက်မလုပ်ဘဲ တဆုံးထိုးထည့်ထားပြီး ပင်စီ့ စအိုပေါက် ညိုညိုလေး ကို စပြီး ရန်ရှာလေပြီ ..။ ဘော့စ်ရဲ့ လက်မ က စအိုပေါက်လေး ကို ကလိနေသည် ..။
အို….
ပင်စီ ရင်ထဲ ထိတ်သွား သည် ..။ ဘော့စ် ပင်စီ့ ဖင်ကို ချမလို့လားမသိဘူး ..။
ဒီလောက် တုတ်လဲ တုတ် ရှည်လဲ ရှည်တဲ့ လိင်တန်ကြီး နဲ့ ဖင် အချခံလိုက်ရရင် ပင်စီ့ ဖင်ပေါက်လေးတော့ ကွဲပါပြီ.။
ဆူးခက် ခေါ် မူမူ ကို ဝေမှိုင်းချိုတို့ နဲ့ မုဒိန်းကျင့်ခိုင်းတာ အခုသူမ ကို ဘော့စ် က ဖင်ဖွင့်မယ် လုပ်တော့မှ ပင်စီ
ကိုယ်ချင်းစာမိပြီ ..။ ချက်ချင်း ကို ပြန်ခံရတာဘဲ ..။
ဘော့စ် ပြုသမျှ ပင်စီ နုရမှာ ..။ ဘော့စ် က တချက်ချင်း မှန်မှန်လေး စပြီး အဖုတ်ကို လုပ်ရင်း ဖင်ပေါက် ကို ထိုးဆွ ကလိနေ သည် ..။ အဖုတ်ပြီးရင် ဖင်ကို ဆော်တော့မယ် ထင်တာဘဲ ..။
“ပင်စီ ..မင်း ဖင်ခံဘူးလား ..”
“ မ…မ…မ..ခံဘူးဘူး ….”
“ငါမင်းကို ဖင်ချမယ် ….”
“ ဟုတ်….”
ဘော့စ် ရဲ့ လက်မ နဲ့ ထိုးဆွပေးနေတာ နာကျင်ပေမဲ့ ကျိတ်မှိတ် ခံနေရ သည် ..။ ဘော့စ် ထိုးဆောင့်တာတွေ မြန်
လာ သည် ..။ အရသာ ထူးကဲလှတာကြောင့် ပင်စီ သဘောကျမိ သည် ..။ အရေတွေ တအားရွှဲနေတာကြောင့် တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ညံနေသည် ..။
“ကောင်းလား..ပင်စီ …”
“ ဟုတ်..ကောင်းတယ် ဘော့စ် ..”
“ မြန်မြန် ဆောင့်မယ် ..”
“ ဟုတ်…ဟုတ် ..”
တဖန်းဖန်း တဖတ်ဖတ် နဲ့ ဘော့စ် ဆောင့်ဆောင့်ထည့်တိုင်း ..ပင်စီ့ တင်ပါးကြီးတွေ တုန်ခါသွားနေ သည် ..။
“အာ့…အား…..အား ….ဆောင့်…ဆောင့်..တအား…တအား …..” ပင်စီ ပြီး သည် အထိ ဘော့စ် က မနားတမ်း
ဆောင့်ပေးအပြီး…လိင်တန် ကို ပင်စီ့ အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက် သည် ..။
“ ကဲ ဖင်လိုးရအောင် ..” တဲ့…။
ဘော့စ် ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ပင်စီ တုန်သွား သည် ..။ ဘော့စ် ရဲ့ လက်မ က ပင်စီ့ အဖုတ်ထဲ မှာ
ရှိနေ သည် ..။ ဘော့စ် ရဲ့ လိင်တန် ထိပ်ဖူးကြီး ပင်စီ့ စအိုပေါက်ဝ ကို လာတေ့လိုက်သောအခါ ပင်စီ ကြက်သီးတွေ
ဖြန်းကနဲ ထသွားရလေ သည် ..။

ဦးသောင်းထိုက်စိုး သည် ကားမောင်းနေရင်း အိမ်ကို ဖုန်းခေါ်လိုက် သည် ..။
ဇနီးဖြစ်သူ ထမင်းပွဲပြင်ထားနိုင်ရန် အိမ်နား မရောက်ခင် ကြိုတင် ဖုန်းခေါ်ထားတာက သူ့အကျင့်..။ ဇနီး ဖြစ်သူ က
ထမင်းပွဲ အဆင်သင့် ပြင်ထားသောအခါ မစားသေးဘဲ စောင့်နေသော ဇနီး နဲ့ အတူ ညစာ ကို အိမ်ရောက်ရောက်
ခြင်း စားနေကျမို့ ယခုလဲ ဖုန်းခေါ်နေတာ ဖြစ် သည် ..။ ဇနီးဖြစ်သူ ဘယ်ရောက်နေလဲ ..။ ဖုန်းမထူး ..။
သုံးကြိမ်ခေါ်ပေမဲ့ မထူး ..။ သူ့အိမ်ရှေ့ကို ရောက်လာသည် ..။ အိမ်ထဲမှ မီးရောင် ကို တွေ့နေရ သည် ..။ ကားဂိုဒေါင် တံခါးကို ဖွင့်တဲ့ အဝေးထိန်းခလုပ် ကို နှိပ် သည် ..။တဒိဒိ နဲ့ ဂိုဒေါင်တံခါး ပွင့်တက်သွားတော့ သူ ကားကိုဂိုဒေါင်ထဲ မောင်းသွင်းလိုက် သည် ..။ ဂိုဒေါင်တံခါး ကို ပြန်ပိတ် သည် ..။ ကားစက်ကို သတ်ပိတ်ပြီး ကားပေါ်က ဆင်းသည့်တိုင် အိမ်ကြီး က တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်နေမြဲ ..။ ဖုန်းခေါ်မရတောင် ဂိုဒေါင်တံခါးပွင့်သံကြားပါက ဇနီးဖြစ်သူ ရောက်လာဖို့ကောင်း သည် ..။ ကားပေါ်က ဆင်းသက်ပြီး သူ့ ဆမ်ဆိုနိုက် သေတ္တာပြားလေးကို ကားနောက်ခန်းထဲက ထုတ်ယူလိုက် သည် ။ စိတ်ထဲမှာ မသိုးမသန့် ဖြစ်လာ သည်..။ မင်္သကာ ဖြစ်လာ သည် ..။ အိမ်ထဲ
ကို တယောက်ယောက် ရောက်နေသလား ..။ ဇနီး ဖြစ်သူ ဘယ်မှာလဲ …။
ဖျတ်ကနဲ သူ့တိုက်ပုံအောက် မှာ ပုခုံးစလွယ်အိတ် နဲ့ ထည့်ထားသော သူ့ သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက် သည် ..။
ဂိုဒေါင်ကနေ အိမ်ထဲကို ဝင်တဲ့ တံခါး ကို သော့နဲ့ ဖွင့်ဝင် သည် ..။ မီးလင်းနေသော မီးဖိုခန်းထဲကို သူရောက်ရှိသွား
သည် ..။ ဘယ်သူမရှိ ..။ “ တင်တင် ..တင်တင် ..ဘယ်ရောက်နေလဲ …” ဇနီး တင်တင်နွယ့်ကို ခေါ်ကြည့် သည် ။
မထူး ..။ သေနတ်မောင်း ကို အနောက်ကို ကလစ်ကနဲ ဆွဲတင်လိုက် သည် ..။ ဒီ အချိန်မှာ မှောင်နေတဲ့ ဧည့်ခန်းကြီး
ထဲက အနီရောင်မီးအတန်းလေးတခု ဖတ်ကနဲ ပေါ်လာလို့ သူကသေနတ်ကို အဲဒီ နေရာဘက်ကို ထိုးချိန်လိုက် သည် ။ လေဆာအလင်းတန်း အနီလေး သူ့နဖူးတဲ့တဲ့ ကို တန်းထောက်ထားနေ သည် ..။

“လက်ထဲက သေနတ် ချလိုက် ..ခင်ဗျား ပစ်ရင် တင်တင်နွယ်အရင်သေမယ် ..”

အမှောင်ထဲက မိန်းမတယောက် ရဲ့ အသံ ..။ ရန်သူ က ဘယ်နှစ်ယောက် မှန်း သူ မခန့်မှန်းနိုင် ..။ ခဏတာ တွေဝေ
နေပြီးမှ ဦးသောင်းထိုက်စိုး သူ့ဒသမ၃၈ ကို့လ်အမျိုးအစား ပြောင်းတို ခြောက်လုံးပြူးသေနတ် ကို သူရပ်နေရာဘေး ..
ကောင်တာပေါ်ကို တင်လိုက် သည် ..။

“ ခေါင်းပေါ်လက်တင်ထား ..ဉာဏ်မများနဲ့..ဦးနှောက်တွေ ပြန့်ကျဲသွားမယ် …”

တိုးပေမဲ့ ခက်ထန်မာကျောတဲ့ မိန်းမအသံ ..။ ဘယ်သူလဲ…။ ရန်သူ ဘယ်သူလဲ …။ ဦးသောင်းထိုက်စိုး စဉ်းစား သည်။
အမှောင်ထဲက ထွက်လာတာက သူ့မိန်းမ တင်တင်နွယ် ..။ လက်ပြန်ကြိုး တုပ်ခံထားရ သည် ..။ ပါးစက်မှာ လဲ တိတ်
နဲ့ ကပ်ထားခံနေရ သည် ..။ တင်တင်နွယ် ရဲ့ နောက် က မိန်းမတယောက် ထွက်လာ သည် ..။
ဆူးခက် အမည်ခံ အသွင်ယူခဲ့တဲ့ မူမူ …။
“ဘယ်လိုလဲ..သောင်းထိုက်စိုး ..ခင်ဗျား ပြောခဲ့တုံး က ထိပ်တန်းလှို့ဝှက် ဆို ..ခုတော့ ခင်ဗျား ပါးစပ် က မလုံလို့
ကာဗာလဲပေါ်..ကျမလဲ မုဒိန်းအကျင့်ခံရတယ်..လွတ်အောင် ပြေးနိုင်လို့သာ မသေတာ .. ဘက်ကပ် လဲ မရှိ ..စခန်းငယ် ( ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် )လဲ ဝင်လို့မရ ..ခင်ဗျား ဘယ်လို ဌာနခွဲမှူး လုပ်နေတာလဲ …ခင်ဗျားကို သစ္စာဖေါက်တို့ သွားရာလမ်း ကို ပို့ရမယ် …”

အနီးကို ရောက်လာသော မူမူ သည် ဦးသောင်းထိုက်စိုး ကို ရုတ်တရက် သူမ ချိန်ရွယ်ထားတဲ့အူဇီ သေနတ် ဒင် နဲ့
ထုချလိုက် သည် ..။ ဦးသောင်းထိုက်စိုး ..ဝုန်းကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် မှောက်ရက်ကျသွား သည် ..။
“ပြန်ထ ..ခင်ဗျား ယောကျင်္ား မဟုတ်ဘူးလား ..သစ္စာဖေါက် ..လူယုတ်မာ …”
“ ငါ..ငါ သစ္စာမဖေါက်ဘူး ..ငါ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘူး ..ငါ ..ငါ ..စခန်းငယ်ရော ဘက်ကပ်ရော စီစဉ်ထားတယ် ..”
“ ဘာ …သွေးရူးသွေးတန်းတွေ လျောက်ပြောမနေနဲ့ ..ခင်ဗျား ထ…ဟိုစားပွဲပေါ်မှာ ..လက်ပ်တော့ကွန်ပြူတာ ဖွင့်ထားတယ် ..ခင်ဗျား အမှားကို ညွှန်ချုပ်ဆီ အီးမေးလ် နဲ့ ရေးပို့စမ်း ..ဒါမှ သူ့လက်အောက် က ဌာနခွဲမှူး တယောက် ဘယ်လောက် သောက်သုံးမကျလဲ ဒင်းသိမယ် ..မကျေနပ်ဘူး ….ဒင်းတို့ အားလုံး ကို လက်စားးခြေမယ် ..” မူမူ သည် ဒေါသတကြီး နဲ့ ကုန်းထနေသော ဦးသောင်းထိုက်စိုး ကို ကန် သည် ..။ အနက်ရောင်တောစီးဖိနပ်ရှည်
ကိုစီးထားသော မူမူ ရဲ့ ကန်ချက် က ပြင်းထန်လှ သည် ..။
“အား …မလုပ်..မလုပ်ပါနဲ့ …..”
“ ထစမ်း ..ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်…”
“အီးမေး မှာ ဘာ…ဘာပို့ရမှာလဲ …”
“ ခင်ဗျား သောက်သုံးမကျလို့ ကျမ အကျင့်ခံရတာ ရေး ..စောက်ပတ်တင်မက ဖင်ပေါက်ကိုပါ အကျင့်ခံရတာ ရေး..
ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် သော့ မထားထားတာ ရေး ..ဘက်ကပ် ထားဖို့ လုပ်ထားရက် နဲ့ အရေးအကြောင်းပေးလာတော့
ဘက်ကပ် မရှိနေတာ ရေး …မြန်မြန် ရိုက် ..ဘာနှေးနေတာလဲ…”
“ဖြောင်း ”
ဇက်ပိုးကို ရိုက်ထည့်ပြန် သည် ..။ တရားခံများ ကို နှိပ်စက်နေကျ ဦးသောင်းထိုက်စိုး ..သူလုပ်ခဲ့တာမျိုး အရိုက်အနှက်
တွေ ပြန်ခံနေရ သည် ..။ အားလုံး ရေးအပြီး …မူမူ က..“ ဆက် ရိုက် ..ဒီအချိန်က စပြီး မူမူ ဆိုတဲ့ ကောင်မ က နင်တို့
ဌာန ကို ကောင်းကောင်း ဒုက္ခပေးတော့မယ် လို့ …မိုက်ပြီဟေ့ဆိုရင် ..တဇောက်ကန်းဘဲ …လာမစမ်းနဲ့ ကြမ်းပစ်လိုက်မယ် ….”
ဦးသောင်းထိုက်စိုး အားလုံးရိုက်အပြီး ..“ ကဲ..ပို့လိုက် ..” လို့ သေနတ်ပြောင်း နဲ့ နောက်စိ ကို ထိုးကာ ပြော သည် ..။

“ဒီဘက်လှည့် …”
“မ..မ…မသတ်ပါနဲ့ ..ငါ တောင်းပန်ပါတယ်..မူမူ ရယ် ….”
“ ဒါဆို ကျမမေးတာ ဖြေ ..ကျမ အန်ဒါ ကာဘာ လုပ်နေတာ ဘယ်သူ့ကိုပြောလဲ …”
“ ရန်ကုန်ဌာနချုပ် က လွှတ်လိုက်တဲ့..စူးမ ကို မင်းကို ဘက်ကပ်လုပ်ဖို့ တာဝန်ပေးရင်း ..ငါ..ငါ ပြောပြမိတယ် ..သူ
ကလဲ မင်းလိုဘဲ ထိပ်တန်း အဆင့် ဝန်ထမ်းတယောက်မို့ ပြောပြလိုက်တာဘဲ..ငါ..သစ္စာမဖေါက်ဘူး …”

“ စူးမ …..”
“တောက် …..သိကြရောပေါ့”
မူမူ ရဲ့ သေနတ်ပြောင်း က ဦးသောင်းထိုက်စိုး ရဲ့ နားထင်ကို တေ့ထောက်လိုက် သည် ..။
“ မ….မ…..မလုပ်ပါနဲ့ ….”

ရဲလွန်း သည် ဒုချုပ် က သူ့ကို ခေါ်ယူတွေ့ဆုံပြီး ..အသွင်ယူ တဲ့ မူမူ (ခေါ် ) ဆူးခက် အကြောင်းကို ပြောပြပြီး ..မူမူ
ကို ရှာဖွေဖို့ တာဝန်ပေးတာကြောင့် နောက်ဆုံး မူမူ ပျောက်သွားသော တောင်စခန်းမြို့လေး ဆီကို ခရီးထွက်ခဲ့ ရ
သည် ..။ မူမူ ဘာကြောင့် ပျောက်သွားသလဲ ..ဌာနချုပ် က မသိ ..။ တပတ်တခါ သတင်းပို့နေကျ မပို့တော့ ..။ သူမ
ရှိနေတဲ့ မြို့က အရေးပေါ် ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် တခု က ငွေတွေ နဲ့ သေနတ်တွေ ယူသွားလို့ မူမူ သည် တခုခုတော့ ဖြစ်နေပြီလို့ ဒုချုပ်တို့ ယူဆ ပြီး ရဲလွန်းကို ချက်ချင်းလိုက်သွားဖို့ တာဝန်ပေးတာ ဖြစ် သည် ..။
ရဲလွန်း သည် လက်ရှိ ရန်ကုန်မြို့ထဲ အကြမ်းဖက် ဗုံးဖေါက်ခွဲခဲ့သော အကြမ်းဖက်သမားတွေကို လိုက်လံ ဖေါ်
ထုတ်နေတဲ့ အလုပ် ကို လုပ်နေသူ ဖြစ် သည် ..။ ဒုချုပ် က လက်ရှိတာဝန်များ ကို သူနဲ့ တွဲလုပ်နေသော ယူနစ် နဲ့
လွှဲထားခဲ့ပြီး မူမူ ကို လိုက်လံ စုံစမ်းဖို့ တာဝန်ပေး သည် ..။ ရဲလွန်း တောင်စခန်းမြို့လေးကို ရောက်သွားသော အခါ
ဒီနယ်မြေတာဝန်ခံ ဌာနခွဲမှူး နဲ့ သူ့ဇနီး ကို ရက်ရက်စက်စက် သတ်ဖြတ်သွားကြောင်း ..ဒေသခံဝန်ထမ်းများက ပြောပြတာနဲ့ အခင်းဖြစ်ပွားတဲ့ ဦးသောင်းထိုက်စိုး ရဲ့ နေအိမ်ကို ရဲလွန်း ရောက်ရှိသွား ခဲ့ သည် ..။
လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး ကို ပစ်သတ်သွား သည် ..။
ထူးခြားတာ က ဦးသောင်းထိုက်စိုး ရဲ့ စအိုပေါက်မှာ ရာဘာလိင်တန်ချောင်းကြီး တန်းလန်း ထိုးထည့်ထားတာ ဖြစ် သည် ..။
သူတို့ဌာနခွဲ ..သဲလွန်စရှာဖွေရေး ယူနစ် က လူတွေ လက်ဗွေ..နဲ့ သဲလွန်စ ဘာကျန်ခဲ့သလဲ အသေးစိတ် ရှာဖွေနေ
ကြတာ ရဲလွန်း တွေ့ရ သည် ..။ ထမင်းစားခန်း က စားပွဲပေါ်မှာ လက်ပ်တော့ ကွန်ပြူတာတလုံး ရှိနေ သည် ။ သဲလွန်စ ရှာဖွေရေး ယူနစ်က တာဝန်ခံက ဒီလက်တော့ပ် ကနေ သူတို့ဌာန ညွှန်ချုပ် ဆီ အီးမေး တစောင်ပို့ထားကြောင်း ..ပြသ သည် ..။ ရဲလွန်း သည် အမှုသဘာဝ ကို သဘောပေါက်သွားချိန် ရန်ကုန်ဌာနချုပ် က
သူ့ကို ဖုန်းခေါ်လာ သည် ..။
ကာရာအိုကေဘားတခု မှာ ဝေမှိုင်းချို ဆိုတဲ့ လူတယောက် အသတ်ခံလိုက်ရတဲ့ အကြောင်း အသိပေး သည် ။ ဒီ
ဝေမှိုင်းချို သည် မူမူ အသွင်ယူပြီး လိုက် ထောက်လှမ်းနေတဲ့ ဒုစရိုက်အဖွဲ့ကြီး က ဂိုဏ်းသားတယောက် ဆိုတာရယ်..
ဝေမှိုင်းချိုရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို လိင်တန်အတုကြီး ထိုးသွင်းထားတာရယ် ကို ရဲလွန်း သိရ သည် ..။ မူမူ သည် သူမ ကို
မုဒိန်းကျင့်ခဲ့သော ဝေမှိုင်းချို ကို ရက်ရက်စက်စက် လက်တုံ့ပြန် လိုက်တာဘဲလို့ သဘောပေါက်ရ သည် ။
မူမူ သည် ဥပဒေဘက်တော်သား ဘဝ မှ လူသတ်သမ ဝရမ်းပြေး ဘဝ ကို ရောက်ရှိသွား ပါပကောလား …။
ရန်ကုန် ဌာနချုပ် က မူမူ ကို အပူတပြင်း လိုက်လံဖမ်းဆီးဖို့ ရဲလွန်း ကို ညွှန်ကြား သည် ..။ သူ့ကို ကူညီဖို့ အဖွဲ့ငယ်
တခု စေလွှတ်ပေးမည် လို့ လဲ ပြော သည်..။

                      …...

နေအုပ်စိန် သည် သူ့ရှေ့မှာ ရောက်နေတဲ့ သူ့တပည့် ပေတိုး ကို “ ဟေ့ကောင်..သေချာရဲ့လား ..” လို့ မေးလိုက်
သည် ..။ ပေတိုး က သူတို့ ဆူးခက် ( ခေါ် ) မူမူ့ကို ခြေရာခံမိပြီ လို့ ပြောလို့ ..။ သူတို့ဘော့စ် သည် အန်တီပင်စီ
ညံ့ဖျင်းလို့ မူမူ ထွက်ပြေးပြီး သူတို့ စခန်းတချို့ ကို စွန့်ပစ် ခြေရာဖျောက်ခဲ့ရလို့ ဆုံးရှုံးတာများ နဲ့ ဝေမှိုင်းချို လို
စိတ်ချရတဲ့ တပည့်ကောင်းတယောက် ဆုံးရှုံးခဲ့ရတာကြောင့် အလွန် စိတ်ဆိုးနေတာကြောင့် ဘာဘဲ လုပ်လုပ်
အမှားအယွင်း ကင်းလို သည် ..။ ပေတိုး က ..“သေချာတယ် ဆရာ ..ကျနော် ဒီဆော် နဲ့ အကြာကြီး အလုပ်တွဲလုပ်ခဲ့ဘူးတာဘဲဟာ..သူ့ရုပ်ကို ခွေးချီသွားတောင် မှတ်မိပါတယ် ..သူမှ သူ ပါဘဲ ..”
“ ဒီကောင်မ ကို မင်းတို့ တွေ့တယ် ဆိုတဲ့ အိမ်က ဘယ်သူ့အိမ်လဲ ..”
“ သူ့ဘဲ လို့ ထင်တာဘဲ ..ရဲပြုတ် လို့ပြောကြတယ် ..နံမည် က ဟန်ထူးမောင် ..တဲ့ ..ခုတော့ ပွဲစားယောင်ယောင်
ဘာယောင်ယောင် ဘဲ ..ဒီကောင်မ ဒီကောင့်အိမ်မှာ ရှိနေတာ သေချာတယ် ..ဆရာ ..”
“ သေချာရင် ..အပိုင်စောင့်ပြီး ၀ိုင်းသမ လိုက်ကြမယ် ..အချိန်ကောင်း ကြည့်ပြီး ဝုန်းလိုက်ကြတာပေါ့ ..”
“ ကောင်းပြီ ဆရာ..ကျနော် ..ဖော်လွန်း ကို မျက်ခြေမပြတ် တနေရာ က စောင့်ကြည့်ခိုင်းထားတယ် …”
“အိုကေ ..”
နေအုပ်စိန် ..အန်တီပင်စီ့ဆီ ကို ဖုန်းကောက်ဆက်လိုက် ပါ သည် …။

                                               …..........................................................................................

ဟန်ထူးမောင် ထင်းရှူးသေတ္တာ အရှည်ကြီး ကို ထမ်းပြီး သူ့တိုက်ခန်း ကို ပြန်ရောက်လာတော့ မူမူ ရေချိုးနေ သည် ။
မူမူ ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ အပေါ်ပိုင်းဗလာ နဲ့ ဟန်ထူးမောင် ကို တွေ့ သည် ..။
“ကိုမောင်..အဆင်ပြေခဲ့လား ..”
“ပြေတယ် ..ဟိုဘက် က အလာ ရဲတွေစုံထောက်တွေ တပြုံကြီး ခြေရှုပ်နေလို့ မနဲ ဘတ်လာရတယ် မူမူ ..”
“ အင်း..ဒါကြောင့်လဲ မူမူ က ကိုမောင့်ကို အားကိုးတာ..သိလား ..ကျေးဇူးဘဲ ကိုမောင် ..ဒီတခါပြီး ရင် မူမူ အလုပ်ပြန်
လုပ်တော့မှာပါ …”
ကိုယ်မှာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ပတ်စည်းထားသော မူမူ့ကို ဟန်ထူးမောင် က ပွေ့ဖက်ခါ မူမူ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူဖေါင်းဖေါင်းလေးကို ငုံကာ စုတ်လိုက် သည် …။ မူမူကလဲ ဟန်ထူးမောင် လည်ဂုတ်ကို ပြန်လည်သိုင်းဖက် လိုက်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ပြန်လည် နမ်းစုတ်လေ သည် ..။
ဟန်ထူးမောင် ရဲ့ လက်တဖက် က မူမူ့တင်သားထယ်ထယ်ကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်ဖျစ်နေသည် ..။ မူမူ ကလဲ
အားကျမခံ ဟန်ထူးမောင်ရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ သံကြယ်သီး ကို ဖွင့်ဖြုတ်သည် ..။ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှုတာတွေ
ပြင်းထန် မြန်ဆန်လာကြ သည် ..။ သွေးသားတွေ ဆူဝေ ထကြွကုန်တာကြောင့် မူမူ ဇစ်ဖြုတ်လိုက်သော ဂျင်းဘောင်း
ဘီ ကို ဟန်ထူးမောင် က အောက်ခြေကို ခြေနဲ့နင်းပြီး ချွတ်ပစ်လိုက် သလို မူမူ ပတ်စည်းထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ
ကိုလဲ ဟန်ထူးမောင် က ဆွဲဖြုတ် ပစ်လိုက် သည် ..။ မူမူ့ကိုယ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် ရှိမနေတော့ ..။ မိ
မွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး အလှအပတွေ ကို ဟန်ထူးမောင် တွေ့တော့ ကာမရာဂစိတ်တွေက အမြင့်ဆုံး ထကြွသွားပြီး
မူမူ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး မူမူ့ပေါင်တန်ဖြူဖြူသွယ်သွယ်တွေ ကြားထဲ ခေါင်းထိုးဆိုက်ခါ မူမူ
ရဲ့ အင်္ဂါစပ် ကို နမ်းရှုံ့လေ သည် ..။
မူမူမှာ ဟန်ထူးမောင်ရဲ့ နှာခေါင်းချွန်ချွန် က သူမ အင်္ဂါစပ် ရဲ့အရသာဖူးအစိ ကို ပွတ်သပ်ခလုပ်တိုက်မိသွားတာမို့
နှုတ်ခမ်းထူအမ်းအမ်းလေး ပွင့်ဟကာ..တအိုအို နဲ့ ညည်းနေရသလို သူမ ပေါင်တန်တွေကို ကားဖြဲကာ ဟန်ထူးမောင်
ရဲ့ ဆံပင်တွေကိုလက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ဆွဲထား သည် ..။ ဟန်ထူးမောင် ရဲ့ လျာ က သူမ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသား တွေကို စတင်ယက်ပေးတော့ မူမူမှာ ဖင်တကြွကြွ နဲ့ အရသာ ရှိလွန်း နေတော့ ..အို့ဟိုဟို ..အား..အား…အား…အား..နဲ့
အော်ညည်း နေ သည် ..။ ဟန်ထူးမောင် ရဲ့ လျာက အပြားလိုက်ကြီး ဖိဖိယက်နေသည် ..။ ဟန်ထူးမောင် သည် လပ်မစားရပါဘဲ နဲ့ သူ့အထက်လူကြီးတွေက ဟန်ထူးမောင်
ကို ရာထူးမှချပြီး စစ်ဆေးမှုတွေ လုပ်ကြတာကြောင့် ဟန်ထူးမောင် အလုပ် က ထွက်ပစ်ခဲ့တာ ဖြစ် သည် ..။
မူမူ က သူ့ချစ်သူ ဟန်ထူးမောင် ရဲ့ အမှုကို စုံစမ်းကြည့်သောအခါ အထက်လူကြီးများ သည် ဟန်ထူးမောင် က သူတို့ ကို တန်စိုးလက်ဆောင် မဆက်သလို့ အမျက်သိုကြပြီး အပြစ်ရှာကြတာ ဖြစ်ကြောင်း သိရှိခဲ့ရ ပေ သည် ..။

သို့ပေမဲ့ ဟန်ထူးမောင် က အလုပ်ထွက်ပြီးနေပြီ ..။ ဟန်ထူးမောင် သည် ရဲတပ်ဖွဲ့အပေါ် စိတ်နာနေသူ ဖြစ် သည် ..။
မူမူ လဲ ဒီလို သူမဌာန အပေါ် လက်စားခြေတာတွေ လုပ်လာသော အချိန်မှာ ချစ်သူ နှစ်ဦး ပူးပေါင်းမိသွားကြ တော့
သည် ..။ စိတ်နာကျည်းသူနှစ်ယောက် ပူးပေါင်းမိပြီး အန်တီပင်စီတို့ ဂိုဏ်းကို ရော ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ့ကိုပါ ထိုးဖေါက် တိုက်ခိုက်မှုတွေ လုပ်လာလေ သည် …။
ဟန်ထူးမောင် သည် မူမူ့ခါးသိမ်လေးကို သူ့သန်မာတဲ့ လက်တွေနဲ့ ဆုတ်ကိုင်ကာ ဖေါင်းကြွနေသော
မူမူ့ အင်္ဂါစပ်ခုံးခုံးမို့မို့ကြီး ကို အားရပါးရ ယက်ပေးလေ သည် ..။ မူမူ မှာ ဟန်ထူးမောင် နဲ့ ကွဲကွာနေတာ ကြာပြီး ဘယ်ယောကျင်္ားနဲ့မှ အခုလို ကာမဆက်ဆံတာ မရှိခဲ့လို့ သွေးသားတွေ တအား ဆူကြွ နေတာမို့ သူမတင်ပါးကြီးတွေ ကို ကော့ကော့ပေးနေ သည် ..။ တပြတ်ပြတ် ယက််သံတွေ နဲ့ တအီးအီး တအင်းအင်း ညည်းသံတွေ က တိတ်ဆိတ်နေတဲ့တိုက်ခန်းလေးထဲ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ကြီး ကြားနေရ သည် ..။
“ တော်ပြီ..ကိုမောင် …မူ့ကို လုပ်ချင်လုပ်တော့ …..”

ဟန်ထူးမောင် က လျက်နေဆဲ ..။ သူ့လျာထိပ် က မူမူ့ အဖုတ်တွင်းထဲကို စွပ်ကနဲ စွပ်ကနဲ ဝင်ရောက်နေ သည် ..။
မူမူ က ယားလွန်းနေပြီး ယက်ပေးတာနဲ့ မလုံလောက်တော့ဘဲ လိင်တန် နဲ့ ထိုးဆောင့်ပေးစေချင်နေပြီ ..။
“ ကိုမောင် ….လုပ်ပါတော့ ..မူ မနေနိုင်တော့ဘူး ….”
ဟန်ထူးမောင် လဲ မူမူက ထပ်ပြီး တောင်းဆိုနေလို့ အဖုတ် ယက်ပေးနေတာကို ရပ်ပစ်လိုက် သည် ..။ ဟန်ထူးမောင် ရဲ့ ပါးစပ်တဝိုက် အရေများ စိုပေနေ သည် ..။ မူမူ က ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပေးလိုက် သည် ..။ ဟန်ထူးမောင် ဒီလို ဖင်ထောင်ပေးတာ ကြိုက်မှန်း မူမူ သိလို့ …။ ဟန်ထူးမောင် လဲ အလိုက်သိတဲ့ မူမူ့ ကို သဘောကျသွားပြီး..မူမူ့ဖင်တုန်းတောင့်တောင့်ကားကားတွေ အနောက်မှာ ဝင်ရပ်ခါ ဖင်နှစ်လုံးကြား က ဖေါင်းပြူး
ထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီး ကို သူ့လိင်ချောင်း ရဲ့ ထိပ်ဖူးကြီး နဲ့ စုံချီ ဆန်ချီ ပွတ်လှိမ့်လိုက် သည် ..။ မူမူ့အဖုတ်ကြီး မှာ ပေစိုနေတဲ့ အရေများ..လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီး မှာ ပေလူးသွား သည် ..။
မူမူ့ ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေး ကိုလဲ အသဲယားစရာ မြင်နေရတာကြောင့် ဒီလို ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးတဲ့ ပုံစံ ကို
ဟန်ထူးမောင် သဘောကျတာ ဖြစ် သည် ..။ အဖုတ်ကို စိတ်တိုင်းကျ စပ်ရှက်နေတုံးမှာ ဖင်ပေါက်လေး ကိုလဲ ကလိချင်တိုင်း ကလိနိုင်လို့ ဒီလို ပုံစံ နဲ့ လုပ်တိုင်း မူမူ့ဖင်ပေါက် ကို လက်မ နဲ့ ထိုးဆွကာ ကလိပေးနေတာကြာပြီ..။
မူမူ့ဖင်ပေါက်ကို တနေ့တော့ ဖွင့်မည် လို့ စိတ်ကူးထားသော ဟန်ထူးမောင် သည် ဒီနေ့လဲ မူမူ့ဖင်ပေါက် ညိုညို
လေး ကို ကလိရန် သူ့လက်မ ကို တံတွေးများနဲ့ စွတ်လိုက် သည် ..။
မူမူ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ထဲ လိင်တန် ကို ထိုးသွင်းရန်တေ့လိုက်စဉ် သူတို့တိုက်ခန်း ဝင်ပေါက် က အသံများ
သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်လို့ မထိုးသွင်းလိုက်သေးဘဲ နားစွင့်နေ သည် ..။ ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားသော မူမူ သည်လဲ
နားပါးသော ..အလေ့အကျင့်များနေပြီဖြစ်တဲ့ ထောက်လှး စာမ်းရေး ဝန်ထမ်း တယောက် ဖြစ်တာကြောင့် “ ကိုမောင် ..လူ ….လူ….”လို့ လေသံလေး နဲ့ ပြောလိုက်တာနဲ့ ဟန်ထူးမောင် လဲ ကုတင်ဘေး ကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်ပြီး
ဘေးက စားပွဲပေါ်က သူ့သေနတ် ကို ဆွဲကိုင်လိုှ က်သည် ..။ မူမူ လဲ ခေါင်းအုံးအောက်မှ သူမ ရဲ့ သေနတ် ကို လှမ်း
ယူလိုက် သည် ..။ ဝုန်းကနဲ အခန်းတံခါး ပွင့်သွားပြီး လူတွေ ခုန်ဝင်လာ သည် ..။ သူတို့ လက်ထဲမှ သေနတ်များ နဲ့
တဘုန်းဘုန်း တဒိန်းဒိန်း ..ဒလစပ် ပစ်ခတ်လေရာ စောစော က မူမူ နဲ့ ဟန်ထူးမောင်တို့ ချစ်ရည်လူး ချစ်စခန်းဖွင့်
နေကြတဲ့ ကုတင်ကြီး ကို ကျည်ဆံများ တဖြောင်းဖြောင်း ထိမှန်ကုန် သည် ..။ ယမ်းငွေ့များ ဖုံးလွှမ်းကုန်သည် ..။
ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင် မှာ မှောက်ရက် ရှိနေကြသော ဟန်ထူးမောင် နဲ့ မူမူ တို့ ဝင်လာသူတွေကို ပြန်လည် ပစ်
ခတ်ကြပြီ …။ ဒိန်းဖေါင်း..ဒိန်းဖေါင်း နဲ့ ပစ်ခတ်သံများ နဲ့အတူ ဝင်လာသူတွေ တချို့ကို ထိမှန်ကုန် သည် ..။ ဘုန်း
ကနဲ ပြုတ်ကျလဲပြို ကုန် သည် ..။ မူမူ နဲ့ ဟန်ထူးမောင် လဲ ကျည်ကပ်ထဲက ကျည်ဆံတွေ ကုန်သည်အထိ ဆက်တိုက် ပစ်ခတ်အပြီး မူမူ က အခန်းထောင့်မှာ ထောင်ထားတဲ့ အူဇီ စက်သေနတ်တိုလေး ကို ပြေးယူ သည် ။
ဝင်လာသူတချို့ အခန်းပြင်ကို ဆုတ်ပြေးတော့ မူမူ လဲ တဟုန်ထိုးပြေးလိုက်ခါ အူဇီ ကို အော်တိုဆွဲ ပစ်ခတ် တော့ အခန်းအဝ မှာ ရန်သူနှစ်ယောက် ကော့လန်ကာ လဲကျသွားရ သည် ..။ ကျယ်လောင်သော သေနတ် ပေါက်ကွဲသံတွေ
ကြောင့် ဟန်ထူးမောင် သူမ ကို တစုံတခု လှမ်းပြောတာကို နားတွေ တအားအူနေလို့ မကြား ..။ အခန်းပြင်ထိ ထွက်ခါ ပစ်ခတ် သည် ..။ ရန်သူတချို့က တဆစ်ချိုး အကွေ့နံရံ မှာ အကာအကွယ်ယူပြီး ပစ်ခတ်ကြလို့ မူမူ အခန်းထဲ ပြန်ခုန်ဝင်လာ သည် ..။ ဟန်ထူးမောင် လဲ ကျည်ကပ် အသစ်လဲ လိုက်သလို နောက်ထပ် ပစ်စတို တလက်
ကို သူ့ကျောပုးအိတ်ထဲက ထုတ်ယူ ကာ သေနတ်နှစ်လက် လက်တဖက်စီ ကိုင်ကာ ..“ မူ ..လစ်စို့ ..လောင်ခြာ ကို ယူ..ပြူတင်းပေါက် က ဆင်း..ကိုယ် ခံပစ်ထားမယ် ….” လို့ အော်ပြောလေ သည် …။မူမူ လဲ စောစော က ဟန်ထူးမောင် သယ်ယူလာသော ထင်းရှူးသေတ္တာရှည်ကြီး ကို ဖွင့်ပြီး အတွင်း က အေတီ..ဖိုး ရော့ကက်လောင်ခြာ
ကြီး ကို သိုင်းကြိုးနဲ့ ပုခုံးမှာ လွယ်လိုက် သည် ..။ အန်တီပင်စီ တို့ အဖွဲ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခြေမှုန်းပစ်ဖို့ ဟန်ထူး
မောင် ကို တောတွင်း အဆက်အသွယ်တွေဆီက ဒီ လောင်ခြာကို သွားရောက် ဝယ်ယူစေတာ ဖြစ် သည် ..။
ရန်သူတွေ တော်တော်များများထိကုန်တာကြောင့် စောစောကလို အတင့်မရဲကြတော့ ..။ သေနတ်သံတွေကြောင့်
ရဲတွေလဲ မကြာခင် ရောက်လာကြမှာမို့ မူမူ နဲ့ ဟန်ထူးမောင် ရော..ရန်သူ အဖွဲ့များပါ ဒီနေရာက ခွာကြဖို့ ကြိုးစား
ကြလေ သည် ..။
တိုက် အနောက်ဘက်မှာ ရပ်ထားတဲ့ သူတို့ရဲ့ ဝီလီဂျစ်အဖြူလေး ပေါ်ကို ခုန်တက်မောင်းထွက်
လိုက်ကြ သည် ..။ ရန်သူကို သူတို့ မခြေမှုန်းခင် ရန်သူက သူတို့ကို ဝင်တိုက်ခိုက် သည် ..။ ပေါ့လို့ မဖြစ်တော့ ..။

                               …...

နေပိုင်စိုး သည် တညလုံး တရားခံ စစ်နေ သည် ..။
ဒီမင်္ဂလာဒုံ က သူတို့ စစ်ကြောရေးစခန်းကြီး ထဲ သူတို့ ဖမ်းမိလာသော ဒုစရိုက် ဂိုဏ်းသားများ ကို နေပိုင်စိုးတို့
လူလဲ နဲ့စစ်နေကြ သည် ..။ သူတို့ ရဲ့ ခေါင်းဆောင်ဟာ ဘယ်သူလဲ..သူတို့ရဲ့ မြေပေါ် အဆက်အသွယ်တွေ ဟာ ဘယ်သူလဲ ..သူတို့စခန်းများ ဘယ်.မှာလဲ ..စသဖြင့် သဲသဲမဲမဲ စစ်ဆေးနေကြ သည် ..။ တညလုံး စစ်မေး ပေမဲ့ ခေါင်း
မာသော တရားခံများကြောင့် ထင်တိုင်း မပေါက်ခဲ့ ဘူး…။
ရဲဘော်တယောက် လာပေးသော ကော်ဖီမတ်ခွက် ကို ယူသောက်လိုက် သည် ..။ သူတို့ တီးမ်လီဒါ ကိုသိုက်စိုး ရောက်လာ သည် ..။ “ဟေး..နေပိုင်..နားလိုက်တော့..မောင်ရင်တို့ တညလုံး ပင်ပမ်းလှပြီ ..ကိုယ်တို့ လူလဲပေးမယ်..
ဖုန်းဖွင့်ထား ..ကိုယ် လိုအပ်ရင် ခေါ်လိုက်မယ် ..နားတော့ …”

ပုခုံးပေါ်တင်ထားသော စစ် မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အသေးစားလေး နဲ့ သူ့အဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာ ကို သုတ် သည် ..။
နေပိုင်စိုး သည် တဇောက်ကန်း လို့ သူတို့က ခေါ်ကြတဲ့ ရဲလွန်းတို့လို တရားခံကို ထိုးတာ ရိုက်တာ မလုပ် ..။ မနှိပ်စက် ..။ ဒါကြောင့် သိလိုတာလဲ ခုထိ မသိရသေး ..။

သို့ပေမဲ့..၀ါရင့်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ စစ်ဆေးရေး အရာရှိတယောက်မို့ နေပိုင်စိုး သည် ဒုစရိုက်ကောင်တွေ ရဲ့ စခန်း ကို ခန့်မှန်းလို့ ရသင့်သလောက် ရပြီ ..။ အင်း ..သေချာအောင် ထပ်လုပ်ပြီး မှ အထက်ကို တင်ပြပြီး ..အထူး စစ်ဆင်ရေးတပ်ဖွဲ့ ( ဆွပ် )တွေ နဲ့ ၀ိုင်းရမယ် ..။
သူနဲ့ အစားးထိုး နေရာချင်းလဲသော အရာရှိ ကို သူ စစ်မေးနေတာတွေ အကြောင်း ပြောပြအပြီး ..စစ်ကြောရေးစခန်း
ကြီးထဲက ထွက် သည် ..။ အင်း..စူးမ တော့ ညက တမျှော်မျှော် နဲ့ ဖြစ်နေမှာ ဘဲ ..။ ကားမောင်းရင်း..စူးမ ကို ဖုန်းခေါ်လိုက် သည် ..။

“ဟိတ်..ပြန်လာပြီ လား …”
“ အင်း..စူး ..ဆောရီးဘဲ ..ဘိန်းဂိုဏ်းကြီး တခု ကို ကိုယ်တို့ တညလုံး စစ်နေရလို့ …စူး ဘရိတ်ဖတ်စ် ဘာစားချင်လဲ..
ကိုယ် ဝင်ဝယ်ပြီး အတူတူစားကြမယ် လေ ..”
“ စားချင်တာကတော့ ..ပဲပြုတ်ထမင်း ကြော် နဲ့ အမဲကြော် မွမွလေး …ဟိဟိ ..”
“ ရတယ် စူး ..ကိုယ်ဝယ်ခဲ့မယ် ..”
“ စူးက ကုလား လဘက်ရည် အကောင်းစား ဖျော်ထားမယ် ..ဆီးယူး ကိုနေ ..”

နေပိုင်စိုး နဲ့ စူးမ အိန္ဒိယ ကလာတဲ့ ဘရွတ်ဘောင်း လဘက်ခြောက်ကို ကျကျနန ကျိုပြီး နို့ဆီ နဲ့ ဖျော်သောက်လေ့ရှိပြီး ကုလားလဘက်ရည် လို့ ခေါ်ကြ သည် ..။
နေပိုင်စိုး ပဲပြုတ်ထမင်းကြော် နဲ့ အမဲသားမွမွကြော် ဝင်ဝယ် ပြီး..စူးမ ဆီကို ရောက်လာသည် ..။

စူးမ သည် တီရှပ်ပွပွကြီးဝတ်ထား သည် ..။ ရင်ဘတ်မှာ..အဝါရောင် ကြက်ပေါက်စလေး က သေနတ် နှစ်လက် ကိုင်
ရင်း မျက်မှောင်ကြုံ့နေသည့်ကာတွန်းပုံ နဲ့ . . ။ ချစ်က် ဝစ်သ် ဂန်းစ် ဆိုတဲ့ စာတန်း နဲ့ ..။

ကုလား လဘက်ရည်မွှေးမွှေး ဖျော်ကာ စောင့်နေသော စူးမ နဲ့ နေပိုင်စိုး ဘရိတ်ဖတ်စ် စားကြ သည် ..။ ပြီးတော့
နေပိုင်စိုး ရေချိုး သည် ..။ သူ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လိုက်တာနဲ့ အပြင်မှာ အဆင်သင့်စောင့်ဆိုင်းနေသော စူးမ
က သူ့ကို အငမ်းမရ နမ်းစုတ် လေ သည် ..။ ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ က ဟုတ်ကနဲ ပြုတ်အသွား ..နေ
ပိုင်စိုး ရဲ့ လိင်တန်ထွားထွားကြီး က စူးမကြောင့် တင်းမာတောင့်တင်းပြီး အပေါ်ထောင်နေတာ စူးမ တွေ့လိုက်ရလေ သည် ။ စူးမ ရဲ့ တီရှပ်ပွပွကြီး ကိုလဲ နေပိုင်စိုး က ဆွဲလှန်တင်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက် သည် ..။ အောက် မှာ ဘာမှ ခံမဝတ်ထားတာကြောင့် တီရှပ်ကြီး လဲ ချွတ်ခွာလိုက်ရော စူးမ ဗလာကျင်းသွားပြီ ..။ ဖွံ့ထွားတဲ့ စနေနှစ်ခိုင်
ရင်သားတွေက ထိုးထိုးထောင်ထောင် နဲ့ ..။ဖင်တွေကကော့ကောက်နေ သည် ..။ ဆီးခုံထိပ်နားမှာ အမွှေးမဲမဲစုစု
လေး ရှိနေပေမဲ့ ဖေါင်းမို့တဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး မှာတော့ အမွှေးမရှိ ..။
ဘာစကားမှ မဆိုမိကြဘဲ..နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ထားသလို ..ဦးတည်ချက် ပန်းတိုင်ကို အရောက်လှမ်းဘို့ဘဲ
ကြိုးစားကြလေ သည် ..။ စူးမကို အပေါ်က တက်ခွ ပေါင်တွေ ဆွဲဖြဲကားကာ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးဘဲ တက်လုပ်လေ သည် .. ။စူးမ လဲ တညလုံး အိပ်လို့မရ..ချစ်သူကို စောင့်နေခဲ့ရတာမို့

..နေပိုင်စိုး မလုပ်ခင်ကထဲက သူမ အဖုတ် သည် အရေတွေ စိုစိုရွှဲကာ နေခဲ့ တာ ..။ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ ကာမ ကို ဖြည့်ဆည်းပေး ဖို့ ကြိုးစားနေသော နေပိုင်
စိုး နဲ့ တက်ညီ လက်ညီ ပန်းတိုင်ကို ရောက်ရေး..တက်ကြွစွာ ကြိုးပမ်းလေတော့ သည် ..။

နေပိုင်စိုး ရဲ့ တုတ်ခိုင်လှတဲ့ လိင်တန်ကြီး သည် စူးမ ရဲ့ အဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်လှ သည် ..။ စူးမ နေပိုင်စိုး ရဲ့လည်ဂုတ်
ကို ဆွဲဖက်ခါ နေပိုင်စိုး ဆောင့်ထည့်သမျှ ကို အောက်မှ တန်ှပြန်ကော့ပင့်ပေး သည် ..။ သူမ တင်ပါးကြီးတွေကို လဲ
စကောဝိုင်းသလို မွှေ့ရမ်းပေး သည် ..။ တဖတ်ဖတ် တဖွတ်ဖွတ် နဲ့လိင်အင်္ဂါ နှစ်ခု ပွတ်တိုက် ပေါင်းဆုံရာက ဖြစ်ပေါ်
တဲ့ အသံဘလံတွေ ဆူညံနေ သည် ..။

နေပိုင်စိုးရဲ့ ဟင်းကနဲဟင်းကနဲ အားယူတဲ့ အသံ ..စူးမ ရဲ့ ထိမိလွန်းလို့ ..တအားအား..အော်ညည်းတဲ့ အသံတွေ
လဲ ထွက်ပေါ်နေ သည် ..။
တူယှဉ်ကာ အပြိုင်အဆိုင် ..ကြုံးကြ ဆောင့်ကြတော့ မကြာခင်ဘဲ ဦးတည် ထားတဲ့ ပန်းတိုင် ကို ပြိုင်တူလို တက်
လှမ်း ရောက်ရှိသွားကြတော့ သည် ..။

ပြီးပါပြီ…

ZG

န္းရိုင္း ေရး သည္

ေကာင္မေလးတေယာက္ ..ႀကီးမားတဲ့ ဧည့္ခန္းႀကီးထဲ က အီတလီ လုပ္ သားေရ ဆိုဖါ အနက္ေရာင္ႀကီးေပၚ ထိုင္ေန သည္ ..။ သူမဆံပင္သည္ ပုခုံး အထိ ရွည္ သည္ ..။ နက္ေမွာင္ သန္စြမ္း တဲ့ ဆံပင္ေတြ.. သူမ မ်က္ႏွာ ေဖြးေဖြးေလး ..သူမ မ်က္လုံး ၀ိုင္းစက္စက္ေလးမ်ား ..ေဆးမဆိုးဘဲ ရဲေနသည့္..ႏႈတ္ခမ္း ေဖါင္းေဖါင္းအိေလး ..ႏွာတန္ခၽြန္ခၽြန္လွလွေလး ..ပိန္သည္ ထင္ရတဲ့ သြယ္လ်တဲ့ ကိုယ္လုံး က အေကြ႕အေကာက္ ..အနိမ့္အေဖါင္း ေတြ နဲ႔ လိုအပ္တဲ့ ေနရာမွာ လိုအပ္တာေတြ ရွိေန သည္ ..။ ဒါေတြ အားလုံး စုေပါင္းလိုက္ေတာ့ ..သူမ သည္
အလြန္ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ေႂကြ႐ုပ္ကေလး တ႐ုပ္လိုဘဲ ..။

သူမ သည္ အိုဗာတင္း ပူပူတခြက္လုံး ေသာက္လိုက္ၿပီး မၾကာခင္ မ်က္လုံးေတြ ေလးလာ သည္ ..။
အိပ္ခ်င္လာ သည္ ..။ ဧည့္ခန္း က ဆိုဖါမွာ တီဗြီ ထိုင္ၾကည့္ေနရာ က မိမိ အိပ္ခန္းထဲကို သြားအိပ္ေတာ့မည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္
လိုက္မိဆဲ …
“ ဒီမွာ ..ဆူးခက္ ..နင္ဟာ ဆူးခက္ နံမည္ ခံၿပီး ဒို႔အဖြဲ႕ထဲကို ထိုးေဖါက္ ဝင္လာတဲ့ ..ေထာက္လွမ္းေရး က မူမူ ဆိုတာ ဒို႔ သိၿပီးၿပီ ..ဒို႔မွာ နင္တို႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ထဲကို ထိုးေဖါက္ သတင္း ယူနိုင္တဲ့ အဆက္အသြယ္ေတြ ရွိေနတယ္..”
အန္တီပင္စီ က ႐ုတ္တရက္ႀကီး ေျပာလိုက္လို႔ မူမူ မ်က္လုံးေတြ ျပာေဝသြား သည္ ..။ သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ဆီကို လက္ေရာက္သြား သည္ ..။ အန္တီပင္စီ က ရယ္ေမာ ေန သည္ ..။
..“ ဒီမယ္..မူမူ. ..မင္းေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ေသနတ္ ကို ဒို႔သိမ္းလိုက္ၿပီးၿပီ ..မင္း ..ေနာက္က်သြားၿပီ ..မင္း မ်က္လုံးေတြ ေလးလာၿပီ..မင္း ..မၾကာခင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားလိမ့္မယ္ ..မင္းေသာက္တဲ့ အထဲ ဒို႔ ေဆးခပ္ထားၿပီးၿပီ ..ဒို႔ကို လူလည္က်လို႔ မရဘူးကြ ..ေဟ့ ..ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ဘယ္မွာလဲ ..ေခၚစမ္း ..”
မူမူ ..ေခါင္းထဲမွာ အေျပးအလႊား စဥ္းစားေန သည္ .. ။ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…။ ဘယ္လို လြတ္ေအာင္
ေျပးမလဲ ..။ သူ႔ ဌာနအႀကီးအကဲ က ဒီ စစ္ဆင္ေရးဟာ သူ တေယာက္ထဲ သိတဲ့ကိစၥ လို႔ မူမူ ကို တာဝန္ေပးတုံးက ေျပာ သည္ ..။ ဘယ္လို သူတို႔ သိသြားလဲ ..။
မူမူ မ်က္စိေတြ တကယ္ဘဲ ေလးလာ သည္ ..။ ဒါေၾကာင့္ အန္တီပင္စီ သေဘာေကာင္းလွခ်ည္လား လို႔
စဥ္းစားေနတာ ..။ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ..အိုဗာတင္းေတြ ေဖ်ာ္တိုက္ေနလို႔ ..။ မူမူ ေဆးမိသြားၿပီ ..။ အန္တီပင္စီ
ေခၚခိုင္းတဲ့ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ေရာက္လာ သည္ ..။ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ …မူမူ ဆီကို တလွမ္းခ်င္း တိုးကပ္လာ သည္ ..။
အန္တီပင္စီ က “ ဒို႔အဖြဲ႕ကို ေပါ့ေသးေသးထင္ၿပီး ..ေတေလမေလး အေယာင္ေဆာင္ၿပီး လာ ေထာက္လွမ္းတဲ့
ဆူးခက္ အမည္ခံ မူမူ ကို သခၤန္းစာ ေပးလိုက္စမ္း..ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ..” လို႔ ေျပာေတာ့ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ က ပုခုံးတြန႔္ျပၿပီး ..
“ စိတ္ခ်..အန္တီပင္စီ ..က်ေနာ္ သခၤန္းစာ ေပးၿပီးရင္ ..နယ္စပ္မွာ ေရာင္းစားလိုက္မယ္ . .” လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး မူမူ ရဲ့
လက္ေမာင္းကို ဆုတ္ကိုင္ကာ အေနာက္ဘက္ ကို ဆြဲေခၚေလ သည္ ..။
မူမူ ေခါင္းမေထာင္နိုင္ေအာင္ မူးေဝေန သည္ ..။ ႐ုန္းကန္ ခုခံနိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ ..။ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ေခၚရာ ကို
မလိုက္ခ်င္ဘဲ နဲ႔ လိုက္ပါေနရ သည္ ..။ အခန္းတခုထဲကို ေရာက္သြား သည္ ..။ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ …မူမူ႔ လက္ႏွစ္ဘက္ကို
ပူးၿပီး..အနက္ေရာင္ လည္စည္းတခု နဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ သည္ ..။ မူမူ ..ဒယိမ္းဒယိုင္ နဲ႔ သိတခ်က္ မသိတခ်က္ ..မူးေဝ
ေန သည္ ..။ ပူးတုတ္ထားတဲ့ သူမ လက္ႏွစ္ဘက္ ကို နံရံ အျမင့္က ဂ်ိတ္တခုမွာ ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ျပန္ သည္ ..။
“မင္းေလး က ကိုယ္လုံး ေတာ္ေတာ္ မိုက္တာဘဲကြ ..”
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ က နံရံကို မ်က္ႏွာမူၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္ ပူးေျမႇာက္ၿပီး ခ်ည္တုတ္ထားလို႔ ..တင္ပါးေတြ အေနာက္စြင့္သလို ျဖစ္ေနရ
တဲ့ မူမူ႔ ရဲ့ ကိုယ္လုံး ကို စူးစူးဝါးဝါး ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္႐ုံမကဘဲ အေနာက္ကို စြင့္ထြက္ေနတဲ့ သူမ တင္စိုင္ေတြကို ဖ်န္းကနဲ ဖ်န္းကနဲ လက္ဝါး နဲ႔ ရိုက္ေလ သည္ ..။ ျဖဴေဖြးလြန္းတဲ့ တင္သားအိအိမ်ား..လက္ဝါးႀကီး နဲ႔ ရိုက္
လိုက္တာေၾကာင့္ နီရဲသြားၾက သည္ ..။

“ ေတာက္ ..ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖင္ ..မင္း ..အပ်ိဳ စစ္စစ္ လား …”
မူမူ ..မေၿဖ ..။ မေျဖခ်င္လို႔ မဟုတ္ ..။ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ အရာရာ ေလးပင္ေန သည္ ..။ ပါးစပ္လဲ ဖြင့္လို႔ ဟလို႔ မရ ..။ “ ေမးေနတယ္..ေျဖေလ ..မင္း..အပ်ိဳလား .. မင္း ေယာက်ၤား နဲ႔ လုပ္ၿပီးၿပီလား ….”
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ က တဖ်န္းဖ်န္း နဲ႔ ရိုက္ျပန္သည္ ..။ ေျပေလ်ာ့ကာ ကၽြတ္လုလု ထမိန္ကို ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္ သည္ . . ။
ပင္တီိေလး က ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး ပါးေနေတာ့ တင္အိအိေတြ က အတိုင္းသားျမင္ေနရ သည္ ..။
“ေျဖေလ ..မင္း အပ်ိဳုလား..”ု္းခ်ိ
မူမူ ေခါင္းၿငိမ့္ၿပ သည္ ..။ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ..က်န္ရွိေနေသာ အတြင္းခံ ပင္တီေလး ကို ဆြဲခၽြတ္ သည္ ..။ မူမူ႔ ေအာက္ပိုင္း တခုလုံး အဝတ္မဲ့သြား သည္ ..။ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ သည္ လွလြန္းေသာ မူမူ ရဲ့ တင္ပါးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ
တပ္မက္စြာ နဲ႔ၾကည့္ၿပီး တင္ပါးမ်ား ေအာက္ကို လက္ႏွိုက္ၿပီး မူမူ ရဲ့ အဂၤါစပ္္ႀကီးကို ကိုင္ သည္ ..။ အုံေဖါင္းေဖါင္းကို ပြတ္ေနသည္ ..။လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ အတြင္းကို ႏွိုက္ သည္ ..။ “ အာ့ …. ”
မူမူ႔ ပါးစပ္ေလး ဆီက ညည္းသံေလး ေပၚထြက္လာ သည္ ..။
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ …. သူ႔ေဘာင္းဘီ ကို ခၽြတ္ သည္ ..။
မူမူ ရဲ့စြင့္ကား ျပည့္တင္းေသာ တင္ေတြ က တင္းလုံးေန သည္ ..။
သူမ တင္ပါးလွလွေတြ ကို စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ေဝမွိုင္းခ်ိဳ တံေတြးကို ၈ြတ္ကနဲ ၿမိဳခ်လိုက္ သည္ ..။ အင္း..ဖင္ေတြ လွလြန္းလို႔။
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ကို ဆက္ခၽြတ္ သည္ ..။ အေမႊးမဲမဲ လိန္ေကာက္ေကာက္ေတြၾကား က သူ႔လိင္တန္ႀကီး သည္ သံေခ်းတက္ေနတဲ့ သံပိုက္လုံးႀကီးတေခ်ာင္းလိုဘဲ မဲမဲ တုတ္တုတ္ႀကီး ေထာင္ေန သည္ . .။
မူမူ စိတ္ေတြ အရမ္း တုန္လႈပ္ေန သည္ ..။ မိန္းမသား တန္မဲ့ လူဆိုးဂိုဏ္းထဲကကို အသြင္ယူ
ထိုးေဖါက္ ဝင္ေရာက္ၿပီး ေထာက္လွမ္းတယ္ ဆိုကထဲက ဒါမ်ိဳးေတြ တေန႔ၾကဳံလာနိုင္တယ္ ဆိုတာ မူမူ ထည့္
တြက္ထားၿပီးသား ..။ အခုေတာ့ ၾကဳံလာရၿပီ ..။
ဘုရာ…ဘုရား…။ငါ့ ကိုသူ႔ဟာႀကီး နဲ႔ လုပ္ေတာ့မယ္ …. ။

မူမူ႔ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ကို သူ႔ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ တြန္းေရႊ႕ ကားေစ ေတာ့ မူမူ႔ တင္ပါးေတြ ၾကားက ေဖါင္းမို႔
တဲ့ အဂၤါစပ္ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လိုက္ရသည္ ..။ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ရဲ့ လိင္တန္ႀကီး ဆတ္ကနဲ လႈပ္သြား သည္ ..။
မူမူ ..မူးေဝကာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ျဖစ္ေန သည္ ..။ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ သည္ သူ႔လက္ခုပ္ထဲကို တံေတြးမ်ား ေထြးထည့္ ၿပီး
သူ႔လိင္တန္ထိပ္ပိုင္း ကို သုတ္လိမ္း သည္ ..။
မူမူရဲ့ တင္သားအိအိေတြကို သူ႔ဘယ္လက္နဲ႔ ျဖဲကာ ညာလက္ နဲ႔သူ႔လိင္တန္ကို အရင္းကေနဆုတ္ကိုင္ၿပီး ..အဂၤါစပ္ထဲကို ထိုးသြင္း သည္ ..။

“ အား….အင္…….အား……..”
မူးေဝၿပီး ေျခေတြလက္ေတြ ထုံေလးၿပီး ..မ႐ုန္းနိုင္..မေျပးနိုင္ ျဖစ္ေနေပမဲ့ သူ႔ကို ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ဆိုတဲ့ ေကာင္ အတင္း လုပ္ေန
တယ္ ဆိုတာေတာ့ မူမူ သိေန သည္ ..။ သူမ အဂၤါစပ္ထဲကို မဆန႔္မျပဲ..အတင္းႀကီး ထိုးသြင္းေနလို႔ နာက်င္
တဲ့ ေဝဒနာေၾကာင့္ ဆတ္ဆတ္ခါေန သည္ ..။
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ သည္ ရက္ရက္စက္စက္..အတင္းႀကီး ထိုးသြင္း ေန သည္ ..။ မူမူ ရဲ့ ခါးေလးကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ..ထိုးေဆာင့္
ေန သည္ . .။ မူမူ က ေအာ္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွာ က်ေနေသာ သူမရဲ့ ပင္တီေဘာင္းဘီေလး ကို ေကာက္ၿပီး သူမ
ပါးစပ္ထဲ ကို ထိုးထည့္ သည္ ..။
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ အင္းကနဲအင္းကနဲ အားယူ ကာ မူမူ႔ကို ေဆာင့္ထည့္ေန သည္ . .။
ေလာကငရဲ ဆိုတာ ဒါဘဲ ျဖစ္မည္ လို႔ မူမူ ေတြး သည္ ..။ နာက်င္မႈ က ဆိုးဝါးလွ သည္ ..။ အဂၤါစပ္ အတြင္းသားမ်ား ပြန္းပဲ့ကုန္ၿပီ.ထင္တာဘဲ..။
“ အင္း….အင္း…အင္း …….”
မညႇာမတာ သူ ေဆာင့္ထိုးထည့္ေန သည္ ..။
သူ႔လက္ေတြ က မူမူ ရဲ့ ရင္စိုင္အိအိေတြ ကို ဖ်စ္ညႇွစ္ထား သည္ ..။
အင္းကနဲ..အင္းကနဲ အားယူယူၿပီး..မူမူ႔ ကို သူ ထိုးေဆာင့္ေန သည္ ..။ နာက်င္မႈေတြက ဆိုးဝါးလွ သည္ ..။
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ရဲ့ ပုံမွန္ထက္ ႀကီးမား ေသာ လိင္ေခ်ာင္း တုတ္တုတ္ႀကီး သည္ အတင္းႀကီး ဝင္ထြက္ေန သည္ ..။ က်ပ္တည္း
လွေသာ မူမူရဲ့ အပ်ိဳစစ္စစ္ အဂၤါစပ္ေလး ေၾကာင့္ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ.. သည္ ခဏအတြင္းမွာ ဘဲ ၿပီးသြား သည္ ..။ သုတ္ေရေတြ
တပုံႀကီး မူမူ႔ အဂၤါစပ္အတြင္း ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး …မူမူ႔ ရင္သားစိုင္ေတြကို ဆြဲကိုင္ကာ ..ေတာရိုင္းသတၱဝါ တေကာင္လိုဘဲ
ေအာ္ဟစ္လိုက္ သည္ ..။
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ရဲ့ ေအာ္သံႀကီး ကို သူမ အခန္း က ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ေသာ အန္တီပင္စီ သည္ သူ႔ေကာင္ေတာ့ အသြင္ယူ
တဲ့ မူမူ ကို ၀ါးလို႔ ေကာင္းေနၿပီ လို႔ သိလိုက္ သည္ ..။ အင္း ..တကယ္ေတာ့ ..ေဝမွိုင္းညိဳ သည္ တဏွာေပမ ကို တ
စိုက္မတ္မတ္ လိုက္စားခဲ့႐ုံမက သူ႔ လိင္တန္ကို ..ထိုင္းနိုင္ငံ မွာ ခြဲစိတ္ၿပီး ျပဳျပင္ထားသည္ ကို အတြင္းသိ အန္တီပင္စီ က
အားလုံး သိေနခဲ့ သည္ . .။ ဒါေၾကာင့္လဲ သူတို႔ အဖြဲ႕ ကို လာဖ်က္ဖို႔ အတြင္း လွိုက္စားဖို႔ ႀကံတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးမ
မူမူ ကို ပညာေပး ဆုံးမဖို႔ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ကို တာဝန္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ေပ သည္ . .။

မူမူ ၾကမ္းျပင္မွာ ေခြေခြေလး လဲေန သည္ . .။ အဝတ္အစား မရွိလို႔ သူမ ရဲ့ မိေမြးဖေမြးတိုင္း အလွအပေတြ က အရွိကို အရွိအတိုင္း ေတြ႕ျမင္ေနရ သည္ .. ။ စြင့္ကားေသာ တင္သားျဖဴျဖဴမ်ား သည္ ေစာေစာ က ေဝမွိုင္းခ်ိဳ အႀကိမ္ႀကိမ္
က်င့္ႀကံခဲ့ၿပီး..ထုတ္လႊတ္ထားေသာ သုတ္ေရမ်ား ေပက်ံေန သည္ ..။

ေနအုပ္စိန္ ေရာက္လာ သည္ . .။ အန္တီပင္စီ က မင္းအလွည့္..ေထာက္လွမ္းေရးမ ကို ပညာေပး ဆုံးမလိုက္စမ္း ဆိုလို႔
လာၾကည့္ သည္ ..။ ဒီ ေကာင္မ သူတို႔ အဖြဲ႕ထဲကို ဆူးခက္ ဆိုတဲ့ နံမည္ နဲ႔ ဝင္လာစကထဲက ေနအုပ္စိန္ သူမ ကို
သတိထားမိေနခဲ့ သည္ ..။ ရင္မို႔မို႔ ခါးသိမ္သိမ္ နဲ႔ ေကာ့ေနတဲ့ တင္စိုင္လွလွေတြ ကို သူ အာသာ ငန္းငန္း ၾကည့္ကာ
ျပစ္မွားခဲ့ဘူး သည္ . .။ အခု ဒီေကာင္မ က သူတို႔ ကို လာေထာက္လွမ္းတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးမ ျဖစ္ေန သည္ ..။ စိတ္
ႀကိဳက္ လုပ္နိုင္ခြင့္ ရွိသည္ ဆိုေတာ့ ေနအုပ္စိန္ အရမ္း သေဘာက်တာေပါ့ ။ ပြတာဘဲ ..။

မူမူ ရွိေနတဲ့ အခန္းကို သူ လာဝင္ၾကည့္ေတာ့ မူမူ ေခြေခြေလး လဲေန ၿပီး ေဝမွိုင္းခ်ိဳ လက္ခ်က္ နဲ႔ ညစ္ေပ
ေန သည္ ..။ သူမ လက္ႏွစ္ဘက္ က္ု ပူးကာ တုတ္ေႏွာင္ထားဆဲ ျဖစ္ သည္ ..။ ေနအုပ္စိန္ မူမူ ကို ဆြဲထူလိုက္ သည္ . .။ မူမူ..မူးေမာ္ေနဆဲ ..။ ခါးေလးကေန ဆြဲဖက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခၚခဲ့ သည္ ..။ မူမူ မတ္တပ္ မရပ္နိုင္
..။ ေရတိုင္ကီ နေဘး မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ၿပီး ေခါင္းက ေရတိုင္ကီ ကို မွီထား သည္ . .။
ေနအုပ္စိန္ မူမူ ေပၚကို ေရခြက္ နဲ႔ ေရေတြ ခပ္ၿပီး ေလာင္းခ် သည္ ..။ ေအးလြန္းေသာ ေရေၾကာင့္ မူမူ တုန္ခါ
သြား သည္ . .။
လက္ေတြကို တုတ္ထားလို႔ ဒီေကာင္မ သူမဖါသာ ပြတ္သပ္ေဆးေၾကာ လို႔ မရဘူး ..။ ေနအုပ္စိန္ သူ႔ေဘာင္းဘီ အိတ္ထဲက
ခလုပ္ဓါး ကို ထုတ္ၿပီး ေျဖာင္းကနဲ ဖြင့္ၿပီး ခ်ည္ေႏွာင္ထားတာကို ျဖတ္ေပးလိုက္ သည္ ..။ ေရတိုင္ကီ ေဘး တန္းေပၚက
ဆပ္ျပာတုံး ကို မူမူ ေရွ႕ ပစ္ခ်ေပး သည္ ..။
“ဆပ္ျပာ နဲ႔ မင္း တကိုယ္လုံး ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္တိုက္ၿပီး ေဆးစမ္း ..ဟိုေခြးသူေတာင္းစား ..လုပ္သြားတာ ညစ္ပတ္
စုတ္ျပတ္သြားတယ္ . .”
မူမူ ဆပ္ျပာတုံး ကို ေကာက္ယူ ကာ သူမ ကိုယ္ေတြကို ပြတ္တိုက္ သည္ ..။ ေနအုပ္စိန္..သူမကို ေက်ာခိုင္းၿပီး အိတ္
ထဲက ၅သုံးလုံး စီးကရက္ဘူး ကို ထုတ္..စီးကရက္ တလိပ္ ကို ထုတ္ၿပီး မီးညႇိကာ ေသာက္ သည္ . .။
ဒါ ေနအုပ္စိန္ ရဲ့ မဟာ အမွား ..။
ေဆးမိလို႔ မူးေဝေနတဲ့ မူမူ ကို ေလ်ာ့တြက္တာ သူ အမွားႀကီး မွားသြား သည္ ..။ မူမူ သည္ ေရေအးေတြ
အေလာင္းခံရလို႔ အမူးေျပလာ သည္ . .။ ေဆး တန္ခိုး ျပယ္စ ျပဳေနၿပီ ..။ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ အတင္း က်င့္ထားလို႔ သူမ ေပါင္
ၾကားေနရာ က အလြန္အမင္း နာက်င္ ေနတာ တခုဘဲ ..။ အဂၤါစပ္ အတြင္းထဲက မခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ေန သည္ ။
အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ား ..စုတ္ျပတ္ ေပါက္ျပဲ ကုန္ၿပီ ထင္ပါရဲ့ . . .။
ေထာက္လွမ္းေရးမႉး တေယာက္မို႔ မူမူ သည္ ကိုယ္ခံပညာရပ္ေတြကို စနစ္တက် ႏွစ္ေတြလေတြ နဲ႔ ခ်ီၿပီး ေလ့က်င့္ထားခဲ့ သူ မို႔ သူမကို ေက်ာေပးကာ ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနေနေသာ ေနအုပ္စိန္ ကို ႐ုတ္တရက္ႀကီး ထ တိုက္ခိုက္ေလသည္ .. ။ေနအုပ္စိန္ လဲ မိန္းမ ကလဲ ျဖစ္ ေဆးကလဲ မိေန…မုဒိန္း လဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ အက်င့္ခဲထားရသည္ ဆိုၿပီး အထင္အျမင္ေသး ..ေလ်ာ့တြက္ထားခဲ့ တာ . .။
ေနအုပ္စိန္ မူမူ ရဲ့ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ သံမံတလင္း ၾကမ္းေပၚကို ဒူးေထာက္ရက္ က်သြား သည္ ..။ သူ႔ခါးၾကားမွ
ေသနတ္ မူမူ လက္ထဲ ေရာက္ေနၿပီ ..။ “ေျဖာင္း” ကနဲ ေနအုပ္စိန္ ရဲ့ ေခါင္းကို ေသနတ္ေျပာင္း နဲ႔ ရိုက္ခ်လိုက္ သည္ ..။ ေနအုပ္စိန္ လဲက်အသြား…မူမူ ဆင့္ကာဆင့္ကာ ကန္ သည္ ..။
ေနအုပ္စိန္ မလႈပ္ေတာ့..။

မူမူ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနဆဲ ..။ သူမ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ရွာေဖြ ၾကည့္ သည္ ..။ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္း .. ေလ်ာ္
ဖြတ္ၿပီး လွမ္းထားတဲ့ ေျပာက္ၾကားပုံဖ်က္ ယူနီေဖါင္း ေဘာင္းဘီ နဲ႔ တီရွပ္ အနက္ေရာင္ တထည္ ကို ေတြ႕ သည္ ..။ သူမ
နဲ႔ နဲနဲ ႀကီးေနေပမဲ့ ေကာက္ဝတ္ခါ ေနအုပ္စိန္ ခါး က ခါးပတ္ ကို ဆြဲျဖဳတ္ခါ သူမခါးမွာ ပတ္လိုက္ သည္ ..။
ေရခ်ိဳးခန္း ျပဴတင္းေပါက္ မွာ သံတိုင္ မရွိ . .။ အျပင္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ ၿပီး လူလစ္တာ နဲ႔ အျပင္ကို ေက်ာ္ဆင္းလိုက္ သည္ ။ ေျပးၿပီ ..။ သူတို႔ စခန္း အျဖစ္ သုံးေနတဲ့ တိုက္အိုႀကီး ရဲ့ အေနာက္ဘက္ က ၀ါး႐ုံပင္ေတာ စိမ္းစိမ္းေတြ ဆီကို မူမူ..ေျပးၿပီ . .။၀ါးေတာစပ္ကို ေရာက္ေတာ့ တိုက္အိုႀကီး ဆီက ေအာ္ဟစ္သံေတြ ၾကားရ သည္ .. ။
သူ လြတ္ေျပးတာကို သိသြားၾကၿပီ …။
အတြဲလိုက္ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ ေမာင္းျပန္ေသနတ္သံေတြ ဆူညံသြား သည္ ..။ သူမ ေဘးက ၀ါးပင္မ်ားကို တေျဖာင္းေျဖာင္း
က်ည္မ်ားထိမွန္ကာ ၀ါးပင္မ်ား က်ိဳးပဲ့ကုန္ သည္ . .။ က်ည္ဆံမ်ား က ပ်ားပိတုံးေကာင္မ်ားလို..တဝီးဝီး သူမ. နေဘး က ျဖတ္သန္းေန သည္ ..။ ကိုယ္ကို ကိုင္းညႊတ္ၿပီး ေႁမြလိန္ေႁမြေကာက္ ေကြ႕ပတ္ၿပီး ေျပး သည္ ..။ အေနာက္ က
ရန္သူမ်ား ..လိုက္ရင္း ..တေထာင္းေထာင္း ပစ္ခတ္ေန သည္ ..။ ပင္စည္ တုတ္တုတ္ သစ္ပင္တပင္ မွာ ခဏ အကာအကြယ္ယူလိုက္ ၿပီး ေနအုပ္စိန္ ဆီက ရလာတဲ့ ပစၥတိုေသနတ္ နဲ႔ သူ႔ေနာက္ကို ေျပးလိုက္လာတဲ့ ရန္သူေတြ ကို
ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္ရြယ္ကာ ပစ္ သည္ ..။ ဒုန္းကနဲ..ဒုန္းကနဲ ပြိဳင့္ ၄၅ က်ည္ဆံမ်ား.. ခုန္ထြက္သြားၾကၿပီး ေရွ႕ဆုံး က ရန္သူ
ႏွစ္ေယာက္ ကို ထိမွန္သြား သည္ ..။ ရန္သူမ်ား သည္ သူမမွာ လက္နက္ပါသြားတာကို သိပုံမရဘဲ..ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေျပးလိုက္လာၾကပုံရ သည္….။ က်န္ ရန္သူမ်ား အခုမွ သစ္ပင္မ်ား ေနာက္ကို အကာအကြယ္ ယူလိုက္ၾက သည္ ..။
ဆက္ေျပး သည္ . .။ ရန္သူမ်ား ပစ္ခတ္ရင္း ဆက္လိုက္လာၾကျပန္ သည္ . .။

ဒီ စခန္းကို သူမ စေရာက္ထဲက စခန္းတည္ေနရာ ကို ေလ့လာထားခဲ့ သည္ ..။ ဒါသူတို႔ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕ဝင္ေတြ လုပ္ေနက် အလုပ္တခု ဘဲမို႔ ..။ သူမ ဦးတည္ေျပးေနတဲ့ ဘက္မွာ ကားလမ္း ရွိ သည္ .. ။ဒီေတာင္ကုန္းေလး ေက်ာ္ရင္ ေရာက္ၿပီ ..။ အေနာက္ က ရန္သူေတြ ေစာေစာကေလာက္ ေပၚေပၚထင္ထင္ႀကီး မလိုက္ရဲေတာ့..။ သူမ မွာ လက္နက္ ရွိ
ေၾကာင္း သိသြားသလို သူတို႔ လူႏွစ္ေယာက္ ကိုလဲ မွန္ေအာင္ ပစ္ျပခဲ့ သည္ မဟုတ္လား ..။
ေတာင္ကုန္းေပၚကို အားတင္းၿပီး ေျပးတက္ သည္ ..။ အေနာက္ က လွမ္းပစ္ေပမဲ့ ထိေရာက္မႈ မရွိ ..။ ေတာင္ကုန္း ရဲ့ ဟိုဘက္ ဆင္ေျခေလ်ာ ကို ေရာက္ေတာ့ သူမ အသားကုန္ ေျခကုန္ေျပးၿပီ ..။
ခလုပ္တိုက္ၿပီး ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး က် သည္ ..။ လူးလဲထ ကာ ဆက္ေျပး သည္ ..။
ေဟာ ..။ေရွ႕မွာ ကားလမ္း . .။
ပစၥတိုေသနတ္ ကို ေက်ာမွာ ထိုးလိုက္ သည္ ..။ ဘုရားမ လို႔ ကားတစီးစီး လာပါေစ ..။
ခုထိေတာ့ ဘာကားမွ မေတြ႕ေသး .။ ေနာက္ က ရန္သူ ဆီက ပစ္ခတ္သံ မၾကားေသး ..။ ကားလမ္းအတိုင္း သူမ ေျပးေန သည္ ..။ အခုအခ်ိန္ အေနာက္က ရန္သူသာ မွီလာၿပီး ပစ္ခတ္မယ္ ဆိုရင္..အကာအကြယ္ မရွိ ထင္းထင္းႀကီး မို႔ သူမ မလြယ္ …။ ဟင္ …ကားသံလိုလို ၾကား သည္. ..။

သူမ ေနာက္ေက်ာဘက္ က ျဖစ္ သည္ ..။ ေဟာ …ဟာ..ဟုတ္ သည္ ..။ ကုန္ကားႀကီး တစီး …။
ကုန္းတက္ႀကီးမို႔ တၿဗီးၿဗီး အတင္းႀကီး ႐ုန္းၿပီး တက္လာ သည္ ..။
အီဆူးဇူး ေခါင္းတို ကုန္ကားႀကီး ..တေျဖးေျဖး နီးလာ သည္ ..။
အနီး ေရာက္ မလာခင္ အေဝးႀကီးထဲ က လက္တားလိုက္ သည္ . .။ ကားႀကီး သည္ အရွိန္နဲ႔ လာေန သည္ …။ “ေဟး….ေဟး……”
သူမ ေအာ္ဟစ္ခါ တား သည္ …။ လက္ ေဝွ႕ရမ္းၿပ သည္ . .။ ကားႀကီး သည္ သူမ ကို ေက်ာ္ျဖတ္ခါ ေမာင္းသြား သည္ ..။ သူမ ေအာ္ဟစ္ၿပီး လက္ျပကာ အေနာက္က ေျပးလိုက္ သည္ ..။ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့…ေတာစပ္မွာ အေနာက္က လိုက္ေနတဲ့ ရန္သူမ်ား ကို စေတြ႕ေနရၿပီ ..ဟာ..ေသာက္ဂြ ဘဲ …။

ရႉး….ရႉး…ဆိုၿပီး ကုန္ကားႀကီး ထိုးရပ္သြား သည္ ..။ အို …ေတာ္ပါေသးရဲ့ . .။ မူမူ ကားႀကီးဆီကို ေျပးသြား သည္ ..။ကား ျပဴတင္းေပါက္ က ကားသမား က ငုံ႔ၾကည့္ သည္ ..။

“က်မ ကို ကယ္ပါရွင္ ..ဒုကၡ ေရာက္လာလို႔…”

ကားသမား က သူမ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီး ..“ ကဲ…တက္..တက္ …” လို႔ ေခၚ သည္ …။

စိတ္သေဘာေကာင္းေသာ ကားဆရာေၾကာင့္ မူမူ ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာရ သည္ ..။ သူ ဒီတာဝန္ကို စၿပီး တာ
ဝန္ ေပးခံရတုံးက သူ႔ ဌာန အႀကီးအကဲ ေျပာတာေတြကို ျပန္ၾကားေယာင္ သည္ ..။
“ မူမူ ..မင္း ကို အႏၲရာယ္ က်ေရာက္မွာ ဘာမွ မပူ နဲ႔..မင္းမွာ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ ေထာက္လွမ္းေရးသမား တေယာက္
back up ရွိမယ္ ..အနီးဆုံး ..ဒီၿမိဳ႕ေလး မွာ သူ ရွိေနမယ္ ..သူ႔ကို ဆက္သြယ္ဖို႔က …. ” ဆိုၿပီး ဆက္သြယ္ဖို႔ လိပ္စာ..ဖုန္း
ေတြ ေပး ခဲ့ သည္ ..။ မူမူ ထို လိပ္စာ..ဖုန္းမ်ား နဲ႔ ဘက္ကပ္သမား ကို ဆက္သြယ္ သည္ ..။ တခုမွ မရ ..။
ဒုတိယ အဆင့္ Plan B အေရးၾကဳံ အေရးေပၚထြက္ေပါက္ ( ဂယ္ေပါက္ ) အျဖစ္ သူမ သြားရန္ တိုက္ခန္း တခု ရဲ့ လိပ္စာ
ကိုလဲ ေပးေသး သည္ ..။ ဒီတိုက္ခန္း ကို သူမ ေရာက္သြား သည္ ..။
တိုက္ခန္းေသာ့ ကို ဖြက္ထားတဲ့ ေနရာ ကိုလဲ ေျပာျပထား သည္ ..။ သူမ အခု သြားၾကည့္ေတာ့ ေသာ့မရွိ ..။

ဟာ..ရက္စက္တယ္…။

ဘာမွလဲ ဆက္သြယ္လို႔မရ ..။ႀကိဳတင္ စီမံထားတာေတြ လဲ မဟုတ္ဘူး ျဖစ္ေန သည္ …။
သူမမွာေတာ့ အသြင္ယူ under cover လုပ္ထားတာလဲ ..ဘြင္းဘြင္းႀကီး ေပၚသြားၿပီး ရန္သူရဲ့ ရက္စက္စြာ မုဒိန္းက်င့္တာလဲ
ခံလိုက္ရ သည္ …။
ထိုစဥ္ က သူတို႔ အႀကီးအကဲ သည္ အေျပာက ညြန႔္ေန သည္ ..။ ထို တိုက္ခန္းမွာ အေရးေပၚသုံးဖို႔ ေငြမ်ား..သိန္းခ်ီၿပီး ထားရွိေၾကာင္း ..လက္နက္မ်ိဳးစုံ လဲ ရွိေၾကာင္း ..ဖုန္း..ေဆးဝါး ..အကုန္ သုံးလို႔ ရ သည္ …တဲ့ . .။
သူတို႔ ..အေရးေပၚ ဝင္ေရာက္ ေနနိုင္..ပုန္းနိုင္ ေအာင္..လိုတာ ယူနိုင္ေအာင္ တိတ္တဆိတ္ ထားရွိတဲ့ စခန္းငယ္ေလး…တဲ့ ..။ အခုေတာ့..ေသာ့လဲ မေတြ႕ ..။
ရက္စက္တယ္ ..။
မတရားဘူး ..။
တာဝန္မေက်ဘူး …။

ေဟာ…ကားတစီး …သူမ ေရာက္ေနတဲ့ တိုက္ ေအာက္ကို ထိုးဆိုက္လာ သည္ ..။
အိုး..ရန္သူ ..။
သူ႔ကို ရန္သူမ်ား ေတြ႕သြားၿပီ ..။ သူရွိရာ တိုက္ေပၚကို ရန္သူတေယာက္ က လက္ညႇိုးထိုး ညႊန္ျပေန သည္ ..။
ေျပး….။ ေျပးေပအုံးေတာ့..မိမူမူ …. ။
အာဖရိက လြင္ျပင္ထဲမွာ သမင္ပ်ိဳမေလး ကို ေခြးအ တအုပ္ လို္က္ဆြဲေနသလို မူမူ အေနာက္မွ ရန္သူတအုပ္ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေန သည္ ..။ မူမူ ေျပးရင္း ..ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာ ဓါတ္ဆီထည့္ၿပီးလို႔ ျပန္ထြက္ဖို႔ ကားေပၚတက္လိုက္တဲ့မိန္းမတေယာက္ရဲ့ကားထဲ ဝင္လိုက္ သည္ ..။

“ဟိတ္..ဘာလို႔ ကားထဲ ဝင္လာတာလဲ …”
မူမူ ရဲ့ ပုံစံက စုတ္ျပတ္ေသာ အဝတ္အစားေတြ နဲ႔ ေပေရညစ္ပတ္ေနလို႔ မိန္းမ က ေၾကာက္သြားပုံရ သည္ ..။
“ေမာင္း..ေမာင္း..ဒီေနရာ က ျမန္ျမန္ ေမာင္းလိုက္ပါ …. ”
“ နင္ ..ဆင္း..ငါ့ကားေပၚက ဆင္း …. အခု ဆင္း ..”
ရန္သူေတြ ျမင္သြားၿပီး တအားေျပးလိုက္လာေန သည္ ..။

မူမူ ေသနတ္ ကို ခါးၾကားက ဆြဲထုတ္ၿပီး ကားေမာင္းသူ မိန္းမ ကို ခ်ိန္လိုက္ သည္ ..။
“ကဲ..ေမာင္း ဆိုေမာင္း ..ေသသြားခ်င္ လား . .”
ေသနတ္ ကို ျမင္တာေတာင္ အင္တင္တင္ နဲ႔ လုပ္ေနေသး သည္ ..။ မူမူ ကားျပဴတင္းေပါက္ကေန ေျပးလာေနေသာ ရန္သူ တအုပ္ ကို ပစ္လိုက္ သည္ . .။ ဒိန္းကနဲ..ဒိန္းကနဲ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေသနတ္သံ မ်ား ၾကားေတာ့ မိန္းမ သည္
ကားကို တရွိန္ထိုး ေမာင္းထြက္ လိုက္ သည္ . .။
ရန္သူအုပ္ထဲက တေယာက္ ေခြလဲက်သြားတာ..ကား ေနာက္ၾကည့္မွန္ ကေန မူမူ ေတြ႕လိုက္ရ သည္ . .။
“ေမာင္း..ေမာင္း..ျမန္ျမန္ …”

“ဘယ္ကို ေမာင္းရမွာလဲ..”
“ ေမာင္းသာေမာင္း..ဒီေနရာ နဲ႔ ေဝးေလေကာင္းေလ …”

ကားေမာင္းသူ မိန္းမ သူ႔ကို အကဲခတ္ေနတာကို မူမူ သတိထားမိ သည္ ..။
ေတာ္ေတာ္ ေဝးေဝး ေမာင္းခဲ့ၿပီး လမ္းဆုံလမ္းခြတခု ေရာက္ေတာ့…
“ဘယ္ဘက္ ေကြ႕လိုက္ ..”လို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္ သည္ ..။
သူ ေနာက္ထပ္တေနရာကို သြားမလို႔ ..။ သူတို႔ေလာက မွာ အေရးေပၚ ဂယ္ေပါက္ေတြ ထားထား သည္ ..။ တခုခု ေရွ႕မွာပိတ္ဆို႔ရင္ ထြက္ဖို႔ အေရးေပၚ ထြက္ေပါက္ …ေပါ့ .. ။

“ ဟိုေရွ႕က ကြမ္းယာဆိုင္ေလး ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ . .”
ကားရပ္သြားေတာ့ မူမူ ဆင္း သည္ ..။
“စိတ္မရွိနဲ႔..ရွင့္ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္တာ ..အေရးေပၚျဖစ္ေနလို႔ …ကဲ..သြားေတာ့ ..ေက်းဇူးဘဲ …”

တိုက္အိုႀကီးေပၚကို တက္ခဲ့ သည္ . .။
ေလွခါးက က်ဥ္းေျမာင္း ၿပီး အနံ့အသက္ က မေကာင္း ..။
အေပၚထပ္ ေရာက္ေတာ့ ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ အခန္းႏွစ္ခန္း ကို ေတြ႕ရ သည္ ..။ ဘယ္ဘက္ အခန္းေရွ႕က ေျခသုတ္ဖုံ ဂုံနီအိတ္စ ကို လွန္ဖယ္ၾကည့္လိုက္ သည္ ..။ ေသာ့တေခ်ာင္း ေတြ႕ၿပီ ..။
အင္း…ေတာ္ပါေသးရဲ့ ..။ ဒီတခု အဆင္ေျပလို႔ ..။
ေသာ့ဖြင့္လို႔ရသည္ ..။ အခန္းထဲ ဝင္..တံခါးျပန္ပိတ္ .မီးဖြင့္ေတာ့..သံမဏိ ဘီဒိုႀကီး တလုံး ကို ေတြ႕ သည္ . .။ ဆြဲဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေသာ့ခတ္ထားသည္ မို႔ ေသာ့ရွာရျပန္ သည္ …။
ဘီဒိုႀကီး အေပၚကို ေျခဖ်ားေထာက္ခါ စမ္း သည္ ..။ ေသာ့ေတြ႕ၿပီ ..။
ဘီဒိုထဲ မွာ…အေရးေပၚလိုမဲ့ဟာေတြ ရွိေန သည္ ..။ အားသြင္းၿပီးသား ဆဲလ္ဖုန္းတလုံး ..အူဇီစက္ေသနတ္ နဲ႔ က်ည္ကပ္..၉မမ ပစၥတိုလ္တလက္ နဲ႔ က်ည္ကပ္အပို ကို ယူ သည္..။ေနာက္ၿပီး ..ေငြစကၠဴတထုတ္ ..ယူလိုက္ သည္ ..။

အင္း…မိိန္းမဝတ္ အဝတ္အစား တခ်ိဳ႕လဲ ရွိေန သည္ ..။ အေနာက္ဘက္ မွာ ေရခ်ိဳးခန္း ရွိေန သည္ ..။ ေရလဲလာ သည္ ..။ ေရ တဝ ခ်ိဳးလိုက္ သည္ ..။ မိမိ ရဲ့ အဂၤါစပ္ နဲ႔ စအိုေပါက္ေတြ က နာက်င္ က်ိမ္းစပ္ေနဆဲ ..။
ဒီ နာက်င္မႈေတြ ေၾကာင့္ ရန္သူေတြ အေပၚကို လက္စားေျခလိုစိတ္ေတြ ျပင္းထန္ေနသလို မိမိ ရဲ့ ဌာန အႀကီး
အကဲ အေပၚ စိတ္နာမုန္းတီးမႈေတြ ႀကီးမားေနသည္ …။

ရန္သူေတြအထဲကို ထိုးေဖါက္ဝင္ဖို႔ မူမူ သည္ ဆူးခက္ဆိုတဲ့ ေတေလမေလး အသြင္ကိုယူ ခဲ့ သည္ ..။
ရန္သူ ဘက္က အဆက္အသြယ္လို႔ သိထားတဲ့ အန္တီပင္စီ အေရွ႕မွာ ဆူးခက္ အေယာင္ေဆာင္ မူမူ
သည္ လူတေယာက္ ကို ဓါးနဲ႔ ထိုးသတ္ခဲ့ သည္ ..။ တကယ္ေတာ့ လုပ္ဇာတ္တခုပါဘဲ ..။ အန္တီပင္စီ ယုံ
သြားေစဖို႔ အယုံသြင္း ဇာတ္လမ္း ခင္းျပျခင္း ပါဘဲ ..။ ဓါးထိုးခံရတဲ့လူက မူမူတို႔ အဖြဲ႕ထဲကလူပါဘဲ..။
႐ုပ္ရွင္ေတြ ရိုက္တဲ့အခါ ျပဳလုပ္တဲ့အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ နဲ႔ သ႐ုပ္တူေအာင္ ေသြးသံရဲရဲ နဲ႔ လုပ္ျပတာမို႔ အန္တီ
ပင္စီ တို႔လဲ ေတေလမေလး ဆူးခက္ကို ေနစရာ မရွိရင္ လိုက္ခဲ့ဆိုၿပီး သူတို႔နဲ႔ ေခၚသြား ခဲ့ သည္ . .။
ဆူးခက္ သည္ သူတို႔ နဲ႔ မူးယစ္ေဆး ေရာင္းတဲ့ သယ္တဲ့ အလုပ္ေတြ ကို ဝင္လုပ္ သည္ ..။ ဆူးခက္ နံမည္
ရလာခါစဘဲ ရွိေသး သည္ ..။ သူ႔ ဘဝမွန္ ေပၚသြား သည္ ..။
ေတာက္ …။
သူတို႔ထဲမွာ သစၥာေဖါက္ ရွိေနၿပီ …။
မူမူ..သူမကို မုဒိန္းက်င့္ခံလိုက္ရတာ ကို ေတာ္ေတာ္ ခံျပင္း နာက်ည္းေန သည္ ..။

အလုံပိတ္ အခန္းတခုထဲ ခင္ေမာင္သိန္း ( ေခၚ ) အလီ ေခြးေျခတလုံးနဲ႔ ထိုင္ေနသည္ ..။
၀ါက်င္က်င္ မီးလုံးေလး တလုံးဘဲ ထြန္းထားေသာ ဒီအခန္းေလး ထဲ ပုတ္အဲ့အဲ့ အနံ့ နံေနသည္ ..။ ခင္ေမာင္
သိန္း ( ေခၚ ) အလီ …စိတ္တိုေနသည္ ..။ ဒီအခန္းထဲ သူ႔ကို ထည့္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ ..။
ေရလဲ ငတ္ သည္ ..။
ေတာက္ ..စိတ္ကို ညႇင္းပမ္းထားတာဘဲ ..။
ဒီမိုကေရစီနည္း မက်ဘူး ..။
ေခတ္ေဟာင္းက အမူအက်င့္ေတြ ရွိေနတုံးဘဲ ..။
ခင္ေမာငိသိန္း စိတ္ထဲမွာ သူ႔ကို ဖမ္းလာသူေတြကို မုန္းတီးစိတ္ေတြ မ်ားေန သည္ ..။ ခင္ေမာင္သိန္း သည္
အတိုင္အေတာထူ သူ ျဖစ္ သည္ ..။ အစိုးရ ဝန္ထမ္းေတြကို သူအျမဲ တိုင္တမ္းေလ့ရွိ သည္ ..။ ေခတ္ေျပာင္း
လာတာကို အခြင့္အေရးယူၿပီး စြာေနသူေတြထဲမွာ ခင္ေမာင္သိန္း က ေရွ႕ဆုံးက …။
ကၽြီကနဲ တံခါးပြင့္လာသည္ ..။
အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူေကာင္ထြားထြား လူတေယာက္ ဝင္လာ သည္ ..။ ဆံပင္ က ဖရိုဖရဲ နဲ႔ ..။

ဒီလူထြားႀကီး သည္ စစ္ေရာင္ ေဘာင္းဘီ ႏြမ္းႏြမ္း နဲ႔ အျဖဴေရာင္ စပို႔ရွပ္ လက္တို ဝတ္ထား သည္ ..။ မ်က္ႏွာေလးေထာင့္ ႏႈတ္ခမ္းထူထူ နဲ႔ ေရွးေခတ္ေဟာင္း မင္းသားႀကီး ေရႊဘ လို ႐ုပ္မ်ိဳး ..။
အခုေခတ္ လူငယ္ေတြကေတာ့ ေရႊဘ ကို သိၾကမည္ မထင္ ..။ ေရႊဘ သည္ တေယာက္ နဲ႔ အမ်ား ထိုးႀကိတ္ တဲ့
ေတာႀကိဳက္ မင္းသားႀကီး ျဖစ္သည္..။
သူ႔လက္ထဲမွာက ႐ုံးသုံး ဖိုင္တခု ကိုင္ထား သည္ ..။
ဒီလူ ဖိုင္တြဲအဖုံး ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး..မင္း နံမည္ ခင္ေမာင္သိန္း ( ေခၚ ) အလီ ေနာ္ ..လို႔ ေမး သည္ ..။
ခင္ေမာင္သိန္း က ဟုတ္တယ္ လို႔ ေၿဖ သည္ ..။ ေရငတ္လြန္းလို႔ ေရေတာင္းေသာက္ဖို႔ႀကံေနတုံး ..ဒီလူ ႐ုတ္တ
ရက္ ခင္ေမာင္သိန္း ကို ေဆာင့္တြန္းလိုက္ သည္ ..။ အိုး ..။
ဝုန္းကနဲ ခင္ေမာင္သိန္း ေနာက္ျပန္လန္က်သြား သည္ ..။
“ခင္..ခင္ဗ်ား ..ဒါ …ဒါ …..ဘာလုပ္တာလဲ . .”
လူထြားႀကီး က ေခြးေျခကို ဆြဲယူကာ ထိုင္လိုက္ သည္ ..။
ဟာ..ဒါ…ဒါ….သက္သက္ .ရင့္တာဘဲ …။
ခင္ေမာင္သိန္း ထိုင္စရာ မရွိေတာ့ ..။
“ဒါ..က်ဳပ္ ထိုင္ေနတဲ့ ေခြးေၿခ ..”
“ ဒီမွာ ခင္ေမာင္သိန္း ..ေခြးေၿခ တလုံးဘဲ ရွိရင္..ငါထိုင္မယ္…မင္းက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ ..မင္း က တရားခံ..
ငါက အမႈစစ္ ..မထူးပါဘူးကြာ.မင္း က ႀကိဳးစင္တက္ရမဲ့ အေကာင္ဘဲ..ထိုင္မေနပါနဲ႔ေတာ့ …”
“ ဘာ ..မင္း ဘာစကားေျပာတာလဲ …”
“ဟုတ္တယ္ေလ ..မင္းက တျခား..စြပ္စြဲခံရသူေတြ လိုမွ မဟုတ္တာ..လုပ္တာေတြ ေသခ်ာေနတာဘဲ ..မင္းလိုေကာင္
က ခုလို ေလကုန္ခံၿပီး စစ္ေနရဖို႔ မဟုတ္ဘူး ..တခါထဲ ေခါင္းထဲ က်ည္ဆံေတြ တျပဳံႀကီး ထည့္ၿပီး ရွင္းပစ္ရမွာ ..”
“ မင္း..မင္း..လြန္ေနၿပီ ..ငါ..ငါ့ ေရွ႕ေန ေခၚေပး …တရား႐ုံး က စီရင္ခ်က္ အမိန႔္ မခ်မခ်င္း..မင္း ..သေဘာနဲ႔ မင္း..ငါ့ကို အျပစ္ ရွိတယ္ လို႔ ေျပာလို႔ မရဘူးကြ…”
“ အာပါပါ..စြာလွခ်ည္လား ..မင္းတို႔ တကယ္ လုပ္မလုပ္ ဒို႔က အသိဆုံး ..ဒါေၾကာင့္လဲ ..တကယ္လုပ္တဲ့.မင္းကို အခ်ဳပ္ထဲ ထားတာ ..”
“ စည္းေဘာင္ေက်ာ္ရင္ေတာ့ ခံမဘူးေနာ္ ..”
“ထိုင္…ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္စမ္း ..လ်ာမရွည္ နဲ႔ …”
ေပကပ္ကပ္ လုပ္ေနတဲ့ ခင္ေမာင္သိန္း ကို လူထြားႀကီး က လက္ထဲက ဖိုင္တြဲ နဲ႔ ေဖါင္းကနဲ ေဖါင္းကနဲ ရိုက္ သည္။
ဇက္ပိုး ကို ရိုက္တာ ..။
“ထိုင္..ေမးတာကို ေၿဖ ..မတရား လုပ္ေနတယ္ မထင္နဲ႔ ..မင္းလို တိုင္းျပည္သစၥာေဖါက္တေကာင္ ကို ဒီထက္ေတာင္ လုပ္သင့္ေသးတယ္ ….”
ႀကီးမားတဲ့ လက္သီးဆုတ္ႀကီးေတြ ကို ခင္ေမာင္သိန္း ၾကည့္ၿပီး လန႔္ေန သည္ ..။ တိုင္တာက ေနာက္..အခု သူ နဲ႔
ရင္ဆိုင္ေနရတာက အရင္ . .။
“ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ႏွစ္ ….မတ္လ ၃ဝရက္ေန႔မွာ အိႏၵိယ နိုင္ငံ နယ္စပ္ မိုးေရး ကေန ျမန္မာဘက္ တမူးၿမိဳ႕ကို ကူးလာတယ္ …ဧၿပီလ ထဲ..တိတိပပ ဆိုရင္ ဧၿပီလ ၃ရက္ေန႔မွာ မုံရြာၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာတယ္ ..အက်င့္ပ်က္ ဝန္ထမ္းေတြေငြယူၿပီး လုပ္ေပးတဲ့ နိုင္ငံသားကပ္ နဲ႔ ရန္ကုန္ ကို ေရာက္လာတယ္ …ရန္ကုန္က တာေမြ ရပ္ကြက္မွာ ေနၿပီး ..သံတိုသံစ ေရာင္းဝယ္တဲ့ အလုပ္ ဘန္းျပၿပီး ..တိုင္းျပည္ ထဲ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး ကို ထိပါးေစမဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ တခုၿပီးတခု လုပ္ေတာ့တာဘဲ ..မင္းကို ဒို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ၾကာၿပီ …မင္းေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေကာင္ေတြ ရွိေနလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႔..ႀကိဳးရွည္ရွည္ နဲ႔ လွန္ထားတာ ..အင္း ..လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ရက္ က မင္း ထလုပ္လိုက္တဲ့ ဟာ က ႐ုပ္ဆိုးလြန္းတယ္ ..မင္း ..အခု လုပ္ခဲ့တာေတြ အားလုံး ခ်ေရး ..အမွန္အတိုင္း ေရး ..မင္းတိုင္ေတာမွာ ေၾကာက္ရင္ ဒီအလုပ္ ေတာင္ လုပ္မစားေတာ့ဘူး ..ငါ့နံမည္..တေဇာက္ကန္း..ရဲလြန္း ….”

လူထြားႀကီး ရဲ့ အသံက မာေက်ာ သည္ ..။ သူ႔စကားကိုနားမေထာင္ရင္ တကယ္ေဆာ္မဲ့ပုံ ..။
လူထြားႀကီး ေပးတဲ့ စာရြက္ နဲ႔ ေဘာလ္ပင္ ကို အလိုလို လွမ္းယူမိရ သည္ ..။
“ ေရး..မင္း ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ အကုန္ေရး…ကြင္းတိုက္တာလဲ ေရး…ဖါခ်တာလဲ ေရး ..အဓိက က မင္း လုပ္ခဲ့တာေတြ ေရးဖို႔ဘဲ…တရား႐ုံး ေရာက္လို႔..မင္းေရွ႕ေနက ရဲေရွ႕ အစစ္ခံခ်က္..သက္ေသခံ မဝင္ဘူး လို႔ မင္း
ေျဖာင့္ခ်က္ကို ဖ်က္ လဲ ငါက ေသာက္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး ..အဓိက က မင္း လုပ္ခဲ့တာေတြ အားလုံး ေရးခ်..ဒါဘဲ..နက္ဖန္ မနက္ ေစာေစာ..ငါ ရီပို႔တင္ရမယ္ ..မတင္နိုင္ရင္ မင္းေၾကာင့္…ငါ အေထာင္း မခံရခင္ မင္းကို ငါ အရင္ေထာင္းမယ္
ၾကားလား ..”
ခင္ေမာင္သိန္း သူ႔ လက္သီးဆုတ္ႀကီးေတြ ကို လန႔္ေန သည္ ..။ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူလူထု ကို ဗုံးနဲ႔ခြဲရဲေပမဲ့ သူ႔ကို
ႏွိပ္စက္မွာေတာ့ ေၾကာက္ေန သည္ ..။

အခန္း နံပါတ္၅ က မိခ်ိဳ ကို လႊတ္ေပးပါ တဲ့ ..။
စားပြဲထိုးေကာင္ေလး လာေျပာလို႔ ေကာင္တာမွာ တီဗြီအေသးေလး ထိိုုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ က မိခ်ိဳွ ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ေမးေငါ့ၿပ သည္ ..။
မိခ်ိဳ ဂ်ာနယ္ ဖတ္ေနရာက ထရပ္ သည္ ..။ ခၽြတ္ထားတဲ့ ခြာအျမင့္ဖိနပ္ကို စီးၿပီး မရွိတဲ့ တင္ေလးကို လႈပ္ခါၿပီး သန႔္
စင္ခန္းကို အရင္ဝင္ သည္ ..။ သန႔္စင္ခန္း က ဟိုး ဆိုင္ ေနာက္ဘက္ထဲမွာ ..။

အခန္းနံပါတ္ ၅ ထဲမွာ လူႏွစ္ေယာက္ ရွိေန သည္ ..။
“ စိန္ဝင္းထြန္း ..မင္း အျပင္ထြက္ကြာ …”
“ ဗ်ာ …”
“ မင္း ေတာ္ေတာ္ ဒုံးေဝးတဲ့ေကာင္..ေကာင္မေလး လာမယ္ ..ငါ နဲ႔သူနဲ႔ ဘဲ ခဏေနမယ္..မင္း..အျပင္ထြက္ေပး ”
“ဟုတ္ …ဟုတ္ …”
အရပ္ျမင့္ျမင့္ နဲ႔ တ႐ုတ္ကျပားလို လူ အခန္းထဲက ထြက္သြား ၿပီး အေရွ႕က ေကာင္တာ ဆီ ေလ်ာက္သြား သည္ ..။
ေမွာင္ေနတဲ့ အခန္းထဲ မွာ ထိုင္ေနတဲ့ လူသည္ အခန္းထဲ ဝင္လာတဲ့ ေကာင္မေလး ကို ေတြ႕လိုက္ရတာနဲ႔ “ လာ
မိခ်ိဳ ..ညည္းကို ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔ ေခၚခိုင္းလိုက္ရတာ . .” လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ သည္ ..။
ေကာင္မေလး သည္ ဒီလူရဲ့ အနားမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ သည္ . .။ “ မိခ်ိဳ . .လက္ေပးစမ္း . .ဒီမွာ စမ္းၾကည့္…” အေမွာင္ထဲမွာ ေကာင္မေလး ရဲ့ လက္ထဲ သူ႔ေတာင္မတ္ေနတဲ့ လိင္တန္ႀကီး ကို ထည့္ေပးလိုက္ သည္ ..။
ေကာင္မေလး က လိင္တန္ႀကီး ကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ သည္ . .။
“ပူေႏြးေႏြးႀကီး ေတာ့ . . .” တိုးတိုးေလး ေလသံ နဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ေကာင္မေလး ရဲ့ အသံ ကို ၾကားလိုက္ ရ သည္ .။
“ဟီး…ဟီး…နင္ႀကိဳက္လား..မိခ်ိဳ . .”
ေကာင္မေလး က ဘာမွ မေျဖဘဲ ဒီလူရဲ့ ခါးပိုင္း နဲ႔ ေက်ာပိုင္းကို လိုက္စမ္း သည္ ..။
“ဟားဟား . .ဘာလုပ္တာလဲဟ . .”
“ အကို႔ ခါတိုင္း ပါေနက်ဟာႀကီး မပါဘူးလား . .”
“ ေအာ္..ေသနတ္လား ..အျပင္က ေကာင္ဆီ မွာပါတယ္ . .အဟဲ..ကားထဲမွာလဲ တလက္ရွိတယ္..ဘာျဖစ္လို႔လဲ..မိ
ခ်ိဳ ၾကည့္ခ်င္လို႔လား . .”
“ အင္း…”
“ ျပမယ္ . .ၿပီးရင္ျပမယ္ . .ပုေလြ အရင္ကိုင္လိုက္အုံး …”
ေကာင္မေလး သည္ လိင္တန္ကို အရင္းကေန ဆုတ္ကိုင္ထားရာက ေဂြးစိႏွစ္လုံး ကို ေျပာင္းၿပီး ဆုတ္ကိုင္လိုက္ သည္။ “ အို . . .အင္း . . .”
ေကာင္မေလး ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းမ်ား က ဖြဖြေလး ဆုတ္နယ္ေနရာက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး ဖ်စ္ညႇစ္လာသည္ ..။
“ဟဲ့..မိခ်ိဳ ..ေျဖးေျဖး..အို…အား….အား…ဘာ..ဘာလို႔ ညႇစ္ …အား . . ”
“ရႉး..တိုးတိုး ..”
“ဟင္ . .ဒါ . .ဒါ ဘာႀကီးလဲ . .”
ေအးစက္မာေက်ာနဲ႔ သံမဏိေျပာင္းတုတ္တုတ္ႀကီး သူ႔နားထင္ကို လာထိေထာက္လာလို႔ ေမးလိုက္တဲ့ အသံ က
တုန္ခါေန သည္ . .။
အခန္းထဲမွာ က ေမွာင္ေနတာမွ ဘာမွ မေတြ႕ရ ..။
“ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ….”
“ဟင္….မင္း…မင္း………….မင္း ဘယ္သူလဲ . . . .မင္း မိခ်ိဳ မဟုတ္ဘူးလား . . .”
“ မဟုတ္ဘူး . . နင္ မုဒိန္းက်င့္ခဲ့တဲ့ မူမူ …နင္ ရက္ရက္စက္စက္ ငါ့ကို က်င့္ခဲ့တာ ေလ ..”
“ ဟာ…မင္း…မင္း . . . ………..”
“ အသံမထြက္နဲ႔..ဆိုင္လင္ဆာ တပ္ထားတယ္ ..အသံမျမည္ဘဲ ဦးေႏွာက္ေတြ အေဖြးလိုက္ ထြက္သြားမယ္ ..”
ဇိကနဲ သူ႔ပါးစပ္ ကို တိတ္ထူထူႀကီး နဲ႔ ပိတ္ကပ္လိုက္တာ ခံလိုက္ရ သည္ ..။
“ နင္..ငါ ဘယ္လို ခံရတယ္ ဆိုတာ ျပန္ သိေစမယ္..ေခြးမသား ..”

စိန္ဝင္းထြန္း သည္ ေကာင္တာမွာ ထိုင္ၿပီး အရက္တခြက္ၿပီးတခြက္ ေသာက္ေန သည္ ..။
သူ႔ဆရာသမား..ေဝမွိုင္းခ်ိဳ သည္ ေကာင္မေလး နဲ႔ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေနသည္ မသိ ..။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ ..။
သြားၾကည့္ရင္ လဲ သူ အဆဲခံရဦးမည္ ..။
တနာရီ ျပည့္သြားမွ ဆိုင္ က မန္ေနဂ်ာ က စားပြဲထိုးေလး ကို တနာရီျပည့္လို႔ အခန္း ဆက္ယူအုံးမလား ..သြားေမး
ခိုင္း တာ စိန္ဝင္းထြန္း ေတြ႕ရ သည္ ..။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ စားပြဲထိုးေလး အခန္းထဲက ျပန္ေျပးထြက္လာ သည္ ..။
“ဆရာ..ဆရာ..အျမန္လာၾကည့္ပါအုံး …..”
မန္ေနဂ်ာေရာ..စိန္ဝင္းထြန္းေရာ အခန္းထဲ ေျပးဝင္ၾက သည္ ..။ မန္ေနဂ်ာ က မီးဖြင့္လိုက္ သည္ ..။ “ ဟယ္ …”
“ဟာ …”
ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္း က မလွပဘူး…။
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ သည္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး လဲက်ေသဆုံးေန သည္ ..။ ပါးစပ္မွာ တိတ္ကပ္ပိတ္ထား သလို လက္ႏွစ္ဘက္ကို
ပူးတုတ္ထား သည္ ..။ အဆိုးဝါးဆုံးက ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ရဲ့ ဖင္ထဲ ကို ရာဘာအေခ်ာင္းႀကီးတေခ်ာင္း တန္းလန္းႀကီး ထိုးထား
တာကို ေတြ႕ရတာပါဘဲ ..။
စိန္ဝင္းထြန္း သည္ သူ႔ဆရာ သည္ မေသခင္မွာ မခ်ိမဆန႔္ ခံစားသြားရ သည္ လို႔ ထင္ သည္ ..။ ဖင္ေပါက္
ထဲကို ရာဘာေခ်ာင္း နဲ႔ ထိုးေဆာင့္ႏွိပ္စက္ၿပီးမွ နားထင္ကို အသံတိတ္ေသနတ္ နဲ႔ ေတ့ျဖဳတ္ ပစ္ခတ္ၿပီး သတ္သြား
တာ …။
သန႔္စင္ခန္းထဲက အိမ္သာထဲမွာ သတိလစ္ ေနတဲ့ စားပြဲထိုးမေလး မိခ်ိဳကို ေတြ႕ၾကရ သည္ ..။

စိန္ဝင္းထြန္း ..ဖုန္း ထုတ္ကာ အန္တီ ပင္စီ့ဆီကို ေခၚလိုက္ သည္ ..။

အန္တီပင္စီ သည္ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ သတင္းကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြား သည္ ..။

“ေနအုပ္စိန္ ….”
အန္တီပင္စီ ..ေအာ္သံ က တုန္ေန သည္ ..။
ေၾကာက္စိတ္ ေၾကာင့္ အသံေတြ တုန္ခါေန သည္ ..။

“ေနအုပ္စိန္ ..”
ေနအုပ္စိန္ ေျပးဝင္လာ သည္ ..။

“အန္တီပင္စီ ..ဘာလိုလဲ…ဘာျဖစ္လဲ …”
“ မင္း..မင္းညံ့လို႔ …ေနအုပ္စိန္..မင္း ညံ့ဖ်င္းမႈေတြ ေၾကာင့္ . .”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ …က်ေနာ္ ဘာလုပ္မိလို႔လဲ….”
“ မင္း ကို ေဆာ္ၿပီး လစ္ေျပးသြားတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး မူမူ အခု ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ကို သတ္သြားၿပီ …”
“ဗ်ာ …”
“ မဗ်ာနဲ႔..အခု လူစုၿပီး ဒီ ဆူးခက္ ( ေခၚ ) မူမူ ကို ပိုက္စိပ္တိုက္ …..ရွာေပေတာ့ . .ေတြ႕တဲ့ေနရာ မွာ အေသ ပစ္သတ္ ေပေတာ့ . . .”
“ ဟုတ္…ဟုတ္ၿပီ..အန္တီ ပင္စီ . . .”

              …................................................................   ….........................................................

႐ုံးအေဆာက္အဦးထဲ မွာ ေလေအးစက္ နဲ႔ သန႔္ရွင္း သားနားေသာ ကက္ဖေတးရီးယား ရွိပါရက္ နဲ႔ ငယ္ငယ္ က
ေက်ာင္းသားဘဝ ကလို လမ္းေဘးဆိုင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရမွ ေနေပ်ာ္ေသာ ေနပိုင္စိုး နဲ႔ ရဲလြန္း သည္ သူတို႔ ႐ုံး
အျပင္ က လဘက္ရည္ဆိုင္ေလး မွာ ထိုင္ၾက သည္ . .။
ေနပိုင္စိုး က ပဲထပ္တရာ ကို ပလုပ္ပေလာင္း စားလိုက္ ..လဘက္ရည္ကို ေသာက္လိုက္ လုပ္ေန သည္ ..။
“ ေနပိုင္ ..အိေျႏၵ ပ်က္လွခ်ည္လား ..ေျဖးေျဖး စားလဲ ရပါတယ္ ကြာ ..”
“ မင္း မသိပါဘူးကြာ ..ငါ မေန႔က ေန႔လည္စာ စားၿပီး ကထဲက ခုထိ ဘာမွ မစားရေသးလို႔ …”
ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ ႐ုံးေရွ႕ကို ကားတစီး ထိုးဆိုက္လာ သည္ ..။
ေနပိုင္စိုး နဲ႔ ရဲလြန္း ထိုင္ေနေသာ ေနရာကေန လွမ္းျမင္ေနရ သည္ ..။ ကားေပၚက ေျခေထာက္လွလွေလး အရင္ဦးဆုံး ထြက္လာ သည္ ..။
ၿပီးေတာ့ မိန္းမလွလွေလး တေယာက္ ထြက္လာ သည္ ..။

“ေဟ့..ေနပိုင္..ဟိုမွာ စူးမ..စူးမ….”
စူးမ ဆိုလို႔ ေနပိုင္စိုး …ဖ်တ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္ သည္ ..။
စူးမ သည္ ႐ုံးထဲကို ဝင္သြား သည္ ..။ ေနပိုင္စိုး က ..“ ညက ငါ့ဆီ ဖုန္းဆက္ ေျပာျပတယ္ ..စစ္ဆင္ေရး က ျပန္လာ
တယ္..တဲ့..ဒီေန႔ ႐ုံးကို သတင္းလာပို႔မယ္ …တဲ့ . .” လို႔ ေျပာရင္း ..လဘက္ရည္ ကို ေမာ့ေသာက္ရင္း …“ရဲလြန္း
ငါ႐ုံးထဲ ဝင္လိုက္အုံးမယ္ ..အဟီး ..စူးမ နဲ႔ မေတြ႕တာၾကာၿပီ ..” လို႔ ေျပာရင္း ..သူ႔တိုက္ပုံ အိတ္ထဲ လက္ႏွိုက္ေန
လို႔ ရဲဲလြန္းက ..“ သြား..ရတယ္..ငါ ရွင္းလိုက္မယ္ . .” လို႔ ေျပာ သည္ ..။
ေနပိုင္စိုး တဖက္လမ္းကို ကူးၿပီး ႐ုံးထဲ ဝင္သြားတာ သူ ၾကည့္ေနတုံး ..ဆိုင္ထဲကို လူတေယာက္ ဝင္လာ သည္ ။
“ေဟး…တေဇာက္ကန္း ..မေတြ႕တာၾကာၿပီ ..ေမာင္ရင္ ..မဲေဆာက္ ဖက္ ေရာက္ေနတယ္ ၾကားတာ …”
“ ဟား..ကိုကၽြဲ ..လာ..လာ..ဘာေသာက္မလဲ …”
သူတို႔က ကိုကၽြဲလို႔ ေခၚေသာ မ်ိဳးသန႔္ဦး ..ရဲလြန္းေဘးမွာ ဝင္ထိုင္ၿပီး လဘက္ရည္ မွာ သည္ ..။

“ကိုကၽြဲ ..အခု ဘယ္ ယူနစ္မွာ လဲ ..”
“ ဒီမွာ ဘဲ စီတီယူ မွာဘဲ…ၾကားလိုက္ပါတယ္..ေမာင္ရင္ အလီ ဆိုတဲ့ ေကာင္ ကို အမႈစစ္တာ ..ၾကည့္လဲ လုပ္အုံး ..
ေခတ္ေတြ စနစ္ေတြ ေျပာင္းေနၿပီ ..”
စီတီယူ ဆိုတာက ေကာင္တာ တဲရိုရစ္စ္ ယူနစ္ ကို အတိုေကာက္ ေခၚတာ ျဖစ္ သည္ ..။

“ ဒီလိုဘဲ ကိုကၽြဲေရ ..တိုင္းျပည္ထဲ အၾကမ္းဖက္ ဗုံးခြဲခ်င္တဲ့ လူေတြကိုေတာ့ လူႀကီးလူေကာင္း လို က်ဳပ္တို႔ မဆက္ဆံနိုင္ဘူးဗ်ာ …”
“ ေအးပါ..ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ရင့္နံမည္ လဲ တေဇာက္ကန္း လို႔ ေခၚေနၾကတာေပါ့ …”

“ ဒါနဲ႔ ကိုကၽြဲတို႔ဆီ က ယမုံ ဆိုတဲ့ အလန္းေလး ..က်ဳပ္ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ …”
“ေဟး ..အဲဒါေလး က မလြယ္ဘူး ..ဒို႔ ယူနစ္မွာ သူ႔နံမည္ အရင္း ယမုံလင္း ေပ်ာက္ၿပီး နဂ်စ္တူး လို႔ ေခၚၾကတယ္ ..”

သူ က ေယာက်ၤားေတြ နဲ႔ တတန္းထဲ အကုန္ လုပ္တာ ..မင္း ..နဂ်စ္တူး နဲ႔ ဘယ္မွာ ဆုံလို႔တုံး ..”
“ မန္းေလးကြင္း မွာ ဟိုင္းဂ်က္ ေလယာဥ္ ဆင္းလာမယ္ ဆိုလို႔ က်ဳပ္တို႔ ေျပးၾကေတာ့ သူ က ဆြပ္တီးမ္ က စနိုက္ပါ
အေနနဲ႔ ပါလာတာ ..က်ဳပ္ ေႂကြသြားတယ္ ..ဒီဇိုင္း က မိုက္လို႔ ..ဟီး….”

ကိုကၽြဲ သည္ တခါထဲ မွာလိုက္ေသာ နန္းႀကီးသုတ္ ႏွစ္ပြဲကို ဆက္တိုက္ တပြဲၿပီးတပြဲ စားေန သည္ ..။
ရဲလြန္း နဲ႔ ကိုကၽြဲ ..ၿမိတ္ နဲ႔ ေကာ့ေသာင္ဘက္မွာ စစ္ဆင္ေရးႀကီး တခုမွာ အတူတူ လုပ္ကိုင္ၾကရင္း ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့
ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ ျဖစ္လာၾကတာ ..။ နက္ေျပာင္ေနေသာ အသား ..ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ သူ႔ ကိုယ္လုံးႀကီးေၾကာင့္
လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ေတြ က ကၽြဲႀကီး…ကိုကၽြဲ..ကၽြဲေပါက္ ..စသျဖင့္ ေခၚၾကရင္း ..နံမည္ရင္း မ်ိဳးသန႔္ဦး ေပ်ာက္ၿပီး လူတိုင္း က ကိုကၽြဲလို႔ ေခၚေနၾကေတာ့တာပါ ..။

“ ေမာင္ရင့္ ေဘာ္ဒါ ေနပိုင္စိုး တေယာက္ေကာ ..ဒီ ႐ုံးမွာဘဲ လား …”
“ အင္း ..ခုေလးတင္ ထ သြားတာ ..သူ႔ေဆာ္ေလး စူးမ ေတြ႕တာ နဲ႔ ႐ုံးထဲ ဝင္လိုက္သြား တယ္ . . .”
“ စူးမ ဆိုတာ ..ဟို ..အႏုအရြေလး လား …”
“ အင္း ..ဟုတ္တယ္..ကိုကၽြဲ ဆုံဘူးလို႔ လား …”
“ ဆုံဘူးတာေပါ့ ..ငါ့မွာ စူးမ က ကႏြဲ႕ကရ နဲ႔ ႏုလွေနလြန္းလို႔ ..တခါတေလ ..သူ႔အတြက္ စိုးရိမ္မိတယ္ ..မိန္းမေခ်ာေလးေတြ ..ဒို႔လုပ္ေနတဲ့ ၾကမ္းၾကမ္း တမ္းတမ္း အလုပ္ေတြ ထဲ ..မလြယ္ပါဘူးကြာ ..ဘာေၾကာင့္မ်ား ..သူတို႔ ကို ခိုင္းသလဲ မသိပါဘူး ..”

ရဲလြန္း ကိုကၽြဲ ေျပာတာကို သေဘာေပါက္ သည္ ..။ စူးမ လို ႏုႏုရြရြေလး သည္ ဒုစရိုက္ေလာက က မိုက္ေပ့ဆိုတဲ့
လူမိုက္လူဆိုး ေတြ နဲ႔ ရင္ဆိုင္ဖို႔ က လြယ္လွမည္ မဟုတ္ ..။

“ နယ္စပ္မွာ…တကယ့္ကို ရြတ္ေထတဲ့ အေကာင္ေတြ ကို ဒို႔ ဝင္ဖမ္းတာ ..ေသမထူး ေနမထူးေတြ ဆိုေတာ့ ဒို႔
ကို ခံခ်ၾကတာေပါ့ကြာ ..ကြန္ဖူးသမားေတြ ကြ..ငါ့ကိုငါ ၾကမ္းလွၿပီ ထင္ခဲ့တာ ..ငါေတာင္ အလူးအလဲ ခံရတယ္ ..
စူးမ လဲ ပြဲဦးထြက္ ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္သြားတယ္ကြ …”

ကိုကၽြဲ သည္ မလိုင္ဖတ္ေတြ ေဝ့ေနတဲ့ လဘက္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ တခြက္ကို ရႉးကနဲ ေမာ့ေသာက္လိုက္ သည္ ..။
ရဲလြန္း ထိုင္ရာ က ထ သည္ ..။
“ကိုကၽြဲ ..က်ေနာ္ ဒိုးေတာ့မယ္ ..မနက္ က ဒုခ်ဳပ္ ေခၚၿပီး အလုပ္တခု ေပးတယ္ …လႈပ္ရွားလိုက္အုံးမယ္ …”
ေကာင္တာ မွာ ပိုက္ဆံေပးရင္း ..ရဲလြန္း ..ငါးသုံးလုံး စီးကရက္တဘူး ဝယ္လိုက္ သည္ ..။
ကိုကၽြဲ စားပြဲနားက ျဖတ္ခါ ဆိုင္ျပင္ကို ေလ်ာက္ထြက္ ရင္း ..“ ကိုကၽြဲ..အားလုံး ရွင္းၿပီးၿပီ ..ေနာက္ေတာ့ ေတြ႕ၾက
မယ္ …” လို႔ ႏုတ္ဆက္လိုက္ သည္ ..။
“ေကာင္းၿပီ ..တေဇာက္ကန္း ေရ ..ဆီးယူး…”

အန္တီပင္စီ ေနအုပ္စိန္လဲ ထြက္သြားေရာ ..ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ သည္ ..။ သူမ အထက္ ကို သတင္းပို႔ရမည္ ။
“ ေဘာ့စ္ .. ပင္စီ ပါ…..”
“ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ အသတ္ခံရတာ ကို ေျပာမလို႔ မဟုတ္လား …”
“ ဟင္…ေဘာ့စ္ သိၿပီးေနၿပီ လား ..”
“ အင္း ..ပင္စီ ..ပင္စီ …”
“ရွင္ …..ေဘာ့စ္ …”
“ ဒါေတြ အားလုံး..ပင္စီ့ မွာ တာဝန္ရွိတယ္ ..ပင္စီ ..”
“ ဟို..ဟို ….”
“ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ ..လုပ္မေနနဲ႔..ပင္စီ ..ဒီ မူမူ ဆိုတဲ့ အစိုးရစပိုင္မ ကို သိသိခ်င္း ရွင္းပစ္ဖို႔က ပင္စီ့တာဝန္..
ကိုယ့္အလုပ္ကို လုပ္မွေပါ့..ေသနတ္နဲ႔ ဒိုင္းကနဲ ပစ္သတ္လိုက္ရင္ ၿပီးတဲ့ဟာ ကို ဘယ့္ႏွယ္ မုဒိန္းက်င့္ခိုင္းရတယ္လို႔ကြာ..ပင္စီ..ပင္စီ ..ေတာ္ေတာ္ လဲ ခက္တယ္ …ကဲ..အခု လာခဲ့ ..”

“ ဘယ္…ဘယ္ကို လာရမလဲ ..ေဘာ့စ္ …”
“ စခန္း ၂ ကို …ခု ခ်က္ခ်င္းလာ ..”

ေဘာ့စ္ အသံက ခက္ထန္ လြန္းတာမို႔ ပင္စီ တုန္သြား သည္ ..။ အလြန္ရက္စက္ ေသာ ေဘာ့စ္အေၾကာင္း ပင္စီ
သိလို႔ ..။ ပင္စီကလဲ ပင္စီ ဘဲ …။ သူမ မသိစိတ္ က ဒီ ဆူးခက္ ဆိုၿပီး သူတို႔ထဲ ဝင္လာတဲ့ ဒီ မူမူ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး က ေခ်ာလြန္းလို႔ ႀကိတ္ၿပီး မနာလို ျဖစ္ေနမိသလား မသိဘူး ..။ သူမ ကို အတင္း က်င့္ခိုင္းခဲ့ သည္ ။

ပင္စီ သည္ သူတို႔ အဖြဲ႕ႀကီး မွာ အဖြဲ႕ငယ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတဲ့ အနက္ က တခုေသာ အဖြဲ႕ငယ္ ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ ျဖစ္ သည္ ..။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ တုတ္တုတ္ထြားထြား နဲ႔ အန္တီ
ႀကီးပုံေပါက္ေနလို႔ အန္တီပင္စီ လို႔ ေခၚၾက သည္ ..။ တကယ္တမ္း အသက္ေတာ့ သိပ္ မႀကီးေသး ..။

သူတို႔ အဖြဲ႕ႀကီး ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ သည္ အဆက္ေကာင္း..ေပါက္ေရာက္သည္ လို႔ ပင္စီ သိထား သည္ ..။
အစိုးရဘက္ မွာလဲ အဆက္အသြယ္ေတြ ရွိေနသည္ လို႔ သိရ သည္ ..။ အက်င့္ပ်က္ဝန္ထမ္းေတြ ဆိုတာ ဘယ္ေခတ္မဆို ရွိၾကစျမဲဘဲ ေလ ..။ ေငြ နဲ႔ ေပါက္ စည္း႐ုံးတဲ့ အခါ ေဖါက္ျပန္ၿပီး စားဝတ္ေနေရး မေျပလည္တာ အ
ေၾကာင္းျပၿပီး ..ဒုစရိုက္သမားေတြ ရဲ့ အိတ္ကပ္ထဲ ေရာက္ကုန္ သည္ ..။ ထို႔ေၾကာင့္ ပင္စီလို မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္
ဂိုဏ္း က ေခါင္းေဆာင္ငယ္တေယာက္ က ..” ပုလိပ္ ဆိုတာ ပိုက္ဆံေပးရင္ ပါးရိုက္ၿပီးေတာင္ ခိုင္းလို႔ရတယ္ ..” လို႔
ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ေစာ္ကား ေျပာဆိုေလ့ရွိ သည္ ..။

ေဘာ့စ္ ဆီကို ေၾကာက္ရြံ့ တုန္လႈပ္စြာ နဲ႔ ပင္စီ ေရာက္သြား သည္ ..။
စခန္း ၂ ဆိုတာက ရန္ကုန္ စက္မႈဇုံက အေဆာက္အဦးႀကီး တခု ျဖစ္ သည္ ..။ အျပင္ဘန္းမွာ က စက္႐ုံတခု ရဲ့ ဂို
ေဒါင္ႀကီး တခု အေနနဲ႔ ဘန္းျပထား ေသာ သူတို႔ ရဲ့ စခန္း တခု ပါဘဲ ..။
ဂိတ္ေပါက္ဝ မွာ မ်က္ႏွာမာမာ နဲ႔ အျပာရင့္ေရာင္ ယူနီေဖါင္းဝတ္ လူတေယာက္ ရွိေန သည္ ..။

“ ေဘာ့စ္ ေခၚထားလို႔ ..”
ဘာမွ စကားျပန္မေျဖေပမဲ့ ၿခံတံခါး ကို ဖြင့္ေပး သည္ ..။

ပင္စီ သူမရဲ့ ေဗာက္စ္ဝက္ဂြန္း ဂ်က္တာ ကားေလး ကို ၿခံႀကီးထဲကို ေမာင္းဝင္သြားၿပီး..ဂိုေဒါင္ႀကီး အေနာက္
အထိ ေကြ႕ပတ္ေမာင္း ဝင္သြားလိုက္ သည္ ..။ အဆင္သင့္ ဖြင့္ထားေသာ တံခါးႀကီး ထဲ ေမာင္းဝင္လိုက္ သည္ ။
သူမ ကားေလး ဝင္လိုက္ၿပီးတာနဲ႔ ဂိုေဒါင္တံခါးႀကီး ျပန္ပိတ္သြား သည္ ..။
ကားေပၚက အဆင္း ..လူတေယာက္ ရွိေန သည္ ..။
“ ေဘာ့စ္ အေပၚထပ္ မွာ ရွိတယ္ ..ေလွခါး က တက္သြားပါ …”
သူလဲ မ်က္ႏွာ က မာေက်ာ ခက္ထန္လွ သည္ ..။

သံေလွခါးေလး အတိုင္း အေပၚထပ္ တက္ခဲ့ သည္ ..။ တံခါး ဆြဲဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ အဲကြန္း ေလေအးစက္ ကို ခံစား
လိုက္ရ သည္ ..။ အေပၚထပ္ က ေအာက္ထပ္ နဲ႔ တျခားစီ ျဖစ္သြား သည္ ..။ လင္းထိန္ေနေသာ မီးေတြ ထြန္းထား
ၿပီး ေတာက္ေျပာင္လက္ေနတဲ့ သစ္သားၾကမ္း နဲ႔ .ေဆး အျဖဴ အသစ္ သုတ္ထားေသာ နံရံမ်ား နဲ႔ ..။

ေဘာ့စ္ ရဲ့ အခန္းဝ ကို ေရာက္ေတာ့ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း မိန္းမတေယာက္ တံခါးဝမွာ ရွိေန သည္ ..။
ဒီမိန္းမ က ဘာမေျပာညာမေျပာ ပင္စီ့ တကိုယ္လုံး ကို လက္ နဲ႔ ပြတ္သပ္ၿပီး လက္နက္ ရွာ သည္ ..။
မိန္းမခ်င္း ျဖစ္ေပမဲ့ သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးေတြ နဲ႔ အကိုင္အပြတ္ခံရတာ ပင္စီ ေက်ာခ်မ္းသြား သည္ ..။ ေပါင္ၾကား
ဂြဆုံေနရာ နဲ႔ တင္သားေတြအၾကား ပြတ္သပ္ဖို႔ မလိုအပ္ဘူး..ပင္စီ ထင္မိတာဘဲ ..။

“ ရၿပီ ..ဝင္ေတာ့ ..”
ပင္စီ တံခါး ဖြင့္ ဝင္လိုက္ေတာ့ ေဘာ့စ္ ထိုင္တဲ့ ႀကီးမားတဲ့ အလုပ္ခန္းက်ယ္ႀကီး ထဲကို ေရာက္သြား သည္ ..။
စားပြဲ အႀကီးစားႀကီး ေနာက္မွာ ေဘာ့စ္ ရွိေန သည္ ..။

ေရႊေရာင္ကိုင္း မ်က္မွန္ေလးေထာင့္ေလး ရဲ့ အေနာက္ က စူးရွတဲ့ မ်က္လုံးေတြ နဲ႔ သူမ ဝင္လာတာကို ၾကည့္ေန
.ေသာ ေဘာ့စ္ ကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ ပင္စီ တကိုယ္လုံး တုန္သြား သည္ ..။ သူ႔လက္ေအာက္မွာ အၾကာႀကီး လုပ္ခဲ့
တာေၾကာင့္ ေဘာ့စ္ သည္ ဘယ္ေလာက္ ရက္စက္ သည္ ဆိုတာကို ပင္စီ ေကာင္းေကာင္း သိ သည္ ..။

“ လာ..ပင္စီ ..ဒီကို ..”
သူရွိေနတဲ့ စားပြဲႀကီး ေရွ႕ကို ပင္စီ ေရာက္သြား သည္ ..။ ပင္စီ့ဒူးေတြ မခိုင္ ျဖစ္ေန သည္ ..။ ေဘာ့စ္ နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း
မဆိုင္ရဲ ..။မ်က္စိေအာက္စိုက္ထားမိ သည္ ..။
“ ကိုယ့္အျပစ္ ကိုယ္သိတယ္ မဟုတ္လား ..ပင္စီ ..”
“ဟုတ္…”
“ ေခါင္းေဆာင္
တေယာက္ လုပ္ၿပီး အရမ္းေပါ့ဆတယ္ ..ေထာက္လွမ္းေရးမ လြတ္သြားတာ နဲ႔ ဒို႔စခန္းတခ်ိဳ႕ ကို ဆုံးရႈံး သြားတယ္ ..
ဒီေကာင္မ သိထားတာေတြ အားလုံး ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ရတယ္ ..သူသတ္လို႔ ေဝမွိူင္းခ်ိဳ အပါအဝင္ ဒို႔အဖြဲ႕ဝင္ေတြ
လဲ ေသ ..ေငြေတြ လဲ ဆုံးရႈံး ..ပင္စီ..မင္း ေပါ့ဆတာ အတြက္ ..ငါ့ ဘတ္ဂ်က္ ေတာ္ေတာ္ ထိတယ္ ..
ငါ မင္းေနရာမွာ တျခားတပည့္ဆိုရင္ တခါထဲ ခ်က္ခ်င္း ပစ္သတ္လိုက္မိမွာဘဲ …အင္း …မင္း ကိုက်ေတာ့ ..ငါ ..
ငါ ပစ္သတ္ဖို႔ ဝန္ေလးေနတယ္ …ပင္စီ ..ဘာေၾကာင့္လဲ သိလား …”
“ မသိ…”
“ ငါ့နားကို လာစမ္း ..”
“ဟုတ္ ..”

ကၽြန္းသား စားပြဲႀကီး ကို ေကြ႕ဝိုက္ၿပီး ေဘာ့စ္ ထိုင္ေနတဲ့ နားကို ပင္စီ ေလ်ာက္သြားလိုက္ သည္ ..။ ႐ုံးခန္းက်ယ္
ႀကီး သည္ ေလေအးစက္သံသဲ့သဲ့ မွအပ တိတ္ဆိတ္ေန သည္ ..။
“ ပင္စီ ..”
“ ရွင္ ..”
“ မင္းကို ဘယ္လိုမ်ိဳး အျပစ္ဒါဏ္ ေပးရမလဲ ..”
“ ေဘာ့စ္ ေပးခ်င္တာေပးပါ ..ပင္စီ ခံပါ့မယ္..”
ေဘာ့စ္ သည္ ထိုင္ေနရက္ က ပင္စီ့ ခါးေလးကေန သူ႔အနားကို ဆြဲေခၚလိုက္ သည္ ..။
ၿပီးေတာ့ ေလသံတိုးတိုး နဲ႔ ..“ ဟိုတခါ မင္းနဲ႔ ငါ ျဖစ္ပ်က္ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ မင္း ဘယ္ေကာင္ နဲ႔ ျဖစ္ေသးလဲ..” လို႔
ေမးသည္ ..။ ပင္စီ့ ရင္ထဲ ေႏြးကနဲ ခံစားလိုက္ရ သည္ ..။
“ ဘယ္သူနဲ႔မွ ထပ္မျဖစ္ပါဘူး ..ေဘာ့စ္..”
“ ဟင္ ..ဟုတ္ရဲ့လား..ၾကာေနၿပီဘဲ..မင္း ..ေသြးသားေတာင့္တတာ မျဖစ္မိဘူးလား ..မညာနဲ႔ေနာ္ ..ပင္စီ..”
“ မညာပါဘူး ..ေသြးသားဆႏၵေတာ့ ျဖစ္မိပါတယ္ ..ဘယ္..ဘယ္သူနဲ႔မွ…မ….မ…မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး..ေဘာ့စ္ ..”
“ မင္း..ဆာမေနဘူးလား ..ပင္စီ ..”
ပင္စီ ဘာမွ ျပန္မေၿဖ ..။
“ လာ..ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ …”
ပင္စီ ေၾကာက္ရြံ့စြာ နဲ႔ ေဘာ့စ္ ထိုင္ေနတဲ့ ေရွ႕ ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္ သည္ ..။ ကားထားတဲ့ ေဘာ့စ္ ရဲ့ ေပါင္တန္
ေတြ ၾကားထဲ သူမ ေရာက္သြား သည္ ..။ သူမ ကို ဘာလုပ္ခိုင္းေတာ့မည္ ကို ပင္စီ သိလိုက္ၿပီ ..။
အင္း..ဒီလို အျပစ္ဒါဏ္ ဆိုရင္ ေတာ္ပါေသးရဲ့..။ ေဘာ့စ္ ရဲ့ ညာလက္ က သူ႔ေဘာင္းဘီ က ဇစ္ ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း
ဆြဲခ်ေန သည္ ..။ ပင္စီ ရင္ တထိတ္ထိတ္ နဲ႔ ေဘာ့စ္ ေဘာင္းဘီ အေရွ႕ ေပါက္ က ထြက္လာမဲ့ဟာကို ၾကည့္ေန
သည္ ..။
အို ..။
လုံးပတ္တုတ္တုတ္ လိင္တန္ႀကီး ကို သူ ဆြဲထုတ္ လိုက္ သည္ ..။ ပင္စီ့ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း အခုန္
ျမန္သြားရ သည္ ..။ ဒီလိင္တန္ႀကီး နဲ႔ ပင္စီ တရင္တခါ ၾကဳံဘူးခဲ့ သည္ ..။ တကယ့္စံခ်ိန္မွီ ႀကီး ..။
သူ႔ထိပ္က ဒစ္ ဆိုတဲ့ ထိပ္ဖူးႀကီး က ကားကားေကာက္ေကာက္ႀကီး နဲ႔ ပင္စီ့ အဖုတ္ကို မၾကာခင္ ထိုးသြင္းေတာ့မဲ့ဟာႀကီးလို႔ ေတြးမိလိုက္တာနဲ႔ ၾကက္သီးေတြ ျဖန္းကနဲ ထသြားရ သည္ ..။
ေဘာ့စ္ က ဘာလုပ္လို႔ မေျပာေပမဲ့ သူ႔ေရွ႕ မွာ ဒူးေထာက္ခိုင္းတယ္ ဆိုကထဲက ဘာလုပ္ရမယ္ ..ဘာလုပ္ေစခ်င္
တယ္ ဆိုတာ ပင္စီ သေဘာေပါက္ သည္ ..။
ေဘာ့စ္ သည္ လြန္ခဲ့ေသာ တႏွစ္ခန႔္က ပင္စီ့ကို တည မူးမူး နဲ႔ ျဖဳတ္ခဲ့ သည္ ..။ ေဘာ့စ္ သည္ သူတို႔အဖြဲ႕
ႀကီးရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေပမဲ့ အသက္က သူ႔ထက္ေတာင္ ငယ္ေသးသည္ ..။ ပိန္ပါးက်စ္လစ္ၿပီး အားကစား လိုက္
စားသူမို႔ တကယ္ ျဖဳတ္နိုင္တဲ့ လူ ..။ အဲဒီတုံး က ပင္စီ့ကို မူးေနတာေတာင္ အပီဆြဲတာ ..။ တိတိပပ ဆိုရင္ မိုးအလင္း တညလုံး ငါးခ်ီ ျဖဳတ္ခဲ့တာ ..။ ပင္စီ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၿပီးခဲ့ရ သည္ ..။ ေနာက္ပိုင္း ပင္စီ့ကိုလွည့္မၾကည့္ေတာ့ျပန္ဘူး ..။ ေဘာ့စ္မွာ က ေဆာ္ငယ္ေလးေတြ ၀ိုင္းဝိုင္းလည္ေန သည္ .။

ေဘာ့စ္ ရဲ့ ဒစ္ျပဲျပဲ နဲ႔ လိင္တန္ႀကီးကို ပင္စီ ဖမ္းငုံလိုက္ သည္ ..။ ေဘာ့စ္ ႏႈတ္ဖ်ား က အင္း…..လို႔ ညည္းလိုက္တဲ့
အသံကို ပင္စီ ၾကားမိလိုက္ သည္ ..။ ပင္စီ ဆူးခက္ ( ေခၚ ) မူမူ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားတာ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အ
ျပစ္ရွိတာေၾကာင့္ ေဘာ့စ္ကို အေကာင္းဆုံး ျပဳစုေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးမို႔ ေဘာ့စ္ လိင္တန္ ရဲ့ ဒစ္ၾကားကို လ်ာ နဲ႔ ထိုးကလိေပးလိုက္ သည္ ..။

“အိုး…ကၽြတ္..ကၽြတ္ ……အား …ဟား…….”
ေဘာ့စ္ သည္ ဘယ္ေလာက္ ထိမိသြားသလဲ မသိဘူး ..။ ေယာင္ယမ္းၿပီး ပင္စီ့ေခါင္း ကို ဖမ္းကိုင္လိုက္ သည္ ..။
ပင္စီ လဲ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေဘာ့စ္ လိင္တန္ေခ်ာင္း ကို စုတ္ေပး သည္ ..။ ပင္စီ ရဲ့ လ်ာက ေဘာ့စ္ရဲ့ လိင္တန္
ထိပ္ဖ်ားကို လွိမ့္ကာလွိမ့္ကာ ယက္လိုက္ ထိုးလိုက္ လုပ္ေပးေနသလို ေဘာ့စ္ ရဲ့ ဥႏွစ္လုံး ကို ပင္စီ ဖြဖြေလး ပြတ္
သပ္ ေပးေန သည္ ..။ “ အား …..ဟား…….အားဟား….ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္ …….ပင္စီ ..အဝတ္ေတြ ခၽြတ္စမ္း
မင္းကို ငါ ၾကည့္ခ်င္တယ္ ….”
ပင္စီ လဲ စုတ္တာကို မရပ္ဘဲ ပါးစပ္က စုတ္ေနစဥ္ လက္ေတြက သူမ အဝတ္ေတြ ကို တခုၿပီးတခု ခၽြတ္ပစ္ ရ သည္ ..။
ပထမဆုံး ပင္စီ ရဲ့ ျဖဴေဖြး ဖြံ့ထြားၿပီး တင္းမာေနတဲ့ စေနႏွစ္ခိုင္ သည္ နို႔သီးထိပ္ေခါင္း နီနီေလးမ်ား နဲ႔ လွခ်င္တိုင္း
လွေနတာကို ေဘာ့စ္ ျမင္လိုက္ရေပ သည္ ..။
“အိုး ..ပင္စီ..ရပ္ေတာ့ ..ငါ..ငါ..ၿပီးသြားလိမ့္မယ္ …”
ပင္စီ က စုတ္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ထမိန္ကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ သည္ ..။ ပင္တီပါးပါးေလး မွအပ ပင္စီ့ တကိုယ္လုံး ဗလာက်င္းေနၿပီ..။ ပင္စီ့ စိတ္ေတြ ႂကြထလာေန သည္ ..။ ေဘာ့စ္ရဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို စုတ္ေနရကထဲက သူမ အဂၤါစပ္မွာ အေရေတြ တအားစိုရႊဲေနရ သည္ ..။ ပင္တီ ကို ပင္စီ လိပ္ၿပီး ခၽြတ္ခ် သည္ ..။ ေပါင္ၾကား က အေမႊးစုစု နဲ႔ ေဖါင္းေဖါင္းမို႔မို႔ႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ေသာ ပင္စီ့ေဘာ့စ္ မွာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တုတ္တုတ္ခဲခဲႀကီး ကို ရမက္ျပင္းတဲ့ မ်က္လုံးေတြ နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး…“ဖင္ကုန္းစမ္း ..”လို႔ ေျပာလိုက္ သည္ ..။
ပင္စီ လဲ ေဘာ့စ္ ခိုင္းတာကို ခ်က္ခ်င္းဘဲ လုပ္ေလ သည္ ..။ ေဘာ့စ္ရဲ့ အလုပ္စားပြဲႀကီး မွာ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္း
ေပးလိုက္ သည္ ..။ ျဖဴေဖြးတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ က ကုန္းလိုက္လို႔ ပိုၿပီး ကားေကာ့ေနၾက သည္ ..။ ေဘာ့စ္ သည္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဘဲ ဆုတ္ညႇစ္ကိုင္တြယ္ေလ သည္ ..။ ေဘာ့စ္ရဲ့ လိင္တန္ထိပ္ေပါက္ က အေရၾကည္ေတြ ဟာ လိင္တန္တေလ်ာက္ စီးက်လို႔ေန သည္ ..။ ေဘာ့စ္ သည္ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနဘဲ ပင္စီ ရဲ့ တင္ပါးေတြၾကားက ျပဴးထြက္
ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးထဲကို သူ႔လိင္တန္ကိုထိုးသြင္းေလသည္ ..။လုံးပတ္တုတ္တုတ္ အတန္ႀကီး ဗ်ိကနဲ ဝင္လာတာကိုပင္စီ တင္ပါးႀကီးေတြ ကို ေကာ့ေပးၿပီး ခံေလရာ ပင္စီ့အဖုတ္ အတြင္သားႏုႏုေတြ ကို မညႇာမတာ ပြတ္တိုက္သြားလို႔တကိုယ္လုံး က်င္တုန္သြားရ သည္ ..။ ပင္စီ့ႏုတ္ဖ်ား က အင္း….ဟင္း…..လို႔ အသံျပဳ သည္ ..။ေဘာ့စ္ က လိင္တန္တဆုံး ထိုးသြင္းလိုက္တာမို႔ ေဘာ့စ္ ရဲ့ အေမႊးၾကမ္းၾကမ္းေတြဟာ ပင္စီ့တင္ပါးႀကီးေတြ နဲ႔ ထိကပ္ေနရ
သည္ ..။ သူ႔လိင္တန္ တေခ်ာင္းလုံး ပင္စီ့အထဲမွာ အျပည့္အသိပ္ႀကီး ေရာက္ေန သည္ ..။ ေဘာ့စ္ က ဆက္မလုပ္ဘဲ တဆုံးထိုးထည့္ထားၿပီး ပင္စီ့ စအိုေပါက္ ညိဳညိဳေလး ကို စၿပီး ရန္ရွာေလၿပီ ..။ ေဘာ့စ္ရဲ့ လက္မ က စအိုေပါက္ေလး ကို ကလိေနသည္ ..။
အို….
ပင္စီ ရင္ထဲ ထိတ္သြား သည္ ..။ ေဘာ့စ္ ပင္စီ့ ဖင္ကို ခ်မလို႔လားမသိဘူး ..။
ဒီေလာက္ တုတ္လဲ တုတ္ ရွည္လဲ ရွည္တဲ့ လိင္တန္ႀကီး နဲ႔ ဖင္ အခ်ခံလိုက္ရရင္ ပင္စီ့ ဖင္ေပါက္ေလးေတာ့ ကြဲပါၿပီ.။
ဆူးခက္ ေခၚ မူမူ ကို ေဝမွိုင္းခ်ိဳတို႔ နဲ႔ မုဒိန္းက်င့္ခိုင္းတာ အခုသူမ ကို ေဘာ့စ္ က ဖင္ဖြင့္မယ္ လုပ္ေတာ့မွ ပင္စီ
ကိုယ္ခ်င္းစာမိၿပီ ..။ ခ်က္ခ်င္း ကို ျပန္ခံရတာဘဲ ..။
ေဘာ့စ္ ျပဳသမၽွ ပင္စီ ႏုရမွာ ..။ ေဘာ့စ္ က တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေလး စၿပီး အဖုတ္ကို လုပ္ရင္း ဖင္ေပါက္ ကို ထိုးဆြ ကလိေန သည္ ..။ အဖုတ္ၿပီးရင္ ဖင္ကို ေဆာ္ေတာ့မယ္ ထင္တာဘဲ ..။
“ပင္စီ ..မင္း ဖင္ခံဘူးလား ..”
“ မ…မ…မ..ခံဘူးဘူး ….”
“ငါမင္းကို ဖင္ခ်မယ္ ….”
“ ဟုတ္….”
ေဘာ့စ္ ရဲ့ လက္မ နဲ႔ ထိုးဆြေပးေနတာ နာက်င္ေပမဲ့ က်ိတ္မွိတ္ ခံေနရ သည္ ..။ ေဘာ့စ္ ထိုးေဆာင့္တာေတြ ျမန္
လာ သည္ ..။ အရသာ ထူးကဲလွတာေၾကာင့္ ပင္စီ သေဘာက်မိ သည္ ..။ အေရေတြ တအားရႊဲေနတာေၾကာင့္ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြ ညံေနသည္ ..။
“ေကာင္းလား..ပင္စီ …”
“ ဟုတ္..ေကာင္းတယ္ ေဘာ့စ္ ..”
“ ျမန္ျမန္ ေဆာင့္မယ္ ..”
“ ဟုတ္…ဟုတ္ ..”
တဖန္းဖန္း တဖတ္ဖတ္ နဲ႔ ေဘာ့စ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ထည့္တိုင္း ..ပင္စီ့ တင္ပါးႀကီးေတြ တုန္ခါသြားေန သည္ ..။
“အာ့…အား…..အား ….ေဆာင့္…ေဆာင့္..တအား…တအား …..” ပင္စီ ၿပီး သည္ အထိ ေဘာ့စ္ က မနားတမ္း
ေဆာင့္ေပးအၿပီး…လိင္တန္ ကို ပင္စီ့ အဖုတ္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ သည္ ..။
“ ကဲ ဖင္လိုးရေအာင္ ..” တဲ့…။
ေဘာ့စ္ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ပင္စီ တုန္သြား သည္ ..။ ေဘာ့စ္ ရဲ့ လက္မ က ပင္စီ့ အဖုတ္ထဲ မွာ
ရွိေန သည္ ..။ ေဘာ့စ္ ရဲ့ လိင္တန္ ထိပ္ဖူးႀကီး ပင္စီ့ စအိုေပါက္ဝ ကို လာေတ့လိုက္ေသာအခါ ပင္စီ ၾကက္သီးေတြ
ျဖန္းကနဲ ထသြားရေလ သည္ ..။

ဦးေသာင္းထိုက္စိုး သည္ ကားေမာင္းေနရင္း အိမ္ကို ဖုန္းေခၚလိုက္ သည္ ..။
ဇနီးျဖစ္သူ ထမင္းပြဲျပင္ထားနိုင္ရန္ အိမ္နား မေရာက္ခင္ ႀကိဳတင္ ဖုန္းေခၚထားတာက သူ႔အက်င့္..။ ဇနီး ျဖစ္သူ က
ထမင္းပြဲ အဆင္သင့္ ျပင္ထားေသာအခါ မစားေသးဘဲ ေစာင့္ေနေသာ ဇနီး နဲ႔ အတူ ညစာ ကို အိမ္ေရာက္ေရာက္
ျခင္း စားေနက်မို႔ ယခုလဲ ဖုန္းေခၚေနတာ ျဖစ္ သည္ ..။ ဇနီးျဖစ္သူ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ..။ ဖုန္းမထူး ..။
သုံးႀကိမ္ေခၚေပမဲ့ မထူး ..။ သူ႔အိမ္ေရွ႕ကို ေရာက္လာသည္ ..။ အိမ္ထဲမွ မီးေရာင္ ကို ေတြ႕ေနရ သည္ ..။ ကားဂိုေဒါင္ တံခါးကို ဖြင့္တဲ့ အေဝးထိန္းခလုပ္ ကို ႏွိပ္ သည္ ..။တဒိဒိ နဲ႔ ဂိုေဒါင္တံခါး ပြင့္တက္သြားေတာ့ သူ ကားကိုဂိုေဒါင္ထဲ ေမာင္းသြင္းလိုက္ သည္ ..။ ဂိုေဒါင္တံခါး ကို ျပန္ပိတ္ သည္ ..။ ကားစက္ကို သတ္ပိတ္ၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသည့္တိုင္ အိမ္ႀကီး က တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနျမဲ ..။ ဖုန္းေခၚမရေတာင္ ဂိုေဒါင္တံခါးပြင့္သံၾကားပါက ဇနီးျဖစ္သူ ေရာက္လာဖို႔ေကာင္း သည္ ..။ ကားေပၚက ဆင္းသက္ၿပီး သူ႔ ဆမ္ဆိုနိုက္ ေသတၱာျပားေလးကို ကားေနာက္ခန္းထဲက ထုတ္ယူလိုက္ သည္ ။ စိတ္ထဲမွာ မသိုးမသန႔္ ျဖစ္လာ သည္..။ မသၤကာ ျဖစ္လာ သည္ ..။ အိမ္ထဲ
ကို တေယာက္ေယာက္ ေရာက္ေနသလား ..။ ဇနီး ျဖစ္သူ ဘယ္မွာလဲ …။
ဖ်တ္ကနဲ သူ႔တိုက္ပုံေအာက္ မွာ ပုခုံးစလြယ္အိတ္ နဲ႔ ထည့္ထားေသာ သူ႔ ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ သည္ ..။
ဂိုေဒါင္ကေန အိမ္ထဲကို ဝင္တဲ့ တံခါး ကို ေသာ့နဲ႔ ဖြင့္ဝင္ သည္ ..။ မီးလင္းေနေသာ မီးဖိုခန္းထဲကို သူေရာက္ရွိသြား
သည္ ..။ ဘယ္သူမရွိ ..။ “ တင္တင္ ..တင္တင္ ..ဘယ္ေရာက္ေနလဲ …” ဇနီး တင္တင္ႏြယ့္ကို ေခၚၾကည့္ သည္ ။
မထူး ..။ ေသနတ္ေမာင္း ကို အေနာက္ကို ကလစ္ကနဲ ဆြဲတင္လိုက္ သည္ ..။ ဒီ အခ်ိန္မွာ ေမွာင္ေနတဲ့ ဧည့္ခန္းႀကီး
ထဲက အနီေရာင္မီးအတန္းေလးတခု ဖတ္ကနဲ ေပၚလာလို႔ သူကေသနတ္ကို အဲဒီ ေနရာဘက္ကို ထိုးခ်ိန္လိုက္ သည္ ။ ေလဆာအလင္းတန္း အနီေလး သူ႔နဖူးတဲ့တဲ့ ကို တန္းေထာက္ထားေန သည္ ..။

“လက္ထဲက ေသနတ္ ခ်လိုက္ ..ခင္ဗ်ား ပစ္ရင္ တင္တင္ႏြယ္အရင္ေသမယ္ ..”

အေမွာင္ထဲက မိန္းမတေယာက္ ရဲ့ အသံ ..။ ရန္သူ က ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ မွန္း သူ မခန႔္မွန္းနိုင္ ..။ ခဏတာ ေတြေဝ
ေနၿပီးမွ ဦးေသာင္းထိုက္စိုး သူ႔ဒသမ၃၈ ကို႔လ္အမ်ိဳးအစား ေျပာင္းတို ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္ ကို သူရပ္ေနရာေဘး ..
ေကာင္တာေပၚကို တင္လိုက္ သည္ ..။

“ ေခါင္းေပၚလက္တင္ထား ..ဉာဏ္မမ်ားနဲ႔..ဦးေႏွာက္ေတြ ျပန႔္က်ဲသြားမယ္ …”

တိုးေပမဲ့ ခက္ထန္မာေက်ာတဲ့ မိန္းမအသံ ..။ ဘယ္သူလဲ…။ ရန္သူ ဘယ္သူလဲ …။ ဦးေသာင္းထိုက္စိုး စဥ္းစား သည္။
အေမွာင္ထဲက ထြက္လာတာက သူ႔မိန္းမ တင္တင္ႏြယ္ ..။ လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ခံထားရ သည္ ..။ ပါးစက္မွာ လဲ တိတ္
နဲ႔ ကပ္ထားခံေနရ သည္ ..။ တင္တင္ႏြယ္ ရဲ့ ေနာက္ က မိန္းမတေယာက္ ထြက္လာ သည္ ..။
ဆူးခက္ အမည္ခံ အသြင္ယူခဲ့တဲ့ မူမူ …။
“ဘယ္လိုလဲ..ေသာင္းထိုက္စိုး ..ခင္ဗ်ား ေျပာခဲ့တုံး က ထိပ္တန္းလွို႔ဝွက္ ဆို ..ခုေတာ့ ခင္ဗ်ား ပါးစပ္ က မလုံလို႔
ကာဗာလဲေပၚ..က်မလဲ မုဒိန္းအက်င့္ခံရတယ္..လြတ္ေအာင္ ေျပးနိုင္လို႔သာ မေသတာ .. ဘက္ကပ္ လဲ မရွိ ..စခန္းငယ္ ( ေဆ့ဖ္ေဟာက္စ္ )လဲ ဝင္လို႔မရ ..ခင္ဗ်ား ဘယ္လို ဌာနခြဲမႉး လုပ္ေနတာလဲ …ခင္ဗ်ားကို သစၥာေဖါက္တို႔ သြားရာလမ္း ကို ပို႔ရမယ္ …”

အနီးကို ေရာက္လာေသာ မူမူ သည္ ဦးေသာင္းထိုက္စိုး ကို ႐ုတ္တရက္ သူမ ခ်ိန္ရြယ္ထားတဲ့အူဇီ ေသနတ္ ဒင္ နဲ႔
ထုခ်လိုက္ သည္ ..။ ဦးေသာင္းထိုက္စိုး ..ဝုန္းကနဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေမွာက္ရက္က်သြား သည္ ..။
“ျပန္ထ ..ခင္ဗ်ား ေယာက်ၤား မဟုတ္ဘူးလား ..သစၥာေဖါက္ ..လူယုတ္မာ …”
“ ငါ..ငါ သစၥာမေဖါက္ဘူး ..ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဘူး ..ငါ ..ငါ ..စခန္းငယ္ေရာ ဘက္ကပ္ေရာ စီစဥ္ထားတယ္ ..”
“ ဘာ …ေသြး႐ူးေသြးတန္းေတြ ေလ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔ ..ခင္ဗ်ား ထ…ဟိုစားပြဲေပၚမွာ ..လက္ပ္ေတာ့ကြန္ျပဴတာ ဖြင့္ထားတယ္ ..ခင္ဗ်ား အမွားကို ညႊန္ခ်ဳပ္ဆီ အီးေမးလ္ နဲ႔ ေရးပို႔စမ္း ..ဒါမွ သူ႔လက္ေအာက္ က ဌာနခြဲမႉး တေယာက္ ဘယ္ေလာက္ ေသာက္သုံးမက်လဲ ဒင္းသိမယ္ ..မေက်နပ္ဘူး ….ဒင္းတို႔ အားလုံး ကို လက္စားးေျခမယ္ ..” မူမူ သည္ ေဒါသတႀကီး နဲ႔ ကုန္းထေနေသာ ဦးေသာင္းထိုက္စိုး ကို ကန္ သည္ ..။ အနက္ေရာင္ေတာစီးဖိနပ္ရွည္
ကိုစီးထားေသာ မူမူ ရဲ့ ကန္ခ်က္ က ျပင္းထန္လွ သည္ ..။
“အား …မလုပ္..မလုပ္ပါနဲ႔ …..”
“ ထစမ္း ..ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္…”
“အီးေမး မွာ ဘာ…ဘာပို႔ရမွာလဲ …”
“ ခင္ဗ်ား ေသာက္သုံးမက်လို႔ က်မ အက်င့္ခံရတာ ေရး ..ေစာက္ပတ္တင္မက ဖင္ေပါက္ကိုပါ အက်င့္ခံရတာ ေရး..
ေဆ့ဖ္ေဟာက္စ္ ေသာ့ မထားထားတာ ေရး ..ဘက္ကပ္ ထားဖို႔ လုပ္ထားရက္ နဲ႔ အေရးအေၾကာင္းေပးလာေတာ့
ဘက္ကပ္ မရွိေနတာ ေရး …ျမန္ျမန္ ရိုက္ ..ဘာေႏွးေနတာလဲ…”
“ေျဖာင္း ”
ဇက္ပိုးကို ရိုက္ထည့္ျပန္ သည္ ..။ တရားခံမ်ား ကို ႏွိပ္စက္ေနက် ဦးေသာင္းထိုက္စိုး ..သူလုပ္ခဲ့တာမ်ိဳး အရိုက္အႏွက္
ေတြ ျပန္ခံေနရ သည္ ..။ အားလုံး ေရးအၿပီး …မူမူ က..“ ဆက္ ရိုက္ ..ဒီအခ်ိန္က စၿပီး မူမူ ဆိုတဲ့ ေကာင္မ က နင္တို႔
ဌာန ကို ေကာင္းေကာင္း ဒုကၡေပးေတာ့မယ္ လို႔ …မိုက္ၿပီေဟ့ဆိုရင္ ..တေဇာက္ကန္းဘဲ …လာမစမ္းနဲ႔ ၾကမ္းပစ္လိုက္မယ္ ….”
ဦးေသာင္းထိုက္စိုး အားလုံးရိုက္အၿပီး ..“ ကဲ..ပို႔လိုက္ ..” လို႔ ေသနတ္ေျပာင္း နဲ႔ ေနာက္စိ ကို ထိုးကာ ေျပာ သည္ ..။

“ဒီဘက္လွည့္ …”
“မ..မ…မသတ္ပါနဲ႔ ..ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္..မူမူ ရယ္ ….”
“ ဒါဆို က်မေမးတာ ေၿဖ ..က်မ အန္ဒါ ကာဘာ လုပ္ေနတာ ဘယ္သူ႔ကိုေျပာလဲ …”
“ ရန္ကုန္ဌာနခ်ဳပ္ က လႊတ္လိုက္တဲ့..စူးမ ကို မင္းကို ဘက္ကပ္လုပ္ဖို႔ တာဝန္ေပးရင္း ..ငါ..ငါ ေျပာျပမိတယ္ ..သူ
ကလဲ မင္းလိုဘဲ ထိပ္တန္း အဆင့္ ဝန္ထမ္းတေယာက္မို႔ ေျပာျပလိုက္တာဘဲ..ငါ..သစၥာမေဖါက္ဘူး …”

“ စူးမ …..”
“ေတာက္ …..သိၾကေရာေပါ့”
မူမူ ရဲ့ ေသနတ္ေျပာင္း က ဦးေသာင္းထိုက္စိုး ရဲ့ နားထင္ကို ေတ့ေထာက္လိုက္ သည္ ..။
“ မ….မ…..မလုပ္ပါနဲ႔ ….”

ရဲလြန္း သည္ ဒုခ်ဳပ္ က သူ႔ကို ေခၚယူေတြ႕ဆုံၿပီး ..အသြင္ယူ တဲ့ မူမူ (ေခၚ ) ဆူးခက္ အေၾကာင္းကို ေျပာျပၿပီး ..မူမူ
ကို ရွာေဖြဖို႔ တာဝန္ေပးတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံး မူမူ ေပ်ာက္သြားေသာ ေတာင္စခန္းၿမိဳ႕ေလး ဆီကို ခရီးထြက္ခဲ့ ရ
သည္ ..။ မူမူ ဘာေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြားသလဲ ..ဌာနခ်ဳပ္ က မသိ ..။ တပတ္တခါ သတင္းပို႔ေနက် မပို႔ေတာ့ ..။ သူမ
ရွိေနတဲ့ ၿမိဳ႕က အေရးေပၚ ေဆ့ဖ္ေဟာက္စ္ တခု က ေငြေတြ နဲ႔ ေသနတ္ေတြ ယူသြားလို႔ မူမူ သည္ တခုခုေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ဒုခ်ဳပ္တို႔ ယူဆ ၿပီး ရဲလြန္းကို ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားဖို႔ တာဝန္ေပးတာ ျဖစ္ သည္ ..။
ရဲလြန္း သည္ လက္ရွိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ အၾကမ္းဖက္ ဗုံးေဖါက္ခြဲခဲ့ေသာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို လိုက္လံ ေဖၚ
ထုတ္ေနတဲ့ အလုပ္ ကို လုပ္ေနသူ ျဖစ္ သည္ ..။ ဒုခ်ဳပ္ က လက္ရွိတာဝန္မ်ား ကို သူနဲ႔ တြဲလုပ္ေနေသာ ယူနစ္ နဲ႔
လႊဲထားခဲ့ၿပီး မူမူ ကို လိုက္လံ စုံစမ္းဖို႔ တာဝန္ေပး သည္ ..။ ရဲလြန္း ေတာင္စခန္းၿမိဳ႕ေလးကို ေရာက္သြားေသာ အခါ
ဒီနယ္ေျမတာဝန္ခံ ဌာနခြဲမႉး နဲ႔ သူ႔ဇနီး ကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္သြားေၾကာင္း ..ေဒသခံဝန္ထမ္းမ်ားက ေျပာျပတာနဲ႔ အခင္းျဖစ္ပြားတဲ့ ဦးေသာင္းထိုက္စိုး ရဲ့ ေနအိမ္ကို ရဲလြန္း ေရာက္ရွိသြား ခဲ့ သည္ ..။
လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကို ပစ္သတ္သြား သည္ ..။
ထူးျခားတာ က ဦးေသာင္းထိုက္စိုး ရဲ့ စအိုေပါက္မွာ ရာဘာလိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီး တန္းလန္း ထိုးထည့္ထားတာ ျဖစ္ သည္ ..။
သူတို႔ဌာနခြဲ ..သဲလြန္စရွာေဖြေရး ယူနစ္ က လူေတြ လက္ေဗြ..နဲ႔ သဲလြန္စ ဘာက်န္ခဲ့သလဲ အေသးစိတ္ ရွာေဖြေန
ၾကတာ ရဲလြန္း ေတြ႕ရ သည္ ..။ ထမင္းစားခန္း က စားပြဲေပၚမွာ လက္ပ္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာတလုံး ရွိေန သည္ ။ သဲလြန္စ ရွာေဖြေရး ယူနစ္က တာဝန္ခံက ဒီလက္ေတာ့ပ္ ကေန သူတို႔ဌာန ညႊန္ခ်ဳပ္ ဆီ အီးေမး တေစာင္ပို႔ထားေၾကာင္း ..ျပသ သည္ ..။ ရဲလြန္း သည္ အမႈသဘာဝ ကို သေဘာေပါက္သြားခ်ိန္ ရန္ကုန္ဌာနခ်ဳပ္ က
သူ႔ကို ဖုန္းေခၚလာ သည္ ..။
ကာရာအိုေကဘားတခု မွာ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ဆိုတဲ့ လူတေယာက္ အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္း အသိေပး သည္ ။ ဒီ
ေဝမွိုင္းခ်ိဳ သည္ မူမူ အသြင္ယူၿပီး လိုက္ ေထာက္လွမ္းေနတဲ့ ဒုစရိုက္အဖြဲ႕ႀကီး က ဂိုဏ္းသားတေယာက္ ဆိုတာရယ္..
ေဝမွိုင္းခ်ိဳရဲ့ ဖင္ေပါက္ထဲကို လိင္တန္အတုႀကီး ထိုးသြင္းထားတာရယ္ ကို ရဲလြန္း သိရ သည္ ..။ မူမူ သည္ သူမ ကို
မုဒိန္းက်င့္ခဲ့ေသာ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ ကို ရက္ရက္စက္စက္ လက္တုံ႔ျပန္ လိုက္တာဘဲလို႔ သေဘာေပါက္ရ သည္ ။
မူမူ သည္ ဥပေဒဘက္ေတာ္သား ဘဝ မွ လူသတ္သမ ဝရမ္းေျပး ဘဝ ကို ေရာက္ရွိသြား ပါပေကာလား …။
ရန္ကုန္ ဌာနခ်ဳပ္ က မူမူ ကို အပူတျပင္း လိုက္လံဖမ္းဆီးဖို႔ ရဲလြန္း ကို ညႊန္ၾကား သည္ ..။ သူ႔ကို ကူညီဖို႔ အဖြဲ႕ငယ္
တခု ေစလႊတ္ေပးမည္ လို႔ လဲ ေျပာ သည္..။

                      …...

ေနအုပ္စိန္ သည္ သူ႔ေရွ႕မွာ ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔တပည့္ ေပတိုး ကို “ ေဟ့ေကာင္..ေသခ်ာရဲ့လား ..” လို႔ ေမးလိုက္
သည္ ..။ ေပတိုး က သူတို႔ ဆူးခက္ ( ေခၚ ) မူမူ႔ကို ေျခရာခံမိၿပီ လို႔ ေျပာလို႔ ..။ သူတို႔ေဘာ့စ္ သည္ အန္တီပင္စီ
ညံ့ဖ်င္းလို႔ မူမူ ထြက္ေျပးၿပီး သူတို႔ စခန္းတခ်ိဳ႕ ကို စြန႔္ပစ္ ေျခရာေဖ်ာက္ခဲ့ရလို႔ ဆုံးရႈံးတာမ်ား နဲ႔ ေဝမွိုင္းခ်ိဳ လို
စိတ္ခ်ရတဲ့ တပည့္ေကာင္းတေယာက္ ဆုံးရႈံးခဲ့ရတာေၾကာင့္ အလြန္ စိတ္ဆိုးေနတာေၾကာင့္ ဘာဘဲ လုပ္လုပ္
အမွားအယြင္း ကင္းလို သည္ ..။ ေပတိုး က ..“ေသခ်ာတယ္ ဆရာ ..က်ေနာ္ ဒီေဆာ္ နဲ႔ အၾကာႀကီး အလုပ္တြဲလုပ္ခဲ့ဘူးတာဘဲဟာ..သူ႔႐ုပ္ကို ေခြးခ်ီသြားေတာင္ မွတ္မိပါတယ္ ..သူမွ သူ ပါဘဲ ..”
“ ဒီေကာင္မ ကို မင္းတို႔ ေတြ႕တယ္ ဆိုတဲ့ အိမ္က ဘယ္သူ႔အိမ္လဲ ..”
“ သူ႔ဘဲ လို႔ ထင္တာဘဲ ..ရဲျပဳတ္ လို႔ေျပာၾကတယ္ ..နံမည္ က ဟန္ထူးေမာင္ ..တဲ့ ..ခုေတာ့ ပြဲစားေယာင္ေယာင္
ဘာေယာင္ေယာင္ ဘဲ ..ဒီေကာင္မ ဒီေကာင့္အိမ္မွာ ရွိေနတာ ေသခ်ာတယ္ ..ဆရာ ..”
“ ေသခ်ာရင္ ..အပိုင္ေစာင့္ၿပီး ၀ိုင္းသမ လိုက္ၾကမယ္ ..အခ်ိန္ေကာင္း ၾကည့္ၿပီး ဝုန္းလိုက္ၾကတာေပါ့ ..”
“ ေကာင္းၿပီ ဆရာ..က်ေနာ္ ..ေဖာ္လြန္း ကို မ်က္ေျခမျပတ္ တေနရာ က ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားတယ္ …”
“အိုေက ..”
ေနအုပ္စိန္ ..အန္တီပင္စီ့ဆီ ကို ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္ ပါ သည္ …။

                                               …..........................................................................................

ဟန္ထူးေမာင္ ထင္းရႉးေသတၱာ အရွည္ႀကီး ကို ထမ္းၿပီး သူ႔တိုက္ခန္း ကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မူမူ ေရခ်ိဳးေန သည္ ။
မူမူ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ့ အေပၚပိုင္းဗလာ နဲ႔ ဟန္ထူးေမာင္ ကို ေတြ႕ သည္ ..။
“ကိုေမာင္..အဆင္ေျပခဲ့လား ..”
“ေျပတယ္ ..ဟိုဘက္ က အလာ ရဲေတြစုံေထာက္ေတြ တျပဳံႀကီး ေျခရႈပ္ေနလို႔ မနဲ ဘတ္လာရတယ္ မူမူ ..”
“ အင္း..ဒါေၾကာင့္လဲ မူမူ က ကိုေမာင့္ကို အားကိုးတာ..သိလား ..ေက်းဇူးဘဲ ကိုေမာင္ ..ဒီတခါၿပီး ရင္ မူမူ အလုပ္ျပန္
လုပ္ေတာ့မွာပါ …”
ကိုယ္မွာ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ ပတ္စည္းထားေသာ မူမူ႔ကို ဟန္ထူးေမာင္ က ေပြ႕ဖက္ခါ မူမူ ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေဖါင္းေဖါင္းေလးကို ငုံကာ စုတ္လိုက္ သည္ …။ မူမူကလဲ ဟန္ထူးေမာင္ လည္ဂုတ္ကို ျပန္လည္သိုင္းဖက္ လိုက္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဘဲ ျပန္လည္ နမ္းစုတ္ေလ သည္ ..။
ဟန္ထူးေမာင္ ရဲ့ လက္တဖက္ က မူမူ႔တင္သားထယ္ထယ္ႀကီးေတြကို ဆုတ္နယ္ဖ်စ္ေနသည္ ..။ မူမူ ကလဲ
အားက်မခံ ဟန္ထူးေမာင္ရဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ သံၾကယ္သီး ကို ဖြင့္ျဖဳတ္သည္ ..။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အသက္ရႈတာေတြ
ျပင္းထန္ ျမန္ဆန္လာၾက သည္ ..။ ေသြးသားေတြ ဆူေဝ ထႂကြကုန္တာေၾကာင့္ မူမူ ဇစ္ျဖဳတ္လိုက္ေသာ ဂ်င္းေဘာင္း
ဘီ ကို ဟန္ထူးေမာင္ က ေအာက္ေျခကို ေျခနဲ႔နင္းၿပီး ခၽြတ္ပစ္လိုက္ သလို မူမူ ပတ္စည္းထားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ
ကိုလဲ ဟန္ထူးေမာင္ က ဆြဲျဖဳတ္ ပစ္လိုက္ သည္ ..။ မူမူ႔ကိုယ္မွာ အဝတ္ဆိုလို႔ ခ်ည္တမၽွင္ေတာင္ ရွိမေနေတာ့ ..။ မိ
ေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီး အလွအပေတြ ကို ဟန္ထူးေမာင္ ေတြ႕ေတာ့ ကာမရာဂစိတ္ေတြက အျမင့္ဆုံး ထႂကြသြားၿပီး
မူမူ႔ကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီး မူမူ႔ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေတြ ၾကားထဲ ေခါင္းထိုးဆိုက္ခါ မူမူ
ရဲ့ အဂၤါစပ္ ကို နမ္းရႈံ႔ေလ သည္ ..။
မူမူမွာ ဟန္ထူးေမာင္ရဲ့ ႏွာေခါင္းခၽြန္ခၽြန္ က သူမ အဂၤါစပ္ ရဲ့အရသာဖူးအစိ ကို ပြတ္သပ္ခလုပ္တိုက္မိသြားတာမို႔
ႏႈတ္ခမ္းထူအမ္းအမ္းေလး ပြင့္ဟကာ..တအိုအို နဲ႔ ညည္းေနရသလို သူမ ေပါင္တန္ေတြကို ကားျဖဲကာ ဟန္ထူးေမာင္
ရဲ့ ဆံပင္ေတြကိုလက္နဲ႔ဆုတ္ကိုင္ဆြဲထား သည္ ..။ ဟန္ထူးေမာင္ ရဲ့ လ်ာ က သူမ အဂၤါစပ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ေတြကို စတင္ယက္ေပးေတာ့ မူမူမွာ ဖင္တႂကြႂကြ နဲ႔ အရသာ ရွိလြန္း ေနေတာ့ ..အို႔ဟိုဟို ..အား..အား…အား…အား..နဲ႔
ေအာ္ညည္း ေန သည္ ..။ ဟန္ထူးေမာင္ ရဲ့ လ်ာက အျပားလိုက္ႀကီး ဖိဖိယက္ေနသည္ ..။ ဟန္ထူးေမာင္ သည္ လပ္မစားရပါဘဲ နဲ႔ သူ႔အထက္လူႀကီးေတြက ဟန္ထူးေမာင္
ကို ရာထူးမွခ်ၿပီး စစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္ၾကတာေၾကာင့္ ဟန္ထူးေမာင္ အလုပ္ က ထြက္ပစ္ခဲ့တာ ျဖစ္ သည္ ..။
မူမူ က သူ႔ခ်စ္သူ ဟန္ထူးေမာင္ ရဲ့ အမႈကို စုံစမ္းၾကည့္ေသာအခါ အထက္လူႀကီးမ်ား သည္ ဟန္ထူးေမာင္ က သူတို႔ ကို တန္စိုးလက္ေဆာင္ မဆက္သလို႔ အမ်က္သိုၾကၿပီး အျပစ္ရွာၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရ ေပ သည္ ..။

သို႔ေပမဲ့ ဟန္ထူးေမာင္ က အလုပ္ထြက္ၿပီးေနၿပီ ..။ ဟန္ထူးေမာင္ သည္ ရဲတပ္ဖြဲ႕အေပၚ စိတ္နာေနသူ ျဖစ္ သည္ ..။
မူမူ လဲ ဒီလို သူမဌာန အေပၚ လက္စားေျခတာေတြ လုပ္လာေသာ အခ်ိန္မွာ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦး ပူးေပါင္းမိသြားၾက ေတာ့
သည္ ..။ စိတ္နာက်ည္းသူႏွစ္ေယာက္ ပူးေပါင္းမိၿပီး အန္တီပင္စီတို႔ ဂိုဏ္းကို ေရာ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕ကိုပါ ထိုးေဖါက္ တိုက္ခိုက္မႈေတြ လုပ္လာေလ သည္ …။
ဟန္ထူးေမာင္ သည္ မူမူ႔ခါးသိမ္ေလးကို သူ႔သန္မာတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ ဆုတ္ကိုင္ကာ ေဖါင္းႂကြေနေသာ
မူမူ႔ အဂၤါစပ္ခုံးခုံးမို႔မို႔ႀကီး ကို အားရပါးရ ယက္ေပးေလ သည္ ..။ မူမူ မွာ ဟန္ထူးေမာင္ နဲ႔ ကြဲကြာေနတာ ၾကာၿပီး ဘယ္ေယာက်ၤားနဲ႔မွ အခုလို ကာမဆက္ဆံတာ မရွိခဲ့လို႔ ေသြးသားေတြ တအား ဆူႂကြ ေနတာမို႔ သူမတင္ပါးႀကီးေတြ ကို ေကာ့ေကာ့ေပးေန သည္ ..။ တျပတ္ျပတ္ ယက္္သံေတြ နဲ႔ တအီးအီး တအင္းအင္း ညည္းသံေတြ က တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့တိုက္ခန္းေလးထဲ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ႀကီး ၾကားေနရ သည္ ..။
“ ေတာ္ၿပီ..ကိုေမာင္ …မူ႔ကို လုပ္ခ်င္လုပ္ေတာ့ …..”

ဟန္ထူးေမာင္ က လ်က္ေနဆဲ ..။ သူ႔လ်ာထိပ္ က မူမူ႔ အဖုတ္တြင္းထဲကို စြပ္ကနဲ စြပ္ကနဲ ဝင္ေရာက္ေန သည္ ..။
မူမူ က ယားလြန္းေနၿပီး ယက္ေပးတာနဲ႔ မလုံေလာက္ေတာ့ဘဲ လိင္တန္ နဲ႔ ထိုးေဆာင့္ေပးေစခ်င္ေနၿပီ ..။
“ ကိုေမာင္ ….လုပ္ပါေတာ့ ..မူ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး ….”
ဟန္ထူးေမာင္ လဲ မူမူက ထပ္ၿပီး ေတာင္းဆိုေနလို႔ အဖုတ္ ယက္ေပးေနတာကို ရပ္ပစ္လိုက္ သည္ ..။ ဟန္ထူးေမာင္ ရဲ့ ပါးစပ္တဝိုက္ အေရမ်ား စိုေပေန သည္ ..။ မူမူ က ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ေပးလိုက္ သည္ ..။ ဟန္ထူးေမာင္ ဒီလို ဖင္ေထာင္ေပးတာ ႀကိဳက္မွန္း မူမူ သိလို႔ …။ ဟန္ထူးေမာင္ လဲ အလိုက္သိတဲ့ မူမူ႔ ကို သေဘာက်သြားၿပီး..မူမူ႔ဖင္တုန္းေတာင့္ေတာင့္ကားကားေတြ အေနာက္မွာ ဝင္ရပ္ခါ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကား က ေဖါင္းျပဴး
ထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီး ကို သူ႔လိင္ေခ်ာင္း ရဲ့ ထိပ္ဖူးႀကီး နဲ႔ စုံခ်ီ ဆန္ခ်ီ ပြတ္လွိမ့္လိုက္ သည္ ..။ မူမူ႔အဖုတ္ႀကီး မွာ ေပစိုေနတဲ့ အေရမ်ား..လိင္တန္ထိပ္ဖူးႀကီး မွာ ေပလူးသြား သည္ ..။
မူမူ႔ ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳေလး ကိုလဲ အသဲယားစရာ ျမင္ေနရတာေၾကာင့္ ဒီလို ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပးတဲ့ ပုံစံ ကို
ဟန္ထူးေမာင္ သေဘာက်တာ ျဖစ္ သည္ ..။ အဖုတ္ကို စိတ္တိုင္းက် စပ္ရွက္ေနတုံးမွာ ဖင္ေပါက္ေလး ကိုလဲ ကလိခ်င္တိုင္း ကလိနိုင္လို႔ ဒီလို ပုံစံ နဲ႔ လုပ္တိုင္း မူမူ႔ဖင္ေပါက္ ကို လက္မ နဲ႔ ထိုးဆြကာ ကလိေပးေနတာၾကာၿပီ..။
မူမူ႔ဖင္ေပါက္ကို တေန႔ေတာ့ ဖြင့္မည္ လို႔ စိတ္ကူးထားေသာ ဟန္ထူးေမာင္ သည္ ဒီေန႔လဲ မူမူ႔ဖင္ေပါက္ ညိဳညိဳ
ေလး ကို ကလိရန္ သူ႔လက္မ ကို တံေတြးမ်ားနဲ႔ စြတ္လိုက္ သည္ ..။
မူမူ႔ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီး ထဲ လိင္တန္ ကို ထိုးသြင္းရန္ေတ့လိုက္စဥ္ သူတို႔တိုက္ခန္း ဝင္ေပါက္ က အသံမ်ား
သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္လို႔ မထိုးသြင္းလိုက္ေသးဘဲ နားစြင့္ေန သည္ ..။ ဖင္ေထာင္ကုန္းေပးထားေသာ မူမူ သည္လဲ
နားပါးေသာ ..အေလ့အက်င့္မ်ားေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေထာက္လွး စာမ္းေရး ဝန္ထမ္း တေယာက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ “ ကိုေမာင္ ..လူ ….လူ….”လို႔ ေလသံေလး နဲ႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ဟန္ထူးေမာင္ လဲ ကုတင္ေဘး ကို လွိမ့္ဆင္းလိုက္ၿပီး
ေဘးက စားပြဲေပၚက သူ႔ေသနတ္ ကို ဆြဲကိုင္လိုွ က္သည္ ..။ မူမူ လဲ ေခါင္းအုံးေအာက္မွ သူမ ရဲ့ ေသနတ္ ကို လွမ္း
ယူလိုက္ သည္ ..။ ဝုန္းကနဲ အခန္းတံခါး ပြင့္သြားၿပီး လူေတြ ခုန္ဝင္လာ သည္ ..။ သူတို႔ လက္ထဲမွ ေသနတ္မ်ား နဲ႔
တဘုန္းဘုန္း တဒိန္းဒိန္း ..ဒလစပ္ ပစ္ခတ္ေလရာ ေစာေစာ က မူမူ နဲ႔ ဟန္ထူးေမာင္တို႔ ခ်စ္ရည္လူး ခ်စ္စခန္းဖြင့္
ေနၾကတဲ့ ကုတင္ႀကီး ကို က်ည္ဆံမ်ား တေျဖာင္းေျဖာင္း ထိမွန္ကုန္ သည္ ..။ ယမ္းေငြ႕မ်ား ဖုံးလႊမ္းကုန္သည္ ..။
ကုတင္ေအာက္ ၾကမ္းျပင္ မွာ ေမွာက္ရက္ ရွိေနၾကေသာ ဟန္ထူးေမာင္ နဲ႔ မူမူ တို႔ ဝင္လာသူေတြကို ျပန္လည္ ပစ္
ခတ္ၾကၿပီ …။ ဒိန္းေဖါင္း..ဒိန္းေဖါင္း နဲ႔ ပစ္ခတ္သံမ်ား နဲ႔အတူ ဝင္လာသူေတြ တခ်ိဳ႕ကို ထိမွန္ကုန္ သည္ ..။ ဘုန္း
ကနဲ ျပဳတ္က်လဲၿပိဳ ကုန္ သည္ ..။ မူမူ နဲ႔ ဟန္ထူးေမာင္ လဲ က်ည္ကပ္ထဲက က်ည္ဆံေတြ ကုန္သည္အထိ ဆက္တိုက္ ပစ္ခတ္အၿပီး မူမူ က အခန္းေထာင့္မွာ ေထာင္ထားတဲ့ အူဇီ စက္ေသနတ္တိုေလး ကို ေျပးယူ သည္ ။
ဝင္လာသူတခ်ိဳ႕ အခန္းျပင္ကို ဆုတ္ေျပးေတာ့ မူမူ လဲ တဟုန္ထိုးေျပးလိုက္ခါ အူဇီ ကို ေအာ္တိုဆြဲ ပစ္ခတ္ ေတာ့ အခန္းအဝ မွာ ရန္သူႏွစ္ေယာက္ ေကာ့လန္ကာ လဲက်သြားရ သည္ ..။ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေသနတ္ ေပါက္ကြဲသံေတြ
ေၾကာင့္ ဟန္ထူးေမာင္ သူမ ကို တစုံတခု လွမ္းေျပာတာကို နားေတြ တအားအူေနလို႔ မၾကား ..။ အခန္းျပင္ထိ ထြက္ခါ ပစ္ခတ္ သည္ ..။ ရန္သူတခ်ိဳ႕က တဆစ္ခ်ိဳး အေကြ႕နံရံ မွာ အကာအကြယ္ယူၿပီး ပစ္ခတ္ၾကလို႔ မူမူ အခန္းထဲ ျပန္ခုန္ဝင္လာ သည္ ..။ ဟန္ထူးေမာင္ လဲ က်ည္ကပ္ အသစ္လဲ လိုက္သလို ေနာက္ထပ္ ပစ္စတို တလက္
ကို သူ႔ေက်ာပုးအိတ္ထဲက ထုတ္ယူ ကာ ေသနတ္ႏွစ္လက္ လက္တဖက္စီ ကိုင္ကာ ..“ မူ ..လစ္စို႔ ..ေလာင္ျခာ ကို ယူ..ျပဴတင္းေပါက္ က ဆင္း..ကိုယ္ ခံပစ္ထားမယ္ ….” လို႔ ေအာ္ေျပာေလ သည္ …။မူမူ လဲ ေစာေစာ က ဟန္ထူးေမာင္ သယ္ယူလာေသာ ထင္းရႉးေသတၱာရွည္ႀကီး ကို ဖြင့္ၿပီး အတြင္း က ေအတီ..ဖိုး ေရာ့ကက္ေလာင္ျခာ
ႀကီး ကို သိုင္းႀကိဳးနဲ႔ ပုခုံးမွာ လြယ္လိုက္ သည္ ..။ အန္တီပင္စီ တို႔ အဖြဲ႕ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျခမႈန္းပစ္ဖို႔ ဟန္ထူး
ေမာင္ ကို ေတာတြင္း အဆက္အသြယ္ေတြဆီက ဒီ ေလာင္ျခာကို သြားေရာက္ ဝယ္ယူေစတာ ျဖစ္ သည္ ..။
ရန္သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထိကုန္တာေၾကာင့္ ေစာေစာကလို အတင့္မရဲၾကေတာ့ ..။ ေသနတ္သံေတြေၾကာင့္
ရဲေတြလဲ မၾကာခင္ ေရာက္လာၾကမွာမို႔ မူမူ နဲ႔ ဟန္ထူးေမာင္ ေရာ..ရန္သူ အဖြဲ႕မ်ားပါ ဒီေနရာက ခြာၾကဖို႔ ႀကိဳးစား
ၾကေလ သည္ ..။
တိုက္ အေနာက္ဘက္မွာ ရပ္ထားတဲ့ သူတို႔ရဲ့ ဝီလီဂ်စ္အျဖဴေလး ေပၚကို ခုန္တက္ေမာင္းထြက္
လိုက္ၾက သည္ ..။ ရန္သူကို သူတို႔ မေျခမႈန္းခင္ ရန္သူက သူတို႔ကို ဝင္တိုက္ခိုက္ သည္ ..။ ေပါ့လို႔ မျဖစ္ေတာ့ ..။

                               …...

ေနပိုင္စိုး သည္ တညလုံး တရားခံ စစ္ေန သည္ ..။
ဒီမဂၤလာဒုံ က သူတို႔ စစ္ေၾကာေရးစခန္းႀကီး ထဲ သူတို႔ ဖမ္းမိလာေသာ ဒုစရိုက္ ဂိုဏ္းသားမ်ား ကို ေနပိုင္စိုးတို႔
လူလဲ နဲ႔စစ္ေနၾက သည္ ..။ သူတို႔ ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဟာ ဘယ္သူလဲ..သူတို႔ရဲ့ ေျမေပၚ အဆက္အသြယ္ေတြ ဟာ ဘယ္သူလဲ ..သူတို႔စခန္းမ်ား ဘယ္.မွာလဲ ..စသျဖင့္ သဲသဲမဲမဲ စစ္ေဆးေနၾက သည္ ..။ တညလုံး စစ္ေမး ေပမဲ့ ေခါင္း
မာေသာ တရားခံမ်ားေၾကာင့္ ထင္တိုင္း မေပါက္ခဲ့ ဘူး…။
ရဲေဘာ္တေယာက္ လာေပးေသာ ေကာ္ဖီမတ္ခြက္ ကို ယူေသာက္လိုက္ သည္ ..။ သူတို႔ တီးမ္လီဒါ ကိုသိုက္စိုး ေရာက္လာ သည္ ..။ “ေဟး..ေနပိုင္..နားလိုက္ေတာ့..ေမာင္ရင္တို႔ တညလုံး ပင္ပမ္းလွၿပီ ..ကိုယ္တို႔ လူလဲေပးမယ္..
ဖုန္းဖြင့္ထား ..ကိုယ္ လိုအပ္ရင္ ေခၚလိုက္မယ္ ..နားေတာ့ …”

ပုခုံးေပၚတင္ထားေသာ စစ္ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ အေသးစားေလး နဲ႔ သူ႔အဆီျပန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ ကို သုတ္ သည္ ..။
ေနပိုင္စိုး သည္ တေဇာက္ကန္း လို႔ သူတို႔က ေခၚၾကတဲ့ ရဲလြန္းတို႔လို တရားခံကို ထိုးတာ ရိုက္တာ မလုပ္ ..။ မႏွိပ္စက္ ..။ ဒါေၾကာင့္ သိလိုတာလဲ ခုထိ မသိရေသး ..။

သို႔ေပမဲ့..၀ါရင့္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ စစ္ေဆးေရး အရာရွိတေယာက္မို႔ ေနပိုင္စိုး သည္ ဒုစရိုက္ေကာင္ေတြ ရဲ့ စခန္း ကို ခန႔္မွန္းလို႔ ရသင့္သေလာက္ ရၿပီ ..။ အင္း ..ေသခ်ာေအာင္ ထပ္လုပ္ၿပီး မွ အထက္ကို တင္ျပၿပီး ..အထူး စစ္ဆင္ေရးတပ္ဖြဲ႕ ( ဆြပ္ )ေတြ နဲ႔ ၀ိုင္းရမယ္ ..။
သူနဲ႔ အစားးထိုး ေနရာခ်င္းလဲေသာ အရာရွိ ကို သူ စစ္ေမးေနတာေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပအၿပီး ..စစ္ေၾကာေရးစခန္း
ႀကီးထဲက ထြက္ သည္ ..။ အင္း..စူးမ ေတာ့ ညက တေမၽွာ္ေမၽွာ္ နဲ႔ ျဖစ္ေနမွာ ဘဲ ..။ ကားေမာင္းရင္း..စူးမ ကို ဖုန္းေခၚလိုက္ သည္ ..။

“ဟိတ္..ျပန္လာၿပီ လား …”
“ အင္း..စူး ..ေဆာရီးဘဲ ..ဘိန္းဂိုဏ္းႀကီး တခု ကို ကိုယ္တို႔ တညလုံး စစ္ေနရလို႔ …စူး ဘရိတ္ဖတ္စ္ ဘာစားခ်င္လဲ..
ကိုယ္ ဝင္ဝယ္ၿပီး အတူတူစားၾကမယ္ ေလ ..”
“ စားခ်င္တာကေတာ့ ..ပဲျပဳတ္ထမင္း ေၾကာ္ နဲ႔ အမဲေၾကာ္ မြမြေလး …ဟိဟိ ..”
“ ရတယ္ စူး ..ကိုယ္ဝယ္ခဲ့မယ္ ..”
“ စူးက ကုလား လဘက္ရည္ အေကာင္းစား ေဖ်ာ္ထားမယ္ ..ဆီးယူး ကိုေန ..”

ေနပိုင္စိုး နဲ႔ စူးမ အိႏၵိယ ကလာတဲ့ ဘရြတ္ေဘာင္း လဘက္ေျခာက္ကို က်က်နန က်ိဳၿပီး နို႔ဆီ နဲ႔ ေဖ်ာ္ေသာက္ေလ့ရွိၿပီး ကုလားလဘက္ရည္ လို႔ ေခၚၾက သည္ ..။
ေနပိုင္စိုး ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္ နဲ႔ အမဲသားမြမြေၾကာ္ ဝင္ဝယ္ ၿပီး..စူးမ ဆီကို ေရာက္လာသည္ ..။

စူးမ သည္ တီရွပ္ပြပြႀကီးဝတ္ထား သည္ ..။ ရင္ဘတ္မွာ..အဝါေရာင္ ၾကက္ေပါက္စေလး က ေသနတ္ ႏွစ္လက္ ကိုင္
ရင္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕ေနသည့္ကာတြန္းပုံ နဲ႔ . . ။ ခ်စ္က္ ဝစ္သ္ ဂန္းစ္ ဆိုတဲ့ စာတန္း နဲ႔ ..။

ကုလား လဘက္ရည္ေမႊးေမႊး ေဖ်ာ္ကာ ေစာင့္ေနေသာ စူးမ နဲ႔ ေနပိုင္စိုး ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားၾက သည္ ..။ ၿပီးေတာ့
ေနပိုင္စိုး ေရခ်ိဳး သည္ ..။ သူ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လိုက္တာနဲ႔ အျပင္မွာ အဆင္သင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ စူးမ
က သူ႔ကို အငမ္းမရ နမ္းစုတ္ ေလ သည္ ..။ ခါးမွာ ပတ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ က ဟုတ္ကနဲ ျပဳတ္အသြား ..ေန
ပိုင္စိုး ရဲ့ လိင္တန္ထြားထြားႀကီး က စူးမေၾကာင့္ တင္းမာေတာင့္တင္းၿပီး အေပၚေထာင္ေနတာ စူးမ ေတြ႕လိုက္ရေလ သည္ ။ စူးမ ရဲ့ တီရွပ္ပြပြႀကီး ကိုလဲ ေနပိုင္စိုး က ဆြဲလွန္တင္ကာ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ သည္ ..။ ေအာက္ မွာ ဘာမွ ခံမဝတ္ထားတာေၾကာင့္ တီရွပ္ႀကီး လဲ ခၽြတ္ခြာလိုက္ေရာ စူးမ ဗလာက်င္းသြားၿပီ ..။ ဖြံ့ထြားတဲ့ စေနႏွစ္ခိုင္
ရင္သားေတြက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ နဲ႔ ..။ဖင္ေတြကေကာ့ေကာက္ေန သည္ ..။ ဆီးခုံထိပ္နားမွာ အေမႊးမဲမဲစုစု
ေလး ရွိေနေပမဲ့ ေဖါင္းမို႔တဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီး မွာေတာ့ အေမႊးမရွိ ..။
ဘာစကားမွ မဆိုမိၾကဘဲ..ႏွစ္ေယာက္သား တိုင္ပင္ထားသလို ..ဦးတည္ခ်က္ ပန္းတိုင္ကို အေရာက္လွမ္းဘို႔ဘဲ
ႀကိဳးစားၾကေလ သည္ ..။ စူးမကို အေပၚက တက္ခြ ေပါင္ေတြ ဆြဲျဖဲကားကာ ေလွႀကီးထိုး ရိုးရိုးဘဲ တက္လုပ္ေလ သည္ .. ။စူးမ လဲ တညလုံး အိပ္လို႔မရ..ခ်စ္သူကို ေစာင့္ေနခဲ့ရတာမို႔

..ေနပိုင္စိုး မလုပ္ခင္ကထဲက သူမ အဖုတ္ သည္ အေရေတြ စိုစိုရႊဲကာ ေနခဲ့ တာ ..။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ ကာမ ကို ျဖည့္ဆည္းေပး ဖို႔ ႀကိဳးစားေနေသာ ေနပိုင္
စိုး နဲ႔ တက္ညီ လက္ညီ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ေရး..တက္ႂကြစြာ ႀကိဳးပမ္းေလေတာ့ သည္ ..။

ေနပိုင္စိုး ရဲ့ တုတ္ခိုင္လွတဲ့ လိင္တန္ႀကီး သည္ စူးမ ရဲ့ အဖုတ္ထဲ တင္းက်ပ္လွ သည္ ..။ စူးမ ေနပိုင္စိုး ရဲ့လည္ဂုတ္
ကို ဆြဲဖက္ခါ ေနပိုင္စိုး ေဆာင့္ထည့္သမၽွ ကို ေအာက္မွ တန္ွျပန္ေကာ့ပင့္ေပး သည္ ..။ သူမ တင္ပါးႀကီးေတြကို လဲ
စေကာဝိုင္းသလို ေမႊ႕ရမ္းေပး သည္ ..။ တဖတ္ဖတ္ တဖြတ္ဖြတ္ နဲ႔လိင္အဂၤါ ႏွစ္ခု ပြတ္တိုက္ ေပါင္းဆုံရာက ျဖစ္ေပၚ
တဲ့ အသံဘလံေတြ ဆူညံေန သည္ ..။

ေနပိုင္စိုးရဲ့ ဟင္းကနဲဟင္းကနဲ အားယူတဲ့ အသံ ..စူးမ ရဲ့ ထိမိလြန္းလို႔ ..တအားအား..ေအာ္ညည္းတဲ့ အသံေတြ
လဲ ထြက္ေပၚေန သည္ ..။
တူယွဥ္ကာ အၿပိဳင္အဆိုင္ ..ၾကဳံးၾက ေဆာင့္ၾကေတာ့ မၾကာခင္ဘဲ ဦးတည္ ထားတဲ့ ပန္းတိုင္ ကို ၿပိဳင္တူလို တက္
လွမ္း ေရာက္ရွိသြားၾကေတာ့ သည္ ..။

ျပီးပါျပီ…