ရေးသားသူ – မင်းဟန်စိုး
အဖုံးဖွင့်ထားသော လေးထောင့်သံပုံး၏ အဝတွင် သစ်သားတုတ် ကန့်လန့်ခံကာ ချိတ်ဖြင့် ချိတ်တံပိုးဖြင့် ထမ်းလာခဲ့သော ရေအပြည့်ပါသည့် သံပုံးနှစ်ပုံးကို ရင်မောင်သည် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာထိန်းပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကွေးကာ မြေပေါ်ကို ချလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ပုံးနှစ်ပုံးတွင် ချိတ်ထားတဲ့ ချိတ်နှစ်ချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး သူ၏ ပုခုံးပေါ်မှ တံပိုးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ယူပြီး အနီးရှိ အုန်းပင်မြစ်အုံကြီးတွင် မှီကာ ထောင်လို့ ထားလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ရေအပြည့်ပါလာသော သံပုံးနှစ်ပုံး အတွင်းမှ ရေများကို ရင်မောင်သည် တစ်ပုံးချင်း မပြီး အနီးရှိ ဒီဇယ်ပေပါကို ထက်ပိုင်းဖြတ်ထားသော စည်ပိုင်းဖြတ် အတွင်းသို့ လောင်းပြီး ထည့်လိုက်၏ ။ ရင်မောင် ထမ်းလာသော သံပုံးနှစ်ပုံးအတွင်းမှ ရေများ ကုန်သောအခါတွင် စည်ပိုင်းပြတ်အတွင်းတွင် ရေများ ပြည့်သွားတော့သည် ။
ရင်မောင်သည် သူ၏ ခါးတွင် ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ဖြန့်လိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ်မှ ချွေးများကို သုတ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ ပုဆိုးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တချက် နှစ်ချက်လောက် ဖြန့်ပြီးမှ ခါးတွင် ပြန်ပြီး ခပ်တိုတို ဝတ်လိုက်၏ ။
” သန်းနုရေ .. ဒီမှာ ရေပြည့်ပြီ .. ရေချိုးလို့ ရပြီဟ …”
ရင်မောင်က သွပ်မိုး ဝါးထရံကာ ပျဉ်ခင်း သုံးပင်နှစ်ခန်း ပတ်လည် အိမ်လေးအတွင်းသို့ ငုံ့ပြီး အသံခပ်ကျယ်ကျယ်လေးဖြင့် ပြောလိုက်၏ ။
” လာပြီ..အစ်ကိုရေ..လာပြီ …”
အိမ်အတွင်းမှ ထမိန်လေးကို ရင်လျားလျက် လက်အတွင်းမှလည်း ထမိန်တစ်ထည်ကို ခေါက်လျက်သားလေးကိုင်ပြီး သန်းနုသည် ကဗျာကရာ ထွက်လာသည် ။ သန်းနုသည် သံစည်ပိုင်းအနား ရောက်သည်နှင့် အနီးရှိ သရက်ပင်ပျိုလေး၏ ခြေရင်းနားရှိ ကိုင်းတက်ခွလေးတွင် သူမ၏ လက်အတွင်းမှ ကိုင်လာသော ထမိန်ခေါက်လေးကို တင်လိုက်၏ ။ အနီးသို့ သန်းနု ရောက်လာသည်နှင့် အုန်းပင်ကြီး၏ မြစ်ဆုံတွင် ထောင်မှီထားသော သူ၏ တံပိုးကို လှမ်းယူပြီး ရင်မောင်သည် သန်းနုကို ကြည့်လို့နေ၏ ။
သူမ ရင်လျားကာ ဝတ်ထားသည့် ထမိန်လေးမှာ သူမ၏ မို့မောက်နေသော ရင်သားများနှင့် ကားစွင့်ပြီး ကြီးမားအိစက်နေသော တင်သားများကို ပြီးပြည့်စုံအောင် လုံခြုံမှု မပေးနိုင်ချေ ။ ဖြူပြီးဝင်းနေသော အသားအရည်လေးများဖြင့် သူမ၏ အမို့အမောက် အစွင့်အကားများကို ပေါင်းစပ်လိုက်သော အခါတွင် သူမ၏ ခပ်မြင့်မြင့် အရပ်ကလေးဖြင့် သန်းနုမှာ လှချင်တိုင်း လှလို့ နေ၏ ။
” သန်းနု..ချိုးတော့လေ .. တော်ကြာ အအေးပတ်ဦးမယ်…”
” အစ်ကို ခပ်ပေးတဲ့ ရေကို ချိုးရမှာ အားနာနေလို့ပါ ..။ သန်းနုဘာသာ ချောင်းထဲ ဆင်းချိုးလည်း ရတာဘဲဟာကို…”
” အခုတလော ရေတွေ ငံတယ်ဟ …။ ဒါကြောင့် ငါက ကန်ရေကို ခပ်ပေးတာ .. ဒေါ်လေးပါ ချိုးရ သုံးရမှာဆိုတော့ ငါလည်း ကုသိုလ်ရတာပေါ့ဟာ ..။ ဪ .. ဒေါ်လေးကို မမြင်ပါလား..”
” စက်အိမ်ကြီးက ဘဘကြီးတို့ ရောက်နေလို့ စောစောက ခေါ်ခိုင်းတာနဲ့ အမေ လိုက်သွားတယ်လေ ..”
” ကဲ ..ချိုး..ချိုး …မိုးချုပ်သွားဦးမယ်…”
” ဟင်း….အစ်ကိုက သန်းနုကိုသာ ရေချိုးခိုင်းနေတာ.. အစ်ကိုက မသွားသေးတော့.. သန်းနုက ဘယ်လို ချိုးရမှာလဲ…”
” အော်..အေး.. ဟုတ်သားဘဲ… ကဲ.. သွားပြီ.. သန်းနုရေ ..”
တံပိုးနှင့် ရေပုံးနှစ်ပုံးကို ကိုင်ကာ ထွက်သွားသော ရင်မောင်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ငေးကာ ကြည့်ရင်း သန်းနု တစ်ချက် ပြုံးလိုက်၏ ။
” ဪ .. ရိုးလိုက်တဲ့ အစ်ကိုရယ် …. ဒါကြောင့်လည်း သန်းနုက အစ်ကို့ကို ခင်ရတာ…။ အင်း.. ခင်တာ မဟုတ်ဘူး.. ချစ်တာပါ …။”
သန်းနုသည် သူမ အတွေးဖြင့် သူမ ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်၏ ။ သန်းနု၏ ပါးပြင်လေး နှစ်ဖက်တွင် ပန်းနုရောင်လေးတောင် သန်းလို့သွားရ၏ ။
သန်းနုသည် သူမ၏ အတွေးစလေးကို ရှက်စနိုးလေး ဖြတ်လိုက်ပြီး ရေဖလားလေးကို ကောက်ကိုင်ကာ စည်ပိုင်းပြတ်အတွင်းမှ ရေကို ခပ်ကာ မျက်နှာသစ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ တစ်ခွက်ချင်း ခပ်ပြီး ချိုးနေတော့၏ ။
ရင်မောင်နှင့် သန်းနုတို့သည် ဓနရှိန် ဆန်စက်ဝန်းကြီး အတွင်းတွင် အတူနေထိုင်ကြသည့်သူများ ဖြစ်ကြပြီး ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းများလည်း ဖြစ်ကြသည် ။ ရင်မောင်မှာ အသက် ၂ဝ ရှိပြီ ဖြစ်ပြီး အဝေးသင် တက်နေ၏ ။ သန်းနုကတော့ ရှစ်တန်းနှင့်ပင် ကျောင်းထွက်ခဲ့ရပြီး စက်ထဲတွင် စပါးသယ် တာလီမှတ် စသဖြင့် အလုပ်များ လုပ်နေခဲ့ရ၏ ။
ရင်မောင်နှင့် သန်းနုတို့၏ မိဘများ လက်ထက်ကတည်းက ဓနရှိန် ဆန်စက်ကြီး၏ အလုပ်သမားများ ဖြစ်ခဲ့ကြ၏ ။ သန်းနု (၈)တန်းရောက်သော နှစ်တွင် သန်းနု၏ အဖေမှာ စက်ညပ်လို့ ခြေတစ်ဖက် ဖြတ်ပစ်ခဲ့ရပြီး စိတ်ထောင်းတော့ ကိုယ်ကြေ ဆိုတာမျိုးလို ဖြစ်ပြီး အရက်စွဲကာ နောက်ဆုံးတော့ သေဆုံးသွားခဲ့သည် ။ သန်းနုတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်သာ လောကကြီး အလည်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့ကြတော့သည် ။
ရင်မောင်သည်လည်း သန်းနုနှင့် ဘာမှ မထူးပါ ။ ရင်မောင်၏ အဖေသည်လည်း စပါးထမ်းသည့် အလုပ်သမားများကို ကြီးကြပ်ရင်း ကုန်းဘောင် ( ရေယာဉ်နှင့် ပြေကမ်းပါးရှိ တံတားတို့ကို ဆက်သွယ်ဖို့ အရှက်ခင်းကာ တင်ထားသည့် ပျဉ်ပြားကြီးများ ) ပေါ်မှ ပြုတ်ကျကာ ရေထဲက ငုတ်ဖြင့် ဆောင့်ပြီး ရင်မောင် ဆယ်တန်းအောင်ပြီးသော နှစ်တွင်ပင် ကွယ်လွန်ခဲ့ရ၏ ။
ရင်မောင်၏ အဖေ၊ သန်းနု၏အဖေ နှင့် စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးတို့မှာ ဒီ ဓနရှိန် စက်ဝန်းကြီးအတွင်းတွင်ပင် အတူနေထိုင် ကြီးပြင်းခဲ့ကြသော ငယ်သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည့် အားလျှော်စွာ ရင်မောင်၏အဖေ နှင့် သန်းနု၏အဖေတို့ ကွယ်လွန်ခဲ့ကြပြီး နောက်တွင် ကျန်ရစ်သော မိသားစုများကို စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးက ကြည့်ရှု စောင့်ရှောက်ကာ ထားခဲ့၏ ။
ရင်မောင်၏မိခင်မှာ ရင်မောင် လေးငါးနှစ်သား လောက်ကပင် ကွယ်လွန်ခဲ့ပြီး ဖြစ်လေရာ ရင်မောင်၏ဖခင် ကွယ်လွန် ယပြီးသွားသော အခါတွင် ရင်မောင်မှာ လောကကြီးမှာ သူ တစ်ဦးတည်းသာ ကျန်ရစ်လေတော့သည် ။
ရင်မောင်ကို စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးက သူ၏ စက်အိမ်ကြီး နောက်ဖက်တွင် ရှိသော အခန်းသို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်စေခဲ့ပြီး ဆယ်တန်း အောင်မြင်ပြီး ဖြစ်သော ရင်မောင်ကို စက်ထဲတွင် စာရေး အလုပ် ပေးခဲ့၏ ။ ရင်မောင်၏ ပညာသင် စားရိတ်ကိုလည်း ထောက်ပံ့၏ ။ စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးသည် ရင်မောင်ကို တခါတရံတွင် ဘဘကြီးတို့ ရန်ကုန် ပြန်ရာတွင်လည်း ခေါ်ကာသွားတတ်သည် ။ ရင်မောင် ဘွဲ့ရလျှင် စက်ပိုင်ရှင်ဘဘကြီးက ရန်ကုန်တွင် အလုပ်ပေးပြီး ခေါ်ထားမည်ဟုလည်း စက်ဝန်းတစ်ခုလုံးက သိကြသည် ။
စက်ပိုင်ရှင်ဘဘကြီးတို့တွင် မိုးမြင့်ရှိန် ဟူသော သားတစ်ယောက်သာ ရှိ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်မှာ ရင်မောင်.. သန်းနုတို့နှင့် ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်၏ ။ သို့ရာတွင် မိုးမြင့်ရှိန်မှာ ကိုးတန်းကို သုံးနှစ်ကျပြီး ကျောင်းမှ ထွက်ခဲ့ရသူ ဖြစ်၏ ။ တစ်ဦးတည်းသော သား ဖြစ်ပြီး မိဘများက အလိုလိုက်လွန်းတာကြောင့် မိုးမြင့်ရှိန်မှာ ထင်ရာစိုင်းနေသော လူငယ်တစ်ယောက် ဖြစ်၏ ။
ဓနရှိန်ဆန်စက်ကြီးသည် နယ်မြို့လေးတစ်မြို့၏ ဆင်ခြေဖုံး ချောင်းကမ်းပါးပေါ်တွင် တည်ရှိ၏ ။ စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးမှာ ရန်ကုန်တွင်သာ အနေများသည် ။ ရန်ကုန်တွင် အခြား စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများရှိပြီး စက်သို့ လာသောအခါတွင် ရန်ကုန်နှင့် နေ့ချင်းပြန် ကားလမ်းပေါက်လျှက် ရှိသော ဆန်စက်ကြီးမှာ ( ၃ ) ရက်ထက် ဘဘကြီးသည် ပိုပြီး မနေပါ ။ စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးတို့ လင်မယား ပြန်သွားလျင် ဘဘကြီး၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကိုယ်စားလှယ်ကြီး ဖြစ်သည့် အသက် ( ၄၅) နှစ်ခန့် ရှိသော ဦးမြင့်မူသည် ဆန်စက်ကို အုပ်ချုပ်စီမံခန့်ခွဲလုပ်ကိုင်ရန် ကျန်ရစ်ခဲ့၏ ။
ဦးမြင့်မူမှာလည်း သူ၏ မိသားစုများမှာ ရန်ကုန်တွင် ရှိပြီး တခါတရံမှသာ လာတတ်၏ ။ ဦးမြင့်မူကတော့ ဆန်စက်မှ တဖဝါးမှ မခွာ ။ ရန်ကုန်ရှိ သူ၏ မိသားစုထံ ပြန်ခဲ၏ ။ ဦးမြင့်မူက စက်အိမ်ကြီးမှာ နေ၏ ။ စက်သူဌေးဘဘကြီး၏ တစ်ဦးတည်းသော သားဖြစ်သူ မိုးမြင့်ရှိန်ကလည်း ဦးမြင့်မူကဲ့သို့ပင် မိသားစုရှိရာ ရန်ကုန်သို့ လိုက်မသွားဘဲ မိဘများ မျက်ကွယ် ဖြစ်သည့် ဆန်စက်တွင်သာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေခဲ့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် ဓနရှိန် ဆန်စက်ဝန်း အတွင်းတွင် ဆောက်လုပ်ထားသော နှစ်ဆောင်ပြိုင် စက်အိမ်ကြီးတွင်ပင် ဦးမြင့်မူနှင့်အတူ နေထိုင်၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်မှာ သူ၏ ဖခင်နှင့် မိခင်တို့ ဆန်စက်သို့ လာရောက်ခြင်း မရှိသည့်နေ့ရက်များတွင် အရက်လေး တမြမြနှင့် ထင်ရာစိုင်းနေတတ်၏ ။
ဦးမြင့်မူကလည်း မိုးမြင့်ရှိန်ကို မပြောရဲ မဆိုရဲ ။ မိုးမြင့်ရှိန်မှာ စက်ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီး၏ သား ဖြစ်နေသည့်အပြင် ဦးမြင့်မူမှာလည်း စက်သူဌေးကြီး မလာသည့်နေ့ရက်များတွင် ဆန်စက်မှာ ထင်ရာစိုင်းနေတတ်သူ ဖြစ်လို့ပါ ..။
ဆန်စက်လုပ်ငန်းသည် အလုပ်သမား အများအပြားဖြင့် လုပ်ကိုင်ရသော လုပ်ငန်းဖြစ်ပြီး စပါးသယ် ဆန်အိတ်ထမ်း အလုပ်သမ မိန်းကလေးများကလည်း ဆန်စက်တွင် အများအပြား ရှိနေ၏ ။ လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေ ဆိုတာမျိုးလို ထမင်းနပ်မှန်အောင် ကြုံးရုန်းပြီး အပင်ပန်းခံ အလုပ်လုပ်နေသူ မိန်းကလေးများ ရှိနေသကဲ့သို့ စပါးကုန်သည် ဆန်ကုန်သည် ဆန်ပွဲစား စပါးပွဲစားများနှင့် အလျဉ်းသင့်သလို ကြည့်ပေါင်းပြီး ဝမ်းဆက်ဖို့ရအောင် ရှာနေသူ မိန်းကလေးများလည်း ရှိနေ၏ ။
ဦးမြင့်မူနှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့ နှစ်ယောက်ကတော့ ဘယ် မိန်းကလေးကိုမှ ချမ်းသာ မပေးပါ ။ သူတို့၏ အရှိန်အဝါကို သုံးပြီး လစ်ရင် လစ်သလို ဆွဲစားတတ်၏ ။ ဆန်စက်ရှိ စပါးသယ်..ဆန်သယ် မိန်းကလေးတွေထဲက တစ်တစ်ရစ်ရစ် ချစ်စရာလေးတွေဆို ဦးမြင့်မူနှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့က အလွတ် ပေးခဲ၏ ။ ဒီနေရာတွင်တော့ ရင်မောင်က သူတို့နှင့် ဆန့်ကျင်ဖက် ဖြစ်၏ ။ ရိုးသား၏ ။ ကြိုးစား၏ ။ နောက်ပြီး ဆန်စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီးကလည်း ယုံကြည်စိတ်ချပြီး မြှောက်စား ထားသဖြင့် ဦးမြင့်မူနှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့က ရင်မောင်ကို နည်းနည်း ရှိန်၏ ။ သူတို့ဂွင်များကို ရင်မောင်ကို ရှောင်ပြီး လှုပ်ရှားကြရ၏ ။ ရင်မောင်ကိုလည်း သူတို့နှစ်ဦးက တစ်ချက်လေးမှ ကြည့်လို့ မရ ။ ဒါပေမယ့် သွားပြီး မထိရဲ ။ ရင်မောင်ကို ထိလျှင် စက်ပိုင်ရှင် ဘဘကြီး ဦးထွန်းရှိန်နှင့် ရင်ဆိုင်ကြရပေမည် ။
ပြောရမည်ဆိုလျှင် ဆန်စက်ထဲတွင် အလုပ်ဆင်းနေသော မိန်းကလေး မြောက်များစွာထဲတွင် သန်းနုသည် အချောဆုံး အလှဆုံး ဖြစ်၏ ။ သန်းနုကို ကြည့်ပြီး မိုးမြင့်ရှိန်က အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြင့် ဖြစ်နေသလို ဦးမြင့်မူကလည်း သန်းနုကို ကြည့်ကာ မိုးမြင့်ရှိန် မသိအောင် အံတကြိတ်ကြိတ် ဖြစ်နေ၏ ။ သို့ရာတွင် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက သန်းနုကို မထိရဲပါ ။ သူမသည် ရင်မောင်နှင့် သမီးရည်းစား ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေကြသည်ကို ဆန်စက်တစ်ဝန်းလုံး တစ်ခုလုံးက သိထားကြသလို ဦးမြင့်မူ နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့ နှစ်ယောက်ကလည်း သိထားကြ၏ ။ ထို့အပြင် သန်းနုသည်လည်း စက်ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီး၏ အရေးပေးထားသော သူ တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေလို့ သူတို့နှစ်ယောက် သန်းနုကို မထိရဲ ..။ အံတကြိတ်ကြိတ် ဖြင့်သာ ကြည့်ရင်း အလစ်ကို စောင့်နေကြ၏ ။
ရေချိုးလို့ ပြီးသွားသော သန်းနုက သူမ၏ ခါးလေးကို ကုန်းပြီး ရင်လျားထားသော ထမိန်လေး၏ အောက်နားစလေးကို ပေါင်လည် မရောက်တရောက် လောက်အထိ တင်ကာ ရှေ့သို့ လုံးကာ ယူလိုက်ပြီး သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ရေညှစ်လိုက်၏ ။ ထမိန်အောက်နားကို သူမ၏ ပေါင်လည် လောက်အထိ လိပ်ကာ တင်ထားသဖြင့် ဖြူဖွေး တုတ်ခဲ တောင့်တင်းလှသော သူမ၏ ပေါင်သားကြီး နှစ်လုံးမှာ တပ်မက်ဖွယ် ဖြစ်နေ၏ ။
သူမသည် ခါးကုန်းပြီး ထမိန် အောက်နားစကို ရေညှစ်နေသည် ဖြစ်လို့ သူမ၏ တင်သား လုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးများမှာ ရေတွေ ရွှဲရွှဲ စိုနေသော ရေလဲထမိန်ပါးလေးတွင် အတိုင်းသားကပ်လျှက် ခါးကုန်းထားသဖြင့် ပိုလို့ ကားစွင့် အိစက်ကာ မက်မောဖွယ် ကောင်းလှ၏ ။ မို့မောက် ဝင်းဝါချက် ရှိနေသော သန်းနု၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ရင်လျားထားသော ထမိန်လေး အတွင်းမှ ပြည့်အန်ကာ ထွက်နေတော့၏ ။
သူမ၏ ဘေးဖက်တွင် ရှေ့ဖက် ခပ်စောင်းစောင်း နေရာလေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ကာ သူမကို ကြည့်နေမိသော မိုးမြင့်ရှိန်သည် တံတွေး တစ်ချက် မြိုချကာ အံတစ်ချက် ကြိတ်လိုက်၏ ။ သန်းနုသည် သူမ၏ ရင်လျားထားသော ရေလဲထမိန်လေး၏ အောက်နားစကို ရေညှစ်ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ဘေးတဖက်တချက် ဆီသို့ ချကာ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်လောက် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရေခါလိုက်ရာ သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တသိမ့်သိမ့်ခါသွားရသည့် နည်းတူ သူမ၏ တင်သားကြီးများနှင့် နို့ကြီးများမှာလည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ငြိမ်သွားရသည့် တိုင်အောင် မငြိမ်သေးဘဲ တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှ တုန်ကာ နေသေး၏ ။
သူမနှင့် ဆယ်ပေ အကွာအဝေးမျှသာ ရှိသော ဇီဇဝါ ခြုံလေး၏ တဖက်မှ မတ်တပ်ရပ်ကာ ကြည့်နေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ လီးကြီးမှာ သန်းနုကို ကြည့်နေလျက်မှ မာတောင်လာခဲ့ရုံတင်မက တဆတ်ဆတ်ပင် ဖြစ်လို့ လာရတော့သည် ။
သန်းနုသည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရေခါပြီးသည်နှင့် ရေစည်ဘေးရှိ သရက်ပင်လေး ခြေရင်းနားရှိ ကိုင်းတက်ကလေး ကြားတွင် တင်ကာထားသော သူမ၏ ထမိန်လေးကို လှမ်းယူကာ လဲပြီး ဝတ်လိုက်၏ ။ ပန်းခြုံတဖက်ရှိ မိုးမြင့်ရှိန်သည် အသာအယာပင် ထွက်လို့ လာခဲ့ပြီး သန်းနုရှိရာနေရာနှင့် ဝါးနှစ်ရိုက်လောက် လွန်လာသော နေရာကြမှ ပြင်းထန် ကျယ်လောင်သော တောက်တစ်ချက်ကို ခေါက်လိုက်ပြီး ” ထွီ” ကနဲနေအောင် တံတွေး တစ်ချက်ကို ထွေးလိုက်သည် ။ ထို့နောက် မိုးမြင့်ရှိန်သည် တင်းမာသော မျက်နှာထားနှင့် ဆက်လျှောက်သွားသည် ။
ဒီနေ့ စက်သူဌေးကြီး ဦးထွန်းရှိန်နှင့် ဇနီးတို့ နေ့လည်တွင် ရန်ကုန်သို့ ပြန်ကြမည် ဖြစ်သည် ။ သန်းနု၏ အမေကို တရားစခန်း ( ၁ဝ ) ရက်စခန်း ဝင်ရန် ရန်ကုန်သို့ ခေါ်သွားမည်ဖြစ်ပြီး ရင်မောင်ကိုလည်း ဆန်စက်အတွက် စက်ပစ္စည်းအချို့ ဝယ်ရန် သူဌေးကြီးက ရန်ကုန်သို့ ခေါ်သွား၏ ။ ရင်မောင်ကတော့ ညနေ ( ၆ )နာရီလောက် ပြန်ရောက်မည် ။ သန်းနုနှင့် အဖော်နေရန်အတွက် ကူလီခေါင်းသာစိန်၏ မိန်းမ ခင်လှကို သန်းနုနှင့် သွားအိပ်ရန်နှင့် သားသမီး မရှိသော ကူလီခေါင်းသာစိန်တို့ လင်မယားကို ဇနီးဖြစ်သူ ခင်လှက သန်းနု၏အမေ ပြန်မရောက်မချင်း သန်းနုနှင့် အတူနေပြီး ချက်ပြုတ်စားရန်နှင့် သာစိန်ကတော့ စက်အိမ်ကြီးတွင်ပင် ဦးမြင့်မူ .. မိုးမြင့်ရှိန် .. ရင်မောင်တို့နှင့်အတူ လာစားရန် သူဌေးကြီး ဦးထွန်းရှိန်က စီစဉ်ပေးခဲ့၏ ။ သန်းနုကိုလည်း မုန့်ဖိုးပေးခဲ့၏ ။
စက်သူဌေးကြီး ဦးထွန်းရှိန်တို့သည် မနက်စာ စားပြီး နေ့လည် ၁၂ နာရီ လောက်တွင် ရန်ကုန်သို့ ပြန်သွားကြသည်နှင့် ( ၃ ) ရက်လောက် အောင့်နေကြရသော ဦးမြင့်မူ နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့သည် အရက်ဝိုင်း စကြတော့၏ ။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် နေ့စဉ်ဆိုသလို အမြဲပင် သောက်နေကြ ဖြစ်သည် ။ အရက်ဝိုင်းလေး အရှိန်ရလာသည်နှင့် အရက်မူးတော့ ကျွဲခိုးပေါ်ဆိုတာမျိုးလို မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ ရင်တွင်းမှ သန်းနုနှင့် ပတ်သက်သော ခံစားချက်တို့ကို ပွင့်အန် ထွက်လာတော့၏ ။
မိုးမြင့်ရှိန်ထံမှ စကားများကြားရခါစက သန်းနုကို အလစ်ချောင်းနေသော ဦးမြင့်မူ၏ စိတ်ထဲတွင် တင်းကနဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရသော်လည်း အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သော မဟုတ်တာ လုပ်တာကို အသားကျနေပြီဖြစ်သော ဦးမြင့်မူက အိန္ဒြေမပိက် ငါးခူပြုံးလေးဖြင့် မိုးမြင့်ရှိန်၏ စကားများကို နားထောင်ပေး၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန် စကားများအရ အကွက်ဝင်လာပြီ ဖြစ်သော နေရာများတွင်လည်း ဦးမြင့်မူက စကားဝင်ထောက်ကာ မြှောက်ပေးလိုက်သေး၏ ။
မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ဖျားက ပွင့်အန်လာသော စကားသံများ ရပ်စဲသွားသည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည် အားကိုးဖွယ်ရာ ကောင်းလောက်အောင် သူ၏ဟန်ပန် ပုံစံကို ပြောင်းပြီး ထိုင်ရာက ထလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ လက်တစ်ဖက်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်၏ ပုခုံးတစ်ဖက်ကို ခပ်သာသာလေး ကိုင်လိုက်၏ ။
” မင်းရဲ့ စကားတွေ ဦးလေး ကြားရတော့ ဦးလေး စိတ်မကောင်းပါဘူး.. မောင်မိုးရာ…။ ဒီစက်မှာ သူဌေးကြီးရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သားက ဟိုဟာမလုပ်ရဲ ဒီဟာမလုပ်ရဲနဲ့ ကြောက်လန့်နေရတာလည်း ဦးလေး မင်းဖက်က မခံချင်ဘူးကွာ…”
” ဒါပေမယ့် ကျနော်က ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ.. ဦးလေးရ…”
” အေးကွာ.. မင်းနဲ့ ဦးလေးနဲ့ ဆိုတာက သွေးမတော်လို့သာ ဆွေမျိုးမတော်ကြတာပါ ..။ တကယ်တော့ မင်းနဲ့ ဦးဟာ သူငယ်ချင်းဆိုလည်း ဟုတ်တယ်… ညီအကိုဆိုလည်း ဟုတ်တယ် ..။ ဒီလို သံယောဇဉ်နဲ့ နေလာကြတာ မဟုတ်လား …”
” ဟုတ်ပါတယ် ဦးလေးရယ် ..။ ကျနော်က ဦးလေးကို ကိုယ့်ဦးလေး အရင်းလိုဘဲ သဘောထားတာပါ ..”
စောစောက ပြုံးပြုံးပြုံးပြုံး အားတက်သရော ပြောနေသော ဦးမြင့်မူ၏ မျက်နှာသည် မိုးမြင့်ရှိန်၏ စကားဆုံးသည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် တည်ကာ သွားသည် ။ ပြီးတော့ တဖြေးဖြေး အိုကာသွားပြီး မျက်မှောင်လေးပင် ထပ်လို့ကြုံ့ကာ သူတို့နှစ်ယောက် ရှိနေကြသော စက်အိမ်ကြီး အပေါ်ထပ် လသာဆောင်မှနေပြီး ဦးမြင့်မူသည် အဝေးသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ သူ၏ နှုတ်ဖျားမှ စကားတို့သည် တစ်လုံးချင်း ထွက်ပေါ်ကာလာတော့၏ ။
” ဦး မင်း ကို ကူ ညီ ပါ့ မယ် …”
” ဝမ်းသာလိုက်တာ ဦးလေးရယ်..။ ကျနော်က နောက်ကြောင်းကိစ္စဘဲ လန့်တာပါ …”
” ဒါတွေအတွက် ဘာမှ မပူနေပါနဲ့တော့ကွာ ..။ ဦးလေး စီစဉ်ရင် အားလုံး အဆင်ပြေသွားရမှာပေါ့ကွာ..။ အင်း.. ဒါပေမယ့်…”
ဦးမြင့်မူက သူ၏ စကားကို ရပ်ကာ အိုမင်းညိုမှောင်လို့နေသော မျက်နှာထားကို လုပ်လျက် အဝေးသို့ လှမ်းကာ ကြည့်နေပြန်၏ ။
” ဒါ….ဒါပေမယ့်..ဘာဖြစ်လဲ..ဦးလေး . . ”
” ဦးလေးမှာလည်း စိတ်မအား လူမအားနဲ့ အခက်အခဲ အကျဉ်းအကြပ် တစ်ခုက ရှိနေတယ်ကွာ…”
” ဘယ်လို အခက်အခဲလဲ ဦးလေး ..။ ကျနော် ကူညီလို့ရရင် ကူညီမယ်လေ ..”
” ဦးလေးလည်း မင်းကိုဘဲ အားကိုးတကြီးနဲ့ အကူအညီ တောင်းမလို့ပါကွာ…”
ချက်ချင်းပင် ဦးမြင့်မူ၏ မျက်နှာမှာ အားတက်သရော ဖြစ်သွားခဲ့ရာမှ တဖန် ချက်ချင်း ဆိုသလို ပြန်ပြီး အိုစာညှိုးသွားပြန်သည် ။ ပြီးတော့မှ စကားကို ပြန်ဆက်၏ ။
” ဦးလေး အကူအညီတောင်းဖို့ ရှိခဲ့ပေမယ့် အခု မင်းရဲ့ ကိစ္စကို ဦးလေး ကူညီမယ်လို့ ဂတိပေးပြီးမှ ဦးလေးရဲ့ အခက်အခဲကို မင်းကို အကူအညီတောင်းမယ်ဆိုရင် အပေးအယူ သဘောမျိုးများ ….”
” ဟာ.. ဦးလေးကလည်း ဗျာ . . ဒီလို မဟုတ်ပါဘူး …။ ကိုယ့်လူ အရင်းအချာလို ကျနော့်ကို သဘောထားပါဗျာ ..။ သူစိမ်းဆန်ဆန် သဘောမထားပါနဲ့ ..။ ပြောစရာရှိတာသာ ပြောပါ ..။ ဦးလေးရာ…”
” ကဲကဲ မင်းက ပြောဆိုတော့လည်း ဦးလေးက ပြောရတာပေါ့ ..။ ဒီလိုကွာ .. ဦးလေးဟာ မင်းတို့ မိသားစုအတွက် မင်းအဖေရဲ့ကိုယ်စား ဒီဆန်စက်ကြီးကို စီမံခန့်ခွဲပြီး လုပ်ပေးခဲ့တာ မင်းတို့ ငယ်ငယ်ကတည်းကပဲနော်…”
” ဟုတ်ပါတယ်..ဦးလေး…”
” အေး.. ဒီကာလတွေမှာ ဒီဆန်စက်လုပ်ငန်း အဆင်ပြေဖို့ ဘွိုင်လာကိစ္စတို့ ဌာနကိစ္စတို့ အဝယ်ဒိုင်ကိစ္စတို့ နောက်ပြီး ရပ်ရေးရွာရေးက အစ အားလုံးမှာ ဦးလေးက အဆင်ပြေအောင် လုပ်ခဲ့တဲ့နေရာမှာ… အဲ ဖော်လို့မရတဲ့ ကုန်ကျစားရိတ်တွေ ရှိလာခဲ့တယ်ကွာ…”
” ဟုတ်ကဲ့..ဦးလေး …”
” အဲဒီ ကုန်ကျစားရိတ်တွေဟာ အမယ်ဖော်မရတော့လည်း ဦးလေး စာရင်းတင်လို့ မရဘူးကွာ …။ နောက်ပြီး ဒီကုန်ကျစားရိတ်တွေဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာလာတဲ့အခါကြတော့ ပမဏများလာပြီး ဦးလေးရဲ့အပေါ်မှာ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး ဖြစ်လာခဲ့ရတာပေါ့…”
” အဲဒီဟာတွေကို အဖေက စာရင်း ရှင်းရှင်းပေးတယ် မို့လား.. ဦးလေးရ…”
” မင်းလည်း သိသားဘဲကွာ..။ စာရင်းတင်လို့ ရတာတော့ မင်းအဖေက စာရင်းရှင်းပေးပါတယ် ..။ စာရင်း တင်မရတော့ ဦးလေးမှာ လာပြီး ပိနေတော့တာပေါ့..”
” ကဲ.. ဦးလေး .. ငွေဘယ်လောက်ကို ကျနော် ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမယ် ဆိုတာကိုသာ ပြောပါတော့ ဦးလေးရာ…”
” အင်း..နှစ်တွေကလည်း ကြာလာပြီဆိုတော့ အားလုံး ( ၁၂ ) သိန်းလောက် ရှိပြီပေါ့ ..။ အဲဒါကို မင်း ကူညီမယ်ဆိုရင် ငါ့တူရဲ့ အသုံးစားရိတ်အဖြစ် ပြပေးဖို့ပါဘဲ ..။ ဒါ .. ဒါနော် .. ဦးလေးက မင်းကို မဖြစ်မနေ ကူညီရမယ် မပြောပါဘူး …။ မင်း မကူညီနိုင်လည်း ဦးလေး ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပါဘူး ..။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူ့မှတော့ မပြောနဲ့ပေါ့ကွာ …”
” ကျနော် ကူညီပါမယ်..ဦးလေး ..”
” အင်း.. မင်းရဲ့ စကားကို ကြားရတာ ဝမ်းသာစရာပါဘဲကွာ..။ ကဲ.. မင်းကိစ္စလည်း အောင်မြင်ပြီလို့သာ မှတ်ပေတော့ ငါ့တူရေ…”
သန်းနု ရေချိုးအပြီး သနပ်ခါးလူးနေတော့ စက်ထဲက နာရီသံချောင်း ( ၄ ) ချက် ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရ၏ ။ ညနေ ( ၄ ) နာရီ ရှိပေပြီ ။ သန်းနုတစ်ယောက် သနပ်ခါးလိမ်း အဝတ်အစားလဲပြီး အိမ်ရှေ့တွင် ထွက်ပြီး ခဏထိုင်နေ၏ ။ စောသေးလို့ အစ်မခင်လှ မရောက်သေး ။ ထမင်းကလည်း မဆာသေးလို့ အစ်မခင်လှ လာမှဘဲ စားတော့မည် ။ ဒီနေ့ သန်းနုတို့ အလုပ်သမားအဖွဲ့ တစ်ခုလုံး စပါးပြတ်သွားလို့ ညနေ ( ၃ ) နာရီနှင့် အလုပ်သိမ်းကြ၏ ။ သန်းနု အိမ်ရှေ့တွင် ထိုင်ကာ ရှိသေးသည် ။ အိမ်ရှေ့သို့ ကိုသာစိန် ရောက်လာ၏ ။
” သန်းနုရေ..သန်းနု …”
” ရှင်..ကျမ ဒီမှာရှိတယ် ..ဦးလေး.. လာလေ …”
” အေး..ငါ အိမ်ထဲ မဝင်တော့ဘူးဟာ ..။ ရင်မောင်က နေ့ခင်းက ရန်ကုန်မသွားခင် မှာသွားလို့ဟ…”
” ဘာများလဲ..ဦးလေးရ ..”
” အော်.. သူ့အခန်းကို နင့်ကို ရှင်းထားပေးဖို့နဲ့ မိုးထိုးဖို့ အဝတ်အစားတွေလည်း သူ့အခန်းမှာ သွားပြီး ယူထားဖို့ပါ ..။ အဲဒါ ကိုယ်စားလှယ်ကြီးက ရင်မောင့် အခန်းသော့ ပေးလိုက်တယ်… ရော့…”
” ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး..။ ကျမ အခုပဲ သွားလိုက်ပါ့မယ်..။ အစ်ကိုရင်မောင်ကလည်း သူနဲ့ နေ့ခင်းက တွေ့သားနဲ့ လူကိုတော့ ဘာမှမပြောဘူး ..။ နို့မို့ နေ့ခင်းကတည်းက တစ်ခါထဲ ယူလာခဲ့တာပေါ့..”
ပြောပြောဆိုဆို ကိုသာစိန်ရဲ့ လက်ထဲမှ သော့ကို သန်းနု လှမ်းယူလိုက်၏ ။
” ရင်မောင်က နင့်ကို အားနာလို့ မပြောခဲ့တာနေမှာပေါ့ဟာ..”
သန်းနုကို သော့ပေးပြီး ကျောခိုင်းကာ ထွက်သွားသော ကိုသာစိန်က သန်းနုကို ပြောသွားသေး၏ ။
ဟုတ်မှာပါ.. အစ်ကိုရင်မောင်က သိပ်ပြီး အားနာတာ။ အရင်ကလည်း သန်းနု အားတဲ့ရက်.. အတင်း သွားယူမှ မီးအိုးတိုက်ဖို့ အဝတ်အစားတွေကို ပေးတာ ..။ သန်းနုက အိမ်ရှေ့တံခါးလေး ပိတ်ပြီး စက်အိမ်ကြီးဖက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည် ။ စက်အိမ်ကြီးနား ရောက်တော့ သန်းနုက အိမ်ကြီး၏ အပေါ်ထပ် လသာဆောင်သို့ မော့ကြည့်လိုက်လေ၏ ။ ခါတိုင်း ဒီအချိန်ဆို ကိုယ်စားလှယ်ကြီးနဲ့ မိုးမြင့်ရှိန်တို့ လသာဆောင်မှာ ထိုင်ပြီး အရက်သောက်နေချိန် ဖြစ်သည် ။ ဒီနေ့ ဘယ်သူမှမရှိ ။ ဒီတစ်ခေါက် စက်သူဌေး ဘဘကြီး လာသွားတာ သူတို့နှစ်ယောက် အပိုးကျိုးသွားပုံရ၏ ။
ရင်မောင်နေရာ စက်အိမ်ကြီး၏ နောက်ဖက်ရှိ အခန်းသို့ သန်းနုက အိမ်ဘေးရှိ အုတ်ခဲလေးများ ခင်းထားသော လမ်းအတိုင်း အိမ်ကြီးကို ပတ်ပြီး ဝင်လာခဲ့၏ ။ ပြီးတော့ အခန်းထဲသို့ သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်သည် ။ ရင်မောင်၏ အခန်းထဲတွင် ရှိသော မီးလုံးမှာ လင်းလျှက် ရှိသည် ။ အခန်းထဲတွင် ရင်မောင် အိပ်သော ကုတင်လေးပေါ်မှာ အဝတ်အစားနှင့် စာအုပ်တွေ ပြန့်ကြဲလို့နေ၏ ။ ခါတိုင်း ဒီလို မဟုတ် ။ အစ်ကိုရင်မောင်က သပ်သပ်ရပ်ရပ် နေတတ်၏ ။ ဒီတစ်ခါ ဘယ်လိုဖြစ်သည် မသိ ။ ကုတင်ပေါ်တွင် ရှုပ်ပွကာ နေသည် ။ သူ နေ့ခင်းက ဘဘကြီးတို့နှင့် ရန်ကုန်သို့ လိုက်မသွားမှီ ပစ္စည်းတစ်ခုခု ရှာလို့ ပွသွားတာဘဲ ဖြစ်မည် ။ ရှင်းချိန်မရတော့လို့ သူမကို ရှင်းခိုင်းထားခဲ့တာဘဲဟု သန်းနု တွေးလိုက်၏ ။
ရင်မောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် သန်းနုသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ရှုပ်ပွနေသော စာအုပ်နှင့် အဝတ်အစားများကို ရှင်းရန် ရင်မောင် အိပ်သော ကုတင်စောင်းတွင် တင်ပုလွဲလေးဝင်ကာ ထိုင်လိုက်၏ ။ လူပျိုလေး အိပ်သော ကုတင်ပေါ်သို့ ဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်သော အပျိုလေး သန်းနုမှာ ရင်ထဲတွင် နွေးကနဲ ဖြစ်လို့ သွားရသေးသည် ။ ခါတိုင်း သန်းနုလာလျှင် အိပ်ခန်းဝမှာပင် ပြောစရာပြော ယူစရာယူပြီး ပြန်သွားခဲ့သည်ပင် ..။ အခုလို ရင်မောင်၏ အခန်းထဲသို့ မဝင် ။ ကုတင်ပေါ်မှာပင် ထိုင်ရန် ဝေးရောပေါ့ ။
သန်းနု ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်မိသေး၏ ။ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ပုလွှဲလေး ထိုင်ပြီးသည်နှင့် သန်းနုသည် ကုတင်ပေါ်ရှိ အဝတ်အစားများကို တစ်ထည်ချင်း ခေါက်ကာ ထပ်လိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးရှိ ရင်မောင်၏ စာကြည့်စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ရှိ ရင်မောင်၏ အဝေးသင် စာအုပ်များနှင့် ဗလာစာအုပ်များကို ကောက်ကာ ထပ်နေ၏။ ပြီးတော့မှ သန်းနုသည် စာအုပ်များကို ကုတင်ဘေးတွင် ကပ်ရက်ရှိနေသော စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြန်သည် ။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဘာမှ ရှိမနေတော့ပါ ။
” ဟော…”
ကုတင်၏ ခေါင်းရင်းဖက်တွင် ရွဲ့စောင်းလို့ နေသော ခေါင်းအုံးအောက်မှာ စာအုပ်တစ်အုပ် ဒေါင့်စွန်းလေး ထွက်ကာနေတာကို သန်းနု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချကာထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလို့ တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပုဆစ်တုပ်လို့ ထိုင်ကာ စာအုပ်လေးကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်၏ ။
” ဟင် …”
သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကြက်သီးလေးများပင် ထသွားရ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးကို သူမ၏ လက်ကလေးအတွင်း ကိုင်လို့ထားသော စာအုပ်လေးပေါ်သို့ စူးစိုက်ကာ ကြည့်နေရင်းမှ သန်းနုသည် မလုံမလဲ ပြာပြာသလဲဖြင့် သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးကို ဘာ်ညာလှည့်ပြီး သူမ၏ မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းလေးများကို ဝင့်ကာ အခန်းတွင်း ဘေးဘီသို့ ကြည့်လိုက်သေး၏ ။ ပြီးမှ သူမသည် မျက်လုံးလေးများကို သူမ၏ လက်ကလေး အတွင်းတွင် ကိုင်လို့ထားသော စာအုပ်လေးထံသို့ ပြန်ပို့လိုက်၏ ။
သန်းနု၏ လက်အတွင်းမှ စာအုပ်လေး၏ မျက်နှာစာတွင် ယောက်ျားကြီး တစ်ယောက်၏ လီးကြီးကို အနီးကပ် ရိုက်လို့ထားသော ရောင်စုံပုံဖြစ်ပြီး ထိုလီးကြီးမှာ ထိပ်ဖူးကြီး တစ်ခုလုံး ပြဲလန်နေပြီး ထိပ်ဖူးကြီးမှာ နီရဲလို့နေ၏ ။ လီးတန်ကြီး တစ်ခုလုံးမှာ မာတောင်လို့ နေပြီး လီးတန်ကြီး ပတ်လည်တွင် အကြောများ အပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ဖုထစ်နေ၏ ။ ဓါတ်ပုံ၏ ရှင်းလင်း ပြတ်သားမှုကြောင့် လီးကြီးထိပ်ရှိ အပေါက်ကလေးပင် မြင်တွေ့နေရ၏ ။
သန်းနုသည် ခေတ္တမျှ စိုက်ကာ ကြည့်လိုက်မိပြီးသည်နှင့် စာအုပ်လေးကို ကိုင်ထားသော သူမ၏ လက်ကလေးများမှာ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်လာ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ မျင်ဝန်းလေးများထဲတွင် အရည်လေးများ လဲ့လာကာ သူမ၏ နှာသီးဖျားလေးသည်လည်း ပန်းနုရောင်သန်းကာ လာတော့၏ ။ လက်ထဲမှ စာအုပ်လေးကို သန်းနုသည် နောက်တစ်ရွက် လှန်လိုက်၏ ။ မျက်နှာဖုံး အတွင်းဖက် စာမျက်နှာတွင် စောစောက မျက်နှာဖုံးတွင် ဖော်ပြခဲ့သော ဧရာမ လီးကြီး၏ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးကို လက်လေးတစ်ဖက်က ကိုင်ပြီး လီးကြီး၏ ထိပ်ရှိ အပေါက်လေးနေရာကို လျှာတစ်ခုက လျှာဖျားလေးနှင့် တို့ထိနေပုံ ဖြစ်၏ ။ လီးကြီးနှင့် လျှာဖျားတို့နှင့် လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်ကလေးတို့သာ ပါသော ပုံကြီးချဲ့ပုံ ဖြစ်၏ ။
ထိုစာမျက်နှာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စာမျက်နှာတွင်တော့ ကပ္ပလီကြီး တစ်ယောက်၏ လီးကြီးကို အသားဖြူဖြူ အင်္ဂလိပ်မလေးက စုပ်ပေးနေသော ပုံ ဖြစ်ပြီး ကပ္ပလီကြီးက မတ်တပ်ရပ်လျက် အင်္ဂလိပ်မလေးမှာ ဒူးထောက်ရက်သားလေး ဖြစ်၏ ။ သန်းနုသည် တုန်နေသော သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် စာအုပ်ကို နောက်ထပ် တစ်မျက်နှာ လှန်လိုက်ပြန်၏ ။ ထို စာမျက်နှာတွင်တော့ ပက်လက်လှန်နေသော အင်္ဂလိပ်မလေးက ပေါင်နှစ်လုံးကားကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာဖြဲပေးပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က စောစောက လီးကြီးကို ဆွဲပြီး သူမဖြဲထားသော စောက်ပတ်ဝကို တေ့ထားသောပုံ ဖြစ်၏ ။
ထို စာမျက်နှာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စာမျက်နှာတွင်တော့ အင်္ဂလိပ်မလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဧရာမလီးကြီးက တဝက်မျှ စိုက်လို့ဝင်နေပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများမှာ လီးတန်ကြီးဘေးတွင် ကပ်ညိပြီး ခွက်ဝင်နေပုံကို အနီးကပ် လီးနှင့် စောက်ပတ်တို့သာပါသော ပုံကြီးချဲ့ကာ ရိုက်ထားသောပုံ ဖြစ်၏ ။
ဆက်လက်ပြီး သန်းနုသည် စာအုပ်လေးကို တစ်ရွက်ချင်းလှန်လို့ တဖြေးဖြေးချင်း ကြည့်လို့သွားရာ နောက်ထပ် စာမျက်နှာများတွင် ကပ္ပလီကြီးနှင့် အင်္ဂလိပ်မလေးတို့ ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် လိုးနေကြပုံကို ရိုက်ထားပြီး ထိုပုံစံအမျိုးမျိုးတို့ဖြင့် လိုးနေကြပုံများနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စာမျက်နှာများတွင်တော့ လိုးနေကြသော ပုံစံအရ ဖြစ်ပေါ်လို့နေသော လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ကြီးတို့သာ ပါသော ပုံကြီးချဲ့ ရောင်စုံပုံ.. အနီးကပ် ပုံများဖြင့် ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ရိုက်ကာ ပြထားသော ပုံများဖြစ်သည် ။
အရွယ်ရောက်ပြီးသော ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ လီးကို တစ်ခါမှ မတွေ့မမြင်ခဲ့ဖူးသော အသက် ( ၁၉ ) နှစ် ကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသည့် အပျိုမလေး သန်းနုသည် ပြောင်မြောက်လှသော ဓါတ်ပုံထဲက လီးကြီးကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် အနီးကပ် မြင်ရသည့်အပြင် ထိုလီးကြီး၏ စွမ်းဆောင် လှုပ်ရှားပုံကိုပါ အဆင့်ဆင့် တွေ့မြင်ရသည် ဖြစ်လို့ သန်းးနု၏ အစိမ်းသက်သက် ဖြစ်နေသေးသောအသွေးအသားတို့သည် အထိန်းအကွပ်မဲ့ လှုပ်ရှားလို့ လာကြတော့၏ ။ သန်းနု၏ မျက်နှာလေး တစ်ခုလုံးတွင် အနီရောင် သန်းလာသကဲ့သို့ သူမ၏ ခြေဖျား လက်ဖျားလေးများသည်လည်း ခြောက်သွေ့လာသည် ဖြစ်လို့ မကြာခဏလည်း တံတွေးများ မြို ချနေရ၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှလည်း မည်သို့ ဖြစ်သည်ကို သူမဘာသာ အမည်တပ်ပြီး မပြောနိုင်သော ခံစားချက်တမျိုး ဖြစ်ပေါ်လို့ လာတော့၏ ။ သန်းနု၏ နှာသီးဖျားလေးမှ အသက်ရှူသွင်းသံ.. ပြန်ထွက်သံတို့သည် သူမဘာသာပင် ကြားလာရသည်ထိ ပြင်းထန်လာကြ၏ ။
စာအုပ်လေး၏ နောက်ဆုံး စာမျက်နှာတွင်တော့ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲ တင်းပြောင်နေသော ဧရာမ လီးတန်ကြီးကို လက်လေးတစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်လို့ထားပြီး ထိုလီးကြီး၏ ပြဲလန်နေသော ထိပ်ဖူးကြီးထိပ်မှ ပျစ်ခဲသော အဖြူရောင်အရည်များ ပန်းလို့ထွက်နေပုံပင် ဖြစ်၏ ။
သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် စစ်ကနဲ တစ်ချက် ဖြစ်လို့သွားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်အုံသည်လည်း တင်းကနဲ တစ်ချက် ဖြစ်လို့သွားရ၏ ။ သန်းနုသည် ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ရာပေါ်တွင် ပုဆစ်တုပ်ကာ ထိုင်နေရာမှ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို အိပ်ရာပေါ်သို့ ချကာ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဒူးလေးတစ်ဖက်ကို ထောင်လိုက်ကာ ပေါင်ကြားသို့ သူမ၏ လက်လေးတစ်ဖက်သည် ဝင်လို့သွားသည် ။ ပြီးတော့ သန်းနုသည် သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ထမိန်လေးပေါ်မှပင် အသာ လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။
သွေးသားများ ဆူပွက်လို့နေသော အချိန်အခါတွင်အာရုံကြော အာရုံ ခံစားမှုများ၏ အဓိကနေရာလေးသည် ထကြွနေသော သွေးသားများကြောင့် လှုပ်ရှား ပြောင်းလဲမှု ဖြစ်စဉ်များ အဆက်မပြတ် ဖြစ်ပေါ်ကာ ခံစားနေရချိန်တွင် တစုံတခုက ထိုနေရာလေးကို လာရောက် ထိတွေ့မိပြီး ထိတွေ့သော အရာကလည်း ရပ်တည်မနေဘဲ ရွေ့လျားကာ ပွတ်ပေးနေတော့ သာယာမှုများ ဖြစ်ပေါ်လာရတော့၏ ။
သန်းနုသည် သူမ၏ စောက်ပတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်မှပင် သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးနေရင်းက အရသာများ တွေ့ကာနေ၏ ။ သူမ၏ ကျန်လက်အတွင်းမှ ဓါတ်ပုံစာအုပ်ကိုလည်း သူမသည် လွှတ်မချသေးဘဲ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများက အာသာ တငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်နေလျှက်ပင် ရှိနေသေး၏ ။ ခဏမျှ ကြာသွားသော အခါတွင် စောက်ပတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်မှ ပွတ်လို့ပေးနေသော သူမ၏ လက်ကလေးသည် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တည့်တည့်တွင် ထမိန်လေးပေါ်မှ ပွတ်ပေးလိုက်စဉ်မှာ စိုစိစိ အရည်လေးက သူမ၏လက်ကို လာပြီး ထိတွေ့သဖြင့် သန်းနုသည် ထိုလက်ကလေးကို သူမ၏ မျက်နှာရှေ့သို့ မြှောက်ကာ ကြည့်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ စိုစိစိ အရည်လေး ထိတွေ့သွားခဲ့ရသော သူမ၏ လက်ဖျားလေးကိုလည်း သန်းနုသည် သူမ၏ နှာသီးဖျားတွင် ကပ်ကာ နမ်းကာ ကြည့်လိုက်မိ၏ ။
ထို အချိန်မှာပင် သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်က ရုတ်တရက် ကျရောက်လာပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်သို့ ဆွဲကာ လှဲချလိုက်တော့၏ ။ သန်းနု၏ လက်အတွင်းမှ စာအုပ်လေးသည် လွတ်ကျသွားပြီး သန်းနုသည်လည်း အိပ်ရာပေါ်သို့ ဒူးလေးနှစ်ဖက် ထောင်ကာ ပက်လက်ကလေး လန်ကာ ကျသွားတော့၏ ။
” ဟင်…..ကိုကိုမြင့်…မ…မလုပ်ပါနဲ့..အစ်ကို…”
သန်းနု စကားဆုံးအောင်ပင် မပြောလိုက်ရချေ ။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးများပေါ်သို့ မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ်ကာ အတင်းပင် စုပ်နမ်းတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနုနှင့် အရွယ်တူ သူငယ်ချင်းဖြစ်ခဲ့ပြီး သူဌေးကြီး၏ သားဖြစ်လို့ သူ့ကို သန်းနုက ငယ်စဉ်ကပင် ကိုကိုမြင့်ဟု ခေါ်ခဲ့၏ ။
ထို့နောက် မိုးမြင့်ရှိန်က သန်းနု၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလျက် ရှိနေရာမှ သူ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သန်းနု၏ ထမိန်အောက်နားစလေးကို လှမ်းဆွဲကာ သူမ၏ခါးဆီသို့ လှန်ကာ တင်လိုက်၏ ။ သန်းနု၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်က အတင်းပင် သူမ၏ ထမိန်လေးကို ပြန်ကာ ဆွဲချရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း မိုးမြင့်ရှိန်၏လက်က သန်းနု၏ စောက်ပတ်အုံလေးပေါ်သို့ ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ဖြေးဖြေး ဖျစ်ညှစ်လိုက်သဖြင့် သန်းနုသည် ခါးကလေး တွန့်သွားရသည် ။ သူမ၏ ထမိန်လေးကိုတော့ ပြန်ပြီး ဖုံးဖိခြင်း မပြုနိုင်တော့ချေ ။
သန်းနု၏ စောက်ပတ်ပေါ်ရှိ မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်သည် စောက်ဖုတ်ပေါ်တွင် ခပ်ဖိဖိလေး ၄.. ၅ ချက်လောက် ပွတ်ပေးပြီးသည်နှင့် သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် အသာဖြဲပြီး လက်ခလယ် လက်ချောင်းကို လက်တဆစ်သာသာလောက် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏ ။ သန်းနု၏ နှုတ်ခမ်းများမှာ မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ်စုပ်နမ်းထားသဖြင့် မည်သည့်အသံမျှ ထွက်မလာဘဲ သူမ၏ ခါးလေးကတော့ ကော့သွားပြီး သူမ၏ ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ ကားသွားတော့၏ ။
မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းထားသည့်အပြင် လျှာဖြင့်လည်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ပွတ်ကာပေးနေသေး၏ ။ ထို့ပြင် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်တဆစ်သာသာ သွင်းထားသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်ခလယ်သည်လည်း အငြိမ်မနေဘဲ ထုတ်လိုက် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝ၏ အတွင်းသားလေးများကို ကပ်ပြီး ဝိုက်ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် ပွတ်တိုက်လိုက် လုပ်ပေးနေသဖြင့် သန်းနု၏ သွေးသားတို့သည် ပြောင်းဆန်အောင် သောင်းကျန်းလာကြတော့၏ ။
သန်းနု၏ ထောင်ထားသော ပေါင်ဖြုဖြု နှစ်လုံးသည် စုလိုက် ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်လာသည် ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ စောက်ပတ်အတွင်းသို့ သူ၏ လက်ခလယ်ဖြင့် သွင်းချီ ထုတ်ချီ လုပ်ပြီး မွှေနှောက်ပေးနေရုံသာ မကဘဲ သူ၏ လက်မထိပ်လေးဖြင့်လည်း စောက်ပတ်ထိပ်နားရှိ စောက်စိလေးကို မထိတထိဖြင့် ကော်ကော်ထိုးကာ ကလိပေးနေသေး၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ကြီးသည် တင်းမာဖေါင်းကားနေပြီး စောက်ပတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်လေးများသည်လည်း စောက်ပတ်ဝသို့ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကာ လာနေကြပြီ ဖြစ်၏ ။ ထို့ပြင် သန်းနု၏ လက်လေးတစ်ဖက်ကလည်း သူမကို နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ စုပ်လို့ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ အင်္ကျီ ဝတ်မထားသော ကျောပြင်ပေါ်သို့ အသာအယာ တင်လာသည် ။
သန်းနု၏ စောက်ပတ်အဝရှိ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည်လည်း စောက်ပတ်ဝသို့ ထိုးသွင်းကာ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်ခလယ်လက်ချောင်းနှင့် ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်နေမှုကြောင့် စောက်ရည်လေးများ စိမ့်ထွက် စိုစွတ်လာကြသည် ။ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်ခလယ် လက်ချောင်းလေးကို ရင်ဆိုင် ထိတွေ့လို့ လာကြတော့သည် ။ နူးညံ့ထွေးအိ စိုစွတ်သော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် ရှုံ့ချီပွချီ ဖြစ်လာကြသည် ။
မိုးမြင့်ရှိန်၏ ကိုယ်အတွင်းရှိ သွေးသားတို့သည် ပြင်းပြလာသော သူ၏ ကာမဇောများကြောင့် ဆူပွက်လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်ပြီး သူ၏ ဆူပွက်နေသော သွေးသားတို့ဆီမှ လွင့်ပျံကာ ထွက်လာသော အပူငွေ့များကို သူ၏ နှာသီးဖျားမှ တဆင့် ဟင်းကနဲ နေအောင် ထုတ်ပစ်လိုက်၏ ။
မိုးမြင့်ရှိန်က သူ၏မျက်နှာကို သန်းနု၏ နုနုငယ်ငယ် မျက်နှာလေးဆီမှ ခွာကာ သူ၏ ကိုယ်လုံးကိုလည်း သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးပေါ်မှ ခွာလိုက်သည် ။ ပြီးသည်နှင့် သန်းနု၏ ရင်ဘတ်ရှိ အင်္ကျီနှိပ်စေ့လေးများကို အလျင်အမြန် ဖြုတ်ပစ်လိုက်တော့၏ ။
” အို.. ကိုကိုမြင့်ရယ် .. သန်းနုကို သနားပါဦး …။ မရက်စက်ပါနဲ့ ကိုကိုမြင့်ရယ်… နော်…”
သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးက လှုပ်ရှာခွင့် ရသွားပြီဖြစ်လို့ မျက်ရည်ဝဲဝဲလေးဖြင့် ငိုသံလေးစွက်ကာ မိုးမြင့်ရှိန်ကို တောင်းပန်သည် ။ ပြီးတော့ လက်ဖမိုးလေးဖြင့် သူမ၏ မျက်လုံးများဆီက မျက်ရည်ဥများကို သုတ်ကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လူးလူးလှိမ့်လှိမ့်လေး တစ်ချက်ပြုလျက် မိုးမြင့်ရှိန် ရှိရာဖက်သို့ ကျောလေးပေးကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်းလိုက်၏ ။ ထိုအခါတွင် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ နောက်ကျောရှိ ဘော်လီအင်္ကျီအဖြူလေး၏ ကြယ်သီးများကိုပါ တပါတည်း လွယ်ကူစွာ ဖြုတ်ခွင့်ရသွားသဖြင့် အလျင်အမြန်ပင် ဖြုတ်၏ ။ သန်းနု၏ မြှောက်ပြီး မျက်ရည်သုတ်နေသော လက်မှတဆင့် ဘော်လီအင်္ကျီလေး၏ ပုခုံးသိုင်းကြိုးနှင့် အပေါ်တွင် ဝတ်ထားသည့် နှိပ်စေ့ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ပြီးနေသော လက်ပြတ်အင်္ကျီလေး၏ လက်ပေါက်တို့ကိုပါ ပင့်တင်ကာ ချွတ်လိုက်၏ ။
ထိုအချိန်တွင် သန်းနုသည် သူမ၏ စောင်းထားသော ကိုယ်လုံးလေး၏ အပေါ်ဖက်ရှိ လက်ကလေးကို တံတောင်ဆစ်မှ ကွေးကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ ပြန်ပြီး တင်လိုက်သဖြင့် ထို လက်ကလေးဘက်ရှိ အင်္ကျီလက်ပေါက်နှင့် ဘော်လီအင်္ကျီ ပုခုံးသိုင်းကြိုးတို့မှာ ကျွတ်ခွာထွက်သွားတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် ကျန်ရှိနေသော သူမ၏ အခြားလက်တဖက်ရှိ အင်္ကျီလက်ပေါက်နှင့် ဘော်လီပုခုံးသိုင်းကြိုးတို့ကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။
ထိုအခါတွင် ဝင်းလဲ့နေသော သူမ၏ ရင်ညွန့်သားလေးများ သည် ထွက်ပေါ်လာကြတော့၏ ။ ဝင်းမွတ်ကာ တင်းတင်းလေး ပြည့်ဖြိုး ထွေးအိနေသော သူမ၏ အကြမ်းပန်းကန်လုံးအကြီးစား မှောက်ထားသည့် အရွယ်ပမာဏ သာသာရှိသည့် မက်မောဖွယ် နို့လေးနှစ်လုံးမှာလည်း တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ဖြစ်ကာ ထွက်ပေါ်လာတော့၏ ။
” သန်းနု.. သန်းနုကို သနားပါဦး.. အစ်ကိုရယ် … ဟင့်…”
” သန်းနုရာ.. အစ်ကိုက မင်းကို အတည်ကြံတာပါ ..။ မင်းကို လက်ထပ်ယူမှာပါ ..။ ယုံပါ သန်းနုရယ်…”
” မ…မ ဖြစ်နိုင်တာ…အစ်ကိုရယ် …။ ဘဘကြီးတို့က.. ဘယ်လိုလုပ်ပြီး.. သဘောတူမှာလဲ…။ နောက်ပြီး.. ကိုယ်စားလှယ်ကြီးကလည်း သန်းနုတို့ကို ချက်ချင်း ခွဲပစ်လိုက်မှာပေါ့..။ အဟင့်… ဟင့်… မဖြစ်နိုင်ပါဘူး… အစ်ကိုရယ်….။ သန်း… သန်းနုကို သနားပါ.. ကိုကိုမြင့်ရယ်… နော်…..”
” သန်းနုရာ…ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ….။ မင်းကို အစ်ကို ချစ်နေတာ ကြာလှပါပြီကွာ….”
မိုးမြင့်ရှိန်မှာ ပါးစပ်ကလည်းပြော လက်ကလည်း သန်းနု၏ နို့လေးများကို သူ၏ လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ ပွတ်ပေးနေသဖြင့် သန်းနုသည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှေးမှိတ်လို့ ထားရာမှ တဟင့်ဟင့်ဖြင့် ငိုသံပါလေးဖြင့် ငြင်းဆန်ကာ အသနားခံ နေခြင်း ဖြစ်၏ ။ သန်းနု၏ နှုတ်ဖျားက ငြင်းဆန်နေသော်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကမူ ဆန့်ကျင်ဖက် သွေးသားတို့၏ ထိတွေ့မှုကြောင့် ကာမဇောလေးများ ကြွလျက် အင်အားများ ချိနဲ့ကာ အထိအတွေ့များမှာ သာယာမိန်းမောလျက် ပျော့ခွေ နုံးချိနေ၏ ။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကတော့ ငြင်းဆန် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်းများ ကုန်ခမ်းကာ သာယာမှုလေးများတွင်သာ မိန်းမောလျက် ထိုသာယာမှုများ ပျောက်ကွယ်သွားမှာကိုပင် စိုးထိတ်နေသည် ။
သန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတွင် အဝတ်အစားများ ကင်းမဲ့သွားခဲ့ရပြီ ဖြစ်ပြီး သူမ၏ ထမိန်လေးကတော့ သူမ၏ ခါးတွင် လုံးကာ ပုံနေ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်က သူ၏လက်ဖြင့် သန်းနု၏ ထမိန်လေးကို သူမ၏ ခြေထောက်ဖက်မှ ဆွဲလို့ ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ သန်းနုက သူမ၏ မျက်ဝန်းလေးများဆီမှ မျက်ရည်စလေးများကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန် သုတ်လျက် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လူးကာလှိမ့်ကာဖြင့် ဖင်သားကြီးများကို ကြွကာ ပေးလိုက်သဖြင့် ထမိန်လေးမှာ သူမ၏ ခြေထောက်ဖက်မှနေပြီး ကွင်းလုံးကျွတ်ကာ ထွက်သွားတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေး ဘေးမှာ ထိုင်လျက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်လို့သွားရှာသော သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တပ်မက်စွာ ကြည့်လိုက်၏ ။
” သန်းနုရယ်…လှလိုက်တာ…”
” အစ်ကိုရယ်.. သန်းနုကို မသနားတော့ဘူးလားဟင် ..”
” အစ်ကို သန်းနုကို ဒီညဘဲ ခိုးမှာပါ ..သန်းနုရယ်…”
” ဟင်..အစ်ကို ..”
” ဒီည ( ၁ဝ ) နာရီလောက်ကြရင် တံတားကို ဆင်းခဲ့… သန်းနု…။ ပြီးတော့ အဲဒီမှာ ကပ်ထားတဲ့ ပဲ့ထောင်ထဲသာ ဆင်းပြီးသွားလိုက်..။ အစ်ကိုက ညောင်ပင်စုကနေ စောင့်နေမယ်..။ ဟိုမှာ ညတွင်းချင်း လက်ထပ်ကြတာပေါ့.. သန်းနုရယ်… နော်…”
” အစ်ကို…ရယ်…”
သန်းနု၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်က မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်တစ်ဖက်ကို အားကိုးတကြီး ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လာ၏ ။ သူမ၏ လက်ဖျားလေးများမှာ စောစောကလို အေးစက်လို့ မနေတော့ဘဲ ပူပူနွေးနွေးလေးဖြစ်ကာနေသည်ကို မိုးမြင့်ရှိန် ခံစားလိုက်ရ၏ ။
စကားဆုံးသည်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ မျက်နှာလေးဆီသို့ သူ၏ မျက်နှာကို ငုံ့ကာ သူမ၏ နဖူးလေးကို မြတ်နိုးစွာဖြင့် နမ်းလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သန်းနု၏ သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးများ တင်ကာထားသော ပါးမို့မို့လေး နှစ်ဖက်ကို ဖိလို့ နမ်းရှိုက်လိုက်သည် ။ ပြီးသည်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူမ၏ နို့လေးများဆီသို့ မျက်နှာအပ်ကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့၏ ။
သန်းနုမှာတော့ တလူးလူး တလှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် ကာမဇောများ ကြွတက်လာနေပြီး သူမ၏ လက်ကလေး နှစ်ဖက်ကတော့ မိုးမြင့်ရှိန်၏ အဝတ်အစား နဂိုကတည်းက ဝတ်မထားသော ကျောပြင်ကြီးပေါ်သို့ အသာယာလေး တင်ကာ သူမ၏ မျက်လုံးများကို မှိတ်လျက် ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်ကာ မိန်းမောနေလေတော့သည် ။
မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပေးနေရင်းမှ သူ၏လက်ဖြင့် သန်းနု၏ နံစောင်းလေးများ ဝမ်းဗိုက်သားလေးများနှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်တို့ကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ကာ ပေးနေ၏ ။ ထို့ပြင် သန်းနု၏ လုံးတစ် ကားအယ်နေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများ အောက်ကိုပါ လက်ကို ထိုးသွင်းပြီး ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ကာ ပေးနေသေး၏ ။ သန်းနုကတော့ သူမ၏ အဝတ်မဲ့ ဖြူစင်ဝင်းပလှပ အချိုးကျ မို့မောက်ကားစွင့် လုံးတစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက်လေးနေကာ စင်းပေးထားရုံမှတပါး ဘာများ တတ်နိုင်ပါဦးမည်နည်း ..။
နို့စို့ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ခမ်းလွှာ အတွင်းမှ လျှာလေးသည် သန်းနု၏ နို့သီးခေါင်းလေးများ ထိပ်ဖျားဆီသို့ ထိလာကာ ယက်လို့ ပေးလိုက်သောအခါများတွင်တော့ သန်းနုခင်မျာမှာ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်လေး တစ်ခုလုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လျက် အသက်ရှူလေးများပင် မှားလို့ သွားရ၏ ။ ထို့ပြင် စင်းလို့ထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းသည်လည်း ကွေးလိုက် ဆန့်လိုက် ဖြစ်နေရာမှ သူမ၏ ဒူးခေါင်းလေးများသည် ကွေးလျက် ဖြူဖွေးနုနယ်နေသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ ထောင်လို့ လာတော့၏ ။
သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ပွတ်လို့ ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်သည် သူမ၏ ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားရှိ သန်းနု၏ အမွှေးနက်ကလေးများ ကောက်ကောက်ကွေးကွေးလေးများ ဖြစ်လို့နေသော စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်သု့ ရောက်ရှိသွားပြီး သန်းနု၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး စောက်ဖုတ်အုံလေးကို တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ ကိုယ်လုံးကို သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ခွာကာ ကြွလိုက်ပြီးနောက် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်ကာ ထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့၏ ။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး အပေါ်မှ မိုးမြင့်ရှိန်၏ ကိုယ်လုံးသည် ကြွလို့သွားသဖြင့် မှေးမှိတ်လို့ ထားသော သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ဖွင့်ကာ ကြည့်မိလိုက်သော သန်းနု၏ မျက်လုံးလေးများသည် ဝိုင်းကာ သွားပြီး သူမ၏ အသဲထဲတွင် အေးကနဲ ဖြစ်ကာ သွားရတော့သည် ။
ပုဆိုးအတွင်းမှ ထွက်ပေါ်လို့ လာသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လီးကြီးသည် အရှည် ( ၆ ) လက်မထက် မနည်းပေ ။ ညိုကာ တုတ်နေပြီး လုံးပတ် ကျပ်လုံးသာသာတောင် ရှိလိမ့်မည် ဖြစ်၏ ။ လီးကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးသည် ပြဲလန်နေပြီး ထိပ်တွင် အရည်များနှင့် စိုရွှဲနေကာ လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်ကာနေ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ ထောင်လို့ထားသော ပေါင်ဖြူဖြူလေးနှစ်လုံးကို အသာကားပေးလိုက်ပြီး သူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ထိကာတေ့လိုက်၏ ။ သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တစ်ချက်မျှ တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်ကာ ထားလိုက်တော့၏ ။
ထိုစဉ်မှာပင် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လို့ထားသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လီးကြီးသည် တဖြေးဖြေး စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်လို့ လာတော့၏ ။
” ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်….”
” အင့်…အအ…အမလေး ….ကျွတ်ကျွတ်…”
သန်းနုမှာ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကိုလည်း ကော့လို့ပေးလိုက်၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို တဖြေးဖြေး ထိုးသွင်းနေသော မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးထိပ်တွင် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အရာဝတ္ထုတစ်ခုက ရှေ့ကနေပြီး တားဆီးကာသလို ထိတွေ့လာရသဖြင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေရာမှ အားဖြင့် ဖိကာ ဆောင့်ပြီး သွင်းလိုက်၏ ။
” ဗျစ်..ဗျစ်..ဖွတ်..”
” အား..အမေ့… အား…. သေပါပြီ … အ… ကျွတ်… ကျွတ်…”
သန်းနု၏ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ အတော်လေး မြောက်ကြွကာ တက်သွားရသလို သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း ဘယ်ညာ ခါရမ်းသွားရ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးမှာလည်း အစွမ်းကုန် ကားပေးထားသဖြင့် ပေါင်တွင်းကြောနှစ်ဖက်မှာ ထောင်လို့ပင်ထနေ၏။ သူမ၏ နုထွေးဖြူဖွေးလို့နေသော ပေါင်တွင်းသားလေးများမှာတော့ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့နေသည် ။
မိုးမြင့်ရှိန်က သူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ရာမှာ တပ်မက် မက်မောဖွယ် ကောင်းလှသော သန်းနု၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အမို့အမောက် အစွင့်အကားများဖြင့် အချိုးကျ လှပလှသော ကိုယ်လုံးလေးကို မမှိတ်မသုံ မြင်တွေ့နေရကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သော လီးကြီးမှာလည်း သန်းနု၏ ကျဉ်းကြပ်နေသော စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများနှင့် စီးကနဲ ပွတ်တိုက်သွာားရသည် ဖြစ်လို့ မိုးမြင့်ရှိန်သည် စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကာ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏လီးကြီးကို အဆုံးနီးပါး ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် အားဖြင့် ဖိဆောင့် လိုးသွင်းကာ ခပ်သွက်သွက် လိုးလေတော့၏ ။
” ဖွတ် ..ဖွတ်…ပလွတ်…”
” အင့်..အမေ့…သေပါပြီ . . ”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” အား…အမလေး …နာ…နာလိုက်တာ….”
” ဖွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်…”
” အား… တော်… တော်ပါတော့.. ကိုရယ်…. အား… ကျွတ်…. ကျွတ် …. ကျွတ်…”
” ဖွတ်…ပလွတ် …”
” ခဏလောက် သည်းခံလိုက်ပါဟာ.. အစမို့ပါ .. နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပေါ့…”
” ဖွတ်..ပလွတ် …”
” အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ရက်စက်လိုက်တာ ကိုရယ် … အင့်.. ဟင်…”
” ဖွတ်..ပလွတ် …”
သန်းနုရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးမှာ နာရှာလွန်းလို့ ကော့ပျံနေ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်ကလည်း သူ၏ လိုးအားကို မလျှော့သည့်အပြင် သန်းနု၏ မခံမရပ်နိုင် ကော့ပျံကာ ဖြစ်နေသော ကိုယ်လုံးလေးကို မြင်တွေ့နေရပြီး သန်းနု၏ မချိမဆန့်လေး ညည်းတွားသံလေးများ ကြားရတော့ မိုးမြင့်ရှိန်၏ ကာမစိတ်များမှာ အားရကျေနပ် တက်ကြွလာပြီး ပိုလို့တောင် အားဖြင့် ဖိဆောင့်ကာ လိုးတော့၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” အမေ့..အား..ဟင့်ဟင့် …”
” အား..ကျွတ်ကျွတ် …..”
” ဖွတ်..ပလွတ်..”
” အ…အင့်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” အင့်….ဟင့်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
မိုးမြင့်ရှိန်က အားဖြင့် ဖိဆောင့်လို့ အချက် ( ၃ဝ ) မျှ ဆောင့်ကာ လိုးပြီးသောအခါတွင်တော့ သန်းနု
တဆတ်ဆတ် တုန်ကာနေသော နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများမှ ညည်းသံလေးများ ထွက်မလာတော့ပေ ။ ကော့ပျံနေသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း ငြိမ်သက်သွား၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်..”
သန်းနုမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းတွင် အရည်များ ရွှဲရွှဲစိုကာနေပြီ ဖြစ်သည့်အပြင် သူမ၏ ယားလို့နေသော စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများကိုလည်း မိုးမြင့်ရှိန်၏ သန်မာတောင့်တင်းလှသော လီးတန်ကြီးက အားပါးတရ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာဖြင့် ပွတ်ကာနေသဖြင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းတွင် အရသာများ ပိုလို့ကောင်းလာရတော့၏ ။
” ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ်…”
” ဖွတ် ပလွတ်..”
” ဖွတ် ပလွတ်..”
” နာသေးလားဟင်..သန်းနု..”
” ဟင့်အင်း..”
” ဖွတ်ပလွတ် ..”
” ဖွတ် ပလွတ်…”
” ကောင်းရော ကောင်းလာပြီလားဟင်…”
” ဖွတ် ပလွတ်..”
” သိဘူး…. အ.. ဘာတွေ မေးနေတာလဲလို့…… အ… အ….”
” ဖွတ်ပလွတ်..ဖွတ်ပလွတ်….”
မိုးမြင့်ရှိန်က တစ်ချက် ပြုံးလိုက်ကာ သူ၏ ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ နည်းနည်းတိုးပြီး ဆီးခုံအပေါ်ပိုင်းချင်း ကပ်ကာ လီးကို ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးလိုက်၏ ။
” ဖွတ် ပလွတ်..”
” ဖွတ် ပလွတ် ..”
( ၁၅ ) ချက်လောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပြီးသည်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဒစ်ကြီးနားအထိ ပြန်ကာ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို အကုန်မချွတ်ဘဲ စောက်ပတ်ထဲသို့လည်း ပြန်ထိုးမသွင်းတော့ဘဲ ရပ်ကာ ထားလိုက်၏ ။ တစ်စက္ကန့်.. နှစ်စက္ကန့် သုံးစက္ကန့်….။
” ဟင့် ….ကို… ဘာ…. ဘာ… ဖြစ်တာလဲ … ဟင့်ဟင့်…..”
” ကိုလိုးတာ သန်းနု မကောင်းဘူးထင်လို့ ဆက်မလိုးတော့ဘူးလားလို့…”
” ဟင့်…ကိုရယ်…ကျွတ်…အနိုင်မကျင့်နဲ့ကွာ…”
သန်းနုက ညည်းတွားရင်းက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ကို လှုပ်လှုပ်ရွရွလေး လုပ်ကာ သူမ၏ ခါးလေးကို ကော့လျှက် သူမ၏ အရည်များ ရွှဲရွှဲစိုကာ ထွက်ကျနေသော စောက်ပတ်လေးကို မိုးးမြင့်ရှိန်၏ လီးတန်ကြီး အရင်းသို့ တိုးကပ်ကာ ပေးလာ၏ ။
” ဒါဆို ကိုလိုးတာ ကောင်းလားဟင်..”
” အင်းပါ..ကောင်းပါတယ် …”
” ဘာကောင်းတာလဲဟင်…”
” အာ..ကျွတ်…ကိုကလည်းကွာ…”
သန်းနုက ပြောလည်းပြော သူမ၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်ဖြင့်လည်း မိုးမြင့်ရှိန်ရဲ့ခါးကို လှမ်းပြီး ဆွဲလာ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်က သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝလေးကို သူ၏ လီးကြီး ထိပ်ဖူးဖြင့် ညှောင့်ကာ ညှောင့်ကာ လှုပ်ရှားကာ လိုးပေးလိုက်၏ ။
” ကဲ..ပြောလေ..သန်းနု ..ရ..”
” ဘာ.. ကျွတ်.. ဟင့်.. ဒီမှာက သေတော့မယ်… ဟင့်.. ဟင့်… ဟို .. ကို.. ကို… လိုးတာ … ကောင်း.. ကောင်းတယ်.. ဟင့်…”
သန်းနု၏ စကားလည်း ဆုံးရော မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးကို ဗြုံးကနဲ ဆောင့်ကာ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏ ။ ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆက်ကာ ဆောင့်ပြီး လိုးတော့၏။
” ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်..ပလွတ်….”
“ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် …. ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ် .. ဖွတ် ပလွတ် ……”
မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနုကို ဆောင့်လိုးနေရာမှ အလိုးမပျက်စေဘဲ ဆောင့်ကြောင့်ပြင်ပြီး ထိုင်လိုက်ရာ အခိုက်အတန့်လေးမှာ ဆောင့်အား နည်းနည်းလျော့လို့သွား၏ ။
“ဖွတ်..ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် ….”
” အ… ဆောင့်… ဆောင့်စမ်းပါ… ကိုရယ်… အ…. အင်း…. ဟင်း.. ဟင်း…”
“ဖွတ် ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် ….”
မိုးမြင့်ရှိန်က ဆောင့်ကြောင့်ပြင်ပြီး ထိုင်ပြီးသည်နှင့် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သန်းနု၏ နို့လေးများကို လှမ်းလို့ ဆွဲကိုင်ကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း လိုးနေ၏ ။
“ဖွတ် ပလွတ် … ဖွတ် ပလွတ် ….”
မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်များသည် သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုပါ လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် ပွတ်သပ် ချေမွကာ ပေးနေ၏ ။
“ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် …..”
“ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် ……”
” အ.. ဟင့်… ကောင်း.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် …. အမလေး… နော် …”
“ဖွတ် ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် …..”
သန်းနုသည် ချစ်ရသူ ချစ်သူရင်မောင်၏ အိပ်ယာထက်ဝယ် သူမ၏ ယင်ဖိုပင်မသန်းဖူးသော ကိုယ်လုံးလေးကို အဝတ်အစားများ အားလုံး ချွတ်လျက် သူမ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တပ်မက်ဖွယ် ကိုယ်လုံးလေးဖြင့် အသစ်စက်စက် နီတာရဲ စောက်ပတ်လေးကို ကော့ကာ ကော့ကာပေးရင်း မိုးမြင့်ရှိန်၏ အလိုးကို ကော့ပျံကာ အလိုးခံနေရင်းက သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အရသာများ မွှန်ထူလာကာ မချိမဆန့် ဖြစ်လို့ လာရ၏ ။ ထို့အတူ မိုးမြင့်ရှိန်၏ လီးကြီးသည်လည်း ဆောင့်ကာ လိုးရင်းက အရသာများ ရှိလွန်းမက ရှိလာပြီး အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာလို့ သန်းနု၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲကိုင်ကာ အားကုန်ဆောင့်လိုးတော့၏ ။
“ဖွတ် ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် …”
“အင့်.. ဟင့်… အ… အ…. အား… အ…. အမ… လေး…. ကို… ကိုရယ်….. အင်း… ဟင်း… ဟင်း….”
“ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် …..”
” ကျွတ်.. သန်းနုရယ် … အ… အင်း.. ဟင်း… ဟင်း…. အီး…”
ကာမ အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သော သူတို့နှစ်ဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကတော့ တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် သိမ့်သိမ့်ခါကာ တွန့်လိန်ကော့ပျံလျက် ရှိကြပေတော့သည် ။
—————————————
ရင်မောင်တစ်ယောက် စက်ပစ္စည်းများ ယူဆောင်ပြီး ရန်ကုန်မှ ဆန်စက်သို့ ပြန်ရောက်တော့ ည (၆) နာရီလောက် ရှိပြီဖြစ်၏ ။ ကားဂိတ်သို့ ကိုယ်စားလှယ်ကြီး ဦးမြင့်မူကိုယ်တိုင် လာကြိုပြီး သူတို့စက်သို့ ပြန်ရောက်သည်နှင့် ရင်မောင်နှင့် ပါလာသော စက်ပစ္စည်းများကို ဆန်စက်တွင် တပ်ဆင်ကြ၏ ။ မနေတတ်သော ရင်မောင်ကလည်း ဝိုင်းဝန်း ကူညီ၏ ။ ည(၈)နာရီလောက်တွင်မှ ပြီးစီးသွားလို့ ရင်မောင်သည် ဆန်စက်တံတားတွင်ပင် ချောင်းရေချိုးလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားများ လဲပြီး စက်ထဲမှပြန်ရန် ပြင်လိုက်၏ ။
” မောင်ရင်မောင်.. ပြန်တော့မလို့လား…”
ဦးမြင့်မူက မေးလိုက်၏ ။
” ဟုတ်ကဲ့.. ဦးလေး .. သန်းနုဆီလည်း ဝင်ချင်သေးတယ် …။ ပြီးမှဘဲ စက်အိမ်ကြီးကို ပြန်တော့မယ်…”
” ဦးလေး အခန်းထဲမှာ ထမင်းပွဲ ပြင်ထားပြီးပြီ ..။ စားပြီးမှ ပြန်ပေါ့ကွာ…။ ဦးလေးလည်း မင်းကို ပြောစရာ ရှိသေးတယ်..”
” ဟုတ်ကဲ့..ဦးလေး …”
ရင်မောင်က စက်ထဲရှိ ကိုယ်စားလှယ်ကြီး ဦးမြင့်မူ၏ ရုံးခန်းသို့ ပြန်လှည့်ပြီး ရုံးထဲတွင် ပြင်ကာထားသော ထမင်းပွဲတွင် ထိုင်လိုက်၏ ။ သူတို့ အလုပ်များသည့် ရက်များတွင် ယခုကဲ့သို့ စက်ထဲတွင်ပင် ထမင်းစားကြ၏ ။ ရင်မောင် ထမင်းစားပြီး သွားချိန်မှာပင် စက်ကိုယ်စားလှယ်ကြီး ဦးမြင့်မူသည် ရုံးခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လာ၏ ။
” ဦးလေး.. စောစောက ကျွန်တော့်ကို ပြောစရာရှိတယ်ဆို…”
” အေး.. ဟုတ်တယ်.. ရင်မောင်ရ.. လာ ထိုင်ဦး…”
ရင်မောင်က ဦးမြင့်မူ၏ စားပွဲရှေ့ရှိ ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏ ။
” တခြား မဟုတ်ပါဘူးကွာ… သန်းနုကိစ္စပါ…”
” ဗျာ..ဦးလေး..သန်းနု ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်…”
” အင်း.. သန်းနုကတော့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..။ ဖြစ်တာက မိုးမြင့်ရှိန်ဘဲ…”
” ခင်ဗျာ…ဘယ်လို…”
” ကဲ.. မောင်ရင်မောင်.. မင်း စိတ်အေးအေးထား ..။ ဦးလေး အစအဆုံး ပြောပြမယ် …”
” ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ …ဦးလေး…”
” မင်းနဲ့ သန်းနုတို့ သမီးရည်းစား ဖြစ်နေကြတာ တို့ စက်ဝန်း တစ်ခုလုံး အသိဘဲနော် …”
” ဟုတ်ကဲ့..ဦးလေး …”
” မင်းတို့ သမီးရည်းစားဖြစ်တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ..”
” ( ၂ ) နှစ်ကျော်ပါပြီ..ဦးလေး …”
” မင်းနဲ့ သန်းနုတို့ ဘယ်တော့လောက် လက်ထပ်မယ်လို့ မှန်းထားသလဲ…”
” နောက် (၂) နှစ်ကျော်လောက်နေမှ ကျွန်တော် ဘွဲ့ရပြီးမှ လက်ထပ်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ သဘောတူထားပါတယ်.. ဦးလေး..”
” သန်းနုကလည်း မင်းကို တော်တော် ချစ်ရှာတယ်နော်..”
” ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ်.ဦးလေး …”
” မင်း သန်းနုကို လက်လွှတ်ခံနိုင်ပါ့မလား…”
” ဟာ..ဦလေးရယ်..ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ..”
” ကဲ.. ဒါဆိုရင်တော့ အမြန်ဆုံး ခိုးပြေးဖို့ လုပ်တော့ကွာ…”
” ဘာ.. ဘာဖြစ်လို့လဲ … ဦးလေးရယ်..။ ကျွန်တော် ဘွဲ့ရပြီးမှ လူကြီးစုံရာနဲ့ တောင်းရမ်း…….”
” မရတော့ဘူး.. မောင်ရင်မောင်..။ အချိန်မမှီနိုင်တော့ဘူး…”
” ဦး.. ဦးလေးရယ်..။ ကျွန်တော့်ကို ရှင်းပြပါဦး..။ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်လို့လဲဟင်…”
” အင်း.. ဦးလေးအနေနဲ့က မင်းကိုရော သန်းနုကိုပါ ကိုယ့်သားသမီးလေးတွေလို ခင်ခဲ့ရ.. သံယောဇဉ် ထားခဲ့ရတာ မင်း သိပါတယ်ကွာ…”
” ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး …”
” အဲဒီတော့ ဦးလေး အခုပြောမယ့် စကားတွေကို မင်း တသက်လုံး ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့ကွာ ..။ နောက်ပြီး သန်းနုကိုလည်း မင်း တသက်လုံး မပြောပါနဲ့ကွာ..”
” ဟုတ်ကဲ့.. ဦးလေး … ကျွန်တော် ကတိပေးပါတယ်….”
” ကဲ.. ဦးလေး.. လိုရင်းဘဲ ပြောတော့မယ်ကွာ..။ သူဌေးသား မိုးမြင့်ရှိန်က သန်းနုကို သဘောကျနေတာ ကြာပြီကွ…”
” အင်း..ကျွန်တော် ထင်တော့ ထင်သားဘဲ…”
” အဲဒါ သူဌေးကြီး ဒီတစ်ခေါက်လာတော့ မိုးမြင့်ရှိန်က သူ့အဖေနဲ့ အမေကို ဖွင့်ပြောတော့ သူဌေးကြီးနဲ့ သူဌေးကတော်က ပထမတော့ သန်းနုက စက်ထဲက အလုပ်သမ ဖြစ်နေတော့ သဘောမတူချင်ဘူး ..။ နောက်တော့ သန်းနုက လိမ်မာရေးခြားလည်းရှိ သူဌေးကြီးတို့ မျက်စိရှေ့တင် ကြီးလာတာလည်းဖြစ် နောက်ပြီး သူတို့သားက သန်းနုကို ယူလိုက်ရင် ခြေငြိမ်သွားမှာလို့ဘဲ တွက်ကြတယ်..။ နောက်ပြီး သန်းနုသာ သူတို့ချွေးမ ဖြစ်သွားရင် သူတို့ ဩဇာခံမှာ သေချာတယ် ဆိုပြီး နောက်ဆုံး သဘောတူသွားတယ်…”
” ဗျာ…”
ရင်မောင်က အာမေဋိတ်သံ ထွက်သွားရ၏ ။ စကားရှည်ကြီး ပြောလိုက်ရသော ဦးမြင့်မူက သူ၏စကားကို ရပ်ပြီး အခန်းတွင်းသို့ ဟိုဒီလှမ်းကာ ကြည့်သဖြင့် ရင်မောင်က အလိုက်တသိပင် သောက်ရေတစ်ခွက် ခပ်ကာ ဦးမြင့်မူ၏ အနားသို့ သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရိုရိုသေသေပင် ရေခွက်ကို လှမ်းပေးလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ရင်မောင်သည် သူ မူလက ထိုင်နေရာ ဦးမြင့်မူ၏ စားပွဲရှေ့ရှိ ကုလားထိုင်တွင် သွားကာ ထိုင်လိုက်၏ ။
ဦးမြင့်မူက ရင်မောင် တရိုတသေ ပေးလာသော ရေခွက်ကို ယူပြီး တဝက်မျှ သောက်လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ရှိ စားပွဲပေါ်သို့ အသာပြန်တင်ကာ သူ၏ စားပွဲရှေ့ရှိ ကုးလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသော ရင်မောင်ကို အကဲခတ်ကာ ကြည့်လိုက်၏ ။
” ဆက်..ဆက်ပြီး..ပြောပါဦး..ဦးလေး …”
” မိုးမြင့်ရှိန်နဲ့ သန်းနုကို သူဌေးကြီးနဲ့ သူဌေးကတော်ကြီးက သဘောတူပြီးတဲ့ နောက်မှာ အခု သန်းနုအမေကို (၇) ရက် စခန်းဝင်ဖို့ ရန်ကုန်ကို ခေါ်သွားကြတယ်…။ တရားစခန်း ပြီးတာနဲ့ သန်းနုအမေကို သူဌေးကြီးတို့ လင်မယားက နားချကြလိမ့်မယ်…။ မင်းဘဲ စဉ်းစားကြည့်လေ..။ သန်းနုအမေက သူဌေးကြီးတို့ကို လွန်ဆန်နိုင်ပါ့မလား …။ သန်းနုအမေကို ပြောပြီးတာနဲ့ မိုးမြင့်ရှိန်နဲ့ သန်းနုတို့ကိစ္စကို ရက်ပိုင်းအတွင်း စီစဉ်ကြလိမ့်မယ်..။ ဦးလေးလည်း ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာတင် ဆိုတော့ တော်တော်ဘဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါတယ်.. မောင်ရင်မောင်ရာ…”
စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည် အိုစာလို့သွားသော မျက်နှာဖြင့် ထိုင်နေရာမှထကာ ဖွင့်ထားသော ရုံးခန်း ပြူတင်းပေါက်တွင် ရင်မောင်ရှိရာဖက်သို့ ကျောပေးကာ ရပ်နေပြီး အဝေးကို မျှော်ကာ ကြည့်နေ၏ ။
ရင်မောင်ကတော့ ဦးမြင့်မူ၏ စားပွဲရှေ့တွင်ရှိသော ကုလားထိုင်တွင် ငေးကြောင်ကာ ထိုင်လျက်ရှိ၏ ။( ၅ ) မိနစ်လောက် ကြာမှ ရင်မောင်သည် ထိုင်နေရာမှ ဗြုံးကနဲ ထကာ ဦးမြင့်မူ ရပ်နေသော နေရာသို့ လျှောက်သွား၏ ။
” ဦးလေး.. ကျွန်တော့်ကို ကူညီပါဦး .. ဦးလေးရယ်… နော် ..”
ဦးမြင့်မူက သူ၏နောက်တွင် ရောက်နေသော ရင်မောင့်ဖက်သို့ သူ၏ကိုယ်လုံးကို တဖြေးဖြေးချင်း လှည့်ကာ ရင်မောင်က သူ့ကို အားကိုးတကြီး ကြည့်နေသော ရင်မောင်၏ မျက်နှာကို ခပ်တွေတွေလေး တစ်ချက် စိုက်ကြည့်ပြီး သူ၏ခေါင်းကို ဆတ်လိုက်၏ ။ ဦးမြင့်မူသည် ခေါင်းတဆတ်ဆတ် လုပ်လျှက် လက်နှစ်ဖက် နောက်ကိုပစ်ကာ သူ၏ စားပွဲနောက်ရှိ ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ကာ ထိုင်လိုက်ပြီး ကုလားထိုင် နောက်မှီပေါ်တွင် သူ့ခေါင်းကို မှီပြီး မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ကာထားလိုက်၏ ။
ရင်မောင်ကတော့ ဦးမြင့်မူ၏ နောက်မှ ကပ်ပြီး လျှောက်လာရင်း စားပွဲရှေ့ရှိ ကုလားထိုင်တွင် ပြန်ကာ ထိုင်ရင်း ဦးမြင့်မူ၏ မျက်နှာအား အားကိုးတကြီး ကြည့်နေ၏ ။ ခဏကြာတော့မှ ဦးမြင့်မူသည် သူ၏မျက်လုံးများကို ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး သူ၏ခေါင်းကိုလည်း ကုလားထိုင် နောက်မှီတွင် မှီထားရာမှ ပြန်မတ်လိုက်၏ ။ ထို့နောက် သူ့ကို အားကိုးတကြီး ကြည့်လို့နေသော ရင်မောင်၏ မျက်နှာကို စိုက်ကာ ကြည့်လိုက်၏ ။
” ဒီမှာ…မောင်ရင်မောင်…”
” ဟုတ်ကဲ့..ဦးလေး …”
ဦးမြင့်မူက စကားစလိုက်လျှင်ပင် ရင်မောင်မှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေး ဖြစ်လို့သွားရ၏ ။
” အခု ဦးလေး မင်းကိုပြောတဲ့ ကိစ္စတွေရယ်.. ဦးလေး မင်းကို ကူညီလိုက်တာတွေရယ်ကို မင်း တသက်လုံး ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့..။ သန်းနုကိုလည်း မပြောပါနဲ့ကွာ…”
” စိတ်ချပါ ဦးလေး ..။ ကျွန်တော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူးလို့ ကတိပေးပါတယ်…”
” အေး..အေး…”
ဦးမြင့်မူက ခေါင်းဆတ်လိုက်ပြီး သူ၏ရှေ့ရှိ စားပွဲပေါ်မှ စာရွက်တစ်ရွက်ကို ယူကာ စာ ( ၅ ) ကြောင်း ( ၆ ) ကြောင်းလောက် ရေးလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ စားပွဲအံဆွဲကို ဖွင့်လိုက်ပြန်၏ ။ ပြီးတော့ အံဆွဲထဲမှ ငွေစက္ကူ တစ်ထပ်ကို ယူလိုက်၏ ။
” ဒါက မင်းတို့သုံးဖို့ ငွေတစ်သောင်း..။ ဦးလေးက ကူညီတာ ..။ ပြန်ပေးစရာ မလိုဘူး ..။ ဒီက နောက်ကြောင်းကိစ္စတွေကို ဘာမှ မစဉ်းစားနဲ့ ..။ ဦးလေး အဆင်ပြေအောင် စီစဉ်ပြီး ( ၂ ) ရက် ( ၃ ) ရက်အတွင်း မင်းတို့ကိုလာပြီး ခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်….”
ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးမြင့်မူက သူ၏ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေရာမှထကာ စားပွဲကိုပတ်ပြီး ထွက်လိုက်၏ ။ ရင်မောင်ကလည်း ထိုင်ရာမှထကာ စားပွဲဘေးတွင် ဦးမြင့်မူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်၏ ။ ပြီးသည်နှင့် ဦးမြင့်မူ၏ရှေ့တွင် ရင်မောင်သည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ချလိုက်ပြီး သူ၏ လက်အတွင်းတွင် ဦးမြင့်မူ ပေးလိုက်သော စာနှင့် ငွေတစ်သောင်းတို့ကို ကိုင်ကာ လက်အုပ်ချီ ကန်တော့လိုက်တော့၏ ။
” အင်း.. ကျန်းမာပါစေ.. ချမ်းသာပါစေ.. သွားလမ်းလာလမ်းတွေ ချောမွေ့ပါစေ..။ ဒီလင်ဒီမယား အိုအောင်မင်းအောင် ပေါင်းရပါစေကွယ်…”
သူ၏ရှေ့တွင် ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်ပြီး လက်အုပ်ချီကာ ကန်တော့နေသော ရင်မောင်ကို ဦးမြင့်မူသည် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး အက်ကွဲသံလေးများ ရောလို့နေသော ခပ်ရှရှ အသံဖြင့် ဆုပေးနေ၏ ။ ကန်တော့နေသော ရင်မောင်ကို ကြည့်နေသော ဦမြင့်မူ၏ မျက်နှာသည်လည်း သမ်းနည်းတာလား.. စမ်းသာတာလား.. ကြေကွဲတာလား.. ခွဲခြားလို့ မရသော ပုံရိပ်တို့သည် ဦးမြင့်မူ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် အရောင် အမျိုးမျိုးဖြင့် တခဏအတွင်းမှာပင် ပြောင်းလဲကာသွား၏ ။ ကန်တော့ပြီးသည်နှင့် ရင်မောင်သည် ဦးမြင့်မူ၏ ရှေ့တွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်၏။
” ဦးလေး..ကျွန်တော် သွားတော့မယ်…”
” အေး.. ပဲ့ထောင်ထဲသာ တစ်ခါထဲ ဆင်းနေလိုက်တော့..။ ဘယ်မှ မသွားနဲ့တော့နော်…”
ပြောရင်း ဦးမြင့်မူ၏ လက်တစ်ဖက်က ရင်မောင်၏ ပုခုံးတစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သေး၏ ။ ရင်မောင်က ခေါင်းငြှိမ့်ပြကာ အခန်းဝသို့ လျှောက်သွားတော့၏ ။ ဦးမြင့်မူက အခန်းဝသို့ လျှောက်လှမ်းသွားနေသော ရင်မောင်၏ ကျောပြင်ကို ကြည့်လျှက် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်၏ ။ ရင်မောင်မှာ အခန်းဝသို့ ရောက်နေပြီ ။
” အော်..မောင်ရင်မောင်…”
ရင်မောင်က အခန်းဝမှ ဦးမြင့်မူ ရှိရာဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်၏ ။
” ဟုတ်ကဲ့ …ဦးလေး…”
” ပဲ့ထောင်ထဲကို သန်းနုရောက်လာရင် ဘာမှမမေးနဲ့ ..။ သူဘယ်လို ရောက်လာတယ် ဆိုတာကို မင်း သူ့ကို တသက်လုံး မမေးနဲ့နော်..”
” စိတ်ချပါ ဦးလေး .. ကျွန်တော် ကတိပေးပါတယ် …”
” အေး.. အေး.. သွားတော့..။ ဦးလေးလည်း သန်းနုကို ပဲ့ထောင်ထဲ ရောက်လာအောင် စီစဉ်ရဦးမယ်…။ သူလာတဲ့အထိတော့ မင်း စိတ်ရှည်ရှည် စောင့်နော် ..။ နောက်ပြီး မင်းလည်း ပဲ့ထောင်ထဲက ဘယ်မှမသွားနဲ့..။ ဦးလေးမှာတာတွေကို သေသေချာချာ လုပ်နော်.. မမှားစေနဲ့…”
” ဟုတ်ကဲ့..စိတ်ချပါ..ဦးလေး….”
ရင်မောင် ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည်လည်း အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏ ။ ထို့နောက် ဆန်စက်နှင့် တွဲလျက် ရုံးအဆောက်အဦးအတွင်းမှ ထွက်လာကာ ဆန်စက်ဘေးရှိ လမ်းမှ ပတ်ပြီးထွက်ကာ ဆန်ဂိုဒေါင်ဖက်ကို လာခဲ့၏ ။ ဆန်ဂိုဒေါင်သို့ ရောက်တော့ ဂိုဒေါင်ရှေ့ရှိ ခေါက်တံခါးမှာ တစ်ချပ်ဟကာ ဖွင့်ထား၏ ။ ဦးမြင့်မူက ဂိုဒေါင်တွင်းသို့ ခေါင်းပြူပြီး ကြည့်လိုက်၏ ။
ဆန်ဂိုဒေါင်မှာ ပျဉ်ထောင် သွပ်မိုး ဖြစ်ပြီး ကြမ်းခင်းတွင် ခြောက်သုံး ပျဉ်ပြားများ စီပြီး မူလီစွဲကာ ခင်းထား၏ ။ ဂိုဒေါင်အတွင်းတွင် ဆန်အိတ်များမှာ ပေ( ၅ဝ ) ပတ်လည်ကျယ်သော ဂိုဒေါင်၏ တဝက်မျှသာ ရှိ၏ ။ ဆန်အိတ်များ မရှိသော ဂိုဒေါင်၏ ဝင်ပေါက်ဖက်တွင် ဝင်ပေါက်၏ ဘေးနားမှာ ဒရဝမ် ရန်ကနားမှာ အိပ်ရာခင်းနေ၏ ။ ဂိုဒေါင်ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် တာလပတ်ခင်းပြီး တာလပတ်ပေါ်မှာ အညာစောင် တပတ်နွမ်းကို ခင်းကာ ခေါင်းအုံးလေးတစ်လုံး တင်ထား၏ ။ ခေါင်းအုံးလေး ဘေးတွင် ဂွမ်းစောင် တပတ်နွမ်းလေး တစ်ထည်ကို
ခေါက်ပြီး ချထား၏ ။ အိပ်ယာခင်း အညာစောင် တပတ်နွမ်းကို လက်ဖြင့်သပ်ကာ ဖြန့်နေသော ရန်ကနားသည် ဂိုဒေါင်ပေါက်တွင် လူရိပ်မြင်သောကြောင့် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်၏ ။
” ဟာ..ဆရာကြီး …”
” ရန်ကနား.. မင်း အိပ်တော့မလို့လား..”
” ဟာ..မဟုတ်ပါဘူး ဆရာကြီး ..။ ကျွန်တော် တစ်ည မအိပ်ပါဘူး..။ ညောင်းရင် ကျောဆန့်လို့ရအောင် အိပ်ယာခင်းထားတာပါ…”
” မအိပ်သေးရင် လာဦး…”
” ဟုတ်ကဲ့ … ဆရာကြီး…”
ရန်ကနား ဂိုဒေါင်အပြင်သို့ ရောက်သည်နှင့် ဦးမြင့်မူက သူ၏အိပ်ထဲမှ ငွေတစ်ထောင်တန် တစ်ရွက်နှင့် ငါးရာတန် တစ်ရွက်တို့ကို ထုတ်ပြီး ရန်ကနားကို လှမ်းပြီး ပေးလိုက်၏ ။
” ရော့.. မင်း မြို့ထဲသွားပြီး ငါ့ဖို့ ခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ ဝယ်ပေးစမ်းကွာ…။ ဆိုက်ကားနဲ့သွား..။ ဆိုက်ကားကိုလည်း တအား မနင်းခိုင်းနဲ့ဦး..။ ငါက အခုတင် ထမင်းစားပြီးတာ။ စာရင်းတွေ တစ်ညလုံးပေါက် လုပ်ရမှာမို့ မိုးလင်းခါနီး စားဖို့ ဝယ်ခိုင်းတာ..။ ပိုတာ မင်း ယူပေါ့ကွာ…”
” ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ ဆရာကြီး…”
ပြောပြီးသည်နှင့် ရန်ကနားသည် ဦးမြင့်မူ၏ လက်တွင်းမှ ပိုက်ဆံကို ယူကာ ထွက်သွားတော့၏ ။ ဆန်စက်မှာ မြို့ဆင်ခြေဖုံးတွင် ရှိပြီး ဆိုက်ကားနှင့်သွားလျှင် ခေါက်ဆွဲဆိုင် ရောက်အောင် နာရီဝက်မျှ နင်းရပေမည် ။ ရန်ကနား ဆိုက်ကားစီးမည် မဟုတ် ။ ဆိုက်ကားခကို သူ ယူမည် ဖြစ်သည် ။ ပြီးတော့ ခေါက်ဆွဲဆိုင်တွင် တစ်ခွက် တစ်ဖလား မော့ပြီးမှ ရန်ကနားသည် ပြန်လာလိမ့်မည် ။
ဦးမြင့်မူသည် ဆန်ဂိုဒေါင်အတွင်းသို့ လှည့်ပတ် ကြည့်ရှုလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ဂိုဒေါင်ရှေ့ရှိ လုံခြုံရေး မီးလုံးကို ပိတ်လိုက်၏ ။ ဂိုဒေါင်အတွင်းရှိ ( ၁၀ဝ ) အား မီးလုံးတစ်လုံးသာ လင်းလျက် ရှိတော့၏ ။ ဦးမြင့်မူသည် ဂိုဒေါင်ဝင်ပေါက်က ခေါက်တံခါးရှိ ဟဖွင့်ထားသော တံခါးချပ်နေရာမှနေပြီး အပြင်သို့ ထွက်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ( ၁ဝ ) နာရီ ရှိပေပြီ ။
ဦးမြင့်မူသည် ဂိုဒေါင်အပေါက်ရှိ ဟထားသော တံခါးချပ်ကို ဂိုဒေါင်အပြင်မှနေပြီး ဆွဲပိတ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ဂိုဒေါင်ဝင်ပေါက် ဘေးတွင် ဂိုဒေါင်နံရံနှင့် တွဲပြီး ရိုက်ထားသော တန်းလျားလေးမှာ ထိုင်နေလိုက်၏ ။ ထိုစဉ်မှာပင် ဂိုဒေါင်ရှေ့မှ ပတ်ပြီး ဖေါက်ထားသော လမ်း အတိုင်း ဂိုဒေါင်နှင့် ပေ ( ၃၀ဝ ) အကွာသို့ ရောက်လို့လာသော သန်းနုသည် သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ပိုက်လို့လာသော ပလောပီနံ အိပ်သေးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပိုက်လျှက် ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လို့လာ၏ ။
သူမသည် ခြေလှမ်းများကို သွက်သွက်လှမ်းလို့ လာသည် ဖြစ်လို့ သူမ၏ အိစက်လုံးတစ်လို့နေသော ဖင်သားကြီးများမှာ တုန်ခါလှုပ်ရမ်းလျက် သူမ၏ နို့လေးများမှာလည်း တသိမ့်သိမ့်ခေး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ဖြစ်လို့နေ၏ ။ သန်းနုသည် သူမ၏ရှေ့သို့ လှမ်းမျှော်ကာ ကြည့်လိုက်၏ ။ ဆန်ဂိုဒေါင်ကို နီးလာပြီ ဖြစ်၏ ။ ဆန်ဂိုဒေါင်ရှေ့မှ ကပ်ပြီး ဖေါက်ထားသော လမ်းအတိုင်း သွားလျှင် ဆန်ဂိုဒေါင်ကို လွန်ပါက အောက်ခြေ ပေ( ၄ဝ ) ပတ်လည်လောက်နှင့် အမြင့် လူ( ၃ )ရပ်မျှ မြင့်သော စပါးပုံကြီး ရှိ၏ ။ ထိုစပါးပုံကြီးကို ပတ်ကာ ထွက်လိုက်လျှင် တံတားသို့ ရောက်ပြီ ဖြစ်၏ ။
သန်းနု တံတားသို့ ရောက်လျှင် မိုးမြင့်ရှိန် ပြောသည့်အတိုင်း ပဲ့ထောင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ရုံ ဖြစ်၏ ။ ညောင်ပင်စုရွာသို့ ပဲ့ထောင်က ဆက်မောင်းသွားပြီး ညောင်ပင်စုရွာတွင် ကြိုပြီး စောင့်နေမည့် မိုးမြင့်ရှိန်နှင့် ညတွင်းချင်း လက်ထပ်ကြရုံသာ ဖြစ်၏ ။ တွေးမိလိုက်တော့ သန်းနုရင်ထဲ နွေးကနဲ ဖြစ်လို့သွားကာ ရှက်ပြုံးလေးတစ်ချက် ပြုံးလိုက်မိ၏ ။
သန်းနုသည် သူမ၏ ဖင်သားကြီးများ တုန်ခါလျှက် ရင်မို့မို့လေး နိမ့်ချီ မြင့်ချီဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေးပင် လျှောက်လှမ်းကာ ဆန်ဂိုဒေါင်ရှေ့သို့ ဖြတ်ပြီး လှောက်သွား၏ ။
” သန်းနု…”
မတိုးမကျယ် အသံပြတ်ဖြင့် ခေါ်သံကြားလို့ သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တန်ကာသွားရ၏ ။ ပြီးတော့ သန်းနုက ဆန်ဂိုဒေါင်ဖက်ကို လှည်ကကြည့်လိုက်၏ ။ ဂိုဒေါင်ဘေး တန်းလျားမှ ထလာသော စက်ကိုယ်စားလှယ်ကြီး ဦးမြင့်မူကို လရောင်ဖွေးဖွေးအောက်မှာ မျက်နှာထား တင်းတင်းဖြင့် တွေ့လိုက်ရလို့ သန်းနုမှာ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်လာ၏ ။
” နင် ဘယ်သွားမလို့လဲ..သန်းနု…”
” ကျမ..ဟို..ဟို….”
သန်းနုမှာ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ဖြင့် တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်လို့နေ၏ ။
” နင့်အိမ်ကို ညဖက်လာအိပ်တဲ့ ခင်လှရော …..”
” အမ..ခင်…ခင်လှ…”
” ကဲ…လာ…..နင့်ကို ငါ မေးစရာရှိတယ်…. အထဲဝင်…”
” ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့…”
ဂိုဒေါင်ဝင်ပေါက်ရှိ ခေါက်တံခါး၏ တံခါးတစ်ချပ်ကို ဦးမြင့်မူက တွန်းပြီး ဟပေးလိုက်ရာ သန်းနုက ရှေ့မှ ဝင်လိုက်၏ ။ သူ၏ရှေ့မှ ဂိုဒေါင်ထဲသို့ ဝင်သွားသော သန်းနု၏ လုံးတစ်ကားအယ်ပြီး နေတဲ့ ဖင်သားကြီးများကို အာသာ တငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်လျက် သူမ၏ နောက်မှ ကပ်ပြီး ဂိုဒေါင်ထဲသို့ ဝင်လိုက်၏ ။
နှစ်ဦးစလုံး အထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည် ဟထားသော တံခါးချပ်ကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ မင်းဒုန်းချလိုက်၏ ။ ပြီးသည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည် သန်းနုဖက်သို့ လှည့်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်၏ ။
” ကဲ.. သန်းနု လက်ထဲက အိတ်ကို ချလိုက်ပါဦး ..။ အေးအောဆေးဆေး စကားပြောကြတာပေါ့..”
” ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့…”
သန်းနုသည် သူမရပ်လို့နေသော ဒရဝမ်ရန်ကနား ခင်းထားသည့် အိပ်ရာလေး ခြေရင်းသို့ သူမ၏ လက်ထဲမှ အိတ်ကလေးကို ချလိုက်၏ ။ ထိုစဉ်မှာပင် ဦးမြင့်မူသည် သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် လက်တကမ်းမျှပင် မကွာသော နေရာမှာ ရပ်ကာနေသော သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ၏ ရင်ခွင်အတွင်းသို့ ဆတ်ကနဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားကာ သန်းနု၏မျက်နှာ နုနုလှလှလေးကို အငမ်းမရ နမ်းတော့၏ ။
ဦးမြင့်မူက ဘယ်အချိန်ကများ အောင့်အီးပြီး နေခဲ့ရသည် မသိ ။ သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်ထားလိုက်သည်မှာ သန်းနုပင် အသက်ရှုလို့ မဝ ။ တင်းကြပ်လှ၏ ။ ထိုသို့ တအား ပွေ့ဖက်ထားခံနေရတဲ့အတွက် သန်းနုသည် ဦးမြင့်မူ၏ အနမ်းများကို ရှောင်တိမ်းရာတွင် ထိရောက်မှု မရှိဘဲ စိတ်တိုင်းကျ နမ်းခြင်းကို ခံနေရတော့၏ ။
” ဦး.. ဦးလေး.. မလုပ်ပါနဲ့… မလုပ်ပါနဲ့ဆို …. ဖယ်ပါ… ကျမ သွားမယ် …”
ဦးမြင့်မူသည် သန်းနု၏ မျက်နှာလေး အနှံ့ကို အားရအောင် နမ်းပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ၏ လက်အတွင်းမှ လွှတ်ပေးလိုက်၏ ။ သန်းနုကလည်း ဦးမြင့်မူ၏ လက်အတွင်းမှ လွတ်သည်နှင့် သူမ၏ အိတ်ကလေးကို ကောက်ယူရန် ပြင်လိုက်၏ ။
” သန်းနု .. နင်တို့ ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ… ငါသိတယ်…”
” ရှင် ….”
သူမ၏ အိတ်ကလေးဆီမှ လက်ကလေးကို ပြန်ရုတ်ကာ ဦးမြင့်မူကို ငေးကြောင်စွာ ကြည့်လို့နေ၏ ။ မောဟိုက်နေလို့ သူမ၏ ရင်မို့မို့သည် နိမ့်ချီ မြင့်ချီ ဖြစ်လို့နေ၏ ။
” ကဲ.. ငါ ရှင်းရှင်းဘဲ ပြောမယ် ..။ အခု ငါ့အလိုကို လိုက်ရင် နင့်ကို ကောင်းကောင်း လွှတ်ပေးလိုက်မယ် ..။ နင် ငြင်းဆန်ရင်တော့ နင်တို့ စီစဉ်ထားတဲ့ ဒီည လုပ်မယ့်ကိစ္စကို ငါဖျက်မယ်နော် ..။ နောက်ပြီး … နင် ညနေက မိုးမြင့်ရှိန်နဲ့ ရင်မောင့်အခန်းထဲမှ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စကိုလည်း ငါ ရင်မောင့်ကို ပြောမယ်..။ နောက်ပြီး နင့်ကိုလည်း အိတ်တစ်လုံးနဲ့ ဆန်လာခိုးတယ် ဆိုပြီး ရဲလက်အပ်မယ်….။ ဘယ့်နှယ်လဲ.. သန်းနု…”
သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် သူမ၏ မျက်ဝန်းလေးများမှ မျက်ရည်များမှာ တလိမ့်လိမ့် ကျဆင်းကာ လာတော့၏ ။ ဦးမြင့်မူကတော့ သန်းနုကို ပြောပြီးသည်နှင့် သူ ဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီနှင့် စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်တို့ကို ချွတ်ပြီး နံရံရှိ သံချိတ်တွင် ချိတ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ ရွှေရောင် လက်ပတ်နာရီကို သူ၏ ရှပ်အင်္ကျီအိတ်ထဲသို့ ထည့်ပြီး သန်းနု၏ ဖက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်၏ ။
အင်္ကျီများ ကင်းမဲ့သွားသော ဦးမြင့်မူ၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းသည် ကျစ်လစ်သန်မာလှ၏ ။ အသက် ၄၅ နှစ် ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဦးမြင့်မူမှာ ကျန်းမာ သန်စွမ်းလှ၏ ။ ဦးမြင့်မူက သန်းနုကို စိုက်ကာ ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဦးမြင့်မူ၏ ရှေ့တွင် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ တွေတွေလေး ရပ်လို့နေသော သန်းနု၏ ဦးခေါင်းလေးသည် တဖြေးဖြေးချင်း မော့လို့ လာပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းမွှာလေး နှစ်မွှာမှာ တဖြေးဖြေး ပွင့်ဟလို့လာ၏ ။
” ဦး.. ဦးလေးရယ် .. ကျမကို… ဦး.. ဦးလေး… သမီးလို….”
” တော်.. သန်းနု .. ဘာမှမပြောနဲ့ …။ ငါ့အလိုကိုလိုက်မယ် မလိုက်ဖူး ဆိုတာကိုဘဲ ပြော…။ ကျန်တာ မပြောနဲ့.. အချိန် မရှိဘူး …”
သန်းနုမှာ ဦးမြင့်မူကို ငေးကာ တွေပြီး မျက်တောင် မခတ်ဘဲ စိုက်ကြည့်နေ၏ ။ ( ၂ ) မိနစ်လောက်ကြာမှ သူမ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများသည် တဖျတ်ဖျတ် လှုပ်ရှား ပုတ်ခတ်လာပြီး သူမ၏ လက်ဖမိုးလေးဖြင့် မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်၏ ။ပြီးတော့ အံလေးတစ်ချက် ကျိတ်ခါ သူမ၏ အကြည့်ကို ဂိုဒေါင်ကြမ်းခင်းဆီသို့ အကြည့်လွှဲလျက် သူမ၏ နှုတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးများသည် တဆတ်ဆတ် တုန်ကာ တိုးငြင်းစွာဖြင့် ပြောလာ၏ ။
” ဦး..ဦးလေး..သ…..သဘော ပါပဲ…….”
” အေး… ဒီလိုမှပေါ့ ..။ ကဲ… နင့်အဝတ်အစားတွေ ကြေကုန်လိမ့်မယ် ..။ တစ်ခုမကျန် ချွတ်လိုက် ….”
ဦးမြင့်မူ၏ စကားဆုံးသည်နှင့် သန်းနုက နောက်သို့လှည့်ရန် ပြင်လိုက်၏ ။
” ကျောမခိုင်းနဲ့.. သန်းနု ..။ ငါနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်နေပြီး ချွတ်…”
သန်းနုသည် သူမ၏ လက်ကလေးကို ကျောဖက်သို့ပို့ပြီး သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူမဝတ်လာသော လက်စကပ်အင်္ကျီလေးကို ချွတ်ကာ သူမ၏ ခြေထောက်နားတွင် ချထားသော သူမ၏ အိတ်ကလေးပေါ်သို့ အသာအယာ တင်လိုက်၏ ။ သူမ၏ အင်္ကျီလေး ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဝင်းဝါပြည့်တင်းပြီး နုနယ်လှသော သူမ၏ ပုခုံးသားလေးများနှင့် ရင်ညွန့်သားလေးများမှာ နုပျိုကာ ချစ်စဖွယ် ထွက်ပေါ်လာတော့၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ဘော်လီအင်္ကျီ အတွင်းမှ ပြည့်အန်ကာ ထွက်နေကြသော သူမ၏ နို့အုံသားလေးများသည်လည်း ဝင်းမွတ် တင်းရင်းကာ တပ်မက်ဖွယ်ရာ ရှိလှ၏ ။ ဦးမြင့်မူကတော့ သန်းနုနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လက်တကမ်းမျှပင် မကွာသော နေရာမှ သန်းနုကို အရသာခံကာ ကြည့်လို့နေ၏ ။
သန်းနုသည် သူမ၏ အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ လက်ကလေးကို နောက်သို့ ပို့ပြီး သူမ၏ ဘော်လီ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ကြုံ့ကာ သူမ၏ ဘော်လီအင်္ကျီ ပုခုံးသိုင်းကြိုးလေးများကို ပုခုံးပေါ်မှ ချွတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ နို့လေးများပေါ်မှ ဘော်လီအင်္ကျီကို ခွာကာ သူမ၏ အင်္ကျီလေး ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်၏ ။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ကြည့်နေသော ဦးမြင့်မူ၏ မျက်လုံးများသည် အရောင်လက်သွားပြီး တံတွေးတစ်ချက် မျိုချလိုက်၏ ။
သန်းနု၏ ရင်ဘတ်မှ ဘော်လီအင်္ကျီလေး ကွာသွားသည်နှင့် ဝင်းမွတ်ပြီး တင်းတင်းလေး ဖြစ်နေသော လဖက်ရည်အကြမ်း ပန်းကန်လုံး အကြီးစား မှောက်ထားသည့် ပမာဏသာသာ ရှိသော သန်းနု၏ နို့လေးများမှာ နို့သီးခေါင်းလေးများ ထောင်ကာ ထွက်ပေါ်လို့ လာကြတော့၏ ။ ခန္ဓကိုယ်လေး၏ အပေါ်ပိုင်းတွင် အဝတ်အစား ကင်းမဲ့လို့ သွားရသော သန်းနုသည် သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုယ်လုံးလေး၏ တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် တွဲလောင်းချကာ ခပ်ထွေထွေလေး ရပ်လို့နေ၏ ။
” သန်းနု.. သန်းနု.. မင်း ထမိန်လေးကို ဦးလေး ချွတ်ပေးမယ်လေ ..”
” ဟင့်အင်း..ကျမဘာသာ ချွတ်ပေးပါ့မယ်…”
ပြောပြီးသည်နှင့် သန်းနုသည် သူမ၏ ခါးတွင် ညှပ်လို့ထားသော ထမိန်စလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထုတ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက် တည်းနှင့်ပင် ခါးမှ ဆွဲဖြုတ်လိုက်သော ထမိန်စလေးကို ကိုင်ပြီး ထမိန်လေးကို ဖြေးဖြေးပင် ဖြန့်ကာ ထုတ်လိုက်၏ ။ ထိုအခါတွင် ထမိန်စလေးကို ကိုင်ပြီး ဖြန့်ထားသော သူမ၏ လက်ကလေး၏ အခြားတဖက်တွင် ရှိသော ထမိန်းစလေး၏ အပေါ်ဖက် အနားလေးသည် သူမ၏ ပေါင်ဖျားလောက်ထိ လျှောကျသွားပြီး ဖြူဖွေးလုံးတစ်နေသော သူမ၏ ဖင်သားကြီး တခြမ်းနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တုတ်ခဲကာနေသော သန်းနု၏ ပေါင်တန်ကြီး တစ်ဖက်မှာလည်း ဝင်းဝါစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး သန်းနု၏ ပေါင်ရင်းမှ မဲနက်ပြီး တွန့်လိမ်လို့နေသော စောက်ပွှေးလေးများပင် တချို့တဝက် ထွက်ပေါ်လို့ လာတော့၏ ။
ခဏလေးနေပြီးမှ သန်းနုသည် သူမ၏ လက်ကလေးအတွင်းမှ ထမိန်စလေးကို လွှတ်ချလိုက်ရာ သူမ၏ ထမိန်လေးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ကွင်းလုံးကျွတ်ကာ ကျသွားတော့၏ ။
” လှလိုက်တာ…သန်းနုရယ်….”
ဦးမြင့်မူက ကတုန်ကယင် ပြောလိုက်စဉ်မှာပင် သန်းနုသည် သူမ၏ ခြေထောက်များတွင် ကွင်းလုံးပုံကျနေသော သူမ၏ ထမိန်လေးကို ကောက်ယူပြီး သူမ၏ အိပ်လေးဘေးတွင် ပုံထားလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကား ရပ်ကာ နေလိုက်၏ ။ ထိုစဉ်မှာပင် ဦးမြင့်မူ၏ လက်တစ်ဖက်သည် အမွှေးနက်လေးများ တွန့်လိန်ကာ ပေါက်နေပြီး ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့လေး ဖြစ်နေသော သန်းနု၏ စောက်ဖုတ် ဖြူဖြူနုနုဆီသို့ လှမ်းလိုက်ပြီး အောက်ဖက်မှ ပင့်ကာ ကိုင်လာသဖြင့် သန်းနုက သူမ၏ ခါးလေးကို နည်းနည်းကော့ပေးလိုက်၏ ။
သန်းနု၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုသည် ယောင်ကိုင်းကာ အမ်းတန်းတန်းလေး ဖြစ်လို့ နေသည်ကို ဦးမြင့်မူ တွေ့လိုက်ရ၏ ။ ကိစ္စမရှိပါ ။ သန်းနု၏ အရွယ်နှင့် အလုံးအထည်တို့အရ ဆိုလျှင် နောက်ထပ် ကောင်းကောင်းကြီး အလိုးခံနိုင်သေး၏။
သန်းနု၏ စောက်ပတ်ကို လှမ်းကိုင်လာသော ဦးမြင့်မူ၏ လက်တစ်ဖက်သည် အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင့်ကာ ပွတ်လိုက်ရာ သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ချက် တွန့်သွား၏ ။ ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် သူ၏ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်၏ ။ သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ သန်းနု၏ မျက်ဝန်းများမှာ ဝင်းလဲ့လို့ သွား၏ ။ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်သည်နှင့် ထွက်ပေါ်လို့ လာသော ဦးမြင့်မူ၏ လီးတန်ကြီးမှာ ညိုမဲနေပြီး မာတောင်နေကာ အရှည် ( ၇ ) လက်မ ကျော်ကျော်လောက်နှင့် လုံးပတ်မှာ ကျပ်လုံးသာသာလောက် ရှိပြီး ထိပ်ဖူးကြီးမှာ ပြဲလန်ကာ အရည်များစိုလျှက် တဆတ်ဆတ် တငေါက်ငေါက် ဖြစ်နေ၏ ။ ချက်ချင်း ဆိုသလိုပင် သန်းနု၏ လက်ကလေး တစ်ဖက်သည် ဦးမြင့်မူ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ အုပ်လို့ ကိုင်လာကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပါတော့သည် ။
သွေးသားဆူဖြိုးလှသော ငယ်ရွယ်သူ မိန်းကလေး တစ်ဦးသည် သူမကို လိုးတော့မှာ သေချာနေသည်ကို သိလို့နေသော ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ရှေ့တွင် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ထိုယောက်ျားသား ကြည့်ရန် တစ်လွှာချင်း ချွတ်လို့ ပြနေချိန်မှာပင် သူမ၏ သွေးသားတို့သည် တည်ငြိမ်စွာဖြင့် မရပ်တည်နိုင်တော့ပါ ။ သန်းနုသည် သူမ၏ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပေးနေစဉ်ကပင် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိ သွေးသားတို့မှာ လှုပ်ရှားနိုးထ လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်၏ ။ လီး၏ အရသာကို ခံစားခဲ့ သိခဲ့သော သန်းနုသည် ကြီးမားရှည်လျားပြီး အသဲယားဖွယ်ကောင်းလှသော လီးကြီးကို တွေ့မြင်ရပြန်တော့ သူမ၏ သွေးသားတို့သည် စတင် သောင်းကျန်းလာတော့၏ ။
ဦးမြင့်မူနှင့် သန်းနုတို့သည် တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်လျက် ဦးမြင့်မူက သန်းနု၏ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပင့်ကာပင့်ကာ ပွတ်ပေးနေသလို သန်းနုကလည်း သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ဦးမြင့်မူ၏ လီးကြီးကို ပွတ်ကာပေးနေ၏ ။ ခဏအကြာတွင် ဦးမြင့်မူသည် ရုတ်တရက် ဆိုသလို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ဒူးထောက်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးကို သူမ၏ ဖင်သားကြီးများ နေရာသို့ သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်ပြီး သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကို သူ၏ မျက်နှာဖြင့် အပ်လိုက်၏ ။ ပြီးသည်နှင့် သန်းနု၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက်သို့ သူ၏ လျှာဖြင့် အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင်ကာပင့်ကာ မြိန်ရည်ယှက်ရည် ယက်လေသည် ။ သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း သန်းနု၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေး၏ ။
” အ…… အ…….. အ…. ဦးလေး…. မလုပ်နဲ့ ….. အင့်….. အိ…. ဟင်း… ဟင်း……….”
သန်းနု ကောင်းတာနဲ့ ယားတာကို ရောထွေး ခံစားရလျက် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ သိမ့်သိမ့်တုန်လျက် ဖြစ်နေရသည် ။ ဦးမြင့်မူက တဖန် သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို သန်းနု၏ ရှေ့ဖက်သို့ ပြောင်းကာ သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ခပ်ဟဟ ဖြဲလျှက် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုကြားသို့ သူ၏လျှာဖျားကို သွင်းကာ အောက်မှအပေါ်သို့ လှန်ပြီး ယက်ပေးနေသဖြင့် နီရဲကာနေသော သန်းနု၏ စောက်စိလေးမှာလည်း လျှာဖြင့် ထိတွေ့ကာ အယက်ခံနေရတော့၏ ။
” အင်…. အ…. အ….. အိ…. ကျွတ်.. ကျွတ် …… အီး…… အင်း….. ဟင့်…….”
ဦးမြင့်မူမှာ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် ယက်ပေးနေသည့်အလျောက် သန်းနု၏ ဖြူ ဖြူဖွေးဖွေး ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီး သူမရဲ့ ခေါင်းလေးမှာလည်း မော့မော့ကာ သွားရ၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ကို ဦးမြင့်မူသည် အားရအောင် ယက်ပြီးသည်နှင့် သန်းနု၏ အရှေ့တွင် ဒူးထောက်ကာ ထိုင်နေရာမှထပြီး ရပ်လိုက်ကာ သန်းနု၏ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဖက်ပြီး ရန်ကနား၏ အိပ်ယာပေါ်သို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဖိနပ်ချွတ်ကာ တက်လိုက်ကြပြီးသည်နှင့် သန်းနု၏ ခါးလေးကို ဖက်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်၏ ။ သန်းနုကလည်း အလိုက်သင့် ထိုင်ချလိုက်၏ ။
နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ်တွင် ထိုင်လျက်သား ဖြစ်သွားပြီးသောအခါမှ ဦးမြင့်မူသည် သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်ကာ လှဲချလိုက်တော့၏ ။ သန်းနု၏ ကျောပြင်လေးနှင့် အိပ်ရာတို့ ထိမိလျှင် ဆိုရင်ဘဲ ဦးမြင့်မူသည် သူ၏မျက်နှာကို သန်းနု၏ နို့လေးများကို အပ်ကာ ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့၏ ။ ဦးမြင့်မူ၏ နှုတ်ခမ်းများသည် ကပ်စေးစေးလေး ဖြစ်နေသည်ကို သူမ၏ နို့လေးများက ထိတွေ့လိုက်ရ၏ ။ သန်းနု ခင်မျာမှာတော့ လူးပျံကာ ခံစားနေရရင်းက သူမ၏ ကိုယ်လုံးဘေးတွင် ရှိနေသော ဦးမြင့်မူ၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေး တစ်ဖက်ဖြင့် လိုက်လို့ စမ်းကာ ရှာဖွေပြီး လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေ၏ ။ သန်းနု၏ နို့လေးများကို အားရအောင် စို့ပြီးသောအခါတွင်တော့ ဦးမြင့်မူသည် သူ၏ကိုယ်ကို သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးအပေါ်မှ ခွကာ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဒူးမှကွေးကာ ထောင်ပေးလိုက်ပြီး ခပ်ကားကား လုပ်ပေးကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်၏။
သန်းနု၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကား တင်းမာပြီး အရည်များ စိုရွှဲကာ မက်မောစရာ ဖြစ်လို့ နေတော့၏ ။ သန်းနု၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားသို့ ဦးမြင့်မူသည် ဝင်ထိုင်ပြီးသည်နှင့် သူ၏လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့၏ ။
” ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျိ …..”
” အင့်…အ…..အ…”
” ဗြိဗြိ…..ဖွတ် ….”
” အ….အင့်…အ…ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ် …….”
သန်းနု၏ ခါးလေး ကော့တက်သွားရ၏ ။ ဦးမြင့်မူ၏ လီးကြီးကတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံး ဝင်လို့ သွားတော့၏ ။ သူ၏လီးကြီးကို ဦးမြင့်မူသည် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ပြန်ပြီး ဆွဲထုတ်ကာ ပြန်ဆောင့်သွင်းပြီး လိုးတော့၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ်…….”
” အင့်….အ…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…..”
” အမေ့ …”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” အင့်…”
ချောမောလှပပြီး အချိုးအစားကျနလှသော သန်းနုကို ကြည့်ပြီး အံတကြိတ်ကြိတ် ဖြစ်နေခဲ့ရသော ဦးမြင့်မူသည် လှပလွန်းသော သန်းနု၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို အားပါးတရ လိုးနေရသည့်အပြင် သူ၏ လီးကြီးမှာလည်း ကျဉ်းကြပ်လှသော သန်းနု၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းဝယ် နူးညံ့ စိုစွတ်လို့နေသော စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများနှင့် ထိတွေ့လာရပြန်တော့ နွားသိုးကြိုးပြတ် ဖြစ်ကာ သန်းနုကို မညှာမတာပင် လိုးကာနေတော့၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
သန်းနုမှာလည်း အောက်မှနေပြီး ပက်လက်ကလေး လှန်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကားလျက် အလိုးခံနေရင်း ဦးမြင့်မူ၏ ဆောင့်ချက်များကို သူမ၏ ဖင်သားကြီးများ ကြွလျက် ကော့ကော့ပေးကာ အလိုးခံနေ၏ ။ တတ်ကျွမ်းမှု မရှိသောကြောင့် ထိရောက်မှု မရှိသော်လည်း ကော့ကော့ပေးပြီး အလိုးခံနေသည် ဆိုသည်ကပင် ဦးမြင့်မူ၏ ရင်ကို ” ဖျင်း ” ကနဲ “ဖျင်း” ကနဲ ဖြစ်စေတော့၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်..”
ဦးမြင့်မူသည် အလိုးကျွမ်းကျင်သဖြင့် ထိထိမိမိရှိအောင် လိုးပေးနေသည့်အပြင် သူ၏လီးကြီးမှာလည်း ကြီးမားရှည်လျားလှသဖြင့် အလိုးခံနေသော သန်းနုမှာ အရသာများတွေ့ကာ နေတော့၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ် …”
” အ.. ကျွတ်ကျွတ်…. ကောင်းလိုက်တာ .. ဦးလေး ရယ်….. အား….. အ……”
လီးတန်ကြီးမှာ ဆောင့်ကာ လိုးလိုက်တိုင်း သူမ၏ နူးညံ့လှသော စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများနှင့် မာတောင်ပြီး သန်မာလှသော လီးတန်ကြီးတို့သည် စီးစီးပိုင်ပိုင် ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ ထိပြီး နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ဆိမ့်ဆိမ့်သွားကြရ၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်…”
” အင်း…အား…ဦး …ဦးလေး….ဟင့်…ဟင့် ….”
ဆောင့်လိုးရင်း အရှိန်ကောင်းနေစဉ်မှာပင် ဦးမြင့်မူသည် သူ၏လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံး ကုန်စင်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် အရသာများ တွေ့နေသော သန်းနုမှာ မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်ကာ သူမ၏ ခေါင်းလေးမှာ ခါရမ်းသွား၏ ။
” သန်းနု…ဘေးဖက်ကို စောင်းလိုက် …”
” ကျွတ်..မြန်မြန်လုပ်..ဦးလေးရာ…”
” အင်းပါ…”
စကားဆုံးသည်နှင့် သန်းနုသည် သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို သူမ၏ ဘယ်ဖက်ရှိ ဦးမြင့်မူ၏ ညာဖက်သို့ စောင်းကာ ပေးလိုက်၏ ။ သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေး စောင်းသွားသည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည် သူ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ အပေါ်ဖက်ရှိ ညာဖက် ခြေထောက်လေးကို ဒူးမှကွေးပြီး သူမ၏ ဗိုက်ဖက်သို့ သူမ၏ ပေါင်တန်ကြီးကို ကပ်ကာ ကွေးတင်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ စောင်းကာထားသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး၏ အောက်ဖက်ရှိ စင်းလို့ထားသော သူမ၏ ဘယ်ဖက် ခြေထောက်၏ ပေါင်လုံးကြီးအရင်းတွင် ဦးမြင့်မူသည် ခွလျက် ဒူးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်ပြီး စောစောက ကွေးတင်ထားသော သန်းနု၏ပေါင်ကို သူ၏လက်ဖြင့် ဆွဲကာ အပေါ်သို့ မလိုက်ပြီး သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝတွင် သူ၏ လီးကြီးကိုတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့၏။
လီးကြီးသည် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲကို့ တဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် သူ၏လက်ဖြင့် မ လို့ထားသော သန်းနု၏ ကွေးထားသော ညာဖက်ပေါင်ကို ကွေးလျက်ပင် ချပြီး လိုးပေးလိုက်၏ ။ ပြီးသည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည် သူ၏ ဘယ်လက်ဖြင့် သန်းနု၏ လုံးတစ် ကားစွင့်ကာနေသော ဖင်သား တလုံးတခဲကြီးကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်ပေးသည့်အပြင် သူ၏ ညာလက်ဖြင့်လည်း သန်းနု၏ နို့လေးများကို ဆုပ်နယ်ချေမွပေးကာ ဆောင့်ပြီး လိုးတော့၏။
” ဖွတ်..ပလွတ် ..”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
ဦးမြင့်မူ၏ လီးကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်လို့ တိုးဝင်လာတိုင်း သန်းနု၏ ပါးစပ်လေးမှာ ဟဟသွားရကာ အရသာများ တွေ့လို့ နေတော့၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ်..”
” ဖွတ်..ပလွတ်..”
ပေါင်နှစ်လုံး စေ့ထားသလို ဖြစ်နေလို့ နဂိုကမှ ကျဉ်းကြပ်ကြပ် ဖြစ်နေရသော သန်းနု၏ စောက်ပတ်မှာ ပိုလို့ ကြပ်ပိတ်သွားကာ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း နှစ်ယောက်စလုံး အသွေးအသားများထိ ဆိမ့်လို့သွားရ၏ ။ ထို့ပြင် စောင်းပြီး အပေါ်ဖက် ဒူးကွေးကာ နောက်မှ ဘေးတိုက် လိုးနေသဖြင့် သန်မာလှသော လီးတန်ကြီးမှာ သန်းနု၏ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပြီး ဆွဲနေမိကာ သန်းနုခင်မျာမှာ သွက်သွက်ခါအောင် ကောင်းလျက် တဟင်းဟင်း ဖြစ်လို့နေတော့၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဟင်း.. အင်း.. ဟင်း .. ကျွတ်ကျွတ်….. ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာနော် … ဟင်း… ဟင်း…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
သန်းနု၏ နို့လေးများကို ဆုပ်နယ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ချေမွနေသော ဦးမြင့်မူ၏ ညာဖက်လက်သည် ဆောင့်လိုးနေစဉ် သန်းနု၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ ရောက်လာပြီး ပွတ်ကာ ပေးနေသေး၏ ။ သန်းနုမှာ တကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်လို့နေပြီး သူမ၏ ဝင်းဝါဖြူဖွေးလို့နေသော ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း တဖြေးဖြေး ပန်းနုရောင်သို့ ပြောင်းလို့ လာလေသည် ။
” ဖွတ်..ပလွတ် ….”
” ဖွတ်..ပလွတ်….”
” သန်းနု…”
” အင်…”
” ချစ်တယ်…ချစ်တယ်….သန်းနုလေးရယ်….”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ကျမလည်း ဦးလေးကို ချစ်တယ် …”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဆောင့်… ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ … အင်း.. ဟင်း… ဟင်း…..”
ခဏအကြာတွင်တော့ ဦးမြင့်မူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများက ဖျစ်ညှစ်လာကြပြီ ဖြစ်လို့ ဦးမြင့်မူ၏ လီးကြီးမှာလည်း အရသာများ အီဆိမ့်လို့ လာရသည်ဖြစ်လို့ ဦးမြင့်မူသည် သန်းနု၏ ဖင်သားကြီးကို သူ၏ ဘယ်ဖက်လက်ဖြင့်လည်းကောင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ( ၁၅ ) ချက်မျှ ဖိဆောင့်ကာ လိုးလိုက်တော့၏ ။
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” ဖွတ်..ပလွတ်…”
” အ….သန်းနုလေးရယ်…….အ………အ………”
” ကျွတ်.. အ…. အား…. အင်း…. ဟင်း …. ဟင်း…. ဟင်း ……….”
နှစ်ယောက်စလုံးမှာ သိမ့်သိမ့်ခါအောင် ကောင်းသွားကြလျက် ဦးမြင့်မူ၏ လီးကြီးထိပ်မှ ခပ်ပျစ်ပျစ် ပူနွေးသော သုတ်ရည်တို့သည် ပြွတ်ကနဲ.. ပြွတ်ကနဲ .. ပန်းကာ သန်းနု၏ သားအိမ်လေးထဲသို့ ဝင်သွားကြတော့၏ ။ သန်းနု၏ လုံးတစ်ကားအယ်သော ဖင်ကြီးမှာ ခဏကြာအထိ သိမ့်သိမ့်တုန်နေပြီးမှ ငြိမ်လို့ ကျသွားတော့၏ ။
ခဏကြာမှ ဦးမြင့်မူသည် သူ၏လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်တွင်းမှ ဆွဲကာ ထုတ်လိုက်ပြီးနောက် သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ ကွင်းလုံးချွတ်ထားခဲ့သော ပုဆိုးကို လှမ်းကာယူလိုက်ပြီး သန်းနု၏ စောက်ပတ်လေးနှင့် ပေါင်ခြံတလျှောက်ကို ယုယစွာ သုတ်ပေး၏ ။ သန်းနုကတော့ ပက်လက်လေး နေရာမှ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်ဖက်ကို ကားလို့ ပေးလိုက်ရင်း အရည်များလဲ့နေသော သူမ၏ မျက်လုံးလေးများဖြင့် ဦးမြင့်မူကို ရီဝေစွာ ကြည့်လို့နေ၏ ။ သန်းနုကို သုတ်ပေးပြီးသည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည် သူ၏ လီးကြီးကို ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လို့နေ၏ ။
ထိုစဉ်မှာပင် သန်းနုသည် လူးလဲထပြီး သူမ၏ အဝတ်အစားများကို ဝတ်၏ ။ ဦးမြင့်မူကလည်း ထပြီး အဝတ်အစားများ ဝတ်၏ ။ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားများ နေသားတကျ ဝတ်လို့ ပြီးကြသောအခါတွင် သန်းနုက သူမ၏ အိတ်ကလေးကို ကောက်ကာ ကိုင်လိုက်၏ ။ ဦးမြင့်မူကလည်း ဂိုဒေါင်တံခါးချပ်ကို ဖွင့်လိုက်သောအခါတွင် သန်းနုက ဂိုဒေါင်အပြင်သို့ အရင်ထွက်ပြီး ဦးမြင့်မူကို ဂိုဒေါင်အပြင်ဖက်မှာ ရပ်စောင့်၏ ။ အနားသို့ ဦးမြင့်မူ ရောက်သောအခါတွင်မှ နှစ်ယောက် လက်ဖျားလေးချင်း ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး လျှောက်လာခဲ့ကြ၏ ။ နှစ်ယောက်သား စကားမဆိုမိကြချေ။
သူတို့နှစ်ယောက်သည် တဖြေးဖြေးနှင့် လျှောက်လာကြရာ စပါးပုံကြီး၏ အစွန်နားသို့တိုင် ရောက်လို့ လာကြ၏ ။ ထို စပါးပုံ အစွန်မှ ပတ်လို့ ထွက်လျှင် တံတားသို့ ရောက်တော့မည် ဖြစ်၏ ။
ထိုနေရာတွင် နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူလိုပင် ရပ်လိုက်ကြပြီး တစ်ဦးကို တစ်ဦး အတင်းပင် တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်ကြ၏ ။ ခဏနေပြီးမှ တစ်ဦး၏ ပါးကို တစ်ဦးက နမ်းပြီး လူချင်းခွာလိုက်စဉ်တွင် ဦးမြင့်မူ၏ လက်တစ်ဖက်က သန်းနု၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားသို့ ဝင်လာပြီး သန်းနု၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ထမိန်လေးပေါ်မှပင် ကိုင်လာလို့ သန်းနုက ပေါင်နှစ်ချောင်းကို နည်းနည်းကားကာ ခါးလေးကော့ပေးလိုက်၏ ။ ဦးမြင့်မူက သန်းနု၏ စောက်ပတ်လေးကို တစ်ချက် နှစ်ချက်မျှ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီးမှ လွှတ်ပေးလိုက်တော့၏ ။
သန်းနုသည် တံတားဖက်ကို ဆက်လျှောက်သွားကာ တံတားထိပ်ရှိ ပဲ့ထောင်ထဲသို့ ဆင်းသွား၏ ။ ဦးမြင့်မူကတော့ နေရာတွင်ပင်ရပ်ကာ ကျန်ရစ်ခဲ့၏ ။
ခဏအကြာတွင် တဖုန်းဖုန်း တဒိုင်းဒိုင်းဖြင့် အော်မြည်ကာ ထွက်ခွာသွားသော ပဲ့ထောင်လေး၏ အသံကို ကြားလိုက်ရတော့သတည်း။
ပြီးပါပြီ။
ZG
ဓနရွိန္ျဖင့္ ဘဝႏွိမ္ခ်င္
ေရးသားသူ – မင္းဟန္စိုး
အဖုံးဖြင့္ထားေသာ ေလးေထာင့္သံပုံး၏ အဝတြင္ သစ္သားတုတ္ ကန႔္လန႔္ခံကာ ခ်ိတ္ျဖင့္ ခ်ိတ္တံပိုးျဖင့္ ထမ္းလာခဲ့ေသာ ေရအျပည့္ပါသည့္ သံပုံးႏွစ္ပုံးကို ရင္ေမာင္သည္ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အသာထိန္းၿပီး ဒူးႏွစ္ဖက္ေကြးကာ ေျမေပၚကို ခ်လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ပုံးႏွစ္ပုံးတြင္ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ခ်ိတ္ႏွစ္ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး သူ၏ ပုခုံးေပၚမွ တံပိုးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ယူၿပီး အနီးရွိ အုန္းပင္ျမစ္အုံႀကီးတြင္ မွီကာ ေထာင္လို႔ ထားလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ေရအျပည့္ပါလာေသာ သံပုံးႏွစ္ပုံး အတြင္းမွ ေရမ်ားကို ရင္ေမာင္သည္ တစ္ပုံးခ်င္း မၿပီး အနီးရွိ ဒီဇယ္ေပပါကို ထက္ပိုင္းျဖတ္ထားေသာ စည္ပိုင္းျဖတ္ အတြင္းသို႔ ေလာင္းၿပီး ထည့္လိုက္၏ ။ ရင္ေမာင္ ထမ္းလာေသာ သံပုံးႏွစ္ပုံးအတြင္းမွ ေရမ်ား ကုန္ေသာအခါတြင္ စည္ပိုင္းျပတ္အတြင္းတြင္ ေရမ်ား ျပည့္သြားေတာ့သည္ ။
ရင္ေမာင္သည္ သူ၏ ခါးတြင္ ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ျဖန႔္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေပၚမွ ေခၽြးမ်ားကို သုတ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ ပုဆိုးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ျဖန႔္ၿပီးမွ ခါးတြင္ ျပန္ၿပီး ခပ္တိုတို ဝတ္လိုက္၏ ။
” သန္းႏုေရ .. ဒီမွာ ေရျပည့္ၿပီ .. ေရခ်ိဳးလို႔ ရၿပီဟ …”
ရင္ေမာင္က သြပ္မိုး ဝါးထရံကာ ပ်ဥ္ခင္း သုံးပင္ႏွစ္ခန္း ပတ္လည္ အိမ္ေလးအတြင္းသို႔ ငုံ႔ၿပီး အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္၏ ။
” လာၿပီ..အစ္ကိုေရ..လာၿပီ …”
အိမ္အတြင္းမွ ထမိန္ေလးကို ရင္လ်ားလ်က္ လက္အတြင္းမွလည္း ထမိန္တစ္ထည္ကို ေခါက္လ်က္သားေလးကိုင္ၿပီး သန္းႏုသည္ ကဗ်ာကရာ ထြက္လာသည္ ။ သန္းႏုသည္ သံစည္ပိုင္းအနား ေရာက္သည္ႏွင့္ အနီးရွိ သရက္ပင္ပ်ိဳေလး၏ ေျခရင္းနားရွိ ကိုင္းတက္ခြေလးတြင္ သူမ၏ လက္အတြင္းမွ ကိုင္လာေသာ ထမိန္ေခါက္ေလးကို တင္လိုက္၏ ။ အနီးသို႔ သန္းႏု ေရာက္လာသည္ႏွင့္ အုန္းပင္ႀကီး၏ ျမစ္ဆုံတြင္ ေထာင္မွီထားေသာ သူ၏ တံပိုးကို လွမ္းယူၿပီး ရင္ေမာင္သည္ သန္းႏုကို ၾကည့္လို႔ေန၏ ။
သူမ ရင္လ်ားကာ ဝတ္ထားသည့္ ထမိန္ေလးမွာ သူမ၏ မို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္သားမ်ားႏွင့္ ကားစြင့္ၿပီး ႀကီးမားအိစက္ေနေသာ တင္သားမ်ားကို ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ လုံျခဳံမွု မေပးနိုင္ေခ် ။ ျဖဴၿပီးဝင္းေနေသာ အသားအရည္ေလးမ်ားျဖင့္ သူမ၏ အမို႔အေမာက္ အစြင့္အကားမ်ားကို ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ အခါတြင္ သူမ၏ ခပ္ျမင့္ျမင့္ အရပ္ကေလးျဖင့္ သန္းႏုမွာ လွခ်င္တိုင္း လွလို႔ ေန၏ ။
” သန္းႏု..ခ်ိဳးေတာ့ေလ .. ေတာ္ၾကာ အေအးပတ္ဦးမယ္…”
” အစ္ကို ခပ္ေပးတဲ့ ေရကို ခ်ိဳးရမွာ အားနာေနလို႔ပါ ..။ သန္းႏုဘာသာ ေခ်ာင္းထဲ ဆင္းခ်ိဳးလည္း ရတာဘဲဟာကို…”
” အခုတေလာ ေရေတြ ငံတယ္ဟ …။ ဒါေၾကာင့္ ငါက ကန္ေရကို ခပ္ေပးတာ .. ေဒၚေလးပါ ခ်ိဳးရ သုံးရမွာဆိုေတာ့ ငါလည္း ကုသိုလ္ရတာေပါ့ဟာ ..။ ဪ .. ေဒၚေလးကို မျမင္ပါလား..”
” စက္အိမ္ႀကီးက ဘဘႀကီးတို႔ ေရာက္ေနလို႔ ေစာေစာက ေခၚခိုင္းတာနဲ႔ အေမ လိုက္သြားတယ္ေလ ..”
” ကဲ ..ခ်ိဳး..ခ်ိဳး …မိုးခ်ဳပ္သြားဦးမယ္…”
” ဟင္း….အစ္ကိုက သန္းႏုကိုသာ ေရခ်ိဳးခိုင္းေနတာ.. အစ္ကိုက မသြားေသးေတာ့.. သန္းႏုက ဘယ္လို ခ်ိဳးရမွာလဲ…”
” ေအာ္..ေအး.. ဟုတ္သားဘဲ… ကဲ.. သြားၿပီ.. သန္းႏုေရ ..”
တံပိုးႏွင့္ ေရပုံးႏွစ္ပုံးကို ကိုင္ကာ ထြက္သြားေသာ ရင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို ေငးကာ ၾကည့္ရင္း သန္းႏု တစ္ခ်က္ ျပဳံးလိုက္၏ ။
” ဪ .. ရိုးလိုက္တဲ့ အစ္ကိုရယ္ …. ဒါေၾကာင့္လည္း သန္းႏုက အစ္ကို႔ကို ခင္ရတာ…။ အင္း.. ခင္တာ မဟုတ္ဘူး.. ခ်စ္တာပါ …။”
သန္းႏုသည္ သူမ အေတြးျဖင့္ သူမ ရွက္ျပဳံးေလး ျပဳံးလိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ ပါးျပင္ေလး ႏွစ္ဖက္တြင္ ပန္းႏုေရာင္ေလးေတာင္ သန္းလို႔သြားရ၏ ။
သန္းႏုသည္ သူမ၏ အေတြးစေလးကို ရွက္စနိုးေလး ျဖတ္လိုက္ၿပီး ေရဖလားေလးကို ေကာက္ကိုင္ကာ စည္ပိုင္းျပတ္အတြင္းမွ ေရကို ခပ္ကာ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခြက္ခ်င္း ခပ္ၿပီး ခ်ိဳးေနေတာ့၏ ။
ရင္ေမာင္ႏွင့္ သန္းႏုတို႔သည္ ဓနရွိန္ ဆန္စက္ဝန္းႀကီး အတြင္းတြင္ အတူေနထိုင္ၾကသည့္သူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကသည္ ။ ရင္ေမာင္မွာ အသက္ ၂ဝ ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး အေဝးသင္ တက္ေန၏ ။ သန္းႏုကေတာ့ ရွစ္တန္းႏွင့္ပင္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရၿပီး စက္ထဲတြင္ စပါးသယ္ တာလီမွတ္ စသျဖင့္ အလုပ္မ်ား လုပ္ေနခဲ့ရ၏ ။
ရင္ေမာင္ႏွင့္ သန္းႏုတို႔၏ မိဘမ်ား လက္ထက္ကတည္းက ဓနရွိန္ ဆန္စက္ႀကီး၏ အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾက၏ ။ သန္းႏု (၈)တန္းေရာက္ေသာ ႏွစ္တြင္ သန္းႏု၏ အေဖမွာ စက္ညပ္လို႔ ေျခတစ္ဖက္ ျဖတ္ပစ္ခဲ့ရၿပီး စိတ္ေထာင္းေတာ့ ကိုယ္ေၾက ဆိုတာမ်ိဳးလို ျဖစ္ၿပီး အရက္စြဲကာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသဆုံးသြားခဲ့သည္ ။ သန္းႏုတို႔ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္သာ ေလာကႀကီး အလည္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကေတာ့သည္ ။
ရင္ေမာင္သည္လည္း သန္းႏုႏွင့္ ဘာမွ မထူးပါ ။ ရင္ေမာင္၏ အေဖသည္လည္း စပါးထမ္းသည့္ အလုပ္သမားမ်ားကို ႀကီးၾကပ္ရင္း ကုန္းေဘာင္ ( ေရယာဥ္ႏွင့္ ေျပကမ္းပါးရွိ တံတားတို႔ကို ဆက္သြယ္ဖို႔ အရွက္ခင္းကာ တင္ထားသည့္ ပ်ဥ္ျပားႀကီးမ်ား ) ေပၚမွ ျပဳတ္က်ကာ ေရထဲက ငုတ္ျဖင့္ ေဆာင့္ၿပီး ရင္ေမာင္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေသာ ႏွစ္တြင္ပင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ရ၏ ။
ရင္ေမာင္၏ အေဖ၊ သန္းႏု၏အေဖ ႏွင့္ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးတို႔မွာ ဒီ ဓနရွိန္ စက္ဝန္းႀကီးအတြင္းတြင္ပင္ အတူေနထိုင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ အားေလၽွာ္စြာ ရင္ေမာင္၏အေဖ ႏွင့္ သန္းႏု၏အေဖတို႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္တြင္ က်န္ရစ္ေသာ မိသားစုမ်ားကို စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးက ၾကည့္ရွု ေစာင့္ေရွာက္ကာ ထားခဲ့၏ ။
ရင္ေမာင္၏မိခင္မွာ ရင္ေမာင္ ေလးငါးႏွစ္သား ေလာက္ကပင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလရာ ရင္ေမာင္၏ဖခင္ ကြယ္လြန္ ယၿပီးသြားေသာ အခါတြင္ ရင္ေမာင္မွာ ေလာကႀကီးမွာ သူ တစ္ဦးတည္းသာ က်န္ရစ္ေလေတာ့သည္ ။
ရင္ေမာင္ကို စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးက သူ၏ စက္အိမ္ႀကီး ေနာက္ဖက္တြင္ ရွိေသာ အခန္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ေစခဲ့ၿပီး ဆယ္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီး ျဖစ္ေသာ ရင္ေမာင္ကို စက္ထဲတြင္ စာေရး အလုပ္ ေပးခဲ့၏ ။ ရင္ေမာင္၏ ပညာသင္ စားရိတ္ကိုလည္း ေထာက္ပံ့၏ ။ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးသည္ ရင္ေမာင္ကို တခါတရံတြင္ ဘဘႀကီးတို႔ ရန္ကုန္ ျပန္ရာတြင္လည္း ေခၚကာသြားတတ္သည္ ။ ရင္ေမာင္ ဘြဲ႕ရလၽွင္ စက္ပိုင္ရွင္ဘဘႀကီးက ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္ေပးၿပီး ေခၚထားမည္ဟုလည္း စက္ဝန္းတစ္ခုလုံးက သိၾကသည္ ။
စက္ပိုင္ရွင္ဘဘႀကီးတို႔တြင္ မိုးျမင့္ရွိန္ ဟူေသာ သားတစ္ေယာက္သာ ရွိ၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ရင္ေမာင္.. သန္းႏုတို႔ႏွင့္ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္၏ ။ သို႔ရာတြင္ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ကိုးတန္းကို သုံးႏွစ္က်ၿပီး ေက်ာင္းမွ ထြက္ခဲ့ရသူ ျဖစ္၏ ။ တစ္ဦးတည္းေသာ သား ျဖစ္ၿပီး မိဘမ်ားက အလိုလိုက္လြန္းတာေၾကာင့္ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ထင္ရာစိုင္းေနေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္၏ ။
ဓနရွိန္ဆန္စက္ႀကီးသည္ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕၏ ဆင္ေျခဖုံး ေခ်ာင္းကမ္းပါးေပၚတြင္ တည္ရွိ၏ ။ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးမွာ ရန္ကုန္တြင္သာ အေနမ်ားသည္ ။ ရန္ကုန္တြင္ အျခား စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားရွိၿပီး စက္သို႔ လာေသာအခါတြင္ ရန္ကုန္ႏွင့္ ေန႔ခ်င္းျပန္ ကားလမ္းေပါက္လၽွက္ ရွိေသာ ဆန္စက္ႀကီးမွာ ( ၃ ) ရက္ထက္ ဘဘႀကီးသည္ ပိုၿပီး မေနပါ ။ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးတို႔ လင္မယား ျပန္သြားလ်င္ ဘဘႀကီး၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ျဖစ္သည့္ အသက္ ( ၄၅) ႏွစ္ခန႔္ ရွိေသာ ဦးျမင့္မူသည္ ဆန္စက္ကို အုပ္ခ်ဳပ္စီမံခန႔္ခြဲလုပ္ကိုင္ရန္ က်န္ရစ္ခဲ့၏ ။
ဦးျမင့္မူမွာလည္း သူ၏ မိသားစုမ်ားမွာ ရန္ကုန္တြင္ ရွိၿပီး တခါတရံမွသာ လာတတ္၏ ။ ဦးျမင့္မူကေတာ့ ဆန္စက္မွ တဖဝါးမွ မခြာ ။ ရန္ကုန္ရွိ သူ၏ မိသားစုထံ ျပန္ခဲ၏ ။ ဦးျမင့္မူက စက္အိမ္ႀကီးမွာ ေန၏ ။ စက္သူေဌးဘဘႀကီး၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သူ မိုးျမင့္ရွိန္ကလည္း ဦးျမင့္မူကဲ့သို႔ပင္ မိသားစုရွိရာ ရန္ကုန္သို႔ လိုက္မသြားဘဲ မိဘမ်ား မ်က္ကြယ္ ျဖစ္သည့္ ဆန္စက္တြင္သာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခဲ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ ဓနရွိန္ ဆန္စက္ဝန္း အတြင္းတြင္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္ စက္အိမ္ႀကီးတြင္ပင္ ဦးျမင့္မူႏွင့္အတူ ေနထိုင္၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ သူ၏ ဖခင္ႏွင့္ မိခင္တို႔ ဆန္စက္သို႔ လာေရာက္ျခင္း မရွိသည့္ေန႔ရက္မ်ားတြင္ အရက္ေလး တျမျမႏွင့္ ထင္ရာစိုင္းေနတတ္၏ ။
ဦးျမင့္မူကလည္း မိုးျမင့္ရွိန္ကို မေျပာရဲ မဆိုရဲ ။ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ စက္ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီး၏ သား ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ ဦးျမင့္မူမွာလည္း စက္သူေဌးႀကီး မလာသည့္ေန႔ရက္မ်ားတြင္ ဆန္စက္မွာ ထင္ရာစိုင္းေနတတ္သူ ျဖစ္လို႔ပါ ..။
ဆန္စက္လုပ္ငန္းသည္ အလုပ္သမား အမ်ားအျပားျဖင့္ လုပ္ကိုင္ရေသာ လုပ္ငန္းျဖစ္ၿပီး စပါးသယ္ ဆန္အိတ္ထမ္း အလုပ္သမ မိန္းကေလးမ်ားကလည္း ဆန္စက္တြင္ အမ်ားအျပား ရွိေန၏ ။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ ဆိုတာမ်ိဳးလို ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ ၾကဳံး႐ုန္းၿပီး အပင္ပန္းခံ အလုပ္လုပ္ေနသူ မိန္းကေလးမ်ား ရွိေနသကဲ့သို႔ စပါးကုန္သည္ ဆန္ကုန္သည္ ဆန္ပြဲစား စပါးပြဲစားမ်ားႏွင့္ အလ်ဥ္းသင့္သလို ၾကည့္ေပါင္းၿပီး ဝမ္းဆက္ဖို႔ရေအာင္ ရွာေနသူ မိန္းကေလးမ်ားလည္း ရွိေန၏ ။
ဦးျမင့္မူႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘယ္ မိန္းကေလးကိုမွ ခ်မ္းသာ မေပးပါ ။ သူတို႔၏ အရွိန္အဝါကို သုံးၿပီး လစ္ရင္ လစ္သလို ဆြဲစားတတ္၏ ။ ဆန္စက္ရွိ စပါးသယ္..ဆန္သယ္ မိန္းကေလးေတြထဲက တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ခ်စ္စရာေလးေတြဆို ဦးျမင့္မူႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔က အလြတ္ ေပးခဲ၏ ။ ဒီေနရာတြင္ေတာ့ ရင္ေမာင္က သူတို႔ႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဖက္ ျဖစ္၏ ။ ရိုးသား၏ ။ ႀကိဳးစား၏ ။ ေနာက္ၿပီး ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးကလည္း ယုံၾကည္စိတ္ခ်ၿပီး ေျမႇာက္စား ထားသျဖင့္ ဦးျမင့္မူႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔က ရင္ေမာင္ကို နည္းနည္း ရွိန္၏ ။ သူတို႔ဂြင္မ်ားကို ရင္ေမာင္ကို ေရွာင္ၿပီး လွုပ္ရွားၾကရ၏ ။ ရင္ေမာင္ကိုလည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးက တစ္ခ်က္ေလးမွ ၾကည့္လို႔ မရ ။ ဒါေပမယ့္ သြားၿပီး မထိရဲ ။ ရင္ေမာင္ကို ထိလၽွင္ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီး ဦးထြန္းရွိန္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကရေပမည္ ။
ေျပာရမည္ဆိုလၽွင္ ဆန္စက္ထဲတြင္ အလုပ္ဆင္းေနေသာ မိန္းကေလး ေျမာက္မ်ားစြာထဲတြင္ သန္းႏုသည္ အေခ်ာဆုံး အလွဆုံး ျဖစ္၏ ။ သန္းႏုကို ၾကည့္ၿပီး မိုးျမင့္ရွိန္က အံတႀကိတ္ႀကိတ္ျဖင့္ ျဖစ္ေနသလို ဦးျမင့္မူကလည္း သန္းႏုကို ၾကည့္ကာ မိုးျမင့္ရွိန္ မသိေအာင္ အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖစ္ေန၏ ။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သန္းႏုကို မထိရဲပါ ။ သူမသည္ ရင္ေမာင္ႏွင့္ သမီးရည္းစား ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကသည္ကို ဆန္စက္တစ္ဝန္းလုံး တစ္ခုလုံးက သိထားၾကသလို ဦးျမင့္မူ ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း သိထားၾက၏ ။ ထို႔အျပင္ သန္းႏုသည္လည္း စက္ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီး၏ အေရးေပးထားေသာ သူ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေနလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သန္းႏုကို မထိရဲ ..။ အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖင့္သာ ၾကည့္ရင္း အလစ္ကို ေစာင့္ေနၾက၏ ။
ေရခ်ိဳးလို႔ ၿပီးသြားေသာ သန္းႏုက သူမ၏ ခါးေလးကို ကုန္းၿပီး ရင္လ်ားထားေသာ ထမိန္ေလး၏ ေအာက္နားစေလးကို ေပါင္လည္ မေရာက္တေရာက္ ေလာက္အထိ တင္ကာ ေရွ႕သို႔ လုံးကာ ယူလိုက္ၿပီး သူမ၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေရညႇစ္လိုက္၏ ။ ထမိန္ေအာက္နားကို သူမ၏ ေပါင္လည္ ေလာက္အထိ လိပ္ကာ တင္ထားသျဖင့္ ျဖဴေဖြး တုတ္ခဲ ေတာင့္တင္းလွေသာ သူမ၏ ေပါင္သားႀကီး ႏွစ္လုံးမွာ တပ္မက္ဖြယ္ ျဖစ္ေန၏ ။
သူမသည္ ခါးကုန္းၿပီး ထမိန္ ေအာက္နားစကို ေရညႇစ္ေနသည္ ျဖစ္လို႔ သူမ၏ တင္သား လုံးလုံးတစ္တစ္ႀကီးမ်ားမွာ ေရေတြ ရႊဲရႊဲ စိုေနေသာ ေရလဲထမိန္ပါးေလးတြင္ အတိုင္းသားကပ္လၽွက္ ခါးကုန္းထားသျဖင့္ ပိုလို႔ ကားစြင့္ အိစက္ကာ မက္ေမာဖြယ္ ေကာင္းလွ၏ ။ မို႔ေမာက္ ဝင္းဝါခ်က္ ရွိေနေသာ သန္းႏု၏ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ရင္လ်ားထားေသာ ထမိန္ေလး အတြင္းမွ ျပည့္အန္ကာ ထြက္ေနေတာ့၏ ။
သူမ၏ ေဘးဖက္တြင္ ေရွ႕ဖက္ ခပ္ေစာင္းေစာင္း ေနရာေလးမွာ မတ္တပ္ရပ္ကာ သူမကို ၾကည့္ေနမိေသာ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ တံေတြး တစ္ခ်က္ ၿမိဳခ်ကာ အံတစ္ခ်က္ ႀကိတ္လိုက္၏ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ရင္လ်ားထားေသာ ေရလဲထမိန္ေလး၏ ေအာက္နားစကို ေရညႇစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ေဘးတဖက္တခ်က္ ဆီသို႔ ခ်ကာ ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ေလာက္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေရခါလိုက္ရာ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တသိမ့္သိမ့္ခါသြားရသည့္ နည္းတူ သူမ၏ တင္သားႀကီးမ်ားႏွင့္ နို႔ႀကီးမ်ားမွာလည္း သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ၿငိမ္သြားရသည့္ တိုင္ေအာင္ မၿငိမ္ေသးဘဲ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္မၽွ တုန္ကာ ေနေသး၏ ။
သူမႏွင့္ ဆယ္ေပ အကြာအေဝးမၽွသာ ရွိေသာ ဇီဇဝါ ျခဳံေလး၏ တဖက္မွ မတ္တပ္ရပ္ကာ ၾကည့္ေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားရွိ လီးႀကီးမွာ သန္းႏုကို ၾကည့္ေနလ်က္မွ မာေတာင္လာခဲ့႐ုံတင္မက တဆတ္ဆတ္ပင္ ျဖစ္လို႔ လာရေတာ့သည္ ။
သန္းႏုသည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေရခါၿပီးသည္ႏွင့္ ေရစည္ေဘးရွိ သရက္ပင္ေလး ေျခရင္းနားရွိ ကိုင္းတက္ကေလး ၾကားတြင္ တင္ကာထားေသာ သူမ၏ ထမိန္ေလးကို လွမ္းယူကာ လဲၿပီး ဝတ္လိုက္၏ ။ ပန္းျခဳံတဖက္ရွိ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ အသာအယာပင္ ထြက္လို႔ လာခဲ့ၿပီး သန္းႏုရွိရာေနရာႏွင့္ ဝါးႏွစ္ရိုက္ေလာက္ လြန္လာေသာ ေနရာၾကမွ ျပင္းထန္ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေတာက္တစ္ခ်က္ကို ေခါက္လိုက္ၿပီး ” ထြီ” ကနဲေနေအာင္ တံေတြး တစ္ခ်က္ကို ေထြးလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ တင္းမာေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ဆက္ေလၽွာက္သြားသည္ ။
ဒီေန႔ စက္သူေဌးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္ႏွင့္ ဇနီးတို႔ ေန႔လည္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ၾကမည္ ျဖစ္သည္ ။ သန္းႏု၏ အေမကို တရားစခန္း ( ၁ဝ ) ရက္စခန္း ဝင္ရန္ ရန္ကုန္သို႔ ေခၚသြားမည္ျဖစ္ၿပီး ရင္ေမာင္ကိုလည္း ဆန္စက္အတြက္ စက္ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ ဝယ္ရန္ သူေဌးႀကီးက ရန္ကုန္သို႔ ေခၚသြား၏ ။ ရင္ေမာင္ကေတာ့ ညေန ( ၆ )နာရီေလာက္ ျပန္ေရာက္မည္ ။ သန္းႏုႏွင့္ အေဖာ္ေနရန္အတြက္ ကူလီေခါင္းသာစိန္၏ မိန္းမ ခင္လွကို သန္းႏုႏွင့္ သြားအိပ္ရန္ႏွင့္ သားသမီး မရွိေသာ ကူလီေခါင္းသာစိန္တို႔ လင္မယားကို ဇနီးျဖစ္သူ ခင္လွက သန္းႏု၏အေမ ျပန္မေရာက္မခ်င္း သန္းႏုႏွင့္ အတူေနၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားရန္ႏွင့္ သာစိန္ကေတာ့ စက္အိမ္ႀကီးတြင္ပင္ ဦးျမင့္မူ .. မိုးျမင့္ရွိန္ .. ရင္ေမာင္တို႔ႏွင့္အတူ လာစားရန္ သူေဌးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္က စီစဥ္ေပးခဲ့၏ ။ သန္းႏုကိုလည္း မုန္႔ဖိုးေပးခဲ့၏ ။
စက္သူေဌးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္တို႔သည္ မနက္စာ စားၿပီး ေန႔လည္ ၁၂ နာရီ ေလာက္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္သြားၾကသည္ႏွင့္ ( ၃ ) ရက္ေလာက္ ေအာင့္ေနၾကရေသာ ဦးျမင့္မူ ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔သည္ အရက္ဝိုင္း စၾကေတာ့၏ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ေန႔စဥ္ဆိုသလို အျမဲပင္ ေသာက္ေနၾက ျဖစ္သည္ ။ အရက္ဝိုင္းေလး အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္ အရက္မူးေတာ့ ကၽြဲခိုးေပၚဆိုတာမ်ိဳးလို မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ ရင္တြင္းမွ သန္းႏုႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ခံစားခ်က္တို႔ကို ပြင့္အန္ ထြက္လာေတာ့၏ ။
မိုးျမင့္ရွိန္ထံမွ စကားမ်ားၾကားရခါစက သန္းႏုကို အလစ္ေခ်ာင္းေနေသာ ဦးျမင့္မူ၏ စိတ္ထဲတြင္ တင္းကနဲ ျဖစ္သြားခဲ့ရေသာ္လည္း အေတြ႕အၾကဳံ ရင့္က်က္ေသာ မဟုတ္တာ လုပ္တာကို အသားက်ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဦးျမင့္မူက အိေျႏၵမပိက္ ငါးခူျပဳံးေလးျဖင့္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ စကားမ်ားကို နားေထာင္ေပး၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္ စကားမ်ားအရ အကြက္ဝင္လာၿပီ ျဖစ္ေသာ ေနရာမ်ားတြင္လည္း ဦးျမင့္မူက စကားဝင္ေထာက္ကာ ေျမႇာက္ေပးလိုက္ေသး၏ ။
မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏွုတ္ဖ်ားက ပြင့္အန္လာေသာ စကားသံမ်ား ရပ္စဲသြားသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္ အားကိုးဖြယ္ရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ သူ၏ဟန္ပန္ ပုံစံကို ေျပာင္းၿပီး ထိုင္ရာက ထလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ပုခုံးတစ္ဖက္ကို ခပ္သာသာေလး ကိုင္လိုက္၏ ။
” မင္းရဲ့ စကားေတြ ဦးေလး ၾကားရေတာ့ ဦးေလး စိတ္မေကာင္းပါဘူး.. ေမာင္မိုးရာ…။ ဒီစက္မွာ သူေဌးႀကီးရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သားက ဟိုဟာမလုပ္ရဲ ဒီဟာမလုပ္ရဲနဲ႔ ေၾကာက္လန႔္ေနရတာလည္း ဦးေလး မင္းဖက္က မခံခ်င္ဘူးကြာ…”
” ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ.. ဦးေလးရ…”
” ေအးကြာ.. မင္းနဲ႔ ဦးေလးနဲ႔ ဆိုတာက ေသြးမေတာ္လို႔သာ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ၾကတာပါ ..။ တကယ္ေတာ့ မင္းနဲ႔ ဦးဟာ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္း ဟုတ္တယ္… ညီအကိုဆိုလည္း ဟုတ္တယ္ ..။ ဒီလို သံေယာဇဥ္နဲ႔ ေနလာၾကတာ မဟုတ္လား …”
” ဟုတ္ပါတယ္ ဦးေလးရယ္ ..။ က်ေနာ္က ဦးေလးကို ကိုယ့္ဦးေလး အရင္းလိုဘဲ သေဘာထားတာပါ ..”
ေစာေစာက ျပဳံးျပဳံးျပဳံးျပဳံး အားတက္သေရာ ေျပာေနေသာ ဦးျမင့္မူ၏ မ်က္ႏွာသည္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ တည္ကာ သြားသည္ ။ ၿပီးေတာ့ တေျဖးေျဖး အိုကာသြားၿပီး မ်က္ေမွာင္ေလးပင္ ထပ္လို႔ၾကဳံ႕ကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနၾကေသာ စက္အိမ္ႀကီး အေပၚထပ္ လသာေဆာင္မွေနၿပီး ဦးျမင့္မူသည္ အေဝးသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့မွ သူ၏ ႏွုတ္ဖ်ားမွ စကားတို႔သည္ တစ္လုံးခ်င္း ထြက္ေပၚကာလာေတာ့၏ ။
” ဦး မင္း ကို ကူ ညီ ပါ့ မယ္ …”
” ဝမ္းသာလိုက္တာ ဦးေလးရယ္..။ က်ေနာ္က ေနာက္ေၾကာင္းကိစၥဘဲ လန႔္တာပါ …”
” ဒါေတြအတြက္ ဘာမွ မပူေနပါနဲ႔ေတာ့ကြာ ..။ ဦးေလး စီစဥ္ရင္ အားလုံး အဆင္ေျပသြားရမွာေပါ့ကြာ..။ အင္း.. ဒါေပမယ့္…”
ဦးျမင့္မူက သူ၏ စကားကို ရပ္ကာ အိုမင္းညိဳေမွာင္လို႔ေနေသာ မ်က္ႏွာထားကို လုပ္လ်က္ အေဝးသို႔ လွမ္းကာ ၾကည့္ေနျပန္၏ ။
” ဒါ….ဒါေပမယ့္..ဘာျဖစ္လဲ..ဦးေလး . . ”
” ဦးေလးမွာလည္း စိတ္မအား လူမအားနဲ႔ အခက္အခဲ အက်ဥ္းအၾကပ္ တစ္ခုက ရွိေနတယ္ကြာ…”
” ဘယ္လို အခက္အခဲလဲ ဦးေလး ..။ က်ေနာ္ ကူညီလို႔ရရင္ ကူညီမယ္ေလ ..”
” ဦးေလးလည္း မင္းကိုဘဲ အားကိုးတႀကီးနဲ႔ အကူအညီ ေတာင္းမလို႔ပါကြာ…”
ခ်က္ခ်င္းပင္ ဦးျမင့္မူ၏ မ်က္ႏွာမွာ အားတက္သေရာ ျဖစ္သြားခဲ့ရာမွ တဖန္ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ျပန္ၿပီး အိုစာညႇိုးသြားျပန္သည္ ။ ၿပီးေတာ့မွ စကားကို ျပန္ဆက္၏ ။
” ဦးေလး အကူအညီေတာင္းဖို႔ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အခု မင္းရဲ့ ကိစၥကို ဦးေလး ကူညီမယ္လို႔ ဂတိေပးၿပီးမွ ဦးေလးရဲ့ အခက္အခဲကို မင္းကို အကူအညီေတာင္းမယ္ဆိုရင္ အေပးအယူ သေဘာမ်ိဳးမ်ား ….”
” ဟာ.. ဦးေလးကလည္း ဗ်ာ . . ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး …။ ကိုယ့္လူ အရင္းအခ်ာလို က်ေနာ့္ကို သေဘာထားပါဗ်ာ ..။ သူစိမ္းဆန္ဆန္ သေဘာမထားပါနဲ႔ ..။ ေျပာစရာရွိတာသာ ေျပာပါ ..။ ဦးေလးရာ…”
” ကဲကဲ မင္းက ေျပာဆိုေတာ့လည္း ဦးေလးက ေျပာရတာေပါ့ ..။ ဒီလိုကြာ .. ဦးေလးဟာ မင္းတို႔ မိသားစုအတြက္ မင္းအေဖရဲ့ကိုယ္စား ဒီဆန္စက္ႀကီးကို စီမံခန္႔ခြဲၿပီး လုပ္ေပးခဲ့တာ မင္းတို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းကပဲေနာ္…”
” ဟုတ္ပါတယ္..ဦးေလး…”
” ေအး.. ဒီကာလေတြမွာ ဒီဆန္စက္လုပ္ငန္း အဆင္ေျပဖို႔ ဘြိဳင္လာကိစၥတို႔ ဌာနကိစၥတို႔ အဝယ္ဒိုင္ကိစၥတို႔ ေနာက္ၿပီး ရပ္ေရးရြာေရးက အစ အားလုံးမွာ ဦးေလးက အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ… အဲ ေဖာ္လို႔မရတဲ့ ကုန္က်စားရိတ္ေတြ ရွိလာခဲ့တယ္ကြာ…”
” ဟုတ္ကဲ့..ဦးေလး …”
” အဲဒီ ကုန္က်စားရိတ္ေတြဟာ အမယ္ေဖာ္မရေတာ့လည္း ဦးေလး စာရင္းတင္လို႔ မရဘူးကြာ …။ ေနာက္ၿပီး ဒီကုန္က်စားရိတ္ေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာတဲ့အခါၾကေတာ့ ပမဏမ်ားလာၿပီး ဦးေလးရဲ့အေပၚမွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္လာခဲ့ရတာေပါ့…”
” အဲဒီဟာေတြကို အေဖက စာရင္း ရွင္းရွင္းေပးတယ္ မို႔လား.. ဦးေလးရ…”
” မင္းလည္း သိသားဘဲကြာ..။ စာရင္းတင္လို႔ ရတာေတာ့ မင္းအေဖက စာရင္းရွင္းေပးပါတယ္ ..။ စာရင္း တင္မရေတာ့ ဦးေလးမွာ လာၿပီး ပိေနေတာ့တာေပါ့..”
” ကဲ.. ဦးေလး .. ေငြဘယ္ေလာက္ကို က်ေနာ္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမယ္ ဆိုတာကိုသာ ေျပာပါေတာ့ ဦးေလးရာ…”
” အင္း..ႏွစ္ေတြကလည္း ၾကာလာၿပီဆိုေတာ့ အားလုံး ( ၁၂ ) သိန္းေလာက္ ရွိၿပီေပါ့ ..။ အဲဒါကို မင္း ကူညီမယ္ဆိုရင္ ငါ့တူရဲ့ အသုံးစားရိတ္အျဖစ္ ျပေပးဖို႔ပါဘဲ ..။ ဒါ .. ဒါေနာ္ .. ဦးေလးက မင္းကို မျဖစ္မေန ကူညီရမယ္ မေျပာပါဘူး …။ မင္း မကူညီနိုင္လည္း ဦးေလး ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး ..။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႔မွေတာ့ မေျပာနဲ႔ေပါ့ကြာ …”
” က်ေနာ္ ကူညီပါမယ္..ဦးေလး ..”
” အင္း.. မင္းရဲ့ စကားကို ၾကားရတာ ဝမ္းသာစရာပါဘဲကြာ..။ ကဲ.. မင္းကိစၥလည္း ေအာင္ျမင္ၿပီလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့ ငါ့တူေရ…”
သန္းႏု ေရခ်ိဳးအၿပီး သနပ္ခါးလူးေနေတာ့ စက္ထဲက နာရီသံေခ်ာင္း ( ၄ ) ခ်က္ ေခါက္သံ ၾကားလိုက္ရ၏ ။ ညေန ( ၄ ) နာရီ ရွိေပၿပီ ။ သန္းႏုတစ္ေယာက္ သနပ္ခါးလိမ္း အဝတ္အစားလဲၿပီး အိမ္ေရွ႕တြင္ ထြက္ၿပီး ခဏထိုင္ေန၏ ။ ေစာေသးလို႔ အစ္မခင္လွ မေရာက္ေသး ။ ထမင္းကလည္း မဆာေသးလို႔ အစ္မခင္လွ လာမွဘဲ စားေတာ့မည္ ။ ဒီေန႔ သန္းႏုတို႔ အလုပ္သမားအဖြဲ႕ တစ္ခုလုံး စပါးျပတ္သြားလို႔ ညေန ( ၃ ) နာရီႏွင့္ အလုပ္သိမ္းၾက၏ ။ သန္းႏု အိမ္ေရွ႕တြင္ ထိုင္ကာ ရွိေသးသည္ ။ အိမ္ေရွ႕သို႔ ကိုသာစိန္ ေရာက္လာ၏ ။
” သန္းႏုေရ..သန္းႏု …”
” ရွင္..က်မ ဒီမွာရွိတယ္ ..ဦးေလး.. လာေလ …”
” ေအး..ငါ အိမ္ထဲ မဝင္ေတာ့ဘူးဟာ ..။ ရင္ေမာင္က ေန႔ခင္းက ရန္ကုန္မသြားခင္ မွာသြားလို႔ဟ…”
” ဘာမ်ားလဲ..ဦးေလးရ ..”
” ေအာ္.. သူ႔အခန္းကို နင့္ကို ရွင္းထားေပးဖို႔နဲ႔ မိုးထိုးဖို႔ အဝတ္အစားေတြလည္း သူ႔အခန္းမွာ သြားၿပီး ယူထားဖို႔ပါ ..။ အဲဒါ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးက ရင္ေမာင့္ အခန္းေသာ့ ေပးလိုက္တယ္… ေရာ့…”
” ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး..။ က်မ အခုပဲ သြားလိုက္ပါ့မယ္..။ အစ္ကိုရင္ေမာင္ကလည္း သူနဲ႔ ေန႔ခင္းက ေတြ႕သားနဲ႔ လူကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာဘူး ..။ နို႔မို႔ ေန႔ခင္းကတည္းက တစ္ခါထဲ ယူလာခဲ့တာေပါ့..”
ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုသာစိန္ရဲ့ လက္ထဲမွ ေသာ့ကို သန္းႏု လွမ္းယူလိုက္၏ ။
” ရင္ေမာင္က နင့္ကို အားနာလို႔ မေျပာခဲ့တာေနမွာေပါ့ဟာ..”
သန္းႏုကို ေသာ့ေပးၿပီး ေက်ာခိုင္းကာ ထြက္သြားေသာ ကိုသာစိန္က သန္းႏုကို ေျပာသြားေသး၏ ။
ဟုတ္မွာပါ.. အစ္ကိုရင္ေမာင္က သိပ္ၿပီး အားနာတာ။ အရင္ကလည္း သန္းႏု အားတဲ့ရက္.. အတင္း သြားယူမွ မီးအိုးတိုက္ဖို႔ အဝတ္အစားေတြကို ေပးတာ ..။ သန္းႏုက အိမ္ေရွ႕တံခါးေလး ပိတ္ၿပီး စက္အိမ္ႀကီးဖက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္ ။ စက္အိမ္ႀကီးနား ေရာက္ေတာ့ သန္းႏုက အိမ္ႀကီး၏ အေပၚထပ္ လသာေဆာင္သို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေလ၏ ။ ခါတိုင္း ဒီအခ်ိန္ဆို ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးနဲ႔ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔ လသာေဆာင္မွာ ထိုင္ၿပီး အရက္ေသာက္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္ ။ ဒီေန႔ ဘယ္သူမွမရွိ ။ ဒီတစ္ေခါက္ စက္သူေဌး ဘဘႀကီး လာသြားတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အပိုးက်ိဳးသြားပုံရ၏ ။
ရင္ေမာင္ေနရာ စက္အိမ္ႀကီး၏ ေနာက္ဖက္ရွိ အခန္းသို႔ သန္းႏုက အိမ္ေဘးရွိ အုတ္ခဲေလးမ်ား ခင္းထားေသာ လမ္းအတိုင္း အိမ္ႀကီးကို ပတ္ၿပီး ဝင္လာခဲ့၏ ။ ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲသို႔ ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္သည္ ။ ရင္ေမာင္၏ အခန္းထဲတြင္ ရွိေသာ မီးလုံးမွာ လင္းလၽွက္ ရွိသည္ ။ အခန္းထဲတြင္ ရင္ေမာင္ အိပ္ေသာ ကုတင္ေလးေပၚမွာ အဝတ္အစားႏွင့္ စာအုပ္ေတြ ျပန႔္ၾကဲလို႔ေန၏ ။ ခါတိုင္း ဒီလို မဟုတ္ ။ အစ္ကိုရင္ေမာင္က သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတတ္၏ ။ ဒီတစ္ခါ ဘယ္လိုျဖစ္သည္ မသိ ။ ကုတင္ေပၚတြင္ ရွုပ္ပြကာ ေနသည္ ။ သူ ေန႔ခင္းက ဘဘႀကီးတို႔ႏွင့္ ရန္ကုန္သို႔ လိုက္မသြားမွီ ပစၥည္းတစ္ခုခု ရွာလို႔ ပြသြားတာဘဲ ျဖစ္မည္ ။ ရွင္းခ်ိန္မရေတာ့လို႔ သူမကို ရွင္းခိုင္းထားခဲ့တာဘဲဟု သန္းႏု ေတြးလိုက္၏ ။
ရင္ေမာင္၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ သန္းႏုသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ရွုပ္ပြေနေသာ စာအုပ္ႏွင့္ အဝတ္အစားမ်ားကို ရွင္းရန္ ရင္ေမာင္ အိပ္ေသာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တင္ပုလြဲေလးဝင္ကာ ထိုင္လိုက္၏ ။ လူပ်ိဳေလး အိပ္ေသာ ကုတင္ေပၚသို႔ ဝင္ၿပီး ထိုင္လိုက္ေသာ အပ်ိဳေလး သန္းႏုမွာ ရင္ထဲတြင္ ေႏြးကနဲ ျဖစ္လို႔ သြားရေသးသည္ ။ ခါတိုင္း သန္းႏုလာလၽွင္ အိပ္ခန္းဝမွာပင္ ေျပာစရာေျပာ ယူစရာယူၿပီး ျပန္သြားခဲ့သည္ပင္ ..။ အခုလို ရင္ေမာင္၏ အခန္းထဲသို႔ မဝင္ ။ ကုတင္ေပၚမွာပင္ ထိုင္ရန္ ေဝးေရာေပါ့ ။
သန္းႏု ရွက္ျပဳံးေလး ျပဳံးလိုက္မိေသး၏ ။ ကုတင္ေပၚသို႔ တင္ပုလႊဲေလး ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏုသည္ ကုတင္ေပၚရွိ အဝတ္အစားမ်ားကို တစ္ထည္ခ်င္း ေခါက္ကာ ထပ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးရွိ ရင္ေမာင္၏ စာၾကည့္စားပြဲေပၚသို႔ တင္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚရွိ ရင္ေမာင္၏ အေဝးသင္ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ဗလာစာအုပ္မ်ားကို ေကာက္ကာ ထပ္ေန၏။ ၿပီးေတာ့မွ သန္းႏုသည္ စာအုပ္မ်ားကို ကုတင္ေဘးတြင္ ကပ္ရက္ရွိေနေသာ စားပြဲေပၚသို႔ တင္လိုက္ျပန္သည္ ။ ကုတင္ေပၚတြင္ ဘာမွ ရွိမေနေတာ့ပါ ။
” ေဟာ…”
ကုတင္၏ ေခါင္းရင္းဖက္တြင္ ရြဲ႕ေစာင္းလို႔ ေနေသာ ေခါင္းအုံးေအာက္မွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေဒါင့္စြန္းေလး ထြက္ကာေနတာကို သန္းႏု ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တြဲေလာင္းခ်ကာထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကုတင္ေပၚကို ဆြဲလို႔ တင္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ပုဆစ္တုပ္လို႔ ထိုင္ကာ စာအုပ္ေလးကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္၏ ။
” ဟင္ …”
သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ၾကက္သီးေလးမ်ားပင္ ထသြားရ၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးကို သူမ၏ လက္ကေလးအတြင္း ကိုင္လို႔ထားေသာ စာအုပ္ေလးေပၚသို႔ စူးစိုက္ကာ ၾကည့္ေနရင္းမွ သန္းႏုသည္ မလုံမလဲ ျပာျပာသလဲျဖင့္ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးကို ဘာ္ညာလွည့္ၿပီး သူမ၏ မ်က္လုံး ဝိုင္းဝိုင္းေလးမ်ားကို ဝင့္ကာ အခန္းတြင္း ေဘးဘီသို႔ ၾကည့္လိုက္ေသး၏ ။ ၿပီးမွ သူမသည္ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို သူမ၏ လက္ကေလး အတြင္းတြင္ ကိုင္လို႔ထားေသာ စာအုပ္ေလးထံသို႔ ျပန္ပို႔လိုက္၏ ။
သန္းႏု၏ လက္အတြင္းမွ စာအုပ္ေလး၏ မ်က္ႏွာစာတြင္ ေယာက္်ားႀကီး တစ္ေယာက္၏ လီးႀကီးကို အနီးကပ္ ရိုက္လို႔ထားေသာ ေရာင္စုံပုံျဖစ္ၿပီး ထိုလီးႀကီးမွာ ထိပ္ဖူးႀကီး တစ္ခုလုံး ျပဲလန္ေနၿပီး ထိပ္ဖူးႀကီးမွာ နီရဲလို႔ေန၏ ။ လီးတန္ႀကီး တစ္ခုလုံးမွာ မာေတာင္လို႔ ေနၿပီး လီးတန္ႀကီး ပတ္လည္တြင္ အေၾကာမ်ား အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထၿပီး ဖုထစ္ေန၏ ။ ဓါတ္ပုံ၏ ရွင္းလင္း ျပတ္သားမွုေၾကာင့္ လီးႀကီးထိပ္ရွိ အေပါက္ကေလးပင္ ျမင္ေတြ႕ေနရ၏ ။
သန္းႏုသည္ ေခတၱမၽွ စိုက္ကာ ၾကည့္လိုက္မိၿပီးသည္ႏွင့္ စာအုပ္ေလးကို ကိုင္ထားေသာ သူမ၏ လက္ကေလးမ်ားမွာ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္လာ၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်င္ဝန္းေလးမ်ားထဲတြင္ အရည္ေလးမ်ား လဲ့လာကာ သူမ၏ ႏွာသီးဖ်ားေလးသည္လည္း ပန္းႏုေရာင္သန္းကာ လာေတာ့၏ ။ လက္ထဲမွ စာအုပ္ေလးကို သန္းႏုသည္ ေနာက္တစ္ရြက္ လွန္လိုက္၏ ။ မ်က္ႏွာဖုံး အတြင္းဖက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေစာေစာက မ်က္ႏွာဖုံးတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ဧရာမ လီးႀကီး၏ ျပဲလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးကို လက္ေလးတစ္ဖက္က ကိုင္ၿပီး လီးႀကီး၏ ထိပ္ရွိ အေပါက္ေလးေနရာကို လၽွာတစ္ခုက လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ တို႔ထိေနပုံ ျဖစ္၏ ။ လီးႀကီးႏွင့္ လၽွာဖ်ားတို႔ႏွင့္ လီးတန္ႀကီးေပၚတြင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ကေလးတို႔သာ ပါေသာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ပုံ ျဖစ္၏ ။
ထိုစာမ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ ကပၸလီႀကီး တစ္ေယာက္၏ လီးႀကီးကို အသားျဖဴျဖဴ အဂၤလိပ္မေလးက စုပ္ေပးေနေသာ ပုံ ျဖစ္ၿပီး ကပၸလီႀကီးက မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အဂၤလိပ္မေလးမွာ ဒူးေထာက္ရက္သားေလး ျဖစ္၏ ။ သန္းႏုသည္ တုန္ေနေသာ သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ စာအုပ္ကို ေနာက္ထပ္ တစ္မ်က္ႏွာ လွန္လိုက္ျပန္၏ ။ ထို စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ ပက္လက္လွန္ေနေသာ အဂၤလိပ္မေလးက ေပါင္ႏွစ္လုံးကားကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲကာျဖဲေပးၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ေစာေစာက လီးႀကီးကို ဆြဲၿပီး သူမျဖဲထားေသာ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတ့ထားေသာပုံ ျဖစ္၏ ။
ထို စာမ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ အဂၤလိပ္မေလး၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဧရာမလီးႀကီးက တဝက္မၽွ စိုက္လို႔ဝင္ေနၿပီး ေစာက္ပတ္ ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားမွာ လီးတန္ႀကီးေဘးတြင္ ကပ္ညိၿပီး ခြက္ဝင္ေနပုံကို အနီးကပ္ လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္တို႔သာပါေသာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ကာ ရိုက္ထားေသာပုံ ျဖစ္၏ ။
ဆက္လက္ၿပီး သန္းႏုသည္ စာအုပ္ေလးကို တစ္ရြက္ခ်င္းလွန္လို႔ တေျဖးေျဖးခ်င္း ၾကည့္လို႔သြားရာ ေနာက္ထပ္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ကပၸလီႀကီးႏွင့္ အဂၤလိပ္မေလးတို႔ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လိုးေနၾကပုံကို ရိုက္ထားၿပီး ထိုပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ လိုးေနၾကပုံမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ေတာ့ လိုးေနၾကေသာ ပုံစံအရ ျဖစ္ေပၚလို႔ေနေသာ လီးႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ႀကီးတို႔သာ ပါေသာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ ေရာင္စုံပုံ.. အနီးကပ္ ပုံမ်ားျဖင့္ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ရိုက္ကာ ျပထားေသာ ပုံမ်ားျဖစ္သည္ ။
အရြယ္ေရာက္ၿပီးေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ လီးကို တစ္ခါမွ မေတြ႕မျမင္ခဲ့ဖူးေသာ အသက္ ( ၁၉ ) ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးသည့္ အပ်ိဳမေလး သန္းႏုသည္ ေျပာင္ေျမာက္လွေသာ ဓါတ္ပုံထဲက လီးႀကီးကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ အနီးကပ္ ျမင္ရသည့္အျပင္ ထိုလီးႀကီး၏ စြမ္းေဆာင္ လွုပ္ရွားပုံကိုပါ အဆင့္ဆင့္ ေတြ႕ျမင္ရသည္ ျဖစ္လို႔ သန္းးႏု၏ အစိမ္းသက္သက္ ျဖစ္ေနေသးေသာအေသြးအသားတို႔သည္ အထိန္းအကြပ္မဲ့ လွုပ္ရွားလို႔ လာၾကေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ မ်က္ႏွာေလး တစ္ခုလုံးတြင္ အနီေရာင္ သန္းလာသကဲ့သို႔ သူမ၏ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေလးမ်ားသည္လည္း ေျခာက္ေသြ႕လာသည္ ျဖစ္လို႔ မၾကာခဏလည္း တံေတြးမ်ား ၿမိဳ ခ်ေနရ၏ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွလည္း မည္သို႔ ျဖစ္သည္ကို သူမဘာသာ အမည္တပ္ၿပီး မေျပာနိုင္ေသာ ခံစားခ်က္တမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလို႔ လာေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ ႏွာသီးဖ်ားေလးမွ အသက္ရွူသြင္းသံ.. ျပန္ထြက္သံတို႔သည္ သူမဘာသာပင္ ၾကားလာရသည္ထိ ျပင္းထန္လာၾက၏ ။
စာအုပ္ေလး၏ ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ အရည္မ်ားျဖင့္ စိုရႊဲ တင္းေျပာင္ေနေသာ ဧရာမ လီးတန္ႀကီးကို လက္ေလးတစ္ဖက္က ဆုပ္ကိုင္လို႔ထားၿပီး ထိုလီးႀကီး၏ ျပဲလန္ေနေသာ ထိပ္ဖူးႀကီးထိပ္မွ ပ်စ္ခဲေသာ အျဖဴေရာင္အရည္မ်ား ပန္းလို႔ထြက္ေနပုံပင္ ျဖစ္၏ ။
သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ စစ္ကနဲ တစ္ခ်က္ ျဖစ္လို႔သြားၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံသည္လည္း တင္းကနဲ တစ္ခ်က္ ျဖစ္လို႔သြားရ၏ ။ သန္းႏုသည္ ကုတင္ေပၚရွိ အိပ္ရာေပၚတြင္ ပုဆစ္တုပ္ကာ ထိုင္ေနရာမွ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို အိပ္ရာေပၚသို႔ ခ်ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ဒူးေလးတစ္ဖက္ကို ေထာင္လိုက္ကာ ေပါင္ၾကားသို႔ သူမ၏ လက္ေလးတစ္ဖက္သည္ ဝင္လို႔သြားသည္ ။ ၿပီးေတာ့ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကို ထမိန္ေလးေပၚမွပင္ အသာ လက္ကေလးျဖင့္ ပြတ္ေပးလိုက္၏ ။
ေသြးသားမ်ား ဆူပြက္လို႔ေနေသာ အခ်ိန္အခါတြင္အာ႐ုံေၾကာ အာ႐ုံ ခံစားမွုမ်ား၏ အဓိကေနရာေလးသည္ ထႂကြေနေသာ ေသြးသားမ်ားေၾကာင့္ လွုပ္ရွား ေျပာင္းလဲမွု ျဖစ္စဥ္မ်ား အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚကာ ခံစားေနရခ်ိန္တြင္ တစုံတခုက ထိုေနရာေလးကို လာေရာက္ ထိေတြ႕မိၿပီး ထိေတြ႕ေသာ အရာကလည္း ရပ္တည္မေနဘဲ ေရြ႕လ်ားကာ ပြတ္ေပးေနေတာ့ သာယာမွုမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရေတာ့၏ ။
သန္းႏုသည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို ထမိန္ေပၚမွပင္ သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ ပြတ္ေပးေနရင္းက အရသာမ်ား ေတြ႕ကာေန၏ ။ သူမ၏ က်န္လက္အတြင္းမွ ဓါတ္ပုံစာအုပ္ကိုလည္း သူမသည္ လႊတ္မခ်ေသးဘဲ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားက အာသာ တငမ္းငမ္းျဖင့္ ၾကည့္ေနလၽွက္ပင္ ရွိေနေသး၏ ။ ခဏမၽွ ၾကာသြားေသာ အခါတြင္ ေစာက္ပတ္ေလးကို ထမိန္ေပၚမွ ပြတ္လို႔ေပးေနေသာ သူမ၏ လက္ကေလးသည္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း တည့္တည့္တြင္ ထမိန္ေလးေပၚမွ ပြတ္ေပးလိုက္စဥ္မွာ စိုစိစိ အရည္ေလးက သူမ၏လက္ကို လာၿပီး ထိေတြ႕သျဖင့္ သန္းႏုသည္ ထိုလက္ကေလးကို သူမ၏ မ်က္ႏွာေရွ႕သို႔ ေျမႇာက္ကာ ၾကည့္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ စိုစိစိ အရည္ေလး ထိေတြ႕သြားခဲ့ရေသာ သူမ၏ လက္ဖ်ားေလးကိုလည္း သန္းႏုသည္ သူမ၏ ႏွာသီးဖ်ားတြင္ ကပ္ကာ နမ္းကာ ၾကည့္လိုက္မိ၏ ။
ထို အခ်ိန္မွာပင္ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ သန္မာေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က ႐ုတ္တရက္ က်ေရာက္လာၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖက္ၿပီး အိပ္ရာေပၚသို႔ ဆြဲကာ လွဲခ်လိုက္ေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ လက္အတြင္းမွ စာအုပ္ေလးသည္ လြတ္က်သြားၿပီး သန္းႏုသည္လည္း အိပ္ရာေပၚသို႔ ဒူးေလးႏွစ္ဖက္ ေထာင္ကာ ပက္လက္ကေလး လန္ကာ က်သြားေတာ့၏ ။
” ဟင္…..ကိုကိုျမင့္…မ…မလုပ္ပါနဲ႔..အစ္ကို…”
သန္းႏု စကားဆုံးေအာင္ပင္ မေျပာလိုက္ရေခ် ။ သူမ၏ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားေပၚသို႔ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားက ဖိကပ္ကာ အတင္းပင္ စုပ္နမ္းေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏုႏွင့္ အရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူေဌးႀကီး၏ သားျဖစ္လို႔ သူ႔ကို သန္းႏုက ငယ္စဥ္ကပင္ ကိုကိုျမင့္ဟု ေခၚခဲ့၏ ။
ထို႔ေနာက္ မိုးျမင့္ရွိန္က သန္းႏု၏ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္းလ်က္ ရွိေနရာမွ သူ၏ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ ထမိန္ေအာက္နားစေလးကို လွမ္းဆြဲကာ သူမ၏ခါးဆီသို႔ လွန္ကာ တင္လိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ လက္ကေလးတစ္ဖက္က အတင္းပင္ သူမ၏ ထမိန္ေလးကို ျပန္ကာ ဆြဲခ်ရန္ ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း မိုးျမင့္ရွိန္၏လက္က သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးေပၚသို႔ ဆုပ္ကိုင္ကာ ခပ္ေျဖးေျဖး ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သျဖင့္ သန္းႏုသည္ ခါးကေလး တြန႔္သြားရသည္ ။ သူမ၏ ထမိန္ေလးကိုေတာ့ ျပန္ၿပီး ဖုံးဖိျခင္း မျပဳနိုင္ေတာ့ေခ် ။
သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ေပၚရွိ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္သည္ ေစာက္ဖုတ္ေပၚတြင္ ခပ္ဖိဖိေလး ၄.. ၅ ခ်က္ေလာက္ ပြတ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ ႏွုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုကို လက္ညႇိုး လက္မတို႔ျဖင့္ အသာျဖဲၿပီး လက္ခလယ္ လက္ေခ်ာင္းကို လက္တဆစ္သာသာေလာက္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားမွာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားက ဖိကပ္စုပ္နမ္းထားသျဖင့္ မည္သည့္အသံမၽွ ထြက္မလာဘဲ သူမ၏ ခါးေလးကေတာ့ ေကာ့သြားၿပီး သူမ၏ ေထာင္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာ ကားသြားေတာ့၏ ။
မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားကို သူ၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္းထားသည့္အျပင္ လၽွာျဖင့္လည္း သူမ၏ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ပြတ္ကာေပးေနေသး၏ ။ ထို႔ျပင္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လက္တဆစ္သာသာ သြင္းထားေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္ခလယ္သည္လည္း အၿငိမ္မေနဘဲ ထုတ္လိုက္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝ၏ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ကပ္ၿပီး ဝိုက္ကာ ဝိုက္ကာျဖင့္ ပြတ္တိုက္လိုက္ လုပ္ေပးေနသျဖင့္ သန္းႏု၏ ေသြးသားတို႔သည္ ေျပာင္းဆန္ေအာင္ ေသာင္းက်န္းလာၾကေတာ့၏ ။
သန္းႏု၏ ေထာင္ထားေသာ ေပါင္ျဖဳျဖဳ ႏွစ္လုံးသည္ စုလိုက္ ကားလိုက္ျဖင့္ ျဖစ္လာသည္ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ သူ၏ လက္ခလယ္ျဖင့္ သြင္းခ်ီ ထုတ္ခ်ီ လုပ္ၿပီး ေမႊေႏွာက္ေပးေန႐ုံသာ မကဘဲ သူ၏ လက္မထိပ္ေလးျဖင့္လည္း ေစာက္ပတ္ထိပ္နားရွိ ေစာက္စိေလးကို မထိတထိျဖင့္ ေကာ္ေကာ္ထိုးကာ ကလိေပးေနေသး၏ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ တင္းမာေဖါင္းကားေနၿပီး ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားသည္လည္း ေစာက္ပတ္ဝသို႔ တစိမ့္စိမ့္ ထြက္ကာ လာေနၾကၿပီ ျဖစ္၏ ။ ထို႔ျပင္ သန္းႏု၏ လက္ေလးတစ္ဖက္ကလည္း သူမကို ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ စုပ္လို႔ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ အကၤ်ီ ဝတ္မထားေသာ ေက်ာျပင္ေပၚသို႔ အသာအယာ တင္လာသည္ ။
သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္အဝရွိ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္လည္း ေစာက္ပတ္ဝသို႔ ထိုးသြင္းကာ ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီ လုပ္ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္ခလယ္လက္ေခ်ာင္းႏွင့္ ထိေတြ႕ ပြတ္တိုက္ေနမွုေၾကာင့္ ေစာက္ရည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ စိုစြတ္လာၾကသည္ ။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္ခလယ္ လက္ေခ်ာင္းေလးကို ရင္ဆိုင္ ထိေတြ႕လို႔ လာၾကေတာ့သည္ ။ ႏူးညံ့ေထြးအိ စိုစြတ္ေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ ရွုံ႔ခ်ီပြခ်ီ ျဖစ္လာၾကသည္ ။
မိုးျမင့္ရွိန္၏ ကိုယ္အတြင္းရွိ ေသြးသားတို႔သည္ ျပင္းျပလာေသာ သူ၏ ကာမေဇာမ်ားေၾကာင့္ ဆူပြက္လာခဲ့ရၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူ၏ ဆူပြက္ေနေသာ ေသြးသားတို႔ဆီမွ လြင့္ပ်ံကာ ထြက္လာေသာ အပူေငြ႕မ်ားကို သူ၏ ႏွာသီးဖ်ားမွ တဆင့္ ဟင္းကနဲ ေနေအာင္ ထုတ္ပစ္လိုက္၏ ။
မိုးျမင့္ရွိန္က သူ၏မ်က္ႏွာကို သန္းႏု၏ ႏုႏုငယ္ငယ္ မ်က္ႏွာေလးဆီမွ ခြာကာ သူ၏ ကိုယ္လုံးကိုလည္း သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေပၚမွ ခြာလိုက္သည္ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏု၏ ရင္ဘတ္ရွိ အကၤ်ီႏွိပ္ေစ့ေလးမ်ားကို အလ်င္အျမန္ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေတာ့၏ ။
” အို.. ကိုကိုျမင့္ရယ္ .. သန္းႏုကို သနားပါဦး …။ မရက္စက္ပါနဲ႔ ကိုကိုျမင့္ရယ္… ေနာ္…”
သူမ၏ ႏွုတ္ခမ္းေလးက လွုပ္ရွာခြင့္ ရသြားၿပီျဖစ္လို႔ မ်က္ရည္ဝဲဝဲေလးျဖင့္ ငိုသံေလးစြက္ကာ မိုးျမင့္ရွိန္ကို ေတာင္းပန္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ လက္ဖမိုးေလးျဖင့္ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားဆီက မ်က္ရည္ဥမ်ားကို သုတ္ကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လူးလူးလွိမ့္လွိမ့္ေလး တစ္ခ်က္ျပဳလ်က္ မိုးျမင့္ရွိန္ ရွိရာဖက္သို႔ ေက်ာေလးေပးကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေစာင္းလိုက္၏ ။ ထိုအခါတြင္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ေဘာ္လီအကၤ်ီအျဖဴေလး၏ ၾကယ္သီးမ်ားကိုပါ တပါတည္း လြယ္ကူစြာ ျဖဳတ္ခြင့္ရသြားသျဖင့္ အလ်င္အျမန္ပင္ ျဖဳတ္၏ ။ သန္းႏု၏ ေျမႇာက္ၿပီး မ်က္ရည္သုတ္ေနေသာ လက္မွတဆင့္ ေဘာ္လီအကၤ်ီေလး၏ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးႏွင့္ အေပၚတြင္ ဝတ္ထားသည့္ ႏွိပ္ေစ့ၾကယ္သီးမ်ား ျဖဳတ္ၿပီးေနေသာ လက္ျပတ္အကၤ်ီေလး၏ လက္ေပါက္တို႔ကိုပါ ပင့္တင္ကာ ခၽြတ္လိုက္၏ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ေစာင္းထားေသာ ကိုယ္လုံးေလး၏ အေပၚဖက္ရွိ လက္ကေလးကို တံေတာင္ဆစ္မွ ေကြးကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ ျပန္ၿပီး တင္လိုက္သျဖင့္ ထို လက္ကေလးဘက္ရွိ အကၤ်ီလက္ေပါက္ႏွင့္ ေဘာ္လီအကၤ်ီ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးတို႔မွာ ကၽြတ္ခြာထြက္သြားေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ က်န္ရွိေနေသာ သူမ၏ အျခားလက္တဖက္ရွိ အကၤ်ီလက္ေပါက္ႏွင့္ ေဘာ္လီပုခုံးသိုင္းႀကိဳးတို႔ကိုပါ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။
ထိုအခါတြင္ ဝင္းလဲ့ေနေသာ သူမ၏ ရင္ညြန႔္သားေလးမ်ား သည္ ထြက္ေပၚလာၾကေတာ့၏ ။ ဝင္းမြတ္ကာ တင္းတင္းေလး ျပည့္ၿဖိဳး ေထြးအိေနေသာ သူမ၏ အၾကမ္းပန္းကန္လုံးအႀကီးစား ေမွာက္ထားသည့္ အရြယ္ပမာဏ သာသာရွိသည့္ မက္ေမာဖြယ္ နို႔ေလးႏွစ္လုံးမွာလည္း တုန္တုန္ယင္ယင္ေလး ျဖစ္ကာ ထြက္ေပၚလာေတာ့၏ ။
” သန္းႏု.. သန္းႏုကို သနားပါဦး.. အစ္ကိုရယ္ … ဟင့္…”
” သန္းႏုရာ.. အစ္ကိုက မင္းကို အတည္ႀကံတာပါ ..။ မင္းကို လက္ထပ္ယူမွာပါ ..။ ယုံပါ သန္းႏုရယ္…”
” မ…မ ျဖစ္နိုင္တာ…အစ္ကိုရယ္ …။ ဘဘႀကီးတို႔က.. ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး.. သေဘာတူမွာလဲ…။ ေနာက္ၿပီး.. ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးကလည္း သန္းႏုတို႔ကို ခ်က္ခ်င္း ခြဲပစ္လိုက္မွာေပါ့..။ အဟင့္… ဟင့္… မျဖစ္နိုင္ပါဘူး… အစ္ကိုရယ္….။ သန္း… သန္းႏုကို သနားပါ.. ကိုကိုျမင့္ရယ္… ေနာ္…..”
” သန္းႏုရာ…ဘာလို႔ မျဖစ္နိုင္ရမွာလဲ….။ မင္းကို အစ္ကို ခ်စ္ေနတာ ၾကာလွပါၿပီကြာ….”
မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ပါးစပ္ကလည္းေျပာ လက္ကလည္း သန္းႏု၏ နို႔ေလးမ်ားကို သူ၏ လက္ဖဝါးထဲထည့္ကာ ပြတ္ေပးေနသျဖင့္ သန္းႏုသည္ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ေမွးမွိတ္လို႔ ထားရာမွ တဟင့္ဟင့္ျဖင့္ ငိုသံပါေလးျဖင့္ ျငင္းဆန္ကာ အသနားခံ ေနျခင္း ျဖစ္၏ ။ သန္းႏု၏ ႏွုတ္ဖ်ားက ျငင္းဆန္ေနေသာ္လည္း သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကမူ ဆန႔္က်င္ဖက္ ေသြးသားတို႔၏ ထိေတြ႕မွုေၾကာင့္ ကာမေဇာေလးမ်ား ႂကြလ်က္ အင္အားမ်ား ခ်ိနဲ႔ကာ အထိအေတြ႕မ်ားမွာ သာယာမိန္းေမာလ်က္ ေပ်ာ့ေခြ ႏုံးခ်ိေန၏ ။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးကေတာ့ ျငင္းဆန္ ႐ုန္းကန္နိုင္စြမ္းမ်ား ကုန္ခမ္းကာ သာယာမွုေလးမ်ားတြင္သာ မိန္းေမာလ်က္ ထိုသာယာမွုမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကိုပင္ စိုးထိတ္ေနသည္ ။
သန္းႏု၏ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းတြင္ အဝတ္အစားမ်ား ကင္းမဲ့သြားခဲ့ရၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူမ၏ ထမိန္ေလးကေတာ့ သူမ၏ ခါးတြင္ လုံးကာ ပုံေန၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္က သူ၏လက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ ထမိန္ေလးကို သူမ၏ ေျခေထာက္ဖက္မွ ဆြဲလို႔ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ရာ သန္းႏုက သူမ၏ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားဆီမွ မ်က္ရည္စေလးမ်ားကို သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ သုတ္လ်က္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လူးကာလွိမ့္ကာျဖင့္ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ႂကြကာ ေပးလိုက္သျဖင့္ ထမိန္ေလးမွာ သူမ၏ ေျခေထာက္ဖက္မွေနၿပီး ကြင္းလုံးကၽြတ္ကာ ထြက္သြားေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလး ေဘးမွာ ထိုင္လ်က္ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္လို႔သြားရွာေသာ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တပ္မက္စြာ ၾကည့္လိုက္၏ ။
” သန္းႏုရယ္…လွလိုက္တာ…”
” အစ္ကိုရယ္.. သန္းႏုကို မသနားေတာ့ဘူးလားဟင္ ..”
” အစ္ကို သန္းႏုကို ဒီညဘဲ ခိုးမွာပါ ..သန္းႏုရယ္…”
” ဟင္..အစ္ကို ..”
” ဒီည ( ၁ဝ ) နာရီေလာက္ၾကရင္ တံတားကို ဆင္းခဲ့… သန္းႏု…။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ကပ္ထားတဲ့ ပဲ့ေထာင္ထဲသာ ဆင္းၿပီးသြားလိုက္..။ အစ္ကိုက ေညာင္ပင္စုကေန ေစာင့္ေနမယ္..။ ဟိုမွာ ညတြင္းခ်င္း လက္ထပ္ၾကတာေပါ့.. သန္းႏုရယ္… ေနာ္…”
” အစ္ကို…ရယ္…”
သန္းႏု၏ လက္ကေလးတစ္ဖက္က မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္တစ္ဖက္ကို အားကိုးတႀကီး ဆုပ္ကိုင္ဖ်စ္ညႇစ္လာ၏ ။ သူမ၏ လက္ဖ်ားေလးမ်ားမွာ ေစာေစာကလို ေအးစက္လို႔ မေနေတာ့ဘဲ ပူပူေႏြးေႏြးေလးျဖစ္ကာေနသည္ကို မိုးျမင့္ရွိန္ ခံစားလိုက္ရ၏ ။
စကားဆုံးသည္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ မ်က္ႏွာေလးဆီသို႔ သူ၏ မ်က္ႏွာကို ငုံ႔ကာ သူမ၏ နဖူးေလးကို ျမတ္နိုးစြာျဖင့္ နမ္းလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သန္းႏု၏ သနပ္ခါး ပါးကြက္ေလးမ်ား တင္ကာထားေသာ ပါးမို႔မို႔ေလး ႏွစ္ဖက္ကို ဖိလို႔ နမ္းရွိုက္လိုက္သည္ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူမ၏ နို႔ေလးမ်ားဆီသို႔ မ်က္ႏွာအပ္ကာ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေတာ့၏ ။
သန္းႏုမွာေတာ့ တလူးလူး တလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္ ကာမေဇာမ်ား ႂကြတက္လာေနၿပီး သူမ၏ လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ မိုးျမင့္ရွိန္၏ အဝတ္အစား နဂိုကတည္းက ဝတ္မထားေသာ ေက်ာျပင္ႀကီးေပၚသို႔ အသာယာေလး တင္ကာ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္လ်က္ ယုံမွတ္လို႔ ပုံအပ္ကာ မိန္းေမာေနေလေတာ့သည္ ။
မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေပးေနရင္းမွ သူ၏လက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ နံေစာင္းေလးမ်ား ဝမ္းဗိုက္သားေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္တို႔ကို ပြတ္သပ္ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ကာ ေပးေန၏ ။ ထို႔ျပင္ သန္းႏု၏ လုံးတစ္ ကားအယ္ေနေသာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖင္သားႀကီးမ်ား ေအာက္ကိုပါ လက္ကို ထိုးသြင္းၿပီး ဆုပ္နယ္ဖ်စ္ညႇစ္ကာ ေပးေနေသး၏ ။ သန္းႏုကေတာ့ သူမ၏ အဝတ္မဲ့ ျဖဴစင္ဝင္းပလွပ အခ်ိဳးက် မို႔ေမာက္ကားစြင့္ လုံးတစ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အိပ္ရာေပၚတြင္ ပက္လက္ေလးေနကာ စင္းေပးထား႐ုံမွတပါး ဘာမ်ား တတ္နိုင္ပါဦးမည္နည္း ..။
နို႔စို႔ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏွုတ္ခမ္းလႊာ အတြင္းမွ လၽွာေလးသည္ သန္းႏု၏ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ထိပ္ဖ်ားဆီသို႔ ထိလာကာ ယက္လို႔ ေပးလိုက္ေသာအခါမ်ားတြင္ေတာ့ သန္းႏုခင္မ်ာမွာ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေလး တစ္ခုလုံး ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္လ်က္ အသက္ရွူေလးမ်ားပင္ မွားလို႔ သြားရ၏ ။ ထို႔ျပင္ စင္းလို႔ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းသည္လည္း ေကြးလိုက္ ဆန႔္လိုက္ ျဖစ္ေနရာမွ သူမ၏ ဒူးေခါင္းေလးမ်ားသည္ ေကြးလ်က္ ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေနေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာ ေထာင္လို႔ လာေတာ့၏ ။
သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ့ကို ပြတ္လို႔ ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္သည္ သူမ၏ ေပါင္လုံးေလး ႏွစ္လုံးၾကားရွိ သန္းႏု၏ အေမႊးနက္ကေလးမ်ား ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြးေလးမ်ား ျဖစ္လို႔ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံေလးေပၚသု႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး သန္းႏု၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေစာက္ဖုတ္အုံေလးကို တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ ကိုယ္လုံးကို သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚမွ ခြာကာ ႂကြလိုက္ၿပီးေနာက္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ၏ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့၏ ။ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး အေပၚမွ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ကိုယ္လုံးသည္ ႂကြလို႔သြားသျဖင့္ ေမွးမွိတ္လို႔ ထားေသာ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ဖြင့္ကာ ၾကည့္မိလိုက္ေသာ သန္းႏု၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားသည္ ဝိုင္းကာ သြားၿပီး သူမ၏ အသဲထဲတြင္ ေအးကနဲ ျဖစ္ကာ သြားရေတာ့သည္ ။
ပုဆိုးအတြင္းမွ ထြက္ေပၚလို႔ လာေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လီးႀကီးသည္ အရွည္ ( ၆ ) လက္မထက္ မနည္းေပ ။ ညိဳကာ တုတ္ေနၿပီး လုံးပတ္ က်ပ္လုံးသာသာေတာင္ ရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္၏ ။ လီးႀကီး၏ ထိပ္ဖူးႀကီးသည္ ျပဲလန္ေနၿပီး ထိပ္တြင္ အရည္မ်ားႏွင့္ စိုရႊဲေနကာ လီးတန္ႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ကာေန၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေထာင္လို႔ထားေသာ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးႏွစ္လုံးကို အသာကားေပးလိုက္ၿပီး သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ထိကာေတ့လိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တစ္ခ်က္မၽွ တုန္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မွိတ္ကာ ထားလိုက္ေတာ့၏ ။
ထိုစဥ္မွာပင္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝမွာ ေတ့လို႔ထားေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လီးႀကီးသည္ တေျဖးေျဖး ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဝင္လို႔ လာေတာ့၏ ။
” ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဗ်စ္….”
” အင့္…အအ…အမေလး ….ကၽြတ္ကၽြတ္…”
သန္းႏုမွာ သူမ၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္လုံးကို အစြမ္းကုန္ ျဖဲကားေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကိုလည္း ေကာ့လို႔ေပးလိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ သူ၏လီးႀကီးကို တေျဖးေျဖး ထိုးသြင္းေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးထိပ္တြင္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရာဝတၳဳတစ္ခုက ေရွ႕ကေနၿပီး တားဆီးကာသလို ထိေတြ႕လာရသျဖင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းေနရာမွ အားျဖင့္ ဖိကာ ေဆာင့္ၿပီး သြင္းလိုက္၏ ။
” ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဖြတ္..”
” အား..အေမ့… အား…. ေသပါၿပီ … အ… ကၽြတ္… ကၽြတ္…”
သန္းႏု၏ခါးေလးမွာ အိပ္ယာေပၚမွ အေတာ္ေလး ေျမာက္ႂကြကာ တက္သြားရသလို သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးမွာလည္း ဘယ္ညာ ခါရမ္းသြားရ၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္လုံးမွာလည္း အစြမ္းကုန္ ကားေပးထားသျဖင့္ ေပါင္တြင္းေၾကာႏွစ္ဖက္မွာ ေထာင္လို႔ပင္ထေန၏။ သူမ၏ ႏုေထြးျဖဴေဖြးလို႔ေနေသာ ေပါင္တြင္းသားေလးမ်ားမွာေတာ့ တဆတ္ဆတ္ တုန္လို႔ေနသည္ ။
မိုးျမင့္ရွိန္က သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ရာမွာ တပ္မက္ မက္ေမာဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ သန္းႏု၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အမို႔အေမာက္ အစြင့္အကားမ်ားျဖင့္ အခ်ိဳးက် လွပလွေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို မမွိတ္မသုံ ျမင္ေတြ႕ေနရကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေသာ လီးႀကီးမွာလည္း သန္းႏု၏ က်ဥ္းၾကပ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားႏွင့္ စီးကနဲ ပြတ္တိုက္သြာားရသည္ ျဖစ္လို႔ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ စိတ္မထိန္းနိုင္ျဖစ္ကာ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အဆုံးဝင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူ၏လီးႀကီးကို အဆုံးနီးပါး ျပန္ဆြဲထုတ္ကာ ခပ္သြက္သြက္ပင္ အားျဖင့္ ဖိေဆာင့္ လိုးသြင္းကာ ခပ္သြက္သြက္ လိုးေလေတာ့၏ ။
” ဖြတ္ ..ဖြတ္…ပလြတ္…”
” အင့္..အေမ့…ေသပါၿပီ . . ”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” အား…အမေလး …နာ…နာလိုက္တာ….”
” ဖြတ္..ဖြတ္..ပလြတ္…”
” အား… ေတာ္… ေတာ္ပါေတာ့.. ကိုရယ္…. အား… ကၽြတ္…. ကၽြတ္ …. ကၽြတ္…”
” ဖြတ္…ပလြတ္ …”
” ခဏေလာက္ သည္းခံလိုက္ပါဟာ.. အစမို႔ပါ .. ေနာက္ေတာ့ ေကာင္းလာမွာေပါ့…”
” ဖြတ္..ပလြတ္ …”
” အား.. ကၽြတ္.. ကၽြတ္.. ရက္စက္လိုက္တာ ကိုရယ္ … အင့္.. ဟင္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္ …”
သန္းႏုရဲ့ ကိုယ္လုံးေလးမွာ နာရွာလြန္းလို႔ ေကာ့ပ်ံေန၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္ကလည္း သူ၏ လိုးအားကို မေလၽွာ့သည့္အျပင္ သန္းႏု၏ မခံမရပ္နိုင္ ေကာ့ပ်ံကာ ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီး သန္းႏု၏ မခ်ိမဆန႔္ေလး ညည္းတြားသံေလးမ်ား ၾကားရေတာ့ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ကာမစိတ္မ်ားမွာ အားရေက်နပ္ တက္ႂကြလာၿပီး ပိုလို႔ေတာင္ အားျဖင့္ ဖိေဆာင့္ကာ လိုးေတာ့၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” အေမ့..အား..ဟင့္ဟင့္ …”
” အား..ကၽြတ္ကၽြတ္ …..”
” ဖြတ္..ပလြတ္..”
” အ…အင့္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” အင့္….ဟင့္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
မိုးျမင့္ရွိန္က အားျဖင့္ ဖိေဆာင့္လို႔ အခ်က္ ( ၃ဝ ) မၽွ ေဆာင့္ကာ လိုးၿပီးေသာအခါတြင္ေတာ့ သန္းႏု
တဆတ္ဆတ္ တုန္ကာေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းဖ်ားေလးမ်ားမွ ညည္းသံေလးမ်ား ထြက္မလာေတာ့ေပ ။ ေကာ့ပ်ံေနေသာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာလည္း ၿငိမ္သက္သြား၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္..”
သန္းႏုမွာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး အတြင္းတြင္ အရည္မ်ား ရႊဲရႊဲစိုကာေနၿပီ ျဖစ္သည့္အျပင္ သူမ၏ ယားလို႔ေနေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားကိုလည္း မိုးျမင့္ရွိန္၏ သန္မာေတာင့္တင္းလွေသာ လီးတန္ႀကီးက အားပါးတရ ေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာျဖင့္ ပြတ္ကာေနသျဖင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး အတြင္းတြင္ အရသာမ်ား ပိုလို႔ေကာင္းလာရေတာ့၏ ။
” ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္…”
” ဖြတ္ ပလြတ္..”
” ဖြတ္ ပလြတ္..”
” နာေသးလားဟင္..သန္းႏု..”
” ဟင့္အင္း..”
” ဖြတ္ပလြတ္ ..”
” ဖြတ္ ပလြတ္…”
” ေကာင္းေရာ ေကာင္းလာၿပီလားဟင္…”
” ဖြတ္ ပလြတ္..”
” သိဘူး…. အ.. ဘာေတြ ေမးေနတာလဲလို႔…… အ… အ….”
” ဖြတ္ပလြတ္..ဖြတ္ပလြတ္….”
မိုးျမင့္ရွိန္က တစ္ခ်က္ ျပဳံးလိုက္ကာ သူ၏ ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔ နည္းနည္းတိုးၿပီး ဆီးခုံအေပၚပိုင္းခ်င္း ကပ္ကာ လီးကို ဖင္ႂကြၿပီး ေဆာင့္ရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးလိုက္၏ ။
” ဖြတ္ ပလြတ္..”
” ဖြတ္ ပလြတ္ ..”
( ၁၅ ) ခ်က္ေလာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးၿပီးသည္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ဒစ္ႀကီးနားအထိ ျပန္ကာ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး လီးႀကီးကို အကုန္မခၽြတ္ဘဲ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔လည္း ျပန္ထိုးမသြင္းေတာ့ဘဲ ရပ္ကာ ထားလိုက္၏ ။ တစ္စကၠန႔္.. ႏွစ္စကၠန႔္ သုံးစကၠန႔္….။
” ဟင့္ ….ကို… ဘာ…. ဘာ… ျဖစ္တာလဲ … ဟင့္ဟင့္…..”
” ကိုလိုးတာ သန္းႏု မေကာင္းဘူးထင္လို႔ ဆက္မလိုးေတာ့ဘူးလားလို႔…”
” ဟင့္…ကိုရယ္…ကၽြတ္…အနိုင္မက်င့္နဲ႔ကြာ…”
သန္းႏုက ညည္းတြားရင္းက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ကို လွုပ္လွုပ္ရြရြေလး လုပ္ကာ သူမ၏ ခါးေလးကို ေကာ့လၽွက္ သူမ၏ အရည္မ်ား ရႊဲရႊဲစိုကာ ထြက္က်ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးကို မိုးးျမင့္ရွိန္၏ လီးတန္ႀကီး အရင္းသို႔ တိုးကပ္ကာ ေပးလာ၏ ။
” ဒါဆို ကိုလိုးတာ ေကာင္းလားဟင္..”
” အင္းပါ..ေကာင္းပါတယ္ …”
” ဘာေကာင္းတာလဲဟင္…”
” အာ..ကၽြတ္…ကိုကလည္းကြာ…”
သန္းႏုက ေျပာလည္းေျပာ သူမ၏ လက္ကေလးတစ္ဖက္ျဖင့္လည္း မိုးျမင့္ရွိန္ရဲ့ခါးကို လွမ္းၿပီး ဆြဲလာ၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္က သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝေလးကို သူ၏ လီးႀကီး ထိပ္ဖူးျဖင့္ ေညႇာင့္ကာ ေညႇာင့္ကာ လွုပ္ရွားကာ လိုးေပးလိုက္၏ ။
” ကဲ..ေျပာေလ..သန္းႏု ..ရ..”
” ဘာ.. ကၽြတ္.. ဟင့္.. ဒီမွာက ေသေတာ့မယ္… ဟင့္.. ဟင့္… ဟို .. ကို.. ကို… လိုးတာ … ေကာင္း.. ေကာင္းတယ္.. ဟင့္…”
သန္းႏု၏ စကားလည္း ဆုံးေရာ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးကို ျဗဳံးကနဲ ေဆာင့္ကာ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့၏ ။ ၿပီးေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ဆက္ကာ ေဆာင့္ၿပီး လိုးေတာ့၏။
” ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္..ပလြတ္….”
“ဖြတ္ ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ …. ဖြတ္ ပလြတ္… ဖြတ္ ပလြတ္ .. ဖြတ္ ပလြတ္ ……”
မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏုကို ေဆာင့္လိုးေနရာမွ အလိုးမပ်က္ေစဘဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ျပင္ၿပီး ထိုင္လိုက္ရာ အခိုက္အတန႔္ေလးမွာ ေဆာင့္အား နည္းနည္းေလ်ာ့လို႔သြား၏ ။
“ဖြတ္..ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ ….”
” အ… ေဆာင့္… ေဆာင့္စမ္းပါ… ကိုရယ္… အ…. အင္း…. ဟင္း.. ဟင္း…”
“ဖြတ္ ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ ….”
မိုးျမင့္ရွိန္က ေဆာင့္ေၾကာင့္ျပင္ၿပီး ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ နို႔ေလးမ်ားကို လွမ္းလို႔ ဆြဲကိုင္ကာ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးရင္း လိုးေန၏ ။
“ဖြတ္ ပလြတ္ … ဖြတ္ ပလြတ္ ….”
မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္မ်ားသည္ သူမ၏ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုပါ လက္ညႇိုး လက္မတို႔ျဖင့္ ပြတ္သပ္ ေခ်မြကာ ေပးေန၏ ။
“ဖြတ္ ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ …..”
“ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ ……”
” အ.. ဟင့္… ေကာင္း.. ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္ …. အမေလး… ေနာ္ …”
“ဖြတ္ ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ …..”
သန္းႏုသည္ ခ်စ္ရသူ ခ်စ္သူရင္ေမာင္၏ အိပ္ယာထက္ဝယ္ သူမ၏ ယင္ဖိုပင္မသန္းဖူးေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို အဝတ္အစားမ်ား အားလုံး ခၽြတ္လ်က္ သူမ၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တပ္မက္ဖြယ္ ကိုယ္လုံးေလးျဖင့္ အသစ္စက္စက္ နီတာရဲ ေစာက္ပတ္ေလးကို ေကာ့ကာ ေကာ့ကာေပးရင္း မိုးျမင့္ရွိန္၏ အလိုးကို ေကာ့ပ်ံကာ အလိုးခံေနရင္းက သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ အရသာမ်ား မႊန္ထူလာကာ မခ်ိမဆန႔္ ျဖစ္လို႔ လာရ၏ ။ ထို႔အတူ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လီးႀကီးသည္လည္း ေဆာင့္ကာ လိုးရင္းက အရသာမ်ား ရွိလြန္းမက ရွိလာၿပီး အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာလို႔ သန္းႏု၏ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ဆြဲကိုင္ကာ အားကုန္ေဆာင့္လိုးေတာ့၏ ။
“ဖြတ္ ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ …”
“အင့္.. ဟင့္… အ… အ…. အား… အ…. အမ… ေလး…. ကို… ကိုရယ္….. အင္း… ဟင္း… ဟင္း….”
“ဖြတ္ ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ …..”
” ကၽြတ္.. သန္းႏုရယ္ … အ… အင္း.. ဟင္း… ဟင္း…. အီး…”
ကာမ အထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုကေတာ့ တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ သိမ့္သိမ့္ခါကာ တြန႔္လိန္ေကာ့ပ်ံလ်က္ ရွိၾကေပေတာ့သည္ ။
—————————————
ရင္ေမာင္တစ္ေယာက္ စက္ပစၥည္းမ်ား ယူေဆာင္ၿပီး ရန္ကုန္မွ ဆန္စက္သို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည (၆) နာရီေလာက္ ရွိၿပီျဖစ္၏ ။ ကားဂိတ္သို႔ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ဦးျမင့္မူကိုယ္တိုင္ လာႀကိဳၿပီး သူတို႔စက္သို႔ ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ရင္ေမာင္ႏွင့္ ပါလာေသာ စက္ပစၥည္းမ်ားကို ဆန္စက္တြင္ တပ္ဆင္ၾက၏ ။ မေနတတ္ေသာ ရင္ေမာင္ကလည္း ဝိုင္းဝန္း ကူညီ၏ ။ ည(၈)နာရီေလာက္တြင္မွ ၿပီးစီးသြားလို႔ ရင္ေမာင္သည္ ဆန္စက္တံတားတြင္ပင္ ေခ်ာင္းေရခ်ိဳးလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားမ်ား လဲၿပီး စက္ထဲမွျပန္ရန္ ျပင္လိုက္၏ ။
” ေမာင္ရင္ေမာင္.. ျပန္ေတာ့မလို႔လား…”
ဦးျမင့္မူက ေမးလိုက္၏ ။
” ဟုတ္ကဲ့.. ဦးေလး .. သန္းႏုဆီလည္း ဝင္ခ်င္ေသးတယ္ …။ ၿပီးမွဘဲ စက္အိမ္ႀကီးကို ျပန္ေတာ့မယ္…”
” ဦးေလး အခန္းထဲမွာ ထမင္းပြဲ ျပင္ထားၿပီးၿပီ ..။ စားၿပီးမွ ျပန္ေပါ့ကြာ…။ ဦးေလးလည္း မင္းကို ေျပာစရာ ရွိေသးတယ္..”
” ဟုတ္ကဲ့..ဦးေလး …”
ရင္ေမာင္က စက္ထဲရွိ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ဦးျမင့္မူ၏ ႐ုံးခန္းသို႔ ျပန္လွည့္ၿပီး ႐ုံးထဲတြင္ ျပင္ကာထားေသာ ထမင္းပြဲတြင္ ထိုင္လိုက္၏ ။ သူတို႔ အလုပ္မ်ားသည့္ ရက္မ်ားတြင္ ယခုကဲ့သို႔ စက္ထဲတြင္ပင္ ထမင္းစားၾက၏ ။ ရင္ေမာင္ ထမင္းစားၿပီး သြားခ်ိန္မွာပင္ စက္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ဦးျမင့္မူသည္ ႐ုံးခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္လာ၏ ။
” ဦးေလး.. ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္ဆို…”
” ေအး.. ဟုတ္တယ္.. ရင္ေမာင္ရ.. လာ ထိုင္ဦး…”
ရင္ေမာင္က ဦးျမင့္မူ၏ စားပြဲေရွ႕ရွိ ကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္၏ ။
” တျခား မဟုတ္ပါဘူးကြာ… သန္းႏုကိစၥပါ…”
” ဗ်ာ..ဦးေလး..သန္းႏု ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္…”
” အင္း.. သန္းႏုကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..။ ျဖစ္တာက မိုးျမင့္ရွိန္ဘဲ…”
” ခင္ဗ်ာ…ဘယ္လို…”
” ကဲ.. ေမာင္ရင္ေမာင္.. မင္း စိတ္ေအးေအးထား ..။ ဦးေလး အစအဆုံး ေျပာျပမယ္ …”
” ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ …ဦးေလး…”
” မင္းနဲ႔ သန္းႏုတို႔ သမီးရည္းစား ျဖစ္ေနၾကတာ တို႔ စက္ဝန္း တစ္ခုလုံး အသိဘဲေနာ္ …”
” ဟုတ္ကဲ့..ဦးေလး …”
” မင္းတို႔ သမီးရည္းစားျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ..”
” ( ၂ ) ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ..ဦးေလး …”
” မင္းနဲ႔ သန္းႏုတို႔ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ လက္ထပ္မယ္လို႔ မွန္းထားသလဲ…”
” ေနာက္ (၂) ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေနမွ ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႕ရၿပီးမွ လက္ထပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာတူထားပါတယ္.. ဦးေလး..”
” သန္းႏုကလည္း မင္းကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ရွာတယ္ေနာ္..”
” ဟုတ္..ဟုတ္ပါတယ္.ဦးေလး …”
” မင္း သန္းႏုကို လက္လႊတ္ခံနိုင္ပါ့မလား…”
” ဟာ..ဦေလးရယ္..ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ..”
” ကဲ.. ဒါဆိုရင္ေတာ့ အျမန္ဆုံး ခိုးေျပးဖို႔ လုပ္ေတာ့ကြာ…”
” ဘာ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ … ဦးေလးရယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႕ရၿပီးမွ လူႀကီးစုံရာနဲ႔ ေတာင္းရမ္း…….”
” မရေတာ့ဘူး.. ေမာင္ရင္ေမာင္..။ အခ်ိန္မမွီနိုင္ေတာ့ဘူး…”
” ဦး.. ဦးေလးရယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရွင္းျပပါဦး..။ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္လို႔လဲဟင္…”
” အင္း.. ဦးေလးအေနနဲ႔က မင္းကိုေရာ သန္းႏုကိုပါ ကိုယ့္သားသမီးေလးေတြလို ခင္ခဲ့ရ.. သံေယာဇဥ္ ထားခဲ့ရတာ မင္း သိပါတယ္ကြာ…”
” ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး …”
” အဲဒီေတာ့ ဦးေလး အခုေျပာမယ့္ စကားေတြကို မင္း တသက္လုံး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါနဲ႔ကြာ ..။ ေနာက္ၿပီး သန္းႏုကိုလည္း မင္း တသက္လုံး မေျပာပါနဲ႔ကြာ..”
” ဟုတ္ကဲ့.. ဦးေလး … ကၽြန္ေတာ္ ကတိေပးပါတယ္….”
” ကဲ.. ဦးေလး.. လိုရင္းဘဲ ေျပာေတာ့မယ္ကြာ..။ သူေဌးသား မိုးျမင့္ရွိန္က သန္းႏုကို သေဘာက်ေနတာ ၾကာၿပီကြ…”
” အင္း..ကၽြန္ေတာ္ ထင္ေတာ့ ထင္သားဘဲ…”
” အဲဒါ သူေဌးႀကီး ဒီတစ္ေခါက္လာေတာ့ မိုးျမင့္ရွိန္က သူ႔အေဖနဲ႔ အေမကို ဖြင့္ေျပာေတာ့ သူေဌးႀကီးနဲ႔ သူေဌးကေတာ္က ပထမေတာ့ သန္းႏုက စက္ထဲက အလုပ္သမ ျဖစ္ေနေတာ့ သေဘာမတူခ်င္ဘူး ..။ ေနာက္ေတာ့ သန္းႏုက လိမ္မာေရးျခားလည္းရွိ သူေဌးႀကီးတို႔ မ်က္စိေရွ႕တင္ ႀကီးလာတာလည္းျဖစ္ ေနာက္ၿပီး သူတို႔သားက သန္းႏုကို ယူလိုက္ရင္ ေျခၿငိမ္သြားမွာလို႔ဘဲ တြက္ၾကတယ္..။ ေနာက္ၿပီး သန္းႏုသာ သူတို႔ေခၽြးမ ျဖစ္သြားရင္ သူတို႔ ဩဇာခံမွာ ေသခ်ာတယ္ ဆိုၿပီး ေနာက္ဆုံး သေဘာတူသြားတယ္…”
” ဗ်ာ…”
ရင္ေမာင္က အာေမဋိတ္သံ ထြက္သြားရ၏ ။ စကားရွည္ႀကီး ေျပာလိုက္ရေသာ ဦးျမင့္မူက သူ၏စကားကို ရပ္ၿပီး အခန္းတြင္းသို႔ ဟိုဒီလွမ္းကာ ၾကည့္သျဖင့္ ရင္ေမာင္က အလိုက္တသိပင္ ေသာက္ေရတစ္ခြက္ ခပ္ကာ ဦးျမင့္မူ၏ အနားသို႔ သြားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ရိုရိုေသေသပင္ ေရခြက္ကို လွမ္းေပးလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ရင္ေမာင္သည္ သူ မူလက ထိုင္ေနရာ ဦးျမင့္မူ၏ စားပြဲေရွ႕ရွိ ကုလားထိုင္တြင္ သြားကာ ထိုင္လိုက္၏ ။
ဦးျမင့္မူက ရင္ေမာင္ တရိုတေသ ေပးလာေသာ ေရခြက္ကို ယူၿပီး တဝက္မၽွ ေသာက္လိုက္ၿပီး သူ႔ေရွ႕ရွိ စားပြဲေပၚသို႔ အသာျပန္တင္ကာ သူ၏ စားပြဲေရွ႕ရွိ ကုးလားထိုင္တြင္ ထိုင္ေနေသာ ရင္ေမာင္ကို အကဲခတ္ကာ ၾကည့္လိုက္၏ ။
” ဆက္..ဆက္ၿပီး..ေျပာပါဦး..ဦးေလး …”
” မိုးျမင့္ရွိန္နဲ႔ သန္းႏုကို သူေဌးႀကီးနဲ႔ သူေဌးကေတာ္ႀကီးက သေဘာတူၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ အခု သန္းႏုအေမကို (၇) ရက္ စခန္းဝင္ဖို႔ ရန္ကုန္ကို ေခၚသြားၾကတယ္…။ တရားစခန္း ၿပီးတာနဲ႔ သန္းႏုအေမကို သူေဌးႀကီးတို႔ လင္မယားက နားခ်ၾကလိမ့္မယ္…။ မင္းဘဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ..။ သန္းႏုအေမက သူေဌးႀကီးတို႔ကို လြန္ဆန္နိုင္ပါ့မလား …။ သန္းႏုအေမကို ေျပာၿပီးတာနဲ႔ မိုးျမင့္ရွိန္နဲ႔ သန္းႏုတို႔ကိစၥကို ရက္ပိုင္းအတြင္း စီစဥ္ၾကလိမ့္မယ္..။ ဦးေလးလည္း ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္.. ေမာင္ရင္ေမာင္ရာ…”
စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္ အိုစာလို႔သြားေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ထိုင္ေနရာမွထကာ ဖြင့္ထားေသာ ႐ုံးခန္း ျပဴတင္းေပါက္တြင္ ရင္ေမာင္ရွိရာဖက္သို႔ ေက်ာေပးကာ ရပ္ေနၿပီး အေဝးကို ေမၽွာ္ကာ ၾကည့္ေန၏ ။
ရင္ေမာင္ကေတာ့ ဦးျမင့္မူ၏ စားပြဲေရွ႕တြင္ရွိေသာ ကုလားထိုင္တြင္ ေငးေၾကာင္ကာ ထိုင္လ်က္ရွိ၏ ။( ၅ ) မိနစ္ေလာက္ ၾကာမွ ရင္ေမာင္သည္ ထိုင္ေနရာမွ ျဗဳံးကနဲ ထကာ ဦးျမင့္မူ ရပ္ေနေသာ ေနရာသို႔ ေလၽွာက္သြား၏ ။
” ဦးေလး.. ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီပါဦး .. ဦးေလးရယ္… ေနာ္ ..”
ဦးျမင့္မူက သူ၏ေနာက္တြင္ ေရာက္ေနေသာ ရင္ေမာင့္ဖက္သို႔ သူ၏ကိုယ္လုံးကို တေျဖးေျဖးခ်င္း လွည့္ကာ ရင္ေမာင္က သူ႔ကို အားကိုးတႀကီး ၾကည့္ေနေသာ ရင္ေမာင္၏ မ်က္ႏွာကို ခပ္ေတြေတြေလး တစ္ခ်က္ စိုက္ၾကည့္ၿပီး သူ၏ေခါင္းကို ဆတ္လိုက္၏ ။ ဦးျမင့္မူသည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ လုပ္လၽွက္ လက္ႏွစ္ဖက္ ေနာက္ကိုပစ္ကာ သူ၏ စားပြဲေနာက္ရွိ ကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး ကုလားထိုင္ ေနာက္မွီေပၚတြင္ သူ႔ေခါင္းကို မွီၿပီး မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ကာထားလိုက္၏ ။
ရင္ေမာင္ကေတာ့ ဦးျမင့္မူ၏ ေနာက္မွ ကပ္ၿပီး ေလၽွာက္လာရင္း စားပြဲေရွ႕ရွိ ကုလားထိုင္တြင္ ျပန္ကာ ထိုင္ရင္း ဦးျမင့္မူ၏ မ်က္ႏွာအား အားကိုးတႀကီး ၾကည့္ေန၏ ။ ခဏၾကာေတာ့မွ ဦးျမင့္မူသည္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားကို ျပန္ဖြင့္လိုက္ၿပီး သူ၏ေခါင္းကိုလည္း ကုလားထိုင္ ေနာက္မွီတြင္ မွီထားရာမွ ျပန္မတ္လိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ကို အားကိုးတႀကီး ၾကည့္လို႔ေနေသာ ရင္ေမာင္၏ မ်က္ႏွာကို စိုက္ကာ ၾကည့္လိုက္၏ ။
” ဒီမွာ…ေမာင္ရင္ေမာင္…”
” ဟုတ္ကဲ့..ဦးေလး …”
ဦးျမင့္မူက စကားစလိုက္လၽွင္ပင္ ရင္ေမာင္မွာ လွုပ္လွုပ္ရွားရွားေလး ျဖစ္လို႔သြားရ၏ ။
” အခု ဦးေလး မင္းကိုေျပာတဲ့ ကိစၥေတြရယ္.. ဦးေလး မင္းကို ကူညီလိုက္တာေတြရယ္ကို မင္း တသက္လုံး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါနဲ႔..။ သန္းႏုကိုလည္း မေျပာပါနဲ႔ကြာ…”
” စိတ္ခ်ပါ ဦးေလး ..။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါဘူးလို႔ ကတိေပးပါတယ္…”
” ေအး..ေအး…”
ဦးျမင့္မူက ေခါင္းဆတ္လိုက္ၿပီး သူ၏ေရွ႕ရွိ စားပြဲေပၚမွ စာရြက္တစ္ရြက္ကို ယူကာ စာ ( ၅ ) ေၾကာင္း ( ၆ ) ေၾကာင္းေလာက္ ေရးလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ စားပြဲအံဆြဲကို ဖြင့္လိုက္ျပန္၏ ။ ၿပီးေတာ့ အံဆြဲထဲမွ ေငြစကၠဴ တစ္ထပ္ကို ယူလိုက္၏ ။
” ဒါက မင္းတို႔သုံးဖို႔ ေငြတစ္ေသာင္း..။ ဦးေလးက ကူညီတာ ..။ ျပန္ေပးစရာ မလိုဘူး ..။ ဒီက ေနာက္ေၾကာင္းကိစၥေတြကို ဘာမွ မစဥ္းစားနဲ႔ ..။ ဦးေလး အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ၿပီး ( ၂ ) ရက္ ( ၃ ) ရက္အတြင္း မင္းတို႔ကိုလာၿပီး ေခၚခိုင္းလိုက္မယ္….”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူက သူ၏ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ေနရာမွထကာ စားပြဲကိုပတ္ၿပီး ထြက္လိုက္၏ ။ ရင္ေမာင္ကလည္း ထိုင္ရာမွထကာ စားပြဲေဘးတြင္ ဦးျမင့္မူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္၏ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူ၏ေရွ႕တြင္ ရင္ေမာင္သည္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ခ်လိုက္ၿပီး သူ၏ လက္အတြင္းတြင္ ဦးျမင့္မူ ေပးလိုက္ေသာ စာႏွင့္ ေငြတစ္ေသာင္းတို႔ကို ကိုင္ကာ လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့လိုက္ေတာ့၏ ။
” အင္း.. က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ.. သြားလမ္းလာလမ္းေတြ ေခ်ာေမြ႕ပါေစ..။ ဒီလင္ဒီမယား အိုေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းရပါေစကြယ္…”
သူ၏ေရွ႕တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီကာ ကန္ေတာ့ေနေသာ ရင္ေမာင္ကို ဦးျမင့္မူသည္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ၿပီး အက္ကြဲသံေလးမ်ား ေရာလို႔ေနေသာ ခပ္ရွရွ အသံျဖင့္ ဆုေပးေန၏ ။ ကန္ေတာ့ေနေသာ ရင္ေမာင္ကို ၾကည့္ေနေသာ ဦျမင့္မူ၏ မ်က္ႏွာသည္လည္း သမ္းနည္းတာလား.. စမ္းသာတာလား.. ေၾကကြဲတာလား.. ခြဲျခားလို႔ မရေသာ ပုံရိပ္တို႔သည္ ဦးျမင့္မူ၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အေရာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တခဏအတြင္းမွာပင္ ေျပာင္းလဲကာသြား၏ ။ ကန္ေတာ့ၿပီးသည္ႏွင့္ ရင္ေမာင္သည္ ဦးျမင့္မူ၏ ေရွ႕တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္၏။
” ဦးေလး..ကၽြန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္…”
” ေအး.. ပဲ့ေထာင္ထဲသာ တစ္ခါထဲ ဆင္းေနလိုက္ေတာ့..။ ဘယ္မွ မသြားနဲ႔ေတာ့ေနာ္…”
ေျပာရင္း ဦးျမင့္မူ၏ လက္တစ္ဖက္က ရင္ေမာင္၏ ပုခုံးတစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ေသး၏ ။ ရင္ေမာင္က ေခါင္းျငႇိမ့္ျပကာ အခန္းဝသို႔ ေလၽွာက္သြားေတာ့၏ ။ ဦးျမင့္မူက အခန္းဝသို႔ ေလၽွာက္လွမ္းသြားေနေသာ ရင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္လၽွက္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္၏ ။ ရင္ေမာင္မွာ အခန္းဝသို႔ ေရာက္ေနၿပီ ။
” ေအာ္..ေမာင္ရင္ေမာင္…”
ရင္ေမာင္က အခန္းဝမွ ဦးျမင့္မူ ရွိရာဖက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္၏ ။
” ဟုတ္ကဲ့ …ဦးေလး…”
” ပဲ့ေထာင္ထဲကို သန္းႏုေရာက္လာရင္ ဘာမွမေမးနဲ႔ ..။ သူဘယ္လို ေရာက္လာတယ္ ဆိုတာကို မင္း သူ႔ကို တသက္လုံး မေမးနဲ႔ေနာ္..”
” စိတ္ခ်ပါ ဦးေလး .. ကၽြန္ေတာ္ ကတိေပးပါတယ္ …”
” ေအး.. ေအး.. သြားေတာ့..။ ဦးေလးလည္း သန္းႏုကို ပဲ့ေထာင္ထဲ ေရာက္လာေအာင္ စီစဥ္ရဦးမယ္…။ သူလာတဲ့အထိေတာ့ မင္း စိတ္ရွည္ရွည္ ေစာင့္ေနာ္ ..။ ေနာက္ၿပီး မင္းလည္း ပဲ့ေထာင္ထဲက ဘယ္မွမသြားနဲ႔..။ ဦးေလးမွာတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ေနာ္.. မမွားေစနဲ႔…”
” ဟုတ္ကဲ့..စိတ္ခ်ပါ..ဦးေလး….”
ရင္ေမာင္ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္လည္း အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့၏ ။ ထို႔ေနာက္ ဆန္စက္ႏွင့္ တြဲလ်က္ ႐ုံးအေဆာက္အဦးအတြင္းမွ ထြက္လာကာ ဆန္စက္ေဘးရွိ လမ္းမွ ပတ္ၿပီးထြက္ကာ ဆန္ဂိုေဒါင္ဖက္ကို လာခဲ့၏ ။ ဆန္ဂိုေဒါင္သို႔ ေရာက္ေတာ့ ဂိုေဒါင္ေရွ႕ရွိ ေခါက္တံခါးမွာ တစ္ခ်ပ္ဟကာ ဖြင့္ထား၏ ။ ဦးျမင့္မူက ဂိုေဒါင္တြင္းသို႔ ေခါင္းျပဴၿပီး ၾကည့္လိုက္၏ ။
ဆန္ဂိုေဒါင္မွာ ပ်ဥ္ေထာင္ သြပ္မိုး ျဖစ္ၿပီး ၾကမ္းခင္းတြင္ ေျခာက္သုံး ပ်ဥ္ျပားမ်ား စီၿပီး မူလီစြဲကာ ခင္းထား၏ ။ ဂိုေဒါင္အတြင္းတြင္ ဆန္အိတ္မ်ားမွာ ေပ( ၅ဝ ) ပတ္လည္က်ယ္ေသာ ဂိုေဒါင္၏ တဝက္မၽွသာ ရွိ၏ ။ ဆန္အိတ္မ်ား မရွိေသာ ဂိုေဒါင္၏ ဝင္ေပါက္ဖက္တြင္ ဝင္ေပါက္၏ ေဘးနားမွာ ဒရဝမ္ ရန္ကနားမွာ အိပ္ရာခင္းေန၏ ။ ဂိုေဒါင္ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ တာလပတ္ခင္းၿပီး တာလပတ္ေပၚမွာ အညာေစာင္ တပတ္ႏြမ္းကို ခင္းကာ ေခါင္းအုံးေလးတစ္လုံး တင္ထား၏ ။ ေခါင္းအုံးေလး ေဘးတြင္ ဂြမ္းေစာင္ တပတ္ႏြမ္းေလး တစ္ထည္ကို
ေခါက္ၿပီး ခ်ထား၏ ။ အိပ္ယာခင္း အညာေစာင္ တပတ္ႏြမ္းကို လက္ျဖင့္သပ္ကာ ျဖန႔္ေနေသာ ရန္ကနားသည္ ဂိုေဒါင္ေပါက္တြင္ လူရိပ္ျမင္ေသာေၾကာင့္ သမင္လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္၏ ။
” ဟာ..ဆရာႀကီး …”
” ရန္ကနား.. မင္း အိပ္ေတာ့မလို႔လား..”
” ဟာ..မဟုတ္ပါဘူး ဆရာႀကီး ..။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ည မအိပ္ပါဘူး..။ ေညာင္းရင္ ေက်ာဆန႔္လို႔ရေအာင္ အိပ္ယာခင္းထားတာပါ…”
” မအိပ္ေသးရင္ လာဦး…”
” ဟုတ္ကဲ့ … ဆရာႀကီး…”
ရန္ကနား ဂိုေဒါင္အျပင္သို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူက သူ၏အိပ္ထဲမွ ေငြတစ္ေထာင္တန္ တစ္ရြက္ႏွင့္ ငါးရာတန္ တစ္ရြက္တို႔ကို ထုတ္ၿပီး ရန္ကနားကို လွမ္းၿပီး ေပးလိုက္၏ ။
” ေရာ့.. မင္း ၿမိဳ႕ထဲသြားၿပီး ငါ့ဖို႔ ေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲ ဝယ္ေပးစမ္းကြာ…။ ဆိုက္ကားနဲ႔သြား..။ ဆိုက္ကားကိုလည္း တအား မနင္းခိုင္းနဲ႔ဦး..။ ငါက အခုတင္ ထမင္းစားၿပီးတာ။ စာရင္းေတြ တစ္ညလုံးေပါက္ လုပ္ရမွာမို႔ မိုးလင္းခါနီး စားဖို႔ ဝယ္ခိုင္းတာ..။ ပိုတာ မင္း ယူေပါ့ကြာ…”
” ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး…”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ရန္ကနားသည္ ဦးျမင့္မူ၏ လက္တြင္းမွ ပိုက္ဆံကို ယူကာ ထြက္သြားေတာ့၏ ။ ဆန္စက္မွာ ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖုံးတြင္ ရွိၿပီး ဆိုက္ကားႏွင့္သြားလၽွင္ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ ေရာက္ေအာင္ နာရီဝက္မၽွ နင္းရေပမည္ ။ ရန္ကနား ဆိုက္ကားစီးမည္ မဟုတ္ ။ ဆိုက္ကားခကို သူ ယူမည္ ျဖစ္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေခါက္ဆြဲဆိုင္တြင္ တစ္ခြက္ တစ္ဖလား ေမာ့ၿပီးမွ ရန္ကနားသည္ ျပန္လာလိမ့္မည္ ။
ဦးျမင့္မူသည္ ဆန္ဂိုေဒါင္အတြင္းသို႔ လွည့္ပတ္ ၾကည့္ရွုလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ဂိုေဒါင္ေရွ႕ရွိ လုံျခဳံေရး မီးလုံးကို ပိတ္လိုက္၏ ။ ဂိုေဒါင္အတြင္းရွိ ( ၁၀ဝ ) အား မီးလုံးတစ္လုံးသာ လင္းလ်က္ ရွိေတာ့၏ ။ ဦးျမင့္မူသည္ ဂိုေဒါင္ဝင္ေပါက္က ေခါက္တံခါးရွိ ဟဖြင့္ထားေသာ တံခါးခ်ပ္ေနရာမွေနၿပီး အျပင္သို႔ ထြက္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ လက္ပတ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ( ၁ဝ ) နာရီ ရွိေပၿပီ ။
ဦးျမင့္မူသည္ ဂိုေဒါင္အေပါက္ရွိ ဟထားေသာ တံခါးခ်ပ္ကို ဂိုေဒါင္အျပင္မွေနၿပီး ဆြဲပိတ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ဂိုေဒါင္ဝင္ေပါက္ ေဘးတြင္ ဂိုေဒါင္နံရံႏွင့္ တြဲၿပီး ရိုက္ထားေသာ တန္းလ်ားေလးမွာ ထိုင္ေနလိုက္၏ ။ ထိုစဥ္မွာပင္ ဂိုေဒါင္ေရွ႕မွ ပတ္ၿပီး ေဖါက္ထားေသာ လမ္း အတိုင္း ဂိုေဒါင္ႏွင့္ ေပ ( ၃၀ဝ ) အကြာသို႔ ေရာက္လို႔လာေသာ သန္းႏုသည္ သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပိုက္လို႔လာေသာ ပေလာပီနံ အိပ္ေသးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ပိုက္လၽွက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလၽွာက္လို႔လာ၏ ။
သူမသည္ ေျခလွမ္းမ်ားကို သြက္သြက္လွမ္းလို႔ လာသည္ ျဖစ္လို႔ သူမ၏ အိစက္လုံးတစ္လို႔ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ တုန္ခါလွုပ္ရမ္းလ်က္ သူမ၏ နို႔ေလးမ်ားမွာလည္း တသိမ့္သိမ့္ေခး နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ျဖစ္လို႔ေန၏ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ေရွ႕သို႔ လွမ္းေမၽွာ္ကာ ၾကည့္လိုက္၏ ။ ဆန္ဂိုေဒါင္ကို နီးလာၿပီ ျဖစ္၏ ။ ဆန္ဂိုေဒါင္ေရွ႕မွ ကပ္ၿပီး ေဖါက္ထားေသာ လမ္းအတိုင္း သြားလၽွင္ ဆန္ဂိုေဒါင္ကို လြန္ပါက ေအာက္ေၿခ ေပ( ၄ဝ ) ပတ္လည္ေလာက္ႏွင့္ အျမင့္ လူ( ၃ )ရပ္မၽွ ျမင့္ေသာ စပါးပုံႀကီး ရွိ၏ ။ ထိုစပါးပုံႀကီးကို ပတ္ကာ ထြက္လိုက္လၽွင္ တံတားသို႔ ေရာက္ၿပီ ျဖစ္၏ ။
သန္းႏု တံတားသို႔ ေရာက္လၽွင္ မိုးျမင့္ရွိန္ ေျပာသည့္အတိုင္း ပဲ့ေထာင္ေပၚ တက္ထိုင္လိုက္႐ုံ ျဖစ္၏ ။ ေညာင္ပင္စုရြာသို႔ ပဲ့ေထာင္က ဆက္ေမာင္းသြားၿပီး ေညာင္ပင္စုရြာတြင္ ႀကိဳၿပီး ေစာင့္ေနမည့္ မိုးျမင့္ရွိန္ႏွင့္ ညတြင္းခ်င္း လက္ထပ္ၾက႐ုံသာ ျဖစ္၏ ။ ေတြးမိလိုက္ေတာ့ သန္းႏုရင္ထဲ ေႏြးကနဲ ျဖစ္လို႔သြားကာ ရွက္ျပဳံးေလးတစ္ခ်က္ ျပဳံးလိုက္မိ၏ ။
သန္းႏုသည္ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား တုန္ခါလၽွက္ ရင္မို႔မို႔ေလး နိမ့္ခ်ီ ျမင့္ခ်ီျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ေလးပင္ ေလၽွာက္လွမ္းကာ ဆန္ဂိုေဒါင္ေရွ႕သို႔ ျဖတ္ၿပီး ေလွာက္သြား၏ ။
” သန္းႏု…”
မတိုးမက်ယ္ အသံျပတ္ျဖင့္ ေခၚသံၾကားလို႔ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တန္ကာသြားရ၏ ။ ၿပီးေတာ့ သန္းႏုက ဆန္ဂိုေဒါင္ဖက္ကို လွည္ကၾကည့္လိုက္၏ ။ ဂိုေဒါင္ေဘး တန္းလ်ားမွ ထလာေသာ စက္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ဦးျမင့္မူကို လေရာင္ေဖြးေဖြးေအာက္မွာ မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းျဖင့္ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ သန္းႏုမွာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ေအးစက္ၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္လာ၏ ။
” နင္ ဘယ္သြားမလို႔လဲ..သန္းႏု…”
” က်မ..ဟို..ဟို….”
သန္းႏုမွာ အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ျဖင့္ တုန္တုန္ရင္ရင္ ျဖစ္လို႔ေန၏ ။
” နင့္အိမ္ကို ညဖက္လာအိပ္တဲ့ ခင္လွေရာ …..”
” အမ..ခင္…ခင္လွ…”
” ကဲ…လာ…..နင့္ကို ငါ ေမးစရာရွိတယ္…. အထဲဝင္…”
” ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့…”
ဂိုေဒါင္ဝင္ေပါက္ရွိ ေခါက္တံခါး၏ တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ဦးျမင့္မူက တြန္းၿပီး ဟေပးလိုက္ရာ သန္းႏုက ေရွ႕မွ ဝင္လိုက္၏ ။ သူ၏ေရွ႕မွ ဂိုေဒါင္ထဲသို႔ ဝင္သြားေသာ သန္းႏု၏ လုံးတစ္ကားအယ္ၿပီး ေနတဲ့ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို အာသာ တငမ္းငမ္းျဖင့္ ၾကည့္လ်က္ သူမ၏ ေနာက္မွ ကပ္ၿပီး ဂိုေဒါင္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္၏ ။
ႏွစ္ဦးစလုံး အထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္ ဟထားေသာ တံခါးခ်ပ္ကို ျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး အတြင္းမွ မင္းဒုန္းခ်လိုက္၏ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္ သန္းႏုဖက္သို႔ လွည့္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္၏ ။
” ကဲ.. သန္းႏု လက္ထဲက အိတ္ကို ခ်လိုက္ပါဦး ..။ ေအးေအာေဆးေဆး စကားေျပာၾကတာေပါ့..”
” ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့…”
သန္းႏုသည္ သူမရပ္လို႔ေနေသာ ဒရဝမ္ရန္ကနား ခင္းထားသည့္ အိပ္ရာေလး ေျခရင္းသို႔ သူမ၏ လက္ထဲမွ အိတ္ကေလးကို ခ်လိုက္၏ ။ ထိုစဥ္မွာပင္ ဦးျမင့္မူသည္ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ လက္တကမ္းမၽွပင္ မကြာေသာ ေနရာမွာ ရပ္ကာေနေသာ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးကို သူ၏ ရင္ခြင္အတြင္းသို႔ ဆတ္ကနဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားကာ သန္းႏု၏မ်က္ႏွာ ႏုႏုလွလွေလးကို အငမ္းမရ နမ္းေတာ့၏ ။
ဦးျမင့္မူက ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ား ေအာင့္အီးၿပီး ေနခဲ့ရသည္ မသိ ။ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးကို သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္ထားလိုက္သည္မွာ သန္းႏုပင္ အသက္ရွုလို႔ မဝ ။ တင္းၾကပ္လွ၏ ။ ထိုသို႔ တအား ေပြ႕ဖက္ထားခံေနရတဲ့အတြက္ သန္းႏုသည္ ဦးျမင့္မူ၏ အနမ္းမ်ားကို ေရွာင္တိမ္းရာတြင္ ထိေရာက္မွု မရွိဘဲ စိတ္တိုင္းက် နမ္းျခင္းကို ခံေနရေတာ့၏ ။
” ဦး.. ဦးေလး.. မလုပ္ပါနဲ႔… မလုပ္ပါနဲ႔ဆို …. ဖယ္ပါ… က်မ သြားမယ္ …”
ဦးျမင့္မူသည္ သန္းႏု၏ မ်က္ႏွာေလး အႏွံ့ကို အားရေအာင္ နမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို သူ၏ လက္အတြင္းမွ လႊတ္ေပးလိုက္၏ ။ သန္းႏုကလည္း ဦးျမင့္မူ၏ လက္အတြင္းမွ လြတ္သည္ႏွင့္ သူမ၏ အိတ္ကေလးကို ေကာက္ယူရန္ ျပင္လိုက္၏ ။
” သန္းႏု .. နင္တို႔ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ… ငါသိတယ္…”
” ရွင္ ….”
သူမ၏ အိတ္ကေလးဆီမွ လက္ကေလးကို ျပန္႐ုတ္ကာ ဦးျမင့္မူကို ေငးေၾကာင္စြာ ၾကည့္လို႔ေန၏ ။ ေမာဟိုက္ေနလို႔ သူမ၏ ရင္မို႔မို႔သည္ နိမ့္ခ်ီ ျမင့္ခ်ီ ျဖစ္လို႔ေန၏ ။
” ကဲ.. ငါ ရွင္းရွင္းဘဲ ေျပာမယ္ ..။ အခု ငါ့အလိုကို လိုက္ရင္ နင့္ကို ေကာင္းေကာင္း လႊတ္ေပးလိုက္မယ္ ..။ နင္ ျငင္းဆန္ရင္ေတာ့ နင္တို႔ စီစဥ္ထားတဲ့ ဒီည လုပ္မယ့္ကိစၥကို ငါဖ်က္မယ္ေနာ္ ..။ ေနာက္ၿပီး … နင္ ညေနက မိုးျမင့္ရွိန္နဲ႔ ရင္ေမာင့္အခန္းထဲမွ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥကိုလည္း ငါ ရင္ေမာင့္ကို ေျပာမယ္..။ ေနာက္ၿပီး နင့္ကိုလည္း အိတ္တစ္လုံးနဲ႔ ဆန္လာခိုးတယ္ ဆိုၿပီး ရဲလက္အပ္မယ္….။ ဘယ့္ႏွယ္လဲ.. သန္းႏု…”
သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္ သူမ၏ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားမွ မ်က္ရည္မ်ားမွာ တလိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းကာ လာေတာ့၏ ။ ဦးျမင့္မူကေတာ့ သန္းႏုကို ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူ ဝတ္ထားေသာ ရွပ္အကၤ်ီႏွင့္ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္တို႔ကို ခၽြတ္ၿပီး နံရံရွိ သံခ်ိတ္တြင္ ခ်ိတ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ ေရႊေရာင္ လက္ပတ္နာရီကို သူ၏ ရွပ္အကၤ်ီအိတ္ထဲသို႔ ထည့္ၿပီး သန္းႏု၏ ဖက္သို႔ ျပန္လွည့္လိုက္၏ ။
အကၤ်ီမ်ား ကင္းမဲ့သြားေသာ ဦးျမင့္မူ၏ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းသည္ က်စ္လစ္သန္မာလွ၏ ။ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးျမင့္မူမွာ က်န္းမာ သန္စြမ္းလွ၏ ။ ဦးျမင့္မူက သန္းႏုကို စိုက္ကာ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ဦးျမင့္မူ၏ ေရွ႕တြင္ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ေတြေတြေလး ရပ္လို႔ေနေသာ သန္းႏု၏ ဦးေခါင္းေလးသည္ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေမာ့လို႔ လာၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ သူမ၏ ႏွုတ္ခမ္းမႊာေလး ႏွစ္မႊာမွာ တေျဖးေျဖး ပြင့္ဟလို႔လာ၏ ။
” ဦး.. ဦးေလးရယ္ .. က်မကို… ဦး.. ဦးေလး… သမီးလို….”
” ေတာ္.. သန္းႏု .. ဘာမွမေျပာနဲ႔ …။ ငါ့အလိုကိုလိုက္မယ္ မလိုက္ဖူး ဆိုတာကိုဘဲ ေျပာ…။ က်န္တာ မေျပာနဲ႔.. အခ်ိန္ မရွိဘူး …”
သန္းႏုမွာ ဦးျမင့္မူကို ေငးကာ ေတြၿပီး မ်က္ေတာင္ မခတ္ဘဲ စိုက္ၾကည့္ေန၏ ။ ( ၂ ) မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ သူမ၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ားသည္ တဖ်တ္ဖ်တ္ လွုပ္ရွား ပုတ္ခတ္လာၿပီး သူမ၏ လက္ဖမိုးေလးျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္လိုက္၏ ။ၿပီးေတာ့ အံေလးတစ္ခ်က္ က်ိတ္ခါ သူမ၏ အၾကည့္ကို ဂိုေဒါင္ၾကမ္းခင္းဆီသို႔ အၾကည့္လႊဲလ်က္ သူမ၏ ႏွုတ္ခမ္း လုံးလုံးေလးမ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ကာ တိုးျငင္းစြာျဖင့္ ေျပာလာ၏ ။
” ဦး..ဦးေလး..သ…..သေဘာ ပါပဲ…….”
” ေအး… ဒီလိုမွေပါ့ ..။ ကဲ… နင့္အဝတ္အစားေတြ ေၾကကုန္လိမ့္မယ္ ..။ တစ္ခုမက်န္ ခၽြတ္လိုက္ ….”
ဦးျမင့္မူ၏ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ သန္းႏုက ေနာက္သို႔လွည့္ရန္ ျပင္လိုက္၏ ။
” ေက်ာမခိုင္းနဲ႔.. သန္းႏု ..။ ငါနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနၿပီး ခၽြတ္…”
သန္းႏုသည္ သူမ၏ လက္ကေလးကို ေက်ာဖက္သို႔ပို႔ၿပီး သူမ၏ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမဝတ္လာေသာ လက္စကပ္အကၤ်ီေလးကို ခၽြတ္ကာ သူမ၏ ေျခေထာက္နားတြင္ ခ်ထားေသာ သူမ၏ အိတ္ကေလးေပၚသို႔ အသာအယာ တင္လိုက္၏ ။ သူမ၏ အကၤ်ီေလး ကၽြတ္သြားသည္ႏွင့္ ဝင္းဝါျပည့္တင္းၿပီး ႏုနယ္လွေသာ သူမ၏ ပုခုံးသားေလးမ်ားႏွင့္ ရင္ညြန႔္သားေလးမ်ားမွာ ႏုပ်ိဳကာ ခ်စ္စဖြယ္ ထြက္ေပၚလာေတာ့၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေဘာ္လီအကၤ်ီ အတြင္းမွ ျပည့္အန္ကာ ထြက္ေနၾကေသာ သူမ၏ နို႔အုံသားေလးမ်ားသည္လည္း ဝင္းမြတ္ တင္းရင္းကာ တပ္မက္ဖြယ္ရာ ရွိလွ၏ ။ ဦးျမင့္မူကေတာ့ သန္းႏုႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လက္တကမ္းမၽွပင္ မကြာေသာ ေနရာမွ သန္းႏုကို အရသာခံကာ ၾကည့္လို႔ေန၏ ။
သန္းႏုသည္ သူမ၏ အကၤ်ီကို ခၽြတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ လက္ကေလးကို ေနာက္သို႔ ပို႔ၿပီး သူမ၏ ေဘာ္လီ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ပုခုံး ႏွစ္ဖက္ကို ၾကဳံ႕ကာ သူမ၏ ေဘာ္လီအကၤ်ီ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးေလးမ်ားကို ပုခုံးေပၚမွ ခၽြတ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ နို႔ေလးမ်ားေပၚမွ ေဘာ္လီအကၤ်ီကို ခြာကာ သူမ၏ အကၤ်ီေလး ေပၚသို႔ ပစ္ခ်လိုက္၏ ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ၾကည့္ေနေသာ ဦးျမင့္မူ၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ အေရာင္လက္သြားၿပီး တံေတြးတစ္ခ်က္ မ်ိဳခ်လိုက္၏ ။
သန္းႏု၏ ရင္ဘတ္မွ ေဘာ္လီအကၤ်ီေလး ကြာသြားသည္ႏွင့္ ဝင္းမြတ္ၿပီး တင္းတင္းေလး ျဖစ္ေနေသာ လဖက္ရည္အၾကမ္း ပန္းကန္လုံး အႀကီးစား ေမွာက္ထားသည့္ ပမာဏသာသာ ရွိေသာ သန္းႏု၏ နို႔ေလးမ်ားမွာ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ေထာင္ကာ ထြက္ေပၚလို႔ လာၾကေတာ့၏ ။ ခႏၶကိုယ္ေလး၏ အေပၚပိုင္းတြင္ အဝတ္အစား ကင္းမဲ့လို႔ သြားရေသာ သန္းႏုသည္ သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ကိုယ္လုံးေလး၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ တြဲေလာင္းခ်ကာ ခပ္ေထြေထြေလး ရပ္လို႔ေန၏ ။
” သန္းႏု.. သန္းႏု.. မင္း ထမိန္ေလးကို ဦးေလး ခၽြတ္ေပးမယ္ေလ ..”
” ဟင့္အင္း..က်မဘာသာ ခၽြတ္ေပးပါ့မယ္…”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ခါးတြင္ ညႇပ္လို႔ထားေသာ ထမိန္စေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ ဆြဲကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ထုတ္လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ တည္းႏွင့္ပင္ ခါးမွ ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေသာ ထမိန္စေလးကို ကိုင္ၿပီး ထမိန္ေလးကို ေျဖးေျဖးပင္ ျဖန႔္ကာ ထုတ္လိုက္၏ ။ ထိုအခါတြင္ ထမိန္စေလးကို ကိုင္ၿပီး ျဖန႔္ထားေသာ သူမ၏ လက္ကေလး၏ အျခားတဖက္တြင္ ရွိေသာ ထမိန္းစေလး၏ အေပၚဖက္ အနားေလးသည္ သူမ၏ ေပါင္ဖ်ားေလာက္ထိ ေလၽွာက်သြားၿပီး ျဖဴေဖြးလုံးတစ္ေနေသာ သူမ၏ ဖင္သားႀကီး တျခမ္းႏွင့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တုတ္ခဲကာေနေသာ သန္းႏု၏ ေပါင္တန္ႀကီး တစ္ဖက္မွာလည္း ဝင္းဝါစြာ ထြက္ေပၚလာၿပီး သန္းႏု၏ ေပါင္ရင္းမွ မဲနက္ၿပီး တြန႔္လိမ္လို႔ေနေသာ ေစာက္ေပႊးေလးမ်ားပင္ တခ်ိဳ႕တဝက္ ထြက္ေပၚလို႔ လာေတာ့၏ ။
ခဏေလးေနၿပီးမွ သန္းႏုသည္ သူမ၏ လက္ကေလးအတြင္းမွ ထမိန္စေလးကို လႊတ္ခ်လိုက္ရာ သူမ၏ ထမိန္ေလးမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ကြင္းလုံးကၽြတ္ကာ က်သြားေတာ့၏ ။
” လွလိုက္တာ…သန္းႏုရယ္….”
ဦးျမင့္မူက ကတုန္ကယင္ ေျပာလိုက္စဥ္မွာပင္ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ေျခေထာက္မ်ားတြင္ ကြင္းလုံးပုံက်ေနေသာ သူမ၏ ထမိန္ေလးကို ေကာက္ယူၿပီး သူမ၏ အိပ္ေလးေဘးတြင္ ပုံထားလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ကားကား ရပ္ကာ ေနလိုက္၏ ။ ထိုစဥ္မွာပင္ ဦးျမင့္မူ၏ လက္တစ္ဖက္သည္ အေမႊးနက္ေလးမ်ား တြန႔္လိန္ကာ ေပါက္ေနၿပီး ေဖါင္းေဖါင္းမို႔မို႔ေလး ျဖစ္ေနေသာ သန္းႏု၏ ေစာက္ဖုတ္ ျဖဴျဖဴႏုႏုဆီသို႔ လွမ္းလိုက္ၿပီး ေအာက္ဖက္မွ ပင့္ကာ ကိုင္လာသျဖင့္ သန္းႏုက သူမ၏ ခါးေလးကို နည္းနည္းေကာ့ေပးလိုက္၏ ။
သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုသည္ ေယာင္ကိုင္းကာ အမ္းတန္းတန္းေလး ျဖစ္လို႔ ေနသည္ကို ဦးျမင့္မူ ေတြ႕လိုက္ရ၏ ။ ကိစၥမရွိပါ ။ သန္းႏု၏ အရြယ္ႏွင့္ အလုံးအထည္တို႔အရ ဆိုလၽွင္ ေနာက္ထပ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အလိုးခံနိုင္ေသး၏။
သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ကို လွမ္းကိုင္လာေသာ ဦးျမင့္မူ၏ လက္တစ္ဖက္သည္ ေအာက္မွ အေပၚသို႔ ပင့္ကာ ပြတ္လိုက္ရာ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလး တစ္ခ်က္ တြန႔္သြား၏ ။ က်န္လက္တဖက္ျဖင့္ သူ၏ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံး ခၽြတ္ခ်လိုက္၏ ။ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ သန္းႏု၏ မ်က္ဝန္းမ်ားမွာ ဝင္းလဲ့လို႔ သြား၏ ။ ပုဆိုးခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ထြက္ေပၚလို႔ လာေသာ ဦးျမင့္မူ၏ လီးတန္ႀကီးမွာ ညိဳမဲေနၿပီး မာေတာင္ေနကာ အရွည္ ( ၇ ) လက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႏွင့္ လုံးပတ္မွာ က်ပ္လုံးသာသာေလာက္ ရွိၿပီး ထိပ္ဖူးႀကီးမွာ ျပဲလန္ကာ အရည္မ်ားစိုလၽွက္ တဆတ္ဆတ္ တေငါက္ေငါက္ ျဖစ္ေန၏ ။ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလိုပင္ သန္းႏု၏ လက္ကေလး တစ္ဖက္သည္ ဦးျမင့္မူ၏ လီးတန္ႀကီးေပၚသို႔ အုပ္လို႔ ကိုင္လာကာ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ပါေတာ့သည္ ။
ေသြးသားဆူၿဖိဳးလွေသာ ငယ္ရြယ္သူ မိန္းကေလး တစ္ဦးသည္ သူမကို လိုးေတာ့မွာ ေသခ်ာေနသည္ကို သိလို႔ေနေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ေရွ႕တြင္ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားမ်ားကို ထိုေယာက္်ားသား ၾကည့္ရန္ တစ္လႊာခ်င္း ခၽြတ္လို႔ ျပေနခ်ိန္မွာပင္ သူမ၏ ေသြးသားတို႔သည္ တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ မရပ္တည္နိုင္ေတာ့ပါ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ အဝတ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္ေပးေနစဥ္ကပင္ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းရွိ ေသြးသားတို႔မွာ လွုပ္ရွားနိုးထ လာခဲ့ရၿပီ ျဖစ္၏ ။ လီး၏ အရသာကို ခံစားခဲ့ သိခဲ့ေသာ သန္းႏုသည္ ႀကီးမားရွည္လ်ားၿပီး အသဲယားဖြယ္ေကာင္းလွေသာ လီးႀကီးကို ေတြ႕ျမင္ရျပန္ေတာ့ သူမ၏ ေသြးသားတို႔သည္ စတင္ ေသာင္းက်န္းလာေတာ့၏ ။
ဦးျမင့္မူႏွင့္ သန္းႏုတို႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္လ်က္ ဦးျမင့္မူက သန္းႏု၏ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ဖဝါးျဖင့္ ပင့္ကာပင့္ကာ ပြတ္ေပးေနသလို သန္းႏုကလည္း သူမ၏ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ဦးျမင့္မူ၏ လီးႀကီးကို ပြတ္ကာေပးေန၏ ။ ခဏအၾကာတြင္ ဦးျမင့္မူသည္ ႐ုတ္တရက္ ဆိုသလို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးကို သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား ေနရာသို႔ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို သူ၏ မ်က္ႏွာျဖင့္ အပ္လိုက္၏ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းတေလၽွာက္သို႔ သူ၏ လၽွာျဖင့္ ေအာက္မွ အေပၚသို႔ ပင္ကာပင့္ကာ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ ယက္ေလသည္ ။ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း သန္းႏု၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပး၏ ။
” အ…… အ…….. အ…. ဦးေလး…. မလုပ္နဲ႔ ….. အင့္….. အိ…. ဟင္း… ဟင္း……….”
သန္းႏု ေကာင္းတာနဲ႔ ယားတာကို ေရာေထြး ခံစားရလ်က္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ သိမ့္သိမ့္တုန္လ်က္ ျဖစ္ေနရသည္ ။ ဦးျမင့္မူက တဖန္ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို သန္းႏု၏ ေရွ႕ဖက္သို႔ ေျပာင္းကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ ႏွုတ္ခမ္းသားေလးကို ခပ္ဟဟ ျဖဲလၽွက္ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုၾကားသို႔ သူ၏လၽွာဖ်ားကို သြင္းကာ ေအာက္မွအေပၚသို႔ လွန္ၿပီး ယက္ေပးေနသျဖင့္ နီရဲကာေနေသာ သန္းႏု၏ ေစာက္စိေလးမွာလည္း လၽွာျဖင့္ ထိေတြ႕ကာ အယက္ခံေနရေတာ့၏ ။
” အင္…. အ…. အ….. အိ…. ကၽြတ္.. ကၽြတ္ …… အီး…… အင္း….. ဟင့္…….”
ဦးျမင့္မူမွာ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ကို ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ ယက္ေပးေနသည့္အေလ်ာက္ သန္းႏု၏ ျဖဴ ျဖဴေဖြးေဖြး ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးမွာလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၿပီး သူမရဲ့ ေခါင္းေလးမွာလည္း ေမာ့ေမာ့ကာ သြားရ၏ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ကို ဦးျမင့္မူသည္ အားရေအာင္ ယက္ၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏု၏ အေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္ေနရာမွထၿပီး ရပ္လိုက္ကာ သန္းႏု၏ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို ဖက္ၿပီး ရန္ကနား၏ အိပ္ယာေပၚသို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဖိနပ္ခၽြတ္ကာ တက္လိုက္ၾကၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏု၏ ခါးေလးကို ဖက္ကာ အိပ္ယာေပၚသို႔ ထိုင္ခ်လိုက္၏ ။ သန္းႏုကလည္း အလိုက္သင့္ ထိုင္ခ်လိုက္၏ ။
ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ယာေပၚတြင္ ထိုင္လ်က္သား ျဖစ္သြားၿပီးေသာအခါမွ ဦးျမင့္မူသည္ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္ကာ လွဲခ်လိုက္ေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ ေက်ာျပင္ေလးႏွင့္ အိပ္ရာတို႔ ထိမိလၽွင္ ဆိုရင္ဘဲ ဦးျမင့္မူသည္ သူ၏မ်က္ႏွာကို သန္းႏု၏ နို႔ေလးမ်ားကို အပ္ကာ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေတာ့၏ ။ ဦးျမင့္မူ၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားသည္ ကပ္ေစးေစးေလး ျဖစ္ေနသည္ကို သူမ၏ နို႔ေလးမ်ားက ထိေတြ႕လိုက္ရ၏ ။ သန္းႏု ခင္မ်ာမွာေတာ့ လူးပ်ံကာ ခံစားေနရရင္းက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေဘးတြင္ ရွိေနေသာ ဦးျမင့္မူ၏ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ လက္ကေလး တစ္ဖက္ျဖင့္ လိုက္လို႔ စမ္းကာ ရွာေဖြၿပီး လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပြတ္ေပးေန၏ ။ သန္းႏု၏ နို႔ေလးမ်ားကို အားရေအာင္ စို႔ၿပီးေသာအခါတြင္ေတာ့ ဦးျမင့္မူသည္ သူ၏ကိုယ္ကို သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးအေပၚမွ ခြကာ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ဒူးမွေကြးကာ ေထာင္ေပးလိုက္ၿပီး ခပ္ကားကား လုပ္ေပးကာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္ၿပီး ထိုင္လိုက္၏။
သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းကား တင္းမာၿပီး အရည္မ်ား စိုရႊဲကာ မက္ေမာစရာ ျဖစ္လို႔ ေနေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကားသို႔ ဦးျမင့္မူသည္ ဝင္ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝမွာ ေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့၏ ။
” ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဗ်ိ …..”
” အင့္…အ…..အ…”
” ၿဗိၿဗိ…..ဖြတ္ ….”
” အ….အင့္…အ…ကၽြတ္…ကၽြတ္…ကၽြတ္ …….”
သန္းႏု၏ ခါးေလး ေကာ့တက္သြားရ၏ ။ ဦးျမင့္မူ၏ လီးႀကီးကေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တဆုံး ဝင္လို႔ သြားေတာ့၏ ။ သူ၏လီးႀကီးကို ဦးျမင့္မူသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ ျပန္ၿပီး ဆြဲထုတ္ကာ ျပန္ေဆာင့္သြင္းၿပီး လိုးေတာ့၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္…….”
” အင့္….အ…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…..”
” အေမ့ …”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” အင့္…”
ေခ်ာေမာလွပၿပီး အခ်ိဳးအစားက်နလွေသာ သန္းႏုကို ၾကည့္ၿပီး အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖစ္ေနခဲ့ရေသာ ဦးျမင့္မူသည္ လွပလြန္းေသာ သန္းႏု၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကို အားပါးတရ လိုးေနရသည့္အျပင္ သူ၏ လီးႀကီးမွာလည္း က်ဥ္းၾကပ္လွေသာ သန္းႏု၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းဝယ္ ႏူးညံ့ စိုစြတ္လို႔ေနေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕လာရျပန္ေတာ့ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ကာ သန္းႏုကို မညႇာမတာပင္ လိုးကာေနေတာ့၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
သန္းႏုမွာလည္း ေအာက္မွေနၿပီး ပက္လက္ကေလး လွန္ကာ ေပါင္ႏွစ္လုံးကားလ်က္ အလိုးခံေနရင္း ဦးျမင့္မူ၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား ႂကြလ်က္ ေကာ့ေကာ့ေပးကာ အလိုးခံေန၏ ။ တတ္ကၽြမ္းမွု မရွိေသာေၾကာင့္ ထိေရာက္မွု မရွိေသာ္လည္း ေကာ့ေကာ့ေပးၿပီး အလိုးခံေနသည္ ဆိုသည္ကပင္ ဦးျမင့္မူ၏ ရင္ကို ” ဖ်င္း ” ကနဲ “ဖ်င္း” ကနဲ ျဖစ္ေစေတာ့၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္..”
ဦးျမင့္မူသည္ အလိုးကၽြမ္းက်င္သျဖင့္ ထိထိမိမိရွိေအာင္ လိုးေပးေနသည့္အျပင္ သူ၏လီးႀကီးမွာလည္း ႀကီးမားရွည္လ်ားလွသျဖင့္ အလိုးခံေနေသာ သန္းႏုမွာ အရသာမ်ားေတြ႕ကာ ေနေတာ့၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္ …”
” အ.. ကၽြတ္ကၽြတ္…. ေကာင္းလိုက္တာ .. ဦးေလး ရယ္….. အား….. အ……”
လီးတန္ႀကီးမွာ ေဆာင့္ကာ လိုးလိုက္တိုင္း သူမ၏ ႏူးညံ့လွေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားႏွင့္ မာေတာင္ၿပီး သန္မာလွေသာ လီးတန္ႀကီးတို႔သည္ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာ ထိၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ ဆိမ့္ဆိမ့္သြားၾကရ၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္..ဖြတ္..ပလြတ္…”
” အင္း…အား…ဦး …ဦးေလး….ဟင့္…ဟင့္ ….”
ေဆာင့္လိုးရင္း အရွိန္ေကာင္းေနစဥ္မွာပင္ ဦးျမင့္မူသည္ သူ၏လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ လီးတန္ႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံး ကုန္စင္ေအာင္ ဆြဲထုတ္လိုက္သျဖင့္ အရသာမ်ား ေတြ႕ေနေသာ သန္းႏုမွာ မခံမရပ္နိုင္ ျဖစ္ကာ သူမ၏ ေခါင္းေလးမွာ ခါရမ္းသြား၏ ။
” သန္းႏု…ေဘးဖက္ကို ေစာင္းလိုက္ …”
” ကၽြတ္..ျမန္ျမန္လုပ္..ဦးေလးရာ…”
” အင္းပါ…”
စကားဆုံးသည္ႏွင့္ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးကို သူမ၏ ဘယ္ဖက္ရွိ ဦးျမင့္မူ၏ ညာဖက္သို႔ ေစာင္းကာ ေပးလိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလး ေစာင္းသြားသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္ သူ၏ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ အေပၚဖက္ရွိ ညာဖက္ ေျခေထာက္ေလးကို ဒူးမွေကြးၿပီး သူမ၏ ဗိုက္ဖက္သို႔ သူမ၏ ေပါင္တန္ႀကီးကို ကပ္ကာ ေကြးတင္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ေစာင္းကာထားေသာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး၏ ေအာက္ဖက္ရွိ စင္းလို႔ထားေသာ သူမ၏ ဘယ္ဖက္ ေျခေထာက္၏ ေပါင္လုံးႀကီးအရင္းတြင္ ဦးျမင့္မူသည္ ခြလ်က္ ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး ေစာေစာက ေကြးတင္ထားေသာ သန္းႏု၏ေပါင္ကို သူ၏လက္ျဖင့္ ဆြဲကာ အေပၚသို႔ မလိုက္ၿပီး သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ သူ၏ လီးႀကီးကိုေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့၏။
လီးႀကီးသည္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲကို႔ တဆုံး ဝင္သြားသည္ႏွင့္ သူ၏လက္ျဖင့္ မ လို႔ထားေသာ သန္းႏု၏ ေကြးထားေသာ ညာဖက္ေပါင္ကို ေကြးလ်က္ပင္ ခ်ၿပီး လိုးေပးလိုက္၏ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္ သူ၏ ဘယ္လက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ လုံးတစ္ ကားစြင့္ကာေနေသာ ဖင္သား တလုံးတခဲႀကီးကို ဖ်စ္ညႇစ္ ဆုပ္နယ္ေပးသည့္အျပင္ သူ၏ ညာလက္ျဖင့္လည္း သန္းႏု၏ နို႔ေလးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေခ်မြေပးကာ ေဆာင့္ၿပီး လိုးေတာ့၏။
” ဖြတ္..ပလြတ္ ..”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
ဦးျမင့္မူ၏ လီးႀကီးမွာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေဆာင့္လို႔ တိုးဝင္လာတိုင္း သန္းႏု၏ ပါးစပ္ေလးမွာ ဟဟသြားရကာ အရသာမ်ား ေတြ႕လို႔ ေနေတာ့၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္..”
” ဖြတ္..ပလြတ္..”
ေပါင္ႏွစ္လုံး ေစ့ထားသလို ျဖစ္ေနလို႔ နဂိုကမွ က်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ ျဖစ္ေနရေသာ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္မွာ ပိုလို႔ ၾကပ္ပိတ္သြားကာ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေသြးအသားမ်ားထိ ဆိမ့္လို႔သြားရ၏ ။ ထို႔ျပင္ ေစာင္းၿပီး အေပၚဖက္ ဒူးေကြးကာ ေနာက္မွ ေဘးတိုက္ လိုးေနသျဖင့္ သန္မာလွေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ သန္းႏု၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္ၿပီး ဆြဲေနမိကာ သန္းႏုခင္မ်ာမွာ သြက္သြက္ခါေအာင္ ေကာင္းလ်က္ တဟင္းဟင္း ျဖစ္လို႔ေနေတာ့၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ဟင္း.. အင္း.. ဟင္း .. ကၽြတ္ကၽြတ္….. ေကာင္း… ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ … ဟင္း… ဟင္း…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
သန္းႏု၏ နို႔ေလးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ကာ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ေခ်မြေနေသာ ဦးျမင့္မူ၏ ညာဖက္လက္သည္ ေဆာင့္လိုးေနစဥ္ သန္းႏု၏ ေစာက္ဖုတ္ေပၚသို႔ ေရာက္လာၿပီး ပြတ္ကာ ေပးေနေသး၏ ။ သန္းႏုမွာ တကိုယ္လုံး သိမ့္သိမ့္တုန္လို႔ေနၿပီး သူမ၏ ဝင္းဝါျဖဴေဖြးလို႔ေနေသာ ကိုယ္လုံးေလးမွာလည္း တေျဖးေျဖး ပန္းႏုေရာင္သို႔ ေျပာင္းလို႔ လာေလသည္ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္ ….”
” ဖြတ္..ပလြတ္….”
” သန္းႏု…”
” အင္…”
” ခ်စ္တယ္…ခ်စ္တယ္….သန္းႏုေလးရယ္….”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” က်မလည္း ဦးေလးကို ခ်စ္တယ္ …”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ေဆာင့္… ေဆာင့္လိုက္စမ္းပါ … အင္း.. ဟင္း… ဟင္း…..”
ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ ဦးျမင့္မူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားက ဖ်စ္ညႇစ္လာၾကၿပီ ျဖစ္လို႔ ဦးျမင့္မူ၏ လီးႀကီးမွာလည္း အရသာမ်ား အီဆိမ့္လို႔ လာရသည္ျဖစ္လို႔ ဦးျမင့္မူသည္ သန္းႏု၏ ဖင္သားႀကီးကို သူ၏ ဘယ္ဖက္လက္ျဖင့္လည္းေကာင္း ဆုပ္ကိုင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ( ၁၅ ) ခ်က္မၽွ ဖိေဆာင့္ကာ လိုးလိုက္ေတာ့၏ ။
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” ဖြတ္..ပလြတ္…”
” အ….သန္းႏုေလးရယ္…….အ………အ………”
” ကၽြတ္.. အ…. အား…. အင္း…. ဟင္း …. ဟင္း…. ဟင္း ……….”
ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ သိမ့္သိမ့္ခါေအာင္ ေကာင္းသြားၾကလ်က္ ဦးျမင့္မူ၏ လီးႀကီးထိပ္မွ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ ပူေႏြးေသာ သုတ္ရည္တို႔သည္ ႁပြတ္ကနဲ.. ႁပြတ္ကနဲ .. ပန္းကာ သန္းႏု၏ သားအိမ္ေလးထဲသို႔ ဝင္သြားၾကေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ လုံးတစ္ကားအယ္ေသာ ဖင္ႀကီးမွာ ခဏၾကာအထိ သိမ့္သိမ့္တုန္ေနၿပီးမွ ၿငိမ္လို႔ က်သြားေတာ့၏ ။
ခဏၾကာမွ ဦးျမင့္မူသည္ သူ၏လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္တြင္းမွ ဆြဲကာ ထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ပက္လက္လွန္ေပးလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ ကြင္းလုံးခၽြတ္ထားခဲ့ေသာ ပုဆိုးကို လွမ္းကာယူလိုက္ၿပီး သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ေလးႏွင့္ ေပါင္ၿခံတေလၽွာက္ကို ယုယစြာ သုတ္ေပး၏ ။ သန္းႏုကေတာ့ ပက္လက္ေလး ေနရာမွ သူမ၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္ဖက္ကို ကားလို႔ ေပးလိုက္ရင္း အရည္မ်ားလဲ့ေနေသာ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားျဖင့္ ဦးျမင့္မူကို ရီေဝစြာ ၾကည့္လို႔ေန၏ ။ သန္းႏုကို သုတ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္ သူ၏ လီးႀကီးကို ပုဆိုးျဖင့္ သုတ္လို႔ေန၏ ။
ထိုစဥ္မွာပင္ သန္းႏုသည္ လူးလဲထၿပီး သူမ၏ အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္၏ ။ ဦးျမင့္မူကလည္း ထၿပီး အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္၏ ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အဝတ္အစားမ်ား ေနသားတက် ဝတ္လို႔ ၿပီးၾကေသာအခါတြင္ သန္းႏုက သူမ၏ အိတ္ကေလးကို ေကာက္ကာ ကိုင္လိုက္၏ ။ ဦးျမင့္မူကလည္း ဂိုေဒါင္တံခါးခ်ပ္ကို ဖြင့္လိုက္ေသာအခါတြင္ သန္းႏုက ဂိုေဒါင္အျပင္သို႔ အရင္ထြက္ၿပီး ဦးျမင့္မူကို ဂိုေဒါင္အျပင္ဖက္မွာ ရပ္ေစာင့္၏ ။ အနားသို႔ ဦးျမင့္မူ ေရာက္ေသာအခါတြင္မွ ႏွစ္ေယာက္ လက္ဖ်ားေလးခ်င္း က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေလၽွာက္လာခဲ့ၾက၏ ။ ႏွစ္ေယာက္သား စကားမဆိုမိၾကေခ်။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ေလၽွာက္လာၾကရာ စပါးပုံႀကီး၏ အစြန္နားသို႔တိုင္ ေရာက္လို႔ လာၾက၏ ။ ထို စပါးပုံ အစြန္မွ ပတ္လို႔ ထြက္လၽွင္ တံတားသို႔ ေရာက္ေတာ့မည္ ျဖစ္၏ ။
ထိုေနရာတြင္ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူလိုပင္ ရပ္လိုက္ၾကၿပီး တစ္ဦးကို တစ္ဦး အတင္းပင္ တင္းၾကပ္စြာ ဖက္လိုက္ၾက၏ ။ ခဏေနၿပီးမွ တစ္ဦး၏ ပါးကို တစ္ဦးက နမ္းၿပီး လူခ်င္းခြာလိုက္စဥ္တြင္ ဦးျမင့္မူ၏ လက္တစ္ဖက္က သန္းႏု၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကားသို႔ ဝင္လာၿပီး သန္းႏု၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ထမိန္ေလးေပၚမွပင္ ကိုင္လာလို႔ သန္းႏုက ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို နည္းနည္းကားကာ ခါးေလးေကာ့ေပးလိုက္၏ ။ ဦးျမင့္မူက သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္မၽွ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ၿပီးမွ လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့၏ ။
သန္းႏုသည္ တံတားဖက္ကို ဆက္ေလၽွာက္သြားကာ တံတားထိပ္ရွိ ပဲ့ေထာင္ထဲသို႔ ဆင္းသြား၏ ။ ဦးျမင့္မူကေတာ့ ေနရာတြင္ပင္ရပ္ကာ က်န္ရစ္ခဲ့၏ ။
ခဏအၾကာတြင္ တဖုန္းဖုန္း တဒိုင္းဒိုင္းျဖင့္ ေအာ္ျမည္ကာ ထြက္ခြာသြားေသာ ပဲ့ေထာင္ေလး၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့သတည္း။
ၿပီးပါၿပီ။