ရှေးနှစ်ပေါင်းများစွာ တုံးကလိုဘဲ အပျော်စီး မြင်းရထားလုံးလေးတွေ တိုးရစ်စ်တွေ အတွက် ပြင်ဦးလွင်မှာ ရှိနေကြတုံးဘဲ ။
နာရီစင်ကြီးနားမှာ တွေ့တဲ့ နန်းကြီးမုန့်တီဆိုင်လေးမှာ အတူတူ ထိုင်စားကြတယ် ။
နေဗလ စိတ်ထဲမှာ နီသိဝတီကို ဖုန်းဆက်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ် ပေါက်လာတယ် ။ ဒေါက်တာချစ်ပန်းရဲ့ တီထွင်ချက်တွေထဲမှာ ဖုန်းထူးနိုင်တာလောက်ကတော့ အသေးအဖွဲဘဲ ဖြစ်လိမ့်မယ် လို့ သူ ယုံ
ကြည်တယ်လေ ။
မြမြသွေးနဲ့ ဒါဇင်တို့ အရီးနန်း မုန့်ဆိုင်ထဲမှာ ပြင်ဦးလွင်ထွက် ပစ္စည်းလေးတွေ လိုက်ဝယ်နေကြတဲ့အချိန် သူက ဆိုင်အပြင် ပလက်ဖေါင်းပေါ် ထွက်ရပ်ပြီး ရန်ကုန်က သူ့တိုက်ခန်း ဖုန်းကို ခေါ်လိုက်တယ် ။
“ ဟယ်လို ….”
အိုး..ဖုန်းထူးတယ် ။ နီသိဝတီ ဖုန်းထူးတာ ။ နီသိဝတီရဲ့ အသံက စက်ရုပ်အသံလို့ လုံးဝ မသိသာဘူး ။ ချိုသာတဲ့ အသံလေးက တကယ့် လူသား မိန်းကလေး တယောက်ရဲ့ အသံ ။
“ နီသိလား …”
“ ကိုကိုလားဟင်…. ကိုကို…ကိုကို ဘယ်ရောက်နေတာလဲဟင်….”
“ ကိုကို ပြင်ဦးလွင်မှာ…..မကြာခင် ပြန်လာမယ် ….”
“ ဟုတ်ပြီ ကိုကို..နီသိ စောင့်နေမယ်နော်…..”
“ ကောင်းပြီ..ဆီးယူး နီသိ…..ဘိုင်း…”
ဒါဇင်က ဆိုင်ထဲက ထွက်လာပြီး “ ကိုနေ..ဘယ်သူနဲ့ ပြောနေတာလဲ..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ နေဗလ ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ တခြား စကားပြောင်းပြောလိုက်တယ် ။
မြမြသွေးက နေဗလနဲ့ အတူတူ ပြန်ကြဖို့ ပြောတော့ ဒါဇင် သိပ် မျက်နှာ မကြည်ဘူး ။ မြမြသွေး ကွယ်ရာမှာ နေဗလကို မြမြသွေးနဲ့ သွားရင် မြမြသွေးနဲ့ ညိကြမှာလား လို့ မေးတယ် ။ နေဗလ က
“ ဒါဇင့်ကိုဘဲ ချစ်တယ် ..ဒါဇင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ဘူး..ညိလည်း မညိဘူး…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဒါဇင်က “ သူများ ကို အသဲတော့ မခွဲနဲ့နော် ကိုနေ….” လို့ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောပြီး စျေးဝယ်နေတဲ့ မြမြသွေးဖက်ကို လျျောက်သွားလိုက်တယ် ။
“ ကိုနေ ..မနေ့က မြသွေးတို့ တော်တော် ပျော်တယ်နော် …”
မြမြသွေးက ဟိုင်းဝေးလမ်းပေါ်မှာ ကားမောင်းရင်း နေဗလကို ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟုတ်တယ်..မြမြသွေး ..တကယ့်ကို ပျော်ခဲ့ကြတာ….ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံးက အလုပ်တွေနဲ့ ပိနေကြတဲ့ လူတွေလေ…အခုလို နားရက်ကလေး ရတဲ့ အခါ လျှောက်လည်လိုက်ရတာ တော်
တော် ကောင်းတယ်….” လို့ နေဗလက ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ ဒါဇင့်ကို မြင်ယောင်နေတယ် ။ ဒါဇင်က သူနဲ့ မြမြသွေး နှစ်ယောက်ထဲ ကားနဲ့ ရန်ကုန်ကို ပြန်မောင်းသွားမှာ
ကို စိတ်တွေ ပူနေတယ် ။ မြမြသွေးကလည်း သူ့အပေါ် ညွှ့တ်ချင်ချင် ဖြစ်နေတာ လို့ ဒါဇင်က ပြောတယ် ။ “ မိန်းမချင်း သိတာပေါ့ ..မမြသွေးကလည်း ကိုနေ့ကို ခိုက်နေတာ..” လို့ မဲ့ပြီး ပြောလိုက်
တဲ့ ဒါဇင်ရဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာလေးကို မြင်ယောင်မိပြီး ပြုံါ်လိုက်မိတယ် ။
မြမြသွေးက သူပြုံးလိုက်တာကို မြင်သွားပြီး..“ ကိုနေ..ဘာတွေများ သဘောကျနေတာလဲဟင်..” လို့ မေးလိုက်တော့..“ အော် …စက်လူရုပ်ဓါးပြမှုက သိပ် ခက်ခက်ခဲခဲ
မကြာလိုက်ဘဲ ပေါ်သွားတာကို သဘောကျမိလို့ပါ မြမြသွေး…” လို့ သူပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။ မြမြသွေးက “ အင်း..တခါတလေလည်း တချိ ု့ အမှုတွေက မြန်မြန် ပေါ်သွား
ပြတ်သွားတတ်တယ်နော်..တချိ ု့ အမှုတွေကျတော့ တကယ့်ကို လိုက်ရခက်ခဲပြီး မပေါ်တာတွေလည်း ကြုံရတယ် …ဒါနဲ့ ကိုနေက ရန်ကုန်ရောက်ရင် မြသွေးကို မေ့သွားမှာလား….မြသွေး
ဖုန်းနံပါတ် မှတ်ထားရဲ့လား..” လို့ ပြောတယ် ။ “ မြမြသွေး ဖုန်းနံပါတ် ကျနော့် ဖုန်းထဲမှာ ထည့်ထားပါတယ်..မြမြသွေး ဖုန်းပြောချိန်ကော ရပါ့မလား….မြမြသွေးတို့ ဌာနက အလုပ်များကြတယ်
ဆိုတာ ကျနော် သိတယ်လေ…” လို့ သူက ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
“ အင်း….ဟိုးတုန်းက ကျမတို့ တိုင်းပြည်ကြီး ဒီမိုကရေစီ ရခါစက တချိ ု့လူတွေ ပြောခဲ့ကြတာကို စာအုပ်တွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးတယ် …လူတွေက ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံ ဆိုရင် အရာရာ
ပြည့်စုံသာယာဝပြောတဲ့ နတ်ပြည်ကြီးလို ဘာ ရာဇဝတ်မှု ဘယ်လို လူဆိုးသူခိုးမှ မရှိတော့ဘူးရယ်လို့ ထင်မြင်ကြတာ တဲ့…လူဆိုတဲ့ သဘာဝက မကောင်းတာကို လုပ်ချင်ကြတယ် ဆိုတာနဲ့
ဖေါက်ပြန်တတ်ကြတာ..ရူးသွတ်တတ်ကြတာတွေကို ထည့်မတွက်ကြဘူးလေ…..လောဘ ဆိုတာကလည်း ဘယ်စနစ် ကျင့်သုံးကျင့်သုံး ရှိတတ်ကြတာဘဲလေ …
..ကျမတို့ ကိုနေတို့လို ဥပဒေဘက်တော်သားတွေ ဆိုတာက ဘယ်ခေတ် ဘာစနစ် ဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လိုအပ်နေတာပါဘဲလေ …ကျမလည်း ရန်ကုန် ပြန်ရောက်ရင် လုပ်စရာ ကေ့စ်လေးတွေ တန်းလန်းနဲ့ပါ..ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုနေနဲ့ တခါတခါ တွေ့ကြတာပေါ့..အားရင် ဖုန်းဆက်ပေါ့..”
လို့ မြမြသွေးက ပြောပါတယ် ။
အစိမ်းရောင် လမ်းဆိုင်းဘုတ်တွေက ရှေ့တမိုင်အကွာမှာ နားနေစခန်း ရှိတယ်လို့ ပြသနေတယ် ။
“ ကိုနေ..မြသွေးတို့ တခုခု ဝင်စားကြမလားဟင်….”
“ စားလေ..မြမြသွေး.. Rest Room လည်း ဝင်နိုင်တာပေါ့…”
နားနေစခန်းထဲကို သူတို့ ဝင်လိုက်ကြတဲ့ အချိန် နေဗလရဲ့ ဖုန်း တတိတိနဲ့ မြည်လာတယ် ။ ကြည့်လိုက်တော့ ဒါဇင် ခေါ်တာ ..။
“ မြမြသွေး..ကျနော် Rest Room ဝင်လိုက်အုံးမယ်..မြမြသွေး..စားစရာ သွားကြည့်နေနှင့်…” လို့ မြမြသွေးကို ပြောလိုက်ရင်း နေဗလ ယောကျ်ားအိမ်သာထဲကို ဝင်လိုက်ပြီး ဖုန်းကို ထူးလိုက်တယ် ။
“ ကိုနေ….ဒါဇင်ပါ ဘယ်ရောက်နေလဲ…”
“ နားနေစခန်း….”
“ အော်..နှစ်ယောက်သား ပျော်ရွှင်နေကြတယ် ဆို ..”
ဒါဇင့်အသံက အလိုမကျတဲ့ အသံ ။ သေနတ်ခါးချိတ်ပြီး လူဆိုးတွေကို လိုက်ဖမ်းဆီးနေတဲ့ ရဲအရာရှိမလေး ဖြစ်ပေမယ့် ချစ်သူနဲ့ ပတ်သက်လာတော့ သဝန်တိုနေတယ် ။
“အဲလို မဟုတ်ပါဘူး..ဒါဇင်ရယ်….ဟင်းဟင်း…”
“ မရယ်ပါနဲ့ ကိုနေ..ဒါဇင့်ရင်ထဲ ပူနေတယ် သိလား…..မြမြသွေးက ကိုနေ့ကို သဘောကျနေတာ ဒါဇင် သိတယ် …”
ဒါဇင်တယောက် အလုပ်ခွင်မှာ မအောင့်နိုင်ဘဲ သူ့ကို ဖုန်းလှမ်းဆက်တာပါ ။ သူ့အထက်က ရဲမှူးက လှမ်းခေါ်လိုက်လို့ သူ့ကို “ နောက်မှ ဆက်မယ် ..ကိုနေ..” လို့ ပြောပြီး ဖုန်းချသွားတယ် ။
မြမြသွေးက မြန်မာထမင်းဟင်းတွေ မှာထားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ကိုနေ…ဘာအသား ဖြစ်ဖြစ် စားတယ် မဟုတ်လား….”
“ စားတယ် မြမြသွေး…”
စကားတပြောပြောနဲ့ ထမင်းစား မြိန်ကြတယ် ။
“ ဘိုက်တအားတင်းသွားတာဘဲ ကိုနေရယ်..ကားဆက်မောင်းရင် အိပ်ငိုက်တော့မှာ သေချာတယ် …”
“ မြမြသွေး အိပ်ငိုက်ရင် ကျနော် မောင်းပေးနိုင်ပါတယ် …”
“ ရပါတယ်…ကိုနေ…စကားပြောသွားကြတာပေါ့….”
သူနေတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း အောက်အထိ မြမြသွေးက လိုက်ပို့ပါတယ် ။
အင်း..နီသိဝတီနဲ့ ပြန်တွေ့ရတော့မယ် ။ တလမ်းလုံး မြမြသွေးနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် နီးနီးစပ်စပ် နေထိုင်ခဲ့ရလို့ ရင်မော စိတ်ထခဲ့ရတာလေးတွေကို နီသိဝတီနဲ့ အချစ်ပွဲလေးတွေ နွှဲလိုက်ရင်း ဖြေဖျောက်
လိုက်မဟဲ့လို့ နေဗလ တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိကာ အပေါ်ထပ်သူ့အခန်းကို ဖုန်းလှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ် ။ ဓါတ်လှေခါးအနားကို ရောက်တော့ ဂျပန်ကြီး ဟင်နရီ ဆန်နာဒါးတို့ စုံတွဲနဲ့ တိုးတယ် ။
ပြုံးပြနုတ်ဆက်ရင်း နီသိဝတီ ဖုန်းထူးသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
“ အမိန့်ရှိပါရှင်…”
“ နီသိ…..ကိုကိုပါ…..”
“ ဟင်..ကိုကို..ကိုကို ဘယ်က ဆက်လဲ..ကိုကို ပြန်လာပြီလားဟင်….”
နီသိဝတီ အသံက ထိတ်ထိတ်ပြာပြာနဲ့ ။
ဘာဖြစ်သလဲ…နီသိ ဘာဖြစ်သလဲ ….။ သူ့စိတ်တွေ ထိန်းကနဲ ပူသွားတယ် …။
“ ကိုကို အမြန်တက်ခဲ့…တိုက်ခန်းကို အမြန်တက်ခဲ့…”
ဓါတ်လှေခါးကို နှေးလွန်းတယ် လို့ သူထင်မိတယ် ။ အရေးထဲ တချိ ု့အထပ်တွေမှာ ရပ်သွားပြီး လူတွေ ဝင်လာသေးတယ် ။ သူနေတဲ့ အထပ်ကို ရောက်တော့ သူ့တိုက်ခန်းဆီကို ပြေးတယ် ။
“ နီသိ ….နီသိ…..”
သူပြေးဝင်သွားတော့ နီသိကို သူဧည့်ခန်းနံရံမှာ အလှချိတ်ဆွဲထားတဲ့ ဂျပန် ကင်ဒိုဓါးကြီး ကိုင်ရက် တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဧည့်ခန်း ကြမ်းပြင်က ကော်ဇောကြီးပေါ်မှာတော့ ဒူးထောက်ရက် ခေါင်းငုံ့ထား
တဲ့ လူနှစ်ယောက်ကို တွေ့ရတယ် ။ ဒီလူနှစ်ယောက်ရဲ့ လက်တွေ ခြေတွေ မျက်နှာတွေမှာ ဓါးဒါဏ်ရာတွေနဲ့ ။
“ သူတို့က ဘယ်သူတွေလဲ..ဘာတွေ ဖြစ်ကြတာလဲ နီသိ ….” လို့ သူ အလောတကြီး မေးမိတယ် ။ နီသိက သူတို့ တိုက်ခန်းထဲကို ဝင်လာကြတယ် ..သူတို့မှာ သေနတ်တွေလည်း ပါတယ်…နီသိ
လည်း သုံးယောက်နဲ့ တယောက်..နီသိမှာလည်း ဓါးဘဲ ရှိလို့ လက်ဦးမှု ရယူပြီး သူတို့ကို ဓါးနဲ့ ဝင်ခုတ်ပစ်လိုက်တယ် …တယောက်ကတော့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ ပွဲချင်းပြီးနေပြီ…ကိုကို…”
မီးဖိုထဲကို ပြေးဝင်ကြည့်လိုက်တော့ လူတယောက် သွေးအိုင်ထဲမှာ လဲနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ နီသိက အံဆွဲထဲ ထည့်ထားတဲ့ ဒီလူတွေရဲ့ သေနတ်တွေကို ထုတ်ပေးတယ် ။
သူ နီသိဝတီကို စက်ရုံကနေ ဝယ်တုံးက သူ့ရမက်ကို ဖြေဖျောက်ဖို့ အပျော်စပ်ယှက်ဖို့ သက်သက်ပါဘဲ ။ အခုတော့ နီသိဝတီဟာ အိမ်ရဲ့ လုံခြုံရေးကို အပြတ်အသတ် ကာကွယ်ပေးနေပါလား ။
ဒါဏ်ရာတွေနဲ့ ဒူးထောက်နေရတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကို သူ စစ်မေးလိုက်ပေမယ့် ဘူးကွယ် ငြင်းပယ်နေကြတာကြောင့် ရဲစခန်းကို ပို့ဖို့ သူ စီစဉ်ရပါတော့တယ် ။
သူတို့ရဲ့ ကျောပိုးအိတ်တွေကို ဖွင့်ကြည့် စစ်ဆေးလိုက်တော့ အချိန်ကိုက် ဗုံးတွေကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဒီလူတွေ သူ ပြန်အလာမှာ ဗုံးပေါက်ကွဲအောင် အချိန်ကိုက်ဗုံး လာထောင်တာ ဖြစ်နေတယ် ။
သူတို့က နီသိဝတီ ရှိနေတာကို မသိကြဘူး ။ နေဗလက တယောက်ထဲသမား…လူလွတ် တယောက်ထဲဘဲ နေတယ် လို့ သူတို့ သိထားကြပြီး အေးအေးဆေးဆေး တံခါးသော့တွေကို ဖျက်ဝင်ကြပြီး ဗုံးထောင်ဖို့ အလုပ် နီသိဝတီက ကင်ဒိုဓါးနဲ့ ရုတ်တရက် တိုက်ခိုက်ပြီး အနိုင်ယူလိုက်တာဘဲ ။
သူ နီသိဝတီကို ချီးကျူးလို့ မဆုံးနိုင်တော့ ။ စက်လူရုပ်မလေးက အိမ်ထဲကို ခိုးဝင်လာပြီး ဗုံးထောင်မယ့် လူဆိုးတွေကို ဓါးနဲ့ ခုတ်ပြီး ဖမ်းဆီးပေးလိုက်တယ် ဆိုတဲ့ သတင်းသာ ပြည်သူလူထုတွေ သိသွားကြမယ် ဆိုရင် စက်ရုပ်တွေတော့ ရောင်းကောင်းအုံးမှာဘဲ လို့ သူ တွေးနေတယ် ။
သူ ဒေါက်တာချစ်ပန်းကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။
“ နေဗလ ပါ ..ဒေါက်တာ..အချိန်မတော် ကျနော် ဖုန်းခေါ်လိုက်လို့ ဒေါက်တာ့အဖို့ အ နှောက်အယှက်များ ဖြစ်သွားသလား….”
“ ဟာ..မဖြစ်ပါဘူးဗျာ..ကျုပ်က တနေ့မှာ ၄နာရီလောက်ဘဲ အိပ်တာဗျ..အမြဲတမ်း တခုခုကို တီထွင် ဖန်တီး..ကြံဆတွေးတောနေတဲ့ လူပါ…..ပြော..ဘာထူးလဲ..ခင်ဗျား ခေါ်ပုံထောက်တော့ တခုခု
ထူးလို့ဘဲ..နီသိဝတီလေး …အိုကေစိုပြေ ရဲ့လား…”
“ ထူးခြားတာမှ အရမ်းကို ထူးခြားတာဘဲ ဒေါက်တာရေ…..ဒေါက်တာရဲ့ ပညာစွမ်းကိုတော့ အံ့သြမကုုန်နိုင်အောင်ပါ ….နီသိဝတီဟာ သာမန် စက်လူရုပ်တရုပ် မဟုတ်ဖူးဗျ..လူသားနဲ့ မခြား အသိဉာဏ်ရှိပြီး အရမ်းကို ထက်မြက်တာကို ကျနော် လက်တွေ့ တွေ့ရှိလိုက်ရတယ် ဒေါက်တာရေ…“
“ ဟေ….ဟုတ်လား…ကဲ ပြောပြပါအုံး..ဘာတွေ ထူးခြားလို့လဲ…..”
နေဗလ လည်း ဖြစ်ပျက်တာတွေကို ဒေါက်တာချစ်ပန်းကို အားလုံး ပြောပြလိုက်ပါတယ် ။
ဒေါက်တာချစ်ပန်းက ရယ်နေတယ် ။ ပြီးတော့ “ ကျနော် မပြောလား..ကိုနေဗလ …နီသိဝတီဟာ F2 series ဗျ …အရင် F1 series က Robotတွေ တုံးကထက် ပို Advance ဖြစ်လိမ့်မယ် လို့..ဒါ
နဲ့ ကိုနေဗလ အခု ခရီးက ပြန်ရောက်ပြီး နီသိလေးနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး အနားယူလိုက်ပါအုံး..အဲ..နောက်တခါ ခင်ဗျား အလုပ်တခုခုနဲ့ ခရီးထွက်မယ်..ဆိုရင် ကျုပ်ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက် ..အခု တရက် နှစ်ရက်အတွင်းမှာဘဲ ပို အဆင့်မြင့်တဲ့ နည်းပညာတွေနဲ့ စက်လူရုပ်တွေကို အရင်ထက် အဆင့်မြင့်သွားအောင် လုပ်နိုင်ပြီ ..ဒီ အသစ် ဆန်းသစ်တည်ထွင်မှုကို ကိုနေဗလ တွေ့ရင် လုံးဝ ယုံကြည်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးဗျ ….ဟဲဟဲ..ဒီလိုလုပ်ဗျာ… ခင်ဗျား နီသိဝတီကို ကျုပ်ဆီကို ၂ရက်လောက်ဘဲ ခဏ လာပို့ထား..ခင်ဗျား နီသိလေးဟာ လူသားစစ်စစ်လို တထေရာထဲ တွေးနိုင်ကြံဆနိုင်တဲ့
စက်လူရုပ်မလေး အဖြစ် အဆင့်မြှင့် Upgrade လုပ်ပေးလိုက်မယ်…ဟဲဟဲ…”
နေဗလ လည်း ဒေါက်တာချစ်ပန်း ပြောတာတွေကို စိတ်ဝင်စားပါတယ် ။ သို့ပေမယ့် နီသိဝတီကို သူ ဝယ်ယူခဲ့တာ အတွက်တောင် အကုန် မပေးချေရသေးဘူး ။ နောက်ထပ် ငွေထပ် အကုန်မခံနိုင်
သေးဘူး ။
“ ဒေါက်တာ ..ဘယ်လောက်များ ထပ် ပေးရမှာလဲဟင်…”
“ အာ..ဒါအတွက်ကတော့ စိတ်မပူပါနဲ့ ကိုနေဗလ..ခင်ဗျားကို မတတ်နိုင်တဲ့ ပမာဏ ကျုပ်တို့ မတောင်းပါဘူး…..”
“ ဟုတ်ပြီလေ ဒေါက်တာ..အဆင့်မမြှင့်လိုက်ခင် ကုန်ကျမှာလေးကိုတော့ ပြောအုံးနော….”
“ ဟားဟား..စိတ်ချ..စိတ်ချ..တခြားလူမှ မဟုတ်တာဗျာ …ကိုနေဗလ ဘဲ..ပို မယူပါဘူးလေ…..”
နေဗလ ဒေါကတာချစ်ပန်းနဲ့ ပြောအပြီး မှာ သူ့ဘေးနားက ချစ်စဖွယ် အပြုံးလေးနဲ့ စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ နီသိဝတီလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ် ။
“ ကိုကိုရယ်..လွမ်းတယ်…အရမ်း လွမ်းတာ…”
“ ကိုကိုလည်း နီသိကို အရမ်း လွမ်းတာ…”
တကယ်ဆို နေဗလသည် ရဲအုပ်မလေး ဒါဇင်ကို အပီဖြုတ် မြမြသွေးနဲ့ သာယာနေခဲ့တာ ။
စက်လူရုပ်မလေးလည်း ဗုံးလာထောင်တဲ့ လူဆိုးတွေနဲ့ ဖိုက်တင်ချခဲ့ရလို့ ပေရေညစ်ပတ်နေတယ် ။ “ ကိုကိုနဲ့ နီသိ ရေချိ ုးကြမလားဟင်….” လို့ နီသိက မေးပြီး သူ့အကျ ႌ ကြယ်သီးတွေကို တလုံး
ပြီး တလုံး ဖြုတ်ပါတယ် ။ နေဗလကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်တွေ ဘာမှ မကျန်တော့တဲ့ အချိန်မှာ နီသိက ဝတ်ထားတဲ့ အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီပွပွကြီးကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ် ။
“ အိုး…ဟိုး…”
ခါးသေးသေးအောက်က စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို မြင်လိုက်ရသလို ပေါင်ဂွဆုံက တြိဂံပုံ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ပေါ်လာတဲ့အချိန် နေဗလ တအားကို သဘောကျသွားတယ် ။ ဒါတင်နဲ့ ပြီးပြီလား
..။ မပြီးသေးဘူး..အပေါ်ပိုင်းက ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ပွပွကြီးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြန်တယ် ။ သူ့စိတ်ကြိုက် အော်ဒါလုပ်ထားတဲ့ စနေနှစ်ခိုင်က လှလွန်းနေတယ် ။ နေဝိက သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး ရေချိ ုးခန်း
ထဲကို ဦးဆောင် ဝင်သွားတယ် ။ အချိ ုးကျလွန်းတဲ့ ကိုယ်လုံးတီးမလေး နီသိနဲ့ ကြွက်သားဖုထစ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ နေဗလတို့ ရေအတူတူချိ ုးကြတဲ့အချိန် နေဗလရဲ့ ပေါင်ကြားက တန်ဆာလိင်ချောင်းကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေပြီ ။ ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ ရေမြုပ်တုံးကြီးနဲ့ နေဗလ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက် ချေးတွန်းပေးနေတဲ့ နီသိဝတီလေးရဲ့ ရင်သားတွေကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆုပ်နယ်
ညှစ်ပွတ်နေတဲ့ နေဗလလည်း စိတ်တွေ တအား ထကြွလွန်းနေလို့ ရေဆက်မချိ ုးဘဲ နီသိဝတီလေးကို ကုတင်ပေါ် တင်ဆော်ချင်နေပြီ ။
“ နီသိ..ကိုကို အရမ်း ထန်နေပြီကွာ..ကိုကိုတို့ လိုးကြရအောင်လား..” လို့ ပြောရင်း နီသိရဲ့ ပေါင်ကြားက အင်္ဂါစပ်ကို ဖမ်း စမ်းလိုက်ပါတယ် ။ “ ရေချျိ ုးလို့မှ မပြီးသေးတာ ကိုကိုရယ်…ပြီးတော့ လိုး
ကြတာပေါ့..နီသိလည်း ကိုကို မရှိလို့ စောက်ပတ်တွေ တအားယားနေတာ ကိုကိုရဲ့ …” လို့ နီသိက တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။
သီလဝါမြို့သစ်
ရန်ကုန်မြစ် နဲ့ ပင်လယ်ဝ ထိတွေ့တဲ့ နေရာ ။
ပင်လယ်ကူးသင်္ဘောကြီးတွေ ဆိုက်ကပ်တဲ့ ဆိပ်ကမ်းမြို့မို့ စည်ကားလှသည် ။
ဆိပ်ကမ်း မျက်နှာစာက ဆိုင်တန်းတွေမှာ သင်္ဘောကြီးတွေက နိုင်ငံခြားသင်္ဘောသားတွေ ဆင်းလာပြီး စားသောက်နေကြသည် ။ ကွန််တိန်နာသေတ္တာကြီးတွေ တင်ဆောင်လာတဲ့ ထရပ်ကားရှည်ကြီးတွေက အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းနှင်နေကြသည် ။ တော်တော့်ကို စည်ကားလာတဲ့ မြို့သစ်လေး ဖြစ်ပါသည် ။
Burma Girl Bar and Restaurant လို့ ဆိုင်းဘုတ်လေး ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ အရက်နဲ့ တရုတ်အစားအစာ မျိုးစုံ ရောင်းတဲ့ ဆိုင်လေးထဲကို နိုင်ငံခြားသား သင်္ဘောသား တစု ဝင်သွားကြတဲ့အခါ
ဆိုင်ထဲက ခပ်ဝဝ လူတယောက်က ပြာပြာသလဲ ဝမ်းသာအားရနဲ့ ဆီးကြိုတယ် ။ သူ တတ်သလောက် မှတ်သလောက် အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့ ဘာလိုချင်လဲ ဘာစားမလဲ ဆိုပြီး စားပွဲဝိုင်းတလုံးမှာ နေရာ
ချထားပေးတယ် ။
နိုင်ငံခြားသားတွေက အရက် ဘီယာနဲ့ ဟင်းလျာတွေ မှာလိုက်ပြီး ဆိုင်းဘုတ်ကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး..“ ဘားမားဂဲလ်…လိုချင်တယ် …ခေါ်ပေးမလား..” လို့ မေးလိုက်တော့ ခပ်ဝဝ လူလည်း “ အိုကေ
အိုကေ….ရမယ်ရမယ်..ခဏစောင့်…၀ိတ်ဝိတ် ..” လို့ ပြောရင်း ဆိုင်အနောက်က ကောင်လေးတယောက်ကို “ စံစံတို့ မိပေါက်တို့ကို သွားခေါ်စမ်း..ဒီမှာ ဧည့်သည်တွေ ရောက်နေတယ်လို့ ပြော
လိုက်…” လို့ ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။
ကောင်လေးက ဆိုင်ထဲကနေ အပြေးကလေး ထွက်သွားသည် ။ ဆိုင်တန်းတွေရဲ့ အနောက်ဖက်က ကျူးကျော်တဲ ရပ်ကွက်ထဲကို ဝင်သွားသည် ။
နိုင်ငံခြားသားအုပ်စုလည်း အရက်သောက်တာ အရှိန်ရလာတဲ့အချိန် ခပ်ဝဝ ဆိုင်ရှင်လုပ်သူက သူတို့ကို ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို လာ ပြသသည် ။ “ ဗဲဒီး ဗြူးတီးဖူးလ်…ဆာ….” ဆိုပြီး ခြေဟန်
လက်ဟန်နဲ့ သူတို့ဟာ ပုလွေမှုတ်ပေးကြမှာ လို့ လုပ်ပြသည် ။ နိုင်ငံခြားသားတွေကလည်း ကောင်မလေးတွေကို ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး ဟိုစမ်းဒီစမ်း လုပ်ကြပြီး “ သဘောကျကြတဲ့အကြောင်း ဆိုင်
ရှင်လူကြီးကို ပြောရင်း စျေးစကား ပြောကြရအောင် လို့ ထပ်ဆင့် ပြောလိုက်ကြသည် ။ စျေးတည့်သွားတော့ သူတို့သင်္ဘောပေါ်ကို ခေါ်သွားမည် လို့ ပြောကာ ငွေရှင်းပေးသည် ။
ကောင်မလေးနှစ်ယောက်က မခို့တရို့ အမူအရာလေးတွေနဲ့ နိုင်ငံခြားသားတွေနဲ့ တညတာ ပျော်ပါးဖို့ လိုက်ဖို့ အဆင်သင့်ဘဲ ။
ကြပ်တောက်နေတဲ့ ဘောင်းဘီကိုယ်စီ ဝတ်ထားတာကြောင့်သူတို့ရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို တမင် ပြသနေကြသလိုဘဲ ။ လည်ဟိုက် အကျ ႌများကြောင့်လည်း သူတို့ရဲ့ ရင်စိုင်ထွားထွားတွေ
ရဲ့ အပေါ်ပိုင်းတွေကို မြင်တွေ့နေနိုင်သည် ။ ခေါ်သွားမယ့် နိုင်ငံခြားသား အုပ်စုထဲက အရက် တအားမူးနေတဲ့ လူတယောက်က လူရှေ့သူရှေ့မှာဘဲ ကောင်မလေးတယောက်ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေသည် ။ ဆိုင်ရှင်လူဝကြီးက..နိုင်ငံခြားသားအုပ်စု ထုတ်ပေးတဲ့ ငွေတွေကို လက်ခံယူနေသည် ။
ဆိုင်လေးထဲမှာ စားသောက်နေတဲ့လူတွေက ဒီနေရာမှာ ဒါမျိုးတွေ တွေ့နေကျမို့ ရိုးနေတဲ့ မြင်ကွင်းမို့ ဂရုမစိုက်ကြဘူး ။ သို့ပေမယ့် မလှမ်းမကမ်းမှာ ကင်းပုန်းဝပ်နေတဲ့ မီးပိတ်ရပ်ထားတဲ့ ရဲကားထဲက
ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်းကတော့ ဂရုတစိုက် ကြည့်နေသည် ။
သူ တာဝန်ကျတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အေးချမ်းသာယာဖို့ သူ့တာဝန်မို့ အသေးအဖွဲက အစ ပေါ့ပေါ့တန်တန်မထားဘဲ သတိအမြဲထားတတ်တဲ့ သူ့အကျင့်ကြောင့်ပါ ။
လူချမ်းသာတို့သာ နေထိုင်နိုင်တဲ့ သာကေတမြို့သစ်ကြီး မှာ ကျယ်ဝန်းတဲ့ ခြံကျယ်ကြီးတွေ နောက်ဆုံးပေါ် ဒီဇိုင်းသစ် တိုက်အိမ်ကြီးတွေ အများအပြား ရှိနေသည် ။
တခုသော တိုက်အိမ်ကြီးမှာ နေဗလရဲ့ ချစ်သူဟောင်း ဟန်စုယဉ် နေသည် ။
နေဗလနဲ့ ချစ်သူဖြစ်နေတုံးက ဟန်စုယဉ်သည် ဒီလို ခြံမျိုး ဒီလို တိုက်အိမ်ကြီးမျိုးနဲ့ နေထိုင်နိုင်ဖို့ နေနေသာသာ ဘဝကို မနည်း ရုန်းကန်နေခဲ့ရတဲ့ မိန်းမ တယောက်ပါ ။ ကိုယ်ပိုင်ကားတောင် ဝယ်မစီးနိုင်ခဲ့ဘဲ ပြည့်ကြပ်နေတဲ့ ဘတ်စ်ကားထဲ တိုးခွေ့ စီးခဲ့ရတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ ။ အခုတော့ ဟန်စုယဉ်ရဲ့ ဘဝက အရင်တုံးကနဲ့ လားလားမှ မဆိုင်အောင် ကွာခြား ပြောင်းလဲနေပြီ ။
ဟန်စုယဉ်ကို ဒီလိုမျိ ုး ချမ်းသာအောင် ပြောင်းလဲပေးလိုက်တာက ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းပါ ။ ဘာကြောင့် ဒီလိုနံမည်ရသွားသလဲ ဆိုတာကိုတော့ လူတွေ မသိကြဘူး ။ ဇော်ဝင်း ငယ်ငယ်တုံးကတော့
ချီးခေါင်းဇော်ဝင်း လို့သူ့အပေါင်းအသင်းတွေက ခေါ်ခဲ့ကြတယ် ။ ဦးနှောက်ထဲမှာ ခေါင်းထဲမှာ ချီးဘဲ ရှိတယ် ဆိုတဲ့သဘောပါ ။ သို့ပေမယ့် ကြက်ကန်းဆန်အိုးတိုး ဆိုသလို ဉာဏ်နည်းတဲ့ ဇော်ဝင်း
ဟာ အကွက်ကောင်းတွေ့သွားပြီး ဝုန်းကနဲ ဘဝပြောင်းသွားသည် ။
မကောင်းမှု ဒုစရိုက် လုပ်တဲ့ လူတွေကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် အရေးယူနေတဲ့ ခေတ်သစ်ကြီးမှာ ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းလို လုပ်ရဲတဲ့ လူ ရှားလှသည် ။
လုပ်ရဲတဲ့ ဇော်ဝင်းက ခဏချင်းမှာဘဲ ကျိကျိတက် ချမ်းသာသွားသည် ။ ဒီအချိန်မှာ မိန်းမလိုက်စားတဲ့ ဇော်ဝင်းက အရမ်းလှတဲ့ ဟန်စုယဉ်ကို တွေ့သွားသည် ။ ဟန်စုယဉ်က နေဗလနဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်နေသည် ။ ရိုးသားကြိုးစားတဲ့ နေဗလက ရဲပေမယ့် လပ်မစားဘူး ။ နံမည်ကောင်းတဲ့ လူ ပေမယ့် အနေအထိုင်က ပုံမှန်ဘဲ ။ ဟန်စုယဉ်က အကူအညီ လိုအပ်နေသည် ။ နေဗလက မပေးနိုင်ဘူး ။
ပေးနိုင်တဲ့ ဇော်ဝင်းက ရှိနေသည် ။
ဇော်ဝင်းက ဟန်စုယဉ်ကို အရမ်းကောင်းပြသည် ။ ငွေကုန်ခံသည် ။ ခက်ခဲနေတာတွေကို ငွေလုံးငွေရင်းနဲ့ ဖြေရှင်းပေးသည် ။ ဟန်စုယဉ်ရဲ့ မိဘတွေကို ဆေးကုပေးသည် ။ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းလေး မတည်ပေးသည် ။ ဆိုင်ခန်းလေး ထောင်ပေးဖွင့်ပေးသည် ။ သူ့အပေါ်ကောင်းတဲ့ ဇော်ဝင်းကို ဟန်စုယဉ် ကျေးဇူးတင်သည် ။ ကျေးဇူး ပြန်ဆပ်ချင်သာည် ။ ဘယ်လို ဆပ်မလဲ ။ ငွေပြန်ပေးနိုင်လာ
ပေမယ့် ဇော်ဝင်းလို ဘောစိတယောက်က ငွေ မလိုဘူးလေ ။ ဇော်ဝင်း လိုတာက ဘာလဲ ဆိုတာ ဟန်စုယဉ် သိနေသည် ။ တဖက်ကလည်း နေဗလနဲ့ ချစ်နေသည် ။ နေဗလကို သစ္စာမဖေါက်ချင်ဘူး ။
ဒါပေမယ့် တရက်မှာ ဇော်ဝင်းက သာကေတမြို့သစ်ဖက်ကို ဖါလူဒါသွားသောက်ရအောင် ဆိုပြီး ကားနဲ့ ခေါ်သွားသည် ။ ဟန်စုယဉ်က အလားတူ နံမည်တူ ဖါလူဒါဆိုင်တွေ ရန်ကုန်မြို့ကြီးထဲမှာ
အများအပြား ရှိနေပေမယ့် သာကေတက ဆိုင်က ဖါလူဒါကို ပိုကောင်းတယ် ထင်သည် ။ ဇော်ဝင်းက နေဗလ လို မဟုတ်ဘူး ။ ဟန်စု.ဉ်ကို အရမ်း အလိုလိုက်သည် ။ ဖါလူဒါသောက်အပြီး ဇော်ဝင်း
က ဟန်စုယဉ်အတွက် အကို လက်ဆောင်တခု ဝယ်ထားတယ် ..ခဏလေး လိုက်ခဲ့ပါ..ပြချင်လို့ ဆိုပြီး တိုက်အမိကြီးတွေ ခြံကြီးတွေ တန်းစီနေတဲ့ ရပ်ကွက်ကြီးကို ခေါ်သွားလိုက်ပါသည် ။
သူတို့ စီးလာတဲ့ အကောင်းစား အောင်ဒီကားနက်ကြီးက ခြံကျယ်ကြီးတခြံအရှေ့မှာ ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ ခြံတံခါးကြီးတွေ ပွင့်လာသည် ။
ဇော်ဝင်းရဲ့ လူတွေက ဖွင့်ပေးလိုက်တာပါ ။
“ ဒါ ကိုဇော်ဝင်းရဲ့ ခြံလားဟင်….” လို့ ဟန်စုယဉ်က မေးလိုက်သည် ။ ဒီလို ကြီးကျယ်ခန်းနားတဲ့ နေရာမျိုးတွေ တခါမှ ဟန်စူယဉ် မရောက်ဖူးပါ ။ ဇော်ဝင်းက “ မဟုတ်ဘူး…” လို့ ပြန်ဖြေသည် ။
ခန်းနားလွန်းတဲ့ တိုက်သစ်ကြီးထဲကို လိုက်ပြသည် ။ တိုက်ကြီးရဲက အနောက်ဖက်မှာ ရေကူးကန်ကြီးတကန် ရှိနေသည် ။ ပန်းတွေ ဝေဆာအောင် ပွင့်နေတဲ့ အပင်မျိ ုးစုံလည်း ရှိသည် ။
လိုက်ပြပြီးတဲ့နောက် ဇော်ဝင်းကို ဟန်စုယဉ်က “ လက်ဆောင်ပေးမလို့ဆို….ဘာပေးမှာလဲ….” လို့ မေးသည် ။
ဟန်စုယဉ် အနေနဲ့ ဇော်ဝင်းဆီက လက်ဆောင်တွေ ခဏ ခဏ ရဖူးခဲ့လို့ မဆန်းတော့ဘူးလေ ။ အခုလည်း စိန်လက်စွပ်ဘဲ ပေးမလား..စိန်နားကပ်ဘဲ ပေးမလား ဒါမှ မဟုတ် ဟန်စုယဉ် အရမ်း လိုခင်နေတဲ့ ဘီအမ်ဒဗလျူကားသစ်လေး လား …။
သို့ပေမယ့် ဇော်ဝင်းက ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ စောစောက ဖွင့်ဝင်ခဲ့တဲ့ တိုက်သစ်ကြီးရဲ့ သော့တွေကို ဟန်စုယဉ်ရဲ့ လက်ကလေးထဲကို ထည့်ပေးလိုက်သည် ။
“ ဒီခြံနဲ့ ဒီတိုက်ကြီးက အကို့ရဲ့ လက်ဆောင်ဘဲ…”
“ ဟယ်…..အို….”
ဟန်စုယဉ်အနေနဲ့ ပြတ်ပြတ်သားသား ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
ဘာမှ မပေးနိုင်တဲ့ ရဲအုပ်နေဗလကို ခြေစုံကန်ပစ်လိုက်ပြီး ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို ပြေးဝင်လိုက်သည် ။ နေဗလကတော့ အကြီးအကျယ် အသဲကွဲတာပေါ့လေ ။ ဟန်စုယဉ်လည်း ဂရုမစိုက်ပါဘူး ။
ဒါပေမယ့် ဇာတ်လမ်းက ဒီလောက်နဲ့ဘဲ ပြီးမသွားဘူး ။ နေဗလက အဲဒီတုံးက မူးယစ်ဆေး လိုက်ဖမ်းတဲ့ ဒီအီးဒီအဖွဲ့မှာ လုပ်နေတာ ။ တနေ့မှာ ဟိုတယ်တခုကို သူနဲ့ အဖွဲ့သားတွေက ဝင်ရှာသည်။ သည် ။မူးယစ်ဆေးတွေ အကြီးအကျယ် တွေ့သွားသည်။ပစ္စည်း ဖမ်းဆီးသည် ။ ဒီဟိုတယ်က ဇော်ဝင်း ပိုင်တာ ။ ဇော်ဝင်းက နောက်ကွယ်ကနေ ကြိုးကိုင်နေတဲ့ လုပ်ငန်း ။ ဟန်စုယဉ်က နေဗလကို
ဆက်သွယ်သည် ။ အမှုမလုပ်ဖို့ ပြောသည် ။ ငိုပြသည် ။ နေဗလက လပ်ထိုးတာကိုလည်း မခံဘူး ။ ပြတ်ပြတ်သားသား အရေးယူလိုက်သည် ။ ဇော်ဝင်း အတော့်ကို အထိနာသွားသည် ။ ဇော်ဝင်း
လည်း နေဗလကို အမုန်းကြီး မုန်းသွားသည် ။ ဟန်စုယဉ်ကလည်း ဇော်ဝင်းဖက်က ။ နေဗလကို ရန်သူလို့ သတ်မှတ်လိုက်သည် ။ အခွင့်အခါကောင်း တွေ့တာနဲ့ နေဗလကို ဖြုတ်မယ် လို့ ဇော်ဝင်းက
ကြုံးဝါးခဲ့သည် ။ ဟန်စုယဉ်က သဘောတူသည် ။
ဇော်ဝင်းသည် ကံကောင်းနေတဲ့ လူမိုက်တယောက် ပါ ။ သူ့မကောင်းမှု လုပ်ငန်းတွေက မပျက်စီးတဲ့အပြင် ပိုပိုတောင် ကြီးပွားလာသည် ။ ငွေအင်အား ကောင်းလာတော့တပည့်အင်အား လည်း
ကောင်းလာသည် ။ ရှေးခေတ်တုံးကလိုဘဲ အစိုးရ အာဏာပိုင်တွေကို ငွေနဲ့ ပေါက်ပြီး ဖျက်ဆီးဖို့ ကြိုးစားသည် ။ အရမ်း အပွင့်ကားလာတဲ့ အချိန် မမေ့သေးတဲ့ နေဗလကို လက်စားချေဖို့ ကိစ္စ လည်း ပြန်အကောင်အထည် ဖေါ်တော့တာဘဲ ။
ဟန်စုယဉ်ရဲ့ ရေကူးကန်ကြီး နဘေးမှာ ရောင်စုံထီးအကြီးစားကြီးရဲ့ အောက်မှာ ဟန်စုယဉ် သည် ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးနဲ့ ထိုင်ပြီး နာနတ်သီးဖျော်ရည်စစ်စစ် တခွက်ကို သောက်နေသည် ။
စုတ်တန်လေးနဲ့ စုတ်ယူသောက်နေတာ ။ ဘီကီနီ ရေကူးဝတ်စုံလေး ဝတ်ထားတဲ့ ဟန်စုယဉ်သည် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်လွန်းတာကြောင့် အဆီပို မရှိဘဲ အချိုးကျလှပတဲ့ ကိုယ်လုံးကို ဒီနေ့အထိ ပိုင်ဆိုင်တုံးပါ ။
ဟော….ကားသံတွေ ကြားတယ် ။ ခြံထဲကို ကားတွေ ဝင်လာတဲ့ အသံ ။
“ မေထိန် …ဘယ်သူလာလဲ မေးစမ်း…”
မလှမ်းမကမ်းမှာ လိုတာကူညီဖို့ ရပ်စောင့်နေတဲ့ ဟန်စုယဉ်ရဲ့ တပည့်မ မေထိန်က ခြံပေါက်ဝက တံခါးစောင့်ကို စက်နဲ့ လှမ်းမေးလိုက်သည် ။
“ ဘောစိ လာတာပါ…မမ ..”
ဘောစိ ဆိုတာက ဇော်ဝင်းကို ပြောတာ ။
မကြာခင် ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်း သည် တိုက်ကြီးအနောက်က ရေကူးကန် ရှိရာကို သူ့တပည့် ထိန်ညီးတို့ ခြံရံပြီး ရောက်လာပါသည် ။
မေထိန်နဲ့ ထိန်ညီးက မောင်နှမ အရင်းတွေ ။ ဇော်ဝင်းက သူ့လိုဘဲ ကောက်ကျစ်ညစ်ပတ်ပြီး လက်ရဲဇက်ရဲ ရှိလွန်းလို့ ဒီမောင်နှမကို အနားခေါ်ထားတာ ။ မေထိန်နဲ့ ထိန်ညီးက မျိုးနဲ့ ရိုးနဲ့ မိုက်ခဲ့တေခဲ့တဲ့ လူမိုက်ကလေးတွေ ..။
“ ကိုကိုဝင်း ….”
“ ဘေဘီ့ကို လွမ်းလွန်းလို့ ကိုကိုဝင်း အပြေးပြန်လာရတာ….”
“ ကိုကိုဝင်းကတော့ ပိုပြီ…..”
ဟန်စုယဉ်က ဇော်ဝင်းကို ပြေးဖက်လိုက်ပြီး လက်သီးဆုပ်ကလေးနဲ့ ဇော်ဝင်းနဖူးကျယ်ကြီးကို မနာအောင် ဖွဖွထုရင်း ပြောလိုက်သည် ။
“ ဟန်စုကို ပြောပြစရာတွေ ရှိသေးတယ် …”
“ ဘာတွေလဲ ကိုကိုဝင်းရဲ့ ဆိုပါအုံး…..သံဒိုင်တို့ ဖါဇာတ်သွင်းနေတဲ့ အသစ်ကလေးတွေ အချိန်တိုတိုနဲ့ ဖါလုံးလုံး ဖြစ်သွားတဲ့အကြောင်းလား..ဟန်စု သိပြီးပါပြီ….”
“ အာ..မဟုတ်ဘူး…ဟန်စု….အခုကိစ္စက အရေးကြီးတယ်….ဟိုပုလိပ်စုတ် နေဗလရဲ့ တိုက်ခန်းမှာ ဗုံးသွားထောင်ခိုင်းတဲ့ ဘိုမြင့်ရှိန်တို့ အုပ်စု.. တယောက်ရှောသွားပြီး နှစ်ယောက်က ဆေးရုံမှာ အတွင်းလူနာ ဘဝကို ရောက်သွားတယ် ..ရဲအစောင့်နဲ့ …တောက် …ခံလိုက်ရတယ်…”
“ ဟင်..ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ နေဗလက ဆော်ထည့်တာလား….”
“ မဟုတ်ဘူး ဟန်စု..နေဗလ ပြန်မရောက်သေးဘူး …နေဗလရဲ့ စက်ရုပ်က နှိပ်လိုက်တာ…”
“ ဟင်..စက်ရုပ်..ဟုတ်လား….”
“ ဟုတ်တယ် ..စက်ရုပ်မက ကင်ဒိုဓါးနဲ့ ဆော်တာ တဲ့….အရေးကြီးတာက အခုမိသွားတဲ့ ဘိုမြင့်ရှိန်နဲ့ ဇေးဘီယားတို့ကို ရဲတွေက ဘယ်သူခိုင်းတာလဲ အကြီးအကျယ်ကို စစ်မေးနေကြတယ် လို့ ကြားတယ်…ကိုကိုဝင်း အခု သိရသလောက်တော့ သူတို့ အတင်းဘူးခံငြင်းနေကြဆဲဘဲ …ရဲတင်မက စုံစမ်းရေးဗျူ ရိုက အေးဂျင့်တွေပါ ပါဝင်စစ်တော့မယ် လို့ ကြားတယ်….ညှင်းဆဲတာ မခံနိုင်
လို့ ဒီကောင်တွေ ကိုကိုဝင်းတို့နံမည်ကို ဖေါ်လိုက်ရင် ခက်မယ်လေ….”
“ ဟန်စု ထင်တာကတော့ ဘိုမြင့်ရှိန်တို့က ဘယ်တော့မှ မဖေါ်ပါဘူး..ကိုကိုဝင်း..သူတို့ ထောင်ကျ ခံသွားကြမှာပါ…..သိပ်လည်း စိတ်မပူနေပါနဲ့…အင်း..နေဗလ လည်း သူ့အဆင့်နဲ့ စက်ရုပ်တွေ ဘာတွေ အိမ်မှာ ထားနေပြီလား..ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီလဲနော်….”
ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းသည် ထောင်ကျသွားကြတဲ့ သူ့တပည့်တွေကို သေသေချာချာ ပြန်ကြည့် စောင့်ရှောက်လေ့ရှိလို့ တပည့်တွေက ရဲရဲကြီး ထောင်အကျခံသွားခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ရှိခဲ့သည် ။
ထောင်ကျတဲ့လူတွေရဲ့ မိသားစုတွေကို စောင့်ရှောက်ကျွေးမွေးထားသလို ထောင်ထဲက လူကိုလည်း လိုတဲ့ ဟာ အကုန် တာဝန်ယူပံ့ပိုးပေးသည် ။
“ ခရက်ဒစ်ကပ် နဲ့ ဝယ်တာ ဖြစ်မှာပေါ့…အင်း..နေဗလ….မင်း ထမင်း ဝအောင် စားထားအုံးပေါ့ကွာ..မင်း မကြာခင် သိမယ်….ငါတို့အကြောင်း…”
ဇော်ဝင်းက ကြုံးဝါးရင်း မေထိန် ကမ်းပေးလာတဲ့ အရက်ဖန်ခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။
“ ထိန်ညီး…..”
ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းက သူ့အနီးကပ် တပည့် ထိန်ညီးနံမည်ကို ရုတ်တရက် ခေါ်လိုက်လို့ ဆရာကတော် ဟန်စုယဉ်ရဲ့ ရင်စည်းထဲက လျံထွက်နေတဲ့ ရင်သားတွေကို ငေးငမ်းနေတဲ့ ထိန်ညီး တုန်သွားသည် ။
“ ဟုတ်ကဲ့ ဘော့စ်..ဘာလိုလဲဟင်..”
“စူပါမင်း ကို ဖုန်းဆက်စမ်း….ငါ့ဆီကို ချက်ချင်း လာခဲ့ဖို့ ခေါ်လိုက်…”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဘော့စ်…”
နေဗလ ဒီနေ့ည ဂျူတီကျသည် ။
နီသိဝတီလေးနဲ့ ရေရေလည်လည် ကဲထားလို့ အိပ်ရေး မဝလို့ ဒီနေ့ အလုပ်ခွင်မှာ နေဗလ လေးလံ ထိုင်းမှိုင်းနေသလိုဘဲ ။ ဒါကြောင့် တာမွေမြေအောက်ရထားဘူတာဘေးက Dunkin Donut ဆိုင်ရှေ့မှာ သူ့ရဲကားကို ထိုးထားရင်း ဘလက် ကော်ဖီပူပူ တခွက်ကို သောက်နေသည် ။
Dunkin Donut ဆိုင်ထဲက ဂျူတီလဲလို့ အိမ်ပြန်မယ့် ကောင်မလေးတယောက်က နေဗလကို သေသေချာချာ စူးစိုက်ကြည့်သွားသည် ။ အခုခေတ်သစ် ကောင်မလေးတွေကလည်း သူတို့ကြိုက်ရင်
ရှေးခေတ်ကလို ရှက်မနေကြ ။ ဟန်ဆောင်မနေကြ ။ ပွင့်လင်းမြင်သာနေကြသည်လေ ။
ဒီည အခုထိ အမှုအခင်း ကြီးကြီးမားမား မဖြစ်သေးဘူး ။ အမှန်က သူ မြို့လည်ခေါင် ဆူးလေဘုရားလမ်း တဝိုက်မှာ အမြဲ နေတတ်တာ ။ တာမွေဖက်မှာက ရဲကြပ်တင်မောင်လှိုင် ရှိသည် ။ ဒါပေမယ့်
ညဦးပိုင်း သူ ဂျူတီ စဝင်တဲ့အချိန် ရဲမှူးက ဖုန်းခေါ်ပြီး တာမွေ ဖက်ကို နဲနဲ အထူးဂရုစိုက်ဖို့ ပြောလိုက်လို့ တာမွေ မြေအောက်ဘူတာရုံနားမှာ သူ စတဲချထားတာ ဖြစ်သည် ။
သီလဝါ ဆိပ်ကမ်း မှာ ကုန်ချနေတဲ့ ပင်လယ်ကူးသင်္ဘော M,V Yokohama Star ပေါ်မှာ စံစံနဲ့ မိပေါက် ဆိုတဲ့ ကြေးစား ပြည့်တန်ဆာမလေး နှစ်ယောက် ရောက်နေသည် ။
သင်္ဘောက ဂျပန်နိုင်ငံက ကုမ္ပဏီတခုက ပိုင်တာ ဖြစ်ပေမယ့် သင်္ဘောသားတွေက “ အ ” လို့ ခေါ်ကြတဲ့ အင်ဒိုနီးရှား လူမျိုးတွေ ဖြစ်သည် ။ ချိကွပ် ( ထမင်းချက် )ရဲ့ အခန်းမှာ စံစံနဲ့ မိပေါက်တို့
ရောက်နေသည် ။ ဘဲအုပ်က တရာနှစ်ရာ ဗေဒါက နှစ်ပင်ထဲ ဖြစ်နေသည် ။ သင်္ဘောသားတွေက ဆယ်ယောက် မကဘူး ။ စံစံနဲ့ မိပေါက်ကို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ထားပြီး ၀ိုင်းကိုင်ကြသည် ။ နှိုက်ကြ
သည် ။ ပုလွေကိုင်ခိုင်းသည် ။
စံစံက “ မိပေါက်ရေ..တန်းစီတဲ့ ကောင်တွေ များလွန်းနေတယ်..ဒို့ရတာနဲ့ မကာမိဘူး..မတန်ဘူး…လစ်ကြရင် ကောင်းမယ် ထင်တယ်…” လို့ မြန်မာလို ပြောလိုက်သည် ။ အရက်မူးနေတဲ့ သင်္ဘောသားတယောက်က စံစံ့အဖုတ်ကို လျာကြီးနဲ့ ယက်လိုက် ပါးစပ်နဲ့ စုတ်လိုက် လုပ်နေတဲ့အချိန် အသက်ငယ်ငယ်သင်္ဘောသားလေးတယောက်က နို့လာစို့နေသည် ။ မိပေါက်မှာလည်း ဖင်ကုန်းပေးထားနေရပြီး ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း ကောင်ကြီးတကောင်က ဖင်နောက်ကနေ အဖုတ်ကို ရေရေလည်လည် ဆောင့်ထည့်နေသည် ။ မိပေါက်လည်း ရှေ့ကို ပြိုလဲမသွားရအောင် လက်နှစ်ဖက်
ကို ကျားကန်ထောက်ရင်း တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရသည် ။ အခန်းလေးထဲမှာ တရုန်းရုန်းနဲ့ ဆူညံနေသည် ။ ဆေးလိပ်အငွေ့တွေကလည်း မွှန်ထွန်လုံးနေသည် ။
“ ဟုတ်တယ်စံစံ…မတရားဝိုင်းလိုးနေကြပြီ….ဒို့ ပြန်ဆင်းကြရအောင်…”လို့ မိပေါက်က ပြန်ပြောသည် ။ စံစံက ဘာဂျာကိုင်နေတဲ့ မုတ်ဆိတ်နဲ့ အမူးသမားကို တွန်းပစ်လိုက်ပြီး…“ မင်းတို့တတွေ လူ
များလွန်းတယ်..ငါတို့နဲ့ သဘောတူတုံးက လေးယောက်ထဲ..အခုက ဆယ့်ငါးယောက်တောင် ဖြစ်နေတယ်….ငါတို့ ရတာနဲ့ မတန်တော့ဘူး..ပြန်တော့မယ် ” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ပထမ “ အ” တွေက စံစံပြောတာကို နားမလည်ကြဘူး။ အတင်းပြန်တက်ခွကြပြန်သည် ။ စံစံက တအား အော်ပြောတော့ အားလုံး ငြိမ်သွားကြပြီး သေသေချာချာ နားထောင်ကြသည် ။ “ အ” ထမင်း
ချက်ကြီးက ဒီကိစ္စကို ဦးဆောင်တဲ့လူ ဖြစ်သည် ။ သူကဘဲ ဘားမားဂဲလ်ထမင်းဆိုင်ပိုင်ရှင်နဲ့ စျေးညှိတာ ။ ထမင်းချက်ကြီးက “ နင်တို့ဟာ ဖါသည်တွေ..ဖါသည်ဆို ခေါ်တဲ့ကောင်တွေ ကျေနပ်အောင် ဖါခံလိုက်..အလိုးခံလိုက်…လျာမရှည်နဲ့..စောက်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထား..” လို့ အဓိပ္ပါယ်ရတဲ့ အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့ ဟောက်လိုက်သည် ။
စံစံနဲ့ မိပေါက်လည်း လုပ်စားနေတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ လွယ်လွယ်နဲ့ အညံ့ခံမယ့်လူတွေ မဟုတ်ဘူး ။
“ အ ” ကောင်တွေကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သူတို့ အဝတ်အစားတွေကို ပြန်ဝတ်ဖို့ ကြိုးစားကြသည် ။ “ ဟိတ် ဖါမတွေ..ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ….နင်တို့ မနက်ကျမှ ပြန်ရမှာ…နင်တို့ ပြန်ခွင့် မရှိဘူး…နင်တို့ ဖင်တွေကို ကောင်းကောင်း လိုးအုံးမှာ….” လို့ ထမင်းချက် ဝတုတ်ကြီးက စံစံနဲ့ မိပေါက်တို့ လက်မောင်းတွေကို ကိုင်လှုပ်ပြီး မာန်မဲလိုက်သည် ။
“ ငါ့ကို လွှတ်စမ်း….အနိုင်အထက် လုပ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့…လွှတ်ဆို လွှတ်….”
“ မလွှတ်ဘူး….ခွေးမ….မလွှတ်တဲ့ အပြင် နင့်ကို ဒီလို ဆုံးမမယ်….”
ထမင်းချက်ဘိုက်ပူကြီးက စံစံ့ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ။ မိပေါက်က ထမင်းချက်ကြီးဆီကို တရှိန်ထိုး ခုန်ဝင်ပြီး ခြေထောက်နဲ့ ပေါင်ကြားကို ကန်ထည့်လိုက်သည် ။
ချက်ကောင်းထိသွားသည် ။ “ အား….” လို့ အသံကျယ်ကြီးနဲ့ အော်ရင်း ထမင်းချက်ကြီး သူ့ပေါင်ကြားကို သူ လက်နဲ့ အုပ်ရင်း ခွေကျသွားသည် ။ စောစောက မိပေါက်ကို ဖင်ထောင်ဆော်နေတဲ့ ထွားထွားကောင်ကြီးက မိပေါက်ကို လက်ပြန်ရိုက်ထည့်သည် ။ မိပေါက် လန်ကျသွားသည် ။ ဒါပေမယ့် မိပေါက် လေးဖက်ထောက်ရက် အခန်းထဲက ထွက်ပြေးသည် ။ စံစံလည်း ဘေးက သင်္ဘောသား အမူးသမားကို တွန်းပစ်ပြီး မိပေါက် အနောက်ကို ပြေးလိုက်သည် ။
ထမင်းချက်ကြီးရဲ့ အခန်းက သင်္ဘောထမင်းစားခန်းနဲ့ မီးဖိုခန်း ဘေးကပ်ရက်မှာ ဖြစ်သည် ။ ထမင်းစားခန်း ( Mess Room ) ထဲကနေ ဖြတ်ပြီး သင်္ဘောပဲ့ပိုင်းကို ထွက်ပြေးကြသည် ။ သင်္ဘောရဲ့ ညာဖက်ခြမ်းမှာ Gang wayလို့ ခေါ်တဲ့ဆင်းတဲ့ လှေခါး ရှိနေသည် ။ လှေခါးဆီကို အပြေး မှာ လှေခါးနားမှာ တာဝန်ကျ တဲ့သင်္ဘောသားကောင်က သူတို့ကို ရှေ့ကနေ ဆီးကာထားပြီး ဖမ်းဖို့ ကြိုးစားသည် ။
စံစံက “ ကယ်ပါ..ကယ်ကြပါ..ကျမတို့ကို သတ်နေပါတယ်…” လို့ အော်သည် ။ မိပေါက်ကလည်း…“ ကယ်တော်မူကြပါရှင်…..” လို့ အော်သည် ။ ရုန့်ရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နေတဲ့အချိန် သင်္ဘောတွေ
တန်းစီနေတဲ့ ဆိပ်ခံလမ်းမကြီးအတိုင်း မှန်မှန်လေး မောင်းလာတဲ့ ကင်းလှည့်ရဲကား က M,V Yokohama Star ရဲ့ Deck ( ကုန်းဘောင်) ပေါ်မှာ ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်နေတာတွေကို မြင်လိုက်သည် ။
ခေါင်မိုးပေါ်က အရေးပေါ် မီးနီ တဖျတ်ဖျတ် ဖွင့်ပြီး M,V Yokohama Star နဲ့ ဘေးကို ထိုးဆိုက်လာသည် ။
ရဲကားထဲက ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်း ၀ါယာလက်စက်နဲ့ သတင်းပို့သည် ။
( ပျံလွှား၃၃ ..သီလဝါ ဆိပ်ကမ်းက ခေါ်တယ်…..သိန်းမင်း…သိန်းမင်း…အရေးပေါ်ကိစ္စ ဖြစ်နေတယ်…ကြားမကြား အကြောင်းပြန်ပါ….)
ဒီအချိန်မှာ သင်္ဘောကြီးရဲ့ လှေခါးထိပ်ရောက်နေတဲ့ စံစံနဲ့ မိပေါက်ကို ဖမ်းဆွဲထားတဲ့ သင်္ဘောသားက လက်သီးနဲ့ ထိုးကြိတ်နေတာကို ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်း မြင်လိုက်ရသည် ။ ကားထဲက အမြန်ထွက်ပြီး သင်္ဘောပေါ်ကို မော့ကြည့်ရင်း..“ ဟေး….ရပ်လိုက်..လွှတ်လိုက် ကောင်မလေးတွေကို …” လို့ အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့ အော်ပြောလိုက်သည် ။
ထမင်းချက် လူဝကြီးနဲ့ အဖွဲ့ အဝတ်မပါ လီးတန်းလန်းတွေနဲ့ ပြေးထွက်လိုက်လာကြသည် ။
“ ဟာ….တအုပ်တမကြီးပါလား ….ဟေ့လူတွေ..နောက်ဆုတ်..ကောင်မလေးတွေကို မထိနဲ့…မရိုက်နဲ့….”
ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်း လှမ်းတားသည် ။ အော်ဟစ်သည် ။ သို့ပေမယ့် “ အ” သင်္ဘောသားတွေက သူ့စကားကို နားမထောင်ပါ ။ စံစံနဲ့ မိပေါက်ကို ၀ိုင်းရိုက်ကြ ကန်ကြသည် ။ ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်းလည်း
သူ့ခါးက ပစ္စတိုသေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါသည် ။
နေဗလ လည်း သီလဝါက ကင်းလှည့်ရဲကား ( ပျံလွှား၃၃ ) ဆီက ခေါ်သံကို ကြားကြားချင်း ၀ါယာလက်စက်ကနေ ပြန်ထူးလဲထူး ကားကိုလည်း သီလဝါကို အပြင်း မောင်းသွားလိုက်သည် ။
သံလျင်မြို့သစ်မှာ ရှိနေတဲ့ ကင်းလှည့်ကားတွေလည်း သီလဝါဆိပ်ကမ်းကို အမြန် မောင်းသွားကြသည် ။
ဥသြသံတွေ ဆူညံနေသည် ။ ရဲကားတွေ မီးနီ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ညအမှောင်မှာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းနေကြသည် ။
ရန်ကုန်တိုင်း ရဲတပ်ဖွဲ့ရုံးကြီးရဲ့ စစ်ကြောရေး အခန်း
ရဲမှူးကိုကိုလင်း စိတ်မရှည်တော့ ။
နေဗလရဲ့ တိုက်ခန်းကို ဗုံးခွဲဖို့ ကြိုးပန်းခဲ့တဲ့ ဘိုမြင့်ရှိန်နဲ့ ဇေးဗီယား ဆိုတဲ့ လူမိုက်နှစ်ယောက်ကို သူ စစ်မေးနေတာ တရက် မကတော့ဘူး ။
တကယ့်ကို ခေါင်းမာတဲ့ ငတိနှစ်ကောင် ။
“ မသိဘူး..မရှိဘူး….” ဘဲ တွင်တွင် ပြောနေသလို “ ငါတို့ ရှေ့နေ လိုချင်တယ်…ရှေ့နေ ခေါ်ပေး….” လို့ မထီမဲ့မြင် ပုံစံတဲ့ ပြောကြသေးသည် ။ ရဲမှူးကိုကိုလင်း လည်း ပါးပိတ်ရိုက်ပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်ခဲ့ပေမယ့် သည်းခံစိတ်မွေးပြီး ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ ဆက်မေးမြန်းနေခဲ့သည် ။
ရဲသားတယောက်က အလေးပြုရင်း လာပြောသည် ။
“ ရဲမှူး..စုံစမ်းစစ်ဆေးရေး ဗျူ ရိုက အရာရှိတယောက် ရောက်လာပါတယ်..ရဲမှူးနဲ့ တွေ့ချင်လို့ အပြင်ခန်းမှာ စောင့်နေပါတယ်….” တဲ့ ။
အဆီပြန်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အသေးစားလေးနဲ့ သုတ်လိုက်ရင်း ရဲမှူးကိုကိုလင်း စစ်ကြောရေးအခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ပါသည် ။နေဗလ သီလဝါ ဆိပ်ကမ်းကို မရောက်ခင်ကတည်းက နို်င်ငံခြား သင်္ဘောသားတစုနဲ့ ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်းတို့ ရုန့်ရင်းဆန်ခတ်တွေ ဖြစ်တဲ့အကြောင်း ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်းရော တခြား အရင်ရောက်သွားတဲ့
ရဲကားတွေကရော စက်နဲ့ သတင်းပို့လို့ နေဗလ အကြောင်းစုံကို သိပြီးပြီ ။ စံစံနဲ့ မိပေါက် ဆိုတဲ့ ကြေးစားမလေးတွေကို ရိုက်ပုတ်ကန်ကျောက်နေလို့ ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်းက မလုပ်ဖို့ ပါးစပ်က အော်တားပေမယ့် သင်္ဘောသားတွေက နားမထောင်ဘဲ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် ရိုက်နှက်နေလို့ ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်းက ရပ်လိုက်ဖို့ သေနတ်ထောင်ဖေါက်ပြီး တားလိုက်တယ် ။
သင်္ဘောသားတွေက တုတ်ဓါး ခဲ သံတိုသံစ လေးဂွတွေနဲ့ ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်းနဲ့ သူ့ရဲကားကို ပစ်ခတ် တိုက်ခိုက်လာတယ် ။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို သင်္ဘောသားတွေ လက်ထဲက ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်းက အတင်း ဆွဲခေါ် ကယ်တင်ခဲ့ပြီး သူ့ရဲကား ပျံလွှား၃၃ အထဲမှာ ထိုင်ခိုင်းထားလိုက်သည် ။ ဒါကို သင်္ဘောသားတွေက မကျေနပ်ကြဘဲ ဓါတ်ဆီထည့်ထားတဲ့ ပုလင်းတွေကို မီးရှို့ပြီး ပစ်တာကြောင့် ရဲကြပ်စိုးမြင့်သိန်း နောက်ဆုတ်ပြေးရသည် ။
တခြားရဲကားတွေ ထပ်ရောက်လာတော့ သင်္ဘောသားတွေကို ဖမ်းဖို့ ကြိုးစားတဲ့အခါ သင်္ဘောသားတွေက ရဲအားလုံးကို သင်္ဘောကြီးပေါ်ကနေ ရရာခဲ လေးဂွတွေ တုတ်တွေ သံချွန်လုံးတွေနဲ့ ပစ်ခတ်
တိုက်ခိုက်ကြသည် ။ အခြေအနေ တင်းမာနေတာကြောင့် အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် နေဗလကို သတင်းပို့ကြသည် ။ နေဗလလည်း အခင်းဖြစ်တဲ့နေရာကို ရောက်သွားပြီး အကျယ်အကျယ် မငြိမ်းဖွယ်တွေ
ဖြစ်လာတာကြောင့် ဆူပူမှု နှိမ်နင်းတဲ့ အထူးရဲတပ်ရင်းကို ခေါ်ကြရတော့သည် ။ သင်္ဘောကြီးပေါ်ကို ဂိုင်းဝေးလှေခါးကနေ တက်ဖို့ ကြိုးစားကြတဲ့ ဒိုင်းလွှားတွေနဲ့ ရဲတွေကို ထမင်းချက်ကြီးက ဆီပူ
တွေ ရေနွေးပူတွေနဲ့ လောင်းချသလို သင်္ဘောသားတွေက သင်္ဘောမှာ သုံးတဲ့ သံကွင်းတွေ သံတုံးသံချောင်းတွေနဲ့ ပစ်ပေါက်ကြပြန်လို့ ရဲသားတွေ နောက်ပြန်ဆုတ်ကြရသည် ။
အထူးရဲတပ်ရင်းက ရဲမှူးက မျက်ရည်ယိုဗုံးတွေနဲ့ ပစ်ခတ်နှိမ်နင်းဖို့ အထက်လူကြီးတွေကို အမိန့်တောင်းခံသည် ။
နေဗလကိုလည်း အထက်က ရဲမှူးကြီးတွေက “ ဖြစ်ရတဲ့အကြောင်းရင်း သိချင်တယ်..ဒါ ဘယ်သူ့ကြောင့်လဲ…ဘာကြောင့်ဖြစ်လဲ….” လို့ တွင်တွင် မေးနေကြသည် ။ နေဗလ အဖြေကတော့ အရက်
ကြောင့်ဖြစ်ပါသည် ။ အရက်ကို အလွန်အကျွံသောက်ကြရာက ရမ်းကားကြရင်း တားဆီးတဲ့ ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေကို ပြန်လှန်တိုက်ခိုက်ကြတာ ဖြစ်ကြောင်း အထက်လူကြီးတွေကို အစီရင်ခံနေသည် ။
မျက်ရည်ယိုဗုံး အသုံးပြုဖို့ ခွင့်ပြုတာကြောင့် အထူးရဲတွေ သင်္ဘောပေါ်ကို မျက်ရည်ယိုဗုံးတွေ တလုံးပြီး တလုံး ပစ်ထုတ်နေပြီ ။ ဒီ အရှဲပ်ထဲမှာ မပါကြတဲ့ သင်္ဘောသားတွေက လက်တွေ ခေါင်းပေါ်တင်ပြီး လှေခါးက ဆင်းလာသည် ။
အထူးနှိမ်နင်းရေးခေါင်းဆောင် ရဲမှူးက စက်ရုပ်ရဲတွေကို စသုံးသည် ။ စက်ရုပ်ရဲများက လူစစ်စစ် ရဲတွေထက် အကြမ်းဖက်ဆူပူတွေရဲ့ တိုက်ခိုက်တာကို ခံနိုင်ကြသည် ။ သူတို့ကို ခဲထိတာတို့ ဆီပူလောင်တာတို့ကို လုံးဝ မဖြုန်ကြဘူး ။
ဆိုးသွမ်းသောင်းကျန်းတဲ့လူတွေကတော့မျက်နှာတွေမှာ အဝတ်တွေ စည်းပြီး ပြေးတက်လာတဲ့ စက်ရုပ်ရဲသားတွေကို ပြန် တိုက်ခိုက်သည် ။ကောင်းကင်ယံကနေ ရဲရဟတ်ယာဉ်တွေကလည်း မီးမောင်းတွေနဲ့ ထိုးပြ ကူညီကြသည် ။ ရဟတ်ယာဉ်တွေအပေါ်ကလည်း စက်ရုပ်ရဲတွေ ကြိုးတွေနဲ့ လျောဆင်းလာကြသည် ။ နောက်ဆုံးတော့ သင်္ဘောသားဆိုးတွေကို ရဲတပ်ဖွဲ့က ထိန်းသိမ်းလိုက်နိုင်သည် ။
အစောပိုင်းမှာတော့ သူ့လူတွေကို မထိန်းဘဲ အခု ဖမ်းချု ုပ်အရေးယူတဲ့ အချိန် သင်္ဘော ကက်ပတင်က သူ့လူတွေကို ပြန်လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုသည် ။ သူတို့ သည်တိုင်းပြည်ကနေ ချက်ချင်း ထွက်
သွားမည်လို့ ဆိုသည် ။ နေဗလက မင်းရဲ့ သင်္ဘောသားတွေက အကြမ်းဖက် ဥပဒေချိ ုးဖေါက်ကြတာမို့ သည်တိုင်းပြည်ရဲ့ ဥပဒေအရ စစ်ဆေး အပြစ်ပေးရမယ်..ပြန်မလွှတ်နိုင်ဘူးလို့ အေးအေးဆေး
ဆေး ရှင်းပြပေမယ့် လက်မခံဘဲ တံတွေးနဲ့ ထွေး ရိုက်မည်နှက်မည် လုပ်လို့ နေဗလတို့က သူ့ကိုပါ ဖမ်းဆီး ချု ုပ်နှောင်လိုက်ရသည် ။
သင်္ဘောကြီးကိုလည်း အမှုမပြီးမချင်း သည်ကမ်းကနေ ခွာခွင့်မပြုနိုင်ဘူး ဆိုပြီး ဖမ်းဆီးထားလိုက်သည် ။
သူ ဂျူတီကျတဲ့ ညမှာ အမှုကြီးသွားသည် ။ တညလုံးလိုလို သီလဝါမှာ သူ ရှိနေသည် ။ ပြေးရလွှားရ အော်ရဟစ်ရ လူလည်း ညစ်ပေ စုတ်ပြတ်နေသည် ။
သူအိမ်ကို ပြန်တော့ မိုးစင်စင်လင်းနေပြီ ။
သူ့ကွန်ဒိုအောက်ဖက်က လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ အရပ်ဝတ်နဲ့ ရဲကြပ် ကျော်ကျော်ဘိုကို သူတွေ့သည် ။ သူ့ရဲမှူးကြီးက သူ့တိုက်ခန်းမှာ ဗုံးလာထောင်တဲ့လုပ်ရပ် ဖြစ်ပွားခဲ့လို့ ရဲအစောင့် ချထားတာပါ ။
ဓါတ်လှေခါးဆီကို လျှောက်ခဲ့တဲ့အချိန် ဂျပန်ကြီး ဟင်နရီ ဆာနာဒါတို့ စုံတွဲနဲ့ တိုးပြန်ပြီ ။ ဟင်နရီက သူ့ကို နုတ်ဆက်ရင်း “ မင်းရဲ့ မိန်းမချောလေးရော…” လို့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ မေးသည် ။ သူ့ခါးကို ဖက်ထားတဲ့စက်လူရုပ်မလေး ဂျက်စီကာ ကလည်း သူ့ကို ခင်ခင်မင်မင် နုတ်ဆက်သည် ။ သူက ဝတ်ကျေတန်းကျေဘဲ ပြန်နုတ်ဆက်ပြီး သူ့တိုက်ခန်းကို ပြန်သည် ။ အရမ်းပင်ပမ်းနေပြီ ။
အခန်းတံခါးကို ဖွင့် ဝင်လိုက်တာနဲ့ နီသိဝတီ သူ့ဆီကို ပြေးလာတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
နီသိဝတီသည် ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံရှည်ကို ဝတ်ထားသည် ။
“ ကိုကို ပြန်လာပြီဟေ့….ဟင်….ကိုကို..တကိုယ်လုံးလည်း ပေရေလို့..အရမ်း အလုပ်များလာလားဟင်…”
“ ဟုတ်တယ် ….နီသိ…”
“လာ..လာ..နီသိ ကိုကို့ကို ရေချိ ုးပေးမယ်လေ ….ပြီးတော့ နှိပ်နင်းပေးမယ် .. ”
နီသိဝတီက သူ့ယူနီဖေါင်းနဲ့ ဖိနပ်တွေ ချွတ်တာတွေကို ၀ိုင်း ကူညီသလို ရေချိုးခန်းထဲကို သူနဲ့ အတူတူ ဝင်လိုက်ဖို့ ကိုယ်ပေါ်က ညဝတ်အကျ ႌကို ချွတ်ချလိုက်သည် ။ အိုး….သူစိတ်ကြိုက် ဖန်တီးထားတဲ့ အချိ ုးအဆစ် အကွေ့အကောက်တွေက အချိုးကျ လှလွန်းနေသည် ။ ဒီလောက် ပင်ပမ်းနေတဲ့ ကြားကတောင် သူ့စိတ်တွေ ဆူကြွလာရသည် ။ နီသိဝတီက သူ့တကိုယ်လုံးကို
ဆပ်ပြာရေမြုပ်တုံးနဲ့ ကျကျနန ပွတ်တိုက်ပြီး ရေချိုးပေးသည် ။
အင်း..ကြီးညွန့်ထင်ကျော် ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ငါ ဘယ်လောက် ဇိမ်ကျနေတယ် ဆိုတာ ပြောပြအုံးမှဘဲ လို့ သူ သဘောတွေ ကျနေသည် ။ အရင်တုံးကဆိုရင် အလုပ်ပင်ပမ်းပြီး ပြန်လာတဲ့အခါ အခုလို ဆီးကြိုမယ့်သူ မရှသလို အခုလို ပြုစုယုယမယ့်လူ မရှိခဲ့ဘူးလေ ။ စက်ရုပ်မ ဆိုတော့ ဟန်စုယဉ်လို သူူ့ကို ခွာပြီး သာတဲ့လူ နောက်ကိုလည်း လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး ။ ဒေါက်တာချစ်ပန်း ပြောတဲ့ အပ်ဂရိတ်လည်း မလုပ်ချင်တော့ဘူး ။ ဒေါက်တာချစ်ပန်းက သူ့ဖုန်းမက်ဆေ့ဘောက်မှာ ချန်သွားတာက ဒီတခါ နီသိဝတီကို တရက်နဲ့တရက်တောင် မတူတော့တဲ့ အစဉ်တိုးတက်နေတဲ့ နည်းပညာ
တွေနဲ့ လူသားစစ်စစ်ရဲ့ ကိုယ်တွင်း ကလီဇာတွေ ပေါင်းစပ်ထည့်သွင်းပြီး ဖန်တီးပေးမှာ ဆိုဘဲ ။ သူ ထပ်တိုး ပြု ပြင်ပေးလိုက်ရင် နေဗလ ထမင်းစားတဲ့အခါ နီသိဝတီကလည်း အတူတူ လိုက်ပါစားသောက်နိုင်မှာ ဆိုဘဲ ။ နေဗလကတော့ ကိုယ့်အိမ်မှာ အစား အတူတူစားနိုင်တဲ့ ကြည်နူးမှု နဲ့ အပြင်ဆိုင်တွေ ဟိုတယ်တွေမှာ အတူတူ ထိုင်ကြရင်လည်း စက်ရုပ်မလို အစားမစားဘဲ ငုတ်တုတ် ပြုံးပြုံးလေးဘဲ ထိုင်မနေတော့ဘဲ ကိုယ်နဲ့ အတူတူ လိုက်စားသောက်တာတွေ မရချင်လည်း နေပါစေတော့ ။ အခု လက်ရှိ နီသိဝတီလေးနဲ့ဘဲ အခုလို ရေအတူတူချိုး အနှိပ်အနင်းခံနေရမယ် ဆိုရင် ကျေနပ်နေပါပြီ လို့ တွေးနေမိသည် ။ သည်အချိန်မှာ နီသိဝတီက သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲလျောင်း အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်မဲ့ သူ့ကျောပြင်နဲ့ ပေါင်တန်တွေကို စပြီး နှိပ်ပေးပါသည် ။
သူ့ကျောပြင်ကြီးတလျောက် နီသိဝတီက တံတောင်ဆစ်နဲ့ လိုက်ထောင်းပေးသလို တင်ပါးနဲ့ ခါးနေရာတွေကိုလည်း တက်နင်းပေးသည် ။
ဟိုတလောက သူ အခွေဟောင်းဆိုင်တွေကနေ စျေးပေါပေါနဲ့ ဝယ်လာတဲ့ ဂျိန်း(စ် ) ဘွန်းဒ် ရုပ်ရှင်ကားချပ်ထဲက လို မိန်းမချောလေးက သူ့ကို နှိပ်ပေးနေတာပါလား လို့ သူတွေးပြီး ကျေနပ်နေသည် ။
“ ကိုကို ကောင်းလားဟင်…”
နီသိဝတီက သူ့ပါးကို ရွှတ်ကနဲ အာဘွားပေးလိုက်ရင်း မေးသည် ။
တယ်လည်း အလိုက်သိတဲ့ စက်လူရုပ်မ ။ ဒါတွေ အကုန်လုံးက ဒေါက်တာချစ်ပန်းရဲ့ တည်ထွင်မှုတွေလေ ။ ( ဟီး…ဆပ်ပေအုံးတော့ အကြွေးဝယ်ကပ်ပြား က အကြွေးတွေ ) စူးရှတဲ့ လက်သဲချွန်ချွန်လေးတွေနဲ့ သူ့ကျော်ပြင်ကို ဖွဖွလေး ကုတ်ခြစ်ပေးတာက အရသာ ထူးလှသည် ။ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး သူ့ဖွားဖက်တော် မြူးထလာသည် ။
နီသိဝတီရဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေတာတွေကြောင့် သူ စိတ်တွေ ထသထက် ထလာသည် ။
သူ့နားနားကို ကပ်ပြီး လေသံလေးနဲ့ နီသိဝတီက “ ကိုကို လိုးကြမလား..” လို့ မေးလိုက်တဲ့အချိန် သူ့ဖွားဖက်တော်က တန်းကနဲ ထောင်မတ်သွားရသည် ။
နီသိဝတီရဲ့ လက်ကလေးက ပေါင်ကြားကို လာနှိုက်သည် ။ လိင်တန်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။ အင်း..ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ..နီသိ ဘယ်လိုလုပ် တတ်နေတာလည်း ။ ဒါလဲ ဒေါက်တာချစ်ပန်း
ပရိုဂရမ် လုပ်လိုက်တာဘဲလား ။
“ ကိုကို..ပက်လက်လှန်လိုက်..”
နီသိဝတီရဲ့ စကားကို သူ ချက်ချင်း နာခံလိုက်နာလိုက်သည် ။ ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ သူ့ဒုံးပျံကြီးက တန်းတန်းမတ်မတ် ထောင်နေတော့ နီသိက တခစ်ခစ်နဲ့ သဘောကျပြီး ထိပ်ဖူး ဒစ်လုံးကို လက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးသည် ။
ဒီအချိန်မှာ တင်းတောင်…တင်းတောင် နဲ့ တံခါး လျှပ်စစ်ခေါင်းလောင်း နှိပ်သံက အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ် မြည်ဟီးလာသည် ။
ဇိမ်ကျနေတဲ့ ဒီလို အခါကောင်းမှာ ဘယ်က ဧည့်သည် လာပါလိမ့်….ဘယ်သူက ထပြီး တံခါးဖွင့်ပေးချင်မလဲ ။ သူလှဲနေတဲ့ ဆိုဖါရှည်ကြီး ဘေးက အဝေးထိန်းခလုပ်လေးကို လှမ်းဆွဲယူပြီး နှိပ်လိုက်
သည် ။ နံရံကပ် တီဗီကြီးမှာ အပြင်က တံခါးဘဲလ် နှိပ်နေတဲ့လူပုံ ပေါ်လာသည် ။
“ ဟင်..ဂျပန်ကြီးနဲ့ သူ့စော် …ဂျက်စီကာ….ပါလား..ဘာကိစ္စလဲ မသိဘူး…”
မဖြစ်သေးပါဘူး ထမေးအုံးမှ ဆိုပြီး တံခါး မဖွင့်ခင် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးတခု ခါးမှာ ဆွဲပတ်လိုက်ပြီး ပြေး ဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။
“ ဟေး…မစ္စတာနေ …မင်းတို့ အလုပ်ဖြစ်နေကြတာလား…..”
နေဗလ ပုခုံးပေါ်ကနေ ကျော်ကြည့်ပြီး ဂျပန်ကြီး ဟင်နရီက မေးလိုက်သည် ။ သူလည်း နီသိ တုံးလုံးကြီးများလား ဆိုပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နီသိက ညဝတ်အကျ ႌ ပြန်ဝတ်ထားပြီးတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ အနှိပ်ခံနေတာပါ ဟင်နရီ..မင်းရဲ့ ဂျက်စီကာ ကရော မင်းကို နှိပ် မပေးဘူးလား…”
“ ဟားဟား…ဘယ်နေမလဲ မစ္စတာနေ..ငါတို့ ဂျပန်တွေက အနှိပ်အနင်း သိပ်ကြိုက်ကြတာဘဲ…”
“ ဘာကိစ္စလဲ..ငါ ဘာကူညီရမလဲ…”
ဂျပန်ကြီးက ပြုံးပြီး..“ စော်ချင်း လဲဖိုက်မလားလို့ လာမေးတာ..” လို့ ဘွင်းဘွင်းကြီး ပြောချလိုက်ပါသည် ။
“အာ..ဘယ်လို..ဘယ်လို…”
“ အော်..မင်းစော်နဲ့ ငါ့စော် လဲဖိုက်မလားလို့ မေးတာ…ငါလဲ အာရှမ ဖိုက်ရပြီး မင်းလဲ အဖြူမ ဖိုက်ရတာပေါ့….”
ချက်ချင်းဘဲ…“ မလုပ်ချင်ဘူး..” လို့ သူပြောလိုက်တော့ ဂျပန်ကြီးလည်း “ မင်းကလဲ..လူစစ်စစ် မင်းမိန်းမမှ မဟုတ်တာဘဲကွာ…အခုခေတ်မှာ လင်မယားတွေ ရည်းစားအတွဲတွေတောင် အုပ်စုလိုက်
ဖြစ်ဖြစ် လဲပြီး ဖြစ်ဖြစ် ဖိုက်နေကြတာဘဲ…” လို့ သူ့ကို ပြောသည် ။
“ ဆောရီးဘဲကွာ..ဟင်နရီ..ငါ မလုပ်ချင်ဘူး….” လို့ သူငြင်းလိုက်သည် ။ ပြန်ထွက်သွားကြတဲ့ အချိန် ဟင်နရီရဲ့ စော် ဂျက်စီကာက ဖင်တုံးတွေကို အရင်ကထက် ပိုပြီးလှုပ်နှဲ့ပြီး လျှောက်သွားသည် လို့
သူထင်သည် ။ ဟင်နရီတို့ စုံတွဲ လာရှုပ်တာနဲ့ တောင်မတ်ပြီးသား သူ့လိင်တန်တောင် ပြန်လျော့ကျသွားသည် ။ ဒါကို တွေ့လိုက်တဲ့ နီသိဝတီက “ မပူနဲ့ ကိုကို..နီသိ ပြန်ထောင်အောင် လုပ်ပေးမယ်
နော်” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒီလောက်အလိုက်သိတဲ့ စက်ရုပ်မ ဘယ်မှာ ရနိုင်မလဲလေ ။
ရဲမှူးကိုကိုလင်း မှင်သက်ငေး သွားတယ် ။
စုံစမ်းရေးဗျူ ရိုက အရာရှိရောက်နေတယ် ဆိုလို့ သူထွက်လာတာ အလွန်လှပကျော့ရှင်းတဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် အဝါနုရောင် ရင်ဖုံးအကျ ႌ..ချိတ်ထမိန် အဝါရောင်နဲ့ မိန်းမတယောက်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ ။
“ ကျမ စုံစမ်းစစ်ဆေးရေးက မြမြသွေးပါ…ရဲမှူး….”
“ အော်..ဟုတ်ကဲ့ပါ….ဒေါ်မြမြသွေး…ကျနော် ကိုကိုလင်းပါ…နေဗလအိမ်ထဲကို ဗုံးထောင်တဲ့ တရားခံနှစ်ယောက် ဆီကို လာတာလား..”
“ ဟုတ်ပါတယ်..ရဲမှူး..ကျမကို ပြည်ထဲရေးက ဒီတရားခံတွေဆီက ဖြောင့်ချက် ရယူဖို့ လွှတ်လိုက်လို့ပါ ..”
ရဲမှူးကိုကိုလင်း စိတ်ညစ်သွားတယ် ။ သူနာရီပေါင်းများစွာ စစ်မေးနေတာ တရားခံတွေက လုံး ဘူးကွယ်နေကြလို့ စိတ်ရော လူရော ပင်ပန်းနေတာ ။ စုံစမ်းရေးဗျူ ရိုက လူတွေက သူတို့ကိုယ် သူတို့ ဘာ
နတ်သားတွေလို့ ထင်နေကြသလဲ မသိဘူး ။ သူတို့ စစ်ရင်ကော ဘာထူးမှာ မို့လဲ ။ ဖြောင့်ချက်ဘဲ ယူအုံးမတဲ့….ဟင်း…။
ကိုကိုလင်း စိတ်ထဲက ပြောနေတာပါ ။
ပါးစပ်ကတော့ “ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်မြမြသွေး..ကျနော် လိုက်ပို့ပေးပါမယ်…ဒေါ်မြမြသွေး သဘောရှိ စစ်ပါ မေးပါ….”လို့ ပြောရင်း အမျိုးသမီးချောလေးကို အချုပ်ခန်းတွေဖက်ကို ဦးဆောင် ခေါ်သွားလိုက်ပါတယ် ။ အချုပ်ခန်းထဲက ဆိုးပေ့မိုက်ပေ့ဆိုတဲ့ လူဆိုးသူခိုး ဂျပိုးတွေလည်း မိန်းမချောလေး ကို ၀ိုင်းကြည့်နေကြတယ် ။ ပါးစပ်တွေကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားလုံးတွေနဲ့ ဝေဖန်ကြတယ် ။
ဘိုမြင့်ရှီန်နဲ့ ဇေဗီးယားကို ထည့်ထားတဲ့ အချု ုပ်ခန်းဆီကို ရောက်တော့..“ ဒီနှစ်ကောင်ဘဲဗျ….ဗုံးထောင်တာ…အမှန်က စုစုပေါင်း ၃ကောင်..တကောင်က နေဗလရဲ့ စက်ရုပ်က ကင်ဒိုဓါးနဲ့ ခုတ်သတ်
လိုက်လို့ သေပြီ….” လို့ ရှင်းပြလိုက်တော့ မြမြသွေးလည်း အံ့သြတဲ့ အမူအရာလေးနဲ့ ဆတ်ကနဲ ရဲမှူးကိုကိုလင်းကို မော့ကြည့်လိုက်တယ် ။
“ စက်ရုပ်…ဟုတ်လား….”
“ ဟုတ်တယ်..ဒါဘဲ ပြောနေကြရတာ..နေဗလက အိမ်မှာ စက်ရုပ်နဲ့…”
“ ရှင်..စက်ရုပ်..စက်ရုပ် …..ဘာအတွက်များ စက်ရုပ် ဝယ်ထားပါလိမ့်…”
မြမြသွေးက တရားခံ၂ယောက်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တယ် ။ ဓါးခုတ်ခံထားရလို့ လက်တွေနဲ့ ဝမ်းဗိုက်မှာ ပတ်တီးတွေနဲ့ ။
“ ဒီနှစ်ယောက်ကိုလည်း စက်ရုပ်ကဘဲ ဓါးနဲ့ ခုတ်ထားတာလား..ရဲမှူး…”
“ ဟုတ်တယ်ဗျ….”
“ ကဲ..ကျမ သူတို့ကို ဝင် စစ်မယ်…တခု မေးမယ်နော်….ဒီ အချုပ်ခန်းမှာ ကင်မရာ တပ်ထားသလား….”
“ မတပ်ထားဘူး..ဒေါ်မြမြသွေး….”
“ ကောင်းတယ်..အိုကေလေ..ကျမကို အချိန် တနာရီလောက်ပေး…”
“ ရတယ်..နှစ်နာရီကြာလဲ ရတယ်..ကျနော်လဲ ခဧ ဘရိတ်ယူချင်နေလို့….”
“ အိုကေ..ဒါဖြင့် ကျမ အလုပ်စတော့မယ်…”
“ ကောင်းပါပြီဗျာ…”
ရဲမှူးကိုကိုလင်းလည်း ကော့နေအောင် ဝတ်ထားတဲ့ ချိတ်ထမိန်နဲ့ ဆံထုံးနဲ့မမလေး ဘယ်လိုများ လူဆိုးရင့်မကြီးတွေကို ဖြောင့်ချက်ရအောင် စစ်မလဲ ဆိုတာ သိချင်တော့ဘဲ ရေမိုးးချိ ုးဖို့ စစ်ကြောရေး
စခန်းကနေ ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ် ။
မြမြသွေးလဲ အချုပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။
ကုလားထိုင်လေးတွေနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ ပတ်တီးနဲ့ လူဆိုးနှစ်ကောင်ဆီကို လျောက်သွားလိုက်ပြီး ကုလားထိုင်တွေကို ခြေထောက်နဲ့ ပိတ်ကန်ပစ်လိုက်တယ် ။ ရုတ်တရက်မို့ရယ် အရှိန်ပြင်းတာကြောင့်ရယ် ဘိုမြင့်ရှိန်ဆိုတဲ့ လူဆိုးကောင် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လဲကျသွားတယ် ။ ကုလားထိုင်က လွင့်ထွက်သွားလို့ ။
စကထဲက ကြမ်းလှတဲ့ မြမြသွေးကို လန့်သွားပြီး ဇေဗီးယားဆိုတဲ့ လူဆိုးကောင်က သူ့ဖါသာ မတ်တပ် ချက်ချင်း ထရပ်လိုက်တယ် ။
“ မေးတာကို အမှန်အတိုင်းဖြေကြ…မဖြေရင် နင်တို့မယားတွေ မုဆိုးမတွေ ဖြစ်သွားမယ်…”
တရားခံနှစ်ယောက်က သူဘာကို ဆိုလိုတယ် ဆိုတာ သဘောမပေါက်ဘဲ ငေးကြောင်ကြည့်နေတဲ့အချိန် မြမြသွေးလည်း ထမိန်လေးကို လက်နဲ့ မကြီး ဘိုမြင့်ရှိန်ဆိုတဲ့ ကောင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို ပိတ်ကန်ပစ်လိုက်ပြန်တယ် ။
“ အားးးး……..”
ချက်ကောင်းကို ကန်မိသွားလို့ ဘိုမြင့်ရှိန်ဆိုတဲ့ ငတိ သူ့ပေါင်ကြားကို သူ လက်နဲ့ ဖိအုပ်ပြီး လဲကျကာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေပါတော့တယ် ။
ဇေဗီးယား လည်း သူ့ရောင်းရင်း အဖြစ်ကို ကြည့်ပြီး သူ့ကိုလည်း ဆော်တော့မှာမို့ အနောက်ကို တဖြေးဖြေးနဲ့ ဆုတ်သွားလိုက်တယ် ။
“ဟေ့ကောင်…ပြောစမ်း မင်းတို့ကို ဘယ်သူ ခိုင်းလဲ…”
ဇေဗီးယားက မပြောဘဲ ခေါင်းငုံ့ပြီးဘဲ ရပ်နေတယ် ။ မြမြသွေးရဲ့ လက်ဝါးစောင်းနဲ့ လက်ဝါးတွေ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ ဇေဗီးယားရဲ့ မျက်နှာနဲ့ နားရင်းတွေကို မနားတမ်း ထိတွေ့ မိတ်ဆက်နေတယ် ။
“ ငါ့ကို ဘာမှတ်လဲ..နယ်လှည့် ပါးရိုက်လာတဲ့ ကောင်မ ဟဲ့….တိုင်ချင်တဲ့ဆီကိုတိုင်…စောက်ဂရုမစိုက်ဘူး…”
ဇေဗီးယား ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ရက် ကျသွားတယ် ။ မြမြသွေးရဲ့ ဒူးတဖက် မြောက်တက်သွားတယ် ။
“ ခွပ်..”
“ အား…”
ဇေဗီးယား ပက်လက်လန်ထွက်သွားတယ် ။ မြမြသွေး ဇေဗီးယားအပေါ်ကို ခွရပ်လိုက်ပြီး ဓါးဒါဏ်ရာအပေါ် ခွာမြင့်ဖိနပ်နဲ့ တက်နင်းတယ် ။
“ အား….ဟား…မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ…..တော်ပါတော့…”
“ ဒါဆိုပြော..နင့်ကို ဘယ်သူ ခိုင်းသလဲ….”
“ မပြောပါရစေနဲ့ဗျာ..ကျုပ်တို့ကို သတ်မှာ ….”
https://4.bp.blogspot.com/-be4Bemg33Ww/VxsBEeZJ9TI/AAAAAAAAAPA/ggNdmway_AQvfGW2QlJIx4HQDbLzxfbUQCLcB/s320/sexy-lady-1382912549_b.jpg
နေဗလရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကို နီသိဝတီက လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပေးလိုက်သလို ထိပ်ဖူးဒစ်လုံးပိုင်းကို လျာလေးနဲ့ ကစားကလိပေးလိုက်တော့ နေဗလရဲ့ ဖွားဖက်တော်ဟာ ပြန်လည် တောင်မတ် မာကျောလာပါတော့တယ် ။
“ ဟီး..လီးကြီး ပြန်မာတောင်လာပြီ ကိုကို…”
နီသိဝတီက ဝမ်းသာအားရ ပြောလိုက်ပါတယ် ။ ပြောပြီးတာနဲ့ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်ပေးပြန်တယ် ။ နီသိဝတီ အစုတ်အရမ်းကောင်းတယ် ။ လျာကလေးက တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ပြေးလွှားကစားနေတာ ။
နေဗလရဲ့ လက်တဖက်က နီသိဝတီရဲ့ ပေါင်ကြားကို ရောက်သွားတယ် ။ အမွှေးရေးရေးပါးပါး ရှိနေတဲ့ နီသိဝတီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို စမ်းလိုက်တော့ အကွဲကြောင်းကနေ အရည်ကြည်တွေ ယိုစီးကျပြီး စိုရွှဲ
နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ စက်လူရုပ်မက တကယ့်လူသားမိန်းမစစ်စစ်တယောက်လိုဘဲ သဘာဝအရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာအောင် ဖန်တီးထားတဲ့ ဒေါက်တာချစ်ပန်းလို တီထွင်သူ ပညာရှင်တွေ
ကို မချီးကျူးဘဲ မနေနိုင်ဘူး ။
နီသိဝတီရဲ့ အင်္ဂါစပ် နှုတ်သား ထူထူတွန့်တွန့်လေးတွေကလည်း လူသားစစ်စစ် မိန်းမတယောက်နဲ့ ဘာမှ မခြား ခွဲမရအောင် တူတယ် ။သူ့လက်ချောင်းတွေက အင်္ဂါစပ်အတွင်းထဲကို ထိုးသွင်းကြည့်လိုက်တော့ နီသိဝတီ ခါးလေးကော့တက်ပြီး ညည်းငြူလိုက်သံကို သူကြားလိုက်ရတယ် ။
“ လိုးမလား ကိုကို..”
နီသိဝတီက သူ့နားကို တိုးကပ်ပြီး မေးလိုက်တာ ။ နီသိဝတီရဲ့ ထွက်သက်နွေးနွေးလေးက သူ့ပါးပြင်ဆီကို ရိုက်ခတ်လာတယ် ။ နီသိဝတီရဲ့ ရင်စိုင်တွေကို လူ စမ်းလိုက်တယ် ။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေး
တွေပ တင်းမာပြီး စူထွက်နေကြတယ် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ နို့အုံတခုလုံးကို ဆုပ်နယ်သလို နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို သုံးပြီး ဆွဲဆွဲထုတ်ပေးလိုက်တော့ နီသိဝတီက
“ တော်တော့ ကိုကို လိုးချင်ပါပြီ ဆိုနေမှ..”လို့ ပြောရင်း သူ့ကို ဆိုဖါရှည်ပေါ်ကို တွန်းချလိုက်တယ် . သူ ဆိုဖါပေါ်ကို ပက်လက် ကျသွားတယ် ။ နီသိဝတီ လွှားကနဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လာသည် ။တောင်မတ်နေတဲ့ နေဗလရဲ့ လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ထိန်းပြီး အကွဲကြောင်းဆီကို ဆွဲယူပြီး တေ့လိုက်တယ် ။ စိုစွတ်တဲ့ လှိုဏ်ခေါင်းနွေးနွေးလေးထဲကို လိင်တန်ကြီး ဝင်ဖို့ တာစူနေပြီ ။ ဖင်ကြွထားတဲ့ နီသိဝတီ လိပ်တန်ပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်တယ် ။ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိချတာ ။ တထစ်ထစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားဆဲ နီသိဝတီက ဖင်ကြီးတွေကို ပြန်ကြွလိုက်တယ် ။ ချက်ချင်းဘဲ ပြန်ဖိချပြန်တယ် ။ ကြွလိုက် ဖိချလိုက် ။ နုတ်ဖျားကလည်း ညည်းသံလေးတွေ တဟင်းဟင်းတအင်းအင်း ထွက်နေတယ် ။
လိင်တန်တခုလုံး ကျင်တက်နေအောင် ကောင်းနေတယ် ။ နီသိဝတီ “အားရှီး…အားရှီး..” နဲ့ မျက်လုံးလေးပိတ်ခေါင်းလေးမော့ပြီး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ လုပ်ပေးနေတယ် ။ နေဗလလည်း အောက်ကနေ ပင့်ကော့ပြီး ထိုးပေးလိုက်တော့ ပွဲက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုကြမ်းလာတယ် ။ နီသိရဲ့ နို့ကြီးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းကိုင်ဆုပ်ပြီး နီသိဆောင့်ထည့်သမျှကို တန်ပြန်ကော့ထိုးပေးတယ် ။
မကြာခင်မှာဘဲ တအားကြီးကို ကောင်းလွန်းသွားပြီး သုတ်ရည်တွေ တစစ်စစ်နဲ့ နီသိစောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်ပစ်ရင်း ကောင်းခြင်း လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားရပါတော့တယ် ။
“ အိုး….ဟားဟား..ကောင်းလိုက်တာ နီသိရယ်….”
“ ကိုကိုကောင်းသွားတယ် ဆိုလို့ နီသိ အရမ်းပျော်တာဘဲ ကိုကို….”
နီသိဝတီ ဘေးမှာ လှဲအိပ်ချရင်း အမောဖြေနေခိုက် သူ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားရပါတယ် ။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကို အိပ်ပျော်သွားတဲ့ နေဗလ ကို ငေးကြည့်နေတဲ့ နီသိဝတီလည်း နေဗလရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို စောင်ပါးလေးတထည် ခြုံလွှမ်းပေးလိုက်ပြီး ခြေဖျားထောက် ဖွဖွနင်းပြီး ရေချိ ုးခန်းဆီကို လျျောက်သွားပါတယ် ။
တစ်တစ်တစ် တစ်တစ်တစ်…..တစ်တစ်တစ်….တစ်တစ်တစ်….
ဖုန်းမြည်လာတယ် ။ ( ရဲမှူးကိုကိုလင်း..ခေါ်တယ်..ရဲမှူးကိုကိုလင်း ခေါ်တယ်…..) လို့ လည်း အသံထွက်လာတယ် ။
နေဗလ ဖျတ်ကနဲ နိုးလာတယ် ။
အို…ငါ…အိပ်ပျော်သွာတာပါလား…..နီသိဝတီရော..ဟင်..နီသိ ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်….။
ဖုန်းလာနေတာဘဲ…ဟင်..ရဲမှူး ကိုကိုလင်းခေါ်တာပါလား..။
“ ဟယ်လို..ရဲမှူး..ကျနော် နေဗလ ပါ…”
“ ဟေးနေဗလ….အိပ်နေတာလား…”
“ နိုးလာတာ ရဲမှူး..ဘာကိစ္စရှိလဲ ရဲမှူး..ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ….”
“မောင်ရင့်ကို ပြောစရာ နှစ်ချက် ရှိတယ်ကွ..ပထမအချက်က မောင်ရင့်အိမ်ကို ဝင်ပြီး ဗုံးထောင်တဲ့ကောင်၂ကောင်ကို စုံစမ်းစစ်ဆေးရေးက မြမြသွေး ဆိုတာ လာစစ်တယ်..စစ်တယ် လို့သာ ပြောတာကွာ…ရိုက်စစ်တာ..နှိပ်စက်တာကွ..တရားဘောင်လွတ် ဆော်တာ…အင်း ပေါ်လာသလား ဆိုတော့လည်း ပေါ်ပါဘူးကွာ….အင်း..FBI မှာ သင်တန်းတက်လာတာ ရိုက်စစ်တာများ သင်ပေးလိုက်သလား မသိပါဘူး….မောင်ရင့်ကို မြမြသွေးက အရမ်း စိတ်ဝင်စားတာဘဲ …မောင်ရင့်အကြောင်းတွေကို မေးတယ် …အဲ..စက်ရုပ်ရှိတာလည်း အရမ်း စိတ်ဝင်စားတယ်…မေးလိုက်တဲ့
မေးခွန်းတွေကလည်း စုံနေတာဘဲ..မောင်ရင့်ကို ကြိုက်နေတယ် ထင်တာဘဲ….”
“ ဟိုတလောလေးကဘဲ မန္တလေးဖက်မှာ အတူတူ အလုပ်လုပ်ခဲ့လို့ပါ ရဲမှူးရယ်..ကျနော်နဲ့ သူနဲ့က ရိုးရိုးပါ…”
“ နောက်တချက် မောင်ရင့်ကို ပြောချင်တာက မောင်ရင် အိပ်ရာက ထတာနဲ့သံလျှင် အချုပ်မှာ ချုပ်ထားတဲ့ အင်ဒိုနီးရှားသင်္ဘောသားတစုကို မောင်ရင် သွား စစ်ပါ..ရဲမှူးကြီးက မောင်ရင့်ဂျူတီမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာကြောင့် ကိုယ်တိုင် မျက်မြင်မို့ ဒီအမှုကို မောင်ရင်ဘဲ ကိုင်တွယ်စေချင်တယ် …သင်္ဘောသားတွေကို စစ်ဆေးလို့ သူတို့က ဝန်ခံရင်လည်း အမှုကို မြန်မြန်စစ် မြန်မြန် အမိန့်ချချင်တယ် တဲ့…”
“ ဟုတ်ကဲ့ ရဲမှူး..ကျနော် သွား စစ်ချက်ယူပါမယ်….”
“ နေဗလ….”
“ ဗျာ…”
“ မင်း စက်လူရုပ်မလေးကော ဘယ်လိုလဲ..တော်တော် မိုက်လား….”
“ ဟီး…မိုက်တယ်ရဲမှူး…”
“ အေး..အေး…သံလျှင်အချုပ်မှာ စစ်ပြီးရင် အကျိုးအကြောင်း ငါ့ဆီလည်း ပြန်ဆက်အုံး…”
“ ဟုတ်ကဲ့…ရဲမှူး…”
ဝှူး..အိမ်မှာ နှပ်လို့ မရဘူး…အလုပ်ပြန်ပြေးလုပ်ရအုံးမယ်…။
“ ကိုကို…”
နီသိဝတီက အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေတဲ့ ကော်ဖီပူပူလေးတခွက်နဲ့ နေဗလ အိပ်နေတဲ့ ဆီကို ရောက်လာတယ် ။
“ ကော်ဖီပူပူလေး သောက်လိုက်ပါအုံး…”
အလိုက်သိလွန်းပြီး သူ့ကို အပြုအစုကောင်းတဲ့ နီသိလေးကို စက်ရုပ်မှန်း သိနေရက်နဲ့ သူ သံယောဇဉ် ဖြစ်မိသွားတယ် ။ ဒါကြောင်က ဂျပန်ကြီး ဟင်နရီက စော်ချင်း လဲဖိုက်ဖို့ လာပြောတုံးက ငြင်းလိုက်
တာ ။ နီသိကို ဂျပန်ကြီး ဖိုက်မှာ သူ လက်မခံနိုင်ဘူး ။
ရဲမှူးကလည်း ဖမ်းထားတဲ့ နိုင်ငံခြားသင်္ဘောသားတွေကို သွား စစ်ခိုင်းတယ် ။
အဲဒီအလုပ်သာ မရှိခဲ့ရင် နီသိနဲ့ ဒုတိယအချီ တကြောင်းလောက် ထပ် ဆွဲဖြစ်မှာ ။ နီသိဖျော်ပေးတဲ့ ကော်ဖီခါးခါးပူပူတခွက်ကို သောက်ပြီးတဲ့ အချျိန် သူ အဝတ်အစား ဝတ်လိုက်ပြီး သံလျင်က အချုပ်ခန်းဆီကို ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတယ် ။
အချုပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့ အချိန် မြမြသွေးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပက်ပင်းတိုးတယ် ။
“ ဟေး….ကိုနေဗလ…..ဘယ်လဲ…”
“ သဘောင်္သားတွေ အကြမ်းဖက်တာ မြမြသွေး ကြားမှာပေါ့..အဲဒီကေ့ လာစစ်တာ…”
“ ကျမလည်း ကိုနေဗလ တိုက်ခန်းကို ချိ ုးဖျက်ဝင်ပြီး ဗုံးခွဲဖို့ ထောင်တဲ့ လူဆိုးနှစ်ယောက်ကို စစ်ပြီး အပြန် ကိုနေဗလတို့ ဖမ်းလိုက်တဲ့ သင်္ဘောသားတွေကို စစ်ဆေးတဲ့အချိန် ကျမလည်း ရှင်တို့
ဌာနချုပ်မှာ ရှိနေချင်လို့..”
နေဗလ စိတ်ထဲမှာက ခင်ဗျားတို့က ကျနော်တို့ကို မယုံလို့လား လို့ မေးလိုက်ချင်ပေမယ့် စကားနည်း ရန်စဲ ဆိုသလို ရေငုံနုတ်ပိတ်နေတာက ပိုကောင်းတယ်လို့ ယူဆပြီး ဘာမှ မပြောတော့ဘူး ။
နေဗလက အချ ုပ်ခန်းတာဝန်ခံကို သူ သင်္ဘောသားတွေကို စစ်ဆေးမယ့်အကြောင်း ပြောလိုက်တဲ့အခါ တာဝန်ခံလည်း တံခါးပေါက်ကို သော့နဲ့ ဖွင့်ပေးတယ် ။
သူ ဝင်သွားတာနဲ့ အင်ဒိုနီးရှားသင်္ဘောသားတွေက သူတို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးဖို့ ၀ိုင်းအာကြတယ် ။
သူက “ မင်းတို့ကို မေးစရာတွေ ရှိနေတယ် …အမှန်အတိုင်းဖြေပါ ဝန်ခံပါ ..မင်းတို့ အမူးပြေကြပြီလား…” လို့မေးလိုက်ပြောလိုက်တဲ့အခါ ခေါင်းဆောင်လုပ်တဲ့ ထမင်းချက် စားဖိုမှူးချုပ်က “ ဘာတွေ မေးမှာလဲ..ငါတို့ အခု လောလောဆည် အရမ်း ရေငတ်နေကြတယ်….မင်းငါတို့ကို ရေတိုက်ပါလား…” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။
နေဗလ လည်း သူတို့ကို ရေတိုက်ချင်တယ် ။ ဘုံဘိုင်က ရေလည်း မတိုက်ချင်ဘူး ။ ဒါကြောင့် ရဲတပ်သားလေး တယောက်ကို ရေသန့်ပုလင်း တဒါဇင်လောက် အနီးဆုံး ဆိုင်တဆိုင်က သွားဝယ်ခဲ့ဖို့
ငွေထုတ်ပေးကာ ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။
မြမြသွေးက အချုပ်ခန်းအပြင်ကနေ သူ့ကို စောင့်ကြည့်နေတယ် ။
သူလှမ်းကြည့်တာ မြမြသွေး မြင်လိုက်ပြီး အချုပ်ခန်း သံတိုင်နားကို ကပ်လာပြီး..“ ကိုနေဗလ..ဒါဇင်ကော..ဖုန်းဆက်သေးလား…” လို့ မေးလိုက်ပါတယ် ။ သူက “ မပြောဖြစ်ဘူး..ကျနော်လည်း မအားဘူး..” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။
သင်္ဘောသားတွေကို ရေသောက်ခွင့်ပေးပြီးမှ တယောက်ချင်း သီးသန့် ခေါ်ထုတ်ပြီး စစ်မေးမယ်လို့ သူစဉ်းစားလိုက်တယ် ။
ရဲတပ်သားလေး ရေဘူးတွေ ယူအလာကို သူ စောင့်ဆိုင်းနေတုံး မြမြသွေးနဲ့ အဖွဲ့ကျ စကားပြော ဖြစ်သွားတယ် ။
မြမြသွေးက “ ကိုနေဗလရဲ့ အိမ်ခန်းကို ဖေါက်ခွဲ ဖို့လုပ်ရလောက်အောင် တယောက်ယောက်က ကိုနေဗလကို မုန်းတီးနေတဲ့ သဘောရှိတယ်..ကိုနေဗလ ဘာထင်လဲ..ရန်သူ ဘယ်သူလို့ ထင်သလဲ..”လို့ နေဗလကို မေးလိုက်ပါတယ် ။ မြမြသွေးကို သူ မယုံပါ ။ မြမြသွေးသည် သူထင်သလို စိတ်သဘော သိပ်ကောင်းမယ့်ပုံ ရှိမနေတာ သူ တော်တော် စိတ်ပျက်သွားတယ် ။ တရားခံ
တွေကို ရိုက်စစ်တာက ပညာသား မပါပါဘူး ။
ထိုအခိုက် ရဲသား ပြန်ရောက်လာသည် ။ ရေသန့်ဘူး ၂ဒါဇင် အထုပ်နဲ့ ။
“ သင်္ဘောသားတွေကို တလုံးစီ ဝေပေးလိုက်ကွာ….”
ရဲသားက သူ့အမိန့်အတိုင်း သင်္ဘောသားတွေကို ရေပုလင်း တပုလင်းစီ လိုက် ဝေငှလိုက်တယ် ။ ရေငတ်နေတဲ့ သင်္ဘောသားတွေလည်း ရေတွေ မော့သောက် ဒီရေပုလင်းက ရေနဲ့ဘဲ ပလုပ်ကျင်း
မျက်နှာသစ်လည်း လုပ် မော့လည်း သောက်ကြတယ်.။ မြမြသွေးက “ ဒီသင်္ဘောသားတွေကို ပြတ်ပြတ်သားသား အရေးယူသင့်တယ်…မဟုတ်ရင် ကျမတို့ နိုင်ငံထဲကို လာပြီး စော်ကားမော်ကား သဘောမျိုးတွေ လုပ်လို့ရတယ် လို့ ထင်သွားမယ်…” လို့ ပြောလိုက်တာကို သူ နားထောင်နေခိုက် ဝုန်းကနဲ လဲပြိုသံကြီး အချျုပ်ခန်းထဲက ကြားလိုက်ရတယ် ။
ကြည့်လိုက်တော့ သင်္ဘောသား အကြမ်းဖက်မှုကို ဦးဆောင်တဲ့ အရက်သမား ထမင်းချက်ကြီး ကြမ်းပြင်မှာ ပက်လက်ကြီး လဲကျနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ဘာဖြစ်တာလဲ..သူ ဘာဖြစ်လဲ…”
ထမင်းချက်ကြီး မျက်လုံးကြီး ပြူးထွက်ပြီး ပါးစပ်က အမြုပ်တွေ ထွက်နေတယ် ။
ထိုအခိုက် ကျန်တဲ့ သင်္ဘောသားတွေလည်း တယောက်ပြီး တယောက် ထမ်ငးချက်ကြီးလိုဘဲ သံမံတလင်းကြမ်းပေါ်ကို ပြုတ်ကျကုန်ကြတယ် ။
“ အဆိပ်သင့်တာဘဲ ဖြစ်မယ်…ရေမော့သောက်လိုက်တာနဲ့ ဖြစ်တာ..အဆိပ်ခပ် ခံရပြီ..ဘယ်သူမှ ဒီရေပုလင်းတွေ မသောက်ကြနဲ့တော့….”
နေဗလ အရေးပေါ်ရဲ ၁၁၉ ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်တယ် ။ အဆိပ်သင့်တဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက်လို့ သူတို့က သူနာပြုတွေပါ လွှတ်လိုက်မယ့်အကြောင်း ပြောတယ် ။
ရေဝယ်လာပေးတဲ့ ရဲသားလေးကို နေဗလ ခေါ်မေးတော့ အချုပ်ခန်းနားက ဆိုင်တန်းလေးတွေ ဆီကဘဲ ဝယ်လာခဲ့တယ် လို့ ပြောပြတယ် ။
သူနာပြုနဲ့ ရဲတွေ ရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာ သင်္ဘောသားတွေ အသက်မရှိကြတော့ဘူး ။ ပြင်းထန်တဲ့ အဆိပ်သင့်လို့ အားလုံး သေဆုံးသွားခဲ့တယ် ။
ရေတိုက်ခိုင်းတဲ့ နေဗလ တာဝန် ဖြစ်နေပြီ ။ ရေရောင်းလိုက်တဲ့ ဆိုင်ရှင်ကို ခေါ်ယူ စစ်ဆေးမေးမြန်းကြပေမယ့် အထက်လူကြီးတွေက နေဗလကို မေးခွန်းတွေ အမျိုးမျိုး ထုတ်ကုန်ကြတယ် ။
နေဗလ လည်း နားမလည်းနိုင်တော့ဘူး ။ သူ ကံကောင်းသွားတာက သူ့မှာ မြမြသွေး သက်သေ ရှိနေတာပါဘဲ ။ မြမြသွေးက နေဗလ ဖက်က အပြည့်အဝ ထောက်ခံထွက်ဆိုပေးတယ် ။ သူ့ကိုလည်း အထက်က ယုံကြည်ကြတာကို တွေ့ရတယ် ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် နေဗလ နံမည်ပျက်သွားတယ် ။
“ ရှင်ကံနိမ့်နေတယ်..ပထမ အခန်းမှာ ဗုံးထောင်ခံရတယ်..အခု ရှင့် ဂျူတီမှာ လူတွေ သေတယ်..တခုခုတော့ မှားယွင်းနေပြီ….” လို့ ပြောတယ် ။အင်းစိန်မြို့သစ်မှာ တိုက်အမြင့်ပိုင်းနဲ့ ခြံကျယ်ဝင်းကျယ် သူဌေးရပ်ကွက် ဆိုပြီး နှစ်ပိုင်း ကွဲနေတယ် ။
သူဌေးတွေ နေတဲ့ ခြံကျယ်တိုက်အကောင်းစား အကြီးစား ရပ်ကွက်ကြီးထဲက တခုသော တိုက်နဲ့ ခြံထဲမှာ ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်း နေတယ် ။ ဇော်ဝင်းက တခါတလေ ဟန်စုယဉ်ရဲ့ သာကေတက တိုက်နဲ့ ခြံကြီးမှာနေသလို တခါတလေမှာတော့ အင်းစိန်မြို့သစ်က သူ့တိုက်မှာ နေတယ် ။ တပည့်တပန်းတွေ ခြံရံပြီး နေတယ် ။ ရန်ကုန်မြ်ို့တင်မက တနိုင်ငံလုံးက မကောင်းတဲ့ လုပ်ငန်းတွေ မှန်သမျှ ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းနဲ့ မကင်းဘူး ။ တနည်းတလမ်း ဆိုသလို ပတ်သက်နေတာချည်းဘဲ ။
အခုလည်း သီလဝါက ဘားမားဂဲလ်စားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ဦးဝကြီး နဲ့ သူ့အင်းစိန်တိုက်က ဧည့်ခန်းကျယ်ကြီးမှာ ဇော်ဝင်း စကားပြောနေတယ် ။ ဦးဝကြီးက သီလဝါမှာ ဖြစ်ပျက်တာတွေကို အစအဆုံး
ပြောပြသတင်းပို့ခဲ့လို့ ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းက နေဗလကို ဂျောက်တွန်းချင်လို့ ချက်ချင်းဘဲ အဆိပ်ခတ်ထားတဲ့ ရေသန့်ဘူးတွေကို အချုပ်ထဲကို သူ့အဆက်အသွယ်နဲ့ ပို့ခဲ့တယ် ။ အခုတော့ သူ့လုပ်ရပ်
ထိရောက် အောင်မြင်သွားပြီ ။ သင်္ဘောသားတွေ အားလုံး အဆိပ်မိသေဆုံးသွားလို့ ဒီကိစ္စ အမှု ကြီးနေပြီလေ ။ ဇော်ဝင်းက ဦးဝကြီးကို ဆုကြေးငွေ ဘောက်ဆူးချနေတယ် ။
“ ကျေနပ်တယ်..နေဗလ ဒီတချီတော့ လူပါး ပုလင်းထိပြီ …ဟားဟားဟား……ပိုင်လိုက်တဲ့အကြံ..ဇော်ဝင်းရဲ့ ဦးနှောက်ကို ရွှေချထားဖို့တောင် ကောင်းနေပြီ…….ဟားဟားဟား……”
မျက်နှာအားရ ခေါင်းဆောင်ရယ်လို့ တပည့်တွေကလည်း လိုက်ရယ်လိုက်ကြတယ် ။
ဇော်ဝင်းက နေဗလကို သတ်ဖို့တောင် အကြိမ်ကြိမ် ကြိုးစားခဲ့တာ ။ ဟန်စုယဉ်နဲ့ ပြန်တွေ့ပြီး ဟန်စုယဉ် နေဗလ လက်ထဲကို ပြန်ရောက်သွားမှာကိုလည်း သူ မလိုလားဘူး ။ နေဗလကို ဒီလောကက
နေ အပြီးအပိုင် မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်တာ အကောင်းဆုံးဘဲ လို့ သူ ယူဆတယ် ။
နေဗလ လည်း ရေရေလည်လည်ကို ခေါင်းစားနေတယ် ။
နံမည်ပျက်ပြီ ။ သူ့သတင်းက လူကြီးပိုင်းမှာ ပျံ့လွင့်နေတယ် ။ ဒီကောင် ပေါ့ဆလှချည်လား ဘာညာနဲ့ အပြစ်ဝိုင်းတင်နေတယ် ။ ရဲမှူးကြီးတယောက်ကဆိုရင် သူ့ကို အလုပ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်ဖို့တောင်
အကြံတွေ ပေးနေတယ် ။
စိတ်ဓါတ်တွေ ကျဆင်းနေရတဲ့အချိန် မန္တလေးက ဒါဇင်ကလည်း သူလိုက်နေတဲ့ မန္တလေးက မူးယစ်ဆေးဝါးဂိုဏ်းတခုက လူဆိုးတယောက် ရန်ကုန်ကို ထွက်ပြေး တိမ်းရှောင်သွားတာကြောင့် ရန်ကုန်
ကို လိုက်ပြီး ရှာဖွေ ဖမ်းဆီးဖို့ ရန်ကုန်ကို ဆင်းလာမယ်..နေဗလရဲ့ အိမ်မှာ တည်းမယ် လို့ ဖုန်းဆက်တယ် ။
နီသိဝတီကလည်း သူ့ကို ဇနီးမယားကောင်း တယောက်လို အမြဲ ပြုစုယုယနေတော့ ဒါဇင် လာတဲ့အခါ နီသိဝတီကို ဘယ်လို ( ပလပ်ဖြုတ် ) ထားရမလဲ မသိလို့ တည်ထွင်ပါရဂူ ဒေါက်တာချစ်ပန်းကို
ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး မေးတယ် ။ ဒေါက်တာချစ်ပန်းကလည်း “ အမလေး…ဒါလေးများ …ဘာ ပူနေသလဲ ကိုနေဗလရယ်….ကျုပ်တာဝန်ထား…..ခင်ဗျားကို နီသိဝတီကို ကျ ုပ် အပ်ပ်ဂရိတ် လုပ်ပေးမယ် လို့
ပြောထားတာဘဲ..အလုလို အချိန်မှာ ခင်ဗျားရဲ့ မန်းလေးက ရည်းစားလေး လာနေတဲ့အချိန် စတေး ရှောင်ခိုင်းပြီးသားလည်း ဖြစ်သွားအောင် နီသိဝတီကို ကျုပ်ရဲ့ ( ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းရေးစခန်း ) ကို ပို့
ထားလိုက်ပါ ..တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်..အိုကေမှာ စိုပြေသွားလိမ့်မယ်….အားကိုးစမ်းပါဗျာ..ကျ ုပ်က သိပ် စျေးမယူပါဘူး..လျော့ပေးမှာပါ..အဓိကက ကျ ုပ်က တည်ထွင်ထားတာတွေကို လက်တွေ့
စမ်းသပ်ချင်တာ…ကဲ ကျုပ်ဆီလည်း လာပို့စရာ မလိုဘူး..ကျ ုပ်ကဘဲ နီသိကို လာခေါ်ပေးမယ်….”လို့ ပြောပါတယ် ။
ဒါဇင်လေး ရောက်မလာခင်မှာဘဲ ဒေါက်တာချစ်ပန်းရဲ့ စက်လူရုပ်စက်ရုံက ဗင်ကား အဖြူကြီး ရောက်လာပြီး နီသိဝတီကို ခေါ်ဆောင်သွားပါတယ် ။
မြေပြင်( သို့မဟုတ် ) ကတ္တရာစီးကားလမ်းနဲ့ မထိဘဲ လျပ်ပြေးတဲ့ ဟောဗားမော်တော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဒါဇင် ရန်ကုန်ကို ရောက်လာပါတယ် ။
နေဗလကို ပြေးဖက်ပြီး “ လွမ်းတယ်..လွမ်းတယ်..ကိုကိုရယ်…” လို့ တဖွဖွ ပြောဆိုရင်း နေဗလကို ပြေးဖက်တယ် ။ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်း အငမ်းမရ စုတ်နမ်းတယ် ။ သူကလည်း အရင်ထက်တောင် ပိုလှလာတဲ့ ဒါဇင်ကို ပြန်ဖက်သိုင်းပြီး နမ်းစုတ်တယ် ။ ဒါဇင်လည်း နေဗလနဲ့ အချစ်ပွဲတွေ နွှဲပြီး အလုပ်ခွင်မှာဘဲ နစ်နေခဲ့ပြီး ကာမကိစ္စ ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေတာနဲ့ တွေ့လည်း တွေ့ရော စိတ်တွေ အလွန်ထကြွသောင်းကျန်းပြီး နေဗလနဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ပြိုင်တူလိုလို ချွတ်ပစ်ကြရင်း ဧည့်ခန်း ကြမ်းပြင်မှာဘဲ ကာမစပ်ယှက်ဖို့ လုံးပန်းပါတော့တယ် ။
နေဗလလည်း နီသိကို စက်ရုံ ပြန်ပို့ထားပြီး သူ့ဌာနက စုံစမ်းစစ်ဆေးမှု လုပ်ခံနေရတဲ့အချိန် လိင်ကိစ္စ ပြတ်လပ်နေတာကြောင့် ဒါဇင့်ကို အပြတ်ဆွဲဖို့ ပေါင်ကြားက ငပဲတန်ဒုတ်ကြီး မတ်မတ်ထောင်
နေပါတယ် ။ ဒါဇင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးအလှကို ကောင်းကောင်း ခံစားရင်း ဒါဇင့် ပြည့်ဖြိုးတင်းရင်းတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ကိုင်ညှစ်တယ် ။ စို့တယ် ။ ပြီးတော့ ကြမ်းပြင်မှာ ပက်လက်အိပ်ခိုင်း
ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆွဲဖြဲပြီး ဒါဇင့် အမွှေးမဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တအား ယက်ပေးတယ် ။
“ အိုး..ဟား..အိုး…..ကိုကိုနေရယ်….အား……အမလေး…..ဟင့်ဟင့်……”
ဒါဇင် ကောင်းလွန်းလို့ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါပြီး ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးနေတယ် ။ အဖုတ်ယက်သံတွေက တပြတ်ပြတ်ထွက်နေတယ် ။ ဒါဇင်လည်း နေဗလ အယက်အစုတ်တွေကြောင့်
အရမ်း ခံချင်နေပြီ ။ ခံချင်တာမှ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ နေဗလရဲ့ လိင်တန်းတုတ်တုတ်ကြီးကို သူမဖါသာ ဆွဲကိုင်ပြီး ယားလွန်းနေတဲ့ သူမ အင်္ဂါစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်ချင်လာတယ် ။
“ ကိုကိုနေ..တော်ပြီ..ဆက် မမှုတ်နဲ့တော့…ဟင့်ဟင့်..ရပ်လိုက်ပါတော့..”
ဒါဇင် ရပ်ခိုင်းနေလို့ နေဗလ လည်း ဘာဂျာအမှုတ် ရပ်လိုက်တယ် ။ ဒါဇင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်လေး တဏှာအရှိန်ကြောင့် ဖေါင်းတင်းနေတယ် ။ ခုံးမောက်နေတယ် ။ အရည်တွေ တံတွေးတွေ ပေစို ပြောင်လက်နေတယ် ။
“ ဘာဖြစ်လဲဟင် ဒါဇင်….မကြိုက်ဘူးလား…”
“ ကြိုက်တယ် ကိုကို..ဒါဇင် လိုချင်နေပြီ..ဒါဇင့်ကို လုပ်ပါတော့ ကိုကိုနေ..”
နေဗလလည်း ဒါဇင်တော့ တအားစောက်ပတ်တွေ ယားနေပြီ..ခံချင်လွန်းနေပြီ လို့ သိလိုက်ပြီး လိုးရန် ပြင်လိုက်တယ် ။ ဒီလို မိန်းမတယောက်က တအား ယားပြီး ခံချင်လွန်းလာလို့ မရှက်နိုင်ဘဲ
သူ့ကို လိုးပေးဖို့ တောင်းခံလာတာကို နေဗလ အရမ်းကြိုက်တယ် ။ တအားယားနေတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို လိုးရတာ သူ အရမ်း သဘောကျတယ် ။ သူ့စိတ်တွေ တအားထကြွပြီး သူ့ဒုတ်ကလည်း အစွမ်းကုန် တောင်တယ် ။
ဒါဇင့်ကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို တွန်းခွဲရင်း သူ နေရာယူလိုက်ပြီး “ လှေကြီးထိုး..ရိုးရိုး ” ဘဲ ဒါဇင့်ကို အမြန်လိုးပါတော့တယ် ။ ဒစ်ပြဲကြီးကို နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွန့်တွန့်လေးတွေ ကြားထဲကို ဖိသွင်းလိုက်တော့ ဒါဇင်ရဲ့ “ အားဟားဟား..” လို့ ညည်းသံလေး ထွက်ပေါ်လာတယ် ။
“ နာလို့လား..ဒါဇင်..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
“ ဟင့်အင်း….နာဘူး…လုပ်မှာသာ လုပ်ပါ”လို့ ဒါဇင်က ဖြေတယ် ။
သူ့ ဒုတ်ကြီးကို ဆက်သွင်းတယ် ။ ဖိသွင်းတယ် ။ အရည်တွေ စိုရဲပေလူးယိုစီးနေတာကြောင့် သူ့ဒုတ်ကြီး လမ်းကြောင်းထဲ ကြပ်နေပေမယ့် တထစ်ထစ်နဲ့ ရှေ့တိုးဝင်သွားတယ် ။
“ အို့ဟင်း..”
ဒါဇင် နေဗလရဲ့ ကျောပြင်ကို တအား ဖက်သလို လက်သဲတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်လိုက်တယ် ။ ဆက်မထိုးသေးဘဲ ကော့ထောင် တင်းမာနေတဲ့ ဒါဇင်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ငုံပြီး စို့တယ် ။
တဖက်ပြီး တဖက်ပါ ။ ဒါဇင်က တဟင့်ဟင့်နဲ့ အသံထွက်လာတယ် ။ လီးကြီး တန်းလန်းကြီးနဲ့ ဆက်မထိုးသွင်းဘဲ နို့တွေကို အေးအေးဆေးဆေး စို့နေလို့ ။
“ ကိုကို..လုပ်ကွာ..ရပ်မထားနဲ့..”
မန္တလေးတုံးက သူ့ကို ကောင်းကောင်း လိုးပေးခဲ့ပြီး ရန်ကုန်ကို ပြန်သွားခဲ့လို့ အလိုးကောင်းတွေ ဆက် မရခဲ့လို့ ရန်ကုန်ရောက်ရင်တော့ နေဗလနဲ့ အပြတ်ကို ဆွဲကြမယ် လို့ အားခဲ မှန်းဆခဲ့တာ
လေ ။ ဒါဇင် တောင်းဆိုနေတော့လည်း နေဗလက သူ့ကို လိုးစေချင်နေပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်ပါတယ် ။ ဒါဇင်ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမပြီး သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး တဝက်လောက် သွင်းထားတဲ့ သူ့လီးကို တချက်ချင်း မှန်မှန်လေး လိုးညှောင့်ပေးပါတော့တယ် ။
“ အင်း…အား….ဟင်း…”
ဒါဇင် ကျေနပ်သွားပြီ ။စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ စိုရွှဲ နူးညံ့တဲ့ ဒါဇင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဇိကနဲ ဇိကနဲ လိုးထည့်ပေးနေတယ် ။ ဒါဇင့်မျက်နှာ ချောချောလေးကို ကြည့်ပြီး လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ..။
တဏှာစိတ်တွေ ဖုံး ရမက်တွေ ထန်နေတဲ့ ဒါဇင်လည်း “ ကိုကိုလုပ်လုပ် တအား တအား..” လို့ ပြောနေတယ် ။ မြန်မြန်နဲ့ ပြင်းပြင်း လုပ်ဖို့ ပြောနေမှန်း နေဗလ သိလိုက်တယ် ။ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ခြေထောက်တွေ ပုခုံးပေါ်ထမ်းပြီး ကွေးထားလို့ ပြူးထွက်နေတဲ့ ဒါဇင့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို တွေ့ရလို့ တအား စိတ်ကြွသွားပြီး ကြုံးကြုံးပြီး လိုးဆောင့်ပါတော့တယ် ။ ဖွတ်ဖွတ်ဖပ်ဖပ် ဘွပ်ဘွပ် ဆိုတဲ့ အသံမျိုးစုံ ထွက်နေတယ် ။
“ ကောင်းလား..ဒါဇင်..”
“ အင်းအင်း…ကောင်းတယ်..အရမ်းကောင်းတယ်….ကိုကို…..တအားဆောင့်ပါ…ဆောင့်ပါ…ဆောင့်ပေး….ဆောင့်ပေးပါ….”
လီးနဲ့ စောက်ပတ် အဝင်အထွက်တွေ ကြမ်းနေပြီ ။ ဆီးခုံ ဆီးစပ်ခြင်း ထိရိုက်တဲ့ အသံတွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ။ မနားတမ်း ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်တာ ဒါဇင် အရမ်းကြိုက်သွားတယ် ။ ပြီးသွားတယ် ။
သူလည်း တအားကောင်းသွားပြီး ဒါဇင့် ဘိုက်သားချပ်ချပ်လေးပေါ်မှာ သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ဖွေးကနဲ ဖွေးကနဲ နေအောင် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကာမအထွဋ်အထိပ် လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်း သွားရပါတယ် ။
“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်..အလိုးတော်တဲ့ ကိုကို…ချစ်တယ် အရမ်း..”
ဒါဇင့် ချစ်စဖွယ် မျက်နှာလေးကို သူ အာဘွားတချက်ပေးလိုက်ပေမယ့် သူ့လီးကြီးိကိုတော့ ဒါဇင့် စောက်ပတ်ထဲက မထုတ်ဘဲ စိမ်ထားနေဆဲပါ ။
https://1.bp.blogspot.com/-W0Pb8MSLVeU/Vxw8PIZYjbI/AAAAAAAAAPQ/eN_4S6fHaXIwUF045J-FuOfasVcVbnNXQCLcB/s320/stripping.jpg
ဟန်စုယဉ်လည်း ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်း ပြောပြနေတာတွေကို သဘောကျနေတယ် ။
ရန်သူတော် နေဗလရဲ့ ကျဆုံးခန်းက နားထောင်လို့ ကောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းသစ်လေး တပုဒ်ဘဲ ။
ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းကိုလည်း အထင်ကြီးသွားတယ် ။
“ ဒီကောင် အလုပ်ပြုတ်သွားတာကို ဟန်စုနဲ့ ကိုကိုဇော် တွေ့ရတော့မှာပါ…..မကြာပါဘူး..ဒီကောင့်မှာ တာဝန်ရှိတယ် ဆိုပြီး ဖြုတ်ပစ်ပါလိမ့်မယ်….”
“ သူ အလုပ်ပြုတ်သွားပြီးရင်ကော ကိုကိုဇော်က ဘာထပ်လုပ်အုံးမှာလဲ…”
“ လုပ်မှာပေါ့..ဟန်စုရယ်..ဒီကောင် ဘဝ ပျက်သထက် ပျက်အောင်ကို ကိုကိုက လုပ်ဦးမှာ….သူ့ကြောင့်ကိုကိုဇော် အထိနာခဲ့တာ ချစ်လေးလည်း မှတ်မိသားနဲ့…ကံကောင်းလို့ ကိုကိုနဲ့ ချစ်လေး
ထောင်ထဲကို ရောက်သွားတော့မလို့လေ..ဟင်းဟင်း….သူ့ကို ကိုကိုတို့ကို ငိုယိုတောင်းပန်လာတဲ့အထိကို ပုံစံပေးရေး အစီအစဉ်တွေ အများကြီး ရှိသေးတယ် …”
ဇော်ဝင်းရဲ့ တပည့်ကျော်တွေက ဆရာကျေနပ်အောင် တဟားဟားနဲ့ အနောက်ကနေ ဝေလေလေ လိုက်လုပ်ပေးကြတယ် ။ ဗျ ုတ်စနဲ့ ဗျင်းတောင်း အမွှာညီအကိုနှစ်ယောက်နဲ့ မေထိန်နဲ့ ထိန်ညီး ဆို
တဲ့ မောင်နှမနှစ်ယောက်တို့ပါ ။
ကမ္ဘာအေး လမ်းမကြီးပေါ်မှာ ရှိတဲ့ မြန်မာနိုင်ငံ ရဲတပ်ဖွဲ့ ဌာနချု ုပ်ကြီးကို နေဗလ ရောက်လာခဲ့တယ် ။ ရုံးကြီးရဲ့ အရှေ့ ဝင်ပေါက်ပြီးမှာ မြမြသွေးက သူ့ကို စောင့်နေတယ် ။ ဒီနေ့ ဒါဇင်က သူတို့
မန္တလေးတိုင်းက ရဲတွေနဲ့ တရားခံပြေး လူဆိုးကောင် နောက်ကို ရန်ကုန်က ရဲတွေနဲ့ ပူးပေါင်းပြီး လိုက်ကြမှာမို့ အိမ်က အစောကြီး ထွက်သွားတယ် ။ နေဗလကို ဌာနချုပ် ရုံးကြီးက ဒုရဲချ ုပ်က တွေ့ချင်
တယ်လို့ ခေါ်ထားလို့ နေဗလ ရောက်လာခဲ့တာပါ ။ မြမြသွေးက နေဗလကို သူတယောက်လုံး အနားမှာ ရှိနေတဲ့ အချိန် အဆိပ်ခပ်တဲ့ ကိစ္စ ဖြစ်သွားတာမို့ ဒုရဲချုပ်ကို ဝင်ရောက် တွေ့ဆုံတဲ့ နေရာ
မှာ သူလည်း လိုက်ခဲ့ပြီး ရှင်းပြဖို့ စီစဉ်ထားတယ် လို့ ပြောတယ် ။ ဒါကြောင့် မြမြသွေး လည်း ရဲဌာနချုပ်ကို ရောက်နေတာပါ ။
“ ကိုနေဗလ ..ဒါဇင် မန္တလေးက ရောက်နေတယ် ဆို..”
“ ဟုတ်တယ်..မြမြသွေး….တရားခံပြေး လိုက်ရှာဖို့ ရောက်လာတာ..”
“ သူ ဘယ်မှာ တည်းနေလဲ သိလား..”
“ အာ..သူ ကျနော့် တိုက်ခန်းမှာ တည်းတယ်..မြမြသွေး….”
မြမြသွေးက နေဗလကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး..“ ဟုတ်လား…ကျမ မသိလို့..သိရင် လာခဲ့ပါတယ်..သူ့ကို တနေရာရာကို ခေါ်သွားပြီး ထမင်းလေးဘာလေး ကျွေးချင်လို့…သူက ကျမတို့
မန္တလေးမှာ တုံးက အရမ်း လိုက်ပို့ပေး..ဂရုစိုက် ကျွေး းမွေးခဲ့တယ် မဟုတ်လား…” လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
မြမြသွေးနဲ့ နေဗလ အပေါ်ဆုံးထပ်က ဒုရဲချ ုပ်ရဲ့ ရုံးခန်းကို တက်ခဲ့ကြတယ် ။
( ဒုရဲချ ုပ် ဒေါ်နွယ်နွယ်ကျော်မြင့် ) ဆိုတဲ့ ကြေးဝါဆိုင်းဘုတ်ကြီး ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ နံရံ နဲ့ ပါလစ်ရောင် တဖိတ်ဖိတ်နဲ့ ကျွန်းတံခါးကြီးကို တွေ့ရတဲ့ ဒုရဲချုပ်ရဲ့ ရုံးခန်းအပြင်ဖက်မှာ ဧည့်သည်တွေအတွက်
ဆိုဖာခုံတွေ အများကြီး ချထားတာ တွေ့ရလို့ မြမြသွေးက “ လာ ကျမတို့ ခဏ ထိုင်စောင့်ရအောင်” လို့ ပြောပြီး ဆိုဖါ အနက်ရောင်ပေါ် ထိုင်လိုက်ရင်း နေဗလကို ခေါ်လိုက်တယ် ။
နေဗလ လည်း မြမြသွေးနဲ့ အတူ ယှဉ်တွဲပြီး ထိုင်လိုက်တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ သာကေတ သူဌေးရပ်ကွက်က ဒေါ်ဟန်စုယဉ်ရဲ့ ခြံဝင်းကြီး အနားက ရေစင်ကြီး အပေါ်မှာ ဒါဇင် ရှိနေတယ် ။
ဒါဇင်လည်း မူးယစ်ဆေးဝါး ဂိုဏ်းက ထွက်ပြေး တိမ်းရှောင်နေတဲ့ လူဆိုးကို လိုက်ဖမ်းဖို့ ရန်ကုန်ကို လာခဲ့တာပါ ။ ရန်ကုန်ရောက်တော့ နေဗလနဲ့ နေဗလရဲ့ တိုက်ခန်းမှာ သွားနေပြီး
ကာမပွဲကြမ်းတွေ တပွဲပြီး တပွဲ နွှဲ လိုက်ကြတဲ့ အချိန် နေဗလက သူ ဌာနဆိုင်ရာ စုံစမ်းမှု ( ဒီအီး ) ဖြစ်နေရတာကို ပြောပြခဲ့တယ် ။ နေဗလ တာဝန်ချိန်မှာ ရမ်းကားတဲ့ သင်္ဘောသားတစု
အချုပ်ခန်းထဲမှာ အဆိပ် ခတ်ခံရလို့ သေကြတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်း ။
ဒါဇင်လည်း ချစ်သူရဲ့ အခက်အခဲကို ဝင် ကူညီ ဖြေရှင်းချင်တာနဲ့ သူနဲ့ အတူတူ မူးယစ်ဆေး ဂိုဏ်းဝင်ကို လိုက်ရှာဖမ်းဆီးမယ့် ရဲအုပ် တင်ထွန်းဇံကို သူ မလိုက်သေးဘူး လို့ တီးတိုး
မှာကြားလိုက်ပြီး နေဗလတို့ အမှုကိစ္စကို စိတ်ဝင်စားစွာနဲ့ လိုက်လံ စုံစမ်း ထောက်လှမ်း ပါတော့တယ် ။
ဘယ်သူ အဆိပ်ခတ်သလဲ ။
နေဗလ တိုက်ခန်းမှာ ဗုံးလာထောင်တာ ဘယ်သူတွေလဲ ။ သူတို့ နောက်ကွယ်မှာ ဘယ်သူတွေ ရှိသလဲ ။
ဗုံးလာထောင်တဲ့ လူတွေနဲ့ အဆိပ်ခတ်တဲ့ လူတွေက တစုထဲလား ။
ဒါဇင် လိုက် စုံစမ်းတယ် ။
သီလဝါ ဆိပ်ကမ်းကို သွားတယ် ။
စစချင်း သင်္ဘောသားတွေက စော်လေးနှစ်ကောင်ကို ပင့်သွားတဲ့ နေရာက စတယ် ။ ဘားမားဂဲလ် ဆိုတဲ့ အရက်နဲ့ စားစရာရောင်းတဲ့ ဆိုင်ကနေ စ စုံစမ်းတယ် ။ ဆိုင်ရှင် လူဝကြီး
အကြောင်း လေ့လာတယ် ။ လူဝကြီးက မိန်းမထိန်း ( ဖါခေါင်း ) အလုပ်ကိုလည်း လုပ်တဲ့လူ ။
သူ့နောက်ကွယ်မှာ သူ့ကို ကြိုးကိုင်နေတာက ဒေဝဒတ် ဇော်ဝင်း ..။
အဆိပ်ခတ်ထားတဲ့ ရေသန့်ပုလင်းတွေကို ရောင်းလိုက်တဲ့ စတိုးဆိုင်လေး ကိုလည်း လေ့လာတယ် ။ ဘယ်သူပိုင်လဲ ။ ရေသန့်ဘူး ကပ်လိုက်တွေက ဘယ်သူက လာသွင်းသလဲ ။ လာသွင်းတဲ့
လူက ရေသန့် စက်ရုံက မဟုတ်ဘူး ။ တရုတ်တန်း တနေရာက ထုတ်လုပ်တဲ့ အတုတွေ ဖြစ်နေတယ် ။
ဟန်စုယဉ်ရဲ့ တိုက်ကြီးထဲကို မှန်ပြောင်းနဲ့ ဆိုရင် လှမ်း မြင်နိုင်တဲ့ ရေစင်ကြီးပေါ် တက်ပြီး အဲဒီကနေ ဟန်စုယဉ်ရဲ့ တိုက်ထဲကို ဒါဇင် ချောင်းမြောင်းနေတယ် ။
အားကောင်းတဲ့ မှန်ပြောင်းတလက်နဲ့ ဒါဇင် ရောက်နေတယ် ။
သူ့စုံစမ်းထောက်လှမ်းချက်တွေ အရ ဒီကို ရောက်လာတာ ။ အားလုံးကို ဆန်းစစ်ကြည့်လိုက်တော့ အဓိက တရားခံက ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်း ဖြစ်နေတယ် ။ ကျောင်းတော်က ရန်စ ..အရင်က သူခံခဲ့ရတာ
ကို မကျေနပ်ဘဲ လက်စားချေဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ဇော်ဝင်းရဲ့ လက်ချက် ဆိုတာ ဒါဇင် သိလာတယ် ။
ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းနဲ့ ဟန်စုယဉ်တို့က သူတို့ တပည့်လေးယောက်နဲ့ စကားထိုင်ပြောပြီး တော်တော်ကြာလာတော့ တပည့်တွေထဲက မေထိန်နဲ့ ထိန်ညီး နှစ်ယောက်ကို ပောက်ထပ်က ထမင်းစားခန်း
ကြီးမှာ ညနေစာ အထူး စားကြဖို့ ပြင်ဆင်ခိုင်းသလို ဗျတ်စ နဲ့ ဗျင်းတောင်း အမွှာညီအကိုတွေကိုလည်း ကန်တော်ကလေး ရပ်ကွက်မှာ အသစ်ဖွင့်တဲ့ ကုလားထမင်းဆိုင်ကနေ ဆိတ်သား ကြက်သား
အမဲသား ဟင်းမျိ ုးစုံကို ဝယ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။
သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲလည်း ရှိသွားရော ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းက “ ကဲ ဟန်စုရေ..ကိုကိုဇော်တို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ကြရအောင်ကွာ…” လို့ပြောပြီး ဟန်စုယဉ်ရဲ့
လက်ဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေးကို ဆွဲကိုင်ဆုပ်ပြီး ဟန်စုယဉ်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားလိုက်ပါတယ် ။
ရေစင်ကြီးပေါ် ရောက်နေတဲ့ ဒါဇင် ဟန်စုယဉ်နဲ့ ဇော်ဝင်းတို့ကို အဝေးကြည့် မှန်ပြောင်းနဲ့ ချောင်းမြောင်းနေတယ် ။
တိုက်ကြီး အပေါ်ထပ်က ဟန်စုယဉ်ရဲ့ အိ်ပ်ခန်းကြီးထဲကို တူယှဉ်တွဲပြီး ဝင်ရောက်သွားတဲ့ ဇော်ဝင်းနဲ့ ဟန်စုယဉ်တို့အတွဲကို ခန်းဆီးတွေ ကာမထားတဲ့ မှန်ကျယ် ပြူတင်းပေါက်ကြီးကနေ
မြင်နေရတယ် ။
ဒါဇင် နေဗလ ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။ နေဗလ က ဒုရဲချုပ်ကို မြမြသွေးနဲ့ အတူ ဝင်တွေ့ပြီး မြမြသွေးနဲ့ ထမင်း အတူတူ စားနေတယ် ဆိုတာ ဒါဇင် သိလိုက်ရတော့ မိန်းမသဘာဝ
သဝန်တိုစိတ်လေး ဝင်သွားတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဟန်ဆောင်ပြီး သူ စုံစမ်းထောက်လှမ်းတဲ့ ကိစ္စကို ပြောပြလိုက်တယ် ။
“ ကိုကို ဒါဇင် စုံစမ်းတော့ အဆိပ်ခတ်တာ ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲ သိရပြီ…..” လို့ နေဗလကို ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟုတ်လား…ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲ….”
“ ကိုကို့ရဲ့ ရန်သူဟောင်း ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်း လေ..သူ့လက်ချက်….”
“ ဟင်..ဟုတ်လား….ဒါဇင် မြမြသွေး လည်း နားထောင်နေတယ် …ကိုကိုတို့ အထောက်အထား ခိုင်ခိုင်လုံလုံနဲ့ အထက်လူကြီးတွေကို ရှင်းပြလိုက်နိုင်ရင် ကိုကို ပေါ့ဆလို့ ဆိုပြီး အပြစ်တင်တော့
မှာ မဟုတ်ဘူး …”
“ အင်း…အချုပ်တရားခံတွေကို ရေတိုက်တာ အဆန်းမှ မဟုတ်တာဘဲ ကိုကိုရယ် …ဒီလိုလဲ ဘယ်တုံးက ဖြစ်ဖူးလို့လဲ ..အခုဟာက သူတို့ လုပ်ရပ်က ယုတ်မာလွန်းပါတယ် …”
မြမြသွေးက ဝင်ပြောတယ် ။ “ ဒါဇင်..မမတို့ ဒုရဲချုပ်ကို သေသေချာချာ ရှင်းပြခဲ့ပါတယ် …အခု ဒါဇင် ပြောသလို ဇော်ဝင်းတို့ လက်ချက်ဆိုတာ အထောက်အထား ပြနိုင်ပြီး သူတို့ကို ဆွဲစိလိုက်နိုင်ရင်
အားလုံး ပြေလည်သွားမှာပါ….”
“ ဒါဇင် သူတို့ကို ဆွဲစိနိုင်ဖို့ အထောက်အထားတွေ မရရအောင် ရှာမှာပါ…မမ ”
ဒီအချိန်မှာ ဒါဇင့် မှန်ပြောင်းထဲမှာ မြင်နေရတာတွေက စိတ်လှုပ်ရှား စရာတွေ ဖြစ်လာလို့ နေဗလနဲ့ မြမြသွေးကို စကား ဖြတ်လိုက်ရတယ် ။
အိပ်ခန်းထဲက ဇော်ဝင်းနဲ့ ဟန်စုယဉ်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး သူတို့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ ကို တခုမကျန် ချွတ်ချပစ်လိုက်ကြလို့ပါ ။ အားကောင်းတဲ့ မှန်ပြောင်းနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ ဒါဇင်လဲ အဝတ်
မဲ့ သွားတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို အနီးကပ် မြင်နေရတာ တဟိဟိနဲ့ သဘောကျနေရတယ် ။
ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းရဲ့ ပေါင်ကြားက အမွှေးမဲမဲ လိန်လိန်ကောက်ကောက် တွေ ကြားထဲက ထိုးထောင်ထွက်နေတဲ့ လုံးပတ်တုတ်တုတ် ဒုတ်ညိုပြီးက ထိပ်ဖူးကားကားကြီးနဲ့ အသဲယား ရင်တုန်စရာ
ကြီး …။ ဒီဒုတ်တန်ကြီး အောက်မှာလည်း တွဲကျနေတဲ့ အလုံးကြီးနှစ်လုံးက အမွှေးဖွားဖွားနဲ့ ..။
ဒါဇင်အဖို့ ယောကျ်ား တန်ဆာကို မြင်ဖူးရတာ ဒီတခါက ဒုတိယ အကြိမ် ပါ ။ နေဗလရဲ့ တန်ဆာချောင်းက သူမအတွက် ပထမဆုံး ကြုံဖူးရတဲ့ ယောကျ်ား တန်ဆာပေါ့ ။ ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းရဲ့
လိင်ချောင်းက နေဗလ ထက်တောင် ကြီးမား ရှည်လျားလိမ့်မယ် လို့ ဒါဇင့် စိတ်ထဲ ထင်မိတယ် ။ ဒါဇင်လည်း ဒီတန်ဆာကြီးကိုဘဲ အနီးကပ် ဇွန်းနဲ့ ဆွဲယူပြီး စိုက်ကြည့်နေမိတယ် ။
ဟန်စုယဉ် က ဇော်ဝင်းရဲ့ ရှေ့မှာ ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လုံးပတ်တုတ်တုတ် အတန်ကြီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ဆုပ်လိုက်တာကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတော့ ဒါဇင် ရင်တွေ ထိတ်ကနဲ တုန်သွားတယ် ။
ဘယ်ဖက်လက်နဲ့ အတန်ချောင်းရဲ့ အရင်းပိုင်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ ။ ဟန်စုယဉ်က ဇော်ဝင်းကို မော့ကြည့်ပြီး တခုခု ပြောလိုက်တာကို မြင်နေရတယ် ။ ဇော်ဝင်းက တခုခု ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
ဟန်စု.ယဉ် လိင်တန်ထိပ်ပိုင်း အထစ်ကားကားကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ အိုး…စုတ်ပေးနေပြီ ။ မှန်ပြောင်းက ဘယ်လောက် ပြတ်သား ကြည်လင်သလဲ ဆိုရင် ဟန်စုယဉ်
လျာလေးနဲ့ သိမ်းလှိမ့်ပေးနေတာကိုပါ ဒါဇင် ပြတ်ပြတ်သားသား မြင်နေရတယ် ။ ဒါဇင့် ကိုယ်လုံးလေး ကာမအရှိန်တွေကြောင့် ပူနွေးလာတယ် ။
ဇော်ဝင်းနဲ့ ဟန်စုယဉ်တို့ဆီက ဘာများ သဲလွန်စ ရမလဲလို့ လာတက်ချောင်းတာ ကာမပွဲကြမ်းနဲ့ လာတိုးနေတဲ့ သူ့အဖြစ်ကလည်း ထူးခြားတယ် ။ ဟန်စုယဉ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးထဲ ဇော်ဝင်းရဲ့
ဒုတ်ကြီးက မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေတယ် ။ ခေါင်းတညှိမ့်ညှိမ့်နဲ့ အတန်ကြီးကို စုတ်ပေးနေတဲ့ ဟန်စုယဉ်ဟာ သူမပေါင်ကြားထဲကို လက်တဖက်ထည့်လို့ အစိကို ချေနယ်နေတာကိုလည်း ဒါဇင် တွေ့နေ
ရတယ် ။ ဟော..ဇော်ဝင်းက ဘာပြောလိုက်သလဲ မသိဘူး ။ ဟန်စုယဉ် အတန်ချောင်းကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတာကနေ ရပ်သွားတယ် ။ ဘာလုပ်ကြအုံးမလဲ ..။ ဒါဇင် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ သေသေချာ
ချာ စောင့်ကြည့်နေမိတယ် ။ ဇော်ဝင်းက ဟန်စုယဉ်ကို ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တွေကို ဆွဲကားလိုက်တာကို ဒါဇင် မြင်နေရတယ် ။ ဟန်စုယဉ်ရဲ့ ဖေါင်းမို့တဲ့ အဖုတ်ကြီးကိုလည်း
မျက်နှာကျက်က မီးရောင်ကြောင့် ဒါဇင် ဝင်းလက် ရှင်းလင်းစွာနဲ့ တွေ့နေရတယ် ။ ဇော်ဝင်း ကော်ဇော ခင်းထားတဲ့ာ့မ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ဟန်စုယဉ်ရဲ့ အဖုတ်ကြီးကို နမ်းရှုံ့လိုက်တယ် ။
ဟင်း..ဒါဇင်လည်း ကာမပွဲကြမ်းကို တိတ်တခိုး ချောင်းမြောင်းကြည့်နေရင်း ကာမစိတ်တွေ ထကြွသထက် ထကြွလာတယ် ။ မှနပြောင်းက ဇွန်းကို အနီးဆုံး အထိ ဆွဲကပ်ယူလိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်
ုတော့ ဇော်ဝင်းရဲ့ လျာကြီးက ဟန်စုယဉ်ရဲ့ အဖုတ်အကွဲမြောင်းကို အောက်ကနေ အထက်ကို ပင့်ပင့်ပြီး ယက်ပေးနေပြီ ။
ဒါဇင်လည်း ဒေါက်ထောက်ထားတဲ့ မှန်ပြောင်းကို ဝပ်လျားထိုး မှောက်လျက် ကြည့်နေရင်း လက်တဖက်က ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို တရွေ့ရွေ့ဆင်းသွားပြီး ဝတ်ထားတဲ့ အသားပျော့အသားကပ် ဘောင်း
ဘီ အပေါ်ကနေ ပေါင်ကြားက အဖုတ်ဆီကို ရောက်သွားမိတယ် ။ မှန်ပြောင်းထဲမှာ ဇော်ဝင်းက ဟန်စုယဉ်ရဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ဖိဖိ ယက်နေတဲ့အချိန် ဒါဇင်ရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက ယားစို
နေတဲ့ သူမအဖုတ်ပေါ်မှာ ဖွဖွလေး ပွတ်တိုက်မိနေတယ် ။ ဒါဇင်ရဲ့ စိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကြွထနေတယ် ။ နေဗလဆီကို ပြေးသွားပြီး ဟန်စုယဉ် ကို ဇော်ဝင်း ပေးနေတဲ့ ဘာဂျာမျိ ုး ဒါဇင့်ကိုလည်း
ပေးပါလို့ တောင်းခံချင်မိနေတယ် ။ ဒါဇင် ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်နေမိပြီး မျက်လုံးလေးတွေကို ပိတ်ထားလိုက်မိတယ် ။ အင်း…အား…အစိနေရာလေးကို ဖိဖိ ပွတ်နေတာလေးကို မရပ်လိုက်ချင်ဘူး ။ ဖိပွတ်
ရင်း ထပ်ထပ် ဖိပွတ်ချင်မိနေတယ် ။ အို…မရပ်ချင်ဘူး…အင်း……အင်း…..မျက်လုံးတွေ ဖွင့်လိုက်ပြီး မှန်ပြောင်းကို ပြန်ကြည့်လိုက်တယ် ။
ဟယ်….သူတို့ လုပ်နေကြပြီ ….။ ဟန်စုယဉ်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို မတင်ပြီး ဇော်ဝင်း လိုးနေပြီ ။ ဇော်ဝင်းရဲ့ လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီး ဟန်စုယဉ်ရဲ့ အဖုတ်ထဲကို တစွပ်စွပ် ဝင်ထွက်နေတာတွေကို အနီး
ကပ် တွေ့နေရတယ် ။ တချက်တချက်မှာလည်း ဇော်ဝင်းက ဟန်စုယဉ်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက် နို့သီးခေါင်းတွေကို စို့စုတ်လိုက် လုပ်နေတယ် ။
ဒါဇင့် ပင်တီလေးထဲမှာလည်း အရည်တွေ အိုင်ထွန်း ရွှဲစိုနေပြီ ။
ဒီအချိန်မှာ ဒါဇင့် ဂျာကင်အိတ်ထဲက ဟန်းဖုန်းလေး တအင်အင်နဲ့ လှုပ်လာတယ် ။ ဒါဇင်နဲ့ အတူတူ မန္တလေးကနေ တရားခံပြေး လိုက်ဖို့ အတူတူ လာခဲ့ကြတဲ့ ရဲအုပ် တင်ထွန်းဇံ ခေါ်တာ ။
“ ကိုတင်ထွန်းဇံ..ဘာထူးလဲ….တူးနောင်ကို တွေ့ပြီလား …“
“ အင်း..အဲဒီဟာအကြောင်း ပြောမလို့ဘဲ..ဒါဇင် ကျနော့်ဆီကို လာနိုင်မလား..တူးနောင်ကို ဆွဲစိဖို့ ကျနော် တယောက်ထဲနဲ့ မလွယ်ဘူး..ဒါဇင်ပါ ကူမှ ရမယ်….ဒီကောင် လွတ်သွားလို့လည်း
မဖြစ်ဘူးလေ ..ဒါဇင် လိုက်လာခဲ့ပါလား….”
“ အိုကေလေ..ကိုတင်ထွန်းဇံ..ဒါဇင် လာခဲ့မယ်..ဘယ်ကို လာရမလဲ…”
“ ၁၉လမ်း ထိပ်မှာ ဆုံမယ် ….”
“ ကောင်းပြီ…စောင့်နေနော်….ဒါဘဲ…”
မှန်ပြောင်းထဲကနေ ဇော်ဝင်းနဲ့ ဟန်စုယဉ်တို့ အတွဲကို တချက် ပြန်ကြည့်လိုက်တယ် ။ ဒါဇင် ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဇော်ဝင်းက ဟန်စုယဉ်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို သူ့လီးကြီးထဲက သုတ်ရည်တွေ
တဖပ်ဖပ်နဲ့ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်လို့ ဟန်စုယဉ် မျက်နှာအနှံ့ သုတ်ရည် ပျစ်ပျစ်တွေ ပေလူးသွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဒါဇင် သက်ပြင်းတချက် ချပြီး မှန်ပြောင်းကို ဖြုတ်သိမ်းလိုက်တယ် ။ဒါဇင် ၁၉လမ်းထိပ်ကို ရောက်သွားတော့ သူ့တွဲဖက် တင်ထွန်းဇံကို လမ်းဘေးခုန်ခင်း ဆာတေးဆိုင်မှာ ထိုင်နေတာကို တွေ့ရတယ် ။ တိုက်ဂါးဘီယာတဘူးနဲ့ ဆာတေးတပွဲကိုလည်း သူ့စားပွဲမှာ တွေ့ရ
တယ် ။ ဒါဇင်က အလာလမ်းမှာ နေဗလကို ဖုန်းဆက်ပြီး တင်ထွန်းဇံကို တရားခံဖမ်းတာ ကူညီလိုက်အုံးမယ် လို့ ပြောတော့ နေဗလက သူလည်း လာကူချင်တယ် လို့ ပြောတယ် ။
ဒါဇင်လည်း နေဗလက လတ်တလော ဒီအီး ( ဌာနဆိုင်ရာ စုံစမ်းစစ်ဆေးမှု ) ဖြစ်နေတော့ ရဲလုပ်ငန်းတာဝန်ကို လုပ်ခွင့် မရှိဘူး ဆိုတာကို သိလို့ “မလာနဲ့ ကိုကို ”
လို့ ပြောပေမယ့် နေဗလက ပြောလို့ မရဘူး ။
ဒါဇင့်အတွက် စိတ်ပူပြီး ၁၉လမ်းကို လိုက်လာမယ်တဲ့ ။
ဒါဇင်က တင်ထွန်းဇံရဲ့ စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။ တင်ထွန်းဇံက “ ဒါဇင်…ဟိုတိုက်အဖြူကြီးရဲ့ ဆယ်ထပ် ဘယ်ဖက်ခြမ်းမှာ ဟိုကောင် ရှိနေတာ …စော်တကောင်နဲ့ အတူ သူ နှပ်နေတာ .” လို့
ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်တယ် ။ “ ဘယ်လိုလုပ်ချင်လဲ…ကိုတင်ထွန်းဇံ….” လို့ ဒါဇင်က မေးလိုက်တယ် ။ တင်ထွန်းဇံက “ ကျနော် စောင့်နေတာ ကြာပြီ..ဒီနေရာက
အစားအသောက်တွေ ပေါများတာကြောင့် တူးနောင် က စော်နဲ့ ဆိုတော့ မကြာခင်တော့ အစား ဆင်းစားမှာဘဲ ဒါဇင်…ဒီလို ဆင်းလာစားတဲ့အခါ ကျနော်တို့ ဆွဲစိလိုက်တာပေါ့…” လို့ ပြောတယ် ။
တိုက်အဖြူကြီးသည် တကယ်တော့ သမီးရည်းစာ စုံတွဲတွေ လာဖြုတ်ဖို့ ငှားစားတဲ့ “ ဘိ ”တခုပါ ။
တူးနောင်လည်း နိုက်ကလပ်မှာ ညိလာတဲ့ “မူးမူး ” ဆိုတဲ့ ချာတိတ်မကို သည်အခန်းကို ခေါ်လာပြီး ရေရေလည်လည် ဗျင်းနေတာ ။ နှစ်ချီ ကောင်းကောင်း ဆွဲပြီးပေမယ့် မူးမူးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပလူး
ကြရင်း သူ့စိတ်တွေ ပြန်ထကြွလာပြန်တော့ တတိယအချီ ဆွဲဖို့ တာစူနေပြီ ။ မူးမူးကလည်း ပိုက်ဆံရတာထက် တူးနောင်လို ကောင်ချောလေးနဲ့ ညိရတာ တွဲရတာ ဖြုတ်ရတာကို အရမ်း သဘောကျ
ကျေနပ်နေတယ် ။ တူးနောင်က ငွေကို ရေလိုသုံးနိုင်တဲ့ အပြင် ကျစ်လစ်သန်မာတဲ့ ဇာတ်လိုက်ရုပ်နဲ့ ကောင်လေး မဟုတ်လား ။
မန ္တလေး မိုးကုတ် လားရှိုး လို နေရာတွေမှာ မူးယစ်ဆေးဂိုဏ်းမှာ နေရာရတဲ့ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် တူးနောင်က နံမည်ကြီး ဖြစ်တယ် ။ မန္တလေးတိုင်းက ရဲတွေ ပိုက်စိပ်တိုက် လိုက်ရှာနေလို့ တူးနောင်လဲ
ရန်ကုန်ကို ဆင်းလာရှောင်နေတာ ။ ပုန်းနေတာ ။ ၀ါသနာကို မအောင့်နိုင်လို့ နိုက်ကလပ်က မူးမူး ကို ပင့်လာပြီး ကောင်းကောင်းဆော်နေတယ် ။
မူးမူးက “ ကိုတူးနောင်..ဒီတခါ ဗြုံးပြီးရင် မူးတို့ တခုခု သွားစားရအောင်ကွာ….မူးမူး ဆာနေပြီ..ဟင့်..သူက သူများကို လိုးပြီးရင်း လိုးရင်းဘဲ ..အစားတော့ မကျွေးဘူး….” လို့ ညုသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်
တယ် ။ တူးနောင်ကလည်း…“ ကျွေးမှာပေါ့ မူးမူးရယ်…ဆာတေးတို့ ကြေးအိုးတို့ မစားခင် မုံရွာ ဝက်အူချောင်းကို အရင်ဆုံး စားထားလိုက်ပါအုံး…” လို့ ပြောပြီး ပြန်လည် တောင်မတ် ကြီးထွားလာ
တဲ့ သူ့ငပဲကြီးကို မူးမူးရဲ့ ပါးစပ်နားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်တယ် ။ မူးမူးလည်း သူ့ကို ၂ကြိမ် လိုးပြီးသား လီးတန်ကြီးကို ငုံကာ စုတ်ယူလိုက်ပါတော့တယ် ။
ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ လီးတန်ရဲ့ ဒစ်လုံးဖျားကို စုတ်ပေးနေတာကြောင့် တူးနောင် အရသာတွေ့သွားပြီး မူးမူးရဲ့ ခေါင်းလေးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခါးလေးကော့ မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေ
ပါတယ် ။ မူးမူးကလည်း ၂ကြိမ်းတောင် ကောင်းကောင်း ပြီးထားလို့ စိတ်သိပ် မရှိတော့ပေမယ့် သူ့ကို ပြီးအောင် မြန်မြန် လုပ်ပေးပြီး အောက်ကို ဆင်း..ထမင်းစားသောက်ချင်နေတယ် ။ လုံးပတ်
တုတ်တုတ် နဲ့တူးနောင်ရဲ့ လီးကြီးက ငံကျိကျိနဲ့ ပါးစပ်ထဲ အပြည့် ဖြစ်နေအောင် တုတ်ဖြိုးလွန်းနေတယ် ။ စုတ်ရင်း စုတ်ရင်းနဲ့ မူးမူးရဲ့ စောက်ပတ်လည်း ယားလာရတယ် ။ တူးနောင်လည်း မူးမူး
စုတ်ပေးတာကို ခံနေရင်း နံရံက နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ် ။
“ ဟား…ခွန်မှိ ုင်း လာမယ်က အချိန် နီးနေပြီ…..”
တတိယအချီလည်း ဖြစ် အချိန်လည်း သိပ် မရတော့တာကြောင့် မလိုးတော့ဘဲ လီးစုတ်တာနဲ့ဘဲ ပြီးလိုက်ဖို့ တူးနောင် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး မူးမူး စုတ်နေတဲ့ အချိန် သူ့လီးကို မူးမူး ပါးစပ်ထဲကို ထိုး
ညှောင့်ပါတော့တယ် ။ မူးမူးကလည်း သူ့ကို မြန်မြန် ပြီးစေချင်တော့ တအားနင်း စုတ်..သူကလည်း ထိုးညှောင့်ဆိုတော့ သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ မူးမူး ပါးစပ်ထဲကို သူ့သုတ်ရည် ပူပူ နွေးနွေးတွေ တ
တဖျောဖျောနဲ့ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး “ ပြီး ” သွားရတယ် ။ မူးမူးလည်း အာခေါင်ထဲ ဝင်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို တကွပ်ကွပ်နဲ့ မြိုချပစ်လိုက်ပါတယ် ။ မူးမူး အဲလို မြိုချနေကျပါ ။
တူးနောင် အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်သလို မူးမူးကို အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ခွန်မှိ ုင်းလည်း ခုလောက် ဆိုရင် လမ်းထိပ်မှာ ရောက်နေလောက်ရောပေါ့ လို့ သူတွေးနေတယ် ။
“ ကဲ မူးမူးရေ..စားချင်တာ တဝ စားပေတော့..ညကျရင်တော့ တကြောင်း နှစ်ကြောင်း လောက်တော့ ထပ်ဆွဲကြရအောင်ကွာ….” လို့ ရေချိုးခန်းထဲ သေးထိုင်ပေါက်နေတဲ့ မူးမူးကို ပြောလိုက်ရင်း
စားပွဲအံဆွဲထဲ ခဏ ထည့်ထားတဲ့ သူ့သေနတ်နှစ်လက်ကို စစ်ဆေးပြီး နောက်ကျော ဘောင်းဘီကြားမှာ ထိုးထည့်ထားလိုက်ပါတယ် ။
C Z ပွိုင့်၄၅ ပစ္စတိုနှစ်လက် ပါ ။ ပစ္စတိုနှစ်လက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ပစ်ခတ်တတ်တဲ့ တူးနောင်ကို ရဲတွေ အရမ်း လန့်ကြတယ် ။ တူးနောင်က စိတ်မထင်ရင် ရဲစခန်းထဲတောင် ဝင်ပစ်တာ ။
ဓါတ်လှေခါးနဲ့ ဆင်းခဲ့ကြတယ် ။
အနက်ရောင် ဝမ်းဆက် ဝတ်ထားတဲ့ မူးမူးက အသားဖြူဖြူ တောင့်တောင့် ကရင်တရုတ်ကပြားမ ..။ တူးနောင်ရဲ့ လက်မောင်းကို တွဲချိတ် ဖက်တွယ်ပြီး တီတီတာတာ နဲ့ ထမင်းစားပြီးရင် အနားက
စိန်ဂေဟာ မီနီမောလ် ကို သွားကြရအောင်လို့ တောင်းဆိုနေတယ် ။
“ မူးမူး ဘာစားမလဲဟင်…”
“ စားချင်တာကတော့ ထမင်းပေါင်း နဲ့ ဝက်နံရိုးကျန်မဆိုင်ဟင်းချိ ု …”
“ ဒါဆို စဉ့်အိုးတန်းလမ်းဖက်ကို သွားရမယ်….”
“ သွားမယ်လေ ….”
တူးနောင်သည် လမ်းထိပ်မှာ ဇော်မှိုင်း ရောက်နေပြီလား ဆိုတာကို ကြည့်လိုက်တယ် ။ ဇော်မှိုင်း ရောက်နေတယ် ။ သို့ပေမယ့် ဇော်မှိ ုင်း ပုံစံက အေးအေးဆေးဆေး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် မဟုတ်ဘူး ။
သူဝတ်ထားတဲ့ မိုးကာဂျာကင်အပါးစားလေးထဲကို လက်နှိုက်ပြီး တူးနောင်နဲ့ မူးမူး ဆီကို တိုးကပ်လာတယ် ။
“ တူးနောင်..ဒိုး..ဒိုး…ဒိုးတော့..”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ..ကိုဇော်မှိ ုင်း….”
“ အရပ်ဝတ်နဲ့ ရဲတွေ ရှိနေတယ်..မင်းကို လာဆွဲတာ ဖြစ်မယ်….”
“ ဟင်..ဘယ်မှာလဲ….”
တူးနောင်က သူ့ကျောမှာ ထိုးထားတဲ့ သေနတ်တွေကို ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တဲ့အချိန်မှာ တင်ထွန်းဇံနဲ့ ဒါဇင်တို့က သူတို့ ခါးကြားမှာ ဖွက်ထိုးထားတဲ့ သေနတ်တွေကို ရုတ်ချည်း ဆွဲထုတ်လိုက်
ကြပြီး တူးနောင်ကို ထိုးချိန်လိုက်တယ် ။
“ တူးနောင်..မင်း မပြေးနဲ့..လက်မြှောက်ထားလိုက်…”
တူးနောင်က သူတို့ ပြောတာကို မနာခံဘူး ။ မိုက်မိုက်မဲမဲ သေနတ်တွေကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဒါဇင်နဲ့ တင်ထွန်းဇံတို့ကို ပစ်ခတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ် ။ ဇော်မှိ ုင်းလည်း တူးနောင်ကို မကယ်လို့ မဖြစ်တော့ဘူး
ဆိုတော့ သူ့ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဒါဇင်နဲ့ တင်ထွန်းဇံကို စတင် ပစ်ခတ်တော့တာဘဲ ။
ဒိန်း..ဒိန်း
ကျယ်လောင်တဲ့ သေနတ်သံနှစ်ချက် လူစည်ကားတဲ့ ၁၉လမ်းထဲ ထွက်ပေါ်လာတယ် ။ ဒါဇင်နဲ့ တင်ထွန်းဇံတို့က ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူတို့ကို ပစ်ခတ်တဲ့ ဇော်မှိ ုင်းကို ပြန်လှန် ပစ်ခတ်ကြတယ် ။
ဒိန်းဒိန်း ဒိန်း….။
လူတွေ ကြောက်လန့်တကြား ပြေးလွှား နေတယ် ။ အော်ဟစ်သံတွေ ဆူညံသွားတယ် ။ ဇော်မှိ ုင်းရဲ့ လက်မောင်းကို ကျည်ထိသွားပြီး ဇော်မှိ ုင်း ဒူးထောက်ရက် ကျသွားတယ်
။ သေနတ်လွတ်ကျတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ တူးနောင်က ဒါဇင်နဲ့ တင်ထွန်းဇံကို သေနတ်နှစ်လက်နဲ့ ပစ်ခတ်ဖို့ ထိုးချိန်လိုက်တယ် ။
အဖြစ်အပျက်တွေက မြန်ဆန်လှတယ် ။
ဒါဇင်နဲ့ တင်ထွန်းဇံက တူးနောင်ကို ၀ိုင်းပစ်ကြတယ် ။ ထိန်း….ထိန်း..ဒိန်း…။ အနီးကပ် ပစ်ခတ်ကြတာ ။ တူးနောင်ရဲ့ ဘိုက်ကို ထိသွားသလို တူးနောင် ပစ်ခတ်လိုက်တဲ့ ကျည်ဆံတွေအနက် တတောင့်က ဒါဇင့်ဘိုက်ကို ထိသွားတယ် ။
“ အားးးး…..”
ဒီအချိန်မှာ လမ်းထိပ်ကနေ နေဗလ ပြေးလာနေတာကို ဒါဇင်နဲ့ တင်ထွန်းဇံ တွေ့လိုက်ကြရတယ် ။ ပြေးဖို့ ကြိုးစားလိုက်တဲ့ တူးနောင်ကို ဆာတေးဆိုင်က ခေါက်ကုလားထိုင်နဲ့ ဖြတ်ရိုက်ထည့်လိုက်
တယ် ။ ဖြောင်းကနဲ အသံနဲ့ တူးနောင် ယိမ်းယိုင်သွားရတယ် ။ သေနတ် လက်ထဲက လွတ်ကျသွားတယ် ။ နေဗလ နောက်ထပ်တချက် ထပ်ရိုက်ထည့်တယ် ။ တူးနောင် ဝုန်းကနဲ မြေပေါ်ကို လဲကျ
သွားတယ် ။ တင်ထွန်းဇံက ဇော်မှိ ုင်းကို သေနတ်နဲ့ ချိန်ပြီး ဖမ်းတယ် ။
“ ဟေ့ကောင်…လက်ကို ခေါင်းပေါ်တင်ထား..ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်…ခိုင်းတာကို လုပ် ..ပစ်သတ်ပစ်မှာနော်…”
နေဗလ ဒါဇင်ကို ပြေးပွေ့ယူလိုက်တယ် ။ သူ့လက်ထဲက ဖုန်းနဲ့လည်း လူနာတင်ကား ခေါ်ဖို့ လုပ်တယ် ။ ဒါဇင်က ဘိုက်ကို လက်နဲ့ ဖိရင်း ရှုံ့မဲ့နေတယ် ။ ဇော်မှိ ုင်းလည်း တင်ထွန်းဇံက
လက်ထိပ်ခတ်တာကို ခံလိုက်ရတယ် ။ တူးနောင်ကတော့ နေဗလ ရိုက်ချက်နဲ့ သတိလစ်နေတယ် ။ တူးနောင်ရဲ့ စော် မူးမူးကတော့ ပြေးပြီ ။
တူးနောင်လည်း သတိပြန်လည်လာပြီး ဒူးထောက်ရက် ရှိနေတဲ့အချိန် တင်ထွန်းဇံက သူ့ကို လက်ထိ်ပ်ခတ်လိုက်တာ ခံလိုက်ရတယ် ။
လူနာတင်ကားနဲ့ ဒါဇင့်ကို ဆေးရုံကို ခေါ်သွားနေတယ် ။ ဒါဇင့်ဘေးမှာ နေဗလ ပါသွားတယ် ။ ဒါဇင် ဆေးရုံကို အချိန်မှီ ရောက်လို့ ဆရာဝန်တွေက မစိုးရိမ်ပါနဲ့ သူတို့ ကုသပေးနိုင်တယ်
လို့ နှေလကို ပြောတယ် ။ ဒါဇင့်ဘိုက်ထဲက ကျည်ဆံကို ချက်ချင်းဘဲ ခွဲစိတ် ထုတ်ယူပေးကြတယ် ။ နေဗလကတော့ ဒါဇင့်အတွက် အရမ်း စိတ်ပူနေတယ် ။
တင်ထွန်းဇံလည်း တူးနောင်ကို ရဲဌာနချ ုပ်က အချုပ်ခန်းထဲ ထည့်တယ် ။ ဇော်မှိ ုင်းလက်က ကျည်ထိ ဒါဏ်ရာကို ဆေးကုပေးဖို့ ဆေးရုံကို ပို့ခါနီး မြမြသွေး ရောက်လာတယ် ။ ဇော်မှိ ုင်းကိုလည်း မြင်
လိုက်တာနဲ့ “ ဒါ ကျမတို့ စုံစမ်းစစ်ဆေးရေးဗျူ ရိုက အရာရှိဘဲ ” လို့ အံ့သြတကြီး ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဘာ..ဘယ်လို…..ဒီငတိက တူးနောင်ရဲ့ အဖွဲ့လေ..အတူတူ မူးယစ်ဆေး ဖြန့်နေတဲ့လူ…သူက အသွင်ယူထားတာလား ” လို့ တင်ထွန်းဇံက ပြောလိုက်မေးလိုက် တယ် ။
တင်ထွန်းဇံစိတ်ထဲမှာလည်း အသွင်ယူထားတဲ့ စုံစမ်းစစ်ဆေးရေး အရာရှိတယောက်နဲ့ အချင်းချင်း မှားပစ်မိကြပြီ လို့ လန့်ဖျန့်သွားတယ် ။
“ အသွင်မယူပါဘူး..ကျမတို့ ဌာနက မူးယစ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာမှ မလုပ်ကြဘူး ..မူးယစ်အတွက် က ဒီအီးဒီ ဌာနခွဲ ရဲတပ်ဖွဲ့မှာ ရှိနေပြီးသားဘဲဟာ….”
“ ဒါဆို…”
မြမြသွေးက..“ အင်း…ဒါ က ရှင်းနေတာဘဲ..သူက မူးယစ်ဂိုဏ်းနဲ့ ပေါင်းစား ပေါင်းရိုက်နေတာပေါ့ရှင်..လူတွေလည်း ငွေများများရတော့ ဌာန အပေါ်ရော တိုင်းပြည်နဲ့ လူမျိ ုးအပေါ်ရော
သစ္စာမဲ့ကုန်ကြတာဘဲ…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဇော်မှိ ုင်းလည်း ခေါင်းငိုက်ဆိုက်ကျနေပြီး ဒါဏ်ရာကလည်း သွေးထွက်များတဲ့အတွက် ဆေးရုံက ဆရာဝန်တွေ ဆရာမတွေက သူ့ကို ခွဲစိတ်ခန်းထဲကို အမြန် ဆွဲသွင်း သွားလိုက်ကြတယ် ။
မြမြသွေးလည်း ဒါဇင့်ဆီကို အမြန် လိုက်သွားလိုက်တယ် ။
ရန်ကုန်မြို့လည်ခေါင် ၁၉လမ်း ပစ်ခတ်မှုက ဟိုးလေးတကျော် နံမည်ကြီးသွားပါတယ် ။
သေနတ်ပစ်ခတ်မှု ကြောင့် တင်မကဘဲ ဇော်မှိုင်း ဆိုတဲ့ မြမြသွေးတို့ ဌာနက အရာရှိက တူးနောင်တို့ မူးယစ်ဂိုဏ်းနဲ့ ပါဝင်ပတ်သက်နေတာကြောင့်ပါ ။
အထက်လူကြီးတွေ စိတ်ဝင်စားတဲ့ အမှုတခု ဖြစ်လာတယ် ။ ဇော်မှိ ုင်း ပါဝင်ပတ်သက်နေတာကြောင့် မြမြသွေးရဲ့ ညွှန်ကြားရေးမှူးက မြမြသွေးကို ဒီအမှုကို စုံစမ်းစစ်ဆေးဖို့ တာဝန်ချပေးလာတယ် ။
မြမြသွေးလည်း ဇော်မှိ ုင်းကို မူးယစ်ဂိုဏ်းရဲ့ ခေါင်းဆောင်ပိုင်းတွေ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာနဲ့ သူတို့နဲ့ အဆက်အသွယ် ရှိတဲ့ ရဲတပ်ဖွဲ့က အရာရှိတွေ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို ဖေါ်ထုတ်ရမယ် ။
ဇော်မှိုင်း က သူ အမှားကြီး မှားသွားတယ်လို့ မြမြသွေးကို ဝန်ခံတယ် ။ သူ မလုပ်သင့်တာတွေ လုပ်မိတာကို နောင်တရတဲ့အကြောင်း ပြောတယ် ။ သို့ပေမယ့် ခေါင်းဆောင်တွေ ဘယ်သူလဲ
ဆိုတာကိုတော့ သူမပြောချင်ဘူး ။ ရဲတပ်ဖွဲ့က ဘယ်သူတွေ မူးယစ်ဂိုဏ်းနဲ့အဆက်အသွယ် ရှိတယ် ဆိုတာကိုလည်း မပြောချင်ဘူး ။ ပြောရင် သူ့အသက်အန္တရာယ် ရှိတယ် လို့ ပြောတယ် ။
မြမြသွေးက ဇော်မှိ ုင်းကို ဒီအတွက် မပူနဲ့ သူအကာအကွယ်ပေးမယ် လို့ အာမခံတယ် ။ ဇော်မှိုင်းက မယုံကြည်ဘူး ။ ထောင်ထဲမှာ သူကကို သတ်လိမ့်မယ်လို့ဘဲ ပြောနေတယ် ။
မြမြသွေးလည်း ဇော်မှိုင်းကို လက်ထိပ်ခတ်ပြီး နေဗလတိုက်ခန်းကို ဗုံးထောင်တဲ့ ဘိုမြင့်ရှိန်နဲ့ ဇေးဗီးယားတို့ကို ချုပ်ထားတဲ့ အလုံပိတ် အခန်းကို ခေါ်သွားတယ် ။ အပြင်က ချောင်းဖို့ ဖေါက်ထားတဲ့ အ
ပေါက်လေးကနေ ပြတယ် ။
“ မင်း သိလား ..သူတို့ကို…”
ဇော်မှိုင်းက ခေါင်းညှိမ့်ပြတယ် ။
“ သူတို့ ဘယ်သူတွေလဲ..ဘယ်အဖွဲ့ကလဲ…”
ဇော်မှိုင်း မဆိုင်းမတွဘဲ “ သူတို့က ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းရဲ့ တပည့်တွေ…” လို့ ပြောတယ် ။
“ သေချာလား..ဇော်မှိုင်း…”
“ ဟုတ်ပါတယ်..ကျနော်တို့နဲ့ သူတို့က မိတ်ဖက် အဖွဲ့တွေ..ကျနော်တို့က အထက်မြန်မာပြည် ပိုင်းမှာ လုပ်ကြတာ..သူတို့က ရန်ကုန်အဖွဲ့တွေပေါ့…”
မြမြသွေးလည်း ဖော်မှိုင်းကို အသုံးချဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ ဘိုမြင့်ရှိန်နဲ့ ဇေးဗီးယားတို့ကို ဇော်မှိုင်းကို ပြလိုက်တယ် ။ ဘိုမြင့်ရှိန်နဲ့ ဇေးဗီးယား မျက်နှာပျက်ထွက်သွားတယ် ။ “ ကဲ နင်တို့ ငြင်းနေ
ပေမယ့် ဟိုကောင် ဇော်မှိုင်းကို ငါတို့ ရလိုက်လို့ သူက နင်တို့ ဘောစိအကြောင်းတွေကိုလည်း အကုန် ဖေါ်နေပြီ …နင်တို့ ဖြောင့်ချက် ပေးဖို့ဘဲ လိုတော့တယ်….”လို့ မြမြသွေးက ပြောတယ် ။
ဘိုမြင့်ရှိန်နဲ့ ဇေးဗီးယားလည်း ရဲအချုပ်မှာ အစစ်ခံနေရတာလည်း တော်တော် စိတ်ဒုက္ခရောက်နေကြရတော့ မြန်မြန် ဝန်ခံ မြန်မြန် ထောင်ကျပြီး ထောင်ထဲမှာက အနေပိုချောင်တာမို့ ဖြောင့်ချက် ပေး
ကြတော့တယ် ။ သူတို့ မဖေါ်လည်း ဇော်မှိုင်းက ဖေါ်နေပြီ ဆိုတာ သူတို့ ယုံတယ် ။ သူတို့က ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်း ခိုင်းလို့ ဗုံးထောင်ရပါတယ် လို့ ထွက်ဆိုကြတယ် ။ ဖြောင့်ချက် ပေးလိုက်ကြတယ် ။
သူတို့ရဲ့ ထွက်ချက်အရ ဒေဝဒတ်ကို ဆွဲကုတ်လို့ ရပြီ ။ ဖမ်းဝရမ်း တောင်းပြီး မြမြသွေးတို့ အဖွဲ့တွေဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်း တိုက်ကို သွားဝိုင်းတယ် ။
ဇော်မှိင်းနဲ့ တူးနောင်တို့ရဲ့ အထက်မြန်မာပြည်ရဲ့ ဘောစိက ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကိုလည်း ဘိုမြင့်ရှိန်နဲ့ ဇေးဗီးယားတို့က ဖွင့်ဟပြောကြတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ နေဗလလည်း ဒါဇင့်ဆေးရုံကို ရောက်သွားတယ် ။ ဒါဇင် သက်သာလာပြီ ။ ဒါဇင့် မိဘတွေက ဒါဇင့်ကို လာခေါ်ဖို့ ရောက်နေကြတယ် ။ ဒါဇင်က နေဗလနဲ့ မိဘတွေကို မိတ်ဆက်ပေး
တယ် ။ နေဗလကို ဒါဇင် နေကောင်းလာရင် ပြန်ဆုံကြမယ်..ဒါဇင့်ဆီကို လာခဲ့နော် လို့ ပြောသွားတယ် ။ နေဗလလည်း “ ဒါဇင့်ဆီကို ကိုယ် အရောက်လာခဲ့မယ်…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
မြမြသွေး နေဗလဆီကို ဖုန်းဆက်တယ် ။ ဒေဝဒတ်ဇော်ဝင်းနဲ့ အဖွဲ့ကို သူတို့ ဖမ်းမိလိုက်တာကြောင့် အဆိပ်ခတ်တာလည်း သူတို့ လက်ချက်ဘဲ ဆိုတာ ဝန်ခံလို့ နေဗလကိုလည်း
အထက်လူကြီးတွေက အပြစ်မယူတော့ဘဲ ပုံမှန် အလုပ် ပြန်ဆင်းနိုင်ပြီလို့ ပြောပြတယ် ။ နေဗလကလည်း မြမြသွေး ကူညီတာတွေအတွကိ ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြောင်း ပြောပြီး ညနေစာ ကျွေးပါရစေ
လို့ ဖိတ်ခေါ်လိုက်တယ် ။ မြမြသွေးကလည်း လက်ခံတယ် ။
နေဗလ သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ကြီးညွန့်ထင်ကျော် ဆီကို ဖုန်းဆက်တယ် ။
“ ဟေး..နေဗလ..ပျောက်ချက်သား ကောင်းလှချည်လား…ငါ့ကိုတောင် မခေါ်ဘူးကွာ..”
“ မင်းလည်း သိသားနဲ့ကွာ..ဒီအီး ဖြစ်နေတာ…မင်းကို အခု ခေါ်ရတာက ငါ့ကို မင်း တခု ကူညီနိုင်မလား…မေးမလို့..”
“ ပြောလေ..ဘာလုပ်ပေးရမလဲ…နေဗလ…”
“ ဒီလိုကွ..ငါ့အမှုကိစ္စတွေနဲ့ ငါ့ကို မကောင်းကြံတဲ့ ဒေဝဒတ််ဇော်ဝင်းတို့ အဖွဲ့ကို ဂျေးထဲ ပို့ပေးလိုက်တဲ့ မြမြသွေး ဆိုတဲ့ စုံစမ်းစစ်ဆေးရေးဗျ ူ ရိုက အရာရှိမ ကို ညနေစာ လိုက်ကျွေးချင်လို့ ငါ့ည
ဂျ ူတီကို မင်း နေ့ဖက် ဂျ ူတီနဲ့ လဲပေးလို့ ရမလား….တရက်ထဲပါကွာ….”
“ ဟာ..ရတာပေါ့ကွာ..မင်းကလည်း အချင်းချင်းတွေဘဲ ပြောနေစရာ မလိုပါဘူး..”
ကြီးညွန့်ထင်ကျော်ကလည်း လျောလျောလျူလျူ ဂျူ တီ လဲပေး တာကြောင့် နေဗလ မြမြသွေးနဲ့ ညစာ ထွက်စားဖို့ အဆင်ပြေပြီ ။ ကြီးညွန့်ထင်ကျော်ရဲ့ နေ့ဖက် တာဝန်ကို သူ လုပ်ရတယ်
။ နေ့ဖက်က ညဖက်လောက် မှုခင်း မရှိလှဘူး ။ ညနေ ဂျူတီချိန် ကုန်ဆုံးခါနီး သူ့ဆီကို ဒေါက်တာချစ်ပန်း ဖုန်းဆက်လာတယ် ။
“ ကိုနေဗလ …”
“ ဟာ..ဒေါက်တာချစ်ပန်း..ဘာထူးလဲဗျ…”
“ ထူးသမှ သိပ်ထူး ..ကိုနေဗလရဲ့ ချစ်ချစ်ကလေး ကို ပြန်ပို့ပေးလို့ရပြီ..ကိုနေဗလ အားရင် လာခေါ်လိုက်လို့လဲ ရတယ်..”
“ အိုကေ..ဒေါက်တာ..ကျနော့်ကို ဘယ်လောက် ထပ် စာရင်းတင်မှာလဲ..”
“ နဲနဲပါးပါးပါ ..ဘာလို့လည်း ဆိုတော့ ခင်ဗျားရဲ့ နီသိဝတီ က ကျနော်တို့ရဲ့ Test case ဘဲလေ..နီသိဝတီက အဆင့်အမြင့်ဆုံး စက်လူရုပ် (Robot ) ဆိုတော့ နီသိဝတီကိုဘဲ အဆင့်ထပ် မြှင့်ဖို့
ကြိုးစားလိုက်တယ်..အောင်မြင်တယ်ဗျာ..ကျနော်တို့ လုပ်ဆောင်ချက် အရမ်း အောင်မြင်တယ်..လူသားနဲ့ ခွဲခြားလို့ မရအောင်ကို အစစ ဉာဏ်ရည်မြင့်တဲ့ စက်လူရုပ်တွေ ကျနော်တို့ ဖန်တီးနိုင်ပြီ ..
အခုဆိုရင် နီသိဝတီက ကိုနေဗလနဲ့ အတူတူ ထိုင်ပြီး ထမင်းစားသောက်နိုင်လိမ့်မယ်..ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ မျက်လုံးတွေမှာလည်း အားကောင်းတဲ့ ဇွန်း မှန်ဘီလူး တပ်ဆင်ထားတာကြောင့် သာမန်လူ
သားတွေ ထက် ပိုပြီး ဝေးဝေးကို မြင်နိုင်လိမ့်မယ်..သာမန်လူသားတွေ ပြေးတာထက် ပိုပြီး အပြေးသန်လိမ့်မယ်…အမောအပမ်းလည်း အရမ်း ခံနိုင်လိမ့်မယ်….”
“ တခု မေးလို့ ရမလား ..ဒေါက်တာ…”
“ မေးပါ ကိုနေဗလ….ဘာများတုန်း…”
“ နီသိဝတီကို ဘယ်လိုများ OFF လုပ်နိုင်မလဲဟင်..”
“ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲဗျ….ကျနော် နားမလည်ဘူး..ခင်ဗျား မေးခွန်းကို..”
“ အဟဲ ဒီလိုပါ..ဥပမာဗျာ..နီသိဝတီနဲ့ ကျနော်က ချစ်သူတွေလို လင်မယားလို နေကြတာ ဆိုတော့ အကယ်လို့များ ကျနော့်မှာ..ဟိုလေ..အဟဲ….လူသား ချစ်သူတွေ ဘာတွေ ရလာတဲ့ တနေ့ကျရင်
နီသိဝတီကို ရပ်ဆိုင်း ( OFF ) လုပ်ချင် လုပ်ရမှာမို့ပါ…”
“ ကိုနေဗလ..ခင်ဗျားဟာ နီဝိသတီရဲ့ ပိုင်ရှင်ပါ ..ခင်ဗျား စကားကို တသွေမတိမ်း နားထောင်ရတဲ့ စက်လူရုပ်အတွက် ဘာများ ပူနေသလဲဗျာ..သူ့ကို အခန်းတခန်းထဲမှာဘဲ ထည့်ထားလိုက်ပြီး
( မင်း ဒီထဲမှာ နေ..အိပ်နေလိုက်..ငါ ပြန်လာမခေါ်မချင်း မလှုပ်နဲ့..နားနေလိုက်..” လို့ အမိန့်ပေးလိုက်ရုံပေါ့ဗျာ..စက်ရုပ်ဘဲ..ခံစားချက် မရှိပါဘူး ….ဟားဟားဟား….)
“ အိုကေလေ…ဘယ်တော့ လာခေါ်လို့ရပြီလဲ…ဒေါက်တာ..”
“ Anytime…အချိန်မရွေး …လာခေါ်လို့ ရပါပြီ ကိုနေဗလ…..”
“ ကျနော် အလုပ်ဆင်းတာနဲ့ လာခေါ်လိုက်ပါမယ်..ဒေါက်တာ…”
“ ကောင်းပါပြီ ကိုနေဗလ….”
နေဗလလည်း နီသိဝတီကို လွမ်းသလိုလို ဘဲ ။
အလုပ် ဂျူတီကို လွှဲပြောင်းပေးပြီးတာနဲ့ သူ့ရဲကားကို ရဲဌာနချ ုပ်က ကားရပ်တဲ့ ဂိုဒေါင်ကြီးထဲမှာ ထိုးရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပိုင်ကား ဖြစ်တဲ့ ရွှေဗဟိုလ် အမိုးဖွင့် ပြိုင်ကားလေးကို တက်မောင်းပြီး နီသိ
ဝတီ ကို ဒေါက်တာချစ်ပန်းတို့ စက်ရုံမှာ သွားခေါ်ပါတယ် ။ သူ့ အနီရောင်တောက်တောက် ရွှေဗဟိုလ်ကားလေး ကို လမ်းတလျှောက် မီးပွိုင့်တွေမှာ ရပ်နေတဲ့အခါ လူတွေ ၀ိုင်း ကြည့်လိုက်ကြတာ
အရမ်းဘဲ ။ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့ ဂျပန်နိုင်ငံ လက်ဇတ်စ် ကား ထုတ်လုပ်ရေးက ပူးတွဲ ထုတ်လုပ်လိုက်တဲ့ နောက်ဆုံး ပေါ် ပုံစံကားလေးမို့ လူတွေ မတွေ့ဘူးသေးဘဲ အဆန်း ဖြစ်နေလို့လား
မပြောတတ်ပါဘူး ။
ZG
ရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တုံးကလိုဘဲ အေပ်ာ္စီး ျမင္းရထားလုံးေလးေတြ တိုးရစ္စ္ေတြ အတြက္ ျပင္ဦးလြင္မွာ ရွိေနၾကတုံးဘဲ ။
နာရီစင္ႀကီးနားမွာ ေတြ႕တဲ့ နန္းႀကီးမုန႔္တီဆိုင္ေလးမွာ အတူတူ ထိုင္စားၾကတယ္ ။
ေနဗလ စိတ္ထဲမွာ နီသိဝတီကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္ ေပါက္လာတယ္ ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ့ တီထြင္ခ်က္ေတြထဲမွာ ဖုန္းထူးနိုင္တာေလာက္ကေတာ့ အေသးအဖြဲဘဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ လို႔ သူ ယုံ
ၾကည္တယ္ေလ ။
ျမျမေသြးနဲ႔ ဒါဇင္တို႔ အရီးနန္း မုန႔္ဆိုင္ထဲမွာ ျပင္ဦးလြင္ထြက္ ပစၥည္းေလးေတြ လိုက္ဝယ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ သူက ဆိုင္အျပင္ ပလက္ေဖါင္းေပၚ ထြက္ရပ္ၿပီး ရန္ကုန္က သူ႔တိုက္ခန္း ဖုန္းကို ေခၚလိုက္တယ္ ။
“ ဟယ္လို ….”
အိုး..ဖုန္းထူးတယ္ ။ နီသိဝတီ ဖုန္းထူးတာ ။ နီသိဝတီရဲ့ အသံက စက္႐ုပ္အသံလို႔ လုံးဝ မသိသာဘူး ။ ခ်ိဳသာတဲ့ အသံေလးက တကယ့္ လူသား မိန္းကေလး တေယာက္ရဲ့ အသံ ။
“ နီသိလား …”
“ ကိုကိုလားဟင္…. ကိုကို…ကိုကို ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဟင္….”
“ ကိုကို ျပင္ဦးလြင္မွာ…..မၾကာခင္ ျပန္လာမယ္ ….”
“ ဟုတ္ၿပီ ကိုကို..နီသိ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္…..”
“ ေကာင္းၿပီ..ဆီးယူး နီသိ…..ဘိုင္း…”
ဒါဇင္က ဆိုင္ထဲက ထြက္လာၿပီး “ ကိုေန..ဘယ္သူနဲ႔ ေျပာေနတာလဲ..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေနဗလ ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ တျခား စကားေျပာင္းေျပာလိုက္တယ္ ။
ျမျမေသြးက ေနဗလနဲ႔ အတူတူ ျပန္ၾကဖို႔ ေျပာေတာ့ ဒါဇင္ သိပ္ မ်က္ႏွာ မၾကည္ဘူး ။ ျမျမေသြး ကြယ္ရာမွာ ေနဗလကို ျမျမေသြးနဲ႔ သြားရင္ ျမျမေသြးနဲ႔ ညိၾကမွာလား လို႔ ေမးတယ္ ။ ေနဗလ က
“ ဒါဇင့္ကိုဘဲ ခ်စ္တယ္ ..ဒါဇင္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ဘူး..ညိလည္း မညိဘူး…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဒါဇင္က “ သူမ်ား ကို အသဲေတာ့ မခြဲနဲ႔ေနာ္ ကိုေန….” လို႔ တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာၿပီး ေစ်းဝယ္ေနတဲ့ ျမျမေသြးဖက္ကို ေလ််ာက္သြားလိုက္တယ္ ။
“ ကိုေန ..မေန႔က ျမေသြးတို႔ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္တယ္ေနာ္ …”
ျမျမေသြးက ဟိုင္းေဝးလမ္းေပၚမွာ ကားေမာင္းရင္း ေနဗလကို ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ဟုတ္တယ္..ျမျမေသြး ..တကယ့္ကို ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတာ….က်ေနာ္တို႔ သုံးေယာက္စလုံးက အလုပ္ေတြနဲ႔ ပိေနၾကတဲ့ လူေတြေလ…အခုလို နားရက္ကေလး ရတဲ့ အခါ ေလၽွာက္လည္လိုက္ရတာ ေတာ္
ေတာ္ ေကာင္းတယ္….” လို႔ ေနဗလက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ဒါဇင့္ကို ျမင္ေယာင္ေနတယ္ ။ ဒါဇင္က သူနဲ႔ ျမျမေသြး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ကားနဲ႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္ေမာင္းသြားမွာ
ကို စိတ္ေတြ ပူေနတယ္ ။ ျမျမေသြးကလည္း သူ႔အေပၚ ညႊ႕တ္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတာ လို႔ ဒါဇင္က ေျပာတယ္ ။ “ မိန္းမခ်င္း သိတာေပါ့ ..မျမေသြးကလည္း ကိုေန႔ကို ခိုက္ေနတာ..” လို႔ မဲ့ၿပီး ေျပာလိုက္
တဲ့ ဒါဇင္ရဲ့ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေယာင္မိၿပီး ျပဳံၚလိုက္မိတယ္ ။
ျမျမေသြးက သူျပဳံးလိုက္တာကို ျမင္သြားၿပီး..“ ကိုေန..ဘာေတြမ်ား သေဘာက်ေနတာလဲဟင္..” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့..“ ေအာ္ …စက္လူ႐ုပ္ဓါးျပမႈက သိပ္ ခက္ခက္ခဲခဲ
မၾကာလိုက္ဘဲ ေပၚသြားတာကို သေဘာက်မိလို႔ပါ ျမျမေသြး…” လို႔ သူျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ျမျမေသြးက “ အင္း..တခါတေလလည္း တခ်ိ ု႔ အမႈေတြက ျမန္ျမန္ ေပၚသြား
ျပတ္သြားတတ္တယ္ေနာ္..တခ်ိ ု႔ အမႈေတြက်ေတာ့ တကယ့္ကို လိုက္ရခက္ခဲၿပီး မေပၚတာေတြလည္း ၾကဳံရတယ္ …ဒါနဲ႔ ကိုေနက ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ျမေသြးကို ေမ့သြားမွာလား….ျမေသြး
ဖုန္းနံပါတ္ မွတ္ထားရဲ့လား..” လို႔ ေျပာတယ္ ။ “ ျမျမေသြး ဖုန္းနံပါတ္ က်ေနာ့္ ဖုန္းထဲမွာ ထည့္ထားပါတယ္..ျမျမေသြး ဖုန္းေျပာခ်ိန္ေကာ ရပါ့မလား….ျမျမေသြးတို႔ ဌာနက အလုပ္မ်ားၾကတယ္
ဆိုတာ က်ေနာ္ သိတယ္ေလ…” လို႔ သူက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ အင္း….ဟိုးတုန္းက က်မတို႔ တိုင္းျပည္ႀကီး ဒီမိုကေရစီ ရခါစက တခ်ိ ု႔လူေတြ ေျပာခဲ့ၾကတာကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္ …လူေတြက ဒီမိုကေရစီ နိုင္ငံ ဆိုရင္ အရာရာ
ျပည့္စုံသာယာဝေျပာတဲ့ နတ္ျပည္ႀကီးလို ဘာ ရာဇဝတ္မႈ ဘယ္လို လူဆိုးသူခိုးမွ မရွိေတာ့ဘူးရယ္လို႔ ထင္ျမင္ၾကတာ တဲ့…လူဆိုတဲ့ သဘာဝက မေကာင္းတာကို လုပ္ခ်င္ၾကတယ္ ဆိုတာနဲ႔
ေဖါက္ျပန္တတ္ၾကတာ..႐ူးသြတ္တတ္ၾကတာေတြကို ထည့္မတြက္ၾကဘူးေလ…..ေလာဘ ဆိုတာကလည္း ဘယ္စနစ္ က်င့္သုံးက်င့္သုံး ရွိတတ္ၾကတာဘဲေလ …
..က်မတို႔ ကိုေနတို႔လို ဥပေဒဘက္ေတာ္သားေတြ ဆိုတာက ဘယ္ေခတ္ ဘာစနစ္ ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ လိုအပ္ေနတာပါဘဲေလ …က်မလည္း ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ရင္ လုပ္စရာ ေက့စ္ေလးေတြ တန္းလန္းနဲ႔ပါ..ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုေနနဲ႔ တခါတခါ ေတြ႕ၾကတာေပါ့..အားရင္ ဖုန္းဆက္ေပါ့..”
လို႔ ျမျမေသြးက ေျပာပါတယ္ ။
အစိမ္းေရာင္ လမ္းဆိုင္းဘုတ္ေတြက ေရွ႕တမိုင္အကြာမွာ နားေနစခန္း ရွိတယ္လို႔ ျပသေနတယ္ ။
“ ကိုေန..ျမေသြးတို႔ တခုခု ဝင္စားၾကမလားဟင္….”
“ စားေလ..ျမျမေသြး.. Rest Room လည္း ဝင္နိုင္တာေပါ့…”
နားေနစခန္းထဲကို သူတို႔ ဝင္လိုက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ ေနဗလရဲ့ ဖုန္း တတိတိနဲ႔ ျမည္လာတယ္ ။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒါဇင္ ေခၚတာ ..။
“ ျမျမေသြး..က်ေနာ္ Rest Room ဝင္လိုက္အုံးမယ္..ျမျမေသြး..စားစရာ သြားၾကည့္ေနႏွင့္…” လို႔ ျမျမေသြးကို ေျပာလိုက္ရင္း ေနဗလ ေယာက်္ားအိမ္သာထဲကို ဝင္လိုက္ၿပီး ဖုန္းကို ထူးလိုက္တယ္ ။
“ ကိုေန….ဒါဇင္ပါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ…”
“ နားေနစခန္း….”
“ ေအာ္..ႏွစ္ေယာက္သား ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ ဆို ..”
ဒါဇင့္အသံက အလိုမက်တဲ့ အသံ ။ ေသနတ္ခါးခ်ိတ္ၿပီး လူဆိုးေတြကို လိုက္ဖမ္းဆီးေနတဲ့ ရဲအရာရွိမေလး ျဖစ္ေပမယ့္ ခ်စ္သူနဲ႔ ပတ္သက္လာေတာ့ သဝန္တိုေနတယ္ ။
“အဲလို မဟုတ္ပါဘူး..ဒါဇင္ရယ္….ဟင္းဟင္း…”
“ မရယ္ပါနဲ႔ ကိုေန..ဒါဇင့္ရင္ထဲ ပူေနတယ္ သိလား…..ျမျမေသြးက ကိုေန႔ကို သေဘာက်ေနတာ ဒါဇင္ သိတယ္ …”
ဒါဇင္တေယာက္ အလုပ္ခြင္မွာ မေအာင့္နိုင္ဘဲ သူ႔ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္တာပါ ။ သူ႔အထက္က ရဲမႉးက လွမ္းေခၚလိုက္လို႔ သူ႔ကို “ ေနာက္မွ ဆက္မယ္ ..ကိုေန..” လို႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္ ။
ျမျမေသြးက ျမန္မာထမင္းဟင္းေတြ မွာထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ ကိုေန…ဘာအသား ျဖစ္ျဖစ္ စားတယ္ မဟုတ္လား….”
“ စားတယ္ ျမျမေသြး…”
စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ထမင္းစား ၿမိန္ၾကတယ္ ။
“ ဘိုက္တအားတင္းသြားတာဘဲ ကိုေနရယ္..ကားဆက္ေမာင္းရင္ အိပ္ငိုက္ေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္ …”
“ ျမျမေသြး အိပ္ငိုက္ရင္ က်ေနာ္ ေမာင္းေပးနိုင္ပါတယ္ …”
“ ရပါတယ္…ကိုေန…စကားေျပာသြားၾကတာေပါ့….”
သူေနတဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္း ေအာက္အထိ ျမျမေသြးက လိုက္ပို႔ပါတယ္ ။
အင္း..နီသိဝတီနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ရေတာ့မယ္ ။ တလမ္းလုံး ျမျမေသြးနဲ႔ ပူးပူးကပ္ကပ္ နီးနီးစပ္စပ္ ေနထိုင္ခဲ့ရလို႔ ရင္ေမာ စိတ္ထခဲ့ရတာေလးေတြကို နီသိဝတီနဲ႔ အခ်စ္ပြဲေလးေတြ ႏႊဲလိုက္ရင္း ေျဖေဖ်ာက္
လိုက္မဟဲ့လို႔ ေနဗလ ေတြးရင္း ျပဳံးလိုက္မိကာ အေပၚထပ္သူ႔အခန္းကို ဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္ ။ ဓါတ္ေလွခါးအနားကို ေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီ ဆန္နာဒါးတို႔ စုံတြဲနဲ႔ တိုးတယ္ ။
ျပဳံးျပႏုတ္ဆက္ရင္း နီသိဝတီ ဖုန္းထူးသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
“ အမိန႔္ရွိပါရွင္…”
“ နီသိ…..ကိုကိုပါ…..”
“ ဟင္..ကိုကို..ကိုကို ဘယ္က ဆက္လဲ..ကိုကို ျပန္လာၿပီလားဟင္….”
နီသိဝတီ အသံက ထိတ္ထိတ္ျပာျပာနဲ႔ ။
ဘာျဖစ္သလဲ…နီသိ ဘာျဖစ္သလဲ ….။ သူ႔စိတ္ေတြ ထိန္းကနဲ ပူသြားတယ္ …။
“ ကိုကို အျမန္တက္ခဲ့…တိုက္ခန္းကို အျမန္တက္ခဲ့…”
ဓါတ္ေလွခါးကို ေႏွးလြန္းတယ္ လို႔ သူထင္မိတယ္ ။ အေရးထဲ တခ်ိ ု႔အထပ္ေတြမွာ ရပ္သြားၿပီး လူေတြ ဝင္လာေသးတယ္ ။ သူေနတဲ့ အထပ္ကို ေရာက္ေတာ့ သူ႔တိုက္ခန္းဆီကို ေျပးတယ္ ။
“ နီသိ ….နီသိ…..”
သူေျပးဝင္သြားေတာ့ နီသိကို သူဧည့္ခန္းနံရံမွာ အလွခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ဂ်ပန္ ကင္ဒိုဓါးႀကီး ကိုင္ရက္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဧည့္ခန္း ၾကမ္းျပင္က ေကာ္ေဇာႀကီးေပၚမွာေတာ့ ဒူးေထာက္ရက္ ေခါင္းငုံ႔ထား
တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ေတြ ေျခေတြ မ်က္ႏွာေတြမွာ ဓါးဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ။
“ သူတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ..ဘာေတြ ျဖစ္ၾကတာလဲ နီသိ ….” လို႔ သူ အေလာတႀကီး ေမးမိတယ္ ။ နီသိက သူတို႔ တိုက္ခန္းထဲကို ဝင္လာၾကတယ္ ..သူတို႔မွာ ေသနတ္ေတြလည္း ပါတယ္…နီသိ
လည္း သုံးေယာက္နဲ႔ တေယာက္..နီသိမွာလည္း ဓါးဘဲ ရွိလို႔ လက္ဦးမႈ ရယူၿပီး သူတို႔ကို ဓါးနဲ႔ ဝင္ခုတ္ပစ္လိုက္တယ္ …တေယာက္ကေတာ့ မီးဖိုခန္းထဲမွာ ပြဲခ်င္းၿပီးေနၿပီ…ကိုကို…”
မီးဖိုထဲကို ေျပးဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူတေယာက္ ေသြးအိုင္ထဲမွာ လဲေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ နီသိက အံဆြဲထဲ ထည့္ထားတဲ့ ဒီလူေတြရဲ့ ေသနတ္ေတြကို ထုတ္ေပးတယ္ ။
သူ နီသိဝတီကို စက္႐ုံကေန ဝယ္တုံးက သူ႔ရမက္ကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ အေပ်ာ္စပ္ယွက္ဖို႔ သက္သက္ပါဘဲ ။ အခုေတာ့ နီသိဝတီဟာ အိမ္ရဲ့ လုံျခဳံေရးကို အျပတ္အသတ္ ကာကြယ္ေပးေနပါလား ။
ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ဒူးေထာက္ေနရတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို သူ စစ္ေမးလိုက္ေပမယ့္ ဘူးကြယ္ ျငင္းပယ္ေနၾကတာေၾကာင့္ ရဲစခန္းကို ပို႔ဖို႔ သူ စီစဥ္ရပါေတာ့တယ္ ။
သူတို႔ရဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြကို ဖြင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးလိုက္ေတာ့ အခ်ိန္ကိုက္ ဗုံးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဒီလူေတြ သူ ျပန္အလာမွာ ဗုံးေပါက္ကြဲေအာင္ အခ်ိန္ကိုက္ဗုံး လာေထာင္တာ ျဖစ္ေနတယ္ ။
သူတို႔က နီသိဝတီ ရွိေနတာကို မသိၾကဘူး ။ ေနဗလက တေယာက္ထဲသမား…လူလြတ္ တေယာက္ထဲဘဲ ေနတယ္ လို႔ သူတို႔ သိထားၾကၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး တံခါးေသာ့ေတြကို ဖ်က္ဝင္ၾကၿပီး ဗုံးေထာင္ဖို႔ အလုပ္ နီသိဝတီက ကင္ဒိုဓါးနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ တိုက္ခိုက္ၿပီး အနိုင္ယူလိုက္တာဘဲ ။
သူ နီသိဝတီကို ခ်ီးက်ဴးလို႔ မဆုံးနိုင္ေတာ့ ။ စက္လူ႐ုပ္မေလးက အိမ္ထဲကို ခိုးဝင္လာၿပီး ဗုံးေထာင္မယ့္ လူဆိုးေတြကို ဓါးနဲ႔ ခုတ္ၿပီး ဖမ္းဆီးေပးလိုက္တယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းသာ ျပည္သူလူထုေတြ သိသြားၾကမယ္ ဆိုရင္ စက္႐ုပ္ေတြေတာ့ ေရာင္းေကာင္းအုံးမွာဘဲ လို႔ သူ ေတြးေနတယ္ ။
သူ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္ ။
“ ေနဗလ ပါ ..ေဒါက္တာ..အခ်ိန္မေတာ္ က်ေနာ္ ဖုန္းေခၚလိုက္လို႔ ေဒါက္တာ့အဖို႔ အ ေႏွာက္အယွက္မ်ား ျဖစ္သြားသလား….”
“ ဟာ..မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ..က်ဳပ္က တေန႔မွာ ၄နာရီေလာက္ဘဲ အိပ္တာဗ်..အျမဲတမ္း တခုခုကို တီထြင္ ဖန္တီး..ႀကံဆေတြးေတာေနတဲ့ လူပါ…..ေျပာ..ဘာထူးလဲ..ခင္ဗ်ား ေခၚပုံေထာက္ေတာ့ တခုခု
ထူးလို႔ဘဲ..နီသိဝတီေလး …အိုေကစိုေၿပ ရဲ့လား…”
“ ထူးျခားတာမွ အရမ္းကို ထူးျခားတာဘဲ ေဒါက္တာေရ…..ေဒါက္တာရဲ့ ပညာစြမ္းကိုေတာ့ အံ့ၾသမကုုန္နိုင္ေအာင္ပါ ….နီသိဝတီဟာ သာမန္ စက္လူ႐ုပ္တ႐ုပ္ မဟုတ္ဖူးဗ်..လူသားနဲ႔ မျခား အသိဉာဏ္ရွိၿပီး အရမ္းကို ထက္ျမက္တာကို က်ေနာ္ လက္ေတြ႕ ေတြ႕ရွိလိုက္ရတယ္ ေဒါက္တာေရ…“
“ ေဟ….ဟုတ္လား…ကဲ ေျပာျပပါအုံး..ဘာေတြ ထူးျခားလို႔လဲ…..”
ေနဗလ လည္း ျဖစ္ပ်က္တာေတြကို ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို အားလုံး ေျပာျပလိုက္ပါတယ္ ။
ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက ရယ္ေနတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ “ က်ေနာ္ မေျပာလား..ကိုေနဗလ …နီသိဝတီဟာ F2 series ဗ် …အရင္ F1 series က Robotေတြ တုံးကထက္ ပို Advance ျဖစ္လိမ့္မယ္ လို႔..ဒါ
နဲ႔ ကိုေနဗလ အခု ခရီးက ျပန္ေရာက္ၿပီး နီသိေလးနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူလိုက္ပါအုံး..အဲ..ေနာက္တခါ ခင္ဗ်ား အလုပ္တခုခုနဲ႔ ခရီးထြက္မယ္..ဆိုရင္ က်ဳပ္ဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္ ..အခု တရက္ ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာဘဲ ပို အဆင့္ျမင့္တဲ့ နည္းပညာေတြနဲ႔ စက္လူ႐ုပ္ေတြကို အရင္ထက္ အဆင့္ျမင့္သြားေအာင္ လုပ္နိုင္ၿပီ ..ဒီ အသစ္ ဆန္းသစ္တည္ထြင္မႈကို ကိုေနဗလ ေတြ႕ရင္ လုံးဝ ယုံၾကည္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ် ….ဟဲဟဲ..ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ… ခင္ဗ်ား နီသိဝတီကို က်ဳပ္ဆီကို ၂ရက္ေလာက္ဘဲ ခဏ လာပို႔ထား..ခင္ဗ်ား နီသိေလးဟာ လူသားစစ္စစ္လို တေထရာထဲ ေတြးနိုင္ႀကံဆနိုင္တဲ့
စက္လူ႐ုပ္မေလး အျဖစ္ အဆင့္ျမႇင့္ Upgrade လုပ္ေပးလိုက္မယ္…ဟဲဟဲ…”
ေနဗလ လည္း ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ေျပာတာေတြကို စိတ္ဝင္စားပါတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ နီသိဝတီကို သူ ဝယ္ယူခဲ့တာ အတြက္ေတာင္ အကုန္ မေပးေခ်ရေသးဘူး ။ ေနာက္ထပ္ ေငြထပ္ အကုန္မခံနိုင္
ေသးဘူး ။
“ ေဒါက္တာ ..ဘယ္ေလာက္မ်ား ထပ္ ေပးရမွာလဲဟင္…”
“ အာ..ဒါအတြက္ကေတာ့ စိတ္မပူပါနဲ႔ ကိုေနဗလ..ခင္ဗ်ားကို မတတ္နိုင္တဲ့ ပမာဏ က်ဳပ္တို႔ မေတာင္းပါဘူး…..”
“ ဟုတ္ၿပီေလ ေဒါက္တာ..အဆင့္မျမႇင့္လိုက္ခင္ ကုန္က်မွာေလးကိုေတာ့ ေျပာအုံးေနာ….”
“ ဟားဟား..စိတ္ခ်..စိတ္ခ်..တျခားလူမွ မဟုတ္တာဗ်ာ …ကိုေနဗလ ဘဲ..ပို မယူပါဘူးေလ…..”
ေနဗလ ေဒါကတာခ်စ္ပန္းနဲ႔ ေျပာအၿပီး မွာ သူ႔ေဘးနားက ခ်စ္စဖြယ္ အျပဳံးေလးနဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ နီသိဝတီေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ပါတယ္ ။
“ ကိုကိုရယ္..လြမ္းတယ္…အရမ္း လြမ္းတာ…”
“ ကိုကိုလည္း နီသိကို အရမ္း လြမ္းတာ…”
တကယ္ဆို ေနဗလသည္ ရဲအုပ္မေလး ဒါဇင္ကို အပီျဖဳတ္ ျမျမေသြးနဲ႔ သာယာေနခဲ့တာ ။
စက္လူ႐ုပ္မေလးလည္း ဗုံးလာေထာင္တဲ့ လူဆိုးေတြနဲ႔ ဖိုက္တင္ခ်ခဲ့ရလို႔ ေပေရညစ္ပတ္ေနတယ္ ။ “ ကိုကိုနဲ႔ နီသိ ေရခ်ိ ုးၾကမလားဟင္….” လို႔ နီသိက ေမးၿပီး သူ႔အက် ႌ ၾကယ္သီးေတြကို တလုံး
ၿပီး တလုံး ျဖဳတ္ပါတယ္ ။ ေနဗလကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ေတြ ဘာမွ မက်န္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ နီသိက ဝတ္ထားတဲ့ အိမ္ေနရင္း ေဘာင္းဘီပြပြႀကီးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။
“ အိုး…ဟိုး…”
ခါးေသးေသးေအာက္က စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ျမင္လိုက္ရသလို ေပါင္ဂြဆုံက ႀတိဂံပုံ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီး ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ ေနဗလ တအားကို သေဘာက်သြားတယ္ ။ ဒါတင္နဲ႔ ၿပီးၿပီလား
..။ မၿပီးေသးဘူး..အေပၚပိုင္းက ဝတ္ထားတဲ့ တီရွပ္ပြပြႀကီးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ျပန္တယ္ ။ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ေအာ္ဒါလုပ္ထားတဲ့ စေနႏွစ္ခိုင္က လွလြန္းေနတယ္ ။ ေနဝိက သူ႔လက္ကို ဆြဲၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္း
ထဲကို ဦးေဆာင္ ဝင္သြားတယ္ ။ အခ်ိ ုးက်လြန္းတဲ့ ကိုယ္လုံးတီးမေလး နီသိနဲ႔ ႂကြက္သားဖုထစ္ေနတဲ့ ကိုယ္လုံးနဲ႔ ေနဗလတို႔ ေရအတူတူခ်ိ ုးၾကတဲ့အခ်ိန္ ေနဗလရဲ့ ေပါင္ၾကားက တန္ဆာလိင္ေခ်ာင္းႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနၿပီ ။ ဆပ္ျပာရည္ေတြနဲ႔ ေရျမဳပ္တုံးႀကီးနဲ႔ ေနဗလ တကိုယ္လုံးကို ပြတ္တိုက္ ေခ်းတြန္းေပးေနတဲ့ နီသိဝတီေလးရဲ့ ရင္သားေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆုပ္နယ္
ညႇစ္ပြတ္ေနတဲ့ ေနဗလလည္း စိတ္ေတြ တအား ထႂကြလြန္းေနလို႔ ေရဆက္မခ်ိ ုးဘဲ နီသိဝတီေလးကို ကုတင္ေပၚ တင္ေဆာ္ခ်င္ေနၿပီ ။
“ နီသိ..ကိုကို အရမ္း ထန္ေနၿပီကြာ..ကိုကိုတို႔ လိုးၾကရေအာင္လား..” လို႔ ေျပာရင္း နီသိရဲ့ ေပါင္ၾကားက အဂၤါစပ္ကို ဖမ္း စမ္းလိုက္ပါတယ္ ။ “ ေရခ််ိ ုးလို႔မွ မၿပီးေသးတာ ကိုကိုရယ္…ၿပီးေတာ့ လိုး
ၾကတာေပါ့..နီသိလည္း ကိုကို မရွိလို႔ ေစာက္ပတ္ေတြ တအားယားေနတာ ကိုကိုရဲ့ …” လို႔ နီသိက တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
သီလဝါၿမိဳ႕သစ္
ရန္ကုန္ျမစ္ နဲ႔ ပင္လယ္ဝ ထိေတြ႕တဲ့ ေနရာ ။
ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးေတြ ဆိုက္ကပ္တဲ့ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕မို႔ စည္ကားလွသည္ ။
ဆိပ္ကမ္း မ်က္ႏွာစာက ဆိုင္တန္းေတြမွာ သေဘၤာႀကီးေတြက နိုင္ငံျခားသေဘၤာသားေတြ ဆင္းလာၿပီး စားေသာက္ေနၾကသည္ ။ ကြန္္တိန္နာေသတၱာႀကီးေတြ တင္ေဆာင္လာတဲ့ ထရပ္ကားရွည္ႀကီးေတြက အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေမာင္းႏွင္ေနၾကသည္ ။ ေတာ္ေတာ့္ကို စည္ကားလာတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္ေလး ျဖစ္ပါသည္ ။
Burma Girl Bar and Restaurant လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အရက္နဲ႔ တ႐ုတ္အစားအစာ မ်ိဳးစုံ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးထဲကို နိုင္ငံျခားသား သေဘၤာသား တစု ဝင္သြားၾကတဲ့အခါ
ဆိုင္ထဲက ခပ္ဝ၀ လူတေယာက္က ျပာျပာသလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ဆီးႀကိဳတယ္ ။ သူ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ ဘာလိုခ်င္လဲ ဘာစားမလဲ ဆိုၿပီး စားပြဲဝိုင္းတလုံးမွာ ေနရာ
ခ်ထားေပးတယ္ ။
နိုင္ငံျခားသားေတြက အရက္ ဘီယာနဲ႔ ဟင္းလ်ာေတြ မွာလိုက္ၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ကို လက္ညႇိုးထိုးျပၿပီး..“ ဘားမားဂဲလ္…လိုခ်င္တယ္ …ေခၚေပးမလား..” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ခပ္ဝ၀ လူလည္း “ အိုေက
အိုေက….ရမယ္ရမယ္..ခဏေစာင့္…၀ိတ္ဝိတ္ ..” လို႔ ေျပာရင္း ဆိုင္အေနာက္က ေကာင္ေလးတေယာက္ကို “ စံစံတို႔ မိေပါက္တို႔ကို သြားေခၚစမ္း..ဒီမွာ ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္ေနတယ္လို႔ ေျပာ
လိုက္…” လို႔ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။
ေကာင္ေလးက ဆိုင္ထဲကေန အေျပးကေလး ထြက္သြားသည္ ။ ဆိုင္တန္းေတြရဲ့ အေနာက္ဖက္က က်ဴးေက်ာ္တဲ ရပ္ကြက္ထဲကို ဝင္သြားသည္ ။
နိုင္ငံျခားသားအုပ္စုလည္း အရက္ေသာက္တာ အရွိန္ရလာတဲ့အခ်ိန္ ခပ္ဝ၀ ဆိုင္ရွင္လုပ္သူက သူတို႔ကို ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို လာ ျပသသည္ ။ “ ဗဲဒီး ျဗဴးတီးဖူးလ္…ဆာ….” ဆိုၿပီး ေျခဟန္
လက္ဟန္နဲ႔ သူတို႔ဟာ ပုေလြမႈတ္ေပးၾကမွာ လို႔ လုပ္ျပသည္ ။ နိုင္ငံျခားသားေတြကလည္း ေကာင္မေလးေတြကို ေပါင္ေပၚ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ဟိုစမ္းဒီစမ္း လုပ္ၾကၿပီး “ သေဘာက်ၾကတဲ့အေၾကာင္း ဆိုင္
ရွင္လူႀကီးကို ေျပာရင္း ေစ်းစကား ေျပာၾကရေအာင္ လို႔ ထပ္ဆင့္ ေျပာလိုက္ၾကသည္ ။ ေစ်းတည့္သြားေတာ့ သူတို႔သေဘၤာေပၚကို ေခၚသြားမည္ လို႔ ေျပာကာ ေငြရွင္းေပးသည္ ။
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က မခို႔တရို႔ အမူအရာေလးေတြနဲ႔ နိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ တညတာ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ လိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ဘဲ ။
ၾကပ္ေတာက္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီကိုယ္စီ ဝတ္ထားတာေၾကာင့္သူတို႔ရဲ့ ဖြံ့ၿဖိဳးတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို တမင္ ျပသေနၾကသလိုဘဲ ။ လည္ဟိုက္ အက် ႌမ်ားေၾကာင့္လည္း သူတို႔ရဲ့ ရင္စိုင္ထြားထြားေတြ
ရဲ့ အေပၚပိုင္းေတြကို ျမင္ေတြ႕ေနနိုင္သည္ ။ ေခၚသြားမယ့္ နိုင္ငံျခားသား အုပ္စုထဲက အရက္ တအားမူးေနတဲ့ လူတေယာက္က လူေရွ႕သူေရွ႕မွာဘဲ ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။ ဆိုင္ရွင္လူဝႀကီးက..နိုင္ငံျခားသားအုပ္စု ထုတ္ေပးတဲ့ ေငြေတြကို လက္ခံယူေနသည္ ။
ဆိုင္ေလးထဲမွာ စားေသာက္ေနတဲ့လူေတြက ဒီေနရာမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ေနက်မို႔ ရိုးေနတဲ့ ျမင္ကြင္းမို႔ ဂ႐ုမစိုက္ၾကဘူး ။ သို႔ေပမယ့္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ကင္းပုန္းဝပ္ေနတဲ့ မီးပိတ္ရပ္ထားတဲ့ ရဲကားထဲက
ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းကေတာ့ ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္ေနသည္ ။
သူ တာဝန္က်တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေအးခ်မ္းသာယာဖို႔ သူ႔တာဝန္မို႔ အေသးအဖြဲက အစ ေပါ့ေပါ့တန္တန္မထားဘဲ သတိအျမဲထားတတ္တဲ့ သူ႔အက်င့္ေၾကာင့္ပါ ။
လူခ်မ္းသာတို႔သာ ေနထိုင္နိုင္တဲ့ သာေကတၿမိဳ႕သစ္ႀကီး မွာ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ၿခံက်ယ္ႀကီးေတြ ေနာက္ဆုံးေပၚ ဒီဇိုင္းသစ္ တိုက္အိမ္ႀကီးေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနသည္ ။
တခုေသာ တိုက္အိမ္ႀကီးမွာ ေနဗလရဲ့ ခ်စ္သူေဟာင္း ဟန္စုယဥ္ ေနသည္ ။
ေနဗလနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ေနတုံးက ဟန္စုယဥ္သည္ ဒီလို ၿခံမ်ိဳး ဒီလို တိုက္အိမ္ႀကီးမ်ိဳးနဲ႔ ေနထိုင္နိုင္ဖို႔ ေနေနသာသာ ဘဝကို မနည္း ႐ုန္းကန္ေနခဲ့ရတဲ့ မိန္းမ တေယာက္ပါ ။ ကိုယ္ပိုင္ကားေတာင္ ဝယ္မစီးနိုင္ခဲ့ဘဲ ျပည့္ၾကပ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားထဲ တိုးေခြ႕ စီးခဲ့ရတဲ့ မိန္းမတေယာက္ပါ ။ အခုေတာ့ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ဘဝက အရင္တုံးကနဲ႔ လားလားမွ မဆိုင္ေအာင္ ကြာျခား ေျပာင္းလဲေနၿပီ ။
ဟန္စုယဥ္ကို ဒီလိုမ်ိ ုး ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးလိုက္တာက ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းပါ ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုနံမည္ရသြားသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ လူေတြ မသိၾကဘူး ။ ေဇာ္ဝင္း ငယ္ငယ္တုံးကေတာ့
ခ်ီးေခါင္းေဇာ္ဝင္း လို႔သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြက ေခၚခဲ့ၾကတယ္ ။ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေခါင္းထဲမွာ ခ်ီးဘဲ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာပါ ။ သို႔ေပမယ့္ ၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုး ဆိုသလို ဉာဏ္နည္းတဲ့ ေဇာ္ဝင္း
ဟာ အကြက္ေကာင္းေတြ႕သြားၿပီး ဝုန္းကနဲ ဘဝေျပာင္းသြားသည္ ။
မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ လုပ္တဲ့ လူေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူေနတဲ့ ေခတ္သစ္ႀကီးမွာ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းလို လုပ္ရဲတဲ့ လူ ရွားလွသည္ ။
လုပ္ရဲတဲ့ ေဇာ္ဝင္းက ခဏခ်င္းမွာဘဲ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာသြားသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းမလိုက္စားတဲ့ ေဇာ္ဝင္းက အရမ္းလွတဲ့ ဟန္စုယဥ္ကို ေတြ႕သြားသည္ ။ ဟန္စုယဥ္က ေနဗလနဲ႔ ခ်စ္သူ ျဖစ္ေနသည္ ။ ရိုးသားႀကိဳးစားတဲ့ ေနဗလက ရဲေပမယ့္ လပ္မစားဘူး ။ နံမည္ေကာင္းတဲ့ လူ ေပမယ့္ အေနအထိုင္က ပုံမွန္ဘဲ ။ ဟန္စုယဥ္က အကူအညီ လိုအပ္ေနသည္ ။ ေနဗလက မေပးနိုင္ဘူး ။
ေပးနိုင္တဲ့ ေဇာ္ဝင္းက ရွိေနသည္ ။
ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ကို အရမ္းေကာင္းျပသည္ ။ ေငြကုန္ခံသည္ ။ ခက္ခဲေနတာေတြကို ေငြလုံးေငြရင္းနဲ႔ ေျဖရွင္းေပးသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ မိဘေတြကို ေဆးကုေပးသည္ ။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေလး မတည္ေပးသည္ ။ ဆိုင္ခန္းေလး ေထာင္ေပးဖြင့္ေပးသည္ ။ သူ႔အေပၚေကာင္းတဲ့ ေဇာ္ဝင္းကို ဟန္စုယဥ္ ေက်းဇူးတင္သည္ ။ ေက်းဇူး ျပန္ဆပ္ခ်င္သာည္ ။ ဘယ္လို ဆပ္မလဲ ။ ေငြျပန္ေပးနိုင္လာ
ေပမယ့္ ေဇာ္ဝင္းလို ေဘာစိတေယာက္က ေငြ မလိုဘူးေလ ။ ေဇာ္ဝင္း လိုတာက ဘာလဲ ဆိုတာ ဟန္စုယဥ္ သိေနသည္ ။ တဖက္ကလည္း ေနဗလနဲ႔ ခ်စ္ေနသည္ ။ ေနဗလကို သစၥာမေဖါက္ခ်င္ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ တရက္မွာ ေဇာ္ဝင္းက သာေကတၿမိဳ႕သစ္ဖက္ကို ဖါလူဒါသြားေသာက္ရေအာင္ ဆိုၿပီး ကားနဲ႔ ေခၚသြားသည္ ။ ဟန္စုယဥ္က အလားတူ နံမည္တူ ဖါလူဒါဆိုင္ေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးထဲမွာ
အမ်ားအျပား ရွိေနေပမယ့္ သာေကတက ဆိုင္က ဖါလူဒါကို ပိုေကာင္းတယ္ ထင္သည္ ။ ေဇာ္ဝင္းက ေနဗလ လို မဟုတ္ဘူး ။ ဟန္စု.ဥ္ကို အရမ္း အလိုလိုက္သည္ ။ ဖါလူဒါေသာက္အၿပီး ေဇာ္ဝင္း
က ဟန္စုယဥ္အတြက္ အကို လက္ေဆာင္တခု ဝယ္ထားတယ္ ..ခဏေလး လိုက္ခဲ့ပါ..ျပခ်င္လို႔ ဆိုၿပီး တိုက္အမိႀကီးေတြ ၿခံႀကီးေတြ တန္းစီေနတဲ့ ရပ္ကြက္ႀကီးကို ေခၚသြားလိုက္ပါသည္ ။
သူတို႔ စီးလာတဲ့ အေကာင္းစား ေအာင္ဒီကားနက္ႀကီးက ၿခံက်ယ္ႀကီးတၿခံအေရွ႕မွာ ထိုးဆိုက္လိုက္တာနဲ႔ ၿခံတံခါးႀကီးေတြ ပြင့္လာသည္ ။
ေဇာ္ဝင္းရဲ့ လူေတြက ဖြင့္ေပးလိုက္တာပါ ။
“ ဒါ ကိုေဇာ္ဝင္းရဲ့ ၿခံလားဟင္….” လို႔ ဟန္စုယဥ္က ေမးလိုက္သည္ ။ ဒီလို ႀကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြ တခါမွ ဟန္စူယဥ္ မေရာက္ဖူးပါ ။ ေဇာ္ဝင္းက “ မဟုတ္ဘူး…” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။
ခန္းနားလြန္းတဲ့ တိုက္သစ္ႀကီးထဲကို လိုက္ျပသည္ ။ တိုက္ႀကီးရဲက အေနာက္ဖက္မွာ ေရကူးကန္ႀကီးတကန္ ရွိေနသည္ ။ ပန္းေတြ ေဝဆာေအာင္ ပြင့္ေနတဲ့ အပင္မ်ိ ုးစုံလည္း ရွိသည္ ။
လိုက္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဇာ္ဝင္းကို ဟန္စုယဥ္က “ လက္ေဆာင္ေပးမလို႔ဆို….ဘာေပးမွာလဲ….” လို႔ ေမးသည္ ။
ဟန္စုယဥ္ အေနနဲ႔ ေဇာ္ဝင္းဆီက လက္ေဆာင္ေတြ ခဏ ခဏ ရဖူးခဲ့လို႔ မဆန္းေတာ့ဘူးေလ ။ အခုလည္း စိန္လက္စြပ္ဘဲ ေပးမလား..စိန္နားကပ္ဘဲ ေပးမလား ဒါမွ မဟုတ္ ဟန္စုယဥ္ အရမ္း လိုခင္ေနတဲ့ ဘီအမ္ဒဗလ်ဴကားသစ္ေလး လား …။
သို႔ေပမယ့္ ေဇာ္ဝင္းက ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔ ေစာေစာက ဖြင့္ဝင္ခဲ့တဲ့ တိုက္သစ္ႀကီးရဲ့ ေသာ့ေတြကို ဟန္စုယဥ္ရဲ့ လက္ကေလးထဲကို ထည့္ေပးလိုက္သည္ ။
“ ဒီၿခံနဲ႔ ဒီတိုက္ႀကီးက အကို႔ရဲ့ လက္ေဆာင္ဘဲ…”
“ ဟယ္…..အို….”
ဟန္စုယဥ္အေနနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။
ဘာမွ မေပးနိုင္တဲ့ ရဲအုပ္ေနဗလကို ေျခစုံကန္ပစ္လိုက္ၿပီး ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့ ရင္ခြင္ထဲကို ေျပးဝင္လိုက္သည္ ။ ေနဗလကေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ အသဲကြဲတာေပါ့ေလ ။ ဟန္စုယဥ္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး ။
ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ ၿပီးမသြားဘူး ။ ေနဗလက အဲဒီတုံးက မူးယစ္ေဆး လိုက္ဖမ္းတဲ့ ဒီအီးဒီအဖြဲ႕မွာ လုပ္ေနတာ ။ တေန႔မွာ ဟိုတယ္တခုကို သူနဲ႔ အဖြဲ႕သားေတြက ဝင္ရွာသည္။ သည္ ။မူးယစ္ေဆးေတြ အႀကီးအက်ယ္ ေတြ႕သြားသည္။ပစၥည္း ဖမ္းဆီးသည္ ။ ဒီဟိုတယ္က ေဇာ္ဝင္း ပိုင္တာ ။ ေဇာ္ဝင္းက ေနာက္ကြယ္ကေန ႀကိဳးကိုင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္း ။ ဟန္စုယဥ္က ေနဗလကို
ဆက္သြယ္သည္ ။ အမႈမလုပ္ဖို႔ ေျပာသည္ ။ ငိုျပသည္ ။ ေနဗလက လပ္ထိုးတာကိုလည္း မခံဘူး ။ ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူလိုက္သည္ ။ ေဇာ္ဝင္း အေတာ့္ကို အထိနာသြားသည္ ။ ေဇာ္ဝင္း
လည္း ေနဗလကို အမုန္းႀကီး မုန္းသြားသည္ ။ ဟန္စုယဥ္ကလည္း ေဇာ္ဝင္းဖက္က ။ ေနဗလကို ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္သည္ ။ အခြင့္အခါေကာင္း ေတြ႕တာနဲ႔ ေနဗလကို ျဖဳတ္မယ္ လို႔ ေဇာ္ဝင္းက
ၾကဳံးဝါးခဲ့သည္ ။ ဟန္စုယဥ္က သေဘာတူသည္ ။
ေဇာ္ဝင္းသည္ ကံေကာင္းေနတဲ့ လူမိုက္တေယာက္ ပါ ။ သူ႔မေကာင္းမႈ လုပ္ငန္းေတြက မပ်က္စီးတဲ့အျပင္ ပိုပိုေတာင္ ႀကီးပြားလာသည္ ။ ေငြအင္အား ေကာင္းလာေတာ့တပည့္အင္အား လည္း
ေကာင္းလာသည္ ။ ေရွးေခတ္တုံးကလိုဘဲ အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြကို ေငြနဲ႔ ေပါက္ၿပီး ဖ်က္ဆီးဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ အရမ္း အပြင့္ကားလာတဲ့ အခ်ိန္ မေမ့ေသးတဲ့ ေနဗလကို လက္စားေခ်ဖို႔ ကိစၥ လည္း ျပန္အေကာင္အထည္ ေဖၚေတာ့တာဘဲ ။
ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ေရကူးကန္ႀကီး နေဘးမွာ ေရာင္စုံထီးအႀကီးစားႀကီးရဲ့ ေအာက္မွာ ဟန္စုယဥ္ သည္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးနဲ႔ ထိုင္ၿပီး နာနတ္သီးေဖ်ာ္ရည္စစ္စစ္ တခြက္ကို ေသာက္ေနသည္ ။
စုတ္တန္ေလးနဲ႔ စုတ္ယူေသာက္ေနတာ ။ ဘီကီနီ ေရကူးဝတ္စုံေလး ဝတ္ထားတဲ့ ဟန္စုယဥ္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္လြန္းတာေၾကာင့္ အဆီပို မရွိဘဲ အခ်ိဳးက်လွပတဲ့ ကိုယ္လုံးကို ဒီေန႔အထိ ပိုင္ဆိုင္တုံးပါ ။
ေဟာ….ကားသံေတြ ၾကားတယ္ ။ ၿခံထဲကို ကားေတြ ဝင္လာတဲ့ အသံ ။
“ ေမထိန္ …ဘယ္သူလာလဲ ေမးစမ္း…”
မလွမ္းမကမ္းမွာ လိုတာကူညီဖို႔ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ တပည့္မ ေမထိန္က ၿခံေပါက္ဝက တံခါးေစာင့္ကို စက္နဲ႔ လွမ္းေမးလိုက္သည္ ။
“ ေဘာစိ လာတာပါ…မမ ..”
ေဘာစိ ဆိုတာက ေဇာ္ဝင္းကို ေျပာတာ ။
မၾကာခင္ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း သည္ တိုက္ႀကီးအေနာက္က ေရကူးကန္ ရွိရာကို သူ႔တပည့္ ထိန္ညီးတို႔ ၿခံရံၿပီး ေရာက္လာပါသည္ ။
ေမထိန္နဲ႔ ထိန္ညီးက ေမာင္ႏွမ အရင္းေတြ ။ ေဇာ္ဝင္းက သူ႔လိုဘဲ ေကာက္က်စ္ညစ္ပတ္ၿပီး လက္ရဲဇက္ရဲ ရွိလြန္းလို႔ ဒီေမာင္ႏွမကို အနားေခၚထားတာ ။ ေမထိန္နဲ႔ ထိန္ညီးက မ်ိဳးနဲ႔ ရိုးနဲ႔ မိုက္ခဲ့ေတခဲ့တဲ့ လူမိုက္ကေလးေတြ ..။
“ ကိုကိုဝင္း ….”
“ ေဘဘီ့ကို လြမ္းလြန္းလို႔ ကိုကိုဝင္း အေျပးျပန္လာရတာ….”
“ ကိုကိုဝင္းကေတာ့ ပိုၿပီ…..”
ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္ဝင္းကို ေျပးဖက္လိုက္ၿပီး လက္သီးဆုပ္ကေလးနဲ႔ ေဇာ္ဝင္းနဖူးက်ယ္ႀကီးကို မနာေအာင္ ဖြဖြထုရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။
“ ဟန္စုကို ေျပာျပစရာေတြ ရွိေသးတယ္ …”
“ ဘာေတြလဲ ကိုကိုဝင္းရဲ့ ဆိုပါအုံး…..သံဒိုင္တို႔ ဖါဇာတ္သြင္းေနတဲ့ အသစ္ကေလးေတြ အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ ဖါလုံးလုံး ျဖစ္သြားတဲ့အေၾကာင္းလား..ဟန္စု သိၿပီးပါၿပီ….”
“ အာ..မဟုတ္ဘူး…ဟန္စု….အခုကိစၥက အေရးႀကီးတယ္….ဟိုပုလိပ္စုတ္ ေနဗလရဲ့ တိုက္ခန္းမွာ ဗုံးသြားေထာင္ခိုင္းတဲ့ ဘိုျမင့္ရွိန္တို႔ အုပ္စု.. တေယာက္ေရွာသြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္က ေဆး႐ုံမွာ အတြင္းလူနာ ဘဝကို ေရာက္သြားတယ္ ..ရဲအေစာင့္နဲ႔ …ေတာက္ …ခံလိုက္ရတယ္…”
“ ဟင္..ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ေနဗလက ေဆာ္ထည့္တာလား….”
“ မဟုတ္ဘူး ဟန္စု..ေနဗလ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး …ေနဗလရဲ့ စက္႐ုပ္က ႏွိပ္လိုက္တာ…”
“ ဟင္..စက္႐ုပ္..ဟုတ္လား….”
“ ဟုတ္တယ္ ..စက္႐ုပ္မက ကင္ဒိုဓါးနဲ႔ ေဆာ္တာ တဲ့….အေရးႀကီးတာက အခုမိသြားတဲ့ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဘီယားတို႔ကို ရဲေတြက ဘယ္သူခိုင္းတာလဲ အႀကီးအက်ယ္ကို စစ္ေမးေနၾကတယ္ လို႔ ၾကားတယ္…ကိုကိုဝင္း အခု သိရသေလာက္ေတာ့ သူတို႔ အတင္းဘူးခံျငင္းေနၾကဆဲဘဲ …ရဲတင္မက စုံစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက ေအးဂ်င့္ေတြပါ ပါဝင္စစ္ေတာ့မယ္ လို႔ ၾကားတယ္….ညႇင္းဆဲတာ မခံနိုင္
လို႔ ဒီေကာင္ေတြ ကိုကိုဝင္းတို႔နံမည္ကို ေဖၚလိုက္ရင္ ခက္မယ္ေလ….”
“ ဟန္စု ထင္တာကေတာ့ ဘိုျမင့္ရွိန္တို႔က ဘယ္ေတာ့မွ မေဖၚပါဘူး..ကိုကိုဝင္း..သူတို႔ ေထာင္က် ခံသြားၾကမွာပါ…..သိပ္လည္း စိတ္မပူေနပါနဲ႔…အင္း..ေနဗလ လည္း သူ႔အဆင့္နဲ႔ စက္႐ုပ္ေတြ ဘာေတြ အိမ္မွာ ထားေနၿပီလား..ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲေနာ္….”
ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းသည္ ေထာင္က်သြားၾကတဲ့ သူ႔တပည့္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္ ေစာင့္ေရွာက္ေလ့ရွိလို႔ တပည့္ေတြက ရဲရဲႀကီး ေထာင္အက်ခံသြားခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိခဲ့သည္ ။
ေထာင္က်တဲ့လူေတြရဲ့ မိသားစုေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေကၽြးေမြးထားသလို ေထာင္ထဲက လူကိုလည္း လိုတဲ့ ဟာ အကုန္ တာဝန္ယူပံ့ပိုးေပးသည္ ။
“ ခရက္ဒစ္ကပ္ နဲ႔ ဝယ္တာ ျဖစ္မွာေပါ့…အင္း..ေနဗလ….မင္း ထမင္း ဝေအာင္ စားထားအုံးေပါ့ကြာ..မင္း မၾကာခင္ သိမယ္….ငါတို႔အေၾကာင္း…”
ေဇာ္ဝင္းက ၾကဳံးဝါးရင္း ေမထိန္ ကမ္းေပးလာတဲ့ အရက္ဖန္ခြက္ကို လွမ္းယူလိုက္သည္ ။
“ ထိန္ညီး…..”
ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းက သူ႔အနီးကပ္ တပည့္ ထိန္ညီးနံမည္ကို ႐ုတ္တရက္ ေခၚလိုက္လို႔ ဆရာကေတာ္ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ရင္စည္းထဲက လ်ံထြက္ေနတဲ့ ရင္သားေတြကို ေငးငမ္းေနတဲ့ ထိန္ညီး တုန္သြားသည္ ။
“ ဟုတ္ကဲ့ ေဘာ့စ္..ဘာလိုလဲဟင္..”
“စူပါမင္း ကို ဖုန္းဆက္စမ္း….ငါ့ဆီကို ခ်က္ခ်င္း လာခဲ့ဖို႔ ေခၚလိုက္…”
“ ဟုတ္ကဲ့ ေဘာ့စ္…”
ေနဗလ ဒီေန႔ည ဂ်ဴတီက်သည္ ။
နီသိဝတီေလးနဲ႔ ေရေရလည္လည္ ကဲထားလို႔ အိပ္ေရး မဝလို႔ ဒီေန႔ အလုပ္ခြင္မွာ ေနဗလ ေလးလံ ထိုင္းမွိုင္းေနသလိုဘဲ ။ ဒါေၾကာင့္ တာေမြေျမေအာက္ရထားဘူတာေဘးက Dunkin Donut ဆိုင္ေရွ႕မွာ သူ႔ရဲကားကို ထိုးထားရင္း ဘလက္ ေကာ္ဖီပူပူ တခြက္ကို ေသာက္ေနသည္ ။
Dunkin Donut ဆိုင္ထဲက ဂ်ဴတီလဲလို႔ အိမ္ျပန္မယ့္ ေကာင္မေလးတေယာက္က ေနဗလကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္သြားသည္ ။ အခုေခတ္သစ္ ေကာင္မေလးေတြကလည္း သူတို႔ႀကိဳက္ရင္
ေရွးေခတ္ကလို ရွက္မေနၾက ။ ဟန္ေဆာင္မေနၾက ။ ပြင့္လင္းျမင္သာေနၾကသည္ေလ ။
ဒီည အခုထိ အမႈအခင္း ႀကီးႀကီးမားမား မျဖစ္ေသးဘူး ။ အမွန္က သူ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ ဆူးေလဘုရားလမ္း တဝိုက္မွာ အျမဲ ေနတတ္တာ ။ တာေမြဖက္မွာက ရဲၾကပ္တင္ေမာင္လွိုင္ ရွိသည္ ။ ဒါေပမယ့္
ညဦးပိုင္း သူ ဂ်ဴတီ စဝင္တဲ့အခ်ိန္ ရဲမႉးက ဖုန္းေခၚၿပီး တာေမြ ဖက္ကို နဲနဲ အထူးဂ႐ုစိုက္ဖို႔ ေျပာလိုက္လို႔ တာေမြ ေျမေအာက္ဘူတာ႐ုံနားမွာ သူ စတဲခ်ထားတာ ျဖစ္သည္ ။
သီလဝါ ဆိပ္ကမ္း မွာ ကုန္ခ်ေနတဲ့ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာ M,V Yokohama Star ေပၚမွာ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ ဆိုတဲ့ ေၾကးစား ျပည့္တန္ဆာမေလး ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနသည္ ။
သေဘၤာက ဂ်ပန္နိုင္ငံက ကုမၸဏီတခုက ပိုင္တာ ျဖစ္ေပမယ့္ သေဘၤာသားေတြက “ အ ” လို႔ ေခၚၾကတဲ့ အင္ဒိုနီးရွား လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္သည္ ။ ခ်ိကြပ္ ( ထမင္းခ်က္ )ရဲ့ အခန္းမွာ စံစံနဲ႔ မိေပါက္တို႔
ေရာက္ေနသည္ ။ ဘဲအုပ္က တရာႏွစ္ရာ ေဗဒါက ႏွစ္ပင္ထဲ ျဖစ္ေနသည္ ။ သေဘၤာသားေတြက ဆယ္ေယာက္ မကဘူး ။ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ကို ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ထားၿပီး ၀ိုင္းကိုင္ၾကသည္ ။ ႏွိုက္ၾက
သည္ ။ ပုေလြကိုင္ခိုင္းသည္ ။
စံစံက “ မိေပါက္ေရ..တန္းစီတဲ့ ေကာင္ေတြ မ်ားလြန္းေနတယ္..ဒို႔ရတာနဲ႔ မကာမိဘူး..မတန္ဘူး…လစ္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္…” လို႔ ျမန္မာလို ေျပာလိုက္သည္ ။ အရက္မူးေနတဲ့ သေဘၤာသားတေယာက္က စံစံ့အဖုတ္ကို လ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္လိုက္ ပါးစပ္နဲ႔ စုတ္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အသက္ငယ္ငယ္သေဘၤာသားေလးတေယာက္က နို႔လာစို႔ေနသည္ ။ မိေပါက္မွာလည္း ဖင္ကုန္းေပးထားေနရၿပီး ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း ေကာင္ႀကီးတေကာင္က ဖင္ေနာက္ကေန အဖုတ္ကို ေရေရလည္လည္ ေဆာင့္ထည့္ေနသည္ ။ မိေပါက္လည္း ေရွ႕ကို ၿပိဳလဲမသြားရေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္
ကို က်ားကန္ေထာက္ရင္း တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနရသည္ ။ အခန္းေလးထဲမွာ တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ ဆူညံေနသည္ ။ ေဆးလိပ္အေငြ႕ေတြကလည္း မႊန္ထြန္လုံးေနသည္ ။
“ ဟုတ္တယ္စံစံ…မတရားဝိုင္းလိုးေနၾကၿပီ….ဒို႔ ျပန္ဆင္းၾကရေအာင္…”လို႔ မိေပါက္က ျပန္ေျပာသည္ ။ စံစံက ဘာဂ်ာကိုင္ေနတဲ့ မုတ္ဆိတ္နဲ႔ အမူးသမားကို တြန္းပစ္လိုက္ၿပီး…“ မင္းတို႔တေတြ လူ
မ်ားလြန္းတယ္..ငါတို႔နဲ႔ သေဘာတူတုံးက ေလးေယာက္ထဲ..အခုက ဆယ့္ငါးေယာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္….ငါတို႔ ရတာနဲ႔ မတန္ေတာ့ဘူး..ျပန္ေတာ့မယ္ ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ပထမ “ အ” ေတြက စံစံေျပာတာကို နားမလည္ၾကဘူး။ အတင္းျပန္တက္ခြၾကျပန္သည္ ။ စံစံက တအား ေအာ္ေျပာေတာ့ အားလုံး ၿငိမ္သြားၾကၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကသည္ ။ “ အ” ထမင္း
ခ်က္ႀကီးက ဒီကိစၥကို ဦးေဆာင္တဲ့လူ ျဖစ္သည္ ။ သူကဘဲ ဘားမားဂဲလ္ထမင္းဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ႔ ေစ်းညႇိတာ ။ ထမင္းခ်က္ႀကီးက “ နင္တို႔ဟာ ဖါသည္ေတြ..ဖါသည္ဆို ေခၚတဲ့ေကာင္ေတြ ေက်နပ္ေအာင္ ဖါခံလိုက္..အလိုးခံလိုက္…လ်ာမရွည္နဲ႔..ေစာက္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထား..” လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ ေဟာက္လိုက္သည္ ။
စံစံနဲ႔ မိေပါက္လည္း လုပ္စားေနတာ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ အညံ့ခံမယ့္လူေတြ မဟုတ္ဘူး ။
“ အ ” ေကာင္ေတြကို တြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး သူတို႔ အဝတ္အစားေတြကို ျပန္ဝတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္ ။ “ ဟိတ္ ဖါမေတြ..ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ….နင္တို႔ မနက္က်မွ ျပန္ရမွာ…နင္တို႔ ျပန္ခြင့္ မရွိဘူး…နင္တို႔ ဖင္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း လိုးအုံးမွာ….” လို႔ ထမင္းခ်က္ ဝတုတ္ႀကီးက စံစံနဲ႔ မိေပါက္တို႔ လက္ေမာင္းေတြကို ကိုင္လႈပ္ၿပီး မာန္မဲလိုက္သည္ ။
“ ငါ့ကို လႊတ္စမ္း….အနိုင္အထက္ လုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔…လႊတ္ဆို လႊတ္….”
“ မလႊတ္ဘူး….ေခြးမ….မလႊတ္တဲ့ အျပင္ နင့္ကို ဒီလို ဆုံးမမယ္….”
ထမင္းခ်က္ဘိုက္ပူႀကီးက စံစံ့ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔ ရိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။ မိေပါက္က ထမင္းခ်က္ႀကီးဆီကို တရွိန္ထိုး ခုန္ဝင္ၿပီး ေျခေထာက္နဲ႔ ေပါင္ၾကားကို ကန္ထည့္လိုက္သည္ ။
ခ်က္ေကာင္းထိသြားသည္ ။ “ အား….” လို႔ အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ရင္း ထမင္းခ်က္ႀကီး သူ႔ေပါင္ၾကားကို သူ လက္နဲ႔ အုပ္ရင္း ေခြက်သြားသည္ ။ ေစာေစာက မိေပါက္ကို ဖင္ေထာင္ေဆာ္ေနတဲ့ ထြားထြားေကာင္ႀကီးက မိေပါက္ကို လက္ျပန္ရိုက္ထည့္သည္ ။ မိေပါက္ လန္က်သြားသည္ ။ ဒါေပမယ့္ မိေပါက္ ေလးဖက္ေထာက္ရက္ အခန္းထဲက ထြက္ေျပးသည္ ။ စံစံလည္း ေဘးက သေဘၤာသား အမူးသမားကို တြန္းပစ္ၿပီး မိေပါက္ အေနာက္ကို ေျပးလိုက္သည္ ။
ထမင္းခ်က္ႀကီးရဲ့ အခန္းက သေဘၤာထမင္းစားခန္းနဲ႔ မီးဖိုခန္း ေဘးကပ္ရက္မွာ ျဖစ္သည္ ။ ထမင္းစားခန္း ( Mess Room ) ထဲကေန ျဖတ္ၿပီး သေဘၤာပဲ့ပိုင္းကို ထြက္ေျပးၾကသည္ ။ သေဘၤာရဲ့ ညာဖက္ျခမ္းမွာ Gang wayလို႔ ေခၚတဲ့ဆင္းတဲ့ ေလွခါး ရွိေနသည္ ။ ေလွခါးဆီကို အေျပး မွာ ေလွခါးနားမွာ တာဝန္က် တဲ့သေဘၤာသားေကာင္က သူတို႔ကို ေရွ႕ကေန ဆီးကာထားၿပီး ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။
စံစံက “ ကယ္ပါ..ကယ္ၾကပါ..က်မတို႔ကို သတ္ေနပါတယ္…” လို႔ ေအာ္သည္ ။ မိေပါက္ကလည္း…“ ကယ္ေတာ္မူၾကပါရွင္…..” လို႔ ေအာ္သည္ ။ ႐ုန႔္ရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ သေဘၤာေတြ
တန္းစီေနတဲ့ ဆိပ္ခံလမ္းမႀကီးအတိုင္း မွန္မွန္ေလး ေမာင္းလာတဲ့ ကင္းလွည့္ရဲကား က M,V Yokohama Star ရဲ့ Deck ( ကုန္းေဘာင္) ေပၚမွာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနတာေတြကို ျမင္လိုက္သည္ ။
ေခါင္မိုးေပၚက အေရးေပၚ မီးနီ တဖ်တ္ဖ်တ္ ဖြင့္ၿပီး M,V Yokohama Star နဲ႔ ေဘးကို ထိုးဆိုက္လာသည္ ။
ရဲကားထဲက ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္း ၀ါယာလက္စက္နဲ႔ သတင္းပို႔သည္ ။
( ပ်ံလႊား၃၃ ..သီလဝါ ဆိပ္ကမ္းက ေခၚတယ္…..သိန္းမင္း…သိန္းမင္း…အေရးေပၚကိစၥ ျဖစ္ေနတယ္…ၾကားမၾကား အေၾကာင္းျပန္ပါ….)
ဒီအခ်ိန္မွာ သေဘၤာႀကီးရဲ့ ေလွခါးထိပ္ေရာက္ေနတဲ့ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ကို ဖမ္းဆြဲထားတဲ့ သေဘၤာသားက လက္သီးနဲ႔ ထိုးႀကိတ္ေနတာကို ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္း ျမင္လိုက္ရသည္ ။ ကားထဲက အျမန္ထြက္ၿပီး သေဘၤာေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း..“ ေဟး….ရပ္လိုက္..လႊတ္လိုက္ ေကာင္မေလးေတြကို …” လို႔ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။
ထမင္းခ်က္ လူဝႀကီးနဲ႔ အဖြဲ႕ အဝတ္မပါ လီးတန္းလန္းေတြနဲ႔ ေျပးထြက္လိုက္လာၾကသည္ ။
“ ဟာ….တအုပ္တမႀကီးပါလား ….ေဟ့လူေတြ..ေနာက္ဆုတ္..ေကာင္မေလးေတြကို မထိနဲ႔…မရိုက္နဲ႔….”
ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္း လွမ္းတားသည္ ။ ေအာ္ဟစ္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ “ အ” သေဘၤာသားေတြက သူ႔စကားကို နားမေထာင္ပါ ။ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ကို ၀ိုင္းရိုက္ၾက ကန္ၾကသည္ ။ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းလည္း
သူ႔ခါးက ပစၥတိုေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ပါသည္ ။
ေနဗလ လည္း သီလဝါက ကင္းလွည့္ရဲကား ( ပ်ံလႊား၃၃ ) ဆီက ေခၚသံကို ၾကားၾကားခ်င္း ၀ါယာလက္စက္ကေန ျပန္ထူးလဲထူး ကားကိုလည္း သီလဝါကို အျပင္း ေမာင္းသြားလိုက္သည္ ။
သံလ်င္ၿမိဳ႕သစ္မွာ ရွိေနတဲ့ ကင္းလွည့္ကားေတြလည္း သီလဝါဆိပ္ကမ္းကို အျမန္ ေမာင္းသြားၾကသည္ ။
ဥၾသသံေတြ ဆူညံေနသည္ ။ ရဲကားေတြ မီးနီ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ညအေမွာင္မွာ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေမာင္းေနၾကသည္ ။
ရန္ကုန္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕႐ုံးႀကီးရဲ့ စစ္ေၾကာေရး အခန္း
ရဲမႉးကိုကိုလင္း စိတ္မရွည္ေတာ့ ။
ေနဗလရဲ့ တိုက္ခန္းကို ဗုံးခြဲဖို႔ ႀကိဳးပန္းခဲ့တဲ့ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီယား ဆိုတဲ့ လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကို သူ စစ္ေမးေနတာ တရက္ မကေတာ့ဘူး ။
တကယ့္ကို ေခါင္းမာတဲ့ ငတိႏွစ္ေကာင္ ။
“ မသိဘူး..မရွိဘူး….” ဘဲ တြင္တြင္ ေျပာေနသလို “ ငါတို႔ ေရွ႕ေန လိုခ်င္တယ္…ေရွ႕ေန ေခၚေပး….” လို႔ မထီမဲ့ျမင္ ပုံစံတဲ့ ေျပာၾကေသးသည္ ။ ရဲမႉးကိုကိုလင္း လည္း ပါးပိတ္ရိုက္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္ခဲ့ေပမယ့္ သည္းခံစိတ္ေမြးၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ ဆက္ေမးျမန္းေနခဲ့သည္ ။
ရဲသားတေယာက္က အေလးျပဳရင္း လာေျပာသည္ ။
“ ရဲမႉး..စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး ဗ်ဴ ရိုက အရာရွိတေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္..ရဲမႉးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ အျပင္ခန္းမွာ ေစာင့္ေနပါတယ္….” တဲ့ ။
အဆီျပန္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ အေသးစားေလးနဲ႔ သုတ္လိုက္ရင္း ရဲမႉးကိုကိုလင္း စစ္ေၾကာေရးအခန္းထဲက ထြက္ခဲ့ပါသည္ ။ေနဗလ သီလဝါ ဆိပ္ကမ္းကို မေရာက္ခင္ကတည္းက နို္င္ငံျခား သေဘၤာသားတစုနဲ႔ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းတို႔ ႐ုန႔္ရင္းဆန္ခတ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းေရာ တျခား အရင္ေရာက္သြားတဲ့
ရဲကားေတြကေရာ စက္နဲ႔ သတင္းပို႔လို႔ ေနဗလ အေၾကာင္းစုံကို သိၿပီးၿပီ ။ စံစံနဲ႔ မိေပါက္ ဆိုတဲ့ ေၾကးစားမေလးေတြကို ရိုက္ပုတ္ကန္ေက်ာက္ေနလို႔ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းက မလုပ္ဖို႔ ပါးစပ္က ေအာ္တားေပမယ့္ သေဘၤာသားေတြက နားမေထာင္ဘဲ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရိုက္ႏွက္ေနလို႔ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းက ရပ္လိုက္ဖို႔ ေသနတ္ေထာင္ေဖါက္ၿပီး တားလိုက္တယ္ ။
သေဘၤာသားေတြက တုတ္ဓါး ခဲ သံတိုသံစ ေလးဂြေတြနဲ႔ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းနဲ႔ သူ႔ရဲကားကို ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္လာတယ္ ။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို သေဘၤာသားေတြ လက္ထဲက ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္းက အတင္း ဆြဲေခၚ ကယ္တင္ခဲ့ၿပီး သူ႔ရဲကား ပ်ံလႊား၃၃ အထဲမွာ ထိုင္ခိုင္းထားလိုက္သည္ ။ ဒါကို သေဘၤာသားေတြက မေက်နပ္ၾကဘဲ ဓါတ္ဆီထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းေတြကို မီးရွို႔ၿပီး ပစ္တာေၾကာင့္ ရဲၾကပ္စိုးျမင့္သိန္း ေနာက္ဆုတ္ေျပးရသည္ ။
တျခားရဲကားေတြ ထပ္ေရာက္လာေတာ့ သေဘၤာသားေတြကို ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါ သေဘၤာသားေတြက ရဲအားလုံးကို သေဘၤာႀကီးေပၚကေန ရရာခဲ ေလးဂြေတြ တုတ္ေတြ သံခၽြန္လုံးေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္
တိုက္ခိုက္ၾကသည္ ။ အေျခအေန တင္းမာေနတာေၾကာင့္ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ေနဗလကို သတင္းပို႔ၾကသည္ ။ ေနဗလလည္း အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာကို ေရာက္သြားၿပီး အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဖြယ္ေတြ
ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ဆူပူမႈ ႏွိမ္နင္းတဲ့ အထူးရဲတပ္ရင္းကို ေခၚၾကရေတာ့သည္ ။ သေဘၤာႀကီးေပၚကို ဂိုင္းေဝးေလွခါးကေန တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ ဒိုင္းလႊားေတြနဲ႔ ရဲေတြကို ထမင္းခ်က္ႀကီးက ဆီပူ
ေတြ ေရေႏြးပူေတြနဲ႔ ေလာင္းခ်သလို သေဘၤာသားေတြက သေဘၤာမွာ သုံးတဲ့ သံကြင္းေတြ သံတုံးသံေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ၾကျပန္လို႔ ရဲသားေတြ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၾကရသည္ ။
အထူးရဲတပ္ရင္းက ရဲမႉးက မ်က္ရည္ယိုဗုံးေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းဖို႔ အထက္လူႀကီးေတြကို အမိန႔္ေတာင္းခံသည္ ။
ေနဗလကိုလည္း အထက္က ရဲမႉးႀကီးေတြက “ ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္း သိခ်င္တယ္..ဒါ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ…ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လဲ….” လို႔ တြင္တြင္ ေမးေနၾကသည္ ။ ေနဗလ အေျဖကေတာ့ အရက္
ေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္ ။ အရက္ကို အလြန္အကၽြံေသာက္ၾကရာက ရမ္းကားၾကရင္း တားဆီးတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ျပန္လွန္တိုက္ခိုက္ၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း အထက္လူႀကီးေတြကို အစီရင္ခံေနသည္ ။
မ်က္ရည္ယိုဗုံး အသုံးျပဳဖို႔ ခြင့္ျပဳတာေၾကာင့္ အထူးရဲေတြ သေဘၤာေပၚကို မ်က္ရည္ယိုဗုံးေတြ တလုံးၿပီး တလုံး ပစ္ထုတ္ေနၿပီ ။ ဒီ အရွဲပ္ထဲမွာ မပါၾကတဲ့ သေဘၤာသားေတြက လက္ေတြ ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ေလွခါးက ဆင္းလာသည္ ။
အထူးႏွိမ္နင္းေရးေခါင္းေဆာင္ ရဲမႉးက စက္႐ုပ္ရဲေတြကို စသုံးသည္ ။ စက္႐ုပ္ရဲမ်ားက လူစစ္စစ္ ရဲေတြထက္ အၾကမ္းဖက္ဆူပူေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္တာကို ခံနိုင္ၾကသည္ ။ သူတို႔ကို ခဲထိတာတို႔ ဆီပူေလာင္တာတို႔ကို လုံးဝ မျဖဳန္ၾကဘူး ။
ဆိုးသြမ္းေသာင္းက်န္းတဲ့လူေတြကေတာ့မ်က္ႏွာေတြမွာ အဝတ္ေတြ စည္းၿပီး ေျပးတက္လာတဲ့ စက္႐ုပ္ရဲသားေတြကို ျပန္ တိုက္ခိုက္သည္ ။ေကာင္းကင္ယံကေန ရဲရဟတ္ယာဥ္ေတြကလည္း မီးေမာင္းေတြနဲ႔ ထိုးၿပ ကူညီၾကသည္ ။ ရဟတ္ယာဥ္ေတြအေပၚကလည္း စက္႐ုပ္ရဲေတြ ႀကိဳးေတြနဲ႔ ေလ်ာဆင္းလာၾကသည္ ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သေဘၤာသားဆိုးေတြကို ရဲတပ္ဖြဲ႕က ထိန္းသိမ္းလိုက္နိုင္သည္ ။
အေစာပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔လူေတြကို မထိန္းဘဲ အခု ဖမ္းခ်ဳ ုပ္အေရးယူတဲ့ အခ်ိန္ သေဘၤာ ကက္ပတင္က သူ႔လူေတြကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုသည္ ။ သူတို႔ သည္တိုင္းျပည္ကေန ခ်က္ခ်င္း ထြက္
သြားမည္လို႔ ဆိုသည္ ။ ေနဗလက မင္းရဲ့ သေဘၤာသားေတြက အၾကမ္းဖက္ ဥပေဒခ်ိ ုးေဖါက္ၾကတာမို႔ သည္တိုင္းျပည္ရဲ့ ဥပေဒအရ စစ္ေဆး အျပစ္ေပးရမယ္..ျပန္မလႊတ္နိုင္ဘူးလို႔ ေအးေအးေဆး
ေဆး ရွင္းျပေပမယ့္ လက္မခံဘဲ တံေတြးနဲ႔ ေထြး ရိုက္မည္ႏွက္မည္ လုပ္လို႔ ေနဗလတို႔က သူ႔ကိုပါ ဖမ္းဆီး ခ်ဳ ုပ္ေႏွာင္လိုက္ရသည္ ။
သေဘၤာႀကီးကိုလည္း အမႈမၿပီးမခ်င္း သည္ကမ္းကေန ခြာခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး ဆိုၿပီး ဖမ္းဆီးထားလိုက္သည္ ။
သူ ဂ်ဴတီက်တဲ့ ညမွာ အမႈႀကီးသြားသည္ ။ တညလုံးလိုလို သီလဝါမွာ သူ ရွိေနသည္ ။ ေျပးရလႊားရ ေအာ္ရဟစ္ရ လူလည္း ညစ္ေပ စုတ္ျပတ္ေနသည္ ။
သူအိမ္ကို ျပန္ေတာ့ မိုးစင္စင္လင္းေနၿပီ ။
သူ႔ကြန္ဒိုေအာက္ဖက္က လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အရပ္ဝတ္နဲ႔ ရဲၾကပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘိုကို သူေတြ႕သည္ ။ သူ႔ရဲမႉးႀကီးက သူ႔တိုက္ခန္းမွာ ဗုံးလာေထာင္တဲ့လုပ္ရပ္ ျဖစ္ပြားခဲ့လို႔ ရဲအေစာင့္ ခ်ထားတာပါ ။
ဓါတ္ေလွခါးဆီကို ေလၽွာက္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီ ဆာနာဒါတို႔ စုံတြဲနဲ႔ တိုးျပန္ၿပီ ။ ဟင္နရီက သူ႔ကို ႏုတ္ဆက္ရင္း “ မင္းရဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးေရာ…” လို႔ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ေမးသည္ ။ သူ႔ခါးကို ဖက္ထားတဲ့စက္လူ႐ုပ္မေလး ဂ်က္စီကာ ကလည္း သူ႔ကို ခင္ခင္မင္မင္ ႏုတ္ဆက္သည္ ။ သူက ဝတ္ေက်တန္းေက်ဘဲ ျပန္ႏုတ္ဆက္ၿပီး သူ႔တိုက္ခန္းကို ျပန္သည္ ။ အရမ္းပင္ပမ္းေနၿပီ ။
အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ နီသိဝတီ သူ႔ဆီကို ေျပးလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
နီသိဝတီသည္ ပါးလႊာတဲ့ ညဝတ္ ဝတ္႐ုံရွည္ကို ဝတ္ထားသည္ ။
“ ကိုကို ျပန္လာၿပီေဟ့….ဟင္….ကိုကို..တကိုယ္လုံးလည္း ေပေရလို႔..အရမ္း အလုပ္မ်ားလာလားဟင္…”
“ ဟုတ္တယ္ ….နီသိ…”
“လာ..လာ..နီသိ ကိုကို႔ကို ေရခ်ိ ုးေပးမယ္ေလ ….ၿပီးေတာ့ ႏွိပ္နင္းေပးမယ္ .. ”
နီသိဝတီက သူ႔ယူနီေဖါင္းနဲ႔ ဖိနပ္ေတြ ခၽြတ္တာေတြကို ၀ိုင္း ကူညီသလို ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို သူနဲ႔ အတူတူ ဝင္လိုက္ဖို႔ ကိုယ္ေပၚက ညဝတ္အက် ႌကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ ။ အိုး….သူစိတ္ႀကိဳက္ ဖန္တီးထားတဲ့ အခ်ိ ုးအဆစ္ အေကြ႕အေကာက္ေတြက အခ်ိဳးက် လွလြန္းေနသည္ ။ ဒီေလာက္ ပင္ပမ္းေနတဲ့ ၾကားကေတာင္ သူ႔စိတ္ေတြ ဆူႂကြလာရသည္ ။ နီသိဝတီက သူ႔တကိုယ္လုံးကို
ဆပ္ျပာေရျမဳပ္တုံးနဲ႔ က်က်နန ပြတ္တိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးေပးသည္ ။
အင္း..ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္ ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ငါ ဘယ္ေလာက္ ဇိမ္က်ေနတယ္ ဆိုတာ ေျပာျပအုံးမွဘဲ လို႔ သူ သေဘာေတြ က်ေနသည္ ။ အရင္တုံးကဆိုရင္ အလုပ္ပင္ပမ္းၿပီး ျပန္လာတဲ့အခါ အခုလို ဆီးႀကိဳမယ့္သူ မရွသလို အခုလို ျပဳစုယုယမယ့္လူ မရွိခဲ့ဘူးေလ ။ စက္႐ုပ္မ ဆိုေတာ့ ဟန္စုယဥ္လို သူူ႔ကို ခြာၿပီး သာတဲ့လူ ေနာက္ကိုလည္း လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ေျပာတဲ့ အပ္ဂရိတ္လည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းက သူ႔ဖုန္းမက္ေဆ့ေဘာက္မွာ ခ်န္သြားတာက ဒီတခါ နီသိဝတီကို တရက္နဲ႔တရက္ေတာင္ မတူေတာ့တဲ့ အစဥ္တိုးတက္ေနတဲ့ နည္းပညာ
ေတြနဲ႔ လူသားစစ္စစ္ရဲ့ ကိုယ္တြင္း ကလီဇာေတြ ေပါင္းစပ္ထည့္သြင္းၿပီး ဖန္တီးေပးမွာ ဆိုဘဲ ။ သူ ထပ္တိုး ျပဳ ျပင္ေပးလိုက္ရင္ ေနဗလ ထမင္းစားတဲ့အခါ နီသိဝတီကလည္း အတူတူ လိုက္ပါစားေသာက္နိုင္မွာ ဆိုဘဲ ။ ေနဗလကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္မွာ အစား အတူတူစားနိုင္တဲ့ ၾကည္ႏူးမႈ နဲ႔ အျပင္ဆိုင္ေတြ ဟိုတယ္ေတြမွာ အတူတူ ထိုင္ၾကရင္လည္း စက္႐ုပ္မလို အစားမစားဘဲ ငုတ္တုတ္ ျပဳံးျပဳံးေလးဘဲ ထိုင္မေနေတာ့ဘဲ ကိုယ္နဲ႔ အတူတူ လိုက္စားေသာက္တာေတြ မရခ်င္လည္း ေနပါေစေတာ့ ။ အခု လက္ရွိ နီသိဝတီေလးနဲ႔ဘဲ အခုလို ေရအတူတူခ်ိဳး အႏွိပ္အနင္းခံေနရမယ္ ဆိုရင္ ေက်နပ္ေနပါၿပီ လို႔ ေတြးေနမိသည္ ။ သည္အခ်ိန္မွာ နီသိဝတီက သူ႔ကို ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္း အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အဝတ္မဲ့ သူ႔ေက်ာျပင္နဲ႔ ေပါင္တန္ေတြကို စၿပီး ႏွိပ္ေပးပါသည္ ။
သူ႔ေက်ာျပင္ႀကီးတေလ်ာက္ နီသိဝတီက တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ လိုက္ေထာင္းေပးသလို တင္ပါးနဲ႔ ခါးေနရာေတြကိုလည္း တက္နင္းေပးသည္ ။
ဟိုတေလာက သူ အေခြေဟာင္းဆိုင္ေတြကေန ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ဝယ္လာတဲ့ ဂ်ိန္း(စ္ ) ဘြန္းဒ္ ႐ုပ္ရွင္ကားခ်ပ္ထဲက လို မိန္းမေခ်ာေလးက သူ႔ကို ႏွိပ္ေပးေနတာပါလား လို႔ သူေတြးၿပီး ေက်နပ္ေနသည္ ။
“ ကိုကို ေကာင္းလားဟင္…”
နီသိဝတီက သူ႔ပါးကို ရႊတ္ကနဲ အာဘြားေပးလိုက္ရင္း ေမးသည္ ။
တယ္လည္း အလိုက္သိတဲ့ စက္လူ႐ုပ္မ ။ ဒါေတြ အကုန္လုံးက ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ့ တည္ထြင္မႈေတြေလ ။ ( ဟီး…ဆပ္ေပအုံးေတာ့ အေႂကြးဝယ္ကပ္ျပား က အေႂကြးေတြ ) စူးရွတဲ့ လက္သဲခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြနဲ႔ သူ႔ေက်ာ္ျပင္ကို ဖြဖြေလး ကုတ္ျခစ္ေပးတာက အရသာ ထူးလွသည္ ။ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ျမဴးထလာသည္ ။
နီသိဝတီရဲ့ ပြတ္သပ္ေပးေနတာေတြေၾကာင့္ သူ စိတ္ေတြ ထသထက္ ထလာသည္ ။
သူ႔နားနားကို ကပ္ၿပီး ေလသံေလးနဲ႔ နီသိဝတီက “ ကိုကို လိုးၾကမလား..” လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္က တန္းကနဲ ေထာင္မတ္သြားရသည္ ။
နီသိဝတီရဲ့ လက္ကေလးက ေပါင္ၾကားကို လာႏွိုက္သည္ ။ လိင္တန္ကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနသည္ ။ အင္း..ခံလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ..နီသိ ဘယ္လိုလုပ္ တတ္ေနတာလည္း ။ ဒါလဲ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း
ပရိုဂရမ္ လုပ္လိုက္တာဘဲလား ။
“ ကိုကို..ပက္လက္လွန္လိုက္..”
နီသိဝတီရဲ့ စကားကို သူ ခ်က္ခ်င္း နာခံလိုက္နာလိုက္သည္ ။ ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့ သူ႔ဒုံးပ်ံႀကီးက တန္းတန္းမတ္မတ္ ေထာင္ေနေတာ့ နီသိက တခစ္ခစ္နဲ႔ သေဘာက်ၿပီး ထိပ္ဖူး ဒစ္လုံးကို လက္ကေလးနဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ တင္းေတာင္…တင္းေတာင္ နဲ႔ တံခါး လၽွပ္စစ္ေခါင္းေလာင္း ႏွိပ္သံက အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚ ျမည္ဟီးလာသည္ ။
ဇိမ္က်ေနတဲ့ ဒီလို အခါေကာင္းမွာ ဘယ္က ဧည့္သည္ လာပါလိမ့္….ဘယ္သူက ထၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးခ်င္မလဲ ။ သူလွဲေနတဲ့ ဆိုဖါရွည္ႀကီး ေဘးက အေဝးထိန္းခလုပ္ေလးကို လွမ္းဆြဲယူၿပီး ႏွိပ္လိုက္
သည္ ။ နံရံကပ္ တီဗီႀကီးမွာ အျပင္က တံခါးဘဲလ္ ႏွိပ္ေနတဲ့လူပုံ ေပၚလာသည္ ။
“ ဟင္..ဂ်ပန္ႀကီးနဲ႔ သူ႔ေစာ္ …ဂ်က္စီကာ….ပါလား..ဘာကိစၥလဲ မသိဘူး…”
မျဖစ္ေသးပါဘူး ထေမးအုံးမွ ဆိုၿပီး တံခါး မဖြင့္ခင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးတခု ခါးမွာ ဆြဲပတ္လိုက္ၿပီး ေျပး ဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။
“ ေဟး…မစၥတာေန …မင္းတို႔ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကတာလား…..”
ေနဗလ ပုခုံးေပၚကေန ေက်ာ္ၾကည့္ၿပီး ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီက ေမးလိုက္သည္ ။ သူလည္း နီသိ တုံးလုံးႀကီးမ်ားလား ဆိုၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နီသိက ညဝတ္အက် ႌ ျပန္ဝတ္ထားၿပီးတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
“ အႏွိပ္ခံေနတာပါ ဟင္နရီ..မင္းရဲ့ ဂ်က္စီကာ ကေရာ မင္းကို ႏွိပ္ မေပးဘူးလား…”
“ ဟားဟား…ဘယ္ေနမလဲ မစၥတာေန..ငါတို႔ ဂ်ပန္ေတြက အႏွိပ္အနင္း သိပ္ႀကိဳက္ၾကတာဘဲ…”
“ ဘာကိစၥလဲ..ငါ ဘာကူညီရမလဲ…”
ဂ်ပန္ႀကီးက ျပဳံးၿပီး..“ ေစာ္ခ်င္း လဲဖိုက္မလားလို႔ လာေမးတာ..” လို႔ ဘြင္းဘြင္းႀကီး ေျပာခ်လိုက္ပါသည္ ။
“အာ..ဘယ္လို..ဘယ္လို…”
“ ေအာ္..မင္းေစာ္နဲ႔ ငါ့ေစာ္ လဲဖိုက္မလားလို႔ ေမးတာ…ငါလဲ အာရွမ ဖိုက္ရၿပီး မင္းလဲ အျဖဴမ ဖိုက္ရတာေပါ့….”
ခ်က္ခ်င္းဘဲ…“ မလုပ္ခ်င္ဘူး..” လို႔ သူေျပာလိုက္ေတာ့ ဂ်ပန္ႀကီးလည္း “ မင္းကလဲ..လူစစ္စစ္ မင္းမိန္းမမွ မဟုတ္တာဘဲကြာ…အခုေခတ္မွာ လင္မယားေတြ ရည္းစားအတြဲေတြေတာင္ အုပ္စုလိုက္
ျဖစ္ျဖစ္ လဲၿပီး ျဖစ္ျဖစ္ ဖိုက္ေနၾကတာဘဲ…” လို႔ သူ႔ကို ေျပာသည္ ။
“ ေဆာရီးဘဲကြာ..ဟင္နရီ..ငါ မလုပ္ခ်င္ဘူး….” လို႔ သူျငင္းလိုက္သည္ ။ ျပန္ထြက္သြားၾကတဲ့ အခ်ိန္ ဟင္နရီရဲ့ ေစာ္ ဂ်က္စီကာက ဖင္တုံးေတြကို အရင္ကထက္ ပိုၿပီးလႈပ္ႏွဲ႕ၿပီး ေလၽွာက္သြားသည္ လို႔
သူထင္သည္ ။ ဟင္နရီတို႔ စုံတြဲ လာရႈပ္တာနဲ႔ ေတာင္မတ္ၿပီးသား သူ႔လိင္တန္ေတာင္ ျပန္ေလ်ာ့က်သြားသည္ ။ ဒါကို ေတြ႕လိုက္တဲ့ နီသိဝတီက “ မပူနဲ႔ ကိုကို..နီသိ ျပန္ေထာင္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္
ေနာ္” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဒီေလာက္အလိုက္သိတဲ့ စက္႐ုပ္မ ဘယ္မွာ ရနိုင္မလဲေလ ။
ရဲမႉးကိုကိုလင္း မွင္သက္ေငး သြားတယ္ ။
စုံစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက အရာရွိေရာက္ေနတယ္ ဆိုလို႔ သူထြက္လာတာ အလြန္လွပေက်ာ့ရွင္းတဲ့ ျမန္မာဆန္ဆန္ အဝါႏုေရာင္ ရင္ဖုံးအက် ႌ..ခ်ိတ္ထမိန္ အဝါေရာင္နဲ႔ မိန္းမတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ။
“ က်မ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးက ျမျမေသြးပါ…ရဲမႉး….”
“ ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့ပါ….ေဒၚျမျမေသြး…က်ေနာ္ ကိုကိုလင္းပါ…ေနဗလအိမ္ထဲကို ဗုံးေထာင္တဲ့ တရားခံႏွစ္ေယာက္ ဆီကို လာတာလား..”
“ ဟုတ္ပါတယ္..ရဲမႉး..က်မကို ျပည္ထဲေရးက ဒီတရားခံေတြဆီက ေျဖာင့္ခ်က္ ရယူဖို႔ လႊတ္လိုက္လို႔ပါ ..”
ရဲမႉးကိုကိုလင္း စိတ္ညစ္သြားတယ္ ။ သူနာရီေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ေမးေနတာ တရားခံေတြက လုံး ဘူးကြယ္ေနၾကလို႔ စိတ္ေရာ လူေရာ ပင္ပန္းေနတာ ။ စုံစမ္းေရးဗ်ဴ ရိုက လူေတြက သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ဘာ
နတ္သားေတြလို႔ ထင္ေနၾကသလဲ မသိဘူး ။ သူတို႔ စစ္ရင္ေကာ ဘာထူးမွာ မို႔လဲ ။ ေျဖာင့္ခ်က္ဘဲ ယူအုံးမတဲ့….ဟင္း…။
ကိုကိုလင္း စိတ္ထဲက ေျပာေနတာပါ ။
ပါးစပ္ကေတာ့ “ ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚျမျမေသြး..က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ေပးပါမယ္…ေဒၚျမျမေသြး သေဘာရွိ စစ္ပါ ေမးပါ….”လို႔ ေျပာရင္း အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေလးကို အခ်ဳပ္ခန္းေတြဖက္ကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္ ။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ဆိုးေပ့မိုက္ေပ့ဆိုတဲ့ လူဆိုးသူခိုး ဂ်ပိုးေတြလည္း မိန္းမေခ်ာေလး ကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္ ။ ပါးစပ္ေတြကလည္း အၿငိမ္မေနဘဲ ႐ုန႔္ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ ေဝဖန္ၾကတယ္ ။
ဘိုျမင့္ရွီန္နဲ႔ ေဇဗီးယားကို ထည့္ထားတဲ့ အခ်ဳ ုပ္ခန္းဆီကို ေရာက္ေတာ့..“ ဒီႏွစ္ေကာင္ဘဲဗ်….ဗုံးေထာင္တာ…အမွန္က စုစုေပါင္း ၃ေကာင္..တေကာင္က ေနဗလရဲ့ စက္႐ုပ္က ကင္ဒိုဓါးနဲ႔ ခုတ္သတ္
လိုက္လို႔ ေသၿပီ….” လို႔ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ ျမျမေသြးလည္း အံ့ၾသတဲ့ အမူအရာေလးနဲ႔ ဆတ္ကနဲ ရဲမႉးကိုကိုလင္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
“ စက္႐ုပ္…ဟုတ္လား….”
“ ဟုတ္တယ္..ဒါဘဲ ေျပာေနၾကရတာ..ေနဗလက အိမ္မွာ စက္႐ုပ္နဲ႔…”
“ ရွင္..စက္႐ုပ္..စက္႐ုပ္ …..ဘာအတြက္မ်ား စက္႐ုပ္ ဝယ္ထားပါလိမ့္…”
ျမျမေသြးက တရားခံ၂ေယာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဓါးခုတ္ခံထားရလို႔ လက္ေတြနဲ႔ ဝမ္းဗိုက္မွာ ပတ္တီးေတြနဲ႔ ။
“ ဒီႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း စက္႐ုပ္ကဘဲ ဓါးနဲ႔ ခုတ္ထားတာလား..ရဲမႉး…”
“ ဟုတ္တယ္ဗ်….”
“ ကဲ..က်မ သူတို႔ကို ဝင္ စစ္မယ္…တခု ေမးမယ္ေနာ္….ဒီ အခ်ဳပ္ခန္းမွာ ကင္မရာ တပ္ထားသလား….”
“ မတပ္ထားဘူး..ေဒၚျမျမေသြး….”
“ ေကာင္းတယ္..အိုေကေလ..က်မကို အခ်ိန္ တနာရီေလာက္ေပး…”
“ ရတယ္..ႏွစ္နာရီၾကာလဲ ရတယ္..က်ေနာ္လဲ ခဧ ဘရိတ္ယူခ်င္ေနလို႔….”
“ အိုေက..ဒါျဖင့္ က်မ အလုပ္စေတာ့မယ္…”
“ ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ…”
ရဲမႉးကိုကိုလင္းလည္း ေကာ့ေနေအာင္ ဝတ္ထားတဲ့ ခ်ိတ္ထမိန္နဲ႔ ဆံထုံးနဲ႔မမေလး ဘယ္လိုမ်ား လူဆိုးရင့္မႀကီးေတြကို ေျဖာင့္ခ်က္ရေအာင္ စစ္မလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ေတာ့ဘဲ ေရမိုးးခ်ိ ုးဖို႔ စစ္ေၾကာေရး
စခန္းကေန ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။
ျမျမေသြးလဲ အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တယ္ ။
ကုလားထိုင္ေလးေတြနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ ပတ္တီးနဲ႔ လူဆိုးႏွစ္ေကာင္ဆီကို ေလ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး ကုလားထိုင္ေတြကို ေျခေထာက္နဲ႔ ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ႐ုတ္တရက္မို႔ရယ္ အရွိန္ျပင္းတာေၾကာင့္ရယ္ ဘိုျမင့္ရွိန္ဆိုတဲ့ လူဆိုးေကာင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို လဲက်သြားတယ္ ။ ကုလားထိုင္က လြင့္ထြက္သြားလို႔ ။
စကထဲက ၾကမ္းလွတဲ့ ျမျမေသြးကို လန႔္သြားၿပီး ေဇဗီးယားဆိုတဲ့ လူဆိုးေကာင္က သူ႔ဖါသာ မတ္တပ္ ခ်က္ခ်င္း ထရပ္လိုက္တယ္ ။
“ ေမးတာကို အမွန္အတိုင္းေျဖၾက…မေျဖရင္ နင္တို႔မယားေတြ မုဆိုးမေတြ ျဖစ္သြားမယ္…”
တရားခံႏွစ္ေယာက္က သူဘာကို ဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ဘဲ ေငးေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျမျမေသြးလည္း ထမိန္ေလးကို လက္နဲ႔ မႀကီး ဘိုျမင့္ရွိန္ဆိုတဲ့ ေကာင္ရဲ့ ေပါင္ၾကားကို ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္ျပန္တယ္ ။
“ အားးးး……..”
ခ်က္ေကာင္းကို ကန္မိသြားလို႔ ဘိုျမင့္ရွိန္ဆိုတဲ့ ငတိ သူ႔ေပါင္ၾကားကို သူ လက္နဲ႔ ဖိအုပ္ၿပီး လဲက်ကာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနပါေတာ့တယ္ ။
ေဇဗီးယား လည္း သူ႔ေရာင္းရင္း အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ကိုလည္း ေဆာ္ေတာ့မွာမို႔ အေနာက္ကို တေျဖးေျဖးနဲ႔ ဆုတ္သြားလိုက္တယ္ ။
“ေဟ့ေကာင္…ေျပာစမ္း မင္းတို႔ကို ဘယ္သူ ခိုင္းလဲ…”
ေဇဗီးယားက မေျပာဘဲ ေခါင္းငုံ႔ၿပီးဘဲ ရပ္ေနတယ္ ။ ျမျမေသြးရဲ့ လက္ဝါးေစာင္းနဲ႔ လက္ဝါးေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ေဇဗီးယားရဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ နားရင္းေတြကို မနားတမ္း ထိေတြ႕ မိတ္ဆက္ေနတယ္ ။
“ ငါ့ကို ဘာမွတ္လဲ..နယ္လွည့္ ပါးရိုက္လာတဲ့ ေကာင္မ ဟဲ့….တိုင္ခ်င္တဲ့ဆီကိုတိုင္…ေစာက္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး…”
ေဇဗီးယား ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ရက္ က်သြားတယ္ ။ ျမျမေသြးရဲ့ ဒူးတဖက္ ေျမာက္တက္သြားတယ္ ။
“ ခြပ္..”
“ အား…”
ေဇဗီးယား ပက္လက္လန္ထြက္သြားတယ္ ။ ျမျမေသြး ေဇဗီးယားအေပၚကို ခြရပ္လိုက္ၿပီး ဓါးဒါဏ္ရာအေပၚ ခြာျမင့္ဖိနပ္နဲ႔ တက္နင္းတယ္ ။
“ အား….ဟား…မလုပ္ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ…..ေတာ္ပါေတာ့…”
“ ဒါဆိုေျပာ..နင့္ကို ဘယ္သူ ခိုင္းသလဲ….”
“ မေျပာပါရေစနဲ႔ဗ်ာ..က်ဳပ္တို႔ကို သတ္မွာ ….”
https://4.bp.blogspot.com/-be4Bemg33Ww/VxsBEeZJ9TI/AAAAAAAAAPA/ggNdmway_AQvfGW2QlJIx4HQDbLzxfbUQCLcB/s320/sexy-lady-1382912549_b.jpg
ေနဗလရဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ကို နီသိဝတီက လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေပးလိုက္သလို ထိပ္ဖူးဒစ္လုံးပိုင္းကို လ်ာေလးနဲ႔ ကစားကလိေပးလိုက္ေတာ့ ေနဗလရဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ဟာ ျပန္လည္ ေတာင္မတ္ မာေက်ာလာပါေတာ့တယ္ ။
“ ဟီး..လီးႀကီး ျပန္မာေတာင္လာၿပီ ကိုကို…”
နီသိဝတီက ဝမ္းသာအားရ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုတ္ေပးျပန္တယ္ ။ နီသိဝတီ အစုတ္အရမ္းေကာင္းတယ္ ။ လ်ာကေလးက တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ေျပးလႊားကစားေနတာ ။
ေနဗလရဲ့ လက္တဖက္က နီသိဝတီရဲ့ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အေမႊးေရးေရးပါးပါး ရွိေနတဲ့ နီသိဝတီရဲ့ အဂၤါစပ္ကို စမ္းလိုက္ေတာ့ အကြဲေၾကာင္းကေန အရည္ၾကည္ေတြ ယိုစီးက်ၿပီး စိုရႊဲ
ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ စက္လူ႐ုပ္မက တကယ့္လူသားမိန္းမစစ္စစ္တေယာက္လိုဘဲ သဘာဝအရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာေအာင္ ဖန္တီးထားတဲ့ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းလို တီထြင္သူ ပညာရွင္ေတြ
ကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနနိုင္ဘူး ။
နီသိဝတီရဲ့ အဂၤါစပ္ ႏႈတ္သား ထူထူတြန႔္တြန႔္ေလးေတြကလည္း လူသားစစ္စစ္ မိန္းမတေယာက္နဲ႔ ဘာမွ မျခား ခြဲမရေအာင္ တူတယ္ ။သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက အဂၤါစပ္အတြင္းထဲကို ထိုးသြင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နီသိဝတီ ခါးေလးေကာ့တက္ၿပီး ညည္းျငဴလိုက္သံကို သူၾကားလိုက္ရတယ္ ။
“ လိုးမလား ကိုကို..”
နီသိဝတီက သူ႔နားကို တိုးကပ္ၿပီး ေမးလိုက္တာ ။ နီသိဝတီရဲ့ ထြက္သက္ေႏြးေႏြးေလးက သူ႔ပါးျပင္ဆီကို ၇ိုက္ခတ္လာတယ္ ။ နီသိဝတီရဲ့ ရင္စိုင္ေတြကို လူ စမ္းလိုက္တယ္ ။ နို႔သီးေခါင္း နီနီေလး
ေတြပ တင္းမာၿပီး စူထြက္ေနၾကတယ္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ နို႔အုံတခုလုံးကို ဆုပ္နယ္သလို နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကလည္း လက္ညႇိုးနဲ႔ လက္မကို သုံးၿပီး ဆြဲဆြဲထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ နီသိဝတီက
“ ေတာ္ေတာ့ ကိုကို လိုးခ်င္ပါၿပီ ဆိုေနမွ..”လို႔ ေျပာရင္း သူ႔ကို ဆိုဖါရွည္ေပၚကို တြန္းခ်လိုက္တယ္ . သူ ဆိုဖါေပၚကို ပက္လက္ က်သြားတယ္ ။ နီသိဝတီ လႊားကနဲ သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လာသည္ ။ေတာင္မတ္ေနတဲ့ ေနဗလရဲ့ လိင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္ကေလးနဲ႔ ထိန္းၿပီး အကြဲေၾကာင္းဆီကို ဆြဲယူၿပီး ေတ့လိုက္တယ္ ။ စိုစြတ္တဲ့ လွိုဏ္ေခါင္းေႏြးေႏြးေလးထဲကို လိင္တန္ႀကီး ဝင္ဖို႔ တာစူေနၿပီ ။ ဖင္ႂကြထားတဲ့ နီသိဝတီ လိပ္တန္ေပၚကို ထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိခ်တာ ။ တထစ္ထစ္နဲ႔ တိုးဝင္သြားဆဲ နီသိဝတီက ဖင္ႀကီးေတြကို ျပန္ႂကြလိုက္တယ္ ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ျပန္ဖိခ်ျပန္တယ္ ။ ႂကြလိုက္ ဖိခ်လိုက္ ။ ႏုတ္ဖ်ားကလည္း ညည္းသံေလးေတြ တဟင္းဟင္းတအင္းအင္း ထြက္ေနတယ္ ။
လိင္တန္တခုလုံး က်င္တက္ေနေအာင္ ေကာင္းေနတယ္ ။ နီသိဝတီ “အားရွီး…အားရွီး..” နဲ႔ မ်က္လုံးေလးပိတ္ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ လုပ္ေပးေနတယ္ ။ ေနဗလလည္း ေအာက္ကေန ပင့္ေကာ့ၿပီး ထိုးေပးလိုက္ေတာ့ ပြဲက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုၾကမ္းလာတယ္ ။ နီသိရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တင္းတင္းကိုင္ဆုပ္ၿပီး နီသိေဆာင့္ထည့္သမၽွကို တန္ျပန္ေကာ့ထိုးေပးတယ္ ။
မၾကာခင္မွာဘဲ တအားႀကီးကို ေကာင္းလြန္းသြားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ တစစ္စစ္နဲ႔ နီသိေစာက္ေခါင္းထဲကို ပန္းထုတ္ပစ္ရင္း ေကာင္းျခင္း လမ္းဆုံးကို တက္လွမ္းသြားရပါေတာ့တယ္ ။
“ အိုး….ဟားဟား..ေကာင္းလိုက္တာ နီသိရယ္….”
“ ကိုကိုေကာင္းသြားတယ္ ဆိုလို႔ နီသိ အရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ ကိုကို….”
နီသိဝတီ ေဘးမွာ လွဲအိပ္ခ်ရင္း အေမာေျဖေနခိုက္ သူ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရပါတယ္ ။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ကို အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ေနဗလ ကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ နီသိဝတီလည္း ေနဗလရဲ့ ကိုယ္ေပၚကို ေစာင္ပါးေလးတထည္ ျခဳံလႊမ္းေပးလိုက္ၿပီး ေျခဖ်ားေထာက္ ဖြဖြနင္းၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္းဆီကို ေလ််ာက္သြားပါတယ္ ။
တစ္တစ္တစ္ တစ္တစ္တစ္…..တစ္တစ္တစ္….တစ္တစ္တစ္….
ဖုန္းျမည္လာတယ္ ။ ( ရဲမႉးကိုကိုလင္း..ေခၚတယ္..ရဲမႉးကိုကိုလင္း ေခၚတယ္…..) လို႔ လည္း အသံထြက္လာတယ္ ။
ေနဗလ ဖ်တ္ကနဲ နိုးလာတယ္ ။
အို…ငါ…အိပ္ေပ်ာ္သြာတာပါလား…..နီသိဝတီေရာ..ဟင္..နီသိ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္….။
ဖုန္းလာေနတာဘဲ…ဟင္..ရဲမႉး ကိုကိုလင္းေခၚတာပါလား..။
“ ဟယ္လို..ရဲမႉး..က်ေနာ္ ေနဗလ ပါ…”
“ ေဟးေနဗလ….အိပ္ေနတာလား…”
“ နိုးလာတာ ရဲမႉး..ဘာကိစၥရွိလဲ ရဲမႉး..က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ….”
“ေမာင္ရင့္ကို ေျပာစရာ ႏွစ္ခ်က္ ရွိတယ္ကြ..ပထမအခ်က္က ေမာင္ရင့္အိမ္ကို ဝင္ၿပီး ဗုံးေထာင္တဲ့ေကာင္၂ေကာင္ကို စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးက ျမျမေသြး ဆိုတာ လာစစ္တယ္..စစ္တယ္ လို႔သာ ေျပာတာကြာ…ရိုက္စစ္တာ..ႏွိပ္စက္တာကြ..တရားေဘာင္လြတ္ ေဆာ္တာ…အင္း ေပၚလာသလား ဆိုေတာ့လည္း ေပၚပါဘူးကြာ….အင္း..FBI မွာ သင္တန္းတက္လာတာ ရိုက္စစ္တာမ်ား သင္ေပးလိုက္သလား မသိပါဘူး….ေမာင္ရင့္ကို ျမျမေသြးက အရမ္း စိတ္ဝင္စားတာဘဲ …ေမာင္ရင့္အေၾကာင္းေတြကို ေမးတယ္ …အဲ..စက္႐ုပ္ရွိတာလည္း အရမ္း စိတ္ဝင္စားတယ္…ေမးလိုက္တဲ့
ေမးခြန္းေတြကလည္း စုံေနတာဘဲ..ေမာင္ရင့္ကို ႀကိဳက္ေနတယ္ ထင္တာဘဲ….”
“ ဟိုတေလာေလးကဘဲ မႏၲေလးဖက္မွာ အတူတူ အလုပ္လုပ္ခဲ့လို႔ပါ ရဲမႉးရယ္..က်ေနာ္နဲ႔ သူနဲ႔က ရိုးရိုးပါ…”
“ ေနာက္တခ်က္ ေမာင္ရင့္ကို ေျပာခ်င္တာက ေမာင္ရင္ အိပ္ရာက ထတာနဲ႔သံလၽွင္ အခ်ဳပ္မွာ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားသေဘၤာသားတစုကို ေမာင္ရင္ သြား စစ္ပါ..ရဲမႉးႀကီးက ေမာင္ရင့္ဂ်ဴတီမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ျမင္မို႔ ဒီအမႈကို ေမာင္ရင္ဘဲ ကိုင္တြယ္ေစခ်င္တယ္ …သေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးလို႔ သူတို႔က ဝန္ခံရင္လည္း အမႈကို ျမန္ျမန္စစ္ ျမန္ျမန္ အမိန႔္ခ်ခ်င္တယ္ တဲ့…”
“ ဟုတ္ကဲ့ ရဲမႉး..က်ေနာ္ သြား စစ္ခ်က္ယူပါမယ္….”
“ ေနဗလ….”
“ ဗ်ာ…”
“ မင္း စက္လူ႐ုပ္မေလးေကာ ဘယ္လိုလဲ..ေတာ္ေတာ္ မိုက္လား….”
“ ဟီး…မိုက္တယ္ရဲမႉး…”
“ ေအး..ေအး…သံလၽွင္အခ်ဳပ္မွာ စစ္ၿပီးရင္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ငါ့ဆီလည္း ျပန္ဆက္အုံး…”
“ ဟုတ္ကဲ့…ရဲမႉး…”
ဝႉး..အိမ္မွာ ႏွပ္လို႔ မရဘူး…အလုပ္ျပန္ေျပးလုပ္ရအုံးမယ္…။
“ ကိုကို…”
နီသိဝတီက အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေကာ္ဖီပူပူေလးတခြက္နဲ႔ ေနဗလ အိပ္ေနတဲ့ ဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။
“ ေကာ္ဖီပူပူေလး ေသာက္လိုက္ပါအုံး…”
အလိုက္သိလြန္းၿပီး သူ႔ကို အျပဳအစုေကာင္းတဲ့ နီသိေလးကို စက္႐ုပ္မွန္း သိေနရက္နဲ႔ သူ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္မိသြားတယ္ ။ ဒါေၾကာင္က ဂ်ပန္ႀကီး ဟင္နရီက ေစာ္ခ်င္း လဲဖိုက္ဖို႔ လာေျပာတုံးက ျငင္းလိုက္
တာ ။ နီသိကို ဂ်ပန္ႀကီး ဖိုက္မွာ သူ လက္မခံနိုင္ဘူး ။
ရဲမႉးကလည္း ဖမ္းထားတဲ့ နိုင္ငံျခားသေဘၤာသားေတြကို သြား စစ္ခိုင္းတယ္ ။
အဲဒီအလုပ္သာ မရွိခဲ့ရင္ နီသိနဲ႔ ဒုတိယအခ်ီ တေၾကာင္းေလာက္ ထပ္ ဆြဲျဖစ္မွာ ။ နီသိေဖ်ာ္ေပးတဲ့ ေကာ္ဖီခါးခါးပူပူတခြက္ကို ေသာက္ၿပီးတဲ့ အခ််ိန္ သူ အဝတ္အစား ဝတ္လိုက္ၿပီး သံလ်င္က အခ်ဳပ္ခန္းဆီကို ထြက္ခဲ့လိုက္ပါတယ္ ။
အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ျမျမေသြးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ပက္ပင္းတိုးတယ္ ။
“ ေဟး….ကိုေနဗလ…..ဘယ္လဲ…”
“ သေဘာသၤားေတြ အၾကမ္းဖက္တာ ျမျမေသြး ၾကားမွာေပါ့..အဲဒီေက့ လာစစ္တာ…”
“ က်မလည္း ကိုေနဗလ တိုက္ခန္းကို ခ်ိ ုးဖ်က္ဝင္ၿပီး ဗုံးခြဲဖို႔ ေထာင္တဲ့ လူဆိုးႏွစ္ေယာက္ကို စစ္ၿပီး အျပန္ ကိုေနဗလတို႔ ဖမ္းလိုက္တဲ့ သေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးတဲ့အခ်ိန္ က်မလည္း ရွင္တို႔
ဌာနခ်ဳပ္မွာ ရွိေနခ်င္လို႔..”
ေနဗလ စိတ္ထဲမွာက ခင္ဗ်ားတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို မယုံလို႔လား လို႔ ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ စကားနည္း ရန္စဲ ဆိုသလို ေရငုံႏုတ္ပိတ္ေနတာက ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆၿပီး ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး ။
ေနဗလက အခ် ုပ္ခန္းတာဝန္ခံကို သူ သေဘၤာသားေတြကို စစ္ေဆးမယ့္အေၾကာင္း ေျပာလိုက္တဲ့အခါ တာဝန္ခံလည္း တံခါးေပါက္ကို ေသာ့နဲ႔ ဖြင့္ေပးတယ္ ။
သူ ဝင္သြားတာနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားသေဘၤာသားေတြက သူတို႔ကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ ၀ိုင္းအာၾကတယ္ ။
သူက “ မင္းတို႔ကို ေမးစရာေတြ ရွိေနတယ္ …အမွန္အတိုင္းေျဖပါ ဝန္ခံပါ ..မင္းတို႔ အမူးေျပၾကၿပီလား…” လို႔ေမးလိုက္ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့ ထမင္းခ်က္ စားဖိုမႉးခ်ဳပ္က “ ဘာေတြ ေမးမွာလဲ..ငါတို႔ အခု ေလာေလာဆည္ အရမ္း ေရငတ္ေနၾကတယ္….မင္းငါတို႔ကို ေရတိုက္ပါလား…” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။
ေနဗလ လည္း သူတို႔ကို ေရတိုက္ခ်င္တယ္ ။ ဘုံဘိုင္က ေရလည္း မတိုက္ခ်င္ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ရဲတပ္သားေလး တေယာက္ကို ေရသန႔္ပုလင္း တဒါဇင္ေလာက္ အနီးဆုံး ဆိုင္တဆိုင္က သြားဝယ္ခဲ့ဖို႔
ေငြထုတ္ေပးကာ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။
ျမျမေသြးက အခ်ဳပ္ခန္းအျပင္ကေန သူ႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ။
သူလွမ္းၾကည့္တာ ျမျမေသြး ျမင္လိုက္ၿပီး အခ်ဳပ္ခန္း သံတိုင္နားကို ကပ္လာၿပီး..“ ကိုေနဗလ..ဒါဇင္ေကာ..ဖုန္းဆက္ေသးလား…” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ သူက “ မေျပာျဖစ္ဘူး..က်ေနာ္လည္း မအားဘူး..” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။
သေဘၤာသားေတြကို ေရေသာက္ခြင့္ေပးၿပီးမွ တေယာက္ခ်င္း သီးသန႔္ ေခၚထုတ္ၿပီး စစ္ေမးမယ္လို႔ သူစဥ္းစားလိုက္တယ္ ။
ရဲတပ္သားေလး ေရဘူးေတြ ယူအလာကို သူ ေစာင့္ဆိုင္းေနတုံး ျမျမေသြးနဲ႔ အဖြဲ႕က် စကားေျပာ ျဖစ္သြားတယ္ ။
ျမျမေသြးက “ ကိုေနဗလရဲ့ အိမ္ခန္းကို ေဖါက္ခြဲ ဖို႔လုပ္ရေလာက္ေအာင္ တေယာက္ေယာက္က ကိုေနဗလကို မုန္းတီးေနတဲ့ သေဘာရွိတယ္..ကိုေနဗလ ဘာထင္လဲ..ရန္သူ ဘယ္သူလို႔ ထင္သလဲ..”လို႔ ေနဗလကို ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ျမျမေသြးကို သူ မယုံပါ ။ ျမျမေသြးသည္ သူထင္သလို စိတ္သေဘာ သိပ္ေကာင္းမယ့္ပုံ ရွိမေနတာ သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္ ။ တရားခံ
ေတြကို ၇ိုက္စစ္တာက ပညာသား မပါပါဘူး ။
ထိုအခိုက္ ရဲသား ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ေရသန႔္ဘူး ၂ဒါဇင္ အထုပ္နဲ႔ ။
“ သေဘၤာသားေတြကို တလုံးစီ ေဝေပးလိုက္ကြာ….”
ရဲသားက သူ႔အမိန႔္အတိုင္း သေဘၤာသားေတြကို ေရပုလင္း တပုလင္းစီ လိုက္ ေဝငွလိုက္တယ္ ။ ေရငတ္ေနတဲ့ သေဘၤာသားေတြလည္း ေရေတြ ေမာ့ေသာက္ ဒီေရပုလင္းက ေရနဲ႔ဘဲ ပလုပ္က်င္း
မ်က္ႏွာသစ္လည္း လုပ္ ေမာ့လည္း ေသာက္ၾကတယ္.။ ျမျမေသြးက “ ဒီသေဘၤာသားေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူသင့္တယ္…မဟုတ္ရင္ က်မတို႔ နိုင္ငံထဲကို လာၿပီး ေစာ္ကားေမာ္ကား သေဘာမ်ိဳးေတြ လုပ္လို႔ရတယ္ လို႔ ထင္သြားမယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္တာကို သူ နားေထာင္ေနခိုက္ ဝုန္းကနဲ လဲၿပိဳသံႀကီး အခ််ဳပ္ခန္းထဲက ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သေဘၤာသား အၾကမ္းဖက္မႈကို ဦးေဆာင္တဲ့ အရက္သမား ထမင္းခ်က္ႀကီး ၾကမ္းျပင္မွာ ပက္လက္ႀကီး လဲက်ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ ဘာျဖစ္တာလဲ..သူ ဘာျဖစ္လဲ…”
ထမင္းခ်က္ႀကီး မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးထြက္ၿပီး ပါးစပ္က အျမဳပ္ေတြ ထြက္ေနတယ္ ။
ထိုအခိုက္ က်န္တဲ့ သေဘၤာသားေတြလည္း တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ထမ္ငးခ်က္ႀကီးလိုဘဲ သံမံတလင္းၾကမ္းေပၚကို ျပဳတ္က်ကုန္ၾကတယ္ ။
“ အဆိပ္သင့္တာဘဲ ျဖစ္မယ္…ေရေမာ့ေသာက္လိုက္တာနဲ႔ ျဖစ္တာ..အဆိပ္ခပ္ ခံရၿပီ..ဘယ္သူမွ ဒီေရပုလင္းေတြ မေသာက္ၾကနဲ႔ေတာ့….”
ေနဗလ အေရးေပၚရဲ ၁၁၉ ကို ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္တယ္ ။ အဆိပ္သင့္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္လို႔ သူတို႔က သူနာျပဳေတြပါ လႊတ္လိုက္မယ့္အေၾကာင္း ေျပာတယ္ ။
ေရဝယ္လာေပးတဲ့ ရဲသားေလးကို ေနဗလ ေခၚေမးေတာ့ အခ်ဳပ္ခန္းနားက ဆိုင္တန္းေလးေတြ ဆီကဘဲ ဝယ္လာခဲ့တယ္ လို႔ ေျပာျပတယ္ ။
သူနာျပဳနဲ႔ ရဲေတြ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သေဘၤာသားေတြ အသက္မရွိၾကေတာ့ဘူး ။ ျပင္းထန္တဲ့ အဆိပ္သင့္လို႔ အားလုံး ေသဆုံးသြားခဲ့တယ္ ။
ေရတိုက္ခိုင္းတဲ့ ေနဗလ တာဝန္ ျဖစ္ေနၿပီ ။ ေရေရာင္းလိုက္တဲ့ ဆိုင္ရွင္ကို ေခၚယူ စစ္ေဆးေမးျမန္းၾကေပမယ့္ အထက္လူႀကီးေတြက ေနဗလကို ေမးခြန္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ကုန္ၾကတယ္ ။
ေနဗလ လည္း နားမလည္းနိုင္ေတာ့ဘူး ။ သူ ကံေကာင္းသြားတာက သူ႔မွာ ျမျမေသြး သက္ေသ ရွိေနတာပါဘဲ ။ ျမျမေသြးက ေနဗလ ဖက္က အျပည့္အဝ ေထာက္ခံထြက္ဆိုေပးတယ္ ။ သူ႔ကိုလည္း အထက္က ယုံၾကည္ၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနဗလ နံမည္ပ်က္သြားတယ္ ။
“ ရွင္ကံနိမ့္ေနတယ္..ပထမ အခန္းမွာ ဗုံးေထာင္ခံရတယ္..အခု ရွင့္ ဂ်ဴတီမွာ လူေတြ ေသတယ္..တခုခုေတာ့ မွားယြင္းေနၿပီ….” လို႔ ေျပာတယ္ ။အင္းစိန္ၿမိဳ႕သစ္မွာ တိုက္အျမင့္ပိုင္းနဲ႔ ၿခံက်ယ္ဝင္းက်ယ္ သူေဌးရပ္ကြက္ ဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္း ကြဲေနတယ္ ။
သူေဌးေတြ ေနတဲ့ ၿခံက်ယ္တိုက္အေကာင္းစား အႀကီးစား ရပ္ကြက္ႀကီးထဲက တခုေသာ တိုက္နဲ႔ ၿခံထဲမွာ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ေနတယ္ ။ ေဇာ္ဝင္းက တခါတေလ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ သာေကတက တိုက္နဲ႔ ၿခံႀကီးမွာေနသလို တခါတေလမွာေတာ့ အင္းစိန္ၿမိဳ႕သစ္က သူ႔တိုက္မွာ ေနတယ္ ။ တပည့္တပန္းေတြ ၿခံရံၿပီး ေနတယ္ ။ ရန္ကုန္ျမ္ို႔တင္မက တနိုင္ငံလုံးက မေကာင္းတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ မွန္သမၽွ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ မကင္းဘူး ။ တနည္းတလမ္း ဆိုသလို ပတ္သက္ေနတာခ်ည္းဘဲ ။
အခုလည္း သီလဝါက ဘားမားဂဲလ္စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ဦးဝႀကီး နဲ႔ သူ႔အင္းစိန္တိုက္က ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးမွာ ေဇာ္ဝင္း စကားေျပာေနတယ္ ။ ဦးဝႀကီးက သီလဝါမွာ ျဖစ္ပ်က္တာေတြကို အစအဆုံး
ေျပာျပသတင္းပို႔ခဲ့လို႔ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းက ေနဗလကို ေဂ်ာက္တြန္းခ်င္လို႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ အဆိပ္ခတ္ထားတဲ့ ေရသန႔္ဘူးေတြကို အခ်ဳပ္ထဲကို သူ႔အဆက္အသြယ္နဲ႔ ပို႔ခဲ့တယ္ ။ အခုေတာ့ သူ႔လုပ္ရပ္
ထိေရာက္ ေအာင္ျမင္သြားၿပီ ။ သေဘၤာသားေတြ အားလုံး အဆိပ္မိေသဆုံးသြားလို႔ ဒီကိစၥ အမႈ ႀကီးေနၿပီေလ ။ ေဇာ္ဝင္းက ဦးဝႀကီးကို ဆုေၾကးေငြ ေဘာက္ဆူးခ်ေနတယ္ ။
“ ေက်နပ္တယ္..ေနဗလ ဒီတခ်ီေတာ့ လူပါး ပုလင္းထိၿပီ …ဟားဟားဟား……ပိုင္လိုက္တဲ့အႀကံ..ေဇာ္ဝင္းရဲ့ ဦးေႏွာက္ကို ေရႊခ်ထားဖို႔ေတာင္ ေကာင္းေနၿပီ…….ဟားဟားဟား……”
မ်က္ႏွာအားရ ေခါင္းေဆာင္ရယ္လို႔ တပည့္ေတြကလည္း လိုက္ရယ္လိုက္ၾကတယ္ ။
ေဇာ္ဝင္းက ေနဗလကို သတ္ဖို႔ေတာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ။ ဟန္စုယဥ္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ၿပီး ဟန္စုယဥ္ ေနဗလ လက္ထဲကို ျပန္ေရာက္သြားမွာကိုလည္း သူ မလိုလားဘူး ။ ေနဗလကို ဒီေလာကက
ေန အၿပီးအပိုင္ ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္တာ အေကာင္းဆုံးဘဲ လို႔ သူ ယူဆတယ္ ။
ေနဗလ လည္း ေရေရလည္လည္ကို ေခါင္းစားေနတယ္ ။
နံမည္ပ်က္ၿပီ ။ သူ႔သတင္းက လူႀကီးပိုင္းမွာ ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္ ။ ဒီေကာင္ ေပါ့ဆလွခ်ည္လား ဘာညာနဲ႔ အျပစ္ဝိုင္းတင္ေနတယ္ ။ ရဲမႉးႀကီးတေယာက္ကဆိုရင္ သူ႔ကို အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ေတာင္
အႀကံေတြ ေပးေနတယ္ ။
စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ဆင္းေနရတဲ့အခ်ိန္ မႏၲေလးက ဒါဇင္ကလည္း သူလိုက္ေနတဲ့ မႏၲေလးက မူးယစ္ေဆးဝါးဂိုဏ္းတခုက လူဆိုးတေယာက္ ရန္ကုန္ကို ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္သြားတာေၾကာင့္ ရန္ကုန္
ကို လိုက္ၿပီး ရွာေဖြ ဖမ္းဆီးဖို႔ ရန္ကုန္ကို ဆင္းလာမယ္..ေနဗလရဲ့ အိမ္မွာ တည္းမယ္ လို႔ ဖုန္းဆက္တယ္ ။
နီသိဝတီကလည္း သူ႔ကို ဇနီးမယားေကာင္း တေယာက္လို အျမဲ ျပဳစုယုယေနေတာ့ ဒါဇင္ လာတဲ့အခါ နီသိဝတီကို ဘယ္လို ( ပလပ္ျဖဳတ္ ) ထားရမလဲ မသိလို႔ တည္ထြင္ပါရဂူ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကို
ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး ေမးတယ္ ။ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းကလည္း “ အမေလး…ဒါေလးမ်ား …ဘာ ပူေနသလဲ ကိုေနဗလရယ္….က်ဳပ္တာဝန္ထား…..ခင္ဗ်ားကို နီသိဝတီကို က် ုပ္ အပ္ပ္ဂရိတ္ လုပ္ေပးမယ္ လို႔
ေျပာထားတာဘဲ..အလုလို အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားရဲ့ မန္းေလးက ရည္းစားေလး လာေနတဲ့အခ်ိန္ စေတး ေရွာင္ခိုင္းၿပီးသားလည္း ျဖစ္သြားေအာင္ နီသိဝတီကို က်ဳပ္ရဲ့ ( ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးစခန္း ) ကို ပို႔
ထားလိုက္ပါ ..တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္..အိုေကမွာ စိုေျပသြားလိမ့္မယ္….အားကိုးစမ္းပါဗ်ာ..က် ုပ္က သိပ္ ေစ်းမယူပါဘူး..ေလ်ာ့ေပးမွာပါ..အဓိကက က် ုပ္က တည္ထြင္ထားတာေတြကို လက္ေတြ႕
စမ္းသပ္ခ်င္တာ…ကဲ က်ဳပ္ဆီလည္း လာပို႔စရာ မလိုဘူး..က် ုပ္ကဘဲ နီသိကို လာေခၚေပးမယ္….”လို႔ ေျပာပါတယ္ ။
ဒါဇင္ေလး ေရာက္မလာခင္မွာဘဲ ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းရဲ့ စက္လူ႐ုပ္စက္႐ုံက ဗင္ကား အျဖဴႀကီး ေရာက္လာၿပီး နီသိဝတီကို ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္ ။
ေျမျပင္( သို႔မဟုတ္ ) ကတၱရာစီးကားလမ္းနဲ႔ မထိဘဲ လ်ပ္ေျပးတဲ့ ေဟာဗားေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ဒါဇင္ ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာပါတယ္ ။
ေနဗလကို ေျပးဖက္ၿပီး “ လြမ္းတယ္..လြမ္းတယ္..ကိုကိုရယ္…” လို႔ တဖြဖြ ေျပာဆိုရင္း ေနဗလကို ေျပးဖက္တယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလည္း အငမ္းမရ စုတ္နမ္းတယ္ ။ သူကလည္း အရင္ထက္ေတာင္ ပိုလွလာတဲ့ ဒါဇင္ကို ျပန္ဖက္သိုင္းၿပီး နမ္းစုတ္တယ္ ။ ဒါဇင္လည္း ေနဗလနဲ႔ အခ်စ္ပြဲေတြ ႏႊဲၿပီး အလုပ္ခြင္မွာဘဲ နစ္ေနခဲ့ၿပီး ကာမကိစၥ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနတာနဲ႔ ေတြ႕လည္း ေတြ႕ေရာ စိတ္ေတြ အလြန္ထႂကြေသာင္းက်န္းၿပီး ေနဗလနဲ႔ အဝတ္အစားေတြကို ၿပိဳင္တူလိုလို ခၽြတ္ပစ္ၾကရင္း ဧည့္ခန္း ၾကမ္းျပင္မွာဘဲ ကာမစပ္ယွက္ဖို႔ လုံးပန္းပါေတာ့တယ္ ။
ေနဗလလည္း နီသိကို စက္႐ုံ ျပန္ပို႔ထားၿပီး သူ႔ဌာနက စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈ လုပ္ခံေနရတဲ့အခ်ိန္ လိင္ကိစၥ ျပတ္လပ္ေနတာေၾကာင့္ ဒါဇင့္ကို အျပတ္ဆြဲဖို႔ ေပါင္ၾကားက ငပဲတန္ဒုတ္ႀကီး မတ္မတ္ေထာင္
ေနပါတယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ့ ကိုယ္လုံးတီးအလွကို ေကာင္းေကာင္း ခံစားရင္း ဒါဇင့္ ျပည့္ၿဖိဳးတင္းရင္းတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ကိုင္ညႇစ္တယ္ ။ စို႔တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွာ ပက္လက္အိပ္ခိုင္း
ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆြဲျဖဲၿပီး ဒါဇင့္ အေမႊးမဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို တအား ယက္ေပးတယ္ ။
“ အိုး..ဟား..အိုး…..ကိုကိုေနရယ္….အား……အမေလး…..ဟင့္ဟင့္……”
ဒါဇင္ ေကာင္းလြန္းလို႔ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါၿပီး ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနတယ္ ။ အဖုတ္ယက္သံေတြက တျပတ္ျပတ္ထြက္ေနတယ္ ။ ဒါဇင္လည္း ေနဗလ အယက္အစုတ္ေတြေၾကာင့္
အရမ္း ခံခ်င္ေနၿပီ ။ ခံခ်င္တာမွ မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ ေနဗလရဲ့ လိင္တန္းတုတ္တုတ္ႀကီးကို သူမဖါသာ ဆြဲကိုင္ၿပီး ယားလြန္းေနတဲ့ သူမ အဂၤါစပ္ထဲကို ထိုးသြင္းလိုက္ခ်င္လာတယ္ ။
“ ကိုကိုေန..ေတာ္ၿပီ..ဆက္ မမႈတ္နဲ႔ေတာ့…ဟင့္ဟင့္..ရပ္လိုက္ပါေတာ့..”
ဒါဇင္ ရပ္ခိုင္းေနလို႔ ေနဗလ လည္း ဘာဂ်ာအမႈတ္ ရပ္လိုက္တယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ့ အဂၤါစပ္ေလး တဏွာအရွိန္ေၾကာင့္ ေဖါင္းတင္းေနတယ္ ။ ခုံးေမာက္ေနတယ္ ။ အရည္ေတြ တံေတြးေတြ ေပစို ေျပာင္လက္ေနတယ္ ။
“ ဘာျဖစ္လဲဟင္ ဒါဇင္….မႀကိဳက္ဘူးလား…”
“ ႀကိဳက္တယ္ ကိုကို..ဒါဇင္ လိုခ်င္ေနၿပီ..ဒါဇင့္ကို လုပ္ပါေတာ့ ကိုကိုေန..”
ေနဗလလည္း ဒါဇင္ေတာ့ တအားေစာက္ပတ္ေတြ ယားေနၿပီ..ခံခ်င္လြန္းေနၿပီ လို႔ သိလိုက္ၿပီး လိုးရန္ ျပင္လိုက္တယ္ ။ ဒီလို မိန္းမတေယာက္က တအား ယားၿပီး ခံခ်င္လြန္းလာလို႔ မရွက္နိုင္ဘဲ
သူ႔ကို လိုးေပးဖို႔ ေတာင္းခံလာတာကို ေနဗလ အရမ္းႀကိဳက္တယ္ ။ တအားယားေနတဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို လိုးရတာ သူ အရမ္း သေဘာက်တယ္ ။ သူ႔စိတ္ေတြ တအားထႂကြၿပီး သူ႔ဒုတ္ကလည္း အစြမ္းကုန္ ေတာင္တယ္ ။
ဒါဇင့္ကို ပက္လက္အိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို တြန္းခြဲရင္း သူ ေနရာယူလိုက္ၿပီး “ ေလွႀကီးထိုး..ရိုးရိုး ” ဘဲ ဒါဇင့္ကို အျမန္လိုးပါေတာ့တယ္ ။ ဒစ္ျပဲႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူတြန႔္တြန႔္ေလးေတြ ၾကားထဲကို ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ဒါဇင္ရဲ့ “ အားဟားဟား..” လို႔ ညည္းသံေလး ထြက္ေပၚလာတယ္ ။
“ နာလို႔လား..ဒါဇင္..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ဟင့္အင္း….နာဘူး…လုပ္မွာသာ လုပ္ပါ”လို႔ ဒါဇင္က ေျဖတယ္ ။
သူ႔ ဒုတ္ႀကီးကို ဆက္သြင္းတယ္ ။ ဖိသြင္းတယ္ ။ အရည္ေတြ စိုရဲေပလူးယိုစီးေနတာေၾကာင့္ သူ႔ဒုတ္ႀကီး လမ္းေၾကာင္းထဲ ၾကပ္ေနေပမယ့္ တထစ္ထစ္နဲ႔ ေရွ႕တိုးဝင္သြားတယ္ ။
“ အို႔ဟင္း..”
ဒါဇင္ ေနဗလရဲ့ ေက်ာျပင္ကို တအား ဖက္သလို လက္သဲေတြနဲ႔ ကုတ္ျခစ္လိုက္တယ္ ။ ဆက္မထိုးေသးဘဲ ေကာ့ေထာင္ တင္းမာေနတဲ့ ဒါဇင္ရဲ့ နို႔ႏွစ္လုံးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးနဲ႔ ငုံၿပီး စို႔တယ္ ။
တဖက္ၿပီး တဖက္ပါ ။ ဒါဇင္က တဟင့္ဟင့္နဲ႔ အသံထြက္လာတယ္ ။ လီးႀကီး တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ ဆက္မထိုးသြင္းဘဲ နို႔ေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး စို႔ေနလို႔ ။
“ ကိုကို..လုပ္ကြာ..ရပ္မထားနဲ႔..”
မႏၲေလးတုံးက သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္း လိုးေပးခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားခဲ့လို႔ အလိုးေကာင္းေတြ ဆက္ မရခဲ့လို႔ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေနဗလနဲ႔ အျပတ္ကို ဆြဲၾကမယ္ လို႔ အားခဲ မွန္းဆခဲ့တာ
ေလ ။ ဒါဇင္ ေတာင္းဆိုေနေတာ့လည္း ေနဗလက သူ႔ကို လိုးေစခ်င္ေနၿပီ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမၿပီး သူ႔ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္လိုက္ၿပီး တဝက္ေလာက္ သြင္းထားတဲ့ သူ႔လီးကို တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေလး လိုးေညႇာင့္ေပးပါေတာ့တယ္ ။
“ အင္း…အား….ဟင္း…”
ဒါဇင္ ေက်နပ္သြားၿပီ ။စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ စိုရႊဲ ႏူးညံ့တဲ့ ဒါဇင္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ဇိကနဲ ဇိကနဲ လိုးထည့္ေပးေနတယ္ ။ ဒါဇင့္မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာေလးကို ၾကည့္ၿပီး လိုးရတာ ေကာင္းလိုက္တာ..။
တဏွာစိတ္ေတြ ဖုံး ရမက္ေတြ ထန္ေနတဲ့ ဒါဇင္လည္း “ ကိုကိုလုပ္လုပ္ တအား တအား..” လို႔ ေျပာေနတယ္ ။ ျမန္ျမန္နဲ႔ ျပင္းျပင္း လုပ္ဖို႔ ေျပာေနမွန္း ေနဗလ သိလိုက္တယ္ ။ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြ ပုခုံးေပၚထမ္းၿပီး ေကြးထားလို႔ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ဒါဇင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ ဝင္ထြက္ေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို ေတြ႕ရလို႔ တအား စိတ္ႂကြသြားၿပီး ၾကဳံးၾကဳံးၿပီး လိုးေဆာင့္ပါေတာ့တယ္ ။ ဖြတ္ဖြတ္ဖပ္ဖပ္ ဘြပ္ဘြပ္ ဆိုတဲ့ အသံမ်ိဳးစုံ ထြက္ေနတယ္ ။
“ ေကာင္းလား..ဒါဇင္..”
“ အင္းအင္း…ေကာင္းတယ္..အရမ္းေကာင္းတယ္….ကိုကို…..တအားေဆာင့္ပါ…ေဆာင့္ပါ…ေဆာင့္ေပး….ေဆာင့္ေပးပါ….”
လီးနဲ႔ ေစာက္ပတ္ အဝင္အထြက္ေတြ ၾကမ္းေနၿပီ ။ ဆီးခုံ ဆီးစပ္ျခင္း ထိရိုက္တဲ့ အသံေတြ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ။ မနားတမ္း ေဆာင့္ထည့္ေပးလိုက္တာ ဒါဇင္ အရမ္းႀကိဳက္သြားတယ္ ။ ၿပီးသြားတယ္ ။
သူလည္း တအားေကာင္းသြားၿပီး ဒါဇင့္ ဘိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေပၚမွာ သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ေဖြးကနဲ ေဖြးကနဲ ေနေအာင္ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ကာမအထြဋ္အထိပ္ လမ္းဆုံးကို တက္လွမ္း သြားရပါတယ္ ။
“ ေကာင္းလိုက္တာ ကိုကိုရယ္..အလိုးေတာ္တဲ့ ကိုကို…ခ်စ္တယ္ အရမ္း..”
ဒါဇင့္ ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ႏွာေလးကို သူ အာဘြားတခ်က္ေပးလိုက္ေပမယ့္ သူ႔လီးႀကီးိကိုေတာ့ ဒါဇင့္ ေစာက္ပတ္ထဲက မထုတ္ဘဲ စိမ္ထားေနဆဲပါ ။
https://1.bp.blogspot.com/-W0Pb8MSLVeU/Vxw8PIZYjbI/AAAAAAAAAPQ/eN_4S6fHaXIwUF045J-FuOfasVcVbnNXQCLcB/s320/stripping.jpg
ဟန္စုယဥ္လည္း ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ေျပာျပေနတာေတြကို သေဘာက်ေနတယ္ ။
ရန္သူေတာ္ ေနဗလရဲ့ က်ဆုံးခန္းက နားေထာင္လို႔ ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းသစ္ေလး တပုဒ္ဘဲ ။
ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းကိုလည္း အထင္ႀကီးသြားတယ္ ။
“ ဒီေကာင္ အလုပ္ျပဳတ္သြားတာကို ဟန္စုနဲ႔ ကိုကိုေဇာ္ ေတြ႕ရေတာ့မွာပါ…..မၾကာပါဘူး..ဒီေကာင့္မွာ တာဝန္ရွိတယ္ ဆိုၿပီး ျဖဳတ္ပစ္ပါလိမ့္မယ္….”
“ သူ အလုပ္ျပဳတ္သြားၿပီးရင္ေကာ ကိုကိုေဇာ္က ဘာထပ္လုပ္အုံးမွာလဲ…”
“ လုပ္မွာေပါ့..ဟန္စုရယ္..ဒီေကာင္ ဘဝ ပ်က္သထက္ ပ်က္ေအာင္ကို ကိုကိုက လုပ္ဦးမွာ….သူ႔ေၾကာင့္ကိုကိုေဇာ္ အထိနာခဲ့တာ ခ်စ္ေလးလည္း မွတ္မိသားနဲ႔…ကံေကာင္းလို႔ ကိုကိုနဲ႔ ခ်စ္ေလး
ေထာင္ထဲကို ေရာက္သြားေတာ့မလို႔ေလ..ဟင္းဟင္း….သူ႔ကို ကိုကိုတို႔ကို ငိုယိုေတာင္းပန္လာတဲ့အထိကို ပုံစံေပးေရး အစီအစဥ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ …”
ေဇာ္ဝင္းရဲ့ တပည့္ေက်ာ္ေတြက ဆရာေက်နပ္ေအာင္ တဟားဟားနဲ႔ အေနာက္ကေန ေဝေလေလ လိုက္လုပ္ေပးၾကတယ္ ။ ဗ် ုတ္စနဲ႔ ဗ်င္းေတာင္း အမႊာညီအကိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေမထိန္နဲ႔ ထိန္ညီး ဆို
တဲ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္တို႔ပါ ။
ကမၻာေအး လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕ ဌာနခ်ဳ ုပ္ႀကီးကို ေနဗလ ေရာက္လာခဲ့တယ္ ။ ႐ုံးႀကီးရဲ့ အေရွ႕ ဝင္ေပါက္ၿပီးမွာ ျမျမေသြးက သူ႔ကို ေစာင့္ေနတယ္ ။ ဒီေန႔ ဒါဇင္က သူတို႔
မႏၲေလးတိုင္းက ရဲေတြနဲ႔ တရားခံေျပး လူဆိုးေကာင္ ေနာက္ကို ရန္ကုန္က ရဲေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး လိုက္ၾကမွာမို႔ အိမ္က အေစာႀကီး ထြက္သြားတယ္ ။ ေနဗလကို ဌာနခ်ဳပ္ ႐ုံးႀကီးက ဒုရဲခ် ုပ္က ေတြ႕ခ်င္
တယ္လို႔ ေခၚထားလို႔ ေနဗလ ေရာက္လာခဲ့တာပါ ။ ျမျမေသြးက ေနဗလကို သူတေယာက္လုံး အနားမွာ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ အဆိပ္ခပ္တဲ့ ကိစၥ ျဖစ္သြားတာမို႔ ဒုရဲခ်ဳပ္ကို ဝင္ေရာက္ ေတြ႕ဆုံတဲ့ ေနရာ
မွာ သူလည္း လိုက္ခဲ့ၿပီး ရွင္းျပဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ျမျမေသြး လည္း ရဲဌာနခ်ဳပ္ကို ေရာက္ေနတာပါ ။
“ ကိုေနဗလ ..ဒါဇင္ မႏၲေလးက ေရာက္ေနတယ္ ဆို..”
“ ဟုတ္တယ္..ျမျမေသြး….တရားခံေျပး လိုက္ရွာဖို႔ ေရာက္လာတာ..”
“ သူ ဘယ္မွာ တည္းေနလဲ သိလား..”
“ အာ..သူ က်ေနာ့္ တိုက္ခန္းမွာ တည္းတယ္..ျမျမေသြး….”
ျမျမေသြးက ေနဗလကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ၿပီး..“ ဟုတ္လား…က်မ မသိလို႔..သိရင္ လာခဲ့ပါတယ္..သူ႔ကို တေနရာရာကို ေခၚသြားၿပီး ထမင္းေလးဘာေလး ေကၽြးခ်င္လို႔…သူက က်မတို႔
မႏၲေလးမွာ တုံးက အရမ္း လိုက္ပို႔ေပး..ဂ႐ုစိုက္ ေကၽြး းေမြးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား…” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
ျမျမေသြးနဲ႔ ေနဗလ အေပၚဆုံးထပ္က ဒုရဲခ် ုပ္ရဲ့ ႐ုံးခန္းကို တက္ခဲ့ၾကတယ္ ။
( ဒုရဲခ် ုပ္ ေဒၚႏြယ္ႏြယ္ေက်ာ္ျမင့္ ) ဆိုတဲ့ ေၾကးဝါဆိုင္းဘုတ္ႀကီး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ နံရံ နဲ႔ ပါလစ္ေရာင္ တဖိတ္ဖိတ္နဲ႔ ကၽြန္းတံခါးႀကီးကို ေတြ႕ရတဲ့ ဒုရဲခ်ဳပ္ရဲ့ ႐ုံးခန္းအျပင္ဖက္မွာ ဧည့္သည္ေတြအတြက္
ဆိုဖာခုံေတြ အမ်ားႀကီး ခ်ထားတာ ေတြ႕ရလို႔ ျမျမေသြးက “ လာ က်မတို႔ ခဏ ထိုင္ေစာင့္ရေအာင္” လို႔ ေျပာၿပီး ဆိုဖါ အနက္ေရာင္ေပၚ ထိုင္လိုက္ရင္း ေနဗလကို ေခၚလိုက္တယ္ ။
ေနဗလ လည္း ျမျမေသြးနဲ႔ အတူ ယွဥ္တြဲၿပီး ထိုင္လိုက္တယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ သာေကတ သူေဌးရပ္ကြက္က ေဒၚဟန္စုယဥ္ရဲ့ ၿခံဝင္းႀကီး အနားက ေရစင္ႀကီး အေပၚမွာ ဒါဇင္ ရွိေနတယ္ ။
ဒါဇင္လည္း မူးယစ္ေဆးဝါး ဂိုဏ္းက ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ေနတဲ့ လူဆိုးကို လိုက္ဖမ္းဖို႔ ရန္ကုန္ကို လာခဲ့တာပါ ။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ေနဗလနဲ႔ ေနဗလရဲ့ တိုက္ခန္းမွာ သြားေနၿပီး
ကာမပြဲၾကမ္းေတြ တပြဲၿပီး တပြဲ ႏႊဲ လိုက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ ေနဗလက သူ ဌာနဆိုင္ရာ စုံစမ္းမႈ ( ဒီအီး ) ျဖစ္ေနရတာကို ေျပာျပခဲ့တယ္ ။ ေနဗလ တာဝန္ခ်ိန္မွာ ရမ္းကားတဲ့ သေဘၤာသားတစု
အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ အဆိပ္ ခတ္ခံရလို႔ ေသၾကတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ။
ဒါဇင္လည္း ခ်စ္သူရဲ့ အခက္အခဲကို ဝင္ ကူညီ ေျဖရွင္းခ်င္တာနဲ႔ သူနဲ႔ အတူတူ မူးယစ္ေဆး ဂိုဏ္းဝင္ကို လိုက္ရွာဖမ္းဆီးမယ့္ ရဲအုပ္ တင္ထြန္းဇံကို သူ မလိုက္ေသးဘူး လို႔ တီးတိုး
မွာၾကားလိုက္ၿပီး ေနဗလတို႔ အမႈကိစၥကို စိတ္ဝင္စားစြာနဲ႔ လိုက္လံ စုံစမ္း ေထာက္လွမ္း ပါေတာ့တယ္ ။
ဘယ္သူ အဆိပ္ခတ္သလဲ ။
ေနဗလ တိုက္ခန္းမွာ ဗုံးလာေထာင္တာ ဘယ္သူေတြလဲ ။ သူတို႔ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူေတြ ရွိသလဲ ။
ဗုံးလာေထာင္တဲ့ လူေတြနဲ႔ အဆိပ္ခတ္တဲ့ လူေတြက တစုထဲလား ။
ဒါဇင္ လိုက္ စုံစမ္းတယ္ ။
သီလဝါ ဆိပ္ကမ္းကို သြားတယ္ ။
စစခ်င္း သေဘၤာသားေတြက ေစာ္ေလးႏွစ္ေကာင္ကို ပင့္သြားတဲ့ ေနရာက စတယ္ ။ ဘားမားဂဲလ္ ဆိုတဲ့ အရက္နဲ႔ စားစရာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ကေန စ စုံစမ္းတယ္ ။ ဆိုင္ရွင္ လူဝႀကီး
အေၾကာင္း ေလ့လာတယ္ ။ လူဝႀကီးက မိန္းမထိန္း ( ဖါေခါင္း ) အလုပ္ကိုလည္း လုပ္တဲ့လူ ။
သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ သူ႔ကို ႀကိဳးကိုင္ေနတာက ေဒဝဒတ္ ေဇာ္ဝင္း ..။
အဆိပ္ခတ္ထားတဲ့ ေရသန႔္ပုလင္းေတြကို ေရာင္းလိုက္တဲ့ စတိုးဆိုင္ေလး ကိုလည္း ေလ့လာတယ္ ။ ဘယ္သူပိုင္လဲ ။ ေရသန႔္ဘူး ကပ္လိုက္ေတြက ဘယ္သူက လာသြင္းသလဲ ။ လာသြင္းတဲ့
လူက ေရသန႔္ စက္႐ုံက မဟုတ္ဘူး ။ တ႐ုတ္တန္း တေနရာက ထုတ္လုပ္တဲ့ အတုေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ဟန္စုယဥ္ရဲ့ တိုက္ႀကီးထဲကို မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ဆိုရင္ လွမ္း ျမင္နိုင္တဲ့ ေရစင္ႀကီးေပၚ တက္ၿပီး အဲဒီကေန ဟန္စုယဥ္ရဲ့ တိုက္ထဲကို ဒါဇင္ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတယ္ ။
အားေကာင္းတဲ့ မွန္ေျပာင္းတလက္နဲ႔ ဒါဇင္ ေရာက္ေနတယ္ ။
သူ႔စုံစမ္းေထာက္လွမ္းခ်က္ေတြ အရ ဒီကို ေရာက္လာတာ ။ အားလုံးကို ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဓိက တရားခံက ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စ ..အရင္က သူခံခဲ့ရတာ
ကို မေက်နပ္ဘဲ လက္စားေခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေဇာ္ဝင္းရဲ့ လက္ခ်က္ ဆိုတာ ဒါဇင္ သိလာတယ္ ။
ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔က သူတို႔ တပည့္ေလးေယာက္နဲ႔ စကားထိုင္ေျပာၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ တပည့္ေတြထဲက ေမထိန္နဲ႔ ထိန္ညီး ႏွစ္ေယာက္ကို ေပာက္ထပ္က ထမင္းစားခန္း
ႀကီးမွာ ညေနစာ အထူး စားၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ခိုင္းသလို ဗ်တ္စ နဲ႔ ဗ်င္းေတာင္း အမႊာညီအကိုေတြကိုလည္း ကန္ေတာ္ကေလး ရပ္ကြက္မွာ အသစ္ဖြင့္တဲ့ ကုလားထမင္းဆိုင္ကေန ဆိတ္သား ၾကက္သား
အမဲသား ဟင္းမ်ိ ုးစုံကို ဝယ္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲလည္း ရွိသြားေရာ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းက “ ကဲ ဟန္စုေရ..ကိုကိုေဇာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္ၾကရေအာင္ကြာ…” လို႔ေျပာၿပီး ဟန္စုယဥ္ရဲ့
လက္ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလးကို ဆြဲကိုင္ဆုပ္ၿပီး ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္ ။
ေရစင္ႀကီးေပၚ ေရာက္ေနတဲ့ ဒါဇင္ ဟန္စုယဥ္နဲ႔ ေဇာ္ဝင္းတို႔ကို အေဝးၾကည့္ မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတယ္ ။
တိုက္ႀကီး အေပၚထပ္က ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အိ္ပ္ခန္းႀကီးထဲကို တူယွဥ္တြဲၿပီး ဝင္ေရာက္သြားတဲ့ ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔အတြဲကို ခန္းဆီးေတြ ကာမထားတဲ့ မွန္က်ယ္ ျပဴတင္းေပါက္ႀကီးကေန
ျမင္ေနရတယ္ ။
ဒါဇင္ ေနဗလ ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္ ။ ေနဗလ က ဒုရဲခ်ဳပ္ကို ျမျမေသြးနဲ႔ အတူ ဝင္ေတြ႕ၿပီး ျမျမေသြးနဲ႔ ထမင္း အတူတူ စားေနတယ္ ဆိုတာ ဒါဇင္ သိလိုက္ရေတာ့ မိန္းမသဘာဝ
သဝန္တိုစိတ္ေလး ဝင္သြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူ စုံစမ္းေထာက္လွမ္းတဲ့ ကိစၥကို ေျပာျပလိုက္တယ္ ။
“ ကိုကို ဒါဇင္ စုံစမ္းေတာ့ အဆိပ္ခတ္တာ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ သိရၿပီ…..” လို႔ ေနဗလကို ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ဟုတ္လား…ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ….”
“ ကိုကို႔ရဲ့ ရန္သူေဟာင္း ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ေလ..သူ႔လက္ခ်က္….”
“ ဟင္..ဟုတ္လား….ဒါဇင္ ျမျမေသြး လည္း နားေထာင္ေနတယ္ …ကိုကိုတို႔ အေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္လုံလုံနဲ႔ အထက္လူႀကီးေတြကို ရွင္းျပလိုက္နိုင္ရင္ ကိုကို ေပါ့ဆလို႔ ဆိုၿပီး အျပစ္တင္ေတာ့
မွာ မဟုတ္ဘူး …”
“ အင္း…အခ်ဳပ္တရားခံေတြကို ေရတိုက္တာ အဆန္းမွ မဟုတ္တာဘဲ ကိုကိုရယ္ …ဒီလိုလဲ ဘယ္တုံးက ျဖစ္ဖူးလို႔လဲ ..အခုဟာက သူတို႔ လုပ္ရပ္က ယုတ္မာလြန္းပါတယ္ …”
ျမျမေသြးက ဝင္ေျပာတယ္ ။ “ ဒါဇင္..မမတို႔ ဒုရဲခ်ဳပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္ …အခု ဒါဇင္ ေျပာသလို ေဇာ္ဝင္းတို႔ လက္ခ်က္ဆိုတာ အေထာက္အထား ျပနိုင္ၿပီး သူတို႔ကို ဆြဲစိလိုက္နိုင္ရင္
အားလုံး ေျပလည္သြားမွာပါ….”
“ ဒါဇင္ သူတို႔ကို ဆြဲစိနိုင္ဖို႔ အေထာက္အထားေတြ မရရေအာင္ ရွာမွာပါ…မမ ”
ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါဇင့္ မွန္ေျပာင္းထဲမွာ ျမင္ေနရတာေတြက စိတ္လႈပ္ရွား စရာေတြ ျဖစ္လာလို႔ ေနဗလနဲ႔ ျမျမေသြးကို စကား ျဖတ္လိုက္ရတယ္ ။
အိပ္ခန္းထဲက ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး သူတို႔ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ ကို တခုမက်န္ ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ၾကလို႔ပါ ။ အားေကာင္းတဲ့ မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ဒါဇင္လဲ အဝတ္
မဲ့ သြားတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ေတြကို အနီးကပ္ ျမင္ေနရတာ တဟိဟိနဲ႔ သေဘာက်ေနရတယ္ ။
ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့ ေပါင္ၾကားက အေမႊးမဲမဲ လိန္လိန္ေကာက္ေကာက္ ေတြ ၾကားထဲက ထိုးေထာင္ထြက္ေနတဲ့ လုံးပတ္တုတ္တုတ္ ဒုတ္ညိဳၿပီးက ထိပ္ဖူးကားကားႀကီးနဲ႔ အသဲယား ရင္တုန္စရာ
ႀကီး …။ ဒီဒုတ္တန္ႀကီး ေအာက္မွာလည္း တြဲက်ေနတဲ့ အလုံးႀကီးႏွစ္လုံးက အေမႊးဖြားဖြားနဲ႔ ..။
ဒါဇင္အဖို႔ ေယာက်္ား တန္ဆာကို ျမင္ဖူးရတာ ဒီတခါက ဒုတိယ အႀကိမ္ ပါ ။ ေနဗလရဲ့ တန္ဆာေခ်ာင္းက သူမအတြက္ ပထမဆုံး ၾကဳံဖူးရတဲ့ ေယာက်္ား တန္ဆာေပါ့ ။ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့
လိင္ေခ်ာင္းက ေနဗလ ထက္ေတာင္ ႀကီးမား ရွည္လ်ားလိမ့္မယ္ လို႔ ဒါဇင့္ စိတ္ထဲ ထင္မိတယ္ ။ ဒါဇင္လည္း ဒီတန္ဆာႀကီးကိုဘဲ အနီးကပ္ ဇြန္းနဲ႔ ဆြဲယူၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။
ဟန္စုယဥ္ က ေဇာ္ဝင္းရဲ့ ေရွ႕မွာ ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး လုံးပတ္တုတ္တုတ္ အတန္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ကိုင္ဆုပ္လိုက္တာကို ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဒါဇင္ ရင္ေတြ ထိတ္ကနဲ တုန္သြားတယ္ ။
ဘယ္ဖက္လက္နဲ႔ အတန္ေခ်ာင္းရဲ့ အရင္းပိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာ ။ ဟန္စုယဥ္က ေဇာ္ဝင္းကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး တခုခု ေျပာလိုက္တာကို ျမင္ေနရတယ္ ။ ေဇာ္ဝင္းက တခုခု ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဟန္စု.ယဥ္ လိင္တန္ထိပ္ပိုင္း အထစ္ကားကားႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ ငုံလိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ အိုး…စုတ္ေပးေနၿပီ ။ မွန္ေျပာင္းက ဘယ္ေလာက္ ျပတ္သား ၾကည္လင္သလဲ ဆိုရင္ ဟန္စုယဥ္
လ်ာေလးနဲ႔ သိမ္းလွိမ့္ေပးေနတာကိုပါ ဒါဇင္ ျပတ္ျပတ္သားသား ျမင္ေနရတယ္ ။ ဒါဇင့္ ကိုယ္လုံးေလး ကာမအရွိန္ေတြေၾကာင့္ ပူေႏြးလာတယ္ ။
ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔ဆီက ဘာမ်ား သဲလြန္စ ရမလဲလို႔ လာတက္ေခ်ာင္းတာ ကာမပြဲၾကမ္းနဲ႔ လာတိုးေနတဲ့ သူ႔အျဖစ္ကလည္း ထူးျခားတယ္ ။ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးထဲ ေဇာ္ဝင္းရဲ့
ဒုတ္ႀကီးက မဆန႔္မျပဲ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေခါင္းတညႇိမ့္ညႇိမ့္နဲ႔ အတန္ႀကီးကို စုတ္ေပးေနတဲ့ ဟန္စုယဥ္ဟာ သူမေပါင္ၾကားထဲကို လက္တဖက္ထည့္လို႔ အစိကို ေခ်နယ္ေနတာကိုလည္း ဒါဇင္ ေတြ႕ေန
ရတယ္ ။ ေဟာ..ေဇာ္ဝင္းက ဘာေျပာလိုက္သလဲ မသိဘူး ။ ဟန္စုယဥ္ အတန္ေခ်ာင္းကို အားရပါးရ စုတ္ေပးေနတာကေန ရပ္သြားတယ္ ။ ဘာလုပ္ၾကအုံးမလဲ ..။ ဒါဇင္ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ေသေသခ်ာ
ခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ပက္လက္အိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္ေတြကို ဆြဲကားလိုက္တာကို ဒါဇင္ ျမင္ေနရတယ္ ။ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ေဖါင္းမို႔တဲ့ အဖုတ္ႀကီးကိုလည္း
မ်က္ႏွာက်က္က မီးေရာင္ေၾကာင့္ ဒါဇင္ ဝင္းလက္ ရွင္းလင္းစြာနဲ႔ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ ေဇာ္ဝင္း ေကာ္ေဇာ ခင္းထားတဲ့ာ့မ္းေပၚမွာ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို နမ္းရႈံ႔လိုက္တယ္ ။
ဟင္း..ဒါဇင္လည္း ကာမပြဲၾကမ္းကို တိတ္တခိုး ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ေနရင္း ကာမစိတ္ေတြ ထႂကြသထက္ ထႂကြလာတယ္ ။ မွနေျပာင္းက ဇြန္းကို အနီးဆုံး အထိ ဆြဲကပ္ယူလိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္
ုေတာ့ ေဇာ္ဝင္းရဲ့ လ်ာႀကီးက ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အဖုတ္အကြဲေျမာင္းကို ေအာက္ကေန အထက္ကို ပင့္ပင့္ၿပီး ယက္ေပးေနၿပီ ။
ဒါဇင္လည္း ေဒါက္ေထာက္ထားတဲ့ မွန္ေျပာင္းကို ဝပ္လ်ားထိုး ေမွာက္လ်က္ ၾကည့္ေနရင္း လက္တဖက္က ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို တေရြ႕ေရြ႕ဆင္းသြားၿပီး ဝတ္ထားတဲ့ အသားေပ်ာ့အသားကပ္ ေဘာင္း
ဘီ အေပၚကေန ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ဆီကို ေရာက္သြားမိတယ္ ။ မွန္ေျပာင္းထဲမွာ ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ဖိဖိ ယက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဒါဇင္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ယားစို
ေနတဲ့ သူမအဖုတ္ေပၚမွာ ဖြဖြေလး ပြတ္တိုက္မိေနတယ္ ။ ဒါဇင္ရဲ့ စိတ္ေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႂကြထေနတယ္ ။ ေနဗလဆီကို ေျပးသြားၿပီး ဟန္စုယဥ္ ကို ေဇာ္ဝင္း ေပးေနတဲ့ ဘာဂ်ာမ်ိ ုး ဒါဇင့္ကိုလည္း
ေပးပါလို႔ ေတာင္းခံခ်င္မိေနတယ္ ။ ဒါဇင္ ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္ေနမိၿပီး မ်က္လုံးေလးေတြကို ပိတ္ထားလိုက္မိတယ္ ။ အင္း…အား…အစိေနရာေလးကို ဖိဖိ ပြတ္ေနတာေလးကို မရပ္လိုက္ခ်င္ဘူး ။ ဖိပြတ္
ရင္း ထပ္ထပ္ ဖိပြတ္ခ်င္မိေနတယ္ ။ အို…မရပ္ခ်င္ဘူး…အင္း……အင္း…..မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္လိုက္ၿပီး မွန္ေျပာင္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
ဟယ္….သူတို႔ လုပ္ေနၾကၿပီ ….။ ဟန္စုယဥ္ရဲ့ ေပါင္တန္ေတြကို မတင္ၿပီး ေဇာ္ဝင္း လိုးေနၿပီ ။ ေဇာ္ဝင္းရဲ့ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီး ဟန္စုယဥ္ရဲ့ အဖုတ္ထဲကို တစြပ္စြပ္ ဝင္ထြက္ေနတာေတြကို အနီး
ကပ္ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ တခ်က္တခ်က္မွာလည္း ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္နယ္လိုက္ နို႔သီးေခါင္းေတြကို စို႔စုတ္လိုက္ လုပ္ေနတယ္ ။
ဒါဇင့္ ပင္တီေလးထဲမွာလည္း အရည္ေတြ အိုင္ထြန္း ရႊဲစိုေနၿပီ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါဇင့္ ဂ်ာကင္အိတ္ထဲက ဟန္းဖုန္းေလး တအင္အင္နဲ႔ လႈပ္လာတယ္ ။ ဒါဇင္နဲ႔ အတူတူ မႏၲေလးကေန တရားခံေျပး လိုက္ဖို႔ အတူတူ လာခဲ့ၾကတဲ့ ရဲအုပ္ တင္ထြန္းဇံ ေခၚတာ ။
“ ကိုတင္ထြန္းဇံ..ဘာထူးလဲ….တူးေနာင္ကို ေတြ႕ၿပီလား …“
“ အင္း..အဲဒီဟာအေၾကာင္း ေျပာမလို႔ဘဲ..ဒါဇင္ က်ေနာ့္ဆီကို လာနိုင္မလား..တူးေနာင္ကို ဆြဲစိဖို႔ က်ေနာ္ တေယာက္ထဲနဲ႔ မလြယ္ဘူး..ဒါဇင္ပါ ကူမွ ရမယ္….ဒီေကာင္ လြတ္သြားလို႔လည္း
မျဖစ္ဘူးေလ ..ဒါဇင္ လိုက္လာခဲ့ပါလား….”
“ အိုေကေလ..ကိုတင္ထြန္းဇံ..ဒါဇင္ လာခဲ့မယ္..ဘယ္ကို လာရမလဲ…”
“ ၁၉လမ္း ထိပ္မွာ ဆုံမယ္ ….”
“ ေကာင္းၿပီ…ေစာင့္ေနေနာ္….ဒါဘဲ…”
မွန္ေျပာင္းထဲကေန ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ ဟန္စုယဥ္တို႔ အတြဲကို တခ်က္ ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဒါဇင္ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဇာ္ဝင္းက ဟန္စုယဥ္ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚကို သူ႔လီးႀကီးထဲက သုတ္ရည္ေတြ
တဖပ္ဖပ္နဲ႔ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္လို႔ ဟန္စုယဥ္ မ်က္ႏွာအႏွံ့ သုတ္ရည္ ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ေပလူးသြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဒါဇင္ သက္ျပင္းတခ်က္ ခ်ၿပီး မွန္ေျပာင္းကို ျဖဳတ္သိမ္းလိုက္တယ္ ။ဒါဇင္ ၁၉လမ္းထိပ္ကို ေရာက္သြားေတာ့ သူ႔တြဲဖက္ တင္ထြန္းဇံကို လမ္းေဘးခုန္ခင္း ဆာေတးဆိုင္မွာ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ တိုက္ဂါးဘီယာတဘူးနဲ႔ ဆာေတးတပြဲကိုလည္း သူ႔စားပြဲမွာ ေတြ႕ရ
တယ္ ။ ဒါဇင္က အလာလမ္းမွာ ေနဗလကို ဖုန္းဆက္ၿပီး တင္ထြန္းဇံကို တရားခံဖမ္းတာ ကူညီလိုက္အုံးမယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ ေနဗလက သူလည္း လာကူခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။
ဒါဇင္လည္း ေနဗလက လတ္တေလာ ဒီအီး ( ဌာနဆိုင္ရာ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈ ) ျဖစ္ေနေတာ့ ရဲလုပ္ငန္းတာဝန္ကို လုပ္ခြင့္ မရွိဘူး ဆိုတာကို သိလို႔ “မလာနဲ႔ ကိုကို ”
လို႔ ေျပာေပမယ့္ ေနဗလက ေျပာလို႔ မရဘူး ။
ဒါဇင့္အတြက္ စိတ္ပူၿပီး ၁၉လမ္းကို လိုက္လာမယ္တဲ့ ။
ဒါဇင္က တင္ထြန္းဇံရဲ့ စားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။ တင္ထြန္းဇံက “ ဒါဇင္…ဟိုတိုက္အျဖဴႀကီးရဲ့ ဆယ္ထပ္ ဘယ္ဖက္ျခမ္းမွာ ဟိုေကာင္ ရွိေနတာ …ေစာ္တေကာင္နဲ႔ အတူ သူ ႏွပ္ေနတာ .” လို႔
ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္တယ္ ။ “ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲ…ကိုတင္ထြန္းဇံ….” လို႔ ဒါဇင္က ေမးလိုက္တယ္ ။ တင္ထြန္းဇံက “ က်ေနာ္ ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီ..ဒီေနရာက
အစားအေသာက္ေတြ ေပါမ်ားတာေၾကာင့္ တူးေနာင္ က ေစာ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ မၾကာခင္ေတာ့ အစား ဆင္းစားမွာဘဲ ဒါဇင္…ဒီလို ဆင္းလာစားတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ ဆြဲစိလိုက္တာေပါ့…” လို႔ ေျပာတယ္ ။
တိုက္အျဖဴႀကီးသည္ တကယ္ေတာ့ သမီးရည္းစာ စုံတြဲေတြ လာျဖဳတ္ဖို႔ ငွားစားတဲ့ “ ဘိ ”တခုပါ ။
တူးေနာင္လည္း နိုက္ကလပ္မွာ ညိလာတဲ့ “မူးမူး ” ဆိုတဲ့ ခ်ာတိတ္မကို သည္အခန္းကို ေခၚလာၿပီး ေရေရလည္လည္ ဗ်င္းေနတာ ။ ႏွစ္ခ်ီ ေကာင္းေကာင္း ဆြဲၿပီးေပမယ့္ မူးမူးနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ပလူး
ၾကရင္း သူ႔စိတ္ေတြ ျပန္ထႂကြလာျပန္ေတာ့ တတိယအခ်ီ ဆြဲဖို႔ တာစူေနၿပီ ။ မူးမူးကလည္း ပိုက္ဆံရတာထက္ တူးေနာင္လို ေကာင္ေခ်ာေလးနဲ႔ ညိရတာ တြဲရတာ ျဖဳတ္ရတာကို အရမ္း သေဘာက်
ေက်နပ္ေနတယ္ ။ တူးေနာင္က ေငြကို ေရလိုသုံးနိုင္တဲ့ အျပင္ က်စ္လစ္သန္မာတဲ့ ဇာတ္လိုက္႐ုပ္နဲ႔ ေကာင္ေလး မဟုတ္လား ။
မန ၱေလး မိုးကုတ္ လားရွိုး လို ေနရာေတြမွာ မူးယစ္ေဆးဂိုဏ္းမွာ ေနရာရတဲ့ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ တူးေနာင္က နံမည္ႀကီး ျဖစ္တယ္ ။ မႏၲေလးတိုင္းက ရဲေတြ ပိုက္စိပ္တိုက္ လိုက္ရွာေနလို႔ တူးေနာင္လဲ
ရန္ကုန္ကို ဆင္းလာေရွာင္ေနတာ ။ ပုန္းေနတာ ။ ၀ါသနာကို မေအာင့္နိုင္လို႔ နိုက္ကလပ္က မူးမူး ကို ပင့္လာၿပီး ေကာင္းေကာင္းေဆာ္ေနတယ္ ။
မူးမူးက “ ကိုတူးေနာင္..ဒီတခါ ျဗဳံးၿပီးရင္ မူးတို႔ တခုခု သြားစားရေအာင္ကြာ….မူးမူး ဆာေနၿပီ..ဟင့္..သူက သူမ်ားကို လိုးၿပီးရင္း လိုးရင္းဘဲ ..အစားေတာ့ မေကၽြးဘူး….” လို႔ ညဳသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္
တယ္ ။ တူးေနာင္ကလည္း…“ ေကၽြးမွာေပါ့ မူးမူးရယ္…ဆာေတးတို႔ ေၾကးအိုးတို႔ မစားခင္ မုံရြာ ဝက္အူေခ်ာင္းကို အရင္ဆုံး စားထားလိုက္ပါအုံး…” လို႔ ေျပာၿပီး ျပန္လည္ ေတာင္မတ္ ႀကီးထြားလာ
တဲ့ သူ႔ငပဲႀကီးကို မူးမူးရဲ့ ပါးစပ္နားကို တိုးကပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ မူးမူးလည္း သူ႔ကို ၂ႀကိမ္ လိုးၿပီးသား လီးတန္ႀကီးကို ငုံကာ စုတ္ယူလိုက္ပါေတာ့တယ္ ။
ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ လီးတန္ရဲ့ ဒစ္လုံးဖ်ားကို စုတ္ေပးေနတာေၾကာင့္ တူးေနာင္ အရသာေတြ႕သြားၿပီး မူးမူးရဲ့ ေခါင္းေလးကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခါးေလးေကာ့ မ်က္လုံးေလး ပိတ္ၿပီး ဇိမ္ခံေန
ပါတယ္ ။ မူးမူးကလည္း ၂ႀကိမ္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ၿပီးထားလို႔ စိတ္သိပ္ မရွိေတာ့ေပမယ့္ သူ႔ကို ၿပီးေအာင္ ျမန္ျမန္ လုပ္ေပးၿပီး ေအာက္ကို ဆင္း..ထမင္းစားေသာက္ခ်င္ေနတယ္ ။ လုံးပတ္
တုတ္တုတ္ နဲ႔တူးေနာင္ရဲ့ လီးႀကီးက ငံက်ိက်ိနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ အျပည့္ ျဖစ္ေနေအာင္ တုတ္ၿဖိဳးလြန္းေနတယ္ ။ စုတ္ရင္း စုတ္ရင္းနဲ႔ မူးမူးရဲ့ ေစာက္ပတ္လည္း ယားလာရတယ္ ။ တူးေနာင္လည္း မူးမူး
စုတ္ေပးတာကို ခံေနရင္း နံရံက နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။
“ ဟား…ခြန္မွိ ုင္း လာမယ္က အခ်ိန္ နီးေနၿပီ…..”
တတိယအခ်ီလည္း ျဖစ္ အခ်ိန္လည္း သိပ္ မရေတာ့တာေၾကာင့္ မလိုးေတာ့ဘဲ လီးစုတ္တာနဲ႔ဘဲ ၿပီးလိုက္ဖို႔ တူးေနာင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး မူးမူး စုတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔လီးကို မူးမူး ပါးစပ္ထဲကို ထိုး
ေညႇာင့္ပါေတာ့တယ္ ။ မူးမူးကလည္း သူ႔ကို ျမန္ျမန္ ၿပီးေစခ်င္ေတာ့ တအားနင္း စုတ္..သူကလည္း ထိုးေညႇာင့္ဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ မူးမူး ပါးစပ္ထဲကို သူ႔သုတ္ရည္ ပူပူ ေႏြးေႏြးေတြ တ
တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး “ ၿပီး ” သြားရတယ္ ။ မူးမူးလည္း အာေခါင္ထဲ ဝင္လာတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။ မူးမူး အဲလို ၿမိဳခ်ေနက်ပါ ။
တူးေနာင္ အဝတ္အစား ျပန္ဝတ္သလို မူးမူးကို အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ခြန္မွိ ုင္းလည္း ခုေလာက္ ဆိုရင္ လမ္းထိပ္မွာ ေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့ လို႔ သူေတြးေနတယ္ ။
“ ကဲ မူးမူးေရ..စားခ်င္တာ တဝ စားေပေတာ့..ညက်ရင္ေတာ့ တေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္း ေလာက္ေတာ့ ထပ္ဆြဲၾကရေအာင္ကြာ….” လို႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေသးထိုင္ေပါက္ေနတဲ့ မူးမူးကို ေျပာလိုက္ရင္း
စားပြဲအံဆြဲထဲ ခဏ ထည့္ထားတဲ့ သူ႔ေသနတ္ႏွစ္လက္ကို စစ္ေဆးၿပီး ေနာက္ေက်ာ ေဘာင္းဘီၾကားမွာ ထိုးထည့္ထားလိုက္ပါတယ္ ။
C Z ပြိဳင့္၄၅ ပစၥတိုႏွစ္လက္ ပါ ။ ပစၥတိုႏွစ္လက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံကိုင္ၿပီး ပစ္ခတ္တတ္တဲ့ တူးေနာင္ကို ရဲေတြ အရမ္း လန႔္ၾကတယ္ ။ တူးေနာင္က စိတ္မထင္ရင္ ရဲစခန္းထဲေတာင္ ဝင္ပစ္တာ ။
ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ ဆင္းခဲ့ၾကတယ္ ။
အနက္ေရာင္ ဝမ္းဆက္ ဝတ္ထားတဲ့ မူးမူးက အသားျဖဴျဖဴ ေတာင့္ေတာင့္ ကရင္တ႐ုတ္ကျပားမ ..။ တူးေနာင္ရဲ့ လက္ေမာင္းကို တြဲခ်ိတ္ ဖက္တြယ္ၿပီး တီတီတာတာ နဲ႔ ထမင္းစားၿပီးရင္ အနားက
စိန္ေဂဟာ မီနီေမာလ္ ကို သြားၾကရေအာင္လို႔ ေတာင္းဆိုေနတယ္ ။
“ မူးမူး ဘာစားမလဲဟင္…”
“ စားခ်င္တာကေတာ့ ထမင္းေပါင္း နဲ႔ ဝက္နံရိုးက်န္မဆိုင္ဟင္းခ်ိ ု …”
“ ဒါဆို စဉ့္အိုးတန္းလမ္းဖက္ကို သြားရမယ္….”
“ သြားမယ္ေလ ….”
တူးေနာင္သည္ လမ္းထိပ္မွာ ေဇာ္မွိုင္း ေရာက္ေနၿပီလား ဆိုတာကို ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ေဇာ္မွိုင္း ေရာက္ေနတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေဇာ္မွိ ုင္း ပုံစံက ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ မဟုတ္ဘူး ။
သူဝတ္ထားတဲ့ မိုးကာဂ်ာကင္အပါးစားေလးထဲကို လက္ႏွိုက္ၿပီး တူးေနာင္နဲ႔ မူးမူး ဆီကို တိုးကပ္လာတယ္ ။
“ တူးေနာင္..ဒိုး..ဒိုး…ဒိုးေတာ့..”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ..ကိုေဇာ္မွိ ုင္း….”
“ အရပ္ဝတ္နဲ႔ ရဲေတြ ရွိေနတယ္..မင္းကို လာဆြဲတာ ျဖစ္မယ္….”
“ ဟင္..ဘယ္မွာလဲ….”
တူးေနာင္က သူ႔ေက်ာမွာ ထိုးထားတဲ့ ေသနတ္ေတြကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တင္ထြန္းဇံနဲ႔ ဒါဇင္တို႔က သူတို႔ ခါးၾကားမွာ ဖြက္ထိုးထားတဲ့ ေသနတ္ေတြကို ႐ုတ္ခ်ည္း ဆြဲထုတ္လိုက္
ၾကၿပီး တူးေနာင္ကို ထိုးခ်ိန္လိုက္တယ္ ။
“ တူးေနာင္..မင္း မေျပးနဲ႔..လက္ေျမႇာက္ထားလိုက္…”
တူးေနာင္က သူတို႔ ေျပာတာကို မနာခံဘူး ။ မိုက္မိုက္မဲမဲ ေသနတ္ေတြကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံတို႔ကို ပစ္ခတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းလည္း တူးေနာင္ကို မကယ္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး
ဆိုေတာ့ သူ႔ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံကို စတင္ ပစ္ခတ္ေတာ့တာဘဲ ။
ဒိန္း..ဒိန္း
က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေသနတ္သံႏွစ္ခ်က္ လူစည္ကားတဲ့ ၁၉လမ္းထဲ ထြက္ေပၚလာတယ္ ။ ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံတို႔က ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူတို႔ကို ပစ္ခတ္တဲ့ ေဇာ္မွိ ုင္းကို ျပန္လွန္ ပစ္ခတ္ၾကတယ္ ။
ဒိန္းဒိန္း ဒိန္း….။
လူေတြ ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေျပးလႊား ေနတယ္ ။ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းရဲ့ လက္ေမာင္းကို က်ည္ထိသြားၿပီး ေဇာ္မွိ ုင္း ဒူးေထာက္ရက္ က်သြားတယ္
။ ေသနတ္လြတ္က်တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ တူးေနာင္က ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံကို ေသနတ္ႏွစ္လက္နဲ႔ ပစ္ခတ္ဖို႔ ထိုးခ်ိန္လိုက္တယ္ ။
အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လွတယ္ ။
ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံက တူးေနာင္ကို ၀ိုင္းပစ္ၾကတယ္ ။ ထိန္း….ထိန္း..ဒိန္း…။ အနီးကပ္ ပစ္ခတ္ၾကတာ ။ တူးေနာင္ရဲ့ ဘိုက္ကို ထိသြားသလို တူးေနာင္ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံေတြအနက္ တေတာင့္က ဒါဇင့္ဘိုက္ကို ထိသြားတယ္ ။
“ အားးးး…..”
ဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းထိပ္ကေန ေနဗလ ေျပးလာေနတာကို ဒါဇင္နဲ႔ တင္ထြန္းဇံ ေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္ ။ ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့ တူးေနာင္ကို ဆာေတးဆိုင္က ေခါက္ကုလားထိုင္နဲ႔ ျဖတ္ရိုက္ထည့္လိုက္
တယ္ ။ ေျဖာင္းကနဲ အသံနဲ႔ တူးေနာင္ ယိမ္းယိုင္သြားရတယ္ ။ ေသနတ္ လက္ထဲက လြတ္က်သြားတယ္ ။ ေနဗလ ေနာက္ထပ္တခ်က္ ထပ္ရိုက္ထည့္တယ္ ။ တူးေနာင္ ဝုန္းကနဲ ေျမေပၚကို လဲက်
သြားတယ္ ။ တင္ထြန္းဇံက ေဇာ္မွိ ုင္းကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး ဖမ္းတယ္ ။
“ ေဟ့ေကာင္…လက္ကို ေခါင္းေပၚတင္ထား..ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္…ခိုင္းတာကို လုပ္ ..ပစ္သတ္ပစ္မွာေနာ္…”
ေနဗလ ဒါဇင္ကို ေျပးေပြ႕ယူလိုက္တယ္ ။ သူ႔လက္ထဲက ဖုန္းနဲ႔လည္း လူနာတင္ကား ေခၚဖို႔ လုပ္တယ္ ။ ဒါဇင္က ဘိုက္ကို လက္နဲ႔ ဖိရင္း ရႈံ႔မဲ့ေနတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းလည္း တင္ထြန္းဇံက
လက္ထိပ္ခတ္တာကို ခံလိုက္ရတယ္ ။ တူးေနာင္ကေတာ့ ေနဗလ ရိုက္ခ်က္နဲ႔ သတိလစ္ေနတယ္ ။ တူးေနာင္ရဲ့ ေစာ္ မူးမူးကေတာ့ ေျပးၿပီ ။
တူးေနာင္လည္း သတိျပန္လည္လာၿပီး ဒူးေထာက္ရက္ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ တင္ထြန္းဇံက သူ႔ကို လက္ထိ္ပ္ခတ္လိုက္တာ ခံလိုက္ရတယ္ ။
လူနာတင္ကားနဲ႔ ဒါဇင့္ကို ေဆး႐ုံကို ေခၚသြားေနတယ္ ။ ဒါဇင့္ေဘးမွာ ေနဗလ ပါသြားတယ္ ။ ဒါဇင္ ေဆး႐ုံကို အခ်ိန္မွီ ေရာက္လို႔ ဆရာဝန္ေတြက မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ သူတို႔ ကုသေပးနိုင္တယ္
လို႔ ေႏွလကို ေျပာတယ္ ။ ဒါဇင့္ဘိုက္ထဲက က်ည္ဆံကို ခ်က္ခ်င္းဘဲ ခြဲစိတ္ ထုတ္ယူေပးၾကတယ္ ။ ေနဗလကေတာ့ ဒါဇင့္အတြက္ အရမ္း စိတ္ပူေနတယ္ ။
တင္ထြန္းဇံလည္း တူးေနာင္ကို ရဲဌာနခ် ုပ္က အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္တယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းလက္က က်ည္ထိ ဒါဏ္ရာကို ေဆးကုေပးဖို႔ ေဆး႐ုံကို ပို႔ခါနီး ျမျမေသြး ေရာက္လာတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္းကိုလည္း ျမင္
လိုက္တာနဲ႔ “ ဒါ က်မတို႔ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ်ဴ ရိုက အရာရွိဘဲ ” လို႔ အံ့ၾသတႀကီး ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ဘာ..ဘယ္လို…..ဒီငတိက တူးေနာင္ရဲ့ အဖြဲ႕ေလ..အတူတူ မူးယစ္ေဆး ျဖန႔္ေနတဲ့လူ…သူက အသြင္ယူထားတာလား ” လို႔ တင္ထြန္းဇံက ေျပာလိုက္ေမးလိုက္ တယ္ ။
တင္ထြန္းဇံစိတ္ထဲမွာလည္း အသြင္ယူထားတဲ့ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး အရာရွိတေယာက္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္း မွားပစ္မိၾကၿပီ လို႔ လန႔္ဖ်န႔္သြားတယ္ ။
“ အသြင္မယူပါဘူး..က်မတို႔ ဌာနက မူးယစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ မလုပ္ၾကဘူး ..မူးယစ္အတြက္ က ဒီအီးဒီ ဌာနခြဲ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ ရွိေနၿပီးသားဘဲဟာ….”
“ ဒါဆို…”
ျမျမေသြးက..“ အင္း…ဒါ က ရွင္းေနတာဘဲ..သူက မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႔ ေပါင္းစား ေပါင္းရိုက္ေနတာေပါ့ရွင္..လူေတြလည္း ေငြမ်ားမ်ားရေတာ့ ဌာန အေပၚေရာ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိ ုးအေပၚေရာ
သစၥာမဲ့ကုန္ၾကတာဘဲ…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဇာ္မွိ ုင္းလည္း ေခါင္းငိုက္ဆိုက္က်ေနၿပီး ဒါဏ္ရာကလည္း ေသြးထြက္မ်ားတဲ့အတြက္ ေဆး႐ုံက ဆရာဝန္ေတြ ဆရာမေတြက သူ႔ကို ခြဲစိတ္ခန္းထဲကို အျမန္ ဆြဲသြင္း သြားလိုက္ၾကတယ္ ။
ျမျမေသြးလည္း ဒါဇင့္ဆီကို အျမန္ လိုက္သြားလိုက္တယ္ ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ ၁၉လမ္း ပစ္ခတ္မႈက ဟိုးေလးတေက်ာ္ နံမည္ႀကီးသြားပါတယ္ ။
ေသနတ္ပစ္ခတ္မႈ ေၾကာင့္ တင္မကဘဲ ေဇာ္မွိုင္း ဆိုတဲ့ ျမျမေသြးတို႔ ဌာနက အရာရွိက တူးေနာင္တို႔ မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႔ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ပါ ။
အထက္လူႀကီးေတြ စိတ္ဝင္စားတဲ့ အမႈတခု ျဖစ္လာတယ္ ။ ေဇာ္မွိ ုင္း ပါဝင္ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ ျမျမေသြးရဲ့ ညႇြန္ၾကားေရးမႉးက ျမျမေသြးကို ဒီအမႈကို စုံစမ္းစစ္ေဆးဖို႔ တာဝန္ခ်ေပးလာတယ္ ။
ျမျမေသြးလည္း ေဇာ္မွိ ုင္းကို မူးယစ္ဂိုဏ္းရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရွိတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕က အရာရွိေတြ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာကို ေဖၚထုတ္ရမယ္ ။
ေဇာ္မွိုင္း က သူ အမွားႀကီး မွားသြားတယ္လို႔ ျမျမေသြးကို ဝန္ခံတယ္ ။ သူ မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္မိတာကို ေနာင္တရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္သူလဲ
ဆိုတာကိုေတာ့ သူမေျပာခ်င္ဘူး ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ဘယ္သူေတြ မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႔အဆက္အသြယ္ ရွိတယ္ ဆိုတာကိုလည္း မေျပာခ်င္ဘူး ။ ေျပာရင္ သူ႔အသက္အႏၲရာယ္ ရွိတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။
ျမျမေသြးက ေဇာ္မွိ ုင္းကို ဒီအတြက္ မပူနဲ႔ သူအကာအကြယ္ေပးမယ္ လို႔ အာမခံတယ္ ။ ေဇာ္မွိုင္းက မယုံၾကည္ဘူး ။ ေထာင္ထဲမွာ သူကကို သတ္လိမ့္မယ္လို႔ဘဲ ေျပာေနတယ္ ။
ျမျမေသြးလည္း ေဇာ္မွိုင္းကို လက္ထိပ္ခတ္ၿပီး ေနဗလတိုက္ခန္းကို ဗုံးေထာင္တဲ့ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယားတို႔ကို ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အလုံပိတ္ အခန္းကို ေခၚသြားတယ္ ။ အျပင္က ေခ်ာင္းဖို႔ ေဖါက္ထားတဲ့ အ
ေပါက္ေလးကေန ျပတယ္ ။
“ မင္း သိလား ..သူတို႔ကို…”
ေဇာ္မွိုင္းက ေခါင္းညႇိမ့္ျပတယ္ ။
“ သူတို႔ ဘယ္သူေတြလဲ..ဘယ္အဖြဲ႕ကလဲ…”
ေဇာ္မွိုင္း မဆိုင္းမတြဘဲ “ သူတို႔က ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းရဲ့ တပည့္ေတြ…” လို႔ ေျပာတယ္ ။
“ ေသခ်ာလား..ေဇာ္မွိုင္း…”
“ ဟုတ္ပါတယ္..က်ေနာ္တို႔နဲ႔ သူတို႔က မိတ္ဖက္ အဖြဲ႕ေတြ..က်ေနာ္တို႔က အထက္ျမန္မာျပည္ ပိုင္းမွာ လုပ္ၾကတာ..သူတို႔က ရန္ကုန္အဖြဲ႕ေတြေပါ့…”
ျမျမေသြးလည္း ေဖာ္မွိုင္းကို အသုံးခ်ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယားတို႔ကို ေဇာ္မွိုင္းကို ျပလိုက္တယ္ ။ ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယား မ်က္ႏွာပ်က္ထြက္သြားတယ္ ။ “ ကဲ နင္တို႔ ျငင္းေန
ေပမယ့္ ဟိုေကာင္ ေဇာ္မွိုင္းကို ငါတို႔ ရလိုက္လို႔ သူက နင္တို႔ ေဘာစိအေၾကာင္းေတြကိုလည္း အကုန္ ေဖၚေနၿပီ …နင္တို႔ ေျဖာင့္ခ်က္ ေပးဖို႔ဘဲ လိုေတာ့တယ္….”လို႔ ျမျမေသြးက ေျပာတယ္ ။
ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယားလည္း ရဲအခ်ဳပ္မွာ အစစ္ခံေနရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဒုကၡေရာက္ေနၾကရေတာ့ ျမန္ျမန္ ဝန္ခံ ျမန္ျမန္ ေထာင္က်ၿပီး ေထာင္ထဲမွာက အေနပိုေခ်ာင္တာမို႔ ေျဖာင့္ခ်က္ ေပး
ၾကေတာ့တယ္ ။ သူတို႔ မေဖၚလည္း ေဇာ္မွိုင္းက ေဖၚေနၿပီ ဆိုတာ သူတို႔ ယုံတယ္ ။ သူတို႔က ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း ခိုင္းလို႔ ဗုံးေထာင္ရပါတယ္ လို႔ ထြက္ဆိုၾကတယ္ ။ ေျဖာင့္ခ်က္ ေပးလိုက္ၾကတယ္ ။
သူတို႔ရဲ့ ထြက္ခ်က္အရ ေဒဝဒတ္ကို ဆြဲကုတ္လို႔ ရၿပီ ။ ဖမ္းဝရမ္း ေတာင္းၿပီး ျမျမေသြးတို႔ အဖြဲ႕ေတြေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္း တိုက္ကို သြားဝိုင္းတယ္ ။
ေဇာ္မွိင္းနဲ႔ တူးေနာင္တို႔ရဲ့ အထက္ျမန္မာျပည္ရဲ့ ေဘာစိက ဘယ္သူလဲ ဆိုတာကိုလည္း ဘိုျမင့္ရွိန္နဲ႔ ေဇးဗီးယားတို႔က ဖြင့္ဟေျပာၾကတယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေနဗလလည္း ဒါဇင့္ေဆး႐ုံကို ေရာက္သြားတယ္ ။ ဒါဇင္ သက္သာလာၿပီ ။ ဒါဇင့္ မိဘေတြက ဒါဇင့္ကို လာေခၚဖို႔ ေရာက္ေနၾကတယ္ ။ ဒါဇင္က ေနဗလနဲ႔ မိဘေတြကို မိတ္ဆက္ေပး
တယ္ ။ ေနဗလကို ဒါဇင္ ေနေကာင္းလာရင္ ျပန္ဆုံၾကမယ္..ဒါဇင့္ဆီကို လာခဲ့ေနာ္ လို႔ ေျပာသြားတယ္ ။ ေနဗလလည္း “ ဒါဇင့္ဆီကို ကိုယ္ အေရာက္လာခဲ့မယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ျမျမေသြး ေနဗလဆီကို ဖုန္းဆက္တယ္ ။ ေဒဝဒတ္ေဇာ္ဝင္းနဲ႔ အဖြဲ႕ကို သူတို႔ ဖမ္းမိလိုက္တာေၾကာင့္ အဆိပ္ခတ္တာလည္း သူတို႔ လက္ခ်က္ဘဲ ဆိုတာ ဝန္ခံလို႔ ေနဗလကိုလည္း
အထက္လူႀကီးေတြက အျပစ္မယူေတာ့ဘဲ ပုံမွန္ အလုပ္ ျပန္ဆင္းနိုင္ၿပီလို႔ ေျပာျပတယ္ ။ ေနဗလကလည္း ျမျမေသြး ကူညီတာေတြအတြကိ ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာၿပီး ညေနစာ ေကၽြးပါရေစ
လို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္ ။ ျမျမေသြးကလည္း လက္ခံတယ္ ။
ေနဗလ သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္ ဆီကို ဖုန္းဆက္တယ္ ။
“ ေဟး..ေနဗလ..ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းလွခ်ည္လား…ငါ့ကိုေတာင္ မေခၚဘူးကြာ..”
“ မင္းလည္း သိသားနဲ႔ကြာ..ဒီအီး ျဖစ္ေနတာ…မင္းကို အခု ေခၚရတာက ငါ့ကို မင္း တခု ကူညီနိုင္မလား…ေမးမလို႔..”
“ ေျပာေလ..ဘာလုပ္ေပးရမလဲ…ေနဗလ…”
“ ဒီလိုကြ..ငါ့အမႈကိစၥေတြနဲ႔ ငါ့ကို မေကာင္းႀကံတဲ့ ေဒဝဒတ္္ေဇာ္ဝင္းတို႔ အဖြဲ႕ကို ေဂ်းထဲ ပို႔ေပးလိုက္တဲ့ ျမျမေသြး ဆိုတဲ့ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးဗ် ူ ရိုက အရာရွိမ ကို ညေနစာ လိုက္ေကၽြးခ်င္လို႔ ငါ့ည
ဂ် ူတီကို မင္း ေန႔ဖက္ ဂ် ူတီနဲ႔ လဲေပးလို႔ ရမလား….တရက္ထဲပါကြာ….”
“ ဟာ..ရတာေပါ့ကြာ..မင္းကလည္း အခ်င္းခ်င္းေတြဘဲ ေျပာေနစရာ မလိုပါဘူး..”
ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္ကလည္း ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ ဂ်ဴ တီ လဲေပး တာေၾကာင့္ ေနဗလ ျမျမေသြးနဲ႔ ညစာ ထြက္စားဖို႔ အဆင္ေျပၿပီ ။ ႀကီးညြန႔္ထင္ေက်ာ္ရဲ့ ေန႔ဖက္ တာဝန္ကို သူ လုပ္ရတယ္
။ ေန႔ဖက္က ညဖက္ေလာက္ မႈခင္း မရွိလွဘူး ။ ညေန ဂ်ဴတီခ်ိန္ ကုန္ဆုံးခါနီး သူ႔ဆီကို ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း ဖုန္းဆက္လာတယ္ ။
“ ကိုေနဗလ …”
“ ဟာ..ေဒါက္တာခ်စ္ပန္း..ဘာထူးလဲဗ်…”
“ ထူးသမွ သိပ္ထူး ..ကိုေနဗလရဲ့ ခ်စ္ခ်စ္ကေလး ကို ျပန္ပို႔ေပးလို႔ရၿပီ..ကိုေနဗလ အားရင္ လာေခၚလိုက္လို႔လဲ ရတယ္..”
“ အိုေက..ေဒါက္တာ..က်ေနာ့္ကို ဘယ္ေလာက္ ထပ္ စာရင္းတင္မွာလဲ..”
“ နဲနဲပါးပါးပါ ..ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ့ နီသိဝတီ က က်ေနာ္တို႔ရဲ့ Test case ဘဲေလ..နီသိဝတီက အဆင့္အျမင့္ဆုံး စက္လူ႐ုပ္ (Robot ) ဆိုေတာ့ နီသိဝတီကိုဘဲ အဆင့္ထပ္ ျမႇင့္ဖို႔
ႀကိဳးစားလိုက္တယ္..ေအာင္ျမင္တယ္ဗ်ာ..က်ေနာ္တို႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အရမ္း ေအာင္ျမင္တယ္..လူသားနဲ႔ ခြဲျခားလို႔ မရေအာင္ကို အစစ ဉာဏ္ရည္ျမင့္တဲ့ စက္လူ႐ုပ္ေတြ က်ေနာ္တို႔ ဖန္တီးနိုင္ၿပီ ..
အခုဆိုရင္ နီသိဝတီက ကိုေနဗလနဲ႔ အတူတူ ထိုင္ၿပီး ထမင္းစားေသာက္နိုင္လိမ့္မယ္..ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြမွာလည္း အားေကာင္းတဲ့ ဇြန္း မွန္ဘီလူး တပ္ဆင္ထားတာေၾကာင့္ သာမန္လူ
သားေတြ ထက္ ပိုၿပီး ေဝးေဝးကို ျမင္နိုင္လိမ့္မယ္..သာမန္လူသားေတြ ေျပးတာထက္ ပိုၿပီး အေျပးသန္လိမ့္မယ္…အေမာအပမ္းလည္း အရမ္း ခံနိုင္လိမ့္မယ္….”
“ တခု ေမးလို႔ ရမလား ..ေဒါက္တာ…”
“ ေမးပါ ကိုေနဗလ….ဘာမ်ားတုန္း…”
“ နီသိဝတီကို ဘယ္လိုမ်ား OFF လုပ္နိုင္မလဲဟင္..”
“ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲဗ်….က်ေနာ္ နားမလည္ဘူး..ခင္ဗ်ား ေမးခြန္းကို..”
“ အဟဲ ဒီလိုပါ..ဥပမာဗ်ာ..နီသိဝတီနဲ႔ က်ေနာ္က ခ်စ္သူေတြလို လင္မယားလို ေနၾကတာ ဆိုေတာ့ အကယ္လို႔မ်ား က်ေနာ့္မွာ..ဟိုေလ..အဟဲ….လူသား ခ်စ္သူေတြ ဘာေတြ ရလာတဲ့ တေန႔က်ရင္
နီသိဝတီကို ရပ္ဆိုင္း ( OFF ) လုပ္ခ်င္ လုပ္ရမွာမို႔ပါ…”
“ ကိုေနဗလ..ခင္ဗ်ားဟာ နီဝိသတီရဲ့ ပိုင္ရွင္ပါ ..ခင္ဗ်ား စကားကို တေသြမတိမ္း နားေထာင္ရတဲ့ စက္လူ႐ုပ္အတြက္ ဘာမ်ား ပူေနသလဲဗ်ာ..သူ႔ကို အခန္းတခန္းထဲမွာဘဲ ထည့္ထားလိုက္ၿပီး
( မင္း ဒီထဲမွာ ေန..အိပ္ေနလိုက္..ငါ ျပန္လာမေခၚမခ်င္း မလႈပ္နဲ႔..နားေနလိုက္..” လို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္႐ုံေပါ့ဗ်ာ..စက္႐ုပ္ဘဲ..ခံစားခ်က္ မရွိပါဘူး ….ဟားဟားဟား….)
“ အိုေကေလ…ဘယ္ေတာ့ လာေခၚလို႔ရၿပီလဲ…ေဒါက္တာ..”
“ Anytime…အခ်ိန္မေရြး …လာေခၚလို႔ ရပါၿပီ ကိုေနဗလ…..”
“ က်ေနာ္ အလုပ္ဆင္းတာနဲ႔ လာေခၚလိုက္ပါမယ္..ေဒါက္တာ…”
“ ေကာင္းပါၿပီ ကိုေနဗလ….”
ေနဗလလည္း နီသိဝတီကို လြမ္းသလိုလို ဘဲ ။
အလုပ္ ဂ်ဴတီကို လႊဲေျပာင္းေပးၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲကားကို ရဲဌာနခ် ုပ္က ကားရပ္တဲ့ ဂိုေဒါင္ႀကီးထဲမွာ ထိုးရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ပိုင္ကား ျဖစ္တဲ့ ေရႊဗဟိုလ္ အမိုးဖြင့္ ၿပိဳင္ကားေလးကို တက္ေမာင္းၿပီး နီသိ
ဝတီ ကို ေဒါက္တာခ်စ္ပန္းတို႔ စက္႐ုံမွာ သြားေခၚပါတယ္ ။ သူ႔ အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္ ေရႊဗဟိုလ္ကားေလး ကို လမ္းတေလၽွာက္ မီးပြိဳင့္ေတြမွာ ရပ္ေနတဲ့အခါ လူေတြ ၀ိုင္း ၾကည့္လိုက္ၾကတာ
အရမ္းဘဲ ။ ျမန္မာနိုင္ငံနဲ႔ ဂ်ပန္နိုင္ငံ လက္ဇတ္စ္ ကား ထုတ္လုပ္ေရးက ပူးတြဲ ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ ေနာက္ဆုံး ေပၚ ပုံစံကားေလးမို႔ လူေတြ မေတြ႕ဘူးေသးဘဲ အဆန္း ျဖစ္ေနလို႔လား
မေျပာတတ္ပါဘူး ။