အမှတ်တရ ကောင်းကင်

အပိုင်း (၁)

”သဲ ရောက်တော့မယ်”
ကို က အသာလှုပ်နှိုးတော့မှ မိမိ ခါးလေး မတ်လိုက်သည်။
အပြင်ဘက် ကြည့်မိတော့ တရိပ် ရိပ်ပြေးနေသော သစ်ပင် တောင်ကုန်းများကို တွေ့နေရသည်။
”အင်း”
ရှုပ်ပွနေသော ဆံပင် ကိုသပ် တွန့်နေသော အင်္ကျီကို အသာဆွဲချလို့ မိမိတို့ နှစ်ယောက်အပေါ် ခြုံထားသော စောင် ကိုလည်း ဆွဲဖယ်ခေါက်သိမ်းသည်။
”ကို ညက အရမ်းဆိုးတာပဲ”
”သဲ ကလည်းကွာ ချစ်လို့ပေါ့”
ပြောရင်းနဲ့ ကိုယ်က မိမိပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းသည်။
”တော်ပါ”
ချောင်းသာသို့ ရောက်ခါနီးလို့ လမ်းတွေက အကွေ့အကောက် ပိုများလာသည်ထင်သည်။ကားကြီးက လှုပ်ရမ်းနေသည််။မိမိတို့ ရှေ့ခုံက လင်မယားနှစ်ယောက်တော့ အိပ်ပျော်နေသေးလားမသိ။တုပ်တုပ်မှ မလှုပ်။
”ဟိုနှစ်ယောက်တော့ အိပ် ကောင်းနေတယ် ထင်တယ် ကို ဟင်း ဟင်း”
”အိမ်မှာ မအိပ်ရဘူးထင်တယ် သဲ ရ”
ကို့ ပုခုံးလေးကို မှီလိုက်တော့ လက်တစ်ဖက်က မိမိကို အလိုက်သင့် ထွေးပွေ့သည်။
မိမိ တို့ နှစ်ယောက် အလုပ်များ မအားသည့်ကြားမှ ကို က အပန်းဖြေခရီးထွက်ရအောင်ဆိုပြီး မဖြစ်မနေ စီစဉ်၍ အခုလို ရောက်ဖြစ်ခြင်းပင်။အိမ်ကိုတော့ ဟို လင်မယားနှစ်ယောက်က အတိုင်အဖောက်ညီညီ ပြောပေးလို့ အဆင်ပြေသွားသည်။”ကိုပြည့်” နှင့် ”ဆု” တို့က မိမိ နှင့် ငယ် သူငယ်ချုင်းတွေ။သူတို့ နှစ်ယောက် ရည်းစားသက်တမ်း နှစ် နစ် အကြာတွင် ယူလိုက်ကြသည်။ အခု အိမ်ထောင်သက် ခြောက်လ ကျော် သည်အထိ ”ဆု”က မိမိကို တိုင်တိုင်ပင်ပင်နှင့် သူတို့ အကြောင်းတွေ ပြောပြသည်။”ကို” ကတော့ ကိုပြည့် သူငယ်ချင်းလေ။”ဆု”တို့ သမီးရည်းစား ဘဝ ကတည်းက ”ဆု”က အဖော် အဖြစ် မိမိကို ခေါ်သလို ”ကိုပြည့်”ကလည်း သူငယ်ချင်း ”ကို့” ကို ခေါ်ခေါ်လာသည်။ကြာတော့လည်း အောင်သွယ်ချင်း ညိကြသည်ပေါ့။”ကို”က အင်ဂျင်နီယာ မိမိက လည်း အင်ဂျင်နီယာ ဆိုတော့ အယူအဆတူ ဝါသနာတူချင်း ဆုံကြတော့ ချစ်လိုက်ရတာ။သွားအတူ လာအတူ ။နောက်ဆုံး ”ကို”က အဆင့်တွေ ကျော်လာတော့လည်း မိမိ လိုက်လျောမိသည်။ ”ကို”နဲ့ ရည်းစား ဖြစ်တာ အခုဆို တစ်နှစ်ကျော်ပြီလေ။
”သဲ ဘာတွေ တွေးနေလည်း”
”ဟင့်အင်း ဒီလိုပါပဲ”

အပိုင်း ( ၂ )

နေပူထဲ အထုပ်ဆွဲပြီး ဟိုသွား ဒီသွား သွားရတာများလာတော့ ချွေး တွေပြန်ပြီး မောလာသည်။လူများရက်မို့လားမသိ။ဟိုတယ်တွေက အခန်းတွေ ရှိပေမယ့် သီးသန့် နှစ်ယောက်ခန်းတွေက လူပြည့်နေတာများသည်။ကြိုပြီး ဘိုကင် လုပ်ထားလိုက်ရင် အကောင်းသား။
”ကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင်”
”ရှိမှာပါ ”
”လိုတာ မရှိတော့လည်း ရှိသလိုပေါ့ကွာ”
ကိုပြည့်ပြောတော့ ဆု ကပါ ခေါင်းညိမ့်သည်။
ကမ်းခြေသို့ မျက်နှာမူနေသည့် ”ရွှေစည်းစိမ်”ဟိုတယ် မှာ ဝင်မေးဖြစ်တော့လည်း နှစ်ယောက်ခန်းတွေက ပြည့်နေပြန်သည်။ဒါပေမယ့် အပေါ်ဆုံးထပ် မှာတော့ လေးယောက်ခန်း ခုတင်နှစ်လုံးပါ တစ်ခန်းရမည်ဟုပြောသည်။
”ဘယ်လိုလဲ”
ကိုပြည့်က မိမိတို့ဘက်လှည့်၍ မေးသည်။
”မရတဲ့ အဆုံး ဒီလိုပဲ နေရမှာပေါ့ ဆု နဲ့ သဲ ရော ဘယ်လို သဘောရလဲ”
ကို က မိမိ နှင့် ဆု ဘက် လှည့်၍ မေးသည်။
”ရပါတယ် ဆုက တိုု့တွေ သိုက်သိုက်ဝန်းရှိတာပေါ့ သဲ ကိုသာ အားနာတာ သူ့ ကိုကို နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လားမသိ”
အခြေအနေ က မိမိ ဘက်လှည့်လာသည်။
”ကိစ္စ မရှိဘူး ကို တို့ သဘောပါနော် သဲ ကတော့ လောလောဆယ် နားချင်တာပဲ သိတယ်”
ဒီလိုနဲ့ အခန်းယူဖြစ်သည်။လေးရက်စာ။အခန်းခ နှင့် ကျသမျှ အားလုံး တစ်တွဲ တစ်ဝက် ဆီကျခံဖို့ အရင်ကတည်းက တိုင်ပင်ပြီးသား။
အခန်းထဲရောက်တော့ အထုပ်တွေချ ခုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း အခန်းအနေအထားကို လေ့လာဖြစ်သည်။နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်နှလုံးက ဘေးချင်းယှဉ်လျက် ကမ်းခြေဘက်သို့ ခေါင်းပေးထားသည်။ခုတင်ခြေရင်းတွင် ဗီရို နှစ်လုံး ပစ္စည်းများတင်ရန် ခုံပုလေးတွေ ရှိပြီး နောက်ဘက်ရှိ တံခါးမှတဆင့် ရေချိုးခန်း အိမ်သာသို့ သွားနိုင်သည်။
မိမိ ခုတင် ခေါင်းရင်းရှိ ပြတင်းတံခါး ဖွင့်လိုက်ပြီး ကမ်းခြေနှင့် အဆုံးအစ မရှိ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်နေမိသည်။
”သဲ ကိုတို့ အဝတ်အစား လဲရအောင် ပြီး ရင် ရေသွားဆော့မယ်”
ကိုက ပုခုံးလေးပုတ်၍ ပြောသည်။
”အင်း” မိမိ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုက ရွှတ်ခနဲ နမ်းပြန်သည်။
”ကိုနော် ဟိုနှစ်ယောက် ရှိတာ တော်တော်ကဲနေ”
”အယ် ဟိုနှစ်ယောက်ရော”
”အဝတ်တွေယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်လေ ရေချိုး အဝတ်လဲမှာပေါ့ ရေချိုးခန်းက အကျယ်ကြီး သဲရဲ့”
ကို က ပြောပြောဆိုဆို အဝတ်အစားလဲဖို့ လုပ်နေသည်။
မိမိ အဝတ်အစားလဲဖို့ ချီတုန်ချတုန်ဖြစ်နေသည်။ကိုနဲ့ အရင်းနှီးဆုံး အခြေအနေ ဆိုပေမယ့် ရှက်သလိုလို ချည်း ဖြစ်နေသည်။
မိမိ ဝတ်လို့ အဆင်ပြေမည် ဆိုတာလေးတွေ ရွေးလိုက်သည်။
”ကို ဟိုဘက်လှည့်”
”ဟာဟ”
ကို လှည့်သွားတော့မှ မိမိ အပေါ် အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်သည်။

အပိုင်း ( ၃ )

လတ်ဆတ်သောလေ နှင့် အဆုံးအဆမရှိသော ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို မျက်နှာမူ၍ မိမိ လက်များ ဆန့်တန်းထားမိသည်။ရင်ထဲက သောကတွေ ပြေငြိမ်းသွားပြီး လူတကိုယ်လုံးပေါ့ပါး လန်းဆန်းသွားသလိုပါ။မိမိခါးလေးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်တာခံလိုက်ရပြီး စိုစွတ် အေးမြသော ခန္ဒာက နောက်ဘက်မှ ထိကပ်လာသည်။ကို က မိမိ ထက် အရပ်ရှည်သည်လေ။မိမိမော့ကြည့်လိုက်တော့ ကို က နဖူးလေး နမ်းသည်။
”လုပ်ပြန်ပြီ လူတွေ ရှိပါတယ်ဆို ”
”သဲ ကလည်းကွာ ဒါရှက်စရာလား”
ကို က တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလို့ မာကျောကျော အရာက မိမိ ခါးအောက်လာထိသည်။
”ကိုနော် မဟုတ်တာတွေ စဉ်းစားနေတယ်မလား”
”ဟားဟား မဟုတ်ပါဘူးကွာ သဲကလည်း”
”ဟိတ် အကြည်ဆိုက် နေတယ်ပေါ့ ”
ဟို နှစ်ယောက် ရောက်လာသည်။ဆုက ဂျင်းပင် အတိုလေး ဝတ်ထားလို့ ပြည့်တင်းသော ပေါင်သားတွေမှာ သဲမှုန့်များပေကျန်နေသည်။ ကိုပြည့်ကိုတော့ မိမိ သေချာ မကြည့်ရဲပါ။အပေါ် အဝတ်ဗလာနှင့် ဘောင်းဘီတို က ရေစိုထားတာမို့ ကိုပြည့်ကို စကားပြောလျှင် မိမိ ခေါင်းလွဲ ထားမိသည်။ကိုက အရပ်ရှည်ပေမယ့် အသားဖြူသည်။ကိုပြည့်ကတော့ အသားညိုညို တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိသည်။
”တို့ပြန်နှင့်မယ်လေ”
ကိုပြည့်ကပြောတော့ ကိုက ခေါင်းညိမ့်သည်။
”အေး ငါတို့ နည်းနည်း နေစောင်းမှ လာမယ်ကွာ”
”သဲ ရော အေးဆေးပဲမလား”
”အင်း”
သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားမှ ကိုက တိုးတိုးလေးပြောသည်

‘သဲ ပျော်လား”
”အင်း”
ကိုက ပို၍ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ထွေးပွေ့သည်။
”ချစ်ချင်ပြီကွာ”
”ကို နော် တအားမဆိုးနဲ့ ဟိုနှစ်ယောက်လည်းရှိတာကို ”
”ရှိ ရှိ ပေါ့ သူတို့ ဘာ သူတို့ မိိုးမမြင် လေမမြင် ဖြစ်နေတာ”
”တော်ပါ”
ကို က ပြောပြောဆိုဆို ပွေ့ယူလိုက်၍ မိမိ မြောက်သွားသည်။ပြီးတော့ လှိုင်းများပုတ်ခတ်နေသော ပင်လယ်ဆီသို့ မိမိကို ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ကိုနှင့်အတူ ကမ်းခြေတလျှောက် ပြေးလွှားနေတာ မိမိ မောသည်ဟုမထင်ပါ။ချစ်လိုက်ရတာ ကိုရယ်။
ညနေ စောင်းခါနီးမှ မိမိတို့ ပြန်တက်ကြသည်။

အပိုင်း (၄)

ရေထဲ ဆင်းနေတုန်းက မသိသာပေမယ့် ကမ်းပေါ်မှာတော့ လေတိုက်ခတ်မှုကြောင့် ချမ်းလာသည်။ကိုက ပါလာသော သဘက်လေးအားမိမိကို လွှမ်းခြုံပေးရင်း
”သဲ ကို အကုန် စားကြဖို့ တခုခု သွားဝယ်ဦးမယ်။ချမ်းနေတယ်ဆိုတော့ မလိုက်နဲ့တော့လေ။တက်သွားနှင့်နော်”
မိမိ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ရင်း အခန်းသို့တက်ခဲ့သည်။
အခန်းသို့ရောက်တော့ တံခါးခေါက်ကြည့်သည်။အထဲမှ ဘာမှ အသံမကြား။တံခါးလက်ကိုင်ကို အသာလှည့်၍ ဖွင့်လိုက်တော့ ဂျက် ချမထားသဖြင့် မိမိဝင်လာလိုက်သည်။အခန်းထဲမှာတော့ ဘယ်သူမှမတွေ့။ဆုတို့ ဘယ်များသွားပါလိမ့်။တံခါးကြီးလည်း ဖွင့်ထားသည်။မိမိခြုံထားသော သဘက်ကို ခုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။
အမှတ်တမဲ့ ရေချိုးခန်းဆီမှ အသံတခုခု ကြားလိုက်ရသလိုလို။တကိုယ်လုံးထူပူသွားသည်။ခုနက ချမ်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက မသိမသာ ကြက်သီးများထလာသည်။အခြေအနေတခုကို မိမိ နားလည်လိုက်သလို။မရည်ရွယ်ပါပဲနှင့် မိမိခြေလှမ်းများ ရေချိုးခန်း တံခါးဝသို့ရောက်သွားသည်။တံခါးတဖက်က မသိမသာဟနေသည်။
”အား အင်း အင်း အင်း”
ဆုရဲ့ ငြီးတွားသံတွေ ကြားနေရပေမယ့် မိမိမြင်နေရသည်က ကိုပြည့်၏ ကျောပြင်ကြီးနှင့်တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသော ခါးအောက်ပိုင်း။ရေကန်လေးနှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ကလေးထောက်၍တအင်းအင်းနှင့် ငြီးနေသော ဆုရဲ့ တင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ပြီး ကိုပြည့် လှုပ်ရှားနေသည်။မိမိ လက်ကလေးများက တံခါးအပေါ်တွင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ချွေးတွေလား ရေတွေလား မသိသော စိုစွတ်မှုများက ကိုပြည့်၏ ကျော ခါး တင်ပါး တလျှောက် စီးပိုးနေသည်။မိမိ ဆက်လက်မကြည့်လိုတော့ပါ။ကြာလျှင် ယိုင်လဲသွားမှာစိုးသည့်အတွက် အသာပင် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ခုတင်ပေါ်သို့ ခြေပစ် လက်ပစ် ထိုင်ချမိသည်။တကိုယ်လုံးက အခုထိ တုန်ရီနေတုန်းပင်။ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကိုပြည့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေက မျက်စိထဲက မထွက်ဖြစ်နေသည်။တစ်ချိန်ထဲမှာ အပြစ်ရှိသလိုလို ခံစားနေမိသည်။
ခဏကြာတော့ ကိုရောက်လာသည်။
”သဲ ရေမချိုးသေးဘူးလား”
”ဟင့်အင်း ဆုတို့ချိုးနေတယ်”
”အင် သူတို့ကလည်း ပြန်ရောက်တာဖြင့် နေ့လည်ကတည်းကကို”
”အင်း”
လက်ထဲက အထုပ်တွေ ချလို့ ကို မိမိနားလာထိုင်သည်။
”သဲ မျက်နှာကြည့်ရတာ တမျိုးကြီးပဲ”
”ဟင့်အင်းဘာမှ မဖြစ်ဘူး”
ခဏနေတော့ ဆုတို့ထွက်လာသည်။
”ဟဲ့ ဘယ်တုန်းက ရောက်နေကြတာတုန်း”
”အခုလေးတင်ပဲဟ”
ကိုပြည့်ကိုတော့ မိမိ မျက်နှာလွှဲထားမိသည်။
”မင်းတို့ရေချိုးလေ ငါတို့ အပြင်သွားဦးမယ်”
ကိုပြည့်က ပြောပြီး ပြင်ဆင်နေသည်။ကိုက လှမ်းပြောသည်။
”စားဖို့တော့ ငါဝယ်လာတယ် ငပြည့်ရ”
”အေးကွ ဒီမှာ ဆုလေ လျှောက်ကြည့်မယ်ဆိုလို့”
မိမိ ညဝတ် ရန် အဝတ်တချို့ယူပြီး ရေချိုးခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
ရေချိုးခန်း တံခါးပိတ်ပြီး မိမိ အကျီရော ဘရာစီယာ ရော ချွတ်ပစ်လိုက်လိုက်သည်။ခန္ဓာကိုယ်မှာက သဲတွေချည်းပင်။ရေပန်းဖွင့်၍ ရေအောက်သို့ဝင်သည်။
”လှတယ်ကွာ”
အသံကြားမှ သဲ သတိထားမိသည်။
”အယ် ကို မကောင်းဘူးကွာ”
မိမိ လက်ကလေးများ ရင်ပေါ်သို့ ယှက်ထားမိသည်။
”တူတူချိုးမလို့”
ကိုက ဘောင်းဘီပါ ချွတ်လိုက်၍ မိမိဆီ တိုးကပ်လာသည်။မိမိကို ထွေးပိုက်လိုက်တော့ အလိုက်တသိပင် ပြန်လည် ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ခုနက ရေပန်းထဲမှာမို့ သေချာမမြင်လိုက်မိတဲ့ ကို့ အချောင်းကြီးက မိမိဝမ်းဗိုက်ကို လာထောက်သည်။
ကိုက မိမိကို ရေပန်း အပြင်ဘက်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။မိမိ၏ မျက်နှာလေးကို တယုတယ ဆွဲမလိုက်စဉ်၌ပင် ကို့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်မိသည်။ခုနက လိုက်ဖိုရင်တုန်မှုတွေက ပြန်ရောက်လာသည်။ကိုက မိမိ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်ယူသည်။မိမိကတော့ ကို့ရဲ့ လျှာလေးကို စုပ်စုပ်ပေးမိသည်။တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျောပြင်တွေ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ကို့ရဲ့ လက်တွေက မိမိ စကပ်ကို ဆွဲချွတ်နေသည်။အောက်က ပင်တီလေးပါ ပေါင်ဝက်လောက်ကျွတ်သွားချိန်မှာ ကိုက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မိမိ စီးခုံစပ်နှင့် အက်ကွဲကြောင်းထိပ်လေးကို နမ်းရှိုက်ပေးသည်။မိမိ၏ တင်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်လို့ နမ်းရှိုက်နေသော ကို့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ရင်း ရုတ်တရက် မျက်စိထဲ ခုနက က မြင်ကွင်းတွေက ပြန်ပေါ်လာသည်။ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကို့ခေါင်းလေးကိုသာ အတင်းဆုပ်နယ်နေမိတော့သည်။
”အား အားး ကို”
မိမိ ခရီး အဆုံး ရောက်တော့မည်ဆိုတာသိလို့ ကို့ကို အတင်းဆွဲထူလိုက်သည်။ကိုက အလိုက်တသိပင် မိမိကို နံရံ၌ ကပ်စေပြီး ခြေထောက်တဖက်ဆွဲမ၍ သူ့ဟာကို တေ့ထည့်လိုက်သည်။
”အင်း”
ကို့ ပုခုံးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားမိပြီး တနင့်နင့် ဝင်လာသော အရာတခုကို လှိုက်မောစွာ ခံစားမိသည်။ကိုက မှန်မှန်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ပေးနေသည်။
”အား ကောင်းလိုက်တာ သဲ ရယ်”
မိမိလည်း မျက်လုံးများမှိတ်ထားမိသည်။ကို့ လက်တွေက ရင်သားတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ပါးလေးများ နှုတ်ခမ်းလေးများကိုလည်း နမ်းသည်။မိမိလည်း ကို့ လည်တိုင်လေးတွေ ပုခုံးသားလေးတွေကို ငုံ့နမ်းမိသည်။ကို့ လှုပ်ရှားမှုတွေက မြန်ဆန်လာသည်။နင့်ခနဲ နင့်ခနဲ နေပေမယ့် လှိုင်းစီးနေရသလိုလို။
”ချစ်တယ် ကိုရယ်”
မိမိ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးသွားမှန်းမသိတော့ပါ။ကိုကတော့ အားကုန်သွန်နေတုန်းပင်။မိမိလည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ်ဖြစ်ဖြစ် ကို့ အလှုပ်အရှားတွေကိုသာ တောင့်တနေမိတော့သည်။

အပိုင်း (၅)

ဟိုး အဝေးကြီးက ရေလှိုင်းသံတွေ ကြားနေရသည်။နံနက်ခင်းရဲ့ ကျေးငှက်သံတွေကလည်း ပဲ့တင်ထပ်လျက်ရှိသည်။
မိမိ ခြုံလွှမ်းထားသော စောင်ကို ရင်သားများ ပိုမို ဖုံးအုပ်မိစေရန် ဆွဲတင်လိုက်သည်။ကိုကတော့ ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည်။
မိမိ အသာပင် ကို့ကို ကျောပေးလိုက်သည်။ ဟိုတယ်က ပေးထားသည့် ခြင်ထောင်က ပါး၍ ဆန့်ကျင်ဘက် ခုတင်ကို မြင်နေရသည်။ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ အိပ်မောကျနေသည် ထင်ပါသည်။
”ဟင်း”
မိမိ သက်ပြင်းတစ်ချက် မသိမသာချမိသည်။ညက အဖြစ်ကို ပြန်တွေးရင်း မိမိမျက်နှာများ ပူနွေးလာသည်။
ညက တစ်ညလုံးကာစီးရတာ ပင်ပန်းလို့ ကိုရော မိမိပါ အစောကြီး အိပ်ပျော်သွားသည်။တရေးနိုးတော့ မိမိနားထဲ၌ အသံတစ်ခုခု ကြားလိုက်ရပြီး ဟိုဘက်ခုတင်က ဆိုတာလည်း သိလိုက်ရသည်။တစ်ခန်းလုံး မီးပိတ်ထားပေမယ့် ဟိုဘက်ခုတင်ဘက်က ညအိပ် မီးလုံး မှ အလင်းရောင် ခပ်ဖျော့ဖျော့က ဇာခြင်ထောင်ကို ထိုးဖောက်၍နေသည်။အလုံးအထည်နှင့် လှုပ်ရှားမှုတွေက မိမိရင်ကို သိမ့်ခနဲဖြစ်စေသည်။ညနေက ပုံရိပ်ကလည်း အစီအရီ ပြန်ပေါ်လာသည်။အခုလည်း ကိုပြည့်က ဆု ၏ နောက်ဘက်မှ နေ၍ အသားကုန် ဆောင့်နေသည်။ဆု၏ အသံတိုးတိုးလေးကို တချက်တချက်ကြားနေရသည်။တော်သေးသည်။မိမိတို့ဘက်က မီးပိတ်ထားလို့။
မသိမသာပင် လက်တွေက ပေါင်ကြားထဲရောက်နေသည်။စိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေသည်ကိုလည်း ခံစားနေရသည်။ကြည့်နေရင်းနှင့် စိတ်တွေက ဗလောင်ဆူလာသည်။နှိမ့်တုန် မြင့်တုန်ဖြစ်နေသော ရင်ကလေးကို လက်နှင့်ဖိရာမှ မိမိ ရင်သားထိပ်လေးတွေ တင်းနေတာ ခံစားမိလာသည်။ထွက်ပေါက်တစ်ခုခုကို စောင့်ကြိုနေသလိုလို။
ရုတ်တရက် ဟိုဘက်ခုတင်က လှုပ်ရှားသွားသည်။ဆုက အပေါ်ရောက်သွားသည်ကို ရင်သားများ လှုပ်ခါနေခြင်းကြောင့် သိလိုက်ရသည်။ဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန် ဆောင့်နေသော ဆုကို ကြည့်ပြီး မိမိလက်တွေက အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ ပွတ်ဆွဲနေမိသည်။မိမိစိတ်များ ထိန်းမနိုင် ဖြစ်ကုန်သည်။
ကို့ဘက်ကို လှည့်၍ ရင်ချင်းအပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားမှ ဟာကြီးကို ပွတ်ဆွဲနေမိသည်။ကို့မျက်နှာတွေ လိုက်နမ်းမိတော့ ကိုမျက်လုံးများပွင့်လာပြီး မိမိကို ဖက်ထားသည်။သို့ပေမယ့် မိမိ အတင်းရုန်း၍ အောက်ဘက်ကို လျှောဆင်းပြီး ဘောင်းဘီကို ဆွဲချသည်။ကို့ဟာက အဆင်သင့်မဖြစ်သေး။မိမိကတော့ ဆန္ဒတွေ ပေါက်ကွဲချင်ပါပြီ။
မိမိ မလျော့မတင်းဖြစ်နေသော ကို့ အချောင်းကြီးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဥလေးတွေကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။
”အာ့”
လက်ဖြင့်လည်း ကို့အချောင်းကြီးကို ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။အရင်းမှ အဖျားထိ လျှာဖြင့်ဆွဲပေးလိုက်တော့ တင်းတောင့်လာသည်။ထိပ်ဖျားလေိုး လက်မဖြင့်ချေချေပေးသည်။ကို့လက်တွေက မိမိခေါင်းကို ဖိဖိချလာသည်။ရင်သားတွေကိုလည်း ဆုပ်နယ်လာသည်။မှောင်မဲနေပေမယ့် ကို မိမိကို ကြည့်နေမှာသေချာသည်။တခါမှ မိမိ အဲလောက်လိုချင်တက်မက်မှုမရှိခဲ့။
ကို့ အချောင်းကြီးကို လေးငါးခါလောက် စုန်ဆွဲလိုက်တော့ တင်းတောင့်လာသည်။မိမိ ဘောင်းဘီကို မိမိကိုယ်တိုင်ဆွဲချွတ်ပြီး ကို့ ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်သည်။ဆန္ဒ တစ်ခု အဆုံးရောက်ဖို့ကလွဲပြီး ဘာမှ မသိတော့။မိမိ ကိုယ့်ရင်ဘတ်ကို လက်ထောက်၍ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။
”ဟားးး”
ပြီးတော့ အသာပြန်ကြွသည်။မိမိမျက်လုံးလေးများမှိတ်ထားလိုက်သည်။အောက်ဘက်ဆီမှ တစိမ့်စိမ့်ခံစားနေရသော အတွေ့ကိုသာ အာရုံစိုက်ထားမိသည်။ကိုက မိမိ အကျင်္ီကို ချွလိုက်သည်ကို လည်းမိမိ သေချာသတိမထားမိ။သာယာသော အတွေ့များလွတ်ထွက်မသွားရန်သာ အတင်း လှုပ်ရှားနေမိသည်။ကိုက ရင်သားတွေကို အတင်းဆုပ်နယ် ဖျစ်ညစ်နေသည်။
”အင်း ဟင်း အင်း”
ကိုကပါ မိမိ ဆောင့်ချက်တွေအားပါလို့ အသံတွေထွက်လာသည်။မိမိမျက်လုံးများထဲမှာ ကို့ရဲ့ ညီတွားသံတွေနဲ့အတူ ကိုပြည့့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေက ပေါ်လာသည်။ကိုကပါထပြီး မိမိကိုရင်ချင်းအပ်၍ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး အတင်းထိုးဆောင့်ပေးလာသည်။ကို့ကျောပြင်ကြီးကို အတင်းဖက်ထားပြီး ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်၍ ဆောင့်သွင်းနေမိသည်။မိမိစိတ်ထဲ ကိုပြည့် ကိုပဲ ဖက်ထားရသလိုလို။
”အား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်”
မိမိ တိုးတိုးလေး ညည်းနေမိသည်။
ကိုက မိမိကို ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ပေါင်တဖက်ဆွဲမ၍ မှောက်ခုံ ဖြစ်သွားအောင်လုပ်သည်။
”ကုန်းလိုက်ကွာ”
မိမိတင်နှစ်ဖက်ကို အသာဆွဲယူသွားပြီး ချက်ချင်းပင် တေ့၍ ထည့်သည်။အစပထမ က ဖြေးဖြေးချင်း ပေမယ့် နောက်ပိုင်း တွင် ကို အားကုန်ဆောင့်နေသည်။မိမိစိတ်ထဲ ကိုပြည့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေသာ စွဲနေသည်။ကို ရပ်သွားလျှင်ပင် မိမိ ဖင်လေးကို နောက်သို့ပစ်ပစ် ပေးနေမိသည်။
”အားးးး”

မိမိပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဆောင့်သည်။လှိုက်မောလွန်းလှပါသည်။

နောက်မှ ကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့မှ မိမိ အတွေးပြတ်သွားသည်။ညက ဘယ်လိုပြီးသွားမှန်းတောင်မသိလိုက်။အခုပြန်သတိရတော့ မိမိကိုယ်ကို ရှက်မိသည်။ကိုယ့်ချစ်သူ ရင်ခွင်ထဲမှနေ၍ တခြား ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကို ပစ်မှားမိနေသော အဖြစ်ကို တွေးပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။မိမိ က ကာမ စိတ်များသူမဟုတ်ပါ။ခွင့်လွှတ်ပါကိုရယ် သဲ တကယ်ချစ်တာ ကို တစ်ယောက်တည်းပါ။စိတ်ထဲမှ ရေရွတ်ရင်း ကို့ လက်တစ်ဖက်ကို အတင်းဆွဲယူ၍ ပိုမို ထွေးပွေ့စေလိုက်တော့သည်။

အပိုင်း (၆)

ဒီနေ့တောာ့ သဲဖြူကျွန်းသို့ သွားဖြစ်ကြသည်။အဲဒိမှာပဲ အုန်းရေသောက် ရေကစားပြီး ဓါတ်ပုံများရိုက်ကြသည်။ကိုက မိမိကို အရမ်း ဂရုစိုက်သောကြောင့် ပျော်ဖို့ကောင်းလှပါသည်။ကိုပြည့်ကို မြင်တိုင်း ရှက်သလိုလို ကြောက်သလိုလို ဖြစ်မိပေမယ့် စိတ်ကို လွှတ်မထားလိုက်ပါ။တတ်နိုင်သမျှ မျက်နှာချင်းမဆိုင်မိအောင်နေပါသည်။ကိုပြည့်ကတော့ ဘာမှ မသိသူပီပီ ပုံမှန်ပင် ဆက်ဆံပါသည်။
တမနက်လုံးရေထဲ ဆင်းနေသောကြောင့် တကိုယ်လုံး ရေတွေရော သဲတွေရော စိုရွှဲနေပါသည်။ချမ်းလာပြီး တုန်တက်လာပါသည်။ကိုက ထွေးပွေ့ထားလို့ တော်သေးသည်။
”သဲ ချမ်းနေပြီလား”
”အင်း လေကအေးတယ် ကို”
ကိုနှင့်အတူ အုန်းသီးတစ်လုံးထဲကို ပိုက်နှစ်ချောင်း အတူ သောက်ရင်း ချစ်စကားများ အများကြီးပြောဖြစ်ကြသည်။စပို့ရှပ် အနီ လက်တို နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုလေးက ရေစိုနေသောကြောင့် မိမိကိုယ်မှာ တွယ်ကပ်နေသည်။
”သဲ က အရမ်းလှတယ်ကွာ ချစ်ချင်လာပြီ”
”တော်ပါ ဒါပဲ စဉ်းစားနေ”
ကို့နဖူးလေးကို လက်လေးဖြင့် အသာထုရင်း ကျီစယ်မိသည်။ကိုပြည့်တို့ နှစ်ယောက်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း လူရှေ့မရှောင် ကလူကျီစယ်နေကြသည်။
ညနေ တော်တော်စောင်းမှ နောက်ကျပြီး ပြန်ဖြစ်ကြသည်။ညနေနောက်ကျလေ လူကများတာမို့ စက်လှေ တွေကို လုတက် ကြရသည်။ဖြစ်ချင်တော့ မိမိနှင့် ကိုပြည့် တက်အပြီး လူပြည့်သွားတာမို့ ကိုနဲ့ ဆုနဲ့ က ကျန်ရစ်သည်။
”ငါတို့ နောက်တစ်စီးနဲ့ လိုက်လာခဲ့မယ်”
ကိုက အော်ပြောသည်။
”အေး အေး”
ကိုပြည့်က မိမိဘေးကပ်ထိုင်ပြီး လိုက်ပါလာသည်။လှေကလူးသောကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက် သူ့ ပုခုံးကြီးက မိမိအပေါ် လာဖိတော့ ကြက်သီးထမိသည်။
”ချမ်းနေလား ရောက်တော့မယ်”
”ရတယ် အကို”
မိမိစိတ်ထဲမှာ ဇဝီဇဝါ အတွေးတွေက ဝင်လာနေသည်။ကိုပါလာရင် အကောင်းသားလို့လည်း တွေးမိသည်။မိမိမျက်နှာကို သိနေသည့်အလား ကိုပြည့်က
”မပူပါနဲ့ ညီမရယ် နောက်လှေနဲ့ပါလာမှာပဲ”
”ဟုတ်ကဲ့”
ဒီဘက်ကို ရောက်လာတော့ မှောင်ရီ ပျိုးစပင် ဖြစ်နေပါသည်။ ဟိုတယ်ကိုရောက်တော့ ”ညီမ အပေါ်တက်နှင့်လေ အကို ဆု တို့လာမှ တက်လာခဲ့မယ်”
”ဟုတ် အကို”
မိမိ လှေကားပေါ် တက်လာခဲ့သည်။တက်လာပြီးမှ ရေစို ကြီးနှင့် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့သည့် သူ့ကိုလည်း အားနာမိသည်။ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ဟု စိတ်ထဲ တွေးရင်း ပြန်ဆင်း၍ ခေါ်မိသည်။
”အကို”
”ဟင်”
”တက်ခဲ့ပါလား အေးနေမှာပေါ့ အဝတ်လဲပြီးမှ ပြန်ဆင်းစောင့်လေ”
သူက မိမိကို တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ရင်း တက်လိုက်လာသည်။
အခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေသုတ်သဘက်ကြီးဆွဲယူရင်း ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့သည်။
”အကို ပြန်ဆင်းသွားရင် တံခါးစေ့ခဲ့နော်”
”အေး အေး”
ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ မိမိလက်တွေ တုန်ရီနေတာကို သတိထားမိသည်။အခုလောက်ဆိို သူအပြင်မှာ ဘာလုပ်နေမှာပါလိမ့်။ဝင်လာသော အတွေးတို့ကို ပြန်ထုတ်ပစ်လိုက်ရင်း စပို့ရှပ် အကျင်္ီလေးကို အသာချွတ်လိုက်သည်။သဲ တွေနဲ့မို့ မနည်းချွတ်ယူရသည်။တဆက်တည်း ဂျင်းပင်ရော အောက်ခံ ဘောင်းဘီပါ ချွတ်ချလိုက်သည်။သဲတွေက နေရာတကာမို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ချွတ်ယူရသည်။ပန်းရောင် ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ရင်နှစ်မွှာကြားထဲ သဲမှုန့်လေးတွေကြောင့် ဖြူဝင်းသော အသားက နီရောင်အစင်းလေးများဖြစ်နေသည်။
”ကျွီ”
မိမိလန့်သွားပြီး နောက်လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။မိမိ အလောတကြီး ဝင်လာခဲ့လို့ သေချာမပိတ်မိသော တံခါးက လှုပ်ခါနေသည်။ မိမိ အပြေးသွားလို့ တံခါးကို သေချာ ပိတ်လိုက်သည်။ထတ်ခနဲဖြစ်သွားသော ရင်ကို အသာဖိရင်း လူက အားမရှိချင်သလိုဖြစ်လာသည်။
ရေကို အကြာကြီးစိမ်ချိုးပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့် တနေကုန် ရေထဲမှာနေခဲ့ရတာမို့ ခပ်မြန်မြန်ချိုးပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။အပြင်ရောက်တော့ ဖုန်းက အဝင်ခေါ များ ဝင်ထားတာတွေ့သည်။ကို့ဆီကပဲ။မတ်ဆေ့ချ်လည်း ပို့ထားသည်။
”သဲ ကိုတို့ မိုးချုပ်သွားလို့ ပြန်လာလို့မရတော့ဘူး စက်လှေတွေ မသွားတော့ဘူး ဟိုမှာပဲနေပြီး မနက်မှ ပြန်လာမယ် ကို့ကိုစိတ်ချနော် စိတ်မပူနဲ့ ကိုပြည့်လည်း ကိုယ် ဖုန်းဆက်ထားတယ် မကြောက်နဲ့နော် ချစ်တယ် အာဘွား”
ဖတ်ပြီးနောက် မိမိ တကိုယ်လုံး တုန်ရီမှု များ ဖြစ်လာပြန်သည်။သူနဲ့ တညလုံး အတူတူ ဆိုသည့်စိတ်ကြောင့် မိမိ ဘာလုပ်ရမည်မသိဖြစ်နေသည်။မိမိ အဝတ်အစား လဲ ပြီးခဏ ကိုပြည့်ရောက်လာသည်။
”သဲ ဟိုကောင် ဖုန်းဆက်သေးလား”
”အင်း အကို အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့ စောစောပြန်ပါ့မယ်လို့”
ကိုပြည့်က မိမိအနီး ဝင်ထိုင်ရင်း ပြောသည်။
”အရင်တုန်းက ပြဿနာမရှိဘူးသဲရ ဒီညနေ မိုးသားလေးတွေလည်း တက်လို့ နေပါလိမ့်မယ် စိတ်မပူပါနဲ့ အကိုလည်းရှိသားပဲ”
”ဟုတ်အကို”
ကိုပြည့်ရဲ့ မျက်လုံးများက တမျိုး အရောင်လက်နေသည်ကို မိမိခံစားမိသည်။အတူတူ ညစာဆင်းစား တီဗွီ ထိုင်ကြည့်သည်အထိ ထူးထူးခြားခြား စကားမပြောမိ။အိပ်ကြတော့ မိမိ ခုတင် က မီးမှိန်လေး ဖွင့်ထားပေမယ့် သူဘက်ကတော့ မီးပိတ်ထားလို့ မှောင်မဲနေသည်။
ဟိုဘက်လှိမ့် ဒီဘက်လှိမ့်နဲ့ ဘယ်လိုမှ အိပ်မပျော်။ဟိုဘက်ခုတင်ဆီမှလည်း တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။တစ်ခုခုကို တောင့်တနေသလိုလို စိုးရွံ့ နေသလိုလို နှင့်။မိမိ ဆီးသွားချင်လာလို့ ခုတင်ပေါ်မှ အသာထပြီး အိမ်သာဝင်သည်။အိမ်သာမှ အထွက်
”အမေ့”
ရုတ်တရက် တံခါးအဝမှာ ရပ်ကြည့်နေသော ကိုပြည့် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ကိုပြည့်က ချက်ချင်းဆိုသလို မိမိ မျက်နှာကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများနှင့် အတင်းဖိကပ်လိုက်သည်။မျက်လုံးများပြာဝေသွားပြီး အတင်းရုန်းသော်လည်း အချည်းနှီးသာ။သူအတင်း နမ်းပြီးတော့ မျက်နှာခွာလိုက်သည်။
”ဖျန်း ဖျန်း”
မိမိ ရီဝေသည့်ကြားမှ သူ့ပါးကို နှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ တုန်ရီ လှိုက်မောစွာ နှင့် ဆို့တက်လာသော ရင်ကို သူ့ဆီတိုုးကပ်လို့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်မိသည်။မိမိခေါင်းထဲတွင် ဆန္ဒ တစ်ခုမှ လွဲ၍ ကျန်တာ သတိမထားမိတော့။သူက အလိုက်သင့် မိမိအနမ်းတွေကို ပြန်လည်တုန့််ပြန်သည်။သူ့လက်တွေက ခန္ဓာတလျှောက်ပြေးလွှားဖြစ်ညှစ်နေသည်။ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသော သူ့ကျောပြင်ကို အတင်း ဖက်တွယ်ထားမိသည်။မိမိကိုယ်လေး လေပေါ်မြောက်တက်သွားပြီး နွေးထွေးသော မွေ့ယာဆီ ကျောချမိသည်အထိ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ နမ်းနေမိတုန်းပင်။သူက အကျင်္ီကြယ်သီးများဖြုတ်၍ လှန်ချလိုက်ပြီးနောက် ဘော်လီ နောက်ချိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်သည်။ပြီးတော့ မိမိ ရင်သားများကို အတင်း ဖြစ်ညှစ်နေတော့သည်။သူ့အနမ်းတွေက ပါးပြင် လည်ပင်းမှတဆင့် ရင်သားများကိုစုပ်ဆွဲလာသည်။
”ဟင်းးး”
သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မိမိ ေါင်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ ကားသွား ပြီး မာတောင့်တောင့် အသားဆိုင်တစ်ခုက အင်္ဂါတလျှောက် ပွတ်ဆွဲနေသည်။
”ဟင််းးးးး”
”အားးး”
သူ့ရင်ဘတ်ကို အတင်းတိုးနေမိသော်လည်း သူကတော့ ခပ်မှန်မှန်ပင် လှုပ်ရှားနေသည်။
”အားး ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်”
သူက မိမိနားလေးကို ကိုက်၍ တိုးတိုးလေးပြောသည်။မိမိနားထဲမှာ အင်္ဂါစပ်ကို လာထိခိုက်သော တဖတ်ဖတ် အသံတွေကို ကြားနေရသည်။တိုးတိုးလေးသာညည်းညူမိရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ချထားမိသည်။သူက ကိုယ်ချင်းကပ်ထားရာမှ ခွာလိုက်ပြီး မိမိဒူးနှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်အထိ တွန်းကပ်၍ ဆက်တိုက်လှုပ်ရှားတော့သည်။သူ့လက်တွေကို ကိုင်ထားမိတော့သည်။ဘယ်တုန်းကနှင့်မှမတူသော တင်းကျပ်မှုကို ခံစားနေရသော်လည်း ထို အတွေ့ကို မိမိကိုယ်တိုင် အသက်ရှူအောင့်ထားလောက်အောင် လိုချင်နေမိသည်။
”အင့် အင်း အင်း အင်း အင်းး”
”အာ့ အား အားး”
ခုတင်လေးက ရော မိမိခန္ဓာပါ အပေါ်သို့ တွန်းတွန်းတက်သွားသည်။သူက ပေါင်တဖက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး နောက် ပေါင်တစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်လွှဲတင်လိုက်တော့ ဘေးတစောင်းလေးဖြစ်သွားသည်။ပေါင်တစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ် နမ်းရှိုက်ပြီး လှုပ်ရှားတော့ မိမိမျက်လုံးများမဖွင့်နိုင်တော့ပါ။
ကြာလာတော့ မိမိ တကိုယ်လုံးချွေးစေးလေးများထွက်လာသည်။
”ကိုယ် ပြီးတော့မှာမို့လို့ မှောက်လိုက်ကွာနော်”
သူကပြောပြောဆိုဆို ခါးမှ ကိုင်၍ ဆွဲ လှည့်လိုက်ပြီး မိမိဗိုက်လေးကို စီးခုံစပ်မှ နှိုက်၍ ပင့်တင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ခေါင်းအုံးထိုးထည့်လိုက်ပြီး သူ့ဟာ တေ့၍ လှုပ်ရှားတော့သည်။ မိမိမျက်နှာကို မွေ့ယာပေါ် ဘေးစောင်းချထားရင်း လက်များက အိပ်ယာခင်းကို တင်းတင်း ဆုပ်ထားမိသည်။
”အားအား အားအား ”
မိမိ ခါးလေးကို ကိုင်၍ အားကုန် ဆောင့်နေရာ မိမိ ပိုနာကျင်သလို ဖြစ်မိသော်လည်း ဟာသွားမှာကို စိုးနေမိသည်။ဆန္ဒ တစ်ခုက တဖြေးဖြေးမြင့်တက်လာချိန် မကြာခင်မှာပင် မိမိတကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကြီးက မိမိအပေါ် မှောက်ကျလာသည်။
”အားးးးးးးး’

”အားးးးးးးး”
တကိုယ်လုံး အင်အားများမရှိတော့ သလို ဘေးသို့ လှဲချလိုက်မိသည်။သူက သူ့ဟာကို မထုတ်သေးပဲ ထပ်ရက်ပင် မိမိကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ထားသည်။အခုအချိန်မှာ မိမိ ကို့ကိုရော တခြားဘာကိုမှ ပင် သတိမရနိုင်တော့ပါ။ခဏလောက်ငြိမ်နေပြီးတော့မှ
”ချွတ်လိုက်တော့လေ ဒီမှာ ချွွေးတွေချည်းပဲ”
”အင်း”
သူအသာခွာလိုက်တော့မှ မိမိရေချိုးခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်လိုက်မိသည်။ ရေပန်းဖွင့်ပြီး ရေအောက်သို့ အမြန် တိုးဝင်လိုက်တော့မှ ရင်တုန်ခြင်းတွေ အနည်းငယ် ပြေသွားသလိုရှိသည်။
”အင် ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ”
ကိုပြည့်က နောက်မှ လိုက်လာပြီး ရေပန်းအောက်အတင်းတိုးဝင်၍ မိမိကို ပွေ့ဖက်လာသည်။မိမိ အလိုက်သင့်ပင်။မရုန်းမိတော့။
”တော်လောက်ပြီ ထင်တယ် အကို”
”အကို့စိတ်တွေ ထိန်းမရနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ် သဲရယ်”
သူက ရေပန်း ခလုတ်ကိုပိတ်လိုက်သည်။ရေစက်လက် မိမိ ခေါင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်း စုပ်ယူလာတော့သည်။မိမိ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားမိသော်လည်း နှုတ်ခမ်းလေးများ ဟပေးထားမိသည်။တဖြေးဖြေးနှင့် နံရံနှင့် ကျောကပ်သည်အထိ သူအတင်း စုပ်ဆွဲနေသည်။မိမိပါးတွေ လည်ပင်းတွေ ရင်ညွန့်တွေနှင့် ရင်သားတွေကို သူ့လက်တွေက ပွတ်သပ်နေသည်။
ပြီးတော့ နို့ခေါင်းလေးတဖက်ကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။
”အာ့ အကို တော်ပြီ”
နောက်ဆုံးတော့ ခုတင် ပေါ်သို့နောက်တခေါက် ရောက်သွားပြန်သည်။ဒီတခါတော့ ကိုပြည့် ခုနကလောက် မကြမ်းတော့ပါ။ခုတင်ပေါ်လက်ထောက်ထားသည့် သူ့ လက်မောင်းကျစ်ကျစ်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ရင်း တစ်ချက်ချင်းပုံမှန် ဆောင့်နေသော သူ့ကို ရီဝေစွာ ကြည့်နေမိသည်။ဖတ် ခနဲ ရိုက်ခတ်သံနှင့်အတူ အပေါ်သို့ တွန်းတွန်းတက်သွားသော မိမိရင်သားတွေကို သူ တက်မက်စွာ ကြည့်နေသည်။တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလာသည်။စေ့စော်ချက် တစ်ခုခု ကြောင့်လားမသိ။သူ့လည်ပင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ စုပ်နမ်းလိုက်မိသည်။ပြီးတော့ သူ့ပုခုံးတွေ ကို တင်းတင်းဖက်ထားမိသည်။အလိုက်သိစွာ သူ့လျှာက အတင်းရစ်ပတ်လာသည်။
”အင်း ဟင်းးး”
တိတ်ဆိတ်သော ညဝယ် အသံမျိုးစုံကြားနေရသည်။
”သဲ အပေါ်တက် ကွာနော်”
ပက်လက်လှန်လိုက်သော အခါ ထောင်မတ်နေသော အချောင်းကြီးကို မီးမှိန်မှန်ကြားမှ တွေ့လိုက်ရသည်။သူ့အပေါ်ခွထိုင်လိုက်ပြီး အသာ လက်ဖြင့် ကိုင်လို့ မိမိ အင်္ဂါကို တေ့ထည့်လိုက်သည်။
”အားးးး”
နင့်ခနဲဝင်လာသော အရာကို ဒီအတိုင်းထားရင်း သူ့ရင်ဘတ်အပေါ် လက်ထောက်၍ ပြန်ကြွ လိုက်သည်။ပြန်အထွက်မှာ ပွတ်တိုက်ထွက်သွားသော သူ့ဟာကို ညစ်ဆွဲထားရင်း ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေမိသည်။
”အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်”
သူက မိမိရင်သားတွေကို လက်ဖြင့် ဆွဲညှစ်ထားသည်။နောက်တော့ မိမိမျက်လုံးများမှိတ်ထားလိုက်ပြီး အတင်း ဆောင့်ပေးလိုက်မိတော့သည်။
”အားးး ဟားးး ဟားးး”
ဘယ်တုန်းကမျှမရဘူးသော သာယာသော အတွေ့အောက်မှာမျောပါရင်း သူ့အလိုကျဖြစ်မိသည်။ဒုတိယ တစ်ခေါက်ဆိုတော့ ပိုကြာလို့ မိမိလည်း ပျော့ခွေသွားသည်။ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားသည်ပင် မသိလိုက်။

အပိုင်း (၇)

မနက်လင်းလို့ ကို တို့ရောက်လာသည်အထိ အိပ်ယာထဲ ခွေနေမိသည်။ကို့ဆီက လာနေပြီ ဆိုပြီး ဖုန်း ဝင်လာတော့မှ ကိုပြည့်ကို အတင်းနိုးလို့ ခုတင်ပြောင်းခိုင်းရသည်။မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ရေချိုး အဝတ်လည်းပြီးသည့်တိုင် နုံးသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ပြန်လှဲနေလိုက်သည်။
”သဲ ပြောရရင် ကိုယ့်အပြစ်တွေပါပဲ ကို်ယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့ မပြောဘူး ဟိုကောင်ပြန်လာရင် အားလုံး ကို သဲ ဖွင့်ပြောလိုက် အားလုံး ကိုယ်ခံယူမယ်”
အဝတ်တွေလဲရင်း ကိုပြည့်ပြောသော်လည်း မိမိ သူ့ကို လှည့်မကြည့်မိပါ။မကြည့်ချင်လို့ သူ့ကို စိတ်ဆိုးလို့မဟုတ်မှန်းတော့ မိမိကိုယ်တိုင်သိနေသည်။တကယ်ဆို မိမိကိုယ်တိုင်လည်း မှားခဲ့သည် မဟုတ်လား။အဲသလို သူများကို အပြစ်ဖို့ရလောက်အောင်လည်း မိမိ မျက်နှာမပူပဲ မနေနိုင်ပါ။
လူကနုံးနေသည့်အပြင် စိတ်ပါ ပင်ပန်းလာတာမို့ တွေးရင်းနှင့် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။
”သဲ နေမကောင်းဘူးလား”
”အင်”
ကိုအသံကြားရပြီး ခုတင်လေးလှုပ်သွားသည်။
”ကောင်းပါတယ် အိပ်ချင်လို့ ညက အိပ်မပျော်ဘူးလေ”
ပြောလိုက်ပြီးမှ အဓိပ္ပါယ် တစ်မျိုး ဖြစ်သွားမည်စိုး၍
”တစ်ယောက်တညး် ဖြစ်နေလို့ ဟင်း ဟင်း”
ဟိုဘက်မှာလည်း နှစ်ယောက် ဘာတွေ တွတ်တွတ် တွတ်တွတ် ပြောနေမှန်းမသိ။
”လာထလေ ကိုယ် မုန့်ဟင်းခါးဝယ်လာတယ် စားရအောင်”
ကိုပြည့်က မိမိကို တချက် တချက် ကြည့်နေပေမယ့် မိမိကတော့ တတ်နိုင်သလောက် အဆင်ပြေပြေနေနိုင်အောင်ကြိုးစားသည်။
ဒီနေ့တော့ သုံးရက်မြောက်မို့ ထွေထွေထူးထူး ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိလို့ ကမ်းခြေမှာပင် ဆော့ဖြစ်သည်။မိမိ ကိုပြည့် နှင့် သီးခြားမဖြစ်အောင်နေသည်။မိမိတို့ဒိထက်ပို၍ မမှားသင့်တော့ပါ။ကိုကတော့ အရင်အတိုင်းပင် မိမိကို အရမ်း ဂရုစိုက်သည်။တစ်နေကုန် နေစောင်းသည်အထိတော့ မကစားနိုင်ပါ။မိမိ နှင့် ကို တို့ အရင် တက်လာခဲ့သည်။
အခန်းထဲရောက်လို့ ကိုက နှီးနှောကြဖို့ အစပြုလာသည့်တိုင် မိမိက စိတ်များ ပင်ပန်းနေ၍လားမသိ။စိတ်မပါ ပါ။ကိုက လည်း အလိုလိုက်ပါသည်။ရေချိုးပြီး မိုးချုပ်မှ ကမ်းခြေသို့ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ကမ်းခြေ ပြန်ရောက်သည်အထိ ကိုပြည့်တို့ အတွဲကို မတွေ့မိသေးပါ။
လသာရက်မို့ သာသာရှိသောလရိပ်အောက်မှာ တဖွေးဖွေးတက်လာသည့် ရေလှိုင်းကလေးများကို ကြည့်ရင်း ကို့ခါးလေးဖက်၍ လမ်းလျှောက်မိသည်။စိတ်တွေက ပြန်လည် လန်းဆန်းလာသလို မိမိ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဟု မှတ်နိုင်လာသည်။နောက်ကျိနေသော ခေါင်းထဲမှ စိုးရွံ့မှုများက ပင်လယ်ရေ ထဲ မျောပါသွားသလို။ကိုနှင့်အတူ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေးကို ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ထားမိသည်။
”အေးတယ် သဲ ပြန်ရအောင်နော်”
”ဟင့်အင်း ခနနေရအောင် ကိုယ်ရယ် မနက်ဖြန် ပြန်ရမှာပဲ သဲ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ကြည့်ချင်သေးတယ်”
အတော်ညဥ့်နက်မှ ပြန်ဖြစ်သည်။

အပိုင်း (၈)

တံခါးစေ့ထားရုံပဲမို့ အသာဖွင့်၍ ဝင်လိုက်သည်။
”ဟာ”
”အို”
ကိုပြည့်တို့ အတွဲ ခုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးနေကြသည်။ဆုက ကိုပြည့် ကို အတင်းဖက်ထားပြီး ခြေထောက် နှစ်ဖက်က ခါးကို ချိတ်ထားသည်။မမြင်ချင်ပါဘူးဆိုမှ အဝင်အထွက် ပြင်းပြင်း တဖတ်ဖတ် နှင့် လှုပ်ရှားနေသော ကိုပြည့် အောက်ပိုင်းဆီ အကြည့်တွေ ရောက်သွားပြန်တော့ မိမိ မျက်နှာလေး ရဲတက်သွားသည်။ရှက်၍ ငုံ့ထားမိနေသော မိမိကို ကိုက ရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်ပြီး ခုတင် ပေါ်ဆွဲလှဲချလိုက်၏။
”အို ကို ”
”ကိုယ်မရတော့ဘူးကွာ”
”ရှက်စရာကြီး ကိုရယ် သူများတွေလည်းရှိတယ်”
မိမိစကား မဆုံးပါ။ကိုက ဘောင်းဘီကို အတင်း ဆွဲချွတ်နေသည်။ဒီတစ်ခါ ကြည့်နေကြသူတွေက ကိုပြည့်တို့ အတွဲပါ။အမှတ်တမဲ့ ကိုပြည့်နှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံခိုက် သူ့အကြည့်တွေက ရီဝေလို့နေသည်။မိမိ ရှက်လွန်းလို့ မျက်လုံးများမှိတ်ထားသည်။အောက်ပိုင်း ပြောင်သလင်းခါသွားတော့မှ ကိုက မျက်နှာအပ်၍နမ်းပါတော့သည်။
”အား ကိုရယ် ဟားးးး”
ကိုယ့်ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားရုံ ကိုင်ထားမိသည်။ကို့လျှာက အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားတွေထိ တိုးဝှေ့လို့နေသည်။လက်တွေကလည်း ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင် ဖျစ်ညှစ်လို့နေပြန်သည်။
”ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
ဟိုဘက် ခုတင်မှလည်း အသံတွေကြားနေရသည်။မှိတ်တချက် ဖွင့်တချက် မျက်လုံးများမှတဆင့် မြင်နေရသည်က ကိုပြည့် အကြည့်တွေက မိမိဆီ တစ်ခါတစ်ခါ ရောက်လာနေသလိုပင်။
ကိုက မိမိအကျင်္ီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာ လေးပါ ပင့်တင်လို့ ရင်သားထိပ်လေးတွေကို ကစားပေးနေတော့ ခါးလေးပါ ကော့တက်မိသည်။
”အင်း ကို ယားတယ်”
”အားးးးး”
သိပ်မကြာခင်မှာ ကို့မျက်နှာ မိမိအင်္ဂါလေးဆီမှ ခွါလိုက်တော့ ကို့နှုတ်ခမ်းတဝိုက် စိုစွတ်လို့နေသည်။ကို သူ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ မိမိကို ဆွဲထူလို့ အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာ ကို ခွာသည်။ပြီးတော့ မိမိကို လှန်ချလိုက်ပြီး အချောင်းကြီး တရမ်းရမ်းနှင့် မိမိအပေါ်ခွထိုင်ကာ–
”သဲ စုပ်ပေးကွာ”
”ရှက်စရာကြီး ကို ရယ်”
”ကိုကြတော့ မရှက်ရဘူး ဟိုမှာ သူများတွေ ကြည့်ဦး”
ကိုပြလို့ မိမိ ကြည့်မိတော့ ဆုရယ် ပက်လက်လှန်နေသော ကိုပြည့်အပေါ် တက်ထိုင်၍ ခေါင်းက အချောင်းကြီးအပေါ် နှိမ့်ချည် မြင့်ချည် လုပ်နေသည်။ကိုပြည့်ကတော့ တအင်းအင်းနှင့် ခေါင်းက ဟိုရမ်း ဒီရမ်း ဖြစ်နေသည်။မိမိရင်ထဲဝယ် လှိုက်ခနဲ တပ်မက်မှု တစ်ခုက တိုးဝင်လာသည်။
ကိုက မိမိမေးစေ့လေး အသာ ပင့်မလို့ သူ့ဟာကို နှုတ်ခမ်းဖျားလာတေ့သည်။မိမိလက်များ သူ့ ခါးကို အသာကိုင်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေး ဟပေးလိုက်မိသည်။ကိုက ဆံပင်ဖျားလေးတွေ အသာပင့်တင့်လို့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်၍ ဆက်ထိုးထည့်သည်။
”အားးး”
မိမိလည်ချောင်းနားအထိ ရောက်တော့မှ သူဆွဲထုတ်သည်။ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ် လုပ်နေချိန် မိမိလက်တွေက သူ့ဥလေးတွေကို ဖျစ်ပေးမိသည်။
”အွန်း”
”အား ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်”
ကို အတင်းတော့ မလုပ်ပါ။ဖြေးဖြေးချင်း ပဲ မိမိခေါင်းကို ကိုင်၍ လှုပ်ရှားသည်။ခဏကြာတော့မိမိ အသက်ရှူကျပ်လာ၍ အတင်းတွန်းထုတ်လိုက်သည်။
”အရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ”
”တော်ပါ အရှက်မရှိ ဟင် ဘာလုပ်တာလဲ ဟာ”
ကိုက ပြောပြောဆိုဆို မိမိ ရင်သားနှစ်ဘက်ကို စုကိုင်ပြီး သူ့ဟာထည့်၍ ပွတ်ဆွဲနေသည်။
”သုတ်တာလေ”
”လုပ်ရင်လည်း လုပ်တော့ကိုရယ်”
မိမိ တောင်းဆိုလိုက်မိသည်။ဝေဒနာတခုက တရိပ်ရိပ် တက်လာသည်လေ။ဟိုဘက်ကို အသာစောင်းငဲ့ ကြည့်မိတော့ ဆုက ကိုပြည့်အပေါ်မှ နေ၍ တက်မက်စွာ ဆောင့်ပေးနေသည်။ရင်သားတွေ လှုပ်ခါနေတာကို ကြည့်ပြီး မိမိအဖြစ်ကို ပြန်သတိရသွားလို့ ကြက်သီးလေးတွေ ထသွားမိသည်။
”သဲ ကုန်းပေးကွာ နော်”
ကို အရမ်းတက်ကြွနေသည်။မိမိအသာလေး နောက်လှည့်ပေးလိုက်တော့ သူက ခုတင်အောက် ဆင်း မတ်တပ်ရက်ပြီး မိမိကို ခုတင်အစပ်ထိ ဆွဲယူသည်။
”အင်းးး”
တနင့်နင့်ဝင်လာသော အတွေ့ကို မိမိ တက်မက်စွာ ခံယူသည်။သိပ်မကြာခင် အဆက်မပြတ်ဝင်လာသည့် ဆောင်ချက်တွေက မိမိကို ရှေ့သို့ ယိုင်ယိုုင်သွားစေသည်။
”အား အား အား အား”
ကိုက မိမိ ခါးလေးကို ကိုင်၍ အားကုန် ဆောင့်နေသည်။ခုတင်ပေါ် ထောက်ထားသည့် မိမိလက်တွေကို နောက်ဘက်သို့ ဆွဲယူလိုက်တော့ လေထဲမှာတွဲလောင်းဖြစ်သွားသော မိမိကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါနေသည်။ကိုက အရမ်း စိတ်လာနေတော့ မိမိရင်သားတွေ ဖျစ််ညစ်ပြီး ဆောင့်နေတုန်းမှာပင် တဗျစ်ဗျစ်နှင့် မိမိအင်္ဂါထဲ ပူနွေးမှုများ စီးဝင်လာသည်။မိမိ လည်း ခုတင်ပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ်ကျသွားသည်။နုံးချိနေသည့်ကြားမှ ဟိုဘက်ခုတင် အကြည့်ရောက်မိတော့ ဘယ်တုန်းကပြီးသွားသည်ပင်မသိလိုက်။နှစ်ယောက်သား ဖက်လျက်အိပ်ပျော်နေသည်။ကိုက ခုတင်ပေါ်တက်လာ၍ မိမိကို ထွေးပွေ့ထားသည်။
”ချစ်တယ် သဲရယ်”
”တော်ပါ အရှက်မရှိ”
ကို့ကို အလိုက်သင့် ပြန် ပွေ့ဖက်ထားမိသည်။

အပိုင်း (၉)

မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် မပီဝိုးတဝါးအိပ်မက်တွေကြောင့် နိုးလာရသည်။စည်းချက်ညီစွာ နိမ့်ချည် မြင့်ချည်ဖြစ်နေသော ကိုယ့် ရင်ဘတ်ပေါ်မှ လက်ကလေးအသာဖယ်လို့ ကိုယ်ကို စောင်းလိုက်မိသည်။
ညဦးပိုင်းက အမှတ်မထင်ပဲ ရင်ခုန်စရာတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့ပြီးနောက် မိမိတုန်ရီ နုံးချိစွာ ခွေနေမိသည်။ကိုပြည့် ၏ ရမ္မက်အပြည့်ပါသော အကြည့်တွေ ကို့ရဲ့ တပ်မက်မှုတွေ ကြားမှာ မိမိ ဘယ်လိုနေရမှန်းပင်မသိခဲ့ပါ။ပြီးတော့ ဆုရဲ့ ကာမအပေါ် ခုံမင်မှုတွေ။ပြီးသွားမှာပါလေ။မနက်ဖြန် ပြန်ကြတဲ့အခါ အားလုံပြီးသွားမှာပေါ့။တကယ်ဆို ဒါတွေဟာ အမှတ်တရ လေးတွေပဲပေါ့။
လူးလွန့်ရင်းနဲ့ ဆီးသွားချင်လာလို့ အသာထ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသော ကိုယ်ကို ခေါင်းရင်းဘက် ဗီရို ပေါ်ရှိ သဘက်ကြီးထယူခြုံ၍ အိမ်သာဘက်ထွက်ခဲ့သည်။
အိမ်သာမှ ပြန်အထွက် ရုတ်တရက် မီးပိတ်သွားပြီး စွေ့ခနဲ ပွေ့ယူခံလိုက်ရလို့ လန့်အော်မိသည်။
”အို အမေ့”
လက်တဖက်က မိမိပါးစပ်ကို လာအုပ်လို့ အတွင်းဘက်သို့ဆွဲခေါ်သွားတာ မိမိကျော နံရံ၌ ကပ်သည်အထိပင်။ဘာဖြစ်မှန်းမိမိ သိလိုက်၏။
”အကို ဘာလုပ်တာလဲ ကိုတို့ သိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
”ရှူး”
အမှောင်ထဲမှ မျက်ဝန်းတစ်စုံက မိမိကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။
”သဲ ဘာလို့ ဖွင့်မပြောလိုက်တာလဲ ကိုယ့်အပြစ်တွေ ကိုယ်သိတယ်”
”မပြောရက်ဘူးအကို ဆု ဘယ်လိုနေမလဲ ဆု က ညီမ အချစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်းပါ ညီမရော ကို့ကို ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ တကယ်ဆို အရင်ကတည်းက အကို ထိန်းခဲ့ဖို့ကောင်းတယ်”
”သိလား အကို ထိန်းမရခဲ့ဘူး ညီမကို မြင်ရင် အကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး ညကလည်း”
”အို အကို တော်ပါတော့ ရှက်စရာကိစ္စတွေ”
အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာတစ်ခုက မိမ်ကို ပိုပြီး တင်းကျပ်စွာ ဖိကပ်လာသည်။လေမှုတ်သံ ခပ်ပြင်းပြင်းတွေက မိမိမျက်နှာနားမှာ ရစ်ဝဲလို့နေသည်။
”တော်ပြီ အကို ညီမတို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူး သဘောထားမယ် အကိုလည်း ရန်ကုန်ရောက်ရင် ညီမကို သီးသန့်တွေ့ဖို့ ထပ်မကြိုးစားပါနဲ့တော့”
မိမိ ရုန်းကြည့်မိသော်လည်း အတင်း ဖက်ထားလို့ အချည်းနှီး ဖြစ်နေသည်။
”ဒီမယ် သဲ ကိုယ် ကတိပေးတယ် ကိုယ် မရ ရအောင် ထိန်းမယ်ကွာ ဆု ကိုလည်း ကိုယ်ချစ်တာပေါ့ ချစ်လို့ယူထားတာပေါ့ ဒါပေမယ့်ကွာ အခုတော့ ”
ကိုပြည့်ရယ် မိမိ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။မိမိနှုတ်ခမ်းများကိုတင်းတင်းစေ့၍ ရုန်းနေမိသည်။အငမ်းမရ နမ်းနေသောသူ့ လျှာ၏ အတွေ့တွေကြောင့် မိမိ ရီဝေလို့လာပြန်သည်။မိမိ လက်များက သူ့ပုခုံးကို ဖက်လိုက်မိချိန်မှာတော့ ပတ်ထားသည့် မိမိသဘက်လည်းကွာကျသွားသလို သူ့လက်တွေကလည်း တကိုယ်လုံးအပေါ် ပွတ်သပ်လာသည်။
”တော်ပြီ အကိုရယ်”
ပြောနေပေမယ့် စကားတွေ မပီသတော့သည်ကို မိမိကိုယ်တိုင်သိနေသည်။သူ့အနမ်းတွေက ရင်သားထိပ်ကလေးတွေ အပေါ်မှာ။

တဖြေးဖြေးနှင့် မိမိလက်ကလေးတွေ သူဆံပင်ထဲ ထိုးဖွနေမိသည်။
သူ့ခေါင်းလည်း နိမ့်ဆင်းသွားသည်။
”အာ့”
မိမိတင်နှစ်ဖက်ကို လက်တွေက အတင်းဖျစ်ညှစ်နေသလို စိီးခုံစပ်မှာလည်း သူ့မျက်နှာက တိုးဝှေ့လို့နေသည်။
”အား အကို တော်ပါပြီ”
မကြာခင်မှာ မိမိ ပေါင်တဖက် ကို မတင်ခြင်းခံလိုက်ရပြီး စိုစွတ်မှုတွေက အတွင်းဘက်ထိ တိုးဝင်လို့လာသည်။ဘယ်တုန်းကနှင့်မှ မတူသော အေတွေ့တွေ ကြားမှာ မိမိ အမှောင်ကြားထဲမှာပင် မျက်လုံးများမှိတ်ထားမိသည်။သူ့လက်တွေက တင်ပါးတွေရော နောက်က တင်နှစ်လုံးကြားထဲေရော အတင်းတိုးဝင်နေသည်။
”အင်း အား အား ဟားးးး”
သိပ်မကြာလိုက်ပါ ။မိမိ စိတ်အားထက်သန်မှုကြောင့် မပြီးချင် ပြီးချင်နှင့် ခရီးအဆုံးထိ ရောက်လိုက်ရသည်။
မိမိ သူ့မျက်နှာကို အတင်းဆွဲဖယ်လိုက်မိသည်။သူက အသာထလာပြီး မောဟိုက်နေသည့် ကြားမှ အသာပွေ့ထားသည်။မိမိလည်း သူ့ ပုခုံးလေးမှီရင်း ငြိမ်နေမိသည်။
”ချစ်တယ် သဲရယ်”
မိမိ အမှောင်များကြားမှ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ဖြင့်ပိတ်လိုက်မိသည်။ပြီးတော့ သူ့ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် အတင်း ဖက်ထားလိုက်မိသည်။အောက်ဘက်မှ မာတောင့်တောင့်အရာက မိမိဗိုက်ကို လာလာထောက်နေသည်။တကိုယ်လုံး တုန်ရီမှုတွေက အဆက်မပြတ် ဖြစ်ပေါ်နေသည်။
”သဲ”
”ဟင်”
”ကိုယ်လေ မခွဲနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်ကွာ”
”မဖြစ်နိုင်တာကို မတွေးနဲ့ အကို”
မိမိ သူ့ရင်ထဲမှ နေ၍ လက်များဖြင့်သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။သူက ရုတ်တရက် မိမိလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူ၍ သူ့ဟာပေါ်တင်ပေးသည်။အခုအချိန်ထိ ဘောင်းဘီ နှင့်ဖြစ်နေသော သူ့ဟာက မိမိ လက် အတွေ့မှာ ပူနွေးပြီး တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသည်။
”အားးးးဟာာာား”
သူ့လက်များက မိမိ ခေါင်းလေးကိုကိုင်၍ အောက်သို့ ဆွဲချနေသလိုပင်။မိမိကိုယ်ကိုပင် မသိလိုက်ချိန်မှာ သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ရက်သားနှင့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်မိသည်။ပြီးတော့ သူ့ဟာကို ကိုင်၍ ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ပေါင်ရင်းတဖက်ကို ခေါင်းလေးမှီ၍ လက်နှင့် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးမိသည်။ပူနွေးတင်းကျပ်နေသော အရာက ထိပ်မှ အရည်ကြည်တွေ ထွက်နေတာ ခံစားမိလာသည်။
သူ့လက်များက မိမိ ရင်သားတွေကို လက်လှမ်း မှီသရွေ့ ဖျစ်ညှစ်နေသည်။
”ဟားးးးးး”
ထိပ်ဖျားလေးကို အသာငုံပေးလိုက်တော့ သူ့လက်တွေက ခေါင်းပေါ်ရောက်လာသည်။ေွရှ့တိုးနောက်ဆုတ်ကို ဖြေးဖြေးချင်းပင် လုပ်ပေးနေမိသည်။
”အား ကောင်းလိုက်တာ”
မိမိစိတ်ထဲ သူ့ကို တနည်နည်းနှင့် ပေးဆပ်ချင်နေသည်။ညက ကိုရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေ အပေါ် တပ်မက်မှုတွေနှင့် ကြည့်နေသော သူ့အကြည့်တွေကိုလည်း မိမိ ခံစားမိခဲ့သည်။
”အားးး”
သူ့ဟာ ကို အသာဖယ်လိုက်ပြီး တင်းကပ်နေသော အိတ်နှစ်လုံးကို တလှည့်စီ စုပ်ယူပေးမိသည်။ပြီးတော့ အရင်းမှ အဖျားထိ လျှာလေးနှင့် ပွတ်ဆွဲရင်း ထိပ်ပိုင်းလေးကို သွားဖြင့် အသာ ကိုက် ပေးလိုက်သည်။
”အာ့ ကောင်းတယ်ကွာ”
နောက်တော့ မြန်နိုင်သမျှ မြန်အောင် ပါးစပ်ထဲငုံ၍ လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ သူ့တင်ပါးတွေက တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာသည်။
”အာ ကိုယ် ကိိုယ် ပြီးတော့မယ်”
သူပြောတော့ မိမိ ပိုပြီး အားစိုက်မိသည်။

အပိုင်း (၁၀)

ကားပေါ်ရောက်သည် အထိ မိမိ ခြေတွေ လက်တွေ မသယ်ချင်သလို ဖြစ်နေမိသည်။
ကို က တော့ ဂရုစိုက်ပါသည်။ကိုပြည့်တို့ အတွဲကတော့ နေရာမရ၍ နောက်တစီးမှ လိုက်ဖြစ်မည်ထင်သည်။ဒါလည်းတစ်မျိုးတော့ ကောင်းသည်ပဲလေ။
”နေမကောင်းဘူးလား သဲ”
”အင်း နုံးနေလို့”
ကား ထွက်လာသည်အထိ မိမိ ရင်ထဲမှာ တင်းကျပ်နေသည်။
ကို့ ရင်ခွင်ထဲမှ အသာ ထ၍ ပြတင်းပေါက်မှန်ပေါ် ပါးလေးအပ်ထားမိသည်။တရိပ်ရိပ်ပြေးနေသော မြင်ကွင်းများ ကြောင့် မိမိမျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားလိုက်မိပြန်သည်။
စိတ်ထဲဝယ် ချောင်းသာ၌ တစ်ခုခုကျန်ခဲ့သလိုလို တစ်ခုခု ကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးလိုက်ရသလိုလို ခံစားနေရသည်။အမှတ်မထင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်မိပြန်တော့ ညက အဖြစ်ကို ပြန်သတိရမိသည်။ပြီးခါနီး ကိုပြည့်က အတင်းဆွဲခွါတာတောင် မိမိက အတင်းလိုက်၍ ထွက်လာသည့် အရည်များအားလုံးကို မျက်စိစုံမှိတ် မျိုချပေးခဲ့သည်။ကို့ ကိုပင် တစ်ခါမှ မလုပ်ပေးဖူးခဲ့။ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာသည်အထိ ဖတ်ထားမိသည်။
”အကို ကတိပေးပါတယ် သဲ ရန်ကုန်ရောက်ရင် ဒီအဖြစ်တွေ ကိုယ် မေ့နိုင်အောင် ကြိုးစားပါ့မယ်ကွာ”

ခွါခါနီး သူပြောလိုက်သည့်စကားက ရင်ကို နင့်စေသည်။အခုအချိန်ထိ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ဒါတွေဟာ အချစ်လား တပ်မက်မှုလားဆိုတာ မခွဲခြားနိုင်သေးပါ။ဟုတ်မှာပါလေ။ရန်ကုန်မှာဆို သူ့အလုပ် ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ တော်ရုံတော့ တွေ့ဖြစ်မည်မထင်ပါ။

မိမိမျက်လုံးများ ပြန်ဖွင့်လိုက်မိတော့ တော်တော်တောင်ခရီးရောက်လာပါပြီ။မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားလို့လည်း အားရှိသလို လန်းလန်း ဆန်းဆန်း ဖြစ်လာသည်။ရေဘူးထုတ်၍ အနည်းငယ် သောက်လိုက်ပြီး အပြင်ကို ငေးနေမိသည်။
မြင်ကွင်းတွေက အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲနေသည်။ကောင်းကင်ပြင်ကလည်း ဟိုမှာတုန်းကလို မဟုတ်တော့။အုံ့မှိုင်းလို့နေသည်။
ချောင်းသာမှာတုန်းက ကြည်လင်သည့် ကောင်းကင်မျိုးကို မိမိပြန်တမ်းတမိနေသလိုလိုပါ။အမှတ်တရ များစွာ ရှိနေမည့် ကောင်းကင်မျိုးကို မိမိပြန် တမ်းတမိပေမယ့် ထပ်တူကျနိုင်မည့် ကောင်းကင်မျိုးတော့ ဘယ်တော့မှ ပြန်ရလိမ့်မည် မထင်တော့ပါ။သက်ပြင်းလေးတစ်ခုကို မသိမသာ ချမိသည်။

အပိုင်း (၁၁)

တမနက်လုံး ပတ်မောင်းတာတောင် ဟိုနား ဒီနား အခေါက်တိုလေးတွေပဲရလို့ ကိုလမင်း တစ်ယောက် စိတ်မကြည်မလင်ဖြစ်နေသည်။
အခုလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ သမိုင်းမှ မြို့ထဲ အထိ မောင်းလာခဲ့သည်။လမ်းတလျှောက် ညှိလို့မရသည့် ငှားသူတွေနှင့်ပဲ တွေ့နေရသည်။ဘယ့်နှယ် ငါးထောင်တန်သည့် ခရီး သုံးထောင်နှင့် ကပ်စစ်သည်။လူတွေကလည်း လူတွေ မောင်းရတာ လွယ်သည်များ ထင်နေလားမသိ။ကားကျောတွေက ဘယ်နေရာမဆိုပိတ်နေသည်။ပေးရမည့် အချိန်တွေကို ထည့်မတွက်ကြ။
တွေးရင်း မောင်းရင်း နှင့်ပင် မော်တင် ရောက်လာသည်။ရှေ့နား ရောက်တော့ လူငယ် အတွဲ တစ်တွဲ လက်ပြ၍ ကားလေး ဘေးချရပ်ပေးလိုက်သည်။
”ပြော ညီ”
ကောင်လေးက အသားဖြူဖြူ အရပ် ရှည်ရှည်နှင့်။ ကောင်မလေးကတော့ ကောင်လေးလောက် အရပ်မရှည်သော်လည်း အတော်ဖြူသည်။
”စံပြစျေး အကို”
”လေးထောင်တော့ပေး ညီရာ”
ကိုလမင်း ပြောရုံရှိသေး။ကောင်လေးက တံခါးဆွဲဖွင့်၍ ကောင်မလေးကို ဝင်စေသည်။ပြီးတော့ သူပါ ဆက်ဝင်သည်။
ခဏကြာတော့ ကားလေးက လမ်းမပေါ်မှာ မှန်မှန်ပင် ပြေးနေသည်။
ကိုလမင်းတယောက် ကားကို သေချာထိန်းကျောင်းရင်း နောက်ကြည့်မှန်မှ တဆင့် နောက် သို့ ကြည့် ကြည့်နေမိသည်။
”ကိုယ်တော့ ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ ကလေးအဖေ ဖြစ်တော့မယ်ကွ ဟီးဟီး”
”တော်ပါ ကိုယ်ရယ် အမေ့ကို ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိ ယူတာဖြင့် မကြာသေးဘူး ကိုယ်ဝန်က လေးလဆိုတော့”
”ဘာဖြစ်လဲ သဲကလည်း ကိုယ်သိတယ် ချောင်းသာပဲ ဖြစ်ရမယ် ဟားးးးး”
”အို ဘာတွေ ပြောမှန်းလဲမသိ”
ကောင်လေးပေါင်လားဘယ်လားမသိ လှမ်းပုတ်လိုက်တာတော့ တွေ့လိုက်သည်။
သြော် သူများတွေများ အားကျစရာ။ကိုယ်တွေကတော့ နဖူးသာ ပြောင်တော့မည်။အခုထိ ကြိုးစားဆဲ။
အသံတိတ်သွားလို့ နောက်ကို မသိမသာရှိုးလိုက်တော့ ကောင်မလေးမျက်နှာက ခုနက နှင့်မတူ မှိုင် လို့နေသည်။
”သဲ ဂရုစိုက်ရမယ်နော် အခုကစပြီး”
”အင်း”
”အစားအသောက်လည်း ဆင်ခြင်”
”အင်း”
”ပြီးတော့ ဟိုကောင် ငပြည့်ဆီလည်း ဖုန်းဆက်ရမယ် ဒီကောင်ကြီးသိရင် ပျော်မှာ သဘောင်္ပေါ်မှာဆိိုတော့ ဆက်လို့တောင်ရပါ့မလားမသိ”
”အို ဘာလို့ သူများတွေ လိုက်ပြောနေမှာတုန်း”
ကောင်မလေး က အလောတကြီးတုန့်ပြန်သည်။ပြီးတော့ အသံလည်းတော်တော်ကျယ်သွားသည်။
”အို သဲကလည်း စိတ်ကြီးပဲ အေးပါကွာ နောက်မှပဲ အေးအေးဆေးဆေး ပြောပြပါတော့မယ် နော် ”
”အင်း”
ဒီလိုဆိုတော့လည်း အဟုတ်သား။လင်နဲ့ မယား လျှာနဲ့သွား။သြော် ရှေးလူကြီးတွေ ပြောသွားတာ အမှန်ပဲကိုး။နောက်ခန်းက လင်မယား ကတော့ အသံတိတ်သွားပြန်သည်။ကောင်မလေးမျက်နှာ ညှိှုးနေသည်။
ကိုလမင်းတစ်ယောက် သက်ပြင်း ရှည်ရှည်ချလို့ ရှေ့မှာ ကန့်လန့် လမ်းမပေါ် တက်ရပ်နေသော လိုင်းကားကြီးတစ်စင်းကို ဟွန်းတီးပြီး လီဗာဆောင့်နင်း၍ ကျော်လိုက်မိတော့သည်။ ။ ။

ပြီးပါပြီ ကျေးဇူးတင်လျက်—

ZG

ပိုင္း (၁)

”သဲ ေရာက္ေတာ့မယ္”
ကို က အသာလႈပ္ႏွိုးေတာ့မွ မိမိ ခါးေလး မတ္လိုက္သည္။
အျပင္ဘက္ ၾကည့္မိေတာ့ တရိပ္ ရိပ္ေျပးေနေသာ သစ္ပင္ ေတာင္ကုန္းမ်ားကို ေတြ႕ေနရသည္။
”အင္း”
ရႈပ္ပြေနေသာ ဆံပင္ ကိုသပ္ တြန႔္ေနေသာ အကၤ်ီကို အသာဆြဲခ်လို႔ မိမိတို႔ ႏွစ္ေယာက္အေပၚ ျခဳံထားေသာ ေစာင္ ကိုလည္း ဆြဲဖယ္ေခါက္သိမ္းသည္။
”ကို ညက အရမ္းဆိုးတာပဲ”
”သဲ ကလည္းကြာ ခ်စ္လို႔ေပါ့”
ေျပာရင္းနဲ႔ ကိုယ္က မိမိပါးေလးကို ရႊတ္ခနဲ နမ္းသည္။
”ေတာ္ပါ”
ေခ်ာင္းသာသို႔ ေရာက္ခါနီးလို႔ လမ္းေတြက အေကြ႕အေကာက္ ပိုမ်ားလာသည္ထင္သည္။ကားႀကီးက လႈပ္ရမ္းေနသည္္။မိမိတို႔ ေရွ႕ခုံက လင္မယားႏွစ္ေယာက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသးလားမသိ။တုပ္တုပ္မွ မလႈပ္။
”ဟိုႏွစ္ေယာက္ေတာ့ အိပ္ ေကာင္းေနတယ္ ထင္တယ္ ကို ဟင္း ဟင္း”
”အိမ္မွာ မအိပ္ရဘူးထင္တယ္ သဲ ရ”
ကို႔ ပုခုံးေလးကို မွီလိုက္ေတာ့ လက္တစ္ဖက္က မိမိကို အလိုက္သင့္ ေထြးေပြ႕သည္။
မိမိ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္မ်ား မအားသည့္ၾကားမွ ကို က အပန္းေျဖခရီးထြက္ရေအာင္ဆိုၿပီး မျဖစ္မေန စီစဥ္၍ အခုလို ေရာက္ျဖစ္ျခင္းပင္။အိမ္ကိုေတာ့ ဟို လင္မယားႏွစ္ေယာက္က အတိုင္အေဖာက္ညီညီ ေျပာေပးလို႔ အဆင္ေျပသြားသည္။”ကိုျပည့္” ႏွင့္ ”ဆု” တို႔က မိမိ ႏွင့္ ငယ္ သူငယ္ခ်ဳင္းေတြ။သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရည္းစားသက္တမ္း ႏွစ္ နစ္ အၾကာတြင္ ယူလိုက္ၾကသည္။ အခု အိမ္ေထာင္သက္ ေျခာက္လ ေက်ာ္ သည္အထိ ”ဆု”က မိမိကို တိုင္တိုင္ပင္ပင္ႏွင့္ သူတို႔ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပသည္။”ကို” ကေတာ့ ကိုျပည့္ သူငယ္ခ်င္းေလ။”ဆု”တို႔ သမီးရည္းစား ဘဝ ကတည္းက ”ဆု”က အေဖာ္ အျဖစ္ မိမိကို ေခၚသလို ”ကိုျပည့္”ကလည္း သူငယ္ခ်င္း ”ကို႔” ကို ေခၚေခၚလာသည္။ၾကာေတာ့လည္း ေအာင္သြယ္ခ်င္း ညိၾကသည္ေပါ့။”ကို”က အင္ဂ်င္နီယာ မိမိက လည္း အင္ဂ်င္နီယာ ဆိုေတာ့ အယူအဆတူ ဝါသနာတူခ်င္း ဆုံၾကေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ။သြားအတူ လာအတူ ။ေနာက္ဆုံး ”ကို”က အဆင့္ေတြ ေက်ာ္လာေတာ့လည္း မိမိ လိုက္ေလ်ာမိသည္။ ”ကို”နဲ႔ ရည္းစား ျဖစ္တာ အခုဆို တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီေလ။
”သဲ ဘာေတြ ေတြးေနလည္း”
”ဟင့္အင္း ဒီလိုပါပဲ”

အပိုင္း ( ၂ )

ေနပူထဲ အထုပ္ဆြဲၿပီး ဟိုသြား ဒီသြား သြားရတာမ်ားလာေတာ့ ေခၽြး ေတြျပန္ၿပီး ေမာလာသည္။လူမ်ားရက္မို႔လားမသိ။ဟိုတယ္ေတြက အခန္းေတြ ရွိေပမယ့္ သီးသန႔္ ႏွစ္ေယာက္ခန္းေတြက လူျပည့္ေနတာမ်ားသည္။ႀကိဳၿပီး ဘိုကင္ လုပ္ထားလိုက္ရင္ အေကာင္းသား။
”ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟင္”
”ရွိမွာပါ ”
”လိုတာ မရွိေတာ့လည္း ရွိသလိုေပါ့ကြာ”
ကိုျပည့္ေျပာေတာ့ ဆု ကပါ ေခါင္းညိမ့္သည္။
ကမ္းေျခသို႔ မ်က္ႏွာမူေနသည့္ ”ေရႊစည္းစိမ္”ဟိုတယ္ မွာ ဝင္ေမးျဖစ္ေတာ့လည္း ႏွစ္ေယာက္ခန္းေတြက ျပည့္ေနျပန္သည္။ဒါေပမယ့္ အေပၚဆုံးထပ္ မွာေတာ့ ေလးေယာက္ခန္း ခုတင္ႏွစ္လုံးပါ တစ္ခန္းရမည္ဟုေျပာသည္။
”ဘယ္လိုလဲ”
ကိုျပည့္က မိမိတို႔ဘက္လွည့္၍ ေမးသည္။
”မရတဲ့ အဆုံး ဒီလိုပဲ ေနရမွာေပါ့ ဆု နဲ႔ သဲ ေရာ ဘယ္လို သေဘာရလဲ”
ကို က မိမိ ႏွင့္ ဆု ဘက္ လွည့္၍ ေမးသည္။
”ရပါတယ္ ဆုက တိုု႔ေတြ သိုက္သိုက္ဝန္းရွိတာေပါ့ သဲ ကိုသာ အားနာတာ သူ႔ ကိုကို နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္လားမသိ”
အေျခအေန က မိမိ ဘက္လွည့္လာသည္။
”ကိစၥ မရွိဘူး ကို တို႔ သေဘာပါေနာ္ သဲ ကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ နားခ်င္တာပဲ သိတယ္”
ဒီလိုနဲ႔ အခန္းယူျဖစ္သည္။ေလးရက္စာ။အခန္းခ ႏွင့္ က်သမၽွ အားလုံး တစ္တြဲ တစ္ဝက္ ဆီက်ခံဖို႔ အရင္ကတည္းက တိုင္ပင္ၿပီးသား။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အထုပ္ေတြခ် ခုတင္ေပၚထိုင္ရင္း အခန္းအေနအထားကို ေလ့လာျဖစ္သည္။ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ခုတင္ႏွလုံးက ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ ကမ္းေျခဘက္သို႔ ေခါင္းေပးထားသည္။ခုတင္ေျခရင္းတြင္ ဗီရို ႏွစ္လုံး ပစၥည္းမ်ားတင္ရန္ ခုံပုေလးေတြ ရွိၿပီး ေနာက္ဘက္ရွိ တံခါးမွတဆင့္ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာသို႔ သြားနိုင္သည္။
မိမိ ခုတင္ ေခါင္းရင္းရွိ ျပတင္းတံခါး ဖြင့္လိုက္ၿပီး ကမ္းေျခႏွင့္ အဆုံးအစ မရွိ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
”သဲ ကိုတို႔ အဝတ္အစား လဲရေအာင္ ၿပီး ရင္ ေရသြားေဆာ့မယ္”
ကိုက ပုခုံးေလးပုတ္၍ ေျပာသည္။
”အင္း” မိမိ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုက ရႊတ္ခနဲ နမ္းျပန္သည္။
”ကိုေနာ္ ဟိုႏွစ္ေယာက္ ရွိတာ ေတာ္ေတာ္ကဲေန”
”အယ္ ဟိုႏွစ္ေယာက္ေရာ”
”အဝတ္ေတြယူၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္ေလ ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲမွာေပါ့ ေရခ်ိဳးခန္းက အက်ယ္ႀကီး သဲရဲ့”
ကို က ေျပာေျပာဆိုဆို အဝတ္အစားလဲဖို႔ လုပ္ေနသည္။
မိမိ အဝတ္အစားလဲဖို႔ ခ်ီတုန္ခ်တုန္ျဖစ္ေနသည္။ကိုနဲ႔ အရင္းႏွီးဆုံး အေျခအေန ဆိုေပမယ့္ ရွက္သလိုလို ခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။
မိမိ ဝတ္လို႔ အဆင္ေျပမည္ ဆိုတာေလးေတြ ေရြးလိုက္သည္။
”ကို ဟိုဘက္လွည့္”
”ဟာဟ”
ကို လွည့္သြားေတာ့မွ မိမိ အေပၚ အကၤ်ီ ခၽြတ္လိုက္သည္။

အပိုင္း ( ၃ )

လတ္ဆတ္ေသာေလ ႏွင့္ အဆုံးအဆမရွိေသာ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို မ်က္ႏွာမူ၍ မိမိ လက္မ်ား ဆန႔္တန္းထားမိသည္။ရင္ထဲက ေသာကေတြ ေျပၿငိမ္းသြားၿပီး လူတကိုယ္လုံးေပါ့ပါး လန္းဆန္းသြားသလိုပါ။မိမိခါးေလးကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္တာခံလိုက္ရၿပီး စိုစြတ္ ေအးျမေသာ ခႏၵာက ေနာက္ဘက္မွ ထိကပ္လာသည္။ကို က မိမိ ထက္ အရပ္ရွည္သည္ေလ။မိမိေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကို က နဖူးေလး နမ္းသည္။
”လုပ္ျပန္ၿပီ လူေတြ ရွိပါတယ္ဆို ”
”သဲ ကလည္းကြာ ဒါရွက္စရာလား”
ကို က တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလို႔ မာေက်ာေက်ာ အရာက မိမိ ခါးေအာက္လာထိသည္။
”ကိုေနာ္ မဟုတ္တာေတြ စဥ္းစားေနတယ္မလား”
”ဟားဟား မဟုတ္ပါဘူးကြာ သဲကလည္း”
”ဟိတ္ အၾကည္ဆိုက္ ေနတယ္ေပါ့ ”
ဟို ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ဆုက ဂ်င္းပင္ အတိုေလး ဝတ္ထားလို႔ ျပည့္တင္းေသာ ေပါင္သားေတြမွာ သဲမႈန႔္မ်ားေပက်န္ေနသည္။ ကိုျပည့္ကိုေတာ့ မိမိ ေသခ်ာ မၾကည့္ရဲပါ။အေပၚ အဝတ္ဗလာႏွင့္ ေဘာင္းဘီတို က ေရစိုထားတာမို႔ ကိုျပည့္ကို စကားေျပာလၽွင္ မိမိ ေခါင္းလြဲ ထားမိသည္။ကိုက အရပ္ရွည္ေပမယ့္ အသားျဖဴသည္။ကိုျပည့္ကေတာ့ အသားညိဳညိဳ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ရွိသည္။
”တို႔ျပန္ႏွင့္မယ္ေလ”
ကိုျပည့္ကေျပာေတာ့ ကိုက ေခါင္းညိမ့္သည္။
”ေအး ငါတို႔ နည္းနည္း ေနေစာင္းမွ လာမယ္ကြာ”
”သဲ ေရာ ေအးေဆးပဲမလား”
”အင္း”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္သြားမွ ကိုက တိုးတိုးေလးေျပာသည္

‘သဲ ေပ်ာ္လား”
”အင္း”
ကိုက ပို၍ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေထြးေပြ႕သည္။
”ခ်စ္ခ်င္ၿပီကြာ”
”ကို ေနာ္ တအားမဆိုးနဲ႔ ဟိုႏွစ္ေယာက္လည္းရွိတာကို ”
”ရွိ ရွိ ေပါ့ သူတို႔ ဘာ သူတို႔ မိိုးမျမင္ ေလမျမင္ ျဖစ္ေနတာ”
”ေတာ္ပါ”
ကို က ေျပာေျပာဆိုဆို ေပြ႕ယူလိုက္၍ မိမိ ေျမာက္သြားသည္။ၿပီးေတာ့ လွိုင္းမ်ားပုတ္ခတ္ေနေသာ ပင္လယ္ဆီသို႔ မိမိကို ေခၚေဆာင္သြားသည္။ကိုႏွင့္အတူ ကမ္းေျခတေလၽွာက္ ေျပးလႊားေနတာ မိမိ ေမာသည္ဟုမထင္ပါ။ခ်စ္လိုက္ရတာ ကိုရယ္။
ညေန ေစာင္းခါနီးမွ မိမိတို႔ ျပန္တက္ၾကသည္။

အပိုင္း (၄)

ေရထဲ ဆင္းေနတုန္းက မသိသာေပမယ့္ ကမ္းေပၚမွာေတာ့ ေလတိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ခ်မ္းလာသည္။ကိုက ပါလာေသာ သဘက္ေလးအားမိမိကို လႊမ္းျခဳံေပးရင္း
”သဲ ကို အကုန္ စားၾကဖို႔ တခုခု သြားဝယ္ဦးမယ္။ခ်မ္းေနတယ္ဆိုေတာ့ မလိုက္နဲ႔ေတာ့ေလ။တက္သြားႏွင့္ေနာ္”
မိမိ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ရင္း အခန္းသို႔တက္ခဲ့သည္။
အခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့ တံခါးေခါက္ၾကည့္သည္။အထဲမွ ဘာမွ အသံမၾကား။တံခါးလက္ကိုင္ကို အသာလွည့္၍ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဂ်က္ ခ်မထားသျဖင့္ မိမိဝင္လာလိုက္သည္။အခန္းထဲမွာေတာ့ ဘယ္သူမွမေတြ႕။ဆုတို႔ ဘယ္မ်ားသြားပါလိမ့္။တံခါးႀကီးလည္း ဖြင့္ထားသည္။မိမိျခဳံထားေသာ သဘက္ကို ခုတင္ေပၚတင္လိုက္သည္။
အမွတ္တမဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းဆီမွ အသံတခုခု ၾကားလိုက္ရသလိုလို။တကိုယ္လုံးထူပူသြားသည္။ခုနက ခ်မ္းတဲ့ ကိုယ္လုံးေလးက မသိမသာ ၾကက္သီးမ်ားထလာသည္။အေျခအေနတခုကို မိမိ နားလည္လိုက္သလို။မရည္ရြယ္ပါပဲႏွင့္ မိမိေျခလွမ္းမ်ား ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးဝသို႔ေရာက္သြားသည္။တံခါးတဖက္က မသိမသာဟေနသည္။
”အား အင္း အင္း အင္း”
ဆုရဲ့ ၿငီးတြားသံေတြ ၾကားေနရေပမယ့္ မိမိျမင္ေနရသည္က ကိုျပည့္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးႏွင့္တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနေသာ ခါးေအာက္ပိုင္း။ေရကန္ေလးႏႈတ္ခမ္းေပၚ လက္ကေလးေထာက္၍တအင္းအင္းႏွင့္ ၿငီးေနေသာ ဆုရဲ့ တင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္စုံကိုင္ၿပီး ကိုျပည့္ လႈပ္ရွားေနသည္။မိမိ လက္ကေလးမ်ားက တံခါးအေပၚတြင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ေခၽြးေတြလား ေရေတြလား မသိေသာ စိုစြတ္မႈမ်ားက ကိုျပည့္၏ ေက်ာ ခါး တင္ပါး တေလၽွာက္ စီးပိုးေနသည္။မိမိ ဆက္လက္မၾကည့္လိုေတာ့ပါ။ၾကာလၽွင္ ယိုင္လဲသြားမွာစိုးသည့္အတြက္ အသာပင္ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ခုတင္ေပၚသို႔ ေျခပစ္ လက္ပစ္ ထိုင္ခ်မိသည္။တကိုယ္လုံးက အခုထိ တုန္ရီေနတုန္းပင္။ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကိုျပည့္၏ လႈပ္ရွားမႈေတြက မ်က္စိထဲက မထြက္ျဖစ္ေနသည္။တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ အျပစ္ရွိသလိုလို ခံစားေနမိသည္။
ခဏၾကာေတာ့ ကိုေရာက္လာသည္။
”သဲ ေရမခ်ိဳးေသးဘူးလား”
”ဟင့္အင္း ဆုတို႔ခ်ိဳးေနတယ္”
”အင္ သူတို႔ကလည္း ျပန္ေရာက္တာျဖင့္ ေန႔လည္ကတည္းကကို”
”အင္း”
လက္ထဲက အထုပ္ေတြ ခ်လို႔ ကို မိမိနားလာထိုင္သည္။
”သဲ မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ”
”ဟင့္အင္းဘာမွ မျဖစ္ဘူး”
ခဏေနေတာ့ ဆုတို႔ထြက္လာသည္။
”ဟဲ့ ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနၾကတာတုန္း”
”အခုေလးတင္ပဲဟ”
ကိုျပည့္ကိုေတာ့ မိမိ မ်က္ႏွာလႊဲထားမိသည္။
”မင္းတို႔ေရခ်ိဳးေလ ငါတို႔ အျပင္သြားဦးမယ္”
ကိုျပည့္က ေျပာၿပီး ျပင္ဆင္ေနသည္။ကိုက လွမ္းေျပာသည္။
”စားဖို႔ေတာ့ ငါဝယ္လာတယ္ ငျပည့္ရ”
”ေအးကြ ဒီမွာ ဆုေလ ေလၽွာက္ၾကည့္မယ္ဆိုလို႔”
မိမိ ညဝတ္ ရန္ အဝတ္တခ်ိဳ႕ယူၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။
ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးပိတ္ၿပီး မိမိ အက်ီေရာ ဘရာစီယာ ေရာ ခၽြတ္ပစ္လိုက္လိုက္သည္။ခႏၶာကိုယ္မွာက သဲေတြခ်ည္းပင္။ေရပန္းဖြင့္၍ ေရေအာက္သို႔ဝင္သည္။
”လွတယ္ကြာ”
အသံၾကားမွ သဲ သတိထားမိသည္။
”အယ္ ကို မေကာင္းဘူးကြာ”
မိမိ လက္ကေလးမ်ား ရင္ေပၚသို႔ ယွက္ထားမိသည္။
”တူတူခ်ိဳးမလို႔”
ကိုက ေဘာင္းဘီပါ ခၽြတ္လိုက္၍ မိမိဆီ တိုးကပ္လာသည္။မိမိကို ေထြးပိုက္လိုက္ေတာ့ အလိုက္တသိပင္ ျပန္လည္ ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ခုနက ေရပန္းထဲမွာမို႔ ေသခ်ာမျမင္လိုက္မိတဲ့ ကို႔ အေခ်ာင္းႀကီးက မိမိဝမ္းဗိုက္ကို လာေထာက္သည္။
ကိုက မိမိကို ေရပန္း အျပင္ဘက္သို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္။မိမိ၏ မ်က္ႏွာေလးကို တယုတယ ဆြဲမလိုက္စဥ္၌ပင္ ကို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္မိသည္။ခုနက လိုက္ဖိုရင္တုန္မႈေတြက ျပန္ေရာက္လာသည္။ကိုက မိမိ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို စုပ္ယူသည္။မိမိကေတာ့ ကို႔ရဲ့ လၽွာေလးကို စုပ္စုပ္ေပးမိသည္။တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေက်ာျပင္ေတြ ရင္သားေတြကို ဆုပ္နယ္ရင္း ကို႔ရဲ့ လက္ေတြက မိမိ စကပ္ကို ဆြဲခၽြတ္ေနသည္။ေအာက္က ပင္တီေလးပါ ေပါင္ဝက္ေလာက္ကၽြတ္သြားခ်ိန္မွာ ကိုက ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မိမိ စီးခုံစပ္ႏွင့္ အက္ကြဲေၾကာင္းထိပ္ေလးကို နမ္းရွိုက္ေပးသည္။မိမိ၏ တင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္နယ္လို႔ နမ္းရွိုက္ေနေသာ ကို႔ေခါင္းေလးကို ကိုင္ရင္း ႐ုတ္တရက္ မ်က္စိထဲ ခုနက က ျမင္ကြင္းေတြက ျပန္ေပၚလာသည္။ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကို႔ေခါင္းေလးကိုသာ အတင္းဆုပ္နယ္ေနမိေတာ့သည္။
”အား အားး ကို”
မိမိ ခရီး အဆုံး ေရာက္ေတာ့မည္ဆိုတာသိလို႔ ကို႔ကို အတင္းဆြဲထူလိုက္သည္။ကိုက အလိုက္တသိပင္ မိမိကို နံရံ၌ ကပ္ေစၿပီး ေျခေထာက္တဖက္ဆြဲမ၍ သူ႔ဟာကို ေတ့ထည့္လိုက္သည္။
”အင္း”
ကို႔ ပုခုံးကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားမိၿပီး တနင့္နင့္ ဝင္လာေသာ အရာတခုကို လွိုက္ေမာစြာ ခံစားမိသည္။ကိုက မွန္မွန္ႏွင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဆာင့္ေပးေနသည္။
”အား ေကာင္းလိုက္တာ သဲ ရယ္”
မိမိလည္း မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထားမိသည္။ကို႔ လက္ေတြက ရင္သားေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနသည္။ပါးေလးမ်ား ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကိုလည္း နမ္းသည္။မိမိလည္း ကို႔ လည္တိုင္ေလးေတြ ပုခုံးသားေလးေတြကို ငုံ႔နမ္းမိသည္။ကို႔ လႈပ္ရွားမႈေတြက ျမန္ဆန္လာသည္။နင့္ခနဲ နင့္ခနဲ ေနေပမယ့္ လွိုင္းစီးေနရသလိုလို။
”ခ်စ္တယ္ ကိုရယ္”
မိမိ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ၿပီးသြားမွန္းမသိေတာ့ပါ။ကိုကေတာ့ အားကုန္သြန္ေနတုန္းပင္။မိမိလည္း ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ျဖစ္ျဖစ္ ကို႔ အလႈပ္အရွားေတြကိုသာ ေတာင့္တေနမိေတာ့သည္။

အပိုင္း (၅)

ဟိုး အေဝးႀကီးက ေရလွိုင္းသံေတြ ၾကားေနရသည္။နံနက္ခင္းရဲ့ ေက်းငွက္သံေတြကလည္း ပဲ့တင္ထပ္လ်က္ရွိသည္။
မိမိ ျခဳံလႊမ္းထားေသာ ေစာင္ကို ရင္သားမ်ား ပိုမို ဖုံးအုပ္မိေစရန္ ဆြဲတင္လိုက္သည္။ကိုကေတာ့ ေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။
မိမိ အသာပင္ ကို႔ကို ေက်ာေပးလိုက္သည္။ ဟိုတယ္က ေပးထားသည့္ ျခင္ေထာင္က ပါး၍ ဆန႔္က်င္ဘက္ ခုတင္ကို ျမင္ေနရသည္။ဟိုႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အိပ္ေမာက်ေနသည္ ထင္ပါသည္။
”ဟင္း”
မိမိ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ မသိမသာခ်မိသည္။ညက အျဖစ္ကို ျပန္ေတြးရင္း မိမိမ်က္ႏွာမ်ား ပူေႏြးလာသည္။
ညက တစ္ညလုံးကာစီးရတာ ပင္ပန္းလို႔ ကိုေရာ မိမိပါ အေစာႀကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။တေရးနိုးေတာ့ မိမိနားထဲ၌ အသံတစ္ခုခု ၾကားလိုက္ရၿပီး ဟိုဘက္ခုတင္က ဆိုတာလည္း သိလိုက္ရသည္။တစ္ခန္းလုံး မီးပိတ္ထားေပမယ့္ ဟိုဘက္ခုတင္ဘက္က ညအိပ္ မီးလုံး မွ အလင္းေရာင္ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့က ဇာျခင္ေထာင္ကို ထိုးေဖာက္၍ေနသည္။အလုံးအထည္ႏွင့္ လႈပ္ရွားမႈေတြက မိမိရင္ကို သိမ့္ခနဲျဖစ္ေစသည္။ညေနက ပုံရိပ္ကလည္း အစီအရီ ျပန္ေပၚလာသည္။အခုလည္း ကိုျပည့္က ဆု ၏ ေနာက္ဘက္မွ ေန၍ အသားကုန္ ေဆာင့္ေနသည္။ဆု၏ အသံတိုးတိုးေလးကို တခ်က္တခ်က္ၾကားေနရသည္။ေတာ္ေသးသည္။မိမိတို႔ဘက္က မီးပိတ္ထားလို႔။
မသိမသာပင္ လက္ေတြက ေပါင္ၾကားထဲေရာက္ေနသည္။စိုစြတ္စြတ္ ျဖစ္ေနသည္ကိုလည္း ခံစားေနရသည္။ၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ စိတ္ေတြက ဗေလာင္ဆူလာသည္။ႏွိမ့္တုန္ ျမင့္တုန္ျဖစ္ေနေသာ ရင္ကေလးကို လက္ႏွင့္ဖိရာမွ မိမိ ရင္သားထိပ္ေလးေတြ တင္းေနတာ ခံစားမိလာသည္။ထြက္ေပါက္တစ္ခုခုကို ေစာင့္ႀကိဳေနသလိုလို။
႐ုတ္တရက္ ဟိုဘက္ခုတင္က လႈပ္ရွားသြားသည္။ဆုက အေပၚေရာက္သြားသည္ကို ရင္သားမ်ား လႈပ္ခါေနျခင္းေၾကာင့္ သိလိုက္ရသည္။ေျဖးေျဖးႏွင့္မွန္မွန္ ေဆာင့္ေနေသာ ဆုကို ၾကည့္ၿပီး မိမိလက္ေတြက အက္ကြဲေၾကာင္းေလးထဲ ပြတ္ဆြဲေနမိသည္။မိမိစိတ္မ်ား ထိန္းမနိုင္ ျဖစ္ကုန္သည္။
ကို႔ဘက္ကို လွည့္၍ ရင္ခ်င္းအပ္လိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားမွ ဟာႀကီးကို ပြတ္ဆြဲေနမိသည္။ကို႔မ်က္ႏွာေတြ လိုက္နမ္းမိေတာ့ ကိုမ်က္လုံးမ်ားပြင့္လာၿပီး မိမိကို ဖက္ထားသည္။သို႔ေပမယ့္ မိမိ အတင္း႐ုန္း၍ ေအာက္ဘက္ကို ေလၽွာဆင္းၿပီး ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်သည္။ကို႔ဟာက အဆင္သင့္မျဖစ္ေသး။မိမိကေတာ့ ဆႏၵေတြ ေပါက္ကြဲခ်င္ပါၿပီ။
မိမိ မေလ်ာ့မတင္းျဖစ္ေနေသာ ကို႔ အေခ်ာင္းႀကီးကို လွန္တင္လိုက္ၿပီး ဥေလးေတြကို လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ၿပီး စုပ္ေပးလိုက္သည္။
”အာ့”
လက္ျဖင့္လည္း ကို႔အေခ်ာင္းႀကီးကို ပြတ္တိုက္ေပးလိုက္သည္။အရင္းမွ အဖ်ားထိ လၽွာျဖင့္ဆြဲေပးလိုက္ေတာ့ တင္းေတာင့္လာသည္။ထိပ္ဖ်ားေလိးု လက္မျဖင့္ေခ်ေခ်ေပးသည္။ကို႔လက္ေတြက မိမိေခါင္းကို ဖိဖိခ်လာသည္။ရင္သားေတြကိုလည္း ဆုပ္နယ္လာသည္။ေမွာင္မဲေနေပမယ့္ ကို မိမိကို ၾကည့္ေနမွာေသခ်ာသည္။တခါမွ မိမိ အဲေလာက္လိုခ်င္တက္မက္မႈမရွိခဲ့။
ကို႔ အေခ်ာင္းႀကီးကို ေလးငါးခါေလာက္ စုန္ဆြဲလိုက္ေတာ့ တင္းေတာင့္လာသည္။မိမိ ေဘာင္းဘီကို မိမိကိုယ္တိုင္ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ကို႔ ကိုယ္ေပၚ ခြထိုင္လိုက္သည္။ဆႏၵ တစ္ခု အဆုံးေရာက္ဖို႔ကလြဲၿပီး ဘာမွ မသိေတာ့။မိမိ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို လက္ေထာက္၍ အသာထိုင္ခ်လိုက္သည္။
”ဟားးး”
ၿပီးေတာ့ အသာျပန္ႂကြသည္။မိမိမ်က္လုံးေလးမ်ားမွိတ္ထားလိုက္သည္။ေအာက္ဘက္ဆီမွ တစိမ့္စိမ့္ခံစားေနရေသာ အေတြ႕ကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ထားမိသည္။ကိုက မိမိ အက်ၤီကို ခၽြလိုက္သည္ကို လည္းမိမိ ေသခ်ာသတိမထားမိ။သာယာေသာ အေတြ႕မ်ားလြတ္ထြက္မသြားရန္သာ အတင္း လႈပ္ရွားေနမိသည္။ကိုက ရင္သားေတြကို အတင္းဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညစ္ေနသည္။
”အင္း ဟင္း အင္း”
ကိုကပါ မိမိ ေဆာင့္ခ်က္ေတြအားပါလို႔ အသံေတြထြက္လာသည္။မိမိမ်က္လုံးမ်ားထဲမွာ ကို႔ရဲ့ ညီတြားသံေတြနဲ႔အတူ ကိုျပည့့္၏ လႈပ္ရွားမႈေတြက ေပၚလာသည္။ကိုကပါထၿပီး မိမိကိုရင္ခ်င္းအပ္၍ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး အတင္းထိုးေဆာင့္ေပးလာသည္။ကို႔ေက်ာျပင္ႀကီးကို အတင္းဖက္ထားၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္၍ ေဆာင့္သြင္းေနမိသည္။မိမိစိတ္ထဲ ကိုျပည့္ ကိုပဲ ဖက္ထားရသလိုလို။
”အား ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္”
မိမိ တိုးတိုးေလး ညည္းေနမိသည္။
ကိုက မိမိကို ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္တဖက္ဆြဲမ၍ ေမွာက္ခုံ ျဖစ္သြားေအာင္လုပ္သည္။
”ကုန္းလိုက္ကြာ”
မိမိတင္ႏွစ္ဖက္ကို အသာဆြဲယူသြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ ေတ့၍ ထည့္သည္။အစပထမ က ေျဖးေျဖးခ်င္း ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း တြင္ ကို အားကုန္ေဆာင့္ေနသည္။မိမိစိတ္ထဲ ကိုျပည့္၏ လႈပ္ရွားမႈေတြသာ စြဲေနသည္။ကို ရပ္သြားလၽွင္ပင္ မိမိ ဖင္ေလးကို ေနာက္သို႔ပစ္ပစ္ ေပးေနမိသည္။
”အားးးး”

မိမိပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ေဆာင့္သည္။လွိုက္ေမာလြန္းလွပါသည္။

ေနာက္မွ ကို သိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့မွ မိမိ အေတြးျပတ္သြားသည္။ညက ဘယ္လိုၿပီးသြားမွန္းေတာင္မသိလိုက္။အခုျပန္သတိရေတာ့ မိမိကိုယ္ကို ရွက္မိသည္။ကိုယ့္ခ်စ္သူ ရင္ခြင္ထဲမွေန၍ တျခား ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကို ပစ္မွားမိေနေသာ အျဖစ္ကို ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။မိမိ က ကာမ စိတ္မ်ားသူမဟုတ္ပါ။ခြင့္လႊတ္ပါကိုရယ္ သဲ တကယ္ခ်စ္တာ ကို တစ္ေယာက္တည္းပါ။စိတ္ထဲမွ ေရရြတ္ရင္း ကို႔ လက္တစ္ဖက္ကို အတင္းဆြဲယူ၍ ပိုမို ေထြးေပြ႕ေစလိုက္ေတာ့သည္။

အပိုင္း (၆)

ဒီေန႔ေတာာ့ သဲျဖဴကၽြန္းသို႔ သြားျဖစ္ၾကသည္။အဲဒိမွာပဲ အုန္းေရေသာက္ ေရကစားၿပီး ဓါတ္ပုံမ်ားရိုက္ၾကသည္။ကိုက မိမိကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္ေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလွပါသည္။ကိုျပည့္ကို ျမင္တိုင္း ရွက္သလိုလို ေၾကာက္သလိုလို ျဖစ္မိေပမယ့္ စိတ္ကို လႊတ္မထားလိုက္ပါ။တတ္နိုင္သမၽွ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္ေနပါသည္။ကိုျပည့္ကေတာ့ ဘာမွ မသိသူပီပီ ပုံမွန္ပင္ ဆက္ဆံပါသည္။
တမနက္လုံးေရထဲ ဆင္းေနေသာေၾကာင့္ တကိုယ္လုံး ေရေတြေရာ သဲေတြေရာ စိုရႊဲေနပါသည္။ခ်မ္းလာၿပီး တုန္တက္လာပါသည္။ကိုက ေထြးေပြ႕ထားလို႔ ေတာ္ေသးသည္။
”သဲ ခ်မ္းေနၿပီလား”
”အင္း ေလကေအးတယ္ ကို”
ကိုႏွင့္အတူ အုန္းသီးတစ္လုံးထဲကို ပိုက္ႏွစ္ေခ်ာင္း အတူ ေသာက္ရင္း ခ်စ္စကားမ်ား အမ်ားႀကီးေျပာျဖစ္ၾကသည္။စပို႔ရွပ္ အနီ လက္တို နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အတိုေလးက ေရစိုေနေသာေၾကာင့္ မိမိကိုယ္မွာ တြယ္ကပ္ေနသည္။
”သဲ က အရမ္းလွတယ္ကြာ ခ်စ္ခ်င္လာၿပီ”
”ေတာ္ပါ ဒါပဲ စဥ္းစားေန”
ကို႔နဖူးေလးကို လက္ေလးျဖင့္ အသာထုရင္း က်ီစယ္မိသည္။ကိုျပည့္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း လူေရွ႕မေရွာင္ ကလူက်ီစယ္ေနၾကသည္။
ညေန ေတာ္ေတာ္ေစာင္းမွ ေနာက္က်ၿပီး ျပန္ျဖစ္ၾကသည္။ညေနေနာက္က်ေလ လူကမ်ားတာမို႔ စက္ေလွ ေတြကို လုတက္ ၾကရသည္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မိမိႏွင့္ ကိုျပည့္ တက္အၿပီး လူျပည့္သြားတာမို႔ ကိုနဲ႔ ဆုနဲ႔ က က်န္ရစ္သည္။
”ငါတို႔ ေနာက္တစ္စီးနဲ႔ လိုက္လာခဲ့မယ္”
ကိုက ေအာ္ေျပာသည္။
”ေအး ေအး”
ကိုျပည့္က မိမိေဘးကပ္ထိုင္ၿပီး လိုက္ပါလာသည္။ေလွကလူးေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႔ ပုခုံးႀကီးက မိမိအေပၚ လာဖိေတာ့ ၾကက္သီးထမိသည္။
”ခ်မ္းေနလား ေရာက္ေတာ့မယ္”
”ရတယ္ အကို”
မိမိစိတ္ထဲမွာ ဇဝီဇဝါ အေတြးေတြက ဝင္လာေနသည္။ကိုပါလာရင္ အေကာင္းသားလို႔လည္း ေတြးမိသည္။မိမိမ်က္ႏွာကို သိေနသည့္အလား ကိုျပည့္က
”မပူပါနဲ႔ ညီမရယ္ ေနာက္ေလွနဲ႔ပါလာမွာပဲ”
”ဟုတ္ကဲ့”
ဒီဘက္ကို ေရာက္လာေတာ့ ေမွာင္ရီ ပ်ိဳးစပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဟိုတယ္ကိုေရာက္ေတာ့ ”ညီမ အေပၚတက္ႏွင့္ေလ အကို ဆု တို႔လာမွ တက္လာခဲ့မယ္”
”ဟုတ္ အကို”
မိမိ ေလွကားေပၚ တက္လာခဲ့သည္။တက္လာၿပီးမွ ေရစို ႀကီးႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့သည့္ သူ႔ကိုလည္း အားနာမိသည္။ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ဟု စိတ္ထဲ ေတြးရင္း ျပန္ဆင္း၍ ေခၚမိသည္။
”အကို”
”ဟင္”
”တက္ခဲ့ပါလား ေအးေနမွာေပါ့ အဝတ္လဲၿပီးမွ ျပန္ဆင္းေစာင့္ေလ”
သူက မိမိကို တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ရင္း တက္လိုက္လာသည္။
အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ေရသုတ္သဘက္ႀကီးဆြဲယူရင္း ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ထြက္လာခဲ့သည္။
”အကို ျပန္ဆင္းသြားရင္ တံခါးေစ့ခဲ့ေနာ္”
”ေအး ေအး”
ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ မိမိလက္ေတြ တုန္ရီေနတာကို သတိထားမိသည္။အခုေလာက္ဆိို သူအျပင္မွာ ဘာလုပ္ေနမွာပါလိမ့္။ဝင္လာေသာ အေတြးတို႔ကို ျပန္ထုတ္ပစ္လိုက္ရင္း စပို႔ရွပ္ အက်ၤီေလးကို အသာခၽြတ္လိုက္သည္။သဲ ေတြနဲ႔မို႔ မနည္းခၽြတ္ယူရသည္။တဆက္တည္း ဂ်င္းပင္ေရာ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီပါ ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။သဲေတြက ေနရာတကာမို႔ ျဖည္းျဖည္း ခ်င္း ခၽြတ္ယူရသည္။ပန္းေရာင္ ေဘာ္လီခ်ိတ္ျဖဳတ္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ႏွစ္မႊာၾကားထဲ သဲမႈန႔္ေလးေတြေၾကာင့္ ျဖဴဝင္းေသာ အသားက နီေရာင္အစင္းေလးမ်ားျဖစ္ေနသည္။
”ကၽြီ”
မိမိလန႔္သြားၿပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။မိမိ အေလာတႀကီး ဝင္လာခဲ့လို႔ ေသခ်ာမပိတ္မိေသာ တံခါးက လႈပ္ခါေနသည္။ မိမိ အေျပးသြားလို႔ တံခါးကို ေသခ်ာ ပိတ္လိုက္သည္။ထတ္ခနဲျဖစ္သြားေသာ ရင္ကို အသာဖိရင္း လူက အားမရွိခ်င္သလိုျဖစ္လာသည္။
ေရကို အၾကာႀကီးစိမ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ တေနကုန္ ေရထဲမွာေနခဲ့ရတာမို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ခ်ိဳးၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့သည္။အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းက အဝင္ေခါ မ်ား ဝင္ထားတာေတြ႕သည္။ကို႔ဆီကပဲ။မတ္ေဆ့ခ်္လည္း ပို႔ထားသည္။
”သဲ ကိုတို႔ မိုးခ်ဳပ္သြားလို႔ ျပန္လာလို႔မရေတာ့ဘူး စက္ေလွေတြ မသြားေတာ့ဘူး ဟိုမွာပဲေနၿပီး မနက္မွ ျပန္လာမယ္ ကို႔ကိုစိတ္ခ်ေနာ္ စိတ္မပူနဲ႔ ကိုျပည့္လည္း ကိုယ္ ဖုန္းဆက္ထားတယ္ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ခ်စ္တယ္ အာဘြား”
ဖတ္ၿပီးေနာက္ မိမိ တကိုယ္လုံး တုန္ရီမႈ မ်ား ျဖစ္လာျပန္သည္။သူနဲ႔ တညလုံး အတူတူ ဆိုသည့္စိတ္ေၾကာင့္ မိမိ ဘာလုပ္ရမည္မသိျဖစ္ေနသည္။မိမိ အဝတ္အစား လဲ ၿပီးခဏ ကိုျပည့္ေရာက္လာသည္။
”သဲ ဟိုေကာင္ ဖုန္းဆက္ေသးလား”
”အင္း အကို အဲဒါေၾကာင့္ ေျပာတာေပါ့ ေစာေစာျပန္ပါ့မယ္လို႔”
ကိုျပည့္က မိမိအနီး ဝင္ထိုင္ရင္း ေျပာသည္။
”အရင္တုန္းက ျပႆနာမရွိဘူးသဲရ ဒီညေန မိုးသားေလးေတြလည္း တက္လို႔ ေနပါလိမ့္မယ္ စိတ္မပူပါနဲ႔ အကိုလည္းရွိသားပဲ”
”ဟုတ္အကို”
ကိုျပည့္ရဲ့ မ်က္လုံးမ်ားက တမ်ိဳး အေရာင္လက္ေနသည္ကို မိမိခံစားမိသည္။အတူတူ ညစာဆင္းစား တီဗြီ ထိုင္ၾကည့္သည္အထိ ထူးထူးျခားျခား စကားမေျပာမိ။အိပ္ၾကေတာ့ မိမိ ခုတင္ က မီးမွိန္ေလး ဖြင့္ထားေပမယ့္ သူဘက္ကေတာ့ မီးပိတ္ထားလို႔ ေမွာင္မဲေနသည္။
ဟိုဘက္လွိမ့္ ဒီဘက္လွိမ့္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ အိပ္မေပ်ာ္။ဟိုဘက္ခုတင္ဆီမွလည္း တိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္။တစ္ခုခုကို ေတာင့္တေနသလိုလို စိုးရြံ့ ေနသလိုလို ႏွင့္။မိမိ ဆီးသြားခ်င္လာလို႔ ခုတင္ေပၚမွ အသာထၿပီး အိမ္သာဝင္သည္။အိမ္သာမွ အထြက္
”အေမ့”
႐ုတ္တရက္ တံခါးအဝမွာ ရပ္ၾကည့္ေနေသာ ကိုျပည့္ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ကိုျပည့္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို မိမိ မ်က္ႏွာကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ အတင္းဖိကပ္လိုက္သည္။မ်က္လုံးမ်ားျပာေဝသြားၿပီး အတင္း႐ုန္းေသာ္လည္း အခ်ည္းႏွီးသာ။သူအတင္း နမ္းၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာခြာလိုက္သည္။
”ဖ်န္း ဖ်န္း”
မိမိ ရီေဝသည့္ၾကားမွ သူ႔ပါးကို ႏွစ္ခ်က္ဆင့္ရိုက္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ တုန္ရီ လွိုက္ေမာစြာ ႏွင့္ ဆို႔တက္လာေသာ ရင္ကို သူ႔ဆီတိုုးကပ္လို႔ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူလိုက္မိသည္။မိမိေခါင္းထဲတြင္ ဆႏၵ တစ္ခုမွ လြဲ၍ က်န္တာ သတိမထားမိေတာ့။သူက အလိုက္သင့္ မိမိအနမ္းေတြကို ျပန္လည္တုန႔္္ျပန္သည္။သူ႔လက္ေတြက ခႏၶာတေလၽွာက္ေျပးလႊားျဖစ္ညႇစ္ေနသည္။ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနေသာ သူ႔ေက်ာျပင္ကို အတင္း ဖက္တြယ္ထားမိသည္။မိမိကိုယ္ေလး ေလေပၚေျမာက္တက္သြားၿပီး ေႏြးေထြးေသာ ေမြ႕ယာဆီ ေက်ာခ်မိသည္အထိ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အားပါးတရ နမ္းေနမိတုန္းပင္။သူက အက်ၤီၾကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္၍ လွန္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ေဘာ္လီ ေနာက္ခ်ိတ္ကိုပါ ျဖဳတ္ပစ္သည္။ၿပီးေတာ့ မိမိ ရင္သားမ်ားကို အတင္း ျဖစ္ညႇစ္ေနေတာ့သည္။သူ႔အနမ္းေတြက ပါးျပင္ လည္ပင္းမွတဆင့္ ရင္သားမ်ားကိုစုပ္ဆြဲလာသည္။
”ဟင္းးး”
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ မိမိ ေါင္ႏွစ္ဖက္က ေဘးသို႔ ကားသြား ၿပီး မာေတာင့္ေတာင့္ အသားဆိုင္တစ္ခုက အဂၤါတေလၽွာက္ ပြတ္ဆြဲေနသည္။
”ဟင္္းးးးး”
”အားးး”
သူ႔ရင္ဘတ္ကို အတင္းတိုးေနမိေသာ္လည္း သူကေတာ့ ခပ္မွန္မွန္ပင္ လႈပ္ရွားေနသည္။
”အားး ေကာင္းလိုက္တာ သဲရယ္”
သူက မိမိနားေလးကို ကိုက္၍ တိုးတိုးေလးေျပာသည္။မိမိနားထဲမွာ အဂၤါစပ္ကို လာထိခိုက္ေသာ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြကို ၾကားေနရသည္။တိုးတိုးေလးသာညည္းညဴမိရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို႔ခ်ထားမိသည္။သူက ကိုယ္ခ်င္းကပ္ထားရာမွ ခြာလိုက္ၿပီး မိမိဒူးႏွစ္ဖက္ကို ရင္ဘတ္အထိ တြန္းကပ္၍ ဆက္တိုက္လႈပ္ရွားေတာ့သည္။သူ႔လက္ေတြကို ကိုင္ထားမိေတာ့သည္။ဘယ္တုန္းကႏွင့္မွမတူေသာ တင္းက်ပ္မႈကို ခံစားေနရေသာ္လည္း ထို အေတြ႕ကို မိမိကိုယ္တိုင္ အသက္ရႉေအာင့္ထားေလာက္ေအာင္ လိုခ်င္ေနမိသည္။
”အင့္ အင္း အင္း အင္း အင္းး”
”အာ့ အား အားး”
ခုတင္ေလးက ေရာ မိမိခႏၶာပါ အေပၚသို႔ တြန္းတြန္းတက္သြားသည္။သူက ေပါင္တဖက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ ေပါင္တစ္ဖက္ကို ပုခုံးေပၚလႊဲတင္လိုက္ေတာ့ ေဘးတေစာင္းေလးျဖစ္သြားသည္။ေပါင္တစ္ခုလုံးကို ပြတ္သပ္ နမ္းရွိုက္ၿပီး လႈပ္ရွားေတာ့ မိမိမ်က္လုံးမ်ားမဖြင့္နိုင္ေတာ့ပါ။
ၾကာလာေတာ့ မိမိ တကိုယ္လုံးေခၽြးေစးေလးမ်ားထြက္လာသည္။
”ကိုယ္ ၿပီးေတာ့မွာမို႔လို႔ ေမွာက္လိုက္ကြာေနာ္”
သူကေျပာေျပာဆိုဆို ခါးမွ ကိုင္၍ ဆြဲ လွည့္လိုက္ၿပီး မိမိဗိုက္ေလးကို စီးခုံစပ္မွ ႏွိုက္၍ ပင့္တင္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ေခါင္းအုံးထိုးထည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ဟာ ေတ့၍ လႈပ္ရွားေတာ့သည္။ မိမိမ်က္ႏွာကို ေမြ႕ယာေပၚ ေဘးေစာင္းခ်ထားရင္း လက္မ်ားက အိပ္ယာခင္းကို တင္းတင္း ဆုပ္ထားမိသည္။
”အားအား အားအား ”
မိမိ ခါးေလးကို ကိုင္၍ အားကုန္ ေဆာင့္ေနရာ မိမိ ပိုနာက်င္သလို ျဖစ္မိေသာ္လည္း ဟာသြားမွာကို စိုးေနမိသည္။ဆႏၵ တစ္ခုက တေျဖးေျဖးျမင့္တက္လာခ်ိန္ မၾကာခင္မွာပင္ မိမိတကိုယ္လုံး က်င္တက္သြားၿပီး သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးက မိမိအေပၚ ေမွာက္က်လာသည္။
”အားးးးးးးး’

”အားးးးးးးး”
တကိုယ္လုံး အင္အားမ်ားမရွိေတာ့ သလို ေဘးသို႔ လွဲခ်လိုက္မိသည္။သူက သူ႔ဟာကို မထုတ္ေသးပဲ ထပ္ရက္ပင္ မိမိကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္ထားသည္။အခုအခ်ိန္မွာ မိမိ ကို႔ကိုေရာ တျခားဘာကိုမွ ပင္ သတိမရနိုင္ေတာ့ပါ။ခဏေလာက္ၿငိမ္ေနၿပီးေတာ့မွ
”ခၽြတ္လိုက္ေတာ့ေလ ဒီမွာ ေခၽြြးေတြခ်ည္းပဲ”
”အင္း”
သူအသာခြာလိုက္ေတာ့မွ မိမိေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ေျပးဝင္လိုက္မိသည္။ ေရပန္းဖြင့္ၿပီး ေရေအာက္သို႔ အျမန္ တိုးဝင္လိုက္ေတာ့မွ ရင္တုန္ျခင္းေတြ အနည္းငယ္ ေျပသြားသလိုရွိသည္။
”အင္ ဘာလို႔ဝင္လာတာလဲ”
ကိုျပည့္က ေနာက္မွ လိုက္လာၿပီး ေရပန္းေအာက္အတင္းတိုးဝင္၍ မိမိကို ေပြ႕ဖက္လာသည္။မိမိ အလိုက္သင့္ပင္။မ႐ုန္းမိေတာ့။
”ေတာ္ေလာက္ၿပီ ထင္တယ္ အကို”
”အကို႔စိတ္ေတြ ထိန္းမရနိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ သဲရယ္”
သူက ေရပန္း ခလုတ္ကိုပိတ္လိုက္သည္။ေရစက္လက္ မိမိ ေခါင္းေလးကို ဆုပ္ကိုင္လို႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အတင္း စုပ္ယူလာေတာ့သည္။မိမိ ရင္ဘတ္ကို တြန္းထားမိေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ဟေပးထားမိသည္။တေျဖးေျဖးႏွင့္ နံရံႏွင့္ ေက်ာကပ္သည္အထိ သူအတင္း စုပ္ဆြဲေနသည္။မိမိပါးေတြ လည္ပင္းေတြ ရင္ညြန႔္ေတြႏွင့္ ရင္သားေတြကို သူ႔လက္ေတြက ပြတ္သပ္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့ နို႔ေခါင္းေလးတဖက္ကို စုပ္နမ္းလိုက္ျပန္သည္။
”အာ့ အကို ေတာ္ၿပီ”
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခုတင္ ေပၚသို႔ေနာက္တေခါက္ ေရာက္သြားျပန္သည္။ဒီတခါေတာ့ ကိုျပည့္ ခုနကေလာက္ မၾကမ္းေတာ့ပါ။ခုတင္ေပၚလက္ေထာက္ထားသည့္ သူ႔ လက္ေမာင္းက်စ္က်စ္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ရင္း တစ္ခ်က္ခ်င္းပုံမွန္ ေဆာင့္ေနေသာ သူ႔ကို ရီေဝစြာ ၾကည့္ေနမိသည္။ဖတ္ ခနဲ ရိုက္ခတ္သံႏွင့္အတူ အေပၚသို႔ တြန္းတြန္းတက္သြားေသာ မိမိရင္သားေတြကို သူ တက္မက္စြာ ၾကည့္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အားပါလာသည္။ေစ့ေစာ္ခ်က္ တစ္ခုခု ေၾကာင့္လားမသိ။သူ႔လည္ပင္းကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အားပါးတရ စုပ္နမ္းလိုက္မိသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ပုခုံးေတြ ကို တင္းတင္းဖက္ထားမိသည္။အလိုက္သိစြာ သူ႔လၽွာက အတင္းရစ္ပတ္လာသည္။
”အင္း ဟင္းးး”
တိတ္ဆိတ္ေသာ ညဝယ္ အသံမ်ိဳးစုံၾကားေနရသည္။
”သဲ အေပၚတက္ ကြာေနာ္”
ပက္လက္လွန္လိုက္ေသာ အခါ ေထာင္မတ္ေနေသာ အေခ်ာင္းႀကီးကို မီးမွိန္မွန္ၾကားမွ ေတြ႕လိုက္ရသည္။သူ႔အေပၚခြထိုင္လိုက္ၿပီး အသာ လက္ျဖင့္ ကိုင္လို႔ မိမိ အဂၤါကို ေတ့ထည့္လိုက္သည္။
”အားးးး”
နင့္ခနဲဝင္လာေသာ အရာကို ဒီအတိုင္းထားရင္း သူ႔ရင္ဘတ္အေပၚ လက္ေထာက္၍ ျပန္ႂကြ လိုက္သည္။ျပန္အထြက္မွာ ပြတ္တိုက္ထြက္သြားေသာ သူ႔ဟာကို ညစ္ဆြဲထားရင္း ေျဖးေျဖးခ်င္း အထုတ္အသြင္း လုပ္ေပးေနမိသည္။
”အားးးးး ေကာင္းလိုက္တာ သဲရယ္”
သူက မိမိရင္သားေတြကို လက္ျဖင့္ ဆြဲညႇစ္ထားသည္။ေနာက္ေတာ့ မိမိမ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထားလိုက္ၿပီး အတင္း ေဆာင့္ေပးလိုက္မိေတာ့သည္။
”အားးး ဟားးး ဟားးး”
ဘယ္တုန္းကမၽွမရဘူးေသာ သာယာေသာ အေတြ႕ေအာက္မွာေမ်ာပါရင္း သူ႔အလိုက်ျဖစ္မိသည္။ဒုတိယ တစ္ေခါက္ဆိုေတာ့ ပိုၾကာလို႔ မိမိလည္း ေပ်ာ့ေခြသြားသည္။ဘယ္လို အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ပင္ မသိလိုက္။

အပိုင္း (၇)

မနက္လင္းလို႔ ကို တို႔ေရာက္လာသည္အထိ အိပ္ယာထဲ ေခြေနမိသည္။ကို႔ဆီက လာေနၿပီ ဆိုၿပီး ဖုန္း ဝင္လာေတာ့မွ ကိုျပည့္ကို အတင္းနိုးလို႔ ခုတင္ေျပာင္းခိုင္းရသည္။မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ေရခ်ိဳး အဝတ္လည္းၿပီးသည့္တိုင္ ႏုံးသလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ျပန္လွဲေနလိုက္သည္။
”သဲ ေျပာရရင္ ကိုယ့္အျပစ္ေတြပါပဲ ကို္ယ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ မေျပာဘူး ဟိုေကာင္ျပန္လာရင္ အားလုံး ကို သဲ ဖြင့္ေျပာလိုက္ အားလုံး ကိုယ္ခံယူမယ္”
အဝတ္ေတြလဲရင္း ကိုျပည့္ေျပာေသာ္လည္း မိမိ သူ႔ကို လွည့္မၾကည့္မိပါ။မၾကည့္ခ်င္လို႔ သူ႔ကို စိတ္ဆိုးလို႔မဟုတ္မွန္းေတာ့ မိမိကိုယ္တိုင္သိေနသည္။တကယ္ဆို မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မွားခဲ့သည္ မဟုတ္လား။အဲသလို သူမ်ားကို အျပစ္ဖို႔ရေလာက္ေအာင္လည္း မိမိ မ်က္ႏွာမပူပဲ မေနနိုင္ပါ။
လူကႏုံးေနသည့္အျပင္ စိတ္ပါ ပင္ပန္းလာတာမို႔ ေတြးရင္းႏွင့္ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
”သဲ ေနမေကာင္းဘူးလား”
”အင္”
ကိုအသံၾကားရၿပီး ခုတင္ေလးလႈပ္သြားသည္။
”ေကာင္းပါတယ္ အိပ္ခ်င္လို႔ ညက အိပ္မေပ်ာ္ဘူးေလ”
ေျပာလိုက္ၿပီးမွ အဓိပၸါယ္ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားမည္စိုး၍
”တစ္ေယာက္တညး္ ျဖစ္ေနလို႔ ဟင္း ဟင္း”
ဟိုဘက္မွာလည္း ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ တြတ္တြတ္ တြတ္တြတ္ ေျပာေနမွန္းမသိ။
”လာထေလ ကိုယ္ မုန႔္ဟင္းခါးဝယ္လာတယ္ စားရေအာင္”
ကိုျပည့္က မိမိကို တခ်က္ တခ်က္ ၾကည့္ေနေပမယ့္ မိမိကေတာ့ တတ္နိုင္သေလာက္ အဆင္ေျပေျပေနနိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားသည္။
ဒီေန႔ေတာ့ သုံးရက္ေျမာက္မို႔ ေထြေထြထူးထူး ဘယ္မွ သြားစရာ မရွိလို႔ ကမ္းေျခမွာပင္ ေဆာ့ျဖစ္သည္။မိမိ ကိုျပည့္ ႏွင့္ သီးျခားမျဖစ္ေအာင္ေနသည္။မိမိတို႔ဒိထက္ပို၍ မမွားသင့္ေတာ့ပါ။ကိုကေတာ့ အရင္အတိုင္းပင္ မိမိကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္သည္။တစ္ေနကုန္ ေနေစာင္းသည္အထိေတာ့ မကစားနိုင္ပါ။မိမိ ႏွင့္ ကို တို႔ အရင္ တက္လာခဲ့သည္။
အခန္းထဲေရာက္လို႔ ကိုက ႏွီးေႏွာၾကဖို႔ အစျပဳလာသည့္တိုင္ မိမိက စိတ္မ်ား ပင္ပန္းေန၍လားမသိ။စိတ္မပါ ပါ။ကိုက လည္း အလိုလိုက္ပါသည္။ေရခ်ိဳးၿပီး မိုးခ်ဳပ္မွ ကမ္းေျခသို႔ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ကမ္းေၿခ ျပန္ေရာက္သည္အထိ ကိုျပည့္တို႔ အတြဲကို မေတြ႕မိေသးပါ။
လသာရက္မို႔ သာသာရွိေသာလရိပ္ေအာက္မွာ တေဖြးေဖြးတက္လာသည့္ ေရလွိုင္းကေလးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ကို႔ခါးေလးဖက္၍ လမ္းေလၽွာက္မိသည္။စိတ္ေတြက ျပန္လည္ လန္းဆန္းလာသလို မိမိ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ဟု မွတ္နိုင္လာသည္။ေနာက္က်ိေနေသာ ေခါင္းထဲမွ စိုးရြံ့မႈမ်ားက ပင္လယ္ေရ ထဲ ေမ်ာပါသြားသလို။ကိုႏွင့္အတူ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ေခါင္းေလးကို ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ထားမိသည္။
”ေအးတယ္ သဲ ျပန္ရေအာင္ေနာ္”
”ဟင့္အင္း ခနေနရေအာင္ ကိုယ္ရယ္ မနက္ျဖန္ ျပန္ရမွာပဲ သဲ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္”
အေတာ္ညဥ့္နက္မွ ျပန္ျဖစ္သည္။

အပိုင္း (၈)

တံခါးေစ့ထား႐ုံပဲမို႔ အသာဖြင့္၍ ဝင္လိုက္သည္။
”ဟာ”
”အို”
ကိုျပည့္တို႔ အတြဲ ခုတင္ေပၚမွာ လုံးေထြးေနၾကသည္။ဆုက ကိုျပည့္ ကို အတင္းဖက္ထားၿပီး ေျခေထာက္ ႏွစ္ဖက္က ခါးကို ခ်ိတ္ထားသည္။မျမင္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ အဝင္အထြက္ ျပင္းျပင္း တဖတ္ဖတ္ ႏွင့္ လႈပ္ရွားေနေသာ ကိုျပည့္ ေအာက္ပိုင္းဆီ အၾကည့္ေတြ ေရာက္သြားျပန္ေတာ့ မိမိ မ်က္ႏွာေလး ရဲတက္သြားသည္။ရွက္၍ ငုံ႔ထားမိေနေသာ မိမိကို ကိုက ရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး ခုတင္ ေပၚဆြဲလွဲခ်လိုက္၏။
”အို ကို ”
”ကိုယ္မရေတာ့ဘူးကြာ”
”ရွက္စရာႀကီး ကိုရယ္ သူမ်ားေတြလည္းရွိတယ္”
မိမိစကား မဆုံးပါ။ကိုက ေဘာင္းဘီကို အတင္း ဆြဲခၽြတ္ေနသည္။ဒီတစ္ခါ ၾကည့္ေနၾကသူေတြက ကိုျပည့္တို႔ အတြဲပါ။အမွတ္တမဲ့ ကိုျပည့္ႏွင့္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံခိုက္ သူ႔အၾကည့္ေတြက ရီေဝလို႔ေနသည္။မိမိ ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထားသည္။ေအာက္ပိုင္း ေျပာင္သလင္းခါသြားေတာ့မွ ကိုက မ်က္ႏွာအပ္၍နမ္းပါေတာ့သည္။
”အား ကိုရယ္ ဟားးးး”
ကိုယ့္ေခါင္းေလးကို ကိုင္ထား႐ုံ ကိုင္ထားမိသည္။ကို႔လၽွာက အတြင္းႏႈတ္ခမ္းသားေတြထိ တိုးေဝွ႕လို႔ေနသည္။လက္ေတြကလည္း ရင္သားေတြကို အကၤ်ီေပၚမွ ပင္ ဖ်စ္ညႇစ္လို႔ေနျပန္သည္။
”ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္”
ဟိုဘက္ ခုတင္မွလည္း အသံေတြၾကားေနရသည္။မွိတ္တခ်က္ ဖြင့္တခ်က္ မ်က္လုံးမ်ားမွတဆင့္ ျမင္ေနရသည္က ကိုျပည့္ အၾကည့္ေတြက မိမိဆီ တစ္ခါတစ္ခါ ေရာက္လာေနသလိုပင္။
ကိုက မိမိအက်ၤီကို လွန္တင္လိုက္ၿပီး ဘရာစီယာ ေလးပါ ပင့္တင္လို႔ ရင္သားထိပ္ေလးေတြကို ကစားေပးေနေတာ့ ခါးေလးပါ ေကာ့တက္မိသည္။
”အင္း ကို ယားတယ္”
”အားးးးး”
သိပ္မၾကာခင္မွာ ကို႔မ်က္ႏွာ မိမိအဂၤါေလးဆီမွ ခြါလိုက္ေတာ့ ကို႔ႏႈတ္ခမ္းတဝိုက္ စိုစြတ္လို႔ေနသည္။ကို သူ႔အဝတ္အစားေတြ အကုန္ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ မိမိကို ဆြဲထူလို႔ အေပၚအကၤ်ီႏွင့္ ဘရာစီယာ ကို ခြာသည္။ၿပီးေတာ့ မိမိကို လွန္ခ်လိုက္ၿပီး အေခ်ာင္းႀကီး တရမ္းရမ္းႏွင့္ မိမိအေပၚခြထိုင္ကာ–
”သဲ စုပ္ေပးကြာ”
”ရွက္စရာႀကီး ကို ရယ္”
”ကိုၾကေတာ့ မရွက္ရဘူး ဟိုမွာ သူမ်ားေတြ ၾကည့္ဦး”
ကိုျပလို႔ မိမိ ၾကည့္မိေတာ့ ဆုရယ္ ပက္လက္လွန္ေနေသာ ကိုျပည့္အေပၚ တက္ထိုင္၍ ေခါင္းက အေခ်ာင္းႀကီးအေပၚ ႏွိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ လုပ္ေနသည္။ကိုျပည့္ကေတာ့ တအင္းအင္းႏွင့္ ေခါင္းက ဟိုရမ္း ဒီရမ္း ျဖစ္ေနသည္။မိမိရင္ထဲဝယ္ လွိုက္ခနဲ တပ္မက္မႈ တစ္ခုက တိုးဝင္လာသည္။
ကိုက မိမိေမးေစ့ေလး အသာ ပင့္မလို႔ သူ႔ဟာကို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားလာေတ့သည္။မိမိလက္မ်ား သူ႔ ခါးကို အသာကိုင္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလး ဟေပးလိုက္မိသည္။ကိုက ဆံပင္ဖ်ားေလးေတြ အသာပင့္တင့္လို႔ ေခါင္းေလးကို ကိုင္၍ ဆက္ထိုးထည့္သည္။
”အားးး”
မိမိလည္ေခ်ာင္းနားအထိ ေရာက္ေတာ့မွ သူဆြဲထုတ္သည္။ေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္ လုပ္ေနခ်ိန္ မိမိလက္ေတြက သူ႔ဥေလးေတြကို ဖ်စ္ေပးမိသည္။
”အြန္း”
”အား ေကာင္းလိုက္တာ သဲရယ္”
ကို အတင္းေတာ့ မလုပ္ပါ။ေျဖးေျဖးခ်င္း ပဲ မိမိေခါင္းကို ကိုင္၍ လႈပ္ရွားသည္။ခဏၾကာေတာ့မိမိ အသက္ရႉက်ပ္လာ၍ အတင္းတြန္းထုတ္လိုက္သည္။
”အရည္ေတြ ရႊဲေနတာပဲ”
”ေတာ္ပါ အရွက္မရွိ ဟင္ ဘာလုပ္တာလဲ ဟာ”
ကိုက ေျပာေျပာဆိုဆို မိမိ ရင္သားႏွစ္ဘက္ကို စုကိုင္ၿပီး သူ႔ဟာထည့္၍ ပြတ္ဆြဲေနသည္။
”သုတ္တာေလ”
”လုပ္ရင္လည္း လုပ္ေတာ့ကိုရယ္”
မိမိ ေတာင္းဆိုလိုက္မိသည္။ေဝဒနာတခုက တရိပ္ရိပ္ တက္လာသည္ေလ။ဟိုဘက္ကို အသာေစာင္းငဲ့ ၾကည့္မိေတာ့ ဆုက ကိုျပည့္အေပၚမွ ေန၍ တက္မက္စြာ ေဆာင့္ေပးေနသည္။ရင္သားေတြ လႈပ္ခါေနတာကို ၾကည့္ၿပီး မိမိအျဖစ္ကို ျပန္သတိရသြားလို႔ ၾကက္သီးေလးေတြ ထသြားမိသည္။
”သဲ ကုန္းေပးကြာ ေနာ္”
ကို အရမ္းတက္ႂကြေနသည္။မိမိအသာေလး ေနာက္လွည့္ေပးလိုက္ေတာ့ သူက ခုတင္ေအာက္ ဆင္း မတ္တပ္ရက္ၿပီး မိမိကို ခုတင္အစပ္ထိ ဆြဲယူသည္။
”အင္းးး”
တနင့္နင့္ဝင္လာေသာ အေတြ႕ကို မိမိ တက္မက္စြာ ခံယူသည္။သိပ္မၾကာခင္ အဆက္မျပတ္ဝင္လာသည့္ ေဆာင္ခ်က္ေတြက မိမိကို ေရွ႕သို႔ ယိုင္ယိုုင္သြားေစသည္။
”အား အား အား အား”
ကိုက မိမိ ခါးေလးကို ကိုင္၍ အားကုန္ ေဆာင့္ေနသည္။ခုတင္ေပၚ ေထာက္ထားသည့္ မိမိလက္ေတြကို ေနာက္ဘက္သို႔ ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ေလထဲမွာတြဲေလာင္းျဖစ္သြားေသာ မိမိကိုယ္လုံးေလး တုန္ခါေနသည္။ကိုက အရမ္း စိတ္လာေနေတာ့ မိမိရင္သားေတြ ဖ်စ္္ညစ္ၿပီး ေဆာင့္ေနတုန္းမွာပင္ တဗ်စ္ဗ်စ္ႏွင့္ မိမိအဂၤါထဲ ပူေႏြးမႈမ်ား စီးဝင္လာသည္။မိမိ လည္း ခုတင္ေပၚသို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္က်သြားသည္။ႏုံးခ်ိေနသည့္ၾကားမွ ဟိုဘက္ခုတင္ အၾကည့္ေရာက္မိေတာ့ ဘယ္တုန္းကၿပီးသြားသည္ပင္မသိလိုက္။ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္လ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ကိုက ခုတင္ေပၚတက္လာ၍ မိမိကို ေထြးေပြ႕ထားသည္။
”ခ်စ္တယ္ သဲရယ္”
”ေတာ္ပါ အရွက္မရွိ”
ကို႔ကို အလိုက္သင့္ ျပန္ ေပြ႕ဖက္ထားမိသည္။

အပိုင္း (၉)

ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေပမယ့္ မပီဝိုးတဝါးအိပ္မက္ေတြေၾကာင့္ နိုးလာရသည္။စည္းခ်က္ညီစြာ နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ့္ ရင္ဘတ္ေပၚမွ လက္ကေလးအသာဖယ္လို႔ ကိုယ္ကို ေစာင္းလိုက္မိသည္။
ညဦးပိုင္းက အမွတ္မထင္ပဲ ရင္ခုန္စရာေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ မိမိတုန္ရီ ႏုံးခ်ိစြာ ေခြေနမိသည္။ကိုျပည့္ ၏ ရမၼက္အျပည့္ပါေသာ အၾကည့္ေတြ ကို႔ရဲ့ တပ္မက္မႈေတြ ၾကားမွာ မိမိ ဘယ္လိုေနရမွန္းပင္မသိခဲ့ပါ။ၿပီးေတာ့ ဆုရဲ့ ကာမအေပၚ ခုံမင္မႈေတြ။ၿပီးသြားမွာပါေလ။မနက္ျဖန္ ျပန္ၾကတဲ့အခါ အားလုံၿပီးသြားမွာေပါ့။တကယ္ဆို ဒါေတြဟာ အမွတ္တရ ေလးေတြပဲေပါ့။
လူးလြန႔္ရင္းနဲ႔ ဆီးသြားခ်င္လာလို႔ အသာထ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္ကို ေခါင္းရင္းဘက္ ဗီရို ေပၚရွိ သဘက္ႀကီးထယူျခဳံ၍ အိမ္သာဘက္ထြက္ခဲ့သည္။
အိမ္သာမွ ျပန္အထြက္ ႐ုတ္တရက္ မီးပိတ္သြားၿပီး ေစြ႕ခနဲ ေပြ႕ယူခံလိုက္ရလို႔ လန႔္ေအာ္မိသည္။
”အို အေမ့”
လက္တဖက္က မိမိပါးစပ္ကို လာအုပ္လို႔ အတြင္းဘက္သို႔ဆြဲေခၚသြားတာ မိမိေက်ာ နံရံ၌ ကပ္သည္အထိပင္။ဘာျဖစ္မွန္းမိမိ သိလိုက္၏။
”အကို ဘာလုပ္တာလဲ ကိုတို႔ သိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
”ရႉး”
အေမွာင္ထဲမွ မ်က္ဝန္းတစ္စုံက မိမိကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနသည္။
”သဲ ဘာလို႔ ဖြင့္မေျပာလိုက္တာလဲ ကိုယ့္အျပစ္ေတြ ကိုယ္သိတယ္”
”မေျပာရက္ဘူးအကို ဆု ဘယ္လိုေနမလဲ ဆု က ညီမ အခ်စ္ဆုံး ငယ္သူငယ္ခ်င္းပါ ညီမေရာ ကို႔ကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမလဲ တကယ္ဆို အရင္ကတည္းက အကို ထိန္းခဲ့ဖို႔ေကာင္းတယ္”
”သိလား အကို ထိန္းမရခဲ့ဘူး ညီမကို ျမင္ရင္ အကို စိတ္မထိန္းနိုင္ဘူး ညကလည္း”
”အို အကို ေတာ္ပါေတာ့ ရွက္စရာကိစၥေတြ”
အဝတ္မဲ့ ခႏၶာတစ္ခုက မိမ္ကို ပိုၿပီး တင္းက်ပ္စြာ ဖိကပ္လာသည္။ေလမႈတ္သံ ခပ္ျပင္းျပင္းေတြက မိမိမ်က္ႏွာနားမွာ ရစ္ဝဲလို႔ေနသည္။
”ေတာ္ၿပီ အကို ညီမတို႔ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး သေဘာထားမယ္ အကိုလည္း ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ညီမကို သီးသန႔္ေတြ႕ဖို႔ ထပ္မႀကိဳးစားပါနဲ႔ေတာ့”
မိမိ ႐ုန္းၾကည့္မိေသာ္လည္း အတင္း ဖက္ထားလို႔ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ေနသည္။
”ဒီမယ္ သဲ ကိုယ္ ကတိေပးတယ္ ကိုယ္ မရ ရေအာင္ ထိန္းမယ္ကြာ ဆု ကိုလည္း ကိုယ္ခ်စ္တာေပါ့ ခ်စ္လို႔ယူထားတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ကြာ အခုေတာ့ ”
ကိုျပည့္ရယ္ မိမိ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။မိမိႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုတင္းတင္းေစ့၍ ႐ုန္းေနမိသည္။အငမ္းမရ နမ္းေနေသာသူ႔ လၽွာ၏ အေတြ႕ေတြေၾကာင့္ မိမိ ရီေဝလို႔လာျပန္သည္။မိမိ လက္မ်ားက သူ႔ပုခုံးကို ဖက္လိုက္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ပတ္ထားသည့္ မိမိသဘက္လည္းကြာက်သြားသလို သူ႔လက္ေတြကလည္း တကိုယ္လုံးအေပၚ ပြတ္သပ္လာသည္။
”ေတာ္ၿပီ အကိုရယ္”
ေျပာေနေပမယ့္ စကားေတြ မပီသေတာ့သည္ကို မိမိကိုယ္တိုင္သိေနသည္။သူ႔အနမ္းေတြက ရင္သားထိပ္ကေလးေတြ အေပၚမွာ။

တေျဖးေျဖးႏွင့္ မိမိလက္ကေလးေတြ သူဆံပင္ထဲ ထိုးဖြေနမိသည္။
သူ႔ေခါင္းလည္း နိမ့္ဆင္းသြားသည္။
”အာ့”
မိမိတင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ေတြက အတင္းဖ်စ္ညႇစ္ေနသလို စိီးခုံစပ္မွာလည္း သူ႔မ်က္ႏွာက တိုးေဝွ႕လို႔ေနသည္။
”အား အကို ေတာ္ပါၿပီ”
မၾကာခင္မွာ မိမိ ေပါင္တဖက္ ကို မတင္ျခင္းခံလိုက္ရၿပီး စိုစြတ္မႈေတြက အတြင္းဘက္ထိ တိုးဝင္လို႔လာသည္။ဘယ္တုန္းကႏွင့္မွ မတူေသာ ေအေတြ႕ေတြ ၾကားမွာ မိမိ အေမွာင္ၾကားထဲမွာပင္ မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထားမိသည္။သူ႔လက္ေတြက တင္ပါးေတြေရာ ေနာက္က တင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲေေရာ အတင္းတိုးဝင္ေနသည္။
”အင္း အား အား ဟားးးး”
သိပ္မၾကာလိုက္ပါ ။မိမိ စိတ္အားထက္သန္မႈေၾကာင့္ မၿပီးခ်င္ ၿပီးခ်င္ႏွင့္ ခရီးအဆုံးထိ ေရာက္လိုက္ရသည္။
မိမိ သူ႔မ်က္ႏွာကို အတင္းဆြဲဖယ္လိုက္မိသည္။သူက အသာထလာၿပီး ေမာဟိုက္ေနသည့္ ၾကားမွ အသာေပြ႕ထားသည္။မိမိလည္း သူ႔ ပုခုံးေလးမွီရင္း ၿငိမ္ေနမိသည္။
”ခ်စ္တယ္ သဲရယ္”
မိမိ အေမွာင္မ်ားၾကားမွ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ျဖင့္ပိတ္လိုက္မိသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ အတင္း ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ေအာက္ဘက္မွ မာေတာင့္ေတာင့္အရာက မိမိဗိုက္ကို လာလာေထာက္ေနသည္။တကိုယ္လုံး တုန္ရီမႈေတြက အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚေနသည္။
”သဲ”
”ဟင္”
”ကိုယ္ေလ မခြဲနိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ကြာ”
”မျဖစ္နိုင္တာကို မေတြးနဲ႔ အကို”
မိမိ သူ႔ရင္ထဲမွ ေန၍ လက္မ်ားျဖင့္သူ႔ေက်ာျပင္ႀကီးကို ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။သူက ႐ုတ္တရက္ မိမိလက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူ၍ သူ႔ဟာေပၚတင္ေပးသည္။အခုအခ်ိန္ထိ ေဘာင္းဘီ ႏွင့္ျဖစ္ေနေသာ သူ႔ဟာက မိမိ လက္ အေတြ႕မွာ ပူေႏြးၿပီး တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေနသည္။
”အားးးးဟာာာား”
သူ႔လက္မ်ားက မိမိ ေခါင္းေလးကိုကိုင္၍ ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်ေနသလိုပင္။မိမိကိုယ္ကိုပင္ မသိလိုက္ခ်ိန္မွာ သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ရက္သားႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္လိုက္မိသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ဟာကို ကိုင္၍ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။ေပါင္ရင္းတဖက္ကို ေခါင္းေလးမွီ၍ လက္ႏွင့္ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေပးမိသည္။ပူေႏြးတင္းက်ပ္ေနေသာ အရာက ထိပ္မွ အရည္ၾကည္ေတြ ထြက္ေနတာ ခံစားမိလာသည္။
သူ႔လက္မ်ားက မိမိ ရင္သားေတြကို လက္လွမ္း မွီသေရြ႕ ဖ်စ္ညႇစ္ေနသည္။
”ဟားးးးးး”
ထိပ္ဖ်ားေလးကို အသာငုံေပးလိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ေတြက ေခါင္းေပၚေရာက္လာသည္။ေြရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းပင္ လုပ္ေပးေနမိသည္။
”အား ေကာင္းလိုက္တာ”
မိမိစိတ္ထဲ သူ႔ကို တနည္နည္းႏွင့္ ေပးဆပ္ခ်င္ေနသည္။ညက ကိုရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ အေပၚ တပ္မက္မႈေတြႏွင့္ ၾကည့္ေနေသာ သူ႔အၾကည့္ေတြကိုလည္း မိမိ ခံစားမိခဲ့သည္။
”အားးး”
သူ႔ဟာ ကို အသာဖယ္လိုက္ၿပီး တင္းကပ္ေနေသာ အိတ္ႏွစ္လုံးကို တလွည့္စီ စုပ္ယူေပးမိသည္။ၿပီးေတာ့ အရင္းမွ အဖ်ားထိ လၽွာေလးႏွင့္ ပြတ္ဆြဲရင္း ထိပ္ပိုင္းေလးကို သြားျဖင့္ အသာ ကိုက္ ေပးလိုက္သည္။
”အာ့ ေကာင္းတယ္ကြာ”
ေနာက္ေတာ့ ျမန္နိုင္သမၽွ ျမန္ေအာင္ ပါးစပ္ထဲငုံ၍ လႈပ္ရွားေပးလိုက္ေတာ့ သူ႔တင္ပါးေတြက တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္လာသည္။
”အာ ကိုယ္ ကိိုယ္ ၿပီးေတာ့မယ္”
သူေျပာေတာ့ မိမိ ပိုၿပီး အားစိုက္မိသည္။

အပိုင္း (၁၀)

ကားေပၚေရာက္သည္ အထိ မိမိ ေျခေတြ လက္ေတြ မသယ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနမိသည္။
ကို က ေတာ့ ဂ႐ုစိုက္ပါသည္။ကိုျပည့္တို႔ အတြဲကေတာ့ ေနရာမရ၍ ေနာက္တစီးမွ လိုက္ျဖစ္မည္ထင္သည္။ဒါလည္းတစ္မ်ိဳးေတာ့ ေကာင္းသည္ပဲေလ။
”ေနမေကာင္းဘူးလား သဲ”
”အင္း ႏုံးေနလို႔”
ကား ထြက္လာသည္အထိ မိမိ ရင္ထဲမွာ တင္းက်ပ္ေနသည္။
ကို႔ ရင္ခြင္ထဲမွ အသာ ထ၍ ျပတင္းေပါက္မွန္ေပၚ ပါးေလးအပ္ထားမိသည္။တရိပ္ရိပ္ေျပးေနေသာ ျမင္ကြင္းမ်ား ေၾကာင့္ မိမိမ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္ထားလိုက္မိျပန္သည္။
စိတ္ထဲဝယ္ ေခ်ာင္းသာ၌ တစ္ခုခုက်န္ခဲ့သလိုလို တစ္ခုခု ကို လက္လႊတ္ဆုံးရႈံးလိုက္ရသလိုလို ခံစားေနရသည္။အမွတ္မထင္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လိုက္မိျပန္ေတာ့ ညက အျဖစ္ကို ျပန္သတိရမိသည္။ၿပီးခါနီး ကိုျပည့္က အတင္းဆြဲခြါတာေတာင္ မိမိက အတင္းလိုက္၍ ထြက္လာသည့္ အရည္မ်ားအားလုံးကို မ်က္စိစုံမွိတ္ မ်ိဳခ်ေပးခဲ့သည္။ကို႔ ကိုပင္ တစ္ခါမွ မလုပ္ေပးဖူးခဲ့။ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အတန္ၾကာသည္အထိ ဖတ္ထားမိသည္။
”အကို ကတိေပးပါတယ္ သဲ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ဒီအျဖစ္ေတြ ကိုယ္ ေမ့နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္ကြာ”

ခြါခါနီး သူေျပာလိုက္သည့္စကားက ရင္ကို နင့္ေစသည္။အခုအခ်ိန္ထိ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ဒါေတြဟာ အခ်စ္လား တပ္မက္မႈလားဆိုတာ မခြဲျခားနိုင္ေသးပါ။ဟုတ္မွာပါေလ။ရန္ကုန္မွာဆို သူ႔အလုပ္ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ ေတာ္႐ုံေတာ့ ေတြ႕ျဖစ္မည္မထင္ပါ။

မိမိမ်က္လုံးမ်ား ျပန္ဖြင့္လိုက္မိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ခရီးေရာက္လာပါၿပီ။ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔လည္း အားရွိသလို လန္းလန္း ဆန္းဆန္း ျဖစ္လာသည္။ေရဘူးထုတ္၍ အနည္းငယ္ ေသာက္လိုက္ၿပီး အျပင္ကို ေငးေနမိသည္။
ျမင္ကြင္းေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲေနသည္။ေကာင္းကင္ျပင္ကလည္း ဟိုမွာတုန္းကလို မဟုတ္ေတာ့။အုံ႔မွိုင္းလို႔ေနသည္။
ေခ်ာင္းသာမွာတုန္းက ၾကည္လင္သည့္ ေကာင္းကင္မ်ိဳးကို မိမိျပန္တမ္းတမိေနသလိုလိုပါ။အမွတ္တရ မ်ားစြာ ရွိေနမည့္ ေကာင္းကင္မ်ိဳးကို မိမိျပန္ တမ္းတမိေပမယ့္ ထပ္တူက်နိုင္မည့္ ေကာင္းကင္မ်ိဳးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ရလိမ့္မည္ မထင္ေတာ့ပါ။သက္ျပင္းေလးတစ္ခုကို မသိမသာ ခ်မိသည္။

အပိုင္း (၁၁)

တမနက္လုံး ပတ္ေမာင္းတာေတာင္ ဟိုနား ဒီနား အေခါက္တိုေလးေတြပဲရလို႔ ကိုလမင္း တစ္ေယာက္ စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနသည္။
အခုလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ သမိုင္းမွ ၿမိဳ႕ထဲ အထိ ေမာင္းလာခဲ့သည္။လမ္းတေလၽွာက္ ညႇိလို႔မရသည့္ ငွားသူေတြႏွင့္ပဲ ေတြ႕ေနရသည္။ဘယ့္ႏွယ္ ငါးေထာင္တန္သည့္ ခရီး သုံးေထာင္ႏွင့္ ကပ္စစ္သည္။လူေတြကလည္း လူေတြ ေမာင္းရတာ လြယ္သည္မ်ား ထင္ေနလားမသိ။ကားေက်ာေတြက ဘယ္ေနရာမဆိုပိတ္ေနသည္။ေပးရမည့္ အခ်ိန္ေတြကို ထည့္မတြက္ၾက။
ေတြးရင္း ေမာင္းရင္း ႏွင့္ပင္ ေမာ္တင္ ေရာက္လာသည္။ေရွ႕နား ေရာက္ေတာ့ လူငယ္ အတြဲ တစ္တြဲ လက္ျပ၍ ကားေလး ေဘးခ်ရပ္ေပးလိုက္သည္။
”ေျပာ ညီ”
ေကာင္ေလးက အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ ရွည္ရွည္ႏွင့္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေကာင္ေလးေလာက္ အရပ္မရွည္ေသာ္လည္း အေတာ္ျဖဴသည္။
”စံျပေစ်း အကို”
”ေလးေထာင္ေတာ့ေပး ညီရာ”
ကိုလမင္း ေျပာ႐ုံရွိေသး။ေကာင္ေလးက တံခါးဆြဲဖြင့္၍ ေကာင္မေလးကို ဝင္ေစသည္။ၿပီးေတာ့ သူပါ ဆက္ဝင္သည္။
ခဏၾကာေတာ့ ကားေလးက လမ္းမေပၚမွာ မွန္မွန္ပင္ ေျပးေနသည္။
ကိုလမင္းတေယာက္ ကားကို ေသခ်ာထိန္းေက်ာင္းရင္း ေနာက္ၾကည့္မွန္မွ တဆင့္ ေနာက္ သို႔ ၾကည့္ ၾကည့္ေနမိသည္။
”ကိုယ္ေတာ့ ဝမ္းသာလိုက္တာကြာ ကေလးအေဖ ျဖစ္ေတာ့မယ္ကြ ဟီးဟီး”
”ေတာ္ပါ ကိုယ္ရယ္ အေမ့ကို ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္မသိ ယူတာျဖင့္ မၾကာေသးဘူး ကိုယ္ဝန္က ေလးလဆိုေတာ့”
”ဘာျဖစ္လဲ သဲကလည္း ကိုယ္သိတယ္ ေခ်ာင္းသာပဲ ျဖစ္ရမယ္ ဟားးးးး”
”အို ဘာေတြ ေျပာမွန္းလဲမသိ”
ေကာင္ေလးေပါင္လားဘယ္လားမသိ လွမ္းပုတ္လိုက္တာေတာ့ ေတြ႕လိုက္သည္။
ေၾသာ္ သူမ်ားေတြမ်ား အားက်စရာ။ကိုယ္ေတြကေတာ့ နဖူးသာ ေျပာင္ေတာ့မည္။အခုထိ ႀကိဳးစားဆဲ။
အသံတိတ္သြားလို႔ ေနာက္ကို မသိမသာရွိုးလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာက ခုနက ႏွင့္မတူ မွိုင္ လို႔ေနသည္။
”သဲ ဂ႐ုစိုက္ရမယ္ေနာ္ အခုကစၿပီး”
”အင္း”
”အစားအေသာက္လည္း ဆင္ျခင္”
”အင္း”
”ၿပီးေတာ့ ဟိုေကာင္ ငျပည့္ဆီလည္း ဖုန္းဆက္ရမယ္ ဒီေကာင္ႀကီးသိရင္ ေပ်ာ္မွာ သေဘာေပၤၚမွာဆိိုေတာ့ ဆက္လို႔ေတာင္ရပါ့မလားမသိ”
”အို ဘာလို႔ သူမ်ားေတြ လိုက္ေျပာေနမွာတုန္း”
ေကာင္မေလး က အေလာတႀကီးတုန႔္ျပန္သည္။ၿပီးေတာ့ အသံလည္းေတာ္ေတာ္က်ယ္သြားသည္။
”အို သဲကလည္း စိတ္ႀကီးပဲ ေအးပါကြာ ေနာက္မွပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာျပပါေတာ့မယ္ ေနာ္ ”
”အင္း”
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း အဟုတ္သား။လင္နဲ႔ မယား လၽွာနဲ႔သြား။ေၾသာ္ ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာသြားတာ အမွန္ပဲကိုး။ေနာက္ခန္းက လင္မယား ကေတာ့ အသံတိတ္သြားျပန္သည္။ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာ ညႇိႈးေနသည္။
ကိုလမင္းတစ္ေယာက္ သက္ျပင္း ရွည္ရွည္ခ်လို႔ ေရွ႕မွာ ကန႔္လန႔္ လမ္းမေပၚ တက္ရပ္ေနေသာ လိုင္းကားႀကီးတစ္စင္းကို ဟြန္းတီးၿပီး လီဗာေဆာင့္နင္း၍ ေက်ာ္လိုက္မိေတာ့သည္။ ။ ။
ၿပီးပါၿပီ
က်းဇူးတင္လ်က္—