မိန်းမတစ်ယောက်၏ ဖွင့်ဟ ဝန်ခံချက်

မိန်းမ တစ်ယောက်၏ ဖွင့်ဟ ဝန်ခံချက်။ ။ မျက်စိဖွင့်မရသေးပေမဲ ့ နားထဲမှာတော့ အသံဗလံတွေ ကြားနေရပြီ။ဗိုက်သားတဝိုက်မှာတော ့နာကျင်မှုက သိသာနေဆဲ။သတိလက်လွတ်တော ့မဖြစ်။သူမကို နံနက်ခင်းပိုင်းမှာ ခွဲစိတ်ကြမှာကို သိပြီးသား။အခုမှ မေ့ဆေးပျယ်ဟန်တူပါရဲ ့။ဒါနဲ ့မျက်စိကို အားယူဖွင့်၊ပါးစပ်က “ရေ-ရေ”ဟု တောင်းသော်လဲ သူမအသံက နုတ်ဖျားအတွင်းတွင် ပျောက်ကွယ်သွားပုံဘဲ။ဒါပေမဲ ့ရှိနေတဲ ့နတ်စ်မလေးတစ်ယောက်က သတိပြုမိပြီး “ဟော၊အန်တီ သတိရလာပြီလား။ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟင်”။ ။ရေငတ်နေလို ့ပါးစပ်က “ရေ-ရေ “ပြောချင်ပေမဲ ့အသံက မထွက်။နတ်စ်မလေးက အတွေ ့အကြုံ များနေဟန်တူရဲ ့။”အန်တီ၊ရေသောက်ချင်လို ့လား “အမေးကို အသာခေါင်းငြိမ့်ပြတော ့ရေကို ဂွမ်းစလေးနဲ ့စွတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ တစက်ချင်းစီ ချပေးပါတယ်။ရေတပေါက်နှစ်ပေါက် သောက်လိုက်ရလို ့ ထင်ပါရဲ ့။လူက နည်းနည်း ခေါင်းကြည်သွားသလိုဘဲ။နတ်စ်မလေးက သတင်းပို ့လိုက်ဟန်တူတယ်၊ခဏအကြာမှာ ဆရာဝန်ကြီးအပါအဝင် ဆေးရုံဝန်ထမ်းတွေ တအုပ်တမကြီးရောက်လာကြပြီး “ဟော၊အန်တီဝင်း၊သတိရလာပြီနော ်၊ခွဲထားတဲ ့နေရာက ဘယ်လိုနေလဲ၊နာနေတုန်းလား” မေးလာတဲ ့မေးခွန်းကို အသာခေါင်းရမ်းပြရင်း ဖြေလိုက်ပါတယ်။ပါးစပ်က ပြောနိုင်စွမ်းမရှိသေး။

ဆရာဝန်ကြီးက “ကဲ-ကဲ အန်တီဝင်း၊နည်းနည်းပြန်အိပ်နေလိုက်အုံး၊ညနေကျ မြေးမလေးတွေလာရင် မလန်းဘဲနေဦးမယ်”။ဆရာဝန်ကြီးက ပြောပြောဆိုဆို လူနာကုတင်နားက ခွါတယ်ဆိုရင်ဘဲ ကျန်တဲ ့သူတွေအားလုံး လိုက်သွားကြပါရော။ကျန်ရစ်တဲ ့နတ်စ်မလေးက ခန်းစီးလိုက်ကာကို ဆွဲစေ့လိုက်တော ့ကျမလဲ ဆေးအရှိန်လက်ကျန်နဲ ့ပြန်အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ “ဖွါးဖွါးကြီး၊ထ–ထ”ဆိုတဲ ့အသံကြားသလိုနဲ ့ဂရုပြုနားထောင်နေဆဲ “ဒေါ်ဒေါ်လေး၊သတိရပြီလား-“အသံကြားလို ့မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တူတော်မောင် မိသားစု ရောက်နေကြတာ။အသက်(၄)နှစ်အရွယ်မြေးမက “ဖါွးဖါွးကြီး နေကောင်းဘူးချို” မပီတပီပြောနေရဲ ့။အငယ်မကတော ့သူ ့အမေပေါ်မှာ ဂျီကျနေလေရဲ ့။အခုအချိန်မှာတော ့ကျမအတွက် ခင်တွယ်စရာဆိုလို ့ဒီတူတော်မောင်နဲ ့သူ ့မိသားစုဘဲရှိတာလေ။တူမလုပ်တဲ ့သူက ချောချောလှလှလေးပါ။ကျမကိုယ်တိုင် စိတ်တိုင်းကျရွေးချယ်ပေးစားထားတာပါ။တူတော်မောင်က မိန်းမ မယူဘဲ ဒေါ်ဒေါ်လေးနဲ ့ဘဲ တသက်လုံးအတူနေပါ ့မယ် လုပ်နေလို ့မနဲဖြောင်းဖြပြီး ပေးစားထားရတာ။လူ ့ဘဝဆိုတာက ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာချည်း ဖြစ်လို ့မရဘူးလေ။လူ ့ပတ်ဝန်းကျင်နဲ ့လိုက်လျောညီထွေရှိမှ။နို ့မဟုတ်ခဲ ့ရင် ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ ့တွံတွေးခွက်မှာ ဂုဏ်သိက္ခာတွေ မျောပါသွားတော့မပေါ ့။မြေးမလေးက ဆော့ချင်ပေမဲ ့ သူ ့အမေက ကျမကိုအားနာလို ့သိပ်ကြာကြာမနေဘဲ ပြန်သွားကြပါတယ်။ပြန်ကာနီးမှာ တူတော်မောင်က ကျမလက်တွေကိုဆုတ်နယ်ကိုင်ရင်း “ဒေါ်ဒေါ်လေး နေကောင်းအောင် နေနော ်။ဒေါ်ဒေါ်လေးနေကောင်းပြီဆိုရင် သားနဲ ့

ကလော တောင်ကြီးဘက် အပန်းဖြေခရီးထွက်ရအောင်”။သူ ့စကားကို အသာဘဲနားထောင်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြမိပါတယ်။စိတ်ထဲကတော့ သိနေတယ်လေ။ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့တဲ ့ဘဝ။အရွယ်ကောင်းကြတုန်းက မလိမ်မိုးမလိမ္မာတွေမို ့မှားပြီးကြပြီ။အခု ဒီအသက်အရွယ်မှာ ထပ်မှားဘို ့မဖြစ်တော ့ပြီ။သူတို ့မိသားစုတွေပြန်သွားပြီး၊နတ်စ်မလေးဖျော်ပေးတဲ ့ဟောလစ်နဲ ့ဂိုးဒင်းဘတ်မုန်ု ့ကို မစားချင်ပေမဲ ့ ညအဆာခံအောင် ကြိတ်မှိတ်စားသောက်ပြီး အိပ်မရ အတူတူ အတွေးနယ်ချဲ ့ရော။အထီးကျန်ဘဝမှာ ကျမအတွက် ဆွေမျိုးရင်းချာဆိုလို ့အကိုရဲ ့သား တူလေးကို (၁၂)နှစ်သားကတဲက အိမ်ခေါ်မွေးစားခဲ ့တာ၊ယောက်ကျားသေပြီးတဲ ့နောက် အဒေါ်နဲ ့တူ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေရင်း လူကြားလို့ မသင့်တော ်တဲ ့ဇာတ်ကွက် တစ်ခုကို ကပြခဲ ့ကြတာ—-

ကျေးဇူးရှင် ဘဘ ဆုံးတာ တစ်လပြည့်မနက်ခင်းမှာ ဆွမ်းကပ်တယ် ။ဘုန်းကြီး(၅)ပါး အိမ်မှာဘဲဆွမ်းကပ်ပြီး လူတွေကိုတော ့မုန် ့ဟင်းခါးဘဲကျွေးတယ်။မတတ်နိုင်လို ့တော ့မဟုတ် ။ဒါပေမဲ ့လူက ပင်ပန်းလှပြီ။ဘဘ က
အောက်ပိုင်းသေပြီး အိပ်ရာထဲမှာ(၅)နှစ်လောက် လူမမာ ဖြစ်နေတာ ၊ လူမမာကို ပြုစုရတာကတဘက် ၊
ပွဲရုံလုပ်ငန်းက တဘက် ၊ ပြီးတော ့အရွယ်ရှိသေးတဲ ့မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ ့ကပြနေရတဲ ့ ဇာတ်လမ်းတွေ
ကလဲ သက်တမ်းကြာလာတာနဲ ့အမျှ ရင်မောလာတယ်။ဘဘ မဆုံးခင် (၄)လလောက်မှာ တဂျီဂျီ ကပ်ချွဲ
တောင်းရမ်းနေတဲ ့ရုပ်ချောသလောက် အကျင့်တန်တဲ ့ကောင်ကိုသူသွားချင်လှတဲ ့ကိုရီးယားကို ရောက်အောင်
ပို ့ပေးလိုက်တယ် ။ မြန်မာပြည်မှာ ရှိနေရင် အရစ်ရှည် တိုင်ပတ်နေဦးမယ် ။ ပိုက်ဆံကုန်တာ အကြောင်း
မဟုတ်ဘူး။ပို ့မဲ ့ပို ့ကူးတို ့အရောက် ပို ့တယ်ပြောပြော ၊ တတောရှင်းသွားတာပေါ ့။ သွားကာစတော ့
ခါတိုင်းတွေ ့နေကျ အချိန်ရောက်လာရင် လူကမနေတတ် ၊ မထိုင်တတ် ။ လူက စားနေကျအစာ မစားရလို ့
စိတ်အလိုမကျ ။ ဒါပေမဲ ့(ငါ မဟုတ်တာ လုပ်ခဲ ့ပေါင်းများပြီ ၊ အသက်ကလဲ ၃၅ နှစ်ထဲရောက်နေပြီ ၊ပြီး ကျန်းမာရေးမကောင်းတဲ ့ယောင်္ကျား ၊ ငါ ့အပေါ်ကောင်းခဲ ့တယ် ။ ငါ ့ဘက်က သူ ့အပေါ်မကောင်းခဲ ့ဘူး။
ဒီတော ့မိဝင်း၊နင် ဟိုဟာဒီဟာတွေ ရပ်သင့်ပြီ ၊ ယောင်္ကျားအပေါ် နဲနဲတော ့သစ္စာထားဖို ့ကောင်းပြီ ) လို ့
ကိုယ် ့စိတ်ကို ပြုပြင်ပြီး ဘဘကို ဂရုတစိုက် ပြုစုပေးတဲ ့အခါ “ဘဘ သေမယ်ဆို သေပျော်ပြီ ၊ကိုယ့်မိန်းမက အခုလို ပြုစုပေးနေပြီဆိုတော ့၊ အတိုင်းထက်အလွန်ဘဲ ။ “လို ့ပြောပါတယ် ။ ဒါပေမဲ ့ဘဘက မီးစာကုန် ဆီခမ်းနေပြီလေ။(၄)လလောက်အကြာမှာ ကွယ်လွန်တာပါ ။ သေကာနီး လူတစ်ယောက်ကို စိတ်ဖြောင့်
ဖြောင့်သွားနိုင်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးနိုင်ခဲ ့လို ့လင်မယားသက်တမ်း( ၁၅ )နှစ်အတွင်း သူ ့အပေါ် ဆိုးခဲ ့
တာတွေ ကျေပါတော ့ပေါ ့။ နေ ့လယ်ခင်း ဧည့်သယ်တွေ ရှင်းသွားတော့ တူတော်မောင်က “ဒေါ်ဒေါ်လေး ကျွန်တော် စက်ရုံသွားဦးမယ် ၊ ပစ်ထားတာကြာပြီ “ပြောတာနဲ ့ “အေး အေး ၊ သွားလေ ၊ဒေါ်ဒေါ်လေးတော ့
မနက်ဖန်ကျမှ ပွဲရုံသွားတော့မယ်” “နားနားနေနေ လုပ်ပါ ဒေါ်ဒေါ်လေးရယ် ၊ ဒေါ်ဒေါ်လေး ပင်ပန်းနေပါပြီ ၊

ပွဲရုံလဲ မနက်ဖန် ကျွန်တော်ဘဲသွားလိုက်ပါ ့မယ်” ဆိုပြီး တူတော်မောင် ထွက်သွားပါတယ် ။ ဒါနဲ ့အိမ်မှာ
သန် ့ရှင်းရေးလုပ်နေတဲ ့ကုလားမကို “ညီး ပြီးရင်လဲ ပြန်တော ့။ ငါလဲ နားတော့မယ်”ဆိုပြီး ကုလားမ အပြန်
မှာ တိုက်ခန်းတံခါး သော ့ခတ် ၊ အိပ်ရာထဲ ဝင်ပြီးနားနေပါတယ် ။ ယောင်္ကျားဆုံးသွားပြီမို ့အခုတော ့ကျမ တရားဝင်မုဆိုးမ ဖြစ်ပါပြီ ၊ ပိုပြီး အနေအထိုင်ဂရုစိုက်ရတော့မယ် ။ အရင်ကလို စိတ်အလိုလိုက်ပြီး ရမ်းလို ့
မရတော ့ဘူး။ ပြီးတော ့ဒီလောကကြီးမှာ ကျမရဲ ့သွေးသားအရင်းဆိုလို ့အကိုကမွေးတဲ ့တူလေးတစ်ယောက်
ဘဲရှိတာ ။ ကောင်လေးက လူကွဲမရှိလို ့သာ စက်ရုံမှာကြီးကြပ်နေတာ ၊ အသက်က(၁၈)နှစ်သာသာရှိ
သေးတာ။တက္ကသိုလ်မှာ ဒေးမတက်ဘဲ အဝေးသင်တက်ပြီး ကျမရဲ ့လုပ်ငန်းတွေမှာဝင်လုပ်ပေးနေတာ ။
ဒီတူလေး (၁၀)နှစ်လောက်မှာ သူ ့အဖေ ( ကျမအကို )ကွယ်လွန်ပြီး သူ ့အမေက နောက်(၂)နှစ်အကြာ
နောက်အိမ်ထောင်ထူတော ့၊ ယောင်းမလုပ်သူက လာအပ်လို ့ကျမမွေးစားခဲ ့ရတာ ။ အကိုဆိုလို ့ကျမတို ့မှာ
မောင်နှမ(၂)ယောက်ထဲရှိတာ ။ အဖေဆုံးပြီး အမေက နောက်လင်ယူတော ့အကိုက စိတ်ဆိုးပြီးအိမ်ကဆင်း
သွားတာ ။ တခြားမြို ့ရွာမှာ အိမ်ထောင်ကျ ၊ သားလေးတစ်ယောက်ရမှ အမေ့ဆီ ပြန်ပြီးမျက်နှာလာပြတာ ။

အမေလဲ အဲဒီအချိန်မှာ တတိယလင်နဲ ့ပေါင်းနေတဲ ့အချိန် ။ အကိုက အိမ်ထောင်နဲ ့သားနဲ ့မို ့အနည်ထိုင်
သွားဟန်တူရဲ ့။ အမေ တတိယလင်နဲ ့ပေါင်းနေတာရော ၊ ကျမ ကိုယ့်ထက်အနှစ်(၃၀)ပိုကြီးတဲ ့ကိုယ့်အဒေါ်
အရင်းရဲ ့ယောင်္ကျားနဲ ့အိမ်ထောင်ကျနေတာကိုရော ။ ဘာမှ မပြောတော့ပါ ။ ဖြစ်ပျက်ခဲ ့တာတွေရဲ ့မူလ
အရင်းခံက အမေပါ ။ အမေ့ရဲ ့ဇာတ်ရှုတ်ပြဿနာတွေရှင်းရင်း ကျမ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် အပျိုရည်
ပျက်ခဲ ့ရတာ။

နေမကောင်းချင်သလိုဖြစ်လို ့ အလုပ်သမခေါင်းဆီ ခွင့်ပန်ပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ဆေးလိပ်သမဆိုတာ ပုတ်ပြတ်စား ၊ ကိုယ်လိပ်နိုင်ရင် လိပ်နိုင်သလောက် လုပ်အားခရတယ်ဆိုပေမဲ ့စည်းမဲ ့ကမ်းမဲ ့ဆေးလိပ်ခုံက
ဝင်ချင်သလိုဝင် ၊ ထွက်ချင်သလိုထွက် လုပ်လို ့ရတာမဟုတ် ။ ဒီမှာက မိန်းမသားတွေချည်းမို ့လူလေးစား
အောင် ပိုပြီးစည်းကမ်းရှိရတာ ။ ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ခြံဝင်းတံခါးကိုသော ့နဲ ့ဖွင့်ဝင် ၊ တံခါးကိုပြန်ပိတ်သော ့

ခတ်ပြီး အိမ်ဆီလာခဲ ့တယ် ။ ဒီအချိန်ဆို အမေ စျေးကပြန်မရောက်လောက်သေးဘူး ။ ပထွေးကတော ့
တပတ်နေမှ တစ်ခါလောက်ပြန်လာတတ်တာ ။ အိမ်ပေါက်ဝရောက်တော ့တံခါးကဖွင့်ရက်တန်းလန်း ။ဒါဆို အမေပြန်ရောက်နေပြီဘဲ ။ ” အမေ ” လို ့အသံပြုတော့မယ်အလုပ် ခြေနင်းခုံမှာ ဘိနပ်က(၂)ရံ။တစ်ရံက အမေ ့ဘိနပ် ၊ ကျန်တစ်ရံက— ကျမ အမေ ့ကို အော်ခေါ်မဲ ့ပါးစပ်ကိုပိတ်၊ခြေဖော ့နင်းပြီးအိမ်ထဲဝင်လာ
ပါတယ် ။ တံခါးရွက်မရှိဘဲ အဝတ်ခန်းစီးသာ ကာထားတဲ ့ အမေ ့အခန်းထဲက ကြားလိုက်ရတဲ ့အသံတွေက အပျိုလေးဆိုပေမဲ ့ဘာဆိုတာကျမ ရိပ်မိနေပါတော ့တယ်။
” အင်း–အင်–ကိုထင်ဝှ ရယ် ၊ အာ–အား “အမေ ့ရဲ ့အားမလိုအားမရအသံကြောင့် အခန်းထဲရောက်နေ
သူဟာ ကျမတို ့မြို ့က တစ်ခုတည်းသော မုန် ့ဖိုပိုင်ရှင် တရုတ် ဦးထင်ဝှ ဆိုတဲ ့လူကြီးမှန်းသိရပါတယ် ။

ဦးထင်ဝှ က အမေနဲ ့သက်တူရွယ်တူ အသက်(၄၀)ကျော်လောက်ပါ ။ ကျမ အိပ်ခန်းအနားထိ တိုးသွားပြီး ထရံပေါက်ကချောင်းကြည် ့တာ–အမေက အိပ်ရာပေါ် ပက်လက် ၊ ဒူးနှစ်ဘက်ထောင် ၊ ပေါင်ကားနေတဲ ့ပုံစံ ၊ ဦးထင်ဝှ က အမေ ့အပေါ်ခွစီးရင်း တအင်းအင်း အားယူပြီး ဆောင့်လိုးနေတာ ။ အသက်(၁၈)နှစ်အရွယ်
အထိ ယောင်္ကျား မိန်းမဆက်ဆံကြတာ ကြားသာကြားဘူးပြီး အခုလို နဖူးတွေ ့ဒူးတွေ ့မြင်လိုက်ရတော ့ ကျမစိတ်ထဲ ပူရှိန်းရှိန်းဖြစ်သွားသလို မသင့်တော်မှန်းသိပေမဲ ့ထရံပေါက်က မျက်စိ မခွါမိပါ ။ ဦးထင်ဝှ က
အမေ ့အပေါ်က ကိုယ်ကိုကြွကာကြွကာ ဆောင့်တာ ၊ အမေက ဖင်ကြီးကော ့ကော ့ပြီး “ကိုထင်ဝှ-မြန်မြန်
တော ့၊ မြန်မြန်ဆောင့် “လို ့ပြောပြီး မျက်လုံးတွေပိတ်ထားပေမဲ ့ လူကတော ့အငြိမ်မနေ ၊ ဖင်ကြီးကို

လှုပ်ခါရမ်းနေတာ ။ ဦးထင်ဝှက ” အား–မြတင်ရာ ၊ကောင်းလိုက်တာကွာ ၊ ငါပြီးတော ့မယ် “ပြောရင်း အားပါးတရ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့် ဆောင့် နေရင်း ခဏအကြာ ငြိမ်ကျသွားပါရော ။ ကျမ သူတို ့လုပ်တာ ပြီးသွားပုံပေါ်တာနဲ ့အသာနောက်ပြန်ဆုတ်လာတာ ၊ ပေါင်ကြားက တစ်ခါမှမဖြစ်စဘူး ၊ စိုစိ စိုစိ အရည်တွေ စိမ် ့ထွက်နေပါတယ် ။ ဒါနဲ ့နောက်ဖေးဘက် အိမ်သာဆီသွား ရှုရှုပေါက်ပြီး ဆေးကြောသန် ့စင်ရပါတယ် ။ အိမ်သာထဲမှာ ၁၀ မိနစ်နီးပါး အချိန်ဖြုံးပြီးမှ အိမ်ရှေ ့ဘက်ကပတ်ပြီး ” အမေရေ ၊ သမီး ပြန်လာပြီ ” အသံ
ပေးရပါတယ် ။ ကျမအိမ်ပေါ်ရောက်တော ့ ဦးထင်ဝှ က အိမ်ရှေ ့ခန်းမှာ ထိုင်နေပြီး အမေက အောက်ကြမ်း
ပြင်မှာ ထိုင်နေပါတယ် ။ ကျမ အိမ်ရှေ ့ခန်းမှာ မနေဘဲ တခါထဲ ကိုယ် ့အခန်းထဲဝင်လိုက်တာပါ ။ “ကဲ-မြတင် ၊ ပြန်မယ် ” ” ဟာ-ကိုထင်ဝှကလဲ ၊ ငါးရာထဲဘဲလား ၊ ကျုပ် လိုနေလို ့ပါတော် ၊ တစ်ထောင်တော ့ပေးခဲ ့ပါ”

အမေ ့ရဲ ့အသံအဆုံးမှာ ” အာကွာ ၊ မြတင်ကလဲ ၊ ဘာတွေ အသုံးလိုနေတာလဲ ၊ ချဲတွေတအားမထိုးနဲ ့
လေကွာ ၊ ပိုက်ဆံရှာရတာ သိပ်ပြီးမလွယ်ဘူးလေ” “ချဲထိုးတာ ပေါက်လိုပေါက်ငြားပါတော် ၊ ချဲပေါက်မှ
ခြံဝိုင်းပေါင်ထားတာ ပြန်ရွေးနိုင်မှာ ၊ တော်ကလဲ စိုက်ရွေးပေးတာမှ မဟုတ်တာ ” ” အာ-မြတင် ၊ ငါပြော
တယ်လေ ၊ ခြံဝိုင်းပေါင်ထားတာ ပြန်ရွေးပေးမယ်လေ ၊ ငါပြောတဲ ့အတိုင်း ညီးသမီး မိဝင်း ကို ပြောလေ “
ကျမ သူတို ့ပြောစကားတွေ သေချာဂရုစိုက် နားထောင်မနေတော ့ပါ ။ အိပ်ရာပေါ် ခေါင်းချပြီး မပျော် ပျော်
အောင် အိပ်လိုက်ပါတော ့တယ်။
အိပ်ရာကနိုးတော ့ အမေက ” သမီး ၊ ထမင်းစားတော ့မလား ” ” ရေချိုးဦးမယ် အမေရေ ၊ ပြီးမှ–“ပြောပြီး ကျမ ရေချိုးပါတယ် ။ ခဏအကြာ သားအမိနှစ်ယောက်သား ထမင်းစားကြရင်း ” အမေ ၊ ဦးထင်ဝှ နဲ ့ခုလို
နေတာ ပထွေးသိသွားရင် မိုးမီးလောင်မယ် ၊ တတ်နိုင်ရင်တော ့ဦးထင်ဝှနဲ ့မပတ်သက်ရင် ကောင်းမယ်” အမေ ကျမပြောစကားကြားတဲ ့အခါ မျက်နှာပျက်ပြီး ” အမေ ဒီခြံဝိုင်းလေးကို သုံးသောင်းနဲ ့ပေါင်ထားရတယ် သမီးရယ် ၊ အခု အပေါင်ခံတဲ ့ဒေါ်ဝိုင်းမ ကပြန်ရွေးရင်ရွေးပါ ။ ပြန်မရွေးဘူးဆိုရင်လဲ ရရာပေါက်စျေးနဲ ့

ရောင်းပြီး သူ ့အကြွေးဆပ်ပါတော ့လို ့ပြောနေတယ်သမီးရယ် ၊ ခြံဝိုင်းရောင်းလိုက်ရင် အမေတို ့နေစရာ
မရှိတော ့ဘူး ” အမေက လူမိုက်နောက်မှ နောင်တရ ဆိုသလို မျက်ရည်လေး စမ်းစမ်းနဲ ့ပြောလာတယ်။
ကျမ ဘာလုပ်ရမလဲ ။ အဖေရှိစဉ်ကတော ့မချမ်းသာပေမဲ ့ဝဝလင်လင်လေးတော ့စားရတယ် ။ အဖေဆုံးပြီး တနှစ်တောင်မကြာ ၊ အမေက နောက်လင်ယူ ၊ ပထွေးက အလုပ်အကိုင် မယ်မယ်ရရ ရှိတာမဟုတ် ၊
အေးလေ-ကလေးနှစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမ-ဘယ် လူကောင်းသူကောင်းက ယူပါ ့မလဲ၊ ကြောင်ခံတွင်းပျက်
နဲ ့ဇရက်တောင်ပန်ကျိုး ပေါ ့။ ပထွေးက အမေ့ထက် (၃)နှစ်လောက်ငယ်မယ် ။အသောက်သမား ၊ ပိုဆိုး
တာက ဖဲသမား ။ အနီးအနား ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အသုဘရှိလို ့ကတော ့ရက်လယ်မှ အိမ်ပြန်လာတာဆိုတဲ ့
လူစား ။ ဒီလိုနဲ ့တော ့ပေါင်ထားတဲ ့ခြံဝိုင်း ပြန်ရွေးနိုင်မှာမဟုတ် ။ နေစရာမရှိမှာ တွေးပူတယ်မဟုတ်ပေမဲ ့
အဖေ့ချွေးနည်းစာလေးနဲ ့ဝယ်ထားတဲ ့ခြံဝိုင်းလေး ၊ အဖေ ့အမွေ ။ “ဦးထင်ဝှဆီက ခြံဝိုင်းရွေးဖို ့တောင်းလို ့ မရဘူးလားအမေ ၊ ပြောကြည့်ပါလား ” “ပြောပြီးပါရော သမီးရယ် ၊ ထင်ဝှဆိုတဲ ့ကောင်က တရုတ်

လူလယ် ၊ စကားကို အစမခံဘူး ၊ သူက ငါ ့သမီးကို ကြောချင်နေတာ ” “အမေ့ကို ပြောနေတာ
မဟုတ်လား ၊ သမီးကိုရရင် ခြံဝိုင်းရွေးပေးမယ်လို ့ ” “ဟင်-သမီး-ဘယ်တုန်းကကြားလို ့လဲ” ” အမေရာ ၊ သမီးသိပါတယ် ။အမေ ချဲထိုးလို ့ခြံဝိုင်းပေါင်ထားရတာ ၊ ချဲထိုးဖို ့ ဦးထင်ဝှဆီက တောင်းသုံးနေတာ ၊
ဦးထင်ဝှက သမီးကိုရရင် ခြံဝိုင်းရွေးပေးမှာလား ၊ အမေ သေချာအောင်မေးလေ ၊” ကျမစကား အဆုံးမှာ အမေမျက်ရည်ကျပေါ ့။ ” အမေ-ဘာမှ ငိုမနေနဲ ့၊ ဒီတနည်းဘဲရှိတော ့တာ ၊ တော်ကြာ နေစရာမရှိမှ လူကဲ ့ရဲ ့နေမယ် ၊” ကျမ စကားကုန်ပြောလိုက်ပါတော ့တယ် ။ နောက်တစ်ရက်ကျ အမေက ” ကိုထင်ဝှက ခြံဝိုင်းရွေးဖို ့ပိုက်ဆံအပြင် ညီးအတွက်ပါ ဆွဲကြိုးတစ်ကုန်း ဝယ်ပေးမယ်တဲ ့။ အဲဒါ ညီး သဘော

တူရင် မနက်ဖန် သူ ့မုန် ့တိုက်ပိတ်မယ် ။ သူ ့မိန်းမနဲ ့ကလေးတွေ သူ ့မိဘတွေဆီ ပြန်ကြမှာ ၊နေ ့လယ်ခင်း
တွေ ့ချင်တယ်တဲ ့” “ဘယ်မှာတွေ ့ချင်တာလဲ ၊ ဒီအိမ်မှာလား” ” မဟုတ်ဘူး ၊ သူ ့အိမ်မှာတဲ ့” “ရတယ် အမေ ၊ သူ ့အိမ်ဆိုလဲ သူ ့အိမ်ပေါ ့ “–ကျမ စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ပါတော ့တယ် ။

အမေ စျေးကပြန်လာတော ့ရွှေဆွဲကြိုးတစ်ကုန်းပေးတယ်။ “အခုဘဲ ကိုထင်ဝှ ဆီကပြန်လာတာ။ညီး နေ့ခင်း ၁၂ နာရီလောက်သွားလိုက်၊သူစောင့်နေလိမ့်မယ်” “အိမ်ဝိုင်းရွှေးဖို ့ရာကရော၊ရခဲ ့လား” “ရခဲ ့ပါတယ်အေ၊ဒီမှာ” အမေက ငွေထုတ်ကိုပြတယ်။ “ဒါဆို တခါထဲ ဒေါ်ဝိုင်းမကို သွားပေးလိုက်တော ့အမေ၊တော ်ကြာ အမေ့ယောက်ကျား ဖဲသမားနဲ ့တွေ ့နေမယ်”ပြောပြီး ကျမ ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါတယ ်။နေ ့ခင်း ဦးထင်ဝှနဲ ့တွေ ့ဖို ့ကြောက်ရကောင်းမှန်းမသိတာတော့အမှန်။(၁၁)နာရီမှာ ရေမိုးချိုး၊သနပ်ခါးလိမ်းပြီး အမေကို “သမီး သွားမယ်”ပြောပြီးထွက်လာပါတယ်။ဦးထင်ဝှအိမ်ဝင်းရောက်တော ့ ချီတုန်ချတုန်ဖြစ်မနေဘဲ ဝင်းတံခါးကိုဖွင့်ပြီးဝင်ခဲ ့ပါတယ်။ဝင်းတံခါးပေါက်မှာ ဝင်ရမလိုလို၊မဝင်ရဘူးလိုလို ဖြစ်နေရင် လူတွေသတိပြုသွားနိုင်တယ်လေ။ကျမကိုမြင်လိုက်ရင်ဘဲ ဦးထင်ဝှ

မျက်နှာကြီး ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်သွားပါတယ်။ “ဟဲ ့၊ကလေးမ၊မိဝင်း၊လှလိုက်တာကွာ”တဲ ့လေ။ကျမက မရယ်မပြုံး မျက်နှာသေနဲ ့ “အပိုတွေပြောမနေနဲ ့ ဦးထင်ဝှ၊ကျမ ကြာကြာ မနေနိုင်ဘူး၊လူတွေ တွေ ့ကုန်မယ်၊” ဦးထင်ဝှ အိမ်ရှေ ့ထွက်၊ခြံဝင်းတံခါးပိတ်ပါတယ်။ပြီး တလက်စထဲ အိမ်မရှေ ့တံခါးပေါက်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး “ကဲ၊ဒါဖြင့် လာ” ဆိုပြီး ကျမလက်ကိုဆွဲ၊အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာပါတယ်။အိပ်ခန်းက သူတို ့လင်မယားအိပ်ခန်းဖြစ်မှာပါ။နှစ်ယောက်အိပ်မွေ ့ယာ အထူကြီးနဲ ့၊ကျမ ရပ်ကြည့်နေတာ၊ဦးထင်ဝှ က နောက်ကျောဘက်က ဖက်လိုက်ပြီး၊သူ ့ဘက်မျက်နှာဆွဲလှည့်ကာ ပါးကိုနမ်းဖို ့လုပ်ပါတယ်။ကျမ ခေါင်းကို အတင်းဖယ်ရမ်းပြီး “ဦးထင်ဝှ၊ကျမ ရှင့်မိန်းမ မဟုတ်ဘူး၊နမ်းမနေနဲ ့၊လုပ်စရာရှိတာဘဲလုပ်” “အာ၊မိဝင်းကလဲကွာ၊ချစ်လို ့နမ်းတာဘဲ” “ဘာမှချစ်မနေနဲ ့ ဦးထင်ဝှရေ၊ကျမကလဲ ပိုက်ဆံ အရမ်းလိုနေလို ့ လာတာ၊ရှင်ကလဲ အလကားမှမပေးတာ၊ရှင် ချစ်တယ်ပြောလဲ ရှင့်မယားငယ်တော့ မလုပ်ပါဘူးတော ်” ကျမ စကားကုန်ပြောလိုက်လို ့ထင်ပါရဲ ့။ဦးထင်ဝှ ကျမကိုဖက်ထားရာက လွှတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ထိုင်ပြီး “ဒီမှာထိုင်” ပြောတာနဲ ့ကျမ သူ ့ဘေးဝင်ထိုင်ပါတယ်။ဦးထင်ဝှ ကကျမအင်္က ျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေတာ၊အချိန်ကြာမှာမို ့ ကျမကိုယ်တိုင်ဘဲ အင်္က ျီ ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပေးပြီး အပေါ်အင်္က ျီ ကိုချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ဦးထင်ဝှ က ဘော်လီအင်္က ျီ ပေါ်က လက်နဲ ့ဆုတ်ပြီး နီု ့ကို ကိုင်ပါတယ်။ဘော ်လီက ကိုယ်လုံးနဲ ့အနေတော် ကြပ်နေတာ ကိုင်လို ့မရဘူးလေ။ဒီတော ့သူက “ဘော ်လီဂျိတ်ဖြုတ်မယ်နော ်”ပြောပြီး ဖြုတ်လိုက်တော ့၊နို ့နှစ်လုံး လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ပေါ်လာပါတယ်။သန်းကောင်ထက် ညမနက်တော ့ပါဘူးလေ ဆိုပြီး ကျမ ဘာမှမပြောတော ့ဘဲ သူလုပ်ချင်တာလုပ်ပေစေ သဘော ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။သူက နို ့နှစ်လုံးကို လက်နဲ ့ဆုတ်နယ်ပြီး နို ့သီးခေါင်းတွေကို ညှစ်တော ့ “နာတယ်၊တအားမညှစ်နဲ ့”ပြောရတာ။ကျမနို ့တွေက ကျမအသက်(၁၈)နှစ်နဲ ့စာရင် နဲနဲထွားတယ်လို ့သူငယ်ချင်းတွေက ပြောကြဘူးပါတယ်။ဦးထင်ဝှ က သူ ့စိတ်ကြိုက ် နို ့ကိုကိုင်လိုက်၊နို ့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ ့စို ့လိုက်၊ကျမ ဖီးလင်းဆိုတာ မသိ။ယားလို ့မနေတတ်ဖြစ်ပြီး တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေတာ။ကြာတော ့မဖြစ်ချေဘူးဆိုပြီး “ဦးထင်ဝှ တော်ပြီ၊မနေတတ်ဘူး ယားတယ်”ပြောရပါတယ်။ဒီတော့မှ ဦးထင်ဝှ က ကျမကို အိပ်ရာပေါ်လှဲချပေးပြီး ထဘီကို ဆွဲချွတ်မလို ့။”ထဘီ မချွတ်ပါနဲ ့”ပြောပြီး ကျမက ထဘီစကိုပြန်ဆွဲပါတယ်။”မိဝင်းကလဲကွာ၊ထဘီနဲ ့ရှုတ်လို ့ပါ-နော်”ပြောလဲ “ဟင့်အင်း၊မရဘူး၊ကျမရှက်တယ်၊ထဘီတော ့လုံးဝဘဲ၊မချွတ်ရဘူး”ဇွတ်ပြောရင်း လက်ကလဲ မလွှတ်တမ်းဆွဲထားတာမို ့ဦးထင်ဝှလဲ လက်လျှော ့ပြီး ထဘီကို မချွတ်တော ့ဘဲ အပေါ်ကိုလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ထဘီ ခါးပေါ်လှန်တင်ချိန် ကျမ မျက်စိပိတ်ထားပါတယ်။ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ ့အလုပ်ကိုခံရတော့မယ်ဆိုတာသိနေပေမဲ ့မိန်းမကမိန်းမပါဘဲ။တကယ်တမ်း လက်တွေ ့ကျ ရှက်တာပါဘဲ။တခါမှ ကိုယ်နဲ ့ရင်းနှီးကျွမ်းဝင် မပြောဘူး မနေဘူးတဲ ့ယောက်ကျားတစ်

ယောက်နဲ ့အိပ်ရာထဲမှာ ဖင်လှန်ပြနေရပြီဆိုတော ့—-။ဦးထင်ဝှ ကျမရဲ ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးဖြဲကားလိုက်ပါတယ်။သူနဲ ့ကျမအမေ လုပ်ကြတာ မြင်ဘူးထားလို ့အခု သူကျမကို ဘယ်လိုပုံစံ နေရာချတယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ခဏကြာ ဦးထင်ဝှ ကျမပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး ကျမအဖုတ်ကို ကိုင်တော ့တာပါဘဲ။အပျိုစစ်စစ် မို ့ ရှက်ပေမဲ ့ တခါမှ မတွေ ့ဘူးမကြုံဘူးတဲ ့ကိစ္စမို ့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျမအဖုတ်က အရည်နဲနဲ ကျချင်လာပါတယ်။ဦးထင်ဝှ က သူ ့လီးနဲ ့ အဖုတ်ကို ဖိဆွဲပွတ်နေတာ၊၃–၄–၅ ခါလောက်အထိ၊ပြီးတာနဲ ့တခါထဲ လီးကိုထိုးသွင်းတာ၊ “အား—နာတယ်”ကျမ အော်လဲအော်၊အောက်ကလဲ အတင်းကော ့လန်ရုန်းတာပါဘဲ။ဦးထင်ဝှ က “မိဝင်း၊မရုန်းနဲ ့ဟ၊ရုန်းရင်ပိုနာတယ်၊ခဏဘဲနာတာ၊ငြိမ်ငြိမ်နေ”လို ့ပြောလဲပြော၊လီးကို အဖုတ်ထဲ အတင်းထိုးသွင်းတော ့တာပါ။ကျမအဖုတ် ကွဲပြဲစုတ်ပြတ်ပြီလို ့ထင်ရပြီး “အီး–ဟီး–ဟီး၊သေပြီ–သေတော ့မယ်” အော်ငိုတာ။ဦးထင်ဝှ က “မသေပါဘူးဟာ၊ဝင်နေပါပြီ” ပြောရင်း ကျမအပေါ် မှောက်အိပ်ပြီး ဖင်ကိုကြွကာကြွကာ လီးကို သွင်းနေပါတယ်။ကျမ အဖုတ်ထဲ သူ ့လီးဝင်နေပြီဆိုတာတော ့သိပါတယ်။တအားနာပြီး ဒုတ်ချောင်းထိုးထဲ ့ထားသလိုဖြစ်နေတာ။ဒါပေမဲ ့ကိုယ်က သဘောတူ လို ့လာခံတာလေ။ခုမှတော ့နာလဲ ခံပေတော ့ဘဲ။ဦးထင်ဝှ ကတော ့ ဘာစကားမှမပြောတော ့ဘဲ ဆောင့်လိုးနေတာ၊နဲနဲ အရှိန်ပြင်းတာနဲ ့ ကျမက “အာ-နာတယ်”ပြောရင် ဖြေးဖြေးချင်းလေး ဆောင့်၊နဲနဲကြာလာရင် အားပါလာ။ကျမ ပြောလဲ ထူးမှာမဟုတ်လို ့ ဘာမှမပြောတော ့ဘဲ တတ်နိုင်သမျှ အားတင်းခံနေရတာ။လင်ရပြီးမိန်းမတွေ ပြော ပြောနေကြတဲ ့ လင့်အရသာ ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိ။ကိုယ် ့အပေါ် ယောက်ကျားတစ်ယောက် တက်မှောက်ပြီး လုပ်ချင်တာ လုပ်နေတာဘဲ တွေးရင်း စိတ်ကိုလျှော့ထားလိုက်တာ။သိပ်မကြာပါ။ဦးထင်ဝှ “အား-အီး-အာ”အသံတွေနဲ ့အတူ ငြိမ်ကျသွားတာပါ။ပြီးတော ့မှ သူက “မိဝင်းရာ၊ကောင်းလိုက်တာကွာ၊အပျိုစစ်စစ်လေး”ပြောပြီး ကျမအပေါ်က ဘေးဘက်ဆင်းသွားပါတယ်။သူ ကျမအပေါ်က ဆင်းသွားပေမဲ ့ ကျမ ချက်ချင်းအိပ်ရာက မထနိုင်ပါ။ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံး နာနေတာပါ။ဦးထင်ဝှကတော ့ထသွားပါပြီ။ခဏကြာမှ ကျမ အားယူထပြီး နောက်ဖေးအိမ်သာခန်းထဲဝင်၊သန် ့ရှင်းရေးလုပ်ရပါတယ်။အဖုတ်က ရေထိလိုက်ရင် စပ်ပူစပ်လောင်နဲ ့ အခံရခက်နေတာ။စာအုပ်တွေထဲဖတ်ဘူးသလို ပထမဆုံး အပျိုရည်ပျက်တာပေမဲ ့သွေးထွက်တာမျိုးတော ့မရှိပါ။ဦးထင်ဝှ အခန်းထဲပြန်ရောက်လာပြီး “မိဝင်း၊ဘယ်လိုနေလဲ” “ဘယ်လိုမှ မနေဘူး၊နာတာဘဲသိတယ်” “မိဝင်းက အပျိုစစ်စစ်လေးမို ့နာတာပါ။နောက်တစ်ခါကျရင် မနာတော ့ဘူး၊” “တော်ပါတော ့နော်၊နောက်ထပ်လဲ မခါပါရစေနဲ ့၊ဒါနဲ ့ ကျမပြောမယ်နော်၊ဦးထင်ဝှ ဒီကိစ္စ ဘယ်သူ ့မှ လျှောက်ပြောမနေနဲ ့” “အာ-မိဝင်းကလဲကွာ၊ဘယ်ပြောပါ ့မလဲ၊နားလယ်ပါတယ်ကွာ၊နောက်လဲ တွေ ့ချင်တယ်ကွာ” ကျမ ဘာစကားမှ ထပ်မပြောတော ့ဘဲ အိမ်ကိုပြန်လာ။အိမ်ရောက် ရောက်ချင်း ခေါင်းလျှော်၊ရေချိုး ပြီး နေ ့ခင်းကြီး အိပ်လိုက်တာ ညနေ နေဝင်မိုးချုပ် အမေနှိုးမှ နိုးပါတော ့တယ်။

ဦးထင်ဝှနဲ ့အပျိုရည်ပျက်ခဲ ့ပေမဲ ့ ကျမ ကာမအရသာဆိုတာ လုံးဝမသိခဲ ့ပါ။ကိုယ်ကစိတ်ပါလို ့မှမဟုတ်တာ။မလွှဲမရှောင်သာ အခက်အခဲကိုဖြေရှင်းရတာလေ။ပြီးတော ့ကိုယ်နဲ ့ရွယ်တူတန်းတူ ယောက်ကျားလဲမဟုတ်။အဖေအရွယ်ကြီးကို ခံခဲ ့ရတာ။ဦးထင်ဝှနဲ ့နောက်ပိုင်းထပ်မတွေ ့ဖြစ်ပါဘူး။သူ ့ဘက်က ထပ်တွေ ့ချင်ပေမဲ ့မြို ့လေးက ရွာကြီးသာသာရယ်မို ့တော်ကြာလူတကာသိပြီး ကျမ လင်ကောင်းသားကောင်းတောင်မရဘဲနေမယ်။ဘာမှမဖြစ်ခဲ ့သလို အိမ်နဲ ့ဆေးလိပ်ခုံ ကူးချည်သန်းချည်နဲ ့ ဖြစ်ခဲ ့တာတွေမေ ့ထားလေရဲ ့။ဒါပေမဲ ့ တစ်ရက်မှာ—“ဟဲ ့-မိဝင်း၊အိမ်ခဏပြန်လိုက်ဦး၊အိမ်မှာညီးအမေနဲ ့ညီးပထွေး ရန်ဖြစ်သတ်ပုတ်နေကြ

တယ်”ဆေးလိပ်ခုံပိုင်ရှင် အန်တီကြီးကပြောတာကို ကျမက “မပြန်သေးပါဘူး အန်တီကြီးရယ်၊သူတို ့ရန်ဖြစ်တာက ရိုးနေပါပြီ” “ဟဲ ့၊အခုဟာက အရင်လို ရိုးရိုး ရန်ဖြစ်ကြတာမဟုတ်ဘူးတဲ ့။ညီးအမေ ထင်ဝှနဲ ့ပက်ပင်းမိလို ့တဲ ့။အဲဒါ ရပ်ကွက်ရုံးရောက်နေပြီ” အန်တီကြီးစကားတောင် မဆုံးသေး၊ကျမ ဆေးလိပ်ခုံအပြင်ရောက်နေပြီ။လမ်းတလျှောက် (အမေကလဲ ဒီဦးထင်ဝှနဲ ့ဘာပြုလို ့ဆက်နေပြန်တာလဲ။ကိုယ ့်ခြံဝိုင်းလေးပြန်ရွှေးပြီးပြီဘဲ။ဦးထင်ဝှဆိုတဲ ့လူကတော ့ လုပ်မှာဘဲလေ။သူက သမီးကို ထပ်လုပ်ရဖို ့အမေကို အပီကိုင်ထားတာနေမှာ)လို ့တွေးလာတာပါ။အိမ်ရှေ ့လမ်းရောက်တော ့အိမ်နီးချင်းအဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်က “မိဝင်းရေ၊ရုံးလိုက်သွားလိုက်ဟေ ့၊ရုံးမှာ ရှင်းနေကြတယ်”ဆိုတာနဲ ့ရုံးဘက်ဆက်ထွက်လာပါတယ်။ရုံးခန်းထဲမှာအမေ၊ပထွေး၊ဦးထင်ဝှ တို ့ကိုတွေ ့ရသလို ရပ်ကွက်လူကြီးတွေလဲရောက်နေပါပြီ။ရပ်ကွက်လူကြီးတစ်ယောက်က “ကိုထင်ဝှ-ခင်ဗျားအပြစ်သိတယ်မို ့လား၊မယားခိုးမှုဆိုတာ ရဲအရေးပိုင်တာမဟုတ်ဘူး၊ယောက်ကျးကမကျေနပ်ရင် တရားရုံးကိုဦးတိုက်လျှောက်ထားရတာ။အနည်းဆုံးတော့ ထောင်(၇)နှစ်ဘဲ” ရပ်ကွက်လူကြီးစကားအဆုံးမှာ ဦးထင်ဝှ ကပြာကရာလက်ကာပြပြီး၊”အီး၊မလုပ်ပါနဲ ့ခင်ဗျာ၊ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်၊ဒီရုံးကဘဲ ဆုံးဖြတ်ပေးပါ။ကျွန်တော် လိုက်နာပါ ့မယ်ခင်ဗျ” “ကဲ ဒါဆို သံခဲ မင်းသဘောပြောဦး” ရပ်ကွက်လူကြီးက ပထွေးကိုမေးပါတယ်။ပထွေးက ခေါင်းကြီးငိုက်ပြီး “ကျွန်တော ဘာမှမပြောတတ်ပါဘူးခင်ဗျာ၊လူကြီးတွေ တော်မယ်ထင်သလိုသာ ဆုံးဖြတ်ပေးပါ” လို ့ပထွေးက ရပ်ကွက်လူကြီးတွေကို ပြန်အပ်ပါတယ်။ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ ခေါင်းချင်းဆိုင်၊တီးတိုး တီးတိုး ပြောရင်းနောက်ဆုံး “ကဲ၊ဒါဆို သံခဲ၊မင်း အရော် ဘယ်လောက်ရရင် ကျေနပ်မလဲ” ပထွေး ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ။ “မ–မသိပါဘူး ဥက္ကဋ္ဌကြီးတို ့ဘဲ ဆုံးဖြတ်ပေးပါ” ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ နောက်တစ်ချီ ခေါင်းချင်းဆိုင်ကြပြန်ရော။(၁၀)မိနစ်လောက်ကြာမှ ရပ်ကွက်ဥက္ကဋ္ဌ က”ကဲ၊ကိုထင်ဝှ၊ခင်ဗျား မမြတင်ကို သူ ့ယောက်ကျားခွင့်ပြုချက်မရဘဲ ပေါင်းသင်းတဲ ့အတွက် ငွေရော်ရမယ်၊၃ သိန်းရော်နိုင်သလား” ဥက္ကဋ္ဌ စကားအဆုံးမှာ ဦးထင်ဝှက “ဟို–ဥက္ကဋ္ဌကြီးခင်ဗျား၊ကျွန်တော် မမြတင်နဲ ့ဖောက်ပြန်မိတာ အပြစ်ရှိပါတယ်၊ဒါပေမဲ ့ရော်ကြေးငွေကိုတော ့ နဲနဲ လျှော ့ပေ

းပါခင်ဗျား” ရပ်ကွက်ဥက္ကဋ္ဌ က “ကိုထင်ဝှရယ်၊ခင်ဗျား မှားခဲ ့ပြီးပြီလေ။အခု ငွေရော်တာတောင် သံခဲကျေနပ်လို ့နော်၊မဟုတ်လို ့ကတော ့ခင်ဗျားထောင်ထဲ (၇)နှစ်သွားနေရမှာ၊စျေးမဆစ်နဲ ့ဗျာ၊ကျုပ်တို ့ကလဲ ရပ်နဲ ့ရွာနဲ ့နောက်လူတွေကို သင်ခန်းစာရစေချင်လို ့”ဥက္ကဋ္ဌစကားအဆုံးမှာ ဦးထင်ဝှ စောဒက မတက်ဝံ့တော ့ဘူး။ငွေ ၃ သိန်းသူ ့မိန်းမကိုပြန်ယူခိုင်းပြီး လူကြီးတွေရှေ ့ပထွေးကိုအရော်ပေးပါတယ်။ပထွေးက ကျေအေးကြောင်းလကိမှတ်ထိုးပေးပြီးနောက် အိမ်ကိုအတူပြန်လာကြပါရော။ အိမ်ရောက်တော ့ ပထွေးက “ဒီမှာ မမြတင်၊ခင်ဗျားက တော်တော်ဖင်ဆော့တာကိုး၊ကျုပ် ရိပ်မိနေတာကြာပြီ၊မပိုင်သေးလို ့ကြည့်နေတာ၊အခုလို အပိုင်ဖမ်းမိတော ့ခင်ဗျားဖင် ၃ သိန်းတန်ကြီး၊မဆိုးပါဘူးဗျ။နောက်တစ်ယေက်လောက် ထပ်ဖန်ပါဦးလား။ကဲ၊ကျုပ် ဒီငွေ ၃ သိန်းနဲ ့ မုဆိုးမလေး မိသီတာကို သွားတောင်းမယ်”ပထွေး ပြောပြောဆိုဆို ငွေထုတ်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ပေါ်ကဆင်းမယ်အလုပ် အမေက “ကိုသံခဲ၊တော် မဟုတ်တရုတ် မလုပ်နဲ ့နော်၊ဒီငွေကို ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ် အရင်းအနှီုးလုပ်ရအောင်ပါ။မိသီတာက အပျိုလေးလဲမဟုတ်၊ကလေးတစ်ယောက်နဲ ့အအိုကိုများ၊ကဲပါ နေပါဦး၊ပြောစရာရှိတယ်”အမေက ပထွေးလက်ကိုဆွဲရင်းတားတယ်။ကျမလဲ ဆေးလိပ်ခုံ ပြန်ပြီး စာရင်းရှင်းစရာလေးတွေ ရှ

င်းလင်း၊ရလာတဲ ့ဆေးလိပ် လိပ်ခငွေလေး တောင်းပြီး အိမ်ပြန်လာပါတယ်။အိမ်ရောက်တဲ ့အထိ ပထွေးက ရှိနေတုန်း။ကျမကိုတွေ ့တော ့ ပထွေးက “မိဝင်း၊ဒီမှာ ပိုက်ဆံတွေ သိမ်းထားလိုက်၊ညီးအမေကို မအပ်နဲ ့၊ညီးကိုဘဲ ငါ ပုံအပ်တော့မယ်” ပြောပြီး အပြင်ထွက်သွားပါတယ်။အမေက “သံခဲဆိုတဲ ့အကောင်၊ပိုက်ဆံလေး မရစဘူး ရလာတာနဲ ့မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြစ်နေတာ၊မိသီတာကို သွားတောင်းပါမယ် လုပ်နေတာ၊ငါက နင့်မိသီတာက ကလေးတစ်ယောက်ထွက်ပြီးသား၊လူတကာ လုပ်ထားပြီးသား၊ဘာလုပ်မှာလဲ၊မိဝင်းကိုအပ်ထားလိုက်လို ့ပြောမှ-အင်း–ဒါဆို မိဝင်းကိုဘဲအပ်ထားမယ်တဲ ့” ကျမထင်တဲ ့အတိုင်းပါဘဲ။အမေက သူ ့ကြောင့်ရလာတဲ ့ငွေ မဟုတ်လား၊တခြားမိန်းမဆီ ဘယ်အရောက်ခံချင်ပါ ့မလဲ၊ကိုယ်ဘဲသုံးချင်တာပေါ ့။ဒါကြောင့်လဲ သမီးဆန္ဒကိုတောင် မမေးတော ့ဘဲ တခါထဲဆုံးဖြတ်လိုက်တာ။ကျမ ဘာစကားမှမပြောချင်တော့ပါ။အရင်တခါလဲ အမေ ချဲရှုံး ခြံဝိုင်းပေါင်ထားတာ ရွှေးဖို ့ဦးထင်ဝှဆီ အပျိုရည်အပျက်ခံခဲ ့ရပြီးပြီ။အခုလဲ အမေ့ရဲ ့လင်ငယ် ပထွေးကို လင်တော်ရဦးမယ်။အမေက ကျမ ဘာမှမပြောဘဲ နေ နေတာနဲ ့ “သမီးရယ်၊အမေ့ကို ခွင့်လွတ်ကွယ်၊ငွေ ၃ သိန်းဆိုတာ နဲ တာမဟုတ်ဘူး၊အရင်းအနှီုးကေင်းကောင်းလုပ်လို ့ရတယ်။သမီးလဲ အပျိုမှမဟုတ်တော့တာ၊မထူးတော့ပါဘူး။အမေ့ကို သနားပါ သမီးရယ်” ကျမ အမေ့ကို စိတ်မကောင်းစွာကြည့်ပြီး “အင်းပါ အမေရယ်၊အမေစိတ်ချမ်းသာအောင် ကျမ နေပေးပါ ့မယ်”ပြောလိုက်ရတာပါ။ညနေကျ အမေက “အမေ ဒီည ပွဲသွားကြည့်မယ်၊ညီးပထွေးကို နဖားကြိုးထိုးလို ့ရအောင်သာလုပ်တော့”။ ခါတိုင်းအမြဲတမ်းမူးနေတဲ ့ ပထွေး ဒီနေ ့ကျ သောက်လာတာ မတွေ ့ဘူး။ည(၇)နာရီလောက် “ကဲ၊ကိုသံခဲ၊ကျုပ်သွားမယ်နော်၊ပြသနာမဖြစ်အောင်တော ့ကိုယ့်ဖာသာတာဝန်ဘဲ”ပြောပြီး အမေဇာတ်ကြည့်ဖို ့ထွက်သွားပါလေရော။အမေထွက်သွားတာနဲ ့ ပထွေးက “မိဝင်း၊ညီးကို ညီးအမေ ဘာပြောသွားလဲ “တဲ့လေ။ခဏလေးတောင် မအောင့်နိုင်ဘူး။မေးတော့တာပါဘဲ။

“ဘာပြောရမှာလဲ၊ညီးပထွေးကို မိသီတာဆီ မသွားရအောင် ညီးတာဝန်ဘဲတဲ ့” “အာ-အေး၊ဒါဆို ငါ—ငါ့ကို လက်ခံမယ်ပေါ ့၊ဟုတ်လား” ပထွေး ဝမ်းသာလုံးဆို့တာ ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်။ဒါနဲ ့ကျမက “ပြောပြိးပြိဘဲ။အမေ့အတွက် အရော်ရတဲ ့ငွေ ၃ သိန်း ဘာမှမဆိုင်တဲ ့ မိသီတာလို ကလေးအမေ မုဆိုးမဆီ အရောက်မခံဘူး။ကျမတို ့မှာလဲ ရောင်းဝယ်လုပ်ကိုင်စားဖို ့အရင်းအနှီးငွေလိုနေတာ၊ဒါကြောင့် ဦးလေးကို လက်ခံတာမှတ်ပါ”ပြောပြီး ကျမ ရေချိုးဖို ့အိမ်နောက်ဖေး ရေတွင်းဆီ ထွက်သွားလိုက်ပါတယ်။ပထွေးကတော ့ ကျမကို နောက်ကနေကြည့်ရင်း စားမာန်ထနေရောပေါ ့။ကျမ ရေကို စိမ်ပြေနပြေ ချိုးရင်း ညမှာ ပထွေးနဲ ့ဘယ်လိုစခန်းသွားရမလဲ တွေးနေမိပေါ ့။

ထင်တဲ ့အတိုင်းပါဘဲ။ကျမ ရေချိုးရာက ပြန်ရောက်တော ့ ပထွေးက အိမ်အရှေ ့ဘက်က ဝင်ပေါက်တံခါးကို ပိတ်ထားပြီးပြီ။ကျမ ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်၊သနပ်ခါးသွေးပြီး လူးနေတုန်း ပထွေးအခန်းထဲရောက်လာတယ်။အပျိုမ အခန်းဆိုပေမဲ ့တံခါးရွက်ကရှိတာမဟုတ်။အဝတ်ခန်းစီးလေးဘဲရှိတာလေ။ပထွေးဝင်လာတာနဲ ့ ကျမ ကပြာကရာ ဘေးမှာချထားတဲ ့တဘက်ကိုယူပြီး ပခုန်းပေါ်လွှားလိုက်ရတယ်။ပြီးမှ “ဦးလေး ကျမ အခန်းထဲ ဘာလို ့ဝင်လာတာလဲ၊ဒီမှာ အဝတ်လဲရဦးမယ် ” ပြောတော ့ ပထွေးက ဖြဲစပ်စပ်လုပ်ရင်း “လဲမနေပါနဲ ့တော ့မိဝင်းရယ်၊တော်ကြာ ပြန်ချွတ်ရမှာဘဲကို “ပြောပြီး ကျမရဲ ့ထဘီရင်လျှားထားလို ့လွတ်နေတဲ ့ အပေါ်ပိုင်းကို အားမနာတမ်း ကြည့်ပါတော့တယ်။ “အိုး-ဘာလို ့ချွတ်ရမှာလဲ၊ဦးလေးနော်၊ကျမ စိတ်ဆိုးအောင် လာလုပ်မနေနဲ ့။ဦးလေးဖြစ်ချင်တာ ကျမ

သဘောတူပြီးပြီဘဲ။ပြန်ထွက်ပေး “ဇွတ်မောင်းထုတ်တော့မှ ပထွေး မထွက်ချင် ထွက်ချင် ထွက်သွားတာ။ကျမလဲ ပထွေးထွက်သွားပြီး ပြီးချင်း ကပြာကရာ ဘော်လီယူဝတ်၊အပေါ်က ဘလောက်အင်္က ျီ ထပ်ဝတ်ပါတယ်။နောက် ရေစိုနေတဲ ့ ခါးကထဘီကို အခြောက်တစ်ကွင်းနဲ ့လဲလိုက်ပြီး ထဘီအဟောင်းကိုတော ့ ခြေရင်းကတန်းမှာလွှားလိုက်ပါတယ်။ အိပ်ခန်းကထွက်လာတော ့ ပထွေးက ဧည့်ခန်း ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်နေရင်း “လာ၊မိဝင်း၊ဦးလေးပြောမယ် “ပြောတာနဲ ့ သူ့ကုလားထိုင် ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဝင်ထိုင်ပါတယ်။ပထွေးက ကျမပခုန်းပေါ် လက်တင်ရင်း “ဦးလေး ဒိရှေ ့အရက်မသောက်တော့ဘူး၊မိဝင်း နဲ ့ ညအိပ်ရာထဲမှာ နံနေမှာစိုးလို ့။ပထွေးက ဒီလို ပေါ်တင်ကြီးပြောတော ့ ကျမ ရှက်လိုက်တာ။မျက်နှာကို ထူပူသွားတယ်။ဘာမှတော့ပြန်မပြောလိုက်ပါ။ဦးလေးက ကျမပခုန်းပေါ် တင်ထားတဲ ့လက်နဲ ့အားယူပြီး သူ ့ဆီဆွဲယူပါတယ်။ကျမ တောင့်ခံမထားဘဲ အလိုက်သင့် နေပေးလိုက်တာ၊ကျမ ခေါင်းက သူ့ရဲ ့ရင်ဘတ်ပေါ်ရောက်နေပါတော့တယ်။ဘာပြီးရင် ဘာဆက်လုပ်မယ်ဆိုတာ သိနေလို ့ကြောက်တာ ရှက်တာ မရှိတော့ပါဘူး။ဦးထင်ဝှနဲ ့တုန်းက သူများအိမ်၊ဘေးလူတွေသိမှာစိုးရတာရယ်၊ပြီး တစ်ခါမှ စကားတောင်မပြောဘူးတဲ ့လူတစ်ယောက်နဲ ့အိပ်ရာထဲ ဖုတ်ပူမီးတိုက် ဆက်ဆံရတာမို ့၊အပျို အတွေ့အကြုံလဲမရှိတော့ ဘာမှန်းကို မသိတာ။အခု ပထွေးနဲ ့ကျ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေ၊ဘေးလူတွေ တွေ ့မှာလဲ မပူပင်ရ၊ပြီး ကျမက တစ်ခါခံခဲ ့ဘူးပြီလေ။အရိုင်းမဟုတ်တော့ဘူး။ပထွေးက ကျမပခုန်းပေါ်က လက်ကို ဂျိုင်းကြားထဲက

လ ျှို ဝင်ပြီးနို့အုံကို အင်္က ျီ ပေါ်ကနေ ကိုင်ပါတယ်။ကျမ နို့ကို ကိုင်တာခံနေရတာ တစ်မျိုးတော့တစ်မျိုးပါဘဲ။ဦးထင်ဝှနဲ ့တုန်းက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကိုင်တာ၊အခု ပထွေးက နို ့ကို အသာလေး ဆုတ်နယ်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်နဲ ့ညှစ်တာလေ။ခဏကြာတော ့ ပထွေးက “မိဝင်း၊ထ ၊ဦးလေးအခန်းသွားမယ်”ပြောပြီး ကျမခါးကိုဖက်ပြီး အခန်းထဲခေါ်သွားပါတော့တယ်။အခန်းထဲမှာ မီးချောင်းထွန်းထားတာကို ပထွေးကပိတ်လိုက်ပြီး ၅ ဝပ်ညအိပ်မီးအပြာရောင်လေးကို ပြောင်းဖွင့်ပါတယ်။ပထွေးနဲ ့အမေရဲ ့အိပ်ရာက ဘာကုတင်မှရှိတာမဟုတ်ပါ။ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖျာခင်းပြီး မွေ ့ယာအဟောင်းတစ်ထည်ထပ်ခင်းထားရုံပါ။ပထွေးက ကျမကို အိပ်ရာပေါ် အသာဆွဲချပေးရင်း တလက်စထဲ ကျမအပေါ်က မှောက်ရက် ထပ်ပါလာတာပါ။ပြီး ကျမရဲ ့နုတ်ခမ်းတွေကို ပါးစပ်ချင်းတေ့စုတ်ပါတယ်။ကျမဘဝမှာ ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ ့နုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုတ်တာ ပထမဆုံးမို ့ထူပူသွားရုံမက စိတ်တွေလဲတစ်မျိုးဖြစ်နေပါတယ်။ပထွေးက တော်တော်ကြာအောင် နုတ်ခမ်းကိုစုတ်နမ်းနေလေတော ့ ကျမ မောသလိုလိုဖြစ်လာပြီး အတင်းရုန်းထွက်ပါတယ်။ပထွေးက နုတ်ခမ်းစုတ်နားတာနဲ ့ပြိုင်တူ ကျမရဲ ့ဘလောက်အင်္က ျီ ကို အပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး နို့တွေကို ကိုင်လာပါရော။နုတ်ခမ်းအစုတ်ခံရလို ့ မောနေတဲ ့ကျမ ပထွေး နို ့ကိုကိုင်နေတာ ဘာမှမပြောနိုင်တော့ပါ။ပထွေးက ကျမကျောဘက် လက်လ ျျှှို ပြီး ဘော်လီဂျိတ်တွေ ဖြုတ်လိုက်တော ့ နို့ ၂ လုံးက လွတ်လပ်သွားပြီး ပထွေး စိတ်တိုင်းကျ ဆုတ်နယ်တော့တာပါ။ “အာ-ဦးလေး-နာတယ်ဗျာ၊တအားကြီးမကိုင်ပါနဲ ့”လို ့တောင်းပန်တော့မှ ပထွေးက နို ့လုံးတွေကို လက်နဲ ့အသာဆုတ်နယ်ရင်း၊တခါတလေ နို့သီးခေါင်းလေးကို သူ ့ပါးစပ်နဲ ့တပြွတ်ပြွတ်

မည်အောင် စို ့တော့တာပါ။ပထွေးက ကျမကိုယ်ပေါ် တက်မှောက်နေတာမို ့ကျမအနေရခက်လို ့” ဦးလေး၊တအားဖိမထားနဲ ့၊ကျမ နာတယ်”ပြောရပါတယ်။ပထွေးက ဒီတော့မှ ကျမအပေါ်က ဘေးဖယ်ပြီး ကျမရဲ ့ထဘီကိုဆွဲချွတ်တာ၊ကျမက “ထဘီတော့ မချွတ်ပါနဲ ့ဦးလေးရာ”ပြောလဲ မရပါ။ထဘီကို မရ ရအောင်ချွတ်ပါတယ်။က ျွတ်သွားတဲ ့ထဘီကို ခြေရင်းမှာပုံလိုက်ပြီး ပထွေးက ကျမပေါင်နှစ်ချောင်း ဆွဲဖြဲကာ ဒူးထောင်ပေးရင်း ပေါင်ကြားမှာနေရာယူ၊သူ့ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကကျော်ပြီးချွတ်လိုက်ပါတယ်။အခုတော ့ပထွေးကော ကျမပါ နှစ်ယောက်စလုံး အောက်ပိုင်းဗလာဖြစ်နေကြပါပြီ။ပထွေးက အဖုတ်ကို လက်နဲ ့စမ်းရင်း အပေါက်ကိုရှာတွေ့တော ့လက်ညိုးနဲ ့ထိုးကလိပါတယ်။နို့ကိုင်ခံထားရပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲဝင်ထိုင်နေကတဲက ကျမအဖုတ်က စိုစိ စိုစိဖြစ်စပြုပါပြီ။အပေါက်ထဲ လက်ညိုးနဲ ့ထဲ ့မွှေမှတော့ ကျမအခေါင်းမှာ အရည်ရွှဲပြီပေါ ့ရှင်။ပထွေးက အဖုတ်အရည်ရွှဲတာသိတာနဲ ့လီးကို အပေါက်ဝမှာတေ့ပြီး တ

ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းပါတယ်။တဖြေးဖြေးထိုးသွင်းတာပေမဲ ့အပေါက်ကကြပ်နေတာမို ့တော်တော်နာတာပါ။ “အား-ဦးလေး-နာတယ်ကွာ-အာ-တအားကြီး မလုပ်နဲ ့” ကျမ ပထွေးရဲ ့ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ ့တွန်းထားရင်းပြောနေရတာ။ဒါပေမဲ ပထွေးက ကျမ ဘာပြောပြော နောက်မဆုတ်တော့ပါ။သူ ့လီးကိုသာ တစ်ဆင့်ပြိးတစ်ဆင့် ထိုးသွင်းတာ၊ကျမအခေါင်းထဲ တော်တော်ဝင်နေပြီဆိုတာ သိပါတယ်။နာတာကတော ့နာပါတယ်။ဒါတောင် ဦးထင်ဝှနဲ ့အဖောက်ခွထားဘူးပြီးသား။ပထွေးက လီးကိုထဲ့ထားရင်း တချီမှာ ဇတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ “အမယ်လေး-နာတယ်-နာတယ်”အော်ရတော့တာပါဘဲ။ကျမအခေါင်းထဲမှာ ဒုတ်ချောင်းကြီးထိုးသွင်းလိုက်လေသလား အောင်းမေ ့ရပါတယ်။ပထွေးက “ပြီးပြီမိဝင်းရေ။အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ “ပြောရင်း ကျမအပေါ် လေးဘက်ကုန်းပြီး တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ဆောင့်လိုးတော့တာပါ။လိုးရင်းလိုးရင်း ကျမအခေါင်းထဲက အရည်တွေ တအားရွှဲစိုကျလာပြီးစောစောကနာနေတာတွေ ပျောက်သွားပါတယ်။ကျမ အဖုတ်ထဲက ရွစိရွစိ ဖြစ်နေတာပါ။ပထွေးက ဖြေးဖြေးတခါ၊မြန်မြန်တလှဲ ့လိုးတာ၊နဲနဲကြာတော့ ကျမ ရင်တွေတလှပ်လှပ်ဖြစ်လာပြီး ပထွေး

ကျောကုန်းကို တအားဖက်ထားရင်း “အင့်-ဦးလေး-အာ “လို ့ဘာပြောလို့ပြောမှန်းမသိ၊ကော့နေတာပါဘဲ။ပထွေးကလဲ ကျမဖြစ်နေတာတွေ့တော့ အရှိန်ပိုတင်ပြီး အားနဲ ့အင်နဲ ့ဆောင့်ပါတော့တယ်။နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကျမတကိုယ်လုံး အပေါ်ကော့တင်ကွေးကောက်ရင်း အမောကြီးမောနေပါတော့တယ်။ယောက်ကျားယူတဲ့အရသာ ဘယ်လိုလဲဆိုတာ အခု ပထွေးနဲ ့ကျမှ သိရတာ။အရင်ဦးထင်ဝှနဲ ့တုန်းက ပထမလဲ ပထမ၊ပြီး နေ့ခင်းကြီး၊သူများအိမ်၊ကြောက်တာရော၊ရှက်တာရောမို ့ ခံသာခံလိုက်ရတာ၊စပ်တာဘဲသိတယ် ဆိုတာမျိုး။အခု ပထွေးနဲ ့မှ ရလိုက်တဲ ့အရသာက သူမတူအောင်ကောင်းတာကိုး။ဒါကြောင့်လဲ လူတွေ လင်ယူ၊မယားယူ နေကြတာဖြစ်မှာပေါ ့လို ့တွေးမိပါသေး။အဲဒီညက ပထွေး ကျမကို ၄ ချီလောက် နားနားနေနေ လိုးပေးတာ။တချီထက်တချီ ပို ပို ကောင်းသလိုဘဲ။ကျမ ပထွေးကို တအားချစ်မိသွားပြီ။ ။

“အန်တီဝင်း-အန်တီဝင်း” ခေါ်သံလိုလို ကြားမိတာနဲ ့မျက်စိကိုဖွင့်ကြည့်တော ့ညစောင့်ခေါ်ထားတဲ ့ စပါယ်ရှယ်နတ်စ်မလေး။ “အန်တီ ဆေးသောက်ရအောင် “ပြောပြီး ကျမကိုဆွဲထူပြီး ဆေးလုံးတချို ့လာပေးတော့မှ ညနေကတဲက အတွေးလွန်ပြီး နေတာ ဆေးသောက်ချိန်ရောက်နေပြီမို ့ဆေးကိုယူ၊ပါးစပ်ထဲပစ်ထဲ ့၊ရေသောက်ပြီး ပြန်အိပ်တော့တာ။နတ်စ်မလေးက “အန်တီ၊ဘာစားဦးမလဲ”အမေးကို “ဟင့်အင်း၊မစားတော့ဘူး” ဖြေရင်း အသာမျက်စိမှိတ်နေပါတယ်။အိပ်လို ့ကတော ့ ဘယ်ပျော်ပါ ့မလဲ။ ပထွေးက အမေ့ထက်ငယ်ပါတယ်။ကျမအသက်က ခုမှ (၁၈)နှစ်ထဲ ဝင်ရုံရှိသေးတာ။ဦးထင်ဝှနဲ ့ဖြစ်တော ့(၁၈)နှစ်တောင်မပြေ ့သေးဘူး။ပထွေးက (၃၆)နှစ်လို ့ပြောတာပါဘဲ။အမေက (၄၀)နှစ်ရှိပါပြီ။ဒါပေမဲ ့အမေက တော်တော်ထန်တဲ ့မိန်းမပါ။ကျမသိတာပေါ ့၊ကိုယ့်အမေဘဲဟာ။ပထွေးက အမေနဲ ့စာရင် အသက်ငယ်တဲ ့ ကျမကိုပိုပြီးစိတ်ပါတယ်ထင်ပါရဲ ့။စပြီးညားတဲ ့ညကစပြီး နောက်လဲ ညတိုင်းလိုလို(မီးနီပြနေတဲ ့ရက်တွေကလွဲလို ့)ကျမနဲ ့အတူအိပ်တာပါ။ကျမက တခါတလေ အမေ့ကိုအားနာ၊သနားလို ့ပထွေးကို အမေ့ဆီ ဇွတ်အသွားခိုင်းရတာ။

ပထွေးရဲ ့တိတ်တိတ်ပုံးမယားဖြစ်နေတော ့ ဗိုက်မကြီးအောင် တားဆေးထိုးရတာ၊သောက်ဆေးဆို မေ့ပြီးမသောက်ခဲ ့မိရင်ပြသနာဘဲမို ့တခါထဲ အပြီးဆေးထိုးတာ။ထိုးဆေးကြောင့် နဂိုကမှ နဲနဲကိုယ်လုံးတုတ်တဲ ့ကျမ ထွားကြိုင်းလာတာ တကဲ ့မိန်းမကြီးပုံပေါက်နေတာပါဘဲ။ဦးထင်ဝှဆီက အရော်ရထားတဲ ့ငွေကိုတော ့ အမေက မပျောက်ပျက်ရအောင် ဆိုက်ကား(၅)စီးဝယ်ပြီး အငှါးပေးထားတာရယ်၊သူ့ရဲ ့စျေးဆိုင်မှာ အရင်းထပ်ထဲ ့တာရယ် လုပ်ထားပါတယ်။အမေနဲ ့ကျမ သားအမိနှစ်ယောက်၊လင်တစ်ယောက်ကို ပြိုင်တူပေါင်းသင်းနေတာ ရယ်တော့ရယ်စရာပါ။ဒါပေမဲ့ ဘေးလူတွေ မသိအောင်တော ့အနေအထိုင် ဂရုစိုက်ရတာပေါ ့။ဒါပေမဲ ့ ပထွေးက တော်ရှာပါတယ်။သူကိုယ်တိုင်က ကျမနံမည်ပျက်မဲ ့အရေး အဖြစ်မခံပါ။ည အိပ်ရာထဲမှာသာ လင်မယားလိုနေပြီး နေ ့လယ်နေ ့ခင်း လူမြင်ကွင်းမှာတော ့ တကဲ ့သမီးလိုဘဲ ပြောဆိုဆက်ဆံတာပါ။ပထွေးနဲ ့ကျမ (၆)လလောက်ပေါင်းသင်းခဲ့ရတာ။လင်မယားအဖြစ်(၆)လလောက်ပေါင်းခဲ ့ကြတာဆိုတော့၊စဉ်းစားသာကြည့်ကြပေါ ့ရှင်။တစ်ညတစ်မျိုး မရိုးရလေအောင် ပုံစံမျိုးစုံ၊ပက်လက်တစ်မျိုး၊ဖင်ကုန်းတစ်သွယ်၊ကုတင်စောင်း၊မှောက်ခုန်၊ဘေးစောင်း၊မှုတ်တာ ဂျာတာ မသိတာမရှိ၊မလုပ်ဘူးတာမရှိ။ကျမရဲ ့လက်ဦးဆရာ လင်ပါဘဲ။ပထွေးနဲ ့

လင်မယား နေကြတာတွေ ရေးတင်ရမယ်ဆို ဘယ်ပြီးနိုင်ပါ ့မလဲ၊တစ်ထောင့်တစ်ည ပသီပုံပြင်တွေထက်တောင် ရှည်ဦးမယ်။ဒါပေမဲ ့ ကျမရဲ ့ကံဇာတာကိုက လင်ဆက်များရလိမ့်မယ်လို ့ပါလေသလား၊—ရပြီး(၆)လလောက်မှာ ပထွေး အသတ်ခံရပါတော့တယ်။ သတ်တဲ့တရားခံကတော ့ရန်ငြိုးရန်စရှိလို ့မဟုတ်ဘဲ ဖဲဝိုင်းမှာ စကားများရန်ဖြစ်ကြရာက လက်လွန်သွားတယ်လို ့ပြောကြပါတယ်။ပထွေးသေသွားတဲ ့အခါ ကျမတို ့သားအမိ ပြိုင်တူမုဆိုးမဖြစ်ရော။အမေက ထင်ထင်ရှားရှားမုဆိုးမ။သမီးက တိတ်တိတ်ပုန်းမုဆိုးမ။အခေါ်သာကွဲတာပါ။သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ည ညမှာ ယောက်ကျားရဲ ့အထိအတွေ ့မရနိုင်လေတော ့မနေတတ်၊မထိုင်တတ်ပေါ ့။အမေ့အတွက်ကတော့ရှင်းတယ်လေ။နှစ်ထပ်ကွမ်းမုဆိုးမ၊လင်ဇံ မရွှေးလို ့ကတော ့ လင်တစ်ယောက် အသာလေးကောက်ယူလို ့ရတယ်။ဘယ်ကလာ ခြောက်ပစ်ကင်း သဲလဲစင် ရပါ ့မလဲ။ဂျိုကျိုးနဲ ့နားရွက်ပဲ ့ တန်ရာတန်ရာပေါ ့။ဒါပေမဲ ့အမေက ကျမကိုပြန်ကြည့်တယ်။သူ ယောက်ကျားယူလိုက်ရင် တစ်အိမ်ထဲမှာ အတူနေကြရမှာ။ကျမကလဲ လင်ရဘူးတဲ ့မိန်းမဆိုတော ့ကျမ မနေတတ်ဖြစ်မှာ အမေကစိုးရိမ်တယ်။ဒီလိုနဲ ့ ပထွေးသေပြီး နှစ်လလောက်မှာ ကျမ ယေက်ကျားတစ်ယောက်နောက် လိုက်ပြေးပါတော့တယ်။လူသားစားဘူးတဲ ့ကျား၊မစားဘဲမနေနိုင်တော့ဘူးလေ။ လိုက်ပြေးတဲ ့ယောက်ကျားက ဘာသာခြားပါ။ပြီးတော ့မယားကြီးလဲရှိပါတယ်။သူ ့အပြောက

တော ့ မယားကြီးရှိပေမဲ ့ကျမကို တင့်တောင်းတင့်တယ် အိမ်တစ်ဆောင် မီးတစ်ပြောင်ထားပေးမယ်ဆိုလို ့၊လိုက်သွားတာ။ဒီလူက ကျမထက်တော ့အသက်ကြီးတယ်။(၃၀)လောက်ရှိပြီ။ကားငှါးပြီး တောရွာတစ်ရွာဆီ ခေါ်သွားတာပါ။မယားကြီးရှိပြီးသား၊အိမ်ထောင်သည်မို ့၊ ရောက်တဲ ့ညမှာဘဲ ပွဲကြမ်းတာ၊ပထွေးနဲ ့(၆)လလောက်ညားထားတဲ ့ကျမ မလှုပ်ချင်လောက်အောင်ကို ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သွားတာ။လူက အသက်အရ အားကေင်းမောင်းသန်တဲ ့အရွယ်၊ဗလကတောင့်တောင့်၊မို ့သူ ့စိတ်ကြိုက်ဆွဲတာ။အင်မတန် ငတ်ပြတ်နေလို ့စိတ်ထန်နေပါတယ်ဆိုတဲ ့ ကျမ တောင်းပန်ယူရတဲ ့အထိပါ။ပြောတာကတော ့သူ ့မယားကြီးက ကလေး(၄)ယောက်တောင်မွေးထားတာမို ့အပေါက်ကျယ်နေပြီ၊လုပ်မကောင်းတော့ဘူး၊ကျမကတော ့ အပျိုလေးမို ့တအားကောင်းဆိုဘဲ။ခိုးရာလိုက်သွားတဲ ့ရွာမှာ (၃)ညအိပ်ခဲ့တာ၊(၃)ညလုံး ညတိုင်း မိုးလင်းကာနီးထိ လုပ်တာ၊လင်းကြက်တွန်တော့မှ နားပြီးအိပ်ကြတာလေ။ ဒါပေမဲ ့ရွာမှာ(၃)ညအိပ်ပြီးနောက်တစ်ရက်မှာ သူ့မယားကြီးရယ်၊သူ့မိန်းမဘက်ကဆွေမျိုးတွေရယ်၊က ျမရဲ ့အမေဘက်က ဦးကြီးဦးလေးတွေ ရောက်လာကြပြီး ရန်တွေဖြစ်ကြ၊ငြင်းကြခုံကြနဲ ့ ပွဲပျက်တော့တာပါဘဲ။မယားကြီးက အပေါက်ကျယ်နေပြီ၊လုပ်မကောင်းတော့ပါဘူးဆိုတဲ ့လူ၊မယားမျက်နှာလဲမြင်ရော၊ကျမကို လှဲ ့တောင်မကြည့်တော့ပါဘူးရှင်။သူ ့မယားကြီးနောက် ကောက်ကောက်ပါ လိုက်သွားလေရဲ ့။သူ ့

မယားကြီးက တော်တော့တော်ရှာပါတယ်။ကျမကို နစ်နာကြေးဆိုပြီး ငွေ(၅)သိန်းပေးပါတယ်။ငွေ ယူ ယူ-မယူ ယူ၊နံမည်ပျက်ပြီးသားမို ့ကျမ ပေးတဲ ့ငွေ လက်ခံပြီး အမေ့အိမ် ပြန်လာပါတယ်။အမေက အပြစ်မပြောပေမဲ ့ “သမီး ဒီမြို့မှာဆက်နေရင် ဒိထက်ပိုပြီး နံမည်ပျက်တော့မှာ၊လင်ကောင်းရဖို ့လဲ မလွယ်ဘူး၊ညီးအဖေရဲ ့အမကြီးကို လှမ်းမှာလိုက်မယ်။သမီး ညီးကြီးဒေါ်ကြီးနောက် လိုက်ပေတော ့”ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာနေတဲ ့အဖေရဲ ့အမ အကြီး ဒေါ်ဒေါ်ကြီးကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုကါတာပါဘဲ။

အမေ အကြောင်းကြားလိုက်လို ့ ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ကျမကိုလာခေါ်ပါတယ်။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက အဖေ ့အမ အကြီးဆုံး၊ရန်ကုန်မှာနေတာ။အဖေက မောင်အငယ်ဆုံး၊လူပေလူတေ၊ကျမအမေနဲ ့ရတာ သဘောမတူလို ့ပစ်ထားတာတဲ ့။ခုမှ အဖေမရှိတော့တာနဲ ့ ကျမကိုလာခေါ်တာ။အမေကတော ့ခပ်ပြတ်ပြတ်ပါဘဲ။ “မမကြီးရဲ ့တူမ၊မမကြီးဘဲခေါ်သွားလိုက်တော ့။ကျမ နောက်အိမ်ထောင်ပြုရင် ပထွေးနဲ ့မသင့်တော်ဘူး”တဲ ့လေ။ဒီတော ့ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက “ညီးက နောက်လင်မယူခဲ ့တာ ကျနေတာဘဲ၊လင်နှစ်ယောက် သေပြီးတာတောင် ထပ်ယူမယ် တွေးနေတုန်းဘဲလား” “အော်-မမကြီးရယ်၊လင်မယူလို ့ဘယ်ဖြစ်ပါ ့မလဲ၊ကျမတစ်ယောက်ထဲ ညရေးညတာ သူများလာသတ်သွားမှာပေါ ့” အမေ ဒီစကားကို အတည်ပေါက်ပြောတာပါ။ကျမ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးနောက် လိုက်သွားပြီး နှစ်လလောက်မှာ အမေ တတိယမြောက် လင်ယူတာပါဘဲ။ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးတို့လင်မယားက သားသမီးမရှိပါ။နှစ်ယောက်လုံး အသက်(၅၀)လောက်ဖြစ်ပြီး ကြည့်မြင်တိုင်ဘက်မှာ ပွဲရုံရှိပါတယ်။သားသမီးမရှိတော ့ ပွဲရုံလုပ်ငန်းကို လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး အတူတွဲလုပ်တာ။ယောက်ကျားက တခါတလေ အပြင်မှာ ဂွင်ရှိရင် ရှိသလို လေပွဲစားအလုပ်ကိုလဲ လုပ်လေ ့ရှိတယ်။နေရတဲ ့တိုက်ခန်းက အငယ်စားကွန်ဒိုဖြစ်မှာပါ။အိပ်ခန်း(၃)ခန်း၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးတို ့အိပ်ခန်းက အိမ်သာ ရေချိုးခန်းတွဲရက်။နောက်ဘက်မှာ မီးဖို၊ထမင်းစားခန်း၊အိမ်သာ ရေချိုးခန်း သီးခြားပါတယ်။နေ ့လယ်ဘက်ဆို အိမ်မှာ ကျမတစ်ယောက်ထဲ။တူမ မွေးစားသမီး၊ဒါပေမဲ ့ အိမ်မှာလူပိုမရှိလို ့အိမ်ဖော်တပိုင်းပေါ ့။

ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက ကျန်းမာရေးသိပ်ကောင်းတာမဟုတ်။နှလုံးသွေးကြော ကျဉ်းတာဆိုလား၊ဆေးခန်း ဆရာဝန်နဲ ့တစ်ပတ်တစ်ခါ ပြနေရတာ။ဘဘ ကတော ့ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးနဲ ့စာရင် ကျန်းမာရေးကောင်းပုံရပါတယ်။ဒါပေမဲ ့ ခက်တာက ဘဘကြီးက သူတို ့အိမ်ရောက်ပြီး မကြာမီမှာဘဲ ကျမအပေါ် မရိုးမသားလုပ်လာတာပါ။တခါတလေ နေ ့ခင်းဘက ်အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာပြီး ကျမကို ပခုန်းလေးကိုင်လိုက်၊ခါးလေးဖက်လိုက် လုပ်လာတာ။ကျမက အပျိုလေးမှ မဟုတ်တာ။ယောက်ကျား(၃)ယောက်တောင် ညားဘူးပြီးသားလေ။သူ ဘယ်အချိုး ချိုးနေသလဲ သိတာပေါ ့။ဒီတော ့(သူတို ့ဆီမှာ မှီခိုနေရလို ့ပြန်မပြောဝံ့တဲ ့ပုံ )ငြိမ်ခံပါတယ်။ကျမအတွက်လဲ အာသာပြေပေါ ့။ကျမ ငြိမ်ခံမှန်းသိလာတော ့ ဘဘကြီးက အတင့်ရဲလာပြီး ပါးနမ်းတာတို ့နုတ်ခမ်းစုတ်တာတို ့ထိ အဆင့်တက်လာရော။ပြီးတော ့ပြောသေး။ “ဘဘကိုစိတ်ဆိုးလား ဟင် “တဲ ့။ကျမ ရှက်တာလို ကြောက်တာလို ဟန်ဆောင်ပြီး သူမေးတာ ပြန်မဖြေခဲ ့ပါ။မေးလွန်းမက မေးတော ့မှ “ဒေါ်ဒေါ်ကြီး သိသွားရင် သမီးကို မောင်းထုတ်မှာ ဘဘရဲ ့။သမီး ဘယ်သွားနေရမှာလဲ။

သမီးကို သနားပါဦး၊” ပြောရတာ။ “သမီးဒေါ်ဒေါ်ကြီး မသိနိုင်ပါဘူးကွယ်၊ဘဘ တာဝန်ယူပါတယ်”ဆိုပြီး ကျမကို ဖက်၊သူ ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး နုတ်ခမ်းစုတ်တော ့တာ၊ကျမ အလိုက်သင့် နုတ်ခမ်းကို စူပေးထားရတာ။ဘဘ ကနုတ်ခမ်းစုတ်နေရင်း လက်ကလဲ အငြိမ်မနေ၊ကျမဖင်တုန်းတွေကို ဆုတ်နယ်နေတာ။ယောက်ကျားရဘူးတဲ ့မိန်းမဘဲရှင်။ယောက်ကျားတစ်ယောက်က ရင်ခွင်ထဲဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းတေ ့အစုတ်ခံနေရတာ၊ဖင်တုန်းတွေနယ်ချေခံနေရတာ၊အဖုတ်က ရွစိတက်ပြီးအရည်စိမ့်ထွက်လာတာ။ဒါပေမဲ ့ ကျမ စိတ်ကို ပြန်တင်းလိုက်ပြီး “ဘဘ-တော်ပြီဗျာ၊သမီး မနေတတ်ဘူး၊”ပြောရင်း ရုန်းတော ့ဘဘ ကလွတ်ပေးပါတယ်။နောက်တဆင့် မကူးပါ။ကြည့်ရတာ သူ ့ဘက်ကလဲ ရောက်တာ မကြာသေးလို ့မြောထားတဲ ့သဘော၊ပိုင်မှ လုပ်မဲ ့သဘော။ဒီလို နေ ့တိုင်းလောက်နီးပါး ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ပွဲရုံမှာနေတဲ ့အချိန်ဆို ဘဘ အိမ်ကိုပြန်ပြန်လာပြီး ကျမကို ကိုင်တော့တာပါဘဲ။ကျမကလဲ နုတ်ခမ်းစုတ် ပါးနမ်းတာလောက်၊နို ့ကို ဖင်ကို အဝတ်ပေါ်ကကိုင်တာလောက်တော ့မငြင်းတော့ပါ။ဘဘ ကလဲ ဒီလောက်ကိုဘဲ အရသာယူနေတာလား၊ဒါမှမဟုတ် သူ့မိန်းမကြီးကိုကြောက်ရလို ့လား၊ဒါမှမဟုတ် ကိုယ့်ခြံထဲကကြက် ဘယ်အချိန်သတ်စားစား ရတယ်လို ့သဘောထားလားမသိ၊တစ်လလောက်နီးပါး ဒီထက် မပိုခဲ ့ပါ။နောက်တော ့ ကျမ တီဗွီကြည့်ရင် တီရှပ်လယ်ပင်းပေါက်ကတဆင့် ဘော်လီထဲ လက်ထိုးထဲ ့ပြီး နို ့အုံအပေါ်ပိုင်းကို ဆုတ်နယ်လာပါတယ်။ကျမဘော်လီက ကြပ်နေတာလေ၊အောက်ဘက်က လက်လျွှိုသွင်းလို ့မှ မရတာ။နို့အုံကို လက်နဲ ့ဆုတ်နယ်တာ တခါတလေကျ နာလို ့”ဘဘ-တအားကြီးမကိုင်နဲ ့၊နာတယ်”လို ့ချွဲသလို နွဲ ့သလိုပြောရတာ။တစ်ရက်တော ့ကျမကို ဆွဲဖက်နေရင်း၊ဘော်လီ

နောက်ကျောက ဂျိတ်တွေကို မရ မက ဖြုတ်တာ၊မထူးပါဘူးဆိုပြီး ကျမငြိမ်နေလိုက်တော ့ဘော်လီဂျိတ်အားလုံးပြုတ်သွားပြီး နို ့နှစ်လုံးစလုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ ့။ဒီတော့မှ ဘဘ က အပေါ်ကတီရှပ်ရော၊ဘော်လီကိုရော လှန်တင်ပြီး နို ့နှစ်လုံးကို အားပါးတရနယ်၊နို ့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပါးစပ်နဲ ့တပြွတ်ပြွတ်နဲ ့စုတ်တော့တာပါဘဲ။ကျမနို ့တွေက ပထွေးနဲ ့(၆)လလောက်ဆုတ်နယ်တာခံဘူးထားတာမို ့ထွားကြိုင်းနေတာ။ဘဘ က ခါတိုင်းအင်္က ျီ ပေါ်ကဘဲ ကိုင်နေရတာ၊ခုမှ နို့အုံသားကို လက်နဲ ့တိုက်ရိုက်ထိကိုင်ရတာ။တော်တော်နဲ ့မရပ်ချင်ဘူး။ကျမလဲ ထုံးစံအတိုင်း အကိုင်ခံနေရတော ့ပေါ်င်ကြားက စိုလာပြီ။ကြာရင် ကျမစိတ်ထိန်း မရမှာမို ့ “ဘဘ တော်ပြီလေ၊နို ့တွေနာလှပြီ၊ဖယ်တော ့”ပြောမှ ဘဘ ကလွှတ်ပေးတာ။ “ကတဲထဲ လူကို သူ ့မယားကျနေတာဘဲ” ကျမနုတ်ခမ်းစူပြီး ပြောတော ့ ဘဘ က “သမီးရယ်၊မယားအဆင့်အထိ မလုပ်ရသေးပါဘူးကွာ၊အပေါ်ယံလောက်ပါ”။ “ဘာ ၊ဒီလောက်ထိ နို ့တွေ လှန်ပြီး ၀ါးစားတော ့မတတ် နယ်ဖွတ်နေတာတောင် မယားအဆင့် မဟုတ်ဘူးဆိုတော ့ ဘဘ ကဘာတွေများ ဆက်လုပ်ချင်တာလဲ” ဘဘ ကရယ်ပြီး “သမီးကလဲကွာ၊သိသားနဲ ့မေးနေပြန်ပြီ။ကဲ နောက်မှ မယားအဆင့်ကို လုပ်ပြမယ် ” “ဟွန် ့၊ဘယ်သူက အလုပ်ခံမှာလဲ “

ကျမ ပလီတီတီ နုတ်ခမ်းစူပြီး ကိုယ့်အခန်းပြန် ဘော်လီဂျိတ်တွေ ပြန်တပ်ရပါတယ်။ နောက်ရက်တွေမှာ ဘဘ အဆင့်တက်လာပါတယ်။တစ်ရက် ကျမ အခန်းထဲမှာစာဖတ်နေတုန်း ဘဘ ဝင်လာပြီး ကျမအပေါ် ခွရင်း နို ့တွေကိုင်၊နုတ်ခမ်းစုတ ်ပါတယ ်၊ခါတိုင်းလဲ လုပ်နေကျမို ့ ကျမ အောက်ကနေ သူ ့ကိုပြန်ဖက်ထားပ်တယ ်။ကျမ ပေါင်တွေနဲ ့သူ ့ပေါင်တွေ ထပ်နေပြီးအကိုင်ခံနေရတာဆိုတော ့အဖုတ်က စိုနေပြီ။နောက်တော ့ ဘဘ က ကျမအပေါ်မှောက်နေရာက ထိုင်ပြီး ထဘီကိုဆွဲချွတ်တော့တာပါဘဲ။ “ဟာ-ဘဘ-မလုပ်နဲ ့၊ဒါတော ့မရဘူး “ပြောရင်း ကျမရုန်းပါတယ်။ဘဘ ကလဲ “သမီးကလဲကွာ၊ဘာမှမလုပ်ပါဘူး၊မမြင်ဘူးလို ့ကြည့်ရုံကြည့်မှာပါ”ပြောပြီး ထဘီကိုဆက်ချွတ်တာ။ဒီလောက်အဆင့်ထိတော ့ ကျမ မပေးချင်သေးဘူး၊တော်ကြာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးသိသွားရင် ကျမ ဘဝပျက်မယ်။ဒါကြောင် အောက်ကနေ ထဘီကို အတင်းပြန်ဆွဲထားရင်း “ဘဘ နော်၊မလုပ်ပါနဲ ့ပြောနေတာ၊ပြောမရရင် သမီးအော်လိုက်မှာနော် “ပြောလဲပြော၊အတင်းရုန်းလဲရုန်း တာနဲ ့ နောက်တော ့ ဘဘ က လက်လျှော ့သွားပြီး အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားပါတယ်။ကျမမှာသာ စိတ်တွေကယောင်ခြောက်ခြားနဲ ့ အဖုတ်အရည်ရွဲ ကျန်ခဲ ့တာ။ခဏအကြာ ဘဘ အပြင်ပြန်ထွက်သွားမှ ကျမ ရေချိုးရင်း သန် ့ရှင်းရေးလုပ်ရတာ။ပြီးတော ့ကျမဘာဆက်လုပ်ရမလဲ တွေးတာပေါ ့။ကြာလာရင် ကျမ ဟန်ဆောင်ပြီးနေလို ့ရမှာမဟုတ်တော ့ဘူး၊ခံချင်စိတ်တွေများနေပြီ။အခုလို ဘဘ နဲ ့သာ ပွေ ့ဖက်နမ်းစုတ်၊ဖင်ကိုင် နို ့ကိုင် အကိုင်ခံနေရရင် တစ်ရက်မဟုတ် တစ်ရက် ကျမဘက်က တာက ျိ ုးတော့မှာလေ။

တိုက်ဆိုင်တာဘဲလား။ဒါမှမဟုတ် ကံကြမ္မာကဘဲကိုယ့်ဘက်ပါလေသလားဘဲ။ဘဘ က နောက်ရက်တွေမှာ ပို ပိုဆိုးလာတာ။နေ ့ခင်းနေ ့လယ်ဘက်တင်မကတော ့ဘဲ တခါတလေ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရှိနေတာတောင် လစ်ရင်လစ်သလို ဆွဲကိုင်လာတာ။ပြီး အရင်က နို ့အုံနဲ ့ဖင်တုန်းကိုကိုင်နေတာ၊အခု ရှေ ့ကအဖုတ်ကိုပါ ထဘီပေါ်က ပွတ်ဆွဲနှိုက်နေပြီ။ကျမက အိမ်မှာနေရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီမဝတ်တတ်တော ့ ဘဘ လက်နဲ ့အဖုတ် ထိတွေ ့မှုက တော်တော်သိသာတယ်။တခါတော ့ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးအိပ်လောက်ပြီ အထင်နဲ ့ဘဘ ကျမအခန်းထဲဝင်တာ၊ပြန်အထွက်မှာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးနဲ ့ပက်ပင်းတိုးပါလေရော။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက တရားသမားပီပီ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်မလုပ်ဘဲ နောက်တစ်ရက် ဘဘ မရှိတဲ ့အချိန်ကျမကို မေးတော့တာပါ။ကျမက ဒီအိမ်မှာ လာနေရတာ၊မှီခိုနေရတာမို ့

ဘဘ လုပ်တာကို ခံနေတဲ ့အကြောင်း၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးကို ပြန်မတိုင်ဘူးဆိုတာက ဒေါ်ဒေါ်ကြီးနဲ ့ဘဘ ရန်ဖြစ်စကားများကြရင် ကျမဒီအိမ်ပေါ်ကဆင်းရရင် ဘယ်ကိုမှ သွားစရာမရှိပါ စသဖြင့်–ကိုယ့်ကို ကိုယ် အပြစ်လွတ်အောင်ပြောတာ။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက ကျမပြောတာ ဘာမှပြန်မမေးဘဲ ငြိမ်နားထောင်ပြီး နောက်ဆုံးမှ “သမီးရယ်၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးသိပါတယ ်။ညီးဘဘ က အခုမှမဟုတ်ပါဘူး၊ဒိအရင်က ခေါ်ထားတဲ ့အိမ်ဖော်မလေးတွေ တစ်ယောက်မှလွတ်တယ်မရှိဘူး။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက ရောဂါနဲ ့ဆိုတော ့ သူ ့လဲအပြစ်မပြောချင်ပါဘူး။ဟိုတုန်းကတော ့အိမ်ဖော်မတွေလေ၊ဖြစ်လာတဲ ့နောက် ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ဖုံးဖိရှင်းပေးခဲ ့တာ။ဒါပေမဲ ့သမီးက တစိမ်းမဟုတ်ဘူး။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရဲ ့မောင်အရင်းကမွေးထားတာ၊တူမအရင်း၊ပြီးတော ့သမီးအဖေက သေပြီးပြီ။သူ ့သမီး အဒေါ်အရင်းအိမ်မှာသွားနေပြီး အဒေါ်ယောက်ကျား အနိုင်ကျင့်တာ ခံရတယ်ဆိုရင် သမီးအဖေ၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရဲ ့မောင် အပေါ် ဘယ်ကောင်းပါ ့မလဲ။အေးလေ၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီး စဉ်းစဉ်းစားစားလုပ်ပေးရမှာပေါ ့။ကဲ ကဲ သမီးရေ၊စိတ်ပူမနေနဲ ့၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီး သမီးအတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်ပေးမယ်”ပြောပြီး အပြင်ထွက်သွားပါတယ်။ နောက်(၃)ရက်လောက်အကြာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက တရားစခန်းသွားနေမယ်၊ကျမက ဘဘနဲ ့လက်ထပ်ရမယ်လို ့ပြောလာပါတယ်။မသင့်တော်မှန်းသိလို ့ မယူပါရစေနဲ ့ငြင်းဆန်တာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက လက်မခံဘဲ ဇွတ် နားချပါတယ်။ “သမီးရေ၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးစီစဉ်တာ မငြင်းနဲ ့တော့ကွယ်၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက နှလုံးရောဂါသယ်၊ယောက်ကျားနဲ ့အတူနေလို ့မရဘူး၊ကြာနေပြီ၊နှစ်ချီနေပြီ၊ဒါကြောင့် ညီးဘဘ အိမ်ဖော်တွေနဲ ့ရှုတ်တာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးခွင့်လွတ်ခဲ ့ရတာ။အခုဟာက တူမအရင်းလေ၊အိမ်ဖော်မတွေလို ရော ့-အင့်-သွားတော ့လုပ်လို ့မရဘူး။ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ဒီအတိုင်းသွားလဲ ညီးဘဘ က တွေ ့ရာမိန်းမကောက်ယူမှာ၊မိန်းမတွေကလဲ ပိုက်ဆံရှိလို ့ကတော ့

အဖေအရွယ်ဖြစ်ပေစေ၊ယူကြမှာ၊နောက်မိန်းမယူမဲ ့အတူတူ၊ဒေါ်ဒေါ်ကြီးစည်းစိမ်၊ရွှေ ငွေ အမွေ တွေကို ကိုယ့်တူမ လက်ထဲပေးခဲ့ချင်တယ်” ကျမ ငြင်းမရမှန်းသိလာတာနဲ ့ဒေါ်ဒေါ်ကြီးစီစဉ်တာ လိုက်နာပါမယ်လို ့ ဂတိပေးလ်ုက်ပါတယ်။နောက်(၂)ရက်မှာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးက ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ၊ရှေ ့နေတွေအိမ်ခေါ်ပြီး ကျမနဲ ့ဘဘ ကိုတရားဝင်ပေးစား၊စာချုပ်စာတမ်းနဲ ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေပါ လွှဲပေးပြီးနေ့ချင်းဘဲ တရားစခန်းကို ထွက်သွားပါတော့တယ်။ဒီလိုနဲ ့ကျမအသက်(၂၀)မှာတရားဝင် လင်ယောက်ကျားနဲ ့ဖြစ်လာပါတယ်။ရွယ်တူတန်းတူ လင်တော့မဟုတ်ဘူး၊အဒေါ့်ယောက်ကျား ကိုယ့်ထက်အနှစ်(၃၀)ပိုကြီးတဲ ့အဖေအရွယ်လင်ပေါ ့။မင်္ဂလာဦးညမှာဘဲ ဘဘ နဲ ့လုပ်ကြတာ၊ဟိုဒင်းဟိုဟာအထိ မရောက်ရုံ၊အပေါ်ယံနမ်းရှုံ ့၊ကစ်စုတ်၊နို ့ကိုင်၊ဖင်ကိုင်နဲ့နေလာကြတော ့တရားဝင် လင်မယားဖြစ်ပြီဆိုတာနဲ ့ညကျရင် တော ့–ဆိုပြီး နေ့ခင်းကတဲက ဟိုတွေး၊ဒီတွေး၊စိတ်ကြွနေပြီး အရည်ကထွက်ချင်နေတာ။ဒါပေမဲ ့ကျမ က ဗြောင်ကြီးမလုပ်ရဲဘူး။အပျိုဆိုတဲ ့ပုံ ကြောက်ရွံ ့တာလိုလို၊ရှက်တာလိုလို မူရသေးတယ်။ ညအိပ်ချိန်လဲရောက်ရော၊ဘဘ ကကျမကိုပွေ ့ပြီးအိပ်ရာပေါ်တင်ပါတယ်။အရင်ကတဲက ထိတွေ ့နေတာမို ့ဒီလောက်တော ့ကျမ ဟန်လုပ်မနေဘဲ အလိုက်သင့်အိပ်ရာပေါ်လှဲပေးလိုက်ပါတယ်။ဘဘ ကကျမအပေါ် မှောက်ပြီးနုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်တာ၊ပြီး နို ့တွေကို ဆုတ်နယ်တာဘဲလေ။အရင်ကလုပ်ခဲ ့တာမျိုး။ခဏကြာတော ့ ဘဘ ကကျမကိုဆွဲထူပြီးဝတ်ထားတဲ ့တီရှပ်နဲ ့ဘော်လီကိုချွတ်တော့တာ။ကျမအပေါ်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်ပြီဆိုတာနဲ ့ နို ့နှစ်လုံးကို ကုန်းစို ့တော့တာပါဘဲ။ “အာ-ဘဘ-ယားတယ်-ယားပါတယ်ဆို -ဘဘ ကလဲ”ဘဘ ကအခုတော ့

ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးမဟုတ်ဘဲကိုယ်မိန်းမဆိုတော ့ဇိမ်နဲ ့ကို နို ့စို ့တာပါ။ဘဘ ကနို ့စို ့ရင်းလက်တစ်ဘက်က ကျမရဲ ့ထဘီအောက်ထိုးပြီး အဖုတ်ကို ကိုင်ပါတယ ်။ကျမမှာ အဖုတ်ကိုအနှိုက်ခွရတော ့အကွဲကြောင်းထဲက အရည်တွေစီးကျလာပြီ။ကျမက အတွေ ့အကြုံလဲရှိခဲ ့၊ပြီးဏှာကန်တဲ ့မိန်းမလေ၊နဲနဲထိတာနဲ ့အရည်ရွဲတတ်တာ။ဘဘ ကအရင်တုန်းက ထဘီလှန်လို ့မရဘူးလေ။အခုမှဆိုတော ့သိပ်ပြီးမြင်ချင်လှပြီထင်ပါတယ်။ခဏလေးဘဲနို ့စို ့ပြီး ကုန်းထကာ ထဘီကိုဆွဲချွတ်ပါတယ်။ကျမ ဒီတခါတော ့ မချွတ်နဲ ့လို ့ပြောမရဘူးလေ။အလိုက်သင့် ဖင်ကိုကြွပေးတော ့ ဘဘ က ထဘီကို ခြေထေက်ကတဆင့် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ဒါပေမဲ ကျမက တမင် အောက်ခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ဝတ်ထားတာလေ။ဘဘ က “ဟာ၊ညအိပ်ပါမယ်ဆို ဘောင်းဘီက ဝတ်ထားပြန်ပြီ” ပြောပြီးဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်တာပေါ ့။ကျမက မျက်စိပေါ်လက်တင်ပြီး “အာ-ရှက်စရာကြီး-ဘဘ-မကြည့်နဲ ့ကွာ” ဟန်လုပ်ပါတယ်။

အခုတော ့ဘဘ အင်မတန်မြင်ချင်လှတဲ ့ကျမဖုတ်ဖုတ် မြင်နေရပြီလေ။ဘဘ က ကျမခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲထောင်လိုက်ပြီးဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်၊ကျမပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ထိုင်ပြီးအဖုတ်ကို ကိုင်တော ့တာ။ကိုင်တာတောင် အပေါ်ယံကိုင်တာမဟုတ်၊အကွဲကြောင်းထဲ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းထိုးထဲ ့ပြီးမွှေနှောက်နေတာ။ကျမအဖုတ်က ရေသွန်ပြီလေ။အပျိုလေးလို ဟန်ဆောင်ပါမယ်ဆိုတာ၊စောက်ရည်တွေက ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို ့မရဘူး။ဘဘ ကလူအိုလေ၊မိန်းမတွေတော်တော်များများကို လုပ်လာတာ၊သိမှာပေါ ့၊ကျမ စိတ်တွေလာနေပြီဆိုတာ၊လီးကိုကိုင်၊အပေါက်ဝမှာတေ့ပြိး ကျမအဖုတ် နခမ်းသား ၂ ဘက်ကို သူ ့လက်နဲ ့သေချာဖြဲပြီးမှ လီးကိုထိုးသွင်းတာ လီးဒစ်ဖျားဝင်သွားတာ ကျမသိတယ်။ဒါကြောင့် “အား-နာတယ်၊ဘဘ-နာတယ်”လို ့ဟန်လုပ်အော်ရတာ။ဘဘ က “အစမို ့နာတာပါ၊ခဏလေး-ခဏလေး”ပြောပြီးလီးကိုတဖြေးဖြေးချင်း ထိုး ထိုးသွင်းတာ။ကျမလဲ နဲနဲချင်းဝင်နေပြီဆိုတာသီတာပေါ ့။ ” အာ-နာလိုက်တာ၊ဘဘ ရယ်-သေတော့မှာဘဲ-အား-ဘဘ-တော်ပြီလို ့၊မလုပ်နဲ ့တော ့လို ့” ပါးစပ်ကအော်ချင်တာအော်ရင်း ခါးကိုကော့လန်ထိုးပေးပါတယ်။ဘဘ ထိုးနေတာ လီးက အဆုံးထိဝင်နေပါပြီ၊ဘဘ ကလဲ လီးအဆုံးဝင်နေပြီဆိုတာ သိလို ့”ပြီးပြီသမိးရေ၊အဆုံးထိဝင်နေပြီ ” ပြောပြီး သူ့ဖင်ကို ကြွကာ ကြွကာ လိုးပါတော့တယ်။စောစောကထွက်ထားတဲ ့အရည်တွေနဲ ့၊အခု ဘဘ ဆောင့်ပေးနေလို ့ထပ်ထွက်တဲ ့အရည်တွေကြောင့် လီးအဝင်အထွက်က ချောချောမွေ ့မွေ ့ပါဘဲ။ဘဘ ပုံမှန်ဆောင့်ပေးနေတာ၊ကျမ ခံလို ့ကောင်းနေပါပြီ၊ဒါပေမဲ ့ဟန်လုပ်ပြီး၊ “အင်-ဘဘ-အား-ဘဘရယ်xနာတယ်” ပြောနေတုန်းပါ။ခဏအကြာ ဘဘ ဆောင့်တာ နဲနဲမြန်လာပြီးအရှိန်ပိုပြင်းလာလို ့။ကျမ ဘဘ ခါးကို လက်နဲ ့ကိုင်ပြီး မသိမသာ ခါးကော ့ကော ့ပေးပါတယ်။ကျမလဲ ကောင်းနေပါပြီ။ဘဘ လဲ ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း အင့်-အင့်-အသွတွေထွက်လာပြီး လီးထဲကအရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တာ ကျမ အခေါင်းထဲ ပြေ ့လ ျှံ သွားပါတော့တယ်။

ဘဘ ကအသက်(၅၀)ဆိုပေမဲ ့ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်တာ။အရက်၊ဆေးလိပ် မသောက်တတ်လို ့အသက်ထက် ပိုနုတယ်ထင်ရတာ။ကျမက အသက်(၂၀)သာဆိုတာ၊ယောက်ကျားအတွေ ့အကြုံက များနေပြီ။ဘဘ အရင် ဦးထင်ဝှ ရယ်၊ပထွေး ကိုသံခဲ ရယ်၊နောက် မယားကြီးရှိတဲ ့ဟိုလူရယ် ဆိုတော ့(၃)ယောက်တောင်၊ဒါပေမဲ ့ပထွေးနဲ ့သာ (၆)လလောက်အချိန်ယူ ပေါင်းရတာလေ။ကျန်နှစ်ယောက်က ခဏတဖြုတ်ရယ်။ဘဘ ကမိန်းမဝါသနာပါတယ်ဆိုတာ မဟုတ်ပါ။ဒေါ်ဒေါ်ကြီး ကျန်းမာရေးကြောင့် မိန်းမနဲ ့အတူအိပ်မရလို ့ နီးစပ်ရာအိမ်ဖော်မတွေကို ဆွဲစားတာဘဲဖြစ်မှာပါ။အခု ကျမနဲ ့ရတော ့သမီးအရွယ်လေးရတာလေ။တခြားမိန်းမတွေဆီ သွားဖို ့နေ နေ သာသာ ကျမကျေနပ်အားရအောင်တောင် မနဲအားစိုက်ရတာ။ကျမကပြောထားတာ “ဘဘ နော်၊သမီးအရွယ်လေးရထားတာ၊ဟိုဟာ ဒီဟာ ကြားလို ့ကတော ့ကျမက ဘက်ကန်မှာ”။အိမ်မှာလူအပိုမထားဘဲ အဝတ်လျှော် သန် ့ရှင်းရေးအတွက် မိန်းမတစ်ယောက် မနက်လာ၊ညနေပြန် ငှါးထားတာမို ့၊လင်မယားနှစ်ယောက် ညအိပ်ရာဝင်ချိန်မှမဟုတ်၊အချိန်ရ ရသလို နေ ့ခင်းနေ ့လယ်ဘက်၊ညနေစောင်း၊တခါတလေ မနက်အိပ်ရာထ လုပ်ချင်စိတ်ပေါ်လာရင် ထလုပ်ကြတာ။ဘဘ က ငယ်ငယ်တုန်းက ထိခိုက်ဒဏ်ရာ ရဘူးလို ့အကြောပြတ်သွားတယ်ဆိုလား၊ကလေး မရနိုင်ဘူးပြောထားလို ့ ကျမ တားဆေး မထိုးတော့တဲ ့အတွက် နဲနဲ ဝချင်ချင် ဖြစ်နေတဲ ့ကိုယ်လုံးက

အနေတော်ဖြစ်သွားတာ။ပြီး ကာမဆန္ဒကလဲ စိတ်တိုင်းကျနေလို ့စိတ်ချမ်းသာပြီး အသားအရေကလဲ အပျိုတုန်းကထက်ပိုလှလာတယ်။အရင်ကထက် ပိုလှလာတယ်ဆိုတာ ဘဘ ကပြောတာပါ။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးကတော ့တရားစခန်းမှာဘဲနေတော့တာ။ဒါပေမဲ ့ကျမတို ့က လိုအပ်တာမှန်သမျှပို ့ပေးပါတယ်။ဆရာဝန်ကိုလဲ တစ်လတစ်ခါ ရိပ်သာကိုသွားပြီး ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရဲ ့ကျန်းမာရေးကို ပုံမှန်စစ်ပေးဖို ့စီစဉ်ထားပါတယ်။အိမ်ထောင်သက်(၆)လလောက်ကျ ကျမထိုင်နေရတာပျင်းလာပြီမို ့ ဘဘ နဲ ့အတူ ပွဲရုံကိုလိုက်ပြီး လုပ်ငန်းသဘောတရားကိုလေ့လာဆောင်ရွက်ပါတော ့တယ်။ပွဲရုံလုပ်ငန်းမှာ ကျမ တော်တော်နားလယ်လာတော ့ဘဘ ကပွဲရုံကို ကျမနဲ ့စိတ်ချလက်ချ ထားပြီး စက်မှုဇုန်တစ်ခုမှာ ပလပ်စတစ်အိတ်လုပ်တဲ ့စက်ရုံငယ်ကို အစပျိုးပါတယ်။သိပ်အကြီးအကျယ်မဟုတ်ပေမဲ ့လုပ်ငန်းအကျိုးပေးတယ်လို ့ပြောရမယ်။အပ်ထည်အော်ဒါတွေက ဆက်တိုက်၊လက်မလယ်အောင်လုပ်နေရတာ။အိမ်ထောင်သက်(၅)နှစ်လောက်မှာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးကွယ်လွန်သွားပါတယ်။ကျမတို ့လင်မယား စီးပွါးရေးကလဲ ဒီရေလို တရိပ်ရိပ်တက်ပါတယ်။စီးပွါးဖြစ်ပေမဲ ့သားသမီးမရတာတော ့ကံပေါ ့လေ။အိမ်ထောင်သက်(၉)နှစ်မှာ အကိုကမွေးတဲ ့တူတော်မောင်ကို ဘဘ သဘောတူညီမှုနဲ ့ခေါ်ယူမွေးစားလိုက်ပါတယ်။အကိုသေပြီးတစ်နှစ်လောက်အကြာ ယောင်းမဖြစ်သူက နောက်အိမ်ထောင်ပြုပါရစေ၊ကလေးကို မွေးစားပေးပါ ပြောလာလို ့။ကိုယ့်တူအရင်းဘဲလေ။ကောင်လေးက ဒီတုန်းက (၁၂)နှစ်ရှိသေးတာ။(၇)တန်းတက်နေတာမို ့ကျောင်းထားပေး၊ကျောင်းအသွားအပြန်ကျောင်းကားနဲ ့အပ်ထားပေး၊ကျူရှင်ကိုတော ့အိမ်နဲ ့နီးတဲ ့နေရာမှာဘဲ ခြေလျင်သွားခိုင်းပေါ ့။ကျမတို ့လင်မယားဘဝ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေလာကြတာ၊ကြမ္မာငင်ချင်တော ့နောက်တစ်နှစ်မှာ ဘဘ လေဖြတ်ပြီးအောက်ပိုင်းသေသလိုဖြစ်သွားပါတယ်။ငွေကြေးအကုန်အကျခံပြီးဆေးကုပေးပေမဲ ့ လုံးဝအရှင်းပျောက်တာမဟုတ်ဘဲ လူတွဲ၊လက်ကိုင်ဒုတ်၊ဝှီးချဲ စတာတွေနဲ ့သွားနေရတာ။ပွဲရုံအလုပ်က ကျမနားလယ်လို ့လုပ်နိုင်ပေမဲ ့စက်ရုံအလုပ်ကိုတော ့သူ ့တူ ကိုပါကြီးကိုလွှဲထားရတယ်။ကိုပါကြီးက ဘဘ ရဲ ့တူအရင်းပါ။စက်ရုံမထောင်ခင်က ပွဲရုံမှာမန်နေဂျာသဘောမျိုးနဲ ့ထားတာ။အသက်ကတော ့ကျမထက်(၅)နှစ်လောက်ကြီးမယ်။သူ ့မိန်းမက အရင်က ဘဘတို ့အိမ်မှာအိမ်ဖော်လုပ်နေရင်းရတာတဲ ့။တွေးကြည့်ရတာ -သူ့မိန်းမ ဘဘနဲ ့ကင်းလွတ်ပုံမရဘူး။ဒေါ်ဒေါ်ကြီးပြောဘူးတာ၊အိမ်ဖော်မတွေနဲ ့ပြသနာဖြစ်လို ့ရှင်းပေးခဲ ့ရတာတွေအများကြီးတဲ ့လေ။ထင်လို ့ ဘဘ ကိုမေးကြည့်တော ့ဘဘ က ဟုတ်တယ်လို ့ဝန်ခံပါတယ်။ကျမနဲ ့မရခင်ကဖြစ်ခဲ ့တာလေ၊ဗွေမယူပါဘူး။ဒါပေမဲ ့ခက်နေတာက ဘဘ က နဲနဲသက်သာလာတယ်ဆိုပေမဲ ့ဟိုဒင်းဟိုဟာ က မရတော့ဘူး။ပန်းသေသလိုဖြစ်သွားပြီ။ဘဘ ကျန်းမာရေးထိခိုက်ပြီးပန်းသေသွားတော ့ ကျမအသက်က(၃၀)တောင်မပြေ ့ချင်သေးပါ။ကျမ စိတ်တွေ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်တာပေါ ့။တစ်လ၊နှစ်လ၊ကိုယ့် ကို ကိုယ် ချုပ်တည်းပါတယ်။သုံးလကျော်မှာ မရတော ့ဘူး။ကျမ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော ့ဘူး။ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ ့အလိုးကို ခံချင်နေပြီ။ဘဘ ကလဲ ကျမဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာသိတယ်။ “သမီးရယ်၊ဘဘ စိတ်မကောင်းဘူးကွယ်၊သမီးအရွယ် ဒီစိတ်တွေ ထန်နေမှန်းဘဘ သိပေမဲ ့စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါနိုင်တော ့ဘူး။သမီးကို ဘဘ နားလယ်ပါတယ်၊ခွင့်လဲလွတ်ပါတယ်။အဆင်ပြေသလိုသာနေပါကွယ်” လို ့တခြားယောက်ကျားတစ်ယောက်နဲ ့အိပ်ပါ မပြောရုံတမယ်ပါဘဲ။ကျမကတော ့ဘဘ ခွင့်မပေးလဲ လင်ငယ်နေရတော ့မှာပါ။မိန်းမတွေဆိုတာ အသက်(၃၀)အရွယ်မှာ လိင်စိတ်အထန်ဆုံးပါ။ကိုယ့်ကိုလိုးပေးမဲ ့ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရှာရတာ သိပ်ခက်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ကိုယ်ကသာ ခံချင်ပါတယ်ပြောရင် လုပ်ပေးချင်တဲ ့ယောက်ကျားတွေ တန်းစီနေတာပါ။ကျမစိတ်ကြိုက်ရွှေးရုံပါဘဲ။ဒီလိုနဲ ့ ပွဲရုံကို လာ လာနေတတ်တဲ ့ကိုမောင်ငယ် ဆိုတဲ ့ကားပွဲစား၊အိမ်ပွဲစားတစ်ယောက်နဲ ့ဇာတ်လမ်းရှုတ်မိတော ့တာပါဘဲ။

ကိုမောင်ငယ်က အိမ်ထောင်ကွဲလား၊မုဆိုးဘိုလား ရေရေ ရာရာမသိရပေမဲ ့မိန်းမ မရှိတာ သေချာပါတယ်။သူက ဘဘ ကျန်းမာရေးကောင်းစဉ်ကတဲက ပွဲရုံကို ဝင်ထွက်နေတာဆိုတော ့ကျမတို ့အိမ်ထောင်ရေးကို အတွင်းသိ အစင်းသိ ဆိုတဲ ့လူ။ဘဘ အောက်ပိုင်းသေသလိုဖြစ်ပြီး မစွမ်းမသန်ဖြစ်တယ်ဆိုတာနဲ ့ ကျမအပေါ်ကြည့်တဲ ့ သူ့အကြည့်တွေက သိသာလာပါတယ်။အရင်က ကျမကို စကားပြောရင်တောင် ရိုရို ကျိုးကျိုးပြောတာ။အခုတော ့စကားပြောရင်း မျက်လုံးတွေက နို ့အုံကိုဘဲရောက်နေတာ။ပြီး ပြောလိုက်ရင်လဲ အနှောင့်အသွားမလွတ်တဲ ့စကားတွေ။ “မဝင်း၊အဖိုးကြီး ဘယ်လိုလဲ “သူဘာကိုဦးတည်မေးတယ်ဆိုတာ ကျမသိနေတယ်လေ။ကျမ က အရိုင်းမှမဟုတ်တာ။ဒါကြောင့် “ကိုမောင်ငယ်ရေ၊အဖိုးကြီးက လူတော ့ကျန်းမာတယ်၊ဟိုဟာကတော ့မကောင်းသေးဘူး ” “ဟာ-မဝင်းစကားက-လူကျန်းမာတယ်၊ဟိုဟာ မကောင်းသေးဘူး ဆိုတာ ဘာလဲဗျ ” “ကိုမောင်ငယ်ရယ်၊ရှင် အ ချင်ယောင်ဆောင်မနေစမ်းပါနဲ ့၊ရှင့်ကြည့်ရတာ လူပျိုအရိုင်းလေးနဲ ့လဲ မတူပါဘူး၊တစ်ခုလပ်လား၊မုဆိုးဘိုလား၊ဘာလဲတာမသိတာ” ကျမ ပေါ်တင်ဖွင့်ချဲတော ့မှ ရယ်ပြီး

“မဟုတ်ရပါဘူး မဝင်းရယ်၊ကျွန်တော်က အဖိုးကြီး တကယ်ဘဲ သေတာလား၊နဲနဲပါးပါးများ ကျန်ဦးမလားလို ့ပါ ” “ဘာမှ မကျန်ပါဘူးရှင်၊နဲနဲမှကို မလှုပ်နိုင်ပါဘူးတော်၊ဘာလဲ ရှင်က အစားထိုး တာဝန်ယူချင်လို ့လား ” မတတ်နိုင်တော ့ဘူး၊ရေလာမြောင်းပေးရုံမက ရေစီးရေလာကောင်းအောင် ရေတွန်းစက်နဲ ့တွန်းပို ့သင့်ရင်လဲ တွန်းပို ့ရမှာဘဲ။လူက ငတ်ပြတ်နေပြီ၊ည ညဆို အိပ်မရလို ့အဖုတ်ကိုလက်နဲ ့ကိုင်၊အစေ ့ကို ပွတ်ချေပေးတာလဲ အာသာမပြေ။ပစ္စည်းတုနဲ ့ထိုးရအောင်ကလဲ ဘယ်မှာဝယ်ရတာမှန်းမသိ၊ကိုယ် ့ကို လိုးပေးမယ်ထင်ရတဲ ့ယောက်ကျား တွေ ့နေပြီဘဲဟာ၊သူ ့အပြောစောင့်မနေပါဘူး။ကိုမောင်ငယ် က ကျမဒီလိုစကား စပြောမယ်လို ့ဘယ်ထင်ပါ ့မလဲ။ကျမစကား ကြားလဲကြားရော၊ပါးစပ်ကြီးပြဲသွားပြီး “ဟာ-မဝင်းရယ်၊ဘယ်နှယ်ပြောပါလိမ့်ဗျာ၊ကျွန်တော်က မဝင်းစိတ်ဆိုးမှာကြောက်လို ့မပြောရဲတာ၊မဝင်းကို ကြည့် ကြည့်ပြီးသနားနေတာ ” “သနားတာတော ့မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ကိုမောင်ငယ်ရယ်၊ရှင် ကျမကို စိတ်ပါနေတာမဟုတ်လား၊ရှက်မနေပါနဲ ့ရှင်၊လူပျို အပျိုတွေမှမဟုတ်ကြတာ၊အသက်တွေဘဲ (၃၀)ကျော်နေကြပြီ၊ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲပြောကြတာပေါ ့ ” “ဒါဆို ကျွန်တော်တို ့အပြင်သွားကြရအောင်နော် ” “အပြင်ဆိုတာ ဘယ်အပြင်ပြောတာလဲ၊တည်းခိုခန်း ဘာညာတွေ မလိုက်ချင်ဘူးနော် ” ဟုတ်တယ်လေ၊ကိုယ် ့အသက်အရွယ်နဲ ့တည်းခိုခန်းလိုက်သွားလို ့ကတော ့သမီးရည်းစားလို ့ဘယ်ထင်မလဲ၊အကြံအဖန်

အော်ဒါလိုက်လာတာလို ့ဘဲထင်ကြမှာ၊ပြီးတော ့ဘဘ အသိတွေနဲ ့တိုးနေရင် သေပြီ။ ဒီတော ့မှ သူက “ကိုယ့်တိုက်ခန်းသွားမယ်လေ “တဲ ့။ ကျမတို ့နှစ်ယောက်သား တက္ကစီငှားပြီးသူ ့တိုက်ခန်းဆီလာကြတယ်။ပွဲရုံက ကျမ မရှိလဲ ဖြစ်တယ်လေ။အရင်ကတဲက ဘဘခိုင်းထားတဲ ့လူယုံ ငွေကိုင်စာရေးကြီးရှိနေတာ။ဟိုရောက်မှသိတာ၊တိုက်ခန်းက သူ ့တိုက်ခန်းမဟုတ်ဘူး။သူ ့သူငယ်ချင်းရဲ ့တိုက်ခန်း၊၁၂ ပေခွဲx၅၀ ပေ အကျယ်၊ဒုတိယထပ်မှာဆိုတော ့အခန်းထဲရောက်သွားပြီဆိုရင် လူမြင်စရာမရှိတော ့ဘူး။စိတ်ချရပြီ၊သူက သူငယ်ချင်းတိုက်ခန်းမှာ ကပ်နေတာ။အခန်းထဲလဲရောက်ရော၊သူက ရေချိုးခန်း၊အိမ်သာ တွေပြပြီး၊ရှေ ့ဧည့်ခန်းဆီထွက်ပေးပါတယ်။ခံချင်လို ့လိုက်လာတာလေ၊ဟန်လုပ်မနေပါဘူး။ရေချိုးခန်းထဲဝင်၊ရှုရှု ပေါက်၊ဆေးကြောသန် ့ရှင်းပြီးရှေ ့ဘက်ထွက်လာတယ်။ဒီတော ့မှ ကိုမောင်ငယ်က နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သူလဲ လုပ်ရမဲ ့ဟာ လုပ်ဟန်တူရဲ ့။နောက်တော ့လဲနှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားကြရော။သူက ကျမကိုဖက်ပြီးနမ်းမယ်အလုပ် ကျမ က “နေဦး၊အင်္က ျီ တွေကြေကုန်မယ်”ပြောပြီး အင်္က ျီ ရော၊ဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်ပေးလိုက်တာ။ကျမနို ့တွေက တင်းရင်းပြီးအလုံးထွားတဲ ့ အုန်းသကြားပေါက်စီ ဆိုသလို ကြွတက်နေတာ မြင်

တော ့တခါထဲ နို ့ကို ကုန်းစုတ်တော့တာ။နို ့တစ်လုံးကို စို ့၊ကျန်တစ်လုံးကို လက်နဲ ့ဆုတ်နယ်နေတာ၊မခံရတာ(၃)လကျော်နေပြီမို ့ကျမစိတ်ထဲ တဒိန်းဒိန်းမည်နေပါပြီ။နို ့ကိုကုန်းစို ့နေတဲ ့သူ ့ခေါင်းဆံပင်တွေကိုလက်နဲ ့ထိုးချေရင်း “အိုး-ကိုမောင်ငယ်ရယ်၊အာ-အင်း-“ပါးစပ်ကညီးနေရတာ။နောက်တော ့ကျမ မနေနိုင်တော ့ဘူး၊သူ ့ကျောကိုဆွဲဖက်ပြီးအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်တော ့၊သူလဲကျမအပေါ်ထပ်ရက်လဲကျလာတယ်။ပက်လက်လှန်နေတဲ့အတွက် ကိုမောင်ငယ်က နုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီးစုတ်ပါတယ်။နုတ်ခမ်းစုတ်ရင်းလက်တစ်ဘက်က နို ့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးနေတာ။ကျမကလဲ သူ့ကျောကိုဖက်ပြီးနုတ်ခမ်းချင်းပြန်စုတ်ပေးပါတယ်။ခဏအကြာမှာ ကိုမောင်ငယ်က ထထိုင်ပြီး ကျမခါးက ထဘီကိုချွတ်တော့တာ၊တဆကထဲ အောက်ခံပင်တီကိုပါဆွဲချွတ်တာ။ချွတ်လို ့လွယ်အောင် ကျမ ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်တော ့ထဘီနဲ ့ပင်တီက ခြေရင်းမှာ ကျွတ်သွားရော။ကျမတကိုယ်လုံးအဝတ်အစားမရှိတော ့မှ ကိုမောင်ငယ်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲပြီး ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ကာ အဖုတ်ကိုရက်တော့တာ။ပထွေးနဲ ့တုန်းကအဖုတ်ရက်တာခံဘူးပေမဲ ့ဘဘ နဲ ့ကျတော ့အသက်အရွယ်အရ သူကလဲ ရက်မပေးပါ၊ကိုယ်ကလဲ ဘကြီးအရွယ် အဖေအရွယ်မို ့မလုပ်ခိုင်းခဲ ့ပါ။ဘဘ နဲ ့ညားတဲ ့(၁၀)နှစ်ကာလမှာ အဖုတ်အရက်မခံရဘဲ၊အခုမှဆိုတော ့စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေက တဟုန်ထိုး ဆည်ကျိုးတဲ ့အလားထွက်လာတာ။ကိုမောင်ငယ်က စောက်ပပ်နခမ်း နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ ့ဖြဲပြီး အစိကို လျှာနဲ ့ထိုးတာ၊ကျမမှာနေရခက်ကြီး ကော့လန်နေတာပါဘဲ။အစိကိုလျှာနဲ ့ထိုး၊စောက်ခေါင်းထဲ လက်ညှိုးနဲ ့ကလိတာ၊ကြာတော ့ ကျမနေ မရတော့တာနဲ ့၊ “တော်ပြီ ကိုမောင်ငယ်၊ကျမ မနေနိုင်တော ့ဘူး၊လိုးပေးတော ့ “ပြောတဲ ့အခါ မှ ကိုမောင်ငယ်က သူ ့ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး ကျမ ပါးစပ်နားလီးကိုတေ့ပေးပါတယ်။သူက အခုမှ ပုဆိုးချွတ်တာမို ့၊သူ ့လီးကို အခုမှမြင်ရတာ။လီးကသာမန်ပါဘဲ၊ထူးပြီးမကြီးပါဘူး။ပထွေးတို ့၊ဘဘတို ့လောက်ပါ၊ကျမတွေ ့ဘူးသမျှထဲမှာတော ့ခိုးရာလိုက်ပြေးဖူးတဲ ့ဘာသာ ခြားယောက်ကျားရဲ ့လီးကတော်တော်လေးကြီးပြီး ထိပ်က အရေပြားဖြတ်ထားတာ

လေ။ပါးစပ်နားလီးတေ ့ပေးပြီဆိုကတဲက သူ ဘာလိုချင်လို ့လဲ၊သိတယ်၊သူကတောင် အဖုတ်ကို ရက်ပေးတာလေကိုယ့်အလှည့်လဲ စုတ်ပေးရမှာပေါ ့။ကျမ လီးကိုလက်နဲ ့ဆုတ်ကိုင်တာ မကြီးဘူးဆိုပေမဲ ့တောင်နေလို ့ထင်ပါရဲ ့၊သုံးမတ်လုံးလောက်တော ့ရှိမယ်။ကျမစုတ်ပေးတာ လီးက တဇတ်ဇတ်နဲ ့နေပြီ၊တော်ကြာအရည်ထွက်ကုန်မှာစိုးလို ့ “တော်ပြီကွာ၊လိုးတော ့”ပြောပြီးပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဖြဲကားပေးပါတော ့တယ်။ကိုမောင်ငယ် က လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ ့ပြီး တခါထဲ ထိုးသွင်းတာ၊ “အာ-ဖြေးဖြေး၊ဘာလို ့တအားထိုးတာလဲ၊ဘယ်မှထွက်မပြေးဘူး၊မှန်မှန်လေးသာ လိုး “ကျမပြောရင်း သူ ့ပခုန်းတွေကိုဖက်ပြီး ဖင်ကိုကော ့ ကော ့တင်ပေးပါတယ ်။အလိုးမခံရတာ (၃)လကျော်နေပြီမို ့အရသာက ဘာကောင်းသလဲ မမေးနဲ ့၊ခင်သန်းနု ခေါင်းလျှော်ရည်ကြော်ငြာသလို (အရမ်း အရမ်းကို ကောင်းတာပါဘဲရှင် )။ ။စတွေ့ကြတဲ ့ရက်မို ့အဲဒီနေ ့က ညနေမိုးချုပ်မှ ကျမ ပြန်လာရတာ။(၄)ချီတွယ်တာ၊တစ်ချီမှာ ကျမ အားမရလို ့သူ ့အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ၊ “အမလေး၊မဝင်းရယ်၊ဖြေးဖြေးဗျ၊ဖြေးဖြေး၊အောင့် အောင့်သွားလို့ပါ “တဲ ့လေ။နောက်ဆုံးအချီကတော ့သူကတောင်းဆိုလို ့ဖင်ကုန်းပေးရတာ၊ခွေးလိုး လိုးပေးတာ၊စောက်ခေါင်းထဲက လေအံထွက်လို ့(တဘူ ဘူ ) နဲ ့လေ။(၃)လလောက်ငတ်ပြတ်နေတာ၊အခုမှဘဲ စိတ်ဆန္ဒပြေ ့သွားတာ။

ကျမ ကိုမောင်ငယ်နဲ ့တစ်ပတ်ကို(၂)ခါ သူ့တိုက်ခန်းမှာသွား သွားပြီးကုန်းတာ၊အဆင်ပြေနေသလိုပါ။ယောက်ကျားလီး မှန်မှန်စားနေရလို ့အသားအရေစိုပြေလာတယ်။တစ်ခါတွေ ့ရင် ၄/၅ နာရီကြာတဲ ့ထိ လိုးကြတာမို ့လေုကျင့်ခန်းယူသလိုဖြစ်ပြီး အရင်နဲနဲ ဝနေတဲ ့ကိုယ်လုံးက ဆလင်းဘော်ဒီပြန်ဖြစ်လာတယ်။ဘဘ ကကျမကို အရီပ်တကြည့်ကြည့်နေတာလေ။ကျမ အပြောင်းအလဲဖြစ်နေတာ ရိပ်မိတယ်။တရက် ကျမကို “သမီး၊အစစ အရာရာ အဆင်ပြေတယ်နော်၊”မေးလာတာ။ “ဟုတ် ဘဘ၊ပြေပါတယ် “ဖြေတော ့ “သမီးအဆင်ပြေရင် ဘဘ ဝမ်းသာတယ်၊သမီးဘာလုပလုပ် ဘဘ ခွင့်ပြုတယ်၊ဘဘ ဘက်က ယောက်ကျားတစ်ယောက်ပေးရမဲ ့အရာ မပေးနိုင်ဘူးမဟုတ်လား၊သမီးက အရွယ်ကောင်း၊ယောက်ကျားနဲ ့အတူအိပ်ချင်တဲ ့စိတ်ရှိနေမှာဘဲ၊ဒီတော ့သမီးရယ်၊ကိုယ်အဆင်ပြေသလိုသာနေပါ၊သမီးအဆင်မပြေဘူးဆိုရင် ဘဘကိုပြော၊ဘဘ သမီးအတွက် အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးမယ် “ဘဘ ဘာပြုလို ့ဒီစကားပြောပါလိမ့် လို ့ကျမတွေးမိပေမဲ ့ဘာမှထပ်မမေးတော ့ပါ။ကိုမောင်ငယ်နဲ ့သွားသွားအိပ်နေတာ၃/၄ လကြာတော ့ဒီလူဇာတိပြလာတယ်။ငွေချူတာ၊

ယောက်ကျားပိုင်းလုံးလုပ်လာတာ။ပထမတော ့လုပ်ငန်းအတွက်ငွေလိုလို ့နဲနဲပါးပါး ချေးပါဆိုလို ့ချေးပေးလိုက်တယ်။နောက်တော ့ငနာက ကျမ ဏှာထန်တာသိလာတဲ ့အခါ သူ ့ကိုသူ ယောက်ကျားဖာသဘောမျိုးတစ်လကိုဘယ်မျှပေးပါ တောင်းဆိုလာတယ်။ကျမ ငွေရေးကြေးရေးအတွက် မပေးနိုင်တာမဟုတ်၊မပေးချင်တာ။သူကောင်း ကိုယ်ကောင်း နှစ်ယောက်စလုံးအတွက်လိုအပ်လို ့လိုးကြတာ၊အိပ်ကြတာ။ဒီလို အခပေးငှားရမဲ ့ယောက်ကျားဖာဆို ဘယ်ဒီလို အသက်ကြီးတဲ ့ကောင်၊ကိုယ်နဲ ့ရွယ်တူကောင်ကို မသုံးသေးဘူး။ငယ်ငယ်ချောချောလှလှ ကောင်လေးတွေခေါ်သုံးမှာပေါ ့။ဒီတော ့ကျမနဲ ့ကိုမောင်ငယ် ဇာတ်လမ်းပြတ်သွားတယ်။ကိုမောင်ငယ်ဆိုတဲ ့လူကို အစက လူကောင်းအောက်မေ ့ခဲ ့တာနောက်မှ အောက်တန်းစား တေလေဂျပိုး၊လူလိမ်ဖဲသမားမှန်းသိလာတာ။ တစ်ရက်မှာ ဘဘ က ကျမကို စာအိတ်တစ်အိတ်ပေးလာတယ်။ဖွင့်ကြည့်တော ့ကျမရဲ ့အဝတ်မပါတဲ့ တုံးလုံးပုံတွေ။သိသာပါတယ်၊

ကိုမောင်ငယ်လက်ချက်ဆိုတာ၊သူနဲ ့သွား သွားလိုးနေတဲ ့တိုက်ခန်းထဲမှာရိုက်ထားတာ။အလိုးခံပြီး ကျမ မောမောပန်းပန်းနဲ ့အိပ်ပျော်နေတုန်း တမင်အကြံနဲ ့ရိုက်ထားတာပါ။ပုံတွေက အိပ်ရာပေါ်မှာချည်း၊မှောက်ရက်၊ပက်လက်၊ဘေးစောင်းပုံတွေ။ပုံတွေကိုကြည့်ပြီး ကျမ ရှက်တာတော ့မရှက်ပါ၊ဒါပေမဲ ့ဘဘ ကို အားလဲနာ၊သနားလဲသနားသွားပါတယ်။ကိုယ်မလုပ်နိုင်တော ့လို ့မိန်းမကို တခြားယောက်ကျးတစ်ယေက်နဲ ့ လိုးဖို ့ခွင့်ပြု ပြီးတာမှန်ပေမဲ ့အခုလို မဖွယ်မရာ ဓါတ်ပုံတွေပေးပို ့ခံရတာကတော ့ဘဘ အတွက်ယူကျုံးမရဖြစ်မိပါတယ်။ကိုမောင်ငယ်ဆိုတဲ ့လူယုတ်မာကို ပါးရိုက်လိုက်ချင်တဲ ့စိတ်တွေပေါ်လာတာ။ဘဘ က “သမီးကို ဘဘ အပြစ်မတင်ဘူး၊ခွင့်ပေးပြီးသား၊ဒါပေမဲ ့ဒီကောင်က မိန်းမသိုက်တူးသမား၊လူရှုတ်လူပွေ၊သူက ဘဘဆီက ငွေ(၅)သိန်းတောင်းတယ် ” “မပေးနဲ ့ ဘဘ၊တပြားမှမပေးနဲ ့၊ဒီကောင့်ကို ငွေညှစ်မှုနဲ ့ရဲတိုင်မယ် “ဘဘ က မရီ မပြုံး၊ဒါပေမဲ ့စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်ခြင်းအလျှင်းမရှိတဲ ့ပုံမှန်အသံနဲ ့”အဲဒီလိုလုပ်လို ့မရဘူးလေသမီးရယ်၊လုပ်မယ်ဆိုရင်တော ့ငွေညှစ်မှုတင်မကပါဘူး၊ဘဘ က မယားခိုးမှုနဲ ့တရားစွဲလို ့တောင်ရတယ်။ဓါတ်ပုံသက်သေတွေရှိနေတာ။ဒါပေမဲ ့သမီးသိက္ခာ၊နံမည် အဖတ်ဆယ်မရ ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ဘဘ အတွက်က အရေးမကြီးဘူး၊ဘဘ က နောင်နေရလှ (၁၀)နှစ်ဘဲ၊သမီးက အခုမှ(၃၀)နှစ်ရှိသေးတာ၊လူတောတိုးရဦးမယ်။ဘဘ တို ့အတွက် ငွေ(၅)သိန်း ဘာမှခက်တာမဟုတ်ဘူး” “ဘဘ ရဲ ့၊ဒီကောင်က ဒါနဲ ့တင်ရပ်မှာ မဟုတ်ဘူး၊နောက်ထပ်လဲ ငွေညှစ်နေဦးမှာ” ” သိပ်လဲစိတ်ပူမနေပါနဲ ့သမီးရယ်၊ဘဘ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်မှာပါ။ကဲ ကဲ-သမီးသွားနားချည်၊ဘဘ ပါကြီးနဲ ့တိုင်ပင်ပြီးရှင်းလိုက်မယ် ” နောက်တစ်ပတ်လောက်အကြာမှာ ကိုမောင်ငယ် ကားတိုက်ခံရလို ့သေသွားပြီလို ့ဘဘ ကပြောပါတယ်။အဲဒီည က ဘဘ က ကိုပါကြီးကို ငွေပေးပြီး ဓါတ်ပုံတွေနဲ ့အလဲအလှယ်လုပ်တာ၊ရွှေပြည်သာ သာဓုကန်ဘက် ည(၇)နာရီလောက်ငွေယူပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ ့ပြန်တာ၊မျက်နှာချင်းဆိုင်မောင်းလာတဲ ့(၁၀)ဘီးကားကြီးက ဝင်တိုက်တာ၊ကားနံပတ် မမြင်လိုက်ရဘူးတဲ ့။ဘဘ က”မကောင်းတဲ ့လူမို ့လောကပါလ နတ်မင်းကြီးက

ဒဏ်ခတ်တာပေါ ့သမီးရယ် “တဲ ့။ “နတ်မင်းကြီးက ဘဘ တော ့မဟုတ်ပါဘူးနော်” ပြောတာ ဘဘ ကရီပြီး “အင်း-ဘဘ ကစိတ်ရင်းကောင်းတဲ ့လူလေ သမီးရဲ ့၊ဒီတော ့ဘဘ စိတ်မကောင်းအောင်နှောင့်ယှက်တဲ ့လူယုတ်မာကို နတ်မင်းကြီးက သုတ်သင်ပေးတာနေမှာ။(၁၀)ဘီးကားသမားရဲ ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ဆေတန်နတ်ဆိုးဝင်ပူးပြီးတမင်ဝင်တိုက်တာနေမှာပေါ ့” ကိုမောင်ငယ် သေသွားပြီးတစ်လကျော်ကျော်မှာ ကျမ ဟိုစိတ်တွေပြန်ပေါ်လာပါတယ်။ယောက်ကျားနဲ ့မအိပ်ရရင်၊လိုးတာ မခံရရင် မနေနိုင်တော ့တာအမှန်ပါ။ကျမ တပိန်ပိန်၊တလိမ်လိမ် ဖြစ်နေတာ ဘဘ သိပါတယ ်။တစ်ရက် ဘဘ က “သမီး၊ပွဲရုံသွားမယ်၊ဘယ်သွားမယ်ဖြစ်ဖြစ် မောင်ပါကြီးကိုကားမောင်းခိုင်း၊သမီးကိုယ်တိုင် ကားမမောင်းနဲ ့တော ့”ပြောလာပါတယ်။ကျမက “ကိုပါကြီးကို ကားမောင်းခေါ်ရင် စက်ရုံကို ဘယ်သူကြည့်မှာလဲ” “စက်ရုံအတွက် ဘဘ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ခန် ့ထားပေးလိုက်တယ်၊မောင်ပါကြီးက တစ်ပတ်ကို (၂)ရက်လောက်ဝင်ထိန်းပေးရင်ရပါတယ်၊သမီးအတွက် အဖော်လိုတယ်လေ” ကျမ ဘဘကို မော်ကြည့်ပြီး “ဘဘ က ကိုပါကြီးကို ကျမအတွက်ထားပေးတာလား၊သူ ့မိန်းမ က ကျမကို လာကောနေပါ ့မယ် ဘဘရယ်” “သူ ့မိန်းမ ဘဘ တာဝန်ထားပါ သမီးရယ်၊မပြောစေရပါဘူး၊ဘဘ က သမီးအတွက် ပေးဆပ်ရမှာပါ။တခြားတစိမ်းတရံစာ ယောက်ကျားနဲ ့ဆို အခုလို မလိုလားအပ်တာတွေထပ်ဖြစ်နေမယ်၊မောင်ပါကြီးကတော ့ဘဘ တူအရင်းမို ့စိတ်ချရမှာပါ” “ကိုပါကြီးက လိုလိုချင်ချင်ရှိပါ ့မလား ဘဘ ရယ်” “ဒါတော ့သမီးအပိုင်းလေ၊ဘဘ က(ဟေ့ ပါကြီး၊ငါ ့မယား မင်းကြည့်ထိန်းစမ်း)ပြောလို ့ဘယ်ကောင်းပါ ့မလဲ၊(ပါကြီး၊မင်းစက်ရုံကို တစ်ပတ် ၂ ရက်ဘဲသွား၊အဝင်းကို ကားမောင်းပို ့)ဒီလိုဘဲပြောရမှာလေ၊စိတ်ပူမနေပါနဲ ့သမီးရယ်၊ပါကြီးဒီလောက် မအ ပါဘူး” ကျမက ရီပြီး “ပါကြီးဒီလောက် အ ရင် သမီးတက်မှောက်လိုက်ရမှာဘဲ ဘဘ ရေ”

ဘဘ အစီအစဉ်အတိုင်း ကျမ ကိုပါကြီးကို ကားမောင်းခိုင်းပြီး ပွဲရုံအလုပ်တွေလုပ်ပါတယ်။ကိုပါကြီးက မနက်ပိုင်းမှာ သူ ့မိန်းမနဲ ့၊အသက်(၃)နှစ်သာရှိသေးတဲ ့သမီးကို တပါထဲခေါ်လာပြီးအိမ်မှာထားပေးခဲ ့တာ။ဘဘ အတွက် လိုအပ်တာ လုပ်ပေးဖို ့။ဘဘ ကလူမမာ လုံးလုံးကြီးတော ့မဟုတ်ဘူး။လူတွဲရှိရင် ထနိုင် ထိုင်နိုင်ပါ။အိပ်ရာထ လူတွဲနဲ ့ဝှီးချဲပေါ်တင်ပေးပြီးရင် သူ ့ဖာသာသူ နေတတ်၊လုပ်တတ်ပြီ၊ကိုပါကြီးမိန်းမက အရင်ကလဲ အိမ်မှာနေသွားတဲ ့အိမ်ဖော်မဆိုတော ့အထာပေါက်ပြီးသား၊ပြီး ဘဘ နဲ ့ကကိုပါကြီးအရင် ညားထားတာလေ၊မမြင်ဝံ့စရာတွေ၊မတင့်တယ်တာတွေ မဖြစ်တော ့ဘူးပေါ ့။ကျန်တဲ ့အဝတ်လျှော်၊ကြမ်းတိုက်၊မီးပူထိုး၊ထမင်းဟင်းချက် ဆိုတာတွေက သီးခြားအကူငှားထားပြီးသား၊မနက်လာ၊ညနေပြန်၊အတူနေ ညအိပ်အိမ်ဖော် မထားတာက အိမ်ကိုစိတ်မချလို ့၊လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်လို ့။တူလေးကလဲ နေ့ခင်း (၁၂)နာရီဆိုအိမ်ပြန်ရောက်ပြီ၊သူတို ့ကျောင်းက မနက်ပိုင်းတက်ရတဲ ့ကျောင်း။ ကိုပါကြီးနဲ ့ စသွားကာစ ရက်မှာတော ့ နှစ်ယောက်လုံး ခပ်တန်းတန်းဘဲ၊ကိုမောင်ငယ် ပို ့ပေးတဲ ့ကျမရဲ ့တုံးလုံးပုံတွေ ဘဘ ကသူ့ကိုပြပြီး ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ တိုင်ပင်တာလေ၊ဒီတော ့ကျမ စိတ်မလုံမလဲ ဖြစ်တာ။ကိုပါကြီးက ဘဘတူဆိုပေမဲ ့ ကျမထက်(၅)နှစ်ကြီးတယ်။လူက ဂင်တိုတို၊ပုပု၊ဒါပေမဲ ့ဗလတောင့်တယ်။

တစ်ပတ်ဆယ်ရက်ကြာတော ့ကိုပါကြီးနဲ ့ကျမ စတဲ ့ရက်တွေလောက် မစိမ်းတော ့ဘူး၊ခေါ်ထူးမေးပြော စကားပြောဖြစ်လာတယ်။ကျမက တခါတလေ ကြာကြည့် ကြည့်ပြီး မြူဆွယ်သလို စတာတောင် သူ့ဘက်က လှုပ်မလာဘူး၊ကျမအရွယ်၊ရုပ်ရည်၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်၊အနေနဲ ့သူ စိတ်မပါ ဘူးမဖြစ်နိုင်ပါ၊သူ ့ဦးလေးရဲ ့မိန်းမဆိုတဲ ့အသိနဲ ့စိတ်ထိန်းထားပုံရပါတယ်။ကဲ၊ယုန်ကမတိုးတော ့ ပိုက်ကတိုးရတော ့မှာပေါ ့၊တစ်ရက်တော ့ကျမ ကားကိုလှည်းကူးဘက်မောင်းခိုင်းပါတယ်။လှည်းကူးဘက်က ရွာတစ်ရွာမှာ ဒေါ်ဒေါ်ကြီးရှိတုန်းကတဲက ဝယ်ထားတဲ ့ခြံတစ်ခြံရှိတယ်။ဒူးရင်းနဲ ့သရက်ပင်တွေစိုက်ထားတာ၊အစောင့်အဖိုးကြီးအဖွါးကြီးလင်မယားဘဲရှိတာ။ဘဘ နဲ ့ကျမ ရကာစ က တချို ့အားလပ်ရက်တွေမှာ ခြံထဲသွားပြီးညအိပ်ညနေ နေကြဘူးတယ်၊ဘဘ လေမဖြတ်မီအထိ သွားကြတာ။အခုတော ့ မရောက်တာ ကြာနေပြီ၊ခြံထဲရောက်၊အိမ်တံခါးတွေဖွင့်ပြီး လေဝင်လေထွက်ကောင်းအောင် အဖွါးကြီးကလုပ်ပေးပါတယ်။ပြီးသွားတော ့ ကျမက “ဒေါ်နက်ထယ်၊ရပြီ၊သွားတော ့၊လိုအပ်ရင် ခေါ်မယ်”မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး ကိုပါကြီးကို ကားပေါ်ပါလာတဲ ့အချိုရည်ဘူးတွေ၊ကွက်ကီးမုန့်တွေ အယူခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ကိုပါကြီး ကားဆီသွားနေတုန်း ကျမ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတဲ ့အတိုင်း၊အိပ်ခန်းထဲဝင်၊အပေါ်အင်္က ျီ နဲ ့ဘရာစီယာကိုချွတ်၊တလက်စထဲ အောက်ခံပင်တီဘောင်းဘီပါ ချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျှားလိုက်ပါတယ်။ကိုပါကြီးအိမ်ပေါ်တက်လာတဲ ့အခါ “ကိုပါကြီး၊ခဏလောက်”လို ့လှမ်းခေါ်ပါတယ်။ကိုပါကြီးအိပ်ခန်းပေါက်ရောက်လာပြီး ထဘီရင်လျှားနဲ ့ကျမကိုတွေ ့တော ့၊ဘာလုပ်ရမယ်မသိဘဲ အပေါက်ဝမှာ ကြောင်ရပ်နေတာ။ကျမ ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်ပြီး “ကိုပါကြီး၊ဒီမှာလာထိုင်”ကျမဘေးဘက်နေရာကိုလက်နဲ ့ညွှန်ပြတော ့ဒီလူ ထင်သလောက် မအပါဘူး၊စွေ ့ကနဲ ကျမဘေး ကုတင်ပေါ်ရောက်လာပါတယ်။ ကျမ အိပ်ရာပေါ်လှဲချပြီး “ကိုပါကြီး၊ကျမဒီကိုလာတာ ဘာပြုလို ့ထင်လဲဟင်” ” အင်း၊နဲနဲတော ့ရ်ပ်မိတယ် မဝင်းရေ၊ဒါပေမဲ ့မဟုတ်ခဲ ့ရင်မကောင်းဘူးလေ” “ဟောတော်၊ရိပ်မိတယ်လဲဆိုသေး၊မဟုတ်ခဲ ့ရင်မကောင်းဘူးလဲပြောသေး၊ကိုပါကြီးရယ်၊

ရှင့်ဟာကလဲ ဘာမှန်းကို မသိဘူး” ကျမနုတ်ခမ်းစူသလို ဘာလိုလိုနဲ ့အထာပေးလိုက်တာ။ကိုယ်တော်ချောက အရုပ်ကြီးကျနေတာဘဲ။ဒါနဲ ့ကျမ သူ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး “ကိုပါကြီး၊အ- ချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ ့၊ရှင့်ကိုဒီနေရာခေါ်လာတာ အလှကြည့်ဖို့ ခေါ်လာတာမှတ်လို ့လား၊မခုတ်တတ်တဲ ့ကြောင် လုပ်မနေနဲ ့၊ငါးကြော် မကြိုက် ကြောင်မိုက်ဖြစ်သွားမယ်”ဒီတော့မှ ကိုပါကြီးက “မဝင်းရယ်၊ဦးလေးသိရင် ကောင်းပါ ့မလား” “တော် ့ဦးလေးက သူ့မိန်းမငယ်ငယ်လေး လုပ်မပေးနိုင်လို ့၊လင်ငယ်နေတာ၊မောင်ငယ်လို ဂျပိုးသူခိုးနဲ ့တွေ့သွားမှာစိုးလို ့ရှင့်ကို ကျမအနားမှာနေပြီး ကားမောင်းခိုင်းထားတာ၊ဦးလေးရဲ ့အစီအစဉ်၊ကဲ-နားလယ်ပြီလား” ကျမပြောရင်း ကိုပါကြီးကို ကျမအပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်ပါတယ်။ကိုပါကြီးလဲ ကျမတဲ ့တဲ ့ပြောမှ ရဲလာပြီး ကျမရဲ ့နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်တောတာ၊ကျမက ငတ်နေတာလေ၊ကိုပါကြီးလယ်ဂုတ်ကိုဆွဲကိုင်ပြီးသူ ့နုတ်ခမ်းတွေကိုပြန်စုတ်ယူပါတယ်။တလက်စထဲ ရင်လျှားထားတဲ ့ထဘီစကို ဖြေချပြီး သူ ့လက်ကို နို ့အုံပေါ်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ကိုပါကြီးလဲ ကျမနို ့အုံတွေကို လက်နဲ ့ဆွဲညှစ်ကစားရင်း နုတ်ခမ်းတွေကိုအငမ်းမရ စုတ်နေတာပါဘဲ။ကျမကတော ့ဖြစ်နေကျအတိုင်း၊ယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ ့အဖက်၊အနမ်း၊အကိုင်အတွယ် ခံရပြီဆိုတာနဲ ့အောက်ပေါက်က တာကျိုးပြီလေ။အဖုတ်ကလဲ ရွစိထိုးနေပြီ။ဒါနဲ ့”ကိုပါကြီး၊တော်တော ့၊လုပ်ကြစို ့”ပြောပြီး ထဘီကိုခြေထောက်ရင်းထိ ချွတ်ချ၊ကန်ထုတ်လိုက်ပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းဖြဲကား၊ဒူးထောင်ပေးပါတော့တယ်၊တခါထဲ တက်လိုးလို ့ရအောင်ပါ။ဟုတ်တယ်လေ၊အလိုးခံချင်လို ့မှ ဒီကိုလာပါတယ်ဆိုနေ၊ဘာပြုလို ့ရှက်နေ၊ကြောက်နေ၊မူယာမာယာ လုပ်နေမလဲ၊အပျိုပေါက် လူပျိုပေါက်တွေလဲမဟုတ်။ကိုပါကြီးက ကျမအရမ်းကာရော ခံချင်နေတာသီလို ့ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး ပေါင်ကြားဝင်ထိုင်ပါတယ်။ကျမက “မလိုးခင် ရက်ပေးပါလား ဟင်”ဆိုပြီး သူ့ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲဆွဲပို ့တာ၊ကိုပါကြီးက အလိုက်တသ်ဘဲ၊အဖုတ်ကိုရက်တော့တာ။ကျမအပေါက်က အရည်စိုရွဲနေပြီ၊ကိုပါကြီးက စောက်ပပ်ကို လက်နဲ ့အုပ်ကိုင် ပွတ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ ့ထိုးသွင်းကလိတာလေ၊ကျမ အရသာရှိတာနဲ ့”အာ-ကောင်းတယ်-အီး-ကိုပါကြီး-တော်—တော်–ပြီ”ပြောပြီး ပေါင်ကြားကခေါင်းကိုဆွုထုတ်ရတာ။ကိုပါကြီးက လီးကို အပေါက်မှာတေ

့ပြီး ထိုးသွင်းပါတယ်။အရည်တွေစိုရွဲနေလို ့ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ ချောချောချူချူဝင်သွားတာ တစ်ဝက်လောက်အထ်ပါဘဲ။ကျမက သူလိုချင်ရင် လီးကိုစုတ်ပေးမလို ့ပါ။ဒါပေမဲ ့ကိုပါကြီးက စောက်ပပ်ရက်နေရာက တခါထဲ လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တာမို ့စုတ်မပေးလိုက်ရပါ။ကိုပါကြီးက ကျမကို ဘယ်တုန်းကတဲက လိုးချင်နေမှန်းမသိ၊လီးဝင်တာနဲ ့တပြိုင်နက် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့် ဆောင့် လိုးလိုက်တာ၊ကျမမှာ “အား၊ကိုပါကြီး၊ဖြေးဖြေး၊မလောနဲ ့လေ၊အာ၊မှန်မှန်ဆောင့်ပါကွာ၊တအားကြီးမလုပ်နဲ ့၊နာတယ် ” ပြောရင်း သူ့လက်မောင်းတွေကိုကိုင်ပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကော့ ကော့ တင်ပေးရတာ။ကိုပါကြီးက အစပိုင်းမှာသာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း၊ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုးတာ၊ခဏအကြာမှာတော ့အရှိန်ကို ထိန်းနိုင်သွားတယ်။တချက်ချင်းမှန်မှန် ဆောင့်လိုက်၊ဖင်လေးလှုပ်ရုံ ညှောင့်လိုက်နဲ ့၊ကျမ ကောင်းလိုက်တာကို ပြောမပြတတ်အောင်ပါဘဲ။အရင်က လိုးဘူးတဲ ့ယောက်ကျားတွေလဲ ကောင်းတာပါဘဲ၊ဒါပေမဲ ့ကြာတော့မေ ့နေပြီလေ၊အခုလက်ရှိလိုးပေးနေတာဘဲ အကောင်းဆုံးပြောရမှာပါ။ ကိုပါကြီးက ဂင်တိုလူပု၊ဗလတောင့်တောင့်မို ထင်တယ်၊သက်လုံတော်တော်ကောင်းပါတယ်၊လီးကိုစသွင်းကတဲက ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ဆောင့်လိုက်၊ညှောင့်လိုက်၊နားပြီးမှေးနေလိုက်နဲ ့၊ကျမကသာ ကောင်းပြီးရင်းကောင်းရင်း အောက်ကနေ စကောဝိုင်းနေရတာ၊လိုးရင်း အရည်တွေများ များလာတာ၊တဖတ်ဖတ် တဘွတ်ဘွတ် အသံတွေထွက်လာတယ်။အရည်တွေများလေ၊လီးအဝင်အထွက်က ကောင်းလေဘဲ။ကြာလာတော ့ကျမ အောက်က သိပ်မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး၊မောနေပြီ၊ကိုပါကြီးကဆောင့်ကောင်းတုန်း။(၁၀)မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်အထိ ဆောင့်ပေးနေတာ၊ကျမဆို “အာ-အား-အီး”လို ့အော်သာအော်နေတာ၊မျက်စိမဖွင့်တော့ဘူး။နောက်ဆုံးကျမ ခြေပစ်လက်ပစ် နုန်းကျသွားတော့မှ ကိုပါကြီးအရည်တွေ ပြွတ်နဲ ့ပန်းထဲ ့လိုက်သလို ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်ကုန်တာပါဘဲ။ဖလက်ပြပြီး ကျမအပေါ်ပြုတ်ကျလာတဲ ့ကိုပါကြီးကို ကျမ အသာဘဲဖက်ထားပါတယ်။တော်တော်နဲ ့အမောမပြေပါ။နှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီးအမောဖြေရတာ၊(၁၅)မိနစ်လောက်ကြာမှ ထနိုင်ပါတယ်။ အမောပြေမှ အိပ်ရာကထပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊မုန့်နဲ ့အချိုရည်စားသောက်ရတာ၊ပြီးတော့ ဒုတိယအချီထပ်လိုး၊ခဏနား၊ပြီးတော ့တတိယအချီထပ်လိုး။ပထမအချီက လှေကြီးထိုး၊ဒုတိယအချီကကုတင်စောင်း၊တတိယအချီက ကျမက အပေါ်ကအရင်တက်ဆောင့်၊မပြီးနိုင်လို ့နောက်ပိုင်း ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးပြီး ခွေးလို အလိုးခံလိုက်ရပါတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ ့ကျမ ဘဝလေးအဆင်ပြေနေပါတယ်။ဘဘ ကလဲ သူ့တူအရင်းဆိုတော ့စိတ်ချလက်ချ ဖြစ်ပါပြီ။နို ့မို ့ ကျမ ဘယ်ကောင်နဲ ့လိုက်ပြေးသွားလေမလဲ စိုးရိမ်နေတာ၊ကျမကို မခံစေချင်တာမဟုတ်ပေမဲ ့တစုံတယောက်နဲ ့လိုက်ပြေးရင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်နှာဘယ်လိုပြမလဲပေါ ့။သူ ့ဂုဏ်သိက္ခာ၊ကျမဂုဏ်သိက္ခာ အဖက်ဖက်ကိုကြည့်ရတာလို ့ပြောပါတယ်။ကိုပါကြီးနဲ ့ကျမ တပတ်မှာ ပွဲရုံကို(၅)ရက်သွားရတာ၊စနေ၊တနင်္ဂနွေရက်တွေမှာပွဲရုံပိတ်ပြီး လှည်းကူးခြံမှာနေကုန်နေခမ်းသောင်းကျန်းကြတာ။အစရက်တွေတုန်းက တပတ်ကို သုံးရက် လေးရက်လောက်အထိ သွားကြတာ၊နောက်တစ်လကျော်ကျော်နှစ်လထဲရောက်မှ တစ်ပတ်နှစ်ရက်ဖြစ်သွားတာ။ပွဲရုံကိုလဲပစ်ထားလို ့မဖြစ်ဘူးလေ။ကိုပါကြီးက တွေ့ရတဲ ့စနေ တနင်္ဂနွေနေ ့တွေမှာ ရောက်တာနဲ ့တန်းလိုးတော့တာ။ပြီးတော့ပြောသေး၊ “မဝင်းကို လိုးရတာ စီးပိုင်နေတာဘဲ၊အပေါက်ကကျဉ်းကျဉ်းလေး၊အိမ်က မိန်းမနဲ ့တခြားစီဘဲ၊” “အော် ကိုပါကြီးရယ်၊ဘယ်တူပါ ့မလဲ၊ကျမက ကလေးမှ မမွေးတာ၊အပေါက်ကျဉ်းမှာပေါ ့၊ရှင့်မိန်းမက ကလေးတစ်ယောက်ထွက်ပြီးပြီလေ၊အပေါက်ကျယ်တော ့မှာပေါ ့” ကိုပါကြီးက “ကလေး မရခင်ကတဲက အပေါက်ကျယ်နေတာပါ မဝင်းရာ၊ဦးလေးနဲ ့ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် လိုးပြီးမှ ကျွန်တော့်ကိုအမဲဖမ်းတာ”။ ကျမ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး “ဟောတော်၊ဘယ်လိုဘယ်လို ကိုပါကြီး၊ပြောပါဦး၊ရှင့်မိန်းမက–ဦးလေးဆိုတာ ဘဘ ကိုပြောတာလား “မေးတော ့ “ဟုတ်တယ်လေ၊မဝင်းမသိဘူးလား၊ဦးလေးက အိမ်ဖော်တော်တော်များများကို အလွတ်ပေးတာမဟုတ်

ဘူး၊အိမ်ရောက်လာပြီဆို မရ ရအောင် ဂွင်ဖန်တာ၊အကြပ်ကိုင်တာ၊ငွေပေးစည်းရုံးတာ၊နောက်ဆုံး ဇွတ်မုဒိန်းကျင့်တာ”။ကိုယ့်ယောက်ကျားအကြောင်းမကောင်းပြောတာ နားတော ့မထောင်ချင်ပါဘူး၊ဒါပေမဲ ့သူ ့ဘက်ကကြည့်တော့လဲ ဟုတ်တာဘဲလေ၊အိမ်ဖော်မကို အားရအောင် ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် လုပ်ပြီးမှ သူုလက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးတာကိုး။ဒါကြောင့် “ကဲပါကိုပါကြီးရယ်၊အခု သူ ့မိန်းမကို ရှင်ပြန်လုပ်နေရပြီဘဲ၊ကြေရောပေါ ့” “ဟာ၊ကျွန်တော် ဒီသဘောမျိုးမဟုတ်ပါဘူး မဝင်းရာ၊မဝင်းလို မိန်းမကို ခုလို လုပ်နေရတာ ကျေနပ်ပါ ့ဗျား၊ဒါကြောင့် အိမ်ကမိန်းမကတောင် သူ ့ကျတော ့လိုးမပေးဘဲ ပစ်ထားတယ်လို ့စကားနာထိုးသေး” ” ဟင်၊ကိုပါကြီး၊ရှင် မိန်းမကို လုပ်မပေးဘူးလားး၊ဒီလိုမလုပ်နဲ ့လေ၊တော်ကြာရှင့်မိန်းမ ကျမကို အမြင်ကပ်လိမ့်မယ်၊ကျမကိုလုပ်တာလဲလုပ်တာဘဲပေါ ့၊သူ့လဲ လုပ်ပေးပါရှင်” “လုပ်ပေးပါတယ်မဝင်းရယ်၊ဒါပေမဲ ့မဝင်းနဲ ့လုပ်ပြီးလူက ဟိုက်သွားတာ၊ဘာမှကို လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်မရှိတော့ဘူး”။ ကိုပါကြီးပြောတာလဲဟုတ်ပါတယ်။ကျမကလဲ ပြောမဲ့သာပြောတာ၊သူနဲ ့တွေ ့ရင် လုံးဝအ အားမနေရဘူး၊တစ်ပတ်မှ နှစ်ရက်သာတွေ ့ရတာမို ့၃ ခါ၊တခါတလေ ၄ ခါလောက်အထိ လုပ်ပေးရတာ။သူမောနေပြီထင်ရင် သူ့ကို အောက်မှာနေခိုင်းပြီး ကျမ က အပေါ်ကတက်လိုးပေးတာ။ ကျမနဲ ့ကိုပါကြီး နှစ်ဦးသဘောတူ လင်မယားဖြစ်နေကြတာ (၃)နှစ်လောက်ကြာပါတယ်။အိမ်မှာကျန်ရစ်တဲ ့ ဘဘနဲ ့ကိုပါကြီးမိန်းမ လဲအဆင်ပြေနေပုံပါ။ဘဘ က ကျမနဲ ့ကိုပါင်္ကြးကိစ္စ သူ့မိန်းမ ဘာမှပြောလို ့မရအောင် ငွေနဲ ့ဆို့ထားတာ။ပြီးကိုပါကြီးကလဲ ကျမပြောပြီးနောက်ပိုင်းမှာ သူ ့မိန်းမကို ပစ်မထားတော ့ဘဲ ပုံမှန် လိုးပေးတယ် ထင်ပါတယ်။သူ ့မိန်းမ ကျမအပေါ် ဘာမှကို မပြောတော ့တာ။ ဒီလိုနဲ ့ထုံးစံအတိုင်း စနေ တနင်္ဂနွေ ရက်တိုင်း လှည်းကူးကခြံ သွား သွားပြီးလိုးနေကြတာ၊တစ်ရက်မှာတော ့ကိုပါကြီး နှစ်ချီလောက်လိုးပြီး ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကျလာပြီး “မောတယ်-မောတယ်” ဖြစ်လာပါရော။အခြေအနေ မကောင်းတာနဲ ့ကျမ ကိုပါကြီးကို ကားပေါ်တင်ပြီး ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းပြီး ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတစ်ရုံကိုပို ့ပါတယ်။ဆေးရုံမှာ ဆရာဝန်ကြီးတွေက လိုအပ်တဲ ့စမ်းသပ်မှုတွေလုပ်ပြီး နှလုံးရောဂါလို ့အမည်တပ်ပြီး ဆေးရုံတက်ခိုင်းပါတယ်။ဆေးရုံပေါ်(၁၀)ရက်အထိနေရပါတယ်။အထူးကုဆရာ ဝန်ကြီးအပြောအရ (ကိုပါကြီးရဲ ့ နှလုံးက တော်တော်ကို အားနည်းနေပြီ။မူလ နှလုံးအား ၁၀၀ ဆိုရင် အခု ၄၀ ဘဲရှိတော့မယ်။ဒါကြောင့်

ပင်ပန်းမဲ ့အလုပ်တွေ မလုပ်ရဘူး၊ရှောင်ပါ၊မိန်းမနဲ ့လဲ တတ်နိုင်ရင် မအိပ်ပါနဲ ့၊အမောဖောက်ပြီးသေတတ်တယ်)။ဆေးရုံကဆင်းပြီး ကိုပါကြီးတို ့လင်မယားကို ဘဘ က စက်ရုံဝင်းထဲကအိမ်ကိုပြောင်းရွှေ ့နေခိုင်းပြီး နားနားနေနေ စက်ရုံလုပ်ငန်းကိုဘဲ ကြီးကြပ်ခိုင်းပါတော ့တယ်။ကျမလဲ ကိုယ့်ပယောဂ မပါချင်တော ့လို ့ကိုပါကြီးနဲ ့ထပ်မတွေ ့ဖြစ်တော့ပါ။ကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပြီး ပွဲရုံလုပ်ငန်းကိုဘဲ တိုးတက်အောင်လုပ်နေတာ၊၃/၄ လအထိ ဘယ်လိုမှမဖြစ်ဘဲ နေလို ့ရတယ်။၃/၄ လလဲကျော်ရော၊ကျမ ယောက်ကျားရဲ ့အတွေ ့အထိ၊ရချင်လာတယ်။နေလို ့မရတော ့ဘူး။ခုတကြိမ်မှာတော ့ဘဘ ကို ဒုက္ခ မပေးချင်တော ့ဘူး။အဆင်ပြေမဲ ့ယောက်ကျား ကိုယ့်ဖာသာဘဲရှာတော့မယ် ဆိုပြီး လှုပ်ရှားပါတယ်။ပြီးတော ့တွေးမိတာ၊အသက်အရွယ် ရပြီးတဲ ့ယောက်ကျားဆိုရင် မောင်ငယ်တို ့လို ဖျံကျမှာ၊ငွေညစ်မှာမျိုးရှိနိုင်တယ်၊ပြီးတော ့ကိုယ်က ယောက်ကျား(၆)ယောက်အထိ ခံသာခံခဲ ့ရတာ၊ကိုယ့်ထက်အသက်ကြီးတဲ ့လူချည်းဘဲ။ကိုယ်က အခုအသက်(၃၃)နှစ်ကျော်-(၃၄)ထဲရောက်နေပြီ၊ဒီတခါတော ့ဘဲနာကြီးတွေ မသုံးတော့ဘဲ ကောင်လေးငယ်ငယ်တစ်ယောက်ကို ဆွဲစားမှဘဲလို ့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော ့တယ်။

သားကောင်က ရှာရတာ မခက်လှပါဘူး။ကျမပွဲရုံနဲ ့မလှမ်းမကမ်းမှာ လေအေးပေးစက်၊အဝတ်လျှော်စက် တွေ ရောင်းတဲ ့ကုမ္မဏီခွဲတစ်ခုရှိတယ်။အဲဒီမှာလုပ်နေတဲ ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ကျမ ပစ်မှတ်ထားတာ။ကောင်လေးနဲ ့သိနေတာတော ့ကြာပါပြီ။တစ်နှစ်ကျော်လောက်တောင်ရှိရောပေါ ့။အဲဒီတုန်းက ကိုပါကြီးရောဂါမဖြစ်သေးဘူးလေ၊ဒီတော ့ကျမလဲ ကောင်လေးကို ဖာသိဖာသာပေါ ့။ကောင်လေးက ဂျီတီအိုင်ပြီး ပြီးသား၊ကုမ္မဏီမှာအလုပ်ဝင်လုပ်နေတာ။ကျမထက်တော ့အများကြီးငယ်မှာပေါ ့။အလွန်ဆုံးရှိလှမှ ၂၂-၂၃ လောက်ဘဲ။ကောင်လေးက အညာသားနဲ ့တူပါတယ်။အသားညိုညို၊ဒေါင်ကောင်းကောင်း၊ရုပ်ကတော ့သူလိုကိုယ်လိုပါ။ချောတယ်၊လှတယ် မဟုတ်ရပါဘူး။ကောင်လေးက နေ ့တိုင်းကျမရဲ ့ပွဲရုံရှေ ့က ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လုပ်နေတာပါ။ဒါနဲ ့တစ်ရက်မှာ ပွဲရုံရှေ ့ဖြတ်အသွား “ဟေ ့၊မောင်လေး၊ခဏလောက်”လို့ခေါ်လိုက်ပါတယ်။ကောင်လေးက ကျမနဲ ့မျက်မှန်းတန်းမိပေမဲ ့တခါမှဒီလို မခေါ်ဘူးတော ့ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားပုံရပါတယ်။ “ဗျာ၊မမ၊ကျွန်တော် ့ကိုပြောတာလား” “အော်၊မောင်လေးရယ်၊ဒီနားမှာဘယ်သူရှိနေလို ့လဲ၊မင်းတစ်

ယောက်ရှိတဲ ့ဟာ၊မင်းကိုမခေါ်လို ့ဘယ်လှည်းသမား ခေါ်ရမှာလဲ”။ဒီတော ့ကောင်လေးပွဲရုံထဲဝင်လာပါတယ်။ကျမက ကောင်လေးကို အအေးဘူးချပေးပြီး မျက်နှာကို အတတ်နိုင်ဆုံးပြုံးကာ “မောင်လေးကို တစ်ခုလောက် အကူအညီတောင်းစရာရှိလို ့” “ဟုတ်၊ပြောပါခင်ဗျ၊ကျွန်တော် တတ်နိုင်တာဆို ဝန်မလေးပါဘူး၊ကူပါ ့မယ် ” “ဒီလိုမောင်လေးရဲ ့၊မင်းအားမယ်ဆိုရင် မမ အိမ်နဲ ့ပွဲရုံ အသွားအပြန် မမ ကားပေါ် မောင်လေးလိုက်ပေးပါလား” “ခင်ဗျာ၊ဘာပြုလို ့လဲ မမ ” “အော် ဒီလိုကွာ။လူတစ်ယောက်က မမကို အပျိုမှတ်ပြီး ပွဲရုံလာတိုင်း လမ်းမှာ ကားကို လှမ်းလှမ်းတားတာ၊တခါတလေဆို ကားနဲ ့တောင်တိုက်မိမလိုဖြစ်တာ၊အရင်က မမ ဒရိုင်ဘာ ပါတော ့ မလုပ်ရဲဘူး၊အခု ဒရိုင်ဘာ ပါမလာဘဲ မမ ကိုယ်တိုင် မောင်းတာမြင်လို ့ တမင်နှောင့်ယှက်တာ နေလိမ့်မယ်”။ ကောင်လေးမျက်နှာက တစုံတရာကို စဉ်းစားနေသလိုဖြစ်နေတာ။ဒါနဲ ့ကျမ က “မောင်လေးမှာ တခြားလုပ်စရာအလုပ်တွေ ရှိနေလို ့လားကွယ်” “ရှိတော ့မရှိပါဘူးမမ ရယ်၊ဒါပေမဲ ့ကျွန်တော်တို ့အလုပ်က ဆင်းချိန်မှန်တာမဟုတ်ဘူး၊အလုပ်ရှိရင် ရှိသလို တခါတလေ မိုးချုပ်မှ ပြန်ရတာ” “ဘာဖြစ်လဲကွာ၊မမ က

ဘယ်အချိန်ပြန် ပြန် ရတာဘဲ။မောင်လေး အလုပ်ပြီးတဲ ့အထိ စောင့်မှာပေါ ့ကွ၊မောင်လေးကသာ မမ ကို ကူညီမယ်၊မကူညီဘူး ဆိုတာပြော ” ။ ဒီတော ့ကောင်လေးက ရယ်မောပြီး “မကူညီလို ့ဖြစ်ပါ ့မလား မမ ရဲ ့၊တော်ကြာ ဟိုလူက တခုခုကြံစီလို ့ မမ မဟုတ်တာဖြစ်သွားရင် ကျွန်တော ်တရားခံဖြစ်သွားမှာ”။ ဒီလိုနဲ ့ ကောင်လေးကို ကျမ ကျော ့ကွင်းထောင်နိုင်ခဲ ့ပါတယ်။ကောင်လေးအလုပ်က မနက်(၈)နာရီဝင်ရတာမို ့၊ကျမပွဲရုံကို အရင်က(၉)နာရီလောက်မှသွားတာ၊အခု မနက်(၇)နာရီအိမ်ကထွက်၊ကောင်လေးနေတဲ ့ အဆောင်မှာဝင်ခေါ်၊ညနေကျ ကောင်လေးအလုပ်ပြီးချိန်မှ အတူပြန်လာကြတာ။ပထမတစ်ရက်နှစ်ရက်မှာ ကောင်လေးက “မမ ကိုနှောင့်ယှက်တဲ ့လူ မတွေ ့ပါလား၊ကျွန်တော်ပါလာလို ့ပုန်းနေတာနေမှာ”တဲ ့လေ။မရှိတဲ ့ဟာကို အရှိလုပ်ထားတာ၊ဘယ်တွေ ့ပါ ့မလဲ၊ကျမ ရယ်ချင်စိတ်ကိုဖျောက်ပြီး “အေး၊ဟုတ်တယ်၊ကားပေါ် မောင်လေးပါလာတာမြင်လို ့မလုပ်ရဲတာနေမှာ၊ဟာ-သူ ့ဘဲ ပါလာတယ်-လို ့ထင်ချင်ထင်နေမှာ” ကျမ တမင်ကို စကားခေါ်လိုက်တာ။ကောင်လေးက ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ ့၊”ဘဲလို ့တော ့ထင်မှာမဟုတ်ပါဘူး၊မမ နဲ ့ကျွန်တော် အသက်တော်တော်ကွာနေတာ၊မောင်လေးလား၊ဒါမှမဟုတ် ခိုင်းတဲ ့ကောင်လေးလား၊ထင်မှာပါ” တဲ ့လေ။ကမ က “ဟဲ ့၊ဘယ်ပြောလို ့ရမှာလဲ၊အခုခေတ်မှာ မိန်းမကြီးကြီးတွေနဲ ့ကောင်လေးငယ်ငယ်လေးတွေ တွဲနေကြတာ အများကြီး”။ကောင်လေးက ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်နေတာနဲ ့ ကျမက “ဘာလဲ၊မင်းက မမ ဘဲလို ့အထင်ခံရမှာ ကြောက်နေတာလား၊မင်းကောင်မလေးတွေ မြင်သွားမှာစိုးလို ့လား” “မဟုတ်ပါဘူး၊ကောင်မလေးလဲမရှိပါဘူး၊” “ဒါဖြင့် ဘာဖြစ်နေတာလဲ” ကောင်လေးက ပြုံးပြီး “တကဲ ့ဘဲမှမဟုတ်တာ ” ကောင်လေးက ကျမထင်ထားတာထက်တောင် လယ်တာပါ။ကျမကလဲ ဒီယုန်မြင်လို ့ ဒီခြုံထွင်တာလေ၊ပြီးရောပေါ ့။ဒါ့ကြောင့် “အံမယ်တော်၊တကဲ့ဘဲ ဖြစ်ချင်လို ့လား၊ဖြစ်ပါတယ်ဟယ်၊မင်းနဲ ့ မမ တကဲ ့အတွဲလို ့သဘောထား၊ဟုတ်ပြီလား”။ ကျမလိုချင်တဲ ့ဂွင် ဝင်သွားပြီလေ။ကောင်လေးက တနင်္ဂနွေတစ်ရက်ဘဲအလုပ်ကနားရတာ၊ဒီတော ့တနင်္ဂနွေနေ့မှာ ကျမ ကောင်လေးကို လှည်းကူးကခြံကိုခေါ်သွားပါတယ်။ကောင်လေးကငယ်သေးလို ့အရိုင်းလေးနေမှာ၊ကျမကဘဲ အစစ အရာရာ ဦးဆောင်ရမယ်လို ့တွက်ထားတာ၊ဘယ်ဟုတ်ပါ ့မလဲ၊ Y2K ကောင်လေးဘဲရှင်၊တတ်လိုက်တာမှ၊ဟုတ်မှဟုတ်ပါ ့မလားလို့တောင်တွေးမိတာ။ခြံထဲက

အိမ်၊အခန်းထဲရောက်ပြီး ကျမက သူ့ကို “ချစ်လိုက်တာကွယ်”ပြောပြီးနမ်းကာရှိသေး၊တခါထဲ ကျမ တကိုယ်လုံး သူ ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်ပေးတော ့တာ၊ကစ်စုတ်တာတောင် ရိုးရိုးစုတ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ပြင်သစ်နည်းလို ့ခေါ်တဲ ့ကျမ ပါးစပ်ထဲ သူ ့လျှာကို ထိုးထဲ ့တာ။နုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုတ်နေရင်း လက်ကလဲ အငြိမ်နေတာမဟုတ်၊ကျမ ဖင်တုန်တွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ချေနေတာ။ကျမ ကောင်လေးရဲ ့လယ်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ထားရင်း၊သူ့အနမ်းကိုပြန်တုန့်ပြန်တဲ ့အနေနဲ ့ကျမလျှာကို သူ ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထဲ ့တာပေါ ့။တော်တော်ကြာအောင်နုတ်ခမ်းစုတ်ပြီး ကျမက “မောင်လေး၊ဖယ်တော ့ကွာ၊မောနေပြီ”ပြောပြီး သူ ့ကို အသာတွန်းဖယ်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။ပြီးတဆက်ထဲ အပေါ်အင်္က ျီ ၊ဘရာစီယာတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး “မောင်လေး၊မမ ကတော ့ မင်းအတွက် အကုန်ပေးဘို ့အသင့်ဘဲ”လို ့ပြောလိုက်သေးတယ်။ကောင်လေးက ကျမနို ့နှစ်လုံးကို စိုက်ကြည့်ပြီး “မမ ကတအားလှတာဘဲကွာ၊နို ့တွေဆို တင်းနေတာဘဲ” “နို့တွေတင် တင်းတာမဟုတ်ဘူးမောင်လေးရ၊အကုန်လုံးတင်းတာ၊ဒီမှာကြည့်” ပြောပြောဆိုဆို ကျမ ထဘီကို ခါးက လေ ျ ာခ ျပေးပါတယ်။အောက်ခံဘောင်းဘီတော ့ရှိနေတာပေါ ့။ကောင်လေးက ကျမအပေါ်မှောက်ချပြီး နို့တွေကို စို ့တော့တာ။စို ့တာမှ တပြွတ်ပြွတ်နဲ ့အသံမည်အောင်ကိုစို ့တာ။ကျမ ခါးကိုကော ့တင်ရင်း “မောင်လေးရာ၊မမ မောင်လေးကို ချစ်လို ့အကုန်လုံးပေးတာနော်၊အထင်မသေးနဲ့ဦး” ။ကောင်လေးက နို့စို ့ရာက ထထိုင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပါတယ်။ကျမ အလိုက်သင့် ဖင်ကိုကြွပေးတဲ ့အတွက် ဘောင်းဘီက ခြေထောက်ရင်းကတဆင့် ကျွတ်သွားရော။ဘောင်းဘီလဲကျွတ်ရော၊ကျမ ဒူးနှစလုံးထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာဖြဲပေးထားပါတယ်။ကောင်လေး ကျမစောက်ဖုတ်ကို အငမ်းမရ စိုက်ကြည့်နေတာ။”ဘာကြည့်နေတာလဲ၊မမြင်ဘူး ဘူးလား”မေးတော ့ “မြင်တော ့မြင်ဘူးတာပေါ ့၊ဒါပေမဲ ့ မမ ဟာကလှလို ့” “ဟောတော်၊စောက်ဖုတ်များ လှလို ့၊မင်းကလဲကွာ၊ကြံကြံဖန်ဖန်၊ဒီလောက်ပပ်ကြားကွဲကြီးနဲ ့၊လှပါ ့မလား”ကောင်လေးက စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ ့အုပ်ကိုင်ရင်း အပေါက်ထဲ လက်ချောင်းနဲ ့ကလိနေတာ။ကျမက “မောင်လေး၊မင်း အရင်က လုပ်ဘူးလား” “ဟုတ်၊ဖာသယ်မတော ့လုပ်ဘူးတယ် ” “ဟယ်၊ရောဂါတွေ ကူးတော့မှာဘဲဟယ်” “မကူးပါဘူး မမရဲ ့၊ဘလိုင်းကြီးလုပ်တာမှ မဟုတ်တာ၊F.L စွပ်ပါတယ် မမ ရယ်” ကောင်လေးက စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ ့ဘဲ ကလိနေတာ၊ပါးစပ်နဲ ့လုပ်ပေးမဲ ့ပုံမရှိလို ့”မောင်လေး၊မမ ဟာကို ရက်ပေး၊မမ လဲ မောင်လေးကို စုတ်ပေးမယ်” ။ကောင်လေးက

ကျမ ပေါင်ကြားထဲ ကိုယ်တပတ်လှဲ ့ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး အဖုတ်ကို လျှာမဲ ့ရက်ပေးပါတယ်။တလက်စထဲ သူ ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကျမ မျက်နှာပေါ် ရောက်လာပြီး လီးက ကျမ ပါးစပ်နားရောက်လာတာ။69 ပုံစံ၊ ကျမ လီးကို ဆွဲကိုင်ပြီး ပါးစပ်နဲ ့စုတ်ပေး၊လဥတွေကို လျှာဖျားနဲ ့ရက်ပေး၊လုပ်ပေးတာ၊ကောင်လေး တဇတ်ဇတ် တုန်နေတာ။ကျမလဲ ကောင်လေးက အဖုတ်အကွဲထဲ လျှာထိုးထဲ ့တဲ ့အပြင် စောက်စိကိုပါ ပါးစပ်နဲ ့စုတ်ပေးလို ့အရည်ရွဲလာပြီလေ။အရည်ရွဲ လာတာ များလာလို ့”မောင်လေး၊ရပြီ၊သွင်းပေးတော့”ကောင်လေးလီးက အရွယ်နဲ ့မလိုက်အောင်ကြီးတာပါ။ပြီးတော ့ ကောင်လေးက လူပျိုသာဆိုတယ်၊လိုးချက်က ကိုပါကြီးထက်တောင်ကောင်းသေး။နောက်မှမေးကြည့်တာ၊လိုင်းထဲကကောင်မတွေတော်တော်များများနဲ ့တွယ်ဘူးတယ်တဲ ့။တခါတလေဆို ဖာခေါင်းမကြီးကိုယ်တိုင် သူ ့ကို အလုပ်ခိုင်းပြီး ပညာကုန်သင်ပေးတာဆိုဘဲ။ဒီတော ့ကျမနဲ ့တွေ ့တဲ ့အခါ ကောင်လေးက ဆရာကြီးအဆင့်ဖြစ်နေပြီ။ခြံထဲစခေါ်သွားတဲ ့ပထမဆုံးအခေါက်မှာတင် ကောင်လေး ကျမကို ဖြုတ်တာ (၅)ချီတောင်။အရင်လူတွေတောင် ဒီလောက် မဖြုတ်နိုင်ကြဘူး။အပြန်ကျတော ့ ကျမက “မောင်လေး၊မင်း အားပြတ်နေမယ်၊ပရိုဗီမင်ဝယ်စား၊ပြီး ငှက်သိုက်၊ကြက်ပေါင်းရည်လဲဝယ်သောက်၊မနက် မနက် နွားနို ့ ကြက်ဥ သောက်နောင်္။ “ပြောရင်း ပိုက်ဆံတွေ ထဲ ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ပြီးတော ့နောက်ဆို တနင်္ဂနွေတင်မကဘဲ၊ ကြားရက်တွေမှာပါ ခွင့်ယူပြီးတွေ ့ဖို ့မှာလိုက်ပါတယ်။

ကောင်လေးက အသက်ငယ်ပေမဲ ့လဲ ရည်မှန်းချက်ကြီးကြီးထားတာ။ကျမ က ကောင်လေးငယ်ငယ်မို ့ရေရှည်ထိန်းထားဖို ့ရည်ရွယ်ချက်နဲ ့ငွေကြေးထောက်ပ့ံတာ တော်တော်များများကိုပေးထားတာ။ဒါပေမဲ ့ကောင်လေးက ကျမပေးတဲ ့ငွေကို အရမ်းမသုံးဘူး၊နိုင်ငံခြားထွက်ဖို ့စုတယ်တဲ ့။ဒီတော ့သူ ့ကို အားမပြတ်စေဖို ့ဗီတာမင်ဆေးတွေ၊ကြက်ပေါင်းရည်တွေ၊ငှက်သိုက်တွေကို ကျမ က ထပ်ဝယ်ပေးရတယ်။ပြီးတော ့ပြောရတာ။ “မင်းကွာ သိပ်ပြီး မချွေတာပါနဲ ့၊သုံးစရာရှိ သုံးသာသုံးပါ၊မင်း သွားချင်တဲ ့နိုင်ငံ မမ ဖြစ်အောင်ပို ့ပေးပါ ့မယ် “လို ့ပြောရတာ။ကောင်လေးက တစ်ပတ်မှာ တနင်္ဂနွေတစ်ရက်ဘဲနားရတာ။ကျမက တခါတလေ တနင်္ဂနွေတစ်ရက်ထဲနဲ ့အားမရဘူးလေ။ကောင်လေးကို ကြားရက်တွေမှာ ခွင့်ယူခိုင်းပြီးလှည်းကူးခြံကို သွားကြတာ။ကောင်လေးက “ခွင့်ခဏ ခဏ ယူလို ့မကောင်းဘူး မမ ရဲ ့၊မန်နေဂျာက သိပ်ပြီး ခွင့်ပေးချင်တာ မဟုတ်ဘူး” “ဒါဆိုလဲ အလုပ်ထွက်လိုက်ကွာ၊ဒီလစာလောက်တော ့ မမ ပေးထားမယ် ” “ထွက်တာက ထွက်လို ့ရပါတယ်၊ဒါပေမဲ ့ဒီကုမ္မဏီမှာလုပ်ရတာက ပညာရတယ် မမ ရဲ ့။ဂျပန်တို ့၊ကိုရီးယားတို ့က ဒီကုမ္မဏီမှာ လုပ်ဖူးတယ်ဆိုရင် ဦးစားပေးခေါ်တာ “ပြောတာနဲ ့သူ ့အလိုကိုလိုက်ရပြန်ရော။ဒါကြောင့်တစ်ပတ်တစ်ခါ တနင်္ဂနွေတစ်ရ

က်မှာ တွေ့တုန်းတွေ့ခိုက် အသေအလဲ လုပ်ကြရတယ်။တနင်္ဂနွေနေ့မှာ တူတော်မောင်က ကျောင်းပိတ်တာမို ့ဘဘ အတွက်လဲ စိတ်ပူစရာ မလိုတော ့လှည်းကူးက ည(၇)နာရီလောက်မှပြန်လာကြတာ။ကိုပါကြီးရဲ ့ကျန်းမာရေးအရ သူ ့မိန်းမကလဲ လာလို ့မရတာမို ့ အသက်(၄၀)လောက်ရှိတဲ ့မိန်းမတစ်ယောက်ကို အိမ်မှာအမြဲခေါ်ထားရတယ်။သိပ်ငယ်ပြန်ရင်လဲ တူတော်မောင်နဲ ့စိတ်မချဘူးလေ။ကောင်လေးနဲ ့ကျမ တစ်နှစ်ခွဲကျော်၊၂ နှစ်နီးပါးတွဲခဲ့ကြတာ။ယေကျကျားနဲ ့ကင်းကွာမနေနိုင်လို ့သာ ယောက်ကျားရဲ ့အလိုးခံရတာ၊တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မနေချင်ဘူးလေ။အဆငိပြေရင် တစ်ယောက်ထဲဘဲကောင်းပါတယ်။ကောင်လေးက နောက်ပိုင်းမှာ အင်တာနက်တွေကြည့်ပြီး အဆန်းအပြားတွေ လုပ်ချင်လာတယ်။တစ်ခေါက်မှာ ကောင်လေးက ကျမကို ဖင်ပေါက် လိုးချင်တယ် ပြောပါရော။ ကျမ ကလဲ အင်တာနက်ကြည့်တာပါဘဲ။ဒီလောက်အထိ လင်မယားဖြစ်နေကြပြီ၊ငြင်းလို ့ကမကောင်းတော ့ သူ လုပ်ချင်တဲ ့ ဖင်ပေါက်ကို ပေးအလိုးခံလိုက်တာ။လူကို အတော်လေး အနေခက်၊အခံရခက်လိုက်တာ၊ဖင်ပေါက်ကွဲသွားပြီတောင်ထင်ရတာ။ဒါတောင် သူ ့အပြောက အရမ်းလုပ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ဂျယ်ဆေးလိမ်းပါတယ် မမ ရယ်ဆိုဘဲ။ကျမဘဝမှာ အရင်ယောက်ကျား(၆)ယောက်တုန်းက ဖင်ပေါက်အလိုးမခံရဘဲ၊ကိုယ်ထက်ငယ်တဲ ့ကောင်လေးကျမှဘဲ အလိုလိုက်ပြီး ဖင်အလိုးခံတာ၊ဖင်ခေါင်းကွဲလို ့များ ချုပ်ရရင် ကျော်မကောင်း၊ကြားမကောင်းဖြစ်ဦးမယ်။ဖင်ပေါက် အဖွင့်ခံရပြီး တစ်လလောက်အကြာမှာ ကောင်လေးက ကိုရီးယားထွက်ချင်တယ်ပြောပါတယ်။ကိုရီးယားမထွက်ခင် အလုပ်က ထွက်လိုက်တာမို ့ကျမနဲ ့ စိတ်ပါရင် ပါသလို လှည်းကူးခြံကိုသွားကြပါတယ်။ကျမက အသက်(၃၄-ကျော်၊၃၅ ထဲ)မို ့လိင်စိတ် အထန်ဆုံးအရွယ်ဖြစ်နေပြီ၊ကောင်လေးကလဲ အသက်(၂၄-၂၅)ယောက်ကျားတွေ အားအင်အပြေ ့ဆုံး၊စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်ပါနေတဲ ့အချိန်ပေါ ့။ဖင်ပေါက်ဖွင့်ပြီးတဲ ့နောက် ကောင်လေးက စောက်ပတ်ကို ပထမ ၁ ခါ-၂ ခါအရင်လိုးပေးပြီး နောက်ပိုင်းအချီတွေကို ဖင်လိုးတော ့တာပါ။ကျမလဲ ရှေ ့ပေါက်လိုး လိုး၊နောက်ပေါက် လိုး လိုး၊အမြဲတမ်းကောင်းပြီး အရသာ ရနေတော ့လုပ်ချင်တာလုပ်၊မငြင်းတမ်းဘဲ။ကျမ ကောင်လေးနဲ ့အကြီးအကျယ် ပွဲကြမ်းနေတဲ ့ကာလမှာ တူတော်မောင် ဆယ်တန်းဖြေပြီးသွားလို ့လုပ်ငန်းနားလယ်အောင် စက်ရုံမှာ တွဲထားပေးလိုက်ရတယ်။ကိုပါကြီးရဲ ့နှလုံးရောဂါက တဖြေးဖြေးပိုဆိုးလာလို ့စက်ရုံကို သိပ်မကြီးကြပ်နိုင်တော ့ဘူ

း။ထိုအတူ ဘဘ ကလဲ အသက်ရလာတော ့ချူချာလာတယ်။အသက်ကလဲ (၆၅)နှစ်ရှိပြီလေ။နောက်တော ့ဘဘ ကို ဆေးရုံတင်လိုက်ရတယ်။အဲဒီအချိန်ကာလတွေက ကျမအတွက် အခက်ခဲဆုံးကာလတွေပါ။ဘဘ ဆေးရုံတင်ရတော ့ လူကွဲကမရှိ၊စက်ရုံကိုလဲ ပစ်ထားလို ့မရ၊ကိုပါကြီးကလဲ ဘဘ လောက်မဆိုးပေမဲ ့သူကလဲ ရောဂါသယ်၊ယဲ ့ယဲ့ဘဲ ကျန်တော ့တာ။ဒီကြားထဲ လင်မြောင်ကောင်လေးက ကိုရီးယားထွက်ဖို ့ရာ အတင်းကာရော ပူဆာနေတာ။ဘာမှအလိုက်ကန်းဆိုးသိတဲ ့ဟာတွေ မဟုတ်ဘူး။အေးလေ ငါကကော ဘယ်လောက်ကောင်းခဲ ့လို့လဲ။ဒုက္ခိတ လင်ကြီးကို အိမ်မှာပစ်ထားပြီး အမြောင်လင်တွေနဲ ့ထင်ရာစိုင်းနေတဲ ့ဖာသာသာ မိန်းမ။ဖာကမှ ပိုက်ဆံရလို ့ခံတာ။ငါက ပိုက်ဆံမရဘဲ အလကား အလိုးခံရတာ၊ပိုက်ဆံမရတဲ ့အပြင် ကိုယ်ကတောင် ပြန်ပေးနေရတာ။တော်ပြီ၊ဒီလောက်နဲ ့ဖြတ်တာကောင်းတယ်။ကျမ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီး ကောင်လေးအတွက် လိုတဲ ့ငွေ ထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ကောင်လေး ထွက်သွားတဲ ့နေ ့လေဆိပ်ကို လိုက်မပို ့ပါ။လူမြင်လို ့မကောင်းတာအပြင် သံဃောဇဉ် ဖြတ်လိုက်တာပါ။ဒိနောက်တော ့ ကျမ ဘဘကို ကိုယ်တိုင်ပြုစုပါတယ်။ပွဲရုံကို စာရေးကြီးနဲ ့လွှဲထားပြီး ဆေးရုံမှာဘဲ အချိန်ပြေ ့နေပြီး ဘဘ ကို ပြုစုတာ၊ဘဘ သေကာနီးမှာ စိတ်ချမ်းသာသွားပါတယ်။ဘဘ ကိုပြုစုနေရပေမဲ ့တခါတခါ ကောင်လေးကို သတိရပါတယ်။ကောင်လေးရယ် မဟုတ်ပါဘူး။ယောက်ကျားတစ်ယေက်ရဲ ့အပွေ ့အဖက်၊အနမ်းအရှုံ ့၊အပွတ်အသပ်၊ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် အလိုးခံချင်တာပါ။ခံချင်ပေမဲ ့လောလောဆယ် ကျေးဇူးရှင် တရားဝင် လင်ယောက်ကျား ဘဘ က ဆေးရုံပေါ်မှာ၊ကျမ စိတ်ကို ချုပ်တည်းခဲ ့ပါတယ်။ ။ကောင်လေး ကိုရီးယားထွက်သွားပြီး(၃)လအကြာမှာ ဘဘ ကွယ်လွန်သွားပါတယ်။

ဘဘ ဆုံးတာ တစ်လပြည့် ဆွမ်းကပ်ပြီး၊နေ့ခင်းဘက် တူလေးက မရောက်တာကြာလို ့ စက်ရုံကိုသွားလိုက်ပါတယ်။နေ ့ခင်းဘက် အိမ်မှာလာပြီး အဝတ်လျှော်၊ထမင်းဟင်းချက်၊ကြမ်းတိုက်၊မီးပူထိုးလုပ်ပေးဖို ့ငှါးထားတဲ ့မိန်းမကို ပြန်လွတ်ပြီး ကျမ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။အိပ်ကောင်းတိုင်း မအိပ်ရတာ (၄)လကျော်ပြီလေ။ဘဘ ဆေးရုံတက်ကတဲက ပြုစုခဲ ့ရတာ၊ဆုံးသွားတော့လဲ ရက်လယ်တဲ ့အထိ ပင်ပန်းတာပေါ ့။နေ ့လယ်ခင်းအိပ်တာတောင် အိပ်မက်တွေမက်တာ၊အိပ်မက်ထဲမှာ ကျမ ယောက်ကျားတစ်ယောက်နဲ ့လိုးနေကြတာ၊ဘယ်သူဘယ်ဝါ မသိပေမဲ ့ အိပ်မက်က ပီပီပြင်ပြင်မက်နေတာလေ။ယောက်ကျားက လီးကို အဆုံးသွင်းလိုက်တော ့ကျမအခေါင်းထဲ အားရပါးရ ဝင်သွားတာ သားအိမ်အောင့်သွားလို ့”အား း း”လို့အော်လိုက်တာ။ “ဒေါ်ဒေါ်လေး၊ဒေါ်ဒေါ်လေး “လို ့ခေါ်သံကြားလို ့မျက်စိဖွင့်အကြည့်မှာ ကျမ ကုတင်ပေါ် တူတော်မောင် ထိုင်နေပြီး ကျမရဲ ့ပခုန်းတွေကို လှုပ်ရမ်းပြီးခေါ်နေတာကိုး။ကျမအိပ်မက်ယောင်ပြီး အသံထွက်သွားတာနေမှာ။ “ဒေါ်ဒေါ်လေး အိပ်မက်ယောင်နေတာလား၊ဘီလူးစီးတာလား၊အော်သံကြားလို ့” “အင်း၊အိပ်မက် မက်တာပါ ကလေးရယ် “ပြောရင်း ကျမ ထထိုင်ပါတယ်။ထဘီအထက်ဆင့်စက ပြေကျနေပြီး အောက်ကလဲ ဒူးဂေါင်းလောက်အထိ လန်နေတာ။တူတော်မောင် ကျမကို တချက် စိုက်ကြည့်ပြီး ဘာမှမပြောတော့ဘဲ အခန်းအပြင်ကို ထွက်သွားပါတယ်။ကျမပေါင်ကြား အဖုတ်မှာ အရည်တွေရွဲစိုနေပါတယ်။ယောက်ကျားနဲ ့ဝေးနေတာ (၅)လလောက်ရှိပြီမို ့ ကျမ မသိစိတ်က အလိုးခံချင်နေလို ့အိပ်မက် မက်ပြီး အခုလို အရည်ရွဲစိုလာတာထင်ပါရဲ ့။အပျိုဘဝတုန်းက ဒီလိုအိပ်မက်မျိုး ခဏခဏ မက်တတ်ပြီး မက်တိုင်းလဲ အခုလို အဖုတ်မှာ အရည်ရွဲစိုကျန်ခဲ့တာ။ကျမ ရေချိုးခန်းဝင်၊ရေချိုးပါတယ်။ရေချိုးရင်း ပေါင်ကြားကို ဆေးကြောသန် ့စင်တာ၊စောက်ပပ်က ယားလာသလိုဖြစ်တာ။မခံရတာကြာတဲ ့အပြင် စောစောကအိပ်မက်ကြောင့် မနေနိုင်ဖြစ်ပြီးယားလာတာပေါ ့။ကျမ အစိကို လက်နဲ ့ချေပေးတာ ယားတာ မပျောက်တဲ ့အပြင် ပိုလို့ ပိုလို ့တောင် ယားလာပါရော။ဒါနဲ ့အပေါက်ကို လက်ညှိုးနဲ ့ဆက်တိုက်ထိုးသွင်းရင်း အာသာဖြေလိုက်ရတာ။ ညဦးပိုင်း ဧည့်ခန်းထဲမှာ T.V ဇာတ်လမ်တွဲကြည့်နေရာက “သား၊ဒေါ်ဒေါ်လေး သွားအိပ်တော့မယ်၊နေမကောင်းချင်ဘူး” တူတော်မောင်က T.V ကိုပိတ်ပြီး “ဒေါ်ဒေါ်လေး ဘာဖြစ်တာလဲ၊သား ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ” “ညောင်းကိုက်နေတယ် သားရယ်၊အိပ်ရာထ ရေချိုးလိုက်လို့နဲ ့တူတယ်” “ဒါဆို သား နှိပ်ပေးမယ်လေ၊နှိပ်လိုက်ရင် သက်သာသွားမှာပါ “။ ကျမ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။တူတော်မောင်က ကျမရဲ ့ခြေသလုံးတွေကို သူ ့ပေါင်တွေပေါ် ဆွဲတင်ပြီး လက်ချောင်းတွေနဲ ့နှိပ်ပေးပါတယ်။ကျမ မျက်စိပိတ်ထားပြီး နှိပ်ပေးတာကို ခံပါတယ်။တူတော်မောင်က ယောက်ကျားအားနဲ ့နှိပ်တာဆိုတော ့ တခါတလေ နဲနဲနာသွားလို ့ကျမ “အား ကျွတ် ကျွတ်”လို ့ပါးစပ်ကအသံထွက်မိတာ၊တူတော်မောင်က “ဒေါ်ဒေါ်လေး၊ရလား၊နာလို ့လား”မေးပြီး နှိပ်နေတဲ ့လက်ကို ရပ်ထားပြီး ခြေသလုံးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပါတယ်။ခြေသလုံးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်း ထဘီစ က အပေါ်ဘက် တက် တက်လာတာ၊ဒူးဂေါင်းရောက်နေပြီ၊ကျမ မ

သိသလိုပုံနဲ ့ “သား၊ခြေသလုံးတော်ပြီ၊ပေါင်တွေနှိပ်ပေးဦး”ပြောလိုက်တာ။တူတော်မောင် လက်ကို ကျမ ပေါင်ရင်းဘက် တက်လာပြီး နှိပ်ပတော ့တယ်။ဒူးဂေါင်းက စပြီး ပေါင်ရင်းအထိ တရွှေ ့ရွှေ ့နှိပ်လာတာ ထဘီက ပေါင်လယ်ထိ လန်နေပြီ။ကျမ မျက်လုံးပိတ်ထားတယ်။တူတော ့တူပါဘဲ၊ဒါပေမဲ ့အရွယ်ရောက်ပြီးသားယောက်ကျားလေ။ယောက်ကျားအထိအတွေ ့မို ့ ကျမ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်လာတာ။မခံရတာကြာလို ့ စောစောကတောင် စိတ်တွေကြွပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှာ လက်နဲ ့ထိုးမွှေခဲ ့ရတာ။ပေါင်တလျှောက် တူတော်မောင်ရဲ ့လက်ချောင်းတွေ တရွရွ နှိပ်နေလို ့အဖုတ်က ယားလာပြီး အရည်လေးတွေတောင် စိမ့်လာတာ။ကျမ မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ တူတော်မောင်ရဲ ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး “တော်တော့ကွယ်၊ရပါပြီ” ပြောသာပြောရတာ၊ကျမ သူ ့လက်ကို ဆွဲပြီး ပေါင်ကြား အဖုတ်ပေါ်တင်ထားတာ။ဒီတင် တူတော်မောင်က ကျမရဲ ့ထဘီကို ဒူးဂေါင်းကနေ ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်ပါတော့တယ်။ “အို-ဟာ-သား ဘာတွေလုပ်တာလဲကွာ၊မဟုတ်တာတွေ” ကျမပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ ့ခါးကထဘီကို ပြန်ဆွဲမချဘဲ ဒီအတိုင်းဘဲထားပါတယ်။တူတော်မောင် က “ဒေါ်ဒေါ်လေး၊ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ဘူး၊ဒေါ်ဒေါ်လေးကို ချစ်တယ်ဗျာ၊ဒေါ်ဒေါ်လေးကို လိုချင်တယ်”ပြောရင်း တူတော်မောင် ကျမရဲ ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို ဖြဲပြီး စောက်ပပ်ကို လက်နဲ ့ကိုင်ပါတော့တယ်။သူလဲ အင်တာနက်အမြဲသုံးနေတဲ ့ခေတ်လူငယ်လေးဘဲလေ။ဘယ်ခလုပ်ကို အရင်နှိပ်ရမယ်ဆိုတာ သိတာပေါ ့။ကျမအဖုတ်က စောစောကတဲက အရည်စိမ့်ထွက်နေတာမို ့ တူတော်မောင်လက်နဲ ့ကိုင်တာနဲ ့ချက်ချင်းဘဲ အရည်ရွဲကျလာပါတယ်။တူတော်မောင် က ကျမ မငြင်းဆန်ဘူးဆိုတာသိတော ့ကျမဒူးနှစ်လုံးကိုထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးပြီး စောက်ပပ် နှစ်ချမ်းကို လက်နဲ ့ဖြဲ၊အခေါင်းထဲ လျှာထိုးမွှေတော့တာ၊ကျမ စေက်ပပ်နခမ်း တင်းတက်လာပြီး အရည်တွေကလဲ ပိုများသထက် များလာပါတယ်။”အင်း-သားရယ်-အာ ဟ ဟာ-” ကျမ အငြိမ်နေ မရ၊ခါးကော့လန်နေတာ၊ပြီး ကျမလက်က လီးကို ရှာပြီး ဆုတ်ကိုင်ထားပါတယ်။တူတော်မောင်ရဲ ့လီးက တဇတ်ဇတ် တောင်နေပြီး ဒစ်နေရာမှာ အရေပြားလန်နေပါတယ်။လီးက တအားတောင်နေပြီမို ့ တော်ကြာ ဘာမှ မလုပ်ရသေးခင် အရည်ထွက်ကုန်မှစိုးလို ့ “သား၊ ဒေါ်ဒေါ်လေး လိုချင်ပြီ၊လိုးပေးတော့”ပြောတာနဲ ့ တူတော်မောင်

ပေါင်ကြားကပြန်ထွက်၊သူ ့ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကကျော်ချွတ်ပြီး၊စောက်ဖုတ်နဲ ့လီးကိုတေ့ကာ၊ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ “အင့်-“ကနဲ ကျမ အပေါက်ထဲ လီးက တဝက်မရှိတရှိ ဝင်ပါတယ်၊အရည်ရွဲနေတာတောင် အဆုံးအထိ မဝင်ပါ။တူတော်မောင်က ဖင်ကြွပြီး လီးကို ဆက်သွင်းတာ၊တခါက နှစ်ခါ သွင်းမိတော ့ လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ။တူတော်မောင်လီးက ကောင်လေးလီးထက် ပိုကြီးတဲ ့ပုံပါ။အပေါက်ထဲမှာ ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေတာ။လီးအဆုံးဝင်တဲ ့အခါ ကျမက “သား၊ဖြေးဖြေးလုပ်နောင်္၊တအားမလုပ်နဲ ့၊ဒေါ်ဒေါ်လေး က နေကောင်းတာမဟုတ်ဘူး” တူတော်မောင်က လိုးမှာ မလိုးသေးဘဲ “ဒေါ်ဒေါ်လေး၊သားကို စိတ်ဆိုးလားဟင်” “အာ၊သားရယ်၊မေးမနေစမ်းနဲ ့၊စိတ်ဆိုးလို ့ရမလား၊ကိုယ့်တူဘဲဟာ၊လိုးမှာသာလိုး”ပြောညိ့း ကျမ တူတော်မောင်ရဲ ့လယ်ပင်းကို ဆွဲဖက်ပြီး ဖင်ကိုကော့တင်ပေးလိုက်တာ၊တူတော်မောင် ဒီတော့မှ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့် ဆောင့် လိုးတော ့တာပါဘဲ။တအားခံချင်နေတဲ ့အချိန် ခံလိုက်ရတာမို ့ ကျမ အရမ်းကောင်းပြီး မရှက်မကြောက်၊ဖင်ကို ကော့၊စကောဝိုင်း လှုပ်ယမ်းပေးရင်း “အာ-ကောင်းတယ်ကွာ၊အရမ်းကောင်းတာဘဲ၊သားရေ၊ကောင်းလိုက်တာ၊လိုးကွာ၊အားပါးတရ လိုး၊ဆောင့်ကွာ၊မြန်မြန်ဆောင့်”။တူတော်မောင်လဲ ကျမ ကောင်းနေပြီ၊အရမ်းစိတ်တွေ ကြွတက်နေပြီသိလို ့မနားတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့် ဆောင့် လိုးတာ၊ကုတင်ဘောင်တောင် တကျွီ ကျွီ မည်ပြီး လှုပ်ခါနေတယ်။စောက်ခေါင်းက အရည်တွေ များသထက်များလာတာ၊ပြွတ်-ဖတ်-ပြွတ်-ဖတ် ဆိုတဲ ့အသံတွေကလဲ စည်းချက်ကျကျ ထွက်နေတယ်။တဖြေးဖြေး ကျမ ကောင်းသထက်ကောင်းလာရာက မထိန်းနိုင်တော ့ဘဲ “အားးး”လို ့အသံရှည်အော်ဟစ်ရင်းပြီးသွားပါတော့တယ်။ကျမပြီးသွားလို ့သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ တူတော်မောင် လီးက အရည်တွေ ဇိုးကနဲ ဇတ်ကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တာ ကျမစောက်ခေါင်းမှာ ပူနွေးသွားတဲ ့အထိပါဘဲ။ တော်တော်လေးကြာမှ ကျမ က တူတော်မောင်ကို “ဖယ်ပါဦးသားရယ်၊ရေဆေးကြရအောင်”ပြောပြီး နျစ်ယောက်အတူ ရေချိုးခန်းဝင် ရေဆေးကြတာ။ကျမ က တူတော်မောင်ရဲ ့လီးကို ဆပ်ပြာနဲ ့ဆေးပေးရင်း “သားဟာကြီးကလဲကွာ၊အရွယ်နဲ ့တောင် မလိုက်ဘူး၊နဲတာမဟုတ်ဘူး”ပြောတော့” “ဟုတ်လားဒေါ်ဒေါ်လေး၊မသိဘူး၊သားက သူငယ်ချင်းတွေပြောလို ့ဆေးထိုးထားတာ”တဲ ့လေ။ “အံမယ်လေးတော်၊ဆေးထိုးထားတာကိုး၊ဒါကြောင့်ကြီးတာနေမှာ၊ဒေါ်ဒေါ်လေး အီဆိမ့်သွားတာဘဲ” “ဘဘ ဟာထက် ပိုပြီးကြီးတာလားဟင်” “ကြီးတာပေါ ့တော်၊နှစ်ဆလောက်

ရှိတာ၊ကိုယ်တော်၊ဒီလိုသာဆိုရင် ဒေါ်ဒေါ်လေး အသက်ဘယ်က ထွက်ရပါ ့မလဲ ဘဲ” “ဒေါ်ဒေါ်လေးရယ်၊မပူပါနဲ ့၊သား တအားကြီးမလုပ်တော့ပါဘူး၊” “အေးပါ၊ဒေါ်ဒေါ်လေးက အလကားပြောတာပါကွာ၊သား စိတ်ကြိုက်သာ လိုးပါ၊ဒါပေမဲ ့ည ညမှ လိုးရမှာနော်၊နေ ့ခင်းဘက် အိမ်ဖော်မ ရှေ ့မှာ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်၊လူသိလို ့ မရဘူး၊ဒေါ်ဒေါ်လေးတို ့က တူအရီး အရင်းကြီး၊လူတော မတိုးဖြစ်သွားမယ်”လို ့ပြောပြီး နောက်တချီ အတွက် အိပ်ရာပေါ် ပြန်ရောက်လာပေါ ့။

တူတော်မောင် ကျမနဲ ့ဖြစ်တော ့ အသက်က (၁၈)နှစ်ထဲမှာ၊ကျမနဲ ့မှ လူပျိုရည်ပျက်တာပါ၊ကျမ သိတာပေါ ့။ပထမဆုံးလိုးပြီး သူ ့လီးကို ကျမကိုယ်တိုင် ရေဆေးပေးတာလေ၊လီးထိပ် အရေခွံလေးတွေ ပဲ ့ပြီး သွေးတောင်စို ့နေတာ၊ကျမ ဆပ်ပြာနဲ ့တိုက်ပြီးဆေးပေးတဲ ့အခါ “အာ-ကျွတ်-ကျွတ်” လို ့နာလို ့အော်သံထွက်လာတာ၊သနားတာနဲ ့အဲဒီညမှာ သူ ့ကိုထပ်အလိုးမခိုင်းတော ့ဘဲ အနားခိုင်းရတယ်၊ဒါတောင် ကိုယ်တော်က ထပ်လိုးချင်ပါသေးတယ် ပြောနေသေး၊”ကွာ၊သား လီးထိပ် က ပြဲသွားတာ၊ထပ်လုပ်ရင် ပိုပြီးဒဏ်ရာက ကြီးသွားလိမ့်မယ်၊နောက်ရက်မှ လုပ်တော ့”လို ့ချော ့ပြောပြီးအိပ်ခိုင်းရတာ။ကျမလဲ ဘယ်အားရပါ ့မလဲ၊ထပ်ပြီးအလိုးခံချင်သေးတာပါ၊ဒါပေမဲ ့ တူတော်မောင် က အတွေ ့အကြုံမရှိဘဲ စ စချင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးတာ၊မေးသိုင်းကြိုးပြတ်ပြီး အနာတရဖြစ်သွားတာပါ။ နောက် ညမှာတူတော်မောင် ပြုံးဖြီး ပြုံးဖြီး နဲ ့ကျမ ကုတင်ဆီရောက်လာတာ၊ကျမ က “အာ၊သားကလဲ၊အစောကြီးရှိသေးတာ၊T.V ကြည့်ကြဦးစို ့လေ” “မကြည့်ချင်တော ့ဘူး ဒေါ်ဒေါ်လေး ဟာဘဲ ကြည့်မယ် ” “ဟောတော်၊ဒေါ်ဒေါ်လေး ဟာ၊ဘယ်ဟာကိုကြည့်မှာလဲ” “စောက်ဖုတ်ကြီး” ကျမ သူ ့ခေါင်းကို လက်နဲ ့ခေါက်လိုက်ပြီး “မနေ ့ကကြည့်ပြီး ပြီလေ၊တော်ရောပေါ ့” “မနေ ့က သေသေချာချာ မမြင်လိုက်ရဘူး ဒေါ်ဒေါ်လေးရဲ ့၊သားက စောက်စိ ဆိုတာ သေချာကြည့်ချင်တာ” ဒါနဲ ့ နျစယေက်သား ကျမအိပ်ရာပေါ်ရောက်သွားပြီး အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်၊ကျမက အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်၊ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲကားပေးထားပြီး စောက်ပပ်ကို လက်နဲ ့ဖြဲပေးပြီး ပြပေးတယ်။တူတော်မောင် က မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး စောက်ပပ်အပြဲထဲက အစိကို အနီးကပ် ငုံ ့ကြည့်တာ၊ကျမ သူ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး အစိကို ပေးကိုင်ခိုင်းတော ့လက်ညှိုးနဲ ့ထိုးကြည့်ပြီး “ဒေါ်ဒေါ်လေး စောက်စိ က ပဲစိလေးလိုဘဲနော်” ” အေးပေါ ့၊ပဲစိနဲ ့တူလို ့ စောက်စိလို ့ခေါ်တာနေမှာ” “ဒေါ်ဒေါ်လေး၊ကျွန်တော် လိုးတော ့မယ်” တူတော်မောင် က ဆိုင်းမဆင့် ဘုံမဆင့် ပြောပြော ဆိုဆို လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ ့ပြီး ထိုးသွင်းပါတယ်။ကျမလဲ သူ ့ရဲ ့ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ ့ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကို ကော့မြှေက်ပေးရပါတယ်။တူတော်မောင်က စလိုးကာစမှာ ဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းနေတာ၊နောက်တော ့ အားပါးတရ ဆောင့်တော့တာပါဘဲ။ကျမလဲ “အာ-အီး-အင့် သား-ဖြေးဖြေး-အာ-ကောင်းတယ်-အီး”ပါးစပ်က အသံထွက်လာသလို ကာမအရသာကလဲ အမြင့်ဆုံးရေဆူမှတ် ရောက်နေပါပြီ၊အရည်တွေ တအားရွှဲကျနေလို ့တူတော်မောင် ဆောင့်လိုက်တိုင်း လီးက စောက်ခေါင်းထဲ “ပြွတ်-ပြွတ်-ပပ်-ပပ်-ဘတ်-ဘတ်”အသံတွေထွက်ပြီး ဝင်ထွက်နေတာ။ပြွတ်-ပြွတ်-ပပ်-ပပ် ဆိုတာ လီးနဲ ့စောက်ပပ် ထိမိတဲ ့အသံဖြစ်ပြီး၊ဘတ်-ဘတ် ဆိုတာက တူတော်မောင်ရဲ ့ ဂွေးစိ နှစ်လုံးက ကျမရဲ ့ဖင်ကို လာ လာ ရိုက်ခတ်တဲ ့အသံပါ။ကျမ သူ ့ကျောပြင်ကို လက်နဲ ့သိုင်းဖက်ရင်း၊ဖင်ကို စကောဝိုင်း ဝှေ ့ရမ်းပြီး ကော ့ ကော ့တင်ပေးပါတယ်၊တူတော်မောင် ဆောင့်အချနဲ ့ ကျမ ကော့တင်ပေးလိုက်တာ အံကိုက်ဖြစ်သွားတဲ ့အခါ အထိအတွေ ့က မပြောပြတတ်အောင်ကို အရမ်းကောင်းတော့တာပါဘဲ။အရသာ ကကောင်းလွန်းတော ့ ကျမ မရှက်ပါဘူး၊နဂိုကတဲက ကိုယ့်တူဘဲဟာ၊ဒါကြောင့် “အင်း-ဟုတ်တယ်-အီး-သားရာ-ကောင်းတယ်ကွာ-အား-ဆောင့်-ဆောင့်-တအားဆောင့်လိုးကွာ-ဒေါ်ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲချင်လဲ ကွဲပေစေ”။ကျမ အငမ်းမရ ထကြွ ရမက်ထန်နေပြီမို ့တူတော်မောင်ကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး ဖင်ကြီးကို တအားကော ့တင်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ ဖင်ကြားအထိ ယိုစီးလာပါတော ့တယ်။ဖင်ကော့တင်ရင်း တူတော်မောင်ရဲ ့လီးက အရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာနဲ ့၊သူပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလို ့ ကျမ မပြီး ပြီးအောင် အဖုတ်ကို လီးနဲ ့ဖိကပ်ထားရင်း ပြီးသွားပါတော ့တယ်။ကျမ တူတော်မောင်ကို ဆွဲဖက်ထားရင်း အမောဖြေရပါတယ်။နှစ်ယောက်သားထပ်ရက် မခွါသေးဘဲ နားနေရတာ၊ “လူဆိုးလေး၊ကိုယ့်အဒေါ်ကို မယားလုပ်တာ ကောင်းရဲ ့လားကွာ”မေးတာ၊ “ကောင်းတာပေါ ့ဒေါ်ဒေါ်လေးရဲ ့၊သား အခုမှ မိန်းမ လိုးဘူးတာ၊ဒေါ်ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်က အယ်နေတာဘဲ ” “အမလေးတော်၊ဘယ်နှယ် အယ်ရမှာလဲ သားရယ်၊ဒေါ်ဒေါ်လေး အဖုတ်က ကလေးမှ မမွေးဘူးတာ၊အကောင်းလေးပါတော် “”ဟို-ဟိုလို လေ ဒေါ်ဒေါ်လေးရယ်၊စောက်ဖုတ်အယ်တယ်ဆိုတာ လိုးရတာ ကောင်းလို ့အီဆိမ့်နေတာဘဲလို ့ပြောတာ” “ဒီလိုလုပ်ပါ ဆရာရယ်၊တော်ကြာ အဖွါးကြီးကို လိုးပြီးမှ ကောင်းလဲ မကောင်းဘူး ပြောနေမှာစိုးလို ့”။အဲဒီညမှာ ကျမတို ့ တူအရီး ညသန်းကောင်ကျော် နှစ်ချက်ထိုးမှ နားကြတာ။ဒုတိယအချီမှာ ကျမ က အပေါ်က တက်လိုးပေးတယ်။တတိယအချီမှာ ဖင်ကုန်းပြီးအလိုးခံတယ်။နောက်ဆုံးအချီမှာတော ့ကုတင်စောင်းတင်ပြီး တစ်တီတူးထောင် လိုးတာ အကောင်းဆုံးဖြစ်ပြီး လူလဲ ပျော ့ခွေ နွမ်းလျ သွားပါတော့တယ်။

အိမ်မှာက တူအရီးနှစ်ယောက်ထဲ နေတာလေ၊နေ ့ခင်းဘက်တွေမှာ သူကလဲ စက်ရုံသွား၊ကျမကလဲပွဲရုံသွား၊အိမ်သန် ့ရှင်းရေးလာလုပ်ပေးတဲ ့မိန်းမက သူ ့အချိန်နဲ ့သူလာ၊သော ့အပို ပေးထားတာမို ့တံခါးဖွင့်ဝင်၊လုပ်စရာတွေလုပ်ပြီး ပြန်တာ။ညပိုင်းမှာ တူအရီးနှစ်ယောက် ကြိုက်သလိုနေ၊အဒေါ်ကလဲ လိင်စိတ် အထန်ဆုံးဆိုတဲ ့(၃၅)နှစ်အရွယ်၊တူကလဲ (၁၈)နှစ်ဆိုတော ့အားအင်ပြေ ့နေတဲ ့အရွယ်။ဒီတော ့ ည ညလုပ်ချင်တာတွေလုပ်ပြီးရင် အိပ်ရာခင်းတွေကို တခါထဲ စက်နဲ ့လျှော်ရတယ်။အစွန်းအကွက်တွေနဲ ့မို ့အိမ်ဖော်မ အမြင်ခံလို ့ မရဘူးလေ။နောက်တစ်ခုက ကျမ (၃)လတခါ တားဆေးထိုးရတာ၊ဘယ်နည်းနဲ ့မှ ကိုယ်ဝန်ရှိလို ့ မဖြစ်ဘူး။ဒီလိုတူအရီးနှစ်ယောက် တိတ်တိတ်ပုန်းညားနေကြတာ ကျမ အသက်(၄၀)ပြေ ့တဲ ့အထိ၊တူတော်မောင် အသက်(၂၃)နှစ်အထိပါ။သက်တန်း(၅)နှစ်ကြာပါတယ်။ဒီကြားထဲမှာ တူတော်မောင် အဝေးသင်နဲ ့ဘွဲ ့ရပါတယ်။ဘွဲ ့ရပြီးတဲ ့နောက် သူ ့အသက်ကလဲ (၂၃)နှစ်ရှိလာ၊ကျမလဲ (၄၀)ထဲရောက်လာပြီမို ့ သူ ုဘဝရှေ ့ရေးအတွက် စဉ်းစားရတော ့တယ်။ကျမနဲ ့တသက်လုံးနေလို ့မှ မဖြစ်တာ။ကျမအရွယ်က ကျပြီလေ။အသက်(၄၀)ကျော်ရင် မိန်းမတွေ အကျမြန်တယ်။သူကလူငယ်၊ရှေ ့လျှောက် လူလုပ်ရဦးမှာ။ဒွကြောင့် သူ ့ကို မိန်းမယူဖို ့ကျမ ပြောရပါတယ်။သူက မိန်းမ မယူချင်ဘူး၊ဒေါ်ဒေါ်လေးနဲ ့ဘဲ တသက်လုံးနေသွားပါမယ် ပြောနေလို ့မနဲ နားဝင်အောင်ပြောရတာ။ကျမနဲ ့သူနဲ ့က လူသိထင်ရှားယူလို ့မရဘူးလေ၊ကလေးမွေးဖို ့ဆိုတာတော ့ ဝေးပေါ ့၊ဒိတော ့ကျမတို ့မျိုးဆက်ပြတ်လိမ့်မယ်၊မင်း မိန်းမယူမှ တို ့ရဲ ့မျိုးဆက် ကျန်ရစ်မှာ လို ့ပြောမှ မိန်းမယူဖို ့သဘောတူတာပါ။ဒါတောင် “တခါတလေတော ့ ဒေါ်ဒေါ်လေးနဲ ့လာနေမှာနော်”လို ့ပြောသေးတာ။ တူတော်မောင် အသက်(၂၃)နှစ်ပြေ ့မှာ မင်္ဂလာဆောင်ပေးလိုက်ပြီး စက်ရုံဝင်းထဲက အိမ်မှာနေစေပါတယ်။အရင် ကိုပါကြီးတို ့လင်မယားနေခဲ ့တဲ ့အိမ်ပါ။ကိုပါကြီးလဲဆုံးပြီလေ၊သူ့မိန်းမက တောကိုပြန်သွားတာ။တူတော်မောင် လင်မယား အခုဆိုရင် (၄)နှစ်အရွယ် သမီးလေးတောင်ရနေပြီ။တူတော်မောင် အိမ်ထောင်ချပေးပြီးတဲ ့နောက် ကျမကျန်းမာရေးက တရှောင်ရှောင်ဖြစ်လာတယ်။အသက်ကလဲ (၄၀)ကျော်လာပြီ။ဆေးခန်းပြလိုက်၊တခါတလေ ဆေးရုံတက်လိုက်၊သက်သာလာရင် ပြန်ဆင်းလိုက်နဲ ့ နေလာတာ (၅)နှစ်ထဲရောက်နေပြီလေ။ဒီနှစ်ထဲမှာ ကျန်းမာရေးပိုပြီးခြူ ခြာလာသလိုဘဲ၊ဆရာဝန်ကြီးတွေက ဖွင့်မပြောချင်လို ့သာနေမှာ၊ကျမရောဂါ က ကျွမ်းနေပြီထင်ပါရဲ ့။အသည်းကင်ဆာ ဆိုတာ အရှင်းပျောက်ဖို ့မလွယ်လှဘူး။အိပ်မရတာနဲ ့ ဟိုတွေး ဒီတွေး တွေးရင်း ရင်ခေါင်းထဲက အောင့်တက်လာတယ်။ကြိတ်မှိတ်ပြီး ဝေဒနာကို မေ့အောင် တရားမှတ်နေပေမဲ ့ အနာက ပို ပိုဆိုးလာတာ။အစောင့်နတ်စ်မလေးကို “သမီး၊ကြီးကြီး ရင်ခေါင်းထဲက တအားအောင့်လာတယ်၊ဆရာဝန်ကြီးတွေ ခေါ်ပါဦး” —ဒိနောက်မှာ ကျမ ဘာကိုမှ သတိ မရတော ့ပါ။ ။ ထာဝရ ဘုရားသခင်မှာ၊ကယ်တင်ရန် စွမ်းအားရှိ၊ပြင်းထန်တဲ ့ လှိုင်းကို၊သင့်လက်က တားဆီးနိုင်ပါဘိ။ကျွနု ်ပ်တို ့၏ အော်သံများ၊ကြားစမ်းပါစေ။သင့်ကို အော်ဟစ် တောင်းဆိုသံများ၊ပင်လယ်၏ အန္တရာယ်မှ ကယ်တင်ရန် တောင်းဆိုပါရစေ။ ။အာမင်။ နောက်တစ်ရက် မနက်ခင်း တူတော်မောင် ဆေးရုံအရောက် ဆေးရုံရှေ ့ရှိ ဘုရားကျောင်းမှ ဓမ္မတေးသံပြန့်လွင့်နေပါတယ်။ ။နောက်နှစ်ရက် ရေဝေးသုသာန်မှာ။ ။(စကြဝတေး မန္ဓာတ်မင်း စင်လ ျက်လည်း နာနာဘာဝ ၀ိနာဘာဝ ဖြစ်ခြင်း ပ ျက်ခြင်း နှင့် မကင်း)။ ။ ပြီးပါပြီ။

ZG

န္းမ တစ္ေယာက္၏ ဖြင့္ဟ ဝန္ခံခ်က္။ ။ မ်က္စိဖြင့္မရေသးေပမဲ ့ နားထဲမွာေတာ့ အသံဗလံေတြ ၾကားေနရၿပီ။ဗိုက္သားတဝိုက္မွာေတာ ့နာက်င္မႈက သိသာေနဆဲ။သတိလက္လြတ္ေတာ ့မျဖစ္။သူမကို နံနက္ခင္းပိုင္းမွာ ခြဲစိတ္ၾကမွာကို သိၿပီးသား။အခုမွ ေမ့ေဆးပ်ယ္ဟန္တူပါရဲ ့။ဒါနဲ ့မ်က္စိကို အားယူဖြင့္၊ပါးစပ္က “ေရ-ေရ”ဟု ေတာင္းေသာ္လဲ သူမအသံက ႏုတ္ဖ်ားအတြင္းတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပုံဘဲ။ဒါေပမဲ ့ရွိေနတဲ ့နတ္စ္မေလးတစ္ေယာက္က သတိျပဳမိၿပီး “ေဟာ၊အန္တီ သတိရလာၿပီလား။ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဟင္”။ ။ေရငတ္ေနလို ့ပါးစပ္က “ေရ-ေရ “ေျပာခ်င္ေပမဲ ့အသံက မထြက္။နတ္စ္မေလးက အေတြ ့အၾကဳံ မ်ားေနဟန္တူရဲ ့။”အန္တီ၊ေရေသာက္ခ်င္လို ့လား “အေမးကို အသာေခါင္းၿငိမ့္ျပေတာ ့ေရကို ဂြမ္းစေလးနဲ ့စြတ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲ တစက္ခ်င္းစီ ခ်ေပးပါတယ္။ေရတေပါက္ႏွစ္ေပါက္ ေသာက္လိုက္ရလို ့ ထင္ပါရဲ ့။လူက နည္းနည္း ေခါင္းၾကည္သြားသလိုဘဲ။နတ္စ္မေလးက သတင္းပို ့လိုက္ဟန္တူတယ္၊ခဏအၾကာမွာ ဆရာဝန္ႀကီးအပါအဝင္ ေဆး႐ုံဝန္ထမ္းေတြ တအုပ္တမႀကီးေရာက္လာၾကၿပီး “ေဟာ၊အန္တီဝင္း၊သတိရလာၿပီေနာ ္၊ခြဲထားတဲ ့ေနရာက ဘယ္လိုေနလဲ၊နာေနတုန္းလား” ေမးလာတဲ ့ေမးခြန္းကို အသာေခါင္းရမ္းျပရင္း ေျဖလိုက္ပါတယ္။ပါးစပ္က ေျပာနိုင္စြမ္းမရွိေသး။ဆရာဝန္ႀကီးက “ကဲ-ကဲ အန္တီဝင္း၊နည္းနည္းျပန္အိပ္ေနလိုက္အုံး၊ညေနက် ေျမးမေလးေတြလာရင္ မလန္းဘဲေနဦးမယ္”။ဆရာဝန္ႀကီးက ေျပာေျပာဆိုဆို လူနာကုတင္နားက ခြါတယ္ဆိုရင္ဘဲ က်န္တဲ ့သူေတြအားလုံး လိုက္သြားၾကပါေရာ။က်န္ရစ္တဲ ့နတ္စ္မေလးက ခန္းစီးလိုက္ကာကို ဆြဲေစ့လိုက္ေတာ ့က်မလဲ ေဆးအရွိန္လက္က်န္နဲ ့ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ “ဖြါးဖြါးႀကီး၊ထ–ထ”ဆိုတဲ ့အသံၾကားသလိုနဲ ့ဂ႐ုျပဳနားေထာင္ေနဆဲ “ေဒၚေဒၚေလး၊သတိရၿပီလား-“အသံၾကားလို ့မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တူေတာ္ေမာင္ မိသားစု ေရာက္ေနၾကတာ။အသက္(၄)ႏွစ္အရြယ္ေျမးမက “ဖါြးဖါြးႀကီး ေနေကာင္းဘူးခ်ိဳ” မပီတပီေျပာေနရဲ ့။အငယ္မကေတာ ့သူ ့အေမေပၚမွာ ဂ်ီက်ေနေလရဲ ့။အခုအခ်ိန္မွာေတာ ့က်မအတြက္ ခင္တြယ္စရာဆိုလို ့ဒီတူေတာ္ေမာင္နဲ ့သူ ့မိသားစုဘဲရွိတာေလ။တူမလုပ္တဲ ့သူက ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးပါ။က်မကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းက်ေရြးခ်ယ္ေပးစားထားတာပါ။တူေတာ္ေမာင္က မိန္းမ မယူဘဲ ေဒၚေဒၚေလးနဲ ့ဘဲ တသက္လုံးအတူေနပါ ့မယ္ လုပ္ေနလို ့မနဲေျဖာင္းျဖၿပီး ေပးစားထားရတာ။လူ ့ဘဝဆိုတာက ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာခ်ည္း ျဖစ္လို ့မရဘူးေလ။လူ ့ပတ္ဝန္းက်င္နဲ ့လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိမွ။နို ့မဟုတ္ခဲ ့ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ ့တြံေတြးခြက္မွာ ဂုဏ္သိကၡာေတြ ေမ်ာပါသြားေတာ့မေပါ ့။ေျမးမေလးက ေဆာ့ခ်င္ေပမဲ ့ သူ ့အေမက က်မကိုအားနာလို ့သိပ္ၾကာၾကာမေနဘဲ ျပန္သြားၾကပါတယ္။ျပန္ကာနီးမွာ တူေတာ္ေမာင္က က်မလက္ေတြကိုဆုတ္နယ္ကိုင္ရင္း “ေဒၚေဒၚေလး ေနေကာင္းေအာင္ ေနေနာ ္။ေဒၚေဒၚေလးေနေကာင္းၿပီဆိုရင္ သားနဲ ့ကေလာ ေတာင္ႀကီးဘက္ အပန္းေျဖခရီးထြက္ရေအာင္”။သူ ့စကားကို အသာဘဲနားေထာင္ရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပမိပါတယ္။စိတ္ထဲကေတာ့ သိေနတယ္ေလ။ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ ့ဘဝ။အရြယ္ေကာင္းၾကတုန္းက မလိမ္မိုးမလိမၼာေတြမို ့မွားၿပီးၾကၿပီ။အခု ဒီအသက္အရြယ္မွာ ထပ္မွားဘို ့မျဖစ္ေတာ ့ၿပီ။သူတို ့မိသားစုေတြျပန္သြားၿပီး၊နတ္စ္မေလးေဖ်ာ္ေပးတဲ ့ေဟာလစ္နဲ ့ဂိုးဒင္းဘတ္မုန္ု ့ကို မစားခ်င္ေပမဲ ့ ညအဆာခံေအာင္ ႀကိတ္မွိတ္စားေသာက္ၿပီး အိပ္မရ အတူတူ အေတြးနယ္ခ်ဲ ့ေရာ။အထီးက်န္ဘဝမွာ က်မအတြက္ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာဆိုလို ့အကိုရဲ ့သား တူေလးကို (၁၂)ႏွစ္သားကတဲက အိမ္ေခၚေမြးစားခဲ ့တာ၊ေယာက္က်ားေသၿပီးတဲ ့ေနာက္ အေဒၚနဲ ့တူ တစ္အိမ္ထဲ အတူေနရင္း လူၾကားလို႔ မသင့္ေတာ ္တဲ ့ဇာတ္ကြက္ တစ္ခုကို ကျပခဲ ့ၾကတာ—-

ေက်းဇူးရွင္ ဘဘ ဆုံးတာ တစ္လျပည့္မနက္ခင္းမွာ ဆြမ္းကပ္တယ္ ။ဘုန္းႀကီး(၅)ပါး အိမ္မွာဘဲဆြမ္းကပ္ၿပီး လူေတြကိုေတာ ့မုန္ ့ဟင္းခါးဘဲေကၽြးတယ္။မတတ္နိုင္လို ့ေတာ ့မဟုတ္ ။ဒါေပမဲ ့လူက ပင္ပန္းလွၿပီ။ဘဘ က
ေအာက္ပိုင္းေသၿပီး အိပ္ရာထဲမွာ(၅)ႏွစ္ေလာက္ လူမမာ ျဖစ္ေနတာ ၊ လူမမာကို ျပဳစုရတာကတဘက္ ၊
ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းက တဘက္ ၊ ၿပီးေတာ ့အရြယ္ရွိေသးတဲ ့မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ ့ကျပေနရတဲ ့ ဇာတ္လမ္းေတြ
ကလဲ သက္တမ္းၾကာလာတာနဲ ့အမၽွ ရင္ေမာလာတယ္။ဘဘ မဆုံးခင္ (၄)လေလာက္မွာ တဂ်ီဂ်ီ ကပ္ခၽြဲ
ေတာင္းရမ္းေနတဲ ့႐ုပ္ေခ်ာသေလာက္ အက်င့္တန္တဲ ့ေကာင္ကိုသူသြားခ်င္လွတဲ ့ကိုရီးယားကို ေရာက္ေအာင္
ပို ့ေပးလိုက္တယ္ ။ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနရင္ အရစ္ရွည္ တိုင္ပတ္ေနဦးမယ္ ။ ပိုက္ဆံကုန္တာ အေၾကာင္း
မဟုတ္ဘူး။ပို ့မဲ ့ပို ့ကူးတို ့အေရာက္ ပို ့တယ္ေျပာေျပာ ၊ တေတာရွင္းသြားတာေပါ ့။ သြားကာစေတာ ့
ခါတိုင္းေတြ ့ေနက် အခ်ိန္ေရာက္လာရင္ လူကမေနတတ္ ၊ မထိုင္တတ္ ။ လူက စားေနက်အစာ မစားရလို ့
စိတ္အလိုမက် ။ ဒါေပမဲ ့(ငါ မဟုတ္တာ လုပ္ခဲ ့ေပါင္းမ်ားၿပီ ၊ အသက္ကလဲ ၃၅ ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီ ၊ၿပီး က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ ့ေယာကၤ်ား ၊ ငါ ့အေပၚေကာင္းခဲ ့တယ္ ။ ငါ ့ဘက္က သူ ့အေပၚမေကာင္းခဲ ့ဘူး။
ဒီေတာ ့မိဝင္း၊နင္ ဟိုဟာဒီဟာေတြ ရပ္သင့္ၿပီ ၊ ေယာကၤ်ားအေပၚ နဲနဲေတာ ့သစၥာထားဖို ့ေကာင္းၿပီ ) လို ့
ကိုယ္ ့စိတ္ကို ျပဳျပင္ၿပီး ဘဘကို ဂ႐ုတစိုက္ ျပဳစုေပးတဲ ့အခါ “ဘဘ ေသမယ္ဆို ေသေပ်ာ္ၿပီ ၊ကိုယ့္မိန္းမက အခုလို ျပဳစုေပးေနၿပီဆိုေတာ ့၊ အတိုင္းထက္အလြန္ဘဲ ။ “လို ့ေျပာပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ ့ဘဘက မီးစာကုန္ ဆီခမ္းေနၿပီေလ။(၄)လေလာက္အၾကာမွာ ကြယ္လြန္တာပါ ။ ေသကာနီး လူတစ္ေယာက္ကို စိတ္ေျဖာင့္
ေျဖာင့္သြားနိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးနိုင္ခဲ ့လို ့လင္မယားသက္တမ္း( ၁၅ )ႏွစ္အတြင္း သူ ့အေပၚ ဆိုးခဲ ့
တာေတြ ေက်ပါေတာ ့ေပါ ့။ ေန ့လယ္ခင္း ဧည့္သယ္ေတြ ရွင္းသြားေတာ့ တူေတာ္ေမာင္က “ေဒၚေဒၚေလး ကၽြန္ေတာ္ စက္႐ုံသြားဦးမယ္ ၊ ပစ္ထားတာၾကာၿပီ “ေျပာတာနဲ ့ “ေအး ေအး ၊ သြားေလ ၊ေဒၚေဒၚေလးေတာ ့
မနက္ဖန္က်မွ ပြဲ႐ုံသြားေတာ့မယ္” “နားနားေနေန လုပ္ပါ ေဒၚေဒၚေလးရယ္ ၊ ေဒၚေဒၚေလး ပင္ပန္းေနပါၿပီ ၊
ပြဲ႐ုံလဲ မနက္ဖန္ ကၽြန္ေတာ္ဘဲသြားလိုက္ပါ ့မယ္” ဆိုၿပီး တူေတာ္ေမာင္ ထြက္သြားပါတယ္ ။ ဒါနဲ ့အိမ္မွာ
သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ေနတဲ ့ကုလားမကို “ညီး ၿပီးရင္လဲ ျပန္ေတာ ့။ ငါလဲ နားေတာ့မယ္”ဆိုၿပီး ကုလားမ အျပန္
မွာ တိုက္ခန္းတံခါး ေသာ ့ခတ္ ၊ အိပ္ရာထဲ ဝင္ၿပီးနားေနပါတယ္ ။ ေယာကၤ်ားဆုံးသြားၿပီမို ့အခုေတာ ့က်မ တရားဝင္မုဆိုးမ ျဖစ္ပါၿပီ ၊ ပိုၿပီး အေနအထိုင္ဂ႐ုစိုက္ရေတာ့မယ္ ။ အရင္ကလို စိတ္အလိုလိုက္ၿပီး ရမ္းလို ့
မရေတာ ့ဘူး။ ၿပီးေတာ ့ဒီေလာကႀကီးမွာ က်မရဲ ့ေသြးသားအရင္းဆိုလို ့အကိုကေမြးတဲ ့တူေလးတစ္ေယာက္
ဘဲရွိတာ ။ ေကာင္ေလးက လူကြဲမရွိလို ့သာ စက္႐ုံမွာႀကီးၾကပ္ေနတာ ၊ အသက္က(၁၈)ႏွစ္သာသာရွိ
ေသးတာ။တကၠသိုလ္မွာ ေဒးမတက္ဘဲ အေဝးသင္တက္ၿပီး က်မရဲ ့လုပ္ငန္းေတြမွာဝင္လုပ္ေပးေနတာ ။
ဒီတူေလး (၁၀)ႏွစ္ေလာက္မွာ သူ ့အေဖ ( က်မအကို )ကြယ္လြန္ၿပီး သူ ့အေမက ေနာက္(၂)ႏွစ္အၾကာ
ေနာက္အိမ္ေထာင္ထူေတာ ့၊ ေယာင္းမလုပ္သူက လာအပ္လို ့က်မေမြးစားခဲ ့ရတာ ။ အကိုဆိုလို ့က်မတို ့မွာ
ေမာင္ႏွမ(၂)ေယာက္ထဲရွိတာ ။ အေဖဆုံးၿပီး အေမက ေနာက္လင္ယူေတာ ့အကိုက စိတ္ဆိုးၿပီးအိမ္ကဆင္း
သြားတာ ။ တျခားၿမိဳ ့ရြာမွာ အိမ္ေထာင္က် ၊ သားေလးတစ္ေယာက္ရမွ အေမ့ဆီ ျပန္ၿပီးမ်က္ႏွာလာျပတာ ။
အေမလဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တတိယလင္နဲ ့ေပါင္းေနတဲ ့အခ်ိန္ ။ အကိုက အိမ္ေထာင္နဲ ့သားနဲ ့မို ့အနည္ထိုင္
သြားဟန္တူရဲ ့။ အေမ တတိယလင္နဲ ့ေပါင္းေနတာေရာ ၊ က်မ ကိုယ့္ထက္အႏွစ္(၃၀)ပိုႀကီးတဲ ့ကိုယ့္အေဒၚ
အရင္းရဲ ့ေယာကၤ်ားနဲ ့အိမ္ေထာင္က်ေနတာကိုေရာ ။ ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါ ။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ ့တာေတြရဲ ့မူလ
အရင္းခံက အေမပါ ။ အေမ့ရဲ ့ဇာတ္ရႈတ္ျပႆနာေတြရွင္းရင္း က်မ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ အပ်ိဳရည္
ပ်က္ခဲ ့ရတာ။

ေနမေကာင္းခ်င္သလိုျဖစ္လို ့ အလုပ္သမေခါင္းဆီ ခြင့္ပန္ၿပီးအိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္ ။ ေဆးလိပ္သမဆိုတာ ပုတ္ျပတ္စား ၊ ကိုယ္လိပ္နိုင္ရင္ လိပ္နိုင္သေလာက္ လုပ္အားခရတယ္ဆိုေပမဲ ့စည္းမဲ ့ကမ္းမဲ ့ေဆးလိပ္ခုံက
ဝင္ခ်င္သလိုဝင္ ၊ ထြက္ခ်င္သလိုထြက္ လုပ္လို ့ရတာမဟုတ္ ။ ဒီမွာက မိန္းမသားေတြခ်ည္းမို ့လူေလးစား
ေအာင္ ပိုၿပီးစည္းကမ္းရွိရတာ ။ ထုံးစံအတိုင္း အိမ္ၿခံဝင္းတံခါးကိုေသာ ့နဲ ့ဖြင့္ဝင္ ၊ တံခါးကိုျပန္ပိတ္ေသာ ့
ခတ္ၿပီး အိမ္ဆီလာခဲ ့တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္ဆို အေမ ေစ်းကျပန္မေရာက္ေလာက္ေသးဘူး ။ ပေထြးကေတာ ့
တပတ္ေနမွ တစ္ခါေလာက္ျပန္လာတတ္တာ ။ အိမ္ေပါက္ဝေရာက္ေတာ ့တံခါးကဖြင့္ရက္တန္းလန္း ။ဒါဆို အေမျပန္ေရာက္ေနၿပီဘဲ ။ ” အေမ ” လို ့အသံျပဳေတာ့မယ္အလုပ္ ေျခနင္းခုံမွာ ဘိနပ္က(၂)ရံ။တစ္ရံက အေမ ့ဘိနပ္ ၊ က်န္တစ္ရံက— က်မ အေမ ့ကို ေအာ္ေခၚမဲ ့ပါးစပ္ကိုပိတ္၊ေျခေဖာ ့နင္းၿပီးအိမ္ထဲဝင္လာ
ပါတယ္ ။ တံခါးရြက္မရွိဘဲ အဝတ္ခန္းစီးသာ ကာထားတဲ ့ အေမ ့အခန္းထဲက ၾကားလိုက္ရတဲ ့အသံေတြက အပ်ိဳေလးဆိုေပမဲ ့ဘာဆိုတာက်မ ရိပ္မိေနပါေတာ ့တယ္။
” အင္း–အင္–ကိုထင္ဝွ ရယ္ ၊ အာ–အား “အေမ ့ရဲ ့အားမလိုအားမရအသံေၾကာင့္ အခန္းထဲေရာက္ေန
သူဟာ က်မတို ့ၿမိဳ ့က တစ္ခုတည္းေသာ မုန္ ့ဖိုပိုင္ရွင္ တ႐ုတ္ ဦးထင္ဝွ ဆိုတဲ ့လူႀကီးမွန္းသိရပါတယ္ ။
ဦးထင္ဝွ က အေမနဲ ့သက္တူရြယ္တူ အသက္(၄၀)ေက်ာ္ေလာက္ပါ ။ က်မ အိပ္ခန္းအနားထိ တိုးသြားၿပီး ထရံေပါက္ကေခ်ာင္းၾကည္ ့တာ–အေမက အိပ္ရာေပၚ ပက္လက္ ၊ ဒူးႏွစ္ဘက္ေထာင္ ၊ ေပါင္ကားေနတဲ ့ပုံစံ ၊ ဦးထင္ဝွ က အေမ ့အေပၚခြစီးရင္း တအင္းအင္း အားယူၿပီး ေဆာင့္လိုးေနတာ ။ အသက္(၁၈)ႏွစ္အရြယ္
အထိ ေယာကၤ်ား မိန္းမဆက္ဆံၾကတာ ၾကားသာၾကားဘူးၿပီး အခုလို နဖူးေတြ ့ဒူးေတြ ့ျမင္လိုက္ရေတာ ့ က်မစိတ္ထဲ ပူရွိန္းရွိန္းျဖစ္သြားသလို မသင့္ေတာ္မွန္းသိေပမဲ ့ထရံေပါက္က မ်က္စိ မခြါမိပါ ။ ဦးထင္ဝွ က
အေမ ့အေပၚက ကိုယ္ကိုႂကြကာႂကြကာ ေဆာင့္တာ ၊ အေမက ဖင္ႀကီးေကာ ့ေကာ ့ၿပီး “ကိုထင္ဝွ-ျမန္ျမန္
ေတာ ့၊ ျမန္ျမန္ေဆာင့္ “လို ့ေျပာၿပီး မ်က္လုံးေတြပိတ္ထားေပမဲ ့ လူကေတာ ့အၿငိမ္မေန ၊ ဖင္ႀကီးကို
လႈပ္ခါရမ္းေနတာ ။ ဦးထင္ဝွက ” အား–ျမတင္ရာ ၊ေကာင္းလိုက္တာကြာ ၊ ငါၿပီးေတာ ့မယ္ “ေျပာရင္း အားပါးတရ ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ ေနရင္း ခဏအၾကာ ၿငိမ္က်သြားပါေရာ ။ က်မ သူတို ့လုပ္တာ ၿပီးသြားပုံေပၚတာနဲ ့အသာေနာက္ျပန္ဆုတ္လာတာ ၊ ေပါင္ၾကားက တစ္ခါမွမျဖစ္စဘူး ၊ စိုစိ စိုစိ အရည္ေတြ စိမ္ ့ထြက္ေနပါတယ္ ။ ဒါနဲ ့ေနာက္ေဖးဘက္ အိမ္သာဆီသြား ရႈရႈေပါက္ၿပီး ေဆးေၾကာသန္ ့စင္ရပါတယ္ ။ အိမ္သာထဲမွာ ၁၀ မိနစ္နီးပါး အခ်ိန္ျဖဳံးၿပီးမွ အိမ္ေရွ ့ဘက္ကပတ္ၿပီး ” အေမေရ ၊ သမီး ျပန္လာၿပီ ” အသံ
ေပးရပါတယ္ ။ က်မအိမ္ေပၚေရာက္ေတာ ့ ဦးထင္ဝွ က အိမ္ေရွ ့ခန္းမွာ ထိုင္ေနၿပီး အေမက ေအာက္ၾကမ္း
ျပင္မွာ ထိုင္ေနပါတယ္ ။ က်မ အိမ္ေရွ ့ခန္းမွာ မေနဘဲ တခါထဲ ကိုယ္ ့အခန္းထဲဝင္လိုက္တာပါ ။ “ကဲ-ျမတင္ ၊ ျပန္မယ္ ” ” ဟာ-ကိုထင္ဝွကလဲ ၊ ငါးရာထဲဘဲလား ၊ က်ဳပ္ လိုေနလို ့ပါေတာ္ ၊ တစ္ေထာင္ေတာ ့ေပးခဲ ့ပါ”
အေမ ့ရဲ ့အသံအဆုံးမွာ ” အာကြာ ၊ ျမတင္ကလဲ ၊ ဘာေတြ အသုံးလိုေနတာလဲ ၊ ခ်ဲေတြတအားမထိုးနဲ ့
ေလကြာ ၊ ပိုက္ဆံရွာရတာ သိပ္ၿပီးမလြယ္ဘူးေလ” “ခ်ဲထိုးတာ ေပါက္လိုေပါက္ျငားပါေတာ္ ၊ ခ်ဲေပါက္မွ
ၿခံဝိုင္းေပါင္ထားတာ ျပန္ေရြးနိုင္မွာ ၊ ေတာ္ကလဲ စိုက္ေရြးေပးတာမွ မဟုတ္တာ ” ” အာ-ျမတင္ ၊ ငါေျပာ
တယ္ေလ ၊ ၿခံဝိုင္းေပါင္ထားတာ ျပန္ေရြးေပးမယ္ေလ ၊ ငါေျပာတဲ ့အတိုင္း ညီးသမီး မိဝင္း ကို ေျပာေလ “
က်မ သူတို ့ေျပာစကားေတြ ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ နားေထာင္မေနေတာ ့ပါ ။ အိပ္ရာေပၚ ေခါင္းခ်ၿပီး မေပ်ာ္ ေပ်ာ္
ေအာင္ အိပ္လိုက္ပါေတာ ့တယ္။
အိပ္ရာကနိုးေတာ ့ အေမက ” သမီး ၊ ထမင္းစားေတာ ့မလား ” ” ေရခ်ိဳးဦးမယ္ အေမေရ ၊ ၿပီးမွ–“ေျပာၿပီး က်မ ေရခ်ိဳးပါတယ္ ။ ခဏအၾကာ သားအမိႏွစ္ေယာက္သား ထမင္းစားၾကရင္း ” အေမ ၊ ဦးထင္ဝွ နဲ ့ခုလို
ေနတာ ပေထြးသိသြားရင္ မိုးမီးေလာင္မယ္ ၊ တတ္နိုင္ရင္ေတာ ့ဦးထင္ဝွနဲ ့မပတ္သက္ရင္ ေကာင္းမယ္” အေမ က်မေျပာစကားၾကားတဲ ့အခါ မ်က္ႏွာပ်က္ၿပီး ” အေမ ဒီၿခံဝိုင္းေလးကို သုံးေသာင္းနဲ ့ေပါင္ထားရတယ္ သမီးရယ္ ၊ အခု အေပါင္ခံတဲ ့ေဒၚဝိုင္းမ ကျပန္ေရြးရင္ေရြးပါ ။ ျပန္မေရြးဘူးဆိုရင္လဲ ရရာေပါက္ေစ်းနဲ ့
ေရာင္းၿပီး သူ ့အေႂကြးဆပ္ပါေတာ ့လို ့ေျပာေနတယ္သမီးရယ္ ၊ ၿခံဝိုင္းေရာင္းလိုက္ရင္ အေမတို ့ေနစရာ
မရွိေတာ ့ဘူး ” အေမက လူမိုက္ေနာက္မွ ေနာင္တရ ဆိုသလို မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္းနဲ ့ေျပာလာတယ္။
က်မ ဘာလုပ္ရမလဲ ။ အေဖရွိစဥ္ကေတာ ့မခ်မ္းသာေပမဲ ့ဝဝလင္လင္ေလးေတာ ့စားရတယ္ ။ အေဖဆုံးၿပီး တႏွစ္ေတာင္မၾကာ ၊ အေမက ေနာက္လင္ယူ ၊ ပေထြးက အလုပ္အကိုင္ မယ္မယ္ရရ ရွိတာမဟုတ္ ၊
ေအးေလ-ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ မုဆိုးမ-ဘယ္ လူေကာင္းသူေကာင္းက ယူပါ ့မလဲ၊ ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္
နဲ ့ဇရက္ေတာင္ပန္က်ိဳး ေပါ ့။ ပေထြးက အေမ့ထက္ (၃)ႏွစ္ေလာက္ငယ္မယ္ ။အေသာက္သမား ၊ ပိုဆိုး
တာက ဖဲသမား ။ အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အသုဘရွိလို ့ကေတာ ့ရက္လယ္မွ အိမ္ျပန္လာတာဆိုတဲ ့
လူစား ။ ဒီလိုနဲ ့ေတာ ့ေပါင္ထားတဲ ့ၿခံဝိုင္း ျပန္ေရြးနိုင္မွာမဟုတ္ ။ ေနစရာမရွိမွာ ေတြးပူတယ္မဟုတ္ေပမဲ ့
အေဖ့ေခၽြးနည္းစာေလးနဲ ့ဝယ္ထားတဲ ့ၿခံဝိုင္းေလး ၊ အေဖ ့အေမြ ။ “ဦးထင္ဝွဆီက ၿခံဝိုင္းေရြးဖို ့ေတာင္းလို ့ မရဘူးလားအေမ ၊ ေျပာၾကည့္ပါလား ” “ေျပာၿပီးပါေရာ သမီးရယ္ ၊ ထင္ဝွဆိုတဲ ့ေကာင္က တ႐ုတ္
လူလယ္ ၊ စကားကို အစမခံဘူး ၊ သူက ငါ ့သမီးကို ေၾကာခ်င္ေနတာ ” “အေမ့ကို ေျပာေနတာ
မဟုတ္လား ၊ သမီးကိုရရင္ ၿခံဝိုင္းေရြးေပးမယ္လို ့ ” “ဟင္-သမီး-ဘယ္တုန္းကၾကားလို ့လဲ” ” အေမရာ ၊ သမီးသိပါတယ္ ။အေမ ခ်ဲထိုးလို ့ၿခံဝိုင္းေပါင္ထားရတာ ၊ ခ်ဲထိုးဖို ့ ဦးထင္ဝွဆီက ေတာင္းသုံးေနတာ ၊
ဦးထင္ဝွက သမီးကိုရရင္ ၿခံဝိုင္းေရြးေပးမွာလား ၊ အေမ ေသခ်ာေအာင္ေမးေလ ၊” က်မစကား အဆုံးမွာ အေမမ်က္ရည္က်ေပါ ့။ ” အေမ-ဘာမွ ငိုမေနနဲ ့၊ ဒီတနည္းဘဲရွိေတာ ့တာ ၊ ေတာ္ၾကာ ေနစရာမရွိမွ လူကဲ ့ရဲ ့ေနမယ္ ၊” က်မ စကားကုန္ေျပာလိုက္ပါေတာ ့တယ္ ။ ေနာက္တစ္ရက္က် အေမက ” ကိုထင္ဝွက ၿခံဝိုင္းေရြးဖို ့ပိုက္ဆံအျပင္ ညီးအတြက္ပါ ဆြဲႀကိဳးတစ္ကုန္း ဝယ္ေပးမယ္တဲ ့။ အဲဒါ ညီး သေဘာ
တူရင္ မနက္ဖန္ သူ ့မုန္ ့တိုက္ပိတ္မယ္ ။ သူ ့မိန္းမနဲ ့ကေလးေတြ သူ ့မိဘေတြဆီ ျပန္ၾကမွာ ၊ေန ့လယ္ခင္း
ေတြ ့ခ်င္တယ္တဲ ့” “ဘယ္မွာေတြ ့ခ်င္တာလဲ ၊ ဒီအိမ္မွာလား” ” မဟုတ္ဘူး ၊ သူ ့အိမ္မွာတဲ ့” “ရတယ္ အေမ ၊ သူ ့အိမ္ဆိုလဲ သူ ့အိမ္ေပါ ့ “–က်မ စိတ္ကို ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါေတာ ့တယ္ ။

အေမ ေစ်းကျပန္လာေတာ ့ေရႊဆြဲႀကိဳးတစ္ကုန္းေပးတယ္။ “အခုဘဲ ကိုထင္ဝွ ဆီကျပန္လာတာ။ညီး ေန႔ခင္း ၁၂ နာရီေလာက္သြားလိုက္၊သူေစာင့္ေနလိမ့္မယ္” “အိမ္ဝိုင္းေရႊးဖို ့ရာကေရာ၊ရခဲ ့လား” “ရခဲ ့ပါတယ္ေအ၊ဒီမွာ” အေမက ေငြထုတ္ကိုျပတယ္။ “ဒါဆို တခါထဲ ေဒၚဝိုင္းမကို သြားေပးလိုက္ေတာ ့အေမ၊ေတာ ္ၾကာ အေမ့ေယာက္က်ား ဖဲသမားနဲ ့ေတြ ့ေနမယ္”ေျပာၿပီး က်မ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ပါတယ ္။ေန ့ခင္း ဦးထင္ဝွနဲ ့ေတြ ့ဖို ့ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းမသိတာေတာ့အမွန္။(၁၁)နာရီမွာ ေရမိုးခ်ိဳး၊သနပ္ခါးလိမ္းၿပီး အေမကို “သမီး သြားမယ္”ေျပာၿပီးထြက္လာပါတယ္။ဦးထင္ဝွအိမ္ဝင္းေရာက္ေတာ ့ ခ်ီတုန္ခ်တုန္ျဖစ္မေနဘဲ ဝင္းတံခါးကိုဖြင့္ၿပီးဝင္ခဲ ့ပါတယ္။ဝင္းတံခါးေပါက္မွာ ဝင္ရမလိုလို၊မဝင္ရဘူးလိုလို ျဖစ္ေနရင္ လူေတြသတိျပဳသြားနိုင္တယ္ေလ။က်မကိုျမင္လိုက္ရင္ဘဲ ဦးထင္ဝွ မ်က္ႏွာႀကီး ျပဳံးၿဖီးၿဖီး ျဖစ္သြားပါတယ္။ “ဟဲ ့၊ကေလးမ၊မိဝင္း၊လွလိုက္တာကြာ”တဲ ့ေလ။က်မက မရယ္မျပဳံး မ်က္ႏွာေသနဲ ့ “အပိုေတြေျပာမေနနဲ ့ ဦးထင္ဝွ၊က်မ ၾကာၾကာ မေနနိုင္ဘူး၊လူေတြ ေတြ ့ကုန္မယ္၊” ဦးထင္ဝွ အိမ္ေရွ ့ထြက္၊ၿခံဝင္းတံခါးပိတ္ပါတယ္။ၿပီး တလက္စထဲ အိမ္မေရွ ့တံခါးေပါက္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး “ကဲ၊ဒါျဖင့္ လာ” ဆိုၿပီး က်မလက္ကိုဆြဲ၊အိပ္ခန္းထဲ ေခၚလာပါတယ္။အိပ္ခန္းက သူတို ့လင္မယားအိပ္ခန္းျဖစ္မွာပါ။ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ ့ယာ အထူႀကီးနဲ ့၊က်မ ရပ္ၾကည့္ေနတာ၊ဦးထင္ဝွ က ေနာက္ေက်ာဘက္က ဖက္လိုက္ၿပီး၊သူ ့ဘက္မ်က္ႏွာဆြဲလွည့္ကာ ပါးကိုနမ္းဖို ့လုပ္ပါတယ္။က်မ ေခါင္းကို အတင္းဖယ္ရမ္းၿပီး “ဦးထင္ဝွ၊က်မ ရွင့္မိန္းမ မဟုတ္ဘူး၊နမ္းမေနနဲ ့၊လုပ္စရာရွိတာဘဲလုပ္” “အာ၊မိဝင္းကလဲကြာ၊ခ်စ္လို ့နမ္းတာဘဲ” “ဘာမွခ်စ္မေနနဲ ့ ဦးထင္ဝွေရ၊က်မကလဲ ပိုက္ဆံ အရမ္းလိုေနလို ့ လာတာ၊ရွင္ကလဲ အလကားမွမေပးတာ၊ရွင္ ခ်စ္တယ္ေျပာလဲ ရွင့္မယားငယ္ေတာ့ မလုပ္ပါဘူးေတာ ္” က်မ စကားကုန္ေျပာလိုက္လို ့ထင္ပါရဲ ့။ဦးထင္ဝွ က်မကိုဖက္ထားရာက လႊတ္ၿပီး အိပ္ရာေပၚထိုင္ၿပီး “ဒီမွာထိုင္” ေျပာတာနဲ ့က်မ သူ ့ေဘးဝင္ထိုင္ပါတယ္။ဦးထင္ဝွ ကက်မအကၤ ်ီ ၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေနတာ၊အခ်ိန္ၾကာမွာမို ့ က်မကိုယ္တိုင္ဘဲ အကၤ ်ီ ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ေပးၿပီး အေပၚအကၤ ်ီ ကိုခၽြတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ဦးထင္ဝွ က ေဘာ္လီအကၤ ်ီ ေပၚက လက္နဲ ့ဆုတ္ၿပီး နီု ့ကို ကိုင္ပါတယ္။ေဘာ ္လီက ကိုယ္လုံးနဲ ့အေနေတာ္ ၾကပ္ေနတာ ကိုင္လို ့မရဘူးေလ။ဒီေတာ ့သူက “ေဘာ ္လီဂ်ိတ္ျဖဳတ္မယ္ေနာ ္”ေျပာၿပီး ျဖဳတ္လိုက္ေတာ ့၊နို ့ႏွစ္လုံး လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ေပၚလာပါတယ္။သန္းေကာင္ထက္ ညမနက္ေတာ ့ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး က်မ ဘာမွမေျပာေတာ ့ဘဲ သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္ေပေစ သေဘာ ၿငိမ္ေနလိုက္ပါတယ္။သူက နို ့ႏွစ္လုံးကို လက္နဲ ့ဆုတ္နယ္ၿပီး နို ့သီးေခါင္းေတြကို ညႇစ္ေတာ ့ “နာတယ္၊တအားမညႇစ္နဲ ့”ေျပာရတာ။က်မနို ့ေတြက က်မအသက္(၁၈)ႏွစ္နဲ ့စာရင္ နဲနဲထြားတယ္လို ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကဘူးပါတယ္။ဦးထင္ဝွ က သူ ့စိတ္ႀကိဳက ္ နို ့ကိုကိုင္လိုက္၊နို ့သီးေခါင္းေလးကို ပါးစပ္နဲ ့စို ့လိုက္၊က်မ ဖီးလင္းဆိုတာ မသိ။ယားလို ့မေနတတ္ျဖစ္ၿပီး တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေနတာ။ၾကာေတာ ့မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး “ဦးထင္ဝွ ေတာ္ၿပီ၊မေနတတ္ဘူး ယားတယ္”ေျပာရပါတယ္။ဒီေတာ့မွ ဦးထင္ဝွ က က်မကို အိပ္ရာေပၚလွဲခ်ေပးၿပီး ထဘီကို ဆြဲခၽြတ္မလို ့။”ထဘီ မခၽြတ္ပါနဲ ့”ေျပာၿပီး က်မက ထဘီစကိုျပန္ဆြဲပါတယ္။”မိဝင္းကလဲကြာ၊ထဘီနဲ ့ရႈတ္လို ့ပါ-ေနာ္”ေျပာလဲ “ဟင့္အင္း၊မရဘူး၊က်မရွက္တယ္၊ထဘီေတာ ့လုံးဝဘဲ၊မခၽြတ္ရဘူး”ဇြတ္ေျပာရင္း လက္ကလဲ မလႊတ္တမ္းဆြဲထားတာမို ့ဦးထင္ဝွလဲ လက္ေလၽွာ ့ၿပီး ထဘီကို မခၽြတ္ေတာ ့ဘဲ အေပၚကိုလွန္တင္လိုက္ပါတယ္။ထဘီ ခါးေပၚလွန္တင္ခ်ိန္ က်မ မ်က္စိပိတ္ထားပါတယ္။ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ရဲ ့အလုပ္ကိုခံရေတာ့မယ္ဆိုတာသိေနေပမဲ ့မိန္းမကမိန္းမပါဘဲ။တကယ္တမ္း လက္ေတြ ့က် ရွက္တာပါဘဲ။တခါမွ ကိုယ္နဲ ့ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ မေျပာဘူး မေနဘူးတဲ ့ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္နဲ ့အိပ္ရာထဲမွာ ဖင္လွန္ျပေနရၿပီဆိုေတာ ့—-။ဦးထင္ဝွ က်မရဲ ့ေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲယူၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးျဖဲကားလိုက္ပါတယ္။သူနဲ ့က်မအေမ လုပ္ၾကတာ ျမင္ဘူးထားလို ့အခု သူက်မကို ဘယ္လိုပုံစံ ေနရာခ်တယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ခဏၾကာ ဦးထင္ဝွ က်မေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ထိုင္ၿပီး က်မအဖုတ္ကို ကိုင္ေတာ ့တာပါဘဲ။အပ်ိဳစစ္စစ္ မို ့ ရွက္ေပမဲ ့ တခါမွ မေတြ ့ဘူးမၾကဳံဘူးတဲ ့ကိစၥမို ့ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ က်မအဖုတ္က အရည္နဲနဲ က်ခ်င္လာပါတယ္။ဦးထင္ဝွ က သူ ့လီးနဲ ့ အဖုတ္ကို ဖိဆြဲပြတ္ေနတာ၊၃–၄–၅ ခါေလာက္အထိ၊ၿပီးတာနဲ ့တခါထဲ လီးကိုထိုးသြင္းတာ၊ “အား—နာတယ္”က်မ ေအာ္လဲေအာ္၊ေအာက္ကလဲ အတင္းေကာ ့လန္႐ုန္းတာပါဘဲ။ဦးထင္ဝွ က “မိဝင္း၊မ႐ုန္းနဲ ့ဟ၊႐ုန္းရင္ပိုနာတယ္၊ခဏဘဲနာတာ၊ၿငိမ္ၿငိမ္ေန”လို ့ေျပာလဲေျပာ၊လီးကို အဖုတ္ထဲ အတင္းထိုးသြင္းေတာ ့တာပါ။က်မအဖုတ္ ကြဲျပဲစုတ္ျပတ္ၿပီလို ့ထင္ရၿပီး “အီး–ဟီး–ဟီး၊ေသၿပီ–ေသေတာ ့မယ္” ေအာ္ငိုတာ။ဦးထင္ဝွ က “မေသပါဘူးဟာ၊ဝင္ေနပါၿပီ” ေျပာရင္း က်မအေပၚ ေမွာက္အိပ္ၿပီး ဖင္ကိုႂကြကာႂကြကာ လီးကို သြင္းေနပါတယ္။က်မ အဖုတ္ထဲ သူ ့လီးဝင္ေနၿပီဆိုတာေတာ ့သိပါတယ္။တအားနာၿပီး ဒုတ္ေခ်ာင္းထိုးထဲ ့ထားသလိုျဖစ္ေနတာ။ဒါေပမဲ ့ကိုယ္က သေဘာတူ လို ့လာခံတာေလ။ခုမွေတာ ့နာလဲ ခံေပေတာ ့ဘဲ။ဦးထင္ဝွ ကေတာ ့ ဘာစကားမွမေျပာေတာ ့ဘဲ ေဆာင့္လိုးေနတာ၊နဲနဲ အရွိန္ျပင္းတာနဲ ့ က်မက “အာ-နာတယ္”ေျပာရင္ ေျဖးေျဖးခ်င္းေလး ေဆာင့္၊နဲနဲၾကာလာရင္ အားပါလာ။က်မ ေျပာလဲ ထူးမွာမဟုတ္လို ့ ဘာမွမေျပာေတာ ့ဘဲ တတ္နိုင္သမၽွ အားတင္းခံေနရတာ။လင္ရၿပီးမိန္းမေတြ ေျပာ ေျပာေနၾကတဲ ့ လင့္အရသာ ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိ။ကိုယ္ ့အေပၚ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ တက္ေမွာက္ၿပီး လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတာဘဲ ေတြးရင္း စိတ္ကိုေလၽွာ့ထားလိုက္တာ။သိပ္မၾကာပါ။ဦးထင္ဝွ “အား-အီး-အာ”အသံေတြနဲ ့အတူ ၿငိမ္က်သြားတာပါ။ၿပီးေတာ ့မွ သူက “မိဝင္းရာ၊ေကာင္းလိုက္တာကြာ၊အပ်ိဳစစ္စစ္ေလး”ေျပာၿပီး က်မအေပၚက ေဘးဘက္ဆင္းသြားပါတယ္။သူ က်မအေပၚက ဆင္းသြားေပမဲ ့ က်မ ခ်က္ခ်င္းအိပ္ရာက မထနိုင္ပါ။ေပါင္ၿခံတစ္ခုလုံး နာေနတာပါ။ဦးထင္ဝွကေတာ ့ထသြားပါၿပီ။ခဏၾကာမွ က်မ အားယူထၿပီး ေနာက္ေဖးအိမ္သာခန္းထဲဝင္၊သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ရပါတယ္။အဖုတ္က ေရထိလိုက္ရင္ စပ္ပူစပ္ေလာင္နဲ ့ အခံရခက္ေနတာ။စာအုပ္ေတြထဲဖတ္ဘူးသလို ပထမဆုံး အပ်ိဳရည္ပ်က္တာေပမဲ ့ေသြးထြက္တာမ်ိဳးေတာ ့မရွိပါ။ဦးထင္ဝွ အခန္းထဲျပန္ေရာက္လာၿပီး “မိဝင္း၊ဘယ္လိုေနလဲ” “ဘယ္လိုမွ မေနဘူး၊နာတာဘဲသိတယ္” “မိဝင္းက အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးမို ့နာတာပါ။ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ မနာေတာ ့ဘူး၊” “ေတာ္ပါေတာ ့ေနာ္၊ေနာက္ထပ္လဲ မခါပါရေစနဲ ့၊ဒါနဲ ့ က်မေျပာမယ္ေနာ္၊ဦးထင္ဝွ ဒီကိစၥ ဘယ္သူ ့မွ ေလၽွာက္ေျပာမေနနဲ ့” “အာ-မိဝင္းကလဲကြာ၊ဘယ္ေျပာပါ ့မလဲ၊နားလယ္ပါတယ္ကြာ၊ေနာက္လဲ ေတြ ့ခ်င္တယ္ကြာ” က်မ ဘာစကားမွ ထပ္မေျပာေတာ ့ဘဲ အိမ္ကိုျပန္လာ။အိမ္ေရာက္ ေရာက္ခ်င္း ေခါင္းေလၽွာ္၊ေရခ်ိဳး ၿပီး ေန ့ခင္းႀကီး အိပ္လိုက္တာ ညေန ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္ အေမႏွိုးမွ နိုးပါေတာ ့တယ္။

ဦးထင္ဝွနဲ ့အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ ့ေပမဲ ့ က်မ ကာမအရသာဆိုတာ လုံးဝမသိခဲ ့ပါ။ကိုယ္ကစိတ္ပါလို ့မွမဟုတ္တာ။မလႊဲမေရွာင္သာ အခက္အခဲကိုေျဖရွင္းရတာေလ။ၿပီးေတာ ့ကိုယ္နဲ ့ရြယ္တူတန္းတူ ေယာက္က်ားလဲမဟုတ္။အေဖအရြယ္ႀကီးကို ခံခဲ ့ရတာ။ဦးထင္ဝွနဲ ့ေနာက္ပိုင္းထပ္မေတြ ့ျဖစ္ပါဘူး။သူ ့ဘက္က ထပ္ေတြ ့ခ်င္ေပမဲ ့ၿမိဳ ့ေလးက ရြာႀကီးသာသာရယ္မို ့ေတာ္ၾကာလူတကာသိၿပီး က်မ လင္ေကာင္းသားေကာင္းေတာင္မရဘဲေနမယ္။ဘာမွမျဖစ္ခဲ ့သလို အိမ္နဲ ့ေဆးလိပ္ခုံ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္နဲ ့ ျဖစ္ခဲ ့တာေတြေမ ့ထားေလရဲ ့။ဒါေပမဲ ့ တစ္ရက္မွာ—“ဟဲ ့-မိဝင္း၊အိမ္ခဏျပန္လိုက္ဦး၊အိမ္မွာညီးအေမနဲ ့ညီးပေထြး ရန္ျဖစ္သတ္ပုတ္ေနၾကတယ္”ေဆးလိပ္ခုံပိုင္ရွင္ အန္တီႀကီးကေျပာတာကို က်မက “မျပန္ေသးပါဘူး အန္တီႀကီးရယ္၊သူတို ့ရန္ျဖစ္တာက ရိုးေနပါၿပီ” “ဟဲ ့၊အခုဟာက အရင္လို ရိုးရိုး ရန္ျဖစ္ၾကတာမဟုတ္ဘူးတဲ ့။ညီးအေမ ထင္ဝွနဲ ့ပက္ပင္းမိလို ့တဲ ့။အဲဒါ ရပ္ကြက္႐ုံးေရာက္ေနၿပီ” အန္တီႀကီးစကားေတာင္ မဆုံးေသး၊က်မ ေဆးလိပ္ခုံအျပင္ေရာက္ေနၿပီ။လမ္းတေလၽွာက္ (အေမကလဲ ဒီဦးထင္ဝွနဲ ့ဘာျပဳလို ့ဆက္ေနျပန္တာလဲ။ကိုယ ့္ၿခံဝိုင္းေလးျပန္ေရႊးၿပီးၿပီဘဲ။ဦးထင္ဝွဆိုတဲ ့လူကေတာ ့ လုပ္မွာဘဲေလ။သူက သမီးကို ထပ္လုပ္ရဖို ့အေမကို အပီကိုင္ထားတာေနမွာ)လို ့ေတြးလာတာပါ။အိမ္ေရွ ့လမ္းေရာက္ေတာ ့အိမ္နီးခ်င္းအေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္က “မိဝင္းေရ၊႐ုံးလိုက္သြားလိုက္ေဟ ့၊႐ုံးမွာ ရွင္းေနၾကတယ္”ဆိုတာနဲ ့႐ုံးဘက္ဆက္ထြက္လာပါတယ္။႐ုံးခန္းထဲမွာအေမ၊ပေထြး၊ဦးထင္ဝွ တို ့ကိုေတြ ့ရသလို ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြလဲေရာက္ေနပါၿပီ။ရပ္ကြက္လူႀကီးတစ္ေယာက္က “ကိုထင္ဝွ-ခင္ဗ်ားအျပစ္သိတယ္မို ့လား၊မယားခိုးမႈဆိုတာ ရဲအေရးပိုင္တာမဟုတ္ဘူး၊ေယာက္က်းကမေက်နပ္ရင္ တရား႐ုံးကိုဦးတိုက္ေလၽွာက္ထားရတာ။အနည္းဆုံးေတာ့ ေထာင္(၇)ႏွစ္ဘဲ” ရပ္ကြက္လူႀကီးစကားအဆုံးမွာ ဦးထင္ဝွ ကျပာကရာလက္ကာျပၿပီး၊”အီး၊မလုပ္ပါနဲ ့ခင္ဗ်ာ၊ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ဒီ႐ုံးကဘဲ ဆုံးျဖတ္ေပးပါ။ကၽြန္ေတာ္ လိုက္နာပါ ့မယ္ခင္ဗ်” “ကဲ ဒါဆို သံခဲ မင္းသေဘာေျပာဦး” ရပ္ကြက္လူႀကီးက ပေထြးကိုေမးပါတယ္။ပေထြးက ေခါင္းႀကီးငိုက္ၿပီး “ကၽြန္ေတာ ဘာမွမေျပာတတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ၊လူႀကီးေတြ ေတာ္မယ္ထင္သလိုသာ ဆုံးျဖတ္ေပးပါ” လို ့ပေထြးက ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြကို ျပန္အပ္ပါတယ္။ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္၊တီးတိုး တီးတိုး ေျပာရင္းေနာက္ဆုံး “ကဲ၊ဒါဆို သံခဲ၊မင္း အေရာ္ ဘယ္ေလာက္ရရင္ ေက်နပ္မလဲ” ပေထြး ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ။ “မ–မသိပါဘူး ဥကၠ႒ႀကီးတို ့ဘဲ ဆုံးျဖတ္ေပးပါ” ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြ ေနာက္တစ္ခ်ီ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၾကျပန္ေရာ။(၁၀)မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ရပ္ကြက္ဥကၠ႒ က”ကဲ၊ကိုထင္ဝွ၊ခင္ဗ်ား မျမတင္ကို သူ ့ေယာက္က်ားခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ေပါင္းသင္းတဲ ့အတြက္ ေငြေရာ္ရမယ္၊၃ သိန္းေရာ္နိုင္သလား” ဥကၠ႒ စကားအဆုံးမွာ ဦးထင္ဝွက “ဟို–ဥကၠ႒ႀကီးခင္ဗ်ား၊ကၽြန္ေတာ္ မျမတင္နဲ ့ေဖာက္ျပန္မိတာ အျပစ္ရွိပါတယ္၊ဒါေပမဲ ့ေရာ္ေၾကးေငြကိုေတာ ့ နဲနဲ ေလၽွာ ့ေပးပါခင္ဗ်ား” ရပ္ကြက္ဥကၠ႒ က “ကိုထင္ဝွရယ္၊ခင္ဗ်ား မွားခဲ ့ၿပီးၿပီေလ။အခု ေငြေရာ္တာေတာင္ သံခဲေက်နပ္လို ့ေနာ္၊မဟုတ္လို ့ကေတာ ့ခင္ဗ်ားေထာင္ထဲ (၇)ႏွစ္သြားေနရမွာ၊ေစ်းမဆစ္နဲ ့ဗ်ာ၊က်ဳပ္တို ့ကလဲ ရပ္နဲ ့ရြာနဲ ့ေနာက္လူေတြကို သင္ခန္းစာရေစခ်င္လို ့”ဥကၠ႒စကားအဆုံးမွာ ဦးထင္ဝွ ေစာဒက မတက္ဝံ့ေတာ ့ဘူး။ေငြ ၃ သိန္းသူ ့မိန္းမကိုျပန္ယူခိုင္းၿပီး လူႀကီးေတြေရွ ့ပေထြးကိုအေရာ္ေပးပါတယ္။ပေထြးက ေက်ေအးေၾကာင္းလကိမွတ္ထိုးေပးၿပီးေနာက္ အိမ္ကိုအတူျပန္လာၾကပါေရာ။ အိမ္ေရာက္ေတာ ့ ပေထြးက “ဒီမွာ မျမတင္၊ခင္ဗ်ားက ေတာ္ေတာ္ဖင္ေဆာ့တာကိုး၊က်ဳပ္ ရိပ္မိေနတာၾကာၿပီ၊မပိုင္ေသးလို ့ၾကည့္ေနတာ၊အခုလို အပိုင္ဖမ္းမိေတာ ့ခင္ဗ်ားဖင္ ၃ သိန္းတန္ႀကီး၊မဆိုးပါဘူးဗ်။ေနာက္တစ္ေယက္ေလာက္ ထပ္ဖန္ပါဦးလား။ကဲ၊က်ဳပ္ ဒီေငြ ၃ သိန္းနဲ ့ မုဆိုးမေလး မိသီတာကို သြားေတာင္းမယ္”ပေထြး ေျပာေျပာဆိုဆို ေငြထုတ္ကိုဆြဲၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္းမယ္အလုပ္ အေမက “ကိုသံခဲ၊ေတာ္ မဟုတ္တ႐ုတ္ မလုပ္နဲ ့ေနာ္၊ဒီေငြကို ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္ အရင္းအႏွီုးလုပ္ရေအာင္ပါ။မိသီတာက အပ်ိဳေလးလဲမဟုတ္၊ကေလးတစ္ေယာက္နဲ ့အအိုကိုမ်ား၊ကဲပါ ေနပါဦး၊ေျပာစရာရွိတယ္”အေမက ပေထြးလက္ကိုဆြဲရင္းတားတယ္။က်မလဲ ေဆးလိပ္ခုံ ျပန္ၿပီး စာရင္းရွင္းစရာေလးေတြ ရွင္းလင္း၊ရလာတဲ ့ေဆးလိပ္ လိပ္ခေငြေလး ေတာင္းၿပီး အိမ္ျပန္လာပါတယ္။အိမ္ေရာက္တဲ ့အထိ ပေထြးက ရွိေနတုန္း။က်မကိုေတြ ့ေတာ ့ ပေထြးက “မိဝင္း၊ဒီမွာ ပိုက္ဆံေတြ သိမ္းထားလိုက္၊ညီးအေမကို မအပ္နဲ ့၊ညီးကိုဘဲ ငါ ပုံအပ္ေတာ့မယ္” ေျပာၿပီး အျပင္ထြက္သြားပါတယ္။အေမက “သံခဲဆိုတဲ ့အေကာင္၊ပိုက္ဆံေလး မရစဘူး ရလာတာနဲ ့ေျမာက္ႂကြ ေျမာက္ႂကြျဖစ္ေနတာ၊မိသီတာကို သြားေတာင္းပါမယ္ လုပ္ေနတာ၊ငါက နင့္မိသီတာက ကေလးတစ္ေယာက္ထြက္ၿပီးသား၊လူတကာ လုပ္ထားၿပီးသား၊ဘာလုပ္မွာလဲ၊မိဝင္းကိုအပ္ထားလိုက္လို ့ေျပာမွ-အင္း–ဒါဆို မိဝင္းကိုဘဲအပ္ထားမယ္တဲ ့” က်မထင္တဲ ့အတိုင္းပါဘဲ။အေမက သူ ့ေၾကာင့္ရလာတဲ ့ေငြ မဟုတ္လား၊တျခားမိန္းမဆီ ဘယ္အေရာက္ခံခ်င္ပါ ့မလဲ၊ကိုယ္ဘဲသုံးခ်င္တာေပါ ့။ဒါေၾကာင့္လဲ သမီးဆႏၵကိုေတာင္ မေမးေတာ ့ဘဲ တခါထဲဆုံးျဖတ္လိုက္တာ။က်မ ဘာစကားမွမေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။အရင္တခါလဲ အေမ ခ်ဲရႈံး ၿခံဝိုင္းေပါင္ထားတာ ေရႊးဖို ့ဦးထင္ဝွဆီ အပ်ိဳရည္အပ်က္ခံခဲ ့ရၿပီးၿပီ။အခုလဲ အေမ့ရဲ ့လင္ငယ္ ပေထြးကို လင္ေတာ္ရဦးမယ္။အေမက က်မ ဘာမွမေျပာဘဲ ေန ေနတာနဲ ့ “သမီးရယ္၊အေမ့ကို ခြင့္လြတ္ကြယ္၊ေငြ ၃ သိန္းဆိုတာ နဲ တာမဟုတ္ဘူး၊အရင္းအႏွီုးေကင္းေကာင္းလုပ္လို ့ရတယ္။သမီးလဲ အပ်ိဳမွမဟုတ္ေတာ့တာ၊မထူးေတာ့ပါဘူး။အေမ့ကို သနားပါ သမီးရယ္” က်မ အေမ့ကို စိတ္မေကာင္းစြာၾကည့္ၿပီး “အင္းပါ အေမရယ္၊အေမစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ က်မ ေနေပးပါ ့မယ္”ေျပာလိုက္ရတာပါ။ညေနက် အေမက “အေမ ဒီည ပြဲသြားၾကည့္မယ္၊ညီးပေထြးကို နဖားႀကိဳးထိုးလို ့ရေအာင္သာလုပ္ေတာ့”။ ခါတိုင္းအျမဲတမ္းမူးေနတဲ ့ ပေထြး ဒီေန ့က် ေသာက္လာတာ မေတြ ့ဘူး။ည(၇)နာရီေလာက္ “ကဲ၊ကိုသံခဲ၊က်ဳပ္သြားမယ္ေနာ္၊ျပသနာမျဖစ္ေအာင္ေတာ ့ကိုယ့္ဖာသာတာဝန္ဘဲ”ေျပာၿပီး အေမဇာတ္ၾကည့္ဖို ့ထြက္သြားပါေလေရာ။အေမထြက္သြားတာနဲ ့ ပေထြးက “မိဝင္း၊ညီးကို ညီးအေမ ဘာေျပာသြားလဲ “တဲ့ေလ။ခဏေလးေတာင္ မေအာင့္နိုင္ဘူး။ေမးေတာ့တာပါဘဲ။ “ဘာေျပာရမွာလဲ၊ညီးပေထြးကို မိသီတာဆီ မသြားရေအာင္ ညီးတာဝန္ဘဲတဲ ့” “အာ-ေအး၊ဒါဆို ငါ—ငါ့ကို လက္ခံမယ္ေပါ ့၊ဟုတ္လား” ပေထြး ဝမ္းသာလုံးဆို႔တာ ဟန္ေတာင္မေဆာင္နိုင္။ဒါနဲ ့က်မက “ေျပာၿပိးၿပိဘဲ။အေမ့အတြက္ အေရာ္ရတဲ ့ေငြ ၃ သိန္း ဘာမွမဆိုင္တဲ ့ မိသီတာလို ကေလးအေမ မုဆိုးမဆီ အေရာက္မခံဘူး။က်မတို ့မွာလဲ ေရာင္းဝယ္လုပ္ကိုင္စားဖို ့အရင္းအႏွီးေငြလိုေနတာ၊ဒါေၾကာင့္ ဦးေလးကို လက္ခံတာမွတ္ပါ”ေျပာၿပီး က်မ ေရခ်ိဳးဖို ့အိမ္ေနာက္ေဖး ေရတြင္းဆီ ထြက္သြားလိုက္ပါတယ္။ပေထြးကေတာ ့ က်မကို ေနာက္ကေနၾကည့္ရင္း စားမာန္ထေနေရာေပါ ့။က်မ ေရကို စိမ္ေျပနေၿပ ခ်ိဳးရင္း ညမွာ ပေထြးနဲ ့ဘယ္လိုစခန္းသြားရမလဲ ေတြးေနမိေပါ ့။

ထင္တဲ ့အတိုင္းပါဘဲ။က်မ ေရခ်ိဳးရာက ျပန္ေရာက္ေတာ ့ ပေထြးက အိမ္အေရွ ့ဘက္က ဝင္ေပါက္တံခါးကို ပိတ္ထားၿပီးၿပီ။က်မ ကိုယ့္အခန္းထဲဝင္၊သနပ္ခါးေသြးၿပီး လူးေနတုန္း ပေထြးအခန္းထဲေရာက္လာတယ္။အပ်ိဳမ အခန္းဆိုေပမဲ ့တံခါးရြက္ကရွိတာမဟုတ္။အဝတ္ခန္းစီးေလးဘဲရွိတာေလ။ပေထြးဝင္လာတာနဲ ့ က်မ ကျပာကရာ ေဘးမွာခ်ထားတဲ ့တဘက္ကိုယူၿပီး ပခုန္းေပၚလႊားလိုက္ရတယ္။ၿပီးမွ “ဦးေလး က်မ အခန္းထဲ ဘာလို ့ဝင္လာတာလဲ၊ဒီမွာ အဝတ္လဲရဦးမယ္ ” ေျပာေတာ ့ ပေထြးက ျဖဲစပ္စပ္လုပ္ရင္း “လဲမေနပါနဲ ့ေတာ ့မိဝင္းရယ္၊ေတာ္ၾကာ ျပန္ခၽြတ္ရမွာဘဲကို “ေျပာၿပီး က်မရဲ ့ထဘီရင္လၽွားထားလို ့လြတ္ေနတဲ ့ အေပၚပိုင္းကို အားမနာတမ္း ၾကည့္ပါေတာ့တယ္။ “အိုး-ဘာလို ့ခၽြတ္ရမွာလဲ၊ဦးေလးေနာ္၊က်မ စိတ္ဆိုးေအာင္ လာလုပ္မေနနဲ ့။ဦးေလးျဖစ္ခ်င္တာ က်မ သေဘာတူၿပီးၿပီဘဲ။ျပန္ထြက္ေပး “ဇြတ္ေမာင္းထုတ္ေတာ့မွ ပေထြး မထြက္ခ်င္ ထြက္ခ်င္ ထြက္သြားတာ။က်မလဲ ပေထြးထြက္သြားၿပီး ၿပီးခ်င္း ကျပာကရာ ေဘာ္လီယူဝတ္၊အေပၚက ဘေလာက္အကၤ ်ီ ထပ္ဝတ္ပါတယ္။ေနာက္ ေရစိုေနတဲ ့ ခါးကထဘီကို အေျခာက္တစ္ကြင္းနဲ ့လဲလိုက္ၿပီး ထဘီအေဟာင္းကိုေတာ ့ ေျခရင္းကတန္းမွာလႊားလိုက္ပါတယ္။ အိပ္ခန္းကထြက္လာေတာ ့ ပေထြးက ဧည့္ခန္း ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ေနရင္း “လာ၊မိဝင္း၊ဦးေလးေျပာမယ္ “ေျပာတာနဲ ့ သူ႔ကုလားထိုင္ ေဘး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဝင္ထိုင္ပါတယ္။ပေထြးက က်မပခုန္းေပၚ လက္တင္ရင္း “ဦးေလး ဒိေရွ ့အရက္မေသာက္ေတာ့ဘူး၊မိဝင္း နဲ ့ ညအိပ္ရာထဲမွာ နံေနမွာစိုးလို ့။ပေထြးက ဒီလို ေပၚတင္ႀကီးေျပာေတာ ့ က်မ ရွက္လိုက္တာ။မ်က္ႏွာကို ထူပူသြားတယ္။ဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာလိုက္ပါ။ဦးေလးက က်မပခုန္းေပၚ တင္ထားတဲ ့လက္နဲ ့အားယူၿပီး သူ ့ဆီဆြဲယူပါတယ္။က်မ ေတာင့္ခံမထားဘဲ အလိုက္သင့္ ေနေပးလိုက္တာ၊က်မ ေခါင္းက သူ႔ရဲ ့ရင္ဘတ္ေပၚေရာက္ေနပါေတာ့တယ္။ဘာၿပီးရင္ ဘာဆက္လုပ္မယ္ဆိုတာ သိေနလို ့ေၾကာက္တာ ရွက္တာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ဦးထင္ဝွနဲ ့တုန္းက သူမ်ားအိမ္၊ေဘးလူေတြသိမွာစိုးရတာရယ္၊ၿပီး တစ္ခါမွ စကားေတာင္မေျပာဘူးတဲ ့လူတစ္ေယာက္နဲ ့အိပ္ရာထဲ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ဆက္ဆံရတာမို ့၊အပ်ိဳ အေတြ႕အၾကဳံလဲမရွိေတာ့ ဘာမွန္းကို မသိတာ။အခု ပေထြးနဲ ့က် တစ္အိမ္ထဲ အတူေန၊ေဘးလူေတြ ေတြ ့မွာလဲ မပူပင္ရ၊ၿပီး က်မက တစ္ခါခံခဲ ့ဘူးၿပီေလ။အရိုင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ပေထြးက က်မပခုန္းေပၚက လက္ကို ဂ်ိဳင္းၾကားထဲက လ ၽွို ဝင္ၿပီးနို႔အုံကို အကၤ ်ီ ေပၚကေန ကိုင္ပါတယ္။က်မ နို႔ကို ကိုင္တာခံေနရတာ တစ္မ်ိဳးေတာ့တစ္မ်ိဳးပါဘဲ။ဦးထင္ဝွနဲ ့တုန္းက ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းကိုင္တာ၊အခု ပေထြးက နို ့ကို အသာေလး ဆုတ္နယ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ နို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္နဲ ့ညႇစ္တာေလ။ခဏၾကာေတာ ့ ပေထြးက “မိဝင္း၊ထ ၊ဦးေလးအခန္းသြားမယ္”ေျပာၿပီး က်မခါးကိုဖက္ၿပီး အခန္းထဲေခၚသြားပါေတာ့တယ္။အခန္းထဲမွာ မီးေခ်ာင္းထြန္းထားတာကို ပေထြးကပိတ္လိုက္ၿပီး ၅ ဝပ္ညအိပ္မီးအျပာေရာင္ေလးကို ေျပာင္းဖြင့္ပါတယ္။ပေထြးနဲ ့အေမရဲ ့အိပ္ရာက ဘာကုတင္မွရွိတာမဟုတ္ပါ။ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဖ်ာခင္းၿပီး ေမြ ့ယာအေဟာင္းတစ္ထည္ထပ္ခင္းထား႐ုံပါ။ပေထြးက က်မကို အိပ္ရာေပၚ အသာဆြဲခ်ေပးရင္း တလက္စထဲ က်မအေပၚက ေမွာက္ရက္ ထပ္ပါလာတာပါ။ၿပီး က်မရဲ ့ႏုတ္ခမ္းေတြကို ပါးစပ္ခ်င္းေတ့စုတ္ပါတယ္။က်မဘဝမွာ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ရဲ ့ႏုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုတ္တာ ပထမဆုံးမို ့ထူပူသြား႐ုံမက စိတ္ေတြလဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနပါတယ္။ပေထြးက ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ႏုတ္ခမ္းကိုစုတ္နမ္းေနေလေတာ ့ က်မ ေမာသလိုလိုျဖစ္လာၿပီး အတင္း႐ုန္းထြက္ပါတယ္။ပေထြးက ႏုတ္ခမ္းစုတ္နားတာနဲ ့ၿပိဳင္တူ က်မရဲ ့ဘေလာက္အကၤ ်ီ ကို အေပၚလွန္တင္လိုက္ၿပီး နို႔ေတြကို ကိုင္လာပါေရာ။ႏုတ္ခမ္းအစုတ္ခံရလို ့ ေမာေနတဲ ့က်မ ပေထြး နို ့ကိုကိုင္ေနတာ ဘာမွမေျပာနိုင္ေတာ့ပါ။ပေထြးက က်မေက်ာဘက္ လက္လ ်ၽွွို ၿပီး ေဘာ္လီဂ်ိတ္ေတြ ျဖဳတ္လိုက္ေတာ ့ နို႔ ၂ လုံးက လြတ္လပ္သြားၿပီး ပေထြး စိတ္တိုင္းက် ဆုတ္နယ္ေတာ့တာပါ။ “အာ-ဦးေလး-နာတယ္ဗ်ာ၊တအားႀကီးမကိုင္ပါနဲ ့”လို ့ေတာင္းပန္ေတာ့မွ ပေထြးက နို ့လုံးေတြကို လက္နဲ ့အသာဆုတ္နယ္ရင္း၊တခါတေလ နို႔သီးေခါင္းေလးကို သူ ့ပါးစပ္နဲ ့တႁပြတ္ႁပြတ္မည္ေအာင္ စို ့ေတာ့တာပါ။ပေထြးက က်မကိုယ္ေပၚ တက္ေမွာက္ေနတာမို ့က်မအေနရခက္လို ့” ဦးေလး၊တအားဖိမထားနဲ ့၊က်မ နာတယ္”ေျပာရပါတယ္။ပေထြးက ဒီေတာ့မွ က်မအေပၚက ေဘးဖယ္ၿပီး က်မရဲ ့ထဘီကိုဆြဲခၽြတ္တာ၊က်မက “ထဘီေတာ့ မခၽြတ္ပါနဲ ့ဦးေလးရာ”ေျပာလဲ မရပါ။ထဘီကို မရ ရေအာင္ခၽြတ္ပါတယ္။က ၽြတ္သြားတဲ ့ထဘီကို ေျခရင္းမွာပုံလိုက္ၿပီး ပေထြးက က်မေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ဆြဲျဖဲကာ ဒူးေထာင္ေပးရင္း ေပါင္ၾကားမွာေနရာယူ၊သူ႔ပုဆိုးကို ေခါင္းေပၚကေက်ာ္ၿပီးခၽြတ္လိုက္ပါတယ္။အခုေတာ ့ပေထြးေကာ က်မပါ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေအာက္ပိုင္းဗလာျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ပေထြးက အဖုတ္ကို လက္နဲ ့စမ္းရင္း အေပါက္ကိုရွာေတြ႕ေတာ ့လက္ညိဳးနဲ ့ထိုးကလိပါတယ္။နို႔ကိုင္ခံထားရၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲဝင္ထိုင္ေနကတဲက က်မအဖုတ္က စိုစိ စိုစိျဖစ္စျပဳပါၿပီ။အေပါက္ထဲ လက္ညိဳးနဲ ့ထဲ ့ေမႊမွေတာ့ က်မအေခါင္းမွာ အရည္ရႊဲၿပီေပါ ့ရွင္။ပေထြးက အဖုတ္အရည္ရႊဲတာသိတာနဲ ့လီးကို အေပါက္ဝမွာေတ့ၿပီး တေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုးသြင္းပါတယ္။တေျဖးေျဖးထိုးသြင္းတာေပမဲ ့အေပါက္ကၾကပ္ေနတာမို ့ေတာ္ေတာ္နာတာပါ။ “အား-ဦးေလး-နာတယ္ကြာ-အာ-တအားႀကီး မလုပ္နဲ ့” က်မ ပေထြးရဲ ့ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ ့တြန္းထားရင္းေျပာေနရတာ။ဒါေပမဲ ပေထြးက က်မ ဘာေျပာေျပာ ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ပါ။သူ ့လီးကိုသာ တစ္ဆင့္ၿပိးတစ္ဆင့္ ထိုးသြင္းတာ၊က်မအေခါင္းထဲ ေတာ္ေတာ္ဝင္ေနၿပီဆိုတာ သိပါတယ္။နာတာကေတာ ့နာပါတယ္။ဒါေတာင္ ဦးထင္ဝွနဲ ့အေဖာက္ခြထားဘူးၿပီးသား။ပေထြးက လီးကိုထဲ့ထားရင္း တခ်ီမွာ ဇတ္ကနဲ ေဆာင့္သြင္းလိုက္တာ “အမယ္ေလး-နာတယ္-နာတယ္”ေအာ္ရေတာ့တာပါဘဲ။က်မအေခါင္းထဲမွာ ဒုတ္ေခ်ာင္းႀကီးထိုးသြင္းလိုက္ေလသလား ေအာင္းေမ ့ရပါတယ္။ပေထြးက “ၿပီးၿပီမိဝင္းေရ။အဆုံးထိ ဝင္သြားၿပီ “ေျပာရင္း က်မအေပၚ ေလးဘက္ကုန္းၿပီး တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ ေဆာင့္လိုးေတာ့တာပါ။လိုးရင္းလိုးရင္း က်မအေခါင္းထဲက အရည္ေတြ တအားရႊဲစိုက်လာၿပီးေစာေစာကနာေနတာေတြ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။က်မ အဖုတ္ထဲက ရြစိရြစိ ျဖစ္ေနတာပါ။ပေထြးက ေျဖးေျဖးတခါ၊ျမန္ျမန္တလွဲ ့လိုးတာ၊နဲနဲၾကာေတာ့ က်မ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ျဖစ္လာၿပီး ပေထြးေက်ာကုန္းကို တအားဖက္ထားရင္း “အင့္-ဦးေလး-အာ “လို ့ဘာေျပာလို႔ေျပာမွန္းမသိ၊ေကာ့ေနတာပါဘဲ။ပေထြးကလဲ က်မျဖစ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ အရွိန္ပိုတင္ၿပီး အားနဲ ့အင္နဲ ့ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။ေနာက္ဆုံး ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ က်မတကိုယ္လုံး အေပၚေကာ့တင္ေကြးေကာက္ရင္း အေမာႀကီးေမာေနပါေတာ့တယ္။ေယာက္က်ားယူတဲ့အရသာ ဘယ္လိုလဲဆိုတာ အခု ပေထြးနဲ ့က်မွ သိရတာ။အရင္ဦးထင္ဝွနဲ ့တုန္းက ပထမလဲ ပထမ၊ၿပီး ေန႔ခင္းႀကီး၊သူမ်ားအိမ္၊ေၾကာက္တာေရာ၊ရွက္တာေရာမို ့ ခံသာခံလိုက္ရတာ၊စပ္တာဘဲသိတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး။အခု ပေထြးနဲ ့မွ ရလိုက္တဲ ့အရသာက သူမတူေအာင္ေကာင္းတာကိုး။ဒါေၾကာင့္လဲ လူေတြ လင္ယူ၊မယားယူ ေနၾကတာျဖစ္မွာေပါ ့လို ့ေတြးမိပါေသး။အဲဒီညက ပေထြး က်မကို ၄ ခ်ီေလာက္ နားနားေနေန လိုးေပးတာ။တခ်ီထက္တခ်ီ ပို ပို ေကာင္းသလိုဘဲ။က်မ ပေထြးကို တအားခ်စ္မိသြားၿပီ။ ။

“အန္တီဝင္း-အန္တီဝင္း” ေခၚသံလိုလို ၾကားမိတာနဲ ့မ်က္စိကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ ့ညေစာင့္ေခၚထားတဲ ့ စပါယ္ရွယ္နတ္စ္မေလး။ “အန္တီ ေဆးေသာက္ရေအာင္ “ေျပာၿပီး က်မကိုဆြဲထူၿပီး ေဆးလုံးတခ်ိဳ ့လာေပးေတာ့မွ ညေနကတဲက အေတြးလြန္ၿပီး ေနတာ ေဆးေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီမို ့ေဆးကိုယူ၊ပါးစပ္ထဲပစ္ထဲ ့၊ေရေသာက္ၿပီး ျပန္အိပ္ေတာ့တာ။နတ္စ္မေလးက “အန္တီ၊ဘာစားဦးမလဲ”အေမးကို “ဟင့္အင္း၊မစားေတာ့ဘူး” ေျဖရင္း အသာမ်က္စိမွိတ္ေနပါတယ္။အိပ္လို ့ကေတာ ့ ဘယ္ေပ်ာ္ပါ ့မလဲ။ ပေထြးက အေမ့ထက္ငယ္ပါတယ္။က်မအသက္က ခုမွ (၁၈)ႏွစ္ထဲ ဝင္႐ုံရွိေသးတာ။ဦးထင္ဝွနဲ ့ျဖစ္ေတာ ့(၁၈)ႏွစ္ေတာင္မေၿပ ့ေသးဘူး။ပေထြးက (၃၆)ႏွစ္လို ့ေျပာတာပါဘဲ။အေမက (၄၀)ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ဒါေပမဲ ့အေမက ေတာ္ေတာ္ထန္တဲ ့မိန္းမပါ။က်မသိတာေပါ ့၊ကိုယ့္အေမဘဲဟာ။ပေထြးက အေမနဲ ့စာရင္ အသက္ငယ္တဲ ့ က်မကိုပိုၿပီးစိတ္ပါတယ္ထင္ပါရဲ ့။စၿပီးညားတဲ ့ညကစၿပီး ေနာက္လဲ ညတိုင္းလိုလို(မီးနီျပေနတဲ ့ရက္ေတြကလြဲလို ့)က်မနဲ ့အတူအိပ္တာပါ။က်မက တခါတေလ အေမ့ကိုအားနာ၊သနားလို ့ပေထြးကို အေမ့ဆီ ဇြတ္အသြားခိုင္းရတာ။ပေထြးရဲ ့တိတ္တိတ္ပုံးမယားျဖစ္ေနေတာ ့ ဗိုက္မႀကီးေအာင္ တားေဆးထိုးရတာ၊ေသာက္ေဆးဆို ေမ့ၿပီးမေသာက္ခဲ ့မိရင္ျပသနာဘဲမို ့တခါထဲ အၿပီးေဆးထိုးတာ။ထိုးေဆးေၾကာင့္ နဂိုကမွ နဲနဲကိုယ္လုံးတုတ္တဲ ့က်မ ထြားႀကိဳင္းလာတာ တကဲ ့မိန္းမႀကီးပုံေပါက္ေနတာပါဘဲ။ဦးထင္ဝွဆီက အေရာ္ရထားတဲ ့ေငြကိုေတာ ့ အေမက မေပ်ာက္ပ်က္ရေအာင္ ဆိုက္ကား(၅)စီးဝယ္ၿပီး အငွါးေပးထားတာရယ္၊သူ႔ရဲ ့ေစ်းဆိုင္မွာ အရင္းထပ္ထဲ ့တာရယ္ လုပ္ထားပါတယ္။အေမနဲ ့က်မ သားအမိႏွစ္ေယာက္၊လင္တစ္ေယာက္ကို ၿပိဳင္တူေပါင္းသင္းေနတာ ရယ္ေတာ့ရယ္စရာပါ။ဒါေပမဲ့ ေဘးလူေတြ မသိေအာင္ေတာ ့အေနအထိုင္ ဂ႐ုစိုက္ရတာေပါ ့။ဒါေပမဲ ့ ပေထြးက ေတာ္ရွာပါတယ္။သူကိုယ္တိုင္က က်မနံမည္ပ်က္မဲ ့အေရး အျဖစ္မခံပါ။ည အိပ္ရာထဲမွာသာ လင္မယားလိုေနၿပီး ေန ့လယ္ေန ့ခင္း လူျမင္ကြင္းမွာေတာ ့ တကဲ ့သမီးလိုဘဲ ေျပာဆိုဆက္ဆံတာပါ။ပေထြးနဲ ့က်မ (၆)လေလာက္ေပါင္းသင္းခဲ့ရတာ။လင္မယားအျဖစ္(၆)လေလာက္ေပါင္းခဲ ့ၾကတာဆိုေတာ့၊စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကေပါ ့ရွင္။တစ္ညတစ္မ်ိဳး မရိုးရေလေအာင္ ပုံစံမ်ိဳးစုံ၊ပက္လက္တစ္မ်ိဳး၊ဖင္ကုန္းတစ္သြယ္၊ကုတင္ေစာင္း၊ေမွာက္ခုန္၊ေဘးေစာင္း၊မႈတ္တာ ဂ်ာတာ မသိတာမရွိ၊မလုပ္ဘူးတာမရွိ။က်မရဲ ့လက္ဦးဆရာ လင္ပါဘဲ။ပေထြးနဲ ့လင္မယား ေနၾကတာေတြ ေရးတင္ရမယ္ဆို ဘယ္ၿပီးနိုင္ပါ ့မလဲ၊တစ္ေထာင့္တစ္ည ပသီပုံျပင္ေတြထက္ေတာင္ ရွည္ဦးမယ္။ဒါေပမဲ ့ က်မရဲ ့ကံဇာတာကိုက လင္ဆက္မ်ားရလိမ့္မယ္လို ့ပါေလသလား၊—ရၿပီး(၆)လေလာက္မွာ ပေထြး အသတ္ခံရပါေတာ့တယ္။ သတ္တဲ့တရားခံကေတာ ့ရန္ၿငိဳးရန္စရွိလို ့မဟုတ္ဘဲ ဖဲဝိုင္းမွာ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ၾကရာက လက္လြန္သြားတယ္လို ့ေျပာၾကပါတယ္။ပေထြးေသသြားတဲ ့အခါ က်မတို ့သားအမိ ၿပိဳင္တူမုဆိုးမျဖစ္ေရာ။အေမက ထင္ထင္ရွားရွားမုဆိုးမ။သမီးက တိတ္တိတ္ပုန္းမုဆိုးမ။အေခၚသာကြဲတာပါ။သားအမိႏွစ္ေယာက္စလုံး ည ညမွာ ေယာက္က်ားရဲ ့အထိအေတြ ့မရနိုင္ေလေတာ ့မေနတတ္၊မထိုင္တတ္ေပါ ့။အေမ့အတြက္ကေတာ့ရွင္းတယ္ေလ။ႏွစ္ထပ္ကြမ္းမုဆိုးမ၊လင္ဇံ မေရႊးလို ့ကေတာ ့ လင္တစ္ေယာက္ အသာေလးေကာက္ယူလို ့ရတယ္။ဘယ္ကလာ ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ ရပါ ့မလဲ။ဂ်ိဳက်ိဳးနဲ ့နားရြက္ပဲ ့ တန္ရာတန္ရာေပါ ့။ဒါေပမဲ ့အေမက က်မကိုျပန္ၾကည့္တယ္။သူ ေယာက္က်ားယူလိုက္ရင္ တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူေနၾကရမွာ။က်မကလဲ လင္ရဘူးတဲ ့မိန္းမဆိုေတာ ့က်မ မေနတတ္ျဖစ္မွာ အေမကစိုးရိမ္တယ္။ဒီလိုနဲ ့ ပေထြးေသၿပီး ႏွစ္လေလာက္မွာ က်မ ေယက္က်ားတစ္ေယာက္ေနာက္ လိုက္ေျပးပါေတာ့တယ္။လူသားစားဘူးတဲ ့က်ား၊မစားဘဲမေနနိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ လိုက္ေျပးတဲ ့ေယာက္က်ားက ဘာသာျခားပါ။ၿပီးေတာ ့မယားႀကီးလဲရွိပါတယ္။သူ ့အေျပာကေတာ ့ မယားႀကီးရွိေပမဲ ့က်မကို တင့္ေတာင္းတင့္တယ္ အိမ္တစ္ေဆာင္ မီးတစ္ေျပာင္ထားေပးမယ္ဆိုလို ့၊လိုက္သြားတာ။ဒီလူက က်မထက္ေတာ ့အသက္ႀကီးတယ္။(၃၀)ေလာက္ရွိၿပီ။ကားငွါးၿပီး ေတာရြာတစ္ရြာဆီ ေခၚသြားတာပါ။မယားႀကီးရွိၿပီးသား၊အိမ္ေထာင္သည္မို ့၊ ေရာက္တဲ ့ညမွာဘဲ ပြဲၾကမ္းတာ၊ပေထြးနဲ ့(၆)လေလာက္ညားထားတဲ ့က်မ မလႈပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သြားတာ။လူက အသက္အရ အားေကင္းေမာင္းသန္တဲ ့အရြယ္၊ဗလကေတာင့္ေတာင့္၊မို ့သူ ့စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲတာ။အင္မတန္ ငတ္ျပတ္ေနလို ့စိတ္ထန္ေနပါတယ္ဆိုတဲ ့ က်မ ေတာင္းပန္ယူရတဲ ့အထိပါ။ေျပာတာကေတာ ့သူ ့မယားႀကီးက ကေလး(၄)ေယာက္ေတာင္ေမြးထားတာမို ့အေပါက္က်ယ္ေနၿပီ၊လုပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး၊က်မကေတာ ့ အပ်ိဳေလးမို ့တအားေကာင္းဆိုဘဲ။ခိုးရာလိုက္သြားတဲ ့ရြာမွာ (၃)ညအိပ္ခဲ့တာ၊(၃)ညလုံး ညတိုင္း မိုးလင္းကာနီးထိ လုပ္တာ၊လင္းၾကက္တြန္ေတာ့မွ နားၿပီးအိပ္ၾကတာေလ။ ဒါေပမဲ ့ရြာမွာ(၃)ညအိပ္ၿပီးေနာက္တစ္ရက္မွာ သူ႔မယားႀကီးရယ္၊သူ႔မိန္းမဘက္ကေဆြမ်ိဳးေတြရယ္၊က ်မရဲ ့အေမဘက္က ဦးႀကီးဦးေလးေတြ ေရာက္လာၾကၿပီး ရန္ေတြျဖစ္ၾက၊ျငင္းၾကခုံၾကနဲ ့ ပြဲပ်က္ေတာ့တာပါဘဲ။မယားႀကီးက အေပါက္က်ယ္ေနၿပီ၊လုပ္မေကာင္းေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ ့လူ၊မယားမ်က္ႏွာလဲျမင္ေရာ၊က်မကို လွဲ ့ေတာင္မၾကည့္ေတာ့ပါဘူးရွင္။သူ ့မယားႀကီးေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါ လိုက္သြားေလရဲ ့။သူ ့မယားႀကီးက ေတာ္ေတာ့ေတာ္ရွာပါတယ္။က်မကို နစ္နာေၾကးဆိုၿပီး ေငြ(၅)သိန္းေပးပါတယ္။ေငြ ယူ ယူ-မယူ ယူ၊နံမည္ပ်က္ၿပီးသားမို ့က်မ ေပးတဲ ့ေငြ လက္ခံၿပီး အေမ့အိမ္ ျပန္လာပါတယ္။အေမက အျပစ္မေျပာေပမဲ ့ “သမီး ဒီၿမိဳ႕မွာဆက္ေနရင္ ဒိထက္ပိုၿပီး နံမည္ပ်က္ေတာ့မွာ၊လင္ေကာင္းရဖို ့လဲ မလြယ္ဘူး၊ညီးအေဖရဲ ့အမႀကီးကို လွမ္းမွာလိုက္မယ္။သမီး ညီးႀကီးေဒၚႀကီးေနာက္ လိုက္ေပေတာ ့”ဆိုၿပီး ရန္ကုန္မွာေနတဲ ့အေဖရဲ ့အမ အႀကီး ေဒၚေဒၚႀကီးကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလိုကါတာပါဘဲ။

အေမ အေၾကာင္းၾကားလိုက္လို ့ ေဒၚေဒၚႀကီး က်မကိုလာေခၚပါတယ္။ေဒၚေဒၚႀကီးက အေဖ ့အမ အႀကီးဆုံး၊ရန္ကုန္မွာေနတာ။အေဖက ေမာင္အငယ္ဆုံး၊လူေပလူေတ၊က်မအေမနဲ ့ရတာ သေဘာမတူလို ့ပစ္ထားတာတဲ ့။ခုမွ အေဖမရွိေတာ့တာနဲ ့ က်မကိုလာေခၚတာ။အေမကေတာ ့ခပ္ျပတ္ျပတ္ပါဘဲ။ “မမႀကီးရဲ ့တူမ၊မမႀကီးဘဲေခၚသြားလိုက္ေတာ ့။က်မ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ ပေထြးနဲ ့မသင့္ေတာ္ဘူး”တဲ ့ေလ။ဒီေတာ ့ ေဒၚေဒၚႀကီးက “ညီးက ေနာက္လင္မယူခဲ ့တာ က်ေနတာဘဲ၊လင္ႏွစ္ေယာက္ ေသၿပီးတာေတာင္ ထပ္ယူမယ္ ေတြးေနတုန္းဘဲလား” “ေအာ္-မမႀကီးရယ္၊လင္မယူလို ့ဘယ္ျဖစ္ပါ ့မလဲ၊က်မတစ္ေယာက္ထဲ ညေရးညတာ သူမ်ားလာသတ္သြားမွာေပါ ့” အေမ ဒီစကားကို အတည္ေပါက္ေျပာတာပါ။က်မ ေဒၚေဒၚႀကီးေနာက္ လိုက္သြားၿပီး ႏွစ္လေလာက္မွာ အေမ တတိယေျမာက္ လင္ယူတာပါဘဲ။ ေဒၚေဒၚႀကီးတို႔လင္မယားက သားသမီးမရွိပါ။ႏွစ္ေယာက္လုံး အသက္(၅၀)ေလာက္ျဖစ္ၿပီး ၾကည့္ျမင္တိုင္ဘက္မွာ ပြဲ႐ုံရွိပါတယ္။သားသမီးမရွိေတာ ့ ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းကို လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံး အတူတြဲလုပ္တာ။ေယာက္က်ားက တခါတေလ အျပင္မွာ ဂြင္ရွိရင္ ရွိသလို ေလပြဲစားအလုပ္ကိုလဲ လုပ္ေလ ့ရွိတယ္။ေနရတဲ ့တိုက္ခန္းက အငယ္စားကြန္ဒိုျဖစ္မွာပါ။အိပ္ခန္း(၃)ခန္း၊ေဒၚေဒၚႀကီးတို ့အိပ္ခန္းက အိမ္သာ ေရခ်ိဳးခန္းတြဲရက္။ေနာက္ဘက္မွာ မီးဖို၊ထမင္းစားခန္း၊အိမ္သာ ေရခ်ိဳးခန္း သီးျခားပါတယ္။ေန ့လယ္ဘက္ဆို အိမ္မွာ က်မတစ္ေယာက္ထဲ။တူမ ေမြးစားသမီး၊ဒါေပမဲ ့ အိမ္မွာလူပိုမရွိလို ့အိမ္ေဖာ္တပိုင္းေပါ ့။ေဒၚေဒၚႀကီးက က်န္းမာေရးသိပ္ေကာင္းတာမဟုတ္။ႏွလုံးေသြးေၾကာ က်ဥ္းတာဆိုလား၊ေဆးခန္း ဆရာဝန္နဲ ့တစ္ပတ္တစ္ခါ ျပေနရတာ။ဘဘ ကေတာ ့ ေဒၚေဒၚႀကီးနဲ ့စာရင္ က်န္းမာေရးေကာင္းပုံရပါတယ္။ဒါေပမဲ ့ ခက္တာက ဘဘႀကီးက သူတို ့အိမ္ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာဘဲ က်မအေပၚ မရိုးမသားလုပ္လာတာပါ။တခါတေလ ေန ့ခင္းဘက ္အိမ္ကိုျပန္ေရာက္လာၿပီး က်မကို ပခုန္းေလးကိုင္လိုက္၊ခါးေလးဖက္လိုက္ လုပ္လာတာ။က်မက အပ်ိဳေလးမွ မဟုတ္တာ။ေယာက္က်ား(၃)ေယာက္ေတာင္ ညားဘူးၿပီးသားေလ။သူ ဘယ္အခ်ိဳး ခ်ိဳးေနသလဲ သိတာေပါ ့။ဒီေတာ ့(သူတို ့ဆီမွာ မွီခိုေနရလို ့ျပန္မေျပာဝံ့တဲ ့ပုံ )ၿငိမ္ခံပါတယ္။က်မအတြက္လဲ အာသာေျပေပါ ့။က်မ ၿငိမ္ခံမွန္းသိလာေတာ ့ ဘဘႀကီးက အတင့္ရဲလာၿပီး ပါးနမ္းတာတို ့ႏုတ္ခမ္းစုတ္တာတို ့ထိ အဆင့္တက္လာေရာ။ၿပီးေတာ ့ေျပာေသး။ “ဘဘကိုစိတ္ဆိုးလား ဟင္ “တဲ ့။က်မ ရွက္တာလို ေၾကာက္တာလို ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူေမးတာ ျပန္မေျဖခဲ ့ပါ။ေမးလြန္းမက ေမးေတာ ့မွ “ေဒၚေဒၚႀကီး သိသြားရင္ သမီးကို ေမာင္းထုတ္မွာ ဘဘရဲ ့။သမီး ဘယ္သြားေနရမွာလဲ။သမီးကို သနားပါဦး၊” ေျပာရတာ။ “သမီးေဒၚေဒၚႀကီး မသိနိုင္ပါဘူးကြယ္၊ဘဘ တာဝန္ယူပါတယ္”ဆိုၿပီး က်မကို ဖက္၊သူ ့ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းၿပီး ႏုတ္ခမ္းစုတ္ေတာ ့တာ၊က်မ အလိုက္သင့္ ႏုတ္ခမ္းကို စူေပးထားရတာ။ဘဘ ကႏုတ္ခမ္းစုတ္ေနရင္း လက္ကလဲ အၿငိမ္မေန၊က်မဖင္တုန္းေတြကို ဆုတ္နယ္ေနတာ။ေယာက္က်ားရဘူးတဲ ့မိန္းမဘဲရွင္။ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္က ရင္ခြင္ထဲဖက္ၿပီး ႏုတ္ခမ္းေတ ့အစုတ္ခံေနရတာ၊ဖင္တုန္းေတြနယ္ေခ်ခံေနရတာ၊အဖုတ္က ရြစိတက္ၿပီးအရည္စိမ့္ထြက္လာတာ။ဒါေပမဲ ့ က်မ စိတ္ကို ျပန္တင္းလိုက္ၿပီး “ဘဘ-ေတာ္ၿပီဗ်ာ၊သမီး မေနတတ္ဘူး၊”ေျပာရင္း ႐ုန္းေတာ ့ဘဘ ကလြတ္ေပးပါတယ္။ေနာက္တဆင့္ မကူးပါ။ၾကည့္ရတာ သူ ့ဘက္ကလဲ ေရာက္တာ မၾကာေသးလို ့ေျမာထားတဲ ့သေဘာ၊ပိုင္မွ လုပ္မဲ ့သေဘာ။ဒီလို ေန ့တိုင္းေလာက္နီးပါး ေဒၚေဒၚႀကီး ပြဲ႐ုံမွာေနတဲ ့အခ်ိန္ဆို ဘဘ အိမ္ကိုျပန္ျပန္လာၿပီး က်မကို ကိုင္ေတာ့တာပါဘဲ။က်မကလဲ ႏုတ္ခမ္းစုတ္ ပါးနမ္းတာေလာက္၊နို ့ကို ဖင္ကို အဝတ္ေပၚကကိုင္တာေလာက္ေတာ ့မျငင္းေတာ့ပါ။ဘဘ ကလဲ ဒီေလာက္ကိုဘဲ အရသာယူေနတာလား၊ဒါမွမဟုတ္ သူ႔မိန္းမႀကီးကိုေၾကာက္ရလို ့လား၊ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ၿခံထဲကၾကက္ ဘယ္အခ်ိန္သတ္စားစား ရတယ္လို ့သေဘာထားလားမသိ၊တစ္လေလာက္နီးပါး ဒီထက္ မပိုခဲ ့ပါ။ေနာက္ေတာ ့ က်မ တီဗြီၾကည့္ရင္ တီရွပ္လယ္ပင္းေပါက္ကတဆင့္ ေဘာ္လီထဲ လက္ထိုးထဲ ့ၿပီး နို ့အုံအေပၚပိုင္းကို ဆုတ္နယ္လာပါတယ္။က်မေဘာ္လီက ၾကပ္ေနတာေလ၊ေအာက္ဘက္က လက္လၽႊိုသြင္းလို ့မွ မရတာ။နို႔အုံကို လက္နဲ ့ဆုတ္နယ္တာ တခါတေလက် နာလို ့”ဘဘ-တအားႀကီးမကိုင္နဲ ့၊နာတယ္”လို ့ခၽြဲသလို ႏြဲ ့သလိုေျပာရတာ။တစ္ရက္ေတာ ့က်မကို ဆြဲဖက္ေနရင္း၊ေဘာ္လီေနာက္ေက်ာက ဂ်ိတ္ေတြကို မရ မက ျဖဳတ္တာ၊မထူးပါဘူးဆိုၿပီး က်မၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ ့ေဘာ္လီဂ်ိတ္အားလုံးျပဳတ္သြားၿပီး နို ့ႏွစ္လုံးစလုံး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပါ ့။ဒီေတာ့မွ ဘဘ က အေပၚကတီရွပ္ေရာ၊ေဘာ္လီကိုေရာ လွန္တင္ၿပီး နို ့ႏွစ္လုံးကို အားပါးတရနယ္၊နို ့သီးေခါင္းေလးေတြကို ပါးစပ္နဲ ့တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ ့စုတ္ေတာ့တာပါဘဲ။က်မနို ့ေတြက ပေထြးနဲ ့(၆)လေလာက္ဆုတ္နယ္တာခံဘူးထားတာမို ့ထြားႀကိဳင္းေနတာ။ဘဘ က ခါတိုင္းအကၤ ်ီ ေပၚကဘဲ ကိုင္ေနရတာ၊ခုမွ နို႔အုံသားကို လက္နဲ ့တိုက္ရိုက္ထိကိုင္ရတာ။ေတာ္ေတာ္နဲ ့မရပ္ခ်င္ဘူး။က်မလဲ ထုံးစံအတိုင္း အကိုင္ခံေနရေတာ ့ေပၚင္ၾကားက စိုလာၿပီ။ၾကာရင္ က်မစိတ္ထိန္း မရမွာမို ့ “ဘဘ ေတာ္ၿပီေလ၊နို ့ေတြနာလွၿပီ၊ဖယ္ေတာ ့”ေျပာမွ ဘဘ ကလႊတ္ေပးတာ။ “ကတဲထဲ လူကို သူ ့မယားက်ေနတာဘဲ” က်မႏုတ္ခမ္းစူၿပီး ေျပာေတာ ့ ဘဘ က “သမီးရယ္၊မယားအဆင့္အထိ မလုပ္ရေသးပါဘူးကြာ၊အေပၚယံေလာက္ပါ”။ “ဘာ ၊ဒီေလာက္ထိ နို ့ေတြ လွန္ၿပီး ၀ါးစားေတာ ့မတတ္ နယ္ဖြတ္ေနတာေတာင္ မယားအဆင့္ မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ ့ ဘဘ ကဘာေတြမ်ား ဆက္လုပ္ခ်င္တာလဲ” ဘဘ ကရယ္ၿပီး “သမီးကလဲကြာ၊သိသားနဲ ့ေမးေနျပန္ၿပီ။ကဲ ေနာက္မွ မယားအဆင့္ကို လုပ္ျပမယ္ ” “ဟြန္ ့၊ဘယ္သူက အလုပ္ခံမွာလဲ ” က်မ ပလီတီတီ ႏုတ္ခမ္းစူၿပီး ကိုယ့္အခန္းျပန္ ေဘာ္လီဂ်ိတ္ေတြ ျပန္တပ္ရပါတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ဘဘ အဆင့္တက္လာပါတယ္။တစ္ရက္ က်မ အခန္းထဲမွာစာဖတ္ေနတုန္း ဘဘ ဝင္လာၿပီး က်မအေပၚ ခြရင္း နို ့ေတြကိုင္၊ႏုတ္ခမ္းစုတ ္ပါတယ ္၊ခါတိုင္းလဲ လုပ္ေနက်မို ့ က်မ ေအာက္ကေန သူ ့ကိုျပန္ဖက္ထားပ္တယ ္။က်မ ေပါင္ေတြနဲ ့သူ ့ေပါင္ေတြ ထပ္ေနၿပီးအကိုင္ခံေနရတာဆိုေတာ ့အဖုတ္က စိုေနၿပီ။ေနာက္ေတာ ့ ဘဘ က က်မအေပၚေမွာက္ေနရာက ထိုင္ၿပီး ထဘီကိုဆြဲခၽြတ္ေတာ့တာပါဘဲ။ “ဟာ-ဘဘ-မလုပ္နဲ ့၊ဒါေတာ ့မရဘူး “ေျပာရင္း က်မ႐ုန္းပါတယ္။ဘဘ ကလဲ “သမီးကလဲကြာ၊ဘာမွမလုပ္ပါဘူး၊မျမင္ဘူးလို ့ၾကည့္႐ုံၾကည့္မွာပါ”ေျပာၿပီး ထဘီကိုဆက္ခၽြတ္တာ။ဒီေလာက္အဆင့္ထိေတာ ့ က်မ မေပးခ်င္ေသးဘူး၊ေတာ္ၾကာ ေဒၚေဒၚႀကီးသိသြားရင္ က်မ ဘဝပ်က္မယ္။ဒါေၾကာင္ ေအာက္ကေန ထဘီကို အတင္းျပန္ဆြဲထားရင္း “ဘဘ ေနာ္၊မလုပ္ပါနဲ ့ေျပာေနတာ၊ေျပာမရရင္ သမီးေအာ္လိုက္မွာေနာ္ “ေျပာလဲေျပာ၊အတင္း႐ုန္းလဲ႐ုန္း တာနဲ ့ ေနာက္ေတာ ့ ဘဘ က လက္ေလၽွာ ့သြားၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္သြားပါတယ္။က်မမွာသာ စိတ္ေတြကေယာင္ေျခာက္ျခားနဲ ့ အဖုတ္အရည္ရြဲ က်န္ခဲ ့တာ။ခဏအၾကာ ဘဘ အျပင္ျပန္ထြက္သြားမွ က်မ ေရခ်ိဳးရင္း သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ရတာ။ၿပီးေတာ ့က်မဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ေတြးတာေပါ ့။ၾကာလာရင္ က်မ ဟန္ေဆာင္ၿပီးေနလို ့ရမွာမဟုတ္ေတာ ့ဘူး၊ခံခ်င္စိတ္ေတြမ်ားေနၿပီ။အခုလို ဘဘ နဲ ့သာ ေပြ ့ဖက္နမ္းစုတ္၊ဖင္ကိုင္ နို ့ကိုင္ အကိုင္ခံေနရရင္ တစ္ရက္မဟုတ္ တစ္ရက္ က်မဘက္က တာက ်ိ ုးေတာ့မွာေလ။

တိုက္ဆိုင္တာဘဲလား။ဒါမွမဟုတ္ ကံၾကမၼာကဘဲကိုယ့္ဘက္ပါေလသလားဘဲ။ဘဘ က ေနာက္ရက္ေတြမွာ ပို ပိုဆိုးလာတာ။ေန ့ခင္းေန ့လယ္ဘက္တင္မကေတာ ့ဘဲ တခါတေလ ေဒၚေဒၚႀကီးရွိေနတာေတာင္ လစ္ရင္လစ္သလို ဆြဲကိုင္လာတာ။ၿပီး အရင္က နို ့အုံနဲ ့ဖင္တုန္းကိုကိုင္ေနတာ၊အခု ေရွ ့ကအဖုတ္ကိုပါ ထဘီေပၚက ပြတ္ဆြဲႏွိုက္ေနၿပီ။က်မက အိမ္မွာေနရင္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီမဝတ္တတ္ေတာ ့ ဘဘ လက္နဲ ့အဖုတ္ ထိေတြ ့မႈက ေတာ္ေတာ္သိသာတယ္။တခါေတာ ့ ေဒၚေဒၚႀကီးအိပ္ေလာက္ၿပီ အထင္နဲ ့ဘဘ က်မအခန္းထဲဝင္တာ၊ျပန္အထြက္မွာ ေဒၚေဒၚႀကီးနဲ ့ပက္ပင္းတိုးပါေလေရာ။ေဒၚေဒၚႀကီးက တရားသမားပီပီ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္မလုပ္ဘဲ ေနာက္တစ္ရက္ ဘဘ မရွိတဲ ့အခ်ိန္က်မကို ေမးေတာ့တာပါ။က်မက ဒီအိမ္မွာ လာေနရတာ၊မွီခိုေနရတာမို ့ဘဘ လုပ္တာကို ခံေနတဲ ့အေၾကာင္း၊ေဒၚေဒၚႀကီးကို ျပန္မတိုင္ဘူးဆိုတာက ေဒၚေဒၚႀကီးနဲ ့ဘဘ ရန္ျဖစ္စကားမ်ားၾကရင္ က်မဒီအိမ္ေပၚကဆင္းရရင္ ဘယ္ကိုမွ သြားစရာမရွိပါ စသျဖင့္–ကိုယ့္ကို ကိုယ္ အျပစ္လြတ္ေအာင္ေျပာတာ။ေဒၚေဒၚႀကီးက က်မေျပာတာ ဘာမွျပန္မေမးဘဲ ၿငိမ္နားေထာင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွ “သမီးရယ္၊ေဒၚေဒၚႀကီးသိပါတယ ္။ညီးဘဘ က အခုမွမဟုတ္ပါဘူး၊ဒိအရင္က ေခၚထားတဲ ့အိမ္ေဖာ္မေလးေတြ တစ္ေယာက္မွလြတ္တယ္မရွိဘူး။ေဒၚေဒၚႀကီးက ေရာဂါနဲ ့ဆိုေတာ ့ သူ ့လဲအျပစ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ဟိုတုန္းကေတာ ့အိမ္ေဖာ္မေတြေလ၊ျဖစ္လာတဲ ့ေနာက္ ေဒၚေဒၚႀကီး ဖုံးဖိရွင္းေပးခဲ ့တာ။ဒါေပမဲ ့သမီးက တစိမ္းမဟုတ္ဘူး။ေဒၚေဒၚႀကီးရဲ ့ေမာင္အရင္းကေမြးထားတာ၊တူမအရင္း၊ၿပီးေတာ ့သမီးအေဖက ေသၿပီးၿပီ။သူ ့သမီး အေဒၚအရင္းအိမ္မွာသြားေနၿပီး အေဒၚေယာက္က်ား အနိုင္က်င့္တာ ခံရတယ္ဆိုရင္ သမီးအေဖ၊ေဒၚေဒၚႀကီးရဲ ့ေမာင္ အေပၚ ဘယ္ေကာင္းပါ ့မလဲ။ေအးေလ၊ေဒၚေဒၚႀကီး စဥ္းစဥ္းစားစားလုပ္ေပးရမွာေပါ ့။ကဲ ကဲ သမီးေရ၊စိတ္ပူမေနနဲ ့၊ေဒၚေဒၚႀကီး သမီးအတြက္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္”ေျပာၿပီး အျပင္ထြက္သြားပါတယ္။ ေနာက္(၃)ရက္ေလာက္အၾကာ ေဒၚေဒၚႀကီးက တရားစခန္းသြားေနမယ္၊က်မက ဘဘနဲ ့လက္ထပ္ရမယ္လို ့ေျပာလာပါတယ္။မသင့္ေတာ္မွန္းသိလို ့ မယူပါရေစနဲ ့ျငင္းဆန္တာ ေဒၚေဒၚႀကီးက လက္မခံဘဲ ဇြတ္ နားခ်ပါတယ္။ “သမီးေရ၊ေဒၚေဒၚႀကီးစီစဥ္တာ မျငင္းနဲ ့ေတာ့ကြယ္၊ေဒၚေဒၚႀကီးက ႏွလုံးေရာဂါသယ္၊ေယာက္က်ားနဲ ့အတူေနလို ့မရဘူး၊ၾကာေနၿပီ၊ႏွစ္ခ်ီေနၿပီ၊ဒါေၾကာင့္ ညီးဘဘ အိမ္ေဖာ္ေတြနဲ ့ရႈတ္တာ ေဒၚေဒၚႀကီးခြင့္လြတ္ခဲ ့ရတာ။အခုဟာက တူမအရင္းေလ၊အိမ္ေဖာ္မေတြလို ေရာ ့-အင့္-သြားေတာ ့လုပ္လို ့မရဘူး။ေဒၚေဒၚႀကီး ဒီအတိုင္းသြားလဲ ညီးဘဘ က ေတြ ့ရာမိန္းမေကာက္ယူမွာ၊မိန္းမေတြကလဲ ပိုက္ဆံရွိလို ့ကေတာ ့အေဖအရြယ္ျဖစ္ေပေစ၊ယူၾကမွာ၊ေနာက္မိန္းမယူမဲ ့အတူတူ၊ေဒၚေဒၚႀကီးစည္းစိမ္၊ေရႊ ေငြ အေမြ ေတြကို ကိုယ့္တူမ လက္ထဲေပးခဲ့ခ်င္တယ္” က်မ ျငင္းမရမွန္းသိလာတာနဲ ့ေဒၚေဒၚႀကီးစီစဥ္တာ လိုက္နာပါမယ္လို ့ ဂတိေပးလ္ုက္ပါတယ္။ေနာက္(၂)ရက္မွာ ေဒၚေဒၚႀကီးက ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြ၊ေရွ ့ေနေတြအိမ္ေခၚၿပီး က်မနဲ ့ဘဘ ကိုတရားဝင္ေပးစား၊စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ ့ပိုင္ဆိုင္မႈေတြပါ လႊဲေပးၿပီးေန႔ခ်င္းဘဲ တရားစခန္းကို ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ဒီလိုနဲ ့က်မအသက္(၂၀)မွာတရားဝင္ လင္ေယာက္က်ားနဲ ့ျဖစ္လာပါတယ္။ရြယ္တူတန္းတူ လင္ေတာ့မဟုတ္ဘူး၊အေဒါ့္ေယာက္က်ား ကိုယ့္ထက္အႏွစ္(၃၀)ပိုႀကီးတဲ ့အေဖအရြယ္လင္ေပါ ့။မဂၤလာဦးညမွာဘဲ ဘဘ နဲ ့လုပ္ၾကတာ၊ဟိုဒင္းဟိုဟာအထိ မေရာက္႐ုံ၊အေပၚယံနမ္းရႈံ ့၊ကစ္စုတ္၊နို ့ကိုင္၊ဖင္ကိုင္နဲ႔ေနလာၾကေတာ ့တရားဝင္ လင္မယားျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ ့ညက်ရင္ ေတာ ့–ဆိုၿပီး ေန႔ခင္းကတဲက ဟိုေတြး၊ဒီေတြး၊စိတ္ႂကြေနၿပီး အရည္ကထြက္ခ်င္ေနတာ။ဒါေပမဲ ့က်မ က ေျဗာင္ႀကီးမလုပ္ရဲဘူး။အပ်ိဳဆိုတဲ ့ပုံ ေၾကာက္ရြံ ့တာလိုလို၊ရွက္တာလိုလို မူရေသးတယ္။ ညအိပ္ခ်ိန္လဲေရာက္ေရာ၊ဘဘ ကက်မကိုေပြ ့ၿပီးအိပ္ရာေပၚတင္ပါတယ္။အရင္ကတဲက ထိေတြ ့ေနတာမို ့ဒီေလာက္ေတာ ့က်မ ဟန္လုပ္မေနဘဲ အလိုက္သင့္အိပ္ရာေပၚလွဲေပးလိုက္ပါတယ္။ဘဘ ကက်မအေပၚ ေမွာက္ၿပီးႏုတ္ခမ္းေတြကို စုတ္တာ၊ၿပီး နို ့ေတြကို ဆုတ္နယ္တာဘဲေလ။အရင္ကလုပ္ခဲ ့တာမ်ိဳး။ခဏၾကာေတာ ့ ဘဘ ကက်မကိုဆြဲထူၿပီးဝတ္ထားတဲ ့တီရွပ္နဲ ့ေဘာ္လီကိုခၽြတ္ေတာ့တာ။က်မအေပၚပိုင္း ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ ့ နို ့ႏွစ္လုံးကို ကုန္းစို ့ေတာ့တာပါဘဲ။ “အာ-ဘဘ-ယားတယ္-ယားပါတယ္ဆို -ဘဘ ကလဲ”ဘဘ ကအခုေတာ ့ပုန္းလၽွိုးကြယ္လၽွိုးမဟုတ္ဘဲကိုယ္မိန္းမဆိုေတာ ့ဇိမ္နဲ ့ကို နို ့စို ့တာပါ။ဘဘ ကနို ့စို ့ရင္းလက္တစ္ဘက္က က်မရဲ ့ထဘီေအာက္ထိုးၿပီး အဖုတ္ကို ကိုင္ပါတယ ္။က်မမွာ အဖုတ္ကိုအႏွိုက္ခြရေတာ ့အကြဲေၾကာင္းထဲက အရည္ေတြစီးက်လာၿပီ။က်မက အေတြ ့အၾကဳံလဲရွိခဲ ့၊ၿပီးဏွာကန္တဲ ့မိန္းမေလ၊နဲနဲထိတာနဲ ့အရည္ရြဲတတ္တာ။ဘဘ ကအရင္တုန္းက ထဘီလွန္လို ့မရဘူးေလ။အခုမွဆိုေတာ ့သိပ္ၿပီးျမင္ခ်င္လွၿပီထင္ပါတယ္။ခဏေလးဘဲနို ့စို ့ၿပီး ကုန္းထကာ ထဘီကိုဆြဲခၽြတ္ပါတယ္။က်မ ဒီတခါေတာ ့ မခၽြတ္နဲ ့လို ့ေျပာမရဘူးေလ။အလိုက္သင့္ ဖင္ကိုႂကြေပးေတာ ့ ဘဘ က ထဘီကို ေျခေထက္ကတဆင့္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ဒါေပမဲ က်မက တမင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီတစ္ထည္ဝတ္ထားတာေလ။ဘဘ က “ဟာ၊ညအိပ္ပါမယ္ဆို ေဘာင္းဘီက ဝတ္ထားျပန္ၿပီ” ေျပာၿပီးေဘာင္းဘီကိုပါ ဆြဲခၽြတ္တာေပါ ့။က်မက မ်က္စိေပၚလက္တင္ၿပီး “အာ-ရွက္စရာႀကီး-ဘဘ-မၾကည့္နဲ ့ကြာ” ဟန္လုပ္ပါတယ္။အခုေတာ ့ဘဘ အင္မတန္ျမင္ခ်င္လွတဲ ့က်မဖုတ္ဖုတ္ ျမင္ေနရၿပီေလ။ဘဘ က က်မေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲေထာင္လိုက္ၿပီးဒူးေထာင္ေပါင္ကားလုပ္၊က်မေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားဝင္ထိုင္ၿပီးအဖုတ္ကို ကိုင္ေတာ ့တာ။ကိုင္တာေတာင္ အေပၚယံကိုင္တာမဟုတ္၊အကြဲေၾကာင္းထဲ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းထိုးထဲ ့ၿပီးေမႊေႏွာက္ေနတာ။က်မအဖုတ္က ေရသြန္ၿပီေလ။အပ်ိဳေလးလို ဟန္ေဆာင္ပါမယ္ဆိုတာ၊ေစာက္ရည္ေတြက ဘယ္လိုမွ ထိန္းလို ့မရဘူး။ဘဘ ကလူအိုေလ၊မိန္းမေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လုပ္လာတာ၊သိမွာေပါ ့၊က်မ စိတ္ေတြလာေနၿပီဆိုတာ၊လီးကိုကိုင္၊အေပါက္ဝမွာေတ့ၿပိး က်မအဖုတ္ နခမ္းသား ၂ ဘက္ကို သူ ့လက္နဲ ့ေသခ်ာျဖဲၿပီးမွ လီးကိုထိုးသြင္းတာ လီးဒစ္ဖ်ားဝင္သြားတာ က်မသိတယ္။ဒါေၾကာင့္ “အား-နာတယ္၊ဘဘ-နာတယ္”လို ့ဟန္လုပ္ေအာ္ရတာ။ဘဘ က “အစမို ့နာတာပါ၊ခဏေလး-ခဏေလး”ေျပာၿပီးလီးကိုတေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုး ထိုးသြင္းတာ။က်မလဲ နဲနဲခ်င္းဝင္ေနၿပီဆိုတာသီတာေပါ ့။ ” အာ-နာလိုက္တာ၊ဘဘ ရယ္-ေသေတာ့မွာဘဲ-အား-ဘဘ-ေတာ္ၿပီလို ့၊မလုပ္နဲ ့ေတာ ့လို ့” ပါးစပ္ကေအာ္ခ်င္တာေအာ္ရင္း ခါးကိုေကာ့လန္ထိုးေပးပါတယ္။ဘဘ ထိုးေနတာ လီးက အဆုံးထိဝင္ေနပါၿပီ၊ဘဘ ကလဲ လီးအဆုံးဝင္ေနၿပီဆိုတာ သိလို ့”ၿပီးၿပီသမိးေရ၊အဆုံးထိဝင္ေနၿပီ ” ေျပာၿပီး သူ႔ဖင္ကို ႂကြကာ ႂကြကာ လိုးပါေတာ့တယ္။ေစာေစာကထြက္ထားတဲ ့အရည္ေတြနဲ ့၊အခု ဘဘ ေဆာင့္ေပးေနလို ့ထပ္ထြက္တဲ ့အရည္ေတြေၾကာင့္ လီးအဝင္အထြက္က ေခ်ာေခ်ာေမြ ့ေမြ ့ပါဘဲ။ဘဘ ပုံမွန္ေဆာင့္ေပးေနတာ၊က်မ ခံလို ့ေကာင္းေနပါၿပီ၊ဒါေပမဲ ့ဟန္လုပ္ၿပီး၊ “အင္-ဘဘ-အား-ဘဘရယ္xနာတယ္” ေျပာေနတုန္းပါ။ခဏအၾကာ ဘဘ ေဆာင့္တာ နဲနဲျမန္လာၿပီးအရွိန္ပိုျပင္းလာလို ့။က်မ ဘဘ ခါးကို လက္နဲ ့ကိုင္ၿပီး မသိမသာ ခါးေကာ ့ေကာ ့ေပးပါတယ္။က်မလဲ ေကာင္းေနပါၿပီ။ဘဘ လဲ ေဆာင့္ရင္း ေဆာင့္ရင္း အင့္-အင့္-အသြေတြထြက္လာၿပီး လီးထဲကအရည္ေတြပန္းထုတ္လိုက္တာ က်မ အေခါင္းထဲ ေၿပ ့လ ၽွံ သြားပါေတာ့တယ္။

ဘဘ ကအသက္(၅၀)ဆိုေပမဲ ့က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစိုက္တာ။အရက္၊ေဆးလိပ္ မေသာက္တတ္လို ့အသက္ထက္ ပိုႏုတယ္ထင္ရတာ။က်မက အသက္(၂၀)သာဆိုတာ၊ေယာက္က်ားအေတြ ့အၾကဳံက မ်ားေနၿပီ။ဘဘ အရင္ ဦးထင္ဝွ ရယ္၊ပေထြး ကိုသံခဲ ရယ္၊ေနာက္ မယားႀကီးရွိတဲ ့ဟိုလူရယ္ ဆိုေတာ ့(၃)ေယာက္ေတာင္၊ဒါေပမဲ ့ပေထြးနဲ ့သာ (၆)လေလာက္အခ်ိန္ယူ ေပါင္းရတာေလ။က်န္ႏွစ္ေယာက္က ခဏတျဖဳတ္ရယ္။ဘဘ ကမိန္းမဝါသနာပါတယ္ဆိုတာ မဟုတ္ပါ။ေဒၚေဒၚႀကီး က်န္းမာေရးေၾကာင့္ မိန္းမနဲ ့အတူအိပ္မရလို ့ နီးစပ္ရာအိမ္ေဖာ္မေတြကို ဆြဲစားတာဘဲျဖစ္မွာပါ။အခု က်မနဲ ့ရေတာ ့သမီးအရြယ္ေလးရတာေလ။တျခားမိန္းမေတြဆီ သြားဖို ့ေန ေန သာသာ က်မေက်နပ္အားရေအာင္ေတာင္ မနဲအားစိုက္ရတာ။က်မကေျပာထားတာ “ဘဘ ေနာ္၊သမီးအရြယ္ေလးရထားတာ၊ဟိုဟာ ဒီဟာ ၾကားလို ့ကေတာ ့က်မက ဘက္ကန္မွာ”။အိမ္မွာလူအပိုမထားဘဲ အဝတ္ေလၽွာ္ သန္ ့ရွင္းေရးအတြက္ မိန္းမတစ္ေယာက္ မနက္လာ၊ညေနျပန္ ငွါးထားတာမို ့၊လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္မွမဟုတ္၊အခ်ိန္ရ ရသလို ေန ့ခင္းေန ့လယ္ဘက္၊ညေနေစာင္း၊တခါတေလ မနက္အိပ္ရာထ လုပ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာရင္ ထလုပ္ၾကတာ။ဘဘ က ငယ္ငယ္တုန္းက ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရဘူးလို ့အေၾကာျပတ္သြားတယ္ဆိုလား၊ကေလး မရနိုင္ဘူးေျပာထားလို ့ က်မ တားေဆး မထိုးေတာ့တဲ ့အတြက္ နဲနဲ ဝခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတဲ ့ကိုယ္လုံးက အေနေတာ္ျဖစ္သြားတာ။ၿပီး ကာမဆႏၵကလဲ စိတ္တိုင္းက်ေနလို ့စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး အသားအေရကလဲ အပ်ိဳတုန္းကထက္ပိုလွလာတယ္။အရင္ကထက္ ပိုလွလာတယ္ဆိုတာ ဘဘ ကေျပာတာပါ။ေဒၚေဒၚႀကီးကေတာ ့တရားစခန္းမွာဘဲေနေတာ့တာ။ဒါေပမဲ ့က်မတို ့က လိုအပ္တာမွန္သမၽွပို ့ေပးပါတယ္။ဆရာဝန္ကိုလဲ တစ္လတစ္ခါ ရိပ္သာကိုသြားၿပီး ေဒၚေဒၚႀကီးရဲ ့က်န္းမာေရးကို ပုံမွန္စစ္ေပးဖို ့စီစဥ္ထားပါတယ္။အိမ္ေထာင္သက္(၆)လေလာက္က် က်မထိုင္ေနရတာပ်င္းလာၿပီမို ့ ဘဘ နဲ ့အတူ ပြဲ႐ုံကိုလိုက္ၿပီး လုပ္ငန္းသေဘာတရားကိုေလ့လာေဆာင္ရြက္ပါေတာ ့တယ္။ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းမွာ က်မ ေတာ္ေတာ္နားလယ္လာေတာ ့ဘဘ ကပြဲ႐ုံကို က်မနဲ ့စိတ္ခ်လက္ခ် ထားၿပီး စက္မႈဇုန္တစ္ခုမွာ ပလပ္စတစ္အိတ္လုပ္တဲ ့စက္႐ုံငယ္ကို အစပ်ိဳးပါတယ္။သိပ္အႀကီးအက်ယ္မဟုတ္ေပမဲ ့လုပ္ငန္းအက်ိဳးေပးတယ္လို ့ေျပာရမယ္။အပ္ထည္ေအာ္ဒါေတြက ဆက္တိုက္၊လက္မလယ္ေအာင္လုပ္ေနရတာ။အိမ္ေထာင္သက္(၅)ႏွစ္ေလာက္မွာ ေဒၚေဒၚႀကီးကြယ္လြန္သြားပါတယ္။က်မတို ့လင္မယား စီးပြါးေရးကလဲ ဒီေရလို တရိပ္ရိပ္တက္ပါတယ္။စီးပြါးျဖစ္ေပမဲ ့သားသမီးမရတာေတာ ့ကံေပါ ့ေလ။အိမ္ေထာင္သက္(၉)ႏွစ္မွာ အကိုကေမြးတဲ ့တူေတာ္ေမာင္ကို ဘဘ သေဘာတူညီမႈနဲ ့ေခၚယူေမြးစားလိုက္ပါတယ္။အကိုေသၿပီးတစ္ႏွစ္ေလာက္အၾကာ ေယာင္းမျဖစ္သူက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳပါရေစ၊ကေလးကို ေမြးစားေပးပါ ေျပာလာလို ့။ကိုယ့္တူအရင္းဘဲေလ။ေကာင္ေလးက ဒီတုန္းက (၁၂)ႏွစ္ရွိေသးတာ။(၇)တန္းတက္ေနတာမို ့ေက်ာင္းထားေပး၊ေက်ာင္းအသြားအျပန္ေက်ာင္းကားနဲ ့အပ္ထားေပး၊က်ဴရွင္ကိုေတာ ့အိမ္နဲ ့နီးတဲ ့ေနရာမွာဘဲ ေျခလ်င္သြားခိုင္းေပါ ့။က်မတို ့လင္မယားဘဝ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနလာၾကတာ၊ၾကမၼာငင္ခ်င္ေတာ ့ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ ဘဘ ေလျဖတ္ၿပီးေအာက္ပိုင္းေသသလိုျဖစ္သြားပါတယ္။ေငြေၾကးအကုန္အက်ခံၿပီးေဆးကုေပးေပမဲ ့ လုံးဝအရွင္းေပ်ာက္တာမဟုတ္ဘဲ လူတြဲ၊လက္ကိုင္ဒုတ္၊ဝွီးခ်ဲ စတာေတြနဲ ့သြားေနရတာ။ပြဲ႐ုံအလုပ္က က်မနားလယ္လို ့လုပ္နိုင္ေပမဲ ့စက္႐ုံအလုပ္ကိုေတာ ့သူ ့တူ ကိုပါႀကီးကိုလႊဲထားရတယ္။ကိုပါႀကီးက ဘဘ ရဲ ့တူအရင္းပါ။စက္႐ုံမေထာင္ခင္က ပြဲ႐ုံမွာမန္ေနဂ်ာသေဘာမ်ိဳးနဲ ့ထားတာ။အသက္ကေတာ ့က်မထက္(၅)ႏွစ္ေလာက္ႀကီးမယ္။သူ ့မိန္းမက အရင္က ဘဘတို ့အိမ္မွာအိမ္ေဖာ္လုပ္ေနရင္းရတာတဲ ့။ေတြးၾကည့္ရတာ -သူ႔မိန္းမ ဘဘနဲ ့ကင္းလြတ္ပုံမရဘူး။ေဒၚေဒၚႀကီးေျပာဘူးတာ၊အိမ္ေဖာ္မေတြနဲ ့ျပသနာျဖစ္လို ့ရွင္းေပးခဲ ့ရတာေတြအမ်ားႀကီးတဲ ့ေလ။ထင္လို ့ ဘဘ ကိုေမးၾကည့္ေတာ ့ဘဘ က ဟုတ္တယ္လို ့ဝန္ခံပါတယ္။က်မနဲ ့မရခင္ကျဖစ္ခဲ ့တာေလ၊ေဗြမယူပါဘူး။ဒါေပမဲ ့ခက္ေနတာက ဘဘ က နဲနဲသက္သာလာတယ္ဆိုေပမဲ ့ဟိုဒင္းဟိုဟာ က မရေတာ့ဘူး။ပန္းေသသလိုျဖစ္သြားၿပီ။ဘဘ က်န္းမာေရးထိခိုက္ၿပီးပန္းေသသြားေတာ ့ က်မအသက္က(၃၀)ေတာင္မေၿပ ့ခ်င္ေသးပါ။က်မ စိတ္ေတြ ထိန္းမနိုင္ သိမ္းမရ ျဖစ္တာေပါ ့။တစ္လ၊ႏွစ္လ၊ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ ခ်ဳပ္တည္းပါတယ္။သုံးလေက်ာ္မွာ မရေတာ ့ဘူး။က်မ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ေတာ ့ဘူး။ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ရဲ ့အလိုးကို ခံခ်င္ေနၿပီ။ဘဘ ကလဲ က်မဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာသိတယ္။ “သမီးရယ္၊ဘဘ စိတ္မေကာင္းဘူးကြယ္၊သမီးအရြယ္ ဒီစိတ္ေတြ ထန္ေနမွန္းဘဘ သိေပမဲ ့စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါနိုင္ေတာ ့ဘူး။သမီးကို ဘဘ နားလယ္ပါတယ္၊ခြင့္လဲလြတ္ပါတယ္။အဆင္ေျပသလိုသာေနပါကြယ္” လို ့တျခားေယာက္က်ားတစ္ေယာက္နဲ ့အိပ္ပါ မေျပာ႐ုံတမယ္ပါဘဲ။က်မကေတာ ့ဘဘ ခြင့္မေပးလဲ လင္ငယ္ေနရေတာ ့မွာပါ။မိန္းမေတြဆိုတာ အသက္(၃၀)အရြယ္မွာ လိင္စိတ္အထန္ဆုံးပါ။ကိုယ့္ကိုလိုးေပးမဲ ့ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ရွာရတာ သိပ္ခက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ကိုယ္ကသာ ခံခ်င္ပါတယ္ေျပာရင္ လုပ္ေပးခ်င္တဲ ့ေယာက္က်ားေတြ တန္းစီေနတာပါ။က်မစိတ္ႀကိဳက္ေရႊး႐ုံပါဘဲ။ဒီလိုနဲ ့ ပြဲ႐ုံကို လာ လာေနတတ္တဲ ့ကိုေမာင္ငယ္ ဆိုတဲ ့ကားပြဲစား၊အိမ္ပြဲစားတစ္ေယာက္နဲ ့ဇာတ္လမ္းရႈတ္မိေတာ ့တာပါဘဲ။

ကိုေမာင္ငယ္က အိမ္ေထာင္ကြဲလား၊မုဆိုးဘိုလား ေရေရ ရာရာမသိရေပမဲ ့မိန္းမ မရွိတာ ေသခ်ာပါတယ္။သူက ဘဘ က်န္းမာေရးေကာင္းစဥ္ကတဲက ပြဲ႐ုံကို ဝင္ထြက္ေနတာဆိုေတာ ့က်မတို ့အိမ္ေထာင္ေရးကို အတြင္းသိ အစင္းသိ ဆိုတဲ ့လူ။ဘဘ ေအာက္ပိုင္းေသသလိုျဖစ္ၿပီး မစြမ္းမသန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာနဲ ့ က်မအေပၚၾကည့္တဲ ့ သူ႔အၾကည့္ေတြက သိသာလာပါတယ္။အရင္က က်မကို စကားေျပာရင္ေတာင္ ရိုရို က်ိဳးက်ိဳးေျပာတာ။အခုေတာ ့စကားေျပာရင္း မ်က္လုံးေတြက နို ့အုံကိုဘဲေရာက္ေနတာ။ၿပီး ေျပာလိုက္ရင္လဲ အေႏွာင့္အသြားမလြတ္တဲ ့စကားေတြ။ “မဝင္း၊အဖိုးႀကီး ဘယ္လိုလဲ “သူဘာကိုဦးတည္ေမးတယ္ဆိုတာ က်မသိေနတယ္ေလ။က်မ က အရိုင္းမွမဟုတ္တာ။ဒါေၾကာင့္ “ကိုေမာင္ငယ္ေရ၊အဖိုးႀကီးက လူေတာ ့က်န္းမာတယ္၊ဟိုဟာကေတာ ့မေကာင္းေသးဘူး ” “ဟာ-မဝင္းစကားက-လူက်န္းမာတယ္၊ဟိုဟာ မေကာင္းေသးဘူး ဆိုတာ ဘာလဲဗ် ” “ကိုေမာင္ငယ္ရယ္၊ရွင္ အ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနစမ္းပါနဲ ့၊ရွင့္ၾကည့္ရတာ လူပ်ိဳအရိုင္းေလးနဲ ့လဲ မတူပါဘူး၊တစ္ခုလပ္လား၊မုဆိုးဘိုလား၊ဘာလဲတာမသိတာ” က်မ ေပၚတင္ဖြင့္ခ်ဲေတာ ့မွ ရယ္ၿပီး “မဟုတ္ရပါဘူး မဝင္းရယ္၊ကၽြန္ေတာ္က အဖိုးႀကီး တကယ္ဘဲ ေသတာလား၊နဲနဲပါးပါးမ်ား က်န္ဦးမလားလို ့ပါ ” “ဘာမွ မက်န္ပါဘူးရွင္၊နဲနဲမွကို မလႈပ္နိုင္ပါဘူးေတာ္၊ဘာလဲ ရွင္က အစားထိုး တာဝန္ယူခ်င္လို ့လား ” မတတ္နိုင္ေတာ ့ဘူး၊ေရလာေျမာင္းေပး႐ုံမက ေရစီးေရလာေကာင္းေအာင္ ေရတြန္းစက္နဲ ့တြန္းပို ့သင့္ရင္လဲ တြန္းပို ့ရမွာဘဲ။လူက ငတ္ျပတ္ေနၿပီ၊ည ညဆို အိပ္မရလို ့အဖုတ္ကိုလက္နဲ ့ကိုင္၊အေစ ့ကို ပြတ္ေခ်ေပးတာလဲ အာသာမေျပ။ပစၥည္းတုနဲ ့ထိုးရေအာင္ကလဲ ဘယ္မွာဝယ္ရတာမွန္းမသိ၊ကိုယ္ ့ကို လိုးေပးမယ္ထင္ရတဲ ့ေယာက္က်ား ေတြ ့ေနၿပီဘဲဟာ၊သူ ့အေျပာေစာင့္မေနပါဘူး။ကိုေမာင္ငယ္ က က်မဒီလိုစကား စေျပာမယ္လို ့ဘယ္ထင္ပါ ့မလဲ။က်မစကား ၾကားလဲၾကားေရာ၊ပါးစပ္ႀကီးျပဲသြားၿပီး “ဟာ-မဝင္းရယ္၊ဘယ္ႏွယ္ေျပာပါလိမ့္ဗ်ာ၊ကၽြန္ေတာ္က မဝင္းစိတ္ဆိုးမွာေၾကာက္လို ့မေျပာရဲတာ၊မဝင္းကို ၾကည့္ ၾကည့္ၿပီးသနားေနတာ ” “သနားတာေတာ ့မျဖစ္နိုင္ပါဘူး ကိုေမာင္ငယ္ရယ္၊ရွင္ က်မကို စိတ္ပါေနတာမဟုတ္လား၊ရွက္မေနပါနဲ ့ရွင္၊လူပ်ိဳ အပ်ိဳေတြမွမဟုတ္ၾကတာ၊အသက္ေတြဘဲ (၃၀)ေက်ာ္ေနၾကၿပီ၊ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဘဲေျပာၾကတာေပါ ့ ” “ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို ့အျပင္သြားၾကရေအာင္ေနာ္ ” “အျပင္ဆိုတာ ဘယ္အျပင္ေျပာတာလဲ၊တည္းခိုခန္း ဘာညာေတြ မလိုက္ခ်င္ဘူးေနာ္ ” ဟုတ္တယ္ေလ၊ကိုယ္ ့အသက္အရြယ္နဲ ့တည္းခိုခန္းလိုက္သြားလို ့ကေတာ ့သမီးရည္းစားလို ့ဘယ္ထင္မလဲ၊အႀကံအဖန္ ေအာ္ဒါလိုက္လာတာလို ့ဘဲထင္ၾကမွာ၊ၿပီးေတာ ့ဘဘ အသိေတြနဲ ့တိုးေနရင္ ေသၿပီ။ ဒီေတာ ့မွ သူက “ကိုယ့္တိုက္ခန္းသြားမယ္ေလ “တဲ ့။ က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္သား တကၠစီငွားၿပီးသူ ့တိုက္ခန္းဆီလာၾကတယ္။ပြဲ႐ုံက က်မ မရွိလဲ ျဖစ္တယ္ေလ။အရင္ကတဲက ဘဘခိုင္းထားတဲ ့လူယုံ ေငြကိုင္စာေရးႀကီးရွိေနတာ။ဟိုေရာက္မွသိတာ၊တိုက္ခန္းက သူ ့တိုက္ခန္းမဟုတ္ဘူး။သူ ့သူငယ္ခ်င္းရဲ ့တိုက္ခန္း၊၁၂ ေပခြဲx၅၀ ေပ အက်ယ္၊ဒုတိယထပ္မွာဆိုေတာ ့အခန္းထဲေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ လူျမင္စရာမရွိေတာ ့ဘူး။စိတ္ခ်ရၿပီ၊သူက သူငယ္ခ်င္းတိုက္ခန္းမွာ ကပ္ေနတာ။အခန္းထဲလဲေရာက္ေရာ၊သူက ေရခ်ိဳးခန္း၊အိမ္သာ ေတြျပၿပီး၊ေရွ ့ဧည့္ခန္းဆီထြက္ေပးပါတယ္။ခံခ်င္လို ့လိုက္လာတာေလ၊ဟန္လုပ္မေနပါဘူး။ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္၊ရႈရႈ ေပါက္၊ေဆးေၾကာသန္ ့ရွင္းၿပီးေရွ ့ဘက္ထြက္လာတယ္။ဒီေတာ ့မွ ကိုေမာင္ငယ္က ေနာက္ေဖး ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ၿပီး သူလဲ လုပ္ရမဲ ့ဟာ လုပ္ဟန္တူရဲ ့။ေနာက္ေတာ ့လဲႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚေရာက္သြားၾကေရာ။သူက က်မကိုဖက္ၿပီးနမ္းမယ္အလုပ္ က်မ က “ေနဦး၊အကၤ ်ီ ေတြေၾကကုန္မယ္”ေျပာၿပီး အကၤ ်ီ ေရာ၊ဘရာစီယာကိုပါ ခၽြတ္ေပးလိုက္တာ။က်မနို ့ေတြက တင္းရင္းၿပီးအလုံးထြားတဲ ့ အုန္းသၾကားေပါက္စီ ဆိုသလို ႂကြတက္ေနတာ ျမင္ေတာ ့တခါထဲ နို ့ကို ကုန္းစုတ္ေတာ့တာ။နို ့တစ္လုံးကို စို ့၊က်န္တစ္လုံးကို လက္နဲ ့ဆုတ္နယ္ေနတာ၊မခံရတာ(၃)လေက်ာ္ေနၿပီမို ့က်မစိတ္ထဲ တဒိန္းဒိန္းမည္ေနပါၿပီ။နို ့ကိုကုန္းစို ့ေနတဲ ့သူ ့ေခါင္းဆံပင္ေတြကိုလက္နဲ ့ထိုးေခ်ရင္း “အိုး-ကိုေမာင္ငယ္ရယ္၊အာ-အင္း-“ပါးစပ္ကညီးေနရတာ။ေနာက္ေတာ ့က်မ မေနနိုင္ေတာ ့ဘူး၊သူ ့ေက်ာကိုဆြဲဖက္ၿပီးအိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိုက္ေတာ ့၊သူလဲက်မအေပၚထပ္ရက္လဲက်လာတယ္။ပက္လက္လွန္ေနတဲ့အတြက္ ကိုေမာင္ငယ္က ႏုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ၿပီးစုတ္ပါတယ္။ႏုတ္ခမ္းစုတ္ရင္းလက္တစ္ဘက္က နို ့သီးေခါင္းေလးေတြကို ပြတ္ေခ်ေပးေနတာ။က်မကလဲ သူ႔ေက်ာကိုဖက္ၿပီးႏုတ္ခမ္းခ်င္းျပန္စုတ္ေပးပါတယ္။ခဏအၾကာမွာ ကိုေမာင္ငယ္က ထထိုင္ၿပီး က်မခါးက ထဘီကိုခၽြတ္ေတာ့တာ၊တဆကထဲ ေအာက္ခံပင္တီကိုပါဆြဲခၽြတ္တာ။ခၽြတ္လို ့လြယ္ေအာင္ က်မ ဖင္ကိုႂကြေပးလိုက္ေတာ ့ထဘီနဲ ့ပင္တီက ေျခရင္းမွာ ကၽြတ္သြားေရာ။က်မတကိုယ္လုံးအဝတ္အစားမရွိေတာ ့မွ ကိုေမာင္ငယ္က ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုျဖဲၿပီး ေပါင္ၾကားမ်က္ႏွာအပ္ကာ အဖုတ္ကိုရက္ေတာ့တာ။ပေထြးနဲ ့တုန္းကအဖုတ္ရက္တာခံဘူးေပမဲ ့ဘဘ နဲ ့က်ေတာ ့အသက္အရြယ္အရ သူကလဲ ရက္မေပးပါ၊ကိုယ္ကလဲ ဘႀကီးအရြယ္ အေဖအရြယ္မို ့မလုပ္ခိုင္းခဲ ့ပါ။ဘဘ နဲ ့ညားတဲ ့(၁၀)ႏွစ္ကာလမွာ အဖုတ္အရက္မခံရဘဲ၊အခုမွဆိုေတာ ့ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ေတြက တဟုန္ထိုး ဆည္က်ိဳးတဲ ့အလားထြက္လာတာ။ကိုေမာင္ငယ္က ေစာက္ပပ္နခမ္း ႏွစ္ဘက္ကို လက္နဲ ့ျဖဲၿပီး အစိကို လၽွာနဲ ့ထိုးတာ၊က်မမွာေနရခက္ႀကီး ေကာ့လန္ေနတာပါဘဲ။အစိကိုလၽွာနဲ ့ထိုး၊ေစာက္ေခါင္းထဲ လက္ညႇိုးနဲ ့ကလိတာ၊ၾကာေတာ ့ က်မေန မရေတာ့တာနဲ ့၊ “ေတာ္ၿပီ ကိုေမာင္ငယ္၊က်မ မေနနိုင္ေတာ ့ဘူး၊လိုးေပးေတာ ့ “ေျပာတဲ ့အခါ မွ ကိုေမာင္ငယ္က သူ ့ပုဆိုးကိုခၽြတ္ၿပီး က်မ ပါးစပ္နားလီးကိုေတ့ေပးပါတယ္။သူက အခုမွ ပုဆိုးခၽြတ္တာမို ့၊သူ ့လီးကို အခုမွျမင္ရတာ။လီးကသာမန္ပါဘဲ၊ထူးၿပီးမႀကီးပါဘူး။ပေထြးတို ့၊ဘဘတို ့ေလာက္ပါ၊က်မေတြ ့ဘူးသမၽွထဲမွာေတာ ့ခိုးရာလိုက္ေျပးဖူးတဲ ့ဘာသာ ျခားေယာက္က်ားရဲ ့လီးကေတာ္ေတာ္ေလးႀကီးၿပီး ထိပ္က အေရျပားျဖတ္ထားတာေလ။ပါးစပ္နားလီးေတ ့ေပးၿပီဆိုကတဲက သူ ဘာလိုခ်င္လို ့လဲ၊သိတယ္၊သူကေတာင္ အဖုတ္ကို ရက္ေပးတာေလကိုယ့္အလွည့္လဲ စုတ္ေပးရမွာေပါ ့။က်မ လီးကိုလက္နဲ ့ဆုတ္ကိုင္တာ မႀကီးဘူးဆိုေပမဲ ့ေတာင္ေနလို ့ထင္ပါရဲ ့၊သုံးမတ္လုံးေလာက္ေတာ ့ရွိမယ္။က်မစုတ္ေပးတာ လီးက တဇတ္ဇတ္နဲ ့ေနၿပီ၊ေတာ္ၾကာအရည္ထြက္ကုန္မွာစိုးလို ့ “ေတာ္ၿပီကြာ၊လိုးေတာ ့”ေျပာၿပီးေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ျဖဲကားေပးပါေတာ ့တယ္။ကိုေမာင္ငယ္ က လီးကို ေစာက္ေခါင္းေပါက္မွာေတ ့ၿပီး တခါထဲ ထိုးသြင္းတာ၊ “အာ-ေျဖးေျဖး၊ဘာလို ့တအားထိုးတာလဲ၊ဘယ္မွထြက္မေျပးဘူး၊မွန္မွန္ေလးသာ လိုး “က်မေျပာရင္း သူ ့ပခုန္းေတြကိုဖက္ၿပီး ဖင္ကိုေကာ ့ ေကာ ့တင္ေပးပါတယ ္။အလိုးမခံရတာ (၃)လေက်ာ္ေနၿပီမို ့အရသာက ဘာေကာင္းသလဲ မေမးနဲ ့၊ခင္သန္းႏု ေခါင္းေလၽွာ္ရည္ေၾကာ္ျငာသလို (အရမ္း အရမ္းကို ေကာင္းတာပါဘဲရွင္ )။ ။စေတြ႕ၾကတဲ ့ရက္မို ့အဲဒီေန ့က ညေနမိုးခ်ဳပ္မွ က်မ ျပန္လာရတာ။(၄)ခ်ီတြယ္တာ၊တစ္ခ်ီမွာ က်မ အားမရလို ့သူ ့အေပၚကတက္ေဆာင့္ေပးလိုက္တာ၊ “အမေလး၊မဝင္းရယ္၊ေျဖးေျဖးဗ်၊ေျဖးေျဖး၊ေအာင့္ ေအာင့္သြားလို႔ပါ “တဲ ့ေလ။ေနာက္ဆုံးအခ်ီကေတာ ့သူကေတာင္းဆိုလို ့ဖင္ကုန္းေပးရတာ၊ေခြးလိုး လိုးေပးတာ၊ေစာက္ေခါင္းထဲက ေလအံထြက္လို ့(တဘူ ဘူ ) နဲ ့ေလ။(၃)လေလာက္ငတ္ျပတ္ေနတာ၊အခုမွဘဲ စိတ္ဆႏၵေၿပ ့သြားတာ။

က်မ ကိုေမာင္ငယ္နဲ ့တစ္ပတ္ကို(၂)ခါ သူ႔တိုက္ခန္းမွာသြား သြားၿပီးကုန္းတာ၊အဆင္ေျပေနသလိုပါ။ေယာက္က်ားလီး မွန္မွန္စားေနရလို ့အသားအေရစိုေျပလာတယ္။တစ္ခါေတြ ့ရင္ ၄/၅ နာရီၾကာတဲ ့ထိ လိုးၾကတာမို ့ေလုက်င့္ခန္းယူသလိုျဖစ္ၿပီး အရင္နဲနဲ ဝေနတဲ ့ကိုယ္လုံးက ဆလင္းေဘာ္ဒီျပန္ျဖစ္လာတယ္။ဘဘ ကက်မကို အရီပ္တၾကည့္ၾကည့္ေနတာေလ။က်မ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေနတာ ရိပ္မိတယ္။တရက္ က်မကို “သမီး၊အစစ အရာရာ အဆင္ေျပတယ္ေနာ္၊”ေမးလာတာ။ “ဟုတ္ ဘဘ၊ေျပပါတယ္ “ေျဖေတာ ့ “သမီးအဆင္ေျပရင္ ဘဘ ဝမ္းသာတယ္၊သမီးဘာလုပလုပ္ ဘဘ ခြင့္ျပဳတယ္၊ဘဘ ဘက္က ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ေပးရမဲ ့အရာ မေပးနိုင္ဘူးမဟုတ္လား၊သမီးက အရြယ္ေကာင္း၊ေယာက္က်ားနဲ ့အတူအိပ္ခ်င္တဲ ့စိတ္ရွိေနမွာဘဲ၊ဒီေတာ ့သမီးရယ္၊ကိုယ္အဆင္ေျပသလိုသာေနပါ၊သမီးအဆင္မေျပဘူးဆိုရင္ ဘဘကိုေျပာ၊ဘဘ သမီးအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးမယ္ “ဘဘ ဘာျပဳလို ့ဒီစကားေျပာပါလိမ့္ လို ့က်မေတြးမိေပမဲ ့ဘာမွထပ္မေမးေတာ ့ပါ။ကိုေမာင္ငယ္နဲ ့သြားသြားအိပ္ေနတာ၃/၄ လၾကာေတာ ့ဒီလူဇာတိျပလာတယ္။ေငြခ်ဴတာ၊ေယာက္က်ားပိုင္းလုံးလုပ္လာတာ။ပထမေတာ ့လုပ္ငန္းအတြက္ေငြလိုလို ့နဲနဲပါးပါး ေခ်းပါဆိုလို ့ေခ်းေပးလိုက္တယ္။ေနာက္ေတာ ့ငနာက က်မ ဏွာထန္တာသိလာတဲ ့အခါ သူ ့ကိုသူ ေယာက္က်ားဖာသေဘာမ်ိဳးတစ္လကိုဘယ္မၽွေပးပါ ေတာင္းဆိုလာတယ္။က်မ ေငြေရးေၾကးေရးအတြက္ မေပးနိုင္တာမဟုတ္၊မေပးခ်င္တာ။သူေကာင္း ကိုယ္ေကာင္း ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္လိုအပ္လို ့လိုးၾကတာ၊အိပ္ၾကတာ။ဒီလို အခေပးငွားရမဲ ့ေယာက္က်ားဖာဆို ဘယ္ဒီလို အသက္ႀကီးတဲ ့ေကာင္၊ကိုယ္နဲ ့ရြယ္တူေကာင္ကို မသုံးေသးဘူး။ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာလွလွ ေကာင္ေလးေတြေခၚသုံးမွာေပါ ့။ဒီေတာ ့က်မနဲ ့ကိုေမာင္ငယ္ ဇာတ္လမ္းျပတ္သြားတယ္။ကိုေမာင္ငယ္ဆိုတဲ ့လူကို အစက လူေကာင္းေအာက္ေမ ့ခဲ ့တာေနာက္မွ ေအာက္တန္းစား ေတေလဂ်ပိုး၊လူလိမ္ဖဲသမားမွန္းသိလာတာ။ တစ္ရက္မွာ ဘဘ က က်မကို စာအိတ္တစ္အိတ္ေပးလာတယ္။ဖြင့္ၾကည့္ေတာ ့က်မရဲ ့အဝတ္မပါတဲ့ တုံးလုံးပုံေတြ။သိသာပါတယ္၊ကိုေမာင္ငယ္လက္ခ်က္ဆိုတာ၊သူနဲ ့သြား သြားလိုးေနတဲ ့တိုက္ခန္းထဲမွာရိုက္ထားတာ။အလိုးခံၿပီး က်မ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ ့အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း တမင္အႀကံနဲ ့ရိုက္ထားတာပါ။ပုံေတြက အိပ္ရာေပၚမွာခ်ည္း၊ေမွာက္ရက္၊ပက္လက္၊ေဘးေစာင္းပုံေတြ။ပုံေတြကိုၾကည့္ၿပီး က်မ ရွက္တာေတာ ့မရွက္ပါ၊ဒါေပမဲ ့ဘဘ ကို အားလဲနာ၊သနားလဲသနားသြားပါတယ္။ကိုယ္မလုပ္နိုင္ေတာ ့လို ့မိန္းမကို တျခားေယာက္က်းတစ္ေယက္နဲ ့ လိုးဖို ့ခြင့္ျပဳ ၿပီးတာမွန္ေပမဲ ့အခုလို မဖြယ္မရာ ဓါတ္ပုံေတြေပးပို ့ခံရတာကေတာ ့ဘဘ အတြက္ယူက်ဳံးမရျဖစ္မိပါတယ္။ကိုေမာင္ငယ္ဆိုတဲ ့လူယုတ္မာကို ပါးရိုက္လိုက္ခ်င္တဲ ့စိတ္ေတြေပၚလာတာ။ဘဘ က “သမီးကို ဘဘ အျပစ္မတင္ဘူး၊ခြင့္ေပးၿပီးသား၊ဒါေပမဲ ့ဒီေကာင္က မိန္းမသိုက္တူးသမား၊လူရႈတ္လူေပြ၊သူက ဘဘဆီက ေငြ(၅)သိန္းေတာင္းတယ္ ” “မေပးနဲ ့ ဘဘ၊တျပားမွမေပးနဲ ့၊ဒီေကာင့္ကို ေငြညႇစ္မႈနဲ ့ရဲတိုင္မယ္ “ဘဘ က မရီ မျပဳံး၊ဒါေပမဲ ့စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ျခင္းအလၽွင္းမရွိတဲ ့ပုံမွန္အသံနဲ ့”အဲဒီလိုလုပ္လို ့မရဘူးေလသမီးရယ္၊လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ ့ေငြညႇစ္မႈတင္မကပါဘူး၊ဘဘ က မယားခိုးမႈနဲ ့တရားစြဲလို ့ေတာင္ရတယ္။ဓါတ္ပုံသက္ေသေတြရွိေနတာ။ဒါေပမဲ ့သမီးသိကၡာ၊နံမည္ အဖတ္ဆယ္မရ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ဘဘ အတြက္က အေရးမႀကီးဘူး၊ဘဘ က ေနာင္ေနရလွ (၁၀)ႏွစ္ဘဲ၊သမီးက အခုမွ(၃၀)ႏွစ္ရွိေသးတာ၊လူေတာတိုးရဦးမယ္။ဘဘ တို ့အတြက္ ေငြ(၅)သိန္း ဘာမွခက္တာမဟုတ္ဘူး” “ဘဘ ရဲ ့၊ဒီေကာင္က ဒါနဲ ့တင္ရပ္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ေနာက္ထပ္လဲ ေငြညႇစ္ေနဦးမွာ” ” သိပ္လဲစိတ္ပူမေနပါနဲ ့သမီးရယ္၊ဘဘ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္လုပ္မွာပါ။ကဲ ကဲ-သမီးသြားနားခ်ည္၊ဘဘ ပါႀကီးနဲ ့တိုင္ပင္ၿပီးရွင္းလိုက္မယ္ ” ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္အၾကာမွာ ကိုေမာင္ငယ္ ကားတိုက္ခံရလို ့ေသသြားၿပီလို ့ဘဘ ကေျပာပါတယ္။အဲဒီည က ဘဘ က ကိုပါႀကီးကို ေငြေပးၿပီး ဓါတ္ပုံေတြနဲ ့အလဲအလွယ္လုပ္တာ၊ေရႊျပည္သာ သာဓုကန္ဘက္ ည(၇)နာရီေလာက္ေငြယူၿပီး ဆိုင္ကယ္နဲ ့ျပန္တာ၊မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေမာင္းလာတဲ ့(၁၀)ဘီးကားႀကီးက ဝင္တိုက္တာ၊ကားနံပတ္ မျမင္လိုက္ရဘူးတဲ ့။ဘဘ က”မေကာင္းတဲ ့လူမို ့ေလာကပါလ နတ္မင္းႀကီးက ဒဏ္ခတ္တာေပါ ့သမီးရယ္ “တဲ ့။ “နတ္မင္းႀကီးက ဘဘ ေတာ ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္” ေျပာတာ ဘဘ ကရီၿပီး “အင္း-ဘဘ ကစိတ္ရင္းေကာင္းတဲ ့လူေလ သမီးရဲ ့၊ဒီေတာ ့ဘဘ စိတ္မေကာင္းေအာင္ေႏွာင့္ယွက္တဲ ့လူယုတ္မာကို နတ္မင္းႀကီးက သုတ္သင္ေပးတာေနမွာ။(၁၀)ဘီးကားသမားရဲ ့ခႏၶာကိုယ္ထဲ ေဆတန္နတ္ဆိုးဝင္ပူးၿပီးတမင္ဝင္တိုက္တာေနမွာေပါ ့” ကိုေမာင္ငယ္ ေသသြားၿပီးတစ္လေက်ာ္ေက်ာ္မွာ က်မ ဟိုစိတ္ေတြျပန္ေပၚလာပါတယ္။ေယာက္က်ားနဲ ့မအိပ္ရရင္၊လိုးတာ မခံရရင္ မေနနိုင္ေတာ ့တာအမွန္ပါ။က်မ တပိန္ပိန္၊တလိမ္လိမ္ ျဖစ္ေနတာ ဘဘ သိပါတယ ္။တစ္ရက္ ဘဘ က “သမီး၊ပြဲ႐ုံသြားမယ္၊ဘယ္သြားမယ္ျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ပါႀကီးကိုကားေမာင္းခိုင္း၊သမီးကိုယ္တိုင္ ကားမေမာင္းနဲ ့ေတာ ့”ေျပာလာပါတယ္။က်မက “ကိုပါႀကီးကို ကားေမာင္းေခၚရင္ စက္႐ုံကို ဘယ္သူၾကည့္မွာလဲ” “စက္႐ုံအတြက္ ဘဘ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ခန္ ့ထားေပးလိုက္တယ္၊ေမာင္ပါႀကီးက တစ္ပတ္ကို (၂)ရက္ေလာက္ဝင္ထိန္းေပးရင္ရပါတယ္၊သမီးအတြက္ အေဖာ္လိုတယ္ေလ” က်မ ဘဘကို ေမာ္ၾကည့္ၿပီး “ဘဘ က ကိုပါႀကီးကို က်မအတြက္ထားေပးတာလား၊သူ ့မိန္းမ က က်မကို လာေကာေနပါ ့မယ္ ဘဘရယ္” “သူ ့မိန္းမ ဘဘ တာဝန္ထားပါ သမီးရယ္၊မေျပာေစရပါဘူး၊ဘဘ က သမီးအတြက္ ေပးဆပ္ရမွာပါ။တျခားတစိမ္းတရံစာ ေယာက္က်ားနဲ ့ဆို အခုလို မလိုလားအပ္တာေတြထပ္ျဖစ္ေနမယ္၊ေမာင္ပါႀကီးကေတာ ့ဘဘ တူအရင္းမို ့စိတ္ခ်ရမွာပါ” “ကိုပါႀကီးက လိုလိုခ်င္ခ်င္ရွိပါ ့မလား ဘဘ ရယ္” “ဒါေတာ ့သမီးအပိုင္းေလ၊ဘဘ က(ေဟ့ ပါႀကီး၊ငါ ့မယား မင္းၾကည့္ထိန္းစမ္း)ေျပာလို ့ဘယ္ေကာင္းပါ ့မလဲ၊(ပါႀကီး၊မင္းစက္႐ုံကို တစ္ပတ္ ၂ ရက္ဘဲသြား၊အဝင္းကို ကားေမာင္းပို ့)ဒီလိုဘဲေျပာရမွာေလ၊စိတ္ပူမေနပါနဲ ့သမီးရယ္၊ပါႀကီးဒီေလာက္ မအ ပါဘူး” က်မက ရီၿပီး “ပါႀကီးဒီေလာက္ အ ရင္ သမီးတက္ေမွာက္လိုက္ရမွာဘဲ ဘဘ ေရ”

ဘဘ အစီအစဥ္အတိုင္း က်မ ကိုပါႀကီးကို ကားေမာင္းခိုင္းၿပီး ပြဲ႐ုံအလုပ္ေတြလုပ္ပါတယ္။ကိုပါႀကီးက မနက္ပိုင္းမွာ သူ ့မိန္းမနဲ ့၊အသက္(၃)ႏွစ္သာရွိေသးတဲ ့သမီးကို တပါထဲေခၚလာၿပီးအိမ္မွာထားေပးခဲ ့တာ။ဘဘ အတြက္ လိုအပ္တာ လုပ္ေပးဖို ့။ဘဘ ကလူမမာ လုံးလုံးႀကီးေတာ ့မဟုတ္ဘူး။လူတြဲရွိရင္ ထနိုင္ ထိုင္နိုင္ပါ။အိပ္ရာထ လူတြဲနဲ ့ဝွီးခ်ဲေပၚတင္ေပးၿပီးရင္ သူ ့ဖာသာသူ ေနတတ္၊လုပ္တတ္ၿပီ၊ကိုပါႀကီးမိန္းမက အရင္ကလဲ အိမ္မွာေနသြားတဲ ့အိမ္ေဖာ္မဆိုေတာ ့အထာေပါက္ၿပီးသား၊ၿပီး ဘဘ နဲ ့ကကိုပါႀကီးအရင္ ညားထားတာေလ၊မျမင္ဝံ့စရာေတြ၊မတင့္တယ္တာေတြ မျဖစ္ေတာ ့ဘူးေပါ ့။က်န္တဲ ့အဝတ္ေလၽွာ္၊ၾကမ္းတိုက္၊မီးပူထိုး၊ထမင္းဟင္းခ်က္ ဆိုတာေတြက သီးျခားအကူငွားထားၿပီးသား၊မနက္လာ၊ညေနျပန္၊အတူေန ညအိပ္အိမ္ေဖာ္ မထားတာက အိမ္ကိုစိတ္မခ်လို ့၊လင္မယားႏွစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္လို ့။တူေလးကလဲ ေန႔ခင္း (၁၂)နာရီဆိုအိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီ၊သူတို ့ေက်ာင္းက မနက္ပိုင္းတက္ရတဲ ့ေက်ာင္း။ ကိုပါႀကီးနဲ ့ စသြားကာစ ရက္မွာေတာ ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး ခပ္တန္းတန္းဘဲ၊ကိုေမာင္ငယ္ ပို ့ေပးတဲ ့က်မရဲ ့တုံးလုံးပုံေတြ ဘဘ ကသူ႔ကိုျပၿပီး ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ တိုင္ပင္တာေလ၊ဒီေတာ ့က်မ စိတ္မလုံမလဲ ျဖစ္တာ။ကိုပါႀကီးက ဘဘတူဆိုေပမဲ ့ က်မထက္(၅)ႏွစ္ႀကီးတယ္။လူက ဂင္တိုတို၊ပုပု၊ဒါေပမဲ ့ဗလေတာင့္တယ္။တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ၾကာေတာ ့ကိုပါႀကီးနဲ ့က်မ စတဲ ့ရက္ေတြေလာက္ မစိမ္းေတာ ့ဘူး၊ေခၚထူးေမးေျပာ စကားေျပာျဖစ္လာတယ္။က်မက တခါတေလ ၾကာၾကည့္ ၾကည့္ၿပီး ျမဴဆြယ္သလို စတာေတာင္ သူ႔ဘက္က လႈပ္မလာဘူး၊က်မအရြယ္၊႐ုပ္ရည္၊ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္၊အေနနဲ ့သူ စိတ္မပါ ဘူးမျဖစ္နိုင္ပါ၊သူ ့ဦးေလးရဲ ့မိန္းမဆိုတဲ ့အသိနဲ ့စိတ္ထိန္းထားပုံရပါတယ္။ကဲ၊ယုန္ကမတိုးေတာ ့ ပိုက္ကတိုးရေတာ ့မွာေပါ ့၊တစ္ရက္ေတာ ့က်မ ကားကိုလွည္းကူးဘက္ေမာင္းခိုင္းပါတယ္။လွည္းကူးဘက္က ရြာတစ္ရြာမွာ ေဒၚေဒၚႀကီးရွိတုန္းကတဲက ဝယ္ထားတဲ ့ၿခံတစ္ၿခံရွိတယ္။ဒူးရင္းနဲ ့သရက္ပင္ေတြစိုက္ထားတာ၊အေစာင့္အဖိုးႀကီးအဖြါးႀကီးလင္မယားဘဲရွိတာ။ဘဘ နဲ ့က်မ ရကာစ က တခ်ိဳ ့အားလပ္ရက္ေတြမွာ ၿခံထဲသြားၿပီးညအိပ္ညေန ေနၾကဘူးတယ္၊ဘဘ ေလမျဖတ္မီအထိ သြားၾကတာ။အခုေတာ ့ မေရာက္တာ ၾကာေနၿပီ၊ၿခံထဲေရာက္၊အိမ္တံခါးေတြဖြင့္ၿပီး ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းေအာင္ အဖြါးႀကီးကလုပ္ေပးပါတယ္။ၿပီးသြားေတာ ့ က်မက “ေဒၚနက္ထယ္၊ရၿပီ၊သြားေတာ ့၊လိုအပ္ရင္ ေခၚမယ္”ေမာင္းထုတ္လိုက္ၿပီး ကိုပါႀကီးကို ကားေပၚပါလာတဲ ့အခ်ိဳရည္ဘူးေတြ၊ကြက္ကီးမုန႔္ေတြ အယူခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ကိုပါႀကီး ကားဆီသြားေနတုန္း က်မ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ ့အတိုင္း၊အိပ္ခန္းထဲဝင္၊အေပၚအကၤ ်ီ နဲ ့ဘရာစီယာကိုခၽြတ္၊တလက္စထဲ ေအာက္ခံပင္တီေဘာင္းဘီပါ ခၽြတ္ၿပီး ထဘီရင္လၽွားလိုက္ပါတယ္။ကိုပါႀကီးအိမ္ေပၚတက္လာတဲ ့အခါ “ကိုပါႀကီး၊ခဏေလာက္”လို ့လွမ္းေခၚပါတယ္။ကိုပါႀကီးအိပ္ခန္းေပါက္ေရာက္လာၿပီး ထဘီရင္လၽွားနဲ ့က်မကိုေတြ ့ေတာ ့၊ဘာလုပ္ရမယ္မသိဘဲ အေပါက္ဝမွာ ေၾကာင္ရပ္ေနတာ။က်မ ကုတင္ေပၚထိုင္လိုက္ၿပီး “ကိုပါႀကီး၊ဒီမွာလာထိုင္”က်မေဘးဘက္ေနရာကိုလက္နဲ ့ညႊန္ျပေတာ ့ဒီလူ ထင္သေလာက္ မအပါဘူး၊ေစြ ့ကနဲ က်မေဘး ကုတင္ေပၚေရာက္လာပါတယ္။ က်မ အိပ္ရာေပၚလွဲခ်ၿပီး “ကိုပါႀကီး၊က်မဒီကိုလာတာ ဘာျပဳလို ့ထင္လဲဟင္” ” အင္း၊နဲနဲေတာ ့ရ္ပ္မိတယ္ မဝင္းေရ၊ဒါေပမဲ ့မဟုတ္ခဲ ့ရင္မေကာင္းဘူးေလ” “ေဟာေတာ္၊ရိပ္မိတယ္လဲဆိုေသး၊မဟုတ္ခဲ ့ရင္မေကာင္းဘူးလဲေျပာေသး၊ကိုပါႀကီးရယ္၊ရွင့္ဟာကလဲ ဘာမွန္းကို မသိဘူး” က်မႏုတ္ခမ္းစူသလို ဘာလိုလိုနဲ ့အထာေပးလိုက္တာ။ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အ႐ုပ္ႀကီးက်ေနတာဘဲ။ဒါနဲ ့က်မ သူ႔လက္ကိုဆြဲယူၿပီး “ကိုပါႀကီး၊အ- ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ ့၊ရွင့္ကိုဒီေနရာေခၚလာတာ အလွၾကည့္ဖို႔ ေခၚလာတာမွတ္လို ့လား၊မခုတ္တတ္တဲ ့ေၾကာင္ လုပ္မေနနဲ ့၊ငါးေၾကာ္ မႀကိဳက္ ေၾကာင္မိုက္ျဖစ္သြားမယ္”ဒီေတာ့မွ ကိုပါႀကီးက “မဝင္းရယ္၊ဦးေလးသိရင္ ေကာင္းပါ ့မလား” “ေတာ္ ့ဦးေလးက သူ႔မိန္းမငယ္ငယ္ေလး လုပ္မေပးနိုင္လို ့၊လင္ငယ္ေနတာ၊ေမာင္ငယ္လို ဂ်ပိုးသူခိုးနဲ ့ေတြ႕သြားမွာစိုးလို ့ရွင့္ကို က်မအနားမွာေနၿပီး ကားေမာင္းခိုင္းထားတာ၊ဦးေလးရဲ ့အစီအစဥ္၊ကဲ-နားလယ္ၿပီလား” က်မေျပာရင္း ကိုပါႀကီးကို က်မအေပၚဆြဲလွဲလိုက္ပါတယ္။ကိုပါႀကီးလဲ က်မတဲ ့တဲ ့ေျပာမွ ရဲလာၿပီး က်မရဲ ့ႏုတ္ခမ္းေတြကို ကစ္စုတ္ေတာတာ၊က်မက ငတ္ေနတာေလ၊ကိုပါႀကီးလယ္ဂုတ္ကိုဆြဲကိုင္ၿပီးသူ ့ႏုတ္ခမ္းေတြကိုျပန္စုတ္ယူပါတယ္။တလက္စထဲ ရင္လၽွားထားတဲ ့ထဘီစကို ေျဖခ်ၿပီး သူ ့လက္ကို နို ့အုံေပၚတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ကိုပါႀကီးလဲ က်မနို ့အုံေတြကို လက္နဲ ့ဆြဲညႇစ္ကစားရင္း ႏုတ္ခမ္းေတြကိုအငမ္းမရ စုတ္ေနတာပါဘဲ။က်မကေတာ ့ျဖစ္ေနက်အတိုင္း၊ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ရဲ ့အဖက္၊အနမ္း၊အကိုင္အတြယ္ ခံရၿပီဆိုတာနဲ ့ေအာက္ေပါက္က တာက်ိဳးၿပီေလ။အဖုတ္ကလဲ ရြစိထိုးေနၿပီ။ဒါနဲ ့”ကိုပါႀကီး၊ေတာ္ေတာ ့၊လုပ္ၾကစို ့”ေျပာၿပီး ထဘီကိုေျခေထာက္ရင္းထိ ခၽြတ္ခ်၊ကန္ထုတ္လိုက္ၿပီးေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖဲကား၊ဒူးေထာင္ေပးပါေတာ့တယ္၊တခါထဲ တက္လိုးလို ့ရေအာင္ပါ။ဟုတ္တယ္ေလ၊အလိုးခံခ်င္လို ့မွ ဒီကိုလာပါတယ္ဆိုေန၊ဘာျပဳလို ့ရွက္ေန၊ေၾကာက္ေန၊မူယာမာယာ လုပ္ေနမလဲ၊အပ်ိဳေပါက္ လူပ်ိဳေပါက္ေတြလဲမဟုတ္။ကိုပါႀကီးက က်မအရမ္းကာေရာ ခံခ်င္ေနတာသီလို ့ပုဆိုးကိုခၽြတ္ၿပီး ေပါင္ၾကားဝင္ထိုင္ပါတယ္။က်မက “မလိုးခင္ ရက္ေပးပါလား ဟင္”ဆိုၿပီး သူ႔ေခါင္းကို ေပါင္ၾကားထဲဆြဲပို ့တာ၊ကိုပါႀကီးက အလိုက္တသ္ဘဲ၊အဖုတ္ကိုရက္ေတာ့တာ။က်မအေပါက္က အရည္စိုရြဲေနၿပီ၊ကိုပါႀကီးက ေစာက္ပပ္ကို လက္နဲ ့အုပ္ကိုင္ ပြတ္ရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲ လၽွာနဲ ့ထိုးသြင္းကလိတာေလ၊က်မ အရသာရွိတာနဲ ့”အာ-ေကာင္းတယ္-အီး-ကိုပါႀကီး-ေတာ္—ေတာ္–ၿပီ”ေျပာၿပီး ေပါင္ၾကားကေခါင္းကိုဆြဳထုတ္ရတာ။ကိုပါႀကီးက လီးကို အေပါက္မွာေတ ့ၿပီး ထိုးသြင္းပါတယ္။အရည္ေတြစိုရြဲေနလို ့ လီးက ေစာက္ေခါင္းထဲ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴဝင္သြားတာ တစ္ဝက္ေလာက္အထ္ပါဘဲ။က်မက သူလိုခ်င္ရင္ လီးကိုစုတ္ေပးမလို ့ပါ။ဒါေပမဲ ့ကိုပါႀကီးက ေစာက္ပပ္ရက္ေနရာက တခါထဲ လီးကိုထိုးသြင္းလိုက္တာမို ့စုတ္မေပးလိုက္ရပါ။ကိုပါႀကီးက က်မကို ဘယ္တုန္းကတဲက လိုးခ်င္ေနမွန္းမသိ၊လီးဝင္တာနဲ ့တၿပိဳင္နက္ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေဆာင့္ ေဆာင့္ လိုးလိုက္တာ၊က်မမွာ “အား၊ကိုပါႀကီး၊ေျဖးေျဖး၊မေလာနဲ ့ေလ၊အာ၊မွန္မွန္ေဆာင့္ပါကြာ၊တအားႀကီးမလုပ္နဲ ့၊နာတယ္ ” ေျပာရင္း သူ႔လက္ေမာင္းေတြကိုကိုင္ၿပီး ေအာက္ကေန ဖင္ေကာ့ ေကာ့ တင္ေပးရတာ။ကိုပါႀကီးက အစပိုင္းမွာသာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း၊ခပ္ျမန္ျမန္ ေဆာင့္လိုးတာ၊ခဏအၾကာမွာေတာ ့အရွိန္ကို ထိန္းနိုင္သြားတယ္။တခ်က္ခ်င္းမွန္မွန္ ေဆာင့္လိုက္၊ဖင္ေလးလႈပ္႐ုံ ေညႇာင့္လိုက္နဲ ့၊က်မ ေကာင္းလိုက္တာကို ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပါဘဲ။အရင္က လိုးဘူးတဲ ့ေယာက္က်ားေတြလဲ ေကာင္းတာပါဘဲ၊ဒါေပမဲ ့ၾကာေတာ့ေမ ့ေနၿပီေလ၊အခုလက္ရွိလိုးေပးေနတာဘဲ အေကာင္းဆုံးေျပာရမွာပါ။ ကိုပါႀကီးက ဂင္တိုလူပု၊ဗလေတာင့္ေတာင့္မို ထင္တယ္၊သက္လုံေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊လီးကိုစသြင္းကတဲက ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ေဆာင့္လိုက္၊ေညႇာင့္လိုက္၊နားၿပီးေမွးေနလိုက္နဲ ့၊က်မကသာ ေကာင္းၿပီးရင္းေကာင္းရင္း ေအာက္ကေန စေကာဝိုင္းေနရတာ၊လိုးရင္း အရည္ေတြမ်ား မ်ားလာတာ၊တဖတ္ဖတ္ တဘြတ္ဘြတ္ အသံေတြထြက္လာတယ္။အရည္ေတြမ်ားေလ၊လီးအဝင္အထြက္က ေကာင္းေလဘဲ။ၾကာလာေတာ ့က်မ ေအာက္က သိပ္မလႈပ္နိုင္ေတာ့ဘူး၊ေမာေနၿပီ၊ကိုပါႀကီးကေဆာင့္ေကာင္းတုန္း။(၁၀)မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အထိ ေဆာင့္ေပးေနတာ၊က်မဆို “အာ-အား-အီး”လို ့ေအာ္သာေအာ္ေနတာ၊မ်က္စိမဖြင့္ေတာ့ဘူး။ေနာက္ဆုံးက်မ ေျခပစ္လက္ပစ္ ႏုန္းက်သြားေတာ့မွ ကိုပါႀကီးအရည္ေတြ ႁပြတ္နဲ ့ပန္းထဲ ့လိုက္သလို က်မေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္ကုန္တာပါဘဲ။ဖလက္ျပၿပီး က်မအေပၚျပဳတ္က်လာတဲ ့ကိုပါႀကီးကို က်မ အသာဘဲဖက္ထားပါတယ္။ေတာ္ေတာ္နဲ ့အေမာမေျပပါ။ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္ၿပီးအေမာေျဖရတာ၊(၁၅)မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ထနိုင္ပါတယ္။ အေမာေျပမွ အိပ္ရာကထၿပီး သန႔္ရွင္းေရးလုပ္၊မုန႔္နဲ ့အခ်ိဳရည္စားေသာက္ရတာ၊ၿပီးေတာ့ ဒုတိယအခ်ီထပ္လိုး၊ခဏနား၊ၿပီးေတာ ့တတိယအခ်ီထပ္လိုး။ပထမအခ်ီက ေလွႀကီးထိုး၊ဒုတိယအခ်ီကကုတင္ေစာင္း၊တတိယအခ်ီက က်မက အေပၚကအရင္တက္ေဆာင့္၊မၿပီးနိုင္လို ့ေနာက္ပိုင္း ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ေပးၿပီး ေခြးလို အလိုးခံလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ ့က်မ ဘဝေလးအဆင္ေျပေနပါတယ္။ဘဘ ကလဲ သူ႔တူအရင္းဆိုေတာ ့စိတ္ခ်လက္ခ် ျဖစ္ပါၿပီ။နို ့မို ့ က်မ ဘယ္ေကာင္နဲ ့လိုက္ေျပးသြားေလမလဲ စိုးရိမ္ေနတာ၊က်မကို မခံေစခ်င္တာမဟုတ္ေပမဲ ့တစုံတေယာက္နဲ ့လိုက္ေျပးရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္ႏွာဘယ္လိုျပမလဲေပါ ့။သူ ့ဂုဏ္သိကၡာ၊က်မဂုဏ္သိကၡာ အဖက္ဖက္ကိုၾကည့္ရတာလို ့ေျပာပါတယ္။ကိုပါႀကီးနဲ ့က်မ တပတ္မွာ ပြဲ႐ုံကို(၅)ရက္သြားရတာ၊စေန၊တနဂၤေႏြရက္ေတြမွာပြဲ႐ုံပိတ္ၿပီး လွည္းကူးၿခံမွာေနကုန္ေနခမ္းေသာင္းက်န္းၾကတာ။အစရက္ေတြတုန္းက တပတ္ကို သုံးရက္ ေလးရက္ေလာက္အထိ သြားၾကတာ၊ေနာက္တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ႏွစ္လထဲေရာက္မွ တစ္ပတ္ႏွစ္ရက္ျဖစ္သြားတာ။ပြဲ႐ုံကိုလဲပစ္ထားလို ့မျဖစ္ဘူးေလ။ကိုပါႀကီးက ေတြ႕ရတဲ ့စေန တနဂၤေႏြေန ့ေတြမွာ ေရာက္တာနဲ ့တန္းလိုးေတာ့တာ။ၿပီးေတာ့ေျပာေသး၊ “မဝင္းကို လိုးရတာ စီးပိုင္ေနတာဘဲ၊အေပါက္ကက်ဥ္းက်ဥ္းေလး၊အိမ္က မိန္းမနဲ ့တျခားစီဘဲ၊” “ေအာ္ ကိုပါႀကီးရယ္၊ဘယ္တူပါ ့မလဲ၊က်မက ကေလးမွ မေမြးတာ၊အေပါက္က်ဥ္းမွာေပါ ့၊ရွင့္မိန္းမက ကေလးတစ္ေယာက္ထြက္ၿပီးၿပီေလ၊အေပါက္က်ယ္ေတာ ့မွာေပါ ့” ကိုပါႀကီးက “ကေလး မရခင္ကတဲက အေပါက္က်ယ္ေနတာပါ မဝင္းရာ၊ဦးေလးနဲ ့ဖြတ္ဖြတ္ေၾကေအာင္ လိုးၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအမဲဖမ္းတာ”။ က်မ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး “ေဟာေတာ္၊ဘယ္လိုဘယ္လို ကိုပါႀကီး၊ေျပာပါဦး၊ရွင့္မိန္းမက–ဦးေလးဆိုတာ ဘဘ ကိုေျပာတာလား “ေမးေတာ ့ “ဟုတ္တယ္ေလ၊မဝင္းမသိဘူးလား၊ဦးေလးက အိမ္ေဖာ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အလြတ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး၊အိမ္ေရာက္လာၿပီဆို မရ ရေအာင္ ဂြင္ဖန္တာ၊အၾကပ္ကိုင္တာ၊ေငြေပးစည္း႐ုံးတာ၊ေနာက္ဆုံး ဇြတ္မုဒိန္းက်င့္တာ”။ကိုယ့္ေယာက္က်ားအေၾကာင္းမေကာင္းေျပာတာ နားေတာ ့မေထာင္ခ်င္ပါဘူး၊ဒါေပမဲ ့သူ ့ဘက္ကၾကည့္ေတာ့လဲ ဟုတ္တာဘဲေလ၊အိမ္ေဖာ္မကို အားရေအာင္ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကေအာင္ လုပ္ၿပီးမွ သူုလက္ထဲ ထိုးထည့္ေပးတာကိုး။ဒါေၾကာင့္ “ကဲပါကိုပါႀကီးရယ္၊အခု သူ ့မိန္းမကို ရွင္ျပန္လုပ္ေနရၿပီဘဲ၊ေၾကေရာေပါ ့” “ဟာ၊ကၽြန္ေတာ္ ဒီသေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး မဝင္းရာ၊မဝင္းလို မိန္းမကို ခုလို လုပ္ေနရတာ ေက်နပ္ပါ ့ဗ်ား၊ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကမိန္းမကေတာင္ သူ ့က်ေတာ ့လိုးမေပးဘဲ ပစ္ထားတယ္လို ့စကားနာထိုးေသး” ” ဟင္၊ကိုပါႀကီး၊ရွင္ မိန္းမကို လုပ္မေပးဘူးလားး၊ဒီလိုမလုပ္နဲ ့ေလ၊ေတာ္ၾကာရွင့္မိန္းမ က်မကို အျမင္ကပ္လိမ့္မယ္၊က်မကိုလုပ္တာလဲလုပ္တာဘဲေပါ ့၊သူ႔လဲ လုပ္ေပးပါရွင္” “လုပ္ေပးပါတယ္မဝင္းရယ္၊ဒါေပမဲ ့မဝင္းနဲ ့လုပ္ၿပီးလူက ဟိုက္သြားတာ၊ဘာမွကို လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး”။ ကိုပါႀကီးေျပာတာလဲဟုတ္ပါတယ္။က်မကလဲ ေျပာမဲ့သာေျပာတာ၊သူနဲ ့ေတြ ့ရင္ လုံးဝအ အားမေနရဘူး၊တစ္ပတ္မွ ႏွစ္ရက္သာေတြ ့ရတာမို ့၃ ခါ၊တခါတေလ ၄ ခါေလာက္အထိ လုပ္ေပးရတာ။သူေမာေနၿပီထင္ရင္ သူ႔ကို ေအာက္မွာေနခိုင္းၿပီး က်မ က အေပၚကတက္လိုးေပးတာ။ က်မနဲ ့ကိုပါႀကီး ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လင္မယားျဖစ္ေနၾကတာ (၃)ႏွစ္ေလာက္ၾကာပါတယ္။အိမ္မွာက်န္ရစ္တဲ ့ ဘဘနဲ ့ကိုပါႀကီးမိန္းမ လဲအဆင္ေျပေနပုံပါ။ဘဘ က က်မနဲ ့ကိုပါၾကၤးကိစၥ သူ႔မိန္းမ ဘာမွေျပာလို ့မရေအာင္ ေငြနဲ ့ဆို႔ထားတာ။ၿပီးကိုပါႀကီးကလဲ က်မေျပာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ သူ ့မိန္းမကို ပစ္မထားေတာ ့ဘဲ ပုံမွန္ လိုးေပးတယ္ ထင္ပါတယ္။သူ ့မိန္းမ က်မအေပၚ ဘာမွကို မေျပာေတာ ့တာ။ ဒီလိုနဲ ့ထုံးစံအတိုင္း စေန တနဂၤေႏြ ရက္တိုင္း လွည္းကူးကၿခံ သြား သြားၿပီးလိုးေနၾကတာ၊တစ္ရက္မွာေတာ ့ကိုပါႀကီး ႏွစ္ခ်ီေလာက္လိုးၿပီး ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြက်လာၿပီး “ေမာတယ္-ေမာတယ္” ျဖစ္လာပါေရာ။အေျခအေန မေကာင္းတာနဲ ့က်မ ကိုပါႀကီးကို ကားေပၚတင္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းၿပီး ပုဂၢလိကေဆး႐ုံတစ္႐ုံကိုပို ့ပါတယ္။ေဆး႐ုံမွာ ဆရာဝန္ႀကီးေတြက လိုအပ္တဲ ့စမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ၿပီး ႏွလုံးေရာဂါလို ့အမည္တပ္ၿပီး ေဆး႐ုံတက္ခိုင္းပါတယ္။ေဆး႐ုံေပၚ(၁၀)ရက္အထိေနရပါတယ္။အထူးကုဆရာ ဝန္ႀကီးအေျပာအရ (ကိုပါႀကီးရဲ ့ ႏွလုံးက ေတာ္ေတာ္ကို အားနည္းေနၿပီ။မူလ ႏွလုံးအား ၁၀၀ ဆိုရင္ အခု ၄၀ ဘဲရွိေတာ့မယ္။ဒါေၾကာင့္ ပင္ပန္းမဲ ့အလုပ္ေတြ မလုပ္ရဘူး၊ေရွာင္ပါ၊မိန္းမနဲ ့လဲ တတ္နိုင္ရင္ မအိပ္ပါနဲ ့၊အေမာေဖာက္ၿပီးေသတတ္တယ္)။ေဆး႐ုံကဆင္းၿပီး ကိုပါႀကီးတို ့လင္မယားကို ဘဘ က စက္႐ုံဝင္းထဲကအိမ္ကိုေျပာင္းေရႊ ့ေနခိုင္းၿပီး နားနားေနေန စက္႐ုံလုပ္ငန္းကိုဘဲ ႀကီးၾကပ္ခိုင္းပါေတာ ့တယ္။က်မလဲ ကိုယ့္ပေယာဂ မပါခ်င္ေတာ ့လို ့ကိုပါႀကီးနဲ ့ထပ္မေတြ ့ျဖစ္ေတာ့ပါ။ကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းၿပီး ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းကိုဘဲ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ေနတာ၊၃/၄ လအထိ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ဘဲ ေနလို ့ရတယ္။၃/၄ လလဲေက်ာ္ေရာ၊က်မ ေယာက္က်ားရဲ ့အေတြ ့အထိ၊ရခ်င္လာတယ္။ေနလို ့မရေတာ ့ဘူး။ခုတႀကိမ္မွာေတာ ့ဘဘ ကို ဒုကၡ မေပးခ်င္ေတာ ့ဘူး။အဆင္ေျပမဲ ့ေယာက္က်ား ကိုယ့္ဖာသာဘဲရွာေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး လႈပ္ရွားပါတယ္။ၿပီးေတာ ့ေတြးမိတာ၊အသက္အရြယ္ ရၿပီးတဲ ့ေယာက္က်ားဆိုရင္ ေမာင္ငယ္တို ့လို ဖ်ံက်မွာ၊ေငြညစ္မွာမ်ိဳးရွိနိုင္တယ္၊ၿပီးေတာ ့ကိုယ္က ေယာက္က်ား(၆)ေယာက္အထိ ခံသာခံခဲ ့ရတာ၊ကိုယ့္ထက္အသက္ႀကီးတဲ ့လူခ်ည္းဘဲ။ကိုယ္က အခုအသက္(၃၃)ႏွစ္ေက်ာ္-(၃၄)ထဲေရာက္ေနၿပီ၊ဒီတခါေတာ ့ဘဲနာႀကီးေတြ မသုံးေတာ့ဘဲ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္တစ္ေယာက္ကို ဆြဲစားမွဘဲလို ့ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါေတာ ့တယ္။

သားေကာင္က ရွာရတာ မခက္လွပါဘူး။က်မပြဲ႐ုံနဲ ့မလွမ္းမကမ္းမွာ ေလေအးေပးစက္၊အဝတ္ေလၽွာ္စက္ ေတြ ေရာင္းတဲ ့ကုမၼဏီခြဲတစ္ခုရွိတယ္။အဲဒီမွာလုပ္ေနတဲ ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို က်မ ပစ္မွတ္ထားတာ။ေကာင္ေလးနဲ ့သိေနတာေတာ ့ၾကာပါၿပီ။တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာင္ရွိေရာေပါ ့။အဲဒီတုန္းက ကိုပါႀကီးေရာဂါမျဖစ္ေသးဘူးေလ၊ဒီေတာ ့က်မလဲ ေကာင္ေလးကို ဖာသိဖာသာေပါ ့။ေကာင္ေလးက ဂ်ီတီအိုင္ၿပီး ၿပီးသား၊ကုမၼဏီမွာအလုပ္ဝင္လုပ္ေနတာ။က်မထက္ေတာ ့အမ်ားႀကီးငယ္မွာေပါ ့။အလြန္ဆုံးရွိလွမွ ၂၂-၂၃ ေလာက္ဘဲ။ေကာင္ေလးက အညာသားနဲ ့တူပါတယ္။အသားညိဳညိဳ၊ေဒါင္ေကာင္းေကာင္း၊႐ုပ္ကေတာ ့သူလိုကိုယ္လိုပါ။ေခ်ာတယ္၊လွတယ္ မဟုတ္ရပါဘူး။ေကာင္ေလးက ေန ့တိုင္းက်မရဲ ့ပြဲ႐ုံေရွ ့က ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ေနတာပါ။ဒါနဲ ့တစ္ရက္မွာ ပြဲ႐ုံေရွ ့ျဖတ္အသြား “ေဟ ့၊ေမာင္ေလး၊ခဏေလာက္”လို႔ေခၚလိုက္ပါတယ္။ေကာင္ေလးက က်မနဲ ့မ်က္မွန္းတန္းမိေပမဲ ့တခါမွဒီလို မေခၚဘူးေတာ ့ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားပုံရပါတယ္။ “ဗ်ာ၊မမ၊ကၽြန္ေတာ္ ့ကိုေျပာတာလား” “ေအာ္၊ေမာင္ေလးရယ္၊ဒီနားမွာဘယ္သူရွိေနလို ့လဲ၊မင္းတစ္ေယာက္ရွိတဲ ့ဟာ၊မင္းကိုမေခၚလို ့ဘယ္လွည္းသမား ေခၚရမွာလဲ”။ဒီေတာ ့ေကာင္ေလးပြဲ႐ုံထဲဝင္လာပါတယ္။က်မက ေကာင္ေလးကို အေအးဘူးခ်ေပးၿပီး မ်က္ႏွာကို အတတ္နိုင္ဆုံးျပဳံးကာ “ေမာင္ေလးကို တစ္ခုေလာက္ အကူအညီေတာင္းစရာရွိလို ့” “ဟုတ္၊ေျပာပါခင္ဗ်၊ကၽြန္ေတာ္ တတ္နိုင္တာဆို ဝန္မေလးပါဘူး၊ကူပါ ့မယ္ ” “ဒီလိုေမာင္ေလးရဲ ့၊မင္းအားမယ္ဆိုရင္ မမ အိမ္နဲ ့ပြဲ႐ုံ အသြားအျပန္ မမ ကားေပၚ ေမာင္ေလးလိုက္ေပးပါလား” “ခင္ဗ်ာ၊ဘာျပဳလို ့လဲ မမ ” “ေအာ္ ဒီလိုကြာ။လူတစ္ေယာက္က မမကို အပ်ိဳမွတ္ၿပီး ပြဲ႐ုံလာတိုင္း လမ္းမွာ ကားကို လွမ္းလွမ္းတားတာ၊တခါတေလဆို ကားနဲ ့ေတာင္တိုက္မိမလိုျဖစ္တာ၊အရင္က မမ ဒရိုင္ဘာ ပါေတာ ့ မလုပ္ရဲဘူး၊အခု ဒရိုင္ဘာ ပါမလာဘဲ မမ ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းတာျမင္လို ့ တမင္ေႏွာင့္ယွက္တာ ေနလိမ့္မယ္”။ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာက တစုံတရာကို စဥ္းစားေနသလိုျဖစ္ေနတာ။ဒါနဲ ့က်မ က “ေမာင္ေလးမွာ တျခားလုပ္စရာအလုပ္ေတြ ရွိေနလို ့လားကြယ္” “ရွိေတာ ့မရွိပါဘူးမမ ရယ္၊ဒါေပမဲ ့ကၽြန္ေတာ္တို ့အလုပ္က ဆင္းခ်ိန္မွန္တာမဟုတ္ဘူး၊အလုပ္ရွိရင္ ရွိသလို တခါတေလ မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ရတာ” “ဘာျဖစ္လဲကြာ၊မမ က ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ ျပန္ ရတာဘဲ။ေမာင္ေလး အလုပ္ၿပီးတဲ ့အထိ ေစာင့္မွာေပါ ့ကြ၊ေမာင္ေလးကသာ မမ ကို ကူညီမယ္၊မကူညီဘူး ဆိုတာေျပာ ” ။ ဒီေတာ ့ေကာင္ေလးက ရယ္ေမာၿပီး “မကူညီလို ့ျဖစ္ပါ ့မလား မမ ရဲ ့၊ေတာ္ၾကာ ဟိုလူက တခုခုႀကံစီလို ့ မမ မဟုတ္တာျဖစ္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ ္တရားခံျဖစ္သြားမွာ”။ ဒီလိုနဲ ့ ေကာင္ေလးကို က်မ ေက်ာ ့ကြင္းေထာင္နိုင္ခဲ ့ပါတယ္။ေကာင္ေလးအလုပ္က မနက္(၈)နာရီဝင္ရတာမို ့၊က်မပြဲ႐ုံကို အရင္က(၉)နာရီေလာက္မွသြားတာ၊အခု မနက္(၇)နာရီအိမ္ကထြက္၊ေကာင္ေလးေနတဲ ့ အေဆာင္မွာဝင္ေခၚ၊ညေနက် ေကာင္ေလးအလုပ္ၿပီးခ်ိန္မွ အတူျပန္လာၾကတာ။ပထမတစ္ရက္ႏွစ္ရက္မွာ ေကာင္ေလးက “မမ ကိုေႏွာင့္ယွက္တဲ ့လူ မေတြ ့ပါလား၊ကၽြန္ေတာ္ပါလာလို ့ပုန္းေနတာေနမွာ”တဲ ့ေလ။မရွိတဲ ့ဟာကို အရွိလုပ္ထားတာ၊ဘယ္ေတြ ့ပါ ့မလဲ၊က်မ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုေဖ်ာက္ၿပီး “ေအး၊ဟုတ္တယ္၊ကားေပၚ ေမာင္ေလးပါလာတာျမင္လို ့မလုပ္ရဲတာေနမွာ၊ဟာ-သူ ့ဘဲ ပါလာတယ္-လို ့ထင္ခ်င္ထင္ေနမွာ” က်မ တမင္ကို စကားေခၚလိုက္တာ။ေကာင္ေလးက ဘာမွ မျဖစ္သလိုနဲ ့၊”ဘဲလို ့ေတာ ့ထင္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊မမ နဲ ့ကၽြန္ေတာ္ အသက္ေတာ္ေတာ္ကြာေနတာ၊ေမာင္ေလးလား၊ဒါမွမဟုတ္ ခိုင္းတဲ ့ေကာင္ေလးလား၊ထင္မွာပါ” တဲ ့ေလ။ကမ က “ဟဲ ့၊ဘယ္ေျပာလို ့ရမွာလဲ၊အခုေခတ္မွာ မိန္းမႀကီးႀကီးေတြနဲ ့ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေလးေတြ တြဲေနၾကတာ အမ်ားႀကီး”။ေကာင္ေလးက ဘာမွမေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနတာနဲ ့ က်မက “ဘာလဲ၊မင္းက မမ ဘဲလို ့အထင္ခံရမွာ ေၾကာက္ေနတာလား၊မင္းေကာင္မေလးေတြ ျမင္သြားမွာစိုးလို ့လား” “မဟုတ္ပါဘူး၊ေကာင္မေလးလဲမရွိပါဘူး၊” “ဒါျဖင့္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ” ေကာင္ေလးက ျပဳံးၿပီး “တကဲ ့ဘဲမွမဟုတ္တာ ” ေကာင္ေလးက က်မထင္ထားတာထက္ေတာင္ လယ္တာပါ။က်မကလဲ ဒီယုန္ျမင္လို ့ ဒီျခဳံထြင္တာေလ၊ၿပီးေရာေပါ ့။ဒါ့ေၾကာင့္ “အံမယ္ေတာ္၊တကဲ့ဘဲ ျဖစ္ခ်င္လို ့လား၊ျဖစ္ပါတယ္ဟယ္၊မင္းနဲ ့ မမ တကဲ ့အတြဲလို ့သေဘာထား၊ဟုတ္ၿပီလား”။ က်မလိုခ်င္တဲ ့ဂြင္ ဝင္သြားၿပီေလ။ေကာင္ေလးက တနဂၤေႏြတစ္ရက္ဘဲအလုပ္ကနားရတာ၊ဒီေတာ ့တနဂၤေႏြေန႔မွာ က်မ ေကာင္ေလးကို လွည္းကူးကၿခံကိုေခၚသြားပါတယ္။ေကာင္ေလးကငယ္ေသးလို ့အရိုင္းေလးေနမွာ၊က်မကဘဲ အစစ အရာရာ ဦးေဆာင္ရမယ္လို ့တြက္ထားတာ၊ဘယ္ဟုတ္ပါ ့မလဲ၊ Y2K ေကာင္ေလးဘဲရွင္၊တတ္လိုက္တာမွ၊ဟုတ္မွဟုတ္ပါ ့မလားလို႔ေတာင္ေတြးမိတာ။ၿခံထဲကအိမ္၊အခန္းထဲေရာက္ၿပီး က်မက သူ႔ကို “ခ်စ္လိုက္တာကြယ္”ေျပာၿပီးနမ္းကာရွိေသး၊တခါထဲ က်မ တကိုယ္လုံး သူ ့ရင္ခြင္ထဲဆြဲဖက္ၿပီး ႏုတ္ခမ္းေတြကို ကစ္ေပးေတာ ့တာ၊ကစ္စုတ္တာေတာင္ ရိုးရိုးစုတ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ျပင္သစ္နည္းလို ့ေခၚတဲ ့က်မ ပါးစပ္ထဲ သူ ့လၽွာကို ထိုးထဲ ့တာ။ႏုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုတ္ေနရင္း လက္ကလဲ အၿငိမ္ေနတာမဟုတ္၊က်မ ဖင္တုန္ေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္နယ္ေခ်ေနတာ။က်မ ေကာင္ေလးရဲ ့လယ္ပင္းကိုသိုင္းဖက္ထားရင္း၊သူ႔အနမ္းကိုျပန္တုန႔္ျပန္တဲ ့အေနနဲ ့က်မလၽွာကို သူ ့ပါးစပ္ထဲ ထိုးထဲ ့တာေပါ ့။ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ႏုတ္ခမ္းစုတ္ၿပီး က်မက “ေမာင္ေလး၊ဖယ္ေတာ ့ကြာ၊ေမာေနၿပီ”ေျပာၿပီး သူ ့ကို အသာတြန္းဖယ္ၿပီး ကုတင္ေပၚလွဲအိပ္လိုက္ပါတယ္။ၿပီးတဆက္ထဲ အေပၚအကၤ ်ီ ၊ဘရာစီယာေတြ ခၽြတ္လိုက္ၿပီး “ေမာင္ေလး၊မမ ကေတာ ့ မင္းအတြက္ အကုန္ေပးဘို ့အသင့္ဘဲ”လို ့ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ေကာင္ေလးက က်မနို ့ႏွစ္လုံးကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး “မမ ကတအားလွတာဘဲကြာ၊နို ့ေတြဆို တင္းေနတာဘဲ” “နို႔ေတြတင္ တင္းတာမဟုတ္ဘူးေမာင္ေလးရ၊အကုန္လုံးတင္းတာ၊ဒီမွာၾကည့္” ေျပာေျပာဆိုဆို က်မ ထဘီကို ခါးက ေလ ် ာခ ်ေပးပါတယ္။ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတာ ့ရွိေနတာေပါ ့။ေကာင္ေလးက က်မအေပၚေမွာက္ခ်ၿပီး နို႔ေတြကို စို ့ေတာ့တာ။စို ့တာမွ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ ့အသံမည္ေအာင္ကိုစို ့တာ။က်မ ခါးကိုေကာ ့တင္ရင္း “ေမာင္ေလးရာ၊မမ ေမာင္ေလးကို ခ်စ္လို ့အကုန္လုံးေပးတာေနာ္၊အထင္မေသးနဲ႔ဦး” ။ေကာင္ေလးက နို႔စို ့ရာက ထထိုင္လိုက္ၿပီး က်မရဲ ့ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခၽြတ္ပါတယ္။က်မ အလိုက္သင့္ ဖင္ကိုႂကြေပးတဲ ့အတြက္ ေဘာင္းဘီက ေျခေထာက္ရင္းကတဆင့္ ကၽြတ္သြားေရာ။ေဘာင္းဘီလဲကၽြတ္ေရာ၊က်မ ဒူးႏွစလုံးေထာင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အသာျဖဲေပးထားပါတယ္။ေကာင္ေလး က်မေစာက္ဖုတ္ကို အငမ္းမရ စိုက္ၾကည့္ေနတာ။”ဘာၾကည့္ေနတာလဲ၊မျမင္ဘူး ဘူးလား”ေမးေတာ ့ “ျမင္ေတာ ့ျမင္ဘူးတာေပါ ့၊ဒါေပမဲ ့ မမ ဟာကလွလို ့” “ေဟာေတာ္၊ေစာက္ဖုတ္မ်ား လွလို ့၊မင္းကလဲကြာ၊ႀကံႀကံဖန္ဖန္၊ဒီေလာက္ပပ္ၾကားကြဲႀကီးနဲ ့၊လွပါ ့မလား”ေကာင္ေလးက ေစာက္ဖုတ္ကို လက္နဲ ့အုပ္ကိုင္ရင္း အေပါက္ထဲ လက္ေခ်ာင္းနဲ ့ကလိေနတာ။က်မက “ေမာင္ေလး၊မင္း အရင္က လုပ္ဘူးလား” “ဟုတ္၊ဖာသယ္မေတာ ့လုပ္ဘူးတယ္ ” “ဟယ္၊ေရာဂါေတြ ကူးေတာ့မွာဘဲဟယ္” “မကူးပါဘူး မမရဲ ့၊ဘလိုင္းႀကီးလုပ္တာမွ မဟုတ္တာ၊F.L စြပ္ပါတယ္ မမ ရယ္” ေကာင္ေလးက ေစာက္ဖုတ္ကို လက္နဲ ့ဘဲ ကလိေနတာ၊ပါးစပ္နဲ ့လုပ္ေပးမဲ ့ပုံမရွိလို ့”ေမာင္ေလး၊မမ ဟာကို ရက္ေပး၊မမ လဲ ေမာင္ေလးကို စုတ္ေပးမယ္” ။ေကာင္ေလးက က်မ ေပါင္ၾကားထဲ ကိုယ္တပတ္လွဲ ့ေခါင္းတိုးဝင္ၿပီး အဖုတ္ကို လၽွာမဲ ့ရက္ေပးပါတယ္။တလက္စထဲ သူ ့ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက က်မ မ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္လာၿပီး လီးက က်မ ပါးစပ္နားေရာက္လာတာ။69 ပုံစံ၊ က်မ လီးကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ပါးစပ္နဲ ့စုတ္ေပး၊လဥေတြကို လၽွာဖ်ားနဲ ့ရက္ေပး၊လုပ္ေပးတာ၊ေကာင္ေလး တဇတ္ဇတ္ တုန္ေနတာ။က်မလဲ ေကာင္ေလးက အဖုတ္အကြဲထဲ လၽွာထိုးထဲ ့တဲ ့အျပင္ ေစာက္စိကိုပါ ပါးစပ္နဲ ့စုတ္ေပးလို ့အရည္ရြဲလာၿပီေလ။အရည္ရြဲ လာတာ မ်ားလာလို ့”ေမာင္ေလး၊ရၿပီ၊သြင္းေပးေတာ့”ေကာင္ေလးလီးက အရြယ္နဲ ့မလိုက္ေအာင္ႀကီးတာပါ။ၿပီးေတာ ့ ေကာင္ေလးက လူပ်ိဳသာဆိုတယ္၊လိုးခ်က္က ကိုပါႀကီးထက္ေတာင္ေကာင္းေသး။ေနာက္မွေမးၾကည့္တာ၊လိုင္းထဲကေကာင္မေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ ့တြယ္ဘူးတယ္တဲ ့။တခါတေလဆို ဖာေခါင္းမႀကီးကိုယ္တိုင္ သူ ့ကို အလုပ္ခိုင္းၿပီး ပညာကုန္သင္ေပးတာဆိုဘဲ။ဒီေတာ ့က်မနဲ ့ေတြ ့တဲ ့အခါ ေကာင္ေလးက ဆရာႀကီးအဆင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ၿခံထဲစေခၚသြားတဲ ့ပထမဆုံးအေခါက္မွာတင္ ေကာင္ေလး က်မကို ျဖဳတ္တာ (၅)ခ်ီေတာင္။အရင္လူေတြေတာင္ ဒီေလာက္ မျဖဳတ္နိုင္ၾကဘူး။အျပန္က်ေတာ ့ က်မက “ေမာင္ေလး၊မင္း အားျပတ္ေနမယ္၊ပရိုဗီမင္ဝယ္စား၊ၿပီး ငွက္သိုက္၊ၾကက္ေပါင္းရည္လဲဝယ္ေသာက္၊မနက္ မနက္ ႏြားနို ့ ၾကက္ဥ ေသာက္ေနာၤ။ “ေျပာရင္း ပိုက္ဆံေတြ ထဲ ့ေပးလိုက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ ့ေနာက္ဆို တနဂၤေႏြတင္မကဘဲ၊ ၾကားရက္ေတြမွာပါ ခြင့္ယူၿပီးေတြ ့ဖို ့မွာလိုက္ပါတယ္။

ေကာင္ေလးက အသက္ငယ္ေပမဲ ့လဲ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးႀကီးထားတာ။က်မ က ေကာင္ေလးငယ္ငယ္မို ့ေရရွည္ထိန္းထားဖို ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ေငြေၾကးေထာက္ပ့ံတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေပးထားတာ။ဒါေပမဲ ့ေကာင္ေလးက က်မေပးတဲ ့ေငြကို အရမ္းမသုံးဘူး၊နိုင္ငံျခားထြက္ဖို ့စုတယ္တဲ ့။ဒီေတာ ့သူ ့ကို အားမျပတ္ေစဖို ့ဗီတာမင္ေဆးေတြ၊ၾကက္ေပါင္းရည္ေတြ၊ငွက္သိုက္ေတြကို က်မ က ထပ္ဝယ္ေပးရတယ္။ၿပီးေတာ ့ေျပာရတာ။ “မင္းကြာ သိပ္ၿပီး မေခၽြတာပါနဲ ့၊သုံးစရာရွိ သုံးသာသုံးပါ၊မင္း သြားခ်င္တဲ ့နိုင္ငံ မမ ျဖစ္ေအာင္ပို ့ေပးပါ ့မယ္ “လို ့ေျပာရတာ။ေကာင္ေလးက တစ္ပတ္မွာ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ဘဲနားရတာ။က်မက တခါတေလ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ထဲနဲ ့အားမရဘူးေလ။ေကာင္ေလးကို ၾကားရက္ေတြမွာ ခြင့္ယူခိုင္းၿပီးလွည္းကူးၿခံကို သြားၾကတာ။ေကာင္ေလးက “ခြင့္ခဏ ခဏ ယူလို ့မေကာင္းဘူး မမ ရဲ ့၊မန္ေနဂ်ာက သိပ္ၿပီး ခြင့္ေပးခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး” “ဒါဆိုလဲ အလုပ္ထြက္လိုက္ကြာ၊ဒီလစာေလာက္ေတာ ့ မမ ေပးထားမယ္ ” “ထြက္တာက ထြက္လို ့ရပါတယ္၊ဒါေပမဲ ့ဒီကုမၼဏီမွာလုပ္ရတာက ပညာရတယ္ မမ ရဲ ့။ဂ်ပန္တို ့၊ကိုရီးယားတို ့က ဒီကုမၼဏီမွာ လုပ္ဖူးတယ္ဆိုရင္ ဦးစားေပးေခၚတာ “ေျပာတာနဲ ့သူ ့အလိုကိုလိုက္ရျပန္ေရာ။ဒါေၾကာင့္တစ္ပတ္တစ္ခါ တနဂၤေႏြတစ္ရက္မွာ ေတြ႕တုန္းေတြ႕ခိုက္ အေသအလဲ လုပ္ၾကရတယ္။တနဂၤေႏြေန႔မွာ တူေတာ္ေမာင္က ေက်ာင္းပိတ္တာမို ့ဘဘ အတြက္လဲ စိတ္ပူစရာ မလိုေတာ ့လွည္းကူးက ည(၇)နာရီေလာက္မွျပန္လာၾကတာ။ကိုပါႀကီးရဲ ့က်န္းမာေရးအရ သူ ့မိန္းမကလဲ လာလို ့မရတာမို ့ အသက္(၄၀)ေလာက္ရွိတဲ ့မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အိမ္မွာအျမဲေခၚထားရတယ္။သိပ္ငယ္ျပန္ရင္လဲ တူေတာ္ေမာင္နဲ ့စိတ္မခ်ဘူးေလ။ေကာင္ေလးနဲ ့က်မ တစ္ႏွစ္ခြဲေက်ာ္၊၂ ႏွစ္နီးပါးတြဲခဲ့ၾကတာ။ေယက်က်ားနဲ ့ကင္းကြာမေနနိုင္လို ့သာ ေယာက္က်ားရဲ ့အလိုးခံရတာ၊တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ မေနခ်င္ဘူးေလ။အဆငိေျပရင္ တစ္ေယာက္ထဲဘဲေကာင္းပါတယ္။ေကာင္ေလးက ေနာက္ပိုင္းမွာ အင္တာနက္ေတြၾကည့္ၿပီး အဆန္းအျပားေတြ လုပ္ခ်င္လာတယ္။တစ္ေခါက္မွာ ေကာင္ေလးက က်မကို ဖင္ေပါက္ လိုးခ်င္တယ္ ေျပာပါေရာ။ က်မ ကလဲ အင္တာနက္ၾကည့္တာပါဘဲ။ဒီေလာက္အထိ လင္မယားျဖစ္ေနၾကၿပီ၊ျငင္းလို ့ကမေကာင္းေတာ ့ သူ လုပ္ခ်င္တဲ ့ ဖင္ေပါက္ကို ေပးအလိုးခံလိုက္တာ။လူကို အေတာ္ေလး အေနခက္၊အခံရခက္လိုက္တာ၊ဖင္ေပါက္ကြဲသြားၿပီေတာင္ထင္ရတာ။ဒါေတာင္ သူ ့အေျပာက အရမ္းလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ဂ်ယ္ေဆးလိမ္းပါတယ္ မမ ရယ္ဆိုဘဲ။က်မဘဝမွာ အရင္ေယာက္က်ား(၆)ေယာက္တုန္းက ဖင္ေပါက္အလိုးမခံရဘဲ၊ကိုယ္ထက္ငယ္တဲ ့ေကာင္ေလးက်မွဘဲ အလိုလိုက္ၿပီး ဖင္အလိုးခံတာ၊ဖင္ေခါင္းကြဲလို ့မ်ား ခ်ဳပ္ရရင္ ေက်ာ္မေကာင္း၊ၾကားမေကာင္းျဖစ္ဦးမယ္။ဖင္ေပါက္ အဖြင့္ခံရၿပီး တစ္လေလာက္အၾကာမွာ ေကာင္ေလးက ကိုရီးယားထြက္ခ်င္တယ္ေျပာပါတယ္။ကိုရီးယားမထြက္ခင္ အလုပ္က ထြက္လိုက္တာမို ့က်မနဲ ့ စိတ္ပါရင္ ပါသလို လွည္းကူးၿခံကိုသြားၾကပါတယ္။က်မက အသက္(၃၄-ေက်ာ္၊၃၅ ထဲ)မို ့လိင္စိတ္ အထန္ဆုံးအရြယ္ျဖစ္ေနၿပီ၊ေကာင္ေလးကလဲ အသက္(၂၄-၂၅)ေယာက္က်ားေတြ အားအင္အေၿပ ့ဆုံး၊စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါေနတဲ ့အခ်ိန္ေပါ ့။ဖင္ေပါက္ဖြင့္ၿပီးတဲ ့ေနာက္ ေကာင္ေလးက ေစာက္ပတ္ကို ပထမ ၁ ခါ-၂ ခါအရင္လိုးေပးၿပီး ေနာက္ပိုင္းအခ်ီေတြကို ဖင္လိုးေတာ ့တာပါ။က်မလဲ ေရွ ့ေပါက္လိုး လိုး၊ေနာက္ေပါက္ လိုး လိုး၊အျမဲတမ္းေကာင္းၿပီး အရသာ ရေနေတာ ့လုပ္ခ်င္တာလုပ္၊မျငင္းတမ္းဘဲ။က်မ ေကာင္ေလးနဲ ့အႀကီးအက်ယ္ ပြဲၾကမ္းေနတဲ ့ကာလမွာ တူေတာ္ေမာင္ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးသြားလို ့လုပ္ငန္းနားလယ္ေအာင္ စက္႐ုံမွာ တြဲထားေပးလိုက္ရတယ္။ကိုပါႀကီးရဲ ့ႏွလုံးေရာဂါက တေျဖးေျဖးပိုဆိုးလာလို ့စက္႐ုံကို သိပ္မႀကီးၾကပ္နိုင္ေတာ ့ဘူး။ထိုအတူ ဘဘ ကလဲ အသက္ရလာေတာ ့ခ်ဴခ်ာလာတယ္။အသက္ကလဲ (၆၅)ႏွစ္ရွိၿပီေလ။ေနာက္ေတာ ့ဘဘ ကို ေဆး႐ုံတင္လိုက္ရတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကာလေတြက က်မအတြက္ အခက္ခဲဆုံးကာလေတြပါ။ဘဘ ေဆး႐ုံတင္ရေတာ ့ လူကြဲကမရွိ၊စက္႐ုံကိုလဲ ပစ္ထားလို ့မရ၊ကိုပါႀကီးကလဲ ဘဘ ေလာက္မဆိုးေပမဲ ့သူကလဲ ေရာဂါသယ္၊ယဲ ့ယဲ့ဘဲ က်န္ေတာ ့တာ။ဒီၾကားထဲ လင္ေျမာင္ေကာင္ေလးက ကိုရီးယားထြက္ဖို ့ရာ အတင္းကာေရာ ပူဆာေနတာ။ဘာမွအလိုက္ကန္းဆိုးသိတဲ ့ဟာေတြ မဟုတ္ဘူး။ေအးေလ ငါကေကာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းခဲ ့လို႔လဲ။ဒုကၡိတ လင္ႀကီးကို အိမ္မွာပစ္ထားၿပီး အေျမာင္လင္ေတြနဲ ့ထင္ရာစိုင္းေနတဲ ့ဖာသာသာ မိန္းမ။ဖာကမွ ပိုက္ဆံရလို ့ခံတာ။ငါက ပိုက္ဆံမရဘဲ အလကား အလိုးခံရတာ၊ပိုက္ဆံမရတဲ ့အျပင္ ကိုယ္ကေတာင္ ျပန္ေပးေနရတာ။ေတာ္ၿပီ၊ဒီေလာက္နဲ ့ျဖတ္တာေကာင္းတယ္။က်မ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးအတြက္ လိုတဲ ့ေငြ ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ေကာင္ေလး ထြက္သြားတဲ ့ေန ့ေလဆိပ္ကို လိုက္မပို ့ပါ။လူျမင္လို ့မေကာင္းတာအျပင္ သံေဃာဇဥ္ ျဖတ္လိုက္တာပါ။ဒိေနာက္ေတာ ့ က်မ ဘဘကို ကိုယ္တိုင္ျပဳစုပါတယ္။ပြဲ႐ုံကို စာေရးႀကီးနဲ ့လႊဲထားၿပီး ေဆး႐ုံမွာဘဲ အခ်ိန္ေၿပ ့ေနၿပီး ဘဘ ကို ျပဳစုတာ၊ဘဘ ေသကာနီးမွာ စိတ္ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။ဘဘ ကိုျပဳစုေနရေပမဲ ့တခါတခါ ေကာင္ေလးကို သတိရပါတယ္။ေကာင္ေလးရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ေယာက္က်ားတစ္ေယက္ရဲ ့အေပြ ့အဖက္၊အနမ္းအရႈံ ့၊အပြတ္အသပ္၊ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ အလိုးခံခ်င္တာပါ။ခံခ်င္ေပမဲ ့ေလာေလာဆယ္ ေက်းဇူးရွင္ တရားဝင္ လင္ေယာက္က်ား ဘဘ က ေဆး႐ုံေပၚမွာ၊က်မ စိတ္ကို ခ်ဳပ္တည္းခဲ ့ပါတယ္။ ။ေကာင္ေလး ကိုရီးယားထြက္သြားၿပီး(၃)လအၾကာမွာ ဘဘ ကြယ္လြန္သြားပါတယ္။

ဘဘ ဆုံးတာ တစ္လျပည့္ ဆြမ္းကပ္ၿပီး၊ေန႔ခင္းဘက္ တူေလးက မေရာက္တာၾကာလို ့ စက္႐ုံကိုသြားလိုက္ပါတယ္။ေန ့ခင္းဘက္ အိမ္မွာလာၿပီး အဝတ္ေလၽွာ္၊ထမင္းဟင္းခ်က္၊ၾကမ္းတိုက္၊မီးပူထိုးလုပ္ေပးဖို ့ငွါးထားတဲ ့မိန္းမကို ျပန္လြတ္ၿပီး က်မ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။အိပ္ေကာင္းတိုင္း မအိပ္ရတာ (၄)လေက်ာ္ၿပီေလ။ဘဘ ေဆး႐ုံတက္ကတဲက ျပဳစုခဲ ့ရတာ၊ဆုံးသြားေတာ့လဲ ရက္လယ္တဲ ့အထိ ပင္ပန္းတာေပါ ့။ေန ့လယ္ခင္းအိပ္တာေတာင္ အိပ္မက္ေတြမက္တာ၊အိပ္မက္ထဲမွာ က်မ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္နဲ ့လိုးေနၾကတာ၊ဘယ္သူဘယ္ဝါ မသိေပမဲ ့ အိပ္မက္က ပီပီျပင္ျပင္မက္ေနတာေလ။ေယာက္က်ားက လီးကို အဆုံးသြင္းလိုက္ေတာ ့က်မအေခါင္းထဲ အားရပါးရ ဝင္သြားတာ သားအိမ္ေအာင့္သြားလို ့”အား း း”လို႔ေအာ္လိုက္တာ။ “ေဒၚေဒၚေလး၊ေဒၚေဒၚေလး “လို ့ေခၚသံၾကားလို ့မ်က္စိဖြင့္အၾကည့္မွာ က်မ ကုတင္ေပၚ တူေတာ္ေမာင္ ထိုင္ေနၿပီး က်မရဲ ့ပခုန္းေတြကို လႈပ္ရမ္းၿပီးေခၚေနတာကိုး။က်မအိပ္မက္ေယာင္ၿပီး အသံထြက္သြားတာေနမွာ။ “ေဒၚေဒၚေလး အိပ္မက္ေယာင္ေနတာလား၊ဘီလူးစီးတာလား၊ေအာ္သံၾကားလို ့” “အင္း၊အိပ္မက္ မက္တာပါ ကေလးရယ္ “ေျပာရင္း က်မ ထထိုင္ပါတယ္။ထဘီအထက္ဆင့္စက ေျပက်ေနၿပီး ေအာက္ကလဲ ဒူးေဂါင္းေလာက္အထိ လန္ေနတာ။တူေတာ္ေမာင္ က်မကို တခ်က္ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ အခန္းအျပင္ကို ထြက္သြားပါတယ္။က်မေပါင္ၾကား အဖုတ္မွာ အရည္ေတြရြဲစိုေနပါတယ္။ေယာက္က်ားနဲ ့ေဝးေနတာ (၅)လေလာက္ရွိၿပီမို ့ က်မ မသိစိတ္က အလိုးခံခ်င္ေနလို ့အိပ္မက္ မက္ၿပီး အခုလို အရည္ရြဲစိုလာတာထင္ပါရဲ ့။အပ်ိဳဘဝတုန္းက ဒီလိုအိပ္မက္မ်ိဳး ခဏခဏ မက္တတ္ၿပီး မက္တိုင္းလဲ အခုလို အဖုတ္မွာ အရည္ရြဲစိုက်န္ခဲ့တာ။က်မ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္၊ေရခ်ိဳးပါတယ္။ေရခ်ိဳးရင္း ေပါင္ၾကားကို ေဆးေၾကာသန္ ့စင္တာ၊ေစာက္ပပ္က ယားလာသလိုျဖစ္တာ။မခံရတာၾကာတဲ ့အျပင္ ေစာေစာကအိပ္မက္ေၾကာင့္ မေနနိုင္ျဖစ္ၿပီးယားလာတာေပါ ့။က်မ အစိကို လက္နဲ ့ေခ်ေပးတာ ယားတာ မေပ်ာက္တဲ ့အျပင္ ပိုလို႔ ပိုလို ့ေတာင္ ယားလာပါေရာ။ဒါနဲ ့အေပါက္ကို လက္ညႇိုးနဲ ့ဆက္တိုက္ထိုးသြင္းရင္း အာသာေျဖလိုက္ရတာ။ ညဦးပိုင္း ဧည့္ခန္းထဲမွာ T.V ဇာတ္လမ္တြဲၾကည့္ေနရာက “သား၊ေဒၚေဒၚေလး သြားအိပ္ေတာ့မယ္၊ေနမေကာင္းခ်င္ဘူး” တူေတာ္ေမာင္က T.V ကိုပိတ္ၿပီး “ေဒၚေဒၚေလး ဘာျဖစ္တာလဲ၊သား ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ” “ေညာင္းကိုက္ေနတယ္ သားရယ္၊အိပ္ရာထ ေရခ်ိဳးလိုက္လို႔နဲ ့တူတယ္” “ဒါဆို သား ႏွိပ္ေပးမယ္ေလ၊ႏွိပ္လိုက္ရင္ သက္သာသြားမွာပါ “။ က်မ အိပ္ရာေပၚ ပက္လက္လွဲအိပ္လိုက္ပါတယ္။တူေတာ္ေမာင္က က်မရဲ ့ေျခသလုံးေတြကို သူ ့ေပါင္ေတြေပၚ ဆြဲတင္ၿပီး လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ ့ႏွိပ္ေပးပါတယ္။က်မ မ်က္စိပိတ္ထားၿပီး ႏွိပ္ေပးတာကို ခံပါတယ္။တူေတာ္ေမာင္က ေယာက္က်ားအားနဲ ့ႏွိပ္တာဆိုေတာ ့ တခါတေလ နဲနဲနာသြားလို ့က်မ “အား ကၽြတ္ ကၽြတ္”လို ့ပါးစပ္ကအသံထြက္မိတာ၊တူေတာ္ေမာင္က “ေဒၚေဒၚေလး၊ရလား၊နာလို ့လား”ေမးၿပီး ႏွိပ္ေနတဲ ့လက္ကို ရပ္ထားၿပီး ေျခသလုံးေတြကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ပါတယ္။ေျခသလုံးေတြကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ရင္း ထဘီစ က အေပၚဘက္ တက္ တက္လာတာ၊ဒူးေဂါင္းေရာက္ေနၿပီ၊က်မ မသိသလိုပုံနဲ ့ “သား၊ေျခသလုံးေတာ္ၿပီ၊ေပါင္ေတြႏွိပ္ေပးဦး”ေျပာလိုက္တာ။တူေတာ္ေမာင္ လက္ကို က်မ ေပါင္ရင္းဘက္ တက္လာၿပီး ႏွိပ္ပေတာ ့တယ္။ဒူးေဂါင္းက စၿပီး ေပါင္ရင္းအထိ တေရႊ ့ေရႊ ့ႏွိပ္လာတာ ထဘီက ေပါင္လယ္ထိ လန္ေနၿပီ။က်မ မ်က္လုံးပိတ္ထားတယ္။တူေတာ ့တူပါဘဲ၊ဒါေပမဲ ့အရြယ္ေရာက္ၿပီးသားေယာက္က်ားေလ။ေယာက္က်ားအထိအေတြ ့မို ့ က်မ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ျဖစ္လာတာ။မခံရတာၾကာလို ့ ေစာေစာကေတာင္ စိတ္ေတြႂကြၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ လက္နဲ ့ထိုးေမႊခဲ ့ရတာ။ေပါင္တေလၽွာက္ တူေတာ္ေမာင္ရဲ ့လက္ေခ်ာင္းေတြ တရြရြ ႏွိပ္ေနလို ့အဖုတ္က ယားလာၿပီး အရည္ေလးေတြေတာင္ စိမ့္လာတာ။က်မ မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ တူေတာ္ေမာင္ရဲ ့လက္ကို ဆြဲယူၿပီး “ေတာ္ေတာ့ကြယ္၊ရပါၿပီ” ေျပာသာေျပာရတာ၊က်မ သူ ့လက္ကို ဆြဲၿပီး ေပါင္ၾကား အဖုတ္ေပၚတင္ထားတာ။ဒီတင္ တူေတာ္ေမာင္က က်မရဲ ့ထဘီကို ဒူးေဂါင္းကေန ခါးအထိ လွန္တင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ “အို-ဟာ-သား ဘာေတြလုပ္တာလဲကြာ၊မဟုတ္တာေတြ” က်မပါးစပ္ကေျပာေနေပမဲ ့ခါးကထဘီကို ျပန္ဆြဲမခ်ဘဲ ဒီအတိုင္းဘဲထားပါတယ္။တူေတာ္ေမာင္ က “ေဒၚေဒၚေလး၊ကၽြန္ေတာ္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး၊ေဒၚေဒၚေလးကို ခ်စ္တယ္ဗ်ာ၊ေဒၚေဒၚေလးကို လိုခ်င္တယ္”ေျပာရင္း တူေတာ္ေမာင္ က်မရဲ ့ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲၿပီး ေစာက္ပပ္ကို လက္နဲ ့ကိုင္ပါေတာ့တယ္။သူလဲ အင္တာနက္အျမဲသုံးေနတဲ ့ေခတ္လူငယ္ေလးဘဲေလ။ဘယ္ခလုပ္ကို အရင္ႏွိပ္ရမယ္ဆိုတာ သိတာေပါ ့။က်မအဖုတ္က ေစာေစာကတဲက အရည္စိမ့္ထြက္ေနတာမို ့ တူေတာ္ေမာင္လက္နဲ ့ကိုင္တာနဲ ့ခ်က္ခ်င္းဘဲ အရည္ရြဲက်လာပါတယ္။တူေတာ္ေမာင္ က က်မ မျငင္းဆန္ဘူးဆိုတာသိေတာ ့က်မဒူးႏွစ္လုံးကိုေထာင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းထိုးၿပီး ေစာက္ပပ္ ႏွစ္ခ်မ္းကို လက္နဲ ့ျဖဲ၊အေခါင္းထဲ လၽွာထိုးေမႊေတာ့တာ၊က်မ ေစက္ပပ္နခမ္း တင္းတက္လာၿပီး အရည္ေတြကလဲ ပိုမ်ားသထက္ မ်ားလာပါတယ္။”အင္း-သားရယ္-အာ ဟ ဟာ-” က်မ အၿငိမ္ေန မရ၊ခါးေကာ့လန္ေနတာ၊ၿပီး က်မလက္က လီးကို ရွာၿပီး ဆုတ္ကိုင္ထားပါတယ္။တူေတာ္ေမာင္ရဲ ့လီးက တဇတ္ဇတ္ ေတာင္ေနၿပီး ဒစ္ေနရာမွာ အေရျပားလန္ေနပါတယ္။လီးက တအားေတာင္ေနၿပီမို ့ ေတာ္ၾကာ ဘာမွ မလုပ္ရေသးခင္ အရည္ထြက္ကုန္မွစိုးလို ့ “သား၊ ေဒၚေဒၚေလး လိုခ်င္ၿပီ၊လိုးေပးေတာ့”ေျပာတာနဲ ့ တူေတာ္ေမာင္ ေပါင္ၾကားကျပန္ထြက္၊သူ ့ပုဆိုးကို ေခါင္းေပၚကေက်ာ္ခၽြတ္ၿပီး၊ေစာက္ဖုတ္နဲ ့လီးကိုေတ့ကာ၊ ထိုးသြင္းလိုက္ပါတယ္။ “အင့္-“ကနဲ က်မ အေပါက္ထဲ လီးက တဝက္မရွိတရွိ ဝင္ပါတယ္၊အရည္ရြဲေနတာေတာင္ အဆုံးအထိ မဝင္ပါ။တူေတာ္ေမာင္က ဖင္ႂကြၿပီး လီးကို ဆက္သြင္းတာ၊တခါက ႏွစ္ခါ သြင္းမိေတာ ့ လီးအဆုံးထိ ဝင္သြားၿပီ။တူေတာ္ေမာင္လီးက ေကာင္ေလးလီးထက္ ပိုႀကီးတဲ ့ပုံပါ။အေပါက္ထဲမွာ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ျဖစ္ေနတာ။လီးအဆုံးဝင္တဲ ့အခါ က်မက “သား၊ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာၤ၊တအားမလုပ္နဲ ့၊ေဒၚေဒၚေလး က ေနေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး” တူေတာ္ေမာင္က လိုးမွာ မလိုးေသးဘဲ “ေဒၚေဒၚေလး၊သားကို စိတ္ဆိုးလားဟင္” “အာ၊သားရယ္၊ေမးမေနစမ္းနဲ ့၊စိတ္ဆိုးလို ့ရမလား၊ကိုယ့္တူဘဲဟာ၊လိုးမွာသာလိုး”ေျပာညိ့း က်မ တူေတာ္ေမာင္ရဲ ့လယ္ပင္းကို ဆြဲဖက္ၿပီး ဖင္ကိုေကာ့တင္ေပးလိုက္တာ၊တူေတာ္ေမာင္ ဒီေတာ့မွ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေဆာင့္ ေဆာင့္ လိုးေတာ ့တာပါဘဲ။တအားခံခ်င္ေနတဲ ့အခ်ိန္ ခံလိုက္ရတာမို ့ က်မ အရမ္းေကာင္းၿပီး မရွက္မေၾကာက္၊ဖင္ကို ေကာ့၊စေကာဝိုင္း လႈပ္ယမ္းေပးရင္း “အာ-ေကာင္းတယ္ကြာ၊အရမ္းေကာင္းတာဘဲ၊သားေရ၊ေကာင္းလိုက္တာ၊လိုးကြာ၊အားပါးတရ လိုး၊ေဆာင့္ကြာ၊ျမန္ျမန္ေဆာင့္”။တူေတာ္ေမာင္လဲ က်မ ေကာင္းေနၿပီ၊အရမ္းစိတ္ေတြ ႂကြတက္ေနၿပီသိလို ့မနားတမ္း ဆက္တိုက္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ လိုးတာ၊ကုတင္ေဘာင္ေတာင္ တကၽြီ ကၽြီ မည္ၿပီး လႈပ္ခါေနတယ္။ေစာက္ေခါင္းက အရည္ေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတာ၊ႁပြတ္-ဖတ္-ႁပြတ္-ဖတ္ ဆိုတဲ ့အသံေတြကလဲ စည္းခ်က္က်က် ထြက္ေနတယ္။တေျဖးေျဖး က်မ ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာရာက မထိန္းနိုင္ေတာ ့ဘဲ “အားးး”လို ့အသံရွည္ေအာ္ဟစ္ရင္းၿပီးသြားပါေတာ့တယ္။က်မၿပီးသြားလို ့သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ တူေတာ္ေမာင္ လီးက အရည္ေတြ ဇိုးကနဲ ဇတ္ကနဲ ပန္းထုတ္လိုက္တာ က်မေစာက္ေခါင္းမွာ ပူေႏြးသြားတဲ ့အထိပါဘဲ။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ က်မ က တူေတာ္ေမာင္ကို “ဖယ္ပါဦးသားရယ္၊ေရေဆးၾကရေအာင္”ေျပာၿပီး န်စ္ေယာက္အတူ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ ေရေဆးၾကတာ။က်မ က တူေတာ္ေမာင္ရဲ ့လီးကို ဆပ္ျပာနဲ ့ေဆးေပးရင္း “သားဟာႀကီးကလဲကြာ၊အရြယ္နဲ ့ေတာင္ မလိုက္ဘူး၊နဲတာမဟုတ္ဘူး”ေျပာေတာ့” “ဟုတ္လားေဒၚေဒၚေလး၊မသိဘူး၊သားက သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာလို ့ေဆးထိုးထားတာ”တဲ ့ေလ။ “အံမယ္ေလးေတာ္၊ေဆးထိုးထားတာကိုး၊ဒါေၾကာင့္ႀကီးတာေနမွာ၊ေဒၚေဒၚေလး အီဆိမ့္သြားတာဘဲ” “ဘဘ ဟာထက္ ပိုၿပီးႀကီးတာလားဟင္” “ႀကီးတာေပါ ့ေတာ္၊ႏွစ္ဆေလာက္ရွိတာ၊ကိုယ္ေတာ္၊ဒီလိုသာဆိုရင္ ေဒၚေဒၚေလး အသက္ဘယ္က ထြက္ရပါ ့မလဲ ဘဲ” “ေဒၚေဒၚေလးရယ္၊မပူပါနဲ ့၊သား တအားႀကီးမလုပ္ေတာ့ပါဘူး၊” “ေအးပါ၊ေဒၚေဒၚေလးက အလကားေျပာတာပါကြာ၊သား စိတ္ႀကိဳက္သာ လိုးပါ၊ဒါေပမဲ ့ည ညမွ လိုးရမွာေနာ္၊ေန ့ခင္းဘက္ အိမ္ေဖာ္မ ေရွ ့မွာ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္၊လူသိလို ့ မရဘူး၊ေဒၚေဒၚေလးတို ့က တူအရီး အရင္းႀကီး၊လူေတာ မတိုးျဖစ္သြားမယ္”လို ့ေျပာၿပီး ေနာက္တခ်ီ အတြက္ အိပ္ရာေပၚ ျပန္ေရာက္လာေပါ ့။

တူေတာ္ေမာင္ က်မနဲ ့ျဖစ္ေတာ ့ အသက္က (၁၈)ႏွစ္ထဲမွာ၊က်မနဲ ့မွ လူပ်ိဳရည္ပ်က္တာပါ၊က်မ သိတာေပါ ့။ပထမဆုံးလိုးၿပီး သူ ့လီးကို က်မကိုယ္တိုင္ ေရေဆးေပးတာေလ၊လီးထိပ္ အေရခြံေလးေတြ ပဲ ့ၿပီး ေသြးေတာင္စို ့ေနတာ၊က်မ ဆပ္ျပာနဲ ့တိုက္ၿပီးေဆးေပးတဲ ့အခါ “အာ-ကၽြတ္-ကၽြတ္” လို ့နာလို ့ေအာ္သံထြက္လာတာ၊သနားတာနဲ ့အဲဒီညမွာ သူ ့ကိုထပ္အလိုးမခိုင္းေတာ ့ဘဲ အနားခိုင္းရတယ္၊ဒါေတာင္ ကိုယ္ေတာ္က ထပ္လိုးခ်င္ပါေသးတယ္ ေျပာေနေသး၊”ကြာ၊သား လီးထိပ္ က ျပဲသြားတာ၊ထပ္လုပ္ရင္ ပိုၿပီးဒဏ္ရာက ႀကီးသြားလိမ့္မယ္၊ေနာက္ရက္မွ လုပ္ေတာ ့”လို ့ေခ်ာ ့ေျပာၿပီးအိပ္ခိုင္းရတာ။က်မလဲ ဘယ္အားရပါ ့မလဲ၊ထပ္ၿပီးအလိုးခံခ်င္ေသးတာပါ၊ဒါေပမဲ ့ တူေတာ္ေမာင္ က အေတြ ့အၾကဳံမရွိဘဲ စ စခ်င္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုးတာ၊ေမးသိုင္းႀကိဳးျပတ္ၿပီး အနာတရျဖစ္သြားတာပါ။ ေနာက္ ညမွာတူေတာ္ေမာင္ ျပဳံးၿဖီး ျပဳံးၿဖီး နဲ ့က်မ ကုတင္ဆီေရာက္လာတာ၊က်မ က “အာ၊သားကလဲ၊အေစာႀကီးရွိေသးတာ၊T.V ၾကည့္ၾကဦးစို ့ေလ” “မၾကည့္ခ်င္ေတာ ့ဘူး ေဒၚေဒၚေလး ဟာဘဲ ၾကည့္မယ္ ” “ေဟာေတာ္၊ေဒၚေဒၚေလး ဟာ၊ဘယ္ဟာကိုၾကည့္မွာလဲ” “ေစာက္ဖုတ္ႀကီး” က်မ သူ ့ေခါင္းကို လက္နဲ ့ေခါက္လိုက္ၿပီး “မေန ့ကၾကည့္ၿပီး ၿပီေလ၊ေတာ္ေရာေပါ ့” “မေန ့က ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္လိုက္ရဘူး ေဒၚေဒၚေလးရဲ ့၊သားက ေစာက္စိ ဆိုတာ ေသခ်ာၾကည့္ခ်င္တာ” ဒါနဲ ့ န်စေယက္သား က်မအိပ္ရာေပၚေရာက္သြားၿပီး အဝတ္ေတြ အကုန္ ခၽြတ္၊က်မက အိပ္ရာေပၚ ပက္လက္လွန္၊ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖဲကားေပးထားၿပီး ေစာက္ပပ္ကို လက္နဲ ့ျဖဲေပးၿပီး ျပေပးတယ္။တူေတာ္ေမာင္ က မ်က္လုံးႀကီးျပဴးၿပီး ေစာက္ပပ္အျပဲထဲက အစိကို အနီးကပ္ ငုံ ့ၾကည့္တာ၊က်မ သူ႔လက္ကိုဆြဲယူၿပီး အစိကို ေပးကိုင္ခိုင္းေတာ ့လက္ညႇိုးနဲ ့ထိုးၾကည့္ၿပီး “ေဒၚေဒၚေလး ေစာက္စိ က ပဲစိေလးလိုဘဲေနာ္” ” ေအးေပါ ့၊ပဲစိနဲ ့တူလို ့ ေစာက္စိလို ့ေခၚတာေနမွာ” “ေဒၚေဒၚေလး၊ကၽြန္ေတာ္ လိုးေတာ ့မယ္” တူေတာ္ေမာင္ က ဆိုင္းမဆင့္ ဘုံမဆင့္ ေျပာေျပာ ဆိုဆို လီးကို ေစာက္ေခါင္းေပါက္မွာေတ ့ၿပီး ထိုးသြင္းပါတယ္။က်မလဲ သူ ့ရဲ ့ခါးကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ ့ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ဖင္ကို ေကာ့ေျမႇက္ေပးရပါတယ္။တူေတာ္ေမာင္က စလိုးကာစမွာ ေျဖးေျဖးခ်င္းထိုးသြင္းေနတာ၊ေနာက္ေတာ ့ အားပါးတရ ေဆာင့္ေတာ့တာပါဘဲ။က်မလဲ “အာ-အီး-အင့္ သား-ေျဖးေျဖး-အာ-ေကာင္းတယ္-အီး”ပါးစပ္က အသံထြက္လာသလို ကာမအရသာကလဲ အျမင့္ဆုံးေရဆူမွတ္ ေရာက္ေနပါၿပီ၊အရည္ေတြ တအားရႊဲက်ေနလို ့တူေတာ္ေမာင္ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း လီးက ေစာက္ေခါင္းထဲ “ႁပြတ္-ႁပြတ္-ပပ္-ပပ္-ဘတ္-ဘတ္”အသံေတြထြက္ၿပီး ဝင္ထြက္ေနတာ။ႁပြတ္-ႁပြတ္-ပပ္-ပပ္ ဆိုတာ လီးနဲ ့ေစာက္ပပ္ ထိမိတဲ ့အသံျဖစ္ၿပီး၊ဘတ္-ဘတ္ ဆိုတာက တူေတာ္ေမာင္ရဲ ့ ေဂြးစိ ႏွစ္လုံးက က်မရဲ ့ဖင္ကို လာ လာ ရိုက္ခတ္တဲ ့အသံပါ။က်မ သူ ့ေက်ာျပင္ကို လက္နဲ ့သိုင္းဖက္ရင္း၊ဖင္ကို စေကာဝိုင္း ေဝွ ့ရမ္းၿပီး ေကာ ့ ေကာ ့တင္ေပးပါတယ္၊တူေတာ္ေမာင္ ေဆာင့္အခ်နဲ ့ က်မ ေကာ့တင္ေပးလိုက္တာ အံကိုက္ျဖစ္သြားတဲ ့အခါ အထိအေတြ ့က မေျပာျပတတ္ေအာင္ကို အရမ္းေကာင္းေတာ့တာပါဘဲ။အရသာ ကေကာင္းလြန္းေတာ ့ က်မ မရွက္ပါဘူး၊နဂိုကတဲက ကိုယ့္တူဘဲဟာ၊ဒါေၾကာင့္ “အင္း-ဟုတ္တယ္-အီး-သားရာ-ေကာင္းတယ္ကြာ-အား-ေဆာင့္-ေဆာင့္-တအားေဆာင့္လိုးကြာ-ေဒၚေဒၚေလး ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကြဲခ်င္လဲ ကြဲေပေစ”။က်မ အငမ္းမရ ထႂကြ ရမက္ထန္ေနၿပီမို ့တူေတာ္ေမာင္ကို အတင္းဆြဲဖက္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို တအားေကာ ့တင္ရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ေတြ ဖင္ၾကားအထိ ယိုစီးလာပါေတာ ့တယ္။ဖင္ေကာ့တင္ရင္း တူေတာ္ေမာင္ရဲ ့လီးက အရည္ေတြ ပန္းထြက္လာတာနဲ ့၊သူၿပီးသြားၿပီဆိုတာ သိလို ့ က်မ မၿပီး ၿပီးေအာင္ အဖုတ္ကို လီးနဲ ့ဖိကပ္ထားရင္း ၿပီးသြားပါေတာ ့တယ္။က်မ တူေတာ္ေမာင္ကို ဆြဲဖက္ထားရင္း အေမာေျဖရပါတယ္။ႏွစ္ေယာက္သားထပ္ရက္ မခြါေသးဘဲ နားေနရတာ၊ “လူဆိုးေလး၊ကိုယ့္အေဒၚကို မယားလုပ္တာ ေကာင္းရဲ ့လားကြာ”ေမးတာ၊ “ေကာင္းတာေပါ ့ေဒၚေဒၚေလးရဲ ့၊သား အခုမွ မိန္းမ လိုးဘူးတာ၊ေဒၚေဒၚေလး ေစာက္ဖုတ္က အယ္ေနတာဘဲ ” “အမေလးေတာ္၊ဘယ္ႏွယ္ အယ္ရမွာလဲ သားရယ္၊ေဒၚေဒၚေလး အဖုတ္က ကေလးမွ မေမြးဘူးတာ၊အေကာင္းေလးပါေတာ္ “”ဟို-ဟိုလို ေလ ေဒၚေဒၚေလးရယ္၊ေစာက္ဖုတ္အယ္တယ္ဆိုတာ လိုးရတာ ေကာင္းလို ့အီဆိမ့္ေနတာဘဲလို ့ေျပာတာ” “ဒီလိုလုပ္ပါ ဆရာရယ္၊ေတာ္ၾကာ အဖြါးႀကီးကို လိုးၿပီးမွ ေကာင္းလဲ မေကာင္းဘူး ေျပာေနမွာစိုးလို ့”။အဲဒီညမွာ က်မတို ့ တူအရီး ညသန္းေကာင္ေက်ာ္ ႏွစ္ခ်က္ထိုးမွ နားၾကတာ။ဒုတိယအခ်ီမွာ က်မ က အေပၚက တက္လိုးေပးတယ္။တတိယအခ်ီမွာ ဖင္ကုန္းၿပီးအလိုးခံတယ္။ေနာက္ဆုံးအခ်ီမွာေတာ ့ကုတင္ေစာင္းတင္ၿပီး တစ္တီတူးေထာင္ လိုးတာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ၿပီး လူလဲ ေပ်ာ ့ေခြ ႏြမ္းလ် သြားပါေတာ့တယ္။

အိမ္မွာက တူအရီးႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနတာေလ၊ေန ့ခင္းဘက္ေတြမွာ သူကလဲ စက္႐ုံသြား၊က်မကလဲပြဲ႐ုံသြား၊အိမ္သန္ ့ရွင္းေရးလာလုပ္ေပးတဲ ့မိန္းမက သူ ့အခ်ိန္နဲ ့သူလာ၊ေသာ ့အပို ေပးထားတာမို ့တံခါးဖြင့္ဝင္၊လုပ္စရာေတြလုပ္ၿပီး ျပန္တာ။ညပိုင္းမွာ တူအရီးႏွစ္ေယာက္ ႀကိဳက္သလိုေန၊အေဒၚကလဲ လိင္စိတ္ အထန္ဆုံးဆိုတဲ ့(၃၅)ႏွစ္အရြယ္၊တူကလဲ (၁၈)ႏွစ္ဆိုေတာ ့အားအင္ေၿပ ့ေနတဲ ့အရြယ္။ဒီေတာ ့ ည ညလုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ၿပီးရင္ အိပ္ရာခင္းေတြကို တခါထဲ စက္နဲ ့ေလၽွာ္ရတယ္။အစြန္းအကြက္ေတြနဲ ့မို ့အိမ္ေဖာ္မ အျမင္ခံလို ့ မရဘူးေလ။ေနာက္တစ္ခုက က်မ (၃)လတခါ တားေဆးထိုးရတာ၊ဘယ္နည္းနဲ ့မွ ကိုယ္ဝန္ရွိလို ့ မျဖစ္ဘူး။ဒီလိုတူအရီးႏွစ္ေယာက္ တိတ္တိတ္ပုန္းညားေနၾကတာ က်မ အသက္(၄၀)ေၿပ ့တဲ ့အထိ၊တူေတာ္ေမာင္ အသက္(၂၃)ႏွစ္အထိပါ။သက္တန္း(၅)ႏွစ္ၾကာပါတယ္။ဒီၾကားထဲမွာ တူေတာ္ေမာင္ အေဝးသင္နဲ ့ဘြဲ ့ရပါတယ္။ဘြဲ ့ရၿပီးတဲ ့ေနာက္ သူ ့အသက္ကလဲ (၂၃)ႏွစ္ရွိလာ၊က်မလဲ (၄၀)ထဲေရာက္လာၿပီမို ့ သူ ုဘဝေရွ ့ေရးအတြက္ စဥ္းစားရေတာ ့တယ္။က်မနဲ ့တသက္လုံးေနလို ့မွ မျဖစ္တာ။က်မအရြယ္က က်ၿပီေလ။အသက္(၄၀)ေက်ာ္ရင္ မိန္းမေတြ အက်ျမန္တယ္။သူကလူငယ္၊ေရွ ့ေလၽွာက္ လူလုပ္ရဦးမွာ။ဒြေၾကာင့္ သူ ့ကို မိန္းမယူဖို ့က်မ ေျပာရပါတယ္။သူက မိန္းမ မယူခ်င္ဘူး၊ေဒၚေဒၚေလးနဲ ့ဘဲ တသက္လုံးေနသြားပါမယ္ ေျပာေနလို ့မနဲ နားဝင္ေအာင္ေျပာရတာ။က်မနဲ ့သူနဲ ့က လူသိထင္ရွားယူလို ့မရဘူးေလ၊ကေလးေမြးဖို ့ဆိုတာေတာ ့ ေဝးေပါ ့၊ဒိေတာ ့က်မတို ့မ်ိဳးဆက္ျပတ္လိမ့္မယ္၊မင္း မိန္းမယူမွ တို ့ရဲ ့မ်ိဳးဆက္ က်န္ရစ္မွာ လို ့ေျပာမွ မိန္းမယူဖို ့သေဘာတူတာပါ။ဒါေတာင္ “တခါတေလေတာ ့ ေဒၚေဒၚေလးနဲ ့လာေနမွာေနာ္”လို ့ေျပာေသးတာ။ တူေတာ္ေမာင္ အသက္(၂၃)ႏွစ္ေၿပ ့မွာ မဂၤလာေဆာင္ေပးလိုက္ၿပီး စက္႐ုံဝင္းထဲက အိမ္မွာေနေစပါတယ္။အရင္ ကိုပါႀကီးတို ့လင္မယားေနခဲ ့တဲ ့အိမ္ပါ။ကိုပါႀကီးလဲဆုံးၿပီေလ၊သူ႔မိန္းမက ေတာကိုျပန္သြားတာ။တူေတာ္ေမာင္ လင္မယား အခုဆိုရင္ (၄)ႏွစ္အရြယ္ သမီးေလးေတာင္ရေနၿပီ။တူေတာ္ေမာင္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးၿပီးတဲ ့ေနာက္ က်မက်န္းမာေရးက တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္လာတယ္။အသက္ကလဲ (၄၀)ေက်ာ္လာၿပီ။ေဆးခန္းျပလိုက္၊တခါတေလ ေဆး႐ုံတက္လိုက္၊သက္သာလာရင္ ျပန္ဆင္းလိုက္နဲ ့ ေနလာတာ (၅)ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီေလ။ဒီႏွစ္ထဲမွာ က်န္းမာေရးပိုၿပီးျခဴ ျခာလာသလိုဘဲ၊ဆရာဝန္ႀကီးေတြက ဖြင့္မေျပာခ်င္လို ့သာေနမွာ၊က်မေရာဂါ က ကၽြမ္းေနၿပီထင္ပါရဲ ့။အသည္းကင္ဆာ ဆိုတာ အရွင္းေပ်ာက္ဖို ့မလြယ္လွဘူး။အိပ္မရတာနဲ ့ ဟိုေတြး ဒီေတြး ေတြးရင္း ရင္ေခါင္းထဲက ေအာင့္တက္လာတယ္။ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ေဝဒနာကို ေမ့ေအာင္ တရားမွတ္ေနေပမဲ ့ အနာက ပို ပိုဆိုးလာတာ။အေစာင့္နတ္စ္မေလးကို “သမီး၊ႀကီးႀကီး ရင္ေခါင္းထဲက တအားေအာင့္လာတယ္၊ဆရာဝန္ႀကီးေတြ ေခၚပါဦး” —ဒိေနာက္မွာ က်မ ဘာကိုမွ သတိ မရေတာ ့ပါ။ ။ ထာဝရ ဘုရားသခင္မွာ၊ကယ္တင္ရန္ စြမ္းအားရွိ၊ျပင္းထန္တဲ ့ လွိုင္းကို၊သင့္လက္က တားဆီးနိုင္ပါဘိ။ကၽြႏု ္ပ္တို ့၏ ေအာ္သံမ်ား၊ၾကားစမ္းပါေစ။သင့္ကို ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းဆိုသံမ်ား၊ပင္လယ္၏ အႏၲရာယ္မွ ကယ္တင္ရန္ ေတာင္းဆိုပါရေစ။ ။အာမင္။ ေနာက္တစ္ရက္ မနက္ခင္း တူေတာ္ေမာင္ ေဆး႐ုံအေရာက္ ေဆး႐ုံေရွ ့ရွိ ဘုရားေက်ာင္းမွ ဓမၼေတးသံျပန႔္လြင့္ေနပါတယ္။ ။ေနာက္ႏွစ္ရက္ ေရေဝးသုသာန္မွာ။ ။(စၾကဝေတး မႏၶာတ္မင္း စင္လ ်က္လည္း နာနာဘာဝ ၀ိနာဘာဝ ျဖစ္ျခင္း ပ ်က္ျခင္း ႏွင့္ မကင္း)။ ။ ၿပီးပါၿပီ။