ဘို အလုပ်မလုပ်တာ တော်တော်လေး ကြာပြီ ။
သင်္ကြန်တွင်း ဘော်ဘော်တွေနဲ့ ချောင်းသာနဲ့ ငွေဆောင်ကမ်းခြေကို ပါသွားလို့ ။
သူ့ငယ်ဘော်ဒါတွေ ဖြစ်တဲ့ စတီဖင်နဲ့အောင်တိုးဟန်က အတင်းခေါ်တာနဲ့ ပါသွားတာ ။ ကမ်းခြေတွေမှာတော့
စော်တွေနဲ့ တရုန်းရုန်းပေါ့ ။ အီစီကလီတွေဘဲပေါ့ ။
ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်တော့ လက်ထဲ ပိုက်ဆံ ပြတ်နေတာနဲ့ အလုပ်ပြန်ဆင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သူ့အလုပ်
ခွင် ဖြစ်တဲ့ ရန်ကုန်မြို့လည်ခေါင်က စျေးကြီးထဲကို ပြန်ရောက်သွားတယ် ။
ဘိုဘိုဟာ ဥပတိရုပ်ကောင်းတဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် အသားဖွေးဖွေးနဲ့ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်ကာယ
ပိုင်ရှင် လူငယ်တယောက်ပါ ။ သူ့ကို ဒီအတိုင်း တွေ့ကြရင် ဘိုဘိုဟာ ဂျစ်ဂလို လို့ ခေါ်တဲ့ ယောကျ်ား ဖါသည် တယောက် ဆိုတာ ဘယ်သူမှ ထင်ကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး ။
ယောကျ်ားဖါ တယောက်အနေနဲ့ ကိုယ့်ကို ငွေပေးတဲ့ မိန်းမတွေရဲ့ ကာမဆန္ဒ လိုလားချက်တွေကို သူတို့စိတ်
ကျေနပ်သွားအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးရတာကြောင့် သူတို့နဲ့ ကာမဆက်ဆံ မရိုမသေ…..ရိုင်းတယ်ဆို ခွင့်လွှတ်( လိုး ) တဲ့အခါ ပီပီပြင်ပြင် ဖြစ်စေဖို့ ကိုယ့်ရဲ့ ဘော်ဒီကို ၀ိတ်မတက်အောင် ဘိုက်ချပ်နေအောင် ဘိုဘို အမြဲ လေ့ကျင့် ဂရုစိုက်ရတယ် ။အမြဲသန့်သန့်ရှင်းရှင်း နေရတယ် ။
မိန်းမတွေနဲ့ စပ်ယှက်တဲ့အခါ သူတို့ရဲ့ လိုအင်တွေကို ဖြည့်စွမ်းပေးဖို့ ကိုယ့်မှာ ရာနှုန်းပြည့် တာဝန်ရှိတော့ သူတို့ ကာမအထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိဖို့ ကိုယ်က လမ်းဆုံး မရောက်ခင် မပြီးသွားအောင် ထိန်းထားနိုင်ဖို့ အရေးကြီးတယ် ဆိုတော့ ဒီကိစ္စကို ဘိုဘို သူ လက်ရှိညိနေတဲ့ စော်တွေနဲ့ လေ့ကျင့်သည် ။ ကြာကြာဆွဲနိုင်အောင်..သုတ်မလွှတ်ဘဲ ထိန်းထားနိုင်အောင် သူ လေ့ကျင့်တယ် ။
ယောကျ်ားဖါတယောက်အနေနဲ့ ငွေကြေးယူပြီး လိုနေသူတွေကို ကျေနပ်မှုရသွားစေဖို့ တာဝန်ယူထမ်းဆောင်ပေးရတဲ့အခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရောမခေါမခေတ်က ကျွန်တယောက်လို စိတ်ကူး ခံယူလိုက်တယ် ။ သခင်မ ဘုရင်မရွှေမင်းသမီးတွေကို အလိုဖြည့်ပေးရတဲ့ ကျွန်တယောက်လို ကိုယ့်ခံစားမှု ခံစားချက်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူတို့ကျေနပ်မှုရသွားအောင်ဘဲ အဓိကထားလိုက်တယ် ။
ယက်စရာရှိလည်း အပြင် ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ စုတ်စရာ ရှိလည်း တုန့်ဆိုင်း မနေဘူး ။ ကပ်စတန်မာ အလို မကျတာကို သူ လုံးဝ မလုပ်ဘူး ။ ဥပမာ နောက်ပေါက်ဖွင့်တာမျိုး..။ သူက ငွေနဲ့လုပ်တဲ့ ကြေးစား တယောက်မို့ အတင်းအကြပ် အလိုမတူဘဲ မလုပ်ဘူး ။ နောက်ပြီး ကပ်စတန်မာ တောင်းဆိုခဲ့ရင် သူမလုပ်ချင်တာတွေကိုလည်း လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။
အမေရိကန် နံမည်ကြီး ရုပ်ရှင်မင်းသား လီယိုနာဒိုဒီကာပရီယိုနဲ့ အဖေတူအမေကွဲ ညီအကို တော်စပ်သည်လို့ ပြောရလောက်အောင် ရုပ်က တူနေတယ် ။ ဟိုကောင်က အဖြူကောင်..သူက မြန်မာအာရှပေမယ့် တကယ့်ကို ချွတ်စွပ်နီးပါး တူလွန်းတာ ။ ကောင်မလေးတွေက သမင်လည်ပြန် ပြန်ကြည့်ရတယ် ။ သူ့ကို ကြွေတဲ့ကောင်မလေးတွေ တော်တော်များတယ် ။
လီယိုနာဒိုနဲ့ ရုပ်တူနေတာကြောင့် သူ့ကို ကောင်မလေးတွေက “ တိုင်တဲနစ်ထဲက မင်းသား” နဲ့ တူလိုက်တာလို့ အမြဲ ပြောကြလို့ ဘိုဘိုလည်း လီယိုနာဒိုရဲ့ ရုပ်ရှင်ကားတွေကို ခဏခဏ အခေါက်ခေါက် ကြည့်ပြီး လီယိုနာဒိုရဲ့ အမူအရာတွေကို လိုက်လုပ်တော့ သူ့ကို အဲ့မင်းသားနဲ့ ချွတ်စွပ်ဘဲ လို့ ပိုပြောကြတော့တာပေါ့ ။
တခုဘဲ မတူတာက လီယိုနာဒိုမှာက ဘိုဘို့နှာခေါင်းမှာလို မှဲ့ မရှိဘူး ။
အကြားအမြင် ပေါက်တယ် ဆိုတဲ့ ဆရာမတယောက်ကို ဘိုဘို သွားမေးတော့ ဆရာမက ဘိုဘို့နှာခေါင်းမှာ မှဲ့နက်တလုံး ရှိနေတာကို ကြည့်ပြီး “ ဒီလိုမှဲ့ရှိတဲ့လူဟာ တဏှာလည်းအရမ်းကြီး..မိန်းမတွေလည်း ခိုက်..ဟိုဟာ…လည်း ကြီးတယ်လို့ ကြားဖူးတယ်…” လို့ ပြောတယ် ။ ဒီဆရာမ ပြောသလိုဘဲဘိုဘို လုပ်တာမှုတ်တာကို မိန်းမတွေ စွဲကြခိုက်ကြသလို ဘိုဘိုဟာ တဏှာလည်း တအားကြီးပြီး လိင်တန်ကလည်း
ထူးထူးခြားခြား ကြီးတုတ်ရှည်လျားတာမို့ ဘိုဘိုက ဟုတ်မှန်ကြောင်း ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ဝန်ခံတယ် ။
ဆရာမက ဆက်ပြောတာက ဘိုဘို့ လိင်တန်ထိပ်မှာလည်း မှဲ့နက်တလုံး ပါလိမ့်မယ်…တဲ့ ။ ဟား..မှန်နေပြန်ရော ။ ဘိုဘိုက ဟုတ်ကြောင်း ဝန်ခံလိုက်တယ် ။ မကြာခင်မှာဘဲ ဘိုဘို အဲဒီအကြားအမြင် ဆရာမက တက်အုပ်ခွင့်ရသွားတယ် ။
ဘိုဘိုက ငယ်ငယ်ထဲက ရည်းစားလည်း များခဲ့တယ် ။ ဖြစ်တဲ့ ရည်းစားတိုင်းကိုလည်း သူနှိပ်တယ် ။ သူ့ကိုစွဲလန်းပြီး တသသဖြစ်နေတဲ့ သူ့ထက် အသက်ကြီးတဲ့ မမတွေလည်း တပုံကြီးဘဲ ။ ဘိုဘိုသည် ရုပ်ဖြောင့်သလောက် စာည့ံတဲ့ကောင် ။ ဆယ်တန်း မအောင်နိုင်လို့ မိဘတွေကရော ဆွေမျိုးတွေကရော ငတုံးငညံ့ဆိုပြီးသူ့ကို အထင်အမြင်သေးကြပေမယ့် ဘိုဘိုကတော့ မမှုဘူး ။ အရက်လေး တမြမြ ဆေးလေးမြိုလိုက် ဆေး ခြောက်ရှူလိုက်နဲ့ ရည်းစားတွေနဲ့ ချိန်းအိပ် နေတာဘဲ ။
တနေ့ထဲမှာ ရည်းစားသုံးလေးယောက်ကို ဖြုတ်တဲ့ ဘိုဘိုဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူက ဖြုတ်ချင်လို့ ချိန်းတာ မ
ဟုတ်တော့ဘဲ ရည်းစားတွေက အဖြုတ်ခံချင်လို့ သူ့ကို ချိန်းတာ ဖြစ်လာတယ် ။ မနက်တယောက် နေ့လည် တယောက် ညတယောက် ဆိုတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ တအားထန်လို့ ဖြုတ်တာ မဟုတ်တော့ဘဲ သူအာသာပြေဖို့ထက် သူ့စော်တွေ အာသာဖြေဖို့ သူက ကြိုးစားပေးရတာ ဖြစ်လာတယ် ။
ဘိုဘို့သူငယ်ချင်း စတီဖင်က “ မင်း…ဂျစ်ဂလို အလုပ် လုပ်ပါလား…မင်း ဖြုတ်လည်း ဖြုတ်ရ ဝင်ငွေလည်း ရတာ
ပေါ့…စော်မျိုးစုံလည်း မင်း ကြုံဖူးရတာပေါ့….” လို့ စပြီး အကြံပေးတော့ ဘိုဘိုလည်း ကျောင်းက ဆက်မတက်
အလုပ်မရှိလို့ မိဘဆီက ပိုက်ဆံ လက်ဖြန့်တောင်းနေရတာကြောင့် စော်ဖြုတ်တာကို အလုပ်တခုအနေနဲ့ လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာ။
နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်တွေ ဖြစ်တဲ့ အမေရိကန် အင်္ဂလန် ဂျပန်တို့မှာ ယောကျ်ားဖါ ဂျစ်ဂလိုကို ခေါ်ပြီး အာသာဖြေကြတဲ့ မိန်းမတွေ အများကြီး ရှိတယ် ဆိုတာ စာထဲဖတ်ဖူး ရုပ်ရှင်တွေထဲ တွေ့ဖူးခဲ့ပေမယ့် မြန်မာပြည်မှာ ဒီလိုခေါ်အာသာဖြေတဲ့ စော်တွေ ရှိလို့လားလို့ အောင်တိုးဟန်က မေးခွန်းထုတ်တယ် ။ စတီဖင်က“ ဟာ…မြန်မာပြည်ကို အထင်မသေးနဲ့လေ…တိုးတိုးတိတ်တိတ်လေး …. ရှိတယ်….ငါ့ကို စော်ကြီးတကောင်က မူးမူးနဲ့ ပြောပြဘူးတယ်….” လို့ ပြောပြတယ် ။
ဘိုဘိုလည်း ကြေးစားလေးတွေကို ကိုင်ထားတဲ့ ခေါင်းမ သီတာကို မေးကြည့်တယ် ။ သီတာ့ကို ဘိုဘို ခဏခဏ ခေါ်ချတော့ သီတာက ဘိုဘို့ဒုတ် ကြီးမှန်း ရှည်မှန်း သိနေတဲ့အပြင် ဘိုဘိုက ကောင်းကောင်း ဆော်တတ်တာလည်း သိတော့ ဘိုဘို ယောကျ်ားဖါ လုပ်စားလို့ ဖြစ်နိုင်တယ် လို့ မှတ်ချက်ချပြီး သူ့ဂွင်ထဲကို ယောကျ်ားဖါ ရှာတဲ့ မမကြီးတွေ အန်တီကြီးတွေ ဝင်လာရင် ဂွိျုင်းပေးမယ် လို့ ပြောတယ် ။
သီတာက သူ ဆံပင်အမြဲညှပ်တဲ့ မြို့လည်စျေးကြီးထဲက အလှပြုပြင်ရေးဆိုင်ကို ဘိုဘိုကို ခေါ်သွားတယ် ။ အဲဒီ
ဆိုင်က ဆိုင်ပိုင်ရှင် အန်တီနုနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ အန်တီနုဆိုင်က မိန်းမတွေ အများကြီး အမျိုးစုံလာနေတာမို့ အန်တီနုကလည်း ခပ်ဟော့ဟော့ဆိုတော့ သူကူညီရင် ဂျစ်ဂလို နဲ့ ပျော်ချင်တဲ့ စော်ကြီးတွေနဲ့ အဆက်ရမှာဘဲ လို့ သီတာက ဘိုဘို့ကို ပြောပြီး ခေါ်သွားတာ ။
အန်တီနုကလည်း ပွဲခ ရရင် ဘာမဆို လုပ်ချင်တဲ့ စော်ကြီးလေ ။
သီတာ့ကိုတောင် ချမ်းသာတဲ့ ဘောစိတွေနဲ့ ဆက်ပေးခဲ့ဘူးတယ် ။ သီတာက အန်တီနုကို အာရကေ ပေးရ
တယ်လေ ။ သီတာ ပြောတာကတော့ “ အန်တီနုက ယောကျ်ားမရှိဘူး..မရှိတာ ကြာပြီ…ဟီး….သူတောင် ဘိုဘို့
ကို ခေါ်ချင်ခေါ်နေမှာ….” တဲ့ ။
အန်တီနုက ဘိုဘို့ကို တွေ့တွေ့ချင်း သဘောကျပါတယ် ။
စစချင်းတော့ သီတာက ဘိုဘို ဂျစ်ဂလို အလုပ်လုပ်ချင်တယ်လို့ မပြောပါဘူး ။ ဘိုဘို အလုပ်တခုခု လုပ်ချင်တယ်
အန်တီ့အသိတွေထဲမှာ အလုပ်ပေးနိုင်တဲ့လူ မရှိဘူးလားဟင်..ဘာညာနဲ့ စကားစတာပေါ့ ။
အန်တီနုက “ ဘိုဘို…မင်း အန်တီ့ဆိုင်မှာ ခေါင်းလျှော်တဲ့အလုပ် လုပ်မလား…..မင်းပုံပန်း ရုပ်ရည်နဲ့ဆို အန်တီ့ဆိုင်ကို ဆံပင်လာလုပ်တဲ့ မိန်းမတွေက မင်းနဲ့ ခေါင်းလျှော်ရရင် စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ဖိုပြီး သဘောကျကြမှာဘဲလို့
တွေးမိလို့…ဘယ်လိုလဲ လုပ်မလား…” လို့ ဘိုဘို့ကို မေးတယ် ။
ဘိုဘိုကလည်း “စမ်းကြည့်ချင်တယ်….ခေါင်းလျှော်တာ သင်ပေးမလား..အန်တီ….” လို့ ပြောလို့ အန်တီနုလည်း
ဘိုဘို့ကို သေသေချာချာ သင်ပေးတော့တာဘဲ ။ ဘယ်လောက်အထိ သင်လိုက်သလဲ ဆိုရင် ဆိုင်ပိတ်ချိန်မှာ ဘိုဘိုနဲ့ အန်တီနု ဆိုင်နောက်ခန်းထဲမှာ ညိကြတဲ့အထိဘဲ ။
အန်တီနုက နံမည်နဲ့လိုက်အောင် နုတယ် ။ အသက်၅၀ လို့ မထင်ရဘူး ။ ဆံပင်ဆိုင်ဖွင့်ထားပြီးကိုယ်တိုင်လည်း
ဆံပင်လုပ်နေတော့ သူ့ကိုယ်သူ ဂရုစိုက်တယ် ။ ကိုယ်လုံးလှအောင် လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်တယ် ။ အစားထိန်းစားတယ် ။ ဘိုဘို့ကို ခေါင်းလျှော်ပေးတဲ့အခါ ဇက်ကျောဆွဲ နှိပ်ပေးတာတွေ သင်တော့ သူ့ကို အစမ်းသဘောလုပ်ခိုင်းတဲ့အခါ ဘိုဘိုရဲ့ အနှိပ်အကိုင်တွေကြောင့် ညိကုန်ကြတာ ။ အနောက်ဖက်ခန်းက ခေါင်းလျှော်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဘိုဘိုက အန်တီနုကို ဘာဂျာကိုင်ပေးလိုက်ပြီးတဲ့နောက် ပုလွေသံတွေလည်း ညံကုန်ပြီး တဖန်းဖန်းနဲ့ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံတွေ အော်ညည်းသံတွေ ဆူညံကုန်တော့တာဘဲ ။
အန်တီနုလည်း ယောကျ်ားနဲ့ ပြတ်လပ်နေတာကြာတော့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်ပြီး ဘိုဘို ဖြုတ်တာကို ရေလည် သဘောကျသွားတယ် ။ဘိုဘိုကလည်း ဖြူဖြူတောင့်တောင့် အန်တီနုကို ရေရေလည်လည် ကိုင်ပေးတာ ။ အစွမ်းကုန် အားကုန် ယက်ပေး ညှောင့်ပေးတာ ။
အန်တီနုက ဘိုဘိုရဲ့ ငပဲ ( လီး )ကို စတွေ့တွေ့ချင်း တအံ့တသြနဲ့ “ အောင်မြင်လှချည်လားကွာ…လှလိုက်တဲ့
ဟာကြီး..ဒါမျိုး ..မတွေ့ဖူးတာ ကြာပြီ …. ”လို့ တိုးတိုးလေး ရေရွတ်ပြီး သေသေချာချာကို ကိုင်ဆုပ်ဖျစ်ညှစ်ကြည့်တာ ။
ဘိုဘို့ငပဲကလည်း လုံးပတ် တုတ်သလို ရှည်လည်း ရှည်တယ် ။ ဘိုဘိုက ပိန်ရှည်ရှည် ဆိုတော့ ငပဲက ပိုကြီးသလို ထင်ရတယ် ။ အန်တီနု မက်မက်မောမောကို စုတ်တာ ။ လူကြားထဲမှာ အလှပြင်ဆိုင် ပိုင်ရှင် ဘောစိတယောက်မို့ ခပ်မော့မော့ သူဌေးဂိုက်ဖမ်းထားတဲ့ အန်တီနုဟာ ဒီလို လီးစုတ်ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ဘိုဘို အရင်က ဘယ်ထင်ခဲ့လိမ့်မလဲ ။
လီးကြီးရုံတုတ်ရုံမကဘဲ တက်လိုးတော့လည်း လိုးအားညှောင့်အားကောင်းပြီး လိုးတတ်တာကို တွေ့ရတော့ ဒီဘဲလေးကို အန်တီနု တချီနဲ့တင် အားမရဘဲ နောက်တချီ ထပ်ဆွဲခိုင်းရတယ် ။ အန်တီနုလည်း လီးနဲ့ ပြတ်လပ်နေတာ ကြာပြီလေ ။ အန်တီနုရဲ့ တင်းမာဆဲ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘိုဘိုက အသားကုန်လိုးပေးတာ ။ ခံလို့ကောင်းနေဆဲ ဘိုဘိုက ပုံစံပြောင်းရအောင် ဆိုလို့ အန်တီနု စိတ်ထဲ သိပ်မကြိုက်ပေမယ့် သူ့
ကို အလိုလိုက်တဲ့အနေနဲ့ “ ပြောင်းလေ..ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ..” လို့ မေးမိတော့ ဘိုဘိုက ..“ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေး..အန်တီနု…” လို့ ပြောတယ် ။
အန်တီနုလည်း သူ့အလိုကျ ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းပေးလိုက်တယ် ။ ဘိုဘိုက လိုးနေတုံး ဖင်တုန်းတွေကို လက်နဲ့ ဖြဲပြီး စအိုပေါက်လေးကို သူ့လက်ချောင်းနဲ့ ကလိတယ် ။
“ အင်..ဟိတ်..ဘာလုပ်တာလဲ..ဖင်ချမလို့လား…ဖင်ပေါက်တော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ…” လို့ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ရမ်းခါပြီး
အန်တီနုက ပြောတယ် ။ “ အန်တီ..ဖင်ခံဘူးလား..” လို့ သူက မေးတယ် ။
“ ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..မခံဖူးဘူး..ဘိုဘို…စောက်ပတ်ကိုဘဲ လုပ်ပါကွာ…ဖင်ပေါက်ကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါ….” လို့အန်တီနု ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဘိုဘိုက တဟင်းဟင်းနဲ့ ရယ်တယ် ။ စအိုပေါက်ထဲ ထိုးသွင်း ကလိနေတဲ့ သူ့လက်မကိုတော့ ပြန်မထုတ်ဘူး ။ သူ့လီးကြီးကတုတ်လွန်းလို့လားမသိဘူး ။ အန်တီနု အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ်နေတယ် ။
ဘိုဘို့အတွက်လည်း အန်တီနုရဲ့ စောက်ဖုတ်က ကြပ်တင်းပြီး လုပ်လို့ တအားကောင်းတယ် ။အန်တီနုက လင်ရှိခဲ့ပေမယ့် ကလေး တခါမှ မရဘူးဘူး ။ ပြီးတော့ ယောကျ်ားနဲ့ မလိုးတာလည်း တော်တော်ကြာသွားလို့ အန်တီနုရဲ့ စောက်ဖုတ်က စီးကြပ်နေတယ် ။
သွင်းလိုက် ဆုတ်လိုက်တိုင်း အချက်တိုင်း စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ အရသာထူးကဲနေလို့ အန်တီနုလည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး
ဖင်တွေကို ကော့ပေးရင်း ခံပစ်လိုက်မိတယ် ။
ဘိုဘိုနဲ့ နှစ်ချီ အလိုးခံလိုက်ပြီးတော့ တော်တော် ကျေနပ်သွားတယ် ။ လေးလံနေတဲ့ စိတ်တွေလည်း ပေါ့ပါးလာ
တယ် ။ စောက်ပတ်ဆိုတာ လီးနဲ့ ပြတ်လပ်ဖို့ မကောင်းဘူး ဆိုတာလည်း သဘောပေါက်သွားတယ် ။ လီးလည်းတဝစုတ်လိုက်ရလို့ကျေနပ်သွားတယ် ။
ဘိုဘို့ကို လုံးဝ နုတ်လုံဖို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဖို့ ပိတ်တယ် ။ ဘိုဘိုက “ အန်တီနု နဲ့ အဲလိုဘဲ အမြဲ တွေ့ချင်တယ်ဗျာ….အရမ်း လိုးလို့ ကောင်းတာဘဲ…” လို့ ပြောရင်း ဖင်လာနှိုက်နေပြန်လို့..“ တော်ပြီကွယ်…နောက်မှ….အိမ်ပြန်တော့မယ်…” လို့ အတင်း ငြင်းလိုက်ရတယ် ။
အန်တီနု ဘိုဘိုကို လူရှေ့မှာတော့ ပေါ်တင်ကြီး မတွဲချင်ဘူး ။ လူသိမခံချင်ဘူး ။ ဘိုဘိုကလည်း အန်တီနုလိုပါဘဲ ။ အန်တီနုကို ၀ါးနေရရင် သူကျေနပ်တယ်လေ ။ သူက စော်ငယ်လေးတွေကိုလည်း ဖန်ချင်သေးတာ ။
ဘိုဘို ခေါင်းလျှော်ပေးတာကို အန်တီနု ထင်ခဲ့သလိုဘဲ မိန်းမ အများစုက သဘောကျကြပါတယ် . .။အထူးသဖြင့် သူ့ထက် အသက်ကြီးတဲ့ လင်ရှိ ကတော်ကြီးတွေ အန်တီကြီးတွေ မမကြီးတွေပေါ့ ။
အန်တီနုကို နောက်ထပ် နှစ်ကြိမ်လောက် ဆိုင်ပိတ်ပြီးချိန် အားလုံးပြန်သွားပြီးနောက် ထပ်ဖြဲခွင့်ရတယ် ။ အန်တီနုက ဒီအချီတွေမှာတော့ ပထမရက်က နှစ်ချီတုန်းကထက် ပိုပွင့်လင်း ပိုရဲတင်းပြီး သူကကို ဦးဆောင်ချင်တယ် ။
လိုးပြီးကြတဲ့အချိန် အန်တီနုက သူ့မှာ လီးဆာနေတဲ့ အသိမိန်းမ တယောက် ရှိနေတယ်..ဘိုဘို လိုးမလား လို့စသလိုနောက်သလိုနဲ့ ပြောတယ် ။ ဘိုဘိုကလည်း ဒီအလုပ်ကို လုပ်ချင်နေတဲ့ သူ မဟုတ်လား ။ အန်တီနု ဆက်သွယ်ပေးရင် လုပ်မယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ “ မင်းလေး အန်တီ့ကိုတော့ ပစ်မသွားရဘူးနော်..” လို့ အန်တီနုက ပြောရင်း ဘိုဘိုရဲ့ ရင်ဘတ်က အမွှေးနုလေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်လိုက်တယ် ။
ဘိုဘို ပထမဦးဆုံး ရတဲ့ ကပ်စတန်မာက နိုင်ငံခြားသင်္ဘောကက်ပတိန် တယောက်ရဲ့မိန်းမ တယောက်ပေါ့ ။
ယောကျ်ားက ပင်လယ်ပြင်မှာ ရှာလို့ရသမျှ အိမ်ပြန်ပို့ မိန်းမဖြစ်တဲ့သူက ကားတစီးနဲ့ လျှောက်သုံးရင်း အန်တီနုဆိုင်မှာ ဘိုဘိုက ခေါင်းလျှော်ပေးရင်း ဘိုဘိုရဲ့ မာဆတ်လုပ်ပေးတာတွေကို ခိုက်သွားရာက ဘိုဘိုကို အိမ်ကို ခေါ်ပြီး မှုတ်ခိုင်း ဖြုတ်ခိုင်းတဲ့အခြေအနေကို ရောက်သွားတယ်ပေါ့ ။
ဒီမမကြီး နံမည်က ရည်မွန်သင်းမောင် …တဲ့ ။
အန်တီနုလိုဘဲ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နဲ့ နုနေတဲ့ မိန်းမလှတယောက်ပေါ့ ။
သူ့လင်ကြီး သင်္ဘောကက်ပတိန်ကြီး လုပ်ပေးရမယ့်တာဝန်တွေကို ဂျစ်ဂလိုဘိုဘိုက တာဝန်ယူ ထမ်းဆောင်ပေးရတာ . .။ ခါးအားကောင်းတဲ့ ဘိုဘိုက အပီဆွဲပေးတာတွေ မမရည်မွန် အသဲစွဲ အသဲခိုက်အောင် ကြိုက်သွားရလို့ သမီးတွေ ကျောင်းသွားနေချိန်မှာ အိမ်မှာ အပီကုန်းတယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်သည် အပျိုပေါက် သမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ အမေ လို့ လုံးဝ မထင်ရအောင်ကို နူပျိုဝင်းစို တောင့်
တင်းတဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်လို့ ဘိုဘိုသည် ပိုက်ဆံမရရင်တောင် ရည်မွန်သင်းမောင်လို မိန်းမကို စိတ်ကြိုက်
လိုးခွင့်ရလို့ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရတယ် ။
ပထမဆုံး စတွေ့ကြတော့ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ကားနဲ့ သူ ပါသွားတဲ့အချိန် သူ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ဘေးက
ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ရင်း ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်း မကြာခင် ဒီမိန်းမ အလန်းစား
ကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး လိုးရတော့မှာပါလား လို့ တွေးရင်း စိတ်တွေ တအား ထကြွ လှုပ်ရှားခဲ့ရတယ် ။ သူ့
ပေါင်ကြားက ငပဲလည်း နိုးထလာတယ် ။ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေးကလည်း မွှေးပျံ့နေတယ်။
လက်ပြတ်အကျ ႌ အနက်လေး ဝတ်ထားတဲ့ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ လက်မောင်းသားလုံးလုံးအိအိလေးတွေက ဖြူ
ဖွေး သန့်ရှင်းနေသည် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်က ကားမောင်းရင်း သူ့ဖက်ကို မသိမသာ ကြည့်လိုက်ရင်း..“ ဒို့မှာက သမီး နှစ်ယောက် ရှိတယ် ..ဒီနေ့ သမီးတွေ သူတို့ အဒေါ်တွေနဲ့ ပဲခူးဖက်ကို ပါသွားကြတယ်…ဒါကြောင့် အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိ
လို့ အေးဆေးဘဲ သိလား..ယူ့နံမည်က ဘိုဘိုဘဲလား….”လို့ ပြောတော့ ဘိုဘိုလည်း..“ နံမည် အပြည့်အစုံက
ဘိုဘိုသာဦးကျော် ပါ ….နံမည်က ရှည်တာနဲ့ လူတွေ အားလုံးက ဘိုဘို လို့ဘဲ ခေါ်ကြတယ်…မမ….”လို့ ပြန်ဖြေ
လိုက်တယ် ။ အန်တီလို့ ခေါ်ဖို့ကို အားနာလို့ ။
“ ဘိုဘိုက ညီအကို မောင်နှမတွေ ရှိလား..”
“ မရှိဘူး..မမ….ကျနော်က တဦးတည်းသား ပါ…”
“ ယူ မမကို ခေါင်းလျှော်ပေး နှိပ်ပေးကထဲက မမ ယူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတာ သိလား…မမနုက ယူ့ကို တညနေ
လုံး လိုရာသုံးစေ ဆိုပြီး ခေါ်သွားနိုင်တယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ မမလေ…တအားကို ရင်ခုံသွားတယ်…ယူကော
မမနဲ့ အခုလို လိုက်ခဲ့ရတာကို ရင်ခုံလားဟင်…”
“ အား…ခုံတယ်..တအား..ခုံတာပေါ့..မယုံဘူးလား…စမ်းကြည့်လေ…လက်ပေး..”
ရည်မွန်သင်းမောင်က ညာလက်တဖက်ထဲနဲ့ ကားစတီရာယင်ကို ကိုင်ထိန်းနေတာ ဆိုတော့ သူမဘယ်လက်ကို
ဘိုဘိုက ဖျတ်ကနဲ ဆွဲယူ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ကပ်လိုက်တယ် ။
“ ယုံပါတယ်ကွာ…သိချင်တာက မင်းလေး မမလို မိန်းမတွေနဲ့ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် ကြုံဘူးပြီးပြီလဲ ဆိုတာ..”
“ ယုံချင်မှ ယုံ…မမနဲ့ ခုလို လိုက်ခဲ့တာ ပထမဆုံး အကြိမ်ဘဲ….”
“ ဟင်..ဟုတ်လား..ဒါနဲ့ မမနုက မင်းလေးက တအားကျွမ်းတယ်လို့ ပြောတယ်..သိလား…”
“ ကျနော်က ငယ်ငယ်လေးထဲက မိန်းမ အတွေ့အကြုံ စုံခဲ့တယ်လေ..မမ….အလုပ်အနေနဲ့ လုပ်တာက အခု မမ
နဲ့က ပထမဆုံး ပါ..”
“ အော်..ဒီလိုလား….”
ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ လက်ဖြူဖြူလေးကို ဘိုဘို လွှတ်မပေးတော့ ။ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေတယ် ။
မကြာခင် မမရည်မွန်သင်းမောင်တို့ရဲ့ လူချမ်းသာ ရပ်ကွက်ကြီး တခုက ခြံကြီးကို ရောက်သွားရတယ် ။
သင်္ဘောကက်ပတိန်ကြီးတယောက်ရဲ့ ခြံနဲ့တိုက်မို့ သားနားလွန်းနေသည်လို့ ဘိုဘို ထင်မိတယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင် မောင်းလာတဲ့ ကား က ခြံတံခါးဝကို ရောက်တဲ့အခါ ရည်မွန်သင်းမောင်က နေကာပြားလေး
မှာ တပ်ချိတ်ထားတဲ့ အဝေးထိန်း ရီမုတ်ကွန်ထရိုး အပြားလေးက ခလုပ်ကို နှိပ်လိုက်တယ် ။
ခြံတံခါးကြီး တအိအိနဲ့ ပွင့်သွားတယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်က ကားကို ခြံထဲကို ထိုးကွေ့ဝင်လိုက်ပေမယ့် တိုက်ကြီးရဲ့အရှေ့ ဆင်ဝင်အောက်ကို မောင်း
မသွားဘူး ။ ခြံအနောက်ဖက်ဆီကို တိုက်ကြီးကို ပတ်ဖေါက်ထားတဲ့ လမ်းကလေးအတိုင်း မောင်းဝင်သွားလိုက်
တယ် ။
တိုက်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်ခြမ်းမှာ ရေကူးကန်ကြီး ကို ဘိုဘို မြင်လိုက်ရတယ် ။
အုန်းပင်ပုလေးတွေ ပတ်လည်ဝိုင်းနေတဲ့ ရေကူးကန်က အပြာရောင် ကျောက်ပြားတွေနဲ့ လင်းလက်နေတယ် ။
“ မမ ယောကျ်ားက နို်င်ငံခြား သဘောင်္လိုင်းက ကက်ပတိန်ကွ..ဘိုဘို သိပြီးသားလားတော့ မသိဘူး…သူက အမြဲ
တမ်းဘဲ သင်္ဘောပေါ်မှာဘဲ အလုပ်လုပ်နေတာ..မမ လည်း အရမ်း အထီးကျန် ဆန်လွန်းတော့ ကိုယ့်ဖါသာဘဲ
အပျော် ရှာရတာပေါ့ ဘိုဘိုရယ်…..”
ရည်မွန်သင်းမောင်က ကား စက်ကို သတ်လိုက်ပြီး..“ ကဲ ဘိုဘို..အိမ်ထဲ ဝင်ကြရအောင်..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
တိုက်ကြီး အပြင်ဖက်ထက် အတွင်းဖက်က ပိုပြီး သားနားတယ် ။ ဖိတ်ဖိတ်တောက် ပြောင်လက်နေတဲ့ လျာထိုး
သစ်သားကြမ်းပေါ် နင်းလျှောက်ရင်း အပေါ်ထပ်လှေခါးကြီးဆီကို ရောက်ခဲ့တယ် ။ အလူမီနီယံ လှေခါးလက်ရန်း
တွေနဲ့ ကျွန်းအကွက်လှလှ ခြေနင်း လှေခါးထစ်တွေကလည်း ထူးထူးခြားခြား ရှိလှတယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်က ဘိုဘို့အရှေ့ကနေ လှေခါးတက်တော့ ခါးသိမ်လေး အောက်က စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးလှလှတွေကို ဘိုဘို တင်ကြုံစီး ခွင့်ရသွားတယ် ။ တိုတိုလေး ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကြောင့် ချောမွှတ်ဖြူဝင်းတဲ့ ပေါင်သား တွေနဲ့ ခြေသလုံးတွေကို ဘိုဘို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ နိုးထလာရတယ် ။
အပေါ်ထပ်ကလည်း နံရံတွေရော ကြမ်းရော တောက်ပပြောင်လက်နေတယ် ။ အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး တခုထဲကို ရည်
မွန်သင်းမောင်က ဘိုဘို့ကို ခေါ်သွားပြီး အိပ်ခန်းနဲ့ တွဲရက် ရေချိုးခန်းကျယ်ကြီးကို ပြတယ် ။
“ ဘိုဘို..ရေချိုးလိုက်ကွယ်..မမတို့က နေပူထဲက လာတော့ ချွေးတွေ ထွက်နေတယ် …ဟိုမှာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ..”
“ ဟုတ်ကဲ့..မမ..”
ရည်မွန်သင်းမောင်က သူ့ကို ရေချိုးခန်းပေါက်ဝမှာ ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားတယ် ။
ဘိုဘိုလည်း ရေစိမ်ကြွေဇလုံအဖြူကြီးတခု ..ရေပန်းနဲ့ ချိုးတဲ့နေရာတခုကို တွေ့ရလို့ ဘယ်တခုနဲ့ ချိုးရင် ကောင်း
မလဲ စဉ်းစားနေမိတယ် ။ နောက်ဆုံးတော့ ရေပန်းနဲ့ ချိုးတာကို ရွေးလိုက်တယ် ။ ပြောင်လက် သန့်ရှင်းနေတဲ့
ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင် ကျောက်ပြား အခင်း ပေါ်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ရေ
ပန်းအောက်ကို ဝင်လိုက်တယ် ။ အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေတဲ့ ရေပူပူတွေအောက်မှာ ဆပ်ပြာမွှေး အကောင်းစားနဲ့ ပွတ်တိုက် ချေးချွတ်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ် ။ သူ အသုံးပြုမယ့် လက်နက်ကို သေသေချာချာ ပွတ်
တိုက် ဆေးကြောလိုက်တယ် ။
ရေပန်းခလုပ်လေးကို လှည့်ပိတ်လိုက်တယ် ။
မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို လှမ်းယူလိုက်တယ် ။ ပိုလိုကစားနေတဲ့ မြင်းစီးသမား ရုပ်ပုံနဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အကြီး
စားကြီးနဲ့ သူ့တကိုယ်လုံးကို ရေသုတ်လိုက်တယ် ။ ဒီ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကိုဘဲ ခါးမှာ ပတ်စည်းလိုက်ပြီး ရေ
ချိုးခန်းထဲကနေ အိပ်ခန်းထဲကို လှမ်းထွက်လိုက်တဲ့အချိန် ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ တစောင်းလေး လှဲလျောင်းပြီး သူ့ကို
ကြည့်နေတဲ့ ရည်မွန်သင်းမောင်ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်လည်း ရေချိုးထားတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ် ။ ကိုယ်ပေါ်မှာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အဖြူရောင်တ
ထည်ကို ပတ်ရစ်ထားတယ် ။ ကြည့်ရတာ တခြားအခန်းတခုက ရေချိုးခန်းမှာ ချိုးတာ ဖြစ်လိမ့်မယ် ။
“ ဘိုဘို..ရေချိုးလို့ ကောင်းလား….လန်းဆန်းသွားလား….”
“ ဟုတ်..ကောင်းတယ်..မမ…”
“ လာ..မမဆီကို..”
သူ မမရည်မွန်သင်းမောင်ဆီကို လှမ်းလျှောက်သွားလိုက်တယ် ။
ကုတင်ကြီးဘေးမှာ ရပ်လိုက်တဲ့အချိန် မမရည်မွန်သင်းမောင်က သူပတ်ချည်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို
ရုတ်တရက် ဖျတ်ကနဲ ဆွဲဖြည်ချလိုက်တယ် ။ အိပ်ခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ကျသွားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး သူ့
ကိုယ်ပေါ်မှာ မရှိတော့တာမို့ သူ့တကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတဲ့အချိန် မမရည်မွန်သင်းမောင်
က သူ့ကို ခေါင်းကနေ ခြေထောက် သေသေချာချာ စူးစိုက်ကြည့်တယ် ။
“ ဘိုဘိုရယ်….မင်းပစ္စည်းက မတောင်သေးတာတောင် တော်တော် တုတ်လဲတုတ် ရှည်လဲ ရှည်တယ်ကွာ..လာ..ကုတင်ပေါ်တက်….”
ဘိုဘိုက ကုတင်ကြီးပေါ်ကို လှမ်းတက်လိုက်ပြီး “ မမကို နမ်းပေးရမလားဟင်…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ မမ ရည်
မွန်သင်းမောင်က ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းလေး ငြှိမ့်ပြတယ် ။
ဘိုဘိုက မမရည်မွန်သင်းမောင် ပတ်စည်းထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲဖြည်ဖြုတ်လိုက်တယ် ။
ဟား…တကယ် လှတဲ့ မမ …။
ဖြူဖွေး အချိုးကျတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတွေကို ဘိုဘို မြင်လိုက်ရတာနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားဂွဆုံက လိင်တန်ချောင်း.ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်သွားရတယ် ။ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေက နဲနဲ တွဲနေပေမယ့် တင်းတင်းလုံးလုံး ရှိနေဆဲ ။ နို့သီးခေါင်းဖုလေးတွေကလည်း နီရဲရဲလေးတွေ ။ ချပ်ရပ်တဲ့ ဝမ်းပျင်သားနဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေကို ဘိုဘို သဘောကျသွားလို အမွှေးရိပ်ထားလို့ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ မို့ဖေါင်းဖေါင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးရဲ့ ထူထူထဲထဲ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို မြင်လိုက်ရတာနဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကုန်း ယက်လိုက်မိပါတော့တယ် ။
စစချင်း လျာအပြားလိုက်နဲ့ အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်တင် ယက်လိုက်ပြီး ဆက်တိုက်ဘဲ ဖိဖိပြီး စုုံချီဆန်ချီ
နဲ့ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ယက်တဲ့အခါ ရည်မွန်သင်းမောင်လည်း ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပေးပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရင်း တအင်းအင်း ညည်းငြူတယ် ။ ဒီလို ယက်နေတဲ့အချိန် ဘိုဘို့ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကအမြင့်ဆုံး အဆင့်မှာ ရောက်နေပြီမို့ သူ့လိင်တန်ကတင်းမာလွန်းလို့ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် ဖြစ်နေတယ် ။
မိန်းမတွေ တော်တော််များများကို အဖုတ်ယက်ပေးခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ အရ ဘယ်လို လုပ်ပေးရင် မိန်းမတွေ
ကြိုက်ကြတယ် ဆိုတာ ဘိုဘို သိတာကြောင့် ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို အမျိုးမျိုး ကလိပေးနေပြီ ။
အစိကို လျာနဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ အမျိုးမျိုး ကလိပေး ယက်ပေး စုတ်ပေးတဲ့အချိန် ရည်မွန်သင်းမောင် ဘိုဘို့ခေါင်းက
ဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဆုပ်ကိုင်ရင်း ထွန့်ထွန့်လူး ဆတ်ဆတ်ခါနေတယ် ။ အသံမျိုးစုံ အော်ညည်းပြီး တချီ ပြီးသွားတယ် ။
ဘိုဘိုလဲ..“ မမ လေးဖက်ထောက်ပေးပါလားဟင်..” လို့ တောင်းဆိုလိုက်တယ် ။ ရည်မွန်သင်းမောင်လည်း ဘိုဘို
ခိုင်းတာကို မဆိုင်းမတွ ချက်ချင်း လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ “ ဒီလိုလား..ဘိုဘို…” လို့ လေးဖက်ကုန်းပေးရင်း လှည့်
မေးလိုက်တယ် ။
ဘိုဘိုလညး ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ ခါးလေးကို လက်နဲ့ အသာဖိချ နှိမ့်ချလိုက်တော့ သူမ တင်ပါးကြီးတွေက အ
ပေါ်ထောင်လာတယ် ။ ဒီ တင်ပါးကြီးတွေ အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူပြီး စ ယက်လိုက်တာက သူမရဲ့
နီညိုညို ခရေပွင့်လေး ကိုပါ ။
ဘိုဘို ဒီလို စအိုပေါက်ကို ယက်ပေးလိမ့်မယ်လို့ ရည်မွန်သင်းမောင် ထင်မထားတာကြောင့် အံ့သြစွာနဲ့ “ ဘို
ဘိုရယ်..မရွံဘူးလားကွာ…” လို့ ညည်းသလိုလေး ပြောလိုက်တယ် ။ ဘိုဘိုက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ စအိုပေါက်
လေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးဆွပေးနေတယ် ။
“ အို…..ဟင့်..ဘိုဘိုရယ်….ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ….” လို့ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ နုတ်ဖျားက တိုးတိုးလေး
ပြောလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရပေမယ့် မငြင်းဆန်တာကြောင့် ဘိုဘိုလည်း စအိုပေါက်ကို လျာနဲ့ ဖိဖိထိုးပေးပါတော့တယ် ။
“ တော်..တော်ပြီ ဘိုဘို..မမ မနေတတ်တော့ဘူး….”
ရည်မွန်သင်းမောင် တအား ခံချင်နေပြီ ဆိုတာကို ဘိုဘို သဘောပေါက်တာနဲ့ ဘာဂျာကိုင်တာကို ရပ်ဆိုင်းပစ်လိုက်
ပြီး အပီဖြုတ်ပေးဖို့ လုပ်ပြီ ။ ဘိုဘိုရဲ့ မာကျောထောင်မတ်နေတဲ့ လိင်တန်ချောင်းကို ရည်မွန်သင်းမောင် အရမ်း သဘောကျတယ် ။
“ မမ ယောကျ်ားရဲ့ ဟာနဲ့ တခြားစီဘဲကွာ…ဘိုဘိုရယ်…မင်း ဟာကြီးက တကယ့် စံချိန်မှီကြီးပါလား…” လို့ တအ့ံ
တသြပြောလိုက်တဲ့အချိန် ဘိုဘိုက သူချွတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီနောက်အိတ်ထဲက “ ကွန်ဒန် ” အထုပ်လေးကို
ထုတ်လိုက်ပါတယ် ။ “ အဖေါ် ” ပါမှ ဖြစ်မယ်လေ ။
ရည်မွန်သင်းမောင်ကလည်း ဒါကို သဘောကျသွားတယ် ။ အရမ်းထန်ပြီး အဖေါ်မပါဘဲ ဆွဲလိုက်ပြီး နောင်မှ စိုးရိမ်
ပူပန်နေရရင် ပျော်ပါးခဲ့တာတွေနဲ့ မတန်ဘဲ ဖြစ်နေမယ် မဟုတ်လား ။
ရည်မွန်သင်းမောင်က ကွန်ဒန်ကို ဘိုဘို့ ထွားကြိုင်းရှည်လျားတဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီးမှာ စွတ်ပေးချင်တယ်လို့ပြော
လိုက်တယ် ။
ဘိုဘို ရည်မွန်သင်းမောင်ကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ ရည်မွန်သင်းမောင် အကြိမ်ကြိမ် “ ပြီး ”အောင် လုပ်ပေးတယ် ။
သမီးနှစ်ယောက်ကလည်း ပဲခူးကို ရောက်နေ အိမ်ဖေါ်အကူတွေနဲ့ ခြံစောင့် အလုပ်သမားတွေကိုလည်း ရှင်းထားခဲ့တာမို့ ရည်မွန်သင်းမောင်နဲ့ ဘိုဘိုတို့ အရမ်းကို လွတ်လပ်နေကြတယ် ။ အမောဟောင်းလေးတွေ နဲ့ အမောသစ်လေးတွေ ကြားမှာ ကြိုတင် ပြင်ဆင် ဖန်တီးထားတဲ့ ကောင်းနိုးရာရာ စားစရာ သောက်စရာတွေကို ဘိုဘို့ကို ကျွေးရင်း ရည်မွန်သင်းမောင် ဆယ်ကျော်သက် ကလေးမလေး တယောက်လို တခစ်ခစ်နဲ့ အရမ်းပျော်နေတယ် ။
ဘိုဘိုနဲ့ တချီပြီး တချီ စိတ်ကြိုက် ပျော်နေကြလို့ အချိန်တွေက ကုန်လို့ ကုန်မှန်း မသိလိုက်ဘူး ။ ညနေစောင်းလာတဲ့အခါ သမီးနှစ်ယောက်လည်း ပြန်ရောက်လာနိုင်သလို အိမ်က အိမ်ဖေါ်တွေ အလုပ်သမားတွေလည်း ပြန်ရောက်လာတော့မှာမို့ ရည်မွန်သင်းမောင် ဘိုဘို့ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်ရတယ် ။ အမှန်က ဘိုဘို့ကို မြို့ထဲက စျေးကြီးထဲ ပြန်လိုက်ပို့ မလို့ပါဘဲ ။ သူ တအား ကြမ်းထားတာကြောင့် ရည်မွန်သင်းမောင် တော်တော့်ကို ပင်ပန်း နွမ်းနယ်နေတယ် ။ စောစောထဲက ပိုက်ဆံတွေ ကြိုတင် ထည့်ထားတဲ့ စာအိတ်လေးကို ဘိုဘို့လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ ဘိုဘို..မမ လိုက် မပို့တော့ဘူးနော်..ကိုယ့်ဖါသာဘဲ တက်ဆီနဲ့ ပြန်လိုက်….မမကို ဖုန်းခေါ်နော်..နောက်တော့ ထပ် တွေ့ကြတာပေါ့…လို့ နွမ်းလျတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ဘိုဘိုကို ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲရင်း ပြောတယ် ။
ဘိုဘို ကို ပြန် လွှတ်လိုက်တာ အတော်ဘဲ ။ သမီးတွေ ပြန်ရောက်လာတယ် ။ အလုပ်သမားတွေလည်း ပြန်ရောက်လာတယ် ။ စိတ်ထဲမှာ နောင်ကို ဘိုဘိုနဲ့ ထပ်တွေ့ကြရင် ဒီလို အိမ်ကို ခေါ်မလာတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။
ဘိုဘို သူ့ရဲ့ ပထမဆုံး ဂျစ်ဂလို အဖြစ် ရတဲ့ ပိုက်ဆံတွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးလိုက်တယ် ။ ရည်မွန်သင်းမောင်လို စော်ကြီးတွေကို သူ ဖြုတ်ချင်နေခဲ့မိတာ ကြာခဲ့
ပြီ ။ အခုတော့ သူ့ဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားတယ် ။ ကျကျနန တဝကြီး စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်ရသလို ကံကောင်းချင်တော့လည်း အန်တီ အရွယ် ဖြစ်ပေမယ့် လှလည်း လှ ကိုယ်လုံးလေးကလည်း တကယ့်ကို ပြေပြေပြစ်ပြစ်လေး ။
ရည်မွန်သင်းမောင် ဆီက ရတဲ့ ပိုက်ဆံကို ဘော်ဒါတွေနဲ့ အရက်ဆိုင်မှာ သုံးပစ်တယ် ။ အန်တီနုကိုလည်း လက်ဆောင်တွေ ဝယ်ပေးလိုက်တယ် . .။ အန်တီနုကလည်း ဘိုဘို အဆင်ပြေတာ တွေ့ရ
လို့ ပျော်သွားတယ် ။ အဲဒီနေ့ က ဒီလောက် ရည်မွန်သင်းမောင်ကို လေးချီ ဖြုတ်လာတာတောင် ဆိုင် သိမ်းတဲ့ အချိန် အန်တီနုနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တဲ့အချိန် အန်တီနုရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို အနီး
ကပ် တွေ့ရတော့ စိတ်တွေ ပြန် ထကြွပြီး အန်တီနုကို ဆိုင်အနောက်ထဲမှာ ဖြုတ်ဖို့ ကြံမိလိုက်သေးတယ် ။
အန်တီနုက “ အမလေးလေး..စိတ်ကြီးလိုက်တာကွယ်..ဘိုဘိုရယ်….အန်တီလည်း မင်းနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်ပါသေးတယ်..ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ မဟုတ်ဘူး…အေးအေးဆေးဆေး ကျမှ တဝကြီး လုပ်ပစ်လိုက်မယ်ကွာ..ဒီနေ့တော့ အန်နီလည်း သွားစရာလေးတွေက ရှိနေတယ်..မင်းလည်း တော်တော် ပင်ပန်းထားတယ် မဟုတ်လား….” လို့ ပြောပြီး ငြင်းတယ် ။
နောက်သုံးရက်လောက် အကြာမှာ ရည်မွန်သင်းမောင် ဘိုဘို့ကို ထပ်တွေ့ချင်တယ်လို့ ဖုန်းဆက်လာတယ် ။
ဒီ တခါတော့ ဟိုတယ်တခုမှာ တွေ့ကြဖို့ ရည်မွန်သင်းမောင်က ပြောတယ် ။ ဘိုဘိုက ဘယ်ဟိုတယ် ကောင်းမလဲ စဉ်းစားပေးတယ် ။ ဘိုဘိုက ဟိုတယ်ကို အခန်းယူပြီး အရင်ကြိုစောင့်နေပြီး ရည်မွန်သင်းမောင်က နောက်မှ ရောက်လာတယ် ။ လူသိပ်မရှုပ်တဲ့ မြို့ပြင်က ဟိုတယ်လေး ပါ ။
လေအေးစက် ဖွင့်ထားတဲ့ ဟိုတယ်အခန်းလေးထဲမှာ ဘိုဘို ရည်မွန်သင်းမောင် အလာကို ထိုင်စောင့်ရင်း ဒီနေ့
ရည်မွန်သင်းမောင်ကို ဘယ်လို ချစ်ဗြူဟာတွေခင်းရမလဲ ..ဘယ်လို ချစ်တလင်းခေါ်ရမလဲ စဉ်းစားနေတယ် ။
ဒီလို ချောလည်းချော တောင့်လဲတောင့် သန့်လဲသန့်တဲ့ စော်မျိုးကို မှန်မှန် ဖြုတ်ပေးရတဲ့အတွက် ပိုက်ဆံက
လည်းရတော့ ဘိုဘိုတို့ သိပ်ကြိုက်ပေါ့ ။
ရည်မွန်သင်းမောင်ကို ဟိုတယ်အခန်းထဲကိုရောက်တာနဲ့ ဘိုဘိုက တအားဖက် တအား နမ်းတယ် ။ လွမ်းတယ်..
မမရယ် ဘာညာနဲ့ ချွဲတယ် ။ ရည်မွန်သင်းမောင်ကလည်း ဒါတွေကို ခိုက်နေတာ ။ ဘိုဘိုနဲ့တွေ့ကြပြီးတဲ့ နောက်
ပိုင်း သူ့ကိုဘဲ အမြဲသတိရ စွဲလန်းနေခဲ့ရတာနဲ့ ထပ်တွေ့ဖို့ ချိန်းလိုက်ရတာ ။
ဘိုဘို့ကို စိတ်ပါလက်ပါ ပြန်နမ်းစုတ်တယ် ။ နမ်းစုတ်နေကြတဲ့ အချိန်မှာဘဲ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ကြတယ် ။ ဘိုဘို့ခါးက ပုဆိုးကို ရည်မွန်သင်းမောင်ကဘဲ ဆွဲချွတ်ချပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုလည်း အမြန်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
ဘိုဘို့တန်ဆာချောင်းကြီးက မတ်မတ် မထောင်သေးပေမယ့် ကြီးထွား ရှည်ထွက်ပြီး ငေါငေါကြီး ဖြစ်နေတယ် ။
တာဝန်ထမ်းဆောင်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေတဲ့ ဘိုဘိုရဲ့ စံချိန်မှီ တန်ဆာကြီးကို အငမ်းမရဘဲ ကိုင်လိုက်တယ် ။
သုံးရက် အတွင်း ဒီတန်ဆာကြီးကို ရည်မွန်သင်းမောင် တမ်းတနေမိတာ ။ ဒါကြောင့် ဘိုဘို့ကို ထပ်တွေ့ချင်တယ်
လို့ ဖုန်းဆက် ချိန်းမိရတယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း ကိုယ်အောက်ပိုင်းက ပင်တီဘောင်းဘီပြတ်လေးက လွဲလို့ ဘာ အဝတ်မှ
မကျန်တော့ဘူး ။ နို့လှလှကြီး နှစ်ခိုင်က ကြွားကြွားဝင့်ဝင့်နဲ့ လှလွန်းနေလို့ ဘိုဘို အငမ်းမရ ဘဲ နမ်းရှုံ့မိရ
ပြီး မာတောင် ထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းနီရဲရဲလေးတွေကိုလည်း တဖက်ပြီးတဖက် စို့တယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်က ခေါင်းလေးမော့ပြီး “ ဘိုဘိုရယ်….ဟင့်ဟင့်…” လို့ ပြောရင်း သဘောကျနေတယ် ။
ဘိုဘိုလည်း နို့ကြီးတွေကို တော်တော်ကြာအောင် ကိုင်လိုက် နမ်းလိုက် စို့လိုက် လျာနဲ့ ကလိလိုက် လုပ်ပြီး
တော့ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်တယ် ။ ပင်တီဘောင်းဘီလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဘေးကနေ ကိုင်ပြီး ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ် ။
ဝမ်းဘိုက်သား ဖြူဖြူလေး အောက် ဆီးခုံမို့မို့ကြီးက တအား လှနေသန့်နေတယ် ။ အမွှေးတွေ ရှင်းထားတာ
ကြောင့် အင်္ဂါစပ်ကြီးက ခုံးမောက် ဖြူဖွေးနေတယ် ။ အကွဲကြောင်း နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွေကို မြင်လိုက်ရတာ ဘိုဘို့ရဲ့ ကာမစိတ်တွေ အလွန်အကျွံ ထကြွသွားရတယ် ။
အင်္ဂါစပ်ကြီးကို သူ့နှာခေါင်းနဲ့ နမ်းရှုံ့လိုက်သလို သူ့လက်တွေက ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို
ကိုင်တယ် ။ ဆုပ်နယ်တယ် ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေ ။ ပြီးခဲ့တဲ့တခါ တွေ့ကြတုံးက လေးဖက်ကုန်း
ပေးတဲ့ ရည်မွန်သင်းမောင်ကို ဆောင့်လိုးတုံးက ဒီဖင်တုန်းကြီးတွေ တုန်ခါနေတာတွေကို ပြန်လည် မြင်ယောင် သွားမိရတယ် ။
အဖုတ်ကို အနမ်တွေ ပေးနေတဲ့ ဘိုဘိုကို ရည်မွန်သင်းမောင် သဘောကျနေတယ် ။
သူ့ယောကျ်ား ကက်ပတိန်ဦးသင်းမောင်မောင် မလုပ်ပေးတာတွေကို ဘိုဘို လုပ်ပေးနေတယ်လေ ။ ရိုးသားပြီး
အသက်အရွယ်ကြောင့်လည်း ရည်မွန်သင်းမောင်ကို အာသာမဖြေပေးနိုင်ခဲ့ဘူး ။
စိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် ကာမဆန္ဒ မဖြည့်ပေးနိုင်ခဲ့တဲ့ ယောကျ်ားကို စိတ်အပျက်ကြီး ပျက်ပြီး ဘိုဘိုနဲ့ မတွေ့ခင်လည်း တချို့လူတွေနဲ့ ရည်မွန်သင်းမောင် လိုးဖြစ်ခဲ့တယ် ။
လင်ကြီး သင်္ဘောသွားနေတဲ့အချိန် ရည်မွန်သင်းမောင် ဆန္ဒတောင့်တပြင်းပြတော့ ပထမဆုံး ညိတာက လင်ကြီး
က ပညာသင်ပေး စာပြပေးခဲ့လို့ သာ့ဒ်မိတ် အရာရှိ ဖြစ်လာခဲ့တဲ့ နောင်နောင်နဲ့ ။
နောင်နောင်က လင်ကြီး ခေါ်လာလို့ဘဲ ရည်မွန်တို့ အိမ်ကို ရောက်ဖူးခဲ့တာ ။ မိသားစုဝင်လို ဖြစ်လာတဲ့ နောင်
နောင်က သမီးတွေ မရှိတဲ့အချိန် ရည်မွန်သင်းမောင်နဲ့ ဟင်းအတူတူ ချက်စားကြတယ် ။ ၀ိုင်တို့ ဘီယာတို့ အတူတူ သောက်ကြတယ် ။ သိပ် နီးစပ်လွန်းတော့ ဆာလောင်နေတဲ့ ရည်မွန်သင်းမောင်လည်း နောင်နောင်နဲ့
ဖြစ်သွားတယ် ။ နောက်ပိုင်း နောင်နောင်ကလည်း သင်္ဘောလိုက်တော့ ရည်မွန်သင်းမောင် သူမ အကိုရဲ့ သူငယ်ချင်း ဗိုလ်မှူးသံဒိုင် ဆိုတဲ့ တခုလတ် ဘဲကြီးနဲ့ ညိတယ် ။
ဗိုလ်မှူးသံဒိုင်က ဘိုဘိုတို့လို အသက်မငယ်ပေမယ့် ရေရေလည်လည် လိုးတဲ့ဘဲကြီး ။
တဏှာကြီးတယ် ။ မိန်းမ အထာ ကျွမ်းတယ် ။ လိုးတတ်တယ် ။ ဗိုလ်မှူးသံဒိုင်နဲ့ တော်တော်လေး လိုးပြီးတဲ့
နောက် ဗိုလ်မှူးသံဒိုင်က အလွဲသုံးစားမှုနဲ့ ထောင်ထဲ ဝင်သွားရတယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်လည်း ဘဲမရှိဘဲ ယောင်ခြာခြာ ဆာနေခဲ့တယ် ။ တချို့ဘဲလေးတွေကလည်း သတင်းကြားပြီး
လာချဉ်းကပ်တယ်..။ ဖန်တယ် ။ ရည်မွန်သင်းမောင်လည်း သူတို့ ပုံပန်းနဲ့ အခြေအနေကို မကြိုက်တာကြောင့် တယောက်နဲ့မှ မညိဘူး ။ အလုပ်မဖြစ်ဘူး ။
အန်တီနုဆိုင်ကို ဆံပင်သွားညှပ်ရင်းမှ ခေါင်းလျော်ပေးတဲ့ ဘိုဘိုကို သဘောကျမိသွားခဲ့တယ် ။ ဘိုဘိုကို အစကအခြောက်လို့ ထင်တာ ။ အန်တီနုက မဟုတ်ဘူး..ရည်မွန်..ယောကျ်ားစစ်စစ်..စစ်တာမှ တကယ့်ဟာကြီး…အင်း…ရည်မွန် သူ့ကို အပြန် ခေါ်သာသွား…အမလေး…နောက်မှ..အန်တီနုရယ်..စောစောက ဘာလို့ မိတ်မဆက်ပေးလဲအပြစ်တင်နေမယ်…လို့ ပြောတော့ စိတ်ဝင်စားသွားတယ် ။
အခုတော့ ရည်မွန်သင်းမောင်လည်း ဘိုဘိုမှ ဘိုဘို ဖြစ်နေပြီ ။
ဘိုဘိုက ရည်မွန်သင်းမောင်ကို ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှဲချခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဘေးဖြဲကားလိုက်ပြီး
ခုံးမို့နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ အပီ ယက်ပေးပါပြီ ။
အို……အား……အမလေး..ဘိုဘိုရယ်…..မင်း…..မင်း…..လုပ်တတ်လှချည်လား……….။
ရည်မွန်သင်းမောင် ကို ဒီတခါလည်း ဆန္ဒပြင်းပြနေတာတွေကို ပြေပျောက်သွားအောင် ဘိုဘို ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်
တယ် ။ ဟိုတယ် ကုတင်ရဲ့ ဘေးက စားပွဲလေးပေါ်မဘိုဘိုအတွက် ပိုက်ဆံတွေ ပါတဲ့ စာအိတ်လေးက အဆင်သင့် ရှိနေတယ် ။
ဘိုဘို့အတွက် ဒီပိုက်ဆံတွေက ကြာကြာတော့ မခံလှဘူး ။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သောက်စားပစ်တာနဲ့ ကုန်သွား
တာဘဲ ။
အန်တီနု ဆိုင်မှာဘဲ ခေါင်းလျှော်တဲ့ အလုပ်ကို လုပ်ရင်း နောက်ထပ် ကပ်စတန်မာများ ထပ်ရလေမလား..ဒါမှ မဟုတ် ရည်မွန်သင်းမောင်ကဘဲ ထပ်ခေါ်အုံးမလား ဆိုပြီး ဘိုဘို စောင့်နေပေမယ့် ကပ်စတန်မာ အသစ်လည်း
မရ..ရည်မွန်သင်းမောင်ကလည်း သူ့ကို ထပ် မခေါ်ဘူး ။
တနေ့ ဘိုက်ဆာလို့ စျေးရုံထဲက ဆီချက်ခေါက်ဆွဲဆိုင်ကို စားဖို့သွားတော့ ရည်မွန်သင်းမောင်ကို သမီးနှစ်
ယောက်နဲ့ အစားစားနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်က ဘိုဘိုကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်တယ် ။ သမီးတွေ ပါလို့ ဖြစ်မယ် လို့ ဘိုဘို သဘောပေါက်တယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ သမီး အကြီးလေးကို ဘိုဘိုတွေ့တော့ အရမ်းကြွေသွားတယ် ။ အရမ်းလှတဲ့ ကောင်မလေး
။အဲဒီ တနေ့လုံး ဘိုဘို ဒီ ကောင်မလေးကိုဘဲ မြင်ယောင်နေတယ် ။ စွဲလန်းသွားတယ် ။
ဘိုဘို အန်တီနုဆိုင်ကို ပြန်ရောက်ပြီး မကြာခင် ရည်မွန်သင်းမောင် ဖုန်းဆက်တယ် ။ သူ့ယောကျ်ား ကက်ပတိန်
သင်းမောင် ပြန်ရောက်လာလို့ လတ်တလော မအားသေးဘူးတဲ့ ။ ဘိုဘိုနဲ့ တွေ့ချင်ပေမယ့် မတွေ့နိုင်သေးဘူး
ဒါပေမယ့် စိတ်မပျက်ပါနဲ့..ဘိုဘိုကို တယောက်ယောက်နဲ့ ဆက်သွယ်ပေးမယ် လို့ ပြောတယ် ။
ရည်မွန်သင်းမောင်က တကယ်ဘဲ ဘိုဘိုကို မိန်းမ တယောက်နဲ့ ဆက်သွယ်ပေးတယ် ။ ဆက်သွယ်ပေးလို့ အသက်နဲနဲကြီးနေပေမယ့် မပျက်စီးသေးတဲ့ အန်တီအရွယ် မုဆိုးမ လှလှလေးတယောက်ကို ကောင်းကောင်းကြီး တာဝန်ယူပေးရပြန်တယ် ။ဒီ ဒုတိယ အန်တီမမ နံမည်ကတော့ ဖြူဖြူမော်သိန်း…တဲ့ ။
လင်သေလို့အထီးကျန်ဆန် အဖေါ်မဲ့နေလို့ စိတ်ဓါတ်ကျနေတဲ့ တက္ကသိုလ်က ကထိက ဆရာမ တယောက်ပေါ့ ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ ယောကျ်ားက ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ ယောကျ်ား ကက်ပတိန် ဦးသင်းမောင်နဲ့ သဘေ်ာလိုက်ဖေါ်လိုက်ဖက် ဘော်ဒါ ။ သဘေ်ာနစ်မြုပ်တဲ့အထဲ ပါသွားခဲ့တယ် ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းက ကလေး မရှိဘူး ။
လင်မရှိတာ ကြာလာတော့ ဖြူဖြူမော်သိန်း က ဆန့်ကျင်ဖက် ယောကျ်ားကို လိုလားတဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြတာပေါ့။ အရွယ်ရှိသေးတဲ့ မုဆိုးမ ဆရာမ ချောချောမို့ ဆာနေမှာဘဲ ဆိုပြီး အနားကပ် စားဖို့ ချောင်းနေတဲ့ ကျောင်းသားတွေနဲ့လည်း မဖြစ်သင့်တာမို့ ရှောင်ခဲ့တဲ့သူ ။
ရည်မွန်သင်းမောင်နဲ့က ညီအမတွေလို ခင်ကြချစ်ကြတော့ ရည်မွန်က ဖြူဖြူမော်သိန်း ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကို ရိပ်မိ သဘောပေါက်တယ် ။ နိုင်ငံရပ်ခြား ရောက်နေတဲ့ ယောကျ်ားကြောင့် ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေတဲ့ သူမနဲ့ ဘဝတူတွေမို့ စာနာတယ် ။ နားလည်သဘောပေါက်တယ် ။ ကိုယ်ချင်းစာ စိတ်နဲ့ ဖြူဖြူမော်သိန်းကို ဘိုဘိုနဲ့ပေးတွေ့ပေးလိုက်တယ် ။
ဘိုဘိုက အန်တီနု…ရည်မွန်သင်းမောင် တို့နဲ့ အတွေ့အကြုံရပြီးပြီမို့ အန်တီအရွယ် မမကြီးတွေကို ဘယ်လို ပြုစု
ရမယ် ဆိုတာ ကျွမ်းပြီးသားလေ ။ ဖြူဖြူမော်သိန်း ကို အပီအပြင် ဖြုတ်ပေး မှုတ်ပေးလိုက်တာပေါ့ ။
ဖြူဖြူမော်သိန်း တခါထဲ ဘိုဘိုမှ ဘိုဘို ဖြစ်သွားတယ် ။ ဘိုဘို့ကို ဖြုတ်ပေးခ ငွေပေးရုံမက ဘိုဘိုဝတ်ဖို့ ဘိုဘို
စားဖို့ ဆိုပြီး လက်ဆောင်တွေကလည်း အပိုဆောင်း ထပ်ပေးတဲ့အထိ ခိုက်သွားကြိုက်သွားတယ် ။
ဘိုဘို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အဆက်တွေ ရလာတယ် ။ နိုင်ငံခြားမှာလိုတော့ ပေါ်တင်ကြီး မဟုတ်ဘူးပေါ့ ။ တိတ်
တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ဘဲ သူ့အဆက်နဲ့သူ ခေါ်ကြတယ် ။ ဘိုဘိုကလည်း သိပ်အိုသိပ်ရွဲတာတွေနဲ့ တိုးမှာ စိုးလို့ လူ
ကြည့်ပြီးမှဘဲ လိုက်တယ် ။ သူမကြိုက်ရင် စိတ်မလာတဲ့ ပုံဆိုရင် ဟိုဟာဒီဟာ အကြောင်းပြပြီး ငြင်းတာတွေလည်း ရှိတယ် ။
ဘိုဘိုက သူကိုယ်တိုင်က တဏှာကြီးတဲ့ကောင်မို့ တော်ရုံ နဲ့ ငြင်းခဲပါတယ် ။
ဘယ်လို ပုံစံဖြစ်ဖြစ် လက်ခံတာဘဲ ..။ ပိန်ပိန် ၀၀ မဲမဲ ဆွဲပြီဘဲ ။
နံစော်မယ် ထင်ရင် သူက မလိမ့်တပတ်နဲ့ရေချိုးခိုင်းတတ်တယ် ။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ သေသေချာချာ တိုက်ပွတ်ဆေးကြောပေးတတ်သလို ပါးစပ်လည်း မနံစေဖို့ ဆေးကြောသန့်ရှင်းခိုင်းတယ် ။ ကွန်ဒန် ပါမှ လုပ်တယ် ဆိုတာ ကြိုတင် ပြောထားတယ် ။
ဘိုဘို့အတွက် ရည်မွန်သင်းမောင်ရယ် ဖြူဖြူမော်သိန်းရယ် နဲ့ အန်တီနုနဲ့တင် တကယ်တော့ လုံလောက်နေပါပြီ။
အန်တီနုနဲ့က ကြုံရင်ကြုံသလို လုပ်ဖြစ်နေကြတယ်လေ ။ ဒါက အလုပ်သဘော နဲ့ လုပ်ဖြစ်နေတာ ။
ဘိုဘို စွဲလန်းနေတာက ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ သမီး အကြီးမလေး ..အိန္ဒြာသင်းမောင် ။
အိန္ဒြာသင်းမောင်နဲ့ စျေးထဲမှာ ထပ်တွေ့တယ် ။ ဒီတခါ သူ့မာမီ ရည်မွန်သင်းမောင် မပါဘူး ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်
က သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်နဲ့ လာတာ ။ ဘိုဘိုလည်း ကောင်မလေး အနောက်က တကောက်ကောက်လိုက်ပြီး
ကောင်မလေးရဲ့ အလှအပမှာ နစ်မျောမိန်းမောနေမိလို့ ကောင်မလေးလည်း သူ့ကို လိုက်ကြည့်နေတဲ့ ခပ်မိုက်
မိုက် ဘဲတကောင်ကို ပြန်သတိထားမိသွားတယ် ။ ဘိုဘိုနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံမိသွားတယ် ။
အိန္ဒြာသင်းမောင်ကို တအား စွဲလန်းသွားတဲ့ ဘိုဘို လည်း အိန္ဒြာသင်းမောင် အကြောင်းကို စုံစမ်းတယ် ။ ၁၈နှစ်
ပြည့်ပြီကာစလေး အိန္ဒြာသင်းမောင် သည် နုထွတ် လန်းဆန်းလွန်းနေသည် ။
ဒါကြောင့် ကပ်စတန်မာ အသစ်မရလည်း သူစိတ်မပူဘူး ။
လက်ရှိ သူ့ကို သုံးနေတဲ့ မမကြီးတွေကိုတော့ သူတို့ စိတ်ကြိုက်ဖြစ်အောင် ကျေနပ်အောင် ဖြုတ်ပေးနေတယ် ။
ချောင်းသာနဲ့ ငွေဆောင်မှာ အရက်သောက်လိုက် ရေကူးလိုက်နဲ့ ဘိုဘို အသားတွေ ညိုမောင်းပြီး ပြန်လာတယ် ။
ဆိုင်ထဲကို ဝင်လာတဲ့ ဘိုဘို့ကို အန်တီနုက ဝမ်းသာအားရ ပြေးဖက်လိုက်တယ် ။
“ ဟယ်…ဘိုဘို ပြန်လာပြီ…..တော်တော် ပျော်ခဲ့လား…ဘိုလေး….အသားတွေ မဲတူးလာပါလား….”ု
အန်တီနုက တခါတလေး ဘိုဘို့ကို ချစ်စနိုး ဘိုလေးလို့ ခေါ်တတ်တယ် ။ အန်တီနုဆိုင်က ဆံပင်ညှပ်တဲ့ဝါလေး
နဲ့ဇာခြည်နဝရတ်တို့ကလည်း ဘိုဘို့ကိုမြင်တာနဲ့ တင်ပါးတွေ ရမ်းခါပြီး ဆတ်တောက်ဆတ်တောက်နဲ့ ပြေးထွက်လာကြတယ် ။ ဘိုဘိုကို လွမ်းလိုက်တာ ဘာညာကွိကွနဲ့ နုတ်ဆက်ကြတာပေါ့ ။
၀ါလေးနဲ့ ဇာခြည်နဝရတ်တို့ရဲ့ နို့တွေ ဖင်တုံးတွေ နဲ့ ဘိုဘို့ကိုယ် အနှံ့ ထိမိ ပွတ်မိတယ် ။ သူတို့က ၀ိုင်းဖက်ကြတာကိုး ။ ဘိုဘိုလည်း ဒီနှစ်ယောက်က သူ့ကို အရမ်း ပွတ်သီးပွတ်သပ်
လုပ်ကြတာကြောင့် တနေ့ကျရင်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပါ လိုးဖြစ်အောင် လိုးမယ်လို့ စဉ်းစားထားတယ် ။ သူတို့နှစ်ယောက် အလုပ်ခွင်ကို ပြန်ရောက်သွားကြတဲ့အချိန် အန်တီနုက ဘိုဘို့အနား
ကို တိုးကပ်လာပြီး “ ဘိုလေး..ဖြူဖြူမော်သိန်းက မင်းကို ဖုန်း ဆယ်ကြိမ်မက ဆက်တယ်..သူ့ဆီကို ပြန်ဆက်လိုက်ပါအုံး …မင်းကို အရမ်း တမ်းတ တောင့်တနေတယ် ထင်တယ် …” လို့ ပြောလိုက်
တယ် ။ အနားယူရာက ပြန်လာတဲ့အချိန် အလုပ်ရမယ် ဆိုရင် ကောင်းတာပေါ့ ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းကို ဖြုတ်ပေးရတာလည်း ဘိုဘို သဘောကျပါတယ် ။ တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့ လင်မရှိတော့တဲ့
မုဆိုးမမို့ လီးကို အမြဲ တောင့်တလိုလားနေတာကြောင့် ဖြူဖြူမော်သိန်းနဲ့ဖြုတ်ရတာ ရည်မွန်သင်းမောင်နဲ့ ဖြုတ်ရသလိုဘဲ အရမ်း ကောင်းတယ် ။ “ ဘိုလေး ..ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ ဖုန်း နံပါတ်..မင်းဆီမှာ
ရှိတယ် မဟုတ်လား…”
“ ရှိတယ်..အန်တီနု….ခု ခေါ်လိုက်မယ်..မမဖြူ ဆီကို ..”
“ ဘိုလေး ..အန်တီနုလည်း မင်းလေးနဲ့ တွေ့ချင်သေးတယ်…” လို့ ဘိုဘို့လက်မောင်းကို ဖွဖွလေး ဆွဲဆိတ်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ အန်တီနုက ပြောလိုက်တယ် ။ ဘိုဘိုက “ အန်တီနုကိုလည်း ဘိုက တွေ့ချင်
နေတာပါ..” လို့ ပြန်ပြောရင်း ဖြူဖြူမော်သိန်း နံပါတ်ကို ခေါ်လိုက်တယ် ။
“ ဟယ်လို ..ဖြူဖြူ မော်သိန်း ပါ…”
“ မမဖြူ ….ဘိုဘိုပါ ….”
“ ဟယ်ဘိုဘို….ဘယ်က ခေါ်တာလဲ..ဘယ်ရောက်နေတာလဲ..”
“ ချောင်းသာ သွားနေတာ မမဖြူ.. . .မမဖြူ . . . ကျနော့်ကို မေးတယ်လို့ ..အန်တီနု ပြောလို့..အခု ကျနော် ရန်ကုန် ပြန်ရောက်နေပြီ….”
“ အေး..ဟုတ်တယ်….မမ.မင်းကို တွေ့ချင်နေတယ်…ဘယ်တော့ တွေ့နိုင်မလဲ…”
“ ကျနော်က အားသွားပြီ မမဖြူ….မမဖြူ တွေ့ချင်တဲ့ အချိန် တွေ့လို့ ရပါတယ်…”
“ ကောင်းပြီ..အခု တွေ့ချင်တယ်…”
“ ရတယ်မမဖြူ..ကျနော် ဘယ်ကို လာခဲ့ရမလဲ …”
“ ဟိုတယ် တခုခုပေါ့ကွာ….မင်း ပြောတဲ့နေရာကို မမဖြူ လာခဲ့မယ် ….”
ဘိုဘို အပြေးအလွှား စဉ်းစားလိုက်တယ် ။ ဘယ်ဟိုတယ်မှာ တွေ့ကြမလဲ ။ မမဖြူ နဲ့ ချိန်းတွေ့နေကြ ဟိုတယ်တွေ ထဲက အကောင်းဆုံး ဖြစ်တဲ့ “ မဟာရန်ကုန် ”ဆိုတဲ့ ဟိုတယ်လေးကို ရွေးတယ် ။
“ မဟာရန်ကုန်မှာ ဆုံကြမယ်..မမ ..”
“ ဟုတ်ပြီ ဘိုဘို….မမဖြူ လာခဲ့မယ်….”
ဘိုဘို အန်တီနုကို နုတ်ဆက်ပြီး အန်တီနုရဲ့ ဆိုင်ထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ သူ့မျက်လုံးတွေက တက္ကဆီများ ရလိုရငြား ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် စားသောက်ရုံထဲကို
ဝင်ဖို့ လျှောက်လာတဲ့ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ သမီးအကြီး အိန္ဒြာသင်းမောင်ကို တွေ့လိုက်တယ် ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်က ထုံးစံအတိုင်း သူ တွဲနေကျ ဆံပင်တိုတိုလေးနဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ ။ ဘိုဘို အိန္ဒြာသင်း
မောင်ကို တွေ့လိုက်တာနဲ့ ဖြူဖြူမော်သိန်းနဲ့ ဆုံဖို့ ချိန်းထားတဲ့ ဟိုတယ်ဆီကို အမြန်သွားရမယ့် အစား စားသောက်ရုံထဲ ဝင်သွားနေတဲ့ အိန္ဒြာသင်းမောင်တို့ အနောက်ကို လိုက်သွားလိုက်တယ် ။
အိန္ဒြာသင်းမောင် နဲ့ ရွှေဖြူသော်သော် ခေါက်ဆွဲဆိုင်က စားပွဲမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး စားပွဲထိုးကို သူတို့စားချင်တာတွေ မှာလိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူတို့နားကို ရောက်လာတဲ့ ဘိုဘို ကို ရွှေဖြူသော်သော် က
မြင်လိုက်လို့ အိန္ဒြာသင်းမောင်ကို လက်တို့ပြီး ပြတယ် ။
“ အိန္ဒြာ..ဟိုဘဲ..ဟိုဘဲ ..”
“ သိတယ်..ရွှေဖြူ….မကြည့်နဲ့..သူ့ဘက်ကို….”
အိန္ဒြာက မကြည့်ဖို့ ပြောနေပေမယ့် ဒီဘဲကတော့ စူးစူးစိုက်စိုက်ကို ကြည့်နေလို့ ရွှေဖြူသော်သော်က အိန္ဒြာသင်းမောင် ကို “ ဒီဘဲက ယူ့ကို ရေလည် ရှိုးနေတယ် …” လို့ ပြောလိုက်လို့ အိန္ဒြာ
လည်း အဲ့ဘဲဖက်ကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားတယ် ။ သူက ပြုံးပြတယ် ။ အိန္ဒြာသင်းမောင် ရင်တွေ တအား ခုံသွားတယ် ။ သူ့အပြုံးက အိန္ဒြာတကိုယ်လုံးကို ကြက်သီးတွေ
တဖျန်းဖျန်းထသွားစေတယ် ။
“ ညီမတို့..အကို ဒီစားပွဲမှာ ထိုင်လို့ ရမလားဟင်….”
သူ့အသံက တကယ့်ကို နံမည်ကြီး ရုပ်ရှင်မင်းသား တယောက်ရဲ့ အသံမျိ ုး …။
“ ထိုင်ချင်ထိုင်ပေါ့…ဒါ ဒီဆိုင်က စားပွဲနဲ့ ထိုင်ခုံတွေဘဲ….ကျမတို့ မပိုင်ပါဘူး…..” လို့ အိန္ဒြာသင်းမောင်က ပြောလိုက်တယ် ။ ရွှေဖြူသော်သော်ကတော့..“ တခြားစားပွဲတွေလည်း လွတ်နေတာဘဲ ”
လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူထော်ပြီး ပြောတယ် ။
“ ညီမကို အကို မိတ်ဖွဲ့ချင်လို့ပါ ….ညီမကို ခဏခဏ ဆုံဖူးတယ်လေ..ဒီစျေးကြီးထဲမှာ….ညီမကော အကို့ကို မှတ်မိလား မသိဘူး ….”
ဘိုဘိုဟာ တကယ့်ကို မျက်နှာပြောင်တဲ့ကောင်ပါ ။ ပေါ်တင်ကြီး ဝင်လုံးတာဘဲ ။
စားပွဲထိုးလေးက “ အကိုကြီး..ဘာစားမလဲ..ဘာမှာပေးရမလဲ…” လို့ လာမေးတယ် ။
“ မင်းကလဲကွာ..အလိုက်ကန်းဆိုးကို မသိဘူး….ဘဲပေါငးဆီချက်တခွက်..မှာပေး…..” လို့ ကောင်လေးကို ပြောလိုက်တယ် ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်နဲ့ ရွှေဖြူသော်သော်တို့ကတော့ သူတို့မှာတဲ့ ခေါက်ဆွဲတွေ ရောက်လာလို့ စ စားနေကြပြီ ။
“ ညီမ..အကို့နံမည်က ဘိုဘို ပါ ..ညီမကို ခင်မင်ချင်နေတာ ကြာပြီ ….” လို့ ဘိုဘိုက ပြောလိုက်တဲ့အခါ ရွှေဖြူသော်သော်က “ ကျမတို့က မခင်မင် ချင်ဘူး ဆိုရင်ကော….” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
အိန္ဒြာသင်းမောင်က ရွှေဖြူသော်သော် ပြောလိုက်တာကို အားနာသွားတယ် ။
“ အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး….ရွှေဖြူကလဲ….”
“ ညီမနံမည်က ဘယ်လိုခေါ်လဲဟင်…”
“ အိန္ဒြာ ပါ ….ကဲ ဘာသိချင်သေးလဲ…” အိန္ဒြာသင်းမောင်က ရယ်ပြီး ဘိုဘို့ကို မေးလိုက်တယ် ။ “ သိချင်တာတွေ အများကြီး ရှိတာပေါ့ …ညီမ မှာ ဘဲရှိလား..ညီမ ဘယ်မှာနေလဲ …အကုန်
သိချင်တာ ..” လို့ ဘိုဘိုက ပြောလိုက်တယ် ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်ကရယ်လိုက်ပေမယ့် ရွှေဖြူသော်သော်ကတော့“ မပြောနဲ့ အိန္ဒြာ..ပေါ်တင်ကြီး လာလုံးနေတယ် ….” လို့ မျက်စောင်းထိုး
ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်က ဘိုဘို့ကို “ သူက အိန္ဒြာ့ ဘက်စ်ဖရင်း ရွှေဖြူသော်သော်တဲ့ ….သူက စိတ်ရင်းကောင်းပါတယ်….နဲနဲ စွာတာ တခုဘဲ….” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ရွှေဖြူသော်သော်က အိန္ဒြာသင်းမောင် ရဲ့ လက်မောင်းရင်းကို ဖွဖွလေး ဆိတ်လိုက်တယ် ။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒီ ကောင်မလေး ချောချောလေးနှစ်ယောက်နဲ့ သူ ခင်မင်ခွင့် ရသွားတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ဘိုဘို့ဖုန်းကို မက်ဆေ့ တိန်ကနဲ ဝင်လာတယ် ။ ဘိုဘို ကြည့်လိုက်တော့ သူသွားမယ့်
“ မဟာရန်ကနု် ဟိုတယ် ” က သူ့အဖွဲ့ မန်နေဂျာ အကိုကြီး ဆီက ။
“ ဘိုဘို..မင်း မမ ရောက်လာပြီ…အခန်း ၃၃ ကို ပို့ပေးထားတယ်..အမြန်လာပါ…..” တဲ့ ။
ဘိုဘိုလည်း “ ကားပိတ်ကြပ်နေလို့..အမြန်လာနေတယ် ..” လို့ ပြန်ရိုက်လိုက်တယ်။ အိန္ဒြာသင်းမောင်နဲ့ ရွှေဖြူသော်သော်တို့ သူတို့ရဲ့ သံပုရာရည် တွေကို စုတ်တံနဲ့ အပြီးသတ် ရှင်းလိုက်ကြပြီး
ထိုင်ရာက ထလိုက်ကြတော့မယ် ။
ဘိုဘိုက သူ့ဖုန်းနံပါတ်ပါတံ့ ကပ်လေး အိန္ဒြာ့ကို ကမ်းပေးလိုက်တယ် ။ “ နောက်တခါ စကးပြောချင် တွေ့ချင်သေးတယ်…” လို့လည်း ပြောလိုက်တယ် ။ အိန္ဒြာက သူ့ကပ်လေးကို လှမ်းယူပြီး
စလင်းဘက်အိတ်ထဲ ထည့်လိုက်လို့ ဘိုဘို တအား ပျော်သွားတယ် ။
“ အိန္ဒြာ့ ဖုန်းရော ပေးမလားဟင်…”
“ ပေးဘူး….” အိန္ဒြာသင်းမောင်က ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောပြီး….“ တနေ့ ဆုံချင်လဲ ဆုံကြဦးမှာပေါ့ …ကဲ သွားလိုက်အုံးမယ်…လိုက်မလာနဲ့နော်….” လို့ ထပ်ပြောလိုက်တယ် ။
ရွှေဖြူသော်သော်က “ လိုက်မလာနဲ့..ပင်တီတို့ ဘရာတို့ …သွားဝယ်မလို့…..” လို့ ဝင်ပြောလိုက်တယ် ။
ဘိုဘိုက “ ကောင်းပါပြီဗျာ….နောက်ထပ် ပြန်ဆုံပါစေ….အမြဲ ဆုတောင်းနေပါမယ်….” လို့ ပြောရင်း သူ မစားဖြစ်တဲ့ ဘဲပေါင်း ခေါက်ဆွဲ ဖိုး ငွေရှင်းပေးလိုက်ပြီး လှလွန်းတဲ့
အိန္ဒြာသင်းမောင်ရဲ့ နောက်ပိုင်း အလှအပတွေကို ငေးမော နေမိတယ် ။
သူတို့ မြင်ကွင်းက ပျောက်ကွယ်သွားမှာ သူ တကျိုးထဲ လစ်ပြီ ။
တက္ကဆီတစီး ဖမ်းတားပြီး “ မဟာရန်ကုန် ဟိုတယ် ” ကို ပြေးပြီ ။
မဟာရန်ကုန်ဟိုတယ် အရှေ့ကို ဘိုဘို စီးလာတဲ့ တက္ကဆီကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ ဟိုတယ် မန်နေဂျာ အဝင်တံခါးပေါက်ကနေ
ဘိုဘိုကို စောင့်ကြိုနေတယ် ။
“ ဟိတ်..မမကြီး စောင့်နေတယ် ..အားနာစရာကြီးကွာ….”
“ ကားတွေက ပိတ်ကြပ်နေလို့ အကိုရေ..”
ဘိုဘို ဖြူဖြူမော်သိန်း ရှိတဲ့ ဟိုတယ်ခန်းကို ခပ်သွက်သွက်လေး ပြေးလိုက်တယ် ။
ဖြူဖြူမော်သိန်းက စာအုပ်ထူထူကြီး တအုပ်ကို ဖတ်နေတယ် ။ ရွှေကိုင်း ပါ၀ါမျက်မှန်လေး အောက်က မျက်လုံး
၀ိုင်းစက်စက်တွေနဲ့ သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး…“ ဘိုဘို…အူရားဖားရားနဲ့…ဖြေးဖြေး လုပ်ပါကွာ…” လို့ ပြောလိုက်တယ်။
“ ကားလမ်းတွေက ပိတ်နေလို့ မမဖြူ….” လို့ဘိုဘိုက ပြောလိုက်ရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်ကို ချွတ်လိုက်တယ် ။
အနက်ရောင် စွပ်ကြယ်လက်ပြတ်လေး ဝတ်ထားလို့ ဘိုဘိုရဲ့ လက်မောင်း ကြွက်သားတွေကို ဖြူဖြူမော်သိန်း တွေ့
လိုက်ရတယ် ။ ဝမ်းဘိုက်ချပ်ချပ်ကြောင့်လည်း သူ အရမ်း ကြည့်ကောင်းနေတယ်လေ ။
“ အဲကွန်းက အဖိုးတန်လိုက်တာ မမရယ်…အပြင်မှာ အရမ်းပူတာဘဲ သိလား….”
ဖြူဖြူမော်သိန်းက ဘိုဘို့စွပ်ကြယ်လက်ပြတ်အနက်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲမ ချွတ်ပေးလိုက်တယ် ။
“ ဘိုဘိုက ဘယ်ကောင်မလေးတွေနဲ့ လိုက်ပျော်နေတာလဲ..မမက လွမ်းလိုက်ရတာ…”
“ ဘိုလည်း မမကို လွမ်းနေရတာဘဲ မမရယ်…”
“ အံမာ..တော်ပါ လူကို တွေ့ရင်တော့ လွမ်းပြပြီ…..မင်းရဲ့ မာယာတွေက များသားဘဲ….ဘိုဘို..ဟွန်း…”
“ မမဖြူကို ဘိုဘို ဘယ်တော့မှ ချစ်လို့ မဝဘူး ဆိုတာ မသိဘူးလား…..”
ဘိုဘိုက ဖြူဖြူမော်သိန်းကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲတွေကို ငုံစုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းလည်း
ဒီလို အနမ်းလေးတွေကို လိုလား တောင့်တနေလို့ ဘိုဘိုကို ဖုန်းဆက်ဆက် မေးနေရတာ မဟုတ်လား ။
ဘိုဘိုကို အားရပါးရ ပြန်ဖက်ပြီး တုန့်ပြန် နမ်းစုတ်ပါတော့တယ် ။ ဘိုဘို့လက်တွေက ခါးကို ဖက်ထားရာကနေ
ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ဖြူဖြူမော်သိန်း ဝတ်ထားတဲ့
ဘလောက်စ်အကျ ႌပါးလေးကို ချွတ်တယ် ။
ဖြူဖြူမော်သိန်းကလည်း အကျ ႌကျွတ်သွားပြီးတဲ့အချိန် ကျန်နေတဲ့ ဘရာစီယာ လိမ်မော်ရောင်လေးကို
လက်နောက်ပြန် ချိတ်ဖြုတ်ပစ်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ် ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ထွားထွား တစုံက အချုပ်အေနှာင်အောက်က
လွတ်မြောက်သွားလို့ ငွားငွားစွင့်စွင့်နဲ့ တုန်ခါသွားကြတယ် ။ နို့သီးခေါင်း အဖုလေးတွေက ညိုညိုလေးတွေ ။
ကာမစိတ်ကြောင့် ပိုပြီး ကြီးထွား မတ်တောင်နေကြတယ်လို့ ဘိုဘို ထင်တာဘဲ ။
နို့ကြီးတွေကို နယ်ဖတ်တဲ့ အချိန် နို့သီးခေါင်း မာမာလေးတွေကိုပါ တလှည့်စီ စို့ပေးတော့ ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့
ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးတွေကို ကြားလိုက်ရတယ် ။ ဘိုဘို့လက်တွေက မြန်ဆန်တယ် ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ ထမိန်
လေးကိုပါ ချွတ်လိုက်တယ် ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ တကိုယ်လုံးမှာ အဖုံးအကွယ် ဆိုလို့ အဝတ်ဆိုလို့ ပင်တီပြတ်
လေးဘဲ ကျန်တော့တယ် ။ ပေါင်ဖြူဖြူသွယ်သွယ်တွေက ချောမွတ်ပြောင်လက်နေကြတယ် ။
ပင်တီလေးကို ဘိုဘို ချွတ်ပြီ ။
ချွတ်ပြီး ဘေးကို မချလိုက်ဘဲ သူ့နှာခေါင်းဆီ ကိုင်ပြီး နမ်းရှူလိုက်လို့ ဖြူဖြူမော်သိန်းက “ ဟိတ်..ဘိုဘို..ဘာလုပ်
တာလဲကွာ..မနံဘူးလား….” လို့ မေးပြီး ပင်တီလေးကို ဘိုဘို့လက်ထဲက လုယူဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ။ ဘိုုဘိုက
မပေးဘူး ..။ “ မနံပါဘူး…မမဖြူကလဲ..ဘိုက မမဖြူ အနံ့ကို သိပ်ကြိုက်တာ..ဒီပင်တီလေးကို ဘို့ကို
ပေးပါလားဟင်..မမဖြူကို သတိရတိုင်း ရှူချင်လို့ပါ…”
“ ဘိုဘိုရယ်…မင်းက ပေါက်ပေါက်ရှာရှာကွာ….ပေးဘူး….”
“ မပေးရင် မမရဲ့ ပိပိကိုဘဲ ကျနော် ယက်ရတော့မှာပေါ့……..”
ဘိုဘိုက ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲ နေရာယူလိုက်တယ် ။ ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး ခေါင်း
ထိုးသွင်းလိုက်တာ ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကောင်းကောင်း ထိန်းသိမ်းထားလို့ ထင်သည် ။ အရမ်း
လှပနေဆဲဘဲ ။ ဘိုဘိုလည်း အကွဲကြောင်းတလျောက် လျာနဲ့ စုံချည် ဆန်ချည် စ ယက်ပေးလိုက်ပါတယ် ။
ဖြူဖြူမော်သိန်းလည်း ဘိုဘို့ခေါင်းကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ဆော့နေရင်း ဘိုဘို လျာနဲ့ ယက်ပေးတာကို ကျေကျေနပ်
နပ်ကြီး ခံယူနေပါတယ် ။ ဘိုဘိုလည်း ယက်ပေးနေရင်း သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်တယ် ..။ သူ့ဒုတ်က အရမ်း
တောင် အရမ်း လိုလားနေပြီမို့ တဆတ်ဆတ်တောင် တုန်ခါနေပြီ ။ ဖြူဖြူမော်သိန်း လည်း ဘိုဘို မှုတ်ပေးနေ
တာတွေကြောင့် ဖီလင်တွေ တအား တက်နေပြီ ။ ပါးစပ်က ပြောချင်တာတွေ လျှောက်ပြောရင်း ဘိုဘို့ခေါင်း
က ဆံပင်တွေကို ဆွဲတယ် ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းကို ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်ဖြဲပြီး သူက ကုတင်အောက်က မတ်တတ်
ရပ်ပြီး ဆွဲမယ် လို့ သူ ပြင်ဆင်လိုက်တဲ့အချိန် ဖြူဖြူမော်သိန်း သူ့ဒုတ်ကို မြင်သွားတယ် ။
“ ဟယ်တော့ ဘို..မင်း..မင်း..ဘာလုပ်ထားလဲ…”
“ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး…မမဖြူ..ဘာဖြစ်လို့လဲ….”
“ မင်း ဟာက ခါတိုင်းထက် ပိုကြီးနေသလားလို့..မင်း ကြီးအောင်များ လုပ်ထားသလား…”
“ ဟားဟား…မလုပ်ပါဘူး..မမရယ်…ထင်လို့ပါ….ကျနော့်ဒုတ်က ပုံမှန်ပါဘဲ …. ”
ဘိုဘိုက ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ အကွဲကြောင်းကို လက်နဲ့ ဖမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့လက်မှာ ပေစိုသွားတဲ့ ကာမရှေ့
ပြေး အရည်တွေကို သူ့ဒုတ် ထိပ်ဖူးမှာ သုတ်လိမ်းလိုက်သည် ။ ပြီးတာနဲ့ ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ အပေါက်ဝကို တေ့
လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ။
“ အား…..ဖြေးဖြေး…ဘိုဘို..မမ…မမဟာ ကွဲပြဲသွားပါအုံးမယ်….”
ဘိုဘိုက စိတ်ထဲက ရယ်ချင်သွားတယ် ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းက အပျိုဖျန်းကလေး တယောက်လို ပြောနေလို့ ။
တကယ်တော့ ဖြူဖြူမော်သိန်းသည် အတွေ့အကြုံများခဲ့တဲ့ မိန်းမတယောက် မဟုတ်လား ။ သူ့ဒုတ်လောက်ကို
ဘယ်မှုမလဲ ။ သူနဲ့ ဖြူဖြူမော်သိန်းတို့ အရင် ဆွဲကြတာတင် မနည်းဘူး ။ တရက်ထဲ လေးငါးခြောက်ချီ ကိုင်ကြ
တာ ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းဟာ တဏှာအရမ်းကြီးတာ သူအသိဆုံး ။ ဒါကြောင့် လင်သေသွားပြီးတဲ့နောက် ဖြူဖြူမော်
သိန်း လီး ပြတ်လပ်သွားတာကို မခံနိုင်ဘူး ။ တအား ခံချင် တအားယားလွန်းလို့ ဘိုဘို့ကို ငွေပေးပြီး တဝ ကုန်း
ရတာ ။
ဘိုဘို့လီးတုတ်တုတ်ကြီး က တထစ်ထစ်နဲ့ ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ဝင်ရောက်သွားသည် ။
ယားလွန်းနေတဲ့ ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက အတွင်းသား နုနုရွရွလေးတွေကို အတင်းကြီး တိုးပွတ်တိုက်
သွားကြလို့ ဖြူဖြူမော်သိန်း ခြေထောက်တွေ ထောင်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို တဖက်တချက်ဆီကို တအား ဖြဲကား
ပေးရင်း လီးဝင်တဲ့ အရသာထူးကို ခံစားနေပါတယ် ။
ဘိုဘိုက ဆတ်ကနဲ လီးတန်ကို အနောက်ကို ဆုတ်လိုက်ပြီး စွိကနဲ ပြန်သွင်းထည့်လိုက်တယ် ။
“ အင်းဟင်……အိုး……..”
စည်းတင်းကြပ်နေတဲ့ အရသာကို ဘိုဘို ခံစားလိုက်ရလို့ မမဖြူတယောက် သူ့အဖုတ်ကို ဘာတွေများ လုပ်ထား
လေသလဲလို့ ထင်လိုက်မိတယ် ။ နောက်ဆုံးတခေါက် တွေ့တုံးက မမဖြူက ကျောက်ချဉ်ရည် စိမ်လိုက်ရင် မမတို့
အဖုတ်တွေ ကျဉ်းသွားပြီး လုပ်လို့ ပိုကောင်းတယ်ဆို..ဘိုဘို ကြားဖူးလား….” လို့ မေးခဲ့တာကို အမှတ်ရသွားတာ။
စိုအိတင်းကြပ်နေတဲ့ မမဖြူရဲ့ စောက်ပတ်ကို ဘိုဘို အရမ်း ကြိုက်သွားတယ် ။ မမဖြူကို အချက် ၅ဝလောက်
ဆောင့်ထည့် လုပ်ပေးလိုက်ပြီး..“ မမ ဖင်ကုန်းပေးပါလား…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဖြူဖြူမော်သိန်း မညည်းမငြူ ဘိုဘို ခိုင်းသလို လုပ်ပေးတယ် ။ လေးဖက်ထောက်ပေးတဲ့ ဖြူဖြူတောင့်တောင့် မိန်း
မချောကြီးကို ဘိုဘို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး သဘောတွေ ကျနေတယ် ။ သူခိုင်းတာလည်း မဆိုင်းမတွ လုပ်
ပေးတဲ့ မမဖြူကို ခါးလေးကို လက်နဲ့ ဖိနှိမ့်ချလိုက်တယ် ။ ဖင်တုန်းကြီးတွေ ထောင်သွားအောင် ပုံစံပြင်ပေးလိုက်
ပြီး ဖင်ကြားက ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ သေသေချာချာ ကြည့်
လိုက်တဲ့အချိန် ဖြူဖြူမော်သိန်းက “ ဘို..လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့ကွယ်..မမဖြူ လိုချင်လှပြီ….” လို့ ဝပ်ပေးနေလျက်
က ပြောလိုက်တယ် ။ ဘိုဘိုလည်း..တအား ယားနေတဲ့ မမဖြူရဲ့ ဖင်အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး
သူ့ဒုတ်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးရဲ့ အပေါက်မှာ တေ့လိုက်တယ် ။
မမဖြူရဲ့ ဖင်ပေါက်နီညိုညိုလေးကို လက်မနဲ့ ဖိကလိပေးရင်း ဇွတ်ကနဲ လီးတန်ကို သွင်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။
“ အီး…ဖြေးဖြေး…မင်းဟာကြီးက တအား ကြီးတာဘဲ…အောင့်သွားတယ်ကွ…”
“ ဆောရီး မမဖြူ….” လီးတဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး စအိုပေါက်လေးထဲ လက်မနဲ့ ထိုးသွင်း ကလိပေးလိုက်တယ် ။
ဖြူဖြူမော်သိန်းလည်း ကောင်လေးတော့ ဖင်လိုးချင်နေပြီလား မသိဘူးလို့ စိတ်ထဲ စဉ်းစားမိပြီး…“ ဘိုဘို….ဘာတွေ
မဟုတ်မဟတ် ကြံနေသလဲ..မမဖင်ထဲ ထည့်ချင်နေပြန်ပြီလား…”လို့ မေးလိုက်တယ် ။
“ မမ ဖင်ပေါက်လေးကို မြင်နေရတာ အသဲယားလာလို့ပါ မမရယ်….” လို့ ဘိုဘိုက ပြောလိုက်ရင်း ဖြူဖြူမော်
သိန်းရဲ့ ခါးကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ရင်း ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ ထိုးညှောင့်ပေးတယ် ။ ဘိုဘိုရဲ့ ဂွေးစိ
နှစ်လုံးကလည်း ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ ဆီးစပ်ကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်ခတ်နေတယ် ။
အရည်တွေ တအား ရွှဲနေလို့ လီးနဲ့ စောက်ပတ် ပွတ်တိုက်သံတွေက ဖွတ်ဖွတ်စွပ်စွပ်နဲ့ မြည်နေတယ် ။
ဖြူဖြူမော်သိန်းလည်း မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ဘိုဘို လိုးဆောင့်သမျှ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထောင်ပေးပြီး ခံယူ
နေတယ် ။
“ ကောင်းလားဟင်…မမဖြူ…..”
“ ကောင်းတယ်..ဘိုဘို…ဆောင့်..တအားဆောင့်ထည့်စမ်းကွာ….”
ဖြူဖြူမော်သိန်း တအားကောင်းလာပြီး ဘိုဘိုကို မြန်မြန်နဲ့ ပြင်းပြင်း လိုးပေးဖို့ ပြောလာတယ် ။ ဘိုဘိုလည်း ဖြူ
ဖြူမော်သိန်း ပြီးခါနီး တအား ကြမ်းကြမ်းပြင်းပြင်း ဒလစပ် လိုးဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်တော့ ဖြူဖြူမော်သိန်း တအီး
အီး အော်ညည်းရင်း “ ပြီး ”သွားရတယ် ။
ဘိုဘိုလည်း ဖြူဖြူမော်သိန်း ပြီးအောင် ထိန်း လိုးပေးနေရတာ ။ သူလည်း ပြီးချင်ချင် ဖြစ်နေတာ ဆိုတော့ ဖြူဖြူ
မော်သိန်းလည်း ပြီးရော သူ့လီးကို အဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်ပြီး လက်နဲ့ ရှေ့နောက် ကွင်းတိုက်ပစ်လိုက်တော့ သုတ်
ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေပေါ်ကို ကျကုန်တယ် ။
ဖြူဖြူမော်သိန်းရဲ့ အဖုတ်ကွဲ နီညိုညိုကြီးနဲ့ စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း အထွဋ်အထိပ်ကို တက်
လှမ်းသွားရတာ အထူးဘဲ အရသာ ရှိလှတယ် လို့ ဘိုဘို ထင်တယ် ။
“ ဘိုဘို..မင်းရော ကောင်းလားဟင်…”
“ အရမ်းကောင်းတယ်..မမဖြူရယ်…..”
ဘိုဘိုနဲ့ ဖြူဖြူမော်သိန်းတို့ ဘေးချင်းယှဉ် လှဲလျောင်းလိုက်ကြတယ် ။
“ မမ..ဒီနေ့ အေးအေးဆေးဆေး ဘဲလားဟင်..အချိန်ရတယ် မဟုတ်လား….”
“ အင်း..ဘာလို့မေးတာလဲ…”
“ မမနဲ့ ထပ်ထပ် ချစ်ချင်သေးလို့ပေါ့….”
“ဘိုဘို..မင်းလေး သိပ် ချွဲတတ်တာဘဲကွာ….ဒါကြောင့်….”
“ ဘာဖြစ်လဲ..မမဖြူ…”
“ ဒါကြောင့် မင်းလေးကို မမက ခိုက်နေရတာပေါ့..စွဲနေရတာပေါ့….”
ဘိုဘို ကျွဲရိုင်းဘူးလေးကို မော့သောက်ရင်း ဆိုင်ထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် အန်တီနုက ကပ်စတန်မာတ
ယောက်ကို ဆံပင်ဆေးဆိုးပေး နေရာက လှမ်းမြင်လိုက်တယ် ။
“ ဟယ်..ဘိုလေး ပြန်လာပြီ ….ဘိုလေးရေ..ဒီမှာ ကြည့်အုံး….ဘယ်သူရောက်နေသလဲ ဆိုတာ…..”
အန်တီနု လှမ်းပြောလိုက်လို့ ဆိုင် အနောက်ထဲကို ဝင်သွားဖို့ လုပ်နေတဲ့ ဘိုဘို လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ
ဆံပင်ညှပ်နေတဲ့ ရည်မွန်သင်းမောင်ကို တွေ့လိုက်တယ် ။ ရည်မွန်သင်းမောင်က “ ဟေးဘိုဘို…” လို့ လှမ်းနုတ်
ဆက်တယ် ။
“ ဟာ..မမ…မတွေ့တာ ကြာပြီနော် …”
ရည်မွန်သင်းမောင် ကို ပြန်နုတ်ဆက်ရင်း ဆံပင်ညှပ်ခုံတွေနားကို ဘိုဘို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ အန်တီနုကို
အခုမှ ဘိုဘို သေသေချာချာ ကြည့်မိတယ် ။ သူချောင်းသာဖက်ကို သွားနေတဲ့အချိန် အတောအတွင်းလေးမှာ
အန်တီနု တော်တော် ပိန်သွားတယ် ။ ကျသွားတယ် ။ အန်တီနု ကျိတ်ပြီး ၀ိတ်လျော့နေသလား မသိဘူး ။
ရည်မွန်သင်းမောင်က “ မမ ယောကျ်ား ပြန်ရောက်နေလို့လေ ..မမလည်း ဘိုဘို့ကို သတိရနေပါတယ် …” လို့
ဘိုဘို့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ ဘိုဘိုက “ မမ ယောကျ်ား ရှိသေးလား..ပြန်ထွက်ပြီလား…” လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ် ။
အန်တီနုက ပြုံးပြီး ကြည့်နေတယ် ။ ဘိုဘို့မှာ နောက်ထပ် တဂျူတီ ကပ်စတန်မာ ထပ်ရပြန်ပြီ ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်
ပါတဲ့ အပြုံးဆိုတာ ဘိုဘို သိလိုက်တယ် ။
အခုလေးတင်ဘဲ ဖြူဖြူမော်သိန်းကို သုံးချီ ဆက်တိုက် ရှယ်ဆွဲပေးလိုက်ခဲ့တာမို့ ဘိုဘို နားချင်သေးတယ် ။
ဒါပေမယ့် ရည်မွန်သင်းမောင်က ခေါ်ချင်တယ် ဆိုရင်တော့ ငြင်းလို့ မကောင်းဘူးလေ ။ လိုက်ရမှာပေါ့ ။
ဒါပေမယ့် ရည်မွန်သင်းမောင်က “ ပြန်မတက်သေးဘူး..ဘိုဘို..အခုလည်း သူလိုက်ပို့တာ..စျေးထဲမှာ သူ ဝယ်စရာ
ရှိလို့ ထွက်သွားလေရဲ့..မကြာခင် သူ ပြန်လာခေါ်မှာ…” လို့ ပြောလိုက်လို့ ဒီနေ့တော့ သူ့ကို ခေါ်မှာ မဟုတ်ဖူး
လို့ သိလိုက်ရတယ် ။
အင်း..သူ့အိတ်ထဲမှာလည်း ငွေယားလေးတွေက အပြည့်ဘဲ ။
ခုလေးတင် ဖြူဖြူမော်သိန်းက ထည့်ပေးလိုက်တာ ။ ဖြူဖြူမော်သိန်းက သူ့ကို ပေးသင့်တာထက် အမြဲ ပိုပိုပေး
တယ် ။ အသုံးအဆောင်တွေ အဝတ်အစားတွေလည်း အမြဲ ဝယ်ပေးတတ်တယ် ။
အန်တီနုက “ ဘိုဘိုရေ..အန်တီနု ဒီညနေကျရင် မင်းကို အကူတောင်းစရာ ရှိတယ်နော် ..ဆိုင်အတွက် လိုအပ်တာ
လေးတွေ ဝယ်ဖို့..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ရတယ်…အန်တီနု..ကျနော် အားပါတယ်..လုပ်ပေးပါမယ် …”လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဘိုဘို ရည်မွန်သင်းမောင်ကို “
ဆီးယူး..မမ..” လို့ နုတ်ဆက်ပြီး အတွင်းခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်တယ် ။
နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ ရည်မွန်သင်းမောင်ရဲ့ ဘူတားကြီး သဘေ်ာကက်ပတိန် ဦးသင်းမောင် သူ့မိန်းမကို
ဆိုင်မှာ လာကြိုတယ် ။ ဘိုဘို အတွင်းခန်းက ချောင်းကြည့်တယ် ။အဖိုးကြီးက ခါးချိနေပြီ ။ပင်စင်ယူဖို့ ကောင်း
တဲ့အရွယ်ကြီး ။ အင်း…သူ မဆွဲနိုင်လို့ ငါလည်း သူ့အစား ဝင်ဆွဲပေးနေရတာပေါ့…လို့ တွေးမိရင်း ဆိုင်အတွက်
သန့်ရှင်းရေး လုပ်ဖို့ ငှားထားတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ အီစီကလီ လုပ်နေတယ် ။
ဒီကောင်မလေးက ပစ္စည်းကောင်းလေး ။ ပစ္စည်းရှိ လူတန်းစားလေး ။ နံမည်က နော်ပိုးစီ ။ ဘားအံဖက်က ကရင်မလေး ။ အလစ်မှာ
သွင်းပစ်လိုက်တတ်တဲ့ ဘိုဘိုက လစ်ရင်သွင်းဖို့ ကြံနေတယ် ။
ဒိုင်ယာလော့တွေ တလုံးသွင်း နှစ်လုံးသွင်းနဲ့ နောက်တော့ တပြုံလုံး သွင်းမယ့်လူ ။ နော်ပိုးစီကလည်း သစ်ရွက်တွေ လှုပ်ခတ်ရင်တောင် တခစ်ခစ် ရယ်မောချင်တဲ့ အထိန်းမတတ် ဇိမ်းဇတ်ဇတ် အရွယ်လေးလေ ။ ဘိုဘိုက မိန်းမကြိုက်တဲ့ ဒီဇိုင်း အပြောကလည်း ကောင်းဆိုတော့ နော်ပိုးစီက ဘိုဘို့ကိုဆို ဆိတ်လားပုတ်လားတွေ လုပ်ပြီး ခင်တယ် ။ အန်တီနုက ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ဘိုဘို့ကို မျက်စိနဲ့ သတိပေးတယ် ။ ပါးစပ်ကတော့ ဘာမှ မပြောပေမယ့် စူးစူးရှရှ ကြည့်ပြီး “ ဘာဖြစ်နေတာလဲကွာ..” လို့ အဓိပ္ပါယ်ရတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ ကြည့်နေတာ ။
ဘိုဘိုကလည်း အန်တီနု အကြည့်ကို သဘောပေါက်လိုက်တယ်။ နော်ပိုးစီကို လုံးနေတာကို အန်တီနု မကြိုက်ဘူး ဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ တဟဲဟဲ ရယ်ရင်း ဘိုဘို ဆိုင်ရှေ့ကို ထွက်လိုက်တယ် ။
ဒီနေ့အတွက် ဖြူဖြူမော်သိန်းဆီက ငွေယားလေးတွေ မြက်မြက်လေး ရလိုက်တာမို့ ဆိုင်က လူတွေ အားလုံးကို မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်လို့ ကြေငြာလိုက်တယ် ။ စားသောက်ရုံထဲက ဆိုင်တွေကနေ စားချင်တာတွေ အကုန် မှာကြလို့ ကြေငြာလိုက်တယ် ။
ညနေဖက် ဆိုင်သိမ်းချိန်မှာ အန်တီနုရယ် ဘိုဘိုရယ်ဘဲ ကျန်တော့တဲ့ အချိန် အန်တီနုက “ ဘိုလေး..ဘယ်လိုလဲ…ကရင်မလေးကို ဆွဲစားချင်နေတာလား….ဘာလဲ ဘိုလေးက ငါးစိမ်းမြင်လို့ ငါးကင်တွေကိုပစ်ချင်တာလား..လို့မျက်စောင်းထိုးပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ ထော်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။
ဘိုဘိုက “ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ….ခင်မင်လို့ စကားပြော နောက်ပြောင်တဲ့ အဆင့်ပါ..ဘိုဘိုက အန်တီနုတို့လို မမကြီးတွေကိုဘဲ ကြိုက်တာပါ..တကယ်..တကယ်…..” လို့ ပြောပြီး အန်တီနုကို တအား ဖက်လိုက်ပြီး အန်တီနု နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ။
“ ဟိတ်ကောင်လေး..မကဲနဲ့ကွာ..လူဆိုးလေး ….”
ဘိုဘိုက ဆိုင်ထဲ နှစ်ယောက်ထဲမို့ အပြတ်ကဲပြီ ။ အန်တီနုကို နမ်းလည်း နမ်း ကိုင်လဲကိုင် တယ် ။ အန်တီနု ထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။
“ ဟဲ့ကောင်လေး..အို..ခက်တော့တာဘဲ ..”
ဘိုဘိုက ခေါင်းလျှော်တဲ့ ကုတင်ပေါ် အန်တီနုကို ခြေထောက်နှစ်ချောင်း တင်ပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ သူကတော့ ကုတင်အောက်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာ အပ်ပြီး အမွှေးရေးရေးနဲ့ အန်တီနုရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နမ်းရှုံ့တော့ အန်တီနုက “ ဘိုလေး..အန်တီနု တနေကုန် အလုပ်လုပ်ထားတာကွာ..ရေလဲ မချိုးရသေးဘူး….နမ်းနဲ့..” လို့ ညုသလိုနုသလိုနဲ့ ပြောလိုက်ပေမယ့် ဘိုဘိုက လျာကြီး ထုတ်ပြီး သဲသဲမဲမဲ မှုတ်တော့တာဘဲ ။
“ အို..အို..ဟဲ့…ဟဲ့……ဘိုလေး…အာ..ဒီကောင်လေး…..ရေမချိုးရသေးပါဘူးဆို………အင်….အို….အမလေး……….”
ဘိုဘိုက အန်တီနုရဲ့ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူနှစ်ချပ်ကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ထောင်ထနေတဲ့ စောက်စိ အရသာဖူးကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးနေလို့ အန်တီနုလည်း ဘိုဘို့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို တအားဆွဲဆုပ်ပြီး တအီးအီးနဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေ ရမ်းခါလို့ အရသာ တွေ့နေပါတယ် ။
ဘိုဘိုလည်း စောက်ဖုတ်ကို အရသာပေးရတဲ့ ယောကျ်ား ဖါသည် တယောက် ပီပီ စောက်ဖုတ်ကို မရွံရှာတတ် ။ အနံ့က ယဉ်ပါးနေပြီ ။ အန်တီနု ပြောသလိုဘဲ တနေကုန် အလုပ်လုပ်ထားတဲ့ မိန်းမ တယောက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်က မွှေးနေမှာ မဟုတ်ဘူး ။ သို့သော် ဘိုဘိုက စောက်ဖုတ်အမျိုးမျိုး ကို ယက်ဖူး စုတ်ဖူး မှုတ်ဖူးနေတဲ့ ယောကျ်ားဖါသည် ဆိုတော့ဂရုမစိုက် ။ တအားကို ယက်လိုက် စုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေတော့ အန်တီနု တအား အကြိုက်တွေ့သွားရတယ် ။ စောက်ဖုတ်ကလည်း အယက်အစုတ်ခံရပြီး မကြာခင်မှာဘဲ လီးကြီးကြီးနဲ့ လိုးဆောင့်ပေးတာကို ခံချင်လာတယ် ။
“ ဘိုလေးရေ…လိုးပေးတော့ကွာ..အန်တီနု ….တအား လိုချင်နေပြီ…” လို့ မရှက်တော့ဘဲ ဖွင့်ဟ တောင်းဆိုပါတော့တယ် ။
ဘိုဘိုလည်း ကျေနပ်တဲ့ အပြုံးနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ အန်တီနုကိုလည်း အအပေါ်ပိုင်းက အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။
အန်တီနုလည်း တအား ခံချင်နေပြီ ။ အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်တဲ့အချိန် အန်တီနုရဲ့ လက်တွေ တုန်ခါနေတာ ဘိုဘို တွေ့တယ် ။အန်တီနု အပေါ်ပိုင်းပါ ဗလာကျင်း အဝတ်မဲ့သွားတဲ့အချိန် ဆူဖြိုးကြီးမားတဲ့ အန်တီနုရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက ဘိုဘိုရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကို တဟုန်ထိုး ထကြွစေတော့ ဘိုဘိုလည်း နို့ကြီးတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်ညှစ်ကိုင်တွယ်တော့တာဘဲ ။
“ ဟဲ့ ကလေး…ဖြေးဖြေးလေ …အို ..သူရဲမရဲ စီးနေတော့တာဘဲ….နှာဘူးလေး . .”
ဘိုဘိုက အန်တီနုရဲ့ ပေါင်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ဖြဲပစ်လိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်မှာ တေ့ချိန်လိုက်တယ် ။ အန်တီနုက ကုတင်လေး ပေါ်မှာ..ဘိုဘိုက ကုတင်အောက်မှာ ..။
အန်တီနုလည်း ဘိုဘို့ရဲ့ တုတ်တုတ်ခဲခဲ လီးတန်ကြီးနဲ့ အလိုးခံရတာ အရမ်းသဘောကျ စွဲနေတာ ။
သူခံဘူးတဲ့ ယောကျ်ားတွေ ထဲမှာ ဘိုဘို လိုးပေးတာကို အကြိုက်ဆုံးဘဲ ။ လီးကလည်း ကြီး အားကောင်းမောင်းသန် တကယ့်လို အလိုးသန် အလိုးကောင်းတဲ့ ဂိုးသွင်းကောင်းတဲ့ ကောင်လေး ။
နို့ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို စပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ စောစောက ဘာဂျာကိုင်ထားတော့ သွားရည်တွေရော စောက်ရည်တွေရော စိုစိုရွှဲနေတော့ လီးကြီးက အထစ်အငေါ့ မရှိဘဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ တထစ်ချင်း တိုးဝင်သွားတယ် ။
အမလေး..ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ…..အန်တီနု စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်လိုက်တာပါ ။ ဟော..ပြန်နုတ်ထုတ်သွားပြန်ပြီ….ဆတ်ကနဲ ပြန်ထိုးသွင်းထည့်တာ သူ့လီးတဆုံး ။
အို့…..ဟင်းဟင်း…..အာ့….။
ဆုတ်သွားပြန်ပြီး ပြန်ကော့ထိုးလိုက်ပြန်တော့ စောက်ခေါင်းထဲ အီဆိမ့်သွားရတယ် ။
“ အန်တီနု..ကောင်းလားဟင်…”
“ ကောင်းတယ်..အရမ်းတော့ မကောင်းသေးဘူး..ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်တဲ့အခါ ပိုကောင်းတယ်….တအားဆောင့်လိုးတော့ကွာ…..”
“ ရတယ်..အန်တီနု..စိတ်တိုင်းကျ လိုးပေးမယ်….”
ဘိုဘို က ဖြည်းဖြည်းနဲ့မှန်မှန် လိုးပေးနေရာက မြန်မြန်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးလာတယ် ့ ။ အန်တီနုရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ပုခုံးပေါ်ကို ထမ်းတင်ပြီး ဆောင့်တယ် ။ အန်တီနုလည်း တဟာဟာ တဟင်ဟင်နဲ့ အရသာတွေ့နေတယ် ။ ဘိုဘိုက ပုံစံပြောင်းရအောင် အန်တီနု လို့ ပြောလိုက်တော့ အရှိန်ကောင်း အရသာထူးနေတဲ့ အန်တီနု သိပ်မကြိုက်ပေမယ့် ဘိုဘို့ကို အလိုလိုက်တဲ့အနေနဲ့ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ဘိုဘို လို့ ပြန်မေးတယ် ။
ဘိုဘိုကဘေးတစောင်း ကွေးကွေးလေး အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူက အမြောင်းလိုက်ကြီး ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲကို ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ထိုးညှောင့်ပေးတယ် ။
“ တအားကောင်းလာပြီကွာ..ပြီးချင်ပြီ..အပြတ်လိုးပေးပါတော့ ..”
ဘိုဘိုလည်း အချက် ငါးဆယ်လောက် ဒလစပ် ထိုးဆောင့်ပစ်လိုက်တော့ အန်တီနု ပြီးသွားတယ် ။
“ ကောင်းလိုက်တာ ဘိုလေးရယ်….”
ဘိုဘိုက မပြီးသေး ။ သူ့အရည်တွေ စိုရွှဲပေလူးနေတဲ့ လီးတန်ကို အန်တီနု ပါးစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းပြီး ညှောင့်တယ် ။ အန်တီနုကလည်း လျာနဲ့ လှိမ့်လူးပေးတယ် ။ မကြာခင် ဘိုဘို ပြီးသွားရတယ် .။
သုတ်ရည်တွေ တစစ်စစ်နဲ့ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရင်း တအားကောင်းသွားတယ် ။ အန်တီနုလည်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို မြိုချပစ်လိုက်တယ် ။
နေ့လည်တုံးက ဖြူဖြူမော်သိန်းကို လိုးလာတာတောင် အန်တီနုကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးနိုင်လို့ အန်တီနုလည်း…ဘိုဘို့ကို .“ မင်းလေးက တကယ့် အလိုးသမားကောင်းလေး ဘဲ ” လို့ ချီးကျူးလိုက်တယ် ။
ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့မို့ စျေးပိတ် ဆိုင်ပိတ်လို့ ဘိုဘို အားတယ် ။ ဘော်ဒါတွေနဲ့ အလုံက လပ်ကီးဆဲဗင်းမှာ ထိုင်
စားနေတယ် ။ အောက်ကြည့်မြင်တိုင် လမ်းမကြီးပေါ်မှာ ကားတွေ တဝေါဝေါနဲ့ မောင်းနေကြသလို လပ်ကီးဆဲဗင်း
ဆိုင်ရှေ့နဲ့ ဘေးဖက်မှာလည်း လာစားတဲ့လူတွေရဲ့ ကားတွေ ပြည့်ကြပ်နေတယ် ။
သူငယ်ချင်းတွေက ဘိုဘို စိုပြေနေတာ ကို တွေ့ရလို့ အားကျကြ ဝမ်းသာ ကြတယ် ။ စတီဖင်နဲ့ အောင်တိုးဟန်
က ဘိုဘို့ကို အတွေ့အကြုံတွေ မေးကြပေမယ့် လပ်ကီးဆဲဗင်းလို လူတွေ ပြည့်နေတဲ့ ဆိုင်ထဲမှာ လိင်ကိစ္စ အ
တွေ့အကြုံတွေကို ပြောပြဖို့က ခက်တယ် ။
သည်အချိန်မှာ ဘိုဘို့ဖုန်း တတိတိနဲ့ မြည်လာတယ် ။
ဘယ်သူလဲ….ဆန်းဒေးကြီး…ရည်မွန်သင်းမောင်လား..ဖြူဖြူမော်သိန်းလား….အန်တီနုလား …။
ကော်လာအိုင်ဒီမှာ ပေါ်နေတဲ့ နံပါတ်ကို သူမသိဘူး ။
“ ဟယ်လို..ဘိုဘိုပါ..”
“ အကို…ပိုးစီပါ..အကို ဒီနေ့ အားလားဟင်…”
“အို…ပိုးစီ….အားတယ်..အားပါတယ်…ပိုးစီ ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ..ပိုးစီ …..”
နော်ပိုးစီ သူ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လို့ တော်တော် အံ့သြသွားတယ် ။
“ ပိုးစီ …..အကို…ပိုးစီ သူငယ်ချင်း တယောက်ဆီကို သွားစရာ ရှိတာ…အဲ့နေရာက ပိုးစီ တခါမှလည်း မ
ရောက်ဖူးလို့…အကို ပိုးစီနဲ့ လိုက်ခဲ့ပေးနိုင်မလားဟင်…”
“ ရတယ်..အကို လိုက်ခဲ့ပေးမယ်လေ..ပိုးစီနဲ့ အကို ဘယ်လို ဆုံမလဲ…အခု ပိုးစီ ဘယ်မှာလဲ..”
“ ပိုးစိက အလုံမှာ အကို အနောက်ပိုင်းဆေးရုံကြီးသိလား….အဲ့နားမှာ ရောက်နေတာ…”
“ ဟာ..အခု အကို ရောက်နေတဲ့နေရာနဲ့ သိပ်မဝေးဘူး ..အကို လာခဲ့လိုက်မယ်လေ ..”
“ ဟုတ်ပြီ အကို …”
ကားပါလာတဲ့ စတီဖင်ကို သူ့ကား ခဏ သုံးလို့ရမလား တောင်းလိုက်တယ် ။ စတီဖင်က ညနေစာ ကျွေးမယ်
ဆိုရင် ကားပေးသုံးမယ်လို့ ပြောလို့ ဘိုဘို သဘောတူလိုက်တယ် ။ အောင်တိုးဟန်ကလည်း သူပါလိုက်မှာလို့
ပြောတယ် ။
“ အိုကေ..သူငယ်ချင်းတို့..ငါ ညကျရင် တကာ ခံမယ်…ကဲ..ငါဒိုးလိုက်အုံးမယ် ..”
မကြာခင် ဘိုဘို နော်ပိုးစီ စောင့်နေတဲ့နေရာကို စတီဖင်ရဲ့ ဟွန်ဒါကားမဲလေးနဲ့ ရောက်သွားပါတယ် ။
နော်ပိုးစီ အရမ်းလှနေတယ် ။ အန်တီနုဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်နေတုံးကလို ခပ်နွမ်းနွမ်းမဟုတ်တော့ဘူး ။ အလှပြင်
ထားတာကို သတိထားမိသလို အဝတ်အစားလဲ တောက်တောက်ပြောင်ပြောင်နဲ့ ဖြစ်နေလို့ အရမ်းကြည့်လို့
ကောင်းနေတယ် ။
နော်ပိုးစီနဲ့ အတူတူ ဒီလို ကားလေးနဲ့ လိမ့်ရတာ ဘိုဘို တအား ပျော်နေတယ် ။ ဒီလို ရင်းနှီးလာရင် မကြာခင်
သူ နော်ပိုးစီကို ၀ါးရလိမ့်မယ် လို့ သူထင်တယ် ။ ပထမဆုံး အတူတူ သွားတာမို့ ဒီနေ့တော့ အသာလျှိုထား
လိုက်အုံးမယ် လို့ ဘိုဘို ဆုံးဖြတ်ထားတယ် ။
နော်ပိုးစီ သွားချင်တဲ့နေရာကို သူလိုက်ပို့တယ် ။ နေ့လည်စာ အတူတူ စားကြတယ် ။ နော်ပိုးစီ ကို သူနေတဲ့
လမ်း၅ဝဖက်ကို လိုက်ပို့ပြီးတော့ ဘိုဘို အားသွားပြီ ။
စတီဖင်တို့နဲ့ ပြန်ဆုံဖို့ ဖုန်းဆက်နေတုံး ဖုန်းတခု ဖြတ်ဝင်လာတယ် ။ ဘယ်သူလဲ ကြည့်လိုက်တော့ မသိတဲ့
နံပါတ်တခု ။
“ ဘိုုဘိုပါ….”
“ ဘိုဘို….မမလေ…အန်တီနုဆီက မင်း ဖုန်းနံပါတ်ကို ရတယ်ကွယ်…အန်တီနုဆီမှာ ဆံပင်ပြင်ရင်း..အန်တီနုက ဘိုဘို့အကြောင်းတွေ ပြောပြတယ် …ဘိုဘို ဘယ်လို တော်တဲ့အကြောင်း..ဘိုဘိုနဲ့ ခရီးတွေ ဘာတွေ သွားရင်
အရမ်း ပျော်ဖို့ကောင်းတာဘဲ တဲ့….မမ..ယူ့ကို စိတ်ဝင်စားသွားရတယ်…ဘယ်လိုလဲ…အားလား..မမနဲ့ တွေ့နိုင်
မလား….”
အင်း…အလုပ်သစ်တော့ ရပြီ ထင်တာဘဲ ။
“ ညနေ ခုနစ်နာရီလောက်အထိတော့ အားပါတယ်….မမ နံမည်က….”
“ မေသစ္စာနီ…ပါ ဘိုဘို..မမ နဲ့ ဘယ်မှာ ဆုံကြမလဲဟင်….”
“ မမ မဟာရန်ကုန် ဟိုတယ် သိလား….”
ဘိုဘိုက ဟိုတယ် လိပ်စာကို ပြောပြလိုက်တယ် ။ အဲဒီမှာ ကျနော် စောင့်နေမယ်..မမ လာနိုင်ရင်ပေါ့…” ဆိုတော့
မေသစ္စာနီက “ အိုကေ..မမ လာခဲ့မယ်….” လို့ ပြောတယ် ။ စတီဖင်တို့ကို ကျွေးနိုင်ဖို့ ဂွင်တဂွင်တော့ ဖန်တီး
လိုက်အုံးမယ်….။
မဟာရန်ကုန်ဟိုတယ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး အခန်းတခန်း ယူလိုက်သည် ။ မေသစ္စာနီ စော ရောက်လာခဲ့ရင် သူရလိုက်
တဲ့ အခန်းနံပါတ် “ ၁၁၉ ”မှာ စောင့်နေစေဖို့ စီစဉ်လိုက်တယ် ။ ကားတွေက တနင်္ဂနွေနေ့လည်း ကြပ်ပိတ်နေ
တာဘဲ ။ မဟာရန်ကုန် ဟိုတယ်ကို သူရောက်သွားတော့ အခန်းနံပါတ် ၁၁၉ ကို တန်းပြီး သွားလိုက်တယ် ။
မေသစ္စာနီကို တွေ့ဖူးချင်လှပြီ ။
အသံလေးက ဆက်ဆီ အရမ်းဖြစ်တဲ့ မေသစ္စာနီကို ဘယ်လိုပုံစွလည်း သိချင်လွန်းလို့ အန်တီနုဆီကို ဖုန်းတချက် လှမ်းဆက်ခေါ်ပြီး မေးလိုက်တော့ အန်တီနုကလည်း “ ဘိုလေး..မင်းဘဲ ချဉ်တူးတူး မူးပြီးရောဆို…ငွေရဖို့ ဖါလုပ်
စားတော့ ဘယ်လို ဒီဇိုင်း ဖြစ်ဖြစ် လုပ်မယ်ဆို…” လို့ သူ့ကို မေးတယ် ။
“ ဟာ..အန်တီနု..ဒါဆိုရင် မသားနားဘူးပေါ့ ဟုတ်လား…”
“ အခု မင်း သူ့ဆီကို သွားနေပြီဘဲကွယ်…မကြာခင် တွေ့မှာပေါ့..”
အန်တီနုက ရယ်မောပြီး ဖုန်းချသွားတယ်။
ုအန်တီနုဆိိုင်မှာ လူကို အရင်တွေ့ရရင်တော့ မလုပ်ချင်ရင် အကြောင်း တခုခုပြပြီး ငြင်းလို့ရပေမယ့် အခုလို
ဟိုတယ်ခန်းမှာ တွေ့ကြမှတော့ ဘယ်လိုပုံ ဖြစ်ဖြစ် ချဉ်တူးတူး မူးပြီးရော နှိပ်ပစ်လိုက်ရတော့မှာဘဲလေ ။
မဟာရန်ကုန် ဟိုတယ်လေးထဲကို သူဝင်လိုက်တာနဲ့ လေအေးစက် ကြောင့် အပူဒါဏ် သက်သာသွားရတယ် ။
ဟိုတယ်ကောင်တာက ချာတိတ်က “ အကို့ဧည့်သည် အခန်း ၁၁၉ မှာ ရောက်နေပြီ . . ဒီမှာ အကို့သော့” ဆို
ပြီး ဟိုတယ် အခန်းသော့ ထုတ်ပေးတယ် ။ ဒီဟိုတယ် ဝန်ထမ်းတွေ က သူ့ကို ခင်မင်နေကြပြီ ။
စော်အမျိုးမျိုးနဲ့ လာအိပ်လို့ “ အားကျတယ် အကို ” လို့လည်း ပြောတတ်ကြတယ် ။
အခန်းနံပါတ် ၁၁၉ ကို သူ ခပ်ဖွဖွလေး ခေါက်လိုက်တယ် ။ တံခါးပွင့်သွားတော့ သူ့ကို တွေ့ချင်နေတယ် ဆို
တဲ့ မေသစ္စာနီကို ဘိုဘို တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ် ။
မေသစ္စာနီသည် အရပ်မြင့်မြင့် အသားဖြူဆွတ်ဆွတ်နဲ့ ခပ်ပြည့်ပြည့်တောင့်တောင့် မဂိုမတယောက် ပါ ။
နှာတန်ပေါ်ပေါ်နဲ့မဂိုကုလားမ မေသစ္စာနီသည် အန်တီနုလောက် အသက်မကြီးပေမယ့် အန်တီနုလိုဘဲ ဖြူဖြူ
တောင့်တောင့် တတုံးတခဲ အကိတ်ကြီး ဖြစ်နေပါတယ် ။
မေသစ္စာနီကလည်း ဘိုဘို့ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်တယ် ။
“ နံမည်ကြီး ဘိုဘို ဆိုတာကို အခုလို ဆုံရတာ ဝမ်းသာတယ်ကွာ…..”
ကမ်းပေးလာတဲ့ စော်ကြီးရဲ့ လက်ကလေးကို ဖမ်းဆွဲနုတ်ဆက်လိုက်တယ် ။ အေးစက်နေတဲ့ နူးညံ့ဖေါင်းအိတဲ့
လက်ကလေးကို သူ ပြန်လွှတ်မပေး ။
လက်ချင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ကြတယ် ။ ဒီဟိုတယ်ခန်းလေးမှာကလည်း ထိုင်စရာ ဆိုလို့
ဒီကုတင်ဘဲ ရှိနေတယ်လေ ။
“ မမ က အရမ်းလှတာဘဲ..ဟိုလေ..တောင့်လည်း တောင့်တယ်….”
“ ဟုတ်လို့လား..ဘိုဘိုက မြှောက်နေပြန်ပြီကွာ….”
မေသစ္စာနီရဲ့ အပြုံးက ရှေးခေတ်မင်းသမီးကြီး ချိုပြုံးလို ပါးချိုင့်ကလေးနဲ့ ။
“ မမက ဘယ်မှာနေတာလဲဟင်…”
“ မမ က ရွှေဘုံသာလမ်းမှာ နေတယ်…ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင်ကွာ..မမက ယောကျ်ားနဲ့ ကွဲနေတယ်..သူက
နိုင်ငံခြားမှာ…မမက တယောက်ထဲ အရမ်း အထီးကျန်ဆန်နေတယ်….အင်း….ဒါကြောင့် မင်းနဲ့ တွေ့ချင်မိတာပေါ့”
ဒီဇာတ်လမ်း အချိုးတွေပါဘဲ ။ မမရည်မွန်သင်းမောင်လိုပေါ့ ။ လင်ဖြစ်သူက ပင်ယလ်သမုဒ္ဒရာထဲ အလုပ်လုပ်နေ
တော့ ကျန်ခဲ့တဲ့ မယားက အထီးကျန် ဆန်ပြီး လိုအပ်ချက်တွေကို အစားထိုး ရှာရော ..။
“ မမ လိုချင်တာ အကုန် ကျနော် ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ပါတယ်…စိတ်ချပါ…ဘာမှ မပူနဲ့တော့..”
မေသစ္စာနီကို သူဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ် စုတ်လိုက်တယ် ။ မေသစ္စာနီ
ကလည်း ပြန်စုတ်နမ်းလာတယ် ။ ထယ်ထယ်ကြီးကို ကောင်းကောင်း နယ်ပြီ ။ မေသစ္စာနီရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို
တခုပြီးတခု ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကြီးမားဆူဖြိုးတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်တယ် ။ အောက်က စကပ်အရှည်ကိုလည်း ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
အိုး…။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ကျန်းမာရေး ။ တောင့်လိုက်တဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေ ။ ဖြူဖွေးဝိုင်းစက်နေတယ် ။
ထုံးစံအတိုင်း စစချင်း နှိုးဆွတဲ့ အနေနဲ့ မေသစ္စာနီရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဖြဲကား လိုက်ပြီး သူ့မျက်
နှာကို ပေါင်တန်ကြား ဂွဆုံနေရာကို အပ်လိုက်တယ် ။ မေသစ္စာနီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စပြီး နမ်းရှူလိုက်တယ် ။ လျာ
နဲ့ အကွဲကြောင်းကို စုန်ချီ ဆန်ချီ ယက်ပေးလိုက်တယ် ။
“ အမလေး..ဘိုဘို…..အိုကွယ်…..အား……..ဟင်းဟင်း……”
မဂိုမ ရေဆေးငါး ဖြူဖွေးဖွေးကြီးရဲ့ နီညိုညို စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဘိုဘို အပီအပြင် ယက်ပေးနေပြီ ။
ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ထားတာမို့ မေသစ္စာနီရဲ့ နို့ကြီးတွေက ကော့ချွန်နေတာကို တွေ့နေရတာကြောင့် ဘိုဘိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်နယ်နေမိတယ် ။
တပြတ်ပြတ် ဘာဂျာသံတွေကလည်း ညံနေတယ် ။
တချက်တချက် မေသစ္စာနီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကနေ မဆလာနံ့များ ရသလားလို့ ထင်မိပေမယ့် မေသစ္စာနီ ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အပေါ်အောက် စုံချည် ဆန်ချည် တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်နေပြီ ။ မေသစ္စာနီရဲ့
စောက်ဖုတ်ဟာ ဘိုဘို ကြုံဖူးခဲ့တဲ့ စောက်ဖုတ်တွေထဲမှာ သန့်ရှင်းတယ် လို့ ပြောရမယ် ။ တခါတလေ တနေကုန် အလုပ်လုပ် စျေးရောင်းတဲ့ မိန်းမတွေကို မမျှော်လင့်ဘဲ ရုတ်တရက် လိုးခွင့်ရသွားခဲ့
ဘူးတော့ ရေချိုးခန်း ဝင်ပြီး ရေဆေးချိန် မရလိုက်ဘဲ တန်းမှုတ်တဲ့အခါ အနံ့ဆိုးတွေနဲ့ ကြုံတတ်တယ် ။
“ အို…အင်း…ဟင်း..ဟင်း………အား….အား….အား….အား……..”
မေသစ္စာနီ ဘိုဘို့ခေါင်းကို တအားကြီး ဆုပ်ကိုင်ပြီး ညည်းတယ် ။
အားရပါးရ မှုတ်ပေးနေပေမယ့် မေသစ္စာနီက ဆက် အမှုတ် မခံနိုင်တော့ဘူး လို့ ပြောလာတယ် ။ တော်ပြီ…တော်ပြီ……တဲ့ ။ ဘာလို့လဲ..မမ …မကြိုက်လို့လား….လို့ ဘိုဘိုက မေးလိုက်တော့
ရေဆေးငါး ထယ်ထယ်ကြီးက မမလိုချင်လှပြီ…မင်းမှုတ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့….လို့ ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဘိုဘိုလည်း မဂိုမမကြီးကို ကောင်းကောင်း ထောင်းပေးတော့
အရမ်းကို ကျေနပ် အကြိုက်တွေ့သွားပြီး တအားဆောင့်ဖို့ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ဖို့ အမြန်ဆောင့်ဖို့ ပြောလာတယ် ။ ဘိုဘိုကလည်း စိတ်ကျေနပ်မှု အပြည့်အဝ ရအောင် စိတ်ကြိုက် လုပ်ပေးလိုက်တယ်။
စော်ကြီးက ကွန်ဒုန်း မသုံးစေချင်ဘူး..။
ဒါပေမယ့် ဘိုဘိုလည်း ကွန်ဒုန်း မပါဘဲ မလုပ်ဘူး ။ ရေရှည် လုပ်စားဖို့က အကာအကွယ် လိုအပ်တယ် မဟုတ်လား …။
မေသစ္စာနီ ဘိုဘို့ကို ပေးသင့်တာထက် ပိုပြီး ပေးသွားတယ် ။
နောက်ကိုလည်း ထပ်တွေ့ချင်တယ် ဘိုဘို…လို့ ပြောသွားတယ် ။ ဘိုဘိုလည်း မေသစ္စာနီ ဆီက ရလိုက်တဲ့ ငွေတွေနဲ့ ညပိုင်းမှာ ဘော်ဒါတွေကို အရက်တိုက် အစားကျွေးနိုင်သွားတယ် ။
ဘော်ဒါတွေက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို မေးကြတယ် ။ ဘိုဘိုလည်း သူ့ကပ်စတန်မာတွေက ဘယ်သူတွေလဲ ဆိုတာက လွဲလို့ လုပ်တာကိုင်တာတွေ ဖြစ်တာတွေကို ဘော်ဒါတွေကို ပြောပြ
တယ် ။
စတီဖင်က မနက်ဖန်ကျရင် သံရုံးတရုံးက လုပ်တဲ့ စျေးရောင်းပွဲ ( ဖန်းဖဲ ) တခု သွားမလို့ လိုက်ကြဦးမလား လို့ မေးတယ် ။ ဘိုဘိုလည်း ဒီနေ့ မေသစ္စာနီ ဆိုတဲ့ မဂိုမချောချောကြီးကို အပီဆွဲ
အရမ်းတွယ်ပေးလိုက်လို့ မနက်ဖန် နားလိုက်ချင်တာနဲ့ စတီဖင်နဲ့ လိုက်မယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
တော်တော် ညဉ့်နက်မှ လူစု ခွဲလိုက်ကြတယ် ။
ပေါက်ပေါက်ဆုပ်တွေက တွန်းလှည်းကလေးထဲမှာ တဖေါက်ဖေါက်နဲ့ ခုန်နေတယ် ။
ဖက်ဖူးစိမ်းရောင် အကျ ႌလေး…အစိမ်းရင့်ရောင် စကပ်တိုတိုလေး နဲ့ ခွာမြင့်ဖိနပ် အစိမ်းရောင်တွေ ဆင်မြန်းထားတဲ့ ကောင်မလေး ပေါက်ပေါက်ဆုပ်
အထုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်တဲ့အချိန် သူ့လက်ထဲက လက်ကိုင်ပုဝါ အစိမ်းရောင်လေး မြေကြီးပေါ်ကို ဖုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျသွားတယ် ။
ပြုတ်ကျသွားတာကို သူမသိဘူး ။
ဘိုဘို အသာကောက်ပြီး….“ အိန္ဒြာ…” လို့ ခေါ်လိုက်တော့ ကောင်မလေး လှည့်လာတယ် ။
“ ဒါ အိန္ဒြာ့ လက်ကိုင်ပုဝါလေး မဟုတ်လား…”
“ အော်.ဟုတ်….ကျေးဇူးပါ….”
ကောင်မလေးဆီက အပြုံးလေး တပွင့် ဘိုဘို ရလိုက်တယ် ။
ဗိုလ်ချုပ်စျေး ခေါက်ဆွဲဆိုင်ထဲမှာ ဆုံခဲ့တဲ့ အိန္ဒြာ့ကို လိုက်လိုက်ကြည့်တဲ့ဘဲ ပါလား ….. ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်ရဲ့
ဘေးက ရွှေဖြူသော်သော်က ဘိုဘိုကို “ ယူက တော်တော် တော့ တော်တယ်…ဒို့နှစ်ယောက် ဒီစျေးရောင်းပွဲ
ကို လာမှာ ဘယ်လိုသိပါလိမ့်….” လို့ ရယ်ပြီး လှမ်းပြောလိုက်တယ် ။
ဘိုဘိုက ဘာမှ မပြောဘဲ ပြုံးပြီးဘဲ ရပ်နေတယ် ။
တကယ်တော့ ဘိုဘို စျေးရောင်းပွဲမှာ အိန္ဒြာသင်းမောင်တို့ ရွှေဖြူသော်သော်တို့နဲ့ အခုလို ဆုံကြလိမ့်မယ်လို့
မသိပါ ။ စတီဖင်ခေါ်လို့ လိုက်လာတာပါ ။ မမျှော်လင့်ဘဲ ပြန်ဆုံကြပြန်တော့ ဘိုဘိုက မိန်းမတွေကို ဝင်လုံး
တဲ့နေရာမှာ ကျွမ်းလွန်းတော့ ဒီအလှမလေးတွေနဲ့ ခင်ခင်မင်မင်တွေ ဖြစ်ကုန်ကြတယ် ။
စကားပြော သွက်လည်းသွက် ရဲလည်းရဲတဲ့ ရွှေဖြူသော်သော်က ဘိုဘို့ကို ဒီကအပြီး တနေရာရာမှာ တခုခု သွား
စားရအောင်လို့ ခေါ်ဖိတ်လိုက်တယ် ။ ဘိုဘိုကလည်း သူတို့ကို ခေါ်ဖိတ်မလို့ စိတ်ထဲမှာ ပြင်နေတဲ့လူဆိုတော့
ထောပတ်ပုန်းထဲ ပြုတ်ကျသွားတဲ့ ခွေးငယ်လေးတကောင်လို အရမ်း ပျော်သွားတယ် ။
မော်ဒယ်မလေး တယောက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးမျိုး ပေါင်တန်ရှည်ရှည် သွယ်လျလျ နဲ့ အိနြာသင်းမောင်….အလားတူ
ကိုယ်လုံးမျိုးနဲ့ မျက်လုံးပြူးပြူး နှုတ်ခမ်းပြဲပြဲလေးနဲ့ ရွှေဖြူသော်သော်..တို့နဲ့ လိမ့်ရမှာ ဘယ်လောက်များ ကောင်း
လိုက်တဲ့ ကံကုသိုလ်လဲ …..။
စတီဖင်ရဲ့ ဟွန်ဒါဖစ်လေးကလည်း အဆင်သင့် ဆိုတော့ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက် နံမည်
ကြီး စားသောက်ဆိုင်တခုထဲကို ရောက်သွားကြပြီး တခစ်ခစ် တခိခိနဲ့ စကားတွေ တောင်ပြောမြောက်ပြော ဆူညံ
နေကြတယ် ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်ကလည်း ဘိုဘို့ကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ ပုံဘဲလို့ စတီဖင်က ဘိုဘို့ကို အိမ်သာ ခ
ဏ ဝင်တဲ့အချိန် ပြောတယ် ။
ရွှေဖြူသော်သော်ကလည်း စတီဖင်ကို စိတ်ဝင်စားတဲ့ ပုံ ရှိတယ်လို့ ဘိုဘိုက ပြန်ပြောတယ် ။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ဒီကောင်မချောချောလေးတွေနဲ့ သူတို့ ခင်မင်တဲ့ ဘော်ဒါတွေ ဖြစ်သွားကြရတာက အမြတ်ဘဲ လို့
ဘိုဘိုက အပြန်ခရီးမှာ ပြောတယ် ။ စတီဖင်က ရွှေဖြူသော်သော် ဘယ်လို မိုက်ကြောင်း ပြောမဆုံး ဖြစ်နေတယ် ။
သူနဲ့ အိန္ဒြာသင်းမောင် ခုလို ခင်မင်ရင်းနှီးသွား ကြတာ ရည်မွန်သင်းမောင် သိသွားလို့ မဖြစ်ဘူးလို့ ဘိုဘိုက စတီဖင်ကို ပြောလိုက်တယ် ။ စတီဖင်က
“ သေချာတာပေါ့ ဘိုဘို..မင်းကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ သူ့သမီးနဲ့ သဘောတူမှာ မဟုတ်ဘူး …မင်း အိန္ဒြာ့ကို တကယ် ချစ်မိသွားတာလား…” လို့
ပြန်မေးလိုက်တယ် ။
ဘိုဘိုက “ ဟုတ်တယ်…ငါ သူ့ကို စတွေ့တွေ့ချင်းထဲက ရေလည် ကြွေသွားတာ….ချစ်တယ်ကွာ…အိန္ဒြာသာ ငါ့
ကို ပြန်ချစ်ရင် ငါ ဂျစ်ဂလို အလုပ်ကို ရာသက်ပန် စွန့်ပစ်လိုက်တော့မယ်….” လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ဘိုဘို့ဟန်းဖုန်း တတိတိနဲ့ မြည်လာတယ် ။
ကြည့်လိုက်တော့ ရည်မွန်သင်းမောင် ခေါ်နေတာ ။ ဘိုဘို ရင်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ တုန်ခါသွားတယ် ။
မမရည်မွန်များ သူ့သမီး အိန္ဒြာနဲ့ လိမ့်တာ သိများ သွားပြီလား …..ဆိုပြီး …. ။
“ ဟယ်လို ဘိုဘိုပါ…”
“ ဟေး..ဘိုဘို….မမပါ..မမရည်မွန်….မမရဲ့ ဘဲဘဲကြီး သင်္ဘော ပြန်တက်သွားပြီ.ကွ….မင်း သိအောင် ပြောပြတာ..
မင်းနဲ့ မမ ပြန်တွေ့ကြလို့ အိုကေပြီ …. ဘယ်လိုလဲ…တွေ့ကြမလား…”
“ မမသဘောလေ…မမကို ကျနော်ကတော့ အမြဲ တွေ့ချင်နေတာလေ..မမရယ်….ဟင်း….ဘယ်လိုလဲ..ခု တွေ့ကြမ
လား….တွေ့ချင်တယ်…”
ဘိုဘိုက ထုံးစံအတိုင်း ညုချွဲချွဲပြီ ။
ရည်မွန်သင်းမောင်က သဘောကျသွားတယ် ။
“ ဟေ့နေအုံး..ခုတော့ မဟုတ်ဘူး …မမသမီးတွေ နဲ့ အလုပ်ရှပ်နေတယ်..မမ…မင်းကို ပြန်ခေါ်မယ်..ဘို…”
“ ဟုတ်ပြီ..မမ….မမအခေါ်ကို ဘို စောင့်နေမယ်…”
“ ဟုတ်ပြီ ဘို….ဆီးယူး ဆွန်း….ဘိုင်း….”
***************************************************အေးစိမ့်နေတဲ့ ဟိုတယ် အခန်းလေးထဲမှာ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အသံတွေ ထွက်နေတယ် ။
ဘိုဘို ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ပက်လက် ပေါင်ကားရက် အိပ်နေတယ် ။ မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ထားတယ် ။ နော်ပိုးစီ
ဘိုဘို့လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတယ် ။ လီးကြီးက လုံးပတ်က တုတ်လွန်းတော့ နော်ပိုးစီရဲ့ ပါးစပ်
ထဲမှာ အပြည့်ဘဲ ။ လီးတန် အရင်းပိုင်းကနေ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထိပ်ပိုင်းကို ဖိစုတ်ပေးနေတာ ။
ဘိုဘိုလည်း နော်ပိုးစီကို သိပ် ကြာကြာ မဖန်လိုက်ရဘူး ။ နော်ပိုးစီ နဲ့ ရည်းစား ဖြစ်သွားကြတယ် ။ ဘိုဘိုရဲ့ အ
နမ်း..ဘိုဘိုရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေကြောင့် နော်ပိုးစီ တယောက် မကြာခင်ဘဲ ဘိုဘို လိုလားသလို အနေအထား အ
ခြေအနေကို ရောက်သွားတယ် ။ နော်ပိုးစီကို အခုဆို ဘိုဘို ခေါ်ခေါ်လိုးနေတာ သုံးကြိမ် မကတော့ဘူး ။ ပြီး
တော့ နော်ပိုးစီ လီးကောင်းကောင်း စုတ်ပေးတတ်နေပြီ ။ နော်ပိုးစီ စုတ်နေတဲ့အချိန် ဘိုဘို သူ့လီးကို ကော့
ကော့ပြီး နော်ပိုးစီ ပါးစပ်ထဲကို ထိုးထည့်တယ် ။
နော်ပိုးစီရဲ့ လျာလေးက သူ့လီးကို တအား ထိုးဆွ လှိမ့်ပေးနေတော့ စိတ်တွေ တအား ထကြွလာရတယ် ။
လိုးချင်ပြီ ။
နော်ပိုးစီကို အစုတ်ရပ်လိုက်ဖို့ သူ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ကြိုက်လား…ကိုကို့လီးကို..”
နော်ပိုးစီ ခေါင်းလေး ညှိမ့်ပြပြီး…“ ကြိုက်တယ်..ကိုကို…” လို့ ပြုံးပြုံးလေး ဖြေလိုက်တယ် ။ လီးစုတ်ပေးတာ တော်
တော်ကြာသွားလို့လား မသိဘူး…။ နော်ပိုးစီရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ထူအမ်းအမ်း ဖြစ်နေကြတယ် ။ ဒီနှုတ်ခမ်း လေး
တွေကို ကြည့်မိတော့ ဘိုဘို့လီး ဆတ်ကနဲ တင်းသွားတယ် ။ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ လိုးလိုးထည့်နေတာ
တော်တော်ကြာပြီ ။
“ ဘယ်လိုပုံစံ နေပေးရမလဲ ကိုကို…”
အလိုက်တသိ မေးလိုက်တဲ့ ကရင်မချောလေးကို ဘိုဘို သဘောကျသွားတယ် ။
“ ဖင်ကုန်းပေး….”
“ ဟုတ် ကိုကို…..”
နော်ပိုးစီကို ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပုံစံနဲ့ သူလိုးတယ် ။ တော်တော် ခံနိုင်ရည် ရှိတဲ့ ကောင်မလေး ။
တအားဆောင့်လိုးတာ တချက်မှ မညည်းဘူး ။ အလိုးခံနိုင်တဲ့ ဒီကောင်မလေးကို မကြာခင် နောက်ပေါက်လည်း
ဖွင့်လိုက်မယ် လို့ ဘိုဘို စဉ်းစားနေတယ် ။
တဝလိုးပြီးတော့ နော်ပိုးစီ ရဲ့ မျက်နှာလေးပေါ်ကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘိုဘို အထွဋ်အထိပ်ကို
တက်လှမ်းသွားတယ် ။ ဟူး…..ကောင်းလိုက်တာ…….။
နော်ပိုးစီက သူကျင့်ပေးထားလို့ သုတ်ရည်တွေကို အပြုံးမပျက်နဲ့ အရယူလိုက်ပြီး လျာလေးနဲ့ ယက်ကြည့်နေ
တယ် ။ သူ လိုးလိုးပေးနေတဲ့ အချိန် ကောင်မလေးရဲ့ နို့ကြီးတွေလည်း ပိုပို ထွားလာသလိုဘဲ ။
အန်တီကြီးတွေကို လိုးပေးလို့ ရတဲ့ ငွေတွေထဲက နော်ပိုးစီ ကို သူနဲနဲ ပေးတယ် ။
နော်ပိုးစီ ရေချိုးခန်းကို ထသွားလိုက်တဲ့ အချိန် ဘိုဘို့ဖုန်း မြည်လာတယ် ။
အိုး..မမ ရည်မွန် ပါလား…..။
ခေါ်ပြီ ။
မမရည်မွန်နဲ့ ခါတိုင်းတွေ့နေကျ ဟိုတယ်လေးမှာ ဆုံဖို့ ချိန်းလိုက်တယ် ။
ဒီတခါ မမရည်မွန်က အရာရာကို ဦးဆောင်သွားတယ် ။ မမရည်မွန်ရဲ့ လင်ကြီး ဦးသင်းမောင် ရှိနေတဲ့အချိန်
မမရည်မွန်က တောင်းဆိုပေမယ့် ဦးသင်းမောင်က မစွမ်းဆောင်နိုင်လို့ အလုပ်မဖြစ်ခဲ့ဘူး ။ မမရည်မွန်လည်း
လင်ကြီး စိတ်ထစေဖို့ အမျိုးမျိုး နှိုးဆွပေးပေမယ့် အသက်ရနေပြီ ဖြစ်တဲ့ လင်ကြီးက မထနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ။
ဆေးကူလည်း မထနိုင်ဘဲ ပန်းသေသွားတဲ့ ဦးသင်းမောင်လည်း သူ့မိန်းမကို အာသာမဖြေပေးနိုင်တော့တဲ့အတွက်
အရမ်းကို စိတ်ထိခိုက်တယ် ။ ဒီတခါ ပြန်ထွက်ရင် ရည်မွန်သင်းမောင် အာသာဖြေဖို့ လီးအတုမျိုးစုံ
ဝယ်ပို့လိုက်မယ်လို့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ မယားလေးကို ပြောသွားခဲ့တယ် ။
မမရည်မွန်လည်း အောင့်အည်းထားခဲ့သမျှတွေကို ဘိုဘိုနဲ့ ဖြေဖျောက်တော့တာဘဲ ။ ဘိုဘို့ကို
လုပ်ခိုင်းတော့တာဘဲ ။ ဘိုဘိုလည်း မမရည်မွန် ကျေနပ်ရအောင် အစွမ်းကုန် လုပ်ကိုင်ပေးတယ် ။ မမရည်မွန်
ကို အကြိမ်ကြိမ် စိတ်တိုင်းကျ လိုးပေးတယ် ။ “ ဘိုဘိုရယ်..မမ တအား ပျော်သွားတယ်ကွာ….ဘိုဘို အရမ်းတော်
တာဘဲ …. မမ အခုမှဘဲ စိတ်ကျေနပ်မှုတွေ ရသွားရတယ် …” လို့ တဖွဖွ ပြောပြီ ဘိုဘို့လက်ထဲကို ငွေတွေ အ
များကြီး ထည့်ပေးသွားတယ် ။
မမရည်မွန် သူ့ရဲ့ ကားအစိမ်းရောင်ကြီးနဲ့ ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် ဘိုဘို ဟိုတယ်လေးထဲက ထွက်ခဲ့တယ် ။
သူလည်း မမရည်မွန်ကို အပီ အကြိမ်ကြိမ် ဖြုတ်ခဲ့ရလို့ ကျေနပ်တယ် ။ မိန်းမချောတယောက်ကို ကိုယ့်စိတ်
ကြိုက် ဖြုတ်ရတာ အမှန်တကယ် ကံထူးတာဘဲလို့ သူ့ဘော်ဒါတွေ ပြောခဲ့တာတွေ မှန်တယ် ။
သူ ကားလမ်းမကြီးအတိုင်း လျှောက်နေတယ် ။ ဘောင်းဘီအိတ်တွေထဲမှာ မမရည်မွန် ပေးခဲ့တဲ့ ငွေစက္ကူတွေ
အပြည့်ဘဲ ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ အရက်ဆိုင်တဆိုင် တွေ့လိုက်တယ် ။ ဝင်ကစ်လိုက်မလားလို့ စဉ်းစားလိုက်မိတယ် ။
မူးအောင်သောက်..စားချင်တာလေးတွေ စားပြီးမှ အိမ်ပြန်မယ်ပေါ့ ။
အရက်ဆိုင်ထဲကို ဝင်ခါနီး အချိန်လေးမှာ ကားလေးတစီး သူ့ဘေးကို ကျွိကနဲ ထိုးဆိုက်ရပ်လာတယ် ။
“ ကိုဘိုဘို …”
“ ဟင်..အိန္ဒြာ….ရွှေဖြူသော်သော်လည်း ပါတာဘဲ…..”
မတ်စတက်ရဲလိုး ..အဝါရောင် တောက်တောက် နောက်ဆုံးပေါ် ဗောက်စ်ဝက်ဂွန်း ကားလေးထဲက သူ့ကို
ပြုံးပြနေတဲ့ ကောင်မလေး အချောစား နှစ်ယောက် ။ ခါတိုင်းလိုဘဲ တောက်ပ သစ်လွင်တဲ့ ဝတ်ကောင်းစားလှ
တွေ ဆင်မြန်းထားကြတယ် ။
“ ဟိတ်….လာလေ..ဘာကြောင်ငေးနေတာလဲ..လူကို မမြင်ဖူးဘူးလား…ခိခိ…”
ဘိုဘို ကားပေါ်ကို တက်လိုက်တယ် ။
အိန္ဒြာသင်းမောင်က ကားလေးကို တရှိန်ထိုး မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။ ဘေးမှာ ထိုင်တဲ့ ရွှေဖြူသော်သော်က
တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်တယ် ။
“ ကိုဘိုဘို..တယောက်ထဲ…လမ်းပေါ်မှာ ဖီလင်နဲ့ လျှောက်နေတာ..ဘယ်က ပြန်လို့ ဘယ်ကို သွားမလို့လဲ…”
ရွှေဖြူသော်သော်ရဲ့ အမေးကို ဘိုဘိုက ဟာသနှောပြီး “ အရက်ဝင်သောက်မလားလို့ စဉ်းစားရင်း အရက်ဆိုင် ရှာ
နေတာ….အတော်ဘဲ..ကျွေးမယ့်တိုက်မယ့် ဒဂါခံမယ့်သူတွေနဲ့ ပက်ပင်းကို တိုးလို့…” လို့ ဖြေလိုက်တော့ အိန္ဒြာ
သင်းမောင်က ..“ ဒို့တတွေလည်း ကလပ်တခုခု သွားပြီး အရက်သောက်မလို့…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟာ..ဒါဆို အတော်ဘဲပေါ့…”
ရွှေဖြူသော်သော်နဲ့ အိန္ဒြာသင်းမောင်တို့ ရယ်လိုက်ကြတယ် ။
“ ရတယ်လေ..ကိုဘိုဘို လည်း လိုက်ခဲ့ပေါ့…ဒါပေမယ့် အိန္ဒြာတို့က နဲနဲ ခမ်းနေတယ်..ခိခိ…”
“ ဒါအတွက် မပူပါနဲ့…”
ရွှေဖြူသော်သော်နဲ့ အိန္ဒြာသင်းမောင်တို့က ဘိုဘို့ကို သူတို့ သွားနေကျ နိုက်ကလပ်တခုကို ခေါ်သွား
ပါတယ် ။ ဒီနိုက်ကလပ်က လူတိုင်းကို ဝင်ခွင့်မပေးဘဲ အဖွဲ့ဝင် မင်ဘာတွေကိုဘဲ လက်ခံတဲ့ နေရာ ။
သီးသန့် ခြံဝင်းကြီး တခုထဲမှာ ဖွင့်ထားတဲ့ကလပ် ။
ခုနလေးကဘဲ အမေနဲ့ အပြတ်လိုးလာပြီး အခု သမီးနဲ့ နိုက်ကလပ်ထဲကို ဘိုဘို ဝင်သွားတယ် ။ ဒီ
ကလပ်အကြောင်း ဘိုဘို ကြားဘဲ ကြားဖူးတယ် ။ မရောက်ဖူးဘူး ။ ဒီကလပ်က နံမည်ကျော် ခရိုနီကြီး
တွေရဲ့ သားသမီးတွေ အခြွေအရံတွေ လူကြီးသားသမီးတွေဘဲ သီးသန့် ကဲကြတဲ့ ဟော့ကြတဲ့ နေ
ရာတခု ။ ဘိုဘိုတို့ မကပ်နိုင်ဘူး ။
အိန္ဒြာသင်းမောင်ရယ် ရွှေဖြူသော်သော်ရယ် တဖက်တချက်စီနဲ့ ကလပ်ထဲကို ဝင်လာတဲ့ သူ့ကို လူ
တွေ ၀ိုင်းကြည့်ကြတယ် ။ ဘိုဘိုလည်း အိန္ဒြာသင်းမောင်နဲ့ ရွှေဖြူသော်သော်လို အမိုက်စား အလန်းစား
လေးတွေနဲ့ အခုလို ရင်းနှီးရတာ နွယ်ရတာ အရမ်းကို ကျေနပ် ဂုဏ်ယူနေမိတယ် ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်
ရဲ့ အချစ်ကို ရမယ် ဆိုရင် သူ ဘာဘဲ လုပ်ရ လုပ်ရ လုပ်မယ် ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်ကို သူ ရေလည် ချစ်
မိနေပြီ ။ သူတို့သုံးယောက် ကကြခုန်ကြ သောက်ကြတယ် ။ စုံနေအောင် သောက်တာ ။ ရောကုန်
လို့ ပို မူးသလား ။
ရွှေဖြူသော်သော်က နောက် လိုင်းတလိုင်း ထပ်ပူးတယ် ။
သူ့ဘော်ဒါ စော်လေးတယောက်ဆီက ဆေးပြားလေးတွေ ရလို့ အတူတူ မြိုဖို့ လာပေးတယ် ။
သူတို့ သုံးယောက် ပေါက်မြောက်နေပြီ ။
သူတို့ သုံးယောက် အမှောင်ထဲမှာ ထိုင်နေပြီး အရက်ကော ဆေးရော ဆေးခြောက်ရော စုံအောင် ချ
နေကြတာ ။
ရွှေဖြူသော်သော် သူ့ဘော်ဒါတွေနဲ့ ရှိနေတဲ့အချိန် သူ အိန္ဒြာ ကို ချစ်စကားတွေ ပြောလိုက်တယ် ။
အိန္ဒြာက တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်နေတယ် ။ အိန္ဒြာ့လက်ကလေးတွေကို သူ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ။ အိန္ဒြာက
မရုန်းဘူး ။သူ တအား မူးနေတယ်။ “ ချစ်တယ်ကွာ..အရမ်းဘဲ..” လို့ ပြောပြီး ပါးကလေးကို နမ်းလိုက်
တော့ အိန္ဒြာက “ ဟိတ်..ဒီမှာ မနမ်းနဲ့…” လို့ ပြောတယ် ။ သီချင်းသံတွေက တအုံးအုံးနဲ့
ဆူညံနေတယ် ။ မီးတန်း အဖြူလေးတွေက မှိတ်တုပ်မှိတ်တုပ်နဲ့ ။ “ ဘယ်မှာ နမ်းရမလဲ..” လို့ သူ
မေးလိုက်တော့ အိန္ဒြာက သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး အမှောင်ထဲကို ခေါ်သွားတယ် ။ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ လမ်းက
လေး အတိုင်း ။ မဲမှောင်နေတဲ့ မိန်းမအိမ်သာထဲကို ခေါ်သွားတာ ။ မီးပျက်နေတာလား..တမင် ပိတ်ထား
တာလား မသိတဲ့ မိန်းမအိမ်သာခန်းထဲကို သူတို့ ရောက်သွားတယ် ။ ဆေးချနေတဲ့ စော်လေးတွေကို
ကျော်ဖြတ်ပြီး လေးခန်းတွဲရက် ရှိနေတဲ့ အိမ်သာအခန်းလေး တခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ကြတယ် ။
ဒီတခါမှာတော့ အိန္ဒြာ့ဖက်က စတာ ။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အိန္ဒြာ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက အငမ်းမရ
လိုက်ရှာဖွေပြီး စစုတ်တော့ သူလည်း အိန္ဒြာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုတ်သလို ကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း
တအားဖက်ရင်း ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်မိတယ် ။
အိန္ဒြာ့လျာလေးက သူ့လျာနဲ့ လာ ပလူးတယ် ။ သူ့လက်တွေက စကပ်တိုတိုအောက်ကနေ ဖင်တုန်း
တွေကို ကိုင်တယ် ။ နောက်တော့ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်တယ် ။ ဘရာ ခံ ဝတ်မထားဘူး ။
ကိုင်လို့တအား ကောင်းတယ် ။ နှုတ်ခမ်းစုတ်တာ ရပ်ပြီး နို့စို့တယ် ။ တဖက်ပြီး တဖက် စို့တယ် ။
နို့သီးလေးတွေက တောင်နေမာနေတယ် ။ စိတ်တွေ အရှိန်ပြင်းထန်လာတယ် ။ အိန္ဒြာ့လက်တွေက
လည်း သူ့ဖင်တုန်းတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေတယ် ။ နို့တွေက တင်းပြီး ကြီးတယ် ။ ကိုင်လို့ မဝဘူး ။ အသဲအသန်တွေ ဖြစ်လာတယ် ။ ရှေ့ဆက်ဖို့
သူကြိုးစားပြီ ။ပေါင်ကြားက စောက်ပတ်ကို ကိုင်ပြီ ။
အိန္ဒြာ့စောက်ပတ်က အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတယ် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေ အိန္ဒြာ့စောက်ပတ်ကို လိုင်းဆွဲ ပွတ်သပ်ပေးနေတဲ့ အချိန် အိန္ဒြာကလည်း သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျာလေးနဲ့ ယက်တယ် ။
သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အမူးလွန်နေကြပြီး လုပ်မိလုပ်ရာတွေ လုပ်ကုန်ကြတဲ့အချိန် ဖယောင်းတိုင်မီးလေးတွေဘဲ ထွန်းထားတဲ့ မိန်းမ အိမ်သာခန်းကြီးထဲကို ရွှေဖြူသော်သော် ဝင်လာတယ် ။
“ အိန္ဒြာ….အိန္ဒြာ…….ဘယ်ရောက်နေလဲ…….”
ရွှေဖြူသော်သော်ရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်တဲ့ အိန္ဒြာသင်းမောင် သတိဝင်လာတယ် ။ ဘိုဘို့ပေါင်ကြားက မာမာကြီးကို ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ ကိုင်ပွတ်မိနေရာက “ ဟင်..ရွှေဖြူ ခေါ်နေတယ်…..ကိုဘို..
ခဏ…” ဆိုပြီး ဘိုဘိုနဲ့ လူချင်း ခွာလိုက်ပြီး အိမ်သာခန်းလေး တံခါးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ် ။
“ ရွှေဖြူ..အိန္ဒြာ ဒီမှာ……”
“ အိုး..အိန္ဒြာရယ်…ယူပျောက်သွားလို့ ရှာလိုက်ရတာ….ရွှေဖြူ အရေးပေါ်ကိစ္စ ပေါ်လာလို့ ပြန်ရမယ်….လာ..ဒိုးကြစို့….”
“ အိုကေ..အိုကေ..ကိုဘိုကို ခေါ်လိုက်အုံးမယ်…..”
ဘိုဘိုလည်း အပြတ်ကို ထန် အရမ်းကို တောင်မတ်နေရက်နဲ့ ပြန်ကြရမယ် ဆိုတော့ တော်တော့်ကို ဓါတ်ပျယ်သွားတယ် ။
ရွှေဖြူသော်သော်လည်း ဘိုဘိုပါ အိမ်သာခန်းထဲ ရောက်နေတာကို သိသွားတွေ့သွားတယ် ။
အိန္ဒြာနဲ့ ဘိုဘိုလည်း ရွှေဖြူသော်သော်ကြောင့်ခရီးတဝက်နဲ့ ရပ်သွားရတဲ့ သူတို့ရဲ့ ချစ်ဗြူဟာခင်းပွဲလေးကို နှမျောတသသ ဖြစ်ရင်း ပြန်လိုက်ကြရတယ် ။ အပြန်လမ်းမှာ ဘိုဘိုလည်း အိန္ဒြာနဲ့ နို့စို့
စောက်ဖုတ်နှိုက်တဲ့ အဆင့်အထိ မမျှော်လင့်ဘဲ ရောက်သွားရတာကို အံ့သြနေတယ် ။ အိန္ဒြာ အမူးလွန်သွားလို့ အခုလို လွန်ကျွန်သွားတယ် ဆိုတာ ဘိုဘို သိတယ် ။ အရက်တင် မကဘဲ စိတ်ကြွ
ဆေးတွေ လုပ်လိုက်တာကြောင့် အိန္ဒြာ အရမ်းဟော့သွားတာ ဖြစ်မယ် ။
နေ့ခင်းပိုင်းမှာ ရည်မွန်သင်းမောင်နဲ့ အပြတ်ဖိုက်ခဲ့ကြပြီး ညပိုင်းမှာ သမီး ဖြစ်တဲ့ အိန္ဒြာသင်းမောင်နဲ့ အလွန်အကျွံတွေ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ သူ့အဖြစ်ကို ထူးဆန်းနေတယ် ။
အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး တနေကုန် ကဲထားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ညစ်ပတ်ပေရေနေတယ် လို့ ထင်မိတဲ့ ဘိုဘို ရေချိုးပစ်လိုက်တယ် ။ အိန္ဒြာနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားမိ မြင်ယောင်မိတော့ သူ့လီးကြီး
တောင်လာတယ် ။ အိန္ဒြာရဲ့ နို့တွေကို အပြတ်ကိုင်ဆုပ် နယ်ဖတ်သလို စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း ပွတ်သပ် ထိုးနှိုက်ခဲ့တာတွေကို ပြန် သတိရပြီး တဏှာစိတ်တွေ တအားကို ထကြွလာပြန်တယ် ။
အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ရောက်ပြီး ကိုယ်ကို တဘက်နဲ့ သုတ်နေတဲ့ အချိန် သူ့ဖုန်း မြည်လာတယ် ။
စတီဖင်ရဲ့ ကားကို ဆွဲလာတာကြောင့် စတီဖင် ခေါ်တာလို့ သူ ထင်မိလိုက်တယ် ။ ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ အိန္ဒြာသင်းမောင် ဖြစ်နေတယ် ။
“ အိန္ဒြာ…..”
“ ကိုဘို……အိန္ဒြာ ကိုဘို့ကို အရမ်း သတိရနေတယ်…ဒါကြောင့် ခေါ်လိုက်တာ……”
“ ကိုဘိုလည်း အိန္ဒြာ့ကို အရမ်း လွမ်းနေတာဘဲ…သိလား….သတိရ နေတယ်…..”
“ အိန္ဒြာ ကိုဘို့ကို တွေ့ချင်တယ် ….”
“ ကိုဘိုလည်း အိန္ဒြာ့ကို တွေ့ချင်တယ် …..”
“ ဒါဆို ဘယ်လို လုပ်မလဲဟင် …”
“ မနက်ဖန် မနက်ကျရင် တွေ့ကြမယ်လေ….”
“ ဟင့်အင်း..အခု…တွေ့ချင်တယ်…..”
“ အခု သိပ် ညဉ့်နက်နေပြီ..အိန္ဒြာ……”
“ အိန္ဒြာ….ကိုဘို့ကို ချစ်မိနေပြီ …ချစ်တယ်…..ကိုဘို့ကို ချစ်တယ် ……”
“ ဝမ်းသာလိုက်တာ အိန္ဒြာရယ်…..ကိုဘိုက အိန္ဒြာ့ကို အရမ်းချစ်နေတာ…….”
“ မနက်ဖန် ဘယ်လို တွေ့ကြမှာလဲ….”
“ အိန္ဒြာ့ကို တနေရာရာက စောင့်နေမယ်လေ…..”
“ အိမ်ကို လာခဲ့….မနက်ဖန် မာမီနဲ့ ညီမလေးတို့ မရှိဘူး ..သူတို့ တညင်ဖက်ကို သွားကြမှာ..တနေ့လုံး မရှိဘူး..ညမှ ပြန်လာမှာ..ကိုဘို အိမ်ကို လာခဲ့လေ ….”
“ ဖြစ်ပါ့မလား….”
“ ဖြစ်တယ်..လာခဲ့နော်..မနက် ၁ဝနာရီ အရောက် လာခဲ့…..”
“ အင်း လာခဲ့မယ်……”
ဘိုဘို အိန္ဒြာသင်းမောင်နဲ့ ဖုန်း ပြောနေရင်း လီးအရမ်းတောင်ပြီး သူ့လီးသူ ဆုပ်ကိုင်ကာ ကွင်းတိုက်နေမိပေမယ့် မနက်ဖန် မနက် ၁ဝနာရီမှာ အရမ်းမိုက်တဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်ခါစ အိန္ဒြာနဲ့ တွေ့တဲ့အခါကျမှ
အချစစခန်း ဖွင့်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာဝင်လိုက်ပါတယ် ။
နောက်တနေ့ မနက် စောစောထပြီး ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး အိန္ဒြာသင်းမောင်တို့ အိမ်ဖက်ကို တက္ကဆီကားနဲ့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ သူတို့လမ်းထိပ်က ဘဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်ပြီး
လဖက်ရည်တခွက်မှာ သောက်ရင်း ဂျာနယ်ရောင်းတဲ့ ချာတိတ်လေးဆီက ဂျာနယ် တစောင်ကို ဝယ်ဖတ်ရင်း အိန္ဒြာတို့အိမ်ဖက်ကို လှမ်းကြည့် အကဲခတ်လိုက်တယ် ။ မကြာခင် သူတို့ ခြံထဲက
အဖိုးတန် ဇိမ်ခံကား အစိမ်းရောင်ကြီး ဝေါကနဲ ထွက်လာတယ် ။ ဘိုဘိုလည်း ဂျာနယ်ဖတ်နေတဲ့ ပုံနဲ့ ကွယ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်ရည်မွန်သင်းမောင်နဲ့ သမီး အငယ်မ ကို
ကားပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ အိန္ဒြာ ပြောသလိုဘဲ သူတို့ သွားကြပြီ ။ ဒါဆို အိန္ဒြာ တယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့ပြီ ။ ကဲ..အချိန်တန်ပြီ…..။ လဖက်ရည်နဲ့ မုန့်ဖိုး ကျသင့်တာ ရှင်းပေးလိုက်ပြီး
ဆိုင်ထဲက ထွက်ခဲ့တယ် ။ အိန္ဒြာလေးနဲ့ တွေ့ကြရမှာမို့ ရင်တွေ ခုံနေတယ် ..။ ငွေကြေးနဲ့ ဆက်ဆံရတဲ့ မမကြီးတွေ အန်တီအကိတ်ကြီးတွေ မဟုတ်ဘဲ ငယ်နုနေတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်လေးနဲ့ တွေ့
ရမှာမို့ ဘိုဘို ရင်ခုံနေတာ ။
ဒီခြံ ဒီတိုက်ကြီးထဲကို သူက ရည်မွန်သင်းမောင်နဲ့ ရောက်ဖူးပြီးသား ပါ..။ အိမ်ဖေါ်တွေ ထမင်းချက်တွေကို အိန္ဒြာသင်းမောင် ဘယ်လို ရှင်းထားမလဲ..ဒါမှ မဟုတ် စည်းရုံးထားမလဲတော့ ဘိုဘို မသိ ။
သူတို့ ခြံကြီး အရှေ့ကို ဘိုဘို ရောက်လာတော့ အနက်ရောင်နဲ့ ရွှေရောင် ဆေးတွေ သုတ်ထားတဲ့ ကြီးမားတဲ့ ခြံတံခါးကြီး ပွင့်ဟလာတယ် ။
“ ကိုဘို…လာခဲ့…..”
အိန္ဒြာလေး သူ့ကို ဟနေတဲ့ ခြံပေါက်ဝကနေ လှမ်းခေါ်နေတယ် ။
ခြံကြီးထဲမှာ ဘယ်သူမှ ရှိမနေဘူး ။ တိုက်ရှေ့တံခါးပေါက်ကြီးကနေ တိုက်ကြီးထဲကို အိန္ဒြာ့နောက်ကနေ လိုက်ဝင်သွားတော့လည်း ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ။ လူရိပ်လူရောင် မမြင်ဘူး ။
“ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလား..အိနြာ …”
“ ရှိဘူး…ရှင်းထားတာ…..” လို့ ပြုံးစိစိ မျက်နှာပေးလေးနဲ့ အိန္ဒြာက သူ့ကို ပြောလိုက်ပြီး သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး တိုက်ကြီးရဲ့ အတွင်းဖက်ကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။
တကယ်တော့ ဘိုဘို က ရည်မွန်သင်းမောင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ လာကဲထားဘူးလို့ တိုက်ကြီးထဲက အခန်းတွေ နေရာတွေကို သိနေပြီးသားပါ ။ သူရောက်သွားရတာက ကြီးမားတဲ့ ထမင်းစားခန်းကြီး ။
အိန္ဒြာက စားပွဲရှည်ကြီးပေါ်က မနက်ခင်း လူဂုဏ်တန် သူဌေးတွေ စားလေ့ရှီတဲ့ မုန့်တွေ ကြက်ဥကြော်တွေ ကိတ်တွေကို သူ့ကို ကျွေးတယ် ။
“ စား..ကိုဘို…..စား…အဝစား…..ကော်ဖီသောက်မလား..လဖက်ရည် သောက်မလား..ဒါမှ မဟုတ် သစ်သီးဖျော်ရည် တခုခု သောက်မလား…..”
“ မသောက်တော့ဘူး..ရေဘဲ သောက်မယ်……”
ဘရိတ်ဖတ်စ်ကို အရမ်းကြီး မစား…။ လုပ်စရာတွေက ရှိသေးတယ်လေ ။ ဂျစ်ဂလို အလုပ်ကို စလုပ်စား ကထည်းက အစားကို တရားလွန် မစားဘူး ။ မိန်းမတွေ လိုလားတဲ့ ဆန္ဒကို သူက ဖြည့်ပေး
တဲ့အခါ ပီပီပြင်ပြင် ရှိချင်သည် ။ ဘိုက်ထွက်လို့ မရဘူး ။ ချပ်ချပ် ရပ်ရပ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းဖို့ လိုအပ်တယ် ။သူတို့ ကျေနပ်အောင် လိုးပေးတာတင် မကဘဲ သူတို့ ငွေပေးပြီး လိုးခိုင်းတဲ့ လူက ကျစ်
လစ် ကြံ့ခိုင်တဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ ဆက်ဆီဖြစ်တယ် ဆိုရင် ပိုကောင်းတယ် လို့ သူထင်လို့…။
“ ကိုဘိုက ဘာမှလည်း မစားဘူး….”
“ စားမှာပါ တော်ကြာနေရင်…..“
အိန္ဒြာလေးက သူ ဘာကို ဆိုလိုတယ် ဆိုတာ သဘောမပေါက်ဘူး ။ သူ့ကို အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမကြီးကို ပြန်ခေါ်သွားပြီး ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ အလှချိတ်ထားတဲ့ ဆီဆေး ပန်းချီကားချပ်ကြီးတွေ နဲ့ ပန်းပုရုပ်
ကြီးတွေကို ပြတယ် ။ အဖိုးအဖွားတွေရဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကိုရော ။
အိန္ဒြာ ရှင်းပြတော့မှ သူတို့မိသားစု အခုလို ချမ်းချမ်းသာသာနဲ့ နေနို်ငတာ သူ့အဖေ သင်္ဘောလိုက်တာကြောင့် တခုထဲ မဟုတ်ဘဲ အဖိုးအဖွားတွေ ကလည်း နံမည်ကျော် လူကြီးတွေ
ဖြစ်ခဲ့တာကြောင့်ဆိုတာ ဘိုဘို နားလည်သဘောပေါက် ရပါတယ် ။
“ အိန္ဒြာ့ ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်ချင်လားဟင်…..ချောင်းသာ ငွေဆောင် ကမ်းခြေတွေမှာ ရိုက်ခဲ့တာတွေ…ပတ်တရာ ကမ်းခြေ ဖူခတ် ကမ်းခြေတွေမှာ ရိုက်ခဲ့တာတွေ….”
“ ကြည့်ချင်တာပေါ့ အိန္ဒြာ……”
သူက ဧည့်ခန်းက လက်မ၈၀ တီဗီ အပြားကြီးနဲ့ ဘလူးရေး ဒီဗီဒီစက်တွေ နဲ့ ကြည့်ရမယ် ထင်လို့ အစိမ်းရင့်ရောင် အီတလီလုပ် သားရေ ဆိုဖါကြီးပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်ပါတယ် ။ အိန္ဒြာက “ ဒီမှာ
မဟုတ်ဘူး..ကိုဘို…..အပေါ်ထပ်က အိန္ဒြာ့အခန်းမှာ ပြမှာ…..” လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့ကို လက်ကမ်း ပေးတယ် ။ သူက ဖြူနုတဲ့ လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့အခါ အိန္ဒြာက သူ့ကို ဆွဲခေါ်သွား
တယ် ။ ကြီးမား ခန်းနားတဲ့ လှေခါးကြီး အတိုင်း ဘိုဘို အပေါ်ထပ်ကို လိုက်ပါသွားရတယ် ။
ခေါင်းထဲမှာ ဖျတ်ကနဲ တွေးမိလိုက်တာက သင်္ဘောကက်ပတိန် ဦးသင်းမောင်ကြီး ကိုဘဲ ။ ဒီလောက် ခန်းနားတဲ့ နေအိမ်ကြီးနဲ့ ခြံကြီး ရှိရက်နဲ့ ဘယ် ဘဝက ဝဋ်ကြွေး ပါလာလို့ ပင်လယ်ပြင်မှာ ဒုက္ခ
ခံနေရပါလိမ့် လို့ …။
အိန္ဒြာ့ အခန်းလေးထဲကို ရောက်တာနဲ့ မွှေးပျံ့တဲ့ အနံ့အသက်တွေက သူ့ကို ဆီးကြိုနေတော့ ဘိုဘိုလည်း ရင်တွေ ခုံလာတယ် ။ စိတ်တွေ နိုးကြွ ဖေါက်ပြန်လာတယ် ။ အပျိုမ တယောက်ရဲ့ အိပ်
ခန်း မဟုတ်လား ။ ဘိုဘို့ လီး မတ်တောင်လာတယ် ။ အိန္ဒြာ့ အိပ်ရာ ကုတင်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ ။ မကြာခင် ဒီကုတင် နဲ့ အိစက်တဲ့ မွေ့ယာထူထူကြီးပေါ်မှာ အိန္ဒြာနဲ့ သူ ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ အပြတ်
လိုးကြတော့မယ် ဆိုတာကိုလည်း ကြို မြင်ယောင်နေလို့ …။
အိန္ဒြာက သူ့ကွန်ပြူတာ ရှိနေတဲ့ စားပွဲ ကုလားထိုင်မှာ ဘိုဘို့ကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ သူရိုက်ထားတဲ့ ဗီဒီယိုတွေကို ပြဖို့ လုပ်နေတဲ့ အိန္ဒြာ့ကို ဘိုဘို ဆွဲဖက်လိုက်တယ် ။
“ ချစ်တယ်….ကိုဘို့ကို ချစ်လားဟင်…..”
“ အင်း..ကိုဘို့ကို ချစ်တယ်…..”
“ အိန္ဒြာက အရမ်း လှတာဘဲကွာ….”
ရှင်းသန့်နေတဲ့ နဖူးဝင်းဝင်းလေးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ အိန္ဒြာ့ဆီက ရေမွှေးနံ့ သင်းသင်းလေးကို ရလိုက်တယ် ။ အိန္ဒြာကလည်း ဘိုဘို့ပါးကို ပြန်နမ်းတယ် ။
မနေ့ညက ကလပ်က မိန်းမ အိမ်သာခန်းထဲမှာ ဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကို ပြန် မြင်ယောင်ပြီး ဘိုဘို အရမ်း စိတ်တွေ ကြွလာတယ် ။ အိန္ဒြာ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ ဖူးဖူးအိအိ နှုတ်ခမ်းလေးကို
ငုံစုတ်လိုက်တော့ ဘိုဘို့သွေးသားတွေ တဟုန်ထိုး ဆူကြွာရတယ် ။ အိန္ဒြာကလည်း သူ့ကို ဖက်သိုင်းပြီး တုန့်ပြန် နမ်းစုတ်တယ် ။ ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခု တထပ်တည်း တသားတည်းကျအောင် ပူးကပ်နေ
ကြပြီ ။ အိန္ဒြာ့ ရင်စိုင်ဖြိုးဖြိုးတွေနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်တို့ ပိပြားနေအောင် ပူးကပ်နေတယ် ။
နှုတ်ခမ်းတွေက ခွာလို့ မရဘူး ။ လျာချင်း လုံးထွေးကုန်တယ် ။ သူတို့ နမ်းရင်း ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ရောက်သွားကြတယ် ။ အိစက်တဲ့ မွေ့ရာထူထူပေါ်မှာ သူတို့ လဲကျသွားကြတယ် ။
“ ကိုဘို…တခြားမိန်းမနဲ့ မရှုပ်ရဘူးနော်….”
“ ရှုပ်ပါဘူး..ဒီလောက် လှတဲ့ ချစ်သူလေး ရနေပြီဘဲ…..”
“ အိန္ဒြာ့ကို တကယ် ချစ်တာလား…”
“ အင်း…..”
“ ဟွန်း…ဖြေတာကလည်း တုံးတိတိကြီး..အင်းတဲ့…တလုံးထဲ….ကိုဘို့အဖြေကို အိန္ဒြာ မကြိုက်ဘူး…”
“ တကယ်ချစ်တာပေါ့..အရမ်းချစ်တာ…..တသက်လုံး ချစ်မှာ……သားတွေ မြေးတွေ ရပြီး နောက်ဆုံး ထွက်သက် အထိ ချစ်သွားမှာ…..”
“ ကိုဘို..အဲဒါ သူများ သီချင်း စာသားကြီး….”
စကားများနေတဲ့ အိန္ဒြာ့ပါးစပ်ပေါက်လေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ပိတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ နှုတ်ခမ်းချင်း ပူးကပ် စုတ်နမ်းတာတွေက ဖွဖွလေး ညင်ညင်သာသာလေး စလိုက်ကြပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့
ကြမ်းလာကြတယ် ။ လျာချင်း ပလူးကြရင်း အိန္ဒြာ့ အကျ ႌလေးကို သူ ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပစ်နေတယ် ။ အိန္ဒြာသည် သူ့အမေ ရည်မွန် လိုဘဲ တဏှာကြီးတဲ့ ကောင်မလေး တယောက် ဆိုတာ
ကလပ်ထဲက မိန်းမ အိမ်သာထဲမှာ အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြကတည်းက သူ သိခဲ့တာ ။ သူ ကြယ်သီးအားလုံးကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပြီး အကျ ႌလေးကို ချွတ်ဖယ်လိုက်တာကို အိန္ဒြာ မတားဆီးဘူး ။
သူ့လည်ပင်းတလျောက်ကို လိုက် နမ်းစုတ်နေတယ် ။ အကျ ႌလေးကို ကုတင်ပေါ်ကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို သူ ပစ်ချလိုက်တယ် ။ ဘရာ ခံဝတ်မထားတာကြောင့် အကျ ႌလေး ဖယ်ခွာ ချွတ်လိုက်တာနဲ့
ချစ်သူ အချောစားလေးဟာ တင်းကော့နေတဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတော့ ဘယ်လိုမှ တားဆီးလို့ မရတော့ဘဲ ရင်သားလှလှကြီးတစုံက ရင်သီးလုံး မာမာလေးတွေကို အငမ်းမရ ငုံဟတ်
စို့မိရတော့တာဘဲ …။
“ အိန္ဒြာ့ နို့တွေကို ကိုဘို ကြိုက်လားဟင်…”
“ အင်း..အရမ်း ကြိုက်တယ်….”
“ ကိုဘို နမ်းပေးတာ အိန္ဒြာ ကြိုက်တယ်…..”
ကော့ထောင်ဦးမော့နေတဲ့ ရင်သား ဖြူဖြူလုံးလုံးတဖက်ရဲ့ နီရဲတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို သူ စို့လိုက်တယ် ။ နို့သီးလုံးလေး က စူထွက် မာတင်း နေကြတယ် ။ သူစို့လိုက်တော့ အိန္ဒြာ့မျက်လုံးလေး
တွေ မှိတ်ကျသွားတယ် ။ သူ့ကို ဖက်ထားတဲ့ အိန္ဒြာ့လက်တွေက သူကကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်နေတယ် ။ နို့သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် စို့နေရင်း နောက်တဆင့ ဘိုဘို လုပ်လိုက်
တာကတော့ ချစ်သူလေးရဲ့ မျှော့ကြိုးတပ် အားကစား ဘောင်းဘီပွလေးကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတာပါဘဲ ။ နို့တွေကို စို့ပေး ယက်ပေးနေလို့ အိန္ဒြာရဲ့ စိတ်တွေ ထကြွ ဖေါက်ပြန်နေကြပြီ ထင်တယ် ။
မျက်နှာဖွေးဖွေးလေး နီမြန်းနေပြီး ဘောင်းဘီလေးကို သူကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးတယ် ။ ပင်တီ ခံ ဝတ်လေ့ မရှိတာကြောင့် မီးခိုးရောင် ဘောင်းဘီပွလေး လည်း ကျွတ်ထွက်သွားရော ဘိုက်သား ဖြူဖြူ ချပ်ချပ်
လေးတွေ ပေါင်တန်ချောမွတ်မွတ်လှလှတွေ ဆီးခုံမို့ဖေါင်းဖေါင်းကြီးနဲ့ အကွဲကြောင်း နီညိုညို တွေကို ပက်ပက်စက်စက်ကြီး မြင်တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။
လှလိုက်တာ….။
ကလပ်က မိန်းမ အိမ်သာ ထဲမှာ ပီပီပြင်ပြင် စောက်ပတ် နှိုက်ခဲ့ပေမယ့် မှောင်မဲမဲနဲ့မို့ ချစ်သူလေးရဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ မမြင်ခဲ့ရဘူး ။ အခုတော့ လင်းလင်းထင်းထင်းနဲ့မို့
လှလွန်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ သေသေချာချာ ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားရင်း ခေါင်းထိုးအပ် နမ်းရှုံ့မိတော့တယ် ။ အိန္ဒြာက တဟင့်ဟင့်နဲ့ ပေါင်တွေကို ပို
ဖြဲကားပေးလိုက်တယ် ။ သူယက်တာကို ခံချင်နေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ ချစ်သူလေး ကောင်းစေဖို့ ဘိုဘို အပီအပြင် မှုတ်ပေးပြီ ..။
နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေး နှစ်ချပ်က ပေါင်ဖြဲထားတဲ့တိုင် ပွင့်ပြဲမထွက်လို့ ဘိုဘို သူ့လက်တဖက်က လက်မနဲ့ လက်ာှိုးကို သုံးပြီး ဖြဲဟလိုက်တယ် ။ နီရဲရဲ စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ တို့ကစားလိုက်တယ် ။
“ အို…အင်း…..အင်း….အား….အား…အား…….အား….”
အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက် ညည်းလိုက် တကိုယ်လုံး ခါရမ်းနေတော့ နို့လှလှလုံးလုံးကြီးတွေလည်း တုန်ခါ လှုပ်ကုန်တယ် ။
စောက်စိလေးကို ကောင်းကောင်းကြီး လျာထိပ်နဲ့ ထိုးဆွ ကလိပေးနေပြီ …။
“ အိုး…သူ..လုပ်တတ်လိုက်တာ…အိုးကွာ…ဟင့်ဟင့် အိန္ဒြာ မနေတတ်တော့ဘူး …..ကိုဘိုရယ်….အိုး…အိုး…….တအား…တအား…လိုချင်နေပြီကွာ……ရပ်တော့..ဆက် မလုပ်နဲ့တော့…”
ကုန်းယက်နေတဲ့ သူ့ခေါင်းကို လက်နဲ့ တွန်းပြီး ရပ်ခိုင်းလိုက်လို့ ဘိုဘို ရပ်လိုက်ရတယ် ။
“ ကိုဘို..ထကွာ..ဘောင်းဘီချွတ်….”
ချစ်သူလေးရဲ့ အမိန့်ကို တသွေမတိမ်း နာခံရတယ် ။ သူ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကို ချွတ်တယ် ။
ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာတာက သူ့ စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီး …။ တအား ထန်နေလို့ လီးတန်က တအားကြီးနေတယ် ။ ရှည်နေတယ် ။ ထိပ်ပေါက်လေးက အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေတယ် ။
“ အိုး…လှလိုက်တာကြီးကွာ….နမ်းချင်တယ်..နမ်းရမလားဟင်….”
“ အင်း…နမ်းပေး…….အိန္ဒြာ…..”
အိန္ဒြာက ဘိုဘို့လီးတန်ကို အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးကို ငုံခဲ စုတ်ယူလိုက်တယ် ။ အိန္ဒြာ့နှုတ်ခမ်း လှလှဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေ ကြားထဲမှာ သူ့လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီး ရောက်နေတာ
ကို တွေ့ရတာ အရမ်းသဘောကျစရာဘဲ ။ ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ စုတ်ပေးနေတဲ့ အိန္ဒြာရဲ့ လက်တဖက်က သူ့နို့သီးခေါင်း တဖက်ကို လာကိုင် ကစားနေတယ် ။ လီးစုတ်ပေးတာ တော်တော်
ကျွမ်းကျင်တာကို တွေ့ရလို့ အိန္ဒြာဟာ အရင်ကတည်းက အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့တယ် ဆိုတာ သေချာနေတယ် ။ အိန္ဒြာ့လျာလေးက လီးဒစ်ကြားထဲကို ကလိပေးနေတာကြောင့် ဘိုဘို
တအား ကောင်းနေတယ် ။
အိန္ဒြာ့နို့ကြီးတွေကို သူ ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ကစားနေမိတယ် ။
သည် အချိန်မှာ “ ဘိုဘို….” လို့ အသံကျယ်ကြီးနဲ့ အော်လိုက်တဲ့ အသံကို ဘိုဘိုရော အိန္ဒြာရော အနီးကပ် ကြားလိုက်ရတယ် ။
ဘိုဘိုရော အိန္ဒြာရော ရုတ်တရက်မို့ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားကြရပြီး ပသံလာရာ အိပ်ခန်းပေါက်ဝဆီကို ပြိုင်တူလို လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည် ။
“ ဟင်…မမ ရည်မွန် …..”
အိန္ဒြာက တုတ်တုတ်ခဲခဲ လီးတန်ချောင်းကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်ပြီး..“ ဟင်..မာမီ..ဘာ..ဘာကြောင့် ပြန်လာတာလဲ…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
မီးဝင်းဝင်း တောက်နေတဲ့ ဒေါသ မျက်လုံးတွေနဲ့ “ မင်း မိုက်ရိုင်းလှချည်လား….ဘိုဘို..ခွေးကောင်…..” လို့ ဒေါ်ရည်မွန်သင်းမောင်က အော်ဟစ်လိုက်တဲ့ အချိန် အိန္ဒြာသင်းမောင်က “ မာမီ…ဒါ သမီး
ရဲ့ ချစ်သူပါ..မာမီနဲ့ သိလို့လား….ဘယ်လို သိတာလဲ…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
“ အိန္ဒြာ..အဝတ်လေး ဘာလေး ပြန်ဝတ်ပါအုံးဟယ်..စောက်ရှက်က နည်းလှချည်လား…”
အိန္ဒြာလည်း ကုတင်ပေါ်က စောင်တထည်ကို ဆွဲယူပြီး သူမကိုယ်မှာ ရစ်ပတ်လိုက်တယ် ။ “ မာမီ….အိန္ဒြာ့ချစ်သူနဲ့ အိန္ဒြာ ချိန်းတွေ့တာ ဘာဖြစ်လဲ ….ဒါ အဆန်းလား…..အိန္ဒြာ့ အခန်းထဲက မာမီ
အခု ထွက်သွားပါ…” လို့လည်း အောဟစ်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်ရည်မွန်သင်းမောင်က “ အေး..နင့်ချစ်သူက ဖါသည် မို့ ပြောနေရတာပေါ့ အိန္ဒြာ…..” လို့ အော်ဟစ်လိုက်တယ် ။
ဘိုဘိုကတော့ လီးကြီး ထောင်ရက်နဲ့ ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်ဆဲ ။
“ ဘာ…ဘာပြောတယ်..ဖါ ဟုတ်လား….”
“ ဟုတ်တယ်..နင့်ကောင်က ယောကျ်ားဖါ..ဂျစ်ဂလို . . ..ကလေကခြေ အောက်တန်းစား အခြေအနေမဲ့…”
အိန္ဒြာက ဘိုဘို့ဖက်ကို လှည့်ပြီး..“ ကိုဘို…မာမီ ပြောတာ ဟုတ်လား ….ကိုဘိုက ယောကျ်ားဖါ….လား…” လို့ အော်မေးလိုက်တယ် ။ ဘိုဘိုက ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တဲ့အခါ အိန္ဒြာက
ဘိုဘို့ပါးနှစ်ဖက်ကို တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်နှက်တော့တာဘဲ ..။
“ ကိုဘို..ယုတ်မာတယ်….မကောင်းဘူး…..ရွံတယ်….ရွံတယ်….ကဲဟာ..ကဲဟာ……”
“ အိန္ဒြာ..ညည်း အေအိုင်ဒီအက်စ် ရချင် ရလိမ့်မယ်….ဒီလို ယောကျ်ားဖါသည် နဲ့လုပ်ရင် အေအိုင်ဒီအက်စ် ရဖို့ ချန့်စ်က များတယ်..ဟဲ့….”
“ မမရည်မွန်..ဘာတွေ ပြောနေတာလဲဗျာ..ကျနော့်မှာ ဘာရောဂါမှ မရှိဘူး . . .”
“ အံမာ..ယောကျ်ားဖါက လေသံက မာချင်သေး..စောက်ကောင်..အခု ငါ့ အိမ်ပေါ်က ထွက်သွားလိုက်စမ်း……ငါ ရဲခေါ်လိုက်ရမလား…..”
“ အို…ခေါ်ပေါ့..ခင်ဗျားတို့ဘဲ စောက်ရှက် ကွဲသွားမှာ..”
ဘိုဘိုက သူ့ အဝတ်များကို ပြန် ဝတ်နေတဲ့အချိန်မှာ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ သူ့ငပဲကြီးကို ဒေါ်ရည်မွန် ဘေးကနေ အခန်းထဲက သူတို့ကို ကြည့်နေတဲ့ သမီးအငယ်လေးက စိုက်ကြည့်နေတာကို တွေ့
လိုက်ရတယ် ။ အိန္ဒြာသင်းမောင်ကတော့ ခုလေးတင် သူ့လီးကို စုတ်ပေးနေရာက အခုတော့သူ့ကို တံတွေးနဲ့ လိုက်ထွေးတယ် ။ ဆဲတယ် ။ တွေ့တာနဲ့ ကောက်ပေါက်နေတယ် ။
“ ယောကျ်ားဖါသည် …အောက်တန်းစား…..”
ဘိုဘို တိုက်ပေါ်က ဆင်းသွားလိုက်တယ် ။ ဒီလိုတွေ ဖြစ်ပျက်လာလိမ့်မယ်လို့ သူ ထင်မထားဘူး ။
အိန္ဒြာကို ဒီအိမ်မှာ လာတွေ့လိုက်တာကိုက သူ့အမှား ။
သူတို့ တိုက်ထဲကနေ ဘိုဘို ထွက်ခဲ့လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့က ဖြတ်မောင်း လာတဲ့ တက်ဆီကား တစီးကို ဖမ်းတားလိုက်တယ် ။
“ ဘယ်သွားမလဲ ဆရာ….”
“ မြို့ထဲဖက် …”
ချစ်မိသွားတဲ့ ချစ်သူလေးနဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်ကြတာမှ မကြာလိုက်သေးဘဲ အခုလို အမုန်းနဲ့ ခွဲခွာလိုက်ရလို့ စိတ်အရမ်း ကြေကွဲ ထိခိုက်သွားတယ် ။ ရည်းစားတွေ များခဲ့တဲ့ ဘိုဘို..တွေ့မရှောင်ဘိုဘို ဆိုတဲ့
နံမည် ရခဲ့တဲ့ ဘိုဘို ..အခုတော့ အိန္ဒြာလေးရဲ့ စွန့်ပစ်တာ မောင်းထုတ်တာကို ခံလိုက်ရလို့ ရေရေလည်လည် ဆွေးသွားတယ် ။ နာကျင် ခံစားသွားရတယ် ။ သည်နေရာ သည်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မနေလိုတော့ဘဲ ဝေးတဲ့ တနေရာရာကို ထွက်သွားလိုက်တော့မယ် လို့ စိတ်ကူးမိတယ် ။
စျေးကြီးရှေ့မှာ တိုက်ဆီကား ပေါ်က ဆင်းခဲ့လိုက်ပေမယ့် အန်တီနုရဲ့ ဆိုင်ဖက်ကို ပြန်သွားဖို့က ခြေထောက်တွေ လေးပင်နေတယ် ။ ခုလောက်ဆို မမရည်မွန်က အန်တီနုကို ဖုန်း လှမ်းဆက်ပြီး ဘိုဘို
က သူ့သမီးလေး အိန္ဒြာကို ဖျားယောင်း သွေးဆောင်ပြီး စော်ကားပါတယ် လို့ တိုင်ပြီးလောက်ရောပေါ့ ။
စျေးကြီးနဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် ကို သူ လျှောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် အနောက်က “ အကို..အကို ..ဘိုဘို..” လို့ အော်ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံလေးကို သူ ကြားလိုက်ရတယ် ။
သူလှည့်မကြည့်ခင်က ဒီအသံလေးကို မှတ်မိပါတယ် ။
နော်ပိုးစီ ။
“ အကို..ဘယ်သွားမလို့လဲဟင်….ဆိုင်ကို မသွားဘူးလား…”
“ မသွားတော့ဘူး..နော်ပိုးစီ..အကို ဒီနေရာကနေတောင် အဝေးဆုံးကို ထွက်သွားတော့မလို့…”
“ ဟင်..တကယ်လား..အို..အကိုရယ်..ဘာတွေ ဖြစ်လာလို့လဲ……အကိုက ပိုးစီကို ထားခဲ့တော့ မလို့လား…..ပိုးစီကို ပစ်မထားခဲ့ပါနဲ့…..”
“ ဒါဆို ပိုးစီ က အကိုနဲ့ လိုက်နိုင်လို့လား….”
“ လိုက်နိုင်တာပေါ့ အကို..အကို့ကို ပိုးစီ ချစ်တယ်..အကို မသိဘူးလားဟင်..အကို့ကို ပိုးစီ အရမ်း ချစ်တယ် …..”
သူ နော်ပိုးစီကို လက်ကမ်းပေးလိုက်ပါတယ် ။
နော်ပိုးစီက ပြုံး ပြုံးလေးနဲ့သူကမ်းပေးလာတဲ့ သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။
ပြီးပါပြီ
ZG
ဘို အလုပ္မလုပ္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာၿပီ ။
သၾကၤန္တြင္း ေဘာ္ေဘာ္ေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းသာနဲ႔ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခကို ပါသြားလို႔ ။
သူ႔ငယ္ေဘာ္ဒါေတြ ျဖစ္တဲ့ စတီဖင္နဲ႔ေအာင္တိုးဟန္က အတင္းေခၚတာနဲ႔ ပါသြားတာ ။ ကမ္းေျခေတြမွာေတာ့
ေစာ္ေတြနဲ႔ တ႐ုန္း႐ုန္းေပါ့ ။ အီစီကလီေတြဘဲေပါ့ ။
ရန္ကုန္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ လက္ထဲ ပိုက္ဆံ ျပတ္ေနတာနဲ႔ အလုပ္ျပန္ဆင္းဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး သူ႔အလုပ္
ခြင္ ျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္က ေစ်းႀကီးထဲကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္ ။
ဘိုဘိုဟာ ဥပတိ႐ုပ္ေကာင္းတဲ့ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားေဖြးေဖြးနဲ႔ က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႔ အခ်ိဳးက်တဲ့ ကိုယ္ကာယ
ပိုင္ရွင္ လူငယ္တေယာက္ပါ ။ သူ႔ကို ဒီအတိုင္း ေတြ႕ၾကရင္ ဘိုဘိုဟာ ဂ်စ္ဂလို လို႔ ေခၚတဲ့ ေယာက်္ား ဖါသည္ တေယာက္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ထင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ေယာက်္ားဖါ တေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကို ေငြေပးတဲ့ မိန္းမေတြရဲ့ ကာမဆႏၵ လိုလားခ်က္ေတြကို သူတို႔စိတ္
ေက်နပ္သြားေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးရတာေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႔ ကာမဆက္ဆံ မရိုမေသ…..ရိုင္းတယ္ဆို ခြင့္လႊတ္( လိုး ) တဲ့အခါ ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္ေစဖို႔ ကိုယ့္ရဲ့ ေဘာ္ဒီကို ၀ိတ္မတက္ေအာင္ ဘိုက္ခ်ပ္ေနေအာင္ ဘိုဘို အျမဲ ေလ့က်င့္ ဂ႐ုစိုက္ရတယ္ ။အျမဲသန႔္သန႔္ရွင္းရွင္း ေနရတယ္ ။
မိန္းမေတြနဲ႔ စပ္ယွက္တဲ့အခါ သူတို႔ရဲ့ လိုအင္ေတြကို ျဖည့္စြမ္းေပးဖို႔ ကိုယ့္မွာ ရာႏႈန္းျပည့္ တာဝန္ရွိေတာ့ သူတို႔ ကာမအထြဋ္အထိပ္ကို ေရာက္ရွိဖို႔ ကိုယ္က လမ္းဆုံး မေရာက္ခင္ မၿပီးသြားေအာင္ ထိန္းထားနိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုေတာ့ ဒီကိစၥကို ဘိုဘို သူ လက္ရွိညိေနတဲ့ ေစာ္ေတြနဲ႔ ေလ့က်င့္သည္ ။ ၾကာၾကာဆြဲနိုင္ေအာင္..သုတ္မလႊတ္ဘဲ ထိန္းထားနိုင္ေအာင္ သူ ေလ့က်င့္တယ္ ။
ေယာက်္ားဖါတေယာက္အေနနဲ႔ ေငြေၾကးယူၿပီး လိုေနသူေတြကို ေက်နပ္မႈရသြားေစဖို႔ တာဝန္ယူထမ္းေဆာင္ေပးရတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေရာမေခါမေခတ္က ကၽြန္တေယာက္လို စိတ္ကူး ခံယူလိုက္တယ္ ။ သခင္မ ဘုရင္မေရႊမင္းသမီးေတြကို အလိုျဖည့္ေပးရတဲ့ ကၽြန္တေယာက္လို ကိုယ့္ခံစားမႈ ခံစားခ်က္ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ သူတို႔ေက်နပ္မႈရသြားေအာင္ဘဲ အဓိကထားလိုက္တယ္ ။
ယက္စရာရွိလည္း အျပင္ ယက္ေပးလိုက္တယ္ ။ စုတ္စရာ ရွိလည္း တုန႔္ဆိုင္း မေနဘူး ။ ကပ္စတန္မာ အလို မက်တာကို သူ လုံးဝ မလုပ္ဘူး ။ ဥပမာ ေနာက္ေပါက္ဖြင့္တာမ်ိဳး..။ သူက ေငြနဲ႔လုပ္တဲ့ ေၾကးစား တေယာက္မို႔ အတင္းအၾကပ္ အလိုမတူဘဲ မလုပ္ဘူး ။ ေနာက္ၿပီး ကပ္စတန္မာ ေတာင္းဆိုခဲ့ရင္ သူမလုပ္ခ်င္တာေတြကိုလည္း လုပ္ေပးလိုက္တယ္ ။
အေမရိကန္ နံမည္ႀကီး ႐ုပ္ရွင္မင္းသား လီယိုနာဒိုဒီကာပရီယိုနဲ႔ အေဖတူအေမကြဲ ညီအကို ေတာ္စပ္သည္လို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ႐ုပ္က တူေနတယ္ ။ ဟိုေကာင္က အျဖဴေကာင္..သူက ျမန္မာအာရွေပမယ့္ တကယ့္ကို ခၽြတ္စြပ္နီးပါး တူလြန္းတာ ။ ေကာင္မေလးေတြက သမင္လည္ျပန္ ျပန္ၾကည့္ရတယ္ ။ သူ႔ကို ေႂကြတဲ့ေကာင္မေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ ။
လီယိုနာဒိုနဲ႔ ႐ုပ္တူေနတာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေကာင္မေလးေတြက “ တိုင္တဲနစ္ထဲက မင္းသား” နဲ႔ တူလိုက္တာလို႔ အျမဲ ေျပာၾကလို႔ ဘိုဘိုလည္း လီယိုနာဒိုရဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကားေတြကို ခဏခဏ အေခါက္ေခါက္ ၾကည့္ၿပီး လီယိုနာဒိုရဲ့ အမူအရာေတြကို လိုက္လုပ္ေတာ့ သူ႔ကို အဲ့မင္းသားနဲ႔ ခၽြတ္စြပ္ဘဲ လို႔ ပိုေျပာၾကေတာ့တာေပါ့ ။
တခုဘဲ မတူတာက လီယိုနာဒိုမွာက ဘိုဘို႔ႏွာေခါင္းမွာလို မွဲ႕ မရွိဘူး ။
အၾကားအျမင္ ေပါက္တယ္ ဆိုတဲ့ ဆရာမတေယာက္ကို ဘိုဘို သြားေမးေတာ့ ဆရာမက ဘိုဘို႔ႏွာေခါင္းမွာ မွဲ႕နက္တလုံး ရွိေနတာကို ၾကည့္ၿပီး “ ဒီလိုမွဲ႕ရွိတဲ့လူဟာ တဏွာလည္းအရမ္းႀကီး..မိန္းမေတြလည္း ခိုက္..ဟိုဟာ…လည္း ႀကီးတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဒီဆရာမ ေျပာသလိုဘဲဘိုဘို လုပ္တာမႈတ္တာကို မိန္းမေတြ စြဲၾကခိုက္ၾကသလို ဘိုဘိုဟာ တဏွာလည္း တအားႀကီးၿပီး လိင္တန္ကလည္း
ထူးထူးျခားျခား ႀကီးတုတ္ရွည္လ်ားတာမို႔ ဘိုဘိုက ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔ ဝန္ခံတယ္ ။
ဆရာမက ဆက္ေျပာတာက ဘိုဘို႔ လိင္တန္ထိပ္မွာလည္း မွဲ႕နက္တလုံး ပါလိမ့္မယ္…တဲ့ ။ ဟား..မွန္ေနျပန္ေရာ ။ ဘိုဘိုက ဟုတ္ေၾကာင္း ဝန္ခံလိုက္တယ္ ။ မၾကာခင္မွာဘဲ ဘိုဘို အဲဒီအၾကားအျမင္ ဆရာမက တက္အုပ္ခြင့္ရသြားတယ္ ။
ဘိုဘိုက ငယ္ငယ္ထဲက ရည္းစားလည္း မ်ားခဲ့တယ္ ။ ျဖစ္တဲ့ ရည္းစားတိုင္းကိုလည္း သူႏွိပ္တယ္ ။ သူ႔ကိုစြဲလန္းၿပီး တသသျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့ မမေတြလည္း တပုံႀကီးဘဲ ။ ဘိုဘိုသည္ ႐ုပ္ေျဖာင့္သေလာက္ စာည့ံတဲ့ေကာင္ ။ ဆယ္တန္း မေအာင္နိုင္လို႔ မိဘေတြကေရာ ေဆြမ်ိဳးေတြကေရာ ငတုံးငညံ့ဆိုၿပီးသူ႔ကို အထင္အျမင္ေသးၾကေပမယ့္ ဘိုဘိုကေတာ့ မမႈဘူး ။ အရက္ေလး တျမၿမ ေဆးေလးၿမိဳလိုက္ ေဆး ေျခာက္ရႉလိုက္နဲ႔ ရည္းစားေတြနဲ႔ ခ်ိန္းအိပ္ ေနတာဘဲ ။
တေန႔ထဲမွာ ရည္းစားသုံးေလးေယာက္ကို ျဖဳတ္တဲ့ ဘိုဘိုဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူက ျဖဳတ္ခ်င္လို႔ ခ်ိန္းတာ မ
ဟုတ္ေတာ့ဘဲ ရည္းစားေတြက အျဖဳတ္ခံခ်င္လို႔ သူ႔ကို ခ်ိန္းတာ ျဖစ္လာတယ္ ။ မနက္တေယာက္ ေန႔လည္ တေယာက္ ညတေယာက္ ဆိုေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ တအားထန္လို႔ ျဖဳတ္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူအာသာေျပဖို႔ထက္ သူ႔ေစာ္ေတြ အာသာေျဖဖို႔ သူက ႀကိဳးစားေပးရတာ ျဖစ္လာတယ္ ။
ဘိုဘို႔သူငယ္ခ်င္း စတီဖင္က “ မင္း…ဂ်စ္ဂလို အလုပ္ လုပ္ပါလား…မင္း ျဖဳတ္လည္း ျဖဳတ္ရ ဝင္ေငြလည္း ရတာ
ေပါ့…ေစာ္မ်ိဳးစုံလည္း မင္း ၾကဳံဖူးရတာေပါ့….” လို႔ စၿပီး အႀကံေပးေတာ့ ဘိုဘိုလည္း ေက်ာင္းက ဆက္မတက္
အလုပ္မရွိလို႔ မိဘဆီက ပိုက္ဆံ လက္ျဖန႔္ေတာင္းေနရတာေၾကာင့္ ေစာ္ျဖဳတ္တာကို အလုပ္တခုအေနနဲ႔ လုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာ။
နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြ ျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ အဂၤလန္ ဂ်ပန္တို႔မွာ ေယာက်္ားဖါ ဂ်စ္ဂလိုကို ေခၚၿပီး အာသာေျဖၾကတဲ့ မိန္းမေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ ဆိုတာ စာထဲဖတ္ဖူး ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲ ေတြ႕ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလိုေခၚအာသာေျဖတဲ့ ေစာ္ေတြ ရွိလို႔လားလို႔ ေအာင္တိုးဟန္က ေမးခြန္းထုတ္တယ္ ။ စတီဖင္က“ ဟာ…ျမန္မာျပည္ကို အထင္မေသးနဲ႔ေလ…တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလး …. ရွိတယ္….ငါ့ကို ေစာ္ႀကီးတေကာင္က မူးမူးနဲ႔ ေျပာျပဘူးတယ္….” လို႔ ေျပာျပတယ္ ။
ဘိုဘိုလည္း ေၾကးစားေလးေတြကို ကိုင္ထားတဲ့ ေခါင္းမ သီတာကို ေမးၾကည့္တယ္ ။ သီတာ့ကို ဘိုဘို ခဏခဏ ေခၚခ်ေတာ့ သီတာက ဘိုဘို႔ဒုတ္ ႀကီးမွန္း ရွည္မွန္း သိေနတဲ့အျပင္ ဘိုဘိုက ေကာင္းေကာင္း ေဆာ္တတ္တာလည္း သိေတာ့ ဘိုဘို ေယာက်္ားဖါ လုပ္စားလို႔ ျဖစ္နိုင္တယ္ လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ၿပီး သူ႔ဂြင္ထဲကို ေယာက်္ားဖါ ရွာတဲ့ မမႀကီးေတြ အန္တီႀကီးေတြ ဝင္လာရင္ ဂြိ်ဳင္းေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။
သီတာက သူ ဆံပင္အျမဲညႇပ္တဲ့ ၿမိဳ႕လည္ေစ်းႀကီးထဲက အလွျပဳျပင္ေရးဆိုင္ကို ဘိုဘိုကို ေခၚသြားတယ္ ။ အဲဒီ
ဆိုင္က ဆိုင္ပိုင္ရွင္ အန္တီႏုနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။ အန္တီႏုဆိုင္က မိန္းမေတြ အမ်ားႀကီး အမ်ိဳးစုံလာေနတာမို႔ အန္တီႏုကလည္း ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ဆိုေတာ့ သူကူညီရင္ ဂ်စ္ဂလို နဲ႔ ေပ်ာ္ခ်င္တဲ့ ေစာ္ႀကီးေတြနဲ႔ အဆက္ရမွာဘဲ လို႔ သီတာက ဘိုဘို႔ကို ေျပာၿပီး ေခၚသြားတာ ။
အန္တီႏုကလည္း ပြဲခ ရရင္ ဘာမဆို လုပ္ခ်င္တဲ့ ေစာ္ႀကီးေလ ။
သီတာ့ကိုေတာင္ ခ်မ္းသာတဲ့ ေဘာစိေတြနဲ႔ ဆက္ေပးခဲ့ဘူးတယ္ ။ သီတာက အန္တီႏုကို အာရေက ေပးရ
တယ္ေလ ။ သီတာ ေျပာတာကေတာ့ “ အန္တီႏုက ေယာက်္ားမရွိဘူး..မရွိတာ ၾကာၿပီ…ဟီး….သူေတာင္ ဘိုဘို႔
ကို ေခၚခ်င္ေခၚေနမွာ….” တဲ့ ။
အန္တီႏုက ဘိုဘို႔ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သေဘာက်ပါတယ္ ။
စစခ်င္းေတာ့ သီတာက ဘိုဘို ဂ်စ္ဂလို အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္လို႔ မေျပာပါဘူး ။ ဘိုဘို အလုပ္တခုခု လုပ္ခ်င္တယ္
အန္တီ့အသိေတြထဲမွာ အလုပ္ေပးနိုင္တဲ့လူ မရွိဘူးလားဟင္..ဘာညာနဲ႔ စကားစတာေပါ့ ။
အန္တီႏုက “ ဘိုဘို…မင္း အန္တီ့ဆိုင္မွာ ေခါင္းေလၽွာ္တဲ့အလုပ္ လုပ္မလား…..မင္းပုံပန္း ႐ုပ္ရည္နဲ႔ဆို အန္တီ့ဆိုင္ကို ဆံပင္လာလုပ္တဲ့ မိန္းမေတြက မင္းနဲ႔ ေခါင္းေလၽွာ္ရရင္ စိတ္လႈပ္ရွား ရင္ဖိုၿပီး သေဘာက်ၾကမွာဘဲလို႔
ေတြးမိလို႔…ဘယ္လိုလဲ လုပ္မလား…” လို႔ ဘိုဘို႔ကို ေမးတယ္ ။
ဘိုဘိုကလည္း “စမ္းၾကည့္ခ်င္တယ္….ေခါင္းေလၽွာ္တာ သင္ေပးမလား..အန္တီ….” လို႔ ေျပာလို႔ အန္တီႏုလည္း
ဘိုဘို႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပးေတာ့တာဘဲ ။ ဘယ္ေလာက္အထိ သင္လိုက္သလဲ ဆိုရင္ ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္မွာ ဘိုဘိုနဲ႔ အန္တီႏု ဆိုင္ေနာက္ခန္းထဲမွာ ညိၾကတဲ့အထိဘဲ ။
အန္တီႏုက နံမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ ႏုတယ္ ။ အသက္၅၀ လို႔ မထင္ရဘူး ။ ဆံပင္ဆိုင္ဖြင့္ထားၿပီးကိုယ္တိုင္လည္း
ဆံပင္လုပ္ေနေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဂ႐ုစိုက္တယ္ ။ ကိုယ္လုံးလွေအာင္ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္တယ္ ။ အစားထိန္းစားတယ္ ။ ဘိုဘို႔ကို ေခါင္းေလၽွာ္ေပးတဲ့အခါ ဇက္ေက်ာဆြဲ ႏွိပ္ေပးတာေတြ သင္ေတာ့ သူ႔ကို အစမ္းသေဘာလုပ္ခိုင္းတဲ့အခါ ဘိုဘိုရဲ့ အႏွိပ္အကိုင္ေတြေၾကာင့္ ညိကုန္ၾကတာ ။ အေနာက္ဖက္ခန္းက ေခါင္းေလၽွာ္တဲ့ ကုတင္ေပၚမွာ ဘိုဘိုက အန္တီႏုကို ဘာဂ်ာကိုင္ေပးလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပုေလြသံေတြလည္း ညံကုန္ၿပီး တဖန္းဖန္းနဲ႔ အသားခ်င္း ရိုက္ခတ္သံေတြ ေအာ္ညည္းသံေတြ ဆူညံကုန္ေတာ့တာဘဲ ။
အန္တီႏုလည္း ေယာက်္ားနဲ႔ ျပတ္လပ္ေနတာၾကာေတာ့ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ၿပီး ဘိုဘို ျဖဳတ္တာကို ေရလည္ သေဘာက်သြားတယ္ ။ဘိုဘိုကလည္း ျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္ အန္တီႏုကို ေရေရလည္လည္ ကိုင္ေပးတာ ။ အစြမ္းကုန္ အားကုန္ ယက္ေပး ေညႇာင့္ေပးတာ ။
အန္တီႏုက ဘိုဘိုရဲ့ ငပဲ ( လီး )ကို စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း တအံ့တၾသနဲ႔ “ ေအာင္ျမင္လွခ်ည္လားကြာ…လွလိုက္တဲ့
ဟာႀကီး..ဒါမ်ိဳး ..မေတြ႕ဖူးတာ ၾကာၿပီ …. ”လို႔ တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာကို ကိုင္ဆုပ္ဖ်စ္ညႇစ္ၾကည့္တာ ။
ဘိုဘို႔ငပဲကလည္း လုံးပတ္ တုတ္သလို ရွည္လည္း ရွည္တယ္ ။ ဘိုဘိုက ပိန္ရွည္ရွည္ ဆိုေတာ့ ငပဲက ပိုႀကီးသလို ထင္ရတယ္ ။ အန္တီႏု မက္မက္ေမာေမာကို စုတ္တာ ။ လူၾကားထဲမွာ အလွျပင္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ ေဘာစိတေယာက္မို႔ ခပ္ေမာ့ေမာ့ သူေဌးဂိုက္ဖမ္းထားတဲ့ အန္တီႏုဟာ ဒီလို လီးစုတ္ေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ ဘိုဘို အရင္က ဘယ္ထင္ခဲ့လိမ့္မလဲ ။
လီးႀကီး႐ုံတုတ္႐ုံမကဘဲ တက္လိုးေတာ့လည္း လိုးအားေညႇာင့္အားေကာင္းၿပီး လိုးတတ္တာကို ေတြ႕ရေတာ့ ဒီဘဲေလးကို အန္တီႏု တခ်ီနဲ႔တင္ အားမရဘဲ ေနာက္တခ်ီ ထပ္ဆြဲခိုင္းရတယ္ ။ အန္တီႏုလည္း လီးနဲ႔ ျပတ္လပ္ေနတာ ၾကာၿပီေလ ။ အန္တီႏုရဲ့ တင္းမာဆဲ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဘိုဘိုက အသားကုန္လိုးေပးတာ ။ ခံလို႔ေကာင္းေနဆဲ ဘိုဘိုက ပုံစံေျပာင္းရေအာင္ ဆိုလို႔ အန္တီႏု စိတ္ထဲ သိပ္မႀကိဳက္ေပမယ့္ သူ႔
ကို အလိုလိုက္တဲ့အေနနဲ႔ “ ေျပာင္းေလ..ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ..” လို႔ ေမးမိေတာ့ ဘိုဘိုက ..“ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပး..အန္တီႏု…” လို႔ ေျပာတယ္ ။
အန္တီႏုလည္း သူ႔အလိုက် ကုတင္ေစာင္းမွာ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ကုန္းေပးလိုက္တယ္ ။ ဘိုဘိုက လိုးေနတုံး ဖင္တုန္းေတြကို လက္နဲ႔ ျဖဲၿပီး စအိုေပါက္ေလးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ ကလိတယ္ ။
“ အင္..ဟိတ္..ဘာလုပ္တာလဲ..ဖင္ခ်မလို႔လား…ဖင္ေပါက္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ…” လို႔ ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို ရမ္းခါၿပီး
အန္တီႏုက ေျပာတယ္ ။ “ အန္တီ..ဖင္ခံဘူးလား..” လို႔ သူက ေမးတယ္ ။
“ ဟင့္အင္း..ဟင့္အင္း..မခံဖူးဘူး..ဘိုဘို…ေစာက္ပတ္ကိုဘဲ လုပ္ပါကြာ…ဖင္ေပါက္ကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါ….” လို႔အန္တီႏု ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ဘိုဘိုက တဟင္းဟင္းနဲ႔ ရယ္တယ္ ။ စအိုေပါက္ထဲ ထိုးသြင္း ကလိေနတဲ့ သူ႔လက္မကိုေတာ့ ျပန္မထုတ္ဘူး ။ သူ႔လီးႀကီးကတုတ္လြန္းလို႔လားမသိဘူး ။ အန္တီႏု အဖုတ္ထဲ ျပည့္ၾကပ္ေနတယ္ ။
ဘိုဘို႔အတြက္လည္း အန္တီႏုရဲ့ ေစာက္ဖုတ္က ၾကပ္တင္းၿပီး လုပ္လို႔ တအားေကာင္းတယ္ ။အန္တီႏုက လင္ရွိခဲ့ေပမယ့္ ကေလး တခါမွ မရဘူးဘူး ။ ၿပီးေတာ့ ေယာက်္ားနဲ႔ မလိုးတာလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားလို႔ အန္တီႏုရဲ့ ေစာက္ဖုတ္က စီးၾကပ္ေနတယ္ ။
သြင္းလိုက္ ဆုတ္လိုက္တိုင္း အခ်က္တိုင္း စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ အရသာထူးကဲေနလို႔ အန္တီႏုလည္း မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး
ဖင္ေတြကို ေကာ့ေပးရင္း ခံပစ္လိုက္မိတယ္ ။
ဘိုဘိုနဲ႔ ႏွစ္ခ်ီ အလိုးခံလိုက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္သြားတယ္ ။ ေလးလံေနတဲ့ စိတ္ေတြလည္း ေပါ့ပါးလာ
တယ္ ။ ေစာက္ပတ္ဆိုတာ လီးနဲ႔ ျပတ္လပ္ဖို႔ မေကာင္းဘူး ဆိုတာလည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္ ။ လီးလည္းတဝစုတ္လိုက္ရလို႔ေက်နပ္သြားတယ္ ။
ဘိုဘို႔ကို လုံးဝ ႏုတ္လုံဖို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဖို႔ ပိတ္တယ္ ။ ဘိုဘိုက “ အန္တီႏု နဲ႔ အဲလိုဘဲ အျမဲ ေတြ႕ခ်င္တယ္ဗ်ာ….အရမ္း လိုးလို႔ ေကာင္းတာဘဲ…” လို႔ ေျပာရင္း ဖင္လာႏွိုက္ေနျပန္လို႔..“ ေတာ္ၿပီကြယ္…ေနာက္မွ….အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္…” လို႔ အတင္း ျငင္းလိုက္ရတယ္ ။
အန္တီႏု ဘိုဘိုကို လူေရွ႕မွာေတာ့ ေပၚတင္ႀကီး မတြဲခ်င္ဘူး ။ လူသိမခံခ်င္ဘူး ။ ဘိုဘိုကလည္း အန္တီႏုလိုပါဘဲ ။ အန္တီႏုကို ၀ါးေနရရင္ သူေက်နပ္တယ္ေလ ။ သူက ေစာ္ငယ္ေလးေတြကိုလည္း ဖန္ခ်င္ေသးတာ ။
ဘိုဘို ေခါင္းေလၽွာ္ေပးတာကို အန္တီႏု ထင္ခဲ့သလိုဘဲ မိန္းမ အမ်ားစုက သေဘာက်ၾကပါတယ္ . .။အထူးသျဖင့္ သူ႔ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့ လင္ရွိ ကေတာ္ႀကီးေတြ အန္တီႀကီးေတြ မမႀကီးေတြေပါ့ ။
အန္တီႏုကို ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ဆိုင္ပိတ္ၿပီးခ်ိန္ အားလုံးျပန္သြားၿပီးေနာက္ ထပ္ျဖဲခြင့္ရတယ္ ။ အန္တီႏုက ဒီအခ်ီေတြမွာေတာ့ ပထမရက္က ႏွစ္ခ်ီတုန္းကထက္ ပိုပြင့္လင္း ပိုရဲတင္းၿပီး သူကကို ဦးေဆာင္ခ်င္တယ္ ။
လိုးၿပီးၾကတဲ့အခ်ိန္ အန္တီႏုက သူ႔မွာ လီးဆာေနတဲ့ အသိမိန္းမ တေယာက္ ရွိေနတယ္..ဘိုဘို လိုးမလား လို႔စသလိုေနာက္သလိုနဲ႔ ေျပာတယ္ ။ ဘိုဘိုကလည္း ဒီအလုပ္ကို လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ သူ မဟုတ္လား ။ အန္တီႏု ဆက္သြယ္ေပးရင္ လုပ္မယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ “ မင္းေလး အန္တီ့ကိုေတာ့ ပစ္မသြားရဘူးေနာ္..” လို႔ အန္တီႏုက ေျပာရင္း ဘိုဘိုရဲ့ ရင္ဘတ္က အေမႊးႏုေလးေတြကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္လိုက္တယ္ ။
ဘိုဘို ပထမဦးဆုံး ရတဲ့ ကပ္စတန္မာက နိုင္ငံျခားသေဘၤာကက္ပတိန္ တေယာက္ရဲ့မိန္းမ တေယာက္ေပါ့ ။
ေယာက်္ားက ပင္လယ္ျပင္မွာ ရွာလို႔ရသမၽွ အိမ္ျပန္ပို႔ မိန္းမျဖစ္တဲ့သူက ကားတစီးနဲ႔ ေလၽွာက္သုံးရင္း အန္တီႏုဆိုင္မွာ ဘိုဘိုက ေခါင္းေလၽွာ္ေပးရင္း ဘိုဘိုရဲ့ မာဆတ္လုပ္ေပးတာေတြကို ခိုက္သြားရာက ဘိုဘိုကို အိမ္ကို ေခၚၿပီး မႈတ္ခိုင္း ျဖဳတ္ခိုင္းတဲ့အေျခအေနကို ေရာက္သြားတယ္ေပါ့ ။
ဒီမမႀကီး နံမည္က ရည္မြန္သင္းေမာင္ …တဲ့ ။
အန္တီႏုလိုဘဲ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ႏုေနတဲ့ မိန္းမလွတေယာက္ေပါ့ ။
သူ႔လင္ႀကီး သေဘၤာကက္ပတိန္ႀကီး လုပ္ေပးရမယ့္တာဝန္ေတြကို ဂ်စ္ဂလိုဘိုဘိုက တာဝန္ယူ ထမ္းေဆာင္ေပးရတာ . .။ ခါးအားေကာင္းတဲ့ ဘိုဘိုက အပီဆြဲေပးတာေတြ မမရည္မြန္ အသဲစြဲ အသဲခိုက္ေအာင္ ႀကိဳက္သြားရလို႔ သမီးေတြ ေက်ာင္းသြားေနခ်ိန္မွာ အိမ္မွာ အပီကုန္းတယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္သည္ အပ်ိဳေပါက္ သမီးႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အေမ လို႔ လုံးဝ မထင္ရေအာင္ကို ႏူပ်ိဳဝင္းစို ေတာင့္
တင္းတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ျဖစ္လို႔ ဘိုဘိုသည္ ပိုက္ဆံမရရင္ေတာင္ ရည္မြန္သင္းေမာင္လို မိန္းမကို စိတ္ႀကိဳက္
လိုးခြင့္ရလို႔ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရတယ္ ။
ပထမဆုံး စေတြ႕ၾကေတာ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ကားနဲ႔ သူ ပါသြားတဲ့အခ်ိန္ သူ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ေဘးက
ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ရင္း ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ ေပါင္တန္ေတြကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္ရင္း မၾကာခင္ ဒီမိန္းမ အလန္းစား
ကို ကိုယ္တုံးလုံးခၽြတ္ၿပီး လိုးရေတာ့မွာပါလား လို႔ ေတြးရင္း စိတ္ေတြ တအား ထႂကြ လႈပ္ရွားခဲ့ရတယ္ ။ သူ႔
ေပါင္ၾကားက ငပဲလည္း နိုးထလာတယ္ ။ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ ေရေမႊးနံ့သင္းသင္းေလးကလည္း ေမႊးပ်ံ႕ေနတယ္။
လက္ျပတ္အက် ႌ အနက္ေလး ဝတ္ထားတဲ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ လက္ေမာင္းသားလုံးလုံးအိအိေလးေတြက ျဖဴ
ေဖြး သန႔္ရွင္းေနသည္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္က ကားေမာင္းရင္း သူ႔ဖက္ကို မသိမသာ ၾကည့္လိုက္ရင္း..“ ဒို႔မွာက သမီး ႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္ ..ဒီေန႔ သမီးေတြ သူတို႔ အေဒၚေတြနဲ႔ ပဲခူးဖက္ကို ပါသြားၾကတယ္…ဒါေၾကာင့္ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိ
လို႔ ေအးေဆးဘဲ သိလား..ယူ႔နံမည္က ဘိုဘိုဘဲလား….”လို႔ ေျပာေတာ့ ဘိုဘိုလည္း..“ နံမည္ အျပည့္အစုံက
ဘိုဘိုသာဦးေက်ာ္ ပါ ….နံမည္က ရွည္တာနဲ႔ လူေတြ အားလုံးက ဘိုဘို လို႔ဘဲ ေခၚၾကတယ္…မမ….”လို႔ ျပန္ေျဖ
လိုက္တယ္ ။ အန္တီလို႔ ေခၚဖို႔ကို အားနာလို႔ ။
“ ဘိုဘိုက ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ ရွိလား..”
“ မရွိဘူး..မမ….က်ေနာ္က တဦးတည္းသား ပါ…”
“ ယူ မမကို ေခါင္းေလၽွာ္ေပး ႏွိပ္ေပးကထဲက မမ ယူ႔ကို စိတ္ဝင္စားေနတာ သိလား…မမႏုက ယူ႔ကို တညေန
လုံး လိုရာသုံးေစ ဆိုၿပီး ေခၚသြားနိုင္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ မမေလ…တအားကို ရင္ခုံသြားတယ္…ယူေကာ
မမနဲ႔ အခုလို လိုက္ခဲ့ရတာကို ရင္ခုံလားဟင္…”
“ အား…ခုံတယ္..တအား..ခုံတာေပါ့..မယုံဘူးလား…စမ္းၾကည့္ေလ…လက္ေပး..”
ရည္မြန္သင္းေမာင္က ညာလက္တဖက္ထဲနဲ႔ ကားစတီရာယင္ကို ကိုင္ထိန္းေနတာ ဆိုေတာ့ သူမဘယ္လက္ကို
ဘိုဘိုက ဖ်တ္ကနဲ ဆြဲယူ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚကို ကပ္လိုက္တယ္ ။
“ ယုံပါတယ္ကြာ…သိခ်င္တာက မင္းေလး မမလို မိန္းမေတြနဲ႔ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ၾကဳံဘူးၿပီးၿပီလဲ ဆိုတာ..”
“ ယုံခ်င္မွ ယုံ…မမနဲ႔ ခုလို လိုက္ခဲ့တာ ပထမဆုံး အႀကိမ္ဘဲ….”
“ ဟင္..ဟုတ္လား..ဒါနဲ႔ မမႏုက မင္းေလးက တအားကၽြမ္းတယ္လို႔ ေျပာတယ္..သိလား…”
“ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ေလးထဲက မိန္းမ အေတြ႕အၾကဳံ စုံခဲ့တယ္ေလ..မမ….အလုပ္အေနနဲ႔ လုပ္တာက အခု မမ
နဲ႔က ပထမဆုံး ပါ..”
“ ေအာ္..ဒီလိုလား….”
ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ လက္ျဖဴျဖဴေလးကို ဘိုဘို လႊတ္မေပးေတာ့ ။ ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။
မၾကာခင္ မမရည္မြန္သင္းေမာင္တို႔ရဲ့ လူခ်မ္းသာ ရပ္ကြက္ႀကီး တခုက ၿခံႀကီးကို ေရာက္သြားရတယ္ ။
သေဘၤာကက္ပတိန္ႀကီးတေယာက္ရဲ့ ၿခံနဲ႔တိုက္မို႔ သားနားလြန္းေနသည္လို႔ ဘိုဘို ထင္မိတယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္ ေမာင္းလာတဲ့ ကား က ၿခံတံခါးဝကို ေရာက္တဲ့အခါ ရည္မြန္သင္းေမာင္က ေနကာျပားေလး
မွာ တပ္ခ်ိတ္ထားတဲ့ အေဝးထိန္း ရီမုတ္ကြန္ထရိုး အျပားေလးက ခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္တယ္ ။
ၿခံတံခါးႀကီး တအိအိနဲ႔ ပြင့္သြားတယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္က ကားကို ၿခံထဲကို ထိုးေကြ႕ဝင္လိုက္ေပမယ့္ တိုက္ႀကီးရဲ့အေရွ႕ ဆင္ဝင္ေအာက္ကို ေမာင္း
မသြားဘူး ။ ၿခံအေနာက္ဖက္ဆီကို တိုက္ႀကီးကို ပတ္ေဖါက္ထားတဲ့ လမ္းကေလးအတိုင္း ေမာင္းဝင္သြားလိုက္
တယ္ ။
တိုက္ႀကီးရဲ့ အေနာက္ဖက္ျခမ္းမွာ ေရကူးကန္ႀကီး ကို ဘိုဘို ျမင္လိုက္ရတယ္ ။
အုန္းပင္ပုေလးေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ ေရကူးကန္က အျပာေရာင္ ေက်ာက္ျပားေတြနဲ႔ လင္းလက္ေနတယ္ ။
“ မမ ေယာက်္ားက နို္င္ငံျခား သေဘာလႋဳင္းက ကက္ပတိန္ကြ..ဘိုဘို သိၿပီးသားလားေတာ့ မသိဘူး…သူက အျမဲ
တမ္းဘဲ သေဘၤာေပၚမွာဘဲ အလုပ္လုပ္ေနတာ..မမ လည္း အရမ္း အထီးက်န္ ဆန္လြန္းေတာ့ ကိုယ့္ဖါသာဘဲ
အေပ်ာ္ ရွာရတာေပါ့ ဘိုဘိုရယ္…..”
ရည္မြန္သင္းေမာင္က ကား စက္ကို သတ္လိုက္ၿပီး..“ ကဲ ဘိုဘို..အိမ္ထဲ ဝင္ၾကရေအာင္..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
တိုက္ႀကီး အျပင္ဖက္ထက္ အတြင္းဖက္က ပိုၿပီး သားနားတယ္ ။ ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ ေျပာင္လက္ေနတဲ့ လ်ာထိုး
သစ္သားၾကမ္းေပၚ နင္းေလၽွာက္ရင္း အေပၚထပ္ေလွခါးႀကီးဆီကို ေရာက္ခဲ့တယ္ ။ အလူမီနီယံ ေလွခါးလက္ရန္း
ေတြနဲ႔ ကၽြန္းအကြက္လွလွ ေျခနင္း ေလွခါးထစ္ေတြကလည္း ထူးထူးျခားျခား ရွိလွတယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္က ဘိုဘို႔အေရွ႕ကေန ေလွခါးတက္ေတာ့ ခါးသိမ္ေလး ေအာက္က စြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးလွလွေတြကို ဘိုဘို တင္ၾကဳံစီး ခြင့္ရသြားတယ္ ။ တိုတိုေလး ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္ေၾကာင့္ ေခ်ာမႊတ္ျဖဴဝင္းတဲ့ ေပါင္သား ေတြနဲ႔ ေျခသလုံးေတြကို ဘိုဘို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြ နိုးထလာရတယ္ ။
အေပၚထပ္ကလည္း နံရံေတြေရာ ၾကမ္းေရာ ေတာက္ပေျပာင္လက္ေနတယ္ ။ အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီး တခုထဲကို ရည္
မြန္သင္းေမာင္က ဘိုဘို႔ကို ေခၚသြားၿပီး အိပ္ခန္းနဲ႔ တြဲရက္ ေရခ်ိဳးခန္းက်ယ္ႀကီးကို ျပတယ္ ။
“ ဘိုဘို..ေရခ်ိဳးလိုက္ကြယ္..မမတို႔က ေနပူထဲက လာေတာ့ ေခၽြးေတြ ထြက္ေနတယ္ …ဟိုမွာ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ..”
“ ဟုတ္ကဲ့..မမ..”
ရည္မြန္သင္းေမာင္က သူ႔ကို ေရခ်ိဳးခန္းေပါက္ဝမွာ ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားတယ္ ။
ဘိုဘိုလည္း ေရစိမ္ေႂကြဇလုံအျဖဴႀကီးတခု ..ေရပန္းနဲ႔ ခ်ိဳးတဲ့ေနရာတခုကို ေတြ႕ရလို႔ ဘယ္တခုနဲ႔ ခ်ိဳးရင္ ေကာင္း
မလဲ စဥ္းစားေနမိတယ္ ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေရပန္းနဲ႔ ခ်ိဳးတာကို ေရြးလိုက္တယ္ ။ ေျပာင္လက္ သန႔္ရွင္းေနတဲ့
ေရခ်ိဳးခန္း ၾကမ္းျပင္ ေက်ာက္ျပား အခင္း ေပၚကို သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေရ
ပန္းေအာက္ကို ဝင္လိုက္တယ္ ။ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေရပူပူေတြေအာက္မွာ ဆပ္ျပာေမႊး အေကာင္းစားနဲ႔ ပြတ္တိုက္ ေခ်းခၽြတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္ ။ သူ အသုံးျပဳမယ့္ လက္နက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္
တိုက္ ေဆးေၾကာလိုက္တယ္ ။
ေရပန္းခလုပ္ေလးကို လွည့္ပိတ္လိုက္တယ္ ။
မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးကို လွမ္းယူလိုက္တယ္ ။ ပိုလိုကစားေနတဲ့ ျမင္းစီးသမား ႐ုပ္ပုံနဲ႔ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ အႀကီး
စားႀကီးနဲ႔ သူ႔တကိုယ္လုံးကို ေရသုတ္လိုက္တယ္ ။ ဒီ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးကိုဘဲ ခါးမွာ ပတ္စည္းလိုက္ၿပီး ေရ
ခ်ိဳးခန္းထဲကေန အိပ္ခန္းထဲကို လွမ္းထြက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ တေစာင္းေလး လွဲေလ်ာင္းၿပီး သူ႔ကို
ၾကည့္ေနတဲ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္လည္း ေရခ်ိဳးထားတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္ ။ ကိုယ္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ အျဖဴေရာင္တ
ထည္ကို ပတ္ရစ္ထားတယ္ ။ ၾကည့္ရတာ တျခားအခန္းတခုက ေရခ်ိဳးခန္းမွာ ခ်ိဳးတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။
“ ဘိုဘို..ေရခ်ိဳးလို႔ ေကာင္းလား….လန္းဆန္းသြားလား….”
“ ဟုတ္..ေကာင္းတယ္..မမ…”
“ လာ..မမဆီကို..”
သူ မမရည္မြန္သင္းေမာင္ဆီကို လွမ္းေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။
ကုတင္ႀကီးေဘးမွာ ရပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ မမရည္မြန္သင္းေမာင္က သူပတ္ခ်ည္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးကို
႐ုတ္တရက္ ဖ်တ္ကနဲ ဆြဲျဖည္ခ်လိုက္တယ္ ။ အိပ္ခန္း ၾကမ္းျပင္ေပၚကို က်သြားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီး သူ႔
ကိုယ္ေပၚမွာ မရွိေတာ့တာမို႔ သူ႔တကိုယ္လုံး မိေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္ မမရည္မြန္သင္းေမာင္
က သူ႔ကို ေခါင္းကေန ေျခေထာက္ ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္တယ္ ။
“ ဘိုဘိုရယ္….မင္းပစၥည္းက မေတာင္ေသးတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ တုတ္လဲတုတ္ ရွည္လဲ ရွည္တယ္ကြာ..လာ..ကုတင္ေပၚတက္….”
ဘိုဘိုက ကုတင္ႀကီးေပၚကို လွမ္းတက္လိုက္ၿပီး “ မမကို နမ္းေပးရမလားဟင္…” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ မမ ရည္
မြန္သင္းေမာင္က ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ ေခါင္းေလး ျငႇိမ့္ျပတယ္ ။
ဘိုဘိုက မမရည္မြန္သင္းေမာင္ ပတ္စည္းထားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို ဆြဲျဖည္ျဖဳတ္လိုက္တယ္ ။
ဟား…တကယ္ လွတဲ့ မမ …။
ျဖဴေဖြး အခ်ိဳးက်တဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေတြကို ဘိုဘို ျမင္လိုက္ရတာနဲ႔ သူ႔ေပါင္ၾကားဂြဆုံက လိင္တန္ေခ်ာင္း.ဆတ္ကနဲ ေခါင္းေထာင္သြားရတယ္ ။ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ နို႔ႀကီးေတြက နဲနဲ တြဲေနေပမယ့္ တင္းတင္းလုံးလုံး ရွိေနဆဲ ။ နို႔သီးေခါင္းဖုေလးေတြကလည္း နီရဲရဲေလးေတြ ။ ခ်ပ္ရပ္တဲ့ ဝမ္းပ်င္သားနဲ႔ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြကို ဘိုဘို သေဘာက်သြားလို အေမႊးရိပ္ထားလို႔ ေျပာင္ရွင္းေနတဲ့ မို႔ေဖါင္းေဖါင္း အဂၤါစပ္ႀကီးရဲ့ ထူထူထဲထဲ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ျမင္လိုက္ရတာနဲ႔ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ကုန္း ယက္လိုက္မိပါေတာ့တယ္ ။
စစခ်င္း လ်ာအျပားလိုက္နဲ႔ ေအာက္ကေန အေပၚကို ပင့္တင္ ယက္လိုက္ၿပီး ဆက္တိုက္ဘဲ ဖိဖိၿပီး စုုံခ်ီဆန္ခ်ီ
နဲ႔ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို ယက္တဲ့အခါ ရည္မြန္သင္းေမာင္လည္း ေပါင္တန္ေတြကို ျဖဲကားေပးၿပီး မ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားရင္း တအင္းအင္း ညည္းျငဴတယ္ ။ ဒီလို ယက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဘိုဘို႔ရဲ့ ကာမစိတ္ေတြကအျမင့္ဆုံး အဆင့္မွာ ေရာက္ေနၿပီမို႔ သူ႔လိင္တန္ကတင္းမာလြန္းလို႔ ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ ျဖစ္ေနတယ္ ။
မိန္းမေတြ ေတာ္ေတာ္္မ်ားမ်ားကို အဖုတ္ယက္ေပးခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြ အရ ဘယ္လို လုပ္ေပးရင္ မိန္းမေတြ
ႀကိဳက္ၾကတယ္ ဆိုတာ ဘိုဘို သိတာေၾကာင့္ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိေပးေနၿပီ ။
အစိကို လ်ာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိေပး ယက္ေပး စုတ္ေပးတဲ့အခ်ိန္ ရည္မြန္သင္းေမာင္ ဘိုဘို႔ေခါင္းက
ဆံပင္ေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲဆုပ္ကိုင္ရင္း ထြန႔္ထြန႔္လူး ဆတ္ဆတ္ခါေနတယ္ ။ အသံမ်ိဳးစုံ ေအာ္ညည္းၿပီး တခ်ီ ၿပီးသြားတယ္ ။
ဘိုဘိုလဲ..“ မမ ေလးဖက္ေထာက္ေပးပါလားဟင္..” လို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္ ။ ရည္မြန္သင္းေမာင္လည္း ဘိုဘို
ခိုင္းတာကို မဆိုင္းမတြ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ေပးလိုက္တယ္ ။ “ ဒီလိုလား..ဘိုဘို…” လို႔ ေလးဖက္ကုန္းေပးရင္း လွည့္
ေမးလိုက္တယ္ ။
ဘိုဘိုလညး ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ ခါးေလးကို လက္နဲ႔ အသာဖိခ် ႏွိမ့္ခ်လိုက္ေတာ့ သူမ တင္ပါးႀကီးေတြက အ
ေပၚေထာင္လာတယ္ ။ ဒီ တင္ပါးႀကီးေတြ အေနာက္တည့္တည့္မွာ ေနရာယူၿပီး စ ယက္လိုက္တာက သူမရဲ့
နီညိဳညိဳ ခေရပြင့္ေလး ကိုပါ ။
ဘိုဘို ဒီလို စအိုေပါက္ကို ယက္ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ရည္မြန္သင္းေမာင္ ထင္မထားတာေၾကာင့္ အံ့ၾသစြာနဲ႔ “ ဘို
ဘိုရယ္..မရြံဘူးလားကြာ…” လို႔ ညည္းသလိုေလး ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဘိုဘိုက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ စအိုေပါက္
ေလးကို လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးထိုးဆြေပးေနတယ္ ။
“ အို…..ဟင့္..ဘိုဘိုရယ္….ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲကြာ….” လို႔ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ ႏုတ္ဖ်ားက တိုးတိုးေလး
ေျပာလိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရေပမယ့္ မျငင္းဆန္တာေၾကာင့္ ဘိုဘိုလည္း စအိုေပါက္ကို လ်ာနဲ႔ ဖိဖိထိုးေပးပါေတာ့တယ္ ။
“ ေတာ္..ေတာ္ၿပီ ဘိုဘို..မမ မေနတတ္ေတာ့ဘူး….”
ရည္မြန္သင္းေမာင္ တအား ခံခ်င္ေနၿပီ ဆိုတာကို ဘိုဘို သေဘာေပါက္တာနဲ႔ ဘာဂ်ာကိုင္တာကို ရပ္ဆိုင္းပစ္လိုက္
ၿပီး အပီျဖဳတ္ေပးဖို႔ လုပ္ၿပီ ။ ဘိုဘိုရဲ့ မာေက်ာေထာင္မတ္ေနတဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းကို ရည္မြန္သင္းေမာင္ အရမ္း သေဘာက်တယ္ ။
“ မမ ေယာက်္ားရဲ့ ဟာနဲ႔ တျခားစီဘဲကြာ…ဘိုဘိုရယ္…မင္း ဟာႀကီးက တကယ့္ စံခ်ိန္မွီႀကီးပါလား…” လို႔ တအ့ံ
တၾသေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဘိုဘိုက သူခၽြတ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီေနာက္အိတ္ထဲက “ ကြန္ဒန္ ” အထုပ္ေလးကို
ထုတ္လိုက္ပါတယ္ ။ “ အေဖၚ ” ပါမွ ျဖစ္မယ္ေလ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္ကလည္း ဒါကို သေဘာက်သြားတယ္ ။ အရမ္းထန္ၿပီး အေဖၚမပါဘဲ ဆြဲလိုက္ၿပီး ေနာင္မွ စိုးရိမ္
ပူပန္ေနရရင္ ေပ်ာ္ပါးခဲ့တာေတြနဲ႔ မတန္ဘဲ ျဖစ္ေနမယ္ မဟုတ္လား ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္က ကြန္ဒန္ကို ဘိုဘို႔ ထြားႀကိဳင္းရွည္လ်ားတဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးမွာ စြတ္ေပးခ်င္တယ္လို႔ေျပာ
လိုက္တယ္ ။
ဘိုဘို ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရည္မြန္သင္းေမာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ “ ၿပီး ”ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္ ။
သမီးႏွစ္ေယာက္ကလည္း ပဲခူးကို ေရာက္ေန အိမ္ေဖၚအကူေတြနဲ႔ ၿခံေစာင့္ အလုပ္သမားေတြကိုလည္း ရွင္းထားခဲ့တာမို႔ ရည္မြန္သင္းေမာင္နဲ႔ ဘိုဘိုတို႔ အရမ္းကို လြတ္လပ္ေနၾကတယ္ ။ အေမာေဟာင္းေလးေတြ နဲ႔ အေမာသစ္ေလးေတြ ၾကားမွာ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ ဖန္တီးထားတဲ့ ေကာင္းနိုးရာရာ စားစရာ ေသာက္စရာေတြကို ဘိုဘို႔ကို ေကၽြးရင္း ရည္မြန္သင္းေမာင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကေလးမေလး တေယာက္လို တခစ္ခစ္နဲ႔ အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ ။
ဘိုဘိုနဲ႔ တခ်ီၿပီး တခ်ီ စိတ္ႀကိဳက္ ေပ်ာ္ေနၾကလို႔ အခ်ိန္ေတြက ကုန္လို႔ ကုန္မွန္း မသိလိုက္ဘူး ။ ညေနေစာင္းလာတဲ့အခါ သမီးႏွစ္ေယာက္လည္း ျပန္ေရာက္လာနိုင္သလို အိမ္က အိမ္ေဖၚေတြ အလုပ္သမားေတြလည္း ျပန္ေရာက္လာေတာ့မွာမို႔ ရည္မြန္သင္းေမာင္ ဘိုဘို႔ကို ျပန္ခိုင္းလိုက္ရတယ္ ။ အမွန္က ဘိုဘို႔ကို ၿမိဳ႕ထဲက ေစ်းႀကီးထဲ ျပန္လိုက္ပို႔ မလို႔ပါဘဲ ။ သူ တအား ၾကမ္းထားတာေၾကာင့္ ရည္မြန္သင္းေမာင္ ေတာ္ေတာ့္ကို ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ေနတယ္ ။ ေစာေစာထဲက ပိုက္ဆံေတြ ႀကိဳတင္ ထည့္ထားတဲ့ စာအိတ္ေလးကို ဘိုဘို႔လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဘိုဘို..မမ လိုက္ မပို႔ေတာ့ဘူးေနာ္..ကိုယ့္ဖါသာဘဲ တက္ဆီနဲ႔ ျပန္လိုက္….မမကို ဖုန္းေခၚေနာ္..ေနာက္ေတာ့ ထပ္ ေတြ႕ၾကတာေပါ့…လို႔ ႏြမ္းလ်တဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ဘိုဘိုကို ကုတင္ေပၚမွာ လွဲရင္း ေျပာတယ္ ။
ဘိုဘို ကို ျပန္ လႊတ္လိုက္တာ အေတာ္ဘဲ ။ သမီးေတြ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။ အလုပ္သမားေတြလည္း ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ ေနာင္ကို ဘိုဘိုနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ၾကရင္ ဒီလို အိမ္ကို ေခၚမလာေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိတယ္။
ဘိုဘို သူ႔ရဲ့ ပထမဆုံး ဂ်စ္ဂလို အျဖစ္ ရတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရင္း ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ျပဳံးလိုက္တယ္ ။ ရည္မြန္သင္းေမာင္လို ေစာ္ႀကီးေတြကို သူ ျဖဳတ္ခ်င္ေနခဲ့မိတာ ၾကာခဲ့
ၿပီ ။ အခုေတာ့ သူ႔ဆႏၵ ျပည့္ဝသြားတယ္ ။ က်က်နန တဝႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ ျဖဳတ္ရသလို ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့လည္း အန္တီ အရြယ္ ျဖစ္ေပမယ့္ လွလည္း လွ ကိုယ္လုံးေလးကလည္း တကယ့္ကို ေျပေျပျပစ္ျပစ္ေလး ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္ ဆီက ရတဲ့ ပိုက္ဆံကို ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ သုံးပစ္တယ္ ။ အန္တီႏုကိုလည္း လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္ေပးလိုက္တယ္ . .။ အန္တီႏုကလည္း ဘိုဘို အဆင္ေျပတာ ေတြ႕ရ
လို႔ ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ အဲဒီေန႔ က ဒီေလာက္ ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို ေလးခ်ီ ျဖဳတ္လာတာေတာင္ ဆိုင္ သိမ္းတဲ့ အခ်ိန္ အန္တီႏုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ အန္တီႏုရဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို အနီး
ကပ္ ေတြ႕ရေတာ့ စိတ္ေတြ ျပန္ ထႂကြၿပီး အန္တီႏုကို ဆိုင္အေနာက္ထဲမွာ ျဖဳတ္ဖို႔ ႀကံမိလိုက္ေသးတယ္ ။
အန္တီႏုက “ အမေလးေလး..စိတ္ႀကီးလိုက္တာကြယ္..ဘိုဘိုရယ္….အန္တီလည္း မင္းနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ပါေသးတယ္..ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး…ေအးေအးေဆးေဆး က်မွ တဝႀကီး လုပ္ပစ္လိုက္မယ္ကြာ..ဒီေန႔ေတာ့ အန္နီလည္း သြားစရာေလးေတြက ရွိေနတယ္..မင္းလည္း ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းထားတယ္ မဟုတ္လား….” လို႔ ေျပာၿပီး ျငင္းတယ္ ။
ေနာက္သုံးရက္ေလာက္ အၾကာမွာ ရည္မြန္သင္းေမာင္ ဘိုဘို႔ကို ထပ္ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ ဖုန္းဆက္လာတယ္ ။
ဒီ တခါေတာ့ ဟိုတယ္တခုမွာ ေတြ႕ၾကဖို႔ ရည္မြန္သင္းေမာင္က ေျပာတယ္ ။ ဘိုဘိုက ဘယ္ဟိုတယ္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေပးတယ္ ။ ဘိုဘိုက ဟိုတယ္ကို အခန္းယူၿပီး အရင္ႀကိဳေစာင့္ေနၿပီး ရည္မြန္သင္းေမာင္က ေနာက္မွ ေရာက္လာတယ္ ။ လူသိပ္မရႈပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပင္က ဟိုတယ္ေလး ပါ ။
ေလေအးစက္ ဖြင့္ထားတဲ့ ဟိုတယ္အခန္းေလးထဲမွာ ဘိုဘို ရည္မြန္သင္းေမာင္ အလာကို ထိုင္ေစာင့္ရင္း ဒီေန႔
ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို ဘယ္လို ခ်စ္ျဗဴဟာေတြခင္းရမလဲ ..ဘယ္လို ခ်စ္တလင္းေခၚရမလဲ စဥ္းစားေနတယ္ ။
ဒီလို ေခ်ာလည္းေခ်ာ ေတာင့္လဲေတာင့္ သန႔္လဲသန႔္တဲ့ ေစာ္မ်ိဳးကို မွန္မွန္ ျဖဳတ္ေပးရတဲ့အတြက္ ပိုက္ဆံက
လည္းရေတာ့ ဘိုဘိုတို႔ သိပ္ႀကိဳက္ေပါ့ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို ဟိုတယ္အခန္းထဲကိုေရာက္တာနဲ႔ ဘိုဘိုက တအားဖက္ တအား နမ္းတယ္ ။ လြမ္းတယ္..
မမရယ္ ဘာညာနဲ႔ ခၽြဲတယ္ ။ ရည္မြန္သင္းေမာင္ကလည္း ဒါေတြကို ခိုက္ေနတာ ။ ဘိုဘိုနဲ႔ေတြ႕ၾကၿပီးတဲ့ ေနာက္
ပိုင္း သူ႔ကိုဘဲ အျမဲသတိရ စြဲလန္းေနခဲ့ရတာနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ရတာ ။
ဘိုဘို႔ကို စိတ္ပါလက္ပါ ျပန္နမ္းစုတ္တယ္ ။ နမ္းစုတ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ၾကတယ္ ။ ဘိုဘို႔ခါးက ပုဆိုးကို ရည္မြန္သင္းေမာင္ကဘဲ ဆြဲခၽြတ္ခ်ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကိုလည္း အျမန္ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
ဘိုဘို႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးက မတ္မတ္ မေထာင္ေသးေပမယ့္ ႀကီးထြား ရွည္ထြက္ၿပီး ေငါေငါႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ။
တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဘိုဘိုရဲ့ စံခ်ိန္မွီ တန္ဆာႀကီးကို အငမ္းမရဘဲ ကိုင္လိုက္တယ္ ။
သုံးရက္ အတြင္း ဒီတန္ဆာႀကီးကို ရည္မြန္သင္းေမာင္ တမ္းတေနမိတာ ။ ဒါေၾကာင့္ ဘိုဘို႔ကို ထပ္ေတြ႕ခ်င္တယ္
လို႔ ဖုန္းဆက္ ခ်ိန္းမိရတယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ ကိုယ္ေပၚမွာလည္း ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက ပင္တီေဘာင္းဘီျပတ္ေလးက လြဲလို႔ ဘာ အဝတ္မွ
မက်န္ေတာ့ဘူး ။ နို႔လွလွႀကီး ႏွစ္ခိုင္က ႂကြားႂကြားဝင့္ဝင့္နဲ႔ လွလြန္းေနလို႔ ဘိုဘို အငမ္းမရ ဘဲ နမ္းရႈံ႔မိရ
ၿပီး မာေတာင္ ေထာင္ထေနတဲ့ နို႔သီးေခါင္းနီရဲရဲေလးေတြကိုလည္း တဖက္ၿပီးတဖက္ စို႔တယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္က ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး “ ဘိုဘိုရယ္….ဟင့္ဟင့္…” လို႔ ေျပာရင္း သေဘာက်ေနတယ္ ။
ဘိုဘိုလည္း နို႔ႀကီးေတြကို ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ကိုင္လိုက္ နမ္းလိုက္ စို႔လိုက္ လ်ာနဲ႔ ကလိလိုက္ လုပ္ၿပီး
ေတာ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္တယ္ ။ ပင္တီေဘာင္းဘီေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေဘးကေန ကိုင္ၿပီး ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္ ။
ဝမ္းဘိုက္သား ျဖဴျဖဴေလး ေအာက္ ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးက တအား လွေနသန႔္ေနတယ္ ။ အေမႊးေတြ ရွင္းထားတာ
ေၾကာင့္ အဂၤါစပ္ႀကီးက ခုံးေမာက္ ျဖဴေဖြးေနတယ္ ။ အကြဲေၾကာင္း ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေတြကို ျမင္လိုက္ရတာ ဘိုဘို႔ရဲ့ ကာမစိတ္ေတြ အလြန္အကၽြံ ထႂကြသြားရတယ္ ။
အဂၤါစပ္ႀကီးကို သူ႔ႏွာေခါင္းနဲ႔ နမ္းရႈံ႔လိုက္သလို သူ႔လက္ေတြက ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို
ကိုင္တယ္ ။ ဆုပ္နယ္တယ္ ။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြ ။ ၿပီးခဲ့တဲ့တခါ ေတြ႕ၾကတုံးက ေလးဖက္ကုန္း
ေပးတဲ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို ေဆာင့္လိုးတုံးက ဒီဖင္တုန္းႀကီးေတြ တုန္ခါေနတာေတြကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ သြားမိရတယ္ ။
အဖုတ္ကို အနမ္ေတြ ေပးေနတဲ့ ဘိုဘိုကို ရည္မြန္သင္းေမာင္ သေဘာက်ေနတယ္ ။
သူ႔ေယာက်္ား ကက္ပတိန္ဦးသင္းေမာင္ေမာင္ မလုပ္ေပးတာေတြကို ဘိုဘို လုပ္ေပးေနတယ္ေလ ။ ရိုးသားၿပီး
အသက္အရြယ္ေၾကာင့္လည္း ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို အာသာမေျဖေပးနိုင္ခဲ့ဘူး ။
စိတ္ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ကာမဆႏၵ မျဖည့္ေပးနိုင္ခဲ့တဲ့ ေယာက်္ားကို စိတ္အပ်က္ႀကီး ပ်က္ၿပီး ဘိုဘိုနဲ႔ မေတြ႕ခင္လည္း တခ်ိဳ႕လူေတြနဲ႔ ရည္မြန္သင္းေမာင္ လိုးျဖစ္ခဲ့တယ္ ။
လင္ႀကီး သေဘၤာသြားေနတဲ့အခ်ိန္ ရည္မြန္သင္းေမာင္ ဆႏၵေတာင့္တျပင္းျပေတာ့ ပထမဆုံး ညိတာက လင္ႀကီး
က ပညာသင္ေပး စာျပေပးခဲ့လို႔ သာ့ဒ္မိတ္ အရာရွိ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ေနာင္ေနာင္နဲ႔ ။
ေနာင္ေနာင္က လင္ႀကီး ေခၚလာလို႔ဘဲ ရည္မြန္တို႔ အိမ္ကို ေရာက္ဖူးခဲ့တာ ။ မိသားစုဝင္လို ျဖစ္လာတဲ့ ေနာင္
ေနာင္က သမီးေတြ မရွိတဲ့အခ်ိန္ ရည္မြန္သင္းေမာင္နဲ႔ ဟင္းအတူတူ ခ်က္စားၾကတယ္ ။ ၀ိုင္တို႔ ဘီယာတို႔ အတူတူ ေသာက္ၾကတယ္ ။ သိပ္ နီးစပ္လြန္းေတာ့ ဆာေလာင္ေနတဲ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္လည္း ေနာင္ေနာင္နဲ႔
ျဖစ္သြားတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္း ေနာင္ေနာင္ကလည္း သေဘၤာလိုက္ေတာ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ သူမ အကိုရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဗိုလ္မႉးသံဒိုင္ ဆိုတဲ့ တခုလတ္ ဘဲႀကီးနဲ႔ ညိတယ္ ။
ဗိုလ္မႉးသံဒိုင္က ဘိုဘိုတို႔လို အသက္မငယ္ေပမယ့္ ေရေရလည္လည္ လိုးတဲ့ဘဲႀကီး ။
တဏွာႀကီးတယ္ ။ မိန္းမ အထာ ကၽြမ္းတယ္ ။ လိုးတတ္တယ္ ။ ဗိုလ္မႉးသံဒိုင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး လိုးၿပီးတဲ့
ေနာက္ ဗိုလ္မႉးသံဒိုင္က အလြဲသုံးစားမႈနဲ႔ ေထာင္ထဲ ဝင္သြားရတယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္လည္း ဘဲမရွိဘဲ ေယာင္ျခာျခာ ဆာေနခဲ့တယ္ ။ တခ်ိဳ႕ဘဲေလးေတြကလည္း သတင္းၾကားၿပီး
လာခ်ဥ္းကပ္တယ္..။ ဖန္တယ္ ။ ရည္မြန္သင္းေမာင္လည္း သူတို႔ ပုံပန္းနဲ႔ အေျခအေနကို မႀကိဳက္တာေၾကာင့္ တေယာက္နဲ႔မွ မညိဘူး ။ အလုပ္မျဖစ္ဘူး ။
အန္တီႏုဆိုင္ကို ဆံပင္သြားညႇပ္ရင္းမွ ေခါင္းေလ်ာ္ေပးတဲ့ ဘိုဘိုကို သေဘာက်မိသြားခဲ့တယ္ ။ ဘိုဘိုကို အစကအေျခာက္လို႔ ထင္တာ ။ အန္တီႏုက မဟုတ္ဘူး..ရည္မြန္..ေယာက်္ားစစ္စစ္..စစ္တာမွ တကယ့္ဟာႀကီး…အင္း…ရည္မြန္ သူ႔ကို အျပန္ ေခၚသာသြား…အမေလး…ေနာက္မွ..အန္တီႏုရယ္..ေစာေစာက ဘာလို႔ မိတ္မဆက္ေပးလဲအျပစ္တင္ေနမယ္…လို႔ ေျပာေတာ့ စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ ။
အခုေတာ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္လည္း ဘိုဘိုမွ ဘိုဘို ျဖစ္ေနၿပီ ။
ဘိုဘိုက ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ပက္လက္လွဲခ်ခိုင္းၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ေဘးျဖဲကားလိုက္ၿပီး
ခုံးမို႔ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို လ်ာနဲ႔ အပီ ယက္ေပးပါၿပီ ။
အို……အား……အမေလး..ဘိုဘိုရယ္…..မင္း…..မင္း…..လုပ္တတ္လွခ်ည္လား……….။
ရည္မြန္သင္းေမာင္ ကို ဒီတခါလည္း ဆႏၵျပင္းျပေနတာေတြကို ေျပေပ်ာက္သြားေအာင္ ဘိုဘို ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္
တယ္ ။ ဟိုတယ္ ကုတင္ရဲ့ ေဘးက စားပြဲေလးေပၚမဘိုဘိုအတြက္ ပိုက္ဆံေတြ ပါတဲ့ စာအိတ္ေလးက အဆင္သင့္ ရွိေနတယ္ ။
ဘိုဘို႔အတြက္ ဒီပိုက္ဆံေတြက ၾကာၾကာေတာ့ မခံလွဘူး ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေသာက္စားပစ္တာနဲ႔ ကုန္သြား
တာဘဲ ။
အန္တီႏု ဆိုင္မွာဘဲ ေခါင္းေလၽွာ္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ရင္း ေနာက္ထပ္ ကပ္စတန္မာမ်ား ထပ္ရေလမလား..ဒါမွ မဟုတ္ ရည္မြန္သင္းေမာင္ကဘဲ ထပ္ေခၚအုံးမလား ဆိုၿပီး ဘိုဘို ေစာင့္ေနေပမယ့္ ကပ္စတန္မာ အသစ္လည္း
မရ..ရည္မြန္သင္းေမာင္ကလည္း သူ႔ကို ထပ္ မေခၚဘူး ။
တေန႔ ဘိုက္ဆာလို႔ ေစ်း႐ုံထဲက ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲဆိုင္ကို စားဖို႔သြားေတာ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို သမီးႏွစ္
ေယာက္နဲ႔ အစားစားေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္က ဘိုဘိုကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္ ။ သမီးေတြ ပါလို႔ ျဖစ္မယ္ လို႔ ဘိုဘို သေဘာေပါက္တယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ သမီး အႀကီးေလးကို ဘိုဘိုေတြ႕ေတာ့ အရမ္းေႂကြသြားတယ္ ။ အရမ္းလွတဲ့ ေကာင္မေလး
။အဲဒီ တေန႔လုံး ဘိုဘို ဒီ ေကာင္မေလးကိုဘဲ ျမင္ေယာင္ေနတယ္ ။ စြဲလန္းသြားတယ္ ။
ဘိုဘို အန္တီႏုဆိုင္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ ရည္မြန္သင္းေမာင္ ဖုန္းဆက္တယ္ ။ သူ႔ေယာက်္ား ကက္ပတိန္
သင္းေမာင္ ျပန္ေရာက္လာလို႔ လတ္တေလာ မအားေသးဘူးတဲ့ ။ ဘိုဘိုနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေပမယ့္ မေတြ႕နိုင္ေသးဘူး
ဒါေပမယ့္ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔..ဘိုဘိုကို တေယာက္ေယာက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္က တကယ္ဘဲ ဘိုဘိုကို မိန္းမ တေယာက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးတယ္ ။ ဆက္သြယ္ေပးလို႔ အသက္နဲနဲႀကီးေနေပမယ့္ မပ်က္စီးေသးတဲ့ အန္တီအရြယ္ မုဆိုးမ လွလွေလးတေယာက္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး တာဝန္ယူေပးရျပန္တယ္ ။ဒီ ဒုတိယ အန္တီမမ နံမည္ကေတာ့ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း…တဲ့ ။
လင္ေသလို႔အထီးက်န္ဆန္ အေဖၚမဲ့ေနလို႔ စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့ တကၠသိုလ္က ကထိက ဆရာမ တေယာက္ေပါ့ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ေယာက်္ားက ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ ေယာက်္ား ကက္ပတိန္ ဦးသင္းေမာင္နဲ႔ သေဘ္ာလိုက္ေဖၚလိုက္ဖက္ ေဘာ္ဒါ ။ သေဘ္ာနစ္ျမဳပ္တဲ့အထဲ ပါသြားခဲ့တယ္ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းက ကေလး မရွိဘူး ။
လင္မရွိတာ ၾကာလာေတာ့ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း က ဆန႔္က်င္ဖက္ ေယာက်္ားကို လိုလားတဲ့ ဆႏၵေတြ ျပင္းျပတာေပါ့။ အရြယ္ရွိေသးတဲ့ မုဆိုးမ ဆရာမ ေခ်ာေခ်ာမို႔ ဆာေနမွာဘဲ ဆိုၿပီး အနားကပ္ စားဖို႔ ေခ်ာင္းေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔လည္း မျဖစ္သင့္တာမို႔ ေရွာင္ခဲ့တဲ့သူ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္နဲ႔က ညီအမေတြလို ခင္ၾကခ်စ္ၾကေတာ့ ရည္မြန္က ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာကို ရိပ္မိ သေဘာေပါက္တယ္ ။ နိုင္ငံရပ္ျခား ေရာက္ေနတဲ့ ေယာက်္ားေၾကာင့္ ဆႏၵေတြ ျပင္းျပေနတဲ့ သူမနဲ႔ ဘဝတူေတြမို႔ စာနာတယ္ ။ နားလည္သေဘာေပါက္တယ္ ။ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္နဲ႔ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းကို ဘိုဘိုနဲ႔ေပးေတြ႕ေပးလိုက္တယ္ ။
ဘိုဘိုက အန္တီႏု…ရည္မြန္သင္းေမာင္ တို႔နဲ႔ အေတြ႕အၾကဳံရၿပီးၿပီမို႔ အန္တီအရြယ္ မမႀကီးေတြကို ဘယ္လို ျပဳစု
ရမယ္ ဆိုတာ ကၽြမ္းၿပီးသားေလ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း ကို အပီအျပင္ ျဖဳတ္ေပး မႈတ္ေပးလိုက္တာေပါ့ ။
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း တခါထဲ ဘိုဘိုမွ ဘိုဘို ျဖစ္သြားတယ္ ။ ဘိုဘို႔ကို ျဖဳတ္ေပးခ ေငြေပး႐ုံမက ဘိုဘိုဝတ္ဖို႔ ဘိုဘို
စားဖို႔ ဆိုၿပီး လက္ေဆာင္ေတြကလည္း အပိုေဆာင္း ထပ္ေပးတဲ့အထိ ခိုက္သြားႀကိဳက္သြားတယ္ ။
ဘိုဘို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဆက္ေတြ ရလာတယ္ ။ နိုင္ငံျခားမွာလိုေတာ့ ေပၚတင္ႀကီး မဟုတ္ဘူးေပါ့ ။ တိတ္
တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ဘဲ သူ႔အဆက္နဲ႔သူ ေခၚၾကတယ္ ။ ဘိုဘိုကလည္း သိပ္အိုသိပ္ရြဲတာေတြနဲ႔ တိုးမွာ စိုးလို႔ လူ
ၾကည့္ၿပီးမွဘဲ လိုက္တယ္ ။ သူမႀကိဳက္ရင္ စိတ္မလာတဲ့ ပုံဆိုရင္ ဟိုဟာဒီဟာ အေၾကာင္းျပၿပီး ျငင္းတာေတြလည္း ရွိတယ္ ။
ဘိုဘိုက သူကိုယ္တိုင္က တဏွာႀကီးတဲ့ေကာင္မို႔ ေတာ္႐ုံ နဲ႔ ျငင္းခဲပါတယ္ ။
ဘယ္လို ပုံစံျဖစ္ျဖစ္ လက္ခံတာဘဲ ..။ ပိန္ပိန္ ၀၀ မဲမဲ ဆြဲၿပီဘဲ ။
နံေစာ္မယ္ ထင္ရင္ သူက မလိမ့္တပတ္နဲ႔ေရခ်ိဳးခိုင္းတတ္တယ္ ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဆပ္ျပာေမႊးနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ တိုက္ပြတ္ေဆးေၾကာေပးတတ္သလို ပါးစပ္လည္း မနံေစဖို႔ ေဆးေၾကာသန႔္ရွင္းခိုင္းတယ္ ။ ကြန္ဒန္ ပါမွ လုပ္တယ္ ဆိုတာ ႀကိဳတင္ ေျပာထားတယ္ ။
ဘိုဘို႔အတြက္ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရယ္ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရယ္ နဲ႔ အန္တီႏုနဲ႔တင္ တကယ္ေတာ့ လုံေလာက္ေနပါၿပီ။
အန္တီႏုနဲ႔က ၾကဳံရင္ၾကဳံသလို လုပ္ျဖစ္ေနၾကတယ္ေလ ။ ဒါက အလုပ္သေဘာ နဲ႔ လုပ္ျဖစ္ေနတာ ။
ဘိုဘို စြဲလန္းေနတာက ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ သမီး အႀကီးမေလး ..အိျႏၵာသင္းေမာင္ ။
အိျႏၵာသင္းေမာင္နဲ႔ ေစ်းထဲမွာ ထပ္ေတြ႕တယ္ ။ ဒီတခါ သူ႔မာမီ ရည္မြန္သင္းေမာင္ မပါဘူး ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္
က သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ လာတာ ။ ဘိုဘိုလည္း ေကာင္မေလး အေနာက္က တေကာက္ေကာက္လိုက္ၿပီး
ေကာင္မေလးရဲ့ အလွအပမွာ နစ္ေမ်ာမိန္းေမာေနမိလို႔ ေကာင္မေလးလည္း သူ႔ကို လိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ခပ္မိုက္
မိုက္ ဘဲတေကာင္ကို ျပန္သတိထားမိသြားတယ္ ။ ဘိုဘိုနဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံမိသြားတယ္ ။
အိျႏၵာသင္းေမာင္ကို တအား စြဲလန္းသြားတဲ့ ဘိုဘို လည္း အိျႏၵာသင္းေမာင္ အေၾကာင္းကို စုံစမ္းတယ္ ။ ၁၈ႏွစ္
ျပည့္ၿပီကာစေလး အိျႏၵာသင္းေမာင္ သည္ ႏုထြတ္ လန္းဆန္းလြန္းေနသည္ ။
ဒါေၾကာင့္ ကပ္စတန္မာ အသစ္မရလည္း သူစိတ္မပူဘူး ။
လက္ရွိ သူ႔ကို သုံးေနတဲ့ မမႀကီးေတြကိုေတာ့ သူတို႔ စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ေအာင္ ေက်နပ္ေအာင္ ျဖဳတ္ေပးေနတယ္ ။
ေခ်ာင္းသာနဲ႔ ေငြေဆာင္မွာ အရက္ေသာက္လိုက္ ေရကူးလိုက္နဲ႔ ဘိုဘို အသားေတြ ညိဳေမာင္းၿပီး ျပန္လာတယ္ ။
ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ ဘိုဘို႔ကို အန္တီႏုက ဝမ္းသာအားရ ေျပးဖက္လိုက္တယ္ ။
“ ဟယ္…ဘိုဘို ျပန္လာၿပီ…..ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့လား…ဘိုေလး….အသားေတြ မဲတူးလာပါလား….”ု
အန္တီႏုက တခါတေလး ဘိုဘို႔ကို ခ်စ္စနိုး ဘိုေလးလို႔ ေခၚတတ္တယ္ ။ အန္တီႏုဆိုင္က ဆံပင္ညႇပ္တဲ့ဝါေလး
နဲ႔ဇာျခည္နဝရတ္တို႔ကလည္း ဘိုဘို႔ကိုျမင္တာနဲ႔ တင္ပါးေတြ ရမ္းခါၿပီး ဆတ္ေတာက္ဆတ္ေတာက္နဲ႔ ေျပးထြက္လာၾကတယ္ ။ ဘိုဘိုကို လြမ္းလိုက္တာ ဘာညာကြိကြနဲ႔ ႏုတ္ဆက္ၾကတာေပါ့ ။
၀ါေလးနဲ႔ ဇာျခည္နဝရတ္တို႔ရဲ့ နို႔ေတြ ဖင္တုံးေတြ နဲ႔ ဘိုဘို႔ကိုယ္ အႏွံ့ ထိမိ ပြတ္မိတယ္ ။ သူတို႔က ၀ိုင္းဖက္ၾကတာကိုး ။ ဘိုဘိုလည္း ဒီႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို အရမ္း ပြတ္သီးပြတ္သပ္
လုပ္ၾကတာေၾကာင့္ တေန႔က်ရင္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုပါ လိုးျဖစ္ေအာင္ လိုးမယ္လို႔ စဥ္းစားထားတယ္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္ခြင္ကို ျပန္ေရာက္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္ အန္တီႏုက ဘိုဘို႔အနား
ကို တိုးကပ္လာၿပီး “ ဘိုေလး..ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းက မင္းကို ဖုန္း ဆယ္ႀကိမ္မက ဆက္တယ္..သူ႔ဆီကို ျပန္ဆက္လိုက္ပါအုံး …မင္းကို အရမ္း တမ္းတ ေတာင့္တေနတယ္ ထင္တယ္ …” လို႔ ေျပာလိုက္
တယ္ ။ အနားယူရာက ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ အလုပ္ရမယ္ ဆိုရင္ ေကာင္းတာေပါ့ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းကို ျဖဳတ္ေပးရတာလည္း ဘိုဘို သေဘာက်ပါတယ္ ။ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းနဲ႔ လင္မရွိေတာ့တဲ့
မုဆိုးမမို႔ လီးကို အျမဲ ေတာင့္တလိုလားေနတာေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းနဲ႔ျဖဳတ္ရတာ ရည္မြန္သင္းေမာင္နဲ႔ ျဖဳတ္ရသလိုဘဲ အရမ္း ေကာင္းတယ္ ။ “ ဘိုေလး ..ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ဖုန္း နံပါတ္..မင္းဆီမွာ
ရွိတယ္ မဟုတ္လား…”
“ ရွိတယ္..အန္တီႏု….ခု ေခၚလိုက္မယ္..မမျဖဴ ဆီကို ..”
“ ဘိုေလး ..အန္တီႏုလည္း မင္းေလးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္…” လို႔ ဘိုဘို႔လက္ေမာင္းကို ဖြဖြေလး ဆြဲဆိတ္ၿပီး ျပဳံးစိစိနဲ႔ အန္တီႏုက ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဘိုဘိုက “ အန္တီႏုကိုလည္း ဘိုက ေတြ႕ခ်င္
ေနတာပါ..” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း နံပါတ္ကို ေခၚလိုက္တယ္ ။
“ ဟယ္လို ..ျဖဴျဖဴ ေမာ္သိန္း ပါ…”
“ မမျဖဴ ….ဘိုဘိုပါ ….”
“ ဟယ္ဘိုဘို….ဘယ္က ေခၚတာလဲ..ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ..”
“ ေခ်ာင္းသာ သြားေနတာ မမျဖဴ.. . .မမျဖဴ . . . က်ေနာ့္ကို ေမးတယ္လို႔ ..အန္တီႏု ေျပာလို႔..အခု က်ေနာ္ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ….”
“ ေအး..ဟုတ္တယ္….မမ.မင္းကို ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္…ဘယ္ေတာ့ ေတြ႕နိုင္မလဲ…”
“ က်ေနာ္က အားသြားၿပီ မမျဖဴ….မမျဖဴ ေတြ႕ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ ေတြ႕လို႔ ရပါတယ္…”
“ ေကာင္းၿပီ..အခု ေတြ႕ခ်င္တယ္…”
“ ရတယ္မမျဖဴ..က်ေနာ္ ဘယ္ကို လာခဲ့ရမလဲ …”
“ ဟိုတယ္ တခုခုေပါ့ကြာ….မင္း ေျပာတဲ့ေနရာကို မမျဖဴ လာခဲ့မယ္ ….”
ဘိုဘို အေျပးအလႊား စဥ္းစားလိုက္တယ္ ။ ဘယ္ဟိုတယ္မွာ ေတြ႕ၾကမလဲ ။ မမျဖဴ နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ေနၾက ဟိုတယ္ေတြ ထဲက အေကာင္းဆုံး ျဖစ္တဲ့ “ မဟာရန္ကုန္ ”ဆိုတဲ့ ဟိုတယ္ေလးကို ေရြးတယ္ ။
“ မဟာရန္ကုန္မွာ ဆုံၾကမယ္..မမ ..”
“ ဟုတ္ၿပီ ဘိုဘို….မမျဖဴ လာခဲ့မယ္….”
ဘိုဘို အန္တီႏုကို ႏုတ္ဆက္ၿပီး အန္တီႏုရဲ့ ဆိုင္ထဲက ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ သူ႔မ်က္လုံးေတြက တကၠဆီမ်ား ရလိုရျငား ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ စားေသာက္႐ုံထဲကို
ဝင္ဖို႔ ေလၽွာက္လာတဲ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ သမီးအႀကီး အိျႏၵာသင္းေမာင္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္က ထုံးစံအတိုင္း သူ တြဲေနက် ဆံပင္တိုတိုေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ။ ဘိုဘို အိျႏၵာသင္း
ေမာင္ကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းနဲ႔ ဆုံဖို႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ ဟိုတယ္ဆီကို အျမန္သြားရမယ့္ အစား စားေသာက္႐ုံထဲ ဝင္သြားေနတဲ့ အိျႏၵာသင္းေမာင္တို႔ အေနာက္ကို လိုက္သြားလိုက္တယ္ ။
အိျႏၵာသင္းေမာင္ နဲ႔ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ ေခါက္ဆြဲဆိုင္က စားပြဲမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး စားပြဲထိုးကို သူတို႔စားခ်င္တာေတြ မွာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔နားကို ေရာက္လာတဲ့ ဘိုဘို ကို ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ က
ျမင္လိုက္လို႔ အိျႏၵာသင္းေမာင္ကို လက္တို႔ၿပီး ျပတယ္ ။
“ အိျႏၵာ..ဟိုဘဲ..ဟိုဘဲ ..”
“ သိတယ္..ေရႊျဖဴ….မၾကည့္နဲ႔..သူ႔ဘက္ကို….”
အိျႏၵာက မၾကည့္ဖို႔ ေျပာေနေပမယ့္ ဒီဘဲကေတာ့ စူးစူးစိုက္စိုက္ကို ၾကည့္ေနလို႔ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္က အိျႏၵာသင္းေမာင္ ကို “ ဒီဘဲက ယူ႔ကို ေရလည္ ရွိုးေနတယ္ …” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ အိျႏၵာ
လည္း အဲ့ဘဲဖက္ကို ဖ်တ္ကနဲ ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံသြားတယ္ ။ သူက ျပဳံးျပတယ္ ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္ ရင္ေတြ တအား ခုံသြားတယ္ ။ သူ႔အျပဳံးက အိျႏၵာတကိုယ္လုံးကို ၾကက္သီးေတြ
တဖ်န္းဖ်န္းထသြားေစတယ္ ။
“ ညီမတို႔..အကို ဒီစားပြဲမွာ ထိုင္လို႔ ရမလားဟင္….”
သူ႔အသံက တကယ့္ကို နံမည္ႀကီး ႐ုပ္ရွင္မင္းသား တေယာက္ရဲ့ အသံမ်ိ ုး …။
“ ထိုင္ခ်င္ထိုင္ေပါ့…ဒါ ဒီဆိုင္က စားပြဲနဲ႔ ထိုင္ခုံေတြဘဲ….က်မတို႔ မပိုင္ပါဘူး…..” လို႔ အိျႏၵာသင္းေမာင္က ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ကေတာ့..“ တျခားစားပြဲေတြလည္း လြတ္ေနတာဘဲ ”
လို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလး စူေထာ္ၿပီး ေျပာတယ္ ။
“ ညီမကို အကို မိတ္ဖြဲ႕ခ်င္လို႔ပါ ….ညီမကို ခဏခဏ ဆုံဖူးတယ္ေလ..ဒီေစ်းႀကီးထဲမွာ….ညီမေကာ အကို႔ကို မွတ္မိလား မသိဘူး ….”
ဘိုဘိုဟာ တကယ့္ကို မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့ေကာင္ပါ ။ ေပၚတင္ႀကီး ဝင္လုံးတာဘဲ ။
စားပြဲထိုးေလးက “ အကိုႀကီး..ဘာစားမလဲ..ဘာမွာေပးရမလဲ…” လို႔ လာေမးတယ္ ။
“ မင္းကလဲကြာ..အလိုက္ကန္းဆိုးကို မသိဘူး….ဘဲေပါငးဆီခ်က္တခြက္..မွာေပး…..” လို႔ ေကာင္ေလးကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္နဲ႔ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္တို႔ကေတာ့ သူတို႔မွာတဲ့ ေခါက္ဆြဲေတြ ေရာက္လာလို႔ စ စားေနၾကၿပီ ။
“ ညီမ..အကို႔နံမည္က ဘိုဘို ပါ ..ညီမကို ခင္မင္ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ….” လို႔ ဘိုဘိုက ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္က “ က်မတို႔က မခင္မင္ ခ်င္ဘူး ဆိုရင္ေကာ….” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။
အိျႏၵာသင္းေမာင္က ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ ေျပာလိုက္တာကို အားနာသြားတယ္ ။
“ အဲလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး….ေရႊျဖဴကလဲ….”
“ ညီမနံမည္က ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္…”
“ အိျႏၵာ ပါ ….ကဲ ဘာသိခ်င္ေသးလဲ…” အိျႏၵာသင္းေမာင္က ရယ္ၿပီး ဘိုဘို႔ကို ေမးလိုက္တယ္ ။ “ သိခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတာေပါ့ …ညီမ မွာ ဘဲရွိလား..ညီမ ဘယ္မွာေနလဲ …အကုန္
သိခ်င္တာ ..” လို႔ ဘိုဘိုက ေျပာလိုက္တယ္ ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္ကရယ္လိုက္ေပမယ့္ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ကေတာ့“ မေျပာနဲ႔ အိျႏၵာ..ေပၚတင္ႀကီး လာလုံးေနတယ္ ….” လို႔ မ်က္ေစာင္းထိုး
ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္က ဘိုဘို႔ကို “ သူက အိျႏၵာ့ ဘက္စ္ဖရင္း ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္တဲ့ ….သူက စိတ္ရင္းေကာင္းပါတယ္….နဲနဲ စြာတာ တခုဘဲ….” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္က အိျႏၵာသင္းေမာင္ ရဲ့ လက္ေမာင္းရင္းကို ဖြဖြေလး ဆိတ္လိုက္တယ္ ။
ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သူ ခင္မင္ခြင့္ ရသြားတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘိုဘို႔ဖုန္းကို မက္ေဆ့ တိန္ကနဲ ဝင္လာတယ္ ။ ဘိုဘို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူသြားမယ့္
“ မဟာရန္ကႏု္ ဟိုတယ္ ” က သူ႔အဖြဲ႕ မန္ေနဂ်ာ အကိုႀကီး ဆီက ။
“ ဘိုဘို..မင္း မမ ေရာက္လာၿပီ…အခန္း ၃၃ ကို ပို႔ေပးထားတယ္..အျမန္လာပါ…..” တဲ့ ။
ဘိုဘိုလည္း “ ကားပိတ္ၾကပ္ေနလို႔..အျမန္လာေနတယ္ ..” လို႔ ျပန္ရိုက္လိုက္တယ္။ အိျႏၵာသင္းေမာင္နဲ႔ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္တို႔ သူတို႔ရဲ့ သံပုရာရည္ ေတြကို စုတ္တံနဲ႔ အၿပီးသတ္ ရွင္းလိုက္ၾကၿပီး
ထိုင္ရာက ထလိုက္ၾကေတာ့မယ္ ။
ဘိုဘိုက သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ပါတံ့ ကပ္ေလး အိျႏၵာ့ကို ကမ္းေပးလိုက္တယ္ ။ “ ေနာက္တခါ စကးေျပာခ်င္ ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္…” လို႔လည္း ေျပာလိုက္တယ္ ။ အိျႏၵာက သူ႔ကပ္ေလးကို လွမ္းယူၿပီး
စလင္းဘက္အိတ္ထဲ ထည့္လိုက္လို႔ ဘိုဘို တအား ေပ်ာ္သြားတယ္ ။
“ အိျႏၵာ့ ဖုန္းေရာ ေပးမလားဟင္…”
“ ေပးဘူး….” အိျႏၵာသင္းေမာင္က ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာၿပီး….“ တေန႔ ဆုံခ်င္လဲ ဆုံၾကဦးမွာေပါ့ …ကဲ သြားလိုက္အုံးမယ္…လိုက္မလာနဲ႔ေနာ္….” လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္က “ လိုက္မလာနဲ႔..ပင္တီတို႔ ဘရာတို႔ …သြားဝယ္မလို႔…..” လို႔ ဝင္ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဘိုဘိုက “ ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ….ေနာက္ထပ္ ျပန္ဆုံပါေစ….အျမဲ ဆုေတာင္းေနပါမယ္….” လို႔ ေျပာရင္း သူ မစားျဖစ္တဲ့ ဘဲေပါင္း ေခါက္ဆြဲ ဖိုး ေငြရွင္းေပးလိုက္ၿပီး လွလြန္းတဲ့
အိျႏၵာသင္းေမာင္ရဲ့ ေနာက္ပိုင္း အလွအပေတြကို ေငးေမာ ေနမိတယ္ ။
သူတို႔ ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ သူ တက်ိဳးထဲ လစ္ၿပီ ။
တကၠဆီတစီး ဖမ္းတားၿပီး “ မဟာရန္ကုန္ ဟိုတယ္ ” ကို ေျပးၿပီ ။
မဟာရန္ကုန္ဟိုတယ္ အေရွ႕ကို ဘိုဘို စီးလာတဲ့ တကၠဆီကား ထိုးဆိုက္လိုက္တာနဲ႔ ဟိုတယ္ မန္ေနဂ်ာ အဝင္တံခါးေပါက္ကေန
ဘိုဘိုကို ေစာင့္ႀကိဳေနတယ္ ။
“ ဟိတ္..မမႀကီး ေစာင့္ေနတယ္ ..အားနာစရာႀကီးကြာ….”
“ ကားေတြက ပိတ္ၾကပ္ေနလို႔ အကိုေရ..”
ဘိုဘို ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း ရွိတဲ့ ဟိုတယ္ခန္းကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ေျပးလိုက္တယ္ ။
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းက စာအုပ္ထူထူႀကီး တအုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ ။ ေရႊကိုင္း ပါ၀ါမ်က္မွန္ေလး ေအာက္က မ်က္လုံး
၀ိုင္းစက္စက္ေတြနဲ႔ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး…“ ဘိုဘို…အူရားဖားရားနဲ႔…ေျဖးေျဖး လုပ္ပါကြာ…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
“ ကားလမ္းေတြက ပိတ္ေနလို႔ မမျဖဴ….” လို႔ဘိုဘိုက ေျပာလိုက္ရင္း ဝတ္ထားတဲ့ ရွပ္ကို ခၽြတ္လိုက္တယ္ ။
အနက္ေရာင္ စြပ္ၾကယ္လက္ျပတ္ေလး ဝတ္ထားလို႔ ဘိုဘိုရဲ့ လက္ေမာင္း ႂကြက္သားေတြကို ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း ေတြ႕
လိုက္ရတယ္ ။ ဝမ္းဘိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ေၾကာင့္လည္း သူ အရမ္း ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္ေလ ။
“ အဲကြန္းက အဖိုးတန္လိုက္တာ မမရယ္…အျပင္မွာ အရမ္းပူတာဘဲ သိလား….”
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းက ဘိုဘို႔စြပ္ၾကယ္လက္ျပတ္အနက္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲမ ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္ ။
“ ဘိုဘိုက ဘယ္ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ လိုက္ေပ်ာ္ေနတာလဲ..မမက လြမ္းလိုက္ရတာ…”
“ ဘိုလည္း မမကို လြမ္းေနရတာဘဲ မမရယ္…”
“ အံမာ..ေတာ္ပါ လူကို ေတြ႕ရင္ေတာ့ လြမ္းျပၿပီ…..မင္းရဲ့ မာယာေတြက မ်ားသားဘဲ….ဘိုဘို..ဟြန္း…”
“ မမျဖဴကို ဘိုဘို ဘယ္ေတာ့မွ ခ်စ္လို႔ မဝဘူး ဆိုတာ မသိဘူးလား…..”
ဘိုဘိုက ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းကို ဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းထူထူျပဲျပဲေတြကို ငုံစုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းလည္း
ဒီလို အနမ္းေလးေတြကို လိုလား ေတာင့္တေနလို႔ ဘိုဘိုကို ဖုန္းဆက္ဆက္ ေမးေနရတာ မဟုတ္လား ။
ဘိုဘိုကို အားရပါးရ ျပန္ဖက္ၿပီး တုန႔္ျပန္ နမ္းစုတ္ပါေတာ့တယ္ ။ ဘိုဘို႔လက္ေတြက ခါးကို ဖက္ထားရာကေန
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ဖင္ႀကီးေတြကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္လိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း ဝတ္ထားတဲ့
ဘေလာက္စ္အက် ႌပါးေလးကို ခၽြတ္တယ္ ။
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းကလည္း အက် ႌကၽြတ္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ က်န္ေနတဲ့ ဘရာစီယာ လိမ္ေမာ္ေရာင္ေလးကို
လက္ေနာက္ျပန္ ခ်ိတ္ျဖဳတ္ပစ္ၿပီး ခၽြတ္လိုက္တယ္ ။ ဖြံ့ထြားတဲ့ နို႔ထြားထြား တစုံက အခ်ဳပ္ေအႏွာင္ေအာက္က
လြတ္ေျမာက္သြားလို႔ ငြားငြားစြင့္စြင့္နဲ႔ တုန္ခါသြားၾကတယ္ ။ နို႔သီးေခါင္း အဖုေလးေတြက ညိဳညိဳေလးေတြ ။
ကာမစိတ္ေၾကာင့္ ပိုၿပီး ႀကီးထြား မတ္ေတာင္ေနၾကတယ္လို႔ ဘိုဘို ထင္တာဘဲ ။
နို႔ႀကီးေတြကို နယ္ဖတ္တဲ့ အခ်ိန္ နို႔သီးေခါင္း မာမာေလးေတြကိုပါ တလွည့္စီ စို႔ေပးေတာ့ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့
ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလးေတြကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။ ဘိုဘို႔လက္ေတြက ျမန္ဆန္တယ္ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ထမိန္
ေလးကိုပါ ခၽြတ္လိုက္တယ္ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ တကိုယ္လုံးမွာ အဖုံးအကြယ္ ဆိုလို႔ အဝတ္ဆိုလို႔ ပင္တီျပတ္
ေလးဘဲ က်န္ေတာ့တယ္ ။ ေပါင္ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေတြက ေခ်ာမြတ္ေျပာင္လက္ေနၾကတယ္ ။
ပင္တီေလးကို ဘိုဘို ခၽြတ္ၿပီ ။
ခၽြတ္ၿပီး ေဘးကို မခ်လိုက္ဘဲ သူ႔ႏွာေခါင္းဆီ ကိုင္ၿပီး နမ္းရႉလိုက္လို႔ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းက “ ဟိတ္..ဘိုဘို..ဘာလုပ္
တာလဲကြာ..မနံဘူးလား….” လို႔ ေမးၿပီး ပင္တီေလးကို ဘိုဘို႔လက္ထဲက လုယူဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ ။ ဘိုုဘိုက
မေပးဘူး ..။ “ မနံပါဘူး…မမျဖဴကလဲ..ဘိုက မမျဖဴ အနံ့ကို သိပ္ႀကိဳက္တာ..ဒီပင္တီေလးကို ဘို႔ကို
ေပးပါလားဟင္..မမျဖဴကို သတိရတိုင္း ရႉခ်င္လို႔ပါ…”
“ ဘိုဘိုရယ္…မင္းက ေပါက္ေပါက္ရွာရွာကြာ….ေပးဘူး….”
“ မေပးရင္ မမရဲ့ ပိပိကိုဘဲ က်ေနာ္ ယက္ရေတာ့မွာေပါ့……..”
ဘိုဘိုက ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ေပါင္တန္ေတြ ၾကားထဲ ေနရာယူလိုက္တယ္ ။ ေပါင္တန္ေတြကို ျဖဲကားလိုက္ၿပီး ေခါင္း
ထိုးသြင္းလိုက္တာ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေကာင္းေကာင္း ထိန္းသိမ္းထားလို႔ ထင္သည္ ။ အရမ္း
လွပေနဆဲဘဲ ။ ဘိုဘိုလည္း အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ လ်ာနဲ႔ စုံခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ စ ယက္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းလည္း ဘိုဘို႔ေခါင္းကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ေဆာ့ေနရင္း ဘိုဘို လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးတာကို ေက်ေက်နပ္
နပ္ႀကီး ခံယူေနပါတယ္ ။ ဘိုဘိုလည္း ယက္ေပးေနရင္း သူ႔ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ပစ္တယ္ ..။ သူ႔ဒုတ္က အရမ္း
ေတာင္ အရမ္း လိုလားေနၿပီမို႔ တဆတ္ဆတ္ေတာင္ တုန္ခါေနၿပီ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း လည္း ဘိုဘို မႈတ္ေပးေန
တာေတြေၾကာင့္ ဖီလင္ေတြ တအား တက္ေနၿပီ ။ ပါးစပ္က ေျပာခ်င္တာေတြ ေလၽွာက္ေျပာရင္း ဘိုဘို႔ေခါင္း
က ဆံပင္ေတြကို ဆြဲတယ္ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ေပါင္ျဖဲၿပီး သူက ကုတင္ေအာက္က မတ္တတ္
ရပ္ၿပီး ဆြဲမယ္ လို႔ သူ ျပင္ဆင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း သူ႔ဒုတ္ကို ျမင္သြားတယ္ ။
“ ဟယ္ေတာ့ ဘို..မင္း..မင္း..ဘာလုပ္ထားလဲ…”
“ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး…မမျဖဴ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ….”
“ မင္း ဟာက ခါတိုင္းထက္ ပိုႀကီးေနသလားလို႔..မင္း ႀကီးေအာင္မ်ား လုပ္ထားသလား…”
“ ဟားဟား…မလုပ္ပါဘူး..မမရယ္…ထင္လို႔ပါ….က်ေနာ့္ဒုတ္က ပုံမွန္ပါဘဲ …. ”
ဘိုဘိုက ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ အကြဲေၾကာင္းကို လက္နဲ႔ ဖမ္းအုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္မွာ ေပစိုသြားတဲ့ ကာမေရွ႕
ေျပး အရည္ေတြကို သူ႔ဒုတ္ ထိပ္ဖူးမွာ သုတ္လိမ္းလိုက္သည္ ။ ၿပီးတာနဲ႔ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ အေပါက္ဝကို ေတ့
လိုက္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ပါတယ္ ။
“ အား…..ေျဖးေျဖး…ဘိုဘို..မမ…မမဟာ ကြဲျပဲသြားပါအုံးမယ္….”
ဘိုဘိုက စိတ္ထဲက ရယ္ခ်င္သြားတယ္ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းက အပ်ိဳဖ်န္းကေလး တေယာက္လို ေျပာေနလို႔ ။
တကယ္ေတာ့ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းသည္ အေတြ႕အၾကဳံမ်ားခဲ့တဲ့ မိန္းမတေယာက္ မဟုတ္လား ။ သူ႔ဒုတ္ေလာက္ကို
ဘယ္မႈမလဲ ။ သူနဲ႔ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းတို႔ အရင္ ဆြဲၾကတာတင္ မနည္းဘူး ။ တရက္ထဲ ေလးငါးေျခာက္ခ်ီ ကိုင္ၾက
တာ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းဟာ တဏွာအရမ္းႀကီးတာ သူအသိဆုံး ။ ဒါေၾကာင့္ လင္ေသသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ျဖဴျဖဴေမာ္
သိန္း လီး ျပတ္လပ္သြားတာကို မခံနိုင္ဘူး ။ တအား ခံခ်င္ တအားယားလြန္းလို႔ ဘိုဘို႔ကို ေငြေပးၿပီး တဝ ကုန္း
ရတာ ။
ဘိုဘို႔လီးတုတ္တုတ္ႀကီး က တထစ္ထစ္နဲ႔ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ေစာက္ေခါင္းထဲကို ဝင္ေရာက္သြားသည္ ။
ယားလြန္းေနတဲ့ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲက အတြင္းသား ႏုႏုရြရြေလးေတြကို အတင္းႀကီး တိုးပြတ္တိုက္
သြားၾကလို႔ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း ေျခေထာက္ေတြ ေထာင္ၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို တဖက္တခ်က္ဆီကို တအား ျဖဲကား
ေပးရင္း လီးဝင္တဲ့ အရသာထူးကို ခံစားေနပါတယ္ ။
ဘိုဘိုက ဆတ္ကနဲ လီးတန္ကို အေနာက္ကို ဆုတ္လိုက္ၿပီး စြိကနဲ ျပန္သြင္းထည့္လိုက္တယ္ ။
“ အင္းဟင္……အိုး……..”
စည္းတင္းၾကပ္ေနတဲ့ အရသာကို ဘိုဘို ခံစားလိုက္ရလို႔ မမျဖဴတေယာက္ သူ႔အဖုတ္ကို ဘာေတြမ်ား လုပ္ထား
ေလသလဲလို႔ ထင္လိုက္မိတယ္ ။ ေနာက္ဆုံးတေခါက္ ေတြ႕တုံးက မမျဖဴက ေက်ာက္ခ်ဥ္ရည္ စိမ္လိုက္ရင္ မမတို႔
အဖုတ္ေတြ က်ဥ္းသြားၿပီး လုပ္လို႔ ပိုေကာင္းတယ္ဆို..ဘိုဘို ၾကားဖူးလား….” လို႔ ေမးခဲ့တာကို အမွတ္ရသြားတာ။
စိုအိတင္းၾကပ္ေနတဲ့ မမျဖဴရဲ့ ေစာက္ပတ္ကို ဘိုဘို အရမ္း ႀကိဳက္သြားတယ္ ။ မမျဖဴကို အခ်က္ ၅ဝေလာက္
ေဆာင့္ထည့္ လုပ္ေပးလိုက္ၿပီး..“ မမ ဖင္ကုန္းေပးပါလား…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း မညည္းမျငဴ ဘိုဘို ခိုင္းသလို လုပ္ေပးတယ္ ။ ေလးဖက္ေထာက္ေပးတဲ့ ျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္ မိန္း
မေခ်ာႀကီးကို ဘိုဘို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ၿပီး သေဘာေတြ က်ေနတယ္ ။ သူခိုင္းတာလည္း မဆိုင္းမတြ လုပ္
ေပးတဲ့ မမျဖဴကို ခါးေလးကို လက္နဲ႔ ဖိႏွိမ့္ခ်လိုက္တယ္ ။ ဖင္တုန္းႀကီးေတြ ေထာင္သြားေအာင္ ပုံစံျပင္ေပးလိုက္
ၿပီး ဖင္ၾကားက ျပဴးထြက္လာတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္
လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းက “ ဘို..လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ေတာ့ကြယ္..မမျဖဴ လိုခ်င္လွၿပီ….” လို႔ ဝပ္ေပးေနလ်က္
က ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဘိုဘိုလည္း..တအား ယားေနတဲ့ မမျဖဴရဲ့ ဖင္အေနာက္တည့္တည့္မွာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး
သူ႔ဒုတ္ကို ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးရဲ့ အေပါက္မွာ ေတ့လိုက္တယ္ ။
မမျဖဴရဲ့ ဖင္ေပါက္နီညိဳညိဳေလးကို လက္မနဲ႔ ဖိကလိေပးရင္း ဇြတ္ကနဲ လီးတန္ကို သြင္းထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
“ အီး…ေျဖးေျဖး…မင္းဟာႀကီးက တအား ႀကီးတာဘဲ…ေအာင့္သြားတယ္ကြ…”
“ ေဆာရီး မမျဖဴ….” လီးတဆုံးထိ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး စအိုေပါက္ေလးထဲ လက္မနဲ႔ ထိုးသြင္း ကလိေပးလိုက္တယ္ ။
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းလည္း ေကာင္ေလးေတာ့ ဖင္လိုးခ်င္ေနၿပီလား မသိဘူးလို႔ စိတ္ထဲ စဥ္းစားမိၿပီး…“ ဘိုဘို….ဘာေတြ
မဟုတ္မဟတ္ ႀကံေနသလဲ..မမဖင္ထဲ ထည့္ခ်င္ေနျပန္ၿပီလား…”လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ မမ ဖင္ေပါက္ေလးကို ျမင္ေနရတာ အသဲယားလာလို႔ပါ မမရယ္….” လို႔ ဘိုဘိုက ေျပာလိုက္ရင္း ျဖဴျဖဴေမာ္
သိန္းရဲ့ ခါးကို လက္တဖက္နဲ႔ ကိုင္ရင္း ဖင္ကို ေကာ့ကာ ေကာ့ကာနဲ႔ ထိုးေညႇာင့္ေပးတယ္ ။ ဘိုဘိုရဲ့ ေဂြးစိ
ႏွစ္လုံးကလည္း ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ဆီးစပ္ကို တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ရိုက္ခတ္ေနတယ္ ။
အရည္ေတြ တအား ရႊဲေနလို႔ လီးနဲ႔ ေစာက္ပတ္ ပြတ္တိုက္သံေတြက ဖြတ္ဖြတ္စြပ္စြပ္နဲ႔ ျမည္ေနတယ္ ။
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းလည္း မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းၿပီး ဘိုဘို လိုးေဆာင့္သမၽွ ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေထာင္ေပးၿပီး ခံယူ
ေနတယ္ ။
“ ေကာင္းလားဟင္…မမျဖဴ…..”
“ ေကာင္းတယ္..ဘိုဘို…ေဆာင့္..တအားေဆာင့္ထည့္စမ္းကြာ….”
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း တအားေကာင္းလာၿပီး ဘိုဘိုကို ျမန္ျမန္နဲ႔ ျပင္းျပင္း လိုးေပးဖို႔ ေျပာလာတယ္ ။ ဘိုဘိုလည္း ျဖဴ
ျဖဴေမာ္သိန္း ၿပီးခါနီး တအား ၾကမ္းၾကမ္းျပင္းျပင္း ဒလစပ္ လိုးေဆာင့္ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း တအီး
အီး ေအာ္ညည္းရင္း “ ၿပီး ”သြားရတယ္ ။
ဘိုဘိုလည္း ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္း ၿပီးေအာင္ ထိန္း လိုးေပးေနရတာ ။ သူလည္း ၿပီးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတာ ဆိုေတာ့ ျဖဴျဖဴ
ေမာ္သိန္းလည္း ၿပီးေရာ သူ႔လီးကို အဖုတ္ထဲက ဆြဲႏုတ္ၿပီး လက္နဲ႔ ေရွ႕ေနာက္ ကြင္းတိုက္ပစ္လိုက္ေတာ့ သုတ္
ရည္ျဖဴပ်စ္ပ်စ္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ ဖင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးေတြေပၚကို က်ကုန္တယ္ ။
ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းရဲ့ အဖုတ္ကြဲ နီညိဳညိဳႀကီးနဲ႔ စအိုေပါက္ ညိဳညိဳေလးကို စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း အထြဋ္အထိပ္ကို တက္
လွမ္းသြားရတာ အထူးဘဲ အရသာ ရွိလွတယ္ လို႔ ဘိုဘို ထင္တယ္ ။
“ ဘိုဘို..မင္းေရာ ေကာင္းလားဟင္…”
“ အရမ္းေကာင္းတယ္..မမျဖဴရယ္…..”
ဘိုဘိုနဲ႔ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းတို႔ ေဘးခ်င္းယွဥ္ လွဲေလ်ာင္းလိုက္ၾကတယ္ ။
“ မမ..ဒီေန႔ ေအးေအးေဆးေဆး ဘဲလားဟင္..အခ်ိန္ရတယ္ မဟုတ္လား….”
“ အင္း..ဘာလို႔ေမးတာလဲ…”
“ မမနဲ႔ ထပ္ထပ္ ခ်စ္ခ်င္ေသးလို႔ေပါ့….”
“ဘိုဘို..မင္းေလး သိပ္ ခၽြဲတတ္တာဘဲကြာ….ဒါေၾကာင့္….”
“ ဘာျဖစ္လဲ..မမျဖဴ…”
“ ဒါေၾကာင့္ မင္းေလးကို မမက ခိုက္ေနရတာေပါ့..စြဲေနရတာေပါ့….”
ဘိုဘို ကၽြဲရိုင္းဘူးေလးကို ေမာ့ေသာက္ရင္း ဆိုင္ထဲကို လွမ္း ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အန္တီႏုက ကပ္စတန္မာတ
ေယာက္ကို ဆံပင္ေဆးဆိုးေပး ေနရာက လွမ္းျမင္လိုက္တယ္ ။
“ ဟယ္..ဘိုေလး ျပန္လာၿပီ ….ဘိုေလးေရ..ဒီမွာ ၾကည့္အုံး….ဘယ္သူေရာက္ေနသလဲ ဆိုတာ…..”
အန္တီႏု လွမ္းေျပာလိုက္လို႔ ဆိုင္ အေနာက္ထဲကို ဝင္သြားဖို႔ လုပ္ေနတဲ့ ဘိုဘို လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
ဆံပင္ညႇပ္ေနတဲ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ ရည္မြန္သင္းေမာင္က “ ေဟးဘိုဘို…” လို႔ လွမ္းႏုတ္
ဆက္တယ္ ။
“ ဟာ..မမ…မေတြ႕တာ ၾကာၿပီေနာ္ …”
ရည္မြန္သင္းေမာင္ ကို ျပန္ႏုတ္ဆက္ရင္း ဆံပင္ညႇပ္ခုံေတြနားကို ဘိုဘို ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။ အန္တီႏုကို
အခုမွ ဘိုဘို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိတယ္ ။ သူေခ်ာင္းသာဖက္ကို သြားေနတဲ့အခ်ိန္ အေတာအတြင္းေလးမွာ
အန္တီႏု ေတာ္ေတာ္ ပိန္သြားတယ္ ။ က်သြားတယ္ ။ အန္တီႏု က်ိတ္ၿပီး ၀ိတ္ေလ်ာ့ေနသလား မသိဘူး ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္က “ မမ ေယာက်္ား ျပန္ေရာက္ေနလို႔ေလ ..မမလည္း ဘိုဘို႔ကို သတိရေနပါတယ္ …” လို႔
ဘိုဘို႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဘိုဘိုက “ မမ ေယာက်္ား ရွိေသးလား..ျပန္ထြက္ၿပီလား…” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။
အန္တီႏုက ျပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္ ။ ဘိုဘို႔မွာ ေနာက္ထပ္ တဂ်ဴတီ ကပ္စတန္မာ ထပ္ရျပန္ၿပီ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္
ပါတဲ့ အျပဳံးဆိုတာ ဘိုဘို သိလိုက္တယ္ ။
အခုေလးတင္ဘဲ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းကို သုံးခ်ီ ဆက္တိုက္ ရွယ္ဆြဲေပးလိုက္ခဲ့တာမို႔ ဘိုဘို နားခ်င္ေသးတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ရည္မြန္သင္းေမာင္က ေခၚခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ျငင္းလို႔ မေကာင္းဘူးေလ ။ လိုက္ရမွာေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ ရည္မြန္သင္းေမာင္က “ ျပန္မတက္ေသးဘူး..ဘိုဘို..အခုလည္း သူလိုက္ပို႔တာ..ေစ်းထဲမွာ သူ ဝယ္စရာ
ရွိလို႔ ထြက္သြားေလရဲ့..မၾကာခင္ သူ ျပန္လာေခၚမွာ…” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ဒီေန႔ေတာ့ သူ႔ကို ေခၚမွာ မဟုတ္ဖူး
လို႔ သိလိုက္ရတယ္ ။
အင္း..သူ႔အိတ္ထဲမွာလည္း ေငြယားေလးေတြက အျပည့္ဘဲ ။
ခုေလးတင္ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းက ထည့္ေပးလိုက္တာ ။ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းက သူ႔ကို ေပးသင့္တာထက္ အျမဲ ပိုပိုေပး
တယ္ ။ အသုံးအေဆာင္ေတြ အဝတ္အစားေတြလည္း အျမဲ ဝယ္ေပးတတ္တယ္ ။
အန္တီႏုက “ ဘိုဘိုေရ..အန္တီႏု ဒီညေနက်ရင္ မင္းကို အကူေတာင္းစရာ ရွိတယ္ေနာ္ ..ဆိုင္အတြက္ လိုအပ္တာ
ေလးေတြ ဝယ္ဖို႔..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ရတယ္…အန္တီႏု..က်ေနာ္ အားပါတယ္..လုပ္ေပးပါမယ္ …”လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဘိုဘို ရည္မြန္သင္းေမာင္ကို “
ဆီးယူး..မမ..” လို႔ ႏုတ္ဆက္ၿပီး အတြင္းခန္းထဲကို ဝင္သြားလိုက္တယ္ ။
နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ရဲ့ ဘူတားႀကီး သေဘ္ာကက္ပတိန္ ဦးသင္းေမာင္ သူ႔မိန္းမကို
ဆိုင္မွာ လာႀကိဳတယ္ ။ ဘိုဘို အတြင္းခန္းက ေခ်ာင္းၾကည့္တယ္ ။အဖိုးႀကီးက ခါးခ်ိေနၿပီ ။ပင္စင္ယူဖို႔ ေကာင္း
တဲ့အရြယ္ႀကီး ။ အင္း…သူ မဆြဲနိုင္လို႔ ငါလည္း သူ႔အစား ဝင္ဆြဲေပးေနရတာေပါ့…လို႔ ေတြးမိရင္း ဆိုင္အတြက္
သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ဖို႔ ငွားထားတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ အီစီကလီ လုပ္ေနတယ္ ။
ဒီေကာင္မေလးက ပစၥည္းေကာင္းေလး ။ ပစၥည္းရွိ လူတန္းစားေလး ။ နံမည္က ေနာ္ပိုးစီ ။ ဘားအံဖက္က ကရင္မေလး ။ အလစ္မွာ
သြင္းပစ္လိုက္တတ္တဲ့ ဘိုဘိုက လစ္ရင္သြင္းဖို႔ ႀကံေနတယ္ ။
ဒိုင္ယာေလာ့ေတြ တလုံးသြင္း ႏွစ္လုံးသြင္းနဲ႔ ေနာက္ေတာ့ တျပဳံလုံး သြင္းမယ့္လူ ။ ေနာ္ပိုးစီကလည္း သစ္ရြက္ေတြ လႈပ္ခတ္ရင္ေတာင္ တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာခ်င္တဲ့ အထိန္းမတတ္ ဇိမ္းဇတ္ဇတ္ အရြယ္ေလးေလ ။ ဘိုဘိုက မိန္းမႀကိဳက္တဲ့ ဒီဇိုင္း အေျပာကလည္း ေကာင္းဆိုေတာ့ ေနာ္ပိုးစီက ဘိုဘို႔ကိုဆို ဆိတ္လားပုတ္လားေတြ လုပ္ၿပီး ခင္တယ္ ။ အန္တီႏုက ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ဘိုဘို႔ကို မ်က္စိနဲ႔ သတိေပးတယ္ ။ ပါးစပ္ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာေပမယ့္ စူးစူးရွရွ ၾကည့္ၿပီး “ ဘာျဖစ္ေနတာလဲကြာ..” လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္ေနတာ ။
ဘိုဘိုကလည္း အန္တီႏု အၾကည့္ကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ေနာ္ပိုးစီကို လုံးေနတာကို အန္တီႏု မႀကိဳက္ဘူး ဆိုတာ သိလိုက္တယ္ ။ တဟဲဟဲ ရယ္ရင္း ဘိုဘို ဆိုင္ေရွ႕ကို ထြက္လိုက္တယ္ ။
ဒီေန႔အတြက္ ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းဆီက ေငြယားေလးေတြ ျမက္ျမက္ေလး ရလိုက္တာမို႔ ဆိုင္က လူေတြ အားလုံးကို မုန႔္ဝယ္ေကၽြးမယ္လို႔ ေၾကျငာလိုက္တယ္ ။ စားေသာက္႐ုံထဲက ဆိုင္ေတြကေန စားခ်င္တာေတြ အကုန္ မွာၾကလို႔ ေၾကျငာလိုက္တယ္ ။
ညေနဖက္ ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္မွာ အန္တီႏုရယ္ ဘိုဘိုရယ္ဘဲ က်န္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ အန္တီႏုက “ ဘိုေလး..ဘယ္လိုလဲ…ကရင္မေလးကို ဆြဲစားခ်င္ေနတာလား….ဘာလဲ ဘိုေလးက ငါးစိမ္းျမင္လို႔ ငါးကင္ေတြကိုပစ္ခ်င္တာလား..လို႔မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေထာ္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဘိုဘိုက “ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ….ခင္မင္လို႔ စကားေျပာ ေနာက္ေျပာင္တဲ့ အဆင့္ပါ..ဘိုဘိုက အန္တီႏုတို႔လို မမႀကီးေတြကိုဘဲ ႀကိဳက္တာပါ..တကယ္..တကယ္…..” လို႔ ေျပာၿပီး အန္တီႏုကို တအား ဖက္လိုက္ၿပီး အန္တီႏု ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ ။
“ ဟိတ္ေကာင္ေလး..မကဲနဲ႔ကြာ..လူဆိုးေလး ….”
ဘိုဘိုက ဆိုင္ထဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲမို႔ အျပတ္ကဲၿပီ ။ အန္တီႏုကို နမ္းလည္း နမ္း ကိုင္လဲကိုင္ တယ္ ။ အန္တီႏု ထမိန္ကို ခၽြတ္ခ်လိုက္တယ္ ။
“ ဟဲ့ေကာင္ေလး..အို..ခက္ေတာ့တာဘဲ ..”
ဘိုဘိုက ေခါင္းေလၽွာ္တဲ့ ကုတင္ေပၚ အန္တီႏုကို ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း တင္ၿပီး ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ သူကေတာ့ ကုတင္ေအာက္ကေန ေပါင္ၾကားထဲ မ်က္ႏွာ အပ္ၿပီး အေမႊးေရးေရးနဲ႔ အန္တီႏုရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို နမ္းရႈံ႔ေတာ့ အန္တီႏုက “ ဘိုေလး..အန္တီႏု တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ထားတာကြာ..ေရလဲ မခ်ိဳးရေသးဘူး….နမ္းနဲ႔..” လို႔ ညဳသလိုႏုသလိုနဲ႔ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ဘိုဘိုက လ်ာႀကီး ထုတ္ၿပီး သဲသဲမဲမဲ မႈတ္ေတာ့တာဘဲ ။
“ အို..အို..ဟဲ့…ဟဲ့……ဘိုေလး…အာ..ဒီေကာင္ေလး…..ေရမခ်ိဳးရေသးပါဘူးဆို………အင္….အို….အမေလး……….”
ဘိုဘိုက အန္တီႏုရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႏွစ္ခ်ပ္ကို လက္နဲ႔ဆြဲျဖဲလိုက္ၿပီး ေထာင္ထေနတဲ့ ေစာက္စိ အရသာဖူးႀကီးကို ပါးစပ္နဲ႔ စုတ္ေပးေနလို႔ အန္တီႏုလည္း ဘိုဘို႔ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို တအားဆြဲဆုပ္ၿပီး တအီးအီးနဲ႔ ဖင္တုန္းႀကီးေတြ ရမ္းခါလို႔ အရသာ ေတြ႕ေနပါတယ္ ။
ဘိုဘိုလည္း ေစာက္ဖုတ္ကို အရသာေပးရတဲ့ ေယာက်္ား ဖါသည္ တေယာက္ ပီပီ ေစာက္ဖုတ္ကို မရြံရွာတတ္ ။ အနံ့က ယဥ္ပါးေနၿပီ ။ အန္တီႏု ေျပာသလိုဘဲ တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ထားတဲ့ မိန္းမ တေယာက္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္က ေမႊးေနမွာ မဟုတ္ဘူး ။ သို႔ေသာ္ ဘိုဘိုက ေစာက္ဖုတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကို ယက္ဖူး စုတ္ဖူး မႈတ္ဖူးေနတဲ့ ေယာက်္ားဖါသည္ ဆိုေတာ့ဂ႐ုမစိုက္ ။ တအားကို ယက္လိုက္ စုတ္လိုက္လုပ္ေပးေနေတာ့ အန္တီႏု တအား အႀကိဳက္ေတြ႕သြားရတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း အယက္အစုတ္ခံရၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ လီးႀကီးႀကီးနဲ႔ လိုးေဆာင့္ေပးတာကို ခံခ်င္လာတယ္ ။
“ ဘိုေလးေရ…လိုးေပးေတာ့ကြာ..အန္တီႏု ….တအား လိုခ်င္ေနၿပီ…” လို႔ မရွက္ေတာ့ဘဲ ဖြင့္ဟ ေတာင္းဆိုပါေတာ့တယ္ ။
ဘိုဘိုလည္း ေက်နပ္တဲ့ အျပဳံးနဲ႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို တခုမက်န္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ အန္တီႏုကိုလည္း အအေပၚပိုင္းက အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ပစ္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။
အန္တီႏုလည္း တအား ခံခ်င္ေနၿပီ ။ အဝတ္ေတြ ခၽြတ္ပစ္တဲ့အခ်ိန္ အန္တီႏုရဲ့ လက္ေတြ တုန္ခါေနတာ ဘိုဘို ေတြ႕တယ္ ။အန္တီႏု အေပၚပိုင္းပါ ဗလာက်င္း အဝတ္မဲ့သြားတဲ့အခ်ိန္ ဆူၿဖိဳးႀကီးမားတဲ့ အန္တီႏုရဲ့ နို႔ႀကီး ႏွစ္လုံးက ဘိုဘိုရဲ့ စိတ္ရိုင္းေတြကို တဟုန္ထိုး ထႂကြေစေတာ့ ဘိုဘိုလည္း နို႔ႀကီးေတြကို အားပါးတရ ဆုပ္ညႇစ္ကိုင္တြယ္ေတာ့တာဘဲ ။
“ ဟဲ့ ကေလး…ေျဖးေျဖးေလ …အို ..သူရဲမရဲ စီးေနေတာ့တာဘဲ….ႏွာဘူးေလး . .”
ဘိုဘိုက အန္တီႏုရဲ့ ေပါင္လုံး ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးေတြကို ျဖဲပစ္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္မွာ ေတ့ခ်ိန္လိုက္တယ္ ။ အန္တီႏုက ကုတင္ေလး ေပၚမွာ..ဘိုဘိုက ကုတင္ေအာက္မွာ ..။
အန္တီႏုလည္း ဘိုဘို႔ရဲ့ တုတ္တုတ္ခဲခဲ လီးတန္ႀကီးနဲ႔ အလိုးခံရတာ အရမ္းသေဘာက် စြဲေနတာ ။
သူခံဘူးတဲ့ ေယာက်္ားေတြ ထဲမွာ ဘိုဘို လိုးေပးတာကို အႀကိဳက္ဆုံးဘဲ ။ လီးကလည္း ႀကီး အားေကာင္းေမာင္းသန္ တကယ့္လို အလိုးသန္ အလိုးေကာင္းတဲ့ ဂိုးသြင္းေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလး ။
နို႔ႀကီး ႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲကိုင္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို စၿပီး ဖိသြင္းလိုက္တယ္ ။ ေစာေစာက ဘာဂ်ာကိုင္ထားေတာ့ သြားရည္ေတြေရာ ေစာက္ရည္ေတြေရာ စိုစိုရႊဲေနေတာ့ လီးႀကီးက အထစ္အေငါ့ မရွိဘဲ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ တထစ္ခ်င္း တိုးဝင္သြားတယ္ ။
အမေလး..ေကာင္းလိုက္တဲ့အရသာ…..အန္တီႏု စိတ္ထဲမွာ ေရရြတ္လိုက္တာပါ ။ ေဟာ..ျပန္ႏုတ္ထုတ္သြားျပန္ၿပီ….ဆတ္ကနဲ ျပန္ထိုးသြင္းထည့္တာ သူ႔လီးတဆုံး ။
အို႔…..ဟင္းဟင္း…..အာ့….။
ဆုတ္သြားျပန္ၿပီး ျပန္ေကာ့ထိုးလိုက္ျပန္ေတာ့ ေစာက္ေခါင္းထဲ အီဆိမ့္သြားရတယ္ ။
“ အန္တီႏု..ေကာင္းလားဟင္…”
“ ေကာင္းတယ္..အရမ္းေတာ့ မေကာင္းေသးဘူး..ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္တဲ့အခါ ပိုေကာင္းတယ္….တအားေဆာင့္လိုးေတာ့ကြာ…..”
“ ရတယ္..အန္တီႏု..စိတ္တိုင္းက် လိုးေပးမယ္….”
ဘိုဘို က ျဖည္းျဖည္းနဲ႔မွန္မွန္ လိုးေပးေနရာက ျမန္ျမန္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ေပးလာတယ္ ့ ။ အန္တီႏုရဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို ပုခုံးေပၚကို ထမ္းတင္ၿပီး ေဆာင့္တယ္ ။ အန္တီႏုလည္း တဟာဟာ တဟင္ဟင္နဲ႔ အရသာေတြ႕ေနတယ္ ။ ဘိုဘိုက ပုံစံေျပာင္းရေအာင္ အန္တီႏု လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အရွိန္ေကာင္း အရသာထူးေနတဲ့ အန္တီႏု သိပ္မႀကိဳက္ေပမယ့္ ဘိုဘို႔ကို အလိုလိုက္တဲ့အေနနဲ႔ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ ဘိုဘို လို႔ ျပန္ေမးတယ္ ။
ဘိုဘိုကေဘးတေစာင္း ေကြးေကြးေလး အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူက အေျမာင္းလိုက္ႀကီး ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးထဲကို ကုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ထိုးေညႇာင့္ေပးတယ္ ။
“ တအားေကာင္းလာၿပီကြာ..ၿပီးခ်င္ၿပီ..အျပတ္လိုးေပးပါေတာ့ ..”
ဘိုဘိုလည္း အခ်က္ ငါးဆယ္ေလာက္ ဒလစပ္ ထိုးေဆာင့္ပစ္လိုက္ေတာ့ အန္တီႏု ၿပီးသြားတယ္ ။
“ ေကာင္းလိုက္တာ ဘိုေလးရယ္….”
ဘိုဘိုက မၿပီးေသး ။ သူ႔အရည္ေတြ စိုရႊဲေပလူးေနတဲ့ လီးတန္ကို အန္တီႏု ပါးစပ္ထဲကို ထိုးသြင္းၿပီး ေညႇာင့္တယ္ ။ အန္တီႏုကလည္း လ်ာနဲ႔ လွိမ့္လူးေပးတယ္ ။ မၾကာခင္ ဘိုဘို ၿပီးသြားရတယ္ .။
သုတ္ရည္ေတြ တစစ္စစ္နဲ႔ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရင္း တအားေကာင္းသြားတယ္ ။ အန္တီႏုလည္း ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္တယ္ ။
ေန႔လည္တုံးက ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းကို လိုးလာတာေတာင္ အန္တီႏုကို ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးနိုင္လို႔ အန္တီႏုလည္း…ဘိုဘို႔ကို .“ မင္းေလးက တကယ့္ အလိုးသမားေကာင္းေလး ဘဲ ” လို႔ ခ်ီးက်ဴးလိုက္တယ္ ။
ဒီေန႔ တနဂၤေႏြေန႔မို႔ ေစ်းပိတ္ ဆိုင္ပိတ္လို႔ ဘိုဘို အားတယ္ ။ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ အလုံက လပ္ကီးဆဲဗင္းမွာ ထိုင္
စားေနတယ္ ။ ေအာက္ၾကည့္ျမင္တိုင္ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ကားေတြ တေဝါေဝါနဲ႔ ေမာင္းေနၾကသလို လပ္ကီးဆဲဗင္း
ဆိုင္ေရွ႕နဲ႔ ေဘးဖက္မွာလည္း လာစားတဲ့လူေတြရဲ့ ကားေတြ ျပည့္ၾကပ္ေနတယ္ ။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘိုဘို စိုေျပေနတာ ကို ေတြ႕ရလို႔ အားက်ၾက ဝမ္းသာ ၾကတယ္ ။ စတီဖင္နဲ႔ ေအာင္တိုးဟန္
က ဘိုဘို႔ကို အေတြ႕အၾကဳံေတြ ေမးၾကေပမယ့္ လပ္ကီးဆဲဗင္းလို လူေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ဆိုင္ထဲမွာ လိင္ကိစၥ အ
ေတြ႕အၾကဳံေတြကို ေျပာျပဖို႔က ခက္တယ္ ။
သည္အခ်ိန္မွာ ဘိုဘို႔ဖုန္း တတိတိနဲ႔ ျမည္လာတယ္ ။
ဘယ္သူလဲ….ဆန္းေဒးႀကီး…ရည္မြန္သင္းေမာင္လား..ျဖဴျဖဴေမာ္သိန္းလား….အန္တီႏုလား …။
ေကာ္လာအိုင္ဒီမွာ ေပၚေနတဲ့ နံပါတ္ကို သူမသိဘူး ။
“ ဟယ္လို..ဘိုဘိုပါ..”
“ အကို…ပိုးစီပါ..အကို ဒီေန႔ အားလားဟင္…”
“အို…ပိုးစီ….အားတယ္..အားပါတယ္…ပိုးစီ ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ..ပိုးစီ …..”
ေနာ္ပိုးစီ သူ႔ဆီကို ဖုန္းဆက္လို႔ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားတယ္ ။
“ ပိုးစီ …..အကို…ပိုးစီ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ဆီကို သြားစရာ ရွိတာ…အဲ့ေနရာက ပိုးစီ တခါမွလည္း မ
ေရာက္ဖူးလို႔…အကို ပိုးစီနဲ႔ လိုက္ခဲ့ေပးနိုင္မလားဟင္…”
“ ရတယ္..အကို လိုက္ခဲ့ေပးမယ္ေလ..ပိုးစီနဲ႔ အကို ဘယ္လို ဆုံမလဲ…အခု ပိုးစီ ဘယ္မွာလဲ..”
“ ပိုးစိက အလုံမွာ အကို အေနာက္ပိုင္းေဆး႐ုံႀကီးသိလား….အဲ့နားမွာ ေရာက္ေနတာ…”
“ ဟာ..အခု အကို ေရာက္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ သိပ္မေဝးဘူး ..အကို လာခဲ့လိုက္မယ္ေလ ..”
“ ဟုတ္ၿပီ အကို …”
ကားပါလာတဲ့ စတီဖင္ကို သူ႔ကား ခဏ သုံးလို႔ရမလား ေတာင္းလိုက္တယ္ ။ စတီဖင္က ညေနစာ ေကၽြးမယ္
ဆိုရင္ ကားေပးသုံးမယ္လို႔ ေျပာလို႔ ဘိုဘို သေဘာတူလိုက္တယ္ ။ ေအာင္တိုးဟန္ကလည္း သူပါလိုက္မွာလို႔
ေျပာတယ္ ။
“ အိုေက..သူငယ္ခ်င္းတို႔..ငါ ညက်ရင္ တကာ ခံမယ္…ကဲ..ငါဒိုးလိုက္အုံးမယ္ ..”
မၾကာခင္ ဘိုဘို ေနာ္ပိုးစီ ေစာင့္ေနတဲ့ေနရာကို စတီဖင္ရဲ့ ဟြန္ဒါကားမဲေလးနဲ႔ ေရာက္သြားပါတယ္ ။
ေနာ္ပိုးစီ အရမ္းလွေနတယ္ ။ အန္တီႏုဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတုံးကလို ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး ။ အလွျပင္
ထားတာကို သတိထားမိသလို အဝတ္အစားလဲ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ျဖစ္ေနလို႔ အရမ္းၾကည့္လို႔
ေကာင္းေနတယ္ ။
ေနာ္ပိုးစီနဲ႔ အတူတူ ဒီလို ကားေလးနဲ႔ လိမ့္ရတာ ဘိုဘို တအား ေပ်ာ္ေနတယ္ ။ ဒီလို ရင္းႏွီးလာရင္ မၾကာခင္
သူ ေနာ္ပိုးစီကို ၀ါးရလိမ့္မယ္ လို႔ သူထင္တယ္ ။ ပထမဆုံး အတူတူ သြားတာမို႔ ဒီေန႔ေတာ့ အသာလၽွိုထား
လိုက္အုံးမယ္ လို႔ ဘိုဘို ဆုံးျဖတ္ထားတယ္ ။
ေနာ္ပိုးစီ သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို သူလိုက္ပို႔တယ္ ။ ေန႔လည္စာ အတူတူ စားၾကတယ္ ။ ေနာ္ပိုးစီ ကို သူေနတဲ့
လမ္း၅ဝဖက္ကို လိုက္ပို႔ၿပီးေတာ့ ဘိုဘို အားသြားၿပီ ။
စတီဖင္တို႔နဲ႔ ျပန္ဆုံဖို႔ ဖုန္းဆက္ေနတုံး ဖုန္းတခု ျဖတ္ဝင္လာတယ္ ။ ဘယ္သူလဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မသိတဲ့
နံပါတ္တခု ။
“ ဘိုုဘိုပါ….”
“ ဘိုဘို….မမေလ…အန္တီႏုဆီက မင္း ဖုန္းနံပါတ္ကို ရတယ္ကြယ္…အန္တီႏုဆီမွာ ဆံပင္ျပင္ရင္း..အန္တီႏုက ဘိုဘို႔အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပတယ္ …ဘိုဘို ဘယ္လို ေတာ္တဲ့အေၾကာင္း..ဘိုဘိုနဲ႔ ခရီးေတြ ဘာေတြ သြားရင္
အရမ္း ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာဘဲ တဲ့….မမ..ယူ႔ကို စိတ္ဝင္စားသြားရတယ္…ဘယ္လိုလဲ…အားလား..မမနဲ႔ ေတြ႕နိုင္
မလား….”
အင္း…အလုပ္သစ္ေတာ့ ရၿပီ ထင္တာဘဲ ။
“ ညေန ခုနစ္နာရီေလာက္အထိေတာ့ အားပါတယ္….မမ နံမည္က….”
“ ေမသစၥာနီ…ပါ ဘိုဘို..မမ နဲ႔ ဘယ္မွာ ဆုံၾကမလဲဟင္….”
“ မမ မဟာရန္ကုန္ ဟိုတယ္ သိလား….”
ဘိုဘိုက ဟိုတယ္ လိပ္စာကို ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ ေစာင့္ေနမယ္..မမ လာနိုင္ရင္ေပါ့…” ဆိုေတာ့
ေမသစၥာနီက “ အိုေက..မမ လာခဲ့မယ္….” လို႔ ေျပာတယ္ ။ စတီဖင္တို႔ကို ေကၽြးနိုင္ဖို႔ ဂြင္တဂြင္ေတာ့ ဖန္တီး
လိုက္အုံးမယ္….။
မဟာရန္ကုန္ဟိုတယ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး အခန္းတခန္း ယူလိုက္သည္ ။ ေမသစၥာနီ ေစာ ေရာက္လာခဲ့ရင္ သူရလိုက္
တဲ့ အခန္းနံပါတ္ “ ၁၁၉ ”မွာ ေစာင့္ေနေစဖို႔ စီစဥ္လိုက္တယ္ ။ ကားေတြက တနဂၤေႏြေန႔လည္း ၾကပ္ပိတ္ေန
တာဘဲ ။ မဟာရန္ကုန္ ဟိုတယ္ကို သူေရာက္သြားေတာ့ အခန္းနံပါတ္ ၁၁၉ ကို တန္းၿပီး သြားလိုက္တယ္ ။
ေမသစၥာနီကို ေတြ႕ဖူးခ်င္လွၿပီ ။
အသံေလးက ဆက္ဆီ အရမ္းျဖစ္တဲ့ ေမသစၥာနီကို ဘယ္လိုပုံစြလည္း သိခ်င္လြန္းလို႔ အန္တီႏုဆီကို ဖုန္းတခ်က္ လွမ္းဆက္ေခၚၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့ အန္တီႏုကလည္း “ ဘိုေလး..မင္းဘဲ ခ်ဥ္တူးတူး မူးၿပီးေရာဆို…ေငြရဖို႔ ဖါလုပ္
စားေတာ့ ဘယ္လို ဒီဇိုင္း ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္မယ္ဆို…” လို႔ သူ႔ကို ေမးတယ္ ။
“ ဟာ..အန္တီႏု..ဒါဆိုရင္ မသားနားဘူးေပါ့ ဟုတ္လား…”
“ အခု မင္း သူ႔ဆီကို သြားေနၿပီဘဲကြယ္…မၾကာခင္ ေတြ႕မွာေပါ့..”
အန္တီႏုက ရယ္ေမာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။
ုအန္တီႏုဆိိုင္မွာ လူကို အရင္ေတြ႕ရရင္ေတာ့ မလုပ္ခ်င္ရင္ အေၾကာင္း တခုခုျပၿပီး ျငင္းလို႔ရေပမယ့္ အခုလို
ဟိုတယ္ခန္းမွာ ေတြ႕ၾကမွေတာ့ ဘယ္လိုပုံ ျဖစ္ျဖစ္ ခ်ဥ္တူးတူး မူးၿပီးေရာ ႏွိပ္ပစ္လိုက္ရေတာ့မွာဘဲေလ ။
မဟာရန္ကုန္ ဟိုတယ္ေလးထဲကို သူဝင္လိုက္တာနဲ႔ ေလေအးစက္ ေၾကာင့္ အပူဒါဏ္ သက္သာသြားရတယ္ ။
ဟိုတယ္ေကာင္တာက ခ်ာတိတ္က “ အကို႔ဧည့္သည္ အခန္း ၁၁၉ မွာ ေရာက္ေနၿပီ . . ဒီမွာ အကို႔ေသာ့” ဆို
ၿပီး ဟိုတယ္ အခန္းေသာ့ ထုတ္ေပးတယ္ ။ ဒီဟိုတယ္ ဝန္ထမ္းေတြ က သူ႔ကို ခင္မင္ေနၾကၿပီ ။
ေစာ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လာအိပ္လို႔ “ အားက်တယ္ အကို ” လို႔လည္း ေျပာတတ္ၾကတယ္ ။
အခန္းနံပါတ္ ၁၁၉ ကို သူ ခပ္ဖြဖြေလး ေခါက္လိုက္တယ္ ။ တံခါးပြင့္သြားေတာ့ သူ႔ကို ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္ ဆို
တဲ့ ေမသစၥာနီကို ဘိုဘို ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္ ။
ေမသစၥာနီသည္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴဆြတ္ဆြတ္နဲ႔ ခပ္ျပည့္ျပည့္ေတာင့္ေတာင့္ မဂိုမတေယာက္ ပါ ။
ႏွာတန္ေပၚေပၚနဲ႔မဂိုကုလားမ ေမသစၥာနီသည္ အန္တီႏုေလာက္ အသက္မႀကီးေပမယ့္ အန္တီႏုလိုဘဲ ျဖဴျဖဴ
ေတာင့္ေတာင့္ တတုံးတခဲ အကိတ္ႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္ ။
ေမသစၥာနီကလည္း ဘိုဘို႔ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္တယ္ ။
“ နံမည္ႀကီး ဘိုဘို ဆိုတာကို အခုလို ဆုံရတာ ဝမ္းသာတယ္ကြာ…..”
ကမ္းေပးလာတဲ့ ေစာ္ႀကီးရဲ့ လက္ကေလးကို ဖမ္းဆြဲႏုတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။ ေအးစက္ေနတဲ့ ႏူးညံ့ေဖါင္းအိတဲ့
လက္ကေလးကို သူ ျပန္လႊတ္မေပး ။
လက္ခ်င္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ၾကတယ္ ။ ဒီဟိုတယ္ခန္းေလးမွာကလည္း ထိုင္စရာ ဆိုလို႔
ဒီကုတင္ဘဲ ရွိေနတယ္ေလ ။
“ မမ က အရမ္းလွတာဘဲ..ဟိုေလ..ေတာင့္လည္း ေတာင့္တယ္….”
“ ဟုတ္လို႔လား..ဘိုဘိုက ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီကြာ….”
ေမသစၥာနီရဲ့ အျပဳံးက ေရွးေခတ္မင္းသမီးႀကီး ခ်ိဳျပဳံးလို ပါးခ်ိဳင့္ကေလးနဲ႔ ။
“ မမက ဘယ္မွာေနတာလဲဟင္…”
“ မမ က ေရႊဘုံသာလမ္းမွာ ေနတယ္…ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ကြာ..မမက ေယာက်္ားနဲ႔ ကြဲေနတယ္..သူက
နိုင္ငံျခားမွာ…မမက တေယာက္ထဲ အရမ္း အထီးက်န္ဆန္ေနတယ္….အင္း….ဒါေၾကာင့္ မင္းနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္မိတာေပါ့”
ဒီဇာတ္လမ္း အခ်ိဳးေတြပါဘဲ ။ မမရည္မြန္သင္းေမာင္လိုေပါ့ ။ လင္ျဖစ္သူက ပင္ယလ္သမုဒၵရာထဲ အလုပ္လုပ္ေန
ေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ မယားက အထီးက်န္ ဆန္ၿပီး လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အစားထိုး ရွာေရာ ..။
“ မမ လိုခ်င္တာ အကုန္ က်ေနာ္ ျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္ပါတယ္…စိတ္ခ်ပါ…ဘာမွ မပူနဲ႔ေတာ့..”
ေမသစၥာနီကို သူဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းထူျပဲျပဲေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္ စုတ္လိုက္တယ္ ။ ေမသစၥာနီ
ကလည္း ျပန္စုတ္နမ္းလာတယ္ ။ ထယ္ထယ္ႀကီးကို ေကာင္းေကာင္း နယ္ၿပီ ။ ေမသစၥာနီရဲ့ အဝတ္အစားေတြကို
တခုၿပီးတခု ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ႀကီးမားဆူၿဖိဳးတဲ့ နို႔ႀကီး ႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ္နယ္တယ္ ။ ေအာက္က စကပ္အရွည္ကိုလည္း ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
အိုး…။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ က်န္းမာေရး ။ ေတာင့္လိုက္တဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြ ။ ျဖဴေဖြးဝိုင္းစက္ေနတယ္ ။
ထုံးစံအတိုင္း စစခ်င္း ႏွိုးဆြတဲ့ အေနနဲ႔ ေမသစၥာနီရဲ့ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲျဖဲကား လိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္
ႏွာကို ေပါင္တန္ၾကား ဂြဆုံေနရာကို အပ္လိုက္တယ္ ။ ေမသစၥာနီရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို စၿပီး နမ္းရႉလိုက္တယ္ ။ လ်ာ
နဲ႔ အကြဲေၾကာင္းကို စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေပးလိုက္တယ္ ။
“ အမေလး..ဘိုဘို…..အိုကြယ္…..အား……..ဟင္းဟင္း……”
မဂိုမ ေရေဆးငါး ျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးရဲ့ နီညိဳညိဳ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဘိုဘို အပီအျပင္ ယက္ေပးေနၿပီ ။
ကိုယ္လုံးတီး ခၽြတ္ထားတာမို႔ ေမသစၥာနီရဲ့ နို႔ႀကီးေတြက ေကာ့ခၽြန္ေနတာကို ေတြ႕ေနရတာေၾကာင့္ ဘိုဘိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အားရပါးရ ဆုပ္နယ္ေနမိတယ္ ။
တျပတ္ျပတ္ ဘာဂ်ာသံေတြကလည္း ညံေနတယ္ ။
တခ်က္တခ်က္ ေမသစၥာနီရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကေန မဆလာနံ့မ်ား ရသလားလို႔ ထင္မိေပမယ့္ ေမသစၥာနီ ရဲ့ေစာက္ဖုတ္ကို အေပၚေအာက္ စုံခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ယက္ေနၿပီ ။ ေမသစၥာနီရဲ့
ေစာက္ဖုတ္ဟာ ဘိုဘို ၾကဳံဖူးခဲ့တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေတြထဲမွာ သန႔္ရွင္းတယ္ လို႔ ေျပာရမယ္ ။ တခါတေလ တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ ေစ်းေရာင္းတဲ့ မိန္းမေတြကို မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ႐ုတ္တရက္ လိုးခြင့္ရသြားခဲ့
ဘူးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္ၿပီး ေရေဆးခ်ိန္ မရလိုက္ဘဲ တန္းမႈတ္တဲ့အခါ အနံ့ဆိုးေတြနဲ႔ ၾကဳံတတ္တယ္ ။
“ အို…အင္း…ဟင္း..ဟင္း………အား….အား….အား….အား……..”
ေမသစၥာနီ ဘိုဘို႔ေခါင္းကို တအားႀကီး ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ညည္းတယ္ ။
အားရပါးရ မႈတ္ေပးေနေပမယ့္ ေမသစၥာနီက ဆက္ အမႈတ္ မခံနိုင္ေတာ့ဘူး လို႔ ေျပာလာတယ္ ။ ေတာ္ၿပီ…ေတာ္ၿပီ……တဲ့ ။ ဘာလို႔လဲ..မမ …မႀကိဳက္လို႔လား….လို႔ ဘိုဘိုက ေမးလိုက္ေတာ့
ေရေဆးငါး ထယ္ထယ္ႀကီးက မမလိုခ်င္လွၿပီ…မင္းမႈတ္ေပးတာ ေကာင္းလြန္းလို႔….လို႔ ရွက္ျပဳံးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဘိုဘိုလည္း မဂိုမမႀကီးကို ေကာင္းေကာင္း ေထာင္းေပးေတာ့
အရမ္းကို ေက်နပ္ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားၿပီး တအားေဆာင့္ဖို႔ ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ဖို႔ အျမန္ေဆာင့္ဖို႔ ေျပာလာတယ္ ။ ဘိုဘိုကလည္း စိတ္ေက်နပ္မႈ အျပည့္အဝ ရေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ေပးလိုက္တယ္။
ေစာ္ႀကီးက ကြန္ဒုန္း မသုံးေစခ်င္ဘူး..။
ဒါေပမယ့္ ဘိုဘိုလည္း ကြန္ဒုန္း မပါဘဲ မလုပ္ဘူး ။ ေရရွည္ လုပ္စားဖို႔က အကာအကြယ္ လိုအပ္တယ္ မဟုတ္လား …။
ေမသစၥာနီ ဘိုဘို႔ကို ေပးသင့္တာထက္ ပိုၿပီး ေပးသြားတယ္ ။
ေနာက္ကိုလည္း ထပ္ေတြ႕ခ်င္တယ္ ဘိုဘို…လို႔ ေျပာသြားတယ္ ။ ဘိုဘိုလည္း ေမသစၥာနီ ဆီက ရလိုက္တဲ့ ေငြေတြနဲ႔ ညပိုင္းမွာ ေဘာ္ဒါေတြကို အရက္တိုက္ အစားေကၽြးနိုင္သြားတယ္ ။
ေဘာ္ဒါေတြက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြကို ေမးၾကတယ္ ။ ဘိုဘိုလည္း သူ႔ကပ္စတန္မာေတြက ဘယ္သူေတြလဲ ဆိုတာက လြဲလို႔ လုပ္တာကိုင္တာေတြ ျဖစ္တာေတြကို ေဘာ္ဒါေတြကို ေျပာျပ
တယ္ ။
စတီဖင္က မနက္ဖန္က်ရင္ သံ႐ုံးတ႐ုံးက လုပ္တဲ့ ေစ်းေရာင္းပြဲ ( ဖန္းဖဲ ) တခု သြားမလို႔ လိုက္ၾကဦးမလား လို႔ ေမးတယ္ ။ ဘိုဘိုလည္း ဒီေန႔ ေမသစၥာနီ ဆိုတဲ့ မဂိုမေခ်ာေခ်ာႀကီးကို အပီဆြဲ
အရမ္းတြယ္ေပးလိုက္လို႔ မနက္ဖန္ နားလိုက္ခ်င္တာနဲ႔ စတီဖင္နဲ႔ လိုက္မယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ ညဉ့္နက္မွ လူစု ခြဲလိုက္ၾကတယ္ ။
ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ေတြက တြန္းလွည္းကေလးထဲမွာ တေဖါက္ေဖါက္နဲ႔ ခုန္ေနတယ္ ။
ဖက္ဖူးစိမ္းေရာင္ အက် ႌေလး…အစိမ္းရင့္ေရာင္ စကပ္တိုတိုေလး နဲ႔ ခြာျမင့္ဖိနပ္ အစိမ္းေရာင္ေတြ ဆင္ျမန္းထားတဲ့ ေကာင္မေလး ေပါက္ေပါက္ဆုပ္
အထုပ္ကို လွမ္းယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔လက္ထဲက လက္ကိုင္ပုဝါ အစိမ္းေရာင္ေလး ေျမႀကီးေပၚကို ဖုတ္ကနဲ ျပဳတ္က်သြားတယ္ ။
ျပဳတ္က်သြားတာကို သူမသိဘူး ။
ဘိုဘို အသာေကာက္ၿပီး….“ အိျႏၵာ…” လို႔ ေခၚလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလး လွည့္လာတယ္ ။
“ ဒါ အိျႏၵာ့ လက္ကိုင္ပုဝါေလး မဟုတ္လား…”
“ ေအာ္.ဟုတ္….ေက်းဇူးပါ….”
ေကာင္မေလးဆီက အျပဳံးေလး တပြင့္ ဘိုဘို ရလိုက္တယ္ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း ေခါက္ဆြဲဆိုင္ထဲမွာ ဆုံခဲ့တဲ့ အိျႏၵာ့ကို လိုက္လိုက္ၾကည့္တဲ့ဘဲ ပါလား ….. ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္ရဲ့
ေဘးက ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္က ဘိုဘိုကို “ ယူက ေတာ္ေတာ္ ေတာ့ ေတာ္တယ္…ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီေစ်းေရာင္းပြဲ
ကို လာမွာ ဘယ္လိုသိပါလိမ့္….” လို႔ ရယ္ၿပီး လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ ။
ဘိုဘိုက ဘာမွ မေျပာဘဲ ျပဳံးၿပီးဘဲ ရပ္ေနတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ဘိုဘို ေစ်းေရာင္းပြဲမွာ အိျႏၵာသင္းေမာင္တို႔ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္တို႔နဲ႔ အခုလို ဆုံၾကလိမ့္မယ္လို႔
မသိပါ ။ စတီဖင္ေခၚလို႔ လိုက္လာတာပါ ။ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ျပန္ဆုံၾကျပန္ေတာ့ ဘိုဘိုက မိန္းမေတြကို ဝင္လုံး
တဲ့ေနရာမွာ ကၽြမ္းလြန္းေတာ့ ဒီအလွမေလးေတြနဲ႔ ခင္ခင္မင္မင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ ။
စကားေျပာ သြက္လည္းသြက္ ရဲလည္းရဲတဲ့ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္က ဘိုဘို႔ကို ဒီကအၿပီး တေနရာရာမွာ တခုခု သြား
စားရေအာင္လို႔ ေခၚဖိတ္လိုက္တယ္ ။ ဘိုဘိုကလည္း သူတို႔ကို ေခၚဖိတ္မလို႔ စိတ္ထဲမွာ ျပင္ေနတဲ့လူဆိုေတာ့
ေထာပတ္ပုန္းထဲ ျပဳတ္က်သြားတဲ့ ေခြးငယ္ေလးတေကာင္လို အရမ္း ေပ်ာ္သြားတယ္ ။
ေမာ္ဒယ္မေလး တေယာက္ရဲ့ ကိုယ္လုံးမ်ိဳး ေပါင္တန္ရွည္ရွည္ သြယ္လ်လ် နဲ႔ အိျနာသင္းေမာင္….အလားတူ
ကိုယ္လုံးမ်ိဳးနဲ႔ မ်က္လုံးျပဴးျပဴး ႏႈတ္ခမ္းျပဲျပဲေလးနဲ႔ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္..တို႔နဲ႔ လိမ့္ရမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္း
လိုက္တဲ့ ကံကုသိုလ္လဲ …..။
စတီဖင္ရဲ့ ဟြန္ဒါဖစ္ေလးကလည္း အဆင္သင့္ ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ နံမည္
ႀကီး စားေသာက္ဆိုင္တခုထဲကို ေရာက္သြားၾကၿပီး တခစ္ခစ္ တခိခိနဲ႔ စကားေတြ ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာ ဆူညံ
ေနၾကတယ္ ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္ကလည္း ဘိုဘို႔ကို စိတ္ဝင္စားေနတဲ့ ပုံဘဲလို႔ စတီဖင္က ဘိုဘို႔ကို အိမ္သာ ခ
ဏ ဝင္တဲ့အခ်ိန္ ေျပာတယ္ ။
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ကလည္း စတီဖင္ကို စိတ္ဝင္စားတဲ့ ပုံ ရွိတယ္လို႔ ဘိုဘိုက ျပန္ေျပာတယ္ ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေကာင္မေခ်ာေခ်ာေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ ခင္မင္တဲ့ ေဘာ္ဒါေတြ ျဖစ္သြားၾကရတာက အျမတ္ဘဲ လို႔
ဘိုဘိုက အျပန္ခရီးမွာ ေျပာတယ္ ။ စတီဖင္က ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ ဘယ္လို မိုက္ေၾကာင္း ေျပာမဆုံး ျဖစ္ေနတယ္ ။
သူနဲ႔ အိျႏၵာသင္းေမာင္ ခုလို ခင္မင္ရင္းႏွီးသြား ၾကတာ ရည္မြန္သင္းေမာင္ သိသြားလို႔ မျဖစ္ဘူးလို႔ ဘိုဘိုက စတီဖင္ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ စတီဖင္က
“ ေသခ်ာတာေပါ့ ဘိုဘို..မင္းကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ သူ႔သမီးနဲ႔ သေဘာတူမွာ မဟုတ္ဘူး …မင္း အိျႏၵာ့ကို တကယ္ ခ်စ္မိသြားတာလား…” လို႔
ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။
ဘိုဘိုက “ ဟုတ္တယ္…ငါ သူ႔ကို စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းထဲက ေရလည္ ေႂကြသြားတာ….ခ်စ္တယ္ကြာ…အိျႏၵာသာ ငါ့
ကို ျပန္ခ်စ္ရင္ ငါ ဂ်စ္ဂလို အလုပ္ကို ရာသက္ပန္ စြန႔္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္….” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘိုဘို႔ဟန္းဖုန္း တတိတိနဲ႔ ျမည္လာတယ္ ။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရည္မြန္သင္းေမာင္ ေခၚေနတာ ။ ဘိုဘို ရင္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲ တုန္ခါသြားတယ္ ။
မမရည္မြန္မ်ား သူ႔သမီး အိျႏၵာနဲ႔ လိမ့္တာ သိမ်ား သြားၿပီလား …..ဆိုၿပီး …. ။
“ ဟယ္လို ဘိုဘိုပါ…”
“ ေဟး..ဘိုဘို….မမပါ..မမရည္မြန္….မမရဲ့ ဘဲဘဲႀကီး သေဘၤာ ျပန္တက္သြားၿပီ.ကြ….မင္း သိေအာင္ ေျပာျပတာ..
မင္းနဲ႔ မမ ျပန္ေတြ႕ၾကလို႔ အိုေကၿပီ …. ဘယ္လိုလဲ…ေတြ႕ၾကမလား…”
“ မမသေဘာေလ…မမကို က်ေနာ္ကေတာ့ အျမဲ ေတြ႕ခ်င္ေနတာေလ..မမရယ္….ဟင္း….ဘယ္လိုလဲ..ခု ေတြ႕ၾကမ
လား….ေတြ႕ခ်င္တယ္…”
ဘိုဘိုက ထုံးစံအတိုင္း ညဳခၽြဲခၽြဲၿပီ ။
ရည္မြန္သင္းေမာင္က သေဘာက်သြားတယ္ ။
“ ေဟ့ေနအုံး..ခုေတာ့ မဟုတ္ဘူး …မမသမီးေတြ နဲ႔ အလုပ္ရွပ္ေနတယ္..မမ…မင္းကို ျပန္ေခၚမယ္..ဘို…”
“ ဟုတ္ၿပီ..မမ….မမအေခၚကို ဘို ေစာင့္ေနမယ္…”
“ ဟုတ္ၿပီ ဘို….ဆီးယူး ဆြန္း….ဘိုင္း….”
***************************************************ေအးစိမ့္ေနတဲ့ ဟိုတယ္ အခန္းေလးထဲမွာ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ အသံေတြ ထြက္ေနတယ္ ။
ဘိုဘို ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္ ေပါင္ကားရက္ အိပ္ေနတယ္ ။ မ်က္လုံးေတြ စုံမွိတ္ထားတယ္ ။ ေနာ္ပိုးစီ
ဘိုဘို႔လီးတန္ႀကီးကို အားရပါးရ စုတ္ေပးေနတယ္ ။ လီးႀကီးက လုံးပတ္က တုတ္လြန္းေတာ့ ေနာ္ပိုးစီရဲ့ ပါးစပ္
ထဲမွာ အျပည့္ဘဲ ။ လီးတန္ အရင္းပိုင္းကေန လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ထိပ္ပိုင္းကို ဖိစုတ္ေပးေနတာ ။
ဘိုဘိုလည္း ေနာ္ပိုးစီကို သိပ္ ၾကာၾကာ မဖန္လိုက္ရဘူး ။ ေနာ္ပိုးစီ နဲ႔ ရည္းစား ျဖစ္သြားၾကတယ္ ။ ဘိုဘိုရဲ့ အ
နမ္း..ဘိုဘိုရဲ့ အကိုင္အတြယ္ေတြေၾကာင့္ ေနာ္ပိုးစီ တေယာက္ မၾကာခင္ဘဲ ဘိုဘို လိုလားသလို အေနအထား အ
ေျခအေနကို ေရာက္သြားတယ္ ။ ေနာ္ပိုးစီကို အခုဆို ဘိုဘို ေခၚေခၚလိုးေနတာ သုံးႀကိမ္ မကေတာ့ဘူး ။ ၿပီး
ေတာ့ ေနာ္ပိုးစီ လီးေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးတတ္ေနၿပီ ။ ေနာ္ပိုးစီ စုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဘိုဘို သူ႔လီးကို ေကာ့
ေကာ့ၿပီး ေနာ္ပိုးစီ ပါးစပ္ထဲကို ထိုးထည့္တယ္ ။
ေနာ္ပိုးစီရဲ့ လ်ာေလးက သူ႔လီးကို တအား ထိုးဆြ လွိမ့္ေပးေနေတာ့ စိတ္ေတြ တအား ထႂကြလာရတယ္ ။
လိုးခ်င္ၿပီ ။
ေနာ္ပိုးစီကို အစုတ္ရပ္လိုက္ဖို႔ သူ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ႀကိဳက္လား…ကိုကို႔လီးကို..”
ေနာ္ပိုးစီ ေခါင္းေလး ညႇိမ့္ျပၿပီး…“ ႀကိဳက္တယ္..ကိုကို…” လို႔ ျပဳံးျပဳံးေလး ေျဖလိုက္တယ္ ။ လီးစုတ္ေပးတာ ေတာ္
ေတာ္ၾကာသြားလို႔လား မသိဘူး…။ ေနာ္ပိုးစီရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ထူအမ္းအမ္း ျဖစ္ေနၾကတယ္ ။ ဒီႏႈတ္ခမ္း ေလး
ေတြကို ၾကည့္မိေတာ့ ဘိုဘို႔လီး ဆတ္ကနဲ တင္းသြားတယ္ ။ ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို သူ လိုးလိုးထည့္ေနတာ
ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ။
“ ဘယ္လိုပုံစံ ေနေပးရမလဲ ကိုကို…”
အလိုက္တသိ ေမးလိုက္တဲ့ ကရင္မေခ်ာေလးကို ဘိုဘို သေဘာက်သြားတယ္ ။
“ ဖင္ကုန္းေပး….”
“ ဟုတ္ ကိုကို…..”
ေနာ္ပိုးစီကို ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ပုံစံနဲ႔ သူလိုးတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ ခံနိုင္ရည္ ရွိတဲ့ ေကာင္မေလး ။
တအားေဆာင့္လိုးတာ တခ်က္မွ မညည္းဘူး ။ အလိုးခံနိုင္တဲ့ ဒီေကာင္မေလးကို မၾကာခင္ ေနာက္ေပါက္လည္း
ဖြင့္လိုက္မယ္ လို႔ ဘိုဘို စဥ္းစားေနတယ္ ။
တဝလိုးၿပီးေတာ့ ေနာ္ပိုးစီ ရဲ့ မ်က္ႏွာေလးေပၚကို သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ဘိုဘို အထြဋ္အထိပ္ကို
တက္လွမ္းသြားတယ္ ။ ဟူး…..ေကာင္းလိုက္တာ…….။
ေနာ္ပိုးစီက သူက်င့္ေပးထားလို႔ သုတ္ရည္ေတြကို အျပဳံးမပ်က္နဲ႔ အရယူလိုက္ၿပီး လ်ာေလးနဲ႔ ယက္ၾကည့္ေန
တယ္ ။ သူ လိုးလိုးေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ ေကာင္မေလးရဲ့ နို႔ႀကီးေတြလည္း ပိုပို ထြားလာသလိုဘဲ ။
အန္တီႀကီးေတြကို လိုးေပးလို႔ ရတဲ့ ေငြေတြထဲက ေနာ္ပိုးစီ ကို သူနဲနဲ ေပးတယ္ ။
ေနာ္ပိုးစီ ေရခ်ိဳးခန္းကို ထသြားလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ဘိုဘို႔ဖုန္း ျမည္လာတယ္ ။
အိုး..မမ ရည္မြန္ ပါလား…..။
ေခၚၿပီ ။
မမရည္မြန္နဲ႔ ခါတိုင္းေတြ႕ေနက် ဟိုတယ္ေလးမွာ ဆုံဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တယ္ ။
ဒီတခါ မမရည္မြန္က အရာရာကို ဦးေဆာင္သြားတယ္ ။ မမရည္မြန္ရဲ့ လင္ႀကီး ဦးသင္းေမာင္ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္
မမရည္မြန္က ေတာင္းဆိုေပမယ့္ ဦးသင္းေမာင္က မစြမ္းေဆာင္နိုင္လို႔ အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ဘူး ။ မမရည္မြန္လည္း
လင္ႀကီး စိတ္ထေစဖို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွိုးဆြေပးေပမယ့္ အသက္ရေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ လင္ႀကီးက မထနိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။
ေဆးကူလည္း မထနိုင္ဘဲ ပန္းေသသြားတဲ့ ဦးသင္းေမာင္လည္း သူ႔မိန္းမကို အာသာမေျဖေပးနိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္
အရမ္းကို စိတ္ထိခိုက္တယ္ ။ ဒီတခါ ျပန္ထြက္ရင္ ရည္မြန္သင္းေမာင္ အာသာေျဖဖို႔ လီးအတုမ်ိဳးစုံ
ဝယ္ပို႔လိုက္မယ္လို႔ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ မယားေလးကို ေျပာသြားခဲ့တယ္ ။
မမရည္မြန္လည္း ေအာင့္အည္းထားခဲ့သမၽွေတြကို ဘိုဘိုနဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္ေတာ့တာဘဲ ။ ဘိုဘို႔ကို
လုပ္ခိုင္းေတာ့တာဘဲ ။ ဘိုဘိုလည္း မမရည္မြန္ ေက်နပ္ရေအာင္ အစြမ္းကုန္ လုပ္ကိုင္ေပးတယ္ ။ မမရည္မြန္
ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ စိတ္တိုင္းက် လိုးေပးတယ္ ။ “ ဘိုဘိုရယ္..မမ တအား ေပ်ာ္သြားတယ္ကြာ….ဘိုဘို အရမ္းေတာ္
တာဘဲ …. မမ အခုမွဘဲ စိတ္ေက်နပ္မႈေတြ ရသြားရတယ္ …” လို႔ တဖြဖြ ေျပာၿပီ ဘိုဘို႔လက္ထဲကို ေငြေတြ အ
မ်ားႀကီး ထည့္ေပးသြားတယ္ ။
မမရည္မြန္ သူ႔ရဲ့ ကားအစိမ္းေရာင္ႀကီးနဲ႔ ျပန္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘိုဘို ဟိုတယ္ေလးထဲက ထြက္ခဲ့တယ္ ။
သူလည္း မမရည္မြန္ကို အပီ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖဳတ္ခဲ့ရလို႔ ေက်နပ္တယ္ ။ မိန္းမေခ်ာတေယာက္ကို ကိုယ့္စိတ္
ႀကိဳက္ ျဖဳတ္ရတာ အမွန္တကယ္ ကံထူးတာဘဲလို႔ သူ႔ေဘာ္ဒါေတြ ေျပာခဲ့တာေတြ မွန္တယ္ ။
သူ ကားလမ္းမႀကီးအတိုင္း ေလၽွာက္ေနတယ္ ။ ေဘာင္းဘီအိတ္ေတြထဲမွာ မမရည္မြန္ ေပးခဲ့တဲ့ ေငြစကၠဴေတြ
အျပည့္ဘဲ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အရက္ဆိုင္တဆိုင္ ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ ဝင္ကစ္လိုက္မလားလို႔ စဥ္းစားလိုက္မိတယ္ ။
မူးေအာင္ေသာက္..စားခ်င္တာေလးေတြ စားၿပီးမွ အိမ္ျပန္မယ္ေပါ့ ။
အရက္ဆိုင္ထဲကို ဝင္ခါနီး အခ်ိန္ေလးမွာ ကားေလးတစီး သူ႔ေဘးကို ကၽြိကနဲ ထိုးဆိုက္ရပ္လာတယ္ ။
“ ကိုဘိုဘို …”
“ ဟင္..အိျႏၵာ….ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္လည္း ပါတာဘဲ…..”
မတ္စတက္ရဲလိုး ..အဝါေရာင္ ေတာက္ေတာက္ ေနာက္ဆုံးေပၚ ေဗာက္စ္ဝက္ဂြန္း ကားေလးထဲက သူ႔ကို
ျပဳံးျပေနတဲ့ ေကာင္မေလး အေခ်ာစား ႏွစ္ေယာက္ ။ ခါတိုင္းလိုဘဲ ေတာက္ပ သစ္လြင္တဲ့ ဝတ္ေကာင္းစားလွ
ေတြ ဆင္ျမန္းထားၾကတယ္ ။
“ ဟိတ္….လာေလ..ဘာေၾကာင္ေငးေနတာလဲ..လူကို မျမင္ဖူးဘူးလား…ခိခိ…”
ဘိုဘို ကားေပၚကို တက္လိုက္တယ္ ။
အိျႏၵာသင္းေမာင္က ကားေလးကို တရွိန္ထိုး ေမာင္းထြက္လိုက္တယ္ ။ ေဘးမွာ ထိုင္တဲ့ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္က
တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္တယ္ ။
“ ကိုဘိုဘို..တေယာက္ထဲ…လမ္းေပၚမွာ ဖီလင္နဲ႔ ေလၽွာက္ေနတာ..ဘယ္က ျပန္လို႔ ဘယ္ကို သြားမလို႔လဲ…”
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ရဲ့ အေမးကို ဘိုဘိုက ဟာသေႏွာၿပီး “ အရက္ဝင္ေသာက္မလားလို႔ စဥ္းစားရင္း အရက္ဆိုင္ ရွာ
ေနတာ….အေတာ္ဘဲ..ေကၽြးမယ့္တိုက္မယ့္ ဒဂါခံမယ့္သူေတြနဲ႔ ပက္ပင္းကို တိုးလို႔…” လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ အိျႏၵာ
သင္းေမာင္က ..“ ဒို႔တေတြလည္း ကလပ္တခုခု သြားၿပီး အရက္ေသာက္မလို႔…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ဟာ..ဒါဆို အေတာ္ဘဲေပါ့…”
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္နဲ႔ အိျႏၵာသင္းေမာင္တို႔ ရယ္လိုက္ၾကတယ္ ။
“ ရတယ္ေလ..ကိုဘိုဘို လည္း လိုက္ခဲ့ေပါ့…ဒါေပမယ့္ အိျႏၵာတို႔က နဲနဲ ခမ္းေနတယ္..ခိခိ…”
“ ဒါအတြက္ မပူပါနဲ႔…”
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္နဲ႔ အိျႏၵာသင္းေမာင္တို႔က ဘိုဘို႔ကို သူတို႔ သြားေနက် နိုက္ကလပ္တခုကို ေခၚသြား
ပါတယ္ ။ ဒီနိုက္ကလပ္က လူတိုင္းကို ဝင္ခြင့္မေပးဘဲ အဖြဲ႕ဝင္ မင္ဘာေတြကိုဘဲ လက္ခံတဲ့ ေနရာ ။
သီးသန႔္ ၿခံဝင္းႀကီး တခုထဲမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ကလပ္ ။
ခုနေလးကဘဲ အေမနဲ႔ အျပတ္လိုးလာၿပီး အခု သမီးနဲ႔ နိုက္ကလပ္ထဲကို ဘိုဘို ဝင္သြားတယ္ ။ ဒီ
ကလပ္အေၾကာင္း ဘိုဘို ၾကားဘဲ ၾကားဖူးတယ္ ။ မေရာက္ဖူးဘူး ။ ဒီကလပ္က နံမည္ေက်ာ္ ခရိုနီႀကီး
ေတြရဲ့ သားသမီးေတြ အေႁခြအရံေတြ လူႀကီးသားသမီးေတြဘဲ သီးသန႔္ ကဲၾကတဲ့ ေဟာ့ၾကတဲ့ ေန
ရာတခု ။ ဘိုဘိုတို႔ မကပ္နိုင္ဘူး ။
အိျႏၵာသင္းေမာင္ရယ္ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ရယ္ တဖက္တခ်က္စီနဲ႔ ကလပ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ သူ႔ကို လူ
ေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ၾကတယ္ ။ ဘိုဘိုလည္း အိျႏၵာသင္းေမာင္နဲ႔ ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္လို အမိုက္စား အလန္းစား
ေလးေတြနဲ႔ အခုလို ရင္းႏွီးရတာ ႏြယ္ရတာ အရမ္းကို ေက်နပ္ ဂုဏ္ယူေနမိတယ္ ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္
ရဲ့ အခ်စ္ကို ရမယ္ ဆိုရင္ သူ ဘာဘဲ လုပ္ရ လုပ္ရ လုပ္မယ္ ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္ကို သူ ေရလည္ ခ်စ္
မိေနၿပီ ။ သူတို႔သုံးေယာက္ ကၾကခုန္ၾက ေသာက္ၾကတယ္ ။ စုံေနေအာင္ ေသာက္တာ ။ ေရာကုန္
လို႔ ပို မူးသလား ။
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္က ေနာက္ လိုင္းတလိုင္း ထပ္ပူးတယ္ ။
သူ႔ေဘာ္ဒါ ေစာ္ေလးတေယာက္ဆီက ေဆးျပားေလးေတြ ရလို႔ အတူတူ ၿမိဳဖို႔ လာေပးတယ္ ။
သူတို႔ သုံးေယာက္ ေပါက္ေျမာက္ေနၿပီ ။
သူတို႔ သုံးေယာက္ အေမွာင္ထဲမွာ ထိုင္ေနၿပီး အရက္ေကာ ေဆးေရာ ေဆးေျခာက္ေရာ စုံေအာင္ ခ်
ေနၾကတာ ။
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ သူ႔ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ သူ အိျႏၵာ ကို ခ်စ္စကားေတြ ေျပာလိုက္တယ္ ။
အိျႏၵာက တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ေနတယ္ ။ အိျႏၵာ့လက္ကေလးေတြကို သူ ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ အိျႏၵာက
မ႐ုန္းဘူး ။သူ တအား မူးေနတယ္။ “ ခ်စ္တယ္ကြာ..အရမ္းဘဲ..” လို႔ ေျပာၿပီး ပါးကေလးကို နမ္းလိုက္
ေတာ့ အိျႏၵာက “ ဟိတ္..ဒီမွာ မနမ္းနဲ႔…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ သီခ်င္းသံေတြက တအုံးအုံးနဲ႔
ဆူညံေနတယ္ ။ မီးတန္း အျဖဴေလးေတြက မွိတ္တုပ္မွိတ္တုပ္နဲ႔ ။ “ ဘယ္မွာ နမ္းရမလဲ..” လို႔ သူ
ေမးလိုက္ေတာ့ အိျႏၵာက သူ႔လက္ကို ဆြဲၿပီး အေမွာင္ထဲကို ေခၚသြားတယ္ ။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လမ္းက
ေလး အတိုင္း ။ မဲေမွာင္ေနတဲ့ မိန္းမအိမ္သာထဲကို ေခၚသြားတာ ။ မီးပ်က္ေနတာလား..တမင္ ပိတ္ထား
တာလား မသိတဲ့ မိန္းမအိမ္သာခန္းထဲကို သူတို႔ ေရာက္သြားတယ္ ။ ေဆးခ်ေနတဲ့ ေစာ္ေလးေတြကို
ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေလးခန္းတြဲရက္ ရွိေနတဲ့ အိမ္သာအခန္းေလး တခန္းထဲကို ဝင္လိုက္ၾကတယ္ ။
ဒီတခါမွာေတာ့ အိျႏၵာ့ဖက္က စတာ ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အိျႏၵာ့ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက အငမ္းမရ
လိုက္ရွာေဖြၿပီး စစုတ္ေတာ့ သူလည္း အိျႏၵာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္စုတ္သလို ကိုယ္လုံးေလးကိုလည္း
တအားဖက္ရင္း ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္မိတယ္ ။
အိျႏၵာ့လ်ာေလးက သူ႔လ်ာနဲ႔ လာ ပလူးတယ္ ။ သူ႔လက္ေတြက စကပ္တိုတိုေအာက္ကေန ဖင္တုန္း
ေတြကို ကိုင္တယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ နို႔ႀကီးေတြကို ကိုင္တယ္ ။ ဘရာ ခံ ဝတ္မထားဘူး ။
ကိုင္လို႔တအား ေကာင္းတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းစုတ္တာ ရပ္ၿပီး နို႔စို႔တယ္ ။ တဖက္ၿပီး တဖက္ စို႔တယ္ ။
နို႔သီးေလးေတြက ေတာင္ေနမာေနတယ္ ။ စိတ္ေတြ အရွိန္ျပင္းထန္လာတယ္ ။ အိျႏၵာ့လက္ေတြက
လည္း သူ႔ဖင္တုန္းေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနတယ္ ။ နို႔ေတြက တင္းၿပီး ႀကီးတယ္ ။ ကိုင္လို႔ မဝဘူး ။ အသဲအသန္ေတြ ျဖစ္လာတယ္ ။ ေရွ႕ဆက္ဖို႔
သူႀကိဳးစားၿပီ ။ေပါင္ၾကားက ေစာက္ပတ္ကို ကိုင္ၿပီ ။
အိျႏၵာ့ေစာက္ပတ္က အရည္ေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတယ္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြ အိျႏၵာ့ေစာက္ပတ္ကို လိုင္းဆြဲ ပြတ္သပ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ အိျႏၵာကလည္း သူ႔နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လ်ာေလးနဲ႔ ယက္တယ္ ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အမူးလြန္ေနၾကၿပီး လုပ္မိလုပ္ရာေတြ လုပ္ကုန္ၾကတဲ့အခ်ိန္ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးေတြဘဲ ထြန္းထားတဲ့ မိန္းမ အိမ္သာခန္းႀကီးထဲကို ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ ဝင္လာတယ္ ။
“ အိျႏၵာ….အိျႏၵာ…….ဘယ္ေရာက္ေနလဲ…….”
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ရဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္တဲ့ အိျႏၵာသင္းေမာင္ သတိဝင္လာတယ္ ။ ဘိုဘို႔ေပါင္ၾကားက မာမာႀကီးကို ေဘာင္းဘီအေပၚကေန ကိုင္ပြတ္မိေနရာက “ ဟင္..ေရႊျဖဴ ေခၚေနတယ္…..ကိုဘို..
ခဏ…” ဆိုၿပီး ဘိုဘိုနဲ႔ လူခ်င္း ခြာလိုက္ၿပီး အိမ္သာခန္းေလး တံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
“ ေရႊျဖဴ..အိျႏၵာ ဒီမွာ……”
“ အိုး..အိျႏၵာရယ္…ယူေပ်ာက္သြားလို႔ ရွာလိုက္ရတာ….ေရႊျဖဴ အေရးေပၚကိစၥ ေပၚလာလို႔ ျပန္ရမယ္….လာ..ဒိုးၾကစို႔….”
“ အိုေက..အိုေက..ကိုဘိုကို ေခၚလိုက္အုံးမယ္…..”
ဘိုဘိုလည္း အျပတ္ကို ထန္ အရမ္းကို ေတာင္မတ္ေနရက္နဲ႔ ျပန္ၾကရမယ္ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ဓါတ္ပ်ယ္သြားတယ္ ။
ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္လည္း ဘိုဘိုပါ အိမ္သာခန္းထဲ ေရာက္ေနတာကို သိသြားေတြ႕သြားတယ္ ။
အိျႏၵာနဲ႔ ဘိုဘိုလည္း ေရႊျဖဴေသာ္ေသာ္ေၾကာင့္ခရီးတဝက္နဲ႔ ရပ္သြားရတဲ့ သူတို႔ရဲ့ ခ်စ္ျဗဴဟာခင္းပြဲေလးကို ႏွေမ်ာတသသ ျဖစ္ရင္း ျပန္လိုက္ၾကရတယ္ ။ အျပန္လမ္းမွာ ဘိုဘိုလည္း အိျႏၵာနဲ႔ နို႔စို႔
ေစာက္ဖုတ္ႏွိုက္တဲ့ အဆင့္အထိ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ေရာက္သြားရတာကို အံ့ၾသေနတယ္ ။ အိျႏၵာ အမူးလြန္သြားလို႔ အခုလို လြန္ကၽြန္သြားတယ္ ဆိုတာ ဘိုဘို သိတယ္ ။ အရက္တင္ မကဘဲ စိတ္ႂကြ
ေဆးေတြ လုပ္လိုက္တာေၾကာင့္ အိျႏၵာ အရမ္းေဟာ့သြားတာ ျဖစ္မယ္ ။
ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ ရည္မြန္သင္းေမာင္နဲ႔ အျပတ္ဖိုက္ခဲ့ၾကၿပီး ညပိုင္းမွာ သမီး ျဖစ္တဲ့ အိျႏၵာသင္းေမာင္နဲ႔ အလြန္အကၽြံေတြ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူ႔အျဖစ္ကို ထူးဆန္းေနတယ္ ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး တေနကုန္ ကဲထားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညစ္ပတ္ေပေရေနတယ္ လို႔ ထင္မိတဲ့ ဘိုဘို ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္တယ္ ။ အိျႏၵာနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိ ျမင္ေယာင္မိေတာ့ သူ႔လီးႀကီး
ေတာင္လာတယ္ ။ အိျႏၵာရဲ့ နို႔ေတြကို အျပတ္ကိုင္ဆုပ္ နယ္ဖတ္သလို ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ပြတ္သပ္ ထိုးႏွိုက္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ သတိရၿပီး တဏွာစိတ္ေတြ တအားကို ထႂကြလာျပန္တယ္ ။
အိပ္ခန္းထဲကို ျပန္ေရာက္ၿပီး ကိုယ္ကို တဘက္နဲ႔ သုတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ဖုန္း ျမည္လာတယ္ ။
စတီဖင္ရဲ့ ကားကို ဆြဲလာတာေၾကာင့္ စတီဖင္ ေခၚတာလို႔ သူ ထင္မိလိုက္တယ္ ။ ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိျႏၵာသင္းေမာင္ ျဖစ္ေနတယ္ ။
“ အိျႏၵာ…..”
“ ကိုဘို……အိျႏၵာ ကိုဘို႔ကို အရမ္း သတိရေနတယ္…ဒါေၾကာင့္ ေခၚလိုက္တာ……”
“ ကိုဘိုလည္း အိျႏၵာ့ကို အရမ္း လြမ္းေနတာဘဲ…သိလား….သတိရ ေနတယ္…..”
“ အိျႏၵာ ကိုဘို႔ကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ ….”
“ ကိုဘိုလည္း အိျႏၵာ့ကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ …..”
“ ဒါဆို ဘယ္လို လုပ္မလဲဟင္ …”
“ မနက္ဖန္ မနက္က်ရင္ ေတြ႕ၾကမယ္ေလ….”
“ ဟင့္အင္း..အခု…ေတြ႕ခ်င္တယ္…..”
“ အခု သိပ္ ညဉ့္နက္ေနၿပီ..အိျႏၵာ……”
“ အိျႏၵာ….ကိုဘို႔ကို ခ်စ္မိေနၿပီ …ခ်စ္တယ္…..ကိုဘို႔ကို ခ်စ္တယ္ ……”
“ ဝမ္းသာလိုက္တာ အိျႏၵာရယ္…..ကိုဘိုက အိျႏၵာ့ကို အရမ္းခ်စ္ေနတာ…….”
“ မနက္ဖန္ ဘယ္လို ေတြ႕ၾကမွာလဲ….”
“ အိျႏၵာ့ကို တေနရာရာက ေစာင့္ေနမယ္ေလ…..”
“ အိမ္ကို လာခဲ့….မနက္ဖန္ မာမီနဲ႔ ညီမေလးတို႔ မရွိဘူး ..သူတို႔ တညင္ဖက္ကို သြားၾကမွာ..တေန႔လုံး မရွိဘူး..ညမွ ျပန္လာမွာ..ကိုဘို အိမ္ကို လာခဲ့ေလ ….”
“ ျဖစ္ပါ့မလား….”
“ ျဖစ္တယ္..လာခဲ့ေနာ္..မနက္ ၁ဝနာရီ အေရာက္ လာခဲ့…..”
“ အင္း လာခဲ့မယ္……”
ဘိုဘို အိျႏၵာသင္းေမာင္နဲ႔ ဖုန္း ေျပာေနရင္း လီးအရမ္းေတာင္ၿပီး သူ႔လီးသူ ဆုပ္ကိုင္ကာ ကြင္းတိုက္ေနမိေပမယ့္ မနက္ဖန္ မနက္ ၁ဝနာရီမွာ အရမ္းမိုက္တဲ့ ခ်စ္သူ ျဖစ္ခါစ အိျႏၵာနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါက်မွ
အခ်စစခန္း ဖြင့္ေတာ့မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး အိပ္ရာဝင္လိုက္ပါတယ္ ။
ေနာက္တေန႔ မနက္ ေစာေစာထၿပီး ေရခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲၿပီး အိျႏၵာသင္းေမာင္တို႔ အိမ္ဖက္ကို တကၠဆီကားနဲ႔ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ သူတို႔လမ္းထိပ္က ဘဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ၿပီး
လဖက္ရည္တခြက္မွာ ေသာက္ရင္း ဂ်ာနယ္ေရာင္းတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလးဆီက ဂ်ာနယ္ တေစာင္ကို ဝယ္ဖတ္ရင္း အိျႏၵာတို႔အိမ္ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္ အကဲခတ္လိုက္တယ္ ။ မၾကာခင္ သူတို႔ ၿခံထဲက
အဖိုးတန္ ဇိမ္ခံကား အစိမ္းေရာင္ႀကီး ေဝါကနဲ ထြက္လာတယ္ ။ ဘိုဘိုလည္း ဂ်ာနယ္ဖတ္ေနတဲ့ ပုံနဲ႔ ကြယ္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚရည္မြန္သင္းေမာင္နဲ႔ သမီး အငယ္မ ကို
ကားေပၚမွာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ အိျႏၵာ ေျပာသလိုဘဲ သူတို႔ သြားၾကၿပီ ။ ဒါဆို အိျႏၵာ တေယာက္ထဲ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့ၿပီ ။ ကဲ..အခ်ိန္တန္ၿပီ…..။ လဖက္ရည္နဲ႔ မုန႔္ဖိုး က်သင့္တာ ရွင္းေပးလိုက္ၿပီး
ဆိုင္ထဲက ထြက္ခဲ့တယ္ ။ အိျႏၵာေလးနဲ႔ ေတြ႕ၾကရမွာမို႔ ရင္ေတြ ခုံေနတယ္ ..။ ေငြေၾကးနဲ႔ ဆက္ဆံရတဲ့ မမႀကီးေတြ အန္တီအကိတ္ႀကီးေတြ မဟုတ္ဘဲ ငယ္ႏုေနတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးနဲ႔ ေတြ႕
ရမွာမို႔ ဘိုဘို ရင္ခုံေနတာ ။
ဒီၿခံ ဒီတိုက္ႀကီးထဲကို သူက ရည္မြန္သင္းေမာင္နဲ႔ ေရာက္ဖူးၿပီးသား ပါ..။ အိမ္ေဖၚေတြ ထမင္းခ်က္ေတြကို အိျႏၵာသင္းေမာင္ ဘယ္လို ရွင္းထားမလဲ..ဒါမွ မဟုတ္ စည္း႐ုံးထားမလဲေတာ့ ဘိုဘို မသိ ။
သူတို႔ ၿခံႀကီး အေရွ႕ကို ဘိုဘို ေရာက္လာေတာ့ အနက္ေရာင္နဲ႔ ေရႊေရာင္ ေဆးေတြ သုတ္ထားတဲ့ ႀကီးမားတဲ့ ၿခံတံခါးႀကီး ပြင့္ဟလာတယ္ ။
“ ကိုဘို…လာခဲ့…..”
အိျႏၵာေလး သူ႔ကို ဟေနတဲ့ ၿခံေပါက္ဝကေန လွမ္းေခၚေနတယ္ ။
ၿခံႀကီးထဲမွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနဘူး ။ တိုက္ေရွ႕တံခါးေပါက္ႀကီးကေန တိုက္ႀကီးထဲကို အိျႏၵာ့ေနာက္ကေန လိုက္ဝင္သြားေတာ့လည္း ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ။ လူရိပ္လူေရာင္ မျမင္ဘူး ။
“ ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူးလား..အိျနာ …”
“ ရွိဘူး…ရွင္းထားတာ…..” လို႔ ျပဳံးစိစိ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ အိျႏၵာက သူ႔ကို ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔လက္တဖက္ကို ဆြဲဆုပ္ကိုင္ၿပီး တိုက္ႀကီးရဲ့ အတြင္းဖက္ကို ေခၚသြားလိုက္တယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ဘိုဘို က ရည္မြန္သင္းေမာင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လာကဲထားဘူးလို႔ တိုက္ႀကီးထဲက အခန္းေတြ ေနရာေတြကို သိေနၿပီးသားပါ ။ သူေရာက္သြားရတာက ႀကီးမားတဲ့ ထမင္းစားခန္းႀကီး ။
အိျႏၵာက စားပြဲရွည္ႀကီးေပၚက မနက္ခင္း လူဂုဏ္တန္ သူေဌးေတြ စားေလ့ရွီတဲ့ မုန႔္ေတြ ၾကက္ဥေၾကာ္ေတြ ကိတ္ေတြကို သူ႔ကို ေကၽြးတယ္ ။
“ စား..ကိုဘို…..စား…အဝစား…..ေကာ္ဖီေသာက္မလား..လဖက္ရည္ ေသာက္မလား..ဒါမွ မဟုတ္ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ တခုခု ေသာက္မလား…..”
“ မေသာက္ေတာ့ဘူး..ေရဘဲ ေသာက္မယ္……”
ဘရိတ္ဖတ္စ္ကို အရမ္းႀကီး မစား…။ လုပ္စရာေတြက ရွိေသးတယ္ေလ ။ ဂ်စ္ဂလို အလုပ္ကို စလုပ္စား ကထည္းက အစားကို တရားလြန္ မစားဘူး ။ မိန္းမေတြ လိုလားတဲ့ ဆႏၵကို သူက ျဖည့္ေပး
တဲ့အခါ ပီပီျပင္ျပင္ ရွိခ်င္သည္ ။ ဘိုက္ထြက္လို႔ မရဘူး ။ ခ်ပ္ခ်ပ္ ရပ္ရပ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းဖို႔ လိုအပ္တယ္ ။သူတို႔ ေက်နပ္ေအာင္ လိုးေပးတာတင္ မကဘဲ သူတို႔ ေငြေပးၿပီး လိုးခိုင္းတဲ့ လူက က်စ္
လစ္ ႀကံ့ခိုင္တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ ဆက္ဆီျဖစ္တယ္ ဆိုရင္ ပိုေကာင္းတယ္ လို႔ သူထင္လို႔…။
“ ကိုဘိုက ဘာမွလည္း မစားဘူး….”
“ စားမွာပါ ေတာ္ၾကာေနရင္…..“
အိျႏၵာေလးက သူ ဘာကို ဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ဘူး ။ သူ႔ကို အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းမႀကီးကို ျပန္ေခၚသြားၿပီး ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အလွခ်ိတ္ထားတဲ့ ဆီေဆး ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးေတြ နဲ႔ ပန္းပု႐ုပ္
ႀကီးေတြကို ျပတယ္ ။ အဖိုးအဖြားေတြရဲ့ ဓါတ္ပုံေတြကိုေရာ ။
အိျႏၵာ ရွင္းျပေတာ့မွ သူတို႔မိသားစု အခုလို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ ေနနို္ငတာ သူ႔အေဖ သေဘၤာလိုက္တာေၾကာင့္ တခုထဲ မဟုတ္ဘဲ အဖိုးအဖြားေတြ ကလည္း နံမည္ေက်ာ္ လူႀကီးေတြ
ျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ဆိုတာ ဘိုဘို နားလည္သေဘာေပါက္ ရပါတယ္ ။
“ အိျႏၵာ့ ဗီဒီယိုေတြ ၾကည့္ခ်င္လားဟင္…..ေခ်ာင္းသာ ေငြေဆာင္ ကမ္းေျခေတြမွာ ရိုက္ခဲ့တာေတြ…ပတ္တရာ ကမ္းေၿခ ဖူခတ္ ကမ္းေျခေတြမွာ ရိုက္ခဲ့တာေတြ….”
“ ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့ အိျႏၵာ……”
သူက ဧည့္ခန္းက လက္မ၈၀ တီဗီ အျပားႀကီးနဲ႔ ဘလူးေရး ဒီဗီဒီစက္ေတြ နဲ႔ ၾကည့္ရမယ္ ထင္လို႔ အစိမ္းရင့္ေရာင္ အီတလီလုပ္ သားေရ ဆိုဖါႀကီးေပၚကို ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။ အိျႏၵာက “ ဒီမွာ
မဟုတ္ဘူး..ကိုဘို…..အေပၚထပ္က အိျႏၵာ့အခန္းမွာ ျပမွာ…..” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔ကို လက္ကမ္း ေပးတယ္ ။ သူက ျဖဴႏုတဲ့ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တဲ့အခါ အိျႏၵာက သူ႔ကို ဆြဲေခၚသြား
တယ္ ။ ႀကီးမား ခန္းနားတဲ့ ေလွခါးႀကီး အတိုင္း ဘိုဘို အေပၚထပ္ကို လိုက္ပါသြားရတယ္ ။
ေခါင္းထဲမွာ ဖ်တ္ကနဲ ေတြးမိလိုက္တာက သေဘၤာကက္ပတိန္ ဦးသင္းေမာင္ႀကီး ကိုဘဲ ။ ဒီေလာက္ ခန္းနားတဲ့ ေနအိမ္ႀကီးနဲ႔ ၿခံႀကီး ရွိရက္နဲ႔ ဘယ္ ဘဝက ဝဋ္ေႂကြး ပါလာလို႔ ပင္လယ္ျပင္မွာ ဒုကၡ
ခံေနရပါလိမ့္ လို႔ …။
အိျႏၵာ့ အခန္းေလးထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ အနံ့အသက္ေတြက သူ႔ကို ဆီးႀကိဳေနေတာ့ ဘိုဘိုလည္း ရင္ေတြ ခုံလာတယ္ ။ စိတ္ေတြ နိုးႂကြ ေဖါက္ျပန္လာတယ္ ။ အပ်ိဳမ တေယာက္ရဲ့ အိပ္
ခန္း မဟုတ္လား ။ ဘိုဘို႔ လီး မတ္ေတာင္လာတယ္ ။ အိျႏၵာ့ အိပ္ရာ ကုတင္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ။ မၾကာခင္ ဒီကုတင္ နဲ႔ အိစက္တဲ့ ေမြ႕ယာထူထူႀကီးေပၚမွာ အိျႏၵာနဲ႔ သူ ကိုယ္လုံးတီးေတြနဲ႔ အျပတ္
လိုးၾကေတာ့မယ္ ဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳ ျမင္ေယာင္ေနလို႔ …။
အိျႏၵာက သူ႔ကြန္ျပဴတာ ရွိေနတဲ့ စားပြဲ ကုလားထိုင္မွာ ဘိုဘို႔ကို ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ သူရိုက္ထားတဲ့ ဗီဒီယိုေတြကို ျပဖို႔ လုပ္ေနတဲ့ အိျႏၵာ့ကို ဘိုဘို ဆြဲဖက္လိုက္တယ္ ။
“ ခ်စ္တယ္….ကိုဘို႔ကို ခ်စ္လားဟင္…..”
“ အင္း..ကိုဘို႔ကို ခ်စ္တယ္…..”
“ အိျႏၵာက အရမ္း လွတာဘဲကြာ….”
ရွင္းသန႔္ေနတဲ့ နဖူးဝင္းဝင္းေလးကို နမ္းလိုက္တယ္ ။ အိျႏၵာ့ဆီက ေရေမႊးနံ့ သင္းသင္းေလးကို ရလိုက္တယ္ ။ အိျႏၵာကလည္း ဘိုဘို႔ပါးကို ျပန္နမ္းတယ္ ။
မေန႔ညက ကလပ္က မိန္းမ အိမ္သာခန္းထဲမွာ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေတြကို ျပန္ ျမင္ေယာင္ၿပီး ဘိုဘို အရမ္း စိတ္ေတြ ႂကြလာတယ္ ။ အိျႏၵာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္တယ္ ။ ဖူးဖူးအိအိ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို
ငုံစုတ္လိုက္ေတာ့ ဘိုဘို႔ေသြးသားေတြ တဟုန္ထိုး ဆူႂကြာရတယ္ ။ အိျႏၵာကလည္း သူ႔ကို ဖက္သိုင္းၿပီး တုန႔္ျပန္ နမ္းစုတ္တယ္ ။ ကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခု တထပ္တည္း တသားတည္းက်ေအာင္ ပူးကပ္ေန
ၾကၿပီ ။ အိျႏၵာ့ ရင္စိုင္ၿဖိဳးၿဖိဳးေတြနဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္တို႔ ပိျပားေနေအာင္ ပူးကပ္ေနတယ္ ။
ႏႈတ္ခမ္းေတြက ခြာလို႔ မရဘူး ။ လ်ာခ်င္း လုံးေထြးကုန္တယ္ ။ သူတို႔ နမ္းရင္း ကုတင္ႀကီးေပၚကို ေရာက္သြားၾကတယ္ ။ အိစက္တဲ့ ေမြ႕ရာထူထူေပၚမွာ သူတို႔ လဲက်သြားၾကတယ္ ။
“ ကိုဘို…တျခားမိန္းမနဲ႔ မရႈပ္ရဘူးေနာ္….”
“ ရႈပ္ပါဘူး..ဒီေလာက္ လွတဲ့ ခ်စ္သူေလး ရေနၿပီဘဲ…..”
“ အိျႏၵာ့ကို တကယ္ ခ်စ္တာလား…”
“ အင္း…..”
“ ဟြန္း…ေျဖတာကလည္း တုံးတိတိႀကီး..အင္းတဲ့…တလုံးထဲ….ကိုဘို႔အေျဖကို အိျႏၵာ မႀကိဳက္ဘူး…”
“ တကယ္ခ်စ္တာေပါ့..အရမ္းခ်စ္တာ…..တသက္လုံး ခ်စ္မွာ……သားေတြ ေျမးေတြ ရၿပီး ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ အထိ ခ်စ္သြားမွာ…..”
“ ကိုဘို..အဲဒါ သူမ်ား သီခ်င္း စာသားႀကီး….”
စကားမ်ားေနတဲ့ အိျႏၵာ့ပါးစပ္ေပါက္ေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ပူးကပ္ စုတ္နမ္းတာေတြက ဖြဖြေလး ညင္ညင္သာသာေလး စလိုက္ၾကေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ၾကမ္းလာၾကတယ္ ။ လ်ာခ်င္း ပလူးၾကရင္း အိျႏၵာ့ အက် ႌေလးကို သူ ၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ပစ္ေနတယ္ ။ အိျႏၵာသည္ သူ႔အေမ ရည္မြန္ လိုဘဲ တဏွာႀကီးတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ ဆိုတာ
ကလပ္ထဲက မိန္းမ အိမ္သာထဲမွာ အခ်စ္ၾကမ္းခဲ့ၾကကတည္းက သူ သိခဲ့တာ ။ သူ ၾကယ္သီးအားလုံးကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ၿပီး အက် ႌေလးကို ခၽြတ္ဖယ္လိုက္တာကို အိျႏၵာ မတားဆီးဘူး ။
သူ႔လည္ပင္းတေလ်ာက္ကို လိုက္ နမ္းစုတ္ေနတယ္ ။ အက် ႌေလးကို ကုတင္ေပၚကေန ၾကမ္းျပင္ေပၚကို သူ ပစ္ခ်လိုက္တယ္ ။ ဘရာ ခံဝတ္မထားတာေၾကာင့္ အက် ႌေလး ဖယ္ခြာ ခၽြတ္လိုက္တာနဲ႔
ခ်စ္သူ အေခ်ာစားေလးဟာ တင္းေကာ့ေနတဲ့ ရင္သားေတြနဲ႔ လွခ်င္တိုင္း လွေနေတာ့ ဘယ္လိုမွ တားဆီးလို႔ မရေတာ့ဘဲ ရင္သားလွလွႀကီးတစုံက ရင္သီးလုံး မာမာေလးေတြကို အငမ္းမရ ငုံဟတ္
စို႔မိရေတာ့တာဘဲ …။
“ အိျႏၵာ့ နို႔ေတြကို ကိုဘို ႀကိဳက္လားဟင္…”
“ အင္း..အရမ္း ႀကိဳက္တယ္….”
“ ကိုဘို နမ္းေပးတာ အိျႏၵာ ႀကိဳက္တယ္…..”
ေကာ့ေထာင္ဦးေမာ့ေနတဲ့ ရင္သား ျဖဴျဖဴလုံးလုံးတဖက္ရဲ့ နီရဲတဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးကို သူ စို႔လိုက္တယ္ ။ နို႔သီးလုံးေလး က စူထြက္ မာတင္း ေနၾကတယ္ ။ သူစို႔လိုက္ေတာ့ အိျႏၵာ့မ်က္လုံးေလး
ေတြ မွိတ္က်သြားတယ္ ။ သူ႔ကို ဖက္ထားတဲ့ အိျႏၵာ့လက္ေတြက သူကေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို ကုတ္ျခစ္ေနတယ္ ။ နို႔သီးေလးေတြကို တဖက္ၿပီး တဖက္ စို႔ေနရင္း ေနာက္တဆင့ ဘိုဘို လုပ္လိုက္
တာကေတာ့ ခ်စ္သူေလးရဲ့ ေမၽွာ့ႀကိဳးတပ္ အားကစား ေဘာင္းဘီပြေလးကို ခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာပါဘဲ ။ နို႔ေတြကို စို႔ေပး ယက္ေပးေနလို႔ အိျႏၵာရဲ့ စိတ္ေတြ ထႂကြ ေဖါက္ျပန္ေနၾကၿပီ ထင္တယ္ ။
မ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလး နီျမန္းေနၿပီး ေဘာင္းဘီေလးကို သူကိုယ္တိုင္ ခၽြတ္ေပးတယ္ ။ ပင္တီ ခံ ဝတ္ေလ့ မရွိတာေၾကာင့္ မီးခိုးေရာင္ ေဘာင္းဘီပြေလး လည္း ကၽြတ္ထြက္သြားေရာ ဘိုက္သား ျဖဴျဖဴ ခ်ပ္ခ်ပ္
ေလးေတြ ေပါင္တန္ေခ်ာမြတ္မြတ္လွလွေတြ ဆီးခုံမို႔ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးနဲ႔ အကြဲေၾကာင္း နီညိဳညိဳ ေတြကို ပက္ပက္စက္စက္ႀကီး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ။
လွလိုက္တာ….။
ကလပ္က မိန္းမ အိမ္သာ ထဲမွာ ပီပီျပင္ျပင္ ေစာက္ပတ္ ႏွိုက္ခဲ့ေပမယ့္ ေမွာင္မဲမဲနဲ႔မို႔ ခ်စ္သူေလးရဲ့ ေစာက္ပတ္ကို သူ မျမင္ခဲ့ရဘူး ။ အခုေတာ့ လင္းလင္းထင္းထင္းနဲ႔မို႔
လွလြန္းေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ရင္း စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ေပါင္တန္ေတြကို ျဖဲကားရင္း ေခါင္းထိုးအပ္ နမ္းရႈံ႔မိေတာ့တယ္ ။ အိျႏၵာက တဟင့္ဟင့္နဲ႔ ေပါင္ေတြကို ပို
ျဖဲကားေပးလိုက္တယ္ ။ သူယက္တာကို ခံခ်င္ေနတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ ခ်စ္သူေလး ေကာင္းေစဖို႔ ဘိုဘို အပီအျပင္ မႈတ္ေပးၿပီ ..။
ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေလး ႏွစ္ခ်ပ္က ေပါင္ျဖဲထားတဲ့တိုင္ ပြင့္ျပဲမထြက္လို႔ ဘိုဘို သူ႔လက္တဖက္က လက္မနဲ႔ လက္ာွိုးကို သုံးၿပီး ျဖဲဟလိုက္တယ္ ။ နီရဲရဲ ေစာက္စိေလးကို လ်ာနဲ႔ တို႔ကစားလိုက္တယ္ ။
“ အို…အင္း…..အင္း….အား….အား…အား…….အား….”
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လိုက္ ညည္းလိုက္ တကိုယ္လုံး ခါရမ္းေနေတာ့ နို႔လွလွလုံးလုံးႀကီးေတြလည္း တုန္ခါ လႈပ္ကုန္တယ္ ။
ေစာက္စိေလးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးဆြ ကလိေပးေနၿပီ …။
“ အိုး…သူ..လုပ္တတ္လိုက္တာ…အိုးကြာ…ဟင့္ဟင့္ အိျႏၵာ မေနတတ္ေတာ့ဘူး …..ကိုဘိုရယ္….အိုး…အိုး…….တအား…တအား…လိုခ်င္ေနၿပီကြာ……ရပ္ေတာ့..ဆက္ မလုပ္နဲ႔ေတာ့…”
ကုန္းယက္ေနတဲ့ သူ႔ေခါင္းကို လက္နဲ႔ တြန္းၿပီး ရပ္ခိုင္းလိုက္လို႔ ဘိုဘို ရပ္လိုက္ရတယ္ ။
“ ကိုဘို..ထကြာ..ေဘာင္းဘီခၽြတ္….”
ခ်စ္သူေလးရဲ့ အမိန႔္ကို တေသြမတိမ္း နာခံရတယ္ ။ သူ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္တယ္ ။
ေျဖာင္းကနဲ ကန္ထြက္လာတာက သူ႔ စံခ်ိန္မွီ လီးတန္ႀကီး …။ တအား ထန္ေနလို႔ လီးတန္က တအားႀကီးေနတယ္ ။ ရွည္ေနတယ္ ။ ထိပ္ေပါက္ေလးက အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္ေနတယ္ ။
“ အိုး…လွလိုက္တာႀကီးကြာ….နမ္းခ်င္တယ္..နမ္းရမလားဟင္….”
“ အင္း…နမ္းေပး…….အိျႏၵာ…..”
အိျႏၵာက ဘိုဘို႔လီးတန္ကို အရင္းပိုင္းကေန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ထိပ္ဖူးဒစ္ႀကီးကို ငုံခဲ စုတ္ယူလိုက္တယ္ ။ အိျႏၵာ့ႏႈတ္ခမ္း လွလွေဖါင္းေဖါင္းေလးေတြ ၾကားထဲမွာ သူ႔လီးညိဳညိဳတုတ္တုတ္ႀကီး ေရာက္ေနတာ
ကို ေတြ႕ရတာ အရမ္းသေဘာက်စရာဘဲ ။ ေခါင္းေလး တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ စုတ္ေပးေနတဲ့ အိျႏၵာရဲ့ လက္တဖက္က သူ႔နို႔သီးေခါင္း တဖက္ကို လာကိုင္ ကစားေနတယ္ ။ လီးစုတ္ေပးတာ ေတာ္ေတာ္
ကၽြမ္းက်င္တာကို ေတြ႕ရလို႔ အိျႏၵာဟာ အရင္ကတည္းက အေတြ႕အၾကဳံ ရွိခဲ့တယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာေနတယ္ ။ အိျႏၵာ့လ်ာေလးက လီးဒစ္ၾကားထဲကို ကလိေပးေနတာေၾကာင့္ ဘိုဘို
တအား ေကာင္းေနတယ္ ။
အိျႏၵာ့နို႔ႀကီးေတြကို သူ ဆုပ္ကိုင္ ညႇစ္ကစားေနမိတယ္ ။
သည္ အခ်ိန္မွာ “ ဘိုဘို….” လို႔ အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံကို ဘိုဘိုေရာ အိျႏၵာေရာ အနီးကပ္ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
ဘိုဘိုေရာ အိျႏၵာေရာ ႐ုတ္တရက္မို႔ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားၾကရၿပီး ပသံလာရာ အိပ္ခန္းေပါက္ဝဆီကို ၿပိဳင္တူလို လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္ ။
“ ဟင္…မမ ရည္မြန္ …..”
အိျႏၵာက တုတ္တုတ္ခဲခဲ လီးတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ပါးစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္ၿပီး..“ ဟင္..မာမီ..ဘာ..ဘာေၾကာင့္ ျပန္လာတာလဲ…” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
မီးဝင္းဝင္း ေတာက္ေနတဲ့ ေဒါသ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ “ မင္း မိုက္ရိုင္းလွခ်ည္လား….ဘိုဘို..ေခြးေကာင္…..” လို႔ ေဒၚရည္မြန္သင္းေမာင္က ေအာ္ဟစ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ အိျႏၵာသင္းေမာင္က “ မာမီ…ဒါ သမီး
ရဲ့ ခ်စ္သူပါ..မာမီနဲ႔ သိလို႔လား….ဘယ္လို သိတာလဲ…” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ အိျႏၵာ..အဝတ္ေလး ဘာေလး ျပန္ဝတ္ပါအုံးဟယ္..ေစာက္ရွက္က နည္းလွခ်ည္လား…”
အိျႏၵာလည္း ကုတင္ေပၚက ေစာင္တထည္ကို ဆြဲယူၿပီး သူမကိုယ္မွာ ရစ္ပတ္လိုက္တယ္ ။ “ မာမီ….အိျႏၵာ့ခ်စ္သူနဲ႔ အိျႏၵာ ခ်ိန္းေတြ႕တာ ဘာျဖစ္လဲ ….ဒါ အဆန္းလား…..အိျႏၵာ့ အခန္းထဲက မာမီ
အခု ထြက္သြားပါ…” လို႔လည္း ေအာဟစ္လိုက္တယ္ ။ ေဒၚရည္မြန္သင္းေမာင္က “ ေအး..နင့္ခ်စ္သူက ဖါသည္ မို႔ ေျပာေနရတာေပါ့ အိျႏၵာ…..” လို႔ ေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္ ။
ဘိုဘိုကေတာ့ လီးႀကီး ေထာင္ရက္နဲ႔ ကုတင္ေပၚ ဒူးေထာက္ဆဲ ။
“ ဘာ…ဘာေျပာတယ္..ဖါ ဟုတ္လား….”
“ ဟုတ္တယ္..နင့္ေကာင္က ေယာက်္ားဖါ..ဂ်စ္ဂလို . . ..ကေလကေၿခ ေအာက္တန္းစား အေျခအေနမဲ့…”
အိျႏၵာက ဘိုဘို႔ဖက္ကို လွည့္ၿပီး..“ ကိုဘို…မာမီ ေျပာတာ ဟုတ္လား ….ကိုဘိုက ေယာက်္ားဖါ….လား…” လို႔ ေအာ္ေမးလိုက္တယ္ ။ ဘိုဘိုက ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္တဲ့အခါ အိျႏၵာက
ဘိုဘို႔ပါးႏွစ္ဖက္ကို တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ရိုက္ႏွက္ေတာ့တာဘဲ ..။
“ ကိုဘို..ယုတ္မာတယ္….မေကာင္းဘူး…..ရြံတယ္….ရြံတယ္….ကဲဟာ..ကဲဟာ……”
“ အိျႏၵာ..ညည္း ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ရခ်င္ ရလိမ့္မယ္….ဒီလို ေယာက်္ားဖါသည္ နဲ႔လုပ္ရင္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ရဖို႔ ခ်န႔္စ္က မ်ားတယ္..ဟဲ့….”
“ မမရည္မြန္..ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲဗ်ာ..က်ေနာ့္မွာ ဘာေရာဂါမွ မရွိဘူး . . .”
“ အံမာ..ေယာက်္ားဖါက ေလသံက မာခ်င္ေသး..ေစာက္ေကာင္..အခု ငါ့ အိမ္ေပၚက ထြက္သြားလိုက္စမ္း……ငါ ရဲေခၚလိုက္ရမလား…..”
“ အို…ေခၚေပါ့..ခင္ဗ်ားတို႔ဘဲ ေစာက္ရွက္ ကြဲသြားမွာ..”
ဘိုဘိုက သူ႔ အဝတ္မ်ားကို ျပန္ ဝတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ သူ႔ငပဲႀကီးကို ေဒၚရည္မြန္ ေဘးကေန အခန္းထဲက သူတို႔ကို ၾကည့္ေနတဲ့ သမီးအငယ္ေလးက စိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕
လိုက္ရတယ္ ။ အိျႏၵာသင္းေမာင္ကေတာ့ ခုေလးတင္ သူ႔လီးကို စုတ္ေပးေနရာက အခုေတာ့သူ႔ကို တံေတြးနဲ႔ လိုက္ေထြးတယ္ ။ ဆဲတယ္ ။ ေတြ႕တာနဲ႔ ေကာက္ေပါက္ေနတယ္ ။
“ ေယာက်္ားဖါသည္ …ေအာက္တန္းစား…..”
ဘိုဘို တိုက္ေပၚက ဆင္းသြားလိုက္တယ္ ။ ဒီလိုေတြ ျဖစ္ပ်က္လာလိမ့္မယ္လို႔ သူ ထင္မထားဘူး ။
အိျႏၵာကို ဒီအိမ္မွာ လာေတြ႕လိုက္တာကိုက သူ႔အမွား ။
သူတို႔ တိုက္ထဲကေန ဘိုဘို ထြက္ခဲ့လိုက္ၿပီး သူ႔ေရွ႕က ျဖတ္ေမာင္း လာတဲ့ တက္ဆီကား တစီးကို ဖမ္းတားလိုက္တယ္ ။
“ ဘယ္သြားမလဲ ဆရာ….”
“ ၿမိဳ႕ထဲဖက္ …”
ခ်စ္မိသြားတဲ့ ခ်စ္သူေလးနဲ႔ ခ်စ္သူ ျဖစ္ၾကတာမွ မၾကာလိုက္ေသးဘဲ အခုလို အမုန္းနဲ႔ ခြဲခြာလိုက္ရလို႔ စိတ္အရမ္း ေၾကကြဲ ထိခိုက္သြားတယ္ ။ ရည္းစားေတြ မ်ားခဲ့တဲ့ ဘိုဘို..ေတြ႕မေရွာင္ဘိုဘို ဆိုတဲ့
နံမည္ ရခဲ့တဲ့ ဘိုဘို ..အခုေတာ့ အိျႏၵာေလးရဲ့ စြန႔္ပစ္တာ ေမာင္းထုတ္တာကို ခံလိုက္ရလို႔ ေရေရလည္လည္ ေဆြးသြားတယ္ ။ နာက်င္ ခံစားသြားရတယ္ ။ သည္ေနရာ သည္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မေနလိုေတာ့ဘဲ ေဝးတဲ့ တေနရာရာကို ထြက္သြားလိုက္ေတာ့မယ္ လို႔ စိတ္ကူးမိတယ္ ။
ေစ်းႀကီးေရွ႕မွာ တိုက္ဆီကား ေပၚက ဆင္းခဲ့လိုက္ေပမယ့္ အန္တီႏုရဲ့ ဆိုင္ဖက္ကို ျပန္သြားဖို႔က ေျခေထာက္ေတြ ေလးပင္ေနတယ္ ။ ခုေလာက္ဆို မမရည္မြန္က အန္တီႏုကို ဖုန္း လွမ္းဆက္ၿပီး ဘိုဘို
က သူ႔သမီးေလး အိျႏၵာကို ဖ်ားေယာင္း ေသြးေဆာင္ၿပီး ေစာ္ကားပါတယ္ လို႔ တိုင္ၿပီးေလာက္ေရာေပါ့ ။
ေစ်းႀကီးနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ ကို သူ ေလၽွာက္သြားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ အေနာက္က “ အကို..အကို ..ဘိုဘို..” လို႔ ေအာ္ေခၚလိုက္တဲ့ အသံေလးကို သူ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
သူလွည့္မၾကည့္ခင္က ဒီအသံေလးကို မွတ္မိပါတယ္ ။
ေနာ္ပိုးစီ ။
“ အကို..ဘယ္သြားမလို႔လဲဟင္….ဆိုင္ကို မသြားဘူးလား…”
“ မသြားေတာ့ဘူး..ေနာ္ပိုးစီ..အကို ဒီေနရာကေနေတာင္ အေဝးဆုံးကို ထြက္သြားေတာ့မလို႔…”
“ ဟင္..တကယ္လား..အို..အကိုရယ္..ဘာေတြ ျဖစ္လာလို႔လဲ……အကိုက ပိုးစီကို ထားခဲ့ေတာ့ မလို႔လား…..ပိုးစီကို ပစ္မထားခဲ့ပါနဲ႔…..”
“ ဒါဆို ပိုးစီ က အကိုနဲ႔ လိုက္နိုင္လို႔လား….”
“ လိုက္နိုင္တာေပါ့ အကို..အကို႔ကို ပိုးစီ ခ်စ္တယ္..အကို မသိဘူးလားဟင္..အကို႔ကို ပိုးစီ အရမ္း ခ်စ္တယ္ …..”
သူ ေနာ္ပိုးစီကို လက္ကမ္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ေနာ္ပိုးစီက ျပဳံး ျပဳံးေလးနဲ႔သူကမ္းေပးလာတဲ့ သူ႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။
ၿပီးပါၿပီ