မယ်ဆိုင်မြို့
ထိုင်းနိုင်ငံ
မြန်မာနိုင်ငံဖက်က တာချီလိတ်မြို့နဲ့ ထိစပ်နေတဲ့ နယ်ခြားမြို့ကလေး ။
ခေတ် အစဉ်အဆက် ဥပဒေဖေါက်ဖျက်သူတွေ မှောင်ခို ခိုးသွင်းခိုထုတ်သူတွေ ကျက်စားတဲ့ မြို့ကလေး ။
နယ်စပ်မြို့ဖြစ်လို့ လက်ရဲဇက်ရဲ လက်မရွံ့လူမိုက်တွေ ကြေးစားလူသတ်သမားတွေ ပေါတဲ့ နယ်စွန်နယ်ဖျား
မြို့ကလေး ဖြစ်သည် ။
အချိန်က မနက်၁ဝနာရီခွဲ ။
နှစ်နိုင်ငံကို ဆက်သွယ်ထားတဲ့ တံတားကြီးပေါ်မှာ မြန်မာနဲ့ ထိုင်းအလံတွေ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ လွင့်ပျံနေကြသည် ။
တံတားကြီးပေါ် ဖြတ်ကူးနေကြတဲ့လူတွေ တပုံကြီး အများကြီးဘဲ ။ မြန်မာဖက်
က ထိုင်းဖက်ကို ဖြတ်တဲ့လူတွေ ထိုင်းဖက်က မြန်မာဖက်ကို ကူးတဲ့လူတွေ ။
လူတွေ လူတွေ …။ စျေးသည်တွေ..ကုန်သည်တွေ..တိုးရစ် ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်တွေ …။
ပြည့်နှက်စည်ကားနေသည် ။
တံတားကြီးပေါ်က မဖြတ်ဘဲ ရေတိမ်တဲ့ ချောင်းလေးကနေ ဖြတ်နေတဲ့ လူတွေလည်း ရှိသည် ။
စိုင်းမောက် သည် မယ်ဆိုင်မြို့ဖက်က စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်မှာ ထိုင်ရင်း မြန်မာဖက်ကမ်းက တံတားကို
ဖြတ်ကူးလာကြတဲ့လူတွေကို စူးစူးစိုက်စိုက် စောင့်ကြည့်နေသည် ။
ဆိုင်ကလေးသည် ကျဉ်းမြောင်းလှသည် ။ ဆိုင်နံရံမှာ ထိုင်းဘုရင်နဲ့ မိဖုရားတို့ရဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ချိတ်ထားသည် ။
ထိုင်စားဖို့ စားပွဲတွေ ခုံတွေ ချထားပေမယ့် ဆိုင်လေးထဲမှာ ဒယ်အိုးတလုံးနဲ့ မိန်းမကြီးတယောက်က
ကော်ပြန့်လိပ်တွေ ကြော်နေသလို ဝက်ခြေထောက်တွေကို တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ခုတ်ဖြတ်နေ
တဲ့ မိန်းမတယောက်ကလည်း ရှိနေသည် ။
ဝက်သားစဉ်းကော ပါတဲ့ ကြာဇံပြုတ် ကျဲကျဲတခွက်ကို သူ စားနေသည် ။
မနက်၁ဝနာရီ ဘဲ ရှိသေးသည် ။ စိုင်းမောက်သည် ချမ်းဘီယာ နှစ်လုံးဆင့် ချပြီးနေပြီ ။ ဘီယာကို ပုလင်းလိုက်
မော့သောက်လိုက် ကြာဇံပြုတ်ကို ရှလူးလို့ အသံမြည်အောင် စုတ်သောက်လိုက်နဲ့ ။
ဒီနေ့ ပစ္စည်းလာပို့မှာမို့ သူစောင့်နေတာ ။
ပစ္စည်းက “ ရှယ် ” ..။
ရှယ်မို့ စိုင်းမောက် လာစောင့်နေတာ ။ ရိုးရိုး သာမန်ကုန်တွေ ဆိုရင် တောထဲက စခန်းကို ပို့ခိုင်းလိုက်တာ ။
ရှယ် ဆိုရင်တော့ သူကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်တယ် ။
စိုင်းမောက်သည် မယ်ဆိုင်မှာ ပွဲစားတယောက် အဖြစ် လူသိများသည် ။
ဘာပွဲစားလည်းလို့ အတိအကျ မဟုတ် ။
ဘာဖြစ်ဖြစ်သူက ကြားခံပြီး ရောင်းပေးသည် ။ ဝယ်ပေးသည် ။ ရှာပေးသည် ။ မြန်မာတွင်းထွက် ကျောက်မျက်ရတနာ လည်း
သူပွဲစားလုပ်သည် ။ ဘိန်းဖြူ ကုတ်ကင်း စိတ်ကြွဆေးပြားလည်း သူ ပွဲစားလုပ်သည် ။ ရွှေချောင်း..စိန် လဲ ပွဲစား လုပ်သည် ။ နောက်ပိုင်းမှာ
လူပွဲစားလည်း လုပ်သည် ။ လူကုန်ကူးတဲ့လူတွေဆီကနေ သူတို့ခေါ်လာတဲ့ မိန်းကလေးငယ်ငယ်တွေကို သူက ဝယ်သူတွေ လက်ထဲကို
ထည့်ပေးတဲ့ အလုပ် ဖြစ်သည် ။ ဝယ်သူရှာပေး သလို ရောင်းချင်တဲ့လူလည်း သူက ရှာပေးသည် ။
စိုင်းမောက်သည် နံမည်အရှေ့က စိုင်းပါပေမယ့် ရှမ်းသွေး တစက်မှ မပါ ။ ဒီဒေသမှာ မွေးလို့ ကြီးပြင်းလို့ စိုင်းဆိုတာ နံမည်မှာ ပါနေတာ
။ သူက ကိုးကန့်တရုတ်နဲ့လားဟူအမေက မွေးတဲ့ကောင် ။ စိုင်းမောက်သည် မွေးကထဲက မိဘဆိုတာ ဘယ်သူမှန်း မသိခဲ့ဘူး ။
သူများအိမ်မှာ ကျွန်လို မွေးထားတဲ့ကောင် ။ အရွယ်ရောက်လာတဲ့အချိန် အဲဒီအိမ်ကနေ ထွက်ပြေးသည် ။ တေပေလေလွင့်ပြီး
လက်နက်ကိုင် ဗိုလ်တယောက်က သူ့ကို မွေးစားခဲလို့ တောထဲမှ သေနတ်ကောင်းကောင်း သုံးစွဲတတ်သည် ။ ပစ်ခတ်တတ်သည် ။
လက်နက်မဲ့ ဗန်ဒို ..ရှမ်းသိုင်း..ထိုင်းက မွေထိုင်း စတဲ့ ကိုယ်ခံပညာတွေ သူ ကျွမ်းကျင်သည် ။ အမြဲ သေနတ် ဖြစ်ဖြစ် ဓါး ဖြစ်ဖြစ်
သူဆောင်လေ့ရှိသည် ။
စိုင်းမောက်ရဲ့စိတ်တွေက ကြမ်းတမ်း ကြမ်းကြုတ်သလို သူ့ရုပ်ကလည်း ကြမ်းသည် ။ ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သူဟာ
လူဆိုး လူမိုက် လူရမ်းကား တယောက် ဆိုတာ သိသာလွန်းသည် ။
စိုင်းမောက်မှာ သနားကြင်နာတတ်တဲ့ စိတ် လုံးဝ မရှိ ။ နည်းနည်းမှ မပါ ။ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည် ။ ယုတ်မာရိုင်းစိုင်းသည် ။
ပက်စက်သည် ။ သူ့ကို လူဆိုးတယောက်လို့ ခေါ်ဆို သတ်မှတ်ကြသည် ။ ဓါးပြတိုက် လူသတ်ပြန်ပေးဆွဲညှင်းပန်းတာတွေမှာ
နံမည်ကြီးသလို မိန်းမတွေကို ရက်ရက်စက်စက် မုဒိန်းကျင့်တာမှာလည်း နံမည်ကြီးသည် ။
သူ့တကိုယ်လုံး ဆေးမှင် တက်တူးတွေ အပြည့်ထိုးထားသည် ။ကျောကုန်းမှာက တရုတ်နဂါးကြီး နှစ်ကောင် ထိုး
ထားသည် ။ လက်မောင်းနှစ်ဖက်နဲ့ ရင်ဘတ်မှာလည်း အရုပ်တွေ စာတန်းတွေ အပြည့်ဘဲ ။ စာတန်းတွေက ထိုင်းနဲ့ ကမ္ဘောဒီးယား
စာတွေ ။ တုတ်ပြီး ဓါးပြီး သေနတ်ပြီးတဲ့ ဆေးတွေလို့ သူက တခါတခါ ဖွင့်ပြောတတ်သည် ။
လက်ဖျန်မှာကတော့ ရှည်မျောမျော ကွင်းလေးတွေ အများကြီးဘဲ ထိုးထားသည် ။ သူ မုဒိန်းကျင့်လိုက်တဲ့စော်
တွေကို မှတ်တမ်းတင်ထားတာလို့ နီးစပ်တဲ့ လူတွေကို သူက ပြတတ်သည် ။ တခါကျင့်ရင် တကွင်း ။
သူ့လက်ဖျန်နှစ်ဖက်လုံး အပြည့်နီးပါး ဖြစ်နေပြီ ။
ချိန်းထားတဲ့အချိန် ကျော်လာလို့ စိုင်းမောက် စိတ်တိုလာသည် ။
သူဝတ်ထားတဲ့ အပြာရောင် NIKEမိုးကာသား ဂျာကင်ပါးလေးထဲ ထည့်ထားတဲ့ ဖုန်းကို ထုတ်ပြီး ခေါ်ဖို့ လုပ်လိုက်တဲ့အချိန် သူရှိနေတဲ့
စားသောက်ဆိုင်တန်းရှေ့ကို ထိုးဆိုက်လာတဲ့ ဆိုင်ကယ်တစီးကို ကြည့်လိုက်တော့ သူနဲ့ ချိန်းထားတဲ့ဒေါ်နန်းလုံး ဖြစ်နေသည် ။
ဒေါ်နန်းလုံးရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး အနောက်က ခွလိုက်လာတဲ့ ကောင်မလေးကို စိုင်းမောက် တွေ့လိုက်တော့ အံ့သြ
သွားသည် ။ တော်တော်လေးကို ညက်နေလို့ ။ ကောင်းနေလို့ ။ လန်းနေလို့ ။ ဒေါ်နန်းလုံးက သူ ပစ္စည်းကောင်းတာ ညက်တာ
ရှာဖွေပေးနိုင်ရင် ခေါင်းကို မော့ ပြုံးနေတာဘဲ ။
ဒေါ်နန်းလုံးသည် သူခေါ်လာတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ အပြိုင် ဂျင်းဘောင်းဘီ ကြပ်ကြပ်ကို ဝတ်ထားသည် ။
ကြီးမားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို နှဲ့ကာလျှောက်ရင်း..
“ စိုင်းမောက်…ဆောတီးဘဲ…နဲနဲ နောက်ကျသွားတယ်ဟာ…”လို့ ပြောလိုက်သည် ။
“ ဒေါ်နန်းလုံး..ခင်ဗျားကတော့ အရာရာနဲ့ အကြောင်းကြောင်းဘဲဗျာ….”
မဲ့ရွဲ့ပြီး အပြစ်တင်လိုက်တဲ့ စိုင်းမောက်က ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ကောင်မလေးကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး
ကြည့်သည် ။ အကဲခတ်သည် ။ လုပ်စားနေတာ ကြာပြီ ။ တခါမှ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ကုန် မရဘူးသေးလို့ ။
“ ဘယ်လိုလဲ စိုင်းမောက်..လန်းတယ် မဟုတ်လား…”
အနားကပ်လာတဲ့ ဒေါ်နန်းလုံးဆီက ချွေးနံ့နဲ့ ရောနေတဲ့ အပေါစား ရေမွှေးအနံ့က ထောင်းကနဲ ထွက်လာသည် ။
“ ဒေါ်နန်းလုံး…ဘယ်ကများ ရှာတွေ့လာလဲ…”
“ ကျိုင်းတုံဖက်က…ကဲ..စိုင်းမောက်..ပစ္စည်း ကြိုက်တယ်ဟုတ်…ငါ့ဖက်က တာဝန်ကျေပြီနော်…ငါ ဒိုးမယ်…”
“ အိုကေ…ဒီတခါတော့ ခင်ဗျား တော်သွားပြန်ပြီ……ဟီး…လစ်တော့ …လစ်တော့…”
စိုင်းမောက်က ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ရပ်ထားတဲ့ အနီရဲရဲ အရောင် တိုယိုတာဟိုင်းလက်စ်ကြီးဆီကို ကောင်မလေးကို ခေါ်သွားသည် ။
“ နင့်နံမည် ဘာလဲ…”
စိုင်းမောက် မေးသည် ။
“ နန်းနှောင်း ”
“ နင် အပျိုလား…”
“ ဟုတ်..”
“ ရည်းစားထားဘူးလား…”
“ ဟုတ်..”
“ ရည်းစားနဲ့ လိုးဘူးလား…”
ကောင်မလေးရဲ့ ပါးမို့မို့တွေ နီတွတ်သွားသည် ။ ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ ခေါင်းလေးငုံ့နေသည် ။
“ ဟဲ့..နင့်ကို ငါမေးနေတယ်..မေးရင်ဖြေ..မဖြေရင်..ဖြေတာနှေးရင် ပါးရိုက်ခံရမယ်….ဖြေ….ဖြေ..ငါမေးတာငို ဖြေ … နင် ရည်းစားနဲ့ လိုးဘူးလား….”
ကောင်မလေး ခေါင်းခါပြသည် ။ ပါးစပ်ကတော့ “မလုပ်ဖူးဘူး ..” လို့ ဖြေသည် ။
“ သေချာတယ်နော်…”
ကောင်မလေး ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ။
စိုင်းမောက် နားအရသာခံလိုတာကြောင့် မေးနေတာ မဟုတ်ဘူး ။
ကောင်မလေး အပျိုစစ်ရင် စျေးက မတရားကောင်းသည် ။ အပျိုစစ်ကို ရောင်းနိုင်ဖို့ အရေးကြီးသည် ။ ရုပ်ဘယ်လောက် ချောချော
အပျိုမစစ်ရင် စျေးသိပ် မရဘူး ။
စိုင်းမောက် ကားမောင်းရင်း ဒီအလန်းစားလေးကို ဘယ် ဘူတားကြီးလက်ထဲကို ရောင်းစားရမလဲ စဉ်းစားနေ၏ ။
သူ့ကို အပျိုစစ် အချောစား ရှာခိုင်းထားတာ သုံးယောက် ရှိနေသည် ။ စျေးကောင်းပေးမယ့်လူကို ဦးစားပေး ရောင်းမှာ ။
ဆုမ်ဆက်ခ် ကို ရောင်းမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
ဆုမ်ဆက်ခ် က မယ်ဆိုင်မြို့အပြင်မှာ နေတဲ့ ထိုင်းသူဌေးကြီး ဖြစ်သည် ။
သူ့အိမ်မှာ ခိုင်းဖို့ ခေါ်ထားတာတွေက အကုန် မြန်မာဖက်ခြမ်း အနီးအနား ရွာတွေက ကောင်မလေးတွေချည်းဘဲ ။ ဆုမ်ဆက်ခ် က
မြန်မာစကားလည်း နဲနဲပါးပါး ပြောတတ်သည် ။ ထိုင်းဖက်မှာက အပျိုဖေါ်ဝင်တာနဲ့ အပျို မစစ်တော့ ။ အပျိုစစ်ကို ရှာနေတာ ရူးနှမ်းခြင်း
တမျိုးလားလို့ ဆုမ်ဆက်ခ်ရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေက မေးခွန်းထုတ်ကြသည် ။ ဘယ်သူဘာဘဲ ပြောပြော ဆုမ်ဆက်ခ်က
အပျိုစစ်စစ်ကို စျေးကြီးပေးပြီး လုပ်သည်။ သူက စဖွင့်သူ ဆိုတာကိုလည်း ဂုဏ်ယူသည် ။
ဆုမ်ဆက်ခ်ဆီ မပို့ခင် သူ ကောင်မလေးကို နဲနဲပါးပါး ကြည့်ရှုစစ်ဆေးဦးမည် လို့ တွေးလိုက်သည် ။ ဆုမ်ဆက်ခ်
ကို အပျိုစစ်စစ် အပ်နိုင်ဖို့ ကောင်မလေးကို သူ ဖြုတ်လို့တော့ မဖြစ်ဘူး ။ စောက်ဖုတ်မှ မဟုတ်ဘူး..ဖင်ကိုလည်း ဖြုတ်လို့ မဖြစ်ဘူး ။
တခါက သူဌေးတယောက်ကို ရောင်းတာ သူ ဖင်ချထားတာ ပေါ်သွားလို့ သူဌေးက စိတ်ဆိုးပြီး မိတ်ပျက်သွားခဲ့ဘူးသည် ။
သူကလည်း စောက်ဖုတ် တခါမှ မလုပ်ဖူးရင် ပြီးတာဘဲ ဆိုပြီး အဲဒီ ကောင်မလေးကို လီးစုတ်ခိုင်းပြီး ဖင်ကို လိုးလိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့်
သူဌေးက ကောင်မလေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို စစ်ကြည့်ရုံမက ဖင်ပေါက်ကိုပါ စစ်ကြည့်သည် ။
ကောင်မလေးကိုလည်း စစ်မေးသည် ။ ဖင်ပေါက် ပါကင်ပွင့်ထားတာ သိသွားတော့ စိုင်းမောက်ကို အရမ်း စိတ်ဆိုးသည် ။
ဒီကထဲက သူ ရောင်းကုန်တွေကို အထူး သတိထားသည် ။
ကြားထဲက အမြတ်ထုတ်တဲ့ အနေနဲ့တော့ ရောင်းမယ့် ကောင်မလေးတွေကို သူ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်
စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ် ဆော့ကစားသည် ။ ပုလွေကိုင်ခိုင်းသည် ။ သူကလည်း ဘာဂျာကိုင်ချင်ပေမယ့် မကိုင်ရဲဘူး ။ တော်
ကြာ ကောင်မလေးက တအားယားပြီး မနေနိုင်ဘဲ သခွားသီးတို့ မုန်လာဥတို့ ထိုးထည့်လို့ အပျိုမှေးပေါက်သွား
ပြီး ဝယ်သူ သူဌေးတွေက အပျိုမစစ်ဘူး ဘာညာ ကွန်ပလိန်းတက်မှာ စိုးလို့ ။
လမ်းမကြီးကနေ ညာဖက်ကို ဖဲ့ထွက် ချိုးသွားတဲ့ လမ်းကလေး အတိုင်း ဆယ်မိနစ်လောက် မောင်းလိုက်တော့
စိုင်းမောက် နေတဲ့ ခြံဝင်းကို ရောက်သွားသည် ။ စိုင်းမောက်က သူ အလုပ်လုပ်တဲ့အခါ အဆင်ပြေအောင် လူသူ
နဲ့ ဝေးတဲ့ ခြံကျယ်ကျယ်ကို ငှားထားသည် ။ သူ့အခြေအနေက ငွေရှိပေမယ့် ဗြုံးကနဲ ထပြေးချင်ပြေးရတတ်တဲ့ မတည်ငြိမ်တဲ့
သဘာဝ ကြောင့် သူ အိမ်ကို ငှားနေတာက များသည် ။
သူ့တပည့်မွန်းရှိုင်းက ခြံတံခါး ပြေးလာဖွင့်ပေးသည် ။
မွန်းရှိုင်းက ရန်ကုန်က လူလည်ပွဲစား ။
ဟိုတုန်းက စည်ကားခဲ့တဲ့ ဗိုလ်ချုပ်စျေး ကျောက်ပွဲစားတန်းမှာ ကျင်လည်ခဲ့တဲ့ လမ်းဘေးကျောက်ပွဲစား ။
ပုံစံက အသားညိုညို ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် ဆံပင်ရှည်ရှည် ။
တချို့လူတွေက သူ့ကို အိုင်းရင်းခရော့စ် တီးဝိုင်းက နံမည်ကြီး အဆိုတော် တယောက်နဲ့ တူတယ်လို့ ပြောကြတယ် ။ မွန်းရှိုင်းက ဒီလို
အပြောခံရတာကို ကျေနပ်နေတာ ။ သူက ပုံမှားရိုက်ချင်နေတာလေ ။
တာချီလိတ်ကို ကျောက်လာရောင်းရင်းနဲ့ ဒီနယ်မြေကို ကြိုက်သွားပြီး ရန်ကုန်ကို မပြန်တော့ဘဲ ဒီမှာဘဲ လုပ်စားနေတဲ့ကောင် ။
စိုင်းမောက်ရဲ့ မိုက်ကန်းဆိုးသွမ်းတာတွေကို တွေ့သလို စိုင်းမောက် ပွတာထောတာတွေကိုလည်းသူ တွေ့ပြီး အားကျသွားခဲ့တယ် ။
စိုင်းမောက်ကို ဆရာတင်တယ် ။ စိုင်းမောက်ဆီမှာ တပည့်ခံတယ် ။
စိုင်းမောက်က “ မွန်းရှိုင်း..ဘာထူးလဲ…” လို့ လှမ်းမေးသည် ။ “ မထူးဘူး ဘော့စ်…အေးဆေးဘဲ..ဟာ…အလန်း
စားလေးပါလား…ဟိဟိ….” လို့ မွန်းရှိုင်းက ဖြေလိုက် ပြောလိုက်သည် ။ ကားကို တိုက်ပုလေးရဲ့ အရှေ့ ဆင်ဝင်အောက်မှာ
ထိုးဆိုက်လိုက်သည် ။
“ ကဲ ဆင်း..ကောင်မလေး….မင်းကို ငါ စစ်ဆေးစရာတွေ ရှိတယ်….”
တိုက်ကလေးထဲကို ကောင်မလေးကို ခေါ်သွားသည် ။ စိုင်းမောက်က ရှေ့က ဝင်သွားပြီး ကောင်မလေးက အ
နောက်က လိုက်သွားတာ ။ အခန်းတခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့ စိုင်းမောက်က ကောင်မလေးကို အခန်းတံခါးကို
ပိတ်လိုက်ဖို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကောင်မလေးက သူပြောတဲ့အတိုင်း အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည် ။
စိုင်းမောက် စားပွဲတလုံးပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ စကော့ဝစ်စကီပုလင်းကို ကောက်ယူပြီး မော့သောက်လိုက်သည် ။
ပြီးတော့ အရက်ပုလင်းနားမှာ ချထားတဲ့ လိိပ်ကျောက်မြီး ကြာပွတ်ကို ကောက်ယူလိုက်သည် ။
မင်း ငါ့စကားကို နားမထောင်ရင် ကြာပွတ်စာ မိမည် လို့ ဆိုလိုတဲ့သဘော ။ တကယ်တော့ ခြောက်စားခြင်း
သာ ဖြစ်သည် ။ ရောင်းကုန်ကို အရှိုးထင်အောင် ကြာပွတ်နဲ့ သူ တကယ်မရိုက်ရဲဘူး။
“ မင်း အဝတ်တွေ အကုန်လုံး တခု မကျန် ချွတ်လိုက်စမ်း..”
ကောင်မလေး စိုင်းမောက်ကို တချက်ကြည့်သည် ။ တုတ်တုတ် မလှုပ်သေး ။
စိုင်းမောက် ခြေတလှမ်းတိုးသွားသည် ။ လိပ်ကျောက်မြီးကြာပွတ်ကို ကိုင်ရင်း ။
ကောင်မလေး နာဘူးနေပြီ ထင်သည် ။ အသားအနာမခံတော့ဘူး ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဖြူဝင်းစိုပြေ
ပြီး အချိ ုးကျတဲ့ အဝတ်မဲ့ကိုယ်လုံးလေး ကို စိုင်းမောက်ရဲ့ ကျဉ်းမြောင်းပြီး စူးရှတဲ့ မျက်လုံးတွေက သေသေချာချာ အသေးစိတ်
ကြည့်နေသည် ။
တောက်..ရေရေလည်လည် ရှယ်ဘဲ ..ဒါမျိုးလေး ၀ါးလိုက်လို့ကတော့ အသက်ရှည်ဆေးဘဲ ..ဟီး…။
အပျိုစစ်ကစျေးတအားကောင်းလို့သာ..တခါတခါကျတော့လည်း ဒီလို လိင်ကျွန်မလေးမျိ ုး တယောက်လောက် ငါ့ကိုယ်ပိုင်
ဆွဲထားချင်လိုက်တာကွာ….။
စူတင်းဖြိုးကော့နေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ နို့တွေကို သူ အသာလေး စမ်းနေသည် ။ နူးညံ့လိုက်တာ…။ အိုး…ကောင်းမှကောင်း..လှမှလှ
…။နို့သီးလေးတွေက ချိုင့်ဝင်နေဆဲ ။ အပြင်ကိုတောင် စူထောင် မထွက်သေးဘူး ။
အနောက်ဖက်ကို ကော့ထွားနေတဲ့ ဖင်တုန်းတွေကို ကိုင်စမ်းကြည့်ပြန်သည် ။ တော်တော့်ကို ကောင်းတဲ့ဖင် ။
ကျန်းမာရေးက ဘာကောင်းမလဲ မမေးနဲ့ ..။
အရှေ့ဖက်က အဖုတ်ကလည်း အိဖေါင်းနေသည် ။ အမွှေးပါးပါးနုနုလေးတွေ ဖုံးနေတဲ့ အဖုတ်ကို စိုင်းမောက်
လက်နဲ့ စမ်းရုံမက ဒူးထောက်ထိုင် မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ပြီး ရှူသည် ။
အား..ဟား……အင်း…..။
အားဟားအင်း….။ အမလေး …။ သူ တအား ကြိုက်သည် ။ အဖုတ်က ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက သူ့ကို အင်အားတွေ ပြည့်သွားစေသလိုဘဲ ။
ကောင်မလေးက အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ တွန့်တွန့်လေးတွေကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ စမ်းကိုင်လိုက်တဲ့အချိန်
နဲနဲ တွန့်သလိုလို နောက်ကို ဆုတ်လိုက်သလိုလို လုပ်လိုက်လို့ ကြာပွတ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည် ။ ကောင်မ
လေး ငြိမ်သွားသည် ။
စိုင်းမောက် မတ်တပ် ထရပ်သည် ။ နို့လှလှတွေကို နမ်းသည် ။ ကောင်မလေး မျက်နှာလေး မဲ့နေသည် ။
လျာနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကို ယက်လိုက်သည် ။ “ အင်…” ဆိုတဲ့ အသံလေး တိုးတိုးလေး ထွက်လာသည် ။
သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ဖမ်းငုံ စို့လိုက်သည် ။ သူ့လက်တဖက်က ဖင်တုန်းတွေကို ကိုင်သည် ။ စမ်းသည် ။ ပွတ်
သည် ။ ပြီးတော့ ဆုပ်နယ်သည် ။ညှစ်သည် ။ ကိုင်လို့ မဝဘူး ။ အရမ်း ကိုင်လို့ ကောင်းသည် ။
အရှေ့ဖက်က အဖုတ်ကို စမ်းပြန်သည် ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွန့်တွန့်လေး နှစ်ဖတ်ကို ကိုင်စမ်းသည် ။ ပွတ်သည် ။ ကောင်မလေးဆီက ညည်းသံတွေ ကြားရသည် ။ အဖုတ်က တဖြေးဖြေး စိုလာသည် ။ စေးထန်း
ထန်း အရေကြည်တွေ စိုလာသည် ။ အလိုတူလို့ မဟုတ်ပေမယ့် ကိုင်တာများတော့ သဘာဝဓါတ်သဘောက
မနေဘူး ။ အရည်စိုရွှဲလာသည် ။
စိုင်းမောက်ရဲ့ ငပဲကြီးက တအားတောင်လာသည် ။ ဘောင်းဘီထဲကနေ တအား ရုန်းကန်ထွက်နေသည် ။ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ တက်လုပ်လိုက်မိတော့မည် ။ စိုင်းမောက် ကောင်မလေးကို အနားက ကုတင်လေးပေါ်မှာ ထိုင်
ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီကို ကြယ်သီးဖြုတ် ဇစ်ဖွင့်ချလိုက်သည် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားလို့ ငပဲကြီး
ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာသည် ။ ဒစ်ပြဲကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလိုဘဲ ထိပ်ဖူးကားကားကြီးနဲ့ ။
ကောင်မလေး လန့်သွားသည် ။ ဒီလိုငပဲကြီး သူ့ဘဝမှာ မတွေ့ဖူးဘူး ဖြစ်မည် ။
စိုင်းကျောက် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေနဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး သူ့ငပဲကြီးကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့နောက် ပွတ်တိုက်သည် ။ အပျိုစစ်စစ်မှ စျေးကောင်းရတာမို့ သူ အဖုတ်ကို အနီးကပ်ကြည့်ပြီး ကွင်းဘဲ တိုက်လိုက်တာ ။ ဘယ်လက်နဲ့အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို စမ်း ညာလက်နဲ့ ကွင်းတိုက်တာ ။
မကြာခင် စိုင်းမောက် ကိုယ်ကြီး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး သူ့ဒုတ်ထိပ်ဖူးထိပ်အပေါက်ကနေ သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ
ဖျောကနဲ ဖျောကနဲ ပန်းပန်းထွက်သွားသည် ။
“ အားးးးး…..အင်းးးး……”
မွန်းရှိုင်းသည် အသစ်ရောက်လာတဲ့ ကောင်မလေးကို စိုင်းမောက် အပြင်သွားတဲ့ အချိန်မှာ စောင့်ကြည့်ထားရမည် ။
ကောင်မလေးကို စိုင်းမောက် ခေါ်လာတဲ့နေ့က စိုင်းမောက် ကောင်မလေးကို ကိုင်
တွယ်တာ..အဖုတ်ကို ပွတ်ပြီး ကွင်းတိုက်ပစ်တာတွေ မွန်းရှိုင်း ချောင်းနေလို့ အားလုံး မြင်လိုက်ရသည် ။
မွန်းရှိုင်း အကြောင်းကို သိတဲ့ စိုင်းမောက်က သူအပြင်သွားခါနီး မွန်းရှိုင်းကို ခေါ်လိုက်သည် ။
“ မွန်းရှိင်း . . . ”
“ ဘော့စ် …လာပြီ..အဟီး …. အိမ်သာ ဝင်နေလို့….အဟဲ….ဘာလုပ်ပေးရမလဲ . .”
“ မွန်းရှိုင်း….ဒီစော်လေးက စျေးကွက်ထဲကနော်..မင်းသွားဖိမယ် မကြံနဲ့..ပက်ကင် ဆိုပြီး စျေးတင်ရိုက်မှာ….” လို့ မှာသည် ။
မွန်းရှိုင်းက “ ဟီး….သိ…သိပါတယ်….ဘော့စ်..ကြည့်ရုံပါ….ကြည့်ရုံလေးပါ..ဟီး…ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး …. ” လို့ ရူး
သလိုလို ပေါသလိုလို အိုက်တင်နဲ့ ပြောလိုက်သည်။ မွန်းရှိုင်းသည် စိုင်းကျောက်ကို အသေကြောက်သည် ။
စိုင်းကျောက် ဘယ်လောက် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည် ပက်စက်သည် ဆိုတာကို မွန်းရှိုင်း တော်တော်လေး သိ
ထားသည် ။ သူ့ရှေ့မှာ လုပ်ပြထားတာတွေ မနည်းဘူး ။ သူ့နဲ့ ရန်သူဖြစ်လာတဲ့ လူတွေကို ခုတ်တယ် ထစ်တယ် ပါးပါးလှီးတယ် ။ တခါထဲ မသတ်ပစ်လိုက်ဘဲ ညှင်းပြီး နှိပ်စက်ပြီး မှ သတ်တတ်တယ် ။ တလုံးထိုး သေနတ်နဲ့ ပစ်သတ်ခဲ့တာတွေလည်း မနည်းဘူး ။
လူမိုက်ကံကောင်း ပေါ့ ။ စိုင်းကျောက် အခုထိ အဖမ်းမခံရသေးဘူး ။ ထောင်မကျသေးဘူး ။ လူယုတ်မာ တိုင်း လူဆိုးလူမိုက်တိုင်း အဖမ်းမခံရ..ထောင်မကျဘူး ဆိုတာ မွန်းရှိုင်း သဘောပေါက် နားလည်သွားရတယ် ။
သူတပါးကို မကောင်းလုပ်ရင် ပြန်ခံရတတ်တယ် လို့ လူတွေ ပြောကြဆိုကြတာတွေ မွန်းရှိုင်း ငယ်ငယ်ထဲက ကြား
ဖူးနေခဲ့တယ် ။ တခါတလေ လူယုတ်မာတွေ ရေရှည်ကြီး ကောင်းစားနေတာတွေကို မြင်ရတော့ မွန်းရှိုင်း အံ့သြတယ် ။
စိုင်းကျောက် ဖျက်ဆီးလိုက်လို့ ဘဝပျက်သွားရတဲ့ မိန်းမတွေ မနည်းဘူး ။ မိန်းမကောင်းလေးတွေ ကနေ ထိုင်းနိုင်ငံဖက်မှာ ကြေးစားဖါသည်မတွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။ စိုင်းကျောက်သည် သူလုပ်တာကို ဆန့်ကျင်တဲ့ ကာပြန်
တော်လှန်တဲ့ မိန်းကလေးတွေကို ပက်စက် ယုတ်မာတဲ့ နည်းလမ်းတွေနဲ့ နှိပ်စက်ခဲ့တာတွေကိုလည်း မွန်းရှိုင်း
မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်တွေ့ခဲ့ရတာ အကြိမ်ပေါင်း မနည်းတော့ဘူး ။ ပြောရင်းဆိုရင်း တင်တောင် ဆိုပြီး ခြံဝက
ခေါင်းလောင်းသံတွေ ကြားလိုက်ရသည် ။
မွန်းရှိုင်း ပြူတင်းပေါက်က ကြည့်လိုက်သည် ။
မိန်းမတယောက် ခြံတံခါးရှေ့မှာ ရပ်နေသည် ။ အဝေးက ကြည့်တာမို့ သေသေချာချာတော့ မသဲကွဲဘူး ။
စားပွဲပေါ် ချထားတဲ့ ပစ္စတိုသေနတ်ကို ခါး မှာ ထိုးလိုက်ပြီး အိမ်ထဲက ထွက်လိုက်တယ် ။ ခြံဝကို လျှောက်သွား
လိုက်တယ် ။
“ ဘာကိစ္စလဲ..ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ချင်လဲ….”
ခပ်မာမာ မေးလိုက်တဲ့ မွန်းရှိုင်းကို ခြံပြင်က မိန်းမက “ ငါ စိုင်းကျောက်ရဲ့ မယားပါ ..သူနဲ့ အရေးတကြီး တွေ့
ချင်လို့….” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ မွန်းရှိုင်း ဒီမိန်းမကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အကဲခတ်လိုက်တယ် ။ မဆိုးဘူး ။ အသက်တော့ နဲနဲကြီးနေပြီ ။ ပိန်ပိန်ပါးပါး အသားဖြူစွတ်စွတ် ရှမ်းမ ။ စိုင်းကျောက်ရဲ့ များပြားလှတဲ့ မယား
တွေ ထဲက တယောက် ဖြစ်မည် ။ ကြည့်ရတာ ရိုးသားပုံရသည် ။ အိမ်ထဲ အဝင်ခံလိုက်လို့ စိုင်းကျောက် သူ့
ကို ရစ်မှာလည်း မွန်းရှိုင်း ကြောက်သေးသည် ။
“ ခဏလေးစောင့်…ခင်ဗျားနံမည်..ဘာလဲ…”
“ နန်းဟွမ်း….”
မွန်းရှိုင်း ဟမ်းဖုန်းကို ထုတ်ပြီး စိုင်းကျောက်ကို ခေါ်လိုက်သည် ။
“ ဘာလဲကွ…ဘာဖြစ်လဲ….”
လေသံမာမာနဲ့ စိုင်းကျောက် ထူးသည် ။
“ ဘော့စ်…ခြံဝမှာ ဘော့စ်ရဲ့ မိန်းမ ရောက်နေတယ်…နန်းဟွမ်း….တဲ့…အိမ်ထဲ စောင့်ခိုင်းရမလား…ဘော့စ် ဘယ်
လို ဖြစ်စေချင်လဲ…..”
စိုင်းကျောက် ချက်ချင်း ပြန်မဖြေဘူး ။ ခဏကြာမှ “ အေး…အိမ်ထဲ ခေါ်ထားလိုက်..” လို့ ဖြေပြီး ဖုန်းချသွားတယ်။
မွန်းရှိုင်းလည်း ခြံတံခါး ဖွင့်ပေးပြီး နန်းဟွမ်း ဆိုတဲ့ မိန်းမကို အိမ်ထဲကို ခေါ်လိုက်တယ် ။
“ အိမ်ထဲမှာ စောင့်ဗျာ..သူ မကြာခင် ပြန်လာမှာပါ…”
“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်..ကျေးဇူး…”
ဧည့်ခန်းက ဆိုဖါတွေမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး အတွင်းခန်းကို မွန်းရှိုင်း ဝင်သွားလိုက်သည် ။
အင်း….ဟိုကောင်မလေးကို မြည်းစမ်းမလား စဉ်းစားမိပါတယ်….စိုင်းကျောက် မယား အိမ်ထဲ ရှိနေလို့ သိပ်မ
ကောင်းဘူး ဖြစ်သွားသည် …။ ကောင်မလေးကို သွားချောင်းလိုက်သည် ။ သူ့ခြေသံကို ကြားလို့ ကောင်မလေး
မော့ကြည့်သည် ။ ပြီးတော့ သနားစရာ မျက်နှာလေးနဲ့ “ အကို…နန်းနှောင်း…တအား ဘိုက်ဆာနေလို့..နန်း
နှောင်းကို တခုခုကျွေမးမလားဟင်…ထမင်းကြမ်းလေး ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့….” လို့ အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြောတယ် ။
မွန်းရှိုင်း သနားသွားသည် ။
ချက်ချင်းဘဲ ..“ အေး….လာ..လာ…လိုက်ခဲ့..ဟင်းတွေ ထမင်းတွေ ရှိတယ် ..တခုတော့ ရှိတယ်နော်..မြန်မြန်စား.
စိုင်းကျောက် ပြန်မလာခင် အပြီးစား…” လို့ ပြောလိုက်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ ထမင်းဟင်းတွေ
ကို ပြသည် ။ “ အဝသာစား…..နင့်နံမည် နန်းနှောင်းလား….”
“ ဟုတ်ကဲ့ အကို..ကျမနံမည် နန်းနှောင်းပါ….ကျိုင်းတုံဖက်ကပါ…..”
“ အေး..ငါ့နံမည်က မွန်းရှိုင်း..ငါက ရန်ကုန်က…”
နန်းနှောင်း အငမ်းမရ ပလုပ်ပလောင်း စားနေတာကို မွန်းရှိုင်း ငေးကြည့်နေသည် ။ သည် ကောင်မလေး ကံဆိုး
တာဘဲ ။ လူကုန်ကူးတဲ့ ခွေးသူတောင်းစားတွေနဲ့ တွေ့သွားတာ ။ ဒီအချိန်မှာ မီးဖို်ခန်း အပေါက်ဝကနေ “ ကျမ
ရေဆာလို့ ရေတခွက်လောက် သောက်လို့ ရမလားရှင့်..” လို့ စိုင်းကျောက်ရဲ့ မယား ဆိုတဲ့ နန်းဟွမ်း မေးလိုက်
လို့ မွန်းရှိုင်း ခြာကနဲ လှည့်ကြည့်သည် ။
“ အော်..ရတယ်..ရတယ်….လာ..လာ…ဒီမှာ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ရေဘူးတွေ ရှိတယ် …. ” လို့ မွန်းရှိုင်းက ခေါ်လိုက်
ပေနယ့် နန်းဟွမ်း ဆိုတဲ့ စိုင်းကျောက် မယားက သူ့ဖက်ကို မကြည့်ဘဲ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ပြီး ထမင်း
စားနေတဲ့ နန်းနှောင်း ဖက်ကို အလွန်အမင်း အံ့အားသင့်သလို ကြည့်ပြီး…“ နန်းနှောင်း..သမီး…” လို့ အော်ခေါ်
လိုက်လို့ မွန်းရှိုင်း တအား လန့်သွားသည် ။
နန်းနှောင်းကလည်း ထမင်းဇလုံကို ချပြီး နန်းဟွမ်းကို ပြေးဖက်သည် ။
“ အမေ …. ”
“ သမီး…ဒီကို ဘယ်လို ရောက်နေတာလဲ….စိုင်းမောက် ခေါ်လာတာလား….”
နန်းနှောင်းက ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ။
“ သမီး…နင်….စိုင်းမောက်က နင့်အဖေ ဆိုတာကို သိလား…..”
“ နန်းနှောင်း မသိဘူး အမေ …”.
“ အေး..စိုင်းမောက်က နင့်အဖေဟဲ့….သမီး ကံကောင်းလိုက်တာ…အမေက သမီးကို ပြန်ပေးဆွဲသွားလို့ စိုင်း
မောက်ဆီ အကူလာတောင်းတာ..သူက အမေ့ကို စွန့်ပစ်ထားပေမယ့် အခုလို သမီးလေး ပြန်ပေးတွေနောက်ကို
ပါသွားတော့လည်း သူ့ကို ခြေဖက်ပြီး တောင်းပန်ပြီး လိုက်ရှာပေးခိုင်းမလို့….”
နန်းနှောင်းလည်း စိုင်းမောက် ဆိုတဲ့ လူကြီးက သူ့အဖေ ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ ကြောက်လန့်တကြား အော်ငိုပါ
တော့သည် ။
ဟာ…..တိုက်လည်း တိုက်ဆိုင်တယ်ကွာ…..။
မွန်းရှိုင်းလည်း အတော့်ကို အံ့သြ တုန်လှုပ်သွားသည် ။ စိုင်းမောက် ကောင်မလေးကို ဘာတွေ
လုပ်သည် ဆိုတာ သူ အစအဆုံး မြင်တွေ့သိရှိခဲ့တာကိုး …။
ယုတ်ယုတ်မာမာတွေ လုပ်ခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးက သူ့သမီး ဆိုတာ သိသွားရင် စိုင်းမောက် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆို
တာ မွန်းရှိုင်း သိချင်တယ် ။ ဇာတ်လမ်းက ဇာတ်ရှိန် မြင့်နေပြီ ။
ဖက်ငိုနေကြတဲ့ သားအမိကို မွန်းရှိုင်း ငေးကြည့်နေသည် ။
တော်တော်ကြာသွားသည် ။
ဒီအချိန်မှာ စိုင်းမောက် ပြန်လာသည် ။
တစ်..တစ် ..ဆိုတဲ့ ကားဟွန်းသံကြောင့် မွန်းရှိုင်း ခြံဝကို ပြေးထွက်ပြီး တံခါး ဖွင့်ပေးသည် ။ စိုင်းမောက်က သူ့
ကို ဘာမှ မပြော ။ အိမ်ထဲကို မျက်နှာထား တင်းတင်းနဲ့ ဝင်သွားသည် ။ စိုင်းမောက်ဆီကို နန်းဟွမ်း ပြေး
လာသည် ။
“ စိုင်းမောက်….”
နန်းဟွမ်းကို မြင်လိုက်တော့ စိုင်းမောက် မျက်နှာကြီး တင်းသွားသည် ။ မဲ့ရွဲ့ပြီး
“ နန်းဟွမ်း…နင် ဘာလာလုပ်လဲ..ပိုက်ဆံလိုချင်သလား …. ” လို့ နန်းဟွမ်းကို ခပ်ထန်ထန် မေးလိုက်တယ် ။
“ မဟုတ်ဘူး..စိုင်းကျောက်..နင့်လို လူဆီက ငါ ဘာမှ မလိုချင်ဘူး …ငါလာတာ သမီးအတွက်..သမီးကို လူဆိုး
ဖမ်းသွားလို့ နင့်ကို လာ အကူတောင်းတာ…”
“ ဟင်..ဟုတ်လား….သမီး…..နင့်သမီး……ကို …ဟုတ်လား….”
“ အေး…နင်နဲ့ ရတဲ့ သမီး…….နင့်သမီးပေါ့ဟဲ့…….”
“ ဘယ်လို ဖြစ်သလဲ…ဘယ်ကောင်တွေ ဖမ်းသွားတာလဲ…”
“ အတိအကျတော့ ငါဘယ်သိမလဲ စိုင်းကျောက်…ဒါပေမယ့် သမီးကို ပြန်တွေ့ပြီ..”
“ ဟေ….ဘယ်မှာ ပြန်တွေ့တာလဲ….”
“ နင့်အိမ်မှာ..ဒီမှာ…..သမီးက နင့်အိမ်မှာ ရောက်နေတယ်ဟဲ့….”
“ ဟင် ….”
အရမ်း အံ့သြသွားတဲ့ စိုင်းမောက် မျက်နှာကြီးကို မွန်းရှိုင်း တွေ့လိုက်သည် ။
.“ ..နင့်အိမ်မှာ ရောက်နေတဲ့ ကောင်မလေးဟာ…. …………နင့်သမီးဆိုတာ မသိဘူးလား.. ……… အဲဒါ
နင့်သမီး….နန်းနှောင်း….စိုင်းကျောက်ရဲ့….နင့်သွေး..နင့်သမီး…….”
“ ဘာ…”
စိုင်းကျောက် မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွားသည် ။ ကြားရတာကို မယုံနိုင် …။
“ နန်းနှောင်းက ငါ့သမီး……ဟုတ်လား……”
“ အေး..နင် ပစ်ထားခဲ့လို့ ဆင်းဆင်းရဲရဲနဲ့ ငါနဲ့ အတူတူ.. တောင်ယာ အလုပ်လုပ်စားနေရတဲ့ နင့်သမီး….”
“ အာ…ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီလဲ …ငါ….ငါ……”
စိုင်းကျောက် ရဲ့ ခေါင်းတွေ ခြာခြာလည်သွားသည် ။ မူးကနဲ မိုက်ကနဲ …. ဖြစ်သွားသည် ။ ကြမ်းပြင်ပေါ်
ဒူးထောက်ရက် ကျသွားသည် ။ ပါးစပ်ကလည်း ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်လိုက်သည် ။
“ နန်းနှောင်းဟာ …..နန်းနှောင်းဟာ……ငါ့သမီး…..ဟာ…ဟာ…………ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ…….”တဲ့ …။
မီးဖိုခန်းထဲက မျက်ရည်တွေနဲ့ ထွက်လာတဲ့ နန်းနှောင်းကို သူ မကြည့်ရဲဘူး ။ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲဘူး ။
စိုင်းကျောက် နန်းဟွမ်းနဲ့ နန်းနှောင်းတို့ကို ကျောခိုင်းပြီး ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး ရပ်နေသည် ။ စိုင်းကျောက် စိတ်ထဲမှာ
ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ သူဘဲ သိမည် ။
ZG
ယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕
ထိုင္းနိုင္ငံ
ျမန္မာနိုင္ငံဖက္က တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕နဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ နယ္ျခားၿမိဳ႕ကေလး ။
ေခတ္ အစဥ္အဆက္ ဥပေဒေဖါက္ဖ်က္သူေတြ ေမွာင္ခို ခိုးသြင္းခိုထုတ္သူေတြ က်က္စားတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလး ။
နယ္စပ္ၿမိဳ႕ျဖစ္လို႔ လက္ရဲဇက္ရဲ လက္မရြံ့လူမိုက္ေတြ ေၾကးစားလူသတ္သမားေတြ ေပါတဲ့ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား
ၿမိဳ႕ကေလး ျဖစ္သည္ ။
အခ်ိန္က မနက္၁ဝနာရီခြဲ ။
ႏွစ္နိုင္ငံကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ တံတားႀကီးေပၚမွာ ျမန္မာနဲ႔ ထိုင္းအလံေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ လြင့္ပ်ံေနၾကသည္ ။
တံတားႀကီးေပၚ ျဖတ္ကူးေနၾကတဲ့လူေတြ တပုံႀကီး အမ်ားႀကီးဘဲ ။ ျမန္မာဖက္
က ထိုင္းဖက္ကို ျဖတ္တဲ့လူေတြ ထိုင္းဖက္က ျမန္မာဖက္ကို ကူးတဲ့လူေတြ ။
လူေတြ လူေတြ …။ ေစ်းသည္ေတြ..ကုန္သည္ေတြ..တိုးရစ္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ …။
ျပည့္ႏွက္စည္ကားေနသည္ ။
တံတားႀကီးေပၚက မျဖတ္ဘဲ ေရတိမ္တဲ့ ေခ်ာင္းေလးကေန ျဖတ္ေနတဲ့ လူေတြလည္း ရွိသည္ ။
စိုင္းေမာက္ သည္ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕ဖက္က စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္း ျမန္မာဖက္ကမ္းက တံတားကို
ျဖတ္ကူးလာၾကတဲ့လူေတြကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ ။
ဆိုင္ကေလးသည္ က်ဥ္းေျမာင္းလွသည္ ။ ဆိုင္နံရံမွာ ထိုင္းဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားတို႔ရဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ ခ်ိတ္ထားသည္ ။
ထိုင္စားဖို႔ စားပြဲေတြ ခုံေတြ ခ်ထားေပမယ့္ ဆိုင္ေလးထဲမွာ ဒယ္အိုးတလုံးနဲ႔ မိန္းမႀကီးတေယာက္က
ေကာ္ျပန႔္လိပ္ေတြ ေၾကာ္ေနသလို ဝက္ေျခေထာက္ေတြကို တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ခုတ္ျဖတ္ေန
တဲ့ မိန္းမတေယာက္ကလည္း ရွိေနသည္ ။
ဝက္သားစဥ္းေကာ ပါတဲ့ ၾကာဇံျပဳတ္ က်ဲက်ဲတခြက္ကို သူ စားေနသည္ ။
မနက္၁ဝနာရီ ဘဲ ရွိေသးသည္ ။ စိုင္းေမာက္သည္ ခ်မ္းဘီယာ ႏွစ္လုံးဆင့္ ခ်ၿပီးေနၿပီ ။ ဘီယာကို ပုလင္းလိုက္
ေမာ့ေသာက္လိုက္ ၾကာဇံျပဳတ္ကို ရွလူးလို႔ အသံျမည္ေအာင္ စုတ္ေသာက္လိုက္နဲ႔ ။
ဒီေန႔ ပစၥည္းလာပို႔မွာမို႔ သူေစာင့္ေနတာ ။
ပစၥည္းက “ ရွယ္ ” ..။
ရွယ္မို႔ စိုင္းေမာက္ လာေစာင့္ေနတာ ။ ရိုးရိုး သာမန္ကုန္ေတြ ဆိုရင္ ေတာထဲက စခန္းကို ပို႔ခိုင္းလိုက္တာ ။
ရွယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ ကိုင္တြယ္တယ္ ။
စိုင္းေမာက္သည္ မယ္ဆိုင္မွာ ပြဲစားတေယာက္ အျဖစ္ လူသိမ်ားသည္ ။
ဘာပြဲစားလည္းလို႔ အတိအက် မဟုတ္ ။
ဘာျဖစ္ျဖစ္သူက ၾကားခံၿပီး ေရာင္းေပးသည္ ။ ဝယ္ေပးသည္ ။ ရွာေပးသည္ ။ ျမန္မာတြင္းထြက္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ လည္း
သူပြဲစားလုပ္သည္ ။ ဘိန္းျဖဴ ကုတ္ကင္း စိတ္ႂကြေဆးျပားလည္း သူ ပြဲစားလုပ္သည္ ။ ေရႊေခ်ာင္း..စိန္ လဲ ပြဲစား လုပ္သည္ ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ
လူပြဲစားလည္း လုပ္သည္ ။ လူကုန္ကူးတဲ့လူေတြဆီကေန သူတို႔ေခၚလာတဲ့ မိန္းကေလးငယ္ငယ္ေတြကို သူက ဝယ္သူေတြ လက္ထဲကို
ထည့္ေပးတဲ့ အလုပ္ ျဖစ္သည္ ။ ဝယ္သူရွာေပး သလို ေရာင္းခ်င္တဲ့လူလည္း သူက ရွာေပးသည္ ။
စိုင္းေမာက္သည္ နံမည္အေရွ႕က စိုင္းပါေပမယ့္ ရွမ္းေသြး တစက္မွ မပါ ။ ဒီေဒသမွာ ေမြးလို႔ ႀကီးျပင္းလို႔ စိုင္းဆိုတာ နံမည္မွာ ပါေနတာ
။ သူက ကိုးကန႔္တ႐ုတ္နဲ႔လားဟူအေမက ေမြးတဲ့ေကာင္ ။ စိုင္းေမာက္သည္ ေမြးကထဲက မိဘဆိုတာ ဘယ္သူမွန္း မသိခဲ့ဘူး ။
သူမ်ားအိမ္မွာ ကၽြန္လို ေမြးထားတဲ့ေကာင္ ။ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီအိမ္ကေန ထြက္ေျပးသည္ ။ ေတေပေလလြင့္ၿပီး
လက္နက္ကိုင္ ဗိုလ္တေယာက္က သူ႔ကို ေမြးစားခဲလို႔ ေတာထဲမွ ေသနတ္ေကာင္းေကာင္း သုံးစြဲတတ္သည္ ။ ပစ္ခတ္တတ္သည္ ။
လက္နက္မဲ့ ဗန္ဒို ..ရွမ္းသိုင္း..ထိုင္းက ေမြထိုင္း စတဲ့ ကိုယ္ခံပညာေတြ သူ ကၽြမ္းက်င္သည္ ။ အျမဲ ေသနတ္ ျဖစ္ျဖစ္ ဓါး ျဖစ္ျဖစ္
သူေဆာင္ေလ့ရွိသည္ ။
စိုင္းေမာက္ရဲ့စိတ္ေတြက ၾကမ္းတမ္း ၾကမ္းၾကဳတ္သလို သူ႔႐ုပ္ကလည္း ၾကမ္းသည္ ။ ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သူဟာ
လူဆိုး လူမိုက္ လူရမ္းကား တေယာက္ ဆိုတာ သိသာလြန္းသည္ ။
စိုင္းေမာက္မွာ သနားၾကင္နာတတ္တဲ့ စိတ္ လုံးဝ မရွိ ။ နည္းနည္းမွ မပါ ။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္ ။ ယုတ္မာရိုင္းစိုင္းသည္ ။
ပက္စက္သည္ ။ သူ႔ကို လူဆိုးတေယာက္လို႔ ေခၚဆို သတ္မွတ္ၾကသည္ ။ ဓါးျပတိုက္ လူသတ္ျပန္ေပးဆြဲညႇင္းပန္းတာေတြမွာ
နံမည္ႀကီးသလို မိန္းမေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ မုဒိန္းက်င့္တာမွာလည္း နံမည္ႀကီးသည္ ။
သူ႔တကိုယ္လုံး ေဆးမွင္ တက္တူးေတြ အျပည့္ထိုးထားသည္ ။ေက်ာကုန္းမွာက တ႐ုတ္နဂါးႀကီး ႏွစ္ေကာင္ ထိုး
ထားသည္ ။ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္နဲ႔ ရင္ဘတ္မွာလည္း အ႐ုပ္ေတြ စာတန္းေတြ အျပည့္ဘဲ ။ စာတန္းေတြက ထိုင္းနဲ႔ ကေမၻာဒီးယား
စာေတြ ။ တုတ္ၿပီး ဓါးၿပီး ေသနတ္ၿပီးတဲ့ ေဆးေတြလို႔ သူက တခါတခါ ဖြင့္ေျပာတတ္သည္ ။
လက္ဖ်န္မွာကေတာ့ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ကြင္းေလးေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ ထိုးထားသည္ ။ သူ မုဒိန္းက်င့္လိုက္တဲ့ေစာ္
ေတြကို မွတ္တမ္းတင္ထားတာလို႔ နီးစပ္တဲ့ လူေတြကို သူက ျပတတ္သည္ ။ တခါက်င့္ရင္ တကြင္း ။
သူ႔လက္ဖ်န္ႏွစ္ဖက္လုံး အျပည့္နီးပါး ျဖစ္ေနၿပီ ။
ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာ္လာလို႔ စိုင္းေမာက္ စိတ္တိုလာသည္ ။
သူဝတ္ထားတဲ့ အျပာေရာင္ NIKEမိုးကာသား ဂ်ာကင္ပါးေလးထဲ ထည့္ထားတဲ့ ဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး ေခၚဖို႔ လုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူရွိေနတဲ့
စားေသာက္ဆိုင္တန္းေရွ႕ကို ထိုးဆိုက္လာတဲ့ ဆိုင္ကယ္တစီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူနဲ႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ေဒၚနန္းလုံး ျဖစ္ေနသည္ ။
ေဒၚနန္းလုံးရဲ့ ခါးကိုကိုင္ၿပီး အေနာက္က ခြလိုက္လာတဲ့ ေကာင္မေလးကို စိုင္းေမာက္ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ အံ့ၾသ
သြားသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ညက္ေနလို႔ ။ ေကာင္းေနလို႔ ။ လန္းေနလို႔ ။ ေဒၚနန္းလုံးက သူ ပစၥည္းေကာင္းတာ ညက္တာ
ရွာေဖြေပးနိုင္ရင္ ေခါင္းကို ေမာ့ ျပဳံးေနတာဘဲ ။
ေဒၚနန္းလုံးသည္ သူေခၚလာတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ အၿပိဳင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ၾကပ္ၾကပ္ကို ဝတ္ထားသည္ ။
ႀကီးမားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ႏွဲ႕ကာေလၽွာက္ရင္း..
“ စိုင္းေမာက္…ေဆာတီးဘဲ…နဲနဲ ေနာက္က်သြားတယ္ဟာ…”လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
“ ေဒၚနန္းလုံး..ခင္ဗ်ားကေတာ့ အရာရာနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းဘဲဗ်ာ….”
မဲ့ရြဲ႕ၿပီး အျပစ္တင္လိုက္တဲ့ စိုင္းေမာက္က ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေျခဆုံး ေခါင္းဆုံး
ၾကည့္သည္ ။ အကဲခတ္သည္ ။ လုပ္စားေနတာ ၾကာၿပီ ။ တခါမွ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ကုန္ မရဘူးေသးလို႔ ။
“ ဘယ္လိုလဲ စိုင္းေမာက္..လန္းတယ္ မဟုတ္လား…”
အနားကပ္လာတဲ့ ေဒၚနန္းလုံးဆီက ေခၽြးနံ့နဲ႔ ေရာေနတဲ့ အေပါစား ေရေမႊးအနံ့က ေထာင္းကနဲ ထြက္လာသည္ ။
“ ေဒၚနန္းလုံး…ဘယ္ကမ်ား ရွာေတြ႕လာလဲ…”
“ က်ိဳင္းတုံဖက္က…ကဲ..စိုင္းေမာက္..ပစၥည္း ႀကိဳက္တယ္ဟုတ္…ငါ့ဖက္က တာဝန္ေက်ၿပီေနာ္…ငါ ဒိုးမယ္…”
“ အိုေက…ဒီတခါေတာ့ ခင္ဗ်ား ေတာ္သြားျပန္ၿပီ……ဟီး…လစ္ေတာ့ …လစ္ေတာ့…”
စိုင္းေမာက္က ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္ထားတဲ့ အနီရဲရဲ အေရာင္ တိုယိုတာဟိုင္းလက္စ္ႀကီးဆီကို ေကာင္မေလးကို ေခၚသြားသည္ ။
“ နင့္နံမည္ ဘာလဲ…”
စိုင္းေမာက္ ေမးသည္ ။
“ နန္းေႏွာင္း ”
“ နင္ အပ်ိဳလား…”
“ ဟုတ္..”
“ ရည္းစားထားဘူးလား…”
“ ဟုတ္..”
“ ရည္းစားနဲ႔ လိုးဘူးလား…”
ေကာင္မေလးရဲ့ ပါးမို႔မို႔ေတြ နီတြတ္သြားသည္ ။ ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ ေခါင္းေလးငုံ႔ေနသည္ ။
“ ဟဲ့..နင့္ကို ငါေမးေနတယ္..ေမးရင္ေျဖ..မေျဖရင္..ေျဖတာေႏွးရင္ ပါးရိုက္ခံရမယ္….ေျဖ….ေျဖ..ငါေမးတာငို ေၿဖ … နင္ ရည္းစားနဲ႔ လိုးဘူးလား….”
ေကာင္မေလး ေခါင္းခါျပသည္ ။ ပါးစပ္ကေတာ့ “မလုပ္ဖူးဘူး ..” လို႔ ေျဖသည္ ။
“ ေသခ်ာတယ္ေနာ္…”
ေကာင္မေလး ေခါင္းညႇိမ့္ျပသည္ ။
စိုင္းေမာက္ နားအရသာခံလိုတာေၾကာင့္ ေမးေနတာ မဟုတ္ဘူး ။
ေကာင္မေလး အပ်ိဳစစ္ရင္ ေစ်းက မတရားေကာင္းသည္ ။ အပ်ိဳစစ္ကို ေရာင္းနိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးသည္ ။ ႐ုပ္ဘယ္ေလာက္ ေခ်ာေခ်ာ
အပ်ိဳမစစ္ရင္ ေစ်းသိပ္ မရဘူး ။
စိုင္းေမာက္ ကားေမာင္းရင္း ဒီအလန္းစားေလးကို ဘယ္ ဘူတားႀကီးလက္ထဲကို ေရာင္းစားရမလဲ စဥ္းစားေန၏ ။
သူ႔ကို အပ်ိဳစစ္ အေခ်ာစား ရွာခိုင္းထားတာ သုံးေယာက္ ရွိေနသည္ ။ ေစ်းေကာင္းေပးမယ့္လူကို ဦးစားေပး ေရာင္းမွာ ။
ဆုမ္ဆက္ခ္ ကို ေရာင္းမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။
ဆုမ္ဆက္ခ္ က မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕အျပင္မွာ ေနတဲ့ ထိုင္းသူေဌးႀကီး ျဖစ္သည္ ။
သူ႔အိမ္မွာ ခိုင္းဖို႔ ေခၚထားတာေတြက အကုန္ ျမန္မာဖက္ျခမ္း အနီးအနား ရြာေတြက ေကာင္မေလးေတြခ်ည္းဘဲ ။ ဆုမ္ဆက္ခ္ က
ျမန္မာစကားလည္း နဲနဲပါးပါး ေျပာတတ္သည္ ။ ထိုင္းဖက္မွာက အပ်ိဳေဖၚဝင္တာနဲ႔ အပ်ိဳ မစစ္ေတာ့ ။ အပ်ိဳစစ္ကို ရွာေနတာ ႐ူးႏွမ္းျခင္း
တမ်ိဳးလားလို႔ ဆုမ္ဆက္ခ္ရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးခြန္းထုတ္ၾကသည္ ။ ဘယ္သူဘာဘဲ ေျပာေျပာ ဆုမ္ဆက္ခ္က
အပ်ိဳစစ္စစ္ကို ေစ်းႀကီးေပးၿပီး လုပ္သည္။ သူက စဖြင့္သူ ဆိုတာကိုလည္း ဂုဏ္ယူသည္ ။
ဆုမ္ဆက္ခ္ဆီ မပို႔ခင္ သူ ေကာင္မေလးကို နဲနဲပါးပါး ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဦးမည္ လို႔ ေတြးလိုက္သည္ ။ ဆုမ္ဆက္ခ္
ကို အပ်ိဳစစ္စစ္ အပ္နိုင္ဖို႔ ေကာင္မေလးကို သူ ျဖဳတ္လို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး ။ ေစာက္ဖုတ္မွ မဟုတ္ဘူး..ဖင္ကိုလည္း ျဖဳတ္လို႔ မျဖစ္ဘူး ။
တခါက သူေဌးတေယာက္ကို ေရာင္းတာ သူ ဖင္ခ်ထားတာ ေပၚသြားလို႔ သူေဌးက စိတ္ဆိုးၿပီး မိတ္ပ်က္သြားခဲ့ဘူးသည္ ။
သူကလည္း ေစာက္ဖုတ္ တခါမွ မလုပ္ဖူးရင္ ၿပီးတာဘဲ ဆိုၿပီး အဲဒီ ေကာင္မေလးကို လီးစုတ္ခိုင္းၿပီး ဖင္ကို လိုးလိုက္သည္ ။ ဒါေပမယ့္
သူေဌးက ေကာင္မေလးရဲ့ေစာက္ဖုတ္ကို စစ္ၾကည့္႐ုံမက ဖင္ေပါက္ကိုပါ စစ္ၾကည့္သည္ ။
ေကာင္မေလးကိုလည္း စစ္ေမးသည္ ။ ဖင္ေပါက္ ပါကင္ပြင့္ထားတာ သိသြားေတာ့ စိုင္းေမာက္ကို အရမ္း စိတ္ဆိုးသည္ ။
ဒီကထဲက သူ ေရာင္းကုန္ေတြကို အထူး သတိထားသည္ ။
ၾကားထဲက အျမတ္ထုတ္တဲ့ အေနနဲ႔ေတာ့ ေရာင္းမယ့္ ေကာင္မေလးေတြကို သူ ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္
စိတ္ႀကိဳက္ကိုင္တြယ္ ေဆာ့ကစားသည္ ။ ပုေလြကိုင္ခိုင္းသည္ ။ သူကလည္း ဘာဂ်ာကိုင္ခ်င္ေပမယ့္ မကိုင္ရဲဘူး ။ ေတာ္
ၾကာ ေကာင္မေလးက တအားယားၿပီး မေနနိုင္ဘဲ သခြားသီးတို႔ မုန္လာဥတို႔ ထိုးထည့္လို႔ အပ်ိဳေမွးေပါက္သြား
ၿပီး ဝယ္သူ သူေဌးေတြက အပ်ိဳမစစ္ဘူး ဘာညာ ကြန္ပလိန္းတက္မွာ စိုးလို႔ ။
လမ္းမႀကီးကေန ညာဖက္ကို ဖဲ့ထြက္ ခ်ိဳးသြားတဲ့ လမ္းကေလး အတိုင္း ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ေမာင္းလိုက္ေတာ့
စိုင္းေမာက္ ေနတဲ့ ၿခံဝင္းကို ေရာက္သြားသည္ ။ စိုင္းေမာက္က သူ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါ အဆင္ေျပေအာင္ လူသူ
နဲ႔ ေဝးတဲ့ ၿခံက်ယ္က်ယ္ကို ငွားထားသည္ ။ သူ႔အေျခအေနက ေငြရွိေပမယ့္ ျဗဳံးကနဲ ထေျပးခ်င္ေျပးရတတ္တဲ့ မတည္ၿငိမ္တဲ့
သဘာဝ ေၾကာင့္ သူ အိမ္ကို ငွားေနတာက မ်ားသည္ ။
သူ႔တပည့္မြန္းရွိုင္းက ၿခံတံခါး ေျပးလာဖြင့္ေပးသည္ ။
မြန္းရွိုင္းက ရန္ကုန္က လူလည္ပြဲစား ။
ဟိုတုန္းက စည္ကားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း ေက်ာက္ပြဲစားတန္းမွာ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ လမ္းေဘးေက်ာက္ပြဲစား ။
ပုံစံက အသားညိဳညိဳ ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ။
တခ်ိဳ႕လူေတြက သူ႔ကို အိုင္းရင္းခေရာ့စ္ တီးဝိုင္းက နံမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ တေယာက္နဲ႔ တူတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္ ။ မြန္းရွိုင္းက ဒီလို
အေျပာခံရတာကို ေက်နပ္ေနတာ ။ သူက ပုံမွားရိုက္ခ်င္ေနတာေလ ။
တာခ်ီလိတ္ကို ေက်ာက္လာေရာင္းရင္းနဲ႔ ဒီနယ္ေျမကို ႀကိဳက္သြားၿပီး ရန္ကုန္ကို မျပန္ေတာ့ဘဲ ဒီမွာဘဲ လုပ္စားေနတဲ့ေကာင္ ။
စိုင္းေမာက္ရဲ့ မိုက္ကန္းဆိုးသြမ္းတာေတြကို ေတြ႕သလို စိုင္းေမာက္ ပြတာေထာတာေတြကိုလည္းသူ ေတြ႕ၿပီး အားက်သြားခဲ့တယ္ ။
စိုင္းေမာက္ကို ဆရာတင္တယ္ ။ စိုင္းေမာက္ဆီမွာ တပည့္ခံတယ္ ။
စိုင္းေမာက္က “ မြန္းရွိုင္း..ဘာထူးလဲ…” လို႔ လွမ္းေမးသည္ ။ “ မထူးဘူး ေဘာ့စ္…ေအးေဆးဘဲ..ဟာ…အလန္း
စားေလးပါလား…ဟိဟိ….” လို႔ မြန္းရွိုင္းက ေျဖလိုက္ ေျပာလိုက္သည္ ။ ကားကို တိုက္ပုေလးရဲ့ အေရွ႕ ဆင္ဝင္ေအာက္မွာ
ထိုးဆိုက္လိုက္သည္ ။
“ ကဲ ဆင္း..ေကာင္မေလး….မင္းကို ငါ စစ္ေဆးစရာေတြ ရွိတယ္….”
တိုက္ကေလးထဲကို ေကာင္မေလးကို ေခၚသြားသည္ ။ စိုင္းေမာက္က ေရွ႕က ဝင္သြားၿပီး ေကာင္မေလးက အ
ေနာက္က လိုက္သြားတာ ။ အခန္းတခန္းထဲကို ေရာက္သြားေတာ့ စိုင္းေမာက္က ေကာင္မေလးကို အခန္းတံခါးကို
ပိတ္လိုက္ဖို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေကာင္မေလးက သူေျပာတဲ့အတိုင္း အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္ ။
စိုင္းေမာက္ စားပြဲတလုံးေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ စေကာ့ဝစ္စကီပုလင္းကို ေကာက္ယူၿပီး ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္ ။
ၿပီးေတာ့ အရက္ပုလင္းနားမွာ ခ်ထားတဲ့ လိိပ္ေက်ာက္ၿမီး ၾကာပြတ္ကို ေကာက္ယူလိုက္သည္ ။
မင္း ငါ့စကားကို နားမေထာင္ရင္ ၾကာပြတ္စာ မိမည္ လို႔ ဆိုလိုတဲ့သေဘာ ။ တကယ္ေတာ့ ေျခာက္စားျခင္း
သာ ျဖစ္သည္ ။ ေရာင္းကုန္ကို အရွိုးထင္ေအာင္ ၾကာပြတ္နဲ႔ သူ တကယ္မရိုက္ရဲဘူး။
“ မင္း အဝတ္ေတြ အကုန္လုံး တခု မက်န္ ခၽြတ္လိုက္စမ္း..”
ေကာင္မေလး စိုင္းေမာက္ကို တခ်က္ၾကည့္သည္ ။ တုတ္တုတ္ မလႈပ္ေသး ။
စိုင္းေမာက္ ေျခတလွမ္းတိုးသြားသည္ ။ လိပ္ေက်ာက္ၿမီးၾကာပြတ္ကို ကိုင္ရင္း ။
ေကာင္မေလး နာဘူးေနၿပီ ထင္သည္ ။ အသားအနာမခံေတာ့ဘူး ။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ျဖဴဝင္းစိုေၿပ
ၿပီး အခ်ိ ုးက်တဲ့ အဝတ္မဲ့ကိုယ္လုံးေလး ကို စိုင္းေမာက္ရဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းၿပီး စူးရွတဲ့ မ်က္လုံးေတြက ေသေသခ်ာခ်ာ အေသးစိတ္
ၾကည့္ေနသည္ ။
ေတာက္..ေရေရလည္လည္ ရွယ္ဘဲ ..ဒါမ်ိဳးေလး ၀ါးလိုက္လို႔ကေတာ့ အသက္ရွည္ေဆးဘဲ ..ဟီး…။
အပ်ိဳစစ္ကေစ်းတအားေကာင္းလို႔သာ..တခါတခါက်ေတာ့လည္း ဒီလို လိင္ကၽြန္မေလးမ်ိ ုး တေယာက္ေလာက္ ငါ့ကိုယ္ပိုင္
ဆြဲထားခ်င္လိုက္တာကြာ….။
စူတင္းၿဖိဳးေကာ့ေနတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ့ နို႔ေတြကို သူ အသာေလး စမ္းေနသည္ ။ ႏူးညံ့လိုက္တာ…။ အိုး…ေကာင္းမွေကာင္း..လွမွလွ
…။နို႔သီးေလးေတြက ခ်ိဳင့္ဝင္ေနဆဲ ။ အျပင္ကိုေတာင္ စူေထာင္ မထြက္ေသးဘူး ။
အေနာက္ဖက္ကို ေကာ့ထြားေနတဲ့ ဖင္တုန္းေတြကို ကိုင္စမ္းၾကည့္ျပန္သည္ ။ ေတာ္ေတာ့္ကို ေကာင္းတဲ့ဖင္ ။
က်န္းမာေရးက ဘာေကာင္းမလဲ မေမးနဲ႔ ..။
အေရွ႕ဖက္က အဖုတ္ကလည္း အိေဖါင္းေနသည္ ။ အေမႊးပါးပါးႏုႏုေလးေတြ ဖုံးေနတဲ့ အဖုတ္ကို စိုင္းေမာက္
လက္နဲ႔ စမ္း႐ုံမက ဒူးေထာက္ထိုင္ မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ၿပီး ရႉသည္ ။
အား..ဟား……အင္း…..။
အားဟားအင္း….။ အမေလး …။ သူ တအား ႀကိဳက္သည္ ။ အဖုတ္က ညႇီစို႔စို႔ အနံ့ေလးက သူ႔ကို အင္အားေတြ ျပည့္သြားေစသလိုဘဲ ။
ေကာင္မေလးက အဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူ တြန႔္တြန႔္ေလးေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ စမ္းကိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္
နဲနဲ တြန႔္သလိုလို ေနာက္ကို ဆုတ္လိုက္သလိုလို လုပ္လိုက္လို႔ ၾကာပြတ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္ ။ ေကာင္မ
ေလး ၿငိမ္သြားသည္ ။
စိုင္းေမာက္ မတ္တပ္ ထရပ္သည္ ။ နို႔လွလွေတြကို နမ္းသည္ ။ ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာေလး မဲ့ေနသည္ ။
လ်ာနဲ႔ နို႔သီးေခါင္းေလးတဖက္ကို ယက္လိုက္သည္ ။ “ အင္…” ဆိုတဲ့ အသံေလး တိုးတိုးေလး ထြက္လာသည္ ။
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ဖမ္းငုံ စို႔လိုက္သည္ ။ သူ႔လက္တဖက္က ဖင္တုန္းေတြကို ကိုင္သည္ ။ စမ္းသည္ ။ ပြတ္
သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ဆုပ္နယ္သည္ ။ညႇစ္သည္ ။ ကိုင္လို႔ မဝဘူး ။ အရမ္း ကိုင္လို႔ ေကာင္းသည္ ။
အေရွ႕ဖက္က အဖုတ္ကို စမ္းျပန္သည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူတြန႔္တြန႔္ေလး ႏွစ္ဖတ္ကို ကိုင္စမ္းသည္ ။ ပြတ္သည္ ။ ေကာင္မေလးဆီက ညည္းသံေတြ ၾကားရသည္ ။ အဖုတ္က တေျဖးေျဖး စိုလာသည္ ။ ေစးထန္း
ထန္း အေရၾကည္ေတြ စိုလာသည္ ။ အလိုတူလို႔ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုင္တာမ်ားေတာ့ သဘာဝဓါတ္သေဘာက
မေနဘူး ။ အရည္စိုရႊဲလာသည္ ။
စိုင္းေမာက္ရဲ့ ငပဲႀကီးက တအားေတာင္လာသည္ ။ ေဘာင္းဘီထဲကေန တအား ႐ုန္းကန္ထြက္ေနသည္ ။ စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ တက္လုပ္လိုက္မိေတာ့မည္ ။ စိုင္းေမာက္ ေကာင္မေလးကို အနားက ကုတင္ေလးေပၚမွာ ထိုင္
ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီကို ၾကယ္သီးျဖဳတ္ ဇစ္ဖြင့္ခ်လိုက္သည္ ။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားလို႔ ငပဲႀကီး
ေျဖာင္းကနဲ ကန္ထြက္လာသည္ ။ ဒစ္ျပဲႀကီးက မွိုပြင့္ႀကီးလိုဘဲ ထိပ္ဖူးကားကားႀကီးနဲ႔ ။
ေကာင္မေလး လန႔္သြားသည္ ။ ဒီလိုငပဲႀကီး သူ႔ဘဝမွာ မေတြ႕ဖူးဘူး ျဖစ္မည္ ။
စိုင္းေက်ာက္ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေလးေတြနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ့ အဖုတ္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး သူ႔ငပဲႀကီးကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေရွ႕ေနာက္ ပြတ္တိုက္သည္ ။ အပ်ိဳစစ္စစ္မွ ေစ်းေကာင္းရတာမို႔ သူ အဖုတ္ကို အနီးကပ္ၾကည့္ၿပီး ကြင္းဘဲ တိုက္လိုက္တာ ။ ဘယ္လက္နဲ႔အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို စမ္း ညာလက္နဲ႔ ကြင္းတိုက္တာ ။
မၾကာခင္ စိုင္းေမာက္ ကိုယ္ႀကီး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားၿပီး သူ႔ဒုတ္ထိပ္ဖူးထိပ္အေပါက္ကေန သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ
ေဖ်ာကနဲ ေဖ်ာကနဲ ပန္းပန္းထြက္သြားသည္ ။
“ အားးးးး…..အင္းးးး……”
မြန္းရွိုင္းသည္ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ေကာင္မေလးကို စိုင္းေမာက္ အျပင္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေစာင့္ၾကည့္ထားရမည္ ။
ေကာင္မေလးကို စိုင္းေမာက္ ေခၚလာတဲ့ေန႔က စိုင္းေမာက္ ေကာင္မေလးကို ကိုင္
တြယ္တာ..အဖုတ္ကို ပြတ္ၿပီး ကြင္းတိုက္ပစ္တာေတြ မြန္းရွိုင္း ေခ်ာင္းေနလို႔ အားလုံး ျမင္လိုက္ရသည္ ။
မြန္းရွိုင္း အေၾကာင္းကို သိတဲ့ စိုင္းေမာက္က သူအျပင္သြားခါနီး မြန္းရွိုင္းကို ေခၚလိုက္သည္ ။
“ မြန္းရွိင္း . . . ”
“ ေဘာ့စ္ …လာၿပီ..အဟီး …. အိမ္သာ ဝင္ေနလို႔….အဟဲ….ဘာလုပ္ေပးရမလဲ . .”
“ မြန္းရွိုင္း….ဒီေစာ္ေလးက ေစ်းကြက္ထဲကေနာ္..မင္းသြားဖိမယ္ မႀကံနဲ႔..ပက္ကင္ ဆိုၿပီး ေစ်းတင္ရိုက္မွာ….” လို႔ မွာသည္ ။
မြန္းရွိုင္းက “ ဟီး….သိ…သိပါတယ္….ေဘာ့စ္..ၾကည့္႐ုံပါ….ၾကည့္႐ုံေလးပါ..ဟီး…ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး …. ” လို႔ ႐ူး
သလိုလို ေပါသလိုလို အိုက္တင္နဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။ မြန္းရွိုင္းသည္ စိုင္းေက်ာက္ကို အေသေၾကာက္သည္ ။
စိုင္းေက်ာက္ ဘယ္ေလာက္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္ ပက္စက္သည္ ဆိုတာကို မြန္းရွိုင္း ေတာ္ေတာ္ေလး သိ
ထားသည္ ။ သူ႔ေရွ႕မွာ လုပ္ျပထားတာေတြ မနည္းဘူး ။ သူ႔နဲ႔ ရန္သူျဖစ္လာတဲ့ လူေတြကို ခုတ္တယ္ ထစ္တယ္ ပါးပါးလွီးတယ္ ။ တခါထဲ မသတ္ပစ္လိုက္ဘဲ ညႇင္းၿပီး ႏွိပ္စက္ၿပီး မွ သတ္တတ္တယ္ ။ တလုံးထိုး ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ခဲ့တာေတြလည္း မနည္းဘူး ။
လူမိုက္ကံေကာင္း ေပါ့ ။ စိုင္းေက်ာက္ အခုထိ အဖမ္းမခံရေသးဘူး ။ ေထာင္မက်ေသးဘူး ။ လူယုတ္မာ တိုင္း လူဆိုးလူမိုက္တိုင္း အဖမ္းမခံရ..ေထာင္မက်ဘူး ဆိုတာ မြန္းရွိုင္း သေဘာေပါက္ နားလည္သြားရတယ္ ။
သူတပါးကို မေကာင္းလုပ္ရင္ ျပန္ခံရတတ္တယ္ လို႔ လူေတြ ေျပာၾကဆိုၾကတာေတြ မြန္းရွိုင္း ငယ္ငယ္ထဲက ၾကား
ဖူးေနခဲ့တယ္ ။ တခါတေလ လူယုတ္မာေတြ ေရရွည္ႀကီး ေကာင္းစားေနတာေတြကို ျမင္ရေတာ့ မြန္းရွိုင္း အံ့ၾသတယ္ ။
စိုင္းေက်ာက္ ဖ်က္ဆီးလိုက္လို႔ ဘဝပ်က္သြားရတဲ့ မိန္းမေတြ မနည္းဘူး ။ မိန္းမေကာင္းေလးေတြ ကေန ထိုင္းနိုင္ငံဖက္မွာ ေၾကးစားဖါသည္မေတြ ျဖစ္ကုန္သည္ ။ စိုင္းေက်ာက္သည္ သူလုပ္တာကို ဆန႔္က်င္တဲ့ ကာျပန္
ေတာ္လွန္တဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ပက္စက္ ယုတ္မာတဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ႏွိပ္စက္ခဲ့တာေတြကိုလည္း မြန္းရွိုင္း
မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတာ အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး ။ ေျပာရင္းဆိုရင္း တင္ေတာင္ ဆိုၿပီး ၿခံဝက
ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ၾကားလိုက္ရသည္ ။
မြန္းရွိုင္း ျပဴတင္းေပါက္က ၾကည့္လိုက္သည္ ။
မိန္းမတေယာက္ ၿခံတံခါးေရွ႕မွာ ရပ္ေနသည္ ။ အေဝးက ၾကည့္တာမို႔ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မသဲကြဲဘူး ။
စားပြဲေပၚ ခ်ထားတဲ့ ပစၥတိုေသနတ္ကို ခါး မွာ ထိုးလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲက ထြက္လိုက္တယ္ ။ ၿခံဝကို ေလၽွာက္သြား
လိုက္တယ္ ။
“ ဘာကိစၥလဲ..ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လဲ….”
ခပ္မာမာ ေမးလိုက္တဲ့ မြန္းရွိုင္းကို ၿခံျပင္က မိန္းမက “ ငါ စိုင္းေက်ာက္ရဲ့ မယားပါ ..သူနဲ႔ အေရးတႀကီး ေတြ႕
ခ်င္လို႔….” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ မြန္းရွိုင္း ဒီမိန္းမကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး အကဲခတ္လိုက္တယ္ ။ မဆိုးဘူး ။ အသက္ေတာ့ နဲနဲႀကီးေနၿပီ ။ ပိန္ပိန္ပါးပါး အသားျဖဴစြတ္စြတ္ ရွမ္းမ ။ စိုင္းေက်ာက္ရဲ့ မ်ားျပားလွတဲ့ မယား
ေတြ ထဲက တေယာက္ ျဖစ္မည္ ။ ၾကည့္ရတာ ရိုးသားပုံရသည္ ။ အိမ္ထဲ အဝင္ခံလိုက္လို႔ စိုင္းေက်ာက္ သူ႔
ကို ရစ္မွာလည္း မြန္းရွိုင္း ေၾကာက္ေသးသည္ ။
“ ခဏေလးေစာင့္…ခင္ဗ်ားနံမည္..ဘာလဲ…”
“ နန္းဟြမ္း….”
မြန္းရွိုင္း ဟမ္းဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး စိုင္းေက်ာက္ကို ေခၚလိုက္သည္ ။
“ ဘာလဲကြ…ဘာျဖစ္လဲ….”
ေလသံမာမာနဲ႔ စိုင္းေက်ာက္ ထူးသည္ ။
“ ေဘာ့စ္…ၿခံဝမွာ ေဘာ့စ္ရဲ့ မိန္းမ ေရာက္ေနတယ္…နန္းဟြမ္း….တဲ့…အိမ္ထဲ ေစာင့္ခိုင္းရမလား…ေဘာ့စ္ ဘယ္
လို ျဖစ္ေစခ်င္လဲ…..”
စိုင္းေက်ာက္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္မေျဖဘူး ။ ခဏၾကာမွ “ ေအး…အိမ္ထဲ ေခၚထားလိုက္..” လို႔ ေျဖၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။
မြန္းရွိုင္းလည္း ၿခံတံခါး ဖြင့္ေပးၿပီး နန္းဟြမ္း ဆိုတဲ့ မိန္းမကို အိမ္ထဲကို ေခၚလိုက္တယ္ ။
“ အိမ္ထဲမွာ ေစာင့္ဗ်ာ..သူ မၾကာခင္ ျပန္လာမွာပါ…”
“ ဟုတ္ကဲ့ရွင့္..ေက်းဇူး…”
ဧည့္ခန္းက ဆိုဖါေတြမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အတြင္းခန္းကို မြန္းရွိုင္း ဝင္သြားလိုက္သည္ ။
အင္း….ဟိုေကာင္မေလးကို ျမည္းစမ္းမလား စဥ္းစားမိပါတယ္….စိုင္းေက်ာက္ မယား အိမ္ထဲ ရွိေနလို႔ သိပ္မ
ေကာင္းဘူး ျဖစ္သြားသည္ …။ ေကာင္မေလးကို သြားေခ်ာင္းလိုက္သည္ ။ သူ႔ေျခသံကို ၾကားလို႔ ေကာင္မေလး
ေမာ့ၾကည့္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ သနားစရာ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ “ အကို…နန္းေႏွာင္း…တအား ဘိုက္ဆာေနလို႔..နန္း
ေႏွာင္းကို တခုခုေကၽြမးမလားဟင္…ထမင္းၾကမ္းေလး ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့….” လို႔ အသံတုန္တုန္ေလးနဲ႔ ေျပာတယ္ ။
မြန္းရွိုင္း သနားသြားသည္ ။
ခ်က္ခ်င္းဘဲ ..“ ေအး….လာ..လာ…လိုက္ခဲ့..ဟင္းေတြ ထမင္းေတြ ရွိတယ္ ..တခုေတာ့ ရွိတယ္ေနာ္..ျမန္ျမန္စား.
စိုင္းေက်ာက္ ျပန္မလာခင္ အၿပီးစား…” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး မီးဖိုခန္းထဲကို ေခၚသြားလိုက္သည္ ။ ထမင္းဟင္းေတြ
ကို ျပသည္ ။ “ အဝသာစား…..နင့္နံမည္ နန္းေႏွာင္းလား….”
“ ဟုတ္ကဲ့ အကို..က်မနံမည္ နန္းေႏွာင္းပါ….က်ိဳင္းတုံဖက္ကပါ…..”
“ ေအး..ငါ့နံမည္က မြန္းရွိုင္း..ငါက ရန္ကုန္က…”
နန္းေႏွာင္း အငမ္းမရ ပလုပ္ပေလာင္း စားေနတာကို မြန္းရွိုင္း ေငးၾကည့္ေနသည္ ။ သည္ ေကာင္မေလး ကံဆိုး
တာဘဲ ။ လူကုန္ကူးတဲ့ ေခြးသူေတာင္းစားေတြနဲ႔ ေတြ႕သြားတာ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မီးဖို္ခန္း အေပါက္ဝကေန “ က်မ
ေရဆာလို႔ ေရတခြက္ေလာက္ ေသာက္လို႔ ရမလားရွင့္..” လို႔ စိုင္းေက်ာက္ရဲ့ မယား ဆိုတဲ့ နန္းဟြမ္း ေမးလိုက္
လို႔ မြန္းရွိုင္း ျခာကနဲ လွည့္ၾကည့္သည္ ။
“ ေအာ္..ရတယ္..ရတယ္….လာ..လာ…ဒီမွာ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ေရဘူးေတြ ရွိတယ္ …. ” လို႔ မြန္းရွိုင္းက ေခၚလိုက္
ေပနယ့္ နန္းဟြမ္း ဆိုတဲ့ စိုင္းေက်ာက္ မယားက သူ႔ဖက္ကို မၾကည့္ဘဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ၿပီး ထမင္း
စားေနတဲ့ နန္းေႏွာင္း ဖက္ကို အလြန္အမင္း အံ့အားသင့္သလို ၾကည့္ၿပီး…“ နန္းေႏွာင္း..သမီး…” လို႔ ေအာ္ေခၚ
လိုက္လို႔ မြန္းရွိုင္း တအား လန႔္သြားသည္ ။
နန္းေႏွာင္းကလည္း ထမင္းဇလုံကို ခ်ၿပီး နန္းဟြမ္းကို ေျပးဖက္သည္ ။
“ အေမ …. ”
“ သမီး…ဒီကို ဘယ္လို ေရာက္ေနတာလဲ….စိုင္းေမာက္ ေခၚလာတာလား….”
နန္းေႏွာင္းက ေခါင္းညႇိမ့္ျပသည္ ။
“ သမီး…နင္….စိုင္းေမာက္က နင့္အေဖ ဆိုတာကို သိလား…..”
“ နန္းေႏွာင္း မသိဘူး အေမ …”.
“ ေအး..စိုင္းေမာက္က နင့္အေဖဟဲ့….သမီး ကံေကာင္းလိုက္တာ…အေမက သမီးကို ျပန္ေပးဆြဲသြားလို႔ စိုင္း
ေမာက္ဆီ အကူလာေတာင္းတာ..သူက အေမ့ကို စြန႔္ပစ္ထားေပမယ့္ အခုလို သမီးေလး ျပန္ေပးေတြေနာက္ကို
ပါသြားေတာ့လည္း သူ႔ကို ေျခဖက္ၿပီး ေတာင္းပန္ၿပီး လိုက္ရွာေပးခိုင္းမလို႔….”
နန္းေႏွာင္းလည္း စိုင္းေမာက္ ဆိုတဲ့ လူႀကီးက သူ႔အေဖ ဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေအာ္ငိုပါ
ေတာ့သည္ ။
ဟာ…..တိုက္လည္း တိုက္ဆိုင္တယ္ကြာ…..။
မြန္းရွိုင္းလည္း အေတာ့္ကို အံ့ၾသ တုန္လႈပ္သြားသည္ ။ စိုင္းေမာက္ ေကာင္မေလးကို ဘာေတြ
လုပ္သည္ ဆိုတာ သူ အစအဆုံး ျမင္ေတြ႕သိရွိခဲ့တာကိုး …။
ယုတ္ယုတ္မာမာေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးက သူ႔သမီး ဆိုတာ သိသြားရင္ စိုင္းေမာက္ ဘယ္လိုေနမလဲ ဆို
တာ မြန္းရွိုင္း သိခ်င္တယ္ ။ ဇာတ္လမ္းက ဇာတ္ရွိန္ ျမင့္ေနၿပီ ။
ဖက္ငိုေနၾကတဲ့ သားအမိကို မြန္းရွိုင္း ေငးၾကည့္ေနသည္ ။
ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ စိုင္းေမာက္ ျပန္လာသည္ ။
တစ္..တစ္ ..ဆိုတဲ့ ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ မြန္းရွိုင္း ၿခံဝကို ေျပးထြက္ၿပီး တံခါး ဖြင့္ေပးသည္ ။ စိုင္းေမာက္က သူ႔
ကို ဘာမွ မေျပာ ။ အိမ္ထဲကို မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႔ ဝင္သြားသည္ ။ စိုင္းေမာက္ဆီကို နန္းဟြမ္း ေျပး
လာသည္ ။
“ စိုင္းေမာက္….”
နန္းဟြမ္းကို ျမင္လိုက္ေတာ့ စိုင္းေမာက္ မ်က္ႏွာႀကီး တင္းသြားသည္ ။ မဲ့ရြဲ႕ၿပီး
“ နန္းဟြမ္း…နင္ ဘာလာလုပ္လဲ..ပိုက္ဆံလိုခ်င္သလား …. ” လို႔ နန္းဟြမ္းကို ခပ္ထန္ထန္ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ မဟုတ္ဘူး..စိုင္းေက်ာက္..နင့္လို လူဆီက ငါ ဘာမွ မလိုခ်င္ဘူး …ငါလာတာ သမီးအတြက္..သမီးကို လူဆိုး
ဖမ္းသြားလို႔ နင့္ကို လာ အကူေတာင္းတာ…”
“ ဟင္..ဟုတ္လား….သမီး…..နင့္သမီး……ကို …ဟုတ္လား….”
“ ေအး…နင္နဲ႔ ရတဲ့ သမီး…….နင့္သမီးေပါ့ဟဲ့…….”
“ ဘယ္လို ျဖစ္သလဲ…ဘယ္ေကာင္ေတြ ဖမ္းသြားတာလဲ…”
“ အတိအက်ေတာ့ ငါဘယ္သိမလဲ စိုင္းေက်ာက္…ဒါေပမယ့္ သမီးကို ျပန္ေတြ႕ၿပီ..”
“ ေဟ….ဘယ္မွာ ျပန္ေတြ႕တာလဲ….”
“ နင့္အိမ္မွာ..ဒီမွာ…..သမီးက နင့္အိမ္မွာ ေရာက္ေနတယ္ဟဲ့….”
“ ဟင္ ….”
အရမ္း အံ့ၾသသြားတဲ့ စိုင္းေမာက္ မ်က္ႏွာႀကီးကို မြန္းရွိုင္း ေတြ႕လိုက္သည္ ။
.“ ..နင့္အိမ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ…. …………နင့္သမီးဆိုတာ မသိဘူးလား.. ……… အဲဒါ
နင့္သမီး….နန္းေႏွာင္း….စိုင္းေက်ာက္ရဲ့….နင့္ေသြး..နင့္သမီး…….”
“ ဘာ…”
စိုင္းေက်ာက္ မ်က္လုံးေတြ ျပာေဝသြားသည္ ။ ၾကားရတာကို မယုံနိုင္ …။
“ နန္းေႏွာင္းက ငါ့သမီး……ဟုတ္လား……”
“ ေအး..နင္ ပစ္ထားခဲ့လို႔ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ငါနဲ႔ အတူတူ.. ေတာင္ယာ အလုပ္လုပ္စားေနရတဲ့ နင့္သမီး….”
“ အာ…ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ …ငါ….ငါ……”
စိုင္းေက်ာက္ ရဲ့ ေခါင္းေတြ ျခာျခာလည္သြားသည္ ။ မူးကနဲ မိုက္ကနဲ …. ျဖစ္သြားသည္ ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ
ဒူးေထာက္ရက္ က်သြားသည္ ။ ပါးစပ္ကလည္း ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္သည္ ။
“ နန္းေႏွာင္းဟာ …..နန္းေႏွာင္းဟာ……ငါ့သမီး…..ဟာ…ဟာ…………ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ကုန္တာလဲ…….”တဲ့ …။
မီးဖိုခန္းထဲက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ နန္းေႏွာင္းကို သူ မၾကည့္ရဲဘူး ။ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲဘူး ။
စိုင္းေက်ာက္ နန္းဟြမ္းနဲ႔ နန္းေႏွာင္းတို႔ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေခါင္းႀကီးငုံ႔ၿပီး ရပ္ေနသည္ ။ စိုင္းေက်ာက္ စိတ္ထဲမွာ
ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာ သူဘဲ သိမည္ ။