စုန်းမ

အြဖစ်အပျက်တွေကို အစကနေ ပြန်ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ကျနော် အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်မှာ ရန်ကုန်မြို့လည်ခေါင်မှာရှိတဲ့ နာမည်ကျော် စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ခဲ့တယ် ဆိုတာကနေ စရမှာပဲ။ ကျနော်က ရန်ကုန် ဇာတိ မဟုတ်ပါဘူး။ ဧရာဝတီတိုင်း မြို ့နယ်လေးတစ်ခုကဖြစ်ပြီး ဆယ်တန်းအောင်ပြီးတဲ့နောက် အဖေ့ဘက်က ဦးလေးနဲ့အတူ ရန်ကုန်ကိုပါလာတာပါ။ တကယ်ဆို ဆယ်တန်းအောင်ပြီးရင် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပညာ တစ်ခုခုကို အထောက်အပံ့ဖြစ်မယ့် တက္ကသိုလ်တစ်ခုခုကို တတ်သင့်ပေမယ့် ကျနော့်အမှတ်က အဲဒီလောက် မကောင်းဘူးဗျာ။ ဒီတော့ အဝေးသင်ပဲ ရွေးလိုက်ရပြီး ကြုံရာအလုပ်တစ်ခုကို ဝင်လုပ်မယ်ပြင်တော့ ကျနော်နဲ့ ဦးလေးနေတဲ့နေရာရဲ ့မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့ အဲဒီစားသောက်ဆိုင်နဲ့ ဆက်သွယ်မိတာ။

ရနံ့သစ်လို့ ခေါ်တဲ့ အဲဒီစားသောက်ဆိုင်မှာ အလုပ်ရတာ ကျနော် တော်တော်ကံကောင်းတယ်လို့ ပြောရမယ် ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ။ ဘာကံကောင်းတာလဲလို့ ခင်ဗျားတို့ သိချင်လာပြီ မှတ်လား။ ပြောပြမှာပေါ့ .. အဲဒါလေး ပြောချင်လို့ နောက်ကြောင်းတွေ ဘာတွေ ခြေဆင်းပျိုးထားရတယ်လေ .. ဒီလိုဗျ ..။

ရနံ့သစ်စားသောက်ဆိုင်က နာမည်ကြီးတဲ့အပြင် တော်တော်လည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိပြီး ကျယ်တယ်။နောက်ပြီး သူက ခင်ဗျားတို့ ကျနော်တို့ အမြဲတမ်းတွေ့နေကြ ဆိုင်တွေလို Open type မဟုတ်ဘူးဗျာ။ အုတ်ခံ နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်ကြီး။ အောက်ထပ်ကို မီးဖိုချောင်နဲ့ စားသောက်ခန်း လုပ်ထားတာ။ ထုံးစံအတိုင်း စားသောက်ခန်းက အရှေ့ဘက်ခြမ်းမှာ၊ မီးဖိုချောင်ကတော့ နောက်ဘက်မှာပေါ့။ အပေါ်ထပ်ကတော့ ဆိုင်ပိုင်ရှင်ရဲ ့ တခြားလုပ်ငန်းမှာ သုံးတဲ့ ပစ္စည်းတွေထားထားတာ။ အခန်းတွေရှိပြီး တစ်ချို ့အခန်းတွေက စားဖိုမှုးတစ်ယောက်နဲ့ ဆိုင်က ဝန်ထမ်းတစ်ယောက် နေတယ်။ တစ်ချို ့အခန်းတွေကတော့ စတိုခန်းလို ဟာမျိုးတွေ။

မင်းဟာက ဒါလား ကံကောင်းတာလို့ မေးရင် မဟုတ်သေးပါဘူးဗျာ .. အခုပဲ လာတော့မှာပါ .. ဆန္ဒမစောကြပါနဲ့။ ကျနော်တို့ ရနံ့သစ်ဆိုင်ရဲ ့ အလုပ်သမားအဖွဲ့မှာ အုပ်စုနှစ်စုရှိတယ်ဗျ။ အကြော်အလှော်နဲ့ စီမံခန့်ခွဲတာက အသက်၃ဝကနေ ၄ဝကြားလောက်ရှိမယ့် စီနီယာတွေပေါ့ဗျာ။ နောက်တစ်ဖွဲ့ကတော့ ၀ိုင်းလုပ်ဝိုင်းကူဆိုတဲ့ ကျနော်တို့လို အရွယ်တွေ။ ပြောချင်တာက အဲဒီ ဒုတိယတစ်ဖွဲ့မှာ လူခြောက်ယောက်ရှိတဲ့အနက် ယောကျ်ားလေးဆိုလို့ ကျနော် အပါအဝင်မှ နှစ်ယောက်ထဲ .. အဟဲ။ 😉

နဲနဲစိတ်ဝင်စားသွားပြီ မှတ်လား။ ပိုပြီးတော့ ချိုမြိန်တာလားတွေ ထပ်ပြောရမယ်ဆိုရင်ရှိတဲ့ ကောင်မလေးလေးယောက်မှာ တစ်ယောက်မှ ရုပ်ဆိုးတာ မပါဘူး ကိုယ့်ဆြာ .. ငှဲ ငှဲ။ ထပ်ပြီးတော့ အဆင်ပြေချင်တော့ ကျနော် အလုပ်ဝင်ပြီး သိပ်မကြာပါဘူး။ ကိုယ်နဲ့အတူတူ လုပ်တဲ့ ငတိက ဓါးခုတ်တာ ဘယ်ဆော်ကို ငေးခုတ်တယ် မသိပါဘူး။ လက်သန်းတစ်ချောင်း ပါသွားတာနဲ့ အလုပ်ထွက်သွားရရှာတယ်။ သူ့အတွက်တော့ စိတ်မကောင်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သိပ်ပြီးတော့လည်း ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ဝမ်းမနည်းနေပါဘူးဗျာ။ အဓိက က ကိုယ်ဓါးခုတ်ရင် လက်မပြတ်ဖို့ပဲ မဟုတ်လား။

ဒီလိုဆိုတော့ ခင်ဗျားတို့က ပြောတော့မယ်။ မင်းဟာက ဆွေလှိုင်ဦး ဇာတ်လမ်းကြီးပဲရယ်လို့။ မချောလေးယောက် ကိုယ်တစ်ယောက်ဆိုတာလေ။ ဘယ်ကလာ… ။ ကျနော် အဲ့လောက် ကံကောင်းပါ့မလား။ အဲဒါမျိုးတွေက အောစာအုပ်ဇာတ်လမ်းတွေမှာတာ ဖြစ်တာလေ။ အခုက တကယ့်လက်တွေ့ အပြင်လောကကြီးမှာ။ ကောင်မလေးယောက်နဲ့ ကျနော် ပတ်ပြီးပွေးလို့ရအောင် ကျနော်က စားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်လည်းမဟုတ်၊ သောက်ဆံကလည်း တစ်လလုံးနေမှ လကုန်ရက်လေးကို စောင့်နေရတဲ့ဘဝ။ ဘယ်လိုအဆင်ပြေမှာလဲဗျာ ..။

ဟဲ .. ဟဲ .. စိတ်ပျက်သွားပြီလား။ ဒီလောက်လည်း စိတ်ဓါတ်မကျပါနဲ့ဗျာ။ ကောင်းတာလေးတွေ ပြောတော့မှာပါ။ ကျနော် အခုပြောမယ့် ဇာတ်လမ်းထဲမှာ ကောင််မလေး လေးယောက်စလုံး မဟုတ်တောင် နှစ်ယောက်တော့ အဓိကထားပြီး ပြောရမယ်ဗျ။ ပထမတစ်ယောက်က ကျော့ကေခိုင်ဆိုတာ။ ကျော့ကေခိုင်က ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေးနဲ့ တော်တော်လှတဲ့ ကောင်မလေးဗျာ။ ခင်ဗျားတို့ မျက်စိထဲမှာ ပြောရရင် ဟိုဗမာဆန်ဆန်ဝတ်စုံလေးနဲ့ ဓါတ်ပုံအမြဲရိုက်ခံတဲ့ မော်ဒယ်ကောင်မလေးနဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်တူတယ်။ အခုနောက်ပိုင်းသုံးတဲ့ စကေးလ်နဲ့သာ ခွဲကြကြေးဆို ၈လောက်၊ ဒါမှမဟုတ် ၈.၅လောက်တော့ အသာလေး ရှိမယ်။ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်အသွင်လေးနဲ့ ကျော့ကေခိုင် လမ်းလျှောက်လာပြီဆိုရင် တော်တော်များများ ယောကျ်ားတွေ ငေးကြည့်ကြတော့တာပဲ။

နောက်တစ်ယောက်ကတော့ မိုးရတီဆိုတာ။ အဲဒီတစ်ယောက်ကတော့ မလွယ်ဘူး။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ ့စိတ်ကို ရူးသွပ်စေနိုင်လောက်တဲ့ အထိ ဖမ်းစားထားနိုင်တဲ့အလှဆိုတာ မိုးရတီကိုမှ ဆိုလိုတာ။ ခင်ဗျားတို့ ရာဇဝင်ထဲမှာ သီဝိမင်းကို အပြတ်ကြွေသွားအောင် ပြုလုပ်နိုင်တဲ့ ဥမ္မာဒန္တီရဲ ့အလှဆိုတာ ကြားဖူးကြတယ် မှတ်လား။ ဟုတ်တယ် .. အဲဒီအလှကို မြင်ဖူးချင်ရင် တခြားသူ လိုက်ရှာမနေနဲ့။ မိုးရတီကိုသာ လာကြည့်လှည့်။ ခုနက ပြောခဲ့တဲ့ စကေးလ်နဲ့ဆိုရင် မိုးရတီက အသာလေး ၉အထက်မှာပဲ။ လုံးဝကို မဆင်းဘူးဗျ။

မိုးရတီ လှတာချောတာက ထားလိုက်ပါတော့။ ဒါက လူတစ်ယောက်ရဲ ့မွေးရာပါ ရုပ်သွင်ပဲလေ။ ဒါပေမယ့် ခက်တာက အဲဒီမိုးရတီဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက မီးခဲလေးဗျ။ သူ့နဲ့ သွားထိလိုက်တာနဲ့ ထိလိုက်တဲ့ကောင် ပြာကျတဲ့အထိ လောင်သွားတော့တာ။ ကောင်လေးတွေ သူ့ရဲ ့အလှမှာ ကြွေဆင်းပြီး သူ့ကို တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်နေတာကိုလည်း မိုးရတီက ဂုဏ်ယူနေသေးတယ်။ ယောကျ်ားလေးတွေကို ကြိုက်သလို လှည့်စားပြီး နိုင်စားလို့ ရနိုင်တာကိုက မိုးရတီရဲ ့အရည်အချင်း တစ်ရပ်ဖြစ်ပြီး၊ အဲဒီအရည်အချင်းကိုလည်း သူက အပြည့်အဝ အသုံးချနေနိုင်တော့တာပဲ။

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် ကျနော်လည်း ယောကျ်ားထဲက ယောကျ်ားပဲဆိုတော့ ရနံ့သစ်စားသောက်ဆိုင်ရောက်လို့ မိုးရတီနဲ့ ဆုံတော့ မြင်မြင်ခြင်း ပစ်ကြွေတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် မိုးရတီက ကျနော်လက်လှမ်းမီလောက်တဲ့ ဆော်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ သဘောပေါက်သွားတယ်။ ကိုယ့်အနေအထား ကိုယ်သိရမယ်လေ (ဒါက တော်တော်အရေးကြီးတယ် မဟုတ်လား ကိုယ့်ဆြာတို့)။ ဒီတော့ ကျနော် မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာဆိုဘာမှ ရှေ့တိုးဖို့ မတွေးဘူး။ အဲဒါဆိုလို့ လုံးဝကြီး အရှင်းကြီးလားဆိုတော့လည်း မဟုတ်ဘူးဗျ။ ဒီလောက်လှတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ အလုပ်အတူလုပ်ရတာပဲ။ စသလို၊ နောက်သလိုနဲ့ ဟိုဟိုဒီဒီတွေ ပြောတာတော့ ရှိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် seriously လားဆိုတော့ လုံးဝကို မဟုတ်ပါဘူး။

မိုးရတီနဲ့သာ ဘာမှ မဖြစ်တာ။ ကျော့ကေခိုင်နဲ့တော့ ကျနော် အဆင်ပြေသွားတယ်။ အစပိုင်းတုန်းကတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ကြိုက်နေတာကို လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေ သိမှာစိုးလို့ သိုသိုဝှက်ဝှက်ပဲ ထားပါတယ်ဗျာ။ ဒါပေမယ့် ဒါမျိုးဆိုတာ ဘယ်လောက်ကြာကြာ ဖုံးထားလို့ရမှာလဲ။ ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ကျနော် ညက်ပြီးလို့ သုံးလေးလလောက် ကြာတော့ စားသောက်ဆိုင်ကလူ အကုန်သိကုန်တော့တာပဲ။ အဲ .. ပြောရမယ်ဆိုရင် ပြသနာကလည်း အဲဒီမှာ စတော့တာပဲဗျာ ..။

တခြားတော့ မဟုတ်ဘူး။ သူမဟုတ်ဘဲ တခြားကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ညက်နေတယ်ဆိုရော မိုးရတီရဲ ့မျက်လုံးထဲမှာ ကျနော်က အလိိုလို တန်ဖိုးရှိသလို ဖြစ်လာတော့တယ်။ ကျနော့်ဖာသာ ကျနော် တစ်ယောက်ထဲ ဆိုတုန်းကတော့ ဂရုစိုက်စရာ မလိုဘူးလေ။ အခုလို ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ဆိုတော့ ကျနော်ဟာ မိုးရတီအတွက်တော့ သိမ်းပိုက်ရမယ့် ဆုလဒ်တစ်ခုလို ဖြစ်လာပါရော။ မိုးရတီအတွက်တော့ ဒီကိစ္စက သူ့ဝါသနာလို ဖြစ်နေတာ။ ကျနော်ပြောခဲ့သလိုပေါ့ .. သူက ယောကျ်ားလေးတွေကို အရုပ်ကလေးတွေလို ကစားနေချင်တာလေ။

ဒီလိုနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်လာလဲဆိုတော့ မိုးရတီက တဖြေးဖြေးခြင်း ကျနော့်နားကို ကပ်သထက်ကပ်လာတယ်။ ပရောပတီတွေ လုပ်သထက်လုပ်လာတယ်။ အစပိုင်းတုန်းက ကျနော်လည်း ဒါကို သေချာ သတိမထားမိဘူး။ ဘယ်သိမလဲ .. ကျနော်က ယောကျ်ားလေးပဲ .. ကောင်မလေးချောချောတစ်ယောက် ကိုယ့်အနားကပ်တာ ငြင်းစရာလား။ No big deal ပေါ့။

ဒါပေမယ့် ကျနော့်ကောင်မလေး ကျော့ကေခိုင်ကတော့ ဒီလိုမမြင်ဘူး။ မြွေမြွေချင်းသာ ခြေမြင်တာ မှတ်လား။ မိုးရတီရဲ ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီး သူမက ရိပ်မိသင့်သလောက် ရိပ်မိပြီး ကျနော့်ကို မိုးရတီနဲ့ ဝေးဝေးနေဖို့ စပြောတော့တာပဲ။ မိုးရတီရဲ ့ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာဆိုတာ ကျော့ကေခိုင်က ပြောတော့ ကျနော်က မဖြစ်နိုင်ပါဘူးဆိုပြီး ဟာသလုပ်မိသေးတယ်။ (တခါမှ မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မောင်က ဘာဆိုဘာမှ မလုပ်ခဲ့တာ .. အခုလို ရည်းစားအတည်တကျ ရှိပြီးတော့မှ ပိုလို့တောင် ဝေးသေး) .. ဆိုပြီး လေပြေလေးနဲ့ ပြောလိုက်တော့ ကျော့ကေခိုင်က မတင်မကျနဲ့ လက်ခံရှာတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်ကတည်းက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ ့အချစ်ရေးမှာ မိုးရတီက တတိယလူအနေနဲ့ စတင်ပြီး ဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်လို့ ပြောရမှာပဲ။

ဆက်ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျနော်နဲ့ ကျော့ကေခိုင်ကြားမှာ နဲနဲလေး tension စဖြစ်လာတယ်။ လူဆိုတာကလည်း အခက်သား။ ကောင်းနေရင်သာ ဘာလုပ်လုပ် ပြသနာမရှိတာ။ မကောင်းဘူးလို့ မြင်သွားရင် သူ့ဖာသာသူ တံတွေးထွေးရင်တော့ ကိုယ့်ကို စောင်းပြီးထွေးတယ်လို့ ထင်တတ်ကြတာ မဟုတ်လား။ ဒီတော့ မိုးရတီ ဘာလုပ်လုပ် ကျော့ကေခိုင် အမြင်မှာ ကျနော့်ကို လာပြီးရောနေတယ်လို့ပဲ သူက မြင်တော့တယ်။ ကျနော်က မဟုတ်ပါဘူးလို့ ရှင်းပြတော့ .. (မောင် သူ့ဘက်ကနေ ဘာမှ ကာကွယ်ပေးစရာမလိုဘူး .. ဖြေရှင်းပေးစရာ မလိုဘူး) ဆိုတာတွေ ဖြစ်လာရော။ :-X

ပြသနာက ကျော့ကေခိုင်တစ်ယောက် မိုးရတီရဲ ့နာမည်ကို ထုတ်ပြီး ပြောပြောတိုင်း ကျနော်က မိုးရတီအပေါ်မှာ ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားလာမိတာပဲ။ ဒါ ကျနော့် အပြစ်မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဆြာတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်။ နဂိုကမှ မိုးရတီက သိပ်ချောသိပ်လှတဲ့ မိန်းကလေး။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော၊ ရုပ်ရည်ရော ဘာမှအပြစ်ပြောစရာ မရှိတဲ့ဟာ။ မတတ်သာလို့သာ ခေါင်းထဲကနေ ထုတ်ပြီး မေ့ထားရတာလေ။ အခုကျတော့ ကျော့ကေခိုင်ကိုယ်တိုင်ကိုက တဖွဖွနဲ့ မိုးရတီနာမည်ကို ထုတ်ပြောနေတော့ ကျနော့်ခေါင်းထဲ အလိုလို ပြန်ရောက်လာတာပေါ့။ နောက်ပြီး ကျော့ကေခိုင် ပြောတဲ့ စကားတွေကို ကြည့်ဦး ..

“ဒီဟာမက သူ့ကိုယ့်သူဟော့တယ်ဆိုပြီး သွေးနထင်ရောက်နေတာ .. နို့ကြီးတွေ မို့တင်းပြီးထွားနေတာနဲ့ ယောကျ်ားလေးတိုင်း သွားရည်ကျမယ်ထင်နေတာ”
“လမ်းလျှောက်တာကလည်း တမင်တကာကို လုပ်နေသလား အောက်မေ့ရတယ် .. တင်တွေကို ဟိုပစ်ဒီပစ်နဲ့ .. ဆိုင်ထဲကလူတွေရော .. အပြင်ကလူတွေရော အကုန်လုံး ဒါတွေပဲ လိုက်ကြည့်နေတာ .. မောင်လည်း ပါတယ်မှတ်လား”

တကယ့်ကို ကွိုင်ပဲဗျာ။ ကျနော်ပြောခဲ့ပြီးသားပဲ။ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော ရုပ်ရည်ရောက တကယ့်ရှယ်ပဲ။ အဲဒါဟုတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျော့ကေခိုင်ကလည်း မလှတာမှ မဟုတ်တာ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ကောင်မလေး ဖြစ်တဲ့သူက တခြား မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ ့ ကိုယ်ခန္ဓာကို အားကျသလို၊ မနာလိုသလိုပြောနေတာက ရှိနေတဲ့ ပြသနာကို ဖြေရှင်းအောင် လုပ်နေတာ မဟုတ်တော့ဘူး။

“ကျော့ကလဲ မဟုတ်တာ .. ပုံကြီးချဲ ့ပြီးပြောနေပြန်ပြီ .. ကျော့ကိုယ်ကလည်း မိုက်တာပဲ .. ဘဲတွေ ကျော့ဖြတ်သွားတိုင်း ငမ်းငမ်းနေတာ မောင်တွေ့နေကြပဲကို”

ကျနော်က ဒီလို ဖြောင်းဖြပြီး ပြောပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ်လုံးလေးကို တကယ်ပဲ ကျော့ကေခိုင်နဲ့ နှိုင်းယှဉ်နေမိတယ်။ ကျော့ကေခိုင်က အစောပိုင်းတုန်းကတော့ ဒါမျိုးပြောရင် အနည်းငယ် ငြိမ်သွားပေမယ့် နောက်ကျတော့ ဘယ်လိုဖြစ်လာလဲဆိုတော့ .. (တွေ့လား .. မောင့်စိတ်ထဲမှာ မိုးရတီက ပိုမိုက်တယ်လို့တွေးလို့ ဒီစကားထွက်လာတာ .. တော်ပြီ .. တော်ပြီ .. ဒါဆို အဲဒီဟာမကို မောင်သွားကြိုက်တော့ .. ကျော့ကို လာမထိနဲ့) .. ဒီလိုပြန်ပြီးပြောတော့ကာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ ့ နှစ်ကိုယ်ကြားအချိန်တွေက ကြည်နူးစရာ မဖြစ်ဘဲ ပျက်ပျက်လာပါရော။

ဒီတော့ ကျနော်က တဖြေးဖြေးနဲ့ စိတ်ရှုပ်လာတယ်။ ခင်ဗျားတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်ဗျာ။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ နဂိုကတည်း လိုချင်တာကို ကျနော်က ရနေတာ မဟုတ်ဘူး (မိုးရတီကိုဆိုလိုတာ)။ အခုကျတော့ ကိုယ်ရနေကြဟာကိုတောင် ထပ်မရတော့ဘူး (ကျော့ကေခိုင်နဲ့ စကားများရင် သူက ကျနော့်ကို မပေးတော့ဘူး .. ခပ်ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် ပေးမလိုးတော့ဘူး)။ အဲဒါနဲ့ပဲ မိုးရတီက အလိုလိုနေရင်း ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့ပြိုင်ဘက်ဖြစ်လာပြီး၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အသီး (forbidden fruit) ဖြစ်လာရော။ ဒါပေမယ့် ခက်တာက အဲဒီအသီးက အရမ်းချိုပြီး အရသာရှိမယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားတို့တော့ မသိဘူး .. ကျနော်ကတော့ တပ်အပ်ကို သိနေတယ် .. ခက်တော့တာပဲဗျာ။

ဆက်ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဒီလိုဖြစ်ကြပေမယ့် ကျနော်နဲ့ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့ဆက်ဆံရေးက အများအမြင်မှာ အတော်ကြီးကို ကြင်ကြင်နာနာ ရှိကြတဲ့ စုံတွဲတွေပါ။ လူရှေ့သူရှေ့ မြင်ကွင်းမှာတော့ တစ်ခါမှ စကားကြီး ခွန်းကျယ် ကျနော်တို့ မများဖူးပါဘူး။ အဲဒါကြောင့် ကျနော် ကိုယ်တိုင်လည်း မိုးရတီရဲ ့ခြေလှမ်းတွေက ဘယ်လိုဆိုတာ အနည်းအကျဉ်း ရိပ်မိလာပေမယ့် ကျော့ကေခိုင် ကျနော့်အပေါ်ထားတဲ့အချစ်၊ သူ့ရဲ ့မျက်နှာကို ငဲ့ညှာပြီး ဘာဆိုဘာမှ မဖြစ်အောင် အတော်ကြီးကို ရှောင်နေခဲ့ပါတယ်။

ကျနော့်ကိုယ်ကျနော်တော့ တော်တော်ဟုတ်လှပြီ ထင်နေတာ။ ယောကျ်ားလေးဟူသမျှ တစ်ရာမှာ တစ်ရာလုံးနီးပါး တန်းတန်းစွဲတဲ့ မိုးရတီကို ရှောင်နေနိုင်တယ်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကံကြမ္မာဆိုတာ မမြင်သာနိုင်ဘူးကွယ် ဆိုတဲ့စကားက တစ်နေ့ကျတော့ တည့်တည့်ကြီးကို မှန်လာပါရော။

ပြောရမယ်ဆိုရင် အဲဒီနေ့ မတိုင်ခင်အထိ ကျနော် ဆက်စ်ကိစ္စမလုပ်ရတာ နှစ်ပတ်ရှိနေပြီ။ ကျော့ကေခိုင် ရာသီလာနေတာက တစ်ပတ်၊ ပြီးတော့ သူက ရာသီလာပြီး ထပ်ဖျားလိုက်သေးတယ်။ အဲဒါက နောက်တစ်ပတ်ဆိုတော့ နှစ်ပတ်ရှိသွားပြီ။ တကယ်တမ်းတော့ ခင်ဗျားတို့လည်း တွေးမိမှာပါ။ နှစ်ပတ်ဆိုတာ ဘာမှ မဟုတ်တဲ့ ကာလဆိုတာ။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်နေရာကနေ ကိုယ့်ဆြာတို့ပဲ ဝင်ပြီး စဉ်းစားကြည့်ပါဦး။

ကျနော်က အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ် လူငယ်ယောကျ်ားလေး၊ သန်တုန်းမြန်တုန်း အရွယ်မှာ တော်တော်ချောလှပါတယ်ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ချစ်သူရည်းစားဖြစ်ပြီး ဆက်စ်ကို ပုံမှန်လုပ်နေကြ။ နောက်ပြီး လုပ်ရတဲ့ အလုပ်အကိုင်ရဲ ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း ပြောရရင် လေထုထဲမှာကို ဆက်စ်ရဲ ့အနံ့အသက်က ရှိနေတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့နေရာ (အကြော်အလှော်အနံ့တွေ အပြင်ပေါ့လေ .. ဟီး :D)။ ဒီတော့ ကျနော် နှစ်ပတ်လောက် ငတ်ပြတ်နေတာက ပြသနာကို ဖြစ်လာရော။ ကဲ .. အဲဒါမှ ပြသနာ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ထားလဲ .. အခု ကျနော်ဆက်ပြောမယ့်ဟာကတော့ ပြသနာအကြီးစားမှ disaster လို့ ခေါ်ရမယ့်ဟာပဲ ဗျို ့ …။

ကျနော်တို့ စားသောက်ဆိုင်တွေရဲ ့သဘောက ညနေဘက်ဆိုရင် လူကျတာ များတယ်။ ဒီတော့ ပြင်ဆင်စရာ ရှိတာတွေကို နေ့လည်ဘက်ကတည်းက လုပ်ထားရတယ်။ အဲဒီနေ့က ကျနော်လည်း မီးဖိုချောင်ထဲမှာ လှီးစရာရှိတာလှီး၊ ချွတ်စရာရှိတာချွတ်နေတုန်း စားဖိုမှုးဖြစ်တဲ့ ကိုအေးမင်းက မနက်က ရောက်လာတဲ့ ပန်းကန်သေတ္တာပုံးကို လက်ညိုးညွှန်ပြီး လှမ်းပြောတယ်။

“ဇေယျ .. အဲဒီပုံးကြီး အပေါ်ထပ်က စတိုခန်းထဲ သွားထည့်ထားစမ်းကွာ .. လောလောဆယ် သုံးဖြစ်မှာ မဟုတ်သေးဘူး .. နောက်ပြီး ဇွန်းခရင်းထည့်ထားတဲ့ ပလတ်စတစ်ပုံးလဲ ပြန်ယူလာခဲ့ .. ဒီအောက်မှာ ရှိတာတွေနဲ့ မလောက်ဘူး”

သူက ဒီလိုပြောလိုက်တော့ ကျနော်လည်း .. ဟုတ်ကဲ့လို့ ပြန်ပြောပြီး .. လုပ်နေတာတွေ ခနရပ်၊ ထင်းရှူးသားနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ သေတ္တာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကောက်ပွေ့မပြီး အပေါ်ထပ်သွားဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ ကျနော်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ အသီးအရွက်တွေ ရေဆေးနေတဲ့ မိုးရတီက ကိုအေးမင်းကို စကားတစ်ခွန်း လှမ်းပြောလိုက်ပါရော

“ကိုကြီးအေး .. သမီး ဇေယျနဲ့ လိုက်သွားလိုက်မယ် .. ဇွန်ခရင်းပုံးက ဘယ်ဟာလဲဆိုတာ သူ မသိမှာ စိုးလို့”

မီးဖိုခန်းထဲက ထွက်ဖို့ ပြင်နေတဲ့ ကျနော့် ခြေလှမ်းတွေတောင် တန့်ခနဲဖြစ်ပြီး ရင်ခုန်သံတွေက ပျော်တာလိုလို၊ ကြောက်တာလိုလိုနဲ့ တဒုတ်ဒုတ်တောင် ခုန်လာပါရော။ ကံကောင်းတာပဲလား၊ ကံဆိုးတာပဲလားတော့ မသိဘူး။ မိုးရတီ အဲ့လို လှမ်းပြောလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကျော့ကေခိုင်က ရေအိမ်ဝင်နေလို့ အနားမှာ မရှိဘူး။ ဒီတော့ မိုးရတီရဲ ့အကြံကို နဲနဲလေး မှန်းဆလို့ရတာဆိုလို့ ကျနော်ပဲ ရှိမယ်နဲ့တူတယ်။ ကျန်တဲ့သူတွေရော .. ကိုအေးမင်းဆိုတာကတော့ ဝေလာဝေးပဲ။ အေး.. လိုက်သွားပေါ့ဆိုပြီး ခွင့်ပြုလိုက်တာနဲ့တင် မိုးရတီက ကျနော့်နားကို ကြွကြယယလေး ရောက်လာပါရော။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အပေါ်ထပ်တက်ဖို့ လှေကားရှိတဲ့နေရာကို တူယှဉ်တွဲပြီး လျှောက်လာခဲ့ကြတယ်။ ကျနော်က သေတ္တာပုံးကြီးပိုက်လျက်၊ မိုးရတီကတော့ ကျနော့်ညာဘက်ဘေးမှာ ခြေတစ်လှမ်းလောက် စောလျှောက်ပြီး ရှေ့ကဦးဆောင် သွားနေတယ်။ ကျနော့်ကိုတော့ တစ်ချက်မှ စောင်းငဲ့ကြည့်မနေပေမယ့် သူ့ရဲ ့လမ်းလျှောက်ပုံစံက အရမ်းကို ဆက်ဆီကျနေတော့ ကျနော်လည်း မသိမသာလေး ရှိုးမိတော့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ရုပ်ပျက်လောက်အောင်တော့ လည်ပင်းကြီး စောင်းမနေပါဘူး။ (ကိုလူရှုပ် @naughtyguy ပြောသလို အငမ်းကြီးအဆင့်မဟုတ်ဘူး .. အငမ်းလေးကို နဲနဲကျော်တဲ့အဆင့်ပေါ့ .. ဟီး :P)

ဒါပေမယ့် ကျနော့် ဘေးက လျှောက်နေတာ တခြားသူ မဟုတ်ဘူး။ flirt queen လို့ ဆိုရမယ့် မိုးရတီလေ .. လူလည်မလေး .. ငပွေးမလေး ဟုတ် .. ဒီတော့

“ဒီနေ့ တော်တော် ပူတာပဲ ဟာ …”

ဟူးခနဲ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးက လေပူမှုတ် ညည်းပြီး ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်ရဲ ့အောက်နားကိုလည်း ယပ်ခတ်သလို ဆွဲမလိုက်ပါရော။ သောက်ကျိုးနဲ !! ။ ဆွမတင်တာ နဲနဲနောနော မဟုတ်ဘူး။ ဘလောက်စ်ရဲ ့အောက်စနဲ့ နဖူးပြင် ဝင်းဝင်းဖန့်ဖန့်လေးကို လှမ်းသုတ်လို့ရတဲ့ အထိပဲ။ ဘာပြောကောင်းမလဲ။ ချက်နက်နက်လေးရှိနေတဲ့ ဝမ်းပြင်သား ရှပ်ရှပ်လေးတင်မက၊ ဗေဒါရောင် ဆက်ဆီဘရာလေးပါ ပေါ်လာတာပေါ့ဗျာ။ အဲဒီ ဘရာဒီဇိုင်းလှလှလေးနဲ့ ထုတ်ထားတဲ့ ဟာလေးတွေကလည်း တကယ်ကို တင်းရင်းမို့အိနေတဲ့ ရင်သားဖွေးဖွေးတွေ။ ကျနော့်ဖြင့် အသည်းတွေ၊ နှလုံးတွေ၊ အူတွေ အကုန်ဗြောင်းဆန်ပြီး လှမ်းနေတဲ့ ဘယ်ခြေထောက်ကိုတောင် ညာခြေနဲ့ တက်နင်းမိမလို ဖြစ်ပါရော။ ဟတ်ထိုးမလဲတာ ကံကောင်းးးးး ….။

ဒါပေမယ့် မရွှေချောက အကြာကြီးတော့ ဒါမျိုး လုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့အတွင်း ပစ္စည်းတွေ ဘယ်လိုဆိုတာ ကျနော် မြင်လိုက်ပြီဆိုတာ သိတာနဲ့ ဘလောက်စ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ပြန်လွှတ်ချလိုက်တော့ မျက်စိပသာဒဖြစ်နေတဲ့ မြင်ကွင်းတွေက အကုန်ပြန်ပျောက်သွားပါရော။ လူကို ရင်ထဲ ဟာခနဲ ဖြစ်ပြီး ဝမ်းနည်းသလိုတောင်ဖြစ်သွားတယ်။ တဒင်္ဂအချိန်လုံးမှာတင် တကိုယ်လုံးလဲ ထူပူပြီး မျက်နှာကလည်း တော်တော်ကို ပျက်နေမှန်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်သိနေတယ်။

“ဇေယျ .. နင်လည်း ချွေးတွေ ပြန်နေပါလား”

လက်မလေးတစ်ချောင်းကို နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ မသိမသာကိုက်ရင်း မခို့တယို့နဲ့ ပြောတော့ ကျနော့်ဖြင့် ဘာစကားမှကို ပြန်မပြောနိုင်တော့ဘူး။ ဒီအတိုင်း ဆက်သွားနေရင် မဖြစ်တော့ဘူးလို့ တွေးလိုက်ပြီး သူ့ကို ကျော်တက်ပြီး အရှေ့ကနေပဲ အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားတော့တယ်။ ပြောလို့သာ ပြောတာ။ အဲဒီလိုကျတော့လဲ နောက်ကျော မလုံပြန်ဘူး။ ခင်ဗျားတို့လည်း အောစာအုပ်တွေ ဖတ်လာတာ တော်တော်များပြီဆိုတော့ ဒီလိုနေရာတွေက အကွက်တွေဆိုတာ သိနေတယ်မှတ်လား။ အမှန်ဆို မိုးရတီကို ရှေ ့ကနေ လှေကားပေါ်တက်ခိုင်းပြီး ကိုယ်က နောက်ကနေ သူ့တင်ပါးဖြိုးဖြိုးတွေကို ငေးပြီး တက်ရမှာလေ။ ပုံမှန်ဆိုရင်တော့ ဒါမျိုး ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ .. အခုဟာက ကျနော်က မပတ်သက်အောင် ရှောင်ရမှာ ဖြစ်နေတော့ မြန်မြန်သွား မြန်မြန်ပြန်ပဲ ကောင်းတယ်ဆိုပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ရှေ့ကတက်သွားလိုက်တာ။ နောက်ကျော မလုံဘူးဆိုတာ တခြားကြောင့် မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဖင် လုံးကျစ်ကျစ်လေးကို ဒီဟာမလေး လိုက်ငေးနေတော့မှာပဲ ဆိုပြီး … အဟဲ။

The journey seemed to take forever လို့ ဆိုလို့ရပေမယ့် အဆုံးသတ်တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် စတိုခန်းရှိရာ ရောက်လာခဲ့တယ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထင်းရှူးသေတ္တာပုံးကြီး မထားရတာဆိုတော့ ကျနော်က စတိုခန်းတံခါးကို ဖွင့်ဖို့ လက်မအားဘူး။ ဘေးနားယှဉ်ရပ်နေတဲ့ မိုးရတီကိုယ်ပဲ မျက်ရိပ်မျက်ကဲနဲ့ တံခါးဖွင့်လိုက်ဆိုပြီး ပြောရတာပေါ့။ ကျနော်က ဒီလို အချက်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မိုးရတီက သူမကိုယ်ပေါ် ဟိုစမ်းဒီစမ်းလုပ်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး

“အာ .. ရတီသော့ ကျန်ခဲ့ပြီ ဇေယျ .. နင့်မှာ သော့ပါလာတယ်မှတ်လား”
“ပါတယ် .. ငါ့ အိတ်ထဲမှာ” (ကျနော်လည်း ခပ်မြန်မြန် ပြန်ဖြေပြီး လက်ထဲမထားတဲ့ သေတ္တာကို အောက်ချဖို့ ပြင်လိုက်တယ်)
“နေ နေ .. ရတယ် .. အပင်ပန်းခံမနေနဲ့ ဇေယျ .. ရတီယူလိုက်မယ် !!”

တကယ်ပါဗျာ .. ဘုရားပေးပေး ကျမ်းပေးပေး .. ကျနော် ဒါမျိုး ရည်ရွယ်တာ မဟုတ်ဘူး။ အခုတော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ စက္ကန့်ပိုင်းတောင် မကြာလိုက်ဘူး။ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ်လုံးအိအိလေးက ကျနော့်ကျောပြင်ကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီးသား ဖြစ်သွားပြီ။ သူ့ရဲ ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျနော့် ဘောင်းဘီရဲ ့ဘေးအိတ်ထဲကို လျှိုပြီး ဝင်ထားပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။

ဖြစ်ချင်တော့ ခါတိုင်းဆို ကျနော် ဂျင်းဘောင်းဘီ ဝတ်လေ့ရှိပေမယ့် ဒီနေ့ကျမှ ခပ်ပွပွ ပိတ်သားဘောင်းဘီရှည်ကို ဝတ်ထားတာ။ ဂျင်းသားလို ဘောင်းဘီသားက မထူတဲ့အခါကျတော့ မိုးရတီရဲ ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ကျနော့်ပေါင်ခြံကို ပွတ်ပေးနေသလို ဖြစ်လာရော။ နဂိုကတည်းကမှ ကျနော်က စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်နေခြင်းရဲ ့အကျိုးဆက်ကြောင့် လီးက ခေါင်းထောင်ချင်သလို ဖြစ်နေတာ၊ အခု မိုးရတီရဲ ့ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းက ကျနော့်ကျောပြင်ကြီးကို ဖိကပ်၊ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ပေါင်တွေကို ပွတ်သပ်သလို ဖြစ်နေတော့ လူရော၊ လီးရော ဘယ်နေနိုင်တော့မလဲဗျာ .. :-[

“မိုးရတီ ရတယ် .. မလုပ် .. နဲ့ … ငါ့ဖာသာ .. ငါ” (ထစ်ငေါ့ထစ်ငေါ့နဲ့ ကျနော် တားမိပါသေးတယ်)
“အာ .. ဇေယျကလဲ .. အေးဆေးနေစမ်းပါ .. ရတီ ယူလိုက်ပါ့မယ် .. မှန်းစမ်း”

ခပ်နွဲ့နွဲ့လေး ပြောလိုက်ယုံမက သူ့လက်ကလည်း သော့တွဲကို စမ်းမိသွားသော့ ကျနော်လည်း အိုခေပြီဆိုပြီး ထပ်ပြောမနေတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် မိုးရတီရဲ ့လက်က သော့တွဲကို ထိထားရာကနေ ကျော်ပြီး မတော်တဆ လိုလိုနဲ့ ကျနော့်ရဲ ့ထောင်မတ်စပြုနေပြီဖြစ်တဲ့ လီးကို လာထိပါရော။ ထိတာမှ လက်ကလေးနဲ့ လီးချောင်းတလျှောက် ပွတ်ပေးနေသလိုကို ထိတာ။ နောက်နားကပ်ထားရာကနေ ကျနော့် ပါးတစ်ဖက်နားကပ်ပြီး (အို .. ဘာကြီးလဲ) ဆိုပြီး လှမ်းစသေးတယ်။ လူကို ရှိန်းဖိန်းပြီး တက်သွားတာပဲ။

ညာလက်နဲ့ အဲဒီလို လီးကို ဂွင်းတိုက်သလို အပေါ်အောက်ပွတ်ပေးနေတဲ့အချိန်၊ ဘယ်လက်ကလဲ အလိိုလို ဒီအနားရောက်လာပြီး လီးအောက်ခြေကို လှမ်းစမ်းရင်း ဂွေးဥတွေကို သွားဆော့သေးတာ။ အပြစ်ပြောစရာ တစ်စက်မှ မရှိအောင်ကို ချောတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ လီးကို ဆော့ပေးသလိုမျိုး ခံရတော့ ကျနော့်ကောင်ခမျာ ဘာပြန်လုပ်နိုင်မလဲ။ အလိုလိုကို အလံတိုင်လို မတ်ထောင်လာရတာပေါ့။

“ဇေယျ .. နင် ချွေးတွေတောင် ပိုပြန်လာပါလား .. ချက်ချင်းကြီး ဘယ်လိုဖြစ်လာရတာလဲ .. ခိ ခိ”
“မိုး .. ရတီ .. မလုပ်နဲ့ .. တော်တော့ .. သော့ပဲယူလိုက်ပါဟာ”
“အယ် .. ဘာဖြစ်လို့လဲ .. ရတီက ဇေယျကို နာအောင် လုပ်မိလို့လား”
“အာ .. မဟုတ်ဘူး .. မိုးရတီ .. မလုပ်နဲ့တော့ဟာ .. နင် .. နင် သိတယ်”
“ဟင်း .. ဇေယျက မကြိုက်လို့လား .. ဇေယျရဲ ့တခြား အစိတ်အပိုင်းကတော့ ဒီလို မဟုတ်ဘူးနဲ့တူတယ် နော် .. ကျော့ကေခိုင် တကယ် ကံကောင်းတယ်ဟာ .. ဒီလိုမျိုးဟာကြီးကို ရထားလို့ သိလား”

ကိုယ့်ကောင်မလေးရဲ ့နာမည်ကို မိုးရတီကလည်း ထုတ်ပြီးတော့ပြောရော ကျနော်ဖြင့် တံတွေးတောင် မျိုချမိပြီး၊ လူကတော့ လေဖြတ်သလို တောင့်တောင့်ကြီးကို ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း တကယ်ကို စဉ်းစားလို့မရဘူး။ လက်နှစ်ဖက်က သေတ္တာပုံးကြီး ကိုင်ထားလို့ မအားဘူး၊ ရှေ ့မှာရှိတာက ပိတ်ထားတဲ့ စတိုခန်းတံခါး၊ နောက်ဘက်မှာတော့ ကိုယ့်ကျောပြင်ကို ဖိပြီးကပ်ထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ်လုံးလေး (အရမ်းကြီး တင်းတင်းဖက်ထားတာမဟုတ်သည့်တိုင် နို့လုံးအိအိထွားထွားတွေနဲ့တော့ ထိနေတာပေါ့ဗျာ)။ ဒီတော့ ကျနော် ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ။ ဘာမှလုပ်လို့မရတဲ့ အတူတူ ငြိမ်ပြီးတော့ပဲ နေလိုက်တယ်။
ကိုယ့်ဆြာတို့ အပြစ်မပြောကြေးဗျာ …။

“မ .. မလုပ်နဲ့ .. ရတီရယ် .. မှား .. မှားနေပြီ”
“အို .. မှားပလစ်ပေါ့ .. မှန်နေရင် စိတ်လှုပ်ရှားစရာမှ မရှိတာ .. ဟုတ်တယ်ဟုတ်”

မိုးရတီနေရာမှာ တခြားမိန်းကလေးသာ ဒီလိုမျိုးပြောလို့ကတော့ သောက်ကောင်မဆိုပြီး ကျနော် ဆဲပြီးသွားပြီ။ ဒါပေမယ့် အခုပြောနေတာ ရုပ်ကလေး လှယုံတင်မက၊ စကားပြောရင်လည်း ဆည်းလည်းသံနှယ် တင်စားထားလို့ရတဲ့ အသံပိုင်ရှင် မိုးရတီက တီတီတာတာလေး ပြောတာလေ။ ဒီအတိုင်းတောင် မဟုတ်ဘူး။ သူမလက်နုနုလေးနဲ့ ကျနော့်လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးသလို လုပ်ရင်း ပြောနေတာ။ အဝတ်တွေ ခံနေတာတွေ ဘာတွေ ထည့်ပြောမနေနဲ့။ လူက အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေသလိုကို ခံစားနေရတာ။

“ကျော့ကေခိုင်ကရော ဇေယျကို ဂရုတစိုက်နဲ့ ပြုစုရဲ ့လား .. ဇေယျသာ ရတီ့ကောင်လေး ဆိုရင် အမြဲတမ်း စိတ်ကျေနပ်အောင် ထားမှာ .. သိလား”
“အာ .. မဟုတ် .. ရှစ် .. ဟုတ်တယ် .. ထားတယ် .. ကျွတ် .. မလုပ်နဲ့တော့ .. မိုးရတီ .. မှားကုန်လိမ့်မယ်” (ကျနော့် စကားတွေလည်း တောင်တစ်လုံး၊ မြောက်တစ်လုံး ဖြစ်ကုန်ပြီ)
“ဇေယျကလဲကွာ .. ဒါကြီးပဲ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြောနေတယ် .. ဘာဖြစ်လဲ .. အဲဒီမှားတာကိုက ပိုပြီးတော့ ဟော့(hot)ဖြစ်အောင် လုပ်နေတာ မဟုတ်လား”

ကဲ .. ကိုယ့်ဆြာတို့ပဲ ကျနော့်နေရာကနေ ဝင်စဉ်းစားကြည့်ပါဦး။ ဒီလိုစကားတွေ သုံးပြီး ကျနော့်လီးကို လက်နှင့်ပွတ်ရင်း ဆွဲဆောင်နေတာ အဲဒါမှ စိတ်မတက်ကြွ ဘယ်အချိန်တက်ကြွဦးမလဲ။ ကျနော်ပြောခဲ့ပါရော Disaster ဆိုတာ။ Disaster မှ ဘဝမှာ တခါမှ မကြုံခဲ့ဘူးတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ဒီဂရီအမြင့်ဆုံး အဆင့်ပဲ။ ငလျင်တိုင်းတာသလို Richter Scale ရစ်ဂျစ်စတာ စကေးလ်နဲ့များပြောရရင် ရှစ်ဟိုဘက်တောင် လွန်သွားမလား မသိဘူး။ မိုးရတီလက်နဲ့ အဆုပ်ခံထားရတဲ့ လီးက လုံးဝကို မိုင်ကုန်မာလာပြီး ကျနော့်နှုတ်က ရှီးခနဲ အီးခနဲတောင် ထုတ်ညည်းဖြစ်သွားတယ်။

“အယ် .. ဇေယျက သဘောကျတယ်ပေါ့ .. ခိ ခိ .. ရတီက ဇေယျကို လူရိုးလူကောင်းလေးလို့ ထင်ထားတာ .. အခု လူဆိူးလေး ဖြစ်ချင်ပြီလား .. ဒါကိုက ကောင်းနေတာမှတ်လား .. ခိ ခိ .. ကျော့ကေခိုင်ကို ဒီအကြောင်း ပေးမသိနဲ့ .. ရတီတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ ဒိုင်လျှိုလေး လုပ်ထားလိုက်မယ် .. ဘယ်လိုလဲ??”

ကျနော့်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဘုရားပွဲက ရဟတ် မစီးရဘဲနဲ့ကို ချာချာလည်နေပြီဗျာ။ မိုးရတီက ကျနော့်ကို မတရားကို ဖမ်းစားထားပြီ .. ခက်တာက ဒါကို ဒီငပွေးမလေးကလည်း ကောင်းကောင်းကြီးသိနေတယ်။ လီးကို ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ရဲ ့လက်လှုပ်ရှားမှုက တဖြေးဖြေးနှင့် သိသိသာသာ မြန်လာတယ်။ ကျနော့်တကိုယ်လုံး တောင့်တင်းလာတာရော၊ ခြေတန်တွေတလျှောက် ဖြိုးဖြိုးဖြန်းဖြန်း ဖြစ်လာတာကြောင့်ရော ကျနော် သိပ်အကြာကြီး တောင့်ခံထားနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ မိုးရတီသာ ဆက်ပြီး လီးကို ပွတ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေရင် ကျနော် လရည်တွေ ပန်းထွက်တော့မှာ။ နောက်ဆုံး အခြေအနေမှာ ကျနော့် နှုတ်က ဘာဆိုဘာမှ မတွေးမိဘဲ စကားတစ်ခွန်း လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားတယ်။

“မိုး .. ရတီ .. မလုပ်နဲ့တော့ .. ငါ .. ငါ ပြီးတော့မယ်”
“အယ် .. ဟုတ်လား .. ခိ ခိ .. ဇေယျက သိပ်ဆိုးတာပဲ .. ကိုယ့်ကောင်မလေး အောက်ထပ်မှာ ရှိနေတာတောင် တခြားတစ်ယောက် ဂွင်းတိုက်ပေးတာ ခံရင်း ပြီးတော့မှာလား .. ခိ ခိ .. ဒီဟာမက ရတီ့ကို အရှုပ်ထုတ်လို့ ထင်နေတာမှတ်လား .. ဒါပေမယ့် အဲဒီအရှုပ်ထုတ်က ဇေယျအတွက်တော့ အကောင်းစားဆိုတာ သိပြီဟုတ် ..”

ဟုတ်တယ်ဗျာ .. မိုးရတီ ပြောတာ တကယ်ကို ဟုတ်တယ်ဗျာ !!! .. ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ဒီလိုမျိုးဖြစ်နေတာ မှားယွင်းမှုပဲ။ ဒါပေမယ့် အခုအချိန်မှတော့ ဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ။ ကျနော့်ရင်အုပ် ဖားဖိုလို ကြွလိုက်၊ နိမ့်လိုက်ဖြစ်အောင် အသက်ကို အပြေးအလွှား ရှူလိုက်ရပြီး သိပ်မကြာလိုက်ဘူး၊ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားရင်းက အသံအုပ်အုပ်နဲ့ ညည်းရင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါရော။ ပထမဦးဆုံးထွက်တဲ့ လရည်ရဲ ့အားက ဘယ်လောက်တောင် ပြင်းလဲဆိုရင် လူတစ်ကိုယ်လုံး ရှိရှိသမျှ အားအင်တွေ ပါသွားသလားတောင် ထင်ရမယ်ဗျ။ ဒူးတောင်မှ ချောင်ချင်သလို ဖြစ်ပြီး လူကခွေကျချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတာ .. မိုးရတီက အလိုက်တသိနဲ့ လီးမကိုင်ထားတဲ့ တခြားလက်နဲ့ ကျနော့် ပုခုံးကို လှမ်းထိန်းထားပေးလို့သာ တော်တော့တယ်။ နောက်ကို ယိုင်ကျသလို ဖြစ်သွားတဲ့ ကျနော့်ကိုယ်ကလေးကိုတော့ သူမရဲ ့ကိုယ်နဲ့ တွန်းထားရင်း လီးကို ဆက်ပြီးဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ ကျနော့်ခမျာ ထင်းရှူးသေတ္တာပုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်းက ဝတ်ထားတဲ့ အောက်ခံဘောက်ဆာ (အတွင်းခံ)ထဲ လရည်တွေ တောက်လျှောက်ကို ပန်းထုတ်နေမိပါရောလား …။

တစ်ကမ္ဘာလောက်တောင် ကြာသွားမလား မသိတဲ့ အချိန်နောက်မှ ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် ပြန်ထိန်းသွားနိုင်တယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ပျော့ကျလာတဲ့ လီးကို ဆုပ်ပြီးပွတ်ပေးနေတဲ့ မိုးရတီ လက်ကလေးရဲ ့လှုပ်ရှားမှုကလည်း လုံးဝကို မရှိသလောက် ဖြစ်သွားပြီ။ ဒီတော့မှ ကျနော့်လီးပေါ်က သူ့လက်ကွာသွားတာကို သတိထားမိလိုက်ပြီး၊ ကျနော့်ကို ဖက်ထားသလို ဖြစ်တဲ့ ကိုယ်ကလေးကလည်း ကျနော့်အနားကနေ ခွာသွားတယ်။ အလိုအလျောက် ခေါင်းမော့မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အကောင်းကြီးကောင်းတဲ့ ခံစားမှုနောက် လိုက်ပါမိတဲ့ ကျနော်၊ အခုမှ ကယောင်ကတမ်းနဲ့ မျက်လုံးပြန်ဖွင့်လိုက်တော့ မိုးရတီက ကျနော့်ရှေ ့မှာ ပြုံးစိစိ မျက်နှာပေးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေပါရော။ ကျနော့် လီးကို အားရပါးရ ဆော့ကစားသွားတဲ့ သူမလက်ထဲမှာတော့ သော့တွဲက ရှိနေပြီး (သော့ တွေ့ပြီ .. သိလား) လို့ ကျနော့်ကို မျက်လုံးလေး တစ်ဖက် မှိတ်ပြပြီး လှမ်းပြောတော့တယ်။

ဘာမှတောင် ပြန်ပြောလိုက်ချိန် မရပါဘူးဗျာ။ သူ့ဟာသူ သော့ဖွင့်ပြီး စတိုခန်းထဲကို ရှေ့ကနေ ကော့ကော့ကော့ကော့နဲ့ ဝင်သွားတယ် (စပ်မြင်ကပ်လို့ ဒီလိုမျိုးပြောလိုက်တာ .. အမှန်က ရေရေလည်လည် ဆက်ဆီကျတဲ့ ဒီဇိုင်းနဲ့ တင်ကို နွဲ့နွဲ့လေး ခါပြီး လျှောက်သွားတာ)။ ကျနော်လည်း နောက်က ကုတ်ချောင်းကုတ်ချောင်းနဲ့ လိုက်ဝင်ပြီး တောက်လျှောက်မထားရတဲ့ သေတ္တာကို အခုမှ စတိုခန်းကြမ်းပြင်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချနိုင်တော့တယ်။

“ငါ .. ငါ မယုံနိုင်ဘူး .. ဒီ .. ဒီဟာက”
“မှားတယ် .. လို့ ပြောဦးမလို့လား” (မိုးရတီ ထုံးစံအတိုင်း လက်မကလေးကို မခို့တယို့နဲ့ ကိုက်ရင်း မျက်လုံးလေးလှန်ပြီး ပြောပြန်တယ်)
“ဟုတ် .. ဟုတ်တယ် … အဲဒါ .. အဲဒါ .. ဒါပေမယ့် .. ကျော့သိရင် ..”
“ကျော့သိရင် ?? .. ဘာကို သိရင်လဲ .. သူ့ကောင်လေးဖြစ်တဲ့သူက ရတီ ဂွင်းတိုက်ပေးတာကို မခံနိုင်လို့ ဘောင်းဘီထဲ လရည်တွေ ထွက်ကျတာကို သိတာလား”

ဖျား ဖျား .. စကားလုံးတစ်လုံးနဲ့တစ်လုံး အချိတ်အဆက်မိမိ ပြောသွားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့စကားက ကျနော့် သွေးတွေကို လည်ပတ်နှုန်းမြန်အောင် လုပ်လိုက်တဲ့အပြင် မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း အရှက်နဲ့ဒေါသကြောင့် နီရဲတက်သွားစေတယ်။ ဒါကို လူလည်မလေး မိုးရတီက သတိထားမိသွားပြီး လေသံပျော့ပျော့လေးနဲ့

“ဇေယျ .. ဒီမှာ ရတီ ပြောမယ် နားထောင်ဦး .. ဒီကိစ္စကြီး ခေါင်းထဲ ထည့်မနေနဲ့ .. ကျော့ကေခိုင်ကို ဇေယျဘာမှ ပြောစရာ မလိုဘူး .. ရတီလည်း ဘာတစ်ခုမှ ပြောမှာမဟုတ်ဘူး .. ဇေယျသာလျှင် အချက်တစ်ချက်ကို မှတ်ထား”
“ဘာအချက်လဲ??” (ကျနော်လည်း စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နဲ့ မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး ပြန်မေးမိတယ်)
“ဇေယျ မှတ်ထားရမှာ … ရတီက ဇေယျကို တစ်ချီပြီးအောင် လုပ်ပေးထားတယ် .. ဒီတော့ ရတီအပေါ် ဇေယျမှာ အကြွေးတစ်ခုရှိတယ် .. ဒါပဲ”

ကျနော့် မျက်လုံးတော့ ပြူးသထက်ကို ပြူးနေရတော့တာပဲ။ မိုးရတီက ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး နွဲ့နွဲ့လေးရယ်တယ်။ သူ့ရဲ ့ထွားထွားမို့မို့ ရင်ဆိုင်တွေကတော့ နံနက်ခင်းလေပြည်ကြောင့် လှုပ်ခတ်နေတဲ့ သစ်ရွက်နုလေးတွေလို သွဲ့သွဲ့လေး လှုပ်ရှားနေတာပေါ့ …။

“ခိ .. ခိ .. စိတ်လှုပ်ရှားသွားတာလား .. ရတီက အခုလို့ မပြောပါဘူး .. ရတီလိုချင်တဲ့အချိန်မှာ ဇေယျကပေးရင် ဖြစ်ပါတယ် .. ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီကိစ္စ ကျော့ကေခိုင် မသိမှ ဖြစ်မှာဆိုတော့ ရတီကို စိတ်ပျက်အောင် ဇေယျ မလုပ်ဘူးဟုတ် .. အဲဒီလိုမှ မဟုတ်ရင် ရတီ ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားဖို့ဆိုတာ … ခိ .. ခိ ??”

ကျနော် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ရင်အုပ်တစ်ခုလုံး မောက်ကြွလာအောင် အသက်ပြင်းပြင်းရှူမိပြီး အံကိုသာ ကြိတ်ထားနိုင်တော့တယ်။ ရှက်လိုက်တာလည်း ပြောမနေနဲ့တော့။ မိုးရတီက ကျနော့် မျက်နှာကို တစ်ချက်ပဲ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ကျနော်တို့ ပြန်ယူသွားရမယ့် ဇွန်းခရင်းထည့်ထားတဲ့ ပလတ်စတစ်ပုံးကို အခန်းထောင့်တစ်နေရာကနေ ဆွဲမပြီး ပေးလိုက်တယ်။

“ရော့ .. ဒီဟာကို ဇေယျရှေ ့ကနေ ကာထား .. ဟိုပေပွနေတာတွေကို မမြင်စေနဲ့”

အင်းဂိပ်လိုသာ ပြောရရင် ကျနော်တော့ deer in the headlights ဖြစ်နေပါပြီဗျာ။ မိုးရတီ ဘာကိုရည်ညွှန်းမှန်း သိပြီး မျက်လုံးလေး အကြောင်သားနဲ့ သူ ပေးလိုက်တဲ့ ပုံးကို ယောင်နနနဲ့ လှမ်းယူပြီး ဘောင်းဘီဂွကြား ရှေ့ကနေ ကာထားလိုက်မိတယ်။ စိတ်ထဲလည်း ဒီပုံစံကြီးနဲ့ မီးဖိုချောင်ထဲ ဘယ်လို ပြန်ဝင်ရမလဲဆိုတာ အလိုလို လန့်လာတယ်။ ဘာရယ်ကြောင့်မှန်း မသိ။ မိုးရတီကို အားကိုးတကြီးနဲ့ ကြည့်မိတော့တာပဲ။

“စိတ်မပူနဲ့ .. ပုံးနဲ့ကာပြီး အောက်ထပ်ဆင်းသွားလိုက် .. ဘယ်သူမှ သိမှာ မဟုတ်ဘူး .. မီးဖိုခန်းထဲ ရောက်ရင် ပန်းကန်ဆေးဖို့ထားတဲ့ ရေပိုက်ကို ရတီယူထားလိုက်မယ် .. ဇေယျက ရတီနား လာရပ် .. မတော်တဆလိုလိုနဲ့ ဇေယျဘောင်းဘီကို ရေနဲ့ ပက်လိုက်မယ် .. ဒါဆို အဆင်ပြေသွားပြီ .. ဟုတ်ပြီလား”

တကယ်ပဲဗျာ .. လေသံအေးအေးလေးနဲ့ ချက်ကျလက်ကျ ပြောသွားတာများ နေ့စဉ်လုပ်နေကြ ထမင်းစားရေသောက်အလုပ်တစ်ခုကို ပြန်ပြောနေတဲ့အတိုင်းပဲ ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ။ မိုးရတီအတွက်တော့ အရာရာအားလုံးက simple ဖြစ်ပြီး၊ ကျနော့်ကျမှပဲ complicated ဖြစ်နေသလားတောင် မသိတော့ပါဘူး။ အိုခေ ဆိုတဲ့ အသံကို ခပ်ယဲ့ယဲ့လေး ပြောလိုက်ယုံပဲ ကျနော် တတ်နိုင်တော့တယ်။

မရွှေချာက ကိစ္စပြီးသွားတာတောင် စတိုခန်းထဲကနေ ချက်ခြင်း ပြန်ထွက်သေးတာ မဟုတ်ဘူး။ ခုနက ပလတ်စတစ်ပုံး ထားထားတဲ့နေရာနားမှာ ရှိတဲ့ ကတ္တူပုံးတစ်ခုကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကနေ လှမ်းကောက်သလို လုပ်တယ်။ လုပ်တာမှ စလိုးမိုးရှင်းနဲ့ ဖြေးဖြေးသာသာလေး ကုန်းကောက်တာ၊ လုံးဝန်းပြီး ပြည့်ဖြိုးတဲ့ တင်တွေရဲ ့ကောက်ကြောင်းကို တမင်တကာ ကျနော် မြင်အောင်ပြတာပဲဆိုတာ ကျနော် မသိဘဲ နေမလား။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်ကိုက တကယ်ကို ငတုံးကောင်ပါဗျာ။ မိုးရတီရဲ ့အကြံက ဘာဆိုတာ သိနေသည့်တိုင် သူမရဲ ့နောက်ပိုင်းအလှကို မကြည့်ဘဲနဲ့ မနေနိုင်ဘူး။ လီးတောင်မှ ပြန်ထောင်လာတာ ဘောင်းဘီရှေ့မှာ ပုံးနဲ့ကွယ်နေလို့သာ တော်တော့တယ် ပြောရမယ် ..။

အဲဒီနောက်တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အောက်ထပ်မီးဖိုခန်းထဲကို ပြန်ဆင်းလာခဲ့တယ်။ မိုးရတီက ရှေ့က၊ ကျနော်က နောက်က။ ကျနော်ကသာ မလုံမလဲပုံစံနဲ့ ရုပ်ပျက်သလို ဖြစ်နေတာ၊ မိုးရတီက ဒေါင်းမလေးတစ်ကောင်လို အေးအေးသက်သာနဲ့ လှလှပပလေး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်သွားလေရဲ ့။ ကျနော့်မှာ ကိုယ့်ရှေ့က ကာထားတဲ့ ပလတ်စတစ်ပုံးကို မချရဲသေးဘူး။ မိုးရတီသာ ပြောထားတဲ့ စကားအတိုင်း မတည်ရင် ခက်လှချည်ရဲ ့ဆိုပြီး လူက ချွေးပြန်နေတယ်။ မီးဖိုခန်းထဲက ထွက်သွားတုန်းက မရှိသေးတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ကလည်း ပြန်ရောက်နေပြီဆိုတော့ ပိုတောင်ဆိုးသေးတယ်။

တော်ပါသေးတယ်ဗျာ။ မိုးရတီက သူပြောထားတဲ့အတိုင်း မီးဖိုးခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ပန်းကန်ဆေးတဲ့နေရာနားသွားပြီး ရေပိုက်ကို ကိုင်လိုက်လို့။ ကျနော်လဲ မယောင်မလည်နဲ့ အဲဒီနားသွားပြီး ပလတ်စတစ်ပုံးကို ချလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သူက အမှတ်တမဲ့လိုလိုနဲ့ ကျနော့်ဘက် ရေပိုက်ကို လှည့်လို်က်တယ်။ ဗွမ်းခနဲဆိုပြီး လာစင်တဲ့ရေတွေကြောင့် မလှမ်းမကမ်းမှာ ရှိနေတဲ့ ကျော့ကေခိုင်အပါအဝင် မီးဖိုချောင်ထဲက လူကုန်လှည့်ကြည့်တော့တာပဲ။

“မိုးရတီ .. နင် သင်္ကြန်မရောက်သေးဘူး အစောကြီး ရေပက်နေတာလား”

ကိုအေးမင်းက ကျနော့်အဖြစ်ကို မြင်သွားပြီး လှမ်းအော်စလိုက်တော့ မီးဖိုချောင်ထဲ ရှိရှိသမျှ လူတွေ ၀ိုင်းရယ်ကြရော။ ကျနော်တောင်မှ ဘာရယ်မဟုတ် မချိသွားဖြဲဆိုသလို နဲနဲလိုက်ရယ်လိုက်သေးတယ်။ အားလုံးထဲမှာ မရယ်တာဆိုလို့ မျက်ထောင့်နီကြီးနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ရယ်၊ ဘယ်လိုလဲ မှတ်ထားနော်ဆိုတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ ကျနော့်ကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ မိုးရတီသာ ရှိတယ်။ ကျနော်လည်း ရယ်နေတာ ရပ်ပြီး မိုးရတီကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ပြန်ကြည့်မိတယ်။

ပြီးတော့မှ စဉ်းစားမိတယ်။ ငါ .. ဘာဖြစ်လို့ သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ရမှာလဲလို့။ တကယ်ဆို မိုးရတီကြောင့်သာ ကျနော် ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲ့ ကြုံတာမဟုတ်လား။ အခုကျတော့ ကျနော်က ဒါကို အပြစ်မမြင်ဘဲ သူ့ကိုတောင် ကျနော့်အခက်အခဲကနေ လွတ်အောင် ကူညီပေးလို့ဆိုပြီး ကျေးဇူးတင်နေမိတာတကား …

“မောင် .. ဇွန်းခရင်းပုံးယူတာ တော်တော်ကြာတာပဲနော်”

အနားနားကပ်လာတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့ထေ့ငေါ့ငေါ့ စကားကို ကျနော်ပြန်မပြောနိုင်ရှာဘူး။ ပြန်မပြောဝံ့တာလဲ ပါတယ်လို့ ပြောရမှာပေါ့။ ရေတွေစိုသွားတဲ့ အဝတ်တွေကို လဲဖို့ဆိုပြီး အပြင်ကိုသာ မြန်မြန်ထွက်သွားလိုက်တယ်။ ကျော့ကေခိုင်ကတော့ မကြည်တဲ့အကြည့်နဲ့ ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော် သူ့ကို ချော့ဖို့မတွေးမိပါဘူး။ ကိုယ်ကအပြစ်လုပ်ထားတဲ့သူလို ဖြစ်နေတော့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ဝ့ံတာလဲ ပါတာပေါ့။

အဲဒီနေ့က ကျနော် အလုပ်သာလုပ်နေရတာ စိတ်တွေက ကယောက်ကယက်ပါ။ တော်သေးတယ်။ မိုးရတီက ခါတိုင်းလို ကျနော့်အနားကို ကပ်နေတာမျိုးမရှိတော့ ကျနော် နဲနဲနေရတာ အဆင်ပြေတယ်လို့ ပြောရမယ်။ မဟုတ်ရင် ညပိုင်း ဆိုင်သိမ်းချိန်အထိ မကြည်သလိုဖြစ်နေတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့စိတ်ကောက်နေမှုကို ကျနော် ချော့လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ အခုတော့ ကျော့ကေခိုင်က အစောပိုင်းတုန်းကသာ အစာမကြေသလို ဖြစ်နေပေမယ့် နောက်ကျတော့လည်း မိုးရတီ ကျနော့်အနားသိပ်မကပ်တာ မြင်တာနဲ့ သူ့ဟာနဲ့သူ ပြေသွားတယ် ထင်ပါရဲ ့။ ဆိုင်သိမ်းပြီး ပြန်ချိန်ရောက်တော့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေ ပြောမနေတော့ဘူး။

ဒီနေရာမှာ မပြောရင်လည်း ရပေမယ့် ခပ်ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရမယ်ဆိုရင်တော့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်ရောက်လို့ ညအိပ်ရာဝင်တော့မယ်ဆိုတော့ ကျနော့် မျက်စိထဲမှာ ဘယ်သူ့ကို မြင်မိတယ်လို့ ထင်လဲ ကိုယ့်ဆြာတို့။ မိုးရတီမှ မိုးရတီပဲ။ နေ့ခင်းတုန်းက ဖြစ်ခဲတဲ့ အဖြစ်အပျက်ဟာ ကျနော့်အတွေးထဲမှာ HD Quality နဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ရုပ်ရှင်တစ်ကားလို ပြတ်ပြတ်သားသားကို ပြန်မြင်လာတာ။ ဒီလိုမြင်ယုံပဲလားဆိုတော့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ။ အလိုလို ထောင်မတ်လာတဲ့ လီးကိုတောင် လက်နဲ့တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒီဟာကို မိုးရတီကိုင်ခဲ့ပါလားဆိုပြီး ဂွင်းတိုက်မိသေးတော့တာ .. ဘာမှကို မပြောချင်တော့ပါဘူး။

ကိုယ့်ဆြာတို့ Wreck-It Ralph ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖူးတဲ့ဟုတ်။ အဲဒီထဲက Ralph ပြောတဲ့စကားအတိုင်းပေါ့ဗျာ ။ I am bad and that’s good. I will never be good and that’s not bad ဆိုတဲ့အတိုင်း ကျနော့်ဘဝက ဖြစ်နေပြီလားတောင် မသိတော့ဘူးဗျာ …။

ရနံ့သစျဆိုငျရဲ ့အပေါျထပျ စတိုခနျးထဲမှာ မိုးရတီရဲ ့ညှှတျကှငျးထဲ ကနြောျ သားကောငျလို ဆငျးသကျခဲ့ပွီး ရကျသတ်တပတျ တောျတောျကွာခဲ့ပွီဗြာ။ ကနြော့ျမှာ ဆိုငျထဲ အလုပျသာ လုပျနရေတာ၊ ဘယျတော့မှ စိတျဖွောငျ့ဖွောငျ့နဲ့ကို မရှိပါဘူး။ တစျနေ့နေ့ တစျခြိနျခြိနျမြား မိုးရတီက သူပွောထားခဲ့တဲ့အတိုငျး အကွှေးကို ပွနျတောငျးမလားဆိုပွီး ကြီးလနျ့စာစား နနေခေဲ့ရတယျ။ ကြော့ကခေိုငျ အလစျကို မိုးရတီ ကနြော့ျနားကပျပွီး ပရောပရီ လာလုပျရငျ ကနြော့ျမှာ ဘယျလိုတုံ့ပွနျလို့ တုံ့ပွနျရမှနျးတောငျ မသိခဲ့ပါဘူး။

ပှငျ့ပှငျ့လငျးလငျး ပွောရရငျ ကနြောျလုပျခဲ့တဲ့ အပွုအမူဟာ ကြော့ကခေိုငျအပေါျမှာ သစ်စာဖောကျသလို ဖွစျတာကွောငျ့ ကနြော့ျကိုယျကနြောျလညျး မကြနေပျလှဘူး။ ငါဘာဖွစျလို့ ဒီလောကျတောငျ ပွောညံ့ရတာလဲဆိုပွီး ကနြော့ျရဲ ့အသိစိတျတစျခွမျးက အမွဲတမျး တှေးနတေတျတယျ။ ဒါပမေယျ့ ခကျတာက ကနြျတဲ့အသိစိတျတစျခွမျးက မိုးရတီနဲ့ ပတျသကျသမြှကို အမွဲတမျး အမှတျတရနဲ့ တမျးတနတေတျပွီး မိုးရတီရဲ ့သှယျပြောငျးတဲ့ လကျကလေး၊ အခြိုးအဆကလြှနျးလှတဲ့ ကိုယျလုံးလေး၊ နှုတျခမျးနီ မဆိုးဘဲနဲ့တောငျ သန်တာရောငျနီမွနျးနတေဲ့ နှုတျခမျးလေး .. ဒါတှဒေါတှကေို တှေးပွီး အကွိမျမြားစှာ ဂှငျးတိုကျ နမေိခဲ့တယျ။

ကနြော့ျရဲ ့မသိစိတျရော၊ သိစိတျရောကို မိုးရတီက အလိုလို ကွီးစိုးထားတဲ့အတှကျ ကြော့ကခေိုငျ အပေါျမှာ ဂရုစိုကျမှုကလညျး နညျးနညျးလာတယျလို့ ပွောလို့ရတယျ။ ဒီကွားထဲ ကြော့ကခေိုငျကလညျး ကနြော့ျ စိတျထဲမှာ ဘာဖွစျနမှေနျး မသိဘဲ မိုးရတီနဲ့ ပတျသကျသမြှကို လူခငြျးတှေ့တိုငျး မပါမဖွစျတဲ့ အကွောငျးအရာလုပျပွီး ပွောနသေေးတယျ။ တခါတခါ ကနြော့ျဖွငျ့ စိတျပကြျလှနျးလို့ ကြော့ကခေိုငျကို ငေါကျမိမလိုတောငျ စဉျးစားမိသေး .. နငျ အဲ့လို မိုးရတီအကွောငျး ထုတျထုတျပွောတိုငျး .. ငါက အဲဒီဟာမအကွောငျး ခေါငျးထဲပိုပိုရောကျနတော မသိဘူးလားဆိုပွီး .. ဒါပမေယျ့ ကိုယျ့ဆွာတို့ရာ .. ကိုယျကမှ အပွစျလုပျထားတဲ့သူဆိုတော့ ကနြောျ ဒီလိုမြိုး အောျရကျပါ့မလား … ဟူး .. စိတျညစျတယျဗြာ .. ဘဝက နရေငျးထိုငျရငျး ဘာဖွစျလို့ မှနျးကပြျလာရပါလိမျ့ …။

မိုးရတီ ဆိုငျမှာလာပွီး အလုပျမဆငျးတဲ့နေ့တှမှော ကနြောျ တောျတောျစိတျသကျသာရာရတယျဗြ။ ကနြော့ျနားကို ဘယျအခြိနျကပျလာပွီး လာအကွှေးတောငျးမလဲဆိုတာကို တှေးနစေရာ မလိုဘူးလေ။ ဒါပမေယျ့ ခကျတာက ကနြော့ျရဲ ့စိတျထဲမှာ မိုးရတီကို မမွငျရပွနျတော့လညျး လှမျးသလိုလို ဖွစျနပေါရော။ ကိုယျ့ကိုကိုယျ ဘာဖွစျလို့ဖွစျနမှေနျး မသိတော့ပါဘူးဗြာ။ မိုးရတီကို မုနျးလားဆိုရငျ မုနျးတယျလို့ ကွိတျမှိတျပွောရမှာပဲ .. အဲ .. မေ့လို့့ရလားဆိုရငျတော့လညျး မေ့လို့မရဘူးလို့ ရှကျရှကျနဲ့ ဝနျခံရတော့တယျ။ မိုးရတီဟာ ကနြော့ျရဲ ့ခစြျလှစှာသော အမုနျးပိုငျရှငျလို့ ပွောရမလားတောငျ မသိဘူး။

ဒီလိုနဲ့ နလောခဲ့တာ တစျရကျမှာတော့ ကြော့ကခေိုငျနဲ့ ကနြောျတောျတောျအဆငျပွပွေီး ဟငျးအမယျတစျခုကိုတောငျ မီးဖိုဆောငျထဲမှာ တူတူခကြျနခေဲ့တယျ။ မိုးရတီကလညျး ဒီနေ့ ဆိုငျထဲမှာ ရှိမနတေော့ ကနြောျတို့ နှစျယောကျကွား ဆကျဆံရေးကို နှောငျ့ယှကျမယျ့ အဖကြျအဆီးကလညျး မရှိဘူးလို့ ပွောရမယျ။ သမီးရညျးစားတို့ ဘာသာဘာဝ စနောကျပွီး ကြီစယျနကွေလို့ ကြော့ကခေိုငျက တခစျခစျနဲ့တောငျ ရယျနသေေးတယျ။ ပွောလို့ပွောတာ မဟုတျဘူး။ ရယျလိုကျရငျ ပါးခြိုငျ့လေးပေါျပေါျသှားတဲ့ ခစြျစရာ မကြျနှာပေးလေးနဲ့ ကြော့ကခေိုငျဟာ ကနြော့ျအတှကျတော့ အဖွူရောငျနတျသမီးလေး တစျပါးပဲ။

သို့သောျ .. ကံကွမ်မာဆိုတာ အလှညျ့အပွောငျးမြားစှာကို ပိုငျဆိုငျထားတဲ့ ဧကရီ ဘုရငျမတစျပါးပဲလေ ..

“ဟေး .. ဆွာတို့ .. အလုပျတှမြေားနကွေတာလား”

သာယာခြိုမွိနျတဲ့ အသံလှငျလှငျလေး မီးဖိုဆောငျရဲ ့တံခါးပေါကျဝကနေ ပေါျလာတယျဆိုရငျပဲ အားလုံးရဲ ့ခေါငျးက တိုငျပငျမထားဘဲ အသံလာရာကို လှညျ့ကွညျ့လိုကျကွတယျ။ ဖြား .. ဖြား … အကွောျအလှောျအနံ့တှေ၊ အပူခိုးအပူငှေ့တှေ လှှမျးခွုံထားတဲ့ မီးဖိုဆောငျထဲ လမငျးလေးတစျစငျး လငျးလာသလားတောငျ ထငျရတယျ။ မိုးရတီရယျလေ။ Tube dress လို့ ခေါျကတြဲ့ အပေါျအောကျ တဆကျထဲ အသားကပျဝတျစုံ အနီရဲရဲလေးကို ကွှားကွှားဝငျ့ဝငျ့လေး ဝတျထားရငျး မီးဖိုခနျးတံခါးဝမှာ ရပျနတော။ ပေါငျလညျလောကျပဲ ရှညျမယျ့ ဝတျစုံရဲ ့အောကျမှာရှိတဲ့ သှယျလဖြွောငျ့တနျးတဲ့ ပေါငျတနျတှကေိုတော့ အကှကျလှလှလေးတှဖေောျထားတဲ့ နိုငျလှနျစတော့ကငျအနကျနဲ့ ထပျပွီး ဖုံးထားတယျ (မှနျရာကို ပွောရရငျ ခွတေနျလှတဲ့ မိနျးကလေးတှေ အဲဒီလိုမြိုး စတော့ကငျအနကျလေးတှေ ဝတျထားရငျ အရမျးဆကျဆီကသြကိုး) ဘာပွောကောငျးမလဲဗြာ … ကနြောျ မပွောနဲ့ ကနြျတဲ့သူတှတေောငျ ရုတျတရကျ စကားမပွနျနိုငျဘဲ အလှနတျသမီးလေးကို စိုကျကွညျ့နကွေတာ။

အဟမျး ဆိုပွီး ဘေးနားကနေ ကြော့ကခေိုငျရဲ ့ခြောငျးဟနျ့သံကွားမှ ကနြောျ အသိပွနျဝငျလာတာ။ မကြျနှာပကြျသလို ဖွစျနတေဲ့ သူ့ကိုတောငျ ပွနျမကွညျ့ရဲပါဘူး။ ကိုယျ့ဟာကိုယျ ခေါငျးငုံ့ထားပွီး လုပျစရာရှိတဲ့ဟာပဲ အာရုံထညျ့ပွီး ဆကျလုပျနလေိုကျတယျ။ ဒါတောငျမှ မိုးရတီ အသံခြိုခြိုလေးနဲ့ စားဖိုဆောငျထဲက လူတှကေို နှုတျဆကျပွီး ပွောတဲ့စကားတှေ နားထဲအလိုလိုရောကျနသေေးတာ (နဲနဲကံကောငျးတယျလို့ပဲ ဆိုရမလား မသိဘူး .. မိုးရတီက ဒီနေ့ကွတော့ ကနြော့ျကို အဖကျလုပျပွီး စကားပွောမနဘေူးရယျ)

“ဒါဆို .. နငျ့ရဲ ့နယျကဘကွီးကို ငါတို့ဆိုငျရဲ ့လကျရာကွှားခငြျလို့ နငျက ခေါျလာတာပေါ့ ဟုတျလား”
“ဟုတျတယျ .. ကိုကွီးအေး .. ဒါပဲနောျ .. ကောငျးကောငျးခကြျပေးရမယျ … ရတီတို့က ဗိုကျဝအောငျ စားပွီး ဒီကနေ သနျလငြျဘကျ သှားမလို့”
“အေး .. အေး .. ခကြျပေးမယျ .. စပါယျရှယျကို ခကြျပေးမယျ .. ဒါနဲ့ နငျက ဒီနေ့ လနျးလှခညြျလား .. အပြံစားကို ဝတျထားတာပဲ”
“အမယျ ကိုကွီးအေးကလဲ .. ရတီတို့က ဒီနေ့မှ မဟုတျပါဘူးနောျ .. အမွဲတမျး လနျးနတောပါ .. ခိ .. ခိ”

ဆယျမိနစျ .. ဆယျ့ငါးမိနစျလောကျ မိုးရတီ စားဖိုဆောငျထဲကလူတှနေဲ့ ပွောနသေေးတယျ။ ပွီးတော့မှ အားလုံးပဲသှားမယျနောျဆိုပွီး နှုတျဆကျပွီး ထှကျသှားတာ။ ကနြော့ျမှာ အဲဒီတော့မှ သကျပွငျးကို ကြော့ကခေိုငျ မသိအောငျ ခိုးခရြတယျ။ ဒါတောငျ ကြော့ကခေိုငျက ကနြော့ျကို အလှတျမပေးသေးဘူး။ နားနားကပျလာပွီး .. မိုးရတီ ဒီလိုဝတျလာတာကို မောငျကွိုကျတယျမှတျလား .. ဆိုပွီး ငေါ့နသေေးတယျ။ ကနြောျက မဟုတျပါဘူးဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ခေါငျးကို သုံးလေးခါလောကျ ခါပွလိုကျတယျ။ ဒါပမေယျ့ ကြော့ကခေိုငျပွောတာမှနျတယျဆိုတာ စိတျထဲမှာ ငွငျးလို့မရပါဘူး။ ဒီနေ့ည အိမျပွနျရောကျရငျ စတော့ကငျအနကျလေး ဝတျထားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ခွတေနျသှယျသှယျလေးတှကေို မှနျးပွီးတော့တောငျ ဂှငျးတိုကျနမေိမလား မသိဘူးရယျ။

နောကျထပျ နာရီဝကျလောကျ ကွာတော့ ကနြောျဆီးသှားခငြျလာတာနဲ့ ဝနျထမျးတှအေတှကျထားတဲ့ ရအေိမျဆီသှားဖို့ ထှကျလာခဲ့တယျ။ မီးဖိုခနျးထဲကနေ ထှကျပွီး၊ စားသောကျခနျးမရဲ ့မလှမျးမကမျးကနေ အဖွတျမှာ မိုးရတီတို့ မိသားစု ထိုငျနတေဲ့ စားပှဲကို တစျခကြျလှမျးကွညျ့မိသေးတယျ။ ရယျကာမောကာ စကားပွောရငျး စားသောကျနတေဲ့ မိုးရတီဟာ အခုကတြော့ တကယျ့ကို အပွစျကငျးစငျပွီး လှပနတေယျဗြာ။ တစျဆိုငျလုံးမှာ ရှိတဲ့ အခွားသော စားသောကျသူ မှနျသမြှကလညျး ယောကြျား၊ မိနျးမ မခှဲပါဘူး .. အကုနျလုံးလိုလို သူ့ကို တစေ့တစောငျးတော့ ကွညျ့နကွေတာပဲ။ အနီရောငျဝတျစုံလေးမှာ အနကျရောငျခွစှေပျလေးနဲ့ သူ့စတိုငျလျက တကယျကို မိတယျ၊ မိုကျတယျဆိုတာ အခုခြိနျမှာတော့ အထူးပွောနစေရာ မလိုတော့ပါဘူးလေ။

ရအေိမျထဲရောကျတော့ ကိစ်စဝိစ်စပွီးသညျ့တိုငျ ကနြောျ အပွငျကို ပွနျမထှကျဖွစျသေးဘူး။ စိတျထဲတှေးနတော .. ငါ ဒီမှာပဲ နောကျထပျ နာရီဝကျလောကျ အခြိနျဖွုနျးနလေိုကျရငျ ကောငျးမလားလို့။ ဒီလောကျဆိုရငျ မိုးရတီတို့ စားသောကျပွီး ပွနျသှားလောကျပွီ၊ ကြော့ကခေိုငျလညျး မိုးရတီ ပွနျသှားတာနဲ့ စိတျထဲအေးခမြျးသှားမှာ၊ ရာသီဥတု ပွနျသာသာယာယာ ဖွစျသှားရငျ ညနအေပွနျကြ ကြော့ကခေိုငျကို ကနြော့ျအိမျခေါျသှားလို့ ရနိုငျတယျ။ ကြော့နဲ့ ကနြောျ မခစြျရတာ တောျတောျကွာပွီဗြ။ မိုးရတီရဲ ့လကျကလေး အတှေ့က ဘယျလောကျကောငျးကောငျး၊ ကနြော့ျ ကောငျမလေး ကြော့ရဲ ့အဖုတျအိအိလေးကိုတော့ မမှီပါဘူး (တကယျတော့ ဒီအတှေးက တမငျတကာ စိတျထဲမှာ မဲတငျးပွီး တှေးတာပါ)

အဲဒါနဲ့ ကနြောျဘစေငျမှာ ရဘေုံဘိုငျခေါငျးဖှငျ့ပွီး တစိမျ့စိမျ့ကနြတေဲ့ ရတှေအေောကျ လကျကိုထိုးခံထားရငျး စိတျကို ကနြော့ျလကျခုံနှစျဖကျပေါျ လာထိနတေဲ့ ရတှေရေဲ ့အတှေ့မှာ နစျထားလိုကျတယျ။ ကနြော့ျရဲ ့အကငြ့ျက စိတျတှရှေုပျထှေး၊ ခေါငျးပူလာတဲ့ အခြိနျဆို ဒီလိုမြိုး ရစေိမျရတာကို နှစျျသကျတယျလေ။ စိတျရော၊ မကြျလုံးရဲ ့အကွညျ့ကိုပါ အလြှငျမပွတျလာထိနတေဲ့ ရပေနျးအောကျ ပို့လှှတျထားလိုကျလို့လား မသိ၊ ကနြော့ျ နောကျဘကျက သနျ့စငျခနျးရဲ ့တံခါးပှငျ့လာတာကို သတိမထားမိလိုကျဘူး။

“အောျ .. ဇယေကြ ဒီမှာ လာပုနျးနတောကိုး”
“အိုး . ရှစျ!!”

ကနြော့ျတကိုယျလုံး တောငျ့တငျးသှားပွီး မကြျနှာရှေ့တညျ့တညျ့မှာ ရှိတဲ့ မှနျကနေ လှမျးကွညျ့လိုကျတော့ Cheshire ကွောငျလို ပွုံးစိစိ မကြျနှာပေးနဲ့ သနျ့စငျခနျးထဲ တစျလှမျးခငြျး ဝငျလာတဲ့ မိုးရတီကို တှေ့လိုကျပါရော။ ကနြောျ ဘာမှ မတုံ့ပွနျနိုငျခငျမှာပဲ မိုးရတီက ကနြော့ျနောကျကို ရောကျလာပွီး လကျနှစျဖကျနှငျ့ ကနြော့ျဝမျးပွငျနရောကို ယှကျပွီး နောကျကနေ ဖကျထားလိုကျတယျ။ မှနျထဲကနေ လှမျးကွညျ့နတေဲ့ ကနြော့ျရဲ ့ပုခုံးတစျဖကျပေါျ သူ့ရဲ ့မေးလေးတငျပွီး နှုတျခမျးလှလှလေးက လှုပျရှားသှားပါရော ..။

“ဇယေကြ ရတီကို တမငျတကာ ရှောငျနတောတော့ မဟုတျဘူး .. ဟုတျ”

မိုးရတီရဲ ့ကိုယျလုံးလေး ကနြော့ျကြောပွငျကို ထိပွီးကပျနတောရော၊ လကျကလေးနှစျဖကျက ကနြော့ျရဲ ့ကိုယျပေါျရောကျနတောရော .. ဒီအခကြျနှစျခုစလုံးကွောငျ့ ခကြျခငြျးဆိုသလို စတိုခနျးထဲက အဖွစျအပကြျကို ပွနျပွီး အမှတျရသှားစတေယျ။ ခွောကျကပျလာသလို ဖွစျတဲ့ လညျခြောငျးထဲ တံတှေးတစျခကြျ အပွေးအလှှား မြိုခလြိုကျရတယျ။

“ရတီ .. မငျး တံခါးမှားပွီး ဝငျလာတယျနဲ့တူတယျ” (ကနြောျ တမငျတကာ အူကွောငျကွောငျ မကြျနှာပေးထားပွီး ရမလားလို့ တုံ့ပွနျလိုကျတယျ)
“ဘယျကလာ မှားရမှာလဲ … ခိ ခိ .. ရတီက ဇယေကြို ရှာနတော”

မခြိုမခဉြျ အပွုံးလေးနဲ့ ကနြော့ျကို တုံ့ပွနျလိုကျယုံမက၊ လူကိုယျပါ လကျနှစျဖကျနဲ့ ဆှဲလှညျ့လိုကျတော့ ကနြောျနဲ့ မိုးရတီ မကြျနှာခငြျးဆိုငျ ဖွစျသှားပါရော။ သူ့မကြျနှာလှလှလေးထကျမှာ ရှိနတေဲ့ အပွုံးက ကနြော့ျဘောငျးဘီဂှကွားရဲ ့ ခပျဖောငျးဖောငျး ပုံစံကို မွငျလညျးမွငျသှားရော ပိုပွီးတော့ တောကျပွောငျလာတော့တာပဲ။

“ဟယျလို .. ကောငျလေး .. nice to see you again !!”

ဆယျကြောျသကျ ဆယျတနျးကြောငျးသူလေးလို အသံစာစာလေးနဲ့ လကျကလေးတစျဖကျထောငျ လကျခြောငျးလေးတှကေို ရှေ့နောကျလှုပျခါပွီး ပွောလိုကျတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ဟနျပနျလေးက တကယျကို ခစြျစရာကောငျးနတေယျဗြာ .. တတျလညျးတတျနိုငျတဲ့ ကောငျမလေး .. သူ့မို့လို့လဲ အမူအရာအမြိုးမြိုးကို လုပျနိုငျတယျ။ ကနြော့ျလညျး ဘာမှ ပွနျမပွောတာတှေ့ရော မိုးရတီက ကနြော့ျမကြျဝနျးတညျ့တညျ့ကို ညို ့ငငျအားကောငျးတဲ့ သူ့ရဲ ့မကြျဝနျးနကျနကျတှနေဲ့ စိုကျကွညျ့ရငျး စကားတစျခှနျးကို ထပျပွောပွနျသေးတယျ

“ဆွာ .. သာမီးအတှကျ ခနြျထားတဲ့ ဆုလေးကို ဒီနေ့ ထုတျလို့ရမလား ဟငျ”
“အာ .. ရ … ရတီ .. မိ .. မိသားစုက စောငျ့နတော မ .. မဟုတျလား” (ကနြောျ စကားတှတေောငျ အထစျထစျ အငေါ့ငေါ့ ဖွစျသှားပါလရေော)
“အိုး .. သူတို့အတှကျတော့ စိတျမပူနဲ့ .. ရတီဘကွီးက အစားအသောကျမကျတယျ .. ကိုကွီးအေးက ရှယျခကြျပေးမယျဆိုလို့ကတော့ ခေါငျးမဖောျတမျး စားနမှော .. နာရီဝကျလောကျတော့ ရတီပြောကျလို့ ပြောကျနမှေနျး ဘယျသူမှ သိမှာမဟုတျဘူး”
“ဟို .. ဟို လေ .. ရတီ .. .. မဖွစျ နိုငျဘူး .. ထငျ .. ထငျတယျ.. ကြော့ .. သိ .. သိတယျဟုတျ”

ကြော့ကခေိုငျရဲ ့နာမညျကို ကနြောျက ထုတျပွောမိတယျဆိုရငျပဲ မိုးရတီ မကြျနှာပေါျက အပွုံးလှလှလေးက ရုတျခညြျး ပြောကျကှယျသှားတယျ။ ဒါပမေယျ့ သိပျမကွာပါဘူး .. Succubus တစျယောကျရဲ ့အပွုံးကို ဖနျဆငျးလိုကျပွီး ကနြော့ျရငျဘတျကို လကျညိုးလေးနဲ့ ထောကျပွီး စကားကို တစျခှနျးခငြျးပွောတော့တာပဲ။

“ဇယြေ ….” “ရတီကို အကွှေးရှိတယျ” “အဲဒီ အကွှေးကို ဆပျဖို့ ဇယြေ ညီလေးကလဲ အဆငျသငျ့ပဲဆိုတာ ရတီ သိနတေယျ”

စပါးကွီးမွှတေစျကောငျတောငျ အရှုံးပေးသှားနိုငျမယျ့ ညို ့ငငျအားပွငျးတဲ့ မိုးရတီရဲ ့အကွညျ့တှကေို ကနြောျ မကြျတောငျမခတျတမျး ငေးနမေိယုံကလှဲလို့ ဘာဆိုဘာမှ ပွနျမပွောနိုငျတော့ဘူးရယျ။ ပါးစပျထဲ အာစေးထညျ့တာ ခံလိုကျရသလိုကို ဖွစျနပွေီ။

“ဇယေကြို မေးရဦးမယျ .. ဒီနေ့ ရတီကို ဇယေတြှေ့တှေ့ခွငျး ခွတေနျတှကေို ငေးနတောတှေ့တယျ .. ရတီ ဒီလိုမြိုး စတော့ကငျလေး ဝတျထားတာကို သဘောကတြာလား”
“ကြ .. ကတြယျ .. အရမျး မိုကျတယျ”
“တကယျ .. ရတီလဲ သဘောကတြယျ .. စကတျတိုတိုလေး ဝတျရငျ ရတီက စတော့ကငျလေးနဲ့ တှဲဝတျနကွေ .. ဒီဟာက garter belt မပါသေးဘူး .. ရတီအိမျမှာ Lingerie လိုဟာမြိုးတှရှေိတယျ .. may be တစျရကျကရြငျ ဇယေကြို ခေါျပွရဦးမယျ”

မိုးရတီ လသေံနှဲ့နှဲ့လေးနှငျ့ စကားကို တစျခှနျးခငြျး ပွောနယေုံမက သူမရဲ ့လကျကလေးတစျဖကျကလေး စတောကငျအနကျလေး လှှမျးထားတဲ့ ပေါငျတနျတစျဖကျပေါျ လကျခြောငျးကလေးနဲ့ အသာလေးတို့ပွီး အောကျကနအေပေါျဘကျကို ဆှဲကစားပွနတေယျ။ တကယျပါဗြာ .. မိုးရတီအတှကျတော့ ယောကြျားလေးတစျယောကျကို စိတျလှုပျရှားအောငျ လုပျဖို့ဆိုတာ အငျအားစိုကျထုတျနစေရာ မလိုပါဘူး .. ကနြော့ျမှာ သူဒီလိုလေး လုပျပွနတောနဲ့တငျ ရငျခုနျသံတှေ ဝုနျးဒိုငျးကြဲ မွနျလာပွီး arousal ဖွစျနှုနျးက ပိုပိုတိုးလာတော့တယျ။

“ဟေး .. ဇယြေ .. ဘာသံမှတောငျ မထှကျတော့ပါလား .. ဘယျကွောငျမလေးက ရှငျ့လြှာကို ယူသှားလို့လဲ .. ခိ ခိ .. ကြော့ကခေိုငျကရော ဇယေအြတှကျ စတော့ကငျတှဘောတှေ ဝတျမပွဘူးလား”
“မ .. မဝတျပွဘူး”
“အို .. တကယျလား .. ရှငျ့ဟာမက ကိုယျ့ကောငျလေး ဘာစိတျဝငျစားလို့ စိတျဝငျစားမှနျးတောငျ မသိပါလား .. ဟငျး .. ဒါဆို ရတီ ဝတျပွတာကို ဇယေကြွိုကျတယျပေါ့”
“ကွိုကျတယျ”
“အိုး .. ၀ိုး … ဇယြေ !! .. ရှငျဟာလေ တောျတောျဆိုးတာပဲ .. ဒီလိုမြိုး ဝနျခံလိမျ့မယျလို့ ရတီ ထငျကိုထငျမထားဘူး .. ခိ ခိ .. လူဇိုးလေး .. ကဲ ကဲ .. လူဇိုးလေးကို ဒဏျပေးရအောငျ “

ဒီစကားကို ဆိုလိုကျပွီးနောကျ မိုးရတီရဲ ့လကျက ကနြော့ျပုခုံးနှစျဖကျပေါျ ရောကျလာတယျ။ သိပျပွီး အားမပါပမေယျ့ အောကျဘကျကို ဖိခလြိုကျတဲ့အခါ ကနြောျက သူမခွရေငျးမှာ အလိုလို ဒူးထောကျထိုငျပွီးသား ဖွစျသှားတယျ။ ကနြော့ျမကြျနှာက မော့လကြျ၊ သူ့မကြျနှာကတော့ ငုံ့လကြျနဲ့ပေါ့။ ကွမျးပွငျပေါျမှာ ကနြောျ ဒူးထောကျလကြျသား ဖွစျသှားတယျဆိုရငျပဲ မိုးရတီက သူမရဲ ့dress အောကျနားစကို လကျကလေးနှစျဖကျနဲ့ အပေါျဘကျကို ဆှဲတငျလိုကျတယျ။ စတော့ကငျအနကျလေး ဖုံလှှမျးထားခွငျး မရှိတဲ့ ဝငျးဝါဖွူဖှေးတဲ့ ပေါငျတှငျးသားလေးတှကေို ပထမဆုံး ကနြောျ မွငျလိုကျရတယျ။ ဒီနောကျတော့ ….

ရုပ်ရှင်ပိတ်ကားတစ်ချပ်ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သလို တဖြေးဖြေးခြင်းနဲ့ လိပ်တက်သွားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ Dress လေးဟာ သေးသွယ်တဲ့ခါးလေးပေါ် ရောက်နှင့်နေပြီ။ အပြာနုနုရောင်လေး ဖြစ်တဲ့ ပိုးသားပင်တီလေး တစ်ခုက ဖြူဝင်းနုဖတ်နေတဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ခုရဲ ့ကြားမှာ အဖိုးထိုက်တန်တဲ့ ရတနာတစ်ခုကို တားဆီးထားသလို လှလှပပလေး ရှိကာနေလေရဲ ့ …။

(ချွတ်လိုက်လေ)ဆိုတဲ့ စကားသံ အဆုံးမှာ ကျနော့်လက်နှစ်ဖက်က ပင်တီလေးရဲ ့အနားစနှစ်ဖက်ကို အလိုလို ဆွဲမိသွားပြီး အောက်ဘက်ကို လိပ်ချမိတော့တယ်။ တြိဂံပုံ ဂွဆုံနေရာလေးကို ပင်တီလေး ဖြတ်ကျော်သွားတယ်ဆိုတာနဲ့ အဖုတ်လှလှလေးက မြင်ကွင်းထဲ ရောက်လာတော့တာပဲ။ မိုးရတီက သူ့အဖုတ်ကို အမွှေးအကုန် ပြောင်စင်အောင် ရိပ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ အဖုတ်အကွဲကြောင်းရာလေးရဲ ့အထက်မှာ အမွှေးနက်နက်ပျော့ပျော့လေးတွေ အနည်းငယ် စုကာရှိနေလေရဲ ့။ လှတာကတော့ ဘာလှသလဲ မမေးနဲ့။ Tan lines လို့ခေါ်တဲ့ အသားအရောင် မတူဘဲ ကွဲပြားနေတာတောင် မရှိဘူး .. တကယ့်ကို perfect မှ perfect ပဲ။

ပင်တီလေးက ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်အနက်ရောင်လေးနား ရောက်သွားတယ်ဆိုရင် မိုးရတီက ခြေထောက်တစ်ချောင်းချင်းစီ ကြွပေးရှာတယ်။ ကျနော့်လက်ထဲမှာ မိုးရတီ ဝတ်ထားခဲ့တဲ့ ပိုးသားပင်တီအပြာလေး ရှိနေပြီ ..

ဟား !! .. ဘယ်လိုမှန်းကို မသိတဲ့ ခံစားမှုဗျာ .. ရင်တွေ တဝုန်းဝုန်းနဲ့ခုန်တာများ လူပျိုပေါက်အရွယ်လေးကို ပြန်ရောက်သွားသလိုပဲ ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ

နောက်ဖက်မှာ ရှိတဲ့ ဘေစင်ပေါ်ကို လက်ပြန်ထောက်ပြီးတာနဲ့ မိုးရတီက သူ့ရဲ ့ညာခြေကို မြှောက်ကြွပြီး ကျနော့်ရဲ ့ဘယ်ဘက်ပုခုံးပေါ် ခွတင်လိုက်တယ်။ ညာလက်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ပြီး အကွဲကြောင်းလေးရဲ ့အောက်ခြေက ပန်းနုရောင်အဝလေးဆီကို တဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲယူလိုက်တော့တာပဲ။ မိန်းမကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကျနော်က အစိမ်းသက်သက်မဟုတ်လို့ မိုးရတီ ဘာလိုချင်လဲဆိုတာ သိသလို၊ အရည်ကြည်တွေလဲ့သလို ဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်ဝကနေ ရနေတဲ့ အနံ့သင်းသင်းလေးကြောင့် သူစိတ်ထနေပြီဆိုတာလဲ တပ်အပ်ကို သိနေတယ်ဗျာ ..။

ကျနော့်ပုခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ခြေတန်ကို ကျနော် ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ လှမ်းထိန်းပြီးကိုင်၊ ညာလက်ကတော့ သူ့ရဲ ့ညာခြေတန်ကို ကျော်ဖက်ပြီး အဝတ်အစားကင်းလွတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ တင်ပါးဖြိုးဖြိုးတွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီနောက်တော့ တခြားဘာမှ စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ မျက်လုံးကို မှိတ်၊ ခေါင်းကို မော့၊ လျှာကို အတတ်နိုင်ဆုံး ဆန့်ထုတ်ပြီး နူးည့ံနေတဲ့ အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် စလျက်လိုက်တော့တာပဲ။ ကျနော့်လျှာရဲ ့အထိအတွေ့မှာ မိုးရတီ နှုတ်ကညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်လာပါရော။ ခေါင်းနောက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ထဲက ကျနော့် ဆံပင်တွေကိုလည်း တင်းခနဲ အဆွဲခံရသေးတယ်။ ဒီနေရာမှာ ကိုယ့်ဆြာတို့အထဲ .. ဒီလိုမျိုး အဖုတ်လျက်ပေးတဲ့ အချိန် ခေါင်းက ဆံပင်ဆွဲတာခံဖူးရင် ဘယ်လိုနေတာ သိကြတယ်ဟုတ် .. ကျနော့်စိတ်တွေ ဖြန်းခနဲ ဖြစ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ အပ်မိနေတဲ့ အဖုတ်ကို သဲသဲမဲမဲကို လျက်ပစ်လိုက်တာပေါ့ …

မိုးရတီနှုတ်က ညည်းသံတွေဟာ ပိုပြီး စိပ်လာသလို၊ ပိုပြီးတော့လည်း ကျယ်သထက်ကျယ်လာတယ်။ တစ်ချိန်မှာတော့ ကျနော့်လျှာဟာ အဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက်ကို ထိုးဆွနေရာကနေ၊ ထိပ်ပိုင်းမှာ ရှိတဲ့ အသားဖုလေးကို အားရပါးရ ထိုးကော်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ..

“အား .. ကောင်းတယ် .. ဇေယျ … အရမ်းကောင်းတယ် .. နင့်ကောင်မကို ဒီလိုမျိုး လျက်ပေးနေကြလား … ရှီး .. နင့်ကို နင့်ကောင်မ လက်မလွှတ်နိုင်တာ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတာ အခုမှ သိတော့တယ် .. နင်က လီးကြီးယုံမက .. လျှာနဲ့လည်း ကောင်းကောင်းလိုးတတ်တာကိုး .. အိုး .. ရှစ်”

ကိုယ့်ရည်းစားဖြစ်တဲ့ ကျော့ကေခိုင်ကို မိုးရတီ တမင်တကာ ခပ်ကျောကျောလုပ်ပြီး ပြောနေတယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် ဘာကြောင့်မှန်း မသိ .. ကျနော် အဲဒါကိုပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ တင်ပါးဖြိုးဖြိုးတွေ ကိုင်ထားတဲ့လက်ကို အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်လိုက်တာ ကျနော့်လက်သည်းတွေလည်း သူ့အသားတွေထဲ စိုက်ဝင်သွားမလားတောင် မသိဘူးရယ်။ အခုအချိန်မှာ မျက်နှာနဲ့ တအားကို ဖိပွတ်သလို ဖြစ်သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ အဖုတ်ရဲ ့နေရာစုံကို အစောတုန်းကထက် ပိုပြီး ကြမ်းတမ်းစွာ လျက်ပေးမိပါရော .. မိုးရတီဆိုတာ ကော့ပြန်ကို နေတာပါပဲ …။

“အိုး .. ဇေယျ .. ကောင်း .. ကောင်းတယ် .. နင့်ဟာမကို .. ရတီ ဒီလို ပြောတာ ကြိုက်တယ်ဟုတ် .. သူ့ပြိုင်ဘက်ရဲ ့အဖုတ်ကို လျက်ပေးတုန်း ကျော့ကေခိုင်အကြောင်း ပြောရတာ အားရလိုက်တာ .. ရှီး … အာ့ .. လျက် .. ဆက်လျက် .. အိုး”

သားရိုင်းတစ်ကောင်လို စိတ်ထနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော် မိုးရတီရဲ ့တင်ပါးတစ်ဖက်ကို ဖြန်းခနဲမြည်အောင် ရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

“အား .. ဇေယျ .. နင် အဖုတ်လျက်တာ တော်လှချည်လား .. ကောင်းတယ် … ပြောစမ်း .. နင့်ဟာမက ငါ့အကြောင်းပြောလား .. အီး .. အင့် … အင့်”

အဖုတ်နဲ့ ပါးစပ် မလွတ်တမ်း ကပ်ထားရင်းက ကျနော်ခေါင်းကို ညိတ်ပြမိတယ် .. နှုတ်ကလည်း အင်း ဆိုပြီး အဖြေပေးလိုက်ပေမယ့် အသံက သေချာမပီပြင်ဘူး။

“အား .. ဒါဆိုရင် ငါ့အကြောင်း နင့်ဟာမနဲ့ ပြောနေတဲ့ အချိန် နင် စိတ်ထနေတယ်မှတ်လား .. ထောင်လာတဲ့ လီးကို နင်ဘယ်လို ဝှက်ထားလဲ .. အိုး … အင့် .. အင့်”

မိုးရတီ ပြောတာ ဟုတ်နေမှတော့ ကျနော်လည်း သူပြောတာ မှန်တယ်ဆိုတာကို အဖုတ်ကို တိုးကာလျက်ရင်းနဲ့ပဲ အဖြေပေးမိတာပေါ့။ မိုးရတီကလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘာရှိတယ်ဆိုတာ သိနေတယ်နဲ့ တူပါရဲ ့။ သူရူးတစ်ယောက်လို သားရဲမရဲ လျက်နေတဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို အားနဲ့ဖိကိုင်ပြီး အဖုတ်နဲ့ ကျနော့်ပါးစပ်တလျှောက် ပွတ်တော့တာပဲ။

“အိုး .. မိုက်တယ်ကွာ … အရမ်းကို မိုက်တယ် .. ငါ ပြီးတော့မယ် .. ဇေယျ .. ငါ့ကို ပြီးအောင် လျက်ပေးးးးးး !!”

မိုးရတီရဲ ့တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတာ မိုးဦးကျမှာ ရှိတဲ့ ၀ါးပင်ပျိုလေးနဲ့တောင် အလားသဏ္ဌာန်တူနေသလား ထင်နေရတယ်။ မှန်ရာကို ပြောရရင် ကျနော်တော့ ပါးရိုးတွေ တအားညောင်းတာပါ ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ .. ဒါပေမယ့် သိတယ်ဟုတ် .. I don’t give a fuck ပါ။ မိုးရတီ အဖုတ်ကို လျက်နေတာများ မသိရင် ကျနော့်ရဲ ့သေရေးရှင်ရေးက သူ့အဖုတ်ပေါ် မူတည်နေသလိုပဲ .. ဟီး .. မိုးရတီဆိုရင် ကျနော့် လျှာစွမ်းကြောင့် စကားတောင် မပြောနိုင်တော့ဘူး .. တအီးအီး .. တအားအားနဲ့ ညည်းယုံပဲ တတ်နိုင်တော့တယ်။

အဲ့လိုမျိုး ဆက်တိုက် ကျနော် လျှာကို အပြင်းအထန်ဆုံး အလုပ်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ နောက်ထပ်ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာ မိုးရတီတစ်ယောက် ဒရကြမ်းကို ပြီးသွားတယ်။ အရည်တွေ ထွက်တာများ ပြောမနေနဲ့တော့။ ကျနော့်ပါးစပ်တစ်ခုလုံး အဖုတ်ရည်ပင်လယ်ကြီးထဲမှာ လက်ပြစ်ကူးနေရသလား ထင်နေရတာ …။

စီးကျပြီး ထွက်လာသမျှ အရည်တွေကို ကုန်စင်တဲ့အထိ မျိုချလိုက်ပြီးတဲ့နောက်တော့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို သာသာလေးပဲ တစ်ချက်ချင်း လျက်ပေးနေတယ်။ မိန်းကလေးတွေ ဒီလိုမျိုး ပြီးခါစအချိန်မှာ သူတို့ရဲ ့အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက အရမ်းကို ဆန်းဆန်းတင့် ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ကျနော်က ကောင်းကောင်းကြီး သိနေတယ်လေ။ တော်တော်လေးကြာတော့ ကျေနပ်အားရတဲ့ အသံနဲ့ မိုးရတီ သက်ပြင်းလေးမှုတ်ထုတ်ပြီး ကျနော့်ပုခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့ ခြေတန်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း အခုကျမှ အသက်ကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ပြန်ရှူရတာပေါ့ ..။

“ဇေယျ .. တအားတော်တယ် .. ရတီ မျှော်မှန်းထားတာထက် ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနိုင်တယ်”

မိုးရတီရဲ ့ချီးမွမ်းမှုမှာ ကျနော် ရှက်ကြောက်စွာနဲ့ပဲ ကျရှုံးရင်း ခေါင်းကိုငုံ့ထားမိတယ်။ မိုးရတီက အရင်ဆုံး ဘေဇင်ပေါ်မှာရှိတဲ့ တစ်ရှူးစက္ကူနဲ့ သူမအဖုတ်ကို ခြောက်အောင်သုတ်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ပင်တီလေးကို ပြန်ဝတ်ပြီး ခါးပေါ်လိပ်တင်နေတဲ့ ဝတ်စုံစကို အောက်ပြန်ဆွဲချပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်လုပ်တယ်။ မိုးရတီက သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ လှုပ်ရှားနေသလောက် ကျနော့်မှာတော့ ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို မလှုပ်မယှက်နဲ့ .. ဘောင်းဘီဂွကြားက လီးကလည်း ထောင်နေတာများ ဘောင်းဘီသားကိုတောင် ဖောက်ထွက်မလားပဲ။

“အိုကေ .. ဒါဆိုရင် အဆင်ပြေပြီ .. ရတီသွားတော့မယ် .. ဇေယျတော့ နေချင်နေခဲ့ဦးလေ .. ဇေယျ ညီလေးကို သနားရင် လက်ပူတိုက်ချင် တိုက်လိုက်ပေါ့ .. ခိ .. ခိ”

မိုးရတီက ကိုယ်ကလေး သဲ့သဲ့လှုပ်ခါသွားအောင် ရယ်ရင်း သန့်စင်ခန်းထဲက ချက်ချင်းထွက်မသွားသေးဘဲ သူမရဲ ့ကိုယ်နေဟန်ထား အဆင်ပြေတယ်၊ မပြေတယ် မှန်ထဲမှာ ပြန်ကြည့်နေသေးတာ။ ပြီးတော့မှ ဘောင်းဘီဂွကြားပေါ် လက်အုပ်ပြီး ထရပ်လိုက်တဲ့ ကျနော့်ကို ပြုံးထေ့ထေ့ကြည့်ရင်း လက်ကလေးတစ်ဖက်ထောင်ပြ၊ လက်ချောင်းလေးတွေကို တာ့တာပုံစံ ကွေးညွှတ်ပြီးလှုပ်ခါပြတယ်။

“ကဲ .. သွားပြီနော် .. ဇေယျ .. ရတီ စိတ်မကောင်းဘူးကွယ် … အခုတော့ ရတီနဲ့ ဇေယျ ဘဲစားဘဲချေ ဖြစ်သွားလို့ .. မဟုတ်ရင် ဇေယျ လီးထောင်နေတာကို ရတီ ပြုစုပေးပါတယ် .. ခိ ခိ”

အထာလေးနဲ့ မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး ကျော့ကျော့မော့မော့လေး လှည့်ထွက်သွားတဲ့ မိုးရတီကို လီးအထောင်သားနဲ့ ကျနော် လိုက်ငေးနေယုံပဲ တတ်နိုင်တော့တယ်။ မိုးရတီ ထွက်သွားလို့ သန့်စင်ခန်းတံခါးက ပြန်ပိတ်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ အရင်ဆုံးလုပ်မိတဲ့အလုပ်က မတရားထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကို အပြင်ရောက်အောင် ထုတ်မိတာပဲ။

တွိုင်းလက်အခန်းထဲ အပြေးအလွှားဝင်ပြီး ကြွေခုံမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ထိုင်ပြီးတော့မှ လော့ခ်ချဖို့တောင် မေ့နေလို့ ကမန်းကတမ်း ချရသေးတယ်။ အားလုံးပြီးပြီ ဆိုတော့ မျက်စိကို စုံလုံးမှိတ်၊ လက်က လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဂွင်းတိုက်တော့တာပဲဗျာ .. မိုးရတီရဲ ့ကိုယ်လုံးလေး၊ ပေါင်တန်လှလှလေး၊ တင်ပါးဖြိုးဖြိုးအိအိတွေ၊ အဆိုးဆုံးက အရမ်းကိုလှပလွန်းတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး .. ဒါတွေ အားလုံးက ပြတ်ပြတ်သားသားကို ကျနော့် မန်မိုရီထဲမှာ ရှိနေတော့ ဘယ်လောက်မှတောင် မကြာလိုက်ပါဘူး .. အီးခနဲ အော်မိပြီး လရည်တွေ ပန်းထွက်တာ ရှေ့ကဆွဲပိတ်ထားတဲ့ တွိုင်းလက်တံခါးကိုတောင် ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ သွားစင်တော့တာပဲဗျာ ..

ကိစ္စဝိစ္စအားလုံးပြီးသွားမှပဲ ကျနော်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြီးသန့်စင်၊ မျက်နှာကိုတောင် ရေအေးအေးနဲ့ သစ်လိုက်ပြီးမှ အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တာ။ စားသောက်ခန်းထဲမှာတော့ မိုးရတီတို့ မိသားစု ရှိမနေတော့ပါဘူး။ That’s a relief .. ဟူး။ အမူအရာမပျက်အောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိထားပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တာ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ၊ ကျနော့်ကို မြင်တာနဲ့ ဟင်းရည်အိုးတစ်ခုနား ရောက်နေတဲ့ ကျော့ကေခိုင် ချက်ချင်းဆိုသလို အနားရောက်လာတယ်။ လက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်သွားလို့ အခန်းထောင့် တစ်နေရာရောက်တော့ ..

“မောင် .. ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ??”
“အာ .. သန့်စင်ခန်းလေ” (ကျနော်လည်း လေသံမာမာနဲ့ မေးတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့အသံအတိုင်း တုံ့ုပြန်လိုက်တယ်)
“အော် .. သေးပေါက်ဖို့ကို မောင်က ဒီလောက်တောင် အချိန်ယူရတယ်ပေါ့ … မိုးရတီကိုရော တွေ့သေးလား??”
“ဟ .. ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ကျော့ .. အိမ်သာထဲမှာ အီးပါဖို့ လုပ်နေတာ .. ဘယ်ကမိုးရတီက ပါလာရတာလဲ .. မင်း ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ကျော့ !!”

သူ့လေသံထက် မလျော့တဲ့ Tone နဲ့ တု့ံပြန်လိုက်လို့လား မသိဘူး .. ကျော့ကေခိုင် ပါးစပ်လေးအဟောင်းသားနဲ့ အိုးခနဲ အော်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်အနားက ခွာပြီး သူလုပ်နေတာပဲ သွားပြန်လုပ်ပါရော။ တော်သေးတယ်ဗျာ။ ကံသီလို့ ချောက်ထဲကျဖို့ လက်မတင်လေးပဲ လိုတော့မလို့။ အကယ်၍သာ ကျနော်က မိုးရတီအဖုတ်ကို လျက်ပေးနေမှန်း ကျော့ကေခိုင် သိသွားလို့ကတော့ ကျနော်တော့ အဂွမ်းကြီး ဂွမ်းပြီ ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ ..

ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုခံစားနေရတာလဲတော့ မေးမနေပါနဲ့တော့ဗျာ .. ကြွက်သိုက်ထဲ စာဘူးတောင်းသိုက်ပါရောက်နေသလို အားလုံး ရှုပ်ထွေးနေတာပဲ။ ကျနော့်အတွေးတွေရဲ ့တစိတ်တပိုင်းမှာ ခုနေလေးတင်ကမှ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စအတွက် အပြစ်ရှိတယ်လို့ ခံစားရသလို၊ နောက်တစ်ပိုင်းကတော့ မိုးရတီရဲ ့တောင်းဆိုချက်ကို လိုက်လျောလိုက်တာ မှန်တယ်လို့ တွေးနေတယ်။ ခင်ဗျားတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်ဗျာ။ ဒီလိုသာ ကိစ္စကို မဖြတ်လိုက်ရင် မိုးရတီ တစ်ယောက် ဘယ်အချိန် ကျနော့်ဆီကနေ အကြွေးပြန်တောင်းမလဲဆိုတာကို စိတ်တထင့်ထင့်နဲ့ ဖြစ်နေရမှာလေ။ အခုတော့ ကိစ္စအားလုံးက ပြီးသွားပြီ။ အရာရာဟာ ပိုနေမြဲ ကျားနေမြဲ မဟုတ်လား။ status quo ကို ပြန်ရောက်သွားပြီပေါ့ ..။

ဒါပေမယ့် ကြီးကျယ်တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခု ဖြစ်ပြီးတိုင်း အရာရာတိုင်းဟာ အမြဲတမ်း မူလအခြေအနေကို ပြန်ရောက်ရဲ ့သလား .. ကျနော်နဲ့ ကျော့ကေခိုင်ကရော နဂိုအတိုင်း ရှိနေမှာလား .. မိုးရတီကရော ကျနော့်ကို အရင်အတိုင်း ဘော်ဒါတစ်ယောက်လိုပဲ ဆက်ဆံမှာလား .. ကျနော်ကရော မိုးရတီပေါ် ဘယ်လိုစိတ်ထားမိမှာလဲ … ဒါတွေအားလုံးဟာ အဖြေကို မှန်းဆလို့မရတဲ့ ပုစ္ဆာတစ်ခု၊ ဒါမှမဟုတ် အဖြေအမျိုးမျိုး ပေးနိုင်တဲ့ ပုစ္ဆာတစ်ခု အနေနဲ့ တည်ရှိနေပါတယ်ဆိုတာ ကျနော်ရော .. ခင်ဗျားတို့ပါ တွေးမိကြမယ် ထင်ပါရဲ ့ …

---

အဲဒီနောက်တော့ သိပ်ထူးထူးထွေထွေရယ်လို့ ထပ်မဖြစ်ဘဲ ရက်သတ္တပတ် အနည်းငယ်ကြာသွားပြန်တယ်။ ဘာမှသာ မဖြစ်တာ မိုးရတီကတော့ ဆိုင်မှာ ကျနော်နဲ့ တွေ့တိုင်း လစ်လျှင်လစ်သလို သန့်စင်ခန်းထဲက အဖြစ်ကို ပြန်အစဖော်ရင်း ကလူသလို၊ မြူသလိုတော့ အမြဲလုပ်နေတာ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ ကျနော် စိတ်ကို လုံးဝပိုင်းဖြတ်ထားတယ်။ သူပြောသလို ဘဲစားဘဲချေ ဖြစ်နေပြီဆိုမှတော့ နောက်ထပ် ထပ်ပြီး မပတ်သက်တော့ဘူးလို့ .. တစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန်၊ နှစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန်တော့ မလုပ်တော့ဘူပေါ့။ သူ့ဟာသူ ဘယ်လောက်ပဲ အဆီဗူးခါအောင် လာပြီး မြူဆွယ်နေပစေ .. ကျော့ကေခိုင် အပေါ် ထပ်ပြီး သစ္စာမဖောက်ဘူးရယ်လို့ စိတ်ကိုမဲတင်းထားတယ်။ မဲတင်းထားတယ်လို့ ပြောရတာတော့ ကိုယ့်ဆြာတို့ သိကြမှာပါ။ ကျနော့်ဦးနှောက်ရဲ ့ အတွင်းအကျဆုံးနေရာမှာ မိုးရတီတစ်ယောက် ကျနော်နဲ ့ပတ်သက်ပြီး ဘာတွေဆက်ကြံထားလဲဆိုတာကို သိချင်တဲ့ အတွေးရိုင်းက တစွန်းတစ ရှိနေလို့လေ .. ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဖန်တစီဆိုတာ တကယ်ဖြစ်နိုင်တဲ့ အရာမဟုတ်ဘူးလို့ပဲ သဘောထားတယ်ဗျာ။ စူပါဟီးရိုးတွေတောင် ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပဲ ရှိတာ မဟုတ်ဘူးလား …။

တစ်ရက်မှာတော့ ကျော့ကေခိုင် အလစ်မှာ အနားရောက်လာတဲ့ မိုးရတီက မချိုမချဉ်မျက်နှာပေးလေးနဲ့ ဘာပြောသလဲဆိုတော့

“ရတီလေ … ဇေယျနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ပြီး ဆွေးနွေးချင်သေးတယ် ..” တဲ့

တလျှောက်လုံး တင်းထားသမျှ ကျနော့်ရဲ ့သိက္ခာတံတိုင်းဟာ ဆူနာမီဒဏ်ကို မခံနိုင်တဲ့ ရေကာတံခါးနဲ့တောင် တူသွားတယ်ဗျာ .. မဖြစ်ဘူး .. မသင့်တော်ဘူးဆိုတဲ့ စကား ကျနော့်ပါးစပ်က ထွက်မလာဘူးရယ်။ အဲ့လို မပြောယုံမက ကျနော့် မျက်နှာကပါ အရင်တုန်းက မိုးရတီ နှာထန်ပြီး ခပ်ရင့်ရင့်ပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေကို ပြန်ကြားယောင်ပြီး ပြုံးမိသလိုတောင် ဖြစ်သွားသေးတာ။ မိုးရတီဆိုတာ ကျနော်ပြောဖူးခဲ့သလို လူလည်မလေး မဟုတ်လား .. ချက်ချင်းကိုပဲ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ရင်း .. အဲ .. ရတီတစ်ယောက်ပဲ ဒီလိုမျိုး ဆန္ဒရှိတာ မဟုတ်ဘူးပဲ .. တော်သေးတာပေါ့လို့ ပြောပြီး ကျနော့်နားက လှည့်ထွက်သွားပြီး သူ့အလုပ် သူဆက်လုပ်နေတယ်။

ဒီလိုမျိုး ဖြစ်ပျက်တာလေးတွေက ကျော့ကေခိုင် အလစ်မှာ ဖြစ်ရင်ပြသနာ မရှိပေမယ့်၊ ကျော့ကေခိုင် ရှိနေတဲ့အချိန်ဆိုရင်တော့ ကွိုင်က အကြီးအကျယ်ပူတာပေါ့။ ကျော့ကေခိုင် စိတ်အေးအောင် ကျနော်က ပြောဆိုရှင်းပြရပေမယ့် ကြာလာတော့ ဒီကိစ္စက သိပ်အဆင်မပြေတော့ဘူး။ မိုးရတီ ဆိုတာကလည်း နဂိုကတည်းက ကျော့ကေခိုင်ကို ထည့်တွက်တာ မဟုတ်၊ နောက်ပြီး ကျနော်တို့က အလုပ်အတူလုပ်နေတာဆိုတော့ လုံးဝကြီး လွတ်အောင် ရှောင်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်လှဘူး။ နောက်ဆုံးမှာ ဘယ်လိုဖြစ်လာလဲဆိုတော့ အလုပ်ထဲမှာ မိုးရတီ ရှိတဲ့အချိန်ဆို ကျော့ကေခိုင်က ကျနော့်ကို nelglect လုပ်တဲ့ ပုံစံဖြစ်လာတယ်။ ခက်တာက ကျနော်က အဲ့လို ပုံစံကို သဘောမကျဘူး။ တကယ်ဆို ဒါ ငါ့ရည်းစား .. ငါ့ကောင်လေးဆိုပြီး သူက ယုယုယယနေပြရမှာ။ အခုတော့ သူက သူစိမ်းလိုလို လုပ်လာတော့ ကျနော်က နေရင်းထိုင်ရင်း စိတ်ထဲချဉ်လာရော။ ဒါပေမယ့် ဆိုခဲ့သလို ကိုယ်က အမှားလုပ်ထားတာမှတ်လား .. ကျနော် စိတ်လျှော့ပါတယ်ဗျာ .. စိတ်တော်တော်ကို လျှော့ပါတယ် .. ဟူးးးး

ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားတဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုက စနေနေ့ညမှာ မမြင်ရတဲ့ ထောင့်ချိုးတစ်နေရာကနေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေရဲ ့ …

အဲဒီနေ့က ကျနော်ရော၊ ကျော့ကေခိုင်ရော ဆိုင်ကနေ အလုပ်စောစောဆင်းပြီး ပြန်လာကြတယ်။ ဒါကလည်း ပြောရရင် ဒီရက်မှာ ဦးလေးက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ နေပြည်တော်ကို သွားတော့တိုက်ခန်းမှာ ကျနော် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တယ်လေ။ ခါတိုင်းလည်း ဦးလေးက ဒီလိုမျိုး အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ညအိပ်ညနေ သွားလေ့ရှိတယ် .. အဲ့လို သွားတိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် ကျနော်နဲ့ ကျော့ကေခိုင်က အချစ်ပွဲလေးတွေ တိုက်ခန်းမှာ နွှဲကြတာပေ့ါ။ အချစ်ပွဲ မနွှဲရင်တောင်မှ သမီးရည်းစားချိန်းတွေ့သလိုမျိုး တွေ့ကြတယ်လေ။

ဒီတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် တိုက်ခန်းကို အတူလာ၊ လမ်းမှာ စားချင်တဲ့ အကင်ဆိုင်ကနေ ဆာတေးလေး ဝင်ဝယ်၊ ပြီးတော့ တိုက်ခန်းအောက်မှာရှိတဲ့ အခွေဆိုင်ကနေ DVD9 တစ်ချပ်ဝင်ငှားပြီး တိုက်ခန်းပေါ် တက်လာခဲ့တယ်။ ဒါက ကျနော်နဲ့ ကျော့ကေခိုင် သမီးရည်းစားအဖြစ် ချိန်းတွေ့ရင် လုပ်နေကြဟာတွေ။ သူရော ကျနော်ရော ရုပ်ရှင်ကြည့်တာ ၀ါသနာပါတော့ အိပ်ရာပေါ်ရောက်ဖို့ စောသေးရင် ဒီလိုမျိုး အခွေအတူကြည့်ပြီးတော့ နှစ်ကိုယ်ကြား ကြည်နူးမှုကို အစပျိုးကြတာ ..

ကျော့ကေခိုင် ခွေကြည့်ဖို့ ပြင်တဲ့အချိန်မှာ ကျနော်က ဆိုင်ကယူလာတဲ့ မာဂရီတာလေး နှစ်ယောက်စာ ပြင်ထားတယ်။ အားလုံးပြီးတော့ အိမ်ရှေ ့ခန်းမှာရှိတဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာကြီးမှာ တူယှဉ်ထိုင်ပြီး သူ့ငှားလာတဲ့ ကားကို ကြည့်ရော။ အခုတလော အချိန်တော်တော်များများမှာ စကားကြီးပဲ များနေရတာဆိုတော့ ရှားရှားပါးပါး ကြည်နူးချိန်လေး ရတယ်ဆိုတာ နှစ်ယောက်စလုံးကသိတော့ မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်ပြီ ဘယ်သူမှ စကားစမနေပါဘူး။ အသားကင်လေး စားလိုက်၊ မာဂရီတာလေး သောက်လိုက်၊ လူသတ်ကားလို့ ထင်ရတဲ့ ရုပ်ရှင်ထဲက တစ်ချို ့အခန်းတွေကို ဝေဖန်လိုက်နဲ့ အဆင်ပြေနေကြတယ်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကြား အေးစက်နေမှုက တစစနဲ့ ပြိုကွဲလာတယ် ထင်ပါရဲ ့..။

ကျော့ကေခိုင် ငှားလာတဲ့ကားက တကယ်တမ်းတော့ သိပ်မကောင်းပါဘူးဗျာ .. ကျောင်းသူကောင်မလေးတွေကို လူသတ်သမားက တစ်ယောက်ခြင်း လိုက်သတ်နေတဲ့ကားပါ .. ပြောရရင် ရုပ်လှတဲ့ကောင်မလေးတွေကို သုံးပြီး ဘက်ဂျက်အဖြစ် ရိုက်တဲ့ ကားမျိုး .. ဒါမျိုးကားတွေ ကိုယ့်ဆြာတို့လဲ ကြည့်ဖူးမှာပါ .. Soroity Sisters တို ့ဘာတို့လေ။ သိတယ်မှတ်လား .. အဲဒီထဲမှာပါတဲ့ ကောင်မလေးတွေက အဝတ်အစား မလုံ့တလုံလေးတွေ ဝတ်ပြပြီး လုပ်စားတာလေ။ ကျော့ကေခိုင်လည်း နဲနဲမှန်လာပြီဆိုတော့ ဇာတ်ကားကြည့်နေရင်းနဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဒီလိုမျိုး ဝတ်ပြီး ထွက်လာတိုင်း .. ရေး .. လုပ်ထားကွ .. ဖော်ထားကွ .. များများမြင်အောင် ပြပါဗျို ့ .. အဲ့လိုတွေ လျှောက်အော်တော့တာပဲ .. ကျနော်ကတော့ သူဖြစ်နေတာကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်တော့တာပဲ

အဲ့လို နေရင်းနဲ့ တစ်ချိန်မှာ ဇာတ်ကားထဲမှာ ပါတဲ့ ကောင်မလေး လေးယောက်စလုံး ကမ်းခြေမှာ ဘီကီနီနဲ့ လမ်းလျှောက်တဲ့ အခန်းရောက်လာတော့ ကျနော့်ကို ဖြတ်ခနဲ ဘာမေးလိုက်သလဲဆိုတော့ .. မောင် .. အဲဒီထဲက ဘယ်ကောင်မလေးက အမိုက်ဆုံးလဲ .. တဲ့ .. ကျနော်လည်း ဘာရယ် မဟုတ် .. စိတ်ထဲသဘောကျသလို ဖြစ်မိတဲ့ တစ်ယောက်ကို လွှတ်ခနဲ ပြောလိုက်တယ် .. ပြသနာက အဲဒီမှာ စတော့တာပဲ။

“မောင် ဒီလိုပြောမယ်လို့ ထင်သားပဲ .. ဟုတ်တယ် အဲဒီဟာမက အမိုက်ဆုံးပဲ .. မိုးရတီနဲ့တောင် တူသေး”

ကျနော်နှုတ်က ကျွတ်ခနဲ ထွက်သွားပြီး ဒီအကြောင်းကို ဆက်မပြောဖို့ ကျော့ကေခို်င်ကို မျက်ရိပ်မျက်ကဲ ပြတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျော့က လက်မလျှော့ဘူးရယ်

“ကြည့်ပါဦး .. ဆံပင်အရောင်ရော .. အရွယ်ရော အကုန်တူတူပဲ .. ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်ကလဲ စကတ်တိုတိုလေးမှာ စတော့ကင်နဲ့ .. မောင် ဘာကို တွေးမှာဆိုတာ ကျော့သိပါတယ်”

ကဲ .. ကျနော် သည်းမခံနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ စိတ်ထဲ အောင်းထားရတာများသလို ဖြစ်နေတာရော၊ သောက်ထားတဲ့ မာဂရီတာရဲ ့အရှိန်ကြောင့်ရော လုံးဝကို ပေါက်ကွဲထွက်သွားတယ်။ ဘေးချင်းယှဉ်ထိုင်နေတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အားနှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခါလိုက်တာ သူ့ခမျာ ဆိုဖာပေါ်မှာ နောက်လန်ပြီး ကျသွားရော။ နှုတ်ကလည်း .. မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မင်း မပြောဘဲ နေလို့မရဘူးလားလို့ .. အသံကျယ်ကြီးနဲ့ ကျနော် အော်ထည့်လိုက်တယ်။ တကယ်ပါဗျာ .. ကျော့ကေခို်င်နဲ့ ကျနော် ရည်းစားဖြစ်ကတည်းက တခါမှ ဒီလိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မဆက်ဆံဘူးရယ်။ သူလည်း လန့်ဖြန့်သွားတယ်နဲ့ တူတယ်။

“ဟမ် !! .. ရှင် ကြမ်းလှချည်လား .. မိုးရတီနာမည်ကြာတားနဲ့တင် ရှင် တိရစ္ဆာန်စိတ်ဝင်သွားတာလား”

ကြောင်ပေါက်လေး မာန်ဖီသလိုနှယ် အကြည့်နဲ့ သူ့အပေါ်မှာ မိုးပြီးရှိနေတဲ့ ကျနော့်ကိုကြည့်ရင်း ကျော့ကေခိုင်က လှမ်းပြောတယ် .. အဲဒီမှာ ကျနော်က .. ကဲ ဒီလောက်တောင် အဆက်မပြတ် ပြောချင်နေဦးဆိုပြီး .. နောက်ထပ် စကားသံတွေ ထွက်မလာခင်မှာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိပြီးအားနဲ့ နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ထင်ထားတာကတော့ ကျော့ကေခိုင် ဒီလောက်တောင် ဒေါသထွက်နေတာ ကျနော့်ကို တွန်းထုတ်မယ်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူး။ အံ့အားသင့်စရာအဖြစ် တွန်းထုတ်မခံရဘဲ ကျနော့်အားထက် မနည်းတဲ့အားနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းတာ ခံရတယ်ဗျ။

အားရအောင် နမ်းပြီးလို့ နှုတ်ခမ်းချင်း ကွာသွားတဲ့အချိန် ကျော့ကေခိုင်က ကျနော့်ကို ရီဝေဝေနဲ့ ကြည့်နေတာ .. ပြီးတော့ ရင်ဆိုင်တွေ မောက်တက်လာတဲ့အထိ အသက်ရှူလိုက်ပြီး ဘယ်ပြောတယ် မှတ်လဲ .. အဲဒီ ခွေးမကို တအားမုန်းတာပဲ တဲ့ .. ပြောပြီးတာနဲ့လည်း သူ့လက်ကလေးတစ်ဖက်က မြှောက်လာပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို လှမ်းဆွဲပြီး ကွာသွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်ပြီးပူးကပ်အောင် လုပ်ရှာတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ သိပ်ပြီး အကြမ်းတမ်းကြီး မဟုတ်တော့ဘူး .. နဲနဲ passion ပါလာသလို၊ လျှာတွေဘာတွေလည်း ပါလာပြီ။

ကျော့ကေခိုင် နှုတ်က အဖျားတက်သလို ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေး ထွက်ကျလာတဲ့နောက်၊ ကျနော့် လီးကလည်း ပြစ်မှတ်ကို ပစ်ခတ်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေတဲ့ အမြှောက်ပြောင်းလို အဆင့်သင့်ဖြစ်လာပါရော။ လက်ကလည်း အလိုအလျောက် ကျော့ကေခိုင် ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အောက်ကို လျှိုဝင်နေပြီး နို့လုံးလုံးလေးတစ်ဖက်ကို ဘရာပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ဖျစ်ညှစ်နေတယ်။ ကျနော့်လက်က ဒီလိုအလုပ်များနေသလို သူကလည်း အားကျမခံ ကျနော့်တီရှပ်အောက် လက်ဝင်ထိုးပြီး ကျနော့်နိုသီးလေးကို ပြန်ပွတ်ပေးနေတယ် .. ဟမ် ဆိုပြီး .. ခင်ဗျားတို့ အံ့အားသင့်သွားလားတော့ မသိဘူး .. ဒီကောင်နို့နဲ့ဟာဆိုပြီး .. ဟီး ;D.. ကျနော်ပြောတာ သူတို့လို မိန်းကလေးတွေလောက် မကြီးတဲ့ ယောကျ်ားလေးတွေရဲ ့ ရင်အုပ်ပေါ်က နို့သီးပါဗျာ ..

တအောင့်ကြာတော ့မရတော့ဘူး .. သူရောကျနော်ရော အရှိန်တက်လာပြီ။ အဲဒီမှာ ကျော့ကေခိုင်က ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ကျနော့်ကို စူးခနဲ တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ပြီး သူမဝတ်လာတဲ့ ဘလောက်စ်ကို ခေါင်းပေါ်ကနေ မပြီး ခပ်မြန်မြန်ချွတ်တယ်။ ကျနော့်စိတ်ထင် ကျော့ကေခိုင်ကို ကြည့်ရတာ တစ်ခုခု ဖြစ်နေသလိုပဲ .. ဘာဖြစ်လို့ ကျနော် ဒီလိုပြောရတာလဲဆိုတော့ ကျနော် ကျော့ကေခိုင် အင်္ကျ ီချွတ်တာကို မြင်ဖူးနေလို့။ ပုံမှန်ဆိုရင် သူက ဒီလိုမျိုး ခေါင်းပေါ်ကနေ မြှောက်ပြီး ချွတ်တာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဆြာတို့ သိကြမှာပါ .. မိန်းကလေးတွေ အလှမပျက်ချင်ဘဲ ချွတ်တဲ့နည်းလေ .. လက်ကလေးတစ်ဖက်ကို အရင်လျှိုထုတ်ပြီးမှ အင်္ကျ ီကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆွဲချွတ်တာလေ။

ဆက်ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ ကျော့ကေခိုင် အဲ့လို အင်္ကျ ီချွတ်နေတဲ့အချိန်မှာ ကျနော်ကလည်း တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်ကနေ မပြီးချွတ်လိုက်တယ်။ အံ့သြဖို့ကောင်းတာက တီရှပ်က မျက်လုံးနှစ်လုံးနား အဖြတ်၊ ကျနော့်မြင်ကွင်းလေး ဖြတ်ခနဲ မှောင်သွားတဲအချိန်လေးမှာတင် ကျော့ကေခိုင်က ဘရာကို ဖယ်ပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။ ဒါတောင်မှ မရပ်သေးဘူး။ ဆတ်ခနဲ ထရပ်လိုက်ပြီး သူဝတ်ထားတဲ့ သရီးကွာတားဂျင်းဘောင်းဘီကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး အောက်ဆွဲချလိုက်တာ ပင်တီပါ တခါထဲ ပါသွားတယ်။ အမွှေးကို ပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားလေ့ရှိတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့အဖုတ်ကို မြင်လိုက်တော့ ကျနော့်မျက်လုံးပြူးသွားတယ် .. အာ့လာလား .. ဆင်မလေး မုန်ယိုနေတာ အရည်ကို လဲ့နေတာပဲ ဟရို ့

“မိုးရတီက ပြိုင်ဘက်မရှိ လှချင်လှမယ် .. ဒါပေမယ့် ရှင့်ကို ဒီလိုလုပ်ပေးနိုင်မလား”

ကျော့ကေခိုင်ကို ကြည့်ရတာ အမေကြမ်းများ ဝင်ပူးနေသလားတောင် မသိဘူး။ ငေးကြောင်ကြောင် ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်ကိုလည်း တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး၊ ရှေ ့ကို မြောက်ပြီးတက်လာတဲ့ ကျနော့်ဘောင်းဘီရဲ့ ကြိုးကို ခပ်မြန်မြန် ဖြေပြီး အောက်ကို ဆွဲချပါရော။ ကျနော်က အိမ်နေရင်း ချည်ဘောင်းဘီကို ဝတ်ထားတာဆိုတော့ အောက်မှာ ဘာမှ ရှိမနေဘူး။ စိတ်ထနေတဲ့ လီးက ဖြောင်းခနဲ ထွက်လာတာပေါ့။

အဲဒီမှာ လီးကိုများ သူ့အစာလို့များ မှတ်နေလား မသိဘူး .. ကျနော်တောင် ဘာမှ ပြင်ဆင်ချိန် မရလိုက်ဘူး။ ကျော့ကေခိုင်ခေါင်းက ဖြတ်ခနဲ ငုံ့လာပြီး လီးထိပ်က သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်ပျောက်သွားပါရော။ ငုံလိုက်တာမှ ခါတိုင်းလိုတောင် မဟုတ်ဘူး။ ကျနော့်လီးက တော်တော်ဆိုက်ကြီးတော့ ကျော့ကေခိုင် အကုန်လုံး ငုံနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုကျတော့ နဂိုကနေရာကို ကျော်သွားတယ်ဗျ .. မိုးလေဝသ စကားနဲ့ ပြောရရင် စိုးရိမ်ရေမှတ်ကို ကျော်ပြီး ထူးကဲရေမှတ် ရောက်သွားတယ်ပေါ့ .. ကောင်းတာကတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ

ဒါပေမယ့် မိုးရတီရဲ ့နာမည်ကို ကျော့ကေခိုင် ထုတ်ပြောလိုက်တာဟာ ကျနော့်ဦးနှောက်ရဲ ့အစွန်ဆုံးအခန်းမှာ သိမ်းဝှက်ထားရဲ ့မိုးရတီနဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြောင်းသတိရစေဖို့ ဖြစ်သွားတယ်ဗျ .. အဲဒီမှာ ကျနော့်စိတ်က အရိုင်းဆန်သွားပြီး လီးကို ကုန်းစုပ်နေတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ပြီး ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်တယ်

“ဘာဖြစ်တာလဲ .. မကြိ်ုက်ဘူးလား.. ရှင် အဆင်မပြေလည်း ကျမကို ဟိုဟာမလို့ပဲ သဘောထားးးးးးး”
“ကျော့ .. မင်း .. ဟားးးးး … ကဲကွာ!!”

မရတော့ဘူးဗျာ .. စိတ်ကလုံးဝကို လွတ်ထွက်သွားပြီ။ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့ကိုယ်ကို တွန်းထုတ်လိုက်တာ ဆိုဖာပေါ် နောက်ပြန်လန်ကျသွားပြန်တယ်။ ခြေတန်တစ်ဖက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ၊ တစ်ဖက်က ဆိုဖာပေါ်မှာ။ ကျနော် ဒီလိုလုပ်လိုက်လို့ ကျော့ကေခိုင်က တစ်ခုခု ပြောမယ်မှတ်နေလား။ ဘာမှ မပြောဘဲ သူက ပြန်ပြီး စိန်ခေါ်သလိုတောင် လှမ်းကြည့်နေသေးတာ။ ဘယ်ရတော့မလဲ .. ခြေတန်တွေရဲ ့အနေအထားကြောင့် အနည်းငယ်ဟပြီး ဖိတ်ခေါ်နေသလို ဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်ပေါက်ထဲ လီးကို တအားဆောင့်ထည့်လိုက်တာပေါ့ …။

တကယ်ပါဗျာ .. ကျိန်ဆိုကျိန်ရဲပါတယ်။ လိင်ဆက်ဆံဖူးတဲ့ သက်တမ်းမှာ တစ်ခါမှ ဒီလိုမလုပ်ဖူးပါဘူး။ အခုဟာက တစ်ချက်ထဲနဲ့ကို ဂိတ်ကုန်ဝင်သွားတာ။ ကျော့ကေခိုင်သာ ကျနော့် လီးနဲ့ လိုးတာကို ပထမဆုံးခံဖူးတယ်ဆိုလို့ကတော့ နေရာမှာတင် သတိမေ့သွားမလား မသိဘူး။ အခုတောင်မှ သိပ်မသက်သာဘူးဆိုတာ အားဆိုပြီး အသံကျယ်ကြီးနဲ့ အော်ချက်က သက်သေပြနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုခံရလို့ သူက လျှော့မယ်လိုတော့ မထင်နဲ့။ ကျနော့်ဖင်ကိုတောင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် လှမ်းဖက်ထားတာ လက်သည်းချွန်တွေ ဖင်သားထဲ စိုက်ဝင်မတတ်ပဲ ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ …။

မိနစ်ပိုင်း တော်တော်ကြာသွားတဲ့အထိ အရိုင်းဆန်တဲ့ စိတ်ဓါတ်တွေက နှစ်ယောက်စလုံးကို ကြီးစိုးထားလို့လားတော့ မသိ .. ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ဘဲ ဆက်စ်ကိစ္စကိုပဲ တရကြမ်း လုပ်မိနေကြတယ်။ အဲဒီနောက်တော့ နည်းနည်းလေး အရှိန်ပြန်လျော့သွားတဲ့အချိန်မှာ မျက်နှာလေး နီမြန်းပြီး အသက်ရှူနှုန်း မြန်နေတဲ့ ကျော့ကေခိုင်က စကားတွေ တောက်လျှောက်ပြောတော့တာပဲ။

“ဆောင့် .. ဆောင့်စမ်းကွာ .. ကျမကောင်လေးက အလှပဲ ကြည့်နေချင်တဲ့ လူမဟုတ်ဘူး .. လိုးရမှ အာသာပြေတဲ့သူ .. မိုးရတီက အပြသက်သက်ပဲ .. ကျော့ကေခိုင်ကမှ လုပ်လို့ရသေး .. အီး”

ကျနော် နှုတ်ခမ်း တင်းတင်းကို စေ့ထားလိုက်တယ် .. ဘာဆိုဘာမှ မပြောဘဲ ကျော့ကေခိုင် အဖုတ်အိအိလေးထဲ အဆက်မပြတ်ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးကိုသာ အာရုံစိုက်ထားတယ်။

“ဟုတ်တယ် .. အဲဒီကောင်မက တကယ့် သောက်ကြွား .. ပြောစရာမရှိအောင် လှတာနဲ့တင် မာန်တက်နေတာ .. တောက် .. မုန်းလိုက်တာ ..နုပျိုကြွရွနေတဲ့ ဘော်ဒီက ဘာဖြစ်လို့ သူ့မှာ သွားရှိနေရတာလဲ .. ဘာဝတ်ဝတ် ဒင်းနဲ့ လိုက်နေတယ် … အား … စောက်ကောင်မ !!!”

ဆိုဖာသားကို အားယူပြီး ထောက်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်တွေက အလိုအလျောက် လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီးထောက်မိသွားတယ်။ ဒီထဲမှာ ကောင်မလေးတွေ ပါရင် .. ခင်ဗျားတို့ ကောင်လေးတွေ အပေါ်ကမိုးပြီးဆောင့်ပေးနေတဲ့အချိန်မှာ လက်သီးဆုပ်လိုက်ပြီဆိုရင် ဘာဆက်ဖြစ်သလဲ သိကြတယ်ဟုတ် .. (ဟီး .. မေးသာမေးရတာပါ .. ဘယ်သူမှလဲ ဒါမျိုးတော့ ဝင်ဖြေမယ် မထင်ပါဘူး .. ခွီး :P) ။

ကျနော်ဆောင့်ချက်တွေက ဒီဂရီတိုးသထက်တိုးပြီး ကြမ်းလာပေမယ့် ကျော့ကေခိုင် ပြောနေတာတွေက မဆုံးသေးဘူး .. Non-stop ကို ဆက်ပြောနေတာ …

“အီး .. တကယ် .. တကယ်ပဲ … ဒီကောင်မ ရင်သားတွေကလည်း ဘာမိုက်သလဲ မမေးနဲ့ .. လုံးပြီးထွားနေတာ ဆွဲသားတီရှပ်သာ ဝတ်ထားလို့ကတော့ မောက်တက်နေတာပဲ .. လာပြီး စို့ပါတော့လို့ လက်ယက်ခေါ်နေသလိုပဲ .. ရှီး .. အင့် .. အင့်”

စိတ်ထဲဟုန်းခနဲ ဖြစ်သွားတာနဲ့ ပုံမှန်ဆောင့်နေရာကနေ တစ်ချက်ကို အားပြင်းပြင်းနှင့် ဖိချပစ်လိုက်တယ် (ကိုပန်းရိုင်း ရိုက်တင်ပေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာ ပြောတဲ့ မြေစိုက်ဆောင့်နည်းပေါ့ ;))။ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံက ဖတ်ခနဲ မြည်ပြီး လီးဆိုတာ ဖျဉ်းခနဲတောင် ဖြစ်တယ်ဗျာ။ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့စကားတွေက ကျနော့်စိတ်ကို ဆွသထက်ဆွပေးနေတာ ကျနော် ခံစားလို့မရတော့ဘူး။ ခင်ဗျားတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်။ မိုးရတီရဲ ့မို့မောက်နေတဲ့ နို့လုံးတွေကို တီရှပ်ပါးပါးကျပ်ကျပ်နဲ့ ဖော်ပြတာကို ကျနော်က မျက်စိထဲ မမြင်ရှာဘူးကိုး။ ကျနော့်စိတ်ထဲ ငါ ဒီလိုအရှိန်တက်သွားတာ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ ကျော့ကေခိုင် သိသွားမလားဆိုပြီး ခနတော့ စိတ်ပူလိုက်သေး။ ဒါပေမယ့် ကျော့ကေခိုင်က ကျနော့်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ အောက်ကနေ တန်ပြန်ကော့ပေးနေရင်းက သူပြောချင်တာကို ဆက်ပြောနေတယ်။

“ဟင်း .. သိတယ်ပေါ့ .. ကျမကောင်လေး ဒါတွေကို ကြိုက်တယ်ဆိုတာ .. ကြိုက်လဲကြိုက်ချင်စရာပဲ .. အိုးဆိုတာ စွင့်ကားပြီး ပန်းသီးပုံအတိုင်းပဲ လှချက်က .. လမ်းလျှောက်တိုင်း လှုပ်နေတာတို့ .. ကုန်းလိုက်တာမှာ ပေါ်လာတာတို့က .. အိုး .. shit!! .. သောက် .. သောက်ကောင်မ .. မုန်းလိုက်တာ”

ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ .. ကိုယ်ကျိုးတော့နဲပြီ ထင်ပါရဲ ့.. ကျနော့်မှာ ဆူဝေနေတဲ့ စိတ်ရိုင်းကြောင့် လိုးသာလိုးနေရတာ။ လူက လန့်လာပြီ။ စိတ်ထဲထင့်ခနဲ ဖြစ်သွားတာမို့ အရှိန်ကို ပြန်ချဖို့ ကြိုးစားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် မရပါဘူး။ ကျော့ကေခိုင်က အလျော့မပေးဘဲ ကျနော့်တင်ပါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အောက်ကနေ အပီအပြင်ကို ကော့တင်ပေးနေတာ။ သောက်ထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ မူးနေတာလား .. တခြားဟာပဲ မူးနေတာလား မသိတော့ဘူး။

“အီး … အိုး .. မိုးရတီ .. စောက်ကောင်မ … သောက်ရမ်းလှတာနဲ့ မာန်တက်နေတဲ့ဟာမ … ဖက်ခ်ယူ .. အိုး … ဖက်ခ် … အီး!!!!”

နောက်ဆုံးစကားလုံးက ဒီအတိုင်းနဲ့ ရပ်သွားတာ မဟုတ်ဘူးဗျ။ မိန်းကလေးတွေ ပြီးခါနီးမှာ အော်ရင်ထွက်တဲ့ အသံလိုကို သံရှည်ဆွဲပြီးထွက်တာ။ အဲဒီနောက်တော့ ဆံပင်တွေ လှုပ်ရှားရမ်းခါပြီး မျက်နှာပေါ်ဖုံးသွားလောက်အောင်ကို လူက ကော့ပြန်ယိမ်းထိုးပြီး ကျော့ကေခိုင် အကြီးအကျယ် ပြီးသွားတယ်။ ကျနော်လည်း ဘယ်နေနိုင်ပါ့မလဲ။ ကိုယ့်ကောင်မလေးဖြစ်တဲ့သူ သူအင်မတန်မုန်းတဲ့ မိုးရတီအကြောင်း ပေါက်ပေါက်ဖောက်သလို ပြောရင်း ပြီးသွားတယ်ဆိုမှ ကိုယ်လည်းပဲ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်ပြီး လိုက်ပြီးသွားပါရော။ လီးကို ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့အဖုတ်အဆုံးထဲထိ ထိုးထည့်ထားပြီး လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာ ဒလဟောတောင် ထွက်သွားတယ် ပြောရမယ် …။

ကျော့ကေခိုင် ဒီတစ်ခါပြီးတာကတော့ တော်တော်ကြမ်းတယ်။ ခါတိုင်းနဲ့ လုံးဝမတူဘူး။ ငလျင်ကြီး တစ်ခုလှုပ်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ နောက်ထပ် ငလျင်လှိုင်းသေးသေးလေးတွေ (အင်းဂိပ်လိုဆိုရင်တော့ အာဖတာရှော့ခ်လေး) ဖြစ်သလိုတောင် သူ့အဖုတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေမှန်း ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ လီးကို လာလာညှစ်နေတဲ့ အတွင်းသားတွေကြောင့် သိနေတယ်ဗျ။

ကျနော် လရည်တွေကုန်စင်အောင် ထွက်သွားပြီးလို့ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးကို ပြန်ဖွင့်လိုက်တော့ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့မျက်ဝန်းတွေက မှိတ်ရက်သား ရှိနေသေးတယ်။

မျက်နှာနုနုလေးကလည်း တော်တော်ကြီးကို နီးမြန်ပြီး ချွေးစေးလေးတွေလည်း ပြန်လို့။ ဆံပင်တွေဆိုတာလည်း ဖရိုဖရဲနဲ့ .. ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သိလိုက်ပြီ။ အာ့ရို .. ဖျား ဖျား .. ကျနော့်ကောင်မလေး မေ့မျောသွားတာပဲ .. အလိုးခံရတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက် မေ့မျောသွားတယ်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်တတ်တာကိုး …။

ကျနော် တိတ်တိတ်လေးပဲ ဆိုဖာပေါ်ကနေ ကြွလိုက်တာ ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်ခါစဖြစ်တဲ့ လီးက အဖုတ်ထဲကနေ ပြွတ်ခနဲ အသံမြည်ပြီး ကျွတ်ထွက်လာတယ်။ ကျော့ကေခိုင်ကတော့ တုတ်တုတ်တောင် မလှုပ်တော့ဘူး။ လောလောဆယ်တော့ ကျနော်လည်း ချွေးတွေနဲ့့ စိုရွှဲနေတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပဲ အရင်ဆုံး အဆင်ပြေအောင် လုပ်ဖို့ တွေးလိုက်ပြီး နောက်ဘေးဘက် လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ဘေဇင်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ရေဘုံဘိုင်ခေါင်းကို ဖွင့်၊ လက်နှစ်ဖက်ကို ထိုးကျလာတဲ့ ရေတွေအောက်မှာ ခနခံ၊ ပြီးတော့ လက်ခုပ်ထဲ ရေထည့်ပြီး မျက်နှာ ကောင်းကောင်းသစ်ပစ်လိုက်တယ် .. အား .. အခုကျမှပဲ နေသာတော့တယ်ဗျာ

ရေဘုံဘိုင်ခေါင်းကို ပြန်မပိတ်မိသေးဘဲ အလျှံမပြတ်ကျနေတဲ့ ရေတွေကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့စွာနဲ့ ကျနော် ငေးကြည့်နေမိတယ်။ သိပ်မကြာခင် အချိန်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အရာတွေကို ကျနော့်ခေါင်းထဲမှာ အခုထက်ထိ လက်မခံချင်သေးဘူး။ ပုံမှန်ဆို တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားများပြီး ကတောက်ကဆ ဖြစ်ရမယ့် အကြောင်းအရာက အခုတော့ အရာသာအရှိဆုံး အချစ်ပွဲတစ်ပွဲတောင် ဖြစ်သွားခဲ့တာ။ အဲဒီထက် ပိုပြီး အ့ံသြမိတာက ကျော့ကေခိုင်တစ်ယောက် သူအင်မတန်ကြည့်မရဘူးဆိုတဲ့ မိုးရတီအကြောင်း ပြောရင်း ပြီးသွားတာကိုပဲ။ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလို ဖြစ်ရတာပါလိမ့်။ သောက်ထားတဲ့ မာဂရီတာကြောင့်ပဲလား .. အရက်ရှိန်ကြောင့် ကျော့ကေခိုင်ကိုယ်ထဲမှာ ငုတ်လျှုုိးနေတဲ့ စိတ်ဆန္ဒတစ်ခုက ထိန်းမရပဲ ထွက်လာတား .. ဟူး .. မသိတော့ပါဘူးဗျာ .. ကျနော် သိတာဆိုလို့ ကျနော်နဲ့ ကျနော့်ကောင်မလေး .. မိုးရတီဆိုတဲ့ ကောင်မအကြောင်းတွေးရင်း နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူပြီးခဲ့တာပဲ .. … ရတီ .. မိုးရတီ .. မင်း .. မင်း

အဲဒီနေ့ညက ကျော့ကေခိုင်ကို ပြန်ကို နိုးမလာတော့ပါဘူးဗျာ။ ကျနော်လည်း နေရာပြောင်းလိုက်ရင် သူနိုးလာမှာ စိုးတာနဲ့တင် သူ့ကို မ ပြီးရွှေ ့မနေတော့ဘူး။ သူ့ကိုယ်လေးကို ကြည့်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးလိုက်ရင်း အပေါ်ကနေ စောင်တစ်ထည် ခြုံပေးထားလိုက်တယ်။ ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အခန်းထဲပဲ ဝင်ခွေနေလိုက်တာ ဘယ်အချိန် အိပ်ပျော်လို့ ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိဘူး။ နှာခေါင်းထဲမှာ ထမင်းကြော်လိုလို အနံ့ရမှ နိုးလာတော့ ကျော့ကေခိုင်က မီးဖိုခန်းထဲမှာ မနက်စာစားဖို့ ပြင်နေတာ တွေ့ရတော့တာပဲ။

ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျော့ကေခိုင်က မနေ့ညက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို အစဖော်ပြီး အပြောမခံဘူးဗျ။ သူ မူးနေလို့ပဲ ဖြစ်ခဲ့သလိုလိုနဲ့ ရုပ်တည်ကြီး လုပ်နေတာ။ သူကမှ စကားမစတော့လဲ ကျနော်လည်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒါကို ဘာဖြစ်တာလဲလို့ သွားမေးလို့ရမလဲဗျာ။ မသိလိုက် မသိဖာသာပဲ နေလိုက်ရတယ်။ ယုန်ကလေး နှာစေးသည်ပေါ့ …။

တစ်ခု ထူးဆန်းတာက အဲဒီနောက်ပိုင်း ကျော့ကေခိုင်က မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကျနော့်ကို ဘာမှလာပြောတာ မတွေ့တော့ဘူး။ ကြည့်ရတာ သူက စကားစပြီး ပြောလိုက်ရင် ဟိုနေ့ညက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ဟာကို ကျနော်က ထုတ်ပြောမှာ စိုးလို့လားတော့ မသိဘူးရယ်။ နောက်တစ်ခု ထပ်ပြီး ထူးဆန်းတာက အလုပ်ထဲမှာ မိုးရတီ ကျနော့်နား လာကပ်တဲ့အခါ သိပ်ပြီးတော့ မကြည်သလို အမူအရာလည်း မပြတော့တာ။ ဘယ်လိုမှန်း မသိဘူး။ ကျော့ကေခိုင် မိုးရတီကို ကြည့်တဲ့အကြည့်က တစ်မျိုးပြောင်းသွားသလိုပဲ။ ကျနော့်စိတ်ထင် ခါတိုင်းလို မနာလိုဂျေဝင်တဲ့ အကြည့်တွေ မဟုတ်ဘူး .. တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ .. ကျနော်များ စိတ်ကူးတအားယဉ်နေမိတာလား မသိတော့ပါဘူး ကိုယ့်ဆြာတို့ရယ် …။

မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကျနော် ဘယ်လိုနေလဲတော့ မမေးကြပါနဲ့။ ဖြစ်ချင်တဲ့အတိုင်းသာ ဖြစ်ကြကြေးဆို အဲဒီဟာမကို ကောင်းကောင်းကြီး လိုးချင်တာပေါ့ .. ဒါပေမယ့် အဲဒီအတွေးကို ကျနော် ချိုးနှိမ်ထားပါတယ်။ အဲဒီအစား ကိုယ့်ကောင်မလေး ဖြစ်တဲ့ ကျော့ကေခိုင်အကြောင်းသာ ကျနော် တွေးနေလိုက်တယ်။ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့ကိုယ်ထဲမှာ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မီးတောက်လေးကို ကျနော် သဘောကျတယ် .. စိတ်လှုပ်ရှားတယ်ပေါ့ .. အဲဒီ မီးတောက်လေးကို မငြိမ်းစေချင်ဘူး .. ဒီမီးတောက်မှာ လောင်ကျွမ်းခံရမှာကို ပိုးဖလံတစ်ကောင်လို ကျနော် နှစ်သက်နေတော့တာပဲ ..။

ဒါပေမယ့် ခက်တာက ကျော့ကေခိုင်က အဲဒီနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကို လုံးဝပြန်ပြောင်းအပြောမခံသလို၊ ကျနော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ဖို့ကိုလဲ ဟိုအကြောင်းပြ ဒီအကြောင်းပြလုပ်ပြီး ရှောင်နေခဲ့တယ်။ တစ်ရက်၊ နှစ်ရက်မကတော့ဘဲ နှစ်ပတ်ကျော်ကျော်ကြာပြီး၊ သုံးပတ်ထဲတောင် ရောက်လာပြီ။ မိုးရတီကလည်း ကျနော့်နားကို ကပ်ပြီး flirt လုပ်တာက တော်တော်များလာပြီ။ ဒီတော့ ဘာဖြစ်သလဲဆိုတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဟိုလိုဒီလို ဖြစ်လာပြန်ပါရော ..။

အဲဒီလိုနဲ့ နေလာခဲ့တာ တစ်နေ့မှာတော့ မိုးရတီ ကျနော့်အနား ရောက်လာပြီး

“ဇေယျ .. ဘယ်နှစ်ခါလောက်များ ရတီတို့ ဘဲစားဘဲချေ ဖြစ်မသွားရင် ကောင်းမလဲလို့ တွေးမိသလဲ .. သိချင်လို့ .. “

သူ့စကားက ပြောရရင် ခါတိုင်းလိုပဲ လာပြီးကြူတဲ့စကားတော့ ဟုတ်ပေမယ့်၊ ဒီတစ်ခါတော့ မျက်လုံးတွေရဲ ့အမူအရာကြောင့် serious ပြောနေသလို ခံစားရတယ်ဗျ။ ကျော့ကေခိုင်အပေါ်မှာ သစ္စာစောင့်သိမယ်ဆိုတဲ့ ကျနော့်ရဲ ့စိတ်တစ်ခြမ်းက မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ ဒီတော့ပစ်ကနေ ဖယ်ခွာဖို့ အသိပေးနေပေမယ့်၊ အရှက်မရှိတဲ့ နောက်တစ်ခြမ်းက ဒီမေးခွန်းကို တုံ့ပြန်ဖို့ လှမ်းပြောနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ကံကောင်းချင်တာပဲလားလို့ ပြောရမလား မသိဘူး။ ကျနော့်နှုတ်က ဘာစကားမှ မထွက်ခင်မှာ မိုးရတီကို ကိုအေးမင်းက လှမ်းခေါ်လိုက်ပါရော ..။

မိုးရတီ ထွက်သွားလို့ ကိုယ့်လက်တွေကို ကိုယ်ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ ချွေးစေးတွေတောင် စိုနေတာ တွေ့တယ်။ ဘာမှတောင် မဟုတ်သေးဘူး နော် .. မိုးရတီနဲ့ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ဆုံဖို့ စကားစယုံလေး ရှိသေးတာကို။ အဲဒီနေ့ တစ်နေ့လုံးလဲ ကျနော့်မှာ မိုးရတီ နောက်ထပ် စကားစဦးမလားဆိုပြီး စောင့်မျှော်သလိုတောင် ဖြစ်နေသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မိုးရတီက ထပ်မပြောတော့ပါဘူး။ ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုနေလဲ .. သိချင်တယ်လား ကိုယ့်ဆြာတို့။ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ .. စိတ်သက်သာရာရတာက တစ်ပိုင်း၊ စိတ်ပျက်တာက တစ်ပိုင်းပေါ့ .. တကယ်ပါ။ ဇေယျဆိုတဲ့ကောင်ဟာ မီးစတစ်ဖက်၊ ရေမှုတ်တစ်ဖက်ရယ် …။

ညဘက် ကျနော်တို့ ဆိုင်သိမ်းချိန်ကြတော့ ကျနော် ဇာတ်လမ်းအစမှာ ပြောခဲ့သလို စားဖိုဆောင်ထဲရှိတဲ့ ကောင်မလေးလေးယောက်ထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ခိုင်သဇင်က announcement တစ်ခုလုပ်တယ်။ တခြားတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒီတစ်ပတ် သောကြာနေ့ကျရင် သူ့အိမ်မှာ ပါတီလုပ်မယ်တဲ့။ စိတ်ဝင်စားတဲ့သူ ရှိရင် လာပါဆိုပြီး အားလုံးကို ဖိတ်နေတယ်။ ကျနော်သိတာက ကျော့ကေခိုင်အိမ်ကို သူ့အမျိုးတွေ လာမှာမို့လို့ တခြားကို သူတို့သွားကြမယ် ပြောတယ်၊ ဒီတော့ အကယ်၍ ကျနော်သာ ခိုင်သဇင် ဖိတ်ခေါ်တဲ့အတိုင်း သွားမယ်ဆိုရင် ကျော့ကေခိုင် လိုက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျနော် ဒီအတိုင်း ကိုယ့်သဘောချည်းနဲ့တော့ မလုပ်ပါဘူး။ ကျော့ကေခိုင်ကိုမေးတော့ .. ရတယ် သွားလေတဲ့ .. သူလည်း တခြားသွားဖို့ အစီအစဉ် မဖြစ်ခဲ့ရင်တော့ လာခဲ့မယ်ဆိုပြီး မတင်မကျ အဖြေပေးတယ်။ ဒီတော့ အိုကေပေါ့ဆိုပြီး ကျနော် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ဘူး။

တကယ်တမ်းကျတော့ ခိုင်သဇင် ပါတီလုပ်မယ့်နေရာက သူနေနေတဲ့ ရန်ကုန်ထဲက အိမ်မှာမဟုတ်ဘူး။ သူ့အစ်မတစ်ဝမ်းကွဲ ရှိနေတဲ့ သန်လျင်ဘက်ခြမ်းက အိမ်။ အဲဒီအိမ်ကလူတွေက မြန်မာပြည်အနှံ့ ဘုရားဖူးထွက်သွားလို့ သူ့ကို အိမ်အပ်သွားတာ။ အိမ်က ခြံအကျယ်ကြီးထဲမှာ ဆောက်ထားတာ ဖြစ်တဲ့အပြင် အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်း သုံးထပ်ကြီး။ ကျနော် ရောက်သွားတဲအချိန်မှာ ပါတီက တော်တော်တောင် အရှိန်ရနေပြီ။ အောက်ထည့် ဧည့်ခန်းကျယ်ကြီးထဲမှာ သောက်စားနေကြတဲ့သူတွေထဲ အချို့က ဖွင့်ထားတဲ့ ဂျေလိုရဲ ့ On the floor ဆိုတဲ့ သီချင်းနဲ့ ကနေတဲ့ သူတွေတောင် ရှိနေပြီဗျ …။

ကျနော်လည်း ဟိုလျှောက်သွား၊ ဒီလျှောက်သွားနဲ့ ခနသွားပြီး ပါတီလာတဲ့သူတွေအတွက် စီစဉ်ပေးထားတဲ့ ကော့တေးကို တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် သောက်နေမိတယ်။ မျက်စိကတော့ တစ်ယောက်သောသူကို လိုက်ရှာမိနေတယ်။ ခင်ဗျားတို့သိမှာပါ .. ကျနော် မိုးရတီကို ရှာနေတယ်ဆိုတာ။ ဒါပေမယ့် နာရီဝက်လောက်တောင် ရှိသွားမလား မသိဘူး။ မိုးရတီရဲ ့အရိပ်အယောင်တောင် လုံးဝ မမြင်ပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အပေါ်ထပ်ကို တက်တဲ့ လှေကားရဲ ့ထောင့်ချိုးလေးကို မှီထားရင်း ဘယ်နှစ်ခွက်မှန်း မသိတဲ့ ကော့တေးကိုသာ ခပ်မျှင်းမျှင်းလေး သောက်နေမိတယ်။ အဲဒီအချိ်န်မှာ ..

(ဘယ်သူလဲ သိလား) .. ဆိုတဲ့ အမေးနဲ့ ကျနော့် မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကို လက်နုနုလေးနဲ့ နောက်ဖက်ကနေ လာအုပ်တာ ခံလိုက်ရတယ်။ ကျနော့်မျက်နှာဆိုတာ ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးနဲ့ ဖြစ်သွားတာ ဂျိုကာရုပ်လိုတောင် ဖြစ်သွားလား မသိဘူး။ သောက်ထားတာတွေက နဲနဲလည်း များနေပြီဖြစ်တဲ့အပြင် ဖွင့်ထားတဲ့ တီးလုံးကလည်း မြူးကြွပြီး စိတ်ထစရာတွေ ဖြစ်နေတော့ လူက သိပ်ပြီး ရှည်ရှည်ဝေးဝေး တွေးမနေတော့ဘူးရယ် ..။

“မသိဝူး .. ဒါပေမယ့် ချစ်စရာကောင်းမယ်မှန်းတော့ သိတယ်” (မြန်မြန်ဖြေလိုက်တာ စကားတောင် မပြီတော့ဘူး .. ဟီး)
“ခိ .. ခိ .. လူလည်ကြီး”

ကျနော့် မျက်စိတွေပေါ်က လက်ကလေးနှစ်ဖက် ကွာသွားတယ်ဆိုတာနဲ့ နောက်ဘက်ကို အလိုလို လှည့်ကြည့်ပြီးသား ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုယ့်ဆြာတို့ ထင်တားတဲ့အတိုင်းပဲ။ မိုးရတီရယ်လေ .. ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာပေးနဲ့ ကျနော့်ကို ငေးစိုက်ကြည့်နေတာ တကိုယ်လုံးကိုပဲ။ ကျနော်လည်း သူမအကြည့်အတိုင်း ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး တန်ပြန်ကြည့်ပစ်လိုက်တယ်။

မိုးရတီ ဒီနေ့ဝတ်ထားတာက skinnyလို့ ပြောလို့ရမယ့် ဂျင်းဘောင်းဘီအကျပ်၊ အသားက ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်တဲ့အပြင် Low-riders အမျိုးအစားဆိုတော့ ရှေ့ဘက်ခြမ်းက ဆီးစပ်ဝင်းဝင်းလေးရော၊ နောက်ဘက်က တင်ပါးဖြိုးဖြိုးတွေရဲ ့အနေအထားကိုရော ပေါ်လွင်အောင် ပြထားသလို ဖြစ်နေတယ်။ အပေါ်ပိုင်းမှာတော့ ဗွီပုံစံ လည်ပင်းပေါက် ခပ်ဟိုက်ဟိုက် တီရှပ်အဖြူလေးကိုသာ ဝတ်ထားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ဆြာတို့ သိကြမှာပါ။ ဒီလိုပုံစံကို ကျော့ကေခိုင်ကတောင် ပြောထားသေးတယ် မှတ်လား။ မိုးရတီရဲ ့နို့ကြီးတွေက ထွားပြီးမို့မောက်နေတော့ လုံးဝကို ထင်းထင်းကြီး ဖြစ်နေတာလေ။ ပြောရရင် ရိုးရိုးလေး ဝတ်ထားပေမယ့် ပါတီမှာ ရှိနေတဲ့ ကောင်မလေးတွေထဲမှာ မိုးရတီက အလိုလိုနေရင်း outstanding ဖြစ်နေတယ်ပေါ့ဗျာ

“ဇေယျ … ကောင် … မလေး ဘယ်မှာလဲ??” (မေးပုံက အထာလေးနဲ့ဗျ .. ကောင်ဆိုတဲ့နေရာမှ နှစ်စက္ကန့်လောက်ကြာအောင် သံရှည်ဆွဲလိုက်သေးတာ .. ရုပ်ကလဲ မချိုမချဉ် မျက်နှာပေးနဲ့)
“ဒီနေ့ မအားဘူး”
“အော် .. ဆိုးတာပဲ”
“ဟုတ်လား” (ဘာရယ်ကြောင့်မှန်း မသိ .. ကျနော် မျက်ခုံးပင့်ပြီး တုံ့ပြန်မိတယ်)
“ဟုတ်တယ် .. ဇေယျဟာမလေး ရှိနေမှ စကားပြောရတာ ပိုပျော်ဖို့ကောင်းတာ” (မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြီးတော့ အထာလေးနဲ့ ပြောတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ရုပ်က တကယ်ကို ရိုက်ပေါက်ဗျ .. ဒါပေမယ့် ဟိုလိုဒုတ်နဲ့တော့ မဟုတ်ဘူး .. ဟိုလိုဒုတ်ဗျ .. ဟီး)

အဲ့လို ပြောပြီးတာနဲ့ ကျနော့်လက်ကို ရုတ်တရက်ဆွဲပြီး အခန်းအလယ်က ကနေတဲ့လူတွေဆီကို တိုးကပ်သွားတာ ကျနော့်မှာ လက်ကားယားခြေကားယားနဲ့ ပါသွားပါရော။ မိုးရတီ ကျနော့်လက်ကို ဆွဲရင်း ကပွဲထဲ ဝင်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ အားလုံးရဲ ့အကြည့်က ကျနော်တို့ဆီ ရောက်လာတယ်။ တစ်ချို့ဘဲတွေက အားကျသလို၊ တစ်ချို့တွေက မနာလိုသလိုလိုနဲ့ ကြည့်တော့ ပြောရမယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ .. အလိုလို ဘဝင်တောင် မြင့်ချင်သလို ဖြစ်သွားသေး။ ဒါနဲ့ မိုးရတီက ကျနော့်လက်ကိုဆွဲယူပြီး သူမခါးကို ဖက်ခိုင်းလိုက်တော့ ဘယ်ငြင်းတော့မလဲ။ လူကိုပါ ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း၊ ကိုယ်ချင်းပူးကပ်ပြီး တေးသွားအလိုက် ကခုန်မိတော့တာပေါ့။ အဲ့လို ကနေရင်းမှ ..

“ဇေယျ ရှင်သိလား??”
“ဘာကို သိရမှလဲ??” (ဘာမှ ဆက်မပြောဘဲ ကျနော့် မျက်နှာကိုသာ ငေးကြည့်နေလို့ မနေနိုင်တဲ့ ကျနော်ကပဲ မေးလိုက်တယ်)
“ရတီတို့နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ဘဲစားဘဲချေ ဖြစ်မသွားခဲ့ရင် အကောင်းသားလို့ ဇေယျ ဘယ်နှစ်ခါလောက်တွေးမိသလဲ ဆိုတာလေ”
“အော် .. ဒါလား .. တစ်ခါတစ်လေပေါ့” (ကျနော်လည်း သူ့ကို တိတိကျကျ မဖြေချင်တာနဲ့ လျှောချလိုက်တယ်)

ဒါပေမယ့် မိုးရတီပဲဗျာ ဒီလောက်နဲ့ ရမလား။ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို မခို့တရို့နဲ့ကိုက်ပြီး .. တကယ်ပဲ တစ်ခါတစ်လေလားလို့ မျက်လုံးလေးဝင့် အမေးမှာ ကျနော့်ကို ကျနော်မထိန်းနိုင်ဘဲ စကားတစ်ခွန်း လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားတယ်

“ဘာဖြစ်လို့ ငါတို့ အတုံ့အလှည့်တွေ ဖြစ်နေရတာလဲ .. တကယ်ဆို တပြိုင်ထဲဆိုရင် ပိုမကောင်းဘူးလား”

စောက်ကျိုးနဲ .. ကျနော့် ပါးစပ်က တကယ်ကို ဒီစကားပြောထွက်သွားတာလား .. ကျနော့်ကို ကြည့်နေတဲ့ မိုးရတီရဲ ့မျက်ဝန်းလေးဆိုရင် အရင်ဆုံးဝိုင်းစက်သွားတယ် .. ပြီးတော့မှ တကယ်ကို သဘောကျသလိုနဲ့ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ပြုံးတော့တာပဲ။

“အိုး .. ဇေယျက သိပ်ဆိုးတာပဲ”
“အာ .. ရတီ ကျတော့ရော ကောင်းလို့လား” (ဘယ်ရမလဲ .. ကျနော်ကလဲ ပြန်ပက်လိုက်တာပေါ့)
“ဒါဆို ဇေယျက ဆိုးတာလေးတွေကို သဘောကျတယ်ပေါ့ .. ဟက် ဟက်”

မိုးရတီက အဲ့လိုမေးလိုက်ရင်းက ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ ပိုးတိုးဝင်လာတယ်။ တကယ်ဆို ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ဒီလိုစကားတွေ ပြောနေကြပေမယ့် လူချင်းပူးကပ်ပြီး ကခုန်နေတာကလည်း မပျက်ဘူးနော်။ ခပ်မြူးမြူး တီးလုံးနဲ့အတူ လှုပ်ရှားနေတာဆိုတော့ သူ့ကိုယ်ရဲ ့အစိတ်အပိုင်းတွေနဲ့ ကျနော့်ကိုယ်က အလိုအလျောက် တိုက်မိနေတာပါ။ လူဆိုတာ ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲဖြစ်ပြီး ရမ္မက်အရှိန်က လေကြောမိတဲ့ စွန်တစ်ကောင်လို အထက်ကို ထိုးတက်သထက် တက်နေတာလေ။ ဒါကတော့ ကျနော့်နေရာမှာ ခင်ဗျားတို့ဆိုလဲ ဖြစ်မှာပဲ။ မိုးရတီဆိုတာ ယောကျ်ားတစ်ယောက် ပန်းသေနေရင်တောင်မှ ငုတ်တုတ်လေးထထိုင်လာအောင် စွမ်းနိုင်တဲ့သူ မဟုတ်လား။ ကျနော့်လို ဟိုမုန်းအားကောင်းတဲ့ အရွယ်အတွက်တော့ ပြောမနေပါနဲ့တော့ဗျာ ….။

အဲ့ဒီလို မိုးရတီ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ ကျနော့်လက်တွေက သူ့ခါးကိုကိုင်ထားရာက တင်သားတွေပေါ် ပြောင်းရောက်ပြီး ထိထိမိမိ အုပ်ကိုင်မိသွားတယ်။ ကျနော့်ရင်အုပ်နဲ့ ရင်သားမို့မို့တွေ တင်းခနဲ ထိတွေ့မိတယ်။ နှစ်ကိုယ့်တစ်ကိုယ်ဖြစ်သွားတဲ့အခိုက် မိုးရတီက ကျနော့်နားတစ်ဖက်နားကပ်ပြီး ဘာပြောလဲဆိုတော့
ဇေယျသိလား .. ဒီအိမ်ရဲ ့အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ အခန်းလွတ်တွေ ရှိတယ် … တဲ့

ညို့အားပြင်းလှတဲ့ ဒီစကားသံရဲ ့အဆုံးမှာ ကျနော့် မျက်လုံးက အိပ်မွေ့ချခံလိုက်ရသလို အလိုလိုမှေးကျသွားတယ်။ အဲဒီနောက် ကျနော် မှတ်မိတာက မိုးရတီရဲ ့လက်တစ်ဖက်က ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီရဲ ့ဂွကြားကို လာထိတာရယ်၊ ကျနော့်လက်ကိုဆွဲပြီး ကခုန်တဲ့နေရာက ခေါ်ထုတ်လာတာရယ်၊ ကော့တေးတွေ ထည့်ပေးထားတဲ့ ယမကာပုံးထဲကနေ တစ်ယောက်တစ်ခွက်စီ အမောပြေသောက်မိတာရယ်၊ နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်သား လှေကားထစ်တွေကို ကျော်ဖြတ်ပြီး အပေါ်ဆုံးထပ်ကို ရောက်လာတာရယ်ပဲ။

လူသူကင်းနေသလို ဖြစ်တဲ့ အပေါ်ဆုံးထပ်ရဲ ့ထောင့်ချိုးက အခန်းတစ်ခုထဲ ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မိုးရတီက ကျနော့်ကို အသင့်ရှိနေတဲ့ အခန်းထဲက Queen Size ကုတင်ဘက်ကို တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ခပ်ထူထူ ရေမြုပ်မို့ရာပေါ် ကျနော် ဖင်ထိုင်ကျသွားတဲ့အချိန်မှာ အောက်ထပ်ကနေ ပျံ ့လွင့်လာတဲ့ တီးလုံးအတိုင်း မိုးရတီ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ခေါင်းပေါ်မြှောက်တင်ပြီ သူမကိုယ်လေးကို ဆက်ဆီကချိုးတစ်ခုအတိုင်း တွန့်လိမ်ကပြတယ်။ တစ်ခန်းလုံးမှာ ကုတင်ရဲ ့ခေါင်းရင်းမှာ ထွန်းထားတဲ့ မီးတိုင်ဝါ၀ါလေးရဲ ့အလင်းရောင်ပဲရှိတော့ အဲဒီအလင်းရဲ ့အောက်မှာ ကပြနေတဲ့ မိုးရတီဟာ တကယ်ကို လက်ရာမြောက်ထုဆစ်ထားတဲ့ ဗီးနပ်စ်နတ်သမီးရုပ်လေး အသက်ဝင်လာသလိုပဲ။ လက်မြှောက်ထားတဲ့အတွက် ထွားမို့တဲ့ရင်တွေရဲ ့အတိုင်းအတာက ပိုပြီးတော့ သိသာလာတော့ ဒါကိုကြည့်ရင်း ကျနော့်မှာ အာခေါင်တွေ အလိုလိုခြောက်၊ သွေးခုန်နှုန်းတွေ မြန်သထက် မြန်လာတာပေါ့။

“ဇေယျက ရတီရဲ ့့ကိုယ်ပေါ်က အစိတ်အပိုင်းတော်တော်များများ မြင်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ဒီတစ်ခါ ရတီအလှည့် .. ပြပါဦး ကျော့ကေခိုင် အမြဲမြင်နေကြဟာတွေ”

ကျနော်လည်း ဝတ်ထားတဲ့ ရှူးဖိနပ်ရော၊ ခြေအိတ်ရော သွက်သွက်လက်လက် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျ ီကို ဆွဲချွတ်ပြီးလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံသွားတယ်ဆိုရင်ပဲ မိုးရတီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ..

“အိုး .. မဆိုးဘူး .. ဒါပေမယ့် ရတီမြင်ချင်တာ ဒါတွေ မဟုတ်ဘူး”

Cheshire ကြောင်လို အပြုံးက ကျနော့်မျက်နှာပေါ် ရောက်သွားပြီး လက်က ဘောင်းဘီကြယ်သီးပေါ်ရောက်၊ ကြယ်သီးဖြုတ်၊ အောက်ကိုတွန်းချလိုက်တော့ အတွင်းခံပါ တဆက်ထဲ ပါသွားတယ်။ စိတ်ကလွတ်ထွက်နေပြီဆိုတော့ ကျွတ်သွားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ပစ်စလက္ခတ်ပစ်လိုက်တာ ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်မှာ သွားကျနေရော။ အချုပ်အနှောင် ကင်းမဲ့သွားပြီဖြစ်တဲ့ လီးကတော့ မာတောင်ပြီး ထောင်ထွက်နေတာ ကျောက်ဆိုင်ကြီးတစ်ခု အလား ထင်ရမယ်။

“ခိ .. ခိ .. အချိန်မဖြုန်းချင်တော့ဘူးပေါ့ .. ဟုတ်လား”

ကျနော် နှုတ်က ပြန်မဖြေဘဲ ဆာလောင်မွတ်သပ်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ မိုးရတီကို ကြည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သူမက ခါးကလေးကိုနွဲ့၊ တင်ကလေးကို ခါပြီး ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို အရင်ဆုံး မြှောက်ပြီး ချွတ်လိုက်ပါရော။ ယောကျ်ားလေးတိုင်း သွားရည်ကျခဲ့ရတဲ့ ဆူဖြိုးလုံးဝန်းတဲ့ နို့ကြီးတွေဟာ ဘရာအကူကြောင့် ဖြစ်တာ မဟုတ်မှန်း အခုကျတော့ သေချာသိလိုက်ပြီဗျာ။ သေးသွယ်ပျော့ပျောင်းတဲ့ ဇာဘရာအနက်ကလေးထဲက ရုန်းကန်ထွက်သလို ကုန်းရုန်းထနေလေရဲ ့။

မိုးရတီရဲ ့တီရှပ်အဖြူရောင်လေးက ကျနော့်အဝတ်ပုံပေါ် ဖတ်ခနဲ ကျသွားပြီးနောက် ရင်ခုန်မိန်းမောဖွယ်ရာ ကကြိုးနဲ့ လှုပ်ခါရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီပျော့ရဲ ့ကြယ်သီးကို ဆက်ဖြုတ်မယ်ပြင်တော့ ကျနော့်ရဲ ့အရိုင်းဆန်စပြုနေတဲ့ စိတ်တွေကို ထိန်းလို့မရတော့ဘူး။ ကုတင်စွန်းမှာ ထိုင်ပြီးကြည့်နေရာက ကုန်းထမယ်ပြင်တော့ ..

“နိုး.. ထိုင်နေ .. မထနဲ့”

Dominant tone ပေါက်နေတဲ့ အဲဒီလေသံကို ကျနော် သဘောကျတယ်ဗျာ။ ကျနော့်မှာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်မိယုံသာ လုပ်နိုင်တော့တယ်။

“ဟား … ဇေယျ … တကယ် .. တော်တော် horny ဖြစ်နေတယ်ပေါ့ .. နေဦး .. ဒီမှာ ရှင်တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးတာလေး”

အာ့လာလား .. မျက်လုံးကို ပုဇွန်လောက် နီးနီးပြူးထွက်သွားတော့တယ်။ ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး ချွတ်လိုက်လို့ လုံးဝရှင်းရှင်းကြီး မြင်လိုက်ရတဲ့ မိုးရတီရဲ ့နို့ကြီးတွေက လှလိုက်တာဗျာ။ ဒီလောက် သေးသွယ်တဲ့ ကိုယ်လေးပေါ်မှာ ဒီလိုမျိုး ဆူဖြိုးတဲ့နို့ကြီးတွေ ရှိမယ်ဆိုတာ မျက်စိနဲ့သာ တပ်အပ်မမြင်ရရင် ယုံချင်စရာတောင် မရှိဘူး။ နောက်ပြီး ပွန်းစတားတွေလိုမျိုး သောက်ရမ်းကြီးပြီး ကြည့်မကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ဟာနဲ့သူ အဆင်ပြေပြေပဲ။ score သာပေးကြဆို ၁၀/၁ဝပဲ။ ကျနော် အငမ်းမရ ကြည့်နေတုန်းမှာ မိုးရတီက နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဘေးကနေ တွန်းလိုက်တာ နို့အုံသားအချင်းချင်း ထိမိသွားတယ်

“ရတီရဲ ့ဒီရင်ကြားလေးကို ဇေယျ ခိုးကြည့်ရင် ဟိုဟာမက အမြဲဂျေဝင်နေတာ မှတ်လား .. ရော့ သေချာကြည့်ထား .. သူမှ မရှိတာ”
“အွန်း”
“ရတီ အဲဒီဟာမကို နားကိုမလည်ဘူး .. ဘာဖြစ်လဲ ယောကျ်ားလေးပဲ နို့ကြီးကြီးလှလှ မြင်ရင် ကြည့်ချင်မှာပေါ့ .. ဟုတ်ဘူးလား”

တကယ့်ဟာမလေးဗျာ ..။ မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ် လုပ်ပြီး ပြောလိုက်တာ ရင်ထဲမှာ ဖျင်းခနဲတောင် ဖြစ်တယ်။ ကိုယ့်လက်ထဲ ကိုင်ထားတဲ့ လီးကိုပဲ အပြတ် ဂွင်းတိုက်နေမိပါရော ..။

အဲဒီနောက်တော့ မိုးရတီက သူမဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီပျော့ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာ ကျနော့်အတိုင်းပဲ ပင်တီလေးပါ အကုန်ပါသွားတယ်။ တကိုယ်လုံး အဝတ်အစားကင်းမဲ့သွားတဲ့ သူမရဲ ့အလှကို ကျနော့် မျက်လုံးတွေနဲ့ သောက်မျိုလိုက်တာ ၀ိုင်ချိုချိုတစ်ပုလင်းလုံးနီးပါး ရင်ထဲရောက်သွားတာနဲ့ မခြားဘူးဗျ။

ခြေလှမ်းတွေ နွဲ့နွဲ့လေးလှမ်းရင်း ကုတင်ပေါ်ရောက်လာတဲ့ မိုးရတီရဲ ့လက်တွေက ကျနော့်ပုခုံးကို လာထိပြီး၊ အားနဲ့တွန်းထုတ်လိုက်တော့ ကျနော် နောက်ကိုတောင် လန်ကျသွားတယ်။ သူဘာဖြစ်ချင်နေလဲဆိုတာ ခန့်မှန်းမိလို့ မို့ရာပေါ် ကိုယ်ကိုတွန့်ပြီး အပေါ်ဘက်တက်လိုက်တော့ ခေါင်းက အသင့်ရှိနေတဲ့ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးပေါ် တင်မိရော။

မိုးရတီဆိုတာက ကျနော် succubus လို့ ပြောထားခဲ့တာ အပိုပြောတာ မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ။ ကျနော် ရှိရာကို ဒီအတိုင်းတက်လာတာ မဟုတ်ဘူး။ မို့ရာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပြီး တစ်လှမ်းချင်း ရှေ့တိုးလာတာ .. ခင်ဗျားတို့ မြင်ဖူးမှာပါ .. erotic ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ မင်းသမီးလုပ်တဲ့သူက မင်းသားဖြစ်တဲ့သူကို ကစားချင်တဲ့အခါမှာ လုပ်သလိုမျိုးလေ .. ကြောင်မလေးလို လေးဘက်ထောက်တက်လာရင်းက နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို လျှာနဲ့သပ်ပြီး လျက်ပြနေသေး …။

ကျနော့်ရဲ ့ဆီးစပ်နားကို ရောက်တဲ့အချိန်မှာ မိုးရတီရဲ ့လှုပ်ရှားမှုက ရပ်သွားတယ်။ သူမက ဒီလိုရပ်သွားပေမယ့် မနေနိုင်တော့တာက ကျနော်ဗျ။ မျက်နှာကျက်ကို ချိန်ထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ လီးဟာ အခုကျတော့ အပေါ်ဘက်မှာ ဝဲပျံနေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ ရောက်ချင်နေပြီလေ။ တင်ပါးကို ကော့ပြီတင်လိုက်တာ .. မိုးရတီက သူမခါးကို နဲနဲကြွလိုက်လို့ အဖုတ်ထဲ မဝင်ဘူး ဖြစ်သွားတယ်။

“နိုး .. နိုး .. ခနနေဦး .. ရတီ ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်ခေါက်တုန်းက အရသာကို အရင်လိုချင်တယ်”

မခို့တယို့နဲ့ ပြောရင်း အပေါ်ကို ဆက်တက်လာတော့ မိုးရတီရဲ ့အဖုတ်က ကျနော့်မျက်နှာပေါ်တည့်တည့်ရောက်လာပါရော။ ထူးထူးထွေထွေတွေ ကျနော် ပြောမနေတော့ဘူး.. ကိုင်း လာစမ်းကွာဆိုပြီး သူ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းကိုင်၊ လျှာကို အရှည်ကြီးဆန့်ထုတ်ပြီး ခပ်စိုစိုလေး ဖြစ်နေပြီဖြစ်တဲ့ အကွဲကြောင်းကို လျက်ထည့်လိုက်တာ ပလစ်ဆိုပြီးတော့ မြည်သွားတယ်။ မိုးရတီဆိုတာကတော့ အင်းခနဲ ညည်းပြီး တင်ပါးတွေ အောက်ကို ပစ်ကျလာတာ အဖုတ်နဲ့ ပါးစပ်က လုံးဝကို အကြားအလပ်မရှိ ပိကပ်သွားတာပဲ။ အဲဒီနောက်တော့ ပလစ် ပလစ် အသံနဲ့ အီးအီးအားအား ညည်းသံတွေ အပြိုင်ထွက်လာတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားတယ် မသိဘူး။ မိုးရတီ သံရှည်ဆွဲအော်ပြီး ပေါင်တွင်းသားတွေ တုန်ခါတက်သွားတဲ့အချိန် ကျနော့်ပါးစပ်လည်း အဖုတ်ရည် ဗရဗွနဲ့ကို ဖြစ်နေပြီ။ သူမ အပြီးကြီး ပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလို့ ကျနော့် လျက်နေတာကို ရပ်ပစ်လိုက်တဲ့အချိန် .. နားထဲမှာ ဖုန်းမြည်သံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရပါရော …။

Ring Tone သံက ကျနော့်ဟာမှန်း သိနေတော့ အပေါ်က ရှိနေတဲ့ မိုးရတီရဲ ့တင်ပါးတွေကို တွန်းဖယ်ပြီး ဖုန်းသံကြားနေရတဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ဘောင်းဘီကို လက်နဲ့ လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ မိုးရတီက ကျနော့်ခါးစပ်နားအထိ ဆင်းသွားပေမယ့် ကျနော့်ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ဖိထိုင်ထားလို့ လူက လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်တော့ ထလို့ မရဘူးဗျ …။

“ဒီလောက်ကောင်းနေတဲ့အချိန်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး နှောင့်ယှက်တာ ဘယ်သူများလဲနော်” (ပြုံးစိစိ မျက်နှာပေးနဲ့ သူက ကျနော့်ကို လှမ်းစနေတယ်)
“ဟေး .. ကျော့ .. ပြော .. ဘယ်ရောက်နေတာလဲ??” (ဖုန်းစကရင်မှာ ပေါ်နေတာက ကျော့ကေခိုင်ဆိုတော့ ကျနော် ချက်ချင်းပဲ ဖြေလိုက်ရတယ်)
“မောင် .. ဘာမှ မဟုတ်ဘူး .. အိမ်ကလူတွေကို လိုက်ပို့တာ ပြီးသွားပြီ .. မောင်က ပါတီမှာပဲလား”
“အာ .. ဟာ!!”

ပြန်ဖြေလိုက်တဲ့ ကျနော့်စကားသံက ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်နေတဲ့အရှိန်နဲ့ တမျိုးတမည်တောင် ဖြစ်နေသေး။ မဖြစ်ခံနိုင်ရိုးလား။ မိုးရတီက လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်လီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်ကို နှုတ်ခမ်းလှလှလေးမှာ တေ့ကပ်ပြီး ဖလိုင်းကစ်လုပ်ပြနေတာ။ ကိုယ့်ရည်းစားကောင်မလေးနဲ့ ဖုန်းပြောနေတဲ့အချိန်မှာ သူ့ရန်ဘက်လို့ ပြောရမယ့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်က လီးကိုင်ပေးထားမှတော့၊ အဲဒါမှ စိတ်လှုပ်ရှား ရင်မခုန်ရင် ဘယ်အချိန် သွားရင်ခုန်တော့မလဲ .. မဟုတ်ဘူးလား ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ …။

“ဆက်နေမယ်ပေါ့ ဟုတ်လား .. မောင် .. ကျော့လာခဲ့ရမလား .. မောင်ပြန်တော့မှာလား”
“နေ .. နေမယ် .. အ ဟ .. ဟ .. ဟား ဟား”

ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ ကျနော့်စကားသံက ရယ်သံတစ်ဝက်နဲ့ ဆုံးသွားတယ်။ မိုးရတီရယ်လေ .. သူ့လက်သည်းချွန်ချွန်လေးတွေနဲ့ ဗိုက်ကို ဆွဲပြီးတို့ထိလိုက်တာ ယားတတ်တဲ့ ကျနော် မနေနိုင်ဘဲ ရယ်မိတာပေါ့။ ဗိုက်သားပြင်ဆိုတာ တဆတ်ဆတ်တောင် လှုပ်သွားသေး။

“မောင် .. ဘာလို့ရယ်တာလဲ .. ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“ဟို .. ဟိုဟာ .. ဘဲတစ်ဗွေ ဒီမှာ ကနေတာ ဘယ်လိုပုံမှန်း မသိဘူး .. တွန့်လိမ်ပြီး ရယ်စရာကြီးမို့လို့” (ဖောရှောလုပ်ပြီး ပြောလိုက်ရပေမယ့် ရင်ထဲမှာ တစရာရှိတဲ့ တန်ခိုးရှင်အပေါင်းကို တနေရပြီ)
“အော် .. ဒါဆို မောင်ရှိနေမှာပေါ့ .. ဟုတ်လား ”

ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့အဲဒီအမေးကို ကျနော် ပြန်မဖြေနိုင်ဘူူးရယ်။ ပါးစပ်ကို တင်းတင်းစေ့ပြီး ဘာသံမှ မထွက်အောင်တောင် ထိိန်းထားရသေးတာ။ ဖြစ်ပုံက ဒီလို ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ။ မိုးရတီရယ်လေ။ ကျနော့်လီးကို ကိုင်ထားရာကနေ ထိန်းပြီး အဖုတ်ဝနဲ့ ချိန်ပြီး အပေါ်ကနေ ထိုင်ချလိုက်တာ။ တစ်ချီပြီးထားတဲ့ အဖုတ်ဆိုတော့ အရည်တွေက စိုနေတဲ့အတွက် တင်းရင်းအိနွေးနေတဲ့ လမ်းကြောင်းတလျှောက် တစ်ဝက်လောက်ထိကို ဝင်သွားရှာတယ်။ တွေ့ကတည်းက လိုးချင်နေတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ ့အဖုတ်ထဲကို ကိုယ့်လီးဝင်သွားတဲ့ အရသာက ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ဆြာတို့ သိကြမှာပါ။ အဲဒီအရသာမှာ ကိုယ့်ရည်းစားကောင်မလေးနဲ့ တစ်ချိန်ထဲမှာ ဖုန်းပြောနေရတာပါ ထည့်ပေါင်းလိုက်တော့ … ဟား .. လရည်တောင် ချက်ချင်းထွက်မသွားအောင် မနည်းထိန်းလိုက်ရတယ်

“ဟယ်လို .. မောင် .. မောင် .. ရှိနေသေးတာလား” (ကျော့ကေခိုင် အသံက ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီး ဖြစ်နေပြီရယ်)
“ရှိ … တယ် .. လိုင်းမကောင်းဘူး .. လာမယ်ဆိုရင် လာခဲ့လိုက်တော့” (မိုးရတီက နောက်ထပ် ထပ်ပြီး လီးကို ဆက်သွင်းဖို့ ပြင်နေတော့ မနည်းအသံကို ထိန်းပြီး အလုအယက် ပြောလိုက်ရတယ်)
“အိုကေ .. လာခဲ့မယ်” (ကျော့ကေခိုင်လည်း တိုတိုပြတ်ပြတ်ပြောပြီး ဖုန်းချသွားတယ်)

လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ ဖုန်းကို လွှတ်ချလိုက်တာ မို့ရာပေါ်ကို ဒုတ်ခနဲမြည်ပြီးတောင် ကျသွားပါရော။

“အိုး .. ဆောရီးနော် .. ဇေယျ .. ရတီ ရှိနေလို့လား .. သူ့ ကောင်မကို ဖုန်းပြောရင်းနဲ့ နောက်ထပ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တစ်ချိန်ထဲမှာ မလိုးနိုင်ဘူးလား .. ခိ ခိ”

ဘာပြောကောင်းမလဲ။ မိုးရတီရဲ ့ခါးကျင်ကျင်လေးကို လှမ်းဆွဲပြီး လီးကိုအားနဲ့ ကော့တင်လိုက်တာ အထဲကတစ်ခုခုနဲ့ ဒုတ်ခနဲနေအောင် သွားထိသလား မသိဘူး။ လီးဒစ်ဆိုတာ ကျင်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော့် နှုတ်ဖျားကနေလည်း .. ရတီ .. နင် .. နင် ငါ့ကို တော်တော် အနိုင်ယူတာပဲ .. တွေ့မယ် ဆိုပြီး ပြောပြစ်လို်က်တယ်။ မိုးရတီက ကျနော့်စကားကို မမှုပါဘူး။ အဖုတ်အိအိလေးထဲ ပြည့်ကျပ်စွာဝင်နေတဲ့ လီးရဲ ့အတွေ့ကို အာရုံခံနေသလို မျက်တောင်လေး ခပ်မှေးမှေးလုပ်ပြီး ဘာပြောတယ်မှတ်လဲ

“သိတယ် .. ရတီ သိတယ် .. ရတီက ယောကျ်ားလေးတွေကိို နိုင်စားရတာ သဘောကျတယ် .. ဇေယျကတော့ ပိုပြီး ထူးခြားတယ် .. ကျော့ကေခိုင်က လှတပတလေးဆိုတာ သိနေတော့ .. ဒီကောင်မလေး လက်ခံလိုက်တဲ့ ကောင်လေးမှာ ဘာစွမ်းရည်ရှိလဲဆိုတာ သိချင်တယ်လေ ..”
“အီး .. ဟုတ်တယ် .. မင်းဟာ စုန်းမပဲ ရတီ .. ငါ့ကို ဒီလောက်အထိ ညို ့ယူမယ်လို့ ထင်မထားဘူး”
“ဒါလား .. ရတီ သိတာပေါ့ .. ဒါပေမယ့် ဇေယျ ဒီလောက်အထိ လိုက်ဆိုးမယ်လို့တော့ ရတီလည်း ထင်မထားဘူး .. အင့် .. အင့်” (စကားပြောရင်းနဲ့ တင်ပါးကို လှုပ်ရှားပြီး အပေါ်က ဆောင့်နေသည်ဖြစ်လို့ မိုးရတီရဲ ့အသက်ရှူသံမှာ ညည်းသံလေးတွေက စွက်နေသည်)

“ဇေယျက ရတီလက်က လွတ်အောင် သိပ်ရှောင်ခဲ့တာပဲနော် .. ခက်တာက ရတီက ဇေယျရှောင်လေ ပိုလိုချင်လေပဲ .. ခိ ခိ .. ဇေယျသိလား .. ရတီ ဇေယျကို ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်လို့ ပြီးသွားတုန်းက ဖြစ်သွားတဲ့ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ဖို့ကောင်းတယ် .. အာ … အင့် .. အင့်”
“အာ .. အဲဒါက တကယ်ကို မှားခဲ့တာပဲ .. မသိတော့ဘူး … အီး” (ကျနော်လည်း မိုးရတီ ညည်းသံနဲ့အတူ လိုက်ပြီး ညည်းမိနေပြီ)
“အား .. အဲဒီညတုန်းက အိမ်မှာ ရတီ ဇေယျအကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြန်ပွတ်တာ တစ်ချီပြီးသွားသေးတယ် .. အိုး .. အင့်”

မိုးရတီက စတိုခန်းထဲက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ညွှန်းဆိုပြောနေရင်းက အတွေးထဲမှာ ပုံဖော်နေတာလားတော့ မသိဘူး။ ဘာမှ ဆက်မပြောသေးပဲ မျက်စိနှစ်လုံးကို မှိတ်၊ ခေါင်းကလေးကို ခပ်မော့မော့အနေအထားနဲ့ အပေါ်ကနေ လေးငါးချက်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်တယ်။ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ လုံးဝန်းမို့မောက်တဲ့ ရင်သားအစုံ လှုပ်ခါနေလေတော့ မြင်ရတာ သိပ်အရသာရှိတာပဲ။ နို့လုံးတွေက ဖြူဖွေးပြီး တင်းမာကြွတက်နေတယ်။ နို့သီးလေးတွေကတော့ ရမ္မက်ရှိန်ကြောင့် စူထွက်နေတာ ခပ်ချွန်ချွန် စတော်ဘယ်ရီသီး ကလေးတွေနဲ့တောင် တူနေသေး။ ဒီလိုမြင်ကွင်းကို မြင်နေရတော့ ကြည့်နေတာနဲ့တင် ဘယ်လိုမှ မရောင့်ရဲနိုင်တော့ဘူး .. နို့သီးခေါင်း စူစူလေးတွေကို အဖိုးထိုက်တန်တဲ့ ရတနာတစ်ခု ကိုင်တွယ်ကြည့်သလို လက်နဲ့ ယုယုယယ ထိလိုက်တော့ မိုးရတီရဲ ့မျက်လုံးအစုံက ဖျတ်ခနဲ ပြန်ပွင့်လာပါရော ..

“ဇေယျ .. ပြောစမ်း .. အင်း .. ဇေယျဖာသာ ဂွင်းတိုက်တဲ့အခါ .. အင့် .. ရတီကို မှန်းပြီး တိုက်သေးလား … အင့်”
“အင်း” (အပေါ်သွားနဲ့ အောက်သွား အလိုလို မိတ်ဆက်သွားတဲ့ အနေအထားနဲ့ ကျနော် အဖြေပေးလိုက်မိတယ်)
“အိုး … တကယ် !! .. တော်တော်များလား”
“များတယ်”
“ဂွတ် .. ကောင်းတယ် .. သေချာပြောကွာ .. ဇေယျ” (မိုးရတီရဲ ့အသံက မိန်းမငယ်လေးတွေ တစ်ခုခုလိုချင်တဲ့အခါမှာ ပူဆာတဲ့ အသံ အလိုလိုပြောင်းသွားတယ်)
“မှန်း .. မှန်းတယ် … ရတီကို မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်၊ ပြီးတာ အများကြီးပဲ .. အီး”

ကျနော်က အဲဒီလို ဖွင့်ဟပြီး ဝန်ခံလိုက်ရော မိုးရတီဆိုတာ သံရှည်ဆွဲ ညည်းပြီးတော့ကို ကျနော့်ဆီးစပ်ပေါ် ပစ်ပြီး ထိုင်ချတာ ဆီးစပ်ချင်း ထိခတ်သံက လက်ခုပ်တီးသလိုကို မြည်ထွက်လာတာပဲ။ ပြီးတော့ ချက်ချင်း ပြန်မကြွဘဲ တင်ပါးကိုလှည့်ပြီး ဆီးစပ်နဲ့ ဆုံကျိတ်သလို လှည့်ပတ်ပြီး မွှေပါရော။ လီးဆိုတာ အပြတ်ကို မာတောင်နေတော့ မွှေလိုက်တိုင်း အဖုတ်အတွင်းသားနံရံတွေကို ဒီဂရီအကုန်ပြောင်းပြီး နေရာအနှံ့ လိုက်ထိုးနေတယ်။ စွတ်စိုအိထွေးတဲ့ အတွင်းသားတွေနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပွတ်တိုက်ထိတွေ့နေတော့ တော်ယုံတန်ယုံလူဆို ဒါမျိုးတောင့်ခံထားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်တောင်မှ လရည်ထွက်မလို တော်တော် ဖြစ်သွားတာ။ အာရုံပြောင်းတဲ့အနေနဲ့ လက်ထဲမှာ ဆုပ်ကိုင်ထားမိတဲ့ မိုးရတီ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တင်းခနဲညှစ်ပြီး ဆော့ပစ်လိုက်ရတယ်။

“ဂွတ် .. ဂွတ် .. ဇေယျဟာမကို လုပ်နေတဲ့ အချိန် ရတီအကြောင်းရော တွေးနေသေးလား”

ဒီစကားကို မျက်ဝန်းနက်နက်ကလေးတွေနဲ့စိုက်ကြည့်၊ အောက်နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်ကို ကိုက်ထားရင်း မိုးရတီက လှမ်းမေးတာ။ တကယ်တမ်းတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်က လိုးနေကြရင်းနဲ့ ပြောနေကြတာ ဆိုတော့ စကားတွေရဲ ့ကြားမှာ အသက်ရှူသံတွေ၊ ညည်းသံတွေက ကပ်လျက်ပါနေတာ။ ဒါပေမယ့် မိုးရတီ ခုနက စကားကို မေးလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ လိုးဆောင့်နေတာတွေကို ရပ်ပြီး မျက်နှာတည်တည်နဲ့ seriously မေးတာ။ စိတ်ထင်လို့လား မသိ အဲဒီအချိန်မှာ မိုးရတီရဲ ့အဖုတ်အတွင်းသားတွေက ကျနော့်လီးကို ညှစ်ညှစ်နေသလိုပဲ။

ကျနော် ရုတ်တရက် ဘာပြန်ဖြေရမလဲ မသိဘူး။ ခံစားမှု အာရုံမှာတော့ ဒီလိုမျိုး ရုတ်တရက်ကြီး ငြိမ်သွားတာကို လုံးဝ သဘောမကျဘူး။ မီးပွိုင့်လွတ်မယ်ထင်ပြီး အရှိန်နဲ့ ဖြတ်မောင်းမယ်ပြင်တုန်း ရုတ်တရက် မီးနီမိသွားတဲ့ကားလို လူက ကြိတ်မနိုင်ခဲမရနဲ့ ခံစားနေရတာ။ လီးကို ကော့ပင့်ပြီး ထိုးမယ်ပြင်တော့ မိုးရတီက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ ဖိထောက်ပြီး မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ထပ်မေးပြန်တယ်။

“ပြော .. ဇေယျ ..လိုးတဲ့အချိန် ရတီကို မှန်းလားလို့”
“မှန်းတယ်”
“အိုး .. အီးးးးးး”

အသံရှည် ညည်းကာ ဆွဲအော်ရင်း မိုးရတီတစ်ယောက် ခေါင်းငုံ့ကာ ကျသွားတယ်။ ကိုယ်လုံးလေးက တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ကျနော့်ကို ခွထားတဲ့ သူ့ခြေတန်တွေက အလိုလို စုသွားတယ်။ ဒါတွင်မက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ထောက်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေက ကုတ်ဆွဲသလို တင်းတင်းညှစ်လိုက်တာ လူကို စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သွားပါလေရော။

ပြီးသွားပြီ .. မိုးရတီ ပြီးသွားပြီ .. လီးတန်တလျှောက် စွတ်စိုတဲ့အရည်တွေနဲ့ ထိတွေ့တာကို ခံစားမိတဲ့အပြင် ဆီးစပ်တဝိုက် စိုစွတ်လာတဲ့ အသိကြောင့် မိုးရတီ အကြီးအကျယ် ပြီးသွားပြီဆိုတာ ကျနော်သိလိုက်တယ် .. ဒါပေမယ့် ခက်တာက ကျနော် မပြီးနိုင်သေးဘူး .. မပြီးဖြစ်လိုက်တာလို့ ပြောရမယ်။ အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ ့လှုပ်ရှားမှုကြောင့် လီးက ဖောင်းကားတက်လာတဲ့အချိန်၊ မိုးရတီရဲ ့လက်သည်းတွေက ကျနော့် ရင်အုပ်ကို ကုတ်ဆွဲပစ်လိုက်တာ မှတ်လား .. သောက်ကောင်မလေး .. နာလိုက်တာဗျာ .. လူဆိုတာ အားခနဲ အော်မိတဲ့အပြင် အဲဒီအရှိ်န်နဲ့ ထွက်ရမယ့် လရည်က မထွက်ဘဲ ဖြစ်သွားတယ်။

တော်တော်လေးကြာတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျပြီး ငြိမ်သွားတဲ့ မိုးရတီ သူ့မျက်နှာပေါ် ဖုံးသွားတဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်ကလေးတစ်ဖက်နဲ့ သပ်တင်ပြီး ကျနော့်ကို ငုံ့ကြည့်တယ် .. အပြုံးလေးတစ်ချက်နဲ့ ဇေယျက သိပ်လိမ္မာတာပဲလို့ ပြောပြီး ကျနော့် ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မို့ရာရဲ ့တစ်ဖက်ကို လှိမ့်ချလိုက်တော့ ကျနော်က အပေါ်က၊ မိုးရတီက အောက်က ဖြစ်သွားပါရော။ ကျနော့်လီးတန်က မာကျောတောင့်တင်းဆဲ ဆိုတော့ မိုးရတီရဲ ့အဖုတ်ထဲမှာ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်နဲ့ ရှိနေတာပေါ့ … ။

“၀ိုး .. အရမ်းမိုက်တာပဲ ဇေယျ .. လူကို ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိဘဲ ပွင့်ထွက်သွားတာ .. ကျော့ကို လုပ်နေတုန်း ရတီကို မြင်ယောင်တယ်ဆိုတဲ့ စကားကြားတော့ လုံးဝကို မထိန်းနိုင်တော့ဘူး .. သိပ်ဆိုးတဲ့ ဇေယျ .. လူဆိုးလေး”

မိုးရတီက အဲ့လို ပြောနေတဲ့အချိန်မှာ ကျနော်က သူ့ကို အပေါ်က မိုးထားရင်း တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးနေပြီ။ လိုးတာမှ အရည်တွေရွှဲပြီး နူးအိနေတဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ ့အတွေ့ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနိုင်တဲ့နည်းဖြစ်တဲ့ long stroke တွေနဲ့ ချတာ။ အစောတုန်းက လရည်ထွက်ပြီး ပြီးလိုက်ချင်နေပေမယ့် အခုကျတော့ တတ်နိုင်သမျှ မပြီးနိုင်အောင် ထိန်းထားချင်နေတာ။ ချွေးစေးလေးတွေကြောင့် ဝင်းဝါပြီး စိုပြည်နေတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ ပကတိ ဝင်းဝါနေတဲ့ အသားဆိုင်တွေကို ရှုစားရင်း တစိမ့်စိမ့်လိုးချင်နေတာလေ။ ကိုယ့်ဆောင့်ချက်ကြောင့် တုန်ခါတက်သွားတဲ့ နို့လုံးထွားထွားကြီးတွေရဲ ့မြင်ကွင်းက ဘာနဲ့မှကို မလဲနိုင်ဘူး မဟုတ်လား ..။

“ဒါတောင် ရတီ အကုန်ကြားသေးတာ မဟုတ်ဘူး .. တစ်ဝက်ပဲ ရှိသေးတယ်”
“အို .. တကယ် .. ပြောပြကွာ .. ဇေယျ .. ပြောပြ” (မိုးရတီရဲ ့ ခြေတန်နှစ်ဖက်က တလှုပ်လှုပ်နဲ့ လိုးနေတဲ့ ကျနော့်ခါးကို လာချိတ်ပြီး နွဲ့ဆိုးဆိုးတဲ့ အသံနဲ့ မေးပါရော)
“တစ်ရက်တုန်းက .. ကျော့နဲ့ ကိုယ် .. အီး .. မာဂရီတာနဲ့ ငြိမ့်ရင်း ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတာ .. အဲ ဒီမှာ .. သူက ရတီနာမည် ထုတ် … ထုတ်ပြောတယ် .. အား”
“အာ … အိုး … တကယ်”

“ပုံမှန်ဆို .. ကျော့ .. သူ .. သူက ရတီ့ကို မကျေနပ်တဲ့ လေသံနဲ့ ပြော ပြောတာ .. အဲဒီနေ့ကတော့ သူက ရတီကိုယ့်ကို စိတ်ဝင်စားတဲ့ လေသံ .. အားကျသလို ပြောတာ .. အီး”
“အို .. ဟုတ်လား .. ကျော့က ရတီဘော်ဒီကို ခိုက်တယ်ပေါ့ .. ဇေယျ ကြားတော့ ဘယ်လိုနေလဲ”
“ရှစ် .. ဘယ်လိုနေမလဲ .. လီးက သောက်ရမ်း မာလာတာပေါ့ .. တကယ်ဆို ဒါမျိုး ပြောဖြစ်ရင် အချင်းချင်း စကားများကြတာ များတယ် .. အီး .. ဒါပေမယ့် .. အဲ .. အဲဒီတုန်းက .. ကျော့က မူးနေလား မသိ ဘူး .. အာ .. အဝတ်တွေ ဆွဲချွတ်ပြီး .. စလိုးကြရော”

ကျနော်ဆောင့်နေတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကို ငြိမ်ငြိမ်လေးခံနေတဲ့ မိုးရတီရဲ ့မျက်လုံးလေးတွေက ရုတ်တရက်ဆိုသလို ဝင်းပြောင်လာပြီး၊ လူကလည်း အောက်ကနေ ကော့ပင့်ပေးလာပါရော။ ကျနော်က တစ်ချက်ချင်း အချိန်ယူပြီး ဆောင့်နေတာဆိုတော့ မိုးရတီရဲ ့ကော့တင်ပေးတဲ့ တိုင်မင်ဟာ ကျနော်နဲ့ အထူးအထွေ ညှိစရာမလိုဘူး။ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှတော့ ဆောင့်ချက်တိုင်းဟာ အဖုတ်ရဲ ့အတွင်းပိုင်း အသားတွေကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းနဲ့ကို ထိနေတယ်။ ကျနော်လည်း ကောင်းသလို၊ မိုးရတီလည်း ကောင်းတယ်ဆိုတာ အသက်ရှူ ပြန်မြန်လာတဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ ့အနေအထားက သက်သေခံနေတယ်။

“အဲဒီမှာ .. ရတီအကြောင်း .. ကျော့က မရပ်ဘဲ တောက်လျှောက် ပြောတယ် .. အား .. နို့တွေက ဘယ်လို လုံးပြီးကြီးတာ .. အီး .. စို့လိုက်ရရင် ကောင်းမယ် .. တင်သားတွေက စွင့်ကားနေတာ .. အိ်ုး .. ရှစ် .. အီး .. ချလိုက်ရရင် ကောင်းးးးး”

ကျနော့်ခါးကို မိုးရတီက ခြေတန်တွေနဲ့ ညှပ်ထားရာကနေ လက်နှစ်ဖက်က တင်သားတွေပေါ် ရောက်လာပြီး လက်ချောင်းတွေနဲ့ တင်းတင်းညှစ်ကိုင်ပြီး ပင့်လိုးပါရော။ အစတုန်းက ကျနော်က အပေါ်ကနေ လုပ်နေတာဖြစ်ပေမယ့် အခုကျတော့ မိုးရတီရဲ ့tempo နောက် ကျနော်ကလိုက်ပြီး လိုးပေးရသလို ဖြစ်သွားတယ်။ ဘယ်လို မိန်းမတွေမှန်း ကျနော် နားကို နားမလည်တော့ဘူးဗျာ။ ကိုယ့်ဆြာတို့ပဲ စဉ်းစားကြည့်ပါဦး။ ကျော့ကေခိုင်တုန်းကလဲ မိုးရတီ အကြောင်းပြောရင်းနဲ့ ကော့လန်ပြီး ပြီးသွားတာ သတိတောင် လစ်သွားတဲ့ အထိပဲ မဟုတ်လား။ အခုလည်း မိုးရတီခမျာ ကျော့ကေခိုင်အကြောင်းကို နားထောင်ရင်း ထန်သထက်ထန်လာတာကို ကျနော် မျက်မြင် တွေ့နေရတယ်လေ ..။

“အိုး .. ရတီ့ ဘော်ဒီအကြောင်း ဇေယျတို ့လိုးကြရင်း ပြောကြတာ မိုက်တယ်ကွာ .. အင့် .. အင့်” (မိုးရတီရဲ ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးထဲက ညည်းသံတွေ ခပ်စိတ်စိတ် ပြန်ကြားလာရပြီ)
“ဟုတ်တယ် .. အဲ့လို တောက်လျှောက် ပြောရင်းက .. တစ်ချက်မှာ .. ရတီ့နာမည်ကို အော်ရင်း .. အော်ရင်း .. သူ .. ပြီး ပြီးသွားတယ်”
“အိုး .. ဖက်ခ် … ကျော့ကေခိုင် … သူက ရတီ့နာမည်ခေါ်ရင်း ပြီးသွားတယ် .. ဟုတ်လား .. အီး”
“ဟုတ်တယ် .. ငါလဲ အဲဒီမှာ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး .. ကျော့အော်နေတာ .. မ .. မဆုံးသေးဘူး .. လ .. လရည်တွေ ထွက်ကုန် .. ထွက်ပြီ … အားးးးး !!”

ထွက်ပြီဆိုတဲ့စကားက ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ဖြစ်ပျက်နေတုန်းက အကြောင်းကို ပြန်ပြီးပြောတာ မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ။ မိုးရတီရဲ ့ ကွန်ထရိုးအတိုင်း ခပ်မြန်မြန်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးနေရင်းက ကျနော် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူ့အဖုတ်အတွင်းပိုင်းအထိရောက်အောင် လီးကိုဆောင့်ချလိုက်ရင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာ။ မရတော့ဘူးဗျာ။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဒီနှစ်ကောင် (မိုးရတီနဲ့ ကျော့ကေခိုင်) ရဲ ့လမ်းစဉ်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်ကို လုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ တစ်ခြားတစ်ယောက်အကြောင်း ပြောတာကို မုဒ (mood) တအားဝင်သွားတာကိုး။ တင်းရင်းအိနွေးနေတဲ့ အဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးတလျှောက်မှာ လီးတန်ထိပ် ဆက်ပြီးတိုးဝင်စရာ နေရာမရှိလောက်အောင်ကို ဖိကပ်ထားရင်းကနေ လူကို အကြောဆွဲသလို တဒွန့်ဒွန့်ဖြစ်ပြီးတော့ကို ပြီးသွားတာ။

ကျနော်တင်ပဲလားဆိုတော့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ .. မိုးရတီကိုယ်တိုင်လည်း အင်းဟင်းဟင်းဆိုပြီး သံရှည်ဆွဲညည်းပြီး ကျနော့်ဖင်သားတွေကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ကုတ်ထားရင်းက ကော့တက်သွားတာ။ တစ်ညထဲကို သုံးချီဆက်တိုက်ပြီးသွားတယ်ဆိုပေမယ့် မိုးရတီ အခုတစ်ခေါက်ပြီးတာက အရင်နှစ်ခေါက်ထက် မလျော့ဘူး ကိုယ့်ဆြာ။ နို့လုံးကြီးတွေ မောက်တက်လာလိုက်၊ ပြန်ကျသွားလိုက် ဖြစ်အောင်ကို အသက်ကို မဟားတရား ရှူနေရတာ မြင်တာနဲ့တင် ကျနော်သိနေတယ်။ အဖုတ်ဆိုတာလည်း လီးကို တင်းတင်းညှစ်ထားတာ ရေလျှော်ပြီးတဲ့ အင်္ကျ ီကို ရေတစ်စက်မှ မကျန်အောင် လိမ်ညှစ်သလို ညှစ်နေသလား ထင်ရတယ်။ ကျနော့်လိင်ချောင်းထဲတော့ လရည်ဆိုတာ တစ်စက်မှကို မရှိနိုင်လောက်တော့ဘူးဗျာ

……………………….

ချွေးတွေသံတွေနဲ့ ဖြစ်နေကြတဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ခပ်စေ့စေ့ကလေး ဖြစ်နေတဲ့ ပြတင်းတံခါးချပ်ကြားက တိုက်လာတဲ့ လေပြည်နဲ့ ထိတွေ့မှ အနည်းငယ် အေးလာသလို ခံစားရတော့တယ်။ နှစ်ယောက်သား စကားမပြောဖြစ်သေးဘဲ ဘေးချင်းယှဉ်ပြီး လှဲနေရာက၊ မိုးရတီ ကျနော့်ဘက်ကို လှည့်မကြည့်ဘဲ မျက်နှာကျက်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်းက စကားအရင် စပြောတယ်။

“ဟူး .. ရတီ့ဘဝမှာ ဒီတစ်ခါ ကြုံလိုက်တာဟာ တကယ်ကို မယုံနိုင်လောက်တဲ့ ကောင်းတဲ့အရသာပဲ”
“အွန်း” (ခေါင်းလေး မသိမသာ ညိတ်ပြီး ကျနော်ထောက်ခံလိုက်မိတယ်)
“ဇေယျကို ညို ့ပြီးဆွဲဆောင်မိတာ … အင်း … ကျော့ကေခိုင်က ရတီ့အပေါ် …. အာ”

မိုးရတီရဲ ့စကားက အဆုံးမသတ်ဘဲ တစ်စုံတစ်ခုကို အတွေးရောက်သွားဟန်နဲ့ ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကျနော်လည်း အဲဒီအချိန်မှာ သူ့နည်းတူ အတွေးတွေက ဟိုရောက်ဒီရောက်ရယ်။ အဓိကတွေးမိတာက ကျနော်နဲ့ ယောကျ်ားတကာ သဘောကျကြတဲ့ အလှပဂေးမလေး မိုးရတီ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာ၊ ကျနော်က သူ့ကို ပြောလိုက်မိတဲ့အကြောင်းအရာပေါ်မှာ သူက ဘယ်လိုတုံ့ပြန်ခဲ့တာ .. ဒါတွေကို တွေးနေမိတယ်။ ပြောရမယ်ဆိုရင် တကယ်ကို ယုံနိုင်စရာ မရှိတဲ့ကိစ္စတွေမှတ်လား …။

အဲ့လို အတွေးတွေနဲ့ နှစ်ယောက်သား နစ်မျောနေတဲ့အချိန်မှာပဲ အပြင်ဘက်ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ရယ်သံလိုလို၊ စကားသံလိုလို ကြားလိုက်ရတယ်။ ဒီတော့မှ ကျနော် လက်ရှိရောက်နေတဲ့ အခြေအနေကို ပြန်ပြောင်းပြီး အတွေးရောက်တယ်။ မိုးရတီနဲ့ စိတ်လွတ်လက်လွတ် မဆက်ဆံခင်က ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ဖုန်းပြောခဲ့တာကိုလည်း ပြန်သတိရမိတယ်။ လူက ဝုန်းခနဲ မို့ရာပေါ်မှာ ထထိုင်ပြီး ကျနော့်အဝတ်အစားတွေကို အပြေးအလွှားလိုက်ရှာတော့ မိုးရတီက ကျနော့်ကို ကြည့်ပြီး တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်ပါလေရော။

“ဟင်း … ကျော့ကေခိုင်ဟာ တကယ်တမ်းတော့ တော်တော်လှတဲ့ ကောင်မလေးပဲ … ဒါကြောင့်လည်း ဇေယျကို chase လုပ်တဲ့ကိစ္စက သိပ်ပြီး နော့တီးဖြစ်တယ်လို့ ခံစားရတာ .. ခစ် ခစ်”

မိုးရတီ ဘာကို ဆိုလိုချင်မှန်း သေချာမသိပေမယ့် ကျနော်ခေါင်းညိတ်ပြပြီး လက်ထဲရောက်လာတဲ့ အင်္ကျ ီကို အမြန်ဝတ်လိုက်တယ်။

“သူ့ကို လုပ်လို့ရမယ်ဆိုရင် လုပ်ချင်လိုက်တာ”

ဟိုက် .. အင်္ကျ ီကြယ်သီးတပ်ဖို့ ပြင်နေတဲ့ ကျနော် လက်က ကြယ်သီးကို ကိုင်ထားရင်းက အလိုလိုရပ်သွားတယ်။ ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို ငြိမ်သက်သွားပြီး မို့ရာပေါ်မှာ ငုတ်တုတ်လေး ထထိုင်လိုက်တဲ့ မိုးရတီကို မယုံနိုင်စွာ လှမ်းကြည့်မိတော့တယ်။ ကျနော်များ နားကြားမှားတာလား .. မိုးရတီဆိုတဲ့ မိန်းကလေးရဲ ့့ပါးစပ်ကနေ တခြားမိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ လုပ်လို့ရရင် လုပ်ချင်တယ်ဆိုတဲ့ စကား ထွက်လာတယ်တဲ့လား။

“ဇေယျ စိတ်မရှိဘူးဆိုရင်ပေါ့ ??”

ဘုရားသခင် !! .. မိုးရတီ တကယ်ပြောနေတာပဲ .. ကျနော် နားကြားလွဲတာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ရုတ်တရက် သွေးကြောထဲမှာ သွေးတွေ တရှိန်ထိုးပြေးသွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ကျနော့်နှုတ်က စကားတစ်ခွန်း အလိုလို ထွက်သွားတယ်။
“အော် .. ဒါဆိုလည်း ဂွတ်လက်ခ်ပေါ့”
“အိုး .. ဇေယျက စိန်ခေါ်တာလား .. ခိ ခိ .. ရတီ့အကြောင်း မသိသေးဘူးလား .. စုန်းမဆို” (ပြုံးစစ မျက်နှာပေးနဲ့ တုံ့ပြန်လိုက်တဲ့ မိုးရတီရဲ ့အသွင်ဟာ စပ်မြင်ကပ်စရာကောင်းဖို့နဲ့ ချစ်စရာကောင်းဖို့ တစ်ချိန်ထဲမှာ ဖြစ်နေတယ် ဗျ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်မှုကလည်း အပြည့်ရှိနေတဲ့ အသွင်က အလိုလိုပေါက်နေသေး)

ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တွန့်ပြလိုက်ရင်းက ကျနော် တပ်လက်စ အင်္ကျ ီကြယ်သီးကို ဆက်တပ်လိုက်တယ်။ နှုတ်ကနေတော့ .. ကျော့သာ လိုက်လာမယ်ဆိုရင် ရောက်လာတော့မှာနဲ့ တူတယ် .. ငါ အောက်ထပ် ဆင်းသွားတော့မယ် .. ရတီ … ဆိုပြီး ပြောလိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ

“အော် .. သွားတော့မလို့လား .. ထပ်မနေချင်တော့ဘူးလား”

ခပ်နွဲ့့နွဲ့လေးနဲ့ ကလူသလို မြူသလိုပြောတဲ့စကားဟာ သူ့ချည်းပဲ မဟုတ်ဘူးဗျ။ မို့ရာပေါ်မှာ ဒူးကလေးနှစ်ချောင်း ပူးလျက်သားထောင်ပြီး ထိုင်နေတဲ့ မိုးရတီရယ်လေ .. ပေါင်တန်တွေကို ကားယားခွဲထုတ်လိုက်ပြီး၊ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပေါ်လာတဲ့ အဖုတ်နီတာရဲလေးရဲ ့အကြောင်းကို လက်ညိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ အပေါ်အောက်ဆွဲပြရင်း မေးလိုက်တာ။ အတင်းအကြမ်းကို လိုးခဲ့ကြတဲ့ အရှိန်ကြောင့် အဖုတ်ဝလေးတစ်ဝိုက်မှာ အရည်တွေ ပေပွနေတာ၊ အထူးသဖြင့် ကျနော့်လရည်တွေက အထဲကနေ စိမ့်ထွက်နေသေးတာဆိုတော့ မိုးရတီရဲ ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးမှာ လရည်စအချို ့ ကပ်ညိနေတာလေ။

တအားကုန် လိုးထားလို့ ပျော့ခွေသလို ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်လီးဟာ ဒီမြင်ကွင်းမှာ အသက်ပြန်ဝင်လာချင်သလိုနဲ့ ဆတ်ခနဲတောင် တုန်သွားရှာတယ်။ ကိုယ်အတွင်းက ပျောက်ချင်သလိုလို ဖြစ်သွားတဲ့ အသိစိတ်ကို မနည်းပြန်ဖမ်း၊ အသက်ကို ဝအောင်ရှူပြီး ကို်ယ်လွတ်ရုန်းရတာပဲ။

“ရတီရော ကျော့ကို မတွေ့ချင်ဘူးလား”

မိုးရတီက ကျနော့်ကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီးနောက် ပေါင်တန်သွယ်သွယ်လေးတွေ ကားထားတာကို ပြန်စုလိုက်တယ်။ သူ့အဝတ်တွေကို ပြန်လိုက်ရှာနေတဲ့ မိုးရတီရဲ ့သွေးဆူဖွယ် ကောင်းလှတဲ့ ကိုယ်လုံးကို ကျနော့် မန်မိုရီထဲမှာ ထာဝရစွဲနေအောင် အသေအချာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီး အခန်းထဲကနေ လှည့်ထွက်လာတော့တယ်။ အောက်ထပ်ကို ဆင်းတဲ့ လှေကားထိပ်ရောက်တော့ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ ဧည်သည့်တစ်ချို ့ရောက်နေပြီ ဆိုတာ တွေတယ်။ တော်သေးတာက ကျနော်တို့ အလုပ်ထဲကလူတွေ မပါဘူး။

ခပ်မြန်မြန်ပဲ လှေကားထစ်တွေ ကျော််ဖြတ်ဆင်းလာတာ အောက်ထပ် ကပွဲခန်းမထဲရောက်တော့ ကျော့ကေခိုင် ရောက်နေပြီဆိုတာ လှမ်းမြင်လိုက်ရတယ်။ သူကတော့ ကျနော့်ကို မမြင်သေးဘူး။ ကျနော် မသိတဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်နဲ့ စကားပြောနေတာ တွေ့တယ်။ လက်ထဲမှာ ကော့တေးခွက်လေး ကိုင်ထားလျက်ပေါ့ ..

ကျော့ ဆိုပြီး ကျနော် လှမ်းခေါ်လိုက်တော့ သူက ကျနော့်ကို မြင်သွားပြီး ကောင်မလေးနှစ်ယောက်နားက ခပ်မြန်မြန်ခွာပြီး ထွက်လာတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အပေါ်ထပ်ကို တက်တဲ့ လှေကားနားမှာပဲ တွေ့တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နာရီပိုင်းက ဒီနေရာမှာ မိုးရတီဆိုတဲ့ မိန်းမချောလေးနဲ့ တွေ့ပြီး၊ အခုကျတော့ ကျော့ကေခိုင်ဆိုတဲ့ ကျနော့် ရည်းစားလှလှလေးနဲ့ တွေ့နေတယ်ပေါ့ ….။

“ဘယ်ရောက်နေတာလဲ မောင် …” (အနားရောက်လာလာချင်း ကျော့ကေခိုင်က ကျနော့်ကို လှမ်းမေးလိုက်တာပါ)
“ဟမ် !!” (ဘာမေးတယ်ဆိုတယ် သိပေမယ့် ရူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကျနော် သူ့ကို တုံ့ပြန်လိုက်တယ်)
“ကျော့ရောက်နေတာ ကြာပြီ .. မောင့်ကို ရှာတာ မတွေ့လို့” (ကျော့ရဲ ့လေသံက ထူးထူးဆန်းဆန်း စိတ်ဆိုးတဲ့လေသံမဟုတ်ဘဲ ငြင်ငြင်သာသာလေး ဖြစ်နေတယ်)
“အော် .. မောင်က အပေါ်ထပ်ရောက်နေတာ .. အဲဒီမှာ တွေ့တဲ့ကောင်တွေနဲ့ မြားပစ်တမ်း ဆော့နေတာ”
“အော် .. အော် .. မြားပစ်တာ ချွေးတွေတောင် ပြန်တယ်ပေါ့ .. မနိုင်လို့လား မောင်”
“မဟုတ်ပါဘူး .. အပေါ်ထပ်က လေဝင်လေထွက်မကောင်းဘူးလေ .. အိုက်တယ် .. အဲဒါကြောင့်”
“အော်”

အဲဒီစကားတစ်လုံးပဲ ထွက်လာပြီး နောက်ထပ် ဘာမှ ကျော့ကေခိုင် ထပ်မေးတာ မတွေ့တော့ဘူး။ ကျနော် တော်တော်အံ့အားသင့်သွားမိတယ်။ ထင်ထားတာက ကျော့ကေခိုင် လက်ခံအောင် တော်တော်ရှင်းပြရလိမ့်မယ်လို့လေ။ အဲဒါကြောင့်လဲ တွေ့တွေ့ချင်းမှာ ကိုယ့်ဖက်က ဘာမှ လုပ်မထားတဲ့ အဆင်မျိုးချိုးပြီး တုံ့ပြန်လိုက်တာ။ ကြည့်ရတာ ကျော့ကေခိုင် မိုးရတီကို မတွေ့မမြင်သေးတာကြောင့်လဲ ပါမယ်နဲ့တူတယ်။ ကျနော့်ကို ရစ်တာတွေ ဘာတွေမလုပ်တော့ဘဲ ပုံမှန်ပါတီတစ်ခုကို လာသလိုဖြစ်နေပြီး ပါတီရဲ ့ပျော်ရွှင်မှုတွေကို ခံစားဖို့ပဲ ပြင်နေတော့တယ်။

ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ကျနော် ကပွဲကြမ်းပြင်ထဲ လက်ချင်းတွဲပြီး ရောက်သွားကြတယ်။ အကယ်၍သာ မိုးရတီနဲ့ ကျနော် ဆက်စ်မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် အခုအချိန်မှာ ကျော့နဲ့အတူ တွဲကရင်း လီးထောင်နေလောက်ပြီဗျ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဒီနေ့ညမှာ ကျော့ဝတ်လာတာက အလန်းစားလေး။ အပေါ်အောက်ဝမ်းဆက် ဖြစ်တဲ့ လက်ပြတ်ဂါဝန်အပြာလေးကို ဝတ်ထားတာ။ ဂါဝန်အရှည်က ဒူးမရောက်တစ်ရောက်ဆိုတော့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်အပြာလေးမှာ အဆုံးသတ်သွားတဲ့ ခြေတန်သွယ်သွယ်လှလှလေးတွေကို မြင်နေရတယ်။ ဂါဝန်ရဲ ့အနေအထားကလည်း ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ကွက်တိလို ဖြစ်နေတော့ အမို့အဝန်း အရှိုက်အဟိုက်တွေကို အတိအကျ မြင်နေရတယ်လေ။ မိုးရတီရဲ ့နို့တွေလောက် မကြီးပေမယ့် ရင်သားမို့မို့ဝန်းဝန်းလေးက အသည်းယားစရာ ကောင်းနေတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းပေါ် မြှောက်တင်ပြီး တီးလုံးသံနှင့်အတူ ကလိုက်တိုင်း တစွန်းတစမြင်လာတဲ့ ဘရာနီတာရဲလေးရဲ ့သွင်ပြင်ကလည်း ရင်ခုန်ဖွယ်ရာကောင်းနေသေး။ တကယ်ပါဗျာ .. မိုးရတီနဲ့သာ မတွေ့ဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် ကျနော်တော့ ကျော့ကေခိုင်ကို ကပွဲခန်းမထဲက ဆွဲထုတ်၊ လူရှင်းတဲ့ တစ်နေရာကို ခေါ်သွားပြီး ကောင်းကောင်းကြီး လိုးပစ်မိမှာ .. အခုတော့ …

ကတာခုန်တာတွေ တော်တော်လေး ကြာလာတော့ ကျော့ကေခိုင်က (မောတယ် … မော့လိုက်ဦးမယ်) ဆိုပြီး အနားကနေ ခွာသွားတယ်။ ကျနော့်ကို လိုက်ဖို့ မလိုက်ဖို့ ဘာမှ မပြောတာနဲ့ ကျနော်လည်း လိုက်မသွားဘူး။ လိုက်မသွားတာ တခြားအကြောင်းလည်း ရှိတယ်။ ကျနော်နဲ့ ကျော့ရဲ ့ဘေး မလှမ်းမကမ်းမှာ ကနေတဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်က တော်တော်မိုက်တယ်ဗျ။ ရုပ်ကလေးတွေက မဆိုးတဲ့အပြင် ဝတ်ထားတာက ဂျင်းဘောင်းဘီတိုလေးတွေ။ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားမှာ ယိမ်းခါပြီး ကနေတဲ့ ကကွက်တွေကလည်း အမိုက်စား။ အစောတုန်းက ကျော့ရှိနေလို့ ကျနော် ဒါကို သေချာ မကြည့်ရဲဘူး။ အခု အနားက သူထွက်သွားမှ ကိုယ်က အသာလေး ခပ်ဖြေးဖြေးလေး ကနေရင်း လှမ်းရှိုးရတာ။ ယောကျ်ားလေးပဲဗျာ .. ဒါမျိုး မြင်လို့ ကြည့်ချင်တာ အဆန်းမဟုတ်ပါဘူးနော့ ..

ဖွင့်ထားတဲ့ တီးလုံးက ဆုံးသွားလို့ နောက်ထပ် သီချင်းတစ်ပုဒ် မဖွင့်ခင်မှာ ဘေးနားက ကောင်မလေးနှစ်ယောက်အတွဲက တခြားကို ထွက်သွားတယ်။ အနားမှာ ရှိနေတဲ့ ဘဲတော်တော်များများရဲ ့မျက်လုံးက ဂျင်းဘောင်းဘီတိုလေး နှစ်ခုအောက်က လုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားလေးနှစ်စုံနောက်ကို ကပ်ညိပြီး ပါသွားကြတာ ကျနော်လည်း အပါအဝင်ပဲ .. ဟီး။ မြင်ကွင်းထဲက ပျောက်သလို ဖြစ်သွားမှ အခုအချိန်ထိ ပြန်ရောက်မလာသေးတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ကို လိုက်ရှာဖို့ ကျနော် သတိရတော့တယ်။ အစားအသောက်တွေ ထားတဲ့ဘက်ကို လျှောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ထင်မှတ်မထားတဲ့ မြင်ကွင်းတစ်ခုကို မြင်လိုက်ရတယ် ဗျို ့ …။

ကျော့ကေခိုင်ရယ်လေ .. မိုးရတီနဲ့အတူ ပလတ်စတစ်ခွက်လေး တစ်ခုချင်းစီ ကိုင်ထားပြီး ကော့တေးအတူ သောက်နေတာ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက မြင်နေရပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်ကြည့်ရတာ အဆင်ပြေနေတဲ့ ပုံပဲ။ မိုးရတီကတော့ ထုံးစံအတိုင်း လူတိုင်းအပေါ်မှာ လွှမ်းမိုးထားနိုင်တဲ့ သူ့ဟန်နဲ့ ဆွဲဆောင်ပြီး စကားပြောနေတာဗျ။ ဒါကို ကျော့ကေခိုင် မသိတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ကြည့်ရတာ ကျော့များ ပွင့်လင်းမြင်သာတဲ့ ဆက်ဆံရေး အလိုလို ရှိလာတာလား မသိဘူး။ မိန်းမတွေဆိုတာ ဘယ်လို နားလည်ရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး ကိုယ့်ဆြာတို့ရေ …။

ကျနော် ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ မိုးရတီက ကျော့ကေခိုင်အနားကို တိုးကပ်လိုက်တာတွေ့တယ်။ လက်တစ်ဖက်က ကျော့ရဲ ့တင်ပါးတစ်ဖက်ကို လှမ်းဆုပ်သလို ကိုင်လိုက်ပြီး၊ နားတစ်ဖက်နားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး တစ်ခုခု ပြောလိုက်ပုံရတယ်။ ဘာပြောလိုက်မှန်းမသိပေမယ့် မိုးရတီရဲ ့စကားကို ကျော့က ကိုယ်လုံးသိမ့်သိမ့်တုန်သွားတဲ့အထိ ရယ်ပါရော။ နောက်ပြီးတော့ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း playful ဟန်နဲ့ တွန်းထုတ်လိုက်သေးတယ်။ လူချင်းအနည်းငယ် ပြန်ကွာသွားတဲ့ မိုးရတီကို ကြည့်လိုက်တော့ သူမကလည်း ကျော့ရယ်သလို တခစ်ခစ်နဲ့ လိုက်ရယ်နေတယ်။

ကျနော်က အစတုန်းက မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်ပူနေသေးတာ။ တခြားတော့ မဟုတ်ဘူး။ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ သူနဲ့ကျနော် ဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းကို ကျော့ကို ပြောပြလိုက်ရင် ဇာတ်လမ်းကပြီးပြီလေ။ အခုတော့ ကျနော် ထင်ထားသလို မဟုတ်လောက်ဘူး။ နှစ်ယောက်သား ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ပြောနေကြတော့ မသိရင် ဒီကောင်မလေးနှစ်ယောက်က ဘော်ဒါအရင်းအချာလို့တောင် ထင်မှတ်မှားလောက်တယ်…။

ကျော့ကေခိုင် အနားကနေ မိုးရတီ ထွက်သွားမှပဲ ကျနော်လည်း မယောင်မလည်နဲ့ ကျော့နားကို ကပ်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော် ရောက်လာတာကို ကျော့ မြင်တော့
“မိုးရတီ ပါတီမှာ ရှိနေတာ မောင်သိလား”
“တွေ့တယ်လေ .. ကျော့တို့နှစ်ယောက်ပဲ ခုနက စကားပြောနေတာ မဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ် .. တခါတလေတော့လည်း ရတီက မဆိုးပါဘူး” (ဒီစကားကို ကျော့ကေခိုင်က အဓိပ္ပါယ်ဖော်ရခက်တဲ့ အပြုံးနဲ့ပြုံးရင်း ပြောတာဗျ)
“တကယ် .. သူက ဘာပြောလို့လဲ”
“ဘာဖြစ်လို့ သိချင်တာလဲ မောင် .. မောင့်အကြောင်းပြောတယ်လို့ ထင်လို့လား”

ထူးထူးဆန်းဆန်းပဲဗျ။ ကျော့ကေခိုင် ပြန်ပက်လိုက်တဲ့ စကားက တကယ်ဆို မကြည်တဲ့လေသံပေါက်ရမှာ။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ အဲ့လိုမဟုတ်ပဲ ကျီစယ်သလိုလို၊ အထာလေးနဲ့ ပြောသလိုလိုတောင် ဖြစ်နေသေးတယ်။ ကျော့ကို ကျနော် နားမလည်သလို ငေးကြည့်မိနေတဲ့အချိန်မှာ သူက ကျနော့်ကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်ပြီး လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ကတဲ့ပုံစံလေး ရင်ဘတ်ရှေ့မှာ လှုပ်ပြတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ခါးကလေးကို ဖွင့်ထားတဲ့ တီးလုံးနဲ့လိုက်အောင် တွန့်ပြပြီး ကပွဲခန်းမဘက် ထွက်သွားတာပဲ။ နှုတ်ကနေတော့ .. ကျော့ကလိုက်ဦးမယ် .. မောင် .. လို ့ပြောသွားလေရဲ ့ …။

ကျော့ထွက်သွားပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ ကျနော် လိုက်မသွားဘူး။ မယောင်မလည်နဲ့ နောက်ချန်ပြီး နေခဲ့လိုက်တယ်။ ကျနေ်ာတွေးထားတာက မိုးရတီကို မသိမသာ လိုက်ရှာမယ်ပေါ့။ တွေ့ရင် ကျော့နဲ့ သူ ဘာတွေပြောနေခဲ့တာလဲလို့ တစေ့တစောင်းနဲ့ မေးမယ်။ ဒီလိုတွေးထားတာ။ ဒါပေမယ့် မိုးရတီကို ကျနော် လိုက်ရှာတာမတွေ့ဘူးဗျ။ တွေ့မယ့်တွေတော့ ကျနော် ကပွဲခန်းမထဲ ပြန်ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ကျနော်ရှိရာဘက်ကို ကျောပေးပြီး ကခုန်နေတဲ့ အနေအထားနဲ့။ နတ်မိမယ်တစ်ပါးလို အချိုးအစားကျလှတဲ့ ကိုယ်နေဟန်ထားမှာ၊ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာ ကကြိုးတစ်ခုနဲ့ ကိုယ်ကိုယိမ်းနွဲ့ပြီး ကနေတယ်ဆိုတော့ မိုးရတီရဲ ့အသွင်ဟာ ကြည့်လို့ကို မဝနိုင်ဘူး။ ငမ်းကောင်းကောင်းနဲ့ ငမ်းနေလိုက်တာ သူနှင့်အတူ ကနေတဲ့သူ ဘယ်သူဆိုတာ သတိမထားမိလိုက်ဘူး။ မိုးရတီက ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကိုယ်ကို ဘေးကိုယိမ်းခါ၊ ခါးလေးကို တဆစ်ချိုးချလိုက်တဲ့အခါကျမှ သူနဲ့အတူ ကနေသူ ဘယ်သူဆိုတာ သေချာမြင်လိုက်ရတော့တယ်။

ဟ .. ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ … မိုးရတီနဲ့ အတူကနေတာ တခြားသူမဟုတ်ဘူး။ ကျော့ကေခိုင်ဗျ။ ကျနော် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ မိုးရတီကနေတဲ့ အက က ရိုးရိုးတန်းတန်း မဟုတ်ဘူး။ အစောပိုင်းတုန်းက ကျနော့်ကို ညို ့ယူတဲ့အနေနဲ့ ကနေတဲ့ sexy dance လို ဟာမျိုး။ သိတယ်မှတ်လား။ ကနေတဲ့ ပါတနာအချင်းချင်း ကိုယ်ချင်းထိကပ် ပွတ်တိုက်ပြီး ကရတာမျိုးလေ။ အစောတုန်းက မိုးရတီနဲ့ တွဲကတာ ကျနော်၊ အခုကျတော့ ကျော့ကေခိုင် ဖြစ်နေတာပဲ ကွာတာ။ ဒါပေမယ့် မိန်းမချောလေး နှစ်ယောက် ဒီလိုမျိုးကနေတယ်ဆိုတာ ကျနော်တို့လို ယောကျ်ားလေးတွေအတွက်တော့ တကယ်ကို pleasure ရစေတဲ့ မြင်ကွင်းမဟုတ်လား။

ကြည့်နေရင်းနဲ့ တခြားငနဲတွေတော့ ဘယ်လိုနေလဲမသိဘူး။ ကျနော်ကတော့ တကိုယ်လုံးမှာ ရှိ်တဲ့ သွေးကြောတွေက လှုပ်ရှားပြီး လူက တရှိန်းရှိန်းနဲ့တောင် ဖြစ်လာတယ်ဗျ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ရတီနဲ့ကျော့ ကနေတဲ့ ပိုစရှင်ကို ပြောင်းလိုက်ကြတယ်။ မိုးရတီက ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆို်င်ဖြစ်ပြီး၊ ကျော့က ကျနော့်ကို ကျောပေးလျက်သား ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော် ရပ်ပြီး ငေးနေတာကို မိုးရတီက မြင်သွားတာနဲ့ ချက်ချင်းဆိုသလို ကျော့ရဲ ့ခါးကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို မြှောက်၊ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးနားကပ်ပြီး ကျီစယ်တဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ ဖလိုင်းကစ်လုပ်ပြတယ်။ ပြီးတာနဲ့ မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး ကျနော့် ထင်မှတ်မထားတဲ့ အပြုအမူတစ်ခုကို လုပ်လိုက်ပါရော ..

အတူတွဲကနေတဲ့ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့မေးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖမ်းထိန်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ထပ်ဖိနမ်းလိုက်တာဗျ။ နမ်းတာမှ တကယ်ကို passionate ဖြစ်တဲ့ အနမ်းသဘောမျိုးနဲ့ နမ်းတာ။ ကျနော် မပြောနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ဘေးနားမှာ ကနေတဲ့သူတွေတောင် ကတာရပ်ပြီး မိန်းကလေးနှစ်ယောက် ဖီလင်အပြည့်နဲ့ နမ်းနေတာကို ရပ်ကြည့်နေကြတာဗျ။ အားလုံးရဲ ့မျက်နှာမှာ တူညီတဲ့ဆန္ဒတွေတောင် ပေါ်နေကြတယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်းလို့ရတယ်။ ကျနော်လဲ ဘာထူးလဲ။ လရည်တစ်စက်မှ မကျန်အောင် ထွက်ခဲ့လို့ လီးမထောင်နိုင်တော့ဘူးတောင် ထင်နေခဲ့တာ။ အခုကျတော့ လီးတန်က ဘောင်းဘီထဲမှာ ခပ်မာမာဖြစ်လာတာ သေချာသာကြည့်မယ်ဆို ဂွဆုံမှာ ခပ်ဖောင်းဖောင်းတောင် ဖြစ်နေပါရော။

ခနနေတော့ ဖွင့်ထားတဲ့ သီချင်းက ဆုံးသွားလို့ ကနေတဲ့လူတွေ အားလုံးလှုပ်ရှားမှုက ရပ်သွားတယ်။ အဲဒီမှာ မိုးရတီက ကျော့နားကနေ ခွာပြီး ကျနော်ရပ်နေတဲ့ဘက်ကို လျှောက်လာတယ်။

“ရတီရဲ ့show ကို သဘောကျလား ဇေယျ” (မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်နဲ့ မေးလို်က်တဲ့ အသွင်က မသိရင် innocent ဖြစ်တဲ့ ပုံစံလေးရယ်)
“Wait .. မပြောနဲ့ .. ရတီဖာသာ ဆုံးဖြတ်မယ်”

လူချင်းထိကပ်သည်အထိ တိုးကပ်လာပြီးနောက် မိုးရတီရဲ ့လက်ကလေးတစ်ဖက်က လှစ်ခနဲဆိုပြီး ကျနော့် ဘောင်းဘီဂွကြားကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပါရော။ ခပ်မာမာဖြစ်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးဟာ မိုးရတီရဲ ့လက်နဲ့ အဆုပ်ခံရမှုမှာ အကြောတွေတောင် လှုပ်ပြီး ရုန်းထွက်ချင်သလို ဖြစ်သွားတယ်ဗျ။

“ခိ .. ခိ .. ရတီ မပြောဘူးလား .. သဘောကျပါတယ်ဆို”
“မင်းတို့နှစ်ယောက် စောစောတုန်းက ဘာပြောနေတာလဲ .. ရတီ” (မိုးရတီလက် ပြန်ရုတ်သွားတဲ့အချိန် ကျနော် သိချင်တာကို ဖြတ်မေးလိုက်တယ်)
“ဆောရီး .. ဒါက မိန်းကလေးသီးသန့် .. ယောကျ်ာလေး ကိစ္စမဟုတ်ပါ .. ခိ .. ခိ”
ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ .. မိုးရတီက ဒီလိုဆိုတော့ ကျနော် ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုပဲ တွန့်ပြမိတာပေါ့
“ဇေယျ ကောင်မလေးကို နဲနဲသိအောင် လုပ်ပေးလိုက်တာ .. ကတိတစ်ခုပေးမလား”
“ဘာကတိလဲ”
“နောက်တစ်ခါ ရတီတို့နှစ်ယောက် ပြန်တွေ့ရင် ကျော့ကို မလုပ်ခင်မှာ သူက ဒီညနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဇေယျကို ဘာပြောလဲဆိုတာ”

မိုးရတီက ညာလက်ညိုးလှလှလေးနဲ့ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ထောက်ပြီး ချက်လောက်အထိ ဆွဲသွားရင်းက ဒီစကားကို ပြောတာ။ ပြီးတာနဲ့ ကျနော့်ဘေးက ဖြတ်ကျော်သွားတယ်။ သွားတာ ရိုးရိုးတန်းတန်း မသွားဘူး ကိုယ့်ဆြာ။ ကျနော့်တင်ပါးတစ်ချက်ကိုတောင် ဖြတ်ခနဲ ရိုက်သွားသေးတာ။

ကျနော်လည်း မိုးရတီ ပါတီထဲက ပျောက်သွားပြီး သိပ်အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ပါဘူး။ လီးက မတရားထောင်နေပြီ မဟုတ်လား။ ကျော့ကေခိုင်ရှိရာကို မြန်မြန်လျှောက်သွားပြီး သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး အပြင်ခေါ်ထုတ်လာတယ်။ တစ်ခုကောင်းတာ ကျော့လည်း ကျနော့်နည်းတူ ဟော်နီဖြစ်နေမှန်း ကြည့်တာနဲ့တင် သိသာနေတယ်။ ကျနော့်ကို ပြောတာက ဒီညသူအိမ်မပြန်တော့ဘူး ကျနော့်အိမ်လိုက်အိပ်မယ်တဲ့။ အခြေအနေကတော့ အားလုံး အိုကေပဲလို့ ဆိုရမယ်။

အိမ်ထိရောက်အောင် စောင့်နိုင်လား မစောင့်နိုင်ဘူးလားဆိုတာသာ ကျနော့်ကိုယ် ကျနော် အသအချာ မသိတာတစ်ခုပဲရှိပါတယ် ကိုယ့်ဆြာတို့ရယ် …။

=====================

ကဲ .. အားလုံးပဲဗျာ .. စုန်းမကိုတော့ လောလောဆယ် ကျနော် ဒီနေရာလေးမှာ ခနရပ်ပြီး နားလိုက်ဦးမယ်ဗျာ။ ပထမတစ်ပိုင်းလို့ပဲ ယူဆလိုက်ပါ။ နောက်ထပ်ဆက်ရေးဖြစ်ရင်တော့ ဒုတိယတစ်ပိုင်းဆိုပြီး ဖြစ်လာမှာပါ။ လောလောဆယ်တော့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ပီဒီအက်ဖ် အရင်လုပ်ထားလိုက်ပါဦးမယ်

စဉ်ဆက်မပြတ် လာရောက်ဖတ်ရှူပြီး အားပေးကြတဲ့ မိတ်ဆွေများကို အထူးပင် ကျေးဇူးတင်ရှိပါတယ်။ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်း အားပေးကြတဲ့သူများကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ လုံးဝကို လာရောက်ဖတ်ရှူပြီး အားပေးခြင်း မရှိသူများကိုကား ကျနော် စာရေးတာ ညံ့သေးလို့ဟုပဲ ယူဆထားပါတယ်။ ဒိုင်လျှုုိလေး ဖတ်ရှူကြတဲ့သူတွေကိုတော့ ပေါ်တင်လည်း ဖတ်လို့ရပါတယ်လို့ ဖိတ်ခေါ်ပြောကြားလိုက်ပါတယ်

နောက်ထပ် ဆက်ရေးချင်ရေးမှာမို့လို့ ဇာတ်လမ်းကို ပြီးသည်လို့ မယူဆစေလိုပါ။ ထို့အတွက်ကြောင့် ပီဒီအက်ဖ် ထွက်လာသည့်တိုင် တခြားနေရာသို့ ရွှေ ့မသွားဘဲ ဒီနေရာလေးမှာ ထားပေးပါလို့ တောင်းဆိုလိုပါသည်။ ပီဒီအက်ဖ်ကို အရင်လုပ်လိုက်တာကလည်း တစ်ချို ့တွေက စောင့်ဖတ်ရတာ မကြိုက်ဘဲ၊ အားလုံးပြီးမှ အစအဆုံး ဖတ်ချင်သည်ဆိုပြီး ပြောတာလေးတွေကို ကြားမိလို့ပါ။ အစအဆုံးဖတ်ပြီးသည့်နောက် ပို့စ်တွေကို သန့်ကျူလိုက်ပေးမယ်ဆိုရင်တော့ ပျော်မိမှာပါပဲ .. ဟဲ ဟဲ 😀 😀

အားလုံးပဲ ကိုယ်စိတ်နှလုံး ရွှင်မြန်းလန်းဆန်းကြပါစေ

ရေးသူ.. directionless

ZG

ဖစ္အပ်က္ေတြကို အစကေန ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အသက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွာရွိတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကေန စရမွာပဲ။ က်ေနာ္က ရန္ကုန္ ဇာတိ မဟုတ္ပါဘူး။ ဧရာဝတီတိုင္း ၿမိဳ ့နယ္ေလးတစ္ခုကျဖစ္ၿပီး ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အေဖ့ဘက္က ဦးေလးနဲ႔အတူ ရန္ကုန္ကိုပါလာတာပါ။ တကယ္ဆို ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးရင္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာ တစ္ခုခုကို အေထာက္အပံ့ျဖစ္မယ့္ တကၠသိုလ္တစ္ခုခုကို တတ္သင့္ေပမယ့္ က်ေနာ့္အမွတ္က အဲဒီေလာက္ မေကာင္းဘူးဗ်ာ။ ဒီေတာ့ အေဝးသင္ပဲ ေရြးလိုက္ရၿပီး ၾကဳံရာအလုပ္တစ္ခုကို ဝင္လုပ္မယ္ျပင္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ဦးေလးေနတဲ့ေနရာရဲ ့မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတဲ့ အဲဒီစားေသာက္ဆိုင္နဲ႔ ဆက္သြယ္မိတာ။

ရနံ့သစ္လို႔ ေခၚတဲ့ အဲဒီစားေသာက္ဆိုင္မွာ အလုပ္ရတာ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ ဘာကံေကာင္းတာလဲလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ သိခ်င္လာၿပီ မွတ္လား။ ေျပာျပမွာေပါ့ .. အဲဒါေလး ေျပာခ်င္လို႔ ေနာက္ေၾကာင္းေတြ ဘာေတြ ေျခဆင္းပ်ိဳးထားရတယ္ေလ .. ဒီလိုဗ် ..။

ရနံ့သစ္စားေသာက္ဆိုင္က နာမည္ႀကီးတဲ့အျပင္ ေတာ္ေတာ္လည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိၿပီး က်ယ္တယ္။ေနာက္ၿပီး သူက ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ အျမဲတမ္းေတြ႕ေနၾက ဆိုင္ေတြလို Open type မဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ အုတ္ခံ ႏွစ္ထပ္တိုက္အိမ္ႀကီး။ ေအာက္ထပ္ကို မီးဖိုေခ်ာင္နဲ႔ စားေသာက္ခန္း လုပ္ထားတာ။ ထုံးစံအတိုင္း စားေသာက္ခန္းက အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွာ၊ မီးဖိုေခ်ာင္ကေတာ့ ေနာက္ဘက္မွာေပါ့။ အေပၚထပ္ကေတာ့ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ရဲ ့ တျခားလုပ္ငန္းမွာ သုံးတဲ့ ပစၥည္းေတြထားထားတာ။ အခန္းေတြရွိၿပီး တစ္ခ်ိဳ ့အခန္းေတြက စားဖိုမႈးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆိုင္က ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ေနတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ့အခန္းေတြကေတာ့ စတိုခန္းလို ဟာမ်ိဳးေတြ။

မင္းဟာက ဒါလား ကံေကာင္းတာလို႔ ေမးရင္ မဟုတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ .. အခုပဲ လာေတာ့မွာပါ .. ဆႏၵမေစာၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ္တို႔ ရနံ့သစ္ဆိုင္ရဲ ့ အလုပ္သမားအဖြဲ႕မွာ အုပ္စုႏွစ္စုရွိတယ္ဗ်။ အေၾကာ္အေလွာ္နဲ႔ စီမံခန႔္ခြဲတာက အသက္၃ဝကေန ၄ဝၾကားေလာက္ရွိမယ့္ စီနီယာေတြေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ဖြဲ႕ကေတာ့ ၀ိုင္းလုပ္ဝိုင္းကူဆိုတဲ့ က်ေနာ္တို႔လို အရြယ္ေတြ။ ေျပာခ်င္တာက အဲဒီ ဒုတိယတစ္ဖြဲ႕မွာ လူေျခာက္ေယာက္ရွိတဲ့အနက္ ေယာက်္ားေလးဆိုလို႔ က်ေနာ္ အပါအဝင္မွ ႏွစ္ေယာက္ထဲ .. အဟဲ။ 😉

နဲနဲစိတ္ဝင္စားသြားၿပီ မွတ္လား။ ပိုၿပီးေတာ့ ခ်ိဳၿမိန္တာလားေတြ ထပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ရွိတဲ့ ေကာင္မေလးေလးေယာက္မွာ တစ္ေယာက္မွ ႐ုပ္ဆိုးတာ မပါဘူး ကိုယ့္ၾဆာ .. ငွဲ ငွဲ။ ထပ္ၿပီးေတာ့ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္ အလုပ္ဝင္ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔အတူတူ လုပ္တဲ့ ငတိက ဓါးခုတ္တာ ဘယ္ေဆာ္ကို ေငးခုတ္တယ္ မသိပါဘူး။ လက္သန္းတစ္ေခ်ာင္း ပါသြားတာနဲ႔ အလုပ္ထြက္သြားရရွာတယ္။ သူ႔အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သိပ္ၿပီးေတာ့လည္း ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ဝမ္းမနည္းေနပါဘူးဗ်ာ။ အဓိက က ကိုယ္ဓါးခုတ္ရင္ လက္မျပတ္ဖို႔ပဲ မဟုတ္လား။

ဒီလိုဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔က ေျပာေတာ့မယ္။ မင္းဟာက ေဆြလွိုင္ဦး ဇာတ္လမ္းႀကီးပဲရယ္လို႔။ မေခ်ာေလးေယာက္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ဆိုတာေလ။ ဘယ္ကလာ… ။ က်ေနာ္ အဲ့ေလာက္ ကံေကာင္းပါ့မလား။ အဲဒါမ်ိဳးေတြက ေအာစာအုပ္ဇာတ္လမ္းေတြမွာတာ ျဖစ္တာေလ။ အခုက တကယ့္လက္ေတြ႕ အျပင္ေလာကႀကီးမွာ။ ေကာင္မေလးေယာက္နဲ႔ က်ေနာ္ ပတ္ၿပီးေပြးလို႔ရေအာင္ က်ေနာ္က စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္လည္းမဟုတ္၊ ေသာက္ဆံကလည္း တစ္လလုံးေနမွ လကုန္ရက္ေလးကို ေစာင့္ေနရတဲ့ဘဝ။ ဘယ္လိုအဆင္ေျပမွာလဲဗ်ာ ..။

ဟဲ .. ဟဲ .. စိတ္ပ်က္သြားၿပီလား။ ဒီေလာက္လည္း စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ေကာင္းတာေလးေတြ ေျပာေတာ့မွာပါ။ က်ေနာ္ အခုေျပာမယ့္ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေကာင္္မေလး ေလးေယာက္စလုံး မဟုတ္ေတာင္ ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ အဓိကထားၿပီး ေျပာရမယ္ဗ်။ ပထမတစ္ေယာက္က ေက်ာ့ေကခိုင္ဆိုတာ။ ေက်ာ့ေကခိုင္က ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္စိထဲမွာ ေျပာရရင္ ဟိုဗမာဆန္ဆန္ဝတ္စုံေလးနဲ႔ ဓါတ္ပုံအျမဲရိုက္ခံတဲ့ ေမာ္ဒယ္ေကာင္မေလးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းသုံးတဲ့ စေကးလ္နဲ႔သာ ခြဲၾကေၾကးဆို ၈ေလာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၈.၅ေလာက္ေတာ့ အသာေလး ရွိမယ္။ ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္အသြင္ေလးနဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ လမ္းေလၽွာက္လာၿပီဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေယာက်္ားေတြ ေငးၾကည့္ၾကေတာ့တာပဲ။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ မိုးရတီဆိုတာ။ အဲဒီတစ္ေယာက္ကေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ကို ႐ူးသြပ္ေစနိုင္ေလာက္တဲ့ အထိ ဖမ္းစားထားနိုင္တဲ့အလွဆိုတာ မိုးရတီကိုမွ ဆိုလိုတာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ရာဇဝင္ထဲမွာ သီဝိမင္းကို အျပတ္ေႂကြသြားေအာင္ ျပဳလုပ္နိုင္တဲ့ ဥမၼာဒႏၲီရဲ ့အလွဆိုတာ ၾကားဖူးၾကတယ္ မွတ္လား။ ဟုတ္တယ္ .. အဲဒီအလွကို ျမင္ဖူးခ်င္ရင္ တျခားသူ လိုက္ရွာမေနနဲ႔။ မိုးရတီကိုသာ လာၾကည့္လွည့္။ ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ စေကးလ္နဲ႔ဆိုရင္ မိုးရတီက အသာေလး ၉အထက္မွာပဲ။ လုံးဝကို မဆင္းဘူးဗ်။

မိုးရတီ လွတာေခ်ာတာက ထားလိုက္ပါေတာ့။ ဒါက လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ေမြးရာပါ ႐ုပ္သြင္ပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အဲဒီမိုးရတီဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက မီးခဲေလးဗ်။ သူ႔နဲ႔ သြားထိလိုက္တာနဲ႔ ထိလိုက္တဲ့ေကာင္ ျပာက်တဲ့အထိ ေလာင္သြားေတာ့တာ။ ေကာင္ေလးေတြ သူ႔ရဲ ့အလွမွာ ေႂကြဆင္းၿပီး သူ႔ကို တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ေနတာကိုလည္း မိုးရတီက ဂုဏ္ယူေနေသးတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြကို ႀကိဳက္သလို လွည့္စားၿပီး နိုင္စားလို႔ ရနိုင္တာကိုက မိုးရတီရဲ ့အရည္အခ်င္း တစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီအရည္အခ်င္းကိုလည္း သူက အျပည့္အဝ အသုံးခ်ေနနိုင္ေတာ့တာပဲ။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ က်ေနာ္လည္း ေယာက်္ားထဲက ေယာက်္ားပဲဆိုေတာ့ ရနံ့သစ္စားေသာက္ဆိုင္ေရာက္လို႔ မိုးရတီနဲ႔ ဆုံေတာ့ ျမင္ျမင္ျခင္း ပစ္ေႂကြတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီက က်ေနာ္လက္လွမ္းမီေလာက္တဲ့ ေဆာ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကိုယ့္အေနအထား ကိုယ္သိရမယ္ေလ (ဒါက ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးတယ္ မဟုတ္လား ကိုယ့္ၾဆာတို႔)။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာဆိုဘာမွ ေရွ႕တိုးဖို႔ မေတြးဘူး။ အဲဒါဆိုလို႔ လုံးဝႀကီး အရွင္းႀကီးလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဒီေလာက္လွတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အလုပ္အတူလုပ္ရတာပဲ။ စသလို၊ ေနာက္သလိုနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီေတြ ေျပာတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ seriously လားဆိုေတာ့ လုံးဝကို မဟုတ္ပါဘူး။

မိုးရတီနဲ႔သာ ဘာမွ မျဖစ္တာ။ ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္ အဆင္ေျပသြားတယ္။ အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ႀကိဳက္ေနတာကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ သိမွာစိုးလို႔ သိုသိုဝွက္ဝွက္ပဲ ထားပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဖုံးထားလို႔ရမွာလဲ။ ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ က်ေနာ္ ညက္ၿပီးလို႔ သုံးေလးလေလာက္ ၾကာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ကလူ အကုန္သိကုန္ေတာ့တာပဲ။ အဲ .. ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျပသနာကလည္း အဲဒီမွာ စေတာ့တာပဲဗ်ာ ..။

တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူမဟုတ္ဘဲ တျခားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ညက္ေနတယ္ဆိုေရာ မိုးရတီရဲ ့မ်က္လုံးထဲမွာ က်ေနာ္က အလိိုလို တန္ဖိုးရွိသလို ျဖစ္လာေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ဖာသာ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ဆိုတုန္းကေတာ့ ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုဘူးေလ။ အခုလို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဟာ မိုးရတီအတြက္ေတာ့ သိမ္းပိုက္ရမယ့္ ဆုလဒ္တစ္ခုလို ျဖစ္လာပါေရာ။ မိုးရတီအတြက္ေတာ့ ဒီကိစၥက သူ႔ဝါသနာလို ျဖစ္ေနတာ။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့သလိုေပါ့ .. သူက ေယာက်္ားေလးေတြကို အ႐ုပ္ကေလးေတြလို ကစားေနခ်င္တာေလ။

ဒီလိုနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ မိုးရတီက တေျဖးေျဖးျခင္း က်ေနာ့္နားကို ကပ္သထက္ကပ္လာတယ္။ ပေရာပတီေတြ လုပ္သထက္လုပ္လာတယ္။ အစပိုင္းတုန္းက က်ေနာ္လည္း ဒါကို ေသခ်ာ သတိမထားမိဘူး။ ဘယ္သိမလဲ .. က်ေနာ္က ေယာက်္ားေလးပဲ .. ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္ ကိုယ့္အနားကပ္တာ ျငင္းစရာလား။ No big deal ေပါ့။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ေကာင္မေလး ေက်ာ့ေကခိုင္ကေတာ့ ဒီလိုမျမင္ဘူး။ ေႁမြေႁမြခ်င္းသာ ေျချမင္တာ မွတ္လား။ မိုးရတီရဲ ့ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး သူမက ရိပ္မိသင့္သေလာက္ ရိပ္မိၿပီး က်ေနာ့္ကို မိုးရတီနဲ႔ ေဝးေဝးေနဖို႔ စေျပာေတာ့တာပဲ။ မိုးရတီရဲ ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာဆိုတာ ေက်ာ့ေကခိုင္က ေျပာေတာ့ က်ေနာ္က မျဖစ္နိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး ဟာသလုပ္မိေသးတယ္။ (တခါမွ မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမာင္က ဘာဆိုဘာမွ မလုပ္ခဲ့တာ .. အခုလို ရည္းစားအတည္တက် ရွိၿပီးေတာ့မွ ပိုလို႔ေတာင္ ေဝးေသး) .. ဆိုၿပီး ေလေျပေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က မတင္မက်နဲ႔ လက္ခံရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့အခ်စ္ေရးမွာ မိုးရတီက တတိယလူအေနနဲ႔ စတင္ၿပီး ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။

ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ၾကားမွာ နဲနဲေလး tension စျဖစ္လာတယ္။ လူဆိုတာကလည္း အခက္သား။ ေကာင္းေနရင္သာ ဘာလုပ္လုပ္ ျပသနာမရွိတာ။ မေကာင္းဘူးလို႔ ျမင္သြားရင္ သူ႔ဖာသာသူ တံေတြးေထြးရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကို ေစာင္းၿပီးေထြးတယ္လို႔ ထင္တတ္ၾကတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ မိုးရတီ ဘာလုပ္လုပ္ ေက်ာ့ေကခိုင္ အျမင္မွာ က်ေနာ့္ကို လာၿပီးေရာေနတယ္လို႔ပဲ သူက ျမင္ေတာ့တယ္။ က်ေနာ္က မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ရွင္းျပေတာ့ .. (ေမာင္ သူ႔ဘက္ကေန ဘာမွ ကာကြယ္ေပးစရာမလိုဘူး .. ေျဖရွင္းေပးစရာ မလိုဘူး) ဆိုတာေတြ ျဖစ္လာေရာ။ :-X

ျပသနာက ေက်ာ့ေကခိုင္တစ္ေယာက္ မိုးရတီရဲ ့နာမည္ကို ထုတ္ၿပီး ေျပာေျပာတိုင္း က်ေနာ္က မိုးရတီအေပၚမွာ ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားလာမိတာပဲ။ ဒါ က်ေနာ့္ အျပစ္မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္။ နဂိုကမွ မိုးရတီက သိပ္ေခ်ာသိပ္လွတဲ့ မိန္းကေလး။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေရာ၊ ႐ုပ္ရည္ေရာ ဘာမွအျပစ္ေျပာစရာ မရွိတဲ့ဟာ။ မတတ္သာလို႔သာ ေခါင္းထဲကေန ထုတ္ၿပီး ေမ့ထားရတာေလ။ အခုက်ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္ကိုက တဖြဖြနဲ႔ မိုးရတီနာမည္ကို ထုတ္ေျပာေနေတာ့ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ အလိုလို ျပန္ေရာက္လာတာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ေက်ာ့ေကခိုင္ ေျပာတဲ့ စကားေတြကို ၾကည့္ဦး ..

“ဒီဟာမက သူ႔ကိုယ့္သူေဟာ့တယ္ဆိုၿပီး ေသြးနထင္ေရာက္ေနတာ .. နို႔ႀကီးေတြ မို႔တင္းၿပီးထြားေနတာနဲ႔ ေယာက်္ားေလးတိုင္း သြားရည္က်မယ္ထင္ေနတာ”
“လမ္းေလၽွာက္တာကလည္း တမင္တကာကို လုပ္ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ .. တင္ေတြကို ဟိုပစ္ဒီပစ္နဲ႔ .. ဆိုင္ထဲကလူေတြေရာ .. အျပင္ကလူေတြေရာ အကုန္လုံး ဒါေတြပဲ လိုက္ၾကည့္ေနတာ .. ေမာင္လည္း ပါတယ္မွတ္လား”

တကယ့္ကို ကြိဳင္ပဲဗ်ာ။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ၿပီးသားပဲ။ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေရာ ႐ုပ္ရည္ေရာက တကယ့္ရွယ္ပဲ။ အဲဒါဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာ့ေကခိုင္ကလည္း မလွတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ေကာင္မေလး ျဖစ္တဲ့သူက တျခား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့ ကိုယ္ခႏၶာကို အားက်သလို၊ မနာလိုသလိုေျပာေနတာက ရွိေနတဲ့ ျပသနာကို ေျဖရွင္းေအာင္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

“ေက်ာ့ကလဲ မဟုတ္တာ .. ပုံႀကီးခ်ဲ ့ၿပီးေျပာေနျပန္ၿပီ .. ေက်ာ့ကိုယ္ကလည္း မိုက္တာပဲ .. ဘဲေတြ ေက်ာ့ျဖတ္သြားတိုင္း ငမ္းငမ္းေနတာ ေမာင္ေတြ႕ေနၾကပဲကို”

က်ေနာ္က ဒီလို ေျဖာင္းျဖၿပီး ေျပာေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးေလးကို တကယ္ပဲ ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္ေနမိတယ္။ ေက်ာ့ေကခိုင္က အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ ဒါမ်ိဳးေျပာရင္ အနည္းငယ္ ၿငိမ္သြားေပမယ့္ ေနာက္က်ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ .. (ေတြ႕လား .. ေမာင့္စိတ္ထဲမွာ မိုးရတီက ပိုမိုက္တယ္လို႔ေတြးလို႔ ဒီစကားထြက္လာတာ .. ေတာ္ၿပီ .. ေတာ္ၿပီ .. ဒါဆို အဲဒီဟာမကို ေမာင္သြားႀကိဳက္ေတာ့ .. ေက်ာ့ကို လာမထိနဲ႔) .. ဒီလိုျပန္ၿပီးေျပာေတာ့ကာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားအခ်ိန္ေတြက ၾကည္ႏူးစရာ မျဖစ္ဘဲ ပ်က္ပ်က္လာပါေရာ။

ဒီေတာ့ က်ေနာ္က တေျဖးေျဖးနဲ႔ စိတ္ရႈပ္လာတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ နဂိုကတည္း လိုခ်င္တာကို က်ေနာ္က ရေနတာ မဟုတ္ဘူး (မိုးရတီကိုဆိုလိုတာ)။ အခုက်ေတာ့ ကိုယ္ရေနၾကဟာကိုေတာင္ ထပ္မရေတာ့ဘူး (ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ စကားမ်ားရင္ သူက က်ေနာ့္ကို မေပးေတာ့ဘူး .. ခပ္ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ ေပးမလိုးေတာ့ဘူး)။ အဲဒါနဲ႔ပဲ မိုးရတီက အလိုလိုေနရင္း ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္လာၿပီး၊ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ အသီး (forbidden fruit) ျဖစ္လာေရာ။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အဲဒီအသီးက အရမ္းခ်ိဳၿပီး အရသာရွိမယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ေတာ့ မသိဘူး .. က်ေနာ္ကေတာ့ တပ္အပ္ကို သိေနတယ္ .. ခက္ေတာ့တာပဲဗ်ာ။

ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီလိုျဖစ္ၾကေပမယ့္ က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ဆက္ဆံေရးက အမ်ားအျမင္မွာ အေတာ္ႀကီးကို ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိၾကတဲ့ စုံတြဲေတြပါ။ လူေရွ႕သူေရွ႕ ျမင္ကြင္းမွာေတာ့ တစ္ခါမွ စကားႀကီး ခြန္းက်ယ္ က်ေနာ္တို႔ မမ်ားဖူးပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မိုးရတီရဲ ့ေျခလွမ္းေတြက ဘယ္လိုဆိုတာ အနည္းအက်ဥ္း ရိပ္မိလာေပမယ့္ ေက်ာ့ေကခိုင္ က်ေနာ့္အေပၚထားတဲ့အခ်စ္၊ သူ႔ရဲ ့မ်က္ႏွာကို ငဲ့ညႇာၿပီး ဘာဆိုဘာမွ မျဖစ္ေအာင္ အေတာ္ႀကီးကို ေရွာင္ေနခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္လွၿပီ ထင္ေနတာ။ ေယာက်္ားေလးဟူသမၽွ တစ္ရာမွာ တစ္ရာလုံးနီးပါး တန္းတန္းစြဲတဲ့ မိုးရတီကို ေရွာင္ေနနိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကံၾကမၼာဆိုတာ မျမင္သာနိုင္ဘူးကြယ္ ဆိုတဲ့စကားက တစ္ေန႔က်ေတာ့ တည့္တည့္ႀကီးကို မွန္လာပါေရာ။

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီေန႔ မတိုင္ခင္အထိ က်ေနာ္ ဆက္စ္ကိစၥမလုပ္ရတာ ႏွစ္ပတ္ရွိေနၿပီ။ ေက်ာ့ေကခိုင္ ရာသီလာေနတာက တစ္ပတ္၊ ၿပီးေတာ့ သူက ရာသီလာၿပီး ထပ္ဖ်ားလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒါက ေနာက္တစ္ပတ္ဆိုေတာ့ ႏွစ္ပတ္ရွိသြားၿပီ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ေတြးမိမွာပါ။ ႏွစ္ပတ္ဆိုတာ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ကာလဆိုတာ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ေနရာကေန ကိုယ့္ၾဆာတို႔ပဲ ဝင္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။

က်ေနာ္က အသက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္ လူငယ္ေယာက်္ားေလး၊ သန္တုန္းျမန္တုန္း အရြယ္မွာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္ၿပီး ဆက္စ္ကို ပုံမွန္လုပ္ေနၾက။ ေနာက္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ အလုပ္အကိုင္ရဲ ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ေျပာရရင္ ေလထုထဲမွာကို ဆက္စ္ရဲ ့အနံ့အသက္က ရွိေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ေနရာ (အေၾကာ္အေလွာ္အနံ့ေတြ အျပင္ေပါ့ေလ .. ဟီး :D)။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ငတ္ျပတ္ေနတာက ျပသနာကို ျဖစ္လာေရာ။ ကဲ .. အဲဒါမွ ျပသနာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ထားလဲ .. အခု က်ေနာ္ဆက္ေျပာမယ့္ဟာကေတာ့ ျပသနာအႀကီးစားမွ disaster လို႔ ေခၚရမယ့္ဟာပဲ ဗ်ိဳ ့ …။

က်ေနာ္တို႔ စားေသာက္ဆိုင္ေတြရဲ ့သေဘာက ညေနဘက္ဆိုရင္ လူက်တာ မ်ားတယ္။ ဒီေတာ့ ျပင္ဆင္စရာ ရွိတာေတြကို ေန႔လည္ဘက္ကတည္းက လုပ္ထားရတယ္။ အဲဒီေန႔က က်ေနာ္လည္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ လွီးစရာရွိတာလွီး၊ ခၽြတ္စရာရွိတာခၽြတ္ေနတုန္း စားဖိုမႈးျဖစ္တဲ့ ကိုေအးမင္းက မနက္က ေရာက္လာတဲ့ ပန္းကန္ေသတၱာပုံးကို လက္ညိဳးညႊန္ၿပီး လွမ္းေျပာတယ္။

“ေဇယ် .. အဲဒီပုံးႀကီး အေပၚထပ္က စတိုခန္းထဲ သြားထည့္ထားစမ္းကြာ .. ေလာေလာဆယ္ သုံးျဖစ္မွာ မဟုတ္ေသးဘူး .. ေနာက္ၿပီး ဇြန္းခရင္းထည့္ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ပုံးလဲ ျပန္ယူလာခဲ့ .. ဒီေအာက္မွာ ရွိတာေတြနဲ႔ မေလာက္ဘူး”

သူက ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း .. ဟုတ္ကဲ့လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး .. လုပ္ေနတာေတြ ခနရပ္၊ ထင္းရႉးသားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေသတၱာကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေကာက္ေပြ႕မၿပီး အေပၚထပ္သြားဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ အသီးအရြက္ေတြ ေရေဆးေနတဲ့ မိုးရတီက ကိုေအးမင္းကို စကားတစ္ခြန္း လွမ္းေျပာလိုက္ပါေရာ

“ကိုႀကီးေအး .. သမီး ေဇယ်နဲ႔ လိုက္သြားလိုက္မယ္ .. ဇြန္ခရင္းပုံးက ဘယ္ဟာလဲဆိုတာ သူ မသိမွာ စိုးလို႔”

မီးဖိုခန္းထဲက ထြက္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ ေျခလွမ္းေတြေတာင္ တန႔္ခနဲျဖစ္ၿပီး ရင္ခုန္သံေတြက ေပ်ာ္တာလိုလို၊ ေၾကာက္တာလိုလိုနဲ႔ တဒုတ္ဒုတ္ေတာင္ ခုန္လာပါေရာ။ ကံေကာင္းတာပဲလား၊ ကံဆိုးတာပဲလားေတာ့ မသိဘူး။ မိုးရတီ အဲ့လို လွမ္းေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာ့ေကခိုင္က ေရအိမ္ဝင္ေနလို႔ အနားမွာ မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ မိုးရတီရဲ ့အႀကံကို နဲနဲေလး မွန္းဆလို႔ရတာဆိုလို႔ က်ေနာ္ပဲ ရွိမယ္နဲ႔တူတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြေရာ .. ကိုေအးမင္းဆိုတာကေတာ့ ေဝလာေဝးပဲ။ ေအး.. လိုက္သြားေပါ့ဆိုၿပီး ခြင့္ျပဳလိုက္တာနဲ႔တင္ မိုးရတီက က်ေနာ့္နားကို ႂကြၾကယယေလး ေရာက္လာပါေရာ။

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အေပၚထပ္တက္ဖို႔ ေလွကားရွိတဲ့ေနရာကို တူယွဥ္တြဲၿပီး ေလၽွာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္က ေသတၱာပုံးႀကီးပိုက္လ်က္၊ မိုးရတီကေတာ့ က်ေနာ့္ညာဘက္ေဘးမွာ ေျခတစ္လွမ္းေလာက္ ေစာေလၽွာက္ၿပီး ေရွ႕ကဦးေဆာင္ သြားေနတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ တစ္ခ်က္မွ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္မေနေပမယ့္ သူ႔ရဲ ့လမ္းေလၽွာက္ပုံစံက အရမ္းကို ဆက္ဆီက်ေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း မသိမသာေလး ရွိုးမိေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ႐ုပ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ လည္ပင္းႀကီး ေစာင္းမေနပါဘူး။ (ကိုလူရႈပ္ @naughtyguy ေျပာသလို အငမ္းႀကီးအဆင့္မဟုတ္ဘူး .. အငမ္းေလးကို နဲနဲေက်ာ္တဲ့အဆင့္ေပါ့ .. ဟီး :P)

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ ေဘးက ေလၽွာက္ေနတာ တျခားသူ မဟုတ္ဘူး။ flirt queen လို႔ ဆိုရမယ့္ မိုးရတီေလ .. လူလည္မေလး .. ငေပြးမေလး ဟုတ္ .. ဒီေတာ့

“ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ ပူတာပဲ ဟာ …”

ဟူးခနဲ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးက ေလပူမႈတ္ ညည္းၿပီး ဝတ္ထားတဲ့ ဘေလာက္စ္ရဲ ့ေအာက္နားကိုလည္း ယပ္ခတ္သလို ဆြဲမလိုက္ပါေရာ။ ေသာက္က်ိဳးနဲ !! ။ ဆြမတင္တာ နဲနဲေနာေနာ မဟုတ္ဘူး။ ဘေလာက္စ္ရဲ ့ေအာက္စနဲ႔ နဖူးျပင္ ဝင္းဝင္းဖန႔္ဖန႔္ေလးကို လွမ္းသုတ္လို႔ရတဲ့ အထိပဲ။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ခ်က္နက္နက္ေလးရွိေနတဲ့ ဝမ္းျပင္သား ရွပ္ရွပ္ေလးတင္မက၊ ေဗဒါေရာင္ ဆက္ဆီဘရာေလးပါ ေပၚလာတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ဘရာဒီဇိုင္းလွလွေလးနဲ႔ ထုတ္ထားတဲ့ ဟာေလးေတြကလည္း တကယ္ကို တင္းရင္းမို႔အိေနတဲ့ ရင္သားေဖြးေဖြးေတြ။ က်ေနာ့္ျဖင့္ အသည္းေတြ၊ ႏွလုံးေတြ၊ အူေတြ အကုန္ေျဗာင္းဆန္ၿပီး လွမ္းေနတဲ့ ဘယ္ေျခေထာက္ကိုေတာင္ ညာေျခနဲ႔ တက္နင္းမိမလို ျဖစ္ပါေရာ။ ဟတ္ထိုးမလဲတာ ကံေကာင္းးးးး ….။

ဒါေပမယ့္ မေရႊေခ်ာက အၾကာႀကီးေတာ့ ဒါမ်ိဳး လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အတြင္း ပစၥည္းေတြ ဘယ္လိုဆိုတာ က်ေနာ္ ျမင္လိုက္ၿပီဆိုတာ သိတာနဲ႔ ဘေလာက္စ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကို ျပန္လႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့ မ်က္စိပသာဒျဖစ္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက အကုန္ျပန္ေပ်ာက္သြားပါေရာ။ လူကို ရင္ထဲ ဟာခနဲ ျဖစ္ၿပီး ဝမ္းနည္းသလိုေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။ တဒဂၤအခ်ိန္လုံးမွာတင္ တကိုယ္လုံးလဲ ထူပူၿပီး မ်က္ႏွာကလည္း ေတာ္ေတာ္ကို ပ်က္ေနမွန္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိေနတယ္။

“ေဇယ် .. နင္လည္း ေခၽြးေတြ ျပန္ေနပါလား”

လက္မေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႔ မသိမသာကိုက္ရင္း မခို႔တယို႔နဲ႔ ေျပာေတာ့ က်ေနာ့္ျဖင့္ ဘာစကားမွကို ျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားေနရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးလိုက္ၿပီး သူ႔ကို ေက်ာ္တက္ၿပီး အေရွ႕ကေနပဲ အေပၚထပ္ကို တက္သြားေတာ့တယ္။ ေျပာလို႔သာ ေျပာတာ။ အဲဒီလိုက်ေတာ့လဲ ေနာက္ေက်ာ မလုံျပန္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ေအာစာအုပ္ေတြ ဖတ္လာတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားၿပီဆိုေတာ့ ဒီလိုေနရာေတြက အကြက္ေတြဆိုတာ သိေနတယ္မွတ္လား။ အမွန္ဆို မိုးရတီကို ေရွ ့ကေန ေလွကားေပၚတက္ခိုင္းၿပီး ကိုယ္က ေနာက္ကေန သူ႔တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးေတြကို ေငးၿပီး တက္ရမွာေလ။ ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါမ်ိဳး ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ .. အခုဟာက က်ေနာ္က မပတ္သက္ေအာင္ ေရွာင္ရမွာ ျဖစ္ေနေတာ့ ျမန္ျမန္သြား ျမန္ျမန္ျပန္ပဲ ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ေရွ႕ကတက္သြားလိုက္တာ။ ေနာက္ေက်ာ မလုံဘူးဆိုတာ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဖင္ လုံးက်စ္က်စ္ေလးကို ဒီဟာမေလး လိုက္ေငးေနေတာ့မွာပဲ ဆိုၿပီး … အဟဲ။

The journey seemed to take forever လို႔ ဆိုလို႔ရေပမယ့္ အဆုံးသတ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ စတိုခန္းရွိရာ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ထင္းရႉးေသတၱာပုံးႀကီး မထားရတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္က စတိုခန္းတံခါးကို ဖြင့္ဖို႔ လက္မအားဘူး။ ေဘးနားယွဥ္ရပ္ေနတဲ့ မိုးရတီကိုယ္ပဲ မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲနဲ႔ တံခါးဖြင့္လိုက္ဆိုၿပီး ေျပာရတာေပါ့။ က်ေနာ္က ဒီလို အခ်က္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ မိုးရတီက သူမကိုယ္ေပၚ ဟိုစမ္းဒီစမ္းလုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္လုံးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး

“အာ .. ရတီေသာ့ က်န္ခဲ့ၿပီ ေဇယ် .. နင့္မွာ ေသာ့ပါလာတယ္မွတ္လား”
“ပါတယ္ .. ငါ့ အိတ္ထဲမွာ” (က်ေနာ္လည္း ခပ္ျမန္ျမန္ ျပန္ေျဖၿပီး လက္ထဲမထားတဲ့ ေသတၱာကို ေအာက္ခ်ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္)
“ေန ေန .. ရတယ္ .. အပင္ပန္းခံမေနနဲ႔ ေဇယ် .. ရတီယူလိုက္မယ္ !!”

တကယ္ပါဗ်ာ .. ဘုရားေပးေပး က်မ္းေပးေပး .. က်ေနာ္ ဒါမ်ိဳး ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ စကၠန႔္ပိုင္းေတာင္ မၾကာလိုက္ဘူး။ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးအိအိေလးက က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ကို ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားၿပီ။ သူ႔ရဲ ့လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း က်ေနာ့္ ေဘာင္းဘီရဲ ့ေဘးအိတ္ထဲကို လၽွိုၿပီး ဝင္ထားၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ခါတိုင္းဆို က်ေနာ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ဝတ္ေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီေန႔က်မွ ခပ္ပြပြ ပိတ္သားေဘာင္းဘီရွည္ကို ဝတ္ထားတာ။ ဂ်င္းသားလို ေဘာင္းဘီသားက မထူတဲ့အခါက်ေတာ့ မိုးရတီရဲ ့လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က က်ေနာ့္ေပါင္ၿခံကို ပြတ္ေပးေနသလို ျဖစ္လာေရာ။ နဂိုကတည္းကမွ က်ေနာ္က စိတ္လႈပ္ရွား ရင္ခုန္ေနျခင္းရဲ ့အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ လီးက ေခါင္းေထာင္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတာ၊ အခု မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္ေရွ႕ပိုင္းက က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ႀကီးကို ဖိကပ္၊ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ေပါင္ေတြကို ပြတ္သပ္သလို ျဖစ္ေနေတာ့ လူေရာ၊ လီးေရာ ဘယ္ေနနိုင္ေတာ့မလဲဗ်ာ .. :-[

“မိုးရတီ ရတယ္ .. မလုပ္ .. နဲ႔ … ငါ့ဖာသာ .. ငါ” (ထစ္ေငါ့ထစ္ေငါ့နဲ႔ က်ေနာ္ တားမိပါေသးတယ္)
“အာ .. ေဇယ်ကလဲ .. ေအးေဆးေနစမ္းပါ .. ရတီ ယူလိုက္ပါ့မယ္ .. မွန္းစမ္း”

ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး ေျပာလိုက္ယုံမက သူ႔လက္ကလည္း ေသာ့တြဲကို စမ္းမိသြားေသာ့ က်ေနာ္လည္း အိုေခၿပီဆိုၿပီး ထပ္ေျပာမေနေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီရဲ ့လက္က ေသာ့တြဲကို ထိထားရာကေန ေက်ာ္ၿပီး မေတာ္တဆ လိုလိုနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ ့ေထာင္မတ္စျပဳေနၿပီျဖစ္တဲ့ လီးကို လာထိပါေရာ။ ထိတာမွ လက္ကေလးနဲ႔ လီးေခ်ာင္းတေလၽွာက္ ပြတ္ေပးေနသလိုကို ထိတာ။ ေနာက္နားကပ္ထားရာကေန က်ေနာ့္ ပါးတစ္ဖက္နားကပ္ၿပီး (အို .. ဘာႀကီးလဲ) ဆိုၿပီး လွမ္းစေသးတယ္။ လူကို ရွိန္းဖိန္းၿပီး တက္သြားတာပဲ။

ညာလက္နဲ႔ အဲဒီလို လီးကို ဂြင္းတိုက္သလို အေပၚေအာက္ပြတ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္၊ ဘယ္လက္ကလဲ အလိိုလို ဒီအနားေရာက္လာၿပီး လီးေအာက္ေျခကို လွမ္းစမ္းရင္း ေဂြးဥေတြကို သြားေဆာ့ေသးတာ။ အျပစ္ေျပာစရာ တစ္စက္မွ မရွိေအာင္ကို ေခ်ာတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့လက္ကေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ လီးကို ေဆာ့ေပးသလိုမ်ိဳး ခံရေတာ့ က်ေနာ့္ေကာင္ခမ်ာ ဘာျပန္လုပ္နိုင္မလဲ။ အလိုလိုကို အလံတိုင္လို မတ္ေထာင္လာရတာေပါ့။

“ေဇယ် .. နင္ ေခၽြးေတြေတာင္ ပိုျပန္လာပါလား .. ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္လာရတာလဲ .. ခိ ခိ”
“မိုး .. ရတီ .. မလုပ္နဲ႔ .. ေတာ္ေတာ့ .. ေသာ့ပဲယူလိုက္ပါဟာ”
“အယ္ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. ရတီက ေဇယ်ကို နာေအာင္ လုပ္မိလို႔လား”
“အာ .. မဟုတ္ဘူး .. မိုးရတီ .. မလုပ္နဲ႔ေတာ့ဟာ .. နင္ .. နင္ သိတယ္”
“ဟင္း .. ေဇယ်က မႀကိဳက္လို႔လား .. ေဇယ်ရဲ ့တျခား အစိတ္အပိုင္းကေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူးနဲ႔တူတယ္ ေနာ္ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ တကယ္ ကံေကာင္းတယ္ဟာ .. ဒီလိုမ်ိဳးဟာႀကီးကို ရထားလို႔ သိလား”

ကိုယ့္ေကာင္မေလးရဲ ့နာမည္ကို မိုးရတီကလည္း ထုတ္ၿပီးေတာ့ေျပာေရာ က်ေနာ္ျဖင့္ တံေတြးေတာင္ မ်ိဳခ်မိၿပီး၊ လူကေတာ့ ေလျဖတ္သလို ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးကို ျဖစ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း တကယ္ကို စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ လက္ႏွစ္ဖက္က ေသတၱာပုံးႀကီး ကိုင္ထားလို႔ မအားဘူး၊ ေရွ ့မွာရွိတာက ပိတ္ထားတဲ့ စတိုခန္းတံခါး၊ ေနာက္ဘက္မွာေတာ့ ကိုယ့္ေက်ာျပင္ကို ဖိၿပီးကပ္ထားသလို ျဖစ္ေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးေလး (အရမ္းႀကီး တင္းတင္းဖက္ထားတာမဟုတ္သည့္တိုင္ နို႔လုံးအိအိထြားထြားေတြနဲ႔ေတာ့ ထိေနတာေပါ့ဗ်ာ)။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ဘာလုပ္လို႔ရမွာလဲ။ ဘာမွလုပ္လို႔မရတဲ့ အတူတူ ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ပဲ ေနလိုက္တယ္။
ကိုယ့္ၾဆာတို႔ အျပစ္မေျပာေၾကးဗ်ာ …။

“မ .. မလုပ္နဲ႔ .. ရတီရယ္ .. မွား .. မွားေနၿပီ”
“အို .. မွားပလစ္ေပါ့ .. မွန္ေနရင္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာမွ မရွိတာ .. ဟုတ္တယ္ဟုတ္”

မိုးရတီေနရာမွာ တျခားမိန္းကေလးသာ ဒီလိုမ်ိဳးေျပာလို႔ကေတာ့ ေသာက္ေကာင္မဆိုၿပီး က်ေနာ္ ဆဲၿပီးသြားၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အခုေျပာေနတာ ႐ုပ္ကေလး လွယုံတင္မက၊ စကားေျပာရင္လည္း ဆည္းလည္းသံႏွယ္ တင္စားထားလို႔ရတဲ့ အသံပိုင္ရွင္ မိုးရတီက တီတီတာတာေလး ေျပာတာေလ။ ဒီအတိုင္းေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ သူမလက္ႏုႏုေလးနဲ႔ က်ေနာ့္လီးကို ဂြင္းတိုက္ေပးသလို လုပ္ရင္း ေျပာေနတာ။ အဝတ္ေတြ ခံေနတာေတြ ဘာေတြ ထည့္ေျပာမေနနဲ႔။ လူက အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္ေနသလိုကို ခံစားေနရတာ။

“ေက်ာ့ေကခိုင္ကေရာ ေဇယ်ကို ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ ျပဳစုရဲ ့လား .. ေဇယ်သာ ရတီ့ေကာင္ေလး ဆိုရင္ အျမဲတမ္း စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ထားမွာ .. သိလား”
“အာ .. မဟုတ္ .. ရွစ္ .. ဟုတ္တယ္ .. ထားတယ္ .. ကၽြတ္ .. မလုပ္နဲ႔ေတာ့ .. မိုးရတီ .. မွားကုန္လိမ့္မယ္” (က်ေနာ့္ စကားေတြလည္း ေတာင္တစ္လုံး၊ ေျမာက္တစ္လုံး ျဖစ္ကုန္ၿပီ)
“ေဇယ်ကလဲကြာ .. ဒါႀကီးပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေနတယ္ .. ဘာျဖစ္လဲ .. အဲဒီမွားတာကိုက ပိုၿပီးေတာ့ ေဟာ့(hot)ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္လား”

ကဲ .. ကိုယ့္ၾဆာတို႔ပဲ က်ေနာ့္ေနရာကေန ဝင္စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ဒီလိုစကားေတြ သုံးၿပီး က်ေနာ့္လီးကို လက္ႏွင့္ပြတ္ရင္း ဆြဲေဆာင္ေနတာ အဲဒါမွ စိတ္မတက္ႂကြ ဘယ္အခ်ိန္တက္ႂကြဦးမလဲ။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ပါေရာ Disaster ဆိုတာ။ Disaster မွ ဘဝမွာ တခါမွ မၾကဳံခဲ့ဘူးတဲ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ဒီဂရီအျမင့္ဆုံး အဆင့္ပဲ။ ငလ်င္တိုင္းတာသလို Richter Scale ရစ္ဂ်စ္စတာ စေကးလ္နဲ႔မ်ားေျပာရရင္ ရွစ္ဟိုဘက္ေတာင္ လြန္သြားမလား မသိဘူး။ မိုးရတီလက္နဲ႔ အဆုပ္ခံထားရတဲ့ လီးက လုံးဝကို မိုင္ကုန္မာလာၿပီး က်ေနာ့္ႏႈတ္က ရွီးခနဲ အီးခနဲေတာင္ ထုတ္ညည္းျဖစ္သြားတယ္။

“အယ္ .. ေဇယ်က သေဘာက်တယ္ေပါ့ .. ခိ ခိ .. ရတီက ေဇယ်ကို လူရိုးလူေကာင္းေလးလို႔ ထင္ထားတာ .. အခု လူဆိူးေလး ျဖစ္ခ်င္ၿပီလား .. ဒါကိုက ေကာင္းေနတာမွတ္လား .. ခိ ခိ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ဒီအေၾကာင္း ေပးမသိနဲ႔ .. ရတီတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ဒိုင္လၽွိုေလး လုပ္ထားလိုက္မယ္ .. ဘယ္လိုလဲ??”

က်ေနာ့္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ဘုရားပြဲက ရဟတ္ မစီးရဘဲနဲ႔ကို ခ်ာခ်ာလည္ေနၿပီဗ်ာ။ မိုးရတီက က်ေနာ့္ကို မတရားကို ဖမ္းစားထားၿပီ .. ခက္တာက ဒါကို ဒီငေပြးမေလးကလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိေနတယ္။ လီးကို ကိုင္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ ့လက္လႈပ္ရွားမႈက တေျဖးေျဖးႏွင့္ သိသိသာသာ ျမန္လာတယ္။ က်ေနာ့္တကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းလာတာေရာ၊ ေျခတန္ေတြတေလၽွာက္ ၿဖိဳးၿဖိဳးျဖန္းျဖန္း ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ေရာ က်ေနာ္ သိပ္အၾကာႀကီး ေတာင့္ခံထားနိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မိုးရတီသာ ဆက္ၿပီး လီးကို ပြတ္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးေနရင္ က်ေနာ္ လရည္ေတြ ပန္းထြက္ေတာ့မွာ။ ေနာက္ဆုံး အေျခအေနမွာ က်ေနာ့္ ႏႈတ္က ဘာဆိုဘာမွ မေတြးမိဘဲ စကားတစ္ခြန္း လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတယ္။

“မိုး .. ရတီ .. မလုပ္နဲ႔ေတာ့ .. ငါ .. ငါ ၿပီးေတာ့မယ္”
“အယ္ .. ဟုတ္လား .. ခိ ခိ .. ေဇယ်က သိပ္ဆိုးတာပဲ .. ကိုယ့္ေကာင္မေလး ေအာက္ထပ္မွာ ရွိေနတာေတာင္ တျခားတစ္ေယာက္ ဂြင္းတိုက္ေပးတာ ခံရင္း ၿပီးေတာ့မွာလား .. ခိ ခိ .. ဒီဟာမက ရတီ့ကို အရႈပ္ထုတ္လို႔ ထင္ေနတာမွတ္လား .. ဒါေပမယ့္ အဲဒီအရႈပ္ထုတ္က ေဇယ်အတြက္ေတာ့ အေကာင္းစားဆိုတာ သိၿပီဟုတ္ ..”

ဟုတ္တယ္ဗ်ာ .. မိုးရတီ ေျပာတာ တကယ္ကို ဟုတ္တယ္ဗ်ာ !!! .. က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ မွားယြင္းမႈပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွေတာ့ ဘာတတ္နိုင္ေတာ့မွာလဲ။ က်ေနာ့္ရင္အုပ္ ဖားဖိုလို ႂကြလိုက္၊ နိမ့္လိုက္ျဖစ္ေအာင္ အသက္ကို အေျပးအလႊား ရႉလိုက္ရၿပီး သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားရင္းက အသံအုပ္အုပ္နဲ႔ ညည္းရင္း လရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါေရာ။ ပထမဦးဆုံးထြက္တဲ့ လရည္ရဲ ့အားက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျပင္းလဲဆိုရင္ လူတစ္ကိုယ္လုံး ရွိရွိသမၽွ အားအင္ေတြ ပါသြားသလားေတာင္ ထင္ရမယ္ဗ်။ ဒူးေတာင္မွ ေခ်ာင္ခ်င္သလို ျဖစ္ၿပီး လူကေခြက်ခ်င္သလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတာ .. မိုးရတီက အလိုက္တသိနဲ႔ လီးမကိုင္ထားတဲ့ တျခားလက္နဲ႔ က်ေနာ့္ ပုခုံးကို လွမ္းထိန္းထားေပးလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ကို ယိုင္က်သလို ျဖစ္သြားတဲ့ က်ေနာ့္ကိုယ္ကေလးကိုေတာ့ သူမရဲ ့ကိုယ္နဲ႔ တြန္းထားရင္း လီးကို ဆက္ၿပီးဂြင္းတိုက္ေပးေနတယ္။ က်ေနာ့္ခမ်ာ ထင္းရႉးေသတၱာပုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရင္းက ဝတ္ထားတဲ့ ေအာက္ခံေဘာက္ဆာ (အတြင္းခံ)ထဲ လရည္ေတြ ေတာက္ေလၽွာက္ကို ပန္းထုတ္ေနမိပါေရာလား …။

တစ္ကမၻာေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားမလား မသိတဲ့ အခ်ိန္ေနာက္မွ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ ျပန္ထိန္းသြားနိုင္တယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေပ်ာ့က်လာတဲ့ လီးကို ဆုပ္ၿပီးပြတ္ေပးေနတဲ့ မိုးရတီ လက္ကေလးရဲ ့လႈပ္ရွားမႈကလည္း လုံးဝကို မရွိသေလာက္ ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ့္လီးေပၚက သူ႔လက္ကြာသြားတာကို သတိထားမိလိုက္ၿပီး၊ က်ေနာ့္ကို ဖက္ထားသလို ျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ကေလးကလည္း က်ေနာ့္အနားကေန ခြာသြားတယ္။ အလိုအေလ်ာက္ ေခါင္းေမာ့မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး အေကာင္းႀကီးေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈေနာက္ လိုက္ပါမိတဲ့ က်ေနာ္၊ အခုမွ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ မ်က္လုံးျပန္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ မိုးရတီက က်ေနာ့္ေရွ ့မွာ ျပဳံးစိစိ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနပါေရာ။ က်ေနာ့္ လီးကို အားရပါးရ ေဆာ့ကစားသြားတဲ့ သူမလက္ထဲမွာေတာ့ ေသာ့တြဲက ရွိေနၿပီး (ေသာ့ ေတြ႕ၿပီ .. သိလား) လို႔ က်ေနာ့္ကို မ်က္လုံးေလး တစ္ဖက္ မွိတ္ျပၿပီး လွမ္းေျပာေတာ့တယ္။

ဘာမွေတာင္ ျပန္ေျပာလိုက္ခ်ိန္ မရပါဘူးဗ်ာ။ သူ႔ဟာသူ ေသာ့ဖြင့္ၿပီး စတိုခန္းထဲကို ေရွ႕ကေန ေကာ့ေကာ့ေကာ့ေကာ့နဲ႔ ဝင္သြားတယ္ (စပ္ျမင္ကပ္လို႔ ဒီလိုမ်ိဳးေျပာလိုက္တာ .. အမွန္က ေရေရလည္လည္ ဆက္ဆီက်တဲ့ ဒီဇိုင္းနဲ႔ တင္ကို ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး ခါၿပီး ေလၽွာက္သြားတာ)။ က်ေနာ္လည္း ေနာက္က ကုတ္ေခ်ာင္းကုတ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လိုက္ဝင္ၿပီး ေတာက္ေလၽွာက္မထားရတဲ့ ေသတၱာကို အခုမွ စတိုခန္းၾကမ္းျပင္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်နိုင္ေတာ့တယ္။

“ငါ .. ငါ မယုံနိုင္ဘူး .. ဒီ .. ဒီဟာက”
“မွားတယ္ .. လို႔ ေျပာဦးမလို႔လား” (မိုးရတီ ထုံးစံအတိုင္း လက္မကေလးကို မခို႔တယို႔နဲ႔ ကိုက္ရင္း မ်က္လုံးေလးလွန္ၿပီး ေျပာျပန္တယ္)
“ဟုတ္ .. ဟုတ္တယ္ … အဲဒါ .. အဲဒါ .. ဒါေပမယ့္ .. ေက်ာ့သိရင္ ..”
“ေက်ာ့သိရင္ ?? .. ဘာကို သိရင္လဲ .. သူ႔ေကာင္ေလးျဖစ္တဲ့သူက ရတီ ဂြင္းတိုက္ေပးတာကို မခံနိုင္လို႔ ေဘာင္းဘီထဲ လရည္ေတြ ထြက္က်တာကို သိတာလား”

ဖ်ား ဖ်ား .. စကားလုံးတစ္လုံးနဲ႔တစ္လုံး အခ်ိတ္အဆက္မိမိ ေျပာသြားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့စကားက က်ေနာ့္ ေသြးေတြကို လည္ပတ္ႏႈန္းျမန္ေအာင္ လုပ္လိုက္တဲ့အျပင္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္း အရွက္နဲ႔ေဒါသေၾကာင့္ နီရဲတက္သြားေစတယ္။ ဒါကို လူလည္မေလး မိုးရတီက သတိထားမိသြားၿပီး ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ႔

“ေဇယ် .. ဒီမွာ ရတီ ေျပာမယ္ နားေထာင္ဦး .. ဒီကိစၥႀကီး ေခါင္းထဲ ထည့္မေနနဲ႔ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ေဇယ်ဘာမွ ေျပာစရာ မလိုဘူး .. ရတီလည္း ဘာတစ္ခုမွ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး .. ေဇယ်သာလၽွင္ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို မွတ္ထား”
“ဘာအခ်က္လဲ??” (က်ေနာ္လည္း စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီး ျပန္ေမးမိတယ္)
“ေဇယ် မွတ္ထားရမွာ … ရတီက ေဇယ်ကို တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးထားတယ္ .. ဒီေတာ့ ရတီအေပၚ ေဇယ်မွာ အေႂကြးတစ္ခုရွိတယ္ .. ဒါပဲ”

က်ေနာ့္ မ်က္လုံးေတာ့ ျပဴးသထက္ကို ျပဴးေနရေတာ့တာပဲ။ မိုးရတီက က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးရယ္တယ္။ သူ႔ရဲ ့ထြားထြားမို႔မို႔ ရင္ဆိုင္ေတြကေတာ့ နံနက္ခင္းေလျပည္ေၾကာင့္ လႈပ္ခတ္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ႏုေလးေတြလို သြဲ႕သြဲ႕ေလး လႈပ္ရွားေနတာေပါ့ …။

“ခိ .. ခိ .. စိတ္လႈပ္ရွားသြားတာလား .. ရတီက အခုလို႔ မေျပာပါဘူး .. ရတီလိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေဇယ်ကေပးရင္ ျဖစ္ပါတယ္ .. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥ ေက်ာ့ေကခိုင္ မသိမွ ျဖစ္မွာဆိုေတာ့ ရတီကို စိတ္ပ်က္ေအာင္ ေဇယ် မလုပ္ဘူးဟုတ္ .. အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ရတီ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားဖို႔ဆိုတာ … ခိ .. ခိ ??”

က်ေနာ္ ဘာတတ္နိုင္မွာလဲ။ ရင္အုပ္တစ္ခုလုံး ေမာက္ႂကြလာေအာင္ အသက္ျပင္းျပင္းရႉမိၿပီး အံကိုသာ ႀကိတ္ထားနိုင္ေတာ့တယ္။ ရွက္လိုက္တာလည္း ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ မိုးရတီက က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ပဲ စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ျပန္ယူသြားရမယ့္ ဇြန္းခရင္းထည့္ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ပုံးကို အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာကေန ဆြဲမၿပီး ေပးလိုက္တယ္။

“ေရာ့ .. ဒီဟာကို ေဇယ်ေရွ ့ကေန ကာထား .. ဟိုေပပြေနတာေတြကို မျမင္ေစနဲ႔”

အင္းဂိပ္လိုသာ ေျပာရရင္ က်ေနာ္ေတာ့ deer in the headlights ျဖစ္ေနပါၿပီဗ်ာ။ မိုးရတီ ဘာကိုရည္ညႊန္းမွန္း သိၿပီး မ်က္လုံးေလး အေၾကာင္သားနဲ႔ သူ ေပးလိုက္တဲ့ ပုံးကို ေယာင္နနနဲ႔ လွမ္းယူၿပီး ေဘာင္းဘီဂြၾကား ေရွ႕ကေန ကာထားလိုက္မိတယ္။ စိတ္ထဲလည္း ဒီပုံစံႀကီးနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဘယ္လို ျပန္ဝင္ရမလဲဆိုတာ အလိုလို လန႔္လာတယ္။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္း မသိ။ မိုးရတီကို အားကိုးတႀကီးနဲ႔ ၾကည့္မိေတာ့တာပဲ။

“စိတ္မပူနဲ႔ .. ပုံးနဲ႔ကာၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားလိုက္ .. ဘယ္သူမွ သိမွာ မဟုတ္ဘူး .. မီးဖိုခန္းထဲ ေရာက္ရင္ ပန္းကန္ေဆးဖို႔ထားတဲ့ ေရပိုက္ကို ရတီယူထားလိုက္မယ္ .. ေဇယ်က ရတီနား လာရပ္ .. မေတာ္တဆလိုလိုနဲ႔ ေဇယ်ေဘာင္းဘီကို ေရနဲ႔ ပက္လိုက္မယ္ .. ဒါဆို အဆင္ေျပသြားၿပီ .. ဟုတ္ၿပီလား”

တကယ္ပဲဗ်ာ .. ေလသံေအးေအးေလးနဲ႔ ခ်က္က်လက္က် ေျပာသြားတာမ်ား ေန႔စဥ္လုပ္ေနၾက ထမင္းစားေရေသာက္အလုပ္တစ္ခုကို ျပန္ေျပာေနတဲ့အတိုင္းပဲ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ မိုးရတီအတြက္ေတာ့ အရာရာအားလုံးက simple ျဖစ္ၿပီး၊ က်ေနာ့္က်မွပဲ complicated ျဖစ္ေနသလားေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ အိုေခ ဆိုတဲ့ အသံကို ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလး ေျပာလိုက္ယုံပဲ က်ေနာ္ တတ္နိုင္ေတာ့တယ္။

မေရႊခ်ာက ကိစၥၿပီးသြားတာေတာင္ စတိုခန္းထဲကေန ခ်က္ျခင္း ျပန္ထြက္ေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ ခုနက ပလတ္စတစ္ပုံး ထားထားတဲ့ေနရာနားမွာ ရွိတဲ့ ကတၱဴပုံးတစ္ခုကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကေန လွမ္းေကာက္သလို လုပ္တယ္။ လုပ္တာမွ စလိုးမိုးရွင္းနဲ႔ ေျဖးေျဖးသာသာေလး ကုန္းေကာက္တာ၊ လုံးဝန္းၿပီး ျပည့္ၿဖိဳးတဲ့ တင္ေတြရဲ ့ေကာက္ေၾကာင္းကို တမင္တကာ က်ေနာ္ ျမင္ေအာင္ျပတာပဲဆိုတာ က်ေနာ္ မသိဘဲ ေနမလား။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ကိုက တကယ္ကို ငတုံးေကာင္ပါဗ်ာ။ မိုးရတီရဲ ့အႀကံက ဘာဆိုတာ သိေနသည့္တိုင္ သူမရဲ ့ေနာက္ပိုင္းအလွကို မၾကည့္ဘဲနဲ႔ မေနနိုင္ဘူး။ လီးေတာင္မွ ျပန္ေထာင္လာတာ ေဘာင္းဘီေရွ႕မွာ ပုံးနဲ႔ကြယ္ေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္ ေျပာရမယ္ ..။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေအာက္ထပ္မီးဖိုခန္းထဲကို ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ မိုးရတီက ေရွ႕က၊ က်ေနာ္က ေနာက္က။ က်ေနာ္ကသာ မလုံမလဲပုံစံနဲ႔ ႐ုပ္ပ်က္သလို ျဖစ္ေနတာ၊ မိုးရတီက ေဒါင္းမေလးတစ္ေကာင္လို ေအးေအးသက္သာနဲ႔ လွလွပပေလး မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္သြားေလရဲ ့။ က်ေနာ့္မွာ ကိုယ့္ေရွ႕က ကာထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ပုံးကို မခ်ရဲေသးဘူး။ မိုးရတီသာ ေျပာထားတဲ့ စကားအတိုင္း မတည္ရင္ ခက္လွခ်ည္ရဲ ့ဆိုၿပီး လူက ေခၽြးျပန္ေနတယ္။ မီးဖိုခန္းထဲက ထြက္သြားတုန္းက မရွိေသးတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကလည္း ျပန္ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္။

ေတာ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ။ မိုးရတီက သူေျပာထားတဲ့အတိုင္း မီးဖိုးခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ပန္းကန္ေဆးတဲ့ေနရာနားသြားၿပီး ေရပိုက္ကို ကိုင္လိုက္လို႔။ က်ေနာ္လဲ မေယာင္မလည္နဲ႔ အဲဒီနားသြားၿပီး ပလတ္စတစ္ပုံးကို ခ်လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သူက အမွတ္တမဲ့လိုလိုနဲ႔ က်ေနာ့္ဘက္ ေရပိုက္ကို လွည့္လို္က္တယ္။ ဗြမ္းခနဲဆိုၿပီး လာစင္တဲ့ေရေတြေၾကာင့္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္အပါအဝင္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက လူကုန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့တာပဲ။

“မိုးရတီ .. နင္ သၾကၤန္မေရာက္ေသးဘူး အေစာႀကီး ေရပက္ေနတာလား”

ကိုေအးမင္းက က်ေနာ့္အျဖစ္ကို ျမင္သြားၿပီး လွမ္းေအာ္စလိုက္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ရွိရွိသမၽွ လူေတြ ၀ိုင္းရယ္ၾကေရာ။ က်ေနာ္ေတာင္မွ ဘာရယ္မဟုတ္ မခ်ိသြားျဖဲဆိုသလို နဲနဲလိုက္ရယ္လိုက္ေသးတယ္။ အားလုံးထဲမွာ မရယ္တာဆိုလို႔ မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရယ္၊ ဘယ္လိုလဲ မွတ္ထားေနာ္ဆိုတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မိုးရတီသာ ရွိတယ္။ က်ေနာ္လည္း ရယ္ေနတာ ရပ္ၿပီး မိုးရတီကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္မိတယ္။

ၿပီးေတာ့မွ စဥ္းစားမိတယ္။ ငါ .. ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္ရမွာလဲလို႔။ တကယ္ဆို မိုးရတီေၾကာင့္သာ က်ေနာ္ ဒီလိုမ်ိဳးအျဖစ္နဲ႔ ၾကဳံတာမဟုတ္လား။ အခုက်ေတာ့ က်ေနာ္က ဒါကို အျပစ္မျမင္ဘဲ သူ႔ကိုေတာင္ က်ေနာ့္အခက္အခဲကေန လြတ္ေအာင္ ကူညီေပးလို႔ဆိုၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနမိတာတကား …

“ေမာင္ .. ဇြန္းခရင္းပုံးယူတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတာပဲေနာ္”

အနားနားကပ္လာတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ေထ့ေငါ့ေငါ့ စကားကို က်ေနာ္ျပန္မေျပာနိုင္ရွာဘူး။ ျပန္မေျပာဝံ့တာလဲ ပါတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ေရေတြစိုသြားတဲ့ အဝတ္ေတြကို လဲဖို႔ဆိုၿပီး အျပင္ကိုသာ ျမန္ျမန္ထြက္သြားလိုက္တယ္။ ေက်ာ့ေကခိုင္ကေတာ့ မၾကည္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ သူ႔ကို ေခ်ာ့ဖို႔မေတြးမိပါဘူး။ ကိုယ္ကအျပစ္လုပ္ထားတဲ့သူလို ျဖစ္ေနေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ဝ့ံတာလဲ ပါတာေပါ့။

အဲဒီေန႔က က်ေနာ္ အလုပ္သာလုပ္ေနရတာ စိတ္ေတြက ကေယာက္ကယက္ပါ။ ေတာ္ေသးတယ္။ မိုးရတီက ခါတိုင္းလို က်ေနာ့္အနားကို ကပ္ေနတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ က်ေနာ္ နဲနဲေနရတာ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ မဟုတ္ရင္ ညပိုင္း ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္အထိ မၾကည္သလိုျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့စိတ္ေကာက္ေနမႈကို က်ေနာ္ ေခ်ာ့လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က အေစာပိုင္းတုန္းကသာ အစာမေၾကသလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေနာက္က်ေတာ့လည္း မိုးရတီ က်ေနာ့္အနားသိပ္မကပ္တာ ျမင္တာနဲ႔ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ေျပသြားတယ္ ထင္ပါရဲ ့။ ဆိုင္သိမ္းၿပီး ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ ေျပာမေနေတာ့ဘူး။

ဒီေနရာမွာ မေျပာရင္လည္း ရေပမယ့္ ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ ဝန္ခံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ေရာက္လို႔ ညအိပ္ရာဝင္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ မ်က္စိထဲမွာ ဘယ္သူ႔ကို ျမင္မိတယ္လို႔ ထင္လဲ ကိုယ့္ၾဆာတို႔။ မိုးရတီမွ မိုးရတီပဲ။ ေန႔ခင္းတုန္းက ျဖစ္ခဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဟာ က်ေနာ့္အေတြးထဲမွာ HD Quality နဲ႔ ရိုက္ထားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္တစ္ကားလို ျပတ္ျပတ္သားသားကို ျပန္ျမင္လာတာ။ ဒီလိုျမင္ယုံပဲလားဆိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ။ အလိုလို ေထာင္မတ္လာတဲ့ လီးကိုေတာင္ လက္နဲ႔တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဒီဟာကို မိုးရတီကိုင္ခဲ့ပါလားဆိုၿပီး ဂြင္းတိုက္မိေသးေတာ့တာ .. ဘာမွကို မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။

ကိုယ့္ၾဆာတို႔ Wreck-It Ralph ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖူးတဲ့ဟုတ္။ အဲဒီထဲက Ralph ေျပာတဲ့စကားအတိုင္းေပါ့ဗ်ာ ။ I am bad and that’s good. I will never be good and that’s not bad ဆိုတဲ့အတိုင္း က်ေနာ့္ဘဝက ျဖစ္ေနၿပီလားေတာင္ မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ …။

ရနံ့သစ်ဆိုင်ရဲ ့အပေါ်ထပ် စတိုခန်းထဲမှာ မိုးရတီရဲ ့ညွှတ်ကွင်းထဲ ကျနော် သားကောင်လို ဆင်းသက်ခဲ့ပြီး ရက်သတ္တပတ် တော်တော်ကြာခဲ့ပြီဗျာ။ ကျနော့်မှာ ဆိုင်ထဲ အလုပ်သာ လုပ်နေရတာ၊ ဘယ်တော့မှ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ကို မရှိပါဘူး။ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်များ မိုးရတီက သူပြောထားခဲ့တဲ့အတိုင်း အကြွေးကို ပြန်တောင်းမလားဆိုပြီး ကျီးလန့်စာစား နေနေခဲ့ရတယ်။ ကျော့ကေခိုင် အလစ်ကို မိုးရတီ ကျနော့်နားကပ်ပြီး ပရောပရီ လာလုပ်ရင် ကျနော့်မှာ ဘယ်လိုတုံ့ပြန်လို့ တုံ့ပြန်ရမှန်းတောင် မသိခဲ့ပါဘူး။

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် ကျနော်လုပ်ခဲ့တဲ့ အပြုအမူဟာ ကျော့ကေခိုင်အပေါ်မှာ သစ္စာဖောက်သလို ဖြစ်တာကြောင့် ကျနော့်ကိုယ်ကျနော်လည်း မကျေနပ်လှဘူး။ ငါဘာဖြစ်လို့ ဒီလောက်တောင် ပြောညံ့ရတာလဲဆိုပြီး ကျနော့်ရဲ ့အသိစိတ်တစ်ခြမ်းက အမြဲတမ်း တွေးနေတတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ခက်တာက ကျန်တဲ့အသိစိတ်တစ်ခြမ်းက မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်သမျှကို အမြဲတမ်း အမှတ်တရနဲ့ တမ်းတနေတတ်ပြီး မိုးရတီရဲ ့သွယ်ပျောင်းတဲ့ လက်ကလေး၊ အချိုးအဆကျလွန်းလှတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး၊ နှုတ်ခမ်းနီ မဆိုးဘဲနဲ့တောင် သန္တာရောင်နီမြန်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး .. ဒါတွေဒါတွေကို တွေးပြီး အကြိမ်များစွာ ဂွင်းတိုက် နေမိခဲ့တယ်။

ကျနော့်ရဲ ့မသိစိတ်ရော၊ သိစိတ်ရောကို မိုးရတီက အလိုလို ကြီးစိုးထားတဲ့အတွက် ကျော့ကေခိုင် အပေါ်မှာ ဂရုစိုက်မှုကလည်း နည်းနည်းလာတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ ဒီကြားထဲ ကျော့ကေခိုင်ကလည်း ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိဘဲ မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်သမျှကို လူချင်းတွေ့တိုင်း မပါမဖြစ်တဲ့ အကြောင်းအရာလုပ်ပြီး ပြောနေသေးတယ်။ တခါတခါ ကျနော့်ဖြင့် စိတ်ပျက်လွန်းလို့ ကျော့ကေခိုင်ကို ငေါက်မိမလိုတောင် စဉ်းစားမိသေး .. နင် အဲ့လို မိုးရတီအကြောင်း ထုတ်ထုတ်ပြောတိုင်း .. ငါက အဲဒီဟာမအကြောင်း ခေါင်းထဲပိုပိုရောက်နေတာ မသိဘူးလားဆိုပြီး .. ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ဆြာတို့ရာ .. ကိုယ်ကမှ အပြစ်လုပ်ထားတဲ့သူဆိုတော့ ကျနော် ဒီလိုမျိုး အော်ရက်ပါ့မလား … ဟူး .. စိတ်ညစ်တယ်ဗျာ .. ဘဝက နေရင်းထိုင်ရင်း ဘာဖြစ်လို့ မွန်းကျပ်လာရပါလိမ့် …။

မိုးရတီ ဆိုင်မှာလာပြီး အလုပ်မဆင်းတဲ့နေ့တွေမှာ ကျနော် တော်တော်စိတ်သက်သာရာရတယ်ဗျ။ ကျနော့်နားကို ဘယ်အချိန်ကပ်လာပြီး လာအကြွေးတောင်းမလဲဆိုတာကို တွေးနေစရာ မလိုဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် ခက်တာက ကျနော့်ရဲ ့စိတ်ထဲမှာ မိုးရတီကို မမြင်ရပြန်တော့လည်း လွမ်းသလိုလို ဖြစ်နေပါရော။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်း မသိတော့ပါဘူးဗျာ။ မိုးရတီကို မုန်းလားဆိုရင် မုန်းတယ်လို့ ကြိတ်မှိတ်ပြောရမှာပဲ .. အဲ .. မေ့လို့့ရလားဆိုရင်တော့လည်း မေ့လို့မရဘူးလို့ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရတော့တယ်။ မိုးရတီဟာ ကျနော့်ရဲ ့ချစ်လှစွာသော အမုန်းပိုင်ရှင်လို့ ပြောရမလားတောင် မသိဘူး။

ဒီလိုနဲ့ နေလာခဲ့တာ တစ်ရက်မှာတော့ ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ကျနော်တော်တော်အဆင်ပြေပြီး ဟင်းအမယ်တစ်ခုကိုတောင် မီးဖိုဆောင်ထဲမှာ တူတူချက်နေခဲ့တယ်။ မိုးရတီကလည်း ဒီနေ့ ဆိုင်ထဲမှာ ရှိမနေတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကြား ဆက်ဆံရေးကို နှောင့်ယှက်မယ့် အဖျက်အဆီးကလည်း မရှိဘူးလို့ ပြောရမယ်။ သမီးရည်းစားတို့ ဘာသာဘာဝ စနောက်ပြီး ကျီစယ်နေကြလို့ ကျော့ကေခိုင်က တခစ်ခစ်နဲ့တောင် ရယ်နေသေးတယ်။ ပြောလို့ပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေးပေါ်ပေါ်သွားတဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာပေးလေးနဲ့ ကျော့ကေခိုင်ဟာ ကျနော့်အတွက်တော့ အဖြူရောင်နတ်သမီးလေး တစ်ပါးပဲ။

သို့သော် .. ကံကြမ္မာဆိုတာ အလှည့်အပြောင်းများစွာကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ဧကရီ ဘုရင်မတစ်ပါးပဲလေ ..

“ဟေး .. ဆြာတို့ .. အလုပ်တွေများနေကြတာလား”

သာယာချိုမြိန်တဲ့ အသံလွင်လွင်လေး မီးဖိုဆောင်ရဲ ့တံခါးပေါက်ဝကနေ ပေါ်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ အားလုံးရဲ ့ခေါင်းက တိုင်ပင်မထားဘဲ အသံလာရာကို လှည့်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။ ဖျား .. ဖျား … အကြော်အလှော်အနံ့တွေ၊ အပူခိုးအပူငွေ့တွေ လွှမ်းခြုံထားတဲ့ မီးဖိုဆောင်ထဲ လမင်းလေးတစ်စင်း လင်းလာသလားတောင် ထင်ရတယ်။ မိုးရတီရယ်လေ။ Tube dress လို့ ခေါ်ကျတဲ့ အပေါ်အောက် တဆက်ထဲ အသားကပ်ဝတ်စုံ အနီရဲရဲလေးကို ကြွားကြွားဝင့်ဝင့်လေး ဝတ်ထားရင်း မီးဖိုခန်းတံခါးဝမှာ ရပ်နေတာ။ ပေါင်လည်လောက်ပဲ ရှည်မယ့် ဝတ်စုံရဲ ့အောက်မှာရှိတဲ့ သွယ်လျဖြောင့်တန်းတဲ့ ပေါင်တန်တွေကိုတော့ အကွက်လှလှလေးတွေဖော်ထားတဲ့ နိုင်လွန်စတော့ကင်အနက်နဲ့ ထပ်ပြီး ဖုံးထားတယ် (မှန်ရာကို ပြောရရင် ခြေတန်လှတဲ့ မိန်းကလေးတွေ အဲဒီလိုမျိုး စတော့ကင်အနက်လေးတွေ ဝတ်ထားရင် အရမ်းဆက်ဆီကျသကိုး) ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ … ကျနော် မပြောနဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေတောင် ရုတ်တရက် စကားမပြန်နိုင်ဘဲ အလှနတ်သမီးလေးကို စိုက်ကြည့်နေကြတာ။

အဟမ်း ဆိုပြီး ဘေးနားကနေ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့ချောင်းဟန့်သံကြားမှ ကျနော် အသိပြန်ဝင်လာတာ။ မျက်နှာပျက်သလို ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကိုတောင် ပြန်မကြည့်ရဲပါဘူး။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ခေါင်းငုံ့ထားပြီး လုပ်စရာရှိတဲ့ဟာပဲ အာရုံထည့်ပြီး ဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်။ ဒါတောင်မှ မိုးရတီ အသံချိုချိုလေးနဲ့ စားဖိုဆောင်ထဲက လူတွေကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြောတဲ့စကားတွေ နားထဲအလိုလိုရောက်နေသေးတာ (နဲနဲကံကောင်းတယ်လို့ပဲ ဆိုရမလား မသိဘူး .. မိုးရတီက ဒီနေ့ကြတော့ ကျနော့်ကို အဖက်လုပ်ပြီး စကားပြောမနေဘူးရယ်)

“ဒါဆို .. နင့်ရဲ ့နယ်ကဘကြီးကို ငါတို့ဆိုင်ရဲ ့လက်ရာကြွားချင်လို့ နင်က ခေါ်လာတာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ် .. ကိုကြီးအေး .. ဒါပဲနော် .. ကောင်းကောင်းချက်ပေးရမယ် … ရတီတို့က ဗိုက်ဝအောင် စားပြီး ဒီကနေ သန်လျင်ဘက် သွားမလို့”
“အေး .. အေး .. ချက်ပေးမယ် .. စပါယ်ရှယ်ကို ချက်ပေးမယ် .. ဒါနဲ့ နင်က ဒီနေ့ လန်းလှချည်လား .. အပျံစားကို ဝတ်ထားတာပဲ”
“အမယ် ကိုကြီးအေးကလဲ .. ရတီတို့က ဒီနေ့မှ မဟုတ်ပါဘူးနော် .. အမြဲတမ်း လန်းနေတာပါ .. ခိ .. ခိ”

ဆယ်မိနစ် .. ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် မိုးရတီ စားဖိုဆောင်ထဲကလူတွေနဲ့ ပြောနေသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အားလုံးပဲသွားမယ်နော်ဆိုပြီး နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားတာ။ ကျနော့်မှာ အဲဒီတော့မှ သက်ပြင်းကို ကျော့ကေခိုင် မသိအောင် ခိုးချရတယ်။ ဒါတောင် ကျော့ကေခိုင်က ကျနော့်ကို အလွတ်မပေးသေးဘူး။ နားနားကပ်လာပြီး .. မိုးရတီ ဒီလိုဝတ်လာတာကို မောင်ကြိုက်တယ်မှတ်လား .. ဆိုပြီး ငေါ့နေသေးတယ်။ ကျနော်က မဟုတ်ပါဘူးဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ခေါင်းကို သုံးလေးခါလောက် ခါပြလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျော့ကေခိုင်ပြောတာမှန်တယ်ဆိုတာ စိတ်ထဲမှာ ငြင်းလို့မရပါဘူး။ ဒီနေ့ည အိမ်ပြန်ရောက်ရင် စတော့ကင်အနက်လေး ဝတ်ထားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ခြေတန်သွယ်သွယ်လေးတွေကို မှန်းပြီးတော့တောင် ဂွင်းတိုက်နေမိမလား မသိဘူးရယ်။

နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ ကျနော်ဆီးသွားချင်လာတာနဲ့ ဝန်ထမ်းတွေအတွက်ထားတဲ့ ရေအိမ်ဆီသွားဖို့ ထွက်လာခဲ့တယ်။ မီးဖိုခန်းထဲကနေ ထွက်ပြီး၊ စားသောက်ခန်းမရဲ ့မလှမ်းမကမ်းကနေ အဖြတ်မှာ မိုးရတီတို့ မိသားစု ထိုင်နေတဲ့ စားပွဲကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်မိသေးတယ်။ ရယ်ကာမောကာ စကားပြောရင်း စားသောက်နေတဲ့ မိုးရတီဟာ အခုကျတော့ တကယ့်ကို အပြစ်ကင်းစင်ပြီး လှပနေတယ်ဗျာ။ တစ်ဆိုင်လုံးမှာ ရှိတဲ့ အခြားသော စားသောက်သူ မှန်သမျှကလည်း ယောကျ်ား၊ မိန်းမ မခွဲပါဘူး .. အကုန်လုံးလိုလို သူ့ကို တစေ့တစောင်းတော့ ကြည့်နေကြတာပဲ။ အနီရောင်ဝတ်စုံလေးမှာ အနက်ရောင်ခြေစွပ်လေးနဲ့ သူ့စတိုင်လ်က တကယ်ကို မိတယ်၊ မိုက်တယ်ဆိုတာ အခုချိန်မှာတော့ အထူးပြောနေစရာ မလိုတော့ပါဘူးလေ။

ရေအိမ်ထဲရောက်တော့ ကိစ္စဝိစ္စပြီးသည့်တိုင် ကျနော် အပြင်ကို ပြန်မထွက်ဖြစ်သေးဘူး။ စိတ်ထဲတွေးနေတာ .. ငါ ဒီမှာပဲ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက် အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်ရင် ကောင်းမလားလို့။ ဒီလောက်ဆိုရင် မိုးရတီတို့ စားသောက်ပြီး ပြန်သွားလောက်ပြီ၊ ကျော့ကေခိုင်လည်း မိုးရတီ ပြန်သွားတာနဲ့ စိတ်ထဲအေးချမ်းသွားမှာ၊ ရာသီဥတု ပြန်သာသာယာယာ ဖြစ်သွားရင် ညနေအပြန်ကျ ကျော့ကေခိုင်ကို ကျနော့်အိမ်ခေါ်သွားလို့ ရနိုင်တယ်။ ကျော့နဲ့ ကျနော် မချစ်ရတာ တော်တော်ကြာပြီဗျ။ မိုးရတီရဲ ့လက်ကလေး အတွေ့က ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း၊ ကျနော့် ကောင်မလေး ကျော့ရဲ ့အဖုတ်အိအိလေးကိုတော့ မမှီပါဘူး (တကယ်တော့ ဒီအတွေးက တမင်တကာ စိတ်ထဲမှာ မဲတင်းပြီး တွေးတာပါ)

အဲဒါနဲ့ ကျနော်ဘေစင်မှာ ရေဘုံဘိုင်ခေါင်းဖွင့်ပြီး တစိမ့်စိမ့်ကျနေတဲ့ ရေတွေအောက် လက်ကိုထိုးခံထားရင်း စိတ်ကို ကျနော့်လက်ခုံနှစ်ဖက်ပေါ် လာထိနေတဲ့ ရေတွေရဲ ့အတွေ့မှာ နစ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော့်ရဲ ့အကျင့်က စိတ်တွေရှုပ်ထွေး၊ ခေါင်းပူလာတဲ့ အချိန်ဆို ဒီလိုမျိုး ရေစိမ်ရတာကို နှစ််သက်တယ်လေ။ စိတ်ရော၊ မျက်လုံးရဲ ့အကြည့်ကိုပါ အလျှင်မပြတ်လာထိနေတဲ့ ရေပန်းအောက် ပို့လွှတ်ထားလိုက်လို့လား မသိ၊ ကျနော့် နောက်ဘက်က သန့်စင်ခန်းရဲ ့တံခါးပွင့်လာတာကို သတိမထားမိလိုက်ဘူး။

“အော် .. ဇေယျက ဒီမှာ လာပုန်းနေတာကိုး”
“အိုး . ရှစ်!!”

ကျနော့်တကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားပြီး မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ ရှိတဲ့ မှန်ကနေ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ Cheshire ကြောင်လို ပြုံးစိစိ မျက်နှာပေးနဲ့ သန့်စင်ခန်းထဲ တစ်လှမ်းချင်း ဝင်လာတဲ့ မိုးရတီကို တွေ့လိုက်ပါရော။ ကျနော် ဘာမှ မတုံ့ပြန်နိုင်ခင်မှာပဲ မိုးရတီက ကျနော့်နောက်ကို ရောက်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျနော့်ဝမ်းပြင်နေရာကို ယှက်ပြီး နောက်ကနေ ဖက်ထားလိုက်တယ်။ မှန်ထဲကနေ လှမ်းကြည့်နေတဲ့ ကျနော့်ရဲ ့ပုခုံးတစ်ဖက်ပေါ် သူ့ရဲ ့မေးလေးတင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလှလှလေးက လှုပ်ရှားသွားပါရော ..။

“ဇေယျက ရတီကို တမင်တကာ ရှောင်နေတာတော့ မဟုတ်ဘူး .. ဟုတ်”

မိုးရတီရဲ ့ကိုယ်လုံးလေး ကျနော့်ကျောပြင်ကို ထိပြီးကပ်နေတာရော၊ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ကျနော့်ရဲ ့ကိုယ်ပေါ်ရောက်နေတာရော .. ဒီအချက်နှစ်ခုစလုံးကြောင့် ချက်ချင်းဆိုသလို စတိုခန်းထဲက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြီး အမှတ်ရသွားစေတယ်။ ခြောက်ကပ်လာသလို ဖြစ်တဲ့ လည်ချောင်းထဲ တံတွေးတစ်ချက် အပြေးအလွှား မျိုချလိုက်ရတယ်။

“ရတီ .. မင်း တံခါးမှားပြီး ဝင်လာတယ်နဲ့တူတယ်” (ကျနော် တမင်တကာ အူကြောင်ကြောင် မျက်နှာပေးထားပြီး ရမလားလို့ တုံ့ပြန်လိုက်တယ်)
“ဘယ်ကလာ မှားရမှာလဲ … ခိ ခိ .. ရတီက ဇေယျကို ရှာနေတာ”

မချိုမချဉ် အပြုံးလေးနဲ့ ကျနော့်ကို တုံ့ပြန်လိုက်ယုံမက၊ လူကိုယ်ပါ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ကျနော်နဲ့ မိုးရတီ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားပါရော။ သူ့မျက်နှာလှလှလေးထက်မှာ ရှိနေတဲ့ အပြုံးက ကျနော့်ဘောင်းဘီဂွကြားရဲ ့ ခပ်ဖောင်းဖောင်း ပုံစံကို မြင်လည်းမြင်သွားရော ပိုပြီးတော့ တောက်ပြောင်လာတော့တာပဲ။

“ဟယ်လို .. ကောင်လေး .. nice to see you again !!”

ဆယ်ကျော်သက် ဆယ်တန်းကျောင်းသူလေးလို အသံစာစာလေးနဲ့ လက်ကလေးတစ်ဖက်ထောင် လက်ချောင်းလေးတွေကို ရှေ့နောက်လှုပ်ခါပြီး ပြောလိုက်တဲ့ မိုးရတီရဲ ့ဟန်ပန်လေးက တကယ်ကို ချစ်စရာကောင်းနေတယ်ဗျာ .. တတ်လည်းတတ်နိုင်တဲ့ ကောင်မလေး .. သူ့မို့လို့လဲ အမူအရာအမျိုးမျိုးကို လုပ်နိုင်တယ်။ ကျနော့်လည်း ဘာမှ ပြန်မပြောတာတွေ့ရော မိုးရတီက ကျနော့်မျက်ဝန်းတည့်တည့်ကို ညို ့ငင်အားကောင်းတဲ့ သူ့ရဲ ့မျက်ဝန်းနက်နက်တွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ရင်း စကားတစ်ခွန်းကို ထပ်ပြောပြန်သေးတယ်

“ဆြာ .. သာမီးအတွက် ချန်ထားတဲ့ ဆုလေးကို ဒီနေ့ ထုတ်လို့ရမလား ဟင်”
“အာ .. ရ … ရတီ .. မိ .. မိသားစုက စောင့်နေတာ မ .. မဟုတ်လား” (ကျနော် စကားတွေတောင် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်သွားပါလေရော)
“အိုး .. သူတို့အတွက်တော့ စိတ်မပူနဲ့ .. ရတီဘကြီးက အစားအသောက်မက်တယ် .. ကိုကြီးအေးက ရှယ်ချက်ပေးမယ်ဆိုလို့ကတော့ ခေါင်းမဖော်တမ်း စားနေမှာ .. နာရီဝက်လောက်တော့ ရတီပျောက်လို့ ပျောက်နေမှန်း ဘယ်သူမှ သိမှာမဟုတ်ဘူး”
“ဟို .. ဟို လေ .. ရတီ .. .. မဖြစ် နိုင်ဘူး .. ထင် .. ထင်တယ်.. ကျော့ .. သိ .. သိတယ်ဟုတ်”

ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့နာမည်ကို ကျနော်က ထုတ်ပြောမိတယ်ဆိုရင်ပဲ မိုးရတီ မျက်နှာပေါ်က အပြုံးလှလှလေးက ရုတ်ချည်း ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာပါဘူး .. Succubus တစ်ယောက်ရဲ ့အပြုံးကို ဖန်ဆင်းလိုက်ပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို လက်ညိုးလေးနဲ့ ထောက်ပြီး စကားကို တစ်ခွန်းချင်းပြောတော့တာပဲ။

“ဇေယျ ….” “ရတီကို အကြွေးရှိတယ်” “အဲဒီ အကြွေးကို ဆပ်ဖို့ ဇေယျ ညီလေးကလဲ အဆင်သင့်ပဲဆိုတာ ရတီ သိနေတယ်”

စပါးကြီးမြွေတစ်ကောင်တောင် အရှုံးပေးသွားနိုင်မယ့် ညို ့ငင်အားပြင်းတဲ့ မိုးရတီရဲ ့အကြည့်တွေကို ကျနော် မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးနေမိယုံကလွဲလို့ ဘာဆိုဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်တော့ဘူးရယ်။ ပါးစပ်ထဲ အာစေးထည့်တာ ခံလိုက်ရသလိုကို ဖြစ်နေပြီ။

“ဇေယျကို မေးရဦးမယ် .. ဒီနေ့ ရတီကို ဇေယျတွေ့တွေ့ခြင်း ခြေတန်တွေကို ငေးနေတာတွေ့တယ် .. ရတီ ဒီလိုမျိုး စတော့ကင်လေး ဝတ်ထားတာကို သဘောကျတာလား”
“ကျ .. ကျတယ် .. အရမ်း မိုက်တယ်”
“တကယ် .. ရတီလဲ သဘောကျတယ် .. စကတ်တိုတိုလေး ဝတ်ရင် ရတီက စတော့ကင်လေးနဲ့ တွဲဝတ်နေကြ .. ဒီဟာက garter belt မပါသေးဘူး .. ရတီအိမ်မှာ Lingerie လိုဟာမျိုးတွေရှိတယ် .. may be တစ်ရက်ကျရင် ဇေယျကို ခေါ်ပြရဦးမယ်”

မိုးရတီ လေသံနွဲ့နွဲ့လေးနှင့် စကားကို တစ်ခွန်းချင်း ပြောနေယုံမက သူမရဲ ့လက်ကလေးတစ်ဖက်ကလေး စတောကင်အနက်လေး လွှမ်းထားတဲ့ ပေါင်တန်တစ်ဖက်ပေါ် လက်ချောင်းကလေးနဲ့ အသာလေးတို့ပြီး အောက်ကနေအပေါ်ဘက်ကို ဆွဲကစားပြနေတယ်။ တကယ်ပါဗျာ .. မိုးရတီအတွက်တော့ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ကို စိတ်လှုပ်ရှားအောင် လုပ်ဖို့ဆိုတာ အင်အားစိုက်ထုတ်နေစရာ မလိုပါဘူး .. ကျနော့်မှာ သူဒီလိုလေး လုပ်ပြနေတာနဲ့တင် ရင်ခုန်သံတွေ ဝုန်းဒိုင်းကျဲ မြန်လာပြီး arousal ဖြစ်နှုန်းက ပိုပိုတိုးလာတော့တယ်။

“ဟေး .. ဇေယျ .. ဘာသံမှတောင် မထွက်တော့ပါလား .. ဘယ်ကြောင်မလေးက ရှင့်လျှာကို ယူသွားလို့လဲ .. ခိ ခိ .. ကျော့ကေခိုင်ကရော ဇေယျအတွက် စတော့ကင်တွေဘာတွေ ဝတ်မပြဘူးလား”
“မ .. မဝတ်ပြဘူး”
“အို .. တကယ်လား .. ရှင့်ဟာမက ကိုယ့်ကောင်လေး ဘာစိတ်ဝင်စားလို့ စိတ်ဝင်စားမှန်းတောင် မသိပါလား .. ဟင်း .. ဒါဆို ရတီ ဝတ်ပြတာကို ဇေယျကြိုက်တယ်ပေါ့”
“ကြိုက်တယ်”
“အိုး .. ၀ိုး … ဇေယျ !! .. ရှင်ဟာလေ တော်တော်ဆိုးတာပဲ .. ဒီလိုမျိုး ဝန်ခံလိမ့်မယ်လို့ ရတီ ထင်ကိုထင်မထားဘူး .. ခိ ခိ .. လူဇိုးလေး .. ကဲ ကဲ .. လူဇိုးလေးကို ဒဏ်ပေးရအောင် “

ဒီစကားကို ဆိုလိုက်ပြီးနောက် မိုးရတီရဲ ့လက်က ကျနော့်ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ် ရောက်လာတယ်။ သိပ်ပြီး အားမပါပေမယ့် အောက်ဘက်ကို ဖိချလိုက်တဲ့အခါ ကျနော်က သူမခြေရင်းမှာ အလိုလို ဒူးထောက်ထိုင်ပြီးသား ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့်မျက်နှာက မော့လျက်၊ သူ့မျက်နှာကတော့ ငုံ့လျက်နဲ့ပေါ့။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကျနော် ဒူးထောက်လျက်သား ဖြစ်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ မိုးရတီက သူမရဲ ့dress အောက်နားစကို လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ အပေါ်ဘက်ကို ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ စတော့ကင်အနက်လေး ဖုံလွှမ်းထားခြင်း မရှိတဲ့ ဝင်းဝါဖြူဖွေးတဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ပထမဆုံး ကျနော် မြင်လိုက်ရတယ်။ ဒီနောက်တော့ ….

႐ုပ္ရွင္ပိတ္ကားတစ္ခ်ပ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သလို တေျဖးေျဖးျခင္းနဲ႔ လိပ္တက္သြားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ Dress ေလးဟာ ေသးသြယ္တဲ့ခါးေလးေပၚ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။ အျပာႏုႏုေရာင္ေလး ျဖစ္တဲ့ ပိုးသားပင္တီေလး တစ္ခုက ျဖဴဝင္းႏုဖတ္ေနတဲ့ ေပါင္တန္ႏွစ္ခုရဲ ့ၾကားမွာ အဖိုးထိုက္တန္တဲ့ ရတနာတစ္ခုကို တားဆီးထားသလို လွလွပပေလး ရွိကာေနေလရဲ ့ …။

(ခၽြတ္လိုက္ေလ)ဆိုတဲ့ စကားသံ အဆုံးမွာ က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဖက္က ပင္တီေလးရဲ ့အနားစႏွစ္ဖက္ကို အလိုလို ဆြဲမိသြားၿပီး ေအာက္ဘက္ကို လိပ္ခ်မိေတာ့တယ္။ ႀတိဂံပုံ ဂြဆုံေနရာေလးကို ပင္တီေလး ျဖတ္ေက်ာ္သြားတယ္ဆိုတာနဲ႔ အဖုတ္လွလွေလးက ျမင္ကြင္းထဲ ေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ မိုးရတီက သူ႔အဖုတ္ကို အေမႊးအကုန္ ေျပာင္စင္ေအာင္ ရိပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းရာေလးရဲ ့အထက္မွာ အေမႊးနက္နက္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြ အနည္းငယ္ စုကာရွိေနေလရဲ ့။ လွတာကေတာ့ ဘာလွသလဲ မေမးနဲ႔။ Tan lines လို႔ေခၚတဲ့ အသားအေရာင္ မတူဘဲ ကြဲျပားေနတာေတာင္ မရွိဘူး .. တကယ့္ကို perfect မွ perfect ပဲ။

ပင္တီေလးက ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္အနက္ေရာင္ေလးနား ေရာက္သြားတယ္ဆိုရင္ မိုးရတီက ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းစီ ႂကြေပးရွာတယ္။ က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ မိုးရတီ ဝတ္ထားခဲ့တဲ့ ပိုးသားပင္တီအျပာေလး ရွိေနၿပီ ..

ဟား !! .. ဘယ္လိုမွန္းကို မသိတဲ့ ခံစားမႈဗ်ာ .. ရင္ေတြ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ခုန္တာမ်ား လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ေလးကို ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ

ေနာက္ဖက္မွာ ရွိတဲ့ ေဘစင္ေပၚကို လက္ျပန္ေထာက္ၿပီးတာနဲ႔ မိုးရတီက သူ႔ရဲ ့ညာေျခကို ေျမႇာက္ႂကြၿပီး က်ေနာ့္ရဲ ့ဘယ္ဘက္ပုခုံးေပၚ ခြတင္လိုက္တယ္။ ညာလက္နဲ႔ က်ေနာ့္ေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ၿပီး အကြဲေၾကာင္းေလးရဲ ့ေအာက္ေျခက ပန္းႏုေရာင္အဝေလးဆီကို တေျဖးေျဖးျခင္း ဆြဲယူလိုက္ေတာ့တာပဲ။ မိန္းမကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္က အစိမ္းသက္သက္မဟုတ္လို႔ မိုးရတီ ဘာလိုခ်င္လဲဆိုတာ သိသလို၊ အရည္ၾကည္ေတြလဲ့သလို ျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ဝကေန ရေနတဲ့ အနံ့သင္းသင္းေလးေၾကာင့္ သူစိတ္ထေနၿပီဆိုတာလဲ တပ္အပ္ကို သိေနတယ္ဗ်ာ ..။

က်ေနာ့္ပုခုံးေပၚတင္ထားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ေျခတန္ကို က်ေနာ္ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ လွမ္းထိန္းၿပီးကိုင္၊ ညာလက္ကေတာ့ သူ႔ရဲ ့ညာေျခတန္ကို ေက်ာ္ဖက္ၿပီး အဝတ္အစားကင္းလြတ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးေတြကို လွမ္းကိုင္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ တျခားဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ မ်က္လုံးကို မွိတ္၊ ေခါင္းကို ေမာ့၊ လၽွာကို အတတ္နိုင္ဆုံး ဆန႔္ထုတ္ၿပီး ႏူးည့ံေနတဲ့ အကြဲေၾကာင္းေလး တေလၽွာက္ စလ်က္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ့္လၽွာရဲ ့အထိအေတြ႕မွာ မိုးရတီ ႏႈတ္ကညည္းသံ သဲ့သဲ့ေလး ထြက္လာပါေရာ။ ေခါင္းေနာက္ကို ကိုင္ထားတဲ့ သူ႔လက္ထဲက က်ေနာ့္ ဆံပင္ေတြကိုလည္း တင္းခနဲ အဆြဲခံရေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကိုယ့္ၾဆာတို႔အထဲ .. ဒီလိုမ်ိဳး အဖုတ္လ်က္ေပးတဲ့ အခ်ိန္ ေခါင္းက ဆံပင္ဆြဲတာခံဖူးရင္ ဘယ္လိုေနတာ သိၾကတယ္ဟုတ္ .. က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ျဖန္းခနဲ ျဖစ္ၿပီး ပါးစပ္နဲ႔ အပ္မိေနတဲ့ အဖုတ္ကို သဲသဲမဲမဲကို လ်က္ပစ္လိုက္တာေပါ့ …

မိုးရတီႏႈတ္က ညည္းသံေတြဟာ ပိုၿပီး စိပ္လာသလို၊ ပိုၿပီးေတာ့လည္း က်ယ္သထက္က်ယ္လာတယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ့္လၽွာဟာ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္း တေလၽွာက္ကို ထိုးဆြေနရာကေန၊ ထိပ္ပိုင္းမွာ ရွိတဲ့ အသားဖုေလးကို အားရပါးရ ထိုးေကာ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ..

“အား .. ေကာင္းတယ္ .. ေဇယ် … အရမ္းေကာင္းတယ္ .. နင့္ေကာင္မကို ဒီလိုမ်ိဳး လ်က္ေပးေနၾကလား … ရွီး .. နင့္ကို နင့္ေကာင္မ လက္မလႊတ္နိုင္တာ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုတာ အခုမွ သိေတာ့တယ္ .. နင္က လီးႀကီးယုံမက .. လၽွာနဲ႔လည္း ေကာင္းေကာင္းလိုးတတ္တာကိုး .. အိုး .. ရွစ္”

ကိုယ့္ရည္းစားျဖစ္တဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကို မိုးရတီ တမင္တကာ ခပ္ေက်ာေက်ာလုပ္ၿပီး ေျပာေနတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ .. က်ေနာ္ အဲဒါကိုပဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္။ တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးေတြ ကိုင္ထားတဲ့လက္ကို အားရပါးရ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္တာ က်ေနာ့္လက္သည္းေတြလည္း သူ႔အသားေတြထဲ စိုက္ဝင္သြားမလားေတာင္ မသိဘူးရယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာနဲ႔ တအားကို ဖိပြတ္သလို ျဖစ္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ အဖုတ္ရဲ ့ေနရာစုံကို အေစာတုန္းကထက္ ပိုၿပီး ၾကမ္းတမ္းစြာ လ်က္ေပးမိပါေရာ .. မိုးရတီဆိုတာ ေကာ့ျပန္ကို ေနတာပါပဲ …။

“အိုး .. ေဇယ် .. ေကာင္း .. ေကာင္းတယ္ .. နင့္ဟာမကို .. ရတီ ဒီလို ေျပာတာ ႀကိဳက္တယ္ဟုတ္ .. သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ရဲ ့အဖုတ္ကို လ်က္ေပးတုန္း ေက်ာ့ေကခိုင္အေၾကာင္း ေျပာရတာ အားရလိုက္တာ .. ရွီး … အာ့ .. လ်က္ .. ဆက္လ်က္ .. အိုး”

သားရိုင္းတစ္ေကာင္လို စိတ္ထေနၿပီျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္ မိုးရတီရဲ ့တင္ပါးတစ္ဖက္ကို ျဖန္းခနဲျမည္ေအာင္ ရိုက္ပစ္လိုက္တယ္။

“အား .. ေဇယ် .. နင္ အဖုတ္လ်က္တာ ေတာ္လွခ်ည္လား .. ေကာင္းတယ္ … ေျပာစမ္း .. နင့္ဟာမက ငါ့အေၾကာင္းေျပာလား .. အီး .. အင့္ … အင့္”

အဖုတ္နဲ႔ ပါးစပ္ မလြတ္တမ္း ကပ္ထားရင္းက က်ေနာ္ေခါင္းကို ညိတ္ျပမိတယ္ .. ႏႈတ္ကလည္း အင္း ဆိုၿပီး အေျဖေပးလိုက္ေပမယ့္ အသံက ေသခ်ာမပီျပင္ဘူး။

“အား .. ဒါဆိုရင္ ငါ့အေၾကာင္း နင့္ဟာမနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္ နင္ စိတ္ထေနတယ္မွတ္လား .. ေထာင္လာတဲ့ လီးကို နင္ဘယ္လို ဝွက္ထားလဲ .. အိုး … အင့္ .. အင့္”

မိုးရတီ ေျပာတာ ဟုတ္ေနမွေတာ့ က်ေနာ္လည္း သူေျပာတာ မွန္တယ္ဆိုတာကို အဖုတ္ကို တိုးကာလ်က္ရင္းနဲ႔ပဲ အေျဖေပးမိတာေပါ့။ မိုးရတီကလည္း က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ သိေနတယ္နဲ႔ တူပါရဲ ့။ သူ႐ူးတစ္ေယာက္လို သားရဲမရဲ လ်က္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ေခါင္းကို အားနဲ႔ဖိကိုင္ၿပီး အဖုတ္နဲ႔ က်ေနာ့္ပါးစပ္တေလၽွာက္ ပြတ္ေတာ့တာပဲ။

“အိုး .. မိုက္တယ္ကြာ … အရမ္းကို မိုက္တယ္ .. ငါ ၿပီးေတာ့မယ္ .. ေဇယ် .. ငါ့ကို ၿပီးေအာင္ လ်က္ေပးးးးးး !!”

မိုးရတီရဲ ့တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနတာ မိုးဦးက်မွာ ရွိတဲ့ ၀ါးပင္ပ်ိဳေလးနဲ႔ေတာင္ အလားသဏၭာန္တူေနသလား ထင္ေနရတယ္။ မွန္ရာကို ေျပာရရင္ က်ေနာ္ေတာ့ ပါးရိုးေတြ တအားေညာင္းတာပါ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ .. ဒါေပမယ့္ သိတယ္ဟုတ္ .. I don’t give a fuck ပါ။ မိုးရတီ အဖုတ္ကို လ်က္ေနတာမ်ား မသိရင္ က်ေနာ့္ရဲ ့ေသေရးရွင္ေရးက သူ႔အဖုတ္ေပၚ မူတည္ေနသလိုပဲ .. ဟီး .. မိုးရတီဆိုရင္ က်ေနာ့္ လၽွာစြမ္းေၾကာင့္ စကားေတာင္ မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး .. တအီးအီး .. တအားအားနဲ႔ ညည္းယုံပဲ တတ္နိုင္ေတာ့တယ္။

အဲ့လိုမ်ိဳး ဆက္တိုက္ က်ေနာ္ လၽွာကို အျပင္းအထန္ဆုံး အလုပ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေနာက္ထပ္ငါးမိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ မိုးရတီတစ္ေယာက္ ဒရၾကမ္းကို ၿပီးသြားတယ္။ အရည္ေတြ ထြက္တာမ်ား ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ က်ေနာ့္ပါးစပ္တစ္ခုလုံး အဖုတ္ရည္ပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ လက္ျပစ္ကူးေနရသလား ထင္ေနရတာ …။

စီးက်ၿပီး ထြက္လာသမၽွ အရည္ေတြကို ကုန္စင္တဲ့အထိ မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကို သာသာေလးပဲ တစ္ခ်က္ခ်င္း လ်က္ေပးေနတယ္။ မိန္းကေလးေတြ ဒီလိုမ်ိဳး ၿပီးခါစအခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ ့အဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြက အရမ္းကို ဆန္းဆန္းတင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္က ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနတယ္ေလ။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေက်နပ္အားရတဲ့ အသံနဲ႔ မိုးရတီ သက္ျပင္းေလးမႈတ္ထုတ္ၿပီး က်ေနာ့္ပုခုံးေပၚတင္ထားတဲ့ ေျခတန္ကို ျပန္႐ုတ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း အခုက်မွ အသက္ကို ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ျပန္ရႉရတာေပါ့ ..။

“ေဇယ် .. တအားေတာ္တယ္ .. ရတီ ေမၽွာ္မွန္းထားတာထက္ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္တယ္”

မိုးရတီရဲ ့ခ်ီးမြမ္းမႈမွာ က်ေနာ္ ရွက္ေၾကာက္စြာနဲ႔ပဲ က်ရႈံးရင္း ေခါင္းကိုငုံ႔ထားမိတယ္။ မိုးရတီက အရင္ဆုံး ေဘဇင္ေပၚမွာရွိတဲ့ တစ္ရႉးစကၠဴနဲ႔ သူမအဖုတ္ကို ေျခာက္ေအာင္သုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ပင္တီေလးကို ျပန္ဝတ္ၿပီး ခါးေပၚလိပ္တင္ေနတဲ့ ဝတ္စုံစကို ေအာက္ျပန္ဆြဲခ်ၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္။ မိုးရတီက သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ လႈပ္ရွားေနသေလာက္ က်ေနာ့္မွာေတာ့ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို မလႈပ္မယွက္နဲ႔ .. ေဘာင္းဘီဂြၾကားက လီးကလည္း ေထာင္ေနတာမ်ား ေဘာင္းဘီသားကိုေတာင္ ေဖာက္ထြက္မလားပဲ။

“အိုေက .. ဒါဆိုရင္ အဆင္ေျပၿပီ .. ရတီသြားေတာ့မယ္ .. ေဇယ်ေတာ့ ေနခ်င္ေနခဲ့ဦးေလ .. ေဇယ် ညီေလးကို သနားရင္ လက္ပူတိုက္ခ်င္ တိုက္လိုက္ေပါ့ .. ခိ .. ခိ”

မိုးရတီက ကိုယ္ကေလး သဲ့သဲ့လႈပ္ခါသြားေအာင္ ရယ္ရင္း သန႔္စင္ခန္းထဲက ခ်က္ခ်င္းထြက္မသြားေသးဘဲ သူမရဲ ့ကိုယ္ေနဟန္ထား အဆင္ေျပတယ္၊ မေျပတယ္ မွန္ထဲမွာ ျပန္ၾကည့္ေနေသးတာ။ ၿပီးေတာ့မွ ေဘာင္းဘီဂြၾကားေပၚ လက္အုပ္ၿပီး ထရပ္လိုက္တဲ့ က်ေနာ့္ကို ျပဳံးေထ့ေထ့ၾကည့္ရင္း လက္ကေလးတစ္ဖက္ေထာင္ျပ၊ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို တာ့တာပုံစံ ေကြးညႊတ္ၿပီးလႈပ္ခါျပတယ္။

“ကဲ .. သြားၿပီေနာ္ .. ေဇယ် .. ရတီ စိတ္မေကာင္းဘူးကြယ္ … အခုေတာ့ ရတီနဲ႔ ေဇယ် ဘဲစားဘဲေခ် ျဖစ္သြားလို႔ .. မဟုတ္ရင္ ေဇယ် လီးေထာင္ေနတာကို ရတီ ျပဳစုေပးပါတယ္ .. ခိ ခိ”

အထာေလးနဲ႔ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပၿပီး ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ေလး လွည့္ထြက္သြားတဲ့ မိုးရတီကို လီးအေထာင္သားနဲ႔ က်ေနာ္ လိုက္ေငးေနယုံပဲ တတ္နိုင္ေတာ့တယ္။ မိုးရတီ ထြက္သြားလို႔ သန႔္စင္ခန္းတံခါးက ျပန္ပိတ္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ အရင္ဆုံးလုပ္မိတဲ့အလုပ္က မတရားေထာင္မတ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ လီးကို အျပင္ေရာက္ေအာင္ ထုတ္မိတာပဲ။

တြိဳင္းလက္အခန္းထဲ အေျပးအလႊားဝင္ၿပီး ေႂကြခုံမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။ ထိုင္ၿပီးေတာ့မွ ေလာ့ခ္ခ်ဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနလို႔ ကမန္းကတမ္း ခ်ရေသးတယ္။ အားလုံးၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ မ်က္စိကို စုံလုံးမွိတ္၊ လက္က လီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အားရပါးရ ဂြင္းတိုက္ေတာ့တာပဲဗ်ာ .. မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးေလး၊ ေပါင္တန္လွလွေလး၊ တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးအိအိေတြ၊ အဆိုးဆုံးက အရမ္းကိုလွပလြန္းတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလး .. ဒါေတြ အားလုံးက ျပတ္ျပတ္သားသားကို က်ေနာ့္ မန္မိုရီထဲမွာ ရွိေနေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွေတာင္ မၾကာလိုက္ပါဘူး .. အီးခနဲ ေအာ္မိၿပီး လရည္ေတြ ပန္းထြက္တာ ေရွ႕ကဆြဲပိတ္ထားတဲ့ တြိဳင္းလက္တံခါးကိုေတာင္ ဖတ္ခနဲ ဖတ္ခနဲ သြားစင္ေတာ့တာပဲဗ်ာ ..

ကိစၥဝိစၥအားလုံးၿပီးသြားမွပဲ က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ၿပီးသန႔္စင္၊ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ ေရေအးေအးနဲ႔ သစ္လိုက္ၿပီးမွ အျပင္ကို ထြက္လာခဲ့တာ။ စားေသာက္ခန္းထဲမွာေတာ့ မိုးရတီတို႔ မိသားစု ရွိမေနေတာ့ပါဘူး။ That’s a relief .. ဟူး။ အမူအရာမပ်က္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိထားၿပီး မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့တာ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ၊ က်ေနာ့္ကို ျမင္တာနဲ႔ ဟင္းရည္အိုးတစ္ခုနား ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အနားေရာက္လာတယ္။ လက္ကိုအတင္းဆြဲေခၚသြားလို႔ အခန္းေထာင့္ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ..

“ေမာင္ .. ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ??”
“အာ .. သန႔္စင္ခန္းေလ” (က်ေနာ္လည္း ေလသံမာမာနဲ႔ ေမးတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့အသံအတိုင္း တုံ႔ုျပန္လိုက္တယ္)
“ေအာ္ .. ေသးေပါက္ဖို႔ကို ေမာင္က ဒီေလာက္ေတာင္ အခ်ိန္ယူရတယ္ေပါ့ … မိုးရတီကိုေရာ ေတြ႕ေသးလား??”
“ဟ .. ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ေက်ာ့ .. အိမ္သာထဲမွာ အီးပါဖို႔ လုပ္ေနတာ .. ဘယ္ကမိုးရတီက ပါလာရတာလဲ .. မင္း ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ေက်ာ့ !!”

သူ႔ေလသံထက္ မေလ်ာ့တဲ့ Tone နဲ႔ တု႔ံျပန္လိုက္လို႔လား မသိဘူး .. ေက်ာ့ေကခိုင္ ပါးစပ္ေလးအေဟာင္းသားနဲ႔ အိုးခနဲ ေအာ္ၿပီး ၿငိမ္က်သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္အနားက ခြာၿပီး သူလုပ္ေနတာပဲ သြားျပန္လုပ္ပါေရာ။ ေတာ္ေသးတယ္ဗ်ာ။ ကံသီလို႔ ေခ်ာက္ထဲက်ဖို႔ လက္မတင္ေလးပဲ လိုေတာ့မလို႔။ အကယ္၍သာ က်ေနာ္က မိုးရတီအဖုတ္ကို လ်က္ေပးေနမွန္း ေက်ာ့ေကခိုင္ သိသြားလို႔ကေတာ့ က်ေနာ္ေတာ့ အဂြမ္းႀကီး ဂြမ္းၿပီ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ ..

က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုခံစားေနရတာလဲေတာ့ ေမးမေနပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ .. ႂကြက္သိုက္ထဲ စာဘူးေတာင္းသိုက္ပါေရာက္ေနသလို အားလုံး ရႈပ္ေထြးေနတာပဲ။ က်ေနာ့္အေတြးေတြရဲ ့တစိတ္တပိုင္းမွာ ခုေနေလးတင္ကမွ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ကိစၥအတြက္ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ခံစားရသလို၊ ေနာက္တစ္ပိုင္းကေတာ့ မိုးရတီရဲ ့ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာလိုက္တာ မွန္တယ္လို႔ ေတြးေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ ဒီလိုသာ ကိစၥကို မျဖတ္လိုက္ရင္ မိုးရတီ တစ္ေယာက္ ဘယ္အခ်ိန္ က်ေနာ့္ဆီကေန အေႂကြးျပန္ေတာင္းမလဲဆိုတာကို စိတ္တထင့္ထင့္နဲ႔ ျဖစ္ေနရမွာေလ။ အခုေတာ့ ကိစၥအားလုံးက ၿပီးသြားၿပီ။ အရာရာဟာ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲ မဟုတ္လား။ status quo ကို ျပန္ေရာက္သြားၿပီေပါ့ ..။

ဒါေပမယ့္ ႀကီးက်ယ္တဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ၿပီးတိုင္း အရာရာတိုင္းဟာ အျမဲတမ္း မူလအေျခအေနကို ျပန္ေရာက္ရဲ ့သလား .. က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ကေရာ နဂိုအတိုင္း ရွိေနမွာလား .. မိုးရတီကေရာ က်ေနာ့္ကို အရင္အတိုင္း ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္လိုပဲ ဆက္ဆံမွာလား .. က်ေနာ္ကေရာ မိုးရတီေပၚ ဘယ္လိုစိတ္ထားမိမွာလဲ … ဒါေတြအားလုံးဟာ အေျဖကို မွန္းဆလို႔မရတဲ့ ပုစၧာတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ အေျဖအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးနိုင္တဲ့ ပုစၧာတစ္ခု အေနနဲ႔ တည္ရွိေနပါတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ေရာ .. ခင္ဗ်ားတို႔ပါ ေတြးမိၾကမယ္ ထင္ပါရဲ ့ …

---

အဲဒီေနာက္ေတာ့ သိပ္ထူးထူးေထြေထြရယ္လို႔ ထပ္မျဖစ္ဘဲ ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္ၾကာသြားျပန္တယ္။ ဘာမွသာ မျဖစ္တာ မိုးရတီကေတာ့ ဆိုင္မွာ က်ေနာ္နဲ႔ ေတြ႕တိုင္း လစ္လၽွင္လစ္သလို သန႔္စင္ခန္းထဲက အျဖစ္ကို ျပန္အစေဖာ္ရင္း ကလူသလို၊ ျမဴသလိုေတာ့ အျမဲလုပ္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္ စိတ္ကို လုံးဝပိုင္းျဖတ္ထားတယ္။ သူေျပာသလို ဘဲစားဘဲေခ် ျဖစ္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ ေနာက္ထပ္ ထပ္ၿပီး မပတ္သက္ေတာ့ဘူးလို႔ .. တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္ေတာ့ မလုပ္ေတာ့ဘူေပါ့။ သူ႔ဟာသူ ဘယ္ေလာက္ပဲ အဆီဗူးခါေအာင္ လာၿပီး ျမဴဆြယ္ေနပေစ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ အေပၚ ထပ္ၿပီး သစၥာမေဖာက္ဘူးရယ္လို႔ စိတ္ကိုမဲတင္းထားတယ္။ မဲတင္းထားတယ္လို႔ ေျပာရတာေတာ့ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ။ က်ေနာ့္ဦးေႏွာက္ရဲ ့ အတြင္းအက်ဆုံးေနရာမွာ မိုးရတီတစ္ေယာက္ က်ေနာ္နဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြဆက္ႀကံထားလဲဆိုတာကို သိခ်င္တဲ့ အေတြးရိုင္းက တစြန္းတစ ရွိေနလို႔ေလ .. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖန္တစီဆိုတာ တကယ္ျဖစ္နိုင္တဲ့ အရာမဟုတ္ဘူးလို႔ပဲ သေဘာထားတယ္ဗ်ာ။ စူပါဟီးရိုးေတြေတာင္ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာပဲ ရွိတာ မဟုတ္ဘူးလား …။

တစ္ရက္မွာေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ အလစ္မွာ အနားေရာက္လာတဲ့ မိုးရတီက မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့

“ရတီေလ … ေဇယ်နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ၿပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ေသးတယ္ ..” တဲ့

တေလၽွာက္လုံး တင္းထားသမၽွ က်ေနာ့္ရဲ ့သိကၡာတံတိုင္းဟာ ဆူနာမီဒဏ္ကို မခံနိုင္တဲ့ ေရကာတံခါးနဲ႔ေတာင္ တူသြားတယ္ဗ်ာ .. မျဖစ္ဘူး .. မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ စကား က်ေနာ့္ပါးစပ္က ထြက္မလာဘူးရယ္။ အဲ့လို မေျပာယုံမက က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကပါ အရင္တုန္းက မိုးရတီ ႏွာထန္ၿပီး ခပ္ရင့္ရင့္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို ျပန္ၾကားေယာင္ၿပီး ျပဳံးမိသလိုေတာင္ ျဖစ္သြားေသးတာ။ မိုးရတီဆိုတာ က်ေနာ္ေျပာဖူးခဲ့သလို လူလည္မေလး မဟုတ္လား .. ခ်က္ခ်င္းကိုပဲ မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ရင္း .. အဲ .. ရတီတစ္ေယာက္ပဲ ဒီလိုမ်ိဳး ဆႏၵရွိတာ မဟုတ္ဘူးပဲ .. ေတာ္ေသးတာေပါ့လို႔ ေျပာၿပီး က်ေနာ့္နားက လွည့္ထြက္သြားၿပီး သူ႔အလုပ္ သူဆက္လုပ္ေနတယ္။

ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္ပ်က္တာေလးေတြက ေက်ာ့ေကခိုင္ အလစ္မွာ ျဖစ္ရင္ျပသနာ မရွိေပမယ့္၊ ေက်ာ့ေကခိုင္ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ကြိဳင္က အႀကီးအက်ယ္ပူတာေပါ့။ ေက်ာ့ေကခိုင္ စိတ္ေအးေအာင္ က်ေနာ္က ေျပာဆိုရွင္းျပရေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့ ဒီကိစၥက သိပ္အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ မိုးရတီ ဆိုတာကလည္း နဂိုကတည္းက ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ထည့္တြက္တာ မဟုတ္၊ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔က အလုပ္အတူလုပ္ေနတာဆိုေတာ့ လုံးဝႀကီး လြတ္ေအာင္ ေရွာင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘယ္လိုျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ မိုးရတီ ရွိတဲ့အခ်ိန္ဆို ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ကို nelglect လုပ္တဲ့ ပုံစံျဖစ္လာတယ္။ ခက္တာက က်ေနာ္က အဲ့လို ပုံစံကို သေဘာမက်ဘူး။ တကယ္ဆို ဒါ ငါ့ရည္းစား .. ငါ့ေကာင္ေလးဆိုၿပီး သူက ယုယုယယေနျပရမွာ။ အခုေတာ့ သူက သူစိမ္းလိုလို လုပ္လာေတာ့ က်ေနာ္က ေနရင္းထိုင္ရင္း စိတ္ထဲခ်ဥ္လာေရာ။ ဒါေပမယ့္ ဆိုခဲ့သလို ကိုယ္က အမွားလုပ္ထားတာမွတ္လား .. က်ေနာ္ စိတ္ေလၽွာ့ပါတယ္ဗ်ာ .. စိတ္ေတာ္ေတာ္ကို ေလၽွာ့ပါတယ္ .. ဟူးးးး

ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုက စေနေန႔ညမွာ မျမင္ရတဲ့ ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ေနရာကေန ထြက္ေပၚလာခဲ့ေလရဲ ့ …

အဲဒီေန႔က က်ေနာ္ေရာ၊ ေက်ာ့ေကခိုင္ေရာ ဆိုင္ကေန အလုပ္ေစာေစာဆင္းၿပီး ျပန္လာၾကတယ္။ ဒါကလည္း ေျပာရရင္ ဒီရက္မွာ ဦးေလးက အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ကို သြားေတာ့တိုက္ခန္းမွာ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တယ္ေလ။ ခါတိုင္းလည္း ဦးေလးက ဒီလိုမ်ိဳး အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ညအိပ္ညေန သြားေလ့ရွိတယ္ .. အဲ့လို သြားတိုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္က အခ်စ္ပြဲေလးေတြ တိုက္ခန္းမွာ ႏႊဲၾကတာေပ့ါ။ အခ်စ္ပြဲ မႏႊဲရင္ေတာင္မွ သမီးရည္းစားခ်ိန္းေတြ႕သလိုမ်ိဳး ေတြ႕ၾကတယ္ေလ။

ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တိုက္ခန္းကို အတူလာ၊ လမ္းမွာ စားခ်င္တဲ့ အကင္ဆိုင္ကေန ဆာေတးေလး ဝင္ဝယ္၊ ၿပီးေတာ့ တိုက္ခန္းေအာက္မွာရွိတဲ့ အေခြဆိုင္ကေန DVD9 တစ္ခ်ပ္ဝင္ငွားၿပီး တိုက္ခန္းေပၚ တက္လာခဲ့တယ္။ ဒါက က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ သမီးရည္းစားအျဖစ္ ခ်ိန္းေတြ႕ရင္ လုပ္ေနၾကဟာေတြ။ သူေရာ က်ေနာ္ေရာ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တာ ၀ါသနာပါေတာ့ အိပ္ရာေပၚေရာက္ဖို႔ ေစာေသးရင္ ဒီလိုမ်ိဳး အေခြအတူၾကည့္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ၾကည္ႏူးမႈကို အစပ်ိဳးၾကတာ ..

ေက်ာ့ေကခိုင္ ေခြၾကည့္ဖို႔ ျပင္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ဆိုင္ကယူလာတဲ့ မာဂရီတာေလး ႏွစ္ေယာက္စာ ျပင္ထားတယ္။ အားလုံးၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ ့ခန္းမွာရွိတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာႀကီးမွာ တူယွဥ္ထိုင္ၿပီး သူ႔ငွားလာတဲ့ ကားကို ၾကည့္ေရာ။ အခုတေလာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စကားႀကီးပဲ မ်ားေနရတာဆိုေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ၾကည္ႏူးခ်ိန္ေလး ရတယ္ဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကသိေတာ့ မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီ ဘယ္သူမွ စကားစမေနပါဘူး။ အသားကင္ေလး စားလိုက္၊ မာဂရီတာေလး ေသာက္လိုက္၊ လူသတ္ကားလို႔ ထင္ရတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ထဲက တစ္ခ်ိဳ ့အခန္းေတြကို ေဝဖန္လိုက္နဲ႔ အဆင္ေျပေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေအးစက္ေနမႈက တစစနဲ႔ ၿပိဳကြဲလာတယ္ ထင္ပါရဲ ့..။

ေက်ာ့ေကခိုင္ ငွားလာတဲ့ကားက တကယ္တမ္းေတာ့ သိပ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ .. ေက်ာင္းသူေကာင္မေလးေတြကို လူသတ္သမားက တစ္ေယာက္ျခင္း လိုက္သတ္ေနတဲ့ကားပါ .. ေျပာရရင္ ႐ုပ္လွတဲ့ေကာင္မေလးေတြကို သုံးၿပီး ဘက္ဂ်က္အျဖစ္ ရိုက္တဲ့ ကားမ်ိဳး .. ဒါမ်ိဳးကားေတြ ကိုယ့္ၾဆာတို႔လဲ ၾကည့္ဖူးမွာပါ .. Soroity Sisters တို ့ဘာတို႔ေလ။ သိတယ္မွတ္လား .. အဲဒီထဲမွာပါတဲ့ ေကာင္မေလးေတြက အဝတ္အစား မလုံ႔တလုံေလးေတြ ဝတ္ျပၿပီး လုပ္စားတာေလ။ ေက်ာ့ေကခိုင္လည္း နဲနဲမွန္လာၿပီဆိုေတာ့ ဇာတ္ကားၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဒီလိုမ်ိဳး ဝတ္ၿပီး ထြက္လာတိုင္း .. ေရး .. လုပ္ထားကြ .. ေဖာ္ထားကြ .. မ်ားမ်ားျမင္ေအာင္ ျပပါဗ်ိဳ ့ .. အဲ့လိုေတြ ေလၽွာက္ေအာ္ေတာ့တာပဲ .. က်ေနာ္ကေတာ့ သူျဖစ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္ေတာ့တာပဲ

အဲ့လို ေနရင္းနဲ႔ တစ္ခ်ိန္မွာ ဇာတ္ကားထဲမွာ ပါတဲ့ ေကာင္မေလး ေလးေယာက္စလုံး ကမ္းေျခမွာ ဘီကီနီနဲ႔ လမ္းေလၽွာက္တဲ့ အခန္းေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ့္ကို ျဖတ္ခနဲ ဘာေမးလိုက္သလဲဆိုေတာ့ .. ေမာင္ .. အဲဒီထဲက ဘယ္ေကာင္မေလးက အမိုက္ဆုံးလဲ .. တဲ့ .. က်ေနာ္လည္း ဘာရယ္ မဟုတ္ .. စိတ္ထဲသေဘာက်သလို ျဖစ္မိတဲ့ တစ္ေယာက္ကို လႊတ္ခနဲ ေျပာလိုက္တယ္ .. ျပသနာက အဲဒီမွာ စေတာ့တာပဲ။

“ေမာင္ ဒီလိုေျပာမယ္လို႔ ထင္သားပဲ .. ဟုတ္တယ္ အဲဒီဟာမက အမိုက္ဆုံးပဲ .. မိုးရတီနဲ႔ေတာင္ တူေသး”

က်ေနာ္ႏႈတ္က ကၽြတ္ခနဲ ထြက္သြားၿပီး ဒီအေၾကာင္းကို ဆက္မေျပာဖို႔ ေက်ာ့ေကခို္င္ကို မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲ ျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာ့က လက္မေလၽွာ့ဘူးရယ္

“ၾကည့္ပါဦး .. ဆံပင္အေရာင္ေရာ .. အရြယ္ေရာ အကုန္တူတူပဲ .. ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္ကလဲ စကတ္တိုတိုေလးမွာ စေတာ့ကင္နဲ႔ .. ေမာင္ ဘာကို ေတြးမွာဆိုတာ ေက်ာ့သိပါတယ္”

ကဲ .. က်ေနာ္ သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ စိတ္ထဲ ေအာင္းထားရတာမ်ားသလို ျဖစ္ေနတာေရာ၊ ေသာက္ထားတဲ့ မာဂရီတာရဲ ့အရွိန္ေၾကာင့္ေရာ လုံးဝကို ေပါက္ကြဲထြက္သြားတယ္။ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို အားႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခါလိုက္တာ သူ႔ခမ်ာ ဆိုဖာေပၚမွာ ေနာက္လန္ၿပီး က်သြားေရာ။ ႏႈတ္ကလည္း .. မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မင္း မေျပာဘဲ ေနလို႔မရဘူးလားလို႔ .. အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္ ေအာ္ထည့္လိုက္တယ္။ တကယ္ပါဗ်ာ .. ေက်ာ့ေကခို္င္နဲ႔ က်ေနာ္ ရည္းစားျဖစ္ကတည္းက တခါမွ ဒီလိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မဆက္ဆံဘူးရယ္။ သူလည္း လန႔္ျဖန႔္သြားတယ္နဲ႔ တူတယ္။

“ဟမ္ !! .. ရွင္ ၾကမ္းလွခ်ည္လား .. မိုးရတီနာမည္ၾကာတားနဲ႔တင္ ရွင္ တိရစၧာန္စိတ္ဝင္သြားတာလား”

ေၾကာင္ေပါက္ေလး မာန္ဖီသလိုႏွယ္ အၾကည့္နဲ႔ သူ႔အေပၚမွာ မိုးၿပီးရွိေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ရင္း ေက်ာ့ေကခိုင္က လွမ္းေျပာတယ္ .. အဲဒီမွာ က်ေနာ္က .. ကဲ ဒီေလာက္ေတာင္ အဆက္မျပတ္ ေျပာခ်င္ေနဦးဆိုၿပီး .. ေနာက္ထပ္ စကားသံေတြ ထြက္မလာခင္မွာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖိၿပီးအားနဲ႔ နမ္းစုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ထင္ထားတာကေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ ဒီေလာက္ေတာင္ ေဒါသထြက္ေနတာ က်ေနာ့္ကို တြန္းထုတ္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိဘူး။ အံ့အားသင့္စရာအျဖစ္ တြန္းထုတ္မခံရဘဲ က်ေနာ့္အားထက္ မနည္းတဲ့အားနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္နမ္းတာ ခံရတယ္ဗ်။

အားရေအာင္ နမ္းၿပီးလို႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ကြာသြားတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ကို ရီေဝေဝနဲ႔ ၾကည့္ေနတာ .. ၿပီးေတာ့ ရင္ဆိုင္ေတြ ေမာက္တက္လာတဲ့အထိ အသက္ရႉလိုက္ၿပီး ဘယ္ေျပာတယ္ မွတ္လဲ .. အဲဒီ ေခြးမကို တအားမုန္းတာပဲ တဲ့ .. ေျပာၿပီးတာနဲ႔လည္း သူ႔လက္ကေလးတစ္ဖက္က ေျမႇာက္လာၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းကို လွမ္းဆြဲၿပီး ကြာသြားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္ၿပီးပူးကပ္ေအာင္ လုပ္ရွာတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သိပ္ၿပီး အၾကမ္းတမ္းႀကီး မဟုတ္ေတာ့ဘူး .. နဲနဲ passion ပါလာသလို၊ လၽွာေတြဘာေတြလည္း ပါလာၿပီ။

ေက်ာ့ေကခိုင္ ႏႈတ္က အဖ်ားတက္သလို ခပ္တိုးတိုး ညည္းသံေလး ထြက္က်လာတဲ့ေနာက္၊ က်ေနာ့္ လီးကလည္း ျပစ္မွတ္ကို ပစ္ခတ္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ အေျမႇာက္ေျပာင္းလို အဆင့္သင့္ျဖစ္လာပါေရာ။ လက္ကလည္း အလိုအေလ်ာက္ ေက်ာ့ေကခိုင္ ဝတ္ထားတဲ့ ဘေလာက္စ္ေအာက္ကို လၽွိုဝင္ေနၿပီး နို႔လုံးလုံးေလးတစ္ဖက္ကို ဘရာေပၚကေန အုပ္ကိုင္ၿပီး ဖ်စ္ညႇစ္ေနတယ္။ က်ေနာ့္လက္က ဒီလိုအလုပ္မ်ားေနသလို သူကလည္း အားက်မခံ က်ေနာ့္တီရွပ္ေအာက္ လက္ဝင္ထိုးၿပီး က်ေနာ့္နိုသီးေလးကို ျပန္ပြတ္ေပးေနတယ္ .. ဟမ္ ဆိုၿပီး .. ခင္ဗ်ားတို႔ အံ့အားသင့္သြားလားေတာ့ မသိဘူး .. ဒီေကာင္နို႔နဲ႔ဟာဆိုၿပီး .. ဟီး ;D.. က်ေနာ္ေျပာတာ သူတို႔လို မိန္းကေလးေတြေလာက္ မႀကီးတဲ့ ေယာက်္ားေလးေတြရဲ ့ ရင္အုပ္ေပၚက နို႔သီးပါဗ်ာ ..

တေအာင့္ၾကာေတာ ့မရေတာ့ဘူး .. သူေရာက်ေနာ္ေရာ အရွိန္တက္လာၿပီ။ အဲဒီမွာ ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို တြန္းထုတ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကို စူးခနဲ တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ၿပီး သူမဝတ္လာတဲ့ ဘေလာက္စ္ကို ေခါင္းေပၚကေန မၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ခၽြတ္တယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ၾကည့္ရတာ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနသလိုပဲ .. ဘာျဖစ္လို႔ က်ေနာ္ ဒီလိုေျပာရတာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ေက်ာ့ေကခိုင္ အကၤ် ီခၽြတ္တာကို ျမင္ဖူးေနလို႔။ ပုံမွန္ဆိုရင္ သူက ဒီလိုမ်ိဳး ေခါင္းေပၚကေန ေျမႇာက္ၿပီး ခၽြတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ .. မိန္းကေလးေတြ အလွမပ်က္ခ်င္ဘဲ ခၽြတ္တဲ့နည္းေလ .. လက္ကေလးတစ္ဖက္ကို အရင္လၽွိုထုတ္ၿပီးမွ အကၤ် ီကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆြဲခၽြတ္တာေလ။

ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ အဲ့လို အကၤ် ီခၽြတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကလည္း တီရွပ္ကို ေခါင္းေပၚကေန မၿပီးခၽြတ္လိုက္တယ္။ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက တီရွပ္က မ်က္လုံးႏွစ္လုံးနား အျဖတ္၊ က်ေနာ့္ျမင္ကြင္းေလး ျဖတ္ခနဲ ေမွာင္သြားတဲအခ်ိန္ေလးမွာတင္ ေက်ာ့ေကခိုင္က ဘရာကို ဖယ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေတာင္မွ မရပ္ေသးဘူး။ ဆတ္ခနဲ ထရပ္လိုက္ၿပီး သူဝတ္ထားတဲ့ သရီးကြာတားဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ၾကယ္သီးျဖဳတ္ၿပီး ေအာက္ဆြဲခ်လိုက္တာ ပင္တီပါ တခါထဲ ပါသြားတယ္။ အေမႊးကို ေျပာင္ေနေအာင္ ရိတ္ထားေလ့ရွိတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့အဖုတ္ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္ .. အာ့လာလား .. ဆင္မေလး မုန္ယိုေနတာ အရည္ကို လဲ့ေနတာပဲ ဟရို ့

“မိုးရတီက ၿပိဳင္ဘက္မရွိ လွခ်င္လွမယ္ .. ဒါေပမယ့္ ရွင့္ကို ဒီလိုလုပ္ေပးနိုင္မလား”

ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ၾကည့္ရတာ အေမၾကမ္းမ်ား ဝင္ပူးေနသလားေတာင္ မသိဘူး။ ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုလည္း တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး၊ ေရွ ့ကို ေျမာက္ၿပီးတက္လာတဲ့ က်ေနာ့္ေဘာင္းဘီရဲ့ ႀကိဳးကို ခပ္ျမန္ျမန္ ေျဖၿပီး ေအာက္ကို ဆြဲခ်ပါေရာ။ က်ေနာ္က အိမ္ေနရင္း ခ်ည္ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ထားတာဆိုေတာ့ ေအာက္မွာ ဘာမွ ရွိမေနဘူး။ စိတ္ထေနတဲ့ လီးက ေျဖာင္းခနဲ ထြက္လာတာေပါ့။

အဲဒီမွာ လီးကိုမ်ား သူ႔အစာလို႔မ်ား မွတ္ေနလား မသိဘူး .. က်ေနာ္ေတာင္ ဘာမွ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ မရလိုက္ဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္ေခါင္းက ျဖတ္ခနဲ ငုံ႔လာၿပီး လီးထိပ္က သူ႔ပါးစပ္ထဲ ဝင္ေပ်ာက္သြားပါေရာ။ ငုံလိုက္တာမွ ခါတိုင္းလိုေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္လီးက ေတာ္ေတာ္ဆိုက္ႀကီးေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ အကုန္လုံး ငုံနိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ နဂိုကေနရာကို ေက်ာ္သြားတယ္ဗ် .. မိုးေလဝသ စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ စိုးရိမ္ေရမွတ္ကို ေက်ာ္ၿပီး ထူးကဲေရမွတ္ ေရာက္သြားတယ္ေပါ့ .. ေကာင္းတာကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ

ဒါေပမယ့္ မိုးရတီရဲ ့နာမည္ကို ေက်ာ့ေကခိုင္ ထုတ္ေျပာလိုက္တာဟာ က်ေနာ့္ဦးေႏွာက္ရဲ ့အစြန္ဆုံးအခန္းမွာ သိမ္းဝွက္ထားရဲ ့မိုးရတီနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေျပာင္းသတိရေစဖို႔ ျဖစ္သြားတယ္ဗ် .. အဲဒီမွာ က်ေနာ့္စိတ္က အရိုင္းဆန္သြားၿပီး လီးကို ကုန္းစုပ္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဆုပ္ၿပီး ဆြဲဖယ္ပစ္လိုက္တယ္

“ဘာျဖစ္တာလဲ .. မႀကိ္ုက္ဘူးလား.. ရွင္ အဆင္မေျပလည္း က်မကို ဟိုဟာမလို႔ပဲ သေဘာထားးးးးးး”
“ေက်ာ့ .. မင္း .. ဟားးးးး … ကဲကြာ!!”

မရေတာ့ဘူးဗ်ာ .. စိတ္ကလုံးဝကို လြတ္ထြက္သြားၿပီ။ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ကိုယ္ကို တြန္းထုတ္လိုက္တာ ဆိုဖာေပၚ ေနာက္ျပန္လန္က်သြားျပန္တယ္။ ေျခတန္တစ္ဖက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ၊ တစ္ဖက္က ဆိုဖာေပၚမွာ။ က်ေနာ္ ဒီလိုလုပ္လိုက္လို႔ ေက်ာ့ေကခိုင္က တစ္ခုခု ေျပာမယ္မွတ္ေနလား။ ဘာမွ မေျပာဘဲ သူက ျပန္ၿပီး စိန္ေခၚသလိုေတာင္ လွမ္းၾကည့္ေနေသးတာ။ ဘယ္ရေတာ့မလဲ .. ေျခတန္ေတြရဲ ့အေနအထားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ဟၿပီး ဖိတ္ေခၚေနသလို ျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ေပါက္ထဲ လီးကို တအားေဆာင့္ထည့္လိုက္တာေပါ့ …။

တကယ္ပါဗ်ာ .. က်ိန္ဆိုက်ိန္ရဲပါတယ္။ လိင္ဆက္ဆံဖူးတဲ့ သက္တမ္းမွာ တစ္ခါမွ ဒီလိုမလုပ္ဖူးပါဘူး။ အခုဟာက တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ကို ဂိတ္ကုန္ဝင္သြားတာ။ ေက်ာ့ေကခိုင္သာ က်ေနာ့္ လီးနဲ႔ လိုးတာကို ပထမဆုံးခံဖူးတယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ေနရာမွာတင္ သတိေမ့သြားမလား မသိဘူး။ အခုေတာင္မွ သိပ္မသက္သာဘူးဆိုတာ အားဆိုၿပီး အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ခ်က္က သက္ေသျပေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုခံရလို႔ သူက ေလၽွာ့မယ္လိုေတာ့ မထင္နဲ႔။ က်ေနာ့္ဖင္ကိုေတာင္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ လွမ္းဖက္ထားတာ လက္သည္းခၽြန္ေတြ ဖင္သားထဲ စိုက္ဝင္မတတ္ပဲ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ …။

မိနစ္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတဲ့အထိ အရိုင္းဆန္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြက ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ႀကီးစိုးထားလို႔လားေတာ့ မသိ .. ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ဘဲ ဆက္စ္ကိစၥကိုပဲ တရၾကမ္း လုပ္မိေနၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ နည္းနည္းေလး အရွိန္ျပန္ေလ်ာ့သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းၿပီး အသက္ရႉႏႈန္း ျမန္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က စကားေတြ ေတာက္ေလၽွာက္ေျပာေတာ့တာပဲ။

“ေဆာင့္ .. ေဆာင့္စမ္းကြာ .. က်မေကာင္ေလးက အလွပဲ ၾကည့္ေနခ်င္တဲ့ လူမဟုတ္ဘူး .. လိုးရမွ အာသာေျပတဲ့သူ .. မိုးရတီက အျပသက္သက္ပဲ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ကမွ လုပ္လို႔ရေသး .. အီး”

က်ေနာ္ ႏႈတ္ခမ္း တင္းတင္းကို ေစ့ထားလိုက္တယ္ .. ဘာဆိုဘာမွ မေျပာဘဲ ေက်ာ့ေကခိုင္ အဖုတ္အိအိေလးထဲ အဆက္မျပတ္ဝင္ထြက္ေနတဲ့ လီးကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ထားတယ္။

“ဟုတ္တယ္ .. အဲဒီေကာင္မက တကယ့္ ေသာက္ႂကြား .. ေျပာစရာမရွိေအာင္ လွတာနဲ႔တင္ မာန္တက္ေနတာ .. ေတာက္ .. မုန္းလိုက္တာ ..ႏုပ်ိဳႂကြရြေနတဲ့ ေဘာ္ဒီက ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔မွာ သြားရွိေနရတာလဲ .. ဘာဝတ္ဝတ္ ဒင္းနဲ႔ လိုက္ေနတယ္ … အား … ေစာက္ေကာင္မ !!!”

ဆိုဖာသားကို အားယူၿပီး ေထာက္ထားတဲ့ က်ေနာ့္လက္ေတြက အလိုအေလ်ာက္ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ၿပီးေထာက္မိသြားတယ္။ ဒီထဲမွာ ေကာင္မေလးေတြ ပါရင္ .. ခင္ဗ်ားတို႔ ေကာင္ေလးေတြ အေပၚကမိုးၿပီးေဆာင့္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္သီးဆုပ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ ဘာဆက္ျဖစ္သလဲ သိၾကတယ္ဟုတ္ .. (ဟီး .. ေမးသာေမးရတာပါ .. ဘယ္သူမွလဲ ဒါမ်ိဳးေတာ့ ဝင္ေျဖမယ္ မထင္ပါဘူး .. ခြီး :P) ။

က်ေနာ္ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ဒီဂရီတိုးသထက္တိုးၿပီး ၾကမ္းလာေပမယ့္ ေက်ာ့ေကခိုင္ ေျပာေနတာေတြက မဆုံးေသးဘူး .. Non-stop ကို ဆက္ေျပာေနတာ …

“အီး .. တကယ္ .. တကယ္ပဲ … ဒီေကာင္မ ရင္သားေတြကလည္း ဘာမိုက္သလဲ မေမးနဲ႔ .. လုံးၿပီးထြားေနတာ ဆြဲသားတီရွပ္သာ ဝတ္ထားလို႔ကေတာ့ ေမာက္တက္ေနတာပဲ .. လာၿပီး စို႔ပါေတာ့လို႔ လက္ယက္ေခၚေနသလိုပဲ .. ရွီး .. အင့္ .. အင့္”

စိတ္ထဲဟုန္းခနဲ ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ပုံမွန္ေဆာင့္ေနရာကေန တစ္ခ်က္ကို အားျပင္းျပင္းႏွင့္ ဖိခ်ပစ္လိုက္တယ္ (ကိုပန္းရိုင္း ရိုက္တင္ေပးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ေျပာတဲ့ ေျမစိုက္ေဆာင့္နည္းေပါ့ ;))။ ဆီးခုံခ်င္းရိုက္သံက ဖတ္ခနဲ ျမည္ၿပီး လီးဆိုတာ ဖ်ဥ္းခနဲေတာင္ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့စကားေတြက က်ေနာ့္စိတ္ကို ဆြသထက္ဆြေပးေနတာ က်ေနာ္ ခံစားလို႔မရေတာ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္။ မိုးရတီရဲ ့မို႔ေမာက္ေနတဲ့ နို႔လုံးေတြကို တီရွပ္ပါးပါးက်ပ္က်ပ္နဲ႔ ေဖာ္ျပတာကို က်ေနာ္က မ်က္စိထဲ မျမင္ရွာဘူးကိုး။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ငါ ဒီလိုအရွိန္တက္သြားတာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ေက်ာ့ေကခိုင္ သိသြားမလားဆိုၿပီး ခနေတာ့ စိတ္ပူလိုက္ေသး။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေအာက္ကေန တန္ျပန္ေကာ့ေပးေနရင္းက သူေျပာခ်င္တာကို ဆက္ေျပာေနတယ္။

“ဟင္း .. သိတယ္ေပါ့ .. က်မေကာင္ေလး ဒါေတြကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ .. ႀကိဳက္လဲႀကိဳက္ခ်င္စရာပဲ .. အိုးဆိုတာ စြင့္ကားၿပီး ပန္းသီးပုံအတိုင္းပဲ လွခ်က္က .. လမ္းေလၽွာက္တိုင္း လႈပ္ေနတာတို႔ .. ကုန္းလိုက္တာမွာ ေပၚလာတာတို႔က .. အိုး .. shit!! .. ေသာက္ .. ေသာက္ေကာင္မ .. မုန္းလိုက္တာ”

ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ .. ကိုယ္က်ိဳးေတာ့နဲၿပီ ထင္ပါရဲ ့.. က်ေနာ့္မွာ ဆူေဝေနတဲ့ စိတ္ရိုင္းေၾကာင့္ လိုးသာလိုးေနရတာ။ လူက လန႔္လာၿပီ။ စိတ္ထဲထင့္ခနဲ ျဖစ္သြားတာမို႔ အရွိန္ကို ျပန္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရပါဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္က အေလ်ာ့မေပးဘဲ က်ေနာ့္တင္ပါးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေအာက္ကေန အပီအျပင္ကို ေကာ့တင္ေပးေနတာ။ ေသာက္ထားတဲ့ အရွိန္နဲ႔ မူးေနတာလား .. တျခားဟာပဲ မူးေနတာလား မသိေတာ့ဘူး။

“အီး … အိုး .. မိုးရတီ .. ေစာက္ေကာင္မ … ေသာက္ရမ္းလွတာနဲ႔ မာန္တက္ေနတဲ့ဟာမ … ဖက္ခ္ယူ .. အိုး … ဖက္ခ္ … အီး!!!!”

ေနာက္ဆုံးစကားလုံးက ဒီအတိုင္းနဲ႔ ရပ္သြားတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ မိန္းကေလးေတြ ၿပီးခါနီးမွာ ေအာ္ရင္ထြက္တဲ့ အသံလိုကို သံရွည္ဆြဲၿပီးထြက္တာ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဆံပင္ေတြ လႈပ္ရွားရမ္းခါၿပီး မ်က္ႏွာေပၚဖုံးသြားေလာက္ေအာင္ကို လူက ေကာ့ျပန္ယိမ္းထိုးၿပီး ေက်ာ့ေကခိုင္ အႀကီးအက်ယ္ ၿပီးသြားတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဘယ္ေနနိုင္ပါ့မလဲ။ ကိုယ့္ေကာင္မေလးျဖစ္တဲ့သူ သူအင္မတန္မုန္းတဲ့ မိုးရတီအေၾကာင္း ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို ေျပာရင္း ၿပီးသြားတယ္ဆိုမွ ကိုယ္လည္းပဲ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ၿပီး လိုက္ၿပီးသြားပါေရာ။ လီးကို ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့အဖုတ္အဆုံးထဲထိ ထိုးထည့္ထားၿပီး လရည္ေတြကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္တာ ဒလေဟာေတာင္ ထြက္သြားတယ္ ေျပာရမယ္ …။

ေက်ာ့ေကခိုင္ ဒီတစ္ခါၿပီးတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတယ္။ ခါတိုင္းနဲ႔ လုံးဝမတူဘူး။ ငလ်င္ႀကီး တစ္ခုလႈပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္ ငလ်င္လွိုင္းေသးေသးေလးေတြ (အင္းဂိပ္လိုဆိုရင္ေတာ့ အာဖတာေရွာ့ခ္ေလး) ျဖစ္သလိုေတာင္ သူ႔အဖုတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနမွန္း ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ လီးကို လာလာညႇစ္ေနတဲ့ အတြင္းသားေတြေၾကာင့္ သိေနတယ္ဗ်။

က်ေနာ္ လရည္ေတြကုန္စင္ေအာင္ ထြက္သြားၿပီးလို႔ မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လုံးကို ျပန္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့မ်က္ဝန္းေတြက မွိတ္ရက္သား ရွိေနေသးတယ္။

မ်က္ႏွာႏုႏုေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို နီးျမန္ၿပီး ေခၽြးေစးေလးေတြလည္း ျပန္လို႔။ ဆံပင္ေတြဆိုတာလည္း ဖရိုဖရဲနဲ႔ .. ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သိလိုက္ၿပီ။ အာ့ရို .. ဖ်ား ဖ်ား .. က်ေနာ့္ေကာင္မေလး ေမ့ေမ်ာသြားတာပဲ .. အလိုးခံရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေမ့ေမ်ာသြားတယ္ဆိုတာ တကယ္ျဖစ္တတ္တာကိုး …။

က်ေနာ္ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ဆိုဖာေပၚကေန ႂကြလိုက္တာ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖစ္ခါစျဖစ္တဲ့ လီးက အဖုတ္ထဲကေန ႁပြတ္ခနဲ အသံျမည္ၿပီး ကၽြတ္ထြက္လာတယ္။ ေက်ာ့ေကခိုင္ကေတာ့ တုတ္တုတ္ေတာင္ မလႈပ္ေတာ့ဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေခၽြးေတြနဲ႔့ စိုရႊဲေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အရင္ဆုံး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ဖို႔ ေတြးလိုက္ၿပီး ေနာက္ေဘးဘက္ ေလၽွာက္လာခဲ့တယ္။ ေဘဇင္ေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ေရဘုံဘိုင္ေခါင္းကို ဖြင့္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ထိုးက်လာတဲ့ ေရေတြေအာက္မွာ ခနခံ၊ ၿပီးေတာ့ လက္ခုပ္ထဲ ေရထည့္ၿပီး မ်က္ႏွာ ေကာင္းေကာင္းသစ္ပစ္လိုက္တယ္ .. အား .. အခုက်မွပဲ ေနသာေတာ့တယ္ဗ်ာ

ေရဘုံဘိုင္ေခါင္းကို ျပန္မပိတ္မိေသးဘဲ အလၽွံမျပတ္က်ေနတဲ့ ေရေတြကို အဓိပၸါယ္မဲ့စြာနဲ႔ က်ေနာ္ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အရာေတြကို က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ အခုထက္ထိ လက္မခံခ်င္ေသးဘူး။ ပုံမွန္ဆို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကားမ်ားၿပီး ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ရမယ့္ အေၾကာင္းအရာက အခုေတာ့ အရာသာအရွိဆုံး အခ်စ္ပြဲတစ္ပြဲေတာင္ ျဖစ္သြားခဲ့တာ။ အဲဒီထက္ ပိုၿပီး အ့ံၾသမိတာက ေက်ာ့ေကခိုင္တစ္ေယာက္ သူအင္မတန္ၾကည့္မရဘူးဆိုတဲ့ မိုးရတီအေၾကာင္း ေျပာရင္း ၿပီးသြားတာကိုပဲ။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီလို ျဖစ္ရတာပါလိမ့္။ ေသာက္ထားတဲ့ မာဂရီတာေၾကာင့္ပဲလား .. အရက္ရွိန္ေၾကာင့္ ေက်ာ့ေကခိုင္ကိုယ္ထဲမွာ ငုတ္လ်ႈုိးေနတဲ့ စိတ္ဆႏၵတစ္ခုက ထိန္းမရပဲ ထြက္လာတား .. ဟူး .. မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ .. က်ေနာ္ သိတာဆိုလို႔ က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္ေကာင္မေလး .. မိုးရတီဆိုတဲ့ ေကာင္မအေၾကာင္းေတြးရင္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၿပိဳင္တူၿပီးခဲ့တာပဲ .. … ရတီ .. မိုးရတီ .. မင္း .. မင္း

အဲဒီေန႔ညက ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ျပန္ကို နိုးမလာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း ေနရာေျပာင္းလိုက္ရင္ သူနိုးလာမွာ စိုးတာနဲ႔တင္ သူ႔ကို မ ၿပီးေရႊ ့မေနေတာ့ဘူး။ သူ႔ကိုယ္ေလးကို ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ရင္း အေပၚကေန ေစာင္တစ္ထည္ ျခဳံေပးထားလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုယ့္အခန္းထဲပဲ ဝင္ေခြေနလိုက္တာ ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္လို႔ ေပ်ာ္သြားမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ႏွာေခါင္းထဲမွာ ထမင္းေၾကာ္လိုလို အနံ့ရမွ နိုးလာေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က မီးဖိုခန္းထဲမွာ မနက္စာစားဖို႔ ျပင္ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့တာပဲ။

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေက်ာ့ေကခိုင္က မေန႔ညက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို အစေဖာ္ၿပီး အေျပာမခံဘူးဗ်။ သူ မူးေနလို႔ပဲ ျဖစ္ခဲ့သလိုလိုနဲ႔ ႐ုပ္တည္ႀကီး လုပ္ေနတာ။ သူကမွ စကားမစေတာ့လဲ က်ေနာ္လည္း ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒါကို ဘာျဖစ္တာလဲလို႔ သြားေမးလို႔ရမလဲဗ်ာ။ မသိလိုက္ မသိဖာသာပဲ ေနလိုက္ရတယ္။ ယုန္ကေလး ႏွာေစးသည္ေပါ့ …။

တစ္ခု ထူးဆန္းတာက အဲဒီေနာက္ပိုင္း ေက်ာ့ေကခိုင္က မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ဘာမွလာေျပာတာ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ၾကည့္ရတာ သူက စကားစၿပီး ေျပာလိုက္ရင္ ဟိုေန႔ညက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဟာကို က်ေနာ္က ထုတ္ေျပာမွာ စိုးလို႔လားေတာ့ မသိဘူးရယ္။ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ၿပီး ထူးဆန္းတာက အလုပ္ထဲမွာ မိုးရတီ က်ေနာ့္နား လာကပ္တဲ့အခါ သိပ္ၿပီးေတာ့ မၾကည္သလို အမူအရာလည္း မျပေတာ့တာ။ ဘယ္လိုမွန္း မသိဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္ မိုးရတီကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္က တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားသလိုပဲ။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ ခါတိုင္းလို မနာလိုေဂ်ဝင္တဲ့ အၾကည့္ေတြ မဟုတ္ဘူး .. တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ .. က်ေနာ္မ်ား စိတ္ကူးတအားယဥ္ေနမိတာလား မသိေတာ့ပါဘူး ကိုယ့္ၾဆာတို႔ရယ္ …။

မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ ဘယ္လိုေနလဲေတာ့ မေမးၾကပါနဲ႔။ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္းသာ ျဖစ္ၾကေၾကးဆို အဲဒီဟာမကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး လိုးခ်င္တာေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေတြးကို က်ေနာ္ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားပါတယ္။ အဲဒီအစား ကိုယ့္ေကာင္မေလး ျဖစ္တဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္အေၾကာင္းသာ က်ေနာ္ ေတြးေနလိုက္တယ္။ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ကိုယ္ထဲမွာ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ မီးေတာက္ေလးကို က်ေနာ္ သေဘာက်တယ္ .. စိတ္လႈပ္ရွားတယ္ေပါ့ .. အဲဒီ မီးေတာက္ေလးကို မၿငိမ္းေစခ်င္ဘူး .. ဒီမီးေတာက္မွာ ေလာင္ကၽြမ္းခံရမွာကို ပိုးဖလံတစ္ေကာင္လို က်ေနာ္ ႏွစ္သက္ေနေတာ့တာပဲ ..။

ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ေက်ာ့ေကခိုင္က အဲဒီေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္ကို လုံးဝျပန္ေျပာင္းအေျပာမခံသလို၊ က်ေနာ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေတြ႕ဖို႔ကိုလဲ ဟိုအေၾကာင္းၿပ ဒီအေၾကာင္းျပလုပ္ၿပီး ေရွာင္ေနခဲ့တယ္။ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္မကေတာ့ဘဲ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာၿပီး၊ သုံးပတ္ထဲေတာင္ ေရာက္လာၿပီ။ မိုးရတီကလည္း က်ေနာ့္နားကို ကပ္ၿပီး flirt လုပ္တာက ေတာ္ေတာ္မ်ားလာၿပီ။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဟိုလိုဒီလို ျဖစ္လာျပန္ပါေရာ ..။

အဲဒီလိုနဲ႔ ေနလာခဲ့တာ တစ္ေန႔မွာေတာ့ မိုးရတီ က်ေနာ့္အနား ေရာက္လာၿပီး

“ေဇယ် .. ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္မ်ား ရတီတို႔ ဘဲစားဘဲေခ် ျဖစ္မသြားရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ေတြးမိသလဲ .. သိခ်င္လို႔ .. “

သူ႔စကားက ေျပာရရင္ ခါတိုင္းလိုပဲ လာၿပီးၾကဴတဲ့စကားေတာ့ ဟုတ္ေပမယ့္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္လုံးေတြရဲ ့အမူအရာေၾကာင့္ serious ေျပာေနသလို ခံစားရတယ္ဗ်။ ေက်ာ့ေကခိုင္အေပၚမွာ သစၥာေစာင့္သိမယ္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ ့စိတ္တစ္ျခမ္းက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ ဒီေတာ့ပစ္ကေန ဖယ္ခြာဖို႔ အသိေပးေနေပမယ့္၊ အရွက္မရွိတဲ့ ေနာက္တစ္ျခမ္းက ဒီေမးခြန္းကို တုံ႔ျပန္ဖို႔ လွမ္းေျပာေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းခ်င္တာပဲလားလို႔ ေျပာရမလား မသိဘူး။ က်ေနာ့္ႏႈတ္က ဘာစကားမွ မထြက္ခင္မွာ မိုးရတီကို ကိုေအးမင္းက လွမ္းေခၚလိုက္ပါေရာ ..။

မိုးရတီ ထြက္သြားလို႔ ကိုယ့္လက္ေတြကို ကိုယ္ျပန္ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ ေခၽြးေစးေတြေတာင္ စိုေနတာ ေတြ႕တယ္။ ဘာမွေတာင္ မဟုတ္ေသးဘူး ေနာ္ .. မိုးရတီနဲ႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ဆုံဖို႔ စကားစယုံေလး ရွိေသးတာကို။ အဲဒီေန႔ တစ္ေန႔လုံးလဲ က်ေနာ့္မွာ မိုးရတီ ေနာက္ထပ္ စကားစဦးမလားဆိုၿပီး ေစာင့္ေမၽွာ္သလိုေတာင္ ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီက ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ဘယ္လိုေနလဲ .. သိခ်င္တယ္လား ကိုယ့္ၾဆာတို႔။ ထုံးစံအတိုင္းေပါ့ .. စိတ္သက္သာရာရတာက တစ္ပိုင္း၊ စိတ္ပ်က္တာက တစ္ပိုင္းေပါ့ .. တကယ္ပါ။ ေဇယ်ဆိုတဲ့ေကာင္ဟာ မီးစတစ္ဖက္၊ ေရမႈတ္တစ္ဖက္ရယ္ …။

ညဘက္ က်ေနာ္တို႔ ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ၾကေတာ့ က်ေနာ္ ဇာတ္လမ္းအစမွာ ေျပာခဲ့သလို စားဖိုေဆာင္ထဲရွိတဲ့ ေကာင္မေလးေလးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ခိုင္သဇင္က announcement တစ္ခုလုပ္တယ္။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒီတစ္ပတ္ ေသာၾကာေန႔က်ရင္ သူ႔အိမ္မွာ ပါတီလုပ္မယ္တဲ့။ စိတ္ဝင္စားတဲ့သူ ရွိရင္ လာပါဆိုၿပီး အားလုံးကို ဖိတ္ေနတယ္။ က်ေနာ္သိတာက ေက်ာ့ေကခိုင္အိမ္ကို သူ႔အမ်ိဳးေတြ လာမွာမို႔လို႔ တျခားကို သူတို႔သြားၾကမယ္ ေျပာတယ္၊ ဒီေတာ့ အကယ္၍ က်ေနာ္သာ ခိုင္သဇင္ ဖိတ္ေခၚတဲ့အတိုင္း သြားမယ္ဆိုရင္ ေက်ာ့ေကခိုင္ လိုက္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဒီအတိုင္း ကိုယ့္သေဘာခ်ည္းနဲ႔ေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္ကိုေမးေတာ့ .. ရတယ္ သြားေလတဲ့ .. သူလည္း တျခားသြားဖို႔ အစီအစဥ္ မျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ လာခဲ့မယ္ဆိုၿပီး မတင္မက် အေျဖေပးတယ္။ ဒီေတာ့ အိုေကေပါ့ဆိုၿပီး က်ေနာ္ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ခိုင္သဇင္ ပါတီလုပ္မယ့္ေနရာက သူေနေနတဲ့ ရန္ကုန္ထဲက အိမ္မွာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔အစ္မတစ္ဝမ္းကြဲ ရွိေနတဲ့ သန္လ်င္ဘက္ျခမ္းက အိမ္။ အဲဒီအိမ္ကလူေတြက ျမန္မာျပည္အႏွံ့ ဘုရားဖူးထြက္သြားလို႔ သူ႔ကို အိမ္အပ္သြားတာ။ အိမ္က ၿခံအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္း သုံးထပ္ႀကီး။ က်ေနာ္ ေရာက္သြားတဲအခ်ိန္မွာ ပါတီက ေတာ္ေတာ္ေတာင္ အရွိန္ရေနၿပီ။ ေအာက္ထည့္ ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေသာက္စားေနၾကတဲ့သူေတြထဲ အခ်ိဳ႕က ဖြင့္ထားတဲ့ ေဂ်လိုရဲ ့ On the floor ဆိုတဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ ကေနတဲ့ သူေတြေတာင္ ရွိေနၿပီဗ် …။

က်ေနာ္လည္း ဟိုေလၽွာက္သြား၊ ဒီေလၽွာက္သြားနဲ႔ ခနသြားၿပီး ပါတီလာတဲ့သူေတြအတြက္ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ ေကာ့ေတးကို တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ေသာက္ေနမိတယ္။ မ်က္စိကေတာ့ တစ္ေယာက္ေသာသူကို လိုက္ရွာမိေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔သိမွာပါ .. က်ေနာ္ မိုးရတီကို ရွာေနတယ္ဆိုတာ။ ဒါေပမယ့္ နာရီဝက္ေလာက္ေတာင္ ရွိသြားမလား မသိဘူး။ မိုးရတီရဲ ့အရိပ္အေယာင္ေတာင္ လုံးဝ မျမင္ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း အေပၚထပ္ကို တက္တဲ့ ေလွကားရဲ ့ေထာင့္ခ်ိဳးေလးကို မွီထားရင္း ဘယ္ႏွစ္ခြက္မွန္း မသိတဲ့ ေကာ့ေတးကိုသာ ခပ္မၽွင္းမၽွင္းေလး ေသာက္ေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိ္န္မွာ ..

(ဘယ္သူလဲ သိလား) .. ဆိုတဲ့ အေမးနဲ႔ က်ေနာ့္ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏုႏုေလးနဲ႔ ေနာက္ဖက္ကေန လာအုပ္တာ ခံလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာဆိုတာ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီးနဲ႔ ျဖစ္သြားတာ ဂ်ိဳကာ႐ုပ္လိုေတာင္ ျဖစ္သြားလား မသိဘူး။ ေသာက္ထားတာေတြက နဲနဲလည္း မ်ားေနၿပီျဖစ္တဲ့အျပင္ ဖြင့္ထားတဲ့ တီးလုံးကလည္း ျမဴးႂကြၿပီး စိတ္ထစရာေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ လူက သိပ္ၿပီး ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြးမေနေတာ့ဘူးရယ္ ..။

“မသိဝူး .. ဒါေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းမယ္မွန္းေတာ့ သိတယ္” (ျမန္ျမန္ေျဖလိုက္တာ စကားေတာင္ မၿပီေတာ့ဘူး .. ဟီး)
“ခိ .. ခိ .. လူလည္ႀကီး”

က်ေနာ့္ မ်က္စိေတြေပၚက လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ ကြာသြားတယ္ဆိုတာနဲ႔ ေနာက္ဘက္ကို အလိုလို လွည့္ၾကည့္ၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ ထင္တားတဲ့အတိုင္းပဲ။ မိုးရတီရယ္ေလ .. ျပဳံးေစ့ေစ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတာ တကိုယ္လုံးကိုပဲ။ က်ေနာ္လည္း သူမအၾကည့္အတိုင္း ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး တန္ျပန္ၾကည့္ပစ္လိုက္တယ္။

မိုးရတီ ဒီေန႔ဝတ္ထားတာက skinnyလို႔ ေျပာလို႔ရမယ့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအက်ပ္၊ အသားက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖစ္တဲ့အျပင္ Low-riders အမ်ိဳးအစားဆိုေတာ့ ေရွ႕ဘက္ျခမ္းက ဆီးစပ္ဝင္းဝင္းေလးေရာ၊ ေနာက္ဘက္က တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးေတြရဲ ့အေနအထားကိုေရာ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပထားသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အေပၚပိုင္းမွာေတာ့ ဗြီပုံစံ လည္ပင္းေပါက္ ခပ္ဟိုက္ဟိုက္ တီရွပ္အျဖဴေလးကိုသာ ဝတ္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ။ ဒီလိုပုံစံကို ေက်ာ့ေကခိုင္ကေတာင္ ေျပာထားေသးတယ္ မွတ္လား။ မိုးရတီရဲ ့နို႔ႀကီးေတြက ထြားၿပီးမို႔ေမာက္ေနေတာ့ လုံးဝကို ထင္းထင္းႀကီး ျဖစ္ေနတာေလ။ ေျပာရရင္ ရိုးရိုးေလး ဝတ္ထားေပမယ့္ ပါတီမွာ ရွိေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြထဲမွာ မိုးရတီက အလိုလိုေနရင္း outstanding ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ဗ်ာ

“ေဇယ် … ေကာင္ … မေလး ဘယ္မွာလဲ??” (ေမးပုံက အထာေလးနဲ႔ဗ် .. ေကာင္ဆိုတဲ့ေနရာမွ ႏွစ္စကၠန႔္ေလာက္ၾကာေအာင္ သံရွည္ဆြဲလိုက္ေသးတာ .. ႐ုပ္ကလဲ မခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔)
“ဒီေန႔ မအားဘူး”
“ေအာ္ .. ဆိုးတာပဲ”
“ဟုတ္လား” (ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္း မသိ .. က်ေနာ္ မ်က္ခုံးပင့္ၿပီး တုံ႔ျပန္မိတယ္)
“ဟုတ္တယ္ .. ေဇယ်ဟာမေလး ရွိေနမွ စကားေျပာရတာ ပိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာ” (မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ၿပီးေတာ့ အထာေလးနဲ႔ ေျပာတဲ့ မိုးရတီရဲ ့႐ုပ္က တကယ္ကို ရိုက္ေပါက္ဗ် .. ဒါေပမယ့္ ဟိုလိုဒုတ္နဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး .. ဟိုလိုဒုတ္ဗ် .. ဟီး)

အဲ့လို ေျပာၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္လက္ကို ႐ုတ္တရက္ဆြဲၿပီး အခန္းအလယ္က ကေနတဲ့လူေတြဆီကို တိုးကပ္သြားတာ က်ေနာ့္မွာ လက္ကားယားေျခကားယားနဲ႔ ပါသြားပါေရာ။ မိုးရတီ က်ေနာ့္လက္ကို ဆြဲရင္း ကပြဲထဲ ဝင္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ အားလုံးရဲ ့အၾကည့္က က်ေနာ္တို႔ဆီ ေရာက္လာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဘဲေတြက အားက်သလို၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက မနာလိုသလိုလိုနဲ႔ ၾကည့္ေတာ့ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ .. အလိုလို ဘဝင္ေတာင္ ျမင့္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားေသး။ ဒါနဲ႔ မိုးရတီက က်ေနာ့္လက္ကိုဆြဲယူၿပီး သူမခါးကို ဖက္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ဘယ္ျငင္းေတာ့မလဲ။ လူကိုပါ ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္း၊ ကိုယ္ခ်င္းပူးကပ္ၿပီး ေတးသြားအလိုက္ ကခုန္မိေတာ့တာေပါ့။ အဲ့လို ကေနရင္းမွ ..

“ေဇယ် ရွင္သိလား??”
“ဘာကို သိရမွလဲ??” (ဘာမွ ဆက္မေျပာဘဲ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကိုသာ ေငးၾကည့္ေနလို႔ မေနနိုင္တဲ့ က်ေနာ္ကပဲ ေမးလိုက္တယ္)
“ရတီတို႔ႏွစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ဘဲစားဘဲေခ် ျဖစ္မသြားခဲ့ရင္ အေကာင္းသားလို႔ ေဇယ် ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ေတြးမိသလဲ ဆိုတာေလ”
“ေအာ္ .. ဒါလား .. တစ္ခါတစ္ေလေပါ့” (က်ေနာ္လည္း သူ႔ကို တိတိက်က် မေျဖခ်င္တာနဲ႔ ေလၽွာခ်လိုက္တယ္)

ဒါေပမယ့္ မိုးရတီပဲဗ်ာ ဒီေလာက္နဲ႔ ရမလား။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို မခို႔တရို႔နဲ႔ကိုက္ၿပီး .. တကယ္ပဲ တစ္ခါတစ္ေလလားလို႔ မ်က္လုံးေလးဝင့္ အေမးမွာ က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္မထိန္းနိုင္ဘဲ စကားတစ္ခြန္း လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတယ္

“ဘာျဖစ္လို႔ ငါတို႔ အတုံ႔အလွည့္ေတြ ျဖစ္ေနရတာလဲ .. တကယ္ဆို တၿပိဳင္ထဲဆိုရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား”

ေစာက္က်ိဳးနဲ .. က်ေနာ့္ ပါးစပ္က တကယ္ကို ဒီစကားေျပာထြက္သြားတာလား .. က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့မ်က္ဝန္းေလးဆိုရင္ အရင္ဆုံးဝိုင္းစက္သြားတယ္ .. ၿပီးေတာ့မွ တကယ္ကို သေဘာက်သလိုနဲ႔ ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ျပဳံးေတာ့တာပဲ။

“အိုး .. ေဇယ်က သိပ္ဆိုးတာပဲ”
“အာ .. ရတီ က်ေတာ့ေရာ ေကာင္းလို႔လား” (ဘယ္ရမလဲ .. က်ေနာ္ကလဲ ျပန္ပက္လိုက္တာေပါ့)
“ဒါဆို ေဇယ်က ဆိုးတာေလးေတြကို သေဘာက်တယ္ေပါ့ .. ဟက္ ဟက္”

မိုးရတီက အဲ့လိုေမးလိုက္ရင္းက က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ ပိုးတိုးဝင္လာတယ္။ တကယ္ဆို က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီလိုစကားေတြ ေျပာေနၾကေပမယ့္ လူခ်င္းပူးကပ္ၿပီး ကခုန္ေနတာကလည္း မပ်က္ဘူးေနာ္။ ခပ္ျမဴးျမဴး တီးလုံးနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားေနတာဆိုေတာ့ သူ႔ကိုယ္ရဲ ့အစိတ္အပိုင္းေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုယ္က အလိုအေလ်ာက္ တိုက္မိေနတာပါ။ လူဆိုတာ ရွိန္းခနဲ ဖိန္းခနဲျဖစ္ၿပီး ရမၼက္အရွိန္က ေလေၾကာမိတဲ့ စြန္တစ္ေကာင္လို အထက္ကို ထိုးတက္သထက္ တက္ေနတာေလ။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ့္ေနရာမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုလဲ ျဖစ္မွာပဲ။ မိုးရတီဆိုတာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ပန္းေသေနရင္ေတာင္မွ ငုတ္တုတ္ေလးထထိုင္လာေအာင္ စြမ္းနိုင္တဲ့သူ မဟုတ္လား။ က်ေနာ့္လို ဟိုမုန္းအားေကာင္းတဲ့ အရြယ္အတြက္ေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ….။

အဲ့ဒီလို မိုးရတီ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာေတာ့ က်ေနာ့္လက္ေတြက သူ႔ခါးကိုကိုင္ထားရာက တင္သားေတြေပၚ ေျပာင္းေရာက္ၿပီး ထိထိမိမိ အုပ္ကိုင္မိသြားတယ္။ က်ေနာ့္ရင္အုပ္နဲ႔ ရင္သားမို႔မို႔ေတြ တင္းခနဲ ထိေတြ႕မိတယ္။ ႏွစ္ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ျဖစ္သြားတဲ့အခိုက္ မိုးရတီက က်ေနာ့္နားတစ္ဖက္နားကပ္ၿပီး ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့
ေဇယ်သိလား .. ဒီအိမ္ရဲ ့အေပၚဆုံးထပ္မွာ အခန္းလြတ္ေတြ ရွိတယ္ … တဲ့

ညိဳ႕အားျပင္းလွတဲ့ ဒီစကားသံရဲ ့အဆုံးမွာ က်ေနာ့္ မ်က္လုံးက အိပ္ေမြ႕ခ်ခံလိုက္ရသလို အလိုလိုေမွးက်သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ မွတ္မိတာက မိုးရတီရဲ ့လက္တစ္ဖက္က က်ေနာ္ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရဲ ့ဂြၾကားကို လာထိတာရယ္၊ က်ေနာ့္လက္ကိုဆြဲၿပီး ကခုန္တဲ့ေနရာက ေခၚထုတ္လာတာရယ္၊ ေကာ့ေတးေတြ ထည့္ေပးထားတဲ့ ယမကာပုံးထဲကေန တစ္ေယာက္တစ္ခြက္စီ အေမာေျပေသာက္မိတာရယ္၊ ေနာက္ဆုံး ႏွစ္ေယာက္သား ေလွကားထစ္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး အေပၚဆုံးထပ္ကို ေရာက္လာတာရယ္ပဲ။

လူသူကင္းေနသလို ျဖစ္တဲ့ အေပၚဆုံးထပ္ရဲ ့ေထာင့္ခ်ိဳးက အခန္းတစ္ခုထဲ ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ မိုးရတီက က်ေနာ့္ကို အသင့္ရွိေနတဲ့ အခန္းထဲက Queen Size ကုတင္ဘက္ကို တြန္းထုတ္လိုက္တယ္။ ခပ္ထူထူ ေရျမဳပ္မို႔ရာေပၚ က်ေနာ္ ဖင္ထိုင္က်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာက္ထပ္ကေန ပ်ံ ့လြင့္လာတဲ့ တီးလုံးအတိုင္း မိုးရတီ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚေျမႇာက္တင္ၿပီ သူမကိုယ္ေလးကို ဆက္ဆီကခ်ိဳးတစ္ခုအတိုင္း တြန႔္လိမ္ကျပတယ္။ တစ္ခန္းလုံးမွာ ကုတင္ရဲ ့ေခါင္းရင္းမွာ ထြန္းထားတဲ့ မီးတိုင္ဝါ၀ါေလးရဲ ့အလင္းေရာင္ပဲရွိေတာ့ အဲဒီအလင္းရဲ ့ေအာက္မွာ ကျပေနတဲ့ မိုးရတီဟာ တကယ္ကို လက္ရာေျမာက္ထုဆစ္ထားတဲ့ ဗီးနပ္စ္နတ္သမီး႐ုပ္ေလး အသက္ဝင္လာသလိုပဲ။ လက္ေျမႇာက္ထားတဲ့အတြက္ ထြားမို႔တဲ့ရင္ေတြရဲ ့အတိုင္းအတာက ပိုၿပီးေတာ့ သိသာလာေတာ့ ဒါကိုၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္မွာ အာေခါင္ေတြ အလိုလိုေျခာက္၊ ေသြးခုန္ႏႈန္းေတြ ျမန္သထက္ ျမန္လာတာေပါ့။

“ေဇယ်က ရတီရဲ ့့ကိုယ္ေပၚက အစိတ္အပိုင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျမင္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ဒီတစ္ခါ ရတီအလွည့္ .. ျပပါဦး ေက်ာ့ေကခိုင္ အျမဲျမင္ေနၾကဟာေတြ”

က်ေနာ္လည္း ဝတ္ထားတဲ့ ရႉးဖိနပ္ေရာ၊ ေျခအိတ္ေရာ သြက္သြက္လက္လက္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကိုယ္ေပၚက အကၤ် ီကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီးလို႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပုံသြားတယ္ဆိုရင္ပဲ မိုးရတီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ..

“အိုး .. မဆိုးဘူး .. ဒါေပမယ့္ ရတီျမင္ခ်င္တာ ဒါေတြ မဟုတ္ဘူး”

Cheshire ေၾကာင္လို အျပဳံးက က်ေနာ့္မ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္သြားၿပီး လက္က ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးေပၚေရာက္၊ ၾကယ္သီးျဖဳတ္၊ ေအာက္ကိုတြန္းခ်လိုက္ေတာ့ အတြင္းခံပါ တဆက္ထဲ ပါသြားတယ္။ စိတ္ကလြတ္ထြက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ကၽြတ္သြားတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ပစ္စလကၡတ္ပစ္လိုက္တာ ကုတင္ေခါင္းရင္းဘက္မွာ သြားက်ေနေရာ။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ကင္းမဲ့သြားၿပီျဖစ္တဲ့ လီးကေတာ့ မာေတာင္ၿပီး ေထာင္ထြက္ေနတာ ေက်ာက္ဆိုင္ႀကီးတစ္ခု အလား ထင္ရမယ္။

“ခိ .. ခိ .. အခ်ိန္မျဖဳန္းခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့ .. ဟုတ္လား”

က်ေနာ္ ႏႈတ္က ျပန္မေျဖဘဲ ဆာေလာင္မြတ္သပ္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ မိုးရတီကို ၾကည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သူမက ခါးကေလးကိုႏြဲ႕၊ တင္ကေလးကို ခါၿပီး ဝတ္ထားတဲ့ တီရွပ္ကို အရင္ဆုံး ေျမႇာက္ၿပီး ခၽြတ္လိုက္ပါေရာ။ ေယာက်္ားေလးတိုင္း သြားရည္က်ခဲ့ရတဲ့ ဆူၿဖိဳးလုံးဝန္းတဲ့ နို႔ႀကီးေတြဟာ ဘရာအကူေၾကာင့္ ျဖစ္တာ မဟုတ္မွန္း အခုက်ေတာ့ ေသခ်ာသိလိုက္ၿပီဗ်ာ။ ေသးသြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ ဇာဘရာအနက္ကေလးထဲက ႐ုန္းကန္ထြက္သလို ကုန္း႐ုန္းထေနေလရဲ ့။

မိုးရတီရဲ ့တီရွပ္အျဖဴေရာင္ေလးက က်ေနာ့္အဝတ္ပုံေပၚ ဖတ္ခနဲ က်သြားၿပီးေနာက္ ရင္ခုန္မိန္းေမာဖြယ္ရာ ကႀကိဳးနဲ႔ လႈပ္ခါရင္း ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေပ်ာ့ရဲ ့ၾကယ္သီးကို ဆက္ျဖဳတ္မယ္ျပင္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ ့အရိုင္းဆန္စျပဳေနတဲ့ စိတ္ေတြကို ထိန္းလို႔မရေတာ့ဘူး။ ကုတင္စြန္းမွာ ထိုင္ၿပီးၾကည့္ေနရာက ကုန္းထမယ္ျပင္ေတာ့ ..

“နိုး.. ထိုင္ေန .. မထနဲ႔”

Dominant tone ေပါက္ေနတဲ့ အဲဒီေလသံကို က်ေနာ္ သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္မွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ လီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္မိယုံသာ လုပ္နိုင္ေတာ့တယ္။

“ဟား … ေဇယ် … တကယ္ .. ေတာ္ေတာ္ horny ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ .. ေနဦး .. ဒီမွာ ရွင္တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးတာေလး”

အာ့လာလား .. မ်က္လုံးကို ပုဇြန္ေလာက္ နီးနီးျပဴးထြက္သြားေတာ့တယ္။ ဘရာခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ၿပီး ခၽြတ္လိုက္လို႔ လုံးဝရွင္းရွင္းႀကီး ျမင္လိုက္ရတဲ့ မိုးရတီရဲ ့နို႔ႀကီးေတြက လွလိုက္တာဗ်ာ။ ဒီေလာက္ ေသးသြယ္တဲ့ ကိုယ္ေလးေပၚမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ဆူၿဖိဳးတဲ့နို႔ႀကီးေတြ ရွိမယ္ဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔သာ တပ္အပ္မျမင္ရရင္ ယုံခ်င္စရာေတာင္ မရွိဘူး။ ေနာက္ၿပီး ပြန္းစတားေတြလိုမ်ိဳး ေသာက္ရမ္းႀကီးၿပီး ၾကည့္မေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အဆင္ေျပေျပပဲ။ score သာေပးၾကဆို ၁၀/၁ဝပဲ။ က်ေနာ္ အငမ္းမရ ၾကည့္ေနတုန္းမွာ မိုးရတီက နို႔ႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေဘးကေန တြန္းလိုက္တာ နို႔အုံသားအခ်င္းခ်င္း ထိမိသြားတယ္

“ရတီရဲ ့ဒီရင္ၾကားေလးကို ေဇယ် ခိုးၾကည့္ရင္ ဟိုဟာမက အျမဲေဂ်ဝင္ေနတာ မွတ္လား .. ေရာ့ ေသခ်ာၾကည့္ထား .. သူမွ မရွိတာ”
“အြန္း”
“ရတီ အဲဒီဟာမကို နားကိုမလည္ဘူး .. ဘာျဖစ္လဲ ေယာက်္ားေလးပဲ နို႔ႀကီးႀကီးလွလွ ျမင္ရင္ ၾကည့္ခ်င္မွာေပါ့ .. ဟုတ္ဘူးလား”

တကယ့္ဟာမေလးဗ်ာ ..။ မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္ၿပီး ေျပာလိုက္တာ ရင္ထဲမွာ ဖ်င္းခနဲေတာင္ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္လက္ထဲ ကိုင္ထားတဲ့ လီးကိုပဲ အျပတ္ ဂြင္းတိုက္ေနမိပါေရာ ..။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ မိုးရတီက သူမဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေပ်ာ့ကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္တာ က်ေနာ့္အတိုင္းပဲ ပင္တီေလးပါ အကုန္ပါသြားတယ္။ တကိုယ္လုံး အဝတ္အစားကင္းမဲ့သြားတဲ့ သူမရဲ ့အလွကို က်ေနာ့္ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ေသာက္မ်ိဳလိုက္တာ ၀ိုင္ခ်ိဳခ်ိဳတစ္ပုလင္းလုံးနီးပါး ရင္ထဲေရာက္သြားတာနဲ႔ မျခားဘူးဗ်။

ေျခလွမ္းေတြ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးလွမ္းရင္း ကုတင္ေပၚေရာက္လာတဲ့ မိုးရတီရဲ ့လက္ေတြက က်ေနာ့္ပုခုံးကို လာထိၿပီး၊ အားနဲ႔တြန္းထုတ္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ ေနာက္ကိုေတာင္ လန္က်သြားတယ္။ သူဘာျဖစ္ခ်င္ေနလဲဆိုတာ ခန႔္မွန္းမိလို႔ မို႔ရာေပၚ ကိုယ္ကိုတြန႔္ၿပီး အေပၚဘက္တက္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းက အသင့္ရွိေနတဲ့ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးေပၚ တင္မိေရာ။

မိုးရတီဆိုတာက က်ေနာ္ succubus လို႔ ေျပာထားခဲ့တာ အပိုေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ က်ေနာ္ ရွိရာကို ဒီအတိုင္းတက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ မို႔ရာေပၚမွာ ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္း ေရွ႕တိုးလာတာ .. ခင္ဗ်ားတို႔ ျမင္ဖူးမွာပါ .. erotic ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ မင္းသမီးလုပ္တဲ့သူက မင္းသားျဖစ္တဲ့သူကို ကစားခ်င္တဲ့အခါမွာ လုပ္သလိုမ်ိဳးေလ .. ေၾကာင္မေလးလို ေလးဘက္ေထာက္တက္လာရင္းက ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြကို လၽွာနဲ႔သပ္ၿပီး လ်က္ျပေနေသး …။

က်ေနာ့္ရဲ ့ဆီးစပ္နားကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မိုးရတီရဲ ့လႈပ္ရွားမႈက ရပ္သြားတယ္။ သူမက ဒီလိုရပ္သြားေပမယ့္ မေနနိုင္ေတာ့တာက က်ေနာ္ဗ်။ မ်က္ႏွာက်က္ကို ခ်ိန္ထားသလို ျဖစ္ေနတဲ့ လီးဟာ အခုက်ေတာ့ အေပၚဘက္မွာ ဝဲပ်ံေနတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ ေရာက္ခ်င္ေနၿပီေလ။ တင္ပါးကို ေကာ့ၿပီတင္လိုက္တာ .. မိုးရတီက သူမခါးကို နဲနဲႂကြလိုက္လို႔ အဖုတ္ထဲ မဝင္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။

“နိုး .. နိုး .. ခနေနဦး .. ရတီ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္တုန္းက အရသာကို အရင္လိုခ်င္တယ္”

မခို႔တယို႔နဲ႔ ေျပာရင္း အေပၚကို ဆက္တက္လာေတာ့ မိုးရတီရဲ ့အဖုတ္က က်ေနာ့္မ်က္ႏွာေပၚတည့္တည့္ေရာက္လာပါေရာ။ ထူးထူးေထြေထြေတြ က်ေနာ္ ေျပာမေနေတာ့ဘူး.. ကိုင္း လာစမ္းကြာဆိုၿပီး သူ႔တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို လွမ္းကိုင္၊ လၽွာကို အရွည္ႀကီးဆန႔္ထုတ္ၿပီး ခပ္စိုစိုေလး ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အကြဲေၾကာင္းကို လ်က္ထည့္လိုက္တာ ပလစ္ဆိုၿပီးေတာ့ ျမည္သြားတယ္။ မိုးရတီဆိုတာကေတာ့ အင္းခနဲ ညည္းၿပီး တင္ပါးေတြ ေအာက္ကို ပစ္က်လာတာ အဖုတ္နဲ႔ ပါးစပ္က လုံးဝကို အၾကားအလပ္မရွိ ပိကပ္သြားတာပဲ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ပလစ္ ပလစ္ အသံနဲ႔ အီးအီးအားအား ညည္းသံေတြ အၿပိဳင္ထြက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားတယ္ မသိဘူး။ မိုးရတီ သံရွည္ဆြဲေအာ္ၿပီး ေပါင္တြင္းသားေတြ တုန္ခါတက္သြားတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ့္ပါးစပ္လည္း အဖုတ္ရည္ ဗရဗြနဲ႔ကို ျဖစ္ေနၿပီ။ သူမ အၿပီးႀကီး ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ သိလို႔ က်ေနာ့္ လ်က္ေနတာကို ရပ္ပစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ .. နားထဲမွာ ဖုန္းျမည္သံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရပါေရာ …။

Ring Tone သံက က်ေနာ့္ဟာမွန္း သိေနေတာ့ အေပၚက ရွိေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့တင္ပါးေတြကို တြန္းဖယ္ၿပီး ဖုန္းသံၾကားေနရတဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေဘာင္းဘီကို လက္နဲ႔ လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ မိုးရတီက က်ေနာ့္ခါးစပ္နားအထိ ဆင္းသြားေပမယ့္ က်ေနာ့္ေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚ ဖိထိုင္ထားလို႔ လူက လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ေတာ့ ထလို႔ မရဘူးဗ် …။

“ဒီေလာက္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေႏွာင့္ယွက္တာ ဘယ္သူမ်ားလဲေနာ္” (ျပဳံးစိစိ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ သူက က်ေနာ့္ကို လွမ္းစေနတယ္)
“ေဟး .. ေက်ာ့ .. ေျပာ .. ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ??” (ဖုန္းစကရင္မွာ ေပၚေနတာက ေက်ာ့ေကခိုင္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျဖလိုက္ရတယ္)
“ေမာင္ .. ဘာမွ မဟုတ္ဘူး .. အိမ္ကလူေတြကို လိုက္ပို႔တာ ၿပီးသြားၿပီ .. ေမာင္က ပါတီမွာပဲလား”
“အာ .. ဟာ!!”

ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့ က်ေနာ့္စကားသံက ရင္တထိတ္ထိတ္ ခုန္ေနတဲ့အရွိန္နဲ႔ တမ်ိဳးတမည္ေတာင္ ျဖစ္ေနေသး။ မျဖစ္ခံနိုင္ရိုးလား။ မိုးရတီက လက္တစ္ဖက္နဲ႔ က်ေနာ့္လီးကို အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကို ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးမွာ ေတ့ကပ္ၿပီး ဖလိုင္းကစ္လုပ္ျပေနတာ။ ကိုယ့္ရည္းစားေကာင္မေလးနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ရန္ဘက္လို႔ ေျပာရမယ့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က လီးကိုင္ေပးထားမွေတာ့၊ အဲဒါမွ စိတ္လႈပ္ရွား ရင္မခုန္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္ သြားရင္ခုန္ေတာ့မလဲ .. မဟုတ္ဘူးလား ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ …။

“ဆက္ေနမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား .. ေမာင္ .. ေက်ာ့လာခဲ့ရမလား .. ေမာင္ျပန္ေတာ့မွာလား”
“ေန .. ေနမယ္ .. အ ဟ .. ဟ .. ဟား ဟား”

ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ က်ေနာ့္စကားသံက ရယ္သံတစ္ဝက္နဲ႔ ဆုံးသြားတယ္။ မိုးရတီရယ္ေလ .. သူ႔လက္သည္းခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ကို ဆြဲၿပီးတို႔ထိလိုက္တာ ယားတတ္တဲ့ က်ေနာ္ မေနနိုင္ဘဲ ရယ္မိတာေပါ့။ ဗိုက္သားျပင္ဆိုတာ တဆတ္ဆတ္ေတာင္ လႈပ္သြားေသး။

“ေမာင္ .. ဘာလို႔ရယ္တာလဲ .. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ”
“ဟို .. ဟိုဟာ .. ဘဲတစ္ေဗြ ဒီမွာ ကေနတာ ဘယ္လိုပုံမွန္း မသိဘူး .. တြန႔္လိမ္ၿပီး ရယ္စရာႀကီးမို႔လို႔” (ေဖာေရွာလုပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ရေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ တစရာရွိတဲ့ တန္ခိုးရွင္အေပါင္းကို တေနရၿပီ)
“ေအာ္ .. ဒါဆို ေမာင္ရွိေနမွာေပါ့ .. ဟုတ္လား ”

ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့အဲဒီအေမးကို က်ေနာ္ ျပန္မေျဖနိုင္ဘူူးရယ္။ ပါးစပ္ကို တင္းတင္းေစ့ၿပီး ဘာသံမွ မထြက္ေအာင္ေတာင္ ထိိန္းထားရေသးတာ။ ျဖစ္ပုံက ဒီလို ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ မိုးရတီရယ္ေလ။ က်ေနာ့္လီးကို ကိုင္ထားရာကေန ထိန္းၿပီး အဖုတ္ဝနဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး အေပၚကေန ထိုင္ခ်လိုက္တာ။ တစ္ခ်ီၿပီးထားတဲ့ အဖုတ္ဆိုေတာ့ အရည္ေတြက စိုေနတဲ့အတြက္ တင္းရင္းအိေႏြးေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းတေလၽွာက္ တစ္ဝက္ေလာက္ထိကို ဝင္သြားရွာတယ္။ ေတြ႕ကတည္းက လိုးခ်င္ေနတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့အဖုတ္ထဲကို ကိုယ့္လီးဝင္သြားတဲ့ အရသာက ဘာနဲ႔မွ မလဲနိုင္ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ။ အဲဒီအရသာမွာ ကိုယ့္ရည္းစားေကာင္မေလးနဲ႔ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနရတာပါ ထည့္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ … ဟား .. လရည္ေတာင္ ခ်က္ခ်င္းထြက္မသြားေအာင္ မနည္းထိန္းလိုက္ရတယ္

“ဟယ္လို .. ေမာင္ .. ေမာင္ .. ရွိေနေသးတာလား” (ေက်ာ့ေကခိုင္ အသံက ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီရယ္)
“ရွိ … တယ္ .. လိုင္းမေကာင္းဘူး .. လာမယ္ဆိုရင္ လာခဲ့လိုက္ေတာ့” (မိုးရတီက ေနာက္ထပ္ ထပ္ၿပီး လီးကို ဆက္သြင္းဖို႔ ျပင္ေနေတာ့ မနည္းအသံကို ထိန္းၿပီး အလုအယက္ ေျပာလိုက္ရတယ္)
“အိုေက .. လာခဲ့မယ္” (ေက်ာ့ေကခိုင္လည္း တိုတိုျပတ္ျပတ္ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္)

လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ ဖုန္းကို လႊတ္ခ်လိုက္တာ မို႔ရာေပၚကို ဒုတ္ခနဲျမည္ၿပီးေတာင္ က်သြားပါေရာ။

“အိုး .. ေဆာရီးေနာ္ .. ေဇယ် .. ရတီ ရွိေနလို႔လား .. သူ႔ ေကာင္မကို ဖုန္းေျပာရင္းနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ မလိုးနိုင္ဘူးလား .. ခိ ခိ”

ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ မိုးရတီရဲ ့ခါးက်င္က်င္ေလးကို လွမ္းဆြဲၿပီး လီးကိုအားနဲ႔ ေကာ့တင္လိုက္တာ အထဲကတစ္ခုခုနဲ႔ ဒုတ္ခနဲေနေအာင္ သြားထိသလား မသိဘူး။ လီးဒစ္ဆိုတာ က်င္ထြက္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ ႏႈတ္ဖ်ားကေနလည္း .. ရတီ .. နင္ .. နင္ ငါ့ကို ေတာ္ေတာ္ အနိုင္ယူတာပဲ .. ေတြ႕မယ္ ဆိုၿပီး ေျပာျပစ္လို္က္တယ္။ မိုးရတီက က်ေနာ့္စကားကို မမႈပါဘူး။ အဖုတ္အိအိေလးထဲ ျပည့္က်ပ္စြာဝင္ေနတဲ့ လီးရဲ ့အေတြ႕ကို အာ႐ုံခံေနသလို မ်က္ေတာင္ေလး ခပ္ေမွးေမွးလုပ္ၿပီး ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ

“သိတယ္ .. ရတီ သိတယ္ .. ရတီက ေယာက်္ားေလးေတြကိို နိုင္စားရတာ သေဘာက်တယ္ .. ေဇယ်ကေတာ့ ပိုၿပီး ထူးျခားတယ္ .. ေက်ာ့ေကခိုင္က လွတပတေလးဆိုတာ သိေနေတာ့ .. ဒီေကာင္မေလး လက္ခံလိုက္တဲ့ ေကာင္ေလးမွာ ဘာစြမ္းရည္ရွိလဲဆိုတာ သိခ်င္တယ္ေလ ..”
“အီး .. ဟုတ္တယ္ .. မင္းဟာ စုန္းမပဲ ရတီ .. ငါ့ကို ဒီေလာက္အထိ ညိဳ ့ယူမယ္လို႔ ထင္မထားဘူး”
“ဒါလား .. ရတီ သိတာေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ ေဇယ် ဒီေလာက္အထိ လိုက္ဆိုးမယ္လို႔ေတာ့ ရတီလည္း ထင္မထားဘူး .. အင့္ .. အင့္” (စကားေျပာရင္းနဲ႔ တင္ပါးကို လႈပ္ရွားၿပီး အေပၚက ေဆာင့္ေနသည္ျဖစ္လို႔ မိုးရတီရဲ ့အသက္ရႉသံမွာ ညည္းသံေလးေတြက စြက္ေနသည္)

“ေဇယ်က ရတီလက္က လြတ္ေအာင္ သိပ္ေရွာင္ခဲ့တာပဲေနာ္ .. ခက္တာက ရတီက ေဇယ်ေရွာင္ေလ ပိုလိုခ်င္ေလပဲ .. ခိ ခိ .. ေဇယ်သိလား .. ရတီ ေဇယ်ကို ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္လို႔ ၿပီးသြားတုန္းက ျဖစ္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ .. အာ … အင့္ .. အင့္”
“အာ .. အဲဒါက တကယ္ကို မွားခဲ့တာပဲ .. မသိေတာ့ဘူး … အီး” (က်ေနာ္လည္း မိုးရတီ ညည္းသံနဲ႔အတူ လိုက္ၿပီး ညည္းမိေနၿပီ)
“အား .. အဲဒီညတုန္းက အိမ္မွာ ရတီ ေဇယ်အေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားရင္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ပြတ္တာ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသးတယ္ .. အိုး .. အင့္”

မိုးရတီက စတိုခန္းထဲက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ညႊန္းဆိုေျပာေနရင္းက အေတြးထဲမွာ ပုံေဖာ္ေနတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဘာမွ ဆက္မေျပာေသးပဲ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို မွိတ္၊ ေခါင္းကေလးကို ခပ္ေမာ့ေမာ့အေနအထားနဲ႔ အေပၚကေန ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ဆက္တိုက္ေဆာင့္တယ္။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ လုံးဝန္းမို႔ေမာက္တဲ့ ရင္သားအစုံ လႈပ္ခါေနေလေတာ့ ျမင္ရတာ သိပ္အရသာရွိတာပဲ။ နို႔လုံးေတြက ျဖဴေဖြးၿပီး တင္းမာႂကြတက္ေနတယ္။ နို႔သီးေလးေတြကေတာ့ ရမၼက္ရွိန္ေၾကာင့္ စူထြက္ေနတာ ခပ္ခၽြန္ခၽြန္ စေတာ္ဘယ္ရီသီး ကေလးေတြနဲ႔ေတာင္ တူေနေသး။ ဒီလိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရေတာ့ ၾကည့္ေနတာနဲ႔တင္ ဘယ္လိုမွ မေရာင့္ရဲနိုင္ေတာ့ဘူး .. နို႔သီးေခါင္း စူစူေလးေတြကို အဖိုးထိုက္တန္တဲ့ ရတနာတစ္ခု ကိုင္တြယ္ၾကည့္သလို လက္နဲ႔ ယုယုယယ ထိလိုက္ေတာ့ မိုးရတီရဲ ့မ်က္လုံးအစုံက ဖ်တ္ခနဲ ျပန္ပြင့္လာပါေရာ ..

“ေဇယ် .. ေျပာစမ္း .. အင္း .. ေဇယ်ဖာသာ ဂြင္းတိုက္တဲ့အခါ .. အင့္ .. ရတီကို မွန္းၿပီး တိုက္ေသးလား … အင့္”
“အင္း” (အေပၚသြားနဲ႔ ေအာက္သြား အလိုလို မိတ္ဆက္သြားတဲ့ အေနအထားနဲ႔ က်ေနာ္ အေျဖေပးလိုက္မိတယ္)
“အိုး … တကယ္ !! .. ေတာ္ေတာ္မ်ားလား”
“မ်ားတယ္”
“ဂြတ္ .. ေကာင္းတယ္ .. ေသခ်ာေျပာကြာ .. ေဇယ်” (မိုးရတီရဲ ့အသံက မိန္းမငယ္ေလးေတြ တစ္ခုခုလိုခ်င္တဲ့အခါမွာ ပူဆာတဲ့ အသံ အလိုလိုေျပာင္းသြားတယ္)
“မွန္း .. မွန္းတယ္ … ရတီကို မွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္၊ ၿပီးတာ အမ်ားႀကီးပဲ .. အီး”

က်ေနာ္က အဲဒီလို ဖြင့္ဟၿပီး ဝန္ခံလိုက္ေရာ မိုးရတီဆိုတာ သံရွည္ဆြဲ ညည္းၿပီးေတာ့ကို က်ေနာ့္ဆီးစပ္ေပၚ ပစ္ၿပီး ထိုင္ခ်တာ ဆီးစပ္ခ်င္း ထိခတ္သံက လက္ခုပ္တီးသလိုကို ျမည္ထြက္လာတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ျပန္မႂကြဘဲ တင္ပါးကိုလွည့္ၿပီး ဆီးစပ္နဲ႔ ဆုံက်ိတ္သလို လွည့္ပတ္ၿပီး ေမႊပါေရာ။ လီးဆိုတာ အျပတ္ကို မာေတာင္ေနေတာ့ ေမႊလိုက္တိုင္း အဖုတ္အတြင္းသားနံရံေတြကို ဒီဂရီအကုန္ေျပာင္းၿပီး ေနရာအႏွံ့ လိုက္ထိုးေနတယ္။ စြတ္စိုအိေထြးတဲ့ အတြင္းသားေတြနဲ႔ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ပြတ္တိုက္ထိေတြ႕ေနေတာ့ ေတာ္ယုံတန္ယုံလူဆို ဒါမ်ိဳးေတာင့္ခံထားနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ေတာင္မွ လရည္ထြက္မလို ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္သြားတာ။ အာ႐ုံေျပာင္းတဲ့အေနနဲ႔ လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားမိတဲ့ မိုးရတီ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တင္းခနဲညႇစ္ၿပီး ေဆာ့ပစ္လိုက္ရတယ္။

“ဂြတ္ .. ဂြတ္ .. ေဇယ်ဟာမကို လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ရတီအေၾကာင္းေရာ ေတြးေနေသးလား”

ဒီစကားကို မ်က္ဝန္းနက္နက္ကေလးေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္၊ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ကို ကိုက္ထားရင္း မိုးရတီက လွမ္းေမးတာ။ တကယ္တမ္းေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က လိုးေနၾကရင္းနဲ႔ ေျပာေနၾကတာ ဆိုေတာ့ စကားေတြရဲ ့ၾကားမွာ အသက္ရႉသံေတြ၊ ညည္းသံေတြက ကပ္လ်က္ပါေနတာ။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီ ခုနက စကားကို ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လိုးေဆာင့္ေနတာေတြကို ရပ္ၿပီး မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ seriously ေမးတာ။ စိတ္ထင္လို႔လား မသိ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိုးရတီရဲ ့အဖုတ္အတြင္းသားေတြက က်ေနာ့္လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေနသလိုပဲ။

က်ေနာ္ ႐ုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျဖရမလဲ မသိဘူး။ ခံစားမႈ အာ႐ုံမွာေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ႐ုတ္တရက္ႀကီး ၿငိမ္သြားတာကို လုံးဝ သေဘာမက်ဘူး။ မီးပြိဳင့္လြတ္မယ္ထင္ၿပီး အရွိန္နဲ႔ ျဖတ္ေမာင္းမယ္ျပင္တုန္း ႐ုတ္တရက္ မီးနီမိသြားတဲ့ကားလို လူက ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရနဲ႔ ခံစားေနရတာ။ လီးကို ေကာ့ပင့္ၿပီး ထိုးမယ္ျပင္ေတာ့ မိုးရတီက က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ ဖိေထာက္ၿပီး မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ထပ္ေမးျပန္တယ္။

“ေျပာ .. ေဇယ် ..လိုးတဲ့အခ်ိန္ ရတီကို မွန္းလားလို႔”
“မွန္းတယ္”
“အိုး .. အီးးးးးး”

အသံရွည္ ညည္းကာ ဆြဲေအာ္ရင္း မိုးရတီတစ္ေယာက္ ေခါင္းငုံ႔ကာ က်သြားတယ္။ ကိုယ္လုံးေလးက တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ခြထားတဲ့ သူ႔ေျခတန္ေတြက အလိုလို စုသြားတယ္။ ဒါတြင္မက က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို ေထာက္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြက ကုတ္ဆြဲသလို တင္းတင္းညႇစ္လိုက္တာ လူကို စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္သြားပါေလေရာ။

ၿပီးသြားၿပီ .. မိုးရတီ ၿပီးသြားၿပီ .. လီးတန္တေလၽွာက္ စြတ္စိုတဲ့အရည္ေတြနဲ႔ ထိေတြ႕တာကို ခံစားမိတဲ့အျပင္ ဆီးစပ္တဝိုက္ စိုစြတ္လာတဲ့ အသိေၾကာင့္ မိုးရတီ အႀကီးအက်ယ္ ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ က်ေနာ္သိလိုက္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ ခက္တာက က်ေနာ္ မၿပီးနိုင္ေသးဘူး .. မၿပီးျဖစ္လိုက္တာလို႔ ေျပာရမယ္။ အဖုတ္အတြင္းသားေတြရဲ ့လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ လီးက ေဖာင္းကားတက္လာတဲ့အခ်ိန္၊ မိုးရတီရဲ ့လက္သည္းေတြက က်ေနာ့္ ရင္အုပ္ကို ကုတ္ဆြဲပစ္လိုက္တာ မွတ္လား .. ေသာက္ေကာင္မေလး .. နာလိုက္တာဗ်ာ .. လူဆိုတာ အားခနဲ ေအာ္မိတဲ့အျပင္ အဲဒီအရွိ္န္နဲ႔ ထြက္ရမယ့္ လရည္က မထြက္ဘဲ ျဖစ္သြားတယ္။

ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ၿပီး ၿငိမ္သြားတဲ့ မိုးရတီ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ ဖုံးသြားတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လက္ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ သပ္တင္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ငုံ႔ၾကည့္တယ္ .. အျပဳံးေလးတစ္ခ်က္နဲ႔ ေဇယ်က သိပ္လိမၼာတာပဲလို႔ ေျပာၿပီး က်ေနာ့္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲထူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မို႔ရာရဲ ့တစ္ဖက္ကို လွိမ့္ခ်လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္က အေပၚက၊ မိုးရတီက ေအာက္က ျဖစ္သြားပါေရာ။ က်ေနာ့္လီးတန္က မာေက်ာေတာင့္တင္းဆဲ ဆိုေတာ့ မိုးရတီရဲ ့အဖုတ္ထဲမွာ ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္နဲ႔ ရွိေနတာေပါ့ … ။

“၀ိုး .. အရမ္းမိုက္တာပဲ ေဇယ် .. လူကို ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိဘဲ ပြင့္ထြက္သြားတာ .. ေက်ာ့ကို လုပ္ေနတုန္း ရတီကို ျမင္ေယာင္တယ္ဆိုတဲ့ စကားၾကားေတာ့ လုံးဝကို မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး .. သိပ္ဆိုးတဲ့ ေဇယ် .. လူဆိုးေလး”

မိုးရတီက အဲ့လို ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က သူ႔ကို အေပၚက မိုးထားရင္း တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္လိုးေနၿပီ။ လိုးတာမွ အရည္ေတြရႊဲၿပီး ႏူးအိေနတဲ့ အဖုတ္အတြင္းသားေတြရဲ ့အေတြ႕ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားနိုင္တဲ့နည္းျဖစ္တဲ့ long stroke ေတြနဲ႔ ခ်တာ။ အေစာတုန္းက လရည္ထြက္ၿပီး ၿပီးလိုက္ခ်င္ေနေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ တတ္နိုင္သမၽွ မၿပီးနိုင္ေအာင္ ထိန္းထားခ်င္ေနတာ။ ေခၽြးေစးေလးေတြေၾကာင့္ ဝင္းဝါၿပီး စိုျပည္ေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ ပကတိ ဝင္းဝါေနတဲ့ အသားဆိုင္ေတြကို ရႈစားရင္း တစိမ့္စိမ့္လိုးခ်င္ေနတာေလ။ ကိုယ့္ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ တုန္ခါတက္သြားတဲ့ နို႔လုံးထြားထြားႀကီးေတြရဲ ့ျမင္ကြင္းက ဘာနဲ႔မွကို မလဲနိုင္ဘူး မဟုတ္လား ..။

“ဒါေတာင္ ရတီ အကုန္ၾကားေသးတာ မဟုတ္ဘူး .. တစ္ဝက္ပဲ ရွိေသးတယ္”
“အို .. တကယ္ .. ေျပာျပကြာ .. ေဇယ် .. ေျပာျပ” (မိုးရတီရဲ ့ ေျခတန္ႏွစ္ဖက္က တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ လိုးေနတဲ့ က်ေနာ့္ခါးကို လာခ်ိတ္ၿပီး ႏြဲ႕ဆိုးဆိုးတဲ့ အသံနဲ႔ ေမးပါေရာ)
“တစ္ရက္တုန္းက .. ေက်ာ့နဲ႔ ကိုယ္ .. အီး .. မာဂရီတာနဲ႔ ၿငိမ့္ရင္း ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနတာ .. အဲ ဒီမွာ .. သူက ရတီနာမည္ ထုတ္ … ထုတ္ေျပာတယ္ .. အား”
“အာ … အိုး … တကယ္”

“ပုံမွန္ဆို .. ေက်ာ့ .. သူ .. သူက ရတီ့ကို မေက်နပ္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ေျပာ ေျပာတာ .. အဲဒီေန႔ကေတာ့ သူက ရတီကိုယ့္ကို စိတ္ဝင္စားတဲ့ ေလသံ .. အားက်သလို ေျပာတာ .. အီး”
“အို .. ဟုတ္လား .. ေက်ာ့က ရတီေဘာ္ဒီကို ခိုက္တယ္ေပါ့ .. ေဇယ် ၾကားေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲ”
“ရွစ္ .. ဘယ္လိုေနမလဲ .. လီးက ေသာက္ရမ္း မာလာတာေပါ့ .. တကယ္ဆို ဒါမ်ိဳး ေျပာျဖစ္ရင္ အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ားၾကတာ မ်ားတယ္ .. အီး .. ဒါေပမယ့္ .. အဲ .. အဲဒီတုန္းက .. ေက်ာ့က မူးေနလား မသိ ဘူး .. အာ .. အဝတ္ေတြ ဆြဲခၽြတ္ၿပီး .. စလိုးၾကေရာ”

က်ေနာ္ေဆာင့္ေနတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးခံေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့မ်က္လုံးေလးေတြက ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ဝင္းေျပာင္လာၿပီး၊ လူကလည္း ေအာက္ကေန ေကာ့ပင့္ေပးလာပါေရာ။ က်ေနာ္က တစ္ခ်က္ခ်င္း အခ်ိန္ယူၿပီး ေဆာင့္ေနတာဆိုေတာ့ မိုးရတီရဲ ့ေကာ့တင္ေပးတဲ့ တိုင္မင္ဟာ က်ေနာ္နဲ႔ အထူးအေထြ ညႇိစရာမလိုဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သား အေပးအယူမၽွေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းဟာ အဖုတ္ရဲ ့အတြင္းပိုင္း အသားေတြကို နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းနဲ႔ကို ထိေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေကာင္းသလို၊ မိုးရတီလည္း ေကာင္းတယ္ဆိုတာ အသက္ရႉ ျပန္ျမန္လာတဲ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ ့အေနအထားက သက္ေသခံေနတယ္။

“အဲဒီမွာ .. ရတီအေၾကာင္း .. ေက်ာ့က မရပ္ဘဲ ေတာက္ေလၽွာက္ ေျပာတယ္ .. အား .. နို႔ေတြက ဘယ္လို လုံးၿပီးႀကီးတာ .. အီး .. စို႔လိုက္ရရင္ ေကာင္းမယ္ .. တင္သားေတြက စြင့္ကားေနတာ .. အိ္ုး .. ရွစ္ .. အီး .. ခ်လိုက္ရရင္ ေကာင္းးးးး”

က်ေနာ့္ခါးကို မိုးရတီက ေျခတန္ေတြနဲ႔ ညႇပ္ထားရာကေန လက္ႏွစ္ဖက္က တင္သားေတြေပၚ ေရာက္လာၿပီး လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ တင္းတင္းညႇစ္ကိုင္ၿပီး ပင့္လိုးပါေရာ။ အစတုန္းက က်ေနာ္က အေပၚကေန လုပ္ေနတာျဖစ္ေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ မိုးရတီရဲ ့tempo ေနာက္ က်ေနာ္ကလိုက္ၿပီး လိုးေပးရသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဘယ္လို မိန္းမေတြမွန္း က်ေနာ္ နားကို နားမလည္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ေက်ာ့ေကခိုင္တုန္းကလဲ မိုးရတီ အေၾကာင္းေျပာရင္းနဲ႔ ေကာ့လန္ၿပီး ၿပီးသြားတာ သတိေတာင္ လစ္သြားတဲ့ အထိပဲ မဟုတ္လား။ အခုလည္း မိုးရတီခမ်ာ ေက်ာ့ေကခိုင္အေၾကာင္းကို နားေထာင္ရင္း ထန္သထက္ထန္လာတာကို က်ေနာ္ မ်က္ျမင္ ေတြ႕ေနရတယ္ေလ ..။

“အိုး .. ရတီ့ ေဘာ္ဒီအေၾကာင္း ေဇယ်တို ့လိုးၾကရင္း ေျပာၾကတာ မိုက္တယ္ကြာ .. အင့္ .. အင့္” (မိုးရတီရဲ ့ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးထဲက ညည္းသံေတြ ခပ္စိတ္စိတ္ ျပန္ၾကားလာရၿပီ)
“ဟုတ္တယ္ .. အဲ့လို ေတာက္ေလၽွာက္ ေျပာရင္းက .. တစ္ခ်က္မွာ .. ရတီ့နာမည္ကို ေအာ္ရင္း .. ေအာ္ရင္း .. သူ .. ၿပီး ၿပီးသြားတယ္”
“အိုး .. ဖက္ခ္ … ေက်ာ့ေကခိုင္ … သူက ရတီ့နာမည္ေခၚရင္း ၿပီးသြားတယ္ .. ဟုတ္လား .. အီး”
“ဟုတ္တယ္ .. ငါလဲ အဲဒီမွာ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး .. ေက်ာ့ေအာ္ေနတာ .. မ .. မဆုံးေသးဘူး .. လ .. လရည္ေတြ ထြက္ကုန္ .. ထြက္ၿပီ … အားးးးး !!”

ထြက္ၿပီဆိုတဲ့စကားက ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတုန္းက အေၾကာင္းကို ျပန္ၿပီးေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ မိုးရတီရဲ ့ ကြန္ထရိုးအတိုင္း ခပ္ျမန္ျမန္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေပးေနရင္းက က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႔အဖုတ္အတြင္းပိုင္းအထိေရာက္ေအာင္ လီးကိုေဆာင့္ခ်လိုက္ရင္း လရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တာ။ မရေတာ့ဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီႏွစ္ေကာင္ (မိုးရတီနဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္) ရဲ ့လမ္းစဥ္လိုက္ၿပီး တစ္ေယာက္ကို လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာတာကို မုဒ (mood) တအားဝင္သြားတာကိုး။ တင္းရင္းအိေႏြးေနတဲ့ အဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးတေလၽွာက္မွာ လီးတန္ထိပ္ ဆက္ၿပီးတိုးဝင္စရာ ေနရာမရွိေလာက္ေအာင္ကို ဖိကပ္ထားရင္းကေန လူကို အေၾကာဆြဲသလို တဒြန႔္ဒြန႔္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ကို ၿပီးသြားတာ။

က်ေနာ္တင္ပဲလားဆိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ .. မိုးရတီကိုယ္တိုင္လည္း အင္းဟင္းဟင္းဆိုၿပီး သံရွည္ဆြဲညည္းၿပီး က်ေနာ့္ဖင္သားေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကုတ္ထားရင္းက ေကာ့တက္သြားတာ။ တစ္ညထဲကို သုံးခ်ီဆက္တိုက္ၿပီးသြားတယ္ဆိုေပမယ့္ မိုးရတီ အခုတစ္ေခါက္ၿပီးတာက အရင္ႏွစ္ေခါက္ထက္ မေလ်ာ့ဘူး ကိုယ့္ၾဆာ။ နို႔လုံးႀကီးေတြ ေမာက္တက္လာလိုက္၊ ျပန္က်သြားလိုက္ ျဖစ္ေအာင္ကို အသက္ကို မဟားတရား ရႉေနရတာ ျမင္တာနဲ႔တင္ က်ေနာ္သိေနတယ္။ အဖုတ္ဆိုတာလည္း လီးကို တင္းတင္းညႇစ္ထားတာ ေရေလၽွာ္ၿပီးတဲ့ အကၤ် ီကို ေရတစ္စက္မွ မက်န္ေအာင္ လိမ္ညႇစ္သလို ညႇစ္ေနသလား ထင္ရတယ္။ က်ေနာ့္လိင္ေခ်ာင္းထဲေတာ့ လရည္ဆိုတာ တစ္စက္မွကို မရွိနိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူးဗ်ာ

……………………….

ေခၽြးေတြသံေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ခပ္ေစ့ေစ့ကေလး ျဖစ္ေနတဲ့ ျပတင္းတံခါးခ်ပ္ၾကားက တိုက္လာတဲ့ ေလျပည္နဲ႔ ထိေတြ႕မွ အနည္းငယ္ ေအးလာသလို ခံစားရေတာ့တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား စကားမေျပာျဖစ္ေသးဘဲ ေဘးခ်င္းယွဥ္ၿပီး လွဲေနရာက၊ မိုးရတီ က်ေနာ့္ဘက္ကို လွည့္မၾကည့္ဘဲ မ်က္ႏွာက်က္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္းက စကားအရင္ စေျပာတယ္။

“ဟူး .. ရတီ့ဘဝမွာ ဒီတစ္ခါ ၾကဳံလိုက္တာဟာ တကယ္ကို မယုံနိုင္ေလာက္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အရသာပဲ”
“အြန္း” (ေခါင္းေလး မသိမသာ ညိတ္ၿပီး က်ေနာ္ေထာက္ခံလိုက္မိတယ္)
“ေဇယ်ကို ညိဳ ့ၿပီးဆြဲေဆာင္မိတာ … အင္း … ေက်ာ့ေကခိုင္က ရတီ့အေပၚ …. အာ”

မိုးရတီရဲ ့စကားက အဆုံးမသတ္ဘဲ တစ္စုံတစ္ခုကို အေတြးေရာက္သြားဟန္နဲ႔ ၿငိမ္က်သြားတယ္။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔နည္းတူ အေတြးေတြက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ရယ္။ အဓိကေတြးမိတာက က်ေနာ္နဲ႔ ေယာက်္ားတကာ သေဘာက်ၾကတဲ့ အလွပေဂးမေလး မိုးရတီ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တာ၊ က်ေနာ္က သူ႔ကို ေျပာလိုက္မိတဲ့အေၾကာင္းအရာေပၚမွာ သူက ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္ခဲ့တာ .. ဒါေတြကို ေတြးေနမိတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တကယ္ကို ယုံနိုင္စရာ မရွိတဲ့ကိစၥေတြမွတ္လား …။

အဲ့လို အေတြးေတြနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား နစ္ေမ်ာေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အျပင္ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ရယ္သံလိုလို၊ စကားသံလိုလို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္ လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ အေျခအေနကို ျပန္ေျပာင္းၿပီး အေတြးေရာက္တယ္။ မိုးရတီနဲ႔ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ မဆက္ဆံခင္က ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ ဖုန္းေျပာခဲ့တာကိုလည္း ျပန္သတိရမိတယ္။ လူက ဝုန္းခနဲ မို႔ရာေပၚမွာ ထထိုင္ၿပီး က်ေနာ့္အဝတ္အစားေတြကို အေျပးအလႊားလိုက္ရွာေတာ့ မိုးရတီက က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ပါေလေရာ။

“ဟင္း … ေက်ာ့ေကခိုင္ဟာ တကယ္တမ္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလးပဲ … ဒါေၾကာင့္လည္း ေဇယ်ကို chase လုပ္တဲ့ကိစၥက သိပ္ၿပီး ေနာ့တီးျဖစ္တယ္လို႔ ခံစားရတာ .. ခစ္ ခစ္”

မိုးရတီ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္မွန္း ေသခ်ာမသိေပမယ့္ က်ေနာ္ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ အကၤ် ီကို အျမန္ဝတ္လိုက္တယ္။

“သူ႔ကို လုပ္လို႔ရမယ္ဆိုရင္ လုပ္ခ်င္လိုက္တာ”

ဟိုက္ .. အကၤ် ီၾကယ္သီးတပ္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ က်ေနာ္ လက္က ၾကယ္သီးကို ကိုင္ထားရင္းက အလိုလိုရပ္သြားတယ္။ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ၿငိမ္သက္သြားၿပီး မို႔ရာေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ေလး ထထိုင္လိုက္တဲ့ မိုးရတီကို မယုံနိုင္စြာ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့တယ္။ က်ေနာ္မ်ား နားၾကားမွားတာလား .. မိုးရတီဆိုတဲ့ မိန္းကေလးရဲ ့့ပါးစပ္ကေန တျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ လုပ္လို႔ရရင္ လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စကား ထြက္လာတယ္တဲ့လား။

“ေဇယ် စိတ္မရွိဘူးဆိုရင္ေပါ့ ??”

ဘုရားသခင္ !! .. မိုးရတီ တကယ္ေျပာေနတာပဲ .. က်ေနာ္ နားၾကားလြဲတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ႐ုတ္တရက္ ေသြးေၾကာထဲမွာ ေသြးေတြ တရွိန္ထိုးေျပးသြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး က်ေနာ့္ႏႈတ္က စကားတစ္ခြန္း အလိုလို ထြက္သြားတယ္။
“ေအာ္ .. ဒါဆိုလည္း ဂြတ္လက္ခ္ေပါ့”
“အိုး .. ေဇယ်က စိန္ေခၚတာလား .. ခိ ခိ .. ရတီ့အေၾကာင္း မသိေသးဘူးလား .. စုန္းမဆို” (ျပဳံးစစ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ တုံ႔ျပန္လိုက္တဲ့ မိုးရတီရဲ ့အသြင္ဟာ စပ္ျမင္ကပ္စရာေကာင္းဖို႔နဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းဖို႔ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတယ္ ဗ်။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္မႈကလည္း အျပည့္ရွိေနတဲ့ အသြင္က အလိုလိုေပါက္ေနေသး)

ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တြန႔္ျပလိုက္ရင္းက က်ေနာ္ တပ္လက္စ အကၤ် ီၾကယ္သီးကို ဆက္တပ္လိုက္တယ္။ ႏႈတ္ကေနေတာ့ .. ေက်ာ့သာ လိုက္လာမယ္ဆိုရင္ ေရာက္လာေတာ့မွာနဲ႔ တူတယ္ .. ငါ ေအာက္ထပ္ ဆင္းသြားေတာ့မယ္ .. ရတီ … ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ

“ေအာ္ .. သြားေတာ့မလို႔လား .. ထပ္မေနခ်င္ေတာ့ဘူးလား”

ခပ္ႏြဲ႕့ႏြဲ႕ေလးနဲ႔ ကလူသလို ျမဴသလိုေျပာတဲ့စကားဟာ သူ႔ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူးဗ်။ မို႔ရာေပၚမွာ ဒူးကေလးႏွစ္ေခ်ာင္း ပူးလ်က္သားေထာင္ၿပီး ထိုင္ေနတဲ့ မိုးရတီရယ္ေလ .. ေပါင္တန္ေတြကို ကားယားခြဲထုတ္လိုက္ၿပီး၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေပၚလာတဲ့ အဖုတ္နီတာရဲေလးရဲ ့အေၾကာင္းကို လက္ညိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အေပၚေအာက္ဆြဲျပရင္း ေမးလိုက္တာ။ အတင္းအၾကမ္းကို လိုးခဲ့ၾကတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ အဖုတ္ဝေလးတစ္ဝိုက္မွာ အရည္ေတြ ေပပြေနတာ၊ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ့္လရည္ေတြက အထဲကေန စိမ့္ထြက္ေနေသးတာဆိုေတာ့ မိုးရတီရဲ ့လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမွာ လရည္စအခ်ိဳ ့ ကပ္ညိေနတာေလ။

တအားကုန္ လိုးထားလို႔ ေပ်ာ့ေခြသလို ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လီးဟာ ဒီျမင္ကြင္းမွာ အသက္ျပန္ဝင္လာခ်င္သလိုနဲ႔ ဆတ္ခနဲေတာင္ တုန္သြားရွာတယ္။ ကိုယ္အတြင္းက ေပ်ာက္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားတဲ့ အသိစိတ္ကို မနည္းျပန္ဖမ္း၊ အသက္ကို ဝေအာင္ရႉၿပီး ကို္ယ္လြတ္႐ုန္းရတာပဲ။

“ရတီေရာ ေက်ာ့ကို မေတြ႕ခ်င္ဘူးလား”

မိုးရတီက က်ေနာ့္ကို ျပည့္ျပည့္ဝ၀ တစ္ခ်က္ျပဳံးျပလိုက္ၿပီးေနာက္ ေပါင္တန္သြယ္သြယ္ေလးေတြ ကားထားတာကို ျပန္စုလိုက္တယ္။ သူ႔အဝတ္ေတြကို ျပန္လိုက္ရွာေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ေသြးဆူဖြယ္ ေကာင္းလွတဲ့ ကိုယ္လုံးကို က်ေနာ့္ မန္မိုရီထဲမွာ ထာဝရစြဲေနေအာင္ အေသအခ်ာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး အခန္းထဲကေန လွည့္ထြက္လာေတာ့တယ္။ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းတဲ့ ေလွကားထိပ္ေရာက္ေတာ့ အေပၚဆုံးထပ္မွာ ဧည္သည့္တစ္ခ်ိဳ ့ေရာက္ေနၿပီ ဆိုတာ ေတြတယ္။ ေတာ္ေသးတာက က်ေနာ္တို႔ အလုပ္ထဲကလူေတြ မပါဘူး။

ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ေလွကားထစ္ေတြ ေက်ာ္္ျဖတ္ဆင္းလာတာ ေအာက္ထပ္ ကပြဲခန္းမထဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ ေရာက္ေနၿပီဆိုတာ လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္။ သူကေတာ့ က်ေနာ့္ကို မျမင္ေသးဘူး။ က်ေနာ္ မသိတဲ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနတာ ေတြ႕တယ္။ လက္ထဲမွာ ေကာ့ေတးခြက္ေလး ကိုင္ထားလ်က္ေပါ့ ..

ေက်ာ့ ဆိုၿပီး က်ေနာ္ လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ သူက က်ေနာ့္ကို ျမင္သြားၿပီး ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္နားက ခပ္ျမန္ျမန္ခြာၿပီး ထြက္လာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အေပၚထပ္ကို တက္တဲ့ ေလွကားနားမွာပဲ ေတြ႕တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ နာရီပိုင္းက ဒီေနရာမွာ မိုးရတီဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး၊ အခုက်ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ ရည္းစားလွလွေလးနဲ႔ ေတြ႕ေနတယ္ေပါ့ ….။

“ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ေမာင္ …” (အနားေရာက္လာလာခ်င္း ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ကို လွမ္းေမးလိုက္တာပါ)
“ဟမ္ !!” (ဘာေမးတယ္ဆိုတယ္ သိေပမယ့္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး က်ေနာ္ သူ႔ကို တုံ႔ျပန္လိုက္တယ္)
“ေက်ာ့ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီ .. ေမာင့္ကို ရွာတာ မေတြ႕လို႔” (ေက်ာ့ရဲ ့ေလသံက ထူးထူးဆန္းဆန္း စိတ္ဆိုးတဲ့ေလသံမဟုတ္ဘဲ ျငင္ျငင္သာသာေလး ျဖစ္ေနတယ္)
“ေအာ္ .. ေမာင္က အေပၚထပ္ေရာက္ေနတာ .. အဲဒီမွာ ေတြ႕တဲ့ေကာင္ေတြနဲ႔ ျမားပစ္တမ္း ေဆာ့ေနတာ”
“ေအာ္ .. ေအာ္ .. ျမားပစ္တာ ေခၽြးေတြေတာင္ ျပန္တယ္ေပါ့ .. မနိုင္လို႔လား ေမာင္”
“မဟုတ္ပါဘူး .. အေပၚထပ္က ေလဝင္ေလထြက္မေကာင္းဘူးေလ .. အိုက္တယ္ .. အဲဒါေၾကာင့္”
“ေအာ္”

အဲဒီစကားတစ္လုံးပဲ ထြက္လာၿပီး ေနာက္ထပ္ ဘာမွ ေက်ာ့ေကခိုင္ ထပ္ေမးတာ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္အံ့အားသင့္သြားမိတယ္။ ထင္ထားတာက ေက်ာ့ေကခိုင္ လက္ခံေအာင္ ေတာ္ေတာ္ရွင္းျပရလိမ့္မယ္လို႔ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာ ကိုယ့္ဖက္က ဘာမွ လုပ္မထားတဲ့ အဆင္မ်ိဳးခ်ိဳးၿပီး တုံ႔ျပန္လိုက္တာ။ ၾကည့္ရတာ ေက်ာ့ေကခိုင္ မိုးရတီကို မေတြ႕မျမင္ေသးတာေၾကာင့္လဲ ပါမယ္နဲ႔တူတယ္။ က်ေနာ့္ကို ရစ္တာေတြ ဘာေတြမလုပ္ေတာ့ဘဲ ပုံမွန္ပါတီတစ္ခုကို လာသလိုျဖစ္ေနၿပီး ပါတီရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ခံစားဖို႔ပဲ ျပင္ေနေတာ့တယ္။

ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ က်ေနာ္ ကပြဲၾကမ္းျပင္ထဲ လက္ခ်င္းတြဲၿပီး ေရာက္သြားၾကတယ္။ အကယ္၍သာ မိုးရတီနဲ႔ က်ေနာ္ ဆက္စ္မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ အခုအခ်ိန္မွာ ေက်ာ့နဲ႔အတူ တြဲကရင္း လီးေထာင္ေနေလာက္ၿပီဗ်။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔ညမွာ ေက်ာ့ဝတ္လာတာက အလန္းစားေလး။ အေပၚေအာက္ဝမ္းဆက္ ျဖစ္တဲ့ လက္ျပတ္ဂါဝန္အျပာေလးကို ဝတ္ထားတာ။ ဂါဝန္အရွည္က ဒူးမေရာက္တစ္ေရာက္ဆိုေတာ့ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္အျပာေလးမွာ အဆုံးသတ္သြားတဲ့ ေျခတန္သြယ္သြယ္လွလွေလးေတြကို ျမင္ေနရတယ္။ ဂါဝန္ရဲ ့အေနအထားကလည္း ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ ကြက္တိလို ျဖစ္ေနေတာ့ အမို႔အဝန္း အရွိုက္အဟိုက္ေတြကို အတိအက် ျမင္ေနရတယ္ေလ။ မိုးရတီရဲ ့နို႔ေတြေလာက္ မႀကီးေပမယ့္ ရင္သားမို႔မို႔ဝန္းဝန္းေလးက အသည္းယားစရာ ေကာင္းေနတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚ ေျမႇာက္တင္ၿပီး တီးလုံးသံႏွင့္အတူ ကလိုက္တိုင္း တစြန္းတစျမင္လာတဲ့ ဘရာနီတာရဲေလးရဲ ့သြင္ျပင္ကလည္း ရင္ခုန္ဖြယ္ရာေကာင္းေနေသး။ တကယ္ပါဗ်ာ .. မိုးရတီနဲ႔သာ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ကပြဲခန္းမထဲက ဆြဲထုတ္၊ လူရွင္းတဲ့ တစ္ေနရာကို ေခၚသြားၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး လိုးပစ္မိမွာ .. အခုေတာ့ …

ကတာခုန္တာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာလာေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က (ေမာတယ္ … ေမာ့လိုက္ဦးမယ္) ဆိုၿပီး အနားကေန ခြာသြားတယ္။ က်ေနာ့္ကို လိုက္ဖို႔ မလိုက္ဖို႔ ဘာမွ မေျပာတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း လိုက္မသြားဘူး။ လိုက္မသြားတာ တျခားအေၾကာင္းလည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ရဲ ့ေဘး မလွမ္းမကမ္းမွာ ကေနတဲ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္မိုက္တယ္ဗ်။ ႐ုပ္ကေလးေတြက မဆိုးတဲ့အျပင္ ဝတ္ထားတာက ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုေလးေတြ။ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားမွာ ယိမ္းခါၿပီး ကေနတဲ့ ကကြက္ေတြကလည္း အမိုက္စား။ အေစာတုန္းက ေက်ာ့ရွိေနလို႔ က်ေနာ္ ဒါကို ေသခ်ာ မၾကည့္ရဲဘူး။ အခု အနားက သူထြက္သြားမွ ကိုယ္က အသာေလး ခပ္ေျဖးေျဖးေလး ကေနရင္း လွမ္းရွိုးရတာ။ ေယာက်္ားေလးပဲဗ်ာ .. ဒါမ်ိဳး ျမင္လို႔ ၾကည့္ခ်င္တာ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူးေနာ့ ..

ဖြင့္ထားတဲ့ တီးလုံးက ဆုံးသြားလို႔ ေနာက္ထပ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ မဖြင့္ခင္မွာ ေဘးနားက ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္အတြဲက တျခားကို ထြက္သြားတယ္။ အနားမွာ ရွိေနတဲ့ ဘဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ ့မ်က္လုံးက ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုေလး ႏွစ္ခုေအာက္က လုံးက်စ္ေနတဲ့ တင္သားေလးႏွစ္စုံေနာက္ကို ကပ္ညိၿပီး ပါသြားၾကတာ က်ေနာ္လည္း အပါအဝင္ပဲ .. ဟီး။ ျမင္ကြင္းထဲက ေပ်ာက္သလို ျဖစ္သြားမွ အခုအခ်ိန္ထိ ျပန္ေရာက္မလာေသးတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကို လိုက္ရွာဖို႔ က်ေနာ္ သတိရေတာ့တယ္။ အစားအေသာက္ေတြ ထားတဲ့ဘက္ကို ေလၽွာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ဗ်ိဳ ့ …။

ေက်ာ့ေကခိုင္ရယ္ေလ .. မိုးရတီနဲ႔အတူ ပလတ္စတစ္ခြက္ေလး တစ္ခုခ်င္းစီ ကိုင္ထားၿပီး ေကာ့ေတးအတူ ေသာက္ေနတာ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ျမင္ေနရေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပေနတဲ့ ပုံပဲ။ မိုးရတီကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း လူတိုင္းအေပၚမွာ လႊမ္းမိုးထားနိုင္တဲ့ သူ႔ဟန္နဲ႔ ဆြဲေဆာင္ၿပီး စကားေျပာေနတာဗ်။ ဒါကို ေက်ာ့ေကခိုင္ မသိတာေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ၾကည့္ရတာ ေက်ာ့မ်ား ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ ဆက္ဆံေရး အလိုလို ရွိလာတာလား မသိဘူး။ မိန္းမေတြဆိုတာ ဘယ္လို နားလည္ရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ …။

က်ေနာ္ ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ မိုးရတီက ေက်ာ့ေကခိုင္အနားကို တိုးကပ္လိုက္တာေတြ႕တယ္။ လက္တစ္ဖက္က ေက်ာ့ရဲ ့တင္ပါးတစ္ဖက္ကို လွမ္းဆုပ္သလို ကိုင္လိုက္ၿပီး၊ နားတစ္ဖက္နားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး တစ္ခုခု ေျပာလိုက္ပုံရတယ္။ ဘာေျပာလိုက္မွန္းမသိေပမယ့္ မိုးရတီရဲ ့စကားကို ေက်ာ့က ကိုယ္လုံးသိမ့္သိမ့္တုန္သြားတဲ့အထိ ရယ္ပါေရာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးေလးကိုလည္း playful ဟန္နဲ႔ တြန္းထုတ္လိုက္ေသးတယ္။ လူခ်င္းအနည္းငယ္ ျပန္ကြာသြားတဲ့ မိုးရတီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမကလည္း ေက်ာ့ရယ္သလို တခစ္ခစ္နဲ႔ လိုက္ရယ္ေနတယ္။

က်ေနာ္က အစတုန္းက မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ပူေနေသးတာ။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အေပၚဆုံးထပ္မွာ သူနဲ႔က်ေနာ္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို ေက်ာ့ကို ေျပာျပလိုက္ရင္ ဇာတ္လမ္းကၿပီးၿပီေလ။ အခုေတာ့ က်ေနာ္ ထင္ထားသလို မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေျပာေနၾကေတာ့ မသိရင္ ဒီေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ေဘာ္ဒါအရင္းအခ်ာလို႔ေတာင္ ထင္မွတ္မွားေလာက္တယ္…။

ေက်ာ့ေကခိုင္ အနားကေန မိုးရတီ ထြက္သြားမွပဲ က်ေနာ္လည္း မေယာင္မလည္နဲ႔ ေက်ာ့နားကို ကပ္သြားလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ေရာက္လာတာကို ေက်ာ့ ျမင္ေတာ့
“မိုးရတီ ပါတီမွာ ရွိေနတာ ေမာင္သိလား”
“ေတြ႕တယ္ေလ .. ေက်ာ့တိ့ုႏွစ္ေယာက္ပဲ ခုနက စကားေျပာေနတာ မဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္ .. တခါတေလေတာ့လည္း ရတီက မဆိုးပါဘူး” (ဒီစကားကို ေက်ာ့ေကခိုင္က အဓိပၸါယ္ေဖာ္ရခက္တဲ့ အျပဳံးနဲ႔ျပဳံးရင္း ေျပာတာဗ်)
“တကယ္ .. သူက ဘာေျပာလို႔လဲ”
“ဘာျဖစ္လို႔ သိခ်င္တာလဲ ေမာင္ .. ေမာင့္အေၾကာင္းေျပာတယ္လို႔ ထင္လို႔လား”

ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲဗ်။ ေက်ာ့ေကခိုင္ ျပန္ပက္လိုက္တဲ့ စကားက တကယ္ဆို မၾကည္တဲ့ေလသံေပါက္ရမွာ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ပဲ က်ီစယ္သလိုလို၊ အထာေလးနဲ႔ ေျပာသလိုလိုေတာင္ ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ေက်ာ့ကို က်ေနာ္ နားမလည္သလို ေငးၾကည့္မိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက က်ေနာ့္ကို မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပလိုက္ၿပီး လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ကတဲ့ပုံစံေလး ရင္ဘတ္ေရွ႕မွာ လႈပ္ျပတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ခါးကေလးကို ဖြင့္ထားတဲ့ တီးလုံးနဲ႔လိုက္ေအာင္ တြန႔္ျပၿပီး ကပြဲခန္းမဘက္ ထြက္သြားတာပဲ။ ႏႈတ္ကေနေတာ့ .. ေက်ာ့ကလိုက္ဦးမယ္ .. ေမာင္ .. လို ့ေျပာသြားေလရဲ ့ …။

ေက်ာ့ထြက္သြားေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္ လိုက္မသြားဘူး။ မေယာင္မလည္နဲ႔ ေနာက္ခ်န္ၿပီး ေနခဲ့လိုက္တယ္။ က်ေန္ာေတြးထားတာက မိုးရတီကို မသိမသာ လိုက္ရွာမယ္ေပါ့။ ေတြ႕ရင္ ေက်ာ့နဲ႔ သူ ဘာေတြေျပာေနခဲ့တာလဲလို႔ တေစ့တေစာင္းနဲ႔ ေမးမယ္။ ဒီလိုေတြးထားတာ။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီကို က်ေနာ္ လိုက္ရွာတာမေတြ႕ဘူးဗ်။ ေတြ႕မယ့္ေတြေတာ့ က်ေနာ္ ကပြဲခန္းမထဲ ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ရွိရာဘက္ကို ေက်ာေပးၿပီး ကခုန္ေနတဲ့ အေနအထားနဲ႔။ နတ္မိမယ္တစ္ပါးလို အခ်ိဳးအစားက်လွတဲ့ ကိုယ္ေနဟန္ထားမွာ၊ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ ကႀကိဳးတစ္ခုနဲ႔ ကိုယ္ကိုယိမ္းႏြဲ႕ၿပီး ကေနတယ္ဆိုေတာ့ မိုးရတီရဲ ့အသြင္ဟာ ၾကည့္လို႔ကို မဝနိုင္ဘူး။ ငမ္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ငမ္းေနလိုက္တာ သူႏွင့္အတူ ကေနတဲ့သူ ဘယ္သူဆိုတာ သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ မိုးရတီက ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ကိုယ္ကို ေဘးကိုယိမ္းခါ၊ ခါးေလးကို တဆစ္ခ်ိဳးခ်လိုက္တဲ့အခါက်မွ သူနဲ႔အတူ ကေနသူ ဘယ္သူဆိုတာ ေသခ်ာျမင္လိုက္ရေတာ့တယ္။

ဟ .. ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္တာလဲ … မိုးရတီနဲ႔ အတူကေနတာ တျခားသူမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္ဗ်။ က်ေနာ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မိုးရတီကေနတဲ့ အက က ရိုးရိုးတန္းတန္း မဟုတ္ဘူး။ အေစာပိုင္းတုန္းက က်ေနာ့္ကို ညိဳ ့ယူတဲ့အေနနဲ႔ ကေနတဲ့ sexy dance လို ဟာမ်ိဳး။ သိတယ္မွတ္လား။ ကေနတဲ့ ပါတနာအခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းထိကပ္ ပြတ္တိုက္ၿပီး ကရတာမ်ိဳးေလ။ အေစာတုန္းက မိုးရတီနဲ႔ တြဲကတာ က်ေနာ္၊ အခုက်ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ ျဖစ္ေနတာပဲ ကြာတာ။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမေခ်ာေလး ႏွစ္ေယာက္ ဒီလိုမ်ိဳးကေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔လို ေယာက်္ားေလးေတြအတြက္ေတာ့ တကယ္ကို pleasure ရေစတဲ့ ျမင္ကြင္းမဟုတ္လား။

ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ တျခားငနဲေတြေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲမသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ တကိုယ္လုံးမွာ ရွိ္တဲ့ ေသြးေၾကာေတြက လႈပ္ရွားၿပီး လူက တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ေတာင္ ျဖစ္လာတယ္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရတီနဲ႔ေက်ာ့ ကေနတဲ့ ပိုစရွင္ကို ေျပာင္းလိုက္ၾကတယ္။ မိုးရတီက က်ေနာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆို္င္ျဖစ္ၿပီး၊ ေက်ာ့က က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးလ်က္သား ျဖစ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ ရပ္ၿပီး ေငးေနတာကို မိုးရတီက ျမင္သြားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေက်ာ့ရဲ ့ခါးကို ကိုင္ထားတဲ့ လက္တစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္၊ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးနားကပ္ၿပီး က်ီစယ္တဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ဖလိုင္းကစ္လုပ္ျပတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပၿပီး က်ေနာ့္ ထင္မွတ္မထားတဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုကို လုပ္လိုက္ပါေရာ ..

အတူတြဲကေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ေမးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖမ္းထိန္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထပ္ဖိနမ္းလိုက္တာဗ်။ နမ္းတာမွ တကယ္ကို passionate ျဖစ္တဲ့ အနမ္းသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ နမ္းတာ။ က်ေနာ္ မေျပာနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဘးနားမွာ ကေနတဲ့သူေတြေတာင္ ကတာရပ္ၿပီး မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ ဖီလင္အျပည့္နဲ႔ နမ္းေနတာကို ရပ္ၾကည့္ေနၾကတာဗ်။ အားလုံးရဲ ့မ်က္ႏွာမွာ တူညီတဲ့ဆႏၵေတြေတာင္ ေပၚေနၾကတယ္ဆိုတာ ခန႔္မွန္းလို႔ရတယ္။ က်ေနာ္လဲ ဘာထူးလဲ။ လရည္တစ္စက္မွ မက်န္ေအာင္ ထြက္ခဲ့လို႔ လီးမေထာင္နိုင္ေတာ့ဘူးေတာင္ ထင္ေနခဲ့တာ။ အခုက်ေတာ့ လီးတန္က ေဘာင္းဘီထဲမွာ ခပ္မာမာျဖစ္လာတာ ေသခ်ာသာၾကည့္မယ္ဆို ဂြဆုံမွာ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းေတာင္ ျဖစ္ေနပါေရာ။

ခနေနေတာ့ ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းက ဆုံးသြားလို႔ ကေနတဲ့လူေတြ အားလုံးလႈပ္ရွားမႈက ရပ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ မိုးရတီက ေက်ာ့နားကေန ခြာၿပီး က်ေနာ္ရပ္ေနတဲ့ဘက္ကို ေလၽွာက္လာတယ္။

“ရတီရဲ ့show ကို သေဘာက်လား ေဇယ်” (မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ ေမးလို္က္တဲ့ အသြင္က မသိရင္ innocent ျဖစ္တဲ့ ပုံစံေလးရယ္)
“Wait .. မေျပာနဲ႔ .. ရတီဖာသာ ဆုံးျဖတ္မယ္”

လူခ်င္းထိကပ္သည္အထိ တိုးကပ္လာၿပီးေနာက္ မိုးရတီရဲ ့လက္ကေလးတစ္ဖက္က လွစ္ခနဲဆိုၿပီး က်ေနာ့္ ေဘာင္းဘီဂြၾကားကို အုပ္ကိုင္လိုက္ပါေရာ။ ခပ္မာမာျဖစ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ လီးဟာ မိုးရတီရဲ ့လက္နဲ႔ အဆုပ္ခံရမႈမွာ အေၾကာေတြေတာင္ လႈပ္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားတယ္ဗ်။

“ခိ .. ခိ .. ရတီ မေျပာဘူးလား .. သေဘာက်ပါတယ္ဆို”
“မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေစာေစာတုန္းက ဘာေျပာေနတာလဲ .. ရတီ” (မိုးရတီလက္ ျပန္႐ုတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္ သိခ်င္တာကို ျဖတ္ေမးလိုက္တယ္)
“ေဆာရီး .. ဒါက မိန္းကေလးသီးသန႔္ .. ေယာက်္ာေလး ကိစၥမဟုတ္ပါ .. ခိ .. ခိ”
ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ .. မိုးရတီက ဒီလိုဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုပဲ တြန႔္ျပမိတာေပါ့
“ေဇယ် ေကာင္မေလးကို နဲနဲသိေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာ .. ကတိတစ္ခုေပးမလား”
“ဘာကတိလဲ”
“ေနာက္တစ္ခါ ရတီတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ေတြ႕ရင္ ေက်ာ့ကို မလုပ္ခင္မွာ သူက ဒီညနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဇယ်ကို ဘာေျပာလဲဆိုတာ”

မိုးရတီက ညာလက္ညိဳးလွလွေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို ေထာက္ၿပီး ခ်က္ေလာက္အထိ ဆြဲသြားရင္းက ဒီစကားကို ေျပာတာ။ ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္ေဘးက ျဖတ္ေက်ာ္သြားတယ္။ သြားတာ ရိုးရိုးတန္းတန္း မသြားဘူး ကိုယ့္ၾဆာ။ က်ေနာ့္တင္ပါးတစ္ခ်က္ကိုေတာင္ ျဖတ္ခနဲ ရိုက္သြားေသးတာ။

က်ေနာ္လည္း မိုးရတီ ပါတီထဲက ေပ်ာက္သြားၿပီး သိပ္အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ပါဘူး။ လီးက မတရားေထာင္ေနၿပီ မဟုတ္လား။ ေက်ာ့ေကခိုင္ရွိရာကို ျမန္ျမန္ေလၽွာက္သြားၿပီး သူ႔လက္ကိုဆြဲၿပီး အျပင္ေခၚထုတ္လာတယ္။ တစ္ခုေကာင္းတာ ေက်ာ့လည္း က်ေနာ့္နည္းတူ ေဟာ္နီျဖစ္ေနမွန္း ၾကည့္တာနဲ႔တင္ သိသာေနတယ္။ က်ေနာ့္ကို ေျပာတာက ဒီညသူအိမ္မျပန္ေတာ့ဘူး က်ေနာ့္အိမ္လိုက္အိပ္မယ္တဲ့။ အေျခအေနကေတာ့ အားလုံး အိုေကပဲလို႔ ဆိုရမယ္။

အိမ္ထိေရာက္ေအာင္ ေစာင့္နိုင္လား မေစာင့္နိုင္ဘူးလားဆိုတာသာ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ အသအခ်ာ မသိတာတစ္ခုပဲရွိပါတယ္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ရယ္ …။

=====================

ကဲ .. အားလုံးပဲဗ်ာ .. စုန္းမကိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္ ဒီေနရာေလးမွာ ခနရပ္ၿပီး နားလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ပထမတစ္ပိုင္းလို႔ပဲ ယူဆလိုက္ပါ။ ေနာက္ထပ္ဆက္ေရးျဖစ္ရင္ေတာ့ ဒုတိယတစ္ပိုင္းဆိုၿပီး ျဖစ္လာမွာပါ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ပီဒီအက္ဖ္ အရင္လုပ္ထားလိုက္ပါဦးမယ္

စဥ္ဆက္မျပတ္ လာေရာက္ဖတ္ရႉၿပီး အားေပးၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားကို အထူးပင္ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း အားေပးၾကတဲ့သူမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လုံးဝကို လာေရာက္ဖတ္ရႉၿပီး အားေပးျခင္း မရွိသူမ်ားကိုကား က်ေနာ္ စာေရးတာ ညံ့ေသးလို႔ဟုပဲ ယူဆထားပါတယ္။ ဒိုင္လ်ႈုိေလး ဖတ္ရႉၾကတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေပၚတင္လည္း ဖတ္လို႔ရပါတယ္လို႔ ဖိတ္ေခၚေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္

ေနာက္ထပ္ ဆက္ေရးခ်င္ေရးမွာမို႔လို႔ ဇာတ္လမ္းကို ၿပီးသည္လို႔ မယူဆေစလိုပါ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ပီဒီအက္ဖ္ ထြက္လာသည့္တိုင္ တျခားေနရာသို႔ ေရႊ ့မသြားဘဲ ဒီေနရာေလးမွာ ထားေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုလိုပါသည္။ ပီဒီအက္ဖ္ကို အရင္လုပ္လိုက္တာကလည္း တစ္ခ်ိဳ ့ေတြက ေစာင့္ဖတ္ရတာ မႀကိဳက္ဘဲ၊ အားလုံးၿပီးမွ အစအဆုံး ဖတ္ခ်င္သည္ဆိုၿပီး ေျပာတာေလးေတြကို ၾကားမိလို႔ပါ။ အစအဆုံးဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္ ပို႔စ္ေတြကို သန႔္က်ဴလိုက္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေပ်ာ္မိမွာပါပဲ .. ဟဲ ဟဲ 😀 😀

အားလုံးပဲ ကိုယ္စိတ္ႏွလုံး ရႊင္ျမန္းလန္းဆန္းၾကပါေစ

ေရးသူ.. directionless