သက်မောင်ချစ်
တက်စီမောင်းသမား
မနက်ဆို အစောကြီး နိုးနေသည် ။ ဒီနေ့လဲ နှိုးစက်မလိုဘဲ စောစောနိုး
သည် ။ လမ်းတပတ်လျောက် ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီး လမ်းထိပ်က လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ မနက်တိုင်း သောက်နေကျ လဖက်ရည်ချိုပေါ့ကျတခွက် နဲ့ ဖတ်နေကျ ဂျာနယ်ကို မြီးသည် ။ အိမ်ပြန် ရေမိုးချိုးပြီး ကားထုတ်သည် ။ ကားကို ဆီရေလေ အင်ဂျင်ဝိုင် အားလုံး စစ်သည် ။ မနက် အိမ်က မထွက်ခင် သူအမြဲ ကားကို စစ်သည် ။ ကားမှာ လိုတာတွေ သူဖြည့်သည် ။ ကားကို ဆေးကြောသုတ်သင်သည် ။ ဒီအချိန် စထွက်ရတာ သဘောကျသည် ။ လမ်းတွေ မပိတ်ဆို့သေးဘူး ။
မနက်စောစော ထ လမ်းလျှောက်တဲ့လူတွေ ..ပြေးတဲ့လူတွေကို လမ်းဘေးမှာ တွေ့ရသည် ။ သူလည်း ဟိုတုံးက
ဒီလိုဘဲ မနက်ဆိုရင် ထပြေးခဲ့ဘူးသည် ။
ဟိုတယ်ကို ရောက်တော့ ဘယ်ကားမှ မရောက်သေးဘူး ။ ကားရပ်တဲ့ကွက်လပ်မှာ ကားကို ထိုးသည် . ။ ဘယ်
ကားမှ မရောက်သေးဘူး ။ သူ အစောဆုံး ။
သူများထက် ၀ိရိယရှိတာကတော့မမှားပါဘူး ။
ဟော..ပြောရင်းဆိုရင်း ..အလုပ်များ ရပြီလား မသိဘူး ..။
ဟိုတယ် ကောင်တာက ဝန်ထမ်းကောင်မလေး သူ့ကားရှိနေတဲ့ ကားရပ်တဲ့ကွက်လပ် ဖက်ကို လျောက်
လာနေသည် ။ သူပေါင်းသင်းထားတဲ့ ကောင်မလေး ။
နဝရတ် …တဲ့ ။ ချစ်စရာလေး ပါဘဲ ..။
ကျောလည်လောက် အထိ ဆံပင်ရှည်ရှည် နက်နက်….မျက်လုံးပြူးပြူးလေးနဲ့ ကိုယ်လုံးလေး သွယ်သွယ်နဲ့ ။
သူ့အတွက် ပါဆင်ဂျာ ရှာပေးနိုင်မယ့် ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းတွေကို ပေါင်းထား ဖါးထားရသည် ..။ အင်းလေ ..ပါဆင်၈ျာ ရဖို့တခုထဲ မဟုတ်ဘူး ။ ဒီ ဟိုတယ်ဝင်းထဲမှာ အငှားကားတွေ လာရပ်လို့မရဘူး ဆိုတော့ သူ့ကား ဒီဝင်းထဲ အခုလို ရပ်ဖို့ကလည်း ပေါင်းသင်းထား ဖါးထား ရတယ်လေ ..။
ကားပေါ်က ဆင်းပြီး နဝရတ်ဆီကို လျောက်သွားသည် ။ သူ့ကားနဲ့ ဟိုတယ်ကြား လမ်းခုလတ်မှာ
သူနဲ့ နဝရတ် မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ကြသည် ။ ပြုံးပြလိုက်တဲ့ နဝရတ်ရဲ့ မျက်နှာလေးက နုဖတ်ဖွေးနေသည် ။
“ ဦးလေးချစ် ..ဒီနေ့ အားတယ် မဟုတ်လား …ကားလိုချင်တဲ့ လူ ရှိတယ် ..”
နဝရတ် ပြောလိိုက်တော့ သူ ထိတ်ကနဲ ဝမ်းသာသွားသည် ။ ဒီနေ့အတွက်တော့ အိုကေပြီ ဆိုပြီး။
“ အားတယ်…အားတယ် ..ဘယ်အချိန်လိုလဲ …အဆင်သင့်ပါဘဲ ..”
“ ဟုတ်ပြီလေ…ကျမ ဦးလေးချစ်ရဲ့hand phone နံပါတ် ပေးထားတယ် …စတင်းဘိုင်သာ စောင့်ပေတော့..
တနေ့လုံး ယူမှာတဲ့ ..USAက လာတဲ့ ဧည့်သည် ..”
“ ဟုတ်..ဟုတ်…စောင့်မယ်..စောင့်မယ် ..”
“ ဒါဆို ..ဦးလေးချစ် ဖုန်းစောင့်လိုက်နော် ..”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ …ကောင်းပါပြီ ..နဝရတ်ရေ …”
ဟား..မဆိုးဘူး..တနေ့လုံး ငှားမှာ…တဲ့ ..။
နဝရတ် ဟိုတယ်ဖက်ကို ပြန်လျောက်သွားသည် ။
တုန်နေတဲ့ နဝရတ်ရဲ့ အနောက်ဖက်ပိုင်း မြင်ကွင်းကို ခဏတာ ငေးကြည့်မိလိုက်ပြီးမှ သတိဝင်လာသည် ။
နဝရတ်လည်း တင်ပါးကောင်းတဲ့ မိန်းကလေး တယောက် ပါလား ..။ ခါတိုင်း နဝရတ်က ကောင်တာထဲမှာထိုင်
နေတော့ သူ့ကိုယ်လုံး လှတာကို သတိမထားမိခဲ့ဘူး ..။
နဝရတ်ရဲ့စွင့်ကားထယ်ဝါတဲ့ တင်ပါးတွေက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် လှုပ်နေသည် ။ တော်တော် ဖင်လှတဲ့ ကလေးမ ။
အိုး ..ငါ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ . .။
တော်ကြာ နဝရတ် လှည့်ကြည့်လို့ တွေ့သွားခဲ့ရင် မျက်နှာပျက်စရာတွေ ဖြစ်ကုန်မှာ…။ သတိလက်လွတ် ကြည့်မိသွားသည် ။ အင်း..မိန်းမနဲ့ ကင်းကွာပြတ်လပ်တာကြာလို့ သူ့စိတ်တွေ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသလား မသိဘူး ..။ နဝရတ် စိတ်ကွက်သွားရင် မကောင်းဘူး ။ ဒီကလေးမက ကိုယ့်ထမင်းအိုးအတွက် ကူညီနေတာ မဟုတ်လား ။
ကားထဲ ပြန်ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည် ..။
ကပ်စတန်မာ ဖုန်းခေါ်လာမှာကို စောင့်ရင်း အိပ်ငိုက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်သွားသည် ။ မိနစ်လေးဆယ်လောက် ကြာမှ ဖုန်းမြည်လာသည် ။
“ ဟယ်လို ..ကျမ တက်စီ အတွက် ခေါ်တာပါ …”
“ ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့ပါ ..အဆင်သင့်ပါဘဲ..အခု သွားတော့မလား…”
“ ဟုတ်ကဲ့..အခု သွားတော့မယ် ..”
ကြည်လင်ချိုမြတဲ့ မိန်းမတယောက်ရဲ့ အသံ ..။ မြန်မာစကား ပြောပေမယ့် သိပ်ပီပီသသတော့
မဟုတ်ဘူး ..။ နဲနဲ ဝဲသည် ။ အမေရိကား ကလို့ နဝရတ်က ပြောသွားသည် ..။ ဟိုမှာ ကြီးတာ
ဖြစ်မည် ။ စကားသံက ဝဲနေသည် ။
“ ကျနော် လော်ဘီမှာ စောင့်နေပါမယ်…”
“ ကောင်းပြီ.. ကျမ ထွက်ခဲ့ပါမယ်……..”
ကားစက် နှိုးပြီးတာနဲ့ အဲကွန်း ကို ဖွင့်လိုက်သည် ..။ နိုင်ငံခြားက လာတဲ့ ဧည့်သည်တွေက ကားထဲ အဲကွန်း အေးနေမှ ကြိုက်ကြသည် ။
သူ ကားကို ဟိုတယ် မျက်နှာစာ ဆင်ဝင်အောက်ကို ထိုးလိုက်သောအခါ ဟိုတယ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ ကောင်မလေး တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
ပုခုံးကို ထိနေအောင် ရှည်တဲ့ အညိုရောင်ဆံပင် မှာ ရွှေဝါရောင်လိုင်းလေးတွေ ဆေး ဆိုးထားသည် ..။ အညိုရောင်နဲ့ ရွှေဝါရောင် နှစ်ရောင်စပ် ဆံပင်က တော်တော် ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ။
ဖြူဆွပ်ဆွပ် အသား က ဝတ်ထားတဲ့ အနက်ရောင် ပြောင်ပြောင် ဘလောက်စ် နဲ့ တိုတိုလေး ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်အနက်ရောင် နဲ့ လိုက်ဖက်နေသည် ။ မျက်လုံးလှလှလေးတွေက မီးခိုးရောင်လေး တွေ ..။ အရောင်နဲ့ မျက်စိကပ်မျက်မှန် တပ်ထားပုံရသည် ..။
နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းအိအိ ပြဲပြဲလေးတွေက အနီရောင်ရဲရဲ ဆိုးဆေးကြောင့် တအား တောက်ပြောင်နေ
သည် ..။ အရမ်း ရှိုင်းတဲ့ အလန်းကလေး …။
ခေတ်လူငယ်တွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ စကားနဲ့ဆိုရင် နိုင်းလောက်ရှိတဲ့ လန်းချက်ပေါ့ …။
သူ့ကားဆီကို လှေခါးသုံးထစ်ကို နင်းဆင်းပြီး လှမ်းလာနေတာကြောင့် သူ ပြာပြာသလဲ ကားပေါ်က ပြေးဆင်း
ပြီး ကားတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။ ကားအနောက်ခန်းတံခါး …။ ကားအနောက်ခန်းကို ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ အချောလေးရဲ့ဆီက ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေး ကို ရလိုက်သည် ။
လေအေးစက်ဖွင့်ပေးထားတာကို သဘောကျသွားတဲ့ပုံ ရှိသည် ။
“ ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ ..” လို့ မေးလိုက်တော့..“ မုန့်ဟင်းခါးကောင်းကောင်း ..သန့်တဲ့ဆိုင် စားချင်
လို့ လိုက်ပို့ပေးနိုင်မလား ..” လို့ ပြောသည် ။ မြန်မာစကား ပြောတဲ့အသံလေး က မသိမသာ ဝဲနေ
သည် ။ အဲလို ဝဲနေတာလေးက တမျိ ုးဆန်းနေသည် ။
“ ရတယ်..ကျနော် ခေါ်သွားပေးပါမယ် …”
နိုင်ငံခြားက လာလည်တဲ့လူတွေကို အမြဲ ပို့ပေးနေတဲ့ ဆိုင်ကိုဘဲ ပို့ပေးလိုက်သည် ။
“ ဒီဆိုင်က သန့်ပါတယ်..ကျနော် ပို့ပေးနေကျပါ..စားပြီး ဘာမှ ဖြစ်တယ်လို့ မကြားမိဘူး ..” လို့လဲ ပြောလိုက်မိသည် ။
“ ဦးလေး နံမည်က ဦးလေးချစ်နော် ..” လို့ ကားပေါ်က ဆင်းတဲ့အချိန် မေးသည် ။
“ ဟုတ်ကဲ့..ကျနော့်နံမည်က သက်မောင်ချစ် ပါ ..အဟဲ…လူတွေက ဦးလေးချစ် လို့ ခေါ်ကြပါတယ် ..”
“ ဦးလေးချစ် လဲ ကျမနဲ့ အတူ မုန့်ဟင်းခါး လိုက်စားမယ် မဟုတ်လား ..အဲ..ဒါနဲ့ ကျမနံမည်က .. မော်နီကာ ပါ.. မော်နီကာရဲလွင်……”
မော်နီကာ ခေါ်တာနဲ့လိုက်သွားရသည် ။ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်က စားနေတဲ့လူတွေ ရှိပေမယ့် ထိုင်ခုံရလိုက်သည် ။
မော်နီကာလို အရှိုင်းအလန်းလေးနဲ့ အတူတူလာ အတူတူထိုင်လိုက်လို့ ဘေးကလူတွေ ကြည့်တာကို ခံလိုက်
ရသည် ။ သားအဖ ထင်မလား..တူအရီးတွေလို့ ထင်မလားဘဲ ..။
အမှန်က တက်စီသမား နဲ့ စီးတဲ့ ကပ်စတန်မာ ..။
စားပွဲမှာ ထိုင်လိုက်ကြပြီးချိန်..“ ဦးလေးချစ်..ဘာစားမလဲ..ကြိုက်တာ မှာစားနော် .. ”လို့ မော်နီကာ ကပြောသည် ။ သူရော မော်နီကာ ရော မုန့်ဟင်းခါး စားကြသည် ။ အကြော်မျိုးစုံ နဲ့ ။
ဘူးသီးကြော်..ကြက်သွန်ကြော် ..ပဲကြော် ..ငါးဖယ်ကြော် ။ အိုးဘဲဥ ..ရော ..။ မော်နီကာက မုန့်ဟင်းခါး မစားရတာ ကြာလို့ အရမ်းစားချင်နေတာ လို့ ပြောသည် ။ “ မာမီ ရှိတုံးက ချက်ကျွေးတယ်..အခု မာမီလဲ ဆုံးသွားပြီး မော်နီကာ ကလဲ မချက်တတ်..ဒက်ဒီကလည်း ကြက်ဥတောင်ပြုတ်ဖို့ စိတ်က မရှည်ဘူးလေ… သူက မာမီကဘဲ တသက်လုံး သူ့ကို ချက်ကျွေး လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တော့မာမီလဲ ဆုံးရော သူ ဘာမှ မလုပ်တတ်တော့ဘူးလေ ..မော်နီကာ့ အအမနှစ်ယောက်က ဒက်ဒီ့ကို တတ်နိုင်သလောက် ချက်ကျွေးကြပါတယ်….” လို့ မော်နီကာ က ပြောပြသည် ။
“ အဖေ က ဘယ်မှာလဲ..ဟိုမှာဘဲလား ..”
“ ဟုတ်ကဲ့…ဒက်ဒီက ပင်စင်စားလေ..အဲ့မှာ နေတာ အနှစ် နှစ်ဆယ်ကျော်ပေါ့ …အစိုးရဆီမှာ လုပ်တာ ..အခု ဂေါက်လေးရိုက်လိုက် လမ်းလျောက်လိုက်…စာလေးဖတ်လိုက်နဲ့..”
“ အော်…အတူတူနေလား..”
“ ဟင့်အင်း…နေဘူး..ဒက်ဒီက အရမ်း အင်ဒီပင့်ဒင့် ဖြစ်တာ..သူ့ဖါသာဘဲ နေချင်တယ်…ခိခိ..ချက်တော့ မချက်စားတတ်ဘူး …ခိခိ…..ဆိုင်မှာ စားတာများတယ်..၀ိအင်းတွေမှာတော့ မော်နီကာ့ အမတွေက ဒက်ဒီ့အိမ်ကို သွားကြပြီး အမြဲ တခုခု ချက်ပြုတ်ကျွေးတတ်ကြပါတယ်…..”
မော်နီကာ က မုန့်ဟင်းခါး၂ပွဲတောင် စားသည် ။
“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ ဦးလေးချစ်ရေ…မော်နီကာ တခါမှ ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး မစားဘူးသေးဘူး ”
မော်နီကာ ကြိုက်တယ် ဆိုလို့ ဝမ်းသာရပါသည် ။
“ မော်နီကာက ရန်ကုန်မှာ အမျိုးတွေတော့ ရှိတယ်…ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ဖါသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလည်း နေချင်တယ်..လျှောက်လည်း လည်ချင်တယ်..အမျိုးတွေကို ပြန်ခါနီးမှ သွားနုတ်ဆက်မလို့..”
“ ဟုတ်ကဲ့…မော်နီကာ…”
သူတို့က ကားတွေလည်း ရှိတယ်..လိုက်လည်း ပို့နိုင်တယ်…ဒါပေမယ့် မော်နီကာက ကိုယ့်ဖါသာ တယောက်ထဲဘဲ လျှောက်ကြည့်ချင်တာ….ကိုယ်တယောက်ထဲ ဆိုတော့ ကြာချင်လည်း ရတယ်..မြန်ချင်လည်း ရတယ် မဟုတ်လား …”
မုန့်ဟင်းခါးစားပြီးကြတော့ ဒီဆိုင်က လဖက်ရည် သိပ်ကောင်းတယ် လို့ သူပြောပြတာကြောင့် မော်နီကာ က သောက်ကြည့်ချင်တယ် ပြောတာနဲ့လဖက်ရည် သောက်ကြပြန်သည် ။
“ ကောင်းတယ်…အရမ်းကောင်းတယ် ..ဦးလေးချစ် ..တခါမှ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ လဖက်ရည် မသောက်ဖူးသေးဘူး …”
သူပြောတာကိုဘဲ နားထောင်တာကောင်းမည်။ ကိုယ်ကလဲ တခါတခါ စပ်စုမိသည် ။ တချို့ ကပ်စတန်မာတွေက စကားများတာ မေးခွန်းမေးတာတွေကို မကြိုက်ကြဘူး ..။ အထူးသဖြင့် နိုင်ငံခြားက လာတဲ့ ဧည့်သည်တွေပေါ့ ..။ သူတို့ကို မြန်မာနိုင်ငံ နဲ့ ပတ်သက်တာ..ရန်ကုန် နဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ သိသင့်တာတွေကို ရှင်းပြောပြရင်တော့ သဘောကျကြတာပေါ့ ..။ သူတို့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာတွေကို သူတို့ ပြောပြရင်တော့ ကိစ္စမရှိပေမယ့် ကိုယ်က မေးရင် စပ်စုတယ် ဆိုပြီး မကြိုက်တတ်ကြဘူး ဆိုတာကို အလုပ် အတွေ့အကြုံအရ သူသိထားသည် ။
ဒီနေ့..ဘယ်နေရာတွေကို လိုက်ပို့ရမလဲ ဆိုတာတော့ မော်နီကာ ကို မေးမလားလို့ စဉ်းစားနေဆဲ မော်နီကာ က သူသိချင်နေတာကို ပြောလိုက်လို့ မမေးဖြစ်တော့ဘူး ..။ ဒီနေ့ ရန်ကုန် တဝိုက် ထင်ရှားတဲ့နေရာတွေကို လိုက်ပို့လိုက်ပြပေးပါ လို့ ပြောလာသည် ။ သူ့အတွက်က မြန်မာပြည်မှာ မွေးပေမယ့် ဆယ်လ သမီးထဲက မိဘတွေနဲ့ အမေရိကန်ပြည်ကို ပါသွားတာမို့ မြန်မာပြည် ကို စာထဲ ဓါတ်ပုံတွေ ရုပ်ရှင်တွေ ထဲမှာဘဲ တွေ့ဖူးခဲ့သည် လို့ ပြောပြသည် ။
“ ရွှေတိဂုန်ဘုရား..ရောက်ပြီးပြီလား ..မော်နီကာ ..”
“ ဘယ်ဆိုဘယ်မှ မရောက်ဖူးသေးဘူး ..မနေ့ညကမှ ဒီရောက်တာလေ ..အင်း..သွားချင်တယ် ..ရွှေတိဂုန်
ဘုရား …အရင်ဆုံး သွားလိုက်ရအောင် …”
ရွှေတိဂုန်ဘုရားမှာလည်း တိုးရစ်စ်ဂိုက်တယောက်လိုဘဲ မော်နီကာ သိချင်တာတွေကို သူသိသလောက် တတ်သလောက် ရှင်းပြရသည် ။ ဓါတ်ပုံလဲ ရိုက်ပေးရသည် ။ ဘာလိုလို သူ အပြေးအလွှား လုပ်ကိုင်ပေးသည် ။
မော်နီကာက စိုက်ကြည့်ပြီး..“ ဦးလေးချစ်ကိုတော့ ကြိုက်သွားပြီ …” လို့ ပြောလိုက်လို့ ကြက်သီးတွေ ဗျန်းကနဲ
ထသွားရသည် ။
“ အစစ ဗဟုသုတ စုံပြီး စေတနာကောင်း သဘောကောင်းလို့ မိတ်ဆွေတွေကို ဦးလေးချစ် ကားကို စီးကြဖို့
ရီကွန်မင်း လုပ်ပေးမယ်…ဟင်းဟင်း…”
“ ကျေးဇူးပါ..မော်နီကာ…”
မော်နီကာက အမေးအမြန်း တော်တော် ထူသည် ။ လိုက်ပြရင်း သူမေးတာမြန်းတာတွေကို ဖြေရင်း နေ့လည် ဆယ့်နှစ်နာရီကျော်လာသည် ။
“ ဦးလေးချစ်…ဆာပြီလားဟင် …”
“ မဆာသေးပါဘူး …မော်နီကာ…မော်နီကာ ဘယ်သွား ချင်သေးလဲဟင် …”
“ သိဘူး..ဒါ ဦးလေးချစ်တို့တိုင်းပြည် ဦးလေးချစ်တို့မြို့လေ…ဦးလေးချစ်က ပိုသိမှာပေါ့…”
ပြုံးပြုံးလေး ပြောနေတဲ့ မော်နီကာသည် သဘောကောင်း ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းကလေး ဆိုတာ သိသာ
နေသည် ။
လူကြိုက်များတဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်လေးတဆိုင် ကို မော်နီကာ့ကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။
လဖက်ရည်ဆိုင်လေး မှာ သူနဲ့ မော်နီကာ ဘဲ ရှိသည် ။
မော်နီကာ က လဖက်ရည်သောက်ရင်း…“ မော်နီကာနေတဲ့နေရာမှာ မြန်မာစားသောက်ဆိုင်လေး ရှိတယ် ..အဲဒီ
ဆိုင်မှာ မြန်မာလဖက်ရည် ရတယ်..” လို့ ပြောသည် ။
ခွက်တွေ ပုဂံတွေကို ပွက်ပွက်ဆူနေတဲ့ ရေပူအိုးကြီးထဲက ညှပ်နဲ့ ထုတ်ယူနေတာကို မော်နီကာ အထူးအဆန်း
အနေနဲ့ ကြည့်နေသည် ။
“ ဦးလေးချစ်..နိုင်ငံခြား ရောက်ဖူးလား ..ဦးလေးချစ် ဘာအလုပ်လုပ်ခဲ့ဘူးလဲ …”လို့ ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည် ။ သူကတော့ ပြီးပြီးရော ဘူးတလုံး ဆောင် အိုအောင် မဆင်းရဲဘူး ဆိုတဲ့ စကား အတိုင်း မေးသမျှ မရောက်ဖူးဘူး ..မလုပ်ဖူးဘူး ဘဲ ဖြေလိုက်သည် ။
“ ဦးလေးချစ် ..အိမ်ထောင်ကျဖူးလား …”
မေးပြန်ပြီ ..။ မော်နီကာသည် တော်တော် စပ်စုတဲ့ ကောင်မလေး ပါလား ..။
“ မကျဖူးဘူး..မော်နီကာ ..”
“ ဟင် …လူပျိုကြီးပေါ့ ခိခိခိ …”
မော်နီကာ ရယ်တဲ့ပုံလေးက ချစ်စရာလေး လို့ သူ့စိတ်ထဲ မှတ်ချက်ချမိသည် ။
“ ဦးလေးချစ် ..တကယ်ပြောတာလား..လူပျိုကြီး ဆိုတာ ..ရီးစားတွေဘာတွေကော မရှိခဲ့ဘူးလား ..”
ခက်ပြီ..ဒီကောင်မလေး လျာရှည်လွန်းသည် ။ စပ်စုလိုက်တာ …။
“ မော်နီကာ…ဘယ်တွေ သွားချင်သေးလဲ..သွားချင်တဲ့နေရာတွေ ဦးလေးချစ် ကို ပြောရင် ဦးလေးချစ်
လိုက်ပို့ပေးမယ် ..”
“ ဟွန်း..ဦးလေးချစ် က မေးတာ မဖြေဘဲ စကားလမ်းကြောင်း ပြောင်းပစ်တယ် …ခိခိခိ …သွားချင်တာက
တော့ မြန်မာပြည် အနှ့ံဘဲ ..ဦးလေးချစ် လိုက်ပို့နိုင်လား …”
“ တကယ်ပြောတာလား..ရတယ်လေ..မော်နီကာ သွားချင်တယ် ဆိုရင် ဦးလေးချစ် က လိုက်ပို့ပေးမယ်..
ဘယ်တွေကို သွားချင်တယ် ဆိုတာသာ ပြော…”
“ အင်း..မော်နီကာ သွားချင်တာတွေက….ဟို …မန္တလေး…ပြင်ဦးလွင် ..ချျောင်းသာ…ငွေဆောင် ..မော်လမြိုင်
ဘားအံ ..နေပြည်တော် …အဲဒါတွေ ..ဦးလေးချစ်ကားကို မော်နီကာ ပြန်တဲ့အထိ ငှားလိုက်မယ်လေ..ဘယ်
လောက်ပေးရမလဲ ပြောပေါ့ ..”
မော်နီကာက သူ့ဖုန်းထဲမှာမှတ်ထားတာတွေကို ဖုန်းကို ကြည့်ပြီး ပြောနေတာပါ ။
“ ကြည့်ကျက်ပေးပေါ့..ရပါတယ် …”
“နယ်သွားရင်ကော ရန်ကုန်မြို့ထဲ လိုက်တဲ့ တနေ့အတွက် စျေးနဲ့ အတူတူဘဲလား..ဒါမှ မဟုတ် နောက်စျေးတမျိုးလား ဟင်..ဦးလေးချစ် ..”
“ နယ်သွားရင်တော့ ပိုတောင်းတတ်ကြတယ် ..ကျနော်ကတော့ မော်နီကာ ကို ရန်ကုန်မြို့ထဲ စျေးနဲ့ဘဲ
ယူပါမယ် …”
“ အိုကေလေ..ဦးလေးချစ် ..ဦးလေးချစ်နဲ့ဘဲ သွားမယ် …”
“ အခုရော..ဘယ်သွားအုံးမလဲ ..”
“ အခုလား..ဟို..လှော်ကားဥယာဉ်ဆိုတာ သွားကြည့်ချင်တယ် …”
“ ဟုတ်ပြီ..မော်နီကာ …အဲဒီမှာက ဂျီ.တွေ ဆတ်တွေနဲ့ မျောက်တွေလောက်ဘဲ ရှိတယ် …အဲ..ပစ်ကနစ်
ထွက်ဖို့တော့ ကောင်းတယ်..ရေကန်ကြီးနဲ့ နားနေစရာနေရာလေးတွေ ရှိတယ် ..”
“ မော်နီကာက စာထဲမှာ ဖတ်ဖူးတဲ့နေရာတွေ လိုက်လျောက်ကြည့်ချင်တာပါ..ရောက်ဖူးချင်တာ သက်သက် ပါဘဲ..ဦးလေးချစ် …အင်း..နောက်ပြီး မာမီတို့ဒက်ဒီတို့ ပြောပြခဲ့တာတွေ…အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ဖူးချင်လို့..”
လှော်ကားကို ရောက်တော့ မော်နီကာ က အစာလာတောင်းတဲ့ဆတ်တွေ နဲ့ ဂျီတွေ သမင်တွေကို
အရမ်းသဘောကျပြီး အစာတွေ ဝယ်ကျွေးသည် ။ ဓါတ်ပုံရိုက်ခိုင်းလို့ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ပေးရသည် ။ ဆတ်တွေ ဂျီတွေက တော်တော့်ကို ယဉ်နေကြသည် ။ ဆတ်ပေါက်လေးတကောင် က မော်နီကာ့အနား တပွတ်ပွတ်နဲ့ လေလည်လို့ မော်နီကာ လန့်သွားပြီး တဟားဟား အော်ရယ်သည် ။
ကလေးငယ်တယောက်လို အော်ရယ်နေတဲ့ မော်နီကာ့ကို သူ ကြည့်ပြီး ပြုံးမိရသည် ။
ဦးလေးချစ်နဲ့လဲ ရိုက်ချင်တယ် ဆိုလို့ မော်နီကာနဲ့အတူ တွဲရပ်ပေးရသည် ။ အစာရောင်းတဲ့ မိန်းမကို ရိုက်ခိုင်းရသည် ။ ဆတ်မကြီးတကောင် ခြေထောက် ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ဖြစ်နေတာကို မော်နီကာ သနား
နေသည် ..။ အနားက မိန်းမ က အပြင်က သူခိုးတွေ လာဖမ်းဖို့ကြိုးစားတဲ့အခါ ကျော့ကွင်းအထောင်ခံရလို့ ခြေထောက် နာသွားတာလို့ ပြောပြသည် ။ဒီနားတဝိုက်က လူတွေကတော့ ဘာတွေ ဖြစ်သလဲ သိခဲ့ကြမှာပေါ့လေ ။ မော်နီကာသည် တိရစ္ဆာန် တော်တော် ချစ်သည် ။ မျောက်တွေကိုလည်း ငှက်ပျောသီးတွေ အခိုင်လိုက် ဝယ်ကျွေးချင်လို့ သွားဝယ်ပေးရသည် ။
ရေကန်ကြီးနားမှာ သွားထိုင်သေးသည် ။ ဦးလေးချစ်လဲ လာထိုင်..ဆိုလို့ သူ့ဘေးနားမှာ ထိုင်ရသည် ။
နှစ်ယောက်ထိုင် သစ်သားထိုင်ခုံလေးမှာ မော်နီကာနဲ့ ယှဉ်တွဲထိုင်ရသည် ။ မော်နီကာက သူ့ကို အတင်းခေါ်
ထိုင်ခိုင်းတာ ..။ သူ့ဖါသာဆို ကားထဲ ထိုင်စောင့်နေမလို့ပါ ..။
“ ဦးလေးချစ်…”
“ ဗျာ….”
“ ပျော်စရာကြီးနော် ..”
“ ဟုတ်တယ်…မော်နီကာ…”
မှန်သည် ။ ကောင်မလေး ချောချောလေးနဲ့ သာယာတဲ့ ရေကန်ဘေးက ခုံလေးမှာ သူရောက်နေသည် ။ ပတ်ဝန်းကျင် ရှုခင်းကလည်း လှ..အတူတူထိုင်နေတဲ့ ကောင်မလေးကလည်း လှ …။ ဒီကောင်မလေးနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် အတူတူ လည်ပတ်နေရလို့ စိတ်ထဲမှာ ပျော်သလိုလိုကြီး ..။ မော်နီကာ သူငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြောပြလို့ နားထောင်ပေးရသည် ။ သူငယ်ငယ်က ရွှေငါးတွေ မှန်ကန်နဲ့ မွေးတာတွေ ပူးကလေး
တွေ မွေးတာတွေ ပြောပြသည် ။ ဆယ်ကျော်သက် Teen ager အချိန်မှာ ရည်းစား စထားတဲ့အကြောင်း..အိမ်ကို
ရည်းစားကောင်လေး လာလည်တာ အဖေက မကျေမနပ်ဖြစ်တာ…ဆူတာအော်တာတွေ စုံအောင် ပြောပြတယ် ။
ယူအက်စ်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရတဲ့ မြန်မာကောင်မလေးတယောက် အကြောင်းတွေက သူ အရင်ကလည်း ဖတ်ဖူးကြားဖူးပေမယ့် မော်နီကာ ပြောတာတွေကလည်း စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းပါတယ် ။
တော်တော်ကြီး ကြာမှ မော်နီကာ စကားဖြတ်ပြီး ထရပ်သည် ။
“ ဦးလေးချစ်..သွားစို့….”
“ ဟုတ်..”
“ မော်နီကာ ဆာပြီ….ခိခိခိ….”
“ အာ..ဟုတ်တာပေါ့…သုံးနာရီတောင် ထိုးတော့မယ် …”
“ အစားစားနိုင်မယ့်နေရာကို အမြန်ဆုံးသာ ပို့ပေးပါတော့..ဦးလေးချစ် …သန့်တဲ့နေရာ….”
“ ဟုတ်ပြီ….ပို့ပေးမယ် …အခု အရမ်းသန့်နေပြီ …. ဆိုင်တွေက တော်တော့်ကို သန့်လာတယ်..မျက်စိတွေ ပွင့်ကုန်ပြီလေ…မြန်မာတွေ တကမ္ဘာလုံး ရောက်ဖူးနေကြပြီ…စင်ကာပူ နဲ့ ထိုင်းကတော့ အိမ်ဦးနဲ့ ကြမ်းပြင် ဆိုသလိုဘဲ ..အရင်က တံခါးပိတ်ဝါဒ ကျင့်သုံးလို့ နိုင်ငံခြား ဆိုတာ မရောက်ဖူးကြတာပါ..အခုတော့ ရောက်ကြ ရုံမကဘူး ..ကိုယ့်တိုင်းပြည်မှာလည်း ပြန်လာဖွင့်ကြ..လုပ်ကြတယ် လေ ..နိုင်ငံခြားက ဆိုင်တွေ အတိုင်းဘဲ ဖြစ်လာတယ် ..”
“ အင်း..ဟုတ်တယ်နော် …”
မင်္ဂလာဒုံက စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်မှာ မော်နီကာ နဲ့ နေ့လည်စာ စားကြသည် ။ မောနီကာကတော့ နိုင်ငံအပြောင်းအလဲ အစားအစာ အပြောင်းအလဲမှာ ဘိုက်နာမှာ စိုးတာကြောင့် အပြုတ်ပူပူ နဲ့ ရေနွေးပူပူကို
ဘဲ စားတယ်..သောက်တယ် ..။
“ ဦးလေးချစ် ..”
“ ဗျာ …”
“ ဦးလေးချစ်က စကားလဲ မပြောဘူး ..စကားနည်းတယ် …ဘာလဲ..မော်နီကာ့ကို မခင်ဘူးလား ..”
“ အဟဲ..ခင်ပါတယ် …မော်နီကာ ..”
မော်နီကာက ဟင်းတွေအများကြီးမှာသည် ။
“ ဟား…အများကြီးဘဲ..ကုန်ပါ့မလား..မော်နီကာ…”
“ ကုန်သလောက် စား ..ဦးလေးချစ် …အားမနာနဲ့..အဝ စား…..”
မော်နီကာသည် သူ့ပုဂံထဲကို ဟင်းတွေ ခပ်ထည့်ပေးသည် ။
” ဦးလေးချစ်..ဘီယာသောက်တတ်လား ..”
“ သောက်တော့ သောက်တတ်ပါတယ်…ခုတော့ မသောက်ဘူး …”
“ ကားမောင်းနေလို့လား ..”
“ ဟုတ်တယ် ..”
“ ဒါဆို ဘယ်တော့ သောက်လဲ…ခိခိ….”
“ တခါတလေ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ စားကြသောက်ကြ ဆုံကြတဲ့အခါမျိုးတွေမှာပေါ့…”
“ မော်နီကာ ..၀ိုင်သောက်မယ်နော် ..”
“ သောက်ပါ မော်နီကာ…သောက်ပါ ..”
သူက ရေပုလင်းဘဲမှာသည် ။ မော်နီကာက ၀ိုင်အနီရောင် တပုလင်း မှာသောက်သည် ။
“ ဦးလေးချစ် က ဘယ်နားမှာ နေတာလဲ..ဟိုတယ်နဲ့ ဝေးလား ..”
“ နဲနဲတော့ ဝေးတယ် ..”
“ မော်နီကာ ဟိုတယ်မှာ ခဏ ပြန်နားရင် ဦးလေးချစ် ဟိုတယ်မှာဘဲ စောင့်မှာလား..အိမ်ပြန်မှာလား..”
“ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ရတယ် ..စောင့်လဲ ရတယ်..မော်နီကာ ချက်ချင်း ပြန်မထွက်သေးဘူး ဆိုရင်တော့ဦးလေးချစ် အိမ်ကို ခဏ ပြန်ပြီး ရေမိုးချိုးပြီး ပြန်လာမယ်လေ …”
“ အိုကေ..မော်နီကာက ချက်ချင်း ပြန်မထွက်သေးပါဘူး …”
မော်နီကာနဲ့ သွားလာစားသောက်ရတာတွေ ကို သူ သာယာမိနေသည် ။ ကိုယ်ကို ယိမ်းနွဲ့လိုက်ရင်တခစ်ခစ်နဲ့ ကိုယ်လေးလှုပ်ခါပြီး ရယ်လိုက်ရင် တုန်တုန်သွားတဲ့ မော်နီကာရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ခိုးခိုး
ကြည့်မိရသလို မော်နီကာက သူ့အရှေ့က လျောက်သွားရင် တုန်ခါနေတဲ့ သေးကျဉ်တဲ့ခါးလေးအောက်က တင်ပါးအိအိကြီးတွေကိုလည်း သူ မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ဘူး ..။
တော်တော် ကိုယ်လုံးလှတာဘဲ…။
တကိုယ်ထဲ နေနေတဲ့သူ့အတွက် မိန်းမနဲ့ မဆက်ဆံဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ..။ နောက်ဆုံး သူအိပ်ခဲ့တဲ့ မိန်းမသည် နွယ်နွယ်ဦး ဖြစ်သည် ။ နွယ်နွယ်ဦးနဲ့ ဝေးသွားတာတောင် တော်တော်ကြာခဲ့ပြီ ။ တနေရာထဲမှာ ကြာကြာမနေနိုင်ဘဲ ဂျစ်ပ်ဆီမလေးလို လိမ့်နေချင်တဲ့ ဂေါ်လီမလေး နွယ်နွယ်ဦးသည် ကြာရှည် သူ့အနားမှာ ဘယ်နေလိမ့်မလဲ ..။ ဒါကိုလည်း သူ စတွေ့စထဲက သဘောပေါက်တာပါ ။ ဒါပေမယ့် နွယ်နွယ်ဦး သူ့အနားက လစ်သွားတော့ ဒိုးသွားတော့ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည် ။
ဒီကြားထဲ တက်စီမောင်းနေလို့ နွယ်နွယ်ဦးလို ဆတ်ကော့လပ်ကော့ ကောင်မလေးတွေ ဟိုတကွေ့ဒီတကွေ့မှာ ဆုံ ကြုံပေမယ့် အီစီကလီ အဆင့်လောက်ပါဘဲ ..။ နွယ်နွယ်ဦး ကို ဟိုတလောက တက်စီမောင်းရင်း တနေရာမှာ ပြန်ဆုံတယ် ။ ယောကျ်ားတယောက်နဲ့
ဟိုတယ်မှာ လိုက်အိပ်ဖို့သွားတာကို သူက လိုက်ပို့ပေးရတာ ။ အင်း..နွယ်နွယ်ဦးလဲ လိုင်း ဘဝ လုံးလုံး
ရောက်သွားပြီ ထင်တာဘဲ ။ ဖုန်းနံပါတ် ပေးပေမယ့် သူ မခေါ်ဖြစ်ပါဘူး ။
သူ တကယ် လက်ထပ်ဖို့အထိ စဉ်းစားခဲ့တာက မိပိုး ပါ ။
မိပိုးကို သူ တကယ့်ကို ချစ်ခဲ့သည် ။ မိပိုးကို အရမ်းချစ်ပြီး မိပိုးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတုံးမှာ သူ အလုပ်ပြုတ်သည် ။
မင်းခစား ကမ်းနားသစ်ပင် ဆိုသလိုဘဲ သူသည် တက်တုံးကလဲ တဒိုင်းဒိုင်း တက်သွားခဲ့သည် ။ ကျချင်တော့လဲ ဝုန်းကနဲ ပြုတ်ကျသည် ။ ရုတ်တရက် ဖြစ်ပျက်သွားသည် ။
သူကလည်း သူ အလုပ်ပြုတ်တာ “ မိပိုး ” နဲ့ သူနဲ့ဖြစ်ခဲ့လို့ ပြုတ်တာလို့ ထင်မိသည် ။
ရင်းနှီးသူတွေ… သူနဲ့ မိပိုးတို့ ဖြစ်ပျက်တာတွေကို အတွင်းကျကျ သိတဲ့လူတွေကလည်း ဒါ မိပိုးရဲ့ အဖေကြီး “ ဦးကျော်ဇော ” ရဲ့စနက် လက်ချက်ဘဲ…လို့ ခန့်မှန်းကြသည် ။ ဦးကျော်ဇောက ရေအိုင်ကြီးကို သဲကန္တာရ လွင်ပြင်ကြီး တခုအဖြစ် ပြောင်းလဲပစ်နိုင်သလို သဲကန္တာရ လွင်ပြင်တခုကိုလည်း ရေအိုင်ကြီးအဖြစ် ပြောင်းလဲနိုင်တဲ့ လူကြီး ..။ သူနဲ့ မိပိုးတို့ တယောက်နဲ့တယောက် ဘယ်လိုမှ မခွဲမခွာနိုင်အောင်ဘဲ တအား ချစ်နေကြတဲ့အချိန်
မိပိုးရဲ့ အဖေကြီးက သူ့ကို “ မင်း အလုပ်ပြုတ်သွားအောင် လုပ်နိုင်တယ်…မင်းအလုပ်ကို မင်း ချစ်ရင် ငါ့သမီးနဲ့ အဝေးဆုံးမှာ နေပါ ..နောက်မှ အဆိုးမဆိုနဲ့ ” လို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် သတိပေးခဲ့တယ်လေ ..။
မိပိုးနဲ့သူနဲ့က ရှေ့ဆက်တိုးကြသည် ။ မိပိုး အဖေကြီးက လူမိုက်ငှားပြီးတောင် နှိပ်ချင်တာ ။ နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ သူနဲ့ မိပိုးကို ခွဲကြသည် ။
အဲဒီတုံးက …။
သူ အလုပ်ကောင်း ရာထူးရှိတဲ့ အချိန်မှာ ရာထူးအရ ရထားတဲ့ အိမ်ကလဲ ကြီးတော့ ကျယ်တော့ဆွေမျိ ုးထဲကရန်ကုန်မှာ ကျောင်းလာတက်ချင်တဲ့ တူတွေ တူမတွေကို သူ့အိမ်ကနေ ကျောင်းတက်ကြဖို့ သူ လက်ခံခဲ့သည် ။
မိဘနဲ့ မောင်နှမ မရှိတဲ့ သူက တယောက်ထဲသမား မဟုတ်လား ။
သူ့အတွက်လဲ ဒီကလေးတွေက အိမ်မှာ လှဲကျင်းချက်ပြုတ် ၀ိုင်းကူလုပ်ပေးကြတော့ သူလည်း ထမင်းချက်ပေးမယ့်လူ ..အဝတ်လျော် မီးပူထိုးပေးမယ့်လူတွေ ရပြီး အဆင်ပြေခဲ့သည် ။ သူက ဗလကြီးလို့
ခေါ်တဲ့တူဝမ်းကွဲတော်တဲ့ ရန်နောင်မိုး နဲ့ တူမဝမ်းကွဲတော်တဲ့ အေးမြသာ တို့ သူ့အိမ်မှာ လာနေသည် ။
သူ့တူမဝမ်းကွဲ အေးမြသာ သည် ပင်ကိုယ်ဉာဏ်ကလည်း ကောင်း..ကြိုးလဲ ကြိုးစားလို့ ကျောင်းမှာ အမြဲ ထူးချွန်တဲ့ အဆင့် ကျောင်းသူတယောက် ဖြစ်လို့ အေးမြသာကို ခေါ်ထားရကျိုးနပ်သည် လို့ သူထင်ခဲ့သည် ။
“ မိပိုး”သည် အေးမြသာရဲ့ သူငယ်ချင်း ။
အေးမြသာနဲ့ မိပိုး တအား ခင်ကြချစ်သွားကြတော့ အေးမြသာနဲ့ မိပိုး တအား တွဲသည် ။ အေးမြသာ ဆီကို မိပိုး စစချင်း လာလည်ချင်တော့ အေးမြသာက..“ ဦးဦး…အေးမြ သူငယ်ချင်းက အိမ်လာလည်ချင်လို့…ရမလား
ဟင်..ဦးဦး ခွင့်ပြုမလား…” လို့ လာမေးခဲ့သည် ။
သူကလဲ အေးမြသာလေးက စာလဲတော် အလိုက်လဲ အရမ်းသိလို့ သူငယ်ချင်းနဲ့ ပျော်ကြပါစေ ဆိုပြီး လာခွင့်ပြုခဲ့သည် ။ အေးမြသာ စစချင်း ခေါ်လာတုံးကထဲက “ မိပိုး ” ( သို့မဟုတ် ) ပိုးဒါလီဆွေသည် ညှို့အားကောင်း
တဲ့ စွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ ကောင်မလေး တယောက်ဆိုတာ သူ သတိထားမိခဲ့သည် ။
အေးမြသာ က သူ့အိမ်မှာ လာနေပြီး ကျောင်းတက်ရတဲ့ နယ်က နွမ်းပါးတဲ့ မိဘတွေကနေ ပေါ်က်ဖွားခဲ့တဲ့မိန်းကလေး ..။ မိပိုးကတော့ ရာထူးကြီး ပုဂ္ဂိုလ်ကြီး တယောက်ရဲ့ သမီး ။ လူဂုဏ်တန်တွေ နေတဲ့ နံမည်ကြီး
ရပ်ကွက်မှာ ခြံကျယ်ကျယ် တိုက်ကြီး အိမ်ကြီးနဲ့ နေတဲ့သူ..။
အေးမြသာက စာတော်တော့ မိပိုးကို စာကျက်တဲ့အခါ ကူညီတယ် ။ မသိတာ ရှင်းပြ သင်ပြတယ် ။ မိပိုးက
အေးမြသာကို အထင်ကြီးတယ် ။ အားကိုးတယ် ။ မိပိုးက ဉာဏ်ကောင်းပေမယ့် ပေါ့တယ် ။ လုပ်ချင်တာတွေ များနေတယ် ။ သီချင်း..ဗီဒီယို ..ဂိန်းတွေကလည်း တဖက်က လုပ်သေးတာကိုး ။
အေးမြသာကတော့ ကိုယ့်ဘဝ ကိုယ်သိပြီး ကျောင်းစာကိုဘဲ အပတ်တကုတ် ကြိုးစားတယ် ။ ကျောင်းဆင်းရင် အေးမြသာ နဲ့ အိမ်လိုက်လာပြီး စာကျက်တယ် ။ နောက်ကျတော့ မိပိုး အေးမြသာနဲ့ ညလာအိပ်တယ် ။ စာအတူတူ ကျက်ကြတယ် ။ မိပိုးနဲ့ သူနဲ့လည်း တစတစနဲ့ ခင်မင်လာတယ် ။
သူကလည်း အေးမြသာနဲ့ မိပိုးကို ကြေးအိုးတို့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲတို့ လိုက်ကျွေးတတ်သလို မိပိုး အိမ်က လာမကြို
အားရင် သူ မိပိုးကို အိမ်လိုက်ပို့တတ်တယ် ။ မိပိုးသည် အဖိုးတန် ကား အကောင်းစား စီးတဲ့ မိသားစုက ဖြစ်ပေမယ့် မိပိုးရဲ့ အမေက ကိစ္စဝိစ္စတွေက အရမ်းများလို့ တခါတလေ မိပိုးကို ကြိုတာ နောက်ကျတတ်သည် ။ မိပိုးကို အိမ်လိုက်ပို့တဲ့အခါ များသောအားဖြင့် အေးမြသာလည်း ပါတတ်ပေမယ့် တခါတလေ အေးမြသာ စာအရေးတကြီး လုပ်စရာ ရှိရင် မလိုက်လာဘဲ သူကဘဲ မိပိုးကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးခဲ့တယ် ။
မိပိုးနဲ့ သူနဲ့ သံယောဇဉ် ဖြစ်သွားတယ် ။ ချစ်မိသွားကြတယ် ။
သူ့လို အသက်ကြီးတဲ့လူနဲ့ မိပိုးရဲ့ မိဘတွေက ဘယ်သဘောတူလိမ့်မလဲ ။
မိပိုးနဲ့ စကြိုက်ကြကထဲက မိပိုး မိဘတွေက သဘောတူကြမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူသိပြီးသားပါ ။
မိပိုးရဲ့ မိဘတွေက သူ့ကို ခါးခါးသီးသီး မုန်းကြတယ် ။ သူ့ကို မိပိုးနဲ့မဆက်ဆံဖို့..ဝေးဝေးနေဖို့ ပြောကြတယ် ။ မိပိုးကို ဆက်ချစ်ရင် ဘာလုပ်ပစ်မယ်…ဘာညာနဲ့ ခြိမ်းခြောက်ကြတယ် ။ သူနဲ့ မိပိုးက မပြတ်နိုင်ကြဘူး ..။
မိပိုးမိဘတွေရဲ့ လက်ချက်ကြောင့် သူ အလုပ်ပြုတ်ရတာ ဆိုတာ သေချာသလောက်ပါဘဲ ။
တချို့ကတော့ အလုပ်ဘဲ ပြုတ်တာ ကျေးဇူးတင်ရမည်တဲ့…။ တချို့လူတွေဆို အမှုဖြစ် ထောင်နန်းပါ စံကြရသည်တဲ့ ..။ သူတို့ ပြောကြတာလဲ ဟုတ်ပါသည် ။ မိပိုး မိဘတွေက “ လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ် ”တဲ့ လူတွေ ..အသိုင်းအဝိုင်းကောင်းတဲ့ လူတွေ ဆိုတော့ သူ့လို လူကို အလုပ်က ဖယ်ရှားဖို့ ကိစ္စက သိပ် မခဲယဉ်းဘူးပေါ့ ။
အင်း..အမှုဆင်ပြီး ထောင်ထဲ မထည့်တာဘဲ တော်သေးတယ် လို့ ဆိုရမှာပေါ့ ..။
သူက အလုပ်ရှိတုံးမှာ ဂွင်မရိုက်ခဲ့..မဖန်မကြံခဲ့ဘူး ..။ ဒါကြောင့် အလုပ်လည်း ပြုတ်ရော စုပြီးဆောင်းပြီးသား မရှိလှဘူး။ အစိုးရ ပေးထားတဲ့ အိမ်ကြီးလည်း မရတော့ဘူး..။ ပြုတ်တာနဲ့ ချက်ချင်း ဖယ်ပေးရတယ် ။
ကိုယ်တောင် နေစရာ မရှိတော့ အိမ်မှာ လာနေတဲ့ အေးမြသာ အပါအဝင် တူ တူမ ဝမ်းကွဲတွေကို မင်းတို့လည်း
ကိုယ့်လမ်း ကိုယ် လျှောက်ကြတော့..လို့ သူပြောလိုက်ရတယ် ။
အလုပ်ပြုတ်ခါစက သိပ်မဆိုးလှပေမယ့် ပရုပ်လုံးလို တဖြေးဖြေးနဲ့ လုံးပါးပါးလာသည် ။ အလုပ် မရှိတော့လဲ လူတွေက သူ့ကို အရင်လို မခင်ကြတော့ဘူး .။ အပြင်က စီးပွားရေး လုပ်နေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင် ခင်မင်ခဲ့သူတွေကို အလုပ်တောင်းကြည့်တော့လည်း အဆင်မပြေဘူး ။ မရဘူး ။ အကူအညီ မပေးကြတဲ့အပြင် လူကိုတောင် နှိမ်လိုက်ကြသေးသည် ။ အလုပ်ရှိစဉ်တုံးက ဘာလို့ “ မဝါးသလဲ ” လို့ အပြစ်တောင် တင်လိုက်ကြသေးသည် ။ အလုပ်မရှိမှဘဲ လူတွေက လူကို ခင်တာ မဟုတ်ဘဲ ရာထူးကို ခင်မင်ကြတယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားရသည်။
နောက်ဆုံး..တိုက်ခန်းနဲ့ကားတစီးကျန်နေသေးတဲ့အချိန် ဒီကားနဲ့ သူ ပရိုက်ဘစ်တက်ဆီ မောင်းစားရတော့သည် ။ တချို့ဘော်ဒါတွေကတော့ သူ့ကို တက်ဆီမောင်းနေတာ တွေ့လို့ အံ့သြနေကြသည် ။ သည်ထက်ကောင်းတဲ့
အကြံ မရှိတော့ဘူးလား..။ သူ့အပေါင်းအသင်းတွေ မိတ်တွေနဲ့ တခုခု ဒီထက် မြင့်တာ မလုပ်ဖူးလား ..မကြံနိုင်ဘူးလားလို့ မေးကြတာပေါ့ ။
သူက တက်ဆီမောင်းတာကို သဘောကျသည် ။ အခုနောက်ပိုင်း ကားတွေ များလာပြီး လမ်းတွေ ပိတ်ဆို့လာ
တော့ တက်ဆီအလုပ်လည်း သိပ်မကောင်းတော့ဘူး ။
သူအလုပ်ပြုတ်ပြီး နေစရာရှာ..အလုပ်လိုက်ရှာနေတဲ့အချိန်မှာဘဲ မိပိုးကို နိုင်ငံခြားကို ကျောင်းတက်ဖို့ လွှတ်လိုက်
တဲ့ သတင်း သူကြားရသည် ..။ အဲဒီအချိန်ထဲက မိပိုးနဲ့ သူ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့သည် ။
အလုပ် ရပ်နားခံလိုက်ရတဲ့ အချိန် သူ စိတ်လေလွင့်ပြီး ခြေဦးတည့်ရာ လျောက်သွားနေခဲ့ချိန် နွယ်နွယ်ဦးနဲ့တွေ့သည် ။ နွယ်နွယ်ဦး က သူ့လိုဘဲ ဦးတည်ရာမရှိ လွင့်နေတဲ့ လိမ့်နေတဲ့ ကောင်မလေးတယောက်ဆိုတော့ သူ့ကားပေါ်ပါလာသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက် ပေါင်းမိသွားသည် ။ အလုပ်ပြုတ်ပေမယ့် သူ့လက်ထဲမှာက ပိုက်ဆံရှိနေတော့ ပိုက်ဆံကြောင့် သူနဲ့ နွယ်နွယ်ဦးတို့ လိမ့်နိုင်နေသည် ။
“ ဦးလေးချစ်…”
မော်နီကာ့ခေါ်သံကြောင့် သူ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။ အတိတ်ကဖြစ်ရပ်တွေ ဆီက မျက်မှောက်
အချိန်ဆီကို သူ ဖျတ်ကနဲ ပြန်ရောက်လာသည် ။
မော်နီကာရဲ့ ၀ိုင်ဖန်ခွက်သည် ပြောင်သလင်းခါနေပြီ ။
“ မော်နီကာ ….ဘာပြောလိုက်လဲဟင် …”
“ ဦးလေးချစ်..ဘာတွေ စဉ်းစားနေလဲလို့ ..”
“ အော်..အဟင်း…..မစဉ်းစားပါဘူး …အဟဲ….”
“ ဟုတ်လို့လား…မော်နီကာ ခေါ်နေတာတောင် ဦးလေးချစ် မသိဘူး ..”
“ ဆောရီး…မော်နီကာ…အတွေးလွန်သွားလို့…”
“ ဦးလေးချစ်က တော်တော် တွေးတတ်တယ်နော်..တွေးစရာ ဆွေးစရာလေးတွေ ရှိတယ်နဲ့ တူတယ် …….မော်နီကာတို့…သွားကြမလား …”
“ ဟုတ် …သွားလေ …”
အရင်တုံးက မိန်းမချောလေးတွေ ဖြစ်တဲ့ မိပိုးတို့ နွယ်နွယ်ဦးတို့ သူ့ဆီကို ရောက်လာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခိုနားခဲ့ကြသည် ။ ပြီးတော့ နုတ်မဆက်ဘဲ သူ့ကို ထားခဲ့ပြီး အဝေးကို ထွက်ခွာသွားခဲ့
ကြသည် ။ အခုလဲ မော်နီကာ ဆိုတဲ့ မိန်းမချောလေး နဲ့ သူ နီးနီးစပ်စပ် ဆုံတွေ့နေရပြန်ပြီ ။ သူနဲ့
အတူတူ မြန်မာပြည်က မြို့တွေ တော်တော်များများကို အတူတူ ကားတစီးနဲ့ ခရီးထွက်ဦးမတဲ့ ..။ မော်နီကာနဲ့ သူ့ဆက်ဆံရေးက ကားငှားစီးတဲ့သူနဲ့ ကားမောင်းပေးသူ အနေအထားမို့ အရင်မိန်းမချောလေးတွေ လိုတော့
ဖြစ်လာလိမ့်မယ် မထင်ပါဘူး ..။
မိန်းကလေး ချောချောလှလှလေးတွေနဲ့ နီးနီးစပ်စပ် အခုလို နေပြီးရင် သံယောဇဉ်တွေ ပိုလာပြီး ခွဲခွာသွားရရင်ရင်ထဲမှာ ခံစားရဦးမှာကို မကြာခဏ ကြုံဖူးခဲ့ရလို့ တတ်နိုင်ရင် ကင်းကင်းဝေးဝေး နေတာက ပိုကောင်းလိမ့်မယ်
လို့ သူ စဉ်းစားမိခဲ့ပေမယ့် အခုလဲ မောနီကာကို စေတနာရေစီးကမ်းပြို ထမင်းဟင်းတွေ ချက်ကျွေးမိပြန်ပြီ။ အမှတ်သညာမရှိတဲ့ ငါပါလား…လို့လည်း စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မိတယ် ။
ဟိုတုံးက နွယ်နွယ်ဦးနဲ့ လိမ့်ခဲ့ကြတာတွေကို သတိရမိသည် ။ ခြေဦးတည့်ရာ ကားဦးတည့်ရာ တမြို့ပြီး တမြို့
လိမ့်တာ ။ ကြုံရာ ဟိုတယ်မှာ ဝင်အိပ် ကြုံရာဆိုင်မှာ ဖြစ်သလိုစား…စိတ်တွေ လေချင်တိုင်းလေခဲ့သည် ။
စိတ်ဆိုတာလဲ အဆန်းသား ။
တမင်ကလာ မေ့ထားတဲ့ အတိတ်က ဖြစ်ရပ်တွေက ပြန်ပြန်ပေါ်လာပြန်သည် ။
နွယ်နွယ်ဦး နဲ့ စတွေ့တဲ့အကြောင်း ….. ။ ဂေါ်လီနှစ်လုံး မတော်တဆ တိုက်မိကြတာ ..။ နှစ်ယောက်လုံးက လိမ့်ချင်တိုင်း လိမ့်နေတဲ့လူတွေလေ ..။
အလုပ်ပြုတ်..စိတ်တွေ လေပြီး ကားတစီးနဲ့ လျောက်လိမ့်နေတဲ့သူ နဲ့ ဟစ်ပီဆန်ဆန် နေနေတဲ့ လျှောက်လိမ့်နေတဲ့.. နွယ်နွယ်ဦး တွေ့ဆုံကြတဲ့အချိန်……။
နွယ်နွယ်ဦးသည် သူ့ကားပေါ် ပါလာခါစက သူ့ကို ပိုက်ဆံပေါပေါ သုံးနိုင်
တဲ့ ဘောစိတယောက် အနေနဲ့ဘဲ အဖေါ်အဖြစ် လိုက်တဲ့သဘော ..။ သူက တကယ်တော့ ပိုက်ဆံ ချမ်းသာတဲ့
ဘောစိ မဟုတ်ဘူး ..။ သူက စုမိဆောင်းမိတော့ ရှိပေမယ့် သူဌေးတယောက်လိုတော့ မသုံးဖြုန်းနိုင်ပါဘူး ။
အလုပ်ပြုတ်လို့ စိတ်ညစ် စိတ်လေလွင့်လို့သာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိသေးလို့ ..ပိုက်ဆံလျှောက်သုံးနေတဲ့လူ ..။
နွယ်နွယ်ဦးသည် လိမ့်နေတဲ့ စော်လေး ဆိုပေမယ့် လမ်းဘေးက ဂေါ်လီလေး တယောက်လိုလဲ မဟုတ်
ဘူးဆိုတာ စတွေ့စကထဲက သူသိခဲ့သည် ။
သူ ဂေါ်လီမလေးတွေ တွေ့ဖူးခဲ့ပါသည် ။ အများကြီး ..။
နွယ်နွယ်ဦးက သူတို့ပုံစံလို မဟုတ် ။ သားသားနားနား အထက်တန်းကျကျနေခဲ့ဘူးတဲ့ ပုံပေါက်သည် ။ စာလည်း တတ်သည် ။ သူ့လိုဘဲ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ လွင့်ချင်နေတဲ့ဟာလေး နေမှာပါ ..လို့ သူတွေးထင်ခဲ့သည် ။
ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းက မြို့လေးတမြို့မှာ ပထမဆုံး ညအိပ်ရပ်နားကြတော့ အသစ်ဆောက်ထားပြီး ဖွင့်ခါစ ဟိုတယ်လေး မှာ သူတို့ တည်းကြသည် ။ သူက နွယ်နွယ်ဦးကို အခန်းသပ်သပ် ငှားပေးမလို့ ပြင်တော့
နွယ်နွယ်ဦးက ..“ ဘာလို့ ပိုက်ဆံ ပိုသုံးမှာလဲ..ဘာလဲ..ဦးက နွယ်ဦးနဲ့ တခန်းထဲ မအိပ်ချင်ဘူးပေါ့လေ ..”
လို့ ပြောလို့..“ မဟုတ်ပါဘူး ..” ဆိုပြီး သူ တခန်းထဲ ယူလိုက်ခဲ့သည် ။
နွယ်နွယ်ဦးသည် ရေမိုးချိုး အလှပြင်ပြီးသောအခါ တော်တော့်ကို လှတဲ့ ကောင်မလေး ဆိုတာ သူ သိ
လိုက်ရသည် ။ ဟိုတယ်ခန်းလေးထဲမှာ နွယ်နွယ်ဦးနဲ့အကြိမ်ကြိမ် အချစ်လွန်ခဲ့တာ ကာမရေယဉ်ကျောမှာ အမျောကြီး မျောခဲ့တာ နွယ်နွယ်ဦးက စလို့ ဖြစ်ခဲ့တာလို့ ပြောရမည် ။
နွယ်နွယ်ဦးကအဝတ်တထည် ကိုယ်တခုနဲ့ လွင့်ချင်သလို လွင့်နေတဲ့ ခရီးသွား မိန်းကလေး တယောက်မို့ အဝတ်လဲစရာ မပါဘူး ။ သူမ အဝတ်တွေကလဲ ညစ်ပေနံစော်နေပြီ ဆိုတော့ ရေချိ ုးရင်း ဝတ်လာတဲ့
အဝတ်အစားတွေကိုလျှော်ဖွတ်ပြီး ရေချိ ုးခန်းထဲမှာ အခြောက်လှမ်းတယ် ။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ကို ကိုယ်မှာ ပတ်ရစ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ် ။ အချိုးကျတဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူ ဝင်းဝင်း တွေက အရမ်းကို လှနေသည် ..။
“ မတတ်နိုင်ဘူး..ဦးရယ်…အဝတ်တွေ ခြောက်တဲ့အထိတော့ နွယ်ဦး ဒီလိုဘဲ ခဏနေရလိမ့်မယ်…” လို့ ပြောတယ် ။ ရင်ညွန့်ဖွေးဖွေးနဲ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေက သူ့စိတ်တွေကို ခြောက်ခြား တုန်လှုပ်စေသည် ။
ဒီမျက်နှာသုတ်တဘက်ကြီးအောက်မှာ ဘာမှ မရှိဘူး ဆိုတဲ့ အသိကလဲ သူ့စိတ်တွေကို ယိမ်းယိုင်စေသည် ။
နွယ်နွယ်ဦး ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ သူ့အနားကို ကပ်လာပြီး “ ဦး..ရေချိုးလေ …နွယ်ဦး ချိုးပေးရမလား ..
ဟို…ယိုးဒယားက ရေချိုးခန်းတွေမှာလိုလေ ..” လို့ ပြောင်ချော်ချော်နဲ့ စသလို ပြောလိုက်သည် ။
“ နွယ်ဦးက ယိုးဒယား ရောက်ဖူးလို့လား…”
“ဟီး…ရောက်တော့ မရောက်ဖူးပါဘူး…ကြားဖူးတာပါ …ပြန်လာတဲ့ သင်္ဘောသားတွေ ပြောပြောပြကြတာလေ…”
ရေချိုးပြီးကာစ နွယ်နွယ်ဦးဆီက ခေါင်းလျှော်ရည်အနံ့နဲ့ ဆပ်ပြာအနံ့တွေ ရလိုက်သည် ။
“ ဦး..”
“ ဟင် …ဘာလဲ..နွယ်ဦး…”
သူ့ကို မကြည့်မိအောင် တဖက်ကို မျက်နှာလွှဲပြီး နေနေတာကို လာခေါ်နေပြန်သည် ။
“ မာဆတ် သွားဖူးလား ..”
“ အင်း…သွားဖူးတယ် …”
“ ယိုးဒယားမှာကောလား…”
“ ဟာ..နွယ်ဦး..ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ….”
“ ခိခိ….ဦး မာဆတ်လုပ်ခံချင်လား..နွယ်ဦး ဦးကို မာဆတ် လုပ်ပေးမယ်လေ…..ခိခိ….ဦးက မုန့်ဖိုးပေး….”
“ ရတယ်..နေပစေ ..”
“အို..ဦးကလဲ..လာပါ …လာ..လာ…ဦး အကျ ႌ ချွတ်လိုက်..ကုတင်ပေါ် မှောက်အိပ်ပေး….အို..လာပါ..ဦးကလဲ…”
နွယ်နွယ်ဦးက အကျ ႌကြယ်သီးတွေကို လာဖြုတ်..အကျ ႌကို ချွတ်ပေးသည် ။
“ ဦး….ဘောင်းဘီ လည်း ချွတ်လိုက်…”
သူ့ဘောင်းဘီမှာ စည်းပတ်ထားတဲ့ ခါးပတ်ကို နွယ်ဦးက ဖြုတ်ဖို့ လက်ကမ်းလာသည် ။
ဘောင်းဘီရှည်ကို ချွတ်လိုက်ရပေမယ့် နွယ်နွယ်ဦးရှေ့မှာမို့ စိတ်တွေကတော့ တမျိုးကြီးဘဲ ။ ရှက်သလိုလို ..။
အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုတော့ နွယ်နွယ်ဦးက မချွတ်ခိုင်း ။
ကုတင်ပေါ် မှောက်အိပ်ပေးလိုက်တဲ့ သူ့ဘေး ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး စနှိပ်ပေးသည် ။ သူကလည်း အနှိပ်ခံရတာ ကြိုက်တာနဲ့ နွယ်ဦး နှိပ်ပေးတာကို မငြင်းတော့ဘူး ။ သူ့လက်တဖက်နဲ့ အဝတ်မဲ့နွယ်ဦးရဲ့ ပေါင်တန် အေးစက်စက်လေး ထိနေသည် ။
နွယ်နွယ်ဦးသည် တော်တော့်ကို အနှိပ်ကောင်းသည် ။ တကယ်ဘဲ မာဆတ်မှာများ လုပ်ခဲ့ဘူးသလား မသိဘူး ။
“ ကောင်းလား…ဦး….”
“ အင်း..ကောင်းတယ်…နွယ်ဦးက အရမ်း နှိပ်တတ်တာဘဲ….”
“ ခိခိ..မုန့်ဖိုးပေးရမယ်နော..ဦး..”
“ အင်း..ပေးမှာပေါ့…”
“ ဟေး..ဒါမှ နွယ်ဦး ရဲ့ ဦး …”
နွယ်ျနွယ်ဦးက ခါးနဲ့ ပေါင်တွေကို ဆက် နှိပ်ပေးနေရင်း ဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ် မသိ ..သူ့တင်ပါးတွေကို လက်သဲနဲ့ ဖွဖွ ကုတ်ခြစ်ပြီး “ ဦး….ဟက်ပီး အန်းဒင်း..မာဆတ်နေရာတွေမှာ လုပ်ပေးတာ …” လို့ မေးလိုက်လို့
သူ တုန်လှုပ်သွားတယ် ။
“ မသိဘူး…နွယ်ဦး..ဘာလဲ အဲဒါ…”
“ အို..ဦး မသိဘူး ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး…ခိခိ…ဦး ညာနေတာ …”
“ မညာပါဘူး…မသိလို့ မသိဘူး ပြောတာ..ဘာလဲ နွယ်ဦး သိရင် ပြောပြလေ …”
“ ဦး ဖြစ်ချင်ရင် နွယ်ဦးက လုပ်ပေးမလို့ …”
နွယ်နွယ်ဦး စကားကြောင့် သူ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားသလို ထကြွသွားရသည် ။ နွယ်ဦးကို သူ စိတ်လာနေတာဟိုး စတွေ့စကထဲကဘဲလေ ။ နွယ်ဦး အခုလို မျက်နှာသုတ်ပုဝါလေးဘဲ ပတ်ထားပြီး သူ့ကို နှိပ်ပေးနေတော့ သူ့
စိတ်တွေက အရမ်းကို ထကြွ သောင်းကျန်းနေတာ ..။ အခုလို နွယ်ဦးက ( ဟက်ပီးအန်းဒင်း ) လုပ်ပေးချင်တယ်လို့ ပြောလာတော့ သူ့ပေါင်ကြားက လက်နက်က တအား ထကြွလာတော့တာဘဲ ..။
“ အင်း..လုပ်ပေးလေ ..”
ခေါင်းစောင်းငဲ့ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ နှာခေါင်းဖျားထိပ်လေးမှာ ပန်းနုရောင်သန်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံ ရှိတယ် ။
တော်တော်ကြာကြာ မှောက်ရက် အနေအထားနဲ့ နှိပ်ပေးနေပြီး…“ ဦး…ပက်လက်လှန်ပေး …” လို့ ပြောလိုက်သည်။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ အသံတွေ တုန်ခါနေသလိုဘဲလို့ ထင်မိသည် ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့ပစ္စည်းကလည်း မာကျောထောင်မတ်နေပြီ ဆိုတော့ ပက်လက်လှန်လိုက်ရင် ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်နေတော့မှာ ။
“ မုန့်ဖိုးပေးဖို့သာ ပြင်ထား…ဦးရဲ့ တင်းနေတာတွေကို လျှော့ပစ်ပေးမှာ…ခိခိခိ….”
“ အင်း …”
နွယ်နွယ်ဦးက အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်တော့ အဆင်ပြေပြေ ကျွတ်သွားရအောင် သူက ဖင်ကို ကြွပေးလိုက်တယ် ။ တုတ်တုတ်ခဲခဲ ရှည်မျောမျောကြီး ဘန်းကနဲ ပေါ်လာတယ် ။ အကြောကြီးတွေ ထင်းထင်းကြီး ထောင်ထ
နေပြီး ထိပ်ဖူးနီညိုညို အထစ်ကြီးရဲ့ ထိပ်က အပေါက်ကနေ အရည်ကြည်တွေ စိမ့်စီးကျနေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ကြည့်ပြီး နွယ်နွယ်ဦး တံတွေးမြိုချလိုက်တာ သူ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
မိပိုးနဲ့ ချစ်ခဲ့ကြတဲ့ အချိန်တွေတုံးက မိပိုးလည်း အခု နွယ်နွယ်ဦး ချွတ်ပေးသလိုဘဲ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို
ချွတ်ပေးခဲ့ဘူးတာတွေကို ဖျတ်ကနဲ ပြန်သတိရမိသွားတယ် ။ အင်း..မိပိုးလည်း နိုင်ငံခြားမှာ ဘဲတွေဘာတွေ ရနေလောက်ရောပေါ့ ..။
နွယ်နွယ်ဦးက “ အိုး..ဦးရယ် …နဲတာကြီး မဟုတ်ပါလား….” လို့ တိုးတိုးလေး လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့ပစ္စည်းကြီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတယ် ။ ပြီးတော့ ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို လက်ချောင်းလေးတွေက ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦရဲ့ အပွတ်အသပ်တွေက တကယ့်ကို ခံလို့ကောင်းတယ် ။
နွယ်နွယ်ဦးက လိင်တန်ကို မထိမတို့သေးဘဲ လိင်တန်နဲ့ကပ်ရက်ဖြစ်နေတဲ့ပေါင်ရင်းသားတွေ..ဆီးစပ်နေရာတဝိုက်ကို ဖွဖွ
လေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက် လက်သဲလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေး ကုတ်ခြစ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ လိင်တန်ချောင်းလည်းငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ထထလာတယ် ။
နွယ်နွယ်ဦးက ကျေနပ်သလို ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်ပေးနေပြန်တယ် ။ သူ့စိတ်ထဲမှာ နွယ်နွယ်ဦးကို သူ့လိင်တန်ကို ကိုင်စေချင်လှပြီ ။ သို့ပေမယ့် နွယ်နွယ်ဦးက လိင်တန်ကို မကိုင်သေးဘဲ တခြားနေရာကိုကို ပွတ်သပ်ကုတ်ခြစ်ပြီး သူ့စိတ်တွေ ပိုထလာအောင် လုပ်နေတယ် ။
နွယ်နွယ်ဦးက ဂွေးစေ့တွေအောက်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး မထိတထိ ပွတ်လိုက် ကုတ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေပြန်
တော့ တဏှာစိ်တ်တွေက ထိန်းလို့ မရတော့ဘူး ။ လက်တဖက်နဲ့ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါစကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်မိတယ် ။
“ အို …ဦး……ကဲလိုက်ထာ ..”လို့ နွယ်နွယ်ဦး ပါးစပ်က ထွက်သွားပေမယ့် ကုတင်ဘေးကို လျောကနဲ ကျသွားတဲ့
မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ပြန်မကောက်ဘူး ။ တင်းမာလုံးကြွနေတဲ့ ရင်သားလှလှကြီးတစုံကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတာ အရမ်းသဘောကျမိတယ် ။
နွယ်နွယ်ဦးက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ “ ဘာလဲ..ကြိုက်လား…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ သူက “ အရမ်းမိုက်တယ်ကွာ…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ကိုင်ချင်ကိုင်လေ….”
အဖျားနားမှာ အပေါ်ကို ကော့ကော့လေး ဖြစ်နေတဲ့ နွယ်ဦးရဲ့ ရင်သား လုံးလုံးတင်းတင်းတွေကို လက်နဲ့ ကိုင်မိရတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှိတ်သွားတယ် ။ သူ့ရင်သီးလေးတွေကို လက်မ လက်ညှိုးနဲ့ ဖိပွတ်တော့ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ မဟတဟလေး ပွင့်ဟပြီး “ အင်း..ဟင်…အို…အာ….”ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေ ညည်းတယ် ။
သူ့ဂွေးအုနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပေးလာတဲ့ လက်တွေက တန်ဆာထိပ်ပိုင်းကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ သူကလည်း
နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ရင်စိုင်တခုလုံးကို ဆုပ်ညှစ် နယ်ဖတ်မိတော့ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေဟာ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြီးကိုဘဲ ထကြွလာရပြီး နွယ်နွယ်ဦးက တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတဲ့ တန်ဆာရဲ့ ဒစ်ထိပ်လုံးကို ငုံခဲကာ စုတ်ပါတော့တယ် ။
“ အို…အား..အား…အား…..”
ဒီတခါ အော်ညည်းရတာက သူပါ ။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ တန်ဆာချောင်းကို လှလှပပ စုတ်ပေးချက်တွေက ညည်းရလောက်အောင် ကောင်းလွန်းနေလို့ ။ နွယ်နွယ်ဦး စုတ်ပေးတာတွေက ဝတ်ကျေတန်းကျေ မဟုတ်ဘဲ စေတနာပါတယ် ဆိုတာ သူသိတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ လျာကလေးက သူ့တန်ဆာထိပ်ပိုင်းမှာ ပတ်ခြာလှည့်နေတယ် ။ ဒစ်ထိပ်လုံးကို အမျိုးမျိုး လိနေတယ် ။ ထိပ်က အပေါက်လေးကို လျာထိပ်ဖျားနဲ့ ထိုးထိုး ကလိပေးနေတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦးဟာ တကယ့်ကို အစုတ်တော်တဲ့ အစုတ်ကျွမ်းတဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ပါဘဲ ..။
နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ဟက်ပီးအန်းဒင်းက တကယ်ဘဲ လူကို တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါ တုန်ရင်လှုပ်ရှားသွားစေတယ် ။
သုတ်ရည်တွေ အများကြီး ပန်းထွက်သွားရတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို …။ နွယ်နွယ်ဦးက ဝင်လာသမျှ သူ့သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေကို မြိုချပစ်လိုက်ပြီး ဒစ်ဖျားကို ဆက်ဆက် စုတ်နေတယ် ။ စုတ်ပေးနေတယ် ။ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းရင်း …။
“အား…အား….အား…..အီး…….ဟင်း……အင်း…..အင်း……အင်း…….”
“ ကောင်းသွားလား ဦး…”
“ အင်း…အရမ်းဘဲ..အရမ်းကောင်းသွားတယ် ….. နွယ်ဦးရယ် …”
“ ဦးလေးချစ် …. ”
“ ဟင်…မော်နီကာ….”
“ ခိခိ…ဦးလေးချစ် စဉ်းစားခန်း ဖွင့်နေပြန်ပြီလား …မော်နီကာ ခေါ်တာတောင် မကြားဘူး …”
မော်နီကာ ပြောတာ မှန်နေလို့ သူဘာမှ မဖြေရှင်းတော့ဘူး…။
နွယ်နွယ်ဦး နဲ့ ဆုံခဲ့တာတွေကို သူ ပြန်ပြောင်း သတိရသွားရတာကိုး ..။
မော်နီကာ့ကို ဟိုတယ်ကို ပို့ရမည် ..။
“ ဦးလေးချစ် …မော်နီကာလေ…ဆိုင်က မြန်မာထမင်းဟင်းတွေ စားတာအပြင် အိမ်မှာ ချက်စားကြတဲ့ မြန်မာဟင်း
စားစရာတွေ စားဘူးချင်တယ် …ဦးလေးချစ် စီစဉ်ပေးနိုင်မလား …”
“ ရပါတယ် ..စီစဉ်ပေးလို့ရပါတယ် …မော်နီကာက ဘယ်လိုအစားအစာတွေ စားကြည့်ချင်တာလဲ…”
“မြန်မာ မိသားစုတွေ နေ့တိုင်း စားနေကြတဲ့ ဟင်းတွေ စားစရာတွေပေါ့ …ဆိုင်ကမဟုတ်ဘဲ .. အိမ်မှာ ပုံမှန် ချက်စားတာကို တွေ့ဖူး စားဖူးချင်တာ …ဓါတ်ပုံလဲ ရိုက်ချင်လို့…”
“ ရတာပေါ့ မော်နီကာ…ကျနော့်တာဝန်ထားပါ ..ဘယ်တော့ စပြီး စားချင်လဲ …”
“ ဘယ်တော့ဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ..အဆင်ပြေတဲ့ အခါပေါ့….”
ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်လာသည် ။ မော်နီကာက သူ ခဏနားမည် ..ဦးလေးချစ်လဲ အိမ်ပြန်ပြီး ရေချိုးချင်ချိုး..
မော်နီကာ ပြန်ထွက်ချင်ပြီ ဆိုရင် ဦးလေးချစ်ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်မယ် …. လို့ ပြောသည် ။
သူ ဟိုတယ်က ထွက်တာနဲ့ သူ့အိမ်ဖက်ကို ပြန်မောင်းသည် ။ သူဝယ်နေကျ အိမ်နားက စျေးကလေးမှာ ဝင်ပြီး အသားငါးနဲ့ အသီးအရွက်တွေ ဝယ်သည် ။ အချိန်မရှိလှတာကြောင့် ခပ်သွက်သွက် လုပ်ရသည် ။ အားလုံး ချက်ပြုတ်ပြီး..ရေ မြန်မြန်ပြေး ချိုးရသည် ။ ဟင်းချက်နေရင်း မိပိုးနဲ့ အတူတူ ဟင်းချက်စားခဲ့ကြတာတွေ အမှတ်ရမိပြီး ရင်ထဲမှာ နာကျင်မိရသည် ။
မင်းကလေး ဘယ်ကို ရောက်နေပြီလဲ..မိပိုးရယ် …။
ညနေစာကို မော်နီကာ့ကို သူ့အခန်းမှာ သူ ကျွေးဖြစ်သည် ။ မော်နီကာ ကို အိမ်လိုက်ပြီး သူချက်ထားတာတွေ
လိုက်စားဖို့ ပြောတော့ မော်နီကာက ချက်ချင်းဘဲ စားမယ်လို့ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ပြောလို့ သူ ဝမ်းသာမိရတယ် ။
သူ့အခန်းကို မော်နီကာ့ကို ခေါ်ခဲ့တယ် ။ မော်နီကာက အခန်းကို ဝင်ဝင်ချင်းဘဲ “ ဦးလေးချစ်ရဲ့ ကွန်ဒိုက အရမ်းသန့်တယ်…ကောင်းတယ်…” လို့ ချီးကျူးတယ် ။
ချက်ထားတဲ့ ဟင်းတွေနဲ့ ထမင်းပူပူနွေးနွေးကို မော်နီကာ့ကို ပြင်ကျွေးသည် ။ ကြက်သားနဲ့ ဘူးသီး…ငါးဘတ်မွှေကြော်..သီးစုံပဲဟင်း..ခရမ်းချဉ်သီးသုပ် ..။
“ ဒီဟာတွေ ဘယ်သူချက်တာလဲ..ဦးလေးချစ်လား…”
“ ဟုတ်တယ်..မော်နီကာ…”
“ အိုး…ဦးလေးချစ်က တကယ်တော်တာဘဲ..ဟင်းတွေလည်း ကောင်းကောင်း ချက်တတ်တယ် …စားလို့ ကောင်းလိုက်တာ….”
“ မော်နီကာ ကြိုက်တယ် ဆိုလို့ ဦးလေးချစ် ဝမ်းသာပါတယ် …မပြန်ခင် ထပ် ချက်ကျွေးအုံးမယ်…မော်နီကာ…”
“ ဟုတ်..မော်နီကာ စားမှာ…ဦးလေးချစ်ရဲ့ လက်ရာကို ကြိုက်သွားပြီ…..”
“ ဦးလေးချစ်ရဲ့ ညီမအိမ်ကိုလည်း တခါလောက် ခေါ်သွားပြီး သူတို့အိမ်မှာ ထမင်းကျွေးအုံးမယ်..မော်နီကာ မပြန်ခင်ပေါ့ ….”
“ အိုကေ….”
မော်နီကာက ဟိုတယ်ကို မပြန်ချင်သေးဘူး ။ မော်နီကာ ဘယ်ကို လျှောက်လည်လို့ရအုံးမလဲ…ဦးလေးချစ်..လို့ မေးတယ် ။ ညဖက်ကတော့ တရုတ်တန်းဖက် စည်တာဘဲ..သွားချင်သလား…လို့ မေးတော့ သွားချင်တယ်..ဒက်
ဒီက သူ ငယ်ငယ်က ၁၉လမ်းမှာ ကြေးအိုးတို့ ဆာတေးတို့ သွားသွား စားတယ်..လို့ ခဏခဏ ပြောဘူးတယ်…တရုတ်တန်း ၁၉လမ်းဖက်သွားကြည့်လို့ ရမလား …လို့ ပြောတာနဲ့ မော်နီကာ့ကို တရုတ်တန်းဖက် ခေါ်သွားလိုက်ပါတယ် ။
လသာလမ်းထဲမှာ ကားရပ်ပြီး ဆင်းလျှောက်ကြတယ် ။ လူတွေ ကြိတ်ကြိတ်တိုး စည်ကားနေတယ် ။ ဆီကြော်အနံ့တွေ လှိုင်နေတယ် ။ စကားပြောသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။
လူတွေ ပြည့်ကြပ်တိုးခွေ့လွန်းနေတဲ့ ပလက်ဖေါင်းပေါ်မှာ စျေးဆိုင်တွေ ခင်းရောင်းနေတာ မော်နီကာနဲ့ အတူတူ လျှောက်ကြတော့ မော်နီကာနဲ့ ခဏခဏ တိုးမိ ထိမိ ကိုင်တွယ်မိကြရတယ် ။ မော်နီကာ့တင်ပါးအိအိတွေနဲ့ သူ့လက်ဖမိုးတို့ ခဏခဏ မိတ်ဆက်မိကြရတယ် ။ ၁၉လမ်းက ဆိုင်တွေကို မော်နီကာ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်တယ် ။
ကော်ပီ ဒီဗီဒီချပ်တွေ ရောင်းနေတာကို မော်နီကာ သဘောကျနေတယ် ။ ရုံမတင်သေးတဲ့ ရုပ်ရှင်တွေက ဒီဗီဒီချပ်တွေ အဖြစ် ရောင်းနေကြပြီ ..။
လသာရဲစခန်းက အရမ်းကြီးကို အိုဟောင်း စုတ်ပြတ်သတ် နေတဲ့ ရဲကား တစီးကို မော်နီကာ သဘောကျပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်သွားတယ် .။ ည၁ဝနာရီကျော်မှ မော်နီကာကို ဟိုတယ်ကို ပြန်ပို့ပေးရတယ် ။ မော်နီကာက ညဖက် ကားလျှောက်စီးရတာကို သဘောကျတယ် ။မော်နီကာ့ကို ကန်တော်ကြီးဟိုတယ်ဖက် လှည်းတန်းလမ်းကိုလည်း
ခေါ်သွားတယ် ။ လှည်းတန်းလမ်းမကြီးကလည်း လူတွေနဲ့ ပြည့်နှက် စည်ကားနေတယ် ။
အင်းလျားလမ်း..ဓမ္မစေတီလမ်း..ဦးဝိစာရလမ်းကတဆင့် မော်နီကာ နေတဲ့ ဟိုတယ်ကို ပြန်မောင်းခဲ့လိုက်တယ် ။
ဟိုတယ်ကို ရောက်တော့ ဟိုတယ်ရဲ့ အောက်ဆုံးထပ်က ဘားဆိုင်လေးမှာ တခုခုသောက်ရင်း ထိုင်ရအောင်လို့
မော်နီကာ ပြောပြန်တယ် ။ တကယ်တော့ သူက ဒီအချိန်လို ညဉ့်နက်အထိ ကားဆွဲလေ့မရှိဘူး ။
ဘားလေးက သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ..။ သိပ်အခန်းမကျယ်ပေမယ့် သားသားနားနား ရှိတယ် ။
ဘားထဲမှာခပ်နိမ့်နိမ့်စင်ကလေးပါ်မှာ တီးဝိုင်းတဝိုင်း တီးနေတယ် ။ နိုင်ငံခြားသား တချို့ ထိုင်သောက်နေကြတာ တွေ့ရတယ် ။
မော်နီကာနဲ့ အတူ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတော့ စားပွဲထိုးကောင်လေး ရောက်လာတယ် ။
မျက်စိထဲမှာ ထူးဆန်းနေတာ စားပွဲထိုးကောင်လေးက မြန်မာတိုက်ပုံ ပုဆိုးနဲ့ ဝတ်ထားတာပါ ။
မော်နီကာ ၀ိုင်တခွက်နဲ့ ဘီယာတလုံး မှာလိုက်တယ် ။ ၀ိုင်က မော်နီကာ့အတွက် ဘီယာက သူ့အတွက် ။
အာလူးကြော် တပုဂံလည်း လာချတယ် ။
တီးဝိုင်းက လူငယ်လေးတွေ တီးနေတာ ။ သီချင်းတွေက ဟဲဗီးမက်တယ်လ်တွေ..။ ပုခုံးထိ ရှည်တဲ့ ဆံပင်တွေကို
ရမ်းခါနေအောင် ခေါင်းကို လှုပ်ခါရင်း ဆိုနေတဲ့ အဆိုတော် လူငယ်လေးကို မော်နီကာက အရမ်း သဘောကျသွားတယ် ။ သူဆိုနေတဲ့ သီချင်းက မြန်မာစကားလုံးတွေနဲ့ ဖြစ်ပေမယ့် မူရင်းသီချင်းကို မော်နီကာက သိနေတယ် ။
ခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့ သီချင်းအလိုက်နဲ့ မော်နီကာ ကိုယ်ကို လှုပ်နေတယ် ။ မော်နီကာ့ပုံစံက ဟဲဗီးမက်တယ်လ်တွေ ကြိုက်မယ်လို့ မထင်ရဘူး ။
ဂစ်တာတီးတဲ့သူတွေရော ဒရမ်မာရော ကီးဘုတ်တီးတဲ့လူရော အားလုံး တပုံစံထဲဘဲ။ ဆံပင်ရှည် နဲ့ ခေတ်အမှီဆုံး
ဝတ်စားထားကြတယ် ။ ခပ်ဟော့ဟော့ဒီဇိုင်းတွေ ..။
ဘားထဲမှာ သူနဲ့ မော်နီကာတို့ မရောက်ခင်ထဲက ရောက်နှင့်နေတဲ့ ဂျပန်စုံတွဲက တီးဝိုင်း ကို ဆုချနေတာကို တွေ့ရတယ် ။
“ သူတို့ ဆိုတာ တီးတာ ..အရမ်းကောင်းတာဘဲ ဦးလေးချစ်ရယ် …မော်နီကာ လည်း သူတို့ကို ဆုချချင်လိုက်တာ…”
“ ချလေ..မော်နီကာ….”
စားပွဲထိုးကောင်လေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး မော်နီကာက ဒေါ်လာ အစိမ်းရွက်တရွက်ကို တီးဝိုင်းကို ပေးပေးဖို့ ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဘာတန်လည်းတော့ အတိအကျ မသိလိုက်ဘူး ..။ စားပွဲထိုးကောင်လေးကို အဆိုတော်လူငယ်လေးက ဘယ်သူလဲ လို့လည်း မေးလိုက်တယ် ။
စားပွဲထိုးကောင်လေးက အဆိုတော် ကောင်လေးရဲ့ နံမည်က ဏီဘို ဆိုတာရယ် တီးဝိုင်းက ဂျမ်းမ်စတုန်း ဆိုတာကို မော်နီကာ့ကို ပြောပြတယ် ။ မော်နီကာက ဏီဘို အရမ်းမိုက်တယ်ကွာ….လို့ စားပွဲထိုးကောင်လေးကို ပြော
လိုက်တယ် ..။ စားပွဲထိုးကောင်လေးက “ သူတို့က အခု လက်ရှိ နံမည်ကြီးနေတဲ့ တီးဝိုင်း တခုဘဲ မမ ..”လို့
ပြုံးရယ်ပြီး ပြောတယ် ။
သီချင်းနှစ်ပုဒ် ဆက်တိုက် ဆိုပြီးသွားတဲ့နောက် ဏီဘိုတို့ ဂျမ်းမ်စတုန်း တီးဝိုင်း ခဏ နားသွားတာလား ပြီးသွားတာလား မသိဘူး ..။ မော်နီကာက ကြည့်ရတာ နားထောင်ရတာ အားမရသေးဘူး တဲ့ ။
စားပွဲထိုးကောင်လေးကို ခေါ်မေးကြည့်တော့ တီးဝိုင်းက ဆယ်နာရီခွဲအထိဘဲ လို့ ပြောပြတယ် ။ “ ဟာကွာ…
ဒါဆို နောက်နေ့ကော တီးအုံးမှာလား….” လို့ မော်နီကာက မေးတယ် ။
စားပွဲထိုးကောင်လေးက တပတ်နှစ်ရက်ဘဲ..မနက်ဖန် တခြားဝိုင်း တီးမှာ ဆိုမှာ…” လို့ ပြောတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ အဆိုတော်လေး ဏီဘို သူတို့ စားပွဲဝိုင်းကို တည့်တည့်မတ်မတ် လျှောက်လာတာ တွေ့ရတယ် ။
“ ကျနော် ..ဏီဘိုပါ …ဒီက ဆုချတာ ကျေးဇူးအများကြီးပါဘဲ….”
“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ..အရမ်းတော်တာဘဲ..ဆိုတာရော..တီးတာရော..မုဗ်မင့်တွေရော…”
“ ဟုတ်..ကျေူးဇူးပါ..ဒါနဲ့ ဒီက နိုင်ငံခြားကလားဟင် …”
“ ဟုတ်တယ်…ဒို့နံမည်က မော်နီကာ …ယူက ဏီဘို နော်…”
“ ဟုတ်…တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်..မော်နီကာ..ဘယ်နိုင်ငံကလဲ သိလို့ရမလား..”
“ မော်နီကာက ယူအက်စ်ကပါ….ဟိုလေ..ဏီဘိုတို့ နောက်ရက်တွေ ဘယ်မှာ တီးကြဆိုကြအုံးမလဲ…”
“ လာချင်လို့လား..ရတယ်လေ..ကလပ်တခုမှာ မနက်ဖန်ည တီးမယ် …”
မော်နီကာက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ “ လာမယ်..လာချင်တယ်…” လို့ ဖြေတယ် ။
ဏီဘိုနဲ့ မော်နီကာ တေးဂီအကြောင်း..အနောက်နိုင်ငံက တီးဝိုင်းတွေနဲ့ အဆိုတော်တွေအကြောင်း ပြောကြ ဆွေး
နွေးကြတာ သူ က စားပွဲတလုံးထဲ ထိုင်နေပေမယ့် လူပိုတယောက် လို ဖြစ်နေတယ် ။ ဂီတနဲ့ မစိမ်းပေမယ့်
သူတို့ နှစ်သက်သဘောကျနေတဲ့ လတ်တလော အနောက်နိုင်ငံတွေမှာ ခေတ်စားနေတဲ့ အဆိုတော်တွေ..တီးဝိုင်း
တွေနဲ့ ကင်းကွာနေတယ် ။
သူတို့နှစ်ယောက် ပြောနေကြတာတွေကို ထိုင် နားထောင်နေရတာ ကြာတော့ အိပ်ငိုက်လာတယ် ။ မနက်အစောကြီး ထထားတာရယ်..တနေကုန် ကားမောင်းတာ မော်နီကာအတွက် စျေးဝယ် ချက်ပြုတ်တာတွေ အ
လုပ်များခဲ့လို့လည်း ဖြစ်မှာပေါ့ ။
မော်နီကာတို့ စကားကောင်းနေဆဲ ဖြစ်ပေမယ့် ဘားကလည်း တညလုံး မဖွင့်ဘူး။ ဒါနဲ့ နုတ်ဆက်ကြပြီး ဏီဘိုကလည်း စောင့်နေတဲ့ သူ့ဂီဘဘက်တော်သားတွေနဲ့ ပြန်..မော်နီကာကလည်း ဟိုတယ်အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းကို ပြန်ကြသလို သူလည်း ပြန်တယ် ။
အပြန်လမ်းမှာ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ် ။ မော်နီကာ ဏီဘို ဆိုတဲ့ ဟော့ရှော့လူငယ်လေးနဲ့ အဖွဲ့ကျ
ရင်းနှီးသွားတာတွေကို ငါ မနာလို ဖြစ်နေတာလား ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးခွန်း ထုတ်မိတယ် ။
အင်း..ချောချောလှလှဆိုရင် ကြိုက်ချင်တာ..သံယောဇဉ် ငြိတွယ်ချင်တဲ့ ငါ့စိတ်တွေကို ပြောင်းသင့်ပြီ ။ စိုင်းထီးဆိုင်ရဲ့ သီချင်းတပုဒ် ဖြစ်တဲ့ “ အနည်ထိုင်ချိန်မှာ မင်းရောက်လာ ” ဆိုတဲ့ သီချင်းဟောင်းလေးရဲ့ အလိုက်ကို သူ လေချွန်မိလိုက်တယ် ။ မော်နီကာနဲ့ တရက်တာ အတူတူ သွားလာခဲ့ရတာနဲ့ သံယောဇဉ် ဖြစ်
သွားတာလား ။ ကိုယ့်ဖါသာ ဆန်းစစ်ကြည့်နေမိတယ် ။
မဖြစ်သင့်ဘူး ။ အလုပ်သဘောအရ သူနဲ့ ဆက်ဆံနေတာဘဲ ။ မြင်မြင်ရာ တွေ့ဆုံတိုင်း ကြိုက်မိသွားလို့ မဖြစ်သေးပါဘူး ။ ငါ သတိထားရမယ် ။ ခပ်ခွာခွာဘဲ နေမှ ..။ မဖြစ်ဘူး ။ မဖြစ်ဘူး ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း မော်နီကာရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာက သူ့မျက်လုံးထဲက မထွက်ဘူး ။ မော်နီကာ သွားပုံလာပုံ
စကားပြောပုံ ဟန်ပန်နဲ့ အသံလေးက သူ့ကို စိုးမိုးနေတယ် ။ ဏီဘိုဆိုတဲ့ ချာတိတ်ကို မော်နီကာက ခင်မင်သွားတယ် ။ အင်း…ငါ မတတ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စတွေကို ငါ လက်လှမ်းမမှီ မတားဆီးနိုင်တာတွေကို ငါ ဘာလို့ပူ
နေမိသလဲ ။ ငါမှားတယ် ။ စိတ်ကို ထိန်း …။
မနက်ဖန်ကျရင် ဏီဘိုတို့တီးဝိုင်း တီးမယ့် ကလပ်ကို မော်နီကာက သူ့ကို လိုက်ပို့ခိုင်းအုံးမယ် ။ ဒီကောင်လေးနဲ့
ဘယ်လောက်ထိများ ရင်းနှီးသွားကြမလဲ မသိဘူး ..။
အေးမြသာ
ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်း
ဒီနေ့ ဦးဦးကို တွေ့လိုက်တယ် ။ ကောင်မလေး ချောချောလှလှလေး တယောက်နဲ့ ။
အေးမြသာကို ဦးဦးက မမြင်ဘူး ။ ကောင်မလေးကို ဦးဦးက တအား ဂရုစိုက်နေသလိုဘဲ ။ ဦးဦးနဲ့ မတွေ့တာ ကြာလို့ ဦးဦးနဲ့ စကားလဲပြောချင်ပေမယ့် ဦးဦးက အဲဒီကောင်မလေးနဲ့ ကားပေါ်တက်ပြီး မောင်းထွက်သွားလို့ မပြောလိုက်ရဘူး ။ အားတဲ့တရက်ကျမှ ဦးဦးဆီ သွားအုံးမယ် ။ ဦးဦး အိမ်ခန်းကို
သွား ရှင်းပေးချင်တယ် ။ ဦးဦးက တယောက်ထဲနေပြီး တက်စီလည်း တနေကုန်မောင်းနေရတော့ အိမ်ခန်းကို ရှင်းလင်းချိန် ရမှာ မဟုတ်ဘူး ။ ရန်နောင်မိုး နဲ့ ချိန်းပြီး ဦးဦးကို သွားတွေ့အုံးမယ် ။
အေးမြသာသည် ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ ဦးဦးအကြောင်းကို စဉ်းစားနေတယ် ။
မိပိုးနဲ့ ကြိုက်မိသွားလို့ ဦးဦး တော်တော့်ကို ဘဝယိုင်သွားခဲ့တယ် ။ အဲဒါ အေးမြသာကြောင့်လို့ အေးမြသာ ထင်နေခဲ့မိတယ် ။ အေးမြသာက မိပိုးကို ဦးဦးဆီကို ခေါ်သွားခဲ့တာမို့ပါ ။
မိပိုးနဲ့ ကွဲရတဲ့အချိန် ဦးဦး ရေရေလည်လည် ခံစားရတာတွေ အေးမြသာ မှတ်မိနေဆဲပါ ။ ဦးဦးက တကယ့်ကို ချစ်တတ်တဲ့ လူကြီး ။ မိပိုးကို ဦးဦး အရမ်းချစ်တာ အေးမြသာ သိတာပေါ့ ။ တကယ်တော့ဦးဦးနဲ့ မိပိုး ဇာတ်လမ်းမှာ မိပိုးက ဦးဦးကို စကြိုက် စချစ်တာပါ ။ မိပိုးက အေးမြသာကို ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်
တိုင်ပင်ခဲ့တယ် ။ ဦးဦးကို သူ ချစ်နေမိတဲ့အကြောင်းလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ အေးမြသာကို ပြောပြခဲ့တယ် ။ အေးမြသာက “ မိပိုးရယ်…ဦးဦးနဲ့ ယူနဲ့က အသက်အရမ်းကွာဟနေတယ်…မဖြစ်ပါဘူး သူငယ်ချင်းရာ…” လို့ စစချင်းမှာ တားပါသေးတယ် ။ မိပိုးက တဇွတ်ထိုးဘဲ ။ ဦးဦးရဲ့ အချစ်ကို လိုချင်တယ် ။မိန်းကလေးဆိုတော့ သူကတော့ ဘယ်စမလဲ ။ ဒါပေမယ့် ဦးဦးကို အကြင်နာတွေ ပိုပြခဲ့တာပေါ့ ။ သူ ဦးဦးကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့အကြောင်း အမူအရာ အပြောအဆိုလေးတွေနဲ့ ပြသတာ..။
ဦးဦးကလည်း မိပိုး သူ့ကို ရေလာမြောင်းပေးတွေ လုပ်နေတယ် ဆိုတာကို သိပါတယ် ။ အေးမြသာကိုတနေ့ ခေါ်ပြီး မိပိုး ဒို့အိမ်ကို လာလာနေတာ မိပိုး မိဘတွေ ကြိုက်ရဲ့လား…အေးမြသာ လို့ မေးတယ်။
မိပိုးရဲ့ အဖေနဲ့ အမေက မိပိုးနဲ့ ဦးဦး ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားတာကို သိသွားကြတဲ့ နောက်ပိုင်းမှာမှ ဦးဦးအိမ်ကို သွားနေတာကို မကြိုက်တာပါ ။
မိပိုးက အေးမြသာကို အကုန်လျောက် ပြောပြတာ ။ ဦးဦးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့တဲ့အချိန် ဘာတွေဖြစ်ကြတယ် ဆိုတာတွေကို အသေးစိတ်ကို ပြောပြောပြတာ ။ အေးမြသာလည်း မိပိုးပြောပြတာတွေ
ကြောင့် စိတ်တွေ တော်တော့်ကို လှုပ်ရှားခဲ့ရတယ် ။ မိပိုးက အရမ်း ပွင့်လင်းတယ်လေ ။ မိန်းမသား
ချင်းဆိုပြီး အသေးစိတ် နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်တွေ ပြောပြောပြတာမို့ပါ ။
မိပိုးက ဦးဦးနဲ့ ချိန်းတွေ့ရင် သဘာဝစိတ်တွေ တအားလာ..တအားဖြစ်တာကြောင့် အရည်ရွှဲရတယ်လို့
ပြောပြတဲ့အချိန် သူပြောပြတာတွေကို နားထောင်ရင်း အေးမြသာလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေရတယ်ဆိုတာ
သူမသိဘူး ။ မိပိုးက ဦးဦးနဲ့သူနဲ့ ဘာလုပ်ကြတယ် ဆိုတာတွေ ပြောပြီး သူ့အိမ်ပြန်သွားရော ။ အေးမြသာက ဦးဦးနဲ့ တအိမ်ထဲကျန်ခဲ့ ဦးဦးနဲ့ အရမ်း နီးစပ်နေတာ ။ မိပိုးပြောပြတာတွေ ပြန်သတိရ
စဉ်းစားမိပြီး ဦးဦးကို အေးမြသာ ရင်တွေခုံနေမိတာတွေ ဘယ်သူမှ မသိဘူး ။
တကယ်တော့ ဦးလေးနဲ့ တူမ တော်စပ်တယ် ဆိုပေမယ့် စပ်မှတော်တဲ့ ဆွေမျိုးပါ ။ အေးမြသာရဲ့ အ
မေက သူ့အမျိုးထဲမှာ ရာထူးကြီး အလုပ်နဲ့ ကြီးပွားနေတဲ့လူ ရှိတယ် ဆိုပြီး..သူ့အကူအညီနဲ့ အေးမြသာကို ရန်ကုန်ကိုလွှတ်..သူ့အိမ်မှာ နေပြီး စာဆက်သင်စေချင်တယ် ။ အေးမြသာလည်း ရန်ကုန်ကိုရောက်လာမှ ဦးဦးနဲ့ စတွေ့ဖူးတာပါ ။ ဦးဦးက အသက်လေးဆယ်ကျော် ဆိုပေမယ့် နုတယ်။
အသက်လေးဆယ်ကျော်လို့ မထင်ရဘူး ။ ပိန်ပိန်ပါးပါး ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နဲ့ သွက်လက်တယ် ။ တင်းနစ်ရိုက်ေ၈ါက်ရိုက် မနက်ဆို ထပြေး လုပ်နေတဲ့ အားကစားသမား တယောက်မို့ သူ့အသက် ဒီလောက်ဆိုတာမထင်ရဘူး ။ နုတယ် ။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် ဦးဦးနဲ့ နီးနီးစပ်စပ် နေတော့ အေးမြသာ ဦးဦးအပေါ်
ရင်ခုံမိတာ အမှန်ပါ ။ ဦးဦးရဲ့ အိပ်ခန်းကိုလည်း သူအလုပ်သွားနေတဲ့ အချိန် အေးမြသာ ရှင်းလင်းပေး
တော့ သူ့အိပ်ရာခင်း ခေါင်းအုံးစွပ်..စောင်တွေကို လဲပေး လျှော်ပေးရတော့ ဦးဦးရဲ့ ယောကျ်ား အနံ့အသက်တွေကို ရှူရှိုက်မိရရင်လည်း စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီး ခံစားရတယ် ။ ဦးဦး ရဲ့ အဝတ်တွေကို လျှော်ပေး မီးပူတိုက်ပေးရတယ် ။ တခါမှာ ဦးဦးရဲ့ အိပ်ရာခင်း လဲပေးရင်း မွေ့ယာအောက်က အေးမြသာ
တခါမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ လိင်ဆက်ဆံနေတဲ့ ရောင်စုံဓါတ်ပုံ စာအုပ်တအုပ်ကို တွေ့တယ် ။ အေးမြသာလည်း တအားကို စိတ်လှုပ်ရှားမိရပြီး စာအုပ်ကို မွေ့ယာအောက်မှာဘဲ ပြန်ထိုးထည့်ထား
ပြီး လုပ်စရာတွေ ပြီးအောင် လုပ်လိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီစာအုပ်ကို ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကတော့
ပေါ်ပေါ်လာတယ် ။ အိမ်မှာကလည်း ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ဆိုတော့ ငါ အသာလေး ယူကြည့်ရင် ဘယ်သူမှလဲ မသိနိုင်ပါဘူး ..လို့တွေးမိပြီး ဦးဦးမွေ့ယာအောက်က အဲဒီစာအုပ်ကို သွားယူမိတယ် ။
ဦးဦးရဲ့ အိမ်သာခန်းထဲကို ဝင်..တံခါးကို ဂျက်ထိုးပြီး စာအုပ်လေးကို ဖွင့်ကြည့်မိတယ် ။ အေးမြသာအဖို့
တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်မိရအောင်ဘဲ တွေ့ရတဲ့ ပုံတွေက ကြမ်းလွန်းတယ် ။ ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့လိင်တန်ဆာကို ပြတ်ပြတ်သားသား ရိုက်ပြထားတာတွေက အေးမြသာကို တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစေတာအရမ်းပါ ။
ဒီစာအုပ်လေးကို ကြည့်မိတော့ အေးမြသာရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါက တအားယားလာတာ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်
တော့တာနဲ့ လက်နဲ့ ဖိဖိ ပွတ်သပ်မိရတယ် ။ ပွတ်ပြန်တော့လဲ ထပ်ထပ် ပွတ်ချင်လေ …။
မိန်းမတယောက်က ယောကျ်ားတန်ဆာကို လျာနဲ့ ယက်ပေးနေတာတွေ..တခုလုံးကို ငုံစုတ်ပေးနေတာတွေကို တွေ့ရသလို မိန်းမအင်္ဂါစပ်ကို ယောကျ်ားကြီးတယောက်က လျာနဲ့ ယက်ပေးနေတာတွေ တွေ့ရတယ် ။ အဆိုးဆုံးကတော့ မိန်းမရဲ့ အင်္ဂါထဲနဲ့ စအိုထဲကို ယောကျ်ားတန်ဆာနဲ့ ထိုးသွင်း စပ်ယှက်တာ
တွေကို တွေ့ရတာပါဘဲ ။
ဦးဦးက ဒါတွေကို ကြည့်တယ် ဆိုတာလည်း အေးမြသာ သိရတာ တကယ်ဘဲ အံ့သြနေမိတယ် ။ ဦးဦး
က ခပ်တည်တည်နဲ့ အိန္ဒြေကြီး တခွဲသားနဲ့ ။ မိန်းမတွေကို စိတ်မဝင်စားသလို ပုံနဲ့ ..။ အိပ်ခန်းထဲကျတော့ ဒီလို လိင်ဆက်ဆံနေတဲ့ပုံတွေကို ကြည့်နေတယ်လေ ..။ ဟွန်း…တနေ့ကျတော့
ဦးဦး ဒီစိတ်တွေ ရှိတယ် ဆိုတာ ပေါ်သွားပါတယ် ။ အေးမြသာတို့ ဘေးအိမ်မှာ မီးလောင်တုံးကပါ ။
သန်းကောင်ယံအချိန်ကြီး လူတယောက်ရဲ့ အသံသြသြကြီးနဲ့..“ မီး…မီး..မီးလောင်နေတယ်…လာကြပါ…မီးလောင်နေတယ်….” လို့ အော်လိုက်တဲ့အသံကြောင့် အေးမြသာ နိုးလာရတယ် ။ အိပ်ရာက ထပြီး
ပြူတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်လိုက်တော့ မီးလောင်နေတာ အေးမြသာတို့နဲ့ တော်တော် နီးတယ် ။
ဦးဦး နိုးရဲ့လား မသိဘူး ဆိုပြီး အေးမြသာ ဦးဦး အိပ်ခန်းဖက်ကို ပြေးကြည့်လိုက်တယ် ။ ဦးဦး လည်း
စောစောကလူကြီး အော်သံကြောင့် နိုးနေပုံဘဲ ။ အခန်းပြင်ကို ပြေးထွက်လာတယ် ။ “ မီးလောင်နေ
တယ်..ဦးဦး….” လို့ အေးမြသာ သူ့ကို ပြောတော့“ အေး..သိတယ်…အရေးကြီးတာတွေ သိမ်းထား..ခဏ စောင့်ကြည့်ကြရအောင်..မီးသိပ်များလာရင်တော့ ပြေးကြမယ် ..” လို့ ပြောနေတဲ့ ဦးဦးရဲ့ မျက်လုံး
အကြည့်တွေက အေးမြသာရဲ့ ရင်ဘတ်မှာ ရောက်နေတယ် ။ အေးမြသာလည်း အခုမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသတိထားမိတယ် ။ ညအိပ်ရင်းမို့ ခပ်ပါးပါး ဘလောက်စ်တထည်ကို အတွင်းခံ ဘရာစီယာ မပါဘဲ ဝတ်ထားတာ အေးမြသာရဲ့ နို့တွေက ထင်းထင်းကွက်ကွက်ကြီး မြင်နေရတယ်လေ ။
ဦးဦးက အိန္ဒြေမဆည်နိုင်လောက်အောင်ကို စိုက်ကြည့်နေတာ ..။
“ မီးအခြေအနေ ကြည့်ရအောင်..အေးမြသာ….”
ပြူတင်းပေါက်ကနေ မီးလောင်တဲ့ဘက်ကို ဦးဦးနဲ့ အေးမြသာ အတူတူ ကြည့်ကြတယ် ။ မီးသတ်ကား
တွေလည်း ရောက်နေပြီး ငြှိမ်းသတ်နေသလို ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေလည်း မီးဝိုင်းငြိှမ်နေကြတာကို တွေ့ရတယ် ။
“ အေးမြသာ…မီးညွန့်တော့ ကျိုးသွားပါပြီ….ဒီအတိုင်းဆိုရင်တော့ ဒို့အိမ်ဖက်ကို မကူးစက်နိုင်တော့ဘူး
ထင်တာဘဲ..မီးသတ်သမားတွေလည်း အများကြီး ၀ိုင်း ငြှိမ်းနေတယ် …”
ဒီအချိန်မှာ ဦးဦးက ပြူတင်းပေါက်က လှည့်အထွက် အေးမြသာရဲ့ ပေါင်တဖက်နဲ့ ဦးဦးရဲ့ ကိုယ်အရှေ့ ဖက်နဲ့ ထိမိသွားတယ် ။ ဦးဦးပေါင်ကြားက မာမာအချောင်းကြီးနဲ့ အေးမြသာရဲ့ ပေါင် ပွတ်တိုက်မိသွားရတယ်။ အေးမြသာလည်း အဲဒါ ဘာကြီးလည်း ဆိုတာ သိနေတယ် ။ ဦးဦးမွေ့ယာအောက်မှာတွေ့တဲ့
စာအုပ်ထဲမှာလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့ထားဘူးတဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာကြီး လေ ။
ကြက်သီးတွေ ထသွားရတယ် ။ ယောကျ်ားတန်ဆာက စိတ်လာနေတဲ့အခါမှ အဲလို မာကျောနေတယ်ဆိုတာကိုလည်း အေးမြသာ အထက ကျောင်းတုံးက အတန်းတူ သူငယ်ချင်း သွယ်သွယ် ပြောပြထားဖူးလို့ သိထားတယ် ။ သွယ်သွယ်က ငယ်ငယ်နဲ့ ယောကျ်ား အတွေ့အကြုံ ရှိဘူးတယ်လေ ..။
သွယ်သွယ်က အတန်းကျ ရပီတာ ပေါ့ ။ ရည်းစားတွေ ထည်လဲထားနေတော့ ရှစ်တန်းနှစ်ခါ ကိုးတန်း
နှစ်ခါ ဆယ်တန်းနှစ်ခါ နေနေရလို့ အေးမြသာထက် အများကြီး အသက်ကြီးတယ် ။ သွယ်သွယ်က အဲ့တုန်းထဲက ယောကျ်ားတွေကို မယုံဖို့…အမြဲ ပြောခဲ့တယ် ။
အေးမြသာလည်း ဦးဦးကို တဖက်သပ် စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့မိချိန် မိပိုးက စာမလိုက်နိုင်တာကြောင့် အိမ်ကို
ခေါ်ခဲ့ပြီး စာပြပေးရာက မိပိုးက စာအတူတူ လုပ်ဖို့ အေးမြသာဆီ ခဏခဏ လိုက်လိုက်လာတယ် ။
အေးမြသာကြောင့် ..မိပိုးကို အေးမြသာ ဦးဦးရဲ့ အိမ်ကို ခေါ်ခေါ်လာလို့ မိပိုးနဲ့ ဦးဦး တွေ့သွားကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက် တစတစ ခင်မင်လာကြတယ် ။ ပိုပို ရင်းနှီးလာကြတယ် ။ပထမ စစချင်းတော့ ကျောင်းဆင်းရင် လိုက်လာပြီး ညကျတော့ ပြန်တယ် ။ မိပိုးအိမ်က လာကြိုတယ် ။ တခါတခါ ဦးဦးက
ပြန်လိုက်ပို့ပေးတယ် ။
ခဏကြာတော့ မိပိုးက သူ ဦးဦးကို ကြိုက်တယ် လို့ ပြောလိုက်တော့ အေးမြသာ တော်တော် စိတ်ညစ်သွားတယ် ။ မိပိုးကို ဖျက်ပေမယ့် မိပိုးက သူ့အိမ်မှာ အလိုလိုက်ခံထားရတဲ့ သမီးဆိုတော့ ဇွတ်ဘဲ ။ ဦးဦးကို အရမ်းကို ချစ်မိနေပါပြီ လို့ ပြောတော့ အေးမြသာလည်း မတတ်သာလို့ ငြိမ်ကြည့်
နေရတယ် ။ ဦးဦးကလည်း အေးမြသာကို တပ်မက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်တတ်တာကလွဲပြီး ဘာမှ ရှေ့ဆက်တိုးမလာတော့ အေးမြသာလည်း ဦးဦးကို ရင်ခုံပေမယ့် ဦးဦးဖက်က မစတော့ ဘာမှ ဖြစ်မလာတဲ့အချိန် မိပိုးက လက်ဦးသွားတာ ..။
မိပိုးကလည်း ကျောင်းမှာ ပိုးဒါလီဆွေ ဆိုရင် ဘဲတွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာတသသ ပြောဆိုနေကြရတဲ့ ကွင်း( Queen )တယောက်ပါ ။ ကျောင်းမှာရော အပြင်မှာရော ဘဲအလန််းစားတွေ တွဲနိုင်ရက်နဲ့ ဦးလေးအရွယ်အဖေအရွယ် ဦးဦးကို ကြွေနေတဲ့ မိပိုးကိုလည်း အေးမြသာ ကိုယ်တိုင် အံ့သြမိခဲ့ပါတယ် ။
ဦးဦးကလည်း သူ့အလုပ်ခွင်မှာ လူလွတ် အရာရှိကြီးတယောက် အနေနဲ့ မိန်းမအရာရှိတွေ…ဝန်ထမ်းတွေ
က မျှော်မှန်းနေကြတာ ၀ိုင်းဝိုင်းလည်နေတာပါ ။ မိပိုးလို ချာတိတ်မကို ဦးဦး တအား ခိုက် တအားကြွေပြီး အရမ်းကို ချစ်သွားတာလည်း အံ့သြစရာပါဘဲ ။
သူတို့နှစ်ယောက် ချစ်သွားကြတော့ အေးမြသာလည်း ရင်ထဲမှာဗလောင်ဆူနေရပေမယ့် အပူရုပ်ကို ဟန်လုပ်ထားခဲ့ရတယ် ။ အေးမြ ဝမ်းသာလားဟင်..လို့ မိပိုး မေးတော့..“ ပျော်တာပေါ့ မိပိုးရယ်…” လို့ ဖြေလိုက်ရတယ် ။
မိပိုးက သူ့ကို ဦးဦးက ချစ်တယ်လို့ပြောတဲ့နေ့မှာ အေးမြသာနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အခန်းထဲမှာ ရှိနေတဲ့အချိန် “ သူနဲ့သာဆိုရင် …ပင်လယ်ကြီးကို ပြောင်းပြန်လှန်မယ် ….ဆူးခြုံပေါ် အိပ်ပစ်မယ် ..မိုးပေါ်ပျံမယ်..ငှက်တကောင်လို……မြေကို လျှိုးမယ်..ကြွက်တကောင်လို …” လို့ Rapper တယောက်လို
လက်ကလေး တရမ်းရမ်းနဲ့ သူ့ဖင်တုန်းတွေကို တခါခါနဲ့ သီချင်းထဆိုပြတယ် ။ အေးမြသာလည်း သူလုပ်ပြတာကို ရယ်မောနေရပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ ငိုနေတာပေါ့ ။
မိပိုးက ခါတိုင်းလို အေးမြသာနဲ့ အစားလည်း ထွက် မစားချင်တော့ဘူး ။ ရှော့ပင်လည်း မထွက်ချင်
တော့ဘူး ။ စတိတ်ရှိုးလည်း မသွားချင်တော့ဘူး ။ ဦးဦး နဲ့ အိမ်မှာဘဲ ချိန်းတွေ့နေချင်တော့ အေးမြသာ လည်း မိပိုးကို “ ပိုး..နင် ကြည့်လဲ လုပ်အုံး..တော်ကြာ ဘိုက်ကြီးနေမှ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်
” လို့ တိုးတိုး တိတ်တိတ်လေး ပြောမိတယ် ။ မိပိုးက ရယ်တယ် ။ “ ဘိုက်ကြီးတော့လည်း ဦးချစ်နဲ့လက်မြန်မြန် ထပ်ဖြစ်သွားတာပေါ့ အေးမြရယ်…” လို့ ခပ်ပေါ့ပေါ့ဘဲ ပြန်ပြောတယ် ။
မိပိုးက ဂရုမစိုက်တဲ့အပြင် သူနဲ့ ဦးဦး လုပ်တာတွေကို အသေးစိတ်တွေ ပြောပြနေလို့ အေးမြသာလည်း
စိတ်တွေ ထကြွပြီး ပေါင်ကြား အခရာမှာ အရည်တွေ စိုစိရွှဲ ယိုစီးကျရတယ် ။ မိပိုးကို စိတ်ထဲကလည်း ကျိတ်ပြီး အားကျနေမိတယ် ။ မိပိုနေရာမှာသာ ငါဆိုရင် ဆိုပြီး စိတ်ကူးတွေ ယဉ်မိရတယ် ။ ညဖက်လည်း အိပ်မရဘဲ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်သပ်ရင်း ဦးဦးကို စိတ်ကူးထဲကနေ မှန်းဆနေမိခဲ့ရတယ် ။
ဦးဦးနဲ့ မိပိုးတို့လည်း အေးမြသာ ရှိနေတဲ့ အချိန်မှာပါ မရှောင်တော့ဘဲ အခန်းအအောင်းပြီး ကဲလာကြ
တယ် ။ မိပိုးက အရမ်းကဲတာ ။ အေးမြသာကို သူ့စိတ်ထဲရှိတာ အကုန်ပြောပြတာ ။ မိပိုးက ဦးဦးကို အရမ်းခိုက်သွားတယ် ဆိုတာ ပြောပြတယ် ။ “ဦးဦးက ဟိုနေရာကို နမ်းပေးလိုက်တာ အခု မိပိုး အမြဲလိုချင်နေလို့ ခက်ပြီ အေးမြရေ…” လို့ ပြောပြတယ် ။ အေးမြသာလည်း မိပိုးကို ဟိုဟာ ယက်ပေးနေတဲ့ ဦးဦးရဲ့ ပုံစံကို စိတ်ထဲ မှန်းဆနေခဲ့မိတာ အကြိမ်ကြိမ်းပါဘဲ ။ မိပိုးပြောပြလို့ ဦးဦးရဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာကလည်း အရမ်းရှည်ပြီး လုံးပတ်လည်း တော်တော် တုတ်တယ် ဆိုတာ အေးမြသာ သိနေရတယ် ။ မိပိုးက “ အေးမြ….အေးမြ ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ လုပ်တာ..ဟိုဒင်းလေ…လိုးတာ…မြင်ဘူးလား…” လို့ တိုးတိုးလေး ကပ်မေးဘူးတယ် ။ မိပိုးရယ်..ဘယ်မြင်ဘူးပါ့မလဲ…လို့ အေးမြသာလည်း ဖြေ
လိုက်တယ် ။ ဟိုစာအုပ် ကြည့်ဖူးတာတော့ ပြောမနေတော့ဘူးလေ ။
မိပိုးက ပြုံးစိစိနဲ့ “ ပိုးကတော့ တွေ့ဖူးတယ်…မာမီနဲ့ ဒက်ဒီ လုပ်ကြတာကို ခဏခဏဘဲ ချောင်းဘူးတယ်…” လို့ ပြောပြတော့ အေးမြသာလည်း…“ အို..မိပိုးရယ်…ဘာလို့ မိဘကို ချောင်းရတာလဲ..” လို့ ရှက်လန့်တကြား ပြောမိလိုက်တယ် ။
မိပိုးက “ ဒက်ဒီက မိပိုးရဲ့ အဖေရင်း မဟုတ်ဘူး..အေးမြရဲ့…” လို့ ပြောတယ် ။ ဒီတော့မှ အေးမြသာလည်း မိပိုးရဲ့အဖေကြီးက မိပိုးအမေက မိပိုးအဖေနဲ့ကွဲပြီးမှ ထပ်ယူတဲ့ ပထွေး ဆိုတာ သိရတယ် ။
မိပိုးက ဦးဦးနဲ့ ချစ်တင်းနှီးနှောတာတွေကို ခရေစေ့တွင်းကျ အသေးစိတ်တွေ ပြောပြောပြတိုင်း အေးမြသာအတွက်က အိပ်မရတဲ့ ညတွေ များခဲ့ရတာပေါ့ ။ ဦးဦးနဲ့မိပိုး အချစ်လွန်ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း မိပိုးက ဦးဦးရဲ့ လိင်တန်ဆာချောင်းက သူ့ဒက်ဒီထက် ကြီးတယ်လို့ ရယ်မောပြီး ဟာသအနေနဲ့ ပြောပြတယ် ။ အေးမြသာရဲ့ စိတ်တွေ ဘယ်လို ဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ မိပိုး မသိဘူးလေ ။
မိပိုးနဲ့ ဦးဦးတို့အကြောင်းကို မိပိုး မိဘတွေ သိသွားကြတဲ့နောက်ပိုင်း မိပိုးကို အေးမြသာနဲ့ မပေါင်းခိုင်းတော့ဘူး ။ အေးမြသာကိုလည်း မိပိုးအမေက ဖုန်းဆက်ပြီး ဆဲတယ် ။ မိပိုးနဲ့ မပတ်သက်ပါနဲ့တဲ့။
အေးမြသာက မိပိုးနဲ့ မပတ်သက်ဘဲ နေလို့ရပါတယ် ။ နေလို့ မရတာက ဦးဦး နဲ့ မိပိုး ။
မိပိုးက သူ့မိဘတွေ တားနေတဲ့ကြားက ဦးဦးနဲ့ တွေ့တာဘဲ ။ ဦးဦးကလည်း မိပိုးရဲ့ အဖေကြီး ခြိမ်းခြောက်နေတဲ့ကြားက မိပိုးနဲ့ မရရအောင် တွေ့တယ် ။ အဖေနဲ့ သမီး အရွယ် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သတင်းကြီး လူသိများလာတယ် ။ မိပိုးရဲ့ မိဘတွေက မိပိုးကို တားလို့ မရတော့ ဦးဦးဖက်ကို လှည့်လာတယ် ။ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ ဟာ ဖြစ်လာတယ် ။
ဦးဦး တရက် နေ့ခင်း ဆယ့်နှစ်နာရီလောက် အိမ်ကို ဖုံးဆက်တယ် ။ “ အေးမြသာ ..ဦးဦး အလုပ်မရှိတော့ဘူး..”.တဲ့ …။ အေးမြသာလည်း အရမ်း တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားသွားတယ် ။ ဦးဦးက
အရေးကြီးတဲ့ နေရာတခုမှာ ရာထူးကြီးကြီး တယောက် မဟုတ်လား ။ ဘာကြောင့်လဲဟင်..ဦးဦး….လို့ အေးမြသာ က ဦးဦးကို မေးလိုက်တော့ ဦးဦးက “ အတိအကျတော့
မသိဘူး အေးမြသာ..တခုဘဲ..လက်ရှိအိမ်ကနေ ဦးဦးတို့ ချက်ချင်း ဖယ်ပေးရမှာဘဲ…အင်း..ဖြစ်သမျှပေါ့ကွာ….”လို့ဘဲ ပြောတယ် ။
အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်မိုး လည်း ဦးဦး အရိပ်ကို မှီခိုနေကြရတဲ့ သူတွေ ဆိုတော့ ဦးဦး ပြိုလဲသွားရင် အေးမြသာတို့လည်း ခိုးကိုးရာမဲ့ပြီပေါ့ …။ ဦးဦး ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပါဘဲ ။ ဦးဦး နေနေတဲ့ အိမ်..တပ်ပေးထားတဲ့ အိမ်ဖုန်း ..ပေးစီးထားတဲ့ ကားတွေကို ချက်ချင်းဘဲ ပြန်သိမ်းသွားကြတယ် ။ ဦးဦးက သူ စိတ်ညစ်နေတဲ့ကြားက အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်မိုးတို့ကို နေစရာ နေရာ ရှာပေးခဲ့ပါတယ် ။
အဲဒီအချိန်ထဲက မိပိုးနဲ့ ဦးဦး မတွေ့ကြတော့ဘူး ။ မိပိုးကို သူ့မိဘတွေက နိုင်ငံခြားကို ခေါ်သွားကြပြီး ကျောင်း တက်ခိုင်းတယ်လို့တော့ မိပိုးရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း “ ယု ” ဆီက သိရတယ် ။ ယုနဲ့
မိပိုးတို့ကအထက်တန်းကျောင်းထဲက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ပေါ့ ..။
ဦးဦးလည်း စိတ်တွေ လေလွင့်ပြီး ကားတစီးနဲ့ ထွက်သွားလိုက်တာ ပြန်ကို ပေါ်မလာတော့ဘူး ။ အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်မိုးလည်း ကိုယ့်ဘဝကိုကျောင်းကြရလို့ ဦးဦး
ဘယ်ဆီကို ရောက်လို့ ရောက်နေမှန်း မသိတော့ပါဘူး ။ အေးမြသာလည်း ရရာအလုပ်တခု ဝင်လုပ်လိုက်သလို ရန်နောင်မိုးလည်း စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်မှာ စားပွဲထိုး ဝင်လုပ်ပြီး ကျောင်း
ဆက်တက်နေတယ်လို့ သူနဲ့ တခါ ဆုံတဲ့အချိန် ပြောပြတယ် ။
အေးမြသာလည်း တော်တော့်ကို အခက်အခဲ တွေ့တယ် ။ အေးမြသာ အလုပ်ရှင်ကလည်း အေးမြသာ ငွေရေးကြေးရေး အခက်အခဲ ရှိနေတာကို သိလို့ အခွင့်ကောင်းယူပြီး အတင်း
ကြံစည်ချင်သေးတယ် ။ အေးမြသာလည်း အဲဒီအလုပ်ကနေ ထွက်လိုက်ရပြန်တယ် ။ အေးမြသာရဲ့ သတင်းကို သိသွားတဲ့ ရန်နောင်မိုးက အေးမြသာဆီ ပြေးလာပါတယ် ။ သူက တောမှာ အတူတူ
ကြီးပြင်းလာခဲ့ကြတဲ့ မောင်နှမ တဝမ်းကွဲတွေပါ ။ သူ့အဖေ နဲ့ အေးမြသာ ရဲ့ အမေက မောင်နှမ တွေပါ ။ ရန်နောင်မိုးက သူလုပ်နေတဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ အေးမြသာကို အလုပ်သွင်းပေးပါတယ် ။
အလုပ်ရပေမယ့် အလုပ်က မီးဖိုခန်းထဲမှာ ချက်ပြုတ်ရတဲ့ အလုပ်ပါ ။ အလုပ်မရှိတဲ့အချိန် ရရာကို လုပ်ရတဲ့ သဘောပါဘဲ ။ ရန်နောင်မိုးနဲ့တော့ အလုပ်မှာ နေ့စဉ်လို တွေ့ကြပါတယ် ။ အေးမြသာ
လည်း ချက်ပြုတ်တဲ့နေရာမှာ လုပ်နေတော့ အစားအသောက် ပိုတာလေးတွေ ရှိရင် ရန်နောင်မိုးကို ဝေမျှပါတယ် ။ တချက်တချက်တော့ ဦးဦးကို အလုပ်များတဲ့ကြားထဲက သတိရမိပါတယ် ။ ဦးဦး
တယောက် ဘယ်ကိုများ ရောက်လို့ ဘာများ လုပ်နေပါလိမ့်..နေမှ ကောင်းရဲ့လား…ပေါ့ ..။
တနေ့ ချက်စရာ ပြုတ်စရာတွေလည်း ပြီးစီးပြီး လူသိပ် မကျတဲ့ ကြားရက်တရက်မှာ မီးဖိုခန်းကို “ ချက်ကြီး ” ကျေနပ်အောင် ဆေးကြောရှင်းလင်းနေတုံး ရန်နောင်မိုး မီးဖိုခန်းတံခါးပေါက်
ဆီကို ရောက်လာပါတယ် ။ အေးမြသာ ကို လှမ်းခေါ်တယ် ။ “ အေးမြ..ခဏ လိုက်ခဲ့..နင့်ကို အထူးအဆန်းတခု ပြမလို့ …” တဲ့ ။ အေးမြသာလည်း သူနဲ့ ဆိုင်အရှေ့ဖက်ကို လိုက်သွားလိုက်တယ်။
စားသောက်တဲ့ ခန်းမတနေရာကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်လို့ အေးမြသာ ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဦးဦးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။ ဦးဦးက မိန်းကလေးတယောက်နဲ့ ထိုင်စားသောက်နေတာပါ ။
( ဟယ်..ဦးဦး..မိန်းမများ ရနေပြီလား…ရည်းစားများလား …..)
မိန်းကလေးက ခပ်ချောချော ခပ်ထွားထွားလေး ..။ အေးမြသာက မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ်နေတဲ့ အဝတ်အစားနဲ့မို့ ဦးဦးိုလည်း အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာစိုးလို့ သွားမတွေ့တော့ပါဘူး ။
ရန်နောင်မိုးကတော့ စားပွဲထိုး တယောက်မို့ ဦးဦးကို သွားတွေ့ခဲ့့တယ် ။ ဦးဦးက ရန်နောင်မိုးကို တွေ့တော့ အရမ်း ဝမ်းသာတယ် လို့ ရန်နောင်မိုးက ပြောပြပါတယ် ။ အေးမြသာကိုလည်း မေးတယ်
လို့ ပြောပါတယ် ။ ဦးဦးက ရန်နောင်မိုးကို သူ့ဖုန်းနံပါတ် ပေးသွားတာကြောင့် နောက်ပိုင်း အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်စိုးတို့ ဦးဦးနဲ့ အဆက် ပြန်ရခဲ့ကြပါတယ် ။
ဦးဦးက တနေ့ သူ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတခန်း ဝယ်လိုက်တယ် မင်းတို့နှစ်ယောက် လာခဲ့ကြ လို့ ဖုန်းဆက် ခေါ်တာနဲ့ အလုပ်ပိတ်ရက်တရက်မှာ အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်မိုးတို့ ဦးဦးရဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကို
ရောက်သွားကြပါတယ် ။
ဦးဦးရဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းက တော်တော်ဘဲ ကောင်းပါတယ် ။ ဦးဦးက တိုက်ခန်းက ကောင်းပေမယ့် ဒါကို ဝယ်လိုက်လို့ ငါလည်း လက်ထဲ ငွေသိပ် မရှိတော့ဘူးကွာ..ခုထိလည်း ငါ အလုပ်လက်မဲ့ဘဲ
ဘာလုပ်ရမှန်း မသိသေးဘူး..ရှာနေတုံးဘဲ…” လို့ ပြောပါတယ် ။ အဲဒီနေ့က ဦးဦး ကိုယ်တိုင် ချက်ကျွေးတဲ့ ဟင်းတွေနဲ့ အေးမြသာတို့ ညနေစာ စားခဲ့ရပါတယ် ။ ရန်နောင်မိုးက ရယ်ဖြဲဖြဲနဲ့ “ ဦးဦး
ဟိုတခါ ဆိုင်ကို အတူတူလာစားတဲ့ စော်လေး အကြောင်း မပြောပြဘူးလား..ဦးဦးရဲ့ စော်လား..” လို့ မေးလိုက်တော့ ဦးဦးက “ ငါနဲ့ ခရီးသွားတုံး ဆုံခဲ့တဲ့ တယောက်ပါ..နံမည်က နွယ်နွယ်ဦးတဲ့..
သွားရင်းလာရင်း တွေ့ကြုံခဲ့ကြတယ်ဘဲ ဆိုကြပါတော့ …တွေ့ဆုံကြုံကွဲ ဆိုသလို အခုတော့လည်း သူနဲ့ မတွေ့တော့ပါဘူး …” လို့ ရယ်ပြီး ပြောပြပါတယ် ။ ဦးဦး က အေးမြသာနဲ့ ရန်နောင်မိုး
အမြဲ ဦးဦးအိမ်ကို လာကြ..လို့ ခေါ်ပါတယ် ။
နောက်တခါ ဦးဦး တိုက်ခန်းကို ရန်နောင်မိုးနဲ့ အေးမြသာတို့ ရောက်သွားကြတော့ ဦးဦးက သူ တက်စီကား မောင်းနေပြီ လို့ ပြောပြလို့ အေးမြသာတို့ အံ့သြသွားကြရပါတယ် ။ ဦးဦးလို ထက်မြက်ပြီး
လူတွေ ထောင်နဲ့ချီတဲ့ အလုပ်ကြီးတခုကို တာဝန်ယူနိုင်ခဲ့တဲ့ လူက တက်စီမောင်းနေတယ် ဆိုလို့ အ့ံသြကြတာပါ ။ စိတ်လည်း မကောင်းကြဘူး ။
အခုလည်း မိန်းကလေး ချောချောလေးတယောက် နဲ့ ဦးဦးကို တွေ့ရပြန်ပြီ ။ အားတဲ့တရက်တော့ ဦးဦးကို အိမ်သွား ရှင်းပေးရင်း ဒီ မိန်းကလေး အကြောင်းကို မေးကြည့်ရအုံးမယ် …။
နွယ်နွယ်ဦး
လူပွဲစား ( ဖါခေါင်း )
မနက် ၁ဝနာရီ တိတိ အချိန် မေရီဘရောင်း မှာ နွယ်နွယ်ဦး ကြက်သားဆန်ပြုတ် သောက်နေတယ် ။ နို့သကြား မပါတဲ့ ကော်မီအမဲတခွက်နဲ့ ..။
စားပွဲပေါ် ချထားတဲ့ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ဆမ်ဆောင်း အက်စ် စစ်စ် ဖုန်းပြားပြားလေး တတစ်တစ်နဲ့ မြည်လာတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦး ဒီဖုန်းတလုံးနဲ့ လုပ်စားနေရတာ ။ ပွဲစား ဆိုတော့ ဖုန်းတလုံးနဲ့
ဆက်သွယ်နေရတာကို ဆိုလိုတာပါ …။
“ ဟယ်လို..နွယ်ဦး….ပြောနေပါတယ် ….ဘယ်သူလဲဟင်…”
“ ကိုယ်ပါ ….ဘယ်လိုလဲ..ကိုယ် ရှာခိုင်းထားတာ အိုကေလား …”
“ ကိုဝင်းမော်ဦး ….ဟင်းဟင်း..အိုကေပါတယ် ရှင်…ကိုယ့်ဖေါက်သည်တွေ အတွက်ဆို အိုကေရမှာပေါ့ ….ဒီနေ့ လိုချင်တာလား ….”
“ အင်း..ဟုတ်တယ် ….အစီအစဉ်လေး နဲနဲလေးတော့ ပြောင်းလိုက်ချင်တယ် ….နွယ်ဦးရေ….”
“ ရတယ်လေ ..ကိုယ့် ကပ်စတန်မာတွေ အတွက်ဆို ဘာဘဲ ပြောင်းပြောင်း..နွယ်ဦးက ဆောင်ကြဉ်းပေးရမှာပေါ့ရှင် …”
“ တခြားတော့ မဟုတ်ပါဘူး..နွယ်ဦးရယ် ..ကိုယ် တွေ့ချင်တာက နွယ်ဦး ထိန်းထားတဲ့ ..ပြာရီဝေ တို့ ညိုပြာလွမ်းတို့ မဟုတ်ဘူး ….ကိုယ် ပို စိတ်ဝင်စား တာက နွယ်ဦး ….နွယ်ဦးနဲ့ တွေ့လို့
ရမလား …”
“ အို…ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ ကိုဝင်းမော်ဦးရယ် ..နွယ်ဦးက ပွဲစားပါရှင်..ကိုယ်တိုင် မလုပ်ဘူး…အဲဒါတော့ ဆောရီးပါ ..ကိုဝင်းမော်ဦးတို့ စိတ်ကြိုက် ရှာပေးပါမယ် …လိုချင််တဲ့
ပစ္စည်းကောင်းလေးတွေ ရရပါစေမယ်ရှင်..ဟင်းဟင်း..ကျမကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါ…”
“ နွယ်ဦး ရှာပေးတာတွေ ကိုယ်တို့ အဖွဲ့က စိတ်ဝင်စားပါတယ်..ကြိုက်လည်း ကြိုက်ပါတယ် …ဒါပေမယ့် ကိုယ် ပို စိတ်ဝင်စားတာက နွယ်ဦးပါ..တခါလောက်တော့ ပေးတွေ့ပါလားဟင်…”
“ ခက်တာဘဲရှင်..နွယ်ဦးက အကျိုးဆောင် လုပ်ငန်း သက်သက်ပါ …ခက်တာဘဲ..ဟင်းဟင်း…”
“ နွယ်ဦးရယ်…တကယ်ပါ…တွေ့ပါရစေ ….လုပ်ပါ…တခါထဲပါ ….”
“ ခက်တော့တာဘဲ..ကဲ..ကဲ..အခု သူက ဘယ်မှာလဲ…”
“ ကိုယ်က ကိစ္စတခုနဲ့ ပန်းဆိုးတန်းမှာ ရောက်နေတယ် ….နွယ်ဦးက ဘယ်မှာလဲ..”
“ ကျမက မေရီဘရောင်းမှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားနေတယ် ….ဘားလမ်းထဲက မေရီဘရောင်း…”
“ အိုကေ..ကိုယ် လာခေါ်လိူ့ရမလား …”
“ ကဲ..ကဲ..ဒီလောက်တောင် အဖြစ်သဲနေတော့လဲ …လိုက်ရမှာပေါ့..တခုတော့ ရှိတယ်နော် …သူ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့ ..သူ့မို့….”
“ စိတ်ချပါ..နွယ်ဦးရယ်…ကိုယ့်ကို လက်ခံတာဘဲ ဝမ်းသာလှပါပြီ ….ကဲ လာခဲ့မယ်…”
မကြာခင် ကားလေးတစီး မေရီဘရောင်းဆိုင် အရှေ့ကို ထိုးဆိုက်လာပါတယ် ။
ကိုဝင်းမော်ဦး ကားထဲက ထွက်လာတယ် ။ နွယ်ဦးလည်း ဆိုင်ထဲက ထွက်လိုက်တယ် ။
“ နွယ်ဦး …”
“ ကိုဝင်းမော်ဦး …”
“ နွယ်ဦးက အမြဲ ရှိုင်းနေတာဘဲ..တကယ်တကယ်…မိုက်တယ် …”
“ အံမယ်..မြှောက်နေပြန်ပြီ ….”
ကားထဲကို အဝင် ကားမောင်းတဲ့ လူကို အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိတယ် ။
“ ဟင်..ဦးလေးချစ် ….”
“ နွယ်ဦး ….”
ဦးလေးချစ်နဲ့ နွယ်ဦး အဆက်ပြတ်သွားခဲ့ပြီး တခါမှ ပြန်မတွေ့တော့တာ..အခု ပြန်တွေ့တာ ပထမဆုံးပါ ။ ဦးလေးချစ် တက်စီမောင်းနေတယ် ဆိုတာလည်း နွယ်ဦး မသိဘူး ။ နွယ်ဦးလည်း တက်စီတွေ
တချိန်လုံး ငှားစီးနေပေမယ့် ဦးလေးချစ်နဲ့ တခါမှ မဆုံခဲ့ကြဘူးလေ ။ ဦးလေးချစ် ပြောတာကတော့ သူက ဟိုတယ်တခုမှ အမြဲ သွားထိုးတာ တဲ့ ။
ကိုဝငိးမော်ဦးကို ရွှေဂုံတိုင်ဖက်က ဟိုတယ် တခုကို နွယ်ဦး ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ ဦးလေးချစ် နဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ချင်း ဖလှယ်လိုက်တယ် ။
“ ဦးလေးချစ်….ပြန်ဆုံရအောင်..လတ်တလောတော့ နွယ်ဦး အလုပ်များနေလို့ …”
ကိုဝင်းမော်ဦးနဲ့ ဟိုတယ်ထဲ မဝင်ခင် ဦးလေးချစ်ကို နုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ် ..။ ဦးလေးချစ်က “ ကောင်းပြီ..နွယ်ဦး..” လို့ဘဲ ခပ်တိုးတိုး ပြန်ပြောပါတယ် ။
ကိုဝင်းမော်ဦးက နောက်သုံးနာရီလောက်ကြာရင် ဖုန်းဆက် ခေါ်လိုက်မယ် လို့ ဦးလေးချစ်ကို ပြောလိုက်ပါတယ် ။ ကိုဝင်းမော်ဦးလည်း ဘယ်အချိန် ဘယ်ကာလ ထဲက ထန်နေသလဲ မသိပါဘူး ။
ဟိုတယ် အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အငမ်းမရဘဲ နွယ်ဦးကို နမ်း ကိုင်..ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်တော့တာဘဲ …။
“ ဟိတ်…ဖြည်းဖြည်းကွာ….တခါထဲ….အချိန် မရတာ ကျနေတာဘဲ …..”
“ နွယ်ဦးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး တွေ့ချင်နေမိတာ ကြာပြီ ….”
“ အမလေး..ပိုလိုက်တာ..ဒါဘဲနော် …သူ ..ဖြိုးကြီးတို့ကို မပြောရဘူး ….”
“ မပြောပါဘူး….စိတ်ချ…”
ကိုဝင်းမော်ဦးက နွယ်ဦးကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲခေါ်လို့ ..“ ဟိတ်…မလုပ်နဲ့..အဝတ်တွေ ကြေမွကုန်မယ် ….ချွတ်ပါရစေအုံး…ယူလည်း ချွတ်လိုက်လေ ….ရေအရင် ချိုးချင် ချိုးလိုက် ….”
လို့ ပြောရင်း နွယ်ဦး က ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တခုပြီး တခု ဖယ်ချွတ်လိုက်ပါတယ် ။ နွယ်ဦးရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ ကိုဝငိးမော်ဦး က
နတ်ပူးသလို တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်ပြီး နွယ်ဦးကို တက်ခွတော့တာဘဲ ။ အရင်အခါတွေတုံးက နွယ်ဦးက ခေါင်းအနေနဲ့ ခေါ်ပေးတဲ့ စော်လေးတွေကို ဖြုတ်တဲ့ အချိန်မှာ နွယ်ဦးရဲ့ ဒီနို့ကြီးတွေကို
တပ်မက်ပြီး လုပ်ချင်နေခဲ့တာ အခုတော့ သူ့ဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားးရတာမို့ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်ဘဲ တက်ခွတော့တာပါ ။
“ ဟိတ်..ဖြေးဖြေးလေ…ဆရာကြီး ..ကမူးရှူးတိုးကြီးပါလား ….”
ဒီနေ့လဲ နှိုးစက် မလိုဘဲ အစောကြီးနိုးတယ် ။ လမ်းတပတ်လျှောက်..လဖက်ရည်ဆိုင် ခဏထိုင်ပြီး ကားကို စစ်တယ် ။ မော်နီကာ့ဆီကို ခပ်စောစော သွားရမယ် ။ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် ကောင်းကောင်း တဆိုင်ကို ခေါ်သွားမလို့ ညကထဲက စဉ်းစားထားတယ် ။
စိတ်ထဲမှာ ခိုးလို့ခုလု ဖြစ်နေတာက ဟို ဏီဘို ဆိုတဲ့ ဟော့ရှော့ကောင်လေး ဘဲ ။ မော်နီကာက ဏီဘိုကို သဘောကျသွားတယ် ထင်တာဘဲ ။ မနာလိုမဖြစ်ဘဲ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်ဖို့ ညတုံးက စိတ်
ပြုပြင်ခဲ့ပေမယ့် မရဘူး ။ ဏီဘိုနဲ့ မော်နီကာ အခုထက် ပို ရင်းနှီး ပတ်သက်သွားမှာကို သူ ပူနေတယ်။
ဒီနေ့ လုပ်မယ့် ဏီဘိုရဲ့ စတိတ်ရှိးပွဲကို မော်နီကာက သူ့ကို လိုက်ပို့ခိုင်းနေတယ် ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် စိတ်ထဲမှာ မကြိုက်ပေမယ့် မော်နီကာ ပို့ခိုင်းရင်တော့ သူ ပို့ပေးရမှာပါဘဲလေ ။ ဒီနေ့ အိမ်က မထွက်ခင် ခါတိုင်းထက် ပိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်နေမိသလား ..။ အဝတ်အစားကိုလည်း ခါတိုင်းလိုတွေ့တာ ကောက်မဝတ်ဘဲ အရောင်လိုက်ဖက်မယ့်ဟာကို ရှာမိသလား ။
ဒါတွေဟာ မော်နီကာရဲလွင် ကို သူ့စိတ်ထဲက သာမန်ကားငှားစီးတဲ့သူထက် ပိုနေတယ် ဆိုတာ ပြသနေ
တယ် ။ ကားကိုမောင်းရင်း ဏီဘို့ဆီသွားမယ့်ကိစ္စကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ဖျက်ရမလဲ သူ စဉ်းစားလာတယ် ။
လမ်းမှာ မုန့်လက်ကောက်..ကောက်ညှင်းပေါင်း..ပဲပြုတ် ..ဘိန်းမုန့် ဝင်ဝယ်တယ် ။ မော်နီကာကို မြန်မာ မုန့်တွေ စားစေချင်လို့ …။
ဟိုတယ်ဝင်းထဲကို ချိုးကွေ့ဝင်လိုက်တယ် ။ သူ ခါတိုင်း ရပ်နေကျနေရာလေးမှာ ကားကို ရပ်လိုက်တဲ့
အချိန် ဟိုတယ်ဝင်ပေါက်လှေခါးထစ်တွေ နားကနေ နဝရတ် သူ့ကို လက်ယပ်ခေါ်နေတာကို တွေ့လိုက်လို့ ကားထဲက ထွက်ပြီး ဟိုတယ်ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။
“ ဦးလေးချစ် …မမော်နီကာရဲလွင်က ဦးလေးချစ် လာရင် သူ့အခန်းကို တက်ခဲ့ပါ..လို့ မှာထားတယ် ..
တက်သွားလိုက်ပါအုံး …”
“ ဟုတ်ကဲ့…နဝရတ်…ကျေးဇူးဘဲနော် …”
နဝရတ်က ခေါင်းလေးညှိမ့် ပြုံးပြတယ် ။ ဓါတ်လှေခါးဆီ သူလျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ မော်နီကာ့အခန်း
က ခြောက်ထပ်မှာ ။ အခန်းနံပါတ် ၆၀၃ ။ မောနီကာက သူ့ကို အခန်းကို တက်လာခိုင်းတာ သူ့ကို ရင်းနှီး ခင်မင်သွားသလို ယုံကြည်စိတ်ချလို့လည်း ဖြစ်မည်လို့ သူစဉ်းစားနေရင်း မော်နီကာ့အခန်းရှေ့ကို သူရောက်လာတယ် ။
တံခါး ခပ်ဖွဖွ ခေါက်လိုက်တယ် ။
“ ဟေး…ဦးလေးချစ် …ရောက်လာပြီ….ဟာ..ဘာတွေလဲ ..လက်ထဲမှာလဲ အထုပ်တွေ အများကြီးနဲ့…”
ခပ်ဝဲဝဲ အသံလေးနဲ့ မော်နီကာ ပြောလိုက်ပြီး တံခါးဖွင့်ပေးတယ် ။
“ အဟဲ…မော်နီကာ အတွက် မြန်မာမုန့်လေးတွေ ယူလာတာ….”
“ အိုး..မော်နီကာက ဟိုတယ်က ကျွေးတဲ့ ဘရိတ်ဖတ်စ်..ဦးလေးချစ်ကို ကျွေးမလို့..မဆိုးဘူး..ဦးလေးချစ်
မြန်မာ အစားအစာတွေလည်း ကျွေးတယ်..အစုံဘဲ…မနက်စောစော လမ်းထွက်လျှောက်ရင်း ဝင်ကြည့်ခဲ့
တာ..ဦးလေးချစ် မုန့်တွေကို မော်နီကာက စားမယ်…ဦးလေးချစ်က ဟိုတယ်ကဟာတွေကို စား…ဘယ်လိုလဲ…”
“ ရပါတယ် …မော်နီကာ…..”
“ ခဏ ထိုင်အုံး..မော်နီကာ အဝတ်လဲလိုက်အုံးမယ် …”
အခုမှ သေသေချာချာ ကြည့်မိတယ် ။ မော်နီကာသည် မနက်လမ်းထလျျောက်တဲ့ အသားကပ်ဘောင်းဘီအနက်ကလေးနဲ့ တီရှပ်ပွပွလေးနဲ့ဘဲ ..။
ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ မော်နီကာ့ကိုမသိမသာ ကြည့်လိုက်မိတော့ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေး အောက်က တင်လှလှကြီးတွေက တုန်လှုပ်သွား
နေတာတွေကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
အိုး..အရမ်းမိုက်တာဘဲ ။
မော်နီကာ့ဟိုတယ်ခန်းလေးထဲ မော်နီကာ့ ရေမွှေးနံ့လေးတွေ သင်းပျံ့နေတယ် ။ စိတ်ထဲမှာ သူ မော်နီကာ့ကိုချစ်မိနေပြီလို့ သိလိုက်တယ် ။ ဏီဘိုနဲ့ မော်နီကာ့ကို မနီးစပ်စေချင်ဘူး ။ ဘယ်လိုလုပ်
ရပါ့မလဲ….။
ချလောက်…
ရေချိုးခန်းတံခါး ပွင့်လာတယ် ။ အား….အိုး..အရမ်း ရှိုင်းတဲ့ နတ်မိမယ်လေး ထွက်လာတယ် ။ မော်နီကာ သူမ အသားအရည်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် အနက်ရောင် ပြောင်ပြောင် ဝတ်စုံကို ဝတ်လာတယ် ။
အနက်ရောင် လက်ပြတ် အကျ ႌလေးနဲ့ အနက်ရောင် စကပ် တိုတိုလေး ။ လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းလေးတွေက အရမ်းလှတာဘဲ ။
“ ဟိတ်..ဘာငေးနေတာလဲ..ဦးလေးချစ် …. ”
“အဟဲ..ဟင်း…”
“ သွားစို့..မော်နီကာ ဆာနေပြီ . . ”
မော်နီကာနဲ့ ဓါတ်လှေခါးထဲ နှစ်ယောက်ထဲ စီးပြီး အောက်ဆုံးထပ်က ဘရိတ်ဖတ်စ်ကျွေးတဲ့ အခန်းကို
သွားကြတယ် ။
နဝရတ် အပါအဝင် ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း မိန်းကလေးတွေက သူနဲ့ မော်နီကာကို စူးစမ်းတဲ့အကြည့်တွေ
နဲ့ ကြည့်နေကြတယ် ဆိုတာကို သူ တွေ့လိုက်တယ် ။
မော်နီကာက သူ ယူလာတဲ့ မြန်မာမုန့်တွေကို အားရပါးရ စားလို့ သူ ဝမ်းသာ ကျေနပ်နေတယ် ။ ဟိုတယ်က အစားအစာတွေကိုလည်း မော်နီကာက သူ့ကို ကျွေးတယ် ။ ကြာဇံကြော် ..တော်တော်ကောင်းတယ် ။
“ ဒီဟိုတယ်က အစားအစာတွေလည်း မဆိုးဘူ..ဦးလေးချစ် ..တနေ့လောက် ဒီဟိုတယ်က ဆိုင်မှာ
ဦးလေးချစ်နဲ့ ညစာ စားကြရအောင် …”
ဘရိတ်ဖတ်စ် စားပြီးတော့ မော်နီကာနဲ့ အပြင်ထွက်ကြတယ် ။ အိမ်ကထွက်ကထဲက မော်နီကာ ဏီဘို ဆိုတဲ့ ကောင်ရဲ့ တီးဝိုင်းကို သွားကြည့်ဖို့ သတိမရပါစေနဲ့လို့ အထပ်ထပ် အခါခါ ဆုတောင်းနေခဲ့
ပေမယ့် သူ ဆုတောင်း မပြည့်ဘူး ။
ဟိုတယ်က ကားမောင်း ထွက်ခဲ့တဲ့ အချိန် မော်နီကာက ဏီဘိုတို့ တီးဝိုင်းရဲ့ စတိတ်ရှိုးကို သွားချင်တဲ့
အကြောင်း ပြောတော့တာဘဲ ။
မိပိုး (သို့မဟုတ် ) ပိုးဒါလီဆွေ
ကျောင်းသူ ( ခေတ္တ ..အမေရိကန်နိုင်ငံ )
ရွက်ဝါတွေ ကြွေနေတဲ့ ကျောင်းဝင်းထဲက လမ်းကလေးက ခုံတန်းလျားလေးမှာ မိပိုး တယောက်ထဲထိုင်နေမိတယ် ။
ခပ်လှမ်းလှမ်းက Food Truckထဲမှာ တရုတ်အဖိုးကြီး ထိုင်ပြီး ငိုက်မြည်းနေတယ် ။ Lunch time ဆိုရင်တော့ ဒီဆိုင်လေးမှာ လူတွေ အုံနေပေမယ့် အခုအချိန်ကတော့ စောသေးတယ် ။ မိပိုး တခါတခါမှာ ဦးချစ်ကို အရမ်း သတိရနေမိတယ် ။ ဒီနေ့မနက် အထူး ပေါ့ ။
ဒီနေ့မနက်စောစော မိပိုး အိပ်မက်တွေ မက်ပြီး အိပ်ရာထဲမှာ ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေမိတယ် ။
အိပ်မက်က ဦးချစ်နဲ့ မိပိုး အချစ်လွန်ကြတယ်လို့ မက်တာ ။ အိပ်မက်က တကယ်လိုဘဲ ။ ဦးချစ် မိပိုး
ကို ချစ်ပေးတာ အရမ်း ပီပြင်တာဘဲ ။ အိပ်မက်လေး နှမြောနေတယ် ။ အိပ်မက်က လန့်နိုးတော့မိပိုး စိုစိုရွှဲနေတယ် ။ မိပိုး ကိုယ့်ဖါသာ ဖိဖိ ပွတ်နေခဲ့မိတယ် ။ ဦးချစ်နဲ့အချစ်လွန်ခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားမြင်ယောင်ပြီး ဖြေဖျောက်မိတယ် ။ ဒီလို ဖြေဖျောက်မိတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ ။ ဦးချစ်က မိပိုးကို ဒီကိစ္စတွေ
ကို သင်ပေးခဲ့တဲ့ လက်ဦးဆရာပါ ။ မိပိုး ဦးချစ်ကို အရမ်းစွဲတယ် ။ ဦးချစ်က တကယ့်ကို ချစ်တတ်တဲ့လူကြီး ။ မိပိုး အသဲစွဲအောင် လုပ်တတ်တယ် ။
ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ လိင်ဆက်ဆံတာကို ဦးချစ်နဲ့ ပထမဆုံး ကြုံဘူးတာပါ ။ လိင်ဆက်ဆံတဲ့ နည်းလမ်း
တွေ..ဘယ်လို နမ်းရတယ်..စုတ်ရတယ်..ယက်ရတယ် ဆိုတာတွေကို ဦးချစ်နဲ့ အချစ်စခန်းတွေ ဖွင့် ချစ်ဗျူဟာတွေ ခင်းရင်းနဲ့ မိပိုး တတ်ကျွမ်းလာတာပါ ။ ဦးချစ်က လိင်ကိစ္စမှာ သင်ဆရာပေါ့ ။ မြင်ဆရာ ကတော့ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီ ။
သူတို့ လိင်ဆက်ဆံတာကို ချောင်းကြည့်ပြီး အသိတွေ တိုးခဲ့ရတာကြောင့် သူတို့က မြင်ဆရာတွေလို့
မိပိုး ပြောချင်တာပါ ။ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီက တဏှာထန်လာရင် ဘေးဘီကို ဘာမှ မမြင် မသိတော့ဘူး ။ သူတို့ လိုချင်တာကိုဘဲ မဲနေတတ်တယ် ။
မိပိုးလည်း သူတို့ မဆင်မခြင် လုပ်ကြတာကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မမြင်အပ်တာတွေ မြင် မသိသင့်သေးတာတွေ သိနဲ့ စောစောစီးစီး အပျိုဖြစ် သွေးသားဆန္ဒတွေ ထကြွ သောင်းကျန်းခဲ့ရတယ် ။
ဒက်ဒီရဲ့ လိင်တန်ဆာကို မာမီ အားရပါးရ စုတ်ပေးခဲ့တာတွေကို ခိုးခိုး ချောင်းပြီး မိပိုးလည်း ကိုယ်တိုင်လက်တွေ့ မာမီ စုတ်သလို စုတ်ခင်ခဲ့မိရတယ် ။ ဒက်ဒီရဲ့ နီညိုညို တုတ်တုတ်ခဲခဲ ရှည်လမျောကြီးကိုလည်း တပ်မက်လိုလားမိရတယ် ။ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီတို့က လိင်ဆက်ဆံတာကို အရသာခံတဲ့လူတွေ ။
ပက်လက်ပေါင်ကားပေး တက်ညှောင့် သုတ်ပန်းထွက် မြန်မြန်လွယ်လွယ် လုပ်ကြသူတွေ မဟုတ်ဘူး ။
တယောက်နဲ့တယောက် စုတ် ယက်ပေး…ပွတ်သပ် နှူးနှပ်ပေးကြပြီး ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ စိမ်ပြေနပြေ အရသာခံ လုပ်ကြတာ ။ မိပိုးလည်း သူတို့လုပ်တာတွေကို ချောင်းကြည့်ပြီး ရည်းစား ထားချင်လာတယ်။
ရည်းစား ထားတဲ့နေရာမှာလည်း မနူးမနပ် ဆယ်ကျော်သက် ကောင်လေးတွေနဲ့ မထားချင်ဘူး ။
မိန်းမကိစ္စ လိင်ကိစ္စမှာ ကျွမ်းနေတဲ့ ၀ါရင့်နေတဲ့ အသက်ကြီးကြီး လူကြီးတယောက်နဲ့ ထားချင်တယ် ။
ဦးချစ်ကို တွေ့တော့ မိပိုး စိတ်ကူးထဲက ချစ်သူနဲ့ တထပ်တည်း ကျနေခဲ့လို့ မိပိုး သူ့ကို တအား သ
ဘောကျတာ ။ မိပိုး ထင်သလိုဘဲ ဦးချစ်က မိန်းမကိစ္စ လိင်ကိစ္စမှာ တဖက်ကမ်းခတ် ကျွမ်းနေတဲ့ လူကြီး ဖြစ်နေတယ် ။
ဦးချစ်က တကယ် အနမ်းတော်တဲ့လူကြီး ။
မိပိုး တကိုယ်လုံးမှာ ဦးချစ် မနမ်းဘူးတဲ့နေရာ မရှိသလောက်ဘဲ ။ ဦးချစ် အနမ်းတွေကို မိပိုး တအား
ကြိုက်တယ် ။ ဦး ယက်တာတွေ စုတ်တာတွေကို အရမ်းကို ကြိုက်ခဲ့တယ် ။ အခုလည်း ကြိုက်နေဆဲဘဲ ။ လွမ်းနေတယ်..ဦးချစ်ရယ် …။
ဦးချစ်နဲ့ ခွဲပြီး ဒီမှာ ကျောင်းလာတက်နေရတာ မိပိုး အရမ်း စိတ်ဆင်းရဲတာဘဲ ။ မိပိုး မာမီ့အမျိုးတွေနဲ့ နေရတယ် ။ သူတို့က သဘောကောင်းကြပါတယ် ။ မိပိုး ဘာလိုလို လုပ်ကိုင်ကူညီကြတယ် ။ မိပိုး
နဲ့ ဦးချစ် ဇာတ်လမ်းကို သူတို့ အကုန်သိတယ် ။ သူတို့ကို မိပိုး စိတ်ထဲမှာ မုန်းနေတယ် ။ မိပိုးကိုသူတို့နဲ့ အမြဲ ပတ်သက်နေတဲ့ မြန်မာမိသားစုတွေထဲက ကောင်လေးတွေနဲ့ ဖြစ်သွားစေချင်လို့ မိပိုး
အနားကို ကောင်လေးတွေ ခေါ်ခေါ်လာပေးကြတယ် ။ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ အပြင် အတူတူ ထွက်စားခိုင်းတယ် ။ မိပိုး အခုထိ ဘယ်ကောင်လေးကိုမှ စိတ်မဝင်စားဘူး ။ မိပိုး လွမ်းနေတာ မိပိုးရဲ့
ချစ်ဦးသူ ဦးချစ် ဘဲ ။ ဟုတ်တယ်…ဦးချစ်က မိပိုးရဲ့ ပထမဆုံး ချစ်ခဲ့တဲ့ ချစ်သူ ။
ဦးချစ်ကို မိပိုး အေးမြသာကြောင့် တွေ့ခဲ့ရတာ ။ အေးမြသာက စာတော်တယ် ။ အေးမြသာက မိပိုးကို
စာပြပေးတယ် ။ သူက နယ်က ကျောင်းလာတက်တာလို့ စစချင်း တွေ့ကြခင်ကြကထဲက အေးမြသာက ပြောပြခဲ့တယ် ။ သူ့ရဲ့ ဦးလေး အိမ်မှာ နေတယ် တဲ့ ။
မိပိုးက စိတ်လေတယ် ။ ကျောင်းလဲ ခဏခဏ ပြေးတယ် ။ မိပိုး အေးမြသာဆီက စာပြန်ကူးရတယ် ။
အေးမြသာက မိပိုးကို စာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကူညီတယ် ။ သူက အိမ်လိုက်ခဲ့ပါလား..သူ စာပြပေးမယ်..
လို့ ပြောတာနဲ့ မိပိုး သူနဲ့ သူ့အိမ်ကို လိုက်သွားတယ် ။ သူ့ဦးလေးရဲ့ အိမ်ပေါ့ ။
သူ့ဦးလေးရဲ့ အိမ်က ဒီလောက် ကောင်းလိမ့်မယ် လို့ မိပိုး မထင်ခဲ့မိဘူး ။ သူ့အိမ်ရောက်မှ အေးမြသာရဲ့ ဦးလေးက ရာထူးကြီးတဲ့ လူဆိုတာ သိရတယ် ။ စစချင်း အေးမြသာ ဦးလေးကို မတွေ့ဘူးသေးဘူး ။ သူအလုပ်က ပြန်မလာခင်မှာ မိပိုးက အိမ်ပြန်တာကိုး ။ အေးမြသာ ပြောတာကမိပိုး အခုလို အိမ်လိုက်လာပြီး စာသင်တာ သူ့ဦးလေးကို ခွင့်ပြုချက်နဲ့ လုပ်တာပါ…မိပိုး လာတာ ဦးလေးသိတယ်..တဲ့ ။ တနေ့တော့ မိပိုး ဦးချစ်နဲ့ ဆုံရပါတယ် ။ ဦးချစ်က မိပိုး မာမီနဲ့ တရွယ်ထဲ ဆိုပေမယ့်
အရမ်း နုတယ် ။ လူငယ်တယောက်လိုဘဲ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ပိန်ပိန်ပါးပါး ။ ဦးချစ်ကို စတွေ့တွေ့ခြင်းဘဲ မိပိုး ရင်ခုံမိတယ် ။ ဦးချစ်ရဲ့ စူးရှတဲ့ မျက်လုံးတွေက မိပိုးကို ကြည့်နေတာက ရင်တုန်စရာကြီး ။
ဒီလို အသက်နဲ့ ရာထူးကြီးတဲ့ နေရာကို လုပ်နေတယ် ဆိုကထဲက တော်တော်ထူးချွန် ထက်မြက်လို့ဖြစ်မယ်လို့ ဦးချစ်အပေါ် မိပိုး အထင်ကြီးတဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်မိတယ် ။ စဆုုံတဲ့နေ့က ဦးချစ်က မိပိုးနဲ့ အေးမြသာ စာလုပ်နေတဲ့ ထမင်းစားခန်းထဲက စားပွဲကို လာပြီး..ညနေကျရင် သမီးရဲ့အိမ်ကို ဦး ပြန်ပို့ပေးနိုင်တယ် ….လို့ လာပြောတယ် ။ အဲဒီအချိန်ကထဲက မိပိုးက ဦးချစ်ကို တွယ်တာချင်နေမိတယ်ဆိုရင် ဦးချစ် ယုံပါ့မလား ။ မိပိုးက စိတ်ထဲ အောင်းမထားတတ်တဲ့သူ ဆိုတော့ မကြာခင်မှာဘဲ အေးမြသာကို ဦးချစ်ကို စိတ်ဝင်စားနေမိတဲ့အကြောင်း ပြောပြမိခဲ့တယ် ။ အေးမြသာက “ မိပိုးရယ် ..မိပိုးနဲ့ ဦးဦးက အသက် အရမ်းကွာနေတာဘဲ..မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွာ….မိပိုး ရဲ့ မိဘတွေကလည်း လက်ခံ
မှာ မဟုတ်ဘူး …. စိတ်ထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်ပါ သူငယ်ချင်းရာ…” လို့ ပြောခဲ့တယ် ။
လိုချင်တာကို မရရအောင် လုပ်တတ်တဲ့ မိပိုးက ဦးချစ်ကို ချစ်မိတာကို နောက်မဆုတ်ဘူး ။ ဦးချစ်သိ
အောင် ပြသမိတယ် ။ ဦးချစ်ကလည်း မိပိုးကို စိတ်ဝင်စားနေတယ် လို့ မိပိုး ထင်တယ် ။ ယုံတယ် ။
ခါတိုင်းဆို နောက်ကျမှ အိမ်ပြန်လာတဲ့ ဦးချစ်က မိပိုး စာလာကျက်နေတဲ့ နောက်ပိုင်း စောစော ပြန်လာ
နေတယ် ။ ညနေတိုင်းလို မိပိုးနဲ့ အေးမြသာကို ကြေးအိုး လိုက်ကျွေးလိုက် ရှမ်းခေါက်ဆွဲ လိုက်ကျွေးလိုက် လုပ်တယ် ။ မိပိုက ဦးချစ် အခုလို မိပိုးကို ဂရုစိုက်ရင် ရင်ထဲမှာ အရမ်း ကျေနပ် ပီတိ
ဖြစ်တယ် ။ ကြည်နူးတယ် ။ အေးမြသာနဲ့ မိပိုး ဦးချစ် ကျွေးတာ လိုက်စားနေတဲ့အချိန် အေးမြသာ မပါဘဲ ဦချစ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ လို့ တွေးမိခဲ့တယ်လေ ..။
တနေ့ အိမ်မှာ ဒက်ဒီ..မာမီတို့နဲ့ ညစာ စားနေတဲ့ အချိန် မာမီက “ မိပိုး…သမီး…သမီးရဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့
ဦးလေးက ဘယ်သူလဲ…” လို့ မေးလာတယ် ။ မိပိုးကို လိုက်ပို့တဲ့ ဦးချစ်ရဲ့ တန်ဖိုးကြီးကားကို မာမီ တွေ့သွားလို့ နေလိမ့်မယ် ..။
မာမီနဲ့ ဒက်ဒီက ဂုဏ်ရှိတဲ့ အာဏာရှိတဲ့ လူတွေဆိုရင်အပေါင်းအသင်း လုပ်ချင်ကြတယ် ။ အစိုးရပိုင်းက ကြီးကြီးတွေဆို သူတို့ လိုက်ကို ပေါင်းတာ ..။ ဆင်းရဲတဲ့လူဆို အထင်အမြင်သေးကြတယ် ။ မိပိုးက အမြင်ကပ်တာနဲ့ “ မသိဘူး မာမီ…သမီးက စာလုပ်ဖို့ အေးမြအိမ်ကိုလိုက်သွားတာ..သူ့ဦးလေး အကြောင်း ဘယ်သိပါ့မလဲ…” လို့ ပြောပစ်လိုက်တယ် ။
မိပိုး လည်း စစချင်းတုံးကတော့ ဦးချစ်ရဲ့ အိမ်ကို ညနေပိုင်းလောက်ဘဲ အေးမြသာနဲ့စာသွားကျက်ပေမယ့် စာမေးပွဲနီးလာတဲ့အခါတွေမှာ အဲဒီမှာဘဲ ညအိပ်ပြီး စာလုပ်တယ် ။ မိပိုးလည်း စာလဲ ကျက်ရင်းဦးချစ်ကိုလည်း နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့ချင်တာလဲ ပါတယ်လေ ။
တကယ်တော့ မိပိုးက မဆွတ်ခင်ထဲက ညွှတ်ချင်နေတဲ့သူပါ ။
မိန်းကလေးက စပြောရမှာလည်း ခက်လို့ ဦးချစ်ဖက်က မိပိုးကို စပြောလာတာကို စောင့်မျှော်နေခဲ့ရတာပါ ။
အေးမြသာက မိပိုးနဲ့ ဦးချစ်ကို နီးစပ်သွားမှာ စိုးနေတဲ့ ပုံဘဲ ။ မိပိုးနဲ့ ဦးချစ်ကို နှစ်ယောက်ထဲ ဘယ်တော့မှ မထားဘူး ။ သူက အမြဲ ကန့်လန့်ကန့်လန့် ဝင်ဝင်ပါနေတယ် ။ အေးမြသာဟာ တကယ်ဘဲမိပိုးတို့က အသက်သိပ်ကွာလွန်းတာကြောင့် မသင့်တော်ဘူးဆိုပြီး မဖြစ်စေချင်တာလား..ဒါမှမဟုတ် ဦးလေး ဝမ်းကွဲတော်တဲ့ ဦးချစ် ကို သူကိုယ်တိုင်ကများ ကြိုက်နေလို့လား ဆိုတဲ့ အတွေးတွေ မိပိုး ခေါင်းထဲမှာ ဝင်လာတယ် ။
အေးမြသာက မိပိုးအပေါ် အရမ်းကောင်းလို့ မိပိုး အေးမြသာကို မကောင်းတာ မထင်ရက်ဘူး ။ အေးမြသာကို မိပိုး ချစ်တယ် ။ အေးမြသာက အရမ်း ရိုးတယ် ။ လိင်ကိစ္စလည်း အတွေ့အကြုံ မရှိသေးဘူး ။ မိပိုးက သူ့ထက်စာရင် အများကြီး တွေ့ဖူး မြင်ဖူး ဖတ်ဖူးတယ် ။ မာမီနဲ့ ဒက်ဒီကို ချောင်းတဲ့အကြောင်း အေးမြသာကို ပြောပြလိုက်တယ် ။ အေးမြသာကို ဒက်ဒီ ဟာ မိပိုးရဲ့ အဖေအရင်း မဟုတ်ဖူးဆိုတာလည်း ပြောပြလိုက်တယ် ။ မိပိုးရဲ့ အဖေအရင်းကို မိပိုး တနေ့တော့ မတွေ့တွေ့အောင်လိုက်ရှာမယ် လို့ စဉ်းစားထားတယ် ။ မာမီကတော့ မိပိုးကို အဖေအရင်း ဘယ်သူဆိုတာတောင် မပြောပြချင်ဘူး ။ ဒက်ဒီကလည်း မိပိုးအပေါ် ကောင်းပေမယ့် အဖေအရင်း မဟုတ်ဘဲ ပထွေးဆိုတာ
ကို သိတဲ့နေ့ကစပြီး ဒက်ဒီ့ကို အဖေ အရင်းလို စိတ် ထားလို့ မရတော့ဘူး ။
ဒက်ဒီက မိပိုးကို တခါတလေ မွေးနေ့ပွဲတို့ ခရစ်စမတ်ပါတီပွဲတို့မှာ လာဖက်တဲ့အခါ ငါ့အပေါ် သဘောရိုးရဲ့လား ဆိုတဲ့ သံသယစိတ်တွေ ဝင်မိတယ် ။
မိပိုး မာမီနဲ့ ဒက်ဒီတို့ကို ချောင်းချောင်းနေတာ ဒက်ဒီ သိများ သိသလားလို့ မိပိုး ထင်လာတယ် ။မိပိုး
ချောင်းကြည့်နေမှန်း သိလို့ တမင်တကာ သူ့အတန်ကြီးကို မြင်သာအောင် ပြပြနေသလားလို့ စိတ်ထဲမှာ မသင်္ကာ ဖြစ်လာတယ် ။
မာမီနဲ့ ဒက်ဒီတို့ ဆက်စ်လုပ်ကြတာတွေကို တွေ့ပြီး တခါတခါ တအား စိတ်ထကြွပြီး ယောကျ်ားတယောက်နဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ ” ဖြစ် ” ပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်မိတယ် ။ ရည်းစားထားပြီး
အဆုံးစွန်ထိ အိပ်ပစ်ချင်တဲ့စိတ်တွေလည်း ပေါက်တယ် ။ ညဖက် အရမ်း ယားလာရင် ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်
ပြီး ဖြေဖျောက်မိတာကတော့ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ။
ဒီလိုစိတ်တွေ ပေါက်ပြီး ကျောင်းစာကို မိပိုး သိပ် စိတ်မဝင်စားတာတော့ အမှန်ပါ ။ အေးမြသာကြောင့်
သာ မိပိုးစာလုပ်ဖြစ်နေတာ ။ မိပိုးစိတ်တွေက ဦးချစ်ဆီကို ရောက်နေတာ တချိန်လုံးဘဲ ။
မိန်မဆိုတာက ယောကျ်ားတယောက်ကို အထင်ကြီးမှ ချစ်လို့ရတာ မဟုတ်လား ။ မိပိုး အရွယ် ကောင်လေးတွေက မိဘဂုဏ်ရှိန်နဲ့ ကားစီးနေတာ..မိဘပိုက်ဆံ လက်ဖြန့်တောင်းပြီး သုံးစားနေတာ…တကယ်တမ်း သူတို့ရဲ့ ပင်ကိုယ် အရည်အချင်း ရှိကြတာ မဟုတ်ဘူးလေ ..။
ဦးချစ်ကိုတော့ မိပိုး အထင်လည်းကြီးတယ် ။ ဦးချစ်ကို ရုပ်ဖြောင့်တယ်လည်း မိပိုး ထင်တယ် ။ ဦးချစ်
နဲ့ မိပိုး ချစ်ချင်လှပြီ ။ ရေလာအောင် မြောင်းဖေါက်ပေးနေတာလည်း ရှက်တောင်လာပြီ ။ မြင်းကမလှုပ်
ခုန်ကလှုပ် လုပ်နေရတာ ကြာပြီလေ …။
ဦးချစ်နဲ့မိပိုးတို့စပြီး ချစ်သွားကြတဲ့ နေ့လေးကို မိပိုး ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး ။
အဲဒီနေ့က အေးမြသာ ကျောင်းမလာဘူး ။ ကျောင်းဆင်းတဲ့အချိန် မိပိုးလည်း အေးမြသာ နေမကောင်း
လို့သာ ကျောင်း မတက်တာ ဖြစ်မယ် ဆိုပြီး မိပိုးတို့အိမ်က ဒရိုင်ဘာကြီးကို အေးမြသာတို့အိမ်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ခြံပေါက်ဝမှာ မိပိုး ဆင်းလိုက်တယ် ။ ညနေကျမှ လာကြိုဖို့ လိုအပ်ရင် အိမ်ကို
ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် လို့ ဒရိုင်ဘာကြီးကို မိပိုးပြောလိုက်ပြီး ခြံထဲ ဝင်ခဲ့တယ် ။ ကားဂိုဒေါင်ရဲ့အရှေ့မှာဦးချစ်ရဲ့ကားတစီးကို ရေဆေးပေးနေတဲ့ ရန်နောင်မိုးကို တွေ့လိုက်လို့..“ အေးမြသာ ဘာဖြစ်လဲ..နေမကောင်းများ ဖြစ်သလား…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
ရန်နောင်မိုးက “ အေးမြသာ နယ်ပြန်သွားတယ်…သူ့အမေ နေမကောင်းလို့..မိပိုး သိမယ်ထင်တာ..” လို့
ပြောပြလိုက်တော့ မိပိုးတို့ကားများ ရှိအုံးမလားလို့ ခြံရှေ့ကို ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ မရှိတော့ဘူး ။
အေးမြသာ လည်း မရှိ..အိမ်ကကားလည်း မရှိတော့ဘူး ။ ပြန်လာခေါ်ဖို့ အိမ်ကို ဖုန်းဆက်မလို့ လုပ်တုံး ဦးချစ် ပြန်ရောက်လာတယ် ။
ဦးချစ်ရဲ့ကားဝင်ဖို့ ရန်နောင်မိုးက ခြံတံခါး ပြေးဖွင့်ပေးတယ် ။
“ ဟေး….သမီး…မိပိုး…..”
“ ဦးချစ် …”
ဦးချစ်က အရမ်း ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ။ ဘောင်းဘီနဲ့ ကြည့်ကောင်းသလို ပုဆိုးနဲ့တိုက်ပုံနဲ့လည်း ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ။
ဦးချစ်ကို မြင်တိုင်း မိပိုးရဲ့ စိတ်ထဲမှာ “““ ချစ်တယ်..ချစ်တယ်….ချစ်တယ် …အရမ်းချစ်တယ်….””” လို့ တတွတ်တွတ် ရေရွတ်နေမိတာကိုတော့ ဦးချစ် ဆိုတဲ့ သူကြီး သိမှာ မဟုတ်ပါဘူး ။
ဟွန်း …။
“ အေးမြသာ သူ့အမေဆီ ခဏ ပြန်သွားတယ် …. ”
“ ဟုတ်တယ်..ဦးချစ်..မိပိုးက သူ နေမကောင်းလို့ ကျောင်းမလာတာ ထင်နေတာ…အခု အိမ်က ကားလည်း ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီးနေပြီ..မိပိုး အခုဘဲ အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပြန်ခေါ်မလို့…လုပ်နေတာ….”
“ မခေါ်နေနဲ့တော့ မိပိုး…ဦးချစ်..မိပိုးကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ် …မိပိုး..အခု ချက်ချင်း ပြန်ချင်လား…ခဏကြာမှ ပြန်လို့ ဖြစ်မလား….”
“ ချက်ချင်း ပြန်ဖို့မလိုပါဘူး..ဦးချစ် ..အေးဆေးမှ ဖြစ်ပါတယ် …..”
“ ဒါဆို…လာ…အထဲဝင်….ခဏကြာတော့ ..ဦးချစ် လိုက်ပို့ပေးမယ် …. ”
ဦးချစ်နဲ့အတူ အိမ်ထဲ လိုက်ဝင်ခဲ့တယ် ။ အရင်လို အေးမြသာ မရှိနေဘူး ။ ဦးချစ်နဲ့ မိပိုး နှစ်ယောက်
ထဲ ။ ရင်တွေ တအားခုံနေတယ် ။
“ မိပိုး ..ဘာသောက်မလဲ …”
“ ရေဘဲ သောက်မယ်.ဦးချစ် …”
ဦးချစ်က ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေသန့်နှစ်ပုလင်း ကို ထုတ်ယူပြီး မိပိုးကို တပုလင်းပေးသလို သူက တပုလင်း ဖွင့်သောက်သည် ။ မိပိုးလည်း ရေပုလင်း အဖုံးလေးဖွင့်ပြီး မော့သောက်လိုက်တဲ့အချိန် ဦးချစ် မိပိုး အနားကို ကပ်လာတာ တွေ့လိုက်တယ် ။
“ မိပိုး ..”
“ ရှင် …. ”
“ ဦးချစ်နဲ့ မိပိုးတို့ အပြင်မှာ တခုခု သွားစားကြရအောင် …. ”
“ ဟုတ်….စားလေ …”
“ မိပိုး ဘာစားချင်လဲဟင် …ကြေးအိုးလား ..”
“ ဟင့်အင်း ကြေးအိုး မစားချင်ဘူး ..တအားပူတယ်..ချွေးတွေ တအားထွက်မှာ…”
“ ဒါဖြင့် မိပိုးက ဘာစားချင်လဲဟင်…”
“ မသိဘူး..ဦးချစ် …ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ ..ကြေးအိုး မဟုတ်ရင် ပြီးရော…”
အိမ်ကြီးတခုလုံးထဲမှာ မိပိုးတို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတယ် ဆိုတဲ့ အသိက မိပိုးစိတ်တွေကို တအား လှုပ်ရှားစေတယ် ။ ဦးချစ်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာလည်း ထပ်တူထပ်မျှဘဲ ဖြစ်နေလေမလား လို့ တွေးမိတယ် ။
အေးမြသာ မရှိတဲ့ အခုလို အချိန်ဟာ ဦးချစ် ဖွင့်ပြောဖို့ အကောင်းဆုံး အချိန် ပါ ။
မိပိုးလည်း ဦးချစ် ဘာပြောလာမလဲ စောင့်ဆိုင်းနေရတာလည်း တမိနစ်ကို တနှစ်လောက် ကြာတယ်လို့ထင်မိရတယ် ။ ဦးချစ်က ဘာမှ ပြောမလာဘူး ။ မိပိုး သွားကြရအောင်..လို့ဘဲ လာပြောပြီး
အပြင်ထွက်ကြဖို့ ခေါ်တယ် ။
မိပိုးလည်း အစားစားချင်စိတ် မရှိလှပါဘူး ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဦးချစ်နဲ့အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ ထွက်ရတာကိုတော့ အရမ်း ကျေနပ် သဘောကျပါတယ် ။ ပျော်တယ် ။ ဦးချစ် ခေါ်သွားတဲ့ ဆိုင်က အတွဲတွေ အများဆုံး ထိုင်တတ်တဲ့ ဆိုင်လေးပါ ။ စားသောက်စရာ မျိုးစုံရသလို နှစ်ယောက်ထဲ
လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထိုင်လို့ ကောင်းတဲ့ ဆိုင်လေးပါ ။
နှစ်ယောက်ထိုင် စားပွဲရှည်လေးတွေကို ငါးကန်ကြီးတွေနဲ့ ကန့်ထား
ပြီး ငါးကန်တွေကလည်း တဖက်ကို ထိုးဖေါက်ပြီး မမြင်ရအောင် ကာထားတဲ့အတွက် အတွဲတွေအတွက်
အရမ်းကောင်းတယ်လေ ။
ငါးကန်တွေထဲမှာကလည်း အရမ်းလှတဲ့ ဆားငန်ရည်ထဲ ရှင်သန်တဲ့ ငါးလှလှကြီးတွေက ကူးခတ်နေကြ
တယ် ။ ဦးချစ်က “ မိပိုး…ဆိုင်လေး သဘောကျလား ..” လို့ မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း “ အရမ်းသဘော
ကျတာဘဲ ဦးချစ်ရယ်…ဦးချစ်က ဒီဆိုင်ကို ဘယ်လို သိတာလဲဟင်..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ “ ဦးချစ် တခါ ရောက်ဖူးတယ်…သမီး…” လို့ ဦးချစ် ပြန်ပြောတယ် ။ မိပိုးကို သူ စိုက်ကြည့်နေတယ် ။
မိပိုးလည်း“ ဘာကြည့်နေတာလဲ ဦးချစ်ရဲ့..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
ဦးချစ်က “ မိပိုးက အရမ်းချောလို့..” လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။ မိပိုးက “ မမြှောက်နဲ့ ..စားတာတွေ ဦးချစ်ဘဲ
ကျွေးရမှာ..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဦးချစ်က “ ကျွေးမှာ….မိပိုး တသက်လုံး စားမယ် ဆိုရင်လည်း ဦးချစ်က တသက်လုံး ကျွေးမှာပေါ့…” လို့ ပြောလိုက်ရင်း မိပိုးရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။
မိပိုးလည်း မရုန်းဖယ်ဘဲ သူ့ကိုဘဲ ပြန်စိုက်ကြည့်နေတော့သူက “ မိပိုးကို ဦးချစ် ..ချစ်တယ်…” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပါတယ် ။ အို..မိပိုးလေ…ဘယ်လို ပျော်မှန်း မသိဘူး ။ မိပိုး ကြားချင်နေတာကိုကြားလိုက်ရလို့ပါ ။ မိပိုး မျက်ရည်တောင် လည်မိတယ် ။
ဦးချစ်က မိပိုးလက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပြီး ..“ မိပိုးကို ဦးချစ် တအားချစ်တာ…ချစ်မိနေတာ ကြာပြီ..မိပိုးကော ဦးချစ်ကို ချစ်လားဟင် …” လို့ ပြောတယ် ။ မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားးနေလို့ ဘာပြန်ပြောရမှန်း..ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး ။ တကိုယ်လုံးလည်း ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း
ထနေတယ် ။ ဦးချစ် လက်ကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေတာနဲ့တင် မိပိုး ပေါင်တန်တွေကြားက ဟိုနေရာမှာ စိုနေပြီ ။ မိပိုး နို့သီးလေးတွေလည်း စူထွက် မာတင်းပြီး စိတ်တွေတအား ထကြွလာနေတယ် ။
“ ပြောလေမိပိုး..ဦးချစ်ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လားဟင် …”
“ အင်း..အင်း….”
မိပိုးလည်း ခေါင်းညှမ့်ပြရင်း အင်းအင်းလို့ပြောလိုက်တယ် ။ ဦးချစ် တအားပျော်သွားတယ် ။ မိပိုးလည်း
တအား ပျော်တာပါဘဲ ။ ဦးချစ်က “ မိပိုးရယ်…ချစ်လိုက်တာ…အရမ်းချောတဲ့ အချောလေးရယ်…” လို့ ပြောပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေရာကနေ မိပိုး ထိုင်ခုံဖက်ကို လာရွှေ့ထိုင်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ မိပိုးကို နမ်းတယ် ။ နဖူးကို စနမ်းတာ ။ နဖူးပြီးတော့ ပါး….။ ပါး ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်း ။
ရင်တွေ ခုံလိုက်တာ ဦးချစ်ရယ် ..။
ဦးချစ်လက်တွေကို မိပိုးလဲ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပြန်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ် ။ ဦးချစ်ကလည်း မိပိုးကို ဖက်တယ် ။ ခါးလေးကနေ ဖက်တာ ။ သူကြားချင်လို့ ချစ်တယ် လို့ ပြောခိုင်းလို့ မိပိုးလည်း “ ဦးချစ်ကို မိပိုး အရမ်း ချစ်ပါတယ် ..” လို့ ပြောရတယ် ။
အေးမြသာ နယ်ကနေ ပြန်လာတော့ မိပိုးတို့ အရမ်းချစ်နေကြတဲ. ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေကြပြီ ။ အေးမြသာလည်း သူ ဝမ်းသာတယ် လို့ မိပိုးကို ပြောပါတယ် ။
အေးမြသာလည်း မရှိဘဲနဲ့ ဒီနေ့ မိပိုး စာကျက်ဖို့ အကြောင်းပြပြီး ဦးချစ်အိမ်ကို အိမ်က ကားနဲ့ သွားလိုက်တယ် ။ အိမ်ကား မောင်းတဲ့ ဒရိုင်ဘာကြီးကို ညနေကျရင် လာမခေါ်နဲ့တော့ ဒီအိမ်က ကားနဲ့ ပြန်ခဲ့မယ် လို့ မာမီ့ကို ပြောခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဦးချစ်ရဲ့ အိမ်ထဲကို ဝင်ခဲ့တဲ့အချိန် ဒီနေ့က စာကျက်ဖို့ လုံးဝ မဟုတ်ဘဲ ဦးချစ်နဲ့တွေ့ဖို့ သက်သက်မို့စိတ်ထဲမှာ အရမ်းကိုဘဲ လှုပ်ရှားနေမိရတယ် ။
ရန်နောင်မိုးက တံခါး လာဖွင့်ပေးတယ် ။ ဘာသောက်မလဲ လည်း မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း မသောက်သေးဘူး..ဦးချစ်ကို စောင့်လိုက်အုံးမယ် လို ကပြောပြီး အေးမြသာနဲ့ စာ အတူတူ ထိုင်ကျက်တဲ့
ထမင်းစား စားပွဲကြီးမှာ ထိုင်လိုက်တယ် ။ ဦးချစ်က ဒီနေ့ မိပိုး သူ့အိမ်ကို လာမယ် လို့ လုံးဝ မျှော်လင့်ထားမှာ မဟုတ်ဘူး ။ မနေ့ညနေက ချစ်သူ ဖြစ်သွားကြတဲ့ မိပိုးတို့ နှစ်ယောက် ဒီနေ့ အေးမြသာ မရှိဘဲ အိမ်ကြီးထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေရင် ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ…။
ဦးချစ် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ မိပိုးကိုလည်း တွေ့လိုက်ရော အရမ်း ဝမ်းသာသွားပြီး မိပိုးက တအားဖက် တအား နမ်းတယ် ။ ဒီတခါ ဦးချစ် နမ်းတာက မိပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်း ။
မိပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ဦးချစ် နမ်းတော့ မိပိုးကလည်း ဦးချစ် နမ်းသလို ပြန် နမ်းပစ်လိုက်တယ် ။ ဦးချစ်ရဲ့ လျာက မိပိုးရဲ့ လျာကို ပွတ်လှိမ့် လှည့်ပတ်နေတယ် ။ မိပိုးရဲ့ စိတ်တွေ တအားထကြွနေတယ် ။
ဦးချစ် လက်တွေ တုန်နေတယ် ။ မိပိုး အကျ ႌကြယ်သီးလေးတွေကို သူ တလုံးပြီး တလုံး ဖြုတ်ပစ်နေတယ် ။
ဦးချစ် လက်ချောင်းတွေ တရွေ့ရွေ့နဲ့ မိပိုးရဲ့ တင်းမာထောင်ထနေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေဆီကို မရောက်ခင်မှာမိပိုး အဝတ်မဲ့နေတဲ့ မိပိုးရဲ့ ရင်စိုင်တွေကို လက်နဲ့ ကာလိုက်တယ် ။
“ မရှက်ပါနဲ့ မိပိုးရယ်..ဦးချစ်နဲ့ မိပိုးက တချိန်ကျရင် တသက်လုံး အတူတူနေကြမယ့်သူတွေ ဖြစ်နေပြီဘဲကွာ….”
“ အို..ဦးချစ်ကလည်း မိပိုး ရှက်တယ် …”
ဦးချစ်က မိပိုးလည်တိုင်ကို နမ်းနေတယ် ။ သူ..သူ သိပ် နမ်း တတ်တာဘဲ ..။
မိပိုး တအား ကြက်သီးတွေ ထပြီး မိပိုး ပင်တီလေးလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ ။ မိပိုးရဲ့ လက်တဖက်ကို သူ တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးကြီးက မိပိုး ရင်စိုင်တခုလုံးကို ဖွဖွလေး လာကိုင်ဆုပ်တယ် ။ အဲလို ဆပ်ကိုင်နေတဲ့ အချိန်မှာ သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေက မိပိုးရဲ့ မာတင်းနေတဲ့ ရင်သီးလေးကို ပွတ်တိုက်မိနေတယ် ။
“ အို . . ..”
“ ဦးချစ် နမ်းချင်တယ် ..”
“ ဘယ်…ဘယ်ကိုလဲဟင်….”
“ဒီကို…”
ရင်သီးလေးကို သူ့လက်ညှိုးထိပ်နဲ့ ထောက်ပြီး ပြတယ် ။
“ နမ်းမယ်နော်….”
“ အင်း …”
ဦးချစ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ထောင်ထွက်နေတဲ့ ရင်သီးလေးကို ဖိကပ် စုတ်လိုက်တော့ မိပိုး တအားကို တုန်လှုပ်သွားရတယ် ။
“ အ…….အင်…..”
အာ …ဦးချစ် လျာကြီးက ရင်စီးလေးကို လာ ယက်နေပြီ ..။ အို…အို…အို..ဦးချစ်ရယ် ….အို…ဦးချစ်ရယ် ……။ ဦးချစ်ရဲ့ လက်မောင်းတွေကို မိပိုး တအား လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ် ။ အောက်က အာပုံကတော့ အရည်တွေ တအားကို ရွှဲထွက်နေရတယ် ။
ဦးချစ်လည်း မိပိုး ရင်စိုင်တွေကို ကောင်းကောင်း ဆုပ်နယ်တော့တာဘဲ ။ ရင်သီးတွေကိုလည်း ဘယ်ပြီး ညာ တလှည့်စီး စို့ပေးနေတယ် ။ မိပိုး တအား ကျင်တက် တုန်ခါနေပြီး အာပုံလည်း တအား ယားပြီး တချက်တချက် အကြောတွေ စိမ့်အောင် ကောင်းသွားတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဦးချစ်က ဒီထက်ပိုပြီး ဆက် မလုပ်တော့ဘူး..။ မိပိုး ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်လည်း အနောက်ဖက်မှာ အရည်ကွက်ကြီး
စိုကွက်နေတယ် ။
အိမ်ကို ဦးချစ် ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးတယ် ။ အိမ်ရောက်တော့ မိပိုး ရေချိုးရင်း ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေလိုက်ရတယ် ။ မိပိုးရဲ့ ရင်စိုင်တွေလည်း ဦးချစ် ကိုင်တွယ် ကစားထားလို့ စို့ထားလို့ နာ
အောင့်နေတယ် ။
ဦးချစ် ကားပေါ်က ဆင်းခါနီး မိပိုးကို “ မနက်ဖန်လည်း တွေ့ကြရအောင် ကလေးရယ်..” လို့ ပြောခဲ့တာကို ကြားယောင်နေမိတယ် ။
မိပိုးကလည်း ဦးချစ်နဲ့ နေ့တိုင်း တွေ့ချင်နေတာပါ ဦးချစ်ရယ်..လို့ မိပိုး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်မိတယ် ။
“ ပိုးဒါလီဆွေ ….”
အနောက်က ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် မိပိုး အတွေးတွေ ပြတ်တောက်သွားရတယ် ။
လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကယ်လ်ဗင်မျိုးလင်း ဖြစ်နေတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်မျိုးလင်းက မိပိုး အဒေါ်ဦးလေးတွေနဲ့ တအားခင်တဲ့ ဦးမျိုးလင်းရဲ့ သား ။ မိပိုးတို့ အိမ်နားမှာဘဲ နေတယ် ။ သူလည်း မိပိုးတက်
နေတဲ့ ကျောင်းမှာတက်နေတယ် ။
“ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ပိုးဒါလီဆွေ …”
“ ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး..ကယ်လ်ဗင် …အတန်းတက်ဖို့ နဲနဲ စောနေတာနဲ့ ခဏ ထိုင်နေတာ …”
“ တခုခု သောက်မလားဟင်….”
“ ကောင်းသားဘဲ …”
*******************************************************************************
ကားတွေက စ ကြပ်ပြီ ။
ဗိုလ်ချုပ်စျေးထဲမှာ မော်နီကာ မြန်မာ အမှတ်တရ ပစ္စည်းတွေ လျှောက်ဝယ်တာ နဲနဲကြာသွားတယ် ။ ဗိုလ်ချုပ်စျေးထဲက ပြန်ထွက်ပြီး နေ့လည်စာ ထမင်းစားဖို့ လုပ်တော့ မော်နီကာက “ တုတ်ထိုး ”
ဆိုတာ စားကြည့်ချင်တယ် ဆိုတာနဲ့ “ မအိ ဝက်သားတုတ်ထိုးဆိုင် ” ကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ မနက်ကထဲက ” ဏီဘို ”ရဲ့ စတိတ်ရှိုး လက်မှတ်ကို မော်နီကာ ဝယ်ခိုင်းလို့ ဝယ်ပေးရတယ် ။ “
ဦးချစ်လည်း လိုက်ကြည့်နော် ..” လို့ မော်နီကာက ခေါ်တယ် ။
မနက်ဖန်က စပြီး မြန်မာပြည်အနှံက ခရီး စထွက်မယ် လို့ မော်နီကာက ဝက်သားတုတ်ထိုးနဲ့ထမင်းစားရင်း ပြောတယ် ။ မော်နီကာ သိပ် မစားပါဘူး ။ ရန်ကုန်ရောက်ကတည်းက အစား စားတာတွေ
များနေပြီ..ဦးလေးချစ်ရယ်..တော်ကြာ မော်နီကာ တအား ဝလာလိမ့်မယ် …” လို့ ရယ်ပြီး ပြောတယ် ။
“ ညနေမှာ ဏီဘို့ စတိတ်ရှိုးကို သွားရမယ် ဆိုတော့ မော်နီကာ ဟိုတယ်မှာ ခဏ ပြန်နားမယ်နော်..ဦးလေးချစ် …ရှိုးသွားခါနီးကျမှ ဟိုတယ်မှာ ပြန်ကြိုပေါ့…”
“ ဟုတ်ပြီ..မော်နီကာ …”
မော်နီကာ့ကို ဟိုတယ်ကို ပြန်ပို့ပေးတဲ့အခါ ဟိုတယ် ဆင်ဝင်အောက်ကို သူ့ကားလေးလည်း ဆိုက်ရပ်လိုက်ရော မော်နီကာက လက်ကိုင်အိတ်ကို ဖွင့်ပြီး ငွေစက္ကူတထပ်ကို ထုတ်လိုက်ပြီး
သူ့လက်ထဲကို ထည့်ပေးပါသည် ။
“ ဦးလေးချစ် ယူထား ….နောက်တော့ ထပ်ပေးအုံးမယ် ….”
“ အာ..ရပါတယ်..မော်နီကာ..နောက်မှ ပေးလဲ ရပါတယ် ….”
“ မဟုတ်ဘူး …ဒါ နဲနဲ စပေးထားတာပါ..ဦးလေးချစ် ဓါတ်ဆီထည့်တာတို့ ဘာတို့ လုပ်နိုင်အောင် …ကဲ..မော်နီကာ့ကို ပွဲသွားဖို့ နီးတဲ့ အချိန်ကျရင် လာခေါ်နော်..ဖုန်းဆက်လိုက် ….”
“ ဟုတ် ….”
လှေခါးသုံးထစ် တက်ပြီး ဟိုတယ်ထဲကို ဝင်သွားတဲ့ မော်နီကာ့ တင်ပါးလှလှတွေကို ငေးမောပြီး သူ ကျန်ခဲ့သည် ။ ဟိုတယ် တံခါးကို ဖွင့်ပေးတဲ့ ဝန်ထမ်းကောင်လေး နှစ်ယောက်က သူ့ကို ပြုံး စိစိ
နဲ့ ကြည့်နေကြသည် ။
ကားကို ပြန်မောင်းထွက်ခဲ့သည် ။ ဏီဘိုရဲ့ ပွဲကို မော်နီကာ သွားမှာကို သူ လိုက်ပို့ရမှာ ဝန်လေးနေသည် ။ သူသည် ဏီဘိုနဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်လေးနေသည် ။ ဏီဘိုသည် သူ့အတွက်
မကောင်းဆိုးဝါးကောင်တကောင်လို ဖြစ်နေသည် ။ဏီဘို သည် သူနဲ့ မော်နီကာတို့ အကြားမှာ အဖျက်ကောင် ဖြစ်လာလိမ့်မယ် လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ အလိုလို ထင်နေသည် ။ ဆဌမအာရုံ ရထားတဲ့
သဘောလို …။
ဟိုတယ် ဆင်ဝင်အောက်က အထွက် “ ဦးဦး…” လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် ကား ဘရိတ်ပေါ် ခြေထောက် နင်းလိုက်ပြီး အသံလာရာဖက်ကို သူ ကြည့်လိုက်သည် ။
အို..အေးမြသာ ပါလား ….။
သူတို့ ကုမ္ပဏီ ယူနီဖေါင်း ဝတ်ထားသည် ။ အေးမြသာ သူ့ကားနားကို ရောက်လာသည် ။
“ ဦးဦး ….နေကောင်းလား ….”
“ အေး..ကောင်းတယ်..အေးမြ..ဟိုတယ်ကို လာတာလား …”
“ ဟုတ်တယ်..ဦးဦး…အေးမြ အလုပ်ကိစ္စလေး ရှိလို့ လာတာပါ …ဦးဦးကော…ဘာလာလုပ်တာလဲ ”
“ ဦး တက်စီမောင်းနေတာ အေးမြ သိတယ်မှတ်လို့ ..ကားစီးတဲ့ ပါစင်ဂျာကို လာပို့တာလေ …”
“ ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ …ဦးဦးဆီကို တောင် ရန်နောင်မိုးနဲ့ အတူတူ လာမလို့ လုပ်နေတာ ….”
“ အေး..အေးးလာခဲ့ …အခုတော့ မအားသေးဘူး ..နောက် ၂ပတ်လောက်မှ အားမယ် …ခရီး ထွက်စရာလေးတွေ ရှိသေးလို့ ..”
“ ဟုတ်ပြီ..ဦးဦး..အေးမြ ဖုန်းခေါ်ကြည့်ပြီး ဦးဦး အားတယ် ဆိုမှ လာမှာပါ …”
“ အေးအေး..လာခဲ့..လာခဲ့…အေးမြတို့ကို ဦး မတွေ့ရတာလည်း ကြာနေပြီ..ဦး မင်းတို့လေးတွေကို သတိရ ပါတယ် …”
“ အေးမြတို့ကလည်း သတိအရမ်း ရပါတယ် ဦးရယ် ….”
“ ဟုတ်ပြီ..ဒါဖြင့် ဦး သွားလိုက်အုံးမယ် …”
“ ဟုတ်..ဦးဦး ….”
တမင်တကာ မေ့ထားတဲ့ အတိတ်က အကြောင်းတွေက အေးမြသာကို ပြန်တွေ့လိုက်လို့ သတိရလာရပြန်တယ် ။ ဝေးကွာသွားခဲ့ပြီး အဆက် ပြတ်နေတဲ့ မိပိုးတယောက် ဘာတွေများ
ဖြစ်နေသလဲ…။
ရည်းစား ရနေပြီလား …။ ယောကျ်ားများ ရနေပြီလား …။
အေးမြသာနဲ့ သူနဲ့ မတွေ့တာ တော်တော် ကြာပြီ ။ အေးမြသာ တော်တော်ဘဲ ပိုကြည့်ကောင်းလာသည် ။ အသားအရည်ပို စိုပြေလာသည် ။ ကိုယ်လုံးလည်း ပို လှလာသလိုဘဲ . ။ အထူးသဖြင့်
အေးမြသာရဲ့ နို့ကြီးတွေ ။ တော်တော် သိသိသာသာ ထွားနေကြသည် ။
ရည်းစားများ ရလို့ ကောင်းကောင်း အနယ်ခံ နေရလို့ ပိုကြီးလာလေသလား မသိဘူး …။
မိပိုနဲ့ သူ ချစ်နေကြတဲ့ အချိန်က ပွင့်လင်းတဲ့ မိပိုးက သူနဲ့ကလည်း လင်မယားတွေလို နေ့တိုင်း အချစ်ကြမ်းကြ ပြီး ပွင့်လင်းနေကြတော့ အေးမြသာအကြောင်းတွေကို သူ့ကို
ပြန်ပြန် ပြောပြတတ်သည် ။ အေးမြသာ သဘာဝစိတ် လာပြီး သူမဖါသာ အာသာဖြေတဲ့အကြောင်း …မိပိုးနဲ့ သူနဲ့ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး အချစ်လွန်ကြတဲ့အခါ အေးမြသာ စိတ်တွေ
ထန်ပြီး ချောင်းကြည့်ဖို့ ကြိုးစားတဲ့အကြောင်း ..သူ့လိင်တန်အကြောင်းကို မိပိုးကို အမြဲမေးတတ်ကြောင်းတွေ ကို မိပိုးက သူ့ကို ပြောပြောပြခဲ့သည် ။
တကယ်တော့ သူကလည်း အေးမြသာကို သဘောကျပါသည် ။ မိပိုးကို တွေ့လိုက်တဲ့ အခါကျတော့ မိပိုးကလည်း သူ့ကို အထာပေး ရေလာမြောင်းပေး လုပ်တော့ သူက မိပိုးကို ကြွေသွားခဲ့တာ ။
အေးမြသာသည် တကယ်တော့ သွေးသား မတော်စပ်လှ ။ ဆွေမျိ ုးတော်သည် လို့ ပြောကြတဲ့ တရွာထဲနေ ..လိုက်စပ်ရင် နဲနဲတော်တဲ့ အမျိ ုး ပါဘဲ ..။
သူ မိပိုးကို သတိရ နေသလို မိပိုးကော သူ့ကို သတိများ ရနေလေမလား ဆိုတဲ့ အတွေးလည်း ဝင်လာသည် ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့ဖုန်းထဲမှာ ရိုက်ထားတဲ့ သူနဲ့ မော်နီကာတို့ ပုံလေးတွေကို သူ လျှောက်ကြည့်နေမိသည် ။ တကယ်တော့ မော်နီကာသည် ဧည့်သည်တယောက်ပါ ။
ဧည့်သည် ဆိုတာ တချိန်ချိန်မှာတော့ အိမ်ပြန်ရစမြဲ ဆိုတော့ မော်နီကာသည် သူ့ကို ခွဲသွားမယ့်သူ ပါဘဲ ဆိုတာ သူ သတိရမိလိုက်သည် ။ အင်း…မိန်းမချောလေးတွေနဲ့ ထိတွေ့ ပတ်သက်ပြီး
သူတို့ ခွဲခွာ ထွက်သွားကြရင် ဝေဒနာကို ရင်မှာ ပိုက်ပြီး ကျန်ခဲ့ရဦးမှာပါဘဲ ..။
မော်နီကာ နဲ့ ခရီးထွက်ဖို့ ဘယ်ကို အရင် သွားရင် ကောင်းမလဲ ဆိုတာတွေ စိတ်ကူးနဲ့ ခရီးစဉ် ဆွဲနေမိသည် ။
စတိတ်ရှိုး ကြည့်မှာမို့ သူ ဂျင်းဘောင်းဘီ နဲ့ စပို့ရှပ် လက်ရှည် ဝတ်လာခဲ့သည် ။ မိချောင်းအရုပ်ကလေး ရင်ဘတ်မှာ ပါတဲ့ LACOSTE စပို့ရှပ် အနက်ရောင် နဲ့ လိဗိုက်စ်ဂျင်းဘောင်းဘီ အပြာရင့်
ဖြစ်သည် ။
သည် အဝတ်အစားတွေက မော်နီကာ့အရင် မောင်းပို့ရတဲ့ ပါစင်ဂျာတွေက ပေးခဲ့တာများ ဖြစ်သည် ။ နိုင်ငံခြားသား ပါစင်ဂျာများသည် သူက စေတနာထားပြီး
လိုက်မောင်းတဲ့အခါ စေတနာအပြည့်နဲ့ ကူညီတတ်လို့ သူ့ကို ချစ်ခင်တတ်ကြသည် ။ လက်ဆောင်တွေ ပေးခဲ့ကြသည် ။
ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်လာတော့ သူ မော်နီကာ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။
“ ကျနော် ရောက်နေပြီ..မော်နီကာ ….”
“ ဟုတ်ပြီ..ဦးလေးချစ် …မော်နီကာ ဆင်းခဲ့မယ် ….”
မော်နီကာ သည် အနက်ရောင် ဝမ်းဆက် နဲ့ အရမ်းကို လှနေသည် ။ ဖိနပ်ကော လက်ကိုင်အိတ်ရော လက်ကောက် နားကပ်ရော ဆွဲကြိုးရော အားလုံး အနက်ရောင် ..။
အနက်ရောင် မင်းသမီးလေးနဲ့ သူ ဏီဘိုတို့ ပွဲလုပ်မယ့် ဟိုတယ်ကို ထွက်ခဲ့ကြပြီ ။ ကားထဲမှာ မော်နီကာ့ ရေမွှေး အနံ့က ပျံ့လွင့်နေသည် ။
“ ဦးလေးချစ် ….”
“ ဟုတ်…မော်နီကာ ….”
“ ဦးလေးချစ်ကို ပြောစရာလေး ရှိလို့ ….”
“ ဟုတ်…ပြောလေ..မော်နီကာ…ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်…..”
“ စတိတ်ရှိုးကို မော်နီကာတို့ အခု ဝယ်ထားတဲ့ လက်မှတ်နဲ့ ကြည့်စရာ မလိုတော့ဘူး …”
“ ဟုတ်..မော်နီကာ…ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်….”
“ မော်နီကာ့ကို ဏီဘို စောစောက ဖုန်းဆက်တယ်…ဦးလေးချစ်..သူက မော်နီကာ လာကြည့်မယ် ဆိုတာ သိတော့ လူတွေကြားထဲ ကြည့်စရာ မလိုပါဘူးတဲ့..စင်မြင့်အပေါ် ဘေးနားမှာ
လာကြည့်ပါ..တဲ့ …သူနဲ့လဲ စကားတွေ ဘာတွေ ပြော..အစားလဲ အတူတူ စားနိုင်အောင်တဲ့ ….ဒါကြောင့် မော်နီကာနဲ့ ဦးလေးချစ် ..အတွင်းကို ဝင်ကြဖို့ သူက ဂိတ်ကို ပြောထားပေးမယ် တဲ့..”
စိတ်ထဲက အော်..ဏီဘို ဆိုတဲ့ ကောင်..တယ်လဲ ခြေလှမ်းသွက် လက်သွက် ပါလား…လို့ အောက်မေ့လိုက်သည် ။ စောစောက ထင်ထားသလို ဏီဘိုဟာ အဖျက်ကောင်ပါဘဲ …သေချာနေပြီ ..။
ဟိုတယ်ကြီးကို ရောက်ပါပြီ ..။ အပြာရောင် ယူနီဖေါင်းဝတ် လုံခြုံရေးတွေ တအုပ်တမကြီး ချထားတာ တွေ့ရသည် ။
ဏီဘိုရဲ့ သီချင်းဆိုနေတဲ့ ပန်းချီကားချပ်ကြီးကို အဝင်ဝမှာ ချိတ်ထားသည် ။
လာကြည့်ကြတဲ့ ပရိတ်သတ်က မိပိုးတို့ အေးမြသာတို့ ရန်နောင်မိုးတို့ အရွယ် ..လူငယ်တွေ …။ သူ့အရွယ် တယောက်မှ မတွေ့ ..။ မော်နီကာရဲ့ အနောက်က သူ လိုက်ပါသွားသည် ။
ဂိတ်ကို ရောက်တော့ မော်နီကာက “ ကိုပီတာ …ရှိလား…” လို့ မေးလိုက်သည် ။ ကိုပီတာ ဆိုတဲ့ လူ က မနီးမဝေးမှာဘဲ ရှိနေတော့ မော်နီကာ့ဆီကို ရောက်လာတွေ့သည် ။ ဏီဘိုက
ကြိုတင် ပြောထားပါသည် ဆိုပြီး မော်နီကာနဲ့ သူ့ကို အတွင်းထဲကို ခေါ်သွားသည် ။
စင်မြင့်ရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ ဏီဘိုနဲ့ အဖွဲ့ အရက်ကို ပုလင်းလိုက် မော့နေကြတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဏီဘိုက မော်နီကာ့ကို တွေ့လို့ ပြေးလာသည် ။ လက်ထဲက တန်ဖိုးကြီး
စကော့ဝစ်စကီပုလင်းကြီးကိုတော့ မချဘူး …။
“ ဝမ်းသာလိုက်တာ မော်နီကာရယ်….လာ…လာ…လာ…..”
စင် ဘေးဖက်က ကန့်လန့်ကာကြီးနားမှာ မော်နီကာ့ကို ထိုင်စေသည် ။ မော်နီကာက သူ့ကို လှမ်းခေါ်သည် ။ သူရောက်သွားပြီး မော်နီကာ့ဘေးက ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ဏီဘိုသည် မော်နီကာ
ဝတ်ထားတာနဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် အဖြူရောင် ဝမ်းဆက် ဝတ်ထားသည် ။ အဖြူရောင် လက်ပတ်နာရီနဲ့ ..။ အဖြူရောင် လက်ကိုင်ပုဝါတထည်ကိုလည်း လက်တဖက်မှာ ချည်ထားသည် ။ လည်ပင်းမှာက
အဖြူရောင် ပုတီးတွေ ဆွဲထားသည် ။
မကြာခင် လာရောက် အားပေးတဲ့ ပရိတ်သတ်တွေ အခန်းကျယ်ကြီး အပြည့် တိုးကြပ်နေအောင် များလှသည် ။
ပွဲ စပြီ …။
စင်မြင့်ပေါ်မှာ မီးခိုးလုံးတွေ တလိပ်လိပ် ဖုံးလွှမ်းလာတဲ့အချိန် တဒုန်းဒုန်း ဒရမ်ထုသံတွေနဲ့ အတူ ဏီဘို စင်ပေါ်မှာ ပေါ်လာသည် ။ စတင် တီးခတ်ပြီ …။ လာရောက် အားပေးကြသူတွေက “
ဏီဘို…ဏီဘို …..ဏီဘို….” နဲ့ တခဲနက် အော်ဟစ်ကြွေးကြော်နေကြသည် ။
ဏီဘိုက လက်တွေ မြှောက်ပြ နုတ်ဆက်ပြီး ဂစ်တာကို တီးခတ်ရင်း သူ့ခေါင်းကို အပေါ်အောက် လှုပ်ရမ်းပြီး ကရင်း သီချင်းတပုဒ်ကို စ ဆိုလိုက်သည် ။ ဂစ်တာလေးလက် ကီးဘုတ် နဲ့
ဒရမ်တွေ…ပါကူးရှင်း ဗုံတွေ နဲ့ မြိုင်ဆိုင်လှတဲ့ တီးလုံးတွေက အရမ်းကို ကျယ်လောင်လှသည် ။ လူတရပ်ကျော်မြင်းတဲ့ ဆောင်းဘောက်စ်ကြီးတွေက သူနဲ့ မော်နီကာတို့အနား ကပ်နေလို့
နားကွဲမတတ် ဆူညံကျယ်လောင်လွန်းတာကြောင့် ရင်ဘတ်တွေတောင် အောင့်တက်လာသလိုဘဲ ..။
ပုခုံးကျော်ထိ ရှည်လျားတဲ့ ဆံပင်တွေက တရမ်းရမ်းနဲ့ ဏီဘို သီချင်း ဆိုနေသည် ။ Linkin Park ရဲ့ နံမည်ကြီး သီချင်းတပုဒ် …။ လိဒ်ဂစ်တာသမားရဲ့ ပညာပြခန်းမှာ လူတွေ သဘောကျလွန်းလို့
တခဲနက် အော်သစ်ပြီး လိုက်ကခုန်ကြသည် ။ စင်ပေါ်တက်မယ် တကဲကဲနဲ့ လုပ်ကြလို့ လုံခြုံရေးတွေက တန်းစီကာ လက်ချင်းချိတ်ပြီး ကာရံထားကြရသည် ။
“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ ဦးလေးချစ်ရယ် …..”
မော်နီကာ တအား သဘောကျနေသည် ။
မော်နီကာရဲလွင်
ခေတ္ဌ ရန်ကုန်
ကျမ ဏီဘို့ကို စ တွေ့တွေ့ချင်းထဲက စိတ်ဝင်စားသွားတယ် ။ သူသီချင်းတွေ ဆိုတာ တီးတာ ကတာ လှုပ်ရှားတာတွေကို ကျမ သဘောကျတယ် ။ ဦးလေးချစ်နဲ့ သူ့စတိတ်ရှိုးကို သွားကြည့်ရ
တော့ သူ့ကို လူတွေ အများကြီးက သဘောကျကြတာ ကျမ အရမ်း အံ့သြမိရတယ် ။ သူ့သီချင်းတွေကို လိုက်အော်ဟစ်သီဆိုပြီး လက်တွေ မြှောက်လို့ ကခုန်နေကြတဲ့ ကောင်လေးတွေ ကောင်မလေးတွေကို တွေ့ရတော့ သူဟာ မြန်မာရော့ခ် စတား အကျော်အမော်တယောက် ဆိုတာ ကျမ တွေ့ရ မြင်ရတော့ သူ့ကိုလည်း အရမ်းကို အထင်ကြီးမိ
သွားတယ် ။
သူဆိုတဲ့ သီချင်းတွေက ကျမ အမေရိကန်ပြည်မှာ နေ့စဉ် ကြားဖူးနေကျ သီချင်းတွေ ဆိုတော့ ကျမလည်း အင်္ဂလိပ်လို လိုက် ဆိုမိရတယ် ။ ကျမ အလုပ်သွားရင် မိုင်၂ဝလောက် မနက်တိုင်း ကားမောင်း
သွားရတော့ အက်ဖ်အမ်ရေဒီယိုဖွင့်ပြီး သီချင်းတွေ နားထောင်သွားတော့ ဏီဘို ဆိုတဲ့ သီချင်းတွေကို ကြားဖူးနေကျပေါ့ ။
ဏီဘိုရဲ့ တီးဝိုင်းကလည်း တကယ့် ဟဲဗီးဘဲ ။ တီးတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အရမ်းတော်တယ် ။ သူတို့ သုံးတဲ့ တီးဝိုင်း ပစ္စည်းတွေကလည်း အကောင်းစားတွေချည်းဘဲ ဆိုတာ ကျမ တွေ့ရတယ်။ ဏီဘို စတွေ့တွေ့ချင်းတုံးက ပြောပြတာတော့ သူ့တီးဝိုင်းက ဒရမ်မာက အင်္ဂလန်ကနေ ပြန်လာတာ မို့ တီးဝိုင်းတဝိုင်းစာ ပစ္စည်းတွေ အစုံ ပါလာခဲ့တယ် တဲ့ ။ တခုဘဲ ကျမ ကြောက်တာက ဏီဘိုတို့က ပွဲမစခင်ကထဲက အရက်တွေ ပုလင်းလိုက် ကိုင်မော့နေကြတာကိုပါဘဲ ။
ဏီဘို သီချင်းသုံးပုဒ် ဆက်တိုက် ဆိုပြီးတဲ့အချိန် နောက် အဆိုတော် တယောက် စင်ပေါ် တက်လာတယ် ။ ဒီတယောက်ကလည်း ကြည့်ရတာ မြန်မာပြည်မှာ နံမည်ကြီး ကျော်ကြားတဲ့ အဆိုတော် တယောက် ဖြစ်လိမ့်မယ် ။ သူ စင်ပေါ် တက်လာတာနဲ့ ပရိသတ်က တခဲနက် အော်ဟစ် အားပေးကြတယ် ။ တချိ ု့ကလည်း စင်ပေါ်ကို အလုအယက် ဖက်တက်ချင်ကြတယ် ။ တော်တော့်ကို ကြိုက်
ကြ အားပေးကြတဲ့ သဘော ရှိတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ဏီဘိုက ကျမဆီကို လျှောက်လာတယ် ။ စင်အနောက်က တခြား အဆိုတော်တွေ တီးဝိုင်းအဖွဲ့သားတွေက ကျမကို ၀ိုင်းကြည့်ကြတာပေါ့ ။ ဏီဘိုက ကျမကို စကားပြောကြရအောင်..ဒီမှာက ဆူလွန်းတယ်..စင်အနောက်ဖက် ဟိုတယ် နောက်ဖက်မှာ မဆူဘူး..လို့ ပြောပြီး ခေါ်လို့ ကျမလည်း ဏီဘို့နောက်ကို လိုက်သွားမိပါတယ် ။
ဏီဘိုက ခန်းမကြီးကနေ အနောက်ဖက်က ဟိုတယ် အခန်းတခုထဲကို ကျမကို ခေါ်သွားတယ် ။ ဘားခန်းတခုကို ရောက်သွားတာပါ ။ ထိုင်ပြီး အရက်ဘီယာ သောက်နေကြတဲ့ နိုင်ငံခြားသားတွေနဲ့
မြန်မာတွေကို တွေ့ရတယ် ။ စညးပွဲတလုံးမှာ အတူတူ ထိုင်လိုက်ာကတော့ ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းတွေ ပြာပြာသလဲ ပြေးလာကြတာကို တွေ့ရတယ် ။ ဏီဘိုက စူပါစတား တယောက်မို့ လူတော်တော်
သိနေကြတယ် ။ ဘားထဲက လူတွေကတော့ ၀ိုင်းကြည့်နေကြတာပေါ့ ။ ကျနလည်း ဏီဘိုနဲ့ အတူတူ တွဲထိုင်လို့ လူကြည့်ခံရတာကို ကျေနပ်မိသလိုပါ ။
ဏီဘိုက ကျမကို သူ ကျမနဲ့ စတွေ့တွေ့ချင်း အချိန်ထဲက ကျမကို တအား သတိရ မြင်ယောင်နေမိတယ်..ထပ်တွေ့ဆုံချင်နေတာ…ဒီနေ့ ဒီပွဲကို လာတဲ့အတွက် အခုလို တွေ့ဆုံကြရတဲ့အတွက် အရမ်း ဝမ်းသာမိတယ် လို့ ပြောပါတယ် ။ သူ့ကို ကြည့်ရတာ တကယ်ဘဲ ကျမကို ခင်မင် သဘောကျတဲ့ ပုံပါဘဲ ။ သူက ဒီည ထပ်ပြီး ဖြေဖျော်စရာတွေ ကျန်နေသေးတယ်..ပွဲပြီးတဲ့ အချိန် သူ ကျမနဲ့
ခဏ ထပ် တွေ့ချင်သေးတယ်..လက်ခံမလား လို့ မေးလာတယ် ။ ကျမကလည်း သူ့ကို ဒီထက် ပိုပြီး ခင်မင်ချင် ပတ်သက်ချင် တွေ့ချင်နေတဲ့ သူ ဆိုတော့ ချက်ချင်းဘဲ “ အိုကေ ” လို့ ပြန်ပြောမိတယ် ။ ဏီဘိုက ဒါဆိုရင် ပွဲပြီးတဲ့အချိန် သူ့ကို စောင့်ဖို့ ကားဒရိုင်ဘာကို ပြန်လွှတ်လိုက်ဖို့ သူ ဟိုတယ် ကို ပြန်လိုက်ပျု့ပေးမယ် လို့ ပြောပါတယ် ။
ကျမလည်း ၀ိုင်တခွက် သောက်ပြီး သူက အရက် တခွက် သောက်ပါတယ် ။ ဝစ်စကီတခွက်ကို ရေမရောဘဲ အပြုံးမပျက်ဘဲ သောက်လိုက်တာကို တွေ့ရတယ် ။ သူဟာ အသက်ငယ်သေးပေမယ့် အရက်သောက်တဲ့နေရာမှာ ၀ါရင့်နေပြီ ဆိုတာ ကျမ သိလိုက်ပါတယ် ။
အရက်အရှိန်ကြောင့် သူ့မျက်နှာဟာ နီမြန်းနေပါတယ် ။ ကျမတို့ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း စကားပြောနေကြတုံး သူ့တီးဝိုင်းက လူငယ်တယောက်က သူ့ကို လာခေါ်ပါတယ် ။ သူပြန်ဆိုရမယ့် အလှည့်ကို ရောက်တော့မယ်…တဲ့ ။
သူနဲ့ ကျမနဲ့ ရှိုါ်ပွဲလုပ်နေတဲ့ ခန်းမကြီးကို စင် အနောက်ဖက် တံခါးကနေ ပြန်ဝင်လာခဲ့ကြတယ် ။ ကျမနဲ့ ဦးလေးချစ်တို့ ထိုင်တဲ့ နေရာမှာ ဦးလေးချစ် ကို မတွေ့ရတော့ဘူး ။ ကျမလည်း ခုန်မှာ ပြန်ထိုင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အစီအစဉ် ကြေငြာတဲ့ သူက အဆိုတော် ဏီဘို ပြန်လည်ပြီး သီဆိုဦးမယ့်အကြောင်း ကြေငြာလိုက်ပါတယ် ။ ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်ကြီး တခုလုံး ဝေါကနဲ ဆူညံသွားတယ် ။
လက်ခုပ်တီးတဲ့ လူတွေ လက်ခေါက်မှုတ် အော်ဟစ်တဲ့ လူတွေ အများကြီးဘဲ ။ တချို့ လူငယ်လေးတွေက သူတို့ ဝတ်ထားတဲ့ အကျ ႌတွေကို ချွတ်ပစ်ကြတယ် ။ စင်ပေါ်ကို အတင်း တိုးပြီး တက်လာကြလို့ လုံခြုံရေးတွေက လိုက်ဆွဲနေတာတွေကိုလည်း တွေ့ရတယ် ။
ဏီဘိုလည်း ဆိုရော တဝုန်းဝုန်းကို ညံသွားတာဘဲ ။ ကကြ ခုန်ကြ လက်တွေ မြှောက်ပြီး အော်ဟစ်ကြနဲ့ ..။ မီးခိုးငွေ့တွေကြား ဏီဘို ပေါ်လာတယ် ။ စောစောက အဝတ်အစား မဟုတ်တော့ဘဲ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို တီရှပ် အနက်နဲ့ ပြောင်းသွားတယ် ။
ကျမလည်း သူ့ကို ငေးကြည့်နေတုံး ဦးလေးချစ် ပြန်ရောက်လာတယ် ။
“ ဘယ်သွားတာလဲ ဦးလေးချစ်….”
“ မော်နီကာ့ကို စိတ်ပူလို့ လိုက်ကြည့်တာပါ ..”
ကျမ သူ့ကို နဲနဲ မကျေနပ် ဖြစ်သွားတယ် ။ ကျမဟာ ဆယ်ကျော်သက် ကလေးမလေး လဲ မဟုတ်တော့ဘူး ။ ကျမကို သူ စိတ်ပူစရာ မလိုအပ်ဘူး လို့ ထင်မိတယ်လေ ။ ဏီဘိုနဲ့ စကားသွားပြောတာကို သူ ဘာမှ စိတ်ပူစရာ မရှိဘူး ။
“ ဏီဘိုနဲ့ စကားသွားပြောတာ ဘာ စိတ်ပူစရာ ရှိလို့လဲ …ဦးလေးချစ် …”
ကျမ ခပ်မာမာလေး ပြောလိုက်မိတယ် ။ ဦးလေးချစ် မျက်နှာ ပျက်သွားတယ် ။
ဦးလေးချစ်က တကယ်တော့ ကျမ ငှားစီးတဲ့ တက်စီကား မောင်းတဲ့ ဒရိုင်ဘ ပါ ။ ကျမက သဘောကောင်းပြီး အရောဝင်လို့ သူက သူနဲ့ မဆိုင်တာတွေပါ ဝင်စိတ်ပူနေတယ် လို့ ထင်မိတယ် ။
“ ဦးလေးချစ် …”
“ ဟုတ်ကဲ့ မော်နီကာ ..”
“ ဒီလို လုပ်ပါလား..ဦးလေးချစ် အခု ပြန်တော့…မနက်ဖန်ကျမှ ကျမ လိုတဲ့အချိန် ဦးလေးချစ်ကို ခေါ်လိုက်မယ်…”
ဦးလေးချစ် သိသိသာသာ မျက်နှာမကောင်းဘူး ဖြစ်သွားတယ် ။
“ ဒါဆို မော်နီကာ ဘယ်လို ဟိုတယ် ကို ပြန်မလဲဟင် …”
“ ဒါက်ု ဦးလေးချစ် မပူပါနဲ့ …ကျမ ကို ဏီဘို ပြန်လိုက်ပို့ပေးလိမ့်မယ်..ဦးလေးချစ်လည်း ပင်ပမ်းနေပါပြီ …အိမ်ပြန် နားလိုက်ပါ…”
“ ဟုတ်ကဲ့ ..”
ဦးလေးချစ် ထပြန်သွားပါတယ် ။
ဏီဘိုတို့ကတော့ အရှိန် အငြမ့်ဆုံး တီးခတ် သီဆို ကခုန်နေကြတယ် ။ ကျမလည်း ဏီဘိုတို့ မြူးဇစ် တီးခတ်သီဆိုမှုတွေ ကခုန်တာတွေ ကို အာရုံစိုက် ကြည့်နေမိလိုက်တယ် ။ ဏီဘို ဆိုလို့ ပြီးသွားတော့ ကျမ အနားက ဦးလေးချစ် ထိုင်သွားတဲ့ ခုံမှာ လာထိုင်တယ် ။ သူ့တကိုယ်လုံးလဲ ချွေးတွေ စိုရွှဲနေတယ် ။ အရက်နံ့တွေကတော့ တထောင်းထောင်း ထနေတာပေါ့ ။
“ ဘယ်လိုလဲ …မော်နီကာ…ကြိုက်လား….ကောင်းလား ..ဒို့ ဆိုတာကတာ တီးတာတွေ …”
“ အရမ်း ကောင်းတာဘဲ မော်နီကာ အရမ်းကြိုက်တာဘဲ..ဏီဘိုက တကယ့် စူပါစတား…တယောက်ဘဲ….”
ဏီဘိုက တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဏီဘိုရဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်က ဏီဘို့လက်ထဲကို အရက်တပုလင်း လာထည့်ပေးတယ် ။ ဏီဘိုက ပုလင်းလိုက် မော့သောက်လိုက်တယ် ။
ကျမ လည်း ဏီဘို့အတွက်ကို စိုးရိမ်မိပြီး..“ ဏီဘိုရယ်…ဘာလို့ အရက်တွေ ထပ်သောက် နေတာလဲ ….မသောက်ပါနဲ့တော့ … ” လို့ တားမိတယ် ။ ဏီဘိုက “ ဒါလောက်က ဒို့အတွက် နပ်သင်း ပါ မော်နီကာ ရယ်….” လို့ ရယ်ပြီး ပြန်ပြောတယ် ။
နောက်ဆုံး အနေနဲ့ ဏီဘို့တီးဝိုင်းက လိဒ်ဂစ်တာ တီးတဲ့ စတင်န်လီလင်းလတ်က သီချင်းတပုဒ်ကို ဆိုနေတယ် ။ စောစောကလို ဏီဘို ဆိုတဲ့ အရမ်းပူလောင်တဲ့ သီချင်းမျိ ုး မဟုတ်တော့ဘဲ ဖြေး
ဖြေး အေးအေး သီချင်း တပုဒ်ဘဲ ။ ဏီဘိုက ကျမကို “ ဒီသီချင်းက နံမည်ကြီးသွားခဲ့တဲ့ စတန်န်လီရဲ့ သီချင်းလေ …သူ ဒီသီချင်း ဆိုတာ ပြီးသွားရင် ပွဲသိမ်းတော့မယ့်အကြောင်း ကြေငြာတော့
မှာ..ဒို့နဲ့ မော်နီကာ သွားလို့ ရပြီ..” လို့ ပြောရင်း ထိုင်ရာက ထလိုက်တယ် ။
ကျမလည်း ထိုင်ရာက ထလိုက်တယ် ။
“ ဒို့နဲ့ အရမ်းသာယာတဲ့ တနေရာမှာ မော်နီကာနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး စကားသွား ပြောရအောင်…” လို့ ဏီဘိုက ပြောလို့ ကျမလည်း..“ အိုကေ ..” လို့ ခေါင်းညှိမ့်ပြပြီး ပြောပြရင်း သူ့နောက်က လိုက်သွားလိုက်တယ် ။
ဟိုတယ်ရဲ့ ဘေးဖက်ပေါက် တံခါးကနေ ထွက်လိုက်တာနဲ့ ဏီဘိုရဲ့ တပည့်တယောက်က သူ့ရဲ့ နှစ်ယောက်စီး အနီရောင် ပြိုင်ကားလေး နဲ့ စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ အိုး..လှတယ်နော်..ဒါ ဏီဘို့ကားလေး လား…”
“ ဟုတ်တယ်..မော်နီကာ …အမိုးဖွင့်လို့လဲ ရတယ် …”
ဏီဘိုနဲ့ မော်နီကာ ပြိုင်ကားသေးသေးလေးထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ် ။ ကားလေးက သေးကွေးလွန်းတော့ ကျမရဲ့ ပုခုံးနဲ့ ဏီဘို့ရဲ့ ပုခုံးစွန်း ထိမိနေကြတယ် ။
“ ပျော်လား..မော်နီကာ….” ဏီဘိုက ကျမကို မေးလိုက်တဲ့အချိန် သူ့မျက်နှာနဲ့ ကျမ မျက်နှာ တအားကို နီးကပ်နေတယ် ။
ဝေါကနဲ တအား မောင်းထွက်လိုက်တဲ့ ဏီဘိုကြောင့် ကျမ..“ အိုး….” လို့ အော်ရင်း သူ့လက်မောင်းကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ် ။ ဏီဘိုက တဟားဟား အော်ရယ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကားကလေးဟာ လမ်းမပေါ်မှာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပြေးနေပါပြီ ။
ဏီဘို က သူ့အကြောင်း တချို ု့ကို ကားမောင်းရင်း ပြောပြနေတဲ့အချိန် သူ ကား စီဒီစက်လေးနားက ခွက်လေးထဲမှာ ချထားတဲ့ သူ့ဟန်းဖုန်းက ဇွမ်..ဇွမ်နဲ့ မက်ဆေ့တွေ ဝင်နေတယ် ။
ကျမက “ ဏီဘို..မက်ဆေ့တွေ ဝင်နေတယ်..” လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် ဏီဘိုက “ ရတယ်..ဒို့ဘော်ဒါတွေ ပို့နေတာပါ..သူတို့က ဒီည ဒို့နဲ့ မော်နီကာ ဆုံကြမယ် ဆိုတာ သိထားကြတယ်လေ ..”
လို့ကျမကို ပြောတယ် ။ သူ မောင်းနေတဲ့ အရှိန်အဟုန်က မြန်လွန်းလို့ ကျမ ကြောက်လာတယ် ။ ကားလေးကလည်း နှစ်ယောက်စီး သေးသေးလေး မဟုတ်လား ။
သူက သူ့ရှေ့က ကားတွေကို တစီးပြီး တစီး ကျော်တက်ပြီး မောင်းနေတယ် ။
မြို့အပြင်ဖက်ကို ရောက်တော့မယ်..။
တဲအိမ်လေးနဲ့ ဂိတ်တခုကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဖြတ်လိုက်တဲ့အချိန် အနောက်က မီးနီ တဖျတ်ဖျတ် နဲ့ရဲမော်တော်ဆိုင်ကယ် တစီး လိုက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ဟာ…ပြတ်သနာဘဲ….ရဲလိုက်လာပြီ ….”
“ ဏီဘိုရယ် …မော်နီကာ ပြောသားဘဲ …အရှိန် အရမ်း မြန်နေပါတယ် ဆို ….”
“ ရတယ်..မော်နီကာ..ဒီမှာက မော်နီကာတို့ ယူအက်စ်ကလို မဟုတ်ဘူး..အရာရာ…ညှိလို့ ရတယ် …ဏီဘို ကြည့်ကျက် ညှိလိုက်မယ်..မော်နီကာ ခဏလေးသာ ကားထဲ ထိုင်နေ …”
“ အိုကေ ဏီဘို..ဂွတ်ဒ်လပ်က်….”
ဏီဘို ကားပေါ်က ဆင်းသွားတယ် ။ မော်တော် ဆိုင်ကယ် ပေါ်က ရဲလည်း မော်တော်ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းလာတယ် ။ ဏီဘို ရဲနဲ့စကားပြောနေတယ် ။ ကြည့်ရတာ ပြေလည်မယ့်သဘော မရှိဘူး။
ဏီဘို့ဆီက အရက်နံ့တွေ တထောင်းထောင်း ထွက်နေလို့များလား ….။ ဒါမှ မဟုတ် လပ်ပေးလပ်ယူကို မကြိုက်တဲ့ ရဲများလား …။
ဒီအချိန်မှာ ဏီဘို့ ဟန်းဖုန်းက တဇွမ်ဇွမ်နဲ့ မက်ဆေ့ချ်တွေ ဆက်တိုက် ဝင်နေတယ် ။ ကျမလည်း ဘာများ အရေးကြီးနေလို့လဲ မသိဘူးဆိုပြီး မက်ဆေ့ချ်တွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ် ။
တကယ်တော့ သူတပါး မက်ဆေ့ကို အဲ့လူ မသိဘဲ မကြည့်သင့်ပါဘူး ။ ဒါပေမယ့် ကျမ အခုလို သူ့ဖုန်းကို စပ်ဆော့ပြီး ကြည့်မိလိုက်တဲ့အတွက် ကျမအတွက် အရမ်း အရေးကြီးတာတွေ
သိလိုက်ရတယ် ။ ဏီဘိုရဲ့ ဘော်ဒါတွေက မော်နီကာကို ဒီည မူးယစ်ဆေး ခပ်ပြီး လုပ်ဖို့ နဲ့ မော်နီကာ မူးပြီး သတိလစ်ဟင်းနေရင် ကိုယ်တုံးလုံး ဗီဒီယို ရိုက်ထားဖို့ ..အဆင်ပြေရင်
သူတို့ကိုပါ ပေးလုပ်ဖို့ မက်ဆေ့ချ်တွေ ပို့နေကြတာ ။
သူတို့တတွေရဲ့ ပက်စက် ယုတ်မာတဲ့ အကြံအစည်တွေကို မော်နီကာ သိလိုက်ရတယ် ။ ဏီဘိုနဲ့ ရဲသားလည်း မပြေလည်ဘူး ။ ရဲသားက ဏီဘိုကို ကားလမ်းဘေးမှာ ခဏ ထိုင်နေဖို့ ပြောနေတယ်
။ ဏီဘိုက ကားဆီကို ပြန်လာချင်တယ် ။ ရဲက တင်းတင်းမာမာ ပြောနေတယ် ။ ဏီဘို ခေါင်းကုတ်ပြီး လမ်းဘေးမှာ ထိုင်လိုက်ရတယ် ။ ကျမလည်း အခုမှ ဏီဘိုနဲ့ လိုက်လာမိတာ မှားပြီ လို့
စိတ်ထဲမှာ တွေးနေမိတယ် ။ ဒီအတိုင်းဆိုရင် ကြာမယ့်သဘော ရှိတယ် ။
မိနစ် နှစ်ဆယ်လောက် ကြာတော့ အပြာရောင် ရဲကားကြီးတစီး ထိုးဆိုက်လာတယ် ။ ဒီတော့မှ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ရဲက အကူခေါ်လိုက်တယ် ဆိုတာ ကျမ သိလိုက်ရတယ် ။ ရဲကားက ပစ်ကပ်ထရပ်
ကို ခေါင်မိုး တပ်ထားတာ မျိုး ..။ ပူးလိ( စ် ) လို့ စာလုံး အဖြူနဲ့ ကားတံခါးတွေမှာ အင်္ဂလိပ်လို ရေးထားတယ် ။ ခေါင်မိုးမှာ ဆိုင်းရင်းမီး အနီတန်း ပါတယ် ။ ရဲလေးယောက် ကားပေါ်က ဆင်းလာတယ် ။
ဏီဘိုနဲ့ စကားပြောနေကြတယ် ။ မပြေလည်ဘူးဆိုတာ ကျမ တွေ့နေရတယ် ။ ရဲတွေ ဏီဘို့ကားကို ရှာဖွေကြတယ် ။ ကျမကိုလည်း ကားပေါ်က ဆင်းခိုင်းတယ် ။ ကျမ ဆင်းလိုက်တော့
ရဲတယောက်က ပြီတီတီနဲ့ ကျမကို ဒီည အတွက် ဘယ်လောက် တောင်းသလဲ လို့ မေးတယ် ။
ကျမက “ ရှင်ပြောတာ ကျမ နားမလည်ဘူး..ကျမက မိန်းမကောင်းပါ ..နိုင်ငံခြားမှာ နေတယ်..အလုပ်လုပ်တယ် …ကျမ သူနဲ့ ခင်မိလို့ လိုက်လာတာ…” လို့ ပြောလိုက်တော့ အဲဒီရဲက ရယ်တယ် ။
“ တောမှာ သွားပြော..လယ်ဘဲ ရမယ် …” လို့လည်း ကျမကို ပျက်ရယ်ပြုတယ် ။
ဏီဘိုရဲ့ ကားကို ရှာဖွေတဲ့ ရဲတွေက မူးယစ်ဆေးပြားတွေ ကားထဲက တွေ့တယ် လို့ အော်ပြောတာ ကြားလိုက်ရတယ် ။ ပုခုံးက ဒေါက်အနက်မှာ ကြယ်ပွင့် ပါတဲ့ ရဲအရာရှိက “ ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ
သူငယ်ချင်း..အမှုကတော့ ကြီးပြီ …” လို့ ဏီဘို့ကို မေးလိုက်တယ် ။ ဏီဘိုက “ ဆေးပြားတွေက ကျနော့်ဟာ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ..ကျနော် ဆေး မလုပ်ဘူး..ကျနော်က အရက်ဘဲ သောက်တာ…” လို့
ရှင်းပြပေမယ့် ရဲတွေက လက်မခံဘူး ။ ဒါတွေ စခန်း ရောက်မှ ရှင်းဗျာ..ခင်ဗျား ပေးနေတဲ့ ငွေကလည်း ဆင့်ပါးစပ် နှမ်းနဲ့ ပက် ဆိုသလို မပြောပဘူး..ကျုပ်တို့ မကူနိုင်ဘူး..” လို့ ပြောတော့ ဏီဘိုက
“ မလုပ်ပါနဲ့ အကိုကြီးရယ်..တောင်းသလောက် ပေးပါ့မယ်….ဒီမှာတင် ပြတ်အောင် လုပ်ပေးလိုက်ပါ..ကျေးဇူး ကြီးပါတယ်..ကျနော် ရှစ်ခိုး တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ…..ဒီက
အမျိ ုးသမီးကလည်း နိုင်ငံခြားက လာတာပါ..သူနဲ့လည်း ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး…” လို့ ငိုယိုတောင်းပန်နေတယ် ။
ရဲအရာရှိက အဆီပြန်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာ ဖေါသွတ်သွတ်ကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါစ ညစ်ထေးထေးလေးနဲ့ ပွတ်သုတ်လိုက်ပြီး….“ ဒီလောက် မလွယ်ဘူး..သူငယ်ချင်း….ညှိရမယ်..မင်းပေးတဲ့ ငွေဆယ်သိန်း
ဆိုတာက ပါးပါးလေး….သိန်း ၅၀ လောက်တော့ မစကွာ….အဲ..ဒီစော် ကိစ္စ မပါသေးဘူး …ဒီစော်ကို ပြန်မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူး..မင်းက အမြဲ ဖြုတ်နေတာဘဲကွာ..မင်းဘေးမှာ စော်အလန်းစားတွေ
တန်းစီနေတာ ငါတို့ သိနေတာဘဲ….ကဲ..ဒီစော်ကို ကားပေါ် တင်ထားလိုက်….” လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
ကျမကို ရဲ့ား အနောက်ဖက်ကို တက်ခိုင်းတယ် ။ မြင့်လို့ ကျမဖက်တက်နေရတဲ့အချိန် ရဲတယောက်က ကျမ ဖင်ကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ ပင့်ပြီး တွန်းတင်ပေးလိုက်တယ် ။ ကျမရဲ့ ဟိုဒင်းထဲကိုတောင်
သူ့လက်ချောင်းတွေက နှိုက်မိသွားတယ် ။ ဒါကို ဒီရဲကောင်ကလည်း သိတယ် ။ တဖွီးဖွီးနဲ့ ရယ်နေတယ် ။
“ ငါတော့ ငံပြာရည် တွင်းထဲ လက် ဝင်မိသွားပြီ…..” ဆိုပြီး သူ့လက်ကို သူ ရှူကြည့်နေတယ် ။ မိုက်ရိုင်းစော်ကားလိုက်တာ ..။ ကျမတော့ ခက်ပြီ ။ ဏီဘိုနဲ့ လိုက်ခဲ့မိတာ မှားပြီ ။
ရဲတယောက်က ကားပေါ် ခုန်တက်လာပြီး ကျမဘေးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်တယ် ။
“ ဟေ့..မင်း ဘယ် ကလပ်ကလဲ…”
ကျမက ကလပ်က မဟုတ်ဘူး..ကျမ ခဏ လာလည်တာ..ဟိုတယ်မှာ တည်းခိုတယ် လို့ ပြောတော့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ “ ဒါဆို ပါ့စပုတ် ပြ…ပြ…မညာနဲ့ ကောင်မလေး…ညာနေမယ့်အစား ငါတို့ အားလုံး
ကို မှုတ်ပေးလိုက် ..” လို့ ပြောရင်း ကျမ ပေါင်တဖက်ကို ကိုင်လိုက်တယ် ။ ကျမက သူ့လက်ကို တွန်းပစ်တော့ ကျမ ပါးကို ရိုက်ဖို့ လုပ်တယ် ။
“ ရှင်..ကျမကို မထိနဲ့နော်..ကျမ အမေရိကန် သံရုံးကို တိုင်မှာ….” လို့ ပြောလိုက်တာကို ၀ိူင်း ရယ်လိုက်ကြတာ ဆူညံသွားတာဘဲ ..။
“ အမေရိကန်က လာကယ်မှာလား…ခွိခွိ..လေယာဉ်တင် သင်္ဘောကြီးနဲ့လား..ခွိခွိ ……တော်တော်ရယ်ရတယ်..ဖါသည်မ က ဖါသည်မ စကား မပြောဘူး..အမေရိကန်က ဘာညာ
နဲ့ လျောက်လိမ်နေတယ်…စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ပါးစပ်ရော …တခါထဲ လိုးပစ်လိုက်မယ် ..”
မျက်နှာဖေါသွတ်သွတ် အရာရှိက ယုတ်ရင်းကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားတွေနဲ့ ကျမကို ဟောက်လိုက်တော့ ကျမ ငိုမိရပြီ ။
“ ကျမ မိန်းမကောင်းပါ..ဖါမ မဟုတ်ပါဘူး….” လို့ အော်ပြော အော်ငိုမိတယ် ။
“ တိတ်စမ်း..ကောင်မ..နရင်းအုပ်လိုက်လို့…သေသွားမယ် …”
ကျမ တကယ့်ကို အခက်တွေ့နေပါပြီ ။ ကျမ မှားပြီ ။ မှားပြီ ။ မှားပြီ ။ ဦးလေးချစ်ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဏီဘို့နောက်ကို လိုက်လာမိတာ ကျမ မှားပြီ ။ ကျမ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ။
ဏီဘို့ ဘော်ဒါတွေကလည်း ၀ိုင်းလုပ်ချင် ..ရဲတွေကလည်း ကြေးစား ထင်ပြီး ၀ိုင်း မုဒိန်း ကျင့်ချင်နေတယ် ။ ဏီဘိုလည်း အမျိုးမျိုး တောင်းပန်နေတယ် ။ ရဲတွေကလည်း ဏီဘိုက
နံမည်ကျော် ရော့ခ်စတား မို့ လွယ်လွယ်နဲ့ မလွှတ်ပေးလိုက်ချင်ဘူး ။ ရာဘတွေနဲ့က လက်ပူးလက်ကျပ် မိနေသည် ။ ဏီဘိုလည်း သူ့ဘော်ဒါထဲက လူကြီးသားတွေကို
အကူအညီတောင်းချင်နေပေမယ့် ရဲတွေက ဖုန်းဆက်ခွင့် မပေးဘူး ။
**********************************************************************************************************
မော်နီကာ ငိုနေပြီ ။
ရဲတယောက်က မော်နီကာ့ကို ဟန်ဆောင် အမူပို နေတယ် လို့ လာပြောတယ် ။ တော်တော် ဆိုးတဲ့ ရဲတွေ ..။
သည်အချိန်မှာ လူတယောက် သူတို့ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ဆီကို ရောက်လာတယ် ။
ဒီလူက ရဲတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်လိုက်တာကို တွေ့ရတယ် ။
ဒီလူကြီး မော်နီကာ ထိုင်နေတဲ့ ဖက်ကို လှည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာကို သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရတယ် ။
“ ဟင်..ဦးလေးချစ် ပါလား…..”
ဘယ်လိုမှ ထင်မထားဘူး ။ ဘယ်လိုမှ မမျှော်လင့်ဘူး ။
ဦးလေးချစ်ကြီး …။
အို..သူ ဘာတွေ လာပြောနေသလဲ ..။ တော်ကြာ သူ့ကိုပါ ဆွဲထားလိုက်မှဖြင့် ..။
ဦးလေးချစ် အတွက် မော်နီကာက စိတ်ပူလိုက်ပေမယ့် ထူးဆန်းအံ့သြစရာ အဖြစ်ကို မော်နီကာ မြင်လိုက်ရပါတယ် ။
ဖေါသွတ်သွတ် ပုခုံးမှာ အပွင့်နဲ့ ရဲက ဒီလူကို တွေ့လိုက်တာနဲ့ ခြေစုံဆွဲရပ်ပြီး အလေးပြုလိုက်တာကို တွေ့တယ် ။
ဦးလေးချစ်လို တက်စီကားမောင်းတဲ့လူကို ရဲအရာရှိက အလေးပြုနေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ မော်နီကာ အရမ်း အံ့သြသွားတယ် ။ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ နဲ့ ဆက်ဆံရာမှာ နှိမ့်ချ
သဘောကောင်းသလောက် ဒီရဲတွေနဲ့ ဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာတော့ မျက်နှာက ခပ်တည်တည်နဲ့ ။ ဖေါသွတ်သွတ် က ရိုသေပြတာနဲ့ ကျန်တဲ့ ရဲတွေလည်း ဦးလေးချစ်ကို တရိုတသေ ဆက်ဆံကြတယ်။
ဦးလေးချစ် မော်နီကာ့ဆီကို တန်းတန်းမတ်မတ် လျှောက်လာတယ် ။
“ မော်နီကာ..လာ…သွားကြရအောင် …”
မော်နီကာလည်း ဦးလေးချစ် နောက်ကို လိုက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ ဦးလေးချစ်ရဲ့ ကားက ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ရပ်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ ဝင်ဖို့ ကားတံခါးကို ဖွင့်ပေးတယ် ။
မော်နီကာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ဦးလေးချစ်လဲ ကားတံခါးကို ပိတ်ပြီး ကားမောင်းတဲ့ နေရာမှာ ဝင်ထိုင်တယ် ။ ကားစက်ကို နှိုးတယ် ။
“ ဦးလေးချစ်…ဘယ်လို လုပ် ရောက်လာတာလဲဟင်….”
ဦးလေးချစ်က ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ကားကို မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။
“ ဦးလေးချစ်..မော်နီကာ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလားဟင် ….”
“ မဆိုးပါဘူး..ဘာဆိုးစရာ ရှိိလို့လဲ..”
“ ဟွန်း..စိတ်မဆိုးဘူးသာ ဆိုတယ်..ဦးလေးချစ် မျက်နှာကြီးက ခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့…”
ဦးလေးချစ် ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ။ ကားကိုဘဲ ဂရုစိုက် မောင်းနေသလို ရှေ့က လမ်းမကိုဘဲ စိုက်ကြည့်နေတယ် ။
“ ပြောပါ..ဦးလေးချစ်ရယ်…ဘယ်လို လိုက်လာတာလဲ….ဦးလေးချစ်ရဲ့ ကျေးဇူး ကြီးတယ် သိလား..သူတို့ မော်နီကာ့ကို မတရား လုပ်ကြတော့မလို့….”
“ မော်နီကာ့အတွက် စိတ်ပူလို့ ဦးလေးချစ် စတိတ်ရှိုါ်ပွဲကနေ အနောက်က လိုက်လာခဲ့တာပါ ….”
“ အော်..ဦးလေးချစ်ရယ်..မော်နီကာ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ…မော်နီကာ မှားသွားတယ်..ကိုယ် မသိတဲ့ နေရာ ကိုယ် ခုမှ သိတဲ့ လူနဲ့ လိုက်လာခဲ့မိတာ မော်နီကာ မှားပါတယ် ….”
အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြောရင်း မော်နီကာ မျက်ရည်များ ကျလာပါတယ် ။
ဦးလေးချစ်က သူ့ကို စကားမပြောလေ မော်နီကာ ဝမ်းနည်းလေ ဘဲ ..။
“ ဟိုရဲက ဦးလေးချစ်ကို အလေးပြုလိုက်တာ တွေ့ရတယ်..ဦးလေးချစ်က ရဲလားဟင်….”
ဦးလေးချစ်က ခေါင်းခါ ပြပါတယ် ။
“ ဒါဆို သူ…သူ..သူက …ဦးလေးချစ်ကို ဘာကြောင့် အလေးပြုတာလဲ..ဘာကြောင့် မော်နီကာ့ကို ပြန်ခေါ်သွားခွင့် ပြုတာလဲဟင်….ပြောပြပါ …ဦးလေးချစ်ရယ်…”
“ ကိုယ် ပြန် လွတ်လာရင် ပြီးရောပေါ့ မော်နီကာရယ်..ဘာလို့ သိချင်တာလဲ…”
“ ပြောပြ…ပြောပြ…ဦးလေးချစ် ..ပြောပြပါ….”
ကလေးမလေး တယောက်လိုဘဲ သူ့ကို ထပ်ခါထပ်ခါ မေးတော့ ဦးလေးချစ်က “ ကံအားလျှော်စွာနဲ့ တိုက်ဆိုင်သွားတာပါ…ဒီကောင်ကို ဦးလေးချစ်က တချိန်က ကယ်ခဲ့ဘူးတယ်….ဒါကြောင့် သူ
တို့..ဦးလေးချစ် စကားကို နားထောင်ပြီး မော်နီကာ့ကို ပြန် လွှတ်ပေးလိုက်တာ….” လို့ တိုတိုတုတ်တုတ်ဘဲ ပြောပြပါတယ် ။
ဟိုတယ်ကို မပြန်ခင် ရွှေတိဂုန်ဘုရားနားက မိုးလင်းအထိ ဖွင့်တဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်လေးမှာ ဦးလေးချစ်နဲ့ မော်နီကာ လဖက်ရည် သောက်ကြတယ် ။ ဦးလေးချစ်ကို ကျေးဇူး အထပ်ထပ် တင်တယ် လို့ တဖွဖွ မော်နီကာ ပြောနေမိတယ် ။
လဖက်ရည်ဆိုင်လေးက ဟင်းလင်းပွင့်နေတဲ့ ဆိုင် ။ အဲကွန်းလေအေးစက်တို့ ပန်ကာတို့ မရှိဘူး ။ အမိုးဘဲ ရှိတဲ့ တဲကြီးလိုဟာမျိ ုး ။ မော်နီကာ နဲ့ ဦးလေးချစ် တို့ ထိုင်နေကြတာက စားပွဲပေါက်စလေး
ပေါ် တင်ထားတဲ့ လဖက်ရည်ခွက် သေးသေးလေးတွေကို ခွေးခြေပေါက်စလေးတွေနဲ့ ထိုင်ပြီး သောက်ကြရတာ ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ တိုင်တတိုင်မှာ ချိတ်ထားတဲ့ တီဗီပြားပြားလေးမှာ ပြထားတဲ့ မြန်မာ
ရုပ်ရှင်တကားကို ကိုးနှစ် ဆယ်နှစ်အရွယ် ကလေးတွေနဲ့ ကိုရင်လေးတွေ စုထိုင်ပြီး ကြည့်နေကြသည် ။
လဖက်ရည်ထိုင်သောက်နေတဲ့ လူ တယောက် နှစ်ယောက်လောက်တော့ ရှိနေသည် ။ တက်စီကားသမားများ ဖြစ်ဟန်တူသည် ။ ဆိုင်ရှေ့မှာ တက်စီကားတွေ ရပ်ထားတာ တွေ့ရသည် ။
မော်နီကာသည် ဦးလေးချစ်ရဲ့ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို မလွှတ်သေး ။ သူ့ကို ပက်ပက်စက်စက် ပြောဆိုကြတဲ့ ရဲတွေကို ယခုအထိ မြင်ယောင် ကြားယောင်နေဆဲမို့ လွတ်မြောက်လာတာကို
အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာနေဆဲဘဲ ။
“ ဦးလေးချစ် …”
“ ဟင်..မော်နီကာ …ဘာလိုသလဲ..ဘာစားမလဲ….ပဲပလာတာတို့ ကီးမားတို့ ရတယ်..စမူဆာ လည်း ရတယ်..ဒီဆိုင်က ဦးလေးချစ် စားနေကျဘဲ..တခါက အမေရိကန် တိုးရစ် တယောက်ကို ဦးလေးချစ် ခေါ်ခေါ်လာ ကျွေးဖူးတယ်..သန့်ပါတယ်..စားရင် ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ..”
ဏီဘိုရဲ့ ကားထဲမှာ မူးယစ်ဆေးပြားတွေ ပါလာနေတာကို ယခု စဉ်းစားလိုက်တိုင်း မော်နီကာ ကျောချမ်းသွားသည် ။ ဘယ်နိုင်ငံမှာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဂီတလောက က လူတွေ ရုပ်ရှင်လောကက လူတွေဟာ ဘာကြောင့်များ ဆေးဝါးဆေးပြားတွေကို သုံးကြတာပါလိမ့် ..လို့လည်း တွေးနေမိတယ် ။ ဏီဘိုရဲ့ ဘော်ဒါတွေက မော်နီကာ့ကို ကိုယ်တုံးလုံး ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်တာ ၀ိုင်းလုပ်ချင်တာတွေ အကြံတွေ ရှိ
တာကို သိလိုက်ရတာလည်း အရမ်းကို တုန်လှုပ်သွားမိခဲ့ရသည် ။
မိန်းမ ဖြစ်ရတာလည်း မလွယ်ဘူး ။ ဘယ်တိုင်းပြည်မှာ ဖြစ်ဖြစ် အဓမ္မကျင့်ချင်တဲ့လူ..အနိုင်ကျင့်ချင်တဲ့လူတွေက အမြဲလို ရှိနေကြပါလား ဆိုတဲ့ အသိ မော်နီကာ ရလိုက်သည် ။
သူနေခဲ့တဲ့ ယူအက်စ်မှာလည်း ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်က ကျောင်းနေဖက် ကောင်လေးတွေရဲ့ ကိုင်တာ တွယ်တာတွေ အတင်းတက်ကျင့်ချင်တာတွေကို မနည်းကြီး ရှောင်ရှားခဲ့ရတာတွေကို သတိရ
မိရပြန်သည် ။
“ မစားတော့ဘူး..ဦးလေးချစ်..လဖက်ရည်နဲ့ လုံလောက်ပါတယ်..သိပ်လဲ ညနက်နေပြီလေ …ဦးလေးချစ်လည်း မော်နီကာ့ကို ဟိုတယ် လိုက်ပို့ပေးပြီးရင် အိမ်ပြန်ရမှာများ သိပ် ဝေးနေလားဟင်…”
“ ကိစ္စ မရှိပါဘူး..မော်နီကာ..ကျနော်က မော်နီကာ့ကို တက်စီစီးတဲ့ ကပ်စတန်မာ ခရီးသည် တယောက်လို သဘောမထားပါဘူး..ကျနော့်ရဲ့ မိတ်ဆွေရင်းခြာ..ဒါမှ မဟုတ် ညီမ တူမ တယောက်လို သဘောထားတာပါ ..တတ်နိုင်ရင် မော်နီကာ့ဆီက ကားငှားခ လည်း မယူချင်ပါဘူး..ကျနော် မယူခဲ့ရင် မော်နီကာက ကျနော့်ကားကို မစီးမှာမို့ ကျနော် ယူလိုက်တာပါ…”
“ အော်..ဦးလေးချစ်ရယ်..မော်နီကာ သိပါတယ်…မော်နီကာ သဘောပေါက်ပါတယ်..ဦးလေးချစ်ရဲ့ စေတနာတွေကို ….”
“ အခု လတ်တလော ဆိုတော့ မော်နီကာ စိတ်နှလုံးတွေ ခြောက်ခြား တုန်လှုပ်နေဆဲ ဖြစ်မှာဘဲ..အင်း..နဲနဲ အနားယူလိုက်ရင် ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားမှာပါ..ကဲ..မော်နီကာ Tour trip ကို ဘယ်တော့လောက် ထွက်ချင်လဲ..”
“ အခု ကြုံလာခဲ့ရတာတွေကြောင့် ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး..ဦးလေးချစ်ရယ်…မနက်ဖန် ဒါမှ မဟုတ် သဘက်ခါ မနက်လောက် စထွက်ကြရင် ကောင်းမလား …ဆိုးဝါးတာတွေနဲ့ ကြုံတွေ့လိုက်ရပမေယ့် မြန်မာပြည်ကို ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် သွားမယ်လို့ စိတ်ကူး ရည်ရွယ်ထားတဲ့ နေရာတွေကို ရောက်အောင်ကို သွားလိုက်မယ်နော်..ဦးလေးချစ်..”
“ ကောင်းပါတယ်..မော်နီကာ..အခု သွားမယ့် ခရီးစဉ် အတွက်တော့ ဘာမှ စိတ်မပူပါနဲ့.ကျနော် အစစ စောင့်ရှောက် ကူညီသွားမှာပါ …”
ဦးလေးချစ်က အကြမ်းပုဂံလုံးလေးထဲကို ရေနွေးကြမ်းတွေ လောင်းထည့်ပေးသည် ။
“ တခု နှစ်ခု မကောင်းတာ ကြုံတွေ့လိုက်ရလို့ မြန်မာပြည်ကြီးက ကြောက်စရာကြီးလို့မထင်သွားစေချင်ဘူး ..မော်နီကာ..လူကောင်းတွေက သန်းနဲ့ ချီပြီး ရှိပါသေးတယ် …Law and Orderက မြန်မာပြည်က အနောက်ဖက် နိုင်ငံတွေထက်တောင် ပို ကောင်းအုံးမှာပါ…..”
“ ဟုတ်ပါတယ်..ဦးလေးချစ်..မော်နီကာတို့ဆီမှာ ဆိုရင် အလကားနေရင်း ရူးပြီး သေနတ်နဲ့ လှောက်ပစ်သတ်နေတာတွေက ၁ဝရက်တခါလိုတောင် ဖြစ်နေတယ် …သေနတ်ထိန်းချုပ်မှုကို သမ္မတက
အစိုးရအဖွဲ့က ထိထိရောက်ရောက် လုပ်ချင်ကြပေမယ့် နှစ်ပေါင်းများစွာ သေနတ်နဲ့ ယဉ်ပါးလာတဲ့ တိုင်းပြည်ကြီးမို့ ကောင်းကောင်း မထိန် ချုပ်နိုင်သေးပါဘူး ….”
ဦးလေးချစ်က ရယ်ပြီး..“ မှုခင်း ကတော့ ဘယ်မှာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဖြစ်နိုင်ပါတယ်..မော်နီကာ ..ကဲ အကြမ်းသောက်လိုက်အုံး..ဟိုတယ် ပြန်ကြရင် ကောင်းမယ် ထင်တယ်နော် …”လို့ ပြောလိုက်သည် ။
မော်နီကာလည်း ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် အားကိုးရတဲ့ ဦးလေးချစ် သူမမနဲ့ အခုလို ရှိနေတာကို အစစ လုံခြုံသွားသလိုပါဘဲ ။ ဦးလေးချစ်က လဖက်ရည်ဖိုး ပိုက်ဆံ ရှင်းပေးနေသည် ။
နေ့ခင်းဖက်တွေမှာ ကားတွေ ပိတ်ကျပ် တန်းစီနေသလောက် ညဖက်မှာ ကားရှင်းသည် ။
“ ဦးလေးချစ် ..ဘယ်တော့ ဦးလေးချစ် ညီမဝမ်းကွဲတွေ အိမ်ကို မော်နီကာ့ကို ခေါ်သွားမှာလဲဟင် ..”
“ အချိန်မရွေး ခေါ်သွားလို့ ရတာပေါ့..မော်နီကာ အိမ်ဟင်းအိမ်ထမင်း စားချင်တယ် ဆိုရင် အဲဒီမှာ သွား စားကြတာပေါ့ …”
ဟိုတ.ယ်ကို ပြန်ရောက်တော့ မော်နီကာက သူမ အခန်းကို တက်အုံးမလား..တခုခု စားမလား သောက်မလား မေးပေမယ့် ဦးလေးချစ်က မနက်မှ တွေ့မည်..ညနက်ပြီ..အိပ်လိုက်ပါ လို့ ညေပာသည် ။ မော်နီကာ့ကို အခန်းအထိ သူလိုက်ပို့ပေးသည် ။
“ အိုကေ..ဂွတ်နိုက် ဦးလေးချစ် …ဆီးယူး တူမောရိုး….ဘိုင်း..”
ဦးလေးချစ် ကို နုတ်ဆက်လိုက်ပြီး မော်နီကာ အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည် ။
“ ဟင်း ….ရင်ထိတ်စရာ လန့်စရာတွေ နဲ့ ကြုံလိုက်ရပေမယ့် ဦးလေးချစ်ကြောင့် ငါ ဘေးမသီ ရန်မခဘဲ ဟိုတယ် အခန်းကို ပြန်ရောက်လာပါလား …..”
ရေချိုးခန်းထဲကို တန်း ဝင်လိုက်ပြီး ရေပန်းကို အပူဖက်လှည့်ပြီး ဖွင့်ချလိုက်သည် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တခုပြီး တခု လျွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက
မှန်ကြီးမှာ မော်နီကာ့ကို မော်နီကာ ပြန်မြင်နေရသည် ။
ဝှူး း….ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတာကို ကိုယ့်ဖါသာ ပြန်ကြည့်နေမိသည် ။ ဝမ်းဘိုက်သားလေး နဲနဲများ ထူလာပြည့်လာသလား ..။ အင်း..အစားကောင်းတွေ ဆက်တိုက် စားနေတာကိုး ..။
သိပ်တော့ မဆိုးလှပါဘူး ။ ခါးလေးက သေးသေးလေး ရှိနေတုံးဘဲ ..။ အင်း..တင်ပါးကြီးတွေကတော့ စိတ်ညစ်စရာကြီး..ကော့ထယ်နေကြတယ် ..။ ယောကျ်ားတွေ ဒါကြောင့်လဲ တပ်မက်ကြတာပေါ့ ။
ရင်သားစိုင်တွေကလည်း လု့းဝန်း ဖီးထနေသည် ။ တချို့လူတွေက မော်နီကာ့ရင်သားတွေကို အစစ်တွေမှ ဟုတ်ရဲ့လား လို့တောင် ထင်ကြသည် ။ တကယ်တော့ မော်နီကာသည် ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေဖျောက်တာက လွဲပြီး ယောကျ်ားနဲ့ လိင် မဆက်ဆံရသေးတဲ မိန်းမတယောက်ပါ ။ လိင် မဆက်ဆံရသေးဘူး ဆိုတာ မိန်းမအ၈င်္ါထဲကို ယောကျ်ား အင်္ဂါ မထိုးသွတ်ရသေးတာကို ဆိုလိုတာပါ ။ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်က မော်နီကာ ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့ ဒိတ်ထွက်ဖူးခဲ့သည် ။ နို့ကိုင်ခံရတာ နို့စို့ ခံရတာလောက် ဖင်ညှစ်နယ် ခံရတာလောက်တော့ ရှိခဲ့ဘူးတာပေါ့ ..။
နို့သီးလေးတွေက မပျက်င်္စးသေး ။ နို့စို့ ခံရတာလည်း တခါ နှစ်ခါလောက်ပါ ။ နောက်ပိုင်းမှာတော့ မော်နီကာသည် စိတ်ထလာသော အခါများမှာ သူမ ဖါသာ လက်နဲ့ အစိကို ပွတ်ချေပြီး အာသာဖြေပစ်တတ်သလို တခါတခါမှာ လက်ဝါးစောင်းနဲ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ အဖုတ်ကို ပွတ်တိုက် နှိုက်ကစားပြီးလည်း အာသာ ဖြေခဲ့သည် ။ နောက်ပိုင်းကျတော့ ဒါနဲ့ တင်းတိမ်မှု မရှိတော့လို့ လိင်တန်အတုတချောင်း ဆောင်ထားပြီး တုန်ခါနေတဲ့ လိင်တန်အတုချောင်းနဲ့ အစိကို ထိကပ်ပြီး ဖြေဖျောက်သလို တခါတရံမှာ အတွင်းကို နဲနဲ ထိုးထိုးဆွပြီး လည်း အာသာဖြေဖျောက်ပါသည် ။
ရေချိုးကန်ထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်ပြီး ရေပူပူတွေ ဒလဟော ကျနေတဲ့ ရေပန်းအောက်မှာ ကိုယ့်ဖါသာ ကွတ်သပ်ပြီး ရေချိုးပစ်လိုက်ပါသည် ။ ဆပ်ပြာရည် မွှေးမွှေးနဲ့ တိုက်ချွတ်တော့ ပေါင်ကြားက အဖုတ်ကွဲကို ပွတ်သပ်တဲ့ အခါ တကိုယ်လုံးက အကြောအချဉ်တွေ တုန်ခါ ကောင်းလာသည် ။ စတိတ်ရှိုးကို မသွားခင် ရေချိုးခဲ့တုံးကလည်း အခုလိုဘဲ ကုယ့်အဖုတ်ကို ကိုယ် ကိုင်ပွတ်မိရသေးသည် ။ အဲဒီတုံးက ဟော့ရှော့လေး ဏီဘိုကို စိတ်ထဲ မှန်းဆခဲ့သည် ။ ဏီဘိုနဲ့သာ လိင်ဆက်ဆံခဲ့ရရင်…ဆိုပြီး ..။
အခုတော့ ဏီဘိုကို မမှန်းဆတော့ ..။ ဘယ်သူ့ကို မှန်းဆမလဲ …။ ဘရက်ပစ်လား ..ဘယ်မင်းသားလဲ..အလိုလို ဦးလေးချစ် ပုံက စိတ်ကူးထဲ ပေါ်လာသည် ။ အိုး..ဘာဖြစ်တာလဲ ..။ အသက်ကြီးကြီး ဦးလေး အရွယ်ကြီးကို …။ ဟင်း..ငါ..ငါ..သူ့ကို ရင်ခုံမိသေးလား ..။ ပိန်ပိန်ပါးပါး ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ဦးလေးချစ်သည် အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးပါဘူး ။ ကြည့်ကောင်းတုံးပါဘဲလေ ။ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တတိုင်းပြည်လုံး အနှံ့ လျှောက်သွားကြရင် ဘာများ ဖြစ်မလဲ ။ ဟင်း …။
အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ဖိဖိ ပွတ်နေရင်း မျက်လုံး စုံမှိတ်ရင်း ရေချိုးကန် ကြမ်းပြင်မှာ ပေါင်ကားရင်း ထိုင်ချလိုက်မိသည် ။
ပွတ်နေသည် ။ ဖိဖိပြီး ပွတ်နေသည် ။ အရသာကောင်းလာသည် ။ ကောင်းနေသည် ။ အား…အား…အား…အား………အင်းအင်း…….အင်းအင်း…..။
ယောကျ်ားရဲ့ အထိအတွေ့ ယောကျ်ားရဲ့ လိင်တန်ဆာချောင်းကိုတော့ တမ်းတ လိုလားနေမိတာက အမှန်ပါဘဲ …။
မော်နီကာ အခုလို ဦးလေးချစ် အကြောင်းကို တွေးမိနေသလိုဘဲ သူ့အိမ်ကို ပြန်မောင်းနေတဲ့ ဦးသက်မောင်ချစ်သည် မော်နီကာ့အကြောင်းကို ကားမောင်းရင်း တလမ်းလုံး စဉ်းစားနေပါသည် ။
ဏီဘို နဲ့ မော်နီကာ တပူးပူးတတွဲတွဲဲ လုပ်နေကြတုံးက ငါ..ငါ တော်တော့်ကို စိတ်ဆင်းရဲခဲ့တာ ဘာကြောင့်လဲ ။ မော်နီကာက ဏီဘို ဟိုတယ် ပြန်ပို့ပေးမယ်..ဦးလေးချျစ် ပြန်လိုက်တော့လို့ ပြောခဲ့
တုံးက ငါ့ရင်ဘတ်ထဲ စစ်ဖိနပ်နဲ့ ဆောင့်အကန်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားခဲ့တာ ဘာကြောင့်လဲ…။ မော်နီကာ ပြန်ခိုင်းပေမယ့် ငါ ဘာကြောင့် မပြန်သလဲ ..။ အပင်ပန်းခံပြီး ငါ စောင့်နေခဲ့မိတယ် ။
ပြီးတော့ ဏီဘိုရဲ့ ပြိုင်ကားလေး အနောက်က နောက်ယောင်ခံပြီး လိုက်မောင်းသွားနေမိတယ် ။
နောက်တော့ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ရဲ ဖမ်းတဲ့အချိန်ကစပြီး ပစ်ကပ်ရဲကားနဲ့ ရဲတွေ ရောက်လာတဲ့အထိ အဝေးကနေ မှန်ပြောင်းနဲ့ ငါ စောင့်ကြည့်ခဲ့တဲ့အချိန် မော်နီကာအတွက် ပူပင်ရတဲ့ ငါ့စိတ်နှလုံးတွေ နာကျင် ခံစားခဲ့ရတာ ဘာကြောင့်လဲ…။
ကံအားလျှော်စွာ..တကယ့်ကိုဘဲ တိုက်ဆိုင်စွာနဲ့ မော်နီကာတို့ဆီကို ရောက်သွားတဲ့ ရဲအုပ်က ( သူ့နံမည်တောင် မမှတ်မိ ) ငါ အလုပ် ရှိစဉ်တုံးက မကယ်ဘဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်လည်း ရတဲ့ ကောင် ဖြစ်နေရတော့ ငါ ရောက်သွားပြီး မျက်နှာပြလိုက်တာနဲ့ အဲဒီငတိက သူ ဘဝပျက်မဲ့ဆဲဆဲ ကယ်ခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးတရားကြောင့် မော်နီကာကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ် ။ အကယ်လို့ ဒီငတိ မဟုတ်ဘဲ တခြားငတိဆိုရင်လည်း ငါ အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ မော်နီကာ့ကို ကယ်ထုတ်မှာပါဘဲ ။
မော်နီကာ့ကို ငါ သံယောဇဉ် ဖြစ်နေပြီလား ..။ ချစ်နေမိပြီလား ။ ငါဟာ အသက်ကြီးတဲ့လူတယောက် မို့ တတ်နိုင်ရင် အချစ်ကို မရှာသင့်တော့ဘူး..။ အခုလို တိုးမိ ကြုံမိရင်တောင် မချစ်သင့်တော့ဘူး ။ မိပိုးနဲ့တုန်းကလည်း ငါ နောက်မဆုတ်ဘဲ ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့တယ် ။ မိပိုး ငါ့အနားက ထွက်သွားတော့ ငါ့မှာ ခံစားလိုက်ရတာကွာ…။ငါ့ အသဲ နှလုံးတွေ ကြေမွကုန်တယ် ..။ တကယ် ..။ ငါ အရမ်း ခံစား ထိခိုက်ခဲ့ရတယ် ..။ အခုလည်း ဒါဏ်ရာ ကျက်ခါစ ရှိသေးတယ် ..။ လာပြန်ပြီ..။ နောက်တယောက် ။ မော်နီကာသည် တကယ့်ကို ချစ်စရာကောင်းလွန်းတဲ့ မိန်းကလေး ပါ ။ ဝင်းဖန့်ပြီး ရှင်းသန့်နေတဲ့ အချောစားကလေး ။ မြင်လိုက်ရင် အသက်ရှုမှားသွားစေနိုင်တဲ့ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ခန္ဓာ ကို ပိုင်ဆိုင်သူမို့ မော်နီကာနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် သွားလာနေတဲ့ အခါတွေမှာ တော်တော်လေးကို ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရတာလေးတွေ ရှိခဲ့တာ သတိရ မိနေသည် ။ သူနဲ့ မြန်မာပြည် အနှံ့ နှစ်ယောက်ထဲ အတူတူ ကားနဲ့ ခရီးဆက်ကြရင် ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ …။
မိပိုး ( သို့မဟုတ် ) ပိုးဒါလီဆွေ
ကျောင်းသူ
ခေတ္တ အမေရိကန်နိုင်ငံ
မိပိုး ဦးချစ်ကို အရမ်း လွမ်းနေတယ် ။
ဦးချစ်နဲ့ အဆုံးစွန်အထိ ချစ်တမ်းကစားခဲ့ကြတာတွေကိုလည်း အရမ်း တမ်းတ တောင့်တမိတယ် ။
ဒီနေ့ညနေ ဖိုးဖိုးကြီး အိမ်မှာ အန်တီကြီးတို့က ရွှေတောင်ခေါက်ဆွဲလုပ်စားကြလို့ မိပိုးကို ဆက်ဆက်လာ စားဖို့ ခေါ်ထားလို့ ဖိုးဖိုးကြီးရဲ့ အိမ်ကို မိပိုး လာခဲ့တယ် ။ မိပိုးရဲ့ ဟွန်ဒါ ဖစ်လေးနဲ့
ပါ ။ ဖိုးဖိုးကြီး အိမ်က မိပိုးနေနေတဲ့ အန်တီလတ်ရဲ့အိမ်နဲ့ သိပ် မဝေးလှဘူး ။
ဖိုးဖိုးကြီး အိမ်ကိုလည်း ရောက်ရော ကယ်လ်ဗင်မျိုးးလင်းရဲ့ကားကိုပါ တွေ့လိုက်ရလို့ နဲနဲ စိတ်ညစ်ညူး
သွားတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်မျိုးလင်းက မိပိုးကို အရမ်းကြိုက်နေတယ် ။ ချစ်တယ်လို့ ပြောပြောနေတာ တော်တော်အကြိမ်များနေပြီ ။
အန်တီကြီး..အန်တီလတ်တို့က ကယ်လ်ဗင်နဲ့ မိပိုးကို သဘောတူကြတယ် ။ ကယ်လ်ဗင့်အဖေကြီးနဲ့က
သူတို့က အရမ်း ခင်ကြတယ် မဟုတ်လား ။ ကယ်လ်ဗင်ကို သူတို့ဘဲ မြှောက်ပေးနေကြတာဘဲ ဖြစ်မှာ
ပါ ။ သူတို့က မိပိုးလည်း ယောကျ်ားတယောက်နဲ့ ညိစွန်းလို့ မာမီတို့က ခွဲပစ်ချင်ကြတာနဲ့ ဒီကို ပို့ခဲ့တယ် ဆိုတာလောက် နဲနဲပါးပါး သိကြတယ်လေ.. ။ ဒက်ဒီနဲ့ မာ
မီက ဦးချစ်နဲ့ တအားဝေးတဲ့ ဒီ ယူအက်စ်ကို သူတို့ အကူအညီနဲ့ဘဲ မိပိုးကို ပို့ခဲ့ကြတာ ။သူတို့က
ကျောင်းကောင်းကောင်းကြီးမှာ ငွေများများသုံးပြီး အပ်လိုက်တဲ့အတွက် မိပိုး ယူအက်စ်ဗီဇာကို အခက်အ
ခဲ မရှိဘဲ ရခဲ့ပြီး ဒီမှာ ရောက်နေတာပေါ့ ။ ကျောင်းတက်ရတာ စိတ်မပါလှပေမယ့် အတန်းအောင်ဖို့
တော့ မိပိုး ကြိုးစားပြီး စာကျက်ခဲ့ စာဖတ်ခဲ့ပါတယ် ။
မိပိုးကို ဘယ်သူနဲ့ ကြိုက်ဖို့မှ မတိုက်တွန်းဘဲ တကယ့်စေတနာမေတ္တာနဲ့ ချစ်တာကတော့ အန်တီလေး ပါဘဲ ။ အန်တီလေးက သူတို့ မောင်နှမတွေထဲမှာ ရုပ်ချော ကိုယ်လုံးလှသလောက် စိတ်ထားလည်း ကောင်းတယ်..ဖြူစင်တယ် လို့ မိပိုးထင်တယ် ။
မိပိုး အန်တီလေးကို အချစ်ဆုံးဘဲ ။
အန်တီလေးက အခု မြန်မာပြည်သွားနေတယ် ။ သူတယောက်ထဲ သွားတာ ။ အန်တီလေးက တကယ် သတ္တိကောင်းတယ် ။ သူလုပ်ချင်တာကို လုပ်ပစ်တာဘဲ ။ မိပိုး အန်တီလေးကို အားကျတယ် ။
ဖိုးဖိုးကြီးက သူ့သမီးတွေ ချက်ကွေးတာကို အားရပါးရ စားနေတယ် ။ မိပိုးကို မြင်တော့..“ မိပိုးလေး…
လာလာ…အရမ်းကောင်းတယ်….စား..စား….” လို့ ပါးစပ်ထဲမှာ အစားတွေ ပလုပ်ပလောင်းနဲ့ ခေါ်တယ် ။
ကယ်လ်ဗင်ကတော့ မိပိုးဆီကို ဝမ်းသာအားရပြေးလာပြီး ဟတ်ဂ်လုပ်တယ် ။ ဖက်တာ ..။ ဒီကလူတွေလုပ်တဲ့ အကျင့် ။ ကယ်လ်ဗင် ဖက်တော့ မိပိုးနို့တွေနဲ့ သူ့ရင်ဘတ် ပိကပ်ထိအပ်သွားရတာပေါ့ ။
တခါတခါ ကယါလ်ဗင်က မိပိုးကို ဟတ်ဂ်လုပ်တာ လုပ်ရိုးလုက်စဉ်ထက် နဲနဲပိုတယ် ထင်မိတာဘဲ ။ သူ့လက်တွေက တခါတလေ မိပိုးရဲ့ ဖင်တုန်းတွေအပေါ်မှာ ။
ယောကျ်ားတယောက်နဲ့ ထိမိကပ်မိတာ မိပိုး စိတ်လှုပ်ရှားမိပေမယ့် ဦးချစ်အပေါ်မှာ မိပိုး သစ္စာရှိချင်တယ် ။ ဟိုတရက်ကလည်း ကျောင်းမှာ ဟောလီးဒေးမတိုင်ခင် တရက် ကျောင်းသားတွေ ပါတီလုပ်ကြတာ အရက်တွေသောက်ကြတော့ ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးကို အရက်တိုက်တယ် ။ မူးလည်း မူးကြရော ကယ်လ်ဗင်က ခင်မင်လို့ ဖက်သလိုလိုနဲ့ မိပိုးကို ဖက်တယ် ။ သူ့လက်တွေက ဟိုရောက် ဒီ
ရောက် ။ ကယ်လ်ဗင်က လူချောတယောက်ပါ ။ ကြံ့ခိုင်ပြေပြစ်တဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ အသားဖွေးဖွေး ရုပ်ကလည်း သန့်တယ် ။ ဦးချစ်သာ မိပိုး ဘဝမှာ မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် ကယ်လ်ဗင်ကို စိတ်ဝင်စားမိချင် မိမှာပါ ။
ကယ်လ်ဗင်က မိပိုး မခံချင်အောင် မနာလို ဖြစ်အောင် သူ့ကို အမေရိကန် အဖြူမလေးတွေ ကြည်တဲ့အကြောင်းတွေကို အန်တီလတ်တို့ကို မိပိုး မနီးမဝေးမှာ ရှိတဲ့အချိန် ကြွားတတ်တယ် ။ မိပိုးကြားနေရ
တာပေါ့ ။ အရက်သောက်ကြတဲ့ ပါတီနေ့ကဆိုရင် မိပိုးလည်း ပါတီ လုပ်တဲ့ အိမ် အပေါ်ထပ် အခန်းတွေမှာ စုံတွဲတွေ တက်ပြီး နမ်းကြကိုင်ကြတာကို တွေ့ပြီး (ချောင်းကြည့်နေမိတာ ) စိတ်တွေ ထကြွခဲ့
ပြီး ယောကျ်ား ကိုယ့်ကို ကိုင်တာ လုပ်တာကို ခံချင်မိခဲ့တယ် ။ ဒါကို ကယ်လ်ဗင်က သိတော့ မိပိုးကို တအားဖက်တာ ။ ပွတ်တာကိုင်တာ…။ မိပိုး မနည်း စိတ်ထိန်းပြီး ရှောင်လိုက်ရတယ် ။
အခုလည်း ဖိုးဖိုးကြီးတို့ အန်တီတွေ အလစ်မှာ မိပိုးကို ကယ်လ်ဗင်က အရက်သောက်မလား လို့ လာ
ကပ်မေးတယ် ။ “ မသောက်ချင်ပါဘူး..ကယ်လ်ဗင်ရယ် …” လို့ မိပိုး ငြင်းတာလည်း မရဘူး..။ ခွက်တခွက်နဲ့ အရက်လာပေးတယ် ။
“ သောက်..အရမ်းကောင်းလို့ မြည်းစေချင်တာ….”
ဒီအချိန်မှာ ဖုန်းမြည်သံ ကြားတယ် ။ အန်တီကြီး ဖုန်းထူးနေတဲ့
အသံလည်း ကြားရတယ် ။
“ ဟယ်….မော်နီကာ…ဟေ့…ဘယ်လိုလဲ.. အစုံရောက်ပြီးပလား…ဘာတွေထူးလဲ……တီနာလား..ရှိတယ်…ခဏ….တီနာ..မော်နီကာ ရန်ကုန်က ခေါ်တယ် …”
အန်တီကြီးက အန်တီလတ်ကို လှမ်းအော်ခေါ်တယ် ။ မိပိုးကို တွေ့သွားတော့ မိပိုးကိုလည်း “ ပိုးလေး..
အန်တီလေးနဲ့ ပြောမလား..ဒီမှာ…” လို့ လှမ်းပြောတယ် ။ မိပိုးလည်း အန်တီလေးကို လွမ်းနေတာ..စကား
ပြောချင်နေတာဆိုတော့ ဖုန်းလှမ်းယူလိုက်တယ် . . ။
“ အန်တီလေး…မိပိုးပါ….”
“ ဟယ်မိပိုး…ဒက်ဒီ့အိမ် ရောက်နေလား..ဘာလုပ်စားကြလဲ…”
“ ရွှေတောင် ခေါက်ဆွဲ…အန်တီလေးကတော့ မြန်မာ အစားအစာတွေနဲ့ ဇိမ်ကျနေမှာဘဲ..ဘယ်တွေ
ရောက်လဲ…ပျော်လား…”
“ ပျော်ပါတယ် …မိပိုးလေး….မိပိုး…အတွက် ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲဟင် …. ”
“ အန်တီလေး..ပုဂံရောက်ပြီးပြီလား …ငွေဆောင်လည်း ရောက်အောင်သွားနော် …”
“ အေး..အေး..သမီး မာမီကို ဘာမှာ အုံးမလဲ …. ”
“ မမှာတော့ပါဘူး …အန်တီလေး….မန္တလေး ရောက်ရင် ထိုးမုန့် ဝယ်လာခဲ့ပေး…….”
“ အိုကေ..ဝယ်လာခဲ့မယ်..မိပိုး…..”
အန်တီလတ် ဆက်ပြောချင်တာနဲ့ မိပိုး ဖုန်းကို အန်တီလတ်ကို ကမ်းပေးလိုက်တယ် ။
မိပိုး အန်တီကြီး ပြင်ပေးတဲ့ ခေါက်ဆွဲပုဂံကို ယူပြီး အိမ်အနောက်ဖက် ခြံထဲက ခုံတန်းလေးမှာ ထိုင်စား
ဖို့ လုပ်တုံး ကယ်လ်ဗင် ရောက်လာတယ် ။ မိပိုး ကျန်ခဲ့တဲ့ အရက်ခွက် လာပေးတယ် ။
ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးကို ဂရုအမြဲ စိုက်ပြတယ် ။ တခုခု မိပိုးလိုရင် ချက်ချင်း ထ လုပ်ပေးတတ်သလို မိပိုးအော်ရင် ငေါက်ရင်လည်း သူခံတယ် ။ မိပိုးကို သူ ချစ်တယ် ဆိုတာ ပြသချင်တဲ့သဘောတွေ ဆိုတာ မိပိုး သိပါတယ် ။
မိပိုးကသာ ဦးချစ်ကို လွမ်းပြီး တခြားဘဲနဲ့ မရှုပ်တာ..ဦးချစ်က တခြား ကောင်မလေးတွေနဲ့များ ကဲနေပြီ လား မသိပါဘူး …အန်တီလေး နဲ့ အေးမြသာကို ဆက်သွယ်လိုက်ချင်သား..သို့ပေမယ့် အေးမြသာ ဘယ်ဆီမှာ နေနေလဲ ဆိုတာလည်း မိပိုး မသိတော့ဘူးလေ ။
“ ပိုးဒါလီ…ဟိုး ထရီးဟောက်စ်လေးပေါ် တက်ကြမလား …”
အန်တီလေးတို့ ငယ်ငယ်က ဖိုးဖိုးကြီး ဆောက်ပေးထားတဲ့ သစ်ပင်အမြင့်ပေါ်က အိမ်ကလေး ကို သူ
ပြတာ ။ မိပိုး တခါ တက်ဘူးတယ် ။ ပျော်စရာလေး ..။ သစ်ရွက်တွေ ကာလို့ အပေါ်မှာ တယောက်ယောက် ရှိနေတာကို အောက်က အမှတ်တမဲ့ ဆိုရင် မမြင်ရဘူး ။
“ အရက်ခွက်တွေ..စားစရာတွေနဲ့ကွာ..ပြီးအောင် သောက်စားပြီးမှ တက်ချင်တက် …” လို့ မိပိုး သူ့ကို ပြောမိတယ် ။ သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးပေါ်ကို ရောက်ဖို့ လှေခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ဆွဲပြီး တက်ရမှာ မဟုတ်လား …။ ခွက်တွေ ပုဂံတွေကိုင်ပြီး ဘယ်လို တက်မလဲ…။
ခေါက်ဆွဲကို သွက်သွက်စားလိုက်ပြီး အရက်ခွက်ကို အမြန်ဘဲ မော့လိုက်တယ် ။ သူ့အရက်က မခါးဘူး ။
ရှိန်းမြမြ ချိုတိုတိုနဲ့ ..။ ကယ်လ်ဗင်ကလည်း မိပိုးလိုဘဲ သူ့ခေါက်ဆွဲကို အမြန်စား..အရက်ခွက်ကို အကုန်တခါထဲ မော့သောက်လိုက်တယ် ။
“ ကဲ..ထရီးဟောက်စ်ပေါ် တက်ကြရအောင် …. ပိုးဒါလီ…..”
သစ်ပင်ပေါ်ကို အပင်နဲ့ ကပ်ရိုက်ထားတဲ့ လှေခါးအတိုင်း တက်ခဲ့ကြတယ် ။ စောစောက အဝင် ချိုတဲ့ အရက်က သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးထဲကို ရောက်မှ မူးတက်လာတယ် ။ မိပိုးလည်း ဘာလို့ ကယ်လ်ဗင် ခေါ်ရာကို လိုက်လာမိမှန်း မသိဘူး ။ အိမ်ကလေးထဲမှာ ထိုင်ကြတယ် ။ သစ်သားကြမ်းပြင်လေးပေါ်မှာဘဲ ထိုင်ကြတာ ။
“ ပိုးဒါလီ …”
“ ဟင်..ဘာလဲ…ကယ်လ်ဗင် ….”
“ အရမ်းလှတယ်..ပိုးဒါလီ . . .”
“ ဟုတ်ဖဲနဲ့ …”
“ တကယ်..ပိုးဒါလီကို ကယ်လ်ဗင် အရမ်းချစ်တယ်ကွာ..ပြန်ချစ်ပါ ….”
မိပိုး ကယ်လ်ဗင့်ကို ချစ်တယ်လို့ ပြန်မပြောဘူး ။ ဒါပေမယ့် ကယ်လ်ဗင် မိပိုးကို နမ်းတော့ မိပိုး သူ့ကို မငြင်းပယ်ဘူး ။ ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းတယ် ။ မိပိုး ဘာလို့ ဒီ
သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးပေါ်ကို လိုက်လာမိသလဲ စောစောက ကိုယ့်ဖါသာ မသိဘူး ။ အခု သိလာသလိုဘဲ ။ မိပိုးရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာက ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့..အကိုင်အတွယ် အနမ်း အစုတ်
တွေကို လိုလားတောင့်တနေလို့ပါ ။ ကယ်လ်ဗင့်အနမ်းတွေကို မိပိုး အငမ်းမရဘဲ ပြန် တုန့်ပြန်မိရတယ်။ မိပိုး စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ သူ့ကို ပြန်နမ်းတာနဲ့ ကယ်လ်ဗင်လည်း ရဲတင်းလာတယ် ။ မိပိုး ရဲ့ နို့တွေကို
ကိုင်ပွတ်လာတယ် ။ ဒီနေ့ မိပိုကလည်း စကပ် ဝတ်လာတော့ သူ့လက်တဖက်က မိပိုး ဖင်တုန်းတွေကိုပွတ်သပ်နေရာက စကပ်အောက်ကနေ လက်လျှိုပြီး မိပိုးပေါင်ကြားကို ကိုင်လာတယ် ။
တကယ်ဆို ချစ်သူတောင် မဖြစ်သေးဘဲ စစချင်း နမ်းကြတဲ့အချိန်မှာတင် ကယ်လ်ဗင့်အပြုအမူတွေကအရမ်းကဲလွန်းစောလွန်းနေတယ် ။ သို့ပေမယ့် မိပိုးလည်း ဦးချစ်နဲ့ ခွဲလာရတာ တော်တော် ကြာလာပြီး
အတွေ့အထိတွေကို တောင့်တလိုလားနေတော့ ကယ်လ်ဗင့်ကို မချစ်ပေမယ့် သူ့အထိအတွေ့တွေကိုလိုလားလို့ လက်ခံလိုက်မိတာ ..။
ကယ်လ်ဗင်က မိပိုး အဝတ်တွေကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ် ။ ဒီလောက်ကြီးတော့ မိပိုး မလုပ်ချင်ဘူး ။
ကိုယ်တုံးလုံးတော့ မချွတ်ပါနဲ့..လို့ မိပိုး သူ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ ကယ်လ်ဗင်လည်း သဘောပေါက်ပါတယ် ။ အကျ ႌကြယ်သီးတွေကို ဖွင့် ဘရာကို လှန်တင်ပြီး မိပိုး နို့တွေကို ကိုင်တယ်။
စို့တယ် ။ နို့အကိုင်မခံရတာ အစို့မခံရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ ကယ်လ်ဗင် ကိုင်တာ စို့တာကို မိပိုး အရမ်း သဘောကျ ကျေနပ်မိတယ် ။ ကယ်လ်ဗင့်လျာက မိပိုး နို့သီးခေါင်းလေးကို ယက်ပေးနေတယ် ။
ဒီအချိန်မှာဘဲ သူ့လက်တဖက်က စကပ်ကို လှန်ပြီး ပင်တီအပေါ်ကနေ မိပိုး စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတယ် ။ မိပိုးစောက်ဖုတ်လည်း အရည်တွေ အရမ်း ရွှဲနေပြီ ။ စိတ်တွေက ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖြစ်နေတယ်။
ကယ်လ်ဗင့်လက်ချောင်းတွေက မိပိုးအကွဲကြောင်းတလျှောက် လိုင်းဆွဲပေးနေတယ် ။ ပွတ်နေတယ် ။
တအား ယားနေတဲ့ မိပိုးစောက်ခေါင်းထဲက ယောကျ်ားလီးကို တအား လိုချင်နေတယ် ။ မိပိုး အရမ်း ထန်နေတယ် ။ လီးလိုချင်နေတယ် ။ လီးတောင့်တနေတယ် ။ အလိုးခံချင်နေတယ်ကွာ ..။
ကယ်လ်ဗင်ကလည်း မိပိုး ထန်နေပြီ ဆိုတာကို သိတယ် ။ သူ သဘောပေါက်တယ် ။ ကယ်လ်ဗင်လည်း
ကောင်မတွေ တော်တော် လိုးခဲ့ပြီးသား ဖြစ်လိမ့်မယ် ။ မိပိုး ပင်တီကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတော့ မိပိုးလည်း သူ လွယ်ကူအောင် ဖင်တွေကို ကြွပေးလိုက်တယ် ။ ပင်တီလေး ကယ်လ်ဗင့် လက်ထဲ ပါသွားတယ် ။
ဂွဆုံနေရာမှာ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ ပင်တီလေးကို ကယ်လ်ဗင်က တယုတယ ပုံစံမျိုးနဲ့ နမ်းရှိုက်လိုက်တယ် ။
မိပိုးကို သူ ရမည် ဆိုတာ သေချာသွားလို့ ကယ်လ်ဗင့်မျက်နှာကြီး သည် အောင်ပွဲရ စစ်သူကြီးတယောက်ရဲ့ မျက်နှာမျိုး ဖြစ်နေတယ် ။ ပီတိတွေ ဖြာဝေနေတယ် ။ မိပိုး လည်း အမွှေးပါးပါး ဖုံးနေတဲ့ သူမ အဖုတ်ကို ကယ်လ်ဗင် က သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်နေလို့ ပေါင်တန်တွေကို စေ့လိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ကယ်လ်ဗင့်ဒူးတွေက မိပိုးပေါင်တန်တွေကို စေ့ခွင့်မပေးကြဘူး ။ ကယ်လ်ဗင့်လက်တဖက်က မိပိုးရဲ့ ယားလွန်းနေတဲ့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အာပုံကြီးဆီကို ရောက်လာတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်က လုပ်နေကျထင်တာဘဲ ။ အစိကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိတွေ့ ပွတ်ချေပေးနေတယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း မိပိုး
နို့သီးလေး တဖက်ကို စို့ပေးနေတယ် ။
ဦးချစ်တယောက်ဘဲ ကာမခလုပ်တွေကို နှိပ်တတ်တာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ မိပိုး သိလာရတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်လည်း အကိုင်အတွယ် အရမ်းကျွမ်းတာဘဲ ။ မိပိုးကို တုန်လှုပ်စေတာက ကယ်လ်ဗင်က သူ
ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတဲ့ သူ့ဒုတ်ကြီးပါ ။ ဦးချစ်ရဲ့ ဒုတ်လိုဘဲ ရှည်လမျော တုတ်တုတ်ကြီး ။ လုံးဝ ထင်မထားဘူး ။ ကယ်လ်ဗင့်မှာ ဒီလို ယောကျ်ားတန်
ဆာကြီး ရှိနေမယ်လို့ ။
“ အရမ်းကြီးတာဘဲ ကယ်လ်ဗင်ရယ်…မိပိုး ကြောက်လိုက်တာ..”
“ ဘာကြောက်စရာလိုလို့လဲ မိပိုးရယ်…ကိုယ်က မိပိုးကို ကောင်းအောင် ချစ်ပေးမယ့်ဟာကို…”
“ မိပိုးဟာလေး ကွဲပြဲသွားမှာ ကြောက်တယ်..ကယ်လ်ဗင်ရယ် …”
“ ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး…မိပိုးတအား ကောင်းစေရမယ်..ကိုယ် ကတိပေးတယ် ..လာ..ကိုယ် မိပိုးကို နမ်း
ပေးအုံးမယ်….”
“ ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..မလုပ်နဲ့..မလုပ်နဲ့..အရည်တွေ တအား ပေနေတယ်…အားနာတယ်..ယူ့ကို..”
မိပိုး တားပေမယ့် တဏှာထန်လွန်းနေတဲ့ ကယ်လ်ဗင်က “ နမ်းမှာဘဲ..နမ်းမှာဘဲ..” ဆိုပြီး မိပိုးပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်သလို စကပ်ကိုလည်း သေသေချာချာ လှန်တင်လိုက်တယ် ။
ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးပေါင်ဂွကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး မိပိုး စောက်ဖုတ်ကို ပထမ သူ့နှာခေါင်းနဲ့ လိုက်နမ်းတယ် ။ မိပိုးလည်း မနက်ထဲက ကျောင်းကို ရောက်..ကျောင်းတက်ပြီး ညနေကျမှ ဖိုးဖိုးကြီးအိမ်ကိုကျောင်းကနေ လာတာ ဆိုတော့ ရေမချိုးရသေးဘူး ။ ကယ်လ်ဗင် အနံ့နံသွားမှာကို စိုးတယ် ။
“ မလုပ်နဲ့ ကယ်လ်ဗင် …မရွံဘူးလားကွာ…မယက်ပါနဲ့…” လို့ သူ့ကို တားပေမယ့် ကယ်လ်ဗင်က မိပိုး
စောက်ဖုတ်ကို မြိန်ရည်ယှက်ရေဘဲ တပြတ်ပြတ် ယက်လိုက် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။
“ အို…အိုး..ကယ်လ်ဗင်ရယ်….အား…အ……..အား…အား…….အိုး….မ….မလုပ်ပါနဲ့ဆို …. ”
ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးဖင်တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လျာပြားကြီးနဲ့ အောက်ဖက်ကနေ အပေါ်ဖက်ကို ပင့်တင်ပြီး ဖိဖိ ယက်နေတယ် ။ သူ့လျာကြီးက မိပိုးရဲ့ စောက်စိကို ထိထိသွားတာကြောင့် မိပိုး အရမ်း ကျင်ကျင်သွားတယ် ။ သူယက်တာကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူနေမိတယ် ။
“ အိုး..အိုး….အိုး..အမလေး…..အား…အား…..အား…..”
“ ပြတ်..ပြတ်..ပလပ်…ပလပ်….ပြတ်ပြတ်ပြတ် …. ”
“ အင်းဟင့်…အားဟ….အ….အ……ဟင်း……အိုး…..”
ကယ်လ်ဗင်ရဲ့ ဘာဂျာအစွမ်းကြောင့် မိပိုး မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး ကယ်လ်ဗင့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူမလက်တွေနဲ့ ဆုပ်ဆွဲကိုင်ပြီး တအင်းအင်း တအားအားနဲ့ ဖီလင်တွေ စွတ်တက်နေတဲ့အချိန် အိမ်အနောက်ဖက်က “ မိပိုးရေ..မိပိုးလေး..ဘယ်ရောက်နေလဲ..ဒီမှာ ဖါလူဒါ ကျွေးမလို့..ကယ်လ်ဗင်ရော…
ဘယ်ရောက်နေလဲ…” လို့ အော်ခေါ်သံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
“ ဟင်..အန်တီလတ် ခေါ်နေတယ်…ကယ်လ်ဗင်…တော်ပြီ…တော်ပြီ….မိသွားလိမ့်မယ်…..”
မိပိုး လူးလဲထထိုင်တယ် ။ စကပ်ကို ပြန်ဖုံး…ပင်တီဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲယူပြီး ပြန်ဝတ်ဖို့လုပ်တယ် ။
ကယ်လ်ဗင်လည်း တကယ့်ကို ကောင်းခန်း ရောက်နေခါမှ မိပိုးထပြေးလို့ လီးကြီးတောင်ရက်နဲ့ မချင့်မရဲဖြစ်နေတယ် ။
“ နေ…နေပါအုံး..မိပိုးရယ် …”
“ နောက်မှကွာ..အန်တီလတ်တို့သိသွားရင် ရှက်စရာကြီး…”
မိပိုး သစ်ပင်ပေါ်က ကတုန်ကရင်နဲ့ ဆင်းတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်လည်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးမှာ ကျန်ခဲ့တယ် ။
မိပိုးလည်း အန်တီလတ်တို့ သိသွားမှာ စိုးလို့ ဆက်မလုပ်ချင်တော့တာ ..။ အိမ်ထဲ ပြန်ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ပေါင်ကြား ဖင်ကြားမှာ ပေရေနေတာတွေကို ဆေးကြောလိုက်တယ် ။
အန်တီလတ်တို့ရဲ့ ဖါလူဒါကို ဖိစားရင်း စောစောက ဖြစ်ပျက်သွားတာတွေကို ပြန်စဉ်းစားရင်း တော်တော့်ကို ရင်ခုံနေမိတယ် ။
တော်တော်ကြာတော့ ကယ်လ်ဗင် အိမ်ထဲ ပြန်ရောက်လာတယ် ။ မိပိုးလည်း သူ့ကို မျက်လုံးချင်း မဆိုင်ဘဲ နေနေလိုက်တယ် ။ သူက မိပိုးကို စကားပြောဖို့ ကြိုးစားတယ် ။ မိပိုးလည်း သူ့ကို ရှောင်နေလိုက်တယ် ။
မော်နီကာရဲလွင်
ခေတ္တ ရန်ကုန်မြို့
ဟိုတယ် အောက်ထပ် ရုံးခန်းက နဝရတ် ဖုန်းခေါ်လာတော့ မော်နီကာ ရေချိုးပြီးလို့ အလှပြင်နေတဲ့ အချိန် ပါ ။
ဧည့်သည် ရောက်နေတယ် လို့ ပြောတယ် ။ ဦးလေးချစ် လာရင် မော်နီကာ့ဆီကို ဖုန်း တိုက်ရိုက် ဆက်ပြီး သူရောက်ကြောင်း ပြောလေ့ရှိတယ် ။ ဘယ်သူများပါလိမ့် ။ မိပိုး အမေ မရှယ်လီများလား ။
ရန်ကုန်ရောက်နေရက်နဲ့ ူသူတို့ကို မဆက်သွယ်ဘဲ နေနေတာကို သိသွားလို့ လာတာများလား ။ ပြန်ခါနီးမှ သွားနုတ်ဆက်မလို့ ။
ဓါတ်လှေခါးထဲက ထွက်လိုက်တဲ့အချိန် ဟိုတယ် ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ဏီဘိုကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
စောစောစီးစီး မော်နီကာ ဒေါသစိတ်တွေ ဒိုင်းကနဲ ဖြစ်ပေါ်လာရတယ် ။ ဘာလာစရာလိုသေးလို့လဲ ဏီဘိုရယ် …။
“ မော်နီကာ….”
“ ဘာလဲ ဏီဘို….လာစရာ မလိုတော့ပါဘူး . . .”
“ ကိုယ့်ကို စကားနဲနဲ ပြောခွင့် ပေးပါလား..မော်နီကာ….”
“ ဘာမှ မပြောနဲ့တော့..တော်ပါပြီ …ဏီဘို….မော်နီကာ ကြောက်သွားပါပြီ …ဏီဘိုနဲ့ ဘာမှ ပတ်သက်စရာ မရှိတော့ပါဘူး …”
ဟိုတယ် ဝန်ထမ်း မိန်းကလေးက မော်နီကာနဲ့ ဏီဘိုတို့ စကားပြောနေတာကို သေသေချာချာ စူးစိုက်ကြည့်နေတယ် ။ ဏီဘိုက မြန်မာပြည်ရဲ့ စူပါးစတား တယောက် ဆိုတော့ ဒီမိန်းကလေး
ဏီဘိုကို သိနေမှာပေါ့ ။
မော်နီကာ ဏီဘို ဘေးကနေ ဖြတ်ပြီး ဘရိတ်ဖတ်စ်ကျွေးတဲ့ အခန်းဖက်ကို လျျောက်သွားလိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ဏီဘိုက မော်နီကာ့ရှေ့က ကာဆီးရပ်လိုက်တယ် ။
“ မော်နီကာ မရက်စက်ပါနဲ့ကွာ..ဏီဘို့ကို စကားပြောခွင့်လေးတော့ ပေးပါအုံး …”
“ ဏီဘို….ရှေ့က ဖယ်ပေး …”
“ မဖယ်ဘူး..မော်နီကာ…မော်နီကာ ဒီလို မစိမ်းကားနဲ့ ….”
ဏီဘို မော်နီကာ့လက်တဖက်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။
“ လွှတ်…ဏီဘို..လွှတ်…….”
“ မလွှတ်ဘူး …ဏီဘို မော်နီကာ့ကို တအား ချစ်နေတယ်….”
မော်နီက ရုန်းတယ် ။ ဏီဘိုက တအားဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ။ အိုး…လူတွေ ၀ိုင်းကြည့်နေပါလား ….ခက်တော့တာဘဲ …။
“ ဟေ့ကောင်..လွှတ်လိုက်စမ်း…”
“ ဟင်..ဦးလေးချစ် …”
မိုးပေါ်က ကျလာသလို ဗြုံးကနဲ ပေါ်လာတဲ့ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ့လက်ကို အတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ဏီဘိုရဲ့ လက်ကို ဆွဲဖယ်ပစ်ရုံမက လိမ်ချိုးလိုက်တယ် ။
“ အား…ရား….”
“ မင်း ထွက်သွားကွာ….ငါ မင်းကို မလုပ်ချင်ဘူး …”
“ ခင်…ခင်ဗျား ကြီး….”
ဏီဘို ဦးလေးချစ်ရဲ့ ဆောင့်တွန်းလိုက်တာ ခံရလို့ ယိုင်လဲမတတ် ဖြစ်သွားတယ် ။ ဦးလေးချစ်က တကယ်ဆော်မယ့်ပုံစံနဲ့ လက်သီးတွေကို ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ရင်း ရှေ့ကို တိုးမယ့်ပုံ လုပ်လိုက်တော့
မကျေမနပ်နဲ့ ဟိုတယ်ထဲက ထွက်သွားတယ် ။
“ ဦးလေးချစ်ရယ်…ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ့ရဲ့ ဂါးဒီးယင်း အိန်ဂျယ် ( လိုက်စောင့်ရှောက်နေတဲ့ နတ်သား ) ပါလား…ကျေးဇူးတင်တယ် ဆိုတဲ့ စကားက မလုံလောက်ဘူး ..တကယ့်ကို ရင်ထဲက
လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ကျေးဇူးတင်တာပါ …လာ….ဘရိတ်ဖတ်စ် သွားစားကြရအောင် ….”
ဘရိတ်ဖတ်စ်က စုံလွန်းအားကြီးပြီး စားလို့ ကောင်းလို့ မော်နီကာ စောစောက ဖြစ်ျပက်တာတွေကို မေ့သွားရတယ် ။ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ တအား စားသောက်နေတာကို ငေးကြည့်နေတယ် ။
“ ကမ္ဘာပေါ်က ဟိုတယ်တွေ စုံနေအောင် ရောက်ဖူးတယ်..ဦးလေးချစ် ..မြန်မာပြည်က ဘရိတ်ဖတ်စ်ကျွေးတာတွေက အကောင်းဆုံးဘဲ..ဘာလို့လဲ သိလား….ဦးလေးချစ်…”
“ ဘာလို့လဲဟင်…”
“ မော်နီကာ ကြိုက်တဲ့ ကြာဇံကြော်….ဘဲဥဆားစိမ် နဲ့ ကြာဇံဟင်းခါး ကျွေးလို့လေ ….”
ဦးလေးချစ်က ရယ်တယ် ။
“ ဦးလေးချစ် ….”
“ မော်နီကာ…”
“ ခရီး ဘယ်တော့ ထွက်ကြမလဲ…”
“ မော်နီကာ ထွက်ချင်တဲ့အချိန်..ဦးလေးချစ်က အမြဲ အဆင်သင့်ဘဲ …”
မော်နီကာ့ စိတ်ထဲမှာ ဦးလေးချစ်က အရမ်း ကြည့်ကောင်းနေသလိုဘဲ ။ ဦးလေးချစ် ဏီဘို့ကို လက်လိမ်ချိုးပြီး တွန်းပစ်လိုက်တာကို ပြန် မြင်ယောင်မိနေတယ် ။
ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ့ရဲ့ ကိုယ်ရံတော် သက်တော်စောင့်ကြီးလို့ မော်နီကာ့စိတ်ထဲ ထင်မြင်မိသွားတယ် ။
မော်နီကာ ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်တက်ပြီး လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ ထည့်ပြီး ပြန်ဆင်းခဲ့တယ် ။
“ ကဲ..ဦးလေးချစ်ရေ ..မော်နီကာတို့ ခရီးစဉ် စပြီ ..စောစောက ဦးလေးချစ်နဲ့ တိုင်ပင်ထားသလိုဘဲ နေပြည်တော်ကို အရင်သွားကြမယ် ..တပတ်လျှောက်ကြည့်ကြမယ် …ဆဖါရီ အချိန်ရရင် ဝင်ကြည့်မယ်..ပြီးတော့ မန္တလေးကို သွားမယ်..မန္တလေးမှာ ညအိပ်မယ် …ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား …”
“ ဟုတ်တယ်..မော်နီကာ …”
ဟိုင်းဝေး အမြန်လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းတဲ့အချိန် တလမ်းလုံး ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ သိချင်တာတွေ
ကို ပြောပြတယ် ။ မေးတာတွေကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ ဖြေတယ် ။ မော်နီကာ့အပေါ် ဦးလေးချစ်က
အရမ်း အလိုက်သိတာဘဲ ။ မော်နီကာ့ကို ကားမောင်းပေးရုံ သက်သက် မဟုတ်ဘဲ စေတနာအပြည့်နဲ့ ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးတယ် ။ မော်နီကာ…ဦးလေးချစ်ကို တကယ့်ကို ဘော်ဒါအရင်းအခြာအနေနဲ့ ရင်းနှီးခင်မင်သွားမိ ရတယ် ။
“ မော်နီကာ..ဆာပြီလား…”
“ အင်း………..နဲနဲတော့ ဆာသလိုဘဲ…ဦးလေးချစ်ကော…ဆာပြီလား….”
“ အင်း..နဲနဲဆာပြီ…မကြာခင် Rest area ရောက်မယ်…တရာ့ဆယ့်ငါးမိုင် နားနေစခန်း…..တခုခု စားကြတာပေါ့….Feel ဆိုင် ရှိတယ်… Rest Room တွေလည်း သန့်တယ် …”
“ စားကြမယ်လေ …”
၁၁၅မိုင်စခန်း ကို ရောက်တော့ ကားရပ်ပြီး Feel ဆိုင်ထဲကို မော်နီကာနဲ့ ဦးလေးချစ် ဝင်ကြတဲ့အချိန် မိန်းမချောချောတယောက်က ဦးလေးချစ်ကို လှမ်း နုတ်ဆက်တယ် ။
“ လေးချစ် …ဘယ်ကလာလို့ ဘယ်ကို သွားမလို့လဲ……”
“ ဟေး….မွန်မွန် …နေပြည်တော်ကို သွားမလို့….”
“ မွန်မွန်တို့က ရန်ကုန်ပြန်တာ….မန္တလေး ခဏသွားတာ …ဒါနဲ့ ..လေးချစ်က ဒိုင်လျှိုထားတယ် ..မိတ်ဆက်ပေးအုံးလေး…..ဟင်းဟင်း…”
မော်နီကာ့ကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တာ မော်နီကာ့ကို ဦးလေးချစ်ရဲ့ ချစ်သူ ဒါမှ မဟုတ် ဇနီး လို့ ထင်ပုံရတယ် ။
“ မွန်မွန်….နင်ထင်သလို မဟုတ်ဘူး …ဒါငါ့ ခရီးသည် …ငါကားနဲ့လိုက်ပို့နေတာ….”
“ အို..ဆောရီး..လေးချစ်..ဆောရီးနော်..အမ….”
မွန်မွန်ဆိုတဲ့ မိန်းမ လျာလေးတစ်လစ် ထုတ်ပြီး လစ်သွားတယ် ။
ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ့ကို “ ကျနော့်ရဲ့ ဆွေမျိုးထဲက တူမပေါ့…မတွေ့တာ ကြာပြီလေ ..” လို့ ပြော
ရင်း ဆိုင်ထဲကို ရောက်လာကြတယ် ။ ဟင်းတွေက စုံလွန်းလို့ မော်နီကာလည်း ဘာမှာရမှန်း မသိအောင်
ပါဘဲ ။ ဦးလေးချစ်ကဘဲ မော်နီကာ အရင်စားခဲ့တာတွေ မှတ်မိပြီး မှာပေးတယ် ။ ပဲဟင်းချိုတို့ တို့စရာ
မျိုးစုံတွေလည်း လာချပေးတယ် ။ စားလို့ အရမ်းမြိန်တယ် ။ Rest Room ကလည်း ဦးလေးချစ် ပြောသလိုဘဲ သန့်တယ် ။ ခေတ်မှီတယ် ။
လက်ဆေးအပြီး မှန်ကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းဆိုးနေတုံး ဘေးက မိန်းမတယောက်က “ ညီမက ဦးချစ်နဲ့ လာ
တာ မဟုတ်လား..စောစောက တွေ့လိုက်လို့…” လို့ လာမေးလို့ မော်နီကာလည်း ဒီမိန်းမကို “
ဟုတ်တယ်..ညီမ က ဦးလေးချစ် အမျိုးလား….” လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ် ။
“ အမျိုး..မဟုတ်ပါဘူး….သိခဲ့ဘူးတာပါ….ဒါနဲ့ ဒီကညီမက ဦးချစ်ရဲ့ ချစ်သူ.ဒါမှ မဟုတ် မိန်းမလားဟင်..”
လို့ ထပ်မေးပြန်တယ် ။ “ မဟုတ်ပါဘူး….” လို့ မော်နီကာက ပြန်ဖြေတယ် ။
“ ဦးချစ်က အရင်တုံးက ကျမနဲ့ ဆုံတုံးက အရမ်း အသဲတွေ ကွဲနေတာ..သူ့ကောင်မလေးနဲ့ ကွဲသွားလို့
လေ….အင်း..အဲ့ကောင်မလေးကြောင့်ဘဲ သူ အလုပ်ပြုတ်တာ…..ဦးချစ်က အရင်က တော်တော်
အကောင်ကြီးတာ…..ညီမ သိလား…”
“ ဟင့်အင်း..ကျမက သူ့ကားနဲ့ ခရီးထွက်လာတာ..ကျမ မသိပါဘူး….”
“ အင်း..ဦးချစ်..တက်စီမောင်းနေတာ ကျမသိတယ် …တခါ တွေ့လိုက်တယ် …”
“ အမနံမည်က….”
“ ကျမ နွယ်နွယ်ဦးပါ …. ကဲ..ညီမ..သွားလိုက်အုံးမယ် ..အမ အမျိုးသား စောင့်နေလို့…”
“ ဟုတ်ကဲ့….အမ….”
မော်နီကာ Rest Roomက ပြန်ထွက်ခဲ့တော့ ဦးလေးချစ် မြေပဲယိုထုပ်..နှမ်းပျစ်ထုပ်လေးတွေ ဝယ်နေတာ
တွေ့ရတယ် ။ မော်နီကာ့ကို “ မော်နီကာ လမ်းမှာ စားဖို့…” လို့ ပြုံးပြီး ပြောလိုက်တယ် ။
“ တော်တော်ကောင်းတယ်နော်..ဒီနေရာ….”
ကားပေါ်ရောက်တော့ မော်နီကာက “ ဦးလေးချစ်ကို သိတဲ့ မိန်းမတယောက် နဲ့ ထပ်တွေ့သေးတယ်”
လို့ ရယ်မောပြီး ပြောမိတယ် ။
“ ဘယ်သူလဲ မော်နီကာ..ဘယ်မှာ တွေ့တာလဲ…” လို့ သူ မေးတော့..“ နွယ်နွယ်ဦး….တဲ့” လို့ မော်နီ
ကာ ပြန်ဖြေလိုက်တော့ ဦးလေးချစ် မျက်နှာ နဲနဲပျက်သွားတယ် ။
“ သူက ဦးလေးချစ် ဟိုတုံးက အကြောင်းတွေ ပြောပြနေတာ….” လို့ မော်နီကာက ပြောလိုက်တော့
“ သူ..သူ..ဘာတွေ ပြောလဲ..ဘာအကြောင်းတွေလဲ….”လို့ ဦးလေးချစ်က ပြာပြာသလဲနဲ့ မေးတယ် ။
“ အော်..ဦးလေးချစ် ချစ်သူနဲ့ ကွဲသွးလို့ အသဲကွဲတဲ့အကြောင်းနဲ့ ဦးလေးချစ်က အကောင်ကြီးကြီး တယောက် တဲ့..”
“ ဒါ..ဒါဘဲလား..သူပြောတာ…”
“ ဟုတ်တယ်..ဒါဘဲ..ဘာလဲ..ဦးလေးချစ်က ဘာတွေပြောမှာ လန့်နေတာလဲ….ခိခိ…..”
“ မလန့်ပါဘူး…မော်နီကာရယ်..ဟင်းဟင်း….”
“ ဦးလေးချစ်……ဟိုမှာ..နွား…နွား..သတိထား……”
ကားလမ်းပေါ်တက်လာတဲ့ နွားတကောင်ကို ဦးလေးချစ် မမြင်မှာ စိုးလို့ မော်နီကာ သတိပေးလိုက်တာ….။
“ မြင်တယ်..မြင်တယ်….မော်နီကာ….ဟိုမှာလဲ ကြည့်အုံး…ဆိုင်ကယ်တွေကို ပြောင်းပြန်မောင်းလာကြတာ.”
“ အင်းလေ..စည်းကမ်း မဲ့လိုက်ကြတာ….မော်နီကာ ..ခုနက Rest အေရီယာ တုံးက ဟိုင်းဝေး ပူလိ(စ် )
လို့ ရေးထားတဲ့ ရဲကား တွေ့လိုက်တယ်..ဒါမျိုးတွေကို အရေးယူဖို့ ကောင်းတယ်…”
“ သူတို့ တွေ့ရင်တော့ အရေးယူကြမှာပါဘဲ….ညဖက် မီးမပါဘဲ ပြောင်းပြန်မောင်းလာတာတွေ ကြောက်စရာ ကောင်းတယ်….မော်နီကာ….”
“ အင်း….ဟုတ်တယ်နော်..ဦးလေးချစ် …. ”
“ နေပြည်တော် ရောက်ရင် ကော်ဖီသောက်ကြတာပေါ့….မော်နီကာတို့ဆီမှာလိုဘဲ ကက်ပါချီနိုတို့ ကဖေး
လတေးတို့ ရှိတယ်…မုန့်တွေလည်း အစုံဘဲ….”
“ ZOO လည်း သွားမှာနော် ..ဦးလေးချစ် လမ်းသိတယ် မဟုတ်လား …”
“ သိတယ်…. ZOO က မရောက်လို့ မဖြစ်ဖူးလေ..မော်နီကာက တိရစ္ဆာန်လေးတွေ ချစ်တာ ကျနော်သိ
တယ်လေ …”
“ ဦးလေးချစ် …”
“ ဟင်…မော်နီကာ…”
“ ဦးလေးချစ်ကို ဟို မိန်းကလေး ခေါ်သလို လေးချစ်လို့ မော်နီကာလည်း ခေါ်ချင်တယ်…ခေါ်ရမလားဟင်…”
ဦးလေးချစ်က ရယ်တယ် ။
“ ရပါတယ်..ခေါ်ပါ..ခေါ်ချင်သလို ခေါ်….မော်နီကာ့….သဘော…”
“ အိုခေ ….ခေါ်ပြီ…….လေးချစ်…လေးချစ် ……. ”
ဦးလေးချစ် ရယ်တယ် ။
ဖြောင့်ဖြူးနေတဲ့ လမ်းမကြီး ရဲ့ တဖက်တချက်က ထန်းတောတွေ လယ်ကွင်းတွေကို မော်နီကာ ကြည့်
ပြီး အရမ်း သဘောကျတာဘဲ ။
“ လေးချစ် ….”
“ ဟင်..မော်နီကာ….”
“ လေးချစ်တို့ မြန်မာပြည်ကို မော်နီကာ လာလည်ပြီးပြီ…..လေးချစ်ကော မော်နီကာတို့ဆီကို လာလည်
မလားဟင်….”
“ လာတော့ လာလည်ချင်ပါတယ်….လာဖို့ လွယ်ပါ့မလား….”
“ ဗီဇာ ကို ပြောတာလား…..ရမှာပါ…မော်နီကာ ခေါ်မယ်လေ …. အခု နောက်ပိုင်း မခက်ခဲလှဘူး ပြောကြတာဘဲ..ဘယ်လိုလဲ..လေးချစ် လာလည်မလား….မော်နီကာ့ဆီကို….”
“ မော်နီကာက လာလည်စေချင်ရင်..လာမှာပေါ့…လာရမှာပေါ့…”
“ အိုခေ….လာလည်စေချင်တယ်…ခေါ်မယ်..လာနော် …”
“ အင်း…..”
မော်နီကာ တကယ့်ကို ခေါ်ချင်တာပါ ။ ဦးလေးချစ်ကို အကိုကြီးတယောက်လို တကယ် ခင်မိတယ် ။
နေပြည်တော်မြို့ကို ဝင်တော့မယ် ။ ဆိုင်းဘုတ်ကြီးးကို တွေ့ပြီ …။
မြို့ကို ဝင်တာနဲ့ ကျယ်ဝန်းတဲ့ လမ်းကြီးတွေ..စိုက်ထားတဲ့ အပင်တွေ..မီးတိုင်တွေ ကို တွေ့ရတယ် ။
ဦးလေးချစ်က သူပြောတဲ့ ကော်ဖီဆိုင်ကို ခေါ်သွားတယ် ။ မော်နီကာနဲ့ဦးလေးချစ် ကော်ဖီသောက်ကြ
တယ် ။
“ နေပြည်တော်က အရမ်းသန့်တာဘဲနော်….”
ဦးလေးချစ်က “ အင်း..ဟုတ်တယ် ..” ဆိုတာအပြင် ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ။ ကော်ဖီခွက်ကို အပြီးသတ်
မော့သောက်လိုက်ပြီး..“ ဇူး…သွားရအောင်..” လို့ ပြောတယ် ။
နေပြည်တော် တရိစ္တာန်ရုံထဲမှာ ကားပေါက်စလေးနဲ့ မော်နီကာနဲ့ ဦးလေးချစ် လိုက်ကြည့်ကြတယ် ။
မော်နီကာက ဓါတ်ပုံတွေ ရို်တယ် ။ ကျား ပေါက်စလေးတွေကို ချီလို့ရတယ် ဆိုလို့ မော်နီကာ ကျားကလေးတွေကို မချီပွေ့ပြီး ဦးလေးချစ်က ဓါတ်ပုံရိုက်ပေးတယ် ။
နေပြည်တော် ဆဖါရီကိုလည်း ဝင်တယ် ။ ဒီတခါတော့ လူတွေက သံဇကာတပ်ထားတဲ့ ကားထဲမှာ နေရပြီး တိရစ္တာန်တွေကို လွှတ်ထားတာ ..။ ကားနဲ့ လိုက်ပို့တဲ့ ဝန်ထမ်းက အသားစိမ်းတုန်းလေးတွေကိုပြူတင်းပေါက် သံဇကာကြားကနေ ခြင်္သေ့တွေကို ကျွေးပြတယ် ။ လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ခြင်္သေ့ပါးစပ်ထဲ ခွံ့
ပေးတာ ။ မော်နီကာလည်း အရမ်း သဘောကျတယ် ။ ခြင်္သေ့ကို လက်နဲ့ ခွံ့အစာကျွေးတာမို့ ..။
သစ်ကုလားအုပ်လေးတွေနဲ့ မြင်းကျားတွေ တော်တော်များများ ဖြတ်ပြေးသွားတာ တွေ့ရလို့လည်း သဘောကျမိတယ် ။ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ ပျော်တာ တွေ့လို့ ပြုံးပြီး ကျေနပ်နေတယ် ။
နေပြည်တော်ကနေ မန္တလေးကို မောင်းတော့ နေဝင်နေပြီ ။
“ ဆာလား..မော်နီကာ…” လို့ ဦးလေးချစ်က မေးတယ် ။ “ ဆာရင် ၁၁၅မိုင်က ဝယ်လာတဲ့ မြေပဲယို
လေးတွေ ၀ါးထား..ရေသောက်..မန်းလေး ရောက်မှ ထမင်းစားကြမယ်နော်..ဖြစ်လား…”
” ဖြစ်တယ် လေးချစ် …”
ကြိုတင် ဖုန်းဆက် ရီဆယ်ဗေးရှင်း လုပ်ထားတဲ့ ဟိုတယ်ကို ရောက်တော့ ဟိုတယ်မှာလည်း စားသောက်ခန်း ရှိတာနဲ့ အဲ့ဒီမှာဘဲ တရုတ်စာ ထမင်းဟင်း စားလိုက်ကြတယ် ။ ဟိုတယ်ကြီးက ပထမတန်းတော့ မဟုတ်ပေမယ့် တော်တော် ကောင်းပါတယ် ။ ရေချိုးခန်း ကျယ်ကျယ် သန့်သန့်နဲ့မို့ မော်
နီကာ သဘောကျမိတယ် ။
တခုဘဲ..နဲနဲ ရင်ခုံမိတာက ဦးလေးချစ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တတွဲတွဲ သွားကြရတာ ချစ်သူတွေလိုလို လင်မ
ယားတွေလိုလို ဖြစ်နေတာ ..။ လူတွေက ဒီလိုဘဲ ထင်ထင်နေကြတယ်လေ ..။
မန္တလေးမြို့ရဲ့ ညရှုခင်း ။
ဆိုင်ကယ်တွေ တအုပ်တမကြီး ကြားမှာ ကျနော်နဲ့ မော်နီကာ ကားလျှောက်မောင်းနေကြတယ် ။ စည်ကားတဲ့ မန္တလေးရဲ့ လမ်းမတွေပေါ်က လူတွေ ကားတွေ ဆိုင်ကယ်တွေကို ကြည့်ပြီး မော်နီကာ သဘောကျနေတယ် ။ ပျော်နေတယ် ။ မော်နီကာ ပျော်တော့ ကျနော်လည်း ပျော်မိတယ် ။ မော်နီကာနဲ့ နှစ်ယောက် တွဲလို့ နေရာစုံကို လျျောက်သွားနေရတဲ့ ကျနော်ဟာ ခရီးစဉ်တွေ ပြီးဆုံးတဲ့တနေ့မှာ မော်နီကာ မြန်မာပြည်ကနေ ပြန်ထွက်ခွာသွားမယ် ဆိုတာကိုလည်း ကျနော် သိနေတယ် ။ ကားမောင်းသူ ဒရိုင်ဘာ တယောက်နဲ့ ကားငှားစီးတဲ့ ပါစင်ရျာ တယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးထက် ပို ရင်းနှီး ခင်မင်နေကြပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော်နဲ့ မော်နီကာတို့ မကြာခင် တယောက်နဲ့ တယောက် အဝေးကြီး ခွဲခွာကြရအုံးမှာကို ကျနော် နားလည်သဘောပေါက်နေတယ် ။ မော်နီကာကကျနော့်ကို သူတို့ ဆီကို လာလည်ဖို့ ခေါ်မယ် လို့ ခဏ ခဏ ပြောပြောနေတော့ ကျနော်လည်း အလိုက်အထိုက် လာလည်မယ် လို့ ပြန်ပြောခဲ့ပါတယ် ။
နေပြည်တော်က ဆဖါရီ မှာရော အခု မန္တလေး မှာရော မော်နီကာက လမ်းလျျောက်ရင်း ကျနော့်လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်တာ ကျနော့်ကိုယ်ကို သူမကိုယ်လေးနဲ့ မှီတွယ်တာတွေ လုပ်တော့ ကျနော့်ရဲ့
အနားပေးခဲ့ပြီး ဖြစ်တဲ့ မိပိုးကြောင့် ကွဲကြေခဲ့ရတဲ့ နှလုံးသားတွေဟာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ပြန်လည် လှူပ်ရှား နိုးထလာကြရပြန်ပြီ ။
“ ပျော်လားဟင်..လေးချစ် …”
“ ပျော်တယ် …မော်နီကာ ရော…”
“ အရမ်း..ပျော်တယ် …မနက်ဖန် မနက် အစောကြီးထပြီး ပြင်ဦးလွင်ကို သွားရအောင် …”
မော်နီကာနဲ့ ကျနော်နဲ့ အခန်းချင်းကပ်ရက် ပေမယ့် မော်နီကာက မအိပ်ခင် အချိန်မှာ ကျနော့်အခန်းမှာဘဲ လာ ထိုင် စကားပြောပါတယ် ။ ညဝတ်အကျ ႌလေး လဲပြီးမှ ကျနော့်အခန်းဖက်ကို ကူး
လာတာမို့ ပါးလွန်းတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံအောက်က အသားစိုင်တွေကို ရေးတေးတေး မြင်တွေ့နေရလို့ ကျနော့်ရဲ့ စိတ်အာရုံတွေ နိုးကြားလာရတယ် ။ မော်နီကာကတော့ ကျနော့်ဖက်က ခံစားချက်
တွေကို သိဟန်မတူပါဘူး ။ တို့လားထိလားနဲ့ ပျော်နေတယ် ။
ကျနော်လည်း အခန်းတခန်းထဲ အတူတူ ကြာကြာနေရင် ကျနော့်စိတ်တွေ ပိုပိုဖေါက်လာဖို့ဘဲ ရှိတာမို့ မော်နီကာ့ကို မနက် စောစော မထနိုင်ဘဲ နေမယ် …ပြင်ဦးလွင်ရဲ့ မနက်စောစော အလှအပတွေ
ကို သွားခံစားကြရအောင်လို့ ပြောပြီး အိပ်ခိုင်းရပါတယ် ။ မော်နီကာ သူ့အခန်းကို ပြန်သွားပြီးနောက် ကျနော်လည်း မီးပိတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တယ် ။ မော်နီကာရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေက
ကျနော့်နားမှာ တီတီတာတာနဲ့ စကားတွေ ပြောပြောနေတာ ကျနော် အသဲယားယား လာရပြီး ဖမ်းငုံ စုတ်နမ်း ပစ်ချင်မိတာ အခါခါဘဲ ။ မော်နီကာ သွားချင်တဲ့ နေရာတွေက အများကြီးဘဲ ။ အစုံဘဲ ။
ဒီလို ချောချောလေး ..တောင့်တောင့်တင်းတင်းလေးနဲ့ တနိုင်ငံလုံး အနှံ့ နှစ်ယောက်ထဲ နီးနီးစပ်စပ် သွားကြရမယ် ဆိုတော့ ကျနော့်စိတ်တွေကို ထိန်းနိုင်ပါ့မလား ။
မော်နီကာ ယူအက်စ်ကို ပြန်သွားတဲ့အခါ ကျနော် မိပိုးတုံးကလိုဘဲ အသဲကွဲဝေဒနာတွေ အပြင်းအထန် ခံစားရအုံးမှာလား….။
မိန်းမချောလေးတွေကို သံယောဇဉ် ညိတွယ် ချစ်မိတတ်တဲ့ ကျနော် ..ဒီတခါလည်း မော်နီကာ့ကို အလူးအလဲ ခံစားရအောင်ကို ချစ်မိအုံးမှာလား ..။
စဉ်းစား စရာတွေ များနေတဲ့ ကျနော်..ဖုန်းမြည်သံကြောင့် ကုတင်ဘေးက မီးအုပ်ဆောင်းလေးက မီးကို ဖွင့်ပြီး ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။
“ လေးချစ်..မအိပ်သေးဘူးလား….”
တဖက်ခန်းက မော်နီကာ ခေါ်တာ …။
“ အိပ်တော့မယ်..မော်နီကာ ဘာလိုလဲဟင်..ဘာလုပ်ပေးရမလဲ…”
“ အော်..လေးချစ်..လေးချစ် …မော်နီကာ့ကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲဘဲ စဉ်းစားနေတာလား….လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်တာဘဲနော် ….” လို့ မော်နီကာ ပြောတော့ ကျနော် ဘာပြန်ပြော
ရမလဲ မသိတော့ ။
“ လေးချစ်…”
“ ဟင်..မော်နီကာ….”
“ လာမလား..မော်နီကာ့အခန်းကို…..”
ကျနော် ဒိုင်းကနဲ တုန်လှုပ်သွားပါတယ် ။
“ အိပ်လို့ မရရင် လာ စကားပြောမလား လို့…”
“ မနက် စောစော ထရမယ် မော်နီကာ..မနက် ဘရိတ်ဖတ်စ် တခုခု ဝင်စားသွားမယ်လေ..ဒီဟိုတယ်လ်ကလည်း ဘရိတ်ဖတ်စ် ကျွေးတယ်….မေမြို့ကို ထွက်တဲ့ဖက်မှာ ကျနော့်ရဲ့ အသိ လဖက်ရည်ဆိုင်တဆိုင် ရှိတယ်..မုန့်တွေ ကောင်းတယ်..အဲဒီမှာ လဖက်ရည် ဝင်သောက်ကြမယ်..”
“ အိုခေ..လေးချစ် သဘော…..”
“ ကဲ…အိပ်ကြစို့..”
“ အိုခေ….အိပ်..အိပ်….လေးချစ် အိပ်..မော်နီကာကတော့ အောက်ထပ်က နိုက်ကလပ်ကို သွားလိုက်အုံးမယ်…..ကောင်ချောလေး တယောက်များ တွေ့လိုတွေ့ငြား……”
“ လိုက်ခဲ့ပေးရမလား ….”
“ ဘာလဲ..စိတ်ပူတယ်ပေါ့..လေးချစ် က…..”
“ မလိုက်နဲ့ ဆိုရင်လည်း မလိုက်ပါဘူး….ကဲ..အိပ်ပြီ…..”
ဖုန်းချလိုက်တယ် ။ မော်နီကာ တကယ်ဘဲ အောက်ထပ် ဆင်းသွားမှာလား..။ စိတ်ပူရပြန်ပြီ ။ အဝတ်အစား ပြန်လဲဖို့ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တဲ့အချိန် ဖုန်း မြည်လာပြန်တယ် ။
“ လေးချစ်…..စိတ်ဆိုးလား…”
“ ဘာလို့ ဆိုးရမှာလဲ….”
“ သိဘူးလေ…လေးချစ်…”
“ ဟင်..မော်နီကာ….”
“ စတာနော်..အိပ်..အိပ်..ဘယ်မှ မသွားဘူး..သွားရင်လည်း လေးချစ်နဲ့ဘဲ သွားမှာ…..ကဲ အိပ်တော့..မော်နီကာလည်း အိပ်မယ်….ဂွတ်နိုက်….”
“ ဂွတ်နိုက်..မော်နီကာ…..”
သက်မောင်ချစ်..မင်းစိတ်တွေကို ထိန်း…..လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ထဲမှာ ပြောနေမိတယ် ။
မနက်ဆို နှိုးစက် မလိုဘဲ အစောကြီး နိုးနေတတ်တဲ့ ကျနော် ညက စဉ်းစားတာတွေ များပြီး တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်လို့လား မသိဘူး ။ မနက် ထမယ်လို့ မှန်းထားတဲ့ အချိန်မှာ မထနိုင်ဘူး ။
တဖက်ခန်းက မော်နီကာ ဖုန်းဆက်တော့မှ နိုးလာတယ် ။
“ လေးချစ် ”
“ အင်..မော်နီကာ…..”
“ အိပ်နေတုံးဘဲလား…”
“ အင်း…ဟင်းဟင်း..ထပြီ..ထပြီ..”
ရေအမြန်ပြေးချိုးရတယ် ။ အောက်က ငတိကလည်း အလိုက်ကန်းဆိုး မသိဘဲ မတ်နေမာနေလို့ ခက်သေးတယ် ။
လိုမယ့် ပစ္စည်းလေးတွေ အိတ်တလုံးနဲ့ ထည့်ပြီး မော်နီကာ့ကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ။
“ မော်နီကာ…ကျနော် ပြီးပြီ…”
“ အိုခေ..မော်နီကာလည်း ရယ်ဒီဘဲ..သွားကြမလား…”
“ အင်း ..သွားစို့..”
ဟိုတယ်ပေါ်က ဆင်းခဲ့တော့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေး တယောက်က “ အကိုတို့ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားသွားလို့ ရပါတယ်…ကြွပါ….” ဆိုပြီး ခေါ်တယ် ။ အခန်းကြီးတခန်းထဲမှာ စားစရာတွေ စုံနေတာဘဲ ။
မော်နီကာလည်း ကြာဇံချက်တွေ အိုးကြီးတလုံးနဲ့ ပွက်ပွက်ဆူအောင် တည်ထားတာ တွေ့တော့ “ လေးချစ်..နဲနဲ စားလိုက်မယ်…” လို့ ပြောပြီး ပုဂံနဲ့ ခပ်ထည့်ပါတော့တယ် ။
ကျနော်လည်း ကျနော်နဲ့ မော်နီကာတို့ အတွက် ကော်ဖီနှစ်ခွက် ဖျော်လိုက်တယ် ။
မော်နီကာ ကြာဇံချက်ကို အရမ်း သဘောကျနေတယ် ။ “ ထမင်းကြော်နဲ့ ဘဲဥဆားစိမ်လည်း ရတယ်…လေးချစ်..” လို့ ပြောသေးတယ် ။
ဟိုတယ်မှာဘဲ ဘိုက်ပြည့်သွားတာကြောင့် ကျနော့်ရဲ့ ငယ်ငယ်က ခင်မင်ခဲ့တဲ့ မိတ်ဆွေ ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်ကို မဝင်နိုင်တော့ဘူး ။ စက်ဘီးနဲ့ မော်တော်ဆိုင်ကယ် အသုံးများတဲ့ မြို့မို့
လဖက်ရည်ဆိုင်တွေမှာ စက်ဘီးတွေ ဆိုင်ကယ်တွေ တန်းစီ ရပ်ထားတာတွေကို မော်နီကာ သဘော အရမ်းကျနေတယ် ။
ပြင်ဦးလွင်မြို့အကြောင်းကို မော်နီကာ မေးလို့ လမ်းမှာ ကျနော် သိသမျှ ပြောပြရပါတယ် ။ ပြင်ဦးလွင် မြို့ အဝင်ကို ရောက်တော့ အရင်ဆုံး မြို့လည်ခေါင် နာရီစင်တဝိုက်ကို ကားနဲ့ တပတ် မောင်းပြီး
လိုက်ပြပါတယ် ။ ရထားလုံးတွေ ရှိနေသေးတာကို မော်နီကာ သဘောကျပြီး ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ယူတယ် ။ ဒါတင်မက စီးဖူးချင်တယ် ဆိုပြီး “ လေးချစ်..ငှားပေး..လေးချစ်နဲ့ မော်နီကာ စီးကြမယ် …” လို့
ပူစာတာနဲ့ မုတ်ဆိတ်ဖွားဖွားနဲ့ အဖိုးကြီး တယောက် မောင်းတဲ့ ရထားလုံးကို ငှားစီးကြပါတယ် ။ ရထားလုံး မောင်းတဲ့ မုတ်ဆိတ်ဖွား အဖိုးကြီးကို ဓါတ်ပုံရိုက်ခိုင်းတဲ့အချိန် မော်နီကာက ကျနော့်ကို
ဖက်လိုက်ပါတယ် ။ မော်နီကာရဲ့ ရင်မို့မို့တွေ ကျနော့်ရင်ဘတ်နဲ့ လက်မောင်းသားတွေကို ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်မိတော့ အိထွေးတဲ့ အထိအတွေ့ကို ကျနော် ရလိုက်တော့ ကျနော့်ပေါင်ကြားက
ငတိက ဗြုံးကနဲ မတ်တပ် ထရပ်ပါတယ် ။
စျေးနားက အရီးရှမ်း ဆိုတဲ့ ပြင်ဦးလွင် လက်ဆောင် မုန့်တွေ ယိုတွေ ၀ိုင်ပုလင်းတွေ ရောင်းတဲ့ ဆိုင်မှာ မော်နီကာ စျေးဝယ်ချင်လို့ ကျနော် လိုက်သွားပေးရပါတယ် ။
“ ဘယ်သူတွေ အတွက်လဲ..မော်နီကာ….” လို့ ကျနော် မေးလိုက်တဲ့အခါ..မော်နီကာက “ မော်နီကာ့ ရန်ကုန်က ဆွေမျိုးတွေ အတွက်ပါ ..သူတို့ကို မော်နီကာ ပြန်ခါနီးမှ သွားတွေ့မယ် လို့တောင်
လေးချစ်ကို ပြောပြသေးတယ်လေ “ လို့ ပြောပြပါတယ်..။
ကန်တော်ကြီးထဲကို တပတ် လမ်းလျှောက်..ဓါတ်ပုံရိုက်ပြီးတဲ့အချိန် ကျနော်ရော မော်နီကာရော ဘိုက်ဆာလာကြတာနဲ့ “ ဆန်ဖရန်စ္စကို စားသောက်ဆိုင် ” မှာ ဝင်စားကြပါတယ် ။ ဒီဆိုင်က
လဖက်ခြောက်က အရမ်း မွှေးတာကြောင့် ကျနော့်အတွက် နဲ့ မော်နီကာ့အတွက် ဝယ်လိုက်ပါတယ် ။
ရေတံခွန် ဖက်ကို သွားကြတဲ့အချိန် လမ်းမှာ တွေ့ရတဲ့ ဒီဇင်ဘာခြံကိုလည်း မော်နီကာ့ကို ခဏ လိုက်ပြပါတယ် ။ ဆန်ဖရန်စ္စကိုဆိုင်မှာ အဝစားလာခဲ့ကြလို့ ဒီဇင်ဘာခြံမှာတော့ ဘာမှ
မစားနိုင်ကြတော့ဘူး ။
မော်နီကာ က ပြင်ဦးလွင်ကို အရမ်း သဘောကျသွားပြီး “ မပြန်ချင်သေးဘူး..လေးချစ်ရယ်..နေချင်သေးတယ် …” လို့ ပြောပါတယ် ။ မော်နီကာက ပြင်ဦးလွင်မှာ တညအိပ်လိုက်ပြီး နောက်တနေ့မှ
မန္တလေးကို ပြန်ဆင်းကြမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာကြောင့် တညအိပ်ဖို့ ဟိုတယ် ရှာကြရပြန်တယ် ။ တညအိပ်လိုက်တာကြောင့် ညနေပိုင်း အလွန်သာယာတဲ့ ပြင်ဦးလွင်ရဲ့ ရှုခင်းတွေကို တဝကြီး
ထပ် ခံစား မြင်တွေ့ရပါတယ် ။ မော်နီကာနဲ့ လမ်းတပတ်လျှောက်ဖြစ်ကြတယ် ။
လမ်းလျှောက်နေကြတုံး မော်နီကာက ကျနော့်ကို မေးခွန်း တခွန်း မေးပါတယ် ။
“ လေးချစ်..အိမ်ထောင်ပြုအုံးမှာလား…..” တဲ့ …။
ကျနော်လည်း “ မသိသေးပါဘူး..မော်နီကာရယ်..လေးချစ် ဘာမှ မသိသေးပါဘူး ….” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ် ။ ဒီဟိုတယ်မှာလည်း ကိုယ့်အခန်းနဲ့ ကိုယ် နေကြပါတယ် ။ ဘေးချင်းကပ်ရက် အခန်း
ဘဲပေါ့ …။ ဒါပေမယ့် ညသန်းကောင်လောက်မှာ မော်နီကာ တံခါး လာခေါက်ပါတယ် ။
တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံး ပိုက်လို့ …။ ပြုံးပြုံး လေး ..။
“ တယောက်ထဲ မအိပ်ချင်လို့..လေးချစ်ကို အကူ တောင်းမလို့ပါ …မော်နီကာ လေးချစ် အခန်းမှာ တည အိပ်ပါရစေ…”
” ရပါတယ်..မော်နီကာ..အိပ်ပါ…”
ကျနော်က ဘာကြောင့်လဲ ဘာမှ မမေးပေမယ့် မော်နီကာက သူမ ဖါသာ သူမ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတာ ထုတ်ပြောပါတယ် ။
( အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်လို့ ….) တဲ့ ….။
မိပိုး သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးပေါ်မှာ ကယ်လ်ဗင် မိပိုး ရဲ့ စောက်ပတ်ကို ယက်ခဲ့တာ အန်တီလတ်တို့ မိသွားမှာ စိုးလို့ ဆက် မခံတော့ဘဲ သစ်ပင်ပေါ်က ဆင်းပြေးခဲ့တာပါ ။
အဲဒီနေ့က အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကယ်လ်ဗင်ရဲ့ စောက်ပတ်ယက်တာတွေကို ပြန်လည် တမ်းတမိပြီး အိပ်ရာထဲမှာ လူးလှိမ့်ရင်း စိတ်တွေ ထကြွ တာ အရမ်းဘဲ ။ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်နေမိရတယ် ။
ကယ်လ်ဗင်ကလည်း မိပိုး စောက်ပတ်ကိုတောင် ယက်နေရပြီးမှ လီးကြီး တောင်ရက်နဲ့ ဘာမှ ဆက် မလုပ်ရတော့တာကြောင့် တော်တော့်ကိုဘဲ ခံစားသွားရတယ် ။ ညဘက်ကြီး မိပိုးကို
ဖုန်းဆက်တယ်။ သူဖုန်းဆက်တဲ့ အချိန်မှာ မိပိုးက အိပ်ရာထဲမှာ ကိုယ့်စောက်ပတ်ကို ကိုယ် ကိုင်တွယ်နေတဲ့ အချိန် ဖြစ်နေတယ် ။
မိပိုးနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်တယ် လို့ အထပ်ထပ် တောင်းဆိုတယ် ။ တောင်းခံတယ် ။ ချိန်းတယ် ။
မိပိုးလည်း ဦးချစ်နဲ့ နေ့တိုင်းလို ချိန်းတွေ့ပြီး အကုန် လုပ်ခဲ့ရာက ဦးချစ်နဲ့ ခွဲခဲ့ရ..ဝေးကွာခဲ့ရတာ ကြာပြီမို့ ဦးချစ် ချစ်ခဲ့တာတွေ အထိအတွေ့တွေကို တမ်းတ လိုလားနေခဲ့ရတာ ကြာပြီလေ ။
ယ်လ်ဗင်တဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားရတော့လည်း အန်တီလတ်တို့ မိပိုးကို လိုက်ရှာနေတာမို့ မိသွားမှာ စိုးပြီး ဆက် မလုပ်ရဲတော့တာ ။ ကယ်လ်ဗင့်ကို
မိပိုးလည်း တွေ့ချင်တာပါ..မနက်ဖန် ကျောင်းမှာ တွေ့ကြမလား လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
ကယ်လ်ဗင်လည်း အရမ်း ဝမ်းသာသွားတယ် ။
မိပိုးလည်း သူနဲ့ ဖုန်းပြောနေတဲ့ အချိန်မှာ သူ ယက်ပေးတာတွေကို မြင်ယောင်မိနေပြီး အဖုတ်မှာ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေရတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်က “ ကိုယ် ယက်ပေးတာတွေ ကြိုက်လား..” လို့ ခပ်တိုးတိုး
ဖီလင်သံနဲ့ မိပိုးကို မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း ဖီလင်တက်နေတာမို့ “ ကြိုက်တယ်…” လို့ တိုးတိုးလေး ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ ကယ်လ်ဗင်က “ မနက်ဖန်ကျ ဟိုတယ် တခုခု ကိုသွားကြရအောင်..မိပိုးကို အဲ
ဒီနေ့ကထက် ကောင်းအောင် ယက်ပေးမယ်….” လို့ တုန်ခါနေတဲ့ အသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ အခုလေ..ကိုယ့်လီးကြီးကို ပွတ်တိုက်နေတယ် …လီးကြီးက အရမ်း ကြီးထွားနေတာဘဲ မိပိုးရယ်….ကိုယ်လေ..ဒီလီးကြီးနဲ့ မိပိုးကို ချစ်ပေးချင်နေတယ်..မိပိုး လိုချင်လားဟင်…”
မိပိုးကလည်း ဦးချစ်ရဲ့ လီးနဲ့ ကင်းဝေး ပြတ်လပ်နေရတာ ကြာပြီမို့ လီး တအား ဆာနေတဲ့သူပါ ။ ဦးချစ်နဲ့က ပြန်တွေ့မလား မတွေ့တော့ဘူးလား ဆိုတာ မသေချာတော့ဘူးလေ ..။ ဦးချစ်က ရုပ်
ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ခုလောက်ဆို တခြား မိန်းမတွေနဲ့ ကြည်လောက်ပါပြီ ။ မိပိုးကိုလည်း သူလုပ်ချင်တာတွေ အကုန် လုပ်ဖူးပြီးသွားလို့ ရိုးသွားချင် ရိုးသွားမှာပါ ..။ လတ်တလော ကယ်လ်ဗင်နဲ့ စိတ်အာ
သာကို ဖြေဖျောက်ပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။
“ ကယ်လ်ဗင် ….”
“ ဘာလဲဟင် မိပိုး ….”
“ မိပိုးကို ကယ်လ်ဗင့် ဟာ ပြမလား…”
မိပိုး မေးလိုက်တော့ ကယ်လ်ဗင် အံ့အားသင့်သွားပုံရတယ် ။
“ မိပိုး..ကြည့်…ကြည့်ချင်လား…..ရတယ်..ပြမယ်…ပြမယ်..ဖုန်းနဲ့ ပုံပို့လိုက်မယ်..ခဏလေး….”
ကယ်လ်ဗင့် လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို ဖုံးကနေ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူ့လီးပုံကို ကြည့်ပြီး မိပိုးလေ..ဦးချစ်ရဲ့ လီးကို စုတ်ပေးခဲ့တာတွေ ပြန် သတိရ မြင်ယောင်ပြီး ကိုယ့်အစိကို
ကိုယ် ချေနယ်ပွတ်ရင်း အာသာဖြေမိလိုက်တယ် ။
ကယ်လ်ဗင်နဲ့ မနက်ဖန် တွေ့ပြီး တအား လိုချင်နေတာကို ယူပစ်လိုက်မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။
နောက်တနေ့ ကျောင်းမသွားခင် ရေချိုးတော့ မိပိုးလေ မှန်ထဲ ကြည့်ပြီး မိပိုး စောက်ပတ်က အမွှေးတွေကို ကပ်ကြေးနဲ့ ပါးပစ်တယ် ။ ရေချိုးတော့လဲ သေသေချာချာ ဆေးကြောလိုက်တယ် ။
ဦးချစ်နဲ့တုံးက အတွေ့အကြုံနဲ့ ဝတ်တဲ့ အဝတ်အစားကိုလည်း ချွတ်ရ လွယ်တာမျိုးတွေ ဝတ်လိုက်တယ် ။
ကျောင်းကို ရောက်တော့ မိပိုး ကယ်လ်ဗင် ကားထဲ ထိုင်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်တယ် ။ မိပိုးကားကို သူတွေ့တော့ မိပိုးကားဆီကို သူ ပြေးလာတယ် ။
“ ဝမ်းသာလိုက်တာ မိပိုးရယ်….ဘယ်သူ့ကားနဲ့ သွားမလဲ..ကိုယ့်ကားနဲ့သွားမလား..” လို့ မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း သူ့ကားနဲ့ဘဲ သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ မိပိုးကားထဲက ဆင်းတဲ့အချိန် ဒူးတွေ
တုန်နေတယ် ။ သူနဲ့ သွား လိုးကြတော့မှာပါလား ဆိုတဲ့ အသိကြောင့်ပေါ့ …။
သူက မိပိုး လက်ကို ကို်ငဆုပ်ပြီး သူူ့ကားဆီကို လျျောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် “ လက်ကလေး အေးစက်နေတာဘဲ မိပိုး…..” လို့ တိုးတိုးလေး လှည့်ပြောတယ် ။
မိပိုးလည်း မိပိုးရဲ့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားနေတယ်….လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ သူက “ ကိုယ်ရောဘဲ အတူတူဘဲ….” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။ ကားထဲ ရောက်တော့ “ ဒီကနေ ၂မိုင် နေရာမှာ
ဟိုတယ် ရှိတယ်..ကိုယ် ကြို ဖုန်းဆက် မေးပြီးပြီ ….အဲဒီကို သွားကြမယ်နော် ….”လို့ သူပြောတယ် ။ မိပိုးလည်း ခေါင်း ညှိမ့်ပြလိုက်တယ် ။ သူက ကားကို ဘယ်လက်နဲ့ဘဲ မောင်းပြီး ညာလက်နဲ့
မိပိုး လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ထားနေတယ် ။
ဟိုတယ် ရောက်တဲ့အချိန် မိပိုး တအား စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ပေါင်ကြားက အဖေုတ် တအားကို စိုရွှဲနေရပြီ …။
ကယ်လ်ဗင်က အခန်းသော့ရပြီးမှ မိပိုးကို ကားထဲမှာ လာခေါ်တယ် ။ ဟိုတယ် အခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ သူနဲ့ မိပိုးတို့ အငမ်းမရ နမ်းစုတ်လိုက်ကြတယ် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကိုလည်း
တိုင်ပင်ထားသလို ချွတ်ပစ်ကြတယ် ။ သူက မိပိုး ပေါင်ကြားကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ လှမ်းအုပ်စမ်းလိုက်သလို မိပိုးလည်း တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်တယ် ။ သူ့လီးကြီးက
မိပိုး ကြုံဖူးတဲ့ ဦးချစ်ရဲ့ လီးထက်တောင် တုတ်လဲ ပို တုတ် ရှည်တာလဲ ပိုရှည်တယ် လို့ မိပိုး ထင်မိတယ် ။ သူ့လက်တွေက မိပိုး နို့တွေကို စမ်းတယ် ။ ပွတ်တယ် ။ ကိုင်တယ် ။
မိပိုးရဲ့ နို့သီးတွေကလည်း တဏှာစိတ်ကြောင့် မာတင်း ထောင်ထနေတယ် ။ သူပွတ်တာကို မိပိုး တအား ကြိုက်တယ် ။
“ လာ..မိပိုး ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်..ကိုယ် မိပိုးကို ယက်ပေးမလို့ …”
တကယ်တမ်း သူယက်တာကို ပေါင်ဖြဲခံဖို့ကျတော့ ရှက်မိသလိုဘဲ ။ ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်ချလိုက်တဲ့အချိန် မိပိုးလည်း ဘေးတစောင်း သူ့ကို ကျောပေးပြီး အိပ်လိုက်မိတယ် ။ သူက မိပိုး ဖင်တုံးတွေကို
ပွတ်သပ်တယ် ။ ဖင်ကြားကို နှိုက်တယ် ။ ဖင်ပေါက်ကို စမ်းတယ် ။
“ အို့…ဟင့်…..”
တကယ်တော့ မိပိုး က ဦးချစ်ကြောင့် အတတ်ဆန်းတွေ အကုန် တတ်ခဲ့ပြီးသားပါ ။ ဦးချစ်က မိပိုး တကိုယ်လုံး မှာ ရှိတဲ့ အပေါက်တွေကို အကုန် လိုးဘူးပြီးခဲ့တာ ။ မိပိုးကလည်း စမ်းချင်တယ်လေ ။
ဦးချစ်က မိပိုး ကို သူ့လီးကို စုတ်ဘဲ စုတ်ခိုင်းခဲ့တာပါ ။ ဒါပေမယ့် မိပိုးက မိပိုးပါးစပ်ကို လိုးခိုင်းတာ …။ ဖင်ကိုလည်း ဒီလိုဘဲ ။
“ ဦးချစ်ရယ်..မိပိုး ဖင် တအား ယားတာဘဲ မိပိုးကို ဖင်လိုးပေးပါနော်..”
လို့ မိပိုးက ဦးချစ်ကို တောင်းဆိုတောင်းခံခဲ့တာ ။ ဦးချစ်က မိပိုး မနားအောင် ကေဝိုင်ဆိုတဲ့ ဆီတမျိုးနဲ့ မိပိုး ဖင်ပေါက်ကိုရော သူ့လီးတန်ကိုရော သေသေချာချာ သုတ်လိမ်းပြီးမှ လိုးပေးခဲ့တာ ။
အခုလည်း ကယ်လ်ဗင်က ဖင်ပေါက်ကို သူ့လက်ညှိုးနဲ့ စမ်းပွတ်နေတယ် ။
ဟင့်..ဖင်လိုးချင်လို့လား မသိဘူး …။
“ ယားတယ်ကွာ..ဟင့်….”
ကယ်လ်ဗင့် လက်ညှိုးက ဖင်ပေါက်ကနေ စောက်ပတ်ဆီကို ရွှေ့သွားတယ် ။ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ မိပိုး စောက်ပတ်ကို သူ ပွတ်တယ် ။ ဖြေးဖြေးထိုးနှိုက်တယ် ။
မိပိုး ညည်းမိရတယ် ။
“ အင်း…အင်း..ဟင်း…….ဟင်း…..အ….အား….”
မိပိုး ပေါင်တေံကို သူ ဖြေးဖြေး ဆွဲကားလိုက်တယ် ။ မိပိုး စောက်ပတ်ကို သူ သေသေချာချာ ပွတ်ပေးနေတယ် ။ မိပိုးလည်း မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထားရင်း သူလုပ်တာတွေကို ခံနေမိရတယ် ။
ဟော…။ သူ ယက်ပြီ ။ ကယ်လ်ဗင့် လျာကြီး မိပိုး စောက်ပတ်ကို အောက်ကနေ အပေါ် ပင့်ပင့်ကော်ပြီး ယက်ပေးနေပြီ ။
“ အိုး….အား…ဟား…..အား….အမလေး….ဟင့်ဟင့်…..”
သူ့လျာထိပ်ဖျားက မိပိုး စောက်စိကို ခလုပ် တိုက်တိုက်သွားတယ် ။ ပွတ်သပ် ဖြတ်သန်းသွားတယ် …။
တပြတ်ပြတ် စောက်ပတ် ယက်သံတွေ ထွက်လာတယ် ။
ကယ်လ်ဗင်က စောက်ပတ်ယက် တော်တော် ကောင်းတယ် ။ သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးပေါ်တုံးက ယက်တာထက်တောင် ပို အနုစိပ် ပို အသေးစိတ် တယ် ။ မိပိုး သူ့ကို ရေရေလည်လည်
ခိုက်သွားတယ် ..။ စောက်ပတ် ယက်တာနဲ့ တင် မိပိုး ၂ကြိမ် ပြီးရတယ် ။ သူလိုးတော့လည်း နှစ်ကြိမ် ပြီးတယ် ။ သူက မိပိိုးု တအား မလိုးပါဘူး..။ ကြင်ကြင်နာနာ နဲ့ ဖြေးဖြေး မှန်မှန် ထည့်တာ ။
လိုးတာ ..။ မိပိုးက သူ့ကို ဆောင့်စေချင်တာ ။ မရှက်နိုင်တော့ဘဲ ကယ်လ်ဗင််….မိပိုးကို တအား ဆောင့်ပေးပါ…ပြင်းပြင်း သွက်သွက် ဆောင့်ပေးပါ လို့ ဖွင့်ဟ တောင်းလိုက်တော့ သူက
မဆိုင်းမတွဘဲ မိပိုး လိုအင်တွေကို ဖြည့်စွမ်းပေးပါတယ် ။ ဆောင့်လိုက်တာမှ တဖန်းဖန်း ဘဲ …။ မိပိုးလည်း တအား ကောင်း တအား ကြိုက်သွားတယ် ။
တနေကုန်ဘဲ တချီပြီး နောက်တချီ လိုးကြတယ် ။ မိပိုး သူ့လီးကိုလည်း ကောင်းကောင်း စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူတအား ကြိုက်တယ် လို့ ပြောတာဘဲ …။
ကျနော်လည်း မော်နီကာ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ခိုင်းပြီး ကျနော်က ကုတင်ဘေးက ဆိုဖါမှာ အိပ်လိုက်တယ် ။
မော်နီကာက အိပ်မက်ဆိုးတွေကြောင့် လန့်နိုးလာခဲ့ပြီး ပြန်အိပ်ပျော်သွားတော့လည်း မကောင်းတာတွေ ပြန်မက်ပြန်လို့ တယောက်ထဲ မအိပ်ချင်တော့တာနဲ့ ကျနော့်အခန်းကို လာခဲ့တာလို့
ပြောပြနေတာတွေကို ကျနော် နားထောင်နေရင်း အိပ်ရာထဲက ထလာတဲ့ ကပိုကရိုနဲ့ မော်နီကာရဲ့ အလှအပတွေကို ငေးမော နေမိရတယ် ။
ကျနော် သတိထားမိနေတာ မော်နီကာ ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ် အကျ ႌအောက်မှာ ရင်စည်း ခံပြီး ဝတ်မထားဘူး ။
မော်နီကာ ရယ်လိုက်တိုင်း ရင်စိုင်လှလှကြီးတွေက လှုပ်ခါသွားတတ်တယ် ။ တခါတခါ တုံသွားတတ်တယ် ။ ဟင်း….ရာဂစိတ်တွေ ထကြွမှုကြောင့် ကျနော့် ဖွားဖက်တော်က ထထလာတယ် ။
မိန်းမချောလေးနဲ့ တခန်းထဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရတာ စိတ်မကြွဘဲ ဘယ်နေမလဲ ။
“ လေးချစ် …လေးချစ် အကြောင်း ပြောပြပါလား..မော်နီကာ့ကို…လေးချစ် ကျောင်းသား ဘဝက အကြောင်းတို့ ရည်းစားထားခဲ့တဲ့ အကြောင်းတို့….”
“ ပြောစရာရယ်လို့ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မရှိလှပါဘူး..မော်နီကာရယ်….ဒီလိုပါဘဲ….”
“ လေးချစ်က လျှိုနေပြန်ပြီ….လေးချစ် အသဲကွဲခဲ့တဲ့ အကြောင်းကော..ပြောပြလေ….ဘာလို့ အဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ ကွဲသွားရတာလဲ…မိဘတွေက သဘောမတူဘူးလား…..”
“မော်နီကာကတော့ မလွယ်ဘူးကွာ…”
ကျနော်လည်း ပြီးခဲ့တဲ့ အတိတ်က အကြောင်းတွေကို ပြန်မပြောပြချင်ဘူး ။ အဟောင်းတွေက အသစ် ဖြစ်ပြီး စိတ်ဝေဒနာတွေ မခံစားချင်တော့ဘူး ။
ကျနော်တို့ ဟိုပြောဒီပြောနဲ့ မအိပ်ဖြစ်ကြဘူး ။
ပြင်ဦးလွင် ရဲ့ မနက်ခင်း ကို အရသာခံရင်း လမ်းလျှောက်ကြမယ် လို့ တိုင်ပင်ထားတာ မနက် ထနိုင်ပါ့မလား မသိဘူး လို့ ကျနော် ပူမိပေမယ့် မော်နီကာက စကားကြောက မပြတ်ဘူး ။
တော်တော် စကားပြောနိုင်တယ် ။
မော်နီကာ….မနက် ထ လမ်းလျျောက်မယ်ဆို….အိပ်ကြရအောင်….လို့ ကျနော် အတင်း စကားစ ဖြတ်ရတယ် ..။ မနက်ကျတော့ မော်နီကာက သူ့အခန်းဖက်ကို မပြန်ချင်ဘူး ..အဲဒီအခန်းက
ထူးခြားတယ်….မသန့်ဘူး လို့ ပြောပြီး ကျနော့်အခန်းဖက်က ရေချိိ ုးခန်းမှာဘဲ ရေချိ ုးတယ် ။ မျက်နှာာသုတ်ပုဝါကြီး ပတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ မော်နီကာ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေကို
ကျနော် တွေ့ရပြန်တယ် ။
ဟိုတယ်နဲ့ သိပ် မဝေးလှတဲ့ ကန်တော်ကြီး ကိုဘဲ ကျနော်နဲ့ မော်နီကာ လျျောက်ခဲ့ကြတယ် ။ မနက်စောစော ပန်းရောင်စုံ လှလှတွေနဲ့ ရေကန်ကြီးနဲ့ အရမ်း သာယာတဲ့အထဲ မော်နီကာ ဆိုတဲ့
မိန်းမ ချောချောလေး က ပါလိုက်တော့ ပန်းချီကားက ပြီးပြည့်စုံသွားတယ် ။
“ မင်းကို အရမ်းကို ချစ်မိနေပြီ..မော်နီကာ ….” လို့ ကျနော် ပြောထွက်တော့မလို့ ..။ ခဏ ခဏဘဲ ..။ မြိုသိပ်နေဆဲဘဲ မော်နီကာရယ် ။
ပြင်ဦးလွင်က အပြန် ကျနော်တို့ ဦးတည်နေတာက ပုဂံ ညောင်ဦး ..ပါ..။
ပုဂံမှာ တည်းခိုဖို့ ဟိုတယ်ရဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် အကုန် ပြည့်နေတယ် ။ ဟိုရောက်မှဘဲ ဟိုတယ်အသေးစားတွေထဲက သန့်တာ ရှာရမှာဘဲ ..။
ညောင်ဦးမြို့ အဝင်မှာ ကျနော် အရင်က ဧည့်သည်တွေကို ပုဂံညောင်ဦးကို ပို့တဲ့အခါ ဝင်လေ့ရှိတဲ့ “ ၀ိုင်း ” ဆိုတဲ့ ဆိုင်လေးကို မော်နီကာ့ကို ခေါ်သွားတယ် ။ ထညက် ချက်တာကို အသေးစိတ်
မော်နီကာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နိုင်သလို ထန်းရည်ချိုချိုကိုလည်း မြည်းနိုင်တယ် ။ နွားနဲ့ ဆီကြိတ်တာကိုလည်း ဓါတ်ပုံ ရိုက်နိုင်လို့ မော်နီကာ “ ၀ိုင်း ”ကို တအား သဘောကျသွားတယ် ။ ဆိုင်ရှင်
တွေက သဘောအရမ်းကောင်းကြတယ် ။ လဖက်နဲ့ အကြော်စုံလည်း အလကား ကျွေးတယ် ။ မော်နီကာ အုန်းထညက်တွေ ဝယ်တယ် ..။
မျက်စိတဆုံး ရှိနေတဲ့ ထန်းတောကြီးတွေကိုလည်း မော်နီကာ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ပြီး အရမ်း သဘောကျနေတယ် ။ တခြား တိုးရစ်စ်တွေလိုဘဲ စက်ဘီးနဲ့ လျျောက်လည်ရအောင် လေးချစ်..ဆိုလို့
စက်ဘီးနှစ်စီး ငှားပြီး နေပူထဲ အတူ စီးကြတယ် ။
“ လေးချစ်…တခု ကူညီအုံး..မော်နီကာ နေဝင်ချိန် ပုဂံရှုခင်း ..ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ချင်တယ် …”
“ ရတယ်လေ….ဘုရားပေါ်က ရိုက်လို့ရတယ်..လူတွေ အများကြီးဘဲ စောင့်ရိုက်ကြတာ….ရိုက်ကြတာပေါ့ …..”
မော်နီကာ ဖြစ်ချင်တာ အားလုံးကို ကျနော် လုပ်ကိုင်ပေးနေရင်း မော်နီကာ့ကို ချစ်မိတဲ့ စိတ်တွေက တနေ့တခြား ပိုပိုလာနေတယ် ။ တနေ့ မကြာခင် မော်နီကာ ကျနော့်အနားကနေ သူနေတဲ့
တိုင်းပြည်ကို ပြန်သွားတော့မှာပါလား ဆိုတဲ့ အသိက ကျနော့်ကို တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားစေတာ အမှန်ဘဲ ..။
ပုဂံညရှုခင်း ။
မီးတွေ လင်းထိန်နေတဲ့ ဆိုင်တန်းတွေနဲ့ လမ်းကလေးမှာ မော်နီကာ နဲ့ ကျေနာ် လမ်းလျှောက်နေတယ် ။ စားသောက်ဆိုင်တွေ အင်တာနက် ဆိုင်တွေ ရှိတယ် ။ ပန်းချီကား ရောင်းတဲ့
ဆိုင်တွေ ရော….။
နိုင်ငံခြားသား တိုးရစ်တွေ တပြုံကြီးဘဲ ဆိုင်လေးတွေမှာ ထိုင်စားနေကြတယ် ။
“ မော်နီကာ…ဆာပြီလားဟင်….”
“ ဆာပြီ..လေးချစ်ကော…..”
“ သိပ်တော့ မဆာသေးပေမယ့် မော်နီကာ စားရင် လေးချစ်လည်း စားမယ်လေ …”
“ စာမယ်..ဟိုရှေ့က တရုတ်ထမင်းဆိုင်…တွေ့လား..လူတွေ အပြည့်ဘဲ..ကောင်းမယ် ထင်တာဘဲ..စားမလား…..”
“ စားလေ ….”
အတူတူ စက်ဘီးတွေကို တွန်းရင်း လျှောက်လာကြတာ ပေမယ့် တခါတခါ မော်နီကာက ကျနော့်အရှေ့ဖက်ကို ရောက်ရောက်သွားတတ်တယ် ။ မော််နီကာက ခပ်ကြပ်ကြပ် လီဗိုက်ဂျင်းဘောင်းဘီ အပြာရောင်လေး ဝတ်ထားတာ တင်ပါးတွေက သိသိသာသာ ၀ိုင်းစက် စွင့်ကားပြီး လှနေတာကို ကျနော် တွေ့ရတော့ မကြည့်ဘဲလဲ မနေနိုင်ဘူး ။ ကြည့်မိတယ် ။
ဆိုင်လေးက ခရစ်စမတ်မှာ ထွန်းတဲ့ မီးလုံးလေးတွေ နေရာတကာ ထွန်းထားတယ် ။ မျက်နှာဖြူ အနောက်နိုင်ငံသား စုံတွဲတွေ ဘီယာ..၀ိုင်တွေ သောက်နေကြတာ တွေ့တာနဲ့ မော်နီကာက
“ မော်နီကာတို့လည်း သောက်ရအောင်..လေးချစ် …” လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောတယ် ။
“ လေးချစ်….”
“ အင်..မော်နီကာ…ဘာလုပ်ပေးရမလဲ….”
“ ဘာမှ လုပ်မပေးရပါဘူး..လေးချစ်ရယ်…လေးချစ်ကလေ..မော်နီကာ့ကို တအား ဂရုစိုက်တာဘဲနော်..လေးချစ်ကိုလေ….အရမ်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…”
“ ရပါတယ်..ဒီလောက်လဲ မဟုတ်ပါဘူး…”
“ မော်နီကာ့စိတ်ထဲမှာ ရောက်ချင်နေတဲ့ ဒီ ပုဂံမြိုကို ရောက်နေရတာ သိပ် ကျေနပ်မိတယ်..အိပ်မက် မက်နေသလိုပါဘဲ…..ကျန်စစ်သား..အနော်ရထာ ဆိုတာ ပုဂံဆိုတာ ဒက်ဒီက မော်နီကာ့ကို ငယ်
ငယ်က ပုံပြောပြော ပြခဲ့တာ….ရှေးဟောင်း ရာဇဝင် ပုံတိုပတ်စ အကုန် ပြောပြတာ …လေးချစ်ရဲ့ …သူခိုးကြီး ငတက်ပြား ဆိုတာကော ဘယ်မှာ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ…”
“ အာ..အဲဒါက အင်းဝ မှာ ဖြစ်တာ…အင်းဝ ဆိုတာက မန္တလေးနားမှာ…မော်နီကာ..မှတ်မိလား..အင်းဝ တံတားကြီး ဖြတ်တာလေ ….စစ်ကိုင်းဖက်ကို ကူးတာ….”
“ အင်း..မှတ်မိပြီ…သိတယ် ….ခံတပ် တခုလည်း ရှိတယ်လေ …”
“ အင်း..သူခိုးကြီး ငတက်ပြားက အဲဒီဖက်မှာ ဖြစ်ခဲ့တာ…ရှိခဲ့တာ…ရှေးရှေးတုံးက .”
“ လေးချစ် ….”
“ အင်..မော်နီကာ…”
“ မော်နီကာ ယူအက်စ်ကို ပြန်သွားရင် လွမ်းမှာလားဟင်….”
လေးချစ်က ရယ်တယ် ။ ၏ အင်း..သတိရနေမှာပေါ့…” လို့ ဖြေတယ် ။
“ အမြဲ သတိရမှာလား…”
“ ဒါပေါ့…..”
၀ိုင်ခွက်တွေ ရောက်လာလို့ မော်နီကာက မြည်းကြည့်တယ် ။
“ မဆိုးပါဘူး…ကောင်းပါတယ် …”
ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ မော်နီကာနဲ့ အခုလို လျှောက်လည်ရတာ အရမ်း ပျော်နေမိပါတယ် ။ ခွဲခွာရတာတော့ သဘာဝပါဘဲလေ ။ ပျော်ရတုံးမှာ ပျော်ပျော်ဘဲ နေတာ ကောင်းပါတယ် ။
ဝိုင်လေး သောက်လိုက် အစားလေး စားလိုက်နဲ့ မော်နီကာနဲ့ စကားထိုင်ပြောနေတာ တော်တော် ကြာသွားတယ် ။
“ နောက်လာစားမယ့်လူတွေ စောင့်နေကြရတယ်..လေးချစ်ရေ..ထမှ..အားနာစရာကြီး….”
ကျနော်တို့ ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ စက်ဘီးကိုယ်စီနဲ့ ဟိုတယ် ကို ပြန်ခဲ့ကြတာ ..။
မှောင်မဲနေတဲ့ လမ်းကလေးအတိုင်း စက်ဘီးစီးတော့ မော်နီကာက “ အင်တာနက် သတင်းမှာ ဖတ်ဖူးတယ်..တိုးရစ်စ် တစုကို ဓါးပြတိုက်တာ..ဒီမှာ…မော်နီကာတို့ကို လာတိုက်ရင် ဘယ်လို
လုပ်မလဲဟင်…” လို့ မေးတယ် ။
“ မတိုက်ပါဘူး..မော်နီကာ..စိတ်ချပါ….”
“ အံမာ..လေးချစ်က ဘယ်လိုသိတုံး ….”
“ သိတာပေါ့….ဟီး…လေးချစ်က အကြားအမြင် ရတယ် ….”
“ အံမယ်..ဟုတ်လို့လား….”
“ ဟုတ်တယ် …”
“ ဒါဆို မော်နီကာ့ကို ရှေ့မှာ ဘာဖြစ်လာမလဲ ဟော…”
“ ဒီအတိုင်း မရဘူးလေ ….ပိုက်ဆံပေးရမယ်..”
“ အို…အမလေး…ငွေစကား ပြောလာပြီ…ခိခိ…”
၀ိုင်တွေ သောက်တာ များလို့လား မသိဘူး..ကျနော်နဲ့ မော်နီကာ အာသွက်နေကြတယ် ။ စကားပြောရင်း စက်ဘီးနင်းကြတာ ဟိုတယ် ကို ပြန်ရောက်လာကြတယ် ။ ဟိုတယ်က သိပ်တော့ မကောင်းလှဘူး ။ ရတာ တည်းကြရတာ ။ အရင်လိုဘဲ အခန်းချင်း ကပ်ရက် နေကြတယ် ။
“ ဒီက ပြန်ရင် မော်နီကာတို့ ဘယ်သွားကြမယ် အစီအစဉ် ဆွဲထားလဲ လေးချစ် …..”
“ ချောင်းသာ နဲ့ ငွေဆောင် ကမ်းခြေ ….”
မော်နီကာ လေးချစ်နဲ့အပြင်က ပြန်ရောက်ကြပြီး လေးချစ် အခန်းမှာ လေးချစ်နဲ့ ၀ိုင်ထပ်သောက်ကြသေးတယ် ။
ဟိုတယ်က မှာသောက်လိုက်တာ ။ လေးချစ် အခန်းကနေ သူမအခန်းကို မော်နီကာ ပြန်ရောက်တော့ သောက်တာတွေ များသွားလို့ တော်တော် မူးနေပြီ ။
ဟူး….ပျော်တယ် ။ လေးချစ်နဲ့ တမြို့ပြီး တမြို့ လျှောက်လည်ရတာ အရမ်း ကျေနပ်တယ် ။ မော်နီကာ
ကုတင်ဘေးမှာဘဲ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်နေတယ် ။ တနေကုန် လျှောက်လည်ထားတာတွေရယ်..စက်ဘီးနင်းထားတာတွေရယ်ကြောင့် ချွေးထွက် ဖုံလူးနေ
သလို ခံစားရတာမို့ ရေချိုးပစ်လိုက်ချင်နေတယ် ။
လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်တာဘဲ ။ ပိုက်ဆံလည်း သူ့အိတ်ထဲက စိုက်ထုတ်နေတာတွေ
မနည်းတော့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် သူ မော်နီကာ့ကို မိတ်ဆွေတယောက် အဆင့်ကနေ ကျော်မသွားစေဖို့
ထိန်းနေတယ် ဆိုတာ မော်နီကာ ရိပ်မိတယ် ။ သူရဲကြောက်တယ် ဆိုပြီး သူ့ဟိုတယ်အခန်းထဲ သွား
အိပ်တာတောင် လေးချစ်က ဘာမှ မရိုးသားတဲ့ အမူအရာ အပြုအမူ လုပ်မလာဘူး ။
မြင်းက မလှုပ်ဘဲ ခုံကဘဲ လှုပ်နေရတော့လည်း မကောင်းဘူးကွာ ။ ကြာတော့လည်း မော်နီကာ သူ့ကို
အားမရတော့ဘူး ။ သူပေါက်ကွဲထွက်လာအောင် တခြား ဘဲငယ်ငယ်ချောချောတွေနဲ့ ပလူးပြဖို့ လုပ်လည်း သူက လူကြီးဘဲ ဆန်နေတယ် ။ ဟွန်း..ခွင့်လွှတ်တတ်တဲ့ သဘောထားကြီးတဲ့ ဦးဦး လုပ်နေတယ် ။
အခု ပုဂံညောင်ဦးကနေ ပြန်ရင် ချောင်းသာနဲ့ ငွေဆောင် ဘိ( ချ် )တွေကို သွားကြမယ် ။ အချိန်ရရင်
မော်လမြိုင်နဲ့ ဘားအံကိုလည်း သူလိုက်ပို့ချင်တယ် လို့ လေးချစ်က ပြောတယ် ။ ဒါတွေ ပြီးရင်တော့ မော်နီကာ ပြန်ပြီ ။
အဝတ်အစားတွေ အားလုံး ကျွတ်သွားတော့ မော်နီကာ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ပြီး ရေပန်းရှားဝါးကို ဖွင့်
လိုက်တယ် ။ ဆပ်ပြာနဲ့ ကိုယ်လုံး အနှ့ံအပြားကို ပွတ်တိုက်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်မိရ
သလို ပေါင်ကြားက ရွှေကြုတ်ကိုလည်းပွတ်မိရတော့ ကြက်သီးလေးတွေ ထရပြီး ဒီနေရာတွေကို ယောကျ်ား တယောက်ရဲ့ ကိုင်တွယ် နမ်းရှုံ့တာကို ခံချင်တဲ့စိတ်တွေ ဝင်လာရတယ် ။
မော်နီကာလည်းငယ်ငယ်က ကျောင်းနေဖက် ယောကျ်ားလေး သူငယ်ချင်းနဲ့ အပြင်ထွက်စား ရုပ်ရှင် အတူတူကြည့်တဲ့အခါ တချို့ယောကျ်ားလေးတွေက သူငယ်ချင်း အဆင့်ထက် ပိုချင်လာကြပြီး ဖင်နှိုက် နို့စမ်း လုပ်ကြတာတွေ ကြုံဖူးခဲ့တယ် ။ တချို့ အခါတွေမှာ မော်နီကာ စိတ်မပါလို့ သူတို့ လုပ်တာကို
ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်ခဲ့ပေမယ့် တချို့အခါတွေမှာ ဒိတ်လုပ်တဲ့ ယောကျ်ားလေးကလည်း ကိုယ်ကြိုက်
တဲ့လူဖြစ်..ကိုယ်ကလည်း စိတ်လာနေရင် သူတို့ ကိုင်တာ ပွတ်တာတွေကို ကျေနပ်ခံယူမိခဲ့တတ်တယ် ။
မော်နီကာ့ရဲ့ နို့သီးလေးတွေကို ဖွဖွလေး နမ်းပေးတာတို့ စို့ပေးတာတို့ လျာလေးနဲ့ မထိတထိ တို့ပေးတာတို့ကို မော်နီကာ သဘောကျတယ် ။ အခုတဖက်ခန်းက လေးချစ်ကြီးကျတော့ အမလေး..
ရှေးလူကြီး ဖြစ်နေတယ် ။ မော်နီကာက ရေလာအောင် မြောင်းဖေါက်ပေးတာတောင် ရေက ခန်းနေတယ် ။ ဟွန်း….ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ..လေးချစ်ကို မော်နီကာ သဘောကျတယ် ။
နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်တဖက်က ပွတ်နေမိသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ပေါင်ကြားက ရွှေကြုတ်ကို ဖွဖွလေး စမ်းပွတ်နေမိရတယ် ။ ရွှေကြုတ် တံခါးနှစ်ချပ်ကလည်း ထူထဲဖေါင်းကြွနေကြတယ်။
အတွင်းထဲကလည်း တအား လှိုက်ယားနေတယ် ။ တခုခု ထိုးထည့်ချင်နေတယ် ။ မော်နီကာလည်း မြန်မာပြည် ခရီးစဉ်ကို ( ဘိုက်ဘရေတာ ) အတုချောင်း မယူခဲ့မိဘူး ။ အခန့်မသင့်လို့ လမ်းမှာ လေဆိပ်တွေမှာ ရှာဖွေတဲ့အခါ အတုချောင်း တွေ့သွားမှာ စိုးလို့ ။ အရွယ်နဲနဲလွန်တဲ့ အပျိုကြီးမမ တယောက် ဖြစ်လာတဲ့အချိန် စိတ်ထတာတွေက များများလာတယ် ။
ကာမဆန္ဒ ပြင်းပြတဲ့ ဝေဒနာကို ခံစားရတဲ့ ရက်တွေ ပိုပို များလာတယ် ။ လက်နဲ့ အာသာဖြေမိတာက
အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ။ လက်နဲ့ ဖြေဖျောက်လို့ မပြေပျောက်တဲ့အခါ အတုချောင်းကို သုံးမိရတယ် ။
ရွှေကြုတ်ကို ဖိဖိ ပွတ်ရင်း အခုနေများ လေးချစ်ကြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လာပြီး မော်နီကာ့ကို အတင်း
ကြမ်းရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့ တွေးရင်း တောင့်တနေမိတယ် ။ လက်ချောင်းတွေကလည်း တအားဖိဖိ ပွတ်မိတယ် ။
ရေချိုးခန်း ကြွေပြားနံရံကို မှီပြီး ဆန္ဒရဲ့ ပန်းတိုင်ကို ကြိုးစားပြီး ရောက်အောင် သွားနေတယ် ။
“ ဟင်း….အင်း…အင်း……..အင်း………အား…..အား………အား……ဟင်း…….ဟင်း……….အာ….အာ…….အ..”
မနက်စောစော ဟိုတယ်က ကျွေးတဲ့ ဘရိတ်ဖတ်စ်ကို ဆင်းစားကြတယ် ။ ပဲစိမ်းလုံးလေးတွေနဲ့ မုန်လာဥဝါကို ပါးပါးသေးသေး တုံးထားတလေးတွေ နဲ့ထမင်းကြော်ရယ်..ကြက်ဥကြော်တလုံးရယ် ..ကော်ဖီရယ် …။
လေးချစ်က မော်နီကာ မကြိုက်ရင် ထားလိုက်..မစားနဲ့..လေးချစ် ပုဂံမြို့ထဲမှာ လဖက်ရည်ဆိုင် တဆိုင်မှာ ကျွေးမယ် …လို့ ပြောတယ် ။ လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်လွန်းတယ် ။ အရိပ်တ ကြည့်ကြည့်ဆိုတာမျိုး ။ အမြဲ မော်နီကာ ဘာလိုသလဲ သူ ကြည့်တယ် ။ မေးတယ် ။ လုပ်ကိုင်ပေးတယ် ။
“ ရတယ်..လေးချစ်..အဆင်ပြေပါတယ် ..ဒါဘဲ စားလိုက်မယ် …”
အပြန်မှာ ဇီးကွက်ပုန်းရည်ကြီးဆိုင်ကို ဝင်ပြီး ပုန်းရည်ကြီးထုပ်လေးတွေ ဝယ်တယ် ။ ပုဂံနဲ့ ညောင်ဦးမြို့
က အထွက် စက်ဘီးလေးတွေနဲ့ လိုက်ကြည့်နေကြတဲ့ ကမ္ဘာလှည့်တိုးရစ်စ်တွေ အများကြီးကို တွေ့ကြ
ရတယ် ။
အလာတုံးက ဝင်တဲ့ ၀ိုင်း ဆိုတဲ့ ထညက်နဲ့ ထန်းရည်ဆိုင်လေးနားကို ပြန်ဖြတ်တော့ လေးချစ်က မော်နီကာ ဝင်အုံးမလား မေးတယ် ။ “ မဝင်တော့ပါဘူး. …. လေးချစ်ရယ် …” လို့ မော်နီကာဖြေတယ် ။ ဒါပေမယ့် ထန်းတောတွေကို ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်လို့ လေးချစ်ကို ကား ခဏ ခဏ ရပ်ခိုင်းမိတယ် ။ လေးချစ်က စိတ်အရမ်း ရှည်တယ် ။ မော်နီကာလည်း သိုးတအုပ်ကြီးကို ကျောင်းလာတဲ့ကလေး
ငယ်တယောက်ရဲ့ ပုံကောင်းလေးတွေ လည်း ရလိုက်တယ် ။
ချောင်းသာနဲ့ ငွေဆောင်ကို သွားတဲ့ လမ်းကတော့ မန္တလေး…နေပြည်တော်..ကို သွားတဲ့ ဟိုင်းဝေးလမ်း
လို မဟုတ်တော့ဘူး ။ လမ်းတွေက ကျဉ်းတယ် ။ ကားကြီးတွေကို ရှောင်ရတာ အသဲတယားယားဘဲ ။
လေးချစ်က ကားမောင်း ကျင်လည်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ကားကြီးတွေနဲ့ တိုက်မိခါနီး ဖြစ်ဖြစ်သွားရင်
မော်နီကာ အရမ်းလန့်မိတာဘဲ ။ လေးချစ်ရဲ့ လက်မောင်းကို တအား ဆုပ်ကိုင်မိသွားတာ ခဏခဏဘဲ ။
ချောင်းသာကို ရောက်တော့ လေးချစ်က ကားကို ဆို်င်လေးတဆိုင်မှာ ရပ်ခဲ့ပြီး စကူတာ ဆိုင်ကယ်လေး တစီးကို ငှားလိုက်တယ် ။ မောနီကာ့ကို အနောက်က တင်ပြီး အုန်းတောလေးထဲက လမ်းကလေး အတိုင်း မောင်းပြီး လိုက်ပြတယ် ။
မြေမာတဲ့နေရာမှာ စီးရတာ မခက်ပေမယ့် သဲပြင်မှာ စီးရတာ ခက်တယ် ။
ချောင်းသာက လူများလွန်းတယ် ထင်မိတယ် ။ လေးချစ်က ငွေဆောင်ကို သွားပြမယ်..ငွေဆောင်က ချောင်းသာ လို လူသိပ် မရှုပ်ဘူး..မော်နီကာ အေးအေးဆေးဆေး လမ်းလျှောက်လို့ရတယ် …လို့ ပြောတယ် ။ မော်နီကာတို့ ချောင်းသာမှာ ညမအိပ်တော့ဘဲ ငွေဆောင်မှာကျမှ ညအိပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ် ။ ငွေဆောင်က နီးတယ် ဆိုပေမယ့် တော်တော်တော့ မောင်းရသေးတယ် ။
ငွေဆောင် ကမ်းခြေက လေးချစ် ပြောသလိုဘဲ ချောင်းသာထက် လူအလာနည်းပြီး အေးဆေးသလိုဘဲလို့ မော်နီကာလည်း ထင်တယ် ။
ဟိုတယ်အခန်းလည်း ခက်ခက်ခဲခဲ မရှိဘဲ ရတယ် ။ အရင်လိုဘဲ အခန်းချင်း ကပ်ရက် ရတယ် ။ လေးချစ်ရော မော်နီကာရော ချောင်းသာမှာ တုံးက ဘာမှ မစားကြသေးတာနဲ့ ငွေဆောင်က စားသောက်
ဆိုင်တန်းတွေထဲက ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေက လူစားများတယ်..ကောင်းတယ်လို့ ညွှန်းကြတဲ့ ဆိုင်လေးမှာ ဝင်စားလိုက်ကြတယ် ။ နိုင်ငံခြားသားတွေ အလာများတာမို့ နိုင်ငံခြားသားတွေ ကြိုက်မယ့်
အစားအစာတွေကို အင်္ဂလိပ်လို ဆိုင်းဘုတ်ကြော်ငြာတွေနဲ့ ကြော်ငြာထားတာ တွေ့ရတယ် ။
လေးချစ် က “ ဘာလိုလိုနဲ့ မော်နီကာ ပြန်ဖို့တောင် နီးကပ်လာပြီနော်..” လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် မော်နီကာလည်း လေးချစ် မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ “ ဟုတ်တယ်..လေးချစ် …ဒီက
အပြန် မော်လမြိုင်နဲ့ ဖားအံ ဝင်ဖို့ အချိန်တောင် ရပါ့မလား မသိဘူး….” လို့ မော်နီကာ ပြောရင်း စားသောက်ဆိုင်တွေ ဖက်ကနေ မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် တည်းတဲ့ ဟိုတယ်ဖက်ဆီကို လေးချစ်နဲ့
ပြန်လျှောက်ခဲ့ကြတယ် ။
“ ညနေ နေကျသွားမှ ဟိုးဖက်ထိပ်ကု လျှောက်ကြတာပေါ့..ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားလို့လည်း ရတယ်….”
“ ဆိုင်ကယ် မစီးချင်ပါဘူး..လေးချစ်ရယ်…..ကမ်းခြေ နဲ့ ပင်လယ် အလှကို အရသာခံဖို့ လမ်းဘဲ လျှောက်ကြမယ် ….”
ဟိုတယ်ဝင်းထဲကို ပြန်ဝင်လာတဲ့ အချိန် ကားတစီးနဲ့ နိုင်ငံခြား တိုးရစ်စ် အုပ်စုတစု ရောက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ဆံပင် အဝါရောင် မျက်လုံး အပြာတွေနဲ့ လူဖြူအုပ်စု ..။
မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် လည်း ကိုယ့်အခန်းတွေထဲ ပြန်ဝင်လိုက်ကြတယ် ။ မော်နီကာလည်း ပင်လယ်ထဲ ရေဆင်းချိ ုးတဲ့အခါ ဝတ်ဖို့ ရေကူးဝတ်စုံ ကို သေတ္တာထဲက ထုတ်ယူထားလိုက်တယ် ။
ရိုက်ထားခဲ့တဲ့ ပုံတွေကို ကင်မရာထဲမှာ စစ်ကြည့်နေမိတယ် ။ ပုဂံမှာ မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် စက်ဘီးတွေ စီးတဲ့ပုံတွေ ဘုရားတွေ နောက်ခံနဲ့ ရိုက်ထားတာတွေက ချစ်သူရည်းစားတွေလိုဘဲ
ဖြစ်နေတယ် ။ ဟွန်း …လေးချစ်ရဲ့ မော်နီကာ့ကို ကြည့်တဲ့ ပုံတွေကလည်း ကြင်နာတဲ့ အရိပ်အငွေ့တွေနဲ့ ပြည့်နေတယ် ။ သူ မော်နီကာ့ကို ချစ်နေတယ် လို့ မော်နီကာ ထင်တာဘဲ ..။
ထမင်းစားထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့် မျက်လုံးတွေ လေးလာတယ် ။ မော်နီကာ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။
အိပ်မက်တွေ မက်တယ် ။
အိပ်မက်ထဲမှာ မော်နီကာ နေရာအနှံ့ကို ရောက်နေတယ် ။ ဆီးနှင်းဖြူဖြူတွေ ဖုံးနေတဲ့ ရေခဲတောင်ကြီးပေါ်ကို ရောက်နေတာ မော်နီကာ့မှာ အနွေးထည်ထူထူလည်း မပါခဲ့ဘူး ။ ချမ်းလိုက်အေးလိုက်တာ
တုန်ခါနေတာဘဲ ။ ( မော်နီကာ..မော်နီကာ ……) လေးချစ်ရဲ့ အသံ ..။ လေးချစ် မော်နီကာ့ဆီကို ပြေးလာနေတယ် ။လေတွေက တဝူးဝူးတိုက်နေတယ် ။ လေးချစ် လက်ထဲမှာ ဂွမ်းစောင်ထူထူကြီး
တထည် ပါလာတယ် ။ မော်နီကာ့ကို စောင်ကြီးနဲ့ ပတ်ရစ်ပေးတယ် ။ ပြီးတော့ မော်နီကာ့ကို ဖက်ထားတယ် ။ မော်နီကာ့စိတ်ထဲ ပူနွေးသွားရတယ် ။ နောက်တော့ မော်နီကာနဲ့ လေးချစ်
မြို့လေးတမြို့ရဲ့ လမ်းမပေါ်မှာ ရောက်နေပြန်တယ် ။ ( ဘယ်..ဘယ်…..ဘယ်ရောက်နေတာလဲဟင်..လေးချစ်…) လို့ လေးချစ်ကို ဖက်ထားရင်း မေးလိုက်တယ် ။ လေးချစ်က မသိဘူး….မော်နီကာ…
ပြေးရင်းလွှားရင်း ဒီကို ရောက်လာတာဘဲ …လူတွေ မျက်နှာတွေကတော့ ထိတ်လန့်နေကြတဲ့ ပုံတွေဘဲ…..နေအုံး….လေးချစ် မေးလိုက်အုံးမယ်…..လို့ လေးချစ်က ပြောရင်း အထုပ်ကြီးထမ်းလာတဲ့
အဖိုးကြီးတယောက်ကို မေးတယ် ။ အဖိုးကြီးက ..ကိုယ်ရောက်နေတဲ့ နေရာတောင် ကိုယ် မသိကြဘူးလား….ဘာကောင်တွေလဲ ….လို့ ဒေါသနဲ့ ပြောပြီး ထွက်သွားတယ် ။ မော်နီကာ့လက်ကို
ဆွဲပြီး လေးချစ် ခပ်သုတ်သုတ် လျှောက်သွားကြတယ် ။ ဆိုင်ခန်းတွေရဲ့ ဆိုင်းဘုတ်တွေက တရုပ်စာတွေ ရေးထားတာ တွေ့ရလို့ မော်နီကာက ( မော်နီကာတို့ တရုတ်ပြည် ရောက်နေတာ ဖြစ်မယ် )
လို့ လေးချစ်ကို ပြောလိုက်တော့ လေးချစ်က ( မဟုတ်နိုင်ဘူး..စောစောက အဖိုးကြီးက မြန်မာလို ပြောသွားတာဘဲ ….အင်း..အသံတော့ ဝဲတယ်….) လို့ ပြန်ပြောတယ် ။
ဟော…ဖိနပ်သံတွေ ..။ လူသံတွေ ကြားတယ်…။ ဟာ..ဟိုး..လမ်းအကွေ့မှာ စစ်သားတွေ လာနေတယ် …။ ဘယ်က စစ်သားတွေလည်း…ဆိုတာတော့ ဝေးနေလို့ မသိကြဘူး ..။
မော်နီကာလည်း လေးချစ်ကို တအား ဖက်ထားမိတယ် ။ ကြောက်လိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ ..။ ဒီအချိန်မှာ နားကွဲလုမတတ် ကျယ်လွန်းတဲ့ ပေါက်ကွဲသံကြီးတွေ ဆက်တိုက် ကြားလိုက်ရတယ် ။
ပတ်ဝန်းကျင်နှာ မီးခိုးနဲ့ ဖုံလုံးကြီးတွေ ဖုံးလွှမ်းသွားတယ် ။ လေးချစ်ကို ဖက်ထားတဲ့ မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် တခြားစီ ဝေးင်္ကာသွားတယ် ။
“ လေးချစ်…လေးချစ် ….”
မော်နီကာ အော်ခေါ်ပေမယ့် ပေါက်ကွဲသံတွေက ကျယ်လောင်လွန်းနေတယ် ။ မီးခိုးလုံး မဲမဲကြီးတွေကြောင့် ဘာကိုမှ မမြင်ရတော့ဘူး ။
“ လေးချစ်..လေးချစ် . . . . ”
မော်နီကာ အော်ခေါ်နေတယ် …။ လေးချစ်ကို မတွေ့တော့ဘူး ..။
ဖျတ်ကနဲ မျက်လုံးပွင့်လာတော့ မော်နီကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ရှိနေတယ် ။ ချက်ချင်း သိလိုက်တာက ဟိုတယ် အခန်းထဲမှာ ဆိုတာကိုဘဲ ။ ငွေဆောင်က ဟိုတယ် အခန်း ..။ အိပ်ပျော်ရင်း အိပ်မက်တွေ
မက်နေတာဘဲ ..။ လူးလဲထလိုက်တယ် ။ လေးချစ် ကို တွေ့ချင်တဲ့စိတ်တွေ ဖြစ်မိတယ် ။ ဟိုဖက် ကပ်ရက်က သူ့ဟိုတယ် အခန်းကို သွားခေါက်ပြီး..“ လေးချစ်..လေးချစ်…” လို့ အော်ခေါ်လိုက်မိ
တယ် ။ သုံးလေးခါ ထုလိုက် ခေါ်လိုက် လုပ်ပေမယ့် လေးချစ်က မထူးဘူး ။ စိတ်ပူသွားတယ် ..။ လေးချစ် ဘယ်ရောက်သွားသလဲ..လေးချစ် ဘာများ ဖြစ်နေသလဲ ..။
ဘေး ပတ်ဝန်းကျင်ကို လျှောက်ကြည့်လိုက်တော့ မွေ့ရာကြီးတွေကို သယ်မလာတဲ့ ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း ကလေးမလေးတွေကို တွေ့လိုက်တယ် ။
သူတို့ကို လေးချစ်ကို တွေ့မိသလား မေးကြည့်တော့ “ မတွေ့မိဘူး..အမ…..ပင်လယ်ကမ်းစပ်ဘက် သွားကြည့်ပါလား..အဲဒီဖက် လမ်းထွက်လျှောက်သလားမှ မသိတာ…” လို့ ပြန်ပြောကြလို့
သူတို့ ပေးတဲ့ အကြံဉာဏ်အတိုင်း ပင်လယ်ပြင်ဖက်ကို သွားကြည့်အုံးမှာဘဲ ဆိုပြီး အုန်းပင်တောလေး အလည်ခေါင်က လမ်းကလေး အတိုင်း ပင်လယ်ကမ်းစပ် ဖက်ကို လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ် ။
ဟင်….
လမ်းကလေးအဆုံး ပင်လယ်ပြင်ကြီး နောက်ခံနဲ့ သဲသောင်ပြင်ကို တွေ့ရတယ် ။ ဘယ်ဖက်ခြမ်း သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ တဲကလေးတလုံး …ရှိနေတယ် ။
အုန်းသီး ..ရေ..ဘီယာ..ဆေးလိပ်နဲ့ အချိုရည်ဘူးတွေ ရောင်းတဲ့ တဲကလေး ..။
လေးချစ်ကို မိန်းမတယောက်နဲ့ တဟားဟား အော်ရယ်ပြီး စကားပြောနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူနဲ့ စကားပြောနေတဲ့ မိန်းမ က ဆံပင်အဝါရောင် နဲ့ အနောက်နိုင်ငံသူတယောက် ..။
ဟင်..သူတို့ အုန်းသီးတွေကို ကိုင်ပြီး ပိုက်နဲ့ အုန်းရေ စုတ်သောက်နေကြပါလား …။
မော်နီကာ့စိတ်တွေ အရမ်း နောက်ကျိသွားတယ် ။ မနာလိုစိတ်တွေက အရမ်းအရမ်းကို များသွားတယ် ။ လေးချစ် ဘာလို့ တခြား မိန်းမနဲ့ မော်နီကာ့ကွယ်ရာမှာ လာပျော်မြူးနေတာလဲ…။
ဟွန်း…..မုန်းလိုက်တာ…။ သူ..သူ မော်နီကာ့ကိုလည်း မခေါ်ဘဲ သူကျတော့ မိန်းမတယောက် နဲ့ လာကဲနေတယ် …။
မော်နီကာ လေးချစ်တို့ ရှိတဲ့ တဲကလေးဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ..။
စျေးရောင်းတဲ့ တဲကလေး ထဲမှာ လေးချစ်ရယ်..စျေးရောင်းတဲ့ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက် အရွယ် ကောင်လေးရယ်..ပိန်ပိန်ရှည်ရှည် ဆံပင် အဝါ ( ဘလွန်းဒ် ) နဲ့ အနောက်နို်င်ငံသူတယောက်ရယ် ရှိနေတယ် ။
လေးချစ်နဲ့ ဒီအဖြူမက အုန်းသီးစိမ်းတွေကို အပေါ်က လှီးဖြတ် ဖေါက်ထားတာကို စုတ်တံနဲ့ စုတ်သောက်နေကြပြီး တဟားဟားနဲ့ စကား လက်ဆုံ ကျနေကြတယ် ။ စျေးရောင်းတဲ့ ကောင်လေးကတော့
ဘီယာပုလင်းတွေကို ပုံးကြီးတပုံးထဲမှာ ရေခဲတုံးတွေရဲ့ ကြားထဲ စိမ်နေတယ် ။
“ ဟာ..မော်နီကာ….”
လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို မြင်သွားတယ် ။ အဖြူမက “ ဟိုင်း…” လို့ နုတ်ဆက်တယ် ။ လေးချစ်က “ မော်နီကာ..ဒါ ဂျာမဏီက ဧည့်သည် ဂျယ်ရယ်ဒင်း ..ဂျယ်ရယ်ဒင်း..ဒါ မော်နီကာ….ယူအက်စ်
က..”လို့ မော်နီကာနဲ့ လူဖြူမကို မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။
အဲဒီအခိုက်အတန့်မှာ မော်နီကာ့စိတ်ထဲမှာ လေးချစ်ကို ထုရိုက်ပစ်လိုက်ချင်တာ အရမ်းဘဲ ..။ လူဖြူမနဲ့ ပြုံးပျော်နေတာကို မော်နီကာ မနာလိုဖြစ် ( ဂျေ ဝင် ) မိနေတယ် ။
ဒါပေမယ့် ဟန်ဆောင်ပြီး ဒီမိန်းမကို အလိုက်အထိုက် စကား ပြန်ပြောတယ် ။ လေးချစ်ကိုတော့ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဘူး ။ တခု လုပ်စရာ ရှိတယ် ဆိုပြီး ဟိုတယ်ကို ပြန်လိုက်တယ် ။ ဟိုတယ် ကို
ရောက်တော့ လေးချစ် တခြားမိန်းမကို ပလူးနေရသလား ဆိုတဲ့ စိတ်ကြောင့် ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်မဝင်ချင်လို့ အင်တာနက် အခန်းကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ ကွန်ပြူတာက သုံးလုံး ရှိတာ
တလုံးကိုဘဲ အဖြူကြီးတယောက်က သုံးနေတယ် ။ အားနေတဲ့ ကွန်ပြူတာတွေထဲက တလုံးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အီးမေး ဖွင့်စစ်လိုက်တယ် ။ အီးမေးလ်ကို မကြည့်တာ ကြာပြီ ။
ပြီးတော့ ဖေ့စ်ဘွတ်ကို ဝင်ကြည့်လိုက်တယ် ။ မလတ် ရှိနေတာနဲ့ သူနဲ့ ချပ် လုပ်တယ် ။ မလတ်က အားလုံး နေကောင်းတဲ့အကြောင်း ပြောပြရင်း မိပိုးတယောက် ဘဲရသွားပြီ..ကယ်လ်ဗင်နဲ့
ရည်းစား ဖြစ်သွားကြပြီ လို့ ပြောပြတယ် ။
ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်လာတဲ့ အချိန် ဦးချစ်က မော်နီကာ့အခန်းရှေ့မှာ စောင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ မော်နီကာ….”
“ ဘာလဲ လေးချစ် …”
“ လေးချစ်ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား..”
“ ဘာလို့ ဆိုးရမှာလဲ..မော်နီကာ ဘာများ ပြောမိလဲဟင်…”
“ မသိဘူး..မော်နီကာက လေးချစ်ကိုများ စိတ်ဆိုးနေသလား လို့…”
“ ဘာလို့ ဆိုးရမှာလဲ..လေးချစ်က မော်နီကာ စိတ်ဆိုးအောင် တခုခု လုပ်လို့လား…..”
“ မလုပ်ပါဘူး..ဒါပေမယ့် မော်နီကာ လေးချစ် လုပ်တာ တခုခုကိုများ စိတ်ဆိုးသွားလားလို့…”
“ မဆိုးဘူး ဆိုရင် ပြီးရောပေါ့..မော်နီကာ အခန်းထဲ ဝင်တော့မယ်….”
“ ကမ်းစပ်မှာ လမ်း မလျှောက်တော့ဘူးလား …”
“ နေစောင်းမှ..အခု လျှောက်ရင် အသားမဲကုန်မယ်….”
မော်နီကာ ဟိုတယ် အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ လေးချစ်ကို စိတ်ကောက်ချင်နေတယ် ။ လေးချစ် မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကျန်ခဲ့တယ် ။
မော်နီကာလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန် ဝေဖန်နေတယ် ။ ဘာလို့ လေးချစ် တခြား မိန်းမနဲ့ စကားပြောတာကို စိတ်ဆိုးနေတာလဲ ဆိုတာ ..။ လေးချစ်ကို သံယောဇဉ် ဖြစ်နေပြီလား…။ လေးချစ်ကို ချစ်
နေမိပြီား ပေါ့ ..။ ယူအက်စ်မှာ နေခဲ့တဲ့ တလျှောက် မော်နီကာ့ကို ကြိုက်တဲ့ လူတွေ တပုံကြီး ရှိခဲ့တယ် ။ ဒိတ်ထွက်ပေမယ့် တိတိပပ ဘယ်သူနဲ့မှ မမြဲခဲ့ဘူး ။ အခု လေးချစ်ကို ကျတော့ မော်နီကာ
သံယောဇဉ် ဖြစ်တာ အရမ်းဘဲ ..။ ဟိုကိုပါ ခေါ်ချင်နေတာ ။
ဟုတ်ပါတယ် ။ ငါ သူ့ကို ချစ်နေမိပြီ ။ သူကလည်း ငါ့ကို ချစ်နေတဲ့ ပုံပါဘဲ ။ ငါ နဲ့ သူနဲ့ မပွင့်လင်းဘဲ ငါ ဟိုကို ပြန်သွားရင် ငါ အရမ်း ဆိုက်ကို ဖြစ်ရအုံးမှာ…။
ကုတင်ဘေးက စားပွဲလေးနဲ့ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ပြီး လေးချစ်နဲ့ ဘာကြောင့် ဒီလို ချစ်မိသွားသလဲ ပြန်စဉ်းစားလိုက် ကုတင်ပေါ် တက် မွေ့ယာပေါ် လူးလိုက် လှိမ့်လိုက်နဲ့ စဉ်းစားလိုက်နဲ့ ..။
“ ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်……”
အိုး..။ တယောက်ယောက် တံခါး လာခေါက်နေတယ် ။
“ မော်နီကာ…မော်နီကာ……”
ဟင်..လေးချစ်ပါလား ….။
တံခါး သွား ဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။
“ နေ တော်တော် စောင်းသွားပြီ..မော်နီကာ..လမ်းလျှောက်ကြမလား…”
“ အင်း..လျှောက်လေ …ခဏစောင့် အဝတ်လဲလိုက်အုံးမယ်….”
မော်နီကာ ဘောင်းဘီတို လဲလိုက်ပြီး အပြင်ထွက်ခဲ့တယ် ။ လေးချစ် ပြေးလာတယ် ။ သူက တကယ့်ကို မော်နီကာ့ကို ဂရုစိုက်တဲ့ လူကြီးပါ ..။
ကမ်းစပ်ကို လျှောက်ခဲ့ကြတယ် ။ လမ်းလျျောက်တဲ့ လူတွေ ရှိပေမယ့် သိပ်တော့ မများဘူး ။ နိုင်ငံခြားသားတစုလည်း စကားတပြောပြောနဲ့ လျှောက်နေကြတယ် ။
“ လေးချစ် …လေးချစ် ရဲ့ ဂျာမန်မ နဲ့ ချိန်းထားသေးလား…..”
“ အာ..လေးချစ် ဂျာမန်မ မဟုတ်ပါဘူး…..အုန်းရည်သောက်ရင်း ခဏလေး မိတ်ဖွဲ့ စကားပြောတာပါ …ဒီထက် မပိုပါဘူး …”
“ ဒီထက်ပိုလည်း ရပါတယ်..လေးချစ် ဘာလုပ်လုပ် မော်နီကာနဲ့ မဆိုင်ပါဘူးလေ ….”
“ ကဲ ကြည့် မော်နီကာက စိတ်ဆိုးနေတာကိုး..လေးချစ် ရှင်းပြမယ် ..ဒီဂျာမန်မ နဲ့ လေးချစ်က မိတ်ဆက်ကြရုံ သက်သက်ပါ…..နောက်ထပ် ထပ် ပတ်သက်စရာလည်း မရှိပါဘူး …..”
သူ ပြောပြနေတာကိုတော့ မော်နီကာ့စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်မိတယ် ။
ကမ်းခြေအဆုံး အထိ လျျောက်ကြတယ် ။ လမ်းမှာ ငါးကင်ရောင်းတဲ့ မိန်းမ..မြင်းနဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေ ငှားတဲ့ လူတွေ တွေ့ခဲ့တယ် ..။ ကျောက်ဆောင်တွေပေါ် တက်ထိုင်ကြတယ် ။
“ နေဝင်တဲ့အချိန် သာယာတယ်နော်..လေးချစ်….”
“ ဟုတ်တယ်..မော်နီကာ..”
“ မကြာခင် မော်နီကာ…ဒီကနေ ပြန်ရတော့မယ် ….လေးချစ်…”
“ အင်း..ဘာလိုလိုနဲ့နော်…..မော်နီကာ ဖားအံနဲ့ မော်လမြိုင် သွားချင်ရင်လည်း လေးချစ် အမြန် ပို့ပေးမယ်လေ ….”
“ အချိန် မရှိတော့ဘူး ထင်ပါတယ် …နောက်တခေါက်ကျရင် သွားတာပေါ့..လေးချစ်ရယ်….ဒါနဲ့ လေးချစ်က မော်နီကာ့ဆီ တကယ် လာလည်မှာလား…..”
“ မော်နီကာ ခေါ်ရင် လာမှာပေါ့…”
“ ခေါ်မှာ….”
“ ကျေးဇူးပါ..မော်နီကာ….”
“ မော်နီကာ ဒီက ပြန်သွားပြီးရင် လေးချစ် သတိရနေမှာလားဟင်…..”
“ ရမှာပေါ့….အမြဲ….”
“ တကယ်လား…”
“ အင်း..တကယ်ပေါ့..မော်နီကာကရော…..လေးချစ်ကို သတိရမှာလား……”
“ အင်း…ရမှာ….တခု မေးရအုံးမယ်…လေးချစ် မော်နီကာ့ကို လိုက်ပို့သလိုဘဲ တခြား ဧည့်သည် မိန်းမ တယောက်ကို ဒီလိုဘဲ လိုက်ပို့မှာလား….”
“ လေးချစ် ကား မောင်းချင်မှ မောင်းတော့မှာ….”
“ ဟင်..တကယ်လား….လေးချစ်က ဘာအလုပ် လုပ်မှာလဲဟင်…”
“ ဘာမှ မလုပ်တော့ဘူး….”
“ ဟင်..တကယ်…..”
“ ဟုတ်တယ်….”
“အလုပ်မလုပ်ဘဲ ဘယ်လိုနေ ဘယ်လိုစားမလဲ….ဦးချစ် အရင်က စုထားလို့လား…..ပိုက်ဆံတွေ…..”
“ ဟင့်အင်း….ဦးချစ် က ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ ..ဒီတော့ သေမှတော့ အလုပ် လုပ်စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့…”
“ ဟာ..ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ..လေးချစ်က ဘာလို့ သေရမှာလဲ..”
“ သေမှာ…မော်နီကာ မရှိတော့ရင် လေးချစ် သေမှာ….”
“ ဘာလို့….ဘာလို့လဲ……”
“ လေးချစ် အသဲတွေ တစစီ ကြေကွဲ ပျက်စီးပြီး သေမှာပေါ့..မော်နီကာ….မော်နီကာ့ကို လေးချစ် သိပ် ချစ်နေမိတယ်..မော်နီကာနဲ့ မခွဲချင်တော့ဘူး…..”
လေးချစ်က မော်နီကာ့လက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး တတွတ်တွတ် ပြောပါတယ် ။
အို..မော်နီကာ ကြားချင်နေတဲ့ စကားတွေကို လေးချစ် ပြောနေတာ….။
“ အို..လေးချစ်ရယ်…..”
လေးချစ် ရင်ခွင်ထဲကို မော်နီကာ ပြေးဝင်လိုက်ပါတယ် ။ လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လိုက်တယ် ။
“ အရမ်း ချစ်တာဘဲကွယ်…ကလေးရယ်…..”
“ မော်နီကာ့ကို လေးချစ် တကယ်ဘဲ အရမ်း ချစ်လားဟင် …”
“ အင်း..အရမ်းချစ်တာဘဲ ..သင့်တော်သလား မသင့်တော်ဘူးလား..ဖြစ်နိုင်မလား..မဖြစ်နိုင်ဘူးလား မသိဘူး ကွယ်..လေးချစ်..သိပ်ချစ်နေမိပြီ ….”
“ မော်နီကာ့ကိုရော လေးချစ်ကို မချစ်ဘူးလား လို့ မမေးဘူးလား …”
“ မေးချင်တာပေါ့ ..ဒါပေမယ့် မော်နီကာ ဘာပြန်ဖြေမလဲ ဆိုတာကိုတော့ လေးချစ် စိတ်ပူတာ အရမ်းဘဲ …”
မော်နီကာက လေးချစ် ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်ထားရင်း ရယ်တယ် ။
“ ဘာစိတ်ပူတာလဲ …မော်နီကာ ပြန်မချစ်မှာကိုလား …”
“ အင်း …မော်နီကာ ပြန်မချစ်ရင် လေးချစ် သေမှာဘဲ..”
“ လေးချစ်က သေစကားဘဲ ပြောနေတာဘဲ…အရင်က ကောင်မလေးတယောက် အတွက်နဲ့ အသံတွေ ကွဲကြေခဲ့ဘူးတယ်ဆို….လေးချစ် သေလို့လား …ခိခိ..သေလောက်အောင် ခံစားရတယ် လို့
ပြောပါ လေးချစ်ကလဲ..ဟိုမှာ ကြည့်..နေလုံးကြီး ပင်လယ်ပြင် အဆုံးမှာ ငု့တ်လျှိုးသွားနေပြီ……”
“ မော်နီကာ …”
“ ဟင်..လေးချစ် …”
“ လေးချစ်ကို ချစ်လား ပြော…”
“ ပြောဖို့ လိုသေးလို့လား လေးချစ်ရယ် …လေးချစ်ကိုလေ..မော်နီကာ အရမ်းကြီးကို ဖက်ထားနေတာဘဲဟာ….မချစ်ဘဲနဲ့ ဖက်ထားပါ့မလား..အခုလို…..”
“ လိုတယ်..ပြော..ပြော….”
မော်နီကာက ရယ်ဘဲ ရယ်နေတယ် ။ လေးချစ်ကို မော်နီကာ စချင်နေတယ် ။
“ ပြောမယ်..ပြောမယ်.. မပြောရင် တော်ကြာ ဂျာမန်မ နောက်ကို ပါသွားလိမ့်မယ်..တော်ကြာ မော်နီကာလည်း အသဲတွေ ကွဲကြေပြီး လဲကျ သေဆုံးသွားမှာ..လေးချစ်ရဲ့…..”
လေးချစ်က ရယ်တယ် ။
“ ဒီ ဂျာမန်မ က ပါလာပြန်ပြီ….”
“ ဟွန်း..နောက်ကို တခြား မိန်းမနဲ့ အဲလို အကြည်ဆိုက်နေတာ တွေ့ရင် လေးချစ်ကို မုန်းပစ်လိုက်မှာ…သိလား..”
“ ချစ်တယ် လို့ ပြောအုံးလေ …”
“ ဖြေးဖြေးပေါ့….လေးချစ်ရယ် ….လေးချစ်..မော်နီကာ..မော်နီကာ နဲ့ ခေါ်နေတာကြီးက တစိမ်း ဆန်လိုက်တာ …အဲလို မခေါ်နဲ့တော့….”
“ ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ……”
“ သိဘူးလေ …မော်နီကာ လို့တော့ မခေါ်နဲ့တော့….ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေကြပြီ မဟုတ်လား…..”
“ ဒါဆို….ဒါဆို……..အင်း…ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ ……ဟုတ်ပြီ…မော်နီကာက လေးချစ်လို့ ခေါ်သလို လေးချစ်ကလည်း မော်နီကာ့ကို “ ချစ်လေး ”
လို့ ခေါ်မယ်..ဖြစ်လား …..”
“ ချစ်လေး…အင်း..ကောင်းတယ်…ခေါ်…ခေါ်…….”
မော်နီကာနဲ့ လက်ချင်းတွဲပြီး ဟိုတယ်ဖက်ကို ပြန်လျှောက်ခဲ့ကြတယ် ။ သဲပြင်ပေါ်မှာ ဂဏန်းပေါက်စလေးတွေ ပြေးလွှားနေတာကို မော်နီကာက လေးချစ်ကို ပြတယ် ။ မှောင်လာပြီ ..။
“ ချစ်လေးရယ် ….ပျော်လိုက်တာ…ဒီနေ့ဟာ လေးချစ် ဘဝ အတွက် အပျော်ဆုံးနေ့ဘဲ ဖြစ်မယ် … ”
တယောက်ခါး တယောက် ဖက်ပြီး ဟိုတယ် ဝင်းထဲကို ဝင်ကြတယ် ။
“ လေးချစ် ….ချစ်လေးတို့ ဘယ်မှာ ဒင်နာ စားကြမလဲဟင် ….”
“ လေးချစ် စီစဉ်ထားတယ် …”
“ ဟယ်..ဟုတ်လား..ဘယ်မှာလဲ…”
“ နေ့လည်စာ စားခဲ့တဲ့ ဆိုင်လေးရဲ့ ဘေးက ဆိုင်မှာ…..”
“ ဘာတွေ အကြီးအကျယ်တွေ လုပ်ထားလဲ လေးချစ်ရယ်….အရမ်း စားလို့ ဖက်တီး ဖြစ်လာရင် လေးချစ်က မချစ်တော့ဘဲ နေလိမ့်မယ်ကွာ….”
“ ဖက်တီး ဖြစ်လဲ ချစ်မှာဘဲ ချစ်လေးရယ်….အရမ်း ချစ်တယ်ကွာ….လာ..လာ..ထမင်း သွားစားကြမယ် ….ချစ်လေးအတွက် စပယ်ရှယ်လ် ဒင်နာ
ကြိုမှာထားတယ်..”
လေးချစ်က မော်နီကာ့လက်ကို ဆွဲပြီး ထမင်းဆိုင်ကို ခေါ်သွားတယ် ။ ပင်လယ်စာ မျိုးစုံနဲ့ ၀ိုင်အကောင်းစားအနီရောင်နဲ့ လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို ညစာ ကျွေးတာ ။
ပင်လယ်ပုဇွန်ကြီးတွေ ..ငါးကြော် ငါးပေါင်း ..ပုဇွန်သုတ် ….စုံနေတာဘဲ ..။
“ ပျော်လား..မော်နီကာ …”
“ အရမ်း..အရမ်း ပျော်တယ် လေးချစ်ရယ် ….”
လေးချစ်က မော်နီကာ့ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ။
၀ိုင်တပုလင်းလဲပြောင်..မော်နီကာလည်း လေးချစ်နဲ့ လက်ချင်းတွဲလို့ ဟိုတယ်ကို ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ မော်နီကာက လေးချစ်ကို သူ့အခန်းဖက်
ကို ခေါ်သွားတယ် ။
“ တခုခု ထပ်သောက်အုံးမလား ….ချစ်လေး ….”
မော်နီကာက ရယ်ပြီး.“ .သောက်မယ်..လေးချစ်လဲ သောက်….”လို့ ပြောလို့ ၀ိုင်တပုလင်း ကို ဟိုတယ်ကနေ မှာလိုက်တယ် ။
ဖယောင်းတိုင်လေးဘဲ ထွန်းပြီး မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် ဆက်သောက်ကြတယ် ။ လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို ဖက်ထားရင်း
စနမ်းလိုက်တော့ မော်နီကာက “ ဆီးဖု တွေ စားထားတယ်လေးချစ်..ချစ်လေး..သွားတိုက် မျက်နှာသစ်လိုက်အုံးမယ် …လေးချစ်လည်း သွား
သွားတိုက်မျက်နှာသစ် …” လို့ ပြောပြီး ရေချိုးခန်းဆီကို ထသွားပါတယ် ။
ဒီညတော့ ချစ်လေးနဲ့ လေးချစ် ဘာတွေ ဖြစ်လာအုံးမလဲ ..။
“ Sea Food စားထားတာ ဆပ်ပြာနဲ့ အထပ်ထပ် ဆေးတာတောင် အနံ့က ရှိနေသေးတယ် ….”
မော်နီကာက သူ့လက်တွေကို သူ ပြန်ရှူကြည့်ရင်း ပြောရင်း ရေချ ုိးခန်းထဲက ထွက်လာတယ် ။ လေးချစ် ကို “ လေးချစ်ကော ဆေးပြီးပြီလား …” လို့ ရယ်ပြီး မေးလိုက်တယ် ။ လေးချစ်က “ ရေပါ
ချိ ုးလိုက်တယ်..” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။
ညဝတ်အကျ ႌပါးလေးနဲ့ မော်နီကာ အရမ်း လှနေတယ် ။ အကျ ႌအောက်မှာ ဘာမှ ခံမဝတ်ထားဘူး ဆိုတာ မော်နီကာ့ ရင်စိုင်တွေ တချက်တချက် လှုပ်သွားတာကြောင့် လေးချစ်က သိနေတယ် ။
“ ဟိတ်..ဘာကြည့်တာလဲ…”
“ အရမ်းလှလို့..”
“ အမ်..လှပါဘူး …” လို့ ပြန်ပြောပေမယ့် မော်နီကာလည်း သူမကို လှတယ်ပြောလို့ ကျေနပ် သဘောကျနေတဲ့ ပုံ ရှိတယ် ။
“ လေးချစ် ….မော်နီကာ့ကို တကယ် ချစ်တာလား…”
“ဘာလဲ..ချစ်လေးက လေးချစ် အချစ်ကို မယုံဘူးလား ….”
“ ယုံပါတယ်..မော်နီကာ ပြောချင်တာက လေးချစ် တကယ် ချစ်ရင် မော်နီကာ့ကို တနေ့ လက်ထပ်ယူမှာလား …”
“ အင်း..ယူမှာ….ချစ်လေးကရော လေးချစ်ကို လက်ထပ်…”
“ လေးချစ်..မော်နီကာနဲ့ ဟိုမှာ လိုက်နေနိုင်မလားဟင် ….”
“ လေးချစ်က ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ဟိုမှာ ဘာအလုပ်လုပ်နိုင်မလဲ…”
“ မလုပ်နဲ့ လုပ်စရာ မလိုဘူး..လေးချစ် လုပ်ရမှာက မော်နီကာ့ကို ထမင်းဟင်းချက်ကျွေး…အင်း..ပြီးတော့ ကားမောင်းပြီး အလုပ်ကို လိုက်ပို့ …အင်း..ပြီးတော့ မော်နီကာ့ကို ဂရုစိုက်…ဒါဘဲ….
အလုပ်က မော်နီကာ ဘဲ လုပ်မယ်လေ..ဘယ်လိုလဲ…”
နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေက တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေတာကို ငေးကြည့်ပြီး ချစ်တဲ့ စိတ်တွေက တဖွားဖွား ပေါ်နေတယ် ။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မော်နီကာ့ကို ဖက်ပွေ့ပြီး နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို
ငုံပြီး စုတ်နမ်းမိလိုက်တယ် ။ မော်နီကာက ပထမတော့ သူ စုတ်တာကိုဘဲ ခံနေပြီး ခဏကြာတော့ သူ့ပုခုံးကို ပြန်ဆွဲဖက်လာပြီး တုံ့ပြန်တဲ့ အနမ်းတွေ ပေးလာတယ် ။ မော်နီကာ့ကို ဖက်ထားတဲ့
လက်တွေက ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်နေမိတယ် ။
နှုတ်ခမ်းချင်း ကွာသွားတဲ့ အချိန်မှာ သူက အလောတကြီးနဲ့..“ လေးချစ်ကို ချစ်လား….” လို့ မေးမိတယ် ။ မော်နီကာက မျက်လုံး လှလှလေးတွေနဲ့ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး မပြုံးမရယ်ဘဲ..“ အ
ရမ်းချစ်တယ်..သိလား..သူ့ကို လုံးဝ မခွဲချင်တော့ဘူး….” လို့ ပြောတယ် ။
“ မခွဲချင်ရင် မခွဲနဲ့လေ..မနက်ဖန် မနက် သွားလက်ထပ်လိုက်ကြမလား..”
“ ထပ်ချင်တာပေါ့…”
“ ထပ်ချင်ရင် ထပ်လိုက်ကြမယ်လေ..လာ..အခုဘဲ..”
သူက ပြုံးစိစိနဲ့ မော်နီကာ့ကို ဆိုဖါပေါ် တွန်းလှဲမယ်ံ အိုက်တင် လုပ်လိုက်လို့ မော်နီကာက..“ဟယ်ကြည့်စမ်း..လေးချစ် ကဲလိုက်တာ…” လို့ ရယ်ပြီး ပြောရင်း သူ့ကို တွန်းပစ်တယ် ။
“ လူချင် ထပ်မယ် မပြောပါဘူးလေးချစ်ရယ်..လက်ထပ်မယ်ဘဲ ပြောတာ မကဲနဲ့…”
“ အရမ်းချစ်ရင် ကဲချင်လာတာဘဲ..”
“ အံမယ်..မေတ္တာသန့်သန့်လေး နဲ့ ချစ်တာ မဟုတ်ဖူးလား . . .”
“ မေတ္တာလည်း သန့်တယ်…ဟိုဒင်းလဲ ဖြစ်ချင်တယ် ….”
“ ဘာဟိုဒင်းလဲ ကြည့်စမ်း..အစကတော့ မခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်ကြီး လိုလိုနဲ့ ဟင်း….”
“ ဟိုဒင်း ဆိုတာ နမ်းချင်တယ် လို့ ပြောတာ..ခုနကလို ….”
“ မော်နီကာလည်း နမ်းချင်တယ် ….”
ပြောပြောဆိုဆို မော်နီကာက သူ့နှုတ်ခမ်းကို စပြီး ထိကပ် စုတ်နမ်းလို့ သူကလည်း ပြန်စုတ်ရင်း အနမ်းတွေ ပြန်စကြပြန်ရော ..။ နမ်းနေတဲ့အချိန် သူ့ဖွားဖက်တော်က တအား တင်းမာထောင်ထလာတယ် ။ မော်နီကာ့ခါးကို ဖက်ထားတဲ့ လက်က ကားစွင့်နေတဲ့ တင်ပါးတွေအပေါ်ကို ရောက်သွားပြီး အသာလေး ပွတ်နေမိတယ် ။