လေးချစ်

သက်မောင်ချစ်
တက်စီမောင်းသမား

        မနက်ဆို အစောကြီး နိုးနေသည် ။ ဒီနေ့လဲ နှိုးစက်မလိုဘဲ စောစောနိုး

သည် ။ လမ်းတပတ်လျောက် ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီး လမ်းထိပ်က လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ မနက်တိုင်း သောက်နေကျ လဖက်ရည်ချိုပေါ့ကျတခွက် နဲ့ ဖတ်နေကျ ဂျာနယ်ကို မြီးသည် ။ အိမ်ပြန် ရေမိုးချိုးပြီး ကားထုတ်သည် ။ ကားကို ဆီရေလေ အင်ဂျင်ဝိုင် အားလုံး စစ်သည် ။ မနက် အိမ်က မထွက်ခင် သူအမြဲ ကားကို စစ်သည် ။ ကားမှာ လိုတာတွေ သူဖြည့်သည် ။ ကားကို ဆေးကြောသုတ်သင်သည် ။ ဒီအချိန် စထွက်ရတာ သဘောကျသည် ။ လမ်းတွေ မပိတ်ဆို့သေးဘူး ။

မနက်စောစော ထ လမ်းလျှောက်တဲ့လူတွေ ..ပြေးတဲ့လူတွေကို လမ်းဘေးမှာ တွေ့ရသည် ။ သူလည်း ဟိုတုံးက
ဒီလိုဘဲ မနက်ဆိုရင် ထပြေးခဲ့ဘူးသည် ။

ဟိုတယ်ကို ရောက်တော့ ဘယ်ကားမှ မရောက်သေးဘူး ။ ကားရပ်တဲ့ကွက်လပ်မှာ ကားကို ထိုးသည် . ။ ဘယ်
ကားမှ မရောက်သေးဘူး ။ သူ အစောဆုံး ။
သူများထက် ၀ိရိယရှိတာကတော့မမှားပါဘူး ။

ဟော..ပြောရင်းဆိုရင်း ..အလုပ်များ ရပြီလား မသိဘူး ..။
ဟိုတယ် ကောင်တာက ဝန်ထမ်းကောင်မလေး သူ့ကားရှိနေတဲ့ ကားရပ်တဲ့ကွက်လပ် ဖက်ကို လျောက်
လာနေသည် ။ သူပေါင်းသင်းထားတဲ့ ကောင်မလေး ။

နဝရတ် …တဲ့ ။ ချစ်စရာလေး ပါဘဲ ..။
ကျောလည်လောက် အထိ ဆံပင်ရှည်ရှည် နက်နက်….မျက်လုံးပြူးပြူးလေးနဲ့ ကိုယ်လုံးလေး သွယ်သွယ်နဲ့ ။

သူ့အတွက် ပါဆင်ဂျာ ရှာပေးနိုင်မယ့် ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းတွေကို ပေါင်းထား ဖါးထားရသည် ..။ အင်းလေ ..ပါဆင်၈ျာ ရဖို့တခုထဲ မဟုတ်ဘူး ။ ဒီ ဟိုတယ်ဝင်းထဲမှာ အငှားကားတွေ လာရပ်လို့မရဘူး ဆိုတော့ သူ့ကား ဒီဝင်းထဲ အခုလို ရပ်ဖို့ကလည်း ပေါင်းသင်းထား ဖါးထား ရတယ်လေ ..။

ကားပေါ်က ဆင်းပြီး နဝရတ်ဆီကို လျောက်သွားသည် ။ သူ့ကားနဲ့ ဟိုတယ်ကြား လမ်းခုလတ်မှာ
သူနဲ့ နဝရတ် မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ကြသည် ။ ပြုံးပြလိုက်တဲ့ နဝရတ်ရဲ့ မျက်နှာလေးက နုဖတ်ဖွေးနေသည် ။

“ ဦးလေးချစ် ..ဒီနေ့ အားတယ် မဟုတ်လား …ကားလိုချင်တဲ့ လူ ရှိတယ် ..”

နဝရတ် ပြောလိိုက်တော့ သူ ထိတ်ကနဲ ဝမ်းသာသွားသည် ။ ဒီနေ့အတွက်တော့ အိုကေပြီ ဆိုပြီး။

“ အားတယ်…အားတယ် ..ဘယ်အချိန်လိုလဲ …အဆင်သင့်ပါဘဲ ..”

“ ဟုတ်ပြီလေ…ကျမ ဦးလေးချစ်ရဲ့hand phone နံပါတ် ပေးထားတယ် …စတင်းဘိုင်သာ စောင့်ပေတော့..
တနေ့လုံး ယူမှာတဲ့ ..USAက လာတဲ့ ဧည့်သည် ..”

“ ဟုတ်..ဟုတ်…စောင့်မယ်..စောင့်မယ် ..”

“ ဒါဆို ..ဦးလေးချစ် ဖုန်းစောင့်လိုက်နော် ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ …ကောင်းပါပြီ ..နဝရတ်ရေ …”

ဟား..မဆိုးဘူး..တနေ့လုံး ငှားမှာ…တဲ့ ..။

နဝရတ် ဟိုတယ်ဖက်ကို ပြန်လျောက်သွားသည် ။

တုန်နေတဲ့ နဝရတ်ရဲ့ အနောက်ဖက်ပိုင်း မြင်ကွင်းကို ခဏတာ ငေးကြည့်မိလိုက်ပြီးမှ သတိဝင်လာသည် ။
နဝရတ်လည်း တင်ပါးကောင်းတဲ့ မိန်းကလေး တယောက် ပါလား ..။ ခါတိုင်း နဝရတ်က ကောင်တာထဲမှာထိုင်
နေတော့ သူ့ကိုယ်လုံး လှတာကို သတိမထားမိခဲ့ဘူး ..။

နဝရတ်ရဲ့စွင့်ကားထယ်ဝါတဲ့ တင်ပါးတွေက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် လှုပ်နေသည် ။ တော်တော် ဖင်လှတဲ့ ကလေးမ ။

အိုး ..ငါ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ . .။

တော်ကြာ နဝရတ် လှည့်ကြည့်လို့ တွေ့သွားခဲ့ရင် မျက်နှာပျက်စရာတွေ ဖြစ်ကုန်မှာ…။ သတိလက်လွတ် ကြည့်မိသွားသည် ။ အင်း..မိန်းမနဲ့ ကင်းကွာပြတ်လပ်တာကြာလို့ သူ့စိတ်တွေ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသလား မသိဘူး ..။ နဝရတ် စိတ်ကွက်သွားရင် မကောင်းဘူး ။ ဒီကလေးမက ကိုယ့်ထမင်းအိုးအတွက် ကူညီနေတာ မဟုတ်လား ။

ကားထဲ ပြန်ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည် ..။

ကပ်စတန်မာ ဖုန်းခေါ်လာမှာကို စောင့်ရင်း အိပ်ငိုက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်သွားသည် ။ မိနစ်လေးဆယ်လောက် ကြာမှ ဖုန်းမြည်လာသည် ။

“ ဟယ်လို ..ကျမ တက်စီ အတွက် ခေါ်တာပါ …”

“ ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့ပါ ..အဆင်သင့်ပါဘဲ..အခု သွားတော့မလား…”

“ ဟုတ်ကဲ့..အခု သွားတော့မယ် ..”

ကြည်လင်ချိုမြတဲ့ မိန်းမတယောက်ရဲ့ အသံ ..။ မြန်မာစကား ပြောပေမယ့် သိပ်ပီပီသသတော့

မဟုတ်ဘူး ..။ နဲနဲ ဝဲသည် ။ အမေရိကား ကလို့ နဝရတ်က ပြောသွားသည် ..။ ဟိုမှာ ကြီးတာ

ဖြစ်မည် ။ စကားသံက ဝဲနေသည် ။

“ ကျနော် လော်ဘီမှာ စောင့်နေပါမယ်…”

“ ကောင်းပြီ.. ကျမ ထွက်ခဲ့ပါမယ်……..”

ကားစက် နှိုးပြီးတာနဲ့ အဲကွန်း ကို ဖွင့်လိုက်သည် ..။ နိုင်ငံခြားက လာတဲ့ ဧည့်သည်တွေက ကားထဲ အဲကွန်း အေးနေမှ ကြိုက်ကြသည် ။

သူ ကားကို ဟိုတယ် မျက်နှာစာ ဆင်ဝင်အောက်ကို ထိုးလိုက်သောအခါ ဟိုတယ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ ကောင်မလေး တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

ပုခုံးကို ထိနေအောင် ရှည်တဲ့ အညိုရောင်ဆံပင် မှာ ရွှေဝါရောင်လိုင်းလေးတွေ ဆေး ဆိုးထားသည် ..။ အညိုရောင်နဲ့ ရွှေဝါရောင် နှစ်ရောင်စပ် ဆံပင်က တော်တော် ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ။

ဖြူဆွပ်ဆွပ် အသား က ဝတ်ထားတဲ့ အနက်ရောင် ပြောင်ပြောင် ဘလောက်စ် နဲ့ တိုတိုလေး ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်အနက်ရောင် နဲ့ လိုက်ဖက်နေသည် ။ မျက်လုံးလှလှလေးတွေက မီးခိုးရောင်လေး တွေ ..။ အရောင်နဲ့ မျက်စိကပ်မျက်မှန် တပ်ထားပုံရသည် ..။

နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းအိအိ ပြဲပြဲလေးတွေက အနီရောင်ရဲရဲ ဆိုးဆေးကြောင့် တအား တောက်ပြောင်နေ
သည် ..။ အရမ်း ရှိုင်းတဲ့ အလန်းကလေး …။
ခေတ်လူငယ်တွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ စကားနဲ့ဆိုရင် နိုင်းလောက်ရှိတဲ့ လန်းချက်ပေါ့ …။

သူ့ကားဆီကို လှေခါးသုံးထစ်ကို နင်းဆင်းပြီး လှမ်းလာနေတာကြောင့် သူ ပြာပြာသလဲ ကားပေါ်က ပြေးဆင်း
ပြီး ကားတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။ ကားအနောက်ခန်းတံခါး …။ ကားအနောက်ခန်းကို ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ အချောလေးရဲ့ဆီက ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေး ကို ရလိုက်သည် ။

လေအေးစက်ဖွင့်ပေးထားတာကို သဘောကျသွားတဲ့ပုံ ရှိသည် ။
“ ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ ..” လို့ မေးလိုက်တော့..“ မုန့်ဟင်းခါးကောင်းကောင်း ..သန့်တဲ့ဆိုင် စားချင်
လို့ လိုက်ပို့ပေးနိုင်မလား ..” လို့ ပြောသည် ။ မြန်မာစကား ပြောတဲ့အသံလေး က မသိမသာ ဝဲနေ
သည် ။ အဲလို ဝဲနေတာလေးက တမျိ ုးဆန်းနေသည် ။

“ ရတယ်..ကျနော် ခေါ်သွားပေးပါမယ် …”

နိုင်ငံခြားက လာလည်တဲ့လူတွေကို အမြဲ ပို့ပေးနေတဲ့ ဆိုင်ကိုဘဲ ပို့ပေးလိုက်သည် ။
“ ဒီဆိုင်က သန့်ပါတယ်..ကျနော် ပို့ပေးနေကျပါ..စားပြီး ဘာမှ ဖြစ်တယ်လို့ မကြားမိဘူး ..” လို့လဲ ပြောလိုက်မိသည် ။

“ ဦးလေး နံမည်က ဦးလေးချစ်နော် ..” လို့ ကားပေါ်က ဆင်းတဲ့အချိန် မေးသည် ။

“ ဟုတ်ကဲ့..ကျနော့်နံမည်က သက်မောင်ချစ် ပါ ..အဟဲ…လူတွေက ဦးလေးချစ် လို့ ခေါ်ကြပါတယ် ..”

“ ဦးလေးချစ် လဲ ကျမနဲ့ အတူ မုန့်ဟင်းခါး လိုက်စားမယ် မဟုတ်လား ..အဲ..ဒါနဲ့ ကျမနံမည်က .. မော်နီကာ ပါ.. မော်နီကာရဲလွင်……”

မော်နီကာ ခေါ်တာနဲ့လိုက်သွားရသည် ။ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်က စားနေတဲ့လူတွေ ရှိပေမယ့် ထိုင်ခုံရလိုက်သည် ။
မော်နီကာလို အရှိုင်းအလန်းလေးနဲ့ အတူတူလာ အတူတူထိုင်လိုက်လို့ ဘေးကလူတွေ ကြည့်တာကို ခံလိုက်
ရသည် ။ သားအဖ ထင်မလား..တူအရီးတွေလို့ ထင်မလားဘဲ ..။

အမှန်က တက်စီသမား နဲ့ စီးတဲ့ ကပ်စတန်မာ ..။

စားပွဲမှာ ထိုင်လိုက်ကြပြီးချိန်..“ ဦးလေးချစ်..ဘာစားမလဲ..ကြိုက်တာ မှာစားနော် .. ”လို့ မော်နီကာ ကပြောသည် ။ သူရော မော်နီကာ ရော မုန့်ဟင်းခါး စားကြသည် ။ အကြော်မျိုးစုံ နဲ့ ။

ဘူးသီးကြော်..ကြက်သွန်ကြော် ..ပဲကြော် ..ငါးဖယ်ကြော် ။ အိုးဘဲဥ ..ရော ..။ မော်နီကာက မုန့်ဟင်းခါး မစားရတာ ကြာလို့ အရမ်းစားချင်နေတာ လို့ ပြောသည် ။ “ မာမီ ရှိတုံးက ချက်ကျွေးတယ်..အခု မာမီလဲ ဆုံးသွားပြီး မော်နီကာ ကလဲ မချက်တတ်..ဒက်ဒီကလည်း ကြက်ဥတောင်ပြုတ်ဖို့ စိတ်က မရှည်ဘူးလေ… သူက မာမီကဘဲ တသက်လုံး သူ့ကို ချက်ကျွေး လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တော့မာမီလဲ ဆုံးရော သူ ဘာမှ မလုပ်တတ်တော့ဘူးလေ ..မော်နီကာ့ အအမနှစ်ယောက်က ဒက်ဒီ့ကို တတ်နိုင်သလောက် ချက်ကျွေးကြပါတယ်….” လို့ မော်နီကာ က ပြောပြသည် ။

“ အဖေ က ဘယ်မှာလဲ..ဟိုမှာဘဲလား ..”

“ ဟုတ်ကဲ့…ဒက်ဒီက ပင်စင်စားလေ..အဲ့မှာ နေတာ အနှစ် နှစ်ဆယ်ကျော်ပေါ့ …အစိုးရဆီမှာ လုပ်တာ ..အခု ဂေါက်လေးရိုက်လိုက် လမ်းလျောက်လိုက်…စာလေးဖတ်လိုက်နဲ့..”

“ အော်…အတူတူနေလား..”

“ ဟင့်အင်း…နေဘူး..ဒက်ဒီက အရမ်း အင်ဒီပင့်ဒင့် ဖြစ်တာ..သူ့ဖါသာဘဲ နေချင်တယ်…ခိခိ..ချက်တော့ မချက်စားတတ်ဘူး …ခိခိ…..ဆိုင်မှာ စားတာများတယ်..၀ိအင်းတွေမှာတော့ မော်နီကာ့ အမတွေက ဒက်ဒီ့အိမ်ကို သွားကြပြီး အမြဲ တခုခု ချက်ပြုတ်ကျွေးတတ်ကြပါတယ်…..”

မော်နီကာ က မုန့်ဟင်းခါး၂ပွဲတောင် စားသည် ။

“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ ဦးလေးချစ်ရေ…မော်နီကာ တခါမှ ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး မစားဘူးသေးဘူး ”

မော်နီကာ ကြိုက်တယ် ဆိုလို့ ဝမ်းသာရပါသည် ။

“ မော်နီကာက ရန်ကုန်မှာ အမျိုးတွေတော့ ရှိတယ်…ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ဖါသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလည်း နေချင်တယ်..လျှောက်လည်း လည်ချင်တယ်..အမျိုးတွေကို ပြန်ခါနီးမှ သွားနုတ်ဆက်မလို့..”

“ ဟုတ်ကဲ့…မော်နီကာ…”

သူတို့က ကားတွေလည်း ရှိတယ်..လိုက်လည်း ပို့နိုင်တယ်…ဒါပေမယ့် မော်နီကာက ကိုယ့်ဖါသာ တယောက်ထဲဘဲ လျှောက်ကြည့်ချင်တာ….ကိုယ်တယောက်ထဲ ဆိုတော့ ကြာချင်လည်း ရတယ်..မြန်ချင်လည်း ရတယ် မဟုတ်လား …”

မုန့်ဟင်းခါးစားပြီးကြတော့ ဒီဆိုင်က လဖက်ရည် သိပ်ကောင်းတယ် လို့ သူပြောပြတာကြောင့် မော်နီကာ က သောက်ကြည့်ချင်တယ် ပြောတာနဲ့လဖက်ရည် သောက်ကြပြန်သည် ။

“ ကောင်းတယ်…အရမ်းကောင်းတယ် ..ဦးလေးချစ် ..တခါမှ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ လဖက်ရည် မသောက်ဖူးသေးဘူး …”

သူပြောတာကိုဘဲ နားထောင်တာကောင်းမည်။ ကိုယ်ကလဲ တခါတခါ စပ်စုမိသည် ။ တချို့ ကပ်စတန်မာတွေက စကားများတာ မေးခွန်းမေးတာတွေကို မကြိုက်ကြဘူး ..။ အထူးသဖြင့် နိုင်ငံခြားက လာတဲ့ ဧည့်သည်တွေပေါ့ ..။ သူတို့ကို မြန်မာနိုင်ငံ နဲ့ ပတ်သက်တာ..ရန်ကုန် နဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ သိသင့်တာတွေကို ရှင်းပြောပြရင်တော့ သဘောကျကြတာပေါ့ ..။ သူတို့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာတွေကို သူတို့ ပြောပြရင်တော့ ကိစ္စမရှိပေမယ့် ကိုယ်က မေးရင် စပ်စုတယ် ဆိုပြီး မကြိုက်တတ်ကြဘူး ဆိုတာကို အလုပ် အတွေ့အကြုံအရ သူသိထားသည် ။

ဒီနေ့..ဘယ်နေရာတွေကို လိုက်ပို့ရမလဲ ဆိုတာတော့ မော်နီကာ ကို မေးမလားလို့ စဉ်းစားနေဆဲ မော်နီကာ က သူသိချင်နေတာကို ပြောလိုက်လို့ မမေးဖြစ်တော့ဘူး ..။ ဒီနေ့ ရန်ကုန် တဝိုက် ထင်ရှားတဲ့နေရာတွေကို လိုက်ပို့လိုက်ပြပေးပါ လို့ ပြောလာသည် ။ သူ့အတွက်က မြန်မာပြည်မှာ မွေးပေမယ့် ဆယ်လ သမီးထဲက မိဘတွေနဲ့ အမေရိကန်ပြည်ကို ပါသွားတာမို့ မြန်မာပြည် ကို စာထဲ ဓါတ်ပုံတွေ ရုပ်ရှင်တွေ ထဲမှာဘဲ တွေ့ဖူးခဲ့သည် လို့ ပြောပြသည် ။

“ ရွှေတိဂုန်ဘုရား..ရောက်ပြီးပြီလား ..မော်နီကာ ..”
“ ဘယ်ဆိုဘယ်မှ မရောက်ဖူးသေးဘူး ..မနေ့ညကမှ ဒီရောက်တာလေ ..အင်း..သွားချင်တယ် ..ရွှေတိဂုန်
ဘုရား …အရင်ဆုံး သွားလိုက်ရအောင် …”

ရွှေတိဂုန်ဘုရားမှာလည်း တိုးရစ်စ်ဂိုက်တယောက်လိုဘဲ မော်နီကာ သိချင်တာတွေကို သူသိသလောက် တတ်သလောက် ရှင်းပြရသည် ။ ဓါတ်ပုံလဲ ရိုက်ပေးရသည် ။ ဘာလိုလို သူ အပြေးအလွှား လုပ်ကိုင်ပေးသည် ။
မော်နီကာက စိုက်ကြည့်ပြီး..“ ဦးလေးချစ်ကိုတော့ ကြိုက်သွားပြီ …” လို့ ပြောလိုက်လို့ ကြက်သီးတွေ ဗျန်းကနဲ
ထသွားရသည် ။

“ အစစ ဗဟုသုတ စုံပြီး စေတနာကောင်း သဘောကောင်းလို့ မိတ်ဆွေတွေကို ဦးလေးချစ် ကားကို စီးကြဖို့
ရီကွန်မင်း လုပ်ပေးမယ်…ဟင်းဟင်း…”

“ ကျေးဇူးပါ..မော်နီကာ…”

မော်နီကာက အမေးအမြန်း တော်တော် ထူသည် ။ လိုက်ပြရင်း သူမေးတာမြန်းတာတွေကို ဖြေရင်း နေ့လည် ဆယ့်နှစ်နာရီကျော်လာသည် ။

“ ဦးလေးချစ်…ဆာပြီလားဟင် …”

“ မဆာသေးပါဘူး …မော်နီကာ…မော်နီကာ ဘယ်သွား ချင်သေးလဲဟင် …”

“ သိဘူး..ဒါ ဦးလေးချစ်တို့တိုင်းပြည် ဦးလေးချစ်တို့မြို့လေ…ဦးလေးချစ်က ပိုသိမှာပေါ့…”

ပြုံးပြုံးလေး ပြောနေတဲ့ မော်နီကာသည် သဘောကောင်း ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းကလေး ဆိုတာ သိသာ
နေသည် ။

လူကြိုက်များတဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်လေးတဆိုင် ကို မော်နီကာ့ကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။

လဖက်ရည်ဆိုင်လေး မှာ သူနဲ့ မော်နီကာ ဘဲ ရှိသည် ။

မော်နီကာ က လဖက်ရည်သောက်ရင်း…“ မော်နီကာနေတဲ့နေရာမှာ မြန်မာစားသောက်ဆိုင်လေး ရှိတယ် ..အဲဒီ
ဆိုင်မှာ မြန်မာလဖက်ရည် ရတယ်..” လို့ ပြောသည် ။

ခွက်တွေ ပုဂံတွေကို ပွက်ပွက်ဆူနေတဲ့ ရေပူအိုးကြီးထဲက ညှပ်နဲ့ ထုတ်ယူနေတာကို မော်နီကာ အထူးအဆန်း
အနေနဲ့ ကြည့်နေသည် ။

“ ဦးလေးချစ်..နိုင်ငံခြား ရောက်ဖူးလား ..ဦးလေးချစ် ဘာအလုပ်လုပ်ခဲ့ဘူးလဲ …”လို့ ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည် ။ သူကတော့ ပြီးပြီးရော ဘူးတလုံး ဆောင် အိုအောင် မဆင်းရဲဘူး ဆိုတဲ့ စကား အတိုင်း မေးသမျှ မရောက်ဖူးဘူး ..မလုပ်ဖူးဘူး ဘဲ ဖြေလိုက်သည် ။

“ ဦးလေးချစ် ..အိမ်ထောင်ကျဖူးလား …”
မေးပြန်ပြီ ..။ မော်နီကာသည် တော်တော် စပ်စုတဲ့ ကောင်မလေး ပါလား ..။

“ မကျဖူးဘူး..မော်နီကာ ..”

“ ဟင် …လူပျိုကြီးပေါ့ ခိခိခိ …”

မော်နီကာ ရယ်တဲ့ပုံလေးက ချစ်စရာလေး လို့ သူ့စိတ်ထဲ မှတ်ချက်ချမိသည် ။

“ ဦးလေးချစ် ..တကယ်ပြောတာလား..လူပျိုကြီး ဆိုတာ ..ရီးစားတွေဘာတွေကော မရှိခဲ့ဘူးလား ..”

ခက်ပြီ..ဒီကောင်မလေး လျာရှည်လွန်းသည် ။ စပ်စုလိုက်တာ …။

“ မော်နီကာ…ဘယ်တွေ သွားချင်သေးလဲ..သွားချင်တဲ့နေရာတွေ ဦးလေးချစ် ကို ပြောရင် ဦးလေးချစ်
လိုက်ပို့ပေးမယ် ..”

“ ဟွန်း..ဦးလေးချစ် က မေးတာ မဖြေဘဲ စကားလမ်းကြောင်း ပြောင်းပစ်တယ် …ခိခိခိ …သွားချင်တာက
တော့ မြန်မာပြည် အနှ့ံဘဲ ..ဦးလေးချစ် လိုက်ပို့နိုင်လား …”

“ တကယ်ပြောတာလား..ရတယ်လေ..မော်နီကာ သွားချင်တယ် ဆိုရင် ဦးလေးချစ် က လိုက်ပို့ပေးမယ်..
ဘယ်တွေကို သွားချင်တယ် ဆိုတာသာ ပြော…”

“ အင်း..မော်နီကာ သွားချင်တာတွေက….ဟို …မန္တလေး…ပြင်ဦးလွင် ..ချျောင်းသာ…ငွေဆောင် ..မော်လမြိုင်
ဘားအံ ..နေပြည်တော် …အဲဒါတွေ ..ဦးလေးချစ်ကားကို မော်နီကာ ပြန်တဲ့အထိ ငှားလိုက်မယ်လေ..ဘယ်
လောက်ပေးရမလဲ ပြောပေါ့ ..”

မော်နီကာက သူ့ဖုန်းထဲမှာမှတ်ထားတာတွေကို ဖုန်းကို ကြည့်ပြီး ပြောနေတာပါ ။

“ ကြည့်ကျက်ပေးပေါ့..ရပါတယ် …”

“နယ်သွားရင်ကော ရန်ကုန်မြို့ထဲ လိုက်တဲ့ တနေ့အတွက် စျေးနဲ့ အတူတူဘဲလား..ဒါမှ မဟုတ် နောက်စျေးတမျိုးလား ဟင်..ဦးလေးချစ် ..”

“ နယ်သွားရင်တော့ ပိုတောင်းတတ်ကြတယ် ..ကျနော်ကတော့ မော်နီကာ ကို ရန်ကုန်မြို့ထဲ စျေးနဲ့ဘဲ
ယူပါမယ် …”

“ အိုကေလေ..ဦးလေးချစ် ..ဦးလေးချစ်နဲ့ဘဲ သွားမယ် …”

“ အခုရော..ဘယ်သွားအုံးမလဲ ..”

“ အခုလား..ဟို..လှော်ကားဥယာဉ်ဆိုတာ သွားကြည့်ချင်တယ် …”

“ ဟုတ်ပြီ..မော်နီကာ …အဲဒီမှာက ဂျီ.တွေ ဆတ်တွေနဲ့ မျောက်တွေလောက်ဘဲ ရှိတယ် …အဲ..ပစ်ကနစ်
ထွက်ဖို့တော့ ကောင်းတယ်..ရေကန်ကြီးနဲ့ နားနေစရာနေရာလေးတွေ ရှိတယ် ..”

“ မော်နီကာက စာထဲမှာ ဖတ်ဖူးတဲ့နေရာတွေ လိုက်လျောက်ကြည့်ချင်တာပါ..ရောက်ဖူးချင်တာ သက်သက် ပါဘဲ..ဦးလေးချစ် …အင်း..နောက်ပြီး မာမီတို့ဒက်ဒီတို့ ပြောပြခဲ့တာတွေ…အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ဖူးချင်လို့..”

လှော်ကားကို ရောက်တော့ မော်နီကာ က အစာလာတောင်းတဲ့ဆတ်တွေ နဲ့ ဂျီတွေ သမင်တွေကို
အရမ်းသဘောကျပြီး အစာတွေ ဝယ်ကျွေးသည် ။ ဓါတ်ပုံရိုက်ခိုင်းလို့ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ပေးရသည် ။ ဆတ်တွေ ဂျီတွေက တော်တော့်ကို ယဉ်နေကြသည် ။ ဆတ်ပေါက်လေးတကောင် က မော်နီကာ့အနား တပွတ်ပွတ်နဲ့ လေလည်လို့ မော်နီကာ လန့်သွားပြီး တဟားဟား အော်ရယ်သည် ။

ကလေးငယ်တယောက်လို အော်ရယ်နေတဲ့ မော်နီကာ့ကို သူ ကြည့်ပြီး ပြုံးမိရသည် ။

ဦးလေးချစ်နဲ့လဲ ရိုက်ချင်တယ် ဆိုလို့ မော်နီကာနဲ့အတူ တွဲရပ်ပေးရသည် ။ အစာရောင်းတဲ့ မိန်းမကို ရိုက်ခိုင်းရသည် ။ ဆတ်မကြီးတကောင် ခြေထောက် ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ဖြစ်နေတာကို မော်နီကာ သနား
နေသည် ..။ အနားက မိန်းမ က အပြင်က သူခိုးတွေ လာဖမ်းဖို့ကြိုးစားတဲ့အခါ ကျော့ကွင်းအထောင်ခံရလို့ ခြေထောက် နာသွားတာလို့ ပြောပြသည် ။ဒီနားတဝိုက်က လူတွေကတော့ ဘာတွေ ဖြစ်သလဲ သိခဲ့ကြမှာပေါ့လေ ။ မော်နီကာသည် တိရစ္ဆာန် တော်တော် ချစ်သည် ။ မျောက်တွေကိုလည်း ငှက်ပျောသီးတွေ အခိုင်လိုက် ဝယ်ကျွေးချင်လို့ သွားဝယ်ပေးရသည် ။

ရေကန်ကြီးနားမှာ သွားထိုင်သေးသည် ။ ဦးလေးချစ်လဲ လာထိုင်..ဆိုလို့ သူ့ဘေးနားမှာ ထိုင်ရသည် ။
နှစ်ယောက်ထိုင် သစ်သားထိုင်ခုံလေးမှာ မော်နီကာနဲ့ ယှဉ်တွဲထိုင်ရသည် ။ မော်နီကာက သူ့ကို အတင်းခေါ်
ထိုင်ခိုင်းတာ ..။ သူ့ဖါသာဆို ကားထဲ ထိုင်စောင့်နေမလို့ပါ ..။

“ ဦးလေးချစ်…”

“ ဗျာ….”

“ ပျော်စရာကြီးနော် ..”

“ ဟုတ်တယ်…မော်နီကာ…”

မှန်သည် ။ ကောင်မလေး ချောချောလေးနဲ့ သာယာတဲ့ ရေကန်ဘေးက ခုံလေးမှာ သူရောက်နေသည် ။ ပတ်ဝန်းကျင် ရှုခင်းကလည်း လှ..အတူတူထိုင်နေတဲ့ ကောင်မလေးကလည်း လှ …။ ဒီကောင်မလေးနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် အတူတူ လည်ပတ်နေရလို့ စိတ်ထဲမှာ ပျော်သလိုလိုကြီး ..။ မော်နီကာ သူငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြောပြလို့ နားထောင်ပေးရသည် ။ သူငယ်ငယ်က ရွှေငါးတွေ မှန်ကန်နဲ့ မွေးတာတွေ ပူးကလေး
တွေ မွေးတာတွေ ပြောပြသည် ။ ဆယ်ကျော်သက် Teen ager အချိန်မှာ ရည်းစား စထားတဲ့အကြောင်း..အိမ်ကို
ရည်းစားကောင်လေး လာလည်တာ အဖေက မကျေမနပ်ဖြစ်တာ…ဆူတာအော်တာတွေ စုံအောင် ပြောပြတယ် ။

ယူအက်စ်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရတဲ့ မြန်မာကောင်မလေးတယောက် အကြောင်းတွေက သူ အရင်ကလည်း ဖတ်ဖူးကြားဖူးပေမယ့် မော်နီကာ ပြောတာတွေကလည်း စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းပါတယ် ။

တော်တော်ကြီး ကြာမှ မော်နီကာ စကားဖြတ်ပြီး ထရပ်သည် ။

“ ဦးလေးချစ်..သွားစို့….”

“ ဟုတ်..”

“ မော်နီကာ ဆာပြီ….ခိခိခိ….”

“ အာ..ဟုတ်တာပေါ့…သုံးနာရီတောင် ထိုးတော့မယ် …”

“ အစားစားနိုင်မယ့်နေရာကို အမြန်ဆုံးသာ ပို့ပေးပါတော့..ဦးလေးချစ် …သန့်တဲ့နေရာ….”

“ ဟုတ်ပြီ….ပို့ပေးမယ် …အခု အရမ်းသန့်နေပြီ …. ဆိုင်တွေက တော်တော့်ကို သန့်လာတယ်..မျက်စိတွေ ပွင့်ကုန်ပြီလေ…မြန်မာတွေ တကမ္ဘာလုံး ရောက်ဖူးနေကြပြီ…စင်ကာပူ နဲ့ ထိုင်းကတော့ အိမ်ဦးနဲ့ ကြမ်းပြင် ဆိုသလိုဘဲ ..အရင်က တံခါးပိတ်ဝါဒ ကျင့်သုံးလို့ နိုင်ငံခြား ဆိုတာ မရောက်ဖူးကြတာပါ..အခုတော့ ရောက်ကြ ရုံမကဘူး ..ကိုယ့်တိုင်းပြည်မှာလည်း ပြန်လာဖွင့်ကြ..လုပ်ကြတယ် လေ ..နိုင်ငံခြားက ဆိုင်တွေ အတိုင်းဘဲ ဖြစ်လာတယ် ..”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်နော် …”

မင်္ဂလာဒုံက စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်မှာ မော်နီကာ နဲ့ နေ့လည်စာ စားကြသည် ။ မောနီကာကတော့ နိုင်ငံအပြောင်းအလဲ အစားအစာ အပြောင်းအလဲမှာ ဘိုက်နာမှာ စိုးတာကြောင့် အပြုတ်ပူပူ နဲ့ ရေနွေးပူပူကို
ဘဲ စားတယ်..သောက်တယ် ..။

“ ဦးလေးချစ် ..”

“ ဗျာ …”

“ ဦးလေးချစ်က စကားလဲ မပြောဘူး ..စကားနည်းတယ် …ဘာလဲ..မော်နီကာ့ကို မခင်ဘူးလား ..”

“ အဟဲ..ခင်ပါတယ် …မော်နီကာ ..”

မော်နီကာက ဟင်းတွေအများကြီးမှာသည် ။

“ ဟား…အများကြီးဘဲ..ကုန်ပါ့မလား..မော်နီကာ…”

“ ကုန်သလောက် စား ..ဦးလေးချစ် …အားမနာနဲ့..အဝ စား…..”

မော်နီကာသည် သူ့ပုဂံထဲကို ဟင်းတွေ ခပ်ထည့်ပေးသည် ။

” ဦးလေးချစ်..ဘီယာသောက်တတ်လား ..”

“ သောက်တော့ သောက်တတ်ပါတယ်…ခုတော့ မသောက်ဘူး …”

“ ကားမောင်းနေလို့လား ..”

“ ဟုတ်တယ် ..”

“ ဒါဆို ဘယ်တော့ သောက်လဲ…ခိခိ….”

“ တခါတလေ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ စားကြသောက်ကြ ဆုံကြတဲ့အခါမျိုးတွေမှာပေါ့…”

“ မော်နီကာ ..၀ိုင်သောက်မယ်နော် ..”

“ သောက်ပါ မော်နီကာ…သောက်ပါ ..”

သူက ရေပုလင်းဘဲမှာသည် ။ မော်နီကာက ၀ိုင်အနီရောင် တပုလင်း မှာသောက်သည် ။

“ ဦးလေးချစ် က ဘယ်နားမှာ နေတာလဲ..ဟိုတယ်နဲ့ ဝေးလား ..”

“ နဲနဲတော့ ဝေးတယ် ..”

“ မော်နီကာ ဟိုတယ်မှာ ခဏ ပြန်နားရင် ဦးလေးချစ် ဟိုတယ်မှာဘဲ စောင့်မှာလား..အိမ်ပြန်မှာလား..”

“ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ရတယ် ..စောင့်လဲ ရတယ်..မော်နီကာ ချက်ချင်း ပြန်မထွက်သေးဘူး ဆိုရင်တော့ဦးလေးချစ် အိမ်ကို ခဏ ပြန်ပြီး ရေမိုးချိုးပြီး ပြန်လာမယ်လေ …”

“ အိုကေ..မော်နီကာက ချက်ချင်း ပြန်မထွက်သေးပါဘူး …”

မော်နီကာနဲ့ သွားလာစားသောက်ရတာတွေ ကို သူ သာယာမိနေသည် ။ ကိုယ်ကို ယိမ်းနွဲ့လိုက်ရင်တခစ်ခစ်နဲ့ ကိုယ်လေးလှုပ်ခါပြီး ရယ်လိုက်ရင် တုန်တုန်သွားတဲ့ မော်နီကာရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ခိုးခိုး
ကြည့်မိရသလို မော်နီကာက သူ့အရှေ့က လျောက်သွားရင် တုန်ခါနေတဲ့ သေးကျဉ်တဲ့ခါးလေးအောက်က တင်ပါးအိအိကြီးတွေကိုလည်း သူ မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ဘူး ..။

တော်တော် ကိုယ်လုံးလှတာဘဲ…။

တကိုယ်ထဲ နေနေတဲ့သူ့အတွက် မိန်းမနဲ့ မဆက်ဆံဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ..။ နောက်ဆုံး သူအိပ်ခဲ့တဲ့ မိန်းမသည် နွယ်နွယ်ဦး ဖြစ်သည် ။ နွယ်နွယ်ဦးနဲ့ ဝေးသွားတာတောင် တော်တော်ကြာခဲ့ပြီ ။ တနေရာထဲမှာ ကြာကြာမနေနိုင်ဘဲ ဂျစ်ပ်ဆီမလေးလို လိမ့်နေချင်တဲ့ ဂေါ်လီမလေး နွယ်နွယ်ဦးသည် ကြာရှည် သူ့အနားမှာ ဘယ်နေလိမ့်မလဲ ..။ ဒါကိုလည်း သူ စတွေ့စထဲက သဘောပေါက်တာပါ ။ ဒါပေမယ့် နွယ်နွယ်ဦး သူ့အနားက လစ်သွားတော့ ဒိုးသွားတော့ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည် ။

ဒီကြားထဲ တက်စီမောင်းနေလို့ နွယ်နွယ်ဦးလို ဆတ်ကော့လပ်ကော့ ကောင်မလေးတွေ ဟိုတကွေ့ဒီတကွေ့မှာ ဆုံ ကြုံပေမယ့် အီစီကလီ အဆင့်လောက်ပါဘဲ ..။ နွယ်နွယ်ဦး ကို ဟိုတလောက တက်စီမောင်းရင်း တနေရာမှာ ပြန်ဆုံတယ် ။ ယောကျ်ားတယောက်နဲ့
ဟိုတယ်မှာ လိုက်အိပ်ဖို့သွားတာကို သူက လိုက်ပို့ပေးရတာ ။ အင်း..နွယ်နွယ်ဦးလဲ လိုင်း ဘဝ လုံးလုံး
ရောက်သွားပြီ ထင်တာဘဲ ။ ဖုန်းနံပါတ် ပေးပေမယ့် သူ မခေါ်ဖြစ်ပါဘူး ။

သူ တကယ် လက်ထပ်ဖို့အထိ စဉ်းစားခဲ့တာက မိပိုး ပါ ။

မိပိုးကို သူ တကယ့်ကို ချစ်ခဲ့သည် ။ မိပိုးကို အရမ်းချစ်ပြီး မိပိုးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတုံးမှာ သူ အလုပ်ပြုတ်သည် ။

မင်းခစား ကမ်းနားသစ်ပင် ဆိုသလိုဘဲ သူသည် တက်တုံးကလဲ တဒိုင်းဒိုင်း တက်သွားခဲ့သည် ။ ကျချင်တော့လဲ ဝုန်းကနဲ ပြုတ်ကျသည် ။ ရုတ်တရက် ဖြစ်ပျက်သွားသည် ။

သူကလည်း သူ အလုပ်ပြုတ်တာ “ မိပိုး ” နဲ့ သူနဲ့ဖြစ်ခဲ့လို့ ပြုတ်တာလို့ ထင်မိသည် ။

ရင်းနှီးသူတွေ… သူနဲ့ မိပိုးတို့ ဖြစ်ပျက်တာတွေကို အတွင်းကျကျ သိတဲ့လူတွေကလည်း ဒါ မိပိုးရဲ့ အဖေကြီး “ ဦးကျော်ဇော ” ရဲ့စနက် လက်ချက်ဘဲ…လို့ ခန့်မှန်းကြသည် ။ ဦးကျော်ဇောက ရေအိုင်ကြီးကို သဲကန္တာရ လွင်ပြင်ကြီး တခုအဖြစ် ပြောင်းလဲပစ်နိုင်သလို သဲကန္တာရ လွင်ပြင်တခုကိုလည်း ရေအိုင်ကြီးအဖြစ် ပြောင်းလဲနိုင်တဲ့ လူကြီး ..။ သူနဲ့ မိပိုးတို့ တယောက်နဲ့တယောက် ဘယ်လိုမှ မခွဲမခွာနိုင်အောင်ဘဲ တအား ချစ်နေကြတဲ့အချိန်
မိပိုးရဲ့ အဖေကြီးက သူ့ကို “ မင်း အလုပ်ပြုတ်သွားအောင် လုပ်နိုင်တယ်…မင်းအလုပ်ကို မင်း ချစ်ရင် ငါ့သမီးနဲ့ အဝေးဆုံးမှာ နေပါ ..နောက်မှ အဆိုးမဆိုနဲ့ ” လို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် သတိပေးခဲ့တယ်လေ ..။

မိပိုးနဲ့သူနဲ့က ရှေ့ဆက်တိုးကြသည် ။ မိပိုး အဖေကြီးက လူမိုက်ငှားပြီးတောင် နှိပ်ချင်တာ ။ နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ သူနဲ့ မိပိုးကို ခွဲကြသည် ။

အဲဒီတုံးက …။
သူ အလုပ်ကောင်း ရာထူးရှိတဲ့ အချိန်မှာ ရာထူးအရ ရထားတဲ့ အိမ်ကလဲ ကြီးတော့ ကျယ်တော့ဆွေမျိ ုးထဲကရန်ကုန်မှာ ကျောင်းလာတက်ချင်တဲ့ တူတွေ တူမတွေကို သူ့အိမ်ကနေ ကျောင်းတက်ကြဖို့ သူ လက်ခံခဲ့သည် ။
မိဘနဲ့ မောင်နှမ မရှိတဲ့ သူက တယောက်ထဲသမား မဟုတ်လား ။
သူ့အတွက်လဲ ဒီကလေးတွေက အိမ်မှာ လှဲကျင်းချက်ပြုတ် ၀ိုင်းကူလုပ်ပေးကြတော့ သူလည်း ထမင်းချက်ပေးမယ့်လူ ..အဝတ်လျော် မီးပူထိုးပေးမယ့်လူတွေ ရပြီး အဆင်ပြေခဲ့သည် ။ သူက ဗလကြီးလို့
ခေါ်တဲ့တူဝမ်းကွဲတော်တဲ့ ရန်နောင်မိုး နဲ့ တူမဝမ်းကွဲတော်တဲ့ အေးမြသာ တို့ သူ့အိမ်မှာ လာနေသည် ။

သူ့တူမဝမ်းကွဲ အေးမြသာ သည် ပင်ကိုယ်ဉာဏ်ကလည်း ကောင်း..ကြိုးလဲ ကြိုးစားလို့ ကျောင်းမှာ အမြဲ ထူးချွန်တဲ့ အဆင့် ကျောင်းသူတယောက် ဖြစ်လို့ အေးမြသာကို ခေါ်ထားရကျိုးနပ်သည် လို့ သူထင်ခဲ့သည် ။
“ မိပိုး”သည် အေးမြသာရဲ့ သူငယ်ချင်း ။

အေးမြသာနဲ့ မိပိုး တအား ခင်ကြချစ်သွားကြတော့ အေးမြသာနဲ့ မိပိုး တအား တွဲသည် ။ အေးမြသာ ဆီကို မိပိုး စစချင်း လာလည်ချင်တော့ အေးမြသာက..“ ဦးဦး…အေးမြ သူငယ်ချင်းက အိမ်လာလည်ချင်လို့…ရမလား
ဟင်..ဦးဦး ခွင့်ပြုမလား…” လို့ လာမေးခဲ့သည် ။

သူကလဲ အေးမြသာလေးက စာလဲတော် အလိုက်လဲ အရမ်းသိလို့ သူငယ်ချင်းနဲ့ ပျော်ကြပါစေ ဆိုပြီး လာခွင့်ပြုခဲ့သည် ။ အေးမြသာ စစချင်း ခေါ်လာတုံးကထဲက “ မိပိုး ” ( သို့မဟုတ် ) ပိုးဒါလီဆွေသည် ညှို့အားကောင်း
တဲ့ စွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ ကောင်မလေး တယောက်ဆိုတာ သူ သတိထားမိခဲ့သည် ။

အေးမြသာ က သူ့အိမ်မှာ လာနေပြီး ကျောင်းတက်ရတဲ့ နယ်က နွမ်းပါးတဲ့ မိဘတွေကနေ ပေါ်က်ဖွားခဲ့တဲ့မိန်းကလေး ..။ မိပိုးကတော့ ရာထူးကြီး ပုဂ္ဂိုလ်ကြီး တယောက်ရဲ့ သမီး ။ လူဂုဏ်တန်တွေ နေတဲ့ နံမည်ကြီး
ရပ်ကွက်မှာ ခြံကျယ်ကျယ် တိုက်ကြီး အိမ်ကြီးနဲ့ နေတဲ့သူ..။

အေးမြသာက စာတော်တော့ မိပိုးကို စာကျက်တဲ့အခါ ကူညီတယ် ။ မသိတာ ရှင်းပြ သင်ပြတယ် ။ မိပိုးက
အေးမြသာကို အထင်ကြီးတယ် ။ အားကိုးတယ် ။ မိပိုးက ဉာဏ်ကောင်းပေမယ့် ပေါ့တယ် ။ လုပ်ချင်တာတွေ များနေတယ် ။ သီချင်း..ဗီဒီယို ..ဂိန်းတွေကလည်း တဖက်က လုပ်သေးတာကိုး ။
အေးမြသာကတော့ ကိုယ့်ဘဝ ကိုယ်သိပြီး ကျောင်းစာကိုဘဲ အပတ်တကုတ် ကြိုးစားတယ် ။ ကျောင်းဆင်းရင် အေးမြသာ နဲ့ အိမ်လိုက်လာပြီး စာကျက်တယ် ။ နောက်ကျတော့ မိပိုး အေးမြသာနဲ့ ညလာအိပ်တယ် ။ စာအတူတူ ကျက်ကြတယ် ။ မိပိုးနဲ့ သူနဲ့လည်း တစတစနဲ့ ခင်မင်လာတယ် ။

သူကလည်း အေးမြသာနဲ့ မိပိုးကို ကြေးအိုးတို့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲတို့ လိုက်ကျွေးတတ်သလို မိပိုး အိမ်က လာမကြို
အားရင် သူ မိပိုးကို အိမ်လိုက်ပို့တတ်တယ် ။ မိပိုးသည် အဖိုးတန် ကား အကောင်းစား စီးတဲ့ မိသားစုက ဖြစ်ပေမယ့် မိပိုးရဲ့ အမေက ကိစ္စဝိစ္စတွေက အရမ်းများလို့ တခါတလေ မိပိုးကို ကြိုတာ နောက်ကျတတ်သည် ။ မိပိုးကို အိမ်လိုက်ပို့တဲ့အခါ များသောအားဖြင့် အေးမြသာလည်း ပါတတ်ပေမယ့် တခါတလေ အေးမြသာ စာအရေးတကြီး လုပ်စရာ ရှိရင် မလိုက်လာဘဲ သူကဘဲ မိပိုးကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးခဲ့တယ် ။

မိပိုးနဲ့ သူနဲ့ သံယောဇဉ် ဖြစ်သွားတယ် ။ ချစ်မိသွားကြတယ် ။
သူ့လို အသက်ကြီးတဲ့လူနဲ့ မိပိုးရဲ့ မိဘတွေက ဘယ်သဘောတူလိမ့်မလဲ ။
မိပိုးနဲ့ စကြိုက်ကြကထဲက မိပိုး မိဘတွေက သဘောတူကြမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူသိပြီးသားပါ ။
မိပိုးရဲ့ မိဘတွေက သူ့ကို ခါးခါးသီးသီး မုန်းကြတယ် ။ သူ့ကို မိပိုးနဲ့မဆက်ဆံဖို့..ဝေးဝေးနေဖို့ ပြောကြတယ် ။ မိပိုးကို ဆက်ချစ်ရင် ဘာလုပ်ပစ်မယ်…ဘာညာနဲ့ ခြိမ်းခြောက်ကြတယ် ။ သူနဲ့ မိပိုးက မပြတ်နိုင်ကြဘူး ..။

မိပိုးမိဘတွေရဲ့ လက်ချက်ကြောင့် သူ အလုပ်ပြုတ်ရတာ ဆိုတာ သေချာသလောက်ပါဘဲ ။
တချို့ကတော့ အလုပ်ဘဲ ပြုတ်တာ ကျေးဇူးတင်ရမည်တဲ့…။ တချို့လူတွေဆို အမှုဖြစ် ထောင်နန်းပါ စံကြရသည်တဲ့ ..။ သူတို့ ပြောကြတာလဲ ဟုတ်ပါသည် ။ မိပိုး မိဘတွေက “ လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ် ”တဲ့ လူတွေ ..အသိုင်းအဝိုင်းကောင်းတဲ့ လူတွေ ဆိုတော့ သူ့လို လူကို အလုပ်က ဖယ်ရှားဖို့ ကိစ္စက သိပ် မခဲယဉ်းဘူးပေါ့ ။
အင်း..အမှုဆင်ပြီး ထောင်ထဲ မထည့်တာဘဲ တော်သေးတယ် လို့ ဆိုရမှာပေါ့ ..။

သူက အလုပ်ရှိတုံးမှာ ဂွင်မရိုက်ခဲ့..မဖန်မကြံခဲ့ဘူး ..။ ဒါကြောင့် အလုပ်လည်း ပြုတ်ရော စုပြီးဆောင်းပြီးသား မရှိလှဘူး။ အစိုးရ ပေးထားတဲ့ အိမ်ကြီးလည်း မရတော့ဘူး..။ ပြုတ်တာနဲ့ ချက်ချင်း ဖယ်ပေးရတယ် ။

ကိုယ်တောင် နေစရာ မရှိတော့ အိမ်မှာ လာနေတဲ့ အေးမြသာ အပါအဝင် တူ တူမ ဝမ်းကွဲတွေကို မင်းတို့လည်း
ကိုယ့်လမ်း ကိုယ် လျှောက်ကြတော့..လို့ သူပြောလိုက်ရတယ် ။

အလုပ်ပြုတ်ခါစက သိပ်မဆိုးလှပေမယ့် ပရုပ်လုံးလို တဖြေးဖြေးနဲ့ လုံးပါးပါးလာသည် ။ အလုပ် မရှိတော့လဲ လူတွေက သူ့ကို အရင်လို မခင်ကြတော့ဘူး .။ အပြင်က စီးပွားရေး လုပ်နေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင် ခင်မင်ခဲ့သူတွေကို အလုပ်တောင်းကြည့်တော့လည်း အဆင်မပြေဘူး ။ မရဘူး ။ အကူအညီ မပေးကြတဲ့အပြင် လူကိုတောင် နှိမ်လိုက်ကြသေးသည် ။ အလုပ်ရှိစဉ်တုံးက ဘာလို့ “ မဝါးသလဲ ” လို့ အပြစ်တောင် တင်လိုက်ကြသေးသည် ။ အလုပ်မရှိမှဘဲ လူတွေက လူကို ခင်တာ မဟုတ်ဘဲ ရာထူးကို ခင်မင်ကြတယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားရသည်။

နောက်ဆုံး..တိုက်ခန်းနဲ့ကားတစီးကျန်နေသေးတဲ့အချိန် ဒီကားနဲ့ သူ ပရိုက်ဘစ်တက်ဆီ မောင်းစားရတော့သည် ။ တချို့ဘော်ဒါတွေကတော့ သူ့ကို တက်ဆီမောင်းနေတာ တွေ့လို့ အံ့သြနေကြသည် ။ သည်ထက်ကောင်းတဲ့
အကြံ မရှိတော့ဘူးလား..။ သူ့အပေါင်းအသင်းတွေ မိတ်တွေနဲ့ တခုခု ဒီထက် မြင့်တာ မလုပ်ဖူးလား ..မကြံနိုင်ဘူးလားလို့ မေးကြတာပေါ့ ။

သူက တက်ဆီမောင်းတာကို သဘောကျသည် ။ အခုနောက်ပိုင်း ကားတွေ များလာပြီး လမ်းတွေ ပိတ်ဆို့လာ
တော့ တက်ဆီအလုပ်လည်း သိပ်မကောင်းတော့ဘူး ။

သူအလုပ်ပြုတ်ပြီး နေစရာရှာ..အလုပ်လိုက်ရှာနေတဲ့အချိန်မှာဘဲ မိပိုးကို နိုင်ငံခြားကို ကျောင်းတက်ဖို့ လွှတ်လိုက်
တဲ့ သတင်း သူကြားရသည် ..။ အဲဒီအချိန်ထဲက မိပိုးနဲ့ သူ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့သည် ။

အလုပ် ရပ်နားခံလိုက်ရတဲ့ အချိန် သူ စိတ်လေလွင့်ပြီး ခြေဦးတည့်ရာ လျောက်သွားနေခဲ့ချိန် နွယ်နွယ်ဦးနဲ့တွေ့သည် ။ နွယ်နွယ်ဦး က သူ့လိုဘဲ ဦးတည်ရာမရှိ လွင့်နေတဲ့ လိမ့်နေတဲ့ ကောင်မလေးတယောက်ဆိုတော့ သူ့ကားပေါ်ပါလာသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက် ပေါင်းမိသွားသည် ။ အလုပ်ပြုတ်ပေမယ့် သူ့လက်ထဲမှာက ပိုက်ဆံရှိနေတော့ ပိုက်ဆံကြောင့် သူနဲ့ နွယ်နွယ်ဦးတို့ လိမ့်နိုင်နေသည် ။

“ ဦးလေးချစ်…”

မော်နီကာ့ခေါ်သံကြောင့် သူ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။ အတိတ်ကဖြစ်ရပ်တွေ ဆီက မျက်မှောက်
အချိန်ဆီကို သူ ဖျတ်ကနဲ ပြန်ရောက်လာသည် ။

မော်နီကာရဲ့ ၀ိုင်ဖန်ခွက်သည် ပြောင်သလင်းခါနေပြီ ။

“ မော်နီကာ ….ဘာပြောလိုက်လဲဟင် …”

“ ဦးလေးချစ်..ဘာတွေ စဉ်းစားနေလဲလို့ ..”

“ အော်..အဟင်း…..မစဉ်းစားပါဘူး …အဟဲ….”

“ ဟုတ်လို့လား…မော်နီကာ ခေါ်နေတာတောင် ဦးလေးချစ် မသိဘူး ..”

“ ဆောရီး…မော်နီကာ…အတွေးလွန်သွားလို့…”

“ ဦးလေးချစ်က တော်တော် တွေးတတ်တယ်နော်..တွေးစရာ ဆွေးစရာလေးတွေ ရှိတယ်နဲ့ တူတယ် …….မော်နီကာတို့…သွားကြမလား …”

“ ဟုတ် …သွားလေ …”

အရင်တုံးက မိန်းမချောလေးတွေ ဖြစ်တဲ့ မိပိုးတို့ နွယ်နွယ်ဦးတို့ သူ့ဆီကို ရောက်လာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခိုနားခဲ့ကြသည် ။ ပြီးတော့ နုတ်မဆက်ဘဲ သူ့ကို ထားခဲ့ပြီး အဝေးကို ထွက်ခွာသွားခဲ့
ကြသည် ။ အခုလဲ မော်နီကာ ဆိုတဲ့ မိန်းမချောလေး နဲ့ သူ နီးနီးစပ်စပ် ဆုံတွေ့နေရပြန်ပြီ ။ သူနဲ့
အတူတူ မြန်မာပြည်က မြို့တွေ တော်တော်များများကို အတူတူ ကားတစီးနဲ့ ခရီးထွက်ဦးမတဲ့ ..။ မော်နီကာနဲ့ သူ့ဆက်ဆံရေးက ကားငှားစီးတဲ့သူနဲ့ ကားမောင်းပေးသူ အနေအထားမို့ အရင်မိန်းမချောလေးတွေ လိုတော့
ဖြစ်လာလိမ့်မယ် မထင်ပါဘူး ..။

မိန်းကလေး ချောချောလှလှလေးတွေနဲ့ နီးနီးစပ်စပ် အခုလို နေပြီးရင် သံယောဇဉ်တွေ ပိုလာပြီး ခွဲခွာသွားရရင်ရင်ထဲမှာ ခံစားရဦးမှာကို မကြာခဏ ကြုံဖူးခဲ့ရလို့ တတ်နိုင်ရင် ကင်းကင်းဝေးဝေး နေတာက ပိုကောင်းလိမ့်မယ်
လို့ သူ စဉ်းစားမိခဲ့ပေမယ့် အခုလဲ မောနီကာကို စေတနာရေစီးကမ်းပြို ထမင်းဟင်းတွေ ချက်ကျွေးမိပြန်ပြီ။ အမှတ်သညာမရှိတဲ့ ငါပါလား…လို့လည်း စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မိတယ် ။

ဟိုတုံးက နွယ်နွယ်ဦးနဲ့ လိမ့်ခဲ့ကြတာတွေကို သတိရမိသည် ။ ခြေဦးတည့်ရာ ကားဦးတည့်ရာ တမြို့ပြီး တမြို့
လိမ့်တာ ။ ကြုံရာ ဟိုတယ်မှာ ဝင်အိပ် ကြုံရာဆိုင်မှာ ဖြစ်သလိုစား…စိတ်တွေ လေချင်တိုင်းလေခဲ့သည် ။

စိတ်ဆိုတာလဲ အဆန်းသား ။
တမင်ကလာ မေ့ထားတဲ့ အတိတ်က ဖြစ်ရပ်တွေက ပြန်ပြန်ပေါ်လာပြန်သည် ။

နွယ်နွယ်ဦး နဲ့ စတွေ့တဲ့အကြောင်း ….. ။ ဂေါ်လီနှစ်လုံး မတော်တဆ တိုက်မိကြတာ ..။ နှစ်ယောက်လုံးက လိမ့်ချင်တိုင်း လိမ့်နေတဲ့လူတွေလေ ..။

အလုပ်ပြုတ်..စိတ်တွေ လေပြီး ကားတစီးနဲ့ လျောက်လိမ့်နေတဲ့သူ နဲ့ ဟစ်ပီဆန်ဆန် နေနေတဲ့ လျှောက်လိမ့်နေတဲ့.. နွယ်နွယ်ဦး တွေ့ဆုံကြတဲ့အချိန်……။

နွယ်နွယ်ဦးသည် သူ့ကားပေါ် ပါလာခါစက သူ့ကို ပိုက်ဆံပေါပေါ သုံးနိုင်

တဲ့ ဘောစိတယောက် အနေနဲ့ဘဲ အဖေါ်အဖြစ် လိုက်တဲ့သဘော ..။ သူက တကယ်တော့ ပိုက်ဆံ ချမ်းသာတဲ့

ဘောစိ မဟုတ်ဘူး ..။ သူက စုမိဆောင်းမိတော့ ရှိပေမယ့် သူဌေးတယောက်လိုတော့ မသုံးဖြုန်းနိုင်ပါဘူး ။

အလုပ်ပြုတ်လို့ စိတ်ညစ် စိတ်လေလွင့်လို့သာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိသေးလို့ ..ပိုက်ဆံလျှောက်သုံးနေတဲ့လူ ..။

နွယ်နွယ်ဦးသည် လိမ့်နေတဲ့ စော်လေး ဆိုပေမယ့် လမ်းဘေးက ဂေါ်လီလေး တယောက်လိုလဲ မဟုတ်

ဘူးဆိုတာ စတွေ့စကထဲက သူသိခဲ့သည် ။

သူ ဂေါ်လီမလေးတွေ တွေ့ဖူးခဲ့ပါသည် ။ အများကြီး ..။

နွယ်နွယ်ဦးက သူတို့ပုံစံလို မဟုတ် ။ သားသားနားနား အထက်တန်းကျကျနေခဲ့ဘူးတဲ့ ပုံပေါက်သည် ။ စာလည်း တတ်သည် ။ သူ့လိုဘဲ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ လွင့်ချင်နေတဲ့ဟာလေး နေမှာပါ ..လို့ သူတွေးထင်ခဲ့သည် ။

ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းက မြို့လေးတမြို့မှာ ပထမဆုံး ညအိပ်ရပ်နားကြတော့ အသစ်ဆောက်ထားပြီး ဖွင့်ခါစ ဟိုတယ်လေး မှာ သူတို့ တည်းကြသည် ။ သူက နွယ်နွယ်ဦးကို အခန်းသပ်သပ် ငှားပေးမလို့ ပြင်တော့

နွယ်နွယ်ဦးက ..“ ဘာလို့ ပိုက်ဆံ ပိုသုံးမှာလဲ..ဘာလဲ..ဦးက နွယ်ဦးနဲ့ တခန်းထဲ မအိပ်ချင်ဘူးပေါ့လေ ..”

လို့ ပြောလို့..“ မဟုတ်ပါဘူး ..” ဆိုပြီး သူ တခန်းထဲ ယူလိုက်ခဲ့သည် ။

နွယ်နွယ်ဦးသည် ရေမိုးချိုး အလှပြင်ပြီးသောအခါ တော်တော့်ကို လှတဲ့ ကောင်မလေး ဆိုတာ သူ သိ

လိုက်ရသည် ။ ဟိုတယ်ခန်းလေးထဲမှာ နွယ်နွယ်ဦးနဲ့အကြိမ်ကြိမ် အချစ်လွန်ခဲ့တာ ကာမရေယဉ်ကျောမှာ အမျောကြီး မျောခဲ့တာ နွယ်နွယ်ဦးက စလို့ ဖြစ်ခဲ့တာလို့ ပြောရမည် ။

နွယ်နွယ်ဦးကအဝတ်တထည် ကိုယ်တခုနဲ့ လွင့်ချင်သလို လွင့်နေတဲ့ ခရီးသွား မိန်းကလေး တယောက်မို့ အဝတ်လဲစရာ မပါဘူး ။ သူမ အဝတ်တွေကလဲ ညစ်ပေနံစော်နေပြီ ဆိုတော့ ရေချိ ုးရင်း ဝတ်လာတဲ့

အဝတ်အစားတွေကိုလျှော်ဖွတ်ပြီး ရေချိ ုးခန်းထဲမှာ အခြောက်လှမ်းတယ် ။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ကို ကိုယ်မှာ ပတ်ရစ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ် ။ အချိုးကျတဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူ ဝင်းဝင်း တွေက အရမ်းကို လှနေသည် ..။

“ မတတ်နိုင်ဘူး..ဦးရယ်…အဝတ်တွေ ခြောက်တဲ့အထိတော့ နွယ်ဦး ဒီလိုဘဲ ခဏနေရလိမ့်မယ်…” လို့ ပြောတယ် ။ ရင်ညွန့်ဖွေးဖွေးနဲ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေက သူ့စိတ်တွေကို ခြောက်ခြား တုန်လှုပ်စေသည် ။

ဒီမျက်နှာသုတ်တဘက်ကြီးအောက်မှာ ဘာမှ မရှိဘူး ဆိုတဲ့ အသိကလဲ သူ့စိတ်တွေကို ယိမ်းယိုင်စေသည် ။

နွယ်နွယ်ဦး ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ သူ့အနားကို ကပ်လာပြီး “ ဦး..ရေချိုးလေ …နွယ်ဦး ချိုးပေးရမလား ..

ဟို…ယိုးဒယားက ရေချိုးခန်းတွေမှာလိုလေ ..” လို့ ပြောင်ချော်ချော်နဲ့ စသလို ပြောလိုက်သည် ။

“ နွယ်ဦးက ယိုးဒယား ရောက်ဖူးလို့လား…”

“ဟီး…ရောက်တော့ မရောက်ဖူးပါဘူး…ကြားဖူးတာပါ …ပြန်လာတဲ့ သင်္ဘောသားတွေ ပြောပြောပြကြတာလေ…”

ရေချိုးပြီးကာစ နွယ်နွယ်ဦးဆီက ခေါင်းလျှော်ရည်အနံ့နဲ့ ဆပ်ပြာအနံ့တွေ ရလိုက်သည် ။

“ ဦး..”

“ ဟင် …ဘာလဲ..နွယ်ဦး…”

သူ့ကို မကြည့်မိအောင် တဖက်ကို မျက်နှာလွှဲပြီး နေနေတာကို လာခေါ်နေပြန်သည် ။

“ မာဆတ် သွားဖူးလား ..”

“ အင်း…သွားဖူးတယ် …”

“ ယိုးဒယားမှာကောလား…”

“ ဟာ..နွယ်ဦး..ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ….”

“ ခိခိ….ဦး မာဆတ်လုပ်ခံချင်လား..နွယ်ဦး ဦးကို မာဆတ် လုပ်ပေးမယ်လေ…..ခိခိ….ဦးက မုန့်ဖိုးပေး….”

“ ရတယ်..နေပစေ ..”

“အို..ဦးကလဲ..လာပါ …လာ..လာ…ဦး အကျ ႌ ချွတ်လိုက်..ကုတင်ပေါ် မှောက်အိပ်ပေး….အို..လာပါ..ဦးကလဲ…”

နွယ်နွယ်ဦးက အကျ ႌကြယ်သီးတွေကို လာဖြုတ်..အကျ ႌကို ချွတ်ပေးသည် ။

“ ဦး….ဘောင်းဘီ လည်း ချွတ်လိုက်…”

သူ့ဘောင်းဘီမှာ စည်းပတ်ထားတဲ့ ခါးပတ်ကို နွယ်ဦးက ဖြုတ်ဖို့ လက်ကမ်းလာသည် ။

ဘောင်းဘီရှည်ကို ချွတ်လိုက်ရပေမယ့် နွယ်နွယ်ဦးရှေ့မှာမို့ စိတ်တွေကတော့ တမျိုးကြီးဘဲ ။ ရှက်သလိုလို ..။

အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုတော့ နွယ်နွယ်ဦးက မချွတ်ခိုင်း ။

ကုတင်ပေါ် မှောက်အိပ်ပေးလိုက်တဲ့ သူ့ဘေး ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး စနှိပ်ပေးသည် ။ သူကလည်း အနှိပ်ခံရတာ ကြိုက်တာနဲ့ နွယ်ဦး နှိပ်ပေးတာကို မငြင်းတော့ဘူး ။ သူ့လက်တဖက်နဲ့ အဝတ်မဲ့နွယ်ဦးရဲ့ ပေါင်တန် အေးစက်စက်လေး ထိနေသည် ။

နွယ်နွယ်ဦးသည် တော်တော့်ကို အနှိပ်ကောင်းသည် ။ တကယ်ဘဲ မာဆတ်မှာများ လုပ်ခဲ့ဘူးသလား မသိဘူး ။

“ ကောင်းလား…ဦး….”

“ အင်း..ကောင်းတယ်…နွယ်ဦးက အရမ်း နှိပ်တတ်တာဘဲ….”

“ ခိခိ..မုန့်ဖိုးပေးရမယ်နော..ဦး..”

“ အင်း..ပေးမှာပေါ့…”

“ ဟေး..ဒါမှ နွယ်ဦး ရဲ့ ဦး …”

နွယ်ျနွယ်ဦးက ခါးနဲ့ ပေါင်တွေကို ဆက် နှိပ်ပေးနေရင်း ဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ် မသိ ..သူ့တင်ပါးတွေကို လက်သဲနဲ့ ဖွဖွ ကုတ်ခြစ်ပြီး “ ဦး….ဟက်ပီး အန်းဒင်း..မာဆတ်နေရာတွေမှာ လုပ်ပေးတာ …” လို့ မေးလိုက်လို့

သူ တုန်လှုပ်သွားတယ် ။

“ မသိဘူး…နွယ်ဦး..ဘာလဲ အဲဒါ…”

“ အို..ဦး မသိဘူး ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး…ခိခိ…ဦး ညာနေတာ …”

“ မညာပါဘူး…မသိလို့ မသိဘူး ပြောတာ..ဘာလဲ နွယ်ဦး သိရင် ပြောပြလေ …”

“ ဦး ဖြစ်ချင်ရင် နွယ်ဦးက လုပ်ပေးမလို့ …”

နွယ်နွယ်ဦး စကားကြောင့် သူ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားသလို ထကြွသွားရသည် ။ နွယ်ဦးကို သူ စိတ်လာနေတာဟိုး စတွေ့စကထဲကဘဲလေ ။ နွယ်ဦး အခုလို မျက်နှာသုတ်ပုဝါလေးဘဲ ပတ်ထားပြီး သူ့ကို နှိပ်ပေးနေတော့ သူ့
စိတ်တွေက အရမ်းကို ထကြွ သောင်းကျန်းနေတာ ..။ အခုလို နွယ်ဦးက ( ဟက်ပီးအန်းဒင်း ) လုပ်ပေးချင်တယ်လို့ ပြောလာတော့ သူ့ပေါင်ကြားက လက်နက်က တအား ထကြွလာတော့တာဘဲ ..။

“ အင်း..လုပ်ပေးလေ ..”

ခေါင်းစောင်းငဲ့ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ နှာခေါင်းဖျားထိပ်လေးမှာ ပန်းနုရောင်သန်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံ ရှိတယ် ။

တော်တော်ကြာကြာ မှောက်ရက် အနေအထားနဲ့ နှိပ်ပေးနေပြီး…“ ဦး…ပက်လက်လှန်ပေး …” လို့ ပြောလိုက်သည်။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ အသံတွေ တုန်ခါနေသလိုဘဲလို့ ထင်မိသည် ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့ပစ္စည်းကလည်း မာကျောထောင်မတ်နေပြီ ဆိုတော့ ပက်လက်လှန်လိုက်ရင် ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်နေတော့မှာ ။

“ မုန့်ဖိုးပေးဖို့သာ ပြင်ထား…ဦးရဲ့ တင်းနေတာတွေကို လျှော့ပစ်ပေးမှာ…ခိခိခိ….”

“ အင်း …”

နွယ်နွယ်ဦးက အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်တော့ အဆင်ပြေပြေ ကျွတ်သွားရအောင် သူက ဖင်ကို ကြွပေးလိုက်တယ် ။ တုတ်တုတ်ခဲခဲ ရှည်မျောမျောကြီး ဘန်းကနဲ ပေါ်လာတယ် ။ အကြောကြီးတွေ ထင်းထင်းကြီး ထောင်ထ
နေပြီး ထိပ်ဖူးနီညိုညို အထစ်ကြီးရဲ့ ထိပ်က အပေါက်ကနေ အရည်ကြည်တွေ စိမ့်စီးကျနေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ကြည့်ပြီး နွယ်နွယ်ဦး တံတွေးမြိုချလိုက်တာ သူ တွေ့လိုက်ရတယ် ။

မိပိုးနဲ့ ချစ်ခဲ့ကြတဲ့ အချိန်တွေတုံးက မိပိုးလည်း အခု နွယ်နွယ်ဦး ချွတ်ပေးသလိုဘဲ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို
ချွတ်ပေးခဲ့ဘူးတာတွေကို ဖျတ်ကနဲ ပြန်သတိရမိသွားတယ် ။ အင်း..မိပိုးလည်း နိုင်ငံခြားမှာ ဘဲတွေဘာတွေ ရနေလောက်ရောပေါ့ ..။

နွယ်နွယ်ဦးက “ အိုး..ဦးရယ် …နဲတာကြီး မဟုတ်ပါလား….” လို့ တိုးတိုးလေး လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့ပစ္စည်းကြီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတယ် ။ ပြီးတော့ ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို လက်ချောင်းလေးတွေက ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦရဲ့ အပွတ်အသပ်တွေက တကယ့်ကို ခံလို့ကောင်းတယ် ။

နွယ်နွယ်ဦးက လိင်တန်ကို မထိမတို့သေးဘဲ လိင်တန်နဲ့ကပ်ရက်ဖြစ်နေတဲ့ပေါင်ရင်းသားတွေ..ဆီးစပ်နေရာတဝိုက်ကို ဖွဖွ
လေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက် လက်သဲလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေး ကုတ်ခြစ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ လိင်တန်ချောင်းလည်းငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ထထလာတယ် ။

နွယ်နွယ်ဦးက ကျေနပ်သလို ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်ပေးနေပြန်တယ် ။ သူ့စိတ်ထဲမှာ နွယ်နွယ်ဦးကို သူ့လိင်တန်ကို ကိုင်စေချင်လှပြီ ။ သို့ပေမယ့် နွယ်နွယ်ဦးက လိင်တန်ကို မကိုင်သေးဘဲ တခြားနေရာကိုကို ပွတ်သပ်ကုတ်ခြစ်ပြီး သူ့စိတ်တွေ ပိုထလာအောင် လုပ်နေတယ် ။

နွယ်နွယ်ဦးက ဂွေးစေ့တွေအောက်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး မထိတထိ ပွတ်လိုက် ကုတ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေပြန်
တော့ တဏှာစိ်တ်တွေက ထိန်းလို့ မရတော့ဘူး ။ လက်တဖက်နဲ့ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါစကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်မိတယ် ။

“ အို …ဦး……ကဲလိုက်ထာ ..”လို့ နွယ်နွယ်ဦး ပါးစပ်က ထွက်သွားပေမယ့် ကုတင်ဘေးကို လျောကနဲ ကျသွားတဲ့
မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ပြန်မကောက်ဘူး ။ တင်းမာလုံးကြွနေတဲ့ ရင်သားလှလှကြီးတစုံကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတာ အရမ်းသဘောကျမိတယ် ။

နွယ်နွယ်ဦးက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ “ ဘာလဲ..ကြိုက်လား…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ သူက “ အရမ်းမိုက်တယ်ကွာ…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

“ ကိုင်ချင်ကိုင်လေ….”
အဖျားနားမှာ အပေါ်ကို ကော့ကော့လေး ဖြစ်နေတဲ့ နွယ်ဦးရဲ့ ရင်သား လုံးလုံးတင်းတင်းတွေကို လက်နဲ့ ကိုင်မိရတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှိတ်သွားတယ် ။ သူ့ရင်သီးလေးတွေကို လက်မ လက်ညှိုးနဲ့ ဖိပွတ်တော့ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ မဟတဟလေး ပွင့်ဟပြီး “ အင်း..ဟင်…အို…အာ….”ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေ ညည်းတယ် ။

သူ့ဂွေးအုနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပေးလာတဲ့ လက်တွေက တန်ဆာထိပ်ပိုင်းကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ သူကလည်း
နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ရင်စိုင်တခုလုံးကို ဆုပ်ညှစ် နယ်ဖတ်မိတော့ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေဟာ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြီးကိုဘဲ ထကြွလာရပြီး နွယ်နွယ်ဦးက တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတဲ့ တန်ဆာရဲ့ ဒစ်ထိပ်လုံးကို ငုံခဲကာ စုတ်ပါတော့တယ် ။

“ အို…အား..အား…အား…..”

ဒီတခါ အော်ညည်းရတာက သူပါ ။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ တန်ဆာချောင်းကို လှလှပပ စုတ်ပေးချက်တွေက ညည်းရလောက်အောင် ကောင်းလွန်းနေလို့ ။ နွယ်နွယ်ဦး စုတ်ပေးတာတွေက ဝတ်ကျေတန်းကျေ မဟုတ်ဘဲ စေတနာပါတယ် ဆိုတာ သူသိတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ လျာကလေးက သူ့တန်ဆာထိပ်ပိုင်းမှာ ပတ်ခြာလှည့်နေတယ် ။ ဒစ်ထိပ်လုံးကို အမျိုးမျိုး လိနေတယ် ။ ထိပ်က အပေါက်လေးကို လျာထိပ်ဖျားနဲ့ ထိုးထိုး ကလိပေးနေတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦးဟာ တကယ့်ကို အစုတ်တော်တဲ့ အစုတ်ကျွမ်းတဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ပါဘဲ ..။

နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ဟက်ပီးအန်းဒင်းက တကယ်ဘဲ လူကို တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါ တုန်ရင်လှုပ်ရှားသွားစေတယ် ။
သုတ်ရည်တွေ အများကြီး ပန်းထွက်သွားရတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို …။ နွယ်နွယ်ဦးက ဝင်လာသမျှ သူ့သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေကို မြိုချပစ်လိုက်ပြီး ဒစ်ဖျားကို ဆက်ဆက် စုတ်နေတယ် ။ စုတ်ပေးနေတယ် ။ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းရင်း …။

“အား…အား….အား…..အီး…….ဟင်း……အင်း…..အင်း……အင်း…….”

“ ကောင်းသွားလား ဦး…”
“ အင်း…အရမ်းဘဲ..အရမ်းကောင်းသွားတယ် ….. နွယ်ဦးရယ် …”

“ ဦးလေးချစ် …. ”
“ ဟင်…မော်နီကာ….”

“ ခိခိ…ဦးလေးချစ် စဉ်းစားခန်း ဖွင့်နေပြန်ပြီလား …မော်နီကာ ခေါ်တာတောင် မကြားဘူး …”

မော်နီကာ ပြောတာ မှန်နေလို့ သူဘာမှ မဖြေရှင်းတော့ဘူး…။

နွယ်နွယ်ဦး နဲ့ ဆုံခဲ့တာတွေကို သူ ပြန်ပြောင်း သတိရသွားရတာကိုး ..။

မော်နီကာ့ကို ဟိုတယ်ကို ပို့ရမည် ..။

“ ဦးလေးချစ် …မော်နီကာလေ…ဆိုင်က မြန်မာထမင်းဟင်းတွေ စားတာအပြင် အိမ်မှာ ချက်စားကြတဲ့ မြန်မာဟင်း
စားစရာတွေ စားဘူးချင်တယ် …ဦးလေးချစ် စီစဉ်ပေးနိုင်မလား …”

“ ရပါတယ် ..စီစဉ်ပေးလို့ရပါတယ် …မော်နီကာက ဘယ်လိုအစားအစာတွေ စားကြည့်ချင်တာလဲ…”

“မြန်မာ မိသားစုတွေ နေ့တိုင်း စားနေကြတဲ့ ဟင်းတွေ စားစရာတွေပေါ့ …ဆိုင်ကမဟုတ်ဘဲ .. အိမ်မှာ ပုံမှန် ချက်စားတာကို တွေ့ဖူး စားဖူးချင်တာ …ဓါတ်ပုံလဲ ရိုက်ချင်လို့…”

“ ရတာပေါ့ မော်နီကာ…ကျနော့်တာဝန်ထားပါ ..ဘယ်တော့ စပြီး စားချင်လဲ …”

“ ဘယ်တော့ဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ..အဆင်ပြေတဲ့ အခါပေါ့….”

ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်လာသည် ။ မော်နီကာက သူ ခဏနားမည် ..ဦးလေးချစ်လဲ အိမ်ပြန်ပြီး ရေချိုးချင်ချိုး..
မော်နီကာ ပြန်ထွက်ချင်ပြီ ဆိုရင် ဦးလေးချစ်ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်မယ် …. လို့ ပြောသည် ။

သူ ဟိုတယ်က ထွက်တာနဲ့ သူ့အိမ်ဖက်ကို ပြန်မောင်းသည် ။ သူဝယ်နေကျ အိမ်နားက စျေးကလေးမှာ ဝင်ပြီး အသားငါးနဲ့ အသီးအရွက်တွေ ဝယ်သည် ။ အချိန်မရှိလှတာကြောင့် ခပ်သွက်သွက် လုပ်ရသည် ။ အားလုံး ချက်ပြုတ်ပြီး..ရေ မြန်မြန်ပြေး ချိုးရသည် ။ ဟင်းချက်နေရင်း မိပိုးနဲ့ အတူတူ ဟင်းချက်စားခဲ့ကြတာတွေ အမှတ်ရမိပြီး ရင်ထဲမှာ နာကျင်မိရသည် ။
မင်းကလေး ဘယ်ကို ရောက်နေပြီလဲ..မိပိုးရယ် …။

ညနေစာကို မော်နီကာ့ကို သူ့အခန်းမှာ သူ ကျွေးဖြစ်သည် ။ မော်နီကာ ကို အိမ်လိုက်ပြီး သူချက်ထားတာတွေ
လိုက်စားဖို့ ပြောတော့ မော်နီကာက ချက်ချင်းဘဲ စားမယ်လို့ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ပြောလို့ သူ ဝမ်းသာမိရတယ် ။
သူ့အခန်းကို မော်နီကာ့ကို ခေါ်ခဲ့တယ် ။ မော်နီကာက အခန်းကို ဝင်ဝင်ချင်းဘဲ “ ဦးလေးချစ်ရဲ့ ကွန်ဒိုက အရမ်းသန့်တယ်…ကောင်းတယ်…” လို့ ချီးကျူးတယ် ။

ချက်ထားတဲ့ ဟင်းတွေနဲ့ ထမင်းပူပူနွေးနွေးကို မော်နီကာ့ကို ပြင်ကျွေးသည် ။ ကြက်သားနဲ့ ဘူးသီး…ငါးဘတ်မွှေကြော်..သီးစုံပဲဟင်း..ခရမ်းချဉ်သီးသုပ် ..။

“ ဒီဟာတွေ ဘယ်သူချက်တာလဲ..ဦးလေးချစ်လား…”
“ ဟုတ်တယ်..မော်နီကာ…”
“ အိုး…ဦးလေးချစ်က တကယ်တော်တာဘဲ..ဟင်းတွေလည်း ကောင်းကောင်း ချက်တတ်တယ် …စားလို့ ကောင်းလိုက်တာ….”
“ မော်နီကာ ကြိုက်တယ် ဆိုလို့ ဦးလေးချစ် ဝမ်းသာပါတယ် …မပြန်ခင် ထပ် ချက်ကျွေးအုံးမယ်…မော်နီကာ…”
“ ဟုတ်..မော်နီကာ စားမှာ…ဦးလေးချစ်ရဲ့ လက်ရာကို ကြိုက်သွားပြီ…..”

“ ဦးလေးချစ်ရဲ့ ညီမအိမ်ကိုလည်း တခါလောက် ခေါ်သွားပြီး သူတို့အိမ်မှာ ထမင်းကျွေးအုံးမယ်..မော်နီကာ မပြန်ခင်ပေါ့ ….”

“ အိုကေ….”

မော်နီကာက ဟိုတယ်ကို မပြန်ချင်သေးဘူး ။ မော်နီကာ ဘယ်ကို လျှောက်လည်လို့ရအုံးမလဲ…ဦးလေးချစ်..လို့ မေးတယ် ။ ညဖက်ကတော့ တရုတ်တန်းဖက် စည်တာဘဲ..သွားချင်သလား…လို့ မေးတော့ သွားချင်တယ်..ဒက်
ဒီက သူ ငယ်ငယ်က ၁၉လမ်းမှာ ကြေးအိုးတို့ ဆာတေးတို့ သွားသွား စားတယ်..လို့ ခဏခဏ ပြောဘူးတယ်…တရုတ်တန်း ၁၉လမ်းဖက်သွားကြည့်လို့ ရမလား …လို့ ပြောတာနဲ့ မော်နီကာ့ကို တရုတ်တန်းဖက် ခေါ်သွားလိုက်ပါတယ် ။
လသာလမ်းထဲမှာ ကားရပ်ပြီး ဆင်းလျှောက်ကြတယ် ။ လူတွေ ကြိတ်ကြိတ်တိုး စည်ကားနေတယ် ။ ဆီကြော်အနံ့တွေ လှိုင်နေတယ် ။ စကားပြောသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။

လူတွေ ပြည့်ကြပ်တိုးခွေ့လွန်းနေတဲ့ ပလက်ဖေါင်းပေါ်မှာ စျေးဆိုင်တွေ ခင်းရောင်းနေတာ မော်နီကာနဲ့ အတူတူ လျှောက်ကြတော့ မော်နီကာနဲ့ ခဏခဏ တိုးမိ ထိမိ ကိုင်တွယ်မိကြရတယ် ။ မော်နီကာ့တင်ပါးအိအိတွေနဲ့ သူ့လက်ဖမိုးတို့ ခဏခဏ မိတ်ဆက်မိကြရတယ် ။ ၁၉လမ်းက ဆိုင်တွေကို မော်နီကာ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်တယ် ။
ကော်ပီ ဒီဗီဒီချပ်တွေ ရောင်းနေတာကို မော်နီကာ သဘောကျနေတယ် ။ ရုံမတင်သေးတဲ့ ရုပ်ရှင်တွေက ဒီဗီဒီချပ်တွေ အဖြစ် ရောင်းနေကြပြီ ..။

လသာရဲစခန်းက အရမ်းကြီးကို အိုဟောင်း စုတ်ပြတ်သတ် နေတဲ့ ရဲကား တစီးကို မော်နီကာ သဘောကျပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်သွားတယ် .။ ည၁ဝနာရီကျော်မှ မော်နီကာကို ဟိုတယ်ကို ပြန်ပို့ပေးရတယ် ။ မော်နီကာက ညဖက် ကားလျှောက်စီးရတာကို သဘောကျတယ် ။မော်နီကာ့ကို ကန်တော်ကြီးဟိုတယ်ဖက် လှည်းတန်းလမ်းကိုလည်း
ခေါ်သွားတယ် ။ လှည်းတန်းလမ်းမကြီးကလည်း လူတွေနဲ့ ပြည့်နှက် စည်ကားနေတယ် ။

အင်းလျားလမ်း..ဓမ္မစေတီလမ်း..ဦးဝိစာရလမ်းကတဆင့် မော်နီကာ နေတဲ့ ဟိုတယ်ကို ပြန်မောင်းခဲ့လိုက်တယ် ။

ဟိုတယ်ကို ရောက်တော့ ဟိုတယ်ရဲ့ အောက်ဆုံးထပ်က ဘားဆိုင်လေးမှာ တခုခုသောက်ရင်း ထိုင်ရအောင်လို့
မော်နီကာ ပြောပြန်တယ် ။ တကယ်တော့ သူက ဒီအချိန်လို ညဉ့်နက်အထိ ကားဆွဲလေ့မရှိဘူး ။

ဘားလေးက သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ..။ သိပ်အခန်းမကျယ်ပေမယ့် သားသားနားနား ရှိတယ် ။

ဘားထဲမှာခပ်နိမ့်နိမ့်စင်ကလေးပါ်မှာ တီးဝိုင်းတဝိုင်း တီးနေတယ် ။ နိုင်ငံခြားသား တချို့ ထိုင်သောက်နေကြတာ တွေ့ရတယ် ။

မော်နီကာနဲ့ အတူ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတော့ စားပွဲထိုးကောင်လေး ရောက်လာတယ် ။
မျက်စိထဲမှာ ထူးဆန်းနေတာ စားပွဲထိုးကောင်လေးက မြန်မာတိုက်ပုံ ပုဆိုးနဲ့ ဝတ်ထားတာပါ ။

မော်နီကာ ၀ိုင်တခွက်နဲ့ ဘီယာတလုံး မှာလိုက်တယ် ။ ၀ိုင်က မော်နီကာ့အတွက် ဘီယာက သူ့အတွက် ။
အာလူးကြော် တပုဂံလည်း လာချတယ် ။

တီးဝိုင်းက လူငယ်လေးတွေ တီးနေတာ ။ သီချင်းတွေက ဟဲဗီးမက်တယ်လ်တွေ..။ ပုခုံးထိ ရှည်တဲ့ ဆံပင်တွေကို
ရမ်းခါနေအောင် ခေါင်းကို လှုပ်ခါရင်း ဆိုနေတဲ့ အဆိုတော် လူငယ်လေးကို မော်နီကာက အရမ်း သဘောကျသွားတယ် ။ သူဆိုနေတဲ့ သီချင်းက မြန်မာစကားလုံးတွေနဲ့ ဖြစ်ပေမယ့် မူရင်းသီချင်းကို မော်နီကာက သိနေတယ် ။

ခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့ သီချင်းအလိုက်နဲ့ မော်နီကာ ကိုယ်ကို လှုပ်နေတယ် ။ မော်နီကာ့ပုံစံက ဟဲဗီးမက်တယ်လ်တွေ ကြိုက်မယ်လို့ မထင်ရဘူး ။

ဂစ်တာတီးတဲ့သူတွေရော ဒရမ်မာရော ကီးဘုတ်တီးတဲ့လူရော အားလုံး တပုံစံထဲဘဲ။ ဆံပင်ရှည် နဲ့ ခေတ်အမှီဆုံး
ဝတ်စားထားကြတယ် ။ ခပ်ဟော့ဟော့ဒီဇိုင်းတွေ ..။

ဘားထဲမှာ သူနဲ့ မော်နီကာတို့ မရောက်ခင်ထဲက ရောက်နှင့်နေတဲ့ ဂျပန်စုံတွဲက တီးဝိုင်း ကို ဆုချနေတာကို တွေ့ရတယ် ။

“ သူတို့ ဆိုတာ တီးတာ ..အရမ်းကောင်းတာဘဲ ဦးလေးချစ်ရယ် …မော်နီကာ လည်း သူတို့ကို ဆုချချင်လိုက်တာ…”
“ ချလေ..မော်နီကာ….”

စားပွဲထိုးကောင်လေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး မော်နီကာက ဒေါ်လာ အစိမ်းရွက်တရွက်ကို တီးဝိုင်းကို ပေးပေးဖို့ ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဘာတန်လည်းတော့ အတိအကျ မသိလိုက်ဘူး ..။ စားပွဲထိုးကောင်လေးကို အဆိုတော်လူငယ်လေးက ဘယ်သူလဲ လို့လည်း မေးလိုက်တယ် ။

စားပွဲထိုးကောင်လေးက အဆိုတော် ကောင်လေးရဲ့ နံမည်က ဏီဘို ဆိုတာရယ် တီးဝိုင်းက ဂျမ်းမ်စတုန်း ဆိုတာကို မော်နီကာ့ကို ပြောပြတယ် ။ မော်နီကာက ဏီဘို အရမ်းမိုက်တယ်ကွာ….လို့ စားပွဲထိုးကောင်လေးကို ပြော
လိုက်တယ် ..။ စားပွဲထိုးကောင်လေးက “ သူတို့က အခု လက်ရှိ နံမည်ကြီးနေတဲ့ တီးဝိုင်း တခုဘဲ မမ ..”လို့
ပြုံးရယ်ပြီး ပြောတယ် ။

သီချင်းနှစ်ပုဒ် ဆက်တိုက် ဆိုပြီးသွားတဲ့နောက် ဏီဘိုတို့ ဂျမ်းမ်စတုန်း တီးဝိုင်း ခဏ နားသွားတာလား ပြီးသွားတာလား မသိဘူး ..။ မော်နီကာက ကြည့်ရတာ နားထောင်ရတာ အားမရသေးဘူး တဲ့ ။

စားပွဲထိုးကောင်လေးကို ခေါ်မေးကြည့်တော့ တီးဝိုင်းက ဆယ်နာရီခွဲအထိဘဲ လို့ ပြောပြတယ် ။ “ ဟာကွာ…
ဒါဆို နောက်နေ့ကော တီးအုံးမှာလား….” လို့ မော်နီကာက မေးတယ် ။
စားပွဲထိုးကောင်လေးက တပတ်နှစ်ရက်ဘဲ..မနက်ဖန် တခြားဝိုင်း တီးမှာ ဆိုမှာ…” လို့ ပြောတယ် ။

ဒီအချိန်မှာ အဆိုတော်လေး ဏီဘို သူတို့ စားပွဲဝိုင်းကို တည့်တည့်မတ်မတ် လျှောက်လာတာ တွေ့ရတယ် ။

“ ကျနော် ..ဏီဘိုပါ …ဒီက ဆုချတာ ကျေးဇူးအများကြီးပါဘဲ….”
“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ..အရမ်းတော်တာဘဲ..ဆိုတာရော..တီးတာရော..မုဗ်မင့်တွေရော…”
“ ဟုတ်..ကျေူးဇူးပါ..ဒါနဲ့ ဒီက နိုင်ငံခြားကလားဟင် …”
“ ဟုတ်တယ်…ဒို့နံမည်က မော်နီကာ …ယူက ဏီဘို နော်…”
“ ဟုတ်…တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်..မော်နီကာ..ဘယ်နိုင်ငံကလဲ သိလို့ရမလား..”
“ မော်နီကာက ယူအက်စ်ကပါ….ဟိုလေ..ဏီဘိုတို့ နောက်ရက်တွေ ဘယ်မှာ တီးကြဆိုကြအုံးမလဲ…”
“ လာချင်လို့လား..ရတယ်လေ..ကလပ်တခုမှာ မနက်ဖန်ည တီးမယ် …”
မော်နီကာက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ “ လာမယ်..လာချင်တယ်…” လို့ ဖြေတယ် ။

ဏီဘိုနဲ့ မော်နီကာ တေးဂီအကြောင်း..အနောက်နိုင်ငံက တီးဝိုင်းတွေနဲ့ အဆိုတော်တွေအကြောင်း ပြောကြ ဆွေး
နွေးကြတာ သူ က စားပွဲတလုံးထဲ ထိုင်နေပေမယ့် လူပိုတယောက် လို ဖြစ်နေတယ် ။ ဂီတနဲ့ မစိမ်းပေမယ့်
သူတို့ နှစ်သက်သဘောကျနေတဲ့ လတ်တလော အနောက်နိုင်ငံတွေမှာ ခေတ်စားနေတဲ့ အဆိုတော်တွေ..တီးဝိုင်း
တွေနဲ့ ကင်းကွာနေတယ် ။

သူတို့နှစ်ယောက် ပြောနေကြတာတွေကို ထိုင် နားထောင်နေရတာ ကြာတော့ အိပ်ငိုက်လာတယ် ။ မနက်အစောကြီး ထထားတာရယ်..တနေကုန် ကားမောင်းတာ မော်နီကာအတွက် စျေးဝယ် ချက်ပြုတ်တာတွေ အ
လုပ်များခဲ့လို့လည်း ဖြစ်မှာပေါ့ ။

မော်နီကာတို့ စကားကောင်းနေဆဲ ဖြစ်ပေမယ့် ဘားကလည်း တညလုံး မဖွင့်ဘူး။ ဒါနဲ့ နုတ်ဆက်ကြပြီး ဏီဘိုကလည်း စောင့်နေတဲ့ သူ့ဂီဘဘက်တော်သားတွေနဲ့ ပြန်..မော်နီကာကလည်း ဟိုတယ်အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းကို ပြန်ကြသလို သူလည်း ပြန်တယ် ။

အပြန်လမ်းမှာ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ် ။ မော်နီကာ ဏီဘို ဆိုတဲ့ ဟော့ရှော့လူငယ်လေးနဲ့ အဖွဲ့ကျ
ရင်းနှီးသွားတာတွေကို ငါ မနာလို ဖြစ်နေတာလား ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးခွန်း ထုတ်မိတယ် ။

အင်း..ချောချောလှလှဆိုရင် ကြိုက်ချင်တာ..သံယောဇဉ် ငြိတွယ်ချင်တဲ့ ငါ့စိတ်တွေကို ပြောင်းသင့်ပြီ ။ စိုင်းထီးဆိုင်ရဲ့ သီချင်းတပုဒ် ဖြစ်တဲ့ “ အနည်ထိုင်ချိန်မှာ မင်းရောက်လာ ” ဆိုတဲ့ သီချင်းဟောင်းလေးရဲ့ အလိုက်ကို သူ လေချွန်မိလိုက်တယ် ။ မော်နီကာနဲ့ တရက်တာ အတူတူ သွားလာခဲ့ရတာနဲ့ သံယောဇဉ် ဖြစ်
သွားတာလား ။ ကိုယ့်ဖါသာ ဆန်းစစ်ကြည့်နေမိတယ် ။

မဖြစ်သင့်ဘူး ။ အလုပ်သဘောအရ သူနဲ့ ဆက်ဆံနေတာဘဲ ။ မြင်မြင်ရာ တွေ့ဆုံတိုင်း ကြိုက်မိသွားလို့ မဖြစ်သေးပါဘူး ။ ငါ သတိထားရမယ် ။ ခပ်ခွာခွာဘဲ နေမှ ..။ မဖြစ်ဘူး ။ မဖြစ်ဘူး ။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း မော်နီကာရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာက သူ့မျက်လုံးထဲက မထွက်ဘူး ။ မော်နီကာ သွားပုံလာပုံ
စကားပြောပုံ ဟန်ပန်နဲ့ အသံလေးက သူ့ကို စိုးမိုးနေတယ် ။ ဏီဘိုဆိုတဲ့ ချာတိတ်ကို မော်နီကာက ခင်မင်သွားတယ် ။ အင်း…ငါ မတတ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စတွေကို ငါ လက်လှမ်းမမှီ မတားဆီးနိုင်တာတွေကို ငါ ဘာလို့ပူ
နေမိသလဲ ။ ငါမှားတယ် ။ စိတ်ကို ထိန်း …။

မနက်ဖန်ကျရင် ဏီဘိုတို့တီးဝိုင်း တီးမယ့် ကလပ်ကို မော်နီကာက သူ့ကို လိုက်ပို့ခိုင်းအုံးမယ် ။ ဒီကောင်လေးနဲ့
ဘယ်လောက်ထိများ ရင်းနှီးသွားကြမလဲ မသိဘူး ..။

အေးမြသာ
ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်း

ဒီနေ့ ဦးဦးကို တွေ့လိုက်တယ် ။ ကောင်မလေး ချောချောလှလှလေး တယောက်နဲ့ ။
အေးမြသာကို ဦးဦးက မမြင်ဘူး ။ ကောင်မလေးကို ဦးဦးက တအား ဂရုစိုက်နေသလိုဘဲ ။ ဦးဦးနဲ့ မတွေ့တာ ကြာလို့ ဦးဦးနဲ့ စကားလဲပြောချင်ပေမယ့် ဦးဦးက အဲဒီကောင်မလေးနဲ့ ကားပေါ်တက်ပြီး မောင်းထွက်သွားလို့ မပြောလိုက်ရဘူး ။ အားတဲ့တရက်ကျမှ ဦးဦးဆီ သွားအုံးမယ် ။ ဦးဦး အိမ်ခန်းကို
သွား ရှင်းပေးချင်တယ် ။ ဦးဦးက တယောက်ထဲနေပြီး တက်စီလည်း တနေကုန်မောင်းနေရတော့ အိမ်ခန်းကို ရှင်းလင်းချိန် ရမှာ မဟုတ်ဘူး ။ ရန်နောင်မိုး နဲ့ ချိန်းပြီး ဦးဦးကို သွားတွေ့အုံးမယ် ။

အေးမြသာသည် ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ ဦးဦးအကြောင်းကို စဉ်းစားနေတယ် ။
မိပိုးနဲ့ ကြိုက်မိသွားလို့ ဦးဦး တော်တော့်ကို ဘဝယိုင်သွားခဲ့တယ် ။ အဲဒါ အေးမြသာကြောင့်လို့ အေးမြသာ ထင်နေခဲ့မိတယ် ။ အေးမြသာက မိပိုးကို ဦးဦးဆီကို ခေါ်သွားခဲ့တာမို့ပါ ။

မိပိုးနဲ့ ကွဲရတဲ့အချိန် ဦးဦး ရေရေလည်လည် ခံစားရတာတွေ အေးမြသာ မှတ်မိနေဆဲပါ ။ ဦးဦးက တကယ့်ကို ချစ်တတ်တဲ့ လူကြီး ။ မိပိုးကို ဦးဦး အရမ်းချစ်တာ အေးမြသာ သိတာပေါ့ ။ တကယ်တော့ဦးဦးနဲ့ မိပိုး ဇာတ်လမ်းမှာ မိပိုးက ဦးဦးကို စကြိုက် စချစ်တာပါ ။ မိပိုးက အေးမြသာကို ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်
တိုင်ပင်ခဲ့တယ် ။ ဦးဦးကို သူ ချစ်နေမိတဲ့အကြောင်းလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ အေးမြသာကို ပြောပြခဲ့တယ် ။ အေးမြသာက “ မိပိုးရယ်…ဦးဦးနဲ့ ယူနဲ့က အသက်အရမ်းကွာဟနေတယ်…မဖြစ်ပါဘူး သူငယ်ချင်းရာ…” လို့ စစချင်းမှာ တားပါသေးတယ် ။ မိပိုးက တဇွတ်ထိုးဘဲ ။ ဦးဦးရဲ့ အချစ်ကို လိုချင်တယ် ။မိန်းကလေးဆိုတော့ သူကတော့ ဘယ်စမလဲ ။ ဒါပေမယ့် ဦးဦးကို အကြင်နာတွေ ပိုပြခဲ့တာပေါ့ ။ သူ ဦးဦးကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့အကြောင်း အမူအရာ အပြောအဆိုလေးတွေနဲ့ ပြသတာ..။
ဦးဦးကလည်း မိပိုး သူ့ကို ရေလာမြောင်းပေးတွေ လုပ်နေတယ် ဆိုတာကို သိပါတယ် ။ အေးမြသာကိုတနေ့ ခေါ်ပြီး မိပိုး ဒို့အိမ်ကို လာလာနေတာ မိပိုး မိဘတွေ ကြိုက်ရဲ့လား…အေးမြသာ လို့ မေးတယ်။

မိပိုးရဲ့ အဖေနဲ့ အမေက မိပိုးနဲ့ ဦးဦး ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားတာကို သိသွားကြတဲ့ နောက်ပိုင်းမှာမှ ဦးဦးအိမ်ကို သွားနေတာကို မကြိုက်တာပါ ။

မိပိုးက အေးမြသာကို အကုန်လျောက် ပြောပြတာ ။ ဦးဦးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့တဲ့အချိန် ဘာတွေဖြစ်ကြတယ် ဆိုတာတွေကို အသေးစိတ်ကို ပြောပြောပြတာ ။ အေးမြသာလည်း မိပိုးပြောပြတာတွေ
ကြောင့် စိတ်တွေ တော်တော့်ကို လှုပ်ရှားခဲ့ရတယ် ။ မိပိုးက အရမ်း ပွင့်လင်းတယ်လေ ။ မိန်းမသား
ချင်းဆိုပြီး အသေးစိတ် နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်တွေ ပြောပြောပြတာမို့ပါ ။

မိပိုးက ဦးဦးနဲ့ ချိန်းတွေ့ရင် သဘာဝစိတ်တွေ တအားလာ..တအားဖြစ်တာကြောင့် အရည်ရွှဲရတယ်လို့
ပြောပြတဲ့အချိန် သူပြောပြတာတွေကို နားထောင်ရင်း အေးမြသာလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေရတယ်ဆိုတာ
သူမသိဘူး ။ မိပိုးက ဦးဦးနဲ့သူနဲ့ ဘာလုပ်ကြတယ် ဆိုတာတွေ ပြောပြီး သူ့အိမ်ပြန်သွားရော ။ အေးမြသာက ဦးဦးနဲ့ တအိမ်ထဲကျန်ခဲ့ ဦးဦးနဲ့ အရမ်း နီးစပ်နေတာ ။ မိပိုးပြောပြတာတွေ ပြန်သတိရ
စဉ်းစားမိပြီး ဦးဦးကို အေးမြသာ ရင်တွေခုံနေမိတာတွေ ဘယ်သူမှ မသိဘူး ။

တကယ်တော့ ဦးလေးနဲ့ တူမ တော်စပ်တယ် ဆိုပေမယ့် စပ်မှတော်တဲ့ ဆွေမျိုးပါ ။ အေးမြသာရဲ့ အ
မေက သူ့အမျိုးထဲမှာ ရာထူးကြီး အလုပ်နဲ့ ကြီးပွားနေတဲ့လူ ရှိတယ် ဆိုပြီး..သူ့အကူအညီနဲ့ အေးမြသာကို ရန်ကုန်ကိုလွှတ်..သူ့အိမ်မှာ နေပြီး စာဆက်သင်စေချင်တယ် ။ အေးမြသာလည်း ရန်ကုန်ကိုရောက်လာမှ ဦးဦးနဲ့ စတွေ့ဖူးတာပါ ။ ဦးဦးက အသက်လေးဆယ်ကျော် ဆိုပေမယ့် နုတယ်။
အသက်လေးဆယ်ကျော်လို့ မထင်ရဘူး ။ ပိန်ပိန်ပါးပါး ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နဲ့ သွက်လက်တယ် ။ တင်းနစ်ရိုက်ေ၈ါက်ရိုက် မနက်ဆို ထပြေး လုပ်နေတဲ့ အားကစားသမား တယောက်မို့ သူ့အသက် ဒီလောက်ဆိုတာမထင်ရဘူး ။ နုတယ် ။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် ဦးဦးနဲ့ နီးနီးစပ်စပ် နေတော့ အေးမြသာ ဦးဦးအပေါ်
ရင်ခုံမိတာ အမှန်ပါ ။ ဦးဦးရဲ့ အိပ်ခန်းကိုလည်း သူအလုပ်သွားနေတဲ့ အချိန် အေးမြသာ ရှင်းလင်းပေး
တော့ သူ့အိပ်ရာခင်း ခေါင်းအုံးစွပ်..စောင်တွေကို လဲပေး လျှော်ပေးရတော့ ဦးဦးရဲ့ ယောကျ်ား အနံ့အသက်တွေကို ရှူရှိုက်မိရရင်လည်း စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီး ခံစားရတယ် ။ ဦးဦး ရဲ့ အဝတ်တွေကို လျှော်ပေး မီးပူတိုက်ပေးရတယ် ။ တခါမှာ ဦးဦးရဲ့ အိပ်ရာခင်း လဲပေးရင်း မွေ့ယာအောက်က အေးမြသာ
တခါမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ လိင်ဆက်ဆံနေတဲ့ ရောင်စုံဓါတ်ပုံ စာအုပ်တအုပ်ကို တွေ့တယ် ။ အေးမြသာလည်း တအားကို စိတ်လှုပ်ရှားမိရပြီး စာအုပ်ကို မွေ့ယာအောက်မှာဘဲ ပြန်ထိုးထည့်ထား
ပြီး လုပ်စရာတွေ ပြီးအောင် လုပ်လိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီစာအုပ်ကို ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကတော့
ပေါ်ပေါ်လာတယ် ။ အိမ်မှာကလည်း ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ဆိုတော့ ငါ အသာလေး ယူကြည့်ရင် ဘယ်သူမှလဲ မသိနိုင်ပါဘူး ..လို့တွေးမိပြီး ဦးဦးမွေ့ယာအောက်က အဲဒီစာအုပ်ကို သွားယူမိတယ် ။

ဦးဦးရဲ့ အိမ်သာခန်းထဲကို ဝင်..တံခါးကို ဂျက်ထိုးပြီး စာအုပ်လေးကို ဖွင့်ကြည့်မိတယ် ။ အေးမြသာအဖို့
တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်မိရအောင်ဘဲ တွေ့ရတဲ့ ပုံတွေက ကြမ်းလွန်းတယ် ။ ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့လိင်တန်ဆာကို ပြတ်ပြတ်သားသား ရိုက်ပြထားတာတွေက အေးမြသာကို တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစေတာအရမ်းပါ ။

ဒီစာအုပ်လေးကို ကြည့်မိတော့ အေးမြသာရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါက တအားယားလာတာ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်
တော့တာနဲ့ လက်နဲ့ ဖိဖိ ပွတ်သပ်မိရတယ် ။ ပွတ်ပြန်တော့လဲ ထပ်ထပ် ပွတ်ချင်လေ …။

မိန်းမတယောက်က ယောကျ်ားတန်ဆာကို လျာနဲ့ ယက်ပေးနေတာတွေ..တခုလုံးကို ငုံစုတ်ပေးနေတာတွေကို တွေ့ရသလို မိန်းမအင်္ဂါစပ်ကို ယောကျ်ားကြီးတယောက်က လျာနဲ့ ယက်ပေးနေတာတွေ တွေ့ရတယ် ။ အဆိုးဆုံးကတော့ မိန်းမရဲ့ အင်္ဂါထဲနဲ့ စအိုထဲကို ယောကျ်ားတန်ဆာနဲ့ ထိုးသွင်း စပ်ယှက်တာ
တွေကို တွေ့ရတာပါဘဲ ။

ဦးဦးက ဒါတွေကို ကြည့်တယ် ဆိုတာလည်း အေးမြသာ သိရတာ တကယ်ဘဲ အံ့သြနေမိတယ် ။ ဦးဦး
က ခပ်တည်တည်နဲ့ အိန္ဒြေကြီး တခွဲသားနဲ့ ။ မိန်းမတွေကို စိတ်မဝင်စားသလို ပုံနဲ့ ..။ အိပ်ခန်းထဲကျတော့ ဒီလို လိင်ဆက်ဆံနေတဲ့ပုံတွေကို ကြည့်နေတယ်လေ ..။ ဟွန်း…တနေ့ကျတော့
ဦးဦး ဒီစိတ်တွေ ရှိတယ် ဆိုတာ ပေါ်သွားပါတယ် ။ အေးမြသာတို့ ဘေးအိမ်မှာ မီးလောင်တုံးကပါ ။
သန်းကောင်ယံအချိန်ကြီး လူတယောက်ရဲ့ အသံသြသြကြီးနဲ့..“ မီး…မီး..မီးလောင်နေတယ်…လာကြပါ…မီးလောင်နေတယ်….” လို့ အော်လိုက်တဲ့အသံကြောင့် အေးမြသာ နိုးလာရတယ် ။ အိပ်ရာက ထပြီး
ပြူတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်လိုက်တော့ မီးလောင်နေတာ အေးမြသာတို့နဲ့ တော်တော် နီးတယ် ။
ဦးဦး နိုးရဲ့လား မသိဘူး ဆိုပြီး အေးမြသာ ဦးဦး အိပ်ခန်းဖက်ကို ပြေးကြည့်လိုက်တယ် ။ ဦးဦး လည်း
စောစောကလူကြီး အော်သံကြောင့် နိုးနေပုံဘဲ ။ အခန်းပြင်ကို ပြေးထွက်လာတယ် ။ “ မီးလောင်နေ
တယ်..ဦးဦး….” လို့ အေးမြသာ သူ့ကို ပြောတော့“ အေး..သိတယ်…အရေးကြီးတာတွေ သိမ်းထား..ခဏ စောင့်ကြည့်ကြရအောင်..မီးသိပ်များလာရင်တော့ ပြေးကြမယ် ..” လို့ ပြောနေတဲ့ ဦးဦးရဲ့ မျက်လုံး
အကြည့်တွေက အေးမြသာရဲ့ ရင်ဘတ်မှာ ရောက်နေတယ် ။ အေးမြသာလည်း အခုမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသတိထားမိတယ် ။ ညအိပ်ရင်းမို့ ခပ်ပါးပါး ဘလောက်စ်တထည်ကို အတွင်းခံ ဘရာစီယာ မပါဘဲ ဝတ်ထားတာ အေးမြသာရဲ့ နို့တွေက ထင်းထင်းကွက်ကွက်ကြီး မြင်နေရတယ်လေ ။

ဦးဦးက အိန္ဒြေမဆည်နိုင်လောက်အောင်ကို စိုက်ကြည့်နေတာ ..။

“ မီးအခြေအနေ ကြည့်ရအောင်..အေးမြသာ….”

ပြူတင်းပေါက်ကနေ မီးလောင်တဲ့ဘက်ကို ဦးဦးနဲ့ အေးမြသာ အတူတူ ကြည့်ကြတယ် ။ မီးသတ်ကား
တွေလည်း ရောက်နေပြီး ငြှိမ်းသတ်နေသလို ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေလည်း မီးဝိုင်းငြိှမ်နေကြတာကို တွေ့ရတယ် ။

“ အေးမြသာ…မီးညွန့်တော့ ကျိုးသွားပါပြီ….ဒီအတိုင်းဆိုရင်တော့ ဒို့အိမ်ဖက်ကို မကူးစက်နိုင်တော့ဘူး
ထင်တာဘဲ..မီးသတ်သမားတွေလည်း အများကြီး ၀ိုင်း ငြှိမ်းနေတယ် …”

ဒီအချိန်မှာ ဦးဦးက ပြူတင်းပေါက်က လှည့်အထွက် အေးမြသာရဲ့ ပေါင်တဖက်နဲ့ ဦးဦးရဲ့ ကိုယ်အရှေ့ ဖက်နဲ့ ထိမိသွားတယ် ။ ဦးဦးပေါင်ကြားက မာမာအချောင်းကြီးနဲ့ အေးမြသာရဲ့ ပေါင် ပွတ်တိုက်မိသွားရတယ်။ အေးမြသာလည်း အဲဒါ ဘာကြီးလည်း ဆိုတာ သိနေတယ် ။ ဦးဦးမွေ့ယာအောက်မှာတွေ့တဲ့
စာအုပ်ထဲမှာလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့ထားဘူးတဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာကြီး လေ ။

ကြက်သီးတွေ ထသွားရတယ် ။ ယောကျ်ားတန်ဆာက စိတ်လာနေတဲ့အခါမှ အဲလို မာကျောနေတယ်ဆိုတာကိုလည်း အေးမြသာ အထက ကျောင်းတုံးက အတန်းတူ သူငယ်ချင်း သွယ်သွယ် ပြောပြထားဖူးလို့ သိထားတယ် ။ သွယ်သွယ်က ငယ်ငယ်နဲ့ ယောကျ်ား အတွေ့အကြုံ ရှိဘူးတယ်လေ ..။

သွယ်သွယ်က အတန်းကျ ရပီတာ ပေါ့ ။ ရည်းစားတွေ ထည်လဲထားနေတော့ ရှစ်တန်းနှစ်ခါ ကိုးတန်း
နှစ်ခါ ဆယ်တန်းနှစ်ခါ နေနေရလို့ အေးမြသာထက် အများကြီး အသက်ကြီးတယ် ။ သွယ်သွယ်က အဲ့တုန်းထဲက ယောကျ်ားတွေကို မယုံဖို့…အမြဲ ပြောခဲ့တယ် ။

အေးမြသာလည်း ဦးဦးကို တဖက်သပ် စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့မိချိန် မိပိုးက စာမလိုက်နိုင်တာကြောင့် အိမ်ကို
ခေါ်ခဲ့ပြီး စာပြပေးရာက မိပိုးက စာအတူတူ လုပ်ဖို့ အေးမြသာဆီ ခဏခဏ လိုက်လိုက်လာတယ် ။

အေးမြသာကြောင့် ..မိပိုးကို အေးမြသာ ဦးဦးရဲ့ အိမ်ကို ခေါ်ခေါ်လာလို့ မိပိုးနဲ့ ဦးဦး တွေ့သွားကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက် တစတစ ခင်မင်လာကြတယ် ။ ပိုပို ရင်းနှီးလာကြတယ် ။ပထမ စစချင်းတော့ ကျောင်းဆင်းရင် လိုက်လာပြီး ညကျတော့ ပြန်တယ် ။ မိပိုးအိမ်က လာကြိုတယ် ။ တခါတခါ ဦးဦးက
ပြန်လိုက်ပို့ပေးတယ် ။

ခဏကြာတော့ မိပိုးက သူ ဦးဦးကို ကြိုက်တယ် လို့ ပြောလိုက်တော့ အေးမြသာ တော်တော် စိတ်ညစ်သွားတယ် ။ မိပိုးကို ဖျက်ပေမယ့် မိပိုးက သူ့အိမ်မှာ အလိုလိုက်ခံထားရတဲ့ သမီးဆိုတော့ ဇွတ်ဘဲ ။ ဦးဦးကို အရမ်းကို ချစ်မိနေပါပြီ လို့ ပြောတော့ အေးမြသာလည်း မတတ်သာလို့ ငြိမ်ကြည့်
နေရတယ် ။ ဦးဦးကလည်း အေးမြသာကို တပ်မက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်တတ်တာကလွဲပြီး ဘာမှ ရှေ့ဆက်တိုးမလာတော့ အေးမြသာလည်း ဦးဦးကို ရင်ခုံပေမယ့် ဦးဦးဖက်က မစတော့ ဘာမှ ဖြစ်မလာတဲ့အချိန် မိပိုးက လက်ဦးသွားတာ ..။

မိပိုးကလည်း ကျောင်းမှာ ပိုးဒါလီဆွေ ဆိုရင် ဘဲတွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာတသသ ပြောဆိုနေကြရတဲ့ ကွင်း( Queen )တယောက်ပါ ။ ကျောင်းမှာရော အပြင်မှာရော ဘဲအလန််းစားတွေ တွဲနိုင်ရက်နဲ့ ဦးလေးအရွယ်အဖေအရွယ် ဦးဦးကို ကြွေနေတဲ့ မိပိုးကိုလည်း အေးမြသာ ကိုယ်တိုင် အံ့သြမိခဲ့ပါတယ် ။

ဦးဦးကလည်း သူ့အလုပ်ခွင်မှာ လူလွတ် အရာရှိကြီးတယောက် အနေနဲ့ မိန်းမအရာရှိတွေ…ဝန်ထမ်းတွေ
က မျှော်မှန်းနေကြတာ ၀ိုင်းဝိုင်းလည်နေတာပါ ။ မိပိုးလို ချာတိတ်မကို ဦးဦး တအား ခိုက် တအားကြွေပြီး အရမ်းကို ချစ်သွားတာလည်း အံ့သြစရာပါဘဲ ။

သူတို့နှစ်ယောက် ချစ်သွားကြတော့ အေးမြသာလည်း ရင်ထဲမှာဗလောင်ဆူနေရပေမယ့် အပူရုပ်ကို ဟန်လုပ်ထားခဲ့ရတယ် ။ အေးမြ ဝမ်းသာလားဟင်..လို့ မိပိုး မေးတော့..“ ပျော်တာပေါ့ မိပိုးရယ်…” လို့ ဖြေလိုက်ရတယ် ။

မိပိုးက သူ့ကို ဦးဦးက ချစ်တယ်လို့ပြောတဲ့နေ့မှာ အေးမြသာနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အခန်းထဲမှာ ရှိနေတဲ့အချိန် “ သူနဲ့သာဆိုရင် …ပင်လယ်ကြီးကို ပြောင်းပြန်လှန်မယ် ….ဆူးခြုံပေါ် အိပ်ပစ်မယ် ..မိုးပေါ်ပျံမယ်..ငှက်တကောင်လို……မြေကို လျှိုးမယ်..ကြွက်တကောင်လို …” လို့ Rapper တယောက်လို
လက်ကလေး တရမ်းရမ်းနဲ့ သူ့ဖင်တုန်းတွေကို တခါခါနဲ့ သီချင်းထဆိုပြတယ် ။ အေးမြသာလည်း သူလုပ်ပြတာကို ရယ်မောနေရပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ ငိုနေတာပေါ့ ။

မိပိုးက ခါတိုင်းလို အေးမြသာနဲ့ အစားလည်း ထွက် မစားချင်တော့ဘူး ။ ရှော့ပင်လည်း မထွက်ချင်
တော့ဘူး ။ စတိတ်ရှိုးလည်း မသွားချင်တော့ဘူး ။ ဦးဦး နဲ့ အိမ်မှာဘဲ ချိန်းတွေ့နေချင်တော့ အေးမြသာ လည်း မိပိုးကို “ ပိုး..နင် ကြည့်လဲ လုပ်အုံး..တော်ကြာ ဘိုက်ကြီးနေမှ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်
” လို့ တိုးတိုး တိတ်တိတ်လေး ပြောမိတယ် ။ မိပိုးက ရယ်တယ် ။ “ ဘိုက်ကြီးတော့လည်း ဦးချစ်နဲ့လက်မြန်မြန် ထပ်ဖြစ်သွားတာပေါ့ အေးမြရယ်…” လို့ ခပ်ပေါ့ပေါ့ဘဲ ပြန်ပြောတယ် ။

မိပိုးက ဂရုမစိုက်တဲ့အပြင် သူနဲ့ ဦးဦး လုပ်တာတွေကို အသေးစိတ်တွေ ပြောပြနေလို့ အေးမြသာလည်း
စိတ်တွေ ထကြွပြီး ပေါင်ကြား အခရာမှာ အရည်တွေ စိုစိရွှဲ ယိုစီးကျရတယ် ။ မိပိုးကို စိတ်ထဲကလည်း ကျိတ်ပြီး အားကျနေမိတယ် ။ မိပိုနေရာမှာသာ ငါဆိုရင် ဆိုပြီး စိတ်ကူးတွေ ယဉ်မိရတယ် ။ ညဖက်လည်း အိပ်မရဘဲ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်သပ်ရင်း ဦးဦးကို စိတ်ကူးထဲကနေ မှန်းဆနေမိခဲ့ရတယ် ။

ဦးဦးနဲ့ မိပိုးတို့လည်း အေးမြသာ ရှိနေတဲ့ အချိန်မှာပါ မရှောင်တော့ဘဲ အခန်းအအောင်းပြီး ကဲလာကြ
တယ် ။ မိပိုးက အရမ်းကဲတာ ။ အေးမြသာကို သူ့စိတ်ထဲရှိတာ အကုန်ပြောပြတာ ။ မိပိုးက ဦးဦးကို အရမ်းခိုက်သွားတယ် ဆိုတာ ပြောပြတယ် ။ “ဦးဦးက ဟိုနေရာကို နမ်းပေးလိုက်တာ အခု မိပိုး အမြဲလိုချင်နေလို့ ခက်ပြီ အေးမြရေ…” လို့ ပြောပြတယ် ။ အေးမြသာလည်း မိပိုးကို ဟိုဟာ ယက်ပေးနေတဲ့ ဦးဦးရဲ့ ပုံစံကို စိတ်ထဲ မှန်းဆနေခဲ့မိတာ အကြိမ်ကြိမ်းပါဘဲ ။ မိပိုးပြောပြလို့ ဦးဦးရဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာကလည်း အရမ်းရှည်ပြီး လုံးပတ်လည်း တော်တော် တုတ်တယ် ဆိုတာ အေးမြသာ သိနေရတယ် ။ မိပိုးက “ အေးမြ….အေးမြ ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ လုပ်တာ..ဟိုဒင်းလေ…လိုးတာ…မြင်ဘူးလား…” လို့ တိုးတိုးလေး ကပ်မေးဘူးတယ် ။ မိပိုးရယ်..ဘယ်မြင်ဘူးပါ့မလဲ…လို့ အေးမြသာလည်း ဖြေ
လိုက်တယ် ။ ဟိုစာအုပ် ကြည့်ဖူးတာတော့ ပြောမနေတော့ဘူးလေ ။

မိပိုးက ပြုံးစိစိနဲ့ “ ပိုးကတော့ တွေ့ဖူးတယ်…မာမီနဲ့ ဒက်ဒီ လုပ်ကြတာကို ခဏခဏဘဲ ချောင်းဘူးတယ်…” လို့ ပြောပြတော့ အေးမြသာလည်း…“ အို..မိပိုးရယ်…ဘာလို့ မိဘကို ချောင်းရတာလဲ..” လို့ ရှက်လန့်တကြား ပြောမိလိုက်တယ် ။

မိပိုးက “ ဒက်ဒီက မိပိုးရဲ့ အဖေရင်း မဟုတ်ဘူး..အေးမြရဲ့…” လို့ ပြောတယ် ။ ဒီတော့မှ အေးမြသာလည်း မိပိုးရဲ့အဖေကြီးက မိပိုးအမေက မိပိုးအဖေနဲ့ကွဲပြီးမှ ထပ်ယူတဲ့ ပထွေး ဆိုတာ သိရတယ် ။

မိပိုးက ဦးဦးနဲ့ ချစ်တင်းနှီးနှောတာတွေကို ခရေစေ့တွင်းကျ အသေးစိတ်တွေ ပြောပြောပြတိုင်း အေးမြသာအတွက်က အိပ်မရတဲ့ ညတွေ များခဲ့ရတာပေါ့ ။ ဦးဦးနဲ့မိပိုး အချစ်လွန်ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း မိပိုးက ဦးဦးရဲ့ လိင်တန်ဆာချောင်းက သူ့ဒက်ဒီထက် ကြီးတယ်လို့ ရယ်မောပြီး ဟာသအနေနဲ့ ပြောပြတယ် ။ အေးမြသာရဲ့ စိတ်တွေ ဘယ်လို ဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ မိပိုး မသိဘူးလေ ။

မိပိုးနဲ့ ဦးဦးတို့အကြောင်းကို မိပိုး မိဘတွေ သိသွားကြတဲ့နောက်ပိုင်း မိပိုးကို အေးမြသာနဲ့ မပေါင်းခိုင်းတော့ဘူး ။ အေးမြသာကိုလည်း မိပိုးအမေက ဖုန်းဆက်ပြီး ဆဲတယ် ။ မိပိုးနဲ့ မပတ်သက်ပါနဲ့တဲ့။

အေးမြသာက မိပိုးနဲ့ မပတ်သက်ဘဲ နေလို့ရပါတယ် ။ နေလို့ မရတာက ဦးဦး နဲ့ မိပိုး ။

မိပိုးက သူ့မိဘတွေ တားနေတဲ့ကြားက ဦးဦးနဲ့ တွေ့တာဘဲ ။ ဦးဦးကလည်း မိပိုးရဲ့ အဖေကြီး ခြိမ်းခြောက်နေတဲ့ကြားက မိပိုးနဲ့ မရရအောင် တွေ့တယ် ။ အဖေနဲ့ သမီး အရွယ် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သတင်းကြီး လူသိများလာတယ် ။ မိပိုးရဲ့ မိဘတွေက မိပိုးကို တားလို့ မရတော့ ဦးဦးဖက်ကို လှည့်လာတယ် ။ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ ဟာ ဖြစ်လာတယ် ။

ဦးဦး တရက် နေ့ခင်း ဆယ့်နှစ်နာရီလောက် အိမ်ကို ဖုံးဆက်တယ် ။ “ အေးမြသာ ..ဦးဦး အလုပ်မရှိတော့ဘူး..”.တဲ့ …။ အေးမြသာလည်း အရမ်း တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားသွားတယ် ။ ဦးဦးက

အရေးကြီးတဲ့ နေရာတခုမှာ ရာထူးကြီးကြီး တယောက် မဟုတ်လား ။ ဘာကြောင့်လဲဟင်..ဦးဦး….လို့ အေးမြသာ က ဦးဦးကို မေးလိုက်တော့ ဦးဦးက “ အတိအကျတော့

မသိဘူး အေးမြသာ..တခုဘဲ..လက်ရှိအိမ်ကနေ ဦးဦးတို့ ချက်ချင်း ဖယ်ပေးရမှာဘဲ…အင်း..ဖြစ်သမျှပေါ့ကွာ….”လို့ဘဲ ပြောတယ် ။

အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်မိုး လည်း ဦးဦး အရိပ်ကို မှီခိုနေကြရတဲ့ သူတွေ ဆိုတော့ ဦးဦး ပြိုလဲသွားရင် အေးမြသာတို့လည်း ခိုးကိုးရာမဲ့ပြီပေါ့ …။ ဦးဦး ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပါဘဲ ။ ဦးဦး နေနေတဲ့ အိမ်..တပ်ပေးထားတဲ့ အိမ်ဖုန်း ..ပေးစီးထားတဲ့ ကားတွေကို ချက်ချင်းဘဲ ပြန်သိမ်းသွားကြတယ် ။ ဦးဦးက သူ စိတ်ညစ်နေတဲ့ကြားက အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်မိုးတို့ကို နေစရာ နေရာ ရှာပေးခဲ့ပါတယ် ။

အဲဒီအချိန်ထဲက မိပိုးနဲ့ ဦးဦး မတွေ့ကြတော့ဘူး ။ မိပိုးကို သူ့မိဘတွေက နိုင်ငံခြားကို ခေါ်သွားကြပြီး ကျောင်း တက်ခိုင်းတယ်လို့တော့ မိပိုးရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း “ ယု ” ဆီက သိရတယ် ။ ယုနဲ့

မိပိုးတို့ကအထက်တန်းကျောင်းထဲက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ပေါ့ ..။

ဦးဦးလည်း စိတ်တွေ လေလွင့်ပြီး ကားတစီးနဲ့ ထွက်သွားလိုက်တာ ပြန်ကို ပေါ်မလာတော့ဘူး ။ အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်မိုးလည်း ကိုယ့်ဘဝကိုကျောင်းကြရလို့ ဦးဦး

ဘယ်ဆီကို ရောက်လို့ ရောက်နေမှန်း မသိတော့ပါဘူး ။ အေးမြသာလည်း ရရာအလုပ်တခု ဝင်လုပ်လိုက်သလို ရန်နောင်မိုးလည်း စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်မှာ စားပွဲထိုး ဝင်လုပ်ပြီး ကျောင်း

ဆက်တက်နေတယ်လို့ သူနဲ့ တခါ ဆုံတဲ့အချိန် ပြောပြတယ် ။

အေးမြသာလည်း တော်တော့်ကို အခက်အခဲ တွေ့တယ် ။ အေးမြသာ အလုပ်ရှင်ကလည်း အေးမြသာ ငွေရေးကြေးရေး အခက်အခဲ ရှိနေတာကို သိလို့ အခွင့်ကောင်းယူပြီး အတင်း

ကြံစည်ချင်သေးတယ် ။ အေးမြသာလည်း အဲဒီအလုပ်ကနေ ထွက်လိုက်ရပြန်တယ် ။ အေးမြသာရဲ့ သတင်းကို သိသွားတဲ့ ရန်နောင်မိုးက အေးမြသာဆီ ပြေးလာပါတယ် ။ သူက တောမှာ အတူတူ

ကြီးပြင်းလာခဲ့ကြတဲ့ မောင်နှမ တဝမ်းကွဲတွေပါ ။ သူ့အဖေ နဲ့ အေးမြသာ ရဲ့ အမေက မောင်နှမ တွေပါ ။ ရန်နောင်မိုးက သူလုပ်နေတဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ အေးမြသာကို အလုပ်သွင်းပေးပါတယ် ။

အလုပ်ရပေမယ့် အလုပ်က မီးဖိုခန်းထဲမှာ ချက်ပြုတ်ရတဲ့ အလုပ်ပါ ။ အလုပ်မရှိတဲ့အချိန် ရရာကို လုပ်ရတဲ့ သဘောပါဘဲ ။ ရန်နောင်မိုးနဲ့တော့ အလုပ်မှာ နေ့စဉ်လို တွေ့ကြပါတယ် ။ အေးမြသာ

လည်း ချက်ပြုတ်တဲ့နေရာမှာ လုပ်နေတော့ အစားအသောက် ပိုတာလေးတွေ ရှိရင် ရန်နောင်မိုးကို ဝေမျှပါတယ် ။ တချက်တချက်တော့ ဦးဦးကို အလုပ်များတဲ့ကြားထဲက သတိရမိပါတယ် ။ ဦးဦး

တယောက် ဘယ်ကိုများ ရောက်လို့ ဘာများ လုပ်နေပါလိမ့်..နေမှ ကောင်းရဲ့လား…ပေါ့ ..။

တနေ့ ချက်စရာ ပြုတ်စရာတွေလည်း ပြီးစီးပြီး လူသိပ် မကျတဲ့ ကြားရက်တရက်မှာ မီးဖိုခန်းကို “ ချက်ကြီး ” ကျေနပ်အောင် ဆေးကြောရှင်းလင်းနေတုံး ရန်နောင်မိုး မီးဖိုခန်းတံခါးပေါက်

ဆီကို ရောက်လာပါတယ် ။ အေးမြသာ ကို လှမ်းခေါ်တယ် ။ “ အေးမြ..ခဏ လိုက်ခဲ့..နင့်ကို အထူးအဆန်းတခု ပြမလို့ …” တဲ့ ။ အေးမြသာလည်း သူနဲ့ ဆိုင်အရှေ့ဖက်ကို လိုက်သွားလိုက်တယ်။

စားသောက်တဲ့ ခန်းမတနေရာကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်လို့ အေးမြသာ ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဦးဦးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။ ဦးဦးက မိန်းကလေးတယောက်နဲ့ ထိုင်စားသောက်နေတာပါ ။

( ဟယ်..ဦးဦး..မိန်းမများ ရနေပြီလား…ရည်းစားများလား …..)

မိန်းကလေးက ခပ်ချောချော ခပ်ထွားထွားလေး ..။ အေးမြသာက မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ်နေတဲ့ အဝတ်အစားနဲ့မို့ ဦးဦးိုလည်း အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာစိုးလို့ သွားမတွေ့တော့ပါဘူး ။

ရန်နောင်မိုးကတော့ စားပွဲထိုး တယောက်မို့ ဦးဦးကို သွားတွေ့ခဲ့့တယ် ။ ဦးဦးက ရန်နောင်မိုးကို တွေ့တော့ အရမ်း ဝမ်းသာတယ် လို့ ရန်နောင်မိုးက ပြောပြပါတယ် ။ အေးမြသာကိုလည်း မေးတယ်

လို့ ပြောပါတယ် ။ ဦးဦးက ရန်နောင်မိုးကို သူ့ဖုန်းနံပါတ် ပေးသွားတာကြောင့် နောက်ပိုင်း အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်စိုးတို့ ဦးဦးနဲ့ အဆက် ပြန်ရခဲ့ကြပါတယ် ။

ဦးဦးက တနေ့ သူ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတခန်း ဝယ်လိုက်တယ် မင်းတို့နှစ်ယောက် လာခဲ့ကြ လို့ ဖုန်းဆက် ခေါ်တာနဲ့ အလုပ်ပိတ်ရက်တရက်မှာ အေးမြသာ နဲ့ ရန်နောင်မိုးတို့ ဦးဦးရဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကို

ရောက်သွားကြပါတယ် ။

ဦးဦးရဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းက တော်တော်ဘဲ ကောင်းပါတယ် ။ ဦးဦးက တိုက်ခန်းက ကောင်းပေမယ့် ဒါကို ဝယ်လိုက်လို့ ငါလည်း လက်ထဲ ငွေသိပ် မရှိတော့ဘူးကွာ..ခုထိလည်း ငါ အလုပ်လက်မဲ့ဘဲ

ဘာလုပ်ရမှန်း မသိသေးဘူး..ရှာနေတုံးဘဲ…” လို့ ပြောပါတယ် ။ အဲဒီနေ့က ဦးဦး ကိုယ်တိုင် ချက်ကျွေးတဲ့ ဟင်းတွေနဲ့ အေးမြသာတို့ ညနေစာ စားခဲ့ရပါတယ် ။ ရန်နောင်မိုးက ရယ်ဖြဲဖြဲနဲ့ “ ဦးဦး

ဟိုတခါ ဆိုင်ကို အတူတူလာစားတဲ့ စော်လေး အကြောင်း မပြောပြဘူးလား..ဦးဦးရဲ့ စော်လား..” လို့ မေးလိုက်တော့ ဦးဦးက “ ငါနဲ့ ခရီးသွားတုံး ဆုံခဲ့တဲ့ တယောက်ပါ..နံမည်က နွယ်နွယ်ဦးတဲ့..

သွားရင်းလာရင်း တွေ့ကြုံခဲ့ကြတယ်ဘဲ ဆိုကြပါတော့ …တွေ့ဆုံကြုံကွဲ ဆိုသလို အခုတော့လည်း သူနဲ့ မတွေ့တော့ပါဘူး …” လို့ ရယ်ပြီး ပြောပြပါတယ် ။ ဦးဦး က အေးမြသာနဲ့ ရန်နောင်မိုး

အမြဲ ဦးဦးအိမ်ကို လာကြ..လို့ ခေါ်ပါတယ် ။

နောက်တခါ ဦးဦး တိုက်ခန်းကို ရန်နောင်မိုးနဲ့ အေးမြသာတို့ ရောက်သွားကြတော့ ဦးဦးက သူ တက်စီကား မောင်းနေပြီ လို့ ပြောပြလို့ အေးမြသာတို့ အံ့သြသွားကြရပါတယ် ။ ဦးဦးလို ထက်မြက်ပြီး

လူတွေ ထောင်နဲ့ချီတဲ့ အလုပ်ကြီးတခုကို တာဝန်ယူနိုင်ခဲ့တဲ့ လူက တက်စီမောင်းနေတယ် ဆိုလို့ အ့ံသြကြတာပါ ။ စိတ်လည်း မကောင်းကြဘူး ။

အခုလည်း မိန်းကလေး ချောချောလေးတယောက် နဲ့ ဦးဦးကို တွေ့ရပြန်ပြီ ။ အားတဲ့တရက်တော့ ဦးဦးကို အိမ်သွား ရှင်းပေးရင်း ဒီ မိန်းကလေး အကြောင်းကို မေးကြည့်ရအုံးမယ် …။

နွယ်နွယ်ဦး
လူပွဲစား ( ဖါခေါင်း )

မနက် ၁ဝနာရီ တိတိ အချိန် မေရီဘရောင်း မှာ နွယ်နွယ်ဦး ကြက်သားဆန်ပြုတ် သောက်နေတယ် ။ နို့သကြား မပါတဲ့ ကော်မီအမဲတခွက်နဲ့ ..။

စားပွဲပေါ် ချထားတဲ့ နွယ်နွယ်ဦးရဲ့ ဆမ်ဆောင်း အက်စ် စစ်စ် ဖုန်းပြားပြားလေး တတစ်တစ်နဲ့ မြည်လာတယ် ။ နွယ်နွယ်ဦး ဒီဖုန်းတလုံးနဲ့ လုပ်စားနေရတာ ။ ပွဲစား ဆိုတော့ ဖုန်းတလုံးနဲ့

ဆက်သွယ်နေရတာကို ဆိုလိုတာပါ …။

“ ဟယ်လို..နွယ်ဦး….ပြောနေပါတယ် ….ဘယ်သူလဲဟင်…”

“ ကိုယ်ပါ ….ဘယ်လိုလဲ..ကိုယ် ရှာခိုင်းထားတာ အိုကေလား …”

“ ကိုဝင်းမော်ဦး ….ဟင်းဟင်း..အိုကေပါတယ် ရှင်…ကိုယ့်ဖေါက်သည်တွေ အတွက်ဆို အိုကေရမှာပေါ့ ….ဒီနေ့ လိုချင်တာလား ….”

“ အင်း..ဟုတ်တယ် ….အစီအစဉ်လေး နဲနဲလေးတော့ ပြောင်းလိုက်ချင်တယ် ….နွယ်ဦးရေ….”

“ ရတယ်လေ ..ကိုယ့် ကပ်စတန်မာတွေ အတွက်ဆို ဘာဘဲ ပြောင်းပြောင်း..နွယ်ဦးက ဆောင်ကြဉ်းပေးရမှာပေါ့ရှင် …”

“ တခြားတော့ မဟုတ်ပါဘူး..နွယ်ဦးရယ် ..ကိုယ် တွေ့ချင်တာက နွယ်ဦး ထိန်းထားတဲ့ ..ပြာရီဝေ တို့ ညိုပြာလွမ်းတို့ မဟုတ်ဘူး ….ကိုယ် ပို စိတ်ဝင်စား တာက နွယ်ဦး ….နွယ်ဦးနဲ့ တွေ့လို့

ရမလား …”

“ အို…ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ ကိုဝင်းမော်ဦးရယ် ..နွယ်ဦးက ပွဲစားပါရှင်..ကိုယ်တိုင် မလုပ်ဘူး…အဲဒါတော့ ဆောရီးပါ ..ကိုဝင်းမော်ဦးတို့ စိတ်ကြိုက် ရှာပေးပါမယ် …လိုချင််တဲ့

ပစ္စည်းကောင်းလေးတွေ ရရပါစေမယ်ရှင်..ဟင်းဟင်း..ကျမကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါ…”

“ နွယ်ဦး ရှာပေးတာတွေ ကိုယ်တို့ အဖွဲ့က စိတ်ဝင်စားပါတယ်..ကြိုက်လည်း ကြိုက်ပါတယ် …ဒါပေမယ့် ကိုယ် ပို စိတ်ဝင်စားတာက နွယ်ဦးပါ..တခါလောက်တော့ ပေးတွေ့ပါလားဟင်…”

“ ခက်တာဘဲရှင်..နွယ်ဦးက အကျိုးဆောင် လုပ်ငန်း သက်သက်ပါ …ခက်တာဘဲ..ဟင်းဟင်း…”

“ နွယ်ဦးရယ်…တကယ်ပါ…တွေ့ပါရစေ ….လုပ်ပါ…တခါထဲပါ ….”

“ ခက်တော့တာဘဲ..ကဲ..ကဲ..အခု သူက ဘယ်မှာလဲ…”

“ ကိုယ်က ကိစ္စတခုနဲ့ ပန်းဆိုးတန်းမှာ ရောက်နေတယ် ….နွယ်ဦးက ဘယ်မှာလဲ..”

“ ကျမက မေရီဘရောင်းမှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားနေတယ် ….ဘားလမ်းထဲက မေရီဘရောင်း…”

“ အိုကေ..ကိုယ် လာခေါ်လိူ့ရမလား …”

“ ကဲ..ကဲ..ဒီလောက်တောင် အဖြစ်သဲနေတော့လဲ …လိုက်ရမှာပေါ့..တခုတော့ ရှိတယ်နော် …သူ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့ ..သူ့မို့….”

“ စိတ်ချပါ..နွယ်ဦးရယ်…ကိုယ့်ကို လက်ခံတာဘဲ ဝမ်းသာလှပါပြီ ….ကဲ လာခဲ့မယ်…”

မကြာခင် ကားလေးတစီး မေရီဘရောင်းဆိုင် အရှေ့ကို ထိုးဆိုက်လာပါတယ် ။

ကိုဝင်းမော်ဦး ကားထဲက ထွက်လာတယ် ။ နွယ်ဦးလည်း ဆိုင်ထဲက ထွက်လိုက်တယ် ။

“ နွယ်ဦး …”

“ ကိုဝင်းမော်ဦး …”

“ နွယ်ဦးက အမြဲ ရှိုင်းနေတာဘဲ..တကယ်တကယ်…မိုက်တယ် …”

“ အံမယ်..မြှောက်နေပြန်ပြီ ….”

ကားထဲကို အဝင် ကားမောင်းတဲ့ လူကို အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိတယ် ။

“ ဟင်..ဦးလေးချစ် ….”

“ နွယ်ဦး ….”

ဦးလေးချစ်နဲ့ နွယ်ဦး အဆက်ပြတ်သွားခဲ့ပြီး တခါမှ ပြန်မတွေ့တော့တာ..အခု ပြန်တွေ့တာ ပထမဆုံးပါ ။ ဦးလေးချစ် တက်စီမောင်းနေတယ် ဆိုတာလည်း နွယ်ဦး မသိဘူး ။ နွယ်ဦးလည်း တက်စီတွေ

တချိန်လုံး ငှားစီးနေပေမယ့် ဦးလေးချစ်နဲ့ တခါမှ မဆုံခဲ့ကြဘူးလေ ။ ဦးလေးချစ် ပြောတာကတော့ သူက ဟိုတယ်တခုမှ အမြဲ သွားထိုးတာ တဲ့ ။

ကိုဝငိးမော်ဦးကို ရွှေဂုံတိုင်ဖက်က ဟိုတယ် တခုကို နွယ်ဦး ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ ဦးလေးချစ် နဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ချင်း ဖလှယ်လိုက်တယ် ။

“ ဦးလေးချစ်….ပြန်ဆုံရအောင်..လတ်တလောတော့ နွယ်ဦး အလုပ်များနေလို့ …”

ကိုဝင်းမော်ဦးနဲ့ ဟိုတယ်ထဲ မဝင်ခင် ဦးလေးချစ်ကို နုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ် ..။ ဦးလေးချစ်က “ ကောင်းပြီ..နွယ်ဦး..” လို့ဘဲ ခပ်တိုးတိုး ပြန်ပြောပါတယ် ။

ကိုဝင်းမော်ဦးက နောက်သုံးနာရီလောက်ကြာရင် ဖုန်းဆက် ခေါ်လိုက်မယ် လို့ ဦးလေးချစ်ကို ပြောလိုက်ပါတယ် ။ ကိုဝင်းမော်ဦးလည်း ဘယ်အချိန် ဘယ်ကာလ ထဲက ထန်နေသလဲ မသိပါဘူး ။

ဟိုတယ် အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အငမ်းမရဘဲ နွယ်ဦးကို နမ်း ကိုင်..ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်တော့တာဘဲ …။

“ ဟိတ်…ဖြည်းဖြည်းကွာ….တခါထဲ….အချိန် မရတာ ကျနေတာဘဲ …..”

“ နွယ်ဦးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး တွေ့ချင်နေမိတာ ကြာပြီ ….”

“ အမလေး..ပိုလိုက်တာ..ဒါဘဲနော် …သူ ..ဖြိုးကြီးတို့ကို မပြောရဘူး ….”

“ မပြောပါဘူး….စိတ်ချ…”

ကိုဝင်းမော်ဦးက နွယ်ဦးကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲခေါ်လို့ ..“ ဟိတ်…မလုပ်နဲ့..အဝတ်တွေ ကြေမွကုန်မယ် ….ချွတ်ပါရစေအုံး…ယူလည်း ချွတ်လိုက်လေ ….ရေအရင် ချိုးချင် ချိုးလိုက် ….”

လို့ ပြောရင်း နွယ်ဦး က ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တခုပြီး တခု ဖယ်ချွတ်လိုက်ပါတယ် ။ နွယ်ဦးရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ ကိုဝငိးမော်ဦး က

နတ်ပူးသလို တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်ပြီး နွယ်ဦးကို တက်ခွတော့တာဘဲ ။ အရင်အခါတွေတုံးက နွယ်ဦးက ခေါင်းအနေနဲ့ ခေါ်ပေးတဲ့ စော်လေးတွေကို ဖြုတ်တဲ့ အချိန်မှာ နွယ်ဦးရဲ့ ဒီနို့ကြီးတွေကို

တပ်မက်ပြီး လုပ်ချင်နေခဲ့တာ အခုတော့ သူ့ဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားးရတာမို့ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်ဘဲ တက်ခွတော့တာပါ ။

“ ဟိတ်..ဖြေးဖြေးလေ…ဆရာကြီး ..ကမူးရှူးတိုးကြီးပါလား ….”

ဒီနေ့လဲ နှိုးစက် မလိုဘဲ အစောကြီးနိုးတယ် ။ လမ်းတပတ်လျှောက်..လဖက်ရည်ဆိုင် ခဏထိုင်ပြီး ကားကို စစ်တယ် ။ မော်နီကာ့ဆီကို ခပ်စောစော သွားရမယ် ။ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် ကောင်းကောင်း တဆိုင်ကို ခေါ်သွားမလို့ ညကထဲက စဉ်းစားထားတယ် ။

စိတ်ထဲမှာ ခိုးလို့ခုလု ဖြစ်နေတာက ဟို ဏီဘို ဆိုတဲ့ ဟော့ရှော့ကောင်လေး ဘဲ ။ မော်နီကာက ဏီဘိုကို သဘောကျသွားတယ် ထင်တာဘဲ ။ မနာလိုမဖြစ်ဘဲ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်ဖို့ ညတုံးက စိတ်
ပြုပြင်ခဲ့ပေမယ့် မရဘူး ။ ဏီဘိုနဲ့ မော်နီကာ အခုထက် ပို ရင်းနှီး ပတ်သက်သွားမှာကို သူ ပူနေတယ်။

ဒီနေ့ လုပ်မယ့် ဏီဘိုရဲ့ စတိတ်ရှိးပွဲကို မော်နီကာက သူ့ကို လိုက်ပို့ခိုင်းနေတယ် ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် စိတ်ထဲမှာ မကြိုက်ပေမယ့် မော်နီကာ ပို့ခိုင်းရင်တော့ သူ ပို့ပေးရမှာပါဘဲလေ ။ ဒီနေ့ အိမ်က မထွက်ခင် ခါတိုင်းထက် ပိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်နေမိသလား ..။ အဝတ်အစားကိုလည်း ခါတိုင်းလိုတွေ့တာ ကောက်မဝတ်ဘဲ အရောင်လိုက်ဖက်မယ့်ဟာကို ရှာမိသလား ။

ဒါတွေဟာ မော်နီကာရဲလွင် ကို သူ့စိတ်ထဲက သာမန်ကားငှားစီးတဲ့သူထက် ပိုနေတယ် ဆိုတာ ပြသနေ
တယ် ။ ကားကိုမောင်းရင်း ဏီဘို့ဆီသွားမယ့်ကိစ္စကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ဖျက်ရမလဲ သူ စဉ်းစားလာတယ် ။

လမ်းမှာ မုန့်လက်ကောက်..ကောက်ညှင်းပေါင်း..ပဲပြုတ် ..ဘိန်းမုန့် ဝင်ဝယ်တယ် ။ မော်နီကာကို မြန်မာ မုန့်တွေ စားစေချင်လို့ …။

ဟိုတယ်ဝင်းထဲကို ချိုးကွေ့ဝင်လိုက်တယ် ။ သူ ခါတိုင်း ရပ်နေကျနေရာလေးမှာ ကားကို ရပ်လိုက်တဲ့
အချိန် ဟိုတယ်ဝင်ပေါက်လှေခါးထစ်တွေ နားကနေ နဝရတ် သူ့ကို လက်ယပ်ခေါ်နေတာကို တွေ့လိုက်လို့ ကားထဲက ထွက်ပြီး ဟိုတယ်ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။

“ ဦးလေးချစ် …မမော်နီကာရဲလွင်က ဦးလေးချစ် လာရင် သူ့အခန်းကို တက်ခဲ့ပါ..လို့ မှာထားတယ် ..
တက်သွားလိုက်ပါအုံး …”

“ ဟုတ်ကဲ့…နဝရတ်…ကျေးဇူးဘဲနော် …”

နဝရတ်က ခေါင်းလေးညှိမ့် ပြုံးပြတယ် ။ ဓါတ်လှေခါးဆီ သူလျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ မော်နီကာ့အခန်း
က ခြောက်ထပ်မှာ ။ အခန်းနံပါတ် ၆၀၃ ။ မောနီကာက သူ့ကို အခန်းကို တက်လာခိုင်းတာ သူ့ကို ရင်းနှီး ခင်မင်သွားသလို ယုံကြည်စိတ်ချလို့လည်း ဖြစ်မည်လို့ သူစဉ်းစားနေရင်း မော်နီကာ့အခန်းရှေ့ကို သူရောက်လာတယ် ။

တံခါး ခပ်ဖွဖွ ခေါက်လိုက်တယ် ။

“ ဟေး…ဦးလေးချစ် …ရောက်လာပြီ….ဟာ..ဘာတွေလဲ ..လက်ထဲမှာလဲ အထုပ်တွေ အများကြီးနဲ့…”

ခပ်ဝဲဝဲ အသံလေးနဲ့ မော်နီကာ ပြောလိုက်ပြီး တံခါးဖွင့်ပေးတယ် ။

“ အဟဲ…မော်နီကာ အတွက် မြန်မာမုန့်လေးတွေ ယူလာတာ….”

“ အိုး..မော်နီကာက ဟိုတယ်က ကျွေးတဲ့ ဘရိတ်ဖတ်စ်..ဦးလေးချစ်ကို ကျွေးမလို့..မဆိုးဘူး..ဦးလေးချစ်
မြန်မာ အစားအစာတွေလည်း ကျွေးတယ်..အစုံဘဲ…မနက်စောစော လမ်းထွက်လျှောက်ရင်း ဝင်ကြည့်ခဲ့
တာ..ဦးလေးချစ် မုန့်တွေကို မော်နီကာက စားမယ်…ဦးလေးချစ်က ဟိုတယ်ကဟာတွေကို စား…ဘယ်လိုလဲ…”

“ ရပါတယ် …မော်နီကာ…..”

“ ခဏ ထိုင်အုံး..မော်နီကာ အဝတ်လဲလိုက်အုံးမယ် …”

အခုမှ သေသေချာချာ ကြည့်မိတယ် ။ မော်နီကာသည် မနက်လမ်းထလျျောက်တဲ့ အသားကပ်ဘောင်းဘီအနက်ကလေးနဲ့ တီရှပ်ပွပွလေးနဲ့ဘဲ ..။
ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ မော်နီကာ့ကိုမသိမသာ ကြည့်လိုက်မိတော့ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေး အောက်က တင်လှလှကြီးတွေက တုန်လှုပ်သွား
နေတာတွေကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
အိုး..အရမ်းမိုက်တာဘဲ ။

မော်နီကာ့ဟိုတယ်ခန်းလေးထဲ မော်နီကာ့ ရေမွှေးနံ့လေးတွေ သင်းပျံ့နေတယ် ။ စိတ်ထဲမှာ သူ မော်နီကာ့ကိုချစ်မိနေပြီလို့ သိလိုက်တယ် ။ ဏီဘိုနဲ့ မော်နီကာ့ကို မနီးစပ်စေချင်ဘူး ။ ဘယ်လိုလုပ်
ရပါ့မလဲ….။

ချလောက်…

ရေချိုးခန်းတံခါး ပွင့်လာတယ် ။ အား….အိုး..အရမ်း ရှိုင်းတဲ့ နတ်မိမယ်လေး ထွက်လာတယ် ။ မော်နီကာ သူမ အသားအရည်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် အနက်ရောင် ပြောင်ပြောင် ဝတ်စုံကို ဝတ်လာတယ် ။
အနက်ရောင် လက်ပြတ် အကျ ႌလေးနဲ့ အနက်ရောင် စကပ် တိုတိုလေး ။ လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းလေးတွေက အရမ်းလှတာဘဲ ။

“ ဟိတ်..ဘာငေးနေတာလဲ..ဦးလေးချစ် …. ”

“အဟဲ..ဟင်း…”

“ သွားစို့..မော်နီကာ ဆာနေပြီ . . ”

မော်နီကာနဲ့ ဓါတ်လှေခါးထဲ နှစ်ယောက်ထဲ စီးပြီး အောက်ဆုံးထပ်က ဘရိတ်ဖတ်စ်ကျွေးတဲ့ အခန်းကို
သွားကြတယ် ။

နဝရတ် အပါအဝင် ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း မိန်းကလေးတွေက သူနဲ့ မော်နီကာကို စူးစမ်းတဲ့အကြည့်တွေ
နဲ့ ကြည့်နေကြတယ် ဆိုတာကို သူ တွေ့လိုက်တယ် ။

မော်နီကာက သူ ယူလာတဲ့ မြန်မာမုန့်တွေကို အားရပါးရ စားလို့ သူ ဝမ်းသာ ကျေနပ်နေတယ် ။ ဟိုတယ်က အစားအစာတွေကိုလည်း မော်နီကာက သူ့ကို ကျွေးတယ် ။ ကြာဇံကြော် ..တော်တော်ကောင်းတယ် ။

“ ဒီဟိုတယ်က အစားအစာတွေလည်း မဆိုးဘူ..ဦးလေးချစ် ..တနေ့လောက် ဒီဟိုတယ်က ဆိုင်မှာ
ဦးလေးချစ်နဲ့ ညစာ စားကြရအောင် …”

ဘရိတ်ဖတ်စ် စားပြီးတော့ မော်နီကာနဲ့ အပြင်ထွက်ကြတယ် ။ အိမ်ကထွက်ကထဲက မော်နီကာ ဏီဘို ဆိုတဲ့ ကောင်ရဲ့ တီးဝိုင်းကို သွားကြည့်ဖို့ သတိမရပါစေနဲ့လို့ အထပ်ထပ် အခါခါ ဆုတောင်းနေခဲ့
ပေမယ့် သူ ဆုတောင်း မပြည့်ဘူး ။

ဟိုတယ်က ကားမောင်း ထွက်ခဲ့တဲ့ အချိန် မော်နီကာက ဏီဘိုတို့ တီးဝိုင်းရဲ့ စတိတ်ရှိုးကို သွားချင်တဲ့
အကြောင်း ပြောတော့တာဘဲ ။

မိပိုး (သို့မဟုတ် ) ပိုးဒါလီဆွေ
ကျောင်းသူ ( ခေတ္တ ..အမေရိကန်နိုင်ငံ )

ရွက်ဝါတွေ ကြွေနေတဲ့ ကျောင်းဝင်းထဲက လမ်းကလေးက ခုံတန်းလျားလေးမှာ မိပိုး တယောက်ထဲထိုင်နေမိတယ် ။
ခပ်လှမ်းလှမ်းက Food Truckထဲမှာ တရုတ်အဖိုးကြီး ထိုင်ပြီး ငိုက်မြည်းနေတယ် ။ Lunch time ဆိုရင်တော့ ဒီဆိုင်လေးမှာ လူတွေ အုံနေပေမယ့် အခုအချိန်ကတော့ စောသေးတယ် ။ မိပိုး တခါတခါမှာ ဦးချစ်ကို အရမ်း သတိရနေမိတယ် ။ ဒီနေ့မနက် အထူး ပေါ့ ။

  ဒီနေ့မနက်စောစော မိပိုး အိပ်မက်တွေ မက်ပြီး အိပ်ရာထဲမှာ ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေမိတယ် ။

အိပ်မက်က ဦးချစ်နဲ့ မိပိုး အချစ်လွန်ကြတယ်လို့ မက်တာ ။ အိပ်မက်က တကယ်လိုဘဲ ။ ဦးချစ် မိပိုး
ကို ချစ်ပေးတာ အရမ်း ပီပြင်တာဘဲ ။ အိပ်မက်လေး နှမြောနေတယ် ။ အိပ်မက်က လန့်နိုးတော့မိပိုး စိုစိုရွှဲနေတယ် ။ မိပိုး ကိုယ့်ဖါသာ ဖိဖိ ပွတ်နေခဲ့မိတယ် ။ ဦးချစ်နဲ့အချစ်လွန်ခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားမြင်ယောင်ပြီး ဖြေဖျောက်မိတယ် ။ ဒီလို ဖြေဖျောက်မိတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ ။ ဦးချစ်က မိပိုးကို ဒီကိစ္စတွေ
ကို သင်ပေးခဲ့တဲ့ လက်ဦးဆရာပါ ။ မိပိုး ဦးချစ်ကို အရမ်းစွဲတယ် ။ ဦးချစ်က တကယ့်ကို ချစ်တတ်တဲ့လူကြီး ။ မိပိုး အသဲစွဲအောင် လုပ်တတ်တယ် ။

ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ လိင်ဆက်ဆံတာကို ဦးချစ်နဲ့ ပထမဆုံး ကြုံဘူးတာပါ ။ လိင်ဆက်ဆံတဲ့ နည်းလမ်း
တွေ..ဘယ်လို နမ်းရတယ်..စုတ်ရတယ်..ယက်ရတယ် ဆိုတာတွေကို ဦးချစ်နဲ့ အချစ်စခန်းတွေ ဖွင့် ချစ်ဗျူဟာတွေ ခင်းရင်းနဲ့ မိပိုး တတ်ကျွမ်းလာတာပါ ။ ဦးချစ်က လိင်ကိစ္စမှာ သင်ဆရာပေါ့ ။ မြင်ဆရာ ကတော့ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီ ။

သူတို့ လိင်ဆက်ဆံတာကို ချောင်းကြည့်ပြီး အသိတွေ တိုးခဲ့ရတာကြောင့် သူတို့က မြင်ဆရာတွေလို့
မိပိုး ပြောချင်တာပါ ။ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီက တဏှာထန်လာရင် ဘေးဘီကို ဘာမှ မမြင် မသိတော့ဘူး ။ သူတို့ လိုချင်တာကိုဘဲ မဲနေတတ်တယ် ။

မိပိုးလည်း သူတို့ မဆင်မခြင် လုပ်ကြတာကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မမြင်အပ်တာတွေ မြင် မသိသင့်သေးတာတွေ သိနဲ့ စောစောစီးစီး အပျိုဖြစ် သွေးသားဆန္ဒတွေ ထကြွ သောင်းကျန်းခဲ့ရတယ် ။

ဒက်ဒီရဲ့ လိင်တန်ဆာကို မာမီ အားရပါးရ စုတ်ပေးခဲ့တာတွေကို ခိုးခိုး ချောင်းပြီး မိပိုးလည်း ကိုယ်တိုင်လက်တွေ့ မာမီ စုတ်သလို စုတ်ခင်ခဲ့မိရတယ် ။ ဒက်ဒီရဲ့ နီညိုညို တုတ်တုတ်ခဲခဲ ရှည်လမျောကြီးကိုလည်း တပ်မက်လိုလားမိရတယ် ။ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီတို့က လိင်ဆက်ဆံတာကို အရသာခံတဲ့လူတွေ ။
ပက်လက်ပေါင်ကားပေး တက်ညှောင့် သုတ်ပန်းထွက် မြန်မြန်လွယ်လွယ် လုပ်ကြသူတွေ မဟုတ်ဘူး ။

တယောက်နဲ့တယောက် စုတ် ယက်ပေး…ပွတ်သပ် နှူးနှပ်ပေးကြပြီး ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ စိမ်ပြေနပြေ အရသာခံ လုပ်ကြတာ ။ မိပိုးလည်း သူတို့လုပ်တာတွေကို ချောင်းကြည့်ပြီး ရည်းစား ထားချင်လာတယ်။
ရည်းစား ထားတဲ့နေရာမှာလည်း မနူးမနပ် ဆယ်ကျော်သက် ကောင်လေးတွေနဲ့ မထားချင်ဘူး ။

မိန်းမကိစ္စ လိင်ကိစ္စမှာ ကျွမ်းနေတဲ့ ၀ါရင့်နေတဲ့ အသက်ကြီးကြီး လူကြီးတယောက်နဲ့ ထားချင်တယ် ။
ဦးချစ်ကို တွေ့တော့ မိပိုး စိတ်ကူးထဲက ချစ်သူနဲ့ တထပ်တည်း ကျနေခဲ့လို့ မိပိုး သူ့ကို တအား သ
ဘောကျတာ ။ မိပိုး ထင်သလိုဘဲ ဦးချစ်က မိန်းမကိစ္စ လိင်ကိစ္စမှာ တဖက်ကမ်းခတ် ကျွမ်းနေတဲ့ လူကြီး ဖြစ်နေတယ် ။

ဦးချစ်က တကယ် အနမ်းတော်တဲ့လူကြီး ။
မိပိုး တကိုယ်လုံးမှာ ဦးချစ် မနမ်းဘူးတဲ့နေရာ မရှိသလောက်ဘဲ ။ ဦးချစ် အနမ်းတွေကို မိပိုး တအား
ကြိုက်တယ် ။ ဦး ယက်တာတွေ စုတ်တာတွေကို အရမ်းကို ကြိုက်ခဲ့တယ် ။ အခုလည်း ကြိုက်နေဆဲဘဲ ။ လွမ်းနေတယ်..ဦးချစ်ရယ် …။

ဦးချစ်နဲ့ ခွဲပြီး ဒီမှာ ကျောင်းလာတက်နေရတာ မိပိုး အရမ်း စိတ်ဆင်းရဲတာဘဲ ။ မိပိုး မာမီ့အမျိုးတွေနဲ့ နေရတယ် ။ သူတို့က သဘောကောင်းကြပါတယ် ။ မိပိုး ဘာလိုလို လုပ်ကိုင်ကူညီကြတယ် ။ မိပိုး
နဲ့ ဦးချစ် ဇာတ်လမ်းကို သူတို့ အကုန်သိတယ် ။ သူတို့ကို မိပိုး စိတ်ထဲမှာ မုန်းနေတယ် ။ မိပိုးကိုသူတို့နဲ့ အမြဲ ပတ်သက်နေတဲ့ မြန်မာမိသားစုတွေထဲက ကောင်လေးတွေနဲ့ ဖြစ်သွားစေချင်လို့ မိပိုး
အနားကို ကောင်လေးတွေ ခေါ်ခေါ်လာပေးကြတယ် ။ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ အပြင် အတူတူ ထွက်စားခိုင်းတယ် ။ မိပိုး အခုထိ ဘယ်ကောင်လေးကိုမှ စိတ်မဝင်စားဘူး ။ မိပိုး လွမ်းနေတာ မိပိုးရဲ့
ချစ်ဦးသူ ဦးချစ် ဘဲ ။ ဟုတ်တယ်…ဦးချစ်က မိပိုးရဲ့ ပထမဆုံး ချစ်ခဲ့တဲ့ ချစ်သူ ။

ဦးချစ်ကို မိပိုး အေးမြသာကြောင့် တွေ့ခဲ့ရတာ ။ အေးမြသာက စာတော်တယ် ။ အေးမြသာက မိပိုးကို
စာပြပေးတယ် ။ သူက နယ်က ကျောင်းလာတက်တာလို့ စစချင်း တွေ့ကြခင်ကြကထဲက အေးမြသာက ပြောပြခဲ့တယ် ။ သူ့ရဲ့ ဦးလေး အိမ်မှာ နေတယ် တဲ့ ။

မိပိုးက စိတ်လေတယ် ။ ကျောင်းလဲ ခဏခဏ ပြေးတယ် ။ မိပိုး အေးမြသာဆီက စာပြန်ကူးရတယ် ။
အေးမြသာက မိပိုးကို စာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကူညီတယ် ။ သူက အိမ်လိုက်ခဲ့ပါလား..သူ စာပြပေးမယ်..
လို့ ပြောတာနဲ့ မိပိုး သူနဲ့ သူ့အိမ်ကို လိုက်သွားတယ် ။ သူ့ဦးလေးရဲ့ အိမ်ပေါ့ ။

သူ့ဦးလေးရဲ့ အိမ်က ဒီလောက် ကောင်းလိမ့်မယ် လို့ မိပိုး မထင်ခဲ့မိဘူး ။ သူ့အိမ်ရောက်မှ အေးမြသာရဲ့ ဦးလေးက ရာထူးကြီးတဲ့ လူဆိုတာ သိရတယ် ။ စစချင်း အေးမြသာ ဦးလေးကို မတွေ့ဘူးသေးဘူး ။ သူအလုပ်က ပြန်မလာခင်မှာ မိပိုးက အိမ်ပြန်တာကိုး ။ အေးမြသာ ပြောတာကမိပိုး အခုလို အိမ်လိုက်လာပြီး စာသင်တာ သူ့ဦးလေးကို ခွင့်ပြုချက်နဲ့ လုပ်တာပါ…မိပိုး လာတာ ဦးလေးသိတယ်..တဲ့ ။ တနေ့တော့ မိပိုး ဦးချစ်နဲ့ ဆုံရပါတယ် ။ ဦးချစ်က မိပိုး မာမီနဲ့ တရွယ်ထဲ ဆိုပေမယ့်
အရမ်း နုတယ် ။ လူငယ်တယောက်လိုဘဲ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ပိန်ပိန်ပါးပါး ။ ဦးချစ်ကို စတွေ့တွေ့ခြင်းဘဲ မိပိုး ရင်ခုံမိတယ် ။ ဦးချစ်ရဲ့ စူးရှတဲ့ မျက်လုံးတွေက မိပိုးကို ကြည့်နေတာက ရင်တုန်စရာကြီး ။

ဒီလို အသက်နဲ့ ရာထူးကြီးတဲ့ နေရာကို လုပ်နေတယ် ဆိုကထဲက တော်တော်ထူးချွန် ထက်မြက်လို့ဖြစ်မယ်လို့ ဦးချစ်အပေါ် မိပိုး အထင်ကြီးတဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်မိတယ် ။ စဆုုံတဲ့နေ့က ဦးချစ်က မိပိုးနဲ့ အေးမြသာ စာလုပ်နေတဲ့ ထမင်းစားခန်းထဲက စားပွဲကို လာပြီး..ညနေကျရင် သမီးရဲ့အိမ်ကို ဦး ပြန်ပို့ပေးနိုင်တယ် ….လို့ လာပြောတယ် ။ အဲဒီအချိန်ကထဲက မိပိုးက ဦးချစ်ကို တွယ်တာချင်နေမိတယ်ဆိုရင် ဦးချစ် ယုံပါ့မလား ။ မိပိုးက စိတ်ထဲ အောင်းမထားတတ်တဲ့သူ ဆိုတော့ မကြာခင်မှာဘဲ အေးမြသာကို ဦးချစ်ကို စိတ်ဝင်စားနေမိတဲ့အကြောင်း ပြောပြမိခဲ့တယ် ။ အေးမြသာက “ မိပိုးရယ် ..မိပိုးနဲ့ ဦးဦးက အသက် အရမ်းကွာနေတာဘဲ..မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွာ….မိပိုး ရဲ့ မိဘတွေကလည်း လက်ခံ
မှာ မဟုတ်ဘူး …. စိတ်ထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်ပါ သူငယ်ချင်းရာ…” လို့ ပြောခဲ့တယ် ။

လိုချင်တာကို မရရအောင် လုပ်တတ်တဲ့ မိပိုးက ဦးချစ်ကို ချစ်မိတာကို နောက်မဆုတ်ဘူး ။ ဦးချစ်သိ
အောင် ပြသမိတယ် ။ ဦးချစ်ကလည်း မိပိုးကို စိတ်ဝင်စားနေတယ် လို့ မိပိုး ထင်တယ် ။ ယုံတယ် ။

ခါတိုင်းဆို နောက်ကျမှ အိမ်ပြန်လာတဲ့ ဦးချစ်က မိပိုး စာလာကျက်နေတဲ့ နောက်ပိုင်း စောစော ပြန်လာ
နေတယ် ။ ညနေတိုင်းလို မိပိုးနဲ့ အေးမြသာကို ကြေးအိုး လိုက်ကျွေးလိုက် ရှမ်းခေါက်ဆွဲ လိုက်ကျွေးလိုက် လုပ်တယ် ။ မိပိုက ဦးချစ် အခုလို မိပိုးကို ဂရုစိုက်ရင် ရင်ထဲမှာ အရမ်း ကျေနပ် ပီတိ
ဖြစ်တယ် ။ ကြည်နူးတယ် ။ အေးမြသာနဲ့ မိပိုး ဦးချစ် ကျွေးတာ လိုက်စားနေတဲ့အချိန် အေးမြသာ မပါဘဲ ဦချစ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ လို့ တွေးမိခဲ့တယ်လေ ..။

တနေ့ အိမ်မှာ ဒက်ဒီ..မာမီတို့နဲ့ ညစာ စားနေတဲ့ အချိန် မာမီက “ မိပိုး…သမီး…သမီးရဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့
ဦးလေးက ဘယ်သူလဲ…” လို့ မေးလာတယ် ။ မိပိုးကို လိုက်ပို့တဲ့ ဦးချစ်ရဲ့ တန်ဖိုးကြီးကားကို မာမီ တွေ့သွားလို့ နေလိမ့်မယ် ..။

မာမီနဲ့ ဒက်ဒီက ဂုဏ်ရှိတဲ့ အာဏာရှိတဲ့ လူတွေဆိုရင်အပေါင်းအသင်း လုပ်ချင်ကြတယ် ။ အစိုးရပိုင်းက ကြီးကြီးတွေဆို သူတို့ လိုက်ကို ပေါင်းတာ ..။ ဆင်းရဲတဲ့လူဆို အထင်အမြင်သေးကြတယ် ။ မိပိုးက အမြင်ကပ်တာနဲ့ “ မသိဘူး မာမီ…သမီးက စာလုပ်ဖို့ အေးမြအိမ်ကိုလိုက်သွားတာ..သူ့ဦးလေး အကြောင်း ဘယ်သိပါ့မလဲ…” လို့ ပြောပစ်လိုက်တယ် ။

မိပိုး လည်း စစချင်းတုံးကတော့ ဦးချစ်ရဲ့ အိမ်ကို ညနေပိုင်းလောက်ဘဲ အေးမြသာနဲ့စာသွားကျက်ပေမယ့် စာမေးပွဲနီးလာတဲ့အခါတွေမှာ အဲဒီမှာဘဲ ညအိပ်ပြီး စာလုပ်တယ် ။ မိပိုးလည်း စာလဲ ကျက်ရင်းဦးချစ်ကိုလည်း နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့ချင်တာလဲ ပါတယ်လေ ။

တကယ်တော့ မိပိုးက မဆွတ်ခင်ထဲက ညွှတ်ချင်နေတဲ့သူပါ ။
မိန်းကလေးက စပြောရမှာလည်း ခက်လို့ ဦးချစ်ဖက်က မိပိုးကို စပြောလာတာကို စောင့်မျှော်နေခဲ့ရတာပါ ။

အေးမြသာက မိပိုးနဲ့ ဦးချစ်ကို နီးစပ်သွားမှာ စိုးနေတဲ့ ပုံဘဲ ။ မိပိုးနဲ့ ဦးချစ်ကို နှစ်ယောက်ထဲ ဘယ်တော့မှ မထားဘူး ။ သူက အမြဲ ကန့်လန့်ကန့်လန့် ဝင်ဝင်ပါနေတယ် ။ အေးမြသာဟာ တကယ်ဘဲမိပိုးတို့က အသက်သိပ်ကွာလွန်းတာကြောင့် မသင့်တော်ဘူးဆိုပြီး မဖြစ်စေချင်တာလား..ဒါမှမဟုတ် ဦးလေး ဝမ်းကွဲတော်တဲ့ ဦးချစ် ကို သူကိုယ်တိုင်ကများ ကြိုက်နေလို့လား ဆိုတဲ့ အတွေးတွေ မိပိုး ခေါင်းထဲမှာ ဝင်လာတယ် ။

အေးမြသာက မိပိုးအပေါ် အရမ်းကောင်းလို့ မိပိုး အေးမြသာကို မကောင်းတာ မထင်ရက်ဘူး ။ အေးမြသာကို မိပိုး ချစ်တယ် ။ အေးမြသာက အရမ်း ရိုးတယ် ။ လိင်ကိစ္စလည်း အတွေ့အကြုံ မရှိသေးဘူး ။ မိပိုးက သူ့ထက်စာရင် အများကြီး တွေ့ဖူး မြင်ဖူး ဖတ်ဖူးတယ် ။ မာမီနဲ့ ဒက်ဒီကို ချောင်းတဲ့အကြောင်း အေးမြသာကို ပြောပြလိုက်တယ် ။ အေးမြသာကို ဒက်ဒီ ဟာ မိပိုးရဲ့ အဖေအရင်း မဟုတ်ဖူးဆိုတာလည်း ပြောပြလိုက်တယ် ။ မိပိုးရဲ့ အဖေအရင်းကို မိပိုး တနေ့တော့ မတွေ့တွေ့အောင်လိုက်ရှာမယ် လို့ စဉ်းစားထားတယ် ။ မာမီကတော့ မိပိုးကို အဖေအရင်း ဘယ်သူဆိုတာတောင် မပြောပြချင်ဘူး ။ ဒက်ဒီကလည်း မိပိုးအပေါ် ကောင်းပေမယ့် အဖေအရင်း မဟုတ်ဘဲ ပထွေးဆိုတာ
ကို သိတဲ့နေ့ကစပြီး ဒက်ဒီ့ကို အဖေ အရင်းလို စိတ် ထားလို့ မရတော့ဘူး ။

ဒက်ဒီက မိပိုးကို တခါတလေ မွေးနေ့ပွဲတို့ ခရစ်စမတ်ပါတီပွဲတို့မှာ လာဖက်တဲ့အခါ ငါ့အပေါ် သဘောရိုးရဲ့လား ဆိုတဲ့ သံသယစိတ်တွေ ဝင်မိတယ် ။

မိပိုး မာမီနဲ့ ဒက်ဒီတို့ကို ချောင်းချောင်းနေတာ ဒက်ဒီ သိများ သိသလားလို့ မိပိုး ထင်လာတယ် ။မိပိုး
ချောင်းကြည့်နေမှန်း သိလို့ တမင်တကာ သူ့အတန်ကြီးကို မြင်သာအောင် ပြပြနေသလားလို့ စိတ်ထဲမှာ မသင်္ကာ ဖြစ်လာတယ် ။

မာမီနဲ့ ဒက်ဒီတို့ ဆက်စ်လုပ်ကြတာတွေကို တွေ့ပြီး တခါတခါ တအား စိတ်ထကြွပြီး ယောကျ်ားတယောက်နဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ ” ဖြစ် ” ပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်မိတယ် ။ ရည်းစားထားပြီး
အဆုံးစွန်ထိ အိပ်ပစ်ချင်တဲ့စိတ်တွေလည်း ပေါက်တယ် ။ ညဖက် အရမ်း ယားလာရင် ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်
ပြီး ဖြေဖျောက်မိတာကတော့ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ။

ဒီလိုစိတ်တွေ ပေါက်ပြီး ကျောင်းစာကို မိပိုး သိပ် စိတ်မဝင်စားတာတော့ အမှန်ပါ ။ အေးမြသာကြောင့်
သာ မိပိုးစာလုပ်ဖြစ်နေတာ ။ မိပိုးစိတ်တွေက ဦးချစ်ဆီကို ရောက်နေတာ တချိန်လုံးဘဲ ။

မိန်မဆိုတာက ယောကျ်ားတယောက်ကို အထင်ကြီးမှ ချစ်လို့ရတာ မဟုတ်လား ။ မိပိုး အရွယ် ကောင်လေးတွေက မိဘဂုဏ်ရှိန်နဲ့ ကားစီးနေတာ..မိဘပိုက်ဆံ လက်ဖြန့်တောင်းပြီး သုံးစားနေတာ…တကယ်တမ်း သူတို့ရဲ့ ပင်ကိုယ် အရည်အချင်း ရှိကြတာ မဟုတ်ဘူးလေ ..။

ဦးချစ်ကိုတော့ မိပိုး အထင်လည်းကြီးတယ် ။ ဦးချစ်ကို ရုပ်ဖြောင့်တယ်လည်း မိပိုး ထင်တယ် ။ ဦးချစ်
နဲ့ မိပိုး ချစ်ချင်လှပြီ ။ ရေလာအောင် မြောင်းဖေါက်ပေးနေတာလည်း ရှက်တောင်လာပြီ ။ မြင်းကမလှုပ်
ခုန်ကလှုပ် လုပ်နေရတာ ကြာပြီလေ …။

ဦးချစ်နဲ့မိပိုးတို့စပြီး ချစ်သွားကြတဲ့ နေ့လေးကို မိပိုး ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး ။
အဲဒီနေ့က အေးမြသာ ကျောင်းမလာဘူး ။ ကျောင်းဆင်းတဲ့အချိန် မိပိုးလည်း အေးမြသာ နေမကောင်း
လို့သာ ကျောင်း မတက်တာ ဖြစ်မယ် ဆိုပြီး မိပိုးတို့အိမ်က ဒရိုင်ဘာကြီးကို အေးမြသာတို့အိမ်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ခြံပေါက်ဝမှာ မိပိုး ဆင်းလိုက်တယ် ။ ညနေကျမှ လာကြိုဖို့ လိုအပ်ရင် အိမ်ကို
ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် လို့ ဒရိုင်ဘာကြီးကို မိပိုးပြောလိုက်ပြီး ခြံထဲ ဝင်ခဲ့တယ် ။ ကားဂိုဒေါင်ရဲ့အရှေ့မှာဦးချစ်ရဲ့ကားတစီးကို ရေဆေးပေးနေတဲ့ ရန်နောင်မိုးကို တွေ့လိုက်လို့..“ အေးမြသာ ဘာဖြစ်လဲ..နေမကောင်းများ ဖြစ်သလား…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။

ရန်နောင်မိုးက “ အေးမြသာ နယ်ပြန်သွားတယ်…သူ့အမေ နေမကောင်းလို့..မိပိုး သိမယ်ထင်တာ..” လို့
ပြောပြလိုက်တော့ မိပိုးတို့ကားများ ရှိအုံးမလားလို့ ခြံရှေ့ကို ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ မရှိတော့ဘူး ။
အေးမြသာ လည်း မရှိ..အိမ်ကကားလည်း မရှိတော့ဘူး ။ ပြန်လာခေါ်ဖို့ အိမ်ကို ဖုန်းဆက်မလို့ လုပ်တုံး ဦးချစ် ပြန်ရောက်လာတယ် ။

ဦးချစ်ရဲ့ကားဝင်ဖို့ ရန်နောင်မိုးက ခြံတံခါး ပြေးဖွင့်ပေးတယ် ။

“ ဟေး….သမီး…မိပိုး…..”
“ ဦးချစ် …”

ဦးချစ်က အရမ်း ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ။ ဘောင်းဘီနဲ့ ကြည့်ကောင်းသလို ပုဆိုးနဲ့တိုက်ပုံနဲ့လည်း ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ။

ဦးချစ်ကို မြင်တိုင်း မိပိုးရဲ့ စိတ်ထဲမှာ “““ ချစ်တယ်..ချစ်တယ်….ချစ်တယ် …အရမ်းချစ်တယ်….””” လို့ တတွတ်တွတ် ရေရွတ်နေမိတာကိုတော့ ဦးချစ် ဆိုတဲ့ သူကြီး သိမှာ မဟုတ်ပါဘူး ။

ဟွန်း …။

“ အေးမြသာ သူ့အမေဆီ ခဏ ပြန်သွားတယ် …. ”

“ ဟုတ်တယ်..ဦးချစ်..မိပိုးက သူ နေမကောင်းလို့ ကျောင်းမလာတာ ထင်နေတာ…အခု အိမ်က ကားလည်း ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီးနေပြီ..မိပိုး အခုဘဲ အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပြန်ခေါ်မလို့…လုပ်နေတာ….”

“ မခေါ်နေနဲ့တော့ မိပိုး…ဦးချစ်..မိပိုးကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ် …မိပိုး..အခု ချက်ချင်း ပြန်ချင်လား…ခဏကြာမှ ပြန်လို့ ဖြစ်မလား….”

“ ချက်ချင်း ပြန်ဖို့မလိုပါဘူး..ဦးချစ် ..အေးဆေးမှ ဖြစ်ပါတယ် …..”

“ ဒါဆို…လာ…အထဲဝင်….ခဏကြာတော့ ..ဦးချစ် လိုက်ပို့ပေးမယ် …. ”

ဦးချစ်နဲ့အတူ အိမ်ထဲ လိုက်ဝင်ခဲ့တယ် ။ အရင်လို အေးမြသာ မရှိနေဘူး ။ ဦးချစ်နဲ့ မိပိုး နှစ်ယောက်
ထဲ ။ ရင်တွေ တအားခုံနေတယ် ။

“ မိပိုး ..ဘာသောက်မလဲ …”

“ ရေဘဲ သောက်မယ်.ဦးချစ် …”

ဦးချစ်က ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေသန့်နှစ်ပုလင်း ကို ထုတ်ယူပြီး မိပိုးကို တပုလင်းပေးသလို သူက တပုလင်း ဖွင့်သောက်သည် ။ မိပိုးလည်း ရေပုလင်း အဖုံးလေးဖွင့်ပြီး မော့သောက်လိုက်တဲ့အချိန် ဦးချစ် မိပိုး အနားကို ကပ်လာတာ တွေ့လိုက်တယ် ။

“ မိပိုး ..”
“ ရှင် …. ”
“ ဦးချစ်နဲ့ မိပိုးတို့ အပြင်မှာ တခုခု သွားစားကြရအောင် …. ”
“ ဟုတ်….စားလေ …”
“ မိပိုး ဘာစားချင်လဲဟင် …ကြေးအိုးလား ..”
“ ဟင့်အင်း ကြေးအိုး မစားချင်ဘူး ..တအားပူတယ်..ချွေးတွေ တအားထွက်မှာ…”
“ ဒါဖြင့် မိပိုးက ဘာစားချင်လဲဟင်…”
“ မသိဘူး..ဦးချစ် …ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ ..ကြေးအိုး မဟုတ်ရင် ပြီးရော…”

အိမ်ကြီးတခုလုံးထဲမှာ မိပိုးတို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတယ် ဆိုတဲ့ အသိက မိပိုးစိတ်တွေကို တအား လှုပ်ရှားစေတယ် ။ ဦးချစ်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာလည်း ထပ်တူထပ်မျှဘဲ ဖြစ်နေလေမလား လို့ တွေးမိတယ် ။
အေးမြသာ မရှိတဲ့ အခုလို အချိန်ဟာ ဦးချစ် ဖွင့်ပြောဖို့ အကောင်းဆုံး အချိန် ပါ ။

မိပိုးလည်း ဦးချစ် ဘာပြောလာမလဲ စောင့်ဆိုင်းနေရတာလည်း တမိနစ်ကို တနှစ်လောက် ကြာတယ်လို့ထင်မိရတယ် ။ ဦးချစ်က ဘာမှ ပြောမလာဘူး ။ မိပိုး သွားကြရအောင်..လို့ဘဲ လာပြောပြီး
အပြင်ထွက်ကြဖို့ ခေါ်တယ် ။

မိပိုးလည်း အစားစားချင်စိတ် မရှိလှပါဘူး ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဦးချစ်နဲ့အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ ထွက်ရတာကိုတော့ အရမ်း ကျေနပ် သဘောကျပါတယ် ။ ပျော်တယ် ။ ဦးချစ် ခေါ်သွားတဲ့ ဆိုင်က အတွဲတွေ အများဆုံး ထိုင်တတ်တဲ့ ဆိုင်လေးပါ ။ စားသောက်စရာ မျိုးစုံရသလို နှစ်ယောက်ထဲ
လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထိုင်လို့ ကောင်းတဲ့ ဆိုင်လေးပါ ။

နှစ်ယောက်ထိုင် စားပွဲရှည်လေးတွေကို ငါးကန်ကြီးတွေနဲ့ ကန့်ထား
ပြီး ငါးကန်တွေကလည်း တဖက်ကို ထိုးဖေါက်ပြီး မမြင်ရအောင် ကာထားတဲ့အတွက် အတွဲတွေအတွက်
အရမ်းကောင်းတယ်လေ ။

ငါးကန်တွေထဲမှာကလည်း အရမ်းလှတဲ့ ဆားငန်ရည်ထဲ ရှင်သန်တဲ့ ငါးလှလှကြီးတွေက ကူးခတ်နေကြ
တယ် ။ ဦးချစ်က “ မိပိုး…ဆိုင်လေး သဘောကျလား ..” လို့ မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း “ အရမ်းသဘော
ကျတာဘဲ ဦးချစ်ရယ်…ဦးချစ်က ဒီဆိုင်ကို ဘယ်လို သိတာလဲဟင်..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ “ ဦးချစ် တခါ ရောက်ဖူးတယ်…သမီး…” လို့ ဦးချစ် ပြန်ပြောတယ် ။ မိပိုးကို သူ စိုက်ကြည့်နေတယ် ။

မိပိုးလည်း“ ဘာကြည့်နေတာလဲ ဦးချစ်ရဲ့..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
ဦးချစ်က “ မိပိုးက အရမ်းချောလို့..” လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။ မိပိုးက “ မမြှောက်နဲ့ ..စားတာတွေ ဦးချစ်ဘဲ
ကျွေးရမှာ..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဦးချစ်က “ ကျွေးမှာ….မိပိုး တသက်လုံး စားမယ် ဆိုရင်လည်း ဦးချစ်က တသက်လုံး ကျွေးမှာပေါ့…” လို့ ပြောလိုက်ရင်း မိပိုးရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။

မိပိုးလည်း မရုန်းဖယ်ဘဲ သူ့ကိုဘဲ ပြန်စိုက်ကြည့်နေတော့သူက “ မိပိုးကို ဦးချစ် ..ချစ်တယ်…” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပါတယ် ။ အို..မိပိုးလေ…ဘယ်လို ပျော်မှန်း မသိဘူး ။ မိပိုး ကြားချင်နေတာကိုကြားလိုက်ရလို့ပါ ။ မိပိုး မျက်ရည်တောင် လည်မိတယ် ။

ဦးချစ်က မိပိုးလက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပြီး ..“ မိပိုးကို ဦးချစ် တအားချစ်တာ…ချစ်မိနေတာ ကြာပြီ..မိပိုးကော ဦးချစ်ကို ချစ်လားဟင် …” လို့ ပြောတယ် ။ မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားးနေလို့ ဘာပြန်ပြောရမှန်း..ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး ။ တကိုယ်လုံးလည်း ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း
ထနေတယ် ။ ဦးချစ် လက်ကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေတာနဲ့တင် မိပိုး ပေါင်တန်တွေကြားက ဟိုနေရာမှာ စိုနေပြီ ။ မိပိုး နို့သီးလေးတွေလည်း စူထွက် မာတင်းပြီး စိတ်တွေတအား ထကြွလာနေတယ် ။

“ ပြောလေမိပိုး..ဦးချစ်ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လားဟင် …”
“ အင်း..အင်း….”

မိပိုးလည်း ခေါင်းညှမ့်ပြရင်း အင်းအင်းလို့ပြောလိုက်တယ် ။ ဦးချစ် တအားပျော်သွားတယ် ။ မိပိုးလည်း
တအား ပျော်တာပါဘဲ ။ ဦးချစ်က “ မိပိုးရယ်…ချစ်လိုက်တာ…အရမ်းချောတဲ့ အချောလေးရယ်…” လို့ ပြောပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေရာကနေ မိပိုး ထိုင်ခုံဖက်ကို လာရွှေ့ထိုင်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ မိပိုးကို နမ်းတယ် ။ နဖူးကို စနမ်းတာ ။ နဖူးပြီးတော့ ပါး….။ ပါး ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်း ။

ရင်တွေ ခုံလိုက်တာ ဦးချစ်ရယ် ..။

ဦးချစ်လက်တွေကို မိပိုးလဲ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပြန်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ် ။ ဦးချစ်ကလည်း မိပိုးကို ဖက်တယ် ။ ခါးလေးကနေ ဖက်တာ ။ သူကြားချင်လို့ ချစ်တယ် လို့ ပြောခိုင်းလို့ မိပိုးလည်း “ ဦးချစ်ကို မိပိုး အရမ်း ချစ်ပါတယ် ..” လို့ ပြောရတယ် ။

အေးမြသာ နယ်ကနေ ပြန်လာတော့ မိပိုးတို့ အရမ်းချစ်နေကြတဲ. ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေကြပြီ ။ အေးမြသာလည်း သူ ဝမ်းသာတယ် လို့ မိပိုးကို ပြောပါတယ် ။

အေးမြသာလည်း မရှိဘဲနဲ့ ဒီနေ့ မိပိုး စာကျက်ဖို့ အကြောင်းပြပြီး ဦးချစ်အိမ်ကို အိမ်က ကားနဲ့ သွားလိုက်တယ် ။ အိမ်ကား မောင်းတဲ့ ဒရိုင်ဘာကြီးကို ညနေကျရင် လာမခေါ်နဲ့တော့ ဒီအိမ်က ကားနဲ့ ပြန်ခဲ့မယ် လို့ မာမီ့ကို ပြောခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဦးချစ်ရဲ့ အိမ်ထဲကို ဝင်ခဲ့တဲ့အချိန် ဒီနေ့က စာကျက်ဖို့ လုံးဝ မဟုတ်ဘဲ ဦးချစ်နဲ့တွေ့ဖို့ သက်သက်မို့စိတ်ထဲမှာ အရမ်းကိုဘဲ လှုပ်ရှားနေမိရတယ် ။

ရန်နောင်မိုးက တံခါး လာဖွင့်ပေးတယ် ။ ဘာသောက်မလဲ လည်း မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း မသောက်သေးဘူး..ဦးချစ်ကို စောင့်လိုက်အုံးမယ် လို ကပြောပြီး အေးမြသာနဲ့ စာ အတူတူ ထိုင်ကျက်တဲ့
ထမင်းစား စားပွဲကြီးမှာ ထိုင်လိုက်တယ် ။ ဦးချစ်က ဒီနေ့ မိပိုး သူ့အိမ်ကို လာမယ် လို့ လုံးဝ မျှော်လင့်ထားမှာ မဟုတ်ဘူး ။ မနေ့ညနေက ချစ်သူ ဖြစ်သွားကြတဲ့ မိပိုးတို့ နှစ်ယောက် ဒီနေ့ အေးမြသာ မရှိဘဲ အိမ်ကြီးထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေရင် ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ…။

ဦးချစ် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ မိပိုးကိုလည်း တွေ့လိုက်ရော အရမ်း ဝမ်းသာသွားပြီး မိပိုးက တအားဖက် တအား နမ်းတယ် ။ ဒီတခါ ဦးချစ် နမ်းတာက မိပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်း ။
မိပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ဦးချစ် နမ်းတော့ မိပိုးကလည်း ဦးချစ် နမ်းသလို ပြန် နမ်းပစ်လိုက်တယ် ။ ဦးချစ်ရဲ့ လျာက မိပိုးရဲ့ လျာကို ပွတ်လှိမ့် လှည့်ပတ်နေတယ် ။ မိပိုးရဲ့ စိတ်တွေ တအားထကြွနေတယ် ။
ဦးချစ် လက်တွေ တုန်နေတယ် ။ မိပိုး အကျ ႌကြယ်သီးလေးတွေကို သူ တလုံးပြီး တလုံး ဖြုတ်ပစ်နေတယ် ။

ဦးချစ် လက်ချောင်းတွေ တရွေ့ရွေ့နဲ့ မိပိုးရဲ့ တင်းမာထောင်ထနေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေဆီကို မရောက်ခင်မှာမိပိုး အဝတ်မဲ့နေတဲ့ မိပိုးရဲ့ ရင်စိုင်တွေကို လက်နဲ့ ကာလိုက်တယ် ။

“ မရှက်ပါနဲ့ မိပိုးရယ်..ဦးချစ်နဲ့ မိပိုးက တချိန်ကျရင် တသက်လုံး အတူတူနေကြမယ့်သူတွေ ဖြစ်နေပြီဘဲကွာ….”

“ အို..ဦးချစ်ကလည်း မိပိုး ရှက်တယ် …”

ဦးချစ်က မိပိုးလည်တိုင်ကို နမ်းနေတယ် ။ သူ..သူ သိပ် နမ်း တတ်တာဘဲ ..။

မိပိုး တအား ကြက်သီးတွေ ထပြီး မိပိုး ပင်တီလေးလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ ။ မိပိုးရဲ့ လက်တဖက်ကို သူ တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးကြီးက မိပိုး ရင်စိုင်တခုလုံးကို ဖွဖွလေး လာကိုင်ဆုပ်တယ် ။ အဲလို ဆပ်ကိုင်နေတဲ့ အချိန်မှာ သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေက မိပိုးရဲ့ မာတင်းနေတဲ့ ရင်သီးလေးကို ပွတ်တိုက်မိနေတယ် ။

“ အို . . ..”

“ ဦးချစ် နမ်းချင်တယ် ..”

“ ဘယ်…ဘယ်ကိုလဲဟင်….”

“ဒီကို…”

ရင်သီးလေးကို သူ့လက်ညှိုးထိပ်နဲ့ ထောက်ပြီး ပြတယ် ။

“ နမ်းမယ်နော်….”

“ အင်း …”

ဦးချစ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ထောင်ထွက်နေတဲ့ ရင်သီးလေးကို ဖိကပ် စုတ်လိုက်တော့ မိပိုး တအားကို တုန်လှုပ်သွားရတယ် ။

“ အ…….အင်…..”

အာ …ဦးချစ် လျာကြီးက ရင်စီးလေးကို လာ ယက်နေပြီ ..။ အို…အို…အို..ဦးချစ်ရယ် ….အို…ဦးချစ်ရယ် ……။ ဦးချစ်ရဲ့ လက်မောင်းတွေကို မိပိုး တအား လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ် ။ အောက်က အာပုံကတော့ အရည်တွေ တအားကို ရွှဲထွက်နေရတယ် ။

ဦးချစ်လည်း မိပိုး ရင်စိုင်တွေကို ကောင်းကောင်း ဆုပ်နယ်တော့တာဘဲ ။ ရင်သီးတွေကိုလည်း ဘယ်ပြီး ညာ တလှည့်စီး စို့ပေးနေတယ် ။ မိပိုး တအား ကျင်တက် တုန်ခါနေပြီး အာပုံလည်း တအား ယားပြီး တချက်တချက် အကြောတွေ စိမ့်အောင် ကောင်းသွားတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဦးချစ်က ဒီထက်ပိုပြီး ဆက် မလုပ်တော့ဘူး..။ မိပိုး ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်လည်း အနောက်ဖက်မှာ အရည်ကွက်ကြီး
စိုကွက်နေတယ် ။

အိမ်ကို ဦးချစ် ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးတယ် ။ အိမ်ရောက်တော့ မိပိုး ရေချိုးရင်း ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေလိုက်ရတယ် ။ မိပိုးရဲ့ ရင်စိုင်တွေလည်း ဦးချစ် ကိုင်တွယ် ကစားထားလို့ စို့ထားလို့ နာ
အောင့်နေတယ် ။

ဦးချစ် ကားပေါ်က ဆင်းခါနီး မိပိုးကို “ မနက်ဖန်လည်း တွေ့ကြရအောင် ကလေးရယ်..” လို့ ပြောခဲ့တာကို ကြားယောင်နေမိတယ် ။
မိပိုးကလည်း ဦးချစ်နဲ့ နေ့တိုင်း တွေ့ချင်နေတာပါ ဦးချစ်ရယ်..လို့ မိပိုး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်မိတယ် ။

“ ပိုးဒါလီဆွေ ….”

အနောက်က ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် မိပိုး အတွေးတွေ ပြတ်တောက်သွားရတယ် ။

လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကယ်လ်ဗင်မျိုးလင်း ဖြစ်နေတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်မျိုးလင်းက မိပိုး အဒေါ်ဦးလေးတွေနဲ့ တအားခင်တဲ့ ဦးမျိုးလင်းရဲ့ သား ။ မိပိုးတို့ အိမ်နားမှာဘဲ နေတယ် ။ သူလည်း မိပိုးတက်
နေတဲ့ ကျောင်းမှာတက်နေတယ် ။

“ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ပိုးဒါလီဆွေ …”

“ ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး..ကယ်လ်ဗင် …အတန်းတက်ဖို့ နဲနဲ စောနေတာနဲ့ ခဏ ထိုင်နေတာ …”

“ တခုခု သောက်မလားဟင်….”

“ ကောင်းသားဘဲ …”

                                               *******************************************************************************

ကားတွေက စ ကြပ်ပြီ ။

ဗိုလ်ချုပ်စျေးထဲမှာ မော်နီကာ မြန်မာ အမှတ်တရ ပစ္စည်းတွေ လျှောက်ဝယ်တာ နဲနဲကြာသွားတယ် ။ ဗိုလ်ချုပ်စျေးထဲက ပြန်ထွက်ပြီး နေ့လည်စာ ထမင်းစားဖို့ လုပ်တော့ မော်နီကာက “ တုတ်ထိုး ”

ဆိုတာ စားကြည့်ချင်တယ် ဆိုတာနဲ့ “ မအိ ဝက်သားတုတ်ထိုးဆိုင် ” ကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ မနက်ကထဲက ” ဏီဘို ”ရဲ့ စတိတ်ရှိုး လက်မှတ်ကို မော်နီကာ ဝယ်ခိုင်းလို့ ဝယ်ပေးရတယ် ။ “

ဦးချစ်လည်း လိုက်ကြည့်နော် ..” လို့ မော်နီကာက ခေါ်တယ် ။

မနက်ဖန်က စပြီး မြန်မာပြည်အနှံက ခရီး စထွက်မယ် လို့ မော်နီကာက ဝက်သားတုတ်ထိုးနဲ့ထမင်းစားရင်း ပြောတယ် ။ မော်နီကာ သိပ် မစားပါဘူး ။ ရန်ကုန်ရောက်ကတည်းက အစား စားတာတွေ

များနေပြီ..ဦးလေးချစ်ရယ်..တော်ကြာ မော်နီကာ တအား ဝလာလိမ့်မယ် …” လို့ ရယ်ပြီး ပြောတယ် ။

“ ညနေမှာ ဏီဘို့ စတိတ်ရှိုးကို သွားရမယ် ဆိုတော့ မော်နီကာ ဟိုတယ်မှာ ခဏ ပြန်နားမယ်နော်..ဦးလေးချစ် …ရှိုးသွားခါနီးကျမှ ဟိုတယ်မှာ ပြန်ကြိုပေါ့…”

“ ဟုတ်ပြီ..မော်နီကာ …”

မော်နီကာ့ကို ဟိုတယ်ကို ပြန်ပို့ပေးတဲ့အခါ ဟိုတယ် ဆင်ဝင်အောက်ကို သူ့ကားလေးလည်း ဆိုက်ရပ်လိုက်ရော မော်နီကာက လက်ကိုင်အိတ်ကို ဖွင့်ပြီး ငွေစက္ကူတထပ်ကို ထုတ်လိုက်ပြီး

သူ့လက်ထဲကို ထည့်ပေးပါသည် ။

“ ဦးလေးချစ် ယူထား ….နောက်တော့ ထပ်ပေးအုံးမယ် ….”

“ အာ..ရပါတယ်..မော်နီကာ..နောက်မှ ပေးလဲ ရပါတယ် ….”

“ မဟုတ်ဘူး …ဒါ နဲနဲ စပေးထားတာပါ..ဦးလေးချစ် ဓါတ်ဆီထည့်တာတို့ ဘာတို့ လုပ်နိုင်အောင် …ကဲ..မော်နီကာ့ကို ပွဲသွားဖို့ နီးတဲ့ အချိန်ကျရင် လာခေါ်နော်..ဖုန်းဆက်လိုက် ….”

“ ဟုတ် ….”

လှေခါးသုံးထစ် တက်ပြီး ဟိုတယ်ထဲကို ဝင်သွားတဲ့ မော်နီကာ့ တင်ပါးလှလှတွေကို ငေးမောပြီး သူ ကျန်ခဲ့သည် ။ ဟိုတယ် တံခါးကို ဖွင့်ပေးတဲ့ ဝန်ထမ်းကောင်လေး နှစ်ယောက်က သူ့ကို ပြုံး စိစိ

နဲ့ ကြည့်နေကြသည် ။

ကားကို ပြန်မောင်းထွက်ခဲ့သည် ။ ဏီဘိုရဲ့ ပွဲကို မော်နီကာ သွားမှာကို သူ လိုက်ပို့ရမှာ ဝန်လေးနေသည် ။ သူသည် ဏီဘိုနဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်လေးနေသည် ။ ဏီဘိုသည် သူ့အတွက်

မကောင်းဆိုးဝါးကောင်တကောင်လို ဖြစ်နေသည် ။ဏီဘို သည် သူနဲ့ မော်နီကာတို့ အကြားမှာ အဖျက်ကောင် ဖြစ်လာလိမ့်မယ် လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ အလိုလို ထင်နေသည် ။ ဆဌမအာရုံ ရထားတဲ့

သဘောလို …။

ဟိုတယ် ဆင်ဝင်အောက်က အထွက် “ ဦးဦး…” လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် ကား ဘရိတ်ပေါ် ခြေထောက် နင်းလိုက်ပြီး အသံလာရာဖက်ကို သူ ကြည့်လိုက်သည် ။

အို..အေးမြသာ ပါလား ….။

သူတို့ ကုမ္ပဏီ ယူနီဖေါင်း ဝတ်ထားသည် ။ အေးမြသာ သူ့ကားနားကို ရောက်လာသည် ။

“ ဦးဦး ….နေကောင်းလား ….”

“ အေး..ကောင်းတယ်..အေးမြ..ဟိုတယ်ကို လာတာလား …”

“ ဟုတ်တယ်..ဦးဦး…အေးမြ အလုပ်ကိစ္စလေး ရှိလို့ လာတာပါ …ဦးဦးကော…ဘာလာလုပ်တာလဲ ”

“ ဦး တက်စီမောင်းနေတာ အေးမြ သိတယ်မှတ်လို့ ..ကားစီးတဲ့ ပါစင်ဂျာကို လာပို့တာလေ …”

“ ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ …ဦးဦးဆီကို တောင် ရန်နောင်မိုးနဲ့ အတူတူ လာမလို့ လုပ်နေတာ ….”

“ အေး..အေးးလာခဲ့ …အခုတော့ မအားသေးဘူး ..နောက် ၂ပတ်လောက်မှ အားမယ် …ခရီး ထွက်စရာလေးတွေ ရှိသေးလို့ ..”

“ ဟုတ်ပြီ..ဦးဦး..အေးမြ ဖုန်းခေါ်ကြည့်ပြီး ဦးဦး အားတယ် ဆိုမှ လာမှာပါ …”

“ အေးအေး..လာခဲ့..လာခဲ့…အေးမြတို့ကို ဦး မတွေ့ရတာလည်း ကြာနေပြီ..ဦး မင်းတို့လေးတွေကို သတိရ ပါတယ် …”

“ အေးမြတို့ကလည်း သတိအရမ်း ရပါတယ် ဦးရယ် ….”

“ ဟုတ်ပြီ..ဒါဖြင့် ဦး သွားလိုက်အုံးမယ် …”

“ ဟုတ်..ဦးဦး ….”

တမင်တကာ မေ့ထားတဲ့ အတိတ်က အကြောင်းတွေက အေးမြသာကို ပြန်တွေ့လိုက်လို့ သတိရလာရပြန်တယ် ။ ဝေးကွာသွားခဲ့ပြီး အဆက် ပြတ်နေတဲ့ မိပိုးတယောက် ဘာတွေများ

ဖြစ်နေသလဲ…။

ရည်းစား ရနေပြီလား …။ ယောကျ်ားများ ရနေပြီလား …။

အေးမြသာနဲ့ သူနဲ့ မတွေ့တာ တော်တော် ကြာပြီ ။ အေးမြသာ တော်တော်ဘဲ ပိုကြည့်ကောင်းလာသည် ။ အသားအရည်ပို စိုပြေလာသည် ။ ကိုယ်လုံးလည်း ပို လှလာသလိုဘဲ . ။ အထူးသဖြင့်

အေးမြသာရဲ့ နို့ကြီးတွေ ။ တော်တော် သိသိသာသာ ထွားနေကြသည် ။

ရည်းစားများ ရလို့ ကောင်းကောင်း အနယ်ခံ နေရလို့ ပိုကြီးလာလေသလား မသိဘူး …။

မိပိုနဲ့ သူ ချစ်နေကြတဲ့ အချိန်က ပွင့်လင်းတဲ့ မိပိုးက သူနဲ့ကလည်း လင်မယားတွေလို နေ့တိုင်း အချစ်ကြမ်းကြ ပြီး ပွင့်လင်းနေကြတော့ အေးမြသာအကြောင်းတွေကို သူ့ကို

ပြန်ပြန် ပြောပြတတ်သည် ။ အေးမြသာ သဘာဝစိတ် လာပြီး သူမဖါသာ အာသာဖြေတဲ့အကြောင်း …မိပိုးနဲ့ သူနဲ့ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး အချစ်လွန်ကြတဲ့အခါ အေးမြသာ စိတ်တွေ

ထန်ပြီး ချောင်းကြည့်ဖို့ ကြိုးစားတဲ့အကြောင်း ..သူ့လိင်တန်အကြောင်းကို မိပိုးကို အမြဲမေးတတ်ကြောင်းတွေ ကို မိပိုးက သူ့ကို ပြောပြောပြခဲ့သည် ။

တကယ်တော့ သူကလည်း အေးမြသာကို သဘောကျပါသည် ။ မိပိုးကို တွေ့လိုက်တဲ့ အခါကျတော့ မိပိုးကလည်း သူ့ကို အထာပေး ရေလာမြောင်းပေး လုပ်တော့ သူက မိပိုးကို ကြွေသွားခဲ့တာ ။

အေးမြသာသည် တကယ်တော့ သွေးသား မတော်စပ်လှ ။ ဆွေမျိ ုးတော်သည် လို့ ပြောကြတဲ့ တရွာထဲနေ ..လိုက်စပ်ရင် နဲနဲတော်တဲ့ အမျိ ုး ပါဘဲ ..။

သူ မိပိုးကို သတိရ နေသလို မိပိုးကော သူ့ကို သတိများ ရနေလေမလား ဆိုတဲ့ အတွေးလည်း ဝင်လာသည် ။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့ဖုန်းထဲမှာ ရိုက်ထားတဲ့ သူနဲ့ မော်နီကာတို့ ပုံလေးတွေကို သူ လျှောက်ကြည့်နေမိသည် ။ တကယ်တော့ မော်နီကာသည် ဧည့်သည်တယောက်ပါ ။

ဧည့်သည် ဆိုတာ တချိန်ချိန်မှာတော့ အိမ်ပြန်ရစမြဲ ဆိုတော့ မော်နီကာသည် သူ့ကို ခွဲသွားမယ့်သူ ပါဘဲ ဆိုတာ သူ သတိရမိလိုက်သည် ။ အင်း…မိန်းမချောလေးတွေနဲ့ ထိတွေ့ ပတ်သက်ပြီး

သူတို့ ခွဲခွာ ထွက်သွားကြရင် ဝေဒနာကို ရင်မှာ ပိုက်ပြီး ကျန်ခဲ့ရဦးမှာပါဘဲ ..။

မော်နီကာ နဲ့ ခရီးထွက်ဖို့ ဘယ်ကို အရင် သွားရင် ကောင်းမလဲ ဆိုတာတွေ စိတ်ကူးနဲ့ ခရီးစဉ် ဆွဲနေမိသည် ။

စတိတ်ရှိုး ကြည့်မှာမို့ သူ ဂျင်းဘောင်းဘီ နဲ့ စပို့ရှပ် လက်ရှည် ဝတ်လာခဲ့သည် ။ မိချောင်းအရုပ်ကလေး ရင်ဘတ်မှာ ပါတဲ့ LACOSTE စပို့ရှပ် အနက်ရောင် နဲ့ လိဗိုက်စ်ဂျင်းဘောင်းဘီ အပြာရင့်

ဖြစ်သည် ။

သည် အဝတ်အစားတွေက မော်နီကာ့အရင် မောင်းပို့ရတဲ့ ပါစင်ဂျာတွေက ပေးခဲ့တာများ ဖြစ်သည် ။ နိုင်ငံခြားသား ပါစင်ဂျာများသည် သူက စေတနာထားပြီး

လိုက်မောင်းတဲ့အခါ စေတနာအပြည့်နဲ့ ကူညီတတ်လို့ သူ့ကို ချစ်ခင်တတ်ကြသည် ။ လက်ဆောင်တွေ ပေးခဲ့ကြသည် ။

ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်လာတော့ သူ မော်နီကာ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။

“ ကျနော် ရောက်နေပြီ..မော်နီကာ ….”

“ ဟုတ်ပြီ..ဦးလေးချစ် …မော်နီကာ ဆင်းခဲ့မယ် ….”

မော်နီကာ သည် အနက်ရောင် ဝမ်းဆက် နဲ့ အရမ်းကို လှနေသည် ။ ဖိနပ်ကော လက်ကိုင်အိတ်ရော လက်ကောက် နားကပ်ရော ဆွဲကြိုးရော အားလုံး အနက်ရောင် ..။

အနက်ရောင် မင်းသမီးလေးနဲ့ သူ ဏီဘိုတို့ ပွဲလုပ်မယ့် ဟိုတယ်ကို ထွက်ခဲ့ကြပြီ ။ ကားထဲမှာ မော်နီကာ့ ရေမွှေး အနံ့က ပျံ့လွင့်နေသည် ။

“ ဦးလေးချစ် ….”

“ ဟုတ်…မော်နီကာ ….”

“ ဦးလေးချစ်ကို ပြောစရာလေး ရှိလို့ ….”

“ ဟုတ်…ပြောလေ..မော်နီကာ…ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်…..”

“ စတိတ်ရှိုးကို မော်နီကာတို့ အခု ဝယ်ထားတဲ့ လက်မှတ်နဲ့ ကြည့်စရာ မလိုတော့ဘူး …”

“ ဟုတ်..မော်နီကာ…ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်….”

“ မော်နီကာ့ကို ဏီဘို စောစောက ဖုန်းဆက်တယ်…ဦးလေးချစ်..သူက မော်နီကာ လာကြည့်မယ် ဆိုတာ သိတော့ လူတွေကြားထဲ ကြည့်စရာ မလိုပါဘူးတဲ့..စင်မြင့်အပေါ် ဘေးနားမှာ

လာကြည့်ပါ..တဲ့ …သူနဲ့လဲ စကားတွေ ဘာတွေ ပြော..အစားလဲ အတူတူ စားနိုင်အောင်တဲ့ ….ဒါကြောင့် မော်နီကာနဲ့ ဦးလေးချစ် ..အတွင်းကို ဝင်ကြဖို့ သူက ဂိတ်ကို ပြောထားပေးမယ် တဲ့..”

စိတ်ထဲက အော်..ဏီဘို ဆိုတဲ့ ကောင်..တယ်လဲ ခြေလှမ်းသွက် လက်သွက် ပါလား…လို့ အောက်မေ့လိုက်သည် ။ စောစောက ထင်ထားသလို ဏီဘိုဟာ အဖျက်ကောင်ပါဘဲ …သေချာနေပြီ ..။

ဟိုတယ်ကြီးကို ရောက်ပါပြီ ..။ အပြာရောင် ယူနီဖေါင်းဝတ် လုံခြုံရေးတွေ တအုပ်တမကြီး ချထားတာ တွေ့ရသည် ။

ဏီဘိုရဲ့ သီချင်းဆိုနေတဲ့ ပန်းချီကားချပ်ကြီးကို အဝင်ဝမှာ ချိတ်ထားသည် ။

လာကြည့်ကြတဲ့ ပရိတ်သတ်က မိပိုးတို့ အေးမြသာတို့ ရန်နောင်မိုးတို့ အရွယ် ..လူငယ်တွေ …။ သူ့အရွယ် တယောက်မှ မတွေ့ ..။ မော်နီကာရဲ့ အနောက်က သူ လိုက်ပါသွားသည် ။

ဂိတ်ကို ရောက်တော့ မော်နီကာက “ ကိုပီတာ …ရှိလား…” လို့ မေးလိုက်သည် ။ ကိုပီတာ ဆိုတဲ့ လူ က မနီးမဝေးမှာဘဲ ရှိနေတော့ မော်နီကာ့ဆီကို ရောက်လာတွေ့သည် ။ ဏီဘိုက

ကြိုတင် ပြောထားပါသည် ဆိုပြီး မော်နီကာနဲ့ သူ့ကို အတွင်းထဲကို ခေါ်သွားသည် ။

စင်မြင့်ရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ ဏီဘိုနဲ့ အဖွဲ့ အရက်ကို ပုလင်းလိုက် မော့နေကြတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဏီဘိုက မော်နီကာ့ကို တွေ့လို့ ပြေးလာသည် ။ လက်ထဲက တန်ဖိုးကြီး

စကော့ဝစ်စကီပုလင်းကြီးကိုတော့ မချဘူး …။

“ ဝမ်းသာလိုက်တာ မော်နီကာရယ်….လာ…လာ…လာ…..”

စင် ဘေးဖက်က ကန့်လန့်ကာကြီးနားမှာ မော်နီကာ့ကို ထိုင်စေသည် ။ မော်နီကာက သူ့ကို လှမ်းခေါ်သည် ။ သူရောက်သွားပြီး မော်နီကာ့ဘေးက ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ဏီဘိုသည် မော်နီကာ

ဝတ်ထားတာနဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် အဖြူရောင် ဝမ်းဆက် ဝတ်ထားသည် ။ အဖြူရောင် လက်ပတ်နာရီနဲ့ ..။ အဖြူရောင် လက်ကိုင်ပုဝါတထည်ကိုလည်း လက်တဖက်မှာ ချည်ထားသည် ။ လည်ပင်းမှာက

အဖြူရောင် ပုတီးတွေ ဆွဲထားသည် ။

မကြာခင် လာရောက် အားပေးတဲ့ ပရိတ်သတ်တွေ အခန်းကျယ်ကြီး အပြည့် တိုးကြပ်နေအောင် များလှသည် ။

ပွဲ စပြီ …။

စင်မြင့်ပေါ်မှာ မီးခိုးလုံးတွေ တလိပ်လိပ် ဖုံးလွှမ်းလာတဲ့အချိန် တဒုန်းဒုန်း ဒရမ်ထုသံတွေနဲ့ အတူ ဏီဘို စင်ပေါ်မှာ ပေါ်လာသည် ။ စတင် တီးခတ်ပြီ …။ လာရောက် အားပေးကြသူတွေက “

ဏီဘို…ဏီဘို …..ဏီဘို….” နဲ့ တခဲနက် အော်ဟစ်ကြွေးကြော်နေကြသည် ။

ဏီဘိုက လက်တွေ မြှောက်ပြ နုတ်ဆက်ပြီး ဂစ်တာကို တီးခတ်ရင်း သူ့ခေါင်းကို အပေါ်အောက် လှုပ်ရမ်းပြီး ကရင်း သီချင်းတပုဒ်ကို စ ဆိုလိုက်သည် ။ ဂစ်တာလေးလက် ကီးဘုတ် နဲ့

ဒရမ်တွေ…ပါကူးရှင်း ဗုံတွေ နဲ့ မြိုင်ဆိုင်လှတဲ့ တီးလုံးတွေက အရမ်းကို ကျယ်လောင်လှသည် ။ လူတရပ်ကျော်မြင်းတဲ့ ဆောင်းဘောက်စ်ကြီးတွေက သူနဲ့ မော်နီကာတို့အနား ကပ်နေလို့

နားကွဲမတတ် ဆူညံကျယ်လောင်လွန်းတာကြောင့် ရင်ဘတ်တွေတောင် အောင့်တက်လာသလိုဘဲ ..။

ပုခုံးကျော်ထိ ရှည်လျားတဲ့ ဆံပင်တွေက တရမ်းရမ်းနဲ့ ဏီဘို သီချင်း ဆိုနေသည် ။ Linkin Park ရဲ့ နံမည်ကြီး သီချင်းတပုဒ် …။ လိဒ်ဂစ်တာသမားရဲ့ ပညာပြခန်းမှာ လူတွေ သဘောကျလွန်းလို့

တခဲနက် အော်သစ်ပြီး လိုက်ကခုန်ကြသည် ။ စင်ပေါ်တက်မယ် တကဲကဲနဲ့ လုပ်ကြလို့ လုံခြုံရေးတွေက တန်းစီကာ လက်ချင်းချိတ်ပြီး ကာရံထားကြရသည် ။

“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ ဦးလေးချစ်ရယ် …..”

မော်နီကာ တအား သဘောကျနေသည် ။

မော်နီကာရဲလွင်
ခေတ္ဌ ရန်ကုန်

ကျမ ဏီဘို့ကို စ တွေ့တွေ့ချင်းထဲက စိတ်ဝင်စားသွားတယ် ။ သူသီချင်းတွေ ဆိုတာ တီးတာ ကတာ လှုပ်ရှားတာတွေကို ကျမ သဘောကျတယ် ။ ဦးလေးချစ်နဲ့ သူ့စတိတ်ရှိုးကို သွားကြည့်ရ
တော့ သူ့ကို လူတွေ အများကြီးက သဘောကျကြတာ ကျမ အရမ်း အံ့သြမိရတယ် ။ သူ့သီချင်းတွေကို လိုက်အော်ဟစ်သီဆိုပြီး လက်တွေ မြှောက်လို့ ကခုန်နေကြတဲ့ ကောင်လေးတွေ ကောင်မလေးတွေကို တွေ့ရတော့ သူဟာ မြန်မာရော့ခ် စတား အကျော်အမော်တယောက် ဆိုတာ ကျမ တွေ့ရ မြင်ရတော့ သူ့ကိုလည်း အရမ်းကို အထင်ကြီးမိ
သွားတယ် ။

သူဆိုတဲ့ သီချင်းတွေက ကျမ အမေရိကန်ပြည်မှာ နေ့စဉ် ကြားဖူးနေကျ သီချင်းတွေ ဆိုတော့ ကျမလည်း အင်္ဂလိပ်လို လိုက် ဆိုမိရတယ် ။ ကျမ အလုပ်သွားရင် မိုင်၂ဝလောက် မနက်တိုင်း ကားမောင်း
သွားရတော့ အက်ဖ်အမ်ရေဒီယိုဖွင့်ပြီး သီချင်းတွေ နားထောင်သွားတော့ ဏီဘို ဆိုတဲ့ သီချင်းတွေကို ကြားဖူးနေကျပေါ့ ။

ဏီဘိုရဲ့ တီးဝိုင်းကလည်း တကယ့် ဟဲဗီးဘဲ ။ တီးတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အရမ်းတော်တယ် ။ သူတို့ သုံးတဲ့ တီးဝိုင်း ပစ္စည်းတွေကလည်း အကောင်းစားတွေချည်းဘဲ ဆိုတာ ကျမ တွေ့ရတယ်။ ဏီဘို စတွေ့တွေ့ချင်းတုံးက ပြောပြတာတော့ သူ့တီးဝိုင်းက ဒရမ်မာက အင်္ဂလန်ကနေ ပြန်လာတာ မို့ တီးဝိုင်းတဝိုင်းစာ ပစ္စည်းတွေ အစုံ ပါလာခဲ့တယ် တဲ့ ။ တခုဘဲ ကျမ ကြောက်တာက ဏီဘိုတို့က ပွဲမစခင်ကထဲက အရက်တွေ ပုလင်းလိုက် ကိုင်မော့နေကြတာကိုပါဘဲ ။

ဏီဘို သီချင်းသုံးပုဒ် ဆက်တိုက် ဆိုပြီးတဲ့အချိန် နောက် အဆိုတော် တယောက် စင်ပေါ် တက်လာတယ် ။ ဒီတယောက်ကလည်း ကြည့်ရတာ မြန်မာပြည်မှာ နံမည်ကြီး ကျော်ကြားတဲ့ အဆိုတော် တယောက် ဖြစ်လိမ့်မယ် ။ သူ စင်ပေါ် တက်လာတာနဲ့ ပရိသတ်က တခဲနက် အော်ဟစ် အားပေးကြတယ် ။ တချိ ု့ကလည်း စင်ပေါ်ကို အလုအယက် ဖက်တက်ချင်ကြတယ် ။ တော်တော့်ကို ကြိုက်
ကြ အားပေးကြတဲ့ သဘော ရှိတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ဏီဘိုက ကျမဆီကို လျှောက်လာတယ် ။ စင်အနောက်က တခြား အဆိုတော်တွေ တီးဝိုင်းအဖွဲ့သားတွေက ကျမကို ၀ိုင်းကြည့်ကြတာပေါ့ ။ ဏီဘိုက ကျမကို စကားပြောကြရအောင်..ဒီမှာက ဆူလွန်းတယ်..စင်အနောက်ဖက် ဟိုတယ် နောက်ဖက်မှာ မဆူဘူး..လို့ ပြောပြီး ခေါ်လို့ ကျမလည်း ဏီဘို့နောက်ကို လိုက်သွားမိပါတယ် ။

ဏီဘိုက ခန်းမကြီးကနေ အနောက်ဖက်က ဟိုတယ် အခန်းတခုထဲကို ကျမကို ခေါ်သွားတယ် ။ ဘားခန်းတခုကို ရောက်သွားတာပါ ။ ထိုင်ပြီး အရက်ဘီယာ သောက်နေကြတဲ့ နိုင်ငံခြားသားတွေနဲ့
မြန်မာတွေကို တွေ့ရတယ် ။ စညးပွဲတလုံးမှာ အတူတူ ထိုင်လိုက်ာကတော့ ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းတွေ ပြာပြာသလဲ ပြေးလာကြတာကို တွေ့ရတယ် ။ ဏီဘိုက စူပါစတား တယောက်မို့ လူတော်တော်
သိနေကြတယ် ။ ဘားထဲက လူတွေကတော့ ၀ိုင်းကြည့်နေကြတာပေါ့ ။ ကျနလည်း ဏီဘိုနဲ့ အတူတူ တွဲထိုင်လို့ လူကြည့်ခံရတာကို ကျေနပ်မိသလိုပါ ။

ဏီဘိုက ကျမကို သူ ကျမနဲ့ စတွေ့တွေ့ချင်း အချိန်ထဲက ကျမကို တအား သတိရ မြင်ယောင်နေမိတယ်..ထပ်တွေ့ဆုံချင်နေတာ…ဒီနေ့ ဒီပွဲကို လာတဲ့အတွက် အခုလို တွေ့ဆုံကြရတဲ့အတွက် အရမ်း ဝမ်းသာမိတယ် လို့ ပြောပါတယ် ။ သူ့ကို ကြည့်ရတာ တကယ်ဘဲ ကျမကို ခင်မင် သဘောကျတဲ့ ပုံပါဘဲ ။ သူက ဒီည ထပ်ပြီး ဖြေဖျော်စရာတွေ ကျန်နေသေးတယ်..ပွဲပြီးတဲ့ အချိန် သူ ကျမနဲ့
ခဏ ထပ် တွေ့ချင်သေးတယ်..လက်ခံမလား လို့ မေးလာတယ် ။ ကျမကလည်း သူ့ကို ဒီထက် ပိုပြီး ခင်မင်ချင် ပတ်သက်ချင် တွေ့ချင်နေတဲ့ သူ ဆိုတော့ ချက်ချင်းဘဲ “ အိုကေ ” လို့ ပြန်ပြောမိတယ် ။ ဏီဘိုက ဒါဆိုရင် ပွဲပြီးတဲ့အချိန် သူ့ကို စောင့်ဖို့ ကားဒရိုင်ဘာကို ပြန်လွှတ်လိုက်ဖို့ သူ ဟိုတယ် ကို ပြန်လိုက်ပျု့ပေးမယ် လို့ ပြောပါတယ် ။

ကျမလည်း ၀ိုင်တခွက် သောက်ပြီး သူက အရက် တခွက် သောက်ပါတယ် ။ ဝစ်စကီတခွက်ကို ရေမရောဘဲ အပြုံးမပျက်ဘဲ သောက်လိုက်တာကို တွေ့ရတယ် ။ သူဟာ အသက်ငယ်သေးပေမယ့် အရက်သောက်တဲ့နေရာမှာ ၀ါရင့်နေပြီ ဆိုတာ ကျမ သိလိုက်ပါတယ် ။

အရက်အရှိန်ကြောင့် သူ့မျက်နှာဟာ နီမြန်းနေပါတယ် ။ ကျမတို့ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း စကားပြောနေကြတုံး သူ့တီးဝိုင်းက လူငယ်တယောက်က သူ့ကို လာခေါ်ပါတယ် ။ သူပြန်ဆိုရမယ့် အလှည့်ကို ရောက်တော့မယ်…တဲ့ ။

သူနဲ့ ကျမနဲ့ ရှိုါ်ပွဲလုပ်နေတဲ့ ခန်းမကြီးကို စင် အနောက်ဖက် တံခါးကနေ ပြန်ဝင်လာခဲ့ကြတယ် ။ ကျမနဲ့ ဦးလေးချစ်တို့ ထိုင်တဲ့ နေရာမှာ ဦးလေးချစ် ကို မတွေ့ရတော့ဘူး ။ ကျမလည်း ခုန်မှာ ပြန်ထိုင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အစီအစဉ် ကြေငြာတဲ့ သူက အဆိုတော် ဏီဘို ပြန်လည်ပြီး သီဆိုဦးမယ့်အကြောင်း ကြေငြာလိုက်ပါတယ် ။ ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်ကြီး တခုလုံး ဝေါကနဲ ဆူညံသွားတယ် ။
လက်ခုပ်တီးတဲ့ လူတွေ လက်ခေါက်မှုတ် အော်ဟစ်တဲ့ လူတွေ အများကြီးဘဲ ။ တချို့ လူငယ်လေးတွေက သူတို့ ဝတ်ထားတဲ့ အကျ ႌတွေကို ချွတ်ပစ်ကြတယ် ။ စင်ပေါ်ကို အတင်း တိုးပြီး တက်လာကြလို့ လုံခြုံရေးတွေက လိုက်ဆွဲနေတာတွေကိုလည်း တွေ့ရတယ် ။

ဏီဘိုလည်း ဆိုရော တဝုန်းဝုန်းကို ညံသွားတာဘဲ ။ ကကြ ခုန်ကြ လက်တွေ မြှောက်ပြီး အော်ဟစ်ကြနဲ့ ..။ မီးခိုးငွေ့တွေကြား ဏီဘို ပေါ်လာတယ် ။ စောစောက အဝတ်အစား မဟုတ်တော့ဘဲ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို တီရှပ် အနက်နဲ့ ပြောင်းသွားတယ် ။

ကျမလည်း သူ့ကို ငေးကြည့်နေတုံး ဦးလေးချစ် ပြန်ရောက်လာတယ် ။

“ ဘယ်သွားတာလဲ ဦးလေးချစ်….”

“ မော်နီကာ့ကို စိတ်ပူလို့ လိုက်ကြည့်တာပါ ..”

ကျမ သူ့ကို နဲနဲ မကျေနပ် ဖြစ်သွားတယ် ။ ကျမဟာ ဆယ်ကျော်သက် ကလေးမလေး လဲ မဟုတ်တော့ဘူး ။ ကျမကို သူ စိတ်ပူစရာ မလိုအပ်ဘူး လို့ ထင်မိတယ်လေ ။ ဏီဘိုနဲ့ စကားသွားပြောတာကို သူ ဘာမှ စိတ်ပူစရာ မရှိဘူး ။

“ ဏီဘိုနဲ့ စကားသွားပြောတာ ဘာ စိတ်ပူစရာ ရှိလို့လဲ …ဦးလေးချစ် …”

ကျမ ခပ်မာမာလေး ပြောလိုက်မိတယ် ။ ဦးလေးချစ် မျက်နှာ ပျက်သွားတယ် ။
ဦးလေးချစ်က တကယ်တော့ ကျမ ငှားစီးတဲ့ တက်စီကား မောင်းတဲ့ ဒရိုင်ဘ ပါ ။ ကျမက သဘောကောင်းပြီး အရောဝင်လို့ သူက သူနဲ့ မဆိုင်တာတွေပါ ဝင်စိတ်ပူနေတယ် လို့ ထင်မိတယ် ။

“ ဦးလေးချစ် …”

“ ဟုတ်ကဲ့ မော်နီကာ ..”

“ ဒီလို လုပ်ပါလား..ဦးလေးချစ် အခု ပြန်တော့…မနက်ဖန်ကျမှ ကျမ လိုတဲ့အချိန် ဦးလေးချစ်ကို ခေါ်လိုက်မယ်…”

ဦးလေးချစ် သိသိသာသာ မျက်နှာမကောင်းဘူး ဖြစ်သွားတယ် ။

“ ဒါဆို မော်နီကာ ဘယ်လို ဟိုတယ် ကို ပြန်မလဲဟင် …”

“ ဒါက်ု ဦးလေးချစ် မပူပါနဲ့ …ကျမ ကို ဏီဘို ပြန်လိုက်ပို့ပေးလိမ့်မယ်..ဦးလေးချစ်လည်း ပင်ပမ်းနေပါပြီ …အိမ်ပြန် နားလိုက်ပါ…”

“ ဟုတ်ကဲ့ ..”

ဦးလေးချစ် ထပြန်သွားပါတယ် ။

ဏီဘိုတို့ကတော့ အရှိန် အငြမ့်ဆုံး တီးခတ် သီဆို ကခုန်နေကြတယ် ။ ကျမလည်း ဏီဘိုတို့ မြူးဇစ် တီးခတ်သီဆိုမှုတွေ ကခုန်တာတွေ ကို အာရုံစိုက် ကြည့်နေမိလိုက်တယ် ။ ဏီဘို ဆိုလို့ ပြီးသွားတော့ ကျမ အနားက ဦးလေးချစ် ထိုင်သွားတဲ့ ခုံမှာ လာထိုင်တယ် ။ သူ့တကိုယ်လုံးလဲ ချွေးတွေ စိုရွှဲနေတယ် ။ အရက်နံ့တွေကတော့ တထောင်းထောင်း ထနေတာပေါ့ ။

“ ဘယ်လိုလဲ …မော်နီကာ…ကြိုက်လား….ကောင်းလား ..ဒို့ ဆိုတာကတာ တီးတာတွေ …”

“ အရမ်း ကောင်းတာဘဲ မော်နီကာ အရမ်းကြိုက်တာဘဲ..ဏီဘိုက တကယ့် စူပါစတား…တယောက်ဘဲ….”

ဏီဘိုက တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဏီဘိုရဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်က ဏီဘို့လက်ထဲကို အရက်တပုလင်း လာထည့်ပေးတယ် ။ ဏီဘိုက ပုလင်းလိုက် မော့သောက်လိုက်တယ် ။

ကျမ လည်း ဏီဘို့အတွက်ကို စိုးရိမ်မိပြီး..“ ဏီဘိုရယ်…ဘာလို့ အရက်တွေ ထပ်သောက် နေတာလဲ ….မသောက်ပါနဲ့တော့ … ” လို့ တားမိတယ် ။ ဏီဘိုက “ ဒါလောက်က ဒို့အတွက် နပ်သင်း ပါ မော်နီကာ ရယ်….” လို့ ရယ်ပြီး ပြန်ပြောတယ် ။

နောက်ဆုံး အနေနဲ့ ဏီဘို့တီးဝိုင်းက လိဒ်ဂစ်တာ တီးတဲ့ စတင်န်လီလင်းလတ်က သီချင်းတပုဒ်ကို ဆိုနေတယ် ။ စောစောကလို ဏီဘို ဆိုတဲ့ အရမ်းပူလောင်တဲ့ သီချင်းမျိ ုး မဟုတ်တော့ဘဲ ဖြေး
ဖြေး အေးအေး သီချင်း တပုဒ်ဘဲ ။ ဏီဘိုက ကျမကို “ ဒီသီချင်းက နံမည်ကြီးသွားခဲ့တဲ့ စတန်န်လီရဲ့ သီချင်းလေ …သူ ဒီသီချင်း ဆိုတာ ပြီးသွားရင် ပွဲသိမ်းတော့မယ့်အကြောင်း ကြေငြာတော့
မှာ..ဒို့နဲ့ မော်နီကာ သွားလို့ ရပြီ..” လို့ ပြောရင်း ထိုင်ရာက ထလိုက်တယ် ။

ကျမလည်း ထိုင်ရာက ထလိုက်တယ် ။

“ ဒို့နဲ့ အရမ်းသာယာတဲ့ တနေရာမှာ မော်နီကာနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး စကားသွား ပြောရအောင်…” လို့ ဏီဘိုက ပြောလို့ ကျမလည်း..“ အိုကေ ..” လို့ ခေါင်းညှိမ့်ပြပြီး ပြောပြရင်း သူ့နောက်က လိုက်သွားလိုက်တယ် ။

ဟိုတယ်ရဲ့ ဘေးဖက်ပေါက် တံခါးကနေ ထွက်လိုက်တာနဲ့ ဏီဘိုရဲ့ တပည့်တယောက်က သူ့ရဲ့ နှစ်ယောက်စီး အနီရောင် ပြိုင်ကားလေး နဲ့ စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ အိုး..လှတယ်နော်..ဒါ ဏီဘို့ကားလေး လား…”

“ ဟုတ်တယ်..မော်နီကာ …အမိုးဖွင့်လို့လဲ ရတယ် …”

ဏီဘိုနဲ့ မော်နီကာ ပြိုင်ကားသေးသေးလေးထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ် ။ ကားလေးက သေးကွေးလွန်းတော့ ကျမရဲ့ ပုခုံးနဲ့ ဏီဘို့ရဲ့ ပုခုံးစွန်း ထိမိနေကြတယ် ။

“ ပျော်လား..မော်နီကာ….” ဏီဘိုက ကျမကို မေးလိုက်တဲ့အချိန် သူ့မျက်နှာနဲ့ ကျမ မျက်နှာ တအားကို နီးကပ်နေတယ် ။

ဝေါကနဲ တအား မောင်းထွက်လိုက်တဲ့ ဏီဘိုကြောင့် ကျမ..“ အိုး….” လို့ အော်ရင်း သူ့လက်မောင်းကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ် ။ ဏီဘိုက တဟားဟား အော်ရယ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကားကလေးဟာ လမ်းမပေါ်မှာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပြေးနေပါပြီ ။

ဏီဘို က သူ့အကြောင်း တချို ု့ကို ကားမောင်းရင်း ပြောပြနေတဲ့အချိန် သူ ကား စီဒီစက်လေးနားက ခွက်လေးထဲမှာ ချထားတဲ့ သူ့ဟန်းဖုန်းက ဇွမ်..ဇွမ်နဲ့ မက်ဆေ့တွေ ဝင်နေတယ် ။

ကျမက “ ဏီဘို..မက်ဆေ့တွေ ဝင်နေတယ်..” လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် ဏီဘိုက “ ရတယ်..ဒို့ဘော်ဒါတွေ ပို့နေတာပါ..သူတို့က ဒီည ဒို့နဲ့ မော်နီကာ ဆုံကြမယ် ဆိုတာ သိထားကြတယ်လေ ..”

လို့ကျမကို ပြောတယ် ။ သူ မောင်းနေတဲ့ အရှိန်အဟုန်က မြန်လွန်းလို့ ကျမ ကြောက်လာတယ် ။ ကားလေးကလည်း နှစ်ယောက်စီး သေးသေးလေး မဟုတ်လား ။

သူက သူ့ရှေ့က ကားတွေကို တစီးပြီး တစီး ကျော်တက်ပြီး မောင်းနေတယ် ။

မြို့အပြင်ဖက်ကို ရောက်တော့မယ်..။

တဲအိမ်လေးနဲ့ ဂိတ်တခုကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဖြတ်လိုက်တဲ့အချိန် အနောက်က မီးနီ တဖျတ်ဖျတ် နဲ့ရဲမော်တော်ဆိုင်ကယ် တစီး လိုက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ ဟာ…ပြတ်သနာဘဲ….ရဲလိုက်လာပြီ ….”

“ ဏီဘိုရယ် …မော်နီကာ ပြောသားဘဲ …အရှိန် အရမ်း မြန်နေပါတယ် ဆို ….”

“ ရတယ်..မော်နီကာ..ဒီမှာက မော်နီကာတို့ ယူအက်စ်ကလို မဟုတ်ဘူး..အရာရာ…ညှိလို့ ရတယ် …ဏီဘို ကြည့်ကျက် ညှိလိုက်မယ်..မော်နီကာ ခဏလေးသာ ကားထဲ ထိုင်နေ …”

“ အိုကေ ဏီဘို..ဂွတ်ဒ်လပ်က်….”

ဏီဘို ကားပေါ်က ဆင်းသွားတယ် ။ မော်တော် ဆိုင်ကယ် ပေါ်က ရဲလည်း မော်တော်ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းလာတယ် ။ ဏီဘို ရဲနဲ့စကားပြောနေတယ် ။ ကြည့်ရတာ ပြေလည်မယ့်သဘော မရှိဘူး။

ဏီဘို့ဆီက အရက်နံ့တွေ တထောင်းထောင်း ထွက်နေလို့များလား ….။ ဒါမှ မဟုတ် လပ်ပေးလပ်ယူကို မကြိုက်တဲ့ ရဲများလား …။

ဒီအချိန်မှာ ဏီဘို့ ဟန်းဖုန်းက တဇွမ်ဇွမ်နဲ့ မက်ဆေ့ချ်တွေ ဆက်တိုက် ဝင်နေတယ် ။ ကျမလည်း ဘာများ အရေးကြီးနေလို့လဲ မသိဘူးဆိုပြီး မက်ဆေ့ချ်တွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ် ။

တကယ်တော့ သူတပါး မက်ဆေ့ကို အဲ့လူ မသိဘဲ မကြည့်သင့်ပါဘူး ။ ဒါပေမယ့် ကျမ အခုလို သူ့ဖုန်းကို စပ်ဆော့ပြီး ကြည့်မိလိုက်တဲ့အတွက် ကျမအတွက် အရမ်း အရေးကြီးတာတွေ

သိလိုက်ရတယ် ။ ဏီဘိုရဲ့ ဘော်ဒါတွေက မော်နီကာကို ဒီည မူးယစ်ဆေး ခပ်ပြီး လုပ်ဖို့ နဲ့ မော်နီကာ မူးပြီး သတိလစ်ဟင်းနေရင် ကိုယ်တုံးလုံး ဗီဒီယို ရိုက်ထားဖို့ ..အဆင်ပြေရင်

သူတို့ကိုပါ ပေးလုပ်ဖို့ မက်ဆေ့ချ်တွေ ပို့နေကြတာ ။

သူတို့တတွေရဲ့ ပက်စက် ယုတ်မာတဲ့ အကြံအစည်တွေကို မော်နီကာ သိလိုက်ရတယ် ။ ဏီဘိုနဲ့ ရဲသားလည်း မပြေလည်ဘူး ။ ရဲသားက ဏီဘိုကို ကားလမ်းဘေးမှာ ခဏ ထိုင်နေဖို့ ပြောနေတယ်

။ ဏီဘိုက ကားဆီကို ပြန်လာချင်တယ် ။ ရဲက တင်းတင်းမာမာ ပြောနေတယ် ။ ဏီဘို ခေါင်းကုတ်ပြီး လမ်းဘေးမှာ ထိုင်လိုက်ရတယ် ။ ကျမလည်း အခုမှ ဏီဘိုနဲ့ လိုက်လာမိတာ မှားပြီ လို့

စိတ်ထဲမှာ တွေးနေမိတယ် ။ ဒီအတိုင်းဆိုရင် ကြာမယ့်သဘော ရှိတယ် ။

မိနစ် နှစ်ဆယ်လောက် ကြာတော့ အပြာရောင် ရဲကားကြီးတစီး ထိုးဆိုက်လာတယ် ။ ဒီတော့မှ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ရဲက အကူခေါ်လိုက်တယ် ဆိုတာ ကျမ သိလိုက်ရတယ် ။ ရဲကားက ပစ်ကပ်ထရပ်

ကို ခေါင်မိုး တပ်ထားတာ မျိုး ..။ ပူးလိ( စ် ) လို့ စာလုံး အဖြူနဲ့ ကားတံခါးတွေမှာ အင်္ဂလိပ်လို ရေးထားတယ် ။ ခေါင်မိုးမှာ ဆိုင်းရင်းမီး အနီတန်း ပါတယ် ။ ရဲလေးယောက် ကားပေါ်က ဆင်းလာတယ် ။

ဏီဘိုနဲ့ စကားပြောနေကြတယ် ။ မပြေလည်ဘူးဆိုတာ ကျမ တွေ့နေရတယ် ။ ရဲတွေ ဏီဘို့ကားကို ရှာဖွေကြတယ် ။ ကျမကိုလည်း ကားပေါ်က ဆင်းခိုင်းတယ် ။ ကျမ ဆင်းလိုက်တော့

ရဲတယောက်က ပြီတီတီနဲ့ ကျမကို ဒီည အတွက် ဘယ်လောက် တောင်းသလဲ လို့ မေးတယ် ။

ကျမက “ ရှင်ပြောတာ ကျမ နားမလည်ဘူး..ကျမက မိန်းမကောင်းပါ ..နိုင်ငံခြားမှာ နေတယ်..အလုပ်လုပ်တယ် …ကျမ သူနဲ့ ခင်မိလို့ လိုက်လာတာ…” လို့ ပြောလိုက်တော့ အဲဒီရဲက ရယ်တယ် ။

“ တောမှာ သွားပြော..လယ်ဘဲ ရမယ် …” လို့လည်း ကျမကို ပျက်ရယ်ပြုတယ် ။

ဏီဘိုရဲ့ ကားကို ရှာဖွေတဲ့ ရဲတွေက မူးယစ်ဆေးပြားတွေ ကားထဲက တွေ့တယ် လို့ အော်ပြောတာ ကြားလိုက်ရတယ် ။ ပုခုံးက ဒေါက်အနက်မှာ ကြယ်ပွင့် ပါတဲ့ ရဲအရာရှိက “ ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ

သူငယ်ချင်း..အမှုကတော့ ကြီးပြီ …” လို့ ဏီဘို့ကို မေးလိုက်တယ် ။ ဏီဘိုက “ ဆေးပြားတွေက ကျနော့်ဟာ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ..ကျနော် ဆေး မလုပ်ဘူး..ကျနော်က အရက်ဘဲ သောက်တာ…” လို့

ရှင်းပြပေမယ့် ရဲတွေက လက်မခံဘူး ။ ဒါတွေ စခန်း ရောက်မှ ရှင်းဗျာ..ခင်ဗျား ပေးနေတဲ့ ငွေကလည်း ဆင့်ပါးစပ် နှမ်းနဲ့ ပက် ဆိုသလို မပြောပဘူး..ကျုပ်တို့ မကူနိုင်ဘူး..” လို့ ပြောတော့ ဏီဘိုက

“ မလုပ်ပါနဲ့ အကိုကြီးရယ်..တောင်းသလောက် ပေးပါ့မယ်….ဒီမှာတင် ပြတ်အောင် လုပ်ပေးလိုက်ပါ..ကျေးဇူး ကြီးပါတယ်..ကျနော် ရှစ်ခိုး တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ…..ဒီက

အမျိ ုးသမီးကလည်း နိုင်ငံခြားက လာတာပါ..သူနဲ့လည်း ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး…” လို့ ငိုယိုတောင်းပန်နေတယ် ။

ရဲအရာရှိက အဆီပြန်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာ ဖေါသွတ်သွတ်ကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါစ ညစ်ထေးထေးလေးနဲ့ ပွတ်သုတ်လိုက်ပြီး….“ ဒီလောက် မလွယ်ဘူး..သူငယ်ချင်း….ညှိရမယ်..မင်းပေးတဲ့ ငွေဆယ်သိန်း

ဆိုတာက ပါးပါးလေး….သိန်း ၅၀ လောက်တော့ မစကွာ….အဲ..ဒီစော် ကိစ္စ မပါသေးဘူး …ဒီစော်ကို ပြန်မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူး..မင်းက အမြဲ ဖြုတ်နေတာဘဲကွာ..မင်းဘေးမှာ စော်အလန်းစားတွေ

တန်းစီနေတာ ငါတို့ သိနေတာဘဲ….ကဲ..ဒီစော်ကို ကားပေါ် တင်ထားလိုက်….” လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

ကျမကို ရဲ့ား အနောက်ဖက်ကို တက်ခိုင်းတယ် ။ မြင့်လို့ ကျမဖက်တက်နေရတဲ့အချိန် ရဲတယောက်က ကျမ ဖင်ကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ ပင့်ပြီး တွန်းတင်ပေးလိုက်တယ် ။ ကျမရဲ့ ဟိုဒင်းထဲကိုတောင်

သူ့လက်ချောင်းတွေက နှိုက်မိသွားတယ် ။ ဒါကို ဒီရဲကောင်ကလည်း သိတယ် ။ တဖွီးဖွီးနဲ့ ရယ်နေတယ် ။

“ ငါတော့ ငံပြာရည် တွင်းထဲ လက် ဝင်မိသွားပြီ…..” ဆိုပြီး သူ့လက်ကို သူ ရှူကြည့်နေတယ် ။ မိုက်ရိုင်းစော်ကားလိုက်တာ ..။ ကျမတော့ ခက်ပြီ ။ ဏီဘိုနဲ့ လိုက်ခဲ့မိတာ မှားပြီ ။

ရဲတယောက်က ကားပေါ် ခုန်တက်လာပြီး ကျမဘေးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်တယ် ။

“ ဟေ့..မင်း ဘယ် ကလပ်ကလဲ…”

ကျမက ကလပ်က မဟုတ်ဘူး..ကျမ ခဏ လာလည်တာ..ဟိုတယ်မှာ တည်းခိုတယ် လို့ ပြောတော့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ “ ဒါဆို ပါ့စပုတ် ပြ…ပြ…မညာနဲ့ ကောင်မလေး…ညာနေမယ့်အစား ငါတို့ အားလုံး

ကို မှုတ်ပေးလိုက် ..” လို့ ပြောရင်း ကျမ ပေါင်တဖက်ကို ကိုင်လိုက်တယ် ။ ကျမက သူ့လက်ကို တွန်းပစ်တော့ ကျမ ပါးကို ရိုက်ဖို့ လုပ်တယ် ။

“ ရှင်..ကျမကို မထိနဲ့နော်..ကျမ အမေရိကန် သံရုံးကို တိုင်မှာ….” လို့ ပြောလိုက်တာကို ၀ိူင်း ရယ်လိုက်ကြတာ ဆူညံသွားတာဘဲ ..။

“ အမေရိကန်က လာကယ်မှာလား…ခွိခွိ..လေယာဉ်တင် သင်္ဘောကြီးနဲ့လား..ခွိခွိ ……တော်တော်ရယ်ရတယ်..ဖါသည်မ က ဖါသည်မ စကား မပြောဘူး..အမေရိကန်က ဘာညာ

နဲ့ လျောက်လိမ်နေတယ်…စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ပါးစပ်ရော …တခါထဲ လိုးပစ်လိုက်မယ် ..”

မျက်နှာဖေါသွတ်သွတ် အရာရှိက ယုတ်ရင်းကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားတွေနဲ့ ကျမကို ဟောက်လိုက်တော့ ကျမ ငိုမိရပြီ ။

“ ကျမ မိန်းမကောင်းပါ..ဖါမ မဟုတ်ပါဘူး….” လို့ အော်ပြော အော်ငိုမိတယ် ။

“ တိတ်စမ်း..ကောင်မ..နရင်းအုပ်လိုက်လို့…သေသွားမယ် …”

ကျမ တကယ့်ကို အခက်တွေ့နေပါပြီ ။ ကျမ မှားပြီ ။ မှားပြီ ။ မှားပြီ ။ ဦးလေးချစ်ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဏီဘို့နောက်ကို လိုက်လာမိတာ ကျမ မှားပြီ ။ ကျမ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ။

ဏီဘို့ ဘော်ဒါတွေကလည်း ၀ိုင်းလုပ်ချင် ..ရဲတွေကလည်း ကြေးစား ထင်ပြီး ၀ိုင်း မုဒိန်း ကျင့်ချင်နေတယ် ။ ဏီဘိုလည်း အမျိုးမျိုး တောင်းပန်နေတယ် ။ ရဲတွေကလည်း ဏီဘိုက

နံမည်ကျော် ရော့ခ်စတား မို့ လွယ်လွယ်နဲ့ မလွှတ်ပေးလိုက်ချင်ဘူး ။ ရာဘတွေနဲ့က လက်ပူးလက်ကျပ် မိနေသည် ။ ဏီဘိုလည်း သူ့ဘော်ဒါထဲက လူကြီးသားတွေကို

အကူအညီတောင်းချင်နေပေမယ့် ရဲတွေက ဖုန်းဆက်ခွင့် မပေးဘူး ။

                **********************************************************************************************************

မော်နီကာ ငိုနေပြီ ။

ရဲတယောက်က မော်နီကာ့ကို ဟန်ဆောင် အမူပို နေတယ် လို့ လာပြောတယ် ။ တော်တော် ဆိုးတဲ့ ရဲတွေ ..။

သည်အချိန်မှာ လူတယောက် သူတို့ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ဆီကို ရောက်လာတယ် ။

ဒီလူက ရဲတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်လိုက်တာကို တွေ့ရတယ် ။

ဒီလူကြီး မော်နီကာ ထိုင်နေတဲ့ ဖက်ကို လှည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာကို သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရတယ် ။

“ ဟင်..ဦးလေးချစ် ပါလား…..”

ဘယ်လိုမှ ထင်မထားဘူး ။ ဘယ်လိုမှ မမျှော်လင့်ဘူး ။

ဦးလေးချစ်ကြီး …။

အို..သူ ဘာတွေ လာပြောနေသလဲ ..။ တော်ကြာ သူ့ကိုပါ ဆွဲထားလိုက်မှဖြင့် ..။

ဦးလေးချစ် အတွက် မော်နီကာက စိတ်ပူလိုက်ပေမယ့် ထူးဆန်းအံ့သြစရာ အဖြစ်ကို မော်နီကာ မြင်လိုက်ရပါတယ် ။

ဖေါသွတ်သွတ် ပုခုံးမှာ အပွင့်နဲ့ ရဲက ဒီလူကို တွေ့လိုက်တာနဲ့ ခြေစုံဆွဲရပ်ပြီး အလေးပြုလိုက်တာကို တွေ့တယ် ။

ဦးလေးချစ်လို တက်စီကားမောင်းတဲ့လူကို ရဲအရာရှိက အလေးပြုနေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ မော်နီကာ အရမ်း အံ့သြသွားတယ် ။ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ နဲ့ ဆက်ဆံရာမှာ နှိမ့်ချ

သဘောကောင်းသလောက် ဒီရဲတွေနဲ့ ဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာတော့ မျက်နှာက ခပ်တည်တည်နဲ့ ။ ဖေါသွတ်သွတ် က ရိုသေပြတာနဲ့ ကျန်တဲ့ ရဲတွေလည်း ဦးလေးချစ်ကို တရိုတသေ ဆက်ဆံကြတယ်။

ဦးလေးချစ် မော်နီကာ့ဆီကို တန်းတန်းမတ်မတ် လျှောက်လာတယ် ။

“ မော်နီကာ..လာ…သွားကြရအောင် …”

မော်နီကာလည်း ဦးလေးချစ် နောက်ကို လိုက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ ဦးလေးချစ်ရဲ့ ကားက ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ရပ်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ ဝင်ဖို့ ကားတံခါးကို ဖွင့်ပေးတယ် ။

မော်နီကာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ဦးလေးချစ်လဲ ကားတံခါးကို ပိတ်ပြီး ကားမောင်းတဲ့ နေရာမှာ ဝင်ထိုင်တယ် ။ ကားစက်ကို နှိုးတယ် ။

“ ဦးလေးချစ်…ဘယ်လို လုပ် ရောက်လာတာလဲဟင်….”

ဦးလေးချစ်က ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ကားကို မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။

“ ဦးလေးချစ်..မော်နီကာ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလားဟင် ….”

“ မဆိုးပါဘူး..ဘာဆိုးစရာ ရှိိလို့လဲ..”

“ ဟွန်း..စိတ်မဆိုးဘူးသာ ဆိုတယ်..ဦးလေးချစ် မျက်နှာကြီးက ခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့…”

ဦးလေးချစ် ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ။ ကားကိုဘဲ ဂရုစိုက် မောင်းနေသလို ရှေ့က လမ်းမကိုဘဲ စိုက်ကြည့်နေတယ် ။

“ ပြောပါ..ဦးလေးချစ်ရယ်…ဘယ်လို လိုက်လာတာလဲ….ဦးလေးချစ်ရဲ့ ကျေးဇူး ကြီးတယ် သိလား..သူတို့ မော်နီကာ့ကို မတရား လုပ်ကြတော့မလို့….”

“ မော်နီကာ့အတွက် စိတ်ပူလို့ ဦးလေးချစ် စတိတ်ရှိုါ်ပွဲကနေ အနောက်က လိုက်လာခဲ့တာပါ ….”

“ အော်..ဦးလေးချစ်ရယ်..မော်နီကာ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ…မော်နီကာ မှားသွားတယ်..ကိုယ် မသိတဲ့ နေရာ ကိုယ် ခုမှ သိတဲ့ လူနဲ့ လိုက်လာခဲ့မိတာ မော်နီကာ မှားပါတယ် ….”

အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြောရင်း မော်နီကာ မျက်ရည်များ ကျလာပါတယ် ။

ဦးလေးချစ်က သူ့ကို စကားမပြောလေ မော်နီကာ ဝမ်းနည်းလေ ဘဲ ..။

“ ဟိုရဲက ဦးလေးချစ်ကို အလေးပြုလိုက်တာ တွေ့ရတယ်..ဦးလေးချစ်က ရဲလားဟင်….”

ဦးလေးချစ်က ခေါင်းခါ ပြပါတယ် ။

“ ဒါဆို သူ…သူ..သူက …ဦးလေးချစ်ကို ဘာကြောင့် အလေးပြုတာလဲ..ဘာကြောင့် မော်နီကာ့ကို ပြန်ခေါ်သွားခွင့် ပြုတာလဲဟင်….ပြောပြပါ …ဦးလေးချစ်ရယ်…”

“ ကိုယ် ပြန် လွတ်လာရင် ပြီးရောပေါ့ မော်နီကာရယ်..ဘာလို့ သိချင်တာလဲ…”

“ ပြောပြ…ပြောပြ…ဦးလေးချစ် ..ပြောပြပါ….”

ကလေးမလေး တယောက်လိုဘဲ သူ့ကို ထပ်ခါထပ်ခါ မေးတော့ ဦးလေးချစ်က “ ကံအားလျှော်စွာနဲ့ တိုက်ဆိုင်သွားတာပါ…ဒီကောင်ကို ဦးလေးချစ်က တချိန်က ကယ်ခဲ့ဘူးတယ်….ဒါကြောင့် သူ
တို့..ဦးလေးချစ် စကားကို နားထောင်ပြီး မော်နီကာ့ကို ပြန် လွှတ်ပေးလိုက်တာ….” လို့ တိုတိုတုတ်တုတ်ဘဲ ပြောပြပါတယ် ။

ဟိုတယ်ကို မပြန်ခင် ရွှေတိဂုန်ဘုရားနားက မိုးလင်းအထိ ဖွင့်တဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်လေးမှာ ဦးလေးချစ်နဲ့ မော်နီကာ လဖက်ရည် သောက်ကြတယ် ။ ဦးလေးချစ်ကို ကျေးဇူး အထပ်ထပ် တင်တယ် လို့ တဖွဖွ မော်နီကာ ပြောနေမိတယ် ။

လဖက်ရည်ဆိုင်လေးက ဟင်းလင်းပွင့်နေတဲ့ ဆိုင် ။ အဲကွန်းလေအေးစက်တို့ ပန်ကာတို့ မရှိဘူး ။ အမိုးဘဲ ရှိတဲ့ တဲကြီးလိုဟာမျိ ုး ။ မော်နီကာ နဲ့ ဦးလေးချစ် တို့ ထိုင်နေကြတာက စားပွဲပေါက်စလေး
ပေါ် တင်ထားတဲ့ လဖက်ရည်ခွက် သေးသေးလေးတွေကို ခွေးခြေပေါက်စလေးတွေနဲ့ ထိုင်ပြီး သောက်ကြရတာ ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ တိုင်တတိုင်မှာ ချိတ်ထားတဲ့ တီဗီပြားပြားလေးမှာ ပြထားတဲ့ မြန်မာ
ရုပ်ရှင်တကားကို ကိုးနှစ် ဆယ်နှစ်အရွယ် ကလေးတွေနဲ့ ကိုရင်လေးတွေ စုထိုင်ပြီး ကြည့်နေကြသည် ။

လဖက်ရည်ထိုင်သောက်နေတဲ့ လူ တယောက် နှစ်ယောက်လောက်တော့ ရှိနေသည် ။ တက်စီကားသမားများ ဖြစ်ဟန်တူသည် ။ ဆိုင်ရှေ့မှာ တက်စီကားတွေ ရပ်ထားတာ တွေ့ရသည် ။
မော်နီကာသည် ဦးလေးချစ်ရဲ့ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို မလွှတ်သေး ။ သူ့ကို ပက်ပက်စက်စက် ပြောဆိုကြတဲ့ ရဲတွေကို ယခုအထိ မြင်ယောင် ကြားယောင်နေဆဲမို့ လွတ်မြောက်လာတာကို
အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာနေဆဲဘဲ ။

“ ဦးလေးချစ် …”

“ ဟင်..မော်နီကာ …ဘာလိုသလဲ..ဘာစားမလဲ….ပဲပလာတာတို့ ကီးမားတို့ ရတယ်..စမူဆာ လည်း ရတယ်..ဒီဆိုင်က ဦးလေးချစ် စားနေကျဘဲ..တခါက အမေရိကန် တိုးရစ် တယောက်ကို ဦးလေးချစ် ခေါ်ခေါ်လာ ကျွေးဖူးတယ်..သန့်ပါတယ်..စားရင် ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ..”

ဏီဘိုရဲ့ ကားထဲမှာ မူးယစ်ဆေးပြားတွေ ပါလာနေတာကို ယခု စဉ်းစားလိုက်တိုင်း မော်နီကာ ကျောချမ်းသွားသည် ။ ဘယ်နိုင်ငံမှာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဂီတလောက က လူတွေ ရုပ်ရှင်လောကက လူတွေဟာ ဘာကြောင့်များ ဆေးဝါးဆေးပြားတွေကို သုံးကြတာပါလိမ့် ..လို့လည်း တွေးနေမိတယ် ။ ဏီဘိုရဲ့ ဘော်ဒါတွေက မော်နီကာ့ကို ကိုယ်တုံးလုံး ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်တာ ၀ိုင်းလုပ်ချင်တာတွေ အကြံတွေ ရှိ
တာကို သိလိုက်ရတာလည်း အရမ်းကို တုန်လှုပ်သွားမိခဲ့ရသည် ။

မိန်းမ ဖြစ်ရတာလည်း မလွယ်ဘူး ။ ဘယ်တိုင်းပြည်မှာ ဖြစ်ဖြစ် အဓမ္မကျင့်ချင်တဲ့လူ..အနိုင်ကျင့်ချင်တဲ့လူတွေက အမြဲလို ရှိနေကြပါလား ဆိုတဲ့ အသိ မော်နီကာ ရလိုက်သည် ။
သူနေခဲ့တဲ့ ယူအက်စ်မှာလည်း ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်က ကျောင်းနေဖက် ကောင်လေးတွေရဲ့ ကိုင်တာ တွယ်တာတွေ အတင်းတက်ကျင့်ချင်တာတွေကို မနည်းကြီး ရှောင်ရှားခဲ့ရတာတွေကို သတိရ
မိရပြန်သည် ။

“ မစားတော့ဘူး..ဦးလေးချစ်..လဖက်ရည်နဲ့ လုံလောက်ပါတယ်..သိပ်လဲ ညနက်နေပြီလေ …ဦးလေးချစ်လည်း မော်နီကာ့ကို ဟိုတယ် လိုက်ပို့ပေးပြီးရင် အိမ်ပြန်ရမှာများ သိပ် ဝေးနေလားဟင်…”

“ ကိစ္စ မရှိပါဘူး..မော်နီကာ..ကျနော်က မော်နီကာ့ကို တက်စီစီးတဲ့ ကပ်စတန်မာ ခရီးသည် တယောက်လို သဘောမထားပါဘူး..ကျနော့်ရဲ့ မိတ်ဆွေရင်းခြာ..ဒါမှ မဟုတ် ညီမ တူမ တယောက်လို သဘောထားတာပါ ..တတ်နိုင်ရင် မော်နီကာ့ဆီက ကားငှားခ လည်း မယူချင်ပါဘူး..ကျနော် မယူခဲ့ရင် မော်နီကာက ကျနော့်ကားကို မစီးမှာမို့ ကျနော် ယူလိုက်တာပါ…”

“ အော်..ဦးလေးချစ်ရယ်..မော်နီကာ သိပါတယ်…မော်နီကာ သဘောပေါက်ပါတယ်..ဦးလေးချစ်ရဲ့ စေတနာတွေကို ….”

“ အခု လတ်တလော ဆိုတော့ မော်နီကာ စိတ်နှလုံးတွေ ခြောက်ခြား တုန်လှုပ်နေဆဲ ဖြစ်မှာဘဲ..အင်း..နဲနဲ အနားယူလိုက်ရင် ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားမှာပါ..ကဲ..မော်နီကာ Tour trip ကို ဘယ်တော့လောက် ထွက်ချင်လဲ..”

“ အခု ကြုံလာခဲ့ရတာတွေကြောင့် ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး..ဦးလေးချစ်ရယ်…မနက်ဖန် ဒါမှ မဟုတ် သဘက်ခါ မနက်လောက် စထွက်ကြရင် ကောင်းမလား …ဆိုးဝါးတာတွေနဲ့ ကြုံတွေ့လိုက်ရပမေယ့် မြန်မာပြည်ကို ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် သွားမယ်လို့ စိတ်ကူး ရည်ရွယ်ထားတဲ့ နေရာတွေကို ရောက်အောင်ကို သွားလိုက်မယ်နော်..ဦးလေးချစ်..”

“ ကောင်းပါတယ်..မော်နီကာ..အခု သွားမယ့် ခရီးစဉ် အတွက်တော့ ဘာမှ စိတ်မပူပါနဲ့.ကျနော် အစစ စောင့်ရှောက် ကူညီသွားမှာပါ …”

ဦးလေးချစ်က အကြမ်းပုဂံလုံးလေးထဲကို ရေနွေးကြမ်းတွေ လောင်းထည့်ပေးသည် ။

“ တခု နှစ်ခု မကောင်းတာ ကြုံတွေ့လိုက်ရလို့ မြန်မာပြည်ကြီးက ကြောက်စရာကြီးလို့မထင်သွားစေချင်ဘူး ..မော်နီကာ..လူကောင်းတွေက သန်းနဲ့ ချီပြီး ရှိပါသေးတယ် …Law and Orderက မြန်မာပြည်က အနောက်ဖက် နိုင်ငံတွေထက်တောင် ပို ကောင်းအုံးမှာပါ…..”

“ ဟုတ်ပါတယ်..ဦးလေးချစ်..မော်နီကာတို့ဆီမှာ ဆိုရင် အလကားနေရင်း ရူးပြီး သေနတ်နဲ့ လှောက်ပစ်သတ်နေတာတွေက ၁ဝရက်တခါလိုတောင် ဖြစ်နေတယ် …သေနတ်ထိန်းချုပ်မှုကို သမ္မတက
အစိုးရအဖွဲ့က ထိထိရောက်ရောက် လုပ်ချင်ကြပေမယ့် နှစ်ပေါင်းများစွာ သေနတ်နဲ့ ယဉ်ပါးလာတဲ့ တိုင်းပြည်ကြီးမို့ ကောင်းကောင်း မထိန် ချုပ်နိုင်သေးပါဘူး ….”

ဦးလေးချစ်က ရယ်ပြီး..“ မှုခင်း ကတော့ ဘယ်မှာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဖြစ်နိုင်ပါတယ်..မော်နီကာ ..ကဲ အကြမ်းသောက်လိုက်အုံး..ဟိုတယ် ပြန်ကြရင် ကောင်းမယ် ထင်တယ်နော် …”လို့ ပြောလိုက်သည် ။

မော်နီကာလည်း ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် အားကိုးရတဲ့ ဦးလေးချစ် သူမမနဲ့ အခုလို ရှိနေတာကို အစစ လုံခြုံသွားသလိုပါဘဲ ။ ဦးလေးချစ်က လဖက်ရည်ဖိုး ပိုက်ဆံ ရှင်းပေးနေသည် ။

နေ့ခင်းဖက်တွေမှာ ကားတွေ ပိတ်ကျပ် တန်းစီနေသလောက် ညဖက်မှာ ကားရှင်းသည် ။

“ ဦးလေးချစ် ..ဘယ်တော့ ဦးလေးချစ် ညီမဝမ်းကွဲတွေ အိမ်ကို မော်နီကာ့ကို ခေါ်သွားမှာလဲဟင် ..”

“ အချိန်မရွေး ခေါ်သွားလို့ ရတာပေါ့..မော်နီကာ အိမ်ဟင်းအိမ်ထမင်း စားချင်တယ် ဆိုရင် အဲဒီမှာ သွား စားကြတာပေါ့ …”

ဟိုတ.ယ်ကို ပြန်ရောက်တော့ မော်နီကာက သူမ အခန်းကို တက်အုံးမလား..တခုခု စားမလား သောက်မလား မေးပေမယ့် ဦးလေးချစ်က မနက်မှ တွေ့မည်..ညနက်ပြီ..အိပ်လိုက်ပါ လို့ ညေပာသည် ။ မော်နီကာ့ကို အခန်းအထိ သူလိုက်ပို့ပေးသည် ။

“ အိုကေ..ဂွတ်နိုက် ဦးလေးချစ် …ဆီးယူး တူမောရိုး….ဘိုင်း..”

ဦးလေးချစ် ကို နုတ်ဆက်လိုက်ပြီး မော်နီကာ အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည် ။

“ ဟင်း ….ရင်ထိတ်စရာ လန့်စရာတွေ နဲ့ ကြုံလိုက်ရပေမယ့် ဦးလေးချစ်ကြောင့် ငါ ဘေးမသီ ရန်မခဘဲ ဟိုတယ် အခန်းကို ပြန်ရောက်လာပါလား …..”

ရေချိုးခန်းထဲကို တန်း ဝင်လိုက်ပြီး ရေပန်းကို အပူဖက်လှည့်ပြီး ဖွင့်ချလိုက်သည် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တခုပြီး တခု လျွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက

မှန်ကြီးမှာ မော်နီကာ့ကို မော်နီကာ ပြန်မြင်နေရသည် ။

ဝှူး း….ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတာကို ကိုယ့်ဖါသာ ပြန်ကြည့်နေမိသည် ။ ဝမ်းဘိုက်သားလေး နဲနဲများ ထူလာပြည့်လာသလား ..။ အင်း..အစားကောင်းတွေ ဆက်တိုက် စားနေတာကိုး ..။

သိပ်တော့ မဆိုးလှပါဘူး ။ ခါးလေးက သေးသေးလေး ရှိနေတုံးဘဲ ..။ အင်း..တင်ပါးကြီးတွေကတော့ စိတ်ညစ်စရာကြီး..ကော့ထယ်နေကြတယ် ..။ ယောကျ်ားတွေ ဒါကြောင့်လဲ တပ်မက်ကြတာပေါ့ ။

ရင်သားစိုင်တွေကလည်း လု့းဝန်း ဖီးထနေသည် ။ တချို့လူတွေက မော်နီကာ့ရင်သားတွေကို အစစ်တွေမှ ဟုတ်ရဲ့လား လို့တောင် ထင်ကြသည် ။ တကယ်တော့ မော်နီကာသည် ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေဖျောက်တာက လွဲပြီး ယောကျ်ားနဲ့ လိင် မဆက်ဆံရသေးတဲ မိန်းမတယောက်ပါ ။ လိင် မဆက်ဆံရသေးဘူး ဆိုတာ မိန်းမအ၈င်္ါထဲကို ယောကျ်ား အင်္ဂါ မထိုးသွတ်ရသေးတာကို ဆိုလိုတာပါ ။ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်က မော်နီကာ ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့ ဒိတ်ထွက်ဖူးခဲ့သည် ။ နို့ကိုင်ခံရတာ နို့စို့ ခံရတာလောက် ဖင်ညှစ်နယ် ခံရတာလောက်တော့ ရှိခဲ့ဘူးတာပေါ့ ..။

နို့သီးလေးတွေက မပျက်င်္စးသေး ။ နို့စို့ ခံရတာလည်း တခါ နှစ်ခါလောက်ပါ ။ နောက်ပိုင်းမှာတော့ မော်နီကာသည် စိတ်ထလာသော အခါများမှာ သူမ ဖါသာ လက်နဲ့ အစိကို ပွတ်ချေပြီး အာသာဖြေပစ်တတ်သလို တခါတခါမှာ လက်ဝါးစောင်းနဲ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ အဖုတ်ကို ပွတ်တိုက် နှိုက်ကစားပြီးလည်း အာသာ ဖြေခဲ့သည် ။ နောက်ပိုင်းကျတော့ ဒါနဲ့ တင်းတိမ်မှု မရှိတော့လို့ လိင်တန်အတုတချောင်း ဆောင်ထားပြီး တုန်ခါနေတဲ့ လိင်တန်အတုချောင်းနဲ့ အစိကို ထိကပ်ပြီး ဖြေဖျောက်သလို တခါတရံမှာ အတွင်းကို နဲနဲ ထိုးထိုးဆွပြီး လည်း အာသာဖြေဖျောက်ပါသည် ။

ရေချိုးကန်ထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်ပြီး ရေပူပူတွေ ဒလဟော ကျနေတဲ့ ရေပန်းအောက်မှာ ကိုယ့်ဖါသာ ကွတ်သပ်ပြီး ရေချိုးပစ်လိုက်ပါသည် ။ ဆပ်ပြာရည် မွှေးမွှေးနဲ့ တိုက်ချွတ်တော့ ပေါင်ကြားက အဖုတ်ကွဲကို ပွတ်သပ်တဲ့ အခါ တကိုယ်လုံးက အကြောအချဉ်တွေ တုန်ခါ ကောင်းလာသည် ။ စတိတ်ရှိုးကို မသွားခင် ရေချိုးခဲ့တုံးကလည်း အခုလိုဘဲ ကုယ့်အဖုတ်ကို ကိုယ် ကိုင်ပွတ်မိရသေးသည် ။ အဲဒီတုံးက ဟော့ရှော့လေး ဏီဘိုကို စိတ်ထဲ မှန်းဆခဲ့သည် ။ ဏီဘိုနဲ့သာ လိင်ဆက်ဆံခဲ့ရရင်…ဆိုပြီး ..။

အခုတော့ ဏီဘိုကို မမှန်းဆတော့ ..။ ဘယ်သူ့ကို မှန်းဆမလဲ …။ ဘရက်ပစ်လား ..ဘယ်မင်းသားလဲ..အလိုလို ဦးလေးချစ် ပုံက စိတ်ကူးထဲ ပေါ်လာသည် ။ အိုး..ဘာဖြစ်တာလဲ ..။ အသက်ကြီးကြီး ဦးလေး အရွယ်ကြီးကို …။ ဟင်း..ငါ..ငါ..သူ့ကို ရင်ခုံမိသေးလား ..။ ပိန်ပိန်ပါးပါး ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ဦးလေးချစ်သည် အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးပါဘူး ။ ကြည့်ကောင်းတုံးပါဘဲလေ ။ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တတိုင်းပြည်လုံး အနှံ့ လျှောက်သွားကြရင် ဘာများ ဖြစ်မလဲ ။ ဟင်း …။

အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ဖိဖိ ပွတ်နေရင်း မျက်လုံး စုံမှိတ်ရင်း ရေချိုးကန် ကြမ်းပြင်မှာ ပေါင်ကားရင်း ထိုင်ချလိုက်မိသည် ။
ပွတ်နေသည် ။ ဖိဖိပြီး ပွတ်နေသည် ။ အရသာကောင်းလာသည် ။ ကောင်းနေသည် ။ အား…အား…အား…အား………အင်းအင်း…….အင်းအင်း…..။

ယောကျ်ားရဲ့ အထိအတွေ့ ယောကျ်ားရဲ့ လိင်တန်ဆာချောင်းကိုတော့ တမ်းတ လိုလားနေမိတာက အမှန်ပါဘဲ …။

မော်နီကာ အခုလို ဦးလေးချစ် အကြောင်းကို တွေးမိနေသလိုဘဲ သူ့အိမ်ကို ပြန်မောင်းနေတဲ့ ဦးသက်မောင်ချစ်သည် မော်နီကာ့အကြောင်းကို ကားမောင်းရင်း တလမ်းလုံး စဉ်းစားနေပါသည် ။
ဏီဘို နဲ့ မော်နီကာ တပူးပူးတတွဲတွဲဲ လုပ်နေကြတုံးက ငါ..ငါ တော်တော့်ကို စိတ်ဆင်းရဲခဲ့တာ ဘာကြောင့်လဲ ။ မော်နီကာက ဏီဘို ဟိုတယ် ပြန်ပို့ပေးမယ်..ဦးလေးချျစ် ပြန်လိုက်တော့လို့ ပြောခဲ့
တုံးက ငါ့ရင်ဘတ်ထဲ စစ်ဖိနပ်နဲ့ ဆောင့်အကန်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားခဲ့တာ ဘာကြောင့်လဲ…။ မော်နီကာ ပြန်ခိုင်းပေမယ့် ငါ ဘာကြောင့် မပြန်သလဲ ..။ အပင်ပန်းခံပြီး ငါ စောင့်နေခဲ့မိတယ် ။
ပြီးတော့ ဏီဘိုရဲ့ ပြိုင်ကားလေး အနောက်က နောက်ယောင်ခံပြီး လိုက်မောင်းသွားနေမိတယ် ။

နောက်တော့ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ရဲ ဖမ်းတဲ့အချိန်ကစပြီး ပစ်ကပ်ရဲကားနဲ့ ရဲတွေ ရောက်လာတဲ့အထိ အဝေးကနေ မှန်ပြောင်းနဲ့ ငါ စောင့်ကြည့်ခဲ့တဲ့အချိန် မော်နီကာအတွက် ပူပင်ရတဲ့ ငါ့စိတ်နှလုံးတွေ နာကျင် ခံစားခဲ့ရတာ ဘာကြောင့်လဲ…။

ကံအားလျှော်စွာ..တကယ့်ကိုဘဲ တိုက်ဆိုင်စွာနဲ့ မော်နီကာတို့ဆီကို ရောက်သွားတဲ့ ရဲအုပ်က ( သူ့နံမည်တောင် မမှတ်မိ ) ငါ အလုပ် ရှိစဉ်တုံးက မကယ်ဘဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်လည်း ရတဲ့ ကောင် ဖြစ်နေရတော့ ငါ ရောက်သွားပြီး မျက်နှာပြလိုက်တာနဲ့ အဲဒီငတိက သူ ဘဝပျက်မဲ့ဆဲဆဲ ကယ်ခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးတရားကြောင့် မော်နီကာကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ် ။ အကယ်လို့ ဒီငတိ မဟုတ်ဘဲ တခြားငတိဆိုရင်လည်း ငါ အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ မော်နီကာ့ကို ကယ်ထုတ်မှာပါဘဲ ။

မော်နီကာ့ကို ငါ သံယောဇဉ် ဖြစ်နေပြီလား ..။ ချစ်နေမိပြီလား ။ ငါဟာ အသက်ကြီးတဲ့လူတယောက် မို့ တတ်နိုင်ရင် အချစ်ကို မရှာသင့်တော့ဘူး..။ အခုလို တိုးမိ ကြုံမိရင်တောင် မချစ်သင့်တော့ဘူး ။ မိပိုးနဲ့တုန်းကလည်း ငါ နောက်မဆုတ်ဘဲ ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့တယ် ။ မိပိုး ငါ့အနားက ထွက်သွားတော့ ငါ့မှာ ခံစားလိုက်ရတာကွာ…။ငါ့ အသဲ နှလုံးတွေ ကြေမွကုန်တယ် ..။ တကယ် ..။ ငါ အရမ်း ခံစား ထိခိုက်ခဲ့ရတယ် ..။ အခုလည်း ဒါဏ်ရာ ကျက်ခါစ ရှိသေးတယ် ..။ လာပြန်ပြီ..။ နောက်တယောက် ။ မော်နီကာသည် တကယ့်ကို ချစ်စရာကောင်းလွန်းတဲ့ မိန်းကလေး ပါ ။ ဝင်းဖန့်ပြီး ရှင်းသန့်နေတဲ့ အချောစားကလေး ။ မြင်လိုက်ရင် အသက်ရှုမှားသွားစေနိုင်တဲ့ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ခန္ဓာ ကို ပိုင်ဆိုင်သူမို့ မော်နီကာနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် သွားလာနေတဲ့ အခါတွေမှာ တော်တော်လေးကို ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရတာလေးတွေ ရှိခဲ့တာ သတိရ မိနေသည် ။ သူနဲ့ မြန်မာပြည် အနှံ့ နှစ်ယောက်ထဲ အတူတူ ကားနဲ့ ခရီးဆက်ကြရင် ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ …။

မိပိုး ( သို့မဟုတ် ) ပိုးဒါလီဆွေ
ကျောင်းသူ
ခေတ္တ အမေရိကန်နိုင်ငံ

မိပိုး ဦးချစ်ကို အရမ်း လွမ်းနေတယ် ။
ဦးချစ်နဲ့ အဆုံးစွန်အထိ ချစ်တမ်းကစားခဲ့ကြတာတွေကိုလည်း အရမ်း တမ်းတ တောင့်တမိတယ် ။
ဒီနေ့ညနေ ဖိုးဖိုးကြီး အိမ်မှာ အန်တီကြီးတို့က ရွှေတောင်ခေါက်ဆွဲလုပ်စားကြလို့ မိပိုးကို ဆက်ဆက်လာ စားဖို့ ခေါ်ထားလို့ ဖိုးဖိုးကြီးရဲ့ အိမ်ကို မိပိုး လာခဲ့တယ် ။ မိပိုးရဲ့ ဟွန်ဒါ ဖစ်လေးနဲ့
ပါ ။ ဖိုးဖိုးကြီး အိမ်က မိပိုးနေနေတဲ့ အန်တီလတ်ရဲ့အိမ်နဲ့ သိပ် မဝေးလှဘူး ။

ဖိုးဖိုးကြီး အိမ်ကိုလည်း ရောက်ရော ကယ်လ်ဗင်မျိုးးလင်းရဲ့ကားကိုပါ တွေ့လိုက်ရလို့ နဲနဲ စိတ်ညစ်ညူး
သွားတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်မျိုးလင်းက မိပိုးကို အရမ်းကြိုက်နေတယ် ။ ချစ်တယ်လို့ ပြောပြောနေတာ တော်တော်အကြိမ်များနေပြီ ။

အန်တီကြီး..အန်တီလတ်တို့က ကယ်လ်ဗင်နဲ့ မိပိုးကို သဘောတူကြတယ် ။ ကယ်လ်ဗင့်အဖေကြီးနဲ့က
သူတို့က အရမ်း ခင်ကြတယ် မဟုတ်လား ။ ကယ်လ်ဗင်ကို သူတို့ဘဲ မြှောက်ပေးနေကြတာဘဲ ဖြစ်မှာ
ပါ ။ သူတို့က မိပိုးလည်း ယောကျ်ားတယောက်နဲ့ ညိစွန်းလို့ မာမီတို့က ခွဲပစ်ချင်ကြတာနဲ့ ဒီကို ပို့ခဲ့တယ် ဆိုတာလောက် နဲနဲပါးပါး သိကြတယ်လေ.. ။ ဒက်ဒီနဲ့ မာ
မီက ဦးချစ်နဲ့ တအားဝေးတဲ့ ဒီ ယူအက်စ်ကို သူတို့ အကူအညီနဲ့ဘဲ မိပိုးကို ပို့ခဲ့ကြတာ ။သူတို့က
ကျောင်းကောင်းကောင်းကြီးမှာ ငွေများများသုံးပြီး အပ်လိုက်တဲ့အတွက် မိပိုး ယူအက်စ်ဗီဇာကို အခက်အ
ခဲ မရှိဘဲ ရခဲ့ပြီး ဒီမှာ ရောက်နေတာပေါ့ ။ ကျောင်းတက်ရတာ စိတ်မပါလှပေမယ့် အတန်းအောင်ဖို့
တော့ မိပိုး ကြိုးစားပြီး စာကျက်ခဲ့ စာဖတ်ခဲ့ပါတယ် ။

မိပိုးကို ဘယ်သူနဲ့ ကြိုက်ဖို့မှ မတိုက်တွန်းဘဲ တကယ့်စေတနာမေတ္တာနဲ့ ချစ်တာကတော့ အန်တီလေး ပါဘဲ ။ အန်တီလေးက သူတို့ မောင်နှမတွေထဲမှာ ရုပ်ချော ကိုယ်လုံးလှသလောက် စိတ်ထားလည်း ကောင်းတယ်..ဖြူစင်တယ် လို့ မိပိုးထင်တယ် ။

မိပိုး အန်တီလေးကို အချစ်ဆုံးဘဲ ။
အန်တီလေးက အခု မြန်မာပြည်သွားနေတယ် ။ သူတယောက်ထဲ သွားတာ ။ အန်တီလေးက တကယ် သတ္တိကောင်းတယ် ။ သူလုပ်ချင်တာကို လုပ်ပစ်တာဘဲ ။ မိပိုး အန်တီလေးကို အားကျတယ် ။

ဖိုးဖိုးကြီးက သူ့သမီးတွေ ချက်ကွေးတာကို အားရပါးရ စားနေတယ် ။ မိပိုးကို မြင်တော့..“ မိပိုးလေး…
လာလာ…အရမ်းကောင်းတယ်….စား..စား….” လို့ ပါးစပ်ထဲမှာ အစားတွေ ပလုပ်ပလောင်းနဲ့ ခေါ်တယ် ။

ကယ်လ်ဗင်ကတော့ မိပိုးဆီကို ဝမ်းသာအားရပြေးလာပြီး ဟတ်ဂ်လုပ်တယ် ။ ဖက်တာ ..။ ဒီကလူတွေလုပ်တဲ့ အကျင့် ။ ကယ်လ်ဗင် ဖက်တော့ မိပိုးနို့တွေနဲ့ သူ့ရင်ဘတ် ပိကပ်ထိအပ်သွားရတာပေါ့ ။
တခါတခါ ကယါလ်ဗင်က မိပိုးကို ဟတ်ဂ်လုပ်တာ လုပ်ရိုးလုက်စဉ်ထက် နဲနဲပိုတယ် ထင်မိတာဘဲ ။ သူ့လက်တွေက တခါတလေ မိပိုးရဲ့ ဖင်တုန်းတွေအပေါ်မှာ ။
ယောကျ်ားတယောက်နဲ့ ထိမိကပ်မိတာ မိပိုး စိတ်လှုပ်ရှားမိပေမယ့် ဦးချစ်အပေါ်မှာ မိပိုး သစ္စာရှိချင်တယ် ။ ဟိုတရက်ကလည်း ကျောင်းမှာ ဟောလီးဒေးမတိုင်ခင် တရက် ကျောင်းသားတွေ ပါတီလုပ်ကြတာ အရက်တွေသောက်ကြတော့ ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးကို အရက်တိုက်တယ် ။ မူးလည်း မူးကြရော ကယ်လ်ဗင်က ခင်မင်လို့ ဖက်သလိုလိုနဲ့ မိပိုးကို ဖက်တယ် ။ သူ့လက်တွေက ဟိုရောက် ဒီ
ရောက် ။ ကယ်လ်ဗင်က လူချောတယောက်ပါ ။ ကြံ့ခိုင်ပြေပြစ်တဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ အသားဖွေးဖွေး ရုပ်ကလည်း သန့်တယ် ။ ဦးချစ်သာ မိပိုး ဘဝမှာ မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် ကယ်လ်ဗင်ကို စိတ်ဝင်စားမိချင် မိမှာပါ ။

ကယ်လ်ဗင်က မိပိုး မခံချင်အောင် မနာလို ဖြစ်အောင် သူ့ကို အမေရိကန် အဖြူမလေးတွေ ကြည်တဲ့အကြောင်းတွေကို အန်တီလတ်တို့ကို မိပိုး မနီးမဝေးမှာ ရှိတဲ့အချိန် ကြွားတတ်တယ် ။ မိပိုးကြားနေရ
တာပေါ့ ။ အရက်သောက်ကြတဲ့ ပါတီနေ့ကဆိုရင် မိပိုးလည်း ပါတီ လုပ်တဲ့ အိမ် အပေါ်ထပ် အခန်းတွေမှာ စုံတွဲတွေ တက်ပြီး နမ်းကြကိုင်ကြတာကို တွေ့ပြီး (ချောင်းကြည့်နေမိတာ ) စိတ်တွေ ထကြွခဲ့
ပြီး ယောကျ်ား ကိုယ့်ကို ကိုင်တာ လုပ်တာကို ခံချင်မိခဲ့တယ် ။ ဒါကို ကယ်လ်ဗင်က သိတော့ မိပိုးကို တအားဖက်တာ ။ ပွတ်တာကိုင်တာ…။ မိပိုး မနည်း စိတ်ထိန်းပြီး ရှောင်လိုက်ရတယ် ။

အခုလည်း ဖိုးဖိုးကြီးတို့ အန်တီတွေ အလစ်မှာ မိပိုးကို ကယ်လ်ဗင်က အရက်သောက်မလား လို့ လာ
ကပ်မေးတယ် ။ “ မသောက်ချင်ပါဘူး..ကယ်လ်ဗင်ရယ် …” လို့ မိပိုး ငြင်းတာလည်း မရဘူး..။ ခွက်တခွက်နဲ့ အရက်လာပေးတယ် ။

“ သောက်..အရမ်းကောင်းလို့ မြည်းစေချင်တာ….”

ဒီအချိန်မှာ ဖုန်းမြည်သံ ကြားတယ် ။ အန်တီကြီး ဖုန်းထူးနေတဲ့
အသံလည်း ကြားရတယ် ။

“ ဟယ်….မော်နီကာ…ဟေ့…ဘယ်လိုလဲ.. အစုံရောက်ပြီးပလား…ဘာတွေထူးလဲ……တီနာလား..ရှိတယ်…ခဏ….တီနာ..မော်နီကာ ရန်ကုန်က ခေါ်တယ် …”

အန်တီကြီးက အန်တီလတ်ကို လှမ်းအော်ခေါ်တယ် ။ မိပိုးကို တွေ့သွားတော့ မိပိုးကိုလည်း “ ပိုးလေး..
အန်တီလေးနဲ့ ပြောမလား..ဒီမှာ…” လို့ လှမ်းပြောတယ် ။ မိပိုးလည်း အန်တီလေးကို လွမ်းနေတာ..စကား
ပြောချင်နေတာဆိုတော့ ဖုန်းလှမ်းယူလိုက်တယ် . . ။

“ အန်တီလေး…မိပိုးပါ….”
“ ဟယ်မိပိုး…ဒက်ဒီ့အိမ် ရောက်နေလား..ဘာလုပ်စားကြလဲ…”
“ ရွှေတောင် ခေါက်ဆွဲ…အန်တီလေးကတော့ မြန်မာ အစားအစာတွေနဲ့ ဇိမ်ကျနေမှာဘဲ..ဘယ်တွေ
ရောက်လဲ…ပျော်လား…”

“ ပျော်ပါတယ် …မိပိုးလေး….မိပိုး…အတွက် ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲဟင် …. ”
“ အန်တီလေး..ပုဂံရောက်ပြီးပြီလား …ငွေဆောင်လည်း ရောက်အောင်သွားနော် …”

“ အေး..အေး..သမီး မာမီကို ဘာမှာ အုံးမလဲ …. ”
“ မမှာတော့ပါဘူး …အန်တီလေး….မန္တလေး ရောက်ရင် ထိုးမုန့် ဝယ်လာခဲ့ပေး…….”

“ အိုကေ..ဝယ်လာခဲ့မယ်..မိပိုး…..”

အန်တီလတ် ဆက်ပြောချင်တာနဲ့ မိပိုး ဖုန်းကို အန်တီလတ်ကို ကမ်းပေးလိုက်တယ် ။

မိပိုး အန်တီကြီး ပြင်ပေးတဲ့ ခေါက်ဆွဲပုဂံကို ယူပြီး အိမ်အနောက်ဖက် ခြံထဲက ခုံတန်းလေးမှာ ထိုင်စား

ဖို့ လုပ်တုံး ကယ်လ်ဗင် ရောက်လာတယ် ။ မိပိုး ကျန်ခဲ့တဲ့ အရက်ခွက် လာပေးတယ် ။

ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးကို ဂရုအမြဲ စိုက်ပြတယ် ။ တခုခု မိပိုးလိုရင် ချက်ချင်း ထ လုပ်ပေးတတ်သလို မိပိုးအော်ရင် ငေါက်ရင်လည်း သူခံတယ် ။ မိပိုးကို သူ ချစ်တယ် ဆိုတာ ပြသချင်တဲ့သဘောတွေ ဆိုတာ မိပိုး သိပါတယ် ။

မိပိုးကသာ ဦးချစ်ကို လွမ်းပြီး တခြားဘဲနဲ့ မရှုပ်တာ..ဦးချစ်က တခြား ကောင်မလေးတွေနဲ့များ ကဲနေပြီ လား မသိပါဘူး …အန်တီလေး နဲ့ အေးမြသာကို ဆက်သွယ်လိုက်ချင်သား..သို့ပေမယ့် အေးမြသာ ဘယ်ဆီမှာ နေနေလဲ ဆိုတာလည်း မိပိုး မသိတော့ဘူးလေ ။

“ ပိုးဒါလီ…ဟိုး ထရီးဟောက်စ်လေးပေါ် တက်ကြမလား …”

အန်တီလေးတို့ ငယ်ငယ်က ဖိုးဖိုးကြီး ဆောက်ပေးထားတဲ့ သစ်ပင်အမြင့်ပေါ်က အိမ်ကလေး ကို သူ
ပြတာ ။ မိပိုး တခါ တက်ဘူးတယ် ။ ပျော်စရာလေး ..။ သစ်ရွက်တွေ ကာလို့ အပေါ်မှာ တယောက်ယောက် ရှိနေတာကို အောက်က အမှတ်တမဲ့ ဆိုရင် မမြင်ရဘူး ။

“ အရက်ခွက်တွေ..စားစရာတွေနဲ့ကွာ..ပြီးအောင် သောက်စားပြီးမှ တက်ချင်တက် …” လို့ မိပိုး သူ့ကို ပြောမိတယ် ။ သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးပေါ်ကို ရောက်ဖို့ လှေခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ဆွဲပြီး တက်ရမှာ မဟုတ်လား …။ ခွက်တွေ ပုဂံတွေကိုင်ပြီး ဘယ်လို တက်မလဲ…။

ခေါက်ဆွဲကို သွက်သွက်စားလိုက်ပြီး အရက်ခွက်ကို အမြန်ဘဲ မော့လိုက်တယ် ။ သူ့အရက်က မခါးဘူး ။
ရှိန်းမြမြ ချိုတိုတိုနဲ့ ..။ ကယ်လ်ဗင်ကလည်း မိပိုးလိုဘဲ သူ့ခေါက်ဆွဲကို အမြန်စား..အရက်ခွက်ကို အကုန်တခါထဲ မော့သောက်လိုက်တယ် ။

“ ကဲ..ထရီးဟောက်စ်ပေါ် တက်ကြရအောင် …. ပိုးဒါလီ…..”

သစ်ပင်ပေါ်ကို အပင်နဲ့ ကပ်ရိုက်ထားတဲ့ လှေခါးအတိုင်း တက်ခဲ့ကြတယ် ။ စောစောက အဝင် ချိုတဲ့ အရက်က သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးထဲကို ရောက်မှ မူးတက်လာတယ် ။ မိပိုးလည်း ဘာလို့ ကယ်လ်ဗင် ခေါ်ရာကို လိုက်လာမိမှန်း မသိဘူး ။ အိမ်ကလေးထဲမှာ ထိုင်ကြတယ် ။ သစ်သားကြမ်းပြင်လေးပေါ်မှာဘဲ ထိုင်ကြတာ ။

“ ပိုးဒါလီ …”

“ ဟင်..ဘာလဲ…ကယ်လ်ဗင် ….”

“ အရမ်းလှတယ်..ပိုးဒါလီ . . .”

“ ဟုတ်ဖဲနဲ့ …”

“ တကယ်..ပိုးဒါလီကို ကယ်လ်ဗင် အရမ်းချစ်တယ်ကွာ..ပြန်ချစ်ပါ ….”

မိပိုး ကယ်လ်ဗင့်ကို ချစ်တယ်လို့ ပြန်မပြောဘူး ။ ဒါပေမယ့် ကယ်လ်ဗင် မိပိုးကို နမ်းတော့ မိပိုး သူ့ကို မငြင်းပယ်ဘူး ။ ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းတယ် ။ မိပိုး ဘာလို့ ဒီ
သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးပေါ်ကို လိုက်လာမိသလဲ စောစောက ကိုယ့်ဖါသာ မသိဘူး ။ အခု သိလာသလိုဘဲ ။ မိပိုးရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာက ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့..အကိုင်အတွယ် အနမ်း အစုတ်
တွေကို လိုလားတောင့်တနေလို့ပါ ။ ကယ်လ်ဗင့်အနမ်းတွေကို မိပိုး အငမ်းမရဘဲ ပြန် တုန့်ပြန်မိရတယ်။ မိပိုး စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ သူ့ကို ပြန်နမ်းတာနဲ့ ကယ်လ်ဗင်လည်း ရဲတင်းလာတယ် ။ မိပိုး ရဲ့ နို့တွေကို
ကိုင်ပွတ်လာတယ် ။ ဒီနေ့ မိပိုကလည်း စကပ် ဝတ်လာတော့ သူ့လက်တဖက်က မိပိုး ဖင်တုန်းတွေကိုပွတ်သပ်နေရာက စကပ်အောက်ကနေ လက်လျှိုပြီး မိပိုးပေါင်ကြားကို ကိုင်လာတယ် ။
တကယ်ဆို ချစ်သူတောင် မဖြစ်သေးဘဲ စစချင်း နမ်းကြတဲ့အချိန်မှာတင် ကယ်လ်ဗင့်အပြုအမူတွေကအရမ်းကဲလွန်းစောလွန်းနေတယ် ။ သို့ပေမယ့် မိပိုးလည်း ဦးချစ်နဲ့ ခွဲလာရတာ တော်တော် ကြာလာပြီး
အတွေ့အထိတွေကို တောင့်တလိုလားနေတော့ ကယ်လ်ဗင့်ကို မချစ်ပေမယ့် သူ့အထိအတွေ့တွေကိုလိုလားလို့ လက်ခံလိုက်မိတာ ..။

ကယ်လ်ဗင်က မိပိုး အဝတ်တွေကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ် ။ ဒီလောက်ကြီးတော့ မိပိုး မလုပ်ချင်ဘူး ။
ကိုယ်တုံးလုံးတော့ မချွတ်ပါနဲ့..လို့ မိပိုး သူ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ ကယ်လ်ဗင်လည်း သဘောပေါက်ပါတယ် ။ အကျ ႌကြယ်သီးတွေကို ဖွင့် ဘရာကို လှန်တင်ပြီး မိပိုး နို့တွေကို ကိုင်တယ်။
စို့တယ် ။ နို့အကိုင်မခံရတာ အစို့မခံရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ ကယ်လ်ဗင် ကိုင်တာ စို့တာကို မိပိုး အရမ်း သဘောကျ ကျေနပ်မိတယ် ။ ကယ်လ်ဗင့်လျာက မိပိုး နို့သီးခေါင်းလေးကို ယက်ပေးနေတယ် ။
ဒီအချိန်မှာဘဲ သူ့လက်တဖက်က စကပ်ကို လှန်ပြီး ပင်တီအပေါ်ကနေ မိပိုး စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတယ် ။ မိပိုးစောက်ဖုတ်လည်း အရည်တွေ အရမ်း ရွှဲနေပြီ ။ စိတ်တွေက ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖြစ်နေတယ်။

ကယ်လ်ဗင့်လက်ချောင်းတွေက မိပိုးအကွဲကြောင်းတလျှောက် လိုင်းဆွဲပေးနေတယ် ။ ပွတ်နေတယ် ။
တအား ယားနေတဲ့ မိပိုးစောက်ခေါင်းထဲက ယောကျ်ားလီးကို တအား လိုချင်နေတယ် ။ မိပိုး အရမ်း ထန်နေတယ် ။ လီးလိုချင်နေတယ် ။ လီးတောင့်တနေတယ် ။ အလိုးခံချင်နေတယ်ကွာ ..။

ကယ်လ်ဗင်ကလည်း မိပိုး ထန်နေပြီ ဆိုတာကို သိတယ် ။ သူ သဘောပေါက်တယ် ။ ကယ်လ်ဗင်လည်း
ကောင်မတွေ တော်တော် လိုးခဲ့ပြီးသား ဖြစ်လိမ့်မယ် ။ မိပိုး ပင်တီကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတော့ မိပိုးလည်း သူ လွယ်ကူအောင် ဖင်တွေကို ကြွပေးလိုက်တယ် ။ ပင်တီလေး ကယ်လ်ဗင့် လက်ထဲ ပါသွားတယ် ။

ဂွဆုံနေရာမှာ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ ပင်တီလေးကို ကယ်လ်ဗင်က တယုတယ ပုံစံမျိုးနဲ့ နမ်းရှိုက်လိုက်တယ် ။
မိပိုးကို သူ ရမည် ဆိုတာ သေချာသွားလို့ ကယ်လ်ဗင့်မျက်နှာကြီး သည် အောင်ပွဲရ စစ်သူကြီးတယောက်ရဲ့ မျက်နှာမျိုး ဖြစ်နေတယ် ။ ပီတိတွေ ဖြာဝေနေတယ် ။ မိပိုး လည်း အမွှေးပါးပါး ဖုံးနေတဲ့ သူမ အဖုတ်ကို ကယ်လ်ဗင် က သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်နေလို့ ပေါင်တန်တွေကို စေ့လိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ကယ်လ်ဗင့်ဒူးတွေက မိပိုးပေါင်တန်တွေကို စေ့ခွင့်မပေးကြဘူး ။ ကယ်လ်ဗင့်လက်တဖက်က မိပိုးရဲ့ ယားလွန်းနေတဲ့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အာပုံကြီးဆီကို ရောက်လာတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်က လုပ်နေကျထင်တာဘဲ ။ အစိကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိတွေ့ ပွတ်ချေပေးနေတယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း မိပိုး
နို့သီးလေး တဖက်ကို စို့ပေးနေတယ် ။

ဦးချစ်တယောက်ဘဲ ကာမခလုပ်တွေကို နှိပ်တတ်တာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ မိပိုး သိလာရတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်လည်း အကိုင်အတွယ် အရမ်းကျွမ်းတာဘဲ ။ မိပိုးကို တုန်လှုပ်စေတာက ကယ်လ်ဗင်က သူ
ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတဲ့ သူ့ဒုတ်ကြီးပါ ။ ဦးချစ်ရဲ့ ဒုတ်လိုဘဲ ရှည်လမျော တုတ်တုတ်ကြီး ။ လုံးဝ ထင်မထားဘူး ။ ကယ်လ်ဗင့်မှာ ဒီလို ယောကျ်ားတန်
ဆာကြီး ရှိနေမယ်လို့ ။

“ အရမ်းကြီးတာဘဲ ကယ်လ်ဗင်ရယ်…မိပိုး ကြောက်လိုက်တာ..”

“ ဘာကြောက်စရာလိုလို့လဲ မိပိုးရယ်…ကိုယ်က မိပိုးကို ကောင်းအောင် ချစ်ပေးမယ့်ဟာကို…”

“ မိပိုးဟာလေး ကွဲပြဲသွားမှာ ကြောက်တယ်..ကယ်လ်ဗင်ရယ် …”

“ ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး…မိပိုးတအား ကောင်းစေရမယ်..ကိုယ် ကတိပေးတယ် ..လာ..ကိုယ် မိပိုးကို နမ်း

ပေးအုံးမယ်….”

“ ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..မလုပ်နဲ့..မလုပ်နဲ့..အရည်တွေ တအား ပေနေတယ်…အားနာတယ်..ယူ့ကို..”

မိပိုး တားပေမယ့် တဏှာထန်လွန်းနေတဲ့ ကယ်လ်ဗင်က “ နမ်းမှာဘဲ..နမ်းမှာဘဲ..” ဆိုပြီး မိပိုးပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်သလို စကပ်ကိုလည်း သေသေချာချာ လှန်တင်လိုက်တယ် ။

ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးပေါင်ဂွကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး မိပိုး စောက်ဖုတ်ကို ပထမ သူ့နှာခေါင်းနဲ့ လိုက်နမ်းတယ် ။ မိပိုးလည်း မနက်ထဲက ကျောင်းကို ရောက်..ကျောင်းတက်ပြီး ညနေကျမှ ဖိုးဖိုးကြီးအိမ်ကိုကျောင်းကနေ လာတာ ဆိုတော့ ရေမချိုးရသေးဘူး ။ ကယ်လ်ဗင် အနံ့နံသွားမှာကို စိုးတယ် ။

“ မလုပ်နဲ့ ကယ်လ်ဗင် …မရွံဘူးလားကွာ…မယက်ပါနဲ့…” လို့ သူ့ကို တားပေမယ့် ကယ်လ်ဗင်က မိပိုး
စောက်ဖုတ်ကို မြိန်ရည်ယှက်ရေဘဲ တပြတ်ပြတ် ယက်လိုက် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။

“ အို…အိုး..ကယ်လ်ဗင်ရယ်….အား…အ……..အား…အား…….အိုး….မ….မလုပ်ပါနဲ့ဆို …. ”

ကယ်လ်ဗင်က မိပိုးဖင်တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လျာပြားကြီးနဲ့ အောက်ဖက်ကနေ အပေါ်ဖက်ကို ပင့်တင်ပြီး ဖိဖိ ယက်နေတယ် ။ သူ့လျာကြီးက မိပိုးရဲ့ စောက်စိကို ထိထိသွားတာကြောင့် မိပိုး အရမ်း ကျင်ကျင်သွားတယ် ။ သူယက်တာကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူနေမိတယ် ။

“ အိုး..အိုး….အိုး..အမလေး…..အား…အား…..အား…..”

“ ပြတ်..ပြတ်..ပလပ်…ပလပ်….ပြတ်ပြတ်ပြတ် …. ”

“ အင်းဟင့်…အားဟ….အ….အ……ဟင်း……အိုး…..”

ကယ်လ်ဗင်ရဲ့ ဘာဂျာအစွမ်းကြောင့် မိပိုး မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး ကယ်လ်ဗင့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူမလက်တွေနဲ့ ဆုပ်ဆွဲကိုင်ပြီး တအင်းအင်း တအားအားနဲ့ ဖီလင်တွေ စွတ်တက်နေတဲ့အချိန် အိမ်အနောက်ဖက်က “ မိပိုးရေ..မိပိုးလေး..ဘယ်ရောက်နေလဲ..ဒီမှာ ဖါလူဒါ ကျွေးမလို့..ကယ်လ်ဗင်ရော…
ဘယ်ရောက်နေလဲ…” လို့ အော်ခေါ်သံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။

“ ဟင်..အန်တီလတ် ခေါ်နေတယ်…ကယ်လ်ဗင်…တော်ပြီ…တော်ပြီ….မိသွားလိမ့်မယ်…..”
မိပိုး လူးလဲထထိုင်တယ် ။ စကပ်ကို ပြန်ဖုံး…ပင်တီဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲယူပြီး ပြန်ဝတ်ဖို့လုပ်တယ် ။

ကယ်လ်ဗင်လည်း တကယ့်ကို ကောင်းခန်း ရောက်နေခါမှ မိပိုးထပြေးလို့ လီးကြီးတောင်ရက်နဲ့ မချင့်မရဲဖြစ်နေတယ် ။

“ နေ…နေပါအုံး..မိပိုးရယ် …”

“ နောက်မှကွာ..အန်တီလတ်တို့သိသွားရင် ရှက်စရာကြီး…”

မိပိုး သစ်ပင်ပေါ်က ကတုန်ကရင်နဲ့ ဆင်းတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်လည်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးမှာ ကျန်ခဲ့တယ် ။

မိပိုးလည်း အန်တီလတ်တို့ သိသွားမှာ စိုးလို့ ဆက်မလုပ်ချင်တော့တာ ..။ အိမ်ထဲ ပြန်ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ပေါင်ကြား ဖင်ကြားမှာ ပေရေနေတာတွေကို ဆေးကြောလိုက်တယ် ။

အန်တီလတ်တို့ရဲ့ ဖါလူဒါကို ဖိစားရင်း စောစောက ဖြစ်ပျက်သွားတာတွေကို ပြန်စဉ်းစားရင်း တော်တော့်ကို ရင်ခုံနေမိတယ် ။

တော်တော်ကြာတော့ ကယ်လ်ဗင် အိမ်ထဲ ပြန်ရောက်လာတယ် ။ မိပိုးလည်း သူ့ကို မျက်လုံးချင်း မဆိုင်ဘဲ နေနေလိုက်တယ် ။ သူက မိပိုးကို စကားပြောဖို့ ကြိုးစားတယ် ။ မိပိုးလည်း သူ့ကို ရှောင်နေလိုက်တယ် ။

မော်နီကာရဲလွင်
ခေတ္တ ရန်ကုန်မြို့

ဟိုတယ် အောက်ထပ် ရုံးခန်းက နဝရတ် ဖုန်းခေါ်လာတော့ မော်နီကာ ရေချိုးပြီးလို့ အလှပြင်နေတဲ့ အချိန် ပါ ။

ဧည့်သည် ရောက်နေတယ် လို့ ပြောတယ် ။ ဦးလေးချစ် လာရင် မော်နီကာ့ဆီကို ဖုန်း တိုက်ရိုက် ဆက်ပြီး သူရောက်ကြောင်း ပြောလေ့ရှိတယ် ။ ဘယ်သူများပါလိမ့် ။ မိပိုး အမေ မရှယ်လီများလား ။

ရန်ကုန်ရောက်နေရက်နဲ့ ူသူတို့ကို မဆက်သွယ်ဘဲ နေနေတာကို သိသွားလို့ လာတာများလား ။ ပြန်ခါနီးမှ သွားနုတ်ဆက်မလို့ ။

ဓါတ်လှေခါးထဲက ထွက်လိုက်တဲ့အချိန် ဟိုတယ် ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ဏီဘိုကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

စောစောစီးစီး မော်နီကာ ဒေါသစိတ်တွေ ဒိုင်းကနဲ ဖြစ်ပေါ်လာရတယ် ။ ဘာလာစရာလိုသေးလို့လဲ ဏီဘိုရယ် …။

“ မော်နီကာ….”

“ ဘာလဲ ဏီဘို….လာစရာ မလိုတော့ပါဘူး . . .”

“ ကိုယ့်ကို စကားနဲနဲ ပြောခွင့် ပေးပါလား..မော်နီကာ….”

“ ဘာမှ မပြောနဲ့တော့..တော်ပါပြီ …ဏီဘို….မော်နီကာ ကြောက်သွားပါပြီ …ဏီဘိုနဲ့ ဘာမှ ပတ်သက်စရာ မရှိတော့ပါဘူး …”

ဟိုတယ် ဝန်ထမ်း မိန်းကလေးက မော်နီကာနဲ့ ဏီဘိုတို့ စကားပြောနေတာကို သေသေချာချာ စူးစိုက်ကြည့်နေတယ် ။ ဏီဘိုက မြန်မာပြည်ရဲ့ စူပါးစတား တယောက် ဆိုတော့ ဒီမိန်းကလေး

ဏီဘိုကို သိနေမှာပေါ့ ။

မော်နီကာ ဏီဘို ဘေးကနေ ဖြတ်ပြီး ဘရိတ်ဖတ်စ်ကျွေးတဲ့ အခန်းဖက်ကို လျျောက်သွားလိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ဏီဘိုက မော်နီကာ့ရှေ့က ကာဆီးရပ်လိုက်တယ် ။

“ မော်နီကာ မရက်စက်ပါနဲ့ကွာ..ဏီဘို့ကို စကားပြောခွင့်လေးတော့ ပေးပါအုံး …”

“ ဏီဘို….ရှေ့က ဖယ်ပေး …”

“ မဖယ်ဘူး..မော်နီကာ…မော်နီကာ ဒီလို မစိမ်းကားနဲ့ ….”

ဏီဘို မော်နီကာ့လက်တဖက်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။

“ လွှတ်…ဏီဘို..လွှတ်…….”

“ မလွှတ်ဘူး …ဏီဘို မော်နီကာ့ကို တအား ချစ်နေတယ်….”

မော်နီက ရုန်းတယ် ။ ဏီဘိုက တအားဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ။ အိုး…လူတွေ ၀ိုင်းကြည့်နေပါလား ….ခက်တော့တာဘဲ …။

“ ဟေ့ကောင်..လွှတ်လိုက်စမ်း…”

“ ဟင်..ဦးလေးချစ် …”

မိုးပေါ်က ကျလာသလို ဗြုံးကနဲ ပေါ်လာတဲ့ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ့လက်ကို အတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ဏီဘိုရဲ့ လက်ကို ဆွဲဖယ်ပစ်ရုံမက လိမ်ချိုးလိုက်တယ် ။

“ အား…ရား….”

“ မင်း ထွက်သွားကွာ….ငါ မင်းကို မလုပ်ချင်ဘူး …”

“ ခင်…ခင်ဗျား ကြီး….”

ဏီဘို ဦးလေးချစ်ရဲ့ ဆောင့်တွန်းလိုက်တာ ခံရလို့ ယိုင်လဲမတတ် ဖြစ်သွားတယ် ။ ဦးလေးချစ်က တကယ်ဆော်မယ့်ပုံစံနဲ့ လက်သီးတွေကို ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ရင်း ရှေ့ကို တိုးမယ့်ပုံ လုပ်လိုက်တော့

မကျေမနပ်နဲ့ ဟိုတယ်ထဲက ထွက်သွားတယ် ။

“ ဦးလေးချစ်ရယ်…ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ့ရဲ့ ဂါးဒီးယင်း အိန်ဂျယ် ( လိုက်စောင့်ရှောက်နေတဲ့ နတ်သား ) ပါလား…ကျေးဇူးတင်တယ် ဆိုတဲ့ စကားက မလုံလောက်ဘူး ..တကယ့်ကို ရင်ထဲက

လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ကျေးဇူးတင်တာပါ …လာ….ဘရိတ်ဖတ်စ် သွားစားကြရအောင် ….”

ဘရိတ်ဖတ်စ်က စုံလွန်းအားကြီးပြီး စားလို့ ကောင်းလို့ မော်နီကာ စောစောက ဖြစ်ျပက်တာတွေကို မေ့သွားရတယ် ။ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ တအား စားသောက်နေတာကို ငေးကြည့်နေတယ် ။

“ ကမ္ဘာပေါ်က ဟိုတယ်တွေ စုံနေအောင် ရောက်ဖူးတယ်..ဦးလေးချစ် ..မြန်မာပြည်က ဘရိတ်ဖတ်စ်ကျွေးတာတွေက အကောင်းဆုံးဘဲ..ဘာလို့လဲ သိလား….ဦးလေးချစ်…”

“ ဘာလို့လဲဟင်…”

“ မော်နီကာ ကြိုက်တဲ့ ကြာဇံကြော်….ဘဲဥဆားစိမ် နဲ့ ကြာဇံဟင်းခါး ကျွေးလို့လေ ….”

ဦးလေးချစ်က ရယ်တယ် ။

“ ဦးလေးချစ် ….”

“ မော်နီကာ…”

“ ခရီး ဘယ်တော့ ထွက်ကြမလဲ…”

“ မော်နီကာ ထွက်ချင်တဲ့အချိန်..ဦးလေးချစ်က အမြဲ အဆင်သင့်ဘဲ …”

မော်နီကာ့ စိတ်ထဲမှာ ဦးလေးချစ်က အရမ်း ကြည့်ကောင်းနေသလိုဘဲ ။ ဦးလေးချစ် ဏီဘို့ကို လက်လိမ်ချိုးပြီး တွန်းပစ်လိုက်တာကို ပြန် မြင်ယောင်မိနေတယ် ။

ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ့ရဲ့ ကိုယ်ရံတော် သက်တော်စောင့်ကြီးလို့ မော်နီကာ့စိတ်ထဲ ထင်မြင်မိသွားတယ် ။

မော်နီကာ ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်တက်ပြီး လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ ထည့်ပြီး ပြန်ဆင်းခဲ့တယ် ။

“ ကဲ..ဦးလေးချစ်ရေ ..မော်နီကာတို့ ခရီးစဉ် စပြီ ..စောစောက ဦးလေးချစ်နဲ့ တိုင်ပင်ထားသလိုဘဲ နေပြည်တော်ကို အရင်သွားကြမယ် ..တပတ်လျှောက်ကြည့်ကြမယ် …ဆဖါရီ အချိန်ရရင် ဝင်ကြည့်မယ်..ပြီးတော့ မန္တလေးကို သွားမယ်..မန္တလေးမှာ ညအိပ်မယ် …ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား …”

“ ဟုတ်တယ်..မော်နီကာ …”

ဟိုင်းဝေး အမြန်လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းတဲ့အချိန် တလမ်းလုံး ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ သိချင်တာတွေ
ကို ပြောပြတယ် ။ မေးတာတွေကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ ဖြေတယ် ။ မော်နီကာ့အပေါ် ဦးလေးချစ်က
အရမ်း အလိုက်သိတာဘဲ ။ မော်နီကာ့ကို ကားမောင်းပေးရုံ သက်သက် မဟုတ်ဘဲ စေတနာအပြည့်နဲ့ ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးတယ် ။ မော်နီကာ…ဦးလေးချစ်ကို တကယ့်ကို ဘော်ဒါအရင်းအခြာအနေနဲ့ ရင်းနှီးခင်မင်သွားမိ ရတယ် ။

“ မော်နီကာ..ဆာပြီလား…”

“ အင်း………..နဲနဲတော့ ဆာသလိုဘဲ…ဦးလေးချစ်ကော…ဆာပြီလား….”

“ အင်း..နဲနဲဆာပြီ…မကြာခင် Rest area ရောက်မယ်…တရာ့ဆယ့်ငါးမိုင် နားနေစခန်း…..တခုခု စားကြတာပေါ့….Feel ဆိုင် ရှိတယ်… Rest Room တွေလည်း သန့်တယ် …”

“ စားကြမယ်လေ …”

၁၁၅မိုင်စခန်း ကို ရောက်တော့ ကားရပ်ပြီး Feel ဆိုင်ထဲကို မော်နီကာနဲ့ ဦးလေးချစ် ဝင်ကြတဲ့အချိန် မိန်းမချောချောတယောက်က ဦးလေးချစ်ကို လှမ်း နုတ်ဆက်တယ် ။

“ လေးချစ် …ဘယ်ကလာလို့ ဘယ်ကို သွားမလို့လဲ……”

“ ဟေး….မွန်မွန် …နေပြည်တော်ကို သွားမလို့….”

“ မွန်မွန်တို့က ရန်ကုန်ပြန်တာ….မန္တလေး ခဏသွားတာ …ဒါနဲ့ ..လေးချစ်က ဒိုင်လျှိုထားတယ် ..မိတ်ဆက်ပေးအုံးလေး…..ဟင်းဟင်း…”

မော်နီကာ့ကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တာ မော်နီကာ့ကို ဦးလေးချစ်ရဲ့ ချစ်သူ ဒါမှ မဟုတ် ဇနီး လို့ ထင်ပုံရတယ် ။

“ မွန်မွန်….နင်ထင်သလို မဟုတ်ဘူး …ဒါငါ့ ခရီးသည် …ငါကားနဲ့လိုက်ပို့နေတာ….”

“ အို..ဆောရီး..လေးချစ်..ဆောရီးနော်..အမ….”

မွန်မွန်ဆိုတဲ့ မိန်းမ လျာလေးတစ်လစ် ထုတ်ပြီး လစ်သွားတယ် ။

ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ့ကို “ ကျနော့်ရဲ့ ဆွေမျိုးထဲက တူမပေါ့…မတွေ့တာ ကြာပြီလေ ..” လို့ ပြော

ရင်း ဆိုင်ထဲကို ရောက်လာကြတယ် ။ ဟင်းတွေက စုံလွန်းလို့ မော်နီကာလည်း ဘာမှာရမှန်း မသိအောင်

ပါဘဲ ။ ဦးလေးချစ်ကဘဲ မော်နီကာ အရင်စားခဲ့တာတွေ မှတ်မိပြီး မှာပေးတယ် ။ ပဲဟင်းချိုတို့ တို့စရာ

မျိုးစုံတွေလည်း လာချပေးတယ် ။ စားလို့ အရမ်းမြိန်တယ် ။ Rest Room ကလည်း ဦးလေးချစ် ပြောသလိုဘဲ သန့်တယ် ။ ခေတ်မှီတယ် ။

လက်ဆေးအပြီး မှန်ကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းဆိုးနေတုံး ဘေးက မိန်းမတယောက်က “ ညီမက ဦးချစ်နဲ့ လာ

တာ မဟုတ်လား..စောစောက တွေ့လိုက်လို့…” လို့ လာမေးလို့ မော်နီကာလည်း ဒီမိန်းမကို “

ဟုတ်တယ်..ညီမ က ဦးလေးချစ် အမျိုးလား….” လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ် ။

“ အမျိုး..မဟုတ်ပါဘူး….သိခဲ့ဘူးတာပါ….ဒါနဲ့ ဒီကညီမက ဦးချစ်ရဲ့ ချစ်သူ.ဒါမှ မဟုတ် မိန်းမလားဟင်..”

လို့ ထပ်မေးပြန်တယ် ။ “ မဟုတ်ပါဘူး….” လို့ မော်နီကာက ပြန်ဖြေတယ် ။

“ ဦးချစ်က အရင်တုံးက ကျမနဲ့ ဆုံတုံးက အရမ်း အသဲတွေ ကွဲနေတာ..သူ့ကောင်မလေးနဲ့ ကွဲသွားလို့

လေ….အင်း..အဲ့ကောင်မလေးကြောင့်ဘဲ သူ အလုပ်ပြုတ်တာ…..ဦးချစ်က အရင်က တော်တော်

အကောင်ကြီးတာ…..ညီမ သိလား…”

“ ဟင့်အင်း..ကျမက သူ့ကားနဲ့ ခရီးထွက်လာတာ..ကျမ မသိပါဘူး….”

“ အင်း..ဦးချစ်..တက်စီမောင်းနေတာ ကျမသိတယ် …တခါ တွေ့လိုက်တယ် …”

“ အမနံမည်က….”

“ ကျမ နွယ်နွယ်ဦးပါ …. ကဲ..ညီမ..သွားလိုက်အုံးမယ် ..အမ အမျိုးသား စောင့်နေလို့…”

“ ဟုတ်ကဲ့….အမ….”

မော်နီကာ Rest Roomက ပြန်ထွက်ခဲ့တော့ ဦးလေးချစ် မြေပဲယိုထုပ်..နှမ်းပျစ်ထုပ်လေးတွေ ဝယ်နေတာ

တွေ့ရတယ် ။ မော်နီကာ့ကို “ မော်နီကာ လမ်းမှာ စားဖို့…” လို့ ပြုံးပြီး ပြောလိုက်တယ် ။

“ တော်တော်ကောင်းတယ်နော်..ဒီနေရာ….”

ကားပေါ်ရောက်တော့ မော်နီကာက “ ဦးလေးချစ်ကို သိတဲ့ မိန်းမတယောက် နဲ့ ထပ်တွေ့သေးတယ်”

လို့ ရယ်မောပြီး ပြောမိတယ် ။

“ ဘယ်သူလဲ မော်နီကာ..ဘယ်မှာ တွေ့တာလဲ…” လို့ သူ မေးတော့..“ နွယ်နွယ်ဦး….တဲ့” လို့ မော်နီ

ကာ ပြန်ဖြေလိုက်တော့ ဦးလေးချစ် မျက်နှာ နဲနဲပျက်သွားတယ် ။

“ သူက ဦးလေးချစ် ဟိုတုံးက အကြောင်းတွေ ပြောပြနေတာ….” လို့ မော်နီကာက ပြောလိုက်တော့

“ သူ..သူ..ဘာတွေ ပြောလဲ..ဘာအကြောင်းတွေလဲ….”လို့ ဦးလေးချစ်က ပြာပြာသလဲနဲ့ မေးတယ် ။

“ အော်..ဦးလေးချစ် ချစ်သူနဲ့ ကွဲသွးလို့ အသဲကွဲတဲ့အကြောင်းနဲ့ ဦးလေးချစ်က အကောင်ကြီးကြီး တယောက် တဲ့..”

“ ဒါ..ဒါဘဲလား..သူပြောတာ…”

“ ဟုတ်တယ်..ဒါဘဲ..ဘာလဲ..ဦးလေးချစ်က ဘာတွေပြောမှာ လန့်နေတာလဲ….ခိခိ…..”

“ မလန့်ပါဘူး…မော်နီကာရယ်..ဟင်းဟင်း….”

“ ဦးလေးချစ်……ဟိုမှာ..နွား…နွား..သတိထား……”

ကားလမ်းပေါ်တက်လာတဲ့ နွားတကောင်ကို ဦးလေးချစ် မမြင်မှာ စိုးလို့ မော်နီကာ သတိပေးလိုက်တာ….။

“ မြင်တယ်..မြင်တယ်….မော်နီကာ….ဟိုမှာလဲ ကြည့်အုံး…ဆိုင်ကယ်တွေကို ပြောင်းပြန်မောင်းလာကြတာ.”

“ အင်းလေ..စည်းကမ်း မဲ့လိုက်ကြတာ….မော်နီကာ ..ခုနက Rest အေရီယာ တုံးက ဟိုင်းဝေး ပူလိ(စ် )

လို့ ရေးထားတဲ့ ရဲကား တွေ့လိုက်တယ်..ဒါမျိုးတွေကို အရေးယူဖို့ ကောင်းတယ်…”

“ သူတို့ တွေ့ရင်တော့ အရေးယူကြမှာပါဘဲ….ညဖက် မီးမပါဘဲ ပြောင်းပြန်မောင်းလာတာတွေ ကြောက်စရာ ကောင်းတယ်….မော်နီကာ….”

“ အင်း….ဟုတ်တယ်နော်..ဦးလေးချစ် …. ”

“ နေပြည်တော် ရောက်ရင် ကော်ဖီသောက်ကြတာပေါ့….မော်နီကာတို့ဆီမှာလိုဘဲ ကက်ပါချီနိုတို့ ကဖေး
လတေးတို့ ရှိတယ်…မုန့်တွေလည်း အစုံဘဲ….”

“ ZOO လည်း သွားမှာနော် ..ဦးလေးချစ် လမ်းသိတယ် မဟုတ်လား …”

“ သိတယ်…. ZOO က မရောက်လို့ မဖြစ်ဖူးလေ..မော်နီကာက တိရစ္ဆာန်လေးတွေ ချစ်တာ ကျနော်သိ

တယ်လေ …”

“ ဦးလေးချစ် …”

“ ဟင်…မော်နီကာ…”

“ ဦးလေးချစ်ကို ဟို မိန်းကလေး ခေါ်သလို လေးချစ်လို့ မော်နီကာလည်း ခေါ်ချင်တယ်…ခေါ်ရမလားဟင်…”

ဦးလေးချစ်က ရယ်တယ် ။

“ ရပါတယ်..ခေါ်ပါ..ခေါ်ချင်သလို ခေါ်….မော်နီကာ့….သဘော…”

“ အိုခေ ….ခေါ်ပြီ…….လေးချစ်…လေးချစ် ……. ”

ဦးလေးချစ် ရယ်တယ် ။

ဖြောင့်ဖြူးနေတဲ့ လမ်းမကြီး ရဲ့ တဖက်တချက်က ထန်းတောတွေ လယ်ကွင်းတွေကို မော်နီကာ ကြည့်

ပြီး အရမ်း သဘောကျတာဘဲ ။

“ လေးချစ် ….”

“ ဟင်..မော်နီကာ….”

“ လေးချစ်တို့ မြန်မာပြည်ကို မော်နီကာ လာလည်ပြီးပြီ…..လေးချစ်ကော မော်နီကာတို့ဆီကို လာလည်
မလားဟင်….”

“ လာတော့ လာလည်ချင်ပါတယ်….လာဖို့ လွယ်ပါ့မလား….”

“ ဗီဇာ ကို ပြောတာလား…..ရမှာပါ…မော်နီကာ ခေါ်မယ်လေ …. အခု နောက်ပိုင်း မခက်ခဲလှဘူး ပြောကြတာဘဲ..ဘယ်လိုလဲ..လေးချစ် လာလည်မလား….မော်နီကာ့ဆီကို….”

“ မော်နီကာက လာလည်စေချင်ရင်..လာမှာပေါ့…လာရမှာပေါ့…”

“ အိုခေ….လာလည်စေချင်တယ်…ခေါ်မယ်..လာနော် …”

“ အင်း…..”

မော်နီကာ တကယ့်ကို ခေါ်ချင်တာပါ ။ ဦးလေးချစ်ကို အကိုကြီးတယောက်လို တကယ် ခင်မိတယ် ။
နေပြည်တော်မြို့ကို ဝင်တော့မယ် ။ ဆိုင်းဘုတ်ကြီးးကို တွေ့ပြီ …။
မြို့ကို ဝင်တာနဲ့ ကျယ်ဝန်းတဲ့ လမ်းကြီးတွေ..စိုက်ထားတဲ့ အပင်တွေ..မီးတိုင်တွေ ကို တွေ့ရတယ် ။
ဦးလေးချစ်က သူပြောတဲ့ ကော်ဖီဆိုင်ကို ခေါ်သွားတယ် ။ မော်နီကာနဲ့ဦးလေးချစ် ကော်ဖီသောက်ကြ
တယ် ။

“ နေပြည်တော်က အရမ်းသန့်တာဘဲနော်….”

ဦးလေးချစ်က “ အင်း..ဟုတ်တယ် ..” ဆိုတာအပြင် ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ။ ကော်ဖီခွက်ကို အပြီးသတ်
မော့သောက်လိုက်ပြီး..“ ဇူး…သွားရအောင်..” လို့ ပြောတယ် ။

နေပြည်တော် တရိစ္တာန်ရုံထဲမှာ ကားပေါက်စလေးနဲ့ မော်နီကာနဲ့ ဦးလေးချစ် လိုက်ကြည့်ကြတယ် ။
မော်နီကာက ဓါတ်ပုံတွေ ရို်တယ် ။ ကျား ပေါက်စလေးတွေကို ချီလို့ရတယ် ဆိုလို့ မော်နီကာ ကျားကလေးတွေကို မချီပွေ့ပြီး ဦးလေးချစ်က ဓါတ်ပုံရိုက်ပေးတယ် ။

နေပြည်တော် ဆဖါရီကိုလည်း ဝင်တယ် ။ ဒီတခါတော့ လူတွေက သံဇကာတပ်ထားတဲ့ ကားထဲမှာ နေရပြီး တိရစ္တာန်တွေကို လွှတ်ထားတာ ..။ ကားနဲ့ လိုက်ပို့တဲ့ ဝန်ထမ်းက အသားစိမ်းတုန်းလေးတွေကိုပြူတင်းပေါက် သံဇကာကြားကနေ ခြင်္သေ့တွေကို ကျွေးပြတယ် ။ လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ခြင်္သေ့ပါးစပ်ထဲ ခွံ့
ပေးတာ ။ မော်နီကာလည်း အရမ်း သဘောကျတယ် ။ ခြင်္သေ့ကို လက်နဲ့ ခွံ့အစာကျွေးတာမို့ ..။

သစ်ကုလားအုပ်လေးတွေနဲ့ မြင်းကျားတွေ တော်တော်များများ ဖြတ်ပြေးသွားတာ တွေ့ရလို့လည်း သဘောကျမိတယ် ။ ဦးလေးချစ်က မော်နီကာ ပျော်တာ တွေ့လို့ ပြုံးပြီး ကျေနပ်နေတယ် ။

နေပြည်တော်ကနေ မန္တလေးကို မောင်းတော့ နေဝင်နေပြီ ။
“ ဆာလား..မော်နီကာ…” လို့ ဦးလေးချစ်က မေးတယ် ။ “ ဆာရင် ၁၁၅မိုင်က ဝယ်လာတဲ့ မြေပဲယို
လေးတွေ ၀ါးထား..ရေသောက်..မန်းလေး ရောက်မှ ထမင်းစားကြမယ်နော်..ဖြစ်လား…”

” ဖြစ်တယ် လေးချစ် …”

ကြိုတင် ဖုန်းဆက် ရီဆယ်ဗေးရှင်း လုပ်ထားတဲ့ ဟိုတယ်ကို ရောက်တော့ ဟိုတယ်မှာလည်း စားသောက်ခန်း ရှိတာနဲ့ အဲ့ဒီမှာဘဲ တရုတ်စာ ထမင်းဟင်း စားလိုက်ကြတယ် ။ ဟိုတယ်ကြီးက ပထမတန်းတော့ မဟုတ်ပေမယ့် တော်တော် ကောင်းပါတယ် ။ ရေချိုးခန်း ကျယ်ကျယ် သန့်သန့်နဲ့မို့ မော်
နီကာ သဘောကျမိတယ် ။

တခုဘဲ..နဲနဲ ရင်ခုံမိတာက ဦးလေးချစ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တတွဲတွဲ သွားကြရတာ ချစ်သူတွေလိုလို လင်မ
ယားတွေလိုလို ဖြစ်နေတာ ..။ လူတွေက ဒီလိုဘဲ ထင်ထင်နေကြတယ်လေ ..။

မန္တလေးမြို့ရဲ့ ညရှုခင်း ။

ဆိုင်ကယ်တွေ တအုပ်တမကြီး ကြားမှာ ကျနော်နဲ့ မော်နီကာ ကားလျှောက်မောင်းနေကြတယ် ။ စည်ကားတဲ့ မန္တလေးရဲ့ လမ်းမတွေပေါ်က လူတွေ ကားတွေ ဆိုင်ကယ်တွေကို ကြည့်ပြီး မော်နီကာ သဘောကျနေတယ် ။ ပျော်နေတယ် ။ မော်နီကာ ပျော်တော့ ကျနော်လည်း ပျော်မိတယ် ။ မော်နီကာနဲ့ နှစ်ယောက် တွဲလို့ နေရာစုံကို လျျောက်သွားနေရတဲ့ ကျနော်ဟာ ခရီးစဉ်တွေ ပြီးဆုံးတဲ့တနေ့မှာ မော်နီကာ မြန်မာပြည်ကနေ ပြန်ထွက်ခွာသွားမယ် ဆိုတာကိုလည်း ကျနော် သိနေတယ် ။ ကားမောင်းသူ ဒရိုင်ဘာ တယောက်နဲ့ ကားငှားစီးတဲ့ ပါစင်ရျာ တယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးထက် ပို ရင်းနှီး ခင်မင်နေကြပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော်နဲ့ မော်နီကာတို့ မကြာခင် တယောက်နဲ့ တယောက် အဝေးကြီး ခွဲခွာကြရအုံးမှာကို ကျနော် နားလည်သဘောပေါက်နေတယ် ။ မော်နီကာကကျနော့်ကို သူတို့ ဆီကို လာလည်ဖို့ ခေါ်မယ် လို့ ခဏ ခဏ ပြောပြောနေတော့ ကျနော်လည်း အလိုက်အထိုက် လာလည်မယ် လို့ ပြန်ပြောခဲ့ပါတယ် ။

နေပြည်တော်က ဆဖါရီ မှာရော အခု မန္တလေး မှာရော မော်နီကာက လမ်းလျျောက်ရင်း ကျနော့်လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်တာ ကျနော့်ကိုယ်ကို သူမကိုယ်လေးနဲ့ မှီတွယ်တာတွေ လုပ်တော့ ကျနော့်ရဲ့
အနားပေးခဲ့ပြီး ဖြစ်တဲ့ မိပိုးကြောင့် ကွဲကြေခဲ့ရတဲ့ နှလုံးသားတွေဟာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ပြန်လည် လှူပ်ရှား နိုးထလာကြရပြန်ပြီ ။

“ ပျော်လားဟင်..လေးချစ် …”

“ ပျော်တယ် …မော်နီကာ ရော…”

“ အရမ်း..ပျော်တယ် …မနက်ဖန် မနက် အစောကြီးထပြီး ပြင်ဦးလွင်ကို သွားရအောင် …”

မော်နီကာနဲ့ ကျနော်နဲ့ အခန်းချင်းကပ်ရက် ပေမယ့် မော်နီကာက မအိပ်ခင် အချိန်မှာ ကျနော့်အခန်းမှာဘဲ လာ ထိုင် စကားပြောပါတယ် ။ ညဝတ်အကျ ႌလေး လဲပြီးမှ ကျနော့်အခန်းဖက်ကို ကူး

လာတာမို့ ပါးလွန်းတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံအောက်က အသားစိုင်တွေကို ရေးတေးတေး မြင်တွေ့နေရလို့ ကျနော့်ရဲ့ စိတ်အာရုံတွေ နိုးကြားလာရတယ် ။ မော်နီကာကတော့ ကျနော့်ဖက်က ခံစားချက်

တွေကို သိဟန်မတူပါဘူး ။ တို့လားထိလားနဲ့ ပျော်နေတယ် ။

ကျနော်လည်း အခန်းတခန်းထဲ အတူတူ ကြာကြာနေရင် ကျနော့်စိတ်တွေ ပိုပိုဖေါက်လာဖို့ဘဲ ရှိတာမို့ မော်နီကာ့ကို မနက် စောစော မထနိုင်ဘဲ နေမယ် …ပြင်ဦးလွင်ရဲ့ မနက်စောစော အလှအပတွေ

ကို သွားခံစားကြရအောင်လို့ ပြောပြီး အိပ်ခိုင်းရပါတယ် ။ မော်နီကာ သူ့အခန်းကို ပြန်သွားပြီးနောက် ကျနော်လည်း မီးပိတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တယ် ။ မော်နီကာရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေက

ကျနော့်နားမှာ တီတီတာတာနဲ့ စကားတွေ ပြောပြောနေတာ ကျနော် အသဲယားယား လာရပြီး ဖမ်းငုံ စုတ်နမ်း ပစ်ချင်မိတာ အခါခါဘဲ ။ မော်နီကာ သွားချင်တဲ့ နေရာတွေက အများကြီးဘဲ ။ အစုံဘဲ ။

ဒီလို ချောချောလေး ..တောင့်တောင့်တင်းတင်းလေးနဲ့ တနိုင်ငံလုံး အနှံ့ နှစ်ယောက်ထဲ နီးနီးစပ်စပ် သွားကြရမယ် ဆိုတော့ ကျနော့်စိတ်တွေကို ထိန်းနိုင်ပါ့မလား ။

မော်နီကာ ယူအက်စ်ကို ပြန်သွားတဲ့အခါ ကျနော် မိပိုးတုံးကလိုဘဲ အသဲကွဲဝေဒနာတွေ အပြင်းအထန် ခံစားရအုံးမှာလား….။

မိန်းမချောလေးတွေကို သံယောဇဉ် ညိတွယ် ချစ်မိတတ်တဲ့ ကျနော် ..ဒီတခါလည်း မော်နီကာ့ကို အလူးအလဲ ခံစားရအောင်ကို ချစ်မိအုံးမှာလား ..။

စဉ်းစား စရာတွေ များနေတဲ့ ကျနော်..ဖုန်းမြည်သံကြောင့် ကုတင်ဘေးက မီးအုပ်ဆောင်းလေးက မီးကို ဖွင့်ပြီး ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။

“ လေးချစ်..မအိပ်သေးဘူးလား….”

တဖက်ခန်းက မော်နီကာ ခေါ်တာ …။

“ အိပ်တော့မယ်..မော်နီကာ ဘာလိုလဲဟင်..ဘာလုပ်ပေးရမလဲ…”

“ အော်..လေးချစ်..လေးချစ် …မော်နီကာ့ကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲဘဲ စဉ်းစားနေတာလား….လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်တာဘဲနော် ….” လို့ မော်နီကာ ပြောတော့ ကျနော် ဘာပြန်ပြော

ရမလဲ မသိတော့ ။

“ လေးချစ်…”

“ ဟင်..မော်နီကာ….”

“ လာမလား..မော်နီကာ့အခန်းကို…..”

ကျနော် ဒိုင်းကနဲ တုန်လှုပ်သွားပါတယ် ။

“ အိပ်လို့ မရရင် လာ စကားပြောမလား လို့…”

“ မနက် စောစော ထရမယ် မော်နီကာ..မနက် ဘရိတ်ဖတ်စ် တခုခု ဝင်စားသွားမယ်လေ..ဒီဟိုတယ်လ်ကလည်း ဘရိတ်ဖတ်စ် ကျွေးတယ်….မေမြို့ကို ထွက်တဲ့ဖက်မှာ ကျနော့်ရဲ့ အသိ လဖက်ရည်ဆိုင်တဆိုင် ရှိတယ်..မုန့်တွေ ကောင်းတယ်..အဲဒီမှာ လဖက်ရည် ဝင်သောက်ကြမယ်..”

“ အိုခေ..လေးချစ် သဘော…..”

“ ကဲ…အိပ်ကြစို့..”

“ အိုခေ….အိပ်..အိပ်….လေးချစ် အိပ်..မော်နီကာကတော့ အောက်ထပ်က နိုက်ကလပ်ကို သွားလိုက်အုံးမယ်…..ကောင်ချောလေး တယောက်များ တွေ့လိုတွေ့ငြား……”

“ လိုက်ခဲ့ပေးရမလား ….”

“ ဘာလဲ..စိတ်ပူတယ်ပေါ့..လေးချစ် က…..”

“ မလိုက်နဲ့ ဆိုရင်လည်း မလိုက်ပါဘူး….ကဲ..အိပ်ပြီ…..”

ဖုန်းချလိုက်တယ် ။ မော်နီကာ တကယ်ဘဲ အောက်ထပ် ဆင်းသွားမှာလား..။ စိတ်ပူရပြန်ပြီ ။ အဝတ်အစား ပြန်လဲဖို့ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တဲ့အချိန် ဖုန်း မြည်လာပြန်တယ် ။

“ လေးချစ်…..စိတ်ဆိုးလား…”

“ ဘာလို့ ဆိုးရမှာလဲ….”

“ သိဘူးလေ…လေးချစ်…”

“ ဟင်..မော်နီကာ….”

“ စတာနော်..အိပ်..အိပ်..ဘယ်မှ မသွားဘူး..သွားရင်လည်း လေးချစ်နဲ့ဘဲ သွားမှာ…..ကဲ အိပ်တော့..မော်နီကာလည်း အိပ်မယ်….ဂွတ်နိုက်….”

“ ဂွတ်နိုက်..မော်နီကာ…..”

သက်မောင်ချစ်..မင်းစိတ်တွေကို ထိန်း…..လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ထဲမှာ ပြောနေမိတယ် ။

မနက်ဆို နှိုးစက် မလိုဘဲ အစောကြီး နိုးနေတတ်တဲ့ ကျနော် ညက စဉ်းစားတာတွေ များပြီး တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်လို့လား မသိဘူး ။ မနက် ထမယ်လို့ မှန်းထားတဲ့ အချိန်မှာ မထနိုင်ဘူး ။
တဖက်ခန်းက မော်နီကာ ဖုန်းဆက်တော့မှ နိုးလာတယ် ။

“ လေးချစ် ”

“ အင်..မော်နီကာ…..”

“ အိပ်နေတုံးဘဲလား…”

“ အင်း…ဟင်းဟင်း..ထပြီ..ထပြီ..”

ရေအမြန်ပြေးချိုးရတယ် ။ အောက်က ငတိကလည်း အလိုက်ကန်းဆိုး မသိဘဲ မတ်နေမာနေလို့ ခက်သေးတယ် ။

လိုမယ့် ပစ္စည်းလေးတွေ အိတ်တလုံးနဲ့ ထည့်ပြီး မော်နီကာ့ကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ။

“ မော်နီကာ…ကျနော် ပြီးပြီ…”

“ အိုခေ..မော်နီကာလည်း ရယ်ဒီဘဲ..သွားကြမလား…”

“ အင်း ..သွားစို့..”

ဟိုတယ်ပေါ်က ဆင်းခဲ့တော့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေး တယောက်က “ အကိုတို့ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားသွားလို့ ရပါတယ်…ကြွပါ….” ဆိုပြီး ခေါ်တယ် ။ အခန်းကြီးတခန်းထဲမှာ စားစရာတွေ စုံနေတာဘဲ ။

မော်နီကာလည်း ကြာဇံချက်တွေ အိုးကြီးတလုံးနဲ့ ပွက်ပွက်ဆူအောင် တည်ထားတာ တွေ့တော့ “ လေးချစ်..နဲနဲ စားလိုက်မယ်…” လို့ ပြောပြီး ပုဂံနဲ့ ခပ်ထည့်ပါတော့တယ် ။

ကျနော်လည်း ကျနော်နဲ့ မော်နီကာတို့ အတွက် ကော်ဖီနှစ်ခွက် ဖျော်လိုက်တယ် ။

မော်နီကာ ကြာဇံချက်ကို အရမ်း သဘောကျနေတယ် ။ “ ထမင်းကြော်နဲ့ ဘဲဥဆားစိမ်လည်း ရတယ်…လေးချစ်..” လို့ ပြောသေးတယ် ။

ဟိုတယ်မှာဘဲ ဘိုက်ပြည့်သွားတာကြောင့် ကျနော့်ရဲ့ ငယ်ငယ်က ခင်မင်ခဲ့တဲ့ မိတ်ဆွေ ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်ကို မဝင်နိုင်တော့ဘူး ။ စက်ဘီးနဲ့ မော်တော်ဆိုင်ကယ် အသုံးများတဲ့ မြို့မို့

လဖက်ရည်ဆိုင်တွေမှာ စက်ဘီးတွေ ဆိုင်ကယ်တွေ တန်းစီ ရပ်ထားတာတွေကို မော်နီကာ သဘော အရမ်းကျနေတယ် ။

ပြင်ဦးလွင်မြို့အကြောင်းကို မော်နီကာ မေးလို့ လမ်းမှာ ကျနော် သိသမျှ ပြောပြရပါတယ် ။ ပြင်ဦးလွင် မြို့ အဝင်ကို ရောက်တော့ အရင်ဆုံး မြို့လည်ခေါင် နာရီစင်တဝိုက်ကို ကားနဲ့ တပတ် မောင်းပြီး

လိုက်ပြပါတယ် ။ ရထားလုံးတွေ ရှိနေသေးတာကို မော်နီကာ သဘောကျပြီး ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ယူတယ် ။ ဒါတင်မက စီးဖူးချင်တယ် ဆိုပြီး “ လေးချစ်..ငှားပေး..လေးချစ်နဲ့ မော်နီကာ စီးကြမယ် …” လို့

ပူစာတာနဲ့ မုတ်ဆိတ်ဖွားဖွားနဲ့ အဖိုးကြီး တယောက် မောင်းတဲ့ ရထားလုံးကို ငှားစီးကြပါတယ် ။ ရထားလုံး မောင်းတဲ့ မုတ်ဆိတ်ဖွား အဖိုးကြီးကို ဓါတ်ပုံရိုက်ခိုင်းတဲ့အချိန် မော်နီကာက ကျနော့်ကို

ဖက်လိုက်ပါတယ် ။ မော်နီကာရဲ့ ရင်မို့မို့တွေ ကျနော့်ရင်ဘတ်နဲ့ လက်မောင်းသားတွေကို ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်မိတော့ အိထွေးတဲ့ အထိအတွေ့ကို ကျနော် ရလိုက်တော့ ကျနော့်ပေါင်ကြားက

ငတိက ဗြုံးကနဲ မတ်တပ် ထရပ်ပါတယ် ။

စျေးနားက အရီးရှမ်း ဆိုတဲ့ ပြင်ဦးလွင် လက်ဆောင် မုန့်တွေ ယိုတွေ ၀ိုင်ပုလင်းတွေ ရောင်းတဲ့ ဆိုင်မှာ မော်နီကာ စျေးဝယ်ချင်လို့ ကျနော် လိုက်သွားပေးရပါတယ် ။

“ ဘယ်သူတွေ အတွက်လဲ..မော်နီကာ….” လို့ ကျနော် မေးလိုက်တဲ့အခါ..မော်နီကာက “ မော်နီကာ့ ရန်ကုန်က ဆွေမျိုးတွေ အတွက်ပါ ..သူတို့ကို မော်နီကာ ပြန်ခါနီးမှ သွားတွေ့မယ် လို့တောင်

လေးချစ်ကို ပြောပြသေးတယ်လေ “ လို့ ပြောပြပါတယ်..။

ကန်တော်ကြီးထဲကို တပတ် လမ်းလျှောက်..ဓါတ်ပုံရိုက်ပြီးတဲ့အချိန် ကျနော်ရော မော်နီကာရော ဘိုက်ဆာလာကြတာနဲ့ “ ဆန်ဖရန်စ္စကို စားသောက်ဆိုင် ” မှာ ဝင်စားကြပါတယ် ။ ဒီဆိုင်က

လဖက်ခြောက်က အရမ်း မွှေးတာကြောင့် ကျနော့်အတွက် နဲ့ မော်နီကာ့အတွက် ဝယ်လိုက်ပါတယ် ။

ရေတံခွန် ဖက်ကို သွားကြတဲ့အချိန် လမ်းမှာ တွေ့ရတဲ့ ဒီဇင်ဘာခြံကိုလည်း မော်နီကာ့ကို ခဏ လိုက်ပြပါတယ် ။ ဆန်ဖရန်စ္စကိုဆိုင်မှာ အဝစားလာခဲ့ကြလို့ ဒီဇင်ဘာခြံမှာတော့ ဘာမှ

မစားနိုင်ကြတော့ဘူး ။

မော်နီကာ က ပြင်ဦးလွင်ကို အရမ်း သဘောကျသွားပြီး “ မပြန်ချင်သေးဘူး..လေးချစ်ရယ်..နေချင်သေးတယ် …” လို့ ပြောပါတယ် ။ မော်နီကာက ပြင်ဦးလွင်မှာ တညအိပ်လိုက်ပြီး နောက်တနေ့မှ

မန္တလေးကို ပြန်ဆင်းကြမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာကြောင့် တညအိပ်ဖို့ ဟိုတယ် ရှာကြရပြန်တယ် ။ တညအိပ်လိုက်တာကြောင့် ညနေပိုင်း အလွန်သာယာတဲ့ ပြင်ဦးလွင်ရဲ့ ရှုခင်းတွေကို တဝကြီး

ထပ် ခံစား မြင်တွေ့ရပါတယ် ။ မော်နီကာနဲ့ လမ်းတပတ်လျှောက်ဖြစ်ကြတယ် ။

လမ်းလျှောက်နေကြတုံး မော်နီကာက ကျနော့်ကို မေးခွန်း တခွန်း မေးပါတယ် ။

“ လေးချစ်..အိမ်ထောင်ပြုအုံးမှာလား…..” တဲ့ …။

ကျနော်လည်း “ မသိသေးပါဘူး..မော်နီကာရယ်..လေးချစ် ဘာမှ မသိသေးပါဘူး ….” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ် ။ ဒီဟိုတယ်မှာလည်း ကိုယ့်အခန်းနဲ့ ကိုယ် နေကြပါတယ် ။ ဘေးချင်းကပ်ရက် အခန်း

ဘဲပေါ့ …။ ဒါပေမယ့် ညသန်းကောင်လောက်မှာ မော်နီကာ တံခါး လာခေါက်ပါတယ် ။

တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံး ပိုက်လို့ …။ ပြုံးပြုံး လေး ..။

“ တယောက်ထဲ မအိပ်ချင်လို့..လေးချစ်ကို အကူ တောင်းမလို့ပါ …မော်နီကာ လေးချစ် အခန်းမှာ တည အိပ်ပါရစေ…”

” ရပါတယ်..မော်နီကာ..အိပ်ပါ…”

ကျနော်က ဘာကြောင့်လဲ ဘာမှ မမေးပေမယ့် မော်နီကာက သူမ ဖါသာ သူမ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတာ ထုတ်ပြောပါတယ် ။

( အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်လို့ ….) တဲ့ ….။

မိပိုး သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးပေါ်မှာ ကယ်လ်ဗင် မိပိုး ရဲ့ စောက်ပတ်ကို ယက်ခဲ့တာ အန်တီလတ်တို့ မိသွားမှာ စိုးလို့ ဆက် မခံတော့ဘဲ သစ်ပင်ပေါ်က ဆင်းပြေးခဲ့တာပါ ။

အဲဒီနေ့က အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကယ်လ်ဗင်ရဲ့ စောက်ပတ်ယက်တာတွေကို ပြန်လည် တမ်းတမိပြီး အိပ်ရာထဲမှာ လူးလှိမ့်ရင်း စိတ်တွေ ထကြွ တာ အရမ်းဘဲ ။ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်နေမိရတယ် ။

ကယ်လ်ဗင်ကလည်း မိပိုး စောက်ပတ်ကိုတောင် ယက်နေရပြီးမှ လီးကြီး တောင်ရက်နဲ့ ဘာမှ ဆက် မလုပ်ရတော့တာကြောင့် တော်တော့်ကိုဘဲ ခံစားသွားရတယ် ။ ညဘက်ကြီး မိပိုးကို

ဖုန်းဆက်တယ်။ သူဖုန်းဆက်တဲ့ အချိန်မှာ မိပိုးက အိပ်ရာထဲမှာ ကိုယ့်စောက်ပတ်ကို ကိုယ် ကိုင်တွယ်နေတဲ့ အချိန် ဖြစ်နေတယ် ။

မိပိုးနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်တယ် လို့ အထပ်ထပ် တောင်းဆိုတယ် ။ တောင်းခံတယ် ။ ချိန်းတယ် ။

မိပိုးလည်း ဦးချစ်နဲ့ နေ့တိုင်းလို ချိန်းတွေ့ပြီး အကုန် လုပ်ခဲ့ရာက ဦးချစ်နဲ့ ခွဲခဲ့ရ..ဝေးကွာခဲ့ရတာ ကြာပြီမို့ ဦးချစ် ချစ်ခဲ့တာတွေ အထိအတွေ့တွေကို တမ်းတ လိုလားနေခဲ့ရတာ ကြာပြီလေ ။

ယ်လ်ဗင်တဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားရတော့လည်း အန်တီလတ်တို့ မိပိုးကို လိုက်ရှာနေတာမို့ မိသွားမှာ စိုးပြီး ဆက် မလုပ်ရဲတော့တာ ။ ကယ်လ်ဗင့်ကို

မိပိုးလည်း တွေ့ချင်တာပါ..မနက်ဖန် ကျောင်းမှာ တွေ့ကြမလား လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။

ကယ်လ်ဗင်လည်း အရမ်း ဝမ်းသာသွားတယ် ။

မိပိုးလည်း သူနဲ့ ဖုန်းပြောနေတဲ့ အချိန်မှာ သူ ယက်ပေးတာတွေကို မြင်ယောင်မိနေပြီး အဖုတ်မှာ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေရတယ် ။ ကယ်လ်ဗင်က “ ကိုယ် ယက်ပေးတာတွေ ကြိုက်လား..” လို့ ခပ်တိုးတိုး

ဖီလင်သံနဲ့ မိပိုးကို မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း ဖီလင်တက်နေတာမို့ “ ကြိုက်တယ်…” လို့ တိုးတိုးလေး ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ ကယ်လ်ဗင်က “ မနက်ဖန်ကျ ဟိုတယ် တခုခု ကိုသွားကြရအောင်..မိပိုးကို အဲ

ဒီနေ့ကထက် ကောင်းအောင် ယက်ပေးမယ်….” လို့ တုန်ခါနေတဲ့ အသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။

“ အခုလေ..ကိုယ့်လီးကြီးကို ပွတ်တိုက်နေတယ် …လီးကြီးက အရမ်း ကြီးထွားနေတာဘဲ မိပိုးရယ်….ကိုယ်လေ..ဒီလီးကြီးနဲ့ မိပိုးကို ချစ်ပေးချင်နေတယ်..မိပိုး လိုချင်လားဟင်…”

မိပိုးကလည်း ဦးချစ်ရဲ့ လီးနဲ့ ကင်းဝေး ပြတ်လပ်နေရတာ ကြာပြီမို့ လီး တအား ဆာနေတဲ့သူပါ ။ ဦးချစ်နဲ့က ပြန်တွေ့မလား မတွေ့တော့ဘူးလား ဆိုတာ မသေချာတော့ဘူးလေ ..။ ဦးချစ်က ရုပ်

ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ခုလောက်ဆို တခြား မိန်းမတွေနဲ့ ကြည်လောက်ပါပြီ ။ မိပိုးကိုလည်း သူလုပ်ချင်တာတွေ အကုန် လုပ်ဖူးပြီးသွားလို့ ရိုးသွားချင် ရိုးသွားမှာပါ ..။ လတ်တလော ကယ်လ်ဗင်နဲ့ စိတ်အာ

သာကို ဖြေဖျောက်ပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။

“ ကယ်လ်ဗင် ….”

“ ဘာလဲဟင် မိပိုး ….”

“ မိပိုးကို ကယ်လ်ဗင့် ဟာ ပြမလား…”

မိပိုး မေးလိုက်တော့ ကယ်လ်ဗင် အံ့အားသင့်သွားပုံရတယ် ။

“ မိပိုး..ကြည့်…ကြည့်ချင်လား…..ရတယ်..ပြမယ်…ပြမယ်..ဖုန်းနဲ့ ပုံပို့လိုက်မယ်..ခဏလေး….”

ကယ်လ်ဗင့် လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို ဖုံးကနေ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူ့လီးပုံကို ကြည့်ပြီး မိပိုးလေ..ဦးချစ်ရဲ့ လီးကို စုတ်ပေးခဲ့တာတွေ ပြန် သတိရ မြင်ယောင်ပြီး ကိုယ့်အစိကို

ကိုယ် ချေနယ်ပွတ်ရင်း အာသာဖြေမိလိုက်တယ် ။

ကယ်လ်ဗင်နဲ့ မနက်ဖန် တွေ့ပြီး တအား လိုချင်နေတာကို ယူပစ်လိုက်မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။

နောက်တနေ့ ကျောင်းမသွားခင် ရေချိုးတော့ မိပိုးလေ မှန်ထဲ ကြည့်ပြီး မိပိုး စောက်ပတ်က အမွှေးတွေကို ကပ်ကြေးနဲ့ ပါးပစ်တယ် ။ ရေချိုးတော့လဲ သေသေချာချာ ဆေးကြောလိုက်တယ် ။

ဦးချစ်နဲ့တုံးက အတွေ့အကြုံနဲ့ ဝတ်တဲ့ အဝတ်အစားကိုလည်း ချွတ်ရ လွယ်တာမျိုးတွေ ဝတ်လိုက်တယ် ။

ကျောင်းကို ရောက်တော့ မိပိုး ကယ်လ်ဗင် ကားထဲ ထိုင်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်တယ် ။ မိပိုးကားကို သူတွေ့တော့ မိပိုးကားဆီကို သူ ပြေးလာတယ် ။

“ ဝမ်းသာလိုက်တာ မိပိုးရယ်….ဘယ်သူ့ကားနဲ့ သွားမလဲ..ကိုယ့်ကားနဲ့သွားမလား..” လို့ မေးတယ် ။ မိပိုးလည်း သူ့ကားနဲ့ဘဲ သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ မိပိုးကားထဲက ဆင်းတဲ့အချိန် ဒူးတွေ

တုန်နေတယ် ။ သူနဲ့ သွား လိုးကြတော့မှာပါလား ဆိုတဲ့ အသိကြောင့်ပေါ့ …။

သူက မိပိုး လက်ကို ကို်ငဆုပ်ပြီး သူူ့ကားဆီကို လျျောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် “ လက်ကလေး အေးစက်နေတာဘဲ မိပိုး…..” လို့ တိုးတိုးလေး လှည့်ပြောတယ် ။

မိပိုးလည်း မိပိုးရဲ့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားနေတယ်….လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ သူက “ ကိုယ်ရောဘဲ အတူတူဘဲ….” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။ ကားထဲ ရောက်တော့ “ ဒီကနေ ၂မိုင် နေရာမှာ

ဟိုတယ် ရှိတယ်..ကိုယ် ကြို ဖုန်းဆက် မေးပြီးပြီ ….အဲဒီကို သွားကြမယ်နော် ….”လို့ သူပြောတယ် ။ မိပိုးလည်း ခေါင်း ညှိမ့်ပြလိုက်တယ် ။ သူက ကားကို ဘယ်လက်နဲ့ဘဲ မောင်းပြီး ညာလက်နဲ့

မိပိုး လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ထားနေတယ် ။

ဟိုတယ် ရောက်တဲ့အချိန် မိပိုး တအား စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ပေါင်ကြားက အဖေုတ် တအားကို စိုရွှဲနေရပြီ …။

ကယ်လ်ဗင်က အခန်းသော့ရပြီးမှ မိပိုးကို ကားထဲမှာ လာခေါ်တယ် ။ ဟိုတယ် အခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ သူနဲ့ မိပိုးတို့ အငမ်းမရ နမ်းစုတ်လိုက်ကြတယ် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကိုလည်း

တိုင်ပင်ထားသလို ချွတ်ပစ်ကြတယ် ။ သူက မိပိုး ပေါင်ကြားကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ လှမ်းအုပ်စမ်းလိုက်သလို မိပိုးလည်း တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်တယ် ။ သူ့လီးကြီးက

မိပိုး ကြုံဖူးတဲ့ ဦးချစ်ရဲ့ လီးထက်တောင် တုတ်လဲ ပို တုတ် ရှည်တာလဲ ပိုရှည်တယ် လို့ မိပိုး ထင်မိတယ် ။ သူ့လက်တွေက မိပိုး နို့တွေကို စမ်းတယ် ။ ပွတ်တယ် ။ ကိုင်တယ် ။

မိပိုးရဲ့ နို့သီးတွေကလည်း တဏှာစိတ်ကြောင့် မာတင်း ထောင်ထနေတယ် ။ သူပွတ်တာကို မိပိုး တအား ကြိုက်တယ် ။

“ လာ..မိပိုး ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်..ကိုယ် မိပိုးကို ယက်ပေးမလို့ …”

တကယ်တမ်း သူယက်တာကို ပေါင်ဖြဲခံဖို့ကျတော့ ရှက်မိသလိုဘဲ ။ ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်ချလိုက်တဲ့အချိန် မိပိုးလည်း ဘေးတစောင်း သူ့ကို ကျောပေးပြီး အိပ်လိုက်မိတယ် ။ သူက မိပိုး ဖင်တုံးတွေကို

ပွတ်သပ်တယ် ။ ဖင်ကြားကို နှိုက်တယ် ။ ဖင်ပေါက်ကို စမ်းတယ် ။

“ အို့…ဟင့်…..”

တကယ်တော့ မိပိုး က ဦးချစ်ကြောင့် အတတ်ဆန်းတွေ အကုန် တတ်ခဲ့ပြီးသားပါ ။ ဦးချစ်က မိပိုး တကိုယ်လုံး မှာ ရှိတဲ့ အပေါက်တွေကို အကုန် လိုးဘူးပြီးခဲ့တာ ။ မိပိုးကလည်း စမ်းချင်တယ်လေ ။

ဦးချစ်က မိပိုး ကို သူ့လီးကို စုတ်ဘဲ စုတ်ခိုင်းခဲ့တာပါ ။ ဒါပေမယ့် မိပိုးက မိပိုးပါးစပ်ကို လိုးခိုင်းတာ …။ ဖင်ကိုလည်း ဒီလိုဘဲ ။

“ ဦးချစ်ရယ်..မိပိုး ဖင် တအား ယားတာဘဲ မိပိုးကို ဖင်လိုးပေးပါနော်..”

လို့ မိပိုးက ဦးချစ်ကို တောင်းဆိုတောင်းခံခဲ့တာ ။ ဦးချစ်က မိပိုး မနားအောင် ကေဝိုင်ဆိုတဲ့ ဆီတမျိုးနဲ့ မိပိုး ဖင်ပေါက်ကိုရော သူ့လီးတန်ကိုရော သေသေချာချာ သုတ်လိမ်းပြီးမှ လိုးပေးခဲ့တာ ။

အခုလည်း ကယ်လ်ဗင်က ဖင်ပေါက်ကို သူ့လက်ညှိုးနဲ့ စမ်းပွတ်နေတယ် ။

ဟင့်..ဖင်လိုးချင်လို့လား မသိဘူး …။

“ ယားတယ်ကွာ..ဟင့်….”

ကယ်လ်ဗင့် လက်ညှိုးက ဖင်ပေါက်ကနေ စောက်ပတ်ဆီကို ရွှေ့သွားတယ် ။ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ မိပိုး စောက်ပတ်ကို သူ ပွတ်တယ် ။ ဖြေးဖြေးထိုးနှိုက်တယ် ။

မိပိုး ညည်းမိရတယ် ။

“ အင်း…အင်း..ဟင်း…….ဟင်း…..အ….အား….”

မိပိုး ပေါင်တေံကို သူ ဖြေးဖြေး ဆွဲကားလိုက်တယ် ။ မိပိုး စောက်ပတ်ကို သူ သေသေချာချာ ပွတ်ပေးနေတယ် ။ မိပိုးလည်း မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထားရင်း သူလုပ်တာတွေကို ခံနေမိရတယ် ။

ဟော…။ သူ ယက်ပြီ ။ ကယ်လ်ဗင့် လျာကြီး မိပိုး စောက်ပတ်ကို အောက်ကနေ အပေါ် ပင့်ပင့်ကော်ပြီး ယက်ပေးနေပြီ ။

“ အိုး….အား…ဟား…..အား….အမလေး….ဟင့်ဟင့်…..”

သူ့လျာထိပ်ဖျားက မိပိုး စောက်စိကို ခလုပ် တိုက်တိုက်သွားတယ် ။ ပွတ်သပ် ဖြတ်သန်းသွားတယ် …။

တပြတ်ပြတ် စောက်ပတ် ယက်သံတွေ ထွက်လာတယ် ။

ကယ်လ်ဗင်က စောက်ပတ်ယက် တော်တော် ကောင်းတယ် ။ သစ်ပင်ပေါ်က အိမ်ကလေးပေါ်တုံးက ယက်တာထက်တောင် ပို အနုစိပ် ပို အသေးစိတ် တယ် ။ မိပိုး သူ့ကို ရေရေလည်လည်

ခိုက်သွားတယ် ..။ စောက်ပတ် ယက်တာနဲ့ တင် မိပိုး ၂ကြိမ် ပြီးရတယ် ။ သူလိုးတော့လည်း နှစ်ကြိမ် ပြီးတယ် ။ သူက မိပိိုးု တအား မလိုးပါဘူး..။ ကြင်ကြင်နာနာ နဲ့ ဖြေးဖြေး မှန်မှန် ထည့်တာ ။

လိုးတာ ..။ မိပိုးက သူ့ကို ဆောင့်စေချင်တာ ။ မရှက်နိုင်တော့ဘဲ ကယ်လ်ဗင််….မိပိုးကို တအား ဆောင့်ပေးပါ…ပြင်းပြင်း သွက်သွက် ဆောင့်ပေးပါ လို့ ဖွင့်ဟ တောင်းလိုက်တော့ သူက

မဆိုင်းမတွဘဲ မိပိုး လိုအင်တွေကို ဖြည့်စွမ်းပေးပါတယ် ။ ဆောင့်လိုက်တာမှ တဖန်းဖန်း ဘဲ …။ မိပိုးလည်း တအား ကောင်း တအား ကြိုက်သွားတယ် ။

တနေကုန်ဘဲ တချီပြီး နောက်တချီ လိုးကြတယ် ။ မိပိုး သူ့လီးကိုလည်း ကောင်းကောင်း စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူတအား ကြိုက်တယ် လို့ ပြောတာဘဲ …။

ကျနော်လည်း မော်နီကာ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ခိုင်းပြီး ကျနော်က ကုတင်ဘေးက ဆိုဖါမှာ အိပ်လိုက်တယ် ။

မော်နီကာက အိပ်မက်ဆိုးတွေကြောင့် လန့်နိုးလာခဲ့ပြီး ပြန်အိပ်ပျော်သွားတော့လည်း မကောင်းတာတွေ ပြန်မက်ပြန်လို့ တယောက်ထဲ မအိပ်ချင်တော့တာနဲ့ ကျနော့်အခန်းကို လာခဲ့တာလို့

ပြောပြနေတာတွေကို ကျနော် နားထောင်နေရင်း အိပ်ရာထဲက ထလာတဲ့ ကပိုကရိုနဲ့ မော်နီကာရဲ့ အလှအပတွေကို ငေးမော နေမိရတယ် ။

ကျနော် သတိထားမိနေတာ မော်နီကာ ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ် အကျ ႌအောက်မှာ ရင်စည်း ခံပြီး ဝတ်မထားဘူး ။

မော်နီကာ ရယ်လိုက်တိုင်း ရင်စိုင်လှလှကြီးတွေက လှုပ်ခါသွားတတ်တယ် ။ တခါတခါ တုံသွားတတ်တယ် ။ ဟင်း….ရာဂစိတ်တွေ ထကြွမှုကြောင့် ကျနော့် ဖွားဖက်တော်က ထထလာတယ် ။

မိန်းမချောလေးနဲ့ တခန်းထဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရတာ စိတ်မကြွဘဲ ဘယ်နေမလဲ ။

“ လေးချစ် …လေးချစ် အကြောင်း ပြောပြပါလား..မော်နီကာ့ကို…လေးချစ် ကျောင်းသား ဘဝက အကြောင်းတို့ ရည်းစားထားခဲ့တဲ့ အကြောင်းတို့….”

“ ပြောစရာရယ်လို့ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မရှိလှပါဘူး..မော်နီကာရယ်….ဒီလိုပါဘဲ….”

“ လေးချစ်က လျှိုနေပြန်ပြီ….လေးချစ် အသဲကွဲခဲ့တဲ့ အကြောင်းကော..ပြောပြလေ….ဘာလို့ အဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ ကွဲသွားရတာလဲ…မိဘတွေက သဘောမတူဘူးလား…..”

“မော်နီကာကတော့ မလွယ်ဘူးကွာ…”

ကျနော်လည်း ပြီးခဲ့တဲ့ အတိတ်က အကြောင်းတွေကို ပြန်မပြောပြချင်ဘူး ။ အဟောင်းတွေက အသစ် ဖြစ်ပြီး စိတ်ဝေဒနာတွေ မခံစားချင်တော့ဘူး ။

ကျနော်တို့ ဟိုပြောဒီပြောနဲ့ မအိပ်ဖြစ်ကြဘူး ။

ပြင်ဦးလွင် ရဲ့ မနက်ခင်း ကို အရသာခံရင်း လမ်းလျှောက်ကြမယ် လို့ တိုင်ပင်ထားတာ မနက် ထနိုင်ပါ့မလား မသိဘူး လို့ ကျနော် ပူမိပေမယ့် မော်နီကာက စကားကြောက မပြတ်ဘူး ။

တော်တော် စကားပြောနိုင်တယ် ။

မော်နီကာ….မနက် ထ လမ်းလျျောက်မယ်ဆို….အိပ်ကြရအောင်….လို့ ကျနော် အတင်း စကားစ ဖြတ်ရတယ် ..။ မနက်ကျတော့ မော်နီကာက သူ့အခန်းဖက်ကို မပြန်ချင်ဘူး ..အဲဒီအခန်းက

ထူးခြားတယ်….မသန့်ဘူး လို့ ပြောပြီး ကျနော့်အခန်းဖက်က ရေချိိ ုးခန်းမှာဘဲ ရေချိ ုးတယ် ။ မျက်နှာာသုတ်ပုဝါကြီး ပတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ မော်နီကာ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေကို

ကျနော် တွေ့ရပြန်တယ် ။

ဟိုတယ်နဲ့ သိပ် မဝေးလှတဲ့ ကန်တော်ကြီး ကိုဘဲ ကျနော်နဲ့ မော်နီကာ လျျောက်ခဲ့ကြတယ် ။ မနက်စောစော ပန်းရောင်စုံ လှလှတွေနဲ့ ရေကန်ကြီးနဲ့ အရမ်း သာယာတဲ့အထဲ မော်နီကာ ဆိုတဲ့

မိန်းမ ချောချောလေး က ပါလိုက်တော့ ပန်းချီကားက ပြီးပြည့်စုံသွားတယ် ။

“ မင်းကို အရမ်းကို ချစ်မိနေပြီ..မော်နီကာ ….” လို့ ကျနော် ပြောထွက်တော့မလို့ ..။ ခဏ ခဏဘဲ ..။ မြိုသိပ်နေဆဲဘဲ မော်နီကာရယ် ။

ပြင်ဦးလွင်က အပြန် ကျနော်တို့ ဦးတည်နေတာက ပုဂံ ညောင်ဦး ..ပါ..။

ပုဂံမှာ တည်းခိုဖို့ ဟိုတယ်ရဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် အကုန် ပြည့်နေတယ် ။ ဟိုရောက်မှဘဲ ဟိုတယ်အသေးစားတွေထဲက သန့်တာ ရှာရမှာဘဲ ..။

ညောင်ဦးမြို့ အဝင်မှာ ကျနော် အရင်က ဧည့်သည်တွေကို ပုဂံညောင်ဦးကို ပို့တဲ့အခါ ဝင်လေ့ရှိတဲ့ “ ၀ိုင်း ” ဆိုတဲ့ ဆိုင်လေးကို မော်နီကာ့ကို ခေါ်သွားတယ် ။ ထညက် ချက်တာကို အသေးစိတ်

မော်နီကာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နိုင်သလို ထန်းရည်ချိုချိုကိုလည်း မြည်းနိုင်တယ် ။ နွားနဲ့ ဆီကြိတ်တာကိုလည်း ဓါတ်ပုံ ရိုက်နိုင်လို့ မော်နီကာ “ ၀ိုင်း ”ကို တအား သဘောကျသွားတယ် ။ ဆိုင်ရှင်

တွေက သဘောအရမ်းကောင်းကြတယ် ။ လဖက်နဲ့ အကြော်စုံလည်း အလကား ကျွေးတယ် ။ မော်နီကာ အုန်းထညက်တွေ ဝယ်တယ် ..။

မျက်စိတဆုံး ရှိနေတဲ့ ထန်းတောကြီးတွေကိုလည်း မော်နီကာ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ပြီး အရမ်း သဘောကျနေတယ် ။ တခြား တိုးရစ်စ်တွေလိုဘဲ စက်ဘီးနဲ့ လျျောက်လည်ရအောင် လေးချစ်..ဆိုလို့

စက်ဘီးနှစ်စီး ငှားပြီး နေပူထဲ အတူ စီးကြတယ် ။

“ လေးချစ်…တခု ကူညီအုံး..မော်နီကာ နေဝင်ချိန် ပုဂံရှုခင်း ..ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ချင်တယ် …”

“ ရတယ်လေ….ဘုရားပေါ်က ရိုက်လို့ရတယ်..လူတွေ အများကြီးဘဲ စောင့်ရိုက်ကြတာ….ရိုက်ကြတာပေါ့ …..”

မော်နီကာ ဖြစ်ချင်တာ အားလုံးကို ကျနော် လုပ်ကိုင်ပေးနေရင်း မော်နီကာ့ကို ချစ်မိတဲ့ စိတ်တွေက တနေ့တခြား ပိုပိုလာနေတယ် ။ တနေ့ မကြာခင် မော်နီကာ ကျနော့်အနားကနေ သူနေတဲ့

တိုင်းပြည်ကို ပြန်သွားတော့မှာပါလား ဆိုတဲ့ အသိက ကျနော့်ကို တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားစေတာ အမှန်ဘဲ ..။

ပုဂံညရှုခင်း ။

မီးတွေ လင်းထိန်နေတဲ့ ဆိုင်တန်းတွေနဲ့ လမ်းကလေးမှာ မော်နီကာ နဲ့ ကျေနာ် လမ်းလျှောက်နေတယ် ။ စားသောက်ဆိုင်တွေ အင်တာနက် ဆိုင်တွေ ရှိတယ် ။ ပန်းချီကား ရောင်းတဲ့

ဆိုင်တွေ ရော….။

နိုင်ငံခြားသား တိုးရစ်တွေ တပြုံကြီးဘဲ ဆိုင်လေးတွေမှာ ထိုင်စားနေကြတယ် ။

“ မော်နီကာ…ဆာပြီလားဟင်….”

“ ဆာပြီ..လေးချစ်ကော…..”

“ သိပ်တော့ မဆာသေးပေမယ့် မော်နီကာ စားရင် လေးချစ်လည်း စားမယ်လေ …”

“ စာမယ်..ဟိုရှေ့က တရုတ်ထမင်းဆိုင်…တွေ့လား..လူတွေ အပြည့်ဘဲ..ကောင်းမယ် ထင်တာဘဲ..စားမလား…..”

“ စားလေ ….”

အတူတူ စက်ဘီးတွေကို တွန်းရင်း လျှောက်လာကြတာ ပေမယ့် တခါတခါ မော်နီကာက ကျနော့်အရှေ့ဖက်ကို ရောက်ရောက်သွားတတ်တယ် ။ မော််နီကာက ခပ်ကြပ်ကြပ် လီဗိုက်ဂျင်းဘောင်းဘီ အပြာရောင်လေး ဝတ်ထားတာ တင်ပါးတွေက သိသိသာသာ ၀ိုင်းစက် စွင့်ကားပြီး လှနေတာကို ကျနော် တွေ့ရတော့ မကြည့်ဘဲလဲ မနေနိုင်ဘူး ။ ကြည့်မိတယ် ။

ဆိုင်လေးက ခရစ်စမတ်မှာ ထွန်းတဲ့ မီးလုံးလေးတွေ နေရာတကာ ထွန်းထားတယ် ။ မျက်နှာဖြူ အနောက်နိုင်ငံသား စုံတွဲတွေ ဘီယာ..၀ိုင်တွေ သောက်နေကြတာ တွေ့တာနဲ့ မော်နီကာက

“ မော်နီကာတို့လည်း သောက်ရအောင်..လေးချစ် …” လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောတယ် ။

“ လေးချစ်….”

“ အင်..မော်နီကာ…ဘာလုပ်ပေးရမလဲ….”

“ ဘာမှ လုပ်မပေးရပါဘူး..လေးချစ်ရယ်…လေးချစ်ကလေ..မော်နီကာ့ကို တအား ဂရုစိုက်တာဘဲနော်..လေးချစ်ကိုလေ….အရမ်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…”

“ ရပါတယ်..ဒီလောက်လဲ မဟုတ်ပါဘူး…”

“ မော်နီကာ့စိတ်ထဲမှာ ရောက်ချင်နေတဲ့ ဒီ ပုဂံမြိုကို ရောက်နေရတာ သိပ် ကျေနပ်မိတယ်..အိပ်မက် မက်နေသလိုပါဘဲ…..ကျန်စစ်သား..အနော်ရထာ ဆိုတာ ပုဂံဆိုတာ ဒက်ဒီက မော်နီကာ့ကို ငယ်

ငယ်က ပုံပြောပြော ပြခဲ့တာ….ရှေးဟောင်း ရာဇဝင် ပုံတိုပတ်စ အကုန် ပြောပြတာ …လေးချစ်ရဲ့ …သူခိုးကြီး ငတက်ပြား ဆိုတာကော ဘယ်မှာ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ…”

“ အာ..အဲဒါက အင်းဝ မှာ ဖြစ်တာ…အင်းဝ ဆိုတာက မန္တလေးနားမှာ…မော်နီကာ..မှတ်မိလား..အင်းဝ တံတားကြီး ဖြတ်တာလေ ….စစ်ကိုင်းဖက်ကို ကူးတာ….”

“ အင်း..မှတ်မိပြီ…သိတယ် ….ခံတပ် တခုလည်း ရှိတယ်လေ …”

“ အင်း..သူခိုးကြီး ငတက်ပြားက အဲဒီဖက်မှာ ဖြစ်ခဲ့တာ…ရှိခဲ့တာ…ရှေးရှေးတုံးက .”

“ လေးချစ် ….”

“ အင်..မော်နီကာ…”

“ မော်နီကာ ယူအက်စ်ကို ပြန်သွားရင် လွမ်းမှာလားဟင်….”

လေးချစ်က ရယ်တယ် ။ ၏ အင်း..သတိရနေမှာပေါ့…” လို့ ဖြေတယ် ။

“ အမြဲ သတိရမှာလား…”

“ ဒါပေါ့…..”

၀ိုင်ခွက်တွေ ရောက်လာလို့ မော်နီကာက မြည်းကြည့်တယ် ။

“ မဆိုးပါဘူး…ကောင်းပါတယ် …”

ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ မော်နီကာနဲ့ အခုလို လျှောက်လည်ရတာ အရမ်း ပျော်နေမိပါတယ် ။ ခွဲခွာရတာတော့ သဘာဝပါဘဲလေ ။ ပျော်ရတုံးမှာ ပျော်ပျော်ဘဲ နေတာ ကောင်းပါတယ် ။

ဝိုင်လေး သောက်လိုက် အစားလေး စားလိုက်နဲ့ မော်နီကာနဲ့ စကားထိုင်ပြောနေတာ တော်တော် ကြာသွားတယ် ။

“ နောက်လာစားမယ့်လူတွေ စောင့်နေကြရတယ်..လေးချစ်ရေ..ထမှ..အားနာစရာကြီး….”

ကျနော်တို့ ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ စက်ဘီးကိုယ်စီနဲ့ ဟိုတယ် ကို ပြန်ခဲ့ကြတာ ..။

မှောင်မဲနေတဲ့ လမ်းကလေးအတိုင်း စက်ဘီးစီးတော့ မော်နီကာက “ အင်တာနက် သတင်းမှာ ဖတ်ဖူးတယ်..တိုးရစ်စ် တစုကို ဓါးပြတိုက်တာ..ဒီမှာ…မော်နီကာတို့ကို လာတိုက်ရင် ဘယ်လို

လုပ်မလဲဟင်…” လို့ မေးတယ် ။

“ မတိုက်ပါဘူး..မော်နီကာ..စိတ်ချပါ….”

“ အံမာ..လေးချစ်က ဘယ်လိုသိတုံး ….”

“ သိတာပေါ့….ဟီး…လေးချစ်က အကြားအမြင် ရတယ် ….”

“ အံမယ်..ဟုတ်လို့လား….”

“ ဟုတ်တယ် …”

“ ဒါဆို မော်နီကာ့ကို ရှေ့မှာ ဘာဖြစ်လာမလဲ ဟော…”

“ ဒီအတိုင်း မရဘူးလေ ….ပိုက်ဆံပေးရမယ်..”

“ အို…အမလေး…ငွေစကား ပြောလာပြီ…ခိခိ…”

၀ိုင်တွေ သောက်တာ များလို့လား မသိဘူး..ကျနော်နဲ့ မော်နီကာ အာသွက်နေကြတယ် ။ စကားပြောရင်း စက်ဘီးနင်းကြတာ ဟိုတယ် ကို ပြန်ရောက်လာကြတယ် ။ ဟိုတယ်က သိပ်တော့ မကောင်းလှဘူး ။ ရတာ တည်းကြရတာ ။ အရင်လိုဘဲ အခန်းချင်း ကပ်ရက် နေကြတယ် ။

“ ဒီက ပြန်ရင် မော်နီကာတို့ ဘယ်သွားကြမယ် အစီအစဉ် ဆွဲထားလဲ လေးချစ် …..”

“ ချောင်းသာ နဲ့ ငွေဆောင် ကမ်းခြေ ….”

မော်နီကာ လေးချစ်နဲ့အပြင်က ပြန်ရောက်ကြပြီး လေးချစ် အခန်းမှာ လေးချစ်နဲ့ ၀ိုင်ထပ်သောက်ကြသေးတယ် ။
ဟိုတယ်က မှာသောက်လိုက်တာ ။ လေးချစ် အခန်းကနေ သူမအခန်းကို မော်နီကာ ပြန်ရောက်တော့ သောက်တာတွေ များသွားလို့ တော်တော် မူးနေပြီ ။

ဟူး….ပျော်တယ် ။ လေးချစ်နဲ့ တမြို့ပြီး တမြို့ လျှောက်လည်ရတာ အရမ်း ကျေနပ်တယ် ။ မော်နီကာ
ကုတင်ဘေးမှာဘဲ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်နေတယ် ။ တနေကုန် လျှောက်လည်ထားတာတွေရယ်..စက်ဘီးနင်းထားတာတွေရယ်ကြောင့် ချွေးထွက် ဖုံလူးနေ
သလို ခံစားရတာမို့ ရေချိုးပစ်လိုက်ချင်နေတယ် ။

လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်တာဘဲ ။ ပိုက်ဆံလည်း သူ့အိတ်ထဲက စိုက်ထုတ်နေတာတွေ
မနည်းတော့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် သူ မော်နီကာ့ကို မိတ်ဆွေတယောက် အဆင့်ကနေ ကျော်မသွားစေဖို့
ထိန်းနေတယ် ဆိုတာ မော်နီကာ ရိပ်မိတယ် ။ သူရဲကြောက်တယ် ဆိုပြီး သူ့ဟိုတယ်အခန်းထဲ သွား
အိပ်တာတောင် လေးချစ်က ဘာမှ မရိုးသားတဲ့ အမူအရာ အပြုအမူ လုပ်မလာဘူး ။

မြင်းက မလှုပ်ဘဲ ခုံကဘဲ လှုပ်နေရတော့လည်း မကောင်းဘူးကွာ ။ ကြာတော့လည်း မော်နီကာ သူ့ကို
အားမရတော့ဘူး ။ သူပေါက်ကွဲထွက်လာအောင် တခြား ဘဲငယ်ငယ်ချောချောတွေနဲ့ ပလူးပြဖို့ လုပ်လည်း သူက လူကြီးဘဲ ဆန်နေတယ် ။ ဟွန်း..ခွင့်လွှတ်တတ်တဲ့ သဘောထားကြီးတဲ့ ဦးဦး လုပ်နေတယ် ။

အခု ပုဂံညောင်ဦးကနေ ပြန်ရင် ချောင်းသာနဲ့ ငွေဆောင် ဘိ( ချ် )တွေကို သွားကြမယ် ။ အချိန်ရရင်
မော်လမြိုင်နဲ့ ဘားအံကိုလည်း သူလိုက်ပို့ချင်တယ် လို့ လေးချစ်က ပြောတယ် ။ ဒါတွေ ပြီးရင်တော့ မော်နီကာ ပြန်ပြီ ။

အဝတ်အစားတွေ အားလုံး ကျွတ်သွားတော့ မော်နီကာ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ပြီး ရေပန်းရှားဝါးကို ဖွင့်
လိုက်တယ် ။ ဆပ်ပြာနဲ့ ကိုယ်လုံး အနှ့ံအပြားကို ပွတ်တိုက်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်မိရ
သလို ပေါင်ကြားက ရွှေကြုတ်ကိုလည်းပွတ်မိရတော့ ကြက်သီးလေးတွေ ထရပြီး ဒီနေရာတွေကို ယောကျ်ား တယောက်ရဲ့ ကိုင်တွယ် နမ်းရှုံ့တာကို ခံချင်တဲ့စိတ်တွေ ဝင်လာရတယ် ။

မော်နီကာလည်းငယ်ငယ်က ကျောင်းနေဖက် ယောကျ်ားလေး သူငယ်ချင်းနဲ့ အပြင်ထွက်စား ရုပ်ရှင် အတူတူကြည့်တဲ့အခါ တချို့ယောကျ်ားလေးတွေက သူငယ်ချင်း အဆင့်ထက် ပိုချင်လာကြပြီး ဖင်နှိုက် နို့စမ်း လုပ်ကြတာတွေ ကြုံဖူးခဲ့တယ် ။ တချို့ အခါတွေမှာ မော်နီကာ စိတ်မပါလို့ သူတို့ လုပ်တာကို
ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်ခဲ့ပေမယ့် တချို့အခါတွေမှာ ဒိတ်လုပ်တဲ့ ယောကျ်ားလေးကလည်း ကိုယ်ကြိုက်
တဲ့လူဖြစ်..ကိုယ်ကလည်း စိတ်လာနေရင် သူတို့ ကိုင်တာ ပွတ်တာတွေကို ကျေနပ်ခံယူမိခဲ့တတ်တယ် ။

မော်နီကာ့ရဲ့ နို့သီးလေးတွေကို ဖွဖွလေး နမ်းပေးတာတို့ စို့ပေးတာတို့ လျာလေးနဲ့ မထိတထိ တို့ပေးတာတို့ကို မော်နီကာ သဘောကျတယ် ။ အခုတဖက်ခန်းက လေးချစ်ကြီးကျတော့ အမလေး..
ရှေးလူကြီး ဖြစ်နေတယ် ။ မော်နီကာက ရေလာအောင် မြောင်းဖေါက်ပေးတာတောင် ရေက ခန်းနေတယ် ။ ဟွန်း….ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ..လေးချစ်ကို မော်နီကာ သဘောကျတယ် ။

နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်တဖက်က ပွတ်နေမိသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ပေါင်ကြားက ရွှေကြုတ်ကို ဖွဖွလေး စမ်းပွတ်နေမိရတယ် ။ ရွှေကြုတ် တံခါးနှစ်ချပ်ကလည်း ထူထဲဖေါင်းကြွနေကြတယ်။
အတွင်းထဲကလည်း တအား လှိုက်ယားနေတယ် ။ တခုခု ထိုးထည့်ချင်နေတယ် ။ မော်နီကာလည်း မြန်မာပြည် ခရီးစဉ်ကို ( ဘိုက်ဘရေတာ ) အတုချောင်း မယူခဲ့မိဘူး ။ အခန့်မသင့်လို့ လမ်းမှာ လေဆိပ်တွေမှာ ရှာဖွေတဲ့အခါ အတုချောင်း တွေ့သွားမှာ စိုးလို့ ။ အရွယ်နဲနဲလွန်တဲ့ အပျိုကြီးမမ တယောက် ဖြစ်လာတဲ့အချိန် စိတ်ထတာတွေက များများလာတယ် ။

ကာမဆန္ဒ ပြင်းပြတဲ့ ဝေဒနာကို ခံစားရတဲ့ ရက်တွေ ပိုပို များလာတယ် ။ လက်နဲ့ အာသာဖြေမိတာက
အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ။ လက်နဲ့ ဖြေဖျောက်လို့ မပြေပျောက်တဲ့အခါ အတုချောင်းကို သုံးမိရတယ် ။

ရွှေကြုတ်ကို ဖိဖိ ပွတ်ရင်း အခုနေများ လေးချစ်ကြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လာပြီး မော်နီကာ့ကို အတင်း
ကြမ်းရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့ တွေးရင်း တောင့်တနေမိတယ် ။ လက်ချောင်းတွေကလည်း တအားဖိဖိ ပွတ်မိတယ် ။

ရေချိုးခန်း ကြွေပြားနံရံကို မှီပြီး ဆန္ဒရဲ့ ပန်းတိုင်ကို ကြိုးစားပြီး ရောက်အောင် သွားနေတယ် ။

“ ဟင်း….အင်း…အင်း……..အင်း………အား…..အား………အား……ဟင်း…….ဟင်း……….အာ….အာ…….အ..”

မနက်စောစော ဟိုတယ်က ကျွေးတဲ့ ဘရိတ်ဖတ်စ်ကို ဆင်းစားကြတယ် ။ ပဲစိမ်းလုံးလေးတွေနဲ့ မုန်လာဥဝါကို ပါးပါးသေးသေး တုံးထားတလေးတွေ နဲ့ထမင်းကြော်ရယ်..ကြက်ဥကြော်တလုံးရယ် ..ကော်ဖီရယ် …။

လေးချစ်က မော်နီကာ မကြိုက်ရင် ထားလိုက်..မစားနဲ့..လေးချစ် ပုဂံမြို့ထဲမှာ လဖက်ရည်ဆိုင် တဆိုင်မှာ ကျွေးမယ် …လို့ ပြောတယ် ။ လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်လွန်းတယ် ။ အရိပ်တ ကြည့်ကြည့်ဆိုတာမျိုး ။ အမြဲ မော်နီကာ ဘာလိုသလဲ သူ ကြည့်တယ် ။ မေးတယ် ။ လုပ်ကိုင်ပေးတယ် ။

“ ရတယ်..လေးချစ်..အဆင်ပြေပါတယ် ..ဒါဘဲ စားလိုက်မယ် …”

အပြန်မှာ ဇီးကွက်ပုန်းရည်ကြီးဆိုင်ကို ဝင်ပြီး ပုန်းရည်ကြီးထုပ်လေးတွေ ဝယ်တယ် ။ ပုဂံနဲ့ ညောင်ဦးမြို့
က အထွက် စက်ဘီးလေးတွေနဲ့ လိုက်ကြည့်နေကြတဲ့ ကမ္ဘာလှည့်တိုးရစ်စ်တွေ အများကြီးကို တွေ့ကြ
ရတယ် ။

အလာတုံးက ဝင်တဲ့ ၀ိုင်း ဆိုတဲ့ ထညက်နဲ့ ထန်းရည်ဆိုင်လေးနားကို ပြန်ဖြတ်တော့ လေးချစ်က မော်နီကာ ဝင်အုံးမလား မေးတယ် ။ “ မဝင်တော့ပါဘူး. …. လေးချစ်ရယ် …” လို့ မော်နီကာဖြေတယ် ။ ဒါပေမယ့် ထန်းတောတွေကို ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်လို့ လေးချစ်ကို ကား ခဏ ခဏ ရပ်ခိုင်းမိတယ် ။ လေးချစ်က စိတ်အရမ်း ရှည်တယ် ။ မော်နီကာလည်း သိုးတအုပ်ကြီးကို ကျောင်းလာတဲ့ကလေး
ငယ်တယောက်ရဲ့ ပုံကောင်းလေးတွေ လည်း ရလိုက်တယ် ။

ချောင်းသာနဲ့ ငွေဆောင်ကို သွားတဲ့ လမ်းကတော့ မန္တလေး…နေပြည်တော်..ကို သွားတဲ့ ဟိုင်းဝေးလမ်း
လို မဟုတ်တော့ဘူး ။ လမ်းတွေက ကျဉ်းတယ် ။ ကားကြီးတွေကို ရှောင်ရတာ အသဲတယားယားဘဲ ။
လေးချစ်က ကားမောင်း ကျင်လည်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ကားကြီးတွေနဲ့ တိုက်မိခါနီး ဖြစ်ဖြစ်သွားရင်
မော်နီကာ အရမ်းလန့်မိတာဘဲ ။ လေးချစ်ရဲ့ လက်မောင်းကို တအား ဆုပ်ကိုင်မိသွားတာ ခဏခဏဘဲ ။

ချောင်းသာကို ရောက်တော့ လေးချစ်က ကားကို ဆို်င်လေးတဆိုင်မှာ ရပ်ခဲ့ပြီး စကူတာ ဆိုင်ကယ်လေး တစီးကို ငှားလိုက်တယ် ။ မောနီကာ့ကို အနောက်က တင်ပြီး အုန်းတောလေးထဲက လမ်းကလေး အတိုင်း မောင်းပြီး လိုက်ပြတယ် ။

မြေမာတဲ့နေရာမှာ စီးရတာ မခက်ပေမယ့် သဲပြင်မှာ စီးရတာ ခက်တယ် ။
ချောင်းသာက လူများလွန်းတယ် ထင်မိတယ် ။ လေးချစ်က ငွေဆောင်ကို သွားပြမယ်..ငွေဆောင်က ချောင်းသာ လို လူသိပ် မရှုပ်ဘူး..မော်နီကာ အေးအေးဆေးဆေး လမ်းလျှောက်လို့ရတယ် …လို့ ပြောတယ် ။ မော်နီကာတို့ ချောင်းသာမှာ ညမအိပ်တော့ဘဲ ငွေဆောင်မှာကျမှ ညအိပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ် ။ ငွေဆောင်က နီးတယ် ဆိုပေမယ့် တော်တော်တော့ မောင်းရသေးတယ် ။

ငွေဆောင် ကမ်းခြေက လေးချစ် ပြောသလိုဘဲ ချောင်းသာထက် လူအလာနည်းပြီး အေးဆေးသလိုဘဲလို့ မော်နီကာလည်း ထင်တယ် ။

ဟိုတယ်အခန်းလည်း ခက်ခက်ခဲခဲ မရှိဘဲ ရတယ် ။ အရင်လိုဘဲ အခန်းချင်း ကပ်ရက် ရတယ် ။ လေးချစ်ရော မော်နီကာရော ချောင်းသာမှာ တုံးက ဘာမှ မစားကြသေးတာနဲ့ ငွေဆောင်က စားသောက်

ဆိုင်တန်းတွေထဲက ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေက လူစားများတယ်..ကောင်းတယ်လို့ ညွှန်းကြတဲ့ ဆိုင်လေးမှာ ဝင်စားလိုက်ကြတယ် ။ နိုင်ငံခြားသားတွေ အလာများတာမို့ နိုင်ငံခြားသားတွေ ကြိုက်မယ့်

အစားအစာတွေကို အင်္ဂလိပ်လို ဆိုင်းဘုတ်ကြော်ငြာတွေနဲ့ ကြော်ငြာထားတာ တွေ့ရတယ် ။

လေးချစ် က “ ဘာလိုလိုနဲ့ မော်နီကာ ပြန်ဖို့တောင် နီးကပ်လာပြီနော်..” လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် မော်နီကာလည်း လေးချစ် မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ “ ဟုတ်တယ်..လေးချစ် …ဒီက

အပြန် မော်လမြိုင်နဲ့ ဖားအံ ဝင်ဖို့ အချိန်တောင် ရပါ့မလား မသိဘူး….” လို့ မော်နီကာ ပြောရင်း စားသောက်ဆိုင်တွေ ဖက်ကနေ မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် တည်းတဲ့ ဟိုတယ်ဖက်ဆီကို လေးချစ်နဲ့

ပြန်လျှောက်ခဲ့ကြတယ် ။

“ ညနေ နေကျသွားမှ ဟိုးဖက်ထိပ်ကု လျှောက်ကြတာပေါ့..ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားလို့လည်း ရတယ်….”

“ ဆိုင်ကယ် မစီးချင်ပါဘူး..လေးချစ်ရယ်…..ကမ်းခြေ နဲ့ ပင်လယ် အလှကို အရသာခံဖို့ လမ်းဘဲ လျှောက်ကြမယ် ….”

ဟိုတယ်ဝင်းထဲကို ပြန်ဝင်လာတဲ့ အချိန် ကားတစီးနဲ့ နိုင်ငံခြား တိုးရစ်စ် အုပ်စုတစု ရောက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

ဆံပင် အဝါရောင် မျက်လုံး အပြာတွေနဲ့ လူဖြူအုပ်စု ..။

မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် လည်း ကိုယ့်အခန်းတွေထဲ ပြန်ဝင်လိုက်ကြတယ် ။ မော်နီကာလည်း ပင်လယ်ထဲ ရေဆင်းချိ ုးတဲ့အခါ ဝတ်ဖို့ ရေကူးဝတ်စုံ ကို သေတ္တာထဲက ထုတ်ယူထားလိုက်တယ် ။

ရိုက်ထားခဲ့တဲ့ ပုံတွေကို ကင်မရာထဲမှာ စစ်ကြည့်နေမိတယ် ။ ပုဂံမှာ မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် စက်ဘီးတွေ စီးတဲ့ပုံတွေ ဘုရားတွေ နောက်ခံနဲ့ ရိုက်ထားတာတွေက ချစ်သူရည်းစားတွေလိုဘဲ

ဖြစ်နေတယ် ။ ဟွန်း …လေးချစ်ရဲ့ မော်နီကာ့ကို ကြည့်တဲ့ ပုံတွေကလည်း ကြင်နာတဲ့ အရိပ်အငွေ့တွေနဲ့ ပြည့်နေတယ် ။ သူ မော်နီကာ့ကို ချစ်နေတယ် လို့ မော်နီကာ ထင်တာဘဲ ..။

ထမင်းစားထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့် မျက်လုံးတွေ လေးလာတယ် ။ မော်နီကာ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။

အိပ်မက်တွေ မက်တယ် ။

အိပ်မက်ထဲမှာ မော်နီကာ နေရာအနှံ့ကို ရောက်နေတယ် ။ ဆီးနှင်းဖြူဖြူတွေ ဖုံးနေတဲ့ ရေခဲတောင်ကြီးပေါ်ကို ရောက်နေတာ မော်နီကာ့မှာ အနွေးထည်ထူထူလည်း မပါခဲ့ဘူး ။ ချမ်းလိုက်အေးလိုက်တာ

တုန်ခါနေတာဘဲ ။ ( မော်နီကာ..မော်နီကာ ……) လေးချစ်ရဲ့ အသံ ..။ လေးချစ် မော်နီကာ့ဆီကို ပြေးလာနေတယ် ။လေတွေက တဝူးဝူးတိုက်နေတယ် ။ လေးချစ် လက်ထဲမှာ ဂွမ်းစောင်ထူထူကြီး

တထည် ပါလာတယ် ။ မော်နီကာ့ကို စောင်ကြီးနဲ့ ပတ်ရစ်ပေးတယ် ။ ပြီးတော့ မော်နီကာ့ကို ဖက်ထားတယ် ။ မော်နီကာ့စိတ်ထဲ ပူနွေးသွားရတယ် ။ နောက်တော့ မော်နီကာနဲ့ လေးချစ်

မြို့လေးတမြို့ရဲ့ လမ်းမပေါ်မှာ ရောက်နေပြန်တယ် ။ ( ဘယ်..ဘယ်…..ဘယ်ရောက်နေတာလဲဟင်..လေးချစ်…) လို့ လေးချစ်ကို ဖက်ထားရင်း မေးလိုက်တယ် ။ လေးချစ်က မသိဘူး….မော်နီကာ…

ပြေးရင်းလွှားရင်း ဒီကို ရောက်လာတာဘဲ …လူတွေ မျက်နှာတွေကတော့ ထိတ်လန့်နေကြတဲ့ ပုံတွေဘဲ…..နေအုံး….လေးချစ် မေးလိုက်အုံးမယ်…..လို့ လေးချစ်က ပြောရင်း အထုပ်ကြီးထမ်းလာတဲ့

အဖိုးကြီးတယောက်ကို မေးတယ် ။ အဖိုးကြီးက ..ကိုယ်ရောက်နေတဲ့ နေရာတောင် ကိုယ် မသိကြဘူးလား….ဘာကောင်တွေလဲ ….လို့ ဒေါသနဲ့ ပြောပြီး ထွက်သွားတယ် ။ မော်နီကာ့လက်ကို

ဆွဲပြီး လေးချစ် ခပ်သုတ်သုတ် လျှောက်သွားကြတယ် ။ ဆိုင်ခန်းတွေရဲ့ ဆိုင်းဘုတ်တွေက တရုပ်စာတွေ ရေးထားတာ တွေ့ရလို့ မော်နီကာက ( မော်နီကာတို့ တရုတ်ပြည် ရောက်နေတာ ဖြစ်မယ် )

လို့ လေးချစ်ကို ပြောလိုက်တော့ လေးချစ်က ( မဟုတ်နိုင်ဘူး..စောစောက အဖိုးကြီးက မြန်မာလို ပြောသွားတာဘဲ ….အင်း..အသံတော့ ဝဲတယ်….) လို့ ပြန်ပြောတယ် ။

ဟော…ဖိနပ်သံတွေ ..။ လူသံတွေ ကြားတယ်…။ ဟာ..ဟိုး..လမ်းအကွေ့မှာ စစ်သားတွေ လာနေတယ် …။ ဘယ်က စစ်သားတွေလည်း…ဆိုတာတော့ ဝေးနေလို့ မသိကြဘူး ..။

မော်နီကာလည်း လေးချစ်ကို တအား ဖက်ထားမိတယ် ။ ကြောက်လိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ ..။ ဒီအချိန်မှာ နားကွဲလုမတတ် ကျယ်လွန်းတဲ့ ပေါက်ကွဲသံကြီးတွေ ဆက်တိုက် ကြားလိုက်ရတယ် ။

ပတ်ဝန်းကျင်နှာ မီးခိုးနဲ့ ဖုံလုံးကြီးတွေ ဖုံးလွှမ်းသွားတယ် ။ လေးချစ်ကို ဖက်ထားတဲ့ မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် တခြားစီ ဝေးင်္ကာသွားတယ် ။

“ လေးချစ်…လေးချစ် ….”

မော်နီကာ အော်ခေါ်ပေမယ့် ပေါက်ကွဲသံတွေက ကျယ်လောင်လွန်းနေတယ် ။ မီးခိုးလုံး မဲမဲကြီးတွေကြောင့် ဘာကိုမှ မမြင်ရတော့ဘူး ။

“ လေးချစ်..လေးချစ် . . . . ”

မော်နီကာ အော်ခေါ်နေတယ် …။ လေးချစ်ကို မတွေ့တော့ဘူး ..။

ဖျတ်ကနဲ မျက်လုံးပွင့်လာတော့ မော်နီကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ရှိနေတယ် ။ ချက်ချင်း သိလိုက်တာက ဟိုတယ် အခန်းထဲမှာ ဆိုတာကိုဘဲ ။ ငွေဆောင်က ဟိုတယ် အခန်း ..။ အိပ်ပျော်ရင်း အိပ်မက်တွေ

မက်နေတာဘဲ ..။ လူးလဲထလိုက်တယ် ။ လေးချစ် ကို တွေ့ချင်တဲ့စိတ်တွေ ဖြစ်မိတယ် ။ ဟိုဖက် ကပ်ရက်က သူ့ဟိုတယ် အခန်းကို သွားခေါက်ပြီး..“ လေးချစ်..လေးချစ်…” လို့ အော်ခေါ်လိုက်မိ

တယ် ။ သုံးလေးခါ ထုလိုက် ခေါ်လိုက် လုပ်ပေမယ့် လေးချစ်က မထူးဘူး ။ စိတ်ပူသွားတယ် ..။ လေးချစ် ဘယ်ရောက်သွားသလဲ..လေးချစ် ဘာများ ဖြစ်နေသလဲ ..။

ဘေး ပတ်ဝန်းကျင်ကို လျှောက်ကြည့်လိုက်တော့ မွေ့ရာကြီးတွေကို သယ်မလာတဲ့ ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း ကလေးမလေးတွေကို တွေ့လိုက်တယ် ။

သူတို့ကို လေးချစ်ကို တွေ့မိသလား မေးကြည့်တော့ “ မတွေ့မိဘူး..အမ…..ပင်လယ်ကမ်းစပ်ဘက် သွားကြည့်ပါလား..အဲဒီဖက် လမ်းထွက်လျှောက်သလားမှ မသိတာ…” လို့ ပြန်ပြောကြလို့

သူတို့ ပေးတဲ့ အကြံဉာဏ်အတိုင်း ပင်လယ်ပြင်ဖက်ကို သွားကြည့်အုံးမှာဘဲ ဆိုပြီး အုန်းပင်တောလေး အလည်ခေါင်က လမ်းကလေး အတိုင်း ပင်လယ်ကမ်းစပ် ဖက်ကို လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ် ။

ဟင်….

လမ်းကလေးအဆုံး ပင်လယ်ပြင်ကြီး နောက်ခံနဲ့ သဲသောင်ပြင်ကို တွေ့ရတယ် ။ ဘယ်ဖက်ခြမ်း သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ တဲကလေးတလုံး …ရှိနေတယ် ။

အုန်းသီး ..ရေ..ဘီယာ..ဆေးလိပ်နဲ့ အချိုရည်ဘူးတွေ ရောင်းတဲ့ တဲကလေး ..။

လေးချစ်ကို မိန်းမတယောက်နဲ့ တဟားဟား အော်ရယ်ပြီး စကားပြောနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူနဲ့ စကားပြောနေတဲ့ မိန်းမ က ဆံပင်အဝါရောင် နဲ့ အနောက်နိုင်ငံသူတယောက် ..။

ဟင်..သူတို့ အုန်းသီးတွေကို ကိုင်ပြီး ပိုက်နဲ့ အုန်းရေ စုတ်သောက်နေကြပါလား …။

မော်နီကာ့စိတ်တွေ အရမ်း နောက်ကျိသွားတယ် ။ မနာလိုစိတ်တွေက အရမ်းအရမ်းကို များသွားတယ် ။ လေးချစ် ဘာလို့ တခြား မိန်းမနဲ့ မော်နီကာ့ကွယ်ရာမှာ လာပျော်မြူးနေတာလဲ…။

ဟွန်း…..မုန်းလိုက်တာ…။ သူ..သူ မော်နီကာ့ကိုလည်း မခေါ်ဘဲ သူကျတော့ မိန်းမတယောက် နဲ့ လာကဲနေတယ် …။

မော်နီကာ လေးချစ်တို့ ရှိတဲ့ တဲကလေးဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ..။

စျေးရောင်းတဲ့ တဲကလေး ထဲမှာ လေးချစ်ရယ်..စျေးရောင်းတဲ့ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက် အရွယ် ကောင်လေးရယ်..ပိန်ပိန်ရှည်ရှည် ဆံပင် အဝါ ( ဘလွန်းဒ် ) နဲ့ အနောက်နို်င်ငံသူတယောက်ရယ် ရှိနေတယ် ။

လေးချစ်နဲ့ ဒီအဖြူမက အုန်းသီးစိမ်းတွေကို အပေါ်က လှီးဖြတ် ဖေါက်ထားတာကို စုတ်တံနဲ့ စုတ်သောက်နေကြပြီး တဟားဟားနဲ့ စကား လက်ဆုံ ကျနေကြတယ် ။ စျေးရောင်းတဲ့ ကောင်လေးကတော့

ဘီယာပုလင်းတွေကို ပုံးကြီးတပုံးထဲမှာ ရေခဲတုံးတွေရဲ့ ကြားထဲ စိမ်နေတယ် ။

“ ဟာ..မော်နီကာ….”

လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို မြင်သွားတယ် ။ အဖြူမက “ ဟိုင်း…” လို့ နုတ်ဆက်တယ် ။ လေးချစ်က “ မော်နီကာ..ဒါ ဂျာမဏီက ဧည့်သည် ဂျယ်ရယ်ဒင်း ..ဂျယ်ရယ်ဒင်း..ဒါ မော်နီကာ….ယူအက်စ်

က..”လို့ မော်နီကာနဲ့ လူဖြူမကို မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။

အဲဒီအခိုက်အတန့်မှာ မော်နီကာ့စိတ်ထဲမှာ လေးချစ်ကို ထုရိုက်ပစ်လိုက်ချင်တာ အရမ်းဘဲ ..။ လူဖြူမနဲ့ ပြုံးပျော်နေတာကို မော်နီကာ မနာလိုဖြစ် ( ဂျေ ဝင် ) မိနေတယ် ။

ဒါပေမယ့် ဟန်ဆောင်ပြီး ဒီမိန်းမကို အလိုက်အထိုက် စကား ပြန်ပြောတယ် ။ လေးချစ်ကိုတော့ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဘူး ။ တခု လုပ်စရာ ရှိတယ် ဆိုပြီး ဟိုတယ်ကို ပြန်လိုက်တယ် ။ ဟိုတယ် ကို

ရောက်တော့ လေးချစ် တခြားမိန်းမကို ပလူးနေရသလား ဆိုတဲ့ စိတ်ကြောင့် ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်မဝင်ချင်လို့ အင်တာနက် အခန်းကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ ကွန်ပြူတာက သုံးလုံး ရှိတာ

တလုံးကိုဘဲ အဖြူကြီးတယောက်က သုံးနေတယ် ။ အားနေတဲ့ ကွန်ပြူတာတွေထဲက တလုံးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အီးမေး ဖွင့်စစ်လိုက်တယ် ။ အီးမေးလ်ကို မကြည့်တာ ကြာပြီ ။

ပြီးတော့ ဖေ့စ်ဘွတ်ကို ဝင်ကြည့်လိုက်တယ် ။ မလတ် ရှိနေတာနဲ့ သူနဲ့ ချပ် လုပ်တယ် ။ မလတ်က အားလုံး နေကောင်းတဲ့အကြောင်း ပြောပြရင်း မိပိုးတယောက် ဘဲရသွားပြီ..ကယ်လ်ဗင်နဲ့

ရည်းစား ဖြစ်သွားကြပြီ လို့ ပြောပြတယ် ။

ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်လာတဲ့ အချိန် ဦးချစ်က မော်နီကာ့အခန်းရှေ့မှာ စောင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ မော်နီကာ….”

“ ဘာလဲ လေးချစ် …”

“ လေးချစ်ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား..”

“ ဘာလို့ ဆိုးရမှာလဲ..မော်နီကာ ဘာများ ပြောမိလဲဟင်…”

“ မသိဘူး..မော်နီကာက လေးချစ်ကိုများ စိတ်ဆိုးနေသလား လို့…”

“ ဘာလို့ ဆိုးရမှာလဲ..လေးချစ်က မော်နီကာ စိတ်ဆိုးအောင် တခုခု လုပ်လို့လား…..”

“ မလုပ်ပါဘူး..ဒါပေမယ့် မော်နီကာ လေးချစ် လုပ်တာ တခုခုကိုများ စိတ်ဆိုးသွားလားလို့…”

“ မဆိုးဘူး ဆိုရင် ပြီးရောပေါ့..မော်နီကာ အခန်းထဲ ဝင်တော့မယ်….”

“ ကမ်းစပ်မှာ လမ်း မလျှောက်တော့ဘူးလား …”

“ နေစောင်းမှ..အခု လျှောက်ရင် အသားမဲကုန်မယ်….”

မော်နီကာ ဟိုတယ် အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ လေးချစ်ကို စိတ်ကောက်ချင်နေတယ် ။ လေးချစ် မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကျန်ခဲ့တယ် ။

မော်နီကာလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန် ဝေဖန်နေတယ် ။ ဘာလို့ လေးချစ် တခြား မိန်းမနဲ့ စကားပြောတာကို စိတ်ဆိုးနေတာလဲ ဆိုတာ ..။ လေးချစ်ကို သံယောဇဉ် ဖြစ်နေပြီလား…။ လေးချစ်ကို ချစ်

နေမိပြီား ပေါ့ ..။ ယူအက်စ်မှာ နေခဲ့တဲ့ တလျှောက် မော်နီကာ့ကို ကြိုက်တဲ့ လူတွေ တပုံကြီး ရှိခဲ့တယ် ။ ဒိတ်ထွက်ပေမယ့် တိတိပပ ဘယ်သူနဲ့မှ မမြဲခဲ့ဘူး ။ အခု လေးချစ်ကို ကျတော့ မော်နီကာ

သံယောဇဉ် ဖြစ်တာ အရမ်းဘဲ ..။ ဟိုကိုပါ ခေါ်ချင်နေတာ ။

ဟုတ်ပါတယ် ။ ငါ သူ့ကို ချစ်နေမိပြီ ။ သူကလည်း ငါ့ကို ချစ်နေတဲ့ ပုံပါဘဲ ။ ငါ နဲ့ သူနဲ့ မပွင့်လင်းဘဲ ငါ ဟိုကို ပြန်သွားရင် ငါ အရမ်း ဆိုက်ကို ဖြစ်ရအုံးမှာ…။

ကုတင်ဘေးက စားပွဲလေးနဲ့ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ပြီး လေးချစ်နဲ့ ဘာကြောင့် ဒီလို ချစ်မိသွားသလဲ ပြန်စဉ်းစားလိုက် ကုတင်ပေါ် တက် မွေ့ယာပေါ် လူးလိုက် လှိမ့်လိုက်နဲ့ စဉ်းစားလိုက်နဲ့ ..။

“ ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်……”

အိုး..။ တယောက်ယောက် တံခါး လာခေါက်နေတယ် ။

“ မော်နီကာ…မော်နီကာ……”

ဟင်..လေးချစ်ပါလား ….။

တံခါး သွား ဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။

“ နေ တော်တော် စောင်းသွားပြီ..မော်နီကာ..လမ်းလျှောက်ကြမလား…”

“ အင်း..လျှောက်လေ …ခဏစောင့် အဝတ်လဲလိုက်အုံးမယ်….”

မော်နီကာ ဘောင်းဘီတို လဲလိုက်ပြီး အပြင်ထွက်ခဲ့တယ် ။ လေးချစ် ပြေးလာတယ် ။ သူက တကယ့်ကို မော်နီကာ့ကို ဂရုစိုက်တဲ့ လူကြီးပါ ..။

ကမ်းစပ်ကို လျှောက်ခဲ့ကြတယ် ။ လမ်းလျျောက်တဲ့ လူတွေ ရှိပေမယ့် သိပ်တော့ မများဘူး ။ နိုင်ငံခြားသားတစုလည်း စကားတပြောပြောနဲ့ လျှောက်နေကြတယ် ။

“ လေးချစ် …လေးချစ် ရဲ့ ဂျာမန်မ နဲ့ ချိန်းထားသေးလား…..”

“ အာ..လေးချစ် ဂျာမန်မ မဟုတ်ပါဘူး…..အုန်းရည်သောက်ရင်း ခဏလေး မိတ်ဖွဲ့ စကားပြောတာပါ …ဒီထက် မပိုပါဘူး …”

“ ဒီထက်ပိုလည်း ရပါတယ်..လေးချစ် ဘာလုပ်လုပ် မော်နီကာနဲ့ မဆိုင်ပါဘူးလေ ….”

“ ကဲ ကြည့် မော်နီကာက စိတ်ဆိုးနေတာကိုး..လေးချစ် ရှင်းပြမယ် ..ဒီဂျာမန်မ နဲ့ လေးချစ်က မိတ်ဆက်ကြရုံ သက်သက်ပါ…..နောက်ထပ် ထပ် ပတ်သက်စရာလည်း မရှိပါဘူး …..”

သူ ပြောပြနေတာကိုတော့ မော်နီကာ့စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်မိတယ် ။

ကမ်းခြေအဆုံး အထိ လျျောက်ကြတယ် ။ လမ်းမှာ ငါးကင်ရောင်းတဲ့ မိန်းမ..မြင်းနဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေ ငှားတဲ့ လူတွေ တွေ့ခဲ့တယ် ..။ ကျောက်ဆောင်တွေပေါ် တက်ထိုင်ကြတယ် ။

“ နေဝင်တဲ့အချိန် သာယာတယ်နော်..လေးချစ်….”

“ ဟုတ်တယ်..မော်နီကာ..”

“ မကြာခင် မော်နီကာ…ဒီကနေ ပြန်ရတော့မယ် ….လေးချစ်…”

“ အင်း..ဘာလိုလိုနဲ့နော်…..မော်နီကာ ဖားအံနဲ့ မော်လမြိုင် သွားချင်ရင်လည်း လေးချစ် အမြန် ပို့ပေးမယ်လေ ….”

“ အချိန် မရှိတော့ဘူး ထင်ပါတယ် …နောက်တခေါက်ကျရင် သွားတာပေါ့..လေးချစ်ရယ်….ဒါနဲ့ လေးချစ်က မော်နီကာ့ဆီ တကယ် လာလည်မှာလား…..”

“ မော်နီကာ ခေါ်ရင် လာမှာပေါ့…”

“ ခေါ်မှာ….”

“ ကျေးဇူးပါ..မော်နီကာ….”

“ မော်နီကာ ဒီက ပြန်သွားပြီးရင် လေးချစ် သတိရနေမှာလားဟင်…..”

“ ရမှာပေါ့….အမြဲ….”

“ တကယ်လား…”

“ အင်း..တကယ်ပေါ့..မော်နီကာကရော…..လေးချစ်ကို သတိရမှာလား……”

“ အင်း…ရမှာ….တခု မေးရအုံးမယ်…လေးချစ် မော်နီကာ့ကို လိုက်ပို့သလိုဘဲ တခြား ဧည့်သည် မိန်းမ တယောက်ကို ဒီလိုဘဲ လိုက်ပို့မှာလား….”

“ လေးချစ် ကား မောင်းချင်မှ မောင်းတော့မှာ….”

“ ဟင်..တကယ်လား….လေးချစ်က ဘာအလုပ် လုပ်မှာလဲဟင်…”

“ ဘာမှ မလုပ်တော့ဘူး….”

“ ဟင်..တကယ်…..”

“ ဟုတ်တယ်….”

“အလုပ်မလုပ်ဘဲ ဘယ်လိုနေ ဘယ်လိုစားမလဲ….ဦးချစ် အရင်က စုထားလို့လား…..ပိုက်ဆံတွေ…..”

“ ဟင့်အင်း….ဦးချစ် က ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ ..ဒီတော့ သေမှတော့ အလုပ် လုပ်စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့…”

“ ဟာ..ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ..လေးချစ်က ဘာလို့ သေရမှာလဲ..”

“ သေမှာ…မော်နီကာ မရှိတော့ရင် လေးချစ် သေမှာ….”

“ ဘာလို့….ဘာလို့လဲ……”

“ လေးချစ် အသဲတွေ တစစီ ကြေကွဲ ပျက်စီးပြီး သေမှာပေါ့..မော်နီကာ….မော်နီကာ့ကို လေးချစ် သိပ် ချစ်နေမိတယ်..မော်နီကာနဲ့ မခွဲချင်တော့ဘူး…..”

လေးချစ်က မော်နီကာ့လက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး တတွတ်တွတ် ပြောပါတယ် ။

အို..မော်နီကာ ကြားချင်နေတဲ့ စကားတွေကို လေးချစ် ပြောနေတာ….။

“ အို..လေးချစ်ရယ်…..”

လေးချစ် ရင်ခွင်ထဲကို မော်နီကာ ပြေးဝင်လိုက်ပါတယ် ။ လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လိုက်တယ် ။

“ အရမ်း ချစ်တာဘဲကွယ်…ကလေးရယ်…..”

“ မော်နီကာ့ကို လေးချစ် တကယ်ဘဲ အရမ်း ချစ်လားဟင် …”

“ အင်း..အရမ်းချစ်တာဘဲ ..သင့်တော်သလား မသင့်တော်ဘူးလား..ဖြစ်နိုင်မလား..မဖြစ်နိုင်ဘူးလား မသိဘူး ကွယ်..လေးချစ်..သိပ်ချစ်နေမိပြီ ….”

“ မော်နီကာ့ကိုရော လေးချစ်ကို မချစ်ဘူးလား လို့ မမေးဘူးလား …”

“ မေးချင်တာပေါ့ ..ဒါပေမယ့် မော်နီကာ ဘာပြန်ဖြေမလဲ ဆိုတာကိုတော့ လေးချစ် စိတ်ပူတာ အရမ်းဘဲ …”

မော်နီကာက လေးချစ် ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်ထားရင်း ရယ်တယ် ။

“ ဘာစိတ်ပူတာလဲ …မော်နီကာ ပြန်မချစ်မှာကိုလား …”

“ အင်း …မော်နီကာ ပြန်မချစ်ရင် လေးချစ် သေမှာဘဲ..”

“ လေးချစ်က သေစကားဘဲ ပြောနေတာဘဲ…အရင်က ကောင်မလေးတယောက် အတွက်နဲ့ အသံတွေ ကွဲကြေခဲ့ဘူးတယ်ဆို….လေးချစ် သေလို့လား …ခိခိ..သေလောက်အောင် ခံစားရတယ် လို့

ပြောပါ လေးချစ်ကလဲ..ဟိုမှာ ကြည့်..နေလုံးကြီး ပင်လယ်ပြင် အဆုံးမှာ ငု့တ်လျှိုးသွားနေပြီ……”

“ မော်နီကာ …”

“ ဟင်..လေးချစ် …”

“ လေးချစ်ကို ချစ်လား ပြော…”

“ ပြောဖို့ လိုသေးလို့လား လေးချစ်ရယ် …လေးချစ်ကိုလေ..မော်နီကာ အရမ်းကြီးကို ဖက်ထားနေတာဘဲဟာ….မချစ်ဘဲနဲ့ ဖက်ထားပါ့မလား..အခုလို…..”

“ လိုတယ်..ပြော..ပြော….”

မော်နီကာက ရယ်ဘဲ ရယ်နေတယ် ။ လေးချစ်ကို မော်နီကာ စချင်နေတယ် ။

“ ပြောမယ်..ပြောမယ်.. မပြောရင် တော်ကြာ ဂျာမန်မ နောက်ကို ပါသွားလိမ့်မယ်..တော်ကြာ မော်နီကာလည်း အသဲတွေ ကွဲကြေပြီး လဲကျ သေဆုံးသွားမှာ..လေးချစ်ရဲ့…..”

လေးချစ်က ရယ်တယ် ။

“ ဒီ ဂျာမန်မ က ပါလာပြန်ပြီ….”

“ ဟွန်း..နောက်ကို တခြား မိန်းမနဲ့ အဲလို အကြည်ဆိုက်နေတာ တွေ့ရင် လေးချစ်ကို မုန်းပစ်လိုက်မှာ…သိလား..”

“ ချစ်တယ် လို့ ပြောအုံးလေ …”

“ ဖြေးဖြေးပေါ့….လေးချစ်ရယ် ….လေးချစ်..မော်နီကာ..မော်နီကာ နဲ့ ခေါ်နေတာကြီးက တစိမ်း ဆန်လိုက်တာ …အဲလို မခေါ်နဲ့တော့….”

“ ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ……”

“ သိဘူးလေ …မော်နီကာ လို့တော့ မခေါ်နဲ့တော့….ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေကြပြီ မဟုတ်လား…..”

“ ဒါဆို….ဒါဆို……..အင်း…ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ ……ဟုတ်ပြီ…မော်နီကာက လေးချစ်လို့ ခေါ်သလို လေးချစ်ကလည်း မော်နီကာ့ကို “ ချစ်လေး ”

လို့ ခေါ်မယ်..ဖြစ်လား …..”

“ ချစ်လေး…အင်း..ကောင်းတယ်…ခေါ်…ခေါ်…….”

မော်နီကာနဲ့ လက်ချင်းတွဲပြီး ဟိုတယ်ဖက်ကို ပြန်လျှောက်ခဲ့ကြတယ် ။ သဲပြင်ပေါ်မှာ ဂဏန်းပေါက်စလေးတွေ ပြေးလွှားနေတာကို မော်နီကာက လေးချစ်ကို ပြတယ် ။ မှောင်လာပြီ ..။

“ ချစ်လေးရယ် ….ပျော်လိုက်တာ…ဒီနေ့ဟာ လေးချစ် ဘဝ အတွက် အပျော်ဆုံးနေ့ဘဲ ဖြစ်မယ် … ”

တယောက်ခါး တယောက် ဖက်ပြီး ဟိုတယ် ဝင်းထဲကို ဝင်ကြတယ် ။

“ လေးချစ် ….ချစ်လေးတို့ ဘယ်မှာ ဒင်နာ စားကြမလဲဟင် ….”

“ လေးချစ် စီစဉ်ထားတယ် …”

“ ဟယ်..ဟုတ်လား..ဘယ်မှာလဲ…”

“ နေ့လည်စာ စားခဲ့တဲ့ ဆိုင်လေးရဲ့ ဘေးက ဆိုင်မှာ…..”

“ ဘာတွေ အကြီးအကျယ်တွေ လုပ်ထားလဲ လေးချစ်ရယ်….အရမ်း စားလို့ ဖက်တီး ဖြစ်လာရင် လေးချစ်က မချစ်တော့ဘဲ နေလိမ့်မယ်ကွာ….”

“ ဖက်တီး ဖြစ်လဲ ချစ်မှာဘဲ ချစ်လေးရယ်….အရမ်း ချစ်တယ်ကွာ….လာ..လာ..ထမင်း သွားစားကြမယ် ….ချစ်လေးအတွက် စပယ်ရှယ်လ် ဒင်နာ

ကြိုမှာထားတယ်..”

လေးချစ်က မော်နီကာ့လက်ကို ဆွဲပြီး ထမင်းဆိုင်ကို ခေါ်သွားတယ် ။ ပင်လယ်စာ မျိုးစုံနဲ့ ၀ိုင်အကောင်းစားအနီရောင်နဲ့ လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို ညစာ ကျွေးတာ ။

ပင်လယ်ပုဇွန်ကြီးတွေ ..ငါးကြော် ငါးပေါင်း ..ပုဇွန်သုတ် ….စုံနေတာဘဲ ..။

“ ပျော်လား..မော်နီကာ …”

“ အရမ်း..အရမ်း ပျော်တယ် လေးချစ်ရယ် ….”

လေးချစ်က မော်နီကာ့ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ။

၀ိုင်တပုလင်းလဲပြောင်..မော်နီကာလည်း လေးချစ်နဲ့ လက်ချင်းတွဲလို့ ဟိုတယ်ကို ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ မော်နီကာက လေးချစ်ကို သူ့အခန်းဖက်

ကို ခေါ်သွားတယ် ။

“ တခုခု ထပ်သောက်အုံးမလား ….ချစ်လေး ….”

မော်နီကာက ရယ်ပြီး.“ .သောက်မယ်..လေးချစ်လဲ သောက်….”လို့ ပြောလို့ ၀ိုင်တပုလင်း ကို ဟိုတယ်ကနေ မှာလိုက်တယ် ။

ဖယောင်းတိုင်လေးဘဲ ထွန်းပြီး မော်နီကာနဲ့ လေးချစ် ဆက်သောက်ကြတယ် ။ လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို ဖက်ထားရင်း

စနမ်းလိုက်တော့ မော်နီကာက “ ဆီးဖု တွေ စားထားတယ်လေးချစ်..ချစ်လေး..သွားတိုက် မျက်နှာသစ်လိုက်အုံးမယ် …လေးချစ်လည်း သွား

သွားတိုက်မျက်နှာသစ် …” လို့ ပြောပြီး ရေချိုးခန်းဆီကို ထသွားပါတယ် ။

ဒီညတော့ ချစ်လေးနဲ့ လေးချစ် ဘာတွေ ဖြစ်လာအုံးမလဲ ..။

“ Sea Food စားထားတာ ဆပ်ပြာနဲ့ အထပ်ထပ် ဆေးတာတောင် အနံ့က ရှိနေသေးတယ် ….”

မော်နီကာက သူ့လက်တွေကို သူ ပြန်ရှူကြည့်ရင်း ပြောရင်း ရေချ ုိးခန်းထဲက ထွက်လာတယ် ။ လေးချစ် ကို “ လေးချစ်ကော ဆေးပြီးပြီလား …” လို့ ရယ်ပြီး မေးလိုက်တယ် ။ လေးချစ်က “ ရေပါ

ချိ ုးလိုက်တယ်..” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။

ညဝတ်အကျ ႌပါးလေးနဲ့ မော်နီကာ အရမ်း လှနေတယ် ။ အကျ ႌအောက်မှာ ဘာမှ ခံမဝတ်ထားဘူး ဆိုတာ မော်နီကာ့ ရင်စိုင်တွေ တချက်တချက် လှုပ်သွားတာကြောင့် လေးချစ်က သိနေတယ် ။

“ ဟိတ်..ဘာကြည့်တာလဲ…”

“ အရမ်းလှလို့..”

“ အမ်..လှပါဘူး …” လို့ ပြန်ပြောပေမယ့် မော်နီကာလည်း သူမကို လှတယ်ပြောလို့ ကျေနပ် သဘောကျနေတဲ့ ပုံ ရှိတယ် ။

“ လေးချစ် ….မော်နီကာ့ကို တကယ် ချစ်တာလား…”

“ဘာလဲ..ချစ်လေးက လေးချစ် အချစ်ကို မယုံဘူးလား ….”

“ ယုံပါတယ်..မော်နီကာ ပြောချင်တာက လေးချစ် တကယ် ချစ်ရင် မော်နီကာ့ကို တနေ့ လက်ထပ်ယူမှာလား …”

“ အင်း..ယူမှာ….ချစ်လေးကရော လေးချစ်ကို လက်ထပ်…”

“ လေးချစ်..မော်နီကာနဲ့ ဟိုမှာ လိုက်နေနိုင်မလားဟင် ….”

“ လေးချစ်က ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ဟိုမှာ ဘာအလုပ်လုပ်နိုင်မလဲ…”

“ မလုပ်နဲ့ လုပ်စရာ မလိုဘူး..လေးချစ် လုပ်ရမှာက မော်နီကာ့ကို ထမင်းဟင်းချက်ကျွေး…အင်း..ပြီးတော့ ကားမောင်းပြီး အလုပ်ကို လိုက်ပို့ …အင်း..ပြီးတော့ မော်နီကာ့ကို ဂရုစိုက်…ဒါဘဲ….

အလုပ်က မော်နီကာ ဘဲ လုပ်မယ်လေ..ဘယ်လိုလဲ…”

နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေက တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေတာကို ငေးကြည့်ပြီး ချစ်တဲ့ စိတ်တွေက တဖွားဖွား ပေါ်နေတယ် ။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မော်နီကာ့ကို ဖက်ပွေ့ပြီး နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို

ငုံပြီး စုတ်နမ်းမိလိုက်တယ် ။ မော်နီကာက ပထမတော့ သူ စုတ်တာကိုဘဲ ခံနေပြီး ခဏကြာတော့ သူ့ပုခုံးကို ပြန်ဆွဲဖက်လာပြီး တုံ့ပြန်တဲ့ အနမ်းတွေ ပေးလာတယ် ။ မော်နီကာ့ကို ဖက်ထားတဲ့

လက်တွေက ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်နေမိတယ် ။

နှုတ်ခမ်းချင်း ကွာသွားတဲ့ အချိန်မှာ သူက အလောတကြီးနဲ့..“ လေးချစ်ကို ချစ်လား….” လို့ မေးမိတယ် ။ မော်နီကာက မျက်လုံး လှလှလေးတွေနဲ့ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး မပြုံးမရယ်ဘဲ..“ အ

ရမ်းချစ်တယ်..သိလား..သူ့ကို လုံးဝ မခွဲချင်တော့ဘူး….” လို့ ပြောတယ် ။

“ မခွဲချင်ရင် မခွဲနဲ့လေ..မနက်ဖန် မနက် သွားလက်ထပ်လိုက်ကြမလား..”

“ ထပ်ချင်တာပေါ့…”

“ ထပ်ချင်ရင် ထပ်လိုက်ကြမယ်လေ..လာ..အခုဘဲ..”

သူက ပြုံးစိစိနဲ့ မော်နီကာ့ကို ဆိုဖါပေါ် တွန်းလှဲမယ်ံ အိုက်တင် လုပ်လိုက်လို့ မော်နီကာက..“ဟယ်ကြည့်စမ်း..လေးချစ် ကဲလိုက်တာ…” လို့ ရယ်ပြီး ပြောရင်း သူ့ကို တွန်းပစ်တယ် ။

“ လူချင် ထပ်မယ် မပြောပါဘူးလေးချစ်ရယ်..လက်ထပ်မယ်ဘဲ ပြောတာ မကဲနဲ့…”

“ အရမ်းချစ်ရင် ကဲချင်လာတာဘဲ..”

“ အံမယ်..မေတ္တာသန့်သန့်လေး နဲ့ ချစ်တာ မဟုတ်ဖူးလား . . .”

“ မေတ္တာလည်း သန့်တယ်…ဟိုဒင်းလဲ ဖြစ်ချင်တယ် ….”

“ ဘာဟိုဒင်းလဲ ကြည့်စမ်း..အစကတော့ မခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်ကြီး လိုလိုနဲ့ ဟင်း….”

“ ဟိုဒင်း ဆိုတာ နမ်းချင်တယ် လို့ ပြောတာ..ခုနကလို ….”

“ မော်နီကာလည်း နမ်းချင်တယ် ….”

ပြောပြောဆိုဆို မော်နီကာက သူ့နှုတ်ခမ်းကို စပြီး ထိကပ် စုတ်နမ်းလို့ သူကလည်း ပြန်စုတ်ရင်း အနမ်းတွေ ပြန်စကြပြန်ရော ..။ နမ်းနေတဲ့အချိန် သူ့ဖွားဖက်တော်က တအား တင်းမာထောင်ထလာတယ် ။ မော်နီကာ့ခါးကို ဖက်ထားတဲ့ လက်က ကားစွင့်နေတဲ့ တင်ပါးတွေအပေါ်ကို ရောက်သွားပြီး အသာလေး ပွတ်နေမိတယ် ။

“ ချစ်တယ်….လေးချစ်ရယ်…”

“ လေးချစ်လည်း အရမ်းချစ်တယ် ….”

မိပိုးကို ဖျတ်ကနဲ သတိရလိုက်မိတယ် ။ မိပိုးတယောက် ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့် ။

မော်နီကာ့လည်တိုင်တလျောက် လိုက်နမ်းနေမိရင်း လက်တွေကလည်း တင်ပါးအိအိတွေကို ကိုင်ဆုပ်မိတယ် ။

“ လေးချစ်က သိပ်နမ်းတတ်တာဘဲ..ဟင်း…”

မော်နီကာက တိုးတိုးလေး ညည်းတယ် ။

စစချင်း ချစ်သူ ဖြစ်ကြတဲ့ နေ့မှာ အဆုံးစွန်အထိ ချစ်ပစ်လိုက်လို့ ကောင်းပါ့မလားလို့ တွေးမိပြန်တော့ အနမ်းတွေလောက်နဲ့ဘဲ ရပ်လိုက်မလို့ ထိန်းချ ုပ်လိုက်တဲ့အချိန် မော်နီကာက သူ့ပေါင်တန်တဖက်ကို လာပွတ်သပ်တော့ စိတ်ရိုင်းတွေက တမဟုတ်ချင်း ထကြွလာရပြန်တယ် ။ မော်နီကာက သူ့နားနားကို နှုတ်ခမ်းလေး ကပ်ပြီး တိုးတိုးကလေး ..“ မော်နီကာ လေးချစ်ကို တအား ချစ်တယ်ကွာ…လေးချစ် နဲ့ ဒီည အိပ်မယ်…” လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။ မော်နီကာ့လက်က ပေါင်ရင်းနားမှာ ပွတ်သပ်နေတော့ ပေါင်လည်က ဖွားဖက်တော်ဆီကို သွားဖို့ မဝံ့မရဲများ ဖြစ်နေသလား လို့ ထင်မိလိုက်တော့ သူ့လက်နဲ့ မော်နီကာ့လက်ကလေးကို ဆွဲယူပြီး ထောင်ထနေတဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီး အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်တယ် ။ သူထင်မိတဲ့ အတိုင်းဘဲ မော်နီကာလည်း ဖွားဖက်တော်အပေါ်ကိုလည်း သူ့လက်ရောက်ရော ဖွားဖက်တော်ကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်တော့တာဘဲ ။
ပွင့်လင်းကုန်ကြပြီမို့ သူလည်း မော်နီကာ့ ညဝတ်အကျ ႌကို ခါးစည်းကြိုး ဖြေဖြုတ်လို့ ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ် ။ ရင်သားဖြူဖြူဝင်းဝင်းတွေက တအား လှတာဘဲ ။ နို့သီးနီနီလေးတွေကို လှလွန်းလို့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ တို့ထိကြည့်မိရတယ် ။

“ လှလိုက်တာ မော်နီကာရယ် …” မော်နီကာက တိုးတိုးလေး ရယ်လိုက်ပြီး “ ချစ်လေးလို့ ခေါ်မယ်ဆို ” လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုလည်း ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ် ။

“ အိုး…ကြီးလိုက်တာ…”

ကိုယ်က သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကို လှလွန်းလို့ ကိုင်ထိကြည့်နေမိသလို ချစ်လေးကလည်း ဖွားဖက်တော်ကြီးကို တအံ့တသြ ဖြစ်နေတယ် ။ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ကြည့်နေတယ်။

ဖွားဖက်တော်ထိပ်က အပေါက်လေးကလည်း အရည်ကြည်လေးတွေ စို့နေတယ် ။ “ ချစ်လေးကို နမ်းလို့ ရမလားဟင်..” လို့ ရင်စိုင်တင်းတင်းကော့ကော့လေးတွေကို

ပွတ်သပ်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်တော့..“ လေးချစ်ရယ် …ခွင့်တောင်းစရာ မလိုပါဘူး..မော်နီကာ့တကိုယ်လုံးက လေးချစ်အတွက်..လေးချစ် ကြိုက်သလို နမ်း…” လို့ ပြောပါတယ်

။ နို့သီးခေါင်းမာမာလေးတဖက်ကို အသာ နမ်းလိုက်မိတယ် ။

မော်နီကာရဲ့ နှုတ်ဖျားက အင်….ဆိုတဲ့ အသံလေး တိုးတိုးကလေး ထွက်လာတယ် ။

နို့သီးခေါင်းလေးတွေ က တင်းမာ ထောင်ထနေတယ် ။ တဖက်ပြီးတော့ တဖက် ..ဖွဖွလေး လျာထိပ်နဲ့ ရစ်ဝိုင်းတို့ထိပေးနေမိတယ် ။ မောနီကာ့မျက်လုံးလေးတွေ စုံမှိတ်ပြီး သူလုပ်သမျှကို ခံနေတယ် ။

မော်နီကာ့လက်တဖက်ကတော့ သူ့ဖွားဖက်တော်ကို အားမလို အားမရ ဖျစ်ညှစ်နေတယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကို ငုံစို့လိုက်တဲ့အချိန် နောက်နို့တဖက်က နို့သီးခေါင်းလေးကို သူ လက်မနဲ့

လက်ညှိုးသုံးပြီး ချေပေးနေတယ် ။

“ အား…ဟင်း..ဟင်း…….အင်း……ဟင်….”

မော်နီက ညည်းငြူရင်း သူ့ဖွားဖက်တော် ခေါင်းပိုင်းကို ဆွဲဆွဲညှစ်နေတယ် ။ မော်နီကာ့နို့နှစ်လုံးကို အားရအောင် နယ်ဆုပ် နမ်းယက်စို့ပြီးတော့ သူ့အနမ်းတွေက အောက်ဖက်နေရာတွေကို

တရွေ့ရွေ့နဲ့ ဆင်းလာတယ် ။ ဖုံးကာနေတဲ့ ညဝတ်အကျ ႌပါးကို ဖယ်ပစ်လိုက်တော့ ပေါင်တန်လှလှကြီးတွေနဲ့ အမွှေးရေးရေးလေး ဖုံးနေတဲ့ ဆီးစပ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ လေးချစ် ..ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်….”

“ နမ်းမလို့…..”

“ အဲ့နေရာကို နမ်းမလို့လား..မော်နီကာ ရှက်တယ်…”

“ မရှက်နဲ့…ပြီးရင် မော်နီကာ့ကိုလည်း နမ်းခိုင်းအုံးမှာ…..”

“ အို..လေးချစ်…ရှက်တယ်ကွာ…”

ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားလိုက်လို့ မော်နီကာက ခေါင်းလေးကို တဖက်ကို စောင်းငဲ့လိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် . ။ သူက ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို လိုက်နမ်းနေတယ် ။ ပြီးတော့ အောက်ဖက်ကို ထပ်လျောဆင်းလာပြီး အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းကြီးကို စုန်ချီ ဆန်ချီ လျာကြီးနဲ့ ယက်ပါတော့တယ် ။

“ အင့်ဟင့်..လေးချစ်..ဟင့်…အို့……အာ့…အာ့……ဟင်း….”

မော်နီကာက သူ့ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ မော်နီကာ့ အင်္ဂါစပ်က ဘာအနံ့အသက်မှ မရှိဘူး ။ စိတ်ကြိုက် ကို ယက်ပေးမိတော့တာဘဲ ။

“ လေးချစ်…ရယ်..မော်နီကာ့ကို အရမ်း ချစ်တာဘဲလား …”

သူက အင်္ဂါစပ်ကြီးတင်မက ကပ်ရက် ရှိနေတဲ့ ခရေပွင့်နီညိုညိ်ုလေးကိုပါ ဖိဖိယက်ပစ်လိုက်လို့ မော်နီကာက တိုးတိုးလေး ညည်းရင်း ပြောလိုက်ပါတယ် ။

မော်နီကာ့အရသာဖူးလေးကို သူ လျာနဲ့ ယက်လိုက် လျာထိပ်နဲ့ တို့ထိပေးလိုက် လုပ်ပေးနေတော့ မော်နီကာ တကိုယ်လုံး တုန်ခါပြီး….“ အရမ်း

အနေရခက်နေပြီ..လေးချစ်ရယ်….တော်..တော်ပြီကွာ…” လို့ သူ့ကို တားပါတယ် ။ ဘာဂျာမှုတ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး ဟိုဒင်းကို ဟိုဟာထဲ ထည့်စေချင်နေပြီ ဆိုတာကို သူ နားလည်

သဘောပေါက်တယ် ။ သူ့ဖွားဖက်တော်ကလည်း တအားကို တင်းလွန်းတောင်လွန်းနေတယ် ။ မော်နီကာ့ကိုယ်ပေါ်ကို သူ လက်ထောက်ပြီး ခွကာ နေရာ ယူလိုက်တော့ သူ့ဖွားဖက်တော်က မော်

နီကာ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်နားကို ထိုးထောက်မိနေတယ် ။ တင်းမာဖီးထနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ တလုံးကို စို့ တလုံးကို ကိုင်ရင်း ဖွားဖက်တော်ကို ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ။

“ အို့…လေးချစ်ရယ်….”

နူးည့ံစိုအိနေတဲ့ လှိုဏ်ခေါင်းထဲကို သူ့ထိပ်ပိုင်း တိုးဝင်သွားတဲ့အချိန် အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာတောင် တင်းကြပ်စီးပိုင်တဲ့ အတွေ့ထူးကို ခံစားလိုက်ရတယ် ။ မော်နီကာက “ အိုး..လေးချစ်ရယ်…” လို့

ညည်းရင်း သူ့လက်မောင်းတွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ် ။

မော်နီကာရဲ့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားလို့ တချက်ချင်း မှန်မှန် အသွင်းအထုတ် လုပ်နေတာကို ရပ်ဆိုင်းမိသွားပြီး..“ နာလားဟင်..ချစ်လေး …” လို့ မေးလိုက်မိတယ် ။ မော်နီကာက မျက်လုံးတွေကို မဖွင့်ဘဲ
“ ဟင့်အင်း…ရတယ်..ရတယ်…” လို့ တိုးတိုးလေး ပြန်ဖြေတယ် ။

ရပ်လိုက်တာကို မကြိုက်တဲ့သဘောရှိတယ် ။ သူ့လိင်တန်ကလည်း ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း မော်နီကာ့နှုတ်ခမ်းသားတွေကို အတွင်းထဲကို ဆွဲယူသွင်းသွားသလို ပြန်ထုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာလည်း အတူတူ ပြန်ခေါ်ခဲ့နေတယ် ။ မော်နီကာလည်း အရည်ရွှဲတာကြောင့် သူ့လိင်တန် တုတ်ပေမယ့် အဝင်အထွက် ညက်ညောနေလို့ ခံနိုင်ပုံရတယ် ။

နို့သီးမာမာလေးတွေကိုလည်း စို့စို့ပေးတာလည်း မော်နီကာ ကြိုက်ပုံရတယ် ။ ဖင်တုံးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ထိုးဆောင့်တာကိုလည်း ကြိုက်ပုံရတယ် ။ အရှိန်ရလာတော့ ဆောင့်အားကို တိုးလိုက်မိတယ် ။ တအင့်အင့် အသံထွက်လာလို့..“ အိုကေရဲ့လားချစ်လေး..” လို့ သူမေးမိတယ် ။

“ အင်း ..အင်း…” လို့ဘဲ မျက်လုံးတွေ ပိတ်ရက်နဲ့ ဖြေပြီး အောက်ကနေ ကော့ပေးလာတာ တွေ့ရတော့
မော်နီကာလည်း ကောင်းနေပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်တယ် ။ သူ့လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ မော်နီကာ့လက်တွေက လက်သဲတွေက လက်မောင်းသားထဲကို စူးဝင်နေကြတယ် ။

“ မြန်မယ်နော် ..” လို့ သူပြောရင်း သွက်သွက်ဆောင့်ထည့်ပေးတော့ မော်နီကာလဲ အောက်ကနေ ပြန်
ပင့်ကော့ပေးလာတယ် ။ လမ်းဆုံးကို ရောက်အောင် သူရော မော်နီကာပါ ကြိုးစားကြပြီ ။ သူ့နဖူးကချွေးတွေ စီးကျလာသလို ကျောပြင်မှာလည်း ချွေးတွေ စိုရွှဲနေတယ် ။ အဝင်အထွက် နေရာက ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ်
နဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတယ် ။ စီးကြပ်တဲ့ မော်နီကာ့အထိအတွေ့ကြောင့် သူလည်း မကြာခင် ပြီးတော့မယ် ဆိုတာ သိနေတယ် ။ မော်နီကာ့ကိုလည်းပြီးစေချင်တယ် ။

မကြာခင်ဘဲ မော်နီကာ့ပါးစပ်က “ အင်ဟင်အင်ဟင်….” နဲ့ အသံတွေ မပီမသ ထွက်လာပြီး တဆတ်
ဆတ် တုန်လာတယ် ။ ကော့ပျံလာတယ် ။ “ အို..အို…..အို…အို….လေးချစ်ရယ်…..အို….အာဟာ…အာဟာ
အိုး…ဟင်း…..အမလေး…….” ဆိုပြီး ဆက်တိုက် ညည်းတွားရင်း မော်နီကာ သူ့ကျောပြင်ကို တအားကြီး
ဖက်လိုက်တယ် ..။

မော်နီကာ “ ပြီး ”သွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ် ..။ ဆောင့်ချက်တွေကိုတော့ မလျှော့်လိုက်ဘဲ ဆက်
ပြီး ဒလစပ် ဆောင့်ပေးနေတယ် ။ မော်နီကာ့ ပါးစပ်က “သိပ်ကောင်း သွားတယ်…လေးချစ်ရယ်….
ကောင်းလိုက်တာ…..မော်နီကာ လင်လိုချင်သွားပြီ…အရမ်းကောင်းတဲ့ အရသာပါလား…လေးချစ်ရယ် ….
လေးချစ်က သိပ် လိုး..အဲလေ..သိပ်ချစ်တတ်တာဘဲ…..” လို့ တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေတဲ့အချိန် သူလည်း ဆက်တိုက်ဆောင့်ထည့်နေလို့ တအားကောင်းတက်လာပြီး တကိုယ်လုံး ကျင်တုန်သွားရတဲ့
အချိန် သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ မော်နီကာ့စောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းလွှတ်မိလိုက်ပြီ ။
“ အားးး…..အင်…….အင်…….အင်…”

ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာထူးကြောင့် ပါးစပ်က အသံတွေ ထွက်သွားမိရတယ် ။ မော်နီကာက သူ့ကို တ
အားဖက်ထားဆဲဘဲ ။

“ ချစ်လိုက်တာ လေးချစ်ရယ်….လေးချစ်ကို ကိုကို လို့ ခေါ်ချင်တယ် …. ”

မော်နီကာက ပထမဆုံး အကြိမ် အချစ်ပွဲကလေး နွှဲပြီး ဒုတိယအကြိမ် ပြန်စဖို့ လုပ်တဲ့အခါ သူ့ပိပိလေး
နာကျင်ကျိန်းစပ်နေတယ် လို့ ပြောပေမယ့် တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ပွေ့ကြ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကြ
နမ်းစုတ်ကြပြီးတဲ့နောက် ဒုတိယအကြိမ် ထပ်ပြီး နွှဲဖြစ်သွားတယ် ။

ပထမဆုံး အကြိမ်တုံးက နဲနဲ ရှက်တာလေးတွေ ရှိသေးပေမယ့် ဒုတိယအကြိမ်မှာ မော်နီကာလဲ လေးချစ်
ရဲ့ သင်ပြချက်တွေနဲ့ ပိုပြီး အဆင်ပြေလာတယ် ။ လေးချစ်ကလည်း မော်နီကာ စိတ်ပါလာအောင် စိတ်တွေ ထကြွလာအောင် အရမ်း လုပ်တတ်တာဘဲ ။ အနှူးအဆွတော်တော် တော်တဲ့ လေးချစ် ။

မော်နီကာလည်း ချစ်သူလည်းရ ဟန်းနီးမွန်းလဲ တခါထဲ ထွက်လိုက်ရသလို ဖြစ်သွားတယ် ။
တချီပြီးတချီ လုပ်လိုက် နားလိုက်နဲ့ မနက်အာရုဏ်တက်ခါနီးမှာ နှစ်ယောက်လုံး မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်
သွားကြတယ် ။

ဇိမ်ကျလိုက်ကြတာ တော်တော်ကြီး နေမြင့်မှ နိုးကြတယ် . .။မော်နီကာလည်း နို့အစို့ခံလိုက်ရလို့ နိုး
လာတာ ။ ကြည့်လိုက်တော့ လေးချစ်ရယ်…မော်နီကာ့ နို့သီးတဖက်ကို စို့နေတယ် ။
အင်းဟင်..ကဲလိုက်တာ…ဟင်းဟင်း……။

နို့သီးခေါင်းလေးကို လျာနဲ့ ၀ိုက်နေတယ် ။ ထိုးးနဲ့ ဆွနေတယ် ။ ပြီးတော့ စုတ်ပြန်ရော…။ သူ့နောက်လက်တဖက်ကလည်း မော်နီကာ့ပေါင်ကြားထဲရောက်နေတယ် ။ ပိပိကို လက်ဝါးကြီး နဲ့
အုပ်ထားတယ် ။ မော်နီကာ ကြက်သီး ဖျန်းကနဲ ထပြီး သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ ဖွလိုက်မိတယ် ။

“ ကဲတယ်ကွာ….မဝသေးဘူးလား …”

သူက နို့စို့နေရာက ပါးစပ်ခွာလိုက်ပြီး…“ မဝဘူး…အရမ်းချစ်တယ်ကွာ….အမြဲ နမ်းနေချင်တာဘဲ…”လို့
ပြောလိုက်ပြီး နို့ဆက် မစို့တော့ဘဲ သူ့ကိုယ်ကြီးကို လျောကနဲ မော်နီကာ့ကိုယ်အောက်ဖက်ကို ဆင်း
ချသွားတယ် ။ ပိပိကို အုပ်ထားတဲ့ လက်ဝါးကြီး လှုပ်လာတယ် ။ ပိပိအကြောင်းကို ပွတ်နေတယ် ။ သူ့
ခေါင်းကလည်း မော်နီကာ့ပေါင်ကြားထဲရောက်နေတယ် ။ သူ့အသက်ရှူထုတ်လိုက်တဲ့ လေတွေက ပိပိကို လာရိုက်ခတ်တယ် ။ မော်နီကာလည်း စိတ်တွေ ပြန်ထလာရပြန်ပြီကွာ …။

လေးချစ်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက မော်နီကာ့ပိပိကို ဖွဖွလေး ညင်ညင်သာသာနဲ့ကိုင်နေတယ် ။ ပွတ်နေ
တယ် ။ မော်နီကာ့ပိပိက အရည်တွေ စိမ့်ယိုထွက်လာရပြန်ပြီ ။
လေးချစ်ရယ် …သူ…အရမ်းကဲတာဘဲ…..။

မော်နီကာ တိုးတိုးလေး ညည်းမိရတယ် ။ အဲဒီအချိန်မှာ လေးချစ် ပိပိကို နမ်းလိုက်တယ် ။
အို …
လေးချစ် ရဲ့ လျာပြားကြီးနဲ့ ယက်ပေးတာတွေကို မော်နီကာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံမိရပြန်ပြီ ။
မော်နီကာ့ရသာဖူးစိလေးကို လျာနဲ့ ကစားပေးပြန်တယ် ။ ဒီလို ကစားပေးတိုင်း မော်နီကာ တအား
ခံချင်လာတယ် ။ သူ့ဒုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ထိုးဆောင့်တာကို ခံချင်လာတာ ။ ဟိုးအထဲထဲက လှိုက်လှိုက်
ပြီး ယားလာတယ် ။

တညလုံး ချစ်တလင်းတွေ အကြိမ်ကြိမ် ခေါ်ပြီးခဲ့ကြပေမယ့်လည်း..လေးချစ်ရယ်…ချစ်လေး..ယားလှပြီ…
လိုးပေးပါတော့လို့တော့ ပါးစပ်က မပြောထွက်သေးဘူး ။

ဒါပေမယ့် အကဲခတ်တတ်တဲ့ ပါးနပ်တဲ့ လေးချစ်က သိတယ်….မော်နီကာ ဘာလိုနေပြီလဲ ဆိုတာ သူ
သိတယ်….ကျွမ်းတယ်…မော်နီကာ့ကို မှုတ်ပေးတာ ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး မော်နီကာ့ပေါင်ကြားမှာ သူ နေရာဝင်ယူလိုက်တယ် ။ သူ…သူ…လိုးပေးတော့မယ် …. ။

မနက်ခင်း အချစ်တလင်းကလည်း တော်တော့်ကို ပီပြင်တယ် ။ အသက်ကြီးပေမယ့်လဲ လေးချစ် ဆွဲနိုင်
တုံးဘဲ….မော်နီကာ့ကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးတယ် ။ မော်နီကာ ပြီးပြီးတော့မှ သူ ပြီးတယ် ။ မော်နီကာ့ကို
ကောင်းစေချင်တဲ့ လေးချစ်ကို မော်နီကာ အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ် ။

အချစ်လွန်ပြီးကြတဲ့အချိန် လေးချစ် ခဏနော် ဆိုပြီး ထသွားတယ် ။
Breakfast in Bed…ဆိုပြီး သူ လင်ဘန်းတချပ်နဲ့ ကော်ဖီ..ပေါင်မုန့်မီးကင်..ကြက်ဥ ဆီပေါက်ကြော်…လိမ္မော်ရောင် ..သင်္ဘောသီးစိပ်လေးတွေ…ယူလာကျွေးတယ် ။ တကယ့်လူကြီး ။
လိုးလဲ လိုးတတ်တယ်..ကျွေးလည်း ကျွေးတတ်တယ် …သူ့ကို ချစ်လိုက်တာ….။

လေးချစ်ကို ဖက်လိုက်ပြီး သူ့ပါးတွေကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းပစ်လိုက်မိတယ် ။
ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ဘရိတ်ဖတ်စ် အတူတူ ထိုင်စားကြတယ် ။

“ ဒီကနေ မနက်ဖန် ပြန်ကြမှာ မဟုတ်လား…”
လေးချစ်မေးလိုက်တော့ မော်နီကာလည်း ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီးရင် ကိုယ်နေတဲ့နေရာကို ပြန်ရတော့မှာကို သတိရသွားတယ် ။ လေးချစ်ရဲ့ ပုခုံးကို မျက်နှာအပ်ပြီး..“ လေးချစ်နဲ့ မခွဲချင်တော့ဘူးကွာ..ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင်..” လို့ ပြောမိတယ် ။ လေးချစ်ကလည်း “ လေးချစ်လဲ ဒီလိုပါဘဲ ချစ်လေးရယ်..ချစ်လေးနဲ့ ဘယ်ခွဲချင်ပါ့မလဲ …”

နေမပူခင် ကမ်းစပ်မှာ လမ်းလျှောက်ကြတယ် ။ လေးချစ်ရဲ့ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး စိုနေတဲ့ သဲပြင်မှာ ဖိနပ်မပါဘဲလမ်းလျှောက်ရတာ မော်နီကာ အရမ်းသဘောကျတယ် ။ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးနေ
တယ် ။ မြန်မာပြည်ကလည်း မပြန်ချင်တော့ဘူး ။ လေးချစ်နဲ့ဘဲ အတူတူ နေလိုက်ချင်တယ် ။

မော်နီကာ နဲ့ လေးချစ်လည်း ထပ်ပြီး အချစ်လွန်ကြတာ အခါခါဘဲ ။ မလုပ်ဘဲနဲ့ မနေနိုင်ဘူး ။ ဘိန်းစွဲသလို စွဲနေမိပြီ ။ တကယ့်ကိုဘဲ လုပ်ပြီးရင်း လုပ်ချင်ရင်း ။

ငွေဆောင်ကမ်းခြေကို မခွဲချင်ဘဲ ခွဲခဲ့ကြရတယ် ။ လေးချစ်က နောက်တခါ မော်နီကာ မြန်မာပြည်ကို လာရင် ငပလီကမ်းခြေကိုလည်း ခေါ်သွားမယ် လို့ ပြောတယ် ။ မော်နီကာ နဲ့ ချစ်မိပြီမို့ အရင်လို တက်စီကား မောင်းတာလောက်နဲ့ တင်းတိမ်မနေတော့ဘဲ ငွေများများ ဝင်မယ့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်း တခုခုကို လုပ်တော့မယ် လို့ ပြောတယ် ။ “ သိပ်လဲ အပင်ပန်း မခံပါနဲ့ ကိုရယ်..မော်နီကာ အလုပ်လုပ်နေတာဘဲ..နောက်ပြီးတော့ ကို့ ကို ဟိုကို လာစေချင်သေးတယ်.. ကိုနဲ့ လျှောက်လည်ချင်သေးတယ်..ပျော်ချင်သေးတယ် ….” လို့ သူ့ကို ပြောမိတယ် ။

ရန်ကုန် ပြန်ရောက်တော့ နေခဲ့တဲ့ ဟိုတယ်လ်ကိုဘဲ ပြန်သွားတော့ လေးချစ်ကို မော်နီကာနဲ့ဘဲ ဟိုတယ်မှာ နေစေချင်လို့ ပြောတော့ လေးချစ်က သူ ကားဆွဲနေတဲ့ ဟိုတယ် ဖြစ်တာကြောင့် မသင့်တော်ပါဘူးလို့ ပြောတယ် ။ လေးချစ် မရှိဘဲ မော်နီကာ တယောက်ထဲ မအိပ်ချင်ပါဘူး ။ နှစ်ယောက်အတူတူ အိပ်တာ ငွေဆောင်မှာ အကျင့်ပါသွားပြီ ။ဟွန်း….ဆက်စ်လည်း မလုပ်ဘဲ မနေ
တတ်တော့ဘူး ။ ဒီက ပြန်သွားရင်လည်း လေးချစ်မပါဘဲ တယောက်ဘဲ ဘသခရီးဆက်ရအုံးမှာ ဆိုတာကို တွေးမိပြန်တော့ စိတ်တွေ မပျော်တော့ဘူး ။ သူ့ကို ဟိုကို လာဖို့ အမြန် လုပ်ရမယ် ။

ပုဂံညောင်ဦးက မန္တလေးနဲ့ ပြင်ဦးလွင်က ချောင်းသာငွေဆောင်က ဝယ်လာတဲ့ လက်ဆောင်တွေနဲ့ ယူအက်စ်က ပါလာတဲ့ လက်ဆောင်တွေကို ရန်ကုန်က ဆွေမျိ ုးတွေကို သွားပို့ဖို့ လေးချစ်ကို
ပြောတယ် ။ မိပိုးရဲ့ အမေ တို့ အိမ်လိပ်စာကိုလည်း လေးချစ်ကို ပြလိုက်ရော လေးချစ် မျက်နှာ အကြီးအကျယယ် ပျက်သွားသလိုဘဲ ။
“ ကို..နေမကောင်းဘူးလား ….ဘာဖြစ်လဲဟင်…..နေမကောင်းရင်လည်း နားလေ……”

မော်နီကာ ထင်တာက မော်နီကာနဲ့ သူနဲ့ ဆက်စ်လုပ်တာ အရမ်းများလွန်းလို့ သူ ခေါင်းမူးသွားသလားလို့ …။
သူက “ အင်း…..အိပ်ပျက်တာများလို့လားမသိဘူး…ချစ်လေး..နဲနဲ..မူးနောက်နောက်နဲ့…” လို့ ပြောတယ် ။ မော်နီကာလည်း “ ဒါဆိုရင် လေးချစ် ဒီမှာဘဲ နားနေလိုက်လေ..မော်နီကာ ဟိုတယ်က တက်စီတစီးနဲ့ ဆွေမျိ ုးတွေ အိမ်ကို လိုက်ပို့လိုက်မယ် …” လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တော့ သူ လက်ခံတယ် ။ သူ တကယ် နေမကောင်းသွားလို့ ဖြစ်မယ် ။

မိပိုးတို့ မိသားစုတွေကတော့ မော်နီကာ ကို အပြစ်တင်ကြတာပေါ့ ။ မြန်မာပြည် ရောက်လာတာကို မပြောဘဲ ပြန်ခါနီးကျမှ လာတွေ့လို့ ။ မော်နီကာလည်း ကိုယ် လုပ်ချင်တာတွေကို လုပ်လိုက်ရပြီးလို့ ဘာဘဲ အပြစ်တင်တင် တင်ကြပါစေလို့ အပြုံးမပျက်ပါဘူး ။ သူတို့နဲ့ ဆိုရင် အခုလို လေးချစ် ဆိုတဲ့ ချစ်သူကြီးကို ရခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ ။ သူတို့က မိပိုးအတွက် လူကြုံပစ္စည်းတွေ ထည့်ချင်ကြတယ် ။ မော်နီကာလည်း မိပိုးကို အရမ်းချစ်တယ် မဟုတ်လား ။ ပေါင်ပိုကြေး ကျချင် ကျပါစေ ဆိုပြီး သူတို့ ဘာပေးပေး ယူခဲ့လိုက်ပါတယ် ။ ဟိုတယ်က “ လစ်မိုဇင်း ဆားဗစ် ” က ငှားလာ
တဲ့ တက်စီကို မိပိုး အမေက ပြန်လွှတ်ပြီး မော်နီကာ သူတို့အိမ်က ပြန်တော့ မော်နီကာ့ ဟိုတယ်ကို သူတို့ ပြန်လိုက်ပို့ကြတယ် ။

မော်နီကာ့အခန်းကို လိုက်တက်ကြမလို့ လုပ်သေးတယ် ။ မော်နီကာလည်း လေးချစ် အိပ်ပြီး ကျန်ခဲ့တာမို့ သူတို့ကို အခန်းပေါ်ကို မခေါ်ချင်ဘူး ။ သူတို့ကို ဟိုတယ်က စားသောက်ဆိုင်ကနေ ကော်ဖီအကောင်းစားတွေနဲ့ ကိတ်မုန့်တွေ နဲ့ မော်နီကာက ဧည့်ခံလိုက်သေးတယ် ။ သူတို့ ပြန်သွားပြီး မော်နီကာ ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်တော့ တံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်တာ
နဲ့ ဗြုံးကနဲ ရုတ်တရက် လေးချစ်ကြီး မော်နီကာ့ကို တအားဖက်လိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့ အရမ်း လန့်သွားရတယ် ။

အို..လေးချစ် ဆိုးလိုက်တာ…ကဲလိုက်တာ…။ သူ..သူ..သူ….ကိုယ်တုံးလုံးကြီး …။ သူ့ဟိုဒင်းကြီးလဲ မတ်မတ်ထောင်လို့ …။

အမွှေးဖွားဖွား ကြားက လုံးပတ်တုတ်တုတ်မှာ အကြောကြီးတွေ ထင်းထင်းကြီးထောင်ထနေတဲ့ ထိပ်ဖူးဒစ်လုံးကားကားကြီးနဲ့ လေးချစ်ရဲ့ လက်နက်ကြီးကို မြင်လိုက်တာနဲ့ မော်နီကာရဲ့ စိတ်တွေ ဖရိုဖရဲဖြစ်ကုန်ရတယ် ။ ဒီလက်နက်ကြီးက မော်နီကာ့ပိပိထဲကို အကြိမ် တော်တော်များများ ရောက်ခဲ့ပြီးတဲ့ မော်နီကာ့ကို အရသာထူးတွေ ပေးခဲ့တာကြီး မဟုတ်လား ။

လေးချစ်က မော်နီကာ့ကို ဆွဲဖက်ပြီး မော်နီကာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ငုံဟတ်ပြီး စုတ်ယူနမ်းပါတော့တယ် ။ သူ..သူ..သိပ်လည်း နမ်းတတ်တဲ့ လူကြီး ..။ သူ့ကိုမော်နီကာ ပြန်ဖက်သိုင်း
ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန် စုတ်ယူနမ်းလိုက်တယ် ။ သူ့လက်နက်ကြီးက မော်နကာ့ ပေါင်တဖက်ကို ထိထောက်မိနေတယ် ။ မော်နီကာလည်း သူ့ဒုတ်ပူပူနွေးနွေးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ် ။ ဒါ
ကြီးကို စုတ်ပေးချင်စိတ်တွေလည်း ပေါ်လာတယ် ။ သူက မော်နီကာ့ကိုဘဲ အမြဲ ဟိုနေရာကို ယက်ယက်ပေးခဲ့တာ များပြီလေ ။

မော်နီကာ့လျာနဲ့ သူ့လျာ လုံးထွေးနေတယ် ။ စိတ်တွေက ကြွသထက်ကြွ..ပိပိလေးကလည်း ရွသထက်ရွ ..အရည်တွေက စိုရုံမက ပေါင်ခြံမှာတောင် စီးကျနေပြီ ထင်တာဘဲ ။ နှုတ်ခမ်းချင်းက တော်တော်နဲ့ ခွာလို့ မရဘူး ။ သူ့လက်တွေက မော်နီကာ့ ဖင်တုံးတွေကို ပွတ်လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်နေတယ် ။ သူကိုင်တာတွေကို မော်နီကာကလည်း အရမ်းသဘောကျတယ် ။
နှုတ်ခမ်းတွေ ကွာသွားတဲ့အချိန်မှာ မော်နီကာလည်း သူ့ကို လေသံလေးနဲ့ “ ကို့ကို စုတ်ပေးရမလားဟင်..”လို့ မေးမိတယ် ။ သူက ..“ အင်း….စုတ်ပေး..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တဲ့အချိန် မော်နီကာ
သူ့ရှေ့ကို ဒူးလေးထောက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်မိပါတယ် ။ သူ့အတန်ကြီးက အကြီးကြီးဘဲ။မော်နီကာ အတန်တုတ်ကြီးရဲ့ အရင်းပိုင်းကို ဘယ်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အရင်ဆုံး မော်နီကာ့ပါးတဖက်နဲ့
ထိပ်ဖူးကြီးကို ပွတ်လိုက်မိတယ် ။ အို..သူ့ထိပ်ဖူးက အပေါက်လေးထဲကနေ အရည်ပျစ်စီးစီးတွေ ထွက်နေတာမို့ ဒီအရည်တွေက မော်နီကာ့ပါးကို စိုပေကုန်တယ် ။ မော်နီကာလည်း ထိပ်ဖူးင်္ကြးကို ပါး
စပ်ထဲ ငုံလိုက်တယ် ။ ပါးစပ်ထဲ အပြည့်ဘဲ ။ ဖွဖွလေး စစုတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ လျာနဲ့ ယက်ကြည့်လိုက်တယ် ။ လေးချစ် ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေ ပိတ်သွားတာကို တွေ့ရတယ် ။

မော်နီကာက ကျုပ်ကို စုတ်ပေးရမလားလို့ မေးလိိုက်တော့ ကျုပ်လည်း “ အင်း..စုတ်ပေး..” လို့ ပြောလိုက်မိတယ် ။ ကျုပ်ရှေ့မှာ မော်နီကာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ကျုပ်ဒုတ်ကြီးကို ဖွဖွဖြေးဖြေးလေး စ စုတ်
ပေးနေပါပြီ ။ ကျ ုပ်လည်း မော်နီကာ့အခန်းမှာ အိပ်ကျန်ခဲ့ရင်း မော်နီကာက မိပိုး မိသားစုနဲ့ အမျိုးတွေ ဆိုတာ သိလိုက်ရချိန် ကျုပ်ဟန်မဆောင်နိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားရတာတွေကို ပြန်စဉ်းစားနေမိခဲ့တယ် ။
မော်နီကာနဲ့ မိပိုးတို့ ဆွေမျိ ုးတော်နေတာကလည်း ထူးထူးခြားခြား တိုက်ဆိုင်မှုကြီးဘဲ ။ ဘယ်လို တော်သလဲ ဆိုတာကို ကျုပ် မမေးမိဘူး ။ မမေးဖြစ်သေးဘူး ။

မော်နီကာ့သွားက ကျုပ် အတန်ထိပ်ကို ခြစ်မိလို့ ကျုပ် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ် ။ ကြည့်ရတာ ကျုပ်က သူ့ကို ယက်ယက်ပေးလို့ ပြန်ပြုစု တုန့်ပြန်ချင်လို့သာ မော်နီကာက စုတ်ပေးရမလား မေးခဲ့ပြီး စုတ်ပေးနေတာ ဖြစ်ပေမယ့် အရင်က စုတ်ဖူးဟန် မတူဘူး ။ ကျုပ်လည်း သွားနဲ့ မခြစ်မိအောင် သတိထားဖို့ ပြောပြလိုက်တယ် ။ သူ့လက်တဖက်ကိုလည်း ဆွဲယူပြီး ကျုပ်ရဲ့ လဥတွေကို ပွတ်ပေးခိုင်းလိုက်တယ် ။

မော်နီကာလည်း သူ့အမျိ ုးတွေ အိမ်ကို ထွက်သွားရော ကျုပ် ဆီးသွားချင်တာနဲ့ အိမ်သာခန်းထဲကို ဝင်သွားခဲ့တယ် ။ ရေချိ ုးကန်ဘေးက တန်းလေးမှာ မော်နီကာ့ပင်တီအဖြူလေးတထည် လှမ်းထားတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ပင်တီလေးကို လှမ်းယူလိုက်မိတဲ့အချိန် ကျုပ်စိတ်တွေ ထောင်းကနဲ ကြွတက်သွားရတယ် ။ ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း ပင်တီလေးကို နမ်းရှုကြည့်လိုက်မိတယ် ။ လျှော်ပြီး လှန်း
ထားတာမို့ ဘာကိုယ်နံ့မှ မရဘဲ ဆပ်ပြာနံ့ဘဲ သင်းနေတယ် ။ ကျ ုပ်ရချင်တာက ဒီ ဆပ်ပြာအနံ့ မှ မဟုတ်တာ ။

ကုတင်ဖက်ကို အမြန် ပြန်ထွက်ခဲ့ပြီး မော်နီကာ့ သေတ္တာတွေကို ဖွင့်ကြည့်မိတယ် ။ မျက်လုံးတွေရော လက်ကပါ ပင်တီ ဝတ်ပြီးသားများ ရှိလေမလား ရှာကြည့်မိတယ် ။ ဟော..တွေ့ပြီ …ဝတ်ပြီးသား ပင်တီနွမ်းကလေးတထည် ။ လုံးထွေးပြီး ထိုးထည့်ထားတာ ။ ကျ ုပ် နမ်းရှူလိုက်တယ် ။ မော်နီကာ့ အနံ့ ။ ပေါင်ကြားက အနံ့ ။ ရှူလိုက်တာနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ ဒုတ်က ထိုင်းကနဲ ထွားထောင် မာကျောလာတော့တာဘဲ ။ ဟင်း..ကျုပ် ဒုတ်ကို ကျုပ် ပွတ်ကစားနေမိတယ် ။ ကျုပ်လဲ အသက်ကြီးမှ တအားတွေ စိတ်တွေ လာနေတယ်။ ထန်နေတယ် ။

မော်နီကာ ပြန်လာလာချင်း ကျုပ် အပီလိုးပစ်မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကျုပ် အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပြီး ဒုတ်ကြီး မတ်လို့ စောင့်ဆိုင်းနေမိတယ် ။ မော်နီကာ့ဟိုတယ်ခန်းက ဟိုတယ်ရဲ့ မျက်နှာစာမှာမို့ ပိတ်ထားတဲ့ ခန်းစီးထူထူကြီး ကြားကနေ အောက်ကို ကြည့်နေမိတယ် ။ အချိန်တွေက ကြာလွန်းလှတယ် ။ မော်နီကာလည်း အခန်းထဲ ဝင်လာရော ကျုပ် သူ့ကို ပြေးဖက်ပြီး နမ်းစုတ်မိတယ်လေ ..။

မော်နီကာ ကျ ုပ်အတန်ကို တဆုံး ငုံလိုက်လို့ ကျုပ် အံ့သြသွားတယ် ။ ကျ ုပ်အတန်က တော်တော် ရှည်တာ ။ သူ ငုံနိုင်လို့ အံ့သြတာ ..။ တော်တော် ကြာကြာ စုတ်ပေးပြီးတော့ ကျ ုပ်လည်း လုပ်ချင်နေပြီ ။ သူ့ကို အစုတ်ရပ်လိုက်ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူ့အဝတ်တွေကို အခုမှ ကျုပ်ကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးမိတယ် ။ သူ့အဖုတ်ကို ကျ ုပ် ယက်ပေးဖို့ ပြင်တော့ မော်နီကာက “ ယက်နဲ့တော့..
နောက်မှ..ခု လိုချင်လှပြီ….လို့ လေသံလေးနဲ့ ကျ ုပ်ကို ပြောလိုက်တယ် ။ ဒီလို ပြောလိုက်တာက ကျုပ်ရဲ့ စိတ်တွေကို ထောင်းကနဲ ထကြွစေတယ် ။

ကျုပ်က မော်နီကာ့အဖုတ်ကို ယက်ရတာကို ရေရေလည်လည် ကြိုက်တာ..။ ငွေဆောင်မှာတုံးက ကျ ုပ် အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ယက်ပေးမိတယ် ။ ပက်လက် အိပ်ပေးနေတဲ့အချိန် ယက်ရုံမကဘူး..မော်နီကာ့ကို မှောက်ရက် ကုန်းခိုင်းပြီးလည်း ကျ ုပ် ယက်ပေးတယ် ။ အဖုတ်နဲ့ ကပ်ရက် ရှိနေတဲ့ ခရေပွင့်နီနီလေးကိုလည်း ကျုပ် လျာနဲ့ ဆွဆွပေးမိခဲ့တယ် ။ မော်နီကာက မော်နီကာ့ ဘဝမှာ အဲ့နေရာကို လျာနဲ့ ဆွခံရလိမ့်မယ်လို့ တခါမှ မထင်ထားခဲ့ဘူး….လေးချစ်ရယ်…ထူးခြားတဲ့ အတွေ့အကြုံ အထိအတွေ့တွေကို ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် လို့
ပြောခဲ့တယ် ။

အခုလည်း ကျုပ် သူ့အဖုတ်လှလှကြီးကို ယက်ချင်နေတာပါ ။ သူက လုပ်ချင်လှပြီ ဆိုလို့သာ မယက်တော့ဘဲ သူ့ကို ပေါင်ကားပြီး ကျုပ် ပစ္စည်းကြီးကို ထိုးနှစ်ထည့်လိုက်ရတယ် ။ နို့လှလှကြီးတွေကိုလည်း ကောင်းကောင်း ကိုင်ပေး စို့ပေးရတယ် ။

ဒီနေ့ မော်နီကာက အပြာကားတွေမှာ သူ တွေ့ဖူးသလို အပေါ်ကနေ လုပ်ကြည့်လို့ ရမလား လို့ ပြောလာလို့ မော်နီကာ့ကို ကျုပ်အပေါ်ကနေ တက်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ပုံစံအသစ် ကို မော်နီကာ သဘောကျနေတယ် ။ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ကျုပ် ဒုတ်အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးနေတဲ့ မော်နီကာ့ကို ကျုပ်ကလည်း အောက်ကနေ ပင့်ကော့ပြီး ထိုးပေးနေမိတယ်။ ကျုပ်တို့ တဝကြီး လုပ်ဖြစ်ကြတာ ။ သူ ပြန်ရဖို့ နီးနေပြီလေ ။ ဘားအံဖက်ကို မသွားဖြစ်တော့ဘူး ။ နေ့ရောညရော ကျုပ်တို့ အသားကုန် ကစ်ကြတာ…။ ကျုပ်တို့ စုံနေအောင်ဘဲ စမ်းကြတာ ..။ ကျုပ်ကတော့ ဒါတွေ အကုန် ကြုံပြီးခဲ့ပါပြီ ။ မော်နီကာ့အတွက်ကတော့ အသစ်အဆန်း အတွေ့အကြုံတွေပေါ့ဗျာ….။

ကျုပ်တို့ မစမ်းတာ တခုဘဲ ကျန်တယ် ။ မော်နီကာ့ ခရေပွင့်လေးကို လက်နဲ့ ပွတ်ပေး ဆွပေးတာက လွဲပြီး ရှေ့ဆက် မတိုးလိုက်ဘူး ။ တနေ့ အတူတူနေတော့မှဘဲ ခရေပွင့်လေးကို ဖွင့်တော့မယ် လို့ ကျ ုပ် ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ ။

မော်နီကာ သူ့အလုပ်က မိန်းမ ဘော့စ်တွေကို လက်ဆောင်ပေးဖို့ ကျောက်စိမ်းလေးတွေ ဗိုလ်ချ ုပ်စျေးမှာ ထွက် ဝယ်တာနဲ့ ဟိုတယ် အောက်က စားသောက်ဆိုင်မှာ အစားဆင်းစားတာက လွဲလို့
ကျ ုပ်နဲ့ မော်နီကာ အခန်းထဲမှာဘဲ ကုတင်ပေါ်မှာဘဲ အချိန်ကုန်တယ် ။
ဟိုတယ်က နဝရတ်တို့ ဝန်ထမ်းတွေလည်း ကျုပ်နဲ့ မော်နီကာ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားတာ သိကုန်ကြတယ် ။ ကျုပ်က မော်နီကာလို နိုင်ငံခြားက အချောစားလေးကို ရအောင် ပိုးနိုင်တယ် ဖန်နိုင်တယ် တယ်
တော်ပါလား ဆိုတာမျိ ုးတွေ ပြောကြတာပေါ့ ..။

လေယာဉ်ကွင်းကို ဆင်းခါနီးမှာ မော်နီကာက ကျုပ် ပစ္စည်းကို နောက် ပြန်မတွေ့ခင် အထိ ဘယ်လောက်ကြာကြာ ဝေးကွာနေရအုံးမလဲ မသိလို့ တဝ စုတ်ပါရစေအုံး ဆိုပြီး တောင်းစုတ်တယ် ။
အကြာကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ငြိမ်နေသေးတယ် ။ ဒီတခါတော့ ကျု ပ် ကောင်းတက်လာပြီး ပြီးခါနီး ဖြစ်လာလို့ ရပ်ခိုင်းတာ မရဘူး ။ ရပ်မပေးဘဲ ပိုပိုဖိ စုတ်ပေးတယ် ။ ကျ ုပ်
လဲ အားနာပေမယ့် တအားကောင်းလွန်းသွားပြီး သုတ်ရည်တွေ မော်နီကာ့ပါးစပ်ထဲ တထုတ်ထုတ် တစစ်စစ်နဲ့ အချက်ပေါင်း တော်တော် များများ ပန်းလွှတ် ထုတ်လိုက်မိရတယ် ။ မော်နီကာက ထွေးမထုတ်ဘဲ အကုန် မြိုချပစ်လိုက်တယ် ။

“ ကို..မော်နီကာ တယောက်ထဲ စုတ်ပေးမယ့် ဒီဟာကြီးကို ဘယ်မိန်းမကိုမှ ပေးမစုတ်နဲ့တော့နော် ….” လို့လည်း ပြောတယ် ။

လေယာဉ်ကွင်းကို လိုက်ပို့တော့ အရင်က ကျုပ်လက်အောက်မှာ လုပ်ဖူးခဲ့တဲ့ တပည့်လေးတွေကြောင့် မော်နီကာ့ကို အတွင်းခန်းအထိ ကျ ုပ် လိုက်ပို့နိုင်ခဲ့တယ် ။ မော်နီကာ လေယာဉ်ဆီကို ဝင်သွားတဲ့အထိ တယောက်နဲ့တယောက် လက်ချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး မကြာခင် ပြန်တွေ့ကြမယ် လို့ရယ်..သိပ် ချစ်ကြတယ် ဆိုတာရယ်တွေ အထပ်ထပ် ပြောခွင့်ရခဲ့တယ် ။

မော်နီကာ ပါသွားတဲ့ လေယာဉ်ကြီး ကောင်းကင်ယံမှာ ပျေက်ကွယ်သွားတဲ့အထိ ကျ ုပ် ရပ်ကြည့်နေခဲ့မိတယ် ။ မော်နီကာက သူ ဟိုရောက်တာနဲ့ ကျုပ်လာဖို့ ခေါ်စာ နဲ့ လေယာဉ်လက်မှတ် လုပ်မယ် လို့ အခါခါဘဲ ပြောသွားတယ် ။

ANAလေကြောင်းက လေယာဉ်ကြီးပေါ်မှာ လိုက်ပါသွားရတဲ့ မော်နီကာမှာလည်း လေးချစ်နဲ့ ခွဲခဲ့ရလို့ မျက်ရည်တွေ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေရတယ် ။
ချစ်တယ် လေးချစ်ရယ်….။ အရူးအမူး ချစ်တယ်…။
မော်နီကာ…အရမ်းချစ်နေတယ် …။
လေးချစ်နဲ့ တသက်လုံး အတူတူ နေချင်တယ် …။

လေးချစ်ရဲ့ အနမ်းတွေ အထိအတွေ့တွေကို သတိရနေသလို နောက်ဆုံး စုတ်ပေးခဲ့တဲ့ လေးချစ်ရဲ့ လက်နက်ကြီးကြောင့် ပါးစပ်တွေ ပူထူနေတုံးဘဲ ။ လေးချစ်ကို အမြန်လိုက်လာဖို့ လုပ်ရမယ် လေးချစ်ရေ ..။ လေးချစ်ကို စွဲသွားရပြီ …။

မကြာခင် ပြန်တွေ့ကြမယ် လေးချစ် …။

ပြီးပါပြီ

ZG

က္ေမာင္ခ်စ္
တက္စီေမာင္းသမား

        မနက္ဆို အေစာႀကီး နိုးေနသည္ ။ ဒီေန႔လဲ ႏွိုးစက္မလိုဘဲ ေစာေစာနိုး

သည္ ။ လမ္းတပတ္ေလ်ာက္ ကိုယ္လက္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီး လမ္းထိပ္က လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ မနက္တိုင္း ေသာက္ေနက် လဖက္ရည္ခ်ိဳေပါ့က်တခြက္ နဲ႔ ဖတ္ေနက် ဂ်ာနယ္ကို ၿမီးသည္ ။ အိမ္ျပန္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ကားထုတ္သည္ ။ ကားကို ဆီေရေလ အင္ဂ်င္ဝိုင္ အားလုံး စစ္သည္ ။ မနက္ အိမ္က မထြက္ခင္ သူအျမဲ ကားကို စစ္သည္ ။ ကားမွာ လိုတာေတြ သူျဖည့္သည္ ။ ကားကို ေဆးေၾကာသုတ္သင္သည္ ။ ဒီအခ်ိန္ စထြက္ရတာ သေဘာက်သည္ ။ လမ္းေတြ မပိတ္ဆို႔ေသးဘူး ။

မနက္ေစာေစာ ထ လမ္းေလၽွာက္တဲ့လူေတြ ..ေျပးတဲ့လူေတြကို လမ္းေဘးမွာ ေတြ႕ရသည္ ။ သူလည္း ဟိုတုံးက
ဒီလိုဘဲ မနက္ဆိုရင္ ထေျပးခဲ့ဘူးသည္ ။

ဟိုတယ္ကို ေရာက္ေတာ့ ဘယ္ကားမွ မေရာက္ေသးဘူး ။ ကားရပ္တဲ့ကြက္လပ္မွာ ကားကို ထိုးသည္ . ။ ဘယ္
ကားမွ မေရာက္ေသးဘူး ။ သူ အေစာဆုံး ။
သူမ်ားထက္ ၀ိရိယရွိတာကေတာ့မမွားပါဘူး ။

ေဟာ..ေျပာရင္းဆိုရင္း ..အလုပ္မ်ား ရၿပီလား မသိဘူး ..။
ဟိုတယ္ ေကာင္တာက ဝန္ထမ္းေကာင္မေလး သူ႔ကားရွိေနတဲ့ ကားရပ္တဲ့ကြက္လပ္ ဖက္ကို ေလ်ာက္
လာေနသည္ ။ သူေပါင္းသင္းထားတဲ့ ေကာင္မေလး ။

နဝရတ္ …တဲ့ ။ ခ်စ္စရာေလး ပါဘဲ ..။
ေက်ာလည္ေလာက္ အထိ ဆံပင္ရွည္ရွည္ နက္နက္….မ်က္လုံးျပဴးျပဴးေလးနဲ႔ ကိုယ္လုံးေလး သြယ္သြယ္နဲ႔ ။

သူ႔အတြက္ ပါဆင္ဂ်ာ ရွာေပးနိုင္မယ့္ ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္းေတြကို ေပါင္းထား ဖါးထားရသည္ ..။ အင္းေလ ..ပါဆင္၈်ာ ရဖို႔တခုထဲ မဟုတ္ဘူး ။ ဒီ ဟိုတယ္ဝင္းထဲမွာ အငွားကားေတြ လာရပ္လို႔မရဘူး ဆိုေတာ့ သူ႔ကား ဒီဝင္းထဲ အခုလို ရပ္ဖို႔ကလည္း ေပါင္းသင္းထား ဖါးထား ရတယ္ေလ ..။

ကားေပၚက ဆင္းၿပီး နဝရတ္ဆီကို ေလ်ာက္သြားသည္ ။ သူ႔ကားနဲ႔ ဟိုတယ္ၾကား လမ္းခုလတ္မွာ
သူနဲ႔ နဝရတ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ၾကသည္ ။ ျပဳံးျပလိုက္တဲ့ နဝရတ္ရဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ႏုဖတ္ေဖြးေနသည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ ..ဒီေန႔ အားတယ္ မဟုတ္လား …ကားလိုခ်င္တဲ့ လူ ရွိတယ္ ..”

နဝရတ္ ေျပာလိိုက္ေတာ့ သူ ထိတ္ကနဲ ဝမ္းသာသြားသည္ ။ ဒီေန႔အတြက္ေတာ့ အိုေကၿပီ ဆိုၿပီး။

“ အားတယ္…အားတယ္ ..ဘယ္အခ်ိန္လိုလဲ …အဆင္သင့္ပါဘဲ ..”

“ ဟုတ္ၿပီေလ…က်မ ဦးေလးခ်စ္ရဲ့hand phone နံပါတ္ ေပးထားတယ္ …စတင္းဘိုင္သာ ေစာင့္ေပေတာ့..
တေန႔လုံး ယူမွာတဲ့ ..USAက လာတဲ့ ဧည့္သည္ ..”

“ ဟုတ္..ဟုတ္…ေစာင့္မယ္..ေစာင့္မယ္ ..”

“ ဒါဆို ..ဦးေလးခ်စ္ ဖုန္းေစာင့္လိုက္ေနာ္ ..”

“ ဟုတ္ကဲ့ပါ …ေကာင္းပါၿပီ ..နဝရတ္ေရ …”

ဟား..မဆိုးဘူး..တေန႔လုံး ငွားမွာ…တဲ့ ..။

နဝရတ္ ဟိုတယ္ဖက္ကို ျပန္ေလ်ာက္သြားသည္ ။

တုန္ေနတဲ့ နဝရတ္ရဲ့ အေနာက္ဖက္ပိုင္း ျမင္ကြင္းကို ခဏတာ ေငးၾကည့္မိလိုက္ၿပီးမွ သတိဝင္လာသည္ ။
နဝရတ္လည္း တင္ပါးေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ ပါလား ..။ ခါတိုင္း နဝရတ္က ေကာင္တာထဲမွာထိုင္
ေနေတာ့ သူ႔ကိုယ္လုံး လွတာကို သတိမထားမိခဲ့ဘူး ..။

နဝရတ္ရဲ့စြင့္ကားထယ္ဝါတဲ့ တင္ပါးေတြက နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ လႈပ္ေနသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ ဖင္လွတဲ့ ကေလးမ ။

အိုး ..ငါ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ . .။

ေတာ္ၾကာ နဝရတ္ လွည့္ၾကည့္လို႔ ေတြ႕သြားခဲ့ရင္ မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြ ျဖစ္ကုန္မွာ…။ သတိလက္လြတ္ ၾကည့္မိသြားသည္ ။ အင္း..မိန္းမနဲ႔ ကင္းကြာျပတ္လပ္တာၾကာလို႔ သူ႔စိတ္ေတြ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနသလား မသိဘူး ..။ နဝရတ္ စိတ္ကြက္သြားရင္ မေကာင္းဘူး ။ ဒီကေလးမက ကိုယ့္ထမင္းအိုးအတြက္ ကူညီေနတာ မဟုတ္လား ။

ကားထဲ ျပန္ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္ ..။

ကပ္စတန္မာ ဖုန္းေခၚလာမွာကို ေစာင့္ရင္း အိပ္ငိုက္သလိုလိုေတာင္ ျဖစ္သြားသည္ ။ မိနစ္ေလးဆယ္ေလာက္ ၾကာမွ ဖုန္းျမည္လာသည္ ။

“ ဟယ္လို ..က်မ တက္စီ အတြက္ ေခၚတာပါ …”

“ ဟုတ္ကဲ့..ဟုတ္ကဲ့ပါ ..အဆင္သင့္ပါဘဲ..အခု သြားေတာ့မလား…”

“ ဟုတ္ကဲ့..အခု သြားေတာ့မယ္ ..”

ၾကည္လင္ခ်ိဳျမတဲ့ မိန္းမတေယာက္ရဲ့ အသံ ..။ ျမန္မာစကား ေျပာေပမယ့္ သိပ္ပီပီသသေတာ့

မဟုတ္ဘူး ..။ နဲနဲ ဝဲသည္ ။ အေမရိကား ကလို႔ နဝရတ္က ေျပာသြားသည္ ..။ ဟိုမွာ ႀကီးတာ

ျဖစ္မည္ ။ စကားသံက ဝဲေနသည္ ။

“ က်ေနာ္ ေလာ္ဘီမွာ ေစာင့္ေနပါမယ္…”

“ ေကာင္းၿပီ.. က်မ ထြက္ခဲ့ပါမယ္……..”

ကားစက္ ႏွိုးၿပီးတာနဲ႔ အဲကြန္း ကို ဖြင့္လိုက္သည္ ..။ နိုင္ငံျခားက လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြက ကားထဲ အဲကြန္း ေအးေနမွ ႀကိဳက္ၾကသည္ ။

သူ ကားကို ဟိုတယ္ မ်က္ႏွာစာ ဆင္ဝင္ေအာက္ကို ထိုးလိုက္ေသာအခါ ဟိုတယ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

ပုခုံးကို ထိေနေအာင္ ရွည္တဲ့ အညိဳေရာင္ဆံပင္ မွာ ေရႊဝါေရာင္လိုင္းေလးေတြ ေဆး ဆိုးထားသည္ ..။ အညိဳေရာင္နဲ႔ ေရႊဝါေရာင္ ႏွစ္ေရာင္စပ္ ဆံပင္က ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းတာဘဲ ။

ျဖဴဆြပ္ဆြပ္ အသား က ဝတ္ထားတဲ့ အနက္ေရာင္ ေျပာင္ေျပာင္ ဘေလာက္စ္ နဲ႔ တိုတိုေလး ဝတ္ထားတဲ့ ထမိန္အနက္ေရာင္ နဲ႔ လိုက္ဖက္ေနသည္ ။ မ်က္လုံးလွလွေလးေတြက မီးခိုးေရာင္ေလး ေတြ ..။ အေရာင္နဲ႔ မ်က္စိကပ္မ်က္မွန္ တပ္ထားပုံရသည္ ..။

ႏႈတ္ခမ္းေဖါင္းေဖါင္းအိအိ ျပဲျပဲေလးေတြက အနီေရာင္ရဲရဲ ဆိုးေဆးေၾကာင့္ တအား ေတာက္ေျပာင္ေန
သည္ ..။ အရမ္း ရွိုင္းတဲ့ အလန္းကေလး …။
ေခတ္လူငယ္ေတြ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားနဲ႔ဆိုရင္ နိုင္းေလာက္ရွိတဲ့ လန္းခ်က္ေပါ့ …။

သူ႔ကားဆီကို ေလွခါးသုံးထစ္ကို နင္းဆင္းၿပီး လွမ္းလာေနတာေၾကာင့္ သူ ျပာျပာသလဲ ကားေပၚက ေျပးဆင္း
ၿပီး ကားတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။ ကားအေနာက္ခန္းတံခါး …။ ကားအေနာက္ခန္းကို ဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့ အေခ်ာေလးရဲ့ဆီက ေရေမႊးနံ့သင္းသင္းေလး ကို ရလိုက္သည္ ။

ေလေအးစက္ဖြင့္ေပးထားတာကို သေဘာက်သြားတဲ့ပုံ ရွိသည္ ။
“ ဘယ္ကို ေမာင္းရမလဲ ..” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့..“ မုန႔္ဟင္းခါးေကာင္းေကာင္း ..သန႔္တဲ့ဆိုင္ စားခ်င္
လို႔ လိုက္ပို႔ေပးနိုင္မလား ..” လို႔ ေျပာသည္ ။ ျမန္မာစကား ေျပာတဲ့အသံေလး က မသိမသာ ဝဲေန
သည္ ။ အဲလို ဝဲေနတာေလးက တမ်ိ ုးဆန္းေနသည္ ။

“ ရတယ္..က်ေနာ္ ေခၚသြားေပးပါမယ္ …”

နိုင္ငံျခားက လာလည္တဲ့လူေတြကို အျမဲ ပို႔ေပးေနတဲ့ ဆိုင္ကိုဘဲ ပို႔ေပးလိုက္သည္ ။
“ ဒီဆိုင္က သန႔္ပါတယ္..က်ေနာ္ ပို႔ေပးေနက်ပါ..စားၿပီး ဘာမွ ျဖစ္တယ္လို႔ မၾကားမိဘူး ..” လို႔လဲ ေျပာလိုက္မိသည္ ။

“ ဦးေလး နံမည္က ဦးေလးခ်စ္ေနာ္ ..” လို႔ ကားေပၚက ဆင္းတဲ့အခ်ိန္ ေမးသည္ ။

“ ဟုတ္ကဲ့..က်ေနာ့္နံမည္က သက္ေမာင္ခ်စ္ ပါ ..အဟဲ…လူေတြက ဦးေလးခ်စ္ လို႔ ေခၚၾကပါတယ္ ..”

“ ဦးေလးခ်စ္ လဲ က်မနဲ႔ အတူ မုန႔္ဟင္းခါး လိုက္စားမယ္ မဟုတ္လား ..အဲ..ဒါနဲ႔ က်မနံမည္က .. ေမာ္နီကာ ပါ.. ေမာ္နီကာရဲလြင္……”

ေမာ္နီကာ ေခၚတာနဲ႔လိုက္သြားရသည္ ။ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္က စားေနတဲ့လူေတြ ရွိေပမယ့္ ထိုင္ခုံရလိုက္သည္ ။
ေမာ္နီကာလို အရွိုင္းအလန္းေလးနဲ႔ အတူတူလာ အတူတူထိုင္လိုက္လို႔ ေဘးကလူေတြ ၾကည့္တာကို ခံလိုက္
ရသည္ ။ သားအဖ ထင္မလား..တူအရီးေတြလို႔ ထင္မလားဘဲ ..။

အမွန္က တက္စီသမား နဲ႔ စီးတဲ့ ကပ္စတန္မာ ..။

စားပြဲမွာ ထိုင္လိုက္ၾကၿပီးခ်ိန္..“ ဦးေလးခ်စ္..ဘာစားမလဲ..ႀကိဳက္တာ မွာစားေနာ္ .. ”လို႔ ေမာ္နီကာ ကေျပာသည္ ။ သူေရာ ေမာ္နီကာ ေရာ မုန႔္ဟင္းခါး စားၾကသည္ ။ အေၾကာ္မ်ိဳးစုံ နဲ႔ ။

ဘူးသီးေၾကာ္..ၾကက္သြန္ေၾကာ္ ..ပဲေၾကာ္ ..ငါးဖယ္ေၾကာ္ ။ အိုးဘဲဥ ..ေရာ ..။ ေမာ္နီကာက မုန႔္ဟင္းခါး မစားရတာ ၾကာလို႔ အရမ္းစားခ်င္ေနတာ လို႔ ေျပာသည္ ။ “ မာမီ ရွိတုံးက ခ်က္ေကၽြးတယ္..အခု မာမီလဲ ဆုံးသြားၿပီး ေမာ္နီကာ ကလဲ မခ်က္တတ္..ဒက္ဒီကလည္း ၾကက္ဥေတာင္ျပဳတ္ဖို႔ စိတ္က မရွည္ဘူးေလ… သူက မာမီကဘဲ တသက္လုံး သူ႔ကို ခ်က္ေကၽြး လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ေတာ့မာမီလဲ ဆုံးေရာ သူ ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ့ဘူးေလ ..ေမာ္နီကာ့ အအမႏွစ္ေယာက္က ဒက္ဒီ့ကို တတ္နိုင္သေလာက္ ခ်က္ေကၽြးၾကပါတယ္….” လို႔ ေမာ္နီကာ က ေျပာျပသည္ ။

“ အေဖ က ဘယ္မွာလဲ..ဟိုမွာဘဲလား ..”

“ ဟုတ္ကဲ့…ဒက္ဒီက ပင္စင္စားေလ..အဲ့မွာ ေနတာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေပါ့ …အစိုးရဆီမွာ လုပ္တာ ..အခု ေဂါက္ေလးရိုက္လိုက္ လမ္းေလ်ာက္လိုက္…စာေလးဖတ္လိုက္နဲ႔..”

“ ေအာ္…အတူတူေနလား..”

“ ဟင့္အင္း…ေနဘူး..ဒက္ဒီက အရမ္း အင္ဒီပင့္ဒင့္ ျဖစ္တာ..သူ႔ဖါသာဘဲ ေနခ်င္တယ္…ခိခိ..ခ်က္ေတာ့ မခ်က္စားတတ္ဘူး …ခိခိ…..ဆိုင္မွာ စားတာမ်ားတယ္..၀ိအင္းေတြမွာေတာ့ ေမာ္နီကာ့ အမေတြက ဒက္ဒီ့အိမ္ကို သြားၾကၿပီး အျမဲ တခုခု ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးတတ္ၾကပါတယ္…..”

ေမာ္နီကာ က မုန႔္ဟင္းခါး၂ပြဲေတာင္ စားသည္ ။

“ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ ဦးေလးခ်စ္ေရ…ေမာ္နီကာ တခါမွ ဒီေလာက္ ေကာင္းတဲ့ မုန႔္ဟင္းခါး မစားဘူးေသးဘူး ”

ေမာ္နီကာ ႀကိဳက္တယ္ ဆိုလို႔ ဝမ္းသာရပါသည္ ။

“ ေမာ္နီကာက ရန္ကုန္မွာ အမ်ိဳးေတြေတာ့ ရွိတယ္…ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဖါသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလည္း ေနခ်င္တယ္..ေလၽွာက္လည္း လည္ခ်င္တယ္..အမ်ိဳးေတြကို ျပန္ခါနီးမွ သြားႏုတ္ဆက္မလို႔..”

“ ဟုတ္ကဲ့…ေမာ္နီကာ…”

သူတို႔က ကားေတြလည္း ရွိတယ္..လိုက္လည္း ပို႔နိုင္တယ္…ဒါေပမယ့္ ေမာ္နီကာက ကိုယ့္ဖါသာ တေယာက္ထဲဘဲ ေလၽွာက္ၾကည့္ခ်င္တာ….ကိုယ္တေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ ၾကာခ်င္လည္း ရတယ္..ျမန္ခ်င္လည္း ရတယ္ မဟုတ္လား …”

မုန႔္ဟင္းခါးစားၿပီးၾကေတာ့ ဒီဆိုင္က လဖက္ရည္ သိပ္ေကာင္းတယ္ လို႔ သူေျပာျပတာေၾကာင့္ ေမာ္နီကာ က ေသာက္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ေျပာတာနဲ႔လဖက္ရည္ ေသာက္ၾကျပန္သည္ ။

“ ေကာင္းတယ္…အရမ္းေကာင္းတယ္ ..ဦးေလးခ်စ္ ..တခါမွ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ လဖက္ရည္ မေသာက္ဖူးေသးဘူး …”

သူေျပာတာကိုဘဲ နားေထာင္တာေကာင္းမည္။ ကိုယ္ကလဲ တခါတခါ စပ္စုမိသည္ ။ တခ်ိဳ႕ ကပ္စတန္မာေတြက စကားမ်ားတာ ေမးခြန္းေမးတာေတြကို မႀကိဳက္ၾကဘူး ..။ အထူးသျဖင့္ နိုင္ငံျခားက လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြေပါ့ ..။ သူတို႔ကို ျမန္မာနိုင္ငံ နဲ႔ ပတ္သက္တာ..ရန္ကုန္ နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ သိသင့္တာေတြကို ရွင္းေျပာျပရင္ေတာ့ သေဘာက်ၾကတာေပါ့ ..။ သူတို႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို သူတို႔ ေျပာျပရင္ေတာ့ ကိစၥမရွိေပမယ့္ ကိုယ္က ေမးရင္ စပ္စုတယ္ ဆိုၿပီး မႀကိဳက္တတ္ၾကဘူး ဆိုတာကို အလုပ္ အေတြ႕အၾကဳံအရ သူသိထားသည္ ။

ဒီေန႔..ဘယ္ေနရာေတြကို လိုက္ပို႔ရမလဲ ဆိုတာေတာ့ ေမာ္နီကာ ကို ေမးမလားလို႔ စဥ္းစားေနဆဲ ေမာ္နီကာ က သူသိခ်င္ေနတာကို ေျပာလိုက္လို႔ မေမးျဖစ္ေတာ့ဘူး ..။ ဒီေန႔ ရန္ကုန္ တဝိုက္ ထင္ရွားတဲ့ေနရာေတြကို လိုက္ပို႔လိုက္ျပေပးပါ လို႔ ေျပာလာသည္ ။ သူ႔အတြက္က ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးေပမယ့္ ဆယ္လ သမီးထဲက မိဘေတြနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ကို ပါသြားတာမို႔ ျမန္မာျပည္ ကို စာထဲ ဓါတ္ပုံေတြ ႐ုပ္ရွင္ေတြ ထဲမွာဘဲ ေတြ႕ဖူးခဲ့သည္ လို႔ ေျပာျပသည္ ။

“ ေရႊတိဂုန္ဘုရား..ေရာက္ၿပီးၿပီလား ..ေမာ္နီကာ ..”
“ ဘယ္ဆိုဘယ္မွ မေရာက္ဖူးေသးဘူး ..မေန႔ညကမွ ဒီေရာက္တာေလ ..အင္း..သြားခ်င္တယ္ ..ေရႊတိဂုန္
ဘုရား …အရင္ဆုံး သြားလိုက္ရေအာင္ …”

ေရႊတိဂုန္ဘုရားမွာလည္း တိုးရစ္စ္ဂိုက္တေယာက္လိုဘဲ ေမာ္နီကာ သိခ်င္တာေတြကို သူသိသေလာက္ တတ္သေလာက္ ရွင္းျပရသည္ ။ ဓါတ္ပုံလဲ ရိုက္ေပးရသည္ ။ ဘာလိုလို သူ အေျပးအလႊား လုပ္ကိုင္ေပးသည္ ။
ေမာ္နီကာက စိုက္ၾကည့္ၿပီး..“ ဦးေလးခ်စ္ကိုေတာ့ ႀကိဳက္သြားၿပီ …” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ၾကက္သီးေတြ ဗ်န္းကနဲ
ထသြားရသည္ ။

“ အစစ ဗဟုသုတ စုံၿပီး ေစတနာေကာင္း သေဘာေကာင္းလို႔ မိတ္ေဆြေတြကို ဦးေလးခ်စ္ ကားကို စီးၾကဖို႔
ရီကြန္မင္း လုပ္ေပးမယ္…ဟင္းဟင္း…”

“ ေက်းဇူးပါ..ေမာ္နီကာ…”

ေမာ္နီကာက အေမးအျမန္း ေတာ္ေတာ္ ထူသည္ ။ လိုက္ျပရင္း သူေမးတာျမန္းတာေတြကို ေျဖရင္း ေန႔လည္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္လာသည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္…ဆာၿပီလားဟင္ …”

“ မဆာေသးပါဘူး …ေမာ္နီကာ…ေမာ္နီကာ ဘယ္သြား ခ်င္ေသးလဲဟင္ …”

“ သိဘူး..ဒါ ဦးေလးခ်စ္တို႔တိုင္းျပည္ ဦးေလးခ်စ္တို႔ၿမိဳ႕ေလ…ဦးေလးခ်စ္က ပိုသိမွာေပါ့…”

ျပဳံးျပဳံးေလး ေျပာေနတဲ့ ေမာ္နီကာသည္ သေဘာေကာင္း ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလး ဆိုတာ သိသာ
ေနသည္ ။

လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတဆိုင္ ကို ေမာ္နီကာ့ကို ေခၚသြားလိုက္သည္ ။

လဖက္ရည္ဆိုင္ေလး မွာ သူနဲ႔ ေမာ္နီကာ ဘဲ ရွိသည္ ။

ေမာ္နီကာ က လဖက္ရည္ေသာက္ရင္း…“ ေမာ္နီကာေနတဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာစားေသာက္ဆိုင္ေလး ရွိတယ္ ..အဲဒီ
ဆိုင္မွာ ျမန္မာလဖက္ရည္ ရတယ္..” လို႔ ေျပာသည္ ။

ခြက္ေတြ ပုဂံေတြကို ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ေရပူအိုးႀကီးထဲက ညႇပ္နဲ႔ ထုတ္ယူေနတာကို ေမာ္နီကာ အထူးအဆန္း
အေနနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္..နိုင္ငံျခား ေရာက္ဖူးလား ..ဦးေလးခ်စ္ ဘာအလုပ္လုပ္ခဲ့ဘူးလဲ …”လို႔ ႐ုတ္တရက္ ေမးလိုက္သည္ ။ သူကေတာ့ ၿပီးၿပီးေရာ ဘူးတလုံး ေဆာင္ အိုေအာင္ မဆင္းရဲဘူး ဆိုတဲ့ စကား အတိုင္း ေမးသမၽွ မေရာက္ဖူးဘူး ..မလုပ္ဖူးဘူး ဘဲ ေျဖလိုက္သည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ ..အိမ္ေထာင္က်ဖူးလား …”
ေမးျပန္ၿပီ ..။ ေမာ္နီကာသည္ ေတာ္ေတာ္ စပ္စုတဲ့ ေကာင္မေလး ပါလား ..။

“ မက်ဖူးဘူး..ေမာ္နီကာ ..”

“ ဟင္ …လူပ်ိဳႀကီးေပါ့ ခိခိခိ …”

ေမာ္နီကာ ရယ္တဲ့ပုံေလးက ခ်စ္စရာေလး လို႔ သူ႔စိတ္ထဲ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ ..တကယ္ေျပာတာလား..လူပ်ိဳႀကီး ဆိုတာ ..ရီးစားေတြဘာေတြေကာ မရွိခဲ့ဘူးလား ..”

ခက္ၿပီ..ဒီေကာင္မေလး လ်ာရွည္လြန္းသည္ ။ စပ္စုလိုက္တာ …။

“ ေမာ္နီကာ…ဘယ္ေတြ သြားခ်င္ေသးလဲ..သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြ ဦးေလးခ်စ္ ကို ေျပာရင္ ဦးေလးခ်စ္
လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ..”

“ ဟြန္း..ဦးေလးခ်စ္ က ေမးတာ မေျဖဘဲ စကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းပစ္တယ္ …ခိခိခိ …သြားခ်င္တာက
ေတာ့ ျမန္မာျပည္ အႏွ႕ံဘဲ ..ဦးေလးခ်စ္ လိုက္ပို႔နိုင္လား …”

“ တကယ္ေျပာတာလား..ရတယ္ေလ..ေမာ္နီကာ သြားခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ဦးေလးခ်စ္ က လိုက္ပို႔ေပးမယ္..
ဘယ္ေတြကို သြားခ်င္တယ္ ဆိုတာသာ ေျပာ…”

“ အင္း..ေမာ္နီကာ သြားခ်င္တာေတြက….ဟို …မႏၲေလး…ျပင္ဦးလြင္ ..ေခ််ာင္းသာ…ေငြေဆာင္ ..ေမာ္လၿမိဳင္
ဘားအံ ..ေနျပည္ေတာ္ …အဲဒါေတြ ..ဦးေလးခ်စ္ကားကို ေမာ္နီကာ ျပန္တဲ့အထိ ငွားလိုက္မယ္ေလ..ဘယ္
ေလာက္ေပးရမလဲ ေျပာေပါ့ ..”

ေမာ္နီကာက သူ႔ဖုန္းထဲမွာမွတ္ထားတာေတြကို ဖုန္းကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာေနတာပါ ။

“ ၾကည့္က်က္ေပးေပါ့..ရပါတယ္ …”

“နယ္သြားရင္ေကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ လိုက္တဲ့ တေန႔အတြက္ ေစ်းနဲ႔ အတူတူဘဲလား..ဒါမွ မဟုတ္ ေနာက္ေစ်းတမ်ိဳးလား ဟင္..ဦးေလးခ်စ္ ..”

“ နယ္သြားရင္ေတာ့ ပိုေတာင္းတတ္ၾကတယ္ ..က်ေနာ္ကေတာ့ ေမာ္နီကာ ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ ေစ်းနဲ႔ဘဲ
ယူပါမယ္ …”

“ အိုေကေလ..ဦးေလးခ်စ္ ..ဦးေလးခ်စ္နဲ႔ဘဲ သြားမယ္ …”

“ အခုေရာ..ဘယ္သြားအုံးမလဲ ..”

“ အခုလား..ဟို..ေလွာ္ကားဥယာဥ္ဆိုတာ သြားၾကည့္ခ်င္တယ္ …”

“ ဟုတ္ၿပီ..ေမာ္နီကာ …အဲဒီမွာက ဂ်ီ.ေတြ ဆတ္ေတြနဲ႔ ေမ်ာက္ေတြေလာက္ဘဲ ရွိတယ္ …အဲ..ပစ္ကနစ္
ထြက္ဖို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္..ေရကန္ႀကီးနဲ႔ နားေနစရာေနရာေလးေတြ ရွိတယ္ ..”

“ ေမာ္နီကာက စာထဲမွာ ဖတ္ဖူးတဲ့ေနရာေတြ လိုက္ေလ်ာက္ၾကည့္ခ်င္တာပါ..ေရာက္ဖူးခ်င္တာ သက္သက္ ပါဘဲ..ဦးေလးခ်စ္ …အင္း..ေနာက္ၿပီး မာမီတို႔ဒက္ဒီတို႔ ေျပာျပခဲ့တာေတြ…အျပင္မွာ တကယ္ေတြ႕ဖူးခ်င္လို႔..”

ေလွာ္ကားကို ေရာက္ေတာ့ ေမာ္နီကာ က အစာလာေတာင္းတဲ့ဆတ္ေတြ နဲ႔ ဂ်ီေတြ သမင္ေတြကို
အရမ္းသေဘာက်ၿပီး အစာေတြ ဝယ္ေကၽြးသည္ ။ ဓါတ္ပုံရိုက္ခိုင္းလို႔ ဓါတ္ပုံေတြ ရိုက္ေပးရသည္ ။ ဆတ္ေတြ ဂ်ီေတြက ေတာ္ေတာ့္ကို ယဥ္ေနၾကသည္ ။ ဆတ္ေပါက္ေလးတေကာင္ က ေမာ္နီကာ့အနား တပြတ္ပြတ္နဲ႔ ေလလည္လို႔ ေမာ္နီကာ လန႔္သြားၿပီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္သည္ ။

ကေလးငယ္တေယာက္လို ေအာ္ရယ္ေနတဲ့ ေမာ္နီကာ့ကို သူ ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးမိရသည္ ။

ဦးေလးခ်စ္နဲ႔လဲ ရိုက္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ ေမာ္နီကာနဲ႔အတူ တြဲရပ္ေပးရသည္ ။ အစာေရာင္းတဲ့ မိန္းမကို ရိုက္ခိုင္းရသည္ ။ ဆတ္မႀကီးတေကာင္ ေျခေထာက္ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္ေနတာကို ေမာ္နီကာ သနား
ေနသည္ ..။ အနားက မိန္းမ က အျပင္က သူခိုးေတြ လာဖမ္းဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့အခါ ေက်ာ့ကြင္းအေထာင္ခံရလို႔ ေျခေထာက္ နာသြားတာလို႔ ေျပာျပသည္ ။ဒီနားတဝိုက္က လူေတြကေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္သလဲ သိခဲ့ၾကမွာေပါ့ေလ ။ ေမာ္နီကာသည္ တိရစၧာန္ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္သည္ ။ ေမ်ာက္ေတြကိုလည္း ငွက္ေပ်ာသီးေတြ အခိုင္လိုက္ ဝယ္ေကၽြးခ်င္လို႔ သြားဝယ္ေပးရသည္ ။

ေရကန္ႀကီးနားမွာ သြားထိုင္ေသးသည္ ။ ဦးေလးခ်စ္လဲ လာထိုင္..ဆိုလို႔ သူ႔ေဘးနားမွာ ထိုင္ရသည္ ။
ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ သစ္သားထိုင္ခုံေလးမွာ ေမာ္နီကာနဲ႔ ယွဥ္တြဲထိုင္ရသည္ ။ ေမာ္နီကာက သူ႔ကို အတင္းေခၚ
ထိုင္ခိုင္းတာ ..။ သူ႔ဖါသာဆို ကားထဲ ထိုင္ေစာင့္ေနမလို႔ပါ ..။

“ ဦးေလးခ်စ္…”

“ ဗ်ာ….”

“ ေပ်ာ္စရာႀကီးေနာ္ ..”

“ ဟုတ္တယ္…ေမာ္နီကာ…”

မွန္သည္ ။ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ သာယာတဲ့ ေရကန္ေဘးက ခုံေလးမွာ သူေရာက္ေနသည္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္ ရႈခင္းကလည္း လွ..အတူတူထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း လွ …။ ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ အတူတူ လည္ပတ္ေနရလို႔ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္သလိုလိုႀကီး ..။ ေမာ္နီကာ သူငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပလို႔ နားေထာင္ေပးရသည္ ။ သူငယ္ငယ္က ေရႊငါးေတြ မွန္ကန္နဲ႔ ေမြးတာေတြ ပူးကေလး
ေတြ ေမြးတာေတြ ေျပာျပသည္ ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ Teen ager အခ်ိန္မွာ ရည္းစား စထားတဲ့အေၾကာင္း..အိမ္ကို
ရည္းစားေကာင္ေလး လာလည္တာ အေဖက မေက်မနပ္ျဖစ္တာ…ဆူတာေအာ္တာေတြ စုံေအာင္ ေျပာျပတယ္ ။

ယူအက္စ္မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာေကာင္မေလးတေယာက္ အေၾကာင္းေတြက သူ အရင္ကလည္း ဖတ္ဖူးၾကားဖူးေပမယ့္ ေမာ္နီကာ ေျပာတာေတြကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္ ။

ေတာ္ေတာ္ႀကီး ၾကာမွ ေမာ္နီကာ စကားျဖတ္ၿပီး ထရပ္သည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္..သြားစို႔….”

“ ဟုတ္..”

“ ေမာ္နီကာ ဆာၿပီ….ခိခိခိ….”

“ အာ..ဟုတ္တာေပါ့…သုံးနာရီေတာင္ ထိုးေတာ့မယ္ …”

“ အစားစားနိုင္မယ့္ေနရာကို အျမန္ဆုံးသာ ပို႔ေပးပါေတာ့..ဦးေလးခ်စ္ …သန႔္တဲ့ေနရာ….”

“ ဟုတ္ၿပီ….ပို႔ေပးမယ္ …အခု အရမ္းသန႔္ေနၿပီ …. ဆိုင္ေတြက ေတာ္ေတာ့္ကို သန႔္လာတယ္..မ်က္စိေတြ ပြင့္ကုန္ၿပီေလ…ျမန္မာေတြ တကမၻာလုံး ေရာက္ဖူးေနၾကၿပီ…စင္ကာပူ နဲ႔ ထိုင္းကေတာ့ အိမ္ဦးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ ဆိုသလိုဘဲ ..အရင္က တံခါးပိတ္ဝါဒ က်င့္သုံးလို႔ နိုင္ငံျခား ဆိုတာ မေရာက္ဖူးၾကတာပါ..အခုေတာ့ ေရာက္ၾက ႐ုံမကဘူး ..ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာလည္း ျပန္လာဖြင့္ၾက..လုပ္ၾကတယ္ ေလ ..နိုင္ငံျခားက ဆိုင္ေတြ အတိုင္းဘဲ ျဖစ္လာတယ္ ..”

“ အင္း..ဟုတ္တယ္ေနာ္ …”

မဂၤလာဒုံက စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္မွာ ေမာ္နီကာ နဲ႔ ေန႔လည္စာ စားၾကသည္ ။ ေမာနီကာကေတာ့ နိုင္ငံအေျပာင္းအလဲ အစားအစာ အေျပာင္းအလဲမွာ ဘိုက္နာမွာ စိုးတာေၾကာင့္ အျပဳတ္ပူပူ နဲ႔ ေရေႏြးပူပူကို
ဘဲ စားတယ္..ေသာက္တယ္ ..။

“ ဦးေလးခ်စ္ ..”

“ ဗ်ာ …”

“ ဦးေလးခ်စ္က စကားလဲ မေျပာဘူး ..စကားနည္းတယ္ …ဘာလဲ..ေမာ္နီကာ့ကို မခင္ဘူးလား ..”

“ အဟဲ..ခင္ပါတယ္ …ေမာ္နီကာ ..”

ေမာ္နီကာက ဟင္းေတြအမ်ားႀကီးမွာသည္ ။

“ ဟား…အမ်ားႀကီးဘဲ..ကုန္ပါ့မလား..ေမာ္နီကာ…”

“ ကုန္သေလာက္ စား ..ဦးေလးခ်စ္ …အားမနာနဲ႔..အဝ စား…..”

ေမာ္နီကာသည္ သူ႔ပုဂံထဲကို ဟင္းေတြ ခပ္ထည့္ေပးသည္ ။

” ဦးေလးခ်စ္..ဘီယာေသာက္တတ္လား ..”

“ ေသာက္ေတာ့ ေသာက္တတ္ပါတယ္…ခုေတာ့ မေသာက္ဘူး …”

“ ကားေမာင္းေနလို႔လား ..”

“ ဟုတ္တယ္ ..”

“ ဒါဆို ဘယ္ေတာ့ ေသာက္လဲ…ခိခိ….”

“ တခါတေလ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ စားၾကေသာက္ၾက ဆုံၾကတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာေပါ့…”

“ ေမာ္နီကာ ..၀ိုင္ေသာက္မယ္ေနာ္ ..”

“ ေသာက္ပါ ေမာ္နီကာ…ေသာက္ပါ ..”

သူက ေရပုလင္းဘဲမွာသည္ ။ ေမာ္နီကာက ၀ိုင္အနီေရာင္ တပုလင္း မွာေသာက္သည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ က ဘယ္နားမွာ ေနတာလဲ..ဟိုတယ္နဲ႔ ေဝးလား ..”

“ နဲနဲေတာ့ ေဝးတယ္ ..”

“ ေမာ္နီကာ ဟိုတယ္မွာ ခဏ ျပန္နားရင္ ဦးေလးခ်စ္ ဟိုတယ္မွာဘဲ ေစာင့္မွာလား..အိမ္ျပန္မွာလား..”

“ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရတယ္ ..ေစာင့္လဲ ရတယ္..ေမာ္နီကာ ခ်က္ခ်င္း ျပန္မထြက္ေသးဘူး ဆိုရင္ေတာ့ဦးေလးခ်စ္ အိမ္ကို ခဏ ျပန္ၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ျပန္လာမယ္ေလ …”

“ အိုေက..ေမာ္နီကာက ခ်က္ခ်င္း ျပန္မထြက္ေသးပါဘူး …”

ေမာ္နီကာနဲ႔ သြားလာစားေသာက္ရတာေတြ ကို သူ သာယာမိေနသည္ ။ ကိုယ္ကို ယိမ္းႏြဲ႕လိုက္ရင္တခစ္ခစ္နဲ႔ ကိုယ္ေလးလႈပ္ခါၿပီး ရယ္လိုက္ရင္ တုန္တုန္သြားတဲ့ ေမာ္နီကာရဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြကို ခိုးခိုး
ၾကည့္မိရသလို ေမာ္နီကာက သူ႔အေရွ႕က ေလ်ာက္သြားရင္ တုန္ခါေနတဲ့ ေသးက်ဥ္တဲ့ခါးေလးေအာက္က တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကိုလည္း သူ မၾကည့္ဘဲ မေနနိုင္ဘူး ..။

ေတာ္ေတာ္ ကိုယ္လုံးလွတာဘဲ…။

တကိုယ္ထဲ ေနေနတဲ့သူ႔အတြက္ မိန္းမနဲ႔ မဆက္ဆံျဖစ္တာ ၾကာေနၿပီ ..။ ေနာက္ဆုံး သူအိပ္ခဲ့တဲ့ မိန္းမသည္ ႏြယ္ႏြယ္ဦး ျဖစ္သည္ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦးနဲ႔ ေဝးသြားတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ။ တေနရာထဲမွာ ၾကာၾကာမေနနိုင္ဘဲ ဂ်စ္ပ္ဆီမေလးလို လိမ့္ေနခ်င္တဲ့ ေဂၚလီမေလး ႏြယ္ႏြယ္ဦးသည္ ၾကာရွည္ သူ႔အနားမွာ ဘယ္ေနလိမ့္မလဲ ..။ ဒါကိုလည္း သူ စေတြ႕စထဲက သေဘာေပါက္တာပါ ။ ဒါေပမယ့္ ႏြယ္ႏြယ္ဦး သူ႔အနားက လစ္သြားေတာ့ ဒိုးသြားေတာ့ ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့ရသည္ ။

ဒီၾကားထဲ တက္စီေမာင္းေနလို႔ ႏြယ္ႏြယ္ဦးလို ဆတ္ေကာ့လပ္ေကာ့ ေကာင္မေလးေတြ ဟိုတေကြ႕ဒီတေကြ႕မွာ ဆုံ ၾကဳံေပမယ့္ အီစီကလီ အဆင့္ေလာက္ပါဘဲ ..။ ႏြယ္ႏြယ္ဦး ကို ဟိုတေလာက တက္စီေမာင္းရင္း တေနရာမွာ ျပန္ဆုံတယ္ ။ ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔
ဟိုတယ္မွာ လိုက္အိပ္ဖို႔သြားတာကို သူက လိုက္ပို႔ေပးရတာ ။ အင္း..ႏြယ္ႏြယ္ဦးလဲ လိုင္း ဘဝ လုံးလုံး
ေရာက္သြားၿပီ ထင္တာဘဲ ။ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးေပမယ့္ သူ မေခၚျဖစ္ပါဘူး ။

သူ တကယ္ လက္ထပ္ဖို႔အထိ စဥ္းစားခဲ့တာက မိပိုး ပါ ။

မိပိုးကို သူ တကယ့္ကို ခ်စ္ခဲ့သည္ ။ မိပိုးကို အရမ္းခ်စ္ၿပီး မိပိုးနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတုံးမွာ သူ အလုပ္ျပဳတ္သည္ ။

မင္းခစား ကမ္းနားသစ္ပင္ ဆိုသလိုဘဲ သူသည္ တက္တုံးကလဲ တဒိုင္းဒိုင္း တက္သြားခဲ့သည္ ။ က်ခ်င္ေတာ့လဲ ဝုန္းကနဲ ျပဳတ္က်သည္ ။ ႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ပ်က္သြားသည္ ။

သူကလည္း သူ အလုပ္ျပဳတ္တာ “ မိပိုး ” နဲ႔ သူနဲ႔ျဖစ္ခဲ့လို႔ ျပဳတ္တာလို႔ ထင္မိသည္ ။

ရင္းႏွီးသူေတြ… သူနဲ႔ မိပိုးတို႔ ျဖစ္ပ်က္တာေတြကို အတြင္းက်က် သိတဲ့လူေတြကလည္း ဒါ မိပိုးရဲ့ အေဖႀကီး “ ဦးေက်ာ္ေဇာ ” ရဲ့စနက္ လက္ခ်က္ဘဲ…လို႔ ခန႔္မွန္းၾကသည္ ။ ဦးေက်ာ္ေဇာက ေရအိုင္ႀကီးကို သဲကႏၲာရ လြင္ျပင္ႀကီး တခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္နိုင္သလို သဲကႏၲာရ လြင္ျပင္တခုကိုလည္း ေရအိုင္ႀကီးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲနိုင္တဲ့ လူႀကီး ..။ သူနဲ႔ မိပိုးတို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဘယ္လိုမွ မခြဲမခြာနိုင္ေအာင္ဘဲ တအား ခ်စ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္
မိပိုးရဲ့ အေဖႀကီးက သူ႔ကို “ မင္း အလုပ္ျပဳတ္သြားေအာင္ လုပ္နိုင္တယ္…မင္းအလုပ္ကို မင္း ခ်စ္ရင္ ငါ့သမီးနဲ႔ အေဝးဆုံးမွာ ေနပါ ..ေနာက္မွ အဆိုးမဆိုနဲ႔ ” လို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပးခဲ့တယ္ေလ ..။

မိပိုးနဲ႔သူနဲ႔က ေရွ႕ဆက္တိုးၾကသည္ ။ မိပိုး အေဖႀကီးက လူမိုက္ငွားၿပီးေတာင္ ႏွိပ္ခ်င္တာ ။ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သူနဲ႔ မိပိုးကို ခြဲၾကသည္ ။

အဲဒီတုံးက …။
သူ အလုပ္ေကာင္း ရာထူးရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရာထူးအရ ရထားတဲ့ အိမ္ကလဲ ႀကီးေတာ့ က်ယ္ေတာ့ေဆြမ်ိ ုးထဲကရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းလာတက္ခ်င္တဲ့ တူေတြ တူမေတြကို သူ႔အိမ္ကေန ေက်ာင္းတက္ၾကဖို႔ သူ လက္ခံခဲ့သည္ ။
မိဘနဲ႔ ေမာင္ႏွမ မရွိတဲ့ သူက တေယာက္ထဲသမား မဟုတ္လား ။
သူ႔အတြက္လဲ ဒီကေလးေတြက အိမ္မွာ လွဲက်င္းခ်က္ျပဳတ္ ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးၾကေတာ့ သူလည္း ထမင္းခ်က္ေပးမယ့္လူ ..အဝတ္ေလ်ာ္ မီးပူထိုးေပးမယ့္လူေတြ ရၿပီး အဆင္ေျပခဲ့သည္ ။ သူက ဗလႀကီးလို႔
ေခၚတဲ့တူဝမ္းကြဲေတာ္တဲ့ ရန္ေနာင္မိုး နဲ႔ တူမဝမ္းကြဲေတာ္တဲ့ ေအးျမသာ တို႔ သူ႔အိမ္မွာ လာေနသည္ ။

သူ႔တူမဝမ္းကြဲ ေအးျမသာ သည္ ပင္ကိုယ္ဉာဏ္ကလည္း ေကာင္း..ႀကိဳးလဲ ႀကိဳးစားလို႔ ေက်ာင္းမွာ အျမဲ ထူးခၽြန္တဲ့ အဆင့္ ေက်ာင္းသူတေယာက္ ျဖစ္လို႔ ေအးျမသာကို ေခၚထားရက်ိဳးနပ္သည္ လို႔ သူထင္ခဲ့သည္ ။
“ မိပိုး”သည္ ေအးျမသာရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ။

ေအးျမသာနဲ႔ မိပိုး တအား ခင္ၾကခ်စ္သြားၾကေတာ့ ေအးျမသာနဲ႔ မိပိုး တအား တြဲသည္ ။ ေအးျမသာ ဆီကို မိပိုး စစခ်င္း လာလည္ခ်င္ေတာ့ ေအးျမသာက..“ ဦးဦး…ေအးၿမ သူငယ္ခ်င္းက အိမ္လာလည္ခ်င္လို႔…ရမလား
ဟင္..ဦးဦး ခြင့္ျပဳမလား…” လို႔ လာေမးခဲ့သည္ ။

သူကလဲ ေအးျမသာေလးက စာလဲေတာ္ အလိုက္လဲ အရမ္းသိလို႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေပ်ာ္ၾကပါေစ ဆိုၿပီး လာခြင့္ျပဳခဲ့သည္ ။ ေအးျမသာ စစခ်င္း ေခၚလာတုံးကထဲက “ မိပိုး ” ( သို႔မဟုတ္ ) ပိုးဒါလီေဆြသည္ ညႇို႔အားေကာင္း
တဲ့ စြဲေဆာင္မႈအျပည့္နဲ႔ ေကာင္မေလး တေယာက္ဆိုတာ သူ သတိထားမိခဲ့သည္ ။

ေအးျမသာ က သူ႔အိမ္မွာ လာေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ နယ္က ႏြမ္းပါးတဲ့ မိဘေတြကေန ေပၚက္ဖြားခဲ့တဲ့မိန္းကေလး ..။ မိပိုးကေတာ့ ရာထူးႀကီး ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တေယာက္ရဲ့ သမီး ။ လူဂုဏ္တန္ေတြ ေနတဲ့ နံမည္ႀကီး
ရပ္ကြက္မွာ ၿခံက်ယ္က်ယ္ တိုက္ႀကီး အိမ္ႀကီးနဲ႔ ေနတဲ့သူ..။

ေအးျမသာက စာေတာ္ေတာ့ မိပိုးကို စာက်က္တဲ့အခါ ကူညီတယ္ ။ မသိတာ ရွင္းၿပ သင္ျပတယ္ ။ မိပိုးက
ေအးျမသာကို အထင္ႀကီးတယ္ ။ အားကိုးတယ္ ။ မိပိုးက ဉာဏ္ေကာင္းေပမယ့္ ေပါ့တယ္ ။ လုပ္ခ်င္တာေတြ မ်ားေနတယ္ ။ သီခ်င္း..ဗီဒီယို ..ဂိန္းေတြကလည္း တဖက္က လုပ္ေသးတာကိုး ။
ေအးျမသာကေတာ့ ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္သိၿပီး ေက်ာင္းစာကိုဘဲ အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားတယ္ ။ ေက်ာင္းဆင္းရင္ ေအးျမသာ နဲ႔ အိမ္လိုက္လာၿပီး စာက်က္တယ္ ။ ေနာက္က်ေတာ့ မိပိုး ေအးျမသာနဲ႔ ညလာအိပ္တယ္ ။ စာအတူတူ က်က္ၾကတယ္ ။ မိပိုးနဲ႔ သူနဲ႔လည္း တစတစနဲ႔ ခင္မင္လာတယ္ ။

သူကလည္း ေအးျမသာနဲ႔ မိပိုးကို ေၾကးအိုးတို႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲတို႔ လိုက္ေကၽြးတတ္သလို မိပိုး အိမ္က လာမႀကိဳ
အားရင္ သူ မိပိုးကို အိမ္လိုက္ပို႔တတ္တယ္ ။ မိပိုးသည္ အဖိုးတန္ ကား အေကာင္းစား စီးတဲ့ မိသားစုက ျဖစ္ေပမယ့္ မိပိုးရဲ့ အေမက ကိစၥဝိစၥေတြက အရမ္းမ်ားလို႔ တခါတေလ မိပိုးကို ႀကိဳတာ ေနာက္က်တတ္သည္ ။ မိပိုးကို အိမ္လိုက္ပို႔တဲ့အခါ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေအးျမသာလည္း ပါတတ္ေပမယ့္ တခါတေလ ေအးျမသာ စာအေရးတႀကီး လုပ္စရာ ရွိရင္ မလိုက္လာဘဲ သူကဘဲ မိပိုးကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္ ။

မိပိုးနဲ႔ သူနဲ႔ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္သြားတယ္ ။ ခ်စ္မိသြားၾကတယ္ ။
သူ႔လို အသက္ႀကီးတဲ့လူနဲ႔ မိပိုးရဲ့ မိဘေတြက ဘယ္သေဘာတူလိမ့္မလဲ ။
မိပိုးနဲ႔ စႀကိဳက္ၾကကထဲက မိပိုး မိဘေတြက သေဘာတူၾကမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူသိၿပီးသားပါ ။
မိပိုးရဲ့ မိဘေတြက သူ႔ကို ခါးခါးသီးသီး မုန္းၾကတယ္ ။ သူ႔ကို မိပိုးနဲ႔မဆက္ဆံဖို႔..ေဝးေဝးေနဖို႔ ေျပာၾကတယ္ ။ မိပိုးကို ဆက္ခ်စ္ရင္ ဘာလုပ္ပစ္မယ္…ဘာညာနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ၾကတယ္ ။ သူနဲ႔ မိပိုးက မျပတ္နိုင္ၾကဘူး ..။

မိပိုးမိဘေတြရဲ့ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ သူ အလုပ္ျပဳတ္ရတာ ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ပါဘဲ ။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အလုပ္ဘဲ ျပဳတ္တာ ေက်းဇူးတင္ရမည္တဲ့…။ တခ်ိဳ႕လူေတြဆို အမႈျဖစ္ ေထာင္နန္းပါ စံၾကရသည္တဲ့ ..။ သူတို႔ ေျပာၾကတာလဲ ဟုတ္ပါသည္ ။ မိပိုး မိဘေတြက “ လက္ညႇိုးညႊန္ရာ ေရျဖစ္ ”တဲ့ လူေတြ ..အသိုင္းအဝိုင္းေကာင္းတဲ့ လူေတြ ဆိုေတာ့ သူ႔လို လူကို အလုပ္က ဖယ္ရွားဖို႔ ကိစၥက သိပ္ မခဲယဥ္းဘူးေပါ့ ။
အင္း..အမႈဆင္ၿပီး ေထာင္ထဲ မထည့္တာဘဲ ေတာ္ေသးတယ္ လို႔ ဆိုရမွာေပါ့ ..။

သူက အလုပ္ရွိတုံးမွာ ဂြင္မရိုက္ခဲ့..မဖန္မႀကံခဲ့ဘူး ..။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္လည္း ျပဳတ္ေရာ စုၿပီးေဆာင္းၿပီးသား မရွိလွဘူး။ အစိုးရ ေပးထားတဲ့ အိမ္ႀကီးလည္း မရေတာ့ဘူး..။ ျပဳတ္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဖယ္ေပးရတယ္ ။

ကိုယ္ေတာင္ ေနစရာ မရွိေတာ့ အိမ္မွာ လာေနတဲ့ ေအးျမသာ အပါအဝင္ တူ တူမ ဝမ္းကြဲေတြကို မင္းတို႔လည္း
ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ ေလၽွာက္ၾကေတာ့..လို႔ သူေျပာလိုက္ရတယ္ ။

အလုပ္ျပဳတ္ခါစက သိပ္မဆိုးလွေပမယ့္ ပ႐ုပ္လုံးလို တေျဖးေျဖးနဲ႔ လုံးပါးပါးလာသည္ ။ အလုပ္ မရွိေတာ့လဲ လူေတြက သူ႔ကို အရင္လို မခင္ၾကေတာ့ဘူး .။ အျပင္က စီးပြားေရး လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ ခင္မင္ခဲ့သူေတြကို အလုပ္ေတာင္းၾကည့္ေတာ့လည္း အဆင္မေျပဘူး ။ မရဘူး ။ အကူအညီ မေပးၾကတဲ့အျပင္ လူကိုေတာင္ ႏွိမ္လိုက္ၾကေသးသည္ ။ အလုပ္ရွိစဥ္တုံးက ဘာလို႔ “ မဝါးသလဲ ” လို႔ အျပစ္ေတာင္ တင္လိုက္ၾကေသးသည္ ။ အလုပ္မရွိမွဘဲ လူေတြက လူကို ခင္တာ မဟုတ္ဘဲ ရာထူးကို ခင္မင္ၾကတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားရသည္။

ေနာက္ဆုံး..တိုက္ခန္းနဲ႔ကားတစီးက်န္ေနေသးတဲ့အခ်ိန္ ဒီကားနဲ႔ သူ ပရိုက္ဘစ္တက္ဆီ ေမာင္းစားရေတာ့သည္ ။ တခ်ိဳ႕ေဘာ္ဒါေတြကေတာ့ သူ႔ကို တက္ဆီေမာင္းေနတာ ေတြ႕လို႔ အံ့ၾသေနၾကသည္ ။ သည္ထက္ေကာင္းတဲ့
အႀကံ မရွိေတာ့ဘူးလား..။ သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြ မိတ္ေတြနဲ႔ တခုခု ဒီထက္ ျမင့္တာ မလုပ္ဖူးလား ..မႀကံနိုင္ဘူးလားလို႔ ေမးၾကတာေပါ့ ။

သူက တက္ဆီေမာင္းတာကို သေဘာက်သည္ ။ အခုေနာက္ပိုင္း ကားေတြ မ်ားလာၿပီး လမ္းေတြ ပိတ္ဆို႔လာ
ေတာ့ တက္ဆီအလုပ္လည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး ။

သူအလုပ္ျပဳတ္ၿပီး ေနစရာရွာ..အလုပ္လိုက္ရွာေနတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ မိပိုးကို နိုင္ငံျခားကို ေက်ာင္းတက္ဖို႔ လႊတ္လိုက္
တဲ့ သတင္း သူၾကားရသည္ ..။ အဲဒီအခ်ိန္ထဲက မိပိုးနဲ႔ သူ အဆက္ျပတ္သြားခဲ့သည္ ။

အလုပ္ ရပ္နားခံလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ သူ စိတ္ေလလြင့္ၿပီး ေျခဦးတည့္ရာ ေလ်ာက္သြားေနခဲ့ခ်ိန္ ႏြယ္ႏြယ္ဦးနဲ႔ေတြ႕သည္ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦး က သူ႔လိုဘဲ ဦးတည္ရာမရွိ လြင့္ေနတဲ့ လိမ့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ဆိုေတာ့ သူ႔ကားေပၚပါလာသည္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းမိသြားသည္ ။ အလုပ္ျပဳတ္ေပမယ့္ သူ႔လက္ထဲမွာက ပိုက္ဆံရွိေနေတာ့ ပိုက္ဆံေၾကာင့္ သူနဲ႔ ႏြယ္ႏြယ္ဦးတို႔ လိမ့္နိုင္ေနသည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္…”

ေမာ္နီကာ့ေခၚသံေၾကာင့္ သူ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္ ။ အတိတ္ကျဖစ္ရပ္ေတြ ဆီက မ်က္ေမွာက္
အခ်ိန္ဆီကို သူ ဖ်တ္ကနဲ ျပန္ေရာက္လာသည္ ။

ေမာ္နီကာရဲ့ ၀ိုင္ဖန္ခြက္သည္ ေျပာင္သလင္းခါေနၿပီ ။

“ ေမာ္နီကာ ….ဘာေျပာလိုက္လဲဟင္ …”

“ ဦးေလးခ်စ္..ဘာေတြ စဥ္းစားေနလဲလို႔ ..”

“ ေအာ္..အဟင္း…..မစဥ္းစားပါဘူး …အဟဲ….”

“ ဟုတ္လို႔လား…ေမာ္နီကာ ေခၚေနတာေတာင္ ဦးေလးခ်စ္ မသိဘူး ..”

“ ေဆာရီး…ေမာ္နီကာ…အေတြးလြန္သြားလို႔…”

“ ဦးေလးခ်စ္က ေတာ္ေတာ္ ေတြးတတ္တယ္ေနာ္..ေတြးစရာ ေဆြးစရာေလးေတြ ရွိတယ္နဲ႔ တူတယ္ …….ေမာ္နီကာတို႔…သြားၾကမလား …”

“ ဟုတ္ …သြားေလ …”

အရင္တုံးက မိန္းမေခ်ာေလးေတြ ျဖစ္တဲ့ မိပိုးတို႔ ႏြယ္ႏြယ္ဦးတို႔ သူ႔ဆီကို ေရာက္လာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ခိုနားခဲ့ၾကသည္ ။ ၿပီးေတာ့ ႏုတ္မဆက္ဘဲ သူ႔ကို ထားခဲ့ၿပီး အေဝးကို ထြက္ခြာသြားခဲ့
ၾကသည္ ။ အခုလဲ ေမာ္နီကာ ဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလး နဲ႔ သူ နီးနီးစပ္စပ္ ဆုံေတြ႕ေနရျပန္ၿပီ ။ သူနဲ႔
အတူတူ ျမန္မာျပည္က ၿမိဳ႕ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အတူတူ ကားတစီးနဲ႔ ခရီးထြက္ဦးမတဲ့ ..။ ေမာ္နီကာနဲ႔ သူ႔ဆက္ဆံေရးက ကားငွားစီးတဲ့သူနဲ႔ ကားေမာင္းေပးသူ အေနအထားမို႔ အရင္မိန္းမေခ်ာေလးေတြ လိုေတာ့
ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး ..။

မိန္းကေလး ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးေတြနဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္ အခုလို ေနၿပီးရင္ သံေယာဇဥ္ေတြ ပိုလာၿပီး ခြဲခြာသြားရရင္ရင္ထဲမွာ ခံစားရဦးမွာကို မၾကာခဏ ၾကဳံဖူးခဲ့ရလို႔ တတ္နိုင္ရင္ ကင္းကင္းေဝးေဝး ေနတာက ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္
လို႔ သူ စဥ္းစားမိခဲ့ေပမယ့္ အခုလဲ ေမာနီကာကို ေစတနာေရစီးကမ္းၿပိဳ ထမင္းဟင္းေတြ ခ်က္ေကၽြးမိျပန္ၿပီ။ အမွတ္သညာမရွိတဲ့ ငါပါလား…လို႔လည္း စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္မိတယ္ ။

ဟိုတုံးက ႏြယ္ႏြယ္ဦးနဲ႔ လိမ့္ခဲ့ၾကတာေတြကို သတိရမိသည္ ။ ေျခဦးတည့္ရာ ကားဦးတည့္ရာ တၿမိဳ႕ၿပီး တၿမိဳ႕
လိမ့္တာ ။ ၾကဳံရာ ဟိုတယ္မွာ ဝင္အိပ္ ၾကဳံရာဆိုင္မွာ ျဖစ္သလိုစား…စိတ္ေတြ ေလခ်င္တိုင္းေလခဲ့သည္ ။

စိတ္ဆိုတာလဲ အဆန္းသား ။
တမင္ကလာ ေမ့ထားတဲ့ အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ေတြက ျပန္ျပန္ေပၚလာျပန္သည္ ။

ႏြယ္ႏြယ္ဦး နဲ႔ စေတြ႕တဲ့အေၾကာင္း ….. ။ ေဂၚလီႏွစ္လုံး မေတာ္တဆ တိုက္မိၾကတာ ..။ ႏွစ္ေယာက္လုံးက လိမ့္ခ်င္တိုင္း လိမ့္ေနတဲ့လူေတြေလ ..။

အလုပ္ျပဳတ္..စိတ္ေတြ ေလၿပီး ကားတစီးနဲ႔ ေလ်ာက္လိမ့္ေနတဲ့သူ နဲ႔ ဟစ္ပီဆန္ဆန္ ေနေနတဲ့ ေလၽွာက္လိမ့္ေနတဲ့.. ႏြယ္ႏြယ္ဦး ေတြ႕ဆုံၾကတဲ့အခ်ိန္……။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးသည္ သူ႔ကားေပၚ ပါလာခါစက သူ႔ကို ပိုက္ဆံေပါေပါ သုံးနိုင္

တဲ့ ေဘာစိတေယာက္ အေနနဲ႔ဘဲ အေဖၚအျဖစ္ လိုက္တဲ့သေဘာ ..။ သူက တကယ္ေတာ့ ပိုက္ဆံ ခ်မ္းသာတဲ့

ေဘာစိ မဟုတ္ဘူး ..။ သူက စုမိေဆာင္းမိေတာ့ ရွိေပမယ့္ သူေဌးတေယာက္လိုေတာ့ မသုံးျဖဳန္းနိုင္ပါဘူး ။

အလုပ္ျပဳတ္လို႔ စိတ္ညစ္ စိတ္ေလလြင့္လို႔သာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေသးလို႔ ..ပိုက္ဆံေလၽွာက္သုံးေနတဲ့လူ ..။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးသည္ လိမ့္ေနတဲ့ ေစာ္ေလး ဆိုေပမယ့္ လမ္းေဘးက ေဂၚလီေလး တေယာက္လိုလဲ မဟုတ္

ဘူးဆိုတာ စေတြ႕စကထဲက သူသိခဲ့သည္ ။

သူ ေဂၚလီမေလးေတြ ေတြ႕ဖူးခဲ့ပါသည္ ။ အမ်ားႀကီး ..။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးက သူတို႔ပုံစံလို မဟုတ္ ။ သားသားနားနား အထက္တန္းက်က်ေနခဲ့ဘူးတဲ့ ပုံေပါက္သည္ ။ စာလည္း တတ္သည္ ။ သူ႔လိုဘဲ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ လြင့္ခ်င္ေနတဲ့ဟာေလး ေနမွာပါ ..လို႔ သူေတြးထင္ခဲ့သည္ ။

ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းက ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕မွာ ပထမဆုံး ညအိပ္ရပ္နားၾကေတာ့ အသစ္ေဆာက္ထားၿပီး ဖြင့္ခါစ ဟိုတယ္ေလး မွာ သူတို႔ တည္းၾကသည္ ။ သူက ႏြယ္ႏြယ္ဦးကို အခန္းသပ္သပ္ ငွားေပးမလို႔ ျပင္ေတာ့

ႏြယ္ႏြယ္ဦးက ..“ ဘာလို႔ ပိုက္ဆံ ပိုသုံးမွာလဲ..ဘာလဲ..ဦးက ႏြယ္ဦးနဲ႔ တခန္းထဲ မအိပ္ခ်င္ဘူးေပါ့ေလ ..”

လို႔ ေျပာလို႔..“ မဟုတ္ပါဘူး ..” ဆိုၿပီး သူ တခန္းထဲ ယူလိုက္ခဲ့သည္ ။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးသည္ ေရမိုးခ်ိဳး အလွျပင္ၿပီးေသာအခါ ေတာ္ေတာ့္ကို လွတဲ့ ေကာင္မေလး ဆိုတာ သူ သိ

လိုက္ရသည္ ။ ဟိုတယ္ခန္းေလးထဲမွာ ႏြယ္ႏြယ္ဦးနဲ႔အႀကိမ္ႀကိမ္ အခ်စ္လြန္ခဲ့တာ ကာမေရယဥ္ေက်ာမွာ အေမ်ာႀကီး ေမ်ာခဲ့တာ ႏြယ္ႏြယ္ဦးက စလို႔ ျဖစ္ခဲ့တာလို႔ ေျပာရမည္ ။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးကအဝတ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ႔ လြင့္ခ်င္သလို လြင့္ေနတဲ့ ခရီးသြား မိန္းကေလး တေယာက္မို႔ အဝတ္လဲစရာ မပါဘူး ။ သူမ အဝတ္ေတြကလဲ ညစ္ေပနံေစာ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေရခ်ိ ုးရင္း ဝတ္လာတဲ့

အဝတ္အစားေတြကိုေလၽွာ္ဖြတ္ၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္းထဲမွာ အေျခာက္လွမ္းတယ္ ။ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီး ကို ကိုယ္မွာ ပတ္ရစ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတယ္ ။ အခ်ိဳးက်တဲ့ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ ဝင္းဝင္း ေတြက အရမ္းကို လွေနသည္ ..။

“ မတတ္နိုင္ဘူး..ဦးရယ္…အဝတ္ေတြ ေျခာက္တဲ့အထိေတာ့ ႏြယ္ဦး ဒီလိုဘဲ ခဏေနရလိမ့္မယ္…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ရင္ညြန႔္ေဖြးေဖြးနဲ႔ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးေတြက သူ႔စိတ္ေတြကို ေျခာက္ျခား တုန္လႈပ္ေစသည္ ။

ဒီမ်က္ႏွာသုတ္တဘက္ႀကီးေအာက္မွာ ဘာမွ မရွိဘူး ဆိုတဲ့ အသိကလဲ သူ႔စိတ္ေတြကို ယိမ္းယိုင္ေစသည္ ။

ႏြယ္ႏြယ္ဦး ကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္သလိုနဲ႔ သူ႔အနားကို ကပ္လာၿပီး “ ဦး..ေရခ်ိဳးေလ …ႏြယ္ဦး ခ်ိဳးေပးရမလား ..

ဟို…ယိုးဒယားက ေရခ်ိဳးခန္းေတြမွာလိုေလ ..” လို႔ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔ စသလို ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ႏြယ္ဦးက ယိုးဒယား ေရာက္ဖူးလို႔လား…”

“ဟီး…ေရာက္ေတာ့ မေရာက္ဖူးပါဘူး…ၾကားဖူးတာပါ …ျပန္လာတဲ့ သေဘၤာသားေတြ ေျပာေျပာျပၾကတာေလ…”

ေရခ်ိဳးၿပီးကာစ ႏြယ္ႏြယ္ဦးဆီက ေခါင္းေလၽွာ္ရည္အနံ့နဲ႔ ဆပ္ျပာအနံ့ေတြ ရလိုက္သည္ ။

“ ဦး..”

“ ဟင္ …ဘာလဲ..ႏြယ္ဦး…”

သူ႔ကို မၾကည့္မိေအာင္ တဖက္ကို မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး ေနေနတာကို လာေခၚေနျပန္သည္ ။

“ မာဆတ္ သြားဖူးလား ..”

“ အင္း…သြားဖူးတယ္ …”

“ ယိုးဒယားမွာေကာလား…”

“ ဟာ..ႏြယ္ဦး..ဘာေတြ လာေမးေနတာလဲ….”

“ ခိခိ….ဦး မာဆတ္လုပ္ခံခ်င္လား..ႏြယ္ဦး ဦးကို မာဆတ္ လုပ္ေပးမယ္ေလ…..ခိခိ….ဦးက မုန႔္ဖိုးေပး….”

“ ရတယ္..ေနပေစ ..”

“အို..ဦးကလဲ..လာပါ …လာ..လာ…ဦး အက် ႌ ခၽြတ္လိုက္..ကုတင္ေပၚ ေမွာက္အိပ္ေပး….အို..လာပါ..ဦးကလဲ…”

ႏြယ္ႏြယ္ဦးက အက် ႌၾကယ္သီးေတြကို လာျဖဳတ္..အက် ႌကို ခၽြတ္ေပးသည္ ။

“ ဦး….ေဘာင္းဘီ လည္း ခၽြတ္လိုက္…”

သူ႔ေဘာင္းဘီမွာ စည္းပတ္ထားတဲ့ ခါးပတ္ကို ႏြယ္ဦးက ျဖဳတ္ဖို႔ လက္ကမ္းလာသည္ ။

ေဘာင္းဘီရွည္ကို ခၽြတ္လိုက္ရေပမယ့္ ႏြယ္ႏြယ္ဦးေရွ႕မွာမို႔ စိတ္ေတြကေတာ့ တမ်ိဳးႀကီးဘဲ ။ ရွက္သလိုလို ..။

အတြင္းခံေဘာင္းဘီနဲ႔ ကုတင္ေပၚတက္လိုက္သည္ ။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္ဦးက မခၽြတ္ခိုင္း ။

ကုတင္ေပၚ ေမွာက္အိပ္ေပးလိုက္တဲ့ သူ႔ေဘး ကုတင္ေပၚတက္ထိုင္ၿပီး စႏွိပ္ေပးသည္ ။ သူကလည္း အႏွိပ္ခံရတာ ႀကိဳက္တာနဲ႔ ႏြယ္ဦး ႏွိပ္ေပးတာကို မျငင္းေတာ့ဘူး ။ သူ႔လက္တဖက္နဲ႔ အဝတ္မဲ့ႏြယ္ဦးရဲ့ ေပါင္တန္ ေအးစက္စက္ေလး ထိေနသည္ ။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးသည္ ေတာ္ေတာ့္ကို အႏွိပ္ေကာင္းသည္ ။ တကယ္ဘဲ မာဆတ္မွာမ်ား လုပ္ခဲ့ဘူးသလား မသိဘူး ။

“ ေကာင္းလား…ဦး….”

“ အင္း..ေကာင္းတယ္…ႏြယ္ဦးက အရမ္း ႏွိပ္တတ္တာဘဲ….”

“ ခိခိ..မုန႔္ဖိုးေပးရမယ္ေနာ..ဦး..”

“ အင္း..ေပးမွာေပါ့…”

“ ေဟး..ဒါမွ ႏြယ္ဦး ရဲ့ ဦး …”

ႏြယ္်ႏြယ္ဦးက ခါးနဲ႔ ေပါင္ေတြကို ဆက္ ႏွိပ္ေပးေနရင္း ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္ မသိ ..သူ႔တင္ပါးေတြကို လက္သဲနဲ႔ ဖြဖြ ကုတ္ျခစ္ၿပီး “ ဦး….ဟက္ပီး အန္းဒင္း..မာဆတ္ေနရာေတြမွာ လုပ္ေပးတာ …” လို႔ ေမးလိုက္လို႔

သူ တုန္လႈပ္သြားတယ္ ။

“ မသိဘူး…ႏြယ္ဦး..ဘာလဲ အဲဒါ…”

“ အို..ဦး မသိဘူး ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး…ခိခိ…ဦး ညာေနတာ …”

“ မညာပါဘူး…မသိလို႔ မသိဘူး ေျပာတာ..ဘာလဲ ႏြယ္ဦး သိရင္ ေျပာျပေလ …”

“ ဦး ျဖစ္ခ်င္ရင္ ႏြယ္ဦးက လုပ္ေပးမလို႔ …”

ႏြယ္ႏြယ္ဦး စကားေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားသြားသလို ထႂကြသြားရသည္ ။ ႏြယ္ဦးကို သူ စိတ္လာေနတာဟိုး စေတြ႕စကထဲကဘဲေလ ။ ႏြယ္ဦး အခုလို မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေလးဘဲ ပတ္ထားၿပီး သူ႔ကို ႏွိပ္ေပးေနေတာ့ သူ႔
စိတ္ေတြက အရမ္းကို ထႂကြ ေသာင္းက်န္းေနတာ ..။ အခုလို ႏြယ္ဦးက ( ဟက္ပီးအန္းဒင္း ) လုပ္ေပးခ်င္တယ္လို႔ ေျပာလာေတာ့ သူ႔ေပါင္ၾကားက လက္နက္က တအား ထႂကြလာေတာ့တာဘဲ ..။

“ အင္း..လုပ္ေပးေလ ..”

ေခါင္းေစာင္းငဲ့ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ႏွာေခါင္းဖ်ားထိပ္ေလးမွာ ပန္းႏုေရာင္သန္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ သူလည္း စိတ္လႈပ္ရွားေနပုံ ရွိတယ္ ။

ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေမွာက္ရက္ အေနအထားနဲ႔ ႏွိပ္ေပးေနၿပီး…“ ဦး…ပက္လက္လွန္ေပး …” လို႔ ေျပာလိုက္သည္။ ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ အသံေတြ တုန္ခါေနသလိုဘဲလို႔ ထင္မိသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ပစၥည္းကလည္း မာေက်ာေထာင္မတ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ပက္လက္လွန္လိုက္ရင္ ေပၚတင္ႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့မွာ ။

“ မုန႔္ဖိုးေပးဖို႔သာ ျပင္ထား…ဦးရဲ့ တင္းေနတာေတြကို ေလၽွာ့ပစ္ေပးမွာ…ခိခိခိ….”

“ အင္း …”

ႏြယ္ႏြယ္ဦးက အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခၽြတ္ေတာ့ အဆင္ေျပေၿပ ကၽြတ္သြားရေအာင္ သူက ဖင္ကို ႂကြေပးလိုက္တယ္ ။ တုတ္တုတ္ခဲခဲ ရွည္ေမ်ာေမ်ာႀကီး ဘန္းကနဲ ေပၚလာတယ္ ။ အေၾကာႀကီးေတြ ထင္းထင္းႀကီး ေထာင္ထ
ေနၿပီး ထိပ္ဖူးနီညိဳညိဳ အထစ္ႀကီးရဲ့ ထိပ္က အေပါက္ကေန အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္စီးက်ေနတဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ႏြယ္ႏြယ္ဦး တံေတြးၿမိဳခ်လိုက္တာ သူ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

မိပိုးနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြတုံးက မိပိုးလည္း အခု ႏြယ္ႏြယ္ဦး ခၽြတ္ေပးသလိုဘဲ သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို
ခၽြတ္ေပးခဲ့ဘူးတာေတြကို ဖ်တ္ကနဲ ျပန္သတိရမိသြားတယ္ ။ အင္း..မိပိုးလည္း နိုင္ငံျခားမွာ ဘဲေတြဘာေတြ ရေနေလာက္ေရာေပါ့ ..။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးက “ အိုး..ဦးရယ္ …နဲတာႀကီး မဟုတ္ပါလား….” လို႔ တိုးတိုးေလး ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔ပစၥည္းႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ေပါင္ရင္းႏွစ္ဖက္ကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးတယ္ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦရဲ့ အပြတ္အသပ္ေတြက တကယ့္ကို ခံလို႔ေကာင္းတယ္ ။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးက လိင္တန္ကို မထိမတို႔ေသးဘဲ လိင္တန္နဲ႔ကပ္ရက္ျဖစ္ေနတဲ့ေပါင္ရင္းသားေတြ..ဆီးစပ္ေနရာတဝိုက္ကို ဖြဖြ
ေလး ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ လက္သဲေလးေတြနဲ႔ ဖြဖြေလး ကုတ္ျခစ္လိုက္ လုပ္ေပးေနေတာ့ လိင္တန္ေခ်ာင္းလည္းေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ ထထလာတယ္ ။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးက ေက်နပ္သလို ျပဳံးလိုက္ၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ကို ပြတ္ေပးေနျပန္တယ္ ။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ႏြယ္ႏြယ္ဦးကို သူ႔လိင္တန္ကို ကိုင္ေစခ်င္လွၿပီ ။ သို႔ေပမယ့္ ႏြယ္ႏြယ္ဦးက လိင္တန္ကို မကိုင္ေသးဘဲ တျခားေနရာကိုကို ပြတ္သပ္ကုတ္ျခစ္ၿပီး သူ႔စိတ္ေတြ ပိုထလာေအာင္ လုပ္ေနတယ္ ။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးက ေဂြးေစ့ေတြေအာက္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ဖြဖြေလး မထိတထိ ပြတ္လိုက္ ကုတ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနျပန္
ေတာ့ တဏွာစိ္တ္ေတြက ထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘူး ။ လက္တဖက္နဲ႔ ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ ကိုယ္မွာ ပတ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါစကို ဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္မိတယ္ ။

“ အို …ဦး……ကဲလိုက္ထာ ..”လို႔ ႏြယ္ႏြယ္ဦး ပါးစပ္က ထြက္သြားေပမယ့္ ကုတင္ေဘးကို ေလ်ာကနဲ က်သြားတဲ့
မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးကို ျပန္မေကာက္ဘူး ။ တင္းမာလုံးႂကြေနတဲ့ ရင္သားလွလွႀကီးတစုံကို အနီးကပ္ ျမင္လိုက္ရတာ အရမ္းသေဘာက်မိတယ္ ။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးက ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ “ ဘာလဲ..ႀကိဳက္လား…” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ သူက “ အရမ္းမိုက္တယ္ကြာ…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ကိုင္ခ်င္ကိုင္ေလ….”
အဖ်ားနားမွာ အေပၚကို ေကာ့ေကာ့ေလး ျဖစ္ေနတဲ့ ႏြယ္ဦးရဲ့ ရင္သား လုံးလုံးတင္းတင္းေတြကို လက္နဲ႔ ကိုင္မိရတယ္ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္သြားတယ္ ။ သူ႔ရင္သီးေလးေတြကို လက္မ လက္ညႇိုးနဲ႔ ဖိပြတ္ေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ မဟတဟေလး ပြင့္ဟၿပီး “ အင္း..ဟင္…အို…အာ….”ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြ ညည္းတယ္ ။

သူ႔ေဂြးအုႏွစ္လုံးကို ပြတ္သပ္ေပးလာတဲ့ လက္ေတြက တန္ဆာထိပ္ပိုင္းကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။ သူကလည္း
ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ ရင္စိုင္တခုလုံးကို ဆုပ္ညႇစ္ နယ္ဖတ္မိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ့ ကာမစိတ္ရိုင္းေတြဟာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႀကီးကိုဘဲ ထႂကြလာရၿပီး ႏြယ္ႏြယ္ဦးက တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနတဲ့ တန္ဆာရဲ့ ဒစ္ထိပ္လုံးကို ငုံခဲကာ စုတ္ပါေတာ့တယ္ ။

“ အို…အား..အား…အား…..”

ဒီတခါ ေအာ္ညည္းရတာက သူပါ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ တန္ဆာေခ်ာင္းကို လွလွပပ စုတ္ေပးခ်က္ေတြက ညည္းရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းေနလို႔ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦး စုတ္ေပးတာေတြက ဝတ္ေက်တန္းေက် မဟုတ္ဘဲ ေစတနာပါတယ္ ဆိုတာ သူသိတယ္ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ လ်ာကေလးက သူ႔တန္ဆာထိပ္ပိုင္းမွာ ပတ္ျခာလွည့္ေနတယ္ ။ ဒစ္ထိပ္လုံးကို အမ်ိဳးမ်ိဳး လိေနတယ္ ။ ထိပ္က အေပါက္ေလးကို လ်ာထိပ္ဖ်ားနဲ႔ ထိုးထိုး ကလိေပးေနတယ္ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦးဟာ တကယ့္ကို အစုတ္ေတာ္တဲ့ အစုတ္ကၽြမ္းတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ ပါဘဲ ..။

ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ ဟက္ပီးအန္းဒင္းက တကယ္ဘဲ လူကို တကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္ခါ တုန္ရင္လႈပ္ရွားသြားေစတယ္ ။
သုတ္ရည္ေတြ အမ်ားႀကီး ပန္းထြက္သြားရတယ္ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ ပါးစပ္ထဲကို …။ ႏြယ္ႏြယ္ဦးက ဝင္လာသမၽွ သူ႔သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြကို ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္ၿပီး ဒစ္ဖ်ားကို ဆက္ဆက္ စုတ္ေနတယ္ ။ စုတ္ေပးေနတယ္ ။ေကာင္းၿပီးရင္း ေကာင္းရင္း …။

“အား…အား….အား…..အီး…….ဟင္း……အင္း…..အင္း……အင္း…….”

“ ေကာင္းသြားလား ဦး…”
“ အင္း…အရမ္းဘဲ..အရမ္းေကာင္းသြားတယ္ ….. ႏြယ္ဦးရယ္ …”

“ ဦးေလးခ်စ္ …. ”
“ ဟင္…ေမာ္နီကာ….”

“ ခိခိ…ဦးေလးခ်စ္ စဥ္းစားခန္း ဖြင့္ေနျပန္ၿပီလား …ေမာ္နီကာ ေခၚတာေတာင္ မၾကားဘူး …”

ေမာ္နီကာ ေျပာတာ မွန္ေနလို႔ သူဘာမွ မေျဖရွင္းေတာ့ဘူး…။

ႏြယ္ႏြယ္ဦး နဲ႔ ဆုံခဲ့တာေတြကို သူ ျပန္ေျပာင္း သတိရသြားရတာကိုး ..။

ေမာ္နီကာ့ကို ဟိုတယ္ကို ပို႔ရမည္ ..။

“ ဦးေလးခ်စ္ …ေမာ္နီကာေလ…ဆိုင္က ျမန္မာထမင္းဟင္းေတြ စားတာအျပင္ အိမ္မွာ ခ်က္စားၾကတဲ့ ျမန္မာဟင္း
စားစရာေတြ စားဘူးခ်င္တယ္ …ဦးေလးခ်စ္ စီစဥ္ေပးနိုင္မလား …”

“ ရပါတယ္ ..စီစဥ္ေပးလို႔ရပါတယ္ …ေမာ္နီကာက ဘယ္လိုအစားအစာေတြ စားၾကည့္ခ်င္တာလဲ…”

“ျမန္မာ မိသားစုေတြ ေန႔တိုင္း စားေနၾကတဲ့ ဟင္းေတြ စားစရာေတြေပါ့ …ဆိုင္ကမဟုတ္ဘဲ .. အိမ္မွာ ပုံမွန္ ခ်က္စားတာကို ေတြ႕ဖူး စားဖူးခ်င္တာ …ဓါတ္ပုံလဲ ရိုက္ခ်င္လို႔…”

“ ရတာေပါ့ ေမာ္နီကာ…က်ေနာ့္တာဝန္ထားပါ ..ဘယ္ေတာ့ စၿပီး စားခ်င္လဲ …”

“ ဘယ္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ..အဆင္ေျပတဲ့ အခါေပါ့….”

ဟိုတယ္ကို ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ေမာ္နီကာက သူ ခဏနားမည္ ..ဦးေလးခ်စ္လဲ အိမ္ျပန္ၿပီး ေရခ်ိဳးခ်င္ခ်ိဳး..
ေမာ္နီကာ ျပန္ထြက္ခ်င္ၿပီ ဆိုရင္ ဦးေလးခ်စ္ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္မယ္ …. လို႔ ေျပာသည္ ။

သူ ဟိုတယ္က ထြက္တာနဲ႔ သူ႔အိမ္ဖက္ကို ျပန္ေမာင္းသည္ ။ သူဝယ္ေနက် အိမ္နားက ေစ်းကေလးမွာ ဝင္ၿပီး အသားငါးနဲ႔ အသီးအရြက္ေတြ ဝယ္သည္ ။ အခ်ိန္မရွိလွတာေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္ လုပ္ရသည္ ။ အားလုံး ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး..ေရ ျမန္ျမန္ေျပး ခ်ိဳးရသည္ ။ ဟင္းခ်က္ေနရင္း မိပိုးနဲ႔ အတူတူ ဟင္းခ်က္စားခဲ့ၾကတာေတြ အမွတ္ရမိၿပီး ရင္ထဲမွာ နာက်င္မိရသည္ ။
မင္းကေလး ဘယ္ကို ေရာက္ေနၿပီလဲ..မိပိုးရယ္ …။

ညေနစာကို ေမာ္နီကာ့ကို သူ႔အခန္းမွာ သူ ေကၽြးျဖစ္သည္ ။ ေမာ္နီကာ ကို အိမ္လိုက္ၿပီး သူခ်က္ထားတာေတြ
လိုက္စားဖို႔ ေျပာေတာ့ ေမာ္နီကာက ခ်က္ခ်င္းဘဲ စားမယ္လို႔ ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ ေျပာလို႔ သူ ဝမ္းသာမိရတယ္ ။
သူ႔အခန္းကို ေမာ္နီကာ့ကို ေခၚခဲ့တယ္ ။ ေမာ္နီကာက အခန္းကို ဝင္ဝင္ခ်င္းဘဲ “ ဦးေလးခ်စ္ရဲ့ ကြန္ဒိုက အရမ္းသန႔္တယ္…ေကာင္းတယ္…” လို႔ ခ်ီးက်ဴးတယ္ ။

ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေတြနဲ႔ ထမင္းပူပူေႏြးေႏြးကို ေမာ္နီကာ့ကို ျပင္ေကၽြးသည္ ။ ၾကက္သားနဲ႔ ဘူးသီး…ငါးဘတ္ေမႊေၾကာ္..သီးစုံပဲဟင္း..ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုပ္ ..။

“ ဒီဟာေတြ ဘယ္သူခ်က္တာလဲ..ဦးေလးခ်စ္လား…”
“ ဟုတ္တယ္..ေမာ္နီကာ…”
“ အိုး…ဦးေလးခ်စ္က တကယ္ေတာ္တာဘဲ..ဟင္းေတြလည္း ေကာင္းေကာင္း ခ်က္တတ္တယ္ …စားလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ….”
“ ေမာ္နီကာ ႀကိဳက္တယ္ ဆိုလို႔ ဦးေလးခ်စ္ ဝမ္းသာပါတယ္ …မျပန္ခင္ ထပ္ ခ်က္ေကၽြးအုံးမယ္…ေမာ္နီကာ…”
“ ဟုတ္..ေမာ္နီကာ စားမွာ…ဦးေလးခ်စ္ရဲ့ လက္ရာကို ႀကိဳက္သြားၿပီ…..”

“ ဦးေလးခ်စ္ရဲ့ ညီမအိမ္ကိုလည္း တခါေလာက္ ေခၚသြားၿပီး သူတို႔အိမ္မွာ ထမင္းေကၽြးအုံးမယ္..ေမာ္နီကာ မျပန္ခင္ေပါ့ ….”

“ အိုေက….”

ေမာ္နီကာက ဟိုတယ္ကို မျပန္ခ်င္ေသးဘူး ။ ေမာ္နီကာ ဘယ္ကို ေလၽွာက္လည္လို႔ရအုံးမလဲ…ဦးေလးခ်စ္..လို႔ ေမးတယ္ ။ ညဖက္ကေတာ့ တ႐ုတ္တန္းဖက္ စည္တာဘဲ..သြားခ်င္သလား…လို႔ ေမးေတာ့ သြားခ်င္တယ္..ဒက္
ဒီက သူ ငယ္ငယ္က ၁၉လမ္းမွာ ေၾကးအိုးတို႔ ဆာေတးတို႔ သြားသြား စားတယ္..လို႔ ခဏခဏ ေျပာဘူးတယ္…တ႐ုတ္တန္း ၁၉လမ္းဖက္သြားၾကည့္လို႔ ရမလား …လို႔ ေျပာတာနဲ႔ ေမာ္နီကာ့ကို တ႐ုတ္တန္းဖက္ ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္ ။
လသာလမ္းထဲမွာ ကားရပ္ၿပီး ဆင္းေလၽွာက္ၾကတယ္ ။ လူေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး စည္ကားေနတယ္ ။ ဆီေၾကာ္အနံ့ေတြ လွိုင္ေနတယ္ ။ စကားေျပာသံေတြ ဆူညံေနတယ္ ။

လူေတြ ျပည့္ၾကပ္တိုးေခြ႕လြန္းေနတဲ့ ပလက္ေဖါင္းေပၚမွာ ေစ်းဆိုင္ေတြ ခင္းေရာင္းေနတာ ေမာ္နီကာနဲ႔ အတူတူ ေလၽွာက္ၾကေတာ့ ေမာ္နီကာနဲ႔ ခဏခဏ တိုးမိ ထိမိ ကိုင္တြယ္မိၾကရတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့တင္ပါးအိအိေတြနဲ႔ သူ႔လက္ဖမိုးတို႔ ခဏခဏ မိတ္ဆက္မိၾကရတယ္ ။ ၁၉လမ္းက ဆိုင္ေတြကို ေမာ္နီကာ ဓါတ္ပုံေတြ ရိုက္တယ္ ။
ေကာ္ပီ ဒီဗီဒီခ်ပ္ေတြ ေရာင္းေနတာကို ေမာ္နီကာ သေဘာက်ေနတယ္ ။ ႐ုံမတင္ေသးတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြက ဒီဗီဒီခ်ပ္ေတြ အျဖစ္ ေရာင္းေနၾကၿပီ ..။

လသာရဲစခန္းက အရမ္းႀကီးကို အိုေဟာင္း စုတ္ျပတ္သတ္ ေနတဲ့ ရဲကား တစီးကို ေမာ္နီကာ သေဘာက်ၿပီး ဓါတ္ပုံရိုက္သြားတယ္ .။ ည၁ဝနာရီေက်ာ္မွ ေမာ္နီကာကို ဟိုတယ္ကို ျပန္ပို႔ေပးရတယ္ ။ ေမာ္နီကာက ညဖက္ ကားေလၽွာက္စီးရတာကို သေဘာက်တယ္ ။ေမာ္နီကာ့ကို ကန္ေတာ္ႀကီးဟိုတယ္ဖက္ လွည္းတန္းလမ္းကိုလည္း
ေခၚသြားတယ္ ။ လွည္းတန္းလမ္းမႀကီးကလည္း လူေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ စည္ကားေနတယ္ ။

အင္းလ်ားလမ္း..ဓမၼေစတီလမ္း..ဦးဝိစာရလမ္းကတဆင့္ ေမာ္နီကာ ေနတဲ့ ဟိုတယ္ကို ျပန္ေမာင္းခဲ့လိုက္တယ္ ။

ဟိုတယ္ကို ေရာက္ေတာ့ ဟိုတယ္ရဲ့ ေအာက္ဆုံးထပ္က ဘားဆိုင္ေလးမွာ တခုခုေသာက္ရင္း ထိုင္ရေအာင္လို႔
ေမာ္နီကာ ေျပာျပန္တယ္ ။ တကယ္ေတာ့ သူက ဒီအခ်ိန္လို ညဉ့္နက္အထိ ကားဆြဲေလ့မရွိဘူး ။

ဘားေလးက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ..။ သိပ္အခန္းမက်ယ္ေပမယ့္ သားသားနားနား ရွိတယ္ ။

ဘားထဲမွာခပ္နိမ့္နိမ့္စင္ကေလးပၚမွာ တီးဝိုင္းတဝိုင္း တီးေနတယ္ ။ နိုင္ငံျခားသား တခ်ိဳ႕ ထိုင္ေသာက္ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္ ။

ေမာ္နီကာနဲ႔ အတူ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကေတာ့ စားပြဲထိုးေကာင္ေလး ေရာက္လာတယ္ ။
မ်က္စိထဲမွာ ထူးဆန္းေနတာ စားပြဲထိုးေကာင္ေလးက ျမန္မာတိုက္ပုံ ပုဆိုးနဲ႔ ဝတ္ထားတာပါ ။

ေမာ္နီကာ ၀ိုင္တခြက္နဲ႔ ဘီယာတလုံး မွာလိုက္တယ္ ။ ၀ိုင္က ေမာ္နီကာ့အတြက္ ဘီယာက သူ႔အတြက္ ။
အာလူးေၾကာ္ တပုဂံလည္း လာခ်တယ္ ။

တီးဝိုင္းက လူငယ္ေလးေတြ တီးေနတာ ။ သီခ်င္းေတြက ဟဲဗီးမက္တယ္လ္ေတြ..။ ပုခုံးထိ ရွည္တဲ့ ဆံပင္ေတြကို
ရမ္းခါေနေအာင္ ေခါင္းကို လႈပ္ခါရင္း ဆိုေနတဲ့ အဆိုေတာ္ လူငယ္ေလးကို ေမာ္နီကာက အရမ္း သေဘာက်သြားတယ္ ။ သူဆိုေနတဲ့ သီခ်င္းက ျမန္မာစကားလုံးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေပမယ့္ မူရင္းသီခ်င္းကို ေမာ္နီကာက သိေနတယ္ ။

ေခါင္းတဆတ္ဆတ္နဲ႔ သီခ်င္းအလိုက္နဲ႔ ေမာ္နီကာ ကိုယ္ကို လႈပ္ေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ပုံစံက ဟဲဗီးမက္တယ္လ္ေတြ ႀကိဳက္မယ္လို႔ မထင္ရဘူး ။

ဂစ္တာတီးတဲ့သူေတြေရာ ဒရမ္မာေရာ ကီးဘုတ္တီးတဲ့လူေရာ အားလုံး တပုံစံထဲဘဲ။ ဆံပင္ရွည္ နဲ႔ ေခတ္အမွီဆုံး
ဝတ္စားထားၾကတယ္ ။ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ဒီဇိုင္းေတြ ..။

ဘားထဲမွာ သူနဲ႔ ေမာ္နီကာတို႔ မေရာက္ခင္ထဲက ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ ဂ်ပန္စုံတြဲက တီးဝိုင္း ကို ဆုခ်ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။

“ သူတို႔ ဆိုတာ တီးတာ ..အရမ္းေကာင္းတာဘဲ ဦးေလးခ်စ္ရယ္ …ေမာ္နီကာ လည္း သူတို႔ကို ဆုခ်ခ်င္လိုက္တာ…”
“ ခ်ေလ..ေမာ္နီကာ….”

စားပြဲထိုးေကာင္ေလးကို လွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး ေမာ္နီကာက ေဒၚလာ အစိမ္းရြက္တရြက္ကို တီးဝိုင္းကို ေပးေပးဖို႔ ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ဘာတန္လည္းေတာ့ အတိအက် မသိလိုက္ဘူး ..။ စားပြဲထိုးေကာင္ေလးကို အဆိုေတာ္လူငယ္ေလးက ဘယ္သူလဲ လို႔လည္း ေမးလိုက္တယ္ ။

စားပြဲထိုးေကာင္ေလးက အဆိုေတာ္ ေကာင္ေလးရဲ့ နံမည္က ဏီဘို ဆိုတာရယ္ တီးဝိုင္းက ဂ်မ္းမ္စတုန္း ဆိုတာကို ေမာ္နီကာ့ကို ေျပာျပတယ္ ။ ေမာ္နီကာက ဏီဘို အရမ္းမိုက္တယ္ကြာ….လို႔ စားပြဲထိုးေကာင္ေလးကို ေျပာ
လိုက္တယ္ ..။ စားပြဲထိုးေကာင္ေလးက “ သူတို႔က အခု လက္ရွိ နံမည္ႀကီးေနတဲ့ တီးဝိုင္း တခုဘဲ မမ ..”လို႔
ျပဳံးရယ္ၿပီး ေျပာတယ္ ။

သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ ဆက္တိုက္ ဆိုၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ ဏီဘိုတို႔ ဂ်မ္းမ္စတုန္း တီးဝိုင္း ခဏ နားသြားတာလား ၿပီးသြားတာလား မသိဘူး ..။ ေမာ္နီကာက ၾကည့္ရတာ နားေထာင္ရတာ အားမရေသးဘူး တဲ့ ။

စားပြဲထိုးေကာင္ေလးကို ေခၚေမးၾကည့္ေတာ့ တီးဝိုင္းက ဆယ္နာရီခြဲအထိဘဲ လို႔ ေျပာျပတယ္ ။ “ ဟာကြာ…
ဒါဆို ေနာက္ေန႔ေကာ တီးအုံးမွာလား….” လို႔ ေမာ္နီကာက ေမးတယ္ ။
စားပြဲထိုးေကာင္ေလးက တပတ္ႏွစ္ရက္ဘဲ..မနက္ဖန္ တျခားဝိုင္း တီးမွာ ဆိုမွာ…” လို႔ ေျပာတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ အဆိုေတာ္ေလး ဏီဘို သူတို႔ စားပြဲဝိုင္းကို တည့္တည့္မတ္မတ္ ေလၽွာက္လာတာ ေတြ႕ရတယ္ ။

“ က်ေနာ္ ..ဏီဘိုပါ …ဒီက ဆုခ်တာ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးပါဘဲ….”
“ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ..အရမ္းေတာ္တာဘဲ..ဆိုတာေရာ..တီးတာေရာ..မုဗ္မင့္ေတြေရာ…”
“ ဟုတ္..ေက်ူးဇူးပါ..ဒါနဲ႔ ဒီက နိုင္ငံျခားကလားဟင္ …”
“ ဟုတ္တယ္…ဒို႔နံမည္က ေမာ္နီကာ …ယူက ဏီဘို ေနာ္…”
“ ဟုတ္…ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္..ေမာ္နီကာ..ဘယ္နိုင္ငံကလဲ သိလို႔ရမလား..”
“ ေမာ္နီကာက ယူအက္စ္ကပါ….ဟိုေလ..ဏီဘိုတို႔ ေနာက္ရက္ေတြ ဘယ္မွာ တီးၾကဆိုၾကအုံးမလဲ…”
“ လာခ်င္လို႔လား..ရတယ္ေလ..ကလပ္တခုမွာ မနက္ဖန္ည တီးမယ္ …”
ေမာ္နီကာက ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ “ လာမယ္..လာခ်င္တယ္…” လို႔ ေျဖတယ္ ။

ဏီဘိုနဲ႔ ေမာ္နီကာ ေတးဂီအေၾကာင္း..အေနာက္နိုင္ငံက တီးဝိုင္းေတြနဲ႔ အဆိုေတာ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာၾက ေဆြး
ေႏြးၾကတာ သူ က စားပြဲတလုံးထဲ ထိုင္ေနေပမယ့္ လူပိုတေယာက္ လို ျဖစ္ေနတယ္ ။ ဂီတနဲ႔ မစိမ္းေပမယ့္
သူတို႔ ႏွစ္သက္သေဘာက်ေနတဲ့ လတ္တေလာ အေနာက္နိုင္ငံေတြမွာ ေခတ္စားေနတဲ့ အဆိုေတာ္ေတြ..တီးဝိုင္း
ေတြနဲ႔ ကင္းကြာေနတယ္ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေျပာေနၾကတာေတြကို ထိုင္ နားေထာင္ေနရတာ ၾကာေတာ့ အိပ္ငိုက္လာတယ္ ။ မနက္အေစာႀကီး ထထားတာရယ္..တေနကုန္ ကားေမာင္းတာ ေမာ္နီကာအတြက္ ေစ်းဝယ္ ခ်က္ျပဳတ္တာေတြ အ
လုပ္မ်ားခဲ့လို႔လည္း ျဖစ္မွာေပါ့ ။

ေမာ္နီကာတို႔ စကားေကာင္းေနဆဲ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘားကလည္း တညလုံး မဖြင့္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ႏုတ္ဆက္ၾကၿပီး ဏီဘိုကလည္း ေစာင့္ေနတဲ့ သူ႔ဂီဘဘက္ေတာ္သားေတြနဲ႔ ျပန္..ေမာ္နီကာကလည္း ဟိုတယ္အေပၚထပ္ သူ႔အခန္းကို ျပန္ၾကသလို သူလည္း ျပန္တယ္ ။

အျပန္လမ္းမွာ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္လာတယ္ ။ ေမာ္နီကာ ဏီဘို ဆိုတဲ့ ေဟာ့ေရွာ့လူငယ္ေလးနဲ႔ အဖြဲ႕က်
ရင္းႏွီးသြားတာေတြကို ငါ မနာလို ျဖစ္ေနတာလား ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခြန္း ထုတ္မိတယ္ ။

အင္း..ေခ်ာေခ်ာလွလွဆိုရင္ ႀကိဳက္ခ်င္တာ..သံေယာဇဥ္ ၿငိတြယ္ခ်င္တဲ့ ငါ့စိတ္ေတြကို ေျပာင္းသင့္ၿပီ ။ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ ျဖစ္တဲ့ “ အနည္ထိုင္ခ်ိန္မွာ မင္းေရာက္လာ ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေဟာင္းေလးရဲ့ အလိုက္ကို သူ ေလခၽြန္မိလိုက္တယ္ ။ ေမာ္နီကာနဲ႔ တရက္တာ အတူတူ သြားလာခဲ့ရတာနဲ႔ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္
သြားတာလား ။ ကိုယ့္ဖါသာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။

မျဖစ္သင့္ဘူး ။ အလုပ္သေဘာအရ သူနဲ႔ ဆက္ဆံေနတာဘဲ ။ ျမင္ျမင္ရာ ေတြ႕ဆုံတိုင္း ႀကိဳက္မိသြားလို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး ။ ငါ သတိထားရမယ္ ။ ခပ္ခြာခြာဘဲ ေနမွ ..။ မျဖစ္ဘူး ။ မျဖစ္ဘူး ။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ေမာ္နီကာရဲ့ ႐ုပ္ပုံလႊာက သူ႔မ်က္လုံးထဲက မထြက္ဘူး ။ ေမာ္နီကာ သြားပုံလာပုံ
စကားေျပာပုံ ဟန္ပန္နဲ႔ အသံေလးက သူ႔ကို စိုးမိုးေနတယ္ ။ ဏီဘိုဆိုတဲ့ ခ်ာတိတ္ကို ေမာ္နီကာက ခင္မင္သြားတယ္ ။ အင္း…ငါ မတတ္နိုင္တဲ့ ကိစၥေတြကို ငါ လက္လွမ္းမမွီ မတားဆီးနိုင္တာေတြကို ငါ ဘာလို႔ပူ
ေနမိသလဲ ။ ငါမွားတယ္ ။ စိတ္ကို ထိန္း …။

မနက္ဖန္က်ရင္ ဏီဘိုတို႔တီးဝိုင္း တီးမယ့္ ကလပ္ကို ေမာ္နီကာက သူ႔ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းအုံးမယ္ ။ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔
ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား ရင္းႏွီးသြားၾကမလဲ မသိဘူး ..။

ေအးျမသာ
ကုမၸဏီဝန္ထမ္း

ဒီေန႔ ဦးဦးကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာလွလွေလး တေယာက္နဲ႔ ။
ေအးျမသာကို ဦးဦးက မျမင္ဘူး ။ ေကာင္မေလးကို ဦးဦးက တအား ဂ႐ုစိုက္ေနသလိုဘဲ ။ ဦးဦးနဲ႔ မေတြ႕တာ ၾကာလို႔ ဦးဦးနဲ႔ စကားလဲေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဦးဦးက အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႔ ကားေပၚတက္ၿပီး ေမာင္းထြက္သြားလို႔ မေျပာလိုက္ရဘူး ။ အားတဲ့တရက္က်မွ ဦးဦးဆီ သြားအုံးမယ္ ။ ဦးဦး အိမ္ခန္းကို
သြား ရွင္းေပးခ်င္တယ္ ။ ဦးဦးက တေယာက္ထဲေနၿပီး တက္စီလည္း တေနကုန္ေမာင္းေနရေတာ့ အိမ္ခန္းကို ရွင္းလင္းခ်ိန္ ရမွာ မဟုတ္ဘူး ။ ရန္ေနာင္မိုး နဲ႔ ခ်ိန္းၿပီး ဦးဦးကို သြားေတြ႕အုံးမယ္ ။

ေအးျမသာသည္ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ဦးဦးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနတယ္ ။
မိပိုးနဲ႔ ႀကိဳက္မိသြားလို႔ ဦးဦး ေတာ္ေတာ့္ကို ဘဝယိုင္သြားခဲ့တယ္ ။ အဲဒါ ေအးျမသာေၾကာင့္လို႔ ေအးျမသာ ထင္ေနခဲ့မိတယ္ ။ ေအးျမသာက မိပိုးကို ဦးဦးဆီကို ေခၚသြားခဲ့တာမို႔ပါ ။

မိပိုးနဲ႔ ကြဲရတဲ့အခ်ိန္ ဦးဦး ေရေရလည္လည္ ခံစားရတာေတြ ေအးျမသာ မွတ္မိေနဆဲပါ ။ ဦးဦးက တကယ့္ကို ခ်စ္တတ္တဲ့ လူႀကီး ။ မိပိုးကို ဦးဦး အရမ္းခ်စ္တာ ေအးျမသာ သိတာေပါ့ ။ တကယ္ေတာ့ဦးဦးနဲ႔ မိပိုး ဇာတ္လမ္းမွာ မိပိုးက ဦးဦးကို စႀကိဳက္ စခ်စ္တာပါ ။ မိပိုးက ေအးျမသာကို ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္
တိုင္ပင္ခဲ့တယ္ ။ ဦးဦးကို သူ ခ်စ္ေနမိတဲ့အေၾကာင္းလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဘဲ ေအးျမသာကို ေျပာျပခဲ့တယ္ ။ ေအးျမသာက “ မိပိုးရယ္…ဦးဦးနဲ႔ ယူနဲ႔က အသက္အရမ္းကြာဟေနတယ္…မျဖစ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရာ…” လို႔ စစခ်င္းမွာ တားပါေသးတယ္ ။ မိပိုးက တဇြတ္ထိုးဘဲ ။ ဦးဦးရဲ့ အခ်စ္ကို လိုခ်င္တယ္ ။မိန္းကေလးဆိုေတာ့ သူကေတာ့ ဘယ္စမလဲ ။ ဒါေပမယ့္ ဦးဦးကို အၾကင္နာေတြ ပိုျပခဲ့တာေပါ့ ။ သူ ဦးဦးကို စိတ္ဝင္စားေနတဲ့အေၾကာင္း အမူအရာ အေျပာအဆိုေလးေတြနဲ႔ ျပသတာ..။
ဦးဦးကလည္း မိပိုး သူ႔ကို ေရလာေျမာင္းေပးေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို သိပါတယ္ ။ ေအးျမသာကိုတေန႔ ေခၚၿပီး မိပိုး ဒို႔အိမ္ကို လာလာေနတာ မိပိုး မိဘေတြ ႀကိဳက္ရဲ့လား…ေအးျမသာ လို႔ ေမးတယ္။

မိပိုးရဲ့ အေဖနဲ႔ အေမက မိပိုးနဲ႔ ဦးဦး ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားတာကို သိသြားၾကတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာမွ ဦးဦးအိမ္ကို သြားေနတာကို မႀကိဳက္တာပါ ။

မိပိုးက ေအးျမသာကို အကုန္ေလ်ာက္ ေျပာျပတာ ။ ဦးဦးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ ဘာေတြျဖစ္ၾကတယ္ ဆိုတာေတြကို အေသးစိတ္ကို ေျပာေျပာျပတာ ။ ေအးျမသာလည္း မိပိုးေျပာျပတာေတြ
ေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ့္ကို လႈပ္ရွားခဲ့ရတယ္ ။ မိပိုးက အရမ္း ပြင့္လင္းတယ္ေလ ။ မိန္းမသား
ခ်င္းဆိုၿပီး အေသးစိတ္ ႏွိုက္ႏွိုက္ခၽြတ္ခၽြတ္ေတြ ေျပာေျပာျပတာမို႔ပါ ။

မိပိုးက ဦးဦးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ရင္ သဘာဝစိတ္ေတြ တအားလာ..တအားျဖစ္တာေၾကာင့္ အရည္ရႊဲရတယ္လို႔
ေျပာျပတဲ့အခ်ိန္ သူေျပာျပတာေတြကို နားေထာင္ရင္း ေအးျမသာလည္း အရည္ေတြ ရႊဲေနရတယ္ဆိုတာ
သူမသိဘူး ။ မိပိုးက ဦးဦးနဲ႔သူနဲ႔ ဘာလုပ္ၾကတယ္ ဆိုတာေတြ ေျပာၿပီး သူ႔အိမ္ျပန္သြားေရာ ။ ေအးျမသာက ဦးဦးနဲ႔ တအိမ္ထဲက်န္ခဲ့ ဦးဦးနဲ႔ အရမ္း နီးစပ္ေနတာ ။ မိပိုးေျပာျပတာေတြ ျပန္သတိရ
စဥ္းစားမိၿပီး ဦးဦးကို ေအးျမသာ ရင္ေတြခုံေနမိတာေတြ ဘယ္သူမွ မသိဘူး ။

တကယ္ေတာ့ ဦးေလးနဲ႔ တူမ ေတာ္စပ္တယ္ ဆိုေပမယ့္ စပ္မွေတာ္တဲ့ ေဆြမ်ိဳးပါ ။ ေအးျမသာရဲ့ အ
ေမက သူ႔အမ်ိဳးထဲမွာ ရာထူးႀကီး အလုပ္နဲ႔ ႀကီးပြားေနတဲ့လူ ရွိတယ္ ဆိုၿပီး..သူ႔အကူအညီနဲ႔ ေအးျမသာကို ရန္ကုန္ကိုလႊတ္..သူ႔အိမ္မွာ ေနၿပီး စာဆက္သင္ေစခ်င္တယ္ ။ ေအးျမသာလည္း ရန္ကုန္ကိုေရာက္လာမွ ဦးဦးနဲ႔ စေတြ႕ဖူးတာပါ ။ ဦးဦးက အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ဆိုေပမယ့္ ႏုတယ္။
အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္လို႔ မထင္ရဘူး ။ ပိန္ပိန္ပါးပါး ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ သြက္လက္တယ္ ။ တင္းနစ္ရိုက္ေ၈ါက္ရိုက္ မနက္ဆို ထေျပး လုပ္ေနတဲ့ အားကစားသမား တေယာက္မို႔ သူ႔အသက္ ဒီေလာက္ဆိုတာမထင္ရဘူး ။ ႏုတယ္ ။ အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရရင္ ဦးဦးနဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္ ေနေတာ့ ေအးျမသာ ဦးဦးအေပၚ
ရင္ခုံမိတာ အမွန္ပါ ။ ဦးဦးရဲ့ အိပ္ခန္းကိုလည္း သူအလုပ္သြားေနတဲ့ အခ်ိန္ ေအးျမသာ ရွင္းလင္းေပး
ေတာ့ သူ႔အိပ္ရာခင္း ေခါင္းအုံးစြပ္..ေစာင္ေတြကို လဲေပး ေလၽွာ္ေပးရေတာ့ ဦးဦးရဲ့ ေယာက်္ား အနံ့အသက္ေတြကို ရႉရွိုက္မိရရင္လည္း စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီး ခံစားရတယ္ ။ ဦးဦး ရဲ့ အဝတ္ေတြကို ေလၽွာ္ေပး မီးပူတိုက္ေပးရတယ္ ။ တခါမွာ ဦးဦးရဲ့ အိပ္ရာခင္း လဲေပးရင္း ေမြ႕ယာေအာက္က ေအးျမသာ
တခါမွ မေတြ႕ဖူးတဲ့ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမ လိင္ဆက္ဆံေနတဲ့ ေရာင္စုံဓါတ္ပုံ စာအုပ္တအုပ္ကို ေတြ႕တယ္ ။ ေအးျမသာလည္း တအားကို စိတ္လႈပ္ရွားမိရၿပီး စာအုပ္ကို ေမြ႕ယာေအာက္မွာဘဲ ျပန္ထိုးထည့္ထား
ၿပီး လုပ္စရာေတြ ၿပီးေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီစာအုပ္ကို ၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေတာ့
ေပၚေပၚလာတယ္ ။ အိမ္မွာကလည္း ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ဆိုေတာ့ ငါ အသာေလး ယူၾကည့္ရင္ ဘယ္သူမွလဲ မသိနိုင္ပါဘူး ..လို႔ေတြးမိၿပီး ဦးဦးေမြ႕ယာေအာက္က အဲဒီစာအုပ္ကို သြားယူမိတယ္ ။

ဦးဦးရဲ့ အိမ္သာခန္းထဲကို ဝင္..တံခါးကို ဂ်က္ထိုးၿပီး စာအုပ္ေလးကို ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္ ။ ေအးျမသာအဖို႔
တဆတ္ဆတ္ တုန္ရင္မိရေအာင္ဘဲ ေတြ႕ရတဲ့ ပုံေတြက ၾကမ္းလြန္းတယ္ ။ ေယာက်္ားတေယာက္ရဲ့လိင္တန္ဆာကို ျပတ္ျပတ္သားသား ရိုက္ျပထားတာေတြက ေအးျမသာကို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေစတာအရမ္းပါ ။

ဒီစာအုပ္ေလးကို ၾကည့္မိေတာ့ ေအးျမသာရဲ့ မိန္းမအဂၤါက တအားယားလာတာ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္
ေတာ့တာနဲ႔ လက္နဲ႔ ဖိဖိ ပြတ္သပ္မိရတယ္ ။ ပြတ္ျပန္ေတာ့လဲ ထပ္ထပ္ ပြတ္ခ်င္ေလ …။

မိန္းမတေယာက္က ေယာက်္ားတန္ဆာကို လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးေနတာေတြ..တခုလုံးကို ငုံစုတ္ေပးေနတာေတြကို ေတြ႕ရသလို မိန္းမအဂၤါစပ္ကို ေယာက်္ားႀကီးတေယာက္က လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးေနတာေတြ ေတြ႕ရတယ္ ။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ မိန္းမရဲ့ အဂၤါထဲနဲ႔ စအိုထဲကို ေယာက်္ားတန္ဆာနဲ႔ ထိုးသြင္း စပ္ယွက္တာ
ေတြကို ေတြ႕ရတာပါဘဲ ။

ဦးဦးက ဒါေတြကို ၾကည့္တယ္ ဆိုတာလည္း ေအးျမသာ သိရတာ တကယ္ဘဲ အံ့ၾသေနမိတယ္ ။ ဦးဦး
က ခပ္တည္တည္နဲ႔ အိေျႏၵႀကီး တခြဲသားနဲ႔ ။ မိန္းမေတြကို စိတ္မဝင္စားသလို ပုံနဲ႔ ..။ အိပ္ခန္းထဲက်ေတာ့ ဒီလို လိင္ဆက္ဆံေနတဲ့ပုံေတြကို ၾကည့္ေနတယ္ေလ ..။ ဟြန္း…တေန႔က်ေတာ့
ဦးဦး ဒီစိတ္ေတြ ရွိတယ္ ဆိုတာ ေပၚသြားပါတယ္ ။ ေအးျမသာတို႔ ေဘးအိမ္မွာ မီးေလာင္တုံးကပါ ။
သန္းေကာင္ယံအခ်ိန္ႀကီး လူတေယာက္ရဲ့ အသံၾသၾသႀကီးနဲ႔..“ မီး…မီး..မီးေလာင္ေနတယ္…လာၾကပါ…မီးေလာင္ေနတယ္….” လို႔ ေအာ္လိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္ ေအးျမသာ နိုးလာရတယ္ ။ အိပ္ရာက ထၿပီး
ျပဴတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးေလာင္ေနတာ ေအးျမသာတို႔နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ နီးတယ္ ။
ဦးဦး နိုးရဲ့လား မသိဘူး ဆိုၿပီး ေအးျမသာ ဦးဦး အိပ္ခန္းဖက္ကို ေျပးၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဦးဦး လည္း
ေစာေစာကလူႀကီး ေအာ္သံေၾကာင့္ နိုးေနပုံဘဲ ။ အခန္းျပင္ကို ေျပးထြက္လာတယ္ ။ “ မီးေလာင္ေန
တယ္..ဦးဦး….” လို႔ ေအးျမသာ သူ႔ကို ေျပာေတာ့“ ေအး..သိတယ္…အေရးႀကီးတာေတြ သိမ္းထား..ခဏ ေစာင့္ၾကည့္ၾကရေအာင္..မီးသိပ္မ်ားလာရင္ေတာ့ ေျပးၾကမယ္ ..” လို႔ ေျပာေနတဲ့ ဦးဦးရဲ့ မ်က္လုံး
အၾကည့္ေတြက ေအးျမသာရဲ့ ရင္ဘတ္မွာ ေရာက္ေနတယ္ ။ ေအးျမသာလည္း အခုမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတိထားမိတယ္ ။ ညအိပ္ရင္းမို႔ ခပ္ပါးပါး ဘေလာက္စ္တထည္ကို အတြင္းခံ ဘရာစီယာ မပါဘဲ ဝတ္ထားတာ ေအးျမသာရဲ့ နို႔ေတြက ထင္းထင္းကြက္ကြက္ႀကီး ျမင္ေနရတယ္ေလ ။

ဦးဦးက အိေျႏၵမဆည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ ..။

“ မီးအေျခအေန ၾကည့္ရေအာင္..ေအးျမသာ….”

ျပဴတင္းေပါက္ကေန မီးေလာင္တဲ့ဘက္ကို ဦးဦးနဲ႔ ေအးျမသာ အတူတူ ၾကည့္ၾကတယ္ ။ မီးသတ္ကား
ေတြလည္း ေရာက္ေနၿပီး ျငႇိမ္းသတ္ေနသလို ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြလည္း မီးဝိုင္းၿငိွမ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။

“ ေအးျမသာ…မီးညြန႔္ေတာ့ က်ိဳးသြားပါၿပီ….ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ဒို႔အိမ္ဖက္ကို မကူးစက္နိုင္ေတာ့ဘူး
ထင္တာဘဲ..မီးသတ္သမားေတြလည္း အမ်ားႀကီး ၀ိုင္း ျငႇိမ္းေနတယ္ …”

ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးဦးက ျပဴတင္းေပါက္က လွည့္အထြက္ ေအးျမသာရဲ့ ေပါင္တဖက္နဲ႔ ဦးဦးရဲ့ ကိုယ္အေရွ႕ ဖက္နဲ႔ ထိမိသြားတယ္ ။ ဦးဦးေပါင္ၾကားက မာမာအေခ်ာင္းႀကီးနဲ႔ ေအးျမသာရဲ့ ေပါင္ ပြတ္တိုက္မိသြားရတယ္။ ေအးျမသာလည္း အဲဒါ ဘာႀကီးလည္း ဆိုတာ သိေနတယ္ ။ ဦးဦးေမြ႕ယာေအာက္မွာေတြ႕တဲ့
စာအုပ္ထဲမွာလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕ထားဘူးတဲ့ ေယာက်္ားတန္ဆာႀကီး ေလ ။

ၾကက္သီးေတြ ထသြားရတယ္ ။ ေယာက်္ားတန္ဆာက စိတ္လာေနတဲ့အခါမွ အဲလို မာေက်ာေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း ေအးျမသာ အထက ေက်ာင္းတုံးက အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္း သြယ္သြယ္ ေျပာျပထားဖူးလို႔ သိထားတယ္ ။ သြယ္သြယ္က ငယ္ငယ္နဲ႔ ေယာက်္ား အေတြ႕အၾကဳံ ရွိဘူးတယ္ေလ ..။

သြယ္သြယ္က အတန္းက် ရပီတာ ေပါ့ ။ ရည္းစားေတြ ထည္လဲထားေနေတာ့ ရွစ္တန္းႏွစ္ခါ ကိုးတန္း
ႏွစ္ခါ ဆယ္တန္းႏွစ္ခါ ေနေနရလို႔ ေအးျမသာထက္ အမ်ားႀကီး အသက္ႀကီးတယ္ ။ သြယ္သြယ္က အဲ့တုန္းထဲက ေယာက်္ားေတြကို မယုံဖို႔…အျမဲ ေျပာခဲ့တယ္ ။

ေအးျမသာလည္း ဦးဦးကို တဖက္သပ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့မိခ်ိန္ မိပိုးက စာမလိုက္နိုင္တာေၾကာင့္ အိမ္ကို
ေခၚခဲ့ၿပီး စာျပေပးရာက မိပိုးက စာအတူတူ လုပ္ဖို႔ ေအးျမသာဆီ ခဏခဏ လိုက္လိုက္လာတယ္ ။

ေအးျမသာေၾကာင့္ ..မိပိုးကို ေအးျမသာ ဦးဦးရဲ့ အိမ္ကို ေခၚေခၚလာလို႔ မိပိုးနဲ႔ ဦးဦး ေတြ႕သြားၾကၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစတစ ခင္မင္လာၾကတယ္ ။ ပိုပို ရင္းႏွီးလာၾကတယ္ ။ပထမ စစခ်င္းေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းရင္ လိုက္လာၿပီး ညက်ေတာ့ ျပန္တယ္ ။ မိပိုးအိမ္က လာႀကိဳတယ္ ။ တခါတခါ ဦးဦးက
ျပန္လိုက္ပို႔ေပးတယ္ ။

ခဏၾကာေတာ့ မိပိုးက သူ ဦးဦးကို ႀကိဳက္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေအးျမသာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားတယ္ ။ မိပိုးကို ဖ်က္ေပမယ့္ မိပိုးက သူ႔အိမ္မွာ အလိုလိုက္ခံထားရတဲ့ သမီးဆိုေတာ့ ဇြတ္ဘဲ ။ ဦးဦးကို အရမ္းကို ခ်စ္မိေနပါၿပီ လို႔ ေျပာေတာ့ ေအးျမသာလည္း မတတ္သာလို႔ ၿငိမ္ၾကည့္
ေနရတယ္ ။ ဦးဦးကလည္း ေအးျမသာကို တပ္မက္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္တာကလြဲၿပီး ဘာမွ ေရွ႕ဆက္တိုးမလာေတာ့ ေအးျမသာလည္း ဦးဦးကို ရင္ခုံေပမယ့္ ဦးဦးဖက္က မစေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာတဲ့အခ်ိန္ မိပိုးက လက္ဦးသြားတာ ..။

မိပိုးကလည္း ေက်ာင္းမွာ ပိုးဒါလီေဆြ ဆိုရင္ ဘဲေတြရဲ့ ပါးစပ္ဖ်ားမွာတသသ ေျပာဆိုေနၾကရတဲ့ ကြင္း( Queen )တေယာက္ပါ ။ ေက်ာင္းမွာေရာ အျပင္မွာေရာ ဘဲအလန္္းစားေတြ တြဲနိုင္ရက္နဲ႔ ဦးေလးအရြယ္အေဖအရြယ္ ဦးဦးကို ေႂကြေနတဲ့ မိပိုးကိုလည္း ေအးျမသာ ကိုယ္တိုင္ အံ့ၾသမိခဲ့ပါတယ္ ။

ဦးဦးကလည္း သူ႔အလုပ္ခြင္မွာ လူလြတ္ အရာရွိႀကီးတေယာက္ အေနနဲ႔ မိန္းမအရာရွိေတြ…ဝန္ထမ္းေတြ
က ေမၽွာ္မွန္းေနၾကတာ ၀ိုင္းဝိုင္းလည္ေနတာပါ ။ မိပိုးလို ခ်ာတိတ္မကို ဦးဦး တအား ခိုက္ တအားေႂကြၿပီး အရမ္းကို ခ်စ္သြားတာလည္း အံ့ၾသစရာပါဘဲ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သြားၾကေတာ့ ေအးျမသာလည္း ရင္ထဲမွာဗေလာင္ဆူေနရေပမယ့္ အပူ႐ုပ္ကို ဟန္လုပ္ထားခဲ့ရတယ္ ။ ေအးၿမ ဝမ္းသာလားဟင္..လို႔ မိပိုး ေမးေတာ့..“ ေပ်ာ္တာေပါ့ မိပိုးရယ္…” လို႔ ေျဖလိုက္ရတယ္ ။

မိပိုးက သူ႔ကို ဦးဦးက ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတဲ့ေန႔မွာ ေအးျမသာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အခန္းထဲမွာ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ “ သူနဲ႔သာဆိုရင္ …ပင္လယ္ႀကီးကို ေျပာင္းျပန္လွန္မယ္ ….ဆူးျခဳံေပၚ အိပ္ပစ္မယ္ ..မိုးေပၚပ်ံမယ္..ငွက္တေကာင္လို……ေျမကို လၽွိုးမယ္..ႂကြက္တေကာင္လို …” လို႔ Rapper တေယာက္လို
လက္ကေလး တရမ္းရမ္းနဲ႔ သူ႔ဖင္တုန္းေတြကို တခါခါနဲ႔ သီခ်င္းထဆိုျပတယ္ ။ ေအးျမသာလည္း သူလုပ္ျပတာကို ရယ္ေမာေနရေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ငိုေနတာေပါ့ ။

မိပိုးက ခါတိုင္းလို ေအးျမသာနဲ႔ အစားလည္း ထြက္ မစားခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ေရွာ့ပင္လည္း မထြက္ခ်င္
ေတာ့ဘူး ။ စတိတ္ရွိုးလည္း မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ဦးဦး နဲ႔ အိမ္မွာဘဲ ခ်ိန္းေတြ႕ေနခ်င္ေတာ့ ေအးျမသာ လည္း မိပိုးကို “ ပိုး..နင္ ၾကည့္လဲ လုပ္အုံး..ေတာ္ၾကာ ဘိုက္ႀကီးေနမွ ဟုတ္ေပ့ ျဖစ္ေနမယ္
” လို႔ တိုးတိုး တိတ္တိတ္ေလး ေျပာမိတယ္ ။ မိပိုးက ရယ္တယ္ ။ “ ဘိုက္ႀကီးေတာ့လည္း ဦးခ်စ္နဲ႔လက္ျမန္ျမန္ ထပ္ျဖစ္သြားတာေပါ့ ေအးျမရယ္…” လို႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ဘဲ ျပန္ေျပာတယ္ ။

မိပိုးက ဂ႐ုမစိုက္တဲ့အျပင္ သူနဲ႔ ဦးဦး လုပ္တာေတြကို အေသးစိတ္ေတြ ေျပာျပေနလို႔ ေအးျမသာလည္း
စိတ္ေတြ ထႂကြၿပီး ေပါင္ၾကား အခရာမွာ အရည္ေတြ စိုစိရႊဲ ယိုစီးက်ရတယ္ ။ မိပိုးကို စိတ္ထဲကလည္း က်ိတ္ၿပီး အားက်ေနမိတယ္ ။ မိပိုေနရာမွာသာ ငါဆိုရင္ ဆိုၿပီး စိတ္ကူးေတြ ယဥ္မိရတယ္ ။ ညဖက္လည္း အိပ္မရဘဲ ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္သပ္ရင္း ဦးဦးကို စိတ္ကူးထဲကေန မွန္းဆေနမိခဲ့ရတယ္ ။

ဦးဦးနဲ႔ မိပိုးတို႔လည္း ေအးျမသာ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပါ မေရွာင္ေတာ့ဘဲ အခန္းအေအာင္းၿပီး ကဲလာၾက
တယ္ ။ မိပိုးက အရမ္းကဲတာ ။ ေအးျမသာကို သူ႔စိတ္ထဲရွိတာ အကုန္ေျပာျပတာ ။ မိပိုးက ဦးဦးကို အရမ္းခိုက္သြားတယ္ ဆိုတာ ေျပာျပတယ္ ။ “ဦးဦးက ဟိုေနရာကို နမ္းေပးလိုက္တာ အခု မိပိုး အျမဲလိုခ်င္ေနလို႔ ခက္ၿပီ ေအးျမေရ…” လို႔ ေျပာျပတယ္ ။ ေအးျမသာလည္း မိပိုးကို ဟိုဟာ ယက္ေပးေနတဲ့ ဦးဦးရဲ့ ပုံစံကို စိတ္ထဲ မွန္းဆေနခဲ့မိတာ အႀကိမ္ႀကိမ္းပါဘဲ ။ မိပိုးေျပာျပလို႔ ဦးဦးရဲ့ ေယာက်္ားတန္ဆာကလည္း အရမ္းရွည္ၿပီး လုံးပတ္လည္း ေတာ္ေတာ္ တုတ္တယ္ ဆိုတာ ေအးျမသာ သိေနရတယ္ ။ မိပိုးက “ ေအးျမ….ေအးၿမ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမ လုပ္တာ..ဟိုဒင္းေလ…လိုးတာ…ျမင္ဘူးလား…” လို႔ တိုးတိုးေလး ကပ္ေမးဘူးတယ္ ။ မိပိုးရယ္..ဘယ္ျမင္ဘူးပါ့မလဲ…လို႔ ေအးျမသာလည္း ေျဖ
လိုက္တယ္ ။ ဟိုစာအုပ္ ၾကည့္ဖူးတာေတာ့ ေျပာမေနေတာ့ဘူးေလ ။

မိပိုးက ျပဳံးစိစိနဲ႔ “ ပိုးကေတာ့ ေတြ႕ဖူးတယ္…မာမီနဲ႔ ဒက္ဒီ လုပ္ၾကတာကို ခဏခဏဘဲ ေခ်ာင္းဘူးတယ္…” လို႔ ေျပာျပေတာ့ ေအးျမသာလည္း…“ အို..မိပိုးရယ္…ဘာလို႔ မိဘကို ေခ်ာင္းရတာလဲ..” လို႔ ရွက္လန႔္တၾကား ေျပာမိလိုက္တယ္ ။

မိပိုးက “ ဒက္ဒီက မိပိုးရဲ့ အေဖရင္း မဟုတ္ဘူး..ေအးျမရဲ့…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဒီေတာ့မွ ေအးျမသာလည္း မိပိုးရဲ့အေဖႀကီးက မိပိုးအေမက မိပိုးအေဖနဲ႔ကြဲၿပီးမွ ထပ္ယူတဲ့ ပေထြး ဆိုတာ သိရတယ္ ။

မိပိုးက ဦးဦးနဲ႔ ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွာတာေတြကို ခေရေစ့တြင္းက် အေသးစိတ္ေတြ ေျပာေျပာျပတိုင္း ေအးျမသာအတြက္က အိပ္မရတဲ့ ညေတြ မ်ားခဲ့ရတာေပါ့ ။ ဦးဦးနဲ႔မိပိုး အခ်စ္လြန္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း မိပိုးက ဦးဦးရဲ့ လိင္တန္ဆာေခ်ာင္းက သူ႔ဒက္ဒီထက္ ႀကီးတယ္လို႔ ရယ္ေမာၿပီး ဟာသအေနနဲ႔ ေျပာျပတယ္ ။ ေအးျမသာရဲ့ စိတ္ေတြ ဘယ္လို ျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာ မိပိုး မသိဘူးေလ ။

မိပိုးနဲ႔ ဦးဦးတို႔အေၾကာင္းကို မိပိုး မိဘေတြ သိသြားၾကတဲ့ေနာက္ပိုင္း မိပိုးကို ေအးျမသာနဲ႔ မေပါင္းခိုင္းေတာ့ဘူး ။ ေအးျမသာကိုလည္း မိပိုးအေမက ဖုန္းဆက္ၿပီး ဆဲတယ္ ။ မိပိုးနဲ႔ မပတ္သက္ပါနဲ႔တဲ့။

ေအးျမသာက မိပိုးနဲ႔ မပတ္သက္ဘဲ ေနလို႔ရပါတယ္ ။ ေနလို႔ မရတာက ဦးဦး နဲ႔ မိပိုး ။

မိပိုးက သူ႔မိဘေတြ တားေနတဲ့ၾကားက ဦးဦးနဲ႔ ေတြ႕တာဘဲ ။ ဦးဦးကလည္း မိပိုးရဲ့ အေဖႀကီး ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ၾကားက မိပိုးနဲ႔ မရရေအာင္ ေတြ႕တယ္ ။ အေဖနဲ႔ သမီး အရြယ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သတင္းႀကီး လူသိမ်ားလာတယ္ ။ မိပိုးရဲ့ မိဘေတြက မိပိုးကို တားလို႔ မရေတာ့ ဦးဦးဖက္ကို လွည့္လာတယ္ ။ မေမၽွာ္လင့္ထားတဲ့ ဟာ ျဖစ္လာတယ္ ။

ဦးဦး တရက္ ေန႔ခင္း ဆယ့္ႏွစ္နာရီေလာက္ အိမ္ကို ဖုံးဆက္တယ္ ။ “ ေအးျမသာ ..ဦးဦး အလုပ္မရွိေတာ့ဘူး..”.တဲ့ …။ ေအးျမသာလည္း အရမ္း တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားသြားတယ္ ။ ဦးဦးက

အေရးႀကီးတဲ့ ေနရာတခုမွာ ရာထူးႀကီးႀကီး တေယာက္ မဟုတ္လား ။ ဘာေၾကာင့္လဲဟင္..ဦးဦး….လို႔ ေအးျမသာ က ဦးဦးကို ေမးလိုက္ေတာ့ ဦးဦးက “ အတိအက်ေတာ့

မသိဘူး ေအးျမသာ..တခုဘဲ..လက္ရွိအိမ္ကေန ဦးဦးတို႔ ခ်က္ခ်င္း ဖယ္ေပးရမွာဘဲ…အင္း..ျဖစ္သမၽွေပါ့ကြာ….”လို႔ဘဲ ေျပာတယ္ ။

ေအးျမသာ နဲ႔ ရန္ေနာင္မိုး လည္း ဦးဦး အရိပ္ကို မွီခိုေနၾကရတဲ့ သူေတြ ဆိုေတာ့ ဦးဦး ၿပိဳလဲသြားရင္ ေအးျမသာတို႔လည္း ခိုးကိုးရာမဲ့ၿပီေပါ့ …။ ဦးဦး ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပါဘဲ ။ ဦးဦး ေနေနတဲ့ အိမ္..တပ္ေပးထားတဲ့ အိမ္ဖုန္း ..ေပးစီးထားတဲ့ ကားေတြကို ခ်က္ခ်င္းဘဲ ျပန္သိမ္းသြားၾကတယ္ ။ ဦးဦးက သူ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ၾကားက ေအးျမသာ နဲ႔ ရန္ေနာင္မိုးတို႔ကို ေနစရာ ေနရာ ရွာေပးခဲ့ပါတယ္ ။

အဲဒီအခ်ိန္ထဲက မိပိုးနဲ႔ ဦးဦး မေတြ႕ၾကေတာ့ဘူး ။ မိပိုးကို သူ႔မိဘေတြက နိုင္ငံျခားကို ေခၚသြားၾကၿပီး ေက်ာင္း တက္ခိုင္းတယ္လို႔ေတာ့ မိပိုးရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း “ ယု ” ဆီက သိရတယ္ ။ ယုနဲ႔

မိပိုးတို႔ကအထက္တန္းေက်ာင္းထဲက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပါ့ ..။

ဦးဦးလည္း စိတ္ေတြ ေလလြင့္ၿပီး ကားတစီးနဲ႔ ထြက္သြားလိုက္တာ ျပန္ကို ေပၚမလာေတာ့ဘူး ။ ေအးျမသာ နဲ႔ ရန္ေနာင္မိုးလည္း ကိုယ့္ဘဝကိုေက်ာင္းၾကရလို႔ ဦးဦး

ဘယ္ဆီကို ေရာက္လို႔ ေရာက္ေနမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး ။ ေအးျမသာလည္း ရရာအလုပ္တခု ဝင္လုပ္လိုက္သလို ရန္ေနာင္မိုးလည္း စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္မွာ စားပြဲထိုး ဝင္လုပ္ၿပီး ေက်ာင္း

ဆက္တက္ေနတယ္လို႔ သူနဲ႔ တခါ ဆုံတဲ့အခ်ိန္ ေျပာျပတယ္ ။

ေအးျမသာလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို အခက္အခဲ ေတြ႕တယ္ ။ ေအးျမသာ အလုပ္ရွင္ကလည္း ေအးျမသာ ေငြေရးေၾကးေရး အခက္အခဲ ရွိေနတာကို သိလို႔ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အတင္း

ႀကံစည္ခ်င္ေသးတယ္ ။ ေအးျမသာလည္း အဲဒီအလုပ္ကေန ထြက္လိုက္ရျပန္တယ္ ။ ေအးျမသာရဲ့ သတင္းကို သိသြားတဲ့ ရန္ေနာင္မိုးက ေအးျမသာဆီ ေျပးလာပါတယ္ ။ သူက ေတာမွာ အတူတူ

ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတဲ့ ေမာင္ႏွမ တဝမ္းကြဲေတြပါ ။ သူ႔အေဖ နဲ႔ ေအးျမသာ ရဲ့ အေမက ေမာင္ႏွမ ေတြပါ ။ ရန္ေနာင္မိုးက သူလုပ္ေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေအးျမသာကို အလုပ္သြင္းေပးပါတယ္ ။

အလုပ္ရေပမယ့္ အလုပ္က မီးဖိုခန္းထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္ရတဲ့ အလုပ္ပါ ။ အလုပ္မရွိတဲ့အခ်ိန္ ရရာကို လုပ္ရတဲ့ သေဘာပါဘဲ ။ ရန္ေနာင္မိုးနဲ႔ေတာ့ အလုပ္မွာ ေန႔စဥ္လို ေတြ႕ၾကပါတယ္ ။ ေအးျမသာ

လည္း ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ေနရာမွာ လုပ္ေနေတာ့ အစားအေသာက္ ပိုတာေလးေတြ ရွိရင္ ရန္ေနာင္မိုးကို ေဝမၽွပါတယ္ ။ တခ်က္တခ်က္ေတာ့ ဦးဦးကို အလုပ္မ်ားတဲ့ၾကားထဲက သတိရမိပါတယ္ ။ ဦးဦး

တေယာက္ ဘယ္ကိုမ်ား ေရာက္လို႔ ဘာမ်ား လုပ္ေနပါလိမ့္..ေနမွ ေကာင္းရဲ့လား…ေပါ့ ..။

တေန႔ ခ်က္စရာ ျပဳတ္စရာေတြလည္း ၿပီးစီးၿပီး လူသိပ္ မက်တဲ့ ၾကားရက္တရက္မွာ မီးဖိုခန္းကို “ ခ်က္ႀကီး ” ေက်နပ္ေအာင္ ေဆးေၾကာရွင္းလင္းေနတုံး ရန္ေနာင္မိုး မီးဖိုခန္းတံခါးေပါက္

ဆီကို ေရာက္လာပါတယ္ ။ ေအးျမသာ ကို လွမ္းေခၚတယ္ ။ “ ေအးျမ..ခဏ လိုက္ခဲ့..နင့္ကို အထူးအဆန္းတခု ျပမလို႔ …” တဲ့ ။ ေအးျမသာလည္း သူနဲ႔ ဆိုင္အေရွ႕ဖက္ကို လိုက္သြားလိုက္တယ္။

စားေသာက္တဲ့ ခန္းမတေနရာကို လက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္လို႔ ေအးျမသာ ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ဦးဦးကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ။ ဦးဦးက မိန္းကေလးတေယာက္နဲ႔ ထိုင္စားေသာက္ေနတာပါ ။

( ဟယ္..ဦးဦး..မိန္းမမ်ား ရေနၿပီလား…ရည္းစားမ်ားလား …..)

မိန္းကေလးက ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ထြားထြားေလး ..။ ေအးျမသာက မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ အဝတ္အစားနဲ႔မို႔ ဦးဦးိုလည္း အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ သြားမေတြ႕ေတာ့ပါဘူး ။

ရန္ေနာင္မိုးကေတာ့ စားပြဲထိုး တေယာက္မို႔ ဦးဦးကို သြားေတြ႕ခဲ့့တယ္ ။ ဦးဦးက ရန္ေနာင္မိုးကို ေတြ႕ေတာ့ အရမ္း ဝမ္းသာတယ္ လို႔ ရန္ေနာင္မိုးက ေျပာျပပါတယ္ ။ ေအးျမသာကိုလည္း ေမးတယ္

လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ ဦးဦးက ရန္ေနာင္မိုးကို သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ ေပးသြားတာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း ေအးျမသာ နဲ႔ ရန္ေနာင္စိုးတို႔ ဦးဦးနဲ႔ အဆက္ ျပန္ရခဲ့ၾကပါတယ္ ။

ဦးဦးက တေန႔ သူ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းတခန္း ဝယ္လိုက္တယ္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ လာခဲ့ၾက လို႔ ဖုန္းဆက္ ေခၚတာနဲ႔ အလုပ္ပိတ္ရက္တရက္မွာ ေအးျမသာ နဲ႔ ရန္ေနာင္မိုးတို႔ ဦးဦးရဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းကို

ေရာက္သြားၾကပါတယ္ ။

ဦးဦးရဲ့ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းက ေတာ္ေတာ္ဘဲ ေကာင္းပါတယ္ ။ ဦးဦးက တိုက္ခန္းက ေကာင္းေပမယ့္ ဒါကို ဝယ္လိုက္လို႔ ငါလည္း လက္ထဲ ေငြသိပ္ မရွိေတာ့ဘူးကြာ..ခုထိလည္း ငါ အလုပ္လက္မဲ့ဘဲ

ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေသးဘူး..ရွာေနတုံးဘဲ…” လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ အဲဒီေန႔က ဦးဦး ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ဟင္းေတြနဲ႔ ေအးျမသာတို႔ ညေနစာ စားခဲ့ရပါတယ္ ။ ရန္ေနာင္မိုးက ရယ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ “ ဦးဦး

ဟိုတခါ ဆိုင္ကို အတူတူလာစားတဲ့ ေစာ္ေလး အေၾကာင္း မေျပာျပဘူးလား..ဦးဦးရဲ့ ေစာ္လား..” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ဦးဦးက “ ငါနဲ႔ ခရီးသြားတုံး ဆုံခဲ့တဲ့ တေယာက္ပါ..နံမည္က ႏြယ္ႏြယ္ဦးတဲ့..

သြားရင္းလာရင္း ေတြ႕ၾကဳံခဲ့ၾကတယ္ဘဲ ဆိုၾကပါေတာ့ …ေတြ႕ဆုံၾကဳံကြဲ ဆိုသလို အခုေတာ့လည္း သူနဲ႔ မေတြ႕ေတာ့ပါဘူး …” လို႔ ရယ္ၿပီး ေျပာျပပါတယ္ ။ ဦးဦး က ေအးျမသာနဲ႔ ရန္ေနာင္မိုး

အျမဲ ဦးဦးအိမ္ကို လာၾက..လို႔ ေခၚပါတယ္ ။

ေနာက္တခါ ဦးဦး တိုက္ခန္းကို ရန္ေနာင္မိုးနဲ႔ ေအးျမသာတို႔ ေရာက္သြားၾကေတာ့ ဦးဦးက သူ တက္စီကား ေမာင္းေနၿပီ လို႔ ေျပာျပလို႔ ေအးျမသာတို႔ အံ့ၾသသြားၾကရပါတယ္ ။ ဦးဦးလို ထက္ျမက္ၿပီး

လူေတြ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ အလုပ္ႀကီးတခုကို တာဝန္ယူနိုင္ခဲ့တဲ့ လူက တက္စီေမာင္းေနတယ္ ဆိုလို႔ အ့ံၾသၾကတာပါ ။ စိတ္လည္း မေကာင္းၾကဘူး ။

အခုလည္း မိန္းကေလး ေခ်ာေခ်ာေလးတေယာက္ နဲ႔ ဦးဦးကို ေတြ႕ရျပန္ၿပီ ။ အားတဲ့တရက္ေတာ့ ဦးဦးကို အိမ္သြား ရွင္းေပးရင္း ဒီ မိန္းကေလး အေၾကာင္းကို ေမးၾကည့္ရအုံးမယ္ …။

ႏြယ္ႏြယ္ဦး
လူပြဲစား ( ဖါေခါင္း )

မနက္ ၁ဝနာရီ တိတိ အခ်ိန္ ေမရီဘေရာင္း မွာ ႏြယ္ႏြယ္ဦး ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ ေသာက္ေနတယ္ ။ နို႔သၾကား မပါတဲ့ ေကာ္မီအမဲတခြက္နဲ႔ ..။

စားပြဲေပၚ ခ်ထားတဲ့ ႏြယ္ႏြယ္ဦးရဲ့ ဆမ္ေဆာင္း အက္စ္ စစ္စ္ ဖုန္းျပားျပားေလး တတစ္တစ္နဲ႔ ျမည္လာတယ္ ။ ႏြယ္ႏြယ္ဦး ဒီဖုန္းတလုံးနဲ႔ လုပ္စားေနရတာ ။ ပြဲစား ဆိုေတာ့ ဖုန္းတလုံးနဲ႔

ဆက္သြယ္ေနရတာကို ဆိုလိုတာပါ …။

“ ဟယ္လို..ႏြယ္ဦး….ေျပာေနပါတယ္ ….ဘယ္သူလဲဟင္…”

“ ကိုယ္ပါ ….ဘယ္လိုလဲ..ကိုယ္ ရွာခိုင္းထားတာ အိုေကလား …”

“ ကိုဝင္းေမာ္ဦး ….ဟင္းဟင္း..အိုေကပါတယ္ ရွင္…ကိုယ့္ေဖါက္သည္ေတြ အတြက္ဆို အိုေကရမွာေပါ့ ….ဒီေန႔ လိုခ်င္တာလား ….”

“ အင္း..ဟုတ္တယ္ ….အစီအစဥ္ေလး နဲနဲေလးေတာ့ ေျပာင္းလိုက္ခ်င္တယ္ ….ႏြယ္ဦးေရ….”

“ ရတယ္ေလ ..ကိုယ့္ ကပ္စတန္မာေတြ အတြက္ဆို ဘာဘဲ ေျပာင္းေျပာင္း..ႏြယ္ဦးက ေဆာင္ၾကဥ္းေပးရမွာေပါ့ရွင္ …”

“ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..ႏြယ္ဦးရယ္ ..ကိုယ္ ေတြ႕ခ်င္တာက ႏြယ္ဦး ထိန္းထားတဲ့ ..ျပာရီေဝ တို႔ ညိဳျပာလြမ္းတို႔ မဟုတ္ဘူး ….ကိုယ္ ပို စိတ္ဝင္စား တာက ႏြယ္ဦး ….ႏြယ္ဦးနဲ႔ ေတြ႕လို႔

ရမလား …”

“ အို…ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ ကိုဝင္းေမာ္ဦးရယ္ ..ႏြယ္ဦးက ပြဲစားပါရွင္..ကိုယ္တိုင္ မလုပ္ဘူး…အဲဒါေတာ့ ေဆာရီးပါ ..ကိုဝင္းေမာ္ဦးတို႔ စိတ္ႀကိဳက္ ရွာေပးပါမယ္ …လိုခ်င္္တဲ့

ပစၥည္းေကာင္းေလးေတြ ရရပါေစမယ္ရွင္..ဟင္းဟင္း..က်မကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါ…”

“ ႏြယ္ဦး ရွာေပးတာေတြ ကိုယ္တို႔ အဖြဲ႕က စိတ္ဝင္စားပါတယ္..ႀကိဳက္လည္း ႀကိဳက္ပါတယ္ …ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ ပို စိတ္ဝင္စားတာက ႏြယ္ဦးပါ..တခါေလာက္ေတာ့ ေပးေတြ႕ပါလားဟင္…”

“ ခက္တာဘဲရွင္..ႏြယ္ဦးက အက်ိဳးေဆာင္ လုပ္ငန္း သက္သက္ပါ …ခက္တာဘဲ..ဟင္းဟင္း…”

“ ႏြယ္ဦးရယ္…တကယ္ပါ…ေတြ႕ပါရေစ ….လုပ္ပါ…တခါထဲပါ ….”

“ ခက္ေတာ့တာဘဲ..ကဲ..ကဲ..အခု သူက ဘယ္မွာလဲ…”

“ ကိုယ္က ကိစၥတခုနဲ႔ ပန္းဆိုးတန္းမွာ ေရာက္ေနတယ္ ….ႏြယ္ဦးက ဘယ္မွာလဲ..”

“ က်မက ေမရီဘေရာင္းမွာ ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားေနတယ္ ….ဘားလမ္းထဲက ေမရီဘေရာင္း…”

“ အိုေက..ကိုယ္ လာေခၚလိူ႔ရမလား …”

“ ကဲ..ကဲ..ဒီေလာက္ေတာင္ အျဖစ္သဲေနေတာ့လဲ …လိုက္ရမွာေပါ့..တခုေတာ့ ရွိတယ္ေနာ္ …သူ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါနဲ႔ ..သူ႔မို႔….”

“ စိတ္ခ်ပါ..ႏြယ္ဦးရယ္…ကိုယ့္ကို လက္ခံတာဘဲ ဝမ္းသာလွပါၿပီ ….ကဲ လာခဲ့မယ္…”

မၾကာခင္ ကားေလးတစီး ေမရီဘေရာင္းဆိုင္ အေရွ႕ကို ထိုးဆိုက္လာပါတယ္ ။

ကိုဝင္းေမာ္ဦး ကားထဲက ထြက္လာတယ္ ။ ႏြယ္ဦးလည္း ဆိုင္ထဲက ထြက္လိုက္တယ္ ။

“ ႏြယ္ဦး …”

“ ကိုဝင္းေမာ္ဦး …”

“ ႏြယ္ဦးက အျမဲ ရွိုင္းေနတာဘဲ..တကယ္တကယ္…မိုက္တယ္ …”

“ အံမယ္..ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ ….”

ကားထဲကို အဝင္ ကားေမာင္းတဲ့ လူကို အမွတ္မထင္ ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။

“ ဟင္..ဦးေလးခ်စ္ ….”

“ ႏြယ္ဦး ….”

ဦးေလးခ်စ္နဲ႔ ႏြယ္ဦး အဆက္ျပတ္သြားခဲ့ၿပီး တခါမွ ျပန္မေတြ႕ေတာ့တာ..အခု ျပန္ေတြ႕တာ ပထမဆုံးပါ ။ ဦးေလးခ်စ္ တက္စီေမာင္းေနတယ္ ဆိုတာလည္း ႏြယ္ဦး မသိဘူး ။ ႏြယ္ဦးလည္း တက္စီေတြ

တခ်ိန္လုံး ငွားစီးေနေပမယ့္ ဦးေလးခ်စ္နဲ႔ တခါမွ မဆုံခဲ့ၾကဘူးေလ ။ ဦးေလးခ်စ္ ေျပာတာကေတာ့ သူက ဟိုတယ္တခုမွ အျမဲ သြားထိုးတာ တဲ့ ။

ကိုဝငိးေမာ္ဦးကို ေရႊဂုံတိုင္ဖက္က ဟိုတယ္ တခုကို ႏြယ္ဦး ေခၚသြားလိုက္တယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္ နဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ခ်င္း ဖလွယ္လိုက္တယ္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္….ျပန္ဆုံရေအာင္..လတ္တေလာေတာ့ ႏြယ္ဦး အလုပ္မ်ားေနလို႔ …”

ကိုဝင္းေမာ္ဦးနဲ႔ ဟိုတယ္ထဲ မဝင္ခင္ ဦးေလးခ်စ္ကို ႏုတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ ..။ ဦးေလးခ်စ္က “ ေကာင္းၿပီ..ႏြယ္ဦး..” လို႔ဘဲ ခပ္တိုးတိုး ျပန္ေျပာပါတယ္ ။

ကိုဝင္းေမာ္ဦးက ေနာက္သုံးနာရီေလာက္ၾကာရင္ ဖုန္းဆက္ ေခၚလိုက္မယ္ လို႔ ဦးေလးခ်စ္ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ကိုဝင္းေမာ္ဦးလည္း ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလ ထဲက ထန္ေနသလဲ မသိပါဘူး ။

ဟိုတယ္ အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ အငမ္းမရဘဲ ႏြယ္ဦးကို နမ္း ကိုင္..ဖ်စ္ညႇစ္ ဆုပ္နယ္ေတာ့တာဘဲ …။

“ ဟိတ္…ျဖည္းျဖည္းကြာ….တခါထဲ….အခ်ိန္ မရတာ က်ေနတာဘဲ …..”

“ ႏြယ္ဦးကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ေတြ႕ခ်င္ေနမိတာ ၾကာၿပီ ….”

“ အမေလး..ပိုလိုက္တာ..ဒါဘဲေနာ္ …သူ ..ၿဖိဳးႀကီးတို႔ကို မေျပာရဘူး ….”

“ မေျပာပါဘူး….စိတ္ခ်…”

ကိုဝင္းေမာ္ဦးက ႏြယ္ဦးကို ကုတင္ေပၚကို ဆြဲေခၚလို႔ ..“ ဟိတ္…မလုပ္နဲ႔..အဝတ္ေတြ ေၾကမြကုန္မယ္ ….ခၽြတ္ပါရေစအုံး…ယူလည္း ခၽြတ္လိုက္ေလ ….ေရအရင္ ခ်ိဳးခ်င္ ခ်ိဳးလိုက္ ….”

လို႔ ေျပာရင္း ႏြယ္ဦး က ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို တခုၿပီး တခု ဖယ္ခၽြတ္လိုက္ပါတယ္ ။ ႏြယ္ဦးရဲ့ တင္းမာလုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြကို ဘြားကနဲ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ကိုဝငိးေမာ္ဦး က

နတ္ပူးသလို တဆတ္ဆတ္ တုန္ရင္ၿပီး ႏြယ္ဦးကို တက္ခြေတာ့တာဘဲ ။ အရင္အခါေတြတုံးက ႏြယ္ဦးက ေခါင္းအေနနဲ႔ ေခၚေပးတဲ့ ေစာ္ေလးေတြကို ျဖဳတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏြယ္ဦးရဲ့ ဒီနို႔ႀကီးေတြကို

တပ္မက္ၿပီး လုပ္ခ်င္ေနခဲ့တာ အခုေတာ့ သူ႔ဆႏၵ ျပည့္ဝသြားးရတာမို႔ စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ဘဲ တက္ခြေတာ့တာပါ ။

“ ဟိတ္..ေျဖးေျဖးေလ…ဆရာႀကီး ..ကမူးရႉးတိုးႀကီးပါလား ….”

ဒီေန႔လဲ ႏွိုးစက္ မလိုဘဲ အေစာႀကီးနိုးတယ္ ။ လမ္းတပတ္ေလၽွာက္..လဖက္ရည္ဆိုင္ ခဏထိုင္ၿပီး ကားကို စစ္တယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ဆီကို ခပ္ေစာေစာ သြားရမယ္ ။ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ ေကာင္းေကာင္း တဆိုင္ကို ေခၚသြားမလို႔ ညကထဲက စဥ္းစားထားတယ္ ။

စိတ္ထဲမွာ ခိုးလို႔ခုလု ျဖစ္ေနတာက ဟို ဏီဘို ဆိုတဲ့ ေဟာ့ေရွာ့ေကာင္ေလး ဘဲ ။ ေမာ္နီကာက ဏီဘိုကို သေဘာက်သြားတယ္ ထင္တာဘဲ ။ မနာလိုမျဖစ္ဘဲ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ဖို႔ ညတုံးက စိတ္
ျပဳျပင္ခဲ့ေပမယ့္ မရဘူး ။ ဏီဘိုနဲ႔ ေမာ္နီကာ အခုထက္ ပို ရင္းႏွီး ပတ္သက္သြားမွာကို သူ ပူေနတယ္။

ဒီေန႔ လုပ္မယ့္ ဏီဘိုရဲ့ စတိတ္ရွိးပြဲကို ေမာ္နီကာက သူ႔ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းေနတယ္ ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ထဲမွာ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ေမာ္နီကာ ပို႔ခိုင္းရင္ေတာ့ သူ ပို႔ေပးရမွာပါဘဲေလ ။ ဒီေန႔ အိမ္က မထြက္ခင္ ခါတိုင္းထက္ ပိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ေနမိသလား ..။ အဝတ္အစားကိုလည္း ခါတိုင္းလိုေတြ႕တာ ေကာက္မဝတ္ဘဲ အေရာင္လိုက္ဖက္မယ့္ဟာကို ရွာမိသလား ။

ဒါေတြဟာ ေမာ္နီကာရဲလြင္ ကို သူ႔စိတ္ထဲက သာမန္ကားငွားစီးတဲ့သူထက္ ပိုေနတယ္ ဆိုတာ ျပသေန
တယ္ ။ ကားကိုေမာင္းရင္း ဏီဘို႔ဆီသြားမယ့္ကိစၥကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ဖ်က္ရမလဲ သူ စဥ္းစားလာတယ္ ။

လမ္းမွာ မုန႔္လက္ေကာက္..ေကာက္ညႇင္းေပါင္း..ပဲျပဳတ္ ..ဘိန္းမုန႔္ ဝင္ဝယ္တယ္ ။ ေမာ္နီကာကို ျမန္မာ မုန႔္ေတြ စားေစခ်င္လို႔ …။

ဟိုတယ္ဝင္းထဲကို ခ်ိဳးေကြ႕ဝင္လိုက္တယ္ ။ သူ ခါတိုင္း ရပ္ေနက်ေနရာေလးမွာ ကားကို ရပ္လိုက္တဲ့
အခ်ိန္ ဟိုတယ္ဝင္ေပါက္ေလွခါးထစ္ေတြ နားကေန နဝရတ္ သူ႔ကို လက္ယပ္ေခၚေနတာကို ေတြ႕လိုက္လို႔ ကားထဲက ထြက္ၿပီး ဟိုတယ္ဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ …မေမာ္နီကာရဲလြင္က ဦးေလးခ်စ္ လာရင္ သူ႔အခန္းကို တက္ခဲ့ပါ..လို႔ မွာထားတယ္ ..
တက္သြားလိုက္ပါအုံး …”

“ ဟုတ္ကဲ့…နဝရတ္…ေက်းဇူးဘဲေနာ္ …”

နဝရတ္က ေခါင္းေလးညႇိမ့္ ျပဳံးျပတယ္ ။ ဓါတ္ေလွခါးဆီ သူေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ေမာ္နီကာ့အခန္း
က ေျခာက္ထပ္မွာ ။ အခန္းနံပါတ္ ၆၀၃ ။ ေမာနီကာက သူ႔ကို အခန္းကို တက္လာခိုင္းတာ သူ႔ကို ရင္းႏွီး ခင္မင္သြားသလို ယုံၾကည္စိတ္ခ်လို႔လည္း ျဖစ္မည္လို႔ သူစဥ္းစားေနရင္း ေမာ္နီကာ့အခန္းေရွ႕ကို သူေရာက္လာတယ္ ။

တံခါး ခပ္ဖြဖြ ေခါက္လိုက္တယ္ ။

“ ေဟး…ဦးေလးခ်စ္ …ေရာက္လာၿပီ….ဟာ..ဘာေတြလဲ ..လက္ထဲမွာလဲ အထုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔…”

ခပ္ဝဲဝဲ အသံေလးနဲ႔ ေမာ္နီကာ ေျပာလိုက္ၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးတယ္ ။

“ အဟဲ…ေမာ္နီကာ အတြက္ ျမန္မာမုန႔္ေလးေတြ ယူလာတာ….”

“ အိုး..ေမာ္နီကာက ဟိုတယ္က ေကၽြးတဲ့ ဘရိတ္ဖတ္စ္..ဦးေလးခ်စ္ကို ေကၽြးမလို႔..မဆိုးဘူး..ဦးေလးခ်စ္
ျမန္မာ အစားအစာေတြလည္း ေကၽြးတယ္..အစုံဘဲ…မနက္ေစာေစာ လမ္းထြက္ေလၽွာက္ရင္း ဝင္ၾကည့္ခဲ့
တာ..ဦးေလးခ်စ္ မုန႔္ေတြကို ေမာ္နီကာက စားမယ္…ဦးေလးခ်စ္က ဟိုတယ္ကဟာေတြကို စား…ဘယ္လိုလဲ…”

“ ရပါတယ္ …ေမာ္နီကာ…..”

“ ခဏ ထိုင္အုံး..ေမာ္နီကာ အဝတ္လဲလိုက္အုံးမယ္ …”

အခုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိတယ္ ။ ေမာ္နီကာသည္ မနက္လမ္းထေလ််ာက္တဲ့ အသားကပ္ေဘာင္းဘီအနက္ကေလးနဲ႔ တီရွပ္ပြပြေလးနဲ႔ဘဲ ..။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ ေမာ္နီကာ့ကိုမသိမသာ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေသးက်ဥ္တဲ့ ခါးေလး ေအာက္က တင္လွလွႀကီးေတြက တုန္လႈပ္သြား
ေနတာေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
အိုး..အရမ္းမိုက္တာဘဲ ။

ေမာ္နီကာ့ဟိုတယ္ခန္းေလးထဲ ေမာ္နီကာ့ ေရေမႊးနံ့ေလးေတြ သင္းပ်ံ႕ေနတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ သူ ေမာ္နီကာ့ကိုခ်စ္မိေနၿပီလို႔ သိလိုက္တယ္ ။ ဏီဘိုနဲ႔ ေမာ္နီကာ့ကို မနီးစပ္ေစခ်င္ဘူး ။ ဘယ္လိုလုပ္
ရပါ့မလဲ….။

ခ်ေလာက္…

ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး ပြင့္လာတယ္ ။ အား….အိုး..အရမ္း ရွိုင္းတဲ့ နတ္မိမယ္ေလး ထြက္လာတယ္ ။ ေမာ္နီကာ သူမ အသားအရည္နဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ အနက္ေရာင္ ေျပာင္ေျပာင္ ဝတ္စုံကို ဝတ္လာတယ္ ။
အနက္ေရာင္ လက္ျပတ္ အက် ႌေလးနဲ႔ အနက္ေရာင္ စကပ္ တိုတိုေလး ။ လက္ေမာင္းသား ဝင္းဝင္းေလးေတြက အရမ္းလွတာဘဲ ။

“ ဟိတ္..ဘာေငးေနတာလဲ..ဦးေလးခ်စ္ …. ”

“အဟဲ..ဟင္း…”

“ သြားစို႔..ေမာ္နီကာ ဆာေနၿပီ . . ”

ေမာ္နီကာနဲ႔ ဓါတ္ေလွခါးထဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ စီးၿပီး ေအာက္ဆုံးထပ္က ဘရိတ္ဖတ္စ္ေကၽြးတဲ့ အခန္းကို
သြားၾကတယ္ ။

နဝရတ္ အပါအဝင္ ဟိုတယ္က ဝန္ထမ္း မိန္းကေလးေတြက သူနဲ႔ ေမာ္နီကာကို စူးစမ္းတဲ့အၾကည့္ေတြ
နဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို သူ ေတြ႕လိုက္တယ္ ။

ေမာ္နီကာက သူ ယူလာတဲ့ ျမန္မာမုန႔္ေတြကို အားရပါးရ စားလို႔ သူ ဝမ္းသာ ေက်နပ္ေနတယ္ ။ ဟိုတယ္က အစားအစာေတြကိုလည္း ေမာ္နီကာက သူ႔ကို ေကၽြးတယ္ ။ ၾကာဇံေၾကာ္ ..ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ ။

“ ဒီဟိုတယ္က အစားအစာေတြလည္း မဆိုးဘူ..ဦးေလးခ်စ္ ..တေန႔ေလာက္ ဒီဟိုတယ္က ဆိုင္မွာ
ဦးေလးခ်စ္နဲ႔ ညစာ စားၾကရေအာင္ …”

ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားၿပီးေတာ့ ေမာ္နီကာနဲ႔ အျပင္ထြက္ၾကတယ္ ။ အိမ္ကထြက္ကထဲက ေမာ္နီကာ ဏီဘို ဆိုတဲ့ ေကာင္ရဲ့ တီးဝိုင္းကို သြားၾကည့္ဖို႔ သတိမရပါေစနဲ႔လို႔ အထပ္ထပ္ အခါခါ ဆုေတာင္းေနခဲ့
ေပမယ့္ သူ ဆုေတာင္း မျပည့္ဘူး ။

ဟိုတယ္က ကားေမာင္း ထြက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ေမာ္နီကာက ဏီဘိုတို႔ တီးဝိုင္းရဲ့ စတိတ္ရွိုးကို သြားခ်င္တဲ့
အေၾကာင္း ေျပာေတာ့တာဘဲ ။

မိပိုး (သို႔မဟုတ္ ) ပိုးဒါလီေဆြ
ေက်ာင္းသူ ( ေခတၱ ..အေမရိကန္နိုင္ငံ )

ရြက္ဝါေတြ ေႂကြေနတဲ့ ေက်ာင္းဝင္းထဲက လမ္းကေလးက ခုံတန္းလ်ားေလးမွာ မိပိုး တေယာက္ထဲထိုင္ေနမိတယ္ ။
ခပ္လွမ္းလွမ္းက Food Truckထဲမွာ တ႐ုတ္အဖိုးႀကီး ထိုင္ၿပီး ငိုက္ျမည္းေနတယ္ ။ Lunch time ဆိုရင္ေတာ့ ဒီဆိုင္ေလးမွာ လူေတြ အုံေနေပမယ့္ အခုအခ်ိန္ကေတာ့ ေစာေသးတယ္ ။ မိပိုး တခါတခါမွာ ဦးခ်စ္ကို အရမ္း သတိရေနမိတယ္ ။ ဒီေန႔မနက္ အထူး ေပါ့ ။

  ဒီေန႔မနက္ေစာေစာ မိပိုး အိပ္မက္ေတြ မက္ၿပီး အိပ္ရာထဲမွာ ကိုယ့္ဖါသာ အာသာေျဖမိတယ္ ။

အိပ္မက္က ဦးခ်စ္နဲ႔ မိပိုး အခ်စ္လြန္ၾကတယ္လို႔ မက္တာ ။ အိပ္မက္က တကယ္လိုဘဲ ။ ဦးခ်စ္ မိပိုး
ကို ခ်စ္ေပးတာ အရမ္း ပီျပင္တာဘဲ ။ အိပ္မက္ေလး ႏွေျမာေနတယ္ ။ အိပ္မက္က လန႔္နိုးေတာ့မိပိုး စိုစိုရႊဲေနတယ္ ။ မိပိုး ကိုယ့္ဖါသာ ဖိဖိ ပြတ္ေနခဲ့မိတယ္ ။ ဦးခ်စ္နဲ႔အခ်စ္လြန္ခဲ့တာေတြကို ျပန္စဥ္းစားျမင္ေယာင္ၿပီး ေျဖေဖ်ာက္မိတယ္ ။ ဒီလို ေျဖေဖ်ာက္မိတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ ။ ဦးခ်စ္က မိပိုးကို ဒီကိစၥေတြ
ကို သင္ေပးခဲ့တဲ့ လက္ဦးဆရာပါ ။ မိပိုး ဦးခ်စ္ကို အရမ္းစြဲတယ္ ။ ဦးခ်စ္က တကယ့္ကို ခ်စ္တတ္တဲ့လူႀကီး ။ မိပိုး အသဲစြဲေအာင္ လုပ္တတ္တယ္ ။

ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမ လိင္ဆက္ဆံတာကို ဦးခ်စ္နဲ႔ ပထမဆုံး ၾကဳံဘူးတာပါ ။ လိင္ဆက္ဆံတဲ့ နည္းလမ္း
ေတြ..ဘယ္လို နမ္းရတယ္..စုတ္ရတယ္..ယက္ရတယ္ ဆိုတာေတြကို ဦးခ်စ္နဲ႔ အခ်စ္စခန္းေတြ ဖြင့္ ခ်စ္ဗ်ဴဟာေတြ ခင္းရင္းနဲ႔ မိပိုး တတ္ကၽြမ္းလာတာပါ ။ ဦးခ်စ္က လိင္ကိစၥမွာ သင္ဆရာေပါ့ ။ ျမင္ဆရာ ကေတာ့ ဒက္ဒီနဲ႔ မာမီ ။

သူတို႔ လိင္ဆက္ဆံတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး အသိေတြ တိုးခဲ့ရတာေၾကာင့္ သူတို႔က ျမင္ဆရာေတြလို႔
မိပိုး ေျပာခ်င္တာပါ ။ ဒက္ဒီနဲ႔ မာမီက တဏွာထန္လာရင္ ေဘးဘီကို ဘာမွ မျမင္ မသိေတာ့ဘူး ။ သူတို႔ လိုခ်င္တာကိုဘဲ မဲေနတတ္တယ္ ။

မိပိုးလည္း သူတို႔ မဆင္မျခင္ လုပ္ၾကတာေၾကာင့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မျမင္အပ္တာေတြ ျမင္ မသိသင့္ေသးတာေတြ သိနဲ႔ ေစာေစာစီးစီး အပ်ိဳျဖစ္ ေသြးသားဆႏၵေတြ ထႂကြ ေသာင္းက်န္းခဲ့ရတယ္ ။

ဒက္ဒီရဲ့ လိင္တန္ဆာကို မာမီ အားရပါးရ စုတ္ေပးခဲ့တာေတြကို ခိုးခိုး ေခ်ာင္းၿပီး မိပိုးလည္း ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႕ မာမီ စုတ္သလို စုတ္ခင္ခဲ့မိရတယ္ ။ ဒက္ဒီရဲ့ နီညိဳညိဳ တုတ္တုတ္ခဲခဲ ရွည္လေမ်ာႀကီးကိုလည္း တပ္မက္လိုလားမိရတယ္ ။ ဒက္ဒီနဲ႔ မာမီတို႔က လိင္ဆက္ဆံတာကို အရသာခံတဲ့လူေတြ ။
ပက္လက္ေပါင္ကားေပး တက္ေညႇာင့္ သုတ္ပန္းထြက္ ျမန္ျမန္လြယ္လြယ္ လုပ္ၾကသူေတြ မဟုတ္ဘူး ။

တေယာက္နဲ႔တေယာက္ စုတ္ ယက္ေပး…ပြတ္သပ္ ႏႉးႏွပ္ေပးၾကၿပီး ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စိမ္ေျပနေၿပ အရသာခံ လုပ္ၾကတာ ။ မိပိုးလည္း သူတို႔လုပ္တာေတြကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ရည္းစား ထားခ်င္လာတယ္။
ရည္းစား ထားတဲ့ေနရာမွာလည္း မႏူးမနပ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ မထားခ်င္ဘူး ။

မိန္းမကိစၥ လိင္ကိစၥမွာ ကၽြမ္းေနတဲ့ ၀ါရင့္ေနတဲ့ အသက္ႀကီးႀကီး လူႀကီးတေယာက္နဲ႔ ထားခ်င္တယ္ ။
ဦးခ်စ္ကို ေတြ႕ေတာ့ မိပိုး စိတ္ကူးထဲက ခ်စ္သူနဲ႔ တထပ္တည္း က်ေနခဲ့လို႔ မိပိုး သူ႔ကို တအား သ
ေဘာက်တာ ။ မိပိုး ထင္သလိုဘဲ ဦးခ်စ္က မိန္းမကိစၥ လိင္ကိစၥမွာ တဖက္ကမ္းခတ္ ကၽြမ္းေနတဲ့ လူႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ။

ဦးခ်စ္က တကယ္ အနမ္းေတာ္တဲ့လူႀကီး ။
မိပိုး တကိုယ္လုံးမွာ ဦးခ်စ္ မနမ္းဘူးတဲ့ေနရာ မရွိသေလာက္ဘဲ ။ ဦးခ်စ္ အနမ္းေတြကို မိပိုး တအား
ႀကိဳက္တယ္ ။ ဦး ယက္တာေတြ စုတ္တာေတြကို အရမ္းကို ႀကိဳက္ခဲ့တယ္ ။ အခုလည္း ႀကိဳက္ေနဆဲဘဲ ။ လြမ္းေနတယ္..ဦးခ်စ္ရယ္ …။

ဦးခ်စ္နဲ႔ ခြဲၿပီး ဒီမွာ ေက်ာင္းလာတက္ေနရတာ မိပိုး အရမ္း စိတ္ဆင္းရဲတာဘဲ ။ မိပိုး မာမီ့အမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေနရတယ္ ။ သူတို႔က သေဘာေကာင္းၾကပါတယ္ ။ မိပိုး ဘာလိုလို လုပ္ကိုင္ကူညီၾကတယ္ ။ မိပိုး
နဲ႔ ဦးခ်စ္ ဇာတ္လမ္းကို သူတို႔ အကုန္သိတယ္ ။ သူတို႔ကို မိပိုး စိတ္ထဲမွာ မုန္းေနတယ္ ။ မိပိုးကိုသူတို႔နဲ႔ အျမဲ ပတ္သက္ေနတဲ့ ျမန္မာမိသားစုေတြထဲက ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္သြားေစခ်င္လို႔ မိပိုး
အနားကို ေကာင္ေလးေတြ ေခၚေခၚလာေပးၾကတယ္ ။ မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။ အျပင္ အတူတူ ထြက္စားခိုင္းတယ္ ။ မိပိုး အခုထိ ဘယ္ေကာင္ေလးကိုမွ စိတ္မဝင္စားဘူး ။ မိပိုး လြမ္းေနတာ မိပိုးရဲ့
ခ်စ္ဦးသူ ဦးခ်စ္ ဘဲ ။ ဟုတ္တယ္…ဦးခ်စ္က မိပိုးရဲ့ ပထမဆုံး ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူ ။

ဦးခ်စ္ကို မိပိုး ေအးျမသာေၾကာင့္ ေတြ႕ခဲ့ရတာ ။ ေအးျမသာက စာေတာ္တယ္ ။ ေအးျမသာက မိပိုးကို
စာျပေပးတယ္ ။ သူက နယ္က ေက်ာင္းလာတက္တာလို႔ စစခ်င္း ေတြ႕ၾကခင္ၾကကထဲက ေအးျမသာက ေျပာျပခဲ့တယ္ ။ သူ႔ရဲ့ ဦးေလး အိမ္မွာ ေနတယ္ တဲ့ ။

မိပိုးက စိတ္ေလတယ္ ။ ေက်ာင္းလဲ ခဏခဏ ေျပးတယ္ ။ မိပိုး ေအးျမသာဆီက စာျပန္ကူးရတယ္ ။
ေအးျမသာက မိပိုးကို စာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကူညီတယ္ ။ သူက အိမ္လိုက္ခဲ့ပါလား..သူ စာျပေပးမယ္..
လို႔ ေျပာတာနဲ႔ မိပိုး သူနဲ႔ သူ႔အိမ္ကို လိုက္သြားတယ္ ။ သူ႔ဦးေလးရဲ့ အိမ္ေပါ့ ။

သူ႔ဦးေလးရဲ့ အိမ္က ဒီေလာက္ ေကာင္းလိမ့္မယ္ လို႔ မိပိုး မထင္ခဲ့မိဘူး ။ သူ႔အိမ္ေရာက္မွ ေအးျမသာရဲ့ ဦးေလးက ရာထူးႀကီးတဲ့ လူဆိုတာ သိရတယ္ ။ စစခ်င္း ေအးျမသာ ဦးေလးကို မေတြ႕ဘူးေသးဘူး ။ သူအလုပ္က ျပန္မလာခင္မွာ မိပိုးက အိမ္ျပန္တာကိုး ။ ေအးျမသာ ေျပာတာကမိပိုး အခုလို အိမ္လိုက္လာၿပီး စာသင္တာ သူ႔ဦးေလးကို ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ လုပ္တာပါ…မိပိုး လာတာ ဦးေလးသိတယ္..တဲ့ ။ တေန႔ေတာ့ မိပိုး ဦးခ်စ္နဲ႔ ဆုံရပါတယ္ ။ ဦးခ်စ္က မိပိုး မာမီနဲ႔ တရြယ္ထဲ ဆိုေပမယ့္
အရမ္း ႏုတယ္ ။ လူငယ္တေယာက္လိုဘဲ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ပိန္ပိန္ပါးပါး ။ ဦးခ်စ္ကို စေတြ႕ေတြ႕ျခင္းဘဲ မိပိုး ရင္ခုံမိတယ္ ။ ဦးခ်စ္ရဲ့ စူးရွတဲ့ မ်က္လုံးေတြက မိပိုးကို ၾကည့္ေနတာက ရင္တုန္စရာႀကီး ။

ဒီလို အသက္နဲ႔ ရာထူးႀကီးတဲ့ ေနရာကို လုပ္ေနတယ္ ဆိုကထဲက ေတာ္ေတာ္ထူးခၽြန္ ထက္ျမက္လို႔ျဖစ္မယ္လို႔ ဦးခ်စ္အေပၚ မိပိုး အထင္ႀကီးတဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚမိတယ္ ။ စဆုုံတဲ့ေန႔က ဦးခ်စ္က မိပိုးနဲ႔ ေအးျမသာ စာလုပ္ေနတဲ့ ထမင္းစားခန္းထဲက စားပြဲကို လာၿပီး..ညေနက်ရင္ သမီးရဲ့အိမ္ကို ဦး ျပန္ပို႔ေပးနိုင္တယ္ ….လို႔ လာေျပာတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ကထဲက မိပိုးက ဦးခ်စ္ကို တြယ္တာခ်င္ေနမိတယ္ဆိုရင္ ဦးခ်စ္ ယုံပါ့မလား ။ မိပိုးက စိတ္ထဲ ေအာင္းမထားတတ္တဲ့သူ ဆိုေတာ့ မၾကာခင္မွာဘဲ ေအးျမသာကို ဦးခ်စ္ကို စိတ္ဝင္စားေနမိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပမိခဲ့တယ္ ။ ေအးျမသာက “ မိပိုးရယ္ ..မိပိုးနဲ႔ ဦးဦးက အသက္ အရမ္းကြာေနတာဘဲ..မျဖစ္နိုင္ပါဘူးကြာ….မိပိုး ရဲ့ မိဘေတြကလည္း လက္ခံ
မွာ မဟုတ္ဘူး …. စိတ္ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ပါ သူငယ္ခ်င္းရာ…” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္ ။

လိုခ်င္တာကို မရရေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ မိပိုးက ဦးခ်စ္ကို ခ်စ္မိတာကို ေနာက္မဆုတ္ဘူး ။ ဦးခ်စ္သိ
ေအာင္ ျပသမိတယ္ ။ ဦးခ်စ္ကလည္း မိပိုးကို စိတ္ဝင္စားေနတယ္ လို႔ မိပိုး ထင္တယ္ ။ ယုံတယ္ ။

ခါတိုင္းဆို ေနာက္က်မွ အိမ္ျပန္လာတဲ့ ဦးခ်စ္က မိပိုး စာလာက်က္ေနတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ေစာေစာ ျပန္လာ
ေနတယ္ ။ ညေနတိုင္းလို မိပိုးနဲ႔ ေအးျမသာကို ေၾကးအိုး လိုက္ေကၽြးလိုက္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ လိုက္ေကၽြးလိုက္ လုပ္တယ္ ။ မိပိုက ဦးခ်စ္ အခုလို မိပိုးကို ဂ႐ုစိုက္ရင္ ရင္ထဲမွာ အရမ္း ေက်နပ္ ပီတိ
ျဖစ္တယ္ ။ ၾကည္ႏူးတယ္ ။ ေအးျမသာနဲ႔ မိပိုး ဦးခ်စ္ ေကၽြးတာ လိုက္စားေနတဲ့အခ်ိန္ ေအးျမသာ မပါဘဲ ဦခ်စ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ လို႔ ေတြးမိခဲ့တယ္ေလ ..။

တေန႔ အိမ္မွာ ဒက္ဒီ..မာမီတို႔နဲ႔ ညစာ စားေနတဲ့ အခ်ိန္ မာမီက “ မိပိုး…သမီး…သမီးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့
ဦးေလးက ဘယ္သူလဲ…” လို႔ ေမးလာတယ္ ။ မိပိုးကို လိုက္ပို႔တဲ့ ဦးခ်စ္ရဲ့ တန္ဖိုးႀကီးကားကို မာမီ ေတြ႕သြားလို႔ ေနလိမ့္မယ္ ..။

မာမီနဲ႔ ဒက္ဒီက ဂုဏ္ရွိတဲ့ အာဏာရွိတဲ့ လူေတြဆိုရင္အေပါင္းအသင္း လုပ္ခ်င္ၾကတယ္ ။ အစိုးရပိုင္းက ႀကီးႀကီးေတြဆို သူတို႔ လိုက္ကို ေပါင္းတာ ..။ ဆင္းရဲတဲ့လူဆို အထင္အျမင္ေသးၾကတယ္ ။ မိပိုးက အျမင္ကပ္တာနဲ႔ “ မသိဘူး မာမီ…သမီးက စာလုပ္ဖို႔ ေအးျမအိမ္ကိုလိုက္သြားတာ..သူ႔ဦးေလး အေၾကာင္း ဘယ္သိပါ့မလဲ…” လို႔ ေျပာပစ္လိုက္တယ္ ။

မိပိုး လည္း စစခ်င္းတုံးကေတာ့ ဦးခ်စ္ရဲ့ အိမ္ကို ညေနပိုင္းေလာက္ဘဲ ေအးျမသာနဲ႔စာသြားက်က္ေပမယ့္ စာေမးပြဲနီးလာတဲ့အခါေတြမွာ အဲဒီမွာဘဲ ညအိပ္ၿပီး စာလုပ္တယ္ ။ မိပိုးလည္း စာလဲ က်က္ရင္းဦးခ်စ္ကိုလည္း နီးနီးကပ္ကပ္ ေတြ႕ခ်င္တာလဲ ပါတယ္ေလ ။

တကယ္ေတာ့ မိပိုးက မဆြတ္ခင္ထဲက ညႊတ္ခ်င္ေနတဲ့သူပါ ။
မိန္းကေလးက စေျပာရမွာလည္း ခက္လို႔ ဦးခ်စ္ဖက္က မိပိုးကို စေျပာလာတာကို ေစာင့္ေမၽွာ္ေနခဲ့ရတာပါ ။

ေအးျမသာက မိပိုးနဲ႔ ဦးခ်စ္ကို နီးစပ္သြားမွာ စိုးေနတဲ့ ပုံဘဲ ။ မိပိုးနဲ႔ ဦးခ်စ္ကို ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဘယ္ေတာ့မွ မထားဘူး ။ သူက အျမဲ ကန႔္လန႔္ကန႔္လန႔္ ဝင္ဝင္ပါေနတယ္ ။ ေအးျမသာဟာ တကယ္ဘဲမိပိုးတို႔က အသက္သိပ္ကြာလြန္းတာေၾကာင့္ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုၿပီး မျဖစ္ေစခ်င္တာလား..ဒါမွမဟုတ္ ဦးေလး ဝမ္းကြဲေတာ္တဲ့ ဦးခ်စ္ ကို သူကိုယ္တိုင္ကမ်ား ႀကိဳက္ေနလို႔လား ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ မိပိုး ေခါင္းထဲမွာ ဝင္လာတယ္ ။

ေအးျမသာက မိပိုးအေပၚ အရမ္းေကာင္းလို႔ မိပိုး ေအးျမသာကို မေကာင္းတာ မထင္ရက္ဘူး ။ ေအးျမသာကို မိပိုး ခ်စ္တယ္ ။ ေအးျမသာက အရမ္း ရိုးတယ္ ။ လိင္ကိစၥလည္း အေတြ႕အၾကဳံ မရွိေသးဘူး ။ မိပိုးက သူ႔ထက္စာရင္ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ဖူး ျမင္ဖူး ဖတ္ဖူးတယ္ ။ မာမီနဲ႔ ဒက္ဒီကို ေခ်ာင္းတဲ့အေၾကာင္း ေအးျမသာကို ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ ေအးျမသာကို ဒက္ဒီ ဟာ မိပိုးရဲ့ အေဖအရင္း မဟုတ္ဖူးဆိုတာလည္း ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ မိပိုးရဲ့ အေဖအရင္းကို မိပိုး တေန႔ေတာ့ မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္လိုက္ရွာမယ္ လို႔ စဥ္းစားထားတယ္ ။ မာမီကေတာ့ မိပိုးကို အေဖအရင္း ဘယ္သူဆိုတာေတာင္ မေျပာျပခ်င္ဘူး ။ ဒက္ဒီကလည္း မိပိုးအေပၚ ေကာင္းေပမယ့္ အေဖအရင္း မဟုတ္ဘဲ ပေထြးဆိုတာ
ကို သိတဲ့ေန႔ကစၿပီး ဒက္ဒီ့ကို အေဖ အရင္းလို စိတ္ ထားလို႔ မရေတာ့ဘူး ။

ဒက္ဒီက မိပိုးကို တခါတေလ ေမြးေန႔ပြဲတို႔ ခရစ္စမတ္ပါတီပြဲတို႔မွာ လာဖက္တဲ့အခါ ငါ့အေပၚ သေဘာရိုးရဲ့လား ဆိုတဲ့ သံသယစိတ္ေတြ ဝင္မိတယ္ ။

မိပိုး မာမီနဲ႔ ဒက္ဒီတို႔ကို ေခ်ာင္းေခ်ာင္းေနတာ ဒက္ဒီ သိမ်ား သိသလားလို႔ မိပိုး ထင္လာတယ္ ။မိပိုး
ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမွန္း သိလို႔ တမင္တကာ သူ႔အတန္ႀကီးကို ျမင္သာေအာင္ ျပျပေနသလားလို႔ စိတ္ထဲမွာ မသကၤာ ျဖစ္လာတယ္ ။

မာမီနဲ႔ ဒက္ဒီတို႔ ဆက္စ္လုပ္ၾကတာေတြကို ေတြ႕ၿပီး တခါတခါ တအား စိတ္ထႂကြၿပီး ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔ စိတ္ရွိလက္ရွိ ” ျဖစ္ ” ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚမိတယ္ ။ ရည္းစားထားၿပီး
အဆုံးစြန္ထိ အိပ္ပစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြလည္း ေပါက္တယ္ ။ ညဖက္ အရမ္း ယားလာရင္ ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္
ၿပီး ေျဖေဖ်ာက္မိတာကေတာ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ဘဲ ။

ဒီလိုစိတ္ေတြ ေပါက္ၿပီး ေက်ာင္းစာကို မိပိုး သိပ္ စိတ္မဝင္စားတာေတာ့ အမွန္ပါ ။ ေအးျမသာေၾကာင့္
သာ မိပိုးစာလုပ္ျဖစ္ေနတာ ။ မိပိုးစိတ္ေတြက ဦးခ်စ္ဆီကို ေရာက္ေနတာ တခ်ိန္လုံးဘဲ ။

မိန္မဆိုတာက ေယာက်္ားတေယာက္ကို အထင္ႀကီးမွ ခ်စ္လို႔ရတာ မဟုတ္လား ။ မိပိုး အရြယ္ ေကာင္ေလးေတြက မိဘဂုဏ္ရွိန္နဲ႔ ကားစီးေနတာ..မိဘပိုက္ဆံ လက္ျဖန႔္ေတာင္းၿပီး သုံးစားေနတာ…တကယ္တမ္း သူတို႔ရဲ့ ပင္ကိုယ္ အရည္အခ်င္း ရွိၾကတာ မဟုတ္ဘူးေလ ..။

ဦးခ်စ္ကိုေတာ့ မိပိုး အထင္လည္းႀကီးတယ္ ။ ဦးခ်စ္ကို ႐ုပ္ေျဖာင့္တယ္လည္း မိပိုး ထင္တယ္ ။ ဦးခ်စ္
နဲ႔ မိပိုး ခ်စ္ခ်င္လွၿပီ ။ ေရလာေအာင္ ေျမာင္းေဖါက္ေပးေနတာလည္း ရွက္ေတာင္လာၿပီ ။ ျမင္းကမလႈပ္
ခုန္ကလႈပ္ လုပ္ေနရတာ ၾကာၿပီေလ …။

ဦးခ်စ္နဲ႔မိပိုးတို႔စၿပီး ခ်စ္သြားၾကတဲ့ ေန႔ေလးကို မိပိုး ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး ။
အဲဒီေန႔က ေအးျမသာ ေက်ာင္းမလာဘူး ။ ေက်ာင္းဆင္းတဲ့အခ်ိန္ မိပိုးလည္း ေအးျမသာ ေနမေကာင္း
လို႔သာ ေက်ာင္း မတက္တာ ျဖစ္မယ္ ဆိုၿပီး မိပိုးတို႔အိမ္က ဒရိုင္ဘာႀကီးကို ေအးျမသာတို႔အိမ္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ၿခံေပါက္ဝမွာ မိပိုး ဆင္းလိုက္တယ္ ။ ညေနက်မွ လာႀကိဳဖို႔ လိုအပ္ရင္ အိမ္ကို
ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ လို႔ ဒရိုင္ဘာႀကီးကို မိပိုးေျပာလိုက္ၿပီး ၿခံထဲ ဝင္ခဲ့တယ္ ။ ကားဂိုေဒါင္ရဲ့အေရွ႕မွာဦးခ်စ္ရဲ့ကားတစီးကို ေရေဆးေပးေနတဲ့ ရန္ေနာင္မိုးကို ေတြ႕လိုက္လို႔..“ ေအးျမသာ ဘာျဖစ္လဲ..ေနမေကာင္းမ်ား ျဖစ္သလား…” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။

ရန္ေနာင္မိုးက “ ေအးျမသာ နယ္ျပန္သြားတယ္…သူ႔အေမ ေနမေကာင္းလို႔..မိပိုး သိမယ္ထင္တာ..” လို႔
ေျပာျပလိုက္ေတာ့ မိပိုးတို႔ကားမ်ား ရွိအုံးမလားလို႔ ၿခံေရွ႕ကို ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး ။
ေအးျမသာ လည္း မရွိ..အိမ္ကကားလည္း မရွိေတာ့ဘူး ။ ျပန္လာေခၚဖို႔ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္မလို႔ လုပ္တုံး ဦးခ်စ္ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။

ဦးခ်စ္ရဲ့ကားဝင္ဖို႔ ရန္ေနာင္မိုးက ၿခံတံခါး ေျပးဖြင့္ေပးတယ္ ။

“ ေဟး….သမီး…မိပိုး…..”
“ ဦးခ်စ္ …”

ဦးခ်စ္က အရမ္း ၾကည့္ေကာင္းတာဘဲ ။ ေဘာင္းဘီနဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းသလို ပုဆိုးနဲ႔တိုက္ပုံနဲ႔လည္း ၾကည့္ေကာင္းတာဘဲ ။

ဦးခ်စ္ကို ျမင္တိုင္း မိပိုးရဲ့ စိတ္ထဲမွာ “““ ခ်စ္တယ္..ခ်စ္တယ္….ခ်စ္တယ္ …အရမ္းခ်စ္တယ္….””” လို႔ တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ေနမိတာကိုေတာ့ ဦးခ်စ္ ဆိုတဲ့ သူႀကီး သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။

ဟြန္း …။

“ ေအးျမသာ သူ႔အေမဆီ ခဏ ျပန္သြားတယ္ …. ”

“ ဟုတ္တယ္..ဦးခ်စ္..မိပိုးက သူ ေနမေကာင္းလို႔ ေက်ာင္းမလာတာ ထင္ေနတာ…အခု အိမ္က ကားလည္း ျပန္လႊတ္လိုက္ၿပီးေနၿပီ..မိပိုး အခုဘဲ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ျပန္ေခၚမလို႔…လုပ္ေနတာ….”

“ မေခၚေနနဲ႔ေတာ့ မိပိုး…ဦးခ်စ္..မိပိုးကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ …မိပိုး..အခု ခ်က္ခ်င္း ျပန္ခ်င္လား…ခဏၾကာမွ ျပန္လို႔ ျဖစ္မလား….”

“ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ဖို႔မလိုပါဘူး..ဦးခ်စ္ ..ေအးေဆးမွ ျဖစ္ပါတယ္ …..”

“ ဒါဆို…လာ…အထဲဝင္….ခဏၾကာေတာ့ ..ဦးခ်စ္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ …. ”

ဦးခ်စ္နဲ႔အတူ အိမ္ထဲ လိုက္ဝင္ခဲ့တယ္ ။ အရင္လို ေအးျမသာ မရွိေနဘူး ။ ဦးခ်စ္နဲ႔ မိပိုး ႏွစ္ေယာက္
ထဲ ။ ရင္ေတြ တအားခုံေနတယ္ ။

“ မိပိုး ..ဘာေသာက္မလဲ …”

“ ေရဘဲ ေသာက္မယ္.ဦးခ်စ္ …”

ဦးခ်စ္က ေရခဲေသတၱာထဲက ေရသန႔္ႏွစ္ပုလင္း ကို ထုတ္ယူၿပီး မိပိုးကို တပုလင္းေပးသလို သူက တပုလင္း ဖြင့္ေသာက္သည္ ။ မိပိုးလည္း ေရပုလင္း အဖုံးေလးဖြင့္ၿပီး ေမာ့ေသာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဦးခ်စ္ မိပိုး အနားကို ကပ္လာတာ ေတြ႕လိုက္တယ္ ။

“ မိပိုး ..”
“ ရွင္ …. ”
“ ဦးခ်စ္နဲ႔ မိပိုးတို႔ အျပင္မွာ တခုခု သြားစားၾကရေအာင္ …. ”
“ ဟုတ္….စားေလ …”
“ မိပိုး ဘာစားခ်င္လဲဟင္ …ေၾကးအိုးလား ..”
“ ဟင့္အင္း ေၾကးအိုး မစားခ်င္ဘူး ..တအားပူတယ္..ေခၽြးေတြ တအားထြက္မွာ…”
“ ဒါျဖင့္ မိပိုးက ဘာစားခ်င္လဲဟင္…”
“ မသိဘူး..ဦးခ်စ္ …ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ ..ေၾကးအိုး မဟုတ္ရင္ ၿပီးေရာ…”

အိမ္ႀကီးတခုလုံးထဲမွာ မိပိုးတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့ အသိက မိပိုးစိတ္ေတြကို တအား လႈပ္ရွားေစတယ္ ။ ဦးခ်စ္ရဲ့ စိတ္ထဲမွာလည္း ထပ္တူထပ္မၽွဘဲ ျဖစ္ေနေလမလား လို႔ ေတြးမိတယ္ ။
ေအးျမသာ မရွိတဲ့ အခုလို အခ်ိန္ဟာ ဦးခ်စ္ ဖြင့္ေျပာဖို႔ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္ ပါ ။

မိပိုးလည္း ဦးခ်စ္ ဘာေျပာလာမလဲ ေစာင့္ဆိုင္းေနရတာလည္း တမိနစ္ကို တႏွစ္ေလာက္ ၾကာတယ္လို႔ထင္မိရတယ္ ။ ဦးခ်စ္က ဘာမွ ေျပာမလာဘူး ။ မိပိုး သြားၾကရေအာင္..လို႔ဘဲ လာေျပာၿပီး
အျပင္ထြက္ၾကဖို႔ ေခၚတယ္ ။

မိပိုးလည္း အစားစားခ်င္စိတ္ မရွိလွပါဘူး ။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဦးခ်စ္နဲ႔အခုလို ႏွစ္ေယာက္ထဲ ထြက္ရတာကိုေတာ့ အရမ္း ေက်နပ္ သေဘာက်ပါတယ္ ။ ေပ်ာ္တယ္ ။ ဦးခ်စ္ ေခၚသြားတဲ့ ဆိုင္က အတြဲေတြ အမ်ားဆုံး ထိုင္တတ္တဲ့ ဆိုင္ေလးပါ ။ စားေသာက္စရာ မ်ိဳးစုံရသလို ႏွစ္ေယာက္ထဲ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိုင္လို႔ ေကာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးပါ ။

ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ စားပြဲရွည္ေလးေတြကို ငါးကန္ႀကီးေတြနဲ႔ ကန႔္ထား
ၿပီး ငါးကန္ေတြကလည္း တဖက္ကို ထိုးေဖါက္ၿပီး မျမင္ရေအာင္ ကာထားတဲ့အတြက္ အတြဲေတြအတြက္
အရမ္းေကာင္းတယ္ေလ ။

ငါးကန္ေတြထဲမွာကလည္း အရမ္းလွတဲ့ ဆားငန္ရည္ထဲ ရွင္သန္တဲ့ ငါးလွလွႀကီးေတြက ကူးခတ္ေနၾက
တယ္ ။ ဦးခ်စ္က “ မိပိုး…ဆိုင္ေလး သေဘာက်လား ..” လို႔ ေမးတယ္ ။ မိပိုးလည္း “ အရမ္းသေဘာ
က်တာဘဲ ဦးခ်စ္ရယ္…ဦးခ်စ္က ဒီဆိုင္ကို ဘယ္လို သိတာလဲဟင္..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ “ ဦးခ်စ္ တခါ ေရာက္ဖူးတယ္…သမီး…” လို႔ ဦးခ်စ္ ျပန္ေျပာတယ္ ။ မိပိုးကို သူ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။

မိပိုးလည္း“ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ ဦးခ်စ္ရဲ့..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
ဦးခ်စ္က “ မိပိုးက အရမ္းေခ်ာလို႔..” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္ ။ မိပိုးက “ မေျမႇာက္နဲ႔ ..စားတာေတြ ဦးခ်စ္ဘဲ
ေကၽြးရမွာ..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဦးခ်စ္က “ ေကၽြးမွာ….မိပိုး တသက္လုံး စားမယ္ ဆိုရင္လည္း ဦးခ်စ္က တသက္လုံး ေကၽြးမွာေပါ့…” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း မိပိုးရဲ့ လက္တဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။

မိပိုးလည္း မ႐ုန္းဖယ္ဘဲ သူ႔ကိုဘဲ ျပန္စိုက္ၾကည့္ေနေတာ့သူက “ မိပိုးကို ဦးခ်စ္ ..ခ်စ္တယ္…” လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ အို..မိပိုးေလ…ဘယ္လို ေပ်ာ္မွန္း မသိဘူး ။ မိပိုး ၾကားခ်င္ေနတာကိုၾကားလိုက္ရလို႔ပါ ။ မိပိုး မ်က္ရည္ေတာင္ လည္မိတယ္ ။

ဦးခ်စ္က မိပိုးလက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ၿပီး ..“ မိပိုးကို ဦးခ်စ္ တအားခ်စ္တာ…ခ်စ္မိေနတာ ၾကာၿပီ..မိပိုးေကာ ဦးခ်စ္ကို ခ်စ္လားဟင္ …” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေမးတယ္ ။ မိပိုးလည္း စိတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္ရွားးေနလို႔ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း..ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး ။ တကိုယ္လုံးလည္း ၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္း
ထေနတယ္ ။ ဦးခ်စ္ လက္ကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေနတာနဲ႔တင္ မိပိုး ေပါင္တန္ေတြၾကားက ဟိုေနရာမွာ စိုေနၿပီ ။ မိပိုး နို႔သီးေလးေတြလည္း စူထြက္ မာတင္းၿပီး စိတ္ေတြတအား ထႂကြလာေနတယ္ ။

“ ေျပာေလမိပိုး..ဦးခ်စ္ကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္ …”
“ အင္း..အင္း….”

မိပိုးလည္း ေခါင္းညႇမ့္ျပရင္း အင္းအင္းလို႔ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဦးခ်စ္ တအားေပ်ာ္သြားတယ္ ။ မိပိုးလည္း
တအား ေပ်ာ္တာပါဘဲ ။ ဦးခ်စ္က “ မိပိုးရယ္…ခ်စ္လိုက္တာ…အရမ္းေခ်ာတဲ့ အေခ်ာေလးရယ္…” လို႔ ေျပာၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနရာကေန မိပိုး ထိုင္ခုံဖက္ကို လာေရႊ႕ထိုင္လိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ မိပိုးကို နမ္းတယ္ ။ နဖူးကို စနမ္းတာ ။ နဖူးၿပီးေတာ့ ပါး….။ ပါး ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္း ။

ရင္ေတြ ခုံလိုက္တာ ဦးခ်စ္ရယ္ ..။

ဦးခ်စ္လက္ေတြကို မိပိုးလဲ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ျပန္ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္ ။ ဦးခ်စ္ကလည္း မိပိုးကို ဖက္တယ္ ။ ခါးေလးကေန ဖက္တာ ။ သူၾကားခ်င္လို႔ ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာခိုင္းလို႔ မိပိုးလည္း “ ဦးခ်စ္ကို မိပိုး အရမ္း ခ်စ္ပါတယ္ ..” လို႔ ေျပာရတယ္ ။

ေအးျမသာ နယ္ကေန ျပန္လာေတာ့ မိပိုးတို႔ အရမ္းခ်စ္ေနၾကတဲ. ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ ။ ေအးျမသာလည္း သူ ဝမ္းသာတယ္ လို႔ မိပိုးကို ေျပာပါတယ္ ။

ေအးျမသာလည္း မရွိဘဲနဲ႔ ဒီေန႔ မိပိုး စာက်က္ဖို႔ အေၾကာင္းျပၿပီး ဦးခ်စ္အိမ္ကို အိမ္က ကားနဲ႔ သြားလိုက္တယ္ ။ အိမ္ကား ေမာင္းတဲ့ ဒရိုင္ဘာႀကီးကို ညေနက်ရင္ လာမေခၚနဲ႔ေတာ့ ဒီအိမ္က ကားနဲ႔ ျပန္ခဲ့မယ္ လို႔ မာမီ့ကို ေျပာခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ဦးခ်စ္ရဲ့ အိမ္ထဲကို ဝင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ဒီေန႔က စာက်က္ဖို႔ လုံးဝ မဟုတ္ဘဲ ဦးခ်စ္နဲ႔ေတြ႕ဖို႔ သက္သက္မို႔စိတ္ထဲမွာ အရမ္းကိုဘဲ လႈပ္ရွားေနမိရတယ္ ။

ရန္ေနာင္မိုးက တံခါး လာဖြင့္ေပးတယ္ ။ ဘာေသာက္မလဲ လည္း ေမးတယ္ ။ မိပိုးလည္း မေသာက္ေသးဘူး..ဦးခ်စ္ကို ေစာင့္လိုက္အုံးမယ္ လို ကေျပာၿပီး ေအးျမသာနဲ႔ စာ အတူတူ ထိုင္က်က္တဲ့
ထမင္းစား စားပြဲႀကီးမွာ ထိုင္လိုက္တယ္ ။ ဦးခ်စ္က ဒီေန႔ မိပိုး သူ႔အိမ္ကို လာမယ္ လို႔ လုံးဝ ေမၽွာ္လင့္ထားမွာ မဟုတ္ဘူး ။ မေန႔ညေနက ခ်စ္သူ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ မိပိုးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဒီေန႔ ေအးျမသာ မရွိဘဲ အိမ္ႀကီးထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနရင္ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ…။

ဦးခ်စ္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မိပိုးကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ေရာ အရမ္း ဝမ္းသာသြားၿပီး မိပိုးက တအားဖက္ တအား နမ္းတယ္ ။ ဒီတခါ ဦးခ်စ္ နမ္းတာက မိပိုးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ။
မိပိုးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကို ဦးခ်စ္ နမ္းေတာ့ မိပိုးကလည္း ဦးခ်စ္ နမ္းသလို ျပန္ နမ္းပစ္လိုက္တယ္ ။ ဦးခ်စ္ရဲ့ လ်ာက မိပိုးရဲ့ လ်ာကို ပြတ္လွိမ့္ လွည့္ပတ္ေနတယ္ ။ မိပိုးရဲ့ စိတ္ေတြ တအားထႂကြေနတယ္ ။
ဦးခ်စ္ လက္ေတြ တုန္ေနတယ္ ။ မိပိုး အက် ႌၾကယ္သီးေလးေတြကို သူ တလုံးၿပီး တလုံး ျဖဳတ္ပစ္ေနတယ္ ။

ဦးခ်စ္ လက္ေခ်ာင္းေတြ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ မိပိုးရဲ့ တင္းမာေထာင္ထေနတဲ့ ရင္သီးေလးေတြဆီကို မေရာက္ခင္မွာမိပိုး အဝတ္မဲ့ေနတဲ့ မိပိုးရဲ့ ရင္စိုင္ေတြကို လက္နဲ႔ ကာလိုက္တယ္ ။

“ မရွက္ပါနဲ႔ မိပိုးရယ္..ဦးခ်စ္နဲ႔ မိပိုးက တခ်ိန္က်ရင္ တသက္လုံး အတူတူေနၾကမယ့္သူေတြ ျဖစ္ေနၿပီဘဲကြာ….”

“ အို..ဦးခ်စ္ကလည္း မိပိုး ရွက္တယ္ …”

ဦးခ်စ္က မိပိုးလည္တိုင္ကို နမ္းေနတယ္ ။ သူ..သူ သိပ္ နမ္း တတ္တာဘဲ ..။

မိပိုး တအား ၾကက္သီးေတြ ထၿပီး မိပိုး ပင္တီေလးလည္း ရႊဲရႊဲစိုေနၿပီ ။ မိပိုးရဲ့ လက္တဖက္ကို သူ တြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးက မိပိုး ရင္စိုင္တခုလုံးကို ဖြဖြေလး လာကိုင္ဆုပ္တယ္ ။ အဲလို ဆပ္ကိုင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔လက္ဖဝါးနဲ႔ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက မိပိုးရဲ့ မာတင္းေနတဲ့ ရင္သီးေလးကို ပြတ္တိုက္မိေနတယ္ ။

“ အို . . ..”

“ ဦးခ်စ္ နမ္းခ်င္တယ္ ..”

“ ဘယ္…ဘယ္ကိုလဲဟင္….”

“ဒီကို…”

ရင္သီးေလးကို သူ႔လက္ညႇိုးထိပ္နဲ႔ ေထာက္ၿပီး ျပတယ္ ။

“ နမ္းမယ္ေနာ္….”

“ အင္း …”

ဦးခ်စ္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေထာင္ထြက္ေနတဲ့ ရင္သီးေလးကို ဖိကပ္ စုတ္လိုက္ေတာ့ မိပိုး တအားကို တုန္လႈပ္သြားရတယ္ ။

“ အ…….အင္…..”

အာ …ဦးခ်စ္ လ်ာႀကီးက ရင္စီးေလးကို လာ ယက္ေနၿပီ ..။ အို…အို…အို..ဦးခ်စ္ရယ္ ….အို…ဦးခ်စ္ရယ္ ……။ ဦးခ်စ္ရဲ့ လက္ေမာင္းေတြကို မိပိုး တအား လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္ ။ ေအာက္က အာပုံကေတာ့ အရည္ေတြ တအားကို ရႊဲထြက္ေနရတယ္ ။

ဦးခ်စ္လည္း မိပိုး ရင္စိုင္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း ဆုပ္နယ္ေတာ့တာဘဲ ။ ရင္သီးေတြကိုလည္း ဘယ္ၿပီး ညာ တလွည့္စီး စို႔ေပးေနတယ္ ။ မိပိုး တအား က်င္တက္ တုန္ခါေနၿပီး အာပုံလည္း တအား ယားၿပီး တခ်က္တခ်က္ အေၾကာေတြ စိမ့္ေအာင္ ေကာင္းသြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဦးခ်စ္က ဒီထက္ပိုၿပီး ဆက္ မလုပ္ေတာ့ဘူး..။ မိပိုး ဝတ္ထားတဲ့ ထမိန္လည္း အေနာက္ဖက္မွာ အရည္ကြက္ႀကီး
စိုကြက္ေနတယ္ ။

အိမ္ကို ဦးခ်စ္ ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔ေပးတယ္ ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မိပိုး ေရခ်ိဳးရင္း ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္ၿပီး အာသာေျဖလိုက္ရတယ္ ။ မိပိုးရဲ့ ရင္စိုင္ေတြလည္း ဦးခ်စ္ ကိုင္တြယ္ ကစားထားလို႔ စို႔ထားလို႔ နာ
ေအာင့္ေနတယ္ ။

ဦးခ်စ္ ကားေပၚက ဆင္းခါနီး မိပိုးကို “ မနက္ဖန္လည္း ေတြ႕ၾကရေအာင္ ကေလးရယ္..” လို႔ ေျပာခဲ့တာကို ၾကားေယာင္ေနမိတယ္ ။
မိပိုးကလည္း ဦးခ်စ္နဲ႔ ေန႔တိုင္း ေတြ႕ခ်င္ေနတာပါ ဦးခ်စ္ရယ္..လို႔ မိပိုး တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္မိတယ္ ။

“ ပိုးဒါလီေဆြ ….”

အေနာက္က ေခၚလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ မိပိုး အေတြးေတြ ျပတ္ေတာက္သြားရတယ္ ။

လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကယ္လ္ဗင္မ်ိဳးလင္း ျဖစ္ေနတယ္ ။ ကယ္လ္ဗင္မ်ိဳးလင္းက မိပိုး အေဒၚဦးေလးေတြနဲ႔ တအားခင္တဲ့ ဦးမ်ိဳးလင္းရဲ့ သား ။ မိပိုးတို႔ အိမ္နားမွာဘဲ ေနတယ္ ။ သူလည္း မိပိုးတက္
ေနတဲ့ ေက်ာင္းမွာတက္ေနတယ္ ။

“ ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ ပိုးဒါလီေဆြ …”

“ ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး..ကယ္လ္ဗင္ …အတန္းတက္ဖို႔ နဲနဲ ေစာေနတာနဲ႔ ခဏ ထိုင္ေနတာ …”

“ တခုခု ေသာက္မလားဟင္….”

“ ေကာင္းသားဘဲ …”

                                               *******************************************************************************

ကားေတြက စ ၾကပ္ၿပီ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲမွာ ေမာ္နီကာ ျမန္မာ အမွတ္တရ ပစၥည္းေတြ ေလၽွာက္ဝယ္တာ နဲနဲၾကာသြားတယ္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲက ျပန္ထြက္ၿပီး ေန႔လည္စာ ထမင္းစားဖို႔ လုပ္ေတာ့ ေမာ္နီကာက “ တုတ္ထိုး ”

ဆိုတာ စားၾကည့္ခ်င္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ “ မအိ ဝက္သားတုတ္ထိုးဆိုင္ ” ကို ေခၚသြားလိုက္တယ္ ။ မနက္ကထဲက ” ဏီဘို ”ရဲ့ စတိတ္ရွိုး လက္မွတ္ကို ေမာ္နီကာ ဝယ္ခိုင္းလို႔ ဝယ္ေပးရတယ္ ။ “

ဦးခ်စ္လည္း လိုက္ၾကည့္ေနာ္ ..” လို႔ ေမာ္နီကာက ေခၚတယ္ ။

မနက္ဖန္က စၿပီး ျမန္မာျပည္အႏွံက ခရီး စထြက္မယ္ လို႔ ေမာ္နီကာက ဝက္သားတုတ္ထိုးနဲ႔ထမင္းစားရင္း ေျပာတယ္ ။ ေမာ္နီကာ သိပ္ မစားပါဘူး ။ ရန္ကုန္ေရာက္ကတည္းက အစား စားတာေတြ

မ်ားေနၿပီ..ဦးေလးခ်စ္ရယ္..ေတာ္ၾကာ ေမာ္နီကာ တအား ဝလာလိမ့္မယ္ …” လို႔ ရယ္ၿပီး ေျပာတယ္ ။

“ ညေနမွာ ဏီဘို႔ စတိတ္ရွိုးကို သြားရမယ္ ဆိုေတာ့ ေမာ္နီကာ ဟိုတယ္မွာ ခဏ ျပန္နားမယ္ေနာ္..ဦးေလးခ်စ္ …ရွိုးသြားခါနီးက်မွ ဟိုတယ္မွာ ျပန္ႀကိဳေပါ့…”

“ ဟုတ္ၿပီ..ေမာ္နီကာ …”

ေမာ္နီကာ့ကို ဟိုတယ္ကို ျပန္ပို႔ေပးတဲ့အခါ ဟိုတယ္ ဆင္ဝင္ေအာက္ကို သူ႔ကားေလးလည္း ဆိုက္ရပ္လိုက္ေရာ ေမာ္နီကာက လက္ကိုင္အိတ္ကို ဖြင့္ၿပီး ေငြစကၠဴတထပ္ကို ထုတ္လိုက္ၿပီး

သူ႔လက္ထဲကို ထည့္ေပးပါသည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ ယူထား ….ေနာက္ေတာ့ ထပ္ေပးအုံးမယ္ ….”

“ အာ..ရပါတယ္..ေမာ္နီကာ..ေနာက္မွ ေပးလဲ ရပါတယ္ ….”

“ မဟုတ္ဘူး …ဒါ နဲနဲ စေပးထားတာပါ..ဦးေလးခ်စ္ ဓါတ္ဆီထည့္တာတို႔ ဘာတို႔ လုပ္နိုင္ေအာင္ …ကဲ..ေမာ္နီကာ့ကို ပြဲသြားဖို႔ နီးတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ လာေခၚေနာ္..ဖုန္းဆက္လိုက္ ….”

“ ဟုတ္ ….”

ေလွခါးသုံးထစ္ တက္ၿပီး ဟိုတယ္ထဲကို ဝင္သြားတဲ့ ေမာ္နီကာ့ တင္ပါးလွလွေတြကို ေငးေမာၿပီး သူ က်န္ခဲ့သည္ ။ ဟိုတယ္ တံခါးကို ဖြင့္ေပးတဲ့ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို ျပဳံး စိစိ

နဲ႔ ၾကည့္ေနၾကသည္ ။

ကားကို ျပန္ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္ ။ ဏီဘိုရဲ့ ပြဲကို ေမာ္နီကာ သြားမွာကို သူ လိုက္ပို႔ရမွာ ဝန္ေလးေနသည္ ။ သူသည္ ဏီဘိုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ေလးေနသည္ ။ ဏီဘိုသည္ သူ႔အတြက္

မေကာင္းဆိုးဝါးေကာင္တေကာင္လို ျဖစ္ေနသည္ ။ဏီဘို သည္ သူနဲ႔ ေမာ္နီကာတို႔ အၾကားမွာ အဖ်က္ေကာင္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ လို႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အလိုလို ထင္ေနသည္ ။ ဆဌမအာ႐ုံ ရထားတဲ့

သေဘာလို …။

ဟိုတယ္ ဆင္ဝင္ေအာက္က အထြက္ “ ဦးဦး…” လို႔ ေခၚလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ ကား ဘရိတ္ေပၚ ေျခေထာက္ နင္းလိုက္ၿပီး အသံလာရာဖက္ကို သူ ၾကည့္လိုက္သည္ ။

အို..ေအးျမသာ ပါလား ….။

သူတို႔ ကုမၸဏီ ယူနီေဖါင္း ဝတ္ထားသည္ ။ ေအးျမသာ သူ႔ကားနားကို ေရာက္လာသည္ ။

“ ဦးဦး ….ေနေကာင္းလား ….”

“ ေအး..ေကာင္းတယ္..ေအးျမ..ဟိုတယ္ကို လာတာလား …”

“ ဟုတ္တယ္..ဦးဦး…ေအးၿမ အလုပ္ကိစၥေလး ရွိလို႔ လာတာပါ …ဦးဦးေကာ…ဘာလာလုပ္တာလဲ ”

“ ဦး တက္စီေမာင္းေနတာ ေအးၿမ သိတယ္မွတ္လို႔ ..ကားစီးတဲ့ ပါစင္ဂ်ာကို လာပို႔တာေလ …”

“ ဟုတ္ၿပီ..ဟုတ္ၿပီ …ဦးဦးဆီကို ေတာင္ ရန္ေနာင္မိုးနဲ႔ အတူတူ လာမလို႔ လုပ္ေနတာ ….”

“ ေအး..ေအးးလာခဲ့ …အခုေတာ့ မအားေသးဘူး ..ေနာက္ ၂ပတ္ေလာက္မွ အားမယ္ …ခရီး ထြက္စရာေလးေတြ ရွိေသးလို႔ ..”

“ ဟုတ္ၿပီ..ဦးဦး..ေအးၿမ ဖုန္းေခၚၾကည့္ၿပီး ဦးဦး အားတယ္ ဆိုမွ လာမွာပါ …”

“ ေအးေအး..လာခဲ့..လာခဲ့…ေအးျမတို႔ကို ဦး မေတြ႕ရတာလည္း ၾကာေနၿပီ..ဦး မင္းတို႔ေလးေတြကို သတိရ ပါတယ္ …”

“ ေအးျမတို႔ကလည္း သတိအရမ္း ရပါတယ္ ဦးရယ္ ….”

“ ဟုတ္ၿပီ..ဒါျဖင့္ ဦး သြားလိုက္အုံးမယ္ …”

“ ဟုတ္..ဦးဦး ….”

တမင္တကာ ေမ့ထားတဲ့ အတိတ္က အေၾကာင္းေတြက ေအးျမသာကို ျပန္ေတြ႕လိုက္လို႔ သတိရလာရျပန္တယ္ ။ ေဝးကြာသြားခဲ့ၿပီး အဆက္ ျပတ္ေနတဲ့ မိပိုးတေယာက္ ဘာေတြမ်ား

ျဖစ္ေနသလဲ…။

ရည္းစား ရေနၿပီလား …။ ေယာက်္ားမ်ား ရေနၿပီလား …။

ေအးျမသာနဲ႔ သူနဲ႔ မေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၿပီ ။ ေအးျမသာ ေတာ္ေတာ္ဘဲ ပိုၾကည့္ေကာင္းလာသည္ ။ အသားအရည္ပို စိုေျပလာသည္ ။ ကိုယ္လုံးလည္း ပို လွလာသလိုဘဲ . ။ အထူးသျဖင့္

ေအးျမသာရဲ့ နို႔ႀကီးေတြ ။ ေတာ္ေတာ္ သိသိသာသာ ထြားေနၾကသည္ ။

ရည္းစားမ်ား ရလို႔ ေကာင္းေကာင္း အနယ္ခံ ေနရလို႔ ပိုႀကီးလာေလသလား မသိဘူး …။

မိပိုနဲ႔ သူ ခ်စ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္က ပြင့္လင္းတဲ့ မိပိုးက သူနဲ႔ကလည္း လင္မယားေတြလို ေန႔တိုင္း အခ်စ္ၾကမ္းၾက ၿပီး ပြင့္လင္းေနၾကေတာ့ ေအးျမသာအေၾကာင္းေတြကို သူ႔ကို

ျပန္ျပန္ ေျပာျပတတ္သည္ ။ ေအးျမသာ သဘာဝစိတ္ လာၿပီး သူမဖါသာ အာသာေျဖတဲ့အေၾကာင္း …မိပိုးနဲ႔ သူနဲ႔ အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီး အခ်စ္လြန္ၾကတဲ့အခါ ေအးျမသာ စိတ္ေတြ

ထန္ၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အေၾကာင္း ..သူ႔လိင္တန္အေၾကာင္းကို မိပိုးကို အျမဲေမးတတ္ေၾကာင္းေတြ ကို မိပိုးက သူ႔ကို ေျပာေျပာျပခဲ့သည္ ။

တကယ္ေတာ့ သူကလည္း ေအးျမသာကို သေဘာက်ပါသည္ ။ မိပိုးကို ေတြ႕လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ မိပိုးကလည္း သူ႔ကို အထာေပး ေရလာေျမာင္းေပး လုပ္ေတာ့ သူက မိပိုးကို ေႂကြသြားခဲ့တာ ။

ေအးျမသာသည္ တကယ္ေတာ့ ေသြးသား မေတာ္စပ္လွ ။ ေဆြမ်ိ ုးေတာ္သည္ လို႔ ေျပာၾကတဲ့ တရြာထဲေန ..လိုက္စပ္ရင္ နဲနဲေတာ္တဲ့ အမ်ိ ုး ပါဘဲ ..။

သူ မိပိုးကို သတိရ ေနသလို မိပိုးေကာ သူ႔ကို သတိမ်ား ရေနေလမလား ဆိုတဲ့ အေတြးလည္း ဝင္လာသည္ ။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ဖုန္းထဲမွာ ရိုက္ထားတဲ့ သူနဲ႔ ေမာ္နီကာတို႔ ပုံေလးေတြကို သူ ေလၽွာက္ၾကည့္ေနမိသည္ ။ တကယ္ေတာ့ ေမာ္နီကာသည္ ဧည့္သည္တေယာက္ပါ ။

ဧည့္သည္ ဆိုတာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ျပန္ရစျမဲ ဆိုေတာ့ ေမာ္နီကာသည္ သူ႔ကို ခြဲသြားမယ့္သူ ပါဘဲ ဆိုတာ သူ သတိရမိလိုက္သည္ ။ အင္း…မိန္းမေခ်ာေလးေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ ပတ္သက္ၿပီး

သူတို႔ ခြဲခြာ ထြက္သြားၾကရင္ ေဝဒနာကို ရင္မွာ ပိုက္ၿပီး က်န္ခဲ့ရဦးမွာပါဘဲ ..။

ေမာ္နီကာ နဲ႔ ခရီးထြက္ဖို႔ ဘယ္ကို အရင္ သြားရင္ ေကာင္းမလဲ ဆိုတာေတြ စိတ္ကူးနဲ႔ ခရီးစဥ္ ဆြဲေနမိသည္ ။

စတိတ္ရွိုး ၾကည့္မွာမို႔ သူ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ နဲ႔ စပို႔ရွပ္ လက္ရွည္ ဝတ္လာခဲ့သည္ ။ မိေခ်ာင္းအ႐ုပ္ကေလး ရင္ဘတ္မွာ ပါတဲ့ LACOSTE စပို႔ရွပ္ အနက္ေရာင္ နဲ႔ လိဗိုက္စ္ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာရင့္

ျဖစ္သည္ ။

သည္ အဝတ္အစားေတြက ေမာ္နီကာ့အရင္ ေမာင္းပို႔ရတဲ့ ပါစင္ဂ်ာေတြက ေပးခဲ့တာမ်ား ျဖစ္သည္ ။ နိုင္ငံျခားသား ပါစင္ဂ်ာမ်ားသည္ သူက ေစတနာထားၿပီး

လိုက္ေမာင္းတဲ့အခါ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ကူညီတတ္လို႔ သူ႔ကို ခ်စ္ခင္တတ္ၾကသည္ ။ လက္ေဆာင္ေတြ ေပးခဲ့ၾကသည္ ။

ဟိုတယ္ကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူ ေမာ္နီကာ့ဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္သည္ ။

“ က်ေနာ္ ေရာက္ေနၿပီ..ေမာ္နီကာ ….”

“ ဟုတ္ၿပီ..ဦးေလးခ်စ္ …ေမာ္နီကာ ဆင္းခဲ့မယ္ ….”

ေမာ္နီကာ သည္ အနက္ေရာင္ ဝမ္းဆက္ နဲ႔ အရမ္းကို လွေနသည္ ။ ဖိနပ္ေကာ လက္ကိုင္အိတ္ေရာ လက္ေကာက္ နားကပ္ေရာ ဆြဲႀကိဳးေရာ အားလုံး အနက္ေရာင္ ..။

အနက္ေရာင္ မင္းသမီးေလးနဲ႔ သူ ဏီဘိုတို႔ ပြဲလုပ္မယ့္ ဟိုတယ္ကို ထြက္ခဲ့ၾကၿပီ ။ ကားထဲမွာ ေမာ္နီကာ့ ေရေမႊး အနံ့က ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ ….”

“ ဟုတ္…ေမာ္နီကာ ….”

“ ဦးေလးခ်စ္ကို ေျပာစရာေလး ရွိလို႔ ….”

“ ဟုတ္…ေျပာေလ..ေမာ္နီကာ…ဘာလုပ္ေပးရမလဲဟင္…..”

“ စတိတ္ရွိုးကို ေမာ္နီကာတို႔ အခု ဝယ္ထားတဲ့ လက္မွတ္နဲ႔ ၾကည့္စရာ မလိုေတာ့ဘူး …”

“ ဟုတ္..ေမာ္နီကာ…ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္….”

“ ေမာ္နီကာ့ကို ဏီဘို ေစာေစာက ဖုန္းဆက္တယ္…ဦးေလးခ်စ္..သူက ေမာ္နီကာ လာၾကည့္မယ္ ဆိုတာ သိေတာ့ လူေတြၾကားထဲ ၾကည့္စရာ မလိုပါဘူးတဲ့..စင္ျမင့္အေပၚ ေဘးနားမွာ

လာၾကည့္ပါ..တဲ့ …သူနဲ႔လဲ စကားေတြ ဘာေတြ ေျပာ..အစားလဲ အတူတူ စားနိုင္ေအာင္တဲ့ ….ဒါေၾကာင့္ ေမာ္နီကာနဲ႔ ဦးေလးခ်စ္ ..အတြင္းကို ဝင္ၾကဖို႔ သူက ဂိတ္ကို ေျပာထားေပးမယ္ တဲ့..”

စိတ္ထဲက ေအာ္..ဏီဘို ဆိုတဲ့ ေကာင္..တယ္လဲ ေျခလွမ္းသြက္ လက္သြက္ ပါလား…လို႔ ေအာက္ေမ့လိုက္သည္ ။ ေစာေစာက ထင္ထားသလို ဏီဘိုဟာ အဖ်က္ေကာင္ပါဘဲ …ေသခ်ာေနၿပီ ..။

ဟိုတယ္ႀကီးကို ေရာက္ပါၿပီ ..။ အျပာေရာင္ ယူနီေဖါင္းဝတ္ လုံျခဳံေရးေတြ တအုပ္တမႀကီး ခ်ထားတာ ေတြ႕ရသည္ ။

ဏီဘိုရဲ့ သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးကို အဝင္ဝမွာ ခ်ိတ္ထားသည္ ။

လာၾကည့္ၾကတဲ့ ပရိတ္သတ္က မိပိုးတို႔ ေအးျမသာတို႔ ရန္ေနာင္မိုးတို႔ အရြယ္ ..လူငယ္ေတြ …။ သူ႔အရြယ္ တေယာက္မွ မေတြ႕ ..။ ေမာ္နီကာရဲ့ အေနာက္က သူ လိုက္ပါသြားသည္ ။

ဂိတ္ကို ေရာက္ေတာ့ ေမာ္နီကာက “ ကိုပီတာ …ရွိလား…” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ ကိုပီတာ ဆိုတဲ့ လူ က မနီးမေဝးမွာဘဲ ရွိေနေတာ့ ေမာ္နီကာ့ဆီကို ေရာက္လာေတြ႕သည္ ။ ဏီဘိုက

ႀကိဳတင္ ေျပာထားပါသည္ ဆိုၿပီး ေမာ္နီကာနဲ႔ သူ႔ကို အတြင္းထဲကို ေခၚသြားသည္ ။

စင္ျမင့္ရဲ့ အေနာက္ဖက္မွာ ဏီဘိုနဲ႔ အဖြဲ႕ အရက္ကို ပုလင္းလိုက္ ေမာ့ေနၾကတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဏီဘိုက ေမာ္နီကာ့ကို ေတြ႕လို႔ ေျပးလာသည္ ။ လက္ထဲက တန္ဖိုးႀကီး

စေကာ့ဝစ္စကီပုလင္းႀကီးကိုေတာ့ မခ်ဘူး …။

“ ဝမ္းသာလိုက္တာ ေမာ္နီကာရယ္….လာ…လာ…လာ…..”

စင္ ေဘးဖက္က ကန႔္လန႔္ကာႀကီးနားမွာ ေမာ္နီကာ့ကို ထိုင္ေစသည္ ။ ေမာ္နီကာက သူ႔ကို လွမ္းေခၚသည္ ။ သူေရာက္သြားၿပီး ေမာ္နီကာ့ေဘးက ခုံမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ဏီဘိုသည္ ေမာ္နီကာ

ဝတ္ထားတာနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ အျဖဴေရာင္ ဝမ္းဆက္ ဝတ္ထားသည္ ။ အျဖဴေရာင္ လက္ပတ္နာရီနဲ႔ ..။ အျဖဴေရာင္ လက္ကိုင္ပုဝါတထည္ကိုလည္း လက္တဖက္မွာ ခ်ည္ထားသည္ ။ လည္ပင္းမွာက

အျဖဴေရာင္ ပုတီးေတြ ဆြဲထားသည္ ။

မၾကာခင္ လာေရာက္ အားေပးတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြ အခန္းက်ယ္ႀကီး အျပည့္ တိုးၾကပ္ေနေအာင္ မ်ားလွသည္ ။

ပြဲ စၿပီ …။

စင္ျမင့္ေပၚမွာ မီးခိုးလုံးေတြ တလိပ္လိပ္ ဖုံးလႊမ္းလာတဲ့အခ်ိန္ တဒုန္းဒုန္း ဒရမ္ထုသံေတြနဲ႔ အတူ ဏီဘို စင္ေပၚမွာ ေပၚလာသည္ ။ စတင္ တီးခတ္ၿပီ …။ လာေရာက္ အားေပးၾကသူေတြက “

ဏီဘို…ဏီဘို …..ဏီဘို….” နဲ႔ တခဲနက္ ေအာ္ဟစ္ေႂကြးေၾကာ္ေနၾကသည္ ။

ဏီဘိုက လက္ေတြ ေျမႇာက္ၿပ ႏုတ္ဆက္ၿပီး ဂစ္တာကို တီးခတ္ရင္း သူ႔ေခါင္းကို အေပၚေအာက္ လႈပ္ရမ္းၿပီး ကရင္း သီခ်င္းတပုဒ္ကို စ ဆိုလိုက္သည္ ။ ဂစ္တာေလးလက္ ကီးဘုတ္ နဲ႔

ဒရမ္ေတြ…ပါကူးရွင္း ဗုံေတြ နဲ႔ ၿမိဳင္ဆိုင္လွတဲ့ တီးလုံးေတြက အရမ္းကို က်ယ္ေလာင္လွသည္ ။ လူတရပ္ေက်ာ္ျမင္းတဲ့ ေဆာင္းေဘာက္စ္ႀကီးေတြက သူနဲ႔ ေမာ္နီကာတို႔အနား ကပ္ေနလို႔

နားကြဲမတတ္ ဆူညံက်ယ္ေလာင္လြန္းတာေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ေတြေတာင္ ေအာင့္တက္လာသလိုဘဲ ..။

ပုခုံးေက်ာ္ထိ ရွည္လ်ားတဲ့ ဆံပင္ေတြက တရမ္းရမ္းနဲ႔ ဏီဘို သီခ်င္း ဆိုေနသည္ ။ Linkin Park ရဲ့ နံမည္ႀကီး သီခ်င္းတပုဒ္ …။ လိဒ္ဂစ္တာသမားရဲ့ ပညာျပခန္းမွာ လူေတြ သေဘာက်လြန္းလို႔

တခဲနက္ ေအာ္သစ္ၿပီး လိုက္ကခုန္ၾကသည္ ။ စင္ေပၚတက္မယ္ တကဲကဲနဲ႔ လုပ္ၾကလို႔ လုံျခဳံေရးေတြက တန္းစီကာ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး ကာရံထားၾကရသည္ ။

“ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ ဦးေလးခ်စ္ရယ္ …..”

ေမာ္နီကာ တအား သေဘာက်ေနသည္ ။

ေမာ္နီကာရဲလြင္
ေခတၭ ရန္ကုန္

က်မ ဏီဘို႔ကို စ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းထဲက စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ ။ သူသီခ်င္းေတြ ဆိုတာ တီးတာ ကတာ လႈပ္ရွားတာေတြကို က်မ သေဘာက်တယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္နဲ႔ သူ႔စတိတ္ရွိုးကို သြားၾကည့္ရ
ေတာ့ သူ႔ကို လူေတြ အမ်ားႀကီးက သေဘာက်ၾကတာ က်မ အရမ္း အံ့ၾသမိရတယ္ ။ သူ႔သီခ်င္းေတြကို လိုက္ေအာ္ဟစ္သီဆိုၿပီး လက္ေတြ ေျမႇာက္လို႔ ကခုန္ေနၾကတဲ့ ေကာင္ေလးေတြ ေကာင္မေလးေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ သူဟာ ျမန္မာေရာ့ခ္ စတား အေက်ာ္အေမာ္တေယာက္ ဆိုတာ က်မ ေတြ႕ရ ျမင္ရေတာ့ သူ႔ကိုလည္း အရမ္းကို အထင္ႀကီးမိ
သြားတယ္ ။

သူဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြက က်မ အေမရိကန္ျပည္မွာ ေန႔စဥ္ ၾကားဖူးေနက် သီခ်င္းေတြ ဆိုေတာ့ က်မလည္း အဂၤလိပ္လို လိုက္ ဆိုမိရတယ္ ။ က်မ အလုပ္သြားရင္ မိုင္၂ဝေလာက္ မနက္တိုင္း ကားေမာင္း
သြားရေတာ့ အက္ဖ္အမ္ေရဒီယိုဖြင့္ၿပီး သီခ်င္းေတြ နားေထာင္သြားေတာ့ ဏီဘို ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြကို ၾကားဖူးေနက်ေပါ့ ။

ဏီဘိုရဲ့ တီးဝိုင္းကလည္း တကယ့္ ဟဲဗီးဘဲ ။ တီးတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အရမ္းေတာ္တယ္ ။ သူတို႔ သုံးတဲ့ တီးဝိုင္း ပစၥည္းေတြကလည္း အေကာင္းစားေတြခ်ည္းဘဲ ဆိုတာ က်မ ေတြ႕ရတယ္။ ဏီဘို စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းတုံးက ေျပာျပတာေတာ့ သူ႔တီးဝိုင္းက ဒရမ္မာက အဂၤလန္ကေန ျပန္လာတာ မို႔ တီးဝိုင္းတဝိုင္းစာ ပစၥည္းေတြ အစုံ ပါလာခဲ့တယ္ တဲ့ ။ တခုဘဲ က်မ ေၾကာက္တာက ဏီဘိုတို႔က ပြဲမစခင္ကထဲက အရက္ေတြ ပုလင္းလိုက္ ကိုင္ေမာ့ေနၾကတာကိုပါဘဲ ။

ဏီဘို သီခ်င္းသုံးပုဒ္ ဆက္တိုက္ ဆိုၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ေနာက္ အဆိုေတာ္ တေယာက္ စင္ေပၚ တက္လာတယ္ ။ ဒီတေယာက္ကလည္း ၾကည့္ရတာ ျမန္မာျပည္မွာ နံမည္ႀကီး ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အဆိုေတာ္ တေယာက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ သူ စင္ေပၚ တက္လာတာနဲ႔ ပရိသတ္က တခဲနက္ ေအာ္ဟစ္ အားေပးၾကတယ္ ။ တခ်ိ ု႔ကလည္း စင္ေပၚကို အလုအယက္ ဖက္တက္ခ်င္ၾကတယ္ ။ ေတာ္ေတာ့္ကို ႀကိဳက္
ၾက အားေပးၾကတဲ့ သေဘာ ရွိတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဏီဘိုက က်မဆီကို ေလၽွာက္လာတယ္ ။ စင္အေနာက္က တျခား အဆိုေတာ္ေတြ တီးဝိုင္းအဖြဲ႕သားေတြက က်မကို ၀ိုင္းၾကည့္ၾကတာေပါ့ ။ ဏီဘိုက က်မကို စကားေျပာၾကရေအာင္..ဒီမွာက ဆူလြန္းတယ္..စင္အေနာက္ဖက္ ဟိုတယ္ ေနာက္ဖက္မွာ မဆူဘူး..လို႔ ေျပာၿပီး ေခၚလို႔ က်မလည္း ဏီဘို႔ေနာက္ကို လိုက္သြားမိပါတယ္ ။

ဏီဘိုက ခန္းမႀကီးကေန အေနာက္ဖက္က ဟိုတယ္ အခန္းတခုထဲကို က်မကို ေခၚသြားတယ္ ။ ဘားခန္းတခုကို ေရာက္သြားတာပါ ။ ထိုင္ၿပီး အရက္ဘီယာ ေသာက္ေနၾကတဲ့ နိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔
ျမန္မာေတြကို ေတြ႕ရတယ္ ။ စညးပြဲတလုံးမွာ အတူတူ ထိုင္လိုက္ာကေတာ့ ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္းေတြ ျပာျပာသလဲ ေျပးလာၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဏီဘိုက စူပါစတား တေယာက္မို႔ လူေတာ္ေတာ္
သိေနၾကတယ္ ။ ဘားထဲက လူေတြကေတာ့ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတာေပါ့ ။ က်နလည္း ဏီဘိုနဲ႔ အတူတူ တြဲထိုင္လို႔ လူၾကည့္ခံရတာကို ေက်နပ္မိသလိုပါ ။

ဏီဘိုက က်မကို သူ က်မနဲ႔ စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အခ်ိန္ထဲက က်မကို တအား သတိရ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္..ထပ္ေတြ႕ဆုံခ်င္ေနတာ…ဒီေန႔ ဒီပြဲကို လာတဲ့အတြက္ အခုလို ေတြ႕ဆုံၾကရတဲ့အတြက္ အရမ္း ဝမ္းသာမိတယ္ လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ တကယ္ဘဲ က်မကို ခင္မင္ သေဘာက်တဲ့ ပုံပါဘဲ ။ သူက ဒီည ထပ္ၿပီး ေျဖေဖ်ာ္စရာေတြ က်န္ေနေသးတယ္..ပြဲၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ သူ က်မနဲ႔
ခဏ ထပ္ ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္..လက္ခံမလား လို႔ ေမးလာတယ္ ။ က်မကလည္း သူ႔ကို ဒီထက္ ပိုၿပီး ခင္မင္ခ်င္ ပတ္သက္ခ်င္ ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ သူ ဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဘဲ “ အိုေက ” လို႔ ျပန္ေျပာမိတယ္ ။ ဏီဘိုက ဒါဆိုရင္ ပြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ေစာင့္ဖို႔ ကားဒရိုင္ဘာကို ျပန္လႊတ္လိုက္ဖို႔ သူ ဟိုတယ္ ကို ျပန္လိုက္ပ်ဳ႕ေပးမယ္ လို႔ ေျပာပါတယ္ ။

က်မလည္း ၀ိုင္တခြက္ ေသာက္ၿပီး သူက အရက္ တခြက္ ေသာက္ပါတယ္ ။ ဝစ္စကီတခြက္ကို ေရမေရာဘဲ အျပဳံးမပ်က္ဘဲ ေသာက္လိုက္တာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ သူဟာ အသက္ငယ္ေသးေပမယ့္ အရက္ေသာက္တဲ့ေနရာမွာ ၀ါရင့္ေနၿပီ ဆိုတာ က်မ သိလိုက္ပါတယ္ ။

အရက္အရွိန္ေၾကာင့္ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ နီျမန္းေနပါတယ္ ။ က်မတို႔ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း စကားေျပာေနၾကတုံး သူ႔တီးဝိုင္းက လူငယ္တေယာက္က သူ႔ကို လာေခၚပါတယ္ ။ သူျပန္ဆိုရမယ့္ အလွည့္ကို ေရာက္ေတာ့မယ္…တဲ့ ။

သူနဲ႔ က်မနဲ႔ ရွိုၚပြဲလုပ္ေနတဲ့ ခန္းမႀကီးကို စင္ အေနာက္ဖက္ တံခါးကေန ျပန္ဝင္လာခဲ့ၾကတယ္ ။ က်မနဲ႔ ဦးေလးခ်စ္တို႔ ထိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ဦးေလးခ်စ္ ကို မေတြ႕ရေတာ့ဘူး ။ က်မလည္း ခုန္မွာ ျပန္ထိုင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အစီအစဥ္ ေၾကျငာတဲ့ သူက အဆိုေတာ္ ဏီဘို ျပန္လည္ၿပီး သီဆိုဦးမယ့္အေၾကာင္း ေၾကျငာလိုက္ပါတယ္ ။ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ႀကီး တခုလုံး ေဝါကနဲ ဆူညံသြားတယ္ ။
လက္ခုပ္တီးတဲ့ လူေတြ လက္ေခါက္မႈတ္ ေအာ္ဟစ္တဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ ။ တခ်ိဳ႕ လူငယ္ေလးေတြက သူတို႔ ဝတ္ထားတဲ့ အက် ႌေတြကို ခၽြတ္ပစ္ၾကတယ္ ။ စင္ေပၚကို အတင္း တိုးၿပီး တက္လာၾကလို႔ လုံျခဳံေရးေတြက လိုက္ဆြဲေနတာေတြကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္ ။

ဏီဘိုလည္း ဆိုေရာ တဝုန္းဝုန္းကို ညံသြားတာဘဲ ။ ကၾက ခုန္ၾက လက္ေတြ ေျမႇာက္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ၾကနဲ႔ ..။ မီးခိုးေငြ႕ေတြၾကား ဏီဘို ေပၚလာတယ္ ။ ေစာေစာက အဝတ္အစား မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အတို တီရွပ္ အနက္နဲ႔ ေျပာင္းသြားတယ္ ။

က်မလည္း သူ႔ကို ေငးၾကည့္ေနတုံး ဦးေလးခ်စ္ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။

“ ဘယ္သြားတာလဲ ဦးေလးခ်စ္….”

“ ေမာ္နီကာ့ကို စိတ္ပူလို႔ လိုက္ၾကည့္တာပါ ..”

က်မ သူ႔ကို နဲနဲ မေက်နပ္ ျဖစ္သြားတယ္ ။ က်မဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကေလးမေလး လဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။ က်မကို သူ စိတ္ပူစရာ မလိုအပ္ဘူး လို႔ ထင္မိတယ္ေလ ။ ဏီဘိုနဲ႔ စကားသြားေျပာတာကို သူ ဘာမွ စိတ္ပူစရာ မရွိဘူး ။

“ ဏီဘိုနဲ႔ စကားသြားေျပာတာ ဘာ စိတ္ပူစရာ ရွိလို႔လဲ …ဦးေလးခ်စ္ …”

က်မ ခပ္မာမာေလး ေျပာလိုက္မိတယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္ မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားတယ္ ။
ဦးေလးခ်စ္က တကယ္ေတာ့ က်မ ငွားစီးတဲ့ တက္စီကား ေမာင္းတဲ့ ဒရိုင္ဘ ပါ ။ က်မက သေဘာေကာင္းၿပီး အေရာဝင္လို႔ သူက သူနဲ႔ မဆိုင္တာေတြပါ ဝင္စိတ္ပူေနတယ္ လို႔ ထင္မိတယ္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ …”

“ ဟုတ္ကဲ့ ေမာ္နီကာ ..”

“ ဒီလို လုပ္ပါလား..ဦးေလးခ်စ္ အခု ျပန္ေတာ့…မနက္ဖန္က်မွ က်မ လိုတဲ့အခ်ိန္ ဦးေလးခ်စ္ကို ေခၚလိုက္မယ္…”

ဦးေလးခ်စ္ သိသိသာသာ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး ျဖစ္သြားတယ္ ။

“ ဒါဆို ေမာ္နီကာ ဘယ္လို ဟိုတယ္ ကို ျပန္မလဲဟင္ …”

“ ဒါက္ု ဦးေလးခ်စ္ မပူပါနဲ႔ …က်မ ကို ဏီဘို ျပန္လိုက္ပို႔ေပးလိမ့္မယ္..ဦးေလးခ်စ္လည္း ပင္ပမ္းေနပါၿပီ …အိမ္ျပန္ နားလိုက္ပါ…”

“ ဟုတ္ကဲ့ ..”

ဦးေလးခ်စ္ ထျပန္သြားပါတယ္ ။

ဏီဘိုတို႔ကေတာ့ အရွိန္ အျငမ့္ဆုံး တီးခတ္ သီဆို ကခုန္ေနၾကတယ္ ။ က်မလည္း ဏီဘိုတို႔ ျမဴးဇစ္ တီးခတ္သီဆိုမႈေတြ ကခုန္တာေတြ ကို အာ႐ုံစိုက္ ၾကည့္ေနမိလိုက္တယ္ ။ ဏီဘို ဆိုလို႔ ၿပီးသြားေတာ့ က်မ အနားက ဦးေလးခ်စ္ ထိုင္သြားတဲ့ ခုံမွာ လာထိုင္တယ္ ။ သူ႔တကိုယ္လုံးလဲ ေခၽြးေတြ စိုရႊဲေနတယ္ ။ အရက္နံ့ေတြကေတာ့ တေထာင္းေထာင္း ထေနတာေပါ့ ။

“ ဘယ္လိုလဲ …ေမာ္နီကာ…ႀကိဳက္လား….ေကာင္းလား ..ဒို႔ ဆိုတာကတာ တီးတာေတြ …”

“ အရမ္း ေကာင္းတာဘဲ ေမာ္နီကာ အရမ္းႀကိဳက္တာဘဲ..ဏီဘိုက တကယ့္ စူပါစတား…တေယာက္ဘဲ….”

ဏီဘိုက တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဏီဘိုရဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ဏီဘို႔လက္ထဲကို အရက္တပုလင္း လာထည့္ေပးတယ္ ။ ဏီဘိုက ပုလင္းလိုက္ ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ ။

က်မ လည္း ဏီဘို႔အတြက္ကို စိုးရိမ္မိၿပီး..“ ဏီဘိုရယ္…ဘာလို႔ အရက္ေတြ ထပ္ေသာက္ ေနတာလဲ ….မေသာက္ပါနဲ႔ေတာ့ … ” လို႔ တားမိတယ္ ။ ဏီဘိုက “ ဒါေလာက္က ဒို႔အတြက္ နပ္သင္း ပါ ေမာ္နီကာ ရယ္….” လို႔ ရယ္ၿပီး ျပန္ေျပာတယ္ ။

ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႔ ဏီဘို႔တီးဝိုင္းက လိဒ္ဂစ္တာ တီးတဲ့ စတင္န္လီလင္းလတ္က သီခ်င္းတပုဒ္ကို ဆိုေနတယ္ ။ ေစာေစာကလို ဏီဘို ဆိုတဲ့ အရမ္းပူေလာင္တဲ့ သီခ်င္းမ်ိ ုး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေျဖး
ေျဖး ေအးေအး သီခ်င္း တပုဒ္ဘဲ ။ ဏီဘိုက က်မကို “ ဒီသီခ်င္းက နံမည္ႀကီးသြားခဲ့တဲ့ စတန္န္လီရဲ့ သီခ်င္းေလ …သူ ဒီသီခ်င္း ဆိုတာ ၿပီးသြားရင္ ပြဲသိမ္းေတာ့မယ့္အေၾကာင္း ေၾကျငာေတာ့
မွာ..ဒို႔နဲ႔ ေမာ္နီကာ သြားလို႔ ရၿပီ..” လို႔ ေျပာရင္း ထိုင္ရာက ထလိုက္တယ္ ။

က်မလည္း ထိုင္ရာက ထလိုက္တယ္ ။

“ ဒို႔နဲ႔ အရမ္းသာယာတဲ့ တေနရာမွာ ေမာ္နီကာနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး စကားသြား ေျပာရေအာင္…” လို႔ ဏီဘိုက ေျပာလို႔ က်မလည္း..“ အိုေက ..” လို႔ ေခါင္းညႇိမ့္ျပၿပီး ေျပာျပရင္း သူ႔ေနာက္က လိုက္သြားလိုက္တယ္ ။

ဟိုတယ္ရဲ့ ေဘးဖက္ေပါက္ တံခါးကေန ထြက္လိုက္တာနဲ႔ ဏီဘိုရဲ့ တပည့္တေယာက္က သူ႔ရဲ့ ႏွစ္ေယာက္စီး အနီေရာင္ ၿပိဳင္ကားေလး နဲ႔ ေစာင့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ အိုး..လွတယ္ေနာ္..ဒါ ဏီဘို႔ကားေလး လား…”

“ ဟုတ္တယ္..ေမာ္နီကာ …အမိုးဖြင့္လို႔လဲ ရတယ္ …”

ဏီဘိုနဲ႔ ေမာ္နီကာ ၿပိဳင္ကားေသးေသးေလးထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကတယ္ ။ ကားေလးက ေသးေကြးလြန္းေတာ့ က်မရဲ့ ပုခုံးနဲ႔ ဏီဘို႔ရဲ့ ပုခုံးစြန္း ထိမိေနၾကတယ္ ။

“ ေပ်ာ္လား..ေမာ္နီကာ….” ဏီဘိုက က်မကို ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ က်မ မ်က္ႏွာ တအားကို နီးကပ္ေနတယ္ ။

ေဝါကနဲ တအား ေမာင္းထြက္လိုက္တဲ့ ဏီဘိုေၾကာင့္ က်မ..“ အိုး….” လို႔ ေအာ္ရင္း သူ႔လက္ေမာင္းကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္မိတယ္ ။ ဏီဘိုက တဟားဟား ေအာ္ရယ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကားကေလးဟာ လမ္းမေပၚမွာ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေျပးေနပါၿပီ ။

ဏီဘို က သူ႔အေၾကာင္း တခ်ိဳ ု႔ကို ကားေမာင္းရင္း ေျပာျပေနတဲ့အခ်ိန္ သူ ကား စီဒီစက္ေလးနားက ခြက္ေလးထဲမွာ ခ်ထားတဲ့ သူ႔ဟန္းဖုန္းက ဇြမ္..ဇြမ္နဲ႔ မက္ေဆ့ေတြ ဝင္ေနတယ္ ။

က်မက “ ဏီဘို..မက္ေဆ့ေတြ ဝင္ေနတယ္..” လို႔ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ဏီဘိုက “ ရတယ္..ဒို႔ေဘာ္ဒါေတြ ပို႔ေနတာပါ..သူတို႔က ဒီည ဒို႔နဲ႔ ေမာ္နီကာ ဆုံၾကမယ္ ဆိုတာ သိထားၾကတယ္ေလ ..”

လို႔က်မကို ေျပာတယ္ ။ သူ ေမာင္းေနတဲ့ အရွိန္အဟုန္က ျမန္လြန္းလို႔ က်မ ေၾကာက္လာတယ္ ။ ကားေလးကလည္း ႏွစ္ေယာက္စီး ေသးေသးေလး မဟုတ္လား ။

သူက သူ႔ေရွ႕က ကားေတြကို တစီးၿပီး တစီး ေက်ာ္တက္ၿပီး ေမာင္းေနတယ္ ။

ၿမိဳ႕အျပင္ဖက္ကို ေရာက္ေတာ့မယ္..။

တဲအိမ္ေလးနဲ႔ ဂိတ္တခုကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ျဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အေနာက္က မီးနီ တဖ်တ္ဖ်တ္ နဲ႔ရဲေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ တစီး လိုက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ဟာ…ျပတ္သနာဘဲ….ရဲလိုက္လာၿပီ ….”

“ ဏီဘိုရယ္ …ေမာ္နီကာ ေျပာသားဘဲ …အရွိန္ အရမ္း ျမန္ေနပါတယ္ ဆို ….”

“ ရတယ္..ေမာ္နီကာ..ဒီမွာက ေမာ္နီကာတို႔ ယူအက္စ္ကလို မဟုတ္ဘူး..အရာရာ…ညႇိလို႔ ရတယ္ …ဏီဘို ၾကည့္က်က္ ညႇိလိုက္မယ္..ေမာ္နီကာ ခဏေလးသာ ကားထဲ ထိုင္ေန …”

“ အိုေက ဏီဘို..ဂြတ္ဒ္လပ္က္….”

ဏီဘို ကားေပၚက ဆင္းသြားတယ္ ။ ေမာ္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္ ေပၚက ရဲလည္း ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလာတယ္ ။ ဏီဘို ရဲနဲ႔စကားေျပာေနတယ္ ။ ၾကည့္ရတာ ေျပလည္မယ့္သေဘာ မရွိဘူး။

ဏီဘို႔ဆီက အရက္နံ့ေတြ တေထာင္းေထာင္း ထြက္ေနလို႔မ်ားလား ….။ ဒါမွ မဟုတ္ လပ္ေပးလပ္ယူကို မႀကိဳက္တဲ့ ရဲမ်ားလား …။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဏီဘို႔ ဟန္းဖုန္းက တဇြမ္ဇြမ္နဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္ေတြ ဆက္တိုက္ ဝင္ေနတယ္ ။ က်မလည္း ဘာမ်ား အေရးႀကီးေနလို႔လဲ မသိဘူးဆိုၿပီး မက္ေဆ့ခ်္ေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

တကယ္ေတာ့ သူတပါး မက္ေဆ့ကို အဲ့လူ မသိဘဲ မၾကည့္သင့္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ က်မ အခုလို သူ႔ဖုန္းကို စပ္ေဆာ့ၿပီး ၾကည့္မိလိုက္တဲ့အတြက္ က်မအတြက္ အရမ္း အေရးႀကီးတာေတြ

သိလိုက္ရတယ္ ။ ဏီဘိုရဲ့ ေဘာ္ဒါေတြက ေမာ္နီကာကို ဒီည မူးယစ္ေဆး ခပ္ၿပီး လုပ္ဖို႔ နဲ႔ ေမာ္နီကာ မူးၿပီး သတိလစ္ဟင္းေနရင္ ကိုယ္တုံးလုံး ဗီဒီယို ရိုက္ထားဖို႔ ..အဆင္ေျပရင္

သူတို႔ကိုပါ ေပးလုပ္ဖို႔ မက္ေဆ့ခ်္ေတြ ပို႔ေနၾကတာ ။

သူတို႔တေတြရဲ့ ပက္စက္ ယုတ္မာတဲ့ အႀကံအစည္ေတြကို ေမာ္နီကာ သိလိုက္ရတယ္ ။ ဏီဘိုနဲ႔ ရဲသားလည္း မေျပလည္ဘူး ။ ရဲသားက ဏီဘိုကို ကားလမ္းေဘးမွာ ခဏ ထိုင္ေနဖို႔ ေျပာေနတယ္

။ ဏီဘိုက ကားဆီကို ျပန္လာခ်င္တယ္ ။ ရဲက တင္းတင္းမာမာ ေျပာေနတယ္ ။ ဏီဘို ေခါင္းကုတ္ၿပီး လမ္းေဘးမွာ ထိုင္လိုက္ရတယ္ ။ က်မလည္း အခုမွ ဏီဘိုနဲ႔ လိုက္လာမိတာ မွားၿပီ လို႔

စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမိတယ္ ။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ၾကာမယ့္သေဘာ ရွိတယ္ ။

မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ အျပာေရာင္ ရဲကားႀကီးတစီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ဒီေတာ့မွ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ရဲက အကူေခၚလိုက္တယ္ ဆိုတာ က်မ သိလိုက္ရတယ္ ။ ရဲကားက ပစ္ကပ္ထရပ္

ကို ေခါင္မိုး တပ္ထားတာ မ်ိဳး ..။ ပူးလိ( စ္ ) လို႔ စာလုံး အျဖဴနဲ႔ ကားတံခါးေတြမွာ အဂၤလိပ္လို ေရးထားတယ္ ။ ေခါင္မိုးမွာ ဆိုင္းရင္းမီး အနီတန္း ပါတယ္ ။ ရဲေလးေယာက္ ကားေပၚက ဆင္းလာတယ္ ။

ဏီဘိုနဲ႔ စကားေျပာေနၾကတယ္ ။ မေျပလည္ဘူးဆိုတာ က်မ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ ရဲေတြ ဏီဘို႔ကားကို ရွာေဖြၾကတယ္ ။ က်မကိုလည္း ကားေပၚက ဆင္းခိုင္းတယ္ ။ က်မ ဆင္းလိုက္ေတာ့

ရဲတေယာက္က ၿပီတီတီနဲ႔ က်မကို ဒီည အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ေတာင္းသလဲ လို႔ ေမးတယ္ ။

က်မက “ ရွင္ေျပာတာ က်မ နားမလည္ဘူး..က်မက မိန္းမေကာင္းပါ ..နိုင္ငံျခားမွာ ေနတယ္..အလုပ္လုပ္တယ္ …က်မ သူနဲ႔ ခင္မိလို႔ လိုက္လာတာ…” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အဲဒီရဲက ရယ္တယ္ ။

“ ေတာမွာ သြားေျပာ..လယ္ဘဲ ရမယ္ …” လို႔လည္း က်မကို ပ်က္ရယ္ျပဳတယ္ ။

ဏီဘိုရဲ့ ကားကို ရွာေဖြတဲ့ ရဲေတြက မူးယစ္ေဆးျပားေတြ ကားထဲက ေတြ႕တယ္ လို႔ ေအာ္ေျပာတာ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။ ပုခုံးက ေဒါက္အနက္မွာ ၾကယ္ပြင့္ ပါတဲ့ ရဲအရာရွိက “ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ

သူငယ္ခ်င္း..အမႈကေတာ့ ႀကီးၿပီ …” လို႔ ဏီဘို႔ကို ေမးလိုက္တယ္ ။ ဏီဘိုက “ ေဆးျပားေတြက က်ေနာ့္ဟာ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ..က်ေနာ္ ေဆး မလုပ္ဘူး..က်ေနာ္က အရက္ဘဲ ေသာက္တာ…” လို႔

ရွင္းျပေပမယ့္ ရဲေတြက လက္မခံဘူး ။ ဒါေတြ စခန္း ေရာက္မွ ရွင္းဗ်ာ..ခင္ဗ်ား ေပးေနတဲ့ ေငြကလည္း ဆင့္ပါးစပ္ ႏွမ္းနဲ႔ ပက္ ဆိုသလို မေျပာပဘူး..က်ဳပ္တို႔ မကူနိုင္ဘူး..” လို႔ ေျပာေတာ့ ဏီဘိုက

“ မလုပ္ပါနဲ႔ အကိုႀကီးရယ္..ေတာင္းသေလာက္ ေပးပါ့မယ္….ဒီမွာတင္ ျပတ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ပါ..ေက်းဇူး ႀကီးပါတယ္..က်ေနာ္ ရွစ္ခိုး ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ…..ဒီက

အမ်ိ ုးသမီးကလည္း နိုင္ငံျခားက လာတာပါ..သူနဲ႔လည္း ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး…” လို႔ ငိုယိုေတာင္းပန္ေနတယ္ ။

ရဲအရာရွိက အဆီျပန္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာ ေဖါသြတ္သြတ္ကို မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါစ ညစ္ေထးေထးေလးနဲ႔ ပြတ္သုတ္လိုက္ၿပီး….“ ဒီေလာက္ မလြယ္ဘူး..သူငယ္ခ်င္း….ညႇိရမယ္..မင္းေပးတဲ့ ေငြဆယ္သိန္း

ဆိုတာက ပါးပါးေလး….သိန္း ၅၀ ေလာက္ေတာ့ မစကြာ….အဲ..ဒီေစာ္ ကိစၥ မပါေသးဘူး …ဒီေစာ္ကို ျပန္မလႊတ္ေပးနိုင္ဘူး..မင္းက အျမဲ ျဖဳတ္ေနတာဘဲကြာ..မင္းေဘးမွာ ေစာ္အလန္းစားေတြ

တန္းစီေနတာ ငါတို႔ သိေနတာဘဲ….ကဲ..ဒီေစာ္ကို ကားေပၚ တင္ထားလိုက္….” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

က်မကို ရဲ့ား အေနာက္ဖက္ကို တက္ခိုင္းတယ္ ။ ျမင့္လို႔ က်မဖက္တက္ေနရတဲ့အခ်ိန္ ရဲတေယာက္က က်မ ဖင္ကို လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ ပင့္ၿပီး တြန္းတင္ေပးလိုက္တယ္ ။ က်မရဲ့ ဟိုဒင္းထဲကိုေတာင္

သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ႏွိုက္မိသြားတယ္ ။ ဒါကို ဒီရဲေကာင္ကလည္း သိတယ္ ။ တဖြီးဖြီးနဲ႔ ရယ္ေနတယ္ ။

“ ငါေတာ့ ငံျပာရည္ တြင္းထဲ လက္ ဝင္မိသြားၿပီ…..” ဆိုၿပီး သူ႔လက္ကို သူ ရႉၾကည့္ေနတယ္ ။ မိုက္ရိုင္းေစာ္ကားလိုက္တာ ..။ က်မေတာ့ ခက္ၿပီ ။ ဏီဘိုနဲ႔ လိုက္ခဲ့မိတာ မွားၿပီ ။

ရဲတေယာက္က ကားေပၚ ခုန္တက္လာၿပီး က်မေဘးမွာ ကပ္ထိုင္လိုက္တယ္ ။

“ ေဟ့..မင္း ဘယ္ ကလပ္ကလဲ…”

က်မက ကလပ္က မဟုတ္ဘူး..က်မ ခဏ လာလည္တာ..ဟိုတယ္မွာ တည္းခိုတယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ “ ဒါဆို ပါ့စပုတ္ ျပ…ျပ…မညာနဲ႔ ေကာင္မေလး…ညာေနမယ့္အစား ငါတို႔ အားလုံး

ကို မႈတ္ေပးလိုက္ ..” လို႔ ေျပာရင္း က်မ ေပါင္တဖက္ကို ကိုင္လိုက္တယ္ ။ က်မက သူ႔လက္ကို တြန္းပစ္ေတာ့ က်မ ပါးကို ရိုက္ဖို႔ လုပ္တယ္ ။

“ ရွင္..က်မကို မထိနဲ႔ေနာ္..က်မ အေမရိကန္ သံ႐ုံးကို တိုင္မွာ….” လို႔ ေျပာလိုက္တာကို ၀ိူင္း ရယ္လိုက္ၾကတာ ဆူညံသြားတာဘဲ ..။

“ အေမရိကန္က လာကယ္မွာလား…ခြိခြိ..ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာႀကီးနဲ႔လား..ခြိခြိ ……ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတယ္..ဖါသည္မ က ဖါသည္မ စကား မေျပာဘူး..အေမရိကန္က ဘာညာ

နဲ႔ ေလ်ာက္လိမ္ေနတယ္…ေစာက္ပတ္ေရာ ဖင္ေရာ ပါးစပ္ေရာ …တခါထဲ လိုးပစ္လိုက္မယ္ ..”

မ်က္ႏွာေဖါသြတ္သြတ္ အရာရွိက ယုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားေတြနဲ႔ က်မကို ေဟာက္လိုက္ေတာ့ က်မ ငိုမိရၿပီ ။

“ က်မ မိန္းမေကာင္းပါ..ဖါမ မဟုတ္ပါဘူး….” လို႔ ေအာ္ေျပာ ေအာ္ငိုမိတယ္ ။

“ တိတ္စမ္း..ေကာင္မ..နရင္းအုပ္လိုက္လို႔…ေသသြားမယ္ …”

က်မ တကယ့္ကို အခက္ေတြ႕ေနပါၿပီ ။ က်မ မွားၿပီ ။ မွားၿပီ ။ မွားၿပီ ။ ဦးေလးခ်စ္ကို ျပန္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ဏီဘို႔ေနာက္ကို လိုက္လာမိတာ က်မ မွားၿပီ ။ က်မ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ။

ဏီဘို႔ ေဘာ္ဒါေတြကလည္း ၀ိုင္းလုပ္ခ်င္ ..ရဲေတြကလည္း ေၾကးစား ထင္ၿပီး ၀ိုင္း မုဒိန္း က်င့္ခ်င္ေနတယ္ ။ ဏီဘိုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတာင္းပန္ေနတယ္ ။ ရဲေတြကလည္း ဏီဘိုက

နံမည္ေက်ာ္ ေရာ့ခ္စတား မို႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ မလႊတ္ေပးလိုက္ခ်င္ဘူး ။ ရာဘေတြနဲ႔က လက္ပူးလက္က်ပ္ မိေနသည္ ။ ဏီဘိုလည္း သူ႔ေဘာ္ဒါထဲက လူႀကီးသားေတြကို

အကူအညီေတာင္းခ်င္ေနေပမယ့္ ရဲေတြက ဖုန္းဆက္ခြင့္ မေပးဘူး ။

                **********************************************************************************************************

ေမာ္နီကာ ငိုေနၿပီ ။

ရဲတေယာက္က ေမာ္နီကာ့ကို ဟန္ေဆာင္ အမူပို ေနတယ္ လို႔ လာေျပာတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့ ရဲေတြ ..။

သည္အခ်ိန္မွာ လူတေယာက္ သူတို႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။

ဒီလူက ရဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္တာကို ေတြ႕ရတယ္ ။

ဒီလူႀကီး ေမာ္နီကာ ထိုင္ေနတဲ့ ဖက္ကို လွည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လိုက္ရတယ္ ။

“ ဟင္..ဦးေလးခ်စ္ ပါလား…..”

ဘယ္လိုမွ ထင္မထားဘူး ။ ဘယ္လိုမွ မေမၽွာ္လင့္ဘူး ။

ဦးေလးခ်စ္ႀကီး …။

အို..သူ ဘာေတြ လာေျပာေနသလဲ ..။ ေတာ္ၾကာ သူ႔ကိုပါ ဆြဲထားလိုက္မွျဖင့္ ..။

ဦးေလးခ်စ္ အတြက္ ေမာ္နီကာက စိတ္ပူလိုက္ေပမယ့္ ထူးဆန္းအံ့ၾသစရာ အျဖစ္ကို ေမာ္နီကာ ျမင္လိုက္ရပါတယ္ ။

ေဖါသြတ္သြတ္ ပုခုံးမွာ အပြင့္နဲ႔ ရဲက ဒီလူကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ ေျခစုံဆြဲရပ္ၿပီး အေလးျပဳလိုက္တာကို ေတြ႕တယ္ ။

ဦးေလးခ်စ္လို တက္စီကားေမာင္းတဲ့လူကို ရဲအရာရွိက အေလးျပဳေနတာ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ေမာ္နီကာ အရမ္း အံ့ၾသသြားတယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ နဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ႏွိမ့္ခ်

သေဘာေကာင္းသေလာက္ ဒီရဲေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာေတာ့ မ်က္ႏွာက ခပ္တည္တည္နဲ႔ ။ ေဖါသြတ္သြတ္ က ရိုေသျပတာနဲ႔ က်န္တဲ့ ရဲေတြလည္း ဦးေလးခ်စ္ကို တရိုတေသ ဆက္ဆံၾကတယ္။

ဦးေလးခ်စ္ ေမာ္နီကာ့ဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလၽွာက္လာတယ္ ။

“ ေမာ္နီကာ..လာ…သြားၾကရေအာင္ …”

ေမာ္နီကာလည္း ဦးေလးခ်စ္ ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္ရဲ့ ကားက ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ ဝင္ဖို႔ ကားတံခါးကို ဖြင့္ေပးတယ္ ။

ေမာ္နီကာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးမွ ဦးေလးခ်စ္လဲ ကားတံခါးကို ပိတ္ၿပီး ကားေမာင္းတဲ့ ေနရာမွာ ဝင္ထိုင္တယ္ ။ ကားစက္ကို ႏွိုးတယ္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္…ဘယ္လို လုပ္ ေရာက္လာတာလဲဟင္….”

ဦးေလးခ်စ္က ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ကားကို ေမာင္းထြက္လိုက္တယ္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္..ေမာ္နီကာ့ကို စိတ္ဆိုးေနတာလားဟင္ ….”

“ မဆိုးပါဘူး..ဘာဆိုးစရာ ရွိိလို႔လဲ..”

“ ဟြန္း..စိတ္မဆိုးဘူးသာ ဆိုတယ္..ဦးေလးခ်စ္ မ်က္ႏွာႀကီးက ခပ္တည္တည္ႀကီးနဲ႔…”

ဦးေလးခ်စ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး ။ ကားကိုဘဲ ဂ႐ုစိုက္ ေမာင္းေနသလို ေရွ႕က လမ္းမကိုဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။

“ ေျပာပါ..ဦးေလးခ်စ္ရယ္…ဘယ္လို လိုက္လာတာလဲ….ဦးေလးခ်စ္ရဲ့ ေက်းဇူး ႀကီးတယ္ သိလား..သူတို႔ ေမာ္နီကာ့ကို မတရား လုပ္ၾကေတာ့မလို႔….”

“ ေမာ္နီကာ့အတြက္ စိတ္ပူလို႔ ဦးေလးခ်စ္ စတိတ္ရွိုၚပြဲကေန အေနာက္က လိုက္လာခဲ့တာပါ ….”

“ ေအာ္..ဦးေလးခ်စ္ရယ္..ေမာ္နီကာ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ…ေမာ္နီကာ မွားသြားတယ္..ကိုယ္ မသိတဲ့ ေနရာ ကိုယ္ ခုမွ သိတဲ့ လူနဲ႔ လိုက္လာခဲ့မိတာ ေမာ္နီကာ မွားပါတယ္ ….”

အသံတုန္တုန္ေလးနဲ႔ ေျပာရင္း ေမာ္နီကာ မ်က္ရည္မ်ား က်လာပါတယ္ ။

ဦးေလးခ်စ္က သူ႔ကို စကားမေျပာေလ ေမာ္နီကာ ဝမ္းနည္းေလ ဘဲ ..။

“ ဟိုရဲက ဦးေလးခ်စ္ကို အေလးျပဳလိုက္တာ ေတြ႕ရတယ္..ဦးေလးခ်စ္က ရဲလားဟင္….”

ဦးေလးခ်စ္က ေခါင္းခါ ျပပါတယ္ ။

“ ဒါဆို သူ…သူ..သူက …ဦးေလးခ်စ္ကို ဘာေၾကာင့္ အေလးျပဳတာလဲ..ဘာေၾကာင့္ ေမာ္နီကာ့ကို ျပန္ေခၚသြားခြင့္ ျပဳတာလဲဟင္….ေျပာျပပါ …ဦးေလးခ်စ္ရယ္…”

“ ကိုယ္ ျပန္ လြတ္လာရင္ ၿပီးေရာေပါ့ ေမာ္နီကာရယ္..ဘာလို႔ သိခ်င္တာလဲ…”

“ ေျပာျပ…ေျပာျပ…ဦးေလးခ်စ္ ..ေျပာျပပါ….”

ကေလးမေလး တေယာက္လိုဘဲ သူ႔ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေမးေတာ့ ဦးေလးခ်စ္က “ ကံအားေလၽွာ္စြာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္သြားတာပါ…ဒီေကာင္ကို ဦးေလးခ်စ္က တခ်ိန္က ကယ္ခဲ့ဘူးတယ္….ဒါေၾကာင့္ သူ
တို႔..ဦးေလးခ်စ္ စကားကို နားေထာင္ၿပီး ေမာ္နီကာ့ကို ျပန္ လႊတ္ေပးလိုက္တာ….” လို႔ တိုတိုတုတ္တုတ္ဘဲ ေျပာျပပါတယ္ ။

ဟိုတယ္ကို မျပန္ခင္ ေရႊတိဂုန္ဘုရားနားက မိုးလင္းအထိ ဖြင့္တဲ့ လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ ဦးေလးခ်စ္နဲ႔ ေမာ္နီကာ လဖက္ရည္ ေသာက္ၾကတယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္ကို ေက်းဇူး အထပ္ထပ္ တင္တယ္ လို႔ တဖြဖြ ေမာ္နီကာ ေျပာေနမိတယ္ ။

လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးက ဟင္းလင္းပြင့္ေနတဲ့ ဆိုင္ ။ အဲကြန္းေလေအးစက္တို႔ ပန္ကာတို႔ မရွိဘူး ။ အမိုးဘဲ ရွိတဲ့ တဲႀကီးလိုဟာမ်ိ ုး ။ ေမာ္နီကာ နဲ႔ ဦးေလးခ်စ္ တို႔ ထိုင္ေနၾကတာက စားပြဲေပါက္စေလး
ေပၚ တင္ထားတဲ့ လဖက္ရည္ခြက္ ေသးေသးေလးေတြကို ေခြးေျခေပါက္စေလးေတြနဲ႔ ထိုင္ၿပီး ေသာက္ၾကရတာ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ တိုင္တတိုင္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ တီဗီျပားျပားေလးမွာ ျပထားတဲ့ ျမန္မာ
႐ုပ္ရွင္တကားကို ကိုးႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ ကေလးေတြနဲ႔ ကိုရင္ေလးေတြ စုထိုင္ၿပီး ၾကည့္ေနၾကသည္ ။

လဖက္ရည္ထိုင္ေသာက္ေနတဲ့ လူ တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိေနသည္ ။ တက္စီကားသမားမ်ား ျဖစ္ဟန္တူသည္ ။ ဆိုင္ေရွ႕မွာ တက္စီကားေတြ ရပ္ထားတာ ေတြ႕ရသည္ ။
ေမာ္နီကာသည္ ဦးေလးခ်စ္ရဲ့ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတာကို မလႊတ္ေသး ။ သူ႔ကို ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာဆိုၾကတဲ့ ရဲေတြကို ယခုအထိ ျမင္ေယာင္ ၾကားေယာင္ေနဆဲမို႔ လြတ္ေျမာက္လာတာကို
အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာေနဆဲဘဲ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ …”

“ ဟင္..ေမာ္နီကာ …ဘာလိုသလဲ..ဘာစားမလဲ….ပဲပလာတာတို႔ ကီးမားတို႔ ရတယ္..စမူဆာ လည္း ရတယ္..ဒီဆိုင္က ဦးေလးခ်စ္ စားေနက်ဘဲ..တခါက အေမရိကန္ တိုးရစ္ တေယာက္ကို ဦးေလးခ်စ္ ေခၚေခၚလာ ေကၽြးဖူးတယ္..သန႔္ပါတယ္..စားရင္ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ..”

ဏီဘိုရဲ့ ကားထဲမွာ မူးယစ္ေဆးျပားေတြ ပါလာေနတာကို ယခု စဥ္းစားလိုက္တိုင္း ေမာ္နီကာ ေက်ာခ်မ္းသြားသည္ ။ ဘယ္နိုင္ငံမွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဂီတေလာက က လူေတြ ႐ုပ္ရွင္ေလာကက လူေတြဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ေဆးဝါးေဆးျပားေတြကို သုံးၾကတာပါလိမ့္ ..လို႔လည္း ေတြးေနမိတယ္ ။ ဏီဘိုရဲ့ ေဘာ္ဒါေတြက ေမာ္နီကာ့ကို ကိုယ္တုံးလုံး ဓါတ္ပုံရိုက္ခ်င္တာ ၀ိုင္းလုပ္ခ်င္တာေတြ အႀကံေတြ ရွိ
တာကို သိလိုက္ရတာလည္း အရမ္းကို တုန္လႈပ္သြားမိခဲ့ရသည္ ။

မိန္းမ ျဖစ္ရတာလည္း မလြယ္ဘူး ။ ဘယ္တိုင္းျပည္မွာ ျဖစ္ျဖစ္ အဓမၼက်င့္ခ်င္တဲ့လူ..အနိုင္က်င့္ခ်င္တဲ့လူေတြက အျမဲလို ရွိေနၾကပါလား ဆိုတဲ့ အသိ ေမာ္နီကာ ရလိုက္သည္ ။
သူေနခဲ့တဲ့ ယူအက္စ္မွာလည္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္က ေက်ာင္းေနဖက္ ေကာင္ေလးေတြရဲ့ ကိုင္တာ တြယ္တာေတြ အတင္းတက္က်င့္ခ်င္တာေတြကို မနည္းႀကီး ေရွာင္ရွားခဲ့ရတာေတြကို သတိရ
မိရျပန္သည္ ။

“ မစားေတာ့ဘူး..ဦးေလးခ်စ္..လဖက္ရည္နဲ႔ လုံေလာက္ပါတယ္..သိပ္လဲ ညနက္ေနၿပီေလ …ဦးေလးခ်စ္လည္း ေမာ္နီကာ့ကို ဟိုတယ္ လိုက္ပို႔ေပးၿပီးရင္ အိမ္ျပန္ရမွာမ်ား သိပ္ ေဝးေနလားဟင္…”

“ ကိစၥ မရွိပါဘူး..ေမာ္နီကာ..က်ေနာ္က ေမာ္နီကာ့ကို တက္စီစီးတဲ့ ကပ္စတန္မာ ခရီးသည္ တေယာက္လို သေဘာမထားပါဘူး..က်ေနာ့္ရဲ့ မိတ္ေဆြရင္းျခာ..ဒါမွ မဟုတ္ ညီမ တူမ တေယာက္လို သေဘာထားတာပါ ..တတ္နိုင္ရင္ ေမာ္နီကာ့ဆီက ကားငွားခ လည္း မယူခ်င္ပါဘူး..က်ေနာ္ မယူခဲ့ရင္ ေမာ္နီကာက က်ေနာ့္ကားကို မစီးမွာမို႔ က်ေနာ္ ယူလိုက္တာပါ…”

“ ေအာ္..ဦးေလးခ်စ္ရယ္..ေမာ္နီကာ သိပါတယ္…ေမာ္နီကာ သေဘာေပါက္ပါတယ္..ဦးေလးခ်စ္ရဲ့ ေစတနာေတြကို ….”

“ အခု လတ္တေလာ ဆိုေတာ့ ေမာ္နီကာ စိတ္ႏွလုံးေတြ ေျခာက္ျခား တုန္လႈပ္ေနဆဲ ျဖစ္မွာဘဲ..အင္း..နဲနဲ အနားယူလိုက္ရင္ ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္သြားမွာပါ..ကဲ..ေမာ္နီကာ Tour trip ကို ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ထြက္ခ်င္လဲ..”

“ အခု ၾကဳံလာခဲ့ရတာေတြေၾကာင့္ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး..ဦးေလးခ်စ္ရယ္…မနက္ဖန္ ဒါမွ မဟုတ္ သဘက္ခါ မနက္ေလာက္ စထြက္ၾကရင္ ေကာင္းမလား …ဆိုးဝါးတာေတြနဲ႔ ၾကဳံေတြ႕လိုက္ရပေမယ့္ ျမန္မာျပည္ကို ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ သြားမယ္လို႔ စိတ္ကူး ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ေနရာေတြကို ေရာက္ေအာင္ကို သြားလိုက္မယ္ေနာ္..ဦးေလးခ်စ္..”

“ ေကာင္းပါတယ္..ေမာ္နီကာ..အခု သြားမယ့္ ခရီးစဥ္ အတြက္ေတာ့ ဘာမွ စိတ္မပူပါနဲ႔.က်ေနာ္ အစစ ေစာင့္ေရွာက္ ကူညီသြားမွာပါ …”

ဦးေလးခ်စ္က အၾကမ္းပုဂံလုံးေလးထဲကို ေရေႏြးၾကမ္းေတြ ေလာင္းထည့္ေပးသည္ ။

“ တခု ႏွစ္ခု မေကာင္းတာ ၾကဳံေတြ႕လိုက္ရလို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးက ေၾကာက္စရာႀကီးလို႔မထင္သြားေစခ်င္ဘူး ..ေမာ္နီကာ..လူေကာင္းေတြက သန္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး ရွိပါေသးတယ္ …Law and Orderက ျမန္မာျပည္က အေနာက္ဖက္ နိုင္ငံေတြထက္ေတာင္ ပို ေကာင္းအုံးမွာပါ…..”

“ ဟုတ္ပါတယ္..ဦးေလးခ်စ္..ေမာ္နီကာတို႔ဆီမွာ ဆိုရင္ အလကားေနရင္း ႐ူးၿပီး ေသနတ္နဲ႔ ေလွာက္ပစ္သတ္ေနတာေတြက ၁ဝရက္တခါလိုေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္ …ေသနတ္ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို သမၼတက
အစိုးရအဖြဲ႕က ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ခ်င္ၾကေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသနတ္နဲ႔ ယဥ္ပါးလာတဲ့ တိုင္းျပည္ႀကီးမို႔ ေကာင္းေကာင္း မထိန္ ခ်ဳပ္နိုင္ေသးပါဘူး ….”

ဦးေလးခ်စ္က ရယ္ၿပီး..“ မႈခင္း ကေတာ့ ဘယ္မွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္..ေမာ္နီကာ ..ကဲ အၾကမ္းေသာက္လိုက္အုံး..ဟိုတယ္ ျပန္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ …”လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေမာ္နီကာလည္း ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားကိုးရတဲ့ ဦးေလးခ်စ္ သူမမနဲ႔ အခုလို ရွိေနတာကို အစစ လုံျခဳံသြားသလိုပါဘဲ ။ ဦးေလးခ်စ္က လဖက္ရည္ဖိုး ပိုက္ဆံ ရွင္းေပးေနသည္ ။

ေန႔ခင္းဖက္ေတြမွာ ကားေတြ ပိတ္က်ပ္ တန္းစီေနသေလာက္ ညဖက္မွာ ကားရွင္းသည္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ ..ဘယ္ေတာ့ ဦးေလးခ်စ္ ညီမဝမ္းကြဲေတြ အိမ္ကို ေမာ္နီကာ့ကို ေခၚသြားမွာလဲဟင္ ..”

“ အခ်ိန္မေရြး ေခၚသြားလို႔ ရတာေပါ့..ေမာ္နီကာ အိမ္ဟင္းအိမ္ထမင္း စားခ်င္တယ္ ဆိုရင္ အဲဒီမွာ သြား စားၾကတာေပါ့ …”

ဟိုတ.ယ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမာ္နီကာက သူမ အခန္းကို တက္အုံးမလား..တခုခု စားမလား ေသာက္မလား ေမးေပမယ့္ ဦးေလးခ်စ္က မနက္မွ ေတြ႕မည္..ညနက္ၿပီ..အိပ္လိုက္ပါ လို႔ ေညပာသည္ ။ ေမာ္နီကာ့ကို အခန္းအထိ သူလိုက္ပို႔ေပးသည္ ။

“ အိုေက..ဂြတ္နိုက္ ဦးေလးခ်စ္ …ဆီးယူး တူေမာရိုး….ဘိုင္း..”

ဦးေလးခ်စ္ ကို ႏုတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ေမာ္နီကာ အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္ ။

“ ဟင္း ….ရင္ထိတ္စရာ လန႔္စရာေတြ နဲ႔ ၾကဳံလိုက္ရေပမယ့္ ဦးေလးခ်စ္ေၾကာင့္ ငါ ေဘးမသီ ရန္မခဘဲ ဟိုတယ္ အခန္းကို ျပန္ေရာက္လာပါလား …..”

ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို တန္း ဝင္လိုက္ၿပီး ေရပန္းကို အပူဖက္လွည့္ၿပီး ဖြင့္ခ်လိုက္သည္ ။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို တခုၿပီး တခု လၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက

မွန္ႀကီးမွာ ေမာ္နီကာ့ကို ေမာ္နီကာ ျပန္ျမင္ေနရသည္ ။

ဝႉး း….ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္သြားတာကို ကိုယ့္ဖါသာ ျပန္ၾကည့္ေနမိသည္ ။ ဝမ္းဘိုက္သားေလး နဲနဲမ်ား ထူလာျပည့္လာသလား ..။ အင္း..အစားေကာင္းေတြ ဆက္တိုက္ စားေနတာကိုး ..။

သိပ္ေတာ့ မဆိုးလွပါဘူး ။ ခါးေလးက ေသးေသးေလး ရွိေနတုံးဘဲ ..။ အင္း..တင္ပါးႀကီးေတြကေတာ့ စိတ္ညစ္စရာႀကီး..ေကာ့ထယ္ေနၾကတယ္ ..။ ေယာက်္ားေတြ ဒါေၾကာင့္လဲ တပ္မက္ၾကတာေပါ့ ။

ရင္သားစိုင္ေတြကလည္း လု႔းဝန္း ဖီးထေနသည္ ။ တခ်ိဳ႕လူေတြက ေမာ္နီကာ့ရင္သားေတြကို အစစ္ေတြမွ ဟုတ္ရဲ့လား လို႔ေတာင္ ထင္ၾကသည္ ။ တကယ္ေတာ့ ေမာ္နီကာသည္ ကိုယ့္ဖါသာ အာသာေျဖေဖ်ာက္တာက လြဲၿပီး ေယာက်္ားနဲ႔ လိင္ မဆက္ဆံရေသးတဲ မိန္းမတေယာက္ပါ ။ လိင္ မဆက္ဆံရေသးဘူး ဆိုတာ မိန္းမအ၈ၤါထဲကို ေယာက်္ား အဂၤါ မထိုးသြတ္ရေသးတာကို ဆိုလိုတာပါ ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္က ေမာ္နီကာ ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႔ ဒိတ္ထြက္ဖူးခဲ့သည္ ။ နို႔ကိုင္ခံရတာ နို႔စို႔ ခံရတာေလာက္ ဖင္ညႇစ္နယ္ ခံရတာေလာက္ေတာ့ ရွိခဲ့ဘူးတာေပါ့ ..။

နို႔သီးေလးေတြက မပ်က္စၤးေသး ။ နို႔စို႔ ခံရတာလည္း တခါ ႏွစ္ခါေလာက္ပါ ။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေမာ္နီကာသည္ စိတ္ထလာေသာ အခါမ်ားမွာ သူမ ဖါသာ လက္နဲ႔ အစိကို ပြတ္ေခ်ၿပီး အာသာေျဖပစ္တတ္သလို တခါတခါမွာ လက္ဝါးေစာင္းနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ အဖုတ္ကို ပြတ္တိုက္ ႏွိုက္ကစားၿပီးလည္း အာသာ ေျဖခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဒါနဲ႔ တင္းတိမ္မႈ မရွိေတာ့လို႔ လိင္တန္အတုတေခ်ာင္း ေဆာင္ထားၿပီး တုန္ခါေနတဲ့ လိင္တန္အတုေခ်ာင္းနဲ႔ အစိကို ထိကပ္ၿပီး ေျဖေဖ်ာက္သလို တခါတရံမွာ အတြင္းကို နဲနဲ ထိုးထိုးဆြၿပီး လည္း အာသာေျဖေဖ်ာက္ပါသည္ ။

ေရခ်ိဳးကန္ထဲကို လွမ္း ဝင္လိုက္ၿပီး ေရပူပူေတြ ဒလေဟာ က်ေနတဲ့ ေရပန္းေအာက္မွာ ကိုယ့္ဖါသာ ကြတ္သပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္ပါသည္ ။ ဆပ္ျပာရည္ ေမႊးေမႊးနဲ႔ တိုက္ခၽြတ္ေတာ့ ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ကြဲကို ပြတ္သပ္တဲ့ အခါ တကိုယ္လုံးက အေၾကာအခ်ဥ္ေတြ တုန္ခါ ေကာင္းလာသည္ ။ စတိတ္ရွိုးကို မသြားခင္ ေရခ်ိဳးခဲ့တုံးကလည္း အခုလိုဘဲ ကုယ့္အဖုတ္ကို ကိုယ္ ကိုင္ပြတ္မိရေသးသည္ ။ အဲဒီတုံးက ေဟာ့ေရွာ့ေလး ဏီဘိုကို စိတ္ထဲ မွန္းဆခဲ့သည္ ။ ဏီဘိုနဲ႔သာ လိင္ဆက္ဆံခဲ့ရရင္…ဆိုၿပီး ..။

အခုေတာ့ ဏီဘိုကို မမွန္းဆေတာ့ ..။ ဘယ္သူ႔ကို မွန္းဆမလဲ …။ ဘရက္ပစ္လား ..ဘယ္မင္းသားလဲ..အလိုလို ဦးေလးခ်စ္ ပုံက စိတ္ကူးထဲ ေပၚလာသည္ ။ အိုး..ဘာျဖစ္တာလဲ ..။ အသက္ႀကီးႀကီး ဦးေလး အရြယ္ႀကီးကို …။ ဟင္း..ငါ..ငါ..သူ႔ကို ရင္ခုံမိေသးလား ..။ ပိန္ပိန္ပါးပါး ဘိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ ဦးေလးခ်စ္သည္ အသက္ႀကီးေပမယ့္ မပ်က္စီးေသးပါဘူး ။ ၾကည့္ေကာင္းတုံးပါဘဲေလ ။ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ တတိုင္းျပည္လုံး အႏွံ့ ေလၽွာက္သြားၾကရင္ ဘာမ်ား ျဖစ္မလဲ ။ ဟင္း …။

အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ဖိဖိ ပြတ္ေနရင္း မ်က္လုံး စုံမွိတ္ရင္း ေရခ်ိဳးကန္ ၾကမ္းျပင္မွာ ေပါင္ကားရင္း ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္ ။
ပြတ္ေနသည္ ။ ဖိဖိၿပီး ပြတ္ေနသည္ ။ အရသာေကာင္းလာသည္ ။ ေကာင္းေနသည္ ။ အား…အား…အား…အား………အင္းအင္း…….အင္းအင္း…..။

ေယာက်္ားရဲ့ အထိအေတြ႕ ေယာက်္ားရဲ့ လိင္တန္ဆာေခ်ာင္းကိုေတာ့ တမ္းတ လိုလားေနမိတာက အမွန္ပါဘဲ …။

ေမာ္နီကာ အခုလို ဦးေလးခ်စ္ အေၾကာင္းကို ေတြးမိေနသလိုဘဲ သူ႔အိမ္ကို ျပန္ေမာင္းေနတဲ့ ဦးသက္ေမာင္ခ်စ္သည္ ေမာ္နီကာ့အေၾကာင္းကို ကားေမာင္းရင္း တလမ္းလုံး စဥ္းစားေနပါသည္ ။
ဏီဘို နဲ႔ ေမာ္နီကာ တပူးပူးတတြဲတြဲဲ လုပ္ေနၾကတုံးက ငါ..ငါ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ဆင္းရဲခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ ။ ေမာ္နီကာက ဏီဘို ဟိုတယ္ ျပန္ပို႔ေပးမယ္..ဦးေလးခ််စ္ ျပန္လိုက္ေတာ့လို႔ ေျပာခဲ့
တုံးက ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ေဆာင့္အကန္ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ…။ ေမာ္နီကာ ျပန္ခိုင္းေပမယ့္ ငါ ဘာေၾကာင့္ မျပန္သလဲ ..။ အပင္ပန္းခံၿပီး ငါ ေစာင့္ေနခဲ့မိတယ္ ။
ၿပီးေတာ့ ဏီဘိုရဲ့ ၿပိဳင္ကားေလး အေနာက္က ေနာက္ေယာင္ခံၿပီး လိုက္ေမာင္းသြားေနမိတယ္ ။

ေနာက္ေတာ့ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ရဲ ဖမ္းတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ပစ္ကပ္ရဲကားနဲ႔ ရဲေတြ ေရာက္လာတဲ့အထိ အေဝးကေန မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ငါ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ေမာ္နီကာအတြက္ ပူပင္ရတဲ့ ငါ့စိတ္ႏွလုံးေတြ နာက်င္ ခံစားခဲ့ရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ…။

ကံအားေလၽွာ္စြာ..တကယ့္ကိုဘဲ တိုက္ဆိုင္စြာနဲ႔ ေမာ္နီကာတို႔ဆီကို ေရာက္သြားတဲ့ ရဲအုပ္က ( သူ႔နံမည္ေတာင္ မမွတ္မိ ) ငါ အလုပ္ ရွိစဥ္တုံးက မကယ္ဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္လည္း ရတဲ့ ေကာင္ ျဖစ္ေနရေတာ့ ငါ ေရာက္သြားၿပီး မ်က္ႏွာျပလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီငတိက သူ ဘဝပ်က္မဲ့ဆဲဆဲ ကယ္ခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးတရားေၾကာင့္ ေမာ္နီကာကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ အကယ္လို႔ ဒီငတိ မဟုတ္ဘဲ တျခားငတိဆိုရင္လည္း ငါ အတတ္နိုင္ဆုံးေတာ့ ေမာ္နီကာ့ကို ကယ္ထုတ္မွာပါဘဲ ။

ေမာ္နီကာ့ကို ငါ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ေနၿပီလား ..။ ခ်စ္ေနမိၿပီလား ။ ငါဟာ အသက္ႀကီးတဲ့လူတေယာက္ မို႔ တတ္နိုင္ရင္ အခ်စ္ကို မရွာသင့္ေတာ့ဘူး..။ အခုလို တိုးမိ ၾကဳံမိရင္ေတာင္ မခ်စ္သင့္ေတာ့ဘူး ။ မိပိုးနဲ႔တုန္းကလည္း ငါ ေနာက္မဆုတ္ဘဲ ေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့တယ္ ။ မိပိုး ငါ့အနားက ထြက္သြားေတာ့ ငါ့မွာ ခံစားလိုက္ရတာကြာ…။ငါ့ အသဲ ႏွလုံးေတြ ေၾကမြကုန္တယ္ ..။ တကယ္ ..။ ငါ အရမ္း ခံစား ထိခိုက္ခဲ့ရတယ္ ..။ အခုလည္း ဒါဏ္ရာ က်က္ခါစ ရွိေသးတယ္ ..။ လာျပန္ၿပီ..။ ေနာက္တေယာက္ ။ ေမာ္နီကာသည္ တကယ့္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့ မိန္းကေလး ပါ ။ ဝင္းဖန႔္ၿပီး ရွင္းသန႔္ေနတဲ့ အေခ်ာစားကေလး ။ ျမင္လိုက္ရင္ အသက္ရႈမွားသြားေစနိုင္တဲ့ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ခႏၶာ ကို ပိုင္ဆိုင္သူမို႔ ေမာ္နီကာနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ သြားလာေနတဲ့ အခါေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရင္ခုံ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရတာေလးေတြ ရွိခဲ့တာ သတိရ မိေနသည္ ။ သူနဲ႔ ျမန္မာျပည္ အႏွံ့ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူတူ ကားနဲ႔ ခရီးဆက္ၾကရင္ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ …။

မိပိုး ( သို႔မဟုတ္ ) ပိုးဒါလီေဆြ
ေက်ာင္းသူ
ေခတၱ အေမရိကန္နိုင္ငံ

မိပိုး ဦးခ်စ္ကို အရမ္း လြမ္းေနတယ္ ။
ဦးခ်စ္နဲ႔ အဆုံးစြန္အထိ ခ်စ္တမ္းကစားခဲ့ၾကတာေတြကိုလည္း အရမ္း တမ္းတ ေတာင့္တမိတယ္ ။
ဒီေန႔ညေန ဖိုးဖိုးႀကီး အိမ္မွာ အန္တီႀကီးတို႔က ေရႊေတာင္ေခါက္ဆြဲလုပ္စားၾကလို႔ မိပိုးကို ဆက္ဆက္လာ စားဖို႔ ေခၚထားလို႔ ဖိုးဖိုးႀကီးရဲ့ အိမ္ကို မိပိုး လာခဲ့တယ္ ။ မိပိုးရဲ့ ဟြန္ဒါ ဖစ္ေလးနဲ႔
ပါ ။ ဖိုးဖိုးႀကီး အိမ္က မိပိုးေနေနတဲ့ အန္တီလတ္ရဲ့အိမ္နဲ႔ သိပ္ မေဝးလွဘူး ။

ဖိုးဖိုးႀကီး အိမ္ကိုလည္း ေရာက္ေရာ ကယ္လ္ဗင္မ်ိဳးးလင္းရဲ့ကားကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ နဲနဲ စိတ္ညစ္ညဴး
သြားတယ္ ။ ကယ္လ္ဗင္မ်ိဳးလင္းက မိပိုးကို အရမ္းႀကိဳက္ေနတယ္ ။ ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာေျပာေနတာ ေတာ္ေတာ္အႀကိမ္မ်ားေနၿပီ ။

အန္တီႀကီး..အန္တီလတ္တို႔က ကယ္လ္ဗင္နဲ႔ မိပိုးကို သေဘာတူၾကတယ္ ။ ကယ္လ္ဗင့္အေဖႀကီးနဲ႔က
သူတို႔က အရမ္း ခင္ၾကတယ္ မဟုတ္လား ။ ကယ္လ္ဗင္ကို သူတို႔ဘဲ ေျမႇာက္ေပးေနၾကတာဘဲ ျဖစ္မွာ
ပါ ။ သူတို႔က မိပိုးလည္း ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔ ညိစြန္းလို႔ မာမီတို႔က ခြဲပစ္ခ်င္ၾကတာနဲ႔ ဒီကို ပို႔ခဲ့တယ္ ဆိုတာေလာက္ နဲနဲပါးပါး သိၾကတယ္ေလ.. ။ ဒက္ဒီနဲ႔ မာ
မီက ဦးခ်စ္နဲ႔ တအားေဝးတဲ့ ဒီ ယူအက္စ္ကို သူတို႔ အကူအညီနဲ႔ဘဲ မိပိုးကို ပို႔ခဲ့ၾကတာ ။သူတို႔က
ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းႀကီးမွာ ေငြမ်ားမ်ားသုံးၿပီး အပ္လိုက္တဲ့အတြက္ မိပိုး ယူအက္စ္ဗီဇာကို အခက္အ
ခဲ မရွိဘဲ ရခဲ့ၿပီး ဒီမွာ ေရာက္ေနတာေပါ့ ။ ေက်ာင္းတက္ရတာ စိတ္မပါလွေပမယ့္ အတန္းေအာင္ဖို႔
ေတာ့ မိပိုး ႀကိဳးစားၿပီး စာက်က္ခဲ့ စာဖတ္ခဲ့ပါတယ္ ။

မိပိုးကို ဘယ္သူနဲ႔ ႀကိဳက္ဖို႔မွ မတိုက္တြန္းဘဲ တကယ့္ေစတနာေမတၱာနဲ႔ ခ်စ္တာကေတာ့ အန္တီေလး ပါဘဲ ။ အန္တီေလးက သူတို႔ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ ႐ုပ္ေခ်ာ ကိုယ္လုံးလွသေလာက္ စိတ္ထားလည္း ေကာင္းတယ္..ျဖဴစင္တယ္ လို႔ မိပိုးထင္တယ္ ။

မိပိုး အန္တီေလးကို အခ်စ္ဆုံးဘဲ ။
အန္တီေလးက အခု ျမန္မာျပည္သြားေနတယ္ ။ သူတေယာက္ထဲ သြားတာ ။ အန္တီေလးက တကယ္ သတၱိေကာင္းတယ္ ။ သူလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ပစ္တာဘဲ ။ မိပိုး အန္တီေလးကို အားက်တယ္ ။

ဖိုးဖိုးႀကီးက သူ႔သမီးေတြ ခ်က္ေကြးတာကို အားရပါးရ စားေနတယ္ ။ မိပိုးကို ျမင္ေတာ့..“ မိပိုးေလး…
လာလာ…အရမ္းေကာင္းတယ္….စား..စား….” လို႔ ပါးစပ္ထဲမွာ အစားေတြ ပလုပ္ပေလာင္းနဲ႔ ေခၚတယ္ ။

ကယ္လ္ဗင္ကေတာ့ မိပိုးဆီကို ဝမ္းသာအားရေျပးလာၿပီး ဟတ္ဂ္လုပ္တယ္ ။ ဖက္တာ ..။ ဒီကလူေတြလုပ္တဲ့ အက်င့္ ။ ကယ္လ္ဗင္ ဖက္ေတာ့ မိပိုးနို႔ေတြနဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ ပိကပ္ထိအပ္သြားရတာေပါ့ ။
တခါတခါ ကယါလ္ဗင္က မိပိုးကို ဟတ္ဂ္လုပ္တာ လုပ္ရိုးလုက္စဥ္ထက္ နဲနဲပိုတယ္ ထင္မိတာဘဲ ။ သူ႔လက္ေတြက တခါတေလ မိပိုးရဲ့ ဖင္တုန္းေတြအေပၚမွာ ။
ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔ ထိမိကပ္မိတာ မိပိုး စိတ္လႈပ္ရွားမိေပမယ့္ ဦးခ်စ္အေပၚမွာ မိပိုး သစၥာရွိခ်င္တယ္ ။ ဟိုတရက္ကလည္း ေက်ာင္းမွာ ေဟာလီးေဒးမတိုင္ခင္ တရက္ ေက်ာင္းသားေတြ ပါတီလုပ္ၾကတာ အရက္ေတြေသာက္ၾကေတာ့ ကယ္လ္ဗင္က မိပိုးကို အရက္တိုက္တယ္ ။ မူးလည္း မူးၾကေရာ ကယ္လ္ဗင္က ခင္မင္လို႔ ဖက္သလိုလိုနဲ႔ မိပိုးကို ဖက္တယ္ ။ သူ႔လက္ေတြက ဟိုေရာက္ ဒီ
ေရာက္ ။ ကယ္လ္ဗင္က လူေခ်ာတေယာက္ပါ ။ ႀကံ့ခိုင္ေျပျပစ္တဲ့ ကိုယ္လုံးနဲ႔ အသားေဖြးေဖြး ႐ုပ္ကလည္း သန႔္တယ္ ။ ဦးခ်စ္သာ မိပိုး ဘဝမွာ မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္ ကယ္လ္ဗင္ကို စိတ္ဝင္စားမိခ်င္ မိမွာပါ ။

ကယ္လ္ဗင္က မိပိုး မခံခ်င္ေအာင္ မနာလို ျဖစ္ေအာင္ သူ႔ကို အေမရိကန္ အျဖဴမေလးေတြ ၾကည္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို အန္တီလတ္တို႔ကို မိပိုး မနီးမေဝးမွာ ရွိတဲ့အခ်ိန္ ႂကြားတတ္တယ္ ။ မိပိုးၾကားေနရ
တာေပါ့ ။ အရက္ေသာက္ၾကတဲ့ ပါတီေန႔ကဆိုရင္ မိပိုးလည္း ပါတီ လုပ္တဲ့ အိမ္ အေပၚထပ္ အခန္းေတြမွာ စုံတြဲေတြ တက္ၿပီး နမ္းၾကကိုင္ၾကတာကို ေတြ႕ၿပီး (ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိတာ ) စိတ္ေတြ ထႂကြခဲ့
ၿပီး ေယာက်္ား ကိုယ့္ကို ကိုင္တာ လုပ္တာကို ခံခ်င္မိခဲ့တယ္ ။ ဒါကို ကယ္လ္ဗင္က သိေတာ့ မိပိုးကို တအားဖက္တာ ။ ပြတ္တာကိုင္တာ…။ မိပိုး မနည္း စိတ္ထိန္းၿပီး ေရွာင္လိုက္ရတယ္ ။

အခုလည္း ဖိုးဖိုးႀကီးတို႔ အန္တီေတြ အလစ္မွာ မိပိုးကို ကယ္လ္ဗင္က အရက္ေသာက္မလား လို႔ လာ
ကပ္ေမးတယ္ ။ “ မေသာက္ခ်င္ပါဘူး..ကယ္လ္ဗင္ရယ္ …” လို႔ မိပိုး ျငင္းတာလည္း မရဘူး..။ ခြက္တခြက္နဲ႔ အရက္လာေပးတယ္ ။

“ ေသာက္..အရမ္းေကာင္းလို႔ ျမည္းေစခ်င္တာ….”

ဒီအခ်ိန္မွာ ဖုန္းျမည္သံ ၾကားတယ္ ။ အန္တီႀကီး ဖုန္းထူးေနတဲ့
အသံလည္း ၾကားရတယ္ ။

“ ဟယ္….ေမာ္နီကာ…ေဟ့…ဘယ္လိုလဲ.. အစုံေရာက္ၿပီးပလား…ဘာေတြထူးလဲ……တီနာလား..ရွိတယ္…ခဏ….တီနာ..ေမာ္နီကာ ရန္ကုန္က ေခၚတယ္ …”

အန္တီႀကီးက အန္တီလတ္ကို လွမ္းေအာ္ေခၚတယ္ ။ မိပိုးကို ေတြ႕သြားေတာ့ မိပိုးကိုလည္း “ ပိုးေလး..
အန္တီေလးနဲ႔ ေျပာမလား..ဒီမွာ…” လို႔ လွမ္းေျပာတယ္ ။ မိပိုးလည္း အန္တီေလးကို လြမ္းေနတာ..စကား
ေျပာခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ ဖုန္းလွမ္းယူလိုက္တယ္ . . ။

“ အန္တီေလး…မိပိုးပါ….”
“ ဟယ္မိပိုး…ဒက္ဒီ့အိမ္ ေရာက္ေနလား..ဘာလုပ္စားၾကလဲ…”
“ ေရႊေတာင္ ေခါက္ဆြဲ…အန္တီေလးကေတာ့ ျမန္မာ အစားအစာေတြနဲ႔ ဇိမ္က်ေနမွာဘဲ..ဘယ္ေတြ
ေရာက္လဲ…ေပ်ာ္လား…”

“ ေပ်ာ္ပါတယ္ …မိပိုးေလး….မိပိုး…အတြက္ ဘာဝယ္ခဲ့ရမလဲဟင္ …. ”
“ အန္တီေလး..ပုဂံေရာက္ၿပီးၿပီလား …ေငြေဆာင္လည္း ေရာက္ေအာင္သြားေနာ္ …”

“ ေအး..ေအး..သမီး မာမီကို ဘာမွာ အုံးမလဲ …. ”
“ မမွာေတာ့ပါဘူး …အန္တီေလး….မႏၲေလး ေရာက္ရင္ ထိုးမုန႔္ ဝယ္လာခဲ့ေပး…….”

“ အိုေက..ဝယ္လာခဲ့မယ္..မိပိုး…..”

အန္တီလတ္ ဆက္ေျပာခ်င္တာနဲ႔ မိပိုး ဖုန္းကို အန္တီလတ္ကို ကမ္းေပးလိုက္တယ္ ။

မိပိုး အန္တီႀကီး ျပင္ေပးတဲ့ ေခါက္ဆြဲပုဂံကို ယူၿပီး အိမ္အေနာက္ဖက္ ၿခံထဲက ခုံတန္းေလးမွာ ထိုင္စား

ဖို႔ လုပ္တုံး ကယ္လ္ဗင္ ေရာက္လာတယ္ ။ မိပိုး က်န္ခဲ့တဲ့ အရက္ခြက္ လာေပးတယ္ ။

ကယ္လ္ဗင္က မိပိုးကို ဂ႐ုအျမဲ စိုက္ျပတယ္ ။ တခုခု မိပိုးလိုရင္ ခ်က္ခ်င္း ထ လုပ္ေပးတတ္သလို မိပိုးေအာ္ရင္ ေငါက္ရင္လည္း သူခံတယ္ ။ မိပိုးကို သူ ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ျပသခ်င္တဲ့သေဘာေတြ ဆိုတာ မိပိုး သိပါတယ္ ။

မိပိုးကသာ ဦးခ်စ္ကို လြမ္းၿပီး တျခားဘဲနဲ႔ မရႈပ္တာ..ဦးခ်စ္က တျခား ေကာင္မေလးေတြနဲ႔မ်ား ကဲေနၿပီ လား မသိပါဘူး …အန္တီေလး နဲ႔ ေအးျမသာကို ဆက္သြယ္လိုက္ခ်င္သား..သို႔ေပမယ့္ ေအးျမသာ ဘယ္ဆီမွာ ေနေနလဲ ဆိုတာလည္း မိပိုး မသိေတာ့ဘူးေလ ။

“ ပိုးဒါလီ…ဟိုး ထရီးေဟာက္စ္ေလးေပၚ တက္ၾကမလား …”

အန္တီေလးတို႔ ငယ္ငယ္က ဖိုးဖိုးႀကီး ေဆာက္ေပးထားတဲ့ သစ္ပင္အျမင့္ေပၚက အိမ္ကေလး ကို သူ
ျပတာ ။ မိပိုး တခါ တက္ဘူးတယ္ ။ ေပ်ာ္စရာေလး ..။ သစ္ရြက္ေတြ ကာလို႔ အေပၚမွာ တေယာက္ေယာက္ ရွိေနတာကို ေအာက္က အမွတ္တမဲ့ ဆိုရင္ မျမင္ရဘူး ။

“ အရက္ခြက္ေတြ..စားစရာေတြနဲ႔ကြာ..ၿပီးေအာင္ ေသာက္စားၿပီးမွ တက္ခ်င္တက္ …” လို႔ မိပိုး သူ႔ကို ေျပာမိတယ္ ။ သစ္ပင္ေပၚက အိမ္ကေလးေပၚကို ေရာက္ဖို႔ ေလွခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ဆြဲၿပီး တက္ရမွာ မဟုတ္လား …။ ခြက္ေတြ ပုဂံေတြကိုင္ၿပီး ဘယ္လို တက္မလဲ…။

ေခါက္ဆြဲကို သြက္သြက္စားလိုက္ၿပီး အရက္ခြက္ကို အျမန္ဘဲ ေမာ့လိုက္တယ္ ။ သူ႔အရက္က မခါးဘူး ။
ရွိန္းျမၿမ ခ်ိဳတိုတိုနဲ႔ ..။ ကယ္လ္ဗင္ကလည္း မိပိုးလိုဘဲ သူ႔ေခါက္ဆြဲကို အျမန္စား..အရက္ခြက္ကို အကုန္တခါထဲ ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ ။

“ ကဲ..ထရီးေဟာက္စ္ေပၚ တက္ၾကရေအာင္ …. ပိုးဒါလီ…..”

သစ္ပင္ေပၚကို အပင္နဲ႔ ကပ္ရိုက္ထားတဲ့ ေလွခါးအတိုင္း တက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ ေစာေစာက အဝင္ ခ်ိဳတဲ့ အရက္က သစ္ပင္ေပၚက အိမ္ကေလးထဲကို ေရာက္မွ မူးတက္လာတယ္ ။ မိပိုးလည္း ဘာလို႔ ကယ္လ္ဗင္ ေခၚရာကို လိုက္လာမိမွန္း မသိဘူး ။ အိမ္ကေလးထဲမွာ ထိုင္ၾကတယ္ ။ သစ္သားၾကမ္းျပင္ေလးေပၚမွာဘဲ ထိုင္ၾကတာ ။

“ ပိုးဒါလီ …”

“ ဟင္..ဘာလဲ…ကယ္လ္ဗင္ ….”

“ အရမ္းလွတယ္..ပိုးဒါလီ . . .”

“ ဟုတ္ဖဲနဲ႔ …”

“ တကယ္..ပိုးဒါလီကို ကယ္လ္ဗင္ အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ..ျပန္ခ်စ္ပါ ….”

မိပိုး ကယ္လ္ဗင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ျပန္မေျပာဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ကယ္လ္ဗင္ မိပိုးကို နမ္းေတာ့ မိပိုး သူ႔ကို မျငင္းပယ္ဘူး ။ ကယ္လ္ဗင္က မိပိုးကို ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုတ္နမ္းတယ္ ။ မိပိုး ဘာလို႔ ဒီ
သစ္ပင္ေပၚက အိမ္ကေလးေပၚကို လိုက္လာမိသလဲ ေစာေစာက ကိုယ့္ဖါသာ မသိဘူး ။ အခု သိလာသလိုဘဲ ။ မိပိုးရဲ့ ကိုယ္ခႏၶာက ေယာက်္ားတေယာက္ရဲ့ အထိအေတြ႕..အကိုင္အတြယ္ အနမ္း အစုတ္
ေတြကို လိုလားေတာင့္တေနလို႔ပါ ။ ကယ္လ္ဗင့္အနမ္းေတြကို မိပိုး အငမ္းမရဘဲ ျပန္ တုန႔္ျပန္မိရတယ္။ မိပိုး စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ သူ႔ကို ျပန္နမ္းတာနဲ႔ ကယ္လ္ဗင္လည္း ရဲတင္းလာတယ္ ။ မိပိုး ရဲ့ နို႔ေတြကို
ကိုင္ပြတ္လာတယ္ ။ ဒီေန႔ မိပိုကလည္း စကပ္ ဝတ္လာေတာ့ သူ႔လက္တဖက္က မိပိုး ဖင္တုန္းေတြကိုပြတ္သပ္ေနရာက စကပ္ေအာက္ကေန လက္လၽွိုၿပီး မိပိုးေပါင္ၾကားကို ကိုင္လာတယ္ ။
တကယ္ဆို ခ်စ္သူေတာင္ မျဖစ္ေသးဘဲ စစခ်င္း နမ္းၾကတဲ့အခ်ိန္မွာတင္ ကယ္လ္ဗင့္အျပဳအမူေတြကအရမ္းကဲလြန္းေစာလြန္းေနတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ မိပိုးလည္း ဦးခ်စ္နဲ႔ ခြဲလာရတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာလာၿပီး
အေတြ႕အထိေတြကို ေတာင့္တလိုလားေနေတာ့ ကယ္လ္ဗင့္ကို မခ်စ္ေပမယ့္ သူ႔အထိအေတြ႕ေတြကိုလိုလားလို႔ လက္ခံလိုက္မိတာ ..။

ကယ္လ္ဗင္က မိပိုး အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ ဒီေလာက္ႀကီးေတာ့ မိပိုး မလုပ္ခ်င္ဘူး ။
ကိုယ္တုံးလုံးေတာ့ မခၽြတ္ပါနဲ႔..လို႔ မိပိုး သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ ကယ္လ္ဗင္လည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္ ။ အက် ႌၾကယ္သီးေတြကို ဖြင့္ ဘရာကို လွန္တင္ၿပီး မိပိုး နို႔ေတြကို ကိုင္တယ္။
စို႔တယ္ ။ နို႔အကိုင္မခံရတာ အစို႔မခံရတာ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ ကယ္လ္ဗင္ ကိုင္တာ စို႔တာကို မိပိုး အရမ္း သေဘာက် ေက်နပ္မိတယ္ ။ ကယ္လ္ဗင့္လ်ာက မိပိုး နို႔သီးေခါင္းေလးကို ယက္ေပးေနတယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ သူ႔လက္တဖက္က စကပ္ကို လွန္ၿပီး ပင္တီအေပၚကေန မိပိုး ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေပးေနတယ္ ။ မိပိုးေစာက္ဖုတ္လည္း အရည္ေတြ အရမ္း ရႊဲေနၿပီ ။ စိတ္ေတြက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျဖစ္ေနတယ္။

ကယ္လ္ဗင့္လက္ေခ်ာင္းေတြက မိပိုးအကြဲေၾကာင္းတေလၽွာက္ လိုင္းဆြဲေပးေနတယ္ ။ ပြတ္ေနတယ္ ။
တအား ယားေနတဲ့ မိပိုးေစာက္ေခါင္းထဲက ေယာက်္ားလီးကို တအား လိုခ်င္ေနတယ္ ။ မိပိုး အရမ္း ထန္ေနတယ္ ။ လီးလိုခ်င္ေနတယ္ ။ လီးေတာင့္တေနတယ္ ။ အလိုးခံခ်င္ေနတယ္ကြာ ..။

ကယ္လ္ဗင္ကလည္း မိပိုး ထန္ေနၿပီ ဆိုတာကို သိတယ္ ။ သူ သေဘာေပါက္တယ္ ။ ကယ္လ္ဗင္လည္း
ေကာင္မေတြ ေတာ္ေတာ္ လိုးခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ မိပိုး ပင္တီကို ခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ မိပိုးလည္း သူ လြယ္ကူေအာင္ ဖင္ေတြကို ႂကြေပးလိုက္တယ္ ။ ပင္တီေလး ကယ္လ္ဗင့္ လက္ထဲ ပါသြားတယ္ ။

ဂြဆုံေနရာမွာ ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ ပင္တီေလးကို ကယ္လ္ဗင္က တယုတယ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ နမ္းရွိုက္လိုက္တယ္ ။
မိပိုးကို သူ ရမည္ ဆိုတာ ေသခ်ာသြားလို႔ ကယ္လ္ဗင့္မ်က္ႏွာႀကီး သည္ ေအာင္ပြဲရ စစ္သူႀကီးတေယာက္ရဲ့ မ်က္ႏွာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္ ။ ပီတိေတြ ျဖာေဝေနတယ္ ။ မိပိုး လည္း အေမႊးပါးပါး ဖုံးေနတဲ့ သူမ အဖုတ္ကို ကယ္လ္ဗင္ က ေသေသခ်ာခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္ေနလို႔ ေပါင္တန္ေတြကို ေစ့လိုက္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကယ္လ္ဗင့္ဒူးေတြက မိပိုးေပါင္တန္ေတြကို ေစ့ခြင့္မေပးၾကဘူး ။ ကယ္လ္ဗင့္လက္တဖက္က မိပိုးရဲ့ ယားလြန္းေနတဲ့ ေဖါင္းႂကြေနတဲ့ အာပုံႀကီးဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။ ကယ္လ္ဗင္က လုပ္ေနက်ထင္တာဘဲ ။ အစိကို လက္ညႇိုးနဲ႔ ထိေတြ႕ ပြတ္ေခ်ေပးေနတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း မိပိုး
နို႔သီးေလး တဖက္ကို စို႔ေပးေနတယ္ ။

ဦးခ်စ္တေယာက္ဘဲ ကာမခလုပ္ေတြကို ႏွိပ္တတ္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ မိပိုး သိလာရတယ္ ။ ကယ္လ္ဗင္လည္း အကိုင္အတြယ္ အရမ္းကၽြမ္းတာဘဲ ။ မိပိုးကို တုန္လႈပ္ေစတာက ကယ္လ္ဗင္က သူ
ဝတ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္လိုက္ေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ သူ႔ဒုတ္ႀကီးပါ ။ ဦးခ်စ္ရဲ့ ဒုတ္လိုဘဲ ရွည္လေမ်ာ တုတ္တုတ္ႀကီး ။ လုံးဝ ထင္မထားဘူး ။ ကယ္လ္ဗင့္မွာ ဒီလို ေယာက်္ားတန္
ဆာႀကီး ရွိေနမယ္လို႔ ။

“ အရမ္းႀကီးတာဘဲ ကယ္လ္ဗင္ရယ္…မိပိုး ေၾကာက္လိုက္တာ..”

“ ဘာေၾကာက္စရာလိုလို႔လဲ မိပိုးရယ္…ကိုယ္က မိပိုးကို ေကာင္းေအာင္ ခ်စ္ေပးမယ့္ဟာကို…”

“ မိပိုးဟာေလး ကြဲျပဲသြားမွာ ေၾကာက္တယ္..ကယ္လ္ဗင္ရယ္ …”

“ ဘာမွ မျဖစ္ေစရဘူး…မိပိုးတအား ေကာင္းေစရမယ္..ကိုယ္ ကတိေပးတယ္ ..လာ..ကိုယ္ မိပိုးကို နမ္း

ေပးအုံးမယ္….”

“ ဟင့္အင္း..ဟင့္အင္း..မလုပ္နဲ႔..မလုပ္နဲ႔..အရည္ေတြ တအား ေပေနတယ္…အားနာတယ္..ယူ႔ကို..”

မိပိုး တားေပမယ့္ တဏွာထန္လြန္းေနတဲ့ ကယ္လ္ဗင္က “ နမ္းမွာဘဲ..နမ္းမွာဘဲ..” ဆိုၿပီး မိပိုးေပါင္တန္ေတြကို ျဖဲကားလိုက္သလို စကပ္ကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ လွန္တင္လိုက္တယ္ ။

ကယ္လ္ဗင္က မိပိုးေပါင္ဂြၾကားကို မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ၿပီး မိပိုး ေစာက္ဖုတ္ကို ပထမ သူ႔ႏွာေခါင္းနဲ႔ လိုက္နမ္းတယ္ ။ မိပိုးလည္း မနက္ထဲက ေက်ာင္းကို ေရာက္..ေက်ာင္းတက္ၿပီး ညေနက်မွ ဖိုးဖိုးႀကီးအိမ္ကိုေက်ာင္းကေန လာတာ ဆိုေတာ့ ေရမခ်ိဳးရေသးဘူး ။ ကယ္လ္ဗင္ အနံ့နံသြားမွာကို စိုးတယ္ ။

“ မလုပ္နဲ႔ ကယ္လ္ဗင္ …မရြံဘူးလားကြာ…မယက္ပါနဲ႔…” လို႔ သူ႔ကို တားေပမယ့္ ကယ္လ္ဗင္က မိပိုး
ေစာက္ဖုတ္ကို ၿမိန္ရည္ယွက္ေရဘဲ တျပတ္ျပတ္ ယက္လိုက္ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုတ္လိုက္ လုပ္ေပးေနတယ္။

“ အို…အိုး..ကယ္လ္ဗင္ရယ္….အား…အ……..အား…အား…….အိုး….မ….မလုပ္ပါနဲ႔ဆို …. ”

ကယ္လ္ဗင္က မိပိုးဖင္ေတြကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေအာက္ဖက္ကေန အေပၚဖက္ကို ပင့္တင္ၿပီး ဖိဖိ ယက္ေနတယ္ ။ သူ႔လ်ာႀကီးက မိပိုးရဲ့ ေစာက္စိကို ထိထိသြားတာေၾကာင့္ မိပိုး အရမ္း က်င္က်င္သြားတယ္ ။ သူယက္တာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူေနမိတယ္ ။

“ အိုး..အိုး….အိုး..အမေလး…..အား…အား…..အား…..”

“ ျပတ္..ျပတ္..ပလပ္…ပလပ္….ျပတ္ျပတ္ျပတ္ …. ”

“ အင္းဟင့္…အားဟ….အ….အ……ဟင္း……အိုး…..”

ကယ္လ္ဗင္ရဲ့ ဘာဂ်ာအစြမ္းေၾကာင့္ မိပိုး မ်က္လုံးေတြ စုံမွိတ္ၿပီး ကယ္လ္ဗင့္ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို သူမလက္ေတြနဲ႔ ဆုပ္ဆြဲကိုင္ၿပီး တအင္းအင္း တအားအားနဲ႔ ဖီလင္ေတြ စြတ္တက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အိမ္အေနာက္ဖက္က “ မိပိုးေရ..မိပိုးေလး..ဘယ္ေရာက္ေနလဲ..ဒီမွာ ဖါလူဒါ ေကၽြးမလို႔..ကယ္လ္ဗင္ေရာ…
ဘယ္ေရာက္ေနလဲ…” လို႔ ေအာ္ေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

“ ဟင္..အန္တီလတ္ ေခၚေနတယ္…ကယ္လ္ဗင္…ေတာ္ၿပီ…ေတာ္ၿပီ….မိသြားလိမ့္မယ္…..”
မိပိုး လူးလဲထထိုင္တယ္ ။ စကပ္ကို ျပန္ဖုံး…ပင္တီေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲယူၿပီး ျပန္ဝတ္ဖို႔လုပ္တယ္ ။

ကယ္လ္ဗင္လည္း တကယ့္ကို ေကာင္းခန္း ေရာက္ေနခါမွ မိပိုးထေျပးလို႔ လီးႀကီးေတာင္ရက္နဲ႔ မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနတယ္ ။

“ ေန…ေနပါအုံး..မိပိုးရယ္ …”

“ ေနာက္မွကြာ..အန္တီလတ္တို႔သိသြားရင္ ရွက္စရာႀကီး…”

မိပိုး သစ္ပင္ေပၚက ကတုန္ကရင္နဲ႔ ဆင္းတယ္ ။ ကယ္လ္ဗင္လည္း လီးတန္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း သစ္ပင္ေပၚက အိမ္ကေလးမွာ က်န္ခဲ့တယ္ ။

မိပိုးလည္း အန္တီလတ္တို႔ သိသြားမွာ စိုးလို႔ ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာ ..။ အိမ္ထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး ေပါင္ၾကား ဖင္ၾကားမွာ ေပေရေနတာေတြကို ေဆးေၾကာလိုက္တယ္ ။

အန္တီလတ္တို႔ရဲ့ ဖါလူဒါကို ဖိစားရင္း ေစာေစာက ျဖစ္ပ်က္သြားတာေတြကို ျပန္စဥ္းစားရင္း ေတာ္ေတာ့္ကို ရင္ခုံေနမိတယ္ ။

ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ကယ္လ္ဗင္ အိမ္ထဲ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။ မိပိုးလည္း သူ႔ကို မ်က္လုံးခ်င္း မဆိုင္ဘဲ ေနေနလိုက္တယ္ ။ သူက မိပိုးကို စကားေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ မိပိုးလည္း သူ႔ကို ေရွာင္ေနလိုက္တယ္ ။

ေမာ္နီကာရဲလြင္
ေခတၱ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕

ဟိုတယ္ ေအာက္ထပ္ ႐ုံးခန္းက နဝရတ္ ဖုန္းေခၚလာေတာ့ ေမာ္နီကာ ေရခ်ိဳးၿပီးလို႔ အလွျပင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ပါ ။

ဧည့္သည္ ေရာက္ေနတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္ လာရင္ ေမာ္နီကာ့ဆီကို ဖုန္း တိုက္ရိုက္ ဆက္ၿပီး သူေရာက္ေၾကာင္း ေျပာေလ့ရွိတယ္ ။ ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္ ။ မိပိုး အေမ မရွယ္လီမ်ားလား ။

ရန္ကုန္ေရာက္ေနရက္နဲ႔ ူသူတို႔ကို မဆက္သြယ္ဘဲ ေနေနတာကို သိသြားလို႔ လာတာမ်ားလား ။ ျပန္ခါနီးမွ သြားႏုတ္ဆက္မလို႔ ။

ဓါတ္ေလွခါးထဲက ထြက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဟိုတယ္ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဏီဘိုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

ေစာေစာစီးစီး ေမာ္နီကာ ေဒါသစိတ္ေတြ ဒိုင္းကနဲ ျဖစ္ေပၚလာရတယ္ ။ ဘာလာစရာလိုေသးလို႔လဲ ဏီဘိုရယ္ …။

“ ေမာ္နီကာ….”

“ ဘာလဲ ဏီဘို….လာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး . . .”

“ ကိုယ့္ကို စကားနဲနဲ ေျပာခြင့္ ေပးပါလား..ေမာ္နီကာ….”

“ ဘာမွ မေျပာနဲ႔ေတာ့..ေတာ္ပါၿပီ …ဏီဘို….ေမာ္နီကာ ေၾကာက္သြားပါၿပီ …ဏီဘိုနဲ႔ ဘာမွ ပတ္သက္စရာ မရွိေတာ့ပါဘူး …”

ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္း မိန္းကေလးက ေမာ္နီကာနဲ႔ ဏီဘိုတို႔ စကားေျပာေနတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။ ဏီဘိုက ျမန္မာျပည္ရဲ့ စူပါးစတား တေယာက္ ဆိုေတာ့ ဒီမိန္းကေလး

ဏီဘိုကို သိေနမွာေပါ့ ။

ေမာ္နီကာ ဏီဘို ေဘးကေန ျဖတ္ၿပီး ဘရိတ္ဖတ္စ္ေကၽြးတဲ့ အခန္းဖက္ကို ေလ််ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဏီဘိုက ေမာ္နီကာ့ေရွ႕က ကာဆီးရပ္လိုက္တယ္ ။

“ ေမာ္နီကာ မရက္စက္ပါနဲ႔ကြာ..ဏီဘို႔ကို စကားေျပာခြင့္ေလးေတာ့ ေပးပါအုံး …”

“ ဏီဘို….ေရွ႕က ဖယ္ေပး …”

“ မဖယ္ဘူး..ေမာ္နီကာ…ေမာ္နီကာ ဒီလို မစိမ္းကားနဲ႔ ….”

ဏီဘို ေမာ္နီကာ့လက္တဖက္ကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။

“ လႊတ္…ဏီဘို..လႊတ္…….”

“ မလႊတ္ဘူး …ဏီဘို ေမာ္နီကာ့ကို တအား ခ်စ္ေနတယ္….”

ေမာ္နီက ႐ုန္းတယ္ ။ ဏီဘိုက တအားဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။ အိုး…လူေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ေနပါလား ….ခက္ေတာ့တာဘဲ …။

“ ေဟ့ေကာင္..လႊတ္လိုက္စမ္း…”

“ ဟင္..ဦးေလးခ်စ္ …”

မိုးေပၚက က်လာသလို ျဗဳံးကနဲ ေပၚလာတဲ့ ဦးေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့လက္ကို အတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဏီဘိုရဲ့ လက္ကို ဆြဲဖယ္ပစ္႐ုံမက လိမ္ခ်ိဳးလိုက္တယ္ ။

“ အား…ရား….”

“ မင္း ထြက္သြားကြာ….ငါ မင္းကို မလုပ္ခ်င္ဘူး …”

“ ခင္…ခင္ဗ်ား ႀကီး….”

ဏီဘို ဦးေလးခ်စ္ရဲ့ ေဆာင့္တြန္းလိုက္တာ ခံရလို႔ ယိုင္လဲမတတ္ ျဖစ္သြားတယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္က တကယ္ေဆာ္မယ့္ပုံစံနဲ႔ လက္သီးေတြကို က်စ္က်စ္ ဆုပ္ရင္း ေရွ႕ကို တိုးမယ့္ပုံ လုပ္လိုက္ေတာ့

မေက်မနပ္နဲ႔ ဟိုတယ္ထဲက ထြက္သြားတယ္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ရယ္…ဦးေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ရဲ့ ဂါးဒီးယင္း အိန္ဂ်ယ္ ( လိုက္ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ နတ္သား ) ပါလား…ေက်းဇူးတင္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားက မလုံေလာက္ဘူး ..တကယ့္ကို ရင္ထဲက

လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္တာပါ …လာ….ဘရိတ္ဖတ္စ္ သြားစားၾကရေအာင္ ….”

ဘရိတ္ဖတ္စ္က စုံလြန္းအားႀကီးၿပီး စားလို႔ ေကာင္းလို႔ ေမာ္နီကာ ေစာေစာက ျဖစ္်ပက္တာေတြကို ေမ့သြားရတယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ တအား စားေသာက္ေနတာကို ေငးၾကည့္ေနတယ္ ။

“ ကမၻာေပၚက ဟိုတယ္ေတြ စုံေနေအာင္ ေရာက္ဖူးတယ္..ဦးေလးခ်စ္ ..ျမန္မာျပည္က ဘရိတ္ဖတ္စ္ေကၽြးတာေတြက အေကာင္းဆုံးဘဲ..ဘာလို႔လဲ သိလား….ဦးေလးခ်စ္…”

“ ဘာလို႔လဲဟင္…”

“ ေမာ္နီကာ ႀကိဳက္တဲ့ ၾကာဇံေၾကာ္….ဘဲဥဆားစိမ္ နဲ႔ ၾကာဇံဟင္းခါး ေကၽြးလို႔ေလ ….”

ဦးေလးခ်စ္က ရယ္တယ္ ။

“ ဦးေလးခ်စ္ ….”

“ ေမာ္နီကာ…”

“ ခရီး ဘယ္ေတာ့ ထြက္ၾကမလဲ…”

“ ေမာ္နီကာ ထြက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္..ဦးေလးခ်စ္က အျမဲ အဆင္သင့္ဘဲ …”

ေမာ္နီကာ့ စိတ္ထဲမွာ ဦးေလးခ်စ္က အရမ္း ၾကည့္ေကာင္းေနသလိုဘဲ ။ ဦးေလးခ်စ္ ဏီဘို႔ကို လက္လိမ္ခ်ိဳးၿပီး တြန္းပစ္လိုက္တာကို ျပန္ ျမင္ေယာင္မိေနတယ္ ။

ဦးေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ရဲ့ ကိုယ္ရံေတာ္ သက္ေတာ္ေစာင့္ႀကီးလို႔ ေမာ္နီကာ့စိတ္ထဲ ထင္ျမင္မိသြားတယ္ ။

ေမာ္နီကာ ဟိုတယ္အခန္းကို ျပန္တက္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြ ထည့္ၿပီး ျပန္ဆင္းခဲ့တယ္ ။

“ ကဲ..ဦးေလးခ်စ္ေရ ..ေမာ္နီကာတို႔ ခရီးစဥ္ စၿပီ ..ေစာေစာက ဦးေလးခ်စ္နဲ႔ တိုင္ပင္ထားသလိုဘဲ ေနျပည္ေတာ္ကို အရင္သြားၾကမယ္ ..တပတ္ေလၽွာက္ၾကည့္ၾကမယ္ …ဆဖါရီ အခ်ိန္ရရင္ ဝင္ၾကည့္မယ္..ၿပီးေတာ့ မႏၲေလးကို သြားမယ္..မႏၲေလးမွာ ညအိပ္မယ္ …ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား …”

“ ဟုတ္တယ္..ေမာ္နီကာ …”

ဟိုင္းေဝး အျမန္လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေမာင္းတဲ့အခ်ိန္ တလမ္းလုံး ဦးေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ သိခ်င္တာေတြ
ကို ေျပာျပတယ္ ။ ေမးတာေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ေျဖတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့အေပၚ ဦးေလးခ်စ္က
အရမ္း အလိုက္သိတာဘဲ ။ ေမာ္နီကာ့ကို ကားေမာင္းေပး႐ုံ သက္သက္ မဟုတ္ဘဲ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးတယ္ ။ ေမာ္နီကာ…ဦးေလးခ်စ္ကို တကယ့္ကို ေဘာ္ဒါအရင္းအျခာအေနနဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္သြားမိ ရတယ္ ။

“ ေမာ္နီကာ..ဆာၿပီလား…”

“ အင္း………..နဲနဲေတာ့ ဆာသလိုဘဲ…ဦးေလးခ်စ္ေကာ…ဆာၿပီလား….”

“ အင္း..နဲနဲဆာၿပီ…မၾကာခင္ Rest area ေရာက္မယ္…တရာ့ဆယ့္ငါးမိုင္ နားေနစခန္း…..တခုခု စားၾကတာေပါ့….Feel ဆိုင္ ရွိတယ္… Rest Room ေတြလည္း သန႔္တယ္ …”

“ စားၾကမယ္ေလ …”

၁၁၅မိုင္စခန္း ကို ေရာက္ေတာ့ ကားရပ္ၿပီး Feel ဆိုင္ထဲကို ေမာ္နီကာနဲ႔ ဦးေလးခ်စ္ ဝင္ၾကတဲ့အခ်ိန္ မိန္းမေခ်ာေခ်ာတေယာက္က ဦးေလးခ်စ္ကို လွမ္း ႏုတ္ဆက္တယ္ ။

“ ေလးခ်စ္ …ဘယ္ကလာလို႔ ဘယ္ကို သြားမလို႔လဲ……”

“ ေဟး….မြန္မြန္ …ေနျပည္ေတာ္ကို သြားမလို႔….”

“ မြန္မြန္တို႔က ရန္ကုန္ျပန္တာ….မႏၲေလး ခဏသြားတာ …ဒါနဲ႔ ..ေလးခ်စ္က ဒိုင္လၽွိုထားတယ္ ..မိတ္ဆက္ေပးအုံးေလး…..ဟင္းဟင္း…”

ေမာ္နီကာ့ကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တာ ေမာ္နီကာ့ကို ဦးေလးခ်စ္ရဲ့ ခ်စ္သူ ဒါမွ မဟုတ္ ဇနီး လို႔ ထင္ပုံရတယ္ ။

“ မြန္မြန္….နင္ထင္သလို မဟုတ္ဘူး …ဒါငါ့ ခရီးသည္ …ငါကားနဲ႔လိုက္ပို႔ေနတာ….”

“ အို..ေဆာရီး..ေလးခ်စ္..ေဆာရီးေနာ္..အမ….”

မြန္မြန္ဆိုတဲ့ မိန္းမ လ်ာေလးတစ္လစ္ ထုတ္ၿပီး လစ္သြားတယ္ ။

ဦးေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ကို “ က်ေနာ့္ရဲ့ ေဆြမ်ိဳးထဲက တူမေပါ့…မေတြ႕တာ ၾကာၿပီေလ ..” လို႔ ေျပာ

ရင္း ဆိုင္ထဲကို ေရာက္လာၾကတယ္ ။ ဟင္းေတြက စုံလြန္းလို႔ ေမာ္နီကာလည္း ဘာမွာရမွန္း မသိေအာင္

ပါဘဲ ။ ဦးေလးခ်စ္ကဘဲ ေမာ္နီကာ အရင္စားခဲ့တာေတြ မွတ္မိၿပီး မွာေပးတယ္ ။ ပဲဟင္းခ်ိဳတို႔ တို႔စရာ

မ်ိဳးစုံေတြလည္း လာခ်ေပးတယ္ ။ စားလို႔ အရမ္းၿမိန္တယ္ ။ Rest Room ကလည္း ဦးေလးခ်စ္ ေျပာသလိုဘဲ သန႔္တယ္ ။ ေခတ္မွီတယ္ ။

လက္ေဆးအၿပီး မွန္ၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေနတုံး ေဘးက မိန္းမတေယာက္က “ ညီမက ဦးခ်စ္နဲ႔ လာ

တာ မဟုတ္လား..ေစာေစာက ေတြ႕လိုက္လို႔…” လို႔ လာေမးလို႔ ေမာ္နီကာလည္း ဒီမိန္းမကို “

ဟုတ္တယ္..ညီမ က ဦးေလးခ်စ္ အမ်ိဳးလား….” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။

“ အမ်ိဳး..မဟုတ္ပါဘူး….သိခဲ့ဘူးတာပါ….ဒါနဲ႔ ဒီကညီမက ဦးခ်စ္ရဲ့ ခ်စ္သူ.ဒါမွ မဟုတ္ မိန္းမလားဟင္..”

လို႔ ထပ္ေမးျပန္တယ္ ။ “ မဟုတ္ပါဘူး….” လို႔ ေမာ္နီကာက ျပန္ေျဖတယ္ ။

“ ဦးခ်စ္က အရင္တုံးက က်မနဲ႔ ဆုံတုံးက အရမ္း အသဲေတြ ကြဲေနတာ..သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ ကြဲသြားလို႔

ေလ….အင္း..အဲ့ေကာင္မေလးေၾကာင့္ဘဲ သူ အလုပ္ျပဳတ္တာ…..ဦးခ်စ္က အရင္က ေတာ္ေတာ္

အေကာင္ႀကီးတာ…..ညီမ သိလား…”

“ ဟင့္အင္း..က်မက သူ႔ကားနဲ႔ ခရီးထြက္လာတာ..က်မ မသိပါဘူး….”

“ အင္း..ဦးခ်စ္..တက္စီေမာင္းေနတာ က်မသိတယ္ …တခါ ေတြ႕လိုက္တယ္ …”

“ အမနံမည္က….”

“ က်မ ႏြယ္ႏြယ္ဦးပါ …. ကဲ..ညီမ..သြားလိုက္အုံးမယ္ ..အမ အမ်ိဳးသား ေစာင့္ေနလို႔…”

“ ဟုတ္ကဲ့….အမ….”

ေမာ္နီကာ Rest Roomက ျပန္ထြက္ခဲ့ေတာ့ ဦးေလးခ်စ္ ေျမပဲယိုထုပ္..ႏွမ္းပ်စ္ထုပ္ေလးေတြ ဝယ္ေနတာ

ေတြ႕ရတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ကို “ ေမာ္နီကာ လမ္းမွာ စားဖို႔…” လို႔ ျပဳံးၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ေနာ္..ဒီေနရာ….”

ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ေမာ္နီကာက “ ဦးေလးခ်စ္ကို သိတဲ့ မိန္းမတေယာက္ နဲ႔ ထပ္ေတြ႕ေသးတယ္”

လို႔ ရယ္ေမာၿပီး ေျပာမိတယ္ ။

“ ဘယ္သူလဲ ေမာ္နီကာ..ဘယ္မွာ ေတြ႕တာလဲ…” လို႔ သူ ေမးေတာ့..“ ႏြယ္ႏြယ္ဦး….တဲ့” လို႔ ေမာ္နီ

ကာ ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ ဦးေလးခ်စ္ မ်က္ႏွာ နဲနဲပ်က္သြားတယ္ ။

“ သူက ဦးေလးခ်စ္ ဟိုတုံးက အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပေနတာ….” လို႔ ေမာ္နီကာက ေျပာလိုက္ေတာ့

“ သူ..သူ..ဘာေတြ ေျပာလဲ..ဘာအေၾကာင္းေတြလဲ….”လို႔ ဦးေလးခ်စ္က ျပာျပာသလဲနဲ႔ ေမးတယ္ ။

“ ေအာ္..ဦးေလးခ်စ္ ခ်စ္သူနဲ႔ ကြဲသြးလို႔ အသဲကြဲတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဦးေလးခ်စ္က အေကာင္ႀကီးႀကီး တေယာက္ တဲ့..”

“ ဒါ..ဒါဘဲလား..သူေျပာတာ…”

“ ဟုတ္တယ္..ဒါဘဲ..ဘာလဲ..ဦးေလးခ်စ္က ဘာေတြေျပာမွာ လန႔္ေနတာလဲ….ခိခိ…..”

“ မလန႔္ပါဘူး…ေမာ္နီကာရယ္..ဟင္းဟင္း….”

“ ဦးေလးခ်စ္……ဟိုမွာ..ႏြား…ႏြား..သတိထား……”

ကားလမ္းေပၚတက္လာတဲ့ ႏြားတေကာင္ကို ဦးေလးခ်စ္ မျမင္မွာ စိုးလို႔ ေမာ္နီကာ သတိေပးလိုက္တာ….။

“ ျမင္တယ္..ျမင္တယ္….ေမာ္နီကာ….ဟိုမွာလဲ ၾကည့္အုံး…ဆိုင္ကယ္ေတြကို ေျပာင္းျပန္ေမာင္းလာၾကတာ.”

“ အင္းေလ..စည္းကမ္း မဲ့လိုက္ၾကတာ….ေမာ္နီကာ ..ခုနက Rest ေအရီယာ တုံးက ဟိုင္းေဝး ပူလိ(စ္ )

လို႔ ေရးထားတဲ့ ရဲကား ေတြ႕လိုက္တယ္..ဒါမ်ိဳးေတြကို အေရးယူဖို႔ ေကာင္းတယ္…”

“ သူတို႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့ အေရးယူၾကမွာပါဘဲ….ညဖက္ မီးမပါဘဲ ေျပာင္းျပန္ေမာင္းလာတာေတြ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္….ေမာ္နီကာ….”

“ အင္း….ဟုတ္တယ္ေနာ္..ဦးေလးခ်စ္ …. ”

“ ေနျပည္ေတာ္ ေရာက္ရင္ ေကာ္ဖီေသာက္ၾကတာေပါ့….ေမာ္နီကာတို႔ဆီမွာလိုဘဲ ကက္ပါခ်ီနိုတို႔ ကေဖး
လေတးတို႔ ရွိတယ္…မုန႔္ေတြလည္း အစုံဘဲ….”

“ ZOO လည္း သြားမွာေနာ္ ..ဦးေလးခ်စ္ လမ္းသိတယ္ မဟုတ္လား …”

“ သိတယ္…. ZOO က မေရာက္လို႔ မျဖစ္ဖူးေလ..ေမာ္နီကာက တိရစၧာန္ေလးေတြ ခ်စ္တာ က်ေနာ္သိ

တယ္ေလ …”

“ ဦးေလးခ်စ္ …”

“ ဟင္…ေမာ္နီကာ…”

“ ဦးေလးခ်စ္ကို ဟို မိန္းကေလး ေခၚသလို ေလးခ်စ္လို႔ ေမာ္နီကာလည္း ေခၚခ်င္တယ္…ေခၚရမလားဟင္…”

ဦးေလးခ်စ္က ရယ္တယ္ ။

“ ရပါတယ္..ေခၚပါ..ေခၚခ်င္သလို ေခၚ….ေမာ္နီကာ့….သေဘာ…”

“ အိုေခ ….ေခၚၿပီ…….ေလးခ်စ္…ေလးခ်စ္ ……. ”

ဦးေလးခ်စ္ ရယ္တယ္ ။

ေျဖာင့္ျဖဴးေနတဲ့ လမ္းမႀကီး ရဲ့ တဖက္တခ်က္က ထန္းေတာေတြ လယ္ကြင္းေတြကို ေမာ္နီကာ ၾကည့္

ၿပီး အရမ္း သေဘာက်တာဘဲ ။

“ ေလးခ်စ္ ….”

“ ဟင္..ေမာ္နီကာ….”

“ ေလးခ်စ္တို႔ ျမန္မာျပည္ကို ေမာ္နီကာ လာလည္ၿပီးၿပီ…..ေလးခ်စ္ေကာ ေမာ္နီကာတို႔ဆီကို လာလည္
မလားဟင္….”

“ လာေတာ့ လာလည္ခ်င္ပါတယ္….လာဖို႔ လြယ္ပါ့မလား….”

“ ဗီဇာ ကို ေျပာတာလား…..ရမွာပါ…ေမာ္နီကာ ေခၚမယ္ေလ …. အခု ေနာက္ပိုင္း မခက္ခဲလွဘူး ေျပာၾကတာဘဲ..ဘယ္လိုလဲ..ေလးခ်စ္ လာလည္မလား….ေမာ္နီကာ့ဆီကို….”

“ ေမာ္နီကာက လာလည္ေစခ်င္ရင္..လာမွာေပါ့…လာရမွာေပါ့…”

“ အိုေခ….လာလည္ေစခ်င္တယ္…ေခၚမယ္..လာေနာ္ …”

“ အင္း…..”

ေမာ္နီကာ တကယ့္ကို ေခၚခ်င္တာပါ ။ ဦးေလးခ်စ္ကို အကိုႀကီးတေယာက္လို တကယ္ ခင္မိတယ္ ။
ေနျပည္ေတာ္ၿမိဳ႕ကို ဝင္ေတာ့မယ္ ။ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးးကို ေတြ႕ၿပီ …။
ၿမိဳ႕ကို ဝင္တာနဲ႔ က်ယ္ဝန္းတဲ့ လမ္းႀကီးေတြ..စိုက္ထားတဲ့ အပင္ေတြ..မီးတိုင္ေတြ ကို ေတြ႕ရတယ္ ။
ဦးေလးခ်စ္က သူေျပာတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ ေမာ္နီကာနဲ႔ဦးေလးခ်စ္ ေကာ္ဖီေသာက္ၾက
တယ္ ။

“ ေနျပည္ေတာ္က အရမ္းသန႔္တာဘဲေနာ္….”

ဦးေလးခ်စ္က “ အင္း..ဟုတ္တယ္ ..” ဆိုတာအျပင္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး ။ ေကာ္ဖီခြက္ကို အၿပီးသတ္
ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး..“ ဇူး…သြားရေအာင္..” လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေနျပည္ေတာ္ တရိစၲာန္႐ုံထဲမွာ ကားေပါက္စေလးနဲ႔ ေမာ္နီကာနဲ႔ ဦးေလးခ်စ္ လိုက္ၾကည့္ၾကတယ္ ။
ေမာ္နီကာက ဓါတ္ပုံေတြ ရို္တယ္ ။ က်ား ေပါက္စေလးေတြကို ခ်ီလို႔ရတယ္ ဆိုလို႔ ေမာ္နီကာ က်ားကေလးေတြကို မခ်ီေပြ႕ၿပီး ဦးေလးခ်စ္က ဓါတ္ပုံရိုက္ေပးတယ္ ။

ေနျပည္ေတာ္ ဆဖါရီကိုလည္း ဝင္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ လူေတြက သံဇကာတပ္ထားတဲ့ ကားထဲမွာ ေနရၿပီး တိရစၲာန္ေတြကို လႊတ္ထားတာ ..။ ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔တဲ့ ဝန္ထမ္းက အသားစိမ္းတုန္းေလးေတြကိုျပဴတင္းေပါက္ သံဇကာၾကားကေန ျခေသၤ့ေတြကို ေကၽြးျပတယ္ ။ လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ျခေသၤ့ပါးစပ္ထဲ ခြံ့
ေပးတာ ။ ေမာ္နီကာလည္း အရမ္း သေဘာက်တယ္ ။ ျခေသၤ့ကို လက္နဲ႔ ခြံ့အစာေကၽြးတာမို႔ ..။

သစ္ကုလားအုပ္ေလးေတြနဲ႔ ျမင္းက်ားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖတ္ေျပးသြားတာ ေတြ႕ရလို႔လည္း သေဘာက်မိတယ္ ။ ဦးေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ ေပ်ာ္တာ ေတြ႕လို႔ ျပဳံးၿပီး ေက်နပ္ေနတယ္ ။

ေနျပည္ေတာ္ကေန မႏၲေလးကို ေမာင္းေတာ့ ေနဝင္ေနၿပီ ။
“ ဆာလား..ေမာ္နီကာ…” လို႔ ဦးေလးခ်စ္က ေမးတယ္ ။ “ ဆာရင္ ၁၁၅မိုင္က ဝယ္လာတဲ့ ေျမပဲယို
ေလးေတြ ၀ါးထား..ေရေသာက္..မန္းေလး ေရာက္မွ ထမင္းစားၾကမယ္ေနာ္..ျဖစ္လား…”

” ျဖစ္တယ္ ေလးခ်စ္ …”

ႀကိဳတင္ ဖုန္းဆက္ ရီဆယ္ေဗးရွင္း လုပ္ထားတဲ့ ဟိုတယ္ကို ေရာက္ေတာ့ ဟိုတယ္မွာလည္း စားေသာက္ခန္း ရွိတာနဲ႔ အဲ့ဒီမွာဘဲ တ႐ုတ္စာ ထမင္းဟင္း စားလိုက္ၾကတယ္ ။ ဟိုတယ္ႀကီးက ပထမတန္းေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းပါတယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္း က်ယ္က်ယ္ သန႔္သန႔္နဲ႔မို႔ ေမာ္
နီကာ သေဘာက်မိတယ္ ။

တခုဘဲ..နဲနဲ ရင္ခုံမိတာက ဦးေလးခ်စ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ တတြဲတြဲ သြားၾကရတာ ခ်စ္သူေတြလိုလို လင္မ
ယားေတြလိုလို ျဖစ္ေနတာ ..။ လူေတြက ဒီလိုဘဲ ထင္ထင္ေနၾကတယ္ေလ ..။

မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ့ ညရႈခင္း ။

ဆိုင္ကယ္ေတြ တအုပ္တမႀကီး ၾကားမွာ က်ေနာ္နဲ႔ ေမာ္နီကာ ကားေလၽွာက္ေမာင္းေနၾကတယ္ ။ စည္ကားတဲ့ မႏၲေလးရဲ့ လမ္းမေတြေပၚက လူေတြ ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေမာ္နီကာ သေဘာက်ေနတယ္ ။ ေပ်ာ္ေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာ ေပ်ာ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေပ်ာ္မိတယ္ ။ ေမာ္နီကာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ တြဲလို႔ ေနရာစုံကို ေလ််ာက္သြားေနရတဲ့ က်ေနာ္ဟာ ခရီးစဥ္ေတြ ၿပီးဆုံးတဲ့တေန႔မွာ ေမာ္နီကာ ျမန္မာျပည္ကေန ျပန္ထြက္ခြာသြားမယ္ ဆိုတာကိုလည္း က်ေနာ္ သိေနတယ္ ။ ကားေမာင္းသူ ဒရိုင္ဘာ တေယာက္နဲ႔ ကားငွားစီးတဲ့ ပါစင္ရ်ာ တေယာက္ရဲ့ ဆက္ဆံေရးထက္ ပို ရင္းႏွီး ခင္မင္ေနၾကၿပီ ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္နဲ႔ ေမာ္နီကာတို႔ မၾကာခင္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အေဝးႀကီး ခြဲခြာၾကရအုံးမွာကို က်ေနာ္ နားလည္သေဘာေပါက္ေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာကက်ေနာ့္ကို သူတို႔ ဆီကို လာလည္ဖို႔ ေခၚမယ္ လို႔ ခဏ ခဏ ေျပာေျပာေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း အလိုက္အထိုက္ လာလည္မယ္ လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္ ။

ေနျပည္ေတာ္က ဆဖါရီ မွာေရာ အခု မႏၲေလး မွာေရာ ေမာ္နီကာက လမ္းေလ််ာက္ရင္း က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကို ဆုပ္ကိုင္တာ က်ေနာ့္ကိုယ္ကို သူမကိုယ္ေလးနဲ႔ မွီတြယ္တာေတြ လုပ္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့
အနားေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္တဲ့ မိပိုးေၾကာင့္ ကြဲေၾကခဲ့ရတဲ့ ႏွလုံးသားေတြဟာ တဆတ္ဆတ္နဲ႔ ျပန္လည္ လႉပ္ရွား နိုးထလာၾကရျပန္ၿပီ ။

“ ေပ်ာ္လားဟင္..ေလးခ်စ္ …”

“ ေပ်ာ္တယ္ …ေမာ္နီကာ ေရာ…”

“ အရမ္း..ေပ်ာ္တယ္ …မနက္ဖန္ မနက္ အေစာႀကီးထၿပီး ျပင္ဦးလြင္ကို သြားရေအာင္ …”

ေမာ္နီကာနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ အခန္းခ်င္းကပ္ရက္ ေပမယ့္ ေမာ္နီကာက မအိပ္ခင္ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္အခန္းမွာဘဲ လာ ထိုင္ စကားေျပာပါတယ္ ။ ညဝတ္အက် ႌေလး လဲၿပီးမွ က်ေနာ့္အခန္းဖက္ကို ကူး

လာတာမို႔ ပါးလြန္းတဲ့ ညဝတ္ ဝတ္႐ုံေအာက္က အသားစိုင္ေတြကို ေရးေတးေတး ျမင္ေတြ႕ေနရလို႔ က်ေနာ့္ရဲ့ စိတ္အာ႐ုံေတြ နိုးၾကားလာရတယ္ ။ ေမာ္နီကာကေတာ့ က်ေနာ့္ဖက္က ခံစားခ်က္

ေတြကို သိဟန္မတူပါဘူး ။ တို႔လားထိလားနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတယ္ ။

က်ေနာ္လည္း အခန္းတခန္းထဲ အတူတူ ၾကာၾကာေနရင္ က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ပိုပိုေဖါက္လာဖို႔ဘဲ ရွိတာမို႔ ေမာ္နီကာ့ကို မနက္ ေစာေစာ မထနိုင္ဘဲ ေနမယ္ …ျပင္ဦးလြင္ရဲ့ မနက္ေစာေစာ အလွအပေတြ

ကို သြားခံစားၾကရေအာင္လို႔ ေျပာၿပီး အိပ္ခိုင္းရပါတယ္ ။ ေမာ္နီကာ သူ႔အခန္းကို ျပန္သြားၿပီးေနာက္ က်ေနာ္လည္း မီးပိတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္တယ္ ။ ေမာ္နီကာရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြက

က်ေနာ့္နားမွာ တီတီတာတာနဲ႔ စကားေတြ ေျပာေျပာေနတာ က်ေနာ္ အသဲယားယား လာရၿပီး ဖမ္းငုံ စုတ္နမ္း ပစ္ခ်င္မိတာ အခါခါဘဲ ။ ေမာ္နီကာ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြက အမ်ားႀကီးဘဲ ။ အစုံဘဲ ။

ဒီလို ေခ်ာေခ်ာေလး ..ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းေလးနဲ႔ တနိုင္ငံလုံး အႏွံ့ ႏွစ္ေယာက္ထဲ နီးနီးစပ္စပ္ သြားၾကရမယ္ ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ေတြကို ထိန္းနိုင္ပါ့မလား ။

ေမာ္နီကာ ယူအက္စ္ကို ျပန္သြားတဲ့အခါ က်ေနာ္ မိပိုးတုံးကလိုဘဲ အသဲကြဲေဝဒနာေတြ အျပင္းအထန္ ခံစားရအုံးမွာလား….။

မိန္းမေခ်ာေလးေတြကို သံေယာဇဥ္ ညိတြယ္ ခ်စ္မိတတ္တဲ့ က်ေနာ္ ..ဒီတခါလည္း ေမာ္နီကာ့ကို အလူးအလဲ ခံစားရေအာင္ကို ခ်စ္မိအုံးမွာလား ..။

စဥ္းစား စရာေတြ မ်ားေနတဲ့ က်ေနာ္..ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ ကုတင္ေဘးက မီးအုပ္ေဆာင္းေလးက မီးကို ဖြင့္ၿပီး ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္ ။

“ ေလးခ်စ္..မအိပ္ေသးဘူးလား….”

တဖက္ခန္းက ေမာ္နီကာ ေခၚတာ …။

“ အိပ္ေတာ့မယ္..ေမာ္နီကာ ဘာလိုလဲဟင္..ဘာလုပ္ေပးရမလဲ…”

“ ေအာ္..ေလးခ်စ္..ေလးခ်စ္ …ေမာ္နီကာ့ကို ဘာလုပ္ေပးရမလဲဘဲ စဥ္းစားေနတာလား….ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္တာဘဲေနာ္ ….” လို႔ ေမာ္နီကာ ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ ဘာျပန္ေျပာ

ရမလဲ မသိေတာ့ ။

“ ေလးခ်စ္…”

“ ဟင္..ေမာ္နီကာ….”

“ လာမလား..ေမာ္နီကာ့အခန္းကို…..”

က်ေနာ္ ဒိုင္းကနဲ တုန္လႈပ္သြားပါတယ္ ။

“ အိပ္လို႔ မရရင္ လာ စကားေျပာမလား လို႔…”

“ မနက္ ေစာေစာ ထရမယ္ ေမာ္နီကာ..မနက္ ဘရိတ္ဖတ္စ္ တခုခု ဝင္စားသြားမယ္ေလ..ဒီဟိုတယ္လ္ကလည္း ဘရိတ္ဖတ္စ္ ေကၽြးတယ္….ေမၿမိဳ႕ကို ထြက္တဲ့ဖက္မွာ က်ေနာ့္ရဲ့ အသိ လဖက္ရည္ဆိုင္တဆိုင္ ရွိတယ္..မုန႔္ေတြ ေကာင္းတယ္..အဲဒီမွာ လဖက္ရည္ ဝင္ေသာက္ၾကမယ္..”

“ အိုေခ..ေလးခ်စ္ သေဘာ…..”

“ ကဲ…အိပ္ၾကစို႔..”

“ အိုေခ….အိပ္..အိပ္….ေလးခ်စ္ အိပ္..ေမာ္နီကာကေတာ့ ေအာက္ထပ္က နိုက္ကလပ္ကို သြားလိုက္အုံးမယ္…..ေကာင္ေခ်ာေလး တေယာက္မ်ား ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား……”

“ လိုက္ခဲ့ေပးရမလား ….”

“ ဘာလဲ..စိတ္ပူတယ္ေပါ့..ေလးခ်စ္ က…..”

“ မလိုက္နဲ႔ ဆိုရင္လည္း မလိုက္ပါဘူး….ကဲ..အိပ္ၿပီ…..”

ဖုန္းခ်လိုက္တယ္ ။ ေမာ္နီကာ တကယ္ဘဲ ေအာက္ထပ္ ဆင္းသြားမွာလား..။ စိတ္ပူရျပန္ၿပီ ။ အဝတ္အစား ျပန္လဲဖို႔ မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဖုန္း ျမည္လာျပန္တယ္ ။

“ ေလးခ်စ္…..စိတ္ဆိုးလား…”

“ ဘာလို႔ ဆိုးရမွာလဲ….”

“ သိဘူးေလ…ေလးခ်စ္…”

“ ဟင္..ေမာ္နီကာ….”

“ စတာေနာ္..အိပ္..အိပ္..ဘယ္မွ မသြားဘူး..သြားရင္လည္း ေလးခ်စ္နဲ႔ဘဲ သြားမွာ…..ကဲ အိပ္ေတာ့..ေမာ္နီကာလည္း အိပ္မယ္….ဂြတ္နိုက္….”

“ ဂြတ္နိုက္..ေမာ္နီကာ…..”

သက္ေမာင္ခ်စ္..မင္းစိတ္ေတြကို ထိန္း…..လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိတယ္ ။

မနက္ဆို ႏွိုးစက္ မလိုဘဲ အေစာႀကီး နိုးေနတတ္တဲ့ က်ေနာ္ ညက စဥ္းစားတာေတြ မ်ားၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္လို႔လား မသိဘူး ။ မနက္ ထမယ္လို႔ မွန္းထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မထနိုင္ဘူး ။
တဖက္ခန္းက ေမာ္နီကာ ဖုန္းဆက္ေတာ့မွ နိုးလာတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္ ”

“ အင္..ေမာ္နီကာ…..”

“ အိပ္ေနတုံးဘဲလား…”

“ အင္း…ဟင္းဟင္း..ထၿပီ..ထၿပီ..”

ေရအျမန္ေျပးခ်ိဳးရတယ္ ။ ေအာက္က ငတိကလည္း အလိုက္ကန္းဆိုး မသိဘဲ မတ္ေနမာေနလို႔ ခက္ေသးတယ္ ။

လိုမယ့္ ပစၥည္းေလးေတြ အိတ္တလုံးနဲ႔ ထည့္ၿပီး ေမာ္နီကာ့ကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။

“ ေမာ္နီကာ…က်ေနာ္ ၿပီးၿပီ…”

“ အိုေခ..ေမာ္နီကာလည္း ရယ္ဒီဘဲ..သြားၾကမလား…”

“ အင္း ..သြားစို႔..”

ဟိုတယ္ေပၚက ဆင္းခဲ့ေတာ့ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းေလး တေယာက္က “ အကိုတို႔ ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားသြားလို႔ ရပါတယ္…ႂကြပါ….” ဆိုၿပီး ေခၚတယ္ ။ အခန္းႀကီးတခန္းထဲမွာ စားစရာေတြ စုံေနတာဘဲ ။

ေမာ္နီကာလည္း ၾကာဇံခ်က္ေတြ အိုးႀကီးတလုံးနဲ႔ ပြက္ပြက္ဆူေအာင္ တည္ထားတာ ေတြ႕ေတာ့ “ ေလးခ်စ္..နဲနဲ စားလိုက္မယ္…” လို႔ ေျပာၿပီး ပုဂံနဲ႔ ခပ္ထည့္ပါေတာ့တယ္ ။

က်ေနာ္လည္း က်ေနာ္နဲ႔ ေမာ္နီကာတို႔ အတြက္ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ ေဖ်ာ္လိုက္တယ္ ။

ေမာ္နီကာ ၾကာဇံခ်က္ကို အရမ္း သေဘာက်ေနတယ္ ။ “ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ ဘဲဥဆားစိမ္လည္း ရတယ္…ေလးခ်စ္..” လို႔ ေျပာေသးတယ္ ။

ဟိုတယ္မွာဘဲ ဘိုက္ျပည့္သြားတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ရဲ့ ငယ္ငယ္က ခင္မင္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြ ရဲ့ လဖက္ရည္ဆိုင္ကို မဝင္နိုင္ေတာ့ဘူး ။ စက္ဘီးနဲ႔ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ အသုံးမ်ားတဲ့ ၿမိဳ႕မို႔

လဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ စက္ဘီးေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ တန္းစီ ရပ္ထားတာေတြကို ေမာ္နီကာ သေဘာ အရမ္းက်ေနတယ္ ။

ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕အေၾကာင္းကို ေမာ္နီကာ ေမးလို႔ လမ္းမွာ က်ေနာ္ သိသမၽွ ေျပာျပရပါတယ္ ။ ျပင္ဦးလြင္ ၿမိဳ႕ အဝင္ကို ေရာက္ေတာ့ အရင္ဆုံး ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ နာရီစင္တဝိုက္ကို ကားနဲ႔ တပတ္ ေမာင္းၿပီး

လိုက္ျပပါတယ္ ။ ရထားလုံးေတြ ရွိေနေသးတာကို ေမာ္နီကာ သေဘာက်ၿပီး ဓါတ္ပုံေတြ ရိုက္ယူတယ္ ။ ဒါတင္မက စီးဖူးခ်င္တယ္ ဆိုၿပီး “ ေလးခ်စ္..ငွားေပး..ေလးခ်စ္နဲ႔ ေမာ္နီကာ စီးၾကမယ္ …” လို႔

ပူစာတာနဲ႔ မုတ္ဆိတ္ဖြားဖြားနဲ႔ အဖိုးႀကီး တေယာက္ ေမာင္းတဲ့ ရထားလုံးကို ငွားစီးၾကပါတယ္ ။ ရထားလုံး ေမာင္းတဲ့ မုတ္ဆိတ္ဖြား အဖိုးႀကီးကို ဓါတ္ပုံရိုက္ခိုင္းတဲ့အခ်ိန္ ေမာ္နီကာက က်ေနာ့္ကို

ဖက္လိုက္ပါတယ္ ။ ေမာ္နီကာရဲ့ ရင္မို႔မို႔ေတြ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္နဲ႔ လက္ေမာင္းသားေတြကို ထိေတြ႕ ပြတ္တိုက္မိေတာ့ အိေထြးတဲ့ အထိအေတြ႕ကို က်ေနာ္ ရလိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ေပါင္ၾကားက

ငတိက ျဗဳံးကနဲ မတ္တပ္ ထရပ္ပါတယ္ ။

ေစ်းနားက အရီးရွမ္း ဆိုတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ လက္ေဆာင္ မုန႔္ေတြ ယိုေတြ ၀ိုင္ပုလင္းေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္မွာ ေမာ္နီကာ ေစ်းဝယ္ခ်င္လို႔ က်ေနာ္ လိုက္သြားေပးရပါတယ္ ။

“ ဘယ္သူေတြ အတြက္လဲ..ေမာ္နီကာ….” လို႔ က်ေနာ္ ေမးလိုက္တဲ့အခါ..ေမာ္နီကာက “ ေမာ္နီကာ့ ရန္ကုန္က ေဆြမ်ိဳးေတြ အတြက္ပါ ..သူတို႔ကို ေမာ္နီကာ ျပန္ခါနီးမွ သြားေတြ႕မယ္ လို႔ေတာင္

ေလးခ်စ္ကို ေျပာျပေသးတယ္ေလ “ လို႔ ေျပာျပပါတယ္..။

ကန္ေတာ္ႀကီးထဲကို တပတ္ လမ္းေလၽွာက္..ဓါတ္ပုံရိုက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္ေရာ ေမာ္နီကာေရာ ဘိုက္ဆာလာၾကတာနဲ႔ “ ဆန္ဖရန္စၥကို စားေသာက္ဆိုင္ ” မွာ ဝင္စားၾကပါတယ္ ။ ဒီဆိုင္က

လဖက္ေျခာက္က အရမ္း ေမႊးတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္အတြက္ နဲ႔ ေမာ္နီကာ့အတြက္ ဝယ္လိုက္ပါတယ္ ။

ေရတံခြန္ ဖက္ကို သြားၾကတဲ့အခ်ိန္ လမ္းမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ဒီဇင္ဘာၿခံကိုလည္း ေမာ္နီကာ့ကို ခဏ လိုက္ျပပါတယ္ ။ ဆန္ဖရန္စၥကိုဆိုင္မွာ အဝစားလာခဲ့ၾကလို႔ ဒီဇင္ဘာၿခံမွာေတာ့ ဘာမွ

မစားနိုင္ၾကေတာ့ဘူး ။

ေမာ္နီကာ က ျပင္ဦးလြင္ကို အရမ္း သေဘာက်သြားၿပီး “ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး..ေလးခ်စ္ရယ္..ေနခ်င္ေသးတယ္ …” လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ ေမာ္နီကာက ျပင္ဦးလြင္မွာ တညအိပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္တေန႔မွ

မႏၲေလးကို ျပန္ဆင္းၾကမယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တာေၾကာင့္ တညအိပ္ဖို႔ ဟိုတယ္ ရွာၾကရျပန္တယ္ ။ တညအိပ္လိုက္တာေၾကာင့္ ညေနပိုင္း အလြန္သာယာတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ရဲ့ ရႈခင္းေတြကို တဝႀကီး

ထပ္ ခံစား ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္ ။ ေမာ္နီကာနဲ႔ လမ္းတပတ္ေလၽွာက္ျဖစ္ၾကတယ္ ။

လမ္းေလၽွာက္ေနၾကတုံး ေမာ္နီကာက က်ေနာ့္ကို ေမးခြန္း တခြန္း ေမးပါတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္..အိမ္ေထာင္ျပဳအုံးမွာလား…..” တဲ့ …။

က်ေနာ္လည္း “ မသိေသးပါဘူး..ေမာ္နီကာရယ္..ေလးခ်စ္ ဘာမွ မသိေသးပါဘူး ….” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္ ။ ဒီဟိုတယ္မွာလည္း ကိုယ့္အခန္းနဲ႔ ကိုယ္ ေနၾကပါတယ္ ။ ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ အခန္း

ဘဲေပါ့ …။ ဒါေပမယ့္ ညသန္းေကာင္ေလာက္မွာ ေမာ္နီကာ တံခါး လာေခါက္ပါတယ္ ။

တံခါး ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းအုံးႏွစ္လုံး ပိုက္လို႔ …။ ျပဳံးျပဳံး ေလး ..။

“ တေယာက္ထဲ မအိပ္ခ်င္လို႔..ေလးခ်စ္ကို အကူ ေတာင္းမလို႔ပါ …ေမာ္နီကာ ေလးခ်စ္ အခန္းမွာ တည အိပ္ပါရေစ…”

” ရပါတယ္..ေမာ္နီကာ..အိပ္ပါ…”

က်ေနာ္က ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာမွ မေမးေပမယ့္ ေမာ္နီကာက သူမ ဖါသာ သူမ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ ထုတ္ေျပာပါတယ္ ။

( အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္လို႔ ….) တဲ့ ….။

မိပိုး သစ္ပင္ေပၚက အိမ္ကေလးေပၚမွာ ကယ္လ္ဗင္ မိပိုး ရဲ့ ေစာက္ပတ္ကို ယက္ခဲ့တာ အန္တီလတ္တို႔ မိသြားမွာ စိုးလို႔ ဆက္ မခံေတာ့ဘဲ သစ္ပင္ေပၚက ဆင္းေျပးခဲ့တာပါ ။

အဲဒီေန႔က အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကယ္လ္ဗင္ရဲ့ ေစာက္ပတ္ယက္တာေတြကို ျပန္လည္ တမ္းတမိၿပီး အိပ္ရာထဲမွာ လူးလွိမ့္ရင္း စိတ္ေတြ ထႂကြ တာ အရမ္းဘဲ ။ ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္ေနမိရတယ္ ။

ကယ္လ္ဗင္ကလည္း မိပိုး ေစာက္ပတ္ကိုေတာင္ ယက္ေနရၿပီးမွ လီးႀကီး ေတာင္ရက္နဲ႔ ဘာမွ ဆက္ မလုပ္ရေတာ့တာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ့္ကိုဘဲ ခံစားသြားရတယ္ ။ ညဘက္ႀကီး မိပိုးကို

ဖုန္းဆက္တယ္။ သူဖုန္းဆက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မိပိုးက အိပ္ရာထဲမွာ ကိုယ့္ေစာက္ပတ္ကို ကိုယ္ ကိုင္တြယ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနတယ္ ။

မိပိုးနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ခ်င္တယ္ လို႔ အထပ္ထပ္ ေတာင္းဆိုတယ္ ။ ေတာင္းခံတယ္ ။ ခ်ိန္းတယ္ ။

မိပိုးလည္း ဦးခ်စ္နဲ႔ ေန႔တိုင္းလို ခ်ိန္းေတြ႕ၿပီး အကုန္ လုပ္ခဲ့ရာက ဦးခ်စ္နဲ႔ ခြဲခဲ့ရ..ေဝးကြာခဲ့ရတာ ၾကာၿပီမို႔ ဦးခ်စ္ ခ်စ္ခဲ့တာေတြ အထိအေတြ႕ေတြကို တမ္းတ လိုလားေနခဲ့ရတာ ၾကာၿပီေလ ။

ယ္လ္ဗင္တဲ့ စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ ျဖစ္သြားရေတာ့လည္း အန္တီလတ္တို႔ မိပိုးကို လိုက္ရွာေနတာမို႔ မိသြားမွာ စိုးၿပီး ဆက္ မလုပ္ရဲေတာ့တာ ။ ကယ္လ္ဗင့္ကို

မိပိုးလည္း ေတြ႕ခ်င္တာပါ..မနက္ဖန္ ေက်ာင္းမွာ ေတြ႕ၾကမလား လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။

ကယ္လ္ဗင္လည္း အရမ္း ဝမ္းသာသြားတယ္ ။

မိပိုးလည္း သူနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ ယက္ေပးတာေတြကို ျမင္ေယာင္မိေနၿပီး အဖုတ္မွာ အရည္ေတြ စိုစိုရႊဲေနရတယ္ ။ ကယ္လ္ဗင္က “ ကိုယ္ ယက္ေပးတာေတြ ႀကိဳက္လား..” လို႔ ခပ္တိုးတိုး

ဖီလင္သံနဲ႔ မိပိုးကို ေမးတယ္ ။ မိပိုးလည္း ဖီလင္တက္ေနတာမို႔ “ ႀကိဳက္တယ္…” လို႔ တိုးတိုးေလး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။ ကယ္လ္ဗင္က “ မနက္ဖန္က် ဟိုတယ္ တခုခု ကိုသြားၾကရေအာင္..မိပိုးကို အဲ

ဒီေန႔ကထက္ ေကာင္းေအာင္ ယက္ေပးမယ္….” လို႔ တုန္ခါေနတဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ အခုေလ..ကိုယ့္လီးႀကီးကို ပြတ္တိုက္ေနတယ္ …လီးႀကီးက အရမ္း ႀကီးထြားေနတာဘဲ မိပိုးရယ္….ကိုယ္ေလ..ဒီလီးႀကီးနဲ႔ မိပိုးကို ခ်စ္ေပးခ်င္ေနတယ္..မိပိုး လိုခ်င္လားဟင္…”

မိပိုးကလည္း ဦးခ်စ္ရဲ့ လီးနဲ႔ ကင္းေဝး ျပတ္လပ္ေနရတာ ၾကာၿပီမို႔ လီး တအား ဆာေနတဲ့သူပါ ။ ဦးခ်စ္နဲ႔က ျပန္ေတြ႕မလား မေတြ႕ေတာ့ဘူးလား ဆိုတာ မေသခ်ာေတာ့ဘူးေလ ..။ ဦးခ်စ္က ႐ုပ္

ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔ ခုေလာက္ဆို တျခား မိန္းမေတြနဲ႔ ၾကည္ေလာက္ပါၿပီ ။ မိပိုးကိုလည္း သူလုပ္ခ်င္တာေတြ အကုန္ လုပ္ဖူးၿပီးသြားလို႔ ရိုးသြားခ်င္ ရိုးသြားမွာပါ ..။ လတ္တေလာ ကယ္လ္ဗင္နဲ႔ စိတ္အာ

သာကို ေျဖေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။

“ ကယ္လ္ဗင္ ….”

“ ဘာလဲဟင္ မိပိုး ….”

“ မိပိုးကို ကယ္လ္ဗင့္ ဟာ ျပမလား…”

မိပိုး ေမးလိုက္ေတာ့ ကယ္လ္ဗင္ အံ့အားသင့္သြားပုံရတယ္ ။

“ မိပိုး..ၾကည့္…ၾကည့္ခ်င္လား…..ရတယ္..ျပမယ္…ျပမယ္..ဖုန္းနဲ႔ ပုံပို႔လိုက္မယ္..ခဏေလး….”

ကယ္လ္ဗင့္ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို ဖုံးကေန ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ သူ႔လီးပုံကို ၾကည့္ၿပီး မိပိုးေလ..ဦးခ်စ္ရဲ့ လီးကို စုတ္ေပးခဲ့တာေတြ ျပန္ သတိရ ျမင္ေယာင္ၿပီး ကိုယ့္အစိကို

ကိုယ္ ေခ်နယ္ပြတ္ရင္း အာသာေျဖမိလိုက္တယ္ ။

ကယ္လ္ဗင္နဲ႔ မနက္ဖန္ ေတြ႕ၿပီး တအား လိုခ်င္ေနတာကို ယူပစ္လိုက္မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။

ေနာက္တေန႔ ေက်ာင္းမသြားခင္ ေရခ်ိဳးေတာ့ မိပိုးေလ မွန္ထဲ ၾကည့္ၿပီး မိပိုး ေစာက္ပတ္က အေမႊးေတြကို ကပ္ေၾကးနဲ႔ ပါးပစ္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးေတာ့လဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာလိုက္တယ္ ။

ဦးခ်စ္နဲ႔တုံးက အေတြ႕အၾကဳံနဲ႔ ဝတ္တဲ့ အဝတ္အစားကိုလည္း ခၽြတ္ရ လြယ္တာမ်ိဳးေတြ ဝတ္လိုက္တယ္ ။

ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ မိပိုး ကယ္လ္ဗင္ ကားထဲ ထိုင္ေစာင့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ မိပိုးကားကို သူေတြ႕ေတာ့ မိပိုးကားဆီကို သူ ေျပးလာတယ္ ။

“ ဝမ္းသာလိုက္တာ မိပိုးရယ္….ဘယ္သူ႔ကားနဲ႔ သြားမလဲ..ကိုယ့္ကားနဲ႔သြားမလား..” လို႔ ေမးတယ္ ။ မိပိုးလည္း သူ႔ကားနဲ႔ဘဲ သြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ မိပိုးကားထဲက ဆင္းတဲ့အခ်ိန္ ဒူးေတြ

တုန္ေနတယ္ ။ သူနဲ႔ သြား လိုးၾကေတာ့မွာပါလား ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ေပါ့ …။

သူက မိပိုး လက္ကို ကို္ငဆုပ္ၿပီး သူူ႔ကားဆီကို ေလ််ာက္သြားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ “ လက္ကေလး ေအးစက္ေနတာဘဲ မိပိုး…..” လို႔ တိုးတိုးေလး လွည့္ေျပာတယ္ ။

မိပိုးလည္း မိပိုးရဲ့ စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားေနတယ္….လို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူက “ ကိုယ္ေရာဘဲ အတူတူဘဲ….” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။ ကားထဲ ေရာက္ေတာ့ “ ဒီကေန ၂မိုင္ ေနရာမွာ

ဟိုတယ္ ရွိတယ္..ကိုယ္ ႀကိဳ ဖုန္းဆက္ ေမးၿပီးၿပီ ….အဲဒီကို သြားၾကမယ္ေနာ္ ….”လို႔ သူေျပာတယ္ ။ မိပိုးလည္း ေခါင္း ညႇိမ့္ျပလိုက္တယ္ ။ သူက ကားကို ဘယ္လက္နဲ႔ဘဲ ေမာင္းၿပီး ညာလက္နဲ႔

မိပိုး လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားေနတယ္ ။

ဟိုတယ္ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ မိပိုး တအား စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလြန္းလို႔ ေပါင္ၾကားက အေဖုတ္ တအားကို စိုရႊဲေနရၿပီ …။

ကယ္လ္ဗင္က အခန္းေသာ့ရၿပီးမွ မိပိုးကို ကားထဲမွာ လာေခၚတယ္ ။ ဟိုတယ္ အခန္းထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ သူနဲ႔ မိပိုးတို႔ အငမ္းမရ နမ္းစုတ္လိုက္ၾကတယ္ ။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကိုလည္း

တိုင္ပင္ထားသလို ခၽြတ္ပစ္ၾကတယ္ ။ သူက မိပိုး ေပါင္ၾကားကို သူ႔လက္ဖဝါးနဲ႔ လွမ္းအုပ္စမ္းလိုက္သလို မိပိုးလည္း ေတာင္မတ္ေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို ဖမ္း ဆုပ္ကိုင္ပစ္လိုက္တယ္ ။ သူ႔လီးႀကီးက

မိပိုး ၾကဳံဖူးတဲ့ ဦးခ်စ္ရဲ့ လီးထက္ေတာင္ တုတ္လဲ ပို တုတ္ ရွည္တာလဲ ပိုရွည္တယ္ လို႔ မိပိုး ထင္မိတယ္ ။ သူ႔လက္ေတြက မိပိုး နို႔ေတြကို စမ္းတယ္ ။ ပြတ္တယ္ ။ ကိုင္တယ္ ။

မိပိုးရဲ့ နို႔သီးေတြကလည္း တဏွာစိတ္ေၾကာင့္ မာတင္း ေထာင္ထေနတယ္ ။ သူပြတ္တာကို မိပိုး တအား ႀကိဳက္တယ္ ။

“ လာ..မိပိုး ကုတင္ေပၚသြားရေအာင္..ကိုယ္ မိပိုးကို ယက္ေပးမလို႔ …”

တကယ္တမ္း သူယက္တာကို ေပါင္ျဖဲခံဖို႔က်ေတာ့ ရွက္မိသလိုဘဲ ။ ကုတင္ေပၚ လွဲအိပ္ခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္ မိပိုးလည္း ေဘးတေစာင္း သူ႔ကို ေက်ာေပးၿပီး အိပ္လိုက္မိတယ္ ။ သူက မိပိုး ဖင္တုံးေတြကို

ပြတ္သပ္တယ္ ။ ဖင္ၾကားကို ႏွိုက္တယ္ ။ ဖင္ေပါက္ကို စမ္းတယ္ ။

“ အို႔…ဟင့္…..”

တကယ္ေတာ့ မိပိုး က ဦးခ်စ္ေၾကာင့္ အတတ္ဆန္းေတြ အကုန္ တတ္ခဲ့ၿပီးသားပါ ။ ဦးခ်စ္က မိပိုး တကိုယ္လုံး မွာ ရွိတဲ့ အေပါက္ေတြကို အကုန္ လိုးဘူးၿပီးခဲ့တာ ။ မိပိုးကလည္း စမ္းခ်င္တယ္ေလ ။

ဦးခ်စ္က မိပိုး ကို သူ႔လီးကို စုတ္ဘဲ စုတ္ခိုင္းခဲ့တာပါ ။ ဒါေပမယ့္ မိပိုးက မိပိုးပါးစပ္ကို လိုးခိုင္းတာ …။ ဖင္ကိုလည္း ဒီလိုဘဲ ။

“ ဦးခ်စ္ရယ္..မိပိုး ဖင္ တအား ယားတာဘဲ မိပိုးကို ဖင္လိုးေပးပါေနာ္..”

လို႔ မိပိုးက ဦးခ်စ္ကို ေတာင္းဆိုေတာင္းခံခဲ့တာ ။ ဦးခ်စ္က မိပိုး မနားေအာင္ ေကဝိုင္ဆိုတဲ့ ဆီတမ်ိဳးနဲ႔ မိပိုး ဖင္ေပါက္ကိုေရာ သူ႔လီးတန္ကိုေရာ ေသေသခ်ာခ်ာ သုတ္လိမ္းၿပီးမွ လိုးေပးခဲ့တာ ။

အခုလည္း ကယ္လ္ဗင္က ဖင္ေပါက္ကို သူ႔လက္ညႇိုးနဲ႔ စမ္းပြတ္ေနတယ္ ။

ဟင့္..ဖင္လိုးခ်င္လို႔လား မသိဘူး …။

“ ယားတယ္ကြာ..ဟင့္….”

ကယ္လ္ဗင့္ လက္ညႇိုးက ဖင္ေပါက္ကေန ေစာက္ပတ္ဆီကို ေရႊ႕သြားတယ္ ။ အရည္ေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ မိပိုး ေစာက္ပတ္ကို သူ ပြတ္တယ္ ။ ေျဖးေျဖးထိုးႏွိုက္တယ္ ။

မိပိုး ညည္းမိရတယ္ ။

“ အင္း…အင္း..ဟင္း…….ဟင္း…..အ….အား….”

မိပိုး ေပါင္ေတံကို သူ ေျဖးေျဖး ဆြဲကားလိုက္တယ္ ။ မိပိုး ေစာက္ပတ္ကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္ေပးေနတယ္ ။ မိပိုးလည္း မ်က္လုံးေတြကို ပိတ္ထားရင္း သူလုပ္တာေတြကို ခံေနမိရတယ္ ။

ေဟာ…။ သူ ယက္ၿပီ ။ ကယ္လ္ဗင့္ လ်ာႀကီး မိပိုး ေစာက္ပတ္ကို ေအာက္ကေန အေပၚ ပင့္ပင့္ေကာ္ၿပီး ယက္ေပးေနၿပီ ။

“ အိုး….အား…ဟား…..အား….အမေလး….ဟင့္ဟင့္…..”

သူ႔လ်ာထိပ္ဖ်ားက မိပိုး ေစာက္စိကို ခလုပ္ တိုက္တိုက္သြားတယ္ ။ ပြတ္သပ္ ျဖတ္သန္းသြားတယ္ …။

တျပတ္ျပတ္ ေစာက္ပတ္ ယက္သံေတြ ထြက္လာတယ္ ။

ကယ္လ္ဗင္က ေစာက္ပတ္ယက္ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ ။ သစ္ပင္ေပၚက အိမ္ကေလးေပၚတုံးက ယက္တာထက္ေတာင္ ပို အႏုစိပ္ ပို အေသးစိတ္ တယ္ ။ မိပိုး သူ႔ကို ေရေရလည္လည္

ခိုက္သြားတယ္ ..။ ေစာက္ပတ္ ယက္တာနဲ႔ တင္ မိပိုး ၂ႀကိမ္ ၿပီးရတယ္ ။ သူလိုးေတာ့လည္း ႏွစ္ႀကိမ္ ၿပီးတယ္ ။ သူက မိပိိုးု တအား မလိုးပါဘူး..။ ၾကင္ၾကင္နာနာ နဲ႔ ေျဖးေျဖး မွန္မွန္ ထည့္တာ ။

လိုးတာ ..။ မိပိုးက သူ႔ကို ေဆာင့္ေစခ်င္တာ ။ မရွက္နိုင္ေတာ့ဘဲ ကယ္လ္ဗင္္….မိပိုးကို တအား ေဆာင့္ေပးပါ…ျပင္းျပင္း သြက္သြက္ ေဆာင့္ေပးပါ လို႔ ဖြင့္ဟ ေတာင္းလိုက္ေတာ့ သူက

မဆိုင္းမတြဘဲ မိပိုး လိုအင္ေတြကို ျဖည့္စြမ္းေပးပါတယ္ ။ ေဆာင့္လိုက္တာမွ တဖန္းဖန္း ဘဲ …။ မိပိုးလည္း တအား ေကာင္း တအား ႀကိဳက္သြားတယ္ ။

တေနကုန္ဘဲ တခ်ီၿပီး ေနာက္တခ်ီ လိုးၾကတယ္ ။ မိပိုး သူ႔လီးကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူတအား ႀကိဳက္တယ္ လို႔ ေျပာတာဘဲ …။

က်ေနာ္လည္း ေမာ္နီကာ့ကို ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ခိုင္းၿပီး က်ေနာ္က ကုတင္ေဘးက ဆိုဖါမွာ အိပ္လိုက္တယ္ ။

ေမာ္နီကာက အိပ္မက္ဆိုးေတြေၾကာင့္ လန႔္နိုးလာခဲ့ၿပီး ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့လည္း မေကာင္းတာေတြ ျပန္မက္ျပန္လို႔ တေယာက္ထဲ မအိပ္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ က်ေနာ့္အခန္းကို လာခဲ့တာလို႔

ေျပာျပေနတာေတြကို က်ေနာ္ နားေထာင္ေနရင္း အိပ္ရာထဲက ထလာတဲ့ ကပိုကရိုနဲ႔ ေမာ္နီကာရဲ့ အလွအပေတြကို ေငးေမာ ေနမိရတယ္ ။

က်ေနာ္ သတိထားမိေနတာ ေမာ္နီကာ ဝတ္ထားတဲ့ ညဝတ္ အက် ႌေအာက္မွာ ရင္စည္း ခံၿပီး ဝတ္မထားဘူး ။

ေမာ္နီကာ ရယ္လိုက္တိုင္း ရင္စိုင္လွလွႀကီးေတြက လႈပ္ခါသြားတတ္တယ္ ။ တခါတခါ တုံသြားတတ္တယ္ ။ ဟင္း….ရာဂစိတ္ေတြ ထႂကြမႈေၾကာင့္ က်ေနာ့္ ဖြားဖက္ေတာ္က ထထလာတယ္ ။

မိန္းမေခ်ာေလးနဲ႔ တခန္းထဲ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနေနရတာ စိတ္မႂကြဘဲ ဘယ္ေနမလဲ ။

“ ေလးခ်စ္ …ေလးခ်စ္ အေၾကာင္း ေျပာျပပါလား..ေမာ္နီကာ့ကို…ေလးခ်စ္ ေက်ာင္းသား ဘဝက အေၾကာင္းတို႔ ရည္းစားထားခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းတို႔….”

“ ေျပာစရာရယ္လို႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မရွိလွပါဘူး..ေမာ္နီကာရယ္….ဒီလိုပါဘဲ….”

“ ေလးခ်စ္က လၽွိုေနျပန္ၿပီ….ေလးခ်စ္ အသဲကြဲခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေကာ..ေျပာျပေလ….ဘာလို႔ အဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ကြဲသြားရတာလဲ…မိဘေတြက သေဘာမတူဘူးလား…..”

“ေမာ္နီကာကေတာ့ မလြယ္ဘူးကြာ…”

က်ေနာ္လည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္က အေၾကာင္းေတြကို ျပန္မေျပာျပခ်င္ဘူး ။ အေဟာင္းေတြက အသစ္ ျဖစ္ၿပီး စိတ္ေဝဒနာေတြ မခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး ။

က်ေနာ္တို႔ ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔ မအိပ္ျဖစ္ၾကဘူး ။

ျပင္ဦးလြင္ ရဲ့ မနက္ခင္း ကို အရသာခံရင္း လမ္းေလၽွာက္ၾကမယ္ လို႔ တိုင္ပင္ထားတာ မနက္ ထနိုင္ပါ့မလား မသိဘူး လို႔ က်ေနာ္ ပူမိေပမယ့္ ေမာ္နီကာက စကားေၾကာက မျပတ္ဘူး ။

ေတာ္ေတာ္ စကားေျပာနိုင္တယ္ ။

ေမာ္နီကာ….မနက္ ထ လမ္းေလ််ာက္မယ္ဆို….အိပ္ၾကရေအာင္….လို႔ က်ေနာ္ အတင္း စကားစ ျဖတ္ရတယ္ ..။ မနက္က်ေတာ့ ေမာ္နီကာက သူ႔အခန္းဖက္ကို မျပန္ခ်င္ဘူး ..အဲဒီအခန္းက

ထူးျခားတယ္….မသန႔္ဘူး လို႔ ေျပာၿပီး က်ေနာ့္အခန္းဖက္က ေရခ်ိိ ုးခန္းမွာဘဲ ေရခ်ိ ုးတယ္ ။ မ်က္ႏွာာသုတ္ပုဝါႀကီး ပတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ေမာ္နီကာ့ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးေတြကို

က်ေနာ္ ေတြ႕ရျပန္တယ္ ။

ဟိုတယ္နဲ႔ သိပ္ မေဝးလွတဲ့ ကန္ေတာ္ႀကီး ကိုဘဲ က်ေနာ္နဲ႔ ေမာ္နီကာ ေလ််ာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ မနက္ေစာေစာ ပန္းေရာင္စုံ လွလွေတြနဲ႔ ေရကန္ႀကီးနဲ႔ အရမ္း သာယာတဲ့အထဲ ေမာ္နီကာ ဆိုတဲ့

မိန္းမ ေခ်ာေခ်ာေလး က ပါလိုက္ေတာ့ ပန္းခ်ီကားက ၿပီးျပည့္စုံသြားတယ္ ။

“ မင္းကို အရမ္းကို ခ်စ္မိေနၿပီ..ေမာ္နီကာ ….” လို႔ က်ေနာ္ ေျပာထြက္ေတာ့မလို႔ ..။ ခဏ ခဏဘဲ ..။ ၿမိဳသိပ္ေနဆဲဘဲ ေမာ္နီကာရယ္ ။

ျပင္ဦးလြင္က အျပန္ က်ေနာ္တို႔ ဦးတည္ေနတာက ပုဂံ ေညာင္ဦး ..ပါ..။

ပုဂံမွာ တည္းခိုဖို႔ ဟိုတယ္ရဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ အကုန္ ျပည့္ေနတယ္ ။ ဟိုေရာက္မွဘဲ ဟိုတယ္အေသးစားေတြထဲက သန႔္တာ ရွာရမွာဘဲ ..။

ေညာင္ဦးၿမိဳ႕ အဝင္မွာ က်ေနာ္ အရင္က ဧည့္သည္ေတြကို ပုဂံေညာင္ဦးကို ပို႔တဲ့အခါ ဝင္ေလ့ရွိတဲ့ “ ၀ိုင္း ” ဆိုတဲ့ ဆိုင္ေလးကို ေမာ္နီကာ့ကို ေခၚသြားတယ္ ။ ထညက္ ခ်က္တာကို အေသးစိတ္

ေမာ္နီကာ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္နိုင္သလို ထန္းရည္ခ်ိဳခ်ိဳကိုလည္း ျမည္းနိုင္တယ္ ။ ႏြားနဲ႔ ဆီႀကိတ္တာကိုလည္း ဓါတ္ပုံ ရိုက္နိုင္လို႔ ေမာ္နီကာ “ ၀ိုင္း ”ကို တအား သေဘာက်သြားတယ္ ။ ဆိုင္ရွင္

ေတြက သေဘာအရမ္းေကာင္းၾကတယ္ ။ လဖက္နဲ႔ အေၾကာ္စုံလည္း အလကား ေကၽြးတယ္ ။ ေမာ္နီကာ အုန္းထညက္ေတြ ဝယ္တယ္ ..။

မ်က္စိတဆုံး ရွိေနတဲ့ ထန္းေတာႀကီးေတြကိုလည္း ေမာ္နီကာ ဓါတ္ပုံေတြ ရိုက္ၿပီး အရမ္း သေဘာက်ေနတယ္ ။ တျခား တိုးရစ္စ္ေတြလိုဘဲ စက္ဘီးနဲ႔ ေလ််ာက္လည္ရေအာင္ ေလးခ်စ္..ဆိုလို႔

စက္ဘီးႏွစ္စီး ငွားၿပီး ေနပူထဲ အတူ စီးၾကတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္…တခု ကူညီအုံး..ေမာ္နီကာ ေနဝင္ခ်ိန္ ပုဂံရႈခင္း ..ဓါတ္ပုံေတြ ၇ိုက္ခ်င္တယ္ …”

“ ရတယ္ေလ….ဘုရားေပၚက ရိုက္လို႔ရတယ္..လူေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ ေစာင့္ရိုက္ၾကတာ….ရိုက္ၾကတာေပါ့ …..”

ေမာ္နီကာ ျဖစ္ခ်င္တာ အားလုံးကို က်ေနာ္ လုပ္ကိုင္ေပးေနရင္း ေမာ္နီကာ့ကို ခ်စ္မိတဲ့ စိတ္ေတြက တေန႔တျခား ပိုပိုလာေနတယ္ ။ တေန႔ မၾကာခင္ ေမာ္နီကာ က်ေနာ့္အနားကေန သူေနတဲ့

တိုင္းျပည္ကို ျပန္သြားေတာ့မွာပါလား ဆိုတဲ့ အသိက က်ေနာ့္ကို တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားေစတာ အမွန္ဘဲ ..။

ပုဂံညရႈခင္း ။

မီးေတြ လင္းထိန္ေနတဲ့ ဆိုင္တန္းေတြနဲ႔ လမ္းကေလးမွာ ေမာ္နီကာ နဲ႔ ေက်နာ္ လမ္းေလၽွာက္ေနတယ္ ။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ အင္တာနက္ ဆိုင္ေတြ ရွိတယ္ ။ ပန္းခ်ီကား ေရာင္းတဲ့

ဆိုင္ေတြ ေရာ….။

နိုင္ငံျခားသား တိုးရစ္ေတြ တျပဳံႀကီးဘဲ ဆိုင္ေလးေတြမွာ ထိုင္စားေနၾကတယ္ ။

“ ေမာ္နီကာ…ဆာၿပီလားဟင္….”

“ ဆာၿပီ..ေလးခ်စ္ေကာ…..”

“ သိပ္ေတာ့ မဆာေသးေပမယ့္ ေမာ္နီကာ စားရင္ ေလးခ်စ္လည္း စားမယ္ေလ …”

“ စာမယ္..ဟိုေရွ႕က တ႐ုတ္ထမင္းဆိုင္…ေတြ႕လား..လူေတြ အျပည့္ဘဲ..ေကာင္းမယ္ ထင္တာဘဲ..စားမလား…..”

“ စားေလ ….”

အတူတူ စက္ဘီးေတြကို တြန္းရင္း ေလၽွာက္လာၾကတာ ေပမယ့္ တခါတခါ ေမာ္နီကာက က်ေနာ့္အေရွ႕ဖက္ကို ေရာက္ေရာက္သြားတတ္တယ္ ။ ေမာ္္နီကာက ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ လီဗိုက္ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာေရာင္ေလး ဝတ္ထားတာ တင္ပါးေတြက သိသိသာသာ ၀ိုင္းစက္ စြင့္ကားၿပီး လွေနတာကို က်ေနာ္ ေတြ႕ရေတာ့ မၾကည့္ဘဲလဲ မေနနိုင္ဘူး ။ ၾကည့္မိတယ္ ။

ဆိုင္ေလးက ခရစ္စမတ္မွာ ထြန္းတဲ့ မီးလုံးေလးေတြ ေနရာတကာ ထြန္းထားတယ္ ။ မ်က္ႏွာျဖဴ အေနာက္နိုင္ငံသား စုံတြဲေတြ ဘီယာ..၀ိုင္ေတြ ေသာက္ေနၾကတာ ေတြ႕တာနဲ႔ ေမာ္နီကာက

“ ေမာ္နီကာတို႔လည္း ေသာက္ရေအာင္..ေလးခ်စ္ …” လို႔ ျပဳံးျပဳံးေလး ေျပာတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္….”

“ အင္..ေမာ္နီကာ…ဘာလုပ္ေပးရမလဲ….”

“ ဘာမွ လုပ္မေပးရပါဘူး..ေလးခ်စ္ရယ္…ေလးခ်စ္ကေလ..ေမာ္နီကာ့ကို တအား ဂ႐ုစိုက္တာဘဲေနာ္..ေလးခ်စ္ကိုေလ….အရမ္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…”

“ ရပါတယ္..ဒီေလာက္လဲ မဟုတ္ပါဘူး…”

“ ေမာ္နီကာ့စိတ္ထဲမွာ ေရာက္ခ်င္ေနတဲ့ ဒီ ပုဂံၿမိဳကို ေရာက္ေနရတာ သိပ္ ေက်နပ္မိတယ္..အိပ္မက္ မက္ေနသလိုပါဘဲ…..က်န္စစ္သား..အေနာ္ရထာ ဆိုတာ ပုဂံဆိုတာ ဒက္ဒီက ေမာ္နီကာ့ကို ငယ္

ငယ္က ပုံေျပာေျပာ ျပခဲ့တာ….ေရွးေဟာင္း ရာဇဝင္ ပုံတိုပတ္စ အကုန္ ေျပာျပတာ …ေလးခ်စ္ရဲ့ …သူခိုးႀကီး ငတက္ျပား ဆိုတာေကာ ဘယ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာလဲ…”

“ အာ..အဲဒါက အင္းဝ မွာ ျဖစ္တာ…အင္းဝ ဆိုတာက မႏၲေလးနားမွာ…ေမာ္နီကာ..မွတ္မိလား..အင္းဝ တံတားႀကီး ျဖတ္တာေလ ….စစ္ကိုင္းဖက္ကို ကူးတာ….”

“ အင္း..မွတ္မိၿပီ…သိတယ္ ….ခံတပ္ တခုလည္း ရွိတယ္ေလ …”

“ အင္း..သူခိုးႀကီး ငတက္ျပားက အဲဒီဖက္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာ…ရွိခဲ့တာ…ေရွးေရွးတုံးက .”

“ ေလးခ်စ္ ….”

“ အင္..ေမာ္နီကာ…”

“ ေမာ္နီကာ ယူအက္စ္ကို ျပန္သြားရင္ လြမ္းမွာလားဟင္….”

ေလးခ်စ္က ရယ္တယ္ ။ ၏ အင္း..သတိရေနမွာေပါ့…” လို႔ ေျဖတယ္ ။

“ အျမဲ သတိရမွာလား…”

“ ဒါေပါ့…..”

၀ိုင္ခြက္ေတြ ေရာက္လာလို႔ ေမာ္နီကာက ျမည္းၾကည့္တယ္ ။

“ မဆိုးပါဘူး…ေကာင္းပါတယ္ …”

က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ေမာ္နီကာနဲ႔ အခုလို ေလၽွာက္လည္ရတာ အရမ္း ေပ်ာ္ေနမိပါတယ္ ။ ခြဲခြာရတာေတာ့ သဘာဝပါဘဲေလ ။ ေပ်ာ္ရတုံးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဘဲ ေနတာ ေကာင္းပါတယ္ ။

ဝိုင္ေလး ေသာက္လိုက္ အစားေလး စားလိုက္နဲ႔ ေမာ္နီကာနဲ႔ စကားထိုင္ေျပာေနတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားတယ္ ။

“ ေနာက္လာစားမယ့္လူေတြ ေစာင့္ေနၾကရတယ္..ေလးခ်စ္ေရ..ထမွ..အားနာစရာႀကီး….”

က်ေနာ္တို႔ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္ ။ စက္ဘီးကိုယ္စီနဲ႔ ဟိုတယ္ ကို ျပန္ခဲ့ၾကတာ ..။

ေမွာင္မဲေနတဲ့ လမ္းကေလးအတိုင္း စက္ဘီးစီးေတာ့ ေမာ္နီကာက “ အင္တာနက္ သတင္းမွာ ဖတ္ဖူးတယ္..တိုးရစ္စ္ တစုကို ဓါးျပတိုက္တာ..ဒီမွာ…ေမာ္နီကာတို႔ကို လာတိုက္ရင္ ဘယ္လို

လုပ္မလဲဟင္…” လို႔ ေမးတယ္ ။

“ မတိုက္ပါဘူး..ေမာ္နီကာ..စိတ္ခ်ပါ….”

“ အံမာ..ေလးခ်စ္က ဘယ္လိုသိတုံး ….”

“ သိတာေပါ့….ဟီး…ေလးခ်စ္က အၾကားအျမင္ ရတယ္ ….”

“ အံမယ္..ဟုတ္လို႔လား….”

“ ဟုတ္တယ္ …”

“ ဒါဆို ေမာ္နီကာ့ကို ေရွ႕မွာ ဘာျဖစ္လာမလဲ ေဟာ…”

“ ဒီအတိုင္း မရဘူးေလ ….ပိုက္ဆံေပးရမယ္..”

“ အို…အမေလး…ေငြစကား ေျပာလာၿပီ…ခိခိ…”

၀ိုင္ေတြ ေသာက္တာ မ်ားလို႔လား မသိဘူး..က်ေနာ္နဲ႔ ေမာ္နီကာ အာသြက္ေနၾကတယ္ ။ စကားေျပာရင္း စက္ဘီးနင္းၾကတာ ဟိုတယ္ ကို ျပန္ေရာက္လာၾကတယ္ ။ ဟိုတယ္က သိပ္ေတာ့ မေကာင္းလွဘူး ။ ရတာ တည္းၾကရတာ ။ အရင္လိုဘဲ အခန္းခ်င္း ကပ္ရက္ ေနၾကတယ္ ။

“ ဒီက ျပန္ရင္ ေမာ္နီကာတို႔ ဘယ္သြားၾကမယ္ အစီအစဥ္ ဆြဲထားလဲ ေလးခ်စ္ …..”

“ ေခ်ာင္းသာ နဲ႔ ေငြေဆာင္ ကမ္းေၿခ ….”

ေမာ္နီကာ ေလးခ်စ္နဲ႔အျပင္က ျပန္ေရာက္ၾကၿပီး ေလးခ်စ္ အခန္းမွာ ေလးခ်စ္နဲ႔ ၀ိုင္ထပ္ေသာက္ၾကေသးတယ္ ။
ဟိုတယ္က မွာေသာက္လိုက္တာ ။ ေလးခ်စ္ အခန္းကေန သူမအခန္းကို ေမာ္နီကာ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေသာက္တာေတြ မ်ားသြားလို႔ ေတာ္ေတာ္ မူးေနၿပီ ။

ဟူး….ေပ်ာ္တယ္ ။ ေလးခ်စ္နဲ႔ တၿမိဳ႕ၿပီး တၿမိဳ႕ ေလၽွာက္လည္ရတာ အရမ္း ေက်နပ္တယ္ ။ ေမာ္နီကာ
ကုတင္ေဘးမွာဘဲ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို တခုၿပီး တခု ခၽြတ္ပစ္ေနတယ္ ။ တေနကုန္ ေလၽွာက္လည္ထားတာေတြရယ္..စက္ဘီးနင္းထားတာေတြရယ္ေၾကာင့္ ေခၽြးထြက္ ဖုံလူးေန
သလို ခံစားရတာမို႔ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္ခ်င္ေနတယ္ ။

ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္တာဘဲ ။ ပိုက္ဆံလည္း သူ႔အိတ္ထဲက စိုက္ထုတ္ေနတာေတြ
မနည္းေတာ့ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သူ ေမာ္နီကာ့ကို မိတ္ေဆြတေယာက္ အဆင့္ကေန ေက်ာ္မသြားေစဖို႔
ထိန္းေနတယ္ ဆိုတာ ေမာ္နီကာ ရိပ္မိတယ္ ။ သူရဲေၾကာက္တယ္ ဆိုၿပီး သူ႔ဟိုတယ္အခန္းထဲ သြား
အိပ္တာေတာင္ ေလးခ်စ္က ဘာမွ မရိုးသားတဲ့ အမူအရာ အျပဳအမူ လုပ္မလာဘူး ။

ျမင္းက မလႈပ္ဘဲ ခုံကဘဲ လႈပ္ေနရေတာ့လည္း မေကာင္းဘူးကြာ ။ ၾကာေတာ့လည္း ေမာ္နီကာ သူ႔ကို
အားမရေတာ့ဘူး ။ သူေပါက္ကြဲထြက္လာေအာင္ တျခား ဘဲငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေတြနဲ႔ ပလူးျပဖို႔ လုပ္လည္း သူက လူႀကီးဘဲ ဆန္ေနတယ္ ။ ဟြန္း..ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့ သေဘာထားႀကီးတဲ့ ဦးဦး လုပ္ေနတယ္ ။

အခု ပုဂံေညာင္ဦးကေန ျပန္ရင္ ေခ်ာင္းသာနဲ႔ ေငြေဆာင္ ဘိ( ခ်္ )ေတြကို သြားၾကမယ္ ။ အခ်ိန္ရရင္
ေမာ္လၿမိဳင္နဲ႔ ဘားအံကိုလည္း သူလိုက္ပို႔ခ်င္တယ္ လို႔ ေလးခ်စ္က ေျပာတယ္ ။ ဒါေတြ ၿပီးရင္ေတာ့ ေမာ္နီကာ ျပန္ၿပီ ။

အဝတ္အစားေတြ အားလုံး ကၽြတ္သြားေတာ့ ေမာ္နီကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့ၿပီး ေရပန္းရွားဝါးကို ဖြင့္
လိုက္တယ္ ။ ဆပ္ျပာနဲ႔ ကိုယ္လုံး အႏွ႕ံအျပားကို ပြတ္တိုက္ေတာ့ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ပြတ္မိရ
သလို ေပါင္ၾကားက ေရႊၾကဳတ္ကိုလည္းပြတ္မိရေတာ့ ၾကက္သီးေလးေတြ ထရၿပီး ဒီေနရာေတြကို ေယာက်္ား တေယာက္ရဲ့ ကိုင္တြယ္ နမ္းရႈံ႔တာကို ခံခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ဝင္လာရတယ္ ။

ေမာ္နီကာလည္းငယ္ငယ္က ေက်ာင္းေနဖက္ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အျပင္ထြက္စား ႐ုပ္ရွင္ အတူတူၾကည့္တဲ့အခါ တခ်ိဳ႕ေယာက်္ားေလးေတြက သူငယ္ခ်င္း အဆင့္ထက္ ပိုခ်င္လာၾကၿပီး ဖင္ႏွိုက္ နို႔စမ္း လုပ္ၾကတာေတြ ၾကဳံဖူးခဲ့တယ္ ။ တခ်ိဳ႕ အခါေတြမွာ ေမာ္နီကာ စိတ္မပါလို႔ သူတို႔ လုပ္တာကို
ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ခဲ့ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕အခါေတြမွာ ဒိတ္လုပ္တဲ့ ေယာက်္ားေလးကလည္း ကိုယ္ႀကိဳက္
တဲ့လူျဖစ္..ကိုယ္ကလည္း စိတ္လာေနရင္ သူတို႔ ကိုင္တာ ပြတ္တာေတြကို ေက်နပ္ခံယူမိခဲ့တတ္တယ္ ။

ေမာ္နီကာ့ရဲ့ နို႔သီးေလးေတြကို ဖြဖြေလး နမ္းေပးတာတို႔ စို႔ေပးတာတို႔ လ်ာေလးနဲ႔ မထိတထိ တို႔ေပးတာတို႔ကို ေမာ္နီကာ သေဘာက်တယ္ ။ အခုတဖက္ခန္းက ေလးခ်စ္ႀကီးက်ေတာ့ အမေလး..
ေရွးလူႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာက ေရလာေအာင္ ေျမာင္းေဖါက္ေပးတာေတာင္ ေရက ခန္းေနတယ္ ။ ဟြန္း….ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ..ေလးခ်စ္ကို ေမာ္နီကာ သေဘာက်တယ္ ။

နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လက္တဖက္က ပြတ္ေနမိသလို က်န္တဲ့ လက္တဖက္က ေပါင္ၾကားက ေရႊၾကဳတ္ကို ဖြဖြေလး စမ္းပြတ္ေနမိရတယ္ ။ ေရႊၾကဳတ္ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကလည္း ထူထဲေဖါင္းႂကြေနၾကတယ္။
အတြင္းထဲကလည္း တအား လွိုက္ယားေနတယ္ ။ တခုခု ထိုးထည့္ခ်င္ေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း ျမန္မာျပည္ ခရီးစဥ္ကို ( ဘိုက္ဘေရတာ ) အတုေခ်ာင္း မယူခဲ့မိဘူး ။ အခန႔္မသင့္လို႔ လမ္းမွာ ေလဆိပ္ေတြမွာ ရွာေဖြတဲ့အခါ အတုေခ်ာင္း ေတြ႕သြားမွာ စိုးလို႔ ။ အရြယ္နဲနဲလြန္တဲ့ အပ်ိဳႀကီးမမ တေယာက္ ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္ စိတ္ထတာေတြက မ်ားမ်ားလာတယ္ ။

ကာမဆႏၵ ျပင္းျပတဲ့ ေဝဒနာကို ခံစားရတဲ့ ရက္ေတြ ပိုပို မ်ားလာတယ္ ။ လက္နဲ႔ အာသာေျဖမိတာက
အႀကိမ္ႀကိမ္ဘဲ ။ လက္နဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္လို႔ မေျပေပ်ာက္တဲ့အခါ အတုေခ်ာင္းကို သုံးမိရတယ္ ။

ေရႊၾကဳတ္ကို ဖိဖိ ပြတ္ရင္း အခုေနမ်ား ေလးခ်စ္ႀကီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္လာၿပီး ေမာ္နီကာ့ကို အတင္း
ၾကမ္းရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလို႔ ေတြးရင္း ေတာင့္တေနမိတယ္ ။ လက္ေခ်ာင္းေတြကလည္း တအားဖိဖိ ပြတ္မိတယ္ ။

ေရခ်ိဳးခန္း ေႂကြျပားနံရံကို မွီၿပီး ဆႏၵရဲ့ ပန္းတိုင္ကို ႀကိဳးစားၿပီး ေရာက္ေအာင္ သြားေနတယ္ ။

“ ဟင္း….အင္း…အင္း……..အင္း………အား…..အား………အား……ဟင္း…….ဟင္း……….အာ….အာ…….အ..”

မနက္ေစာေစာ ဟိုတယ္က ေကၽြးတဲ့ ဘရိတ္ဖတ္စ္ကို ဆင္းစားၾကတယ္ ။ ပဲစိမ္းလုံးေလးေတြနဲ႔ မုန္လာဥဝါကို ပါးပါးေသးေသး တုံးထားတေလးေတြ နဲ႔ထမင္းေၾကာ္ရယ္..ၾကက္ဥေၾကာ္တလုံးရယ္ ..ေကာ္ဖီရယ္ …။

ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ မႀကိဳက္ရင္ ထားလိုက္..မစားနဲ႔..ေလးခ်စ္ ပုဂံၿမိဳ႕ထဲမွာ လဖက္ရည္ဆိုင္ တဆိုင္မွာ ေကၽြးမယ္ …လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္လြန္းတယ္ ။ အရိပ္တ ၾကည့္ၾကည့္ဆိုတာမ်ိဳး ။ အျမဲ ေမာ္နီကာ ဘာလိုသလဲ သူ ၾကည့္တယ္ ။ ေမးတယ္ ။ လုပ္ကိုင္ေပးတယ္ ။

“ ရတယ္..ေလးခ်စ္..အဆင္ေျပပါတယ္ ..ဒါဘဲ စားလိုက္မယ္ …”

အျပန္မွာ ဇီးကြက္ပုန္းရည္ႀကီးဆိုင္ကို ဝင္ၿပီး ပုန္းရည္ႀကီးထုပ္ေလးေတြ ဝယ္တယ္ ။ ပုဂံနဲ႔ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕
က အထြက္ စက္ဘီးေလးေတြနဲ႔ လိုက္ၾကည့္ေနၾကတဲ့ ကမၻာလွည့္တိုးရစ္စ္ေတြ အမ်ားႀကီးကို ေတြ႕ၾက
ရတယ္ ။

အလာတုံးက ဝင္တဲ့ ၀ိုင္း ဆိုတဲ့ ထညက္နဲ႔ ထန္းရည္ဆိုင္ေလးနားကို ျပန္ျဖတ္ေတာ့ ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ ဝင္အုံးမလား ေမးတယ္ ။ “ မဝင္ေတာ့ပါဘူး. …. ေလးခ်စ္ရယ္ …” လို႔ ေမာ္နီကာေျဖတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ထန္းေတာေတြကို ဓါတ္ပုံရိုက္ခ်င္လို႔ ေလးခ်စ္ကို ကား ခဏ ခဏ ရပ္ခိုင္းမိတယ္ ။ ေလးခ်စ္က စိတ္အရမ္း ရွည္တယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း သိုးတအုပ္ႀကီးကို ေက်ာင္းလာတဲ့ကေလး
ငယ္တေယာက္ရဲ့ ပုံေကာင္းေလးေတြ လည္း ရလိုက္တယ္ ။

ေခ်ာင္းသာနဲ႔ ေငြေဆာင္ကို သြားတဲ့ လမ္းကေတာ့ မႏၲေလး…ေနျပည္ေတာ္..ကို သြားတဲ့ ဟိုင္းေဝးလမ္း
လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။ လမ္းေတြက က်ဥ္းတယ္ ။ ကားႀကီးေတြကို ေရွာင္ရတာ အသဲတယားယားဘဲ ။
ေလးခ်စ္က ကားေမာင္း က်င္လည္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကားႀကီးေတြနဲ႔ တိုက္မိခါနီး ျဖစ္ျဖစ္သြားရင္
ေမာ္နီကာ အရမ္းလန႔္မိတာဘဲ ။ ေလးခ်စ္ရဲ့ လက္ေမာင္းကို တအား ဆုပ္ကိုင္မိသြားတာ ခဏခဏဘဲ ။

ေခ်ာင္းသာကို ေရာက္ေတာ့ ေလးခ်စ္က ကားကို ဆို္င္ေလးတဆိုင္မွာ ရပ္ခဲ့ၿပီး စကူတာ ဆိုင္ကယ္ေလး တစီးကို ငွားလိုက္တယ္ ။ ေမာနီကာ့ကို အေနာက္က တင္ၿပီး အုန္းေတာေလးထဲက လမ္းကေလး အတိုင္း ေမာင္းၿပီး လိုက္ျပတယ္ ။

ေျမမာတဲ့ေနရာမွာ စီးရတာ မခက္ေပမယ့္ သဲျပင္မွာ စီးရတာ ခက္တယ္ ။
ေခ်ာင္းသာက လူမ်ားလြန္းတယ္ ထင္မိတယ္ ။ ေလးခ်စ္က ေငြေဆာင္ကို သြားျပမယ္..ေငြေဆာင္က ေခ်ာင္းသာ လို လူသိပ္ မရႈပ္ဘူး..ေမာ္နီကာ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလၽွာက္လို႔ရတယ္ …လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေမာ္နီကာတို႔ ေခ်ာင္းသာမွာ ညမအိပ္ေတာ့ဘဲ ေငြေဆာင္မွာက်မွ ညအိပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္ ။ ေငြေဆာင္က နီးတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေမာင္းရေသးတယ္ ။

ေငြေဆာင္ ကမ္းေျခက ေလးခ်စ္ ေျပာသလိုဘဲ ေခ်ာင္းသာထက္ လူအလာနည္းၿပီး ေအးေဆးသလိုဘဲလို႔ ေမာ္နီကာလည္း ထင္တယ္ ။

ဟိုတယ္အခန္းလည္း ခက္ခက္ခဲခဲ မရွိဘဲ ရတယ္ ။ အရင္လိုဘဲ အခန္းခ်င္း ကပ္ရက္ ရတယ္ ။ ေလးခ်စ္ေရာ ေမာ္နီကာေရာ ေခ်ာင္းသာမွာ တုံးက ဘာမွ မစားၾကေသးတာနဲ႔ ေငြေဆာင္က စားေသာက္

ဆိုင္တန္းေတြထဲက ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းေတြက လူစားမ်ားတယ္..ေကာင္းတယ္လို႔ ညႊန္းၾကတဲ့ ဆိုင္ေလးမွာ ဝင္စားလိုက္ၾကတယ္ ။ နိုင္ငံျခားသားေတြ အလာမ်ားတာမို႔ နိုင္ငံျခားသားေတြ ႀကိဳက္မယ့္

အစားအစာေတြကို အဂၤလိပ္လို ဆိုင္းဘုတ္ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႔ ေၾကာ္ျငာထားတာ ေတြ႕ရတယ္ ။

ေလးခ်စ္ က “ ဘာလိုလိုနဲ႔ ေမာ္နီကာ ျပန္ဖို႔ေတာင္ နီးကပ္လာၿပီေနာ္..” လို႔ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ေမာ္နီကာလည္း ေလးခ်စ္ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ “ ဟုတ္တယ္..ေလးခ်စ္ …ဒီက

အျပန္ ေမာ္လၿမိဳင္နဲ႔ ဖားအံ ဝင္ဖို႔ အခ်ိန္ေတာင္ ရပါ့မလား မသိဘူး….” လို႔ ေမာ္နီကာ ေျပာရင္း စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ဖက္ကေန ေမာ္နီကာနဲ႔ ေလးခ်စ္ တည္းတဲ့ ဟိုတယ္ဖက္ဆီကို ေလးခ်စ္နဲ႔

ျပန္ေလၽွာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။

“ ညေန ေနက်သြားမွ ဟိုးဖက္ထိပ္ကု ေလၽွာက္ၾကတာေပါ့..ဆိုင္ကယ္နဲ႔ သြားလို႔လည္း ရတယ္….”

“ ဆိုင္ကယ္ မစီးခ်င္ပါဘူး..ေလးခ်စ္ရယ္…..ကမ္းေၿခ နဲ႔ ပင္လယ္ အလွကို အရသာခံဖို႔ လမ္းဘဲ ေလၽွာက္ၾကမယ္ ….”

ဟိုတယ္ဝင္းထဲကို ျပန္ဝင္လာတဲ့ အခ်ိန္ ကားတစီးနဲ႔ နိုင္ငံျခား တိုးရစ္စ္ အုပ္စုတစု ေရာက္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

ဆံပင္ အဝါေရာင္ မ်က္လုံး အျပာေတြနဲ႔ လူျဖဴအုပ္စု ..။

ေမာ္နီကာနဲ႔ ေလးခ်စ္ လည္း ကိုယ့္အခန္းေတြထဲ ျပန္ဝင္လိုက္ၾကတယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း ပင္လယ္ထဲ ေရဆင္းခ်ိ ုးတဲ့အခါ ဝတ္ဖို႔ ေရကူးဝတ္စုံ ကို ေသတၱာထဲက ထုတ္ယူထားလိုက္တယ္ ။

ရိုက္ထားခဲ့တဲ့ ပုံေတြကို ကင္မရာထဲမွာ စစ္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ ပုဂံမွာ ေမာ္နီကာနဲ႔ ေလးခ်စ္ စက္ဘီးေတြ စီးတဲ့ပုံေတြ ဘုရားေတြ ေနာက္ခံနဲ႔ ရိုက္ထားတာေတြက ခ်စ္သူရည္းစားေတြလိုဘဲ

ျဖစ္ေနတယ္ ။ ဟြန္း …ေလးခ်စ္ရဲ့ ေမာ္နီကာ့ကို ၾကည့္တဲ့ ပုံေတြကလည္း ၾကင္နာတဲ့ အရိပ္အေငြ႕ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္ ။ သူ ေမာ္နီကာ့ကို ခ်စ္ေနတယ္ လို႔ ေမာ္နီကာ ထင္တာဘဲ ..။

ထမင္းစားထားတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြ ေလးလာတယ္ ။ ေမာ္နီကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ။

အိပ္မက္ေတြ မက္တယ္ ။

အိပ္မက္ထဲမွာ ေမာ္နီကာ ေနရာအႏွံ့ကို ေရာက္ေနတယ္ ။ ဆီးႏွင္းျဖဴျဖဴေတြ ဖုံးေနတဲ့ ေရခဲေတာင္ႀကီးေပၚကို ေရာက္ေနတာ ေမာ္နီကာ့မွာ အေႏြးထည္ထူထူလည္း မပါခဲ့ဘူး ။ ခ်မ္းလိုက္ေအးလိုက္တာ

တုန္ခါေနတာဘဲ ။ ( ေမာ္နီကာ..ေမာ္နီကာ ……) ေလးခ်စ္ရဲ့ အသံ ..။ ေလးခ်စ္ ေမာ္နီကာ့ဆီကို ေျပးလာေနတယ္ ။ေလေတြက တဝူးဝူးတိုက္ေနတယ္ ။ ေလးခ်စ္ လက္ထဲမွာ ဂြမ္းေစာင္ထူထူႀကီး

တထည္ ပါလာတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ကို ေစာင္ႀကီးနဲ႔ ပတ္ရစ္ေပးတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ေမာ္နီကာ့ကို ဖက္ထားတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့စိတ္ထဲ ပူေႏြးသြားရတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ ေမာ္နီကာနဲ႔ ေလးခ်စ္

ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ရဲ့ လမ္းမေပၚမွာ ေရာက္ေနျပန္တယ္ ။ ( ဘယ္..ဘယ္…..ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဟင္..ေလးခ်စ္…) လို႔ ေလးခ်စ္ကို ဖက္ထားရင္း ေမးလိုက္တယ္ ။ ေလးခ်စ္က မသိဘူး….ေမာ္နီကာ…

ေျပးရင္းလႊားရင္း ဒီကို ေရာက္လာတာဘဲ …လူေတြ မ်က္ႏွာေတြကေတာ့ ထိတ္လန႔္ေနၾကတဲ့ ပုံေတြဘဲ…..ေနအုံး….ေလးခ်စ္ ေမးလိုက္အုံးမယ္…..လို႔ ေလးခ်စ္က ေျပာရင္း အထုပ္ႀကီးထမ္းလာတဲ့

အဖိုးႀကီးတေယာက္ကို ေမးတယ္ ။ အဖိုးႀကီးက ..ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာေတာင္ ကိုယ္ မသိၾကဘူးလား….ဘာေကာင္ေတြလဲ ….လို႔ ေဒါသနဲ႔ ေျပာၿပီး ထြက္သြားတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့လက္ကို

ဆြဲၿပီး ေလးခ်စ္ ခပ္သုတ္သုတ္ ေလၽွာက္သြားၾကတယ္ ။ ဆိုင္ခန္းေတြရဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြက တ႐ုပ္စာေတြ ေရးထားတာ ေတြ႕ရလို႔ ေမာ္နီကာက ( ေမာ္နီကာတို႔ တ႐ုတ္ျပည္ ေရာက္ေနတာ ျဖစ္မယ္ )

လို႔ ေလးခ်စ္ကို ေျပာလိုက္ေတာ့ ေလးခ်စ္က ( မဟုတ္နိုင္ဘူး..ေစာေစာက အဖိုးႀကီးက ျမန္မာလို ေျပာသြားတာဘဲ ….အင္း..အသံေတာ့ ဝဲတယ္….) လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။

ေဟာ…ဖိနပ္သံေတြ ..။ လူသံေတြ ၾကားတယ္…။ ဟာ..ဟိုး..လမ္းအေကြ႕မွာ စစ္သားေတြ လာေနတယ္ …။ ဘယ္က စစ္သားေတြလည္း…ဆိုတာေတာ့ ေဝးေနလို႔ မသိၾကဘူး ..။

ေမာ္နီကာလည္း ေလးခ်စ္ကို တအား ဖက္ထားမိတယ္ ။ ေၾကာက္လိုက္တာလည္း အရမ္းဘဲ ..။ ဒီအခ်ိန္မွာ နားကြဲလုမတတ္ က်ယ္လြန္းတဲ့ ေပါက္ကြဲသံႀကီးေတြ ဆက္တိုက္ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

ပတ္ဝန္းက်င္ႏွာ မီးခိုးနဲ႔ ဖုံလုံးႀကီးေတြ ဖုံးလႊမ္းသြားတယ္ ။ ေလးခ်စ္ကို ဖက္ထားတဲ့ ေမာ္နီကာနဲ႔ ေလးခ်စ္ တျခားစီ ေဝးကၤာသြားတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္…ေလးခ်စ္ ….”

ေမာ္နီကာ ေအာ္ေခၚေပမယ့္ ေပါက္ကြဲသံေတြက က်ယ္ေလာင္လြန္းေနတယ္ ။ မီးခိုးလုံး မဲမဲႀကီးေတြေၾကာင့္ ဘာကိုမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး ။

“ ေလးခ်စ္..ေလးခ်စ္ . . . . ”

ေမာ္နီကာ ေအာ္ေခၚေနတယ္ …။ ေလးခ်စ္ကို မေတြ႕ေတာ့ဘူး ..။

ဖ်တ္ကနဲ မ်က္လုံးပြင့္လာေတာ့ ေမာ္နီကာ ကုတင္ေပၚမွာ ရွိေနတယ္ ။ ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္တာက ဟိုတယ္ အခန္းထဲမွာ ဆိုတာကိုဘဲ ။ ေငြေဆာင္က ဟိုတယ္ အခန္း ..။ အိပ္ေပ်ာ္ရင္း အိပ္မက္ေတြ

မက္ေနတာဘဲ ..။ လူးလဲထလိုက္တယ္ ။ ေလးခ်စ္ ကို ေတြ႕ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္မိတယ္ ။ ဟိုဖက္ ကပ္ရက္က သူ႔ဟိုတယ္ အခန္းကို သြားေခါက္ၿပီး..“ ေလးခ်စ္..ေလးခ်စ္…” လို႔ ေအာ္ေခၚလိုက္မိ

တယ္ ။ သုံးေလးခါ ထုလိုက္ ေခၚလိုက္ လုပ္ေပမယ့္ ေလးခ်စ္က မထူးဘူး ။ စိတ္ပူသြားတယ္ ..။ ေလးခ်စ္ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ..ေလးခ်စ္ ဘာမ်ား ျဖစ္ေနသလဲ ..။

ေဘး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလၽွာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမြ႕ရာႀကီးေတြကို သယ္မလာတဲ့ ဟိုတယ္က ဝန္ထမ္း ကေလးမေလးေတြကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။

သူတို႔ကို ေလးခ်စ္ကို ေတြ႕မိသလား ေမးၾကည့္ေတာ့ “ မေတြ႕မိဘူး..အမ…..ပင္လယ္ကမ္းစပ္ဘက္ သြားၾကည့္ပါလား..အဲဒီဖက္ လမ္းထြက္ေလၽွာက္သလားမွ မသိတာ…” လို႔ ျပန္ေျပာၾကလို႔

သူတို႔ ေပးတဲ့ အႀကံဉာဏ္အတိုင္း ပင္လယ္ျပင္ဖက္ကို သြားၾကည့္အုံးမွာဘဲ ဆိုၿပီး အုန္းပင္ေတာေလး အလည္ေခါင္က လမ္းကေလး အတိုင္း ပင္လယ္ကမ္းစပ္ ဖက္ကို ေလၽွာက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။

ဟင္….

လမ္းကေလးအဆုံး ပင္လယ္ျပင္ႀကီး ေနာက္ခံနဲ႔ သဲေသာင္ျပင္ကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဘယ္ဖက္ျခမ္း သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ တဲကေလးတလုံး …ရွိေနတယ္ ။

အုန္းသီး ..ေရ..ဘီယာ..ေဆးလိပ္နဲ႔ အခ်ိဳရည္ဘူးေတြ ေရာင္းတဲ့ တဲကေလး ..။

ေလးခ်စ္ကို မိန္းမတေယာက္နဲ႔ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ၿပီး စကားေျပာေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ သူနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ မိန္းမ က ဆံပင္အဝါေရာင္ နဲ႔ အေနာက္နိုင္ငံသူတေယာက္ ..။

ဟင္..သူတို႔ အုန္းသီးေတြကို ကိုင္ၿပီး ပိုက္နဲ႔ အုန္းေရ စုတ္ေသာက္ေနၾကပါလား …။

ေမာ္နီကာ့စိတ္ေတြ အရမ္း ေနာက္က်ိသြားတယ္ ။ မနာလိုစိတ္ေတြက အရမ္းအရမ္းကို မ်ားသြားတယ္ ။ ေလးခ်စ္ ဘာလို႔ တျခား မိန္းမနဲ႔ ေမာ္နီကာ့ကြယ္ရာမွာ လာေပ်ာ္ျမဴးေနတာလဲ…။

ဟြန္း…..မုန္းလိုက္တာ…။ သူ..သူ ေမာ္နီကာ့ကိုလည္း မေခၚဘဲ သူက်ေတာ့ မိန္းမတေယာက္ နဲ႔ လာကဲေနတယ္ …။

ေမာ္နီကာ ေလးခ်စ္တို႔ ရွိတဲ့ တဲကေလးဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ..။

ေစ်းေရာင္းတဲ့ တဲကေလး ထဲမွာ ေလးခ်စ္ရယ္..ေစ်းေရာင္းတဲ့ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ အရြယ္ ေကာင္ေလးရယ္..ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ ဆံပင္ အဝါ ( ဘလြန္းဒ္ ) နဲ႔ အေနာက္နို္င္ငံသူတေယာက္ရယ္ ရွိေနတယ္ ။

ေလးခ်စ္နဲ႔ ဒီအျဖဴမက အုန္းသီးစိမ္းေတြကို အေပၚက လွီးျဖတ္ ေဖါက္ထားတာကို စုတ္တံနဲ႔ စုတ္ေသာက္ေနၾကၿပီး တဟားဟားနဲ႔ စကား လက္ဆုံ က်ေနၾကတယ္ ။ ေစ်းေရာင္းတဲ့ ေကာင္ေလးကေတာ့

ဘီယာပုလင္းေတြကို ပုံးႀကီးတပုံးထဲမွာ ေရခဲတုံးေတြရဲ့ ၾကားထဲ စိမ္ေနတယ္ ။

“ ဟာ..ေမာ္နီကာ….”

ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ကို ျမင္သြားတယ္ ။ အျဖဴမက “ ဟိုင္း…” လို႔ ႏုတ္ဆက္တယ္ ။ ေလးခ်စ္က “ ေမာ္နီကာ..ဒါ ဂ်ာမဏီက ဧည့္သည္ ဂ်ယ္ရယ္ဒင္း ..ဂ်ယ္ရယ္ဒင္း..ဒါ ေမာ္နီကာ….ယူအက္စ္

က..”လို႔ ေမာ္နီကာနဲ႔ လူျဖဴမကို မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။

အဲဒီအခိုက္အတန႔္မွာ ေမာ္နီကာ့စိတ္ထဲမွာ ေလးခ်စ္ကို ထုရိုက္ပစ္လိုက္ခ်င္တာ အရမ္းဘဲ ..။ လူျဖဴမနဲ႔ ျပဳံးေပ်ာ္ေနတာကို ေမာ္နီကာ မနာလိုျဖစ္ ( ေဂ် ဝင္ ) မိေနတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ဒီမိန္းမကို အလိုက္အထိုက္ စကား ျပန္ေျပာတယ္ ။ ေလးခ်စ္ကိုေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ဘူး ။ တခု လုပ္စရာ ရွိတယ္ ဆိုၿပီး ဟိုတယ္ကို ျပန္လိုက္တယ္ ။ ဟိုတယ္ ကို

ေရာက္ေတာ့ ေလးခ်စ္ တျခားမိန္းမကို ပလူးေနရသလား ဆိုတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ဟိုတယ္အခန္းကို ျပန္မဝင္ခ်င္လို႔ အင္တာနက္ အခန္းကို ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ကြန္ျပဴတာက သုံးလုံး ရွိတာ

တလုံးကိုဘဲ အျဖဴႀကီးတေယာက္က သုံးေနတယ္ ။ အားေနတဲ့ ကြန္ျပဴတာေတြထဲက တလုံးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး အီးေမး ဖြင့္စစ္လိုက္တယ္ ။ အီးေမးလ္ကို မၾကည့္တာ ၾကာၿပီ ။

ၿပီးေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ကို ဝင္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ မလတ္ ရွိေနတာနဲ႔ သူနဲ႔ ခ်ပ္ လုပ္တယ္ ။ မလတ္က အားလုံး ေနေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပရင္း မိပိုးတေယာက္ ဘဲရသြားၿပီ..ကယ္လ္ဗင္နဲ႔

ရည္းစား ျဖစ္သြားၾကၿပီ လို႔ ေျပာျပတယ္ ။

ဟိုတယ္အခန္းကို ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ ဦးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့အခန္းေရွ႕မွာ ေစာင့္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ေမာ္နီကာ….”

“ ဘာလဲ ေလးခ်စ္ …”

“ ေလးခ်စ္ကို စိတ္ဆိုးေနတာလား..”

“ ဘာလို႔ ဆိုးရမွာလဲ..ေမာ္နီကာ ဘာမ်ား ေျပာမိလဲဟင္…”

“ မသိဘူး..ေမာ္နီကာက ေလးခ်စ္ကိုမ်ား စိတ္ဆိုးေနသလား လို႔…”

“ ဘာလို႔ ဆိုးရမွာလဲ..ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ စိတ္ဆိုးေအာင္ တခုခု လုပ္လို႔လား…..”

“ မလုပ္ပါဘူး..ဒါေပမယ့္ ေမာ္နီကာ ေလးခ်စ္ လုပ္တာ တခုခုကိုမ်ား စိတ္ဆိုးသြားလားလို႔…”

“ မဆိုးဘူး ဆိုရင္ ၿပီးေရာေပါ့..ေမာ္နီကာ အခန္းထဲ ဝင္ေတာ့မယ္….”

“ ကမ္းစပ္မွာ လမ္း မေလၽွာက္ေတာ့ဘူးလား …”

“ ေနေစာင္းမွ..အခု ေလၽွာက္ရင္ အသားမဲကုန္မယ္….”

ေမာ္နီကာ ဟိုတယ္ အခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တယ္ ။ ေလးခ်စ္ကို စိတ္ေကာက္ခ်င္ေနတယ္ ။ ေလးခ်စ္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ က်န္ခဲ့တယ္ ။

ေမာ္နီကာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ ေဝဖန္ေနတယ္ ။ ဘာလို႔ ေလးခ်စ္ တျခား မိန္းမနဲ႔ စကားေျပာတာကို စိတ္ဆိုးေနတာလဲ ဆိုတာ ..။ ေလးခ်စ္ကို သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ေနၿပီလား…။ ေလးခ်စ္ကို ခ်စ္

ေနမိၿပီား ေပါ့ ..။ ယူအက္စ္မွာ ေနခဲ့တဲ့ တေလၽွာက္ ေမာ္နီကာ့ကို ႀကိဳက္တဲ့ လူေတြ တပုံႀကီး ရွိခဲ့တယ္ ။ ဒိတ္ထြက္ေပမယ့္ တိတိပပ ဘယ္သူနဲ႔မွ မျမဲခဲ့ဘူး ။ အခု ေလးခ်စ္ကို က်ေတာ့ ေမာ္နီကာ

သံေယာဇဥ္ ျဖစ္တာ အရမ္းဘဲ ..။ ဟိုကိုပါ ေခၚခ်င္ေနတာ ။

ဟုတ္ပါတယ္ ။ ငါ သူ႔ကို ခ်စ္ေနမိၿပီ ။ သူကလည္း ငါ့ကို ခ်စ္ေနတဲ့ ပုံပါဘဲ ။ ငါ နဲ႔ သူနဲ႔ မပြင့္လင္းဘဲ ငါ ဟိုကို ျပန္သြားရင္ ငါ အရမ္း ဆိုက္ကို ျဖစ္ရအုံးမွာ…။

ကုတင္ေဘးက စားပြဲေလးနဲ႔ ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ၿပီး ေလးခ်စ္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ခ်စ္မိသြားသလဲ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ ကုတင္ေပၚ တက္ ေမြ႕ယာေပၚ လူးလိုက္ လွိမ့္လိုက္နဲ႔ စဥ္းစားလိုက္နဲ႔ ..။

“ ေဒါက္..ေဒါက္..ေဒါက္……”

အိုး..။ တေယာက္ေယာက္ တံခါး လာေခါက္ေနတယ္ ။

“ ေမာ္နီကာ…ေမာ္နီကာ……”

ဟင္..ေလးခ်စ္ပါလား ….။

တံခါး သြား ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။

“ ေန ေတာ္ေတာ္ ေစာင္းသြားၿပီ..ေမာ္နီကာ..လမ္းေလၽွာက္ၾကမလား…”

“ အင္း..ေလၽွာက္ေလ …ခဏေစာင့္ အဝတ္လဲလိုက္အုံးမယ္….”

ေမာ္နီကာ ေဘာင္းဘီတို လဲလိုက္ၿပီး အျပင္ထြက္ခဲ့တယ္ ။ ေလးခ်စ္ ေျပးလာတယ္ ။ သူက တကယ့္ကို ေမာ္နီကာ့ကို ဂ႐ုစိုက္တဲ့ လူႀကီးပါ ..။

ကမ္းစပ္ကို ေလၽွာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ လမ္းေလ််ာက္တဲ့ လူေတြ ရွိေပမယ့္ သိပ္ေတာ့ မမ်ားဘူး ။ နိုင္ငံျခားသားတစုလည္း စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေလၽွာက္ေနၾကတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္ …ေလးခ်စ္ ရဲ့ ဂ်ာမန္မ နဲ႔ ခ်ိန္းထားေသးလား…..”

“ အာ..ေလးခ်စ္ ဂ်ာမန္မ မဟုတ္ပါဘူး…..အုန္းရည္ေသာက္ရင္း ခဏေလး မိတ္ဖြဲ႕ စကားေျပာတာပါ …ဒီထက္ မပိုပါဘူး …”

“ ဒီထက္ပိုလည္း ရပါတယ္..ေလးခ်စ္ ဘာလုပ္လုပ္ ေမာ္နီကာနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူးေလ ….”

“ ကဲ ၾကည့္ ေမာ္နီကာက စိတ္ဆိုးေနတာကိုး..ေလးခ်စ္ ရွင္းျပမယ္ ..ဒီဂ်ာမန္မ နဲ႔ ေလးခ်စ္က မိတ္ဆက္ၾက႐ုံ သက္သက္ပါ…..ေနာက္ထပ္ ထပ္ ပတ္သက္စရာလည္း မရွိပါဘူး …..”

သူ ေျပာျပေနတာကိုေတာ့ ေမာ္နီကာ့စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္မိတယ္ ။

ကမ္းေျခအဆုံး အထိ ေလ််ာက္ၾကတယ္ ။ လမ္းမွာ ငါးကင္ေရာင္းတဲ့ မိန္းမ..ျမင္းနဲ႔ ဆိုင္ကယ္ေတြ ငွားတဲ့ လူေတြ ေတြ႕ခဲ့တယ္ ..။ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြေပၚ တက္ထိုင္ၾကတယ္ ။

“ ေနဝင္တဲ့အခ်ိန္ သာယာတယ္ေနာ္..ေလးခ်စ္….”

“ ဟုတ္တယ္..ေမာ္နီကာ..”

“ မၾကာခင္ ေမာ္နီကာ…ဒီကေန ျပန္ရေတာ့မယ္ ….ေလးခ်စ္…”

“ အင္း..ဘာလိုလိုနဲ႔ေနာ္…..ေမာ္နီကာ ဖားအံနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ သြားခ်င္ရင္လည္း ေလးခ်စ္ အျမန္ ပို႔ေပးမယ္ေလ ….”

“ အခ်ိန္ မရွိေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္ …ေနာက္တေခါက္က်ရင္ သြားတာေပါ့..ေလးခ်စ္ရယ္….ဒါနဲ႔ ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ဆီ တကယ္ လာလည္မွာလား…..”

“ ေမာ္နီကာ ေခၚရင္ လာမွာေပါ့…”

“ ေခၚမွာ….”

“ ေက်းဇူးပါ..ေမာ္နီကာ….”

“ ေမာ္နီကာ ဒီက ျပန္သြားၿပီးရင္ ေလးခ်စ္ သတိရေနမွာလားဟင္…..”

“ ရမွာေပါ့….အျမဲ….”

“ တကယ္လား…”

“ အင္း..တကယ္ေပါ့..ေမာ္နီကာကေရာ…..ေလးခ်စ္ကို သတိရမွာလား……”

“ အင္း…ရမွာ….တခု ေမးရအုံးမယ္…ေလးခ်စ္ ေမာ္နီကာ့ကို လိုက္ပို႔သလိုဘဲ တျခား ဧည့္သည္ မိန္းမ တေယာက္ကို ဒီလိုဘဲ လိုက္ပို႔မွာလား….”

“ ေလးခ်စ္ ကား ေမာင္းခ်င္မွ ေမာင္းေတာ့မွာ….”

“ ဟင္..တကယ္လား….ေလးခ်စ္က ဘာအလုပ္ လုပ္မွာလဲဟင္…”

“ ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး….”

“ ဟင္..တကယ္…..”

“ ဟုတ္တယ္….”

“အလုပ္မလုပ္ဘဲ ဘယ္လိုေန ဘယ္လိုစားမလဲ….ဦးခ်စ္ အရင္က စုထားလို႔လား…..ပိုက္ဆံေတြ…..”

“ ဟင့္အင္း….ဦးခ်စ္ က ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေလ ..ဒီေတာ့ ေသမွေတာ့ အလုပ္ လုပ္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့…”

“ ဟာ..ဘာေတြ ေလၽွာက္ေျပာေနတာလဲ..ေလးခ်စ္က ဘာလို႔ ေသရမွာလဲ..”

“ ေသမွာ…ေမာ္နီကာ မရွိေတာ့ရင္ ေလးခ်စ္ ေသမွာ….”

“ ဘာလို႔….ဘာလို႔လဲ……”

“ ေလးခ်စ္ အသဲေတြ တစစီ ေၾကကြဲ ပ်က္စီးၿပီး ေသမွာေပါ့..ေမာ္နီကာ….ေမာ္နီကာ့ကို ေလးခ်စ္ သိပ္ ခ်စ္ေနမိတယ္..ေမာ္နီကာနဲ႔ မခြဲခ်င္ေတာ့ဘူး…..”

ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့လက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး တတြတ္တြတ္ ေျပာပါတယ္ ။

အို..ေမာ္နီကာ ၾကားခ်င္ေနတဲ့ စကားေတြကို ေလးခ်စ္ ေျပာေနတာ….။

“ အို..ေလးခ်စ္ရယ္…..”

ေလးခ်စ္ ရင္ခြင္ထဲကို ေမာ္နီကာ ေျပးဝင္လိုက္ပါတယ္ ။ ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္လိုက္တယ္ ။

“ အရမ္း ခ်စ္တာဘဲကြယ္…ကေလးရယ္…..”

“ ေမာ္နီကာ့ကို ေလးခ်စ္ တကယ္ဘဲ အရမ္း ခ်စ္လားဟင္ …”

“ အင္း..အရမ္းခ်စ္တာဘဲ ..သင့္ေတာ္သလား မသင့္ေတာ္ဘူးလား..ျဖစ္နိုင္မလား..မျဖစ္နိုင္ဘူးလား မသိဘူး ကြယ္..ေလးခ်စ္..သိပ္ခ်စ္ေနမိၿပီ ….”

“ ေမာ္နီကာ့ကိုေရာ ေလးခ်စ္ကို မခ်စ္ဘူးလား လို႔ မေမးဘူးလား …”

“ ေမးခ်င္တာေပါ့ ..ဒါေပမယ့္ ေမာ္နီကာ ဘာျပန္ေျဖမလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ေလးခ်စ္ စိတ္ပူတာ အရမ္းဘဲ …”

ေမာ္နီကာက ေလးခ်စ္ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ဖက္ထားရင္း ရယ္တယ္ ။

“ ဘာစိတ္ပူတာလဲ …ေမာ္နီကာ ျပန္မခ်စ္မွာကိုလား …”

“ အင္း …ေမာ္နီကာ ျပန္မခ်စ္ရင္ ေလးခ်စ္ ေသမွာဘဲ..”

“ ေလးခ်စ္က ေသစကားဘဲ ေျပာေနတာဘဲ…အရင္က ေကာင္မေလးတေယာက္ အတြက္နဲ႔ အသံေတြ ကြဲေၾကခဲ့ဘူးတယ္ဆို….ေလးခ်စ္ ေသလို႔လား …ခိခိ..ေသေလာက္ေအာင္ ခံစားရတယ္ လို႔

ေျပာပါ ေလးခ်စ္ကလဲ..ဟိုမွာ ၾကည့္..ေနလုံးႀကီး ပင္လယ္ျပင္ အဆုံးမွာ ငု႔တ္လၽွိုးသြားေနၿပီ……”

“ ေမာ္နီကာ …”

“ ဟင္..ေလးခ်စ္ …”

“ ေလးခ်စ္ကို ခ်စ္လား ေျပာ…”

“ ေျပာဖို႔ လိုေသးလို႔လား ေလးခ်စ္ရယ္ …ေလးခ်စ္ကိုေလ..ေမာ္နီကာ အရမ္းႀကီးကို ဖက္ထားေနတာဘဲဟာ….မခ်စ္ဘဲနဲ႔ ဖက္ထားပါ့မလား..အခုလို…..”

“ လိုတယ္..ေျပာ..ေျပာ….”

ေမာ္နီကာက ရယ္ဘဲ ရယ္ေနတယ္ ။ ေလးခ်စ္ကို ေမာ္နီကာ စခ်င္ေနတယ္ ။

“ ေျပာမယ္..ေျပာမယ္.. မေျပာရင္ ေတာ္ၾကာ ဂ်ာမန္မ ေနာက္ကို ပါသြားလိမ့္မယ္..ေတာ္ၾကာ ေမာ္နီကာလည္း အသဲေတြ ကြဲေၾကၿပီး လဲက် ေသဆုံးသြားမွာ..ေလးခ်စ္ရဲ့…..”

ေလးခ်စ္က ရယ္တယ္ ။

“ ဒီ ဂ်ာမန္မ က ပါလာျပန္ၿပီ….”

“ ဟြန္း..ေနာက္ကို တျခား မိန္းမနဲ႔ အဲလို အၾကည္ဆိုက္ေနတာ ေတြ႕ရင္ ေလးခ်စ္ကို မုန္းပစ္လိုက္မွာ…သိလား..”

“ ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာအုံးေလ …”

“ ေျဖးေျဖးေပါ့….ေလးခ်စ္ရယ္ ….ေလးခ်စ္..ေမာ္နီကာ..ေမာ္နီကာ နဲ႔ ေခၚေနတာႀကီးက တစိမ္း ဆန္လိုက္တာ …အဲလို မေခၚနဲ႔ေတာ့….”

“ ဘယ္လို ေခၚရမလဲ……”

“ သိဘူးေလ …ေမာ္နီကာ လို႔ေတာ့ မေခၚနဲ႔ေတာ့….ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ မဟုတ္လား…..”

“ ဒါဆို….ဒါဆို……..အင္း…ဘယ္လို ေခၚရမလဲ ……ဟုတ္ၿပီ…ေမာ္နီကာက ေလးခ်စ္လို႔ ေခၚသလို ေလးခ်စ္ကလည္း ေမာ္နီကာ့ကို “ ခ်စ္ေလး ”

လို႔ ေခၚမယ္..ျဖစ္လား …..”

“ ခ်စ္ေလး…အင္း..ေကာင္းတယ္…ေခၚ…ေခၚ…….”

ေမာ္နီကာနဲ႔ လက္ခ်င္းတြဲၿပီး ဟိုတယ္ဖက္ကို ျပန္ေလၽွာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ သဲျပင္ေပၚမွာ ဂဏန္းေပါက္စေလးေတြ ေျပးလႊားေနတာကို ေမာ္နီကာက ေလးခ်စ္ကို ျပတယ္ ။ ေမွာင္လာၿပီ ..။

“ ခ်စ္ေလးရယ္ ….ေပ်ာ္လိုက္တာ…ဒီေန႔ဟာ ေလးခ်စ္ ဘဝ အတြက္ အေပ်ာ္ဆုံးေန႔ဘဲ ျဖစ္မယ္ … ”

တေယာက္ခါး တေယာက္ ဖက္ၿပီး ဟိုတယ္ ဝင္းထဲကို ဝင္ၾကတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္ ….ခ်စ္ေလးတို႔ ဘယ္မွာ ဒင္နာ စားၾကမလဲဟင္ ….”

“ ေလးခ်စ္ စီစဥ္ထားတယ္ …”

“ ဟယ္..ဟုတ္လား..ဘယ္မွာလဲ…”

“ ေန႔လည္စာ စားခဲ့တဲ့ ဆိုင္ေလးရဲ့ ေဘးက ဆိုင္မွာ…..”

“ ဘာေတြ အႀကီးအက်ယ္ေတြ လုပ္ထားလဲ ေလးခ်စ္ရယ္….အရမ္း စားလို႔ ဖက္တီး ျဖစ္လာရင္ ေလးခ်စ္က မခ်စ္ေတာ့ဘဲ ေနလိမ့္မယ္ကြာ….”

“ ဖက္တီး ျဖစ္လဲ ခ်စ္မွာဘဲ ခ်စ္ေလးရယ္….အရမ္း ခ်စ္တယ္ကြာ….လာ..လာ..ထမင္း သြားစားၾကမယ္ ….ခ်စ္ေလးအတြက္ စပယ္ရွယ္လ္ ဒင္နာ

ႀကိဳမွာထားတယ္..”

ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့လက္ကို ဆြဲၿပီး ထမင္းဆိုင္ကို ေခၚသြားတယ္ ။ ပင္လယ္စာ မ်ိဳးစုံနဲ႔ ၀ိုင္အေကာင္းစားအနီေရာင္နဲ႔ ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ကို ညစာ ေကၽြးတာ ။

ပင္လယ္ပုဇြန္ႀကီးေတြ ..ငါးေၾကာ္ ငါးေပါင္း ..ပုဇြန္သုတ္ ….စုံေနတာဘဲ ..။

“ ေပ်ာ္လား..ေမာ္နီကာ …”

“ အရမ္း..အရမ္း ေပ်ာ္တယ္ ေလးခ်စ္ရယ္ ….”

ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။

၀ိုင္တပုလင္းလဲေျပာင္..ေမာ္နီကာလည္း ေလးခ်စ္နဲ႔ လက္ခ်င္းတြဲလို႔ ဟိုတယ္ကို ျပန္ခဲ့ၾကတယ္ ။ ေမာ္နီကာက ေလးခ်စ္ကို သူ႔အခန္းဖက္

ကို ေခၚသြားတယ္ ။

“ တခုခု ထပ္ေသာက္အုံးမလား ….ခ်စ္ေလး ….”

ေမာ္နီကာက ရယ္ၿပီး.“ .ေသာက္မယ္..ေလးခ်စ္လဲ ေသာက္….”လို႔ ေျပာလို႔ ၀ိုင္တပုလင္း ကို ဟိုတယ္ကေန မွာလိုက္တယ္ ။

ဖေယာင္းတိုင္ေလးဘဲ ထြန္းၿပီး ေမာ္နီကာနဲ႔ ေလးခ်စ္ ဆက္ေသာက္ၾကတယ္ ။ ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ကို ဖက္ထားရင္း

စနမ္းလိုက္ေတာ့ ေမာ္နီကာက “ ဆီးဖု ေတြ စားထားတယ္ေလးခ်စ္..ခ်စ္ေလး..သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္အုံးမယ္ …ေလးခ်စ္လည္း သြား

သြားတိုက္မ်က္ႏွာသစ္ …” လို႔ ေျပာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို ထသြားပါတယ္ ။

ဒီညေတာ့ ခ်စ္ေလးနဲ႔ ေလးခ်စ္ ဘာေတြ ျဖစ္လာအုံးမလဲ ..။

“ Sea Food စားထားတာ ဆပ္ျပာနဲ႔ အထပ္ထပ္ ေဆးတာေတာင္ အနံ့က ရွိေနေသးတယ္ ….”

ေမာ္နီကာက သူ႔လက္ေတြကို သူ ျပန္ရႉၾကည့္ရင္း ေျပာရင္း ေရခ် ုိးခန္းထဲက ထြက္လာတယ္ ။ ေလးခ်စ္ ကို “ ေလးခ်စ္ေကာ ေဆးၿပီးၿပီလား …” လို႔ ရယ္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္ ။ ေလးခ်စ္က “ ေရပါ

ခ်ိ ုးလိုက္တယ္..” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။

ညဝတ္အက် ႌပါးေလးနဲ႔ ေမာ္နီကာ အရမ္း လွေနတယ္ ။ အက် ႌေအာက္မွာ ဘာမွ ခံမဝတ္ထားဘူး ဆိုတာ ေမာ္နီကာ့ ရင္စိုင္ေတြ တခ်က္တခ်က္ လႈပ္သြားတာေၾကာင့္ ေလးခ်စ္က သိေနတယ္ ။

“ ဟိတ္..ဘာၾကည့္တာလဲ…”

“ အရမ္းလွလို႔..”

“ အမ္..လွပါဘူး …” လို႔ ျပန္ေျပာေပမယ့္ ေမာ္နီကာလည္း သူမကို လွတယ္ေျပာလို႔ ေက်နပ္ သေဘာက်ေနတဲ့ ပုံ ရွိတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္ ….ေမာ္နီကာ့ကို တကယ္ ခ်စ္တာလား…”

“ဘာလဲ..ခ်စ္ေလးက ေလးခ်စ္ အခ်စ္ကို မယုံဘူးလား ….”

“ ယုံပါတယ္..ေမာ္နီကာ ေျပာခ်င္တာက ေလးခ်စ္ တကယ္ ခ်စ္ရင္ ေမာ္နီကာ့ကို တေန႔ လက္ထပ္ယူမွာလား …”

“ အင္း..ယူမွာ….ခ်စ္ေလးကေရာ ေလးခ်စ္ကို လက္ထပ္…”

“ ေလးခ်စ္..ေမာ္နီကာနဲ႔ ဟိုမွာ လိုက္ေနနိုင္မလားဟင္ ….”

“ ေလးခ်စ္က ဒီအရြယ္ႀကီးက်မွ ဟိုမွာ ဘာအလုပ္လုပ္နိုင္မလဲ…”

“ မလုပ္နဲ႔ လုပ္စရာ မလိုဘူး..ေလးခ်စ္ လုပ္ရမွာက ေမာ္နီကာ့ကို ထမင္းဟင္းခ်က္ေကၽြး…အင္း..ၿပီးေတာ့ ကားေမာင္းၿပီး အလုပ္ကို လိုက္ပို႔ …အင္း..ၿပီးေတာ့ ေမာ္နီကာ့ကို ဂ႐ုစိုက္…ဒါဘဲ….

အလုပ္က ေမာ္နီကာ ဘဲ လုပ္မယ္ေလ..ဘယ္လိုလဲ…”

ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြက တတြတ္တြတ္ ေျပာဆိုေနတာကို ေငးၾကည့္ၿပီး ခ်စ္တဲ့ စိတ္ေတြက တဖြားဖြား ေပၚေနတယ္ ။ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ေမာ္နီကာ့ကို ဖက္ေပြ႕ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြကို

ငုံၿပီး စုတ္နမ္းမိလိုက္တယ္ ။ ေမာ္နီကာက ပထမေတာ့ သူ စုတ္တာကိုဘဲ ခံေနၿပီး ခဏၾကာေတာ့ သူ႔ပုခုံးကို ျပန္ဆြဲဖက္လာၿပီး တုံ႔ျပန္တဲ့ အနမ္းေတြ ေပးလာတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ကို ဖက္ထားတဲ့

လက္ေတြက ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္သပ္ေနမိတယ္ ။

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ကြာသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက အေလာတႀကီးနဲ႔..“ ေလးခ်စ္ကို ခ်စ္လား….” လို႔ ေမးမိတယ္ ။ ေမာ္နီကာက မ်က္လုံး လွလွေလးေတြနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ၿပီး မျပဳံးမရယ္ဘဲ..“ အ

ရမ္းခ်စ္တယ္..သိလား..သူ႔ကို လုံးဝ မခြဲခ်င္ေတာ့ဘူး….” လို႔ ေျပာတယ္ ။

“ မခြဲခ်င္ရင္ မခြဲနဲ႔ေလ..မနက္ဖန္ မနက္ သြားလက္ထပ္လိုက္ၾကမလား..”

“ ထပ္ခ်င္တာေပါ့…”

“ ထပ္ခ်င္ရင္ ထပ္လိုက္ၾကမယ္ေလ..လာ..အခုဘဲ..”

သူက ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေမာ္နီကာ့ကို ဆိုဖါေပၚ တြန္းလွဲမယ္ံ အိုက္တင္ လုပ္လိုက္လို႔ ေမာ္နီကာက..“ဟယ္ၾကည့္စမ္း..ေလးခ်စ္ ကဲလိုက္တာ…” လို႔ ရယ္ၿပီး ေျပာရင္း သူ႔ကို တြန္းပစ္တယ္ ။

“ လူခ်င္ ထပ္မယ္ မေျပာပါဘူးေလးခ်စ္ရယ္..လက္ထပ္မယ္ဘဲ ေျပာတာ မကဲနဲ႔…”

“ အရမ္းခ်စ္ရင္ ကဲခ်င္လာတာဘဲ..”

“ အံမယ္..ေမတၱာသန႔္သန႔္ေလး နဲ႔ ခ်စ္တာ မဟုတ္ဖူးလား . . .”

“ ေမတၱာလည္း သန႔္တယ္…ဟိုဒင္းလဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ….”

“ ဘာဟိုဒင္းလဲ ၾကည့္စမ္း..အစကေတာ့ မခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္ႀကီး လိုလိုနဲ႔ ဟင္း….”

“ ဟိုဒင္း ဆိုတာ နမ္းခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာတာ..ခုနကလို ….”

“ ေမာ္နီကာလည္း နမ္းခ်င္တယ္ ….”

ေျပာေျပာဆိုဆို ေမာ္နီကာက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို စၿပီး ထိကပ္ စုတ္နမ္းလို႔ သူကလည္း ျပန္စုတ္ရင္း အနမ္းေတြ ျပန္စၾကျပန္ေရာ ..။ နမ္းေနတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္က တအား တင္းမာေထာင္ထလာတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ခါးကို ဖက္ထားတဲ့ လက္က ကားစြင့္ေနတဲ့ တင္ပါးေတြအေပၚကို ေရာက္သြားၿပီး အသာေလး ပြတ္ေနမိတယ္ ။

“ ခ်စ္တယ္….ေလးခ်စ္ရယ္…”

“ ေလးခ်စ္လည္း အရမ္းခ်စ္တယ္ ….”

မိပိုးကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရလိုက္မိတယ္ ။ မိပိုးတေယာက္ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္ ။

ေမာ္နီကာ့လည္တိုင္တေလ်ာက္ လိုက္နမ္းေနမိရင္း လက္ေတြကလည္း တင္ပါးအိအိေတြကို ကိုင္ဆုပ္မိတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္က သိပ္နမ္းတတ္တာဘဲ..ဟင္း…”

ေမာ္နီကာက တိုးတိုးေလး ညည္းတယ္ ။

စစခ်င္း ခ်စ္သူ ျဖစ္ၾကတဲ့ ေန႔မွာ အဆုံးစြန္အထိ ခ်စ္ပစ္လိုက္လို႔ ေကာင္းပါ့မလားလို႔ ေတြးမိျပန္ေတာ့ အနမ္းေတြေလာက္နဲ႔ဘဲ ရပ္လိုက္မလို႔ ထိန္းခ် ုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေမာ္နီကာက သူ႔ေပါင္တန္တဖက္ကို လာပြတ္သပ္ေတာ့ စိတ္ရိုင္းေတြက တမဟုတ္ခ်င္း ထႂကြလာရျပန္တယ္ ။ ေမာ္နီကာက သူ႔နားနားကို ႏႈတ္ခမ္းေလး ကပ္ၿပီး တိုးတိုးကေလး ..“ ေမာ္နီကာ ေလးခ်စ္ကို တအား ခ်စ္တယ္ကြာ…ေလးခ်စ္ နဲ႔ ဒီည အိပ္မယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့လက္က ေပါင္ရင္းနားမွာ ပြတ္သပ္ေနေတာ့ ေပါင္လည္က ဖြားဖက္ေတာ္ဆီကို သြားဖို႔ မဝံ့မရဲမ်ား ျဖစ္ေနသလား လို႔ ထင္မိလိုက္ေတာ့ သူ႔လက္နဲ႔ ေမာ္နီကာ့လက္ကေလးကို ဆြဲယူၿပီး ေထာင္ထေနတဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီး အေပၚကို တင္ေပးလိုက္တယ္ ။ သူထင္မိတဲ့ အတိုင္းဘဲ ေမာ္နီကာလည္း ဖြားဖက္ေတာ္အေပၚကိုလည္း သူ႔လက္ေရာက္ေရာ ဖြားဖက္ေတာ္ကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေတာ့တာဘဲ ။
ပြင့္လင္းကုန္ၾကၿပီမို႔ သူလည္း ေမာ္နီကာ့ ညဝတ္အက် ႌကို ခါးစည္းႀကိဳး ေျဖျဖဳတ္လို႔ ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္ ။ ရင္သားျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းေတြက တအား လွတာဘဲ ။ နို႔သီးနီနီေလးေတြကို လွလြန္းလို႔ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ တို႔ထိၾကည့္မိရတယ္ ။

“ လွလိုက္တာ ေမာ္နီကာရယ္ …” ေမာ္နီကာက တိုးတိုးေလး ရယ္လိုက္ၿပီး “ ခ်စ္ေလးလို႔ ေခၚမယ္ဆို ” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔ပုဆိုးကိုလည္း ဆြဲခၽြတ္လိုက္ပါတယ္ ။

“ အိုး…ႀကီးလိုက္တာ…”

ကိုယ္က သူ႔နို႔သီးေခါင္းေလးေတြ ကို လွလြန္းလို႔ ကိုင္ထိၾကည့္ေနမိသလို ခ်စ္ေလးကလည္း ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးကို တအံ့တၾသ ျဖစ္ေနတယ္ ။ဒစ္ထိပ္ဖူးႀကီးကို ဖြဖြေလး ပြတ္ၾကည့္ေနတယ္။

ဖြားဖက္ေတာ္ထိပ္က အေပါက္ေလးကလည္း အရည္ၾကည္ေလးေတြ စို႔ေနတယ္ ။ “ ခ်စ္ေလးကို နမ္းလို႔ ရမလားဟင္..” လို႔ ရင္စိုင္တင္းတင္းေကာ့ေကာ့ေလးေတြကို

ပြတ္သပ္ၾကည့္ရင္း ေမးလိုက္ေတာ့..“ ေလးခ်စ္ရယ္ …ခြင့္ေတာင္းစရာ မလိုပါဘူး..ေမာ္နီကာ့တကိုယ္လုံးက ေလးခ်စ္အတြက္..ေလးခ်စ္ ႀကိဳက္သလို နမ္း…” လို႔ ေျပာပါတယ္

။ နို႔သီးေခါင္းမာမာေလးတဖက္ကို အသာ နမ္းလိုက္မိတယ္ ။

ေမာ္နီကာရဲ့ ႏႈတ္ဖ်ားက အင္….ဆိုတဲ့ အသံေလး တိုးတိုးကေလး ထြက္လာတယ္ ။

နို႔သီးေခါင္းေလးေတြ က တင္းမာ ေထာင္ထေနတယ္ ။ တဖက္ၿပီးေတာ့ တဖက္ ..ဖြဖြေလး လ်ာထိပ္နဲ႔ ရစ္ဝိုင္းတို႔ထိေပးေနမိတယ္ ။ ေမာနီကာ့မ်က္လုံးေလးေတြ စုံမွိတ္ၿပီး သူလုပ္သမၽွကို ခံေနတယ္ ။

ေမာ္နီကာ့လက္တဖက္ကေတာ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို အားမလို အားမရ ဖ်စ္ညႇစ္ေနတယ္ ။ နို႔သီးေခါင္းေလးတဖက္ကို ငုံစို႔လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေနာက္နို႔တဖက္က နို႔သီးေခါင္းေလးကို သူ လက္မနဲ႔

လက္ညႇိုးသုံးၿပီး ေခ်ေပးေနတယ္ ။

“ အား…ဟင္း..ဟင္း…….အင္း……ဟင္….”

ေမာ္နီက ညည္းျငဴရင္း သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ေခါင္းပိုင္းကို ဆြဲဆြဲညႇစ္ေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့နို႔ႏွစ္လုံးကို အားရေအာင္ နယ္ဆုပ္ နမ္းယက္စို႔ၿပီးေတာ့ သူ႔အနမ္းေတြက ေအာက္ဖက္ေနရာေတြကို

တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ဆင္းလာတယ္ ။ ဖုံးကာေနတဲ့ ညဝတ္အက် ႌပါးကို ဖယ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ေပါင္တန္လွလွႀကီးေတြနဲ႔ အေမႊးေရးေရးေလး ဖုံးေနတဲ့ ဆီးစပ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ေလးခ်စ္ ..ဘာလုပ္မလို႔လဲဟင္….”

“ နမ္းမလို႔…..”

“ အဲ့ေနရာကို နမ္းမလို႔လား..ေမာ္နီကာ ရွက္တယ္…”

“ မရွက္နဲ႔…ၿပီးရင္ ေမာ္နီကာ့ကိုလည္း နမ္းခိုင္းအုံးမွာ…..”

“ အို..ေလးခ်စ္…ရွက္တယ္ကြာ…”

ေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲကားလိုက္လို႔ ေမာ္နီကာက ေခါင္းေလးကို တဖက္ကို ေစာင္းငဲ့လိုက္ၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္ . ။ သူက ဆီးခုံေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို လိုက္နမ္းေနတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဖက္ကို ထပ္ေလ်ာဆင္းလာၿပီး အဂၤါစပ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ လ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္ပါေတာ့တယ္ ။

“ အင့္ဟင့္..ေလးခ်စ္..ဟင့္…အို႔……အာ့…အာ့……ဟင္း….”

ေမာ္နီကာက သူ႔ေခါင္းကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ အဂၤါစပ္က ဘာအနံ့အသက္မွ မရွိဘူး ။ စိတ္ႀကိဳက္ ကို ယက္ေပးမိေတာ့တာဘဲ ။

“ ေလးခ်စ္…ရယ္..ေမာ္နီကာ့ကို အရမ္း ခ်စ္တာဘဲလား …”

သူက အဂၤါစပ္ႀကီးတင္မက ကပ္ရက္ ရွိေနတဲ့ ခေရပြင့္နီညိဳညိ္ုေလးကိုပါ ဖိဖိယက္ပစ္လိုက္လို႔ ေမာ္နီကာက တိုးတိုးေလး ညည္းရင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

ေမာ္နီကာ့အရသာဖူးေလးကို သူ လ်ာနဲ႔ ယက္လိုက္ လ်ာထိပ္နဲ႔ တို႔ထိေပးလိုက္ လုပ္ေပးေနေတာ့ ေမာ္နီကာ တကိုယ္လုံး တုန္ခါၿပီး….“ အရမ္း

အေနရခက္ေနၿပီ..ေလးခ်စ္ရယ္….ေတာ္..ေတာ္ၿပီကြာ…” လို႔ သူ႔ကို တားပါတယ္ ။ ဘာဂ်ာမႈတ္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ဟိုဒင္းကို ဟိုဟာထဲ ထည့္ေစခ်င္ေနၿပီ ဆိုတာကို သူ နားလည္

သေဘာေပါက္တယ္ ။ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကလည္း တအားကို တင္းလြန္းေတာင္လြန္းေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ကိုယ္ေပၚကို သူ လက္ေထာက္ၿပီး ခြကာ ေနရာ ယူလိုက္ေတာ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္က ေမာ္

နီကာ့ အဂၤါစပ္ေပါက္နားကို ထိုးေထာက္မိေနတယ္ ။ တင္းမာဖီးထေနတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို သူ တလုံးကို စို႔ တလုံးကို ကိုင္ရင္း ဖြားဖက္ေတာ္ကို ဖိသြင္းလိုက္ပါတယ္ ။

“ အို႔…ေလးခ်စ္ရယ္….”

ႏူးည့ံစိုအိေနတဲ့ လွိုဏ္ေခါင္းထဲကို သူ႔ထိပ္ပိုင္း တိုးဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္ အရည္ေတြ စိုရႊဲေနတာေတာင္ တင္းၾကပ္စီးပိုင္တဲ့ အေတြ႕ထူးကို ခံစားလိုက္ရတယ္ ။ ေမာ္နီကာက “ အိုး..ေလးခ်စ္ရယ္…” လို႔

ညည္းရင္း သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ကိုင္ထားလိုက္ပါတယ္ ။

ေမာ္နီကာရဲ့ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႔မဲ့သြားလို႔ တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေနတာကို ရပ္ဆိုင္းမိသြားၿပီး..“ နာလားဟင္..ခ်စ္ေလး …” လို႔ ေမးလိုက္မိတယ္ ။ ေမာ္နီကာက မ်က္လုံးေတြကို မဖြင့္ဘဲ
“ ဟင့္အင္း…ရတယ္..ရတယ္…” လို႔ တိုးတိုးေလး ျပန္ေျဖတယ္ ။

ရပ္လိုက္တာကို မႀကိဳက္တဲ့သေဘာရွိတယ္ ။ သူ႔လိင္တန္ကလည္း ထိုးသြင္းလိုက္တိုင္း ေမာ္နီကာ့ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို အတြင္းထဲကို ဆြဲယူသြင္းသြားသလို ျပန္ထုတ္လိုက္တဲ့အခါမွာလည္း အတူတူ ျပန္ေခၚခဲ့ေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း အရည္ရႊဲတာေၾကာင့္ သူ႔လိင္တန္ တုတ္ေပမယ့္ အဝင္အထြက္ ညက္ေညာေနလို႔ ခံနိုင္ပုံရတယ္ ။

နို႔သီးမာမာေလးေတြကိုလည္း စို႔စို႔ေပးတာလည္း ေမာ္နီကာ ႀကိဳက္ပုံရတယ္ ။ ဖင္တုံးေတြကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ထိုးေဆာင့္တာကိုလည္း ႀကိဳက္ပုံရတယ္ ။ အရွိန္ရလာေတာ့ ေဆာင့္အားကို တိုးလိုက္မိတယ္ ။ တအင့္အင့္ အသံထြက္လာလို႔..“ အိုေကရဲ့လားခ်စ္ေလး..” လို႔ သူေမးမိတယ္ ။

“ အင္း ..အင္း…” လို႔ဘဲ မ်က္လုံးေတြ ပိတ္ရက္နဲ႔ ေျဖၿပီး ေအာက္ကေန ေကာ့ေပးလာတာ ေတြ႕ရေတာ့
ေမာ္နီကာလည္း ေကာင္းေနၿပီ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္ ။ သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ေမာ္နီကာ့လက္ေတြက လက္သဲေတြက လက္ေမာင္းသားထဲကို စူးဝင္ေနၾကတယ္ ။

“ ျမန္မယ္ေနာ္ ..” လို႔ သူေျပာရင္း သြက္သြက္ေဆာင့္ထည့္ေပးေတာ့ ေမာ္နီကာလဲ ေအာက္ကေန ျပန္
ပင့္ေကာ့ေပးလာတယ္ ။ လမ္းဆုံးကို ေရာက္ေအာင္ သူေရာ ေမာ္နီကာပါ ႀကိဳးစားၾကၿပီ ။ သူ႔နဖူးကေခၽြးေတြ စီးက်လာသလို ေက်ာျပင္မွာလည္း ေခၽြးေတြ စိုရႊဲေနတယ္ ။ အဝင္အထြက္ ေနရာက ဖြပ္ဖြပ္ဖြပ္
နဲ႔ အသံေတြ ထြက္လာတယ္ ။ စီးၾကပ္တဲ့ ေမာ္နီကာ့အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သူလည္း မၾကာခင္ ၿပီးေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ကိုလည္းၿပီးေစခ်င္တယ္ ။

မၾကာခင္ဘဲ ေမာ္နီကာ့ပါးစပ္က “ အင္ဟင္အင္ဟင္….” နဲ႔ အသံေတြ မပီမသ ထြက္လာၿပီး တဆတ္
ဆတ္ တုန္လာတယ္ ။ ေကာ့ပ်ံလာတယ္ ။ “ အို..အို…..အို…အို….ေလးခ်စ္ရယ္…..အို….အာဟာ…အာဟာ
အိုး…ဟင္း…..အမေလး…….” ဆိုၿပီး ဆက္တိုက္ ညည္းတြားရင္း ေမာ္နီကာ သူ႔ေက်ာျပင္ကို တအားႀကီး
ဖက္လိုက္တယ္ ..။

ေမာ္နီကာ “ ၿပီး ”သြားၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္တယ္ ..။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ မေလၽွာ့္လိုက္ဘဲ ဆက္
ၿပီး ဒလစပ္ ေဆာင့္ေပးေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ ပါးစပ္က “သိပ္ေကာင္း သြားတယ္…ေလးခ်စ္ရယ္….
ေကာင္းလိုက္တာ…..ေမာ္နီကာ လင္လိုခ်င္သြားၿပီ…အရမ္းေကာင္းတဲ့ အရသာပါလား…ေလးခ်စ္ရယ္ ….
ေလးခ်စ္က သိပ္ လိုး..အဲေလ..သိပ္ခ်စ္တတ္တာဘဲ…..” လို႔ တတြတ္တြတ္ ေျပာဆိုေနတဲ့အခ်ိန္ သူလည္း ဆက္တိုက္ေဆာင့္ထည့္ေနလို႔ တအားေကာင္းတက္လာၿပီး တကိုယ္လုံး က်င္တုန္သြားရတဲ့
အခ်ိန္ သုတ္ရည္ေတြ တထုတ္ထုတ္နဲ႔ ေမာ္နီကာ့ေစာက္ေခါင္းထဲကို ပန္းလႊတ္မိလိုက္ၿပီ ။
“ အားးး…..အင္…….အင္…….အင္…”

ေကာင္းလြန္းတဲ့ အရသာထူးေၾကာင့္ ပါးစပ္က အသံေတြ ထြက္သြားမိရတယ္ ။ ေမာ္နီကာက သူ႔ကို တ
အားဖက္ထားဆဲဘဲ ။

“ ခ်စ္လိုက္တာ ေလးခ်စ္ရယ္….ေလးခ်စ္ကို ကိုကို လို႔ ေခၚခ်င္တယ္ …. ”

ေမာ္နီကာက ပထမဆုံး အႀကိမ္ အခ်စ္ပြဲကေလး ႏႊဲၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္စဖို႔ လုပ္တဲ့အခါ သူ႔ပိပိေလး
နာက်င္က်ိန္းစပ္ေနတယ္ လို႔ ေျပာေပမယ့္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဖက္ေပြ႕ၾက ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ၾက
နမ္းစုတ္ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ၿပီး ႏႊဲျဖစ္သြားတယ္ ။

ပထမဆုံး အႀကိမ္တုံးက နဲနဲ ရွက္တာေလးေတြ ရွိေသးေပမယ့္ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ ေမာ္နီကာလဲ ေလးခ်စ္
ရဲ့ သင္ျပခ်က္ေတြနဲ႔ ပိုၿပီး အဆင္ေျပလာတယ္ ။ ေလးခ်စ္ကလည္း ေမာ္နီကာ စိတ္ပါလာေအာင္ စိတ္ေတြ ထႂကြလာေအာင္ အရမ္း လုပ္တတ္တာဘဲ ။ အႏႉးအဆြေတာ္ေတာ္ ေတာ္တဲ့ ေလးခ်စ္ ။

ေမာ္နီကာလည္း ခ်စ္သူလည္းရ ဟန္းနီးမြန္းလဲ တခါထဲ ထြက္လိုက္ရသလို ျဖစ္သြားတယ္ ။
တခ်ီၿပီးတခ်ီ လုပ္လိုက္ နားလိုက္နဲ႔ မနက္အာ႐ုဏ္တက္ခါနီးမွာ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေမာေမာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္
သြားၾကတယ္ ။

ဇိမ္က်လိုက္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေနျမင့္မွ နိုးၾကတယ္ . .။ေမာ္နီကာလည္း နို႔အစို႔ခံလိုက္ရလို႔ နိုး
လာတာ ။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးခ်စ္ရယ္…ေမာ္နီကာ့ နို႔သီးတဖက္ကို စို႔ေနတယ္ ။
အင္းဟင္..ကဲလိုက္တာ…ဟင္းဟင္း……။

နို႔သီးေခါင္းေလးကို လ်ာနဲ႔ ၀ိုက္ေနတယ္ ။ ထိုးးနဲ႔ ဆြေနတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ စုတ္ျပန္ေရာ…။ သူ႔ေနာက္လက္တဖက္ကလည္း ေမာ္နီကာ့ေပါင္ၾကားထဲေရာက္ေနတယ္ ။ ပိပိကို လက္ဝါးႀကီး နဲ႔
အုပ္ထားတယ္ ။ ေမာ္နီကာ ၾကက္သီး ဖ်န္းကနဲ ထၿပီး သူ႔ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို လက္နဲ႔ ဖြလိုက္မိတယ္ ။

“ ကဲတယ္ကြာ….မဝေသးဘူးလား …”

သူက နို႔စို႔ေနရာက ပါးစပ္ခြာလိုက္ၿပီး…“ မဝဘူး…အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ….အျမဲ နမ္းေနခ်င္တာဘဲ…”လို႔
ေျပာလိုက္ၿပီး နို႔ဆက္ မစို႔ေတာ့ဘဲ သူ႔ကိုယ္ႀကီးကို ေလ်ာကနဲ ေမာ္နီကာ့ကိုယ္ေအာက္ဖက္ကို ဆင္း
ခ်သြားတယ္ ။ ပိပိကို အုပ္ထားတဲ့ လက္ဝါးႀကီး လႈပ္လာတယ္ ။ ပိပိအေၾကာင္းကို ပြတ္ေနတယ္ ။ သူ႔
ေခါင္းကလည္း ေမာ္နီကာ့ေပါင္ၾကားထဲေရာက္ေနတယ္ ။ သူ႔အသက္ရႉထုတ္လိုက္တဲ့ ေလေတြက ပိပိကို လာရိုက္ခတ္တယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း စိတ္ေတြ ျပန္ထလာရျပန္ၿပီကြာ …။

ေလးခ်စ္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေမာ္နီကာ့ပိပိကို ဖြဖြေလး ညင္ညင္သာသာနဲ႔ကိုင္ေနတယ္ ။ ပြတ္ေန
တယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ပိပိက အရည္ေတြ စိမ့္ယိုထြက္လာရျပန္ၿပီ ။
ေလးခ်စ္ရယ္ …သူ…အရမ္းကဲတာဘဲ…..။

ေမာ္နီကာ တိုးတိုးေလး ညည္းမိရတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေလးခ်စ္ ပိပိကို နမ္းလိုက္တယ္ ။
အို …
ေလးခ်စ္ ရဲ့ လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ယက္ေပးတာေတြကို ေမာ္နီကာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံမိရျပန္ၿပီ ။
ေမာ္နီကာ့ရသာဖူးစိေလးကို လ်ာနဲ႔ ကစားေပးျပန္တယ္ ။ ဒီလို ကစားေပးတိုင္း ေမာ္နီကာ တအား
ခံခ်င္လာတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ ထိုးေဆာင့္တာကို ခံခ်င္လာတာ ။ ဟိုးအထဲထဲက လွိုက္လွိုက္
ၿပီး ယားလာတယ္ ။

တညလုံး ခ်စ္တလင္းေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခၚၿပီးခဲ့ၾကေပမယ့္လည္း..ေလးခ်စ္ရယ္…ခ်စ္ေလး..ယားလွၿပီ…
လိုးေပးပါေတာ့လို႔ေတာ့ ပါးစပ္က မေျပာထြက္ေသးဘူး ။

ဒါေပမယ့္ အကဲခတ္တတ္တဲ့ ပါးနပ္တဲ့ ေလးခ်စ္က သိတယ္….ေမာ္နီကာ ဘာလိုေနၿပီလဲ ဆိုတာ သူ
သိတယ္….ကၽြမ္းတယ္…ေမာ္နီကာ့ကို မႈတ္ေပးတာ ရပ္ပစ္လိုက္ၿပီး ေမာ္နီကာ့ေပါင္ၾကားမွာ သူ ေနရာဝင္ယူလိုက္တယ္ ။ သူ…သူ…လိုးေပးေတာ့မယ္ …. ။

မနက္ခင္း အခ်စ္တလင္းကလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို ပီျပင္တယ္ ။ အသက္ႀကီးေပမယ့္လဲ ေလးခ်စ္ ဆြဲနိုင္
တုံးဘဲ….ေမာ္နီကာ့ကို ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးတယ္ ။ ေမာ္နီကာ ၿပီးၿပီးေတာ့မွ သူ ၿပီးတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ကို
ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေလးခ်စ္ကို ေမာ္နီကာ အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ ။

အခ်စ္လြန္ၿပီးၾကတဲ့အခ်ိန္ ေလးခ်စ္ ခဏေနာ္ ဆိုၿပီး ထသြားတယ္ ။
Breakfast in Bed…ဆိုၿပီး သူ လင္ဘန္းတခ်ပ္နဲ႔ ေကာ္ဖီ..ေပါင္မုန႔္မီးကင္..ၾကက္ဥ ဆီေပါက္ေၾကာ္…လိေမၼာ္ေရာင္ ..သေဘၤာသီးစိပ္ေလးေတြ…ယူလာေကၽြးတယ္ ။ တကယ့္လူႀကီး ။
လိုးလဲ လိုးတတ္တယ္..ေကၽြးလည္း ေကၽြးတတ္တယ္ …သူ႔ကို ခ်စ္လိုက္တာ….။

ေလးခ်စ္ကို ဖက္လိုက္ၿပီး သူ႔ပါးေတြကို တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ နမ္းပစ္လိုက္မိတယ္ ။
ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ဘရိတ္ဖတ္စ္ အတူတူ ထိုင္စားၾကတယ္ ။

“ ဒီကေန မနက္ဖန္ ျပန္ၾကမွာ မဟုတ္လား…”
ေလးခ်စ္ေမးလိုက္ေတာ့ ေမာ္နီကာလည္း ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီးရင္ ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာကို ျပန္ရေတာ့မွာကို သတိရသြားတယ္ ။ ေလးခ်စ္ရဲ့ ပုခုံးကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး..“ ေလးခ်စ္နဲ႔ မခြဲခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ..ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟင္..” လို႔ ေျပာမိတယ္ ။ ေလးခ်စ္ကလည္း “ ေလးခ်စ္လဲ ဒီလိုပါဘဲ ခ်စ္ေလးရယ္..ခ်စ္ေလးနဲ႔ ဘယ္ခြဲခ်င္ပါ့မလဲ …”

ေနမပူခင္ ကမ္းစပ္မွာ လမ္းေလၽွာက္ၾကတယ္ ။ ေလးခ်စ္ရဲ့ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး စိုေနတဲ့ သဲျပင္မွာ ဖိနပ္မပါဘဲလမ္းေလၽွာက္ရတာ ေမာ္နီကာ အရမ္းသေဘာက်တယ္ ။ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးေန
တယ္ ။ ျမန္မာျပည္ကလည္း မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ေလးခ်စ္နဲ႔ဘဲ အတူတူ ေနလိုက္ခ်င္တယ္ ။

ေမာ္နီကာ နဲ႔ ေလးခ်စ္လည္း ထပ္ၿပီး အခ်စ္လြန္ၾကတာ အခါခါဘဲ ။ မလုပ္ဘဲနဲ႔ မေနနိုင္ဘူး ။ ဘိန္းစြဲသလို စြဲေနမိၿပီ ။ တကယ့္ကိုဘဲ လုပ္ၿပီးရင္း လုပ္ခ်င္ရင္း ။

ေငြေဆာင္ကမ္းေျခကို မခြဲခ်င္ဘဲ ခြဲခဲ့ၾကရတယ္ ။ ေလးခ်စ္က ေနာက္တခါ ေမာ္နီကာ ျမန္မာျပည္ကို လာရင္ ငပလီကမ္းေျခကိုလည္း ေခၚသြားမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေမာ္နီကာ နဲ႔ ခ်စ္မိၿပီမို႔ အရင္လို တက္စီကား ေမာင္းတာေလာက္နဲ႔ တင္းတိမ္မေနေတာ့ဘဲ ေငြမ်ားမ်ား ဝင္မယ့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း တခုခုကို လုပ္ေတာ့မယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ “ သိပ္လဲ အပင္ပန္း မခံပါနဲ႔ ကိုရယ္..ေမာ္နီကာ အလုပ္လုပ္ေနတာဘဲ..ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကို႔ ကို ဟိုကို လာေစခ်င္ေသးတယ္.. ကိုနဲ႔ ေလၽွာက္လည္ခ်င္ေသးတယ္..ေပ်ာ္ခ်င္ေသးတယ္ ….” လို႔ သူ႔ကို ေျပာမိတယ္ ။

ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေနခဲ့တဲ့ ဟိုတယ္လ္ကိုဘဲ ျပန္သြားေတာ့ ေလးခ်စ္ကို ေမာ္နီကာနဲ႔ဘဲ ဟိုတယ္မွာ ေနေစခ်င္လို႔ ေျပာေတာ့ ေလးခ်စ္က သူ ကားဆြဲေနတဲ့ ဟိုတယ္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မသင့္ေတာ္ပါဘူးလို႔ ေျပာတယ္ ။ ေလးခ်စ္ မရွိဘဲ ေမာ္နီကာ တေယာက္ထဲ မအိပ္ခ်င္ပါဘူး ။ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ အိပ္တာ ေငြေဆာင္မွာ အက်င့္ပါသြားၿပီ ။ဟြန္း….ဆက္စ္လည္း မလုပ္ဘဲ မေန
တတ္ေတာ့ဘူး ။ ဒီက ျပန္သြားရင္လည္း ေလးခ်စ္မပါဘဲ တေယာက္ဘဲ ဘသခရီးဆက္ရအုံးမွာ ဆိုတာကို ေတြးမိျပန္ေတာ့ စိတ္ေတြ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး ။ သူ႔ကို ဟိုကို လာဖို႔ အျမန္ လုပ္ရမယ္ ။

ပုဂံေညာင္ဦးက မႏၲေလးနဲ႔ ျပင္ဦးလြင္က ေခ်ာင္းသာေငြေဆာင္က ဝယ္လာတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ယူအက္စ္က ပါလာတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကို ရန္ကုန္က ေဆြမ်ိ ုးေတြကို သြားပို႔ဖို႔ ေလးခ်စ္ကို
ေျပာတယ္ ။ မိပိုးရဲ့ အေမ တို႔ အိမ္လိပ္စာကိုလည္း ေလးခ်စ္ကို ျပလိုက္ေရာ ေလးခ်စ္ မ်က္ႏွာ အႀကီးအက်ယယ္ ပ်က္သြားသလိုဘဲ ။
“ ကို..ေနမေကာင္းဘူးလား ….ဘာျဖစ္လဲဟင္…..ေနမေကာင္းရင္လည္း နားေလ……”

ေမာ္နီကာ ထင္တာက ေမာ္နီကာနဲ႔ သူနဲ႔ ဆက္စ္လုပ္တာ အရမ္းမ်ားလြန္းလို႔ သူ ေခါင္းမူးသြားသလားလို႔ …။
သူက “ အင္း…..အိပ္ပ်က္တာမ်ားလို႔လားမသိဘူး…ခ်စ္ေလး..နဲနဲ..မူးေနာက္ေနာက္နဲ႔…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း “ ဒါဆိုရင္ ေလးခ်စ္ ဒီမွာဘဲ နားေနလိုက္ေလ..ေမာ္နီကာ ဟိုတယ္က တက္စီတစီးနဲ႔ ေဆြမ်ိ ုးေတြ အိမ္ကို လိုက္ပို႔လိုက္မယ္ …” လို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ လက္ခံတယ္ ။ သူ တကယ္ ေနမေကာင္းသြားလို႔ ျဖစ္မယ္ ။

မိပိုးတို႔ မိသားစုေတြကေတာ့ ေမာ္နီကာ ကို အျပစ္တင္ၾကတာေပါ့ ။ ျမန္မာျပည္ ေရာက္လာတာကို မေျပာဘဲ ျပန္ခါနီးက်မွ လာေတြ႕လို႔ ။ ေမာ္နီကာလည္း ကိုယ္ လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္လိုက္ရၿပီးလို႔ ဘာဘဲ အျပစ္တင္တင္ တင္ၾကပါေစလို႔ အျပဳံးမပ်က္ပါဘူး ။ သူတို႔နဲ႔ ဆိုရင္ အခုလို ေလးခ်စ္ ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူႀကီးကို ရခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူးေလ ။ သူတို႔က မိပိုးအတြက္ လူၾကဳံပစၥည္းေတြ ထည့္ခ်င္ၾကတယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း မိပိုးကို အရမ္းခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား ။ ေပါင္ပိုေၾကး က်ခ်င္ က်ပါေစ ဆိုၿပီး သူတို႔ ဘာေပးေပး ယူခဲ့လိုက္ပါတယ္ ။ ဟိုတယ္က “ လစ္မိုဇင္း ဆားဗစ္ ” က ငွားလာ
တဲ့ တက္စီကို မိပိုး အေမက ျပန္လႊတ္ၿပီး ေမာ္နီကာ သူတို႔အိမ္က ျပန္ေတာ့ ေမာ္နီကာ့ ဟိုတယ္ကို သူတို႔ ျပန္လိုက္ပို႔ၾကတယ္ ။

ေမာ္နီကာ့အခန္းကို လိုက္တက္ၾကမလို႔ လုပ္ေသးတယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း ေလးခ်စ္ အိပ္ၿပီး က်န္ခဲ့တာမို႔ သူတို႔ကို အခန္းေပၚကို မေခၚခ်င္ဘူး ။ သူတို႔ကို ဟိုတယ္က စားေသာက္ဆိုင္ကေန ေကာ္ဖီအေကာင္းစားေတြနဲ႔ ကိတ္မုန႔္ေတြ နဲ႔ ေမာ္နီကာက ဧည့္ခံလိုက္ေသးတယ္ ။ သူတို႔ ျပန္သြားၿပီး ေမာ္နီကာ ဟိုတယ္အခန္းကို ျပန္ေတာ့ တံခါးကို ဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္တာ
နဲ႔ ျဗဳံးကနဲ ႐ုတ္တရက္ ေလးခ်စ္ႀကီး ေမာ္နီကာ့ကို တအားဖက္လိုက္တာ ခံလိုက္ရလို႔ အရမ္း လန႔္သြားရတယ္ ။

အို..ေလးခ်စ္ ဆိုးလိုက္တာ…ကဲလိုက္တာ…။ သူ..သူ..သူ….ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး …။ သူ႔ဟိုဒင္းႀကီးလဲ မတ္မတ္ေထာင္လို႔ …။

အေမႊးဖြားဖြား ၾကားက လုံးပတ္တုတ္တုတ္မွာ အေၾကာႀကီးေတြ ထင္းထင္းႀကီးေထာင္ထေနတဲ့ ထိပ္ဖူးဒစ္လုံးကားကားႀကီးနဲ႔ ေလးခ်စ္ရဲ့ လက္နက္ႀကီးကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ေမာ္နီကာရဲ့ စိတ္ေတြ ဖရိုဖရဲျဖစ္ကုန္ရတယ္ ။ ဒီလက္နက္ႀကီးက ေမာ္နီကာ့ပိပိထဲကို အႀကိမ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ခဲ့ၿပီးတဲ့ ေမာ္နီကာ့ကို အရသာထူးေတြ ေပးခဲ့တာႀကီး မဟုတ္လား ။

ေလးခ်စ္က ေမာ္နီကာ့ကို ဆြဲဖက္ၿပီး ေမာ္နီကာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ငုံဟတ္ၿပီး စုတ္ယူနမ္းပါေတာ့တယ္ ။ သူ..သူ..သိပ္လည္း နမ္းတတ္တဲ့ လူႀကီး ..။ သူ႔ကိုေမာ္နီကာ ျပန္ဖက္သိုင္း
ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္ စုတ္ယူနမ္းလိုက္တယ္ ။ သူ႔လက္နက္ႀကီးက ေမာ္နကာ့ ေပါင္တဖက္ကို ထိေထာက္မိေနတယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း သူ႔ဒုတ္ပူပူေႏြးေႏြးႀကီးကို လွမ္းကိုင္လိုက္တယ္ ။ ဒါ
ႀကီးကို စုတ္ေပးခ်င္စိတ္ေတြလည္း ေပၚလာတယ္ ။ သူက ေမာ္နီကာ့ကိုဘဲ အျမဲ ဟိုေနရာကို ယက္ယက္ေပးခဲ့တာ မ်ားၿပီေလ ။

ေမာ္နီကာ့လ်ာနဲ႔ သူ႔လ်ာ လုံးေထြးေနတယ္ ။ စိတ္ေတြက ႂကြသထက္ႂကြ..ပိပိေလးကလည္း ရြသထက္ရြ ..အရည္ေတြက စို႐ုံမက ေပါင္ၿခံမွာေတာင္ စီးက်ေနၿပီ ထင္တာဘဲ ။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ခြာလို႔ မရဘူး ။ သူ႔လက္ေတြက ေမာ္နီကာ့ ဖင္တုံးေတြကို ပြတ္လိုက္ ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေနတယ္ ။ သူကိုင္တာေတြကို ေမာ္နီကာကလည္း အရမ္းသေဘာက်တယ္ ။
ႏႈတ္ခမ္းေတြ ကြာသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာ္နီကာလည္း သူ႔ကို ေလသံေလးနဲ႔ “ ကို႔ကို စုတ္ေပးရမလားဟင္..”လို႔ ေမးမိတယ္ ။ သူက ..“ အင္း….စုတ္ေပး..” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေမာ္နီကာ
သူ႔ေရွ႕ကို ဒူးေလးေထာက္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္မိပါတယ္ ။ သူ႔အတန္ႀကီးက အႀကီးႀကီးဘဲ။ေမာ္နီကာ အတန္တုတ္ႀကီးရဲ့ အရင္းပိုင္းကို ဘယ္လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး အရင္ဆုံး ေမာ္နီကာ့ပါးတဖက္နဲ႔
ထိပ္ဖူးႀကီးကို ပြတ္လိုက္မိတယ္ ။ အို..သူ႔ထိပ္ဖူးက အေပါက္ေလးထဲကေန အရည္ပ်စ္စီးစီးေတြ ထြက္ေနတာမို႔ ဒီအရည္ေတြက ေမာ္နီကာ့ပါးကို စိုေပကုန္တယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း ထိပ္ဖူးၾကၤးကို ပါး
စပ္ထဲ ငုံလိုက္တယ္ ။ ပါးစပ္ထဲ အျပည့္ဘဲ ။ ဖြဖြေလး စစုတ္လိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ လ်ာနဲ႔ ယက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ေလးခ်စ္ ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြ ပိတ္သြားတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။

ေမာ္နီကာက က်ဳပ္ကို စုတ္ေပးရမလားလို႔ ေမးလိိုက္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း “ အင္း..စုတ္ေပး..” လို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္ ။ က်ဳပ္ေရွ႕မွာ ေမာ္နီကာ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး က်ဳပ္ဒုတ္ႀကီးကို ဖြဖြေျဖးေျဖးေလး စ စုတ္
ေပးေနပါၿပီ ။ က် ုပ္လည္း ေမာ္နီကာ့အခန္းမွာ အိပ္က်န္ခဲ့ရင္း ေမာ္နီကာက မိပိုး မိသားစုနဲ႔ အမ်ိဳးေတြ ဆိုတာ သိလိုက္ရခ်ိန္ က်ဳပ္ဟန္မေဆာင္နိုင္ဘဲ ျဖစ္သြားရတာေတြကို ျပန္စဥ္းစားေနမိခဲ့တယ္ ။
ေမာ္နီကာနဲ႔ မိပိုးတို႔ ေဆြမ်ိ ုးေတာ္ေနတာကလည္း ထူးထူးျခားျခား တိုက္ဆိုင္မႈႀကီးဘဲ ။ ဘယ္လို ေတာ္သလဲ ဆိုတာကို က်ဳပ္ မေမးမိဘူး ။ မေမးျဖစ္ေသးဘူး ။

ေမာ္နီကာ့သြားက က်ဳပ္ အတန္ထိပ္ကို ျခစ္မိလို႔ က်ဳပ္ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားရတယ္ ။ ၾကည့္ရတာ က်ဳပ္က သူ႔ကို ယက္ယက္ေပးလို႔ ျပန္ျပဳစု တုန႔္ျပန္ခ်င္လို႔သာ ေမာ္နီကာက စုတ္ေပးရမလား ေမးခဲ့ၿပီး စုတ္ေပးေနတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အရင္က စုတ္ဖူးဟန္ မတူဘူး ။ က်ဳပ္လည္း သြားနဲ႔ မျခစ္မိေအာင္ သတိထားဖို႔ ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ သူ႔လက္တဖက္ကိုလည္း ဆြဲယူၿပီး က်ဳပ္ရဲ့ လဥေတြကို ပြတ္ေပးခိုင္းလိုက္တယ္ ။

ေမာ္နီကာလည္း သူ႔အမ်ိ ုးေတြ အိမ္ကို ထြက္သြားေရာ က်ဳပ္ ဆီးသြားခ်င္တာနဲ႔ အိမ္သာခန္းထဲကို ဝင္သြားခဲ့တယ္ ။ ေရခ်ိ ုးကန္ေဘးက တန္းေလးမွာ ေမာ္နီကာ့ပင္တီအျဖဴေလးတထည္ လွမ္းထားတာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ပင္တီေလးကို လွမ္းယူလိုက္မိတဲ့အခ်ိန္ က်ဳပ္စိတ္ေတြ ေထာင္းကနဲ ႂကြတက္သြားရတယ္ ။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္လည္း ပင္တီေလးကို နမ္းရႈၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ ေလၽွာ္ၿပီး လွန္း
ထားတာမို႔ ဘာကိုယ္နံ့မွ မရဘဲ ဆပ္ျပာနံ့ဘဲ သင္းေနတယ္ ။ က် ုပ္ရခ်င္တာက ဒီ ဆပ္ျပာအနံ့ မွ မဟုတ္တာ ။

ကုတင္ဖက္ကို အျမန္ ျပန္ထြက္ခဲ့ၿပီး ေမာ္နီကာ့ ေသတၱာေတြကို ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္ ။ မ်က္လုံးေတြေရာ လက္ကပါ ပင္တီ ဝတ္ၿပီးသားမ်ား ရွိေလမလား ရွာၾကည့္မိတယ္ ။ ေဟာ..ေတြ႕ၿပီ …ဝတ္ၿပီးသား ပင္တီႏြမ္းကေလးတထည္ ။ လုံးေထြးၿပီး ထိုးထည့္ထားတာ ။ က် ုပ္ နမ္းရႉလိုက္တယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ အနံ့ ။ ေပါင္ၾကားက အနံ့ ။ ရႉလိုက္တာနဲ႔ က်ဳပ္ရဲ့ ဒုတ္က ထိုင္းကနဲ ထြားေထာင္ မာေက်ာလာေတာ့တာဘဲ ။ ဟင္း..က်ဳပ္ ဒုတ္ကို က်ဳပ္ ပြတ္ကစားေနမိတယ္ ။ က်ဳပ္လဲ အသက္ႀကီးမွ တအားေတြ စိတ္ေတြ လာေနတယ္။ ထန္ေနတယ္ ။

ေမာ္နီကာ ျပန္လာလာခ်င္း က်ဳပ္ အပီလိုးပစ္မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး က်ဳပ္ အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခၽြတ္ၿပီး ဒုတ္ႀကီး မတ္လို႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနမိတယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ဟိုတယ္ခန္းက ဟိုတယ္ရဲ့ မ်က္ႏွာစာမွာမို႔ ပိတ္ထားတဲ့ ခန္းစီးထူထူႀကီး ၾကားကေန ေအာက္ကို ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ အခ်ိန္ေတြက ၾကာလြန္းလွတယ္ ။ ေမာ္နီကာလည္း အခန္းထဲ ဝင္လာေရာ က်ဳပ္ သူ႔ကို ေျပးဖက္ၿပီး နမ္းစုတ္မိတယ္ေလ ..။

ေမာ္နီကာ က် ုပ္အတန္ကို တဆုံး ငုံလိုက္လို႔ က်ဳပ္ အံ့ၾသသြားတယ္ ။ က် ုပ္အတန္က ေတာ္ေတာ္ ရွည္တာ ။ သူ ငုံနိုင္လို႔ အံ့ၾသတာ ..။ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ စုတ္ေပးၿပီးေတာ့ က် ုပ္လည္း လုပ္ခ်င္ေနၿပီ ။ သူ႔ကို အစုတ္ရပ္လိုက္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔အဝတ္ေတြကို အခုမွ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ခၽြတ္ေပးမိတယ္ ။ သူ႔အဖုတ္ကို က် ုပ္ ယက္ေပးဖို႔ ျပင္ေတာ့ ေမာ္နီကာက “ ယက္နဲ႔ေတာ့..
ေနာက္မွ..ခု လိုခ်င္လွၿပီ….လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ က် ုပ္ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဒီလို ေျပာလိုက္တာက က်ဳပ္ရဲ့ စိတ္ေတြကို ေထာင္းကနဲ ထႂကြေစတယ္ ။

က်ဳပ္က ေမာ္နီကာ့အဖုတ္ကို ယက္ရတာကို ေရေရလည္လည္ ႀကိဳက္တာ..။ ေငြေဆာင္မွာတုံးက က် ုပ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ဘဲ ယက္ေပးမိတယ္ ။ ပက္လက္ အိပ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ ယက္႐ုံမကဘူး..ေမာ္နီကာ့ကို ေမွာက္ရက္ ကုန္းခိုင္းၿပီးလည္း က် ုပ္ ယက္ေပးတယ္ ။ အဖုတ္နဲ႔ ကပ္ရက္ ရွိေနတဲ့ ခေရပြင့္နီနီေလးကိုလည္း က်ဳပ္ လ်ာနဲ႔ ဆြဆြေပးမိခဲ့တယ္ ။ ေမာ္နီကာက ေမာ္နီကာ့ ဘဝမွာ အဲ့ေနရာကို လ်ာနဲ႔ ဆြခံရလိမ့္မယ္လို႔ တခါမွ မထင္ထားခဲ့ဘူး….ေလးခ်စ္ရယ္…ထူးျခားတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံ အထိအေတြ႕ေတြကို ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔
ေျပာခဲ့တယ္ ။

အခုလည္း က်ဳပ္ သူ႔အဖုတ္လွလွႀကီးကို ယက္ခ်င္ေနတာပါ ။ သူက လုပ္ခ်င္လွၿပီ ဆိုလို႔သာ မယက္ေတာ့ဘဲ သူ႔ကို ေပါင္ကားၿပီး က်ဳပ္ ပစၥည္းႀကီးကို ထိုးႏွစ္ထည့္လိုက္ရတယ္ ။ နို႔လွလွႀကီးေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ကိုင္ေပး စို႔ေပးရတယ္ ။

ဒီေန႔ ေမာ္နီကာက အျပာကားေတြမွာ သူ ေတြ႕ဖူးသလို အေပၚကေန လုပ္ၾကည့္လို႔ ရမလား လို႔ ေျပာလာလို႔ ေမာ္နီကာ့ကို က်ဳပ္အေပၚကေန တက္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ပုံစံအသစ္ ကို ေမာ္နီကာ သေဘာက်ေနတယ္ ။ မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းၿပီး က်ဳပ္ ဒုတ္အေပၚကေန ေဆာင့္ေပးေနတဲ့ ေမာ္နီကာ့ကို က်ဳပ္ကလည္း ေအာက္ကေန ပင့္ေကာ့ၿပီး ထိုးေပးေနမိတယ္။ က်ဳပ္တို႔ တဝႀကီး လုပ္ျဖစ္ၾကတာ ။ သူ ျပန္ရဖို႔ နီးေနၿပီေလ ။ ဘားအံဖက္ကို မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူး ။ ေန႔ေရာညေရာ က်ဳပ္တို႔ အသားကုန္ ကစ္ၾကတာ…။ က်ဳပ္တို႔ စုံေနေအာင္ဘဲ စမ္းၾကတာ ..။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒါေတြ အကုန္ ၾကဳံၿပီးခဲ့ပါၿပီ ။ ေမာ္နီကာ့အတြက္ကေတာ့ အသစ္အဆန္း အေတြ႕အၾကဳံေတြေပါ့ဗ်ာ….။

က်ဳပ္တို႔ မစမ္းတာ တခုဘဲ က်န္တယ္ ။ ေမာ္နီကာ့ ခေရပြင့္ေလးကို လက္နဲ႔ ပြတ္ေပး ဆြေပးတာက လြဲၿပီး ေရွ႕ဆက္ မတိုးလိုက္ဘူး ။ တေန႔ အတူတူေနေတာ့မွဘဲ ခေရပြင့္ေလးကို ဖြင့္ေတာ့မယ္ လို႔ က် ုပ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္တာ ။

ေမာ္နီကာ သူ႔အလုပ္က မိန္းမ ေဘာ့စ္ေတြကို လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ေက်ာက္စိမ္းေလးေတြ ဗိုလ္ခ် ုပ္ေစ်းမွာ ထြက္ ဝယ္တာနဲ႔ ဟိုတယ္ ေအာက္က စားေသာက္ဆိုင္မွာ အစားဆင္းစားတာက လြဲလို႔
က် ုပ္နဲ႔ ေမာ္နီကာ အခန္းထဲမွာဘဲ ကုတင္ေပၚမွာဘဲ အခ်ိန္ကုန္တယ္ ။
ဟိုတယ္က နဝရတ္တို႔ ဝန္ထမ္းေတြလည္း က်ဳပ္နဲ႔ ေမာ္နီကာ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားတာ သိကုန္ၾကတယ္ ။ က်ဳပ္က ေမာ္နီကာလို နိုင္ငံျခားက အေခ်ာစားေလးကို ရေအာင္ ပိုးနိုင္တယ္ ဖန္နိုင္တယ္ တယ္
ေတာ္ပါလား ဆိုတာမ်ိ ုးေတြ ေျပာၾကတာေပါ့ ..။

ေလယာဥ္ကြင္းကို ဆင္းခါနီးမွာ ေမာ္နီကာက က်ဳပ္ ပစၥည္းကို ေနာက္ ျပန္မေတြ႕ခင္ အထိ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေဝးကြာေနရအုံးမလဲ မသိလို႔ တဝ စုတ္ပါရေစအုံး ဆိုၿပီး ေတာင္းစုတ္တယ္ ။
အၾကာႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ ငုံထားၿပီး မ်က္လုံးေလး မွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနေသးတယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ က်ဳ ပ္ ေကာင္းတက္လာၿပီး ၿပီးခါနီး ျဖစ္လာလို႔ ရပ္ခိုင္းတာ မရဘူး ။ ရပ္မေပးဘဲ ပိုပိုဖိ စုတ္ေပးတယ္ ။ က် ုပ္
လဲ အားနာေပမယ့္ တအားေကာင္းလြန္းသြားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ေမာ္နီကာ့ပါးစပ္ထဲ တထုတ္ထုတ္ တစစ္စစ္နဲ႔ အခ်က္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ပန္းလႊတ္ ထုတ္လိုက္မိရတယ္ ။ ေမာ္နီကာက ေထြးမထုတ္ဘဲ အကုန္ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္တယ္ ။

“ ကို..ေမာ္နီကာ တေယာက္ထဲ စုတ္ေပးမယ့္ ဒီဟာႀကီးကို ဘယ္မိန္းမကိုမွ ေပးမစုတ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ ….” လို႔လည္း ေျပာတယ္ ။

ေလယာဥ္ကြင္းကို လိုက္ပို႔ေတာ့ အရင္က က်ဳပ္လက္ေအာက္မွာ လုပ္ဖူးခဲ့တဲ့ တပည့္ေလးေတြေၾကာင့္ ေမာ္နီကာ့ကို အတြင္းခန္းအထိ က် ုပ္ လိုက္ပို႔နိုင္ခဲ့တယ္ ။ ေမာ္နီကာ ေလယာဥ္ဆီကို ဝင္သြားတဲ့အထိ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ လက္ခ်င္း ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး မၾကာခင္ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ လို႔ရယ္..သိပ္ ခ်စ္ၾကတယ္ ဆိုတာရယ္ေတြ အထပ္ထပ္ ေျပာခြင့္ရခဲ့တယ္ ။

ေမာ္နီကာ ပါသြားတဲ့ ေလယာဥ္ႀကီး ေကာင္းကင္ယံမွာ ေပ်က္ကြယ္သြားတဲ့အထိ က် ုပ္ ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္ ။ ေမာ္နီကာက သူ ဟိုေရာက္တာနဲ႔ က်ဳပ္လာဖို႔ ေခၚစာ နဲ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ လုပ္မယ္ လို႔ အခါခါဘဲ ေျပာသြားတယ္ ။

ANAေလေၾကာင္းက ေလယာဥ္ႀကီးေပၚမွာ လိုက္ပါသြားရတဲ့ ေမာ္နီကာမွာလည္း ေလးခ်စ္နဲ႔ ခြဲခဲ့ရလို႔ မ်က္ရည္ေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနရတယ္ ။
ခ်စ္တယ္ ေလးခ်စ္ရယ္….။ အ႐ူးအမူး ခ်စ္တယ္…။
ေမာ္နီကာ…အရမ္းခ်စ္ေနတယ္ …။
ေလးခ်စ္နဲ႔ တသက္လုံး အတူတူ ေနခ်င္တယ္ …။

ေလးခ်စ္ရဲ့ အနမ္းေတြ အထိအေတြ႕ေတြကို သတိရေနသလို ေနာက္ဆုံး စုတ္ေပးခဲ့တဲ့ ေလးခ်စ္ရဲ့ လက္နက္ႀကီးေၾကာင့္ ပါးစပ္ေတြ ပူထူေနတုံးဘဲ ။ ေလးခ်စ္ကို အျမန္လိုက္လာဖို႔ လုပ္ရမယ္ ေလးခ်စ္ေရ ..။ ေလးခ်စ္ကို စြဲသြားရၿပီ …။

မၾကာခင္ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ ေလးခ်စ္ …။

ၿပီးပါၿပီ