“မင်းကို ကနူးလှေနဲ ့လိုက်ပို ့တဲ့ကောင်တွေနောက်လိုက်တာနဲ ့တူပါတယ်ကွာ….တကယ်သာ ငါက သူတို ့ပြောတဲ့အတိုင်းဆိုရင်တော့ မင်းကိုဘဲ အရင်ဆုံးရွေးရမှာဘဲဟေ့
ဟား…ဟား….ကဲ ..ကဲ..ထရပ်စမ်းပါဦးကွ”
တန်ဘိုးရားထရပ်လိုက်ရ၏။ကပ္ပတိန် မက်ဖာဆန်က သူ ့ကိုဂရုတစိုက်ကြည့်ရှုနေတာကို တွေ ့လိုက်ရသည်။
“မင်းကို ငါတွေ ့ဖူးနေသလိုဘဲ”
“ဟုတ်ကဲ့…..ခြံဝင်းထဲမှာနေရတုန်းက တွေ ့ဖူးတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်ခင်ဗျာ”
မက်ဖာဆင်က သူ ့ကိုဒုက္ခပေးမည် မဟုတ်မှန်းသိလိုက်ရသောကြောင့် တန်ဘိုးရား ခပ်ရဲရဲပင်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
မက်ဖာဆင်က သူ ့ခေါင်းကို ခပ်လေးလေးခါယမ်းလိုက်သည်။
“မဟုတ်သေးပါဘူးကွာ…အဲဒီလောက်နဲ ့တော့ မင်းကိုမှတ်မိမနေလောက်ပါဘူး…နေစမ်းပါဦး….မင်းကို ငါဘာကြောင့်မှတ်မိနေပါလိမ့်”
စဉ်းစားနေရင်းက အမှတ်ရသွားသောကြောင့် မက်ဖာဆင်ပြုံးမိသွားရသည်။
“မှတ်မိပြီဟေ့….မွန်ဂိုဒွန်သေတုန်းက ရန်ဒိုရဲတိုက်ကြီးထဲကိုသွားကြည့်တုန်းက မင်းပုံတူပန်းချီကားကို တွေ ့ခဲ့တာကွ…ရန်ဒိုရဲတိုက်ထဲက ပန်းချီကားလေကွာ….
ဟုတ်တယ်ဟေ့….အဲဒါမင်းဘဲ”
“ဟုတ်ပါတယ်ခင်ဗျာ….အဲဒါ အာဖရိကမှာ ကျန်နေရစ်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ ့ဝိညာဉ်ပါဘဲခင်ဗျာ”
“အေးကွာ…..ပုံကတော့ တကယ်တူ…တကယ်ကောင်းတာဘဲကွ”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူက သင်္ဘောသားတစ်ယောက်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
“ဟေ့….မက်ကွပ်..ထုံးစံအတိုင်းဆက်လုပ်..သူတို ့ကိုရေဆွဲခိုင်းပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လောင်းခိုင်း..သူတို ့ကို သန် ့ရှင်းပါစေ၊ပြီးရင် ရေသန် ့တိုက်၊ သံပုရာ
သီးတစ်လုံးစီပေးပြီး စုပ်ခိုင်းလိုက်ဦး…နောက်တစ်သုတ်တက်မလာခင် စားစရာကျွေးထားလိုက်…ဒို ့မှာမသန် ့ရှင်းတဲ့ အစားအသောက်မရှိဘူးမဟုတ်လား..ပထမအသုတ်ကို ကျွေး
ပြီးသွားရင် နေရောင်ခံခိုင်းထားလိုက်..သူတို ့ရှင်းသွားရင်….နောက်တစ်သုတ်ကို သန် ့ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းပြီး ကျွေးထားလိုက်…အော်..နေဦးဟေ့…ဒီကောင်လေးကို အင်အားပြည့်လာ
အောင်လုပ်ပေး၊လိမ်းဆေးနဲ ့ကျောကိုလိမ်းပေပြီးအနားယူခိုင်းထားလိုက်..သူ ့ကိုဘာမှမခိုင်းနဲ ့…နေဝင်တဲ့အထိ ကုန်းပတ်ပေါ်မှာဘဲ ထိုင်ခိုင်းထားလိုက်…ဟုတ်ပြီလား”
စားသောက်ပြီး၊ဆေးလူးပြီးသွားသောအခါ ကပ္ပတိန်မှာသွားသည့်အတိုင်း ကုန်းပတ်ပေါ်တွင် နေရာတစ်ခုရှာပြီး တန်ဘိုးရားထိုင်နေလိုက်သည်…။
ကုန်းပတ်ပေါ်တွင် လှုပ်ရှားနေသော အာဖရိကသားများကို ငေးကြည့်နေလိုက်မိသည်။
ပျော်ရွှင်စနောက်နေသူများ…..စိတ်ညစ်မှိုင်တွေနေသောသူများ…စုံလင်လှပေသည်။
ဂါဝန်ဝတ်ထားသော အမဲမတသိုက်က သူ ့ကို ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့်လုပ်နေကြသည်။
တစ်သုတ်ပြီးတစ်သုတ် တက်လာလိုက်ကြ…ရေချိုးကြ..စားသောက်ပြီး ပြန်ဆင်းသွားကြ…ဒီလိုနှင့်တနေ ့တာကုန်လွန်သွားရပြန်သည်။
တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲတွင် လူဖြူတွေကို မုန်းတီးနေမိသည်။
သူ ့ဝိညာဉ်ကို နှစ်ကိုယ်ခွဲပေးသော မွန်ဂိုဒွန် ကိုလဲမုန်းသည်။
သူ ့အား ညှာတာစွာ သက်သာခွင့်ကို ပေးခဲ့သော ကပ္ပတိန် မက်ဖာဆင်ကိုလဲ မုန်းမိသည်။
အဖြူကောင်တွေနှင့် အမည်းများ၏ ကွာခြားမှုကို သူသိမြင်သဘောပေါက်နေပြီမဟုတ်ပါလား…..။
တခုခုအလိုရှိပြီဆိုလျှင် လူဖြူတွေက ပျော့ပြောင်းနေတတ်သည်။
မွန်ဂိုအဖိုးကြီးက သူပန်းချီဆွဲလိုသောကြောင့် သူ ့အပေါ် ငြင်သာစွာဆက်ဆံခဲ့သည်။
ကပ္ပတိန်က သူ ့ကိုရောင်းစားလိုသောကြောင့် သဘောကောင်းပြနေ၏။
ဒီလူဖြူကောင်တွေရဲ ့စိတ်က ခန် ့မှန်းရခက်လှသည်။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူကတော့ လူဖြူတွေကို မုန်းစရာကောင်းသူများအဖြစ်သာ မြင်နေခဲ့မိပါတော့သည်။
တန်ဘိုးရားသင်္ဘောဝမ်းထဲသို ့ပြန်ဆင်းရသောအချိန်တွင် အရင်ကလို ညစ်ပတ်နံစော်နေတာမျိုးမရှိတော့ဘဲ ကြမ်းများကို ပြောင်စင်နေအောင် သန် ့ရှင်းရေးလုပ်ထားကြကြောင်း တွေ ့လိုက်ရလေသည်။
လူများတာကလွဲ၍ အနံ ့အသက်ကင်းစွာ သန် ့ရှင်းနေသောကြောင့်နေရတာ သက်တောင့်သက်သာရှိနေကြရသည်။
ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် သူတို ့၏စိတ်ဓါတ်များ ပေါ့ပါးလာရပြီး စိတ်သက်သာရာ ရနေမိကြသည်။
တန်ဘိုးရားက မိတ်ဆွေများဖြစ်နေကြပြီဖြစ်သော ဆာဗန်းပူး၊အမ်ဒေါင်း၊ခန်ဒါရိုးနှင့် အိုမို တို ့နှင့်ဝိုင်းဖွဲ ့ကာ စကားပြောနေမိကြသည်။
အမ်ဒေါင်း၏ပေါင်ပေါ်ကို ခေါင်းတင်လှဲချလိုက်ပြီး တန်ဘိုးရားကပင် စတင်ပြောဆိုလိုက်သည်။
“အာဖရိကမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့် ဝိညာဉ်က မန်ဒိုးမားတို ့ကိုလက်စားချေဖို ့လုံလောက်နေပြီဆိုတော့ အခုလက်ရှိကျွန်တော့် ဝိညာဉ်က လူဖြူတွေကို မုန်းနိုင်ဖို ့ဘဲဖြစ်ရမယ်ဗျ…ကျွန်တော့်ဝိညာဉ်သာ အင်အားကောင်းလာခဲ့ရင် တွေ ့သမျှလူဖြူတွေအပေါ် အမုန်းအင်အားတွေရလာနိုင်မယ်ထင်တယ်”
“လူဖြူမတွေကိုရောကွာ”
အမ်ဒေါင်းက ဝင်ရောက်မေးခွန်းထုတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
တန်ဘိုးရားအနေနှင့် ဒီအကြောင်းကို တစ်ခါမှ စဉ်းစားမိခြင်းမရှိခဲ့ဖူးပေ။
မွန်ဂိုအဖိုးကြီး၏ ပန်းချီကားထဲတွင်တော့ လူဖြူမိန်းမဆိုသည်များကို တွေ ့ဖူးလိုက်ပါသည်။
အပြင်တွင် တကယ်ရှိမရှိကိုတော့ သူ ့အနေနှင့် ဘယ်လိုမှ မစဉ်းစားတတ်။
“လူဖြူမဆိုတာ အပြင်မှာတကယ်ရောရှိလို ့လားကွာ”
သူပြန်လည်မေးခွန်းထုတ်လိုက်မိပါသည်။
“ဟ..သေချာပေါက်ရှိရမှာပေါ့ကွ…ဒီလူဖြူကောင်တွေမှာ အမေတော့ရှိကိုရှိမှာဘဲ..အမေမရှိဘဲနဲ ့ဒီကောင်တွေဘယ်လိုဖြစ်လာနိုင်မှာလဲ….ဒီတော့လူဖြူမဆိုတာလဲ
ရှိနေလို ့ဖြစ်မှာပေါ့ကွ”
အိုမိုက သူစဉ်းစားမိသလောက် ဝင်ရောက်ပြောဆိုလိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
တန်းဘိုးရားအိပ်ချင်နေသော်လဲ ခေါင်းထဲသို ့အတွေးစတစ်ချို ့ဝင်ရောက်လာသောကြောင့် အိုမိုကို မေးချင်နေပြန်သည်။
အိုမိုထက်စာလျှင် အမ်ဒေါင်းက ပိုသိလိမ့် မလားလို ့လဲ ခန်းမှန်းလိုက်မိပြန်သည်။
“အမ်ဒေါင်း”
“ဆိုစမ်း…တန်ဘိုးရား”
“ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်မေးခွန်းတစ်ခုလောက် မေးစရာရှိတယ်”
“မေးစမ်းပါကွ တန်ဘိုးရားရဲ ့..ဘာများလဲ”
“တကယ်လို ့ဗျာ…ကျွန်တော်က ရွာကမိန်းမနဲ ့သာရခဲ ့မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော့်ကလေးရဲ ့အသားအရောင်က အမည်းဘဲဖြစ်ရမယ်…မှန်ရဲ ့မဟုတ်လား အမ်ဒေါင်း”
“အေးလေကွာ…မှန်တာပေါ့ဟ”
“အဲဒါဆို အဖြူကောင်တွေရဲ ့မိန်းမ အဖြူမတွေကမွေးရင်လဲ အဖြူလေးတွေဘဲဖြစ်မှာပေါ့”
“ဒါပေါ့ကွ…..အဖြူဘဲဖြစ်ရမှာပေါ့”
အမ်ဒေါင်းက ဖြေသာဖြေလိုက်ရသည်။သူကိုယ်တိုင်သိလို ့တော့မဟုတ်ချေ။
“ကဲ…ဒီလိုဖြင့်ဗျာ….ကျွန်တော်သာ တကယ်လို ့လူဖြူမနဲ ့ရပါပြီတဲ့ဗျာ….ဘယ်လိုအရောင်ထွက်လာမယ်ထင်သလဲ”
ဒီတခါတော့ အမ်ဒေါင်းအလွယ်တကူ အဖြေပြန်မပေးနိုင်တော့ပေ။
သူကိုယ်တိုင်က သူ၏နားမလည်မှုကို ဝန်ခံရပေတော့မည်။
အပေါ်ပိုင်းက အဖြူ၊အောက်ပိုင်းကအမည်း….ဒါမှမဟုတ် မျက်နှာက မည်း၍ခြေထောက်တွေက ဖြူနေမှာလား…တစ်ခြမ်းကဖြူ၍ တစ်ခြမ်းက မည်းနေမှာလား….
အမ်ဒေါင်း မစဉ်းစားတတ်တော့ပေ။
“အဲဒါတော့ ငါမသိတာအမှန်ဘဲကွ တန်ဘိုးရားရ”
“ကျွန်တော်စဉ်းစားမိတာကတော့ အမည်းလေးတွေတင်မက အဖြူလေးတွေပါရောပြီးပါလာမယ်ထင်တယ်ဗျ”
ထိုအမေးကိုလဲ အမ်ဒေါင်းက မဖြေတတ်ပေ။
“မသိတော့ပါဘူးကွာ…”
“မြင်းကျားများလို အဖြူနဲ ့အနက်စင်းလေးတွေလဲဖြစ်နိုင်သေးတာဘဲဗျ”
တန်ဘိုးရားနောက်ဆုံးပြောလိုက်သော စကားကြောင့် သူတို ့မျက်လုံးထဲတွင် မြင်းကျားပုံစံနှင့် လူလေးတွေကို တွေးမိလိုက်သောကြောင့် ရယ်မောမိလိုက်ကြပေတော့သည်။
အခန်း(၆)
နေ ့ရက်တို ့က ရွေ ့ရွေ ့ပြောင်းလဲလျှက်ရှိနေသည်။တစ်ခါတရံ ပင်လယ်ပြင်က စိမ်းလဲ့လဲ့အရောင်ရှိ၍ ငြိမ်သက်နေတတ်သော်လဲ တစ်ခါတရံတွင်တော့ လှိုင်းလေတွေထန်ကာ သင်္ဘောရွက်တိုင်ချင်းပွတ်တိုက်သံက
ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်နေတတ်ပြန်ပါသည်။
အစားအစာတို ့သည်လည်း အဆိုးရွားဆုံးသော အခြေအနေထက်ပင် ပိုမိုဆိုးရွားလာခဲ့သည်။
အချို ့သောကျွန်တွေက အစားစားရန်ပင် ငြင်းဆိုလာကြတော့သည်။
သို ့သော်လည်း သူတို ့၏ ငြင်းဆိုမှုက တာရှည်မခံပါ။
ကပ္ပတိန် မက်ဖာဆင်က ကျွန်တွေကို အရိုးပေါ်အရေတင် အခြေအနေမျိုးနှင့် တွေ ့မြင်လိုသူမဟုတ်ရကား စားသောက်ရန် ငြင်းဆိုသော ကျွန်ကို သင်္ဘောကုန်းပတ်ပေါ်တွင် သင်္ဘော
သားအချို ့၏အကူအညီနှင့် မလှုပ်ရှားနိုင်အောင် ပက်လက်အနေအထားဖြင့် ကိုင်ချုပ်ထားစေကာ အခြားသင်္ဘောသားတစ်ယောက်က သစ်သားဒုတ်ချွန်ချွန်ရှည်ရှည်နှင့် ပါးစပ်ကိုထိုးကလန် ့ကာပွင့်ဟစေပြီး အစာများကို ပါးစပ်တွင်းသို ့အတင်းထိုးသွင်းစေလေရာ ထိုကျွန်မှာမျိုချယုံမှတပါး မည်သို ့မှမတတ်နိုင်တော့သောအဖြစ်ကိုရောက်ရရှာတော့သည်။
တန်ဘိုးရားတို ့အုပ်စုကမူ ထိုသို ့သောအဖြစ်မျိုးကို မရောက်လိုသောကြောင့် ကြိတ်မှိတ်မျိုချကာ စားနေကြရလေသည်။
တစ်ဆယ့်လေးရက်မြောက်သောအခါတွင် သောက်ရေကိုပင် ခွဲတမ်းနှင့် တစ်ရက်ကို တစ်ယောက်တစ်ခွက်နှုန်းသာရရှိပါတော့သည်။
ရှည်ကြာသောခရီးကို ကျော်ဖြတ်နေစဉ်မှာပင် သူတို ့အတွက် ကောင်းမွန်သော အခွင့်အရေးများကိုလဲ ရရှိလာပါသေးသည်။
ယခင်က ညဘက်တွင်ချည်နှောင်ထားတတ်သော သံကြိုးများနှင့် တုပ်နှောင်ခြင်းကို ကင်းလွတ်ခွင့်ရလာကြသည်။
ကျွန်များထဲမှ အားကောင်းမောင်းသန် ထွားကြိုင်းသော ကျွန်များကိုရွေးထုတ်၍ လူဖြူများဝတ်ဆင်တတ်သော အဝတ်အစားများကို ဝတ်ဆင်စေကာ အချင်းချင်းအုပ်ချုပ်ခိုင်းသည်။
တန်ဘိုးရားတို ့အုပ်စု ကံကောင်းသည်က သူတို ့ကိုအုပ်ချုပ်သည့် အီဘိုးဟူသော ထွားကြိုင်းလှသည့်ငနဲကြီးသည် ကြက်ကလေးငှက်ကလေးများလို သိမ်မွေ ့နူးညံ့လွန်းလှပေသည်။
တစ်ခုသောနေ ့တစ်နေ ့၏ မနက်ခင်းမှာနိုးထလာစဉ်တွင် သူတို ့တွေအတွက် ခံစားမှုတရပ်ကို ထူးခြားစွာ ခံစားလိုက်ကြရလေသည်။
လတ်ဆတ်သော လေကောင်းလေသန် ့ကို ရှူရှိုက်မိကြရခြင်းဖြစ်ပေ၏။
စိမ်းစိုသော သစ်ပင်၊သစ်ရွက်တို ့၏ရနံ ့နှင့်အတူ ပေါ်ထွက်လာသောမြေသင်းရနံ ့ပင်ဖြစ်လေသည်။
မကြာမီပင် သူတို ့တတွေ ကုန်းပတ်ပေါ်သို ့တက်ခွင့်ရသောကြောင့် မလှမ်းမကမ်းဆီမှ စိမ်းစိုသောသစ်ပင်များနှင့် တောတောင်များကို တွေ ့မြင်လိုက်ကြရသည်။
သင်္ဘောက ကမ်းနှင့်နီးကပ်စွာသွားနေသောကြောင့် ကုန်းပေါ်တွင် သူတို ့ကဲ့သို ့ လူမည်းများက နွားတပ်လှည်းကို မောင်းနှင်၍ သွားလာနေကြသည်ကို တွေ ့ကြရပြန်သည်။
သင်္ဘောကြီးသည် ကမ်းစပ်ဆီသို ့ရွေ ့ရွေ ့တိုးကပ်နေရင်းနှင့်ပင် ညအမှောင်ကို ရောက်ရှိသွားရပြန်လေသည်။
ထိုအခါ သူတို ့တွေသည် ဝမ်းသာသလိုလို ခံစားချက်မျိုးကို ရင်ဝယ်ပိုက်ကာ အိပ်စက်ကြရပြန်ပါသည်။
နောက်တစ်နေ ့မွန်းတည့်ချိန်လောက်တွင်တော့ သူတို ့တွေသည် ဟာဗားနားဟူသော မြို ့တော်ကြီးကို မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ ့မြင်ခွင့်ရလိုက်ပါတော့သည်။
သူတို ့၏ခရီးရှည်ကြီးက ဆုံးခန်းတိုင်သွားပြီဖြစ်လေသည်။
တစ်ဖန် သူတို ့တစ်တွေသည် သံကွင်းကြိုးများနှင့် ပြန်လည် နဖူးစာဆုံကြရပြန်ပါသည်။
သူ ့တို ့စိတ်ထဲတွင် မကြာမီလွတ်လပ်ရတော့မည်ဟု ထင်နေမိကြသောကြောင့် သံကြိုးများနှင့် ချိတ်ဆက်ချည်နှောင်ခံရခြင်းကို စိတ်ပျက်ခြင်းမဖြစ်မိတော့ချေ။
အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် လှပသောမြို ့တော်ကြီးကို ငေးမောကြည့်ရှုရင်း သူတို ့၏ခရီးမှာ ဤတွင်ဆုံးခန်းတိုင်ပြီဟု ခံစားသိရှိနေကြသောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။
သူတို ့မသိသေးသည်က သူတို ့ရောက်ရှိနေသောနေရာသည် ကျူးဘားဆိုသော တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ဖြစ်သည်ဆိုကြောင်းကိုပင်တည်း။
အမ်ဒေါင်းက တန်ဘိုးရားကို အနားသို ့ဆွဲခေါ်ထားလိုက်သည်။
“ဟေ့….ငါတို ့တွေ ခရီးဆုံးရောက်ပြီကွ..တန်ဘိုးရားရ…ဒီနေ ့ညတော့ ဒို ့တွေ မိန်းမတွေနဲ ့အိပ်ကြရတော့မယ်ထင်တယ်ဟေ့…ဒီမှာ မိန်းမတွေအများကြီးရှိလိမ့်
မယ်လို ့မျှော်လင့်ရတာဘဲကွာ…”
“တန်ဘိုးရားရေ…..ဘယ်လိုသဘောရသလဲဟေ့”
အိုမို ကဝမ်းသာအားရနှင့် ရယ်မောရင်းဝင်ရောက်ပြောဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
တန်ဘိုးရားခမျာမှာမူ ရယ်မောနိုင်ခြင်းမရှိပါ။
သူ မိန်းမနှင့် မအိပ်ဖူးသေးမှန်းသိနေသောကြောင့် အမ်ဒေါင်းနှင့် အိုမိုက သူ ့ကိုစနောက်နေသည်ဟု ထင်လိုက်မိသောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။
ကုန်းပေါ်သို ့ရောက်သောအခါတွင် သူတို ့အားလုံးကို နှစ်ယောက်တစ်တွဲ ရင်ဘောင်တန်းရပ်စေပြီးလျှင် လမ်းများအတိုင်းလျှောက်ကြရတော့သည်။
ထိုအချိန်တွင် နေက အနောက်ဘက်ဆီသို ့ဝင်လုဆဲဆဲဖြစ်သောကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ပန်းနုရောင်သန်းလျှက်ရှိသည်ဟု ထင်မှတ်ရလေသည်။
လျှောက်ရသည့် လမ်းများက လမ်းကျဉ်းများဖြစ်သောကြောင့် လူတွေ၏ရယ်မောသံများ၊မြည်းများ၊အဝတ်အစားကို အဆန်းအပြားဝတ်ဆင်ထားသော လူဖြူများ…စသည်ဖြင့် မြင်တွေ ့
ကြရသည်။
သိပ်မကြာပါချေ…
သူတို ့မျက်လုံးများကို ပြူးသည်ထက်ပြူးထွက်စေလောက်သောမြင်ကွင်းမျိုးကို တွေ ့မြင်လိုက်ကြရပေတော့သည်။
လူဖြူမိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်၏။
သူတို ့တစ်သက်တာတွင် ပထမဦးဆုံးအကြိမ် မြင်တွေ ့ဖူးသော လူဖြူမိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်။
ငယ်ရွယ်နုပျိုသည်။
လှပသည်။
သူမက လူတစ်ယောက်နှင့် ရပ်၍ စကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။
တန်ဘိုးရားမျက်ဝန်းအစုံက ကျွတ်ထွက်လုမတတ်ဖြစ်နေ၏။
သူမ၏ မို ့မောက်သောရင်အစုံ၊ဖွံ ့ထွားတင်းရင်းသော တင်ပါးဆုံနှင့် တောင့်တင်းသောခြေသလုံးတို ့ကို တန်ဘိုးရား မှန်းဆမြင်ယောင်နေမိပြန်သည်။
လူဖြူမိန်းမရှိကြောင်းကို လက်တွေ ့ပင်တွေ ့မြင်နေရပေပြီ။
တန်ဘိုးရား၏ အာရုံကြောတို ့သည် လမ်းလျှောက်နေရင်းပင် နိုးထလာရသည်။
သူ ့လီးကြီးက တင်းမာ တောင်မတ်လို ့နေချေပြီ။
ဒီလိုမိန်းမမျိုးနှင့် တစ်နေ ့တစ်ညလောက် လရောင်အောက်မှာ ဆုံချင်စမ်းပါဘိဟု စိတ်ထဲက တမ်းတလိုက်မိရသည်။
ထိုလူဖြူမိန်းမကမွေးသော ကလေး၏အဖေသည် သူဖြစ်ခဲ့ရင် ဟုလည်းတွေးတောလိုက်မိပြန်ပါသည်။
ထိုရောအခါ တန်ဘိုးရားသည် သူ ့လည်ပင်းတွင်ဆွဲထားသော မြေအိတ်လေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိလေသည်။
ဤတွင် သူ၏ဝိညာဉ်အစွမ်းက သူ ့အားကူညီပေးလိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်လိုက်မိပြန်လေတော့သည်။
ဟာဗားနားမြို ့၏လမ်းများပေါ်မှ အံ့သြဖွယ်ရာများကိုတွေ ့ရကာ အာဖရိကကို မေ့ပြီး ပီတိဖြစ်နေရမှုက ခေတ္တခဏသာဖြစ်လေသည်။
မကြာခင် သူတို ့တစ်တွေသည် မြေသားတစ်မျိုးနှင့် ဆောက်လုပ်ထားသော ခပ်နိမ့်နိမ့်အဆောက်အအုံတစ်လုံးရှေ ့သို ့ရောက်ခဲ့ကြရတော့သည်။
လမ်းကို ကာထားသောနံရံကြီးတစ်ခုလို တွေ ့လိုက်ကြရသည်။
ပြီးတော့ ဝင်ပေါက်တံခါးများက သံနှစ်ထပ်နှင့်ပြုလုပ်ထားလေသည်။
မစ္စတာမိုးက သူတို ့ကိုဦးဆောင်ခေါ်ယူလာသူဖြစ်သောကြောင့် သူက သံတံခါးမကြီးရှိ မလွယ်ပေါက်တံခါးလေးမှ ဦးစွာဝင်ရောက်သွားလေသည်။
ခဏကြာသောအခါ တံခါးပေါက်ကြီးပွင့်ဟသွားပြီး မစ္စတာမိုးက သူ ့နောက်ကလိုက်ခဲ့ကြရန်ပြောလေသည်။
အတွင်းသို ့ရောက်သောအခါ သင်္ဘောဝမ်းဗိုက်ထဲသို ့ ပထမဆုံးဝင်ရတုန်းကထက်ပင် အခြေအနေဆိုးကြောင်းကို သူတို ့ခံစားမိလိုက်ကြလေသည်။
သင်္ဘောပေါ်မှာက လေကောင်းလေသန် ့ကို တစ်ခါတစ်လေ ရှူရှိုက်ခွင့်ရပေမယ့် ဒီမှာတော့ အနံ ့ဆိုးများကထောင်းထောင်းထလျှက် လေးဘက်လေးတန်ကာထားသော နံရံများကြောင့် လေကောင်းလေသန် ့ရဖို ့မရှိမှန်း သူတို ့နားလည်လိုက်ကြရလေပြီ။
အတွင်းထဲမှာတော့ အခန်းငယ်တွေက စီတန်းလျက်ရှိနေပြီး သူတို ့အားတစ်ခန်းတွင် ဆယ်ယောင်တစ်အုပ်စုနှင့် နေထိုင်ခိုင်းသည်။
ပြီးလျှင် အခန်းများ၏ တံခါးများကို သေချာစွာ သော့ခတ်ပိတ်သွားလေသည်။
ကမ္ဘာသစ်၏ လှပမှုကို ခေတ္တခဏသာ မြင်တွေ ့လိုက်ရပြီးသည်နှင့် သူတို ့တွေ အကျဉ်းချခံလိုက်ရပြန်တာဖြစ်လေသည်။
သို ့သော်လဲ လှောင်အိမ်အခန်းက ကြပ်ညပ်မနေဘဲ ဆယ်ယောက်လုံး ကျောခင်းလှဲလျောင်းနေနိုင်လောက်အောင် ကျယ်ဝန်းသောကြောင့် သက်သာသည်ဟုဆိုနိုင်ပေသည်။
တန်ဘိုးရား၊အီမို၊ဆာဗန်းပူးနှင့် အမ်ဒေါင်းတို ့က ထောင့်တစ်ထောင့်တွင် စုဝေးပြီးနေလိုက်ကြသည်။
သူတို ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘာအနှောင်အဖွဲ ့မှမရှိတော့သောကြောင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်နေကြလေသည်။
မကြာမီ သူတို ့အား အရသာရှိသောအသားနှင့် သစ်သီးဝလံတို ့ကိုရောနှောထားသော အစာကိုကျွေး၏။
ပြီးတော့ လိမ္မော်သီးများ၊သံပုရာသီးများအပြင် သန် ့ပြန် ့သောရေကို တစ်ဝကြီးသောက်စေပြန်လေသည်။
နေရောင်ပျောက်သောအခါ နီဂရိုးနှစ်ယောက်ကပင် တွဲ၍ခေါ်ယူရသော လူဝကြီးတစ်ယောက်က သူတို ့၏အခန်း(သို ့မဟုတ်)လှောင်အိမ်များကို လိုက်လံကြည့်ရှု စစ်ဆေးလေသည်။
ထိုအခါ နီဂရိုးတစ်ဦးက သူတို ့အားအခန်းတွင်းတွင် တန်းစီနေကြရန်အမိန် ့ပေးလေသည်။
လူဝကြီးမှာ အလွန်ဖျတ်လတ်သော မျက်လုံးများနှင့် အခန်းပေါက်စေ့ လိုက်လံကြည့်ရှုစစ်ဆေးပြီးသွားသောအခါတွင်မှ သူတို ့အိပ်စက်ကြရပါလေသည်။
ထိုအချုပ်ခန်းလိုအခန်းထဲတွင် စားကောင်းသောက်ဖွယ်များရရှိစားသောက်ကြရသည်မှာ လေးရက်ကြာသွားသည်။
လေးရက်မြောက်နေ ့မနက်မှာတော့ အဝတ်ဖြူများဝတ်ဆင်ထားသော လူဖြူနှစ်ယောက်ရောက်လာသည်ကို သူတို ့တွေ ့ကြရသည်။
ထိုသူများ၏ဝတ်ပုံစားပုံနှင့်လက်ချောင်းများမှ ရွှေလက်စွပ်များ၊ ရှည်လျားလှသော ဆံပင်များကိုအနောက်တွင်စုစည်း၍ချည်နှောင်ထားပုံတို ့မှာအထူးအဆန်းဖြစ်နေမိကြသည်။
သူတို ့သဘောအကျဆုံးက ထိုသူတို ့ဆောင်းထားသော သက္ကလပ်ဦးထုပ်နှင့် တောက်ပြောင်နေသော ရှူးဖိနပ်များပင်ဖြစ်၏။
တစ်နေ ့သူလဲဒီလိုဝတ်ဆင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု တန်ဘိုးရားက သူ ့ကိုယ်သူ အားပေးလိုက်မိရသည်။
ထိုသူနှစ်ယောက်က လူဝကြီး၏ အရိုအသေပေးမှုကို ခံယူပြီး လှောင်အိမ်တံခါးများကိုတစ်ခုချင်းဖွင့်စေကာ ကျွန်များကိုအပြင်သို ့ထွက်ရပ်စေလိုက်သည်။
အသက်ပိုကြီးသောလူဖြူက ကျွန်များကို အလွန်လျှက်မြန်စွာကြည့်ရှုသွားရင်း ခေါင်းတရမ်းရမ်းနှင့် ကျော်ဖြတ်သွားသည်။
သို ့သော် သူသဘောတွေ ့သူများကိုမူ ရှေ ့သို ့ထွက်၍ ရပ်နေစေလေသည်။
တန်ဘိုးရားတို ့လှောင်အိမ်ရှေ ့ရောက်သောအခါရပ်လိုက်ကြပြီး ကျွန်ဆယ်ယောက်လုံးကို စေ့စပ်စွာကြည့်နေကြသည်။
အသက်ကြီးသူက အိုမိုကို စူးစိုက်ကြည့်ရှုရင်းလက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။
“မာန်ဒင်းဂိုး အမျိုးမဟုတ်လား”
သူ ့အမေးကို လူဝကြီးက အားပါးတရပြုံးရင်း ခေါင်းအကြိမ်ကြိမ်ညှိတ်ရင်း သူတို ့နားမလည်သောဘာသာစကားနှင့် ပြောပြနေပြန်သည်။
“သြော်..ဟောင်ဆာမင်းမျိုးမင်းနွယ်ပေဘဲ”
လူကြီးက အံသြစွာရေရွတ်လိုက်ပြန်လေသည်။
ပြီးတော့ တန်ဘိုးရားတို ့ကို ရှေ ့သို ့ထွက်ရပ်ခိုင်းသည်။
လူဖြူငယ်က တန်ဘိုးရားတို ့ကို အမျိုးမျိုးစစ်ဆေးသည်။
အသားစိုင်များကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ကြည့်ရှုသည်။
ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းသည်။
လေထဲကိုခုန်ခိုင်းကြည့်သည်။
ဒုတ်ချောင်းတစ်ချောင်းကို ခပ်လှမ်းလှမ်းသို ့ပြစ်လိုက်ပြီး ပြေးကောက်ခိုင်းသည်။
နောက်ဆုံးတွင် တန်ဘိုးရား မနှစ်မြို ့သော စမ်းသပ်မှုကိုပြုလုပ်လေသည်။
လူဖြူက သူ၏လက်ချောင်းတွေဖြင့် တန်ဘိုးရား၏ ဂွေးဥကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်တွယ်ကြည့်ရှုခြင်းဖြစ်၏။
ထိုမျှမက တန်ဘိုးရား၏ လိင်တံကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်ကြည့်ရှုနေပြန်သည်။
သူတို ့၏ စစ်ဆေးခြင်းအမှုကို စိတ်ကြေနပ်သွားသောအခါ လက်ရွေးစင်ရွေးထားသော ကျွန်များကို သီးသန် ့ဖယ်ထုတ်ထားလိုက်လေသည်။
ထိုအချိန်အတောအတွင်းလူဝကြီး၏ ကျွန်များက စင်တစ်ခုကို လျှင်မြန်စွာ ဆောက်လုပ်လိုက်ကြသည်။
ထို ့နောက်ခြံဝင်းတံခါးကြီးဖွင့်ပြစ်လိုက်ကာ လူဖြူအများအပြားရောက်ရှိလာကြလေသည်။
ထိုသူများသည် ဝေးလံသောခရီးမှရောက်လာကြသူများဖြစ်ကြောင်း သိသာထင်ရှားနေကြသည်။
တန်ဘိုးရားတို ့လက်ရွေးစင်ကျွန်များကို ကွင်းပြင်တွင်တန်းစီရပ်နေစေပြန်သည်။
ထိုသို ့ရပ်နေစဉ်အတွင်း လူဖြူအတော်များများသည် သူတို ့ကိုလာရောက်ကြည့်ရှု စစ်ဆေးကြပြန်လေသည်။
ထုံးစံအတိုင်းပင်…
သူတို ့လက်တွေနှင့် ကိုင်တွယ်ကြည့်ရှုခြင်း….ပါးစပ်တွင်းလက်ချောင်များထိုးသွင်းစမ်းသပ်ခြင်း
တန်ဘိုးရား ဒေါသထွက်စေသည့် ကိုင်တွယ်စမ်းသပ်ခြင်းမျိုးများပင်ဖြစ်သည်။
တန်ဘိုးရားမှာ မကြာခဏပင် ကိုင်တွယ်စမ်းသပ်ခံရခြင်း၊ဒူးကွေးလိုက်ရ၊ဆန် ့လိုက်ရ၊ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ရ၊ကုန်းလိုက်ရ၊လေထဲသို ့ခုန်ပြလိုက်ရ၊ထိုင်ထပြုလုပ်ရနှင့်
အမျိုးမျိုးလုပ်ပြနေရသောကြောင့် လူဖြူများကိုမုန်းတီးမှု ပိုမိုပြင်းထန်လာမိရပြန်သည်။
လူဖြူများက သူ ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုကိုင်တွယ်ကြည့်ရှုရင်းမှ ပြုံးရယ်မှုများ၊အံ့သြဟန်ပြမှုများကို မလိုလားမနှစ်သက်ဖြစ်နေမိခြင်းက မဖုံးကွယ်နိုင်ဖြစ်နေမိရသည်
သူနားမလည်သောဘာသာစကားများကိုပြောဆိုနေကြပြီး သူတို ့ကိုဦးစွာလာရောက်ကြည့်ရှုစစ်ဆေးခဲ့သော လူဖြူနှစ်ယောက်က တန်ဘိုးရားကို ခေါ်ဆောင်လိုက်လေသည်။
လူဖြူအဖိုးကြီးကိုတော့ တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲတွင် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ မုန်းတည်းမိခြင်းမရှိပေ။
လူဝကြီးက လာရောက်ပြောပြသွားသောကြောင့် လူဖြူအဖိုးကြီးနှင့် လူဖြူငယ်က သားအဖဖြစ်ကြပြီး သူတို ့ကိုပိုင်ဆိုင်သွားပြီဖြစ်သော အရှင်သခင်များဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရလေသည်။
လူဖြူအဖိုးကြီး၏အမည်မှာ ဒွန်ဆေးဆားဖြစ်ပြီး လူဖြူငယ်၏အမည်မှာ ဒွန်ဂရီဂိုရီယို ဖြစ်ကြောင်းကိုလဲ စိတ်ထဲမှ မမေ့အောင်မှတ်သားထားလိုက်ရသည်။
သူတို ့ကိုခေါ်ဆောင်သွားသောလမ်းတစ်လျှောက်တွင် တွေ ့ရှိကြရသောလူမည်းများက ဟောင်ဆာဘာသာစကားနှင့် ခေါ်ပြောနှုတ်ဆက်ကြရာ
သူတို ့ကပြန်လည်နှုတ်ဆက်ကြရသောကြောင့် မမောနိုင်မပန်းနိုင်ဖြစ်နေကြသည်။
လမ်းခရီးတွင် စမ်းချောင်းတစ်ခုအနီးသို ့ရောက်သောအခါ ခေတ္တနားကြရသည်။
ဘာအနှောင်အဖွဲ ့မှမရှိတော့ဘဲ လွတ်လပ်စွာနေရသောကြောင့် သူတို ့ဝမ်းသာကြ၏။
လှည်းမောင်းသော လူမည်းကျွန်က သူတို ့စားရန် အနားသားများညိုနေသော ဂျုံမုန် ့တစ်မျိုးကို လိုက်လံဝေငှပေးသည်။
သူတို ့တစ်ခါမှ မစားဘူးသော်လဲ ဗိုက်ဆာနေသောကြောင့် စားလိုက်ကြလေရာ အရသာရှိကြောင်းသိလိုက်ရသည်။
သူတို ့စားပြီးသောအခါ ချောင်းစပ်တွင် ခြေလက်မျက်နှာ ဆေးကြောရင်း ရေသောက်ကြကာ ချောင်းစပ်မှာဘဲ လှဲလျောင်းနေမိကြသည်။
သူတို ့လွတ်လပ်စွာ အနားရနေချိန်တွင် လူဖြူနှစ်ယောက်က သူတို ့ကိုကြည့်ရှုရင်း အချင်းချင်းစကားပြောနေကြသည်ကို တန်ဘိုးရားတွေ ့လိုက်မိသည်။
လူဖြူကြီးက သူ ့ကိုလက်ညှိုးထိုး၍ပြောနေသည်ကိုတွေ ့ရသောကြောင့် တန်ဘိုးရားက သူ ့အကြောင်းပြောနေသည်ဟု ယူဆလိုက်မိသည်။
ထို ့နောက်ခရီးဆက်ကြရပြန်သည်။
နေရောင်ကွယ်ပျောက်၍ လရောင်ပေါ်ထွက်လာသောအချိန်ထိ သူတို ့ခရီးဆက်နေကြဆဲပင်။
လှည်းပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်ရသည်ဆိုသော်လဲ ခရီးပန်းသည်ကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။
အတန်ကြာခရီးဆက်ခဲ့ကြပြီးနောက်ထန်းအုန်းလက်နှင့်ဆောက်လုပ်ထားသော တဲငယ်လေးများကိုတွေ ့ရပြီးတဲငယ်အချို ့ရှေ ့တွင်
နီဂရိုးများအစုလိုက်ထိုင်နေကြသည်ကိုတွေ ့ကြရပြန်သည်။
ထန်းအုန်းပင်များဝန်းရံထားသည့် အိမ်ဖြူကြီးရှေ ့သို ့ရောက်သောအခါ လှည်းမောင်းသမားက လှည်းကိုရပ်လိုက်လေသည်။
တဲစုများမှ နီဂရိုးတစ်ယောက်သည် မီးအိမ်ကိုကိုင်၍အပြေးရောက်လာပြီး လူဖြူငယ်လက်ထဲသို ့လှမ်းပေးလိုက်သည်။
မီးအိမ်အလင်းရောင်နှင့်ပင် သူတို ့မျက်နှာတွေကို ကြည့်ရှုပြီး ခါးစည်းအဝတ်များကိုချွတ်စေကာ အောက်ပိုင်းကိုကြည့်ရှုနေပြန်သည်။
“ဟေ့…မင်းဒီဘက်ကိုလာစမ်း”
လူဖြူက သူ ့ပခုံးကိုပုတ်၍ ပြောလိုက်သောကြောင့် တန်ဘိုးရားလိုက်သွားလိုက်ရသည်။
ထို ့နောက်အမ်ဒေါင်းနှင့် အိုမိုကိုပါခေါ်ပြီး တန်ဘိုးရားနှင့်အတူရပ်နေစေသည်။
“ကဲ…မင်းတို ့ငါ့နောက်ကလိုက်ခဲ့ကြစမ်း”
လူဖြူထံမှ မပီမသထွက်ပေါ်လာသော ဟောင်ဆာစကားကို ဂရုစိုက်နားထောင်ရင်း သူ ့နောက်ကလိုက်သွားလိုက်ကြသည်။
လူဖြူက သူတို ့ရှေ ့မှဦးဆောင်ကာ လမ်းတိုလေးအတိုင်းလျှောက်သွားသောကြောင့် တန်ဘိုးရားတို ့သုံးယောက်လဲလှည်းမောင်းသမားနှင့် အခြားသူများကို ထားရစ်ခဲ့ရကာ
လိုက်ပါသွားကြသည်။
တဲငယ်တစ်ခုရှေ ့သို ့ရောက်သောအခါတဲရှေ ့တွင်ထိုင်နေသော လူမည်းအမျိုးသမီးကြီးကို တွေ ့လိုက်ကြရသည်။
တဲငယ်လေးအတွင်းမှ ကောင်မလေးများကလဲ ပြူတစ်ပြူတစ်နှင့် အပြင်ကိုချောင်းကြည့်နေကြသည်ကို တွေ ့ရပြန်သည်။
“မာမာဘာဘာ….ခင်ဗျားအတွက် အာဖရိကရဲ ့အလွန်သန်မာသော သားသုံးယောက်ကို ခေါ်လာခဲ့တယ်။ခင်ဗျား သူတို ့ကိုလိုချင်သလား”
လူဖြူက မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
မြေကြီးမည်းမည်းကြီးကြွတက်လာသလို လူမည်းမကြီးက နေရာမှ ဖြေးဖြေးချင်းထလာသည်။
“ဟာ…လိုချင်တာပေါ့ဆရာရယ်…ဘယ့်နှယ့်ပြောလိုက်ပါလိမ့်”
လူမည်းမကြီးက ဝမ်းသာအယ်လဲနှင့် ရယ်မောရင်းကအဖြေပေးလိုက်လေသည်။
“ကျွန်မအပြင် တဲထဲမှာရှိနေတဲ့ သမီးငယ်သုံးယောက်က ပိုလို ့တောင်လိုချင်နေလိမ့်ဦးမယ်ထင်ပါရဲ ့…ကျွန်မတဲမှာ ယောက်ကျားမရှိတာအတော်ကြာနေပြီဆိုတော့
အင်း…ဒီကောင်မလေးတွေ ယောက်ကျားမျှော်နေမှာ သေချာလိုက်သမှ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ဒွန်ဂရီဂိုရီယိုရှင့်….ကျွန်မရဲ ့ကြောင်မလေးတွေအတွက် ဝယ်လာပေးခဲ့တဲ့ ဒွန်ဆေးဆား
ကိုလဲ ဆုမွန်ကောင်းတောင်းလိုက်ကြောင်းပြောပြပေးပါ ဆရာရှင့်”
“ကဲ….ဟောဒီမှာ ထားခဲ့ပြီဗျို ့”
လူဖြူက တန်ဘိုးရားတို ့သုံးယောက်ကို ရပ်နေသည့်အတိုင်းထားခဲ့ကာ ထွက်ခွာသွားလေသည်။
“ကဲ…ငါဟာ မင်းတို ့ရဲ ့အုပ်ထိန်းသူဖြစ်ပြီကွဲ ့…..မင်းတို ့ရဲ ့မာမာဘာဘာပေါ့ကွယ်….ကောင်လေးတွေက လူချောတွေဘဲကိုး…မင်းတို ့နာမည်ကိုပြောပြကြဦးလေ”
သူမပြောဆိုသော ဟောင်ဆာဘာသာစကားက သွက်လက်လှပေသည်။
“ကျွန်တော့်နာမည်က အမ်ဒေါင်းပါ”
ွှအမ်ဒေါင်းကရှေ ့ကိုတစ်လှမ်းတိုးရပ်ရင်း အဖြေပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
မာမာဘာဘာက တဲဘက်သို ့လှမ်းအော်ပြောလိုက်လေသည်။
“ဟေ့…..မာရီယာရေ မင်းအတွက်ယောက်ကျားက ဟောဒီမှာဟေ့…ကောင်ချောလေးဘဲကွယ့်”
မာမာဘာဘာ၏စကားကြောင့် မိန်းမငယ်တစ်ယောက် တဲအိမ်ထဲမှထွက်လာလေသည်။
မိန်းကလေးမှာအရပ်ရှည်ပုံရပြီး တဲတွင်းမှအလင်းရောင်အရ အသားရောင်မှာ ကြေးနီရောင်ထနေလေသည်။
မာမာဘာဘာက သူမလက်ကိုဆွဲ၍ အမ်ဒေါင်းလက်တွင်းသို ့ထည့်ပေးလိုက်လေသည်။
နှစ်ယောက်သားအမှောင်တွင်းမှ ခုံရှည်ရှိရာသို ့ကောင်မလေးကဦးဆောင်ခေါ်ယူသွားလေသည်။
“ကဲ…မင်းကရော…ကောင်ထွားလေး”
မာမာဘာဘာက အိုမိုကို အလင်းရောင်ထဲသို ့ဆွဲခေါ်၍မေးလိုက်ပြန်လေသည်။
“ကျွန်တော်က အိုမိုပါ”
ခါးဝတ်ဖြေထားလျှက်သာရှိနေသောအိုမို၏ ကြီးမားရှည်လျားလှသော လီးကြီးကိုတွေ ့လိုက်ရသောကြောင့် အဖွားကြီးသဘောကျသွားပြီးရယ်လိုက်သည်။
“ဟား…..ဟား….မင်းက..မန်ဒင်းဂိုးမျိုးဘဲကွ”
“ဟုတ်ကဲ့….ကျွန်တော်က မန်ဒင်းဂိုးမျိုးပါခင်ဗျာ”
အိုမိုက ဝင့်ကြွားစွာပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“အင်း…ငါများပြန်ငယ်သွားရင်ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲ”
အိုမို၏ မန်ဒင်းဂိုးလီးကြီးကို လက်နှင့်ကိုင်ဆော့ရင်း မာမာဘာဘာက အားမလိုအားမရဟန်နှင့်ပြောလိုက်မိ၏။
အဖွားကြီး၏ဆွဲကိုင်ဆော့ကစားမှုကြောင့် အိုမို၏လီးကြီးက သွေးပေါင်တက်ကာ တောင်မတ်လာရသည်။
လီးကို လက်နှင့် ခပ်တင်းတင်းဆုပ်၍ သုံးလေးချက်လောက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သေး၏။
ပြီးတော့မှ…..
“ငါဟာ အလိုးခံဖို ့အတွက်တော့သိပ်ပြီး မအိုလောက်သေးဘူးထင်သကွယ့်…ဒါပေမယ့် ငါ့လို အရွယ်ဟိုင်းနေတဲ့ မာမာဘာဘာထက် မင်းပိုသဘောကျမယ့် ပစ္စည်းက
ငါ့မှာရှိနေပါတယ်လေ…ဟေ့…ဂရာဆီလား…လာစမ်းဒီနားကို…မင်းကအလွန်ကံကောင်းတဲ့ကောင်မလေးဘဲ….ကြည့်စမ်းပါဦး….ဒွန်ဆေးဆားဝယ်လာခဲ့တဲ့ကောင်ကို…နည်းနည်း
နောနော လီးကြီးမဟုတ်ဖူးဟေ့…မန်ဒင်းဂိုးတွေက အလိုးကြမ်းသကွဲ ့နော်…..နင့်ဟာလေးတော့ အရသာတွေ ့တော့မှာဘဲဟေ့…မင်းအတွက်ဟောဒီမှာ အပိုင်တစ်ယောက်ရပြီပေါ့
ကွယ်…တခြားကောင်မတွေတော့ နင့်ကိုမနာလိုဖြစ်ကြတော့မှာဘဲထင်ပါရဲ ့…..ငါတောင် ခံလိုက်ချင်သေးဟေ့….ကဲ..ကဲ…လာခေါ်သွားလိုက်တော့”
လူကောင်သေးသော်လဲ တောင့်တင်းလှသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် ထပ်ထွက်လာပြီး အိုမို ့ထံသို ့တည့်တည့်လျှောက်သွားကာ ဘာမပြောညာမပြောနှင့် နှုတ်ခမ်း
ချင်းဖိကပ်နမ်းလိုက်လေသည်။
ထိုကဲ့သို ့အပြုအမူမျိုးကို မကြုံတွေ ့ဖူးသောကြောင့် အိုမိုခမျာ အတွေ ့ကိုဘယ်လိုတုန် ့ပြန်ရမယ်မှန်းမသိဘဲ တမျိုးကြီးခံစားနေရလေသည်။
“ဟေး….မာမာ၊ သူက ကျွန်မကိုပြန်လဲမနမ်းပါလား”
သူမက စပိန်ဘာသာစကားနှင့်လှမ်းအော်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ဒါဘဲပေါ့ကွယ်…..အာဖရိကရဲ ့အရွယ်ရောက်ကောင်လေးတွေက ဘယ်လိုနမ်းတတ်မှာလဲ….ဒါမျိုးက အဖြူလောက ကနေကူးစက်လာတာမျိုးမဟုတ်လားကွယ့်….
ဒါပေမယ့် မင်းသူ ့ကိုသင်ပေးလို ့ရတာဘဲ ဂရာဆီလားရယ်”
အိုမို ့ကို သူ ့ကောင်မလေးက ခေါ်ဆောင်သွားပြန်သောအခါ တန်ဘိုးရားတစ်ယောက်ထဲ ကျန်ရစ်ခဲ့ရှာလေသည်။
မာမာဘာဘာက တန်ဘိုးရားကို အလင်းရောင်ရသည့်ဘက်သို ့ဆွဲခေါ် ကြည့်ရှုလိုက်ပြန်သည်။
“အင်း…မင်းလေးကတော့ မန်ဒင်းဂိုးမျိုးမဟုတ်ပေဘူးကိုး…..ပြောစမ်းပါဦးကွယ့်……မင်းနာမည်ကို”
အဖွားကြီးက တန်ဘိုးရားလီးကိုကြည့်ပြီး မန်ဒင်းဂိုးလောက် ကြီးမားရှည်လျားခြင်းမရှိသည်ကို တွေ ့မိသောကြောင့် ထိုကဲ့သို ့ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
တန်ဘိုးရားလီးကို တော့ ကိုင်တွယ်ဆော့ကစားချင်းမရှိချေ….။
တန်ဘိုးရားကလဲ အဖွားကြီးကိုင်တာမကိုင်တာကို စိတ်ထဲသိပ်မရှိလှ….
သူ ့အတွက်ဘယ်လို ကောင်မလေးရလိမ့်မလဲလို ့သာ စိတ်စောနေမိသည်။
တစ်ခါမှ မတခါဘူးသော အလုပ်ကိုကြုံတွေ ့ရတော့မည်မဟုတ်ပါလား။
“ကျွန်တော်က တန်ဘိုးရားပါ…မန်ဒင်းဂိုးမဟုတ်ပေမယ့်..ဟောင်ဆာမင်းမျိုးဖြစ်ပါတယ်ခင်ဗျာ”
မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုအိုမိုလောက်စိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိဟု ထင်မှတ်မိလိုက်သောကြောင့် တန်ဘိုးရားက ခပ်ကြွားကြွားလေးပြန်ဖြေလိုက်သည်။
“အလို…မင်းကဟောင်ဆာမျိုးနွယ်….မင်းမျိုးဘဲကိုး…မှန်းစမ်းသေချာကြည့်စမ်းမယ်….ဘုရား….ဘုရား….ဟောင်ဆာဘုရင်တူးမားနဲ ့တော်တော်တူတာပါလား”
“သူက ကျွန်တော့်အဖေပါခင်ဗျာ…..လက်ရှိဘုရင် မန်ဒိုးမားက ကျွန်တော့် အကိုပါ…သူ ့ကြောင့်ကျွန််တော် ဒီကိုရောက်ခဲ့ရတာပါ မာမာဘာဘာခင်ဗျား”
“အေးလေ….ဟောင်ဆာမျိုးမို ့အဆစ်အပေါက်ကောင်ပြီး ချောမောလှပပေတာကိုး……မင်းတို ့မျိုးက မန်ဒင်းဂိုးထက် အရည်အချင်းပိုပါတယ်ကွယ်…ငါဝမ်းသာသကွဲ ့
မင်းအတွက် ပီယာ ဆိုတဲ့ မိန်းမချောလေးတစ်ယောက်ငါ့မှာရှိပါသေးတယ်”
သူမက သူ ့ကိုခဲ့ပြီးတဲတွင်းသို ့ဝင်၍ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို လက်ဆွဲခေါ်လာခဲ့လေသည်။
“ပီယာ….လာစမ်း….ကြည့်လိုက်စမ်းပါဦးကွယ်….မင်းအတွက်ဒွန်ဆေးဆား ဘာဝယ်လာခဲ့သလဲဆိုတာကို အနီးကပ်ကြည့်စမ်းပါ”
သူမက မိန်းကလေးကို အလင်းရောင်ရှိရာသို ့ခေါ်လာသောကြောင့် တန်ဘိုးရားက သူလိုးရမည့်ကောင်မလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။
ရွာက မိန်းကလေးများနှင့် ဘာမှမဆိုင်အောင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး တက်မက်ဖွယ်ရာ အတိချည်းဟု ယူဆလိုက်မိသည်။
သူမ၏ကိုယ်လုံးက သေးသည်၊
ပျော့ပျောင်၍ သွယ်လျသည်။
အသားအရေက အမည်းမဟုတ်ဖဲ ညိုရောင်သန်းနေသည်။
ဆံပင်တို ့က နီဂရိုးမများလို ကောက်ကွေးနေရမည့်အစား ဖြောင့်တန်းနေလေသည်။
နှုတ်ခမ်းအစုံကပါးလွှာ၍ သွားတွေက သေးသွယ်ကာဖြူဖွေးနေသည်။
ပြီးတော့ သူ ့ကိုလှမ်းကြည့်လာသော ကောင်မလေး၏ မျက်ဝန်းအစုံက အနက်ရောင်တောက်ပလျှက်ရှိနေလေသည်။
“ရှင့်နာမည် ဘယ်လိုခေါ်သလဲ”
သူမက စပိန်ဘာသာစကားနှင့် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။
ထို ့ကြောင့် မာမာဘာဘာကပင် စကားပြန် ဝင်လုပ်ပေးလိုက်ရသည်။
“ကောင်မလေးက စပိန်လိုဘဲပြောတတ်တာကွဲ ့….ဒါပေမယ့် သိပ်စိတ်မပူပါနဲ ့….မင်းလဲ သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ စပိန်လို ပြောတတ်သွားမှာပါ”
“သူ ့နာမည်က တန်ဘိုးရား တဲ့”
တန်ဘိုးရားကိုပြောပြီးနောက် ကောင်မလေးဘက်သို ့လှည့်၍စပိန်လို ပြောလိုက်ပြန်သည်။
တန်ဘိုးရားဆိုသော စကားလုံးပါနေသောကြောင့် သူ ့နာမည်ကို ပြောပြနေမှန်း သူနားလည်လိုက်၏။
“တန်ဘိုးရား…ဟုတ်လား….တန်ဘိုးရား”
သူမက သူ ့နာမည်ကို ထပ်တလဲလဲရေရွတ်ပြီးနောက် စပိန်လိုဘာတွေဆက်ပြောနေပြန်သည်မသိ။
မာမာဘာဘာက ကြားထဲကနေဘာသာပြန်ပြပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။
“ကောင်မလေးကပြောတယ်….မင်းနာမည်ဟာ စပိန်လို ဒရမ်(ဗုံ)လို ့အဓိပ္ပါယ်ရတယ်တဲ့….ဒီတော့ ဒီညမှာ သူမက ဗုံပေါ်မှာဆော့ကစားတော့မှာလို ့ပြောတာကွယ့်”
“ဟုတ်တယ်တန်ဘိုးရား”
ကောင်မလေးက စပိန်လိုပြောပြီးရယ်ပြနေသည်။
ဘာပြောမှန်းမသိသော်လဲ သူ ့နာမည်ပါနေသောကြောင့် သူ ့ကိုတခုခုပြောတာမှန်းသိ၍ တန်ဘိုးရားက ပြန်ရယ်ပြလိုက်မိပါသည်။
“ကဲ အားလုံးအထဲဝင်ကြဟေ့…..ဒွန်ဆေးဆား ကျွန်သွားဝယ်တယ်ဆိုကထဲက တဲထဲမှာ ငါအားလုံး အသင့်ပြင်ဆင်ထားပြီးသား….ကဲ ဝင်ခဲ့ကြလေကွယ်”
တဲကြီးက တန်ဘိုးရားထင်ထားသည်ထက်ပိုမို ကျယ်ဝန်းသည်ကိုတွေ ့လိုက်ရသော်လဲ သူတို ့ရွာကတဲများလို သန် ့ရှင်းမှုမရှိသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။
မာမာဘာဘာက မြက်ခြောက်များခင်းထားသည့်နေရာကို ပြလိုက်သည်။
“မင်းတို ့အတွဲတွေ အိပ်ရမယ့်နေရာဘဲဟေ့…..ငါကတော့ ဟောဒီနားမှာဘဲအိပ်ရတော့မှာပေါ့”
သူမက သစ်သားနှင့်ပြုလုပ်ထားသော ခပ်နိမ့်နိမ့် ကွပ်ပြစ်တခုကို ညွှန်ပြရင်းပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ဒီကလေးမတွေက စပိန်လိုဘဲ ပြောတတ်ကြတာ…..မင်းတို ့လဲ မကြာခင်ပြောတတ်သွားမှာပါ….ဒါပေမယ့် ဒီနေ ့ညအတွက်တော့ မင်းတို ့စကားပြောနိုင်မှာမဟုတ်
ပါဘူးလေ….လာဟေ့..စားစရာရှိတာလေးအရင်စားလိုက်ကြဦး…မင်းတို ့အတွက်အားရှိနေမှဖြစ်မယ်….ငါ့ကောင်မလေးတွေက လီးငတ်နေတာ နဲနဲကြာနေပြီဆိုတော့ ဘာမှမစားထားရင် မင်းတို ့ဒုက္ခများသွားနိုင်တယ်ကွယ့်……ဒီနေရာဟာ မာမာဘာဘာရဲ ့နေရာဆိုတော့ မင်းတို ့နေရာဖြစ်သွားပြီပေါ့…..ဒီည မင်းတို ့ကောင်းကောင်းပျော်လိုက်ကြ
စမ်း…..ဟုတ်ပြီလား”
သူမကပြောရင်း သစ်သားခွက်များနှင့် ထည့်ထားသော စားစရာများကို သူတို ့အားလှမ်းပေးနေသည်။
“ဒီညတော့ မင်းတို ့အိပ်ဖြစ်မယ်မထင်ပါဘူးကွယ်…ငါကတော့ အိပ်မှဖြစ်မယ်ဟေ့….နောက်ဆိုရင်တော့ နေ ့ခင်းဘက်ဆို မင်းတို ့ကြံခင်းတွေရှိရာကိုသွားပြီး အလုပ်
လုပ်ကြရလိမ့်မယ်….မနက်ဖန်ကျရင်တော့ အိပ်ချင်သလောက်သာအိပ်ပြီး ထချင်တဲ့အချိန်ကျမှထလို ့ရတယ်…နောက်ဆိုရင်တော့မရဘူးနော်….နေ ့ဘက်ဆို အလုပ်ရှိတဲ့ကြံခင်းကို
သွားရမယ်…..ညဘက်ကျရင်တော့ ကောင်မလေးတွေရှိနေတဲ့ မာမာဘာဘာဆီကိုပြန်လာပေါ့…ဟုတ်ပြီလား”
အခန်း(၇)
စားသောက်ပြီးသောအခါ မာမာဘာဘာက တဲတစ်ခုလုံး လင်းထိန်သွားလောက်အောင် မီးအိမ်များထွန်းညှိလိုက်သည်။တန်ဘိုးရားမျှော်လင်းစောင့်စားခဲ့ရသော အခြေအနေက လက်တွေ ့ဖြစ်ပေါ်နေပေပြီ။
သို ့သော် အခက်တွေ ့ကြရသည်က မိမိတို ့အတွဲအပြင် အခြားအတွဲနှစ်တွဲကလဲ အနီးကပ်ရှိနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
ဒိထက်ဆိုးသည်က မာမာဘာဘာ ဟုခေါ်သောအဖွားကြီးက သူတို ့တွေ၏ ကာမဆက်ဆံမှုကို ပွဲလမ်းသဘင်တစ်ခုအလား စောင့်ကြည့်နေလေသည်။
သူတို ့ယောက်ကျားလေးများက အရုပ်လိုဖြစ်နေပြီး ကောင်မလေးများကသာ ဦးဆောင်နေသည်…။
အိုမို၏ ကောင်မလေးက အရင်ဆုံး အိုမိုကို သူတို ့အတွက်ပြင်ဆင်ထားသော မြက်ခြောက်များခင်းထားသည့်အိပ်ယာပေါ်သို ့ဆွဲခေါ်သွားလေသည်။
မန်ဒင်းဂိုးမျိုးလေး ယက်ကန်ယက်ကန်နှင့်ပါသွား၏။
အလင်းရောင်ကြောင့် အိုမို ရှက်ရွံ ့နေဟန်ရှိသော်လဲ ကောင်မလေးကတော့ သူတို ့ကို ရှိတယ်လို ့တောင်ထင်တော့သည့်ပုံမရှိချေ။
အိုမိုကို မြက်ခြောက်အိပ်ယာပေါ်သို ့တွန်းလှဲလိုက်ပြီး ခါးဝတ်စကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်လေသည်။
မည်းနက်နေသော မန်ဒင်းဂိုးလီးကြီးက တောင်မတ်ခြင်းမရှိသေးတာတောင် တော်တော်ကြီးမားလှသည်။
တန်ဘိုးရားမှာ သူ ့ကိုယ်သူ အားငယ်လိုတောင်ဖြစ်သွားမိသည်။
ကောင်မလေးက သူ ့လီးကိုထိကိုင်လိုက်သောအခါ အိုမိုက ပရိတ်သတ်လိုဖြစ်နေသော တန်ဘိုးရားတို ့ဘက်သို ့လှမ်းကြည့်နေသည်။
အမ်ဒေါင်းက အားပေးသလိုပြုံးပြနေသည်ကို တွေ ့မြင်လိုက်ရသောကြောင့် တန်ဘိုးရားလဲ လိုက်ပြုံးပြလိုက်မိလေသည်။
ငါ့အပြုံးက ဘယ်လိုပုံစံမျိုးပေါက်သွားသလဲမသိဘူး ဟုတွေးနေမိစဉ်မှာဘဲ မာမာဘာဘာထံမှ စကားသံတစ်ချို ့ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
“ကောင်လေး……လျှောက်ကြည့်မနေနဲ ့ မျက်စိမှိတ်ထားလိုက်”
ဟောင်ဆာစကားနှင့်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
အိုမိုလဲ မျက်စိမှိတ်လိုက်လေသည်။
ကောင်မလေးက အိုမို၏ လိင်တံကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေလေရာ လီးတံကြီးမှာ လေထိုးသွင်းလိုက်သလို တဖြည်းဖြည်းတင်းလာသည်။
လီးကြီးကို ပါးစပ်နှင့် ကုံးငုံလိုက်တော့ လီးကမတောင်တတောင် ဖြစ်နေတာတောင် ပါးစပ်နှင့်မဆန် ့ချင်သလိုဖြစ်နေသည်။
မှုတ်ပေးနေရင်းမျက်စိရှေ ့မှာတင် လီးကြီးက ကြီးသည်ထက်ကြီးလာတာကို တွေ ့မြင်နေရသည်။
ကောင်မလေးက သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကို ဖယ်ရှားပြစ်လိုက်သောအခါ တန်ဘိုးရား ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေမိ၏။
အိုမို၏ကောင်မလေးမှာ လူကောင်သေးသော်လဲ တောင့်တင်းမှုကအပြစ်ဆိုစရာမရှိပေ။
နို ့နှစ်လုံးက တင်းမနေသော်လဲ တွဲအိနေခြင်းမျိုးလဲ မဟုတ်။
တင်သားကျစ်ကျစ်လုံးလုံးလေးက မည်းတက်နေသည်။
ဒီလောက်လီးကြီးကို ခံနိုင်မည့်ပုံမရှိဟု တန်ဘိုးရားထင်နေမိသည်။
တန်ဘိုးရားကောင်မလေး ပီယာက ကြည့်နေရင်းမှ စိတ်ပါလာသောကြောင့် တန်ဘိုးရားလီးကို ခါးဝတ်ပေါ်မှ လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။
အမှတ်တမဲ့မို ့တန်ဘိုးရားလန် ့ပြီးတုန်သွားတော့ ပီယာက သဘောကျသွားဟန်နှင့် တခစ်ခစ်ရယ်နေပြီးနောက် စပိန်လို ဘာပြောလိုက်သည်မသိ တဲအတွင်းမှာရှိသော
မိန်းမသားလေးယောက်လုံး ရယ်မောကြလေသည်။
အိုမို၏ ကောင်မလေးမှာ လီးစုပ်ရင်းတန်းလန်းမှ ရယ်လိုက်မိသောကြောင့် သီးသလိုပင်ဖြစ်သွားရ၏။
တန်ဘိုးရားခမျာ ဘာမှနားမလည်သော်လဲ သူ ့အကြောင်းပြောပြီးရယ်နေကြမှန်းသိသောကြောင့် ရှက်ရွံ ့ထူပူနေမိလေသည်။
“ကောင်လေး……မင်းမျိုးလေး….မင်းက မိန်းမနဲ ့တစ်ခါမှမလိုးသေးဘူးလား”
မာမာဘာဘာက ဟောင်ဆာစကားနှင့်မေးလိုက်သည်။
တန်ဘိုးရားပြန်ဖြေရမည်ကို သိသော်လဲ ရှက်နေမိသောကြောင့် ဘ
ာမှပြန်မဖြေမိ။
“ဟုတ်ပါတယ်ခင်ဗျာ….ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းက ဘယ်မိန်းကလေးနဲ ့မှ အိပ်ဖူးသေးတာမဟုတ်ပါဘူး….အခု သူရှက်နေပါတယ်ခင်ဗျာ…..သူမပြောနဲ ့ အတွေ ့အကြုံ
ရှိပါတယ်ဆိုတဲ့ အိုမိုတောင် လူအများကြီးနဲ ့အလင်းရောင်ကြောင့် ရှက်နေမိပါတယ်ခင်ဗျာ”
တန်ဘိုးရားရှက်နေသည်ကိုသိသောကြောင့် အိုမိုက ကြားကဝင်ဖြေပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။
အိုမိုပြောသည်ကို မာမာဘာဘာက စပိန်လို ဘာသာပြန်ပေးလိုက်သောအခါ ကောင်မလေးများက နားလည်မှုရှိစွာ ဆက်လက်စနောက် ရယ်မောခြင်းမပြုတော့ပေ။
တန်ဘိုးရားကောင်မလေးက ခါးဝတ်ပေါ်မှနေ၍ တန်ဘိုးရားလီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသောကြောင့် မည်မျှရှက်ရွံ ့နေသည်ဆိုဦးတော့ အတွေ ့အကြုံမရှိသော လူငယ်ပီပီ မာန်တက်ချင်
လာလေသည်။
ပီယာက နားလည်သဘောပေါက်စွာ တန်ဘိုးရားကို အိုမိုတို ့အတွဲဘေးသို ့ဆွဲခေါ်လေသည်။
မာရီယာဆိုသော အမ်ဒေါင်း၏ကောင်မလေးကလဲ အားကျမခံ အမ်ဒေါင်းကို တန်ဘိုးရားတို ့အတွဲဘေးသို ့ ဆွဲခေါ်ပါလေတော့သည်။
မြင်နေရသောမြင်ကွင်းများကြောင့် တန်ဘိုးရားပြုံးလိုက်မိရသည်။
ရွာမှာဆို ထွက်ပြေးနေသော ကောင်မလေးကို လိုက်လံဖမ်းဆီးကာ ဆွဲခေါ်ရလေရာ….အခုကျတော့ ကောင်မလေးများက သူတို ့ကို ဆွဲခေါ်နေကြသည်မဟုတ်ပါလား။
တန်ဘိုးရားက ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်ကြည့်နေသောကြောင့် ပီယာက မျက်လုံးကို လက်နှင့်အုပ်ပြပြီး လက်ဟန်ခြေဟန်နှင့် မျက်စိမှိတ်ထားရန်ပြောလေသည်။
မျက်စိမမှိတ်ခင် အိုမိုဘက်သို ့လှည့်ကြည့်လိုက်မိတော့ အိုမို ့ကောင်မလေးက တောင်မတ်နေသော မဆန် ့မပြဲလီးကြီးကို အပေါ်မှနေ၍ သူမစောက်ပတ်ထဲသို ့ဝင်အောင် ကြိုးစားနေသည်ကို တွေ ့လိုက်ရလေသည်။
ထို ့နောက်တွင်တော့ တန်ဘိုးရားမျက်စိမှိတ်ထားမိလိုက်လေသည်။
ပီယာက သိပ်မတောင်သေးသော တန်ဘိုးရား၏လီးကို ပါးစပ်နှင့် ကုံးစုပ်ပေးလိုက်သည်။
နွေးသောအတွေ ့နှင့် စွတ်စိုမှုကိုတန်ဘိုးရား ခံစားမိလိုက်သည်။
တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် စုပ်လိုက်သောအားကြောင့် တန်ဘိုးရားကော့တက်သွား၏။
ဖြတ်တောက်ခြင်းမပြုရသေးသောကြောင့် မိန်းကလေးက လက်ခံပါမည်လားဟူသော စိုးရိမ်စိတ်တို ့ကွယ်ပျောက်သွားကြသည်။
အရေပြားကို ဒစ်ပြုတ်အောင်ဆွဲလှန်ပြီး ဒစ်တစ်ဝိုက်ကို လျှာဖျားလေးနှင့် အယက်ခံလိုက်ရချိန်တွင် ခံစားချက်က ပြောမပြတတ်အောင်ကောင်းလွန်းလှသည်။
လီးစုပ်နေရင်းမှ လက်တစ်ဖက်က ဂွေဥများကို ပွတ်နယ်ပေးနေသောကြောင့် တန်ဘိုးရားဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပေ။
ပြီးချင်လာသောကြောင့် လီးကိုသာ သဲကြီးမဲကြီးကုန်းစုပ်နေသောပီယာကို ဆွဲမော့လိုက်မိရသည်။
ပီယာ့ပါးစပ်ထဲမှ လီးကျွတ်တယ်ဆိုယုံလေးမှာဘဲ သုတ်ရည်များက အရှိန်ပြင်းစွာပန်းထွက်ကုန်သည်။
ပီယာ၏ မျက်နှာနှင့်ဆံပင်များတွင် လရည်များနှင့်ပေပွသွားရသည်။
“တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ……တောင်းပန်ပါတယ်….ကျွန်တော်…ကျွန်တော်…ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့လို ့ပါခင်ဗျာ..တောင်းပန်ပါတယ်”
ပီယာက ဟောင်ဆာဘာသာစကားကို နားမလည်ဟု သိထားသောကြောင့် မာမာဘာဘာကိုကြည့်ရင်း တန်ဘိုးရားငိုမဲ့မဲ့နှင့်တောင်းပန်နေခြင်းဖြစ်သည်။
သူတို ့ကြားမှာ မာမာဘာဘာက စကားပြန်လုပ်ပေးတတ်သည်မဟုတ်ပါလား။မာမာဘာဘာက ဘာမှမပြောဘဲ တန်ဘိုးရားကိုပြုံးကြည့်နေသည်။
“မာမာဘာဘာခင်ဗျား….ကျွန်တော့်ကိုယ်စား ကောင်မလေးကိုတောင်းပန်ပေးပါလားခင်ဗျာ….ကောင်မလေးစိတ်ဆိုးသွားမှာကို ကျွန်တော်မလိုချင်လို ့ပါနော်”
မာမာဘာဘာထံမှ ဘာသံမှထွက်မလာသောကြောင့် တန်ဘိုးရားနောက်တစ်ကြိမ်ပြောလိုက်မိပြန်သည်။
အတွေ ့အကြုံမရှိသောကြောင့် ကောင်မလေးစိတ်ဆိုးသွားမှာကို သူအမှန်တကယ်ကြောက်နေမိ၏။
ကိုယ်တိုင်တောင်းပန်စကားပြောချင်သော်လဲ စပိန်ဘာသာစကားမတတ်သောကြောင့် မာမာဘာဘာကိုသာ အားကိုးတကြီးတိုင်တည်ပြောဆိုနေမိခြင်းဖြစ်ပေသည်။
စပိန်လို ပြောတတ်အောင်သင်မည်ဟုလဲ စိတ်ထဲတွင် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိလေသည်။
“ကောင်မလေးက စိတ်ဆိုးမှာတော့အမှန်ဘဲကွယ့်…..ဘာဖြစ်လို ့လဲဆိုတော့ မင်းက လရည်တွေကို အလဟသတ်ဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်တာကိုး….ကြည့်လိုက်စမ်း..
သူ ့ခမျာဘယ်လောက်နှမျောနေရှာသလဲလို ့”
မာမာဘာဘာ၏စကားကြောင့် အားနာကြောက်လန် ့ကာ မကြည့်ရဲခဲ့သော ပီယာကို တန်ဘိုးရားကြည့်လိုက်မိ၏။
မျက်နှာတစ်ဝိုက်တွင် ပေကျံလျှက်ရှိသော လရည်များကို လက်နှင့်သပ်ကာ ပါစပ်ထဲသို ့ထည့်နေသည်ကိုတွေ ့လိုက်ရသည်။
ထို ့နောက် ဆံပင်ပေါ်တွင် တင်နေသော လရည်များကို ဆံပင်ကိုဆွဲပြီးစုပ်ယူနေပြန်သည်။
တန်ဘိုးရားနားမလည်တော့ပေ….
သူက ပါးစပ်ထဲတွင်ပန်းထုတ်လိုက်မိမည်စိုးသောကြောင့် ကောင်မလေးခေါင်းကိုတွန်းကာ အပြင်မှာထုတ်လိုက်ဖို ့ကြိုးစားရင်းက ဒီလိုအဖြစ်မျိုးဖြစ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။
ခုကျတော့ ကောင်မလေးက သူ ့လရည်တွေကို လိုက်ယက်ကာမျိုချနေလေသည်။
“နောက်ဆိုမှတ်ထားကောင်လေး……မင်းလရည်တွေကို ဘာအကြောင်းနဲ ့မှ အလကားအဖြစ်မခံပါနဲ ့…..ကိုယ့်ကိုကိုယ် အာသာဖြေတဲ့အနေနဲ ့ ဂွင်းထုတာမျိုး
တောင်မလုပ်မိပါစေနဲ ့…..အခုကတော့ မင်းရဲ ့ပထမဆုံးအတွေ ့အကြုံဆိုတော့ ထားလိုက်ပါတော့လေ….နောက်ကိုသာ ငါပြောတဲ့စကားကို မေ့မသွားစေနဲ ့….ကျန်တဲ့ ကောင်လေး
တွေပါ ငါပြောတဲ့စကားကိုမှတ်ထားကြနော်….ဒီနေရာက အာဖရိကမဟုတ်တော့ဘူးကွယ့်”
မာမာဘာဘာက ဟောင်ဆာစကားနှင့်ပြောနေရင်းမှ ပီယာဘက်သို ့လှည့်ပြီး စပိန်လိုပြောလိုက်ပြန်လေသည်။
ကောင်မလေးက ပြုံးရွှင်ရယ်မောကာ စပိန်လိုပြန်ပြောနေတာကိုတွေ ့ရ၏။
“ပီယာက မင်းကို စိတ်မဆိုးပါဘူးတဲ့ နောက်ဆိုရင် လရည်ကိုအလကားဖြစ်အောင်ထပ်မလုပ်ပါနဲ ့လို ့ပြောတယ်။သူ ့ပါးစပ်ထဲနဲ ့စောက်ဖုတ်ထဲကလွဲလို ့ ဘာအကြောင်းနဲ ့မှ လရည်ကိုအပြင်မရောက်ပါစေနဲ ့လို ့ပြောနေတာ….လျော်ကြေးအနေနဲ ့ ဒီညတော့ မင်းကို သူ ့စိတ်တိုင်းကျအသုံးချပစ်မယ်တဲ့…..မောတယ်ကွယ်….မင်းတို ့လိုး
ပွဲကို အရသာခံရမလားမှတ်တယ် ဘာသာပြန်ပေးနေရတာနဲ ့ဘဲ…တော်ပြီ..သွားအိပ်တော့မယ်ဟေ့”
မာမာဘာဘာက ပြောပြောဆိုဆို စိတ်ပျက်စွာနှင့် သူ ့အိပ်ယာရှိသော သစ်သားကုတင်ပုလေးဘက်သို ့ထွက်ခွာသွားလေသည်။
တန်ဘိုးရားကြောင့် အရှိန်ပျက်သွားသော အတွဲနှစ်တွဲလဲ အလုပ်ပြန်စလေတော့သည်။
မျက်စိပိတ်ထားစရာမလိုသေးသောကြောင့် တန်ဘိုးရားလိုက်ကြည့်နေမိသည်။
ပီယာက အခုထိမချွတ်ရသေးသော သူ၏ ကိုယ်ဝတ်များကို ချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး တန်ဘိုးရားရင်ခွင်ထဲသို ့လှဲဝင်လာပါသည်။
တန်ဘိုးရားမှာ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသောကောင်မလေးကို ကြည့်ရင်း သူ ့ကိုယ်သူ အိပ်မက်များမက်နေသလားထင်နေမိ၏။
ရွာမှာတုန်းက သူစွဲလန်းခဲ့ရဘူးသော အိုင်ဘာ နှင့်နှိုင်းယှဉ်ကြည့်နေမိသည်။
ဘာဆိုဘာမှမဆိုင်ဟုပင်ပြောလို ့ရလောက်သည်။
အသားအရောင်….ဆံပင်….လှပပြေပြစ်မှု …….
အစစအရာရာသာလွန်နေသောကြောင့် သူ ့ကိုယ်သူဟုတ်မှဟုတ်ရဲ ့လားလို ့တောင်ထင်နေမိသည်။
ပီယာက တန်ဘိုးရားရင်ခွင်ထဲ လဲလျှောင်းရင်း တန်ဘိုးရား၏ လီးကို ဆော့ကစားနေပြန်သည်။
တန်ဘိုးရား၏ ရင်ဘတ်ပေါ်ခေါင်းတင်ထားပြီး တန်ဘိုးရား၏ နို ့သီးခေါင်းသေးသေးလေးကို လျှာနှင့်ဆော့ကစားစုပ်ယူလိုက်သောကြောင့် တန်ဘိုးရားရင်ထဲတွင် လှိုက်ကနဲအေးတက်သွားရကာ
တစ်မျိုးကြီးခံစားလိုက်ရ၏။
အမ်ဒေါင်းကိုကြည့်လိုက်မိသောအခါ…အမ်ဒေါင်းကအတွေ ့အကြုံရှိသူပီပီ အခြေအနေကောင်းနေလေသည်။
အမ်ဒေါင်းကောင်မလေးက အောက်မှပက်လက်အနေအထားနှင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုမိုးပေါ်ထောင်ပေးထားပြီး အမ်ဒေါင်းက လက်နှစ်ဖက်ကို မြက်ခြောက်များပေါ်သို ့ထောက်ကာ
အားရပါးရလိုးနေလေသည်။
လိုးသံ…ဆော်သံ…တဏှာတွန်ကြူးသံတို ့က …ထိန်းမရစွာထွက်ပေါ်နေသည်။
အိုမို ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ အိုမိုကအောက်မှ ပက်လက်အနေအထားအတိုင်းပင် မပြောင်းမလဲရှိနေပြီး ကောင်မလေးက အပေါ်မှတက်ဆောင့်ပေးနေသည်။
သူတို ့အတွဲကိုကြည့်ရတာ အနေအထားက ပို၍ရှင်းရှင်းလင်းလင်းရှိသောကြောင့် တန်ဘိုးရားလဲ အနီးမှ အမ်ဒေါင်းတို ့အတွဲကိုကျော်ပြီး အိုမိုတို ့ကိုသာကြည့်နေမိသည်။
အိုမို ့ကောင်မလေးစာက်ဖုတ်ထဲသို ့မဆန် ့မပြဲတိုးကာ ဝင်ထွက်လျှက်ရှိသောလီးကြီးက အဆုံးထိတိုင်ဝင်ရောက်နိုင်ခြင်းမရှိပေ။
ဒါတောင် ဂရာဆီလားဆိုသော အိုမို ့ကောင်မလေး၏မျက်နှာမှာ ရှုံမဲ့လို ့နေ၏။
မှန်မီးအိမ်များ၏ အလင်းကြောင့် လီးကြီးကစောက်ဖုတ်ထဲကိုတိုးဝင်သွားလျှင် စောက်ဖုတ်ဘေးသားများပါ အထဲသို ့စုပါလိပ်ဝင်သွားတတ်ပြီး လီးတံကြီးထွက်လာချိန်တွင်
စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများပါ အပြင်သို ့ကျွံထွက်လာတော့မယာင်နှင့် တွေ ့မြင်နေရသော တန်ဘိုးရားပင်စိတ်ပါလာရပြန်သည်။
ပီယာကစိတ်တိုင်းကျဆော့ကစားပေးနေသောကြောင့် တန်ဘိုးရား၏လီးမှာလဲပြန်လည်တင်းမတ်လာပြီဖြစ်သည်။
တကယ်တော့ တန်ဘိုးရား၏လီးမှာ သေးငယ်လှသည်မဟုတ်ပေ။
မန်ဒင်းဂိုးလီးလောက် မရှိသော်လဲ လီးသူခိုးဟုဆိုရနိုင်လောက်အောင် ပျော့နေချိန်တွင် သေးငယ်သယောင်ရှိသော်လဲ တောင်မတ်လာချိန်တွင်တော့ ကြီးမားလာပါသည်။
အရှည်ချင်းတော့ မန်ဒင်းဂိုးမျိုးနှင့် မယှဉ်သာချေ……။
မြင်တွေ ့နေရသောမြင်ကွင်းနှင့်ကြုံတွေ ့နေရသော အတွေ ့အထိများကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ စိတ်ကြွလာမိရသည်။
ပီယာ၏နို ့တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကြည့်ချင်လာသောကြောင့် မရဲတရဲပင် ကိုင်ကြည့်လိုက်မိသည်။
ကောင်မလေးဘယ်လိုတုန် ့ပြန်မည်လဲဟု ပူပန်နေမိသော်လဲ အခြေအနေမဆိုးကြောင်းသိလိုက်ရသောကြောင့် ခပ်ရဲရဲပင် နောက်ထပ်နို ့တစ်ဖက်ကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်၏။
သူ ့နို ့တွေကို ကောင်မလေးလျှာနှင့် ထိုးစုပ်ကလိပေးနေတုန်းက ခံစားရမှုကို သတိရလိုက်သောကြောင့် ပီယာ၏နို ့သီးခေါင်းလေးကိုလျှာနှင့်ထိုးကလိပြီးငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။
ကောင်မလေးတွန် ့တက်သွားသောကြောင့် ဘာဖြစ်တာလဲဟု လန် ့သွားပြီးခေါင်းမော့ကြည့်မလို ့လုပ်လိုက်မိသည်။
ပီယာ၏လက်နှစ်ဖက်က တန်ဘိုးရား၏ခေါင်းကိုဆွဲထိန်းထားပြီးမူလနေရာတွင်ပင်ရှိနေစေလေသည်။
ကောင်မလေးက သူ ့ကိုဆက်လုပ်စေချင်တယ်ဆိုတာကို တန်ဘိုးရားသဘောပေါက်လိုက်ပါသည်။
နို ့သီးခေါင်းလေးကို အားရပါးရစို ့လိုက်တိုင်း ကောင်မလေးနှုတ်ဖျားမှ တအင်း..အင်း နှင့်ငြည်းငြူရင်း ကော့တက်သွားတတ်သည်မှာ ကြိုက်နှစ်သက်လို ့ဖြစ်ကြောင်းကို
တန်ဘိုးရားနားလည်လိုက်သည်။
သူ ့နှုတ်ခမ်းထူထူကိုသူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးက ဖိကပ်လာပြီးလျှင် လျှာသော့ဖြင့် နှုတ်ခမ်းတံခါးကို တိုးဖွင့်လာသောကြောင့် အလိုက်သင့်ပင် ပါးစပ်ကိုဟပေးလိုက်မိ၏။
သူ ့ပါးစပ်ထဲကိုတိုးဝင်လာသော ခပ်နွေးနွေးလျှာဖျားလေးက သူ ့လျှာကို ထိုးမွှေလိုက် နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်နှင့် အရသာအသစ်အဆန်းတစ်ခုကိုပေးနေပြန်လေသည်။
တန်ဘိုးရားလဲ လတ်တလောတွေ ့ကြုံနေရသောအတွေ ့အကြုံအရ ကောင်မလေးပါးစပ်ထဲသို ့သူ ့လျှာကိုထိုးသွင်းလိုက်ပြီး သူလုပ်တတ်သလောက်
ုပြန်လည်ပြုစုပေးနေလိုက်သည်။
ပီယာက ဒုတိယအကြိမ်မြောက် သူ ့လီးကိုငုံစုပ်ပေးလိုက်သောအခါတွင် တန်ဘိုးရားမှာပထမအကြိမ်တုန်းကလိုဖြစ်မည်စိုးသောကြောင့် ကောင်မလေး၏ဦးခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်
ဆွဲမော့လိုက်ရလေသည်။
ကောင်မလေးက သဘောပေါက်သည်ထင်၏။
တန်ဘိုးရားလီးကြီးကိုဆက်စုပ်မနေတော့ဘဲ အိုမို ့ကောင်မလေးလုပ်သလိုပင် အပေါ်မှတက်ခွလိုက်လေသည်။
စောက်ဖုတ်ထဲသို ့တရစ်ရစ်တိုးဝင်နေသော လီးဆီမှ စောက်ပတ်အတွင်းသားများနှင့်ဒစ်ခေါင်းကိုပွတ်တိုက်သွားသောအခါဖြစ်ပေါ်လာသည့်အရသာကြောင့်
တန်ဘိုးရားမှာ အကြောများတစိမ့်စိမ့်ဖြစ်အောင် ထူးခြားကောင်းမွန်သောအရသာကို ခံစားလိုက်ရသည်။
စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အလိုက်သင့်ထွက်နေသော စောက်ရည်ကြည်များကြောင့် အဝင်အထွက်ကချောမွေ ့နေလေသည်။
တန်ဘိုးရာက အောက်ကနေ၍ ကော့ကာ ဆောင့်ပေးနေသဖြင့် ပီယာအတွက်လဲ အရသာတွေ ့နေရလေသည်။
ပွတ်တိုက်မှုပြင်းထန်လာသလို လှုပ်ရှားမှုများကလဲ သွက်လက်မြန်ဆန်လာကြသည်။
တန်ဘိုးရားမှာ အောက်ကနေပြီးကော့ပင့်ဆောင့်ပေးနေရခြင်းကိုအားမရသလိုဖြစ်လာမိသောကြောင့် သူ ့ပေါ်တွင် ကားယားခွကာတက်ဆောင့်နေသော ပီယာကိုဆွဲလှဲလိုက်ပြီး
အမ်ဒေါင်းလုပ်နေသည့်ပုံစံကိုအတုယူကာ အပေါ်မှနေ၍ စိတ်တိုင်းကျလိုးဆောင့်ပါတော့သည်။
လိုးဆောင့်ချက်တွေက တဖြေးဖြေးနှင့် မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာသည်…။
ခါးကိုအားပြုပြီး လီးတစ်ဆုံးဝင်အောင်လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ပီယာထံမှ နာကြင်အော်ညည်းသံတစ်ချို ့ပေါ်ထွက်လာလေသည်။
မာမာဘာဘာပြောသော မန်ဒင်းဂိုးထက်အရည်အချင်းပိုသည်ဆိုသည်မှာ ဒီလိုအချက်တွေကြောင့်ဆိုတာကိုတော့ တန်ဘိုးရားနားလည်နိုင်စွမ်းမရှိသေးပေ။
တန်ဘိုးရား၏ လိုးချက်တွေက ချွန်းအုပ်လို ့မရသော မုန်ယိုနေသောဆင်ရိုင်းတစ်ကောင်လို ပြင်းထန်သွက်လက်လွန်လှ၏။
လီးကြီးက ထွားကြိုင်းသောလုံးပတ်နှင့် စံချိန်မှီအရှည်ကိုပိုင်ဆိုင်ထားသောကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက်လိုးဆောင်လိုက်တိုင်း ကောင်မလေးခမျာ အသည်းခိုက်အောင် ကာမရေလှိုင်းပေါ်
တွင် လွင့်မျောနေမိရှာလေသည်။
မည်းပြောင်ထွားကြိုင်းလှသော လီးကြီး၏စွမ်းဆောင်မှုကြောင့် ပီယာမှာအကြိမ်ပေါင်းများစွာပင် ခရီးဆုံးပြီးမြောက်ခြင်းသို ့ရောက်ရှိနေရသည်။
တန်ဘိုးရားက ပထမတစ်ကြိမ် လီးစုပ်ခံရစဉ်က မထိန်းနိုင်ဘဲ တစ်ချီပြီးမြောက်ခဲ့ရသောကြောင့် ဒုတိယအချီတွင် တက်ကုန်ဖွင့် လိုးဆော်လျှက်ရှိတာတောင် ခရီးဆုံးသို ့မရောက်နိုင်
သေးဘဲရှိနေ၏။
ပီယာမှာ မောဟိုက်လွန်းလှသောကြောင့်အသံယဲ့ယဲ့လောက်ပင်ထွက်နိုင်ရှာသည်။
စောက်ဖုတ်တွင်းမှ စီးကျနေသာစောက်ရည်များက မျက်ခြောက်အိပ်ယာပေါ်တွင် ရွှဲရွှဲစိုနေလေပြီ။
တန်ဘိုးရားပြီးချင်လာသောကြောင့် အဆုံးသတ်လိုးဆောင့်မှုကို အားအင်အပြည့်နှင့် လိုးလိုက်သည်။
ကော့ကန်တက်လာသော ပီယာ၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ ့ခန္တာကိုယ်နှင့်ဖိထားပြားကပ်စေလိုက်ပြီး သုတ်ရည်များကို စောက်ခေါင်းသို ့ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။
သာအိမ်ဝသို ့တိုင် ပူနွေစွာတိုးဝင်လာသော လရည်များက များပြားလွန်းလှသောကြောင့် စောက်ခေါင်းပေါက်မှနေ၍ တချို ့တဝက်ပြန်လည်စီးကျသွားလေသည်။
တန်ဘိုးရား၏လီးတံကြီးကို ပြန်လည်ဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါ ဗြွတ်ကနဲမြည်သံနှင့်အတူ စောက်ရည်များနှင့် ရောနေသာ လရည်များစောက်ခေါင်းပေါက်ဝမှ ထပ်မံစီးကျလာပြန်လေသည်။
ပီယာက တန်ဘိုးရားကို လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ထား၏။
ညှို ့ယူနိုင်စွမ်းသော မျက်ဝန်းများက တန်ဘိုးရားကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။
လီးအရသာကို ဘာဆိုတာကောင်းကောင်းသိလိုက်ရသောကြောင့် ပီယာကျေနပ်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။
အကြိမ်ကြိမ်အလိုးခံဘူးခဲ့သော်လဲ ဒီတစ်ခါလောက် ကာမအရသာပြည့်ဝမှုမျိုးခံစားခဲ့ဖူးခြင်းမရှိသောကြောင့် စိတ်ကြေနပ်မှုကိုရရှိနေသည်။
တန်ဘိုရားကို ဝယ်ယူပေးခဲ့သော အရှင်သခင် ဒွန်ဆေးဆားကိုလဲ စိတ်ထဲမှ ကျေးဇူးတင်မိပါသည်။
ဒွန်ဆေးဆားအတွက် မျိုးကောင်းလေးများမွေးပေးနိုုင်တော့မည်မို ့သူမကိုယ်သူမလဲ ဂုဏ်ယူနေမိသည်။
တန်ဘိုးရားမှာလဲ အနှစ်နှစ်အလလက သူမျှော်လင့်စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရသော ကာမဆက်ဆံမှုကို လက်တွေ ့ကျကျလုပ်ဆောင်လိုက်ရသောကြောင့် ကျေနပ်နေမိပါသည်။
မိန်းမတစ်ယောက်ကို လက်တွေ ့လိုးလိုက်ရသောကြောင့် သူ ့ကိုယ်သူ ယောက်ကျားကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီဟု စိတ်တိုင်းကျနေမိခြင်းကလဲ ကောင်းမွန်သောအရသာရှိသည့်
ပီတိတစ်မျိုးပင်ဖြစ်သည်။
ဟိုအရင်က ဖြစ်ခဲ့ဘူးသောသိမ်ငယ်စိတ်တို ့သည်လဲ ဘယ်ဆီဘယ်ဝယ်ရောက်လို ့ရောက်မှန်းမသိအောင် ပျောက်ဆုံးကုန်ကြပြီဖြစ်၏။
အရေပြားဖြတ်တောက်ခြင်းမပြုခဲ့ရသောကြောင့် ကောင်မလေးများက လက်မခံမည်ကိုလဲ စိုးရွံ ့စရာမလိုတော့မှန်း တန်ဘိုးရားကောင်းကောင်းကြီးသိလိုက်ပြီဖြစ်သည်။
ထိုအကြောင်းကြောင့် သူ၏စွမ်းဆောင်ရည်ကျဆင်းမသွားကြောင်းကိုလဲ သူလိုးခဲ့ရသော ပီယာ၏မျက်ဝန်းများက သက်သေခံလျှက်ရှိကြသည်။
ကျွန်အဖြစ်လိုက်ပါလာရသည်မှာ ရွာတွင်ဘုရင်လုပ်ရတာထက်ကောင်းသည်ဟုလဲ တန်ဘိုးရားမှတ်ထင်လိုက်မိပါသည်။
ရွာတွင် အလှဆုံးဆိုသော ကောင်မလေးက သူတို ့သုံးယောက်တွေ ့ဆုံဆက်ဆံရသည့် ကောင်မလေးများထဲတွင် ရုပ်အဆိုးဆုံးဖြစ်သည်ဟု သူယူဆမိသော အမ်ဒေါင်း၏ ကောင်မလေးထက်ပင် အဆပေါင်းများစွာ နောက်ကျလျှက်ရှိသည်ဆိုတာ သူ ့အတွက် မျက်မြင်ကိုယ်တွေ ့ပင်မဟုတ်ပါလော။
ထိုညသည် တန်ဘိုးရားအတွက် ဝမ်းမြောက်ဖွယ်ရာနှင့် အံသြဖွယ်ရာအတိပင်ဖြစ်နေ၏။
အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အားအင်ကုန်ခန်းသည်အထိလိုးပြစ်လိုက်မိသည်။
မီးတောက်အလားလှုပ်ရှားတက်ကြွနေသာ သူ ့ရဲ ့သွေးသားတွေ မီးစာကုန်သွားတော့မှ တန်ဘိုးရားရပ်တော့သည်။
အမ်ဒေါင်းနှင့်အိုမိုတို ့ကတော့ သူ ့အရင်တိုက်ပွဲကျသွားကြလေသည်။
မာမာဘာဘာပြောသော ဟောင်ဆာမင်းမျိုး၏ သာလွန်မှုဆိုသည်မှာ ဒါများလားလို ့တော့ တန်ဘိုးရား ခပ်ရေးရေးတွေးလိုက်မိပါသေးသည်။
သို ့သော်အားအင်ကုန်ခမ်း မောပန်းသွားပြီဖြစ်သောကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာဘဲတန်ဘိုးရား အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။
သူ ့ဘဝတစ်သက်တာအတွက်တော့ ထိုညကို မေ့ဖျောက်နိုင်စွမ်းရှိမည်မဟုတ်တော့ပါချေ။
အခန်း(၈)
ကျူးဘားကျွန်းပေါ်တွင်နေထိုင်သူများသည် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပျော်ပျော်နေသေခဲဆိုသည့်မူကိုလက်ကိုင်ထားသူများပီပီ လက်ရှိဘဝတွင်စည်းစိမ်ခံပျော်ပါးနေဖို ့သာအဓိကထားပြီး အနာဂတ်အတွက် မတွေးတောချင်ကြပေ။
အင်္ဂလန်နိုင်ငံမှစတင်ပေါ်ထွန်းလာခဲ့ပြီး ယန်းကီးများနေထိုင်သော အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏မြောက်ပိုင်းကို ကျော်လွန်ကာ ကျူးဘားသို ့တိုင်ရောက်ရှိလာသော ဘာသာရေးအယူသည်း
မှုက ကျူးဘားကျွန်းပေါ်ရှိစပိန်နွယ်ဝင်များအတွက် ပြဿနာတစ်ခုလိုဖြစ်လာခဲ့သည်။
ဘာသာရေးအယူသည်းမှု၏နောက်တွင်ကပ်ပါလာသော သနားကြင်နာမှုဆိုသော အတားအဆီးကြောင့် ကျွန်စနစ်ကွယ်ပျောက်ရတော့မည်လောဟူသည့် မေးခွန်းက ကျူဘားအတွက်
ကြီးမားလှသော သောကပင်တည်း။
ကျူးဘား၏ အဓိကစီးပွားရေးသော့ချက်မှာ ကျွန်များအပေါ်တွင် အမှီသဟဲပြုနေရသည်ဟုဆိုပေမည်။
ကျွန်တွေသာမရှိတော့လျှင် ကျူးဘားမှကြံခင်းကြီးများကို ဘယ်လိုစောင့်ရှောက်ရမည်မှန်းမကြံတတ်ကြတော့….။
ကျွဲနွားတွေမွေးမြူထိန်းကျောင်းပေးမည့်သူများလိုအပ်လာတော့မည်။
ဆေးရွက်ကြီးပင်တွေစိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှုတွင်လဲ အခက်တွေ ့လာနိုင်သေးသည်။
ရမ်အရက်ချက်လုပ်ရန်လုပ်သားများ ဘယ်ကရမည်နည်း။
သည်တော့ ကျွန်လမ်းကြောင်းသာပိတ်သွားလျှင် ကျူးဘားကျွန်းကြီးတစ်ခုလုံး ချုံနွယ်ပိတ်ပေါင်းများနှင့်ထူထပ်သွားတော့မယောင် သူတို ့ထင်နေကြသည်။
ဤကား ကျူးဘား၏ သောကပင်ဖြစ်လေသည်။
ထိုစဉ်ကာလအတွင်းတွင် အာဖရိကမှဆိုက်ကပ်လာသော ကျွန်သင်္ဘောများတွင်ပါလာသော ကျွန်များ၏တန်ဖိုးက အဆမတန်ခုန်တက်သွားလေသည်။
မတန်တဆတန်ဖိုးနှင့် ဝယ်ယူကြရသည်။
ဤတွင် အများက ဒွန်ဆေးဆားမွန်တာဘို ဟူသောအဖိုးကြီးကို ဂရုပြုကြရလေပြီ။
ဆရာတင်ကြ…အကြံတောင်းကြရလေပြီ။
တစ်ခုခုလုပ်သင့်ပြီဖြစ်ကြောင်း အချင်းချင်းတီးတိုးပြောဆိုနေကြလေသည်။
ထိုအခါ ဒွန်ဆေးဆားက ကျူးဘားကျွန်းပေါ်ရှိအကြီးဆုံးသောစိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်းရှင်ကြီးများကို သူ၏ “ဖင်ကာမွန်တာဘို”ဟုအမည်ပေးထားသော အဆောက်အအုံခြံဝင်းသို ့ဖိတ်ခေါ်၍
တိုင်ပင်စည်းဝေးခြင်းပြုလေသည်။
ဒွန်ဆေးဆားစကားပြောမည်ဆိုသောသတင်းကြောင့် ကျူးဘားပြည်သူများအများအပြားလာရောက်နားထောင်ကြသည်။
ထိုအချိန်တွင် ကျွန်များကို လိုအပ်သည်ထက်ပိုမဝယ်တော့ရန် တိုက်တွန်းချက်တစ်ရပ်ကလဲပေါ်ထွက်လာခဲ့ပြန်သည်။
စျေးနှုန်းကြီးမားလာမှုက ကျွန်အရောင်းအဝယ်စျေးကွက်ကို အဟန် ့အတားပြုစေနိုင်သည်ဟု ယူဆလာသောကြောင့်ဖြစ်လေသည်။
ဒွန်ဆေးဆားက ထိုမူကိုသဘောမတူကြောင်းပြောသည်။
ကျွန်များသည် တနေ ့တွင်အိုမင်းလာကြမည်ဖြစ်သောကြောင့် လိုအပ်သလောက်သာဝယ်၍ သိမ်းထားမည်ဆိုသောမူမှာမှားသည်။
ကျွန်များသည် သက်ရှိဖြစ်သောကြောင့် ဝိုင်အရက်များလို နှစ်ရှည်လများသိုလှောင်ထားလို ့မဖြစ်နိုင်ပေ။
ဒွန်ဆေးဆားက စနစ်တစခုကျင့်သုံးရန်တင်ပြလာသည်။
အားလုံးလိုက်နာကျင့်သုံးရန်မျှော်လင့်ကြောင်းလဲ တိုက်တွန်းပြောဆိုလေသည်။
ကျူးဘားကျွန်းပေါ်သို ့စပိန်တို ့စတင်အခြေချစဉ်က နွားဆိုတာလဲမရှိ၊မြင်းဆိုတာလဲမရှိ ပေ။
ထိုအခါ လူသားတွေက မရှိမဖြစ်အသုံးလိုသော ကျွဲ၊နွား၊မြင်း စသည့်တရိစ္ဆာန်များကို စပိန်ပြည်မှ ဝယ်ယူတင်သွင်းကြရတော့သည်။
အခုရော စပိန်ပြည်က ဝယ်ယူရပါသေးသလား။
မဝယ်ရတော့ချေ။
အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ကျူးဘားကျွန်းပေါ်တွင်ပင် လိုအပ်သော ကျွဲ၊နွား တရိစ္ဆာန်များကို မျိုးပွားယူနိုင်ခဲ့ပြီမဟုတ်လော။
ဒွန်ဆေးဆားက သူ ့သဘောထားတွေကိုတင်ပြပြီးနောက် ဆေးပြင်းလိပ်တစ်လိပ်ကို အရသာခံဖွာရှိုက်ရင်း မေးခွန်းတစ်ခုထုတ်လိုက်သည်။
“ကျွန်တွေကရော တရိစ္ဆာန်တွေနဲ ့ ဘာများကွာချားမှုရှိကြလို ့လဲလူကြီးမင်းတို ့…..သူတို ့ကိုတရိစ္ဆာန်တွေပွားများလာအောင်လုပ်ခဲ့ကြသလို လုပ်လို ့မရနိုင်ပေဘူးလား”
ဒွန်ဆေးဆားမေးခွန်းကို ဘယ်သူမှ ငြင်းချက်မထုတ်နိုင်ကြ။
ထိုအခါ ဒွန်ဆေးဆားက သူ ့အစီအစဉ်ကိုဆက်လက်တင်ပြပြန်လေသည်။
ကျွဲ၊နွားများတောင် ပြန် ့ပွားအောင်လုပ်နိုင်ခဲ့ကြသေးလျှင် ကျွန်တွေကိုဘာကြောင့်မလုပ်နိုင်ရမည်နည်း။
ထို ့ကြောင့် ယက္ခုပင် စတင်ကြပါစို ့….။
နောင်အနှစ်နှစ်ဆယ်ဆိုလျှင် ကျူးဘားအတွက်လိုအပ်သလောက် အလိုရှိသောကျွန်တွေကို ရနိုင်ပြီမဟုတ်ပါလား။
ဒွန်ဆေးဆားက သူ ့ရည်မှန်းချက်ကို တင်ပြရင်း အားလုံးကိုအကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်။
ဒွန်ဆေးဆားစကားကြောင့် အားလုံးလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်နေကြ၏။
သူကိုယ်တိုင်ကတော့ ဘယ်တုန်းကမှ အမည်းမကို ကိုယ်လုပ်တော်အဖြစ်မထားဘူးကြောင်း ဒွန်ဆေးဆားက ဆက်ပြောနေသည်။
သူ ့အယူအဆက အဖြူအမည်းသွေးရောမှုကို အလိုမရှိပေ။
အမည်းသက်သက်ကိုသာလျှင်ကျွန်အဖြစ်ခိုင်းသင့်သည်ဟု သူယူဆသောကြောင့်ဖြစ်၏။
ဒွန်ဆေးဆား၏အစီအစဉ်ကို အားလုံးကသဘောတူလိုက်ကြသည်။
ဒွန်ဆေးဆားက အစောကြီးကထဲက သည်အရေးများကို ကြိုတင်တွေးမြင်ထားပြီးသား၊စဉ်းစားဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားဖြစ်လေသည်။
ထို ့ကြောင့်လဲ တန်ဘိုးရား၊အိုမို၊အမ်ဒေါင်းနှင့် အခြားသောကျွန်တစ်ချို ့အား သားဖောက်ရန်ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ရွေးချယ်ဝယ်ယူထားခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။
ထို ့အပြင်…
ပီယာ၊မာရီယာ၊ဂရာဆီလားနှင့် အခြားသွေးသန် ့ပြီးငယ်ရွယ်သော နီဂရိုးမလေးတွေကို ပိုးမွေးသလို ကောင်းမွန်စွာ မွေးမြူထာခဲ့ပေသည်။
မာမာဘာဘာလို ဝါရင့်အတွေ ့အကြုံရင့်ကျက်သော ကျွန်မမျိုးကိုလဲ အစောင့်အရှောက်အဖြစ်ခန် ့ထားကာ မျိုးစေ့ကောင်းတို ့ကို မြေကောင်းတွင်စိုက်ပျိုးသလိုပင် ဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်
ခိုင်းထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။
မာမာဘာဘာလို အတွေ ့အကြုံရင့်ကျက်နေပြီဖြစ်သော ကျွန်မမျိုးက အာဖရိကသားတွေ၏အကြောင်းကိုကောင်းကောင်းနားလည်ပေသည်။
ထို ့ကြောင့်မာမာဘာဘာကို စောင့်ရှောက်ခိုင်းခြင်းသည် ဒွန်ဆေးဆား၏အမြင်ကျယ်မှုပင်တည်း။
မာမာဘာဘာနှင့်နေထိုင်ရစဉ်အတွင်းတွင် ကောင်မလေးများက ဟောင်ဆာစကားကိုနားမလည်သောကြောင့် တန်ဘိုးရား၊အိုမိုနှင့် အမ်ဒေါင်းတို ့မှာ စပိန်ဘာသာ
စကားကို လေ့လာသင်ယူ ကျက်မှတ်ကြရလေသည်။
နေ ့ဘက်ကြံခင်းများရှိရာသို ့သွားရောက်အလုပ်လုပ်ကြရင်း အခွင့်အရေးရရင် ရသလို ကြံခင်းထဲမှာပင် အချစ်စခန်းဖွင့်ကြသေးသည်။
ညဘက် တဲကိုပြန်ရောက်တော့လဲ သောက်လို ့မပြေဆားငန်ရည်နှင့် တွေ ့ကြုံကြရပြန်လေသည်။
သူတို ့အတွက် အစစအရာရာ အဆင်ပြေလို ့နေသည်။
တစ်မနက် အလုပ်ရှိရာကြံခင်းသို ့သွားရန်ပြင်ဆင်နေစဉ်တွင် မာမာဘာဘာရောက်လာပြီး တန်ဘိုးရားကိုနေခဲ့စေသည်။
အခြားသူများတဲမှထွက်ခွါသွားသောအခါ မာမာဘာဘာက တန်ဘိုးရားကိုခေါ်ဆောင်၍ ရေချိုးစေလေသည်။
ရောက်ခါစက မသုံးတတ်ခဲ့သော ရေဘုံပိုင်ခေါင်း၏မောင်းတံကိုဖိနှိပ်လိုက်ရင်း အောက်ခံသစ်သားစည်အတွင်းသို ့ရေဖြည့်လိုက်သည်။
လူဖြူတွေကို တန်ဘိုးရားအံသြမိပါသည်။
ကုန်းပြောင်ပြောင်တွင် မောင်းတံကိုဆွဲဖိလိုက်ယုံဖြင့် မကုန်ခန်းနိုင်သောရေများထွက်လာအောင် ဘယ်လိုလုပ်ထားသည် မတွေးတတ်နိုင်အောင်ပင်။
ရေချိုးသန် ့စင်ပြီးသွားသောအခါ မာမာဘာဘာက သူ ့အတွက်ရေတစည်ဆွဲဖိခိုင်းသောကြောင့် လုပ်ပေးလိုက်သည်။
ရေချိုးနေသောမာမာဘာဘာ၏ကိုယ်လုံးကိုဘာရယ်မဟုတ် ငေးကြည့်နေမိလိုက်သည်။
အနည်းငယ်ဝဖိုင့်သောကိုယ်လုံးနှင့် ကြီးမားသောနို ့ကြီးနှစ်လုံးက ရေခပ်ချိုးလိုက်တိုင်း တလှုပ်လှုပ်ရှိနေကြသည်။
ကားလွန်းပြီး အနောက်သို ့ကောက်တက်နေသော အာဖရိကန်တင်သားကြီးများက လိုအပ်သည်ထက် အနည်းငယ်ပိုများကြီးနေသလားဟု တန်ဘိုးရားထင်မိသည်။
အသားရောင်ကတော့ နီဂရိုးမကြီးပီပီမည်းထွက်နေလေသည်။
ကြည့်နေမိသော်လဲ တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲတွင် ညစ်ညမ်းမှုမပါပါ။
မျက်စိရှေ ့ရောက်နေသောကြောင့်သာ ကြည့်နေလိုက်မိခြင်းဖြစ်၏။
သူ ့ကို ကြံခင်းထဲသို ့အလုပ်မဆင်းခိုင်းဘဲ ဘာကြောင့်ခေါ်ထားတယ်ဆိုတာကိုသာ သိချင်နေပါသည်။
မာမာဘာဘာရေချိုးပြီးသွား၍ တဲသို ့ပြန်သောလမ်းတွင်တော့ တန်ဘိုးရားမှာ သူ၏သိလိုစိတ်ကို ဆက်လက်မအောင့်အီးနိုင်တော့ဘဲ မေးလိုက်မိတော့သည်။
“မာမာဘာဘာခင်ဗျား…..ကျွန်တော့်ကိုဘာဖြစ်လို ့အလုပ်မသွားခိုင်းဘဲ ခေါ်ထားရတာလဲဆိုတာ ပြောပြပါလားခင်ဗျာ”
သူ ့မေးခွန်းကြောင့်မာမာဘာဘာသဘောကျရယ်မောလိုက်ပါသည်။
“ကောင်လေး……သိချင်နေတယ်ပေါ့….အေးလေမကြာခင်မင်းလက်တွေ ့သိလာရမှာပါ….ဒါပေမယ့် မင်းကသိချင်တယ်ဆိုတော့လဲပြောပြရမှာပေါ့…..မင်းကို
သင်ပေးစရာတွေရှိနေလို ့ပါ….ဘာတွေသင်ပေးဦးမှာလဲလို ့ မင်းသိချင်သွားပြန်ပြီမဟုတ်လား……မိန်းမတစ်ယောက်အပေါ်မှာအကောင်းဆုံးသော ဖြည့်ဆည်းပေးမှုတွေနဲ ့ ကျွမ်းကျင်
မှုရှိအောင်သင်ကြားပေးမလို ့ပေါ့ကွယ်”
သိပ်နားမလည်သော်လဲ တန်ဘိုးရားက ထပ်မံမေးမြန်းခြင်းမပြုတော့ဘဲ မာမာဘာဘာနောက်မှနေ၍ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။
သိပ်မကြာခင်လက်တွေ ့သိရမည်ဟု ပြောသွားသည်မဟုတ်ပါလား။
တဲအတွင်းသို ့ပြန်ရောက်သောအခါ မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုယ်ပေါ်မှာရှိသော အဝတ်များကို ချွတ်ချပြစ်လိုက်သည်။
ရေချိုးစဉ်အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းလျှက်တွေ ့မြင်ခဲ့ရစဉ်က စိတ်ထဲတွင်ဘယ်လိုမှမနေသော်လဲ အခုလို ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်တွေ ့မြင်လိုက်ရသောခါတွင် တန်ဘိုးရား၏စိတ်ထဲတွင်
တဏှာစိတ်တွေက နေရာယူဝင်ရောက်လာတော့သည်။
ဖွံ ့ထွားကားစွင့်သောတင်သားစိုင်ကြီးများက ကျောက်ကျောတုံးကြီးများအလား တတုန်တုန်နှင့် ကြည့်လို ့ကောင်းလှသည်။
မာမာဘာဘာက တဲအတွင်းရှိ တစ်ခုထဲသော သစ်သားကုတင်ပုလေးဆီသို ့လျှောက်လှမ်းသွားပြီး ပက်လက်လှဲအိပ်ကာ ဒူးနှစ်ချောင်းကိုထောင်လိုက်၏။
အသားစိုင်များကြားတွင်နစ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ငွားငွားစွင့်စွင့် ပေါ်ထွက်လာသည်။
မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုဘာတွေသင်ကြားပေးတော့မယ်ဆိုတာကို တန်ဘိုးရားသဘောပေါက်နားလည်လိုက်မိသည်။
အမေလို၊အဒေါ်လို သဘောထားမိသူ မိန်းမကြီးကို ကိုယ်လုံးတီးနှင့်တွေ ့လိုက်ရသောကြောင့် သူ ့စိတ်တွေ ဗလောင်ဆူလှုပ်ခတ်သွားရသည်မှာ မှန်သော်လဲ ထိုအမျိုးသမီးကြီးနှင့် ကာမစပ်ယှက်ရန်ကိုတော့ တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲတွင် တမျိုးကြီးဖြစ်နေမိပြန်သည်။
“မင်းမျိုးလေး…..ဒီနားလာလေကွယ်…..ကာမစပ်ယှက်တဲ့နေရာမှာ မင်းရဲ ့သန်မာအားကောင်းမှုတွေကို ပီယာပြောပြထားလို ့ မာမာဘာဘာ သိပြီးပါပြီ….မင်းက အလားအလာကောင်းတဲ့ နသိုးလေးဆိုတော့ မိန်းမတွေနဲ ့စပ်ယှက်တဲ့အခါမှာ အခုထက်ပိုကောင်းအောင်လုပ်တတ်ဖို ့ မာမာဘာဘာလို အဖွားကြီးဆီသင်ယူလိုက်စမ်းပါကွယ်…
ဘာလဲ မာမာဘာဘာက အသက်ကြီးနေလို ့ မင်းက မလိုးချင်တာလား”
မာမာဘာဘာ၏စကားကြောင့် တန်ဘိုးရားမျက်နှာပူသွားမိသည်။
ဒီလို အသက်ကြီးကြီး ဝဖိုင့်ဖိုင့် မိန်းမကြီးကို လိုးရန် ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်ကူးထဲမှာတောင်ရှိခဲ့ဘူးသည်မဟုတ်သောကြောင့် အခက်တွေ ့နေမိ၏။
မာမာဘာဘာ၏အတွေ ့အကြုံနှင့်သင်ကြားပေးမှုကိုလဲ သိချင်နေမိသည်။
သူ ့စိတ်တွေ ဝေခွဲမရဖြစ်နေမိသောကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ ခေါင်းကိုခပ်လေးလေးပင်ခါယမ်းလိုက်မိရသည်။
အနားသို ့ရောက်လာသင့်သောအချိန်ထက်ကျော်လွန်သည့်တိုင်အောင် တန်ဘိုးရားရောက်မလာသောကြောင့် မာမာဘာဘာက လှဲအိပ်နေရာမှ ထလာပြီး တန်ဘိုးရားကိုကြည့်လိုက်
သောအခါ တန်ဘိုးရား၏ဖြစ်နေပုံကိုတွေ ့လိုက်ရသောကြောင့် အတွေ
့အကြုံရင့်ကျက်သူပီပီ သဘောပေါက်နားလည်သွားသည်။
“လာစမ်းပါကောင်လေးရဲ ့……မင်းအဝတ်တွေချွတ်ထားခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုလာခဲ့စမ်းပါ….မာမာဘာဘာရဲ ့ကျွမ်းကျင်မှုတွေက မင်းကိုကောင်းမွန်စေမှာပါ”
မာမာဘာဘာ၏ နောက်တစ်ခေါက်ခေါ်ဆိုမှုမှာတော့ တန်ဘိုးရားတစ်ယောက် စိတ်ညှို ့ခံလိုက်ရသူတစ်ယောက်လို အဝတ်အစားများကိုချွတ်ချပြစ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပုလေးရှိရာသို ့
လျှောက်သွားလိုက်မိပါတော့သည်။
ကုတင်အနီးသို ့ရောက်ရောက်ချင်းမှာဘဲ မာမာဘာဘာက တန်ဘိုးရား၏လီးကိုလှမ်းကိုင်ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ပွတ်ညှစ်လိုက်သောကြောင့် အကြောများတဖျင်းဖျင်း
ဖြစ်လောက်အောင်ခံစားလိုက်ရပြီး တန်ဘိုးရား၏လီးကြီးသို ့သွေးများတိုးဝင်လာကာ တောင်မတ်သွားရလေသည်။
အဖွားကြီးက လီးကိုဆော့ကစားပေးလိုက်၊ဂွင်းထုပေးလိုက် လုပ်နေသောကြောင့် တန်ဘိုးရား၏လီးကြီးက အစွမ်းကုန် တောင်မတ်လာတော့၏။
ဒစ်ခေါင်းပတ်ပတ်လည်ကို လျှာဖျားလေးနှင့်ရစ်ဝိုက်ကာ အယက်ခံလိုက်ရပြန်သောအခါ ခံစားရမှုက တန်ဘိုးရားအနေနှင့် ပြောမပြတတ်လောက်အောင်ကောင်းမွန်သွားမိရပြန်သည်။
အခုအချိန်အထိ ကုတင်ဘေးတွင်ရပ်လျှက်သာရှိသေးသော တန်ဘိုးရားကို မာမာဘာဘာက ခုတင်ပေါ်သို ့တက်ကာ ပက်လက်အိပ်စေလိုက်သည်။
ပက်လက်ဖြစ်သွားသောတန်ဘိုးရားကို ဒူးနှစ်ချောင်အားရင်ဘတ်သို ့ထိလုသည့်တိုင်အောင်ဆွဲမစေလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် တန်ဘိုးရား၏လီးတံကြီးကို ဂွင်းထုပေးကာ အပေါ်သို ့
ကြွတက်လျှက်ရှိသော ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲသို ့ဝင်သွားသည့်တိုင်အောင် ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်လေသည်။
ဥများဆီမှ နာသလိုလို အောင့်သလိုလိုအရသာနှင့် ဂွင်းထုပေးနေသောကြောင့် လိင်တံဆီမှအရသာတို ့ပေါင်းဆုံသွားပြီး တန်ဘိုးရား၏ဖင်မည်းကြီးမှာမြောက်တက်သွားရပြန်လေသည်။
ဥများကိုစုပ်လိုက်ယက်လိုက်နှင့် အမျိုးမျိုးလုပ်ပေးပြီးသောအခါ မာမာဘာဘာ၏လျှာဖျားလေးက ဖင်ပေါက်ဝနှင့် ဂွေးဥတို ့ကြားတွင်ရှိသော အသားနုလေးကို တို ့ထိကာယက်ပေးနေ
ပြန်သည်။
တစ်စထက်တစ်စ လျှာဖျားက စအိုပေါက်ဝဖက်သို ့ရောက်လာပြီး ဖင်
ပေါက်ဝ၏ ဘေးပတ်လည်ကို ရက်ပေးနေပြန်သောကြောင့် တန်ဘိုးရားတစ်ယောက် အသည်းလှိုက်အောင်ခံစားနေမိ
ရသည်။
လျှာဦးချွန်လေးက ဖင်ပေါက်လေးထဲကို မထိတထိ တိုးဝင်လာတတ်သောအခါမျိုးတွင် တန်ဘိုးရားမှာ မာမာဘာဘာ၏ဆံပင်များကို ဆွဲကိုင်မိရလောက်အောင်ခံစားရလေသည်။
ဖင်ပေါက်ဝကို အရက်ခံ၊လျှာဖျားနှင့် အထိုးခံနေရစဉ် လိင်တံကြီးကိုပါဂွင်းထုပေးနေသောကြောင့် လျှင်မြန်စွာဘဲ တန်ဘိုးရားပြီးချင်လာလေသည်။
လရည်ကို အလဟသတ်အဖြစ်မခံရဟု ပြောထားသောကြောင့် တန်ဘိုးရားထံမှ ခွင့်တောင်းသံပေါ်ထွက်လာသည်။
“မာမာဘာဘာခင်ဗျား…..အား….ရှီး….ကောင်းလွန်းလို ့တန်ဘိုးရားပီးချင်နေပါပြီ…..အီး…..ရှီး”
တန်ဘိုးရား၏ပြောဆိုမှုကြောင့် မာမာဘာဘာက ဖင်ပေါက်ကိုကလိနေရာမှခွါလိုက်ပြီး တန်ဘိုးရားလီးကြီးကို အာခေါင်သို ့ထိုးသည့်တိုင်အောင် ငုံစုပ်လိုက်သည်။
ပါးစပ်၏စုပ်အားနှင့် အာခေါင်အတွင်းသားနုနုနှင့် ဒစ်ခေါင်းကြီးတို ့ပွတ်တိုက်မှုက တန်ဘိုးရားလိင်တံပြွန်ချောင်းမှ လရည်များကို ဒရဟောပန်းထွက်စေလေသည်။
အာခေါင်သို ့ပန်းထည့်လိုက်သောပူနွေးသည့်လရည်များက မျိုမချရဘဲ လည်ချောင်းမှတဆင့် စီးဝင်သွားသောကြောင့် မာမာဘာဘာမှာ သီးသလိုဖြစ်ကာ မျက်ရည်များစီးကျလာရသည်။
တန်ဘိုးရားကတော့ မာမာဘာဘာ၏ ဆံပင်များကို ကိုင်ဆွဲကာ လည်ချောင်းထဲတစ်ဆို ့လောက်သည်အထိ သူ၏လိင်တံကြီးကို ထိုးသွင်းကာ ညှောင့်နေမိပါသည်။
တန်ဘိုးရားမှာတစ်ချီပြီးသွားသောကြောင့် မာမာဘာဘာ၏ပါးစပ်ထဲကိုလိုးညှောင့်နေရာမှ သူ ့လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။
မျက်ရည်များစီးကျလျှက်ရှိသော မာမာဘာဘာကိုမြင်လိုက်ရသောကြောင့် တန်ဘိုးရားလန် ့သွား၏။
“မာမာဘာဘာ….ဘာဖြစ်လို ့များလဲခင်ဗျာ….တန်ဘိုးရားအရမ်းလုပ်လိုက်မိလို ့လားဟင်”
တန်ဘိုးရားအမေးကို လက်ကာပြရင်း မာမာဘာဘာက မျက်နှာပေါ်စီးကျနေသောမျက်ရည်များကို သုတ်ပြစ်လိုက်သည်။
“ကောင်လေး…..မင်းသိထားဖို ့က တစ်ချို ့မိန်းကလေးတွေက အခုလိုကြမ်းတမ်းတာမျိုးကို သဘောမကျဘူးကွယ့်…ကာမဆက်ဆံတဲ့အခါမှာ ကိုယ့်လိုဘတစ်ခုထဲကိုဘဲ
မကြည့်ရဘူး….တစ်ဖက်သားရဲ ့ခံစားချက်ကိုလဲ စိတ်ထဲမှာအမြဲတမ်း ဂရုတစိုက်ပြုမူရတယ်ကွယ့်…အခုဘဲကြည့်လေ…မင်းအရမ်းကောင်းပြီးပြီးချင်လာတာနဲ ့စိတ်ရှိတိုင်းလိုးဆောင့်တော့
တာဘဲမဟုတ်လား….ခံရတဲ့သူက ပါးစပ်ထဲကိုအလိုးခံနေရတာလေကွယ်…ပါးစပ်တင်မဟုတ်ပါဘူး စောက်ဖုတ်ထဲအလိုးခံတယ်ဆိုလဲအတူတူဘဲလို ့သာမှတ်ထားလိုက်ပေါ့…မိန်းကလေး
တိုင်းကို ဒီလိုမျိုးဆက်ဆံလို ့မဖြစ်ဖူးလေ…..ကြမ်းတာကိုကြိုက်တဲ့မိန်းကလေးရှိသလို ဖြေးဖြေးချင်းလိုးတာကို သဘောကျတတ်တဲ့ မိန်းမမျိုးတွေလဲရှိတာဘဲကွ…..မင်းကောင်မလေး
ပီယာက ကြမ်းတာကြိုက်တတ်တော့ မင်းစိတ်ထဲမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်မှ မိန်းမတွေသဘောတွေ ့တတ်တယ်လို ့ထင်နေမှာစိုးလို ့ပါ….မာမာဘာဘာကတော့ ကြိုက်သလောက်
ကြမ်းစမ်းပါ…ကြမ်းလေကြိုက်လေဆိုတဲ့ အစားထဲကပါကွယ့်…..ကဲ..ကဲ…မင်းကိုနောက်ထပ်သင်ပေးစရာတွေရှိသေးတယ်ဟေ့….စားစရာတစ်ခုခုတော့အရင်စားထားဦးမှ”
မာမာဘာဘာက ပြောပြောဆိုဆို စာသောက်စရာများကိုပြင်ဆင်နေလေသည်။
အဝတ်များပြန်မဝတ်သောကြောင့် တန်ဘိုးရားရော မာမာဘာဘာပါ ကိုယ်လုံးတီးနှင့်ပင် နေနေမိကြသည်။
မာမာဘာဘာစီစဉ်ပေးသော စားစရာများကို ဝတ်လစ်စလစ်နှင့်ပင်စားသောက်လိုက်မိသည်။
ကာမစိတ်ကျသွားသောကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ မာမာဘာဘာကို ရဲရဲပင်မကြည့်ရဲတော့ပေ…..။
ကျူးဘားကျွန်းသို ့ရောက်ကထဲက မိခင်တစ်ယောက်လိုမှတ်ထင်ထားခဲ့သော အမျိုးသမီးကြီး၏ ပါးစပ်ကိုလိုးပြီး လရည်များပန်းထုတ်ခဲ့မိသောကြောင့် ရှက်သလိုလို…အားနာမိသလိုလို
ဖြစ်နေမိသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
မာမာဘာဘာကတော့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပင် တန်ဘိုးရားကို ဂရုတစိုက်ကျွေးမွေးရင်း စားသောက်နေလေသည်။
တန်ဘိုးရားအတွက် အားကုန်စရာများရှိသေးသည်မို ့ဂရုစိုက်နေခြင်းမဟုတ်ပေ။
တန်ဘိုးရားမှမဟုတ် မာမာဘာဘာ၏တဲတွင်နေထိုင်သောသူမှန်သမျှကို မာမာဘာဘာက ဂရုတစိုက်ကျွေးမွေးပြုစုတတ်ပါသည်။
ဒီလိုကျွေးမွေးပြုစုခြင်းသည်ပင် ဒွန်ဆေးဆားခိုင်းစေထားသော မာမာဘာဘာ၏ တာဝန်မဟုတ်ပါလော။
စားသောက်ပြီးသောအခါ တန်ဘိုးရားကို ခေတ္တနားနေစေသည်။
မာမာဘာဘာက ထန်းအုန်းဆီများယူလာပြီး အနားယူနေသောတန်ဘိုးရားတစ်ကိုယ်လုံးကို မျက်နှာမှလွဲ၍ ဆီဖြင့်လိမ်းကျံပေးလေသည်။
လိင်တံကြီးကို ထိကိုင်ပြီးလိမ်းပေးနေသောအခါ စိတ်ထိန်းနေသည့်ကြားမှ တန်ဘိုးရား၏လီးကြီးက ပြန်လည်တောင်မတ်လာရပြန်လေသည်။
မာမာဘာဘာက သဘောကျသလိုရယ်မောလိုက်မိလေသည်။
“ဟောင်ဆာမင်းမျိုးရဲ ့သာလွန်မှုဆိုတာ အဲဒါဘဲ ကောင်လေးရ…..အထိမခံဘူး…ထိတာနဲ ့ပေါက်တော့မယ့်မြွေတစ်ကောင်လိုဘဲ”
ရယ်မောရင်းပြောလိုက်သော မာမာဘာဘာ၏စကားကြောင့် တန်ဘိုးရားက ရှက်ရှက်နှင့် ပြုံးပြလိုက်မိသည်။
ထို ့နောက် မာမာဘာဘာ၏ဦးဆောင်ခေါ်ယူမှုကြောင့် ကုတင်ပေါ်ပြန်ရောက်သွားရပြန်လေသည်။
ပထမတစ်ခါအတိုင်းပင်….
မာမာဘာဘာက ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်လိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုထောင်လိုက်သည်။
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုကြည့်ရင်း တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲတွင် တော်တော်ကြီးတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးဟုတွေးလိုက်မိလေသည်။
ဒီလိုစောက်ဖုတ်ကြီးမျိုးကို တန်ဘိုးရားအနေနှင့် ပထမဆုံးတွေ ့ဖူးခြင်းသာဖြစ်လေသည်။
တကယ်တမ်း တန်ဘိုးရားသေချာတွေ ့ဖူးသော စောက်ဖုတ်ဆိုလို ့ မာမာဘာဘာ၏စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့်မှ လေးခုသာရှိပါသေးသည်။
ဒါတောင် အမ်ဒေါင်းနှင့်အိုမိုတို ့ ကောင်မလေးများ၏စောက်ဖုတ်ကို သေချာကြီးမြင်ဖူးတာမဟုတ်ပေ။
သူလိုးဘူးတာဆိုလို ့လဲ ပီယာတစ်ယောက်သာရှိသေးသည်။
မာမာဘာဘာ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုလိုးရတော့မည်ဆိုတော့ မကြာခင်မှာ နှစ်ယောက်ဖြစ်တော့မည်ပေါ့…။
စဉ်းစားနေမိရင်းမှာပင် တန်ဘိုးရား၏ ကာမစိတ်တို ့ကပြင်းထန်တောက်လောက်လာပြန်လေသည်။
လီးကြီးက ပြန်လည်တောင်မတ်လာသောကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို ့လိုးသွင်းရန် မာမာဘာဘာ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်ကာ နေရာယူလိုက်သည်။
အဖွားကြီး၏ တွဲကျနေသော နို ့အုံကြီးကို ဆွဲကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းဝတွင် သူ ့ရဲ ့ဒစ်ခေါင်းကြီးကို တေ့လိုက်၏။
စောက်ဖုတ်ထဲသို ့လိုးသွင်းရန်လုပ်နေစဉ်မှာပင် မာမာဘာဘာဆီမှ တားမြစ်ကသံထွက်ပေါ်လာလေသည်။
“တန်ဘိုးရား……ကောင်လေး….ခဏနေဦးလေကွယ်…..မိန်းမတစ်ယောက်ကိုမဆက်ဆံခင်မှာပွတ်သပ်နမ်းရှုပ်မှုတွေအရင်လုပ်ပေးသင့်တယ်ကွယ့်……နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတာ
ကိုတော့ မင်းကောင်မလေး ပီယာဆီက သင်ယူပြီးသားမဟုတ်လား……..အေး…အဲဒီလိုလုပ်ပေးခြင်းအားဖြင့် အမျိုးသမီးအတွက် စိတ်ခံစားချက်သာယာမှုရယုံတင်မဟုတ်ဖဲခန္တာကိုယ်ရဲ ့ သဘာဝအလျှောက်တုန် ့ပြန်ချက်အရ စောက်ပတ်ထဲကနေ ချောဆီလိုမျိုး အရည်ကြည်တွေထွက်လာတယ်…အဲဒီတော့ဆက်ဆံတဲ့အခါမှာ လွယ်ကူချောမွေ ့စေတာပေါ့…..မင်းကိုနောက်
ထပ်သင်ပေးစရာတွေရှိပါသေးတယ်….ကဲလာ…ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာကို မာမာဘာဘာပြမယ်”
ထို ့နောက်…..တန်ဘိုးရားမှာ မာမာဘာဘာစေခိုင်းသည့်အတိုင်း စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ရက်ရပါလေသည်။
အစကတော့ ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးနေမိတာဘဲဖြစ်သည်။
သို ့ပေမယ့် သူ ့လျှာစွမ်းကြောင့် အဖွားကြီးထွန် ့ထွန် ့လူးနေသည်ကို မြင်တွေ ့နေရသောအခါ တန်ဘိုးရား၏စိတ်ထဲတွင် သာယာမှုတစ်မျိုးဖြစ်ပေါ်လာမိရသည်။
“အားးး…..အီး….ကောင်းတယ်….ရက်…ရက်….သွက်သွက်လေးရက်စမ်းပါ….အစိလေးကိုလျှာနဲ ့ထိုးမွှေလိုက်….ပြီးတော့အစိလေးကိုစုပ်ပေး….အင်း….အားး”
မာမာဘာဘာက တန်ဘိုးရားကိုသင်ပေးနေရင်း သူမကိုယ်တိုင်ကလဲ ကောင်းမွန်သော ကာမအရသာကြောင့် ဖင်တုံကြီးများကြွတက်ကာ ခံစားနေရလေသည်။
စောက်စိပြုးပြုးကြီးကို စေခိုင်းသည့်အတိုင်း လျှာနှင့်ခပ်သွက်သွက်ရက်ပေးလိုက်ကာ စုပ်ပေးလိုက်သောအခါတွင် တန်ဘိုးရား၏ဆံပင်ကွေးကွေးကောက်ကောက်များကို မာမာဘာဘာ
ကဆွဲကိုင်ကာ ကော့တက်ပြီး စောက်ရည်များစီးကျလာပါတော့သည်။
မာမာဘာဘာတစ်ချီပြီးသွားရပြီဖြစ်၏။
တန်ဘိုးရားက ဘာမှန်းမသိစွာ စောက်စိကိုဆက်ပြီး ရက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်ပေးနေမိသည်။
အဖွားကြီးတစ်ကိုယ်လုံးတွင်ရှိသောအကြောအချင်များ တုန်တက်လာရသည်။
“ရပြီကောင်လေး…..ရပ်…ရပ်လိုက်တော့”
မနေနိုင်လွန်းစွာ ဟန် ့တားသံကြောင့် တန်ဘိုးရားရပ်လိုက်မိသည်။
“နောက်ဆို မှတ်ထားပေါ့ မင်းမျိုးလေး…….စောက်စိဆိုတာ မိန်းမတိုင်းရဲ ့အရသာဖူးလေးကွယ့်……သူ ့ကိုထိလိုက်…နှိုးဆွလိုက်ရင် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ ့ကာမစိတ်ကို
နှိုးဆွလိုက်နိုင်ပြီပေါ့……တစ်ချို ့မိန်းမတွေက နို ့သီးခေါင်းလေးတွေကို အစုပ်ခံရရင်လဲ ကာမစိတ်တက်ကြွလာတတ်ကြတယ်….စုပ်မှရယ်လို ့တော့မဟုတ်ဖူးပေါ့…နို ့သီးခေါင်းလေး
ကို လက်ညှိုးနဲ ့လက်မကြားမှာထားပြီး ပွတ်ချေပေးရင်လဲ အတူတူပါဘဲ…..ကဲ..မင်းလိုးချင်ရင်လိုးတော့လေ….လိုးတဲ့အခါမှာ ဘယ်လိုတွေလိုးရင် ကောင်းလဲဆိုတာကိုလဲ မင်းသိရ
ဦးမှာပေါ့ကွာ”
မာမာဘာဘာကလိုးခွင့်ပေးလိုက်ပြီဖြစ်သောကြောင့် တန်ဘိုးရားနေရာယူလိုက်သည်။
စောက်ခေါင်းပေါက်ဝတွင်လီးတေ့ပြီးနောက် စောက်ဖုတ်ထဲသို ့လီးတစ်ဆုံးဝင်အောင်လိုးထည့်လိုက်ပါတော့သည်။
စောက်ခေါင်းက နဂိုကပင်ကျယ်နေပြီး တစ်ချီပီးထားသောကြောင့်စောက်ရည်များလည်းစိုစွတ်နေကာ လီးကြီးက တစ်ချက်ထဲနှင့် ဗြွတ်ကနဲ တဆုံးဝင်သွားသည်။
“အောင်မလေး….သေတော့မှာဘဲတန်ဘိုးရားရယ်….မာမာဘာဘာလိုအဖွားကြီးကို မင်းလိုးသတ်မလို ့လားကွယ်…..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါကွယ့်….လိုးတဲ ့နေရာမှာ ပထမဆုံး
လီးကို စထည့်တဲ့အခါ ဖြေးဖြေးနဲ ့တရစ်ချင်းထည့်တာပိုကောင်းတယ်…ပြီးတော့မှ ဖြေးဖြေးနဲ ့မှန်မှန်လေးလိုးနေရာကနေ ခပ်သွက်သွက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးတင်သွားတော့ ခံရတဲ့သူ
အတွက်ကောင်းတာပေါ့……ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်လိုက် တစ်ချက်ခြင်းဆီဆောင့်လိုက် ခါးကို နှဲ ့ပြီး စောက်ခေါင်းထဲမှာလီးကိုပတ်လည်မွှေပေးလိုက်….လိုးနည်းတွေကတော့စုံနေတာပါဘဲ
မင်းခုနကလို တစ်ချက်ထဲဆောင့်လိုးလိုက်တာမျိုးက တစ်ခါမှအလိုးမခံရဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင်လေးဆိုရင် သူ ့အတွက်တင်မဟုတ်ဖဲ မင်းကိုယ်တိုင်ပါ နာကြင်ရလိမ့်မယ်ကွယ့်…ကဲ…
မာမာဘာဘာပြောသလို ဖြေးဖြေးချင်းလိုးရာက အရှိန်တင်ပြီးလိုးကြည့်စမ်း”
တန်ဘိုးရားမှာ မာမာဘာဘာစေခိုင်းသည့်အတိုင်း တစ်ချက်ချင်းဖြေးဖြေးလိုးပေးနေလိုက်သည်။
သူ ့ကောင်မလေးပီယာထက် စောက်ခေါင်းပိုကျယ်သောကြောင့် လီးကချောင်ချောင်ချိချိပင် ဝင်ထွက်နေသည်။
တစ်ချက်တစ်ချက် သားအိမ်ကိုသွားထောက်သောကြောင့် ဒစ်ခေါင်းထိပ်ဆီမှ ထုတ်ကနဲထုတ်ကနဲ ကျင်တက်သွားတတ်သည်။
လိုးနေရင်းတဖြေးဖြေးအရှိန်တင်ရမည်ဆိုသောကြောင့် ခပ်လေးလေးလိုးဆောင့်နေရာမှ အနည်းငယ်သွက်လိုက်၏။
မာမာဘာဘာ၏ ဖောင်းဝသောလက်မောင်းအစုံက တန်ဘိုးရားကို သိုင်းဖက်လာသည်။
“နို ့စို ့ပေးလေ…..လိုးနေရင်းနို ့စို ့ပေးရင် အလိုးခံနေရတဲ့အမျိုးသမီးအတွက် ကာမဆိပ်ပိုတက်စေတယ်ကွ…နို ့မစို ့လဲ နို ့အုံကိုပွတ်ချေတာဘဲဖြစ်ဖြစ် နို ့သီးခေါင်းလေး
ကိုလှမ်းဆွဲပြီးချေပေးတာဘဲဖြစ်ဖြစ် မင်းလုပ်လို ့ရတာတွေအများကြီးရှိပါတယ်တန်ဘိုးရားရယ်”
တန်ဘိုးရားမှာ မာမာဘာဘာသင်ပေးသည့်အတိုင်း လိုးနေရင်းမှ နို ့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်လိုက်ပြီး နို ့သီးခေါင်းကြီးများကို ကုန်းစို ့ပေးလိုက်လေသည်။
မာမာဘာဘာထံမှ ကာမဆိပ်တက်ကာ ငြည်းငြူသံတစ်ချို ့စတင်ပေါ်ထွက်လာသည်။
တန်ဘိုးရားလဲ ဖီး(လ်)တက်သွားပြီး အားရပါးရလိုးဆောင့်ပြစ်လိုက်သည်။
တဖွတ်ဖွတ်…တဗွတ်ဗွတ်နှင့် လိုးဆောင့်သံများက ခပ်စိပ်စိပ်ပေါ်ထွက်လာ၏။
ပက်လက်အိပ်နေသော မာမာဘာဘာမှာခါးကြီးကော့တက်လာပြီး တန်ဘိုးရားကိုခပ်တင်းတင်းတွယ်ဖက်ကာ ဒုတိယအချီပြီးမြောက်သွားရပြန်ပါသည်။
“အီး….ကောင်းလိုက်တာ…တန်ဘိုးရားရယ်…..ဒီလိုကျွမ်းကျင်မှုမျိုးနဲ ့ဆိုရင် ဒွန်ဆေးဆားရဲ ့သားဖောက်နသိုးလေးတွေထဲမှာ မင်းဟာအကောင်းဆုံးတစ်ယောက်ဖြစ်လာမှာ
သေချာဘဲ….လိုးတတ်ရင် မန်ဒင်းဂိုးလောက်ကြီးစရာမလိုပါဘူးကွယ်….မင်းရဲ ့သန်စွမ်းအားကောင်းမှုက သာမန်ယောက်ကျားတွေထက်သာပါတယ်ကွယ့်…မင်းမပီးသေးဘူးမဟုတ်လား
မာမာဘာဘာလိုအဖွားကြီးက နှစ်ချီတောင်ပြီးသွားရပြီဆိုတော့ အားကုန်သွားပြီဟေ့….အသက်ကလဲစကားပြောပြီမဟုတ်လား……ဒါပေမယ့် ပူစရာမလိုပါဘူးကောင်လေးရယ်….
မာမာဘာဘာက မင်းပြီးတဲ့အထိတာဝန်ယူမှာပါကွ…..ခုနတုန်းက မင်းကိုလိမ်းပေးတဲ့ ဆီခွက်ကိုယူလိုက်စမ်းကွာ”
ယူဆိုတော့လဲ ယူပေးလိုက်ရပြန်သည်။
သူ ့အတွက်ထူးခြားသောသင်ယူခွင့်ကိုရရှိနေသည့်အတွက် တန်ဘိုးရားကျေနပ်နေမိ၏။
သူသာကျွမ်းကျင်မှုရှိလာပါလျှင် နောက်ထပ်မိန်းမပေါင်းမြောက်များစွာနှင့် ဆုံတွေ ့ဆက်ဆံရဦးမည်မဟုတ်ပါလား။
မာမာဘာဘာက သူ ့ခန္တာကိုယ် ဝဖိုင့်ဖိုင့်ကြီးကို ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ကျုံးရုန်းထလိုက်ပြီး လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။
တန်ဘိုးရားယူဆောင်လာသော ဆီကို တန်ဘိုးရား၏လီးကြီးကို စိုရွှဲအောင်သုတ်လိမ်းစေလိုက်ပြီး သူမ၏ဖင်ပေါက်ဝသို ့လဲ ဆီများဆွတ်ခိုင်းလိုက်သည်။
အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဟု ယူဆရသောအချိန်တွင် မာမာဘာဘာက သူ ့ဖင်ကို လိုးခိုင်းပါလေသည်။
ဖင်ကို လိုးလို ့ရသည်ဟု သိကြားဘူးခြင်းရှိမထားသောကြောင့် တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲတွင် စိုးရွံ ့မှုဖြစ်ပေါ်နေမိသည်။
စအိုပေါက်သေးသေးကို သူ ့လီးကြီးနှင့်လိုးရမည်ဟူသောအသိက တန်ဘိုးရား၏ ကြောက်စိတ်ကိုဖြစ်ပေါ်စေလေသည်။
သူသိထားသော အသိနှင့် ဆန် ့ကျင်စွာပြုမူခိုင်းနေသော မာမာဘာဘာကိုလဲ နားမလည်နိုင်ဖြစ်မိ၏။။
စောက်ခေါင်းဝချောင်ချောင်ချိချိကိုလိုးတာတောင် အားမရှိတော့ဟုဆိုနေသော အမျိုးသမီးကြီးက အညစ်အကြေးစွန် ့
ထုတ်ရာ ဖင်ပေါက်ဝကို လိုးသွင်းခိုင်းနေသည်။
ရွံရှာခြင်းဖြစ်မိသည်မဟုတ်သော်လဲ ခုနကတဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်နေခဲ့သော ကာမမီးတောက်လေးတောင် ညိမ်းချင်သလိုဖြစ်သွားရသည်။
“လုပ်လေတန်ဘိုးရားရဲ ့…..မင်းအတွက်အတွေ ့အကြုံအသစ်အဆန်းပေါ့ကွယ်…..အာဖရိကသားတစ်ယောက်ရဲ ့ကမ္ဘာသစ်က အရသာသစ်ကိုမြည်းစမ်းခြင်းပေါ့..လုပ်စမ်း
ပါကွ….စောက်ဖုတ်ကိုလိုးသလိုဘဲ မင်းရဲ ့လီးကြီးနဲ ့လိုးထည့်လိုက်စမ်းပါကွယ်”
“ကျွန်တော်မလုပ်ရဲပါဘူး မာမာဘာဘာခင်ဗျား….တော်ကြာဖင်ပေါက်ဝကြီးကွဲထွက်သွားမှာကို တန်ဘိုးရားစိုးရိမ်နေပါတယ်ခင်ဗျာ….”
တန်ဘိုးရားက စိတ်ထဲတွင်ရှိနေသည့်အတိုင်း ရိုးသားစွာပြောလိုက်မိလေသည်။
“မင်းစိတ်ထဲမှာ ဘာမှစိုးရိမ်နေစရာမလိုပါဘူးကောင်လေးရယ်…..နောက်ဆိုရင် မင်းသဘောကျသွားမှာပါ၊မာမာဘာဘာက မင်းကိုသင်ကြားပေးနေတာလို ့မှတ်ထားလိုက်စမ်း
ပါ….မာမာဘာဘာလဲအစတုန်းက မင်းအခုဖြစ်နေတဲ့စိုးရိမ်မှုထက် အဆပေါင်းများစွာ ကြောက်ရွံ ့စိုးရိမ်ခဲ့ဖူးတာပေါ့ကွယ်…နောက်တော့လဲရိုးသွားတာပါဘဲ…..ကာမမှုနဲ ့ပတ်သက်
လာရင်ကမ္ဘာသစ်မှာကအာဖရိကထက်ဆန်းကြယ်တာတွေကအများကြီးဘဲကွယ့်…..လုပ်မှာသာလုပ်စမ်းပါ…မာမာဘာဘာအတွက်ကခံဖူးတဲ့အကြိမ်ပေါင်းများလွန်းလို ့ရိုးတောင်နေ
ပါပြီကွ”
မာမာဘာဘာ၏တိုက်တွန်းပြောဆိုမှုကြောင့် တန်ဘိုးရားလဲ မရဲတရဲနှင့် ပျော့ခွေစပြုနေပြီဖြစ်သော သူ ့လီးကြီးကို နှိုးဆွပြီး ကြီးမားထွားကြိုင်းကာ ကောက်တက်နေသော တင်သား
မည်းမည်းကြီးနှစ်လုံးကြားမှ စအိုပေါက်ဝသို ့ သူ၏လီးကြီးကို တေ့ကာဖြေးဖြေးခြင်းလိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။
စောက်ခေါင်းပေါက်ချောင်ချောင်ကိုလိုးစဉ်ကလိုမဟုတ်ဖဲ ကျဉ်းကြပ်သော စအိုကြွက်သားများကလိင်တံကြီးကို ဆွဲညှစ်ဆီးကြိုနေသောကြောင့် ပျော့ခွေစပြုနေသော လီးကြီးမှာ
ဖင်ပေါက်ထဲသို ့လိုးထည့်နေစဉ်မှာဘဲ ပြန်လည်တင်းမာလာရပြန်သည်။
လီးတဝက်လောက်ရောက်အောင် ဖြေးဖြေးခြင်းထိုးသွင်းနေရာမှ တဝက်လောက်ဝင်သွားသောအခါတွင် တန်ဘိုးရား၏ ကာမမီးတောက်ကအရှိန်ပြင်းစွာတောက်လောင်နေပြီဖြစ်သော
ကြောင့် လီးတဆုံးဝင်အောင်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။
အင့် ကနဲအသံနှင့်အတူ အဖွားကြီးမှာလေးဘက်ထောက်နေရာမှ ဝပ်ဆင်းသွားရသည်။
တားမြစ်ဟန် ့တားခြင်းတော့မပြုပေ။
စောက်ဖုတ်ကိုလိုးရတုန်းကထက် ကောင်းသလိုဖြစ်နေသောကြောင့် မာမာဘာဘာ၏ တုတ်ခိုင်သောခါးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲကိုင်ပြီး တန်ဘိုးရားက အားပါးတရလိုးပါတော့သည်။
သူတစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်းတုန်တက်သွားတတ်သော တင်သားစိုင်ကြီးများကိုမြင်တွေ ့နေရသောကြောင့် တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲတွင် သဘောကျကျေနပ်ခြင်းမျိုးဖြစ်မိသည်။
တစ်ချက်ခြင်းလိုးဆောင့်လိုက်….အားပြင်းပြင်းနှင့် လေးငါးဆယ်ချက်လောက်ဆက်တိုက်ညှောင့်ပေလိုက်……
စိတ်လွတ်သွားသောအချိန်မျိုးတွင် အားကုန်လိုးဆောင့်လိုက်…
သည်လို လိုးချက်ပေါင်းစုံနှင့် အာဖရိကန်မကြီး၏ ဖင်ပေါက်ကို တန်ဘိုးရား စိတ်ကြိုက်လိုးနေမိသည်။
နာကြင်မှု ရောပြွန်းနေသော ကာမအရသာကြောင့် မာမာဘာဘာထံမှ အော်ဟစ်ငြည်းငြူသံက စောက်ဖုတ်ကိုလိုးပေးစဉ်ကထက် ပိုမိုကျယ်လောင်စွာ ပေါ်ထွက်လျှက်ရှိလေသည်။
အစပိုင်းတုန်းကတော့ မာမာဘာဘာ၏ နာကြင်စွာငြည်းငြူသံကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ လိုးရတာမဝံ့မရဲဖြစ်ကာ ခပ်ဖြေးဖြေးချင်းလိုးဆောင့်နေမိသေးသည်။
နောက်တော့ တန်ဘိုးရားကိုယ်တိုင် ကာမမီးတောက်၏ ဝါးမြိုမှုအောက်တွင် စိတ်ပါလာကာ လိုးချက်တွေပြင်းထန်လာရခြင်းဖြစ်လေသည်။
တန်ဘိုးရားမှာလိုးနေရင်းနှင့် ခရီးဆုံးရောက်ခါနီးသောကြောင့် စိတ်ကိုလွှတ်ကာ အားကုန်လိုးဆောင့်သောအခါတွင်တော့ လေးဘက်ထောက်ရက်ရှိနေသော မာမာဘာဘာမှာ
မှောက်ခုံဖြစ်သွားရသည်အထိ ပိပြားဝပ်ဆင်းသွားရရှာသည်။
ဝမ်းလျားမှောက်ဖြစ်သွားသောမာမာဘာဘာ၏ဖင်တုံကြီးပေါ်မှနေ၍ စအိုပေါက်လေးထဲသို ့ဆက်ကာဆက်ကာလိုးသွင်းနေရင်း တန်ဘိုးရား၏လရည်များက ဖင်ပေါက်ထဲသို ့ပန်းထွက်သွားပါတော့သည်။
အခန်း(၉)
နေ ့ရက်ဟောင်းတို ့က တဖြေးဖြေးကုန်ဆုံးသွားကြပြီး နေ ့သစ်တို ့အစားထိုးဝင်ရောက်လာကြသည်။တန်ဘိုးရားပင် သန်မာထွားကြိုင်းသောလူရွယ်အဖြစ်သို ့ပြောင်းလဲသွားရပြီး ငယ်ရွယ်နုပျိုမှုတို ့ပျောက်ဆုံးကုန်ပြီဖြစ်သည်။
မာမာဘာဘာ၏တဲတွင် ကောင်မလေးများမရှိတော့သောကြောင့် တန်ဘိုးရားတို ့သုံးယောက်မှာ လူလွတ်များနေထိုင်သောတဲဆီသို ့ပြောင်းရွှေ ့နေထိုင်ကြရသည်။
နေ ့ဘက်တွင်ကြံခင်းများရှိရာသို ့ပုံမှန်အလုပ်ဆင်းကြရသောကြောင့် သူတို ့၏ကြွက်သားများက ထွားကြိုင်းဖွံဖြိုးလာကြ၏။
အခြားသူများနှင့်နှိုင်းယှဉ်ပါက သူတို ့သုံးယောက်လုပ်ရသောအလုပ်မှာ များစွာသက်သာသော်လဲ သူတို ့ကိုယ်တိုင်ကတော့ မသိချေ။
တန်ဘိုးရားမှာ လူဖြူများကိုမုန်းတီးစိတ်ဖြစ်မိပေမယ့် သူ ့ကိုကောင်းမွန်စွာဆက်ဆံတတ်သော ဒွန်ဆေးဆားကိုတော့ မုန်းတီးခြင်းမဖြစ်မိတာကို သူ ့ကိုယ်သူ သတိထားမိသည်။
ဒွန်ဆေးဆားအပေါ်တွင်ထားရှိသော သူ ့စိတ်ကြောင့် ဒွန်ဆေးဆား၏သားဖြစ်သူနှင့်ဆုံတွေ ့မိသည့်အကြိမ်တိုင်းတွင်လဲ လေးစားစွာဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့သည်။
နေ ့စဉ်ကြားနေရပြီးနားယဉ်စပြုလာပြီဖြစ်သော စပိန်ဘာသာစကားကိုလဲ သူတို ့အတော်အသင့်ပြောတတ်နေပြီဖြစ်သည်။
မာမာဘာဘာ၏တဲတွင်ကောင်မလေးများမရှိသော်လဲ တန်ဘိုးရားတို ့သုံးယောက်က မာမာဘာဘာ၏တဲဆီသို ့ညစဉ်ညတိုင်းလိုလိုပင်ရောက်ဖြစ်ပါသည်။
တနင်္ဂနွေနေ ့ကိုရောက်သောအခါမျိုးတွင် ကောင်းမွန်သောအဝတ်အစားသစ်ကိုဝတ်ဆင်ကြရပြီး ဒွန်ဆေးဆားနှင့်အတူ ဘုရားကျောင်းသို ့လိုက်ပါခွင် ့ရတတ်သည်။
ထိုသို ့လိုက်ပါရသောအခါမျိုးတွင် အချို ့သောကျွန်များက ဘုရားရှိခိုးစာများကို ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာ လိုက်ဆိုတတ်ကြသည်ကို တွေ ့ကြရပြန်သည်။
တန်ဘိုးရား၏ကိုယ်ပိုင်ယုံကြည်မှုကတော့ သူ ့လည်ပင်းတွင် အမြဲချိတ်ဆွဲထားခဲ့သော အာဖရိကမြေမှုန် ့များပါဝင်သော အိတ်ကလေးပင်ဖြစ်၏။
ဘယ်လိုနည်းနဲ ့မှ ထိုအိတ်ကလေးကို သူ ့ကိုယ်ပေါ်မှ ခွဲခွာခွင့် မပေးခဲ့ဖူးချေ။
ထို ့ကြောင့်လဲ မာမာဘာဘာက ထိုမြေကြီးထုပ်လေးကို အဝတ်စကောင်းများနှင့် မွမ်းမံပြီး ကြာရှည်ဝတ်ဆင်နိုင်အောင်ပြုပြင်ပေးခဲ့လေသည်။
မာမာဘာဘာကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆိုသည့်စကားကို ပြောမထွက်နိုင်လောက်အောင် ပီတိဖြစ်စွာနှင့် တန်ဘိုးရားက ကျေးဇူးတင်နေမိလေသည်။
တစ်နေ ့တွင် ကျွန်များကိုလှည့်လည်ကြည့်ရှုနေသော ဒွန်ဆေးဆားနှင့်ဆုံတွေ ့လိုက်သောကြောင့် တန်ဘိုးရားက လမ်းဘေးသို ့ဆင်းရပ်ကာရှောင်ပေးလိုက်မိ၏။
သူက စပိန်ဘာသာအသုံးအနှုန်းနှင့် ဒွန်ဆေးဆားကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး မော့ကြည့်လိုက်မိသောအခါ ဒွန်ဆေးဆားက ရှေ ့ဆက်မသွားဘဲ ရပ်လိုက်သည်ကိုတွေ ့မြင်လိုက်ရသည်။
“မင်းခေါင်းကို မော့လိုက်စမ်းကွာ…….ဒါမှ မင်းဘယ်သူလဲဆိုတာကို ငါသိရမှာပေါ့ကွ”
“ကျွန်တော်တန်ဘိုးရားပါသခင်”
“ငါထင်တော့ ထင်သားဘဲကွ…..ငါ့ကောင်တွေထဲမှာ သန်စွမ်းတဲ့ပခုံးသားရှိတာဆိုလို ့ မင်းဘဲရှိတာဘဲ..ဒါနဲ ့မင်းငါ့အတွက် သားဘယ်နှစ်ယောက်လုပ်ပေးနိုင်ပြီလဲ”
တန်ဘိုးရားက လက်ဝါးတစ်ဖက်ကို ထောင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းကိုထောင်ကာ ကျန်သည့်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လက်ချောင်းသုံးချောင်းကို အုပ်ကိုင်ပြလိုက်သည်။
“ဘာကွ….ခွန်နစ်ယောက်ကိုပြောချင်တာလား…..နာဂိုးဆိုတဲ့ကောင်နဲ ့ဖန်တစ်ဆိုတဲ့ကောင်တွေက ငါ့အတွက် ဆယ့်သုံးယောက်ဆီပေးပြီးပြီကွ….သူတို ့ကမင်းထက်
သာနေပြီဘဲ”
သည်တော့ တန်ဘိုးရားက နောက်ထပ်လက်ချောင်းသုံးချောင်းကိုထောင်ပြလိုက်ပြန်သည်။
“အဲဒါက ဘာသဘောလဲကွ”
ဒွန်ဆေးဆားက နားမလည်နိုင်စွာပြန်မေးလိုက်မိသည်။
တန်ဘိုးရားက လက်ချောင်းခွန်နစ်ချောင်းကို ထောင်ပြလိုက်ရင်း
“ဒါက…ယောက်ကျားလေးတွေပါသခင်”
ထို ့နောက်လက်ချောင်းသုံးချောင်းကို ပြန်ထောင်ပြလိုက်ပြန်ပြီး
“ဒါကတော့ မိန်းကလေးတွေပါ”
ဟုဆိုကာပြန်လည်အဖြေပေးလိုက်လေသည်။
အရင်ကဆို ကျောက်ရုပ်တရုပ်လို ငူငူကြီးရပ်ကာ ဘာပြောလို ့ပြောနေမှန်းမသိသောဘဝမျိုးကို ကျော်လွန်လာခဲ့ပြီမို ့တန်ဘိုးရားကြေနပ်နေမိလေသည်။
“အော်….ဆယ်ယောက်ရအောင်စွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့တာပေါ့…..ဆိုးတော့မဆိုးပါဘူး…ဒါပေမယ့် ဟိုကောင်တွေထက်နည်းတာတော့အမှန်ဘဲဟေ့”
သခင်လုပ်သူ၏ နှိမ်ချပြောဆိုမှုကြောင့် တန်ဘိုးရားစိတ်ဓါတ်ကျသွားမိရသည်။
“သူတို ့က တန်ဘိုးရားထက်မိန်းကလေးတွေပိုရပါတယ်သခင်…ကျွန်တော်ကတော့ လူလွတ်ဆောင်မှာနေရတာ များပါတယ်….ဒီတော့ သူတို ့လိုအခွင့်အရေးမျိုးတွေ မရဘူးပေါ့ခင်ဗျာ….မာမာဘာဘာသာကလေးမွေးနိုင်သေးတယ်ဆိုရင် တန်ဘိုးရားက သူတို ့တွေထက်သေချာပေါက်သာပါတယ်ခင်ဗျာ”
တန်ဘိုးရား၏ အပြောကြောင့် ဒွန်ဆေးဆားသဘောကျသွားသည်။
သည်ကောင်လေး စပိန်လိုတောင်အတော်တတ်နေပြီဘဲ ဟုလဲစိတ်ထဲမှအသိအမှတ်ပြုလိုက်မိသည်။
“ဟုတ်ပါပြီကွာ……ဒါနဲ ့မင်းမြင်းရောစီးတတ်သလား”
“မစီးတတ်ပါဘူးသခင်…..တန်ဘိုးရားမြင်းပေါ်ကိုတစ်ခေါက်သာရောက်ဖူးပါတယ်….ဒါကလဲကြိုးတုပ်ရက်နဲ ့ပါခင်ဗျာ”
အဖမ်းခံရစဉ်က အာရပ်ကြီး၏မြင်းပေါ်တွင်ကြိုးတုပ်ခံရရက်နှင့် လိုက်ပါခဲ့ရပုံကို တန်ဘိုးရားသတိရစွာ ဖြေလိုက်မိသည်။
“မစီးတတ်သေးရင်တော့သင်ရမှာပေါ့ကွာ….မင်းငါ့ရဲ ့မြင်းထိန်းမဖြစ်ချင်ဘူးလားကောင်လေး…မြင်းစီးသင်ဖို ့အတွက်ကတော့ပူစရာမလိုပါဘူးကွာ…ငါ့မှာရာမွန်ဆိုတဲ့ကောင်
တစ်ကောင်ရှိတယ်ကွ….ဒီကောင်က မင်းကိုကျွမ်းကျင်မှုရှိအောင်သင်ပေးပါလိမ့်မယ်”
တန်ဘိုးရားပျော်ရွှင်သွားမိသည်။
ဒွန်ဆေးဆား၏မြင်းထိန်းဖြစ်ရမည်ဆိုပါလျှင် ကြံခင်းများသို ့သွားရောက်ကာအလုပ်လုပ်ရတော့မည်မဟုတ်ပေ။
တန်ဘိုးရားအတွက်က ထိုကိစ္စလောက်ကိုအလေးမထားပါ။
ကြံခင်းများတွင်အလုပ်လုပ်ရခြင်းအတွက် ပင်ပန်းသည်လို ့လဲမထင်မိပေ။
သူပျော်ရွှင်မိသည်က ဒွန်ဆေးဆား၏ မြင်းထိန်းဖြစ်ခွင့်ရလျှင် အဝတ်အစားကောင်းများကို ကျော့ကျော့ရော့ရော့ ဝတ်ဆင်ခွင့်ရတော့မည့်အတွက်ဖြစ်ပါသည်။
တန်ဘိုးရား၏မထိန်းနိုင်စွာပေါ်လွင်နေသော ပျော်ရွှင်မှုကို ဒွန်ဆေးဆားက စေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်နေသည်။
“ဟာဘားနားမှာရှိတဲ့ ငါ့မိတ်ဆွေတစ်ချို ့ရှေ ့မှာ မင်းကိုငါပြချင်တယ်ကွ….သူတို ့မင်းကိုစိတ်ဝင်စားကြမှာအမှန်ဘဲဟေ့…ကောင်းကောင်းဝတ်စားပြီး လေ့ကျင့်ပေးလိုက်
ရင် ဟာဘားနားတစ်ခွင်မှာ မင်းက ကြည့်လို ့အကောင်းဆုံးမြင်းထိန်းတစ်ယောက်ဖြစ်လာမှာသေချာတယ်….ဒီတော့ မင်းနဲ ့ပတ်သက်ပြီး ငါက အပေါင်းအသင်းတွေရှေ ့မှာ ကြွားနိုင်
တော့မယ်….ကောင်းသဟေ့…ကဲပြောနေတာကြာပါတယ်…အခုဘဲစလိုက်စို ့ရဲ ့..ကောင်လေး….မင်းအစေခံတန်းလျားကိုပြေးပေတော့…..ပြီးရင်ရာမွန်ဆိုတဲ့ကောင်ကိုရှာပြီး ငါလွှတ်လိုက်တာလို ့ပြော….မြင်းထိန်းအတတ်နဲ ့ပတ်သက်သမျှသင်ခိုင်းလိုက်တယ်လို ့ပြောပြလိုက်….ပြီးတော့ အဖွားကြီး အီပီဖာနီးယား ဆီကိုခေါ်သွားခိုင်း..မင်းဝတ်ဖို ့ဝတ်စုံသုံးစုံ
တိုင်းခိုင်းလိုက်…အနက်ရောင်တစ်စုံနဲ ့အဖြူရောင်ချည်ထည်ကနှစ်စုံလို ့ပြော…အဲ…အဖွားကြီးကိုသေချာပြောရမှာက ဘောင်းဘီက မင်းအသားနဲ ့ကပ်နေအောင်ချုပ်ခိုင်းဖို ့ဘဲ….
ဘာဖြစ်လို ့လဲဆိုတော့ မင်းကမြင်းစီးရတော့မယ့်ကောင်ကိုး….အဲဒါတွေအားလုံးလုပ်ပြီးသွားရင် ရာမွန်ကို ကားလို ့(စ်) ဆီ မင်းကိုခေါ်သွားခိုင်း၊ရှူးဖိနပ်တစ်ရံနဲ ့ ညှပ်ဖိနပ်တစ်စုံကိုချုပ်
ခိုင်း….ကဲ…ငါပြောတာတွေမှတ်မိရဲ ့လား”
“ဟုတ်ကဲ့သခင်….ဝတ်စုံအနက်တစ်စုံ…အဖြူကနှစ်စုံ….ရှူးဖိနပ်တစ်ရန်…ညှပ်ဖိနပ်ကတစ်ရန် ပါခင်ဗျ…ရာမွန်ကိုလိုက်ပို ့ခိုင်းရမှာပါ”
“အေး….ဟုတ်ပြီ…ဒါဆို ရာမွန်ကိုပြောဖို ့က ဒီနေ ့ဘဲ မင်းကိုမြင်းပေါ်ကိုရောက်အောင်တင်ပေးပြီး အမြီးမှန်းခေါင်းမှန်း သိအောင်သင်ပေးပါလို ့….ဟုတ်ပြီလား”
တန်ဘိုးရားပျော်ရွှင်စွာ ခုန်ပေါက်လိုက်မိပါလေသည်။
ဒွန်ဆေးဆား၏ မြင်းထိန်းဖြစ်ရမည့်အရေးကို မည်သူက ဝမ်းမသာဘဲရှိအံ့နည်း။
စိုက်ပျိုးရေးခြံပိုင်ရှင်ကြီး၏ ကိုယ်ရံတော်ဖြစ်ရတော့မည်မဟုတ်ပါလား..။
အိမ်ကျွန်တွေထက်ပင်သာလွန်ပေတော့မည်။
သို ့သော်သူ ့စိတ်ထဲတွင်သိချင်မှုတစ်ခုက ကလိကလိဖြစ်နေမိပြန်သည်။
မေးရမှာလဲ မဝံ့မရဲဖြစ်နေမိသည်။
သို ့သော်မမေး၍လဲမဖြစ်ဟု သူကထင်နေမိသည်။
တန်ဘိုးရား၏ စိတ်လှုပ်ရှားနေမှုကို ဒွန်ဆေးဆားက အကဲခတ်မိလိုက်လေသည်။
“ကောင်လေး…ဘယ်လိုလဲကွယ့်…မင်းစိတ်ထဲမှာဘာကိုစိုးရိမ်ကြောင့်ကြနေရတာလဲ”
တန်ဘိုးရားက မှန်ကန်စေမည့် စပိန်စကားလုံးများကို စီစစ်ပြီး အဖြေပေးလိုက်သည်။
“သဘောက….ကျွန်တော်ဟာ….မာမာဘာဘာဆီကိုသွားမအိပ်ရတော့ဘူးပေါ့….ကောင်မလေးအသစ်တွေရရင်လဲ ကျွန်တော်က မရနို်င်တော့ဘူးပေါ့”
“အော်….ဒါလားကွ….မပူစမ်းပါနဲ ့ကွာ….ထုံးစံအတိုင်း မင်းကမာမာဘာဘာတဲဆီမှာဘဲ သွားအိပ်ရမှာပါကွ….ဟား…ဟား…ဟာဘားနားတမြိုးလုံးကို တစ်ညတစ်လေ လျှောက်သွားတဲ့အခါမျိုးမှာလဲ ပူစရာမလိုပါဘူးကောင်လေးရယ်…..ငါ့မှာ အာလီဆိုတဲ့ အသားဝါကောင်မလေးတစ်ယောက်ရှိပါတယ်ကွ…မင်းသဘောကျမှာပါ”
ဒွန်ဆေးဆားမှာ သဘောကျစွာ တန်ဘိုးရားကို ငေးမောကြည့်ရင်း သူ ့မိတ်ဆွေတွေကို ဘယ်လိုကြွားဝါရမလဲ စိတ်ကူးကာ ပီတိဖြစ်နေမိလေသည်။
ပြီးတော့ အဲလစ်(စ်)နှင့် အတူတူအိပ်သည့်အခါတွင်ပြောပြရပေဦးမည်။
အဲလစ်(စ်)ကို သူ ့အတွေးထဲထည့်လိုက်လျှင် သူပျော်သလိုဖြစ်ရသည်။
ပြင်သစ်သူ…..အဲလစ်(စ်)က သူ ့အတွက်ဇနီးကောင်းတယောက်ဖြစ်လာနိုင်သည်။
သူမသည် အလွန်လှပသောမိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်၏။
အဆင်သင့်တာတစ်ခုက ဟာဘားနားသို ့သွား၍ အဲလစ်(စ်)နှင့် သူအိပ်သောအခါများတွင် အဲလစ်(စ်)၏ကိုယ်လုပ်တော် ရေချယ်ကို တန်ဘိုးရားနှင့် အိပ်ခိုင်းနိုင်သည်။
နောက်တစ်ပတ်ဆို အဲလစ်(စ်)နှင့် တွေ ့ရတော့မည်ဖြစ်သည်။
ကာမဆန္ဒပြင်းပြလာတတ်သောအခါမျိုးတွင် အမည်းကျွန်မတွေကို ခေါ်လိုးပြစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်မိတတ်သည်။
သို ့သော်လဲ အခုအချိန်ထိတော့ တစ်ခါမှ ခေါ်မလိုးဖူးသေးပေ။
တကယ်တော့ ဒွန်ဆေးဆားအနေနှင့် လှပပျော့ပျောင်းပြီး ဖြူဖွေးနုနယ်သော မိန်းမလှမျိုးကိုသာ သဘောကျနှစ်ခြိုက်၏။
အဲလစ်(စ်)၏ ကိုယ်သင်းရနံ ့ကို အမည်းကျွန်မတွေနှင့် မနှိုင်းယှဉ်သာပါ။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်တစ်ပတ်တော့အောင့်အီးစောင့်စားရပေဦးမည်။
အဲလစ်(စ်)ကလဲ သူ ့ကို မျှော်လင့်စောင့်စားနေလိမ့်မည်ဟု သူတွေးထင်လိုက်မိသည်။
အဲလစ်(စ်)ဆိုသော ပြင်သစ်သူမိန်းမချောကို သူတွေ ့ချင်နေပြီဖြစ်ပါသည်။
တန်ဘိုးရားမှာ သူ ့အတွက်ဝတ်စုံများကိုစောင့်စာရင်း ရာမွန်၏မြင်းစီးသင်တန်းကိုတက်ရင်း မာမာဘာဘာ၏တဲဆီသို ့လဲညစဉ်ညတိုင်းသွားရောက်၍အိပ်ရလေသည်။
ဝတ်စုံများရသောအခါ အနက်ရောင်ဝတ်စုံသည် သူ ့သခင်ဒွန်ဆေးဆားဝတ်တတ်သောဝတ်စုံနှင့်တထေရာတည်းဖြစ်နေသည်။
အဖြူရောင်နှစ်စုံကတော့ မတူချေ။
အဖြူရောင်ဝတ်စုံက စပိန်ဆန်ဆန်မဟုတ်ဖဲ ကျူးဘားတို ့ဝတ်နေကြဝတ်စုံများလိုဖြစ်သည်။
ထိုအဖြူရောင်ဝတ်စုံများကို ဒွန်ဆေးဆားနှင့်အတူ ဟာဘားနားတစ်ခွင်ကို လျှောက်သွားသည့်အခါဝတ်ဆင်ရပြီး အနက်ရောင်ကိုတော့ သွားလေရာယူဆောင်သွားရလေသည်။
သူ ့သခင်ဒွန်ဆေးဆား နောက်ဆုံးခရီးစဉ်ရောက်သွားသောနေရာ၊မြင်းထိန်းအဖြစ်သို ့ သူတာဝန်ယူရသောအခါတွင် ထိုအနက်ရောင်ဝတ်စုံကိုပြောင်းလဲဝတ်ဆင်ခွင့်ရရှိခဲ့တော့၏။
ဟာဘားနားသို ့မသွားခင်တစ်ရက်က သူ ့သခင်ဒွန်ဆေးဆား၏မိတ်ဆွေများဖြစ်သော ရေမန်ဒိုဘတ်တာမွန်ဘီထံသို ့ ညလုံးပေါက်အလည်သွားရာ သူ ့ကိုပါခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။
ရေမန်ဒိုသည် ဖင်ကာဒီလက်(စ်)ဒီလီးစီးယက် စိုက်ပျိုးရေးခြံကြီး၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်ပြီး သူ၏စိုက်ပျိုးရေးခြံမှာ ကာဒင်နပ်(စ်)မြို ့အနီးတွင်ရှိလေသည်။
သခင်နောက်မှလိုက်ပါရင်း လမ်းတစ်လျှောက်တွင်တွေ ့ရသောအမည်းမများက လက်ပြနှုတ်ဆက်ကြသောကြောင့် ပြန်လည်နှုတ်ဆက်နေရသည်နှင့် တန်ဘိုးရားမှာ မမောနိုင်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။
လမ်းတစ်လျှောက်တွင် အဖြုမများကိုလဲတွေ ့ရပြီး အဖြူမကို လိုးခွင့်ရရင်ဆိုသော တန်ဘိုးရား၏စိတ်ကူးယဉ်မှုက ချွန်းမအုပ်နိုင်အောင်ဖြစ်မိရသည်။
အမည်းများနှင့် ဘယ်လိုမှမနှိုင်းရက်လောက်သော အဖြူမများကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ငေးမောရင်း စိတ်ကူးထဲမှာ အဝတ်ချွတ်ကြည့်နေမိရာ တန်ဘိုးရားလီးကြီးမှာ တောင်မတ်လာရသည်။
ကျွန်မည်းမတွေလိုသာ ဒီလူဖြူမတွေကအလိုးခံခဲ့လျှင် လူမည်းတို ့၏စွမ်းဆောင်ချက်တွေကို အဖြူမတို ့ဧကန်သဘောကျပေလိမ့်မည်ဟု သူကယုံကြည်နေမိ၏။
ထိုသို ့သွားနေရင်းက မွန်းလွဲပိုင်းသာသာလောက်တွင် ရေမန်ဒို၏ စိုက်ပျိုးရေးခြံသို ့ ရောက်ရှိတော့သည်။
တန်ဘိုးရားက သူ ့မြင်းပေါ်မှ အမြန်ဆင်းပြီး ဒွန်ဆေးဆား ဆင်းရန်အတွက် သွားရောက်အကူအညီပေးရလေသည်။
သူက မြင်းကုန်းနှီးများကိုဖယ်ရှားလိုက်ကာ မြင်းနှစ်ကောင်ကိုဆွဲသွားမည်ပြုသောအခါ ဒွန်ဆေးဆားက လက်ကာပြလိုက်ပြီးခေါင်းကိုတွင်တွင်ခါယမ်းလေသည်။
“ဟေ့…ဒို ့ကဒီမှာဧည့်သည်လေကွယ်…ဒီတော့အခိုင်းအစေတွေရောက်လာအောင်စောင့်ရလိမ့်မယ်၊မင်းက ငါနဲ ့တူတူလိုက်ခဲ့ရမယ်၊သူတို ့ရဲ ့ကောင်လေးတွေက မြင်း
ကို ဂရုစိုက်ကြပါလိမ့်မယ်၊ပြီးတော့မှ ဒို ့ပစ္စည်းတွေကို ဂရုတစိုက်သယ်ဆောင်ကြရဲ ့လားဆိုတာကို မင်းကသွားပြီးစစ်ဆေးကြည့်ရုံပဲ၊ဒို ့ဝင်သွားတာနဲ ့အိမ်စေတစ်ယောက်က ဒို ့ကိုလာ
တွေ ့ပြီး ငါ့ရဲ ့အခန်းဟာ ဘယ်အခန်းဆိုတာ မင်းကိုလိုက်ပြလိမ့်မယ်။အဲဒီအခါကျမှ မင်းဟာ ငါ့ပစ္စည်းတွေကို သယ်ဆောင်ပြီး နေရာချပေးရမယ်၊ပြီးတော့ အဲဒီအစေခံကို မင်းနေရမယ့်
အခန်းကိုမေး၊အဲဒီမှာမင်းနေ၊ဝတ်စုံအဖြူကို အမည်းနဲ ့လဲဝတ်လိုက်၊ရှူးဖိနပ်ရောပေါ့၊အားလုံးပြီးတာနဲ ့ငါ့အခန်းကိုပြန်လာပြီး ငါ့ကိုစောင့်ပေါ့…ဟုတ်ပလား”
တန်ဘိုးရားက သူ ့သခင်မှာကြားသည့်အတိုင်းဆောင်ရွက်လေသည်။
အဝတ်များလဲလှယ်ဝတ်ဆင်ပြီးသွားသောအခါ သူ ့ကိုယ်သူ အတော်ပင်ဘဝင်ကျနေမိပြန်သည်။
ထို ့နောက် အိမ်နှင့် အခန်းအနေအထားများကိုလှည့်လည်ကြည့်ရှုရင်း သူ ့သခင်အခန်းရှိရာသို ့ရောက်ခဲ့တော့သည်။
ထိုအခါတွင် သူ ့သခင်အတွက် ဘာမှလုပ်ပေးစရာမရှိတော့ကြောင်းကို တွေ ့လိုက်ရသည်။
ဒွန်ဆေးဆားမှာ အဝတ်များလဲပြီးနေပြီဖြစ်ပြီး အောက်ထပ်သို ့ဆင်း၍စားသောက်ရန်ပင် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပေပြီ။
သူက တန်ဘိုးရားကို သွားခွင့်ပြုလိုက်ပြီး အောက်ထပ်ရှိ မီးဖိုဆောင်သို ့သွား၍ စားသောက်ရန်မှာကြားလိုက်သည်။
သည်အချိန်မှာတန်ဘိုးရားအဖို ့သွက်လက်စွာလှုပ်ရှားရလေသည်။
အောက်ထပ်ရှိ ခန်းမထဲတွင် ဧည့်သည်များနှင့် ပြည့်လုမခန်းဖြစ်နေပြီမဟုတ်ပါလား။
ထိုအခန်းကို တန်ဘိုးရား ကမန်းကတမ်း ဖြတ်သန်းသွားစဉ် ကျူးဘားလူမျိုးနှစ်ယောက်၏မေးမြန်းခြင်းကို ခံရလေသည်။
“မင်းက…ဘယ်သူ ့လူလဲ”
အကြိမ်တိုင်း သူက ဒွန်ဆေးဆား၏လူ ဟူ၍ ဝံ့ကြွားစွာ အဖြေပေးလိုက်လေသည်။
မီးဖိုဆောင်သို ့ရောက်သောအခါဝယ် အိမ်လုပ်သားများက ရှုပ်ယှက်ခတ်အောင် အလုပ်ရှပ်နေကြသည်ကို တွေ ့ရသည်။
အချို ့က လင်ဗန်းကြီးများကို သယ်ဆောင်၍ထွက်သွားလိုက်ကြ၊ပြန်ဝင်လာလိုက်ကြ….အချို ့က စားသောက်ဖွယ်ရာများကိုပြင်ဆင်နေကြနှင့် ဘယ်သူကမှ သူ ့အတွက်စားစရာဟူ၍
လုပ်မပေးနိုင်ကြ၊ဂရုမစိုက်နိုင်ကြချေ။
သို ့သော်လဲ ကျွန်မည်းမများကမူ သူ ့အားဖိတ်ခေါ်သည့်မျက်ဝန်းများနှင့်ကြည့်နေကြသည်ကို တန်ဘိုးရားတွေ ့လိုက်ရလေသည်။
ထိုအခါတန်ဘိုးရား၏ ရမ္မက်ဆန္ဒများသည် ရင်တွင်းသို ့လျှံတက်လာကြရပြန်သည်။
အခွင့်အရေးပေးလာရင်တော့ဖြင့် တွေ ့ကြသေးတာပေါ့ဟူသော အပြုံးမျိုးဖြင့် သူကပြန်ပြုံးပြလိုက်မိလေသည်။
ရှပ်ယှက်ခတ်ဆူညံမှုတို ့သည် အချိန်တန်တော့လဲ ပြီးဆုံးသွားရသည်။
တန်ဘိုးရားလဲ ဆာလောင်နေပြီဖြစ်သော သူ ့ဝမ်းဗိုက်ကိုဖြည့်တင်းရန် ပြောဆိုခွင့်ရသွားပြီး စားသောက်ဗိုက်ဖြည့်ပြီးသောအခါ သူ ့သခင်အိပ်ခန်းရှိရာသို ့သွားရောက်၍ စောင့်နေရန်
ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
အပေါ်ထပ်သို ့တက်လာပြီး သူ ့သခင်အိပ်ခန်းရှိရာသို ့သွားရောက်စဉ် တစ်ခုသောအခန်းကိုအဖြတ် စားပွဲကြီးကြီးတွင် ယောက်ကျားများသာဝိုင်းထိုင်နေကြသည်ကိုမြင်တွေ ့လိုက်ရ၏။
အားလုံးသော လူများက ဒွန်ဆေးဆားကိုကြည့်ကာ သဘောကျရယ်မောနေကြလေသည်။
ထိုစဉ်..အခန်းတွင်းသို ့ဖြတ်ဝင်လာသောတန်ဘိုးရားကို ဒွန်ဆေးဆားကတွေ ့မြင်သွားလေသည်။
ဒွန်ဆေးဆားက တန်ဘိုးရားကိုကြည့်နေရာမှ သူ ့မိတ်ဆွေများဘက်သို ့လှည့်လိုက်ပြီး
“ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ ့….ဟောဒီမှာဘဲလူကြီးမင်းတို ့”
သူက လက်တစ်ဖက်ကို တန်ဘိုးရားဘက်သို ့ဝှေ ့ယမ်းပြီးပြောလိုက်သည်တွင် လက်ခလယ်ရှိ စိန်လက်စွပ်အရောင်က ဝင်းကနဲတောက်ပသွား၏။
“ဟောဒီမှာဘဲလေ…မြင်ကြပြီမဟုတ်လား….ခင်ဗျာတို ့မဖြေရှင်းနိုင်သေးတဲ့ ပုစ္ဆာရဲ ့အဖြေပါဘဲဗျား…..အဲဒါ ကျုပ်ရဲ ့ကျွန် တန်ဘိုးရားဆိုတာပါဘဲ လူကြီးမင်းတို ့”
သူက ပြောရင်းလက်ဟန်နှင့် တန်ဘိုးရားကိုခေါ်၍ သူ ့အနားတွင်ရပ်စေလိုက်ပြီး သူ ့စကားကိုဆက်လိုက်ပြန်၏။
“အမှန်ပါဘဲ လူကြီးမင်းတို ့….လွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်လောက်က ကျုပ်ပြောခဲ့တဲ့စီမံကိန်းအတိုင်း မွန်တာဘိုစိုက်ပျိုးရေးခြံအတွက် အာဖရိက ကလာမယ့်ကျွန်တွေကို အားကိုးနေရ
ခြင်းက ဖယ်ရှားလိုက်မှုရဲ ့သာဓကပါဘဲ….ဒီစီမံချက်ကို ပထမဆုံးအကောင်အထည်ဖော်ပေးခဲ့တဲ့အထဲက လူကြီးမင်းတို ့ရှေ ့မှောက်မှာရပ်နေတဲ့ ကောင်လေးတန်ဘိုးရားရဲ ့အကြောင်းကိုနဲနဲပြောပြ
ပါမယ်…သူ ့ကိုစဝယ်တုန်းက ကျုပ်အတွက် ဆယ့်ရှစ်ယောက်လောက်ရအောင် မျိုးပွားယူမယ်လို ့မှန်းထားခဲ့တာပါ….အခုတော့ သူက ကျုပ်အတွက် အယောက်နှစ်ဆယ်တောင် ပေးခဲ့ပြီးပါပြီဗျား…
ဒီတော့ ဒီငနဲဟာ သုံးနှစ်အတွင်း အယောက်နှစ်ဆယ်ထုတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။မိန်းကလေးငါးယောက်ပါပြီးကျန်တာယောက်ကျားလေးတွေပါဘဲ…အားလုံးသန်စွမ်းကျန်းမာကြပါတယ်….
ဒီတော့ကာ….ကျုပ်ပြောနိုင်တာက ဒီငနဲကို သန် ့ပြန် ့တဲ့အမည်းမလေးတွေ ရှာပေးလိုက်မယ်ဆိုရင်…အနှစ်နှစ်ဆယ်လောက်တော့ နောက်ထပ်အသုံးပြုလို ့ရဦးမယ်ဆိုတာ အသေအချာပါဘဲ၊အာဖရိကကနေဝယ်တဲ့အမည်းတွေထက်သာပြီးလိမ္မာယဉ်ကျေးတဲ့မျိုးသန် ့သန် ့လေးတွေလဲရမယ်လေ….အဲဒါကျုပ်ပြောတဲ့စီမံကိန်းရဲ ့လက်တွေ ့အသီးအပွင့်ဘဲ
မဟုတ်လား လူကြီးမင်းတို ့”
“အလွန်တော်တဲ့ ဒွန်ဆေးဆားပါဘဲဗျာ”
လူရွယ်တစ်ဦးက တန်ဘိုးရားကို သဘောကျစွာကြည့်ရင်း ဒွန်ဆေးဆားကို ချီးကျူးပြောဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
“ခင်ဗျားကောင်က လူချောတစ်ယောက်လဲဖြစ်တယ်ဗျ…တွေ ့ဘူးတဲ့အမည်းကောင်တွေနဲ ့လဲ လုံးဝမတူဘူး”
အခြားတစ်ယောက်ကဝင်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“မှန်လိုက်လေ လူကြီးမင်းတို ့ရာ….ခင်ဗျားတို ့အနေနဲ ့ဒီလိုကောင်မျိုးကို တွေ ့ဘူးကြမယ်မဟုတ်ဖူးဗျို ့….ဘာဖြစ်လို ့လဲဆိုတော့
ကျုပ်ကောင်က ဟောင်ဆာမင်းမျိုးဗျ..
အာဖရိကတိုက်ရဲ ့အကောင်းဆုံးသွေးဆိုလဲမမှားဘူးပေါ့ဗျာ…ဦးခေါင်းပုံသဏ္ဍန်ကိုကြည့်ပါ၊ကျယ်ပြန် ့တဲ့နဖူးကိုလေ့လာပါ၊ဖြောင့်တန်းတဲ့နှာတံနဲ ့နှခေါင်းပေါက်ကိုဆန်းစစ်ပါဦး၊နှုတ်ခမ်း
ပါးတွေနဲ ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလဲ အကဲခတ်ကြပါဦးလေ…ဒီကောင်လေးမှာ ဘာများအပြစ်ပြောစရာတွေ ့လို ့တုန်း”
တန်ဘိုးရားအား သဘောကျစွာကြည့်နေခဲ့သော လူရွယ်က သူ ့နေရာသို ့လာခိုင်းပြီး လက်မောင်းကြွက်သားများကို ကိုင်တွယ်ကြည့်နေပြန်သည်။
“ဟို….အထိုးအသတ်ကောင်းတဲ့ တိုဂိုဘရားဘိုး ဆိုတဲ့ ကောင်နဲ ့မတူဘူးလား ဒွန်ဆေးဆား”
“ဒီကောင်လေးက သားဖောက်တဲ့ကောင်ဘဲလေ ရေမန်ဒို…ထိုးသတ်ဖို ့မကောင်းပါဘူး”
ဒွန်ဆေးဆားက ထိုသူအား အမည်ခေါ်ကာ အဖြေပြန်ပေးလိုက်သောကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာမိမိကို သဘောကျစွာကိုင်တွယ်ကြည့်ရှုနေသူမှာ ခြံပိုင်ရှင် ဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရလေသည်။
ထို ့နောက်တွင် ကျန်သည့်လူများကပါ တန်ဘိုးရားကိုဝိုင်းဝန်းကြည့်ရှု စမ်းသပ်ကြလေတော့သည်။
ဒွန်ဆေးဆားမှာ ကုလားထိုင်ပေါ်သို ့ကျောမှီထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ ့ကျွန်အား သဘောကျကျေနပ်နေကြသည့်အဖြစ်ကို ဂုဏ်ယူစွာကြည့်နေလိုက်လေ၏။
“ဒီမှာ ဒွန်ဆေးဆား….ဒီကောင်ဟာ ရိုးရိုးဝတ်နေကြ နံငယ်ပိုင်နဲ ့ဆိုရင် ပိုပြီးကြည့်လို ့ကောင်းမှာအမှန်ဘဲဗျ”
အားလုံးလိုလိုမိမိနေရာများသို ့ပြန်ထိုင်သည့်တိုင်အောင် ရေမန်ဒိုက တန်ဘိုးရားအနီးတွင်ရပ်လျှက်သာရှိသေးသည်။
သူက တန်ဘိုးရားပခုံးကို တစ်ချက်ပုတ်လိုက်ပြီးနောက် ဒွန်ဆေးဆားဘက်သို ့လှည့်လိုက်၏။
“ဒီကောင်လေးကို ကျွန်တော့်ကိုပြန်ရောင်းမလား”
ဒွန်ဆေးဆားက ခေါင်းကိုခါယမ်းလိုက်၏။
“ဒီလိုဆိုရင်လဲ ခင်ဗျား ဒီကောင်လေးကိုရောင်းထုတ်တော့မယ်လို ့ဆုံးဖြတ်တဲ့အခါကျရင် ကျွန်တော့်ကိုရောင်းဖို ့ပထမဆုံးစဉ်းစားစေချင်ပါတယ်”
ရေမန်ဒိုက စိတ်ပျက်သွားခြင်းမရှိဘဲ အခွင့်အရေးတစ်ခုကိုထပ်မံတောင်းခံလိုက်ပြန်သည်။
“ကောင်းပါပြီ…ရေမန်ဒို…အဲဒီလိုစိတ်ကူးပေါက်လာရင်တော့ခင်ဗျားကို ပထမဆုံးစဉ်းစားပေးပါ့မယ်….ဒါပေမယ့် ကျုပ်က သူ ့ကိုရောင်းလိုက်ဖို ့စိတ်ဆန္ဒမရှိပါဘူးလေ”
အခုမှ တန်ဘိုးရားသက်ပြင်းချလိုက်နိုင်ရှာသည်။
အခြေအနေဆိုးကနေ အခုမှ အကောင်းဘက်သို ့သေချာသွားရသည်မဟုတ်လား။
သူ ့အနေနှင့် မွန်တာဘိုကို မခွဲလိုပါ။
ဒွန်ဆေးဆားရောင်းပစ်လိုက်မှာကို သူစိုးရိမ်နေမိသည်။
သို ့သော်ရေမန်ဒိုက အလျှော့ပေးချင်ပုံမရသေးပေ။
“အေးဗျာ…မရောင်းဘူးဆိုရင်လဲ ဒီအကောင်ကို တစ်ပတ်လောက် ရောင်းပေါင်သဘောမျိုး ကျုပ်ကိုပေးထားပါလားဗျာ”
“ဒီလိုတော့ဖြစ်နိုင်ကောင်းပါတယ်လေ”
ဒွန်ဆေးဆားက အိမ်ရှင်ကိုအားနာသလိုအဖြေမျိုးပြန်ပေးလိုက်ရင်း ရှည်နေပြီဖြစ်သော ဆေးပြင်းလိပ်ပြာများကို တောက်ပြောင်နေသောကြမ်းခင်းပေါ်သို ့ချွေချလိုက်လေသည်။
“ဒါပေမယ့် သူက ကျုပ်အတွက်လိုနေသေးတယ်လေ….လူကြီးမင်းသိတဲ့အတိုင်း သူကကျုပ်ရဲ ့မြင်းထိန်းရာထူးကိုတာဝန်ယူထားတာမဟုတ်လား….တစ်ပတ်လောက်
ထားပြစ်ခဲ့ဖို ့ဆိုတာတော့ သိပ်မလွယ်လှဘူးထင်ပါရဲ ့”
“ဒီလိုဆိုရင်လဲ ဒီတစ်ညတော့ဖြစ်နိုင်ကောင်းရဲ ့မဟုတ်လား ဒွန်ဆေးဆားခင်ဗျား”
ရေမန်ဒိုကအိမ်ရှင်ဖြစ်သောအခွင့်အရေးကို အမိအရအသုံးချကာ စကားကွန် ့တက်လိုက်သောကြောင့် ဒွန်ဆေးဆားမှာအကြပ်ရိုက်သွားရရှာလေသည်။
“ခွင့်ပြုပါဗျ…ကျွန်တော့်ဇနီးသည်ရဲ ့ကိုယ်လုပ်တော်ကောင်မလေးနဲ ့လွှတ်ပေးလိုက်ချင်လို ့ပါဗျာ…ကောင်မလေးက အရုပ်လေးလိုလှပါတယ်ဗျ….အပျိုစစ်သလားလဲမမေးနဲ ့
ကျွန်တော့်မိန်းမက သူ ့ကောင်မလေးကို ဘယ်ကောင်မှ လက်ဖျားနဲ ့အတို ့ခံတာမဟုတ်ဖူး…လွန်ခဲ့တဲ့အပါတ်ကဘဲကျွန်တော်ပြောပါတယ်၊မင်းရဲ ့ကိုယ်လုပ်တော် ဂျူလီတာဟာ သားဖောက်ဖို ့ကောင်းပြီလို ့…အဲဒီတော့ ကျွန်တော့်ဇနီးက ဘာပြန်ပြောလဲဆိုရင် ဟောဒီစိုက်ပျိုးရေးခြံကြီးတစ်ခုလုံးထဲမှာရှိတဲ့ ကျွန်ငနဲတွေထဲမှာ သူ ့ကောင်မလေးနဲ ့တန်တာမရှိဘူးတဲ ့
လေ…အဲဒီတော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ဘဲ လုပ်လိုက်ချင်တာမှဗျာ….ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်မိန်းမက အင်မတန်မှ အူတိုတဲ့မိန်းမဗျ၊ဒီတော့ မိတ်ဆွေကြီးဒွန်ဆေးဆားကဘဲ ကျွန်တော်တောင်း
ဆိုတဲ့အတိုင်း လိုက်လျောစေချင်ပါတယ်ဗျာ…ထိုက်သင့်တဲ့ တန်ရာတန်ဘိုးကိုလဲ မနစ်နာစေရပါဘူး”
ဒွန်ဆေးဆားက ငွေရေးကြေးရေးကိုဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့် လက်ခါပြလိုက်ပြီး တန်ဘိုးရားကိုလှမ်းကြည့်လိုက်၏။
“ကဲ…..ငါ့ကောင်ကြီး…..မင်းရဲ ့သဘောထားကရော ဘယ်လိုလဲကွ”
“ကျွန်တော့်ဘက်ကတော့ အဆင်သင့်ပါဘဲ သခင်”
“ဒွန်ရေမန်ဒိုရဲ ့ ကျွန်မကို မင်းကောင်းကောင်းကိုင်နိုင်တယ်ပေါ့…ဟုတ်လား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ….သခင်….စမ်းသပ်ကြည့်နိုင်ပါတယ်ခင်ဗျ”
“အလုပ်ကိုတာဝန်ကြေမယ်ပေါ့”
“တာဝန်ကြေပါစေ့မယ် သခင်၊စိတ်ချပါ”
ဒွန်ဆေးဆားက သူ ့မိတ်ဆွေဖြစ်သော အိမ်ရှင် ရေမန်ဒိုဘက်သို ့လှည့်လိုက်ပြန်သည်။
“ကဲ…..ရေမန်ဒို….ကောင်လေးဟာ ဒီညအဖို ့တော့ ခင်ဗျားရဲ ့သဘောပါဘဲ….သူကလဲစိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတော့ သူ ့အတွက် ကျုပ်က ကောင်းကောင်းတာဝန်ယူပါ
တယ်လေ”
“ဒီလိုပွဲမျိုးကို ကျုပ်တို ့အနီးကပ်ကြည့်ခွင့်ရရင်ပိုကောင်းမယ်ဗျ….ကျုပ်စိုက်ပျိုးရေးခြံမှာဆိုရင် ကျုပ်က အဲဒီလို အနီးကပ်ကြည့်နေကြဗျ”
ထိုစဉ် ဆန်ဂျေးဆိုသော အသက်ကြီးကြီးစိုက်ပျိုးရေးခြံပိုင်ရှင်က ဝင်ရောက်ပြောဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ကျုပ်အနေနဲ ့ တန်ဘိုးရားကို တရိစ္ဆာန်တစ်ကောင်လို အပြည့်အဝ သဘောမထားနိုင်ပါဘူး”
ဒွန်ဆေးဆားက မနှစ်မြို ့ဟန်နှင့် အဖြေပေးလိုက်သည်။
“သူဟာ…တရိစ္ဆာန်တစ်ကောင်ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်၊ဒါပေမယ့် သူဟာလူတွေလိုဘဲ ခြေနှစ်ချောင်းနဲ ့လမ်းလျှောက်တတ်ပါတယ်ဗျ၊ပြီးတော့ လူတွေလိုဘဲ ခံစားမှုဆိုတာရှိပါ
တယ်…ဒီတော့..ကျုပ်မေးစမ်းပရစေဆီညိုရာဆန်ဂျေး…ခင်ဗျားဒီလိုအလုပ်လုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ လူနှစ်ဆယ်လောက်က ဝိုင်းကြည့်နေမယ်ဆိုရင် ခင်ဗျားဘယ်လိုခံစားရမလဲ….ခင်ဗျား
နေရာမှာခင်ဗျားဘာဘဲလုပ်လုပ်ပါ….ကျုပ်ကောင်လေးကိုတော့ခွင့်မပြုနိုင်ဘူးဗျာ….စိတ်ဆိုးလဲမတတ်နိုင်ဘူး…ရှင်းရဲ ့လား”
အသက်ကြီးကြီးစိုက်ပျိုးရေးခြံပိုင်ရှင် ဆန်ဂျေးမှာ ဒွန်ဆေးဆားမေးခွန်းကြောင့်လည်းကောင်း၊ဒွန်ဆေးဆားအရှိန်အဝါနှင့် သူ ့ဂုဏ်သိက္ခာကြောင့်လည်းကောင်း….နေရာ
တွင်ပင် အိန္ဒြေရစွာ ပြန်ထိုင်နေလိုက်ရလေ၏။
“ကဲ…ကျွန်တော်ကောင်မလေးကို ခေါ်လိုက်ပါတော့မယ်”
အိမ်ရှင်ဖြစ်သူ ရေမန်ဒိုက မလိုလားအပ်သော တင်းမာမှုများမဖြစ်ပေါ်စေရန် အာရုံလွှဲသည့်အနေနှင့် ဝင်ပြောလိုက်သည်။
“ကောင်မလေးကိုလူကြီးမင်းတို ့ကို မြင်တွေ ့ဖူးစေချင်တဲ့သဘောပေါ့ခင်ဗျာ”
ရေမန်ဒိုက နေရာမှထ၍ နံရံတစ်ဖက်ဆီသို ့လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ခေါင်းလောင်းကြိုးကိုဆွဲလိုက်လေသည်။
ခေါင်းလောင်းသံက အောက်ထပ်မီးဖိုဆောင်ရှိရာတွင် ပေါ်ထွက်လာ၏။
မကြာခင်ပင် စားဖိုမှုးက အပြေးတစ်ပိုင်းရောက်ရှိလာတော့သည်။
“အမိန် ့ရှိပါ သခင်”
ထိုလူက ဒွန်ရေမန်ဒိုရှိရာဘက်သို ့ ကိုယ်ကိုကိုင်းညွှတ်ကာ မေးလိုက်လေသည်။
“ကလီမင်တီ….မင်းသခင်မဆီကိုသွား၊သူ ့ကောင်မလေး ဂျူလီတာကို ငါကခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်လို ့ပြော…သူခွင့်ပြုရင် ဂျူလီတာကိုရှာပြီး ဒီကိုခုချက်ခြင်းခေါ်လာခဲ့…..
ဟုတ်ပြီလား”
“ဂျုလီတာ….ဟုတ်လားသခင်”
ကလီမင်တီ၏မျက်ဝန်းအစုံက မယုံနိုင်သလို ရေမန်ဒိုအားကြည့်ရင်း ပြန်မေးလိုက်လေသည်။
“မင်း..ငါပြောတာမကြားလိုက်ဖူးလား ကလီမင်တီ”
“ကြားပါတယ်သခင်…ဒါပေမယ့် ဘာပြုလို ့သခင်က ဂျူလီတာကို အလိုရှိနေတာလဲ သိခွင့်ရနိုင်မလားခင်ဗျာ”
ပြန်လည်မေးခွန်းထုတ်ခံလိုက်ရသောကြောင့် ထက်မြက်သော ဓါးသွားအလား ရေမန်ဒို၏ ဒေါသသံက စူးရှစွာထွက်ပေါ်လာ၏့။
“ငါလုပ်မယ်အလုပ်ကို မင်းက ဘာဖြစ်လို ့မေးခွန်းထုတ်ချင်နေရတာလဲ ကလီမင်တီ…ကောင်းပြီ….မင်းကမေးလာတော့လဲ ငါကဖြေရတာပေါ့ကွာ”
စကားစကို ခဏဖြတ်ပြီး ရေမန်ဒိုက တန်ဘိုးရားကို လက်ဖြင့်ညွှန်ပြလိုက်သည်။
“ဒီတော့….မင်းကကြိုက်သည်ဖြစ်စေ….မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ…မင်းညီမက..ကြိုက်ကြိုက်မကြိုက်ကြိုက်….အိုကွာ….ငါ့မိန်းမကိုယ်တိုင်က မကြိုက်လဲ သောက်ရေးမ
လုပ်ဖူး……ကောင်မလေးကို အဲဒီငနဲလေးနဲ ့လွှတ်ပေးမှာ…သွားစမ်းကွာ…ကောင်မလေးကို ချက်ခြင်းခေါ်လာခဲ့၊ကောင်မလေးကို လာပို ့ပေးပြီးတာနဲ ့ မင်း ‘အယူဘာ’ ကိုသွားတွေ ့
ပါ….ပြီးတော့ အကြီးဆုံးကျာပွတ်ကို ဆီသုတ်ခိုင်းထားလိုက်….မင်းလဲ အဲဒီနေရာကစောင့်နေ….ငါချက်ချင်းလိုက်လာခဲ့မယ်”
ရေမန်ဒို၏ဒေါသကြောင့် ကလီမင်တီ လန် ့သွားမိရသည်။
"ကျွန်တော့်ကို ဒဏ်ပေးတော့မှာလား သခင်"ကလီမင်တီ၏ မျက်နှာတွင်ကြောက်ရွံ ့မှုကြောင့် ချွေးများပင်စို ့လာသည်။
“အေး….ဟုတ်တယ်…မင်းရဲ ့လျှာရှည်မှုအတွက်ပဲ…နောက်ထပ်လျှာရှည်နေဦးမယ်ဆိုရင် ဆယ်ချက်ထပ်တိုးရလိမ့်မယ်ဟေ့”
ငနဲသားသည် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစွာ ဒွန်ရေမန်ဒို၏ ရှေ တွင်ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်လေသည်။
“မင်းဟောဒီမှာထိုင်ပြီးတောင်းပန်နေမယ်ဆို စက္ကန် ့တိုင်းကို ငါးချက်ဆီထပ်တိုးရလိမ့်မယ်နော်”
ဤတွင် ကျွန်ဖြစ်သူ ကလီမင်တီမှာ နေရာမှချက်ခြင်းထ၍ ထွက်ပြေးလေတော့၏။
ဒွန်ရေမန်ဒိုက သူ ့ဒေါသမျက်နှာကို ပြင်လိုက်ပြီး ဧည့်သည်များရှိရာဘက်သို ့အပြုံးမျက်နှာနှင့် လှည့်လိုက်သည်။
“ကျွန်တော်တို ့မိတ်ဆွေကြီးဒွန်ဆေးဆားက သူ ့တပည့်ရဲ ့ကာမဆက်ဆံမှုကို ကြည့်ခွင့်မပေးပေမယ့် မကြာခင် ခုနငနဲကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ဘယ်လိုကျာပွတ်နဲ ့ရိုက်
ပြီးဆုံးမတယ်ဆိုတာကို မျက်ဝါးထင်ထင်ကြည့်ရမှာမို ့ လူကြီးမင်းတို ့ကျေနပ်လိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်”
မကြာပါချေ……….
အခန်းတံခါးက တဖြည်းဖြည်းပွင့်လာပြီး ကလီမင်တီနှင့်အတူ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ဝင်လာ၏။
သူမမျက်နှာက ဖြူဖတ်ဖြူရော်ဖြစ်ကာ ငို၍နေလေသည်။
ဒွန်ရေမန်ဒိုက သူမအား အနီးသို ့ခေါ်လိုက်၏။
“မင်းရဲ ့မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်စမ်း ဂျူလီတာ…ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် မင်းပထမဆုံးဆက်ဆံရမယ့်လူကို ပြူငှာရမယ်ကွယ့်..ကြည့်စမ်း….မင်းအတွက် ငါဘာတွေ ့ထားသလဲဆိုတာ”
သူက တန်ဘိုးရားကို လက်ညှိုးနှင့်ညွှန်ပြရင်းပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
တန်ဘိုးရားက ကြားမြင်နေရသမျှကို နားလည်ပြီးဖြစ်နေ၏။
ကလီမင်တီအတွက်လဲ ကိုယ်ချင်းစာကာ တုန်လှုပ်နေမိသည်။
သို ့သော်လဲ …ကောင်မလေးကိုမြင်တွေ ့လိုက်ရသောအခါ ကလီမင်တီအပေါ်သနားနေမိသောစိတ်တို ့ကွယ်ပျောက်သွားရသည်။
ကောင်မလေး၏ အလှတွင်ယစ်မူးသွားမိ၏။
သူတွေ ့ဖူးသမျှထဲတွင် အသက်အငယ်ဆုံးဖြစ်ပြီး အမည်းအစစ်မဟုတ်ဖဲ အဖြူဘက်သို ့လုနေသောအသားအရောင်နှင့်ဖြစ်နေသည်။
သူမ၏ ဆံပင်တို ့က ပခုံးပေါ်တွင်ဖွာကျနေကြသည်။
သူမ ဝတ်ဆင်ထားသောအဝတ်အစားတို ့ကလဲ မွန်တာဘိုတွင်တွေ ့မြင်နေကြ မိန်းမတွေလို ပုံပျက်ပန်းပျက်မဟုတ်ချေ။
အဖြူရောင်ဂါဝန်နှင့်ဖြစ်ပြီး ခါးတွင်ချည်နှောင်ထားသော ဖဲပြားက အပြာရောင်လေးဖြစ်သည်။
နားနှစ်ဖက်တွင်သေးငယ်သော ရွှေနားတောင်းလေးများက တွဲလဲခိုလျှက်ရှိနေသည်။
လည်ပင်းမှ လည်ဆွဲဖြူဖြူလေးက သူမ၏အသားအရောင်နှင့် လိုက်ဖက်လျှက်ရှိနေ၏။
ဒွန်ရေမန်ဒိုက သူမ၏လက်မောင်းကို ကိုင်ဆွဲကာ တန်ဘိုးရားအနီးတွင်ရပ်နေစေလိုက်သည်။
သူမ၏ အရပ်အမောင်းက တန်ဘိုးရား၏ ပခုံးသာသာမျှသာရှိလေသည်။
အခန်းတွင်းရှိမျက်လုံးများက ထိုစုံတွဲကို စူးစိုက်ကြည့်ရှုနေကြစဉ် အခန်းတံခါးက ဝုန်းကနဲပွင့်လာသည်။
တန်ဘိုးရားမျက်လုံးများက ကောင်မလေးကိုကြည့်နေရာမှ တံခါးဝမှှ ဝင်လာသော လူဖြူမဆီသို ့ရောက်သွားရလေသည်။
ချက်ခြင်းပင် သူ၏ ကာမဆန္ဒတို ့သည် ဂျူလီတာဆိုသော ကောင်မလေးထံမှ လှပသောလူဖြူမထံသို ့ရောက်သွားရပြန်လေ၏။
“ရေမန်ဒို….ဒါကဘာသဘောလဲ”
သူမကပြောရင်းနှင့် အခန်းတွင်းမှလူများကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်သော်လဲ ထိုသူများနှင့်ပတ်သက်၍ သူမတွင် ကြောက်ရွံ ့စိတ်တော့ မဖြစ်မိပါချေ။
“ကာရမ်းဘား…..ယောက်ကျားတွေက အမြဲတမ်းအလုပ်ရှုပ်နေတတ်တယ်ဆိုတာကို မင်းမသိဘူးလား…ဒီမှာငါ့မိန်းမ…မင်းက ငါဘာဘဲလုပ်လုပ် မေးခွန်းတွေချည်းမေး
နေတော့တာဘဲကိုး….ဟောဒီ့စိုက်ပျိုးရေးခြံကြီးပျက်စီးမသွားရအောင် ဘယ်လိုကြိုးစားနေရတယ်ဆိုတာကို မင်းနားလည်စမ်းပါကွာ…တကယ်လို ့ကျွန်တွေအားလုံးသေကုန်ရင် ဒို ့မှာ
အစားထိုးဖို ့ကျွန်က ဘယ်မှာလဲ…ပြောစမ်းပါဦးကွ”
ဒွန်ရေမန်ဒိုက ပြောနေရင်းနှင့် ဒေါသသံထွက်လာသော်လဲ မကြာမီပင်ချက်ခြင်းလိုလို ပျော့ပြောင်းသွားလေသည်။
ဤတွင် သူက ဇနီးဖြစ်သူအား ပျော့ပြောင်းသော စကားလုံးများကို ရွေးချယ်ကာ ပြောပြလေတော့သည်။
“ဟောဒီက ဒို ့တွေရဲ ့မိတ်ဆွေကောင်းကြီး ဒွန်ဆေးဆားလေ….သူက ဒို ့အတွက်လက်ဆောင်မွန်ပေးနေတာပေါ့….သူကပေးတယ်ဆိုတာထက် ငါကအတင်းတောင်း
လို ့လိုက်ရောတာပေါ့ကွာ…ဒါဟာ ဒို ့အတွက်မဟာအခွင့်ထူးဘဲကွယ့် မိန်းမရဲ ့….သူက သူ ့ရဲ ့ကျူးဘားတစ်ခွင်မှာ အကောင်းဆုံးကျွန်ကို ခေတ္တငှားဖို ့သဘောတူလိုက်ပြီကွ…အဲလို
အလွန်ကောင်းမွန်တဲ့အခြေအနေမျိုးကို မင်းဖျက်ဆီးမပြစ်ဖူးမလား ချစ်ဇနီးရယ်…ကိုယ်ဘယ်လိုရှင်းပြရဦးမှာတဲ့လဲ”
ရေမန်ဒို၏ စကားဆုံးသောအခါ သူမက အားလုံးကိုခြုံ၍ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်။
“တကယ်လို ့ရှင်က အဲဒီလိုစီစဉ်ချင်တယ်ဆိုရင်တောင် ကျွန်မကိုအရင်တိုင်ပင်ပြီး ဒီကိစ္စတွေကို ကျွန်မကိုလွှဲလိုက်သင့်တာမဟုတ်လားရှင်…ဒီလိုကိစ္စဆိုတာ ကျွန်မဘဲစီစဉ်လုပ်ကိုင်ရမယ့် အလုပ်ရှင့်”
သူမက ကောင်မလေးထံသို ့သွားကာ ပွေ ့ဖက်ထားလိုက်လေသည်။
ပြီးတော့ အနားတွင်ရပ်နေသော တန်ဘိုးရားကို စူးစမ်းသောမျက်လုံးများနှင့်ဝေ့ဝဲ ကြည့်ရှုလိုက်ပြန်၏။
“တခြား ကျွန်မတွေ မရှိတော့တာလိုက်လို ့ရှင်….ဒါနဲ ့ ဒီလုပ်ကြံမှုကို ဘယ်နေရာမှာလုပ်ခိုင်းဖို ့ရှင်စဉ်းစားထားတာလဲ”
သည်လိုအခြေအနေမျိုးအတွက် အဖြေပေးရန်အဆင်သင့်မဖြစ်သောကြောင့် ဒွန်ရေမန်ဒိုမှာ ဘယ်လိုအဖြေပေးရမှန်းမသိဘဲဖြစ်နေမိသည်။
ဘယ်နေရာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တစ်ယောက်အတွက် လုံလောက်နေတာဘဲလို ့သူက ယူဆထားခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။
“အိမ်မှာ အစေခံတွေနေတဲ့ အခန်းတွေမှ အများကြီးဘဲဥစ္စာ ဘယ်အခန်းဝင်ဝင်ဖြစ်တာဘဲမဟုတ်လား…ကြုံရာအခန်းတခုခုကို ဆွဲခေါ်သွားလိုက်ရုံပေါ့”
“သြ…ကျွန်မရဲ ့ဂျူလီတာက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အလုပ်ခံရမယ်ပေါ့လေ…ဟုတ်လား…ဒါကိုတော့ ခွင့်မပြုနိုင်ဘူးရှင့်…သူက ငယ်ငယ်လေးထဲက ကျွန်မအခန်းဘေး
မှာ အိပ်ရာ ကောင်းကောင်းနဲ ့နေလာခဲ့ရတာ သိရဲ ့လား….ရှင့်သဘောအတိုင်းလိုက်လျောရမယ်ဆိုရင်တောင် သူ ့အခန်းထဲမှာဘဲဖြစ်သင့်တာပေါ့ရှင်”
“အေးပါကွာ…..မင်းသဘောဆန္ဒရှိသလိုသာ စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါ….မင်းကန် ့လန် ့မတိုက်တာကိုဘဲ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ”
လူဖြူမက တန်ဘိုးရားကို အခုမှသေချာလေ့လာဟန်နှင့် ကြည့်ရှုလိုက်သည်။
“ကဲ…လာဂျူလီတာ…မင်းလဲလိုက်ခဲ့….ဒါနဲ ့မင်းရဲ ့နာမည်က…”
“တန်ဘိုးရားပါ…သခင်မ”
“အေး..ကောင်းပြီ..လာ..တန်ဘိုးရား..ငါ့နောက်ကလိုက်ခဲ့ပေတော့”
သူမက ပြောပြောဆိုဆို ဂျူလီတာ ကိုလက်ဆွဲ၍ တံခါးပေါက်ဆီသို ့လျှောက်သွားလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ခင်ပွန်း ဒွန်ရေမန်ဒို ရှိရာဘက်သို ့ပြန်လှည့်လိုက်သည်။
“သြော်…ဒါနဲ ့ ကလီမင်တီကပြောတယ်…ရှင်သူ ့ကိုကျာပွတ်ဒဏ်ပေးဖို ့ အမိန် ့ချလိုက်တယ်ဆို”
ဒွန်ရေမန်ဒိုက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
“ဒါဖြင့်လဲ ကျွန်မအတွက်ပါ ဆယ်ချက်ပိုလိုက်စမ်းပါ…ဟိုတစ်ပတ်က ကျွန်မရဲ ့ပန်းအိုးကို သူချခွဲပြစ်ခဲ့တယ်…အဲဒီထဲက သူ ့ကိုဒဏ်ပေးဖို ့စဉ်းစားထားတာကို
မေ့နေလို ့ရှင့်”
ထို ့နောက် ဂျူလီတာနှင့် တန်ဘိုးရားကို ခေါ်ဆောင်ကာ သူမကရှေ ့မှနေ၍ ဦးဆောင်ကာထွက်သွားသည်နှင့် ဒွန်ရေမန်ဒိုနှင့် လူကြီးလူကောင်းဧည့်သည်များက ထရပ်၍ လေးစားဟန်
ပြုလိုက်ကြလေသည်။
သူတို ့တတွေ အခန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုကို ဖြတ်လျှောက်သွားရစဉ်မှာပင် တန်ဘိုးရားက ကောင်မလေး၏လက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။
လက်လေးတွေက သေးငယ်ပျော့ပြောင်းပြီး ချွေးတွေစို ့ကာ တုန်လှုပ်နေလေသည်။
ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမက ပါးပြင်ပေါ်မှ မျက်ရည်များကိုသုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး တန်ဘိုးရားကို မော့ကြည့်လာသည်။
တန်ဘိုးရားက နှစ်သိမ့်စွာပြုံးပြလိုက်သောအခါတွင်တော့ သူမကပြန်လည်ပြုံးပြလာပါသည်။
သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ သူတို ့တွေသည် ကောင်မလေး၏ ပန်းနုရောင်များနှင့် ဆင်ယင်ထားသော အခန်းရှေ ့သို ့ရောက်ရှိသွားလေသည်။
“ကဲ….ဒါမင်းတို ့နှစ်ယောက် ချစ်တင်းနှောရမယ့်အခန်းဘဲ….ငါ့ကောင်မလေး ဂျူလီတာရဲ ့အခန်းပေါ…ဒီမှာ….မင်းနာမယ်..အော်…တန်ဘိုးရား….မင်းကိုငါမှာ
စရာရှိတယ်…..ငါ့ကောင်မလေးက အတွေ ့အကြုံ လုံးဝရှိသေးတာမဟုတ်ဖူးနော်…..မင်း..သူ ့ကို အရမ်းကာရော မနာကြင်ပါစေနဲ ့…နူးနူးညံ့ညံ့ ဆက်ဆံပါ..နားလည်လား”
တန်ဘိုးရားခေါင်းညိတ်ပြလိုက်မိသည်။
လူဖြူမိန်းမ၏ ထူးဆန်းသော အရှိန်အဝါကို လန် ့နေမိသလိုဖြစ်နေမိရသည်။
သူမ၏ ယောက်ကျားဖြစ်သူကိုပင် သူမက လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းရှိကြောင်း တွေ ့မြင်ထားရသည်မဟုတ်လား။
သူမက ကောင်မလေး၏လက်ကို ကိုင်ဆွဲထားသောတန်ဘိုးရားကို အကြည့်စူးစူးနှင့် အတန်ကြာစူးစိုက်ကြည့်ရှုပြီးနောက် တန်ဘိုးရားတို ့အနားမှ ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။
တန်ဘိုးရားလဲ အခုမှ အသက်ကို ရဲရဲ ရှူနိုင်တော့၏။
ထို ့နောက် အခန်းထဲသို ့ကောင်မလေးကိုဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို ငြင်သာစွာပိတ်လိုက်လေတော့သည်။
အခန်း(၁၀)
အခန်းတွင်းသို ့ရောက်သောအခါ ကောင်မလေးကို သူ ့သခင်မကဘယ်လောက်ဂရုတစိုက်ရှိတယ်ဆိုတာကို တန်ဘိုးရားလက်တွေ ့သိမြင်လိုက်ရသည်။ပန်းနုရောင်လွှမ်းတယ်ဆိုတာ အမှန်တကယ်ပင်ဖြစ်သည်။
ခေါင်းအုန်း၊အိပ်ယာခင်းမှစ၍ အခန်းနံရံများအဆုံး ပန်းနုရောင်များနှင့်သာ ဆင်ယင်မွန်းမံထား၏။
ဂျူလီတာ ၏အဖြူဘက်လုသော အသားရောင်နုညက်ညက် မျက်နှာလှလှလေးတောင် ပန်းနုရောင်သန်းလျှက်ရှိချေသည်။
တန်ဘိုးရားက ကောင်မလေးကို အိပ်ယာပေါ်သို ့ခေါ်သွားပြီး ကောင်မလေး၏ ဆံနွယ်များကို ပင့်သပ်ပေးလိုက်သည်။
ဖြုစင်နူးညံ့သော အပြုံးနှင့် ကောင်မလေးက သူ ့ကိုတုန် ့ပြန်သည်ကို တန်ဘိုးရားတွေ ့မြင်လိုက်ရသည်။
အခြေအနေ မဆိုးရွားကြောင်း တန်ဘိုးရား သဘောပေါက်လိုက်၏။
ကောင်မလေးက သူ ့ကိုသဘောကျကြောင်းလဲ ခံစားသိဖြင့် သိမြင်လိုက်မိသည်။
သူကလဲ ကောင်မလေးကို သဘောကျပါသည်။
ကောင်မလေးက အပျိုစင်လေးဖြစ်နေသောကြောင့် သဘောကျမိခြင်းမျိုးတော့မဟုတ်။
ဂျူလီတာ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နှင့် အပြစ်ကင်းစွာနုနယ်သော မျက်နှာသွင်ပြင်လေးကို သဘောကျမိခြင်းမျိုးပင်။
တန်ဘိုးရားအနေနှင့် အပျိုစင်တစ်ယောက်ကို ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် လိုးခွင့်ရတော့မည်မို ့ စိတ်လှုပ်ရှားမိနေသည်။
အိမ်ရှင် လူဖြူမကလဲ သူ ့ကောင်မလေးကို မနာကြင်အောင် နူးနူးညံ့ညံ့ ဆက်ဆံရမည်ဟုမှာသွားသည်။
လိုးသည့်အခါတွင် လီးအဝင်အထွက်လွယ်ကူစေရန်အတွက် အသုံးပြုရန် ဆီလိုအပ်ကြောင်းကို တန်ဘိုးရား သတိရလိုက်မိ၏။
“ဂျူလီတာ…..ငါတို ့အတူနေဖို ့အတွက်ဆီလိုတယ်ကွဲ ့…..မင်းအတွက် နာကြင်မှုကို အတတ်နိုင်ဆုံးသက်သာစေချင်တယ်လေ…..မင်းသခင်မကလဲ မှာသွားတယ် မဟုတ်လား…..အဲဒီတော့ အိမ်သည်ဖြစ်တဲ ့မင်းကဘဲ ငါတို ့နှစ်ယောက်အတွက် ဆီလေးနဲနဲလောက်ယူပေးစေချင်တယ်ကွာ”
“ဟုတ်ကဲ့…အကို…ဂျူလီတာ သွားယူပေးပါ့မယ်ရှင့်”
ကောင်မလေးက ပြောပြီးသည်နှင့် အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ထွက်သွားလေသည်။
တန်ဘိုးရားတစ်ယောက်ထဲ ရင်ဖိုလှိုက်မောစွာနှင့် ကောင်မလေး၏ အိပ်ယာထက်ဝယ် ပက်လက်အိပ်ရင်း ကျန်နေခဲ ့ရသည်။
ကောင်မလေးက သူ ့ကို အကိုလို ့ခေါ်သွားသည်။
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆီမှ အကိုလို ့အခေါ်ခံရခြင်းသည် တန်ဘိုးရားအတွက် ပထမဆုံးဖြစ်နေပြန်သည်။
ဒီနေ ့မှ ဘယ်လိုဖြစ်လို ့ သူ ့ဘဝအတွက် ပထမဆုံးတွေချည်း ဖြစ်နေရတာလဲဟု တန်ဘိုးရားတွေးနေမိပါသည်။
ပထမဆုံး အဖြစ် မွန်တာဘိုစိုက်ပျိုးရေးခြံကမဟုတ်သော အမျိုးသမီးနှင့် ဆက်ဆံခွင့်ကို သူ ့သခင်ဒွန်ဆေးဆားထံမှ ရရှိလိုက်သည်။
ပထမဆုံး အဖြစ် အပျိုစင်လေးကို ဆက်ဆံရတော့မည်။
ပထမဆုံး အဖြစ် အကိုဟု အခေါ်ခံလိုက်ရသည်။
ပထမဆုံး အကြိမ်အဖြစ် သူ ့ရဲ ့ ရင်ခုန်သံများလဲကမောက်ကမ ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။
သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ ကောင်မလေးပြန်ရောက်လာသည်။
သူမလက်ထဲမှ ဆီခွက်ကို တန်ဘိုးရားထံကမ်းပေးလိုက်ပြီး တန်ဘိုးရားအနီးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။
ဆီခွက်ကို ဘေးနားတွင် ချလိုက်ပြီး သူ ့ဘေးနားသို ့ဝင်ထိုင်သော ကောင်မလေးကို တန်ဘိုးရားက ပွေ ့ဖက်လိုက်ပါသည်။
နွေးထွေးသော ကိုယ်လုံးလေး ရင်ခွင်ထဲသို ့ရောက်လာသောအခါတွင် နူးညံ့သော နှုတ်ခမ်းဖူးလေးပေါ်သို ့ အနမ်းမိုးချွေချလိုက်မိသည်။
တန်ဘိုးရား၏ အနမ်းကို ကောင်မလေးဘက်က တုန် ့ပြန်မှုမရှိပေ။
သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို ့တန်ဘိုးရား၏လျှာက အတန်ကြာဝင်ရောက်မွှေနှောက်လိုက်သောအခါ ဂျူလီတာက ဘယ်လိုတုန် ့ပြန်ရမည်ဆိုတာကို သဘောပေါက်နားလည်သွားသည်။
တန်ဘိုးရားရင်ထဲမှ လိုက်ဖိုမှုကလဲ ပိုမိုပြင်းထန်လာခဲ့သည်။
သခင်ဖြစ်သူ ဒွန်ဆေးဆားကို ဂတိပေးလိုက်မိစဉ်က လုပ်နေကြအတိုင်း တာဝန်ကြေပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
အခုတော့ သူ ့ရင်ထဲတွင် ကောင်မလေးအပေါ် မဖော်ပြတတ်သော ခံစားမှုတစ်မျိုးဖြစ်ပေါ်လာမိသည်။
ကောင်မလေးအပေါ်တွင် နူးညံ့ငြင်သာစွာ ဆက်ဆံနေမိခြင်းမှာလဲ သူမ၏ သခင်မဖြစ်သူ မှာကြားသွား၍ မဟုတ်ကြောင်းကို သူ ့ကိုယ်သူ နားလည်လာသည်။
တန်ဘိုးရားက ကောင်မလေးကို နမ်းရှုပ်နေရင်းမှ ကောင်မလေး၏ ရင်သားများပေါ်သို လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။
ရင်စည်းကြောင့် ကိုင်ရတာ အရသာမတွေ ့လှသော်လဲ နို ့သီးခေါင်းလေးရှိနိုင်မည့်နေရာကို မှန်းဆပြီး ပွတ်ခြေပေးနေလိုက်သည်။
အနမ်းက ရှည်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ရင်ထဲမှလှိုက်မောမှုက ပိုမိုပြင်းထန်လာသောကြောင့် တန်ဘိုးရားက နှုတ်ခမ်းခြင်းခွာလိုက်၏။
ကောင်မလေး၏လက်များက သူ ့ကိုခပ်တင်းတင်း ဖက်ရက်သားရှိနေလေသည်။
ဂျူလီတာ၏ နှဖူးလေးကို မြတ်နိုးစွာနမ်းလိုက်သောအခါ ကောင်မလေးက နှစ်ခြိုက်စွာ ပြုံးသည်။
ရင်ခုန်သံခြင်းဆက်သွယ်မိသွားပြီဖြစ်သောကြောင့် နှစ်ဦးသားကြည်နူးမှုများနှင့် ပျော်ရွှင်ကျေနပ်နေကြ၏။
တန်ဘိုးရားက ထိုင်နေရာမှ ဂျူလီတာကို ဆွဲလှဲပြစ်လိုက်သည်။
ကောင်မလေးက အလိုက်သင့်လေး ပါလာ၏။
ဂျူလီတာ၏ အိပ်ယာမှာ ကြမ်းပေါ်တွင်ဖြစ်သောကြောင့် နှစ်ဦးသားမှာကြမ်းပြင်ရှိအိပ်ယာပေါ်တွင်လုံးထွေးလျှက်အနေအထားရှိနေလေသည်။
တန်ဘိုးရားက ကောင်မလေး၏ အဝတ်များကို တစ်ခုချင်း ချွတ်ပေးနေလိုက်သည်။
ရင်စည်းကို ဖယ်ခွါလိုက်သောအခါတွင် နို ့လေးနှစ်လုံးက လွတ်လပ်စွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။
နို ့သီးခေါင်းလေးများက အခန်းရောင်နှင့် လိုက်ဖက်စွာ ပန်းသွေးရောင်သန်းလျှက်ရှိနေကြ၏။
တန်ဘိုးရား၏ ဖွားဖက်တော်ကြီးမှာလဲ တင်းမာလျှက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
အမည်းမ စစ်စစ်များနှင့်သာ ပျော်ပါးစပ်ယှက်ခဲ့ဖူးသော တန်ဘိုးရားအတွက် ကောင်မလေးမှာ သာလွန်သောဆုလာဘ်တစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။
ကောင်မလေးဝတ်ဆင်ထားသော ဂါဝန်အဖြူလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ ကောင်မလေးမှာ ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်သွားသောကြောင့် ရှက်ရွံ ့စွာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို တန်ဘိုးရား
ရင်ခွင်ထဲသို ့အတင်းတိုးကပ်၍ တတ်နိုင်သလောက်ဖွက်ထားရှာလေသည်။
သေးငယ်သော နို ့လေးများကို ခပ်ဖွဖွလေးဆုပ်နယ်ပေးလိုက်ပြီး နို ့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကို စို ့ပေးလိုက်သည်။
ကောင်မလေးမှာ ရင်လေးကော့တက်လာသည်အထိ ကာမ၏ အရသာကို မြည်းစမ်းခွင့်ရလိုက်လေသည်။
ဂျူလီတာမှာ ငယ်ငယ်လေးထဲက သူ ့သခင်မ၏အုပ်ထိန်းမှုအောက်တွင် ကြီးပြင်းလာခဲ့ရသောကြောင့် ဖိုသတ္တဝါနှင့် ထိတွေ ့ဖူးခြင်းမရှိပေ။
သူ ့သခင်မအိမ်ထောင်ကျသောအခါတွင် ဒွန်ရေမန်ဒို၏ စိုက်ပျိုးရေးခြံကြီးသို ့ပြောင်းရွှေ ့ခဲ့ရပြီး သူမ၏အကိုဖြစ်သူပါ တစ်နွယ်ငင်တစ်စင်ပါ စားဖိုမှုးအဖြစ်နှင့်လိုက်ပါခွင့်ရခဲ့သည်။
အိမ်ကျွန်အဖြစ်နှင့် အခြားကျွန်များထက်အဆင့်မြင့်စွာနေရသော်လဲ ဒွန်ရေမန်ဒို၏ ရက်စက်ပြင်းထန်သောအုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင် သတိကြီးစွာထား၍နေထိုင်ရခြင်းတော့ရှိ၏။
ဂျူလီတာကတော့ သူ ့သခင်မ၏ အချစ်တော်ဖြစ်သောကြောင့် ကျာပွတ်နှင့်ပြစ်ဒဏ်ပေးခံရခြင်း မရှိခဲ့ပေ။
ထို ့အတူ ဘယ်ကျွန်ယောက်ကျားလေးနှင့်မှလဲ ပတ်သက်ဖူးခြင်းမရှိချေ။
ယောက်ကျားအပေါ်တွင် လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းသော သူ ့သခင်မကို ကြောက်သောကြောင့် ဒွန်ရေမန်ဒို၏စိုက်ပျိုးရေးခြံကြီးမှ ဘယ်ယောက်ကျားလေးကမှလဲ ဂျုလီတာကို စလုံးရေစ ခြင်းမပြု
ရဲကြ။
တန်ဘိုးရားကတော့ ကံထူးရှင်ဘဲဖြစ်သည်။
ရေမန်ဒို ဘယ်လောက်ပဲ သဘောတွေ ့တွေ ့ သူ ့မိန်းမက သဘောမကျဘူးဆိုပါက အလုပ်ဖြစ်မည်မဟုတ်ကြောင်းကို ဂျူလီတာသိထားပြီးဖြစ်သည်။
သို ့သော်လဲ အကိုဖြစ်သူက လာရောက်ခေါ်ဆောင်သောအခါတွင် တစိမ်းယောက်ကျားတစ်ယောက်နှင့် အတူအိပ်ရမည်ကိုလန် ့ကာ ငိုယိုခဲ့မိပါသည်။
တန်ဘိုးရားကို တွေ ့လိုက်ရသောအခါတွင်တော့ ဂျူလီတာ့ရင်ထဲတွင် ကြောက်ရွံ ့မှုတို ့ကွယ်ပျောက်ကာ ရင်ခုန်သံမြန်ခဲ့ရရှာသည်။
သူ ့သခင်မ သဘောတွေ ့နိုင်မည့် လူဖြစ်ကြောင်းကိုလဲ တွေးမိလိုက်သောကြောင့် ရင်ဖိုမိခဲ့ရသည်။
သူမတွေ ့မြင်ခဲ့ဖူးသော အာဖရိက အမည်းကောင်များလိုမဟုတ်ဖဲ ခပ်လတ်လတ်အသားအရည်နှင့် ယောက်ကျားပီသစွာချောမောသောတန်ဘိုးရား ဆိုသည့်လူကိုမြင်လိုက်ရကထဲက
သူ ့သခင်မ ငြင်းပယ်လိုက်မှာကိုတောင်စိုးရိမ်မိလောက်အောင် ဂျုလီတာ သဘောကျသွားမိသည်။
ခုတော့ အားလုံးအဆင်ပြေစွာ တန်ဘိုးရားဆိုသည့် ထိုလူချော၏ ရင်ခွင်ထဲသို ့အဝတ်မဲ့ခန္တာနှင့် ရောက်ရှိနေခဲ့ရပြီဖြစ်လေသည်။
သူမ၏နှုတ်ခမ်းများကို တန်ဘိုးရားနမ်းစဉ်ကဆိုလျှင် ဘယ်လိုတုန် ့ပြန်ရမည်မှန်းမသိလောက်အောင်ရင်ဖိုလှိုက်မောစွာဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။
သူ မ၏နို ့သီးခေါင်းလေးကို အစို ့ခံလိုက်ရသောအခါတွင်မူ အသက်ရှူမှားလောက်အောင်ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။
အခုလဲ တန်ဘိုးရား၏လက်တွေက သူမ၏ ပိပိလေးရှိရာသို ့တရွေ ့ရွေ ့တိုးကပ်ရောက်ရှိလာသည်။
တန်ဘိုးရားက ကောင်မလေး၏ဆီးခုံပေါ်မှ အမွှေးနုလေးများကို ပွတ်သပ်ဆော့ကစားပေးနေရာမှ စောက်ဖုတ်လေးပေါ်သို ့လက်ကိုအုပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
စောက်ခေါင်းလေးထဲသို ့လက်ကို ထိုးမထည့်သေးဘဲ နို ့လေးများကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေရင်းမှ စို ့ပေးနေရင်း လက်တစ်ဖက်က ပိပိလေးကို အပေါ်မှအုပ်ကာ ပွတ်ပေးနေခြင်းကိုသာပြုပေးနေ၏။
အဖိုနှင့်အမ ထိတွေ ့မှုကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာရသော ကာမမီးက တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရှိန်တက်တောက်လောင်လာလေသည်။
တန်ဘိုးရားက အနီးတွင်ရှိနေသော ဆီခွက်ကိုလက်လှမ်းလိုက်ပြီး သူ၏လက်ချောင်းလေးများကို ဆီနှင့်လိမ်းကျံလိုက်သည်။
ထို ့နောက် ဂျူလီတာ၏ စောက်ဖုတ်လေးကိုလက်လှမ်းလိုက်ပြီးနောက် စောက်စိလေးပြူထွက်လာအောင်လုပ်ကာ အစိလေးကိုပွတ်ပေးလိုက်သည်။
သူ ့ရင်ခွင်ထဲမှ ကောင်မလေး တွန် ့ကနဲတုန်ခါသွားကာ သူ ့ကိုဖက်ထားသော သူမ၏လက်များကပိုမို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလေတော့သည်။
ကောင်မလေးကို သူ ့ရင်ခွင်ထဲမှ ဆွဲခွါပြီးတန်ဘိုးရား ထထိုင်လိုက်၏။
ခုချိန်ထိ ဂျူလီတာရဲ ့ပိပိလေးကို သူ,မမြင်တွေ ့ရသေးဘူးမဟုတ်ပါလား။
တန်ဘိုးရား၏ အကြည့်တို ့က ကောင်မလေး၏စောက်ဖုတ်လေး ရှိရာတွင်သာ ဝဲလည်နေကြသည်။
အပျိုစင်စောက်ဖုတ်လေး၏ နူးညံ့မှုနှင့် လှပမှုတို ့ကြောင့် တန်ဘိုးရား၏ တဏှာမီးတောက်က ပြင်းပြစွာတောက်လောင်လျှက်ရှိလေသည်။
စောက်ဖုတ်လေးကိုကိုင်ဖြဲရင်းစောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သောအခါ ကောင်မလေးမှာ အရသာတွေ ့သွားကာ မျက်လုံးများမှေးစင်းလျှက်ရှိလေသည်။
စောက်ခေါင်းဝကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို ့ သူ ့ရဲ ့ဆီဆွတ်ထားသောလက်ချောင်းများထဲမှ လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကို အသာအယာထိုးထည့်ပေးလိုက်တော့ ကောင်မလေးမှာ တွန် ့ကနဲဖြစ်
သွားလေသည်။
အပျိုစင်ချောကို လိုးခွင့်ရသောအခွင့်အရေးကောင်းကြီးကို ရရှိထားတာတောင် တန်ဘိုးရားဆိုသည့်ကောင်က စောစောက တွေ ့လိုက်ရ
သော အဖြူမကိုသာ မျက်စိထဲမြင်ယောင်နေမိသည်။
ဂျူလီတာ၏ အသားရောင်ကလဲ အဖြူဘက်လုနေသည်မို ့တန်ဘိုးရား၏ စိတ်ကူးယဉ်မှုကို ထောက်ပံ့ပေးနေသလိုပင်။
ဘယ်လိုကြောင့် အဖြူမကိုမှစွဲလန်းစွာလိုးချင်နေရသလဲဆိုတာကိုလဲ တန်ဘိုးရားမစဉ်းစားတတ်ပေ။
အဖြူများသည် အမည်းများထက်သာလွန်သည်ဟု လက်ခံယူဆထားမိသောကြောင့် အမည်းမများထက်သာလွန်သော အဖြူမများကိုစိတ်ကူးယဉ်နေမိခြင်းပင်လား မပြောတတ်နိုင်။
တန်ဘိုးရားက ကောင်မလေး၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ကုန်းပြီးမှုတ်ပေးလိုက်၏။
စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ပါးစပ်နှင့်စုပ်ယူလိုက်ကာ စောက်ခေါင်းတွင်းသို ့ဝင်ရက်ရှိနေသော လက်ညှိုးကို ခပ်သွက်သွက်လေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။
စောက်စိလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့် ယက်သောအခါတွင်တော့ ကောင်မလေးကော့ပျံတက်ကာ တန်ဘိုးရား၏ ဆံပင်များကို ဆွဲထားလေသည်။
လက်ညှိုးတစ်ချောင်းထဲနှင့် လိုးပေးနေရာမှ အခြေအနေကောင်းလာသောကြောင့် လက်ခလယ်တစ်ချောင်းကိုပါ ထပ်သွင်းလိုက်သည်။
အခန်းလေးထဲတွင် တဏှာကြောင့် ပေါ်ထွက်လျှက်ရှိသော ဂျူလီတာ၏ ငြည်းငြူသံများက လွင့်ပျံလျှက်ရှိနေကြသည်။
လက်နှစ်ချောင်းပူးနှင့် အတော်ကျင့်သားရသွားသောအခါတွင်မူ တန်ဘိုးရားက သူ၏ဖွားဘက်တော်ကြီးနှင့် ဆက်ဆံရန်ကြိုးပမ်းပါတော့သည်။
စောက်ခေါင်းပေါက်ဝက သေးငယ်လှသော်လဲ ဆီရွှဲရွှဲ သုတ်လိမ်းထားသော တန်ဘိုးရား၏ လိင်တံကြီး ဝင်ထွက်နိုင်လောက်အောင် လက်ချောင်းလေးများနှင့် အသွင်းအထုတ်ပြု
လေ့ကျင့်ပေးထားသလိုဖြစ်နေသောကြောင့် အဆင်ပြေနေသည်။
ဒစ်ခေါင်းကြီးနစ်မြုပ်ဝင်သွားပြီးသည့် နောက်တွင် လိင်တံကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို ဖြေးဖြေးခြင်း ချော့သွင်းရန်သာ ရှိတော့သည်မဟုတ်ပါလား။
ဤနေရာတွင် မာမာဘာဘာ သင်ကြားပေးထားသော ပညာရပ်များက ကောင်းစွာ အသုံးဝင်လျှက်ရှိနေသည်။
တန်ဘိုးရားအတွက် ပထမဦးဆုံးသော အပျိုစင်နှင့် အတွေ ့အကြုံဖြစ်သော်လဲ ခက်ခက်ခဲခဲမရှိလှပေ။
လီးကို အကုန်ဝင်အောင်လိုးမထည့်သေးဘဲ တစ်ဝက်လောက်ဖြင့်သာ အသွင်းအထုတ်ပြု၍ ညှောင့်ပေးနေလိုက်သည်။
ကောင်မလေးထံမှ နာကြင်မှုရောပြွန်းသော ကာမသံက တိုးညင်းစွာ ပေါ်ထွက်လျှက်ရှိနေသည်။
ကောင်မလေး၏ နို ့သီးခေါင်းလေးများကို စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
လိုးဆောင့်ချက်ကို စိတ်ရှိတိုင်းမလုပ်သေးဘဲ ညင်သာစွာပင် အဝင်အထွက်ညက်ညောစေရန်ပြုလုပ်ပေးနေမိသည်။
မာမာဘာဘာပြောသော အပျိုစင်မှေးဆိုတာကို မတွေ ့လိုက်ရသောကြောင့် တခုခုလိုနေသလို တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲတွင် ခံစားနေမိသည်။
သို ့သော်လဲ အချို ့အပျိုစင်မှေးများသည် ငယ်ရွယ်စဉ်က ခုန်ပေါက်ဆော့ကစား၍သော်လည်းကောင်း….
အကြောင့်အမျိုးမျိုးကြောင့် ပျက်စီးနေတတ်ကြသည်ဟု မာမာဘာဘာကပြောပြသင်ကြားပေးထားခဲ့လေသည်။
ထို ့ကြောင့် ဂျူလီတာကို အပျိုစင်မစစ်ဟု တန်ဘိုးရားမစွပ်စွဲလိုသော်လဲ အပျိုစင်မှေးဆိုတာကို မမြင်ဖူးလိုက်ရသောကြောင့် တခုခုလိုနေသလိုကြီးဖြစ်နေမိခြင်းဖြစ်ပါသည်။
သွက်သွက်ကလေးညှောင့်ပေးနေလိုက်သောအခါတွင် စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များက ပိုမိုထွက်လာကာ လီးကြီးကို အဝင်ချော
စေအောင်ဖန်တည်းပေးလေသည်။
တန်ဘိုးရားလဲ ကောင်မလေး၏ နှုတ်ခမ်းများကိုနမ်းလိုက်…နို ့သီးခေါင်းလေးကိုစို ့ပေးလိုက်…ကောင်မလေး၏ နူးညံ့သော ခန္တာကိုယ်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်…စသည်ဖြင့်
သူတတ်ကျွမ်းနားလည်သလောက် ကာမဗျူဟာများဖြင့် တိုက်စစ်ဖွင့်လျှက်ရှိလေသည်။
အဝင်အထွက်စည်းချက်မှန်စွာ ကာမအရသာကို ခံစားလိုက်ရသောအခါတွင် ကောင်မလေးကိုယ်တိုင်က တန်ဘိုးရားကို စိတ်ကြိုက်လိုးဆောင့်ရန် တောင်းဆိုလာပါသည်။
တန်ဘိုးရားက လီးတစ်ဆုံးလိုးထည့်လိုက်သော်လဲ အတော်အတန် ကျင့်သားရစွာ ကာမဆိပ်တက်နေပြီဖြစ်သော ဂျူလီတာအတွက် အခက်အခဲသိပ်မရှိတော့ပေ။
တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အပေးအယူမျှစွာနှင့် အချစ်တလင်းဝယ် စစ်ခင်းနေလိုက်ကြလေသည်။
ဆောင့်ချက်အရှိန်ပြင်းလာလေလေ ကောင်မလေးက တန်ဘိုးရားကို အတင်းဖက်တွယ် ကုတ်ခြစ်လေလေဖြစ်လာသည်။
ကောင်မလေး၏ ကာမဆိပ်တက်စွာ အော်ဟစ်ငြည်းငြူသံတို ့ကလဲ ကျယ်သည်ထက်ကျယ်လာသည်။
ဒီလိုနှင့် ဒွန်ရေမန်ဒို၏ စိုက်ပျိုးရေးခြံကြီးတွင် တန်ဘိုးရား၏ ရင်ခုန်သံတို ့ကိုပြုစားစွမ်းနိုင်သော ဂျုလီတာဆိုသည့် ကောင်မလေးကို အကြိမ်ကြိမ် ချစ်တင်းနှောခွင့်ရကာ
ကောင်းမွန်သန်စွမ်းသော မျိုးဆက်များကျန်ရစ်အောင် စွမ်းဆောင်ပေးခဲ့ရလေသည်။
ကာမဆက်ဆံခြင်းအမှုကို စတင်ပြုလုပ်စဉ်ကထဲက လိုးရန်သက်သက်သာ စိတ်အားထက်သန်ခဲ့သော တန်ဘိုးရားမှာ
ဂျူလီတာအပေါ်တွင်တော့ လိုးရန်ဝတ္တရားရှိသည့် ကာမဆက်ဆံဖော်တစ်ယောက်အနေနှင့်မဟုတ်သော ခံစားချက်မျိုးဖြစ်ပေါ်ခဲ့မိသည်။
ကောင်မလေးကိုမနာကြင်စေချင်သလို ကောင်းမွန်သော ကာမ၏အရသာကိုခံစားစေချင်ပါသည်။
နောက်ထပ်ကြုံဆုံဖို ့ရန်ဆိုသည်မှာ မရေရာနိုင်သော အခြေအနေများနှင့်ဖြစ်သောကြောင့်….
ဆုံတွေ ့ကြရသော တစ်ညတာလေးမှာ ကောင်မလေးကို နူးညံ့ညင်သာစွာ ဆက်ဆံနေမိသည်။
အမြဲတမ်း ကာမဆန္ဒနှင့်ပတ်သက်လာလျှင် တောက်လောင်မှုပြင်းပြတတ်သော တန်ဘိုးရား၏ ကာမရမ္မက်မီးမှာလဲ ယခင်ကလောက်ပြင်းထန်မှုမရှိသလိုဖြစ်နေသည်။
ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကိုလဲ တန်ဘိုးရား နားမလည်ပေ။
ဘယ်သောအခါမှလဲ နားလည်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။
လီးတစ်ဆုံးလိုးထည့်ရန် ကောင်မလေးဘက်က တောင်းဆိုလာသော်လဲ နာကြင်မှာစိုးရွံ ့သည့်စိတ်ကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ ညှာညှာတာတာလိုးနေမိပါသည်။
တစ်ချီပြီးခါနီးလို ့ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုက်မိသောအခါ ဂျူလီတာ့ဆီမှ အား…ကနဲ အော်မြည်သံကြားလိုက်ရသောကြောင့် အရှိန်ကို ချက်ခြင်းလျှော့လိုက်မိရသည်။
ငါ့ကောင်မလေးကို အရမ်းကာရော မနာကြင်ပါစေနဲ ့…နူးနူးညံ့ညံ့ ဆက်ဆံပါ ဆိုသည့်….
လူဖြူမ၏ အမိန် ့ကြောင့် ဒီမျှလောက်ဖြစ်နေမိသလားဆိုတော့လဲ မဟုတ်ပြန်။
သူ ့ပင်ကိုယ်စိတ်ကိုက ဂျူလီတာ့အပေါ်တွင် နူးညံ့စွာဆက်ဆံလိုစိတ်ဖြစ်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။
ခံစားချက်ကို အဓိပ္ပါယ်မဖွင့်ဆိုတတ်သော ဘဝများမို ့ စိတ်ဆောင်ရာလုပ်နေမိယုံကလွဲလို ့ဘာဆိုဘာမှ မသိနားမလည်ခဲ့မိပါ။
ဂျူလီတာ့စောက်ခေါင်းလေးထဲမှတဆင့် သားအိမ်တွင်းသို ့ သူ၏သုတ်ရည်များပန်းထည့်ပေးလိုက်နိုင်သောအခါတွင်လဲ ခံစားရသည့် ကျေနပ်ပီတိက ထူးဆန်းလှပေသည်။
အဖြူမကိုလိုးချင်သောစိတ်တို ့သည်လဲ ဘယ်ဆီကိုရောက်လို ့ရောက်မှန်းမသိ ပျောက်ကွယ်ကုန်ကြသည်။
တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲမှာ အခုအချိန်လေးကို ကုန်ဆုံးမသွားစေချင်တာဘဲသိပါသည်။
မနက်ခင်းရောက်၍ သူ ့သခင်ဒွန်ဆေးဆားနှင့်လိုက်ပါရသောအခါ ကောင်မလေးကိုထားရစ်ခဲ့ရမည်ဆိုတာကို တန်ဘိုးရားမတွေးမိအောင်ကြိုးစားနေလေသည်။
တစ်ချီပြီးသွားသောကြောင့် ကောင်မလေးခမျာမောပန်းနေလိမ့်မည်ဆိုကာ တန်ဘိုးရားက စားဖိုဆောင်သို ့ဝင်ပြီးစားသောက်ဖွယ်ရာများကို ယူဆောင်ပေးသည်။
အမောဖြေစားသောက်ပြီးသောအခါ ဂျူလီတာက တန်ဘိုးရား၏ရင်ခွင်ထဲသို ့တိုးဝင်လာ၏။
တန်ဘိုးရားလဲ အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားလိုက်မိသည်။
“အကိုနဲ ့တူတဲ့သားလေးမွေးနိုင်အောင် ဂျူလီတာကို လုပ်ပေးခဲ့ပါနော်”
ဂျုလီတာ၏ တောင်းဆိုမှုကို ဘာမှပြန်မပြောနိုင်လောက်အောင် တန်ဘိုးရားခံစားလိုက်မိရသည်။
ကျူးဘားမြေပေါ်တွင် သူ ့မျိုးဆက်များရှိနေပြီဖြစ်သော်လဲ တစ်ခါမှ စိတ်ထဲတွင်မခံစားမိခဲ့ပေ။
အခုလဲ ဂျုလီတာ့ဆီမှာ သူ ့သွေးသားကကျန်ရစ်ခဲ့ရပေဦးမည်။
သူတောင်မြင်ဖူးခွင့်ရချင်မှ ရလိမ့်မည်ဖြစ်၏။
တစ်ခါမှ မတွေးဖူးသော သွေးသားဆိုသည့် ကိစ္စကို တွေးလိုက်မိသောကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာခေါင်းရှုပ်ချင်သလိုပင်ဖြစ်သွားရသည်။
“ငါနဲ ့တူတဲ့ကောင်ရတော့ရော မင်းရဲ ့ပိုင်ရှင် ဒွန်ရေမန်ဒို က ရောင်းမစားဘူးလို ့ထင်လို ့လား…..အေးလေ….မင်းသခင်မကို အသနားခံပေါ့…..
ဒီလူကြီးကြည့်ရတာ သူ ့မိန်းမသဘောကို အမြဲလိုက်လျောရတယ်နဲ ့တူပါတယ်ကွာ”
တန်ဘိုးရားက သူ ့စိတ်ထဲမှ ဖြစ်ပေါ်နေမိသလို ကောင်မလေးစိတ်ခံစားမှုသက်သာစေမည်ထင်သော စကားလုံးများနှင့် နှစ်သိမ့်ပြောဆိုလိုက်မိသည်။
ဂျူလီတာကလဲ တန်ဘိုးရားဘယ်လိုခံစားနေရသည်ဆိုတာကို အပြည့်အဝမဟုတ်သော်လဲ နားလည်သည်ဟုထင်မိပါသည်။
သူမ၏ အပျိုစင်ပန်းကို ညင်သာစွာ ဆွတ်ခူးပေးခဲ့သော တန်ဘိုးရားကို ကျေးဇူးလဲတင်နေမိပါသည်။
အရင်က ကြားဘူးထားသလိုမျိုး အပျိုပန်းကိုဆွတ်ခူးခံရချိန်တွင် သေလုအောင်နာကြင်သည်ဆိုတာကို ကျော်ဖြတ်နိုင်ခဲ့သည့်အတွက်ကျေနပ်စိတ်လဲဖြစ်နေမိ၏။
ထို ့ကြောင့်လဲ တန်ဘိုးရား၏ ထွားကြိုင်းသောရင်ခွင်ကို ခေါင်းနှင့်တိုးဝှေ ့ပြီး တန်ဘိုးရား၏ မျက်နှာကို ရွှန်းရွှန်းစားစားမော့ကြည့်လိုက်မိပါသည်။
ထိုအချိန်တွင် တန်ဘိုးရားကလဲ ငုံကြည့်လာသည်နှင့်တိုက်ဆိုင်ကာ အကြည့်ခြင်းဆုံကာ ရင်ခုန်သံများက အာဖရိကတုန်းက ဗုံသံများအလား
တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦးကြားရလောက်အောင်ကို ကျယ်လောင်စွာ ပေါ်ထွက်လျှက်ရှိနေလေသည်။
တန်ဘိုးရားနှင့်ဂျူလီတာတို ့နှစ်ယောက်မှာ ရင်ခုန်သံမြန်ရခြင်းအကြောင်းရင်းကိုတောင်မှ မစဉ်းစားတတ်နိုင်သော ကျွန်တို ့၏ ဘဝတွင်
အချစ်ကို အချစ်လို ့တောင်မသိတတ်နိုင်ရှာခဲ့ပေ။
တန်ဘိုးရားမှာ ငုံ ့ကြည့်နေမိရာမှ အကြည့်ခြင်းဆုံသွားသောကြောင့် ရင်ခုန်သံမြန်ရသည်ဟုထင်မှတ်ကာ အကြည့်တို ့လွှဲဖယ်သော်လဲ ရင်ခုန်သံက မရပ်တန် ့နိုင်ရှာချေ။
ဂျူလီတာ၏ ဖူးငုံသော နှုတ်ခမ်းလေးများက တစ်စုံတစ်ခုပြောတော့မယောင် တုန်ရီလှုပ်လဲ့ဖြစ်နေသောကြောင့် သက်သာလိုသက်သာငြား တန်ဘိုးရားက
သူ ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။
ကြာရှည်သော အနမ်းပင်လယ်ကြောတွင် နှစ်ဦးသား ခြေကုန်လက်ပန်းကျလုသည်အထိ ကူးခတ်မိကြပြန်သည်။
စိတ်ခံစားမှုတို ့က…ကသောင်းကနင်းဖြစ်ခါ ပုံမှန်မဟုတ်သောကြောင့် လုပ်မိလုပ်ရာလုပ်လိုက်ခါမှ ပိုဆိုးသလိုဖြစ်သွားကြရသည်။
တန်ဘိုးရားက ဂျူလီတာကို ထွေးပွေ ့ထားပုံမှာ ဝါဂွမ်းစိုင်တစ်ခုကို ထွေးပိုက်ထားသည့်အလား အလွန်ပင် နူးညံ့လှပေသည်။
ကမ္ဘာလောကကြီးတစ်ခုလုံးတွင် သူတို ့နှစ်ယောက်သာရှိသလိုမျိုး ခံစားမိကြ၏။
တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသော ညည့်ယံတွင် နူးညံ့နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော ဂီတသံကို သူတို ့နှစ်ယောက်ကြားယောင်နေမိကြသည်။
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စကားမဆိုဖြစ်ကြဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ထွေးပွေ ့ရင်း ရင်ခုန်သံဂီတကိုကြားယောင်ကာ စိတ်များမျောလွင့်နေကြလေသည်။
အဖိုနှင့်အမ ထိတွေ ့မှုသဘာဝက ပီတိနှင့်ညွှတ်နူးနေသောစိတ်တို ့ကို နောက်ကျိစေကာ ရမ္မက်မီးတောက်အဖြစ် ပြန်လည်ပြောင်းလဲစေလိုက်ပြန်ပါသည်။ျ
ကာမဆက်ဆံမှုကို စိတ်ခံစားမှုအပေါ်စီးမျောပြီးလုပ်ဆောင်နေမိသောကြောင့် ဆက်ဆံနေချိန်နှင့် မဆက်ဆံဘဲရှိနေချိန်တို ့သည် အတူတူလိုပင်ဖြစ်သွားသည်။
နှစ်ဦးသားထွေးပွေ ့ထားရာမှ ရရှိသောစိတ်ခံစားချက်မျိုး၊စိတ်ကျေနပ်မှုမျိုးနှင့်
ကာမဆက်ဆံပြီးရသော စိတ်ကျေနပ်မှုမျိုး၊စိတ်ခံစားချက်မျိုးတို ့မှာ အတူတူဘဲလို ့ထင်နေမိလောက်အောင်ပင်ဖြစ်နေမိကြသည်။
နှစ်ယောက်အတူရှိနေရခြင်းသည်ပင်လျှင် ပြီးပြည့်စုံခြင်းတစ်မျိုးဟု ထင်နေမိကြသည်မဟုတ်ပါလား။
တန်ဘိုးရား၏ တစ်သက်တာတွင် ဒီညလို ခံစားချက်မျိုးကို ဘယ်သောအခါမှ ပြန်လည်ရရှိနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ဟု ကြိုတင်သိထားပါသည်။
သို ့သော်လဲ စိတ်ကသူ ့အလိုလိုဖြစ်ပေါ်နေမိသော ခံစားချက်ကို ဘယ်လိုစွမ်းအားမျိုးနှင့် ထိန်းချုပ်ရပါအံ့နည်း။
တန်ဘိုးရားက သူ ့ကိုယ်နှင့်မကွာအမြဲတမ်းဆွဲထားခဲ့သော အာဖရိက မြေကြီးထုပ်လေးကို ဆွဲကိုင်နမ်းရှုပ်လိုက်မိ၏။
ဝိညာဉ်နှစ်ခုပိုင်ဆိုင်သောတန်ဘိုးရားခမျာ တစ်ခုထဲသော စိတ်၏ဖမ်းစားမှုအောက်တွင် အလူးအလဲခံစားနေရသည်။
မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် အတူနေရသောကြောင့် ဒီလိုခံစားလိုက်ရမှုသည် တန်ဘိုးရားအတွက်အထူးအဆန်းဖြစ်နေမိရလောက်အောင် ဆန်းသစ်သော အတွေ ့အကြုံပင်ဖြစ်ပါသည်။
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ အတူနေမိကြသည်။
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ထွေးပွေ ့မိကြသည်။
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ အကြည့်ခြင်းဆုံကြသည်။
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ရင်ခုန်မိကြ၏…..။
အချစ်ဆိုတာကို သူတို ့ဘာမှန်းမသိကြပါ။
အချစ်ဆိုသော ဝေါဟာရကိုတောင် သုံးစွဲရကောင်းမှန်းသိပုံမရ။
သို ့သော်လဲ လူသားချင်းတူသော လူသားဘဝများဖြစ်သောကြောင့် သူတို ့၏ခံစားချက်များက လူသားဆန်စွာ ဖြစ်ပေါ်ပါလေသည်။
သို ့သော်လဲ လူသားတစ်ယောက်လို ပြည့်ဝသော ခံစားချက်မျိုးနှင့် အချစ်ဆိုတာကို မခံစားတတ်ခဲ့ကြရှာပေ….။
နောက်တစ်နေ ့မိုးလင်းသည့်တိုင်အောင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောင်ပွေ ့ဖက်ကာ ထူးခြားသော စိတ်ခံစားချက်များနှင့် ကျွန်နှစ်ယောက်……
ခွဲခွါချိန်ရောက်တော့လဲ ခွဲကြရပါသည်။
မျက်ဝန်းတွင်စို ့တက်လာသော မျက်ရည်စများသည် ငိုလိုက်လို ့ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းမဟုတ်ကြောင်းကို တန်ဘိုးရား သတိထားမိလိုက်၏။
ရင်ထဲထိလှိုက်ခါသောဆို ့နင့်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။
ဒီလိုခံစားချက်မျိုးကို သူနားလည်အောင် မာမာဘာဘာက ဘာဖြစ်လို ့မသင်ပေးလိုက်ရပါသလဲ။
မာမာဘာဘာကိုယ်တိုင်တောင် ဒီလိုခံစားချက်မျိုးကိုနားလည်နိုင်စွမ်းရှိပါရဲ ့လား။
တန်ဘိုးရားအတွက်တော့ အဖြေမရှိသော မေးခွန်းပေါင်းမြောက်များစွာနှင့် ဟာဗားနားမြို ့ကြီးဆီသို ့ မြင်းထိန်းတစ်ယောက်အဖြစ်ခရီးဆက်နေရလေသည်။
နေရောင်သည် မနေ ့ကထက်ပိုမိုပူပြင်းနေလေ၏။
တန်ဘိုးရား၏ ရင်ထဲမှအပူကိုတော့ လိုက်လို ့မှီနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပါချေ။
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ဆက်ရန်…..
ZAWGYI
“မင္းကို ကႏူးေလွနဲ ့လိုက္ပို ့တဲ့ေကာင္ေတြေနာက္လိုက္တာနဲ ့တူပါတယ္ကြာ….တကယ္သာ ငါက သူတို ့ေျပာတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ မင္းကိုဘဲ အရင္ဆုံးေရြးရမွာဘဲေဟ့
ဟား…ဟား….ကဲ ..ကဲ..ထရပ္စမ္းပါဦးကြ”
တန္ဘိုးရားထရပ္လိုက္ရ၏။ကပၸတိန္ မက္ဖာဆန္က သူ ့ကိုဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္ရႈေနတာကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။
“မင္းကို ငါေတြ ့ဖူးေနသလိုဘဲ”
“ဟုတ္ကဲ့…..ၿခံဝင္းထဲမွာေနရတုန္းက ေတြ ့ဖူးတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ခင္ဗ်ာ”
မက္ဖာဆင္က သူ ့ကိုဒုကၡေပးမည္ မဟုတ္မွန္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား ခပ္ရဲရဲပင္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
မက္ဖာဆင္က သူ ့ေခါင္းကို ခပ္ေလးေလးခါယမ္းလိုက္သည္။
“မဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ…အဲဒီေလာက္နဲ ့ေတာ့ မင္းကိုမွတ္မိမေနေလာက္ပါဘူး…ေနစမ္းပါဦး….မင္းကို ငါဘာေၾကာင့္မွတ္မိေနပါလိမ့္”
စဥ္းစားေနရင္းက အမွတ္ရသြားေသာေၾကာင့္ မက္ဖာဆင္ျပဳံးမိသြားရသည္။
“မွတ္မိၿပီေဟ့….မြန္ဂိုဒြန္ေသတုန္းက ရန္ဒိုရဲတိုက္ႀကီးထဲကိုသြားၾကည့္တုန္းက မင္းပုံတူပန္းခ်ီကားကို ေတြ ့ခဲ့တာကြ…ရန္ဒိုရဲတိုက္ထဲက ပန္းခ်ီကားေလကြာ….
ဟုတ္တယ္ေဟ့….အဲဒါမင္းဘဲ”
“ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ….အဲဒါ အာဖရိကမွာ က်န္ေနရစ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ဝိညာဥ္ပါဘဲခင္ဗ်ာ”
“ေအးကြာ…..ပုံကေတာ့ တကယ္တူ…တကယ္ေကာင္းတာဘဲကြ”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူက သေဘၤာသားတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
“ေဟ့….မက္ကြပ္..ထုံးစံအတိုင္းဆက္လုပ္..သူတို ့ကိုေရဆြဲခိုင္းၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေလာင္းခိုင္း..သူတို ့ကို သန္ ့ရွင္းပါေစ၊ၿပီးရင္ ေရသန္ ့တိုက္၊ သံပုရာ
သီးတစ္လုံးစီေပးၿပီး စုပ္ခိုင္းလိုက္ဦး…ေနာက္တစ္သုတ္တက္မလာခင္ စားစရာေကၽြးထားလိုက္…ဒို ့မွာမသန္ ့ရွင္းတဲ့ အစားအေသာက္မရွိဘူးမဟုတ္လား..ပထမအသုတ္ကို ေကၽြး
ၿပီးသြားရင္ ေနေရာင္ခံခိုင္းထားလိုက္..သူတို ့ရွင္းသြားရင္….ေနာက္တစ္သုတ္ကို သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ခိုင္းၿပီး ေကၽြးထားလိုက္…ေအာ္..ေနဦးေဟ့…ဒီေကာင္ေလးကို အင္အားျပည့္လာ
ေအာင္လုပ္ေပး၊လိမ္းေဆးနဲ ့ေက်ာကိုလိမ္းေပၿပီးအနားယူခိုင္းထားလိုက္..သူ ့ကိုဘာမွမခိုင္းနဲ ့…ေနဝင္တဲ့အထိ ကုန္းပတ္ေပၚမွာဘဲ ထိုင္ခိုင္းထားလိုက္…ဟုတ္ၿပီလား”
စားေသာက္ၿပီး၊ေဆးလူးၿပီးသြားေသာအခါ ကပၸတိန္မွာသြားသည့္အတိုင္း ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ေနရာတစ္ခုရွာၿပီး တန္ဘိုးရားထိုင္ေနလိုက္သည္…။
ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ လႈပ္ရွားေနေသာ အာဖရိကသားမ်ားကို ေငးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္စေနာက္ေနသူမ်ား…..စိတ္ညစ္မွိုင္ေတြေနေသာသူမ်ား…စုံလင္လွေပသည္။
ဂါဝန္ဝတ္ထားေသာ အမဲမတသိုက္က သူ ့ကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကသည္။
တစ္သုတ္ၿပီးတစ္သုတ္ တက္လာလိုက္ၾက…ေရခ်ိဳးၾက..စားေသာက္ၿပီး ျပန္ဆင္းသြားၾက…ဒီလိုႏွင့္တေန ့တာကုန္လြန္သြားရျပန္သည္။
တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ လူျဖဴေတြကို မုန္းတီးေနမိသည္။
သူ ့ဝိညာဥ္ကို ႏွစ္ကိုယ္ခြဲေပးေသာ မြန္ဂိုဒြန္ ကိုလဲမုန္းသည္။
သူ ့အား ညႇာတာစြာ သက္သာခြင့္ကို ေပးခဲ့ေသာ ကပၸတိန္ မက္ဖာဆင္ကိုလဲ မုန္းမိသည္။
အျဖဴေကာင္ေတြႏွင့္ အမည္းမ်ား၏ ကြာျခားမႈကို သူသိျမင္သေဘာေပါက္ေနၿပီမဟုတ္ပါလား…..။
တခုခုအလိုရွိၿပီဆိုလၽွင္ လူျဖဴေတြက ေပ်ာ့ေျပာင္းေနတတ္သည္။
မြန္ဂိုအဖိုးႀကီးက သူပန္းခ်ီဆြဲလိုေသာေၾကာင့္ သူ ့အေပၚ ျငင္သာစြာဆက္ဆံခဲ့သည္။
ကပၸတိန္က သူ ့ကိုေရာင္းစားလိုေသာေၾကာင့္ သေဘာေကာင္းျပေန၏။
ဒီလူျဖဴေကာင္ေတြရဲ ့စိတ္က ခန္ ့မွန္းရခက္လွသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူကေတာ့ လူျဖဴေတြကို မုန္းစရာေကာင္းသူမ်ားအျဖစ္သာ ျမင္ေနခဲ့မိပါေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားသေဘၤာဝမ္းထဲသို ့ျပန္ဆင္းရေသာအခ်ိန္တြင္ အရင္ကလို ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ဘဲ ၾကမ္းမ်ားကို ေျပာင္စင္ေနေအာင္ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ထားၾကေၾကာင္း ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
လူမ်ားတာကလြဲ၍ အနံ ့အသက္ကင္းစြာ သန္ ့ရွင္းေနေသာေၾကာင့္ေနရတာ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေနၾကရသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ သူတို ့၏စိတ္ဓါတ္မ်ား ေပါ့ပါးလာရၿပီး စိတ္သက္သာရာ ရေနမိၾကသည္။
တန္ဘိုးရားက မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ေနၾကၿပီျဖစ္ေသာ ဆာဗန္းပူး၊အမ္ေဒါင္း၊ခန္ဒါရိုးႏွင့္ အိုမို တို ့ႏွင့္ဝိုင္းဖြဲ ့ကာ စကားေျပာေနမိၾကသည္။
အမ္ေဒါင္း၏ေပါင္ေပၚကို ေခါင္းတင္လွဲခ်လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကပင္ စတင္ေျပာဆိုလိုက္သည္။
“အာဖရိကမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဝိညာဥ္က မန္ဒိုးမားတို ့ကိုလက္စားေခ်ဖို ့လုံေလာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ အခုလက္ရွိကၽြန္ေတာ့္ ဝိညာဥ္က လူျဖဴေတြကို မုန္းနိုင္ဖို ့ဘဲျဖစ္ရမယ္ဗ်…ကၽြန္ေတာ့္ဝိညာဥ္သာ အင္အားေကာင္းလာခဲ့ရင္ ေတြ ့သမၽွလူျဖဴေတြအေပၚ အမုန္းအင္အားေတြရလာနိုင္မယ္ထင္တယ္”
“လူျဖဴမေတြကိုေရာကြာ”
အမ္ေဒါင္းက ဝင္ေရာက္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ ဒီအေၾကာင္းကို တစ္ခါမွ စဥ္းစားမိျခင္းမရွိခဲ့ဖူးေပ။
မြန္ဂိုအဖိုးႀကီး၏ ပန္းခ်ီကားထဲတြင္ေတာ့ လူျဖဴမိန္းမဆိုသည္မ်ားကို ေတြ ့ဖူးလိုက္ပါသည္။
အျပင္တြင္ တကယ္ရွိမရွိကိုေတာ့ သူ ့အေနႏွင့္ ဘယ္လိုမွ မစဥ္းစားတတ္။
“လူျဖဴမဆိုတာ အျပင္မွာတကယ္ေရာရွိလို ့လားကြာ”
သူျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္မိပါသည္။
“ဟ..ေသခ်ာေပါက္ရွိရမွာေပါ့ကြ…ဒီလူျဖဴေကာင္ေတြမွာ အေမေတာ့ရွိကိုရွိမွာဘဲ..အေမမရွိဘဲနဲ ့ဒီေကာင္ေတြဘယ္လိုျဖစ္လာနိုင္မွာလဲ….ဒီေတာ့လူျဖဴမဆိုတာလဲ
ရွိေနလို ့ျဖစ္မွာေပါ့ကြ”
အိုမိုက သူစဥ္းစားမိသေလာက္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
တန္းဘိုးရားအိပ္ခ်င္ေနေသာ္လဲ ေခါင္းထဲသို ့အေတြးစတစ္ခ်ိဳ ့ဝင္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ အိုမိုကို ေမးခ်င္ေနျပန္သည္။
အိုမိုထက္စာလၽွင္ အမ္ေဒါင္းက ပိုသိလိမ့္ မလားလို ့လဲ ခန္းမွန္းလိုက္မိျပန္သည္။
“အမ္ေဒါင္း”
“ဆိုစမ္း…တန္ဘိုးရား”
“ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေမးခြန္းတစ္ခုေလာက္ ေမးစရာရွိတယ္”
“ေမးစမ္းပါကြ တန္ဘိုးရားရဲ ့..ဘာမ်ားလဲ”
“တကယ္လို ့ဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္က ရြာကမိန္းမနဲ ့သာရခဲ ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကေလးရဲ ့အသားအေရာင္က အမည္းဘဲျဖစ္ရမယ္…မွန္ရဲ ့မဟုတ္လား အမ္ေဒါင္း”
“ေအးေလကြာ…မွန္တာေပါ့ဟ”
“အဲဒါဆို အျဖဴေကာင္ေတြရဲ ့မိန္းမ အျဖဴမေတြကေမြးရင္လဲ အျဖဴေလးေတြဘဲျဖစ္မွာေပါ့”
“ဒါေပါ့ကြ…..အျဖဴဘဲျဖစ္ရမွာေပါ့”
အမ္ေဒါင္းက ေျဖသာေျဖလိုက္ရသည္။သူကိုယ္တိုင္သိလို ့ေတာ့မဟုတ္ေခ်။
“ကဲ…ဒီလိုျဖင့္ဗ်ာ….ကၽြန္ေတာ္သာ တကယ္လို ့လူျဖဴမနဲ ့ရပါၿပီတဲ့ဗ်ာ….ဘယ္လိုအေရာင္ထြက္လာမယ္ထင္သလဲ”
ဒီတခါေတာ့ အမ္ေဒါင္းအလြယ္တကူ အေျဖျပန္မေပးနိုင္ေတာ့ေပ။
သူကိုယ္တိုင္က သူ၏နားမလည္မႈကို ဝန္ခံရေပေတာ့မည္။
အေပၚပိုင္းက အျဖဴ၊ေအာက္ပိုင္းကအမည္း….ဒါမွမဟုတ္ မ်က္ႏွာက မည္း၍ေျခေထာက္ေတြက ျဖဴေနမွာလား…တစ္ျခမ္းကျဖဴ၍ တစ္ျခမ္းက မည္းေနမွာလား….
အမ္ေဒါင္း မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေပ။
“အဲဒါေတာ့ ငါမသိတာအမွန္ဘဲကြ တန္ဘိုးရားရ”
“ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာကေတာ့ အမည္းေလးေတြတင္မက အျဖဴေလးေတြပါေရာၿပီးပါလာမယ္ထင္တယ္ဗ်”
ထိုအေမးကိုလဲ အမ္ေဒါင္းက မေျဖတတ္ေပ။
“မသိေတာ့ပါဘူးကြာ…”
“ျမင္းက်ားမ်ားလို အျဖဴနဲ ့အနက္စင္းေလးေတြလဲျဖစ္နိုင္ေသးတာဘဲဗ်”
တန္ဘိုးရားေနာက္ဆုံးေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ သူတို ့မ်က္လုံးထဲတြင္ ျမင္းက်ားပုံစံႏွင့္ လူေလးေတြကို ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရယ္ေမာမိလိုက္ၾကေပေတာ့သည္။
အခန္း(၆)
ေန ့ရက္တို ့က ေရြ ့ေရြ ့ေျပာင္းလဲလၽွက္ရွိေနသည္။တစ္ခါတရံ ပင္လယ္ျပင္က စိမ္းလဲ့လဲ့အေရာင္ရွိ၍ ၿငိမ္သက္ေနတတ္ေသာ္လဲ တစ္ခါတရံတြင္ေတာ့ လွိုင္းေလေတြထန္ကာ သေဘၤာရြက္တိုင္ခ်င္းပြတ္တိုက္သံက
ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚေနတတ္ျပန္ပါသည္။
အစားအစာတို ့သည္လည္း အဆိုးရြားဆုံးေသာ အေျခအေနထက္ပင္ ပိုမိုဆိုးရြားလာခဲ့သည္။
အခ်ိဳ ့ေသာကၽြန္ေတြက အစားစားရန္ပင္ ျငင္းဆိုလာၾကေတာ့သည္။
သို ့ေသာ္လည္း သူတို ့၏ ျငင္းဆိုမႈက တာရွည္မခံပါ။
ကပၸတိန္ မက္ဖာဆင္က ကၽြန္ေတြကို အရိုးေပၚအေရတင္ အေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ ့ျမင္လိုသူမဟုတ္ရကား စားေသာက္ရန္ ျငင္းဆိုေသာ ကၽြန္ကို သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚတြင္ သေဘၤာ
သားအခ်ိဳ ့၏အကူအညီႏွင့္ မလႈပ္ရွားနိုင္ေအာင္ ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ကိုင္ခ်ဳပ္ထားေစကာ အျခားသေဘၤာသားတစ္ေယာက္က သစ္သားဒုတ္ခၽြန္ခၽြန္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ပါးစပ္ကိုထိုးကလန္ ့ကာပြင့္ဟေစၿပီး အစာမ်ားကို ပါးစပ္တြင္းသို ့အတင္းထိုးသြင္းေစေလရာ ထိုကၽြန္မွာမ်ိဳခ်ယုံမွတပါး မည္သို ့မွမတတ္နိုင္ေတာ့ေသာအျဖစ္ကိုေရာက္ရရွာေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားတို ့အုပ္စုကမူ ထိုသို ့ေသာအျဖစ္မ်ိဳးကို မေရာက္လိုေသာေၾကာင့္ ႀကိတ္မွိတ္မ်ိဳခ်ကာ စားေနၾကရေလသည္။
တစ္ဆယ့္ေလးရက္ေျမာက္ေသာအခါတြင္ ေသာက္ေရကိုပင္ ခြဲတမ္းႏွင့္ တစ္ရက္ကို တစ္ေယာက္တစ္ခြက္ႏႈန္းသာရရွိပါေတာ့သည္။
ရွည္ၾကာေသာခရီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ေနစဥ္မွာပင္ သူတို ့အတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကိုလဲ ရရွိလာပါေသးသည္။
ယခင္က ညဘက္တြင္ခ်ည္ေႏွာင္ထားတတ္ေသာ သံႀကိဳးမ်ားႏွင့္ တုပ္ေႏွာင္ျခင္းကို ကင္းလြတ္ခြင့္ရလာၾကသည္။
ကၽြန္မ်ားထဲမွ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ထြားႀကိဳင္းေသာ ကၽြန္မ်ားကိုေရြးထုတ္၍ လူျဖဴမ်ားဝတ္ဆင္တတ္ေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ေစကာ အခ်င္းခ်င္းအုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းသည္။
တန္ဘိုးရားတို ့အုပ္စု ကံေကာင္းသည္က သူတို ့ကိုအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ အီဘိုးဟူေသာ ထြားႀကိဳင္းလွသည့္ငနဲႀကီးသည္ ၾကက္ကေလးငွက္ကေလးမ်ားလို သိမ္ေမြ ့ႏူးညံ့လြန္းလွေပသည္။
တစ္ခုေသာေန ့တစ္ေန ့၏ မနက္ခင္းမွာနိုးထလာစဥ္တြင္ သူတို ့ေတြအတြက္ ခံစားမႈတရပ္ကို ထူးျခားစြာ ခံစားလိုက္ၾကရေလသည္။
လတ္ဆတ္ေသာ ေလေကာင္းေလသန္ ့ကို ရႉရွိုက္မိၾကရျခင္းျဖစ္ေပ၏။
စိမ္းစိုေသာ သစ္ပင္၊သစ္ရြက္တို ့၏ရနံ ့ႏွင့္အတူ ေပၚထြက္လာေသာေျမသင္းရနံ ့ပင္ျဖစ္ေလသည္။
မၾကာမီပင္ သူတို ့တေတြ ကုန္းပတ္ေပၚသို ့တက္ခြင့္ရေသာေၾကာင့္ မလွမ္းမကမ္းဆီမွ စိမ္းစိုေသာသစ္ပင္မ်ားႏွင့္ ေတာေတာင္မ်ားကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ၾကရသည္။
သေဘၤာက ကမ္းႏွင့္နီးကပ္စြာသြားေနေသာေၾကာင့္ ကုန္းေပၚတြင္ သူတို ့ကဲ့သို ့ လူမည္းမ်ားက ႏြားတပ္လွည္းကို ေမာင္းႏွင္၍ သြားလာေနၾကသည္ကို ေတြ ့ၾကရျပန္သည္။
သေဘၤာႀကီးသည္ ကမ္းစပ္ဆီသို ့ေရြ ့ေရြ ့တိုးကပ္ေနရင္းႏွင့္ပင္ ညအေမွာင္ကို ေရာက္ရွိသြားရျပန္ေလသည္။
ထိုအခါ သူတို ့ေတြသည္ ဝမ္းသာသလိုလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ရင္ဝယ္ပိုက္ကာ အိပ္စက္ၾကရျပန္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ေန ့မြန္းတည့္ခ်ိန္ေလာက္တြင္ေတာ့ သူတို ့ေတြသည္ ဟာဗားနားဟူေသာ ၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ ့ျမင္ခြင့္ရလိုက္ပါေတာ့သည္။
သူတို ့၏ခရီးရွည္ႀကီးက ဆုံးခန္းတိုင္သြားၿပီျဖစ္ေလသည္။
တစ္ဖန္ သူတို ့တစ္ေတြသည္ သံကြင္းႀကိဳးမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ နဖူးစာဆုံၾကရျပန္ပါသည္။
သူ ့တို ့စိတ္ထဲတြင္ မၾကာမီလြတ္လပ္ရေတာ့မည္ဟု ထင္ေနမိၾကေသာေၾကာင့္ သံႀကိဳးမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ခ်ည္ေႏွာင္ခံရျခင္းကို စိတ္ပ်က္ျခင္းမျဖစ္မိေတာ့ေခ်။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လွပေသာၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးကို ေငးေမာၾကည့္ရႈရင္း သူတို ့၏ခရီးမွာ ဤတြင္ဆုံးခန္းတိုင္ၿပီဟု ခံစားသိရွိေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
သူတို ့မသိေသးသည္က သူတို ့ေရာက္ရွိေနေသာေနရာသည္ က်ဴးဘားဆိုေသာ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ျဖစ္သည္ဆိုေၾကာင္းကိုပင္တည္း။
အမ္ေဒါင္းက တန္ဘိုးရားကို အနားသို ့ဆြဲေခၚထားလိုက္သည္။
“ေဟ့….ငါတို ့ေတြ ခရီးဆုံးေရာက္ၿပီကြ..တန္ဘိုးရားရ…ဒီေန ့ညေတာ့ ဒို ့ေတြ မိန္းမေတြနဲ ့အိပ္ၾကရေတာ့မယ္ထင္တယ္ေဟ့…ဒီမွာ မိန္းမေတြအမ်ားႀကီးရွိလိမ့္
မယ္လို ့ေမၽွာ္လင့္ရတာဘဲကြာ…”
“တန္ဘိုးရားေရ…..ဘယ္လိုသေဘာရသလဲေဟ့”
အိုမို ကဝမ္းသာအားရႏွင့္ ရယ္ေမာရင္းဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားခမ်ာမွာမူ ရယ္ေမာနိုင္ျခင္းမရွိပါ။
သူ မိန္းမႏွင့္ မအိပ္ဖူးေသးမွန္းသိေနေသာေၾကာင့္ အမ္ေဒါင္းႏွင့္ အိုမိုက သူ ့ကိုစေနာက္ေနသည္ဟု ထင္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
ကုန္းေပၚသို ့ေရာက္ေသာအခါတြင္ သူတို ့အားလုံးကို ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ ရင္ေဘာင္တန္းရပ္ေစၿပီးလၽွင္ လမ္းမ်ားအတိုင္းေလၽွာက္ၾကရေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနက အေနာက္ဘက္ဆီသို ့ဝင္လုဆဲဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး ပန္းႏုေရာင္သန္းလၽွက္ရွိသည္ဟု ထင္မွတ္ရေလသည္။
ေလၽွာက္ရသည့္ လမ္းမ်ားက လမ္းက်ဥ္းမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူေတြ၏ရယ္ေမာသံမ်ား၊ျမည္းမ်ား၊အဝတ္အစားကို အဆန္းအျပားဝတ္ဆင္ထားေသာ လူျဖဴမ်ား…စသည္ျဖင့္ ျမင္ေတြ ့
ၾကရသည္။
သိပ္မၾကာပါေခ်…
သူတို ့မ်က္လုံးမ်ားကို ျပဴးသည္ထက္ျပဴးထြက္ေစေလာက္ေသာျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ၾကရေပေတာ့သည္။
လူျဖဴမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။
သူတို ့တစ္သက္တာတြင္ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ျမင္ေတြ ့ဖူးေသာ လူျဖဴမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳသည္။
လွပသည္။
သူမက လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ရပ္၍ စကားေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားမ်က္ဝန္းအစုံက ကၽြတ္ထြက္လုမတတ္ျဖစ္ေန၏။
သူမ၏ မို ့ေမာက္ေသာရင္အစုံ၊ဖြံ ့ထြားတင္းရင္းေသာ တင္ပါးဆုံႏွင့္ ေတာင့္တင္းေသာေျခသလုံးတို ့ကို တန္ဘိုးရား မွန္း
ဆျမင္ေယာင္ေနမိျပန္သည္။
လူျဖဴမိန္းမရွိေၾကာင္းကို လက္ေတြ ့ပင္ေတြ ့ျမင္ေနရေပၿပီ။
တန္ဘိုးရား၏ အာ႐ုံေၾကာတို ့သည္ လမ္းေလၽွာက္ေနရင္းပင္ နိုးထလာရသည္။
သူ ့လီးႀကီးက တင္းမာ ေတာင္မတ္လို ့ေနေခ်ၿပီ။
ဒီလိုမိန္းမမ်ိဳးႏွင့္ တစ္ေန ့တစ္ညေလာက္ လေရာင္ေအာက္မွာ ဆုံခ်င္စမ္းပါဘိဟု စိတ္ထဲက တမ္းတလိုက္မိရသည္။
ထိုလူျဖဴမိန္းမကေမြးေသာ ကေလး၏အေဖသည္ သူျဖစ္ခဲ့ရင္ ဟုလည္းေတြးေတာလိုက္မိျပန္ပါသည္။
ထိုေရာအခါ တန္ဘိုးရားသည္ သူ ့လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားေသာ ေျမအိတ္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိေလသည္။
ဤတြင္ သူ၏ဝိညာဥ္အစြမ္းက သူ ့အားကူညီေပးလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္လိုက္မိျပန္ေလေတာ့သည္။
ဟာဗားနားၿမိဳ ့၏လမ္းမ်ားေပၚမွ အံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ားကိုေတြ ့ရကာ အာဖရိကကို ေမ့ၿပီး ပီတိျဖစ္ေနရမႈက ေခတၱခဏသာျဖစ္ေလသည္။
မၾကာခင္ သူတို ့တစ္ေတြသည္ ေျမသားတစ္မ်ိဳးႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ခပ္နိမ့္နိမ့္အေဆာက္အအုံတစ္လုံးေရွ ့သို ့ေရာက္ခဲ့ၾကရေတာ့သည္။
လမ္းကို ကာထားေသာနံရံႀကီးတစ္ခုလို ေတြ ့လိုက္ၾကရသည္။
ၿပီးေတာ့ ဝင္ေပါက္တံခါးမ်ားက သံႏွစ္ထပ္ႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေလသည္။
မစၥတာမိုးက သူတို ့ကိုဦးေဆာင္ေခၚယူလာသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူက သံတံခါးမႀကီးရွိ မလြယ္ေပါက္တံခါးေလးမွ ဦးစြာဝင္ေရာက္သြားေလသည္။
ခဏၾကာေသာအခါ တံခါးေပါက္ႀကီးပြင့္ဟသြားၿပီး မစၥတာမိုးက သူ ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ၾကရန္ေျပာေလသည္။
အတြင္းသို ့ေရာက္ေသာအခါ သေဘၤာဝမ္းဗိုက္ထဲသို ့ ပထမဆုံးဝင္ရတုန္းကထက္ပင္ အေျခအေနဆိုးေၾကာင္းကို သူတို ့ခံစားမိလိုက္ၾကေလသည္။
သေဘၤာေပၚမွာက ေလေကာင္းေလသန္ ့ကို တစ္ခါတစ္ေလ ရႉရွိုက္ခြင့္ရေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ အနံ ့ဆိုးမ်ားကေထာင္းေထာင္းထလၽွက္ ေလးဘက္ေလးတန္ကာထားေသာ နံရံမ်ားေၾကာင့္ ေလေကာင္းေလသန္ ့ရဖို ့မရွိမွန္း သူတို ့နားလည္လိုက္ၾကရေလၿပီ။
အတြင္းထဲမွာေတာ့ အခန္းငယ္ေတြက စီတန္းလ်က္ရွိေနၿပီး သူတို ့အားတစ္ခန္းတြင္ ဆယ္ေယာင္တစ္အုပ္စုႏွင့္ ေနထိုင္ခိုင္းသည္။
ၿပီးလၽွင္ အခန္းမ်ား၏ တံခါးမ်ားကို ေသခ်ာစြာ ေသာ့ခတ္ပိတ္သြားေလသည္။
ကမၻာသစ္၏ လွပမႈကို ေခတၱခဏသာ ျမင္ေတြ ့လိုက္ရၿပီးသည္ႏွင့္ သူတို ့ေတြ အက်ဥ္းခ်ခံလိုက္ရျပန္တာျဖစ္ေလသည္။
သို ့ေသာ္လဲ ေလွာင္အိမ္အခန္းက ၾကပ္ညပ္မေနဘဲ ဆယ္ေယာက္လုံး ေက်ာခင္းလွဲေလ်ာင္းေနနိုင္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းေသာေၾကာင့္ သက္သာသည္ဟုဆိုနိုင္ေပသည္။
တန္ဘိုးရား၊အီမို၊ဆာဗန္းပူးႏွင့္ အမ္ေဒါင္းတို ့က ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ စုေဝးၿပီးေနလိုက္ၾကသည္။
သူတို ့ကိုယ္ေပၚတြင္ ဘာအေႏွာင္အဖြဲ ့မွမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္ေနၾကေလသည္။
မၾကာမီ သူတို ့အား အရသာရွိေသာအသားႏွင့္ သစ္သီးဝလံတို ့ကိုေရာေႏွာထားေသာ အစာကိုေကၽြး၏။
ၿပီးေတာ့ လိေမၼာ္သီးမ်ား၊သံပုရာသီးမ်ားအျပင္ သန္ ့ျပန္ ့ေသာေရကို တစ္ဝႀကီးေသာက္ေစျပန္ေလသည္။
ေနေရာင္ေပ်ာက္ေသာအခါ နီဂရိုးႏွစ္ေယာက္ကပင္ တြဲ၍ေခၚယူရေသာ လူဝႀကီးတစ္ေယာက္က သူတို ့၏အခန္း(သို ့မဟုတ္)ေလွာင္အိမ္မ်ားကို လိုက္လံၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးေလသည္။
ထိုအခါ နီဂရိုးတစ္ဦးက သူတို ့အားအခန္းတြင္းတြင္ တန္းစီေနၾကရန္အမိန္ ့ေပးေလသည္။
လူဝႀကီးမွာ အလြန္ဖ်တ္လတ္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ အခန္းေပါက္ေစ့ လိုက္လံၾကည့္ရႈစစ္ေဆးၿပီးသြားေသာအခါတြင္မွ သူတို ့အိပ္စက္ၾကရပါေလသည္။
ထိုအခ်ဳပ္ခန္းလိုအခန္းထဲတြင္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားရရွိစားေသာက္ၾကရသည္မွာ ေလးရက္ၾကာသြားသည္။
ေလးရက္ေျမာက္ေန ့မနက္မွာေတာ့ အဝတ္ျဖဴမ်ားဝတ္ဆင္ထားေသာ လူျဖဴႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္ကို သူတို ့ေတြ ့ၾကရသည္။
ထိုသူမ်ား၏ဝတ္ပုံစားပုံႏွင့္လက္ေခ်ာင္းမ်ားမွ ေရႊလက္စြပ္မ်ား၊ ရွည္လ်ားလွေသာ ဆံပင္မ်ားကိုအေနာက္တြင္စုစည္း၍ခ်ည္ေႏွာင္ထားပုံတို ့မွာအထူးအဆန္းျဖစ္ေနမိၾကသည္။
သူတို ့သေဘာအက်ဆုံးက ထိုသူတို ့ေဆာင္းထားေသာ သကၠလပ္ဦးထုပ္ႏွင့္ ေတာက္ေျပာင္ေနေသာ ရႉးဖိနပ္မ်ားပင္ျဖစ္၏။
တစ္ေန ့သူလဲဒီလိုဝတ္ဆင္နိုင္လိမ့္မည္ဟု တန္ဘိုးရားက သူ ့ကိုယ္သူ အားေပးလိုက္မိရသည္။
ထိုသူႏွစ္ေယာက္က လူဝႀကီး၏ အရိုအေသေပးမႈကို ခံယူၿပီး ေလွာင္အိမ္တံခါးမ်ားကိုတစ္ခုခ်င္းဖြင့္ေစကာ ကၽြန္မ်ားကိုအျပင္သို ့ထြက္ရပ္ေစလိုက္သည္။
အသက္ပိုႀကီးေသာလူျဖဴက ကၽြန္မ်ားကို အလြန္လၽွက္ျမန္စြာၾကည့္ရႈသြားရင္း ေခါင္းတရမ္းရမ္းႏွင့္ ေက်ာ္ျဖတ္သြားသည္။
သို ့ေသာ္ သူသေဘာေတြ ့သူမ်ားကိုမူ ေရွ ့သို ့ထြက္၍ ရပ္ေနေစေလသည္။
တန္ဘိုးရားတို ့ေလွာင္အိမ္ေရွ ့ေရာက္ေသာအခါရပ္လိုက္ၾကၿပီး ကၽြန္ဆယ္ေယာက္လုံးကို ေစ့စပ္စြာၾကည့္ေနၾကသည္။
အသက္ႀကီးသူက အိုမိုကို စူးစိုက္ၾကည့္ရႈရင္းလက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္သည္။
“မာန္ဒင္းဂိုး အမ်ိဳးမဟုတ္လား”
သူ ့အေမးကို လူဝႀကီးက အားပါးတရျပဳံးရင္း ေခါင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ညႇိတ္ရင္း သူတို ့နားမလည္ေသာဘာသာစကားႏွင့္ ေျပာျပေနျပန္သည္။
“ေၾသာ္..ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေပဘဲ”
လူႀကီးက အံၾသစြာေရရြတ္လိုက္ျပန္ေလသည္။
ၿပီးေတာ့ တန္ဘိုးရားတို ့ကို ေရွ ့သို ့ထြက္ရပ္ခိုင္းသည္။
လူျဖဴငယ္က တန္ဘိုးရားတို ့ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးစစ္ေဆးသည္။
အသားစိုင္မ်ားကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈသည္။
ထိုင္ထလုပ္ခိုင္းသည္။
ေလထဲကိုခုန္ခိုင္းၾကည့္သည္။
ဒုတ္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္လွမ္းလွမ္းသို ့ျပစ္လိုက္ၿပီး ေျပးေကာက္ခိုင္းသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ တန္ဘိုးရား မႏွစ္ၿမိဳ ့ေသာ စမ္းသပ္မႈကိုျပဳလုပ္ေလသည္။
လူျဖဴက သူ၏လက္ေခ်ာင္းေတြျဖင့္ တန္ဘိုးရား၏ ေဂြးဥကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈျခင္းျဖစ္၏။
ထိုမၽွမက တန္ဘိုးရား၏ လိင္တံကို စိတ္ႀကိဳက္ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈေနျပန္သည္။
သူတို ့၏ စစ္ေဆးျခင္းအမႈကို စိတ္ေၾကနပ္သြားေသာအခါ လက္ေရြးစင္ေရြးထားေသာ ကၽြန္မ်ားကို သီးသန္ ့ဖယ္ထုတ္ထားလိုက္ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္အေတာအတြင္းလူဝႀကီး၏ ကၽြန္မ်ားက စင္တစ္ခုကို လၽွင္ျမန္စြာ ေဆာက္လုပ္လိုက္ၾကသည္။
ထို ့ေနာက္ၿခံဝင္းတံခါးႀကီးဖြင့္ျပစ္လိုက္ကာ လူျဖဴအမ်ားအျပားေရာက္ရွိလာၾကေလသည္။
ထိုသူမ်ားသည္ ေဝးလံေသာခရီးမွေရာက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေနၾကသည္။
တန္ဘိုးရားတို ့လက္ေရြးစင္ကၽြန္မ်ားကို ကြင္းျပင္တြင္တန္းစီရပ္ေနေစျပန္သည္။
ထိုသို ့ရပ္ေနစဥ္အတြင္း လူျဖဴအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ သူတို ့ကိုလာေရာက္ၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးၾကျပန္ေလသည္။
ထုံးစံအတိုင္းပင္…
သူတို ့လက္ေတြႏွင့္ ကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈျခင္း….ပါးစပ္တြင္းလက္ေခ်ာင္မ်ားထိုးသြင္းစမ္းသပ္ျခင္း
တန္ဘိုးရား ေဒါသထြက္ေစသည့္ ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ျခင္းမ်ိဳးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားမွာ မၾကာခဏပင္ ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ခံရျခင္း၊ဒူးေကြးလိုက္ရ၊ဆန္ ့လိုက္ရ၊ကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္ရ၊ကုန္းလိုက္ရ၊ေလထဲသို ့ခုန္ျပလိုက္ရ၊ထိုင္ထျပဳလုပ္ရႏွင့္
အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ျပေနရေသာေၾကာင့္ လူျဖဴမ်ားကိုမုန္းတီးမႈ ပိုမိုျပင္းထန္လာမိရျပန္သည္။
လူျဖဴမ်ားက သူ ့တစ္ကိုယ္လုံးကိုကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈရင္းမွ ျပဳံးရယ္မႈမ်ား၊အံ့ၾသဟန္ျပမႈမ်ားကို မလိုလားမႏွစ္သက္ျဖစ္ေနမိျခင္းက မဖုံးကြယ္နိုင္ျဖစ္ေနမိရသည္
သူနားမလည္ေသာဘာသာစကားမ်ားကိုေျပာဆိုေနၾကၿပီး သူတို ့ကိုဦးစြာလာေရာက္ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးခဲ့ေသာ လူျဖဴႏွစ္ေယာက္က တန္ဘိုးရားကို ေခၚေဆာင္လိုက္ေလသည္။
လူျဖဴအဖိုးႀကီးကိုေတာ့ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မုန္းတည္းမိျခင္းမရွိေပ။
လူဝႀကီးက လာေရာက္ေျပာျပသြားေသာေၾကာင့္ လူျဖဴအဖိုးႀကီးႏွင့္ လူျဖဴငယ္က သားအဖျဖစ္ၾကၿပီး သူတို ့ကိုပိုင္ဆိုင္သြားၿပီျဖစ္ေသာ အရွင္သခင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရေလသည္။
လူျဖဴအဖိုးႀကီး၏အမည္မွာ ဒြန္ေဆးဆားျဖစ္ၿပီး လူျဖဴငယ္၏အမည္မွာ ဒြန္ဂရီဂိုရီယို ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ စိတ္ထဲမွ မေမ့ေအာင္မွတ္သားထားလိုက္ရသည္။
သူတို ့ကိုေခၚေဆာင္သြားေသာလမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ ေတြ ့ရွိၾကရေသာလူမည္းမ်ားက ေဟာင္ဆာဘာသာစကားႏွင့္ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ၾကရာ
သူတို ့ကျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ၾကရေသာေၾကာင့္ မေမာနိုင္မပန္းနိုင္ျဖစ္ေနၾကသည္။
လမ္းခရီးတြင္ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုအနီးသို ့ေရာက္ေသာအခါ ေခတၱနားၾကရသည္။
ဘာအေႏွာင္အဖြဲ ့မွမရွိေတာ့ဘဲ လြတ္လပ္စြာေနရေသာေၾကာင့္ သူတို ့ဝမ္းသာၾက၏။
လွည္းေမာင္းေသာ လူမည္းကၽြန္က သူတို ့စားရန္ အနားသားမ်ားညိဳေနေသာ ဂ်ဳံမုန္ ့တစ္မ်ိဳးကို လိုက္လံေဝငွေပးသည္။
သူတို ့တစ္ခါမွ မစားဘူးေသာ္လဲ ဗိုက္ဆာေနေသာေၾကာင့္ စားလိုက္ၾကေလရာ အရသာရွိေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။
သူတို ့စားၿပီးေသာအခါ ေခ်ာင္းစပ္တြင္ ေျခလက္မ်က္ႏွာ ေဆးေၾကာရင္း ေရေသာက္ၾကကာ ေခ်ာင္းစပ္မွာဘဲ လွဲေလ်ာင္းေနမိၾကသည္။
သူတို ့လြတ္လပ္စြာ အနားရေနခ်ိန္တြင္ လူျဖဴႏွစ္ေယာက္က သူတို ့ကိုၾကည့္ရႈရင္း အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာေနၾကသည္ကို တန္ဘိုးရားေတြ ့လိုက္မိသည္။
လူျဖဴႀကီးက သူ ့ကိုလက္ညႇိုးထိုး၍ေျပာေနသည္ကိုေတြ ့ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက သူ ့အေၾကာင္းေျပာေနသည္ဟု ယူဆလိုက္မိသည္။
ထို ့ေနာက္ခရီးဆက္ၾကရျပန္သည္။
ေနေရာင္ကြယ္ေပ်ာက္၍ လေရာင္ေပၚထြက္လာေသာအခ်ိန္ထိ သူတို ့ခရီးဆက္ေနၾကဆဲပင္။
လွည္းေပၚတြင္ထိုင္လိုက္ရသည္ဆိုေသာ္လဲ ခရီးပန္းသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
အတန္ၾကာခရီးဆက္ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ထန္းအုန္းလက္ႏွင့္ေဆာက္လုပ္ထားေသာ တဲငယ္ေလးမ်ားကိုေတြ ့ရၿပီးတဲငယ္အခ်ိဳ ့ေရွ ့တြင္
နီဂရိုးမ်ားအစုလိုက္ထိုင္ေနၾကသည္ကိုေတြ ့ၾကရျပန္သည္။
ထန္းအုန္းပင္မ်ားဝန္းရံထားသည့္ အိမ္ျဖဴႀကီးေရွ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါ လွည္းေမာင္းသမားက လွည္းကိုရပ္လိုက္ေလသည္။
တဲစုမ်ားမွ နီဂရိုးတစ္ေယာက္သည္ မီးအိမ္ကိုကိုင္၍အေျပးေရာက္လာၿပီး လူျဖဴငယ္လက္ထဲသို ့လွမ္းေပးလိုက္သည္။
မီးအိမ္အလင္းေရာင္ႏွင့္ပင္ သူတို ့မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည့္ရႈၿပီး ခါးစည္းအဝတ္မ်ားကိုခၽြတ္ေစကာ ေအာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရႈေနျပန္သည္။
“ေဟ့…မင္းဒီဘက္ကိုလာစမ္း”
လူျဖဴက သူ ့ပခုံးကိုပုတ္၍ ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလိုက္သြားလိုက္ရသည္။
ထို ့ေနာက္အမ္ေဒါင္းႏွင့္ အိုမိုကိုပါေခၚၿပီး တန္ဘိုးရားႏွင့္အတူရပ္ေနေစသည္။
“ကဲ…မင္းတို ့ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ၾကစမ္း”
လူျဖဴထံမွ မပီမသထြက္ေပၚလာေသာ ေဟာင္ဆာစကားကို ဂ႐ုစိုက္နားေထာင္ရင္း သူ ့ေနာက္ကလိုက္သြားလိုက္ၾကသည္။
လူျဖဴက သူတို ့ေရွ ့မွဦးေဆာင္ကာ လမ္းတိုေလးအတိုင္းေလၽွာက္သြားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္လဲလွည္းေမာင္းသမားႏွင့္ အျခားသူမ်ားကို ထားရစ္ခဲ့ရကာ
လိုက္ပါသြားၾကသည္။
တဲငယ္တစ္ခုေရွ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါတဲေရွ ့တြင္ထိုင္ေနေသာ လူမည္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးကို ေတြ ့လိုက္ၾကရသည္။
တဲငယ္ေလးအတြင္းမွ ေကာင္မေလးမ်ားကလဲ ျပဴတစ္ျပဴတစ္ႏွင့္ အျပင္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနၾကသည္ကို ေတြ ့ရျပန္သည္။
“မာမာဘာဘာ….ခင္ဗ်ားအတြက္ အာဖရိကရဲ ့အလြန္သန္မာေသာ သားသုံးေယာက္ကို ေခၚလာခဲ့တယ္။ခင္ဗ်ား သူတို ့ကိုလိုခ်င္သလား”
လူျဖဴက ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေျမႀကီးမည္းမည္းႀကီးႂကြတက္လာသလို လူမည္းမႀကီးက ေနရာမွ ေျဖးေျဖးခ်င္းထလာသည္။
“ဟာ…လိုခ်င္တာေပါ့ဆရာရယ္…ဘယ့္ႏွယ့္ေျပာလိုက္ပါလိမ့္”
လူမည္းမႀကီးက ဝမ္းသာအယ္လဲႏွင့္ ရယ္ေမာရင္းကအေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
“ကၽြန္မအျပင္ တဲထဲမွာရွိေနတဲ့ သမီးငယ္သုံးေယာက္က ပိုလို ့ေတာင္လိုခ်င္ေနလိမ့္ဦးမယ္ထင္ပါရဲ ့…ကၽြန္မတဲမွာ ေယာက္က်ားမရွိတာအေတာ္ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့
အင္း…ဒီေကာင္မေလးေတြ ေယာက္က်ားေမၽွာ္ေနမွာ ေသခ်ာလိုက္သမွ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဒြန္ဂရီဂိုရီယိုရွင့္….ကၽြန္မရဲ ့ေၾကာင္မေလးေတြအတြက္ ဝယ္လာေပးခဲ့တဲ့ ဒြန္ေဆးဆား
ကိုလဲ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ေၾကာင္းေျပာျပေပးပါ ဆရာရွင့္”
“ကဲ….ေဟာဒီမွာ ထားခဲ့ၿပီဗ်ိဳ ့”
လူျဖဴက တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္ကို ရပ္ေနသည့္အတိုင္းထားခဲ့ကာ ထြက္ခြာသြားေလသည္။
“ကဲ…ငါဟာ မင္းတို ့ရဲ ့အုပ္ထိန္းသူျဖစ္ၿပီကြဲ ့…..မင္းတို ့ရဲ ့မာမာဘာဘာေပါ့ကြယ္….ေကာင္ေလးေတြက လူေခ်ာေတြဘဲကိုး…မင္းတို ့နာမည္ကိုေျပာျပၾကဦးေလ”
သူမေျပာဆိုေသာ ေဟာင္ဆာဘာသာစကားက သြက္လက္လွေပသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က အမ္ေဒါင္းပါ”
ႊအမ္ေဒါင္းကေရွ ့ကိုတစ္လွမ္းတိုးရပ္ရင္း အေျဖေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာက တဲဘက္သို ့လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ေလသည္။
“ေဟ့…..မာရီယာေရ မင္းအတြက္ေယာက္က်ားက ေဟာဒီမွာေဟ့…ေကာင္ေခ်ာေလးဘဲကြယ့္”
မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ မိန္းမငယ္တစ္ေယာက္ တဲအိမ္ထဲမွထြက္လာေလသည္။
မိန္းကေလးမွာအရပ္ရွည္ပုံရၿပီး တဲတြင္းမွအလင္းေရာင္အရ အသားေရာင္မွာ ေၾကးနီေရာင္ထေနေလသည္။
မာမာဘာဘာက သူမလက္ကိုဆြဲ၍ အမ္ေဒါင္းလက္တြင္းသို ့ထည့္ေပးလိုက္ေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္သားအေမွာင္တြင္းမွ ခုံရွည္ရွိရာသို ့ေကာင္မေလးကဦးေဆာင္ေခၚယူသြားေလသည္။
“ကဲ…မင္းကေရာ…ေကာင္ထြားေလး”
မာမာဘာဘာက အိုမိုကို အလင္းေရာင္ထဲသို ့ဆြဲေခၚ၍ေမးလိုက္ျပန္ေလသည္။
“ကၽြန္ေတာ္က အိုမိုပါ”
ခါးဝတ္ေျဖထားလၽွက္သာရွိေနေသာအိုမို၏ ႀကီးမားရွည္လ်ားလွေသာ လီးႀကီးကိုေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အဖြားႀကီးသေဘာက်သြားၿပီးရယ္လိုက္သည္။
“ဟား…..ဟား….မင္းက..မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးဘဲကြ”
“ဟုတ္ကဲ့….ကၽြန္ေတာ္က မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးပါခင္ဗ်ာ”
အိုမိုက ဝင့္ႂကြားစြာေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“အင္း…ငါမ်ားျပန္ငယ္သြားရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ”
အိုမို၏ မန္ဒင္းဂိုးလီးႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ေဆာ့ရင္း မာမာဘာဘာက အားမလိုအားမရဟန္ႏွင့္ေျပာလိုက္မိ၏။
အဖြားႀကီး၏ဆြဲကိုင္ေဆာ့ကစားမႈေၾကာင့္ အိုမို၏လီးႀကီးက ေသြးေပါင္တက္ကာ ေတာင္မတ္လာရသည္။
လီးကို လက္ႏွင့္ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္၍ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ေသး၏။
ၿပီးေတာ့မွ…..
“ငါဟာ အလိုးခံဖို ့အတြက္ေတာ့သိပ္ၿပီး မအိုေလာက္ေသးဘူးထင္သကြယ့္…ဒါေပမယ့္ ငါ့လို အရြယ္ဟိုင္းေနတဲ့ မာမာဘာဘာထက္ မင္းပိုသေဘာက်မယ့္ ပစၥည္းက
ငါ့မွာရွိေနပါတယ္ေလ…ေဟ့…ဂရာဆီလား…လာစမ္းဒီနားကို…မင္းကအလြန္ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလးဘဲ….ၾကည့္စမ္းပါဦး….ဒြန္ေဆးဆားဝယ္လာခဲ့တဲ့ေကာင္ကို…နည္းနည္း
ေနာေနာ လီးႀကီးမဟုတ္ဖူးေဟ့…မန္ဒင္းဂိုးေတြက အလိုးၾကမ္းသကြဲ ့ေနာ္…..နင့္ဟာေလးေတာ့ အရသာေတြ ့ေတာ့မွာဘဲေဟ့…မင္းအတြက္ေဟာဒီမွာ အပိုင္တစ္ေယာက္ရၿပီေပါ့
ကြယ္…တျခားေကာင္မေတြေတာ့ နင့္ကိုမနာလိုျဖစ္ၾကေတာ့မွာဘဲထင္ပါရဲ ့…..ငါေတာင္ ခံလိုက္ခ်င္ေသးေဟ့….ကဲ..ကဲ…လာေခၚသြားလိုက္ေတာ့”
လူေကာင္ေသးေသာ္လဲ ေတာင့္တင္းလွေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ထပ္ထြက္လာၿပီး အိုမို ့ထံသို ့တည့္တည့္ေလၽွာက္သြားကာ ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္း
ခ်င္းဖိကပ္နမ္းလိုက္ေလသည္။
ထိုကဲ့သို ့အျပဳအမူမ်ိဳးကို မၾကဳံေတြ ့ဖူးေသာေၾကာင့္ အိုမိုခမ်ာ အေတြ ့ကိုဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္ရမယ္မွန္းမသိဘဲ တမ်ိဳးႀကီးခံစားေနရေလသည္။
“ေဟး….မာမာ၊ သူက ကၽြန္မကိုျပန္လဲမနမ္းပါလား”
သူမက စပိန္ဘာသာစကားႏွင့္လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ဒါဘဲေပါ့ကြယ္…..အာဖရိကရဲ ့အရြယ္ေရာက္ေကာင္ေလးေတြက ဘယ္လိုနမ္းတတ္မွာလဲ….ဒါမ်ိဳးက အျဖဴေလာက ကေနကူးစက္လာတာမ်ိဳးမဟုတ္လားကြယ့္….
ဒါေပမယ့္ မင္းသူ ့ကိုသင္ေပးလို ့ရတာဘဲ ဂရာဆီလားရယ္”
အိုမို ့ကို သူ ့ေကာင္မေလးက ေခၚေဆာင္သြားျပန္ေသာအခါ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ရစ္ခဲ့ရွာေလသည္။
မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရားကို အလင္းေရာင္ရသည့္ဘက္သို ့ဆြဲေခၚ ၾကည့္ရႈလိုက္ျပန္သည္။
“အင္း…မင္းေလးကေတာ့ မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးမဟုတ္ေပဘူးကိုး…..ေျပာစမ္းပါဦးကြယ့္……မင္းနာမည္ကို”
အဖြားႀကီးက တန္ဘိုးရားလီးကိုၾကည့္ၿပီး မန္ဒင္းဂိုးေလာက္ ႀကီးမားရွည္လ်ားျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ ့မိေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို ့ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားလီးကို ေတာ့ ကိုင္တြယ္ေဆာ့ကစားခ်င္းမရွိေခ်….။
တန္ဘိုးရားကလဲ အဖြားႀကီးကိုင္တာမကိုင္တာကို စိတ္ထဲသိပ္မရွိလွ….
သူ ့အတြက္ဘယ္လို ေကာင္မေလးရလိမ့္မလဲလို ့သာ စိတ္ေစာေနမိသည္။
တစ္ခါမွ မတခါဘူးေသာ အလုပ္ကိုၾကဳံေတြ ့ရေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား။
“ကၽြန္ေတာ္က တန္ဘိုးရားပါ…မန္ဒင္းဂိုးမဟုတ္ေပမယ့္..ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ”
မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုအိုမိုေလာက္စိတ္ဝင္စားျခင္းမရွိဟု ထင္မွတ္မိလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက ခပ္ႂကြားႂကြားေလးျပန္ေျဖလိုက္သည္။
“အလို…မင္းကေဟာင္ဆာမ်ိဳးႏြယ္….မင္းမ်ိဳးဘဲကိုး…မွန္းစမ္းေသခ်ာၾကည့္စမ္းမယ္….ဘုရား….ဘုရား….ေဟာင္ဆာဘုရင္တူးမားနဲ ့ေတာ္ေတာ္တူတာပါလား”
“သူက ကၽြန္ေတာ့္အေဖပါခင္ဗ်ာ…..လက္ရွိဘုရင္ မန္ဒိုးမားက ကၽြန္ေတာ့္ အကိုပါ…သူ ့ေၾကာင့္ကၽြန္္ေတာ္ ဒီကိုေရာက္ခဲ့ရတာပါ မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား”
“ေအးေလ….ေဟာင္ဆာမ်ိဳးမို ့အဆစ္အေပါက္ေကာင္ၿပီး ေခ်ာေမာလွပေပတာကိုး……မင္းတို ့မ်ိဳးက မန္ဒင္းဂိုးထက္ အရည္အခ်င္းပိုပ
ါတယ္ကြယ္…ငါဝမ္းသာသကြဲ ့
မင္းအတြက္ ပီယာ ဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ငါ့မွာရွိပါေသးတယ္”
သူမက သူ ့ကိုခဲ့ၿပီးတဲတြင္းသို ့ဝင္၍ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ဆြဲေခၚလာခဲ့ေလသည္။
“ပီယာ….လာစမ္း….ၾကည့္လိုက္စမ္းပါဦးကြယ္….မင္းအတြက္ဒြန္ေဆးဆား ဘာဝယ္လာခဲ့သလဲဆိုတာကို အနီးကပ္ၾကည့္စမ္းပါ”
သူမက မိန္းကေလးကို အလင္းေရာင္ရွိရာသို ့ေခၚလာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက သူလိုးရမည့္ေကာင္မေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။
ရြာက မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ေအာင္ သူမတစ္ကိုယ္လုံး တက္မက္ဖြယ္ရာ အတိခ်ည္းဟု ယူဆလိုက္မိသည္။
သူမ၏ကိုယ္လုံးက ေသးသည္၊
ေပ်ာ့ေပ်ာင္၍ သြယ္လ်သည္။
အသားအေရက အမည္းမဟုတ္ဖဲ ညိဳေရာင္သန္းေနသည္။
ဆံပင္တို ့က နီဂရိုးမမ်ားလို ေကာက္ေကြးေနရမည့္အစား ေျဖာင့္တန္းေနေလသည္။
ႏႈတ္ခမ္းအစုံကပါးလႊာ၍ သြားေတြက ေသးသြယ္ကာျဖဴေဖြးေနသည္။
ၿပီးေတာ့ သူ ့ကိုလွမ္းၾကည့္လာေသာ ေကာင္မေလး၏ မ်က္ဝန္းအစုံက အနက္ေရာင္ေတာက္ပလၽွက္ရွိေနေလသည္။
“ရွင့္နာမည္ ဘယ္လိုေခၚသလဲ”
သူမက စပိန္ဘာသာစကားႏွင့္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ မာမာဘာဘာကပင္ စကားျပန္ ဝင္လုပ္ေပးလိုက္ရသည္။
“ေကာင္မေလးက စပိန္လိုဘဲေျပာတတ္တာကြဲ ့….ဒါေပမယ့္ သိပ္စိတ္မပူပါနဲ ့….မင္းလဲ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ စပိန္လို ေျပာတတ္သြားမွာပါ”
“သူ ့နာမည္က တန္ဘိုးရား တဲ့”
တန္ဘိုးရားကိုေျပာၿပီးေနာက္ ေကာင္မေလးဘက္သို ့လွည့္၍စပိန္လို ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
တန္ဘိုးရားဆိုေသာ စကားလုံးပါေနေသာေၾကာင့္ သူ ့နာမည္ကို ေျပာျပေနမွန္း သူနားလည္လိုက္၏။
“တန္ဘိုးရား…ဟုတ္လား….တန္ဘိုးရား”
သူမက သူ ့နာမည္ကို ထပ္တလဲလဲေရရြတ္ၿပီးေနာက္ စပိန္လိုဘာေတြဆက္ေျပာေနျပန္သည္မသိ။
မာမာဘာဘာက ၾကားထဲကေနဘာသာျပန္ျပေပးလိုက္ျပန္ပါသည္။
“ေကာင္မေလးကေျပာတယ္….မင္းနာမည္ဟာ စပိန္လို ဒရမ္(ဗုံ)လို ့အဓိပၸါယ္ရတယ္တဲ့….ဒီေတာ့ ဒီညမွာ သူမက ဗုံေပၚမွာေဆာ့က
စားေတာ့မွာလို ့ေျပာတာကြယ့္”
“ဟုတ္တယ္တန္ဘိုးရား”
ေကာင္မေလးက စပိန္လိုေျပာၿပီးရယ္ျပေနသည္။
ဘာေျပာမွန္းမသိေသာ္လဲ သူ ့နာမည္ပါေနေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုတခုခုေျပာတာမွန္းသိ၍ တန္ဘိုးရားက ျပန္ရယ္ျပလိုက္မိပါသည္။
“ကဲ အားလုံးအထဲဝင္ၾကေဟ့…..ဒြန္ေဆးဆား ကၽြန္သြားဝယ္တယ္ဆိုကထဲက တဲထဲမွာ ငါအားလုံး အသင့္ျပင္ဆင္ထားၿပီးသား….ကဲ ဝင္ခဲ့ၾကေလကြယ္”
တဲႀကီးက တန္ဘိုးရားထင္ထားသည္ထက္ပိုမို က်ယ္ဝန္းသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရေသာ္လဲ သူတို ့ရြာကတဲမ်ားလို သန္ ့ရွင္းမႈမရွိသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္။
မာမာဘာဘာက ျမက္ေျခာက္မ်ားခင္းထားသည့္ေနရာကို ျပလိုက္သည္။
“မင္းတို ့အတြဲေတြ အိပ္ရမယ့္ေနရာဘဲေဟ့…..ငါကေတာ့ ေဟာဒီနားမွာဘဲအိပ္ရေတာ့မွာေပါ့”
သူမက သစ္သားႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ခပ္နိမ့္နိမ့္ ကြပ္ျပစ္တခုကို ညႊန္ျပရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ဒီကေလးမေတြက စပိန္လိုဘဲ ေျပာတတ္ၾကတာ…..မင္းတို ့လဲ မၾကာခင္ေျပာတတ္သြားမွာပါ….ဒါေပမယ့္ ဒီေန ့ညအတြက္ေတာ့ မင္းတို ့စကားေျပာနိုင္မွာမဟုတ္
ပါဘူးေလ….လာေဟ့..စားစရာရွိတာေလးအရင္စားလိုက္ၾကဦး…မင္းတို ့အတြက္အားရွိေနမွျဖစ္မယ္….ငါ့ေကာင္မေလးေတြက လီးငတ္ေနတာ နဲနဲၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ ဘာမွမစားထားရင္ မင္းတို ့ဒုကၡမ်ားသြားနိုင္တယ္ကြယ့္……ဒီေနရာဟာ မာမာဘာဘာရဲ ့ေနရာဆိုေတာ့ မင္းတို ့ေနရာျဖစ္သြားၿပီေပါ့…..ဒီည မင္းတို ့ေကာင္းေကာင္းေပ်ာ္လိုက္ၾက
စမ္း…..ဟုတ္ၿပီလား”
သူမကေျပာရင္း သစ္သားခြက္မ်ားႏွင့္ ထည့္ထားေသာ စားစရာမ်ားကို သူတို ့အားလွမ္းေပးေနသည္။
“ဒီညေတာ့ မင္းတို ့အိပ္ျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူးကြယ္…ငါကေတာ့ အိပ္မွျဖစ္မယ္ေဟ့….ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေန ့ခင္းဘက္ဆို မင္းတို ့ႀကံခင္းေတြရွိရာကိုသြားၿပီး အလုပ္
လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္….မနက္ဖန္က်ရင္ေတာ့ အိပ္ခ်င္သေလာက္သာအိပ္ၿပီး ထခ်င္တဲ့အခ်ိန္က်မွထလို ့ရတယ္…ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့မရဘူးေနာ္….ေန ့ဘက္ဆို အလုပ္ရွိတဲ့ႀကံခင္းကို
သြားရမယ္…..ညဘက္က်ရင္ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြရွိေနတဲ့ မာမာဘာဘာဆီကိုျပန္လာေပါ့…ဟုတ္ၿပီလား”
အခန္း(၇)
စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ မာမာဘာဘာက တဲတစ္ခုလုံး လင္းထိန္သြားေလာက္ေအာင္ မီးအိမ္မ်ားထြန္းညႇိလိုက္သည္။တန္ဘိုးရားေမၽွာ္လင္းေစာင့္စားခဲ့ရေသာ အေျခအေနက လက္ေတြ ့ျဖစ္ေပၚေနေပၿပီ။
သို ့ေသာ္ အခက္ေတြ ့ၾကရသည္က မိမိတို ့အတြဲအျပင္ အျခားအတြဲႏွစ္တြဲကလဲ အနီးကပ္ရွိေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဒိထက္ဆိုးသည္က မာမာဘာဘာ ဟုေခၚေသာအဖြားႀကီးက သူတို ့ေတြ၏ ကာမဆက္ဆံမႈကို ပြဲလမ္းသဘင္တစ္ခုအလား ေစာင့္ၾကည့္ေနေလသည္။
သူတို ့ေယာက္က်ားေလးမ်ားက အ႐ုပ္လိုျဖစ္ေနၿပီး ေကာင္မေလးမ်ားကသာ ဦးေဆာင္ေနသည္…။
အိုမို၏ ေကာင္မေလးက အရင္ဆုံး အိုမိုကို သူတို ့အတြက္ျပင္ဆင္ထားေသာ ျမက္ေျခာက္မ်ားခင္းထားသည့္အိပ္ယာေပၚသို ့ဆြဲေခၚသြားေလသည္။
မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးေလး ယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ပါသြား၏။
အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ အိုမို ရွက္ရြံ ့ေနဟန္ရွိေသာ္လဲ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူတို ့ကို ရွိတယ္လို ့ေတာင္ထင္ေတာ့သည့္ပုံမရွိေခ်။
အိုမိုကို ျမက္ေျခာက္အိပ္ယာေပၚသို ့တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး ခါးဝတ္စကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေလသည္။
မည္းနက္ေနေသာ မန္ဒင္းဂိုးလီးႀကီးက ေတာင္မတ္ျခင္းမရွိေသးတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမားလွသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ သူ ့ကိုယ္သူ အားငယ္လိုေတာင္ျဖစ္သြားမိသည္။
ေကာင္မေလးက သူ ့လီးကိုထိကိုင္လိုက္ေသာအခါ အိုမိုက ပရိတ္သတ္လိုျဖစ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားတို ့ဘက္သို ့လွမ္းၾကည့္ေနသည္။
အမ္ေဒါင္းက အားေပးသလိုျပဳံးျပေနသည္ကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ လိုက္ျပဳံးျပလိုက္မိေလသည္။
ငါ့အျပဳံးက ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးေပါက္သြားသလဲမသိဘူး ဟုေတြးေနမိစဥ္မွာဘဲ မာမာဘာဘာထံမွ စကားသံတစ္ခ်ိဳ ့ထြက္ေပၚလာေလသည္။
“ေကာင္ေလး……ေလၽွာက္ၾကည့္မေနနဲ ့ မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္”
ေဟာင္ဆာစကားႏွင့္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အိုမိုလဲ မ်က္စိမွိတ္လိုက္ေလသည္။
ေကာင္မေလးက အိုမို၏ လိင္တံႀကီးကို ဂြင္းထုေပးေနေလရာ လီးတံႀကီးမွာ ေလထိုးသြင္းလိုက္သလို တျဖည္းျဖည္းတင္းလာသည္။
လီးႀကီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ကုံးငုံလိုက္ေတာ့ လီးကမေတာင္တေတာင္ ျဖစ္ေနတာေတာင္ ပါးစပ္ႏွင့္မဆန္ ့ခ်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။
မႈတ္ေပးေနရင္းမ်က္စိေရွ ့မွာတင္ လီးႀကီးက ႀကီးသည္ထက္ႀကီးလာတာကို ေတြ ့ျမင္ေနရသည္။
ေကာင္မေလးက သူမကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္မ်ားကို ဖယ္ရွားျပစ္လိုက္ေသာအခါ တန္ဘိုးရား ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနမိ၏။
အိုမို၏ေကာင္မေလးမွာ လူေကာင္ေသးေသာ္လဲ ေတာင့္တင္းမႈကအျပစ္ဆိုစရာမရွိေပ။
နို ့ႏွစ္လုံးက တင္းမေနေသာ္လဲ တြဲအိေနျခင္းမ်ိဳးလဲ မဟုတ္။
တင္သားက်စ္က်စ္လုံးလုံးေလးက မည္းတက္ေနသည္။
ဒီေလာက္လီးႀကီးကို ခံနိုင္မည့္ပုံမရွိဟု တန္ဘိုးရားထင္ေနမိသည္။
တန္ဘိုးရားေကာင္မေလး ပီယာက ၾကည့္ေနရင္းမွ စိတ္ပါလာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလီးကို ခါးဝတ္ေပၚမွ လွမ္းကိုင္လိုက္ေလသည္။
အမွတ္တမဲ့မို ့တန္ဘိုးရားလန္ ့ၿပီးတုန္သြားေတာ့ ပီယာက သေဘာက်သြားဟန္ႏွင့္ တခစ္ခစ္ရယ္ေနၿပီးေနာက္ စပိန္လို ဘာေျပာလိုက္သည္မသိ တဲအတြင္းမွာရွိေသာ
မိန္းမသားေလးေယာက္လုံး ရယ္ေမာၾကေလသည္။
အိုမို၏ ေကာင္မေလးမွာ လီးစုပ္ရင္းတန္းလန္းမွ ရယ္လိုက္မိေသာေၾကာင့္ သီးသလိုပင္ျဖစ္သြားရ၏။
တန္ဘိုးရားခမ်ာ ဘာမွနားမလည္ေသာ္လဲ သူ ့အေၾကာင္းေျပာၿပီးရယ္ေနၾကမွန္းသိေသာေၾကာင့္ ရွက္ရြံ ့ထူပူေနမိေလသည္။
“ေကာင္ေလး……မင္းမ်ိဳးေလး….မင္းက မိန္းမနဲ ့တစ္ခါမွမလိုးေသးဘူးလား”
မာမာဘာဘာက ေဟာင္ဆာစကားႏွင့္ေမးလိုက္သည္။
တန္ဘိုးရားျပန္ေျဖရမည္ကို သိေသာ္လဲ ရွက္ေနမိေသာေၾကာင့္ ဘာမွျပန္မေျဖမိ။
“ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ….ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္မိန္းကေလးနဲ ့မွ အိပ္ဖူးေသးတာမဟုတ္ပါဘူး….အခု သူရွက္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ…..သူ
မေျပာနဲ ့ အေတြ ့အၾကဳံ
ရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ အိုမိုေတာင္ လူအမ်ားႀကီးနဲ ့အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ရွက္ေနမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ”
တန္ဘိုးရားရွက္ေနသည္ကိုသိေသာေၾကာင့္ အိုမိုက ၾကားကဝင္ေျဖေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အိုမိုေျပာသည္ကို မာမာဘာဘာက စပိန္လို ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမ်ားက နားလည္မႈရွိစြာ ဆက္လက္စေနာက္ ရယ္ေမာျခင္းမျပဳေတာ့ေပ။
တန္ဘိုးရားေကာင္မေလးက ခါးဝတ္ေပၚမွေန၍ တန္ဘိုးရားလီးကို ပြတ္သပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ မည္မၽွရွက္ရြံ ့ေနသည္ဆိုဦးေတာ့ အေတြ ့အၾကဳံမရွိေသာ လူငယ္ပီပီ မာန္တက္ခ်င္
လာေလသည္။
ပီယာက နားလည္သေဘာေပါက္စြာ တန္ဘိုးရားကို အိုမိုတို ့အတြဲေဘးသို ့ဆြဲေခၚေလသည္။
မာရီယာဆိုေသာ အမ္ေဒါင္း၏ေကာင္မေလးကလဲ အားက်မခံ အမ္ေဒါင္းကို တန္ဘိုးရားတို ့အတြဲေဘးသို ့ ဆြဲေခၚပါေလေတာ့သည္။
ျမင္ေနရေသာျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားျပဳံးလိုက္မိရသည္။
ရြာမွာဆို ထြက္ေျပးေနေသာ ေကာင္မေလးကို လိုက္လံဖမ္းဆီးကာ ဆြဲေခၚရေလရာ….အခုက်ေတာ့ ေကာင္မေလးမ်ားက သူတို ့ကို ဆြဲေခၚေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရားက ဟိုဟိုဒီဒီ ေလၽွာက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ပီယာက မ်က္လုံးကို လက္ႏွင့္အုပ္ျပၿပီး လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ မ်က္စိမွိတ္ထားရန္ေျပာေလသည္။
မ်က္စိမမွိတ္ခင္ အိုမိုဘက္သို ့လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အိုမို ့ေကာင္မေလးက ေတာင္မတ္ေနေသာ မဆန္ ့မျပဲလီးႀကီးကို အေပၚမွေန၍ သူမေစာက္ပတ္ထဲသို ့ဝင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
ထို ့ေနာက္တြင္ေတာ့ တန္ဘိုးရားမ်က္စိမွိတ္ထားမိလိုက္ေလသည္။
ပီယာက သိပ္မေတာင္ေသးေသာ တန္ဘိုးရား၏လီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ကုံးစုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေႏြးေသာအေတြ ့ႏွင့္ စြတ္စိုမႈကိုတန္ဘိုးရား ခံစားမိလိုက္သည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ စုပ္လိုက္ေသာအားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေကာ့တက္သြား၏။
ျဖတ္ေတာက္ျခင္းမျပဳရေသးေသာေၾကာင့္ မိန္းကေလးက လက္ခံပါမည္လားဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္တို ့ကြယ္ေပ်ာက္သြားၾကသည္။
အေရျပားကို ဒစ္ျပဳတ္ေအာင္ဆြဲလွန္ၿပီး ဒစ္တစ္ဝိုက္ကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ အယက္ခံလိုက္ရခ်ိန္တြင္ ခံစားခ်က္က ေျပာမျပတတ္ေအာင္ေကာင္းလြန္းလွသည္။
လီးစုပ္ေနရင္းမွ လက္တစ္ဖက္က ေဂြဥမ်ားကို ပြတ္နယ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ေပ။
ၿပီးခ်င္လာေသာေၾကာင့္ လီးကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီးကုန္းစုပ္ေနေသာပီယာကို ဆြဲေမာ့လိုက္မိရသည္။
ပီယာ့ပါးစပ္ထဲမွ လီးကၽြတ္တယ္ဆိုယုံေလးမွာဘဲ သုတ္ရည္မ်ားက အရွိန္ျပင္းစြာပန္းထြက္ကုန္သည္။
ပီယာ၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ဆံပင္မ်ားတြင္ လရည္မ်ားႏွင့္ေပပြသြားရသည္။
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ……ေတာင္းပန္ပါတယ္….ကၽြန္ေတာ္…ကၽြန္ေတာ္…ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့လို ့ပါခင္ဗ်ာ..ေတာင္းပန္ပါတယ္”
ပီယာက ေဟာင္ဆာဘာသာစကားကို နားမလည္ဟု သိထားေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာကိုၾကည့္ရင္း တန္ဘိုးရားငိုမဲ့မဲ့ႏွင့္ေတာင္းပန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
သူတို ့ၾကားမွာ မာမာဘာဘာက စကားျပန္လုပ္ေပးတတ္သည္မဟုတ္ပါလား။မာမာဘာဘာက ဘာမွမေျပာဘဲ တန္ဘိုးရားကိုျပဳံးၾကည့္ေနသည္။
“မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား….ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္စား ေကာင္မေလးကိုေတာင္းပန္ေပးပါလားခင္ဗ်ာ….ေကာင္မေလးစိတ္ဆိုးသြားမွာကို ကၽြန္ေတာ္မလိုခ်င္လို ့ပါေနာ္”
မာမာဘာဘာထံမွ ဘာသံမွထြက္မလာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျပာလိုက္မိျပန္သည္။
အေတြ ့အၾကဳံမရွိေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးစိတ္ဆိုးသြားမွာကို သူအမွန္တကယ္ေၾကာက္ေနမိ၏။
ကိုယ္တိုင္ေတာင္းပန္စကားေျပာခ်င္ေသာ္လဲ စပိန္ဘာသာစကားမတတ္ေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာကိုသာ အားကိုးတႀကီးတိုင္တည္ေျပာဆိုေနမိျခင္းျဖစ္ေပသည္။
စပိန္လို ေျပာတတ္ေအာင္သင္မည္ဟုလဲ စိတ္ထဲတြင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိေလသည္။
“ေကာင္မေလးက စိတ္ဆိုးမွာေတာ့အမွန္ဘဲကြယ့္…..ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ မင္းက လရည္ေတြကို အလဟသတ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္တာကိုး….ၾကည့္လိုက္စမ္း..
သူ ့ခမ်ာဘယ္ေလာက္ႏွေမ်ာေနရွာသလဲလို ့”
မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ အားနာေၾကာက္လန္ ့ကာ မၾကည့္ရဲခဲ့ေသာ ပီယာကို တန္ဘိုးရားၾကည့္လိုက္မိ၏။
မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္တြင္ ေပက်ံလၽွက္ရွိေသာ လရည္မ်ားကို လက္ႏွင့္သပ္ကာ ပါစပ္ထဲသို ့ထည့္ေနသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
ထို ့ေနာက္ ဆံပင္ေပၚတြင္ တင္ေနေသာ လရည္မ်ားကို ဆံပင္ကိုဆြဲၿပီးစုပ္ယူေနျပန္သည္။
တန္ဘိုးရားနားမလည္ေတာ့ေပ….
သူက ပါးစပ္ထဲတြင္ပန္းထုတ္လိုက္မိမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေခါင္းကိုတြန္းကာ အျပင္မွာထုတ္လိုက္ဖို ့ႀကိဳးစားရင္းက ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
ခုက်ေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ ့လရည္ေတြကို လိုက္ယက္ကာမ်ိဳခ်ေနေလသည္။
“ေနာက္ဆိုမွတ္ထားေကာင္ေလး……မင္းလရည္ေတြကို ဘာအေၾကာင္းနဲ ့မွ အလကားအျဖစ္မခံပါနဲ ့…..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အာသာေျ
ဖတဲ့အေနနဲ ့ ဂြင္းထုတာမ်ိဳး
ေတာင္မလုပ္မိပါေစနဲ ့…..အခုကေတာ့ မင္းရဲ ့ပထမဆုံးအေတြ ့အၾကဳံဆိုေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ….ေနာက္ကိုသာ ငါေျပာတဲ့စကားကို ေမ့မသြားေစနဲ ့….က်န္တဲ့ ေကာင္ေလး
ေတြပါ ငါေျပာတဲ့စကားကိုမွတ္ထားၾကေနာ္….ဒီေနရာက အာဖရိကမဟုတ္ေတာ့ဘူးကြယ့္”
မာမာဘာဘာက ေဟာင္ဆာစကားႏွင့္ေျပာေနရင္းမွ ပီယာဘက္သို ့လွည့္ၿပီး စပိန္လိုေျပာလိုက္ျပန္ေလသည္။
ေကာင္မေလးက ျပဳံးရႊင္ရယ္ေမာကာ စပိန္လိုျပန္ေျပာေနတာကိုေတြ ့ရ၏။
“ပီယာက မင္းကို စိတ္မဆိုးပါဘူးတဲ့ ေနာက္ဆိုရင္ လရည္ကိုအလကားျဖစ္ေအာင္ထပ္မလုပ္ပါနဲ ့လို ့ေျပာတယ္။သူ ့ပါးစပ္ထဲနဲ ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကလြဲလို ့ ဘာအေၾကာင္းနဲ ့မွ လရည္ကိုအျပင္မေရာက္ပါေစနဲ ့လို ့ေျပာေနတာ….ေလ်ာ္ေၾကးအေနနဲ ့ ဒီညေတာ့ မင္းကို သူ ့စိတ္တိုင္းက်အသုံးခ်ပစ္မယ္တဲ့…..ေမာတယ္ကြယ္….မင္းတို ့လိုး
ပြဲကို အရသာခံရမလားမွတ္တယ္ ဘာသာျပန္ေပးေနရတာနဲ ့ဘဲ…ေတာ္ၿပီ..သြားအိပ္ေတာ့မယ္ေဟ့”
မာမာဘာဘာက ေျပာေျပာဆိုဆို စိတ္ပ်က္စြာႏွင့္ သူ ့အိပ္ယာရွိေသာ သစ္သားကုတင္ပုေလးဘက္သို ့ထြက္ခြာသြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားေၾကာင့္ အရွိန္ပ်က္သြားေသာ အတြဲႏွစ္တြဲလဲ အလုပ္ျပန္စေလေတာ့သည္။
မ်က္စိပိတ္ထားစရာမလိုေသးေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
ပီယာက အခုထိမခၽြတ္ရေသးေသာ သူ၏ ကိုယ္ဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားရင္ခြင္ထဲသို ့လွဲဝင္လာပါသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနေသာေကာင္မေလးကို ၾကည့္ရင္း သူ ့ကိုယ္သူ အိပ္မက္မ်ားမက္ေနသလားထင္ေနမိ၏။
ရြာမွာတုန္းက သူစြဲလန္းခဲ့ရဘူးေသာ အိုင္ဘာ ႏွင့္ႏွိုင္းယွဥ္ၾကည့္ေနမိသည္။
ဘာဆိုဘာမွမဆိုင္ဟုပင္ေျပာလို ့ရေလာက္သည္။
အသားအေရာင္….ဆံပင္….လွပေျပျပစ္မႈ …….
အစစအရာရာသာလြန္ေနေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုယ္သူဟုတ္မွဟုတ္ရဲ ့လားလို ့ေတာင္ထင္ေနမိသည္။
ပီယာက တန္ဘိုးရားရင္ခြင္ထဲ လဲေလၽွာင္းရင္း တန္ဘိုးရား၏ လီးကို ေဆာ့ကစားေနျပန္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းတင္ထားၿပီး တန္ဘိုးရား၏ နို ့သီးေခါင္းေသးေသးေလးကို လၽွာႏွင့္ေဆာ့ကစားစုပ္ယူလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားရင္ထဲတြင္ လွိုက္ကနဲေအးတက္သြားရကာ
တစ္မ်ိဳးႀကီးခံစားလိုက္ရ၏။
အမ္ေဒါင္းကိုၾကည့္လိုက္မိေသာအခါ…အမ္ေဒါင္းကအေတြ ့အၾကဳံရွိသူပီပီ အေျခအေနေကာင္းေနေလသည္။
အမ္ေဒါင္းေကာင္မေလးက ေအာက္မွပက္လက္အေနအထားႏွင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုမိုးေပၚေထာင္ေပးထားၿပီး အမ္ေဒါင္းက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ျမက္ေျခာက္မ်ားေပၚသို ့ေထာက္ကာ
အားရပါးရလိုးေနေလသည္။
လိုးသံ…ေဆာ္သံ…တဏွာတြန္ၾကဴးသံတို ့က …ထိန္းမရစြာထြက္ေပၚေနသည္။
အိုမို ့ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိုမိုကေအာက္မွ ပက္လက္အေနအထားအတိုင္းပင္ မေျပာင္းမလဲရွိေနၿပီး ေကာင္မေလးက အေပၚမွတက္ေဆာင့္ေပးေနသည္။
သူတို ့အတြဲကိုၾကည့္ရတာ အေနအထားက ပို၍ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ အနီးမွ အမ္ေဒါင္းတို ့အတြဲကိုေက်ာ္ၿပီး အိုမိုတို ့ကိုသာၾကည့္ေနမိသည္။
အိုမို ့ေကာင္မေလးစာက္ဖုတ္ထဲသို ့မဆန္ ့မျပဲတိုးကာ ဝင္ထြက္လၽွက္ရွိေသာလီးႀကီးက အဆုံးထိတိုင္ဝင္ေရာက္နိုင္ျခင္းမရွိေပ။
ဒါေတာင္ ဂရာဆီလားဆိုေသာ အိုမို ့ေကာင္မေလး၏မ်က္ႏွာမွာ ရႈံမဲ့လို ့ေန၏။
မွန္မီးအိမ္မ်ား၏ အလင္းေၾကာင့္ လီးႀကီးကေစာက္ဖုတ္ထဲကိုတိုးဝင္သြားလၽွင္ ေစာက္ဖုတ္ေဘးသားမ်ားပါ အထဲသို ့စုပါလိပ္ဝင္သြားတတ္ၿပီး လီးတံႀကီးထြက္လာခ်ိန္တြင္
ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားပါ အျပင္သို ့ကၽြံထြက္လာေတာ့မယာင္ႏွင့္ ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ တန္ဘိုးရားပင္စိတ္ပါလာရျပန္သည္။
ပီယာကစိတ္တိုင္းက်ေဆာ့ကစားေပးေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၏လီးမွာလဲျပန္လည္တင္းမတ္လာၿပီျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ တန္ဘိုးရား၏လီးမွာ ေသးငယ္လွသည္မဟုတ္ေပ။
မန္ဒင္းဂိုးလီးေလာက္ မရွိေသာ္လဲ လီးသူခိုးဟုဆိုရနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ့ေနခ်ိန္တြင္ ေသးငယ္သေယာင္ရွိေသာ္လဲ ေတာင္မတ္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ႀကီးမားလာပါသည္။
အရွည္ခ်င္းေတာ့ မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးႏွင့္ မယွဥ္သာေခ်……။
ျမင္ေတြ ့ေနရေသာျမင္ကြင္းႏွင့္ၾကဳံေတြ ့ေနရေသာ အေတြ ့အထိမ်ားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ စိတ္ႂကြလာမိရသည္။
ပီယာ၏နို ့တစ္ဖက္ကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္ မရဲတရဲပင္ ကိုင္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ေကာင္မေလးဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္မည္လဲဟု ပူပန္ေနမိေသာ္လဲ အေျခအေနမဆိုးေၾကာင္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ခပ္ရဲရဲပင္ ေနာက္ထပ္နို ့တစ္ဖက္ကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္၏။
သူ ့နို ့ေတြကို ေကာင္မေလးလၽွာႏွင့္ ထိုးစုပ္ကလိေပးေနတုန္းက ခံစားရမႈကို သတိရလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပီယာ၏နို ့သီးေခါင္းေလးကိုလၽွာႏွင့္ထိုးကလိၿပီးငုံစုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးတြန္ ့တက္သြားေသာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တာလဲဟု လန္ ့သြားၿပီးေခါင္းေမာ့ၾကည့္မလို ့လုပ္လိုက္မိသည္။
ပီယာ၏လက္ႏွစ္ဖက္က တန္ဘိုးရား၏ေခါင္းကိုဆြဲထိန္းထားၿပီးမူလေနရာတြင္ပင္ရွိေနေစေလသည္။
ေကာင္မေလးက သူ ့ကိုဆက္လုပ္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားသေဘာေပါက္လိုက္ပါသည္။
နို ့သီးေခါင္းေလးကို အားရပါးရစို ့လိုက္တိုင္း ေကာင္မေလးႏႈတ္ဖ်ားမွ တအင္း..အင္း ႏွင့္ျငည္းျငဴရင္း ေကာ့တက္သြားတတ္သည္မွာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို ့ျဖစ္ေၾကာင္းကို
တန္ဘိုးရားနားလည္လိုက္သည္။
သူ ့ႏႈတ္ခမ္းထူထူကိုသူမ၏ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးက ဖိကပ္လာၿပီးလၽွင္ လၽွာေသာ့ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတံခါးကို တိုးဖြင့္လာေသာေၾကာင့္ အလိုက္သင့္ပင္ ပါးစပ္ကိုဟေပးလိုက္မိ၏။
သူ ့ပါးစပ္ထဲကိုတိုးဝင္လာေသာ ခပ္ေႏြးေႏြးလၽွာဖ်ားေလးက သူ ့လၽွာကို ထိုးေမႊလိုက္ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူလိုက္ႏွင့္ အရသာအသစ္အဆန္းတစ္ခုကိုေပးေနျပန္ေလသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ လတ္တေလာေတြ ့ၾကဳံေနရေသာအေတြ ့အၾကဳံအရ ေကာင္မေလးပါးစပ္ထဲသို ့သူ ့လၽွာကိုထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး သူလုပ္တတ္သေလာက္
ုျပန္လည္ျပဳစုေပးေနလိုက္သည္။
ပီယာက ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ သူ ့လီးကိုငုံစုပ္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရားမွာပထမအႀကိမ္တုန္းကလိုျဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလး၏ဦးေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
ဆြဲေမာ့လိုက္ရေလသည္။
ေကာင္မေလးက သေဘာေပါက္သည္ထင္၏။
တန္ဘိုးရားလီးႀကီးကိုဆက္စုပ္မေနေတာ့ဘဲ အိုမို ့ေကာင္မေလးလုပ္သလိုပင္ အေပၚမွတက္ခြလိုက္ေလသည္။
ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့တရစ္ရစ္တိုးဝင္ေနေသာ လီးဆီမွ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားႏွင့္ဒစ္ေခါင္းကိုပြတ္တိုက္သြားေသာအခါျဖစ္ေပၚလာသည့္အရသာေၾကာင့္
တန္ဘိုးရားမွာ အေၾကာမ်ားတစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေအာင္ ထူးျခားေကာင္းမြန္ေသာအရသာကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ေစာက္ေခါင္းတြင္းမွ အလိုက္သင့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားေၾကာင့္ အဝင္အထြက္ကေခ်ာေမြ ့ေနေလသည္။
တန္ဘိုးရာက ေအာက္ကေန၍ ေကာ့ကာ ေဆာင့္ေပးေနသျဖင့္ ပီယာအတြက္လဲ အရသာေတြ ့ေနရေလသည္။
ပြတ္တိုက္မႈျပင္းထန္လာသလို လႈပ္ရွားမႈမ်ားကလဲ သြက္လက္ျမန္ဆန္လာၾကသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ေအာက္ကေနၿပီးေကာ့ပင့္ေဆာင့္ေပးေနရျခင္းကိုအားမရသလိုျဖစ္လာမိေသာေၾကာင့္ သူ ့ေပၚတြင္ ကားယားခြကာတက္ေဆာင့္ေနေသာ ပီယာကိုဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး
အမ္ေဒါင္းလုပ္ေနသည့္ပုံစံကိုအတုယူကာ အေပၚမွေန၍ စိတ္တိုင္းက်လိုးေဆာင့္ပါေတာ့သည္။
လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြက တေျဖးေျဖးႏွင့္ ျမန္ဆန္ျပင္းထန္လာသည္…။
ခါးကိုအားျပဳၿပီး လီးတစ္ဆုံးဝင္ေအာင္လိုးေဆာင့္လိုက္တိုင္း ပီယာထံမွ နာၾကင္ေအာ္ညည္းသံတစ္ခ်ိဳ ့ေပၚထြက္လာေလသည္
။
မာမာဘာဘာေျပာေသာ မန္ဒင္းဂိုးထက္အရည္အခ်င္းပိုသည္ဆိုသည္မွာ ဒီလိုအခ်က္ေတြေၾကာင့္ဆိုတာကိုေတာ့ တန္ဘိုးရားနားလည္နိုင္စြမ္းမရွိေသးေပ။
တန္ဘိုးရား၏ လိုးခ်က္ေတြက ခၽြန္းအုပ္လို ့မရေသာ မုန္ယိုေနေသာဆင္ရိုင္းတစ္ေကာင္လို ျပင္းထန္သြက္လက္လြန္လွ၏။
လီးႀကီးက ထြားႀကိဳင္းေသာလုံးပတ္ႏွင့္ စံခ်ိန္မွီအရွည္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လိုးေဆာင္လိုက္တိုင္း ေကာင္မေလးခမ်ာ အသည္းခိုက္ေအာင္ ကာမေရလွိုင္းေပၚ
တြင္ လြင့္ေမ်ာေနမိရွာေလသည္။
မည္းေျပာင္ထြားႀကိဳင္းလွေသာ လီးႀကီး၏စြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ ပီယာမွာအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ ခရီးဆုံးၿပီးေျမာက္ျခင္းသို ့ေရာက္ရွိေနရသည္။
တန္ဘိုးရားက ပထမတစ္ႀကိမ္ လီးစုပ္ခံရစဥ္က မထိန္းနိုင္ဘဲ တစ္ခ်ီၿပီးေျမာက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ဒုတိယအခ်ီတြင္ တက္ကုန္ဖြင့္ လိုးေဆာ္လၽွက္ရွိတာေတာင္ ခရီးဆုံးသို ့မေရာက္နိုင္
ေသးဘဲရွိေန၏။
ပီယာမွာ ေမာဟိုက္လြန္းလွေသာေၾကာင့္အသံယဲ့ယဲ့ေလာက္ပင္ထြက္နိုင္ရွာသည္။
ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ စီးက်ေနသာေစာက္ရည္မ်ားက မ်က္ေျခာက္အိပ္ယာေပၚတြင္ ရႊဲရႊဲစိုေနေလၿပီ။
တန္ဘိုးရားၿပီးခ်င္လာေသာေၾကာင့္ အဆုံးသတ္လိုးေဆာင့္မႈကို အားအင္အျပည့္ႏွင့္ လိုးလိုက္သည္။
ေကာ့ကန္တက္လာေသာ ပီယာ၏ကိုယ္လုံးေလးကို သူ ့ခႏၲာကိုယ္ႏွင့္ဖိထားျပားကပ္ေစလိုက္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို ေစာက္ေခါင္းသို ့ပန္းထုတ္ျပစ္လိုက္ေလသည္။
သာအိမ္ဝသို ့တိုင္ ပူေႏြစြာတိုးဝင္လာေသာ လရည္မ်ားက မ်ားျပားလြန္းလွေသာေၾကာင့္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္မွေန၍ တခ်ိဳ ့တဝက္ျပန္လည္စီးက်သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရား၏လီးတံႀကီးကို ျပန္လည္ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာအခါ ႁဗြတ္ကနဲျမည္သံႏွင့္အတူ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ေရာေနသာ လရည္မ်ားေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝမွ ထပ္မံစီးက်လာျပန္ေလသည္။
ပီယာက တန္ဘိုးရားကို လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အလား တင္းၾကပ္စြာဖက္တြယ္ထား၏။
ညႇို ့ယူနိုင္စြမ္းေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားက တန္ဘိုးရားကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
လီးအရသာကို ဘာဆိုတာေကာင္းေကာင္းသိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ပီယာေက်နပ္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အလိုးခံဘူးခဲ့ေသာ္လဲ ဒီတစ္ခါေလာက္ ကာမအရသာျပည့္ဝမႈမ်ိဳးခံစားခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ စိတ္ေၾကနပ္မႈကိုရရွိေနသည္။
တန္ဘိုရားကို ဝယ္ယူေပးခဲ့ေသာ အရွင္သခင္ ဒြန္ေဆးဆားကိုလဲ စိတ္ထဲမွ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။
ဒြန္ေဆးဆားအတြက္ မ်ိဳးေကာင္းေလးမ်ားေမြးေပးနိုုင္ေတာ့မည္မို ့သူမကိုယ္သူမလဲ ဂုဏ္ယူေနမိသည္။
တန္ဘိုးရားမွာလဲ အႏွစ္ႏွစ္အလလက သူေမၽွာ္လင့္စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရေသာ ကာမဆက္ဆံမႈကို လက္ေတြ ့က်က်လုပ္ေဆာင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ေနမိပါသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လက္ေတြ ့လိုးလိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ ့ကိုယ္သူ ေယာက္က်ားႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီဟု စိတ္တိုင္းက်ေနမိျခင္းကလဲ ေကာင္းမြန္ေသာအရသာရွိသည့္
ပီတိတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။
ဟိုအရင္က ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာသိမ္ငယ္စိတ္တို ့သည္လဲ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ေရာက္လို ့ေရာက္မွန္းမသိေအာင္ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၾကၿပီျဖစ္၏။
အေရျပားျဖတ္ေတာက္ျခင္းမျပဳခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးမ်ားက လက္မခံမည္ကိုလဲ စိုးရြံ ့စရာမလိုေတာ့မွန္း တန္ဘိုးရားေကာင္းေကာင္းႀကီးသိလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူ၏စြမ္းေဆာင္ရည္က်ဆင္းမသြားေၾကာင္းကိုလဲ သူလိုးခဲ့ရေသာ ပီယာ၏မ်က္ဝန္းမ်ားက သက္ေသခံလၽွက္ရွိၾကသည္။
ကၽြန္အျဖစ္လိုက္ပါလာရသည္မွာ ရြာတြင္ဘုရင္လုပ္ရတာထက္ေကာင္းသည္ဟုလဲ တန္ဘိုးရားမွတ္ထင္လိုက္မိပါသည္။
ရြာတြင္ အလွဆုံးဆိုေသာ ေကာင္မေလးက သူတို ့သုံးေယာက္ေတြ ့ဆုံဆက္ဆံရသည့္ ေကာင္မေလးမ်ားထဲတြင္ ႐ုပ္အဆိုးဆုံးျဖစ္သည္ဟု သူယူဆမိေသာ အမ္ေဒါင္း၏ ေကာင္မေလးထက္ပင္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်လၽွက္ရွိသည္ဆိုတာ သူ ့အတြက္ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ ့ပင္မဟုတ္ပါေလာ။
ထိုညသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ရာႏွင့္ အံၾသဖြယ္ရာအတိပင္ျဖစ္ေန၏။
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားအင္ကုန္ခန္းသည္အထိလိုးျပစ္လိုက္မိသည္။
မီးေတာက္အလားလႈပ္ရွားတက္ႂကြေနသာ သူ ့ရဲ ့ေသြးသားေတြ မီးစာကုန္သြားေတာ့မွ တန္ဘိုးရားရပ္ေတာ့သည္။
အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့ကေတာ့ သူ ့အရင္တိုက္ပြဲက်သြားၾကေလသည္။
မာမာဘာဘာေျပာေသာ ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳး၏ သာလြန္မႈဆိုသည္မွာ ဒါမ်ားလားလို ့ေတာ့ တန္ဘိုးရား ခပ္ေရးေရးေတြးလိုက္မိပါေသးသည္။
သို ့ေသာ္အားအင္ကုန္ခမ္း ေမာပန္းသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲတန္ဘိုးရား အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။
သူ ့ဘဝတစ္သက္တာအတြက္ေတာ့ ထိုညကို ေမ့ေဖ်ာက္နိုင္စြမ္းရွိမည္မဟုတ္ေတာ့ပါေခ်။
အခန္း(၈)
က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚတြင္ေနထိုင္သူမ်ားသည္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲဆိုသည့္မူကိုလက္ကိုင္ထားသူမ်ားပီပီ လက္ရွိဘဝတြင္စည္းစိမ္ခံေပ်ာ္ပါးေနဖို ့သာအဓိကထားၿပီး အနာဂတ္အတြက္ မေတြးေတာခ်င္ၾကေပ။
အဂၤလန္နိုင္ငံမွစတင္ေပၚထြန္းလာခဲ့ၿပီး ယန္းကီးမ်ားေနထိုင္ေသာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ေျမာက္ပိုင္းကို ေက်ာ္လြန္ကာ က်ဴးဘားသို ့တိုင္ေရာက္ရွိလာေသာ ဘာသာေရးအယူသည္း
မႈက က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚရွိစပိန္ႏြယ္ဝင္မ်ားအတြက္ ျပႆနာတစ္ခုလိုျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဘာသာေရးအယူသည္းမႈ၏ေနာက္တြင္ကပ္ပါလာေသာ သနားၾကင္နာမႈဆိုေသာ အတားအဆီးေၾကာင့္ ကၽြန္စနစ္ကြယ္ေပ်ာက္ရေတာ့မည္ေလာဟူသည့္ ေမးခြန္းက က်ဴဘားအတြက္
ႀကီးမားလွေသာ ေသာကပင္တည္း။
က်ဴးဘား၏ အဓိကစီးပြားေရးေသာ့ခ်က္မွာ ကၽြန္မ်ားအေပၚတြင္ အမွီသဟဲျပဳေနရသည္ဟုဆိုေပမည္။
ကၽြန္ေတြသာမရွိေတာ့လၽွင္ က်ဴးဘားမွႀကံခင္းႀကီးမ်ားကို ဘယ္လိုေစာင့္ေရွာက္ရမည္မွန္းမႀကံတတ္ၾကေတာ့….။
ကၽြဲႏြားေတြေမြးျမဴထိန္းေက်ာင္းေပးမည့္သူမ်ားလိုအပ္လာေတာ့မည္။
ေဆးရြက္ႀကီးပင္ေတြစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈတြင္လဲ အခက္ေတြ ့လာနိုင္ေသးသည္။
ရမ္အရက္ခ်က္လုပ္ရန္လုပ္သားမ်ား ဘယ္ကရမည္နည္း။
သည္ေတာ့ ကၽြန္လမ္းေၾကာင္းသာပိတ္သြားလၽွင္ က်ဴးဘားကၽြန္းႀကီးတစ္ခုလုံး ခ်ဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ားႏွင့္ထူထပ္သြားေတာ့မေယာင္ သူတို ့ထင္ေနၾကသည္။
ဤကား က်ဴးဘား၏ ေသာကပင္ျဖစ္ေလသည္။
ထိုစဥ္ကာလအတြင္းတြင္ အာဖရိကမွဆိုက္ကပ္လာေသာ ကၽြန္သေဘၤာမ်ားတြင္ပါလာေသာ ကၽြန္မ်ား၏တန္ဖိုးက အဆမတန္ခုန္တက္သြားေလသည္။
မတန္တဆတန္ဖိုးႏွင့္ ဝယ္ယူၾကရသည္။
ဤတြင္ အမ်ားက ဒြန္ေဆးဆားမြန္တာဘို ဟူေသာအဖိုးႀကီးကို ဂ႐ုျပဳၾကရေလၿပီ။
ဆရာတင္ၾက…အႀကံေတာင္းၾကရေလၿပီ။
တစ္ခုခုလုပ္သင့္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အခ်င္းခ်င္းတီးတိုးေျပာဆိုေနၾကေလသည္။
ထိုအခါ ဒြန္ေဆးဆားက က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚရွိအႀကီးဆုံးေသာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားကို သူ၏ “ဖင္ကာမြန္တာဘို”ဟုအမည္ေပးထားေသာ အေဆာက္အအုံၿခံဝင္းသို ့ဖိတ္ေခၚ၍
တိုင္ပင္စည္းေဝးျခင္းျပဳေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားစကားေျပာမည္ဆိုေသာသတင္းေၾကာင့္ က်ဴးဘားျပည္သူမ်ားအမ်ားအျပားလာေရာက္နားေထာင္ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မ်ားကို လိုအပ္သည္ထက္ပိုမဝယ္ေတာ့ရန္ တိုက္တြန္းခ်က္တစ္ရပ္ကလဲေပၚထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။
ေစ်းႏႈန္းႀကီးမားလာမႈက ကၽြန္အေရာင္းအဝယ္ေစ်းကြက္ကို အဟန္ ့အတားျပဳေစနိုင္သည္ဟု ယူဆလာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက ထိုမူကိုသေဘာမတူေၾကာင္းေျပာသည္။
ကၽြန္မ်ားသည္ တေန ့တြင္အိုမင္းလာၾကမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လိုအပ္သေလာက္သာဝယ္၍ သိမ္းထားမည္ဆိုေသာမူမွာမွားသည္။
ကၽြန္မ်ားသည္ သက္ရွိျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝိုင္အရက္မ်ားလို ႏွစ္ရွည္လမ်ားသိုေလွာင္ထားလို ့မျဖစ္နိုင္ေပ။
ဒြန္ေဆးဆားက စနစ္တစခုက်င့္သုံးရန္တင္ျပလာသည္။
အားလုံးလိုက္နာက်င့္သုံးရန္ေမၽွာ္လင့္ေၾကာင္းလဲ တိုက္တြန္းေျပာဆိုေလသည္။
က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚသို ့စပိန္တို ့စတင္အေျခခ်စဥ္က ႏြားဆိုတာလဲမရွိ၊ျမင္းဆိုတာလဲမရွိ ေပ။
ထိုအခါ လူသားေတြက မရွိမျဖစ္အသုံးလိုေသာ ကၽြဲ၊ႏြား၊ျမင္း စသည့္တရိစၧာန္မ်ားကို စပိန္ျပည္မွ ဝယ္ယူတင္သြင္းၾကရေတာ့သည္။
အခုေရာ စပိန္ျပည္က ဝယ္ယူရပါေသးသလား။
မဝယ္ရေတာ့ေခ်။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚတြင္ပင္ လိုအပ္ေသာ ကၽြဲ၊ႏြား တရိစၧာန္မ်ားကို မ်ိဳးပြားယူနိုင္ခဲ့ၿပီမဟုတ္ေလာ။
ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့သေဘာထားေတြကိုတင္ျပၿပီးေနာက္ ေဆးျပင္းလိပ္တစ္လိပ္ကို အရသာခံဖြာရွိုက္ရင္း ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္လိုက္သည္။
“ကၽြန္ေတြကေရာ တရိစၧာန္ေတြနဲ ့ ဘာမ်ားကြာခ်ားမႈရွိၾကလို ့လဲလူႀကီးမင္းတို ့…..သူတို ့ကိုတရိစၧာန္ေတြပြားမ်ားလာေအာင္လုပ္ခဲ့ၾကသလို လုပ္လို ့မရနိုင္ေပဘူးလား”
ဒြန္ေဆးဆားေမးခြန္းကို ဘယ္သူမွ ျငင္းခ်က္မထုတ္နိုင္ၾက။
ထိုအခါ ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့အစီအစဥ္ကိုဆက္လက္တင္ျပျပန္ေလသည္။
ကၽြဲ၊ႏြားမ်ားေတာင္ ျပန္ ့ပြားေအာင္လုပ္နိုင္ခဲ့ၾကေသးလၽွင္ ကၽြန္ေတြကိုဘာေၾကာင့္မလုပ္နိုင္ရမည္နည္း။
ထို ့ေၾကာင့္ ယကၡဳပင္ စတင္ၾကပါစို ့….။
ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆိုလၽွင္ က်ဴးဘားအတြက္လိုအပ္သေလာက္ အလိုရွိေသာကၽြန္ေတြကို ရနိုင္ၿပီမဟုတ္ပါလား။
ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့ရည္မွန္းခ်က္ကို တင္ျပရင္း အားလုံးကိုအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ဒြန္ေဆးဆားစကားေၾကာင့္ အားလုံးလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ေနၾက၏။
သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ အမည္းမကို ကိုယ္လုပ္ေတာ္အျဖစ္မထားဘူးေၾကာင္း ဒြန္ေဆးဆားက ဆက္ေျပာေနသည္။
သူ ့အယူအဆက အျဖဴအမည္းေသြးေရာမႈကို အလိုမရွိေပ။
အမည္းသက္သက္ကိုသာလၽွင္ကၽြန္အျဖစ္ခိုင္းသင့္သည္ဟု သူယူဆေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ဒြန္ေဆးဆား၏အစီအစဥ္ကို အားလုံးကသေဘာတူလိုက္ၾကသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက အေစာႀကီးကထဲက သည္အေရးမ်ားကို ႀကိဳတင္ေတြးျမင္ထားၿပီးသား၊စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသားျဖစ္ေလသည္။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ တန္ဘိုးရား၊အိုမို၊အမ္ေဒါင္းႏွင့္ အျခားေသာကၽြန္တစ္ခ်ိဳ ့အား သားေဖာက္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ဝယ္ယူထားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ထို ့အျပင္…
ပီယာ၊မာရီယာ၊ဂရာဆီလားႏွင့္ အျခားေသြးသန္ ့ၿပီးငယ္ရြယ္ေသာ နီဂရိုးမေလးေတြကို ပိုးေမြးသလို ေကာင္းမြန္စြာ ေမြးျမဴထာခဲ့ေပသည္။
မာမာဘာဘာလို ဝါရင့္အေတြ ့အၾကဳံရင့္က်က္ေသာ ကၽြန္မမ်ိဳးကိုလဲ အေစာင့္အေရွာက္အျဖစ္ခန္ ့ထားကာ မ်ိဳးေစ့ေကာင္းတို ့ကို ေျမေကာင္းတြင္စိုက္ပ်ိဳးသလိုပင္ ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္
ခိုင္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မာမာဘာဘာလို အေတြ ့အၾကဳံရင့္က်က္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ကၽြန္မမ်ိဳးက အာဖရိကသားေတြ၏အေၾကာင္းကိုေကာင္းေကာင္းနားလည္ေပသည္။
ထို ့ေၾကာင့္မာမာဘာဘာကို ေစာင့္ေရွာက္ခိုင္းျခင္းသည္ ဒြန္ေဆးဆား၏အျမင္က်ယ္မႈပင္တည္း။
မာမာဘာဘာႏွင့္ေနထိုင္ရစဥ္အတြင္းတြင္ ေကာင္မေလးမ်ားက ေဟာင္ဆာစကားကိုနားမလည္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၊အိုမိုႏွင့္ အမ္ေဒါင္းတို ့မွာ စပိန္ဘာသာ
စကားကို ေလ့လာသင္ယူ က်က္မွတ္ၾကရေလသည္။
ေန ့ဘက္ႀကံခင္းမ်ားရွိရာသို ့သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ၾကရင္း အခြင့္အေရးရရင္ ရသလို ႀကံခင္းထဲမွာပင္ အခ်စ္စခန္းဖြင့္ၾကေသးသည္။
ညဘက္ တဲကိုျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ေသာက္လို ့မေျပဆားငန္ရည္ႏွင့္ ေတြ ့ၾကဳံၾကရျပန္ေလသည္။
သူတို ့အတြက္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပလို ့ေနသည္။
တစ္မနက္ အလုပ္ရွိရာႀကံခင္းသို ့သြားရန္ျပင္ဆင္ေနစဥ္တြင္ မာမာဘာဘာေရာက္လာၿပီး တန္ဘိုးရားကိုေနခဲ့ေစသည္။
အျခားသူမ်ားတဲမွထြက္ခြါသြားေသာအခါ မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရားကိုေခၚေဆာင္၍ ေရခ်ိဳးေစေလသည္။
ေရာက္ခါစက မသုံးတတ္ခဲ့ေသာ ေရဘုံပိုင္ေခါင္း၏ေမာင္းတံကိုဖိႏွိပ္လိုက္ရင္း ေအာက္ခံသစ္သားစည္အတြင္းသို ့ေရျဖည့္လိုက္သည္။
လူျဖဴေတြကို တန္ဘိုးရားအံၾသမိပါသည္။
ကုန္းေျပာင္ေျပာင္တြင္ ေမာင္းတံကိုဆြဲဖိလိုက္ယုံျဖင့္ မကုန္ခန္းနိုင္ေသာေရမ်ားထြက္လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ထားသည္ မေတြးတတ္နိုင္ေအာင္ပင္။
ေရခ်ိဳးသန္ ့စင္ၿပီးသြားေသာအခါ မာမာဘာဘာက သူ ့အတြက္ေရတစည္ဆြဲဖိခိုင္းေသာေၾကာင့္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးေနေသာမာမာဘာဘာ၏ကိုယ္လုံးကိုဘာရယ္မဟုတ္ ေငးၾကည့္ေနမိလိုက္သည္။
အနည္းငယ္ဝဖိုင့္ေသာကိုယ္လုံးႏွင့္ ႀကီးမားေသာနို ့ႀကီးႏွစ္လုံးက ေရခပ္ခ်ိဳးလိုက္တိုင္း တလႈပ္လႈပ္ရွိေနၾကသည္။
ကားလြန္းၿပီး အေနာက္သို ့ေကာက္တက္ေနေသာ အာဖရိကန္တင္သားႀကီးမ်ားက လိုအပ္သည္ထက္ အနည္းငယ္ပိုမ်ားႀကီးေနသလားဟု တန္ဘိုးရားထင္မိသည္။
အသားေရာင္ကေတာ့ နီဂရိုးမႀကီးပီပီမည္းထြက္ေနေလသည္။
ၾကည့္ေနမိေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ညစ္ညမ္းမႈမပါပါ။
မ်က္စိေရွ ့ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္သာ ၾကည့္ေနလိုက္မိျခင္းျဖစ္၏။
သူ ့ကို ႀကံခင္းထဲသို ့အလုပ္မဆင္းခိုင္းဘဲ ဘာေၾကာင့္ေခၚထားတယ္ဆိုတာကိုသာ သိခ်င္ေနပါသည္။
မာမာဘာဘာေရခ်ိဳးၿပီးသြား၍ တဲသို ့ျပန္ေသာလမ္းတြင္ေတာ့ တန္ဘိုးရားမွာ သူ၏သိလိုစိတ္ကို ဆက္လက္မေအာင့္အီးနိုင္ေတာ့ဘဲ ေမးလိုက္မိေတာ့သည္။
“မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား…..ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘာျဖစ္လို ့အလုပ္မသြားခိုင္းဘဲ ေခၚထားရတာလဲဆိုတာ ေျပာျပပါလားခင္ဗ်ာ”
သူ ့ေမးခြန္းေၾကာင့္မာမာဘာဘာသေဘာက်ရယ္ေမာလိုက္ပါသည္။
“ေကာင္ေလး……သိခ်င္ေနတယ္ေပါ့….ေအးေလမၾကာခင္မင္းလက္ေတြ ့သိလာရမွာပါ….ဒါေပမယ့္ မင္းကသိခ်င္တယ္ဆိုေတာ့လဲေျပာျပရမွာေပါ့…..မင္းကို
သင္ေပးစရာေတြရွိေနလို ့ပါ….ဘာေတြသင္ေပးဦးမွာလဲလို ့ မင္းသိခ်င္သြားျပန္ၿပီမဟုတ္လား……မိန္းမတစ္ေယာက္အေပၚမွာအေကာင္းဆုံးေသာ ျဖည့္ဆည္းေပးမႈေတြနဲ ့ ကၽြမ္းက်င္
မႈရွိေအာင္သင္ၾကားေပးမလို ့ေပါ့ကြယ္”
သိပ္နားမလည္ေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားက ထပ္မံေမးျမန္းျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ မာမာဘာဘာေနာက္မွေန၍ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။
သိပ္မၾကာခင္လက္ေတြ ့သိရမည္ဟု ေျပာသြားသည္မဟုတ္ပါလား။
တဲအတြင္းသို ့ျပန္ေရာက္ေသာအခါ မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုယ္ေပၚမွာရွိေသာ အဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္ခ်ျပစ္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးစဥ္အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းလၽွက္ေတြ ့ျမင္ခဲ့ရစဥ္က စိတ္ထဲတြင္ဘယ္လိုမွမေနေသာ္လဲ အခုလို ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ေတြ ့ျမင္လိုက္ရေသာခါတြင္ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ထဲတြင္
တဏွာစိတ္ေတြက ေနရာယူဝင္ေရာက္လာေတာ့သည္။
ဖြံ ့ထြားကားစြင့္ေသာတင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားက ေက်ာက္ေက်ာတုံးႀကီးမ်ားအလား တတုန္တုန္ႏွင့္ ၾကည့္လို ့ေကာင္းလွသည္။
မာမာဘာဘာက တဲအတြင္းရွိ တစ္ခုထဲေသာ သစ္သားကုတင္ပုေလးဆီသို ့ေလၽွာက္လွမ္းသြားၿပီး ပက္လက္လွဲအိပ္ကာ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္လိုက္၏။
အသားစိုင္မ်ားၾကားတြင္နစ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ငြားငြားစြင့္စြင့္ ေပၚထြက္လာသည္။
မာမာဘာဘာက သူ ့ကိုဘာေတြသင္ၾကားေပးေတာ့မယ္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားသေဘာေပါက္နားလည္လိုက္မိသည္။
အေမလို၊အေဒၚလို သေဘာထားမိသူ မိန္းမႀကီးကို ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ ့စိတ္ေတြ ဗေလာင္ဆူလႈပ္ခတ္သြားရသည္မွာ မွန္ေသာ္လဲ ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးႏွင့္ ကာမစပ္ယွက္ရန္ကိုေတာ့ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနမိျပန္သည္။
“မင္းမ်ိဳးေလး…..ဒီနားလာေလကြယ္…..ကာမစပ္ယွက္တဲ့ေနရာမွာ မင္းရဲ ့သန္မာအားေကာင္းမႈေတြကို ပီယာေျပာျပထားလို ့ မာမာဘာဘာ သိၿပီးပါၿပီ….မင္းက အလားအလာေကာင္းတဲ့ နသိုးေလးဆိုေတာ့ မိန္းမေတြနဲ ့စပ္ယွက္တဲ့အခါမွာ အခုထက္ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္တတ္ဖို ့ မာမာဘာဘာလို အဖြားႀကီးဆီသင္ယူလိုက္စမ္းပါကြယ္…
ဘာလဲ မာမာဘာဘာက အသက္ႀကီးေနလို ့ မင္းက မလိုးခ်င္တာလား”
မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမ်က္ႏွာပူသြားမိသည္။
ဒီလို အသက္ႀကီးႀကီး ဝဖိုင့္ဖိုင့္ မိန္းမႀကီးကို လိုးရန္ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ရွိခဲ့ဘူးသည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အခက္ေတြ ့ေနမိ၏။
မာမာဘာဘာ၏အေတြ ့အၾကဳံႏွင့္သင္ၾကားေပးမႈကိုလဲ သိခ်င္ေနမိသည္။
သူ ့စိတ္ေတြ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနမိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ ေခါင္းကိုခပ္ေလးေလးပင္ခါယမ္းလိုက္မိရသည္။
အနားသို ့ေရာက္လာသင့္ေသာအခ်ိန္ထက္ေက်ာ္လြန္သည့္တိုင္ေအာင္ တန္ဘိုးရားေရာက္မလာေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာက လွဲအိပ္ေနရာမွ ထလာၿပီး တန္ဘိုးရားကိုၾကည့္လိုက္
ေသာအခါ တန္ဘိုးရား၏ျဖစ္ေနပုံကိုေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အေတြ ့အၾကဳံရင့္က်က္သူပီပီ သေဘာေပါက္နားလည္သြားသည္။
“လာစမ္းပါေကာင္ေလးရဲ ့……မင္းအဝတ္ေတြခၽြတ္ထားခဲ့ၿပီး ကုတင္ေပၚကိုလာခဲ့စမ္းပါ….မာမာဘာဘာရဲ ့ကၽြမ္းက်င္မႈေတြက မင္းကိုေကာင္းမြန္ေစမွာပါ”
မာမာဘာဘာ၏ ေနာက္တစ္ေခါက္ေခၚဆိုမႈမွာေတာ့ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ စိတ္ညႇို ့ခံလိုက္ရသူတစ္ေယာက္လို အဝတ္အစားမ်ားကိုခၽြတ္ခ်ျပစ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ပုေလးရွိရာသို ့
ေလၽွာက္သြားလိုက္မိပါေတာ့သည္။
ကုတင္အနီးသို ့ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာဘဲ မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရား၏လီးကိုလွမ္းကိုင္ဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး ေဂြးဥႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ ပြတ္ညႇစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာမ်ားတဖ်င္းဖ်င္း
ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ခံစားလိုက္ရၿပီး တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးသို ့ေသြးမ်ားတိုးဝင္လာကာ ေတာင္မတ္သြားရေလသည္။
အဖြားႀကီးက လီးကိုေဆာ့ကစားေပးလိုက္၊ဂြင္းထုေပးလိုက္ လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးက အစြမ္းကုန္ ေတာင္မတ္လာေတာ့၏။
ဒစ္ေခါင္းပတ္ပတ္လည္ကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ရစ္ဝိုက္ကာ အယက္ခံလိုက္ရျပန္ေသာအခါ ခံစားရမႈက တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ေကာင္းမြန္သြားမိရျပန္သည္။
အခုအခ်ိန္အထိ ကုတင္ေဘးတြင္ရပ္လၽွက္သာရွိေသးေသာ တန္ဘိုးရားကို မာမာဘာဘာက ခုတင္ေပၚသို ့တက္ကာ ပက္လက္အိပ္ေစလိုက္သည္။
ပက္လက္ျဖစ္သြားေသာတန္ဘိုးရားကို ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္အားရင္ဘတ္သို ့ထိလုသည့္တိုင္ေအာင္ဆြဲမေစလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ တန္ဘိုးရား၏လီးတံႀကီးကို ဂြင္းထုေပးကာ အေပၚသို ့
ႂကြတက္လၽွက္ရွိေသာ ေဂြးဥႏွစ္လုံးကို ပါးစပ္ထဲသို ့ဝင္သြားသည့္တိုင္ေအာင္ ကုန္းစုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။
ဥမ်ားဆီမွ နာသလိုလို ေအာင့္သလိုလိုအရသာႏွင့္ ဂြင္းထုေပးေနေသာေၾကာင့္ လိင္တံဆီမွအရသာတို ့ေပါင္းဆုံသြားၿပီး တန္ဘိုးရား၏ဖင္မည္းႀကီးမွာေျမာက္တက္သြားရျပန္ေလသည္။
ဥမ်ားကိုစုပ္လိုက္ယက္လိုက္ႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ေပးၿပီးေသာအခါ မာမာဘာဘာ၏လၽွာဖ်ားေလးက ဖင္ေပါက္ဝႏွင့္ ေဂြးဥတို ့ၾကားတြင္ရွိေသာ အသားႏုေလးကို တို ့ထိကာယက္ေပးေန
ျပန္သည္။
တစ္စထက္တစ္စ လၽွာဖ်ားက စအိုေပါက္ဝဖက္သို ့ေရာက္လာၿပီး ဖင္ေပါက္ဝ၏ ေဘးပတ္လည္ကို ရက္ေပးေနျပန္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ အသည္းလွိုက္ေအာင္ခံစားေနမိ
ရသည္။
လၽွာဦးခၽြန္ေလးက ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို မထိတထိ တိုးဝင္လာတတ္ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာ၏ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲကိုင္မိရေလာက္ေအာင္ခံစားရေလသည္။
ဖင္ေပါက္ဝကို အရက္ခံ၊လၽွာဖ်ားႏွင့္ အထိုးခံေနရစဥ္ လိင္တံႀကီးကိုပါဂြင္းထုေပးေနေသာေၾကာင့္ လၽွင္ျမန္စြာဘဲ တန္ဘိုးရားၿပီးခ်င္လာေလသည္။
လရည္ကို အလဟသတ္အျဖစ္မခံရဟု ေျပာထားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားထံမွ ခြင့္ေတာင္းသံေပၚထြက္လာသည္။
“မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား…..အား….ရွီး….ေကာင္းလြန္းလို ့တန္ဘိုးရားပီးခ်င္ေနပါၿပီ…..အီး…..ရွီး”
တန္ဘိုးရား၏ေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ မာမာဘာဘာက ဖင္ေပါက္ကိုကလိေနရာမွခြါလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားလီးႀကီးကို အာေခါင္သို ့ထိုးသည့္တိုင္ေအာင္ ငုံစုပ္လိုက္သည္။
ပါးစပ္၏စုပ္အားႏွင့္ အာေခါင္အတြင္းသားႏုႏုႏွင့္ ဒစ္ေခါင္းႀကီးတို ့ပြတ္တိုက္မႈက တန္ဘိုးရားလိင္တံႁပြန္ေခ်ာင္းမွ လရည္မ်ားကို ဒရေဟာပန္းထြက္ေစေလသည္။
အာေခါင္သို ့ပန္းထည့္လိုက္ေသာပူေႏြးသည့္လရည္မ်ားက မ်ိဳမခ်ရဘဲ လည္ေခ်ာင္းမွတဆင့္ စီးဝင္သြားေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာမွာ သီးသလိုျဖစ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာရသည္။
တန္ဘိုးရားကေတာ့ မာမာဘာဘာ၏ ဆံပင္မ်ားကို ကိုင္ဆြဲကာ လည္ေခ်ာင္းထဲတစ္ဆို ့ေလာက္သည္အထိ သူ၏လိင္တံႀကီးကို ထိုးသြင္းကာ ေညႇာင့္ေနမိပါသည္။
တန္ဘိုးရားမွာတစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာ၏ပါးစပ္ထဲကိုလိုးေညႇာင့္ေနရာမွ သူ ့လီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေလသည္။
မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လၽွက္ရွိေသာ မာမာဘာဘာကိုျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလန္ ့သြား၏။
“မာမာဘာဘာ….ဘာျဖစ္လို ့မ်ားလဲခင္ဗ်ာ….တန္ဘိုးရားအရမ္းလုပ္လိုက္မိလို ့လားဟင္”
တန္ဘိုးရားအေမးကို လက္ကာျပရင္း မာမာဘာဘာက မ်က္ႏွာေပၚစီးက်ေနေသာမ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္ျပစ္လိုက္သည္။
“ေကာင္ေလး…..မင္းသိထားဖို ့က တစ္ခ်ိဳ ့မိန္းကေလးေတြက အခုလိုၾကမ္းတမ္းတာမ်ိဳးကို သေဘာမက်ဘူးကြယ့္…ကာမဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္လိုဘတစ္ခုထဲကိုဘဲ
မၾကည့္ရဘူး….တစ္ဖက္သားရဲ ့ခံစားခ်က္ကိုလဲ စိတ္ထဲမွာအျမဲတမ္း ဂ႐ုတစိုက္ျပဳမူရတယ္ကြယ့္…အခုဘဲၾကည့္ေလ…မင္းအရမ္းေကာင္းၿပီးၿပီးခ်င္လာတာနဲ ့စိတ္ရွိတိုင္းလိုးေဆာင့္ေတာ့
တာဘဲမဟုတ္လား….ခံရတဲ့သူက ပါးစပ္ထဲကိုအလိုးခံေနရတာေလကြယ္…ပါးစပ္တင္မဟုတ္ပါဘူး ေစာက္ဖုတ္ထဲအလိုးခံတယ္ဆိုလဲအတူတူဘဲလို ့သာမွတ္ထားလိုက္ေပါ့…မိန္းကေလး
တိုင္းကို ဒီလိုမ်ိဳးဆက္ဆံလို ့မျဖစ္ဖူးေလ…..ၾကမ္းတာကိုႀကိဳက္တဲ့မိန္းကေလးရွိသလို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးတာကို သေဘာက်တတ္တဲ့ မိန္းမမ်ိဳးေတြလဲရွိတာဘဲကြ…..မင္းေကာင္မေလး
ပီယာက ၾကမ္းတာႀကိဳက္တတ္ေတာ့ မင္းစိတ္ထဲမွာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးလုပ္မွ မိန္းမေတြသေဘာေတြ ့တတ္တယ္လို ့ထင္ေနမွာစိုးလို ့ပါ….မာမာဘာဘာကေတာ့ ႀကိဳက္သေလာက္
ၾကမ္းစမ္းပါ…ၾကမ္းေလႀကိဳက္ေလဆိုတဲ့ အစားထဲကပါကြယ့္…..ကဲ..ကဲ…မင္းကိုေနာက္ထပ္သင္ေပးစရာေတြရွိေသးတယ္ေဟ့….စားစရာတစ္ခုခုေတာ့အရင္စားထားဦးမွ”
မာမာဘာဘာက ေျပာေျပာဆိုဆို စာေသာက္စရာမ်ားကိုျပင္ဆင္ေနေလသည္။
အဝတ္မ်ားျပန္မဝတ္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေရာ မာမာဘာဘာပါ ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ပင္ ေနေနမိၾကသည္။
မာမာဘာဘာစီစဥ္ေပးေသာ စားစရာမ်ားကို ဝတ္လစ္စလစ္ႏွင့္ပင္စားေသာက္လိုက္မိသည္။
ကာမစိတ္က်သြားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာကို ရဲရဲပင္မၾကည့္ရဲေတာ့ေပ…..။
က်ဴးဘားကၽြန္းသို ့ေရာက္ကထဲက မိခင္တစ္ေယာက္လိုမွတ္ထင္ထားခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏ ပါးစပ္ကိုလိုးၿပီး လရည္မ်ားပန္းထုတ္ခဲ့မိေသာေၾကာင့္ ရွက္သလိုလို…အားနာမိသလိုလို
ျဖစ္ေနမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလိုပင္ တန္ဘိုးရားကို ဂ႐ုတစိုက္ေကၽြးေမြးရင္း စားေသာက္ေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားအတြက္ အားကုန္စရာမ်ားရွိေသးသည္မို ့ဂ႐ုစိုက္ေနျခင္းမဟုတ္ေပ။
တန္ဘိုးရားမွမဟုတ္ မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ေနထိုင္ေသာသူမွန္သမၽွကို မာမာဘာဘာက ဂ႐ုတစိုက္ေကၽြးေမြးျပဳစုတတ္ပါသည္။
ဒီလိုေကၽြးေမြးျပဳစုျခင္းသည္ပင္ ဒြန္ေဆးဆားခိုင္းေစထားေသာ မာမာဘာဘာ၏ တာဝန္မဟုတ္ပါေလာ။
စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ တန္ဘိုးရားကို ေခတၱနားေနေစသည္။
မာမာဘာဘာက ထန္းအုန္းဆီမ်ားယူလာၿပီး အနားယူေနေသာတန္ဘိုးရားတစ္ကိုယ္လုံးကို မ်က္ႏွာမွလြဲ၍ ဆီျဖင့္လိမ္းက်ံေပးေလသည္။
လိင္တံႀကီးကို ထိကိုင္ၿပီးလိမ္းေပးေနေသာအခါ စိတ္ထိန္းေနသည့္ၾကားမွ တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးက ျပန္လည္ေတာင္မတ္လာရျပန္ေလသည္။
မာမာဘာဘာက သေဘာက်သလိုရယ္ေမာလိုက္မိေလသည္။
“ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးရဲ ့သာလြန္မႈဆိုတာ အဲဒါဘဲ ေကာင္ေလးရ…..အထိမခံဘူး…ထိတာနဲ ့ေပါက္ေတာ့မယ့္ေႁမြတစ္ေကာင္လိုဘဲ”
ရယ္ေမာရင္းေျပာလိုက္ေသာ မာမာဘာဘာ၏စကားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက ရွက္ရွက္ႏွင့္ ျပဳံးျပလိုက္မိသည္။
ထို ့ေနာက္ မာမာဘာဘာ၏ဦးေဆာင္ေခၚယူမႈေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚျပန္ေရာက္သြားရျပန္ေလသည္။
ပထမတစ္ခါအတိုင္းပင္….
မာမာဘာဘာက ကုတင္ေပၚပက္လက္အိပ္လိုက္ၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္လိုက္သည္။
ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုၾကည့္ရင္း တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဟုေတြးလိုက္မိေလသည္။
ဒီလိုေစာက္ဖုတ္ႀကီးမ်ိဳးကို တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ ပထမဆုံးေတြ ့ဖူးျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။
တကယ္တမ္း တန္ဘိုးရားေသခ်ာေတြ ့ဖူးေသာ ေစာက္ဖုတ္ဆိုလို ့ မာမာဘာဘာ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးႏွင့္မွ ေလးခုသာရွိပါေသးသည္။
ဒါေတာင္ အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့ ေကာင္မေလးမ်ား၏ေစာက္ဖုတ္ကို ေသခ်ာႀကီးျမင္ဖူးတာမဟုတ္ေပ။
သူလိုးဘူးတာဆိုလို ့လဲ ပီယာတစ္ေယာက္သာရွိေသးသည္။
မာမာဘာဘာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုလိုးရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ မၾကာခင္မွာ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့မည္ေပါ့…။
စဥ္းစားေနမိရင္းမွာပင္ တန္ဘိုးရား၏ ကာမစိတ္တို ့ကျပင္းထန္ေတာက္ေလာက္လာျပန္ေလသည္။
လီးႀကီးက ျပန္လည္ေတာင္မတ္လာေသာေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို ့လိုးသြင္းရန္ မာမာဘာဘာ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ကာ ေနရာယူလိုက္သည္။
အဖြားႀကီး၏ တြဲက်ေနေသာ နို ့အုံႀကီးကို ဆြဲကိုင္ကာ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ သူ ့ရဲ ့ဒစ္ေခါင္းႀကီးကို ေတ့လိုက္၏။
ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့လိုးသြင္းရန္လုပ္ေနစဥ္မွာပင္ မာမာဘာဘာဆီမွ တားျမစ္ကသံထြက္ေပၚလာေလသည္။
“တန္ဘိုးရား……ေကာင္ေလး….ခဏေနဦးေလကြယ္…..မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုမဆက္ဆံခင္မွာပြတ္သပ္နမ္းရႈပ္မႈေတြအရင္လုပ္ေပးသင့္တယ္ကြယ့္……ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းတာ
ကိုေတာ့ မင္းေကာင္မေလး ပီယာဆီက သင္ယူၿပီးသားမဟုတ္လား……..ေအး…အဲဒီလိုလုပ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးအတြက္ စိတ္ခံစားခ်က္သာယာမႈရယုံတင္မဟုတ္ဖဲခႏၲာကိုယ္ရဲ ့ သဘာဝအေလၽွာက္တုန္ ့ျပန္ခ်က္အရ ေစာက္ပတ္ထဲကေန ေခ်ာဆီလိုမ်ိဳး အရည္ၾကည္ေတြထြက္လာတယ္…အဲဒီေတာ့ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ လြယ္ကူေခ်ာေမြ ့ေစတာေပါ့…..မင္းကိုေနာက္
ထပ္သင္ေပးစရာေတြရွိပါေသးတယ္….ကဲလာ…ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို မာမာဘာဘာျပမယ္”
ထို ့ေနာက္…..တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာေစခိုင္းသည့္အတိုင္း ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ရက္ရပါေလသည္။
အစကေတာ့ ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးေနမိတာဘဲျဖစ္သည္။
သို ့ေပမယ့္ သူ ့လၽွာစြမ္းေၾကာင့္ အဖြားႀကီးထြန္ ့ထြန္ ့လူးေနသည္ကို ျမင္ေတြ ့ေနရေသာအခါ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ထဲတြင္ သာယာမႈတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာမိရသည္။
“အားးး…..အီး….ေကာင္းတယ္….ရက္…ရက္….သြက္သြက္ေလးရက္စမ္းပါ….အစိေလးကိုလၽွာနဲ ့ထိုးေမႊလိုက္….ၿပီးေတာ့အစိေလးကိုစုပ္ေပး….အင္း….အားး”
မာမာဘာဘာက တန္ဘိုးရားကိုသင္ေပးေနရင္း သူမကိုယ္တိုင္ကလဲ ေကာင္းမြန္ေသာ ကာမအရသာေၾကာင့္ ဖင္တုံႀကီးမ်ားႂကြတက္ကာ ခံစားေနရေလသည္။
ေစာက္စိျပဳးျပဳးႀကီးကို ေစခိုင္းသည့္အတိုင္း လၽွာႏွင့္ခပ္သြက္သြက္ရက္ေပးလိုက္ကာ စုပ္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရား၏ဆံပင္ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္မ်ားကို မာမာဘာဘာ
ကဆြဲကိုင္ကာ ေကာ့တက္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ားစီးက်လာပါေတာ့သည္။
မာမာဘာဘာတစ္ခ်ီၿပီးသြားရၿပီျဖစ္၏။
တန္ဘိုးရားက ဘာမွန္းမသိစြာ ေစာက္စိကိုဆက္ၿပီး ရက္လိုက္စုပ္လိုက္လုပ္ေပးေနမိသည္။
အဖြားႀကီးတစ္ကိုယ္လုံးတြင္ရွိေသာအေၾကာအခ်င္မ်ား တုန္တက္လာရသည္။
“ရၿပီေကာင္ေလး…..ရပ္…ရပ္လိုက္ေတာ့”
မေနနိုင္လြန္းစြာ ဟန္ ့တားသံေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားရပ္လိုက္မိသည္။
“ေနာက္ဆို မွတ္ထားေပါ့ မင္းမ်ိဳးေလး…….ေစာက္စိဆိုတာ မိန္းမတိုင္းရဲ ့အရသာဖူးေလးကြယ့္……သူ ့ကိုထိလိုက္…ႏွိုးဆြလိုက္ရင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့ကာမစိတ္ကို
ႏွိုးဆြလိုက္နိုင္ၿပီေပါ့……တစ္ခ်ိဳ ့မိန္းမေတြက နို ့သီးေခါင္းေလးေတြကို အစုပ္ခံရရင္လဲ ကာမစိတ္တက္ႂကြလာတတ္ၾကတယ္….စုပ္မွရယ္လို ့ေတာ့မဟုတ္ဖူးေပါ့…နို ့သီးေခါင္းေလး
ကို လက္ညႇိုးနဲ ့လက္မၾကားမွာထားၿပီး ပြတ္ေခ်ေပးရင္လဲ အတူတူပါဘဲ…..ကဲ..မင္းလိုးခ်င္ရင္လိုးေတာ့ေလ….လိုးတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုေတြလိုးရင္ ေကာင္းလဲဆိုတာကိုလဲ မင္းသိရ
ဦးမွာေပါ့ကြာ”
မာမာဘာဘာကလိုးခြင့္ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေနရာယူလိုက္သည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝတြင္လီးေတ့ၿပီးေနာက္ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့လီးတစ္ဆုံးဝင္ေအာင္လိုးထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းက နဂိုကပင္က်ယ္ေနၿပီး တစ္ခ်ီပီးထားေသာေၾကာင့္ေစာက္ရည္မ်ားလည္းစိုစြတ္ေနကာ လီးႀကီးက တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ ႁဗြတ္ကနဲ တဆုံးဝင္သြားသည္။
“ေအာင္မေလး….ေသေတာ့မွာဘဲတန္ဘိုးရားရယ္….မာမာဘာဘာလိုအဖြားႀကီးကို မင္းလိုးသတ္မလို ့လားကြယ္…..ေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြယ့္….လိုးတဲ ့ေနရာမွာ ပထမဆုံး
လီးကို စထည့္တဲ့အခါ ေျဖးေျဖးနဲ ့တရစ္ခ်င္းထည့္တာပိုေကာင္းတယ္…ၿပီးေတာ့မွ ေျဖးေျဖးနဲ ့မွန္မွန္ေလးလိုးေနရာကေန ခပ္သြက္သြက္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးတင္သြားေတာ့ ခံရတဲ့သူ
အတြက္ေကာင္းတာေပါ့……ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးလုပ္လိုက္ တစ္ခ်က္ျခင္းဆီေဆာင့္လိုက္ ခါးကို ႏွဲ ့ၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲမွာလီးကိုပတ္လည္ေမႊေပးလိုက္….လိုးနည္းေတြကေတာ့စုံေနတာပါဘဲ
မင္းခုနကလို တစ္ခ်က္ထဲေဆာင့္လိုးလိုက္တာမ်ိဳးက တစ္ခါမွအလိုးမခံရဖူးေသးတဲ့ အပ်ိဳစင္ေလးဆိုရင္ သူ ့အတြက္တင္မဟုတ္ဖဲ မင္းကိုယ္တိုင္ပါ နာၾကင္ရလိမ့္မယ္ကြယ့္…ကဲ…
မာမာဘာဘာေျပာသလို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးရာက အရွိန္တင္ၿပီးလိုးၾကည့္စမ္း”
တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာေစခိုင္းသည့္အတိုင္း တစ္ခ်က္ခ်င္းေျဖးေျဖးလိုးေပးေနလိုက္သည္။
သူ ့ေကာင္မေလးပီယာထက္ ေစာက္ေခါင္းပိုက်ယ္ေသာေၾကာင့္ လီးကေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိပင္ ဝင္ထြက္ေနသည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သားအိမ္ကိုသြားေထာက္ေသာေၾကာင့္ ဒစ္ေခါင္းထိပ္ဆီမွ ထုတ္ကနဲထုတ္ကနဲ က်င္တက္သြားတတ္သည္။
လိုးေနရင္းတေျဖးေျဖးအရွိန္တင္ရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ခပ္ေလးေလးလိုးေဆာင့္ေနရာမွ အနည္းငယ္သြက္လိုက္၏။
မာမာဘာဘာ၏ ေဖာင္းဝေသာလက္ေမာင္းအစုံက တန္ဘိုးရားကို သိုင္းဖက္လာသည္။
“နို ့စို ့ေပးေလ…..လိုးေနရင္းနို ့စို ့ေပးရင္ အလိုးခံေနရတဲ့အမ်ိဳးသမီးအတြက္ ကာမဆိပ္ပိုတက္ေစတယ္ကြ…နို ့မစို ့လဲ နို ့အုံကိုပြတ္ေခ်တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ နို ့သီးေခါင္းေလး
ကိုလွမ္းဆြဲၿပီးေခ်ေပးတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းလုပ္လို ့ရတာေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္တန္ဘိုးရားရယ္”
တန္ဘိုးရားမွာ မာမာဘာဘာသင္ေပးသည့္အတိုင္း လိုးေနရင္းမွ နို ့အုံႀကီးႏွစ္လုံးကိုဆုပ္နယ္လိုက္ၿပီး နို ့သီးေခါင္းႀကီးမ်ားကို ကုန္းစို ့ေပးလိုက္ေလသည္။
မာမာဘာဘာထံမွ ကာမဆိပ္တက္ကာ ျငည္းျငဴသံတစ္ခ်ိဳ ့စတင္ေပၚထြက္လာသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ဖီး(လ္)တက္သြားၿပီး အားရပါးရလိုးေဆာင့္ျပစ္လိုက္သည္။
တဖြတ္ဖြတ္…တဗြတ္ဗြတ္ႏွင့္ လိုးေဆာင့္သံမ်ားက ခပ္စိပ္စိပ္ေပၚထြက္လာ၏။
ပက္လက္အိပ္ေနေသာ မာမာဘာဘာမွာခါးႀကီးေကာ့တက္လာၿပီး တန္ဘိုးရားကိုခပ္တင္းတင္းတြယ္ဖက္ကာ ဒုတိယအခ်ီၿပီးေျမာက္သြားရျပန္ပါသည္။
“အီး….ေကာင္းလိုက္တာ…တန္ဘိုးရားရယ္…..ဒီလိုကၽြမ္းက်င္မႈမ်ိဳးနဲ ့ဆိုရင္ ဒြန္ေဆးဆားရဲ ့သားေဖာက္နသိုးေလးေတြထဲမွာ မင္းဟာအေကာင္းဆုံးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာ
ေသခ်ာဘဲ….လိုးတတ္ရင္ မန္ဒင္းဂိုးေလာက္ႀကီးစရာမလိုပါဘူးကြယ္….မင္းရဲ ့သန္စြမ္းအားေကာင္းမႈက သာမန္ေယာက္က်ားေတြထက္သာပါတယ္ကြယ့္…မင္းမပီးေသးဘူးမဟုတ္လား
မာမာဘာဘာလိုအဖြားႀကီးက ႏွစ္ခ်ီေတာင္ၿပီးသြားရၿပီဆိုေတာ့ အားကုန္သြားၿပီေဟ့….အသက္ကလဲစကားေျပာၿပီမဟုတ္လား……ဒါေပမယ့္ ပူစရာမလိုပါဘူးေကာင္ေလးရယ္….
မာမာဘာဘာက မင္းၿပီးတဲ့အထိတာဝန္ယူမွာပါကြ…..ခုနတုန္းက မင္းကိုလိမ္းေပးတဲ့ ဆီခြက္ကိုယူလိုက္စမ္းကြာ”
ယူဆိုေတာ့လဲ ယူေပးလိုက္ရျပန္သည္။
သူ ့အတြက္ထူးျခားေသာသင္ယူခြင့္ကိုရရွိေနသည့္အတြက္ တန္ဘိုးရားေက်နပ္ေနမိ၏။
သူသာကၽြမ္းက်င္မႈရွိလာပါလၽွင္ ေနာက္ထပ္မိန္းမေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္ ဆုံေတြ ့ဆက္ဆံရဦးမည္မဟုတ္ပါလား။
မာမာဘာဘာက သူ ့ခႏၲာကိုယ္ ဝဖိုင့္ဖိုင့္ႀကီးကို ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ က်ဳံး႐ုန္းထလိုက္ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္လိုက္သည္။
တန္ဘိုးရားယူေဆာင္လာေသာ ဆီကို တန္ဘိုးရား၏လီးႀကီးကို စိုရႊဲေအာင္သုတ္လိမ္းေစလိုက္ၿပီး သူမ၏ဖင္ေပါက္ဝသို ့လဲ ဆီမ်ားဆြတ္ခိုင္းလိုက္သည္။
အားလုံးအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဟု ယူဆရေသာအခ်ိန္တြင္ မာမာဘာဘာက သူ ့ဖင္ကို လိုးခိုင္းပါေလသည္။
ဖင္ကို လိုးလို ့ရသည္ဟု သိၾကားဘူးျခင္းရွိမထားေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ စိုးရြံ ့မႈျဖစ္ေပၚေနမိသည္။
စအိုေပါက္ေသးေသးကို သူ ့လီးႀကီးႏွင့္လိုးရမည္ဟူေသာအသိက တန္ဘိုးရား၏ ေၾကာက္စိတ္ကိုျဖစ္ေပၚေစေလသည္။
သူသိထားေသာ အသိႏွင့္ ဆန္ ့က်င္စြာျပဳမူခိုင္းေနေသာ မာမာဘာဘာကိုလဲ နားမလည္နိုင္ျဖစ္မိ၏။။
ေစာက္ေခါင္းဝေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိကိုလိုးတာေတာင္ အားမရွိေတာ့ဟုဆိုေနေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အညစ္အေၾကးစြန္ ့ထုတ္ရာ ဖင္ေပါက္ဝကို လိုးသြင္းခိုင္းေနသည္။
ရြံရွာျခင္းျဖစ္မိသည္မဟုတ္ေသာ္လဲ ခုနကတဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနခဲ့ေသာ ကာမမီးေတာက္ေလးေတာင္ ညိမ္းခ်င္သလိုျဖစ္သြားရသည္။
“လုပ္ေလတန္ဘိုးရားရဲ ့…..မင္းအတြက္အေတြ ့အၾကဳံအသစ္အဆန္းေပါ့ကြယ္…..အာဖရိကသားတစ္ေယာက္ရဲ ့ကမၻာသစ္က အရသာသစ္ကိုျမည္းစမ္းျခင္းေပါ့..လုပ္စမ္း
ပါကြ….ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးသလိုဘဲ မင္းရဲ ့လီးႀကီးနဲ ့လိုးထည့္လိုက္စမ္းပါကြယ္”
“ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ရဲပါဘူး မာမာဘာဘာခင္ဗ်ား….ေတာ္ၾကာဖင္ေပါက္ဝႀကီးကြဲထြက္သြားမွာကို တန္ဘိုးရားစိုးရိမ္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ….”
တန္ဘိုးရားက စိတ္ထဲတြင္ရွိေနသည့္အတိုင္း ရိုးသားစြာေျပာလိုက္မိေလသည္။
“မင္းစိတ္ထဲမွာ ဘာမွစိုးရိမ္ေနစရာမလိုပါဘူးေကာင္ေလးရယ္…..ေနာက္ဆိုရင္ မင္းသေဘာက်သြားမွာပါ၊မာမာဘာဘာက မင္းကိုသင္ၾကားေပးေနတာလို ့မွတ္ထားလိုက္စမ္း
ပါ….မာမာဘာဘာလဲအစတုန္းက မင္းအခုျဖစ္ေနတဲ့စိုးရိမ္မႈထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေၾကာက္ရြံ ့စိုးရိမ္ခဲ့ဖူးတာေပါ့ကြယ္…ေနာက္ေတာ့လဲရိုးသြားတာပါဘဲ…..ကာမမႈနဲ ့ပတ္သက္
လာရင္ကမၻာသစ္မွာကအာဖရိကထက္ဆန္းၾကယ္တာေတြကအမ်ားႀကီးဘဲကြယ့္…..လုပ္မွာသာလုပ္စမ္းပါ…မာမာဘာဘာအတြက္ကခံဖူးတဲ့အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားလြန္းလို ့ရိုးေတာင္ေန
ပါၿပီကြ”
မာမာဘာဘာ၏တိုက္တြန္းေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ မရဲတရဲႏွင့္ ေပ်ာ့ေခြစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ ့လီးႀကီးကို ႏွိုးဆြၿပီး ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းကာ ေကာက္တက္ေနေသာ တင္သား
မည္းမည္းႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွ စအိုေပါက္ဝသို ့ သူ၏လီးႀကီးကို ေတ့ကာေျဖးေျဖးျခင္းလိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ကိုလိုးစဥ္ကလိုမဟုတ္ဖဲ က်ဥ္းၾကပ္ေသာ စအိုႂကြက္သားမ်ားကလိင္တံႀကီးကို ဆြဲညႇစ္ဆီးႀကိဳေနေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ့ေခြစျပဳေနေသာ လီးႀကီးမွာ
ဖင္ေပါက္ထဲသို ့လိုးထည့္ေနစဥ္မွာဘဲ ျပန္လည္တင္းမာလာရျပန္သည္။
လီးတဝက္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ ေျဖးေျဖးျခင္းထိုးသြင္းေနရာမွ တဝက္ေလာက္ဝင္သြားေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရား၏ ကာမမီးေတာက္ကအရွိန္ျပင္းစြာေတာက္ေလာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ လီးတဆုံးဝင္ေအာင္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလသည္။
အင့္ ကနဲအသံႏွင့္အတူ အဖြားႀကီးမွာေလးဘက္ေထာက္ေနရာမွ ဝပ္ဆင္းသြားရသည္။
တားျမစ္ဟန္ ့တားျခင္းေတာ့မျပဳေပ။
ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးရတုန္းကထက္ ေကာင္းသလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာ၏ တုတ္ခိုင္ေသာခါးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲကိုင္ၿပီး တန္ဘိုးရားက အားပါးတရလိုးပါေတာ့သည္။
သူတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္းတုန္တက္သြားတတ္ေသာ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားကိုျမင္ေတြ ့ေနရေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ သေဘာက်ေက်နပ္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္မိသည္။
တစ္ခ်က္ျခင္းလိုးေဆာင့္လိုက္….အားျပင္းျပင္းႏွင့္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ေလာက္ဆက္တိုက္ေညႇာင့္ေပလိုက္……
စိတ္လြတ္သြားေသာအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အားကုန္လိုးေဆာင့္လိုက္…
သည္လို လိုးခ်က္ေပါင္းစုံႏွင့္ အာဖရိကန္မႀကီး၏ ဖင္ေပါက္ကို တန္ဘိုးရား စိတ္ႀကိဳက္လိုးေနမိသည္။
နာၾကင္မႈ ေရာႁပြန္းေနေသာ ကာမအရသာေၾကာင့္ မာမာဘာဘာထံမွ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံက ေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးေပးစဥ္ကထက္ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္စြာ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေလသည္။
အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ မာမာဘာဘာ၏ နာၾကင္စြာျငည္းျငဴသံေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ လိုးရတာမဝံ့မရဲျဖစ္ကာ ခပ္ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးေဆာင့္ေနမိေသးသည္။
ေနာက္ေတာ့ တန္ဘိုးရားကိုယ္တိုင္ ကာမမီးေတာက္၏ ဝါးၿမိဳမႈေအာက္တြင္ စိတ္ပါလာကာ လိုးခ်က္ေတြျပင္းထန္လာရျခင္းျဖစ္ေလသည္။
တန္ဘိုးရားမွာလိုးေနရင္းႏွင့္ ခရီးဆုံးေရာက္ခါနီးေသာေၾကာင့္ စိတ္ကိုလႊတ္ကာ အားကုန္လိုးေဆာင့္ေသာအခါတြင္ေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္ရက္ရွိေနေသာ မာမာဘာဘာမွာ
ေမွာက္ခုံျဖစ္သြားရသည္အထိ ပိျပားဝပ္ဆင္းသြားရရွာသည္။
ဝမ္းလ်ားေမွာက္ျဖစ္သြားေသာမာမာဘာဘာ၏ဖင္တုံႀကီးေပၚမွေန၍ စအိုေပါက္ေလးထဲသို ့ဆက္ကာဆက္ကာလိုးသြင္းေနရင္း တန္ဘိုးရား၏လရည္မ်ားက ဖင္ေပါက္ထဲသို ့ပန္းထြက္သြားပါေတာ့သည္။
အခန္း(၉)
ေန ့ရက္ေဟာင္းတို ့က တေျဖးေျဖးကုန္ဆုံးသြားၾကၿပီး ေန ့သစ္တို ့အစားထိုးဝင္ေရာက္လာၾကသည္။တန္ဘိုးရားပင္ သန္မာထြားႀကိဳင္းေသာလူရြယ္အျဖစ္သို ့ေျပာင္းလဲသြားရၿပီး ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳမႈတို ့ေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၿပီျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ ေကာင္မေလးမ်ားမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္မွာ လူလြတ္မ်ားေနထိုင္ေသာတဲဆီသို ့ေျပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္ၾကရသည္။
ေန ့ဘက္တြင္ႀကံခင္းမ်ားရွိရာသို ့ပုံမွန္အလုပ္ဆင္းၾကရေသာေၾကာင့္ သူတို ့၏ႂကြက္သားမ်ားက ထြားႀကိဳင္းဖြံၿဖိဳးလာၾက၏။
အျခားသူမ်ားႏွင့္ႏွိုင္းယွဥ္ပါက သူတို ့သုံးေယာက္လုပ္ရေသာအလုပ္မွာ မ်ားစြာသက္သာေသာ္လဲ သူတို ့ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မသိေခ်။
တန္ဘိုးရားမွာ လူျဖဴမ်ားကိုမုန္းတီးစိတ္ျဖစ္မိေပမယ့္ သူ ့ကိုေကာင္းမြန္စြာဆက္ဆံတတ္ေသာ ဒြန္ေဆးဆားကိုေတာ့ မုန္းတီးျခင္းမျဖစ္မိတာကို သူ ့ကိုယ္သူ သတိထားမိသည္။
ဒြန္ေဆးဆားအေပၚတြင္ထားရွိေသာ သူ ့စိတ္ေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆား၏သားျဖစ္သူႏွင့္ဆုံေတြ ့မိသည့္အႀကိမ္တိုင္းတြင္လဲ ေလးစားစြာဆက္ဆံျဖစ္ခဲ့သည္။
ေန ့စဥ္ၾကားေနရၿပီးနားယဥ္စျပဳလာၿပီျဖစ္ေသာ စပိန္ဘာသာစကားကိုလဲ သူတို ့အေတာ္အသင့္ေျပာတတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ေကာင္မေလးမ်ားမရွိေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားတို ့သုံးေယာက္က မာမာဘာဘာ၏တဲဆီသို ့ညစဥ္ညတိုင္းလိုလိုပင္ေရာက္ျဖစ္ပါသည္။
တနဂၤေႏြေန ့ကိုေရာက္ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ ေကာင္းမြန္ေသာအဝတ္အစားသစ္ကိုဝတ္ဆင္ၾကရၿပီး ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္အတူ ဘုရားေက်ာင္းသို ့လိုက္ပါခြင္ ့ရတတ္သည္။
ထိုသို ့လိုက္ပါရေသာအခါမ်ိဳးတြင္ အခ်ိဳ ့ေသာကၽြန္မ်ားက ဘုရားရွိခိုးစာမ်ားကို ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစြာ လိုက္ဆိုတတ္ၾကသည္ကို ေတြ ့ၾကရျပန္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ကိုယ္ပိုင္ယုံၾကည္မႈကေတာ့ သူ ့လည္ပင္းတြင္ အျမဲခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့ေသာ အာဖရိကေျမမႈန္ ့မ်ားပါဝင္ေသာ အိတ္ကေလးပင္ျဖစ္၏။
ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ ထိုအိတ္ကေလးကို သူ ့ကိုယ္ေပၚမွ ခြဲခြာခြင့္ မေပးခဲ့ဖူးေခ်။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ မာမာဘာဘာက ထိုေျမႀကီးထုပ္ေလးကို အဝတ္စေကာင္းမ်ားႏွင့္ မြမ္းမံၿပီး ၾကာရွည္ဝတ္ဆင္နိုင္ေအာင္ျပဳျပင္ေပးခဲ့ေလသည္။
မာမာဘာဘာကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုသည့္စကားကို ေျပာမထြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ပီတိျဖစ္စြာႏွင့္ တန္ဘိုးရားက ေက်းဇူးတင္ေနမိေလသည္။
တစ္ေန ့တြင္ ကၽြန္မ်ားကိုလွည့္လည္ၾကည့္ရႈေနေသာ ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္ဆုံေတြ ့လိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက လမ္းေဘးသို ့ဆင္းရပ္ကာေရွာင္ေပးလိုက္မိ၏။
သူက စပိန္ဘာသာအသုံးအႏႈန္းႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆားကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေသာအခါ ဒြန္ေဆးဆားက ေရွ ့ဆက္မသြားဘဲ ရပ္လိုက္သည္ကိုေတြ ့ျမင္လိုက္ရသည္။
“မင္းေခါင္းကို ေမာ့လိုက္စမ္းကြာ…….ဒါမွ မင္းဘယ္သူလဲဆိုတာကို ငါသိရမွာေပါ့ကြ”
“ကၽြန္ေတာ္တန္ဘိုးရားပါသခင္”
“ငါထင္ေတာ့ ထင္သားဘဲကြ…..ငါ့ေကာင္ေတြထဲမွာ သန္စြမ္းတဲ့ပခုံးသားရွိတာဆိုလို ့ မင္းဘဲရွိတာဘဲ..ဒါနဲ ့မင္းငါ့အတြက္ သားဘယ္ႏွစ္ေယာက္လုပ္ေပးနိုင္ၿပီလဲ”
တန္ဘိုးရားက လက္ဝါးတစ္ဖက္ကို ေထာင္လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္ကာ က်န္သည့္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းကို အုပ္ကိုင္ျပလိုက္သည္။
“ဘာကြ….ခြန္နစ္ေယာက္ကိုေျပာခ်င္တာလား…..နာဂိုးဆိုတဲ့ေကာင္နဲ ့ဖန္တစ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေတြက ငါ့အတြက္ ဆယ့္သုံးေယာက္ဆီေပးၿပီးၿပီကြ….သူတို ့ကမင္းထက္
သာေနၿပီဘဲ”
သည္ေတာ့ တန္ဘိုးရားက ေနာက္ထပ္လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းကိုေထာင္ျပလိုက္ျပန္သည္။
“အဲဒါက ဘာသေဘာလဲကြ”
ဒြန္ေဆးဆားက နားမလည္နိုင္စြာျပန္ေမးလိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရားက လက္ေခ်ာင္းခြန္နစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္ျပလိုက္ရင္း
“ဒါက…ေယာက္က်ားေလးေတြပါသခင္”
ထို ့ေနာက္လက္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းကို ျပန္ေထာင္ျပလိုက္ျပန္ၿပီး
“ဒါကေတာ့ မိန္းကေလးေတြပါ”
ဟုဆိုကာျပန္လည္အေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
အရင္ကဆို ေက်ာက္႐ုပ္တ႐ုပ္လို ငူငူႀကီးရပ္ကာ ဘာေျပာလို ့ေျပာေနမွန္းမသိေသာဘဝမ်ိဳးကို ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ၿပီမို ့တန္ဘိုးရားေၾကနပ္ေနမိေလသည္။
“ေအာ္….ဆယ္ေယာက္ရေအာင္စြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့တာေပါ့…..ဆိုးေတာ့မဆိုးပါဘူး…ဒါေပမယ့္ ဟိုေကာင္ေတြထက္နည္းတာေတာ့အမွန္ဘဲေဟ့”
သခင္လုပ္သူ၏ ႏွိမ္ခ်ေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားစိတ္ဓါတ္က်သြားမိရသည္။
“သူတို ့က တန္ဘိုးရားထက္မိန္းကေလးေတြပိုရပါတယ္သခင္…ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လူလြတ္ေဆာင္မွာေနရတာ မ်ားပါတယ္….ဒီေတာ့ သူတို ့လိုအခြင့္အေရးမ်ိဳးေတြ မရဘူးေပါ့ခင္ဗ်ာ….မာမာဘာဘာသာကေလးေမြးနိုင္ေသးတယ္ဆိုရင္ တန္ဘိုးရားက သူတို ့ေတြထက္ေသခ်ာေပါက္သာပါတယ္ခင္ဗ်ာ”
တန္ဘိုးရား၏ အေျပာေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားသေဘာက်သြားသည္။
သည္ေကာင္ေလး စပိန္လိုေတာင္အေတာ္တတ္ေနၿပီဘဲ ဟုလဲစိတ္ထဲမွအသိအမွတ္ျပဳလိုက္မိသည္။
“ဟုတ္ပါၿပီကြာ……ဒါနဲ ့မင္းျမင္းေရာစီးတတ္သလား”
“မစီးတတ္ပါဘူးသခင္…..တန္ဘိုးရားျမင္းေပၚကိုတစ္ေခါက္သာေရာက္ဖူးပါတယ္….ဒါကလဲႀကိဳးတုပ္ရက္နဲ ့ပါခင္ဗ်ာ”
အဖမ္းခံရစဥ္က အာရပ္ႀကီး၏ျမင္းေပၚတြင္ႀကိဳးတုပ္ခံရရက္ႏွင့္ လိုက္ပါခဲ့ရပုံကို တန္ဘိုးရားသတိရစြာ ေျဖလိုက္မိသည္။
“မစီးတတ္ေသးရင္ေတာ့သင္ရမွာေပါ့ကြာ….မင္းငါ့ရဲ ့ျမင္းထိန္းမျဖစ္ခ်င္ဘူးလားေကာင္ေလး…ျမင္းစီးသင္ဖို ့အတြက္ကေတာ့ပူစရာမလိုပါဘူးကြာ…ငါ့မွာရာမြန္ဆိုတဲ့ေကာင္
တစ္ေကာင္ရွိတယ္ကြ….ဒီေကာင္က မင္းကိုကၽြမ္းက်င္မႈရွိေအာင္သင္ေပးပါလိမ့္မယ္”
တန္ဘိုးရားေပ်ာ္ရႊင္သြားမိသည္။
ဒြန္ေဆးဆား၏ျမင္းထိန္းျဖစ္ရမည္ဆိုပါလၽွင္ ႀကံခင္းမ်ားသို ့သြားေရာက္ကာအလုပ္လုပ္ရေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
တန္ဘိုးရားအတြက္က ထိုကိစၥေလာက္ကိုအေလးမထားပါ။
ႀကံခင္းမ်ားတြင္အလုပ္လုပ္ရျခင္းအတြက္ ပင္ပန္းသည္လို ့လဲမထင္မိေပ။
သူေပ်ာ္ရႊင္မိသည္က ဒြန္ေဆးဆား၏ ျမင္းထိန္းျဖစ္ခြင့္ရလၽွင္ အဝတ္အစားေကာင္းမ်ားကို ေက်ာ့ေက်ာ့ေရာ့ေရာ့ ဝတ္ဆင္ခြင့္ရေတာ့မည့္အတြက္ျဖစ္ပါသည္။
တန္ဘိုးရား၏မထိန္းနိုင္စြာေပၚလြင္ေနေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဒြန္ေဆးဆားက ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ေနသည္။
“ဟာဘားနားမွာရွိတဲ့ ငါ့မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ ့ေရွ ့မွာ မင္းကိုငါျပခ်င္တယ္ကြ….သူတို ့မင္းကိုစိတ္ဝင္စားၾကမွာအမွန္ဘဲေဟ့…ေကာင္းေကာင္းဝတ္စားၿပီး ေလ့က်င့္ေပးလိုက္
ရင္ ဟာဘားနားတစ္ခြင္မွာ မင္းက ၾကည့္လို ့အေကာင္းဆုံးျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာေသခ်ာတယ္….ဒီေတာ့ မင္းနဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ငါက အေပါင္းအသင္းေတြေရွ ့မွာ ႂကြားနိုင္
ေတာ့မယ္….ေကာင္းသေဟ့…ကဲေျပာေနတာၾကာပါတယ္…အခုဘဲစလိုက္စို ့ရဲ ့..ေကာင္ေလး….မင္းအေစခံတန္းလ်ားကိုေျပးေပေတာ့…..ၿပီးရင္ရာမြန္ဆိုတဲ့ေကာင္ကိုရွာၿပီး ငါလႊတ္လိုက္တာလို ့ေျပာ….ျမင္းထိန္းအတတ္နဲ ့ပတ္သက္သမၽွသင္ခိုင္းလိုက္တယ္လို ့ေျပာျပလိုက္….ၿပီးေတာ့ အဖြားႀကီး အီပီဖာနီးယား ဆီကိုေခၚသြားခိုင္း..မင္းဝတ္ဖို ့ဝတ္စုံသုံးစုံ
တိုင္းခိုင္းလိုက္…အနက္ေရာင္တစ္စုံနဲ ့အျဖဴေရာင္ခ်ည္ထည္ကႏွစ္စုံလို ့ေျပာ…အဲ…အဖြားႀကီးကိုေသခ်ာေျပာရမွာက ေဘာင္းဘီက မင္းအသားနဲ ့ကပ္ေနေအာင္ခ်ဳပ္ခိုင္းဖို ့ဘဲ….
ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ မင္းကျမင္းစီးရေတာ့မယ့္ေကာင္ကိုး….အဲဒါေတြအားလုံးလုပ္ၿပီးသြားရင္ ရာမြန္ကို ကားလို ့(စ္) ဆီ မင္းကိုေခၚသြားခိုင္း၊ရႉးဖိနပ္တစ္ရံနဲ ့ ညႇပ္ဖိနပ္တစ္စုံကိုခ်ဳပ္
ခိုင္း….ကဲ…ငါေျပာတာေတြမွတ္မိရဲ ့လား”
“ဟုတ္ကဲ့သခင္….ဝတ္စုံအနက္တစ္စုံ…အျဖဴကႏွစ္စုံ….ရႉးဖိနပ္တစ္ရန္…ညႇပ္ဖိနပ္ကတစ္ရန္ ပါခင္ဗ်…ရာမြန္ကိုလိုက္ပို ့ခိုင္းရမွာပါ”
“ေအး….ဟုတ္ၿပီ…ဒါဆို ရာမြန္ကိုေျပာဖို ့က ဒီေန ့ဘဲ မင္းကိုျမင္းေပၚကိုေရာက္ေအာင္တင္ေပးၿပီး အၿမီးမွန္းေခါင္းမွန္း သိေအာင္သင္ေပးပါလို ့….ဟုတ္ၿပီလား”
တန္ဘိုးရားေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခုန္ေပါက္လိုက္မိပါေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆား၏ ျမင္းထိန္းျဖစ္ရမည့္အေရးကို မည္သူက ဝမ္းမသာဘဲရွိအံ့နည္း။
စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံပိုင္ရွင္ႀကီး၏ ကိုယ္ရံေတာ္ျဖစ္ရေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား..။
အိမ္ကၽြန္ေတြထက္ပင္သာလြန္ေပေတာ့မည္။
သို ့ေသာ္သူ ့စိတ္ထဲတြင္သိခ်င္မႈတစ္ခုက ကလိကလိျဖစ္ေနမိျပန္သည္။
ေမးရမွာလဲ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနမိသည္။
သို ့ေသာ္မေမး၍လဲမျဖစ္ဟု သူကထင္ေနမိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ စိတ္လႈပ္ရွားေနမႈကို ဒြန္ေဆးဆားက အကဲခတ္မိလိုက္ေလသည္။
“ေကာင္ေလး…ဘယ္လိုလဲကြယ့္…မင္းစိတ္ထဲမွာဘာကိုစိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနရတာလဲ”
တန္ဘိုးရားက မွန္ကန္ေစမည့္ စပိန္စကားလုံးမ်ားကို စီစစ္ၿပီး အေျဖေပးလိုက္သည္။
“သေဘာက….ကၽြန္ေတာ္ဟာ….မာမာဘာဘာဆီကိုသြားမအိပ္ရေတာ့ဘူးေပါ့….ေကာင္မေလးအသစ္ေတြရရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္က မရနို္င္ေတာ့ဘူးေပါ့”
“ေအာ္….ဒါလားကြ….မပူစမ္းပါနဲ ့ကြာ….ထုံးစံအတိုင္း မင္းကမာမာဘာဘာတဲဆီမွာဘဲ သြားအိပ္ရမွာပါကြ….ဟား…ဟား…ဟာဘားနားတၿမိဳးလုံးကို တစ္ညတစ္ေလ ေလၽွာက္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာလဲ ပူစရာမလိုပါဘူးေကာင္ေလးရယ္…..ငါ့မွာ အာလီဆိုတဲ့ အသားဝါေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ကြ…မင္းသေဘာက်မွာပါ”
ဒြန္ေဆးဆားမွာ သေဘာက်စြာ တန္ဘိုးရားကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း သူ ့မိတ္ေဆြေတြကို ဘယ္လိုႂကြားဝါရမလဲ စိတ္ကူးကာ ပီတိျဖစ္ေနမိေလသည္။
ၿပီးေတာ့ အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ အတူတူအိပ္သည့္အခါတြင္ေျပာျပရေပဦးမည္။
အဲလစ္(စ္)ကို သူ ့အေတြးထဲထည့္လိုက္လၽွင္ သူေပ်ာ္သလိုျဖစ္ရသည္။
ျပင္သစ္သူ…..အဲလစ္(စ္)က သူ ့အတြက္ဇနီးေကာင္းတေယာက္ျဖစ္လာနိုင္သည္။
သူမသည္ အလြန္လွပေသာမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။
အဆင္သင့္တာတစ္ခုက ဟာဘားနားသို ့သြား၍ အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ သူအိပ္ေသာအခါမ်ားတြင္ အဲလစ္(စ္)၏ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ေရခ်ယ္ကို တန္ဘိုးရားႏွင့္ အိပ္ခိုင္းနိုင္သည္။
ေနာက္တစ္ပတ္ဆို အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ ေတြ ့ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ကာမဆႏၵျပင္းျပလာတတ္ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ အမည္းကၽြန္မေတြကို ေခၚလိုးျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္မိတတ္သည္။
သို ့ေသာ္လဲ အခုအခ်ိန္ထိေတာ့ တစ္ခါမွ ေခၚမလိုးဖူးေသးေပ။
တကယ္ေတာ့ ဒြန္ေဆးဆားအေနႏွင့္ လွပေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေသာ မိန္းမလွမ်ိဳးကိုသာ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္၏။
အဲလစ္(စ္)၏ ကိုယ္သင္းရနံ ့ကို အမည္းကၽြန္မေတြႏွင့္ မႏွိုင္းယွဥ္သာပါ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္တစ္ပတ္ေတာ့ေအာင့္အီးေစာင့္စားရေပဦးမည္။
အဲလစ္(စ္)ကလဲ သူ ့ကို ေမၽွာ္လင့္ေစာင့္စားေနလိမ့္မည္ဟု သူေတြးထင္လိုက္မိသည္။
အဲလစ္(စ္)ဆိုေသာ ျပင္သစ္သူမိန္းမေခ်ာကို သူေတြ ့ခ်င္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ သူ ့အတြက္ဝတ္စုံမ်ားကိုေစာင့္စာရင္း ရာမြန္၏ျမင္းစီးသင္တန္းကိုတက္ရင္း မာမာဘာဘာ၏တဲဆီသို ့လဲညစဥ္ညတိုင္းသြားေရာက္၍အိပ္ရေလသည္။
ဝတ္စုံမ်ားရေသာအခါ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံသည္ သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားဝတ္တတ္ေသာဝတ္စုံႏွင့္တေထရာတည္းျဖစ္ေနသည္။
အျဖဴေရာင္ႏွစ္စုံကေတာ့ မတူေခ်။
အျဖဴေရာင္ဝတ္စုံက စပိန္ဆန္ဆန္မဟုတ္ဖဲ က်ဴးဘားတို ့ဝတ္ေနၾကဝတ္စုံမ်ားလိုျဖစ္သည္။
ထိုအျဖဴေရာင္ဝတ္စုံမ်ားကို ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္အတူ ဟာဘားနားတစ္ခြင္ကို ေလၽွာက္သြားသည့္အခါဝတ္ဆင္ရၿပီး အနက္ေရာင္ကိုေတာ့ သြားေလရာယူေဆာင္သြားရေလသည္။
သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆား ေနာက္ဆုံးခရီးစဥ္ေရာက္သြားေသာေနရာ၊ျမင္းထိန္းအျဖစ္သို ့ သူတာဝန္ယူရေသာအခါတြင္ ထိုအနက္ေရာင္ဝတ္စုံကိုေျပာင္းလဲဝတ္ဆင္ခြင့္ရရွိခဲ့ေတာ့၏။
ဟာဘားနားသို ့မသြားခင္တစ္ရက္က သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆား၏မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ေသာ ေရမန္ဒိုဘတ္တာမြန္ဘီထံသို ့ ညလုံးေပါက္အလည္သြားရာ သူ ့ကိုပါေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။
ေရမန္ဒိုသည္ ဖင္ကာဒီလက္(စ္)ဒီလီးစီးယက္ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီး၏ပိုင္ရွင္ျဖစ္ၿပီး သူ၏စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံမွာ ကာဒင္နပ္(စ္)ၿမိဳ ့အနီးတြင္ရွိေလသည္။
သခင္ေနာက္မွလိုက္ပါရင္း လမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ေတြ ့ရေသာအမည္းမမ်ားက လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၾကေသာေၾကာင့္ ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ေနရသည္ႏွင့္ တန္ဘိုးရားမွာ မေမာနိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။
လမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ အျဖဳမမ်ားကိုလဲေတြ ့ရၿပီး အျဖဴမကို လိုးခြင့္ရရင္ဆိုေသာ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ကူးယဥ္မႈက ခၽြန္းမအုပ္နိုင္ေအာင္ျဖစ္မိရသည္။
အမည္းမ်ားႏွင့္ ဘယ္လိုမွမႏွိုင္းရက္ေလာက္ေသာ အျဖဴမမ်ားကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေငးေမာရင္း စိတ္ကူးထဲမွာ အဝတ္ခၽြတ္ၾကည့္ေနမိရာ တန္ဘိုးရားလီးႀကီးမွာ ေတာင္မတ္လာရသည္။
ကၽြန္မည္းမေတြလိုသာ ဒီလူျဖဴမေတြကအလိုးခံခဲ့လၽွင္ လူမည္းတို ့၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြကို အျဖဴမတို ့ဧကန္သေဘာက်ေပလိမ့္မည္ဟု သူကယုံၾကည္ေနမိ၏။
ထိုသို ့သြားေနရင္းက မြန္းလြဲပိုင္းသာသာေလာက္တြင္ ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံသို ့ ေရာက္ရွိေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားက သူ ့ျမင္းေပၚမွ အျမန္ဆင္းၿပီး ဒြန္ေဆးဆား ဆင္းရန္အတြက္ သြားေရာက္အကူအညီေပးရေလသည္။
သူက ျမင္းကုန္းႏွီးမ်ားကိုဖယ္ရွားလိုက္ကာ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ကိုဆြဲသြားမည္ျပဳေသာအခါ ဒြန္ေဆးဆားက လက္ကာျပလိုက္ၿပီးေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါယမ္းေလသည္။
“ေဟ့…ဒို ့ကဒီမွာဧည့္သည္ေလကြယ္…ဒီေတာ့အခိုင္းအေစေတြေရာက္လာေအာင္ေစာင့္ရလိမ့္မယ္၊မင္းက ငါနဲ ့တူတူလိုက္ခဲ့ရမယ္၊သူတို ့ရဲ ့ေကာင္ေလးေတြက ျမင္း
ကို ဂ႐ုစိုက္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ၿပီးေတာ့မွ ဒို ့ပစၥည္းေတြကို ဂ႐ုတစိုက္သယ္ေဆာင္ၾကရဲ ့လားဆိုတာကို မင္းကသြားၿပီးစစ္ေဆးၾကည့္႐ုံပဲ၊ဒို ့ဝင္သြားတာနဲ ့အိမ္ေစတစ္ေယာက္က ဒို ့ကိုလာ
ေတြ ့ၿပီး ငါ့ရဲ ့အခန္းဟာ ဘယ္အခန္းဆိုတာ မင္းကိုလိုက္ျပလိမ့္မယ္။အဲဒီအခါက်မွ မင္းဟာ ငါ့ပစၥည္းေတြကို သယ္ေဆာင္ၿပီး ေနရာခ်ေပးရမယ္၊ၿပီးေတာ့ အဲဒီအေစခံကို မင္းေနရမယ့္
အခန္းကိုေမး၊အဲဒီမွာမင္းေန၊ဝတ္စုံအျဖဴကို အမည္းနဲ ့လဲဝတ္လိုက္၊ရႉးဖိနပ္ေရာေပါ့၊အားလုံးၿပီးတာနဲ ့ငါ့အခန္းကိုျပန္လာၿပီး ငါ့ကိုေစာင့္ေပါ့…ဟုတ္ပလား”
တန္ဘိုးရားက သူ ့သခင္မွာၾကားသည့္အတိုင္းေဆာင္ရြက္ေလသည္။
အဝတ္မ်ားလဲလွယ္ဝတ္ဆင္ၿပီးသြားေသာအခါ သူ ့ကိုယ္သူ အေတာ္ပင္ဘဝင္က်ေနမိျပန္သည္။
ထို ့ေနာက္ အိမ္ႏွင့္ အခန္းအေနအထားမ်ားကိုလွည့္လည္ၾကည့္ရႈရင္း သူ ့သခင္အခန္းရွိရာသို ့ေရာက္ခဲ့ေတာ့သည္။
ထိုအခါတြင္ သူ ့သခင္အတြက္ ဘာမွလုပ္ေပးစရာမရွိေတာ့ေၾကာင္းကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။
ဒြန္ေဆးဆားမွာ အဝတ္မ်ားလဲၿပီးေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေအာက္ထပ္သို ့ဆင္း၍စားေသာက္ရန္ပင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေပၿပီ။
သူက တန္ဘိုးရားကို သြားခြင့္ျပဳလိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ရွိ မီးဖိုေဆာင္သို ့သြား၍ စားေသာက္ရန္မွာၾကားလိုက္သည္။
သည္အခ်ိန္မွာတန္ဘိုးရားအဖို ့သြက္လက္စြာလႈပ္ရွားရေလသည္။
ေအာက္ထပ္ရွိ ခန္းမထဲတြင္ ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္ ျပည့္လုမခန္းျဖစ္ေနၿပီမဟုတ္ပါလား။
ထိုအခန္းကို တန္ဘိုးရား ကမန္းကတမ္း ျဖတ္သန္းသြားစဥ္ က်ဴးဘားလူမ်ိဳးႏွစ္ေယာက္၏ေမးျမန္းျခင္းကို ခံရေလသည္။
“မင္းက…ဘယ္သူ ့လူလဲ”
အႀကိမ္တိုင္း သူက ဒြန္ေဆးဆား၏လူ ဟူ၍ ဝံ့ႂကြားစြာ အေျဖေပးလိုက္ေလသည္။
မီးဖိုေဆာင္သို ့ေရာက္ေသာအခါဝယ္ အိမ္လုပ္သားမ်ားက ရႈပ္ယွက္ခတ္ေအာင္ အလုပ္ရွပ္ေနၾကသည္ကို ေတြ ့ရသည္။
အခ်ိဳ ့က လင္ဗန္းႀကီးမ်ားကို သယ္ေဆာင္၍ထြက္သြားလိုက္ၾက၊ျပန္ဝင္လာလိုက္ၾက….အခ်ိဳ ့က စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကိုျပင္ဆင္ေနၾကႏွင့္ ဘယ္သူကမွ သူ ့အတြက္စားစရာဟူ၍
လုပ္မေပးနိုင္ၾက၊ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ၾကေခ်။
သို ့ေသာ္လဲ ကၽြန္မည္းမမ်ားကမူ သူ ့အားဖိတ္ေခၚသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ၾကည့္ေနၾကသည္ကို တန္ဘိုးရားေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
ထိုအခါတန္ဘိုးရား၏ ရမၼက္ဆႏၵမ်ားသည္ ရင္တြင္းသို ့လၽွံတက္လာၾကရျပန္သည္။
အခြင့္အေရးေပးလာရင္ေတာ့ျဖင့္ ေတြ ့ၾကေသးတာေပါ့ဟူေသာ အျပဳံးမ်ိဳးျဖင့္ သူကျပန္ျပဳံးျပလိုက္မိေလသည္။
ရွပ္ယွက္ခတ္ဆူညံမႈတို ့သည္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ ၿပီးဆုံးသြားရသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ဆာေလာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ ့ဝမ္းဗိုက္ကိုျဖည့္တင္းရန္ ေျပာဆိုခြင့္ရသြားၿပီး စားေသာက္ဗိုက္ျဖည့္ၿပီးေသာအခါ သူ ့သခင္အိပ္ခန္းရွိရာသို ့သြားေရာက္၍ ေစာင့္ေနရန္
ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
အေပၚထပ္သို ့တက္လာၿပီး သူ ့သခင္အိပ္ခန္းရွိရာသို ့သြားေရာက္စဥ္ တစ္ခုေသာအခန္းကိုအျဖတ္ စားပြဲႀကီးႀကီးတြင္ ေယာက္က်ားမ်ားသာဝိုင္းထိုင္ေနၾကသည္ကိုျမင္ေတြ ့လိုက္ရ၏။
အားလုံးေသာ လူမ်ားက ဒြန္ေဆးဆားကိုၾကည့္ကာ သေဘာက်ရယ္ေမာေနၾကေလသည္။
ထိုစဥ္..အခန္းတြင္းသို ့ျဖတ္ဝင္လာေသာတန္ဘိုးရားကို ဒြန္ေဆးဆားကေတြ ့ျမင္သြားေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက တန္ဘိုးရားကိုၾကည့္ေနရာမွ သူ ့မိတ္ေဆြမ်ားဘက္သို ့လွည့္လိုက္ၿပီး
“ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ ့….ေဟာဒီမွာဘဲလူႀကီးမင္းတို ့”
သူက လက္တစ္ဖက္ကို တန္ဘိုးရားဘက္သို ့ေဝွ ့ယမ္းၿပီးေျပာလိုက္သည္တြင္ လက္ခလယ္ရွိ စိန္လက္စြပ္အေရာင္က ဝင္းကနဲေတာက္ပသြား၏။
“ေဟာဒီမွာဘဲေလ…ျမင္ၾကၿပီမဟုတ္လား….ခင္ဗ်ာတို ့မေျဖရွင္းနိုင္ေသးတဲ့ ပုစၧာရဲ ့အေျဖပါဘဲဗ်ား…..အဲဒါ က်ဳပ္ရဲ ့ကၽြန္ တန္ဘိုးရားဆိုတာပါဘဲ လူႀကီးမင္းတို ့”
သူက ေျပာရင္းလက္ဟန္ႏွင့္ တန္ဘိုးရားကိုေခၚ၍ သူ ့အနားတြင္ရပ္ေစလိုက္ၿပီး သူ ့စကားကိုဆက္လိုက္ျပန္၏။
“အမွန္ပါဘဲ လူႀကီးမင္းတို ့….လြန္ခဲ့တဲ့သုံးႏွစ္ေလာက္က က်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့စီမံကိန္းအတိုင္း မြန္တာဘိုစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံအတြက္ အာဖရိက ကလာမယ့္ကၽြန္ေတြကို အားကိုးေနရ
ျခင္းက ဖယ္ရွားလိုက္မႈရဲ ့သာဓကပါဘဲ….ဒီစီမံခ်က္ကို ပထမဆုံးအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခဲ့တဲ့အထဲက လူႀကီးမင္းတို ့ေရွ ့ေမွာက္မွာရပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတန္ဘိုးရားရဲ ့အေၾကာင္းကိုနဲနဲေျပာျပ
ပါမယ္…သူ ့ကိုစဝယ္တုန္းက က်ဳပ္အတြက္ ဆယ့္ရွစ္ေယာက္ေလာက္ရေအာင္ မ်ိဳးပြားယူမယ္လို ့မွန္းထားခဲ့တာပါ….အခုေတာ့ သူက က်ဳပ္အတြက္ အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္ ေပးခဲ့ၿပီးပါၿပီဗ်ား…
ဒီေတာ့ ဒီငနဲဟာ သုံးႏွစ္အတြင္း အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ထုတ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။မိန္းကေလးငါးေယာက္ပါၿပီးက်န္တာေယာက္က်ားေလးေတြပါဘဲ…အားလုံးသန္စြမ္းက်န္းမာၾကပါတယ္….
ဒီေတာ့ကာ….က်ဳပ္ေျပာနိုင္တာက ဒီငနဲကို သန္ ့ျပန္ ့တဲ့အမည္းမေလးေတြ ရွာေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္…အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္အသုံးျပဳလို ့ရဦးမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပါဘဲ၊အာဖရိကကေနဝယ္တဲ့အမည္းေတြထက္သာၿပီးလိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့မ်ိဳးသန္ ့သန္ ့ေလးေတြလဲရမယ္ေလ….အဲဒါက်ဳပ္ေျပာတဲ့စီမံကိန္းရဲ ့လက္ေတြ ့အသီးအပြင့္ဘဲ
မဟုတ္လား လူႀကီးမင္းတို ့”
“အလြန္ေတာ္တဲ့ ဒြန္ေဆးဆားပါဘဲဗ်ာ”
လူရြယ္တစ္ဦးက တန္ဘိုးရားကို သေဘာက်စြာၾကည့္ရင္း ဒြန္ေဆးဆားကို ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
“ခင္ဗ်ားေကာင္က လူေခ်ာတစ္ေယာက္လဲျဖစ္တယ္ဗ်…ေတြ ့ဘူးတဲ့အမည္းေကာင္ေတြနဲ ့လဲ လုံးဝမတူဘူး”
အျခားတစ္ေယာက္ကဝင္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“မွန္လိုက္ေလ လူႀကီးမင္းတို ့ရာ….ခင္ဗ်ားတို ့အေနနဲ ့ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးကို ေတြ ့ဘူးၾကမယ္မဟုတ္ဖူးဗ်ိဳ ့….ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္ေကာင္က ေဟာင္ဆာမင္းမ်ိဳးဗ်..
အာဖရိကတိုက္ရဲ ့အေကာင္းဆုံးေသြးဆိုလဲမမွားဘူးေပါ့ဗ်ာ…ဦးေခါင္းပုံသ႑န္ကိုၾကည့္ပါ၊က်ယ္ျပန္ ့တဲ့နဖူးကိုေလ့လာပါ၊ေျဖာင့္တန္းတဲ့ႏွာတံနဲ ့ႏွေခါင္းေပါက္ကိုဆန္းစစ္ပါဦး၊ႏႈတ္ခမ္း
ပါးေတြနဲ ့တစ္ကိုယ္လုံးကိုလဲ အကဲခတ္ၾကပါဦးေလ…ဒီေကာင္ေလးမွာ ဘာမ်ားအျပစ္ေျပာစရာေတြ ့လို ့တုန္း”
တန္ဘိုးရားအား သေဘာက်စြာၾကည့္ေနခဲ့ေသာ လူရြယ္က သူ ့ေနရာသို ့လာခိုင္းၿပီး လက္ေမာင္းႂကြက္သားမ်ားကို ကိုင္တြယ္ၾကည့္ေနျပန္သည္။
“ဟို….အထိုးအသတ္ေကာင္းတဲ့ တိုဂိုဘရားဘိုး ဆိုတဲ့ ေကာင္နဲ ့မတူဘူးလား ဒြန္ေဆးဆား”
“ဒီေကာင္ေလးက သားေဖာက္တဲ့ေကာင္ဘဲေလ ေရမန္ဒို…ထိုးသတ္ဖို ့မေကာင္းပါဘူး”
ဒြန္ေဆးဆားက ထိုသူအား အမည္ေခၚကာ အေျဖျပန္ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာမိမိကို သေဘာက်စြာကိုင္တြယ္ၾကည့္ရႈေနသူမွာ ၿခံပိုင္ရွင္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရေလသည္။
ထို ့ေနာက္တြင္ က်န္သည့္လူမ်ားကပါ တန္ဘိုးရားကိုဝိုင္းဝန္းၾကည့္ရႈ စမ္းသပ္ၾကေလေတာ့သည္။
ဒြန္ေဆးဆားမွာ ကုလားထိုင္ေပၚသို ့ေက်ာမွီထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ ့ကၽြန္အား သေဘာက်ေက်နပ္ေနၾကသည့္အျဖစ္ကို ဂုဏ္ယူစြာၾကည့္ေနလိုက္ေလ၏။
“ဒီမွာ ဒြန္ေဆးဆား….ဒီေကာင္ဟာ ရိုးရိုးဝတ္ေနၾက နံငယ္ပိုင္နဲ ့ဆိုရင္ ပိုၿပီးၾကည့္လို ့ေကာင္းမွာအမွန္ဘဲဗ်”
အားလုံးလိုလိုမိမိေနရာမ်ားသို ့ျပန္ထိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ ေရမန္ဒိုက တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ရပ္လၽွက္သာရွိေသးသည္။
သူက တန္ဘိုးရားပခုံးကို တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဒြန္ေဆးဆားဘက္သို ့လွည့္လိုက္၏။
“ဒီေကာင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ေရာင္းမလား”
ဒြန္ေဆးဆားက ေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္၏။
“ဒီလိုဆိုရင္လဲ ခင္ဗ်ား ဒီေကာင္ေလးကိုေရာင္းထုတ္ေတာ့မယ္လို ့ဆုံးျဖတ္တဲ့အခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေရာင္းဖို ့ပထမဆုံးစဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္”
ေရမန္ဒိုက စိတ္ပ်က္သြားျခင္းမရွိဘဲ အခြင့္အေရးတစ္ခုကိုထပ္မံေတာင္းခံလိုက္ျပန္သည္။
“ေကာင္းပါၿပီ…ေရမန္ဒို…အဲဒီလိုစိတ္ကူးေပါက္လာရင္ေတာ့ခင္ဗ်ားကို ပထမဆုံးစဥ္းစားေပးပါ့မယ္….ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္က သူ ့ကိုေရာင္းလိုက္ဖို ့စိတ္ဆႏၵမရွိပါဘူးေလ”
အခုမွ တန္ဘိုးရားသက္ျပင္းခ်လိုက္နိုင္ရွာသည္။
အေျခအေနဆိုးကေန အခုမွ အေကာင္းဘက္သို ့ေသခ်ာသြားရသည္မဟုတ္လား။
သူ ့အေနႏွင့္ မြန္တာဘိုကို မခြဲလိုပါ။
ဒြန္ေဆးဆားေရာင္းပစ္လိုက္မွာကို သူစိုးရိမ္ေနမိသည္။
သို ့ေသာ္ေရမန္ဒိုက အေလၽွာ့ေပးခ်င္ပုံမရေသးေပ။
“ေအးဗ်ာ…မေရာင္းဘူးဆိုရင္လဲ ဒီအေကာင္ကို တစ္ပတ္ေလာက္ ေရာင္းေပါင္သေဘာမ်ိဳး က်ဳပ္ကိုေပးထားပါလားဗ်ာ”
“ဒီလိုေတာ့ျဖစ္နိုင္ေကာင္းပါတယ္ေလ”
ဒြန္ေဆးဆားက အိမ္ရွင္ကိုအားနာသလိုအေျဖမ်ိဳးျပန္ေပးလိုက္ရင္း ရွည္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဆးျပင္းလိပ္ျပာမ်ားကို ေတာက္ေျပာင္ေနေသာၾကမ္းခင္းေပၚသို ့ေခၽြခ်လိုက္ေလသည္။
“ဒါေပမယ့္ သူက က်ဳပ္အတြက္လိုေနေသးတယ္ေလ….လူႀကီးမင္းသိတဲ့အတိုင္း သူကက်ဳပ္ရဲ ့ျမင္းထိန္းရာထူးကိုတာဝန္ယူထားတာမဟုတ္လား….တစ္ပတ္ေလာက္
ထားျပစ္ခဲ့ဖို ့ဆိုတာေတာ့ သိပ္မလြယ္လွဘူးထင္ပါရဲ ့”
“ဒီလိုဆိုရင္လဲ ဒီတစ္ညေတာ့ျဖစ္နိုင္ေကာင္းရဲ ့မဟုတ္လား ဒြန္ေဆးဆားခင္ဗ်ား”
ေရမန္ဒိုကအိမ္ရွင္ျဖစ္ေသာအခြင့္အေရးကို အမိအရအသုံးခ်ကာ စကားကြန္ ့တက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားမွာအၾကပ္ရိုက္သြားရရွာေလသည္။
“ခြင့္ျပဳပါဗ်…ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ရဲ ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေကာင္မေလးနဲ ့လႊတ္ေပးလိုက္ခ်င္လို ့ပါဗ်ာ…ေကာင္မေလးက အ႐ုပ္ေလးလိုလွပါတယ္ဗ်….အပ်ိဳစစ္သလားလဲမေမးနဲ ့
ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက သူ ့ေကာင္မေလးကို ဘယ္ေကာင္မွ လက္ဖ်ားနဲ ့အတို ့ခံတာမဟုတ္ဖူး…လြန္ခဲ့တဲ့အပါတ္ကဘဲကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္၊မင္းရဲ ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ဂ်ဴလီတာဟာ သားေဖာက္ဖို ့ေကာင္းၿပီလို ့…အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးက ဘာျပန္ေျပာလဲဆိုရင္ ေဟာဒီစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတစ္ခုလုံးထဲမွာရွိတဲ့ ကၽြန္ငနဲေတြထဲမွာ သူ ့ေကာင္မေလးနဲ ့တန္တာမရွိဘူးတဲ ့
ေလ…အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဘဲ လုပ္လိုက္ခ်င္တာမွဗ်ာ….ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက အင္မတန္မွ အူတိုတဲ့မိန္းမဗ်၊ဒီေတာ့ မိတ္ေဆြႀကီးဒြန္ေဆးဆားကဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္း
ဆိုတဲ့အတိုင္း လိုက္ေလ်ာေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ…ထိုက္သင့္တဲ့ တန္ရာတန္ဘိုးကိုလဲ မနစ္နာေစရပါဘူး”
ဒြန္ေဆးဆားက ေငြေရးေၾကးေရးကိုဂ႐ုမစိုက္ဟန္ျဖင့္ လက္ခါျပလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္၏။
“ကဲ…..ငါ့ေကာင္ႀကီး…..မင္းရဲ ့သေဘာထားကေရာ ဘယ္လိုလဲကြ”
“ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေတာ့ အဆင္သင့္ပါဘဲ သခင္”
“ဒြန္ေရမန္ဒိုရဲ ့ ကၽြန္မကို မင္းေကာင္းေကာင္းကိုင္နိုင္တယ္ေပါ့…ဟုတ္လား”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ….သခင္….စမ္းသပ္ၾကည့္နိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်”
“အလုပ္ကိုတာဝန္ေၾကမယ္ေပါ့”
“တာဝန္ေၾကပါေစ့မယ္ သခင္၊စိတ္ခ်ပါ”
ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့မိတ္ေဆြျဖစ္ေသာ အိမ္ရွင္ ေရမန္ဒိုဘက္သို ့လွည့္လိုက္ျပန္သည္။
“ကဲ…..ေရမန္ဒို….ေကာင္ေလးဟာ ဒီညအဖို ့ေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ ့သေဘာပါဘဲ….သူကလဲစိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုေတာ့ သူ ့အတြက္ က်ဳပ္က ေကာင္းေကာင္းတာဝန္ယူပါ
တယ္ေလ”
“ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကို က်ဳပ္တို ့အနီးကပ္ၾကည့္ခြင့္ရရင္ပိုေကာင္းမယ္ဗ်….က်ဳပ္စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံမွာဆိုရင္ က်ဳပ္က အဲဒီလို အနီးကပ္ၾကည့္ေနၾကဗ်”
ထိုစဥ္ ဆန္ေဂ်းဆိုေသာ အသက္ႀကီးႀကီးစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံပိုင္ရွင္က ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“က်ဳပ္အေနနဲ ့ တန္ဘိုးရားကို တရိစၧာန္တစ္ေကာင္လို အျပည့္အဝ သေဘာမထားနိုင္ပါဘူး”
ဒြန္ေဆးဆားက မႏွစ္ၿမိဳ ့ဟန္ႏွင့္ အေျဖေပးလိုက္သည္။
“သူဟာ…တရိစၧာန္တစ္ေကာင္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ဒါေပမယ့္ သူဟာလူေတြလိုဘဲ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ ့လမ္းေလၽွာက္တတ္ပါတယ္ဗ်၊ၿပီးေတာ့ လူေတြလိုဘဲ ခံစားမႈဆိုတာရွိပါ
တယ္…ဒီေတာ့..က်ဳပ္ေမးစမ္းပရေစဆီညိဳရာဆန္ေဂ်း…ခင္ဗ်ားဒီလိုအလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူႏွစ္ဆယ္ေလာက္က ဝိုင္းၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုခံစားရမလဲ….ခင္ဗ်ား
ေနရာမွာခင္ဗ်ားဘာဘဲလုပ္လုပ္ပါ….က်ဳပ္ေကာင္ေလးကိုေတာ့ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူးဗ်ာ….စိတ္ဆိုးလဲမတတ္နိုင္ဘူး…ရွင္းရဲ ့လား”
အသက္ႀကီးႀကီးစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံပိုင္ရွင္ ဆန္ေဂ်းမွာ ဒြန္ေဆးဆားေမးခြန္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ဒြန္ေဆးဆားအရွိန္အဝါႏွင့္ သူ ့ဂုဏ္သိကၡာေၾကာင့္လည္းေကာင္း….ေနရာ
တြင္ပင္ အိေျႏၵရစြာ ျပန္ထိုင္ေနလိုက္ရေလ၏။
“ကဲ…ကၽြန္ေတာ္ေကာင္မေလးကို ေခၚလိုက္ပါေတာ့မယ္”
အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ေရမန္ဒိုက မလိုလားအပ္ေသာ တင္းမာမႈမ်ားမျဖစ္ေပၚေစရန္ အာ႐ုံလႊဲသည့္အေနႏွင့္ ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
“ေကာင္မေလးကိုလူႀကီးမင္းတို ့ကို ျမင္ေတြ ့ဖူးေစခ်င္တဲ့သေဘာေပါ့ခင္ဗ်ာ”
ေရမန္ဒိုက ေနရာမွထ၍ နံရံတစ္ဖက္ဆီသို ့ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကိဳးကိုဆြဲလိုက္ေလသည္။
ေခါင္းေလာင္းသံက ေအာက္ထပ္မီးဖိုေဆာင္ရွိရာတြင္ ေပၚထြက္လာ၏။
မၾကာခင္ပင္ စားဖိုမႈးက အေျပးတစ္ပိုင္းေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။
“အမိန္ ့ရွိပါ သခင္”
ထိုလူက ဒြန္ေရမန္ဒိုရွိရာဘက္သို ့ ကိုယ္ကိုကိုင္းညႊတ္ကာ ေမးလိုက္ေလသည္။
“ကလီမင္တီ….မင္းသခင္မဆီကိုသြား၊သူ ့ေကာင္မေလး ဂ်ဴလီတာကို ငါကေခၚခိုင္းလိုက္တယ္လို ့ေျပာ…သူခြင့္ျပဳရင္ ဂ်ဴလီတာကိုရွာၿပီး ဒီကိုခုခ်က္ျခင္းေခၚလာခဲ့…..
ဟုတ္ၿပီလား”
“ဂ်ဳလီတာ….ဟုတ္လားသခင္”
ကလီမင္တီ၏မ်က္ဝန္းအစုံက မယုံနိုင္သလို ေရမန္ဒိုအားၾကည့္ရင္း ျပန္ေမးလိုက္ေလသည္။
“မင္း..ငါေျပာတာမၾကားလိုက္ဖူးလား ကလီမင္တီ”
“ၾကားပါတယ္သခင္…ဒါေပမယ့္ ဘာျပဳလို ့သခင္က ဂ်ဴလီတာကို အလိုရွိေနတာလဲ သိခြင့္ရနိုင္မလားခင္ဗ်ာ”
ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ထက္ျမက္ေသာ ဓါးသြားအလား ေရမန္ဒို၏ ေဒါသသံက စူးရွစြာထြက္ေပၚလာ၏့။
“ငါလုပ္မယ္အလုပ္ကို မင္းက ဘာျဖစ္လို ့ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္ေနရတာလဲ ကလီမင္တီ…ေကာင္းၿပီ….မင္းကေမးလာေတာ့လဲ ငါကေျဖရတာေပါ့ကြာ”
စကားစကို ခဏျဖတ္ၿပီး ေရမန္ဒိုက တန္ဘိုးရားကို လက္ျဖင့္ညႊန္ျပလိုက္သည္။
“ဒီေတာ့….မင္းကႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ….မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ…မင္းညီမက..ႀကိဳက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ႀကိဳက္….အိုကြာ….ငါ့မိန္းမကိုယ္တိုင္က မႀကိဳက္လဲ ေသာက္ေရးမ
လုပ္ဖူး……ေကာင္မေလးကို အဲဒီငနဲေလးနဲ ့လႊတ္ေပးမွာ…သြားစမ္းကြာ…ေကာင္မေလးကို ခ်က္ျခင္းေခၚလာခဲ့၊ေကာင္မေလးကို လာပို ့ေပးၿပီးတာနဲ ့ မင္း ‘အယူဘာ’ ကိုသြားေတြ ့
ပါ….ၿပီးေတာ့ အႀကီးဆုံးက်ာပြတ္ကို ဆီသုတ္ခိုင္းထားလိုက္….မင္းလဲ အဲဒီေနရာကေစာင့္ေန….ငါခ်က္ခ်င္းလိုက္လာခဲ့မယ္”
ေရမန္ဒို၏ေဒါသေၾကာင့္ ကလီမင္တီ လန္ ့သြားမိရသည္။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒဏ္ေပးေတာ့မွာလား သခင္"ကလီမင္တီ၏ မ်က္ႏွာတြင္ေၾကာက္ရြံ ့မႈေၾကာင့္ ေခၽြးမ်ားပင္စို ့လာသည္။
“ေအး….ဟုတ္တယ္…မင္းရဲ ့လၽွာရွည္မႈအတြက္ပဲ…ေနာက္ထပ္လၽွာရွည္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ ဆယ္ခ်က္ထပ္တိုးရလိမ့္မယ္ေဟ့”
ငနဲသားသည္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစြာ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ ေရွ တြင္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။
“မင္းေဟာဒီမွာထိုင္ၿပီးေတာင္းပန္ေနမယ္ဆို စကၠန္ ့တိုင္းကို ငါးခ်က္ဆီထပ္တိုးရလိမ့္မယ္ေနာ္”
ဤတြင္ ကၽြန္ျဖစ္သူ ကလီမင္တီမွာ ေနရာမွခ်က္ျခင္းထ၍ ထြက္ေျပးေလေတာ့၏။
ဒြန္ေရမန္ဒိုက သူ ့ေဒါသမ်က္ႏွာကို ျပင္လိုက္ၿပီး ဧည့္သည္မ်ားရွိရာဘက္သို ့အျပဳံးမ်က္ႏွာႏွင့္ လွည့္လိုက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တို ့မိတ္ေဆြႀကီးဒြန္ေဆးဆားက သူ ့တပည့္ရဲ ့ကာမဆက္ဆံမႈကို ၾကည့္ခြင့္မေပးေပမယ့္ မၾကာခင္ ခုနငနဲကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဘယ္လိုက်ာပြတ္နဲ ့ရိုက္
ၿပီးဆုံးမတယ္ဆိုတာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ၾကည့္ရမွာမို ့ လူႀကီးမင္းတို ့ေက်နပ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္”
မၾကာပါေခ်……….
အခန္းတံခါးက တျဖည္းျဖည္းပြင့္လာၿပီး ကလီမင္တီႏွင့္အတူ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဝင္လာ၏။
သူမမ်က္ႏွာက ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ကာ ငို၍ေနေလသည္။
ဒြန္ေရမန္ဒိုက သူမအား အနီးသို ့ေခၚလိုက္၏။
“မင္းရဲ ့မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္လိုက္စမ္း ဂ်ဴလီတာ…ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းပထမဆုံးဆက္ဆံရမယ့္လူကို ျပဴငွာရမယ္ကြယ့္..ၾကည့္စမ္း….မင္းအတြက္ ငါဘာေတြ ့ထားသလဲဆိုတာ”
သူက တန္ဘိုးရားကို လက္ညႇိုးႏွင့္ညႊန္ျပရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားက ၾကားျမင္ေနရသမၽွကို နားလည္ၿပီးျဖစ္ေန၏။
ကလီမင္တီအတြက္လဲ ကိုယ္ခ်င္းစာကာ တုန္လႈပ္ေနမိသည္။
သို ့ေသာ္လဲ …ေကာင္မေလးကိုျမင္ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါ ကလီမင္တီအေပၚသနားေနမိေသာစိတ္တို ့ကြယ္ေပ်ာက္သြားရသည္။
ေကာင္မေလး၏ အလွတြင္ယစ္မူးသြားမိ၏။
သူေတြ ့ဖူးသမၽွထဲတြင္ အသက္အငယ္ဆုံးျဖစ္ၿပီး အမည္းအစစ္မဟုတ္ဖဲ အျဖဴဘက္သို ့လုေနေသာအသားအေရာင္ႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။
သူမ၏ ဆံပင္တို ့က ပခုံးေပၚတြင္ဖြာက်ေနၾကသည္။
သူမ ဝတ္ဆင္ထားေသာအဝတ္အစားတို ့ကလဲ မြန္တာဘိုတြင္ေတြ ့ျမင္ေနၾက မိန္းမေတြလို ပုံပ်က္ပန္းပ်က္မဟုတ္ေခ်။
အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ခါးတြင္ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ဖဲျပားက အျပာေရာင္ေလးျဖစ္သည္။
နားႏွစ္ဖက္တြင္ေသးငယ္ေသာ ေရႊနားေတာင္းေလးမ်ားက တြဲလဲခိုလၽွက္ရွိေနသည္။
လည္ပင္းမွ လည္ဆြဲျဖဴျဖဴေလးက သူမ၏အသားအေရာင္ႏွင့္ လိုက္ဖက္လၽွက္ရွိေန၏။
ဒြန္ေရမန္ဒိုက သူမ၏လက္ေမာင္းကို ကိုင္ဆြဲကာ တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ရပ္ေနေစလိုက္သည္။
သူမ၏ အရပ္အေမာင္းက တန္ဘိုးရား၏ ပခုံးသာသာမၽွသာရွိေလသည္။
အခန္းတြင္းရွိမ်က္လုံးမ်ားက ထိုစုံတြဲကို စူးစိုက္ၾကည့္ရႈေနၾကစဥ္ အခန္းတံခါးက ဝုန္းကနဲပြင့္လာသည္။
တန္ဘိုးရားမ်က္လုံးမ်ားက ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ေနရာမွ တံခါးဝမွွ ဝင္လာေသာ လူျဖဴမဆီသို ့ေရာက္သြားရေလသည္။
ခ်က္ျခင္းပင္ သူ၏ ကာမဆႏၵတို ့သည္ ဂ်ဴလီတာဆိုေသာ ေကာင္မေလးထံမွ လွပေသာလူျဖဴမထံသို ့ေရာက္သြားရျပန္ေလ၏။
“ေရမန္ဒို….ဒါကဘာသေဘာလဲ”
သူမကေျပာရင္းႏွင့္ အခန္းတြင္းမွလူမ်ားကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေသာ္လဲ ထိုသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သူမတြင္ ေၾကာက္ရြံ ့စိတ္ေတာ့ မျဖစ္မိပါေခ်။
“ကာရမ္းဘား…..ေယာက္က်ားေတြက အျမဲတမ္းအလုပ္ရႈပ္ေနတတ္တယ္ဆိုတာကို မင္းမသိဘူးလား…ဒီမွာငါ့မိန္းမ…မင္းက ငါဘာဘဲလုပ္လုပ္ ေမးခြန္းေတြခ်ည္းေမး
ေနေတာ့တာဘဲကိုး….ေဟာဒီ့စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးပ်က္စီးမသြားရေအာင္ ဘယ္လိုႀကိဳးစားေနရတယ္ဆိုတာကို မင္းနားလည္စမ္းပါကြာ…တကယ္လို ့ကၽြန္ေတြအားလုံးေသကုန္ရင္ ဒို ့မွာ
အစားထိုးဖို ့ကၽြန္က ဘယ္မွာလဲ…ေျပာစမ္းပါဦးကြ”
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေျပာေနရင္းႏွင့္ ေဒါသသံထြက္လာေသာ္လဲ မၾကာမီပင္ခ်က္ျခင္းလိုလို ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားေလသည္။
ဤတြင္ သူက ဇနီးျဖစ္သူအား ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ စကားလုံးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ကာ ေျပာျပေလေတာ့သည္။
“ေဟာဒီက ဒို ့ေတြရဲ ့မိတ္ေဆြေကာင္းႀကီး ဒြန္ေဆးဆားေလ….သူက ဒို ့အတြက္လက္ေဆာင္မြန္ေပးေနတာေပါ့….သူကေပးတယ္ဆိုတာထက္ ငါကအတင္းေတာင္း
လို ့လိုက္ေရာတာေပါ့ကြာ…ဒါဟာ ဒို ့အတြက္မဟာအခြင့္ထူးဘဲကြယ့္ မိန္းမရဲ ့….သူက သူ ့ရဲ ့က်ဴးဘားတစ္ခြင္မွာ အေကာင္းဆုံးကၽြန္ကို ေခတၱငွားဖို ့သေဘာတူလိုက္ၿပီကြ…အဲလို
အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးကို မင္းဖ်က္ဆီးမျပစ္ဖူးမလား ခ်စ္ဇနီးရယ္…ကိုယ္ဘယ္လိုရွင္းျပရဦးမွာတဲ့လဲ”
ေရမန္ဒို၏ စကားဆုံးေသာအခါ သူမက အားလုံးကိုျခဳံ၍ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။
“တကယ္လို ့ရွင္က အဲဒီလိုစီစဥ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကၽြန္မကိုအရင္တိုင္ပင္ၿပီး ဒီကိစၥေတြကို ကၽြန္မကိုလႊဲလိုက္သင့္တာမဟုတ္လားရွင္…ဒီလိုကိစၥဆိုတာ ကၽြန္မဘဲစီစဥ္လုပ္ကိုင္ရမယ့္ အလုပ္ရွင့္”
သူမက ေကာင္မေလးထံသို ့သြားကာ ေပြ ့ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။
ၿပီးေတာ့ အနားတြင္ရပ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားကို စူးစမ္းေသာမ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ေဝ့ဝဲ ၾကည့္ရႈလိုက္ျပန္၏။
“တျခား ကၽြန္မေတြ မရွိေတာ့တာလိုက္လို ့ရွင္….ဒါနဲ ့ ဒီလုပ္ႀကံမႈကို ဘယ္ေနရာမွာလုပ္ခိုင္းဖို ့ရွင္စဥ္းစားထားတာလဲ”
သည္လိုအေျခအေနမ်ိဳးအတြက္ အေျဖေပးရန္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေရမန္ဒိုမွာ ဘယ္လိုအေျဖေပးရမွန္းမသိဘဲျဖစ္ေနမိသည္။
ဘယ္ေနရာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္တစ္ေယာက္အတြက္ လုံေလာက္ေနတာဘဲလို ့သူက ယူဆထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
“အိမ္မွာ အေစခံေတြေနတဲ့ အခန္းေတြမွ အမ်ားႀကီးဘဲဥစၥာ ဘယ္အခန္းဝင္ဝင္ျဖစ္တာဘဲမဟုတ္လား…ၾကဳံရာအခန္းတခုခုကို ဆြဲေခၚသြားလိုက္႐ုံေပါ့”
“ၾသ…ကၽြန္မရဲ ့ဂ်ဴလီတာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အလုပ္ခံရမယ္ေပါ့ေလ…ဟုတ္လား…ဒါကိုေတာ့ ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူးရွင့္…သူက ငယ္ငယ္ေလးထဲက ကၽြန္မအခန္းေဘး
မွာ အိပ္ရာ ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေနလာခဲ့ရတာ သိရဲ ့လား….ရွင့္သေဘာအတိုင္းလိုက္ေလ်ာရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူ ့အခန္းထဲမွာဘဲျဖစ္သင့္တာေပါ့ရွင္”
“ေအးပါကြာ…..မင္းသေဘာဆႏၵရွိသလိုသာ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါ….မင္းကန္ ့လန္ ့မတိုက္တာကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ”
လူျဖဴမက တန္ဘိုးရားကို အခုမွေသခ်ာေလ့လာဟန္ႏွင့္ ၾကည့္ရႈလိုက္သည္။
“ကဲ…လာဂ်ဴလီတာ…မင္းလဲလိုက္ခဲ့….ဒါနဲ ့မင္းရဲ ့နာမည္က…”
“တန္ဘိုးရားပါ…သခင္မ”
“ေအး..ေကာင္းၿပီ..လာ..တန္ဘိုးရား..ငါ့ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ေပေတာ့”
သူမက ေျပာေျပာဆိုဆို ဂ်ဴလီတာ ကိုလက္ဆြဲ၍ တံခါးေပါက္ဆီသို ့ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီးမွ သူမ၏ခင္ပြန္း ဒြန္ေရမန္ဒို ရွိရာဘက္သို ့ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
“ေၾသာ္…ဒါနဲ ့ ကလီမင္တီကေျပာတယ္…ရွင္သူ ့ကိုက်ာပြတ္ဒဏ္ေပးဖို ့ အမိန္ ့ခ်လိုက္တယ္ဆို”
ဒြန္ေရမန္ဒိုက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။
“ဒါျဖင့္လဲ ကၽြန္မအတြက္ပါ ဆယ္ခ်က္ပိုလိုက္စမ္းပါ…ဟိုတစ္ပတ္က ကၽြန္မရဲ ့ပန္းအိုးကို သူခ်ခြဲျပစ္ခဲ့တယ္…အဲဒီထဲက သူ ့ကိုဒဏ္ေပးဖို ့စဥ္းစားထားတာကို
ေမ့ေနလို ့ရွင့္”
ထို ့ေနာက္ ဂ်ဴလီတာႏွင့္ တန္ဘိုးရားကို ေခၚေဆာင္ကာ သူမကေရွ ့မွေန၍ ဦးေဆာင္ကာထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဒြန္ေရမန္ဒိုႏွင့္ လူႀကီးလူေကာင္းဧည့္သည္မ်ားက ထရပ္၍ ေလးစားဟန္
ျပဳလိုက္ၾကေလသည္။
သူတို ့တေတြ အခန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခုကို ျဖတ္ေလၽွာက္သြားရစဥ္မွာပင္ တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏လက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။
လက္ေလးေတြက ေသးငယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ေခၽြးေတြစို ့ကာ တုန္လႈပ္ေနေလသည္။
က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမက ပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားကို ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
တန္ဘိုးရားက ႏွစ္သိမ့္စြာျပဳံးျပလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ သူမကျပန္လည္ျပဳံးျပလာပါသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ သူတို ့ေတြသည္ ေကာင္မေလး၏ ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္ ဆင္ယင္ထားေသာ အခန္းေရွ ့သို ့ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
“ကဲ….ဒါမင္းတို ့ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တင္းေႏွာရမယ့္အခန္းဘဲ….ငါ့ေကာင္မေလး ဂ်ဴလီတာရဲ ့အခန္းေပါ…ဒီမွာ….မင္းနာမယ္..ေအာ္…တန္ဘိုးရား….မင္းကိုငါမွာ
စရာရွိတယ္…..ငါ့ေကာင္မေလးက အေတြ ့အၾကဳံ လုံးဝရွိေသးတာမဟုတ္ဖူးေနာ္…..မင္း..သူ ့ကို အရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ ့…ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆက္ဆံပါ..နားလည္လား”
တန္ဘိုးရားေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။
လူျဖဴမိန္းမ၏ ထူးဆန္းေသာ အရွိန္အဝါကို လန္ ့ေနမိသလိုျဖစ္ေနမိရသည္။
သူမ၏ ေယာက္က်ားျဖစ္သူကိုပင္ သူမက လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း ေတြ ့ျမင္ထားရသည္မဟုတ္လား။
သူမက ေကာင္မေလး၏လက္ကို ကိုင္ဆြဲထားေသာတန္ဘိုးရားကို အၾကည့္စူးစူးႏွင့္ အတန္ၾကာစူးစိုက္ၾကည့္ရႈၿပီးေနာက္ တန္ဘိုးရားတို ့အနားမွ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
တန္ဘိုးရားလဲ အခုမွ အသက္ကို ရဲရဲ ရႉနိုင္ေတာ့၏။
ထို ့ေနာက္ အခန္းထဲသို ့ေကာင္မေလးကိုဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို ျငင္သာစြာပိတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
အခန္း(၁၀)
အခန္းတြင္းသို ့ေရာက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးကို သူ ့သခင္မကဘယ္ေလာက္ဂ႐ုတစိုက္ရွိတယ္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားလက္ေတြ ့သိျမင္လိုက္ရသည္။ပန္းႏုေရာင္လႊမ္းတယ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ပင္ျဖစ္သည္။
ေခါင္းအုန္း၊အိပ္ယာခင္းမွစ၍ အခန္းနံရံမ်ားအဆုံး ပန္းႏုေရာင္မ်ားႏွင့္သာ ဆင္ယင္မြန္းမံထား၏။
ဂ်ဴလီတာ ၏အျဖဴဘက္လုေသာ အသားေရာင္ႏုညက္ညက္ မ်က္ႏွာလွလွေလးေတာင္ ပန္းႏုေရာင္သန္းလၽွက္ရွိေခ်သည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို အိပ္ယာေပၚသို ့ေခၚသြားၿပီး ေကာင္မေလး၏ ဆံႏြယ္မ်ားကို ပင့္သပ္ေပးလိုက္သည္။
ျဖဳစင္ႏူးညံ့ေသာ အျပဳံးႏွင့္ ေကာင္မေလးက သူ ့ကိုတုန္ ့ျပန္သည္ကို တန္ဘိုးရားေတြ ့ျမင္လိုက္ရသည္။
အေျခအေန မဆိုးရြားေၾကာင္း တန္ဘိုးရား သေဘာေပါက္လိုက္၏။
ေကာင္မေလးက သူ ့ကိုသေဘာက်ေၾကာင္းလဲ ခံစားသိျဖင့္ သိျမင္လိုက္မိသည္။
သူကလဲ ေကာင္မေလးကို သေဘာက်ပါသည္။
ေကာင္မေလးက အပ်ိဳစင္ေလးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သေဘာက်မိျခင္းမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။
ဂ်ဴလီတာ၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္ အျပစ္ကင္းစြာႏုနယ္ေသာ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ေလးကို သေဘာက်မိျခင္းမ်ိဳးပင္။
တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္ကို ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ လိုးခြင့္ရေတာ့မည္မို ့ စိတ္လႈပ္ရွားမိေနသည္။
အိမ္ရွင္ လူျဖဴမကလဲ သူ ့ေကာင္မေလးကို မနာၾကင္ေအာင္ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆက္ဆံရမည္ဟုမွာသြားသည္။
လိုးသည့္အခါတြင္ လီးအဝင္အထြက္လြယ္ကူေစရန္အတြက္ အသုံးျပဳရန္ ဆီလိုအပ္ေၾကာင္းကို တန္ဘိုးရား သတိရလိုက္မိ၏။
“ဂ်ဴလီတာ…..ငါတို ့အတူေနဖို ့အတြက္ဆီလိုတယ္ကြဲ ့…..မင္းအတြက္ နာၾကင္မႈကို အတတ္နိုင္ဆုံးသက္သာေစခ်င္တယ္ေလ…..မင္းသခင္မကလဲ မွာသြားတယ္ မဟုတ္လား…..အဲဒီေတာ့ အိမ္သည္ျဖစ္တဲ ့မင္းကဘဲ ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဆီေလးနဲနဲေလာက္ယူေပးေစခ်င္တယ္ကြာ”
“ဟုတ္ကဲ့…အကို…ဂ်ဴလီတာ သြားယူေပးပါ့မယ္ရွင့္”
ေကာင္မေလးက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ထြက္သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ထဲ ရင္ဖိုလွိုက္ေမာစြာႏွင့္ ေကာင္မေလး၏ အိပ္ယာထက္ဝယ္ ပက္လက္အိပ္ရင္း က်န္ေနခဲ ့ရသည္။
ေကာင္မေလးက သူ ့ကို အကိုလို ့ေခၚသြားသည္။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆီမွ အကိုလို ့အေခၚခံရျခင္းသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္ ပထမဆုံးျဖစ္ေနျပန္သည္။
ဒီေန ့မွ ဘယ္လိုျဖစ္လို ့ သူ ့ဘဝအတြက္ ပထမဆုံးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနရတာလဲဟု တန္ဘိုးရားေတြးေနမိပါသည္။
ပထမဆုံး အျဖစ္ မြန္တာဘိုစိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံကမဟုတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ဆက္ဆံခြင့္ကို သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားထံမွ ရရွိလိုက္သည္။
ပထမဆုံး အျဖစ္ အပ်ိဳစင္ေလးကို ဆက္ဆံရေတာ့မည္။
ပထမဆုံး အျဖစ္ အကိုဟု အေခၚခံလိုက္ရသည္။
ပထမဆုံး အႀကိမ္အျဖစ္ သူ ့ရဲ ့ ရင္ခုန္သံမ်ားလဲကေမာက္ကမ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေကာင္မေလးျပန္ေရာက္လာသည္။
သူမလက္ထဲမွ ဆီခြက္ကို တန္ဘိုးရားထံကမ္းေပးလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရားအနီးတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။
ဆီခြက္ကို ေဘးနားတြင္ ခ်လိုက္ၿပီး သူ ့ေဘးနားသို ့ဝင္ထိုင္ေသာ ေကာင္မေလးကို တန္ဘိုးရားက ေပြ ့ဖက္လိုက္ပါသည္။
ေႏြးေထြးေသာ ကိုယ္လုံးေလး ရင္ခြင္ထဲသို ့ေရာက္လာေသာအခါတြင္ ႏူးညံ့ေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးေပၚသို ့ အနမ္းမိုးေခၽြခ်လိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ အနမ္းကို ေကာင္မေလးဘက္က တုန္ ့ျပန္မႈမရွိေပ။
သူမ၏ ပါးစပ္ထဲသို ့တန္ဘိုးရား၏လၽွာက အတန္ၾကာဝင္ေရာက္ေမႊေႏွာက္လိုက္ေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက ဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္ရမည္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္နားလည္သြားသည္။
တန္ဘိုးရားရင္ထဲမွ လိုက္ဖိုမႈကလဲ ပိုမိုျပင္းထန္လာခဲ့သည္။
သခင္ျဖစ္သူ ဒြန္ေဆးဆားကို ဂတိေပးလိုက္မိစဥ္က လုပ္ေနၾကအတိုင္း တာဝန္ေၾကေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
အခုေတာ့ သူ ့ရင္ထဲတြင္ ေကာင္မေလးအေပၚ မေဖာ္ျပတတ္ေသာ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာမိသည္။
ေကာင္မေလးအေပၚတြင္ ႏူးညံ့ျငင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိျခင္းမွာလဲ သူမ၏ သခင္မျဖစ္သူ မွာၾကားသြား၍ မဟုတ္ေၾကာင္းကို သူ ့ကိုယ္သူ နားလည္လာသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလးကို နမ္းရႈပ္ေနရင္းမွ ေကာင္မေလး၏ ရင္သားမ်ားေပၚသို လက္ျဖင့္ ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။
ရင္စည္းေၾကာင့္ ကိုင္ရတာ အရသာမေတြ ့လွေသာ္လဲ နို ့သီးေခါင္းေလးရွိနိုင္မည့္ေနရာကို မွန္းဆၿပီး ပြတ္ေျခေပးေနလိုက္သည္။
အနမ္းက ရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမၽွ ရင္ထဲမွလွိုက္ေမာမႈက ပိုမိုျပင္းထန္လာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားက ႏႈတ္ခမ္းျခင္းခြာလိုက္၏။
ေကာင္မေလး၏လက္မ်ားက သူ ့ကိုခပ္တင္းတင္း ဖက္ရက္သားရွိေနေလသည္။
ဂ်ဴလီတာ၏ ႏွဖူးေလးကို ျမတ္နိုးစြာနမ္းလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ျပဳံးသည္။
ရင္ခုန္သံျခင္းဆက္သြယ္မိသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားၾကည္ႏူးမႈမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနၾက၏။
တန္ဘိုးရားက ထိုင္ေနရာမွ ဂ်ဴလီတာကို ဆြဲလွဲျပစ္လိုက္သည္။
ေကာင္မေလးက အလိုက္သင့္ေလး ပါလာ၏။
ဂ်ဴလီတာ၏ အိပ္ယာမွာ ၾကမ္းေပၚတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားမွာၾကမ္းျပင္ရွိအိပ္ယာေပၚတြင္လုံးေထြးလၽွက္အေနအထားရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ အဝတ္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္း ခၽြတ္ေပးေနလိုက္သည္။
ရင္စည္းကို ဖယ္ခြါလိုက္ေသာအခါတြင္ နို ့ေလးႏွစ္လုံးက လြတ္လပ္စြာ ေပၚထြက္လာသည္။
နို ့သီးေခါင္းေလးမ်ားက အခန္းေရာင္ႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ ပန္းေသြးေရာင္သန္းလၽွက္ရွိေနၾက၏။
တန္ဘိုးရား၏ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးမွာလဲ တင္းမာလၽွက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
အမည္းမ စစ္စစ္မ်ားႏွင့္သာ ေပ်ာ္ပါးစပ္ယွက္ခဲ့ဖူးေသာ တန္ဘိုးရားအတြက္ ေကာင္မေလးမွာ သာလြန္ေသာဆုလာဘ္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
ေကာင္မေလးဝတ္ဆင္ထားေသာ ဂါဝန္အျဖဴေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ ကိုယ္လုံးတီးေလးျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ရွက္ရြံ ့စြာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို တန္ဘိုးရား
ရင္ခြင္ထဲသို ့အတင္းတိုးကပ္၍ တတ္နိုင္သေလာက္ဖြက္ထားရွာေလသည္။
ေသးငယ္ေသာ နို ့ေလးမ်ားကို ခပ္ဖြဖြေလးဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ၿပီး နို ့သီးေခါင္းေလးတစ္ဖက္ကို စို ့ေပးလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးမွာ ရင္ေလးေကာ့တက္လာသည္အထိ ကာမ၏ အရသာကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရလိုက္ေလသည္။
ဂ်ဴလီတာမွာ ငယ္ငယ္ေလးထဲက သူ ့သခင္မ၏အုပ္ထိန္းမႈေအာက္တြင္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ဖိုသတၱဝါႏွင့္ ထိေတြ ့ဖူးျခင္းမရွိေပ။
သူ ့သခင္မအိမ္ေထာင္က်ေသာအခါတြင္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးသို ့ေျပာင္းေရႊ ့ခဲ့ရၿပီး သူမ၏အကိုျဖစ္သူပါ တစ္ႏြယ္ငင္တစ္စင္ပါ စားဖိုမႈးအျဖစ္ႏွင့္လိုက္ပါခြင့္ရခဲ့သည္။
အိမ္ကၽြန္အျဖစ္ႏွင့္ အျခားကၽြန္မ်ားထက္အဆင့္ျမင့္စြာေနရေသာ္လဲ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ ရက္စက္ျပင္းထန္ေသာအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ သတိႀကီးစြာထား၍ေနထိုင္ရျခင္းေတာ့ရွိ၏။
ဂ်ဴလီတာကေတာ့ သူ ့သခင္မ၏ အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ာပြတ္ႏွင့္ျပစ္ဒဏ္ေပးခံရျခင္း မရွိခဲ့ေပ။
ထို ့အတူ ဘယ္ကၽြန္ေယာက္က်ားေလးႏွင့္မွလဲ ပတ္သက္ဖူးျခင္းမရွိေခ်။
ေယာက္က်ားအေပၚတြင္ လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းေသာ သူ ့သခင္မကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးမွ ဘယ္ေယာက္က်ားေလးကမွလဲ ဂ်ဳလီတာကို စလုံးေရစ ျခင္းမျပဳ
ရဲၾက။
တန္ဘိုးရားကေတာ့ ကံထူးရွင္ဘဲျဖစ္သည္။
ေရမန္ဒို ဘယ္ေလာက္ပဲ သေဘာေတြ ့ေတြ ့ သူ ့မိန္းမက သေဘာမက်ဘူးဆိုပါက အလုပ္ျဖစ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဂ်ဴလီတာသိထားၿပီးျဖစ္သည္။
သို ့ေသာ္လဲ အကိုျဖစ္သူက လာေရာက္ေခၚေဆာင္ေသာအခါတြင္ တစိမ္းေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူအိပ္ရမည္ကိုလန္ ့ကာ ငိုယိုခဲ့မိပါသည္။
တန္ဘိုးရားကို ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ ဂ်ဴလီတာ့ရင္ထဲတြင္ ေၾကာက္ရြံ ့မႈတို ့ကြယ္ေပ်ာက္ကာ ရင္ခုန္သံျမန္ခဲ့ရရွာသည္။
သူ ့သခင္မ သေဘာေတြ ့နိုင္မည့္ လူျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရင္ဖိုမိခဲ့ရသည္။
သူမေတြ ့ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ အာဖရိက အမည္းေကာင္မ်ားလိုမဟုတ္ဖဲ ခပ္လတ္လတ္အသားအရည္ႏွင့္ ေယာက္က်ားပီသစြာေခ်ာေမာေသာတန္ဘိုးရား ဆိုသည့္လူကိုျမင္လိုက္ရကထဲက
သူ ့သခင္မ ျငင္းပယ္လိုက္မွာကိုေတာင္စိုးရိမ္မိေလာက္ေအာင္ ဂ်ဳလီတာ သေဘာက်သြားမိသည္။
ခုေတာ့ အားလုံးအဆင္ေျပစြာ တန္ဘိုးရားဆိုသည့္ ထိုလူေခ်ာ၏ ရင္ခြင္ထဲသို ့အဝတ္မဲ့ခႏၲာႏွင့္ ေရာက္ရွိေနခဲ့ရၿပီျဖစ္ေလသည္။
သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တန္ဘိုးရားနမ္းစဥ္ကဆိုလၽွင္ ဘယ္လိုတုန္ ့ျပန္ရမည္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္ရင္ဖိုလွိုက္ေမာစြာျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
သူ မ၏နို ့သီးေခါင္းေလးကို အစို ့ခံလိုက္ရေသာအခါတြင္မူ အသက္ရႉမွားေလာက္ေအာင္ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။
အခုလဲ တန္ဘိုးရား၏လက္ေတြက သူမ၏ ပိပိေလးရွိရာသို ့တေရြ ့ေရြ ့တိုးကပ္ေရာက္ရွိလာသည္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ဆီးခုံေပၚမွ အေမႊးႏုေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေပးေနရာမွ ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚသို ့လက္ကိုအုပ္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။
ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို ့လက္ကို ထိုးမထည့္ေသးဘဲ နို ့ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ရင္းမွ စို ့ေပးေနရင္း လက္တစ္ဖက္က ပိပိေလးကို အေပၚမွအုပ္ကာ ပြတ္ေပးေနျခင္းကိုသာျပဳေပးေန၏။
အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ ့မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာရေသာ ကာမမီးက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အရွိန္တက္ေတာက္ေလာင္လာေလသည္။
တန္ဘိုးရားက အနီးတြင္ရွိေနေသာ ဆီခြက္ကိုလက္လွမ္းလိုက္ၿပီး သူ၏လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ဆီႏွင့္လိမ္းက်ံလိုက္သည္။
ထို ့ေနာက္ ဂ်ဴလီတာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုလက္လွမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ေစာက္စိေလးျပဴထြက္လာေအာင္လုပ္ကာ အစိေလးကိုပြတ္ေပးလိုက္သည္။
သူ ့ရင္ခြင္ထဲမွ ေကာင္မေလး တြန္ ့ကနဲတုန္ခါသြားကာ သူ ့ကိုဖက္ထားေသာ သူမ၏လက္မ်ားကပိုမို တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားေလေတာ့သည္။
ေကာင္မေလးကို သူ ့ရင္ခြင္ထဲမွ ဆြဲခြါၿပီးတန္ဘိုးရား ထထိုင္လိုက္၏။
ခုခ်ိန္ထိ ဂ်ဴလီတာရဲ ့ပိပိေလးကို သူ,မျမင္ေတြ ့ရေသးဘူးမဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ အၾကည့္တို ့က ေကာင္မေလး၏ေစာက္ဖုတ္ေလး ရွိရာတြင္သာ ဝဲလည္ေနၾကသည္။
အပ်ိဳစင္ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ ႏူးညံ့မႈႏွင့္ လွပမႈတို ့ေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား၏ တဏွာမီးေတာက္က ျပင္းျပစြာေတာက္ေလာင္လၽွက္ရွိေလသည္။
ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုကိုင္ျဖဲရင္းေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေကာင္မေလးမွာ အရသာေတြ ့သြားကာ မ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းလၽွက္ရွိေလသည္။
ေစာက္ေခါင္းဝက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို ့ သူ ့ရဲ ့ဆီဆြတ္ထားေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားထဲမွ လက္ညႇိုးတစ္ေခ်ာင္းကို အသာအယာထိုးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးမွာ တြန္ ့ကနဲျဖစ္
သြားေလသည္။
အပ်ိဳစင္ေခ်ာကို လိုးခြင့္ရေသာအခြင့္အေရးေကာင္းႀကီးကို ရရွိထားတာေတာင္ တန္ဘိုးရားဆိုသည့္ေကာင္က ေစာေစာက ေတြ ့လိုက္ရေသာ အျဖဴမကိုသာ မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
ဂ်ဴလီတာ၏ အသားေရာင္ကလဲ အျဖဴဘက္လုေနသည္မို ့တန္ဘိုးရား၏ စိတ္ကူးယဥ္မႈကို ေထာက္ပံ့ေပးေနသလိုပင္။
ဘယ္လိုေၾကာင့္ အျဖဴမကိုမွစြဲလန္းစြာလိုးခ်င္ေနရသလဲဆိုတာကိုလဲ တန္ဘိုးရားမစဥ္းစားတတ္ေပ။
အျဖဴမ်ားသည္ အမည္းမ်ားထက္သာလြန္သည္ဟု လက္ခံယူဆထားမိေသာေၾကာင့္ အမည္းမမ်ားထက္သာလြန္ေသာ အျဖဴမမ်ားကိုစိတ္ကူးယဥ္ေနမိျခင္းပင္လား မေျပာတတ္နိုင္။
တန္ဘိုးရားက ေကာင္မေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ကုန္းၿပီးမႈတ္ေပးလိုက္၏။
ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို ပါးစပ္ႏွင့္စုပ္ယူလိုက္ကာ ေစာက္ေခါင္းတြင္းသို ့ဝင္ရက္ရွိေနေသာ လက္ညႇိုးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ေစာက္စိေလးကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ယက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ ေကာင္မေလးေကာ့ပ်ံတက္ကာ တန္ဘိုးရား၏ ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲထားေလသည္။
လက္ညႇိုးတစ္ေခ်ာင္းထဲႏွင့္ လိုးေပးေနရာမွ အေျခအေနေကာင္းလာေသာေၾကာင့္ လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းကိုပါ ထပ္သြင္းလိုက္သည္။
အခန္းေလးထဲတြင္ တဏွာေၾကာင့္ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေသာ ဂ်ဴလီတာ၏ ျငည္းျငဴသံမ်ားက လြင့္ပ်ံလၽွက္ရွိေနၾကသည္။
လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႏွင့္ အေတာ္က်င့္သားရသြားေသာအခါတြင္မူ တန္ဘိုးရားက သူ၏ဖြားဘက္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ ဆက္ဆံရန္ႀကိဳးပမ္းပါေတာ့သည္။
ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဝက ေသးငယ္လွေသာ္လဲ ဆီရႊဲရႊဲ သုတ္လိမ္းထားေသာ တန္ဘိုးရား၏ လိင္တံႀကီး ဝင္ထြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ အသြင္းအထုတ္ျပဳ
ေလ့က်င့္ေပးထားသလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အဆင္ေျပေနသည္။
ဒစ္ေခါင္းႀကီးနစ္ျမဳပ္ဝင္သြားၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ လိင္တံႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ေျဖးေျဖးျခင္း ေခ်ာ့သြင္းရန္သာ ရွိေတာ့သည္မဟုတ္ပါလား။
ဤေနရာတြင္ မာမာဘာဘာ သင္ၾကားေပးထားေသာ ပညာရပ္မ်ားက ေကာင္းစြာ အသုံးဝင္လၽွက္ရွိေနသည္။
တန္ဘိုးရားအတြက္ ပထမဦးဆုံးေသာ အပ်ိဳစင္ႏွင့္ အေတြ ့အၾကဳံျဖစ္ေသာ္လဲ ခက္ခက္ခဲခဲမရွိလွေပ။
လီးကို အကုန္ဝင္ေအာင္လိုးမထည့္ေသးဘဲ တစ္ဝက္ေလာက္ျဖင့္သာ အသြင္းအထုတ္ျပဳ၍ ေညႇာင့္ေပးေနလိုက္သည္။
ေကာင္မေလးထံမွ နာၾကင္မႈေရာႁပြန္းေသာ ကာမသံက တိုးညင္းစြာ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေနသည္။
ေကာင္မေလး၏ နို ့သီးေခါင္းေလးမ်ားကို စုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။
လိုးေဆာင့္ခ်က္ကို စိတ္ရွိတိုင္းမလုပ္ေသးဘဲ ညင္သာစြာပင္ အဝင္အထြက္ညက္ေညာေစရန္ျပဳလုပ္ေပးေနမိသည္။
မာမာဘာဘာေျပာေသာ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကို မေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ တခုခုလိုေနသလို တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ ခံစားေနမိသည္။
သို ့ေသာ္လဲ အခ်ိဳ ့အပ်ိဳစင္ေမွးမ်ားသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္က ခုန္ေပါက္ေဆာ့ကစား၍ေသာ္လည္းေကာင္း….
အေၾကာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနတတ္ၾကသည္ဟု မာမာဘာဘာကေျပာျပသင္ၾကားေပးထားခဲ့ေလသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ ဂ်ဴလီတာကို အပ်ိဳစင္မစစ္ဟု တန္ဘိုးရားမစြပ္စြဲလိုေသာ္လဲ အပ်ိဳစင္ေမွးဆိုတာကို မျမင္ဖူးလိုက္ရေသာေၾကာင့္ တခုခုလိုေနသလိုႀကီးျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သြက္သြက္ကေလးေညႇာင့္ေပးေနလိုက္ေသာအခါတြင္ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ားက ပိုမိုထြက္လာကာ လီးႀကီးကို အဝင္ေခ်ာေစေအာင္ဖန္တည္းေပးေလသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ ေကာင္မေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုနမ္းလိုက္…နို ့သီးေခါင္းေလးကိုစို ့ေပးလိုက္…ေကာင္မေလး၏ ႏူးညံ့ေသာ ခႏၲာကိုယ္ကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္…စသည္ျဖင့္
သူတတ္ကၽြမ္းနားလည္သေလာက္ ကာမဗ်ဴဟာမ်ားျဖင့္ တိုက္စစ္ဖြင့္လၽွက္ရွိေလသည္။
အဝင္အထြက္စည္းခ်က္မွန္စြာ ကာမအရသာကို ခံစားလိုက္ရေသာအခါတြင္ ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္က တန္ဘိုးရားကို စိတ္ႀကိဳက္လိုးေဆာင့္ရန္ ေတာင္းဆိုလာပါသည္။
တန္ဘိုးရားက လီးတစ္ဆုံးလိုးထည့္လိုက္ေသာ္လဲ အေတာ္အတန္ က်င့္သားရစြာ ကာမဆိပ္တက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဂ်ဴလီတာအတြက္ အခက္အခဲသိပ္မရွိေတာ့ေပ။
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေပးအယူမၽွစြာႏွင့္ အခ်စ္တလင္းဝယ္ စစ္ခင္းေနလိုက္ၾကေလသည္။
ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ျပင္းလာေလေလ ေကာင္မေလးက တန္ဘိုးရားကို အတင္းဖက္တြယ္ ကုတ္ျခစ္ေလေလျဖစ္လာသည္။
ေကာင္မေလး၏ ကာမဆိပ္တက္စြာ ေအာ္ဟစ္ျငည္းျငဴသံတို ့ကလဲ က်ယ္သည္ထက္က်ယ္လာသည္။
ဒီလိုႏွင့္ ဒြန္ေရမန္ဒို၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတြင္ တန္ဘိုးရား၏ ရင္ခုန္သံတို ့ကိုျပဳစားစြမ္းနိုင္ေသာ ဂ်ဳလီတာဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်စ္တင္းေႏွာခြင့္ရကာ
ေကာင္းမြန္သန္စြမ္းေသာ မ်ိဳးဆက္မ်ားက်န္ရစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့ရေလသည္။
ကာမဆက္ဆံျခင္းအမႈကို စတင္ျပဳလုပ္စဥ္ကထဲက လိုးရန္သက္သက္သာ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ေသာ တန္ဘိုးရားမွာ
ဂ်ဴလီတာအေပၚတြင္ေတာ့ လိုးရန္ဝတၱရားရွိသည့္ ကာမဆက္ဆံေဖာ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္မဟုတ္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚခဲ့မိသည္။
ေကာင္မေလးကိုမနာၾကင္ေစခ်င္သလို ေကာင္းမြန္ေသာ ကာမ၏အရသာကိုခံစားေစခ်င္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ၾကဳံဆုံဖို ့ရန္ဆိုသည္မွာ မေရရာနိုင္ေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္….
ဆုံေတြ ့ၾကရေသာ တစ္ညတာေလးမွာ ေကာင္မေလးကို ႏူးညံ့ညင္သာစြာ ဆက္ဆံေနမိသည္။
အျမဲတမ္း ကာမဆႏၵႏွင့္ပတ္သက္လာလၽွင္ ေတာက္ေလာင္မႈျပင္းျပတတ္ေသာ တန္ဘိုးရား၏ ကာမရမၼက္မီးမွာလဲ ယခင္ကေလာက္ျပင္းထန္မႈမရွိသလိုျဖစ္ေနသည္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္းကိုလဲ တန္ဘိုးရား နားမလည္ေပ။
ဘယ္ေသာအခါမွလဲ နားလည္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
လီးတစ္ဆုံးလိုးထည့္ရန္ ေကာင္မေလးဘက္က ေတာင္းဆိုလာေသာ္လဲ နာၾကင္မွာစိုးရြံ ့သည့္စိတ္ေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ ညႇာညႇာတာတာလိုးေနမိပါသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးခါနီးလို ့ခပ္ျပင္းျပင္းေလးေဆာင့္လိုက္မိေသာအခါ ဂ်ဴလီတာ့ဆီမွ အား…ကနဲ ေအာ္ျမည္သံၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အရွိန္ကို ခ်က္ျခင္းေလၽွာ့လိုက္မိရသည္။
ငါ့ေကာင္မေလးကို အရမ္းကာေရာ မနာၾကင္ပါေစနဲ ့…ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ဆက္ဆံပါ ဆိုသည့္….
လူျဖဴမ၏ အမိန္ ့ေၾကာင့္ ဒီမၽွေလာက္ျဖစ္ေနမိသလားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္။
သူ ့ပင္ကိုယ္စိတ္ကိုက ဂ်ဴလီတာ့အေပၚတြင္ ႏူးညံ့စြာဆက္ဆံလိုစိတ္ျဖစ္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
ခံစားခ်က္ကို အဓိပၸါယ္မဖြင့္ဆိုတတ္ေသာ ဘဝမ်ားမို ့ စိတ္ေဆာင္ရာလုပ္ေနမိယုံကလြဲလို ့ဘာဆိုဘာမွ မသိနားမလည္ခဲ့မိပါ။
ဂ်ဴလီတာ့ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွတဆင့္ သားအိမ္တြင္းသို ့ သူ၏သုတ္ရည္မ်ားပန္းထည့္ေပးလိုက္နိုင္ေသာအခါတြင္လဲ ခံစားရသည့္ ေက်နပ္ပီတိက ထူးဆန္းလွေပသည္။
အျဖဴမကိုလိုးခ်င္ေသာစိတ္တို ့သည္လဲ ဘယ္ဆီကိုေရာက္လို ့ေရာက္မွန္းမသိ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၾကသည္။
တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲမွာ အခုအခ်ိန္ေလးကို ကုန္ဆုံးမသြားေစခ်င္တာဘဲသိပါသည္။
မနက္ခင္းေရာက္၍ သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္လိုက္ပါရေသာအခါ ေကာင္မေလးကိုထားရစ္ခဲ့ရမည္ဆိုတာကို တန္ဘိုးရားမေတြးမိေအာင္ႀကိဳးစားေနေလသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးခမ်ာေမာပန္းေနလိမ့္မည္ဆိုကာ တန္ဘိုးရားက စားဖိုေဆာင္သို ့ဝင္ၿပီးစားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ယူေဆာင္ေပးသည္။
အေမာေျဖစားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ဂ်ဴလီတာက တန္ဘိုးရား၏ရင္ခြင္ထဲသို ့တိုးဝင္လာ၏။
တန္ဘိုးရားလဲ အလိုက္သင့္ ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။
“အကိုနဲ ့တူတဲ့သားေလးေမြးနိုင္ေအာင္ ဂ်ဴလီတာကို လုပ္ေပးခဲ့ပါေနာ္”
ဂ်ဳလီတာ၏ ေတာင္းဆိုမႈကို ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ တန္ဘိုးရားခံစားလိုက္မိရသည္။
က်ဴးဘားေျမေပၚတြင္ သူ ့မ်ိဳးဆက္မ်ားရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ္လဲ တစ္ခါမွ စိတ္ထဲတြင္မခံစားမိခဲ့ေပ။
အခုလဲ ဂ်ဳလီတာ့ဆီမွာ သူ ့ေသြးသားကက်န္ရစ္ခဲ့ရေပဦးမည္။
သူေတာင္ျမင္ဖူးခြင့္ရခ်င္မွ ရလိမ့္မည္ျဖစ္၏။
တစ္ခါမွ မေတြးဖူးေသာ ေသြးသားဆိုသည့္ ကိစၥကို ေတြးလိုက္မိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာေခါင္းရႈပ္ခ်င္သလိုပင္ျဖစ္သြားရသည္။
“ငါနဲ ့တူတဲ့ေကာင္ရေတာ့ေရာ မင္းရဲ ့ပိုင္ရွင္ ဒြန္ေရမန္ဒို က ေရာင္းမစားဘူးလို ့ထင္လို ့လား…..ေအးေလ….မင္းသခင္မကို အသနားခံေပါ့…..
ဒီလူႀကီးၾကည့္ရတာ သူ ့မိန္းမသေဘာကို အျမဲလိုက္ေလ်ာရတယ္နဲ ့တူပါတယ္ကြာ”
တန္ဘိုးရားက သူ ့စိတ္ထဲမွ ျဖစ္ေပၚေနမိသလို ေကာင္မေလးစိတ္ခံစားမႈသက္သာေစမည္ထင္ေသာ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ေျပာဆိုလိုက္မိသည္။
ဂ်ဴလီတာကလဲ တန္ဘိုးရားဘယ္လိုခံစားေနရသည္ဆိုတာကို အျပည့္အဝမဟုတ္ေသာ္လဲ နားလည္သည္ဟုထင္မိပါသည္။
သူမ၏ အပ်ိဳစင္ပန္းကို ညင္သာစြာ ဆြတ္ခူးေပးခဲ့ေသာ တန္ဘိုးရားကို ေက်းဇူးလဲတင္ေနမိပါသည္။
အရင္က ၾကားဘူးထားသလိုမ်ိဳး အပ်ိဳပန္းကိုဆြတ္ခူးခံရခ်ိန္တြင္ ေသလုေအာင္နာၾကင္သည္ဆိုတာကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ေက်နပ္စိတ္လဲျဖစ္ေနမိ၏။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ တန္ဘိုးရား၏ ထြားႀကိဳင္းေသာရင္ခြင္ကို ေခါင္းႏွင့္တိုးေဝွ ့ၿပီး တန္ဘိုးရား၏ မ်က္ႏွာကို ရႊန္းရႊန္းစားစားေမာ့ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ တန္ဘိုးရားကလဲ ငုံၾကည့္လာသည္ႏွင့္တိုက္ဆိုင္ကာ အၾကည့္ျခင္းဆုံကာ ရင္ခုန္သံမ်ားက အာဖရိကတုန္းက ဗုံသံမ်ားအလား
တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးၾကားရေလာက္ေအာင္ကို က်ယ္ေလာင္စြာ ေပၚထြက္လၽွက္ရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားႏွင့္ဂ်ဴလီတာတို ့ႏွစ္ေယာက္မွာ ရင္ခုန္သံျမန္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကိုေတာင္မွ မစဥ္းစားတတ္နိုင္ေသာ ကၽြန္တို ့၏ ဘဝတြင္
အခ်စ္ကို အခ်စ္လို ့ေတာင္မသိတတ္နိုင္ရွာခဲ့ေပ။
တန္ဘိုးရားမွာ ငုံ ့ၾကည့္ေနမိရာမွ အၾကည့္ျခင္းဆုံသြားေသာေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံျမန္ရသည္ဟုထင္မွတ္ကာ အၾကည့္တို ့လႊဲဖယ္ေသာ္လဲ ရင္ခုန္သံက မရပ္တန္ ့နိုင္ရွာေခ်။
ဂ်ဴလီတာ၏ ဖူးငုံေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားက တစ္စုံတစ္ခုေျပာေတာ့မေယာင္ တုန္ရီလႈပ္လဲ့ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သက္သာလိုသက္သာျငား တန္ဘိုးရားက
သူ ့ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ ဖိကပ္စုပ္နမ္းေပးလိုက္သည္။
ၾကာရွည္ေသာ အနမ္းပင္လယ္ေၾကာတြင္ ႏွစ္ဦးသား ေျခကုန္လက္ပန္းက်လုသည္အထိ ကူးခတ္မိၾကျပန္သည္။
စိတ္ခံစားမႈတို ့က…ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ခါ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ လုပ္မိလုပ္ရာလုပ္လိုက္ခါမွ ပိုဆိုးသလိုျဖစ္သြားၾကရသည္။
တန္ဘိုးရားက ဂ်ဴလီတာကို ေထြးေပြ ့ထားပုံမွာ ဝါဂြမ္းစိုင္တစ္ခုကို ေထြးပိုက္ထားသည့္အလား အလြန္ပင္ ႏူးညံ့လွေပသည္။
ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးတြင္ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္သာရွိသလိုမ်ိဳး ခံစားမိၾက၏။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ ညည့္ယံတြင္ ႏူးညံ့ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ဂီတသံကို သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကားေယာင္ေနမိၾကသည္။
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စကားမဆိုျဖစ္ၾကဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ေထြးေပြ ့ရင္း ရင္ခုန္သံဂီတကိုၾကားေယာင္ကာ စိတ္မ်ားေမ်ာလြင့္ေနၾကေလသည္။
အဖိုႏွင့္အမ ထိေတြ ့မႈသဘာဝက ပီတိႏွင့္ညႊတ္ႏူးေနေသာစိတ္တို ့ကို ေနာက္က်ိေစကာ ရမၼက္မီးေတာက္အျဖစ္ ျပန္လည္ေျပာင္းလဲေစလိုက္ျပန္ပါသည္။်
ကာမဆက္ဆံမႈကို စိတ္ခံစားမႈအေပၚစီးေမ်ာၿပီးလုပ္ေဆာင္ေနမိေသာေၾကာင့္ ဆက္ဆံေနခ်ိန္ႏွင့္ မဆက္ဆံဘဲရွိေနခ်ိန္တို ့သည္ အတူတူလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။
ႏွစ္ဦးသားေထြးေပြ ့ထားရာမွ ရရွိေသာစိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳးႏွင့္
ကာမဆက္ဆံၿပီးရေသာ စိတ္ေက်နပ္မႈမ်ိဳး၊စိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳးတို ့မွာ အတူတူဘဲလို ့ထင္ေနမိေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနမိၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္အတူရွိေနရျခင္းသည္ပင္လၽွင္ ၿပီးျပည့္စုံျခင္းတစ္မ်ိဳးဟု ထင္ေနမိၾကသည္မဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ တစ္သက္တာတြင္ ဒီညလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္လည္ရရွိနိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ႀကိဳတင္သိထားပါသည္။
သို ့ေသာ္လဲ စိတ္ကသူ ့အလိုလိုျဖစ္ေပၚေနမိေသာ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္လိုစြမ္းအားမ်ိဳးႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ရပါအံ့နည္း။
တန္ဘိုးရားက သူ ့ကိုယ္ႏွင့္မကြာအျမဲတမ္းဆြဲထားခဲ့ေသာ အာဖရိက ေျမႀကီးထုပ္ေလးကို ဆြဲကိုင္နမ္းရႈပ္လိုက္မိ၏။
ဝိညာဥ္ႏွစ္ခုပိုင္ဆိုင္ေသာတန္ဘိုးရားခမ်ာ တစ္ခုထဲေသာ စိတ္၏ဖမ္းစားမႈေအာက္တြင္ အလူးအလဲခံစားေနရသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူေနရေသာေၾကာင့္ ဒီလိုခံစားလိုက္ရမႈသည္ တန္ဘိုးရားအတြက္အထူးအဆန္းျဖစ္ေနမိရေလာက္ေအာင္ ဆန္းသစ္ေသာ အေတြ ့အၾကဳံပင္ျဖစ္ပါသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အတူေနမိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေထြးေပြ ့မိၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အၾကည့္ျခင္းဆုံၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ရင္ခုန္မိၾက၏…..။
အခ်စ္ဆိုတာကို သူတို ့ဘာမွန္းမသိၾကပါ။
အခ်စ္ဆိုေသာ ေဝါဟာရကိုေတာင္ သုံးစြဲရေကာင္းမွန္းသိပုံမရ။
သို ့ေသာ္လဲ လူသားခ်င္းတူေသာ လူသားဘဝမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို ့၏ခံစားခ်က္မ်ားက လူသားဆန္စြာ ျဖစ္ေပၚပါေလသည္။
သို ့ေသာ္လဲ လူသားတစ္ေယာက္လို ျပည့္ဝေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးႏွင့္ အခ်စ္ဆိုတာကို မခံစားတတ္ခဲ့ၾကရွာေပ….။
ေနာက္တစ္ေန ့မိုးလင္းသည့္တိုင္ေအာင္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာင္ေပြ ့ဖက္ကာ ထူးျခားေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ႏွစ္ေယာက္……
ခြဲခြါခ်ိန္ေရာက္ေတာ့လဲ ခြဲၾကရပါသည္။
မ်က္ဝန္းတြင္စို ့တက္လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားသည္ ငိုလိုက္လို ့ျဖစ္ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္းကို တန္ဘိုးရား သတိထားမိလိုက္၏။
ရင္ထဲထိလွိုက္ခါေသာဆို ့နင့္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကို သူနားလည္ေအာင္ မာမာဘာဘာက ဘာျဖစ္လို ့မသင္ေပးလိုက္ရပါသလဲ။
မာမာဘာဘာကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကိုနားလည္နိုင္စြမ္းရွိပါရဲ ့လား။
တန္ဘိုးရားအတြက္ေတာ့ အေျဖမရွိေသာ ေမးခြန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္ ဟာဗားနားၿမိဳ ့ႀကီးဆီသို ့ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ခရီးဆက္ေနရေလသည္။
ေနေရာင္သည္ မေန ့ကထက္ပိုမိုပူျပင္းေနေလ၏။
တန္ဘိုးရား၏ ရင္ထဲမွအပူကိုေတာ့ လိုက္လို ့မွီနိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါေခ်။
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ဆက္၇န္…..