အခန်း(၁၁)
မစ္စအဲလစ်(စ်)................တစ်ချိန်က ပြင်သစ်ပြည်၏မြို ့တော် ‘ပါရီ’ ရှိ ‘ဗိုး’ ဟုအမည်ရသော ဟိုတယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ဖူးသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။
သူမက အခုတော့ ဟာဘားနားတွင်ရှိနေလေသည်။
ပူလောင်စူးရှသော အလင်းရောင်ကို ကာကွယ်နိုင်ရန် သူမက အခန်းတံခါးများကိုဆွဲပိတ်ပြစ်လိုက်သည်။
ဖြစ်နိုင်လျှင် အောက်ဖက်လမ်းပေါ်မှ နေ ့ရောညပါ ကြားနေရသော ဆူညံသံများကိုလဲ မကြားချင်ပေ။
ကျူးဘားသားတွေသည် မဖြစ်ညစ်ကျယ် ယဉ်ကျေးမှုလေးသာရှိသော အရိုင်းအစိုင်းကောင်များလို ့ သူမကထင်မြင်ယူဆထားလေသည်။
ပြင်သစ်တို ့၏ယဉ်ကျေးမှုနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ထိုသို ့ထင်မြင်ယူဆမိခြင်းသည် လုံးဝ မမှားဟု သူမယုံကြည်ထားပါသည်။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ဟာဗားနားတွင် ရောက်ရှိနေထိုင်ရခြင်းကို သူမသဘောကျပါသည်။
အမည်းတွေကို တန်းတူသဘောထားမည်ဆိုသော ပြင်သစ်မြို ့တော်နှင့် ယှဉ်လျှင် ဒီက စပိန်နွယ်ဝင်များက အမည်းကျွန်များကို ဘယ်လို ထိန်းသိမ်းရမယ်ဆိုတာကို နားလည်ကြသည်။
ပြင်သစ်တွေကမူ လူဆန်သည်မှန်သော်လဲ ပျော့ပြောင်းလွန်းသောအုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင် အမည်းကျွန်များက ပြန်လည်ပုန်ကန်သည့်အဖြစ်မျိုးကို တွေ ့ကြုံခံစားလိုက်ကြရသည်။
သူမကိုယ်တိုင်လဲ ပြင်သစ်မြို ့တော်တွင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုအပြည့်နှင့် တော်လှန်ပုန်ကန်မှုများအကြားတွင် နေခဲ့ရသေးသည်။
ထို ့ကြောင့်လဲ ဤကျွန်းသို ့ထွက်ခွာမည့်သင်္ဘောကို အခကြေးငွေ ကောင်းစွာပေး၍ ပြင်သစ်မှထွက်ပြေးလာရသူတစ်ယောက်လို ထွက်ခွာလာခဲ့မိခြင်းဖြစ်ပေသည်။
သူမအနေနှင့် ပြင်သစ်စကားအသုံးများသည့် နယူးအော်လင်းလိုနေရာမျိုးကို ရွေးသင့်ခဲ့သော်လဲ အခုရောက်ရှိနေသော နေရာတွင်လဲ စိတ်ချစွာ နေနိုင်နေပြီဖြစ်လေသည်။
စပိန်ဘာသာစကားကိုလဲ အလွယ်တကူပင်သင်ယူနိုင်ခဲ့ပြီး အခုဆိုလျှင် ကျုးဘားပြည်သူအများ၏ လေးစားအားထားမှုကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော
ဒွန်ဆေးဆားမွန်တာဘို ဆိုသည့် စိုက်ပျိုးရေးခြံရှင်ကြီးကိုပင် တွေ ့ဆုံကျွမ်းဝင်နေခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား။
သူမက နောက်မှီကုလားထိုင်ကိုမှီထိုင်ကာ အနားယူရင်း တစ်ခန်းလုံးကို မျက်စိကစားလိုက်မိသည်။
ဒွန်ဆေးဆားက သူမအတွက်လိုအပ်သမျှအိမ်ထောင်ပရိဘောဂများကို ဝယ်ခြမ်းပေးထားခဲ့သည်ကို တွေ ့မြင်နေရ၏။
မှန်ပါသည်……
ဆေးဆားက သူမအပေါ်တွင် အရာရာလိုလေသေးမရှိစေရလောက်အောင် ကောင်းမွန်ခဲ့ပါသည်။
သူမကလဲ သူ ့အပေါ်ကောင်းပေးခဲ့ရတာတွေရှိပါသည်။
အပေးအယူသဘောမျိုးမဟုတ်ပါဘူးလို ့ ဘယ်လိုပင်ငြင်းလင့်ကစား ဟာဗားနားသို ့ ဒွန်ဆေးဆားရောက်လာတတ်သောအခါတိုင်းတွင်
သူမက အချစ်ငတ်နေသောမိန်းမတစ်ယောက်လို ရုပ်ရှင်မင်းသမီးရှုံးလောက်သော အမူအရာများနှင့် လုပ်ပြခဲ့ရသည်မဟုတ်ပါလား။
အမြဲတမ်းသူရောက်လာတိုင်း ဘာပေးသလဲ….သူမက ပြန်ပေးခဲ့ရတာချည်းပင်။
တွေးကြည့်ရင်တော့မလွယ်ပါချေ။
ဆေးဆားက သူမထက် နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်လောက် အသက်ပိုကြီးသည်။
သူမအသက်က သုံးဆယ်တွင်းရောက်နေပြီဖြစ်၏။
ဆိုတော့ကာ….အားအင်ကုန်ခန်းစပြုနေပြီဖြစ်သော သူ ့အား သူမကပင်ဖေးမဆက်ဆံပေးနေရသလိုချည်းပင်ဖြစ်နေလေတော့သည်။
သူမအတွက်ကတော့ အပန်းကြီးလှသည်ဟုမဆိုသာပေ။
ယောက်ကျားနှစ်ယောက်ရခဲ့ဖူးသူမို ့ ကာမကိစ္စတွင်လဲ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်ပြီးသားပင်။
ခက်နေတာက ဆေးဆားက အခုအချိန်အထိ အတူနေရန်စကားမစသေးခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
ဒီကိစ္စကလွဲလို ့ ကျူဘားတွင်နေထိုင်ရတာ အစစအဆင်ပြေပါသည်။
စပိန်တွေက ရိုင်းစိုင်းချင်သာ ရိုင်းစိုင်းမည်…
သို ့သော်လည်း ကျူးဘားတွင် တည်ငြိမ်သောအစိုးရကို ထူထောင်ထားနိုင်ခဲ့ပြီး ကျွန်များကို မည်သို ့အုပ်ချုပ်ရမည်ကို ကောင်းစွာနားလည်ကြ၏။
တစ်ခါက ဟာဗားနားမြို ့တွင်းရှိ လူတိုင်းကြည့်ရှုနိုင်သော ကျွန်များကိုအပြစ်ပေးသည့်နေရာသို ့ သူမရောက်ခဲ့ဖူးပါသည်။
ထိုနေရာတွင် ကျွန်များ၏ နာကြင်စွာ အော်ဟစ်သံများက အုတ်နံရံတစ်ဖက်မှ ထိတ်လန် ့ဖွယ်ရာ ပေါ်ထွက်လာသည်ကိုလဲ ကြားဖူးခဲ့ပါသည်။
ကျုးဘားသားတွေအဆိုအရ နာရီဝက်ရိုက်လျှင်ပင် ကျွန်တစ်ယောက်သေနိုင်သည်ဟူ၏။
သခင်ကို အာခံသူ၊အမိန် ့ကိုမလိုက်နာသူ၊ရိုင်းစိုင်းစွာပြုမူသူ…စသည့် အပြစ်ရှိသောကျွန်များကို သခင်လုပ်သူ၏အလိုကကျ ပြစ်ဒဏ်ပေးနိုင်ခွင့်ပြုထားသည်။
စပိန်တွေက ထိုကဲ့သို ့သော စည်းကမ်းကို ထုတ်ပြန်ကာလိုက်နာကြသော်လဲ ပြင်သစ်တို ့ကတော့ ဘယ်သောအခါတုန်းကမှထိုကဲ့သို ့စွမ်းဆောင်နိုင်စွမ်းမရှိချေ။
မကြာသော အချိန်ကာလတွင် သူမက ကျူးဘားကျွန်းပေါ်ရှိ အချမ်းသာဆုံးသော စိုက်ပျိုးရေးခြံကြီးတွင် သခင်မဖြစ်လာနိုင်သည်မဟုတ်ပါလား။
ထိုသို ့ဖြစ်လာခဲ့လျှင် ကျွန်းပေါ်ရှိချမ်းသာသော အသိုင်းအဝိုင်းတွင် အချမ်းသာဆုံးသူ၏ဇနီးအဖြစ် ကျူးဘားတို ့၏ လူမှုဆက်ဆံရေးဝန်းကျင်တွင် ဝင်ဆံ့နိုင်တော့မည်ဖြစ်သည်။
သူမအနေနှင့် ကျွန်တွေကို မည်သို ့ကိုင်တွယ်ရမည်ဆိုတာကို လေ့လာထာတာမမှားနိုင်ပါ။
ပြီးတော့ သူမအနေနှင့် ဒွန်ဆေးဆားအား ဟာဗားနားမြို ့ပေါ်တွင် နန်းတော်တမျှ ကြီးကျယ်ခန်နားသော အဆောက်အအုံမျိုးကို ဆောက်လုပ်ပေးရန် မတောင်းဆိုလိုချေ။
အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူမကိုယ်တိုင်က မြို ့ထဲမှာနေထိုင်ရခြင်းကို သဘောမတွေ ့လှသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
သူမကြားသိရသလောက် ဒွန်ဆေးဆားမွန်တာဘိုတွင် အနီးကပ် ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ယောက်ရှိသည်ဟုဆိုကြသည်။
သို ့သော်လည်း သူမက သည်အကြောင်းကို အလေးအနက်ထားစရာကိစ္စဟု မယူဆပါ။
သူမ၏ လှပသေသပ်သော မာယာကျော့ကွင်းမှ အဖိုးကြီးကို လွတ်ထွက်မသွားနိုင်လောက်အောင် ကျွမ်းကျင်မှုတို ့ ရှိထားခဲ့သည်ဘဲလေ။
သူမက ကျောက်မျက်ရတနာများကို နှစ်သက်လှသည်။
ကျောက်မျက်ရတနာများက သူမ၏ အလှကို ပို၍ ပေါ်လွင်ထင်ရှားစေသည်မှာ မှန်သော်လည်း ထိုကျောက်မျက်ရတနာများကို သူမဘာကြောင့်နှစ်သက်မက်မောရသလဲဆိုသည်က
လေးနက်သောအကြောင်းရင်းရှိနေပေသေးသည်။
ထိုအရာတွေက သူမ၏ဘဝကို အာမခံပေးခဲ့၏။
ပြင်သစ်မှပြေးခဲ့ရစဉ်က ထိုက်သင့်သည့်လက်ဝတ်ရတနာများ ပါလာခဲ့၍သာ ကျူးဘားလိုနေရာမျိုးတွင် ပထမအစ ကပင် အိန္ဒြေမပျက် နေထိုင်နိုင်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။
သူမတောင်စဉ်ရေမရ တွေးတောနေဆဲမှာဘဲ အပြင်ဘက်လမ်းမပေါ်မှ ဆူညံမှုများက ငြိမ်သက်သလိုဖြစ်သွားသည်။
သူမအနေနှင့် အကယ်၍ ရေချယ့်ကို ခေါင်းလောင်းတီးကာ ခေါ်လိုက်လျှင် အော်ဒီကလုံးရေမွှေးနှင့်စပ်ထားသော ရေချိုးပေးခြင်းကို ခံယူကာ ကောင်းကောင်းအိပ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။
တစ်နာရီ(သို ့မဟုတ်) ခေတ္တ အိပ်ပျော်လိုက်ခြင်းဖြင့် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေမှုများ ပြေပျောက်နိုင်ပါလိမ့်မည်။
ဒွန်ဆေးဆား ရောက်လာတော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် သူမက နှစ်သက်စဖွယ်ဖြစ်နေရန်လိုသည်ဟု စဉ်းစားလိုက်မိသည်။
သူမကိုယ်သူမ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲတွင်ကြည့်လိုက်မိ၏။
သူမ၏ ရွှေရောင်ဆံပင်တို ့သည်လွန်ခဲ့သော တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ခန် ့ကလိုပင် ရွှေရောင်သန်းနေဆဲ…..။
အသားအရောင်ကလဲ ဖြူဖွေးနုနယ်ဆဲ…။
အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့အောက်မှာတောင် သူမ၏မျက်ဝန်းတို ့က အပြာရောင်တောက်ပနေဆဲ….။
ဒွန်ဆေးဆားအတွက် ချစ်ခန်းဖွင့်ရန် လုံလောက်သော လှပမှုတို ့ရှိနေဆဲ ဟု သူမကိုယ် သူမ မြင်တွေ ့လိုက်ရပေသည်။
သူမက ခေါင်းလောင်းကြိုးကို ငြင်သာစွာဆွဲလိုက်ပြီး နားစွင့်နေလိုက်၏။
လှေကားအတိုင်းပြေးတက်လာသော ခြေသံကို ကြားလိုက်ရပြီးလျှင် တံခါးကိုအသာအယာခေါက်လိုက်သံပေါ်ထွက်လာသည်။
ရေချယ်၏ သိတတ်မှုအတွက် သူမကျေနပ်ကာ ဝမ်းသာမိရသည်။
အဖြူအမည်း ကပြားမတစ်ယောက် အခန်းတွင်းသို ့ဝင်ရောက်လာသည်။
အရပ်မြင့်သည်။
ကိုယ်လုံကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်းပုံက သူမ၏ သခင်မဖြစ်သူနှင့် မတိမ်းမယိမ်းပင်။
အသက်အရွယ်ကလဲ တူညီပုံရ၏။
သူမ၏ အလှအပကို သွယ်သောမေးရိုးနှင့် သေးငယ်သောနှုတ်ခမ်းတို ့က ပံ့ပိုးပေးနေလေသည်။
အသားအရောင်ကတော့ ကြေးကိုပွတ်တိုက်ထားသည့် အရောင်လို ဝင်းတောက်နေလေ၏။
“အို……လှလိုက်တဲ့ ရေချယ် ရယ်….”
အဲလစ်(စ်) ကခုံပေါ်မှထရပ်ကာ အိပ်ယာပေါ်တွင်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။
“မမလေ…တစ်ခါတလေစဉ်းစားကြည့်မိတယ်..အံသြမိတယ်ကွယ့်…ညီမဟာ မမအပေါ်သိပ်ကာင်းတဲ့အကြောင်းလေ”
သူမ၏စကားကြောင့် ရေချယ့်မျက်နှာပေါ်တွင် ကြည်နူးရိပ်တို ့ဖြတ်ပြေးသွားတာကို တွေ ့လိုက်ရသည်။
“မမဟာ….ညီမငယ်စဉ်ကလေးဘဝကထဲက ကျွန်လှောင်အိမ်ထဲကနေ ထုတ်ယူခဲ့တာဘဲမမရယ်….တစ်ခါတုန်းက အမည်းတစ်ကောင်က ညီမကို မတရားကျင့်ဖို ့ကြံ
တုန်းကလဲ မမကဘဲ ကယ်ခဲ့တာဘဲမဟုတ်လား….ဒီတော့ မမကျေးဇူးက ညီမအပေါ်မှာ မရေတွက်နိုင်လောက်အောင်ပါဘဲ မမရယ်…..ညီမပြန်လုပ်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာက ဘာမှမပြောပလောက်တာလေးပါရှင်”
“ကောင်းပါပြီ ရေချယ်ရယ်….မမကလဲ မင်းကိုချစ်၊မင်းကလဲ မမကိုချစ်ဆိုတော့ မကောင်းတာဘာများရှိလို ့လဲ…ဒါနဲ ့ညီမက ယောက်ကျားလိုချင်နေပြီလား”
“အောင်မလေးမမရယ်….ယောက်ကျားတွေက ဘာများကောင်းလို ့လဲရှင်…အမည်းကောင်တွေဆို ပိုတောင်ဆိုးသေးတယ်…ညီမကတော့ သေတောင်မနှစ်သက်ပါဘူး
မမရယ်…”
အဲလစ်(စ်)အဖို ့ ရေချယ်၏ အမည်းကောင်တွေအပေါ် မကောင်းပြောသည်ကို ကြားရပေါင်းများခဲ့ပါပြီ။
သို ့ပေမယ့် အချို ့မိန်းမတွေက အမှန်တကယ်လိုချင်ပါရဲ ့နှင့် ဟန်ဆောင်ကာမူပို လုပ်တတ်ကြသည်မဟုတ်ပါလား။
“အေးပါ…..ညီမအတွက်လိုအပ်ရင် မမရအောင်ရှာပေးနိုင်ပါတယ်”
“ဘယ်ယောက်ကျားလေးကိုမှ ညီမစိတ်မဝင်စားပါဘူးမမရယ်….မမကို ပြုစုနေရရင်ဘဲညီမအတွက်ပြီးပြည့်စုံပါပြီရှင်….
ယောက်ကျားဆိုတဲ့ အဲဒီသတ္တဝါကြီးတွေက ကြောက်စရာကောင်းတဲ့အလုပ်မျိုးကိုချည်းဘဲ စိတ်ဝင်စားကြတာပါ…အားလုံးတူတူပါဘဲ…သူတို ့လိုချင်တာတစ်ခုဘဲသိကြတာ မမရဲ ့
သူတို ့ဟာ ကျွန်မအဖို ့ ရွံရှာစရာပါဘဲ….မမနဲ ့များသိပ်ကွာတာပေါ့…မမက အသားဖြူတယ်….ပျော့ပြောင်းတယ်…ပြီးတော့လှလဲလှတယ်လေ”
“ဒါပေမယ့် ရေချယ်ရယ်…တစ်နေ ့ကျရင် ညည်း…ယောက်ကျားတစ်ယောက်ယူရမှာဘဲကွယ့်…အမှန်ပြောရရင် အဲဒီအခါကျရင် ညီမရဲ ့ကြောက်စိတ်တွေဟာ ပျောက်
ကုန်မှာအမှန်ဘဲ….ဒီတော့ မမသာ ဒွန်ဆေးဆားနဲ ့ယူဖြစ်ရင် ညီမအတွက် အသန် ့ဆုံးတစ်ယောက်လောက် ရှာပေးဖို ့သူ ့ကို ပူဆာရလိမ့်မယ်…အဲဒီတော့မှ ညီမ သိလာမှာပါလေ”
ရေချယ်သည် ချက်ခြင်းပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်မျက်နှာအပ်၍ မှောက်လိုက်၏။
သူမအသံက ငိုသံပါနေသည်။
“ကျေးဇူးပြုပြီး အဲဒီလိုတော့ ဘယ်တော့မှ မလုပ်လိုက်ပါနဲ ့မမရယ်….ကျွန်မလေ..မမကိုဘဲ အမြဲပြုစုပေးနေပါရစေရှင်”
“ဒီလိုဆိုရင် ညီမက အထက်ကိုမျှော်မှန်းတယ်ပေါ့လေ…ဟုတ်စ..ရေချယ်”
အဲလစ်(စ်)က တံတောင်နှင့်ထောက်၍ ကိုယ်ကို ကြွလိုက်ပြီး ရေချယ်ကို အံ့သြစွာကြည့်လိုက်၏။
“ဒီလိုဆိုရင်….ညီမက လူဖြူကိုဘဲ အလိုရှိတာပေါ့..ဟုတ်လား”
“အဖြူတွေ၊အမည်းတွေ မဟုတ်ပါဘူးရှင်..ဘယ်လို ယောက်ကျားမျိုးကိုမှ ညီမ မလိုချင်တာပါ….ညီမတောင်းခံချင်တာ တစ်ခုကတော့ မမကိုဘဲ အမြဲတမ်း ဒီလိုပြုစု
လုပ်ကျွေးနေချင်တာတစ်ခုထဲရယ်ပါ”
အဲလစ်(စ်)က ခေါင်းကို ခေါင်းအုန်းပေါ်သို ့ပြန်မှီချလိုက်သည်။
“ကောင်းပါပြီရေချယ်ရယ်…..မမ ဘာမှစောဒကမတက်လိုတော့ပါဘူးကွယ်…ညီမပျော်ရွှင်နေတာကိုဘဲ မမကမြင်ချင်တာကြောင့်ပါ…သံယောဇဉ်ကလဲ ရှိနေပြီးသားမ
ဟုတ်လား….ညီမတစ်ယောက်လဲ ခက်ပါတယ်….မမအပေါ်မှာဘဲ အချစ်ကြီးနေတော့တာကိုး”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်….မမရယ်…ညီမ..ပျော်သွားပါပြီရှင်…ကဲ..မမရဲ ့အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့နော်…ရေချိုးကန်ထဲမှာစိမ်နေတုန်း ညီမ နှိပ်နယ်ပေးမယ်”
ရေချယ်က ပြောပြောဆိုဆို အဲလစ်(စ်) ကိုဆွဲထူလိုက်ပြီး အဝတ်များကို ကူချွတ်ပေးကာ ရေချိုးဇလုံထဲသို ့ဝင်စေလိုက်၏။
ထို ့နောက် အဲလစ်(စ်)တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ပြောင်းသွားစေရန် နှိပ်နယ်ပေးလေသည်။
ဂျေးတွန်းရင်း နို ့ဖြူဖြူလေးကို ပွတ်သပ်ပေးရတာကို ရေချယ် သဘောတွေ ့သည်။
နို ့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးကို အသာအယာဖျစ်ပေးလျှင် အဲလစ်(စ်) သဘောကျတတ်ကြောင်းကိုလဲ ရေချယ်သိပါသည်။
ငယ်ရွယ်စဉ်ကလေးဘဝကထဲက ကျွန်လှောင်အိမ်ထဲမှ သူမကို တွေ ့ရှိကာ အရုပ်ပူဆာသော ကလေးငယ်တစ်ယောက်လို ခြေဆောင့်ငိုယိုကာ ပူဆာ၍ ဝယ်ပေးခိုင်းခဲ့သော မျက်လုံး
အပြာရောင်နှင့် လူဖြူမလေးကို သူမချစ်ခင်ခဲ့မိရသည်။
အရုပ်ရသော ကလေးတစ်ယောက်လိုခုန်ဆွခုန်ဆွဖြစ်နေသော လူဖြူမလေးက သူမ၏ပခုံးကို လာပြီးဖက်လိုက်သောအချိန်မှစ၍ ရေချယ့်စိတ်ထဲတွင် သူမကိုကောင်းမွန်စွာတုန် ့ပြန်ပြုစု
ရမည်ဟူသောစိတ်ကလေး စတင်ဝင်ရောက်လာခဲ့မိခြင်းဖြစ်သည်။
အသက်ခြင်းကလဲ မတိမ်းမယိမ်းမို ့ သခင်နှင့် ကျွန်ဆိုသောအဖြစ်ထက်ပိုကာ သံယောဇဉ်များ နှောင်ဖွဲ ့မိခဲ့ကြရသည်။
အဲလစ်(စ်) အိမ်ထောက်ကျသောအခါတွင်လဲ မပြောင်းလဲသော ပြုစုလုပ်ကျွေးမှုများနှင့် ရေချယ်ကျေနပ်ခဲ့ရသည်။
အိမ်ထောင်နှစ်ဆက်ကွဲပြီး ကျူးဘားကျွန်းသို ့ပြောင်းရွှေ ့အခြေချသောအခါတွင်လဲ ရေချယ်က မခွဲစတမ်း လိုက်ပါခဲ့သည်ပင်။
ရှင်းရှင်းဆိုရလျှင် အဲလစ်(စ်) အတွက် ရေချယ်ရှင်သန်ဖြစ်တည်နေခြင်းဟု သူမကိုယ်သူမ ယူဆထားခဲ့၏။
မွှေးပျံသော သင်းရနံ ့နှင့်အတူ ရေချိုးလိုက်ရပြီး ရေချယ်၏ နှိပ်နယ်ပေးမှုကြောင့် အဲလစ်(စ်) တစ်ကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးပျော့ပြောင်းသွားရသည်။
အဝတ်လဲလိုက်ပြီးသောအခါ ရေချယ်က ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာခင်းများကို အစားထိုးလဲလှယ်ပေးထားပြီး အိပ်ဖို ့အဆင်သင့်ပြင်ပေးထား၏။
အိပ်ခါနီးသောက်နေကျ ခရမ်းချဉ်သီးဖျော်ရည်ကို ရေချယ်သွားရောက်စီစဉ်နေတုန်းမှာ သူမက အိပ်ယာပေါ်ပြစ်လှဲလိုက်မိသည်။
ရေချယ်ပြန်ရောက်လာတော့ ဖျော်ရည်ကို တစ်ကျိုက်ထဲမော့ချလိုက်ပြီး ပြန်အိပ်လိုက်မိပါသည်။
ရေချယ်က သူမ၏နှဖူးအား အသာနမ်းကာ ချေလှမ်းဖော့၍ထွက်ခွာသွားကြောင်းသိလိုက်ပြီးနောက် သူမ…နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျသွားပါလေတော့သည်။
ဒွန်ဆေးဆားမှာ ဟာဗားနားသို နောက်ကျမှ ရောက်ခဲ့ရလေသည်။
နောက်ကျရခြင်းအကြောင်းက လမ်းခုလပ်တွင် မွန်တာဘိုမှတန်ဘိုးရားကို မြင်းစီးသင်ပေးခဲ့သော ရာမွန်ဆိုသည့်ကျွန်က မြင်းတစ်ကောင်နှင့် ဒုန်းစိုင်းလိုက်လာပြီး ဒွန်ဆေးဆား၏ ချွေးမ
ဖြစ်သူမှာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို နေမကောင်းဖြစ်ရာမှ မေ့မျောသွားကြောင်း အကြောင်းကြားလာသောကြောင့် နောက်ကျောင်းပြန်လှည့်လိုက်ရသည်။
မွန်တာဘိုတွင် အားလုံး အခြေအနေကောင်းအောင် စီစဉ်ပေးနေရသည်။
ဘုန်းတော်ကြီးကိုပင့်၍ ကုသစေတော့မှ သတိပြန်လည်လာ၏။
ထိုသို ့သောအကြောင်းများကြောင့် နောက်ကျမှ တန်ဘိုးရားကို ခေါ်ဆောင်၍ ဟာဗားနားကို ပြန်လည်ထွက်ခွာခဲ့ရလေသည်။
ညမှောင်ရီပျိုးမှ ရောက်သောကြောင့် အဲလစ်(စ်)၏အိမ်သို ့ဝင်ရန် နောက်ဘက်ရှိ ကျဉ်း၍မြက်ပင်များထူထပ်ရှုပ်ထွေးလှသော လမ်းမှ ဝင်ခဲ့ရလေသည်။
ရောက်သောအခါ မြင်းတွေကို ဒွန်ဆေးဆား၏ လမ်းညွှန်မှုအတိုင်း ထားပစ်ခဲ့ရပြီး ဒွန်ဆေးဆားနှင့် တန်ဘိုးရားတို ့မှာ ရေချယ်၏ကြိုဆိုမှုအတိုင်း လိုက်ပါခဲ့ရ၏။
အလင်းရောင်မရှိတော့လောက်အောင်ကိုပင် မှောင်မိုက်နေပြီဖြစ်သည်။
အဲလစ်(စ်)တစ်ယောက်စောင့်နေခဲ့ရသည်မှာ မွန်းလွဲပိုင်းကထဲကဖြစ်လေသည်။
ထို ့အတွက် အလွန်အမင်းနောက်ကျမှ ရောက်လာသော ဒွန်ဆေးဆားကို စိတ်ပဲကောက်ပြရမလား၊ဝမ်းသာအားရနှင့် ပြေးဘဲကြိုရမည်လား ဝေခွဲမရဖြစ်နေမိသည်။
နောက်ဆုံးတော့ အောက်ထပ်တွင်ဒွန်ဆေးဆား၏အသံကို ကြားလိုက်ရသောအခါ လှေကားထိပ်တွင် ဖိနပ်တစ်ဖက်ကျွတ်ကျန်နေရစ်လောက်အောင် ဝမ်းသာအယ်လဲဖြစ်သွားပုံမျိုးနှင့်
လှေကားမှ ပြေးဆင်းကာ ဒွန်ဆေးဆားရင်ခွင်ထဲသို ့ပြေးဝင်လိုက်လေသည်။
ဒွန်ဆေးဆားကလဲ သူမ၏ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ပြန်လည်ထွေးပွေ ့ထားလိုက်ပြန်သဖြင့် သခင်၏နောင်တွင် ခွေးတစ်ကောင်လို မလှုပ်မယှက်ရပ်နေသော တန်ဘိုးရားကို အကဲခတ်ခွင့်ရသွား
လေသည်။
တန်ဘိုးရား၏ အဖြူဝတ်စုံက ချွေးတို ့နှင့်ရွှဲနစ်ကာ ကိုယ်လုံးတွင်ကပ်နေသောကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို လှစ်ပြထားသလိုဖြစ်နေလေသည်။
မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် သူမ၏ရင်ထဲတွင် သိမ့်သိမ့်ခါသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
ထို ့အတူ သူမ၏ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရမှုများက သူမ၏ခန္တာကိုယ်အတွင်းသို ့ စိမ့်ဝင်လာသလိုလဲခံစားလိုက်ရကာ လှုပ်ရှားသွားရ၏။
လူလတ်ပိုင်းအရွယ်ဖြစ်သော ဆေးဆားနှင့် အမြဲလိုက်ပါလာတတ်သော ရာမွန်ဆိုသည့်လူမဟုတ်ဖဲ ငယ်ရွယ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်နေတာတွေ ့လိုက်ရသည်။
သူမက သူ ့ကိုယ်သူ ဆန်းစစ်ကာ ထိန်းချုပ်လိုက်ရသည်။
သခင်နောက်မှ ပါလာသော ကျွန်တစ်ယောက်ကို သူမအနေနှင့် ခွေးတစ်ကောင်လောက်သာသဘောထားသင့်သည်မဟုတ်ပါလား။
ထိုအခါ သူမက တန်ဘိုးရားကို ဂရုမစိုက်ဟန်ပြုလိုက်ရပြီး လုပ်နေကြအတိုင်း ဒွန်ဆေးဆား စကားပြောအောင် ဟန်လုပ်လိုက်ရပြန်လေသည်။
“ဟောဒီမှာ…..ကိုယ့်ရဲ ့မြင်းထိန်းအသစ်လေ”
သူက အဲလစ်(စ်)ကို ပွေ ့ဖက်ထားရင်းပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။
“မြင်းတွေထားဖို ့နေရာကို ရေချယ်က မင်းကိုလိုက်ပြလိမ့်မယ်”
အဲလစ်(စ်)ကိုပြောရင်း တန်ဘိုးရားကို တစ်ဆက်ထဲပြောလိုက်ပြန်သည်။
“မင်းဘယ်မှာအိပ်ရမယ်ဆိုတာကိုလဲ ဟောဒီသခင်မရဲ ့ကိုယ်လုပ်ကျွန် ရေချယ်က ပြပေးလိမ့်မယ်….ပြီးတော့ ဘယ်မှာရေချိုးရမယ်ဆိုတာကိုလဲပြလိမ့်မယ်…အဲဒီမှာရေ
ချိုးလိုက်…နောက်ပြီး မင်းရဲ ့အဝတ်အစားတွေကိုလဲ လဲပြစ်လိုက်…မင်းကိုအလိုရှိတဲ့အခါ…ငါလှမ်းခေါ်လိုက်မယ်…အိမ်ထဲကနေ ဘယ်မှထွက်မသွားနဲ ့ဦး….ဟောဒီမြို ့ပေါ်က လမ်း
မတွေပေါ်မှာ မင်းကိုလမ်းမသလားစေချင်ဘူး…ဟုတ်ပြီလား”
တစ်ဖန်…သူက အဲလစ်(စ်)ဘက်သို ့ပြန်လှည့်ကာ အပေါ်ထပ်ဆီသို ့တက်ရန်ဦးဆောင်လိုက်လေသည်။
“ကဲ…အချစ်ရေ…နောက်မှဘဲ ကိုယ့်ရဲ ့မြင်းထိန်းအသစ်အကြောင်းကို စကားပြောကြတာပေါ့….အခုလောလောဆယ်တော့…..မင်းသိပါတယ်ကွာ…ကိုယ်ဘာလိုချင်
တယ်ဆိုတာကို…”
ပြောပြီးနောက် အဲလစ်(စ်)ကို ဆွဲခေါ်ကာ အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းဆောင်ရှိရာသို ့ခေါ်ဆောင်သွားလေသည်။
တန်ဘိုးရားမှာ ဘယ်ကိုသွား၍ ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိအောင် ဖြစ်နေရ၏။
နေရာမှာဘဲ ရပ်နေမိတော့သည်။
တုပ်တုပ်မှ မလှုပ်…..
သို ့သော် ကျပ်နေသော ရှူးဖိနပ်ကြောင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို မသိမသာ ဘယ်၊ညာ ရွှေ ့ပြောင်းခြင်းသာပြုနေ၏။
အနေအထိုင်ခက်နေသည်ကလွဲ၍ သူ ့သခင်ဒွန်ဆေးဆား၏ ပခုံးပေါ်မှ ကျော်လွန်ကာ သူ ့ကိုစိုက်ကြည့်လိုက်သော မျက်လုံးပြာတစ်စုံနှင့် လှိုင်းထနေသော ရွှေဝါရောင်ဆံပင်ပိုင်ရှင် လူ
ဖြူမကြောင့် ရင်ထဲတွင် အမျိုးအမည် မခွဲခြားတတ်သော ခံစားမှုမျိုး ဖြစ်ပေါ်ကာ ကျန်နေရစ်ခဲ့ရရှာလေသည်။
ထိုနေရာတွင်ရပ်နေမိသည်မှာ ရေချယ်ဆိုသော အမျိုးသမီးပြန်ဆင်းလာချိန်အထိပင်။
ရေချယ်က တန်ဘိုးရားကိုလက်ဟန်နှင့်ပြ၍ခေါ်သဖြင့် နောက်မှလိုက်သွားရသည်။
သူ၏စိတ်ထဲတွင် ထိုမိန်းမကို သဘောမကျသလိုဖြစ်နေမိသည်။
အသက်မကြီး၊ရုပ်မဆိုးပေမယ့် သူ ့စိတ်ထဲတွင်တမျိုးကြီးခံစားနေရသည်ကတော့ အမှန်ဘဲဖြစ်၏။
သည်လောက်ကြာအောင် စောင့်ဆိုင်းနေရမှုကို အသိအမှတ်မပြုသလို ဂရုစိုက်လုပ်နေခြင်းအားစိတ်ဆိုးမိသည်လားမပြောတတ်။
အမှန်ဆို အားနာသည့်စကားမျိုး တစ်ခွန်းလောက်တော့ပြောသင့်သည်မဟုတ်ပါလား။
“လာ”
သူမက သူ ့အား တည်ငြိမ်သောအသံနှင့်ပင် လှမ်းခေါ်သည်။
“ခင်ဗျားက…ဘယ်လိုလဲဗျ….ဆိုစမ်းပါဦး”
တန်ဘိုးရားပြောလိုက်သည့်လေသံကမြင့်သည်။
လူဖြူတစ်ယောက်၏ တာဝန်ရှိပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက် ဟန်အပြည့်ဖြင့်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
လှေကားတက်နေစဉ် လှေကားအလယ်မှာပင် သူမက သူ ့ကိုနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လာသည်။
သူမ၏လက်တစ်ဖက်က လျှင်မြန်စွာ သူ ့မျက်နှာပေါ်ကျရောက်လာသည်ကို ရှောင်ချိန်မရလိုက်ပါချေ။
“မင်းက ငါ့ကိုဘာထင်လို ့ဒီလိုပြောရတာလဲ…ငါ့ကိုဘယ်တော့မှဒီလိုမျိုးမမေးနဲ ့၊ငါက မင်းထင်သလိုမိန်းမစားမဟုတ်ဖူးကွ..နောက်တော့ မင်းသိလာလိမ့်မယ်၊ငါဟာ မဒမ်ဆေးဆားရဲ ့ကိုယ်လုပ်တော်ဘဲ”
တန်ဘိုးရားက သူ ့လက်တစ်ဖက်ကိုမြှောက်ကာ သူမကို ပြန်ရိုက်ရန်ကြိုးစားလိုက်ပြီးမှ သူ၏အလုပ်သစ် စတင်သည့်အချိန်တွင် ဘာမဟုတ်သည့် သူ ့သခင်ရည်းစား၏ အမျိုးသမီးအစေခံနှင့် ပြဿနာဖြစ်စရာ မလိုသေးကြောင်းနားလည်လိုက်သဖြင့် သူ ့လက်ကိုပြန်ရုပ်သိမ်းလိုက်လေသည်။
“ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်အစ်မ၊ ကဲပါဗျာ ကျွန်တော်ဘယ်သွားရမယ်ဆိုတာကိုသာလိုက်ပြပါတော့၊ကျွန်တော်ဟိုမှာ ရပ်နေခဲ့ရတာ ညောင်းလှပြီဗျ၊ပြီးတော့ ကျွန်တော့်သခင်ရဲ ့ညွှန်ကြားချက်တွေအတိုင်းလုပ်စရာတွေ ရှိနေပါသေးတယ်”
“အဲဒီလိုမှပေါ့ကွယ်”
သူမ၏တင်းမာနေသောမျက်နှာမှာ ပျော့ပြောင်းသွား၏။
“မင်းငါ့ကို အစ်မလို ့ခေါ်စရာ မလိုပါဘူးလေ…ရေချယ်လို ့
ခေါ်ရင်ဘဲလုံလောက်ပါပြီ…ကဲ…လာ ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့”
သူမက ဖယောင်းတိုင်တစ်တိုင်သာထွန်းထားသည့် အမှောင်ထုများသော အခန်းထဲသို ့တန်ဘိုးရားကို ခေါ်သွားခဲ့သည်။
မီးဖိုဆောင်မှန်း သူသိလိုက်ပါသည်။
မီးဖိုပေါ်မှ ပူနွေးလျှက်ပင်ရှိနေသေးသည့် စားစရာများ၏ အနံ ့ကိုရရှိလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။
ဆာနေပြီဖြစ်သော်လည်း ဒွန်ဆေးဆားအမိန် ့ပေးလိုက်သည့်အတိုင်း ရေချိုးရန်နှင့် အဝတ်များကိုလဲလှယ်ဝတ်ဆင်ရန်က ရှိနေသေး၏။
ရေချယ်က စည်ပိုင်းပြတ်တစ်ခုကိုရေဖြည့်ကာ သူ ့အားသယ်ခိုင်းပြီး မီးဖိုဆောင်ဘေးတံခါးမှထွက်သွားသောကြောင့် နောက်မှလိုက်ရပြန်လေသည်။
မြင်းများထားသည့်အဆောင်ကို ကျော်ဖြတ်ပြီးသွားသောအခါ သူနေရမည့်နေရာသို ့ရောက်လေသည်။
လှေကားကျဉ်းလေးအတိုင်းတက်သွားလိုက်သောအခါ စိုစွတ်သောအိပ်ယာပေါ်တွင် ကောက်ရိုးများထပ်၍ခင်းပေးထားသော သူအိပ်စက်ရမည့် နေရာကိုတွေ ့လိုက်ရသည်။
သူမက ဖယောင်းတိုင်ကို ကြမ်းပေါ်ချထွန်းလိုက်ရင်းတန်ဘိုးရားကိုပြောလိုက်သည်။
“ဒါဟာ…ရေမွန်ဆိုတဲ့လူ ပါလာရင်အိပ်နေကြနေရာဘဲ….ဖယောင်းတိုင်ကိုဂရုစိုက်ဦး…မင်းခြေထောက်ကြီးတွေနဲ ့တိုက်မိပြီး မီးလောင်နေဦးမယ်…ရေမိုးချိုးလိုက်ဦး
ပြီးရင် ဖယောင်းတိုင်ပါယူပြီး မီးဖိုခန်းကိုလာခဲ့၊ငါ မင်းအတွက် စားစရာအဆင်သင့်လုပ်ထားမယ်”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…ရေချယ်”
သူမ၏ဆက်ဆံမှုက ပျော့ပြောင်းသွားပြီမို ့သူကလဲထိုမိန်းမကိုခွင့်လွှတ်ရပေမည်ဟု တန်ဘိုးရားနားလည်လိုက်လေသည်။
သူမကတော့မည်သို ့ထင်မည်မသိ။
သူ ့အနေနှင့် မိန်းမတစ်ယောက်ကို အောက်ကျို ့ဆက်ဆံမိလိုက်သည်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပင်ဖြစ်၏။
သူက ကုတ်အကျႌနှင့် ရှပ်အကျႌတို ့ကိုချွတ်လိုက်သည့်အတွက် သူ ့ခန္တာကိုယ်၏ ထွားကြိုင်းသန်မာမှုကို ရေချယ်တစ်ယောက် စိတ်ဝင်စားလေမည်လားဟု အကဲခတ်လိုက်မိသော်လဲ ရေချယ်ကမူ လှည့်၍ပင်မကြည့်ဘဲထွက်သွားတော့မည်လုပ်ရာ…..
“ကျွန်တော်လဲ ဆာလှပါပြီရေချယ်၊ အင်း…ခင်ဗျားဟာ ဟင်းချက်ကောင်းမယ့်သူလို ့ကျွန်တော်ထင်ပါတယ်…အဲ..ကျွန်တော်ရေမြန်မြန်ချိုးမှဘဲခင်ဗျ”
အခုတော့ သူ ့စကားလုံးတွေက သူမအတွက် ပျေားပြောင်းစွာထွက်ပေါ်နေ၏။
သူ ့အသံကြောင့် သူမက ကျောခိုင်းနေရာမှ ပြန်လှည့်လာသည်။
သို ့သော် သူမ မျက်လုံးတွေက မပြောင်းလဲ……အေးစက်စက်ပဲဖြစ်နေလေသည်။
“မင်းကောင်းကောင်းစားရမှာပါ…င့ါမောင်…၊အေး..တစ်ခုရှိတာက မင်းနဲ ့ငါဟာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သိတန်သလောက်သိကြပြီဖြစ်တဲ့အတိုင်း ငါဟာ မဒမ်ရဲ ့
ကိုယ်ရေးကျွန်ဖြစ်သလို မင်းကလဲ ဒွန်ဆေးဆားရဲ ့ကိုယ်ရေးကျွန်ပဲ၊ဒီတော့ မင်းရဲ ့အဆင့်ဟာ ငါနဲ ့အတူတူဘဲဖြစ်နေလေတော့ မင်းလဲဒီမှာ တန်းတူနေနိုင်ပါတယ်၊ငါ..မင်းကို ကောင်း
ကောင်းမွန်မွန်ကျွေးမွေးပါ့မယ်၊တကယ်လို ့လိုအပ်ရင် မင်းရဲ ့အဝတ်အစားတွေကို လျှော်ဖွတ်မီးပူတိုက်ပေးပါဦးမယ်၊တို ့တွေ..မနက်ဖက်တွေ ့ရင် မင်္ဂလာမနက်ခင်းပါ၊ညမှာဆုံကြရင်
မင်္ဂလာညချမ်းပါ၊ ဒီ့ထက်ပိုပြီး တို ့မှာပြောစရာမရှိတော့ဘူးလို ့ဘဲမှတ်ထားစေချင်တယ်…ကဲ….ကဲ..မင်းမီးဖိုဆောင်ထဲရောက်တဲ့အချိန်မှာ အစားအသောက်တွေအဆင်သင့်ဖြစ်နေ
ပါလိမ့်မယ်”
ပြောပြီးသည်နှင့် သူမက ချာကနဲလှည့်လိုက်ပြီး လှေကားအတိုင်းဆင်းကာ အမှောင်ထဲသို ့တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။
တန်ဘိုးရားက သူ၏မိန်းမတွေအပေါ်တွင် လွှမ်းမိုးချင်သောစိတ်က အန ္တရာယ်များလှကြောင်း သင်ခန်းစာရလိုက်သည်ဟုထင်မိ၏။
ထို ့အပြင် သူမက သူ ့အတွက် ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်နိုင်သည်ဟု ထင်လိုက်မိသည်။
သို ့သော် ထိုပြဿနာကို သူကောင်းစွာဖြေရှင်းနိုင်လိမ့်မည်ဟု သူ ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်လိုက်မိပြန်၏။
ရေမိုးချိုးပြီင်္း၍ ဝတ်စုံအနက်ကိုဝတ်ပြီးသောအခါ သူကတွက်ဆလိုက်မိသည်မှာ အခုလိုသားနားသပ်ရပ်စွာ ဝတ်ဆင်ထားသော သူ ့ကိုမြင်လိုက်လျှင် ရေချယ်မည်သို ့
သဘောထားမည်နည်း။
တစ်မျိုးတစ်မြည်တော့ပြောင်းလဲသွားလိမ့်မည်ဟု သူက ယုံကြည်လိုက်မိပြန်သည်။
သို ့သော် တွေ ့လိုက်ရသောအခါတွင်လည်း သူမက နဂိုအတိုင်းပင် အေးစက်စက် အမူအရာဖြင့်သာ ရှိနေလေသည်။
သူမ..ကျွေးသောအစားအစာမှာ အမှန်ပင်အရသာရှိလှသည်။
တန်ဘိုးရားအနေနှင့် တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ စားဖူးခြင်းမရှိပေ။
သို ့သော် သူတစ်ယောက်ထဲသာ အဖော်အလှော်မရှိ ထိုင်စားနေလိုက်ရသည်။
သူမက အစားအသောက်များပြင်ဆင်ပေးပြီးသည်နှင့် သူ ့ကိုတစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ကာ ထွက်သွားသည်မဟုတ်ပါလား။
ထို ့ကြောင့် ဘာရယ်မသိ တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲတွင် စိတ်မကောင်းသလိုကြီးဖြစ်နေမိ၏။
သည်တော့ မာမာဘာဘာ၏တဲတွင် ကောင်မလေးများနှင့် အိပ်လိုက်၊အိုမို..အမ်ဒေါင်းတို ့နှင့် ရယ်မောစရာပြောလိုက်…စားသောက်ကြသောအခါတွင်လဲ အုပ်စုလိုက်ကြီး မြိုင်ဆိုင်စွာ
စားသောက်လိုက် လုပ်ခဲ့ကြပုံများကို ပြန်လည်မြင်ယောင်နေမိတော့၏။
တစ်ဖန် မြင်းဇောင်းအပေါ်ထပ်တွင် တစ်ယောက်ထဲအိပ်
ရမည့်အရေးကိုတွေးကာ စိတ်ဆင်းရဲမိပြန်သည်။
လူများကျပ်ပိတ်သိပ်အောင် အိပ်ခဲ့ရသည့် ကျွန်သင်္ဘောပေါ်က အဖြစ်ထက်ပင် ယခုလိုတစ်ယောက်ထဲအိပ်ရသည်က ပိုဆိုးလေသည်ဟု သူကထင်မြင်နေမိပြန်၏။
အကောင်းဆုံးက ခုလိုအိပ်နေမည့်အစား အပြင်ဘက်ထွက်ပြီး တစ်ညလုံးနေကာ အပေါ်ထပ်မှ သခင်ဒွန်ဆေးဆားနှင့် လူဖြူအမျိုးသမီးတို ့ချစ်တင်းနှောရင်းပြောနေကြမည့် စကားသံ
များကို သဲ့သဲ့ကြားရမလားဟု စူးစိုက်နားထောင်နေရသည်က ပို၍ကောင်းမည်ဟုထင်မိလေသည်။
တစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေသောကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ အတွေးဆန် ့ချင်သလောက်ဆန် ့လို ့ရနေလေသည်။
ကျွန်းပေါ်သို ့စရောက်သည့်နေ ့တုန်းကတွေ ့မြင်ခဲ့ရသော အဖြူမလေးကို သတိရလိုက်မိသည်။
အခုလဲ ထိုကဲ့သို ့လှပချောမောသော အဖြူမတစ်ယောက်ကို တွေ ့လိုက်ရပြန်သည်။
သူမသည် တပ်မက်ဖွယ်ရာ ကောင်းလွန်းလှသည်တကား။
သို ့သော် သူမက သူ ့သခင်နှင့် ပတ်သက်နေ၏။
ဲပြီးတော့ သူမက လူဖြူမ….
လူဖြူနှင့်လူမည်းတို ့ကြားတွင် ပေါင်းကူးတံတားမရှိဘူးဟု သူသိထားခဲ့သည်။
မည်သို ့ပင်ဖြစ်စေ…ဒွန်ဆေးဆားက သူမကို အိမ်ပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းထဲတွင် တစ်ကိုယ်လုံးပိုင်ဆိုင်နေသလို….
သူကလဲ သူ ့ရဲ ့ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးထဲတွင်သူမကို စိတ်ကြိုက်ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် ပိုင်ဆိုင်နေခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။
သူက မျက်လုံးကိုစုံပိတ်၍ သူ ့စိတ်ကူးထဲတွင်ဖြစ်လိုသည်များကို ့မြင်လိုသည့်ပုံစံနှင့် စိတ်ကူးနေမိစဉ်မှာပင် သူမသိသောဘာသာစကားနှင့် သီဆိုနေသာသီချင်းသံကိုကြားလိုက်ရလေသည်။
သူနားမလည်သော်လဲ သိချင်စိတ်ကြောင့် လူးလဲထကာ ပြတင်းပေါက်မှလှမ်းကြည့်လိုက်မိရသည်။
မြင်းဇောင်းရှေ ့မြေကွပ်လပ်ပေါ်တွင် သူစိတ်ကူးယဉ်နေမိခဲ့သော မျက်ဝန်းပြာပိုင်ရှင်….
ဒွန်ဆေးဆား၏ ပခုံးပေါ်မှကျော်ကာ သူ ့ကိုစူးစမ်းသွားခဲ့သော မျက်ဝန်းများပင်တည်း။
အခန်း(၁၂)
တန်ဘိုးရားက ဖယောင်းတိုင်တစ်ရာအားခန် ့လင်းသည့် လက်ဆွဲမီးအိမ်ကိုကိုင်ဆောင်၍ နောက်မှလိုက်လာသော သူ ့သခင်ဒွန်ဆေးဆားကိုပါ တွေ ့လိုက်ရသောကြောင့် ပြတင်းပေါက်မှ သူ ့ကိုမမြင်စေရန်ခေါင်းကို ပုထားလိုက်ရ၏။
“တန်ဘိုးရား”
“ရေချယ်”
သခင်နှင့် သခင်မတို ့၏ခေါ်သံများက ရှေ ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆိုသလို ပေါ်ထွက်လာကြသည်။
သူ ့ကို သူ ့သခင်ကခေါ်နေခြင်းဖြစ်သလို ရေချယ့်ကိုလဲ သူ ့သခင်မက ခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။
တန်ဘိုးရားက အောက်သို ့ပြေးဆင်း၍ အလင်းရောင်ရှိရာနေရာသို ့ပြေးရပ်လိုက်သလို ရေချယ်လည်း မီးဖိုဆောင်နဘေးမှ ပြေးထွက်လာသည်ကိုတွေ ့လိုက်ရသည်။
“ဟုတ်ကဲ့သခင်….ကျွန်တော်ရောက်နေပါပြီ”
“မမ..ကျွန်မကိုခေါ်သလားဟင်”
တန်ဘိုးရားနှင့် ရေချယ်တို ့ထံမှ ပြိုင်တူလိုလို အဖြေနှင့်မေးခွန်းများထွက်ပေါ်လာကြ၏။
ရေချယ်က သခင်များရှေ ့တွင်ရိုသေဟန်ဖြင့် ရပ်နေလေသည်။
“ဟုတ်တယ်ရေချယ်…ခေါ်တာက မမပါ…ဒါပေမယ့် ညီမတို ့ကိုစကားပြောမှာကတော့ ဒွန်ဆေးဆား ဘဲကွယ့်”
အဲလစ်(စ်) ပုံစံမှာ တစ်စုံတစ်ခုကိုစိုးရိမ်နေဟန်ရှိလေသည်။
ဒွန်ဆေးဆားက လူကြီးတစ်ယောက်မှ ကလေးငယ်များကိုဆုံးမသည့်လေသံမျိုးနှင့် စကား စတင်ပြောလေသည်။
“ငါ့ဇနီးလောင်းနဲ ့ငါဟာ ဒီကနေ ့ည အနားယူကြမှာဆိုတော့ ရေချယ်ကလဲ သူ ့မမ အတွက်ဘာမှလုပ်ပေးစရာမရှိတော့သလို ငါကိုယ်တိုင်ကလဲ တန်ဘိုးရားကိုခိုင်းစရာ မရှိတော့ဘူး၊ဒီတော့ င့ါဇနီးလောင်းနဲ ့ငါဟာ အသင့်တော်ဆုံး သဘောတူညီချက်တခုကို ပြုလုပ်ခဲ့ကြတယ်ဆိုပါတော့…ရေချယ်နဲ ့တန်ဘိုးရားတို ့ အတူတူအိပ်ကြဖို ့ဘဲကွယ့်..ရေချယ်
က အတော်လေးကြည့်ကောင်းတဲ့မိန်းမဆိုတော့ ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် တန်ဘိုးရားအတွက် သင့်တော်တယ်လို ့ဆိုရမှာပေါ့၊ပြီးတော့ တန်ဘိုးရားကလဲ နောင်ကို ငါလာတိုင်း အမြဲပါတော့
မှာမို ့မင်းတို ့နှစ်ယောက်ဟာ မင်းတို ့သခင်မအတွက် ကောင်မွန်တဲ့မျိုးဆက်သစ် ကျွန်လေးတွေဖြည့်စည်းပေးနိုင်စွမ်းလိမ့်မယ်လို ့ ငါထင်တယ်”
ဒွန်ဆေးဆားစကားကြောင့်ရေချယ်မျက်နှာပျက်သွားပြီး အဲလစ်(စ်)၏ မျက်နှာကို အားကိုးတကြီးဖြင့်ကြည့်နေလေသည်။
သူမအတွက် စောဒကတက်လို ့ရမည်မဟုတ်တော့မှန်း အဲလစ်(စ်)၏မျက်နှာထားကို တွေ ့ရုံနှင့်နားလည်လိုက်မိပါသည်။
ထို ့ကြောင့် ဒွန်ဆေးဆားနားမလည်နိုင်စေရန် ပြင်သစ်ဘာသာစကားနှင့် အဲလစ်(စ်)ကို လှမ်းပြောလိုက်မိ၏။
“မမ…ကျွန်မကို ကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လားဟင်….ကျွန်မ..ယောက်ကျားတွေကို သဘောမကျဘူးဆိုတာ မမသိတယ်လေ”
အဲလစ်(စ်)က သူမ၏ပခုံးများကို တွန် ့ပြလိုက်ပြီး ပြင်သစ်လိုပင် အဖြေပြန်ပေးလိုက်၏။
“မမ…အနေနဲ ့ပြောတာမှမဟုတ်တာဘဲညီမရယ်..ဒါကဒွန်ဆေးဆားရဲ ့စိတ်ကူးဆိုတော့ မမ…ဘယ်လိုငြင်းဆန်လို ့ရမှာတဲ့လဲ..ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ညီမ လိုက်နာရလိမ့်မယ်”
အဲလစ်(စ်)က ပြင်သစ်လိုပြောရင်းမှ တဆက်ထဲစပိန်လို ဆက်ပြောလိုက်သည်။
“ရေချယ်….ညီမအနေနဲ ့ဒွန်ဆေးဆားရှေ ့မှာစပိန်လိုဘဲပြောသင့်တယ်ကွယ့်”
“ဒီမှာ…တန်ဘိုးရားရော ရေချယ်ရော နှစ်ယောက်စလုံးနားထောင်စမ်း”
ဒွန်ဆေးဆားက သူ၏ကလေးနှစ်ယောက်ကို အမိန် ့ချမှတ်တော့မည်မို ့ အသံကို မာပြစ်လိုက်လေသည်။
“မင်းတို ့အခန်းကို ငါတို ့မီးပေးထားမယ်၊ ဟောဒီမှာ ညတိုင်းလဲ တို ့ဟာ မင်းတို ့အတွက် ဒီလိုလုပ်ပေးနိုင်လိမ့်မယ် မဟုတ်ဖူး၊ကဲ ရေချယ်..မင်းက ရှေ ့ကဦးဆောင်သွား
တန်ဘိုးရားက နောက်ကလိုက်သွား၊ ငါတို ့ဟာ ဒီအချိန်မှာ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်အတိုင်းလုပ်ရလိမ့်မယ်ကွယ့်”
ဒွန်ဆေးဆားက လက်ဆွဲမီးအိမ်ကို ရေချယ်အားလှမ်းပေးလိုက်သည်။
ရေချယ်၏ လှမ်းယူလိုက်သောလက်များက တုန်ယင်နေသောကြောင့် ဖယောင်းစက်အချို ့ပင် ဒွန်ဆေးဆား၏ခါးတစ်ဝိုက်သို ့လွင့်စင်သွား၏။
သို ့သော် ဒွန်ဆေးဆားက သူ၏စီစဉ်ဆောင်ရွက်မှုကို သူ ့ဖာသာ သဘောတွေ ့နေမိသောကြောင့် သူမကို ပြစ်တင်ပြောဆိုခြင်းမရှိချေ။
လက်ဆွဲမီးအိမ်ကို ကိုင်ပြီး ရေချယ်ကဦးဆောင်၍ မီးဖိုဆောင်ဘေးရှိ တံခါးမှ ဝင်သွားလိုက်သည်။
မီးဖိုဆောင်ကို ဖြတ်သန်းလိုက်ပြီးလျှင် သူမက အခန်းဆီးတစ်ခုကိုဖယ်ရှားလိုက်သဖြင့် သန် ့ရှင်းစင်ကြယ်နေသော အခန်းငယ်လေးတစ်ခုအား မီးရောင်အောက်တွင်တွေ ့လိုက်ရ၏။
ခပ်နိမ့်နိမ့် ကုတင်ပေါ်တွင် မွေ ့ယာတစ်ခုရှိပြီး ချောမွေ ့သော အိပ်ယာခင်းတစ်ခု ခင်းထားသည်ကို တွေ ့လိုက်ရလေသည်။
နံရံတွင် ချည်ထည်လိုက်ကာများ ဆွဲချိတ်ထားပြီး ရိုးရိုးကုလားထိုက်တစ်လုံး၊မှန်ငယ်တစ်ချပ်နှင့် နံရံတွင်ရိုက်ထားသောစင်ငယ်များပေါ်တွင် ပုလင်းများနှင့် သေတ္တာငယ်လေးများ အစီ
အရီ တင်ထားသည်ကို လဲတွေ ့မြင်ရသည်။
အခြား..ဘာမှ မရှိတော့ချေ။
ဒွန်ဆေးဆားက ကျဉ်းလှသော အိပ်ယာကုတင်ကို ကြည့်၍ ရယ်မောလိုက်၏။
“တန်ဘိုးရားရဲ ့ ပခုံးအကျယ်နဲ ့တော့ အတော်ဘဲမဟုတ်လားကွ…ဟား…ဟား…ဒါပေမယ့် မင်း အဆင်ပြေအောင်လုပ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်….ခုအချိန်မှာကလဲ ဒီအခန်းဘဲရှိတာ
ကိုးကွ…ဒီည အလုပ်ကောင်းကောင်းလုပ်ပေတော့ တန်ဘိုးရား…တကယ်လို ့မွေးလာတာလေးက အကောင်းစားလေးဆိုရင် တို ့မွန်တာဘိုကိုယူသွားပြီး ကောင်းကောင်းမွေးရမယ်ဟေ့”
ပြောရင်း သူက အဲလစ်(စ်)၏လက်မောင်းကို အသာညှစ်ကိုင်လိုက်လေသည်။
“မင်းလိုချင်တယ်လို ့ပူဆာနေတဲ့ လက်စွပ်ကို ကိုယ်ဝယ်ပေးပါ့မယ်….ခုရလာမယ့် ကလေးနဲ ့လဲတဲ့သဘောပေါ့ကွယ်”
ဒွန်ဆေးဆား၏စကားကြောင့် တန်ဘိုးရားပြုံးလိုက်သည်။
“အကောင်းစားလေးဖြစ်မှာသေချာပါတယ် သခင်…ကျွန်တော့်ဆီက အမြဲတမ်းအကောင်းစားတွေချည်းဘဲ ရတယ်မဟုတ်လား”
“မင်းက အတော်လေထွားတဲ့ အကောင်ဘဲကွ..ဒါပေမယ့်မင်းဟာအမှန်ကိုဘဲ ပြောတတ်တဲ့ကောင်ဆိုတာကိုငါသိပါတယ်လေ…ကဲတို ့သွားမယ်…သြော်…ဖယောင်းတိုင်
တွေကို ထွန်းထားရေချယ်..ဒါမှ တို ့အပြန်လမ်းကို မြင်ရမှာကွယ့်”
ဒွန်ဆေးဆားက ရယ်မောရင်း အဲလစ်(စ်)ကို လက်ဆွဲခေါ်သွားလေတော့သည်။
“ဒီမှာ…အဲလစ်(စ်)…မင်းရဲ ့ရေချယ်ဟာ မနက်ကျရင် ကိုယ့်ကို ကျေးဇူးတင်နေမှာပါကွာ”
ရေချယ်က အခန်းလယ်တွင် သုန်မှုန်သော မျက်နှာထားနှင့် ရပ်လျှက်ရှိနေလေသည်။
ပြီးတော့ သူမ၏ အမုန်းအားပါသောအကြည့်ကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ ပြုံးရယ်ပြဖို ့တောင် အခက်တွေ ့နေမိရသည်။
“ရှင့်ရဲ ့သခင်က ကျွန်မနဲ ့အတူနေဖို ့ရှင့်ကိုဒီမှာထားခဲ့သလို ကျွန်မရဲ ့သခင်မကလဲသဘောတူခဲ့တယ်….ဒီတော့ ရှင်နေနိုင်တယ်..ဒါပေမယ့် ကျွန်မကို လက်ဖျားနဲ ့
တောင်မထိပါနဲ ့….ဒီမှာကျွန်မ အိပ်ယာ….ကျွန်မအိပ်ဖို ့….ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်ထဲဘဲ”
“ခင်ဗျား ကျွန်တော်နဲ ့ဆို သဘောကျသွားမှာပါဗျာ”
တန်ဘိုးရား၏ နှုတ်ခမ်းဖျားမှာ အပြုံးက ပြန်ပေါ်လာသည်။
သူ ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်မှုရရှိသွားသည့် ပုံမျိုးဖြစ်၏။
သခင်ပြောသွားပြီးပြီမို ့ ဒီမိန်းမ လွန်ဆန်ဝံ့မည့်ပုံ မရှိဟု သူက ယူဆထားလိုက်ပြီးဖြစ်သည်။
ရေချယ်က ခေါင်းအုန်းအောက်သို ့လက်ထည့်ပြီးပြန်ထုတ်လိုက်သည်တွင် မောင်းချဓါးတစ်လက်က လက်ထဲတွင် ပါလာ၏။
ဖယောင်းတိုင်၏ အလင်းရောင်ကြောင့် ဓါးက ဝင်းကနဲ တောက်ပသွားသည်။
“မင်း…ငါ့ကို ထိရဲထိကြည့်….ဟောဒီ့ ဓါးကို အသုံးချရလိမ့်မယ်….သိလား”
ရေချယ်က မင်း..ငါ…သုံးကာ ခြိမ်းခြောက်လိုက်လေသည်။
တန်ဘိုးရားက ရယ်မောလိုက်၏။
“ခင်ဗျားလက်တွေက နူးညံ့လှပါတယ်ဗျာ”
ပြောရင်း သူက သူ ့လက်များကို ထောင်ပြလိုက်သည်။
“အဲဒီ့ ဓါးသေးသေးလေးကို ကျွန်တော်ကြောက်သွားလိမ့်မယ်လို ့ ထင်နေတာလားဟင်”
“အို….ရှင်အိပ်ပျော်တဲ့အထိ ကျွန်မစောင့်နေမှာပေါ့”
“ခင်ဗျားနဲ ့ဆိုရင် ကျွန်တော်ဘယ်အိပ်ပါ့မလဲဗျာ”
တန်ဘိုးရားက သူ ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမကို သိမ်းကျုံးဖက်လိုက်ရာ သူမကတိမ်းရှောင်လိုက်ပြီး သူ ့အားအခန်းထောင့်သို ့တွန်းပြစ်လိုက်၏။
ပြီးတော့နံရံရှိ စင်များပေါ်မှ သေတ္တာငယ်လေးတစ်ခုကို လှမ်းယူ၍ ဖွင့်လိုက်လေသည်။
ထူးဆန်းသော အရာတစ်ခုသည် လေထဲတွင် ပျံဝဲသွားကာ သက်ရှိအလား တန်ဘိုးရား၏ ခြေထောက်အစုံနားသို ့ဖြေးညင်းစွာ ကျလာလေ၏။
ထိုအရာက တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်။
သေချာကြည့်လိုက်မိတော့လဲ ဘာမှမဟုတ်။
ငှက်မွှေး အရောင်စုံကို စုချည်ထားခြင်းသာဖြစ်၏။
သို ့ပေမယ့် တန်ဘိုးရား၏နှလုံးသာကိုတော့ တုန်လှုပ်သွားစေသည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်လေသည်။
“အဲ…အဲဒါဘာကြီးတုန်းဗျ”
ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြစ်သွားသောနှုတ်ခမ်းအစုံကို လျှာနှင့်သပ်လိုက်ပြိး တန်ဘိုးရားက မေးလိုက်မိလေသည်။
“ကျွန်မတို ့ကတော့ အဲဒါကို ဗူးဒူး လို ့ခေါ်ကြတယ်”
သူမက ပါးလွှာသောနှုတ်ခမ်းအစုံကို တင်းတင်းစေ့ထားလိုက်သည်။
ပြီးတော့ ထိုအရာကို လက်ညှိုးဖြင့်ထိုးပြလိုက်ရုံဖြင့် ထိုအရာက သူမ စကားကို နားထောင်လိုက်သည့်အလား ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရုတ်တရက် လှုပ်ရှားသွား၏။
“ရှင် အဲဒီ့ဟာကို ကျောလိုက်တာနဲ ့ ရှင်သေပြီလို ့သာ မှတ်ထားလိုက်ပေတော့…အာဖရိကရဲ ့ဘုရားတွေက ရှင်သိတဲ့အတိုင်း တန်ခိုးရှိကြတယ်မဟုတ်လား…သူတို ့ဟာ
ကျွန်မတောင်းဆိုချက်ကိုလိုက်နာကြတယ်လေ…ဒီတော့ ရှင့်နေရာ ရှင်နေပါ…ဒါမှ ရှင့်အတွက် စိတ်ချရမယ်…ရှင်အိပ်ပျော်နေတုန်း ကျွန်မ ဟောဒီ ဓါးကို အသုံးမပြုပါဘူး..ကျွန်မကျေ
နပ်ရင်ပေါ့လေ…အဲ…ရှင်အိပ်ရမယ့် ကြမ်းပြင်က နဲနဲတော့မာတယ်…ဒါကလဲ ကျွန်မအပြစ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး….ကဲ…ကျွန်မတို ့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်ကြ
ပြီမဟုတ်လား”
တန်ဘိုးရားက လှုပ်ရှားနေသော ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ အရာကို နောက်ဆုတ်၍ ရှောင်လိုက်ရပြန်သည်။
“ဟုတ်ကဲ့….ကျွန်တော်နားလည်ပါတယ် ရေချယ်”
“ကောင်းပြီ….မနက်ကျရင် ရှင် ဒွန်ဆေးဆားကိုပြောရမှာက ပျော်စရာကောင်းတဲ့ညကို ကျွန်တော်ကုန်လွန်ခဲ့ပါတယ်လို ့…ဟုတ်ပလား”
“ခင်ဗျား သဘောအတိုင်းဖြစ်စေရပ့ါမယ် ရေချယ်…ဒါပေမယ့် ဒါဟာ ပထမဆုံးအကြိမ် ကျွန်တော့်ရဲ ့သခင်ကိုလိမ်ရခြင်းဘဲဖြစ်ပါတယ်”
“ပထမဆုံးအကြိမ်ဆိုတာ ရှိစမြဲပါရှင်…ဒုတိယအကြိမ်ဆိုရင်တော့ သိပ်မခဲယဉ်းတော့ဘူးဆိုတာ ရှင်သိလာပါလိမ့်မယ်”
“ခင်ဗျားဟာ အတော်ထူးဆန်းတဲ့ မိန်းမဘဲ ရေချယ်”
တန်ဘိုးရားက တကယ်ပင် လေးစားစွာပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။
“ဘာဖြစ်လို ့ ကျွန်တော့်ကို ဒီလောက်တောင်မုန်းရတာလဲဗျာ…ကျွန်တော်က ခင်ဗျားကို ဘယ်တုန်းကမှ မကောင်းတာ မလုပ်ခဲ့ဖူးပါဘူး”
“ဘာကြောင့်လဲဟုတ်လား…..ဒီမှာတန်ဘိုးရား..ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ရှင်က ယောက်ကျားဖြစ်လို ့ဘဲ….ကျွန်မက ယောက်ကျားမှန်သမျှကို မုန်းတယ်ရှင့်..ပြောရရင်
ရှင့်ကို မုန်းတာမဟုတ်ဖူး…ဟို….ရှင်တို ့အပြုအမူနဲ ့ မိန်းမတွေကို ရှင်တို ့လုပ်ချင်တဲ့ဟာမျိုးကိုမုန်းတာ…သိပြီလား”
“အများအားဖြင့် ဒါမျိုးကို ရွံမုန်းစရာလို ့ မထင်တတ်ကြပါဘူးဗျာ…အများကတော့ သဘောကျ ပျော်ကြတာချည်းပါဘဲ”
“ရှင်ပြောတဲ့ မိန်းမစားမျိုးထဲမှာ ကျွန်မ မပါဘူးလို ့မှတ်ထားလိုက်ပေါ့ရှင်”
သူမက ဖယောင်းတိုင်မီးကို မှုတ်ပြစ်လိုက်ပြီးဆက်ပြောပြန်၏။
“ရှင့်အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြစ်လိုက်ဦး….တော်ကြာ ကြမ်းပေါ်မှာအိပ်ရလို ့ပေကုန်ရင် မနက်ကျ ဒွန်ဆေးဆားက မသင်္ကာဖြစ်နေပါဦးမယ်”
သူမကပင် အမှောင်ထဲမှနေ၍ ချိတ်တခုတွင် ချိတ်ထားသည့် အဝတ်စကြီးကို ဖြုတ်ယူလိုက်ကာ တန်ဘိုးရားထံသို ့ မှန်း၍ပစ်ပေးလိုက်သည်။
ပျော့ပြောင်းသော အဝတ်စတစ်ခုက တန်ဘိုးရားမျက်နှာပေါ်သို ့တန်းတန်းမတ်မတ်ပင် ဖုံးအုပ်လိုက်သလိုဖြစ်သွား၏။
“အဲဒါကို ခင်းပြီးတော့အိပ်ပါ…ကြမ်းက မာတော့ ရှင့်အတွက် နဲနဲတော့ သက်သာလိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်”
“ခင်ဗျားရဲ ့ဟို….ဟို ဥစ္စာကြီးကို ဖယ်ထားလိုက်ပါလားဗျာ….ကျွန်တော်က အိပ်ရင်လူးလှိမ့်တတ်တော့ မတော် ထိသွားမှဖြင့်ဒုက္ခပါဘဲ ရေချယ်”
သူက တောင်းပန်စကားဆိုလိုက်မိ၏။
“ရှင်….အဲဒါကိုသာ ကျော်မလာပါနဲ ့လေ….အဲဒါဆိုရင် ဘာမှဖြစ်လိမ့်မယ် မဟုတ်ပါဘူး..ကဲ…ကဲ…အိပ်တော့၊ မနက်ကျရင် ကျွန်မ ရှင့်ကိုနှိုးပါ့မယ်”
တန်ဘိုးရားက ဂရုတစိုက် အဝတ်အစားများကိုချွတ်၍ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် အသေအချာ တင်ထားလိုက်ပြီး ရေချယ်ပစ်ပေးထားသော အဝတ်ကို ကြမ်းပေါ်သို ့ဖြန် ့ခင်းကာ လှဲအိပ်လိုက်သည်။
ညသည် တိတ်ဆိတ်နေ၏။
အပြင်ဘက်မှ ခြင်၊ယင် စသော ပိုးကောင်များ၏ အသံသဲ့သဲ့သာလျှင် ထွက်ပေါ်လျှက်ရှိနေလေသည်။
တန်ဘိုးရားက သက်ပြင်းချလိုက်မိ၏။
သူ ့စိတ်တွေသည် မာမာဘာဘာ၏ တဲအိမ်ဆီသို ့သာ ပြန်ရောက်နေသည်။
တမ်းတနေမိသည်။
ရေချယ်တစ်ယောက်မှာမူ သူမ၏ ခုတင်လေးပေါ်တွင် ငှက်မွှေးဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော ဗူးဒူး၏ အကာအကွယ်ရှိလင့်ကစား အိပ်ပျော်ခြင်းမရှိချေ။
စိတ်ချလက်ချ မအိပ်ရဲဘဲဖြစ်နေမိသောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။
မနက်မိုးလင်း၍ ရောင်နီသန်းစ အချိန်ထိတိုင်အောင်ပင်ဖြစ်၏။
သူမက တန်ဘိုးရားကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။
ဲထို ့နောက် သူမစိတ်ထဲတွင် သူမကို အကာအကွယ်ပြုပေးခဲ့သော အရာကို ကျေးဇူးတင်စကားဆိုနေလိုက်မိသည်။
ပြီးတော့ ဘယ်လိုမှ မဟန်နိုင်တော့ဘဲ သူမလဲ အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။
အဲလစ်(စ်)သည်ဘယ်တုန်းကမှ ဒီလောက် လှပပြီးချစ်စရာကောင်းလိမ့်မည်ဟု ဒွန်ဆေးဆား မထင်ခဲ့မိချေ။
တစ်ချိန်တစ်ခါက သူ ့အနေနှင့် တစ်စုံတစ်ခုကို သံသယ ဝင်နေခဲ့မိသည်မှာအမှန်ပင်ဖြစ်၏။
ချမ်းသာသော ယောက်ကျားတစ်ယောက်အနေဖြင့် လူလတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကိုလိုချင်ခဲ့မိသည်။
အဲလစ်(စ်)နှင့် ဆုံဆည်းလိုက်ရတော့ သူ ့စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်များကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ခဲ့၏။
အဲလစ်(စ်)က သူ၏ စည်းစိမ်ကြွယ်ဝမှုများအပေါ်တွင်သာ မက်မက်မောမောရှိနေမှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့မိသည်။
သို ့သော် ညတုန်းက အဲလစ်(စ်)၏ အပြုအမူများက သူ၏သံသယနှင့် စိုးရိမ်မှုများကို ဖယ်ရှားလိုက်ခဲ့လေပြီဖြစ်လေသည်။
ယခုလို အိပ်ခန်းတွင်းမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် နံနက်စာစားသုံးနေသောအချိန်မျိုးတွင် အပြစ်ကင်းစင်သော သူမ၏အလှက မြတ်နိုးဖွယ်အတိဖြစ်နေသည်။
သူ ့အပေါ်တွင်ထားရှိသော သူမ၏ အချစ်ကိုလဲ သန် ့စင်လှသည်ဟု ဒွန်ဆေးဆားက ဆုံးဖြတ်လိုက်မိလေသည်။
ထို ့ကြောင့် သူမသည် ဖင်တာမွန်တာဘို၏ အရှင်သခင်မဖြစ်ထိုက်၊မဖြစ်ထိုက်ဆိုသည်ကို ယုံမှားသံသယဖြစ်နေစရာ မလိုအပ်တော့ချေ။
အဲလစ်(စ်) သာ သူ၏ဇနီးအဖြစ်ရပ်တည်နိုင်ခဲ့လျှင် သားယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်တော့ မွေးပေးနိုင်လိမ့်မည်ဟု သူမျှော်လင့်မိပါသည်။
သူ ့အနေနှင့် လက်ထပ်ရေးအတွက် အသေအချာဆုံးဖြတ်ရန်များရှိနေသေးသဖြင့် လက်ထပ်မှုကို စီစစ်ရပေလိမ့်ဦးမည်။
လတ်တလောအချိန်တွင်တော့ အဲလစ်(စ်)နှင့်ပျော်နေမိပါသည်။
သူတို ့အား ရေချယ်နှင့် တန်ဘိုးရားတို ့က သေချာလုပ်ကျွေးပြုစုနေကြသည်။
တန်ဘိုးရားက မည်သို ့မှ မျက်နှာပြောင်းလဲခြင်း….အမူအရာပျက်ခြင်း မရှိသည့်အတွက်ကိုလည်း ရေချယ်က တိတ်တဆိတ် ကျေးဇူးတင်နေမိရ၏။
အဲလစ်(စ်)ကမူ ရေချယ်၏မျက်နှာပေါ်တွင်တစုံတစ်ခုကို ရှာဖွေနေဟန်ရှိလေသည်။
သူမအနေနှင့် ညတုန်းက အတော်ကိုစိတ်ထိန်းထားရသည်။
အလိုမပြည့်ဝမှုတွေနှင့် ကျန်ရစ်ခဲ့ရသောကြောင့် နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျနေပြီဖြစ်သော ဆေးဆားကိုလဲ ထုရိုက်ပြစ်ချင်စိတ်တွေဖြစ်ခဲ့မိရ၏။
အမှတ်မထင် တွေ ့မြင်ခဲ့ရသော တန်ဘိုးရား၏ ကြီးမားထွားကြိုင်းမှုကို မျက်စိထဲမြင်ယောင်နေမိပြီး ရေချယ့်ကိုပင် မနာလိုသလိုဖြစ်နေခဲ့သည်။
မနက်မိုးလင်းတော့ ရေချယ်မည်သို ့ရှိနေသလဲဆိုတာကို သိချင်လွန်းလှစွာ စူးစမ်းနေမိခြင်းဖြစ်သည်။
ရေချယ်နှင့် တန်ဘိုးရား အဆင်ပြေခဲ့သည်လားဆိုတာကို သိချင်နေမိခြင်းဖြစ်ပါသည်။
တကယ်တော့ ဖြစ်နိုင်လောက်သည့် အဖြေကို သူမခန် ့မှန်းနိုင်ခဲ့ပြီးဖြစ်၏။
မရောင့်ရဲသော အလိုမကျမှုများနှင့် အိပ်မပျော်နိုင်စွာ လူးလွန် ့ရင်း မနက်ခင်းရောက်သည်အထိ သူမ အိပ်မပျော်ခဲ့ပေ။
တန်ဘိုးရားနှင့် ရေချယ်တို ့ ဘယ်လိုအခြေအနေရှိသလဲဟု သိလိုစိတ်ပြင်းပြလွန်းသောကြောင့် မနက်အစောကြီး ရေချယ်၏အခန်းရှိရာသို ့သွား၍ ချောင်းကြည့်ခဲ့ပြီးဖြစ်လေသည်။
ကုတင်ပေါ်တွင်အိပ်ပျော်နေသောရေချယ်နှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်အိပ်နေသော တန်ဘိုးရားကို တွေ ့လိုက်ကထဲက အခြေအနေကို သူမရိပ်စားမိခဲ့ပြီးဖြစ်၏။
ရေချယ်တစ်ယောက် လက်ဖျားနှင့်ပင် အထိမခံခဲ့ရကြောင်းကို ယုံမှားသံသယဖြစ်စရာ မလိုပါချေ။
တန်ဘိုးရားကို သူမစိတ်ဝင်စားနေမိသည်။
ကျွန်တစ်ယောက်ဖြစ်သောကြောင့် သူမလိုချင်သလို ပုံသွင်းယူလို ့ရမည်ဆိုတာတော့သေချာသည်။
လူဖြူမတစ်ယောက်အနေဖြင့် အမည်းကောင်နှင့် ဆက်ဆံလိုစိတ်ဖြစ်ပေါ်နေမိသည်မှာ ဆေးဆားနှင့် ဆက်ဆံရတာ အလိုမပြည့်ဝသောအကြောင်းရင်းတစ်ခုထဲကြောင့် မဟုတ်မှန်းကို
တော့ သူမသိပါသည်။
သို ့ပေမယ့် ထိုအကြောင်းကို အပြစ်တင်ပုံချထားလိုက်ခြင်းအားဖြင့် သူမကိုယ်သူမ မလုံမလဲဖြစ်မှုမျိုး မခံစားရတော့ပေ။
တန်ဘိုးရားနှင့် ဆက်ဆံရအောင်ကြံစည်မည်ဟု သူမဆုံးဖြတ်လိုက်ပါသည်။
သူမအနေနှင့် သူမ၏ ရည်ရွယ်ချက်အား သေချာခိုင်မာသော အုတ်မြစ်များ ကြိုတင်ချနိုင်ရန်ပြင်ဆင်ထားရမည်ဟုတွေးလိုက်မိလေသည်။
ထို ့ကြောင့် သူမက ဒွန်ဆေးဆားကို ဟန်မူပိုပိုနှင့် စကားဆိုလိုက်သည်။
“ဆေးဆားရယ်…..ညကရှင်ဝယ်ပေးမယ်လို ့ကတိပေးခဲ့တဲ့လက်စွပ်ဆိုတာက ရေချယ်သာကလေးမရဘူးဆိုရင် ကျွန်မက မမျှော်လင့်ရတော့ဘူးပေါ့နော်”
အဲလစ်(စ်)၏ ပုံဟန်မှာ မင်းသမီးပင်ရှုံးလောက်သည်မို ့ ဒွန်ဆေးဆားတစ်ယောက် မာယာမြစ်ထဲ မျောသွားရလေသည်။
“အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူးကွယ်…ဒါပေမယ့် နောက်ထပ်ကိုးလ၊ဆယ်လ လောက်ကိုစောင့်ကြည့်စမ်းပါ…တန်ဘိုးရားဆိုတဲ့ကောင်လေးက အမြဲတမ်း သူ ့တာဝန်ကို ကျေပြွန်
အောင်လုပ်နိုင်ခဲ့တဲ့ကောင်ပါကွ”
“အဲဒီ့ မွေးလာမယ့်ကျွန်ပေါက်စလေးတွေကိုကျွန်မစိတ်မဝင်စားပါဘူးရှင်….ရှင်သဘောကျ ကျေနပ်ရင်ပြီးတာဘဲဆိုပြီးကျွန်မကလိုက်လျောပေးခဲ့တာပါ…အဲဒီ့လက်စွပ်
ကိုလဲ ကျွန်မက လိုချင်လှတယ်မဟုတ်ပါဘူး…ပြီးတော့ လက်စွပ်က တန်ဖိုးအရမ်းကြီးလွန်းလှပါတယ်ရှင်….ဒါကိုမရလို ့လဲ ကျွန်မ သောကမဖြစ်ပါဘူး…အင်း…ကျွန်မမှာ ဒီ့ထက်ပို
ပြီးလိုအပ်နေတာရှိပါတယ်ရှင်ရယ်…အဲဒါကိုရဖို ့ ကိုးလ၊ဆယ်လ လဲကျွန်မ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး..သိလား၊ အဲဒါက လက်စွပ်ထက်စာရင် အင်မတန် တန်ဖိုးနည်းပါတယ်….ဒါကြောင့်
ရှင့်ကို ပူဆာရကောင်းမလားလို ့ တွေးနေမိတယ်လေ….တကယ်တော့ ကျွန်မဖာသာ ကျွန်မ ဝယ်နိုင်ပါတယ်….ရှင့်ဆီက ခွင့်ပြုချက်တောင်းခံချင်တဲ့ သဘောပါရှင်”
“ကိုယ့်ရဲ ့ အဲလစ်(စ်)ရယ်…မင်းအတွက်လိုအပ်နေတဲ့အရာဆိုတာ ဘာများပါလိမ့်….မင်းဘာလိုချင်တယ်ဆိုတာသာ ကိုယ့်ကို ပြောစမ်းပါအချစ်ရယ်”
“ကျွန်မချစ်တဲ့ ဆေးဆားရယ်…..ကျွန်မလိုချင်နေတာကတော့ လှည်းတစ်စီးနဲ ့ လှည်းမောင်းနိုင်တဲ့ ကျွန်တစ်ယောက်ပါဘဲကွယ်…စဉ်းစားကြည့်စမ်းပါ အချစ်ရယ်…ဈေး
သွားတဲ့အခါ….အပြင်သွားတဲ့အခါမျိုးတွေမှာ လှည်းငှားသွားရတော့ သူစိ်မ်းတစ်ရံဆံလိုဖြစ်နေတဲ့ လှည်းမောင်းတဲ့ကျွန်တွေကို ကျွန်မကြောက်မိတာအခါခါပါဘဲရှင်ရယ်..ရေချယ်က
အပြင်ထွက်ပြီးလှည်းခေါ်ရတယ်…ခေါ်လာတဲ့ လှည်းနဲ ့ မြို ့ပြင်ထွက်ရပြီဆိုရင် အဲဒီ့လှည်းမောင်းတဲ့ကောင်တွေအတွက်နဲ ့ ကျွန်မမှာ သေမလောက်တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေရတော့တာ
ပါဘဲ….ဟိုး ပြင်သစ်မှာတုန်းကလဲ အမည်းကောင်တွေက ကျွန်မကို ထိတ်လန် ့မှုတွေအများကြီးပေးခဲ့ကြတာမဟုတ်လားရှင်”
သူမက အောက်နှုတ်ခမ်းများကို ပို၍တုန်ခါလာအောင်လုပ်လိုက်ရင်း မျက်ရည်စ တစ်ပေါက်နှစ်ပေါက်ကို ပါးပြင်နုနုပေါ်သို ့ကျစေလိုက်၏။
ဒွန်ဆေးဆားတစ်ယောက် ကျွေကျသွားရသည်။
“ကိုယ်နားလည်ပါပြီအချစ်ရယ်….ကိုယ်နားလည်ပါပြီကွယ်”
“အို….ဒါပေမယ့် ရှင်မသိနိုင်ပါဘူး…နားမလည်နိုင်ပါဘူး ဆေးဆားရယ်..အမည်းကောင်တွေရဲ ့ကြမ်းကြုတ်ရက်စက်မှုကို ရှင်မသိနိုင်ပါဘူးရှင်…ရှင့်တစ်သက်မှာလဲ သူတို ့
ကြောင့် ထွက်ပြးရတာမျိုး…ပုန်းရှောင်နေရတာမျိုး….မလုပ်ခဲ့ဖူးဘူးမဟုတ်လားဟင်”
“ဟုတ်ပါပြီ..အချစ်ရယ်…ဒါပေမယ့်…မင်းမှာလှည်းရှိနေရင် လှည်းမောင်းမယ့်သူတစ်ယောက်လိုလိမ့်မယ်မဟုတ်လား…ရေချယ်ကရော…ဘယ်လိုလဲ..သူမောင်းနိုင်ပါ့မလား”
ဒွန်ဆေးဆားအနေနှင့် အဲလစ်(စ်)ကို လှည်းတစ်စီးဝယ်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်ပြီးဖြစ်နေပေပြီ။
“မင်းလိုမိန်းမတစ်ယောက်အတွက် ကိုယ်ပိုင်လှည်းတစ်စီးရှိသင့်တယ်ဆိုတာကိုကိုယ်နားလည်ပါပြီအချစ်ရယ်..အစကထဲကကိုယ်ဒီလိုမတွေးခဲ့မိတာအတော်ညံ့တာဘဲကွယ်”
“အို…ဆေးဆားရယ်….ကျွန်မက အိမ်ထဲမှာ ကျွန်ယောက်ကျားတွေကို အလိုမရှိဘူးဆိုတာ ရှင်လဲသိသားဘဲ….အင်းလေ…အခုတော့ ရှင်မရှိတဲ့အချိန်ဆိုရင် ဒီမှာနေရတာ
လုံခြုံမှုမရှိတော့သလိုပါဘဲရှင်…ဘာဖြစ်လို ့လဲဆိုတော့ ဟိုတစ်ညက အရက်မူးနေကြတဲ့လူတစ်သိုက်ဟာ ဟိုမကောင်းတဲ့ကောင်မတွေရှိတဲ့ မင်ဒိုဇာနန်းတော်က ထွက်လာကြပြီး လမ်း
ပေါ်မှာဆူပူကြတယ်လေ…..ပြီးတော…ကျွန်မရဲ ့ခြံဝင်းတံခါးကြီးကို ကိုင်လှုပ်ပြီး ဝင်ခွင့်တောင်းလို ့တောင်း…အော်လို ့အော်နဲ ့….ရေချယ်သာ တံခါးပိတ်ဖို ့မေ့နေရင် ဒုက္ခပါဘဲဆိုပြီး
ကြောက်လိုက်ရတာ မပြောပါနဲ ့တော့ ဆေးဆားရယ်….နောက်ပြီး ရှင်လဲအသိသားဘဲ…ဟာဗားနားမှာက ကျွန်မဟာ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်နေရသူ မဟုတ်သေးပါဘူးရှင်…ရှင်နဲ ့ပတ်သက်
တယ်ဆိုပေမယ့် လောလောဆယ်မှာ ကျွန်မက တိုင်းတပါးသူ….ပြီးတော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲရယ်…အင်းလေ..ရေချယ်တော့ ရှိပါရဲ ့…ဒါပေမယ့် ဘယ်မှာလဲလုံခြုံမှု”
“အချစ်ရယ်….ကိုယ်ဟာ….မသိတတ်တဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပါရောလားကွယ်”
ဒွန်ဆေးဆားက တောက်ပပြီးလှိုင်းထနေသော အဲလစ်(စ်)၏ဆံပင်များကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။
“ညကတော့လေ…”
အဲလစ်(စ်)က ဆေးဆား၏ ပျော့ပြောင်းနေပြီဖြစ်သော အမူအရာကိုမြင်လိုက်ရသောကြောင့် အမြန်ဆုံး အခွင့်အရေးယူလိုက်လေပြီ…။
“ရှင့်ရဲ ့ကျွန် တန်ဘိုးရားကို မြင်လိုက်ရတော့လေ…ကျွန်မစိတ်ထဲမှာ ကျွန်မ ယုံကြည်နိုင်တဲ့ ကျွန်တစ်ယောက်လို ့ခံစားလိုက်မိတယ်….ပြီးတော့ ကျွန်မအတွက် ကြောက်စ
ရာမရှိတဲ့ သူတစ်ယောက်လို ့လဲမြင်မိတယ်ကွယ်…..သူ ့မျက်နှာကြည့်ရတာ အလွန်ရိုးသားတဲ့မျက်နှာပေါက်ပါ ရှင်ရယ်…သူဟာ ကျွန်မ ဟာဗားနားကို ရောက်ကထဲက ပထမဆုံးယုံ
ကြည်စိတ်ချရတဲ့ ကျွန်တစ်ယောက်အဖြစ်မှတ်ယူလိုက်မိသူပါ….သူ ့ကို ကျွန်မအိမ်အတွက် လှည်းမောင်းသမားအဖြစ် စဉ်းစားမယ်ဆိုရင် ရှင်ဘယ်လိုသဘောရသလဲရှင်”
ဒွန်ဆေးဆားက ကုလားထိုင်နောက်သို ့မှီလိုက်လေသည်။
မျက်လုံးများကို မှေးထားလိုက်ပြီး သူမ၏တောင်းဆိုမှုကို ပြန်လည်စဉ်းစားကြည့်နေမိ၏။
ခိုင်လုံသော အကြောင်းပြချက်များဟု သူယူဆလိုက်မိသည်။
အဲလစ်(စ်)၏ ပြောဆိုမှုများကို သူ ယုံကြည်၏။
အခုလိုအချိန်မျိုးတွင် သူမသာလိုချင်သည်ဟုဆိုလာပါက ဖိုးလမင်းကြီးကိုပင် ယူပေးဖို ့ရာ သူကြိုးစားမိလိမ့်မည်ထင်ပါသည်။
သို ့သော်တန်ဘိုးရားကိစ္စအတွက်မူ အခက်တွေ ့သလိုဖြစ်နေမိရသည်။
“တန်ဘိုးရားဟာ နွားတစ်ကောင်လို ကြီးမားပေမယ့် ငှက်ကလေးတစ်ကောင်လို သိမ်မွေ ့သူပါ…တန်ဘိုးရားနဲ ့သာဆိုရင် မင်းအတွက် သေချာပေါက်စိတ်ချရမယ်ဆိုတာ
သေချာပါတယ်ကွယ်….ဒါပေမယ့် အဲလစ်(စ်)ရယ်…ကိုယ်က အခုမှသူ ့ကို မြင်းထိန်းအဖြစ် လေ့ကျင့်ပေးနေတုန်းဘဲ ရှိသေးတယ်…ပြီးတော့ကောင်လေးက ဖင်ကာမွန်တာဘိုခြံရဲ ့ မရှိမဖြစ် သားဖောက်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်ကွယ့်…မင်းအတွက် လှည်းကောင်းတစ်စီးရရပါစေ့မယ်ကွယ်…ပြီးတော့ အိုမိုဆိုတဲ့ကောင်လေးကို လှည်းမောင်းတာဝန်ယူစေမယ်
လေ….သူကလဲ စိတ်ချရပါတယ်ကွာ….မန်ဒင်းဂိုးမျိုးလေးပေါ့….ကိုယ့်ရဲ ့လက်ရွေးစင်ကောင်တွေထဲကဆိုတော့ စိတ်မချစရာမရှိပါဘူးလေ”
ဆေးဆားစကားကြောင့် အဲလစ်(စ်)၏ မျော်လင့်ချက်တို ့ တန် ့ကနဲဖြစ်သွားရသည်။
ထိုအခါ ပထမတစ်ခါ ကျပြထားသောမျက်ရည်ထက် ပိုပြီးကျပြရဦးမလိုဖြစ်လာ၏။
သူမက သက်ပြင်းရှည်ကိုချလိုက်မိသည်။
သူမအနေနှင့် အခုကိစ္စကို အကြပ်ကိုင်တောင်းဆိုနေသည်ဟု ဆေးဆားကထင်မသွားစေလိုပေ။
ပေါ့ပေါ့တန်တန်ပြောလိုက်သော ကိစ္စတစ်ခုအဖြစ်သာ ဆေးဆားအနေနှင့် ထင်မှတ်နေစေလိုသည်။
“ဒါဖြင့်လဲရှင်ရယ်….ကျွန်မတို ့လှည်းကိစ္စကိုပါ မေ့ထားလိုက်ကြရအောင်ပါ….ကျွန်မကလဲ တော်တော်ညံ့တာဘဲလေ…တစ်ခါတစ်လေလေးအပြင်ထွက်တဲ့ဥစ္စာ လှည်း
ငှားစီးလိုက်လဲ ဖြစ်တာဘဲ မဟုတ်လား”
သူမက စိတ်ပျက်သွားသော်လဲ ဘာမှမဖြစ်သည့် ပုံမျိုးဖြင့် နေရာမှ ဖြေးညင်းစွာထလိုက်သည်။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူမအနေနှင့် ဆေးဆား၏ပါးပြင်ကို အနမ်းတစ်ချက်ချွေသင့်သည်ဆိုတာကိုတော့ မေ့လျော့ခြင်းမရှိစွာ လုပ်ဆောင်လိုက်လေသည်။
ထို ့နောက် ဆေးဆားကိုပြောသလိုလို ကိုယ့်ဖာသာကိုပြောသလိုလိုနှင့် ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သလိုပြောလိုက်သည်။
“အင်းလေ…ဒီညကိုလဲ ခြံတံခါးတွေ သေချာပိတ်ဖို ့လုပ်ရမှာပေါ့…ရေချယ်တစ်ယောက်ထဲ ပြစ်ထားလို ့မဖြစ်ပါဘူးလေ…ကိုယ့်ရပ်ကိုယ့်ရွာမဟုတ်တော့လဲ အစစအရာရာ
သတိထားနိုင်မှ တော်ကာကြမယ်ထင်ပါရဲ ့…”
သူမက အစီအစဉ်ကို အရှုံးပေးလိုက်ရပေမယ့် ကြိုးစား၍ ပြုံးလိုက်သည်။
ပြီးတော့ကော်ဖီခွက်ကို ဆေးဆားထံမှ လှမ်းယူလိုက်၏။
“နောက်တစ်ခွက်လောက်သောက်ပါဦးလား ဆေးဆား…..ကျွန်မ ရေချယ်ကိုခေါ်လိုက်မယ်လေ”
သူက ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။
“တော်ပါပြီ….အဲလစ်(စ်)ရယ်…..အင်း….ငါစဉ်းစားနေတာကွ….မင်းပြောသလိုဘဲ…မင်းအတွက် အကာအကွယ်ရှိဖို ့ ကျွန်ယောက်ကျားတစ်ယောက်တော့ ရှိသင့်တာ
အမှန်ဘဲကွယ့်…တန်ဘိုးရားကို ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲအသုံးပြုဖို ့စဉ်းစားမိတာဟာ တကယ်တော့ တကိုယ်ကောင်းဆန်ပါတယ်လေ…ခြံထဲမှာရှိနေသေးတဲ့ ကျွန်တွေထဲက ကိုယ့်အ
တွက် မြင်းထိန်းတစ်ယောက်လောက် ထပ်ရွေးထုတ်လိုက်လို ့ရတာဘဲ မဟုတ်လား…တကယ်လို ့ တန်ဘိုးရားကို ဒီမှာထားမယ်ဆိုရင် သူ ့ကို ရံဖန်ရံခါ ခြံထဲပြန်ပို ့ပြီး သူ ့ရဲ ့သား
ဖောက်တဲ့တာဝန်တွေကို လုပ်ခိုင်းရင်လဲ ရနိုင်တာဘဲလေ”
ဒွန်ဆေးဆားက ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ၏ ပြောဆိုနေမှုကို လေးနက်မှုသို ့ပြောင်းလဲပြစ်လိုက်လေသည်။
“ဒါပေမယ့် ဒီလိုဆုံးဖြတ်လိုက်မယ်ဆိုရင်…ကိုယ့်ရဲ ့ချစ်သူလေးအတွက် တကယ်ဘဲ လုံခြုံမှုဆိုတာ အရေးကြီးလာပြီကွယ့်”
သူမက သူမ၏ တောင်းဆိုမှုအတွက် အောင်မြင်မှုရတော့မည်ဟု ယုံကြည်မှုရှိလာလေသည်။
“ကျွန်မရဲ ့လုံခြုံမှု ဟုတ်လား ဆေးဆား…ကျွန်မနားမလည်ပါလားရှင်”
သူက သူမကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နားထောင်စေလိုက်သည်။
“မင်းက ကျွန်တွေကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမယ်ဆိုတာ နည်းနည်းဘဲ နားလည်တာကိုးကွယ့်….တန်ဘိုးရားကို မိန်းမတွေနဲ ့ကင်းကင်းကွာကွာထားလိုက်ရင် ပြဿနာရှိ
လာနိုင်တယ်ကွ…မြင်းထီးတစ်ကောင်ကို မြင်းဇောင်းထဲမှာဘဲထားပြီး ဘယ်ကိုမှ မထွက်ခိုင်းတဲ့ သဘောမျိုးပေါ့…အဲဒီလိုဆိုရင် လသိပ်မကြာခင်မှာဘဲ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ တန်ဘိုးရား
ကို မင်းတွေ ့ရမှာဘဲ….သူ ့ရဲ ့ ကာမဆန္ဒ လိုအပ်မှုတွေက သူ ့ကို အရိုင်းစိုင်းတစ်ကောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားစေလိမ့်မယ်..အဲဒီလိုဖြစ်လာပြီဆိုရင် ထိန်းသိမ်းရခက်လိမ့်မယ်….ပြီး
တော့ အန္တရာယ်လဲ များလှတာပေါ့ကွာ..ဒါတွေကြောင့် ကိုယ်စဉ်းစားနေမိတာပါ အချစ်ရယ်”
“အို…ကျွန်မချစ်ရတဲ့ရှင်ရယ်…ကျွန်မအတွက် ဒီလောက်ထိစဉ်းစားပေးတယ်လား….ဒါပေမယ့် ရှင် ရေချယ့်ကို မေ့နေပြီထင်တယ်…ဒီနေ ့မနက်ကြည့်ရတာ ရေချယ်
ဟာ ပျော်ရွှင်နေပုံရတာပဲ…ဒီတော့ တန်ဘိုးရားအတွက် ခြံထဲသွားပြီး အမည်းမတွေကိုလဲ တွေ ့စရာမလို တော့သလို ရှင်စိုးရိမ်နေသလို မျိုးတွေလဲ ဖြစ်လာနိုင်စရာ ရှိလိမ့်မယ် မဟုတ်
ပါဘူးရှင်…ဒီမှာဘဲ ရေချယ်နဲ ့ပုံမှန် အိပ်စေမယ်ဆိုရင် တန်ဘိုးရားဟာ အခြေအနေ ဘယ်လိုမှ ပျက်သွားမယ် မဟုတ်ပါဘူး”
ဒွန်ဆေးဆားက သဘောတူသည့်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်လေသည်။
အောင်မြင်မှုရလာပြီဖြစ်သော အဲလစ်(စ်) ကပင် ဆက်ပြောလိုက်ပြန်သည်။
“ပြီးတော့ သူ ့အတွက် ဒီမှာလုပ်စရာအလုပ်တွေ အများကြီးဘဲ…နံရံတွေကို ဆေးသုတ်နိုင်တယ်…ခြံထဲက ပန်းပင်တွေကို ပြုစုနိုင်တယ်….ပန်းပင်တွေက တဖြည်းဖြည်း ပျက််စီးနေပြီလေ….အို…သူ ့အတွက် အလုပ်နဲ ့လက်နဲ ့မပြတ်ဖြစ်နေဖို ့တွေက အများကြီးပါဘဲ….ရေချယ်လုပ်ဖို ့ခက်ခဲတဲ့အလုပ်တွေမှန်သမျှကို သူ ့ကိုလုပ်ခိုင်းရမှာ
ဘဲ….ရေချယ်က အဝတ်လျှော်ရမယ်…ကြမ်းတိုက်ရမယ်….ပြီးတော့ ကျွန်မကို ပြုစုလုပ်ကိုင်ပေးရဦးမယ်မဟုတ်လား…..ဒါတွေက ကျွန်မ တမင် အကြောင်းပြနေတာမဟုတ်ဖူးနော်”
“ကိုယ်နားလည်ပါတယ် အချစ်ရယ်”
သူ ့အသံက တိမ်ကာ တိုးဝင်သွားသလိုထင်လိုက်ရသည်။
ပြီးတော့ သူ ့မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထားလိုက်ပြန်သည်။
နောက်မှ တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွားဟန်ဖြင့် တိုင်ကပ်နာရီကိုကြည့်ရန်အတွက် မျက်လုံးကို ပြန်ဖွင့်လိုက်၏။
“အလို….ဆယ်နာရီတောင်ကျော်ပါ ပကောလား အဲလစ်(စ်)ရေ…..ဒီနေ ့အတွက် ကိုယ်လုပ်စရာအလုပ်တွေ အများကြီးရှိနေသေးတယ်ကွယ့်….ကိုယ့်အတွက်ဒီနေ ့
တစ်နေ ့ဘဲ ဟာဗားနားမှာနေဖို ့အချိန်ရတော့တာ…လုပ်စရာတွေက တပုံတပင်ကြီးစောင့်နေကြလေရဲ ့….နေ ့လည်စာကိုတော့ ဒီမှာဘဲစားသွားရမှာဘဲ….စားပြီးတာနဲ ့တခါထဲ တန်း
ပြန်မှဖြစ်မယ်ထင်တယ်ဟေ့….ဘာဖြစ်လို ့လဲဆိုတော့ တန်ဘိုးရားကို ဒီမှာထားခဲ့ရမှာဆိုတော့ ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲပြန်ရမှာကွယ့်…မွန်တာဘိုကိုညဘက်တစ်ယောက်ထဲ ပြန်ဖို ့
က မလွယ်ဘူးမဟုတ်လား…..လမ်းမှာက ထွက်ပြေးနေတဲ့ ကျွန်တွေ ရှိနေတတ်တယ်လေ”
“အင်း…ကျွန်မအတွက်နဲ ့ ရှင့်မှာလဲ ဒုက္ခပါဘဲနော်”
သူမက အမှန်တကယ်ပင် သနားသွားကာ အားနာဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။
“ရပါတယ်ကွာ….ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..မင်းက ကိုယ့်ရဲ ့ဆန္ဒကို အမြဲဖြည့်စွမ်းပေးနေတာဘဲမဟုတ်လား”
ဒွန်ဆေးဆားကား သူမ၏ မာယာကွန်ယက်တွင် မရုန်းကန်နိုင်ဘဲ ရှိနေလေ၏။
သူထွက်သွားသည့်အခါ အဲလစ်(စ်)က လက်တယမ်းယမ်းပြ၍ နှုတ်ဆက်သမှုပြုလိုက်၏။
မျက်စိတစ်ဆုံး သူပျောက်ကွယ်သွားပြီဆိုသည်နှင့် သူမက ရေချယ်ကို ခေါင်းလောင််းကြိုးဆွဲ၍ ခေါ်လိုက်လေတော့၏။
“တန်ဘိုးရားဘယ်မှာလဲ”
သူမက ရေချယ်ရောက်လာသည်နှင့် ခပ်မြန်မြန်ပင်မေးလိုက်၏။
“ဒီကောင်က အလကား ငပျင်းပါ မမရယ်…မြင်းဇောင်းနားမှာ ကုလားထိုင်တစ်လုံးနဲ ့အိပ်နေလေရဲ ့…..ကျွန်မအလုပ်တွေကိုတောင် ကူညီဖော်မရပါဘူး မမရယ်”
“အေးပါ…ထားလိုက်ပါ…ဒါပေမယ့် ညကအဖြစ်အပျက်ကို မမ သေချာသိချင်တယ်….ညီမနဲ ့တန်ဘိုးရားတို ့ဘယ်လိုမျိုးနှစ်ပါးသွားကြတယ်ဆိုတာကိုပေါ့”
အဲလစ်(စ်)က အမိန် ့သံဖြင့်မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။
သူမ မျက်လုံးများက ရေချယ်ကို စူးစိုက်ကြည့်ရှုလျှက်ရှိလေ၏။
“ပြောစရာ ဘာမှမရှိပါဘူးမမ…ငနဲလေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာအိပ်တယ်…ကျွန်မက ကိုယ့်အိပ်ယာမှာကိုယ်အိပ်တယ်…ဒီလောက်ပါဘဲ….သူ ့ကို ကျွန်မရဲ ့ ဗူးဒူးနဲ ့ခြောက်
လိုက်တာ ငနဲသားလေး တုတ်တုတ်တောင်မလှုပ်ရဲပါဘူးရှင်”
“ဒါဖြင့်ညီမက ဒွန်ဆေးဆား အမိန် ့ကိုလွန်ဆန်လိုက်တာပေါ့လေ…နောက်ပြီးတော့ အဲဒီ့ အောက်လမ်းလိုလိုအရာတွေကိုလုပ်တာ မမ မကြိုက်ဖူးလို ့ပြောထားတာ မေ့
ပြစ်လိုက် ပြီလားရေချယ်”
“မဟုတ်ရပါဘူး မမရယ်….ညီမလဲ ဘယ်လိုမှ မကြံတတ်တော့လို ့လုပ်လိုက်မိတာပါ….ယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်နဲ ့ ကာမဆက်ဆံမှုမျိုးကို ညီမအနေနဲ ့ဘယ်
လောက် ရွံမုန်းသလဲဆိုတာ မမအသိဆုံးပါရှင်..ပြီးတော့ ဒီအကြောင်းတွေကို ဆေးဆားကို ပြန်မပြောလိုက်ပါနဲ ့နော်”
“အေးပါ….မပြောပါဘူးအေ….ဒါပေမယ့် သူသာသိသွားရင်တော့ ညီမကို ကြာပွတ်ဒဏ်ပေးမှာ အမှန်ဘဲ…အဲဒီလိုသာဆိုရင်တော့ မမဟာ ညီမကို ဘယ်လိုမှ ကာကွယ်
ပေးနိုင်လိမ့်မယ် မဟုတ်ဖူး”
“မမ..သူ ့ကို တကယ်မပြောပါဘူးနော်”
ရေချယ်က အဲလစ်(စ်)၏ လက်ကိုအနမ်းပေးလိုက်ရင် တောင်းပန်သလိုပြောလိုက်၏။
“ညီမကို မမက တကယ်ချစ်တာဘဲကွယ်….ဘယ်ပြောလိမ့်မလဲ ရေချယ်….ညီမကို မမက စိတ်မဆင်းရဲစေချင်ပါဘူးကွယ်”
“မမ ကျေးဇူးတွေ ညီမအပေါ်မှာ များလှပါပြီကော မမရယ်…”
“ဒီလိုဆို ပြန်ဆပ်ဖို ့အခွင့်အရေး ညီမမှာ ရှိနေပြီလေ”
“ဘယ်လိုနည်းနဲ ့ဖြစ်ဖြစ် ညီမ ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်ရှင်”
“ဒီလိုဆိုရင် ရေချယ်…တန်ဘိုးရားကို မမဆီလွှတ်ပေးစမ်းပါ….ပြီးတော့ ညီမက ခြံပေါက်ဝမှာ သွားစောင့်နေလိုက်…ဘယ်မှမသွားနဲ ့နော်….တကယ်လို ့ဒွန်ဆေးဆား
ပြန်လာတာမြင်ရင် ပြေးလာပြီးပြော…ဟုတ်ပြီလား”
အဲလစ်(စ်)၏ စကားကိုကြားလိုက်ရသောအခါတွင် ရေချယ်၏မျက်နှာအမူအယာမှာ တစ်ချက်ထဲ ပျက်သွားတော့၏။
“အဲဒီလိုတော့ မလုပ်ပါရစေနဲ ့မမရယ်….ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်…တခြားကြိုက်တာကိုခိုင်းပါရှင်…ညီမလုပ်ပေးပါ့မယ်”
ရေချယ်က အဲလစ်(စ်)၏ လက်ကိုဆွဲ၍ တောင်းပန်ရှာသည်။
သို ့သော် အဲလစ်(စ်)က သူမ၏လက်တွေကို ရုန်းပြစ်လိုက်သည်။
“ရေချယ်…..မမကို နားလည်စမ်းပါကွယ်….နားလည်စမ်းပါ…မမ အနေနဲ ့ဘယ်လောက်တောင် အလိုမပြည့်ဖြစ်နေခဲ့ရသလဲ…..ညီမလဲ ညက တန်ဘိုးရားနဲ ့နေခဲ့ရတဲ့
အတွက် ဘယ်လောက်ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်ခဲ့ရပြီးပြီလဲ….ခုချိန်က စပြီးတန်ဘိုးရားဟာ ဒီမှာနေရတော့မယ်….ညီမလဲ သူ ့ကိုလိုအပ်တာမှ မဟုတ်တာဘဲကွယ်…”
သူမက ရှေ ့သို ့တိုးလိုက်ပြီး ကပြားမလေးအား သူမရင်ခွင်ထဲသို ့ဆွဲသွင်းဖက်ထားလိုက်သည်။
“မမကို ကူညီပါ ရေချယ်….ဒီလို အလိုမပြည့်ဝမှုဆိုတာကို ညီမအနေနဲ ့ နားလည်နိုင်မှာ မဟုတ်ပေမယ့် မမအတွက် အရမ်းကိုဆိုးရွားလွန်းလှပါတယ်ကွယ်..ဆေးဆားက
အသက်ကြီးတဲ့အပြင် သူ ့ဟာလေးက သေးသေးလေးကွယ့်….မမအတွက် ဘယ်လိုအာသာပြေနိုင်မှာတဲ့လဲ ညီမရယ်….ကာမဆန္ဒဆိုတာကလဲ သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေ
ဆိုတဲ့ ဆားငန်ရေကို သောက်ရသလိုပါဘဲ…..တန်ဘိုးရားရဲ ့ကြီးမားသန်စွမ်းမှုကို မမ လိုအပ်နေပါတယ်ကွယ်….ညီမ ကူညီမယ်မဟုတ်လားဟင်….ကူညီယုံတင်ပါ ရေချယ်….မမ
တာဝန်ယူပါတယ်ကွယ်…..မမလေ ဘယ်လိုမှ ဒီအတိုင်းမနေနိုင်တော့လို ့ပါညီမရယ်”
“ဒါကိုဘဲ မမ သိပ်လိုလားနေတာဘဲလားဟင်”
ရေချယ်က ခက်ခက်ခဲခဲ မေးမြန်းလိုက်ရသည်။
“မမရယ်…..ညီမနဲ ့မမဟာ နှစ်ယောက်ထဲဒီမှာနေရတာ ဘယ်လောက် ပျော်စရာကောင်းခဲ့သလဲ…တစ်ခါတလေမှ ဒွန်ဆေးဆားက ရောက်လာတတ်တာမဟုတ်လား…ကဲပါ
လေ….အခုဟာက စိတ်ချရမှာလား မမ….ဒွန်ဆေးဆားသာ သိရင် ဘယ်လိုတွေဖြစ်လာနိုင်သလဲဆိုတာကိုရော မမ စဉ်းစားထားပြီးပြီလားဟင်”
“ဒွန်ဆေးဆားကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမယ်ဆိုတာ မမ နားလည်ပြီးသားပါ ရေချယ်ရယ်…သူဟာ မိန်းမတွေ ဘယ်နေရာမှာ ဘာလိုတယ်၊ ဘာရည်ရွယ်တယ်ဆိုတာကို နားမလည်တဲ့ သူတစ်ယောက်ပါကွယ်…ကြည့်လေ…အခုဘဲ သူဟာ မမရဲ ့ကစားကွက်အောက်မှာ ဒူးထောက်နေရတယ်မဟုတ်လား….တန်ဘိုးရားကို ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ ့ထားခဲ့တယ်
လေကွယ်….ဒီတော့ သူ ့ကို စိုးရိမ်မနေစမ်းပါနဲ ့ရေချယ်ရယ်….ကဲ မြန်မြန်သာ သွားပြီး တန်ဘိုးရားကိုလွှတ်လိုက်ပေတော့”
ရေချယ်က စိတ်မကောင်းစွာ ခေါင်းကို ခါယမ်းလိုက်ရှာသည်။
“မမက ဒီလောက်တောင်လိုလားနေမှဖြင့် ညီမက လုပ်ပေးရဦးတော့မှာပေါ့လေ…တစ်ခုဘဲ ညီမ ဆုတောင်းချင်တာက ဒီကိစ္စနဲ ့ပတ်သက်လို ့ မကောင်းမှုတွေ ဖြစ်မလာပါစေ
နဲ ့လို ့”
“စိတ်ချစမ်းပါ ရေချယ်ရယ်…ဘာမှဖြစ်မလာနိုင်ပါဘူးကွယ့်…အိုကွယ်…တန်ဘိုးရားကိုသာ လွှတ်လိုက်စမ်းပါ…တော်ကြာ ဆေးဆားက နေ ့လည်စာပြန်လာစားဦးမှာ…”
“ဒါဖြင့်လဲ မမရယ်…ဆေးဆားတကယ်ပြန်သွားတော့မှဘဲ…”
“မလိုဘူး…..မလိုဘူး…ခုသွားခေါ်ဆို ခေါ်လိုက်စမ်း”
အဲလစ်(စ်)က တအားအော်ပြစ်လိုက်တော့၏။
ရေချယ်က အဲလစ်(စ်) ဒေါသထွက်လာမှန်းသိလိုက်သောကြောင့် လှေကားအတိုင်း အမြန်ပြေးဆင်းသွားလေသည်။
ရေချယ် လှေကားမှပြေးဆင်းသွားသောအသံကို နားထောင်ရင်း အဲလစ်(စ်)က တန်ဘိုးရားရောက်အလာကို စောင့်နေလိုက်သည်။
မကြာမီမှာပင် လှေကားအတိုင်း တဖျပ်ဖျပ် တက်လာသော ညှပ်ဖိနပ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။
တန်ဘိုးရားက တံခါးဝမှ ဝင်လာသည်။
ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ ့ခြေလှမ်းများရပ်တန် ့သွားရ၏။
သူ ့ကိုယ်သူ အိပ်မက် မက်နေသလားတောင်ထင်လိုက်မိရသည်။
ပါးလွှာသော ညဝတ်အကျႌအောက်တွင် မည်သည့်အတွင်းခံမှ မပါသော အဲလစ်(စ်)၏ ဖြူစင်လှပသော ကိုယ်လုံးကို အထင်းသားမြင်နေရသည်။
စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့မိသော မိန်းမတစ်ယောက်ကို မထင်မှတ်သောအနေအထားမျိုးနှင့် တွေ ့မြင်နေရသောကြောင့် အိပ်မက်လို ့ထင်လိုက်မိခြင်းဖြစ်၏။
အဝေ့အဝိုက်ကောက်ကြောင်းများက ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် တွေ ့မြင်နေရလို ပေါ်လွင် ထင်ရှားစွာ တွေ ့မြင်နေရသည်။
အကြည့်တို ့ကို လွှဲဖယ်မပြစ်နိုင်လောက်အောင် တန်ဘိုးရား၏စိတ်တွေက လှုပ်ရှားလောင်မြိုက်နေရသည်။
သူ ့ရဲ ့စိတ်ကူးယဉ် နတ်သမီးကို မျက်မြင်ထင်ရှား တွေ ့နေရပါပြီကော….။
ယခု တွေ ့မြင်နေရသည်မှာ အိပ်မက်မဟုတ်မှန်းကိုလဲ သူသိပါသည်။
သူက ဆက်လက်ရပ်နေမိသော်လဲ အဲလစ်(စ်)က သူ ့ထံသို ့ တရွေ ့ရွေ ့နှင့် တိုးကပ် ရောက်ရှိလာသည်။
“တန်ဘိုးရား….ကျွန်မရဲ ့ ထွားကြိုင်းလွန်းတဲ့ ဒရမ်ရယ်….ကျွန်မအနားကို ဘာဖြစ်လို ့မလာရတာလဲကွယ်”
တန်ဘိုးရားအနေဖြင့် သူ အမည်ကိုအခုလိုခေါ်ပုံမျိုး တစ်ခါမှ မကြားခဲ့ရဖူးပါ။
သူမ၏ အသံက သူ ့ကိုယ်တွင်းမှာရှိသော အာရုံကြောအားလုံးကို စိမ့်ကနဲဖြစ်သွားစေသည်ကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်၏။
“တန်ဘိုးရား”
သူမက ထပ်ခေါ်လိုက်ပြန်၏။
“ရှင်..အဲဒီလိုဘဲ ကျောက်ရုပ်ကြီးလို ရပ်နေတော့မှာလား…အဲဒီမှာရပ်ပြီး ကျွန်မကို ဒီအတိုင်းဘဲကြည့်နေတော့မှာလားကွယ်”
သူမ၏ အသံနှင့် ဟန်ပန်က မူယာပိုလှသည်။
တန်ဘိုးရား၏ စိတ်တွေက ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလောက်အောင် ဗြောင်းဆန်လျှက်ရှိနေကြ၏။
ကြောက်ရွံမှုတို ့က သူ ့ကိုလွှမ်းခြုံထားကြသည်။
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရသော လူဖြူမိန်းမတစ်ယောက်ကို နဖူးတွေ ့ဒူးတွေ ့ကြုံလာရသည့်အခါတွင်တော့ ဝမ်းသာပျော်ရွှင်ရမည့်အစား ထိတ်လန် ့ကြောက်ရွံ ့မှုတို ့နှင့်သာ
တုန်လှုပ်နေမိသည်။
သူ ့သခင်ဒွန်ဆေးဆားက သူ ့ကို ဒီမှာနေခဲ့ရန်ပြောစဉ်ကထဲက သူ ့စိတ်တွေ လေးလံနေခဲ့မိသည်မှာ သည်လိုအဖြစ်မျိုး ကြုံတွေ ့ရမည်လို ့သူ ့ဝိဉာည်က ကြိုသိနေလေရော့သလားဟု
တန်ဘိုးရားက တွေးထင်လိုက်မိ၏။
အဲလစ်(စ်) စိတ်မရှည်စွာနှင့် တန်ဘိုးရားကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။
သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ချည်သားဘောင်းဘီအောက်မှ ထွားကြိုင်းလှသော တန်ဘိုးရား၏ လိင်တံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။
တန်ဘိုးရား တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာသည်အထိ ကြောင်ရွံ ့စိတ်တို ့က အနိုင်ရရှိသွားသည်။
“အော်….ရှင်က ကြောက်နေတာလား…မကြောက်ပါနဲ ့ရှင်ရယ်….ကျွန်မက ရှင့်ကို ကိုက်မစားပါဘူးရှင့်…ဒီအလုပ်တွေက ရှင်ကျွမ်းကျင်ပြီးသားအလုပ်တွေဆိုတာ
ကျွန်မသိပါတယ်ရှင်….ကဲ..ဘယ်လိုလဲ ဆရာကြီး…ကျွန်မကိုရော ရှင့်ရဲ ့ကျွမ်းကျင်မှုတွေကို မြည်းစမ်းခွင့်မပေးတော့ဘူးလားရှင့်”
အခန်း(၁၃)
ရင်ခုန်နှုန်းက မြန်သည်ထက်မြန်လာသောကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ သူ ့ရင်ဘတ်ကြီးပေါက်ထွက်တော့မလားလို ့တောင်ထင်လိုက်မိသည်။သူ ့ခန္တာကိုယ်တွင် ရစ်သွယ်လျှက်ရှိနေသော အဲလစ်(စ်)၏ လက်များက သူ ့စိတ်ကို ပို၍ ဗလောင်ဆူစေအောင် ဖန်တည်းပေးနေလေသည်။
သူမ၏ ချိုသာချွဲပျစ်သော ခွန်းဖွဲ ့စကားများကလဲ ရင်ထဲကိုလှိုက်ဖို မောပန်းစေပါသည်။
ချည်ထည်ဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍ ပွတ်သပ်ပေးနေသောကြောင့် သူ ့လိင်တံကြီးက တောင်မတ်လာရသည်။
ဖြူစင်ဝင်းမွတ်သော နို ့အုံကြီးများနှင့်ထိလိုက်မိသောအခါတိုင်း ပါးလွှာသော ညဝတ်အကျႌက ကြားမှခံနေသည့်တိုင် တန်ဘိုးရားအတွက် ရမ္မက်မီးကို ပိုမိုတောက်လောင်နေစေသလိုဖြစ်နေ၏။
သူမ၏ခန္တာကိုယ်မှ မွှေးပျံသော သင်းရနံတို ့ကလဲ ဆွဲဆောင်မှုရှိစွာ ပေါ်ထွက်နေလေသည်။
သူကြုံတွေ ့ခဲ့ဖူးသော မည်သည့်မိန်းမတွင်မှ ထိုကဲ့သို ့သင်းပျံသောရနံ ့မျိုးကို မရရှိခဲ့ဖူးသောကြောင့် ကျေနပ်ပီတိဖြစ်နေမိသည်မှာ လဲအမှန်ပင်ဖြစ်၏။
နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းဖူးလေးက သူ ့နှုတ်ခမ်းများပေါ်သို ့ထိကပ်လာသောအခါ တုန် ့ပြန်ဖို ့မေ့လျော့စွာ ခြေဖျားလက်ဖျားများအေးစက်သွားမိရသည်။
သူမ၏ လျှာဖျားလေးက သူ ့ပါးစပ်တွင်းသို ့အတင်းတိုးဝင် မွှေနှောက်နေသောအခါတွင်မှ ပြန်လည်သတိဝင်ကာ တုန် ့ပြန်လိုက်မိ၏။
တန်ဘိုးရားကြောက်ရွံ ့ထိတ်လန် ့နေသောကြောင့် တုန် ့ပြန်မှုနှေးကွေးနေရသည်ကို အဲလစ်(စ်)က နားလည်သဘောပေါက်စွာ သိမ်းသွင်းယူနေသည်။
့ပြန်လည်တုန် ့ပြန်စပြုလာသည့်အတွက်လဲ သူမစိတ်ထဲတွင် ကျေနပ်မိရ၏။
ကြီးမားလှသော လိင်တံကြီးကို သေချာမတွေ ့မြင်ရသေးသော်လဲ အဝတ်ပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ထားရသော အထိအတွေ ့နှင့်ပင် ကျေနပ်မှုပေးနိုင်စွမ်းမည်မှန်း ခန် ့မှန်းလိုက်မိပါသည်။
သူမကိုယ်ပေါ်မှ ပါးလွှာသော ညအိပ်ဝတ်ရုံကို ချွတ်ဖယ်ပြစ်လိုက်သည်။
ဖြူစင်ဝင်းပသော အသားအရည်နှင့် လှပသောကောင်ကြောင်းများဖြင့်ဖွဲ ့တည်သော ကိုယ်ခန္တာလှပမှုက တန်ဘိုးရားကို ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်စေလေသည်။
ပန်းနုရောင်သန်းနေသောနို ့သီးခေါင်းလေးများက သူ စိတ်ကူူးယဉ်မိသလိုပင် လှပစွာဖြစ်တည်နေကြ၏။
တန်ဘိုးရားအဖို ့မှာ မထိရက်မကိုင်ရက်လောက်အောင်ပင်။
နတ်သမီးတစ်ပါးကို ကောက်ရထားသလိုဖြစ်နေသည်။
အဲလစ်(စ်)ကတော့ သူမ၏အလိုမပြည့်မှုတွေကို ဖြေဖျောက်ရန်အတွက် တန်ဘိုးရားကို တစ်စထက်တစ်စ ကျုံးသွင်းလျှက်ရှိနေလေသည်..။
အဝတ်မဲ့ ခန္တာနှင့်ဖြစ်သွားပြီဖြစ်သော အဲလစ်(စ်)က တန်ဘိုးရား၏ အဝတ်များကိုလဲ ချွတ်ခွာပေးလိုက်လေသည်။
မည်းပြောင် တောင်မတ်နေသော လိင်တံငေါငေါကြီးကိုမြင်လိုက်ရသောအခါ အဲလစ်(စ်)မှာ ရင်တုန်သွားမိရသည်။
စောစောက ဆုပ်ကိုင်ဆော့ကစားပေးနေစဉ်ကထဲက ကြီးမားသန်မာသော လီးတံကြီးတစ်ချောင်းဖြစ်သည်ဆိုသည်ကို သိရှိထားသော်လည်း တကယ်တန်း မျက်စိနှင့်တပ်အပ်မြင်လိုက်
ရသောအခါ အားရစရာကောင်းလောက်အောင်ရှိနေကြောင်းတွေ ့လိုက်ရလေသည်။
ထို ့နောက် တန်ဘိုးရားကို ရေချိုးစည်ရှိရာသို ့ခေါ်ဆောင်သွားပြီး လိင်ချောင်းကြီးကို ဆေးကြောစေလိုက်သည်။
သန် ့ရှင်းပြီဟု ယူဆရသောအခါတွင်မူ အဲလစ်(စ်)က တန်ဘိုးရားအရှေ ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး တန်ဘိုးရား၏ လီးတံ မည်းမည်းကြီးကို သူမ၏ နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းအစုံနှင့်
ပွတ်သပ် စုပ်ငုံလိုက်ပါသည်။
ဒစ်ဖျားတစ်ဝိုက်ကို လျှာဦးချွန်လေးနှင့်ထိုးကာ ရစ်ဝိုက် ပေးနေသောကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ ဖင်ကြောများရှုံ ့သွားရသည်အထိ ကောင်းမွန်မှုကိုခံစားလိုက်ရ၏။
လီးစုပ်ပေးနေရင်းမှ လက်တစ်ဖက်က တွဲလောင်းကျနေသော ဥမည်းကြီးနှစ်လုံးကို ပွတ်ချေပေးနေပြန်သောကြောင့် စိတ်ထဲမှာ မရိုးမရွ ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။
တန်ဘိုးရား၏ လက်များက သူ ့အလိုလိုပင် အဲလစ်(စ်)၏ ဆံနွယ်များကို ဆွဲကိုင်လိုက်မိရသည်။
ရှည်လျားသော လီးတံကြီးတစ်ဆုံးနီးပါးကို လည်ချောင်းတွင်းသို ့ဒစ်ခေါင်းကြီးထိုးသည့်တိုင် မှုတ်ပေးနေသော အဲလစ်(စ်)၏ မျက်နှာလေးကို ငုံကြည့်ရင်း
တန်ဘိုးရားရင်ထဲတွင် အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားချက်မျိုးဖြစ်ပေါ်လာမိရ၏။
သူ ့ဝိဉာည်က တန်ခိုးပြသည်ထင်ပါသည်။
သူမက်မောစွဲလန်းစွာ ဆက်ဆံလိုခဲ့သော အဖြူမတစ်ယောက်ကို ဆပ်ယှက်ခွင့်ရနေပြီဖြစ်ပါသည်။
အာဖရိကသားတစ်ယောက်အနေနှင့်ဘယ်လိုမှယုံကြည်နိုင်ဖွယ်မရှိသောဖြစ်ရပ်မျိုးပင်။
သူရွာမှာနေစဉ်က အခြားလူတစ်ယောက်မှလာပြီး အသားအရောင်ဖြူဖွေးသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက်ဖူးသည်ဟုဆိုလာပါလျှင် သူကိုယ်တိုင်လဲ ယုံကြည်မိလိမ့်မည်
မဟုတ်ချေ။
အခုတော့ အဖြူမက သူ ့လီးမည်းမည်းကြီးကို တဏှာထန်စွာ စုပ်လျှက်ရှိနေလေသည်။
ဝိဉာည်နှစ်ခုရှင် တန်ဘိုးရားကွ ဟု စိတ်ထဲမှ ဟစ်ကျွေးလိုက်မိ၏။
တန်ဘိုးရားတစ်ယောက် အဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒကို ဖြစ်နေရပြီမို ့ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျေနပ်နေမိသည်။
အဖြူမတစ်ယောက်က မိမိလီးကြီးကို အားရပါးရစုပ်နေပါလားဟူသောအသိက သူ၏ကာမဆန္ဒမီးကို ပိုမိုအားကောင်းစေလေသည်။
အဲလစ်(စ်)၏ ကာမမှုတွင် ကျွမ်းကျင်မှုက မာမာဘာဘာထက်သာလွန်သည်ဟု တန်ဘိုးရားထင်နေမိသည်။
ဒစ်ခေါင်းပတ်လည်ကို စုပ်ယက်ပေးလိုက်…လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို လည်ချောင်းထဲရောက်သည်ထိအောင်မှုတ်လိုက်…ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ဖွဖွရွရွ ပွတ်နယ်ဆုပ်ချေလိုက်..စသည့်နည်းများ
ဖြင့် တန်ဘိုးရားကို ပြုစုပေးနေ၏။
မတ်တပ်ရပ်လျှက်ရှိနေသော တန်ဘိုးရားမှာ တစ်ခါတရံ ဒူးများပင်ညွှတ်ကျသွားရတော့မလောက် အဲလစ်(စ်)၏ ကျွမ်းကျင်မှုတွင် မျောလွင့်နေရသည်။
အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လိင်တံကြီးက သံချောင်းတစ်ချောင်းလို တင်းမာတောင်မတ်နေသည့်တိုင်အောင် အဲလစ်(စ်)က မှုတ်ပေးနေခြင်းကို မရပ်ပြစ်လိုက်သောကြောင့် ပြီးသည်အထိ မှုတ်ပေးတော့မည်ဟု တန်ဘိုးရားသိလိုက်၏။
အဲလစ်(စ်)၏ ပြုစုမှုကြောင့် သူလဲပြီးချင်နေပါသည်။
ချက်ခြင်းပီးလိုက်ပါက သူ ့ရဲ ့အစွမ်းအစကို အဲလစ်(စ်) အထင်သေးသွားမည်စိုးသောကြောင့် ထိန်းနိုင်သမျှထိန်းထားနေရခြင်းဖြစ်သည်။
ထို ့အပြင် သူ ့ခေါင်းထဲတွင် စွဲမှတ်ထားသော လရည်ကို အလဟသတ်အဖြစ်မခံရ ဟူသောအစွဲကြောင့် သူမရဲ ့ပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးသွားမည်ကို စိုးရိမ်ကာ ထိန်းထားမိခြင်းလဲဖြစ်၏။
အဲလစ်(စ်)ကတော့ သူမ၏လုပ်ဆောင်မှုကြောင့် တန်ဘိုးရား အရသာတွေ ့နေမှန်းသိကာ စိတ်ကျေနပ်လျှက်ရှိသည်။
တန်ဘိုးရားမှာ ပြီးချင်လာသောကြောင့် မအောင့်အီးနိုင်စွာ သူ ့လီးကြီးကို အဲလစ်(စ်)၏ ပါးစပ်ထဲမှ အတင်းဆွဲထုတ်လိုက်ရ၏။
သူ ့လရည်များကို အလကားဖြုန်းတည်းပြစ်လိုက်သလိုအဖြစ်မခံနိုင်ပေ။
ကျွန်ပါးဝလာသည်ဟု ဆိုချင်ဆိုပါစေတော့…သူကိုယ်တိုင်ကိုက နှမျောတတ်နေပြီဖြစ်သောကြောင့်ပင်။
အဲလစ်(စ်)က သူ ့ပါးစပ်ထဲမှဆွဲထုတ်သွားသော လိင်တံကြီးကို ရုတ်တရက်မို ့လက်လွှတ်လိုက်ရသည်။
သူမ၏ ပါးစပ်ထဲတွင်ပြီးသွားလိမ့်မည်ဟု ထင်နေမိရာမှ ထိုကဲ့သို ့ပြုလုပ်ခံလိုက်ရသောကြောင့် စိတ်တိုသလိုဖြစ်သွားပြီးတန်ဘိုးရားကို မော့ကြည့်လိုက်မိ၏။
“ဟို…ဟို…ကျွန်တော့်ကို လရည်တွေ အလကားအဖြစ်မခံရဘူးလို ့မှာထားလို ့ပါ”
အဲလစ်(စ်)၏ စူးရှလှသောအကြည့်ကြောင့် တန်ဘိုးရားလန် ့သွားပြီး အထစ်ထစ်အငေ့ါငေါ့နှင့် ပြန်လည်ဖြေရှင်းလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။
“ဘယ်သူကမှာထားတာလဲ…ဘယ်သူဘဲမှာထားထား ဒီအိမ်မှာနေရင် ကျွန်မပြောတာကိုဘဲနားထောင်ရမယ်…ရှင်နားလည်ထားဖို ့က ကျွန်မစိတ်ကျေနပ်အောင်နေပေးဖို ့ဘဲ…
ဆေးဆားကိုယ်တိုင်မှာထားတာဆိုရင်တောင် အဲဒီအမိန် ့က စိုက်ပျိုးရေးခြံထဲမှာဘဲ တည်လိမ့်မယ်….ဟာဗားနားက ကျွန်မရဲ ့အိမ်ထဲမှာတော့ ကျွန်မစကားက အမိန် ့ဘဲ…. ရှင်နားလည်ရဲ ့လား”
စောစောကပင်ချွဲချွဲနွဲ ့နွဲ ့ပြောဆိုနေခဲ့သော အဲလစ်(စ်)ထံမှ တင်းမာပြတ်သားသော စကားသံများထွက်ပေါ်လာကထဲက သူမတော်တော်စိတ်ဆိုးသွားမှန်း တန်ဘိုးရား သိလိုက်ရလေသည်။
“ဟုတ်ကဲ့…နားလည်ပါပြီ မမ…ကျွန်တော်မှတ်ထားလိုက်ပါပြီခင်ဗျာ”
သူက ရေချယ်ခေါ်သလိုပင် အဲလစ်(စ်)ကို မမဟု ခေါ်လိုက်မိသည်။
ထိုကဲ့သို ့ခေါ်ဆိုမှုကို အဲလစ်(စ်)သဘောမှကျပါ ့မလားဟု တန်ဘိုးရာက စိုးရိမ်နေမိသော်လဲ သူမက အနည်းငယ်ပျော့ခွေစပြုနေပြီဖြစ်သော သူ ့ရဲ ့လိင်တံကြီးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ကာ
ဂွင်းထုပေးနေလေသည်။
စိတ်အပြောင်းအလဲဖြစ်သွားသောကြောင့် ပြီးချင်နေမှုတို ့ပျောက်ကွယ်သွားကာ အစကပြန်စရသလိုဖြစ်နေ၏။
အဲလစ်(စ်)က ထရပ်လိုက်ပြီး တန်ဘိုးရား၏လီးကို လက်ကမလွှတ်ဖဲ လီးကြီးကိုဆွဲကာ သူမ၏ အိပ်ယာပေါ်သို ့ခေါ်ဆောင်သွားလေသည်။
လီးကနေဆွဲခေါ်ခြင်းခံလိုက်ရသော တန်ဘိုးရားတစ်ယောက်မှာ ယက်ကန်ယက်ကန်နှင့် အဲလစ်(စ်)နောက်မှပါသွားကာ ကုတင်ပေါ်သို ့ရောက်ရှိခဲ့ရ၏။
ဒီတစ်ခါ လိုးရတော့မည်ဟု တန်ဘိုးရားစိတ်ထဲမှ ထင်လိုက်မိသော်လဲ သူမက တန်ဘိုးရားကို ကုတင်ပေါ်သို ့ပက်လက်တွန်းလှဲလိုက်ပြီး မိုးပေါ်သို ့မတ်ထောင်နေသော လီးတံကြီးကို
မကြေပွဲ ထပ်မံ ငုံစုပ်လိုက်ပြန်ပါသည်။
သူ ့လရည်များ အလကားဖြစ်မည်ကို နှမျောနေမိသော်လဲ အဲလစ်(စ်)ကို လွန်ဆန်နိုင်စွမ်းမရှိသောကြောင့် တန်ဘိုးရား စိတ်ရှော့ထားလိုက်မိရသည်။
အဲလစ်(စ်)က သူ ့ပေါင်ခြံကြားသို ့ငုံ ့ကာလီးစုပ်ပေးနေရာမှ သူ ့မျက်နှာဘက်သို ့ခွကျော်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်လိုက်သောကြောင့် သူ ့မျက်နှာရှေ ့သို ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက
ရောက်ရှိလာလေသည်။
ထို ့နောက် သူမက သူ ့လီးကြီးကို ဆက်စုပ်နေပြန်၏။
စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ ့မျက်နှာနှင့်ပိုမို နီးကပ်အောင်ဖိတိုးလာ
သောကြောင့် အတော်အတန် အတွေ ့အကြုံရှိနေပြီဖြစ်သော တန်ဘိုးရားက သူမဘာလိုချင်သည်ဆိုတာကို မှန်းဆလိုက်
မိသည်။
စောက်မွှေးများပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားသော စောက်ဖုတ်လေးက ကိုက်စားချင်စရာကောင်းနေသည်။
စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လန်နေသည်ဆိုသော်လဲ ပန်းပွင့်၏ ပွင့်ဖတ်များသဖွယ် လှပ၍ ကြည့်ကောင်းနေသည်။
သူနောက်ဆုံးလိုးခဲ့ရသော အပျိုစင်စောက်ဖုတ်လေးထက်တောင် ချစ်စရာကောင်းသေးသည်ဟု တန်ဘိုးရား ထင်လိုက်မိပါသည်။
နီညိုရောင် ပွင့်လွှာများအထက်တွင်တော့ ပန်းသွေးရောင်သန်းနေသော စောက်စိလေးက မပြုတပြူလေး ခေါင်းထောင်လျှက်ရှိ၏။
တန်ဘိုးရားလဲ သူမဘာလိုချင်နေသည်ဆိုတာကိုသိသောကြောင့် သူ ့မျက်နှာရှေ ့တွင်တွေ ့မြင်နေရသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို စုပ်၊ယက် ပေးလိုက်မိသည်။
စောက်စိလေးကို အားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်သည့်အခါတွင်တော့ အဲလစ်(စ်)၏ ဖင်တုံလေးများ တုန်ခါသွားသည်အထိ ခံစားလိုက်ရကြောင်းကို တွေ ့မြင်နေရ၏။
စောက်ခေါင်းဝလေးထဲသို ့ သူ ့ရဲ ့လျှာကြမ်းကြီးကို ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်ထိုးသွင်းပေးလိုက်ပြန်သည်။
အဖြူမတစ်ယောက်၏ တဏှာတွန်ကျူးသံက အမည်းမတွေလောက် ပြင်းထန်ရိုင်းစိုင်းခြင်းမရှိကြောင်းကို တန်ဘိုးရားသိလိုက်ရ၏။
တန်ဘိုးရားလဲ သူသင်ကြားတတ်မြောက်ထားသော အတွေ ့အကြုံများအရ အစွမ်းရှိသလောက် ပြန်လည် ပြုလုပ်ပေးနေမိသည်။
သိပ်မကြာခင်အချိန်အတွင်းမှာပဲ တန်ဘိုးရား၏ ကောင်ခြင်းက အထွဋ္ဋ်ထိပ်သို ့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
ပြီးချင်နေပြီမို ့ သူမကိုလဲ မြန်ဆန်ပြင်းထန်စွာပင် မှုတ်ပေးလိုက်မိ၏။
အဲလစ်(စ်)၏ ကာမမှုတွင်ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်မှုက တန်ဘိုးရားကို ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်သွားစေပြန်သည်။
ထို ့နောက်တွင်တော့ သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို ့ ပူနွေးချွဲပျစ်သော သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်မိလေသည်။
ရှေ ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆိုသလိုပင် သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာပြီး စောက်ခေါင်းဝဆီမှ စောက်ရည်ကြည်များစီးဆင်းလျှံကျလာပါသည်။
အဲလစ်(စ်)လဲ ပြီးဆုံးခြင်းသို ့ရောက်ရှိသွားပြီမှန်း အတွေ ့အကြုံအရ တန်ဘိုးရားသိလိုက်မိရ၏။
သူတို ့နှစ်ယောက်လုံးမသိလိုက်သည်က အခန်းပေါက်ဝတွင် သူတို ့နှစ်ယောက်၏ ကာမရေယဉ်ကြောအတွင်း မျောလွင့်နေမှုအား တွေ ့မြင်လိုက်ရသူတစ်ဦးရှိကြောင်းကို
ဖြစ်လေသည်။
ဟုတ်ပါသည်။ရေချယ်ဆိုသော ကပြားမလေးက သူတို ့နှစ်ယောက်၏ ပန်းတိုင်ရောက်ခါနီး အခြေအနေအားလုံးကိုတွေ ့မြင်လိုက်ရလေသည်။
ဒွန်ဆေးဆား၏ မြင်းရထားလှည်းလာနေသည်ကို တွေ ့မြင်လိုက်ရသောကြောင့် အဲလစ်(စ်)အနေနှင့် စောစောသိစေရန် သတင်းပေးပြောပြဖို ့ရောက်လာရသော ရေချယ်မှာ
သူမ၏သခင်မ ဘာလုပ်နေမည်ဆိုသည်ကို ကြိုတင်သိရှိထားသော်လဲ မျက်မြင်တွေ ့လိုက်ရသောအခါတွင် ပြောမပြတတ်အောင် ခံစားလိုက်ရရှာသည်။
အဲလစ်(စ်)အနေနှင့် စောက်ဖုတ်အယက်ခံလိုလျှင် သူမလုပ်ပေးနိုင်ပါသည်။
အရင်ကလဲ ဒီလိုကိစ္စတွေကို သူမဘဲ လုပ်ပေးနေကြဖြစ်၏။
ယောက်ကျားသားများလို လီးမရှိသော်လဲ သခွားသီးအရှည်ဖြစ်စေ…ခရမ်းသီးဖြစ်စေ အသုံးပြု၍ သူမဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်ပါသည်။
သူမ နားမလည်နိုင်သည်က သူမ၏သခင်မအနေနှင့် ဘာကြောင့်များ ထိုအရာများနှင့် တင်းတိမ်မှုမရှိဘဲ ယောက်ကျားသားများကိုသာ တပ်မက်မှုရှိနေသလဲဆိုသည်ကိုပင်။
ကြီးမားရှည်လျားမှုကို သဘောကျသည်ဆိုပါက ကြိုက်နှစ်သက်ရာအရွယ်အစားရှိသော အသီးများကို ရွေးချယ်နိုင်သည်မဟုတ်ပါလား။
အခုတော့….
သူမ ချစ်ရသော….မြတ်နိုးရသော…လေးစားခဲ့ရသော…သခင်မက ကျွန်တစ်ယောက်၏ လီးမည်းကြီးကို မြိန်ယှက်စွာ စုပ်ယက်ပေးနေလေသည်။
ထိုမျှမကသေး……….
မိမိလောက်ပင် အဆင့်မရှိဟု သူမအနေနှင့် ယူဆထားမိသော တန်ဘိုးရား၏ လရည်များကိုပင်နှစ်ခြိုက်စွာ သောက်မျိုပြစ်လိုက်သည်ကို တွေ ့မြင်လိုက်ရ၏။
သူမ ရင်ထဲတွင် အမျိုးအမည်မဖော်ပြတတ်သော ခံစားမှုမျိုးဖြင့် နာကျင်စွာခံစားလိုက်ရသည်ကို သူမကိုယ်သူမသာ သိသည်။
မြင်တွေ ့လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူမ၏ လာရင်းကိစ္စကိုတောင် မေ့လျော့သွားရ၏။
အတန်ကြာမှ သတိဝင်လာပြီး ဒွန်ဆေးဆားမရောက်လာမီ အသိပေးရမည်ဖြစ်ကြောင်းကို သတိရလိုက်လေသည်။
“မမ….မမအဲလစ်(စ်)…ဒုက္ခတော့ရောက်ကုန်တော့မယ်ထင်ပါရဲ ့ရှင်…ဒွန်ဆေးဆားရဲ ့မြင်းလှည်းလာနေတာကို ကျွန်မတွေ ့လိုက်တယ်ရှင့်”
ရေချယ်ပြောလိုက်သောကြောင့် အဲလစ်(စ်)လဲ လန် ့သွားကာ ခွရက်အနေအထားနှင့်သာ ရှိနေသေးသော တန်ဘိုးရား၏ ကိုယ်ပေါ်မှဖယ်လိုက်ပြီး ကုတင်အောက်သို ့အမြန်ဆင်းလိုက်မိသည်။
တန်ဘိုးရားလဲ လန် ့ဖျန် ့သွားကာ ကုတင်ပေါ်မှလူးလဲထ၍ သူ၏အဝတ်များကို ကောက်ယူဝတ်ဆင်လိုက်ရသည်။
အဲလစ်(စ်)မှာလဲ သူမ၏ အဝတ်အစားများထားသည့်နေရာသို ့မြန်မြန်သွားပြီး အလျှင်းသင့်ရာ ဝတ်စုံတစ်စုံကို ဆွဲယူဝတ်ဆင်လိုက်ရ၏။
“တန်ဘိုးရား…ရှင်ကဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ….ခုံပေါ်မှာရှိတဲ့ ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေကို သိမ်းပြီးအောက်ကို မြန်မြန်ဆင်းပါတော့လား”
ရေချယ်က အဝတ်များကို ကောက်ယူဝတ်ဆင်ပြီး ကြောင်တောင်တောင်နှင့် ရပ်လျှက်ရှိနေသော တန်ဘိုးရားကို တွေ ့မြင်နေရသောကြောင့် ဒွန်ဆေးဆားရောက်လာမည်ကို စိုးရွံ ့စွာပြောဆိုညွှန်ပြပေးလိုက်မိရ၏။
သူမကိုယ်တိုင်လဲ အဲလစ်(စ်)ချွတ်ပြစ်ထားသော ညဝတ်အကျႌကို ကောက်ယူသိမ်းဆည်းလိုက်ရပြီး အဲလစ်(စ်)တို ့နှစ်ယောက် တဏှာထထားသောကြောင့် တွန် ့လိပ်ကြေမွလျှက်ရှိနေ
သော အိပ်ယာခင်းများကို သေသပ်စွာရှိနေစေရန် ပြုပြင်နေလိုက်မိသည်။
တန်ဘိုးရားလှေကားမှဆင်းသောအချိန်မှာပင် ဒွန်ဆေးဆားက လှေကားပေါ်သို ့တက်လာသည်ကို တွေ ့လိုက်ရလေသည်။
အချိန်မှီတယ်ဆိုရုံလေးပင်။
တန်ဘိုးရားမှာ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်အောင်ကြောက်ရွံ ့စွာ ဒူးတုန်နေမိသည်ဆိုသော်လဲ မျက်နှာမပျက်အောင်ထိန်းရင်း ဒွန်ဆေးဆားဘေးမှနေ၍ ဟန်မပျက်ဆင်းလာခဲ့လိုက်ရ၏။
“တန်ဘိုးရား…”
ခေါ်သံကြောင့် ယိုင်လဲမသွားရအောင်ဂရုတစိုက်ထိန်းရင်း တန်ဘိုးရားရပ်လိုက်မိရသည်။
“မင်း…ဒီမှာနေရတာအဆင်ပြေရဲ ့လား…..နောက်တော့လဲ အဆင်ပြေသွားမှာပါကွာ…မင်းအတွက် ရေချယ်လဲ ရှိနေသားဘဲဥစ္စာ…နောက်တော့ ခြံထဲကိုအလည်သွား
ရမှာပေါ့ကွ…..ခြံထဲကို ကောင်မလေးအသစ်တွေရောက်တဲ့အခါမျိုးပေါ့….မင်းရဲ ့အစွမ်းအစတွေ ညံဖျင်းမသွားရအောင် ရေချယ်နဲ ့ဘဲ လောလောဆယ် လေ့ကျင့်နေလိုက်ပေတော့…ကဲ..
သွား…သွား….မင်းလုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်တော့”
ဒွန်ဆေးဆားက သူပြောလိုသည်များကို ပြောဆိုမှာကြားပြီး အပေါ်ထပ်သို ့ဆက်တက်သွားတော့မှ တန်ဘိုးရားခမျာ အသက်ရှူနိုင်တော့သည်။
သခင်ပြောသလို အဆင်တော့ပြေပါသည်။
သို ့သော် သခင်ထင်သလို ရေချယ်နှင့်မဟုတ်ဖဲ သခင်မနှင့်ဖြစ်နေသည်။
ရှောင်လွှဲလို ့မရနိုင်သည့် နွံအိုင်အတွင်းသို ့ တန်ဘိုးရား ခြေစုံပြစ်ဝင်လိုက်ပြီးပြီဖြစ်လေသည်။
မည်သို ့မှ မတတ်နိုင်တော့ပါ…။
အပြစ်ရှိသည်ဆိုပါက ကံကြမ္မာတွင်သာအပြစ်ရှိသည်လို ့ တန်ဘိုးရား သူ ့ကိုယ်သူ ဖြေသိမ့်လိုက်မိရ၏။
အပေါ်ထပ်သို ့ရောက်သွားသော ဒွန်ဆေးဆားမှာ အဝတ်စားသစ်များဝတ်ဆင်၍ အသင့်စောင့်ဆိုင်းနေသော အဲလစ်(စ်)ကို တွေ ့မြင်လိုက်ရသောကြောင့် အမောပြေသွားရသည်။
အဲလစ်(စ်)ကို ရင်ခွင်ထဲသို ့ဆွဲသွင်းပွေ ့ဖက်ပြီး နှင်းဆီရောင်သမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အနမ်းချွေလိုက်မိ၏။
ထိုနှုတ်ခမ်းများက သူ၏ကိုယ်ပိုင် ကျွန်ငမည်းတစ်ကောင်ကို စောစောလေးကတင်မှ မွတ်သိပ်စွာနမ်းထားသည်ဆိုကြောင်းကိုသာသိပါလျှင် ထိုသို ့နမ်းနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။
ထို ့ထက်ဆိုးရွားစွာ တန်ဘိုးရား၏ လီးမည်းကြီးကို အားပါးတရ စုပ်ထားပြီး လရည်များသောက်မျိုထားကာ ပါးစပ်မဆေးရသေးဘူးဆိုသည်ကို သိခဲ့ပါလျှင်မူ ဒွန်ဆေးဆားတစ်ယောက်
ဒေါသထွက်လွန်းသောကြောင့် ထိုနေရာတွင်ဘဲ လဲကျသေဆုံးသွားမည်လား မပြောတတ်နိုင်ချေ။
ယခုတော့ သူက အဲလစ်(စ်)ကို ချစ်မြတ်နိုးစွာ နမ်းရှုပ်လျှက်ရှိနေသည်။
မပြန်ခင် တစ်ချီလောက်ဆွဲလိုက်မည်ဟုလဲ စိတ်ထဲတွင်တေးလာသောကြောင့် ဘာကိုမှ ဂရုမမူမိဘဲရှိလေသည်။
အဲလစ်(စ်)က အတင်းရှောင်ဖယ်တွန်းခွာနေသောကြောင့် ဘာများအလိုမကျလို ့ပါလိမ့်ဟု တွေးရင်း နှုတ်ခမ်းခြင်းခွာလိုက်သောအခါတွင်မှ အိပ်ခန်းထဲမှာပင်ရှိနေသေးသော
ရေချယ့်ကို တွေ ့လိုက်ရ၏။
အမှတ်တမဲ့ဆိုတော့ ရေချယ်ရှိနေသည်ကို မတွေ ့လိုက်မိသောကြောင့် နှစ်ယောက်ထဲရှိသည်အထင်နှင့် ထိုကဲ့သို ့ပြုမူမိလိုက်သည်ကို ဒွန်ဆေးဆား ရှက်သလိုဖြစ်သွားမိရ၏။
ရေချယ်ကလဲ သူမဘက်သို ့ပြဿနာရောက်လာမည်စိုးသောကြောင့် အခန်းတွင်းမှ အမြန်ထွက်လိုက်ရသည်။
အဲလစ်(စ်)မှာလဲ အခုမှ သက်ပျင်းမော ချနိုင်ရှာတော့သည်။
ပထမဆုံးအကြိမ်မှာပင် ဆေးဆားက ပက်ပင်းမိရန် နဲနဲသာလိုတော့သည်မဟုတ်လား။
အဲလစ်(စ်)က ယခုတစ်ကြိမ်တွင်တော့ သူမကဘဲ စတင်ကာ ဒွန်ဆေးဆားကို အနမ်းမိုးချွေလိုက်မိပါသည်။
တန်ဘိုးရားနှင့် စခဲ့သောအရှိန်က အခုထိမပြေဘဲရှိနေသေး၏။
အမည်းကောင်၏ လျှာစွမ်းကြောင့် တစ်ချီပီးခဲ့ရသော်လဲ လီးနှင့်အလိုးခံချင်သောစိတ်က ရှိနေပါသေးသည်။
နဂိုကပင် တဏှာရာဂ ကြီးမားသူဖြစ်သောကြောင့် ဆေးဆားကမစရင်တောင် သူမက စရန်အကြံရှိနေပြီးသားဖြစ်သည်။
ရေချယ့်ရှေ ့တွင် ပေါ်တင်ကြီးဖြစ်နေသောကြောင့်သာ ဟန်ဆောင်ကာမူပို လုပ်လိုက်မိခြင်းဖြစ်၏။
ဒွန်ဆေးဆား၏ လက်များက သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်လာသည်။
အဝတ်ကောင်းများကြေမွသွားမည်စိုးသောကြောင့် အနမ်းခြင်းခွာပြီး အဝတ်ချွတ်လိုက်ရ၏။
ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော အဲလစ်(စ်)ကို ကုတင်ပေါ်သို ့တွန်းလှဲလိုက်ပြီး ဒွန်ဆေးဆားက အဝတ်မချွတ်ဖဲ ဘောင်းဘီတွင်းမှ လီးထွက်အောင်ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ တက်လိုးပါတော့သည်။
သူမ စိတ်တိုင်းမကျသည်မှာ ထိုကဲသို ့အပြုအမူများကိုပင်ဖြစ်သည်။
ဆေးဆားအနေနှင့် သူလိုးရဖို ့ဘဲအဓိကထားသည်။
မိန်းမတစ်ယောက်ကို အပြန်အလှန် ပြုစုယုယပေးဖို ့စိတ်မဝင်စား။
သူလိုးနိုင်သည်ဆိုတာကလဲ ခေတ္တခဏသာဖြစ်၏။
အဲလစ်(စ်)အလိုမပြည့်နိုင်ဖြစ်မိရသည်မှာ ထိုကဲ့သို ့သောဖြစ်ရပ်များကြောင့်ပင်ဖြစ်ပါသည်။
စောက်ခေါင်းထဲသို ့လီးဝင်လာပြီး ကောင်းသလောက်ရှိလာစဉ်မှာပင် ဆေးဆားပြီးသွားလေသည်။
စောက်စိကို ကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ပွတ်ကာ စိတ်အာသာပြေပျောက်ရန်ပြုလုပ်လိုက်ရ၏။
မချစ်သော်လဲ အောင့်ကာနမ်းဆိုသည့် အနေအထားမျိုးနှင့် အဲလစ်(စ်)ကြုံဆုံနေရခြင်းဖြစ်ပါသည်။
အောင့်ကာမနမ်းလို ့ကလဲမဖြစ်……
ဒွန်ဆေးဆားဆိုတာက ကျူးဘားကျွန်း၏ အချမ်းသာဆုံးစာရင်းဝင် လူကုံထန်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။
သူမအတွက် ဒွန်ဆေးဆားလိုလူတစ်ယောက်က မရှိမဖြစ်လိုအပ်သည်ဘဲလေ…..။
သူမအတွက် ဒွန်ဆေးဆားကိုလိုအပ်သလို တန်ဘိုးရားကိုလဲလိုအပ်နေပါသည်။
ဆေးဆားက သူမဘဝ ရပ်တည်ရေးအတွက် အထောက်အကူပေးနိုင်သလို တန်ဘိုးရားကလဲ သူမ၏ ကာမဆန္ဒပြည့်ဝစေရန်အတွက် ကူညီနိုင်ပါလိမ့်မည်။
သည်လိုသာဆိုပါက သူမအတွက်အစစအရာရာ အဆင်ပြေနေပြီဖြစ်၏။
သူ ့လိုအပ်ချက်ကိုဖြည့်ဆည်းပြီးသွားပြီဖြစ်သော ဒွန်ဆေးဆားက နေ ့လည်စာစားရန်ပြင်ဆင်ခိုင်းသောကြောင့် ရေချယ့်ကို ပြင်ဆင်ခိုင်းလိုက်ရသည်။
သူမအနေနှင့် မစားလိုသေးသော်လဲ ဆေးဆားစိတ်ကျေနပ်အောင် အတူတူဝင်စားလိုက်ရသည်။
ရေချယ်မှာ မျက်နှာပျက်သလိုဖြစ်နေသောကြောင့် သူမကို အနားတွင်မနေစေဘဲ အကြာင်းရှာ၍ နှင်ထုတ်လိုက်ရသေး၏။
စားသောက်ပြီးသွားသောအခါတွင် ဆေးဆားက တန်ဘိုးရားကိုခေါ်ပြီး မှာကြားစရာရှိသည်များကို မှာကြားလိုက်သေးသည်။
တန်ဘိုးရားများ မျက်နှာပျက်နေလျှင်ဒုက္ခပါဘဲဟု စိုးရိမ်လိုက်မိသော်လဲ တန်ဘိုးရားမှာ မည်သို ့မှအမူအယာပျက်ယွင်းခြင်းမရှိသောကြောင့် သူမအနေနှင့်
လူရွေးမှန်သည်ဟု အဲလစ်(စ်) ကျေနပ်သွား၏။
ဆေးဆားပြန်လည်ထွက်ခွာမည့်အချိန်ကို စောင့်နေရသည်မှာ ဆယ်ကမ္ဘာလောက်ကြာသည်ဟု အဲလစ်(စ်)ထင်နေမိသည်။
တန်ဘိုးရား၏ သန်မာထွားကြိုင်းမှုကို သူမအနေနှင့် အပြည့်အဝ မြည်းစမ်းကြည့်ချင်နေပြီဖြစ်၏။
အချိန်တန်တော့လည်း ဒွန်ဆေးဆားက လက်ပြနှုတ်ဆက်ကာ ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားသည်။
တွေ ့ကြုံရတော့မည့် အခြေအနေများအတွက် ကြိုတင်ရင်ခုန်စွာပျော်ရွှင်နေမိသော်လဲ ဆေးဆားပြန်သွားသောကြောင့် ဝမ်းနည်းအားငယ်စွာ ကျန်နေရစ်ခဲ့ရပုံမျိုးဖြစ်စေရန်
မျက်နှာအမူအယာကို ညှိုးငယ်ထားလိုက်ရပြီး မျက်ရည်များဝဲလိုက်စေကာ လက်ပြနှုတ်ဆက် ကျန်နေရစ်လိုက်ရ၏။
မြင်ကွင်းမှ ဆေးဆားပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိ ခြေတောင့်အောင်ရပ်ကြည့်နေလိုက်ပြီး လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားသောအခါတွင်မှ ရေချယ့်ကို လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်မိသည်။
“ရေချယ်…ရေချယ်…ဘယ်ရောက်နေတာလဲ..ဒီကိုမြန်မြန်လာစမ်းပါဦး”
သူမ၏ ကျယ်လောင်စူးရှသော ခေါ်သံကြောင့် ရေချယ်အပြေးတစ်ပိုင်းရောက်ရှိလာပါသည်။
“လာပါပြီ…မမ..ရှင့်….ညီမရောက်ပါပြီ”
“ဘယ်ရောက်နေတာတုန်းညီမရယ်….မမအနားမှာ အခြေအနေကိုစောင့်ကြည့်နေမှပေါ့”
“မမ..ဘဲ ညီမကို အဝတ်တွေလျှော်ခိုင်းလိုက်တယ်လေ”
“အဲဒါက ညီမ မျက်စိမျက်နှာပျက်နေလို ့ ဟိုအဖိုးကြီးရိပ်မိသွားမှာစိုးလို ့ အကြောင်းရှာခိုင်းလိုက်မိတာပါအေရယ်….ညည်းက ဘယ်လိုဖြစ်ရတာတဲ့တုန်း….ကာယကံရှင်
ဖြစ်တဲ့ တန်ဘိုးရားတောင်မှ မျက်နှာတစ်ချက်မပျက်ဖဲ ရင်ဆိုင်သွားနိုင်တယ်”
“ညီမ…တောင်းပန်ပါတယ် မမ ရှင့်…ညီမလဲ ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကိုမသိပါဘူးရှင်”
အဲလစ်(စ်)က ရေချယ်ဘယ်လိုဖြစ်သည်ကိုစိတ်မဝင်စားဘဲ တန်ဘိုးရားဘယ်ရောက်နေသလဲဟု မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏မြင်ကွင်းထဲတွင်တန်ဘိုးရားကို မတွေ ့ရသောကြောင့်
ရေချယ့်ကို မေးမြန်းလိုက်သည်။
“အဲဒါကို ထားလိုက်စမ်းပါအေ…နောက်ကို ညီမဒီလိုဖြစ်နေဦးမယ်ဆိုရင် ဒွန်ဆေးဆားမြင်ကွင်းထဲကို ရောက်မလာမိစေနဲ ့ပေါ့…ဒါနဲ ့ တန်ဘိုးရားက ဘယ်ရောက်သွား
တာလဲ….သူ ့ကိုရှာပြီး မမဆီကိုလွှတ်လိုက်စမ်း….အော်…မမအခန်းကိုမလွှတ်နဲ ့….ညီမအခန်းကိုဘဲလာခဲ့ခိုင်းလိုက်..ဟုတ်ပြီလား…ပြီးတော့ မမ အခန်းကို သေချာသန် ့ရှင်းထား
လိုက်ဦးရေချယ်”
သူမက ရေချယ့်ကို မှာကြားပြီးနောက် ခြံဝန်းတံခါးကို ကိုယ်တိုင်ပိတ်လိုက်ပြီး ရေချယ့်အခန်းထဲမှာ ကာမပွဲတော်ကျင်းပရန်အတွက် တန်ဘိုးရားရောက်လာမည့်အချိန်ကို သွားရောက်
စောင့်စားနေလိုက်ပါသည်။
သူမ၏ အိပ်ခန်းက ပို၍ သာလွန်ကောင်းမွန်သည်မှန်သော်လဲ ရေချယ့်အခန်းတွင်နေခြင်းက ပိုပြီးစိတ်ချရလိမ့်မည်ဟု ယူဆမိသောကြောင့် ထိုကဲ့သို ့စီစဉ်လိုက်မိခြင်းဖြစ်၏။
ရေချယ်ကတော့ အဲလစ်(စ်)၏ စီစဉ်မှုကြောင့် စိတ်ညစ်သွားမိရသည်။
သူမ၏ အိပ်ယာကျဉ်းကျဉ်းလေးပေါ်တွင် သူမအလွန်ရွံရှာမိသော အဖြစ်တို ့ကိုကျူးလွန်ကြလိမ့်မည်ဆိုတာကို သိလိုက်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။
သို ့ပေမယ့် သူမအနေနှင့် ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်းမရှိသောကြောင့် တန်ဘိုးရားကို လိုက်ရှာပြီး သူမ၏အိပ်ခန်းလေးအတွင်းသို ့ လွှတ်ပေးလိုက်ရရှာလေသည်။
တန်ဘိုးရားက သူ ့ကိုဘာကြောင့်ခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်ကို သိနေသောကြောင့် လီးက တောင်လာသည်။
ဝတ်လစ်စလစ်နှင့်အဖြူမကို စိတ်ထဲတွင်တွေးလိုက်မိရုံနှင့် သူ ့ရဲ ့ဆန္ဒမီးက မွှေးနေစရာမလိုအောင် ဝုန်းကနဲတောက်လောင်လာ၏။
သူ ့အနေနှင့် အောင်မြင်မှုမရရှိဘဲ ရှုံးနိမ့်မှုများနှင့်သာ အိပ်စက်ခဲ့ရသော ရေချယ်၏ အခန်းကျဉ်းလေးထဲတွင် အဖြူမကို လိုးခွင့်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။
အခန်းထဲသို ့တန်ဘိုးရားဝင်လိုက်သောအခါတွင် ရေချယ်၏ တစ်ယောက်အိပ် ကုတင်လေးပေါ်တွင် အဝတ်အစားကင်းမဲ့စွာဖြင့် အဆင်သင့်စောင့်ကြိုနေသော
သူ ့ရဲ ့ အဖြူရောင်နတ်သမီးလေးကို တွေ ့မြင်လိုက်ရ၏။
ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မဆိုမိဘဲ နတ်သမီးလေး၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးရှိရာ ပေါင်ဖြူဖြူလေးနှစ်လုံးကြားသို ့ သူ ့ခေါင်းကိုတိုးဝင်လိုက်မိရသည်။
တန်ဘိုးရားက အဲလစ်(စ်)၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို လျှာနှင့်ထိုးယက်လိုက်ပြီး ပန်းနုရောင်သန်းနေသော စောက်စိလေးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။
အဲလစ်(စ်)၏ လက်များက သူ ့ဆံပင်များကိုဆွဲကိုင်လာ၏။
စောက်စိလေးကိုနှိုးဆွပါက မိန်းကလေးများ အရသာတွေ ့ကာ သဘောကျနှစ်ခြိုက်တတ်မှန်းကို တန်ဘိုးရားက အတွေ ့အကြုံအရ ကောင်းစွာအသုံးချတတ်နေပြီဖြစ်သည်။
တန်ဘိုးရား၏ လျှာကြမ်းကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသို ့တိုးဝင်နိုင်သမျှတိုးဝင်ပြီး အတွင်းသားများကိုပါ ပွတ်တိုက်စုပ်ယူနေပြန်သည်။
လက်မည်းကြီးနှစ်ဖက်ကလဲ ဖြူဖွေးဖွေးနို ့အုံလေးကို ဆုပ်နယ်ပေးလျှက်ရှိ၏။
တန်ဘိုးရား၏ လျှာကြမ်းကြီးက ထိုမျှနဲ ့ရပ်တန် ့မသွားဘဲ အဲလစ်(စ်)၏ နီညိုရောင်သန်းနေသော ခရေပွင့်လေးရှိရာကိုပါ နယ်ကျွံလာသည်။
ဖင်ပေါက်ဝသို ့ထိုးကလိနေသော လျှာကြီးကြောင့် ရင်တလှပ်လှပ်တုန်အောင်ခံစားလိုက်ရပြီး တန်ဘိုးရား၏ ကျွမ်းကျင်မှုအတွက် အံအားသင့်သွားမိရသည်။
အာဖရိကမှရောက်လာသည်မှာ မကြာသေးသော အမည်းကောင်တစ်ယောက်က နောက်ပေါက်ကိုပါနားလည်နေသောကြောင့် ဖြစ်၏။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တန်ဘိုးရား၏ ကျွမ်းကျင်မှုကို သူမအနေနှင့် သဘောကျ ကျေနပ်နေမိပါသည်။
အမည်းကောင်၏ ကြီးမားရှည်လျားသော လီးကြီးဖြင့် ဖင်လိုးခံလိုက်ရရင် ဟု တွေးမိလိုက်သောကြောင့် စအိုဝလေးကျုံ ့သွားမိရ၏။
မှုတ်လို ့ကောင်းဆဲဖြစ်သော တန်ဘိုးရားကို ပေါင်တံနှစ်လုံးကြားမှ ခေါင်းကိုဆွဲမလိုက်ပြီး သေချာကြည့်လိုက်မိသည်။
ယောက်ကျားပီသ၍ ချောမောသောမျက်နှာဖွဲ ့စည်းပုံကြောင့် ကြည့်လို ့ကောင်းနေပြန်သည်။
အာဖရိကသားမဟုတ်ဖဲ အဖြူကောင်တစ်ယောက်သာဆိုပါက ကောင်မလေးများဝိုင်းဝိုင်းလည်နေလိမ့်မည်လို ့ထင်မှတ်ရ၏။
ရေချယ် ဘာကြောင့် ဒီကောင့်ကို ငြင်းပယ်လိုက်သည်ဆိုတာကို သူမ နားမလည်နိုင်ပေ။
ရေချယ်၏ ယောက်ကျားများအပေါ်ထားရှိသော စိတ်ကိုလဲ သူမအနေနှင့် ဘယ်လိုမှ နားမလည်မိချေ။
သူမကတော့ ယောက်ကျားသားများနှင့် ကာမပင်လယ်တွင်းတွင် လက်ပစ်ကူးရသော အရသာကို သဘောကျပါသည်။
သန်မာထွားကြိုင်းကာ ချောမောသော တန်ဘိုးရားလို လူမျိုးနှင့်ဆိုပါက ငတ်မပြေသော ပင်လယ်ရေကို ဘယ်လောက်ပင်သောက်ရစေဦး…သောက်မိမည်သာဖြစ်သည်။
တန်ဘိုးရား၏ နှုတ်ခမ်းသားထူထူများပေါ်သို ့ အနမ်းချွေလိုက်သောအခါတွင် တန်ဘိုးရားက တုန် ့ပြန်အားကောင်းစွာ ပြန်လှန်နမ်းရှုပ်လာသည်။
တစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက် တင်းကျပ်စွာဖက်ရင်းအနမ်းချွေနေမိသည်မှာ အတော်ကြာသွားသည်။
အဲလစ်(စ်)တစ်ယောက် မောဟိုက်လာရသလို တန်ဘိုးရား၏ လီးတံကြီးအတွင်းသို ့ သွေးတိုးနှုန်းကလဲ ပြင်းထန်လာရသည်။
သူမက တန်ဘိုးရား၏ ပေါင်ကြားထဲသို ့လက်တစ်ဖက်ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး အစွမ်းကုန်မာတောင်နေပြီဖြစ်သော လီကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းဝသို ့တေ့ပေးလိုက်၏။
ဒစ်ခေါင်းကြီးဆီမှ ပူနွေးမှုကို စောက်ခေါင်းဝတွင် ခံစားလိုက်ရသည်။
စောက်ရည်များစိုရွှဲနေပြီမို ့ တန်ဘိုးရားက အလိုက်သင့်လေး ထိုးသွင်းလိုက်ပါသည်။
စောက်ခေါင်းအတွင်းပြည့်သိပ်စွာတိုးဝင်လာသော လီးတံကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကို ပွတ်တိုက်တိုးဝင်သွားကြသည်။
စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများပါ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို ့လိပ်ပါတိုးဝင်သွားသည်ဟု ထင်လိုက်မိ၏။
ပြည့်ဝသော အရသာကိုခံစားလိုက်ရသောကြောင့် အဲလစ်(စ်)၏ အလိုမပြည့်မှုများ ကွယ်ပျောက်ကုန်သည်။
တန်ဘိုးရား တစ်ချက်ဆောင့်လိုင်တိုင်း ရင်ခေါင်းဝသို ့လိပ်တက်လာသော အရသာက သူမမျှော်လင့်ထားသည်ထက် ကောင်းလွန်းနေပြန်သည်။
အသက်ရှူမဝလောက်အောင် နာကြင်မှုရောပြွန်းသော ကာမအရသာကို သူမ သဘောကျကျေနပ်နေမိရသည်။
အမည်းကောင်တစ်ယောက်၏ လျှင်မြန်သန်မာမှုကို ပြခွင့်ရနေသောကြောင့် တန်ဘိုးရားလဲ သဘောကျကျေနပ်နေမိပါသည်။
လူမည်းတစ်ယောက်၏ သူမတူအောင်စွမ်းဆောင်နိုင်မှုအား အဖြူမတစ်ယောက်က သဘောကျနှစ်ခြိုက်သည်ဟု သိနေရသောကြောင့် ဂုဏ်ယူနေမိပါသည်။
အဖြူရောင်နတ်သမီးလေးအနေနှင့် နောက်ဆိုရင် လီးမည်းမည်းကြီးကိုသာ တမ်းတနေစေရမည်ဟူသော အတွေးမျိုးနှင့် တန်ဘိုးရားတစ်ယောက် အားပါးတရ လိုးဆောင့်ပေးနေမိသည်။
အဲလစ်(စ်)မှာ ဘယ်နှစ်ချီပြီးလို ့ပြီးမှန်းပင် မမှတ်မိနိုင်ရလောက်အောင် အလူးအလဲဖြင့် အရသာတွေ ့လျှက်ရှိနေ၏။
စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်များကလဲ လျှံကျလျှက်ရှိနေသည်။
လီးတစ်ချက်လိုးသွင်းလိုက်တိုင်း အင့်ကနဲနေအောင်ပြင်းထန်လှသည်မို ့ ရေချယ်၏ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေးမှာ ယိမ်းခါလျှက်ရှိနေသည်။
စောက်ခေါင်းဝတစ်ခုလုံး ကျိန်းစပ်နေသည့်တိုင်အောင် တန်ဘိုးရားက တစ်ချီပင် မပြီးသေးသည်မို ့ နောက်ဆုံးတော့ အဲလစ်(စ်)ပဲ အရှုံးပေးလိုက်ရသည်။
“တန်ဘိုးရား….ကျွန်မရဲ ့ဒရမ်လေးရယ်….ကောင်းလိုက်တာရှင်…ဒီလိုကောင်းမွန်မှုမျိုးကို မခံစားရတာအတော်တောင်ကြာလှပြီရှင့်…ကျွန်မစောက်ဖုတ်လေးလဲ ကျိန်းစပ်
နေပါပြီ…ရှင်မပီးသေးရင် အနောက်ကိုပြောင်းလုပ်ပါလားဟင်…”
အဲလစ်(စ်)၏ အပြောကြောင့် တန်ဘိုးရားပျော်ရွှင်သွားသည်။
အဖြူမ၏ နောက်ပေါက်ညိုညိုလေးကိုလိုးချင်သောကြောင့်…ခုနတုန်းကမှုတ်ပေးနေရင်း သွေးတိုးစမ်းကာ လျှာနှင့်လိုးပေးလိုက်မိသေးသည်။
အခုတော့ သူမကိုယ်တိုင်က ခွင့်ပြုနေချေပြီ။
တန်ဘိုးရားမှာ သူ ့လီးကြီးနှင့် လိုးလို ့ရပါ့မလားတောင်ထင်ရသည့် စအိုပေါက်လေးကို လိုးခွဲခွင့်ရလိုက်ပေပြီ။
တန်ဘိုးရား အခန်းတွင်းသို ့မျက်စိဝေ့ကာကြည့်လိုက်မိ၏။
သူလိုအပ်သောအရာက မည်သည့်နေရာတွင်ရှိသည်ဆိုတာကို သူမသိသောကြောင့် ဘယ်လိုရှာရမလဲမသိ ဖြစ်နေမိရသည်။
မီးဖိုဆောင်တွင်ရှိနေနိုင်သော်လဲ ရေချယ်နှင့် မျက်နှာချင်းမဆိုင်လိုသောကြောင့် အခန်းထဲမှ မထွက်လိုဘဲ ဖြစ်နေမိ၏။
အခန်းပြင်ထွက်လိုက်သည်နှင့်မီးဖိုဆောင်ဖြစ်ပါသည်။
ဆီမရှိလို ့ကလဲမဖြစ်သောကြောင့် မီးဖိုဆောင်ဘက်သို ့ မထွက်ချင်ဘဲ ထွက်လိုက်ရသည်။
အပေါ်ပိုင်းက ဗလာကျင်းလျှက်ရှိသော်လဲ အောက်ပိုင်းကိုတော့ နံငယ်ပိုင်းလေးသာဖုံးလိုက်၏။
ဘောင်းဘီဝတ်မလို ့လုပ်သေးသော်လဲ အဲလစ်(စ်)က ပြန်ချွတ်ရမည့်အတူတူ နံငယ်ပိုင်းဘဲ ဝတ်ရန် အမိန် ့ချလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
မီးဖိုဆောင်ထဲရောက်တော့ အရိပ်တစ်ခုကို လှစ်ကနဲတွေ ့လိုက်မိသောကြောင့် ရေချယ်ဟုထင်လိုက်မိသည်။
ရေချယ်က သူတို ့လိုးနေကြတာကိုလာချောင်းနေတာလား လို ့ထင်မိသော်လဲ သေချာမတွေ ့လိုက်ရသောကြောင့် အတတ်ပြောလို ့မရချေ။
တန်ဘိုးရားလဲ လုပ်လက်စမပြတ်သေးသောကြောင့် လိုက်ကြည့်မနေတော့ဘဲ ဆီအိုးကိုရှာ၍ ဆီအနည်းငယ်ခပ်ယူလိုက်ပြီး အခန်းလေးထဲသို ့ပြန်ဝင်လိုက်သည်။
နံငယ်ပိုင်းအောက်မှ ဖောင်းတက်နေသော စံချိန်မှီကြီးကလဲ အဖြူမ၏ဖင်ပေါက်ထဲသို ့ လိုးချင်လှပြီဖြစ်၏။
ခပ်ယူလာသောဆီခွက်ကို နံရံမှ စင်ပေါ်သို ့တင်လိုက်ပြီး နံငယ်ပိုင်းကိုပြန်ချွတ်လိုက်တော့ အဲလစ်(စ်)က သူ ့အနားသို ့ရောက်လာပြီး လိင်တံကြီးကို ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။
အထိအတွေ ့ကြောင့် လီးကြီးမှာ အစွမ်းကုန်ပြန်လည် တောင်မတ်လာပြန်သည်။
သူမက ဆီခွက်ကိုယူလိုက်ပြီး တန်ဘိုးရား၏ လီးတံကြီးကို ဆီများဖြင့် သုတ်လိမ်းပေးသည်။
ထို ့နောက် တန်ဘိုးရားလက်ထဲသို ့ဆီခွက်ကိုထိုးပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖင်ပေါက်လေးကို ဆီဆွတ်ခိုင်းလိုက်၏။
ကုတင်ပေါ်သို ့ပြန်မတက်ဖဲ မတ်တပ်ရပ်လျှက်မှ ကုတင်ပေါ်သို ့လက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးလိုက်သောကြောင့် တင်ပါးဖြူဖြူကြားမှ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက ပြူထွက်နေလေသည်။
တန်ဘိုးရားက တင်ပါးနှစ်ခုကိုဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ကြားထဲတွင် နစ်မြုပ်လျှက်ရှိသော ဖင်ပေါက်ဝလေးကို ဆီဆွတ်ပေးလိုက်သည်။
ဖင်ပေါက်အတွင်းထိအဝင်ချောမွေ ့စေရန် သူ၏ လက်ချောင်းနှင့် ဖင်ပေါက်ထဲထိုးသွင်းလိုက်သောအခါ အဲလစ်(စ်) တွန် ့ကနဲဖြစ်သွား၏။
လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ဆီရွှဲရွှဲဆွတ်ခါ လက်ချောင်နှစ်ချောင်းပူးနှင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။
အဲလစ်(စ်)က တအင်းအင်းနှင့် ဖင်ကြီးကို ယိမ်းခါကာ အကြိုက်တွေ ့လျှက်ရှိသည်။
သူမအနေနှင့် ဖင်ခံဖူးသော အတွေ ့အကြုံ ကောင်းကောင်းရှိထားနိုင်မှန်း တန်ဘိုးရားသိပါသည်။
သို ့သော် သူ ့လီးကြီးထိုးသွင်းလိုက်လျှင် နာကျင်မည်ကိုစိုးရိမ်သောစိတ်နှင့် ဆီရွှဲရွှဲဆွတ်ပေးနေခြင်းဖြစ်၏။
မာမာဘာဘာလို ဖင်ပေါက်ကျယ်နေသူတောင် သူ ့လိုးဆောင့်မှုအောက်တွင် အလူးအလဲဖြစ်နေသော အတွေ ့အကြုံကြောင့် သူ ့ရဲ ့အဖြူရောင်နတ်သမီးလေးကို နာကျင်သွားမှာစိုးရိမ်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။
တန်ဘိုးရားမသိသေးတာက အဲလစ်(စ်)ဆိုသော ပြင်သစ်မက နာကျင်မှုရောပြွန်းသော ကာမအရသာကို ပိုမိုနှစ်သက်သည်ဆိုခြင်းပင်။
တန်ဘိုးရားက လက်ချောင်များနှင့်လိုးပေးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး သူ ့လီးကြီးကိုကိုင်ကာ ဖင်ပေါက်ဝသို ့တေ့လိုက်သည်။
လီးကြီးနှင့်လိုးတော့မည်ဆိုတာကို သိလိုက်သောကြောင့် အဲလစ်(စ်)က သူမ၏ဖင်ကြီးများကို နောက်သို ့ပိုကော့ပေးလိုက်လေသည်။
တန်ဘိုးရားက ဖြေးညင်းစွာပင် ဖင်ပေါက်လေးထဲသို ့ သူ ့လီးကြီးကို ထိုးသွင်းနေသည်။
ဒစ်ခေါင်းဝင်သွားသောအခါ အဲလစ်(စ်)ထံမှ မြန်မြန်လိုးရန်ခိုင်းစေသည့် အသံပေါ်ထွက်လာ၏။
တန်ဘိုးရားလဲ အမိန် ့အတိုင်း လီးတစ်ဆုံးဝင်အောင် တစ်ချက်ထဲဖိလိုးပြစ်လိုက်သည်။
“အင့်”ကနဲအသံနှင့်အတူ အဲလစ်(စ်)၏ ဒူးများညွှတ်ခွေကျသွားရ၏။
တန်ဘိုးရားက လန် ့ပြီးရပ်လိုက်မိသည်။
ဖင်ကွဲသွားမှာစိုးရိမ်သောကြောင့်ဖြစ်၏။
သို ့ပေမယ့် တဏှာပြင်းထန်သော အဲလစ်(စ်)က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ရန်ပြောလာသောကြောင့် ခပ်သွက်သွက်နှင့် လိုးပေးလိုက်ရသည်။
ဖင်ပေါက်က ထင်သလောက်မကျဉ်းလှသော်လဲ သူ ့လီးကြီးကိုတော့ ခပ်တင်းတင်းလေးညှစ်ပေးထားနိုင်သည်။
လီးကြီးကြီးနှင့် အလိုးမခံဘူးသေးသော စအိုပေါက်လေးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးခွင့်ရနေ၏။
အဲလစ်(စ်)ကလဲ ရင်ထဲမှာအောင့်သွားလောက်စေသော ဆောင့်ချက်များနှင့် ဒလကြမ်းအလိုးခံနေရသောကြောင့်ကျေနပ်နေမိသည်။
သူမအတွက်နာကျင်လှသော်လဲ ထိုကဲ့သို ့နာကျင်စွာခံစားရသော ကာမအရသာကို စိတ္တဇဆန်ဆန် စွဲလန်းနေမိပါသည်။
ဆေးဆားလိုလူစားမျိုးကို ထိုကဲ့သို ့လုပ်ပေးရန်တောင်းဆိုဖို ့မဖြစ်နိုင်ချေ။
အဖိုးကြီးအနေနှင့် တန်ဘိုးရားလို အားပါပါလိုးဆောင့်ချက်များ ထွက်မလာနိုင်တော့ပေ။
တန်ဘိုးရားက လိုးနေရင်းမှ နို ့သီးခေါင်းလေးကို လှမ်းဆွဲပေးလိုက်သေးသည်။
ထိုကဲ့သို ့အလိုက်တသိရှိသော…လိုးအားကောင်းသော…လီးကြီးသော ဆက်ဆံဖေါ်ကိုရသည်မှာ အဲလစ်(စ်)အတွက် ပြည့်စုံမှုပင်ဖြစ်သည်။
သူမတို ့နှစ်ယောက် တစ်ညလုံး ရေချယ့် အခန်းထဲမှာပင် ပုံစံမျိုးစုံနှင့် လိုးကြဆော်ကြသည်။
ညလယ်စာအတွက် ရေချယ်က အသင့်ပြင်ဆင်ပေးထားသောကြောင့် မီးဖိုမီးမွှေး၍ အပူပေးကာ အမောဖြေစားသောက်လိုက်ကြသေးသည်။
တန်ဘိုးရားက ရေချယ်များဘယ်နေရာက ပေါ်လာမည်လဲဟု လိုက်ကြည့်နေမိသေးသော်လဲ ရေချယ်က ရောက်မလာခဲ့ပေ။
ဘယ်နေရာတွင်သွားအိပ်နေသည်လဲ မသိတတ်နိုင်……….။
အခန်း(၁၄)
စိတ်၏ထူးဆန်းမှုက တစ်ခါတရံ နားမလည်လိုက်မမီနိုင်အောင်ပင်။မနာလိုဝန်တိုမှုလေလား…ချစ်ခြင်းတရား၏ပြင်းထန်လောင်မြိုက်မှုပေလား……။
သေချာသည်ကတော့ ဝန်တိုမှုကြောင့်ဖြစ်ပေါ်အားကောင်းလာရသော အမုန်းမီးတောက်များပင်ဖြစ်၏။
ထိုမီးတောက်များက သူမကိုတမြေ ့မြေ ့လောင်ကျွမ်းနေပါသည်။
သူမမြတ်နိုးချစ်ခင်ရပါသော မမကို အမည်းကောင်တစ်ယောက်၏ရင်ခွင်ထဲတွင်တွေ ့မြင်နေရခြင်းကိုက သူမ၏လောင်ကျွမ်းမှုကိုဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ရသည်ထင်ပါရဲ ့…..။
ရေချယ့်ရင်ထဲတွင် ယောက်ကျားများကိုမုန်းတည်းသည်ဆိုခြင်းထက်အဆများစွာပိုကာ တန်ဘိုးရားကိုမုန်းနေမိသည်။
မတန်မရာအလုပ်ကိုလုပ်နေသူတစ်ယောက်အဖြစ် ထင်မြင်မိသည်။
သူမကိုယ်တိုင်က အမည်းသွေးစပ်သော်လည်း အမည်းစစ်စစ်မဟုတ်သောကြောင့် လူမည်းများကို အဆင့်နိမ့် သတ္တဝါတစ်မျိုးလို ့သာမှတ်ယူထားမိသည်။
ထိုအမုန်းမီးတောက်သည် သူမထံသို ့မည်သည့်အချိန်က စတင်ရောက်ရှိလာသည်ကို သေချာမသိသော်လည်း သူမကိုယ်သူမသတိထားမိချိန်တွင် လွန်စွာမှအားကောင်းစွာ လောင်မြိုက်လျှက်ရှိနေလေပြီ။
ဒွန်ဆေးဆားခမျာတော့ တန်ဘိုးရားနှင့် အဲလစ်(စ်)တို ့နှစ်ယောက်၏ ပတ်သက်မှုကိုမသိရကား ပျော်ရွှင်လျှက်ရှိနေကာ လက်ထပ်ဖို ့ပင်တောင်းဆိုလာသည်။
အဲလစ်(စ်)က အမှန်တကယ်လက်ထပ်ရမည့်သတို ့သားမို ့ ဆေးဆား၏ တောင်းဆိုမှုကို ဝမ်းမြောက်စွာလက်ခံလိုက်သည်။
သို ့သော်လဲ သူမရရှိနေသည့် အခွင့်အရေးကိုလျှင်မြန်စွာအဆုံးမသတ်လိုသေးသောကြောင့် လက်ထပ်ရန်ရက်သတ်မှတ်ခြင်းကို ယုတ္တိတန်သောအကြောင်းပြချက်တစ်ခုပေး၍ အချိန်ဆွဲ
နိုင်သလောက်ဆွဲထားလိုပါသေးသည်။
အကြောင်းက အခုလို တန်ဘိုးရားနှင့် လွတ်လပ်စွာတွေ ့ဆုံနေနိုင်ခြင်းသည် လက်ထပ်လိုက်ပါက ထပ်မံကြုံဆုံရန်မလွယ်ကူတော့ကြောင်းသိနေသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။
ထုံးစံအတိုင်း.. နောက်ဆုံးတွင်တော့ အဲလစ်(စ်)၏ ယုတ္တိတန်စွာအကြောင်းပြ အချိန်ဆွဲမှုကို ဒွန်ဆေးဆားက ကြည်ဖြူစွာလက်ခံလိုက်ရလေသည်။
ညပေါင်းများစွာကုန်လွန်လာသောအချိန်တစ်ခုတွင် ဒွန်ဆေးဆားက အိုမိုနှင့် အမ်ဒေါင်းတို ့နှစ်ယောက်ကို ရထားမောင်းသူများအဖြစ်ခန် ့အပ်လိုက်ပါသည်။
ထို ့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ဒွန်ဆေးဆားရောက်လာတိုင်း အိုမိုနှင့်အမ်ဒေါင်းတို ့ပါ..ပါလာတတ်သောကြောင့် တန်ဘိုးရားမှာ သူငယ်ချင်းများနှင့် ပြန်လည်တွေ ့ဆုံရပေသည်။
ထိုအခါမျိုးတွင် တန်ဘိုးရားက သူတို ့နှစ်ယောက်နှင့်အတူမြင်းဇောင်းအပေါ်ထပ်တွင် တူတူအိပ်သည်။
သူငယ်ချင်းများနှင့် ပြောကြဆိုကြ၊နောက်ကြပြောင်ကြ နေရသည်ကို တန်ဘိုးရားတစ်ယောက်ပျော်ရွှင်နေမိရသည်။
အဲလစ်(စ်)နှင့် ညစဉ်ရက်ဆက်အိပ်ခဲ့ရသည်က သူမကိုငြီးငွေ ့သလိုဖြစ်နေရပြီမဟုတ်ပါလား။
ဒွန်ဆေးဆားပြန်သွားသောအခါတွင်တော့ အဲလစ်(စ်)၏ ရင်ခွင်သို ့ပြန်လည်ခိုလူံရပြန်၏။
ရက်မှသည်..ရက်သတ္တပတ်…ထိုမှသည် လသို ့တိုင်ပြောင်းလဲခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်း အဲလစ်(စ်)၏ လိုအပ်ချက်က တင်းတိမ်သွားသည်မရှိချေ။
နှစ်ဦးသားဆုံတွေ ့တိုင်း ပုံသဏ္ဍန်မျိုးစုံ၊နည်းလမ်းမျိုးစုံနှင့် စပ်ယှက်ကြသည်။
ဘာမှမသိရှာသော ဒွန်ဆေးဆားမှာကား သူရောက်လာတိုင်း စိတ်မချမ်းသာစရာဘာတစ်ခုမှမတွေ ့ရသောကြောင့် ကျေနပ်နေမိသည်။
တန်ဘိုးရား၏ရင်ခွင်မှထွက်လာသော အဲလစ်(စ်)ကလဲ ဒွန်ဆေးဆား၏လိုအပ်မှုများကို မငြည်းမငြူဖြည်းဆည်းပေးလေ၏။
ထိုအချိန်မျိုးတွင် တန်ဘိုးရားက အမ်ဒေါင်းနှင့်အိုမိုတို ့အား အဖြူမနှင့် ဘယ်သို ့ဘယ်ပုံ လိုးကြဆော်ကြသည်ဆိုတာကို ပြောပြနေတတ်သည်။
အမ်ဒေါင်းတို ့ကလဲ မနာလိုကင်းစွာနှင့် သူတို ့သူငယ်ချင်း၏အတွေ ့အကြုံဆန်းများကို အားကျစွာ နားထောင်တတ်သည်။
ရေချယ်ကတော့ သူမကိုယ်သူမပင်မသိလိုက်ရပဲ ရင်ထဲမှ အမုန်းကို ကြီးထွားသည်ထက်ကြီးထွားအောင်မွေးမြူထားလေသည်။
ရေချယ်နားလည်သည်က သူမ၏သခင်မသည် ဒွန်ဆေးဆားလိုဂုဏ်သရေရှိလူကြီးတစ်ယောက်နှင့် အမြန်ဆုံးလက်ထပ်ပြီး ရှေ ့ရေးကောင်းမွန်စေရန်သာဖြစ်၏။
သို ့သော်လည်း တန်ဘိုးရားနှင့်ပြဿနာသည် အခက်အခဲတစ်ခုပင်။
သူမ၏ လှပသောသခင်မက အမည်းကောင်တစ်ယောက်အပေါ် ရက်ရောစွာ ကုန်းနေခြင်းသည် ရေချယ့်အတွက် မခံမရပ်နိုင်အောင်ဖြစ်နေရ၏။
သူမသာအဖြူမဖြစ်ခဲ့လျှင် အမည်းကောင်များကို စိတ်ကူးထဲတောင်ထည့်မိမည်မဟုတ်ပေ။
လွန်ခဲ့သည့်နှစ်အနည်းငယ်ကမှ အာဖရိကတောတွင်းမှထွက်လာသည့် အမည်းကောင်တစ်ယောက်အား သူမ၏လှပဖြူဖွေးသောကိုယ်လုံးကို ရက်ရောစွာထိုးကျွေးလိုက်သော အဲလစ်(စ်)ကိုလဲ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။
ထိုတန်ဘိုးရားဆိုသည့်ကောင်သည် လူတစ်ယောက်ဖြစ်သလို ကျွန်တစ်ယောက်လဲဖြစ်၏။
ရေချယ့်၏မျက်လုံးထဲတွင်တော့ နီဂရိုးတစ်ယောက်သို ့မဟုတ် သတ္တဝါတစ်ကောင်ဟုသာမြင်သည်။
ထို ့ကြောင့် သူမရော သူမ၏သခင်မပါ ထိုသတ္တဝါနှင့် ကင်းကွာစေလိုပါသည်။
ထိုသတ္တဝါရောက်လာကထဲက သူမနှင့်အဲလစ်(စ်)တို ့၏ နွေးထွေးမှုသည်လည်း အေးစက်လာသလိုဖြစ်လာ၏။
အရင်ကလို သခင်မ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးနှင့်လဲ ထိတွေ ့ခွင့်မရတော့…….
သခင်မ၏ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် သူမခံစားခဲ့ရသော ကောင်းမွန်သည့် ကာမအရသာကိုလဲ မခံစားရတော့….
ဖြစ်နိုင်လျှင် သခင်မ၏လိုအပ်မှုကို သူမ၏လျှာဖျားလေးနှင့် ဖြေဖျောက်ပေးခွင့်အား ပြန်လည်ရရှိချင်ပါသည်။
ခရမ်းသီး၊သခွားသီးများထက် ကောင်းမွန်သောအရာက သူမတွင် တပါတည်းပါလာဖို ့ကောင်းသည်ဟု ပေါက်ပေါက်ရှာရှာတွေးမိ၏။
ရေချယ်၏စိတ်တွေက လွင့်ပါးနေကြသည်။
ခံစားနေရသည့်ဝေဒနာကို မိမိကိုယ်ကိုသာသိ၏။
တန်ဘိုးရားဆိုသည့် သတ္တဝါကို ဘယ်လိုရှင်းထုတ်ရမလဲဆိုတာကိုဘဲ အချိန်ပြည့်စဉ်းစားနေမိသည်။
တန်ဘိုးရား အလွန်ကြောက်သော ကြက်မွှေးအစုသည်လည်းကောင်း…..သူမ၏ ဗူးဒူးဘုရားများကို ရှိခိုးဆုတောင်းခြင်းသည်လည်းကောင်း….တန်ဘိုးရားကိုချေမှုန်းရန်ုဖြစ်သော်လဲ
မည်သို ့မှထူးခြားမလာသည်ကို တွေ ့မြင်နေရ၏။
တစ်ဖန်..သူမတွင်ရှိသော အဲလစ်(စ်)ပေးကမ်းထားသော ငွေသားစအချို ့ကိုအသုံးပြု၍ စုန်းကဝေဆရာများထံသို ့သွားရောက်ကာ တန်ဘိုးရားသေဆုံးရန်လုပ်ပေးဖို ့တောင်းဆိုခဲ့ဖူးပါသည်။
် ထိုဆရာက တန်ဘိုးရားကိုယ်ပေါ်မှ တစ်စုံတစ်ခု ယူလာခဲ့ရန်ပြောသောကြောင့် ရေချယ်အခက်တွေ ့ရပြန်သည်။
တစ်နေ ့တွင် တန်ဘိုးရားက သူ ့လက်သည်းများကိုလှီးဖြတ်ကာ ပစ်ထားခဲ့သဖြင့် ရေချယ်က ကောက်ယူထားလိုက်သည်။
ဆံပင်တစ်ပင်ရအောင်လဲ သူ၏အဝတ်အစားများကို လျှော်ဖွတ်ပေးရာတွင် ရှာရသည်မှာအမော..။
စုန်းကဝေဆရာက နတ်ဘုရားများကိုဆုတောင်းမှုများသင်ပေးလိုက်ပြီး သူမယူဆောင်သွားသော တန်ဘိုးရားနှင့်သက်ဆိုင်သည့် ပစ္စည်းများကို မီးရှို ့ပြာချလိုက်ပြီး
ပြာများကိုပြန်ပေးလိုက်၏။
မည်သို ့ပင်လုပ်လုပ် တန်ဘိုးရားက ရွှင်လန်းကျန်းမာစွာ အဲလစ်(စ်)နှင့် လိုးလို ့ကောင်းနေဆဲဖြစ်နေသောကြောင့် ရေချယ်မှာ လက်မြှောက်ရမလိုဖြစ်နေသည်။
ညစဉ် တန်ဘိုးရားသေဆုံးရန် ဆုတောင်းသမှုပြုလေတိုင်း အဲလစ်(စ်)နှင့် တန်ဘိုးရားတို ့၏ ကြမ်းတမ်းလှသော လိုးသံ၊ဆော်သံ များကိုသာ နားထဲကြားယောင်နေမိသဖြင့် သူမ၏အကြောအချဉ်တို ့သည်ပင် ကာမအရသာကို တောင့်တနေမိသလိုဖြစ်လာသောကြောင့် နံရံကို လက်ဖဝါးများနှင့်ထုရိုက်ကာ အသားကိုနာကြင်စေပြီး သူမတွင်ဖြစ်ပေါ်လာသော
ကာမဆန္ဒကို အာရုံလွှဲ ဖျောက်ဖျက်ပြစ်လိုက်ရသည်။
တစ်ဖန်…တန်ဘိုးရားကိုရှင်းရန် အခြားနည်းလမ်းများရှိသေးသလားဟု ရေချယ်တွေးရပြန်သည်။
အဖြူတွေ၏ ဘာသာရေးကိုလဲ ဂရုစိုက်ရသေးသည်။
စုန်းကဝေတွေရော…ဗူးဒူးနတ်ဘုရားတွေရော
နှင့် အဆင်မပြေဘူးဆိုတော့ အဖြူတွေ၏ ဘုရားဆိုတာနှင့် လုပ်လို ့ရမလားဆိုတာကို စမ်းသပ်ကြည့်ချင်သေးသည်။
မည်သို ့ပင်လုပ်စေ…တန်ဘိုးရားကတော့ သီချင်းဆိုမပျက်…အရက်သောက်မပျက်….သူ ့သခင်မကို အလိုးမပျက်နှင့်သာရှိနေသည်။
ထိုအခါ သူမက သူ ့အား ကိုယ်တိုင် သတ်ပြစ်လိုက်ရင် ကောင်းလေမည်လားဟုတွေးကြည့်သည်။
တန်ဘိုးရား ထမင်းစားနေချိန် အနောက်ကနေ လည်ပင်းကို ဓါးနှင့်လှီးဖြတ်ပြစ်လိုက်ရလျှင်….သို ့သော် ထိုသို ့သာလုပ်လိုက်ပါက သူမချစ်ရသော မမနှင့် တစ်သက်တာခွဲခွာရဖို ့ဖြစ်သွားနိုင်သည်။
သူမသည်လည်းကြာပွတ်ဒဏ်အချက်ပေါင်းများစွာအောက်တွင် သေရမည်မှာ မုချပင်ဖြစ်၏။
နောက်တစ်ချက်က အဲလစ်(စ်)၊သူမနှင့် တန်ဘိုးရားတို ့ကမ်းခြေရှိရာသို ့အတူတူသွားခဲ့ကြသည်ကို သတိရလိုက်မိသည်။
ထိုစဉ်က တန်ဘိုးရားမှာရေကောင်းကောင်းမကူးတတ်သောကြောင့် ရေနစ်သေမလိုဖြစ်ခဲ့ဖူးတာကို တွေ ့ခဲ့ဖူးလိုက်သည်။
ထို ့ကြောင့် သူမက အဲလစ်(စ်)ကို ထိုကဲ့သို ့ပျော်ပွဲစားမျိုး ထွက်ရန်တိုက်တွန်းပြန်၏။
သို ့သော် မည်သို ့မှဖြစ်မလာဘဲ သူမ၏ မျက်စိရှေ ့မှာတင် ထိုသတ္တဝါကို အဲလစ်(စ်)က သဲပြင်ပေါ်သို ့ဆွဲလှဲလိုက်ကာ ပလူးနေကြသည်ကိုသာ တွေ ့နေရပြန်သည်။
အားလုံးသောအကြံအစည်များသည် အောင်မြင်ခြင်းမရှိခဲ့ချေ။
တန်ဘိုးရားတစ်ယောက် စည်းစိမ်ခံလျှက်သာရှိနေပြီး ရေချယ်မှာတော့ နံရံကိုထုရိုက်ရလွန်းသောကြောင့် လက်တွင် အသားမာများတောင်တက်နေသည်။
သည်လိုနှင့် တစ်နေ ့တွင် အာဖရိကတိုက်မှ ဘုရားတွေကြောင့်လား၊လူဖြူတွေကိုးကွယ်သော ဘုရားကြောင့်လားမသိ၊ သူမတွင် အလွန်ကောင်းသော စိတ်ကူးတစ်ခုက ရုတ်တရက်ဝင်လာလေသည်။
ထိုစိတ်ကူသည် သူမ၏ သခင်မအတွက် အလွန်ကြီးမားသော အန္တရာယ်တစ်ခုဖြစ်လာနိုင်ကြောင်းကို သူမသိ၏၊
အဲလစ်(စ်)နှင့် ဒွန်ဆေးဆားတို ့ရာသက်ပန်ကွဲသွားနိုင်သလို တန်ဘိုးရားနှင့်လဲ ထို ့အတူဘဲဖြစ်သည်။
မည်သို ့ပင်ဖြစ်စေ ထိုစိတ်ကူးက သူမ၏ စိတ်ကို လွှမ်းမိုးထားသည်။
ဒွန်ဆေးဆားရော တန်ဘိုးရားပါ မရှိတော့လျှင် အဲလစ်(စ်)ကို သူမပြန်လည်ပိုင်ဆိုင်ရပေမည်။
အကယ်၍ ဆင်းရဲခြင်းနှင့် ဆုံတွေ ့ရရင်တောင်မှ သူမကိုယ်တိုင်အပြင်ထွက်အလုပ်လုပ်ကာ ချစ်သောသခင်မအား လုပ်ကျွေးနိုင်ပါသည်။
ပြီးတော့….သခင်မအပေါ်ထားသော သူမ၏ အချစ်နှင့် စေတနာတွေကို ပိုမိုဖော်ထုတ်ပြသရပေမည်။
တန်ဘိုးရားကြောင့် နီးရက်နဲ ့ကွဲကွာနေရခြင်းထက် ဆင်းရဲချင်ဆင်းရဲပါစေ….အတူနေရခြင်းက ပို၍ ကောင်လိမ့်မည်ဟု သူမယုံကြည်သည်။
တစ်နေ ့တွင် သူမ၏အကြံအား အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ရန် ဈေ းသို ့ထွက်လာပြီး အသားလတ်လတ်နှင့် လူရွယ်တစ်ယောက်ကို ရှာဖွေလေသည်။
စတိုင်ကျကျနှင့်ဝတ်စားတတ်သော ထိုကျုးဘားသားကို ခိုင်းစရာရှိသောကြောင့်ဖြစ်၏။
ထိုသူမှာ ပန်းချီကားချပ်တွေကိုရေးဆွဲရောင်းချသောသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
သူ ့ကိုတွေ ့ရသောအခါ သူမက ရှေ ့တွင်ရပ်လိုက်၏။
သူ ့ထံသို ့လူကြီးလူကောင်းတွေလဲ လာတတ်သည်။
ဘုရင်ခံဗိုလ်ချုပ်ကြီးတောင် သူ ့ဆီလာဖူးသည်ဆိုလား…။
သူက ကိုယ်လုံးတီးပုံများကိုရေးဆွဲရာတွင် နာမည်ရသည်တဲ့။
ကိုယ်လုံးတီးပုံများကို ထိုသူတွေလဲ ကြိုက်တတ်သည်မဟုတ်ပါလား။
သူက ရေချယ့်ကိုတွေ ့ရတော့ အံသြသလိုဖြစ်နေ၏။
သို ့သော် ဝယ်ယူသူဖြစ်နိုင်သောကြောင့် သူမကို အနောက်ဖက်သို ့လိုက်ခဲ့ရန်ခေါ်လိုက်၏။
ဆိုင်နောက်ဖက်သို ့ရှုပ်ပွနေသော ပစ္စည်းများ၊ကြက်များ၊ဝက်များအကြားမှ ဝင်လိုက်ရသည်။
စိတ်ချရပြီထင်တော့မှ ငနဲသားက သူ ့အကျႌအတွင်းသို ့လက်နှိုက်၍ သားရေအိတ်ပါးပါးကိုထုတ်ယူကာ သူမကိုကမ်းပေးသည်။
ရေချယ့်အတွက် မျက်စိရှက်စရာဖြစ်သော်လဲ ရုပ်ပုံတွေက အသက်ဝင်လှကြောင်းကို တွေ ့ရလေသည်။
များသောအားဖြင့် မင်နှင့်သာရေးဆွဲထားပြီး အချို ့သာ ရောင်စုံဖြင့်ရေးဆွဲထားသည်။
သို ့သော်…အားလုံးအသက်ဝင်နေသည်ချည်းသာဖြစ်၏။
သူမက သဘောလောက်သာကြည့်လိုက်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းခါကာ ငနဲသားကိုပြန်ပေးလိုက်သည်။
“ဒါတွေကို ရှင့်ဘာသာရှင်ဆွဲတာလား”
“မဟုတ်ပါဘူးအမ…ကျွန်တော်က ရောင်းသူသက်သက်ပါ…တကယ်ဆွဲတာကတော့ အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ပါ…တစ်ချိန်က အီတလီပြည်မှာ ထိပ်တန်းပန်းချီဆရာကြီးတစ်ဦးပေါ့ဗျာ”
“ဒီလိုဖြင့်ရင် ရှင်က သူ ့ကို အထူးပန်းချီကားတစ်ချပ်ဆွဲပေးဖို ့ပြောပေးနိုင်မလား..အဲ..ကျွန်မပြောတဲ့အတိုင်းတော့ဖြစ်စေရမယ်နော်”
“အင်း….အမြဲတမ်း ဝယ်ယူသူတွေ ပြောတတ် တောင်းဆိုတတ်တဲ့အလေ့အထ တစ်ခုပါပဲလေ”
ငနဲသားက ပြောရင်းနှင့် သွားများပေါ်အောင်ရယ်လိုက်၏။
“အခုလို ဆွဲထားပြီးသာပုံတွေဆို မလိုချင်တတ်ကြဘူးဗျ၊သူတို ့က တစ်မူထူးခြားတာ…ဆန်းပြားတာ…အဲ..ရင်ခုန်စရာတွေဆိုပါတော့….ဒီတော့ အစ်မက ဘယ်လိုဟာကိုကြိုက်တာလဲ၊နှိပ်စက် ညှင်းပန်းနေတဲ့ ကြာပွတ်နဲ ့ရိုက်နေတဲ့ပုံစံမျိုးလား…ဒါမှမဟုတ်..မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ ့ပုံလား”
ရေချယ်က ထိုငနဲသား စကားပြောရင်းနှင့် သူမကိုကြည့်သောအကြည့်တို ့ကို မနှစ်မြို ့သလိုဖြစ်နေမိ၏၊
“ကျွန်မလိုချင်တာ ကျွန်မအတွက်မဟုတ်ဖူးရှင့်…ပြီးတော့ ရှင်ပြောနေတာတွေကိုလဲ ဘာတစ်ခုမှ ကျွန်မစိတ်မဝင်စားဘူး…ကျွန်မက ဟာဗားနားမြို ့က အရေးကြီးဆုံး
လူတစ်ယောက်ရဲ ့ကိုယ်စားလှယ်ဘဲ…ဘယ်သူလဲလို ့မပြောတော့ဘူး..တစ်ခွန်းထဲဘဲပြောမယ်..ရှင် ညမကူးဘဲ ထောင်ထဲရောက်သွားနိုင်တယ်…သိရဲ ့လား၊ဒီတော့ ရှင်ကျွန်မခိုင်းသလို လုပ်ပေးနိုင်သလားဆိုတာဘဲပြော…အလုပ်သဘောအရ ရှင့်ဘက်က လိုချင်တဲ့ တန်ဘိုးကိုပြောပေါ့”
“ကောင်းပါပြီ..အစ်မခင်ဗျား”
ငနဲသား၏ ပြီတီတီ မျက်နှာပေးက တည်တည်ကြည်ကြည်ပြန်ဖြစ်သွား၏။
“ဒီတော့…အစ်မရဲ ့လူကြီးလူကောင်းက ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလိုချင်တာလဲဆိုတာကို အစ်မက အသေအချာပြောပြနိုင်မလားခင်ဗျာ….ကျွန်တော်က စေ့စေ့စပ်စပ်နဲ ့ လှပတဲ့
ပန်းချီကားတစ်ချပ်ရဖို ့တာဝန်ယူပါတယ်”
“ဘယ်လောက်ပေးရမယ်ဆိုတာကို အရင်ပြောပါ”
“ရိုးရိုးမင်နဲ ့လား၊ရောင်စုံမင်နဲ ့လားခင်ဗျ”
“အဲဒီနှစ်ခုက ဘယ်လိုကွာခြားတာရှိလို ့လဲ”
“အလိုလေးဗျာ”
ငနဲသားက သူမ၏ဗဟုသုတမရှိမှုကို ပခုံးတွန် ့ပြလိုက်၏၊
“ဆေးရောင်စုံနဲ ့ပုံက ပိုပြီးတော့ အနုပညာမြောက်တာပေါ့ဗျာ..ပိုပြီးတော့ သဘာဝကျတာပေါ့…အဖြူအမည်းကတော့ ရောင်းတန်းသဘောလောက်ပါဘဲခင်ဗျာ”
“ဒါဖြင့်ရင် ဆေးရောင်စုံက ပိုပြီးတော့ ဈေးကြီးမှာပေါ့”
“အစ်မအတွက်ဆိုရင်တော့…..အဲလေ…အစ်မရဲ ့လူကြီးလူကောင်းအတွက်ဆိုရင်တော့ ဖောက်သည်ရအောင် ကြည့်လုပ်ပေးလိုက်ပါ့မယ်….ပထမဆုံးဆိုတော့
အတတ်နိုင်ဆုံး လျှော့ပေးပါ့မယ်ခင်ဗျာ…အစ်မရဲ ့လူကြီးလူကောင်း သဘောကျ ကျေနပ်စေရမှာပါ….နောက်ဆိုရင် ထပ်ကာထပ်ကာမှာပြီး ဖောက်သည်တောင်ဖြစ်သွားမှာပါ”
“ဖြစ်နိုင်ပါတယ်လေ”
သူမက ဟန်လုပ်ပြီးလိုက်လျော ပြောလိုက်ရလေသည်။
တကယ်တော့ နောက်ထက် ဒီလိုငနဲနှင့် ပြန်မတွေ ့လိုကြောင်းကို သူမကိုယ် သူမသာ သိ၏။
“ကဲ…ဒီလိုဖြင့်ရင် အဆင်ပြေပြီလို ့သာမှတ်လိုက်ပါတော့ အစ်မခင်ဗျား….ပုံဈေးနှုန်းကတော့ ပုံထဲမှာ ဘယ်နှစ်ယောက်ပါတယ်ဆိုတဲ့အပေါ်မှာတော့မူတည်တာပေါ့ခင်ဗျာ”
“နှစ်ယောက်ထဲပါဘဲ”
“အဲဒါဆိုရင် ငါးပီဆေးတပ်(စ်)ကျပါမယ်…အလွန်လှပတဲ့ဆေးရောင်စုံနဲ ့ပါခင်ဗျာ”
“နှစ်ပီဆေးတပ်(စ်)ပဲပေးနိုင်မယ်”
“ကျွန်တော့်အတွက်ကော်မရှင်လဲရှိပါသေးတယ် အစ်မခင်ဗျာ…အဲဒီတော့ လေးပီဆေးတပ်(စ်)တော့ ပေးပါဗျာ”
ရေချယ်က အနည်းငယ်တိုးပေးလိုက်သည်။
“သုံး ပီဆေးတပ်(စ်)ပဲ”
ထိုသူက လက်ဝါးနှစ်ဖက်ကိုထောင်ပြကာ အရှုံးပေးလိုက်လေသည်။
“ကောင်းပါပြီခင်ဗျာ….ကျွန်တော်သဘောတူပါပြီ”
“ဒါဖြင့် ကျွန်မပြောမယ်…ကျွန်မလိုချင်တာက ပုံကြမ်းမဟုတ်ဖူးနော်…ကျွန်မပို ့ရမယ့်နေရာက နဲနဲလှမ်းတယ်..အဲဒီတော့ မြင်းတစ်ကောင်နဲ ့လူတစ်ယောက်ငှားရလိမ့်မယ်၊
ဥပမာ…ရှင်ဘဲဆိုပါတော့”
“ဟာဗားနားနဲ ့ဘယ်လောက်ဝေးလို ့လဲခင်ဗျ”
“အသွား သုံးနာရီ၊အပြန် သုံးနာရီ”
သူမက တိကျစွာ အဖြေပေးလိုက်၏။
“ဒီလိုဆိုရင် တစ်ဆယ် ပီဆေးတပ်(စ်)က မြင်းငှားဖို ့…ငါးပီဆေးတပ်(စ်)က ကျွန်တော့်အတွက်ပါ”
သူမက လက်ချောင်းလေးမျာကိုအသုံးပြု၍ တွက်ကြည့်လိုက်သည်။
“အားလုံးပေါင်း တစ်ဆယ့်ရှစ် ပီဆေးတပ်(စ်)ပေါ့”
“အတိအကျ၊အမှန်အကန်လုပ်ပေးမယ့်အတွက် နောက်ထပ် နှစ်ပီဆေးတပ်(စ်)လောက် ထပ်ပေးသင့်ပါသေးတယ်ခင်ဗျာ”
ငနဲသား မျက်လုံးများက မျှော်လင့်နေဟန်ရှိလေသည်။
သူမအခန်းတွင် ဝှက်ထားသည်က နှစ်ဆယ့်တစ် ပီဆေးတပ်ရှိနေပြီး သူမဖြစ်စေချင်သလို တသွေမတိမ်းဖြစ်စေရန်အတွက် ထိုသူ ့ကိုဘဲခိုင်းစေရမည်မို ့ ရေချယ် သဘောတူလိုက်ပါသည်။
“မနက်ဖြန် ဒီလိုအချိန်ဘဲလားခင်ဗျ”
“အင်း….ဒါပေမယ့် သွားမပို ့ခင် ပုံကို ကျွန်မ စစ်ဆေးရဦးမယ်လေ”
“စိတ်တိုင်းကြဖြစ်ဖို ့ အာမခံပါတယ် အစ်မရယ်”
“ကောင်းပြီလေ….ဒီလိုဆိုရင် မနက်ဖြန် ရှင့်ကို ပိုက်ဆံနဲ ့အတူ ဒီမှာဘဲလာတွေ ့မယ်”
ငနဲသားက သဘောတူသည့်ဟန်ဖြင့် ပြုံးပြသည်။
“အစ်မ…အရေးကြီးတဲ့အချက်ကိုမေ့နေတယ်နဲ ့တူတယ်…အစ်မ လိုချင်တဲ့ပုံရဲ ့ သဘောသဘာဝကို ပြောပြရဦးမယ်လေ”
ရေချယ်က သူမ၏ အလျင်လိုစိတ်စောမှုအတွက် ရှက်သွားသော်လဲ ဘာမှမဖြစ်ဟန်ဆောင်လိုက်သည်။
“မမေ့ပါဘူးရှင်…ကဲ..လိုက်မှတ်ထား…ရှင့်ရဲ ့ပန်းချီဆရာ တစ်သက်မှာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသေးတဲ့…အင်မတန် လှပတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ၊တောက်
ပလှတဲ့ ရွှေရောင်ဆံပင်…မျက်လုံးပြာတွေ…”
“ဟုတ်ကဲ့..ပန်းချီဆရာဆိုတာ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ ့ပုံသဏ္ဍန်ကိုမှန်းဆတဲ့နေရာမှာတော့ ဆရာတစ်ဆူပါဘဲခင်ဗျာ”
“ဟုတ်ပါတယ်လေ…ရှင်ပြောသလိုပါဘဲ”
“နောက်တစ်ယောက်ကကောဗျာ”
“နီဂရိုးတစ်ယောက်…ငယ်ရွယ်တယ်၊ကြမ်းတမ်းတယ်….ဒါပေမယ့် ရုပ်ဆိုးဖို ့မလိုဘူး”
ရေချယ့်စကားကိုကြားလိုက်ရသောငနဲသားမှာ တအံ့တသြ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားတော့၏။
“လူဖြူမ တစ်ယောက်နဲ ့နီဂရိုးတစ်ယောက်…ဟုတ်လား အစ်မ၊အင်း…ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တဲ့ အတွဲပါဘဲဗျာ၊ ဒီလိုတောင်းဆိုမှုမျိုး ကျွန်တော် တစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူးခင်ဗျ”
“ကျွန်မရဲ ့လူကြီးလူကောင်းက အလွန်ထူးခြားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ပါဘဲလေ”
“ဟုတ်ပါပြီခင်ဗျာ…ဒါနဲ ့အဲဒီ့နှစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုပုံစံမျိုးနဲ ့ရေးထည့်ရမှာလဲ”
ငနဲသားက သူ၏လက်များကို အသုံးပြု၍ ပုံသဏ္ဍန်ကို မှန်းဆကြည့်နေသည်။
ရေချယ်ကမူ စိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိဘဲ မြန်မြန် ကိစ္စပြတ်ဖို ့ကိုသာ စိတ်စောနေမိသည်။
“အဲဒီအတွက်တော့ ရှင်ဘဲတာဝန်ယူလိုက်ပါတော့ရှင်…ပန်းချီဆရာရဲ ့စိတ်ကူးဆိုတော့ ကျွန်မစိတ်ကူးထက်ပိုပြီးသင့်တော်ပါလိမ့်မယ်…တစ်ခုဘဲ…အမျိုးသမီးက မျက်လုံး
အပြာ..ဆံပင်ရွှေရောင်နဲ ့အဖြူမ….နီဂရိုးက ငယ်ရွယ်ပြီး သန်မာထွားကြိုင်းရမယ်..ရုပ်လဲချောရမယ်…ဒါတွေကိုတော့ ထင်ရှားစေချင်တယ်လေ…ပြီးတော့ ပုံအောက်မှာ စာတန်းတစ်
ခု ရေးချင်သေးတယ်….ရှင်..မှတ်ရော မှတ်မိရဲ ့လား”
ရေချယ်က ထိုသူကို ပန်းချီဆရာမှန်းသိနေသည့်အနေနှင့် ပြောပြစ်လိုက်သည်။
“ဟုတ်ကဲ့…မှတ်မိပါတယ်အစ်မ”
“ကြောင်မရှိကြွက်ထ”
ငနဲသားက သူ ့ပုံတွေကို အိတ်ထဲထည့်နေရာမှ ပြူးကျယ်သောမျက်လုံးများနှင့် ရေချယ့်ကို မော့ကြည့်လာသည်။
“အခြေအနေက အတော်ဆိုးတာဘဲ အစ်မရာ……….ကြောင်က အဝေးရောက်နေတုန်း ကြွက်က အလွန်ဘဲ ထကြွသောင်းကျန်းနေတာကိုး”
ထိုသူက စိတ်လှုပ်ရှားဟန်နှင့် သူ၏လက်ဖဝါးနှစ်ခုကို ပွတ်နေလိုက်သည်။
ထို ့နောက် သူ ့စကားကိုဆက်လိုက်ပြန်၏။
“အလွန် ကျေနပ်စရာကောင်းတဲ့ ကစားနည်းကို သူတို ့ကစားနေကြတာဘဲဗျ….ဒါပေမယ့် အန္တရာယ်တော့အများသား ခင်ဗျ”
သူက တစ်စုံတစ်ခုကို စိတ်ကူးလိုက်မိပုံနှင့် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။
“ဒါနဲ ့အစ်မရာ….သူတို ့ကို မဟုတ်တာလုပ်တော့မလို ့လားဗျာ…….အဲဒီ့ အမျိုးသမီးကလဲ ဘာဖြစ်လို ့များ အမည်းကောင်နဲ ့မှ ကစားချင်ရတာတဲ့လဲ….ကျွန်တော်တို ့လို အဖြူထဲက မစဉ်းစားတော့ဘူးတဲ့လား…..တကယ်လို ့များ အဲဒီ့ မျက်လုံးပြာနဲ ့အမျိုးသမီးက သူ ့ရဲ ့အမည်းကောင်လေးကို ရိုးသွားပြီဆိုရင်
….ဖြစ်နိုင်ရင်ပေါ့..အစ်မ ကျွန်တော့်အတွက်ပြောမပေးနိုင်ဘူးလား”
ထိုသူ၏ စကားကြောင့် ရေချယ့်စိတ်ထဲတွင် ထောင်းကနဲ ဒေါသထွက်သွားမိရသည်။
ငနဲသား၏ မျက်နှာကို ရောင်ကိုင်းသွားအောင် ပိတ်ရိုက်ပြစ်လိုက်ချင်စိတ်တို ့လဲဖြစ်ပေါ်လာမိသည်။
သို ့သော် သူမ ကိစ္စအတွက် ထိုငနဲကောင်ကို အသုံးပြုရမည်ဖြစ်သောကြောင့် စိတ်ကိုထိန်းထားလိုက်ရ၏။
“ဖြစ်နိုင်ရင်ပြောပေးပါလား အစ်မရာ….ကျွန်တော်ကလဲ နည်းလမ်းပေါင်းစုံကို လေ့လာတတ်မြောက်ထားသူတစ်ယောက်ပါဗျ…ကျွန်တော်က အဲဒီ့အမည်းကောင် မသိတဲ့
နည်းလမ်းတွေနဲ ့ အဲဒီ့အမျိုးသမီးကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ပါတယ်ဗျာ”
“ဖြစ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်လေ”
ရေချယ်က သူမ၏ ဒေါသကို ပိရိစွာချုပ်တည်းထားလိုက်ရ၏။
သူမအတွက် ငနဲသားကို အလိုရှိနေသေးသောကြောင့် အလိုက်အထိုက်ပြန်ပြောပေးလိုက်သည်။
“ဟို အမည်းကောင် ထွက်သွားတာနဲ ့ ကျွန်မ ရှင့်ကို ညွှန်ပေးနိုင်ပါတယ်လေ….ဖြစ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်”
ငနဲသားမှာ သွားအဖြီးသားနှင့် ဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင် ဝမ်းသာသွားပုံရသည်။
“စိတ်ချသာနေပါတော့ အစ်မ….အစ်မလိုချင်တဲ့ပုံမျိုး သေချာပေါက်ရအောင် ကျွန်တော်ဆောင်ရွက်ပေးပါ့မယ်”
ရေချယ်မှာ ယောက်ကျားများကို စိတ်ကုန်ရသည့်အထဲ တဏှာရူးနှင့် လာတွေ ့နေရသောကြောင့် စိတ်ညစ်နေမိသည်။
ထိုကဲ့သို ့သော လူစားမျိုးနှင့် မပတ်သက်ချင်လှသော်လဲ လိုအပ်ချက်က ရှိနေသောကြောင့် အောင့်အီးကျိတ်မှိတ်နေရသည်။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူမ၏ အကြံအစည်က အထမြောက် အောင်မြင်မှဖြစ်လိမ့်မည်။
သူမအနေနှင့် ဒီ့ထက်ပိုပြီး မခံစားနိုင်တော့ချေ….။
ညစဉ်ညတိုင်း အိပ်မပျော်ဘဲ အဲလစ်(စ်)နှင့် တန်ဘိုးရားတို ့၏ ကာမစပ်ယှက်မှုများကို စိတ်ထဲမြင်ယောင်ကာ….
လိုးသံဆော်သံများကို နားထဲကြားယောင်ကာ….
သူမကိုယ်တိုင် ကာမဆန္ဒတို ့ထကြွသောင်းကျန်းမိသည်အထိ ခံစားနေရသော ခံစားမှုကို မနှစ်မြို ့တော့ပေ။
ထိုဝဋ္ဋ်ဆင်းရဲမှလွတ်မြောက်ချင်လှပါပြီ။
သိပ်မကြာခင်မှာ သူမ၏ ဆန္ဒများပြည့်ဝရတော့မည်ထင်၏။
“ပို ့ရမယ့်လိပ်စာကို ပြောဦးလေ အစ်မ”
အတွေးလွန်မိသွားသောကြောင့် ထိုသူပြောနေသည်ကို အခုမှကြားမိသည်။
“မနက်ဖြန် ကျွန်မ ပုံကိုကြည့်ပြီးတော့မှပြောမယ်…..ပုံက ကျွန်မစိတ်တိုင်းကျဖြစ်မှ ရှင့်မျှော်လင့်ချက်အတွက် ပြောပေးနိုင်မှာနော်”
သူမလိုချင်သော ပုံမျိုး မရမှာစိုးသောကြောင့် ငနဲသားကို မက်လုံးပေး၍ပြောလိုက်ရသည်။
ပြောမိသော ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုပင် ကိုယ်မသတီချင်တော့။
“အကောင်းဆုံးဖြစ်မယ်လို ့ကျွန်မ မျှော်လင့်ပါတယ်…..စိတ်ကြိုက်မဖြစ်ရင်တော့ ရှင်ဘာမှရလိမ့်မယ်မဟုတ်ဖူးနော်”
သူမက ထိုမျှသာထပ်ပြောလိုက်ပြီးလှည့်ထွက်လာလိုက်သည်။
“စိတ်ချပါ အစ်မ…ကျွန်တော်ရောင်းခဲ့ဖူးသမျှလက်ရာတွေထဲမှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်စေရပါမယ်”
ငနဲသား၏ အသံက အနောက်ဖက်မှ လွင့်ဝဲကပ်ပါလာကြသည်။
ရေချယ် နှစ်ခြိုက်စွာပြုံးလိုက်မိ၏၊
သူမဖြစ်စေချင်သည့်အတိုင်း ဖြစ်လာဖို ့က သေချာသလောက်ဖြစ်နေပြီမဟုတ်ပါလား……….။
အခန်း(၁၅)
ဒွန်ဆေးဆားသည် နေ ့လည်စာစားနေရန်နှင့် အနားယူရန်အတွက် အိမ်ကြီးသို ့ပြန်ရောက်လာခဲ့၏။ထိုစဉ်…အိမ်စေကောင်လေးတစ်ယောက်က စာအိတ်ရှည်ရှည်တစ်ခုကို တရိုတသေ လာပေးလေသည်။
သူက စာအိတ်ကို တအံ့တသြဖြင့် စူးစမ်းလိုက်မိ၏။
သာမာန်စာအိတ်ထက် ကြီးမားနေပြီး ထောင့်များတွင် အနီရောင်ချိတ်ဖြင့် ပိတ်ထားသည်ကိုတွေ ့ရသည်။
သူက စာအိတ်ကို ကိုင်ရင်း စာဖတ်ခန်းဆီသို ့လျှောက်သွားလိုက်သည်။
စာဖတ်ခန်းအတွင်းသို ့ရောက်လျှင် စာရေးစားပွဲကြီးနောက်မှ နောက်မှီကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။
ထို ့နောက် စာအိတ်ကြီးကို ဂရုတစိုက် ဖွင့်ဖောက်လိုက်သည်။
ပန်းချီကားချပ်တစ်ခုက စာအိတ်အတွင်းမှ ထွက်ပေါ်လာ၏။
ထိုအခါ ဒွန်ဆေးဆားက သေချာစွာ လေ့လာကြည့်ရှုလိုက်မိသည်။
ကြည့်နေရင်း သူ ့လက်ချောင်းလေးများက တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာသောကြောင့် ပန်းချီကားမှာလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်နေလေသည်။
ထိုမှတဖန် သူသည် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်အနားသို ့သွားကာ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသော အလင်းရောင်အောက်တွင် ပန်းချီကားကို သေချာစွာကြည့်ရှုနေပြန်၏။
ပန်းချီကားထဲမှ အမျိုးသမီးက အဲလစ်(စ်)ထက် ချောမောနေသလို နီဂရိုးကောင်ကလဲ တန်ဘိုးရားထက် ထွားကြိုင်းနေ၏။
ဒွန်ဆေးဆားက ပန်းချီကား၏ အဓိပ္ပါယ်ကို သဘောပေါက်ပါသည်။
သူ ့အထင်…သူ ့အမြင်နှင့် သူ၏သဘောပေါက်မှုကို ပန်းချီကား၏အောက်တွင် ရေးထိုးထားသော စာတန်းက ထပ်မံဖြည့်စွက်ပေးနေလေသည်။
ကြောင်မရှိတုန်း ကြွက်များ မည်သို ့မည်ပုံ ကစားနေကြပါသနည်း။
ဒွန်ဆေးဆားက စားပွဲဆီသို ့ပြန်လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ပန်းချီကားချပ်ကို စားပွဲပေါ်သို ့တင်ထားလိုက်ကာ ကုလားထိုင်တွင် အကျအနထိုင်၍ နက်နက်နဲနဲ စဉ်းစား
နေပြန်သည်။
ပန်းချီကားထဲကလို အပြင်တွင် အမှန်တကယ်ဘဲဖြစ်ပျက်နေကြသည်လား….။
သူ ့ဆီကို ဘယ်သူက ဘယ်လိုသဘောနှင့် ထိုပန်းချီကားကို ပို ့လိုက်သနည်း……။
ဒွန်ဆေးဆားက အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ထပ်ခါတလဲလဲ စဉ်းစားကြည့်နေမိသည်။
မဖြစ်နိုင်…သည်လို မဖြစ်နိုင်…ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ပါ။
သူက သည်လိုဘဲ တွက်ဆ ဆုံးဖြတ်နေမိပြန်သည်။
အဲလစ်(စ်) အနေနှင့် သည်လိုလုပ်လိမ့်မည်ဆိုတာကို သူမယုံကြည်နိုင်အောင်ဖြစ်နေ၏။
သူမအနေနှင့် နီဂရိုးများကို ကြောက်ရွံ ့မုန်းတည်းသည်ဟု သူ သိထားခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား…..။
သို ့သော်……….သို ့သော်…
တန်ဘိုးရားကိုမူ သူမကိုယ်တိုင်ကပင် လိုလိုလားလားလက်ခံခဲ့လေသည်။
ပြီးတော့ တန်ဘိုးရား၏ ချောမောမှုကိုလည်း သူမ၏နှုတ်မှ အသိအမှတ်ပြု ပြောကြားခဲ့ဘူးသည်ထင်၏။
သို ့သော်လဲ သည်လိုအဖြစ်မျိုးတော့ မဖြစ်တန်ရာဟု သူ ့အနေနှင့် ယုံကြည်နေမိပြန်သည်။
တစ်ခုရှိသည်က သူနှင့် အဲလစ်(စ်)တို ့အတိအလင်းလက်ထပ်မည်ကို မလိုလားသူများ၏ စနက်ဖြစ်နိုင်သည်။
ထိုသူများထဲမှ တစ်ယောက်ယောက်က သူ ့ထံသို ့ထိုပန်းချီကားကို ပို ့လိုက်သူဖြစ်ရပေမည်။
ဒွန်ဆေးဆားက ထိုကဲ့သို ့စဉ်းစားမိလိုက်ပြန်၏။
ဒါဖြင့် မည်သူဖြစ်နိုင်သနည်း။
သူ ့သားဖြစ်သူပင်လော…
သားဖြစ်သူက သူ၏လက်ထပ်မည့်အရေးကို မလိုလားသည်ကတော့အမှန်ပင်ဖြစ်၏၊
သို ့သော်လည်း သူ ့အနေနှင့် သည်လို လုပ်မည့်သူမဟုတ်ဆိုတာကို အဖေဖြစ်သူတစ်ယောက်အနေနှင့် သိနေပြန်သည်။
သူ ့သားက မကျေနပ်သည်ကို မကျေနပ်ကြောင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောတတ်သည့်လူစားမျိုးဖြစ်သည်ဆိုတာ အငြင်းပွားစရာမလိုပေ။
ထိုကိစ္စသာ အမှန်ဖြစ်သည်ဆိုပါကလဲ သူ ့ကိုလက်ဆွဲခေါ်သွားပြီး ကိုယ်တိုင်လိုက်ပြမည့်သူမျိုးသာဖြစ်သည်။
ဒွန်ဆေးဆား မစဉ်းစားတတ်အောင်ဖြစ်နေသည်။
ရေချယ်များလား….။
သူသိထားသလောက်ဆိုပါက ရေချယ်ကလည်း တန်ဘိုးရားနှင့်အဆင်ပြေနေသဖြင့် တန်ဘိုးရားဒုက္ခရောက်အောင်တော့မလုပ်တန်ရာ။
ဒွန်ဆေးဆားခမျာ..အစဉ်းစားရခက်ကာ အတွေးရကျပ်နေလေသည်။
ဒွန်ဆေးဆားက လူခေါ်ခေါင်းလောင်းကြိုးကို လှုပ်လိုက်သည်
အိုမိုနှင့် အမ်ဒေါင်းတို ့နှစ်ယောက် အပြေးအလွှားရောက်လာကြ၏။
ဒွန်ဆေးဆားက သူတို ့နှစ်ဦးကို အဲလစ်(စ်)၏အမည်ကို တစ်စွန်းတစ်စမှ မပါစေရဘဲ တန်ဘိုးရားနှင့်ပတ်သက်သမျှကိုလှည့်ပတ်၍ မေးခွန်းတွေထုတ်ကြည့်လိုက်သည်။
နောက်ဆုံးတွင် သူတို ့နှစ်ယောက်လုံး ဘာမှ သိရှိခြင်းမရှိကြ
ဟူ၍သာ လက်ခံယုံကြည်လိုက်ရသည်။
သူ ့အခြေအနေနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာကို မလိုလားသူများက ဂျောက်တွန်းခြင်းပေလားဟု တွေးနေမိ၏။
အဲလစ်(စ်)အား နာမည်ပျက်သွားစေချင်သလို သူနှင့်သူမတို ့၏ ပျော်ရွှင်မှုနှင့့် လက်ထပ်မည့်ကိစ္စအား ပျက်ပြားသွားစေလိုသူများ၏ လက်ချက်ပင်ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်မိသည်။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ပန်းချီကားကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိပို ့လိုက်သည်ဆိုတာကတော့ ထင်ရှားလွန်းနေသည်။
တစ်ခုခုတော့ ထူးခြားတာဖြစ်နေနိုင်ကောင်းသည်။
စဉ်းစားနေခြင်းထက် လက်တွေ ့စုံစမ်းကြည့်ရန် ဒွန်ဆေးဆားကဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေသည်။
အိုမိုနှင့်အမ်ဒေါင်းတို ့ကို မြင်းများအဆင်သင့်လုပ်ထားရန်အမိန် ့ပေးလိုက်ပြီး စားပွဲအံဆွဲထဲမှ ပစ္စတို သေနတ်ကိုထုတ်ယူလိုက်၏။
ဒီတစ်ခေါက် ဟာဗားနားသို ့သွားသည့်လမ်းတစ်လျှောက်လုံးတွင် လုံးဝအနားယူခြင်းမလုပ်ဖဲ ခရီးကိုသာတွင်တွင်နှင်ခဲ့သည်။
မြို ့သို ့ရောက်သောအခါ အဲလစ်(စ်)၏ နေအိမ်အနောက်ဖက်လမ်းမှ ဝင်ရောက်ခဲ့လိုက်သည်။
အိမ်နားသို ့ရောက်သည်နှင့် ဒွန်ဆေးဆားက မြင်းပေါ်မှဆင်းလိုက်ပြီး သူ ့မြင်းကို အမ်ဒေါင်းလက်သို ့အပ်လိုက်လေသည်။
သူတို ့ကိုလဲခြေလျင်ပင်ဆင်းလျှောက်စေကာ မြင်းဇောင်းထဲတွင်ပင် ငြိမ်သက်စွာ စောင့်နေကြရန်အမိန် ့ပေးလိုက်သည်။
သူကမူ နောက်ဖေးလမ်းကြားမှနေ၍ ခြံဝင်းအတွင်းသို ့ဝင်လိုက်၏။
အိမ်နောက်ဖက်ခြံဝင်းတံခါးကို သူ ့တွင်ရှိသော သော့ဖြင့် အသံမမြည်အောင် ဖွင့်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
တစ်ဖန် အိမ်တွင်းသို ့ရောက်သောအခါ သူက အပေါ်ထပ်သို ့ရောက်နိုင်သည့် နောက်ဖေးလှေကားမှပင် တိတ်ဆိတ်စွာ တက်လာခဲ့လိုက်သည်။
တန်ဘိုးရားနှင့် ရေချယ်တို ့နှစ်ဦးမှာ ရေချယ့်အခန်းတွင်သာရှိမည်ဟု သိထားသောကြောင့် အဲလစ်(စ်)၏ အိပ်ခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
အခန်းထဲမှာ ဘယ်လိုအခြေအနေရှိသလဲဆိုသည်ကို သိချင်ဇောဖြင့် အလျင်စလိုဝင်လိုက်သောအခါတွင်…အံသြမှုကို ခံစားလိုက်ရ၏။
သူ ့နှလုံးသားတွေပင် တုန်ရင်နေသည်ဟု ထင်လိုက်မိသည်။
အခန်းတွင်းမှာ ရေချယ်တစ်ယောက်ထဲ ရှိနေ၏။
့အဲလစ်(စ်)၏ ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျက်…။
အဲလစ်(စ်)၏ အဝတ်အစားများကို ခေါက်သိမ်းနေသည်။
အသံကြားသောကြောင့် သူ ့အားလှည့်ကြည့်လာသည့် ရေချယ်၏ မျက်ဝန်းအိမ်ထဲတွင် ကြောက်ရွံ ့မှုအရိပ်အရောင်တို ့ဖြတ်ပြေးသွားကြသည်ကို မြင်တွေ ့လိုက်ရသည်။
“ငြိမ်ငြိမ်လေးနေစမ်း”
ဒွန်ဆေးဆားကအမိန် ့သံနှင့်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
“ဒီအခန်းထဲကနေ ဘယ်ကိုမှထွက်မသွားဘဲ တိတ်တိတ်နေ…အသံထွက်ရင် နင်ဘာဖြစ်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာကို နားလည်တယ်မှလား”
ဒွန်ဆေးဆားက ကြုံတွေ ့လိုက်ရသောအနေအထားအရ အခြေအနေကို သုံးသပ်လို ့ရသွားလေပြီ။
ရေချယ်က အဲလစ်(စ်)၏ အိပ်ခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်ထဲရှိနေပါလျှင် အဲလစ်(စ်)က ဘယ်မှာရှိနိုင်ပါသလဲ…..။
သူက အောက်ထပ်သို ့ အတွင်းလှေကားမှပင် အသံမမည်အောင်ဆင်းသွားလိုက်၏။
ရေချယ်၏ အိပ်ခန်းရှေ ့သို ့ရောက်သောအခါတွင် အရင်က လိုက်ကာသာရှိသော အခန်းပေါက်ဝတွင် တံခါးနဲ ့ဘာနဲ ့အကျအနဖြစ်နေသည်ကို တွေ ့မြင်လိုက်ရသည်။
သူ ့တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးများက ဆူပွက်လာကြ၏။
ဒေါသကို မထိန်းထားတော့ဘဲ တံခါးကို ခြေထောက်နှင့် ဆောင့်ကန်ဖွင့်လိုက်သည်။
မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းက….
ထိုမြင်ကွင်းကြောင့်ပင် သူက အပေါက်ဝတွင် အံသြတုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစွာ အချိန်အတန်ကြာအောင် ရပ်နေမိလိုက်သည်။
သူ ့မျက်လုံးများကိုပင် သူမယုံကြည်နိုင်အောင်ဖြစ်နေမိ၏။
ပက်လက်အနေအထားနှင့်ရှိနေသော တန်ဘိုးရား၏ ရင်ခွင်ကို ခေါင်းအုန်း၍ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသာ အဲလစ်(စ်)က နီဂရိုးကောင်၏ လီးကြီးကို ဆော့ကစားနေသည်။
သူရုတ်တရက် ရောက်လာသည်ကို ထိတ်လန် ့သွားဟန်နှင့် သူ ့ကိုတွေ ့လိုက်ရချိန်တွင် အဲလစ်(စ်)က ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသည်။
မထင်မှတ်ဖဲ ဒွန်ဆေးဆားကို တွေ ့မြင်လိုက်ရသောကြောင့် သူမ၏ နှလုံးသားကို တစ်စုံတစ်ရာက အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်ဆောင့်လိုက်သည်ဟုပင် ထင်လိုက်မိသည်။
သူမက လူးလဲထလိုက်၏။
အဲလစ်(စ်)နှင့် ဒွန်ဆေးဆားတို ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အတန်ကြာအောင် စူးစိုက်ကြည့်နေမိကြလေသည်။
ဤတွင် အဲလစ်(စ်)က စတင်လှုပ်ရှားလိုက်၏။
အဝတ်အစားများကိုပင် ပြန်ဝတ်မနေတော့ဘဲ ဒွန်ဆေးဆားထံသို ့ပြေးသွားလိုက်ပြီး ခြေရင်းတွင်ထိုင်ချလိုက်ကာ သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဒွန်ဆေးဆား၏ ခြေအစုံကို သိုင်းဖက်လိုက်
လေသည်။
“အို…အချစ်ရယ်..ကျွန်မအဖြစ်ကိုကြည့်စမ်းပါဦးကွယ်….ဘယ်လောက်များဆိုးလိုက်သလဲလို ့…ဒီ…ဒီအယုတ်တမာကောင်လေ…ကျွန်မကို အတင်းဆွဲခေါ်လာပြီး….
ရှင်ရောက်လာပြီဆိုတော့ ကျွန်မ..ကျွန်မ..”
သူမကပြောရင်းမှ ချုံးပွဲချ ငိုကြွေးလိုက်လေသည်။
“မဟုတ်တာတွေပြောမနေစမ်းပါနဲ ့ကွာ….ဒါ…ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွယ့်”
ဒွန်ဆေးဆားက ဒေါသကိုတတ်နိုင်သမျှထိန်း၍ ညင်သာစွာပင်ပြောလိုက်လေ၏။
“မုဒိန်းကျင့်ခံရပါတယ်ဆိုတဲ့မိန်းမဟာ အဲဒီ့လူရဲ ့ရင်ခွင်မှာ အေးအေးဆေးဆေး အိပ်နေမတဲ့လားကွ…ပြီးတော့ မိုးလင်းမှာ လင်းဆွဲ ဆွဲဖို ့အတွက် အိပ်ပျော်နေတဲ့သူရဲ ့လီးကို
သွားပီး လက်ကမြင်းနေမတဲ့လား….ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တာတွေ”
ဒွန်ဆေးဆားက ပြောရင်း ဒေါသထွက်လာပြီး သူမကိုတွန်းကန်ပြစ်လိုက်သည်။
သူမကမူ အတင်းပင် ဖက်တွယ်ထားဆဲဖြစ်၏။
“ကျွန်မလေ…ကြောက်လွန်းလို ့စိတ်တွေလဲ ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်မှန်းမသိတော့ပါဘူးရှင်..သူ ့အလိုကိုမလိုက်ရင် သတ်ပြစ်မလားလို ့ကြောက်ရွံ ့နေခဲ့မိပါတယ် အချစ်ရယ်….သူက ကျွန်မကိုခြိမ်းခြောက်ခဲ့တယ်လေ”
ဒွန်ဆေးဆားက သူမပြောသမျှတွေသည် အလိမ်အညာတွေချည်းသာဖြစ်ကြောင်း သိနေသောကြောင့် သူမကို လစ်လျှူရှုလိုက်တော့၏။
“တန်ဘိုးရား”
သူက အသံကုန်အော်လိုက်သည်။
နီဂရိုးကောင်ကမူ သူ၏ဘေးနားတွင် ဒွန်ဆေားတို ့ပြောဆိုနေကြသည့်တိုင် အိပ်ပျော်လျှက်ပင်ရှိနေဆဲဖြစ်၏။
တစ်ညလုံး ဘယ်လောက်တောင် ပင်ပန်းထားသည်မသိ။
တွေးမိလေ ဒေါသဖြစ်လေ ဖြစ်လာသည့်အတွက်ကြောင့် အဲလစ်(စ်)တစ်ယောက် သူ ့ခြေထောက်ကိုဖက်၍ တရွတ်တိုက်ပါလာသည်ကိုပင် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ တန်ဘိုးရားရှိနေရာသို ့
လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ဆောင့်ကန်နှိုးလိုက်မိသည်။
တန်ဘိုးရားက နိုးလာပြီး ထထိုင်ကာ သူ ့အား အူကြောင်ကြောင်နှင့် မော့ကြည့်လေသည်။
“သခင်…”
တန်ဘိုးရား ခမျာ ဘာဆက်ပြောရမည်မှန်းပင်မသိအောင်ဖြစ်နေတော့၏။
“မင်း.. သေဖို ့သာပြင်ထားလိုက်တော့ တန်ဘိုးရား…ဟောဒါက ဘာလဲဆိုတာကို မင်းသိတယ်မဟုတ်လား”
ဒွန်ဆေးဆား၏ ဒေါသတို ့က အရှိန်တက်သထက်တက်လျှက် ရှိလာချေလေပြီ။
တန်ဘိုးရားက ပစ္စတိုသေနတ်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားတော့သည်။
သူ ့သခင်၏ မျက်လုံးတို ့ကို ရင်ဆိုင်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ပေ။
“ကျွန်တော့်ကို တကယ်သတ်တော့မလို ့လား သခင်”
“အေး…တကယ်ဘဲကွ….ဒီတော့ မင်းရဲ ့ဝိညာဉ်ကိုလိမ်ပြီးမှသေရမယ့်အစား မသေခင်တော့ ငါသိချင်တဲ့အမှန်တရားကို ပြောသွားစမ်းကွာ….မင်းမလိမ်တတ်ဖူးမဟုတ်လား”
“မှန်ပါတယ်သခင်…တန်ဘိုးရား လိမ်မပြောတတ်ပါဘူး”
“ကောင်းပြီ….မင်းတို ့ဒီလိုဖြစ်နေတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲဆိုတာပြောစမ်း”
“ကျွန်တော် ဒီကို ရောက်စကတည်းက စတာပါဘဲ သခင်”
“မင်းက အတင်းပြုကျင့်တာလား”
“မဟုတ်ရပါဘူး သခင်…တန်ဘိုးရား အဲဒီလိုမလုပ်ပါဘူး”
တန်ဘိုးရားအဖြေကိုကြားလိုက်ရသောအခါ ဒေါသထွက်လွန်းသောကြောင့် ဒွန်ဆေးဆားက အဲလစ်(စ်)ကို ဆောင့်ကန်ပြစ်လိုက်ရာ အဲလစ်(စ်)မှာကြမ်းပေါ်သို ့ ပက်လက်လန်လဲကျသွားရှာလေသည်။
သူက အဲလက်(စ်)ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။
တစ်ချိန်က သူ ့အားဆွဲဆောင်ခဲ့သူ….
သူ မြတ်နိုးစွာ ချစ်ခဲ့ရသူ…
အခုတော့ သူမ၏နှုတ်ခမ်းများက နီဂရိုးကျွန်ကောင်၏ လီးကို အငမ်းမရမြည်းစမ်းကြည့်ပြီးနေပြီကော….။
“ထစမ်းကွာ…တန်ဘိုးရား”
တန်ဘိုးရားက အမိန် ့ကိုနာခံကာ တဖြည်းဖြည်း ထရပ်လိုက်သည်။
“ကျွန်တော့်ကိုဘာလုပ်မှာလဲ သခင်”
“မင်းကိုသတ်မလို ့လေကွာ…ငါပြောပြီးပြီမဟုတ်လား”
ပြောပြောဆိုဆိုပင် ဒွန်ဆေးဆားက သေနတ်၏မောင်းခလုတ်ကိုဆွဲညှစ်လိုက်တော့သည်။
စူးရှစွာ ပေါ်ထွက်လာသော သေနတ်သံနှင့် မရှေးမနှောင်းပင် အဲလစ်(စ်)၏ အလန် ့တကြားအော်ဟစ်လိုက်သံကလဲပေါ်ထွက်လာတော့၏။
တန်ဘိုးရား၏ဝမ်းဗိုက်တွင် အပေါက်ငယ်တစ်ခုဖြစ်သွားပြီး သွေးများယိုစီးလာလေသည်။
“ကျွန်တော့်ကို တကယ်ဘဲသတ်လိုက်ပြီလား သခင်”
တန်ဘိုးရားကဝေဒနာကိုခံစားရင်း သူ ့သခင်ကို မော့ကြည့်ကာ မေးလိုက်ရှာလေသည်။
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်လဲ သွေးထွက်နေသည့်နေရာကို ပိတ်ထားရင်း ညည်းတွားနေရရှာ၏။
“မင်း..ဒီ့ထက်နာစရာရှိသေးတယ်တန်ဘိုးရား….ကဲ…ထလျှောက်စမ်းကွာ”
ဒွန်ဆေးဆားက တံခါးပေါက်ဆီသို ့ လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်၏။
တန်ဘိုးရားက ကြိုးစားလျှောက်သွားလိုက်သည်။
တံခါးပေါက်အရောက်တွင် ဆက်မလျှောက်နိုင်တော့ဘဲ မှောက်လဲကျသွားလေ၏။
“ရေချယ်”
ဒွန်ဆေးဆားက အော်ခေါ်လိုက်ပြန်သည်။
ရေချယ်က ချက်ခြင်းဆိုသလို အပြေးရောက်လာလေသည်။
“အမ်ဒေါင်းနဲ ့အိုမိုကို မြန်မြန်သွားခေါ်ချေစမ်း”
ထို ့နောက် ဒွန်ဆေးဆားက အဲလစ်(စ်)ဘက်သို ့ လှည့်လိုက်ပြန်၏။
“မင်းကိုတော့ ကျုပ် မသတ်လိုပါဘူးလေ….ဘာကြောင့်လဲ သိချင်လား…အေး…မင်းဟာ ကျဉ်ဆန်တစ်တောင့်လောက်တောင်မှ တန်ဘိုးမရှိဘူးလို ့ထင်လို ့ဘဲ၊
မင်းကို ဘယ်လိုမိန်းမစားဆိုတာကို နှိုင်းဖို ့ စကားတောင်ရှာမရနိုင်အောင်ပါဘဲ၊တကယ်တော့..ဟောဒီလို ကျွန်ကောင်းတစ်ယောက်ကို သတ်ပြစ်မယ့်အစား…မင်းလိုမိန်းမကို သတ်
ပြစ်ဖို ့ကောင်းတာတော့အမှန်ဘဲ…ဟာဗားနားမှာရှိကြတဲ့ အမည်းကောင်တွေကို ဟောဒီ့ကောင်လေးကို နမူနာပြရအောင်သာ သတ်ပြစ်လိုက်ရတာ…လူဖြူမနဲ ့အိပ်ခဲ့ရင် ဒီလိုအသတ်
ခံရမယ်ဆိုတာ အမည်းကောင်တွေကိုသိစေချင်တယ်…ဒါပဲ”
အမ်ဒေါင်းနှင့်အိုမိုတို ့က အပြေးရောက်လာကြသည်။
ရေချယ်ကမူ လိုက်ပါလာခြင်းမရှိချေ။
သူတို ့က ဒွန်ဆေးဆားအနီးတွင် ရပ်နေလိုက်ကြသည်။
တန်ဘိုးရားမှာ သေနတ် ဒဏ်ရာကြောင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် လူးလိမ့် ငြီးတွားနေပြီး အဲလစ်(စ်)က အဝတ်အစားကင်းမဲ့စွာဖြင့် အခန်း၏ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ငိုယိုလျှက်ရှိသည်ကို သူတို ့
တအံတသြပင် မြင်လိုက်ကြရသည်။
“သူ ့ကိုထမ်းသွားကြစမ်းကွာ”
ဒွန်ဆေးဆားက အမ်ဒေါင်းတို ့ကို အမိန် ့ပေးလိုက်လေသည်။
“မြင်းပေါ်မှာတင်လိုက်၊ ပြီးတော့ မြင်းကုန်းနှီးနဲ ့လက်တွေကို ကြိုးနဲ ့ချည်ထားလိုက်”
“သူ ့မှာ အဝတ်အစားမှ မရှိဘဲ သခင်”
အမ်ဒေါင်းက ပြောလိုက်ရင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ တန်ဘိုးရား၏ အနီးသို ့သွား၍ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။
“သူ….သူ..သတိလစ်နေတယ် သခင်”
အိုမိုက အမ်ဒေါင်းကိုဝင်ကူရင်း ပြောလိုက်ပြန်သည်။
“သူ သွားရမယ့်နေရာက အဝတ်အစားမလိုပါဘူးကွ…ကဲ..သယ်မှာသာ သယ်သွားကြစမ်းကွာ”
သူတို ့က တန်ဘိုးရားအား ပခုံးများနှင့် ထမ်းယူ သယ်သွားကြသောအခါ လှေကားတစ်လျှောက်တွင် သွေးစက်များက ကျဆင်းစွန်းထင်းကုန်၏၊
“ဆေးဆား”
အဲလစ်(စ်)က ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်၏။
“ဆေးဆားရယ်…ကျွန်မပြောတာကို ယုံစမ်းပါလားကွယ်၊သူ…သူ လိမ်ပြောတာပါ…ကျွန်မပြောတာကိုသာ ယုံစမ်းပါရှင်၊ကျွန်တစ်ယောက်ပြောတာကို ယုံပြီး
ကျွန်မကိုတော့ မမုန်းလိုက်ပါနဲ ့လားဟင်၊အို…ဆေးဆားရယ်..ကျွန်မဘာလုပ်ရမလဲ၊ဘယ်သွားနေရမှာလဲဟင်”
“ကိစ္စပြီးရင်ကျုပ်ပြန်လာခဲ့မယ်….မင်းကိုတော့ ကျုပ်မတွေ ့ချင်တော့ဘူး၊ မကောင်းတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ကို သတ်ပြစ်လိုက်ရတယ်ဆိုတာမျိုး ကျုပ်အဖြစ်မခံချင်ဘူး၊
အင်း…ကျုပ်ပြန်လာရင် ရေချယ်ကို ကျုပ်နဲ ့လာတွေ ့ပါစေ”
အမ်ဒေါင်းနှင့်အိုမိုတို ့ရှိရာသို ့ရောက်သောအခါ သူခိုင်းသလို အားလုံးလုပ်ပြီးနေပြီး အဆင်သင့်စောင့်နေကြသည်ကိုတွေ ့လိုက်ရသည်။
ထို ့နောက် ဒွန်ဆေးဆားဦးဆောင်၍ သူတို ့သည် လမ်းကျဉ်းများအတိုင်း မြင်းများကို စီးနင်းလာခဲ့ကြသည်။
လမ်းတွင် တန်ဘိုးရားသတိရလာလေသည်။
ဒဏ်ရာက နာကျင်လွန်းသောကြောင့် ဟောင်ဆာဘာသာစကားနှင့်ပင် ငြည်းတွားလိုက်မိသည်။
“အို…ကျွန်တော့်ရဲ ့ဝိညာဉ်..ကျွန်တော့်ကို အင်အားပေးပါတော့လား၊အာဖရိကမှာ ကျန်နေရစ်ခဲ့တဲ့ ဝိညာဉ်နဲ ့ ပူးပေါင်းပြီး ကူညီပါလားဗျာ”
တန်ဘိုးရား၏အဖြစ်ကိုလမ်းသွားလမ်းလာတို ့တအံတသြ ကြည့်ရှုနေကြလေသည်။
မြင်းတစ်ကောင်ပေါ်တွင်မှောက်ခုံကြီးပါလာကာ သွေးများကလဲ တစက်စက်ကျနေသောကြောင့် ဘာများဖြစ်လာတာလဲဟု စပ်စုသူကလဲမရှားလှ…။
အနောက်ဖက်သို ့နေအတော်စောင်းသောအချိန်တွင် သူတို ့လူစူသည် အများပြည်သူ ကြည့်ရှုနိုင်သော ကျွန်များကို အပြစ်ပေးသည့်နေရာသို ့ရောက်ရှိလာကြသည်။
ထိုနေရာ၏ ခြံဝင်းတံခါးဝသို ့ရောက်သောအခါ ဒွန်ဆေးဆားက လိုက်ပါကြည့်ရှုသူများဘက်သို ့လှည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာမူလိုက်လေသည်။
“ဟာဗားနားက ကျွန်တွေအားလုံး….ဟောဒီအကောင်ကို နမူနာယူကြရမယ်၊ ဒီကောင်ဟာ…မျက်နှာဖြူမိန်းမကို မတရားကျင့်တဲ့ကောင်ဖြစ်တယ်”
ဒွန်ဆေးဆား၏ အသံဆုံးသည်နှင့် ခြံဝင်းတံခါးလဲ ပွင့်လာလေသည်။
သူတို ့အထဲကိုဝင်လိုက်ပြီးသောအခါ တံခါးကိုပြန်ပိတ်မည်ပြုနေသောကြောင့် ဒွန်ဆေးဆားက ဟန် ့တားလိုက်သည်။
“မပိတ်နဲ ့…..ဒါဟာ အများပြည်သူတွေကြည့်ရမယ့်နေရာဖြစ်တယ်…ကဲ…’အာရိုဘာဒို’ ကိုသွားပြောကြစမ်း…အလေးဆုံးနဲ ့အကြီးဆုံးကြာပွတ်ကိုယူခဲ့လို ့ပြောလိုက်….
ပြီးတော့ သူကိုယ်တိုင် အဲဒီကြာပွတ်ကို အသုံးပြုရမယ်လို ့ပါထပ်ပြောလိုက်”
“သူ…သူ.မသေသေးဘူး သခင်”
အမ်ဒေါင်းက ဝင်ပြောလိုက်၏၊
“ကျုပ်သိပါတယ်လေ…ကဲ…မင်းတို ့သူ ့ကိုကြိုးဖြည်ပေးလိုက်ပြီး ဟောဟို လက်ဝါးကပ်တိုင်ဆီခေါ်သွားကြစမ်း”
သူတို ့သယ်သွားစဉ်မှာပင် တန်ဘိုးရား၏ မျက်လုံးတို ့ပွင့်လာကြပြန်သည်။
“အမ်ဒေါင်း….”
တန်ဘိုးရား၏ အသံက တိုးလွန်းနေသည်။
“နှုတ်ဆက်ပါတယ်ကွာ…တန်ဘိုးရား”
“အေး….နှုတ်ဆက်ပါတယ်ကွာ”
အိုမိုကပါ ထပ်ဆင့်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။
သူတို ့က တန်ဘိုးရားကို လက်ဝါးကပ်တိုင်တွင် ချည်နှောင်နေသောအချိန်မှာပင် ကြီးမားလှသောကြာပွတ်ကို ကိုင်ဆောင်လာသည့် ကျွန်တစ်ယောက်က ရောက်လာလေသည်။
ထိုကျွန်က ပရိတ်သတ်ကို အရိုအသေပေးလိုက်ပြီး ဒွန်ဆေးဆားဘက်သို ့လှည့်လိုက်သည်။
“ကျွန်တော်က ဟောဒီ့ကောင်လေးကို ဘယ်သူ ့အမိန် ့နဲ ့ရိုက်ရမှာလဲခင်ဗျ”
“ဒွန်ဆေးဆား မွန်တာဘို ရဲ ့အမိန် ့နဲ ့ပေါ့ကွာ”
“သူ ့ကြည့်ရတာ အရိုက်ခံနိုင်လိမ့်မယ်မထင်ဘူးခင်ဗျ”
“အေး….ဟုတ်တော့ဟုတ်နိုင်ပါတယ်….ဒါပေမယ့် ရိုက်သာရိုက်စမ်းပါ….ပြီးရင်တော့ သေမသေဆိုတာကို သေချာစစ်ပေးဟေ့…သေတော့မှအရိုက်ရပ်လိုက်..ဟုတ်ပြီလား”
ဒွန်ဆေးဆားက အိတ်ထဲမှ ငွေသားအချို ့ကို အိတ်ထဲမှနှိုက်ယူလိုက်ပြီး ကြာပွတ်သမားကို ပြစ်ပေးလိုက်သည်။
ကြာပွတ်ရိုက်သော ကျွန်မည်းကြီးက အသင့်ပြင်လိုက်၏။
သူ၏ ညာလက်က မြောက်တက်သွားသည်။
ကြာပွတ်က တန်ဘိုးရား၏ ကျောပြင်ပေါ်သို ့ “ရွှမ်း” ကနဲ ကျရောက်သွားသည်။
တန်ဘိုးရားက အော်ဟစ်လိုက်မိသည်။
သို ့သော် အော်သံကား ထွက်ပေါ်မလာခဲ့ချေ။
သူနားလည်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။
သူ ့ဝိညာဉ်တို ့သည် သူ ့ကိုစွန် ့ပြစ်သွားကြပြီဖြစ်၏။
သူ..စိတ်လျှော့လိုက်မိသည်။
သူ၏ အသက်ရှူခြင်းသည်လဲ တဖြေးဖြေးခြင်းရပ်ဆိုင်းသွားကြတော့သည်။
ပထမဆုံး ကြာပွတ်ချက်မှာပင် တန်ဘိုးရား သေဆုံးသွားခဲ့ရပြီဖြစ်၏။
တန်ဘိုးရား အသက်မရှိတော့ပြီ။
ကြာပွတ်ရိုက်ချက်ကတော့ ရပ်တန် ့ခြင်းမရှိသေးဘဲ သူ၏ကျောပေါ်သို ့ ဆက်လက်ကျရောက်နေဆဲပင်ဖြစ်၏။
ဒွန်ဆေးဆားက လက်မြှောက်ပြလိုက်တော့မှပင် ရိုက်ချက်များရပ်တန် ့သွားတော့၏၊
“သေပြီမဟုတ်လားဟေ့”
ကြာပွတ်သမားက တန်ဘိုးရားရှိရာသို ့လျှောက်သွားကာ စစ်ဆေးကြည့်ရှုလိုက်သည်။
“သူ..သေနေပါပြီ လူကြီးမင်းခင်ဗျား”
ဒွန်ဆေးဆားက အမ်ဒေါင်းနှင့်အိုမိုတို ့ကိုခေါ်ဆောင်၍ ထိုနေရာမှပြန်လည်ထွက်ခွာလာခဲ့လိုက်သည်။
တန်ဘိုးရား၏ ရုပ်အလောင်းကိုတော့ ဒီအတိုင်းပင် ထားပြစ်ခဲ့လိုက်သည်။
ငွေပေးထားသည်ဖြစ်သောကြောင့် သင့်တော်သလိုစီစဉ်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်းကို ဒွန်ဆေးဆား သိထားပြီးသားဖြစ်၏၊
လမ်းတွင် အိုမိုတို ့ကို စောင့်ခိုင်းထားပြီး မြင်းပေါ်မှဆင်းကာ ဝိုက်အရက်ဆိုင်ထဲသို ့ဝင်လိုက်မိသည်။
ဝိုင်အရက်ဆိုင်ထဲတွင် အတန်ကြာ အချိန်ဖြုန်းပြီးမှ ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။
အိမ်သို ့ပြန်ရောက်သောအခါ ဒွန်ဆေးဆားက အမိန် ့ပေးလိုက်ပြန်သည်။
“အိုမိုနဲ ့အမ်ဒေါင်း…မင်းတို ့မြင်းဇောင်းကိုသွား….ကျန်တဲ့မြင်းနှစ်ကောင်နဲ ့လှည်းကို အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်လုပ်ထားလိုက်…မွန်တာဘိုကို ယူသွားရမယ်”
ပြောပြီးလျှင် ဒွန်ဆေးဆားက အိမ်ထဲသို ့လှည့်ဝင်သွားတော့သည်။
ရေချယ်က ဧည့်ခန်းအလယ်တွင် ရပ်လျှက် သူ ့အားစောင့်နေသည်ကိုတွေ ့လိုက်ရ၏၊
“မမဟာ..သခင့်ကို စကားပြောချင်လို ့စောင့်နေပါတယ် သခင်”
ရေချယ်ကပြောလိုက်လေသည်။
“မင်းအနေနဲ ့ သူ ့အသက်ကိုတန်ဘိုးထားတယ်ဆိုရင် ဒီလိုစကားမျိုးထပ်မပြောသင့်တော့ဘူးရေချယ်..မင်းတို ့နှစ်ယောက် မိုးမချုပ်ခင် ဒီအိမ်နဲ ့ ဒီမြို ့ကနေ ထွက်သွား
ကြပေတော့….အဝတ်အစားတွေနဲ ့အတူ ကြိုက်တဲ့ ပစ္စည်းကို ယူနိုင်သလောက် ယူသွားနိုင်တယ်….ဒီည ဟာဗားနားကထွက်မယ့် သင်္ဘောနှစ် စင်းရှိတယ်…တစ်စီးက မက္ကစီကို ကို
သွားမယ့် သင်္ဘော၊နောက်တစ်စီးကတော့ နယူးအော်လင်း(စ်)ကိုသွားမှာ…..ဒီတော့..ကြိုက်တဲ့သင်္ဘောနဲ ့လိုက်သွားကြပေတော့”
သူက အိတ်ထဲတွင်ရှိနေသော ငွေသားများကိုထုတ်ယူလိုက်ပြီး ရေချယ့်ကို ပေးလိုက်သည်။
“အဲဒါက မင်းအတွက်ပဲ….မင်းရောငါရော ကြောင်မရှိတုန်း ကြွက်ကလေး ကစားတဲ့အကြောင်းကို သိကြတယ်၊ဟုတ်ရဲ ့လား”
သူမက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
“ကျုပ်…မင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လေ”
ဒွန်ဆေးဆားက ပြောပြီးသည်နှင့် အိမ်ပြင်သို ့ထွက်သွားတော့၏၊
အမ်ဒေါင်းနှင့်အိုမိုတို ့ကိုပါ တစ်ပါထဲခေါ်ဆောင်ပြီး ဟာဗားနားကို ကျောခိုင်းထွက်ခွာလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“တန်ဘိုးရားတစ်ယောက်တော့ သေသွားရှာပြီ”
ဒွန်ဆေးဆားက နှမျော တသစွာဖြင့်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
သူ ့စိတ်ထဲတွင် တန်ဘိုးရား၏ လူရည်လည်ပုံ၊အကင်းပါးပုံတို ့ကို သတိရလျှက်ရှိနေသည်။
“ကျူဘားတစ်ကျွန်းလုံးမှာရှိတဲ့ ကျွန်တွေထဲကမှ အကောင်းဆုံးကောင်ကို အဆုံးရှုံးခံလိုက်ရတာပါဘဲကွာ”
ထိုအသံက..ဒွန်ဆေးဆားထံမှ ထပ်မံ၍ ညည်းလိုက်သလို ထွက်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်လေသည်။
အဲလစ်(စ်)ကို သတ်မပြစ်လိုက်မိသည့်အတွက်လဲ သူ ့ကိုယ်သူ အံသြနေမိသည်။
တကယ်ဆို အဲလစ်(စ်)ကိုပါ သတ်ပြစ်လိုက်ဖို ့ကောင်းတာမဟုတ်လား။
သူ တစ်ကယ်ချစ်မြတ်နိုးခဲ့သည့်စိတ်က တားဆီးပိတ်ပင်ခဲ့ခြင်းပေလော…
သူ ့အနေနှင့် ဆက်လက်မတွေးတောလိုတော့ပေ။
အရာအားလုံးသည် ပြီးဆုံးခြင်းသို ့တိုင်ခဲ့ပြီမဟုတ်ပါလား။
တန်ဘိုးရား၏ မျိုးဆက် ရင်သွေးငယ်တစ်ယောက်သာ အဲလစ်(စ််)ထံတွင် ကျန်နေခဲ့ကြောင်းကို သိရှိလျှင်တော့ ခုချက်ခြင်းပင် နောက်ကြောင်းပြန်လှည့်ကာ အဲလစ်(စ်)ကို ပစ်သတ်မိ
ပေလိမ့်မည်။
သို ့သော် ဒွန်ဆေးဆားအနေနှင့် မသိနိုင်ရှာတော့…
ဒွန်ဆေးဆားမဆိုထားနှင့် ကာယကံရှင်ဖြစ်သော အဲလစ်(စ်) တောင်မှ တန်ဘိုးရား၏ မျိုးဆက်ကလေးကို လွယ်ထားခဲ့ရကြောင်း ကိုယ်တိုင်တောင်မှ သိပါလေစ…။
ကြမ္မာဇာတ်ဆရာက အလိုရှိသည့်အတိုင်း လှည့်ဖျား ဆော့ကစားခဲ့လေပြီ။
ကောင်းကင်ယံတွင်တော့ အလင်းသဲ့သဲ့ ကြယ်ပွင့်လေးများက ကံကြမ္မာပြဇာတ်ကို ငုံကြည့်အားပေးနေသလားထင်ရအောင် ပြူတစ်ပြူတစ်လုပ်နေကြ၏။
သေဆုံးသူကတော့ အနားရသွားလေချေပြီ။
ကျန်ရစ်သူများအတွက်ကတော့ ကြမ္မာဇာတ်ဆရာ၏ အလိုကျ ဆက်လက် ကပြကြရဦးတော့မည်ဖြစ်ပေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
ဘီးကြဲကြီး(အချစ်တက္ကသိုလ်)
ZAWGYI
အခန္း(၁၁)
မစၥအဲလစ္(စ္)................တစ္ခ်ိန္က ျပင္သစ္ျပည္၏ၿမိဳ ့ေတာ္ ‘ပါရီ’ ရွိ ‘ဗိုး’ ဟုအမည္ရေသာ ဟိုတယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။
သူမက အခုေတာ့ ဟာဘားနားတြင္ရွိေနေလသည္။
ပူေလာင္စူးရွေသာ အလင္းေရာင္ကို ကာကြယ္နိုင္ရန္ သူမက အခန္းတံခါးမ်ားကိုဆြဲပိတ္ျပစ္လိုက္သည္။
ျဖစ္နိုင္လၽွင္ ေအာက္ဖက္လမ္းေပၚမွ ေန ့ေရာညပါ ၾကားေနရေသာ ဆူညံသံမ်ားကိုလဲ မၾကားခ်င္ေပ။
က်ဴးဘားသားေတြသည္ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ယဥ္ေက်းမႈေလးသာရွိေသာ အရိုင္းအစိုင္းေကာင္မ်ားလို ့ သူမကထင္ျမင္ယူဆထားေလသည္။
ျပင္သစ္တို ့၏ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ႏွိုင္းယွဥ္ပါက ထိုသို ့ထင္ျမင္ယူဆမိျခင္းသည္ လုံးဝ မမွားဟု သူမယုံၾကည္ထားပါသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဟာဗားနားတြင္ ေရာက္ရွိေနထိုင္ရျခင္းကို သူမသေဘာက်ပါသည္။
အမည္းေတြကို တန္းတူသေဘာထားမည္ဆိုေသာ ျပင္သစ္ၿမိဳ ့ေတာ္ႏွင့္ ယွဥ္လၽွင္ ဒီက စပိန္ႏြယ္ဝင္မ်ားက အမည္းကၽြန္မ်ားကို ဘယ္လို ထိန္းသိမ္းရမယ္ဆိုတာကို နားလည္ၾကသည္။
ျပင္သစ္ေတြကမူ လူဆန္သည္မွန္ေသာ္လဲ ေပ်ာ့ေျပာင္းလြန္းေသာအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ အမည္းကၽြန္မ်ားက ျပန္လည္ပုန္ကန္သည့္အျဖစ္မ်ိဳးကို ေတြ ့ၾကဳံခံစားလိုက္ၾကရသည္။
သူမကိုယ္တိုင္လဲ ျပင္သစ္ၿမိဳ ့ေတာ္တြင္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈအျပည့္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈမ်ားအၾကားတြင္ ေနခဲ့ရေသးသည္။
ထို ့ေၾကာင့္လဲ ဤကၽြန္းသို ့ထြက္ခြာမည့္သေဘၤာကို အခေၾကးေငြ ေကာင္းစြာေပး၍ ျပင္သစ္မွထြက္ေျပးလာရသူတစ္ေယာက္လို ထြက္ခြာလာခဲ့မိျခင္းျဖစ္ေပသည္။
သူမအေနႏွင့္ ျပင္သစ္စကားအသုံးမ်ားသည့္ နယူးေအာ္လင္းလိုေနရာမ်ိဳးကို ေရြးသင့္ခဲ့ေသာ္လဲ အခုေရာက္ရွိေနေသာ ေနရာတြင္လဲ စိတ္ခ်စြာ ေနနိုင္ေနၿပီျဖစ္ေလသည္။
စပိန္ဘာသာစကားကိုလဲ အလြယ္တကူပင္သင္ယူနိုင္ခဲ့ၿပီး အခုဆိုလၽွင္ က်ဳးဘားျပည္သူအမ်ား၏ ေလးစားအားထားမႈကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ
ဒြန္ေဆးဆားမြန္တာဘို ဆိုသည့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံရွင္ႀကီးကိုပင္ ေတြ ့ဆုံကၽြမ္းဝင္ေနခဲ့ၿပီ မဟုတ္ပါလား။
သူမက ေနာက္မွီကုလားထိုင္ကိုမွီထိုင္ကာ အနားယူရင္း တစ္ခန္းလုံးကို မ်က္စိကစားလိုက္မိသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက သူမအတြက္လိုအပ္သမၽွအိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂမ်ားကို ဝယ္ျခမ္းေပးထားခဲ့သည္ကို ေတြ ့ျမင္ေနရ၏။
မွန္ပါသည္……
ေဆးဆားက သူမအေပၚတြင္ အရာရာလိုေလေသးမရွိေစရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းမြန္ခဲ့ပါသည္။
သူမကလဲ သူ ့အေပၚေကာင္းေပးခဲ့ရတာေတြရွိပါသည္။
အေပးအယူသေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူးလို ့ ဘယ္လိုပင္ျငင္းလင့္ကစား ဟာဗားနားသို ့ ဒြန္ေဆးဆားေရာက္လာတတ္ေသာအခါတိုင္းတြင္
သူမက အခ်စ္ငတ္ေနေသာမိန္းမတစ္ေယာက္လို ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးရႈံးေလာက္ေသာ အမူအရာမ်ားႏွင့္ လုပ္ျပခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါလား။
အျမဲတမ္းသူေရာက္လာတိုင္း ဘာေပးသလဲ….သူမက ျပန္ေပးခဲ့ရတာခ်ည္းပင္။
ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့မလြယ္ပါေခ်။
ေဆးဆားက သူမထက္ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္ အသက္ပိုႀကီးသည္။
သူမအသက္က သုံးဆယ္တြင္းေရာက္ေနၿပီျဖစ္၏။
ဆိုေတာ့ကာ….အားအင္ကုန္ခန္းစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ ့အား သူမကပင္ေဖးမဆက္ဆံေပးေနရသလိုခ်ည္းပင္ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
သူမအတြက္ကေတာ့ အပန္းႀကီးလွသည္ဟုမဆိုသာေပ။
ေယာက္က်ားႏွစ္ေယာက္ရခဲ့ဖူးသူမို ့ ကာမကိစၥတြင္လဲ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္နိုင္ၿပီးသားပင္။
ခက္ေနတာက ေဆးဆားက အခုအခ်ိန္အထိ အတူေနရန္စကားမစေသးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဒီကိစၥကလြဲလို ့ က်ဴဘားတြင္ေနထိုင္ရတာ အစစအဆင္ေျပပါသည္။
စပိန္ေတြက ရိုင္းစိုင္းခ်င္သာ ရိုင္းစိုင္းမည္…
သို ့ေသာ္လည္း က်ဴးဘားတြင္ တည္ၿငိမ္ေသာအစိုးရကို ထူေထာင္ထားနိုင္ခဲ့ၿပီး ကၽြန္မ်ားကို မည္သို ့အုပ္ခ်ဳပ္ရမည္ကို ေကာင္းစြာနားလည္ၾက၏။
တစ္ခါက ဟာဗားနားၿမိဳ ့တြင္းရွိ လူတိုင္းၾကည့္ရႈနိုင္ေသာ ကၽြန္မ်ားကိုအျပစ္ေပးသည့္ေနရာသို ့ သူမေရာက္ခဲ့ဖူးပါသည္။
ထိုေနရာတြင္ ကၽြန္မ်ား၏ နာၾကင္စြာ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားက အုတ္နံရံတစ္ဖက္မွ ထိတ္လန္ ့ဖြယ္ရာ ေပၚထြက္လာသည္ကိုလဲ ၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။
က်ဳးဘားသားေတြအဆိုအရ နာရီဝက္ရိုက္လၽွင္ပင္ ကၽြန္တစ္ေယာက္ေသနိုင္သည္ဟူ၏။
သခင္ကို အာခံသူ၊အမိန္ ့ကိုမလိုက္နာသူ၊ရိုင္းစိုင္းစြာျပဳမူသူ…စသည့္ အျပစ္ရွိေသာကၽြန္မ်ားကို သခင္လုပ္သူ၏အလိုကက် ျပစ္ဒဏ္ေပးနိုင္ခြင့္ျပဳထားသည္။
စပိန္ေတြက ထိုကဲ့သို ့ေသာ စည္းကမ္းကို ထုတ္ျပန္ကာလိုက္နာၾကေသာ္လဲ ျပင္သစ္တို ့ကေတာ့ ဘယ္ေသာအခါတုန္းကမွထိုကဲ့သို ့စြမ္းေဆာင္နိုင္စြမ္းမရွိေခ်။
မၾကာေသာ အခ်ိန္ကာလတြင္ သူမက က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚရွိ အခ်မ္းသာဆုံးေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံႀကီးတြင္ သခင္မျဖစ္လာနိုင္သည္မဟုတ္ပါလား။
ထိုသို ့ျဖစ္လာခဲ့လၽွင္ ကၽြန္းေပၚရွိခ်မ္းသာေသာ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ အခ်မ္းသာဆုံးသူ၏ဇနီးအျဖစ္ က်ဴးဘားတို ့၏ လူမႈဆက္ဆံေရးဝန္းက်င္တြင္ ဝင္ဆံ့နိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
သူမအေနႏွင့္ ကၽြန္ေတြကို မည္သို ့ကိုင္တြယ္ရမည္ဆိုတာကို ေလ့လာထာတာမမွားနိုင္ပါ။
ၿပီးေတာ့ သူမအေနႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆားအား ဟာဗားနားၿမိဳ ့ေပၚတြင္ နန္းေတာ္တမၽွ ႀကီးက်ယ္ခန္နားေသာ အေဆာက္အအုံမ်ိဳးကို ေဆာက္လုပ္ေပးရန္ မေတာင္းဆိုလိုေခ်။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမကိုယ္တိုင္က ၿမိဳ ့ထဲမွာေနထိုင္ရျခင္းကို သေဘာမေတြ ့လွေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သူမၾကားသိရသေလာက္ ဒြန္ေဆးဆားမြန္တာဘိုတြင္ အနီးကပ္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ေယာက္ရွိသည္ဟုဆိုၾကသည္။
သို ့ေသာ္လည္း သူမက သည္အေၾကာင္းကို အေလးအနက္ထားစရာကိစၥဟု မယူဆပါ။
သူမ၏ လွပေသသပ္ေသာ မာယာေက်ာ့ကြင္းမွ အဖိုးႀကီးကို လြတ္ထြက္မသြားနိုင္ေလာက္ေအာင္ ကၽြမ္းက်င္မႈတို ့ ရွိထားခဲ့သည္ဘဲေလ။
သူမက ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားကို ႏွစ္သက္လွသည္။
ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားက သူမ၏ အလွကို ပို၍ ေပၚလြင္ထင္ရွားေစသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ထိုေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားကို သူမဘာေၾကာင့္ႏွစ္သက္မက္ေမာရသလဲဆိုသည္က
ေလးနက္ေသာအေၾကာင္းရင္းရွိေနေပေသးသည္။
ထိုအရာေတြက သူမ၏ဘဝကို အာမခံေပးခဲ့၏။
ျပင္သစ္မွေျပးခဲ့ရစဥ္က ထိုက္သင့္သည့္လက္ဝတ္ရတနာမ်ား ပါလာခဲ့၍သာ က်ဴးဘားလိုေနရာမ်ိဳးတြင္ ပထမအစ ကပင္ အိေျႏၵမပ်က္ ေနထိုင္နိုင္ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။
သူမေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေတာေနဆဲမွာဘဲ အျပင္ဘက္လမ္းမေပၚမွ ဆူညံမႈမ်ားက ၿငိမ္သက္သလိုျဖစ္သြားသည္။
သူမအေနႏွင့္ အကယ္၍ ေရခ်ယ့္ကို ေခါင္းေလာင္းတီးကာ ေခၚလိုက္လၽွင္ ေအာ္ဒီကလုံးေရေမႊးႏွင့္စပ္ထားေသာ ေရခ်ိဳးေပးျခင္းကို ခံယူကာ ေကာင္းေကာင္းအိပ္နိုင္ေပလိမ့္မည္။
တစ္နာရီ(သို ့မဟုတ္) ေခတၱ အိပ္ေပ်ာ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနမႈမ်ား ေျပေပ်ာက္နိုင္ပါလိမ့္မည္။
ဒြန္ေဆးဆား ေရာက္လာေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမက ႏွစ္သက္စဖြယ္ျဖစ္ေနရန္လိုသည္ဟု စဥ္းစားလိုက္မိသည္။
သူမကိုယ္သူမ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ထဲတြင္ၾကည့္လိုက္မိ၏။
သူမ၏ ေရႊေရာင္ဆံပင္တို ့သည္လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ခန္ ့ကလိုပင္ ေရႊေရာင္သန္းေနဆဲ…..။
အသားအေရာင္ကလဲ ျဖဴေဖြးႏုနယ္ဆဲ…။
အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာေတာင္ သူမ၏မ်က္ဝန္းတို ့က အျပာေရာင္ေတာက္ပေနဆဲ….။
ဒြန္ေဆးဆားအတြက္ ခ်စ္ခန္းဖြင့္ရန္ လုံေလာက္ေသာ လွပမႈတို ့ရွိေနဆဲ ဟု သူမကိုယ္ သူမ ျမင္ေတြ ့လိုက္ရေပသည္။
သူမက ေခါင္းေလာင္းႀကိဳးကို ျငင္သာစြာဆြဲလိုက္ၿပီး နားစြင့္ေနလိုက္၏။
ေလွကားအတိုင္းေျပးတက္လာေသာ ေျခသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီးလၽွင္ တံခါးကိုအသာအယာေခါက္လိုက္သံေပၚထြက္လာသည္။
ေရခ်ယ္၏ သိတတ္မႈအတြက္ သူမေက်နပ္ကာ ဝမ္းသာမိရသည္။
အျဖဴအမည္း ကျပားမတစ္ေယာက္ အခန္းတြင္းသို ့ဝင္ေရာက္လာသည္။
အရပ္ျမင့္သည္။
ကိုယ္လုံကိုယ္ေပါက္ေတာင့္တင္းပုံက သူမ၏ သခင္မျဖစ္သူႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းပင္။
အသက္အရြယ္ကလဲ တူညီပုံရ၏။
သူမ၏ အလွအပကို သြယ္ေသာေမးရိုးႏွင့္ ေသးငယ္ေသာႏႈတ္ခမ္းတို ့က ပံ့ပိုးေပးေနေလသည္။
အသားအေရာင္ကေတာ့ ေၾကးကိုပြတ္တိုက္ထားသည့္ အေရာင္လို ဝင္းေတာက္ေနေလ၏။
“အို……လွလိုက္တဲ့ ေရခ်ယ္ ရယ္….”
အဲလစ္(စ္) ကခုံေပၚမွထရပ္ကာ အိပ္ယာေပၚတြင္ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။
“မမေလ…တစ္ခါတေလစဥ္းစားၾကည့္မိတယ္..အံၾသမိတယ္ကြယ့္…ညီမဟာ မမအေပၚသိပ္ကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေလ”
သူမ၏စကားေၾကာင့္ ေရခ်ယ့္မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ၾကည္ႏူးရိပ္တို ့ျဖတ္ေျပးသြားတာကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။
“မမဟာ….ညီမငယ္စဥ္ကေလးဘဝကထဲက ကၽြန္ေလွာင္အိမ္ထဲကေန ထုတ္ယူခဲ့တာဘဲမမရယ္….တစ္ခါတုန္းက အမည္းတစ္ေကာင္က ညီမကို မတရားက်င့္ဖို ့ႀကံ
တုန္းကလဲ မမကဘဲ ကယ္ခဲ့တာဘဲမဟုတ္လား….ဒီေတာ့ မမေက်းဇူးက ညီမအေပၚမွာ မေရတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပါဘဲ မမရယ္…..ညီမျပန္လုပ္ေပးနိုင္တယ္ဆိုတာက ဘာမွမေျပာပေလာက္တာေလးပါရွင္”
“ေကာင္းပါၿပီ ေရခ်ယ္ရယ္….မမကလဲ မင္းကိုခ်စ္၊မင္းကလဲ မမကိုခ်စ္ဆိုေတာ့ မေကာင္းတာဘာမ်ားရွိလို ့လဲ…ဒါနဲ ့ညီမက ေယာက္က်ားလိုခ်င္ေနၿပီလား”
“ေအာင္မေလးမမရယ္….ေယာက္က်ားေတြက ဘာမ်ားေကာင္းလို ့လဲရွင္…အမည္းေကာင္ေတြဆို ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္…ညီမကေတာ့ ေသေတာင္မႏွစ္သက္ပါဘူး
မမရယ္…”
အဲလစ္(စ္)အဖို ့ ေရခ်ယ္၏ အမည္းေကာင္ေတြအေပၚ မေကာင္းေျပာသည္ကို ၾကားရေပါင္းမ်ားခဲ့ပါၿပီ။
သို ့ေပမယ့္ အခ်ိဳ ့မိန္းမေတြက အမွန္တကယ္လိုခ်င္ပါရဲ ့ႏွင့္ ဟန္ေဆာင္ကာမူပို လုပ္တတ္ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။
“ေအးပါ…..ညီမအတြက္လိုအပ္ရင္ မမရေအာင္ရွာေပးနိုင္ပါတယ္”
“ဘယ္ေယာက္က်ားေလးကိုမွ ညီမစိတ္မဝင္စားပါဘူးမမရယ္….မမကို ျပဳစုေနရရင္ဘဲညီမအတြက္ၿပီးျပည့္စုံပါၿပီရွင္….
ေယာက္က်ားဆိုတဲ့ အဲဒီသတၱဝါႀကီးေတြက ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အလုပ္မ်ိဳးကိုခ်ည္းဘဲ စိတ္ဝင္စားၾကတာပါ…အားလုံးတူတူပါဘဲ…သူတို ့လိုခ်င္တာတစ္ခုဘဲသိၾကတာ မမရဲ ့
သူတို ့ဟာ ကၽြန္မအဖို ့ ရြံရွာစရာပါဘဲ….မမနဲ ့မ်ားသိပ္ကြာတာေပါ့…မမက အသားျဖဴတယ္….ေပ်ာ့ေျပာင္းတယ္…ၿပီးေတာ့လွလဲလွတယ္ေလ”
“ဒါေပမယ့္ ေရခ်ယ္ရယ္…တစ္ေန ့က်ရင္ ညည္း…ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ယူရမွာဘဲကြယ့္…အမွန္ေျပာရရင္ အဲဒီအခါက်ရင္ ညီမရဲ ့ေၾကာက္စိတ္ေတြဟာ ေပ်ာက္
ကုန္မွာအမွန္ဘဲ….ဒီေတာ့ မမသာ ဒြန္ေဆးဆားနဲ ့ယူျဖစ္ရင္ ညီမအတြက္ အသန္ ့ဆုံးတစ္ေယာက္ေလာက္ ရွာေပးဖို ့သူ ့ကို ပူဆာရလိမ့္မယ္…အဲဒီေတာ့မွ ညီမ သိလာမွာပါေလ”
ေရခ်ယ္သည္ ခ်က္ျခင္းပင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္၍ ေမွာက္လိုက္၏။
သူမအသံက ငိုသံပါေနသည္။
“ေက်းဇူးျပဳၿပီး အဲဒီလိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္လိုက္ပါနဲ ့မမရယ္….ကၽြန္မေလ..မမကိုဘဲ အျမဲျပဳစုေပးေနပါရေစရွင္”
“ဒီလိုဆိုရင္ ညီမက အထက္ကိုေမၽွာ္မွန္းတယ္ေပါ့ေလ…ဟုတ္စ..ေရခ်ယ္”
အဲလစ္(စ္)က တံေတာင္ႏွင့္ေထာက္၍ ကိုယ္ကို ႂကြလိုက္ၿပီး ေရခ်ယ္ကို အံ့ၾသစြာၾကည့္လိုက္၏။
“ဒီလိုဆိုရင္….ညီမက လူျဖဴကိုဘဲ အလိုရွိတာေပါ့..ဟုတ္လား”
“အျဖဴေတြ၊အမည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူးရွင္..ဘယ္လို ေယာက္က်ားမ်ိဳးကိုမွ ညီမ မလိုခ်င္တာပါ….ညီမေတာင္းခံခ်င္တာ တစ္ခုကေတာ့ မမကိုဘဲ အျမဲတမ္း ဒီလိုျပဳစု
လုပ္ေကၽြးေနခ်င္တာတစ္ခုထဲရယ္ပါ”
အဲလစ္(စ္)က ေခါင္းကို ေခါင္းအုန္းေပၚသို ့ျပန္မွီခ်လိုက္သည္။
“ေကာင္းပါၿပီေရခ်ယ္ရယ္…..မမ ဘာမွေစာဒကမတက္လိုေတာ့ပါဘူးကြယ္…ညီမေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကိုဘဲ မမကျမင္ခ်င္တာေၾကာင့္ပါ…သံေယာဇဥ္ကလဲ ရွိေနၿပီးသားမ
ဟုတ္လား….ညီမတစ္ေယာက္လဲ ခက္ပါတယ္….မမအေပၚမွာဘဲ အခ်စ္ႀကီးေနေတာ့တာကိုး”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္….မမရယ္…ညီမ..ေပ်ာ္သြားပါၿပီရွင္…ကဲ..မမရဲ ့အဝတ္ေတြခၽြတ္လိုက္ေတာ့ေနာ္…ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွာစိမ္ေနတုန္း ညီမ ႏွိပ္နယ္ေပးမယ္”
ေရခ်ယ္က ေျပာေျပာဆိုဆို အဲလစ္(စ္) ကိုဆြဲထူလိုက္ၿပီး အဝတ္မ်ားကို ကူခၽြတ္ေပးကာ ေရခ်ိဳးဇလုံထဲသို ့ဝင္ေစလိုက္၏။
ထို ့ေနာက္ အဲလစ္(စ္)တစ္ကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားေစရန္ ႏွိပ္နယ္ေပးေလသည္။
ေဂ်းတြန္းရင္း နို ့ျဖဴျဖဴေလးကို ပြတ္သပ္ေပးရတာကို ေရခ်ယ္ သေဘာေတြ ့သည္။
နို ့သီးေခါင္းပန္းေရာင္ေလးကို အသာအယာဖ်စ္ေပးလၽွင္ အဲလစ္(စ္) သေဘာက်တတ္ေၾကာင္းကိုလဲ ေရခ်ယ္သိပါသည္။
ငယ္ရြယ္စဥ္ကေလးဘဝကထဲက ကၽြန္ေလွာင္အိမ္ထဲမွ သူမကို ေတြ ့ရွိကာ အ႐ုပ္ပူဆာေသာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ေျခေဆာင့္ငိုယိုကာ ပူဆာ၍ ဝယ္ေပးခိုင္းခဲ့ေသာ မ်က္လုံး
အျပာေရာင္ႏွင့္ လူျဖဴမေလးကို သူမခ်စ္ခင္ခဲ့မိရသည္။
အ႐ုပ္ရေသာ ကေလးတစ္ေယာက္လိုခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနေသာ လူျဖဴမေလးက သူမ၏ပခုံးကို လာၿပီးဖက္လိုက္ေသာအခ်ိန္မွစ၍ ေရခ်ယ့္စိတ္ထဲတြင္ သူမကိုေကာင္းမြန္စြာတုန္ ့ျပန္ျပဳစု
ရမည္ဟူေသာစိတ္ကေလး စတင္ဝင္ေရာက္လာခဲ့မိျခင္းျဖစ္သည္။
အသက္ျခင္းကလဲ မတိမ္းမယိမ္းမို ့ သခင္ႏွင့္ ကၽြန္ဆိုေသာအျဖစ္ထက္ပိုကာ သံေယာဇဥ္မ်ား ေႏွာင္ဖြဲ ့မိခဲ့ၾကရသည္။
အဲလစ္(စ္) အိမ္ေထာက္က်ေသာအခါတြင္လဲ မေျပာင္းလဲေသာ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမႈမ်ားႏွင့္ ေရခ်ယ္ေက်နပ္ခဲ့ရသည္။
အိမ္ေထာင္ႏွစ္ဆက္ကြဲၿပီး က်ဴးဘားကၽြန္းသို ့ေျပာင္းေရႊ ့အေျခခ်ေသာအခါတြင္လဲ ေရခ်ယ္က မခြဲစတမ္း လိုက္ပါခဲ့သည္ပင္။
ရွင္းရွင္းဆိုရလၽွင္ အဲလစ္(စ္) အတြက္ ေရခ်ယ္ရွင္သန္ျဖစ္တည္ေနျခင္းဟု သူမကိုယ္သူမ ယူဆထားခဲ့၏။
ေမႊးပ်ံေသာ သင္းရနံ ့ႏွင့္အတူ ေရခ်ိဳးလိုက္ရၿပီး ေရခ်ယ္၏ ႏွိပ္နယ္ေပးမႈေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္) တစ္ကိုယ္လုံး ေပါ့ပါးေပ်ာ့ေျပာင္းသြားရသည္။
အဝတ္လဲလိုက္ၿပီးေသာအခါ ေရခ်ယ္က ကုတင္ေပၚရွိ အိပ္ယာခင္းမ်ားကို အစားထိုးလဲလွယ္ေပးထားၿပီး အိပ္ဖို ့အဆင္သင့္ျပင္ေပးထား၏။
အိပ္ခါနီးေသာက္ေနက် ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကို ေရခ်ယ္သြားေရာက္စီစဥ္ေနတုန္းမွာ သူမက အိပ္ယာေပၚျပစ္လွဲလိုက္မိသည္။
ေရခ်ယ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေဖ်ာ္ရည္ကို တစ္က်ိဳက္ထဲေမာ့ခ်လိုက္ၿပီး ျပန္အိပ္လိုက္မိပါသည္။
ေရခ်ယ္က သူမ၏ႏွဖူးအား အသာနမ္းကာ ေခ်လွမ္းေဖာ့၍ထြက္ခြာသြားေၾကာင္းသိလိုက္ၿပီးေနာက္ သူမ…ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်သြားပါေလေတာ့သည္။
ဒြန္ေဆးဆားမွာ ဟာဗားနားသို ေနာက္က်မွ ေရာက္ခဲ့ရေလသည္။
ေနာက္က်ရျခင္းအေၾကာင္းက လမ္းခုလပ္တြင္ မြန္တာဘိုမွတန္ဘိုးရားကို ျမင္းစီးသင္ေပးခဲ့ေသာ ရာမြန္ဆိုသည့္ကၽြန္က ျမင္းတစ္ေကာင္ႏွင့္ ဒုန္းစိုင္းလိုက္လာၿပီး ဒြန္ေဆးဆား၏ ေခၽြးမ
ျဖစ္သူမွာ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ေနမေကာင္းျဖစ္ရာမွ ေမ့ေမ်ာသြားေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာေသာေၾကာင့္ ေနာက္ေက်ာင္းျပန္လွည့္လိုက္ရသည္။
မြန္တာဘိုတြင္ အားလုံး အေျခအေနေကာင္းေအာင္ စီစဥ္ေပးေနရသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးကိုပင့္၍ ကုသေစေတာ့မွ သတိျပန္လည္လာ၏။
ထိုသို ့ေသာအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္က်မွ တန္ဘိုးရားကို ေခၚေဆာင္၍ ဟာဗားနားကို ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့ရေလသည္။
ညေမွာင္ရီပ်ိဳးမွ ေရာက္ေသာေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္)၏အိမ္သို ့ဝင္ရန္ ေနာက္ဘက္ရွိ က်ဥ္း၍ျမက္ပင္မ်ားထူထပ္ရႈပ္ေထြးလွေသာ လမ္းမွ ဝင္ခဲ့ရေလသည္။
ေရာက္ေသာအခါ ျမင္းေတြကို ဒြန္ေဆးဆား၏ လမ္းညႊန္မႈအတိုင္း ထားပစ္ခဲ့ရၿပီး ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္ တန္ဘိုးရားတို ့မွာ ေရခ်ယ္၏ႀကိဳဆိုမႈအတိုင္း လိုက္ပါခဲ့ရ၏။
အလင္းေရာင္မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ကိုပင္ ေမွာင္မိုက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
အဲလစ္(စ္)တစ္ေယာက္ေစာင့္ေနခဲ့ရသည္မွာ မြန္းလြဲပိုင္းကထဲကျဖစ္ေလသည္။
ထို ့အတြက္ အလြန္အမင္းေနာက္က်မွ ေရာက္လာေသာ ဒြန္ေဆးဆားကို စိတ္ပဲေကာက္ျပရမလား၊ဝမ္းသာအားရႏွင့္ ေျပးဘဲႀကိဳရမည္လား ေဝခြဲမရျဖစ္ေနမိသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေအာက္ထပ္တြင္ဒြန္ေဆးဆား၏အသံကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ေလွကားထိပ္တြင္ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကၽြတ္က်န္ေနရစ္ေလာက္ေအာင္ ဝမ္းသာအယ္လဲျဖစ္သြားပုံမ်ိဳးႏွင့္
ေလွကားမွ ေျပးဆင္းကာ ဒြန္ေဆးဆားရင္ခြင္ထဲသို ့ေျပးဝင္လိုက္ေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားကလဲ သူမ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ျပန္လည္ေထြးေပြ ့ထားလိုက္ျပန္သျဖင့္ သခင္၏ေနာင္တြင္ ေခြးတစ္ေကာင္လို မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားကို အကဲခတ္ခြင့္ရသြား
ေလသည္။
တန္ဘိုးရား၏ အျဖဴဝတ္စုံက ေခၽြးတို ့ႏွင့္ရႊဲနစ္ကာ ကိုယ္လုံးတြင္ကပ္ေနေသာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံးကို လွစ္ျပထားသလိုျဖစ္ေနေလသည္။
ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူမ၏ရင္ထဲတြင္ သိမ့္သိမ့္ခါသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
ထို ့အတူ သူမ၏ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရမႈမ်ားက သူမ၏ခႏၲာကိုယ္အတြင္းသို ့ စိမ့္ဝင္လာသလိုလဲခံစားလိုက္ရကာ လႈပ္ရွားသြားရ၏။
လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ျဖစ္ေသာ ေဆးဆားႏွင့္ အျမဲလိုက္ပါလာတတ္ေသာ ရာမြန္ဆိုသည့္လူမဟုတ္ဖဲ ငယ္ရြယ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေတြ ့လိုက္ရသည္။
သူမက သူ ့ကိုယ္သူ ဆန္းစစ္ကာ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရသည္။
သခင္ေနာက္မွ ပါလာေသာ ကၽြန္တစ္ေယာက္ကို သူမအေနႏွင့္ ေခြးတစ္ေကာင္ေလာက္သာသေဘာထားသင့္သည္မဟုတ္ပါလား။
ထိုအခါ သူမက တန္ဘိုးရားကို ဂ႐ုမစိုက္ဟန္ျပဳလိုက္ရၿပီး လုပ္ေနၾကအတိုင္း ဒြန္ေဆးဆား စကားေျပာေအာင္ ဟန္လုပ္လိုက္ရျပန္ေလသည္။
“ေဟာဒီမွာ…..ကိုယ့္ရဲ ့ျမင္းထိန္းအသစ္ေလ”
သူက အဲလစ္(စ္)ကို ေပြ ့ဖက္ထားရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
“ျမင္းေတြထားဖို ့ေနရာကို ေရခ်ယ္က မင္းကိုလိုက္ျပလိမ့္မယ္”
အဲလစ္(စ္)ကိုေျပာရင္း တန္ဘိုးရားကို တစ္ဆက္ထဲေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“မင္းဘယ္မွာအိပ္ရမယ္ဆိုတာကိုလဲ ေဟာဒီသခင္မရဲ ့ကိုယ္လုပ္ကၽြန္ ေရခ်ယ္က ျပေပးလိမ့္မယ္….ၿပီးေတာ့ ဘယ္မွာေရခ်ိဳးရမယ္ဆိုတာကိုလဲျပလိမ့္မယ္…အဲဒီမွာေရ
ခ်ိဳးလိုက္…ေနာက္ၿပီး မင္းရဲ ့အဝတ္အစားေတြကိုလဲ လဲျပစ္လိုက္…မင္းကိုအလိုရွိတဲ့အခါ…ငါလွမ္းေခၚလိုက္မယ္…အိမ္ထဲကေန ဘယ္မွထြက္မသြားနဲ ့ဦး….ေဟာဒီၿမိဳ ့ေပၚက လမ္း
မေတြေပၚမွာ မင္းကိုလမ္းမသလားေစခ်င္ဘူး…ဟုတ္ၿပီလား”
တစ္ဖန္…သူက အဲလစ္(စ္)ဘက္သို ့ျပန္လွည့္ကာ အေပၚထပ္ဆီသို ့တက္ရန္ဦးေဆာင္လိုက္ေလသည္။
“ကဲ…အခ်စ္ေရ…ေနာက္မွဘဲ ကိုယ့္ရဲ ့ျမင္းထိန္းအသစ္အေၾကာင္းကို စကားေျပာၾကတာေပါ့….အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့…..မင္းသိပါတယ္ကြာ…ကိုယ္ဘာလိုခ်င္
တယ္ဆိုတာကို…”
ေျပာၿပီးေနာက္ အဲလစ္(စ္)ကို ဆြဲေခၚကာ အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းေဆာင္ရွိရာသို ့ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ဘယ္ကိုသြား၍ ဘာလုပ္ရမည္မွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္ေနရ၏။
ေနရာမွာဘဲ ရပ္ေနမိေတာ့သည္။
တုပ္တုပ္မွ မလႈပ္…..
သို ့ေသာ္ က်ပ္ေနေသာ ရႉးဖိနပ္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို မသိမသာ ဘယ္၊ညာ ေရႊ ့ေျပာင္းျခင္းသာျပဳေန၏။
အေနအထိုင္ခက္ေနသည္ကလြဲ၍ သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆား၏ ပခုံးေပၚမွ ေက်ာ္လြန္ကာ သူ ့ကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္ေသာ မ်က္လုံးျပာတစ္စုံႏွင့္ လွိုင္းထေနေသာ ေရႊဝါေရာင္ဆံပင္ပိုင္ရွင္ လူ
ျဖဴမေၾကာင့္ ရင္ထဲတြင္ အမ်ိဳးအမည္ မခြဲျခားတတ္ေသာ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚကာ က်န္ေနရစ္ခဲ့ရရွာေလသည္။
ထိုေနရာတြင္ရပ္ေနမိသည္မွာ ေရခ်ယ္ဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးျပန္ဆင္းလာခ်ိန္အထိပင္။
ေရခ်ယ္က တန္ဘိုးရားကိုလက္ဟန္ႏွင့္ျပ၍ေခၚသျဖင့္ ေနာက္မွလိုက္သြားရသည္။
သူ၏စိတ္ထဲတြင္ ထိုမိန္းမကို သေဘာမက်သလိုျဖစ္ေနမိသည္။
အသက္မႀကီး၊႐ုပ္မဆိုးေပမယ့္ သူ ့စိတ္ထဲတြင္တမ်ိဳးႀကီးခံစားေနရသည္ကေတာ့ အမွန္ဘဲျဖစ္၏။
သည္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရမႈကို အသိအမွတ္မျပဳသလို ဂ႐ုစိုက္လုပ္ေနျခင္းအားစိတ္ဆိုးမိသည္လားမေျပာတတ္။
အမွန္ဆို အားနာသည့္စကားမ်ိဳး တစ္ခြန္းေလာက္ေတာ့ေျပာသင့္သည္မဟုတ္ပါလား။
“လာ”
သူမက သူ ့အား တည္ၿငိမ္ေသာအသံႏွင့္ပင္ လွမ္းေခၚသည္။
“ခင္ဗ်ားက…ဘယ္လိုလဲဗ်….ဆိုစမ္းပါဦး”
တန္ဘိုးရားေျပာလိုက္သည့္ေလသံကျမင့္သည္။
လူျဖဴတစ္ေယာက္၏ တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ဟန္အျပည့္ျဖင့္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
ေလွကားတက္ေနစဥ္ ေလွကားအလယ္မွာပင္ သူမက သူ ့ကိုေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လာသည္။
သူမ၏လက္တစ္ဖက္က လၽွင္ျမန္စြာ သူ ့မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာသည္ကို ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ပါေခ်။
“မင္းက ငါ့ကိုဘာထင္လို ့ဒီလိုေျပာရတာလဲ…ငါ့ကိုဘယ္ေတာ့မွဒီလိုမ်ိဳးမေမးနဲ ့၊ငါက မင္းထင္သလိုမိန္းမစားမဟုတ္ဖူးကြ..ေနာက္ေတာ့ မင္းသိလာလိမ့္မယ္၊ငါဟာ မဒမ္ေဆးဆားရဲ ့ကိုယ္လုပ္ေတာ္ဘဲ”
တန္ဘိုးရားက သူ ့လက္တစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္ကာ သူမကို ျပန္ရိုက္ရန္ႀကိဳးစားလိုက္ၿပီးမွ သူ၏အလုပ္သစ္ စတင္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဘာမဟုတ္သည့္ သူ ့သခင္ရည္းစား၏ အမ်ိဳးသမီးအေစခံႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္စရာ မလိုေသးေၾကာင္းနားလည္လိုက္သျဖင့္ သူ ့လက္ကိုျပန္႐ုပ္သိမ္းလိုက္ေလသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္အစ္မ၊ ကဲပါဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သြားရမယ္ဆိုတာကိုသာလိုက္ျပပါေတာ့၊ကၽြန္ေတာ္ဟိုမွာ ရပ္ေနခဲ့ရတာ ေညာင္းလွၿပီဗ်၊ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သခင္ရဲ ့ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြအတိုင္းလုပ္စရာေတြ ရွိေနပါေသးတယ္”
“အဲဒီလိုမွေပါ့ကြယ္”
သူမ၏တင္းမာေနေသာမ်က္ႏွာမွာ ေပ်ာ့ေျပာင္းသြား၏။
“မင္းငါ့ကို အစ္မလို ့ေခၚစရာ မလိုပါဘူးေလ…ေရခ်ယ္လို ့ေခၚရင္ဘဲလုံေလာက္ပါၿပီ…ကဲ…လာ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့”
သူမက ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္သာထြန္းထားသည့္ အေမွာင္ထုမ်ားေသာ အခန္းထဲသို ့တန္ဘိုးရားကို ေခၚသြားခဲ့သည္။
မီးဖိုေဆာင္မွန္း သူသိလိုက္ပါသည္။
မီးဖိုေပၚမွ ပူေႏြးလၽွက္ပင္ရွိေနေသးသည့္ စားစရာမ်ား၏ အနံ ့ကိုရရွိလိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
ဆာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဒြန္ေဆးဆားအမိန္ ့ေပးလိုက္သည့္အတိုင္း ေရခ်ိဳးရန္ႏွင့္ အဝတ္မ်ားကိုလဲလွယ္ဝတ္ဆင္ရန္က ရွိေနေသး၏။
ေရခ်ယ္က စည္ပိုင္းျပတ္တစ္ခုကိုေရျဖည့္ကာ သူ ့အားသယ္ခိုင္းၿပီး မီးဖိုေဆာင္ေဘးတံခါးမွထြက္သြားေသာေၾကာင့္ ေနာက္မွလိုက္ရျပန္ေလသည္။
ျမင္းမ်ားထားသည့္အေဆာင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးသြားေသာအခါ သူေနရမည့္ေနရာသို ့ေရာက္ေလသည္။
ေလွကားက်ဥ္းေလးအတိုင္းတက္သြားလိုက္ေသာအခါ စိုစြတ္ေသာအိပ္ယာေပၚတြင္ ေကာက္ရိုးမ်ားထပ္၍ခင္းေပးထားေသာ သူအိပ္စက္ရမည့္ ေနရာကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
သူမက ဖေယာင္းတိုင္ကို ၾကမ္းေပၚခ်ထြန္းလိုက္ရင္းတန္ဘိုးရားကိုေျပာလိုက္သည္။
“ဒါဟာ…ေရမြန္ဆိုတဲ့လူ ပါလာရင္အိပ္ေနၾကေနရာဘဲ….ဖေယာင္းတိုင္ကိုဂ႐ုစိုက္ဦး…မင္းေျခေထာက္ႀကီးေတြနဲ ့တိုက္မိၿပီး မီးေလာင္ေနဦးမယ္…ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ဦး
ၿပီးရင္ ဖေယာင္းတိုင္ပါယူၿပီး မီးဖိုခန္းကိုလာခဲ့၊ငါ မင္းအတြက္ စားစရာအဆင္သင့္လုပ္ထားမယ္”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…ေရခ်ယ္”
သူမ၏ဆက္ဆံမႈက ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားၿပီမို ့သူကလဲထိုမိန္းမကိုခြင့္လႊတ္ရေပမည္ဟု တန္ဘိုးရားနားလည္လိုက္ေလသည္။
သူမကေတာ့မည္သို ့ထင္မည္မသိ။
သူ ့အေနႏွင့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေအာက္က်ိဳ ့ဆက္ဆံမိလိုက္သည္မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ျဖစ္၏။
သူက ကုတ္အက်ႌႏွင့္ ရွပ္အက်ႌတို ့ကိုခၽြတ္လိုက္သည့္အတြက္ သူ ့ခႏၲာကိုယ္၏ ထြားႀကိဳင္းသန္မာမႈကို ေရခ်ယ္တစ္ေယာက္ စိတ္ဝင္စားေလမည္လားဟု အကဲခတ္လိုက္မိေသာ္လဲ ေရခ်ယ္ကမူ လွည့္၍ပင္မၾကည့္ဘဲထြက္သြားေတာ့မည္လုပ္ရာ…..
“ကၽြန္ေတာ္လဲ ဆာလွပါၿပီေရခ်ယ္၊ အင္း…ခင္ဗ်ားဟာ ဟင္းခ်က္ေကာင္းမယ့္သူလို ့ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္…အဲ..ကၽြန္ေတာ္ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးမွဘဲခင္ဗ်”
အခုေတာ့ သူ ့စကားလုံးေတြက သူမအတြက္ ေပ်ားေျပာင္းစြာထြက္ေပၚေန၏။
သူ ့အသံေၾကာင့္ သူမက ေက်ာခိုင္းေနရာမွ ျပန္လွည့္လာသည္။
သို ့ေသာ္ သူမ မ်က္လုံးေတြက မေျပာင္းလဲ……ေအးစက္စက္ပဲျဖစ္ေနေလသည္။
“မင္းေကာင္းေကာင္းစားရမွာပါ…င့ါေမာင္…၊ေအး..တစ္ခုရွိတာက မင္းနဲ ့ငါဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သိတန္သေလာက္သိၾကၿပီျဖစ္တဲ့အတိုင္း ငါဟာ မဒမ္ရဲ ့
ကိုယ္ေရးကၽြန္ျဖစ္သလို မင္းကလဲ ဒြန္ေဆးဆားရဲ ့ကိုယ္ေရးကၽြန္ပဲ၊ဒီေတာ့ မင္းရဲ ့အဆင့္ဟာ ငါနဲ ့အတူတူဘဲျဖစ္ေနေလေတာ့ မင္းလဲဒီမွာ တန္းတူေနနိုင္ပါတယ္၊ငါ..မင္းကို ေကာင္း
ေကာင္းမြန္မြန္ေကၽြးေမြးပါ့မယ္၊တကယ္လို ့လိုအပ္ရင္ မင္းရဲ ့အဝတ္အစားေတြကို ေလၽွာ္ဖြတ္မီးပူတိုက္ေပးပါဦးမယ္၊တို ့ေတြ..မနက္ဖက္ေတြ ့ရင္ မဂၤလာမနက္ခင္းပါ၊ညမွာဆုံၾကရင္
မဂၤလာညခ်မ္းပါ၊ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး တို ့မွာေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူးလို ့ဘဲမွတ္ထားေစခ်င္တယ္…ကဲ….ကဲ..မင္းမီးဖိုေဆာင္ထဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အစားအေသာက္ေတြအဆင္သင့္ျဖစ္ေန
ပါလိမ့္မယ္”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူမက ခ်ာကနဲလွည့္လိုက္ၿပီး ေလွကားအတိုင္းဆင္းကာ အေမွာင္ထဲသို ့တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
တန္ဘိုးရားက သူ၏မိန္းမေတြအေပၚတြင္ လႊမ္းမိုးခ်င္ေသာစိတ္က အန ၱရာယ္မ်ားလွေၾကာင္း သင္ခန္းစာရလိုက္သည္ဟုထင္မိ၏။
ထို ့အျပင္ သူမက သူ ့အတြက္ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္နိုင္သည္ဟု ထင္လိုက္မိသည္။
သို ့ေသာ္ ထိုျပႆနာကို သူေကာင္းစြာေျဖရွင္းနိုင္လိမ့္မည္ဟု သူ ့ကိုယ္သူ ယုံၾကည္လိုက္မိျပန္၏။
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီၤး၍ ဝတ္စုံအနက္ကိုဝတ္ၿပီးေသာအခါ သူကတြက္ဆလိုက္မိသည္မွာ အခုလိုသားနားသပ္ရပ္စြာ ဝတ္ဆင္ထားေသာ သူ ့ကိုျမင္လိုက္လၽွင္ ေရခ်ယ္မည္သို ့
သေဘာထားမည္နည္း။
တစ္မ်ိဳးတစ္ျမည္ေတာ့ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္ဟု သူက ယုံၾကည္လိုက္မိျပန္သည္။
သို ့ေသာ္ ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါတြင္လည္း သူမက နဂိုအတိုင္းပင္ ေအးစက္စက္ အမူအရာျဖင့္သာ ရွိေနေလသည္။
သူမ..ေကၽြးေသာအစားအစာမွာ အမွန္ပင္အရသာရွိလွသည္။
တန္ဘိုးရားအေနႏွင့္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ စားဖူးျခင္းမရွိေပ။
သို ့ေသာ္ သူတစ္ေယာက္ထဲသာ အေဖာ္အေလွာ္မရွိ ထိုင္စားေနလိုက္ရသည္။
သူမက အစားအေသာက္မ်ားျပင္ဆင္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ သူ ့ကိုတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ကာ ထြက္သြားသည္မဟုတ္ပါလား။
ထို ့ေၾကာင့္ ဘာရယ္မသိ တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲတြင္ စိတ္မေကာင္းသလိုႀကီးျဖစ္ေနမိ၏။
သည္ေတာ့ မာမာဘာဘာ၏တဲတြင္ ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ အိပ္လိုက္၊အိုမို..အမ္ေဒါင္းတို ့ႏွင့္ ရယ္ေမာစရာေျပာလိုက္…စားေသာက္ၾကေသာအခါတြင္လဲ အုပ္စုလိုက္ႀကီး ၿမိဳင္ဆိုင္စြာ
စားေသာက္လိုက္ လုပ္ခဲ့ၾကပုံမ်ားကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနမိေတာ့၏။
တစ္ဖန္ ျမင္းေဇာင္းအေပၚထပ္တြင္ တစ္ေယာက္ထဲအိပ္ရမည့္အေရးကိုေတြးကာ စိတ္ဆင္းရဲမိျပန္သည္။
လူမ်ားက်ပ္ပိတ္သိပ္ေအာင္ အိပ္ခဲ့ရသည့္ ကၽြန္သေဘၤာေပၚက အျဖစ္ထက္ပင္ ယခုလိုတစ္ေယာက္ထဲအိပ္ရသည္က ပိုဆိုးေလသည္ဟု သူကထင္ျမင္ေနမိျပန္၏။
အေကာင္းဆုံးက ခုလိုအိပ္ေနမည့္အစား အျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး တစ္ညလုံးေနကာ အေပၚထပ္မွ သခင္ဒြန္ေဆးဆားႏွင့္ လူျဖဴအမ်ိဳးသမီးတို ့ခ်စ္တင္းေႏွာရင္းေျပာေနၾကမည့္ စကားသံ
မ်ားကို သဲ့သဲ့ၾကားရမလားဟု စူးစိုက္နားေထာင္ေနရသည္က ပို၍ေကာင္းမည္ဟုထင္မိေလသည္။
တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ အေတြးဆန္ ့ခ်င္သေလာက္ဆန္ ့လို ့ရေနေလသည္။
ကၽြန္းေပၚသို ့စေရာက္သည့္ေန ့တုန္းကေတြ ့ျမင္ခဲ့ရေသာ အျဖဴမေလးကို သတိရလိုက္မိသည္။
အခုလဲ ထိုကဲ့သို ့လွပေခ်ာေမာေသာ အျဖဴမတစ္ေယာက္ကို ေတြ ့လိုက္ရျပန္သည္။
သူမသည္ တပ္မက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္တကား။
သို ့ေသာ္ သူမက သူ ့သခင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေန၏။
ဲၿပီးေတာ့ သူမက လူျဖဴမ….
လူျဖဴႏွင့္လူမည္းတို ့ၾကားတြင္ ေပါင္းကူးတံတားမရွိဘူးဟု သူသိထားခဲ့သည္။
မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ…ဒြန္ေဆးဆားက သူမကို အိမ္ေပၚထပ္အိပ္ခန္းထဲတြင္ တစ္ကိုယ္လုံးပိုင္ဆိုင္ေနသလို….
သူကလဲ သူ ့ရဲ ့ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးထဲတြင္သူမကို စိတ္ႀကိဳက္ပုံစံမ်ိဳးစုံျဖင့္ ပိုင္ဆိုင္ေနခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
သူက မ်က္လုံးကိုစုံပိတ္၍ သူ ့စိတ္ကူးထဲတြင္ျဖစ္လိုသည္မ်ားကို ့ျမင္လိုသည့္ပုံစံႏွင့္ စိတ္ကူးေနမိစဥ္မွာပင္ သူမသိေသာဘာသာစကားႏွင့္ သီဆိုေနသာသီခ်င္းသံကိုၾကားလိုက္ရေလသည္။
သူနားမလည္ေသာ္လဲ သိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ လူးလဲထကာ ျပတင္းေပါက္မွလွမ္းၾကည့္လိုက္မိရသည္။
ျမင္းေဇာင္းေရွ ့ေျမကြပ္လပ္ေပၚတြင္ သူစိတ္ကူးယဥ္ေနမိခဲ့ေသာ မ်က္ဝန္းျပာပိုင္ရွင္….
ဒြန္ေဆးဆား၏ ပခုံးေပၚမွေက်ာ္ကာ သူ ့ကိုစူးစမ္းသြားခဲ့ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားပင္တည္း။
အခန္း(၁၂)
တန္ဘိုးရားက ဖေယာင္းတိုင္တစ္ရာအားခန္ ့လင္းသည့္ လက္ဆြဲမီးအိမ္ကိုကိုင္ေဆာင္၍ ေနာက္မွလိုက္လာေသာ သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားကိုပါ ေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္မွ သူ ့ကိုမျမင္ေစရန္ေခါင္းကို ပုထားလိုက္ရ၏။
“တန္ဘိုးရား”
“ေရခ်ယ္”
သခင္ႏွင့္ သခင္မတို ့၏ေခၚသံမ်ားက ေရွ ့ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလို ေပၚထြက္လာၾကသည္။
သူ ့ကို သူ ့သခင္ကေခၚေနျခင္းျဖစ္သလို ေရခ်ယ့္ကိုလဲ သူ ့သခင္မက ေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
တန္ဘိုးရားက ေအာက္သို ့ေျပးဆင္း၍ အလင္းေရာင္ရွိရာေနရာသို ့ေျပးရပ္လိုက္သလို ေရခ်ယ္လည္း မီးဖိုေဆာင္နေဘးမွ ေျပးထြက္လာသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
“ဟုတ္ကဲ့သခင္….ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနပါၿပီ”
“မမ..ကၽြန္မကိုေခၚသလားဟင္”
တန္ဘိုးရားႏွင့္ ေရခ်ယ္တို ့ထံမွ ၿပိဳင္တူလိုလို အေျဖႏွင့္ေမးခြန္းမ်ားထြက္ေပၚလာၾက၏။
ေရခ်ယ္က သခင္မ်ားေရွ ့တြင္ရိုေသဟန္ျဖင့္ ရပ္ေနေလသည္။
“ဟုတ္တယ္ေရခ်ယ္…ေခၚတာက မမပါ…ဒါေပမယ့္ ညီမတို ့ကိုစကားေျပာမွာကေတာ့ ဒြန္ေဆးဆား ဘဲကြယ့္”
အဲလစ္(စ္) ပုံစံမွာ တစ္စုံတစ္ခုကိုစိုးရိမ္ေနဟန္ရွိေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက လူႀကီးတစ္ေယာက္မွ ကေလးငယ္မ်ားကိုဆုံးမသည့္ေလသံမ်ိဳးႏွင့္ စကား စတင္ေျပာေလသည္။
“ငါ့ဇနီးေလာင္းနဲ ့ငါဟာ ဒီကေန ့ည အနားယူၾကမွာဆိုေတာ့ ေရခ်ယ္ကလဲ သူ ့မမ အတြက္ဘာမွလုပ္ေပးစရာမရွိေတာ့သလို ငါကိုယ္တိုင္ကလဲ တန္ဘိုးရားကိုခိုင္းစရာ မရွိေတာ့ဘူး၊ဒီေတာ့ င့ါဇနီးေလာင္းနဲ ့ငါဟာ အသင့္ေတာ္ဆုံး သေဘာတူညီခ်က္တခုကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့…ေရခ်ယ္နဲ ့တန္ဘိုးရားတို ့ အတူတူအိပ္ၾကဖို ့ဘဲကြယ့္..ေရခ်ယ္
က အေတာ္ေလးၾကည့္ေကာင္းတဲ့မိန္းမဆိုေတာ့ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ တန္ဘိုးရားအတြက္ သင့္ေတာ္တယ္လို ့ဆိုရမွာေပါ့၊ၿပီးေတာ့ တန္ဘိုးရားကလဲ ေနာင္ကို ငါလာတိုင္း အျမဲပါေတာ့
မွာမို ့မင္းတို ့ႏွစ္ေယာက္ဟာ မင္းတို ့သခင္မအတြက္ ေကာင္မြန္တဲ့မ်ိဳးဆက္သစ္ ကၽြန္ေလးေတြျဖည့္စည္းေပးနိုင္စြမ္းလိမ့္မယ္လို ့ ငါထင္တယ္”
ဒြန္ေဆးဆားစကားေၾကာင့္ေရခ်ယ္မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး အဲလစ္(စ္)၏ မ်က္ႏွာကို အားကိုးတႀကီးျဖင့္ၾကည့္ေနေလသည္။
သူမအတြက္ ေစာဒကတက္လို ့ရမည္မဟုတ္ေတာ့မွန္း အဲလစ္(စ္)၏မ်က္ႏွာထားကို ေတြ ့႐ုံႏွင့္နားလည္လိုက္မိပါသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားနားမလည္နိုင္ေစရန္ ျပင္သစ္ဘာသာစကားႏွင့္ အဲလစ္(စ္)ကို လွမ္းေျပာလိုက္မိ၏။
“မမ…ကၽြန္မကို ကတိေပးထားတယ္မဟုတ္လားဟင္….ကၽြန္မ..ေယာက္က်ားေတြကို သေဘာမက်ဘူးဆိုတာ မမသိတယ္ေလ”
အဲလစ္(စ္)က သူမ၏ပခုံးမ်ားကို တြန္ ့ျပလိုက္ၿပီး ျပင္သစ္လိုပင္ အေျဖျပန္ေပးလိုက္၏။
“မမ…အေနနဲ ့ေျပာတာမွမဟုတ္တာဘဲညီမရယ္..ဒါကဒြန္ေဆးဆားရဲ ့စိတ္ကူးဆိုေတာ့ မမ…ဘယ္လိုျငင္းဆန္လို ့ရမွာတဲ့လဲ..ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ညီမ လိုက္နာရလိမ့္မယ္”
အဲလစ္(စ္)က ျပင္သစ္လိုေျပာရင္းမွ တဆက္ထဲစပိန္လို ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
“ေရခ်ယ္….ညီမအေနနဲ ့ဒြန္ေဆးဆားေရွ ့မွာစပိန္လိုဘဲေျပာသင့္တယ္ကြယ့္”
“ဒီမွာ…တန္ဘိုးရားေရာ ေရခ်ယ္ေရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးနားေထာင္စမ္း”
ဒြန္ေဆးဆားက သူ၏ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို အမိန္ ့ခ်မွတ္ေတာ့မည္မို ့ အသံကို မာျပစ္လိုက္ေလသည္။
“မင္းတို ့အခန္းကို ငါတို ့မီးေပးထားမယ္၊ ေဟာဒီမွာ ညတိုင္းလဲ တို ့ဟာ မင္းတို ့အတြက္ ဒီလိုလုပ္ေပးနိုင္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ဖူး၊ကဲ ေရခ်ယ္..မင္းက ေရွ ့ကဦးေဆာင္သြား
တန္ဘိုးရားက ေနာက္ကလိုက္သြား၊ ငါတို ့ဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတိုင္းလုပ္ရလိမ့္မယ္ကြယ့္”
ဒြန္ေဆးဆားက လက္ဆြဲမီးအိမ္ကို ေရခ်ယ္အားလွမ္းေပးလိုက္သည္။
ေရခ်ယ္၏ လွမ္းယူလိုက္ေသာလက္မ်ားက တုန္ယင္ေနေသာေၾကာင့္ ဖေယာင္းစက္အခ်ိဳ ့ပင္ ဒြန္ေဆးဆား၏ခါးတစ္ဝိုက္သို ့လြင့္စင္သြား၏။
သို ့ေသာ္ ဒြန္ေဆးဆားက သူ၏စီစဥ္ေဆာင္ရြက္မႈကို သူ ့ဖာသာ သေဘာေတြ ့ေနမိေသာေၾကာင့္ သူမကို ျပစ္တင္ေျပာဆိုျခင္းမရွိေခ်။
လက္ဆြဲမီးအိမ္ကို ကိုင္ၿပီး ေရခ်ယ္ကဦးေဆာင္၍ မီးဖိုေဆာင္ေဘးရွိ တံခါးမွ ဝင္သြားလိုက္သည္။
မီးဖိုေဆာင္ကို ျဖတ္သန္းလိုက္ၿပီးလၽွင္ သူမက အခန္းဆီးတစ္ခုကိုဖယ္ရွားလိုက္သျဖင့္ သန္ ့ရွင္းစင္ၾကယ္ေနေသာ အခန္းငယ္ေလးတစ္ခုအား မီးေရာင္ေအာက္တြင္ေတြ ့လိုက္ရ၏။
ခပ္နိမ့္နိမ့္ ကုတင္ေပၚတြင္ ေမြ ့ယာတစ္ခုရွိၿပီး ေခ်ာေမြ ့ေသာ အိပ္ယာခင္းတစ္ခု ခင္းထားသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
နံရံတြင္ ခ်ည္ထည္လိုက္ကာမ်ား ဆြဲခ်ိတ္ထားၿပီး ရိုးရိုးကုလားထိုက္တစ္လုံး၊မွန္ငယ္တစ္ခ်ပ္ႏွင့္ နံရံတြင္ရိုက္ထားေသာစင္ငယ္မ်ားေပၚတြင္ ပုလင္းမ်ားႏွင့္ ေသတၱာငယ္ေလးမ်ား အစီ
အရီ တင္ထားသည္ကို လဲေတြ ့ျမင္ရသည္။
အျခား..ဘာမွ မရွိေတာ့ေခ်။
ဒြန္ေဆးဆားက က်ဥ္းလွေသာ အိပ္ယာကုတင္ကို ၾကည့္၍ ရယ္ေမာလိုက္၏။
“တန္ဘိုးရားရဲ ့ ပခုံးအက်ယ္နဲ ့ေတာ့ အေတာ္ဘဲမဟုတ္လားကြ…ဟား…ဟား…ဒါေပမယ့္ မင္း အဆင္ေျပေအာင္လုပ္နိုင္ပါလိမ့္မယ္….ခုအခ်ိန္မွာကလဲ ဒီအခန္းဘဲရွိတာ
ကိုးကြ…ဒီည အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပေတာ့ တန္ဘိုးရား…တကယ္လို ့ေမြးလာတာေလးက အေကာင္းစားေလးဆိုရင္ တို ့မြန္တာဘိုကိုယူသြားၿပီး ေကာင္းေကာင္းေမြးရမယ္ေဟ့”
ေျပာရင္း သူက အဲလစ္(စ္)၏လက္ေမာင္းကို အသာညႇစ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။
“မင္းလိုခ်င္တယ္လို ့ပူဆာေနတဲ့ လက္စြပ္ကို ကိုယ္ဝယ္ေပးပါ့မယ္….ခုရလာမယ့္ ကေလးနဲ ့လဲတဲ့သေဘာေပါ့ကြယ္”
ဒြန္ေဆးဆား၏စကားေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားျပဳံးလိုက္သည္။
“အေကာင္းစားေလးျဖစ္မွာေသခ်ာပါတယ္ သခင္…ကၽြန္ေတာ့္ဆီက အျမဲတမ္းအေကာင္းစားေတြခ်ည္းဘဲ ရတယ္မဟုတ္လား”
“မင္းက အေတာ္ေလထြားတဲ့ အေကာင္ဘဲကြ..ဒါေပမယ့္မင္းဟာအမွန္ကိုဘဲ ေျပာတတ္တဲ့ေကာင္ဆိုတာကိုငါသိပါတယ္ေလ…ကဲတို ့သြားမယ္…ေၾသာ္…ဖေယာင္းတိုင္
ေတြကို ထြန္းထားေရခ်ယ္..ဒါမွ တို ့အျပန္လမ္းကို ျမင္ရမွာကြယ့္”
ဒြန္ေဆးဆားက ရယ္ေမာရင္း အဲလစ္(စ္)ကို လက္ဆြဲေခၚသြားေလေတာ့သည္။
“ဒီမွာ…အဲလစ္(စ္)…မင္းရဲ ့ေရခ်ယ္ဟာ မနက္က်ရင္ ကိုယ့္ကို ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါကြာ”
ေရခ်ယ္က အခန္းလယ္တြင္ သုန္မႈန္ေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ရပ္လၽွက္ရွိေနေလသည္။
ၿပီးေတာ့ သူမ၏ အမုန္းအားပါေသာအၾကည့္ေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ ျပဳံးရယ္ျပဖို ့ေတာင္ အခက္ေတြ ့ေနမိရသည္။
“ရွင့္ရဲ ့သခင္က ကၽြန္မနဲ ့အတူေနဖို ့ရွင့္ကိုဒီမွာထားခဲ့သလို ကၽြန္မရဲ ့သခင္မကလဲသေဘာတူခဲ့တယ္….ဒီေတာ့ ရွင္ေနနိုင္တယ္..ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကို လက္ဖ်ားနဲ ့
ေတာင္မထိပါနဲ ့….ဒီမွာကၽြန္မ အိပ္ယာ….ကၽြန္မအိပ္ဖို ့….ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ထဲဘဲ”
“ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္နဲ ့ဆို သေဘာက်သြားမွာပါဗ်ာ”
တန္ဘိုးရား၏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ အျပဳံးက ျပန္ေပၚလာသည္။
သူ ့ကိုယ္သူ ယုံၾကည္မႈရရွိသြားသည့္ ပုံမ်ိဳးျဖစ္၏။
သခင္ေျပာသြားၿပီးၿပီမို ့ ဒီမိန္းမ လြန္ဆန္ဝံ့မည့္ပုံ မရွိဟု သူက ယူဆထားလိုက္ၿပီးျဖစ္သည္။
ေရခ်ယ္က ေခါင္းအုန္းေအာက္သို ့လက္ထည့္ၿပီးျပန္ထုတ္လိုက္သည္တြင္ ေမာင္းခ်ဓါးတစ္လက္က လက္ထဲတြင္ ပါလာ၏။
ဖေယာင္းတိုင္၏ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ဓါးက ဝင္းကနဲ ေတာက္ပသြားသည္။
“မင္း…ငါ့ကို ထိရဲထိၾကည့္….ေဟာဒီ့ ဓါးကို အသုံးခ်ရလိမ့္မယ္….သိလား”
ေရခ်ယ္က မင္း..ငါ…သုံးကာ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ေလသည္။
တန္ဘိုးရားက ရယ္ေမာလိုက္၏။
“ခင္ဗ်ားလက္ေတြက ႏူးညံ့လွပါတယ္ဗ်ာ”
ေျပာရင္း သူက သူ ့လက္မ်ားကို ေထာင္ျပလိုက္သည္။
“အဲဒီ့ ဓါးေသးေသးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သြားလိမ့္မယ္လို ့ ထင္ေနတာလားဟင္”
“အို….ရွင္အိပ္ေပ်ာ္တဲ့အထိ ကၽြန္မေစာင့္ေနမွာေပါ့”
“ခင္ဗ်ားနဲ ့ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္အိပ္ပါ့မလဲဗ်ာ”
တန္ဘိုးရားက သူ ့လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမကို သိမ္းက်ဳံးဖက္လိုက္ရာ သူမကတိမ္းေရွာင္လိုက္ၿပီး သူ ့အားအခန္းေထာင့္သို ့တြန္းျပစ္လိုက္၏။
ၿပီးေတာ့နံရံရွိ စင္မ်ားေပၚမွ ေသတၱာငယ္ေလးတစ္ခုကို လွမ္းယူ၍ ဖြင့္လိုက္ေလသည္။
ထူးဆန္းေသာ အရာတစ္ခုသည္ ေလထဲတြင္ ပ်ံဝဲသြားကာ သက္ရွိအလား တန္ဘိုးရား၏ ေျခေထာက္အစုံနားသို ့ေျဖးညင္းစြာ က်လာေလ၏။
ထိုအရာက တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္။
ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိေတာ့လဲ ဘာမွမဟုတ္။
ငွက္ေမႊး အေရာင္စုံကို စုခ်ည္ထားျခင္းသာျဖစ္၏။
သို ့ေပမယ့္ တန္ဘိုးရား၏ႏွလုံးသာကိုေတာ့ တုန္လႈပ္သြားေစသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
“အဲ…အဲဒါဘာႀကီးတုန္းဗ်”
ေျခာက္ကပ္ကပ္ျဖစ္သြားေသာႏႈတ္ခမ္းအစုံကို လၽွာႏွင့္သပ္လိုက္ၿပိး တန္ဘိုးရားက ေမးလိုက္မိေလသည္။
“ကၽြန္မတို ့ကေတာ့ အဲဒါကို ဗူးဒူး လို ့ေခၚၾကတယ္”
သူမက ပါးလႊာေသာႏႈတ္ခမ္းအစုံကို တင္းတင္းေစ့ထားလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ ထိုအရာကို လက္ညႇိုးျဖင့္ထိုးျပလိုက္႐ုံျဖင့္ ထိုအရာက သူမ စကားကို နားေထာင္လိုက္သည့္အလား ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ႐ုတ္တရက္ လႈပ္ရွားသြား၏။
“ရွင္ အဲဒီ့ဟာကို ေက်ာလိုက္တာနဲ ့ ရွင္ေသၿပီလို ့သာ မွတ္ထားလိုက္ေပေတာ့…အာဖရိကရဲ ့ဘုရားေတြက ရွင္သိတဲ့အတိုင္း တန္ခိုးရွိၾကတယ္မဟုတ္လား…သူတို ့ဟာ
ကၽြန္မေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလိုက္နာၾကတယ္ေလ…ဒီေတာ့ ရွင့္ေနရာ ရွင္ေနပါ…ဒါမွ ရွင့္အတြက္ စိတ္ခ်ရမယ္…ရွင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ကၽြန္မ ေဟာဒီ ဓါးကို အသုံးမျပဳပါဘူး..ကၽြန္မေက်
နပ္ရင္ေပါ့ေလ…အဲ…ရွင္အိပ္ရမယ့္ ၾကမ္းျပင္က နဲနဲေတာ့မာတယ္…ဒါကလဲ ကၽြန္မအျပစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး….ကဲ…ကၽြန္မတို ့ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နားလည္ၾက
ၿပီမဟုတ္လား”
တန္ဘိုးရားက လႈပ္ရွားေနေသာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွ အရာကို ေနာက္ဆုတ္၍ ေရွာင္လိုက္ရျပန္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့….ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ ေရခ်ယ္”
“ေကာင္းၿပီ….မနက္က်ရင္ ရွင္ ဒြန္ေဆးဆားကိုေျပာရမွာက ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ညကို ကၽြန္ေတာ္ကုန္လြန္ခဲ့ပါတယ္လို ့…ဟုတ္ပလား”
“ခင္ဗ်ား သေဘာအတိုင္းျဖစ္ေစရပ့ါမယ္ ေရခ်ယ္…ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့သခင္ကိုလိမ္ရျခင္းဘဲျဖစ္ပါတယ္”
“ပထမဆုံးအႀကိမ္ဆိုတာ ရွိစျမဲပါရွင္…ဒုတိယအႀကိမ္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္မခဲယဥ္းေတာ့ဘူးဆိုတာ ရွင္သိလာပါလိမ့္မယ္”
“ခင္ဗ်ားဟာ အေတာ္ထူးဆန္းတဲ့ မိန္းမဘဲ ေရခ်ယ္”
တန္ဘိုးရားက တကယ္ပင္ ေလးစားစြာေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
“ဘာျဖစ္လို ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီေလာက္ေတာင္မုန္းရတာလဲဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားကို ဘယ္တုန္းကမွ မေကာင္းတာ မလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူး”
“ဘာေၾကာင့္လဲဟုတ္လား…..ဒီမွာတန္ဘိုးရား..ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရွင္က ေယာက္က်ားျဖစ္လို ့ဘဲ….ကၽြန္မက ေယာက္က်ားမွန္သမၽွကို မုန္းတယ္ရွင့္..ေျပာရရင္
ရွင့္ကို မုန္းတာမဟုတ္ဖူး…ဟို….ရွင္တို ့အျပဳအမူနဲ ့ မိန္းမေတြကို ရွင္တို ့လုပ္ခ်င္တဲ့ဟာမ်ိဳးကိုမုန္းတာ…သိၿပီလား”
“အမ်ားအားျဖင့္ ဒါမ်ိဳးကို ရြံမုန္းစရာလို ့ မထင္တတ္ၾကပါဘူးဗ်ာ…အမ်ားကေတာ့ သေဘာက် ေပ်ာ္ၾကတာခ်ည္းပါဘဲ”
“ရွင္ေျပာတဲ့ မိန္းမစားမ်ိဳးထဲမွာ ကၽြန္မ မပါဘူးလို ့မွတ္ထားလိုက္ေပါ့ရွင္”
သူမက ဖေယာင္းတိုင္မီးကို မႈတ္ျပစ္လိုက္ၿပီးဆက္ေျပာျပန္၏။
“ရွင့္အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္ျပစ္လိုက္ဦး….ေတာ္ၾကာ ၾကမ္းေပၚမွာအိပ္ရလို ့ေပကုန္ရင္ မနက္က် ဒြန္ေဆးဆားက မသကၤာျဖစ္ေနပါဦးမယ္”
သူမကပင္ အေမွာင္ထဲမွေန၍ ခ်ိတ္တခုတြင္ ခ်ိတ္ထားသည့္ အဝတ္စႀကီးကို ျဖဳတ္ယူလိုက္ကာ တန္ဘိုးရားထံသို ့ မွန္း၍ပစ္ေပးလိုက္သည္။
ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ အဝတ္စတစ္ခုက တန္ဘိုးရားမ်က္ႏွာေပၚသို ့တန္းတန္းမတ္မတ္ပင္ ဖုံးအုပ္လိုက္သလိုျဖစ္သြား၏။
“အဲဒါကို ခင္းၿပီးေတာ့အိပ္ပါ…ၾကမ္းက မာေတာ့ ရွင့္အတြက္ နဲနဲေတာ့ သက္သာလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္”
“ခင္ဗ်ားရဲ ့ဟို….ဟို ဥစၥာႀကီးကို ဖယ္ထားလိုက္ပါလားဗ်ာ….ကၽြန္ေတာ္က အိပ္ရင္လူးလွိမ့္တတ္ေတာ့ မေတာ္ ထိသြားမွျဖင့္ဒုကၡပါဘဲ ေရခ်ယ္”
သူက ေတာင္းပန္စကားဆိုလိုက္မိ၏။
“ရွင္….အဲဒါကိုသာ ေက်ာ္မလာပါနဲ ့ေလ….အဲဒါဆိုရင္ ဘာမွျဖစ္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး..ကဲ…ကဲ…အိပ္ေတာ့၊ မနက္က်ရင္ ကၽြန္မ ရွင့္ကိုႏွိုးပါ့မယ္”
တန္ဘိုးရားက ဂ႐ုတစိုက္ အဝတ္အစားမ်ားကိုခၽြတ္၍ ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ အေသအခ်ာ တင္ထားလိုက္ၿပီး ေရခ်ယ္ပစ္ေပးထားေသာ အဝတ္ကို ၾကမ္းေပၚသို ့ျဖန္ ့ခင္းကာ လွဲအိပ္လိုက္သည္။
ညသည္ တိတ္ဆိတ္ေန၏။
အျပင္ဘက္မွ ျခင္၊ယင္ စေသာ ပိုးေကာင္မ်ား၏ အသံသဲ့သဲ့သာလၽွင္ ထြက္ေပၚလၽွက္ရွိေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားက သက္ျပင္းခ်လိုက္မိ၏။
သူ ့စိတ္ေတြသည္ မာမာဘာဘာ၏ တဲအိမ္ဆီသို ့သာ ျပန္ေရာက္ေနသည္။
တမ္းတေနမိသည္။
ေရခ်ယ္တစ္ေယာက္မွာမူ သူမ၏ ခုတင္ေလးေပၚတြင္ ငွက္ေမႊးျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ဗူးဒူး၏ အကာအကြယ္ရွိလင့္ကစား အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းမရွိေခ်။
စိတ္ခ်လက္ခ် မအိပ္ရဲဘဲျဖစ္ေနမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
မနက္မိုးလင္း၍ ေရာင္နီသန္းစ အခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ပင္ျဖစ္၏။
သူမက တန္ဘိုးရားကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။
ဲထို ့ေနာက္ သူမစိတ္ထဲတြင္ သူမကို အကာအကြယ္ျပဳေပးခဲ့ေသာ အရာကို ေက်းဇူးတင္စကားဆိုေနလိုက္မိသည္။
ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုမွ မဟန္နိုင္ေတာ့ဘဲ သူမလဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။
အဲလစ္(စ္)သည္ဘယ္တုန္းကမွ ဒီေလာက္ လွပၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းလိမ့္မည္ဟု ဒြန္ေဆးဆား မထင္ခဲ့မိေခ်။
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက သူ ့အေနႏွင့္ တစ္စုံတစ္ခုကို သံသယ ဝင္ေနခဲ့မိသည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္၏။
ခ်မ္းသာေသာ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကိုလိုခ်င္ခဲ့မိသည္။
အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ ဆုံဆည္းလိုက္ရေတာ့ သူ ့စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္နိုင္ခဲ့၏။
အဲလစ္(စ္)က သူ၏ စည္းစိမ္ႂကြယ္ဝမႈမ်ားအေပၚတြင္သာ မက္မက္ေမာေမာရွိေနမွာကို စိုးရိမ္ေနခဲ့မိသည္။
သို ့ေသာ္ ညတုန္းက အဲလစ္(စ္)၏ အျပဳအမူမ်ားက သူ၏သံသယႏွင့္ စိုးရိမ္မႈမ်ားကို ဖယ္ရွားလိုက္ခဲ့ေလၿပီျဖစ္ေလသည္။
ယခုလို အိပ္ခန္းတြင္းမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ နံနက္စာစားသုံးေနေသာအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ သူမ၏အလွက ျမတ္နိုးဖြယ္အတိျဖစ္ေနသည္။
သူ ့အေပၚတြင္ထားရွိေသာ သူမ၏ အခ်စ္ကိုလဲ သန္ ့စင္လွသည္ဟု ဒြန္ေဆးဆားက ဆုံးျဖတ္လိုက္မိေလသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ သူမသည္ ဖင္တာမြန္တာဘို၏ အရွင္သခင္မျဖစ္ထိုက္၊မျဖစ္ထိုက္ဆိုသည္ကို ယုံမွားသံသယျဖစ္ေနစရာ မလိုအပ္ေတာ့ေခ်။
အဲလစ္(စ္) သာ သူ၏ဇနီးအျဖစ္ရပ္တည္နိုင္ခဲ့လၽွင္ သားေယာက္က်ားေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ ေမြးေပးနိုင္လိမ့္မည္ဟု သူေမၽွာ္လင့္မိပါသည္။
သူ ့အေနႏွင့္ လက္ထပ္ေရးအတြက္ အေသအခ်ာဆုံးျဖတ္ရန္မ်ားရွိေနေသးသျဖင့္ လက္ထပ္မႈကို စီစစ္ရေပလိမ့္ဦးမည္။
လတ္တေလာအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ေပ်ာ္ေနမိပါသည္။
သူတို ့အား ေရခ်ယ္ႏွင့္ တန္ဘိုးရားတို ့က ေသခ်ာလုပ္ေကၽြးျပဳစုေနၾကသည္။
တန္ဘိုးရားက မည္သို ့မွ မ်က္ႏွာေျပာင္းလဲျခင္း….အမူအရာပ်က္ျခင္း မရွိသည့္အတြက္ကိုလည္း ေရခ်ယ္က တိတ္တဆိတ္ ေက်းဇူးတင္ေနမိရ၏။
အဲလစ္(စ္)ကမူ ေရခ်ယ္၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္တစုံတစ္ခုကို ရွာေဖြေနဟန္ရွိေလသည္။
သူမအေနႏွင့္ ညတုန္းက အေတာ္ကိုစိတ္ထိန္းထားရသည္။
အလိုမျပည့္ဝမႈေတြႏွင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဆးဆားကိုလဲ ထုရိုက္ျပစ္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ခဲ့မိရ၏။
အမွတ္မထင္ ေတြ ့ျမင္ခဲ့ရေသာ တန္ဘိုးရား၏ ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းမႈကို မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ေနမိၿပီး ေရခ်ယ့္ကိုပင္ မနာလိုသလိုျဖစ္ေနခဲ့သည္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ေရခ်ယ္မည္သို ့ရွိေနသလဲဆိုတာကို သိခ်င္လြန္းလွစြာ စူးစမ္းေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
ေရခ်ယ္ႏွင့္ တန္ဘိုးရား အဆင္ေျပခဲ့သည္လားဆိုတာကို သိခ်င္ေနမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
တကယ္ေတာ့ ျဖစ္နိုင္ေလာက္သည့္ အေျဖကို သူမခန္ ့မွန္းနိုင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္၏။
မေရာင့္ရဲေသာ အလိုမက်မႈမ်ားႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္စြာ လူးလြန္ ့ရင္း မနက္ခင္းေရာက္သည္အထိ သူမ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ေပ။
တန္ဘိုးရားႏွင့္ ေရခ်ယ္တို ့ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိသလဲဟု သိလိုစိတ္ျပင္းျပလြန္းေသာေၾကာင့္ မနက္အေစာႀကီး ေရခ်ယ္၏အခန္းရွိရာသို ့သြား၍ ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေလသည္။
ကုတင္ေပၚတြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာေရခ်ယ္ႏွင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္အိပ္ေနေသာ တန္ဘိုးရားကို ေတြ ့လိုက္ကထဲက အေျခအေနကို သူမရိပ္စားမိခဲ့ၿပီးျဖစ္၏။
ေရခ်ယ္တစ္ေယာက္ လက္ဖ်ားႏွင့္ပင္ အထိမခံခဲ့ရေၾကာင္းကို ယုံမွားသံသယျဖစ္စရာ မလိုပါေခ်။
တန္ဘိုးရားကို သူမစိတ္ဝင္စားေနမိသည္။
ကၽြန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမလိုခ်င္သလို ပုံသြင္းယူလို ့ရမည္ဆိုတာေတာ့ေသခ်ာသည္။
လူျဖဴမတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အမည္းေကာင္ႏွင့္ ဆက္ဆံလိုစိတ္ျဖစ္ေပၚေနမိသည္မွာ ေဆးဆားႏွင့္ ဆက္ဆံရတာ အလိုမျပည့္ဝေသာအေၾကာင္းရင္းတစ္ခုထဲေၾကာင့္ မဟုတ္မွန္းကို
ေတာ့ သူမသိပါသည္။
သို ့ေပမယ့္ ထိုအေၾကာင္းကို အျပစ္တင္ပုံခ်ထားလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ သူမကိုယ္သူမ မလုံမလဲျဖစ္မႈမ်ိဳး မခံစားရေတာ့ေပ။
တန္ဘိုးရားႏွင့္ ဆက္ဆံရေအာင္ႀကံစည္မည္ဟု သူမဆုံးျဖတ္လိုက္ပါသည္။
သူမအေနႏွင့္ သူမ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္အား ေသခ်ာခိုင္မာေသာ အုတ္ျမစ္မ်ား ႀကိဳတင္ခ်နိုင္ရန္ျပင္ဆင္ထားရမည္ဟုေတြးလိုက္မိေလသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ သူမက ဒြန္ေဆးဆားကို ဟန္မူပိုပိုႏွင့္ စကားဆိုလိုက္သည္။
“ေဆးဆားရယ္…..ညကရွင္ဝယ္ေပးမယ္လို ့ကတိေပးခဲ့တဲ့လက္စြပ္ဆိုတာက ေရခ်ယ္သာကေလးမရဘူးဆိုရင္ ကၽြန္မက မေမၽွာ္လင့္ရေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္”
အဲလစ္(စ္)၏ ပုံဟန္မွာ မင္းသမီးပင္ရႈံးေလာက္သည္မို ့ ဒြန္ေဆးဆားတစ္ေယာက္ မာယာျမစ္ထဲ ေမ်ာသြားရေလသည္။
“အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူးကြယ္…ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ကိုးလ၊ဆယ္လ ေလာက္ကိုေစာင့္ၾကည့္စမ္းပါ…တန္ဘိုးရားဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက အျမဲတမ္း သူ ့တာဝန္ကို ေက်ႁပြန္
ေအာင္လုပ္နိုင္ခဲ့တဲ့ေကာင္ပါကြ”
“အဲဒီ့ ေမြးလာမယ့္ကၽြန္ေပါက္စေလးေတြကိုကၽြန္မစိတ္မဝင္စားပါဘူးရွင္….ရွင္သေဘာက် ေက်နပ္ရင္ၿပီးတာဘဲဆိုၿပီးကၽြန္မကလိုက္ေလ်ာေပးခဲ့တာပါ…အဲဒီ့လက္စြပ္
ကိုလဲ ကၽြန္မက လိုခ်င္လွတယ္မဟုတ္ပါဘူး…ၿပီးေတာ့ လက္စြပ္က တန္ဖိုးအရမ္းႀကီးလြန္းလွပါတယ္ရွင္….ဒါကိုမရလို ့လဲ ကၽြန္မ ေသာကမျဖစ္ပါဘူး…အင္း…ကၽြန္မမွာ ဒီ့ထက္ပို
ၿပီးလိုအပ္ေနတာရွိပါတယ္ရွင္ရယ္…အဲဒါကိုရဖို ့ ကိုးလ၊ဆယ္လ လဲကၽြန္မ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး..သိလား၊ အဲဒါက လက္စြပ္ထက္စာရင္ အင္မတန္ တန္ဖိုးနည္းပါတယ္….ဒါေၾကာင့္
ရွင့္ကို ပူဆာရေကာင္းမလားလို ့ ေတြးေနမိတယ္ေလ….တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မဖာသာ ကၽြန္မ ဝယ္နိုင္ပါတယ္….ရွင့္ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံခ်င္တဲ့ သေဘာပါရွင္”
“ကိုယ့္ရဲ ့ အဲလစ္(စ္)ရယ္…မင္းအတြက္လိုအပ္ေနတဲ့အရာဆိုတာ ဘာမ်ားပါလိမ့္….မင္းဘာလိုခ်င္တယ္ဆိုတာသာ ကိုယ့္ကို ေျပာစမ္းပါအခ်စ္ရယ္”
“ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ ေဆးဆားရယ္…..ကၽြန္မလိုခ်င္ေနတာကေတာ့ လွည္းတစ္စီးနဲ ့ လွည္းေမာင္းနိုင္တဲ့ ကၽြန္တစ္ေယာက္ပါဘဲကြယ္…စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ အခ်စ္ရယ္…ေဈး
သြားတဲ့အခါ….အျပင္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ လွည္းငွားသြားရေတာ့ သူစိ္မ္းတစ္ရံဆံလိုျဖစ္ေနတဲ့ လွည္းေမာင္းတဲ့ကၽြန္ေတြကို ကၽြန္မေၾကာက္မိတာအခါခါပါဘဲရွင္ရယ္..ေရခ်ယ္က
အျပင္ထြက္ၿပီးလွည္းေခၚရတယ္…ေခၚလာတဲ့ လွည္းနဲ ့ ၿမိဳ ့ျပင္ထြက္ရၿပီဆိုရင္ အဲဒီ့လွည္းေမာင္းတဲ့ေကာင္ေတြအတြက္နဲ ့ ကၽြန္မမွာ ေသမေလာက္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနရေတာ့တာ
ပါဘဲ….ဟိုး ျပင္သစ္မွာတုန္းကလဲ အမည္းေကာင္ေတြက ကၽြန္မကို ထိတ္လန္ ့မႈေတြအမ်ားႀကီးေပးခဲ့ၾကတာမဟုတ္လားရွင္”
သူမက ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ပို၍တုန္ခါလာေအာင္လုပ္လိုက္ရင္း မ်က္ရည္စ တစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ကို ပါးျပင္ႏုႏုေပၚသို ့က်ေစလိုက္၏။
ဒြန္ေဆးဆားတစ္ေယာက္ ေကၽြက်သြားရသည္။
“ကိုယ္နားလည္ပါၿပီအခ်စ္ရယ္….ကိုယ္နားလည္ပါၿပီကြယ္”
“အို….ဒါေပမယ့္ ရွင္မသိနိုင္ပါဘူး…နားမလည္နိုင္ပါဘူး ေဆးဆားရယ္..အမည္းေကာင္ေတြရဲ ့ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္မႈကို ရွင္မသိနိုင္ပါဘူးရွင္…ရွင့္တစ္သက္မွာလဲ သူတို ့
ေၾကာင့္ ထြက္ျပးရတာမ်ိဳး…ပုန္းေရွာင္ေနရတာမ်ိဳး….မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူးမဟုတ္လားဟင္”
“ဟုတ္ပါၿပီ..အခ်စ္ရယ္…ဒါေပမယ့္…မင္းမွာလွည္းရွိေနရင္ လွည္းေမာင္းမယ့္သူတစ္ေယာက္လိုလိမ့္မယ္မဟုတ္လား…ေရခ်ယ္ကေရာ…ဘယ္လိုလဲ..သူေမာင္းနိုင္ပါ့မလား”
ဒြန္ေဆးဆားအေနႏွင့္ အဲလစ္(စ္)ကို လွည္းတစ္စီးဝယ္ေပးရန္ ဆုံးျဖတ္ၿပီးျဖစ္ေနေပၿပီ။
“မင္းလိုမိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ ကိုယ္ပိုင္လွည္းတစ္စီးရွိသင့္တယ္ဆိုတာကိုကိုယ္နားလည္ပါၿပီအခ်စ္ရယ္..အစကထဲကကိုယ္ဒီလိုမေတြးခဲ့မိတာအေတာ္ညံ့တာဘဲကြယ္”
“အို…ေဆးဆားရယ္….ကၽြန္မက အိမ္ထဲမွာ ကၽြန္ေယာက္က်ားေတြကို အလိုမရွိဘူးဆိုတာ ရွင္လဲသိသားဘဲ….အင္းေလ…အခုေတာ့ ရွင္မရွိတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ဒီမွာေနရတာ
လုံျခဳံမႈမရွိေတာ့သလိုပါဘဲရွင္…ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ဟိုတစ္ညက အရက္မူးေနၾကတဲ့လူတစ္သိုက္ဟာ ဟိုမေကာင္းတဲ့ေကာင္မေတြရွိတဲ့ မင္ဒိုဇာနန္းေတာ္က ထြက္လာၾကၿပီး လမ္း
ေပၚမွာဆူပူၾကတယ္ေလ…..ၿပီးေတာ…ကၽြန္မရဲ ့ၿခံဝင္းတံခါးႀကီးကို ကိုင္လႈပ္ၿပီး ဝင္ခြင့္ေတာင္းလို ့ေတာင္း…ေအာ္လို ့ေအာ္နဲ ့….ေရခ်ယ္သာ တံခါးပိတ္ဖို ့ေမ့ေနရင္ ဒုကၡပါဘဲဆိုၿပီး
ေၾကာက္လိုက္ရတာ မေျပာပါနဲ ့ေတာ့ ေဆးဆားရယ္….ေနာက္ၿပီး ရွင္လဲအသိသားဘဲ…ဟာဗားနားမွာက ကၽြန္မဟာ ထင္ထင္ေပၚေပၚေနရသူ မဟုတ္ေသးပါဘူးရွင္…ရွင္နဲ ့ပတ္သက္
တယ္ဆိုေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္မွာ ကၽြန္မက တိုင္းတပါးသူ….ၿပီးေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထဲရယ္…အင္းေလ..ေရခ်ယ္ေတာ့ ရွိပါရဲ ့…ဒါေပမယ့္ ဘယ္မွာလဲလုံျခဳံမႈ”
“အခ်စ္ရယ္….ကိုယ္ဟာ….မသိတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါေရာလားကြယ္”
ဒြန္ေဆးဆားက ေတာက္ပၿပီးလွိုင္းထေနေသာ အဲလစ္(စ္)၏ဆံပင္မ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးေနလိုက္သည္။
“ညကေတာ့ေလ…”
အဲလစ္(စ္)က ေဆးဆား၏ ေပ်ာ့ေျပာင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ အမူအရာကိုျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အျမန္ဆုံး အခြင့္အေရးယူလိုက္ေလၿပီ…။
“ရွင့္ရဲ ့ကၽြန္ တန္ဘိုးရားကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ေလ…ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ကၽြန္မ ယုံၾကည္နိုင္တဲ့ ကၽြန္တစ္ေယာက္လို ့ခံစားလိုက္မိတယ္….ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ ေၾကာက္စ
ရာမရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္လို ့လဲျမင္မိတယ္ကြယ္…..သူ ့မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ အလြန္ရိုးသားတဲ့မ်က္ႏွာေပါက္ပါ ရွင္ရယ္…သူဟာ ကၽြန္မ ဟာဗားနားကို ေရာက္ကထဲက ပထမဆုံးယုံ
ၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ကၽြန္တစ္ေယာက္အျဖစ္မွတ္ယူလိုက္မိသူပါ….သူ ့ကို ကၽြန္မအိမ္အတြက္ လွည္းေမာင္းသမားအျဖစ္ စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ ရွင္ဘယ္လိုသေဘာရသလဲရွင္”
ဒြန္ေဆးဆားက ကုလားထိုင္ေနာက္သို ့မွီလိုက္ေလသည္။
မ်က္လုံးမ်ားကို ေမွးထားလိုက္ၿပီး သူမ၏ေတာင္းဆိုမႈကို ျပန္လည္စဥ္းစားၾကည့္ေနမိ၏။
ခိုင္လုံေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားဟု သူယူဆလိုက္မိသည္။
အဲလစ္(စ္)၏ ေျပာဆိုမႈမ်ားကို သူ ယုံၾကည္၏။
အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သူမသာလိုခ်င္သည္ဟုဆိုလာပါက ဖိုးလမင္းႀကီးကိုပင္ ယူေပးဖို ့ရာ သူႀကိဳးစားမိလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။
သို ့ေသာ္တန္ဘိုးရားကိစၥအတြက္မူ အခက္ေတြ ့သလိုျဖစ္ေနမိရသည္။
“တန္ဘိုးရားဟာ ႏြားတစ္ေကာင္လို ႀကီးမားေပမယ့္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္လို သိမ္ေမြ ့သူပါ…တန္ဘိုးရားနဲ ့သာဆိုရင္ မင္းအတြက္ ေသခ်ာေပါက္စိတ္ခ်ရမယ္ဆိုတာ
ေသခ်ာပါတယ္ကြယ္….ဒါေပမယ့္ အဲလစ္(စ္)ရယ္…ကိုယ္က အခုမွသူ ့ကို ျမင္းထိန္းအျဖစ္ ေလ့က်င့္ေပးေနတုန္းဘဲ ရွိေသးတယ္…ၿပီးေတာ့ေကာင္ေလးက ဖင္ကာမြန္တာဘိုၿခံရဲ ့ မရွိမျဖစ္ သားေဖာက္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ကြယ့္…မင္းအတြက္ လွည္းေကာင္းတစ္စီးရရပါေစ့မယ္ကြယ္…ၿပီးေတာ့ အိုမိုဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကို လွည္းေမာင္းတာဝန္ယူေစမယ္
ေလ….သူကလဲ စိတ္ခ်ရပါတယ္ကြာ….မန္ဒင္းဂိုးမ်ိဳးေလးေပါ့….ကိုယ့္ရဲ ့လက္ေရြးစင္ေကာင္ေတြထဲကဆိုေတာ့ စိတ္မခ်စရာမရွိပါဘူးေလ”
ေဆးဆားစကားေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္)၏ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တို ့ တန္ ့ကနဲျဖစ္သြားရသည္။
ထိုအခါ ပထမတစ္ခါ က်ျပထားေသာမ်က္ရည္ထက္ ပိုၿပီးက်ျပရဦးမလိုျဖစ္လာ၏။
သူမက သက္ျပင္းရွည္ကိုခ်လိုက္မိသည္။
သူမအေနႏွင့္ အခုကိစၥကို အၾကပ္ကိုင္ေတာင္းဆိုေနသည္ဟု ေဆးဆားကထင္မသြားေစလိုေပ။
ေပါ့ေပါ့တန္တန္ေျပာလိုက္ေသာ ကိစၥတစ္ခုအျဖစ္သာ ေဆးဆားအေနႏွင့္ ထင္မွတ္ေနေစလိုသည္။
“ဒါျဖင့္လဲရွင္ရယ္….ကၽြန္မတို ့လွည္းကိစၥကိုပါ ေမ့ထားလိုက္ၾကရေအာင္ပါ….ကၽြန္မကလဲ ေတာ္ေတာ္ညံ့တာဘဲေလ…တစ္ခါတစ္ေလေလးအျပင္ထြက္တဲ့ဥစၥာ လွည္း
ငွားစီးလိုက္လဲ ျဖစ္တာဘဲ မဟုတ္လား”
သူမက စိတ္ပ်က္သြားေသာ္လဲ ဘာမွမျဖစ္သည့္ ပုံမ်ိဳးျဖင့္ ေနရာမွ ေျဖးညင္းစြာထလိုက္သည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူမအေနႏွင့္ ေဆးဆား၏ပါးျပင္ကို အနမ္းတစ္ခ်က္ေခၽြသင့္သည္ဆိုတာကိုေတာ့ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းမရွိစြာ လုပ္ေဆာင္လိုက္ေလသည္။
ထို ့ေနာက္ ေဆးဆားကိုေျပာသလိုလို ကိုယ့္ဖာသာကိုေျပာသလိုလိုႏွင့္ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္သလိုေျပာလိုက္သည္။
“အင္းေလ…ဒီညကိုလဲ ၿခံတံခါးေတြ ေသခ်ာပိတ္ဖို ့လုပ္ရမွာေပါ့…ေရခ်ယ္တစ္ေယာက္ထဲ ျပစ္ထားလို ့မျဖစ္ပါဘူးေလ…ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာမဟုတ္ေတာ့လဲ အစစအရာရာ
သတိထားနိုင္မွ ေတာ္ကာၾကမယ္ထင္ပါရဲ ့…”
သူမက အစီအစဥ္ကို အရႈံးေပးလိုက္ရေပမယ့္ ႀကိဳးစား၍ ျပဳံးလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ေကာ္ဖီခြက္ကို ေဆးဆားထံမွ လွမ္းယူလိုက္၏။
“ေနာက္တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ပါဦးလား ေဆးဆား…..ကၽြန္မ ေရခ်ယ္ကိုေခၚလိုက္မယ္ေလ”
သူက ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
“ေတာ္ပါၿပီ….အဲလစ္(စ္)ရယ္…..အင္း….ငါစဥ္းစားေနတာကြ….မင္းေျပာသလိုဘဲ…မင္းအတြက္ အကာအကြယ္ရွိဖို ့ ကၽြန္ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိသင့္တာ
အမွန္ဘဲကြယ့္…တန္ဘိုးရားကို ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲအသုံးျပဳဖို ့စဥ္းစားမိတာဟာ တကယ္ေတာ့ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ပါတယ္ေလ…ၿခံထဲမွာရွိေနေသးတဲ့ ကၽြန္ေတြထဲက ကိုယ့္အ
တြက္ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ေလာက္ ထပ္ေရြးထုတ္လိုက္လို ့ရတာဘဲ မဟုတ္လား…တကယ္လို ့ တန္ဘိုးရားကို ဒီမွာထားမယ္ဆိုရင္ သူ ့ကို ရံဖန္ရံခါ ၿခံထဲျပန္ပို ့ၿပီး သူ ့ရဲ ့သား
ေဖာက္တဲ့တာဝန္ေတြကို လုပ္ခိုင္းရင္လဲ ရနိုင္တာဘဲေလ”
ဒြန္ေဆးဆားက ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သူ၏ ေျပာဆိုေနမႈကို ေလးနက္မႈသို ့ေျပာင္းလဲျပစ္လိုက္ေလသည္။
“ဒါေပမယ့္ ဒီလိုဆုံးျဖတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္…ကိုယ့္ရဲ ့ခ်စ္သူေလးအတြက္ တကယ္ဘဲ လုံျခဳံမႈဆိုတာ အေရးႀကီးလာၿပီကြယ့္”
သူမက သူမ၏ ေတာင္းဆိုမႈအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈရေတာ့မည္ဟု ယုံၾကည္မႈရွိလာေလသည္။
“ကၽြန္မရဲ ့လုံျခဳံမႈ ဟုတ္လား ေဆးဆား…ကၽြန္မနားမလည္ပါလားရွင္”
သူက သူမကိုသိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး နားေထာင္ေစလိုက္သည္။
“မင္းက ကၽြန္ေတြကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမယ္ဆိုတာ နည္းနည္းဘဲ နားလည္တာကိုးကြယ့္….တန္ဘိုးရားကို မိန္းမေတြနဲ ့ကင္းကင္းကြာကြာထားလိုက္ရင္ ျပႆနာရွိ
လာနိုင္တယ္ကြ…ျမင္းထီးတစ္ေကာင္ကို ျမင္းေဇာင္းထဲမွာဘဲထားၿပီး ဘယ္ကိုမွ မထြက္ခိုင္းတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေပါ့…အဲဒီလိုဆိုရင္ လသိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ တန္ဘိုးရား
ကို မင္းေတြ ့ရမွာဘဲ….သူ ့ရဲ ့ ကာမဆႏၵ လိုအပ္မႈေတြက သူ ့ကို အရိုင္းစိုင္းတစ္ေကာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေစလိမ့္မယ္..အဲဒီလိုျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ထိန္းသိမ္းရခက္လိမ့္မယ္….ၿပီး
ေတာ့ အႏၲရာယ္လဲ မ်ားလွတာေပါ့ကြာ..ဒါေတြေၾကာင့္ ကိုယ္စဥ္းစားေနမိတာပါ အခ်စ္ရယ္”
“အို…ကၽြန္မခ်စ္ရတဲ့ရွင္ရယ္…ကၽြန္မအတြက္ ဒီေလာက္ထိစဥ္းစားေပးတယ္လား….ဒါေပမယ့္ ရွင္ ေရခ်ယ့္ကို ေမ့ေနၿပီထင္တယ္…ဒီေန ့မနက္ၾကည့္ရတာ ေရခ်ယ္
ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပုံရတာပဲ…ဒီေတာ့ တန္ဘိုးရားအတြက္ ၿခံထဲသြားၿပီး အမည္းမေတြကိုလဲ ေတြ ့စရာမလို ေတာ့သလို ရွင္စိုးရိမ္ေနသလို မ်ိဳးေတြလဲ ျဖစ္လာနိုင္စရာ ရွိလိမ့္မယ္ မဟုတ္
ပါဘူးရွင္…ဒီမွာဘဲ ေရခ်ယ္နဲ ့ပုံမွန္ အိပ္ေစမယ္ဆိုရင္ တန္ဘိုးရားဟာ အေျခအေန ဘယ္လိုမွ ပ်က္သြားမယ္ မဟုတ္ပါဘူး”
ဒြန္ေဆးဆားက သေဘာတူသည့္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ေလသည္။
ေအာင္ျမင္မႈရလာၿပီျဖစ္ေသာ အဲလစ္(စ္) ကပင္ ဆက္ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“ၿပီးေတာ့ သူ ့အတြက္ ဒီမွာလုပ္စရာအလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ…နံရံေတြကို ေဆးသုတ္နိုင္တယ္…ၿခံထဲက ပန္းပင္ေတြကို ျပဳစုနိုင္တယ္….ပန္းပင္ေတြက တျဖည္းျဖည္း ပ်က္္စီးေနၿပီေလ….အို…သူ ့အတြက္ အလုပ္နဲ ့လက္နဲ ့မျပတ္ျဖစ္ေနဖို ့ေတြက အမ်ားႀကီးပါဘဲ….ေရခ်ယ္လုပ္ဖို ့ခက္ခဲတဲ့အလုပ္ေတြမွန္သမၽွကို သူ ့ကိုလုပ္ခိုင္းရမွာ
ဘဲ….ေရခ်ယ္က အဝတ္ေလၽွာ္ရမယ္…ၾကမ္းတိုက္ရမယ္….ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကို ျပဳစုလုပ္ကိုင္ေပးရဦးမယ္မဟုတ္လား…..ဒါေတြက ကၽြန္မ တမင္ အေၾကာင္းျပေနတာမဟုတ္ဖူးေနာ္”
“ကိုယ္နားလည္ပါတယ္ အခ်စ္ရယ္”
သူ ့အသံက တိမ္ကာ တိုးဝင္သြားသလိုထင္လိုက္ရသည္။
ၿပီးေတာ့ သူ ့မ်က္လုံးေတြကို ပိတ္ထားလိုက္ျပန္သည္။
ေနာက္မွ တစ္စုံတစ္ခုကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္ တိုင္ကပ္နာရီကိုၾကည့္ရန္အတြက္ မ်က္လုံးကို ျပန္ဖြင့္လိုက္၏။
“အလို….ဆယ္နာရီေတာင္ေက်ာ္ပါ ပေကာလား အဲလစ္(စ္)ေရ…..ဒီေန ့အတြက္ ကိုယ္လုပ္စရာအလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနေသးတယ္ကြယ့္….ကိုယ့္အတြက္ဒီေန ့
တစ္ေန ့ဘဲ ဟာဗားနားမွာေနဖို ့အခ်ိန္ရေတာ့တာ…လုပ္စရာေတြက တပုံတပင္ႀကီးေစာင့္ေနၾကေလရဲ ့….ေန ့လည္စာကိုေတာ့ ဒီမွာဘဲစားသြားရမွာဘဲ….စားၿပီးတာနဲ ့တခါထဲ တန္း
ျပန္မွျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေဟ့….ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ တန္ဘိုးရားကို ဒီမွာထားခဲ့ရမွာဆိုေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲျပန္ရမွာကြယ့္…မြန္တာဘိုကိုညဘက္တစ္ေယာက္ထဲ ျပန္ဖို ့
က မလြယ္ဘူးမဟုတ္လား…..လမ္းမွာက ထြက္ေျပးေနတဲ့ ကၽြန္ေတြ ရွိေနတတ္တယ္ေလ”
“အင္း…ကၽြန္မအတြက္နဲ ့ ရွင့္မွာလဲ ဒုကၡပါဘဲေနာ္”
သူမက အမွန္တကယ္ပင္ သနားသြားကာ အားနာဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
“ရပါတယ္ကြာ….ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..မင္းက ကိုယ့္ရဲ ့ဆႏၵကို အျမဲျဖည့္စြမ္းေပးေနတာဘဲမဟုတ္လား”
ဒြန္ေဆးဆားကား သူမ၏ မာယာကြန္ယက္တြင္ မ႐ုန္းကန္နိုင္ဘဲ ရွိေနေလ၏။
သူထြက္သြားသည့္အခါ အဲလစ္(စ္)က လက္တယမ္းယမ္းျပ၍ ႏႈတ္ဆက္သမႈျပဳလိုက္၏။
မ်က္စိတစ္ဆုံး သူေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီဆိုသည္ႏွင့္ သူမက ေရခ်ယ္ကို ေခါင္းေလာင္္းႀကိဳးဆြဲ၍ ေခၚလိုက္ေလေတာ့၏။
“တန္ဘိုးရားဘယ္မွာလဲ”
သူမက ေရခ်ယ္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ေမးလိုက္၏။
“ဒီေကာင္က အလကား ငပ်င္းပါ မမရယ္…ျမင္းေဇာင္းနားမွာ ကုလားထိုင္တစ္လုံးနဲ ့အိပ္ေနေလရဲ ့…..ကၽြန္မအလုပ္ေတြကိုေတာင္ ကူညီေဖာ္မရပါဘူး မမရယ္”
“ေအးပါ…ထားလိုက္ပါ…ဒါေပမယ့္ ညကအျဖစ္အပ်က္ကို မမ ေသခ်ာသိခ်င္တယ္….ညီမနဲ ့တန္ဘိုးရားတို ့ဘယ္လိုမ်ိဳးႏွစ္ပါးသြားၾကတယ္ဆိုတာကိုေပါ့”
အဲလစ္(စ္)က အမိန္ ့သံျဖင့္ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
သူမ မ်က္လုံးမ်ားက ေရခ်ယ္ကို စူးစိုက္ၾကည့္ရႈလၽွက္ရွိေလ၏။
“ေျပာစရာ ဘာမွမရွိပါဘူးမမ…ငနဲေလးက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာအိပ္တယ္…ကၽြန္မက ကိုယ့္အိပ္ယာမွာကိုယ္အိပ္တယ္…ဒီေလာက္ပါဘဲ….သူ ့ကို ကၽြန္မရဲ ့ ဗူးဒူးနဲ ့ေျခာက္
လိုက္တာ ငနဲသားေလး တုတ္တုတ္ေတာင္မလႈပ္ရဲပါဘူးရွင္”
“ဒါျဖင့္ညီမက ဒြန္ေဆးဆား အမိန္ ့ကိုလြန္ဆန္လိုက္တာေပါ့ေလ…ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီ့ ေအာက္လမ္းလိုလိုအရာေတြကိုလုပ္တာ မမ မႀကိဳက္ဖူးလို ့ေျပာထားတာ ေမ့
ျပစ္လိုက္ ၿပီလားေရခ်ယ္”
“မဟုတ္ရပါဘူး မမရယ္….ညီမလဲ ဘယ္လိုမွ မႀကံတတ္ေတာ့လို ့လုပ္လိုက္မိတာပါ….ေယာက္က်ားေလးတစ္ေယာက္နဲ ့ ကာမဆက္ဆံမႈမ်ိဳးကို ညီမအေနနဲ ့ဘယ္
ေလာက္ ရြံမုန္းသလဲဆိုတာ မမအသိဆုံးပါရွင္..ၿပီးေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေဆးဆားကို ျပန္မေျပာလိုက္ပါနဲ ့ေနာ္”
“ေအးပါ….မေျပာပါဘူးေအ….ဒါေပမယ့္ သူသာသိသြားရင္ေတာ့ ညီမကို ၾကာပြတ္ဒဏ္ေပးမွာ အမွန္ဘဲ…အဲဒီလိုသာဆိုရင္ေတာ့ မမဟာ ညီမကို ဘယ္လိုမွ ကာကြယ္
ေပးနိုင္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ဖူး”
“မမ..သူ ့ကို တကယ္မေျပာပါဘူးေနာ္”
ေရခ်ယ္က အဲလစ္(စ္)၏ လက္ကိုအနမ္းေပးလိုက္ရင္ ေတာင္းပန္သလိုေျပာလိုက္၏။
“ညီမကို မမက တကယ္ခ်စ္တာဘဲကြယ္….ဘယ္ေျပာလိမ့္မလဲ ေရခ်ယ္….ညီမကို မမက စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ပါဘူးကြယ္”
“မမ ေက်းဇူးေတြ ညီမအေပၚမွာ မ်ားလွပါၿပီေကာ မမရယ္…”
“ဒီလိုဆို ျပန္ဆပ္ဖို ့အခြင့္အေရး ညီမမွာ ရွိေနၿပီေလ”
“ဘယ္လိုနည္းနဲ ့ျဖစ္ျဖစ္ ညီမ ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္ရွင္”
“ဒီလိုဆိုရင္ ေရခ်ယ္…တန္ဘိုးရားကို မမဆီလႊတ္ေပးစမ္းပါ….ၿပီးေတာ့ ညီမက ၿခံေပါက္ဝမွာ သြားေစာင့္ေနလိုက္…ဘယ္မွမသြားနဲ ့ေနာ္….တကယ္လို ့ဒြန္ေဆးဆား
ျပန္လာတာျမင္ရင္ ေျပးလာၿပီးေျပာ…ဟုတ္ၿပီလား”
အဲလစ္(စ္)၏ စကားကိုၾကားလိုက္ရေသာအခါတြင္ ေရခ်ယ္၏မ်က္ႏွာအမူအယာမွာ တစ္ခ်က္ထဲ ပ်က္သြားေတာ့၏။
“အဲဒီလိုေတာ့ မလုပ္ပါရေစနဲ ့မမရယ္….ကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္…တျခားႀကိဳက္တာကိုခိုင္းပါရွင္…ညီမလုပ္ေပးပါ့မယ္”
ေရခ်ယ္က အဲလစ္(စ္)၏ လက္ကိုဆြဲ၍ ေတာင္းပန္ရွာသည္။
သို ့ေသာ္ အဲလစ္(စ္)က သူမ၏လက္ေတြကို ႐ုန္းျပစ္လိုက္သည္။
“ေရခ်ယ္…..မမကို နားလည္စမ္းပါကြယ္….နားလည္စမ္းပါ…မမ အေနနဲ ့ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အလိုမျပည့္ျဖစ္ေနခဲ့ရသလဲ…..ညီမလဲ ညက တန္ဘိုးရားနဲ ့ေနခဲ့ရတဲ့
အတြက္ ဘယ္ေလာက္ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ခဲ့ရၿပီးၿပီလဲ….ခုခ်ိန္က စၿပီးတန္ဘိုးရားဟာ ဒီမွာေနရေတာ့မယ္….ညီမလဲ သူ ့ကိုလိုအပ္တာမွ မဟုတ္တာဘဲကြယ္…”
သူမက ေရွ ့သို ့တိုးလိုက္ၿပီး ကျပားမေလးအား သူမရင္ခြင္ထဲသို ့ဆြဲသြင္းဖက္ထားလိုက္သည္။
“မမကို ကူညီပါ ေရခ်ယ္….ဒီလို အလိုမျပည့္ဝမႈဆိုတာကို ညီမအေနနဲ ့ နားလည္နိုင္မွာ မဟုတ္ေပမယ့္ မမအတြက္ အရမ္းကိုဆိုးရြားလြန္းလွပါတယ္ကြယ္..ေဆးဆားက
အသက္ႀကီးတဲ့အျပင္ သူ ့ဟာေလးက ေသးေသးေလးကြယ့္….မမအတြက္ ဘယ္လိုအာသာေျပနိုင္မွာတဲ့လဲ ညီမရယ္….ကာမဆႏၵဆိုတာကလဲ ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မေျပ
ဆိုတဲ့ ဆားငန္ေရကို ေသာက္ရသလိုပါဘဲ…..တန္ဘိုးရားရဲ ့ႀကီးမားသန္စြမ္းမႈကို မမ လိုအပ္ေနပါတယ္ကြယ္….ညီမ ကူညီမယ္မဟုတ္လားဟင္….ကူညီယုံတင္ပါ ေရခ်ယ္….မမ
တာဝန္ယူပါတယ္ကြယ္…..မမေလ ဘယ္လိုမွ ဒီအတိုင္းမေနနိုင္ေတာ့လို ့ပါညီမရယ္”
“ဒါကိုဘဲ မမ သိပ္လိုလားေနတာဘဲလားဟင္”
ေရခ်ယ္က ခက္ခက္ခဲခဲ ေမးျမန္းလိုက္ရသည္။
“မမရယ္…..ညီမနဲ ့မမဟာ ႏွစ္ေယာက္ထဲဒီမွာေနရတာ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့သလဲ…တစ္ခါတေလမွ ဒြန္ေဆးဆားက ေရာက္လာတတ္တာမဟုတ္လား…ကဲပါ
ေလ….အခုဟာက စိတ္ခ်ရမွာလား မမ….ဒြန္ေဆးဆားသာ သိရင္ ဘယ္လိုေတြျဖစ္လာနိုင္သလဲဆိုတာကိုေရာ မမ စဥ္းစားထားၿပီးၿပီလားဟင္”
“ဒြန္ေဆးဆားကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမယ္ဆိုတာ မမ နားလည္ၿပီးသားပါ ေရခ်ယ္ရယ္…သူဟာ မိန္းမေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလိုတယ္၊ ဘာရည္ရြယ္တယ္ဆိုတာကို နားမလည္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါကြယ္…ၾကည့္ေလ…အခုဘဲ သူဟာ မမရဲ ့ကစားကြက္ေအာက္မွာ ဒူးေထာက္ေနရတယ္မဟုတ္လား….တန္ဘိုးရားကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ ့ထားခဲ့တယ္
ေလကြယ္….ဒီေတာ့ သူ ့ကို စိုးရိမ္မေနစမ္းပါနဲ ့ေရခ်ယ္ရယ္….ကဲ ျမန္ျမန္သာ သြားၿပီး တန္ဘိုးရားကိုလႊတ္လိုက္ေပေတာ့”
ေရခ်ယ္က စိတ္မေကာင္းစြာ ေခါင္းကို ခါယမ္းလိုက္ရွာသည္။
“မမက ဒီေလာက္ေတာင္လိုလားေနမွျဖင့္ ညီမက လုပ္ေပးရဦးေတာ့မွာေပါ့ေလ…တစ္ခုဘဲ ညီမ ဆုေတာင္းခ်င္တာက ဒီကိစၥနဲ ့ပတ္သက္လို ့ မေကာင္းမႈေတြ ျဖစ္မလာပါေစ
နဲ ့လို ့”
“စိတ္ခ်စမ္းပါ ေရခ်ယ္ရယ္…ဘာမွျဖစ္မလာနိုင္ပါဘူးကြယ့္…အိုကြယ္…တန္ဘိုးရားကိုသာ လႊတ္လိုက္စမ္းပါ…ေတာ္ၾကာ ေဆးဆားက ေန ့လည္စာျပန္လာစားဦးမွာ…”
“ဒါျဖင့္လဲ မမရယ္…ေဆးဆားတကယ္ျပန္သြားေတာ့မွဘဲ…”
“မလိုဘူး…..မလိုဘူး…ခုသြားေခၚဆို ေခၚလိုက္စမ္း”
အဲလစ္(စ္)က တအားေအာ္ျပစ္လိုက္ေတာ့၏။
ေရခ်ယ္က အဲလစ္(စ္) ေဒါသထြက္လာမွန္းသိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေလွကားအတိုင္း အျမန္ေျပးဆင္းသြားေလသည္။
ေရခ်ယ္ ေလွကားမွေျပးဆင္းသြားေသာအသံကို နားေထာင္ရင္း အဲလစ္(စ္)က တန္ဘိုးရားေရာက္အလာကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
မၾကာမီမွာပင္ ေလွကားအတိုင္း တဖ်ပ္ဖ်ပ္ တက္လာေသာ ညႇပ္ဖိနပ္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။
တန္ဘိုးရားက တံခါးဝမွ ဝင္လာသည္။
႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သူ ့ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန္ ့သြားရ၏။
သူ ့ကိုယ္သူ အိပ္မက္ မက္ေနသလားေတာင္ထင္လိုက္မိရသည္။
ပါးလႊာေသာ ညဝတ္အက်ႌေအာက္တြင္ မည္သည့္အတြင္းခံမွ မပါေသာ အဲလစ္(စ္)၏ ျဖဴစင္လွပေသာ ကိုယ္လုံးကို အထင္းသားျမင္ေနရသည္။
စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့မိေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို မထင္မွတ္ေသာအေနအထားမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ ့ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ အိပ္မက္လို ့ထင္လိုက္မိျခင္းျဖစ္၏။
အေဝ့အဝိုက္ေကာက္ေၾကာင္းမ်ားက ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ေတြ ့ျမင္ေနရလို ေပၚလြင္ ထင္ရွားစြာ ေတြ ့ျမင္ေနရသည္။
အၾကည့္တို ့ကို လႊဲဖယ္မျပစ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ တန္ဘိုးရား၏စိတ္ေတြက လႈပ္ရွားေလာင္ၿမိဳက္ေနရသည္။
သူ ့ရဲ ့စိတ္ကူးယဥ္ နတ္သမီးကို မ်က္ျမင္ထင္ရွား ေတြ ့ေနရပါၿပီေကာ….။
ယခု ေတြ ့ျမင္ေနရသည္မွာ အိပ္မက္မဟုတ္မွန္းကိုလဲ သူသိပါသည္။
သူက ဆက္လက္ရပ္ေနမိေသာ္လဲ အဲလစ္(စ္)က သူ ့ထံသို ့ တေရြ ့ေရြ ့ႏွင့္ တိုးကပ္ ေရာက္ရွိလာသည္။
“တန္ဘိုးရား….ကၽြန္မရဲ ့ ထြားႀကိဳင္းလြန္းတဲ့ ဒရမ္ရယ္….ကၽြန္မအနားကို ဘာျဖစ္လို ့မလာရတာလဲကြယ္”
တန္ဘိုးရားအေနျဖင့္ သူ အမည္ကိုအခုလိုေခၚပုံမ်ိဳး တစ္ခါမွ မၾကားခဲ့ရဖူးပါ။
သူမ၏ အသံက သူ ့ကိုယ္တြင္းမွာရွိေသာ အာ႐ုံေၾကာအားလုံးကို စိမ့္ကနဲျဖစ္သြားေစသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။
“တန္ဘိုးရား”
သူမက ထပ္ေခၚလိုက္ျပန္၏။
“ရွင္..အဲဒီလိုဘဲ ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးလို ရပ္ေနေတာ့မွာလား…အဲဒီမွာရပ္ၿပီး ကၽြန္မကို ဒီအတိုင္းဘဲၾကည့္ေနေတာ့မွာလားကြယ္”
သူမ၏ အသံႏွင့္ ဟန္ပန္က မူယာပိုလွသည္။
တန္ဘိုးရား၏ စိတ္ေတြက ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ ေျဗာင္းဆန္လၽွက္ရွိေနၾက၏။
ေၾကာက္ရြံမႈတို ့က သူ ့ကိုလႊမ္းျခဳံထားၾကသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရေသာ လူျဖဴမိန္းမတစ္ေယာက္ကို နဖူးေတြ ့ဒူးေတြ ့ၾကဳံလာရသည့္အခါတြင္ေတာ့ ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ရမည့္အစား ထိတ္လန္ ့ေၾကာက္ရြံ ့မႈတို ့ႏွင့္သာ
တုန္လႈပ္ေနမိသည္။
သူ ့သခင္ဒြန္ေဆးဆားက သူ ့ကို ဒီမွာေနခဲ့ရန္ေျပာစဥ္ကထဲက သူ ့စိတ္ေတြ ေလးလံေနခဲ့မိသည္မွာ သည္လိုအျဖစ္မ်ိဳး ၾကဳံေတြ ့ရမည္လို ့သူ ့ဝိဉာည္က ႀကိဳသိေနေလေရာ့သလားဟု
တန္ဘိုးရားက ေတြးထင္လိုက္မိ၏။
အဲလစ္(စ္) စိတ္မရွည္စြာႏွင့္ တန္ဘိုးရားကို သိုင္းဖက္လိုက္သည္။
သူမ၏ လက္တစ္ဖက္က ခ်ည္သားေဘာင္းဘီေအာက္မွ ထြားႀကိဳင္းလွေသာ တန္ဘိုးရား၏ လိင္တံႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။
တန္ဘိုးရား တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ယင္လာသည္အထိ ေၾကာင္ရြံ ့စိတ္တို ့က အနိုင္ရရွိသြားသည္။
“ေအာ္….ရွင္က ေၾကာက္ေနတာလား…မေၾကာက္ပါနဲ ့ရွင္ရယ္….ကၽြန္မက ရွင့္ကို ကိုက္မစားပါဘူးရွင့္…ဒီအလုပ္ေတြက ရွင္ကၽြမ္းက်င္ၿပီးသားအလုပ္ေတြဆိုတာ
ကၽြန္မသိပါတယ္ရွင္….ကဲ..ဘယ္လိုလဲ ဆရာႀကီး…ကၽြန္မကိုေရာ ရွင့္ရဲ ့ကၽြမ္းက်င္မႈေတြကို ျမည္းစမ္းခြင့္မေပးေတာ့ဘူးလားရွင့္”
အခန္း(၁၃)
ရင္ခုန္ႏႈန္းက ျမန္သည္ထက္ျမန္လာေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ သူ ့ရင္ဘတ္ႀကီးေပါက္ထြက္ေတာ့မလားလို ့ေတာင္ထင္လိုက္မိသည္။သူ ့ခႏၲာကိုယ္တြင္ ရစ္သြယ္လၽွက္ရွိေနေသာ အဲလစ္(စ္)၏ လက္မ်ားက သူ ့စိတ္ကို ပို၍ ဗေလာင္ဆူေစေအာင္ ဖန္တည္းေပးေနေလသည္။
သူမ၏ ခ်ိဳသာခၽြဲပ်စ္ေသာ ခြန္းဖြဲ ့စကားမ်ားကလဲ ရင္ထဲကိုလွိုက္ဖို ေမာပန္းေစပါသည္။
ခ်ည္ထည္ေဘာင္းဘီေပၚမွေန၍ ပြတ္သပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ သူ ့လိင္တံႀကီးက ေတာင္မတ္လာရသည္။
ျဖဴစင္ဝင္းမြတ္ေသာ နို ့အုံႀကီးမ်ားႏွင့္ထိလိုက္မိေသာအခါတိုင္း ပါးလႊာေသာ ညဝတ္အက်ႌက ၾကားမွခံေနသည့္တိုင္ တန္ဘိုးရားအတြက္ ရမၼက္မီးကို ပိုမိုေတာက္ေလာင္ေနေစသလိုျဖစ္ေန၏။
သူမ၏ခႏၲာကိုယ္မွ ေမႊးပ်ံေသာ သင္းရနံတို ့ကလဲ ဆြဲေဆာင္မႈရွိစြာ ေပၚထြက္ေနေလသည္။
သူၾကဳံေတြ ့ခဲ့ဖူးေသာ မည္သည့္မိန္းမတြင္မွ ထိုကဲ့သို ့သင္းပ်ံေသာရနံ ့မ်ိဳးကို မရရွိခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနမိသည္မွာ လဲအမွန္ပင္ျဖစ္၏။
နီေစြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးက သူ ့ႏႈတ္ခမ္းမ်ားေပၚသို ့ထိကပ္လာေသာအခါ တုန္ ့ျပန္ဖို ့ေမ့ေလ်ာ့စြာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ားေအးစက္သြားမိရသည္။
သူမ၏ လၽွာဖ်ားေလးက သူ ့ပါးစပ္တြင္းသို ့အတင္းတိုးဝင္ ေမႊေႏွာက္ေနေသာအခါတြင္မွ ျပန္လည္သတိဝင္ကာ တုန္ ့ျပန္လိုက္မိ၏။
တန္ဘိုးရားေၾကာက္ရြံ ့ထိတ္လန္ ့ေနေသာေၾကာင့္ တုန္ ့ျပန္မႈေႏွးေကြးေနရသည္ကို အဲလစ္(စ္)က နားလည္သေဘာေပါက္စြာ သိမ္းသြင္းယူေနသည္။
့ျပန္လည္တုန္ ့ျပန္စျပဳလာသည့္အတြက္လဲ သူမစိတ္ထဲတြင္ ေက်နပ္မိရ၏။
ႀကီးမားလွေသာ လိင္တံႀကီးကို ေသခ်ာမေတြ ့ျမင္ရေသးေသာ္လဲ အဝတ္ေပၚမွ အုပ္ကိုင္ထားရေသာ အထိအေတြ ့ႏွင့္ပင္ ေက်နပ္မႈေပးနိုင္စြမ္းမည္မွန္း ခန္ ့မွန္းလိုက္မိပါသည္။
သူမကိုယ္ေပၚမွ ပါးလႊာေသာ ညအိပ္ဝတ္႐ုံကို ခၽြတ္ဖယ္ျပစ္လိုက္သည္။
ျဖဴစင္ဝင္းပေသာ အသားအရည္ႏွင့္ လွပေသာေကာင္ေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ဖြဲ ့တည္ေသာ ကိုယ္ခႏၲာလွပမႈက တန္ဘိုးရားကို ရင္သပ္ရႈေမာျဖစ္ေစေလသည္။
ပန္းႏုေရာင္သန္းေနေသာနို ့သီးေခါင္းေလးမ်ားက သူ စိတ္ကူူးယဥ္မိသလိုပင္ လွပစြာျဖစ္တည္ေနၾက၏။
တန္ဘိုးရားအဖို ့မွာ မထိရက္မကိုင္ရက္ေလာက္ေအာင္ပင္။
နတ္သမီးတစ္ပါးကို ေကာက္ရထားသလိုျဖစ္ေနသည္။
အဲလစ္(စ္)ကေတာ့ သူမ၏အလိုမျပည့္မႈေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ရန္အတြက္ တန္ဘိုးရားကို တစ္စထက္တစ္စ က်ဳံးသြင္းလၽွက္ရွိေနေလသည္..။
အဝတ္မဲ့ ခႏၲာႏွင့္ျဖစ္သြားၿပီျဖစ္ေသာ အဲလစ္(စ္)က တန္ဘိုးရား၏ အဝတ္မ်ားကိုလဲ ခၽြတ္ခြာေပးလိုက္ေလသည္။
မည္းေျပာင္ ေတာင္မတ္ေနေသာ လိင္တံေငါေငါႀကီးကိုျမင္လိုက္ရေသာအခါ အဲလစ္(စ္)မွာ ရင္တုန္သြားမိရသည္။
ေစာေစာက ဆုပ္ကိုင္ေဆာ့ကစားေပးေနစဥ္ကထဲက ႀကီးမားသန္မာေသာ လီးတံႀကီးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို သိရွိထားေသာ္လည္း တကယ္တန္း မ်က္စိႏွင့္တပ္အပ္ျမင္လိုက္
ရေသာအခါ အားရစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ရွိေနေၾကာင္းေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
ထို ့ေနာက္ တန္ဘိုးရားကို ေရခ်ိဳးစည္ရွိရာသို ့ေခၚေဆာင္သြားၿပီး လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို ေဆးေၾကာေစလိုက္သည္။
သန္ ့ရွင္းၿပီဟု ယူဆရေသာအခါတြင္မူ အဲလစ္(စ္)က တန္ဘိုးရားအေရွ ့တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရား၏ လီးတံ မည္းမည္းႀကီးကို သူမ၏ နီေစြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံႏွင့္
ပြတ္သပ္ စုပ္ငုံလိုက္ပါသည္။
ဒစ္ဖ်ားတစ္ဝိုက္ကို လၽွာဦးခၽြန္ေလးႏွင့္ထိုးကာ ရစ္ဝိုက္ ေပးေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ ဖင္ေၾကာမ်ားရႈံ ့သြားရသည္အထိ ေကာင္းမြန္မႈကိုခံစားလိုက္ရ၏။
လီးစုပ္ေပးေနရင္းမွ လက္တစ္ဖက္က တြဲေလာင္းက်ေနေသာ ဥမည္းႀကီးႏွစ္လုံးကို ပြတ္ေခ်ေပးေနျပန္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ မရိုးမရြ ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ လက္မ်ားက သူ ့အလိုလိုပင္ အဲလစ္(စ္)၏ ဆံႏြယ္မ်ားကို ဆြဲကိုင္လိုက္မိရသည္။
ရွည္လ်ားေသာ လီးတံႀကီးတစ္ဆုံးနီးပါးကို လည္ေခ်ာင္းတြင္းသို ့ဒစ္ေခါင္းႀကီးထိုးသည့္တိုင္ မႈတ္ေပးေနေသာ အဲလစ္(စ္)၏ မ်က္ႏွာေလးကို ငုံၾကည့္ရင္း
တန္ဘိုးရားရင္ထဲတြင္ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာမိရ၏။
သူ ့ဝိဉာည္က တန္ခိုးျပသည္ထင္ပါသည္။
သူမက္ေမာစြဲလန္းစြာ ဆက္ဆံလိုခဲ့ေသာ အျဖဴမတစ္ေယာက္ကို ဆပ္ယွက္ခြင့္ရေနၿပီျဖစ္ပါသည္။
အာဖရိကသားတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ဘယ္လိုမွယုံၾကည္နိုင္ဖြယ္မရွိေသာျဖစ္ရပ္မ်ိဳးပင္။
သူရြာမွာေနစဥ္က အျခားလူတစ္ေယာက္မွလာၿပီး အသားအေရာင္ျဖဴေဖြးေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ကာမစပ္ယွက္ဖူးသည္ဟုဆိုလာပါလၽွင္ သူကိုယ္တိုင္လဲ ယုံၾကည္မိလိမ့္မည္
မဟုတ္ေခ်။
အခုေတာ့ အျဖဴမက သူ ့လီးမည္းမည္းႀကီးကို တဏွာထန္စြာ စုပ္လၽွက္ရွိေနေလသည္။
ဝိဉာည္ႏွစ္ခုရွင္ တန္ဘိုးရားကြ ဟု စိတ္ထဲမွ ဟစ္ေကၽြးလိုက္မိ၏။
တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ အျဖစ္ခ်င္ဆုံးဆႏၵကို ျဖစ္ေနရၿပီမို ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေက်နပ္ေနမိသည္။
အျဖဴမတစ္ေယာက္က မိမိလီးႀကီးကို အားရပါးရစုပ္ေနပါလားဟူေသာအသိက သူ၏ကာမဆႏၵမီးကို ပိုမိုအားေကာင္းေစေလသည္။
အဲလစ္(စ္)၏ ကာမမႈတြင္ ကၽြမ္းက်င္မႈက မာမာဘာဘာထက္သာလြန္သည္ဟု တန္ဘိုးရားထင္ေနမိသည္။
ဒစ္ေခါင္းပတ္လည္ကို စုပ္ယက္ေပးလိုက္…လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို လည္ေခ်ာင္းထဲေရာက္သည္ထိေအာင္မႈတ္လိုက္…ေဂြးဥႏွစ္လုံးကို ဖြဖြရြရြ ပြတ္နယ္ဆုပ္ေခ်လိုက္..စသည့္နည္းမ်ား
ျဖင့္ တန္ဘိုးရားကို ျပဳစုေပးေန၏။
မတ္တပ္ရပ္လၽွက္ရွိေနေသာ တန္ဘိုးရားမွာ တစ္ခါတရံ ဒူးမ်ားပင္ညႊတ္က်သြားရေတာ့မေလာက္ အဲလစ္(စ္)၏ ကၽြမ္းက်င္မႈတြင္ ေမ်ာလြင့္ေနရသည္။
အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာ လိင္တံႀကီးက သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းလို တင္းမာေတာင္မတ္ေနသည့္တိုင္ေအာင္ အဲလစ္(စ္)က မႈတ္ေပးေနျခင္းကို မရပ္ျပစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ၿပီးသည္အထိ မႈတ္ေပးေတာ့မည္ဟု တန္ဘိုးရားသိလိုက္၏။
အဲလစ္(စ္)၏ ျပဳစုမႈေၾကာင့္ သူလဲၿပီးခ်င္ေနပါသည္။
ခ်က္ျခင္းပီးလိုက္ပါက သူ ့ရဲ ့အစြမ္းအစကို အဲလစ္(စ္) အထင္ေသးသြားမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ထိန္းနိုင္သမၽွထိန္းထားေနရျခင္းျဖစ္သည္။
ထို ့အျပင္ သူ ့ေခါင္းထဲတြင္ စြဲမွတ္ထားေသာ လရည္ကို အလဟသတ္အျဖစ္မခံရ ဟူေသာအစြဲေၾကာင့္ သူမရဲ ့ပါးစပ္ထဲတြင္ ၿပီးသြားမည္ကို စိုးရိမ္ကာ ထိန္းထားမိျခင္းလဲျဖစ္၏။
အဲလစ္(စ္)ကေတာ့ သူမ၏လုပ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား အရသာေတြ ့ေနမွန္းသိကာ စိတ္ေက်နပ္လၽွက္ရွိသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ၿပီးခ်င္လာေသာေၾကာင့္ မေအာင့္အီးနိုင္စြာ သူ ့လီးႀကီးကို အဲလစ္(စ္)၏ ပါးစပ္ထဲမွ အတင္းဆြဲထုတ္လိုက္ရ၏။
သူ ့လရည္မ်ားကို အလကားျဖဳန္းတည္းျပစ္လိုက္သလိုအျဖစ္မခံနိုင္ေပ။
ကၽြန္ပါးဝလာသည္ဟု ဆိုခ်င္ဆိုပါေစေတာ့…သူကိုယ္တိုင္ကိုက ႏွေမ်ာတတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
အဲလစ္(စ္)က သူ ့ပါးစပ္ထဲမွဆြဲထုတ္သြားေသာ လိင္တံႀကီးကို ႐ုတ္တရက္မို ့လက္လႊတ္လိုက္ရသည္။
သူမ၏ ပါးစပ္ထဲတြင္ၿပီးသြားလိမ့္မည္ဟု ထင္ေနမိရာမွ ထိုကဲ့သို ့ျပဳလုပ္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ စိတ္တိုသလိုျဖစ္သြားၿပီးတန္ဘိုးရားကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိ၏။
“ဟို…ဟို…ကၽြန္ေတာ့္ကို လရည္ေတြ အလကားအျဖစ္မခံရဘူးလို ့မွာထားလို ့ပါ”
အဲလစ္(စ္)၏ စူးရွလွေသာအၾကည့္ေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလန္ ့သြားၿပီး အထစ္ထစ္အေင့ါေငါ့ႏွင့္ ျပန္လည္ေျဖရွင္းလိုက္မိျခင္းျဖစ္သည္။
“ဘယ္သူကမွာထားတာလဲ…ဘယ္သူဘဲမွာထားထား ဒီအိမ္မွာေနရင္ ကၽြန္မေျပာတာကိုဘဲနားေထာင္ရမယ္…ရွင္နားလည္ထားဖို ့က ကၽြန္မစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ေနေပးဖို ့ဘဲ…
ေဆးဆားကိုယ္တိုင္မွာထားတာဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီအမိန္ ့က စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံထဲမွာဘဲ တည္လိမ့္မယ္….ဟာဗားနားက ကၽြန္မရဲ ့အိမ္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္မစကားက အမိန္ ့ဘဲ…. ရွင္နားလည္ရဲ ့လား”
ေစာေစာကပင္ခၽြဲခၽြဲႏြဲ ့ႏြဲ ့ေျပာဆိုေနခဲ့ေသာ အဲလစ္(စ္)ထံမွ တင္းမာျပတ္သားေသာ စကားသံမ်ားထြက္ေပၚလာကထဲက သူမေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသြားမွန္း တန္ဘိုးရား သိလိုက္ရေလသည္။
“ဟုတ္ကဲ့…နားလည္ပါၿပီ မမ…ကၽြန္ေတာ္မွတ္ထားလိုက္ပါၿပီခင္ဗ်ာ”
သူက ေရခ်ယ္ေခၚသလိုပင္ အဲလစ္(စ္)ကို မမဟု ေခၚလိုက္မိသည္။
ထိုကဲ့သို ့ေခၚဆိုမႈကို အဲလစ္(စ္)သေဘာမွက်ပါ ့မလားဟု တန္ဘိုးရာက စိုးရိမ္ေနမိေသာ္လဲ သူမက အနည္းငယ္ေပ်ာ့ေခြစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ ့ရဲ ့လိင္တံႀကီးကို လွမ္းဆြဲလိုက္ကာ
ဂြင္းထုေပးေနေလသည္။
စိတ္အေျပာင္းအလဲျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ၿပီးခ်င္ေနမႈတို ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ အစကျပန္စရသလိုျဖစ္ေန၏။
အဲလစ္(စ္)က ထရပ္လိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရား၏လီးကို လက္ကမလႊတ္ဖဲ လီးႀကီးကိုဆြဲကာ သူမ၏ အိပ္ယာေပၚသို ့ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။
လီးကေနဆြဲေခၚျခင္းခံလိုက္ရေသာ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္မွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ အဲလစ္(စ္)ေနာက္မွပါသြားကာ ကုတင္ေပၚသို ့ေရာက္ရွိခဲ့ရ၏။
ဒီတစ္ခါ လိုးရေတာ့မည္ဟု တန္ဘိုးရားစိတ္ထဲမွ ထင္လိုက္မိေသာ္လဲ သူမက တန္ဘိုးရားကို ကုတင္ေပၚသို ့ပက္လက္တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး မိုးေပၚသို ့မတ္ေထာင္ေနေသာ လီးတံႀကီးကို
မေၾကပြဲ ထပ္မံ ငုံစုပ္လိုက္ျပန္ပါသည္။
သူ ့လရည္မ်ား အလကားျဖစ္မည္ကို ႏွေမ်ာေနမိေသာ္လဲ အဲလစ္(စ္)ကို လြန္ဆန္နိုင္စြမ္းမရွိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရား စိတ္ေရွာ့ထားလိုက္မိရသည္။
အဲလစ္(စ္)က သူ ့ေပါင္ၿခံၾကားသို ့ငုံ ့ကာလီးစုပ္ေပးေနရာမွ သူ ့မ်က္ႏွာဘက္သို ့ခြေက်ာ္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ ့မ်က္ႏွာေရွ ့သို ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက
ေရာက္ရွိလာေလသည္။
ထို ့ေနာက္ သူမက သူ ့လီးႀကီးကို ဆက္စုပ္ေနျပန္၏။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူ ့မ်က္ႏွာႏွင့္ပိုမို နီးကပ္ေအာင္ဖိတိုးလာေသာေၾကာင့္ အေတာ္အတန္ အေတြ ့အၾကဳံရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ တန္ဘိုးရားက သူမဘာလိုခ်င္သည္ဆိုတာကို မွန္းဆလိုက္
မိသည္။
ေစာက္ေမႊးမ်ားေျပာင္စင္ေအာင္ ရိတ္ထားေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ကိုက္စားခ်င္စရာေကာင္းေနသည္။
ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက လန္ေနသည္ဆိုေသာ္လဲ ပန္းပြင့္၏ ပြင့္ဖတ္မ်ားသဖြယ္ လွပ၍ ၾကည့္ေကာင္းေနသည္။
သူေနာက္ဆုံးလိုးခဲ့ရေသာ အပ်ိဳစင္ေစာက္ဖုတ္ေလးထက္ေတာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသးသည္ဟု တန္ဘိုးရား ထင္လိုက္မိပါသည္။
နီညိဳေရာင္ ပြင့္လႊာမ်ားအထက္တြင္ေတာ့ ပန္းေသြးေရာင္သန္းေနေသာ ေစာက္စိေလးက မျပဳတျပဴေလး ေခါင္းေထာင္လၽွက္ရွိ၏။
တန္ဘိုးရားလဲ သူမဘာလိုခ်င္ေနသည္ဆိုတာကိုသိေသာေၾကာင့္ သူ ့မ်က္ႏွာေရွ ့တြင္ေတြ ့ျမင္ေနရေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စုပ္၊ယက္ ေပးလိုက္မိသည္။
ေစာက္စိေလးကို အားရပါးရစုပ္ေပးလိုက္သည့္အခါတြင္ေတာ့ အဲလစ္(စ္)၏ ဖင္တုံေလးမ်ား တုန္ခါသြားသည္အထိ ခံစားလိုက္ရေၾကာင္းကို ေတြ ့ျမင္ေနရ၏။
ေစာက္ေခါင္းဝေလးထဲသို ့ သူ ့ရဲ ့လၽွာၾကမ္းႀကီးကို ဝင္နိုင္သမၽွဝင္ေအာင္ထိုးသြင္းေပးလိုက္ျပန္သည္။
အျဖဴမတစ္ေယာက္၏ တဏွာတြန္က်ဴးသံက အမည္းမေတြေလာက္ ျပင္းထန္ရိုင္းစိုင္းျခင္းမရွိေၾကာင္းကို တန္ဘိုးရားသိလိုက္ရ၏။
တန္ဘိုးရားလဲ သူသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ထားေသာ အေတြ ့အၾကဳံမ်ားအရ အစြမ္းရွိသေလာက္ ျပန္လည္ ျပဳလုပ္ေပးေနမိသည္။
သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ တန္ဘိုးရား၏ ေကာင္ျခင္းက အထြ႗္ထိပ္သို ့ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
ၿပီးခ်င္ေနၿပီမို ့ သူမကိုလဲ ျမန္ဆန္ျပင္းထန္စြာပင္ မႈတ္ေပးလိုက္မိ၏။
အဲလစ္(စ္)၏ ကာမမႈတြင္ကၽြမ္းက်င္ပိုင္နိုင္မႈက တန္ဘိုးရားကို ဘယ္လိုမွမထိန္းနိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားေစျပန္သည္။
ထို ့ေနာက္တြင္ေတာ့ သူမ၏ ပါးစပ္ထဲသို ့ ပူေႏြးခၽြဲပ်စ္ေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္မိေလသည္။
ေရွ ့ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလိုပင္ သူမ၏တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ယင္လာၿပီး ေစာက္ေခါင္းဝဆီမွ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားစီးဆင္းလၽွံက်လာပါသည္။
အဲလစ္(စ္)လဲ ၿပီးဆုံးျခင္းသို ့ေရာက္ရွိသြားၿပီမွန္း အေတြ ့အၾကဳံအရ တန္ဘိုးရားသိလိုက္မိရ၏။
သူတို ့ႏွစ္ေယာက္လုံးမသိလိုက္သည္က အခန္းေပါက္ဝတြင္ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္၏ ကာမေရယဥ္ေၾကာအတြင္း ေမ်ာလြင့္ေနမႈအား ေတြ ့ျမင္လိုက္ရသူတစ္ဦးရွိေၾကာင္းကို
ျဖစ္ေလသည္။
ဟုတ္ပါသည္။ေရခ်ယ္ဆိုေသာ ကျပားမေလးက သူတို ့ႏွစ္ေယာက္၏ ပန္းတိုင္ေရာက္ခါနီး အေျခအေနအားလုံးကိုေတြ ့ျမင္လိုက္ရေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆား၏ ျမင္းရထားလွည္းလာေနသည္ကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္)အေနႏွင့္ ေစာေစာသိေစရန္ သတင္းေပးေျပာျပဖို ့ေရာက္လာရေသာ ေရခ်ယ္မွာ
သူမ၏သခင္မ ဘာလုပ္ေနမည္ဆိုသည္ကို ႀကိဳတင္သိရွိထားေသာ္လဲ မ်က္ျမင္ေတြ ့လိုက္ရေသာအခါတြင္ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ခံစားလိုက္ရရွာသည္။
အဲလစ္(စ္)အေနႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အယက္ခံလိုလၽွင္ သူမလုပ္ေပးနိုင္ပါသည္။
အရင္ကလဲ ဒီလိုကိစၥေတြကို သူမဘဲ လုပ္ေပးေနၾကျဖစ္၏။
ေယာက္က်ားသားမ်ားလို လီးမရွိေသာ္လဲ သခြားသီးအရွည္ျဖစ္ေစ…ခရမ္းသီးျဖစ္ေစ အသုံးျပဳ၍ သူမျဖည့္စြမ္းေပးနိုင္ပါသည္။
သူမ နားမလည္နိုင္သည္က သူမ၏သခင္မအေနႏွင့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ထိုအရာမ်ားႏွင့္ တင္းတိမ္မႈမရွိဘဲ ေယာက္က်ားသားမ်ားကိုသာ တပ္မက္မႈရွိေနသလဲဆိုသည္ကိုပင္။
ႀကီးမားရွည္လ်ားမႈကို သေဘာက်သည္ဆိုပါက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာအရြယ္အစားရွိေသာ အသီးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္နိုင္သည္မဟုတ္ပါလား။
အခုေတာ့….
သူမ ခ်စ္ရေသာ….ျမတ္နိုးရေသာ…ေလးစားခဲ့ရေသာ…သခင္မက ကၽြန္တစ္ေယာက္၏ လီးမည္းႀကီးကို ၿမိန္ယွက္စြာ စုပ္ယက္ေပးေနေလသည္။
ထိုမၽွမကေသး……….
မိမိေလာက္ပင္ အဆင့္မရွိဟု သူမအေနႏွင့္ ယူဆထားမိေသာ တန္ဘိုးရား၏ လရည္မ်ားကိုပင္ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ေသာက္မ်ိဳျပစ္လိုက္သည္ကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရ၏။
သူမ ရင္ထဲတြင္ အမ်ိဳးအမည္မေဖာ္ျပတတ္ေသာ ခံစားမႈမ်ိဳးျဖင့္ နာက်င္စြာခံစားလိုက္ရသည္ကို သူမကိုယ္သူမသာ သိသည္။
ျမင္ေတြ ့လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သူမ၏ လာရင္းကိစၥကိုေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားရ၏။
အတန္ၾကာမွ သတိဝင္လာၿပီး ဒြန္ေဆးဆားမေရာက္လာမီ အသိေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သတိရလိုက္ေလသည္။
“မမ….မမအဲလစ္(စ္)…ဒုကၡေတာ့ေရာက္ကုန္ေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ ့ရွင္…ဒြန္ေဆးဆားရဲ ့ျမင္းလွည္းလာေနတာကို ကၽြန္မေတြ ့လိုက္တယ္ရွင့္”
ေရခ်ယ္ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္)လဲ လန္ ့သြားကာ ခြရက္အေနအထားႏွင့္သာ ရွိေနေသးေသာ တန္ဘိုးရား၏ ကိုယ္ေပၚမွဖယ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေအာက္သို ့အျမန္ဆင္းလိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရားလဲ လန္ ့ဖ်န္ ့သြားကာ ကုတင္ေပၚမွလူးလဲထ၍ သူ၏အဝတ္မ်ားကို ေကာက္ယူဝတ္ဆင္လိုက္ရသည္။
အဲလစ္(စ္)မွာလဲ သူမ၏ အဝတ္အစားမ်ားထားသည့္ေနရာသို ့ျမန္ျမန္သြားၿပီး အလၽွင္းသင့္ရာ ဝတ္စုံတစ္စုံကို ဆြဲယူဝတ္ဆင္လိုက္ရ၏။
“တန္ဘိုးရား…ရွင္ကဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ….ခုံေပၚမွာရွိတဲ့ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကို သိမ္းၿပီးေအာက္ကို ျမန္ျမန္ဆင္းပါေတာ့လား”
ေရခ်ယ္က အဝတ္မ်ားကို ေကာက္ယူဝတ္ဆင္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ ရပ္လၽွက္ရွိေနေသာ တန္ဘိုးရားကို ေတြ ့ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားေရာက္လာမည္ကို စိုးရြံ ့စြာေျပာဆိုညႊန္ျပေပးလိုက္မိရ၏။
သူမကိုယ္တိုင္လဲ အဲလစ္(စ္)ခၽြတ္ျပစ္ထားေသာ ညဝတ္အက်ႌကို ေကာက္ယူသိမ္းဆည္းလိုက္ရၿပီး အဲလစ္(စ္)တို ့ႏွစ္ေယာက္ တဏွာထထားေသာေၾကာင့္ တြန္ ့လိပ္ေၾကမြလၽွက္ရွိေန
ေသာ အိပ္ယာခင္းမ်ားကို ေသသပ္စြာရွိေနေစရန္ ျပဳျပင္ေနလိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရားေလွကားမွဆင္းေသာအခ်ိန္မွာပင္ ဒြန္ေဆးဆားက ေလွကားေပၚသို ့တက္လာသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရေလသည္။
အခ်ိန္မွီတယ္ဆို႐ုံေလးပင္။
တန္ဘိုးရားမွာ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေအာင္ေၾကာက္ရြံ ့စြာ ဒူးတုန္ေနမိသည္ဆိုေသာ္လဲ မ်က္ႏွာမပ်က္ေအာင္ထိန္းရင္း ဒြန္ေဆးဆားေဘးမွေန၍ ဟန္မပ်က္ဆင္းလာခဲ့လိုက္ရ၏။
“တန္ဘိုးရား…”
ေခၚသံေၾကာင့္ ယိုင္လဲမသြားရေအာင္ဂ႐ုတစိုက္ထိန္းရင္း တန္ဘိုးရားရပ္လိုက္မိရသည္။
“မင္း…ဒီမွာေနရတာအဆင္ေျပရဲ ့လား…..ေနာက္ေတာ့လဲ အဆင္ေျပသြားမွာပါကြာ…မင္းအတြက္ ေရခ်ယ္လဲ ရွိေနသားဘဲဥစၥာ…ေနာက္ေတာ့ ၿခံထဲကိုအလည္သြား
ရမွာေပါ့ကြ…..ၿခံထဲကို ေကာင္မေလးအသစ္ေတြေရာက္တဲ့အခါမ်ိဳးေပါ့….မင္းရဲ ့အစြမ္းအစေတြ ညံဖ်င္းမသြားရေအာင္ ေရခ်ယ္နဲ ့ဘဲ ေလာေလာဆယ္ ေလ့က်င့္ေနလိုက္ေပေတာ့…ကဲ..
သြား…သြား….မင္းလုပ္စရာရွိတာသြားလုပ္ေတာ့”
ဒြန္ေဆးဆားက သူေျပာလိုသည္မ်ားကို ေျပာဆိုမွာၾကားၿပီး အေပၚထပ္သို ့ဆက္တက္သြားေတာ့မွ တန္ဘိုးရားခမ်ာ အသက္ရႉနိုင္ေတာ့သည္။
သခင္ေျပာသလို အဆင္ေတာ့ေျပပါသည္။
သို ့ေသာ္ သခင္ထင္သလို ေရခ်ယ္ႏွင့္မဟုတ္ဖဲ သခင္မႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။
ေရွာင္လႊဲလို ့မရနိုင္သည့္ ႏြံအိုင္အတြင္းသို ့ တန္ဘိုးရား ေျခစုံျပစ္ဝင္လိုက္ၿပီးၿပီျဖစ္ေလသည္။
မည္သို ့မွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပါ…။
အျပစ္ရွိသည္ဆိုပါက ကံၾကမၼာတြင္သာအျပစ္ရွိသည္လို ့ တန္ဘိုးရား သူ ့ကိုယ္သူ ေျဖသိမ့္လိုက္မိရ၏။
အေပၚထပ္သို ့ေရာက္သြားေသာ ဒြန္ေဆးဆားမွာ အဝတ္စားသစ္မ်ားဝတ္ဆင္၍ အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ အဲလစ္(စ္)ကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အေမာေျပသြားရသည္။
အဲလစ္(စ္)ကို ရင္ခြင္ထဲသို ့ဆြဲသြင္းေပြ ့ဖက္ၿပီး ႏွင္းဆီေရာင္သမ္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို အနမ္းေခၽြလိုက္မိ၏။
ထိုႏႈတ္ခမ္းမ်ားက သူ၏ကိုယ္ပိုင္ ကၽြန္ငမည္းတစ္ေကာင္ကို ေစာေစာေလးကတင္မွ မြတ္သိပ္စြာနမ္းထားသည္ဆိုေၾကာင္းကိုသာသိပါလၽွင္ ထိုသို ့နမ္းနိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
ထို ့ထက္ဆိုးရြားစြာ တန္ဘိုးရား၏ လီးမည္းႀကီးကို အားပါးတရ စုပ္ထားၿပီး လရည္မ်ားေသာက္မ်ိဳထားကာ ပါးစပ္မေဆးရေသးဘူးဆိုသည္ကို သိခဲ့ပါလၽွင္မူ ဒြန္ေဆးဆားတစ္ေယာက္
ေဒါသထြက္လြန္းေသာေၾကာင့္ ထိုေနရာတြင္ဘဲ လဲက်ေသဆုံးသြားမည္လား မေျပာတတ္နိုင္ေခ်။
ယခုေတာ့ သူက အဲလစ္(စ္)ကို ခ်စ္ျမတ္နိုးစြာ နမ္းရႈပ္လၽွက္ရွိေနသည္။
မျပန္ခင္ တစ္ခ်ီေလာက္ဆြဲလိုက္မည္ဟုလဲ စိတ္ထဲတြင္ေတးလာေသာေၾကာင့္ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမမူမိဘဲရွိေလသည္။
အဲလစ္(စ္)က အတင္းေရွာင္ဖယ္တြန္းခြာေနေသာေၾကာင့္ ဘာမ်ားအလိုမက်လို ့ပါလိမ့္ဟု ေတြးရင္း ႏႈတ္ခမ္းျခင္းခြာလိုက္ေသာအခါတြင္မွ အိပ္ခန္းထဲမွာပင္ရွိေနေသးေသာ
ေရခ်ယ့္ကို ေတြ ့လိုက္ရ၏။
အမွတ္တမဲ့ဆိုေတာ့ ေရခ်ယ္ရွိေနသည္ကို မေတြ ့လိုက္မိေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိသည္အထင္ႏွင့္ ထိုကဲ့သို ့ျပဳမူမိလိုက္သည္ကို ဒြန္ေဆးဆား ရွက္သလိုျဖစ္သြားမိရ၏။
ေရခ်ယ္ကလဲ သူမဘက္သို ့ျပႆနာေရာက္လာမည္စိုးေသာေၾကာင့္ အခန္းတြင္းမွ အျမန္ထြက္လိုက္ရသည္။
အဲလစ္(စ္)မွာလဲ အခုမွ သက္ပ်င္းေမာ ခ်နိုင္ရွာေတာ့သည္။
ပထမဆုံးအႀကိမ္မွာပင္ ေဆးဆားက ပက္ပင္းမိရန္ နဲနဲသာလိုေတာ့သည္မဟုတ္လား။
အဲလစ္(စ္)က ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ သူမကဘဲ စတင္ကာ ဒြန္ေဆးဆားကို အနမ္းမိုးေခၽြလိုက္မိပါသည္။
တန္ဘိုးရားႏွင့္ စခဲ့ေသာအရွိန္က အခုထိမေျပဘဲရွိေနေသး၏။
အမည္းေကာင္၏ လၽွာစြမ္းေၾကာင့္ တစ္ခ်ီပီးခဲ့ရေသာ္လဲ လီးႏွင့္အလိုးခံခ်င္ေသာစိတ္က ရွိေနပါေသးသည္။
နဂိုကပင္ တဏွာရာဂ ႀကီးမားသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဆးဆားကမစရင္ေတာင္ သူမက စရန္အႀကံရွိေနၿပီးသားျဖစ္သည္။
ေရခ်ယ့္ေရွ ့တြင္ ေပၚတင္ႀကီးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္သာ ဟန္ေဆာင္ကာမူပို လုပ္လိုက္မိျခင္းျဖစ္၏။
ဒြန္ေဆးဆား၏ လက္မ်ားက သူမ၏တစ္ကိုယ္လုံးကို ပြတ္သပ္လာသည္။
အဝတ္ေကာင္းမ်ားေၾကမြသြားမည္စိုးေသာေၾကာင့္ အနမ္းျခင္းခြာၿပီး အဝတ္ခၽြတ္လိုက္ရ၏။
ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားေသာ အဲလစ္(စ္)ကို ကုတင္ေပၚသို ့တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး ဒြန္ေဆးဆားက အဝတ္မခၽြတ္ဖဲ ေဘာင္းဘီတြင္းမွ လီးထြက္ေအာင္ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ တက္လိုးပါေတာ့သည္။
သူမ စိတ္တိုင္းမက်သည္မွာ ထိုကဲသို ့အျပဳအမူမ်ားကိုပင္ျဖစ္သည္။
ေဆးဆားအေနႏွင့္ သူလိုးရဖို ့ဘဲအဓိကထားသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အျပန္အလွန္ ျပဳစုယုယေပးဖို ့စိတ္မဝင္စား။
သူလိုးနိုင္သည္ဆိုတာကလဲ ေခတၱခဏသာျဖစ္၏။
အဲလစ္(စ္)အလိုမျပည့္နိုင္ျဖစ္မိရသည္မွာ ထိုကဲ့သို ့ေသာျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ေစာက္ေခါင္းထဲသို ့လီးဝင္လာၿပီး ေကာင္းသေလာက္ရွိလာစဥ္မွာပင္ ေဆးဆားၿပီးသြားေလသည္။
ေစာက္စိကို ကိုယ့္လက္ႏွင့္ကိုယ္ ပြတ္ကာ စိတ္အာသာေျပေပ်ာက္ရန္ျပဳလုပ္လိုက္ရ၏။
မခ်စ္ေသာ္လဲ ေအာင့္ကာနမ္းဆိုသည့္ အေနအထားမ်ိဳးႏွင့္ အဲလစ္(စ္)ၾကဳံဆုံေနရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေအာင့္ကာမနမ္းလို ့ကလဲမျဖစ္……
ဒြန္ေဆးဆားဆိုတာက က်ဴးဘားကၽြန္း၏ အခ်မ္းသာဆုံးစာရင္းဝင္ လူကုံထန္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္မဟုတ္လား။
သူမအတြက္ ဒြန္ေဆးဆားလိုလူတစ္ေယာက္က မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည္ဘဲေလ…..။
သူမအတြက္ ဒြန္ေဆးဆားကိုလိုအပ္သလို တန္ဘိုးရားကိုလဲလိုအပ္ေနပါသည္။
ေဆးဆားက သူမဘဝ ရပ္တည္ေရးအတြက္ အေထာက္အကူေပးနိုင္သလို တန္ဘိုးရားကလဲ သူမ၏ ကာမဆႏၵျပည့္ဝေစရန္အတြက္ ကူညီနိုင္ပါလိမ့္မည္။
သည္လိုသာဆိုပါက သူမအတြက္အစစအရာရာ အဆင္ေျပေနၿပီျဖစ္၏။
သူ ့လိုအပ္ခ်က္ကိုျဖည့္ဆည္းၿပီးသြားၿပီျဖစ္ေသာ ဒြန္ေဆးဆားက ေန ့လည္စာစားရန္ျပင္ဆင္ခိုင္းေသာေၾကာင့္ ေရခ်ယ့္ကို ျပင္ဆင္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
သူမအေနႏွင့္ မစားလိုေသးေသာ္လဲ ေဆးဆားစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ အတူတူဝင္စားလိုက္ရသည္။
ေရခ်ယ္မွာ မ်က္ႏွာပ်က္သလိုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူမကို အနားတြင္မေနေစဘဲ အၾကာင္းရွာ၍ ႏွင္ထုတ္လိုက္ရေသး၏။
စားေသာက္ၿပီးသြားေသာအခါတြင္ ေဆးဆားက တန္ဘိုးရားကိုေခၚၿပီး မွာၾကားစရာရွိသည္မ်ားကို မွာၾကားလိုက္ေသးသည္။
တန္ဘိုးရားမ်ား မ်က္ႏွာပ်က္ေနလၽွင္ဒုကၡပါဘဲဟု စိုးရိမ္လိုက္မိေသာ္လဲ တန္ဘိုးရားမွာ မည္သို ့မွအမူအယာပ်က္ယြင္းျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ သူမအေနႏွင့္
လူေရြးမွန္သည္ဟု အဲလစ္(စ္) ေက်နပ္သြား၏။
ေဆးဆားျပန္လည္ထြက္ခြာမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနရသည္မွာ ဆယ္ကမၻာေလာက္ၾကာသည္ဟု အဲလစ္(စ္)ထင္ေနမိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ သန္မာထြားႀကိဳင္းမႈကို သူမအေနႏွင့္ အျပည့္အဝ ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္၏။
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ဒြန္ေဆးဆားက လက္ျပႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသည္။
ေတြ ့ၾကဳံရေတာ့မည့္ အေျခအေနမ်ားအတြက္ ႀကိဳတင္ရင္ခုန္စြာေပ်ာ္ရႊင္ေနမိေသာ္လဲ ေဆးဆားျပန္သြားေသာေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းအားငယ္စြာ က်န္ေနရစ္ခဲ့ရပုံမ်ိဳးျဖစ္ေစရန္
မ်က္ႏွာအမူအယာကို ညႇိုးငယ္ထားလိုက္ရၿပီး မ်က္ရည္မ်ားဝဲလိုက္ေစကာ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ က်န္ေနရစ္လိုက္ရ၏။
ျမင္ကြင္းမွ ေဆးဆားေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ ေျခေတာင့္ေအာင္ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာအခါတြင္မွ ေရခ်ယ့္ကို လွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္မိသည္။
“ေရခ်ယ္…ေရခ်ယ္…ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ..ဒီကိုျမန္ျမန္လာစမ္းပါဦး”
သူမ၏ က်ယ္ေလာင္စူးရွေသာ ေခၚသံေၾကာင့္ ေရခ်ယ္အေျပးတစ္ပိုင္းေရာက္ရွိလာပါသည္။
“လာပါၿပီ…မမ..ရွင့္….ညီမေရာက္ပါၿပီ”
“ဘယ္ေရာက္ေနတာတုန္းညီမရယ္….မမအနားမွာ အေျခအေနကိုေစာင့္ၾကည့္ေနမွေပါ့”
“မမ..ဘဲ ညီမကို အဝတ္ေတြေလၽွာ္ခိုင္းလိုက္တယ္ေလ”
“အဲဒါက ညီမ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေနလို ့ ဟိုအဖိုးႀကီးရိပ္မိသြားမွာစိုးလို ့ အေၾကာင္းရွာခိုင္းလိုက္မိတာပါေအရယ္….ညည္းက ဘယ္လိုျဖစ္ရတာတဲ့တုန္း….ကာယကံရွင္
ျဖစ္တဲ့ တန္ဘိုးရားေတာင္မွ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဖဲ ရင္ဆိုင္သြားနိုင္တယ္”
“ညီမ…ေတာင္းပန္ပါတယ္ မမ ရွင့္…ညီမလဲ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္းကိုမသိပါဘူးရွင္”
အဲလစ္(စ္)က ေရခ်ယ္ဘယ္လိုျဖစ္သည္ကိုစိတ္မဝင္စားဘဲ တန္ဘိုးရားဘယ္ေရာက္ေနသလဲဟု မ်က္လုံးေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူမ၏ျမင္ကြင္းထဲတြင္တန္ဘိုးရားကို မေတြ ့ရေသာေၾကာင့္
ေရခ်ယ့္ကို ေမးျမန္းလိုက္သည္။
“အဲဒါကို ထားလိုက္စမ္းပါေအ…ေနာက္ကို ညီမဒီလိုျဖစ္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ ဒြန္ေဆးဆားျမင္ကြင္းထဲကို ေရာက္မလာမိေစနဲ ့ေပါ့…ဒါနဲ ့ တန္ဘိုးရားက ဘယ္ေရာက္သြား
တာလဲ….သူ ့ကိုရွာၿပီး မမဆီကိုလႊတ္လိုက္စမ္း….ေအာ္…မမအခန္းကိုမလႊတ္နဲ ့….ညီမအခန္းကိုဘဲလာခဲ့ခိုင္းလိုက္..ဟုတ္ၿပီလား…ၿပီးေတာ့ မမ အခန္းကို ေသခ်ာသန္ ့ရွင္းထား
လိုက္ဦးေရခ်ယ္”
သူမက ေရခ်ယ့္ကို မွာၾကားၿပီးေနာက္ ၿခံဝန္းတံခါးကို ကိုယ္တိုင္ပိတ္လိုက္ၿပီး ေရခ်ယ့္အခန္းထဲမွာ ကာမပြဲေတာ္က်င္းပရန္အတြက္ တန္ဘိုးရားေရာက္လာမည့္အခ်ိန္ကို သြားေရာက္
ေစာင့္စားေနလိုက္ပါသည္။
သူမ၏ အိပ္ခန္းက ပို၍ သာလြန္ေကာင္းမြန္သည္မွန္ေသာ္လဲ ေရခ်ယ့္အခန္းတြင္ေနျခင္းက ပိုၿပီးစိတ္ခ်ရလိမ့္မည္ဟု ယူဆမိေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို ့စီစဥ္လိုက္မိျခင္းျဖစ္၏။
ေရခ်ယ္ကေတာ့ အဲလစ္(စ္)၏ စီစဥ္မႈေၾကာင့္ စိတ္ညစ္သြားမိရသည္။
သူမ၏ အိပ္ယာက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေပၚတြင္ သူမအလြန္ရြံရွာမိေသာ အျဖစ္တို ့ကိုက်ဴးလြန္ၾကလိမ့္မည္ဆိုတာကို သိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
သို ့ေပမယ့္ သူမအေနႏွင့္ ျငင္းပယ္နိုင္စြမ္းမရွိေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားကို လိုက္ရွာၿပီး သူမ၏အိပ္ခန္းေလးအတြင္းသို ့ လႊတ္ေပးလိုက္ရရွာေလသည္။
တန္ဘိုးရားက သူ ့ကိုဘာေၾကာင့္ေခၚခိုင္းလိုက္သည္ကို သိေနေသာေၾကာင့္ လီးက ေတာင္လာသည္။
ဝတ္လစ္စလစ္ႏွင့္အျဖဴမကို စိတ္ထဲတြင္ေတြးလိုက္မိ႐ုံႏွင့္ သူ ့ရဲ ့ဆႏၵမီးက ေမႊးေနစရာမလိုေအာင္ ဝုန္းကနဲေတာက္ေလာင္လာ၏။
သူ ့အေနႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈမရရွိဘဲ ရႈံးနိမ့္မႈမ်ားႏွင့္သာ အိပ္စက္ခဲ့ရေသာ ေရခ်ယ္၏ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ အျဖဴမကို လိုးခြင့္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
အခန္းထဲသို ့တန္ဘိုးရားဝင္လိုက္ေသာအခါတြင္ ေရခ်ယ္၏ တစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ေလးေပၚတြင္ အဝတ္အစားကင္းမဲ့စြာျဖင့္ အဆင္သင့္ေစာင့္ႀကိဳေနေသာ
သူ ့ရဲ ့ အျဖဴေရာင္နတ္သမီးေလးကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရ၏။
ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုမိဘဲ နတ္သမီးေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးရွိရာ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးႏွစ္လုံးၾကားသို ့ သူ ့ေခါင္းကိုတိုးဝင္လိုက္မိရသည္။
တန္ဘိုးရားက အဲလစ္(စ္)၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို လၽွာႏွင့္ထိုးယက္လိုက္ၿပီး ပန္းႏုေရာင္သန္းေနေသာ ေစာက္စိေလးကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။
အဲလစ္(စ္)၏ လက္မ်ားက သူ ့ဆံပင္မ်ားကိုဆြဲကိုင္လာ၏။
ေစာက္စိေလးကိုႏွိုးဆြပါက မိန္းကေလးမ်ား အရသာေတြ ့ကာ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္တတ္မွန္းကို တန္ဘိုးရားက အေတြ ့အၾကဳံအရ ေကာင္းစြာအသုံးခ်တတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ လၽွာၾကမ္းႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို ့တိုးဝင္နိုင္သမၽွတိုးဝင္ၿပီး အတြင္းသားမ်ားကိုပါ ပြတ္တိုက္စုပ္ယူေနျပန္သည္။
လက္မည္းႀကီးႏွစ္ဖက္ကလဲ ျဖဴေဖြးေဖြးနို ့အုံေလးကို ဆုပ္နယ္ေပးလၽွက္ရွိ၏။
တန္ဘိုးရား၏ လၽွာၾကမ္းႀကီးက ထိုမၽွနဲ ့ရပ္တန္ ့မသြားဘဲ အဲလစ္(စ္)၏ နီညိဳေရာင္သန္းေနေသာ ခေရပြင့္ေလးရွိရာကိုပါ နယ္ကၽြံလာသည္။
ဖင္ေပါက္ဝသို ့ထိုးကလိေနေသာ လၽွာႀကီးေၾကာင့္ ရင္တလွပ္လွပ္တုန္ေအာင္ခံစားလိုက္ရၿပီး တန္ဘိုးရား၏ ကၽြမ္းက်င္မႈအတြက္ အံအားသင့္သြားမိရသည္။
အာဖရိကမွေရာက္လာသည္မွာ မၾကာေသးေသာ အမည္းေကာင္တစ္ေယာက္က ေနာက္ေပါက္ကိုပါနားလည္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တန္ဘိုးရား၏ ကၽြမ္းက်င္မႈကို သူမအေနႏွင့္ သေဘာက် ေက်နပ္ေနမိပါသည္။
အမည္းေကာင္၏ ႀကီးမားရွည္လ်ားေသာ လီးႀကီးျဖင့္ ဖင္လိုးခံလိုက္ရရင္ ဟု ေတြးမိလိုက္ေသာေၾကာင့္ စအိုဝေလးက်ဳံ ့သြားမိရ၏။
မႈတ္လို ့ေကာင္းဆဲျဖစ္ေသာ တန္ဘိုးရားကို ေပါင္တံႏွစ္လုံးၾကားမွ ေခါင္းကိုဆြဲမလိုက္ၿပီး ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိသည္။
ေယာက္က်ားပီသ၍ ေခ်ာေမာေသာမ်က္ႏွာဖြဲ ့စည္းပုံေၾကာင့္ ၾကည့္လို ့ေကာင္းေနျပန္သည္။
အာဖရိကသားမဟုတ္ဖဲ အျဖဴေကာင္တစ္ေယာက္သာဆိုပါက ေကာင္မေလးမ်ားဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနလိမ့္မည္လို ့ထင္မွတ္ရ၏။
ေရခ်ယ္ ဘာေၾကာင့္ ဒီေကာင့္ကို ျငင္းပယ္လိုက္သည္ဆိုတာကို သူမ နားမလည္နိုင္ေပ။
ေရခ်ယ္၏ ေယာက္က်ားမ်ားအေပၚထားရွိေသာ စိတ္ကိုလဲ သူမအေနႏွင့္ ဘယ္လိုမွ နားမလည္မိေခ်။
သူမကေတာ့ ေယာက္က်ားသားမ်ားႏွင့္ ကာမပင္လယ္တြင္းတြင္ လက္ပစ္ကူးရေသာ အရသာကို သေဘာက်ပါသည္။
သန္မာထြားႀကိဳင္းကာ ေခ်ာေမာေသာ တန္ဘိုးရားလို လူမ်ိဳးႏွင့္ဆိုပါက ငတ္မေျပေသာ ပင္လယ္ေရကို ဘယ္ေလာက္ပင္ေသာက္ရေစဦး…ေသာက္မိမည္သာျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူမ်ားေပၚသို ့ အနမ္းေခၽြလိုက္ေသာအခါတြင္ တန္ဘိုးရားက တုန္ ့ျပန္အားေကာင္းစြာ ျပန္လွန္နမ္းရႈပ္လာသည္။
တစ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္ တင္းက်ပ္စြာဖက္ရင္းအနမ္းေခၽြေနမိသည္မွာ အေတာ္ၾကာသြားသည္။
အဲလစ္(စ္)တစ္ေယာက္ ေမာဟိုက္လာရသလို တန္ဘိုးရား၏ လီးတံႀကီးအတြင္းသို ့ ေသြးတိုးႏႈန္းကလဲ ျပင္းထန္လာရသည္။
သူမက တန္ဘိုးရား၏ ေပါင္ၾကားထဲသို ့လက္တစ္ဖက္ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး အစြမ္းကုန္မာေတာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ လီႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေစာက္ေခါင္းဝသို ့ေတ့ေပးလိုက္၏။
ဒစ္ေခါင္းႀကီးဆီမွ ပူေႏြးမႈကို ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ခံစားလိုက္ရသည္။
ေစာက္ရည္မ်ားစိုရႊဲေနၿပီမို ့ တန္ဘိုးရားက အလိုက္သင့္ေလး ထိုးသြင္းလိုက္ပါသည္။
ေစာက္ေခါင္းအတြင္းျပည့္သိပ္စြာတိုးဝင္လာေသာ လီးတံႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားကို ပြတ္တိုက္တိုးဝင္သြားၾကသည္။
ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားပါ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို ့လိပ္ပါတိုးဝင္သြားသည္ဟု ထင္လိုက္မိ၏။
ျပည့္ဝေသာ အရသာကိုခံစားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္)၏ အလိုမျပည့္မႈမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္သည္။
တန္ဘိုးရား တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုင္တိုင္း ရင္ေခါင္းဝသို ့လိပ္တက္လာေသာ အရသာက သူမေမၽွာ္လင့္ထားသည္ထက္ ေကာင္းလြန္းေနျပန္သည္။
အသက္ရႉမဝေလာက္ေအာင္ နာၾကင္မႈေရာႁပြန္းေသာ ကာမအရသာကို သူမ သေဘာက်ေက်နပ္ေနမိရသည္။
အမည္းေကာင္တစ္ေယာက္၏ လၽွင္ျမန္သန္မာမႈကို ျပခြင့္ရေနေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားလဲ သေဘာက်ေက်နပ္ေနမိပါသည္။
လူမည္းတစ္ေယာက္၏ သူမတူေအာင္စြမ္းေဆာင္နိုင္မႈအား အျဖဴမတစ္ေယာက္က သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္သည္ဟု သိေနရေသာေၾကာင့္ ဂုဏ္ယူေနမိပါသည္။
အျဖဴေရာင္နတ္သမီးေလးအေနႏွင့္ ေနာက္ဆိုရင္ လီးမည္းမည္းႀကီးကိုသာ တမ္းတေနေစရမည္ဟူေသာ အေတြးမ်ိဳးႏွင့္ တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ အားပါးတရ လိုးေဆာင့္ေပးေနမိသည္။
အဲလစ္(စ္)မွာ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီၿပီးလို ့ၿပီးမွန္းပင္ မမွတ္မိနိုင္ရေလာက္ေအာင္ အလူးအလဲျဖင့္ အရသာေတြ ့လၽွက္ရွိေန၏။
ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ ေစာက္ရည္မ်ားကလဲ လၽွံက်လၽွက္ရွိေနသည္။
လီးတစ္ခ်က္လိုးသြင္းလိုက္တိုင္း အင့္ကနဲေနေအာင္ျပင္းထန္လွသည္မို ့ ေရခ်ယ္၏ တစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေလးမွာ ယိမ္းခါလၽွက္ရွိေနသည္။
ေစာက္ေခါင္းဝတစ္ခုလုံး က်ိန္းစပ္ေနသည့္တိုင္ေအာင္ တန္ဘိုးရားက တစ္ခ်ီပင္ မၿပီးေသးသည္မို ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဲလစ္(စ္)ပဲ အရႈံးေပးလိုက္ရသည္။
“တန္ဘိုးရား….ကၽြန္မရဲ ့ဒရမ္ေလးရယ္….ေကာင္းလိုက္တာရွင္…ဒီလိုေကာင္းမြန္မႈမ်ိဳးကို မခံစားရတာအေတာ္ေတာင္ၾကာလွၿပီရွင့္…ကၽြန္မေစာက္ဖုတ္ေလးလဲ က်ိန္းစပ္
ေနပါၿပီ…ရွင္မပီးေသးရင္ အေနာက္ကိုေျပာင္းလုပ္ပါလားဟင္…”
အဲလစ္(စ္)၏ အေျပာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားေပ်ာ္ရႊင္သြားသည္။
အျဖဴမ၏ ေနာက္ေပါက္ညိဳညိဳေလးကိုလိုးခ်င္ေသာေၾကာင့္…ခုနတုန္းကမႈတ္ေပးေနရင္း ေသြးတိုးစမ္းကာ လၽွာႏွင့္လိုးေပးလိုက္မိေသးသည္။
အခုေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္က ခြင့္ျပဳေနေခ်ၿပီ။
တန္ဘိုးရားမွာ သူ ့လီးႀကီးႏွင့္ လိုးလို ့ရပါ့မလားေတာင္ထင္ရသည့္ စအိုေပါက္ေလးကို လိုးခြဲခြင့္ရလိုက္ေပၿပီ။
တန္ဘိုးရား အခန္းတြင္းသို ့မ်က္စိေဝ့ကာၾကည့္လိုက္မိ၏။
သူလိုအပ္ေသာအရာက မည္သည့္ေနရာတြင္ရွိသည္ဆိုတာကို သူမသိေသာေၾကာင့္ ဘယ္လိုရွာရမလဲမသိ ျဖစ္ေနမိရသည္။
မီးဖိုေဆာင္တြင္ရွိေနနိုင္ေသာ္လဲ ေရခ်ယ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္လိုေသာေၾကာင့္ အခန္းထဲမွ မထြက္လိုဘဲ ျဖစ္ေနမိ၏။
အခန္းျပင္ထြက္လိုက္သည္ႏွင့္မီးဖိုေဆာင္ျဖစ္ပါသည္။
ဆီမရွိလို ့ကလဲမျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မီးဖိုေဆာင္ဘက္သို ့ မထြက္ခ်င္ဘဲ ထြက္လိုက္ရသည္။
အေပၚပိုင္းက ဗလာက်င္းလၽွက္ရွိေသာ္လဲ ေအာက္ပိုင္းကိုေတာ့ နံငယ္ပိုင္းေလးသာဖုံးလိုက္၏။
ေဘာင္းဘီဝတ္မလို ့လုပ္ေသးေသာ္လဲ အဲလစ္(စ္)က ျပန္ခၽြတ္ရမည့္အတူတူ နံငယ္ပိုင္းဘဲ ဝတ္ရန္ အမိန္ ့ခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မီးဖိုေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ့ အရိပ္တစ္ခုကို လွစ္ကနဲေတြ ့လိုက္မိေသာေၾကာင့္ ေရခ်ယ္ဟုထင္လိုက္မိသည္။
ေရခ်ယ္က သူတို ့လိုးေနၾကတာကိုလာေခ်ာင္းေနတာလား လို ့ထင္မိေသာ္လဲ ေသခ်ာမေတြ ့လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အတတ္ေျပာလို ့မရေခ်။
တန္ဘိုးရားလဲ လုပ္လက္စမျပတ္ေသးေသာေၾကာင့္ လိုက္ၾကည့္မေနေတာ့ဘဲ ဆီအိုးကိုရွာ၍ ဆီအနည္းငယ္ခပ္ယူလိုက္ၿပီး အခန္းေလးထဲသို ့ျပန္ဝင္လိုက္သည္။
နံငယ္ပိုင္းေအာက္မွ ေဖာင္းတက္ေနေသာ စံခ်ိန္မွီႀကီးကလဲ အျဖဴမ၏ဖင္ေပါက္ထဲသို ့ လိုးခ်င္လွၿပီျဖစ္၏။
ခပ္ယူလာေသာဆီခြက္ကို နံရံမွ စင္ေပၚသို ့တင္လိုက္ၿပီး နံငယ္ပိုင္းကိုျပန္ခၽြတ္လိုက္ေတာ့ အဲလစ္(စ္)က သူ ့အနားသို ့ေရာက္လာၿပီး လိင္တံႀကီးကို ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။
အထိအေတြ ့ေၾကာင့္ လီးႀကီးမွာ အစြမ္းကုန္ျပန္လည္ ေတာင္မတ္လာျပန္သည္။
သူမက ဆီခြက္ကိုယူလိုက္ၿပီး တန္ဘိုးရား၏ လီးတံႀကီးကို ဆီမ်ားျဖင့္ သုတ္လိမ္းေပးသည္။
ထို ့ေနာက္ တန္ဘိုးရားလက္ထဲသို ့ဆီခြက္ကိုထိုးေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ ဖင္ေပါက္ေလးကို ဆီဆြတ္ခိုင္းလိုက္၏။
ကုတင္ေပၚသို ့ျပန္မတက္ဖဲ မတ္တပ္ရပ္လၽွက္မွ ကုတင္ေပၚသို ့လက္ေထာက္ၿပီးကုန္းေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ တင္ပါးျဖဴျဖဴၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ျပဴထြက္ေနေလသည္။
တန္ဘိုးရားက တင္ပါးႏွစ္ခုကိုဆြဲျဖဲလိုက္ၿပီး ၾကားထဲတြင္ နစ္ျမဳပ္လၽွက္ရွိေသာ ဖင္ေပါက္ဝေလးကို ဆီဆြတ္ေပးလိုက္သည္။
ဖင္ေပါက္အတြင္းထိအဝင္ေခ်ာေမြ ့ေစရန္ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဖင္ေပါက္ထဲထိုးသြင္းလိုက္ေသာအခါ အဲလစ္(စ္) တြန္ ့ကနဲျဖစ္သြား၏။
လက္ကို ျပန္ထုတ္လိုက္ၿပီး ဆီရႊဲရႊဲဆြတ္ခါ လက္ေခ်ာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႏွင့္လိုးေပးလိုက္ျပန္သည္။
အဲလစ္(စ္)က တအင္းအင္းႏွင့္ ဖင္ႀကီးကို ယိမ္းခါကာ အႀကိဳက္ေတြ ့လၽွက္ရွိသည္။
သူမအေနႏွင့္ ဖင္ခံဖူးေသာ အေတြ ့အၾကဳံ ေကာင္းေကာင္းရွိထားနိုင္မွန္း တန္ဘိုးရားသိပါသည္။
သို ့ေသာ္ သူ ့လီးႀကီးထိုးသြင္းလိုက္လၽွင္ နာက်င္မည္ကိုစိုးရိမ္ေသာစိတ္ႏွင့္ ဆီရႊဲရႊဲဆြတ္ေပးေနျခင္းျဖစ္၏။
မာမာဘာဘာလို ဖင္ေပါက္က်ယ္ေနသူေတာင္ သူ ့လိုးေဆာင့္မႈေအာက္တြင္ အလူးအလဲျဖစ္ေနေသာ အေတြ ့အၾကဳံေၾကာင့္ သူ ့ရဲ ့အျဖဴေရာင္နတ္သမီးေလးကို နာက်င္သြားမွာစိုးရိမ္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
တန္ဘိုးရားမသိေသးတာက အဲလစ္(စ္)ဆိုေသာ ျပင္သစ္မက နာက်င္မႈေရာႁပြန္းေသာ ကာမအရသာကို ပိုမိုႏွစ္သက္သည္ဆိုျခင္းပင္။
တန္ဘိုးရားက လက္ေခ်ာင္မ်ားႏွင့္လိုးေပးေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး သူ ့လီးႀကီးကိုကိုင္ကာ ဖင္ေပါက္ဝသို ့ေတ့လိုက္သည္။
လီးႀကီးႏွင့္လိုးေတာ့မည္ဆိုတာကို သိလိုက္ေသာေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္)က သူမ၏ဖင္ႀကီးမ်ားကို ေနာက္သို ့ပိုေကာ့ေပးလိုက္ေလသည္။
တန္ဘိုးရားက ေျဖးညင္းစြာပင္ ဖင္ေပါက္ေလးထဲသို ့ သူ ့လီးႀကီးကို ထိုးသြင္းေနသည္။
ဒစ္ေခါင္းဝင္သြားေသာအခါ အဲလစ္(စ္)ထံမွ ျမန္ျမန္လိုးရန္ခိုင္းေစသည့္ အသံေပၚထြက္လာ၏။
တန္ဘိုးရားလဲ အမိန္ ့အတိုင္း လီးတစ္ဆုံးဝင္ေအာင္ တစ္ခ်က္ထဲဖိလိုးျပစ္လိုက္သည္။
“အင့္”ကနဲအသံႏွင့္အတူ အဲလစ္(စ္)၏ ဒူးမ်ားညႊတ္ေခြက်သြားရ၏။
တန္ဘိုးရားက လန္ ့ၿပီးရပ္လိုက္မိသည္။
ဖင္ကြဲသြားမွာစိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
သို ့ေပမယ့္ တဏွာျပင္းထန္ေသာ အဲလစ္(စ္)က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္ရန္ေျပာလာေသာေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္ႏွင့္ လိုးေပးလိုက္ရသည္။
ဖင္ေပါက္က ထင္သေလာက္မက်ဥ္းလွေသာ္လဲ သူ ့လီးႀကီးကိုေတာ့ ခပ္တင္းတင္းေလးညႇစ္ေပးထားနိုင္သည္။
လီးႀကီးႀကီးႏွင့္ အလိုးမခံဘူးေသးေသာ စအိုေပါက္ေလးကို စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးခြင့္ရေန၏။
အဲလစ္(စ္)ကလဲ ရင္ထဲမွာေအာင့္သြားေလာက္ေစေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ဒလၾကမ္းအလိုးခံေနရေသာေၾကာင့္ေက်နပ္ေနမိသည္။
သူမအတြက္နာက်င္လွေသာ္လဲ ထိုကဲ့သို ့နာက်င္စြာခံစားရေသာ ကာမအရသာကို စိတၱဇဆန္ဆန္ စြဲလန္းေနမိပါသည္။
ေဆးဆားလိုလူစားမ်ိဳးကို ထိုကဲ့သို ့လုပ္ေပးရန္ေတာင္းဆိုဖို ့မျဖစ္နိုင္ေခ်။
အဖိုးႀကီးအေနႏွင့္ တန္ဘိုးရားလို အားပါပါလိုးေဆာင့္ခ်က္မ်ား ထြက္မလာနိုင္ေတာ့ေပ။
တန္ဘိုးရားက လိုးေနရင္းမွ နို ့သီးေခါင္းေလးကို လွမ္းဆြဲေပးလိုက္ေသးသည္။
ထိုကဲ့သို ့အလိုက္တသိရွိေသာ…လိုးအားေကာင္းေသာ…လီးႀကီးေသာ ဆက္ဆံေဖၚကိုရသည္မွာ အဲလစ္(စ္)အတြက္ ျပည့္စုံမႈပင္ျဖစ္သည္။
သူမတို ့ႏွစ္ေယာက္ တစ္ညလုံး ေရခ်ယ့္ အခန္းထဲမွာပင္ ပုံစံမ်ိဳးစုံႏွင့္ လိုးၾကေဆာ္ၾကသည္။
ညလယ္စာအတြက္ ေရခ်ယ္က အသင့္ျပင္ဆင္ေပးထားေသာေၾကာင့္ မီးဖိုမီးေမႊး၍ အပူေပးကာ အေမာေျဖစားေသာက္လိုက္ၾကေသးသည္။
တန္ဘိုးရားက ေရခ်ယ္မ်ားဘယ္ေနရာက ေပၚလာမည္လဲဟု လိုက္ၾကည့္ေနမိေသးေသာ္လဲ ေရခ်ယ္က ေရာက္မလာခဲ့ေပ။
ဘယ္ေနရာတြင္သြားအိပ္ေနသည္လဲ မသိတတ္နိုင္……….။
အခန္း(၁၄)
စိတ္၏ထူးဆန္းမႈက တစ္ခါတရံ နားမလည္လိုက္မမီနိုင္ေအာင္ပင္။မနာလိုဝန္တိုမႈေလလား…ခ်စ္ျခင္းတရား၏ျပင္းထန္ေလာင္ၿမိဳက္မႈေပလား……။
ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ဝန္တိုမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚအားေကာင္းလာရေသာ အမုန္းမီးေတာက္မ်ားပင္ျဖစ္၏။
ထိုမီးေတာက္မ်ားက သူမကိုတေၿမ ့ေၿမ ့ေလာင္ကၽြမ္းေနပါသည္။
သူမျမတ္နိုးခ်စ္ခင္ရပါေသာ မမကို အမည္းေကာင္တစ္ေယာက္၏ရင္ခြင္ထဲတြင္ေတြ ့ျမင္ေနရျခင္းကိုက သူမ၏ေလာင္ကၽြမ္းမႈကိုျဖစ္ေပၚေစခဲ့ရသည္ထင္ပါရဲ ့…..။
ေရခ်ယ့္ရင္ထဲတြင္ ေယာက္က်ားမ်ားကိုမုန္းတည္းသည္ဆိုျခင္းထက္အဆမ်ားစြာပိုကာ တန္ဘိုးရားကိုမုန္းေနမိသည္။
မတန္မရာအလုပ္ကိုလုပ္ေနသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ထင္ျမင္မိသည္။
သူမကိုယ္တိုင္က အမည္းေသြးစပ္ေသာ္လည္း အမည္းစစ္စစ္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ လူမည္းမ်ားကို အဆင့္နိမ့္ သတၱဝါတစ္မ်ိဳးလို ့သာမွတ္ယူထားမိသည္။
ထိုအမုန္းမီးေတာက္သည္ သူမထံသို ့မည္သည့္အခ်ိန္က စတင္ေရာက္ရွိလာသည္ကို ေသခ်ာမသိေသာ္လည္း သူမကိုယ္သူမသတိထားမိခ်ိန္တြင္ လြန္စြာမွအားေကာင္းစြာ ေလာင္ၿမိဳက္လၽွက္ရွိေနေလၿပီ။
ဒြန္ေဆးဆားခမ်ာေတာ့ တန္ဘိုးရားႏွင့္ အဲလစ္(စ္)တို ့ႏွစ္ေယာက္၏ ပတ္သက္မႈကိုမသိရကား ေပ်ာ္ရႊင္လၽွက္ရွိေနကာ လက္ထပ္ဖို ့ပင္ေတာင္းဆိုလာသည္။
အဲလစ္(စ္)က အမွန္တကယ္လက္ထပ္ရမည့္သတို ့သားမို ့ ေဆးဆား၏ ေတာင္းဆိုမႈကို ဝမ္းေျမာက္စြာလက္ခံလိုက္သည္။
သို ့ေသာ္လဲ သူမရရွိေနသည့္ အခြင့္အေရးကိုလၽွင္ျမန္စြာအဆုံးမသတ္လိုေသးေသာေၾကာင့္ လက္ထပ္ရန္ရက္သတ္မွတ္ျခင္းကို ယုတၱိတန္ေသာအေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုေပး၍ အခ်ိန္ဆြဲ
နိုင္သေလာက္ဆြဲထားလိုပါေသးသည္။
အေၾကာင္းက အခုလို တန္ဘိုးရားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာေတြ ့ဆုံေနနိုင္ျခင္းသည္ လက္ထပ္လိုက္ပါက ထပ္မံၾကဳံဆုံရန္မလြယ္ကူေတာ့ေၾကာင္းသိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
ထုံးစံအတိုင္း.. ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ အဲလစ္(စ္)၏ ယုတၱိတန္စြာအေၾကာင္းၿပ အခ်ိန္ဆြဲမႈကို ဒြန္ေဆးဆားက ၾကည္ျဖဴစြာလက္ခံလိုက္ရေလသည္။
ညေပါင္းမ်ားစြာကုန္လြန္လာေသာအခ်ိန္တစ္ခုတြင္ ဒြန္ေဆးဆားက အိုမိုႏွင့္ အမ္ေဒါင္းတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို ရထားေမာင္းသူမ်ားအျဖစ္ခန္ ့အပ္လိုက္ပါသည္။
ထို ့ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ဒြန္ေဆးဆားေရာက္လာတိုင္း အိုမိုႏွင့္အမ္ေဒါင္းတို ့ပါ..ပါလာတတ္ေသာေၾကာင့္ တန္ဘိုးရားမွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ ့ဆုံရေပသည္။
ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ တန္ဘိုးရားက သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူျမင္းေဇာင္းအေပၚထပ္တြင္ တူတူအိပ္သည္။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေျပာၾကဆိုၾက၊ေနာက္ၾကေျပာင္ၾက ေနရသည္ကို တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိရသည္။
အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ ညစဥ္ရက္ဆက္အိပ္ခဲ့ရသည္က သူမကိုၿငီးေငြ ့သလိုျဖစ္ေနရၿပီမဟုတ္ပါလား။
ဒြန္ေဆးဆားျပန္သြားေသာအခါတြင္ေတာ့ အဲလစ္(စ္)၏ ရင္ခြင္သို ့ျပန္လည္ခိုလူံရျပန္၏။
ရက္မွသည္..ရက္သတၱပတ္…ထိုမွသည္ လသို ့တိုင္ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အဲလစ္(စ္)၏ လိုအပ္ခ်က္က တင္းတိမ္သြားသည္မရွိေခ်။
ႏွစ္ဦးသားဆုံေတြ ့တိုင္း ပုံသ႑န္မ်ိဳးစုံ၊နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံႏွင့္ စပ္ယွက္ၾကသည္။
ဘာမွမသိရွာေသာ ဒြန္ေဆးဆားမွာကား သူေရာက္လာတိုင္း စိတ္မခ်မ္းသာစရာဘာတစ္ခုမွမေတြ ့ရေသာေၾကာင့္ ေက်နပ္ေနမိသည္။
တန္ဘိုးရား၏ရင္ခြင္မွထြက္လာေသာ အဲလစ္(စ္)ကလဲ ဒြန္ေဆးဆား၏လိုအပ္မႈမ်ားကို မျငည္းမျငဴျဖည္းဆည္းေပးေလ၏။
ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ တန္ဘိုးရားက အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့အား အျဖဴမႏွင့္ ဘယ္သို ့ဘယ္ပုံ လိုးၾကေဆာ္ၾကသည္ဆိုတာကို ေျပာျပေနတတ္သည္။
အမ္ေဒါင္းတို ့ကလဲ မနာလိုကင္းစြာႏွင့္ သူတို ့သူငယ္ခ်င္း၏အေတြ ့အၾကဳံဆန္းမ်ားကို အားက်စြာ နားေထာင္တတ္သည္။
ေရခ်ယ္ကေတာ့ သူမကိုယ္သူမပင္မသိလိုက္ရပဲ ရင္ထဲမွ အမုန္းကို ႀကီးထြားသည္ထက္ႀကီးထြားေအာင္ေမြးျမဴထားေလသည္။
ေရခ်ယ္နားလည္သည္က သူမ၏သခင္မသည္ ဒြန္ေဆးဆားလိုဂုဏ္သေရရွိလူႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အျမန္ဆုံးလက္ထပ္ၿပီး ေရွ ့ေရးေကာင္းမြန္ေစရန္သာျဖစ္၏။
သို ့ေသာ္လည္း တန္ဘိုးရားႏွင့္ျပႆနာသည္ အခက္အခဲတစ္ခုပင္။
သူမ၏ လွပေသာသခင္မက အမည္းေကာင္တစ္ေယာက္အေပၚ ရက္ေရာစြာ ကုန္းေနျခင္းသည္ ေရခ်ယ့္အတြက္ မခံမရပ္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနရ၏။
သူမသာအျဖဴမျဖစ္ခဲ့လၽွင္ အမည္းေကာင္မ်ားကို စိတ္ကူးထဲေတာင္ထည့္မိမည္မဟုတ္ေပ။
လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္အနည္းငယ္ကမွ အာဖရိကေတာတြင္းမွထြက္လာသည့္ အမည္းေကာင္တစ္ေယာက္အား သူမ၏လွပျဖဴေဖြးေသာကိုယ္လုံးကို ရက္ေရာစြာထိုးေကၽြးလိုက္ေသာ အဲလစ္(စ္)ကိုလဲ နားမလည္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။
ထိုတန္ဘိုးရားဆိုသည့္ေကာင္သည္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို ကၽြန္တစ္ေယာက္လဲျဖစ္၏။
ေရခ်ယ့္၏မ်က္လုံးထဲတြင္ေတာ့ နီဂရိုးတစ္ေယာက္သို ့မဟုတ္ သတၱဝါတစ္ေကာင္ဟုသာျမင္သည္။
ထို ့ေၾကာင့္ သူမေရာ သူမ၏သခင္မပါ ထိုသတၱဝါႏွင့္ ကင္းကြာေစလိုပါသည္။
ထိုသတၱဝါေရာက္လာကထဲက သူမႏွင့္အဲလစ္(စ္)တို ့၏ ေႏြးေထြးမႈသည္လည္း ေအးစက္လာသလိုျဖစ္လာ၏။
အရင္ကလို သခင္မ၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးႏွင့္လဲ ထိေတြ ့ခြင့္မရေတာ့…….
သခင္မ၏ ကၽြမ္းက်င္မႈေၾကာင့္ သူမခံစားခဲ့ရေသာ ေကာင္းမြန္သည့္ ကာမအရသာကိုလဲ မခံစားရေတာ့….
ျဖစ္နိုင္လၽွင္ သခင္မ၏လိုအပ္မႈကို သူမ၏လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ေျဖေဖ်ာက္ေပးခြင့္အား ျပန္လည္ရရွိခ်င္ပါသည္။
ခရမ္းသီး၊သခြားသီးမ်ားထက္ ေကာင္းမြန္ေသာအရာက သူမတြင္ တပါတည္းပါလာဖို ့ေကာင္းသည္ဟု ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေတြးမိ၏။
ေရခ်ယ္၏စိတ္ေတြက လြင့္ပါးေနၾကသည္။
ခံစားေနရသည့္ေဝဒနာကို မိမိကိုယ္ကိုသာသိ၏။
တန္ဘိုးရားဆိုသည့္ သတၱဝါကို ဘယ္လိုရွင္းထုတ္ရမလဲဆိုတာကိုဘဲ အခ်ိန္ျပည့္စဥ္းစားေနမိသည္။
တန္ဘိုးရား အလြန္ေၾကာက္ေသာ ၾကက္ေမႊးအစုသည္လည္းေကာင္း…..သူမ၏ ဗူးဒူးဘုရားမ်ားကို ရွိခိုးဆုေတာင္းျခင္းသည္လည္းေကာင္း….တန္ဘိုးရားကိုေခ်မႈန္းရန္ုျဖစ္ေသာ္လဲ
မည္သို ့မွထူးျခားမလာသည္ကို ေတြ ့ျမင္ေနရ၏။
တစ္ဖန္..သူမတြင္ရွိေသာ အဲလစ္(စ္)ေပးကမ္းထားေသာ ေငြသားစအခ်ိဳ ့ကိုအသုံးျပဳ၍ စုန္းကေဝဆရာမ်ားထံသို ့သြားေရာက္ကာ တန္ဘိုးရားေသဆုံးရန္လုပ္ေပးဖို ့ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးပါသည္။
္ ထိုဆရာက တန္ဘိုးရားကိုယ္ေပၚမွ တစ္စုံတစ္ခု ယူလာခဲ့ရန္ေျပာေသာေၾကာင့္ ေရခ်ယ္အခက္ေတြ ့ရျပန္သည္။
တစ္ေန ့တြင္ တန္ဘိုးရားက သူ ့လက္သည္းမ်ားကိုလွီးျဖတ္ကာ ပစ္ထားခဲ့သျဖင့္ ေရခ်ယ္က ေကာက္ယူထားလိုက္သည္။
ဆံပင္တစ္ပင္ရေအာင္လဲ သူ၏အဝတ္အစားမ်ားကို ေလၽွာ္ဖြတ္ေပးရာတြင္ ရွာရသည္မွာအေမာ..။
စုန္းကေဝဆရာက နတ္ဘုရားမ်ားကိုဆုေတာင္းမႈမ်ားသင္ေပးလိုက္ၿပီး သူမယူေဆာင္သြားေသာ တန္ဘိုးရားႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကို မီးရွို ့ျပာခ်လိုက္ၿပီး
ျပာမ်ားကိုျပန္ေပးလိုက္၏။
မည္သို ့ပင္လုပ္လုပ္ တန္ဘိုးရားက ရႊင္လန္းက်န္းမာစြာ အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ လိုးလို ့ေကာင္းေနဆဲျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေရခ်ယ္မွာ လက္ေျမႇာက္ရမလိုျဖစ္ေနသည္။
ညစဥ္ တန္ဘိုးရားေသဆုံးရန္ ဆုေတာင္းသမႈျပဳေလတိုင္း အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ တန္ဘိုးရားတို ့၏ ၾကမ္းတမ္းလွေသာ လိုးသံ၊ေဆာ္သံ မ်ားကိုသာ နားထဲၾကားေယာင္ေနမိသျဖင့္ သူမ၏အေၾကာအခ်ဥ္တို ့သည္ပင္ ကာမအရသာကို ေတာင့္တေနမိသလိုျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ နံရံကို လက္ဖဝါးမ်ားႏွင့္ထုရိုက္ကာ အသားကိုနာၾကင္ေစၿပီး သူမတြင္ျဖစ္ေပၚလာေသာ
ကာမဆႏၵကို အာ႐ုံလႊဲ ေဖ်ာက္ဖ်က္ျပစ္လိုက္ရသည္။
တစ္ဖန္…တန္ဘိုးရားကိုရွင္းရန္ အျခားနည္းလမ္းမ်ားရွိေသးသလားဟု ေရခ်ယ္ေတြးရျပန္သည္။
အျဖဴေတြ၏ ဘာသာေရးကိုလဲ ဂ႐ုစိုက္ရေသးသည္။
စုန္းကေဝေတြေရာ…ဗူးဒူးနတ္ဘုရားေတြေရာႏွင့္ အဆင္မေျပဘူးဆိုေတာ့ အျဖဴေတြ၏ ဘုရားဆိုတာႏွင့္ လုပ္လို ့ရမလားဆိုတာကို စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။
မည္သို ့ပင္လုပ္ေစ…တန္ဘိုးရားကေတာ့ သီခ်င္းဆိုမပ်က္…အရက္ေသာက္မပ်က္….သူ ့သခင္မကို အလိုးမပ်က္ႏွင့္သာရွိေနသည္။
ထိုအခါ သူမက သူ ့အား ကိုယ္တိုင္ သတ္ျပစ္လိုက္ရင္ ေကာင္းေလမည္လားဟုေတြးၾကည့္သည္။
တန္ဘိုးရား ထမင္းစားေနခ်ိန္ အေနာက္ကေန လည္ပင္းကို ဓါးႏွင့္လွီးျဖတ္ျပစ္လိုက္ရလၽွင္….သို ့ေသာ္ ထိုသို ့သာလုပ္လိုက္ပါက သူမခ်စ္ရေသာ မမႏွင့္ တစ္သက္တာခြဲခြာရဖို ့ျဖစ္သြားနိုင္သည္။
သူမသည္လည္းၾကာပြတ္ဒဏ္အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာေအာက္တြင္ ေသရမည္မွာ မုခ်ပင္ျဖစ္၏။
ေနာက္တစ္ခ်က္က အဲလစ္(စ္)၊သူမႏွင့္ တန္ဘိုးရားတို ့ကမ္းေျခရွိရာသို ့အတူတူသြားခဲ့ၾကသည္ကို သတိရလိုက္မိသည္။
ထိုစဥ္က တန္ဘိုးရားမွာေရေကာင္းေကာင္းမကူးတတ္ေသာေၾကာင့္ ေရနစ္ေသမလိုျဖစ္ခဲ့ဖူးတာကို ေတြ ့ခဲ့ဖူးလိုက္သည္။
ထို ့ေၾကာင့္ သူမက အဲလစ္(စ္)ကို ထိုကဲ့သို ့ေပ်ာ္ပြဲစားမ်ိဳး ထြက္ရန္တိုက္တြန္းျပန္၏။
သို ့ေသာ္ မည္သို ့မွျဖစ္မလာဘဲ သူမ၏ မ်က္စိေရွ ့မွာတင္ ထိုသတၱဝါကို အဲလစ္(စ္)က သဲျပင္ေပၚသို ့ဆြဲလွဲလိုက္ကာ ပလူးေနၾကသည္ကိုသာ ေတြ ့ေနရျပန္သည္။
အားလုံးေသာအႀကံအစည္မ်ားသည္ ေအာင္ျမင္ျခင္းမရွိခဲ့ေခ်။
တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ စည္းစိမ္ခံလၽွက္သာရွိေနၿပီး ေရခ်ယ္မွာေတာ့ နံရံကိုထုရိုက္ရလြန္းေသာေၾကာင့္ လက္တြင္ အသားမာမ်ားေတာင္တက္ေနသည္။
သည္လိုႏွင့္ တစ္ေန ့တြင္ အာဖရိကတိုက္မွ ဘုရားေတြေၾကာင့္လား၊လူျဖဴေတြကိုးကြယ္ေသာ ဘုရားေၾကာင့္လားမသိ၊ သူမတြင္ အလြန္ေကာင္းေသာ စိတ္ကူးတစ္ခုက ႐ုတ္တရက္ဝင္လာေလသည္။
ထိုစိတ္ကူသည္ သူမ၏ သခင္မအတြက္ အလြန္ႀကီးမားေသာ အႏၲရာယ္တစ္ခုျဖစ္လာနိုင္ေၾကာင္းကို သူမသိ၏၊
အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆားတို ့ရာသက္ပန္ကြဲသြားနိုင္သလို တန္ဘိုးရားႏွင့္လဲ ထို ့အတူဘဲျဖစ္သည္။
မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ ထိုစိတ္ကူးက သူမ၏ စိတ္ကို လႊမ္းမိုးထားသည္။
ဒြန္ေဆးဆားေရာ တန္ဘိုးရားပါ မရွိေတာ့လၽွင္ အဲလစ္(စ္)ကို သူမျပန္လည္ပိုင္ဆိုင္ရေပမည္။
အကယ္၍ ဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ ဆုံေတြ ့ရရင္ေတာင္မွ သူမကိုယ္တိုင္အျပင္ထြက္အလုပ္လုပ္ကာ ခ်စ္ေသာသခင္မအား လုပ္ေကၽြးနိုင္ပါသည္။
ၿပီးေတာ့….သခင္မအေပၚထားေသာ သူမ၏ အခ်စ္ႏွင့္ ေစတနာေတြကို ပိုမိုေဖာ္ထုတ္ျပသရေပမည္။
တန္ဘိုးရားေၾကာင့္ နီးရက္နဲ ့ကြဲကြာေနရျခင္းထက္ ဆင္းရဲခ်င္ဆင္းရဲပါေစ….အတူေနရျခင္းက ပို၍ ေကာင္လိမ့္မည္ဟု သူမယုံၾကည္သည္။
တစ္ေန ့တြင္ သူမ၏အႀကံအား အေကာင္အထည္ေဖာ္နိုင္ရန္ ေဈ းသို ့ထြက္လာၿပီး အသားလတ္လတ္ႏွင့္ လူရြယ္တစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြေလသည္။
စတိုင္က်က်ႏွင့္ဝတ္စားတတ္ေသာ ထိုက်ဳးဘားသားကို ခိုင္းစရာရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ထိုသူမွာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြကိုေရးဆြဲေရာင္းခ်ေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သူ ့ကိုေတြ ့ရေသာအခါ သူမက ေရွ ့တြင္ရပ္လိုက္၏။
သူ ့ထံသို ့လူႀကီးလူေကာင္းေတြလဲ လာတတ္သည္။
ဘုရင္ခံဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတာင္ သူ ့ဆီလာဖူးသည္ဆိုလား…။
သူက ကိုယ္လုံးတီးပုံမ်ားကိုေရးဆြဲရာတြင္ နာမည္ရသည္တဲ့။
ကိုယ္လုံးတီးပုံမ်ားကို ထိုသူေတြလဲ ႀကိဳက္တတ္သည္မဟုတ္ပါလား။
သူက ေရခ်ယ့္ကိုေတြ ့ရေတာ့ အံၾသသလိုျဖစ္ေန၏။
သို ့ေသာ္ ဝယ္ယူသူျဖစ္နိုင္ေသာေၾကာင့္ သူမကို အေနာက္ဖက္သို ့လိုက္ခဲ့ရန္ေခၚလိုက္၏။
ဆိုင္ေနာက္ဖက္သို ့ရႈပ္ပြေနေသာ ပစၥည္းမ်ား၊ၾကက္မ်ား၊ဝက္မ်ားအၾကားမွ ဝင္လိုက္ရသည္။
စိတ္ခ်ရၿပီထင္ေတာ့မွ ငနဲသားက သူ ့အက်ႌအတြင္းသို ့လက္ႏွိုက္၍ သားေရအိတ္ပါးပါးကိုထုတ္ယူကာ သူမကိုကမ္းေပးသည္။
ေရခ်ယ့္အတြက္ မ်က္စိရွက္စရာျဖစ္ေသာ္လဲ ႐ုပ္ပုံေတြက အသက္ဝင္လွေၾကာင္းကို ေတြ ့ရေလသည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ မင္ႏွင့္သာေရးဆြဲထားၿပီး အခ်ိဳ ့သာ ေရာင္စုံျဖင့္ေရးဆြဲထားသည္။
သို ့ေသာ္…အားလုံးအသက္ဝင္ေနသည္ခ်ည္းသာျဖစ္၏။
သူမက သေဘာေလာက္သာၾကည့္လိုက္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းခါကာ ငနဲသားကိုျပန္ေပးလိုက္သည္။
“ဒါေတြကို ရွင့္ဘာသာရွင္ဆြဲတာလား”
“မဟုတ္ပါဘူးအမ…ကၽြန္ေတာ္က ေရာင္းသူသက္သက္ပါ…တကယ္ဆြဲတာကေတာ့ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ပါ…တစ္ခ်ိန္က အီတလီျပည္မွာ ထိပ္တန္းပန္းခ်ီဆရာႀကီးတစ္ဦးေပါ့ဗ်ာ”
“ဒီလိုျဖင့္ရင္ ရွင္က သူ ့ကို အထူးပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ဆြဲေပးဖို ့ေျပာေပးနိုင္မလား..အဲ..ကၽြန္မေျပာတဲ့အတိုင္းေတာ့ျဖစ္ေစရမယ္ေနာ္”
“အင္း….အျမဲတမ္း ဝယ္ယူသူေတြ ေျပာတတ္ ေတာင္းဆိုတတ္တဲ့အေလ့အထ တစ္ခုပါပဲေလ”
ငနဲသားက ေျပာရင္းႏွင့္ သြားမ်ားေပၚေအာင္ရယ္လိုက္၏။
“အခုလို ဆြဲထားၿပီးသာပုံေတြဆို မလိုခ်င္တတ္ၾကဘူးဗ်၊သူတို ့က တစ္မူထူးျခားတာ…ဆန္းျပားတာ…အဲ..ရင္ခုန္စရာေတြဆိုပါေတာ့….ဒီေတာ့ အစ္မက ဘယ္လိုဟာကိုႀကိဳက္တာလဲ၊ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္းေနတဲ့ ၾကာပြတ္နဲ ့ရိုက္ေနတဲ့ပုံစံမ်ိဳးလား…ဒါမွမဟုတ္..မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့ပုံလား”
ေရခ်ယ္က ထိုငနဲသား စကားေျပာရင္းႏွင့္ သူမကိုၾကည့္ေသာအၾကည့္တို ့ကို မႏွစ္ၿမိဳ ့သလိုျဖစ္ေနမိ၏၊
“ကၽြန္မလိုခ်င္တာ ကၽြန္မအတြက္မဟုတ္ဖူးရွင့္…ၿပီးေတာ့ ရွင္ေျပာေနတာေတြကိုလဲ ဘာတစ္ခုမွ ကၽြန္မစိတ္မဝင္စားဘူး…ကၽြန္မက ဟာဗားနားၿမိဳ ့က အေရးႀကီးဆုံး
လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ကိုယ္စားလွယ္ဘဲ…ဘယ္သူလဲလို ့မေျပာေတာ့ဘူး..တစ္ခြန္းထဲဘဲေျပာမယ္..ရွင္ ညမကူးဘဲ ေထာင္ထဲေရာက္သြားနိုင္တယ္…သိရဲ ့လား၊ဒီေတာ့ ရွင္ကၽြန္မခိုင္းသလို လုပ္ေပးနိုင္သလားဆိုတာဘဲေျပာ…အလုပ္သေဘာအရ ရွင့္ဘက္က လိုခ်င္တဲ့ တန္ဘိုးကိုေျပာေပါ့”
“ေကာင္းပါၿပီ..အစ္မခင္ဗ်ား”
ငနဲသား၏ ၿပီတီတီ မ်က္ႏွာေပးက တည္တည္ၾကည္ၾကည္ျပန္ျဖစ္သြား၏။
“ဒီေတာ့…အစ္မရဲ ့လူႀကီးလူေကာင္းက ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးလိုခ်င္တာလဲဆိုတာကို အစ္မက အေသအခ်ာေျပာျပနိုင္မလားခင္ဗ်ာ….ကၽြန္ေတာ္က ေစ့ေစ့စပ္စပ္နဲ ့ လွပတဲ့
ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ရဖို ့တာဝန္ယူပါတယ္”
“ဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္ဆိုတာကို အရင္ေျပာပါ”
“ရိုးရိုးမင္နဲ ့လား၊ေရာင္စုံမင္နဲ ့လားခင္ဗ်”
“အဲဒီႏွစ္ခုက ဘယ္လိုကြာျခားတာရွိလို ့လဲ”
“အလိုေလးဗ်ာ”
ငနဲသားက သူမ၏ဗဟုသုတမရွိမႈကို ပခုံးတြန္ ့ျပလိုက္၏၊
“ေဆးေရာင္စုံနဲ ့ပုံက ပိုၿပီးေတာ့ အႏုပညာေျမာက္တာေပါ့ဗ်ာ..ပိုၿပီးေတာ့ သဘာဝက်တာေပါ့…အျဖဴအမည္းကေတာ့ ေရာင္းတန္းသေဘာေလာက္ပါဘဲခင္ဗ်ာ”
“ဒါျဖင့္ရင္ ေဆးေရာင္စုံက ပိုၿပီးေတာ့ ေဈးႀကီးမွာေပါ့”
“အစ္မအတြက္ဆိုရင္ေတာ့…..အဲေလ…အစ္မရဲ ့လူႀကီးလူေကာင္းအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ေဖာက္သည္ရေအာင္ ၾကည့္လုပ္ေပးလိုက္ပါ့မယ္….ပထမဆုံးဆိုေတာ့
အတတ္နိုင္ဆုံး ေလၽွာ့ေပးပါ့မယ္ခင္ဗ်ာ…အစ္မရဲ ့လူႀကီးလူေကာင္း သေဘာက် ေက်နပ္ေစရမွာပါ….ေနာက္ဆိုရင္ ထပ္ကာထပ္ကာမွာၿပီး ေဖာက္သည္ေတာင္ျဖစ္သြားမွာပါ”
“ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ေလ”
သူမက ဟန္လုပ္ၿပီးလိုက္ေလ်ာ ေျပာလိုက္ရေလသည္။
တကယ္ေတာ့ ေနာက္ထက္ ဒီလိုငနဲႏွင့္ ျပန္မေတြ ့လိုေၾကာင္းကို သူမကိုယ္ သူမသာ သိ၏။
“ကဲ…ဒီလိုျဖင့္ရင္ အဆင္ေျပၿပီလို ့သာမွတ္လိုက္ပါေတာ့ အစ္မခင္ဗ်ား….ပုံေဈးႏႈန္းကေတာ့ ပုံထဲမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေပၚမွာေတာ့မူတည္တာေပါ့ခင္ဗ်ာ”
“ႏွစ္ေယာက္ထဲပါဘဲ”
“အဲဒါဆိုရင္ ငါးပီေဆးတပ္(စ္)က်ပါမယ္…အလြန္လွပတဲ့ေဆးေရာင္စုံနဲ ့ပါခင္ဗ်ာ”
“ႏွစ္ပီေဆးတပ္(စ္)ပဲေပးနိုင္မယ္”
“ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေကာ္မရွင္လဲရွိပါေသးတယ္ အစ္မခင္ဗ်ာ…အဲဒီေတာ့ ေလးပီေဆးတပ္(စ္)ေတာ့ ေပးပါဗ်ာ”
ေရခ်ယ္က အနည္းငယ္တိုးေပးလိုက္သည္။
“သုံး ပီေဆးတပ္(စ္)ပဲ”
ထိုသူက လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကိုေထာင္ျပကာ အရႈံးေပးလိုက္ေလသည္။
“ေကာင္းပါၿပီခင္ဗ်ာ….ကၽြန္ေတာ္သေဘာတူပါၿပီ”
“ဒါျဖင့္ ကၽြန္မေျပာမယ္…ကၽြန္မလိုခ်င္တာက ပုံၾကမ္းမဟုတ္ဖူးေနာ္…ကၽြန္မပို ့ရမယ့္ေနရာက နဲနဲလွမ္းတယ္..အဲဒီေတာ့ ျမင္းတစ္ေကာင္နဲ ့လူတစ္ေယာက္ငွားရလိမ့္မယ္၊
ဥပမာ…ရွင္ဘဲဆိုပါေတာ့”
“ဟာဗားနားနဲ ့ဘယ္ေလာက္ေဝးလို ့လဲခင္ဗ်”
“အသြား သုံးနာရီ၊အျပန္ သုံးနာရီ”
သူမက တိက်စြာ အေျဖေပးလိုက္၏။
“ဒီလိုဆိုရင္ တစ္ဆယ္ ပီေဆးတပ္(စ္)က ျမင္းငွားဖို ့…ငါးပီေဆးတပ္(စ္)က ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ပါ”
သူမက လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ာကိုအသုံးျပဳ၍ တြက္ၾကည့္လိုက္သည္။
“အားလုံးေပါင္း တစ္ဆယ့္ရွစ္ ပီေဆးတပ္(စ္)ေပါ့”
“အတိအက်၊အမွန္အကန္လုပ္ေပးမယ့္အတြက္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ပီေဆးတပ္(စ္)ေလာက္ ထပ္ေပးသင့္ပါေသးတယ္ခင္ဗ်ာ”
ငနဲသား မ်က္လုံးမ်ားက ေမၽွာ္လင့္ေနဟန္ရွိေလသည္။
သူမအခန္းတြင္ ဝွက္ထားသည္က ႏွစ္ဆယ့္တစ္ ပီေဆးတပ္ရွိေနၿပီး သူမျဖစ္ေစခ်င္သလို တေသြမတိမ္းျဖစ္ေစရန္အတြက္ ထိုသူ ့ကိုဘဲခိုင္းေစရမည္မို ့ ေရခ်ယ္ သေဘာတူလိုက္ပါသည္။
“မနက္ျဖန္ ဒီလိုအခ်ိန္ဘဲလားခင္ဗ်”
“အင္း….ဒါေပမယ့္ သြားမပို ့ခင္ ပုံကို ကၽြန္မ စစ္ေဆးရဦးမယ္ေလ”
“စိတ္တိုင္းၾကျဖစ္ဖို ့ အာမခံပါတယ္ အစ္မရယ္”
“ေကာင္းၿပီေလ….ဒီလိုဆိုရင္ မနက္ျဖန္ ရွင့္ကို ပိုက္ဆံနဲ ့အတူ ဒီမွာဘဲလာေတြ ့မယ္”
ငနဲသားက သေဘာတူသည့္ဟန္ျဖင့္ ျပဳံးျပသည္။
“အစ္မ…အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကိုေမ့ေနတယ္နဲ ့တူတယ္…အစ္မ လိုခ်င္တဲ့ပုံရဲ ့ သေဘာသဘာဝကို ေျပာျပရဦးမယ္ေလ”
ေရခ်ယ္က သူမ၏ အလ်င္လိုစိတ္ေစာမႈအတြက္ ရွက္သြားေသာ္လဲ ဘာမွမျဖစ္ဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။
“မေမ့ပါဘူးရွင္…ကဲ..လိုက္မွတ္ထား…ရွင့္ရဲ ့ပန္းခ်ီဆရာ တစ္သက္မွာ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေသးတဲ့…အင္မတန္ လွပတဲ့ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ၊ေတာက္
ပလွတဲ့ ေရႊေရာင္ဆံပင္…မ်က္လုံးျပာေတြ…”
“ဟုတ္ကဲ့..ပန္းခ်ီဆရာဆိုတာ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့ပုံသ႑န္ကိုမွန္းဆတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ဆရာတစ္ဆူပါဘဲခင္ဗ်ာ”
“ဟုတ္ပါတယ္ေလ…ရွင္ေျပာသလိုပါဘဲ”
“ေနာက္တစ္ေယာက္ကေကာဗ်ာ”
“နီဂရိုးတစ္ေယာက္…ငယ္ရြယ္တယ္၊ၾကမ္းတမ္းတယ္….ဒါေပမယ့္ ႐ုပ္ဆိုးဖို ့မလိုဘူး”
ေရခ်ယ့္စကားကိုၾကားလိုက္ရေသာငနဲသားမွာ တအံ့တၾသ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားေတာ့၏။
“လူျဖဴမ တစ္ေယာက္နဲ ့နီဂရိုးတစ္ေယာက္…ဟုတ္လား အစ္မ၊အင္း…ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္တဲ့ အတြဲပါဘဲဗ်ာ၊ ဒီလိုေတာင္းဆိုမႈမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မၾကဳံဖူးဘူးခင္ဗ်”
“ကၽြန္မရဲ ့လူႀကီးလူေကာင္းက အလြန္ထူးျခားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ပါဘဲေလ”
“ဟုတ္ပါၿပီခင္ဗ်ာ…ဒါနဲ ့အဲဒီ့ႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးနဲ ့ေရးထည့္ရမွာလဲ”
ငနဲသားက သူ၏လက္မ်ားကို အသုံးျပဳ၍ ပုံသ႑န္ကို မွန္းဆၾကည့္ေနသည္။
ေရခ်ယ္ကမူ စိတ္ဝင္စားျခင္းမရွိဘဲ ျမန္ျမန္ ကိစၥျပတ္ဖို ့ကိုသာ စိတ္ေစာေနမိသည္။
“အဲဒီအတြက္ေတာ့ ရွင္ဘဲတာဝန္ယူလိုက္ပါေတာ့ရွင္…ပန္းခ်ီဆရာရဲ ့စိတ္ကူးဆိုေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ကူးထက္ပိုၿပီးသင့္ေတာ္ပါလိမ့္မယ္…တစ္ခုဘဲ…အမ်ိဳးသမီးက မ်က္လုံး
အျပာ..ဆံပင္ေရႊေရာင္နဲ ့အျဖဴမ….နီဂရိုးက ငယ္ရြယ္ၿပီး သန္မာထြားႀကိဳင္းရမယ္..႐ုပ္လဲေခ်ာရမယ္…ဒါေတြကိုေတာ့ ထင္ရွားေစခ်င္တယ္ေလ…ၿပီးေတာ့ ပုံေအာက္မွာ စာတန္းတစ္
ခု ေရးခ်င္ေသးတယ္….ရွင္..မွတ္ေရာ မွတ္မိရဲ ့လား”
ေရခ်ယ္က ထိုသူကို ပန္းခ်ီဆရာမွန္းသိေနသည့္အေနႏွင့္ ေျပာျပစ္လိုက္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့…မွတ္မိပါတယ္အစ္မ”
“ေၾကာင္မရွိႂကြက္ထ”
ငနဲသားက သူ ့ပုံေတြကို အိတ္ထဲထည့္ေနရာမွ ျပဴးက်ယ္ေသာမ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ေရခ်ယ့္ကို ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
“အေျခအေနက အေတာ္ဆိုးတာဘဲ အစ္မရာ……….ေၾကာင္က အေဝးေရာက္ေနတုန္း ႂကြက္က အလြန္ဘဲ ထႂကြေသာင္းက်န္းေနတာကိုး”
ထိုသူက စိတ္လႈပ္ရွားဟန္ႏွင့္ သူ၏လက္ဖဝါးႏွစ္ခုကို ပြတ္ေနလိုက္သည္။
ထို ့ေနာက္ သူ ့စကားကိုဆက္လိုက္ျပန္၏။
“အလြန္ ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ့ ကစားနည္းကို သူတို ့ကစားေနၾကတာဘဲဗ်….ဒါေပမယ့္ အႏၲရာယ္ေတာ့အမ်ားသား ခင္ဗ်”
သူက တစ္စုံတစ္ခုကို စိတ္ကူးလိုက္မိပုံႏွင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
“ဒါနဲ ့အစ္မရာ….သူတို ့ကို မဟုတ္တာလုပ္ေတာ့မလို ့လားဗ်ာ…….အဲဒီ့ အမ်ိဳးသမီးကလဲ ဘာျဖစ္လို ့မ်ား အမည္းေကာင္နဲ ့မွ ကစားခ်င္ရတာတဲ့လဲ….ကၽြန္ေတာ္တို ့လို အျဖဴထဲက မစဥ္းစားေတာ့ဘူးတဲ့လား…..တကယ္လို ့မ်ား အဲဒီ့ မ်က္လုံးျပာနဲ ့အမ်ိဳးသမီးက သူ ့ရဲ ့အမည္းေကာင္ေလးကို ရိုးသြားၿပီဆိုရင္
….ျဖစ္နိုင္ရင္ေပါ့..အစ္မ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေျပာမေပးနိုင္ဘူးလား”
ထိုသူ၏ စကားေၾကာင့္ ေရခ်ယ့္စိတ္ထဲတြင္ ေထာင္းကနဲ ေဒါသထြက္သြားမိရသည္။
ငနဲသား၏ မ်က္ႏွာကို ေရာင္ကိုင္းသြားေအာင္ ပိတ္ရိုက္ျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္တို ့လဲျဖစ္ေပၚလာမိသည္။
သို ့ေသာ္ သူမ ကိစၥအတြက္ ထိုငနဲေကာင္ကို အသုံးျပဳရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ကိုထိန္းထားလိုက္ရ၏။
“ျဖစ္နိုင္ရင္ေျပာေပးပါလား အစ္မရာ….ကၽြန္ေတာ္ကလဲ နည္းလမ္းေပါင္းစုံကို ေလ့လာတတ္ေျမာက္ထားသူတစ္ေယာက္ပါဗ်…ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီ့အမည္းေကာင္ မသိတဲ့
နည္းလမ္းေတြနဲ ့ အဲဒီ့အမ်ိဳးသမီးကို ျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္ပါတယ္ဗ်ာ”
“ျဖစ္နိုင္ပါလိမ့္မယ္ေလ”
ေရခ်ယ္က သူမ၏ ေဒါသကို ပိရိစြာခ်ဳပ္တည္းထားလိုက္ရ၏။
သူမအတြက္ ငနဲသားကို အလိုရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ အလိုက္အထိုက္ျပန္ေျပာေပးလိုက္သည္။
“ဟို အမည္းေကာင္ ထြက္သြားတာနဲ ့ ကၽြန္မ ရွင့္ကို ညႊန္ေပးနိုင္ပါတယ္ေလ….ျဖစ္နိုင္ပါလိမ့္မယ္”
ငနဲသားမွာ သြားအၿဖီးသားႏွင့္ ဟန္မေဆာင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ဝမ္းသာသြားပုံရသည္။
“စိတ္ခ်သာေနပါေတာ့ အစ္မ….အစ္မလိုခ်င္တဲ့ပုံမ်ိဳး ေသခ်ာေပါက္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ေဆာင္ရြက္ေပးပါ့မယ္”
ေရခ်ယ္မွာ ေယာက္က်ားမ်ားကို စိတ္ကုန္ရသည့္အထဲ တဏွာ႐ူးႏွင့္ လာေတြ ့ေနရေသာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနမိသည္။
ထိုကဲ့သို ့ေသာ လူစားမ်ိဳးႏွင့္ မပတ္သက္ခ်င္လွေသာ္လဲ လိုအပ္ခ်က္က ရွိေနေသာေၾကာင့္ ေအာင့္အီးက်ိတ္မွိတ္ေနရသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ၏ အႀကံအစည္က အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္မွျဖစ္လိမ့္မည္။
သူမအေနႏွင့္ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး မခံစားနိုင္ေတာ့ေခ်….။
ညစဥ္ညတိုင္း အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ တန္ဘိုးရားတို ့၏ ကာမစပ္ယွက္မႈမ်ားကို စိတ္ထဲျမင္ေယာင္ကာ….
လိုးသံေဆာ္သံမ်ားကို နားထဲၾကားေယာင္ကာ….
သူမကိုယ္တိုင္ ကာမဆႏၵတို ့ထႂကြေသာင္းက်န္းမိသည္အထိ ခံစားေနရေသာ ခံစားမႈကို မႏွစ္ၿမိဳ ့ေတာ့ေပ။
ထိုဝ႗္ဆင္းရဲမွလြတ္ေျမာက္ခ်င္လွပါၿပီ။
သိပ္မၾကာခင္မွာ သူမ၏ ဆႏၵမ်ားျပည့္ဝရေတာ့မည္ထင္၏။
“ပို ့ရမယ့္လိပ္စာကို ေျပာဦးေလ အစ္မ”
အေတြးလြန္မိသြားေသာေၾကာင့္ ထိုသူေျပာေနသည္ကို အခုမွၾကားမိသည္။
“မနက္ျဖန္ ကၽြန္မ ပုံကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့မွေျပာမယ္…..ပုံက ကၽြန္မစိတ္တိုင္းက်ျဖစ္မွ ရွင့္ေမၽွာ္လင့္ခ်က္အတြက္ ေျပာေပးနိုင္မွာေနာ္”
သူမလိုခ်င္ေသာ ပုံမ်ိဳး မရမွာစိုးေသာေၾကာင့္ ငနဲသားကို မက္လုံးေပး၍ေျပာလိုက္ရသည္။
ေျပာမိေသာ ကိုယ့္ပါးစပ္ကိုပင္ ကိုယ္မသတီခ်င္ေတာ့။
“အေကာင္းဆုံးျဖစ္မယ္လို ့ကၽြန္မ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္…..စိတ္ႀကိဳက္မျဖစ္ရင္ေတာ့ ရွင္ဘာမွရလိမ့္မယ္မဟုတ္ဖူးေနာ္”
သူမက ထိုမၽွသာထပ္ေျပာလိုက္ၿပီးလွည့္ထြက္လာလိုက္သည္။
“စိတ္ခ်ပါ အစ္မ…ကၽြန္ေတာ္ေရာင္းခဲ့ဖူးသမၽွလက္ရာေတြထဲမွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေစရပါမယ္”
ငနဲသား၏ အသံက အေနာက္ဖက္မွ လြင့္ဝဲကပ္ပါလာၾကသည္။
ေရခ်ယ္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာျပဳံးလိုက္မိ၏၊
သူမျဖစ္ေစခ်င္သည့္အတိုင္း ျဖစ္လာဖို ့က ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေနၿပီမဟုတ္ပါလား……….။
အခန္း(၁၅)
ဒြန္ေဆးဆားသည္ ေန ့လည္စာစားေနရန္ႏွင့္ အနားယူရန္အတြက္ အိမ္ႀကီးသို ့ျပန္ေရာက္လာခဲ့၏။ထိုစဥ္…အိမ္ေစေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က စာအိတ္ရွည္ရွည္တစ္ခုကို တရိုတေသ လာေပးေလသည္။
သူက စာအိတ္ကို တအံ့တၾသျဖင့္ စူးစမ္းလိုက္မိ၏။
သာမာန္စာအိတ္ထက္ ႀကီးမားေနၿပီး ေထာင့္မ်ားတြင္ အနီေရာင္ခ်ိတ္ျဖင့္ ပိတ္ထားသည္ကိုေတြ ့ရသည္။
သူက စာအိတ္ကို ကိုင္ရင္း စာဖတ္ခန္းဆီသို ့ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။
စာဖတ္ခန္းအတြင္းသို ့ေရာက္လၽွင္ စာေရးစားပြဲႀကီးေနာက္မွ ေနာက္မွီကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္၏။
ထို ့ေနာက္ စာအိတ္ႀကီးကို ဂ႐ုတစိုက္ ဖြင့္ေဖာက္လိုက္သည္။
ပန္းခ်ီကားခ်ပ္တစ္ခုက စာအိတ္အတြင္းမွ ထြက္ေပၚလာ၏။
ထိုအခါ ဒြန္ေဆးဆားက ေသခ်ာစြာ ေလ့လာၾကည့္ရႈလိုက္မိသည္။
ၾကည့္ေနရင္း သူ ့လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက တဆတ္ဆတ္တုန္ခါလာေသာေၾကာင့္ ပန္းခ်ီကားမွာလဲ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေလသည္။
ထိုမွတဖန္ သူသည္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္အနားသို ့သြားကာ ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္လာေသာ အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ပန္းခ်ီကားကို ေသခ်ာစြာၾကည့္ရႈေနျပန္၏။
ပန္းခ်ီကားထဲမွ အမ်ိဳးသမီးက အဲလစ္(စ္)ထက္ ေခ်ာေမာေနသလို နီဂရိုးေကာင္ကလဲ တန္ဘိုးရားထက္ ထြားႀကိဳင္းေန၏။
ဒြန္ေဆးဆားက ပန္းခ်ီကား၏ အဓိပၸါယ္ကို သေဘာေပါက္ပါသည္။
သူ ့အထင္…သူ ့အျမင္ႏွင့္ သူ၏သေဘာေပါက္မႈကို ပန္းခ်ီကား၏ေအာက္တြင္ ေရးထိုးထားေသာ စာတန္းက ထပ္မံျဖည့္စြက္ေပးေနေလသည္။
ေၾကာင္မရွိတုန္း ႂကြက္မ်ား မည္သို ့မည္ပုံ ကစားေနၾကပါသနည္း။
ဒြန္ေဆးဆားက စားပြဲဆီသို ့ျပန္ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ကို စားပြဲေပၚသို ့တင္ထားလိုက္ကာ ကုလားထိုင္တြင္ အက်အနထိုင္၍ နက္နက္နဲနဲ စဥ္းစား
ေနျပန္သည္။
ပန္းခ်ီကားထဲကလို အျပင္တြင္ အမွန္တကယ္ဘဲျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္လား….။
သူ ့ဆီကို ဘယ္သူက ဘယ္လိုသေဘာႏွင့္ ထိုပန္းခ်ီကားကို ပို ့လိုက္သနည္း……။
ဒြန္ေဆးဆားက အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ထပ္ခါတလဲလဲ စဥ္းစားၾကည့္ေနမိသည္။
မျဖစ္နိုင္…သည္လို မျဖစ္နိုင္…ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ပါ။
သူက သည္လိုဘဲ တြက္ဆ ဆုံးျဖတ္ေနမိျပန္သည္။
အဲလစ္(စ္) အေနႏွင့္ သည္လိုလုပ္လိမ့္မည္ဆိုတာကို သူမယုံၾကည္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ေန၏။
သူမအေနႏွင့္ နီဂရိုးမ်ားကို ေၾကာက္ရြံ ့မုန္းတည္းသည္ဟု သူ သိထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား…..။
သို ့ေသာ္……….သို ့ေသာ္…
တန္ဘိုးရားကိုမူ သူမကိုယ္တိုင္ကပင္ လိုလိုလားလားလက္ခံခဲ့ေလသည္။
ၿပီးေတာ့ တန္ဘိုးရား၏ ေခ်ာေမာမႈကိုလည္း သူမ၏ႏႈတ္မွ အသိအမွတ္ျပဳ ေျပာၾကားခဲ့ဘူးသည္ထင္၏။
သို ့ေသာ္လဲ သည္လိုအျဖစ္မ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္တန္ရာဟု သူ ့အေနႏွင့္ ယုံၾကည္ေနမိျပန္သည္။
တစ္ခုရွိသည္က သူႏွင့္ အဲလစ္(စ္)တို ့အတိအလင္းလက္ထပ္မည္ကို မလိုလားသူမ်ား၏ စနက္ျဖစ္နိုင္သည္။
ထိုသူမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ ့ထံသို ့ထိုပန္းခ်ီကားကို ပို ့လိုက္သူျဖစ္ရေပမည္။
ဒြန္ေဆးဆားက ထိုကဲ့သို ့စဥ္းစားမိလိုက္ျပန္၏။
ဒါျဖင့္ မည္သူျဖစ္နိုင္သနည္း။
သူ ့သားျဖစ္သူပင္ေလာ…
သားျဖစ္သူက သူ၏လက္ထပ္မည့္အေရးကို မလိုလားသည္ကေတာ့အမွန္ပင္ျဖစ္၏၊
သို ့ေသာ္လည္း သူ ့အေနႏွင့္ သည္လို လုပ္မည့္သူမဟုတ္ဆိုတာကို အေဖျဖစ္သူတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ သိေနျပန္သည္။
သူ ့သားက မေက်နပ္သည္ကို မေက်နပ္ေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတတ္သည့္လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္ဆိုတာ အျငင္းပြားစရာမလိုေပ။
ထိုကိစၥသာ အမွန္ျဖစ္သည္ဆိုပါကလဲ သူ ့ကိုလက္ဆြဲေခၚသြားၿပီး ကိုယ္တိုင္လိုက္ျပမည့္သူမ်ိဳးသာျဖစ္သည္။
ဒြန္ေဆးဆား မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။
ေရခ်ယ္မ်ားလား….။
သူသိထားသေလာက္ဆိုပါက ေရခ်ယ္ကလည္း တန္ဘိုးရားႏွင့္အဆင္ေျပေနသျဖင့္ တန္ဘိုးရားဒုကၡေရာက္ေအာင္ေတာ့မလုပ္တန္ရာ။
ဒြန္ေဆးဆားခမ်ာ..အစဥ္းစားရခက္ကာ အေတြးရက်ပ္ေနေလသည္။
ဒြန္ေဆးဆားက လူေခၚေခါင္းေလာင္းႀကိဳးကို လႈပ္လိုက္သည္
အိုမိုႏွင့္ အမ္ေဒါင္းတို ့ႏွစ္ေယာက္ အေျပးအလႊားေရာက္လာၾက၏။
ဒြန္ေဆးဆားက သူတို ့ႏွစ္ဦးကို အဲလစ္(စ္)၏အမည္ကို တစ္စြန္းတစ္စမွ မပါေစရဘဲ တန္ဘိုးရားႏွင့္ပတ္သက္သမၽွကိုလွည့္ပတ္၍ ေမးခြန္းေတြထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္လုံး ဘာမွ သိရွိျခင္းမရွိၾက ဟူ၍သာ လက္ခံယုံၾကည္လိုက္ရသည္။
သူ ့အေျခအေနႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို မလိုလားသူမ်ားက ေဂ်ာက္တြန္းျခင္းေပလားဟု ေတြးေနမိ၏။
အဲလစ္(စ္)အား နာမည္ပ်က္သြားေစခ်င္သလို သူႏွင့္သူမတို ့၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈႏွင့့္ လက္ထပ္မည့္ကိစၥအား ပ်က္ျပားသြားေစလိုသူမ်ား၏ လက္ခ်က္ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္မိသည္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ပန္းခ်ီကားကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိပို ့လိုက္သည္ဆိုတာကေတာ့ ထင္ရွားလြန္းေနသည္။
တစ္ခုခုေတာ့ ထူးျခားတာျဖစ္ေနနိုင္ေကာင္းသည္။
စဥ္းစားေနျခင္းထက္ လက္ေတြ ့စုံစမ္းၾကည့္ရန္ ဒြန္ေဆးဆားကဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ေလသည္။
အိုမိုႏွင့္အမ္ေဒါင္းတို ့ကို ျမင္းမ်ားအဆင္သင့္လုပ္ထားရန္အမိန္ ့ေပးလိုက္ၿပီး စားပြဲအံဆြဲထဲမွ ပစၥတို ေသနတ္ကိုထုတ္ယူလိုက္၏။
ဒီတစ္ေခါက္ ဟာဗားနားသို ့သြားသည့္လမ္းတစ္ေလၽွာက္လုံးတြင္ လုံးဝအနားယူျခင္းမလုပ္ဖဲ ခရီးကိုသာတြင္တြင္ႏွင္ခဲ့သည္။
ၿမိဳ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါ အဲလစ္(စ္)၏ ေနအိမ္အေနာက္ဖက္လမ္းမွ ဝင္ေရာက္ခဲ့လိုက္သည္။
အိမ္နားသို ့ေရာက္သည္ႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆားက ျမင္းေပၚမွဆင္းလိုက္ၿပီး သူ ့ျမင္းကို အမ္ေဒါင္းလက္သို ့အပ္လိုက္ေလသည္။
သူတို ့ကိုလဲေျခလ်င္ပင္ဆင္းေလၽွာက္ေစကာ ျမင္းေဇာင္းထဲတြင္ပင္ ၿငိမ္သက္စြာ ေစာင့္ေနၾကရန္အမိန္ ့ေပးလိုက္သည္။
သူကမူ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားမွေန၍ ၿခံဝင္းအတြင္းသို ့ဝင္လိုက္၏။
အိမ္ေနာက္ဖက္ၿခံဝင္းတံခါးကို သူ ့တြင္ရွိေသာ ေသာ့ျဖင့္ အသံမျမည္ေအာင္ ဖြင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ဖန္ အိမ္တြင္းသို ့ေရာက္ေသာအခါ သူက အေပၚထပ္သို ့ေရာက္နိုင္သည့္ ေနာက္ေဖးေလွကားမွပင္ တိတ္ဆိတ္စြာ တက္လာခဲ့လိုက္သည္။
တန္ဘိုးရားႏွင့္ ေရခ်ယ္တို ့ႏွစ္ဦးမွာ ေရခ်ယ့္အခန္းတြင္သာရွိမည္ဟု သိထားေသာေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္)၏ အိပ္ခန္းရွိရာ အေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အခန္းထဲမွာ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိသလဲဆိုသည္ကို သိခ်င္ေဇာျဖင့္ အလ်င္စလိုဝင္လိုက္ေသာအခါတြင္…အံၾသမႈကို ခံစားလိုက္ရ၏။
သူ ့ႏွလုံးသားေတြပင္ တုန္ရင္ေနသည္ဟု ထင္လိုက္မိသည္။
အခန္းတြင္းမွာ ေရခ်ယ္တစ္ေယာက္ထဲ ရွိေန၏။
့အဲလစ္(စ္)၏ ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္လ်က္…။
အဲလစ္(စ္)၏ အဝတ္အစားမ်ားကို ေခါက္သိမ္းေနသည္။
အသံၾကားေသာေၾကာင့္ သူ ့အားလွည့္ၾကည့္လာသည့္ ေရခ်ယ္၏ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲတြင္ ေၾကာက္ရြံ ့မႈအရိပ္အေရာင္တို ့ျဖတ္ေျပးသြားၾကသည္ကို ျမင္ေတြ ့လိုက္ရသည္။
“ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနစမ္း”
ဒြန္ေဆးဆားကအမိန္ ့သံႏွင့္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
“ဒီအခန္းထဲကေန ဘယ္ကိုမွထြက္မသြားဘဲ တိတ္တိတ္ေန…အသံထြက္ရင္ နင္ဘာျဖစ္သြားနိုင္တယ္ဆိုတာကို နားလည္တယ္မွလား”
ဒြန္ေဆးဆားက ၾကဳံေတြ ့လိုက္ရေသာအေနအထားအရ အေျခအေနကို သုံးသပ္လို ့ရသြားေလၿပီ။
ေရခ်ယ္က အဲလစ္(စ္)၏ အိပ္ခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္ထဲရွိေနပါလၽွင္ အဲလစ္(စ္)က ဘယ္မွာရွိနိုင္ပါသလဲ…..။
သူက ေအာက္ထပ္သို ့ အတြင္းေလွကားမွပင္ အသံမမည္ေအာင္ဆင္းသြားလိုက္၏။
ေရခ်ယ္၏ အိပ္ခန္းေရွ ့သို ့ေရာက္ေသာအခါတြင္ အရင္က လိုက္ကာသာရွိေသာ အခန္းေပါက္ဝတြင္ တံခါးနဲ ့ဘာနဲ ့အက်အနျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရသည္။
သူ ့တစ္ကိုယ္လုံးရွိေသြးမ်ားက ဆူပြက္လာၾက၏။
ေဒါသကို မထိန္းထားေတာ့ဘဲ တံခါးကို ေျခေထာက္ႏွင့္ ေဆာင့္ကန္ဖြင့္လိုက္သည္။
ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက….
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ပင္ သူက အေပါက္ဝတြင္ အံၾသတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစြာ အခ်ိန္အတန္ၾကာေအာင္ ရပ္ေနမိလိုက္သည္။
သူ ့မ်က္လုံးမ်ားကိုပင္ သူမယုံၾကည္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိ၏။
ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ရွိေနေသာ တန္ဘိုးရား၏ ရင္ခြင္ကို ေခါင္းအုန္း၍ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနသာ အဲလစ္(စ္)က နီဂရိုးေကာင္၏ လီးႀကီးကို ေဆာ့ကစားေနသည္။
သူ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာသည္ကို ထိတ္လန္ ့သြားဟန္ႏွင့္ သူ ့ကိုေတြ ့လိုက္ရခ်ိန္တြင္ အဲလစ္(စ္)က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားသည္။
မထင္မွတ္ဖဲ ဒြန္ေဆးဆားကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူမ၏ ႏွလုံးသားကို တစ္စုံတစ္ရာက အရွိန္ျပင္းစြာ ဝင္ေဆာင့္လိုက္သည္ဟုပင္ ထင္လိုက္မိသည္။
သူမက လူးလဲထလိုက္၏။
အဲလစ္(စ္)ႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆားတို ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အတန္ၾကာေအာင္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိၾကေလသည္။
ဤတြင္ အဲလစ္(စ္)က စတင္လႈပ္ရွားလိုက္၏။
အဝတ္အစားမ်ားကိုပင္ ျပန္ဝတ္မေနေတာ့ဘဲ ဒြန္ေဆးဆားထံသို ့ေျပးသြားလိုက္ၿပီး ေျခရင္းတြင္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဒြန္ေဆးဆား၏ ေျခအစုံကို သိုင္းဖက္လိုက္
ေလသည္။
“အို…အခ်စ္ရယ္..ကၽြန္မအျဖစ္ကိုၾကည့္စမ္းပါဦးကြယ္….ဘယ္ေလာက္မ်ားဆိုးလိုက္သလဲလို ့…ဒီ…ဒီအယုတ္တမာေကာင္ေလ…ကၽြန္မကို အတင္းဆြဲေခၚလာၿပီး….
ရွင္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ကၽြန္မ..ကၽြန္မ..”
သူမကေျပာရင္းမွ ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုေႂကြးလိုက္ေလသည္။
“မဟုတ္တာေတြေျပာမေနစမ္းပါနဲ ့ကြာ….ဒါ…ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ပါဘူးကြယ့္”
ဒြန္ေဆးဆားက ေဒါသကိုတတ္နိုင္သမၽွထိန္း၍ ညင္သာစြာပင္ေျပာလိုက္ေလ၏။
“မုဒိန္းက်င့္ခံရပါတယ္ဆိုတဲ့မိန္းမဟာ အဲဒီ့လူရဲ ့ရင္ခြင္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး အိပ္ေနမတဲ့လားကြ…ၿပီးေတာ့ မိုးလင္းမွာ လင္းဆြဲ ဆြဲဖို ့အတြက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူရဲ ့လီးကို
သြားပီး လက္ကျမင္းေနမတဲ့လား….ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္တာေတြ”
ဒြန္ေဆးဆားက ေျပာရင္း ေဒါသထြက္လာၿပီး သူမကိုတြန္းကန္ျပစ္လိုက္သည္။
သူမကမူ အတင္းပင္ ဖက္တြယ္ထားဆဲျဖစ္၏။
“ကၽြန္မေလ…ေၾကာက္လြန္းလို ့စိတ္ေတြလဲ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္မွန္းမသိေတာ့ပါဘူးရွင္..သူ ့အလိုကိုမလိုက္ရင္ သတ္ျပစ္မလားလို ့ေၾကာက္ရြံ ့ေနခဲ့မိပါတယ္ အခ်စ္ရယ္….သူက ကၽြန္မကိုၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တယ္ေလ”
ဒြန္ေဆးဆားက သူမေျပာသမၽွေတြသည္ အလိမ္အညာေတြခ်ည္းသာျဖစ္ေၾကာင္း သိေနေသာေၾကာင့္ သူမကို လစ္လၽွဴရႈလိုက္ေတာ့၏။
“တန္ဘိုးရား”
သူက အသံကုန္ေအာ္လိုက္သည္။
နီဂရိုးေကာင္ကမူ သူ၏ေဘးနားတြင္ ဒြန္ေဆားတို ့ေျပာဆိုေနၾကသည့္တိုင္ အိပ္ေပ်ာ္လၽွက္ပင္ရွိေနဆဲျဖစ္၏။
တစ္ညလုံး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပင္ပန္းထားသည္မသိ။
ေတြးမိေလ ေဒါသျဖစ္ေလ ျဖစ္လာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အဲလစ္(စ္)တစ္ေယာက္ သူ ့ေျခေထာက္ကိုဖက္၍ တရြတ္တိုက္ပါလာသည္ကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ တန္ဘိုးရားရွိေနရာသို ့
ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး ေဆာင့္ကန္ႏွိုးလိုက္မိသည္။
တန္ဘိုးရားက နိုးလာၿပီး ထထိုင္ကာ သူ ့အား အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္ေလသည္။
“သခင္…”
တန္ဘိုးရား ခမ်ာ ဘာဆက္ေျပာရမည္မွန္းပင္မသိေအာင္ျဖစ္ေနေတာ့၏။
“မင္း.. ေသဖို ့သာျပင္ထားလိုက္ေတာ့ တန္ဘိုးရား…ေဟာဒါက ဘာလဲဆိုတာကို မင္းသိတယ္မဟုတ္လား”
ဒြန္ေဆးဆား၏ ေဒါသတို ့က အရွိန္တက္သထက္တက္လၽွက္ ရွိလာေခ်ေလၿပီ။
တန္ဘိုးရားက ပစၥတိုေသနတ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားေတာ့သည္။
သူ ့သခင္၏ မ်က္လုံးတို ့ကို ရင္ဆိုင္နိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ေပ။
“ကၽြန္ေတာ့္ကို တကယ္သတ္ေတာ့မလို ့လား သခင္”
“ေအး…တကယ္ဘဲကြ….ဒီေတာ့ မင္းရဲ ့ဝိညာဥ္ကိုလိမ္ၿပီးမွေသရမယ့္အစား မေသခင္ေတာ့ ငါသိခ်င္တဲ့အမွန္တရားကို ေျပာသြားစမ္းကြာ….မင္းမလိမ္တတ္ဖူးမဟုတ္လား”
“မွန္ပါတယ္သခင္…တန္ဘိုးရား လိမ္မေျပာတတ္ပါဘူး”
“ေကာင္းၿပီ….မင္းတို ့ဒီလိုျဖစ္ေနတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲဆိုတာေျပာစမ္း”
“ကၽြန္ေတာ္ ဒီကို ေရာက္စကတည္းက စတာပါဘဲ သခင္”
“မင္းက အတင္းျပဳက်င့္တာလား”
“မဟုတ္ရပါဘူး သခင္…တန္ဘိုးရား အဲဒီလိုမလုပ္ပါဘူး”
တန္ဘိုးရားအေျဖကိုၾကားလိုက္ရေသာအခါ ေဒါသထြက္လြန္းေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားက အဲလစ္(စ္)ကို ေဆာင့္ကန္ျပစ္လိုက္ရာ အဲလစ္(စ္)မွာၾကမ္းေပၚသို ့ ပက္လက္လန္လဲက်သြားရွာေလသည္။
သူက အဲလက္(စ္)ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။
တစ္ခ်ိန္က သူ ့အားဆြဲေဆာင္ခဲ့သူ….
သူ ျမတ္နိုးစြာ ခ်စ္ခဲ့ရသူ…
အခုေတာ့ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက နီဂရိုးကၽြန္ေကာင္၏ လီးကို အငမ္းမရျမည္းစမ္းၾကည့္ၿပီးေနၿပီေကာ….။
“ထစမ္းကြာ…တန္ဘိုးရား”
တန္ဘိုးရားက အမိန္ ့ကိုနာခံကာ တျဖည္းျဖည္း ထရပ္လိုက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘာလုပ္မွာလဲ သခင္”
“မင္းကိုသတ္မလို ့ေလကြာ…ငါေျပာၿပီးၿပီမဟုတ္လား”
ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ဒြန္ေဆးဆားက ေသနတ္၏ေမာင္းခလုတ္ကိုဆြဲညႇစ္လိုက္ေတာ့သည္။
စူးရွစြာ ေပၚထြက္လာေသာ ေသနတ္သံႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းပင္ အဲလစ္(စ္)၏ အလန္ ့တၾကားေအာ္ဟစ္လိုက္သံကလဲေပၚထြက္လာေတာ့၏။
တန္ဘိုးရား၏ဝမ္းဗိုက္တြင္ အေပါက္ငယ္တစ္ခုျဖစ္သြားၿပီး ေသြးမ်ားယိုစီးလာေလသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္ကို တကယ္ဘဲသတ္လိုက္ၿပီလား သခင္”
တန္ဘိုးရားကေဝဒနာကိုခံစားရင္း သူ ့သခင္ကို ေမာ့ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္ရွာေလသည္။
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္လဲ ေသြးထြက္ေနသည့္ေနရာကို ပိတ္ထားရင္း ညည္းတြားေနရရွာ၏။
“မင္း..ဒီ့ထက္နာစရာရွိေသးတယ္တန္ဘိုးရား….ကဲ…ထေလၽွာက္စမ္းကြာ”
ဒြန္ေဆးဆားက တံခါးေပါက္ဆီသို ့ လက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္၏။
တန္ဘိုးရားက ႀကိဳးစားေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။
တံခါးေပါက္အေရာက္တြင္ ဆက္မေလၽွာက္နိုင္ေတာ့ဘဲ ေမွာက္လဲက်သြားေလ၏။
“ေရခ်ယ္”
ဒြန္ေဆးဆားက ေအာ္ေခၚလိုက္ျပန္သည္။
ေရခ်ယ္က ခ်က္ျခင္းဆိုသလို အေျပးေရာက္လာေလသည္။
“အမ္ေဒါင္းနဲ ့အိုမိုကို ျမန္ျမန္သြားေခၚေခ်စမ္း”
ထို ့ေနာက္ ဒြန္ေဆးဆားက အဲလစ္(စ္)ဘက္သို ့ လွည့္လိုက္ျပန္၏။
“မင္းကိုေတာ့ က်ဳပ္ မသတ္လိုပါဘူးေလ….ဘာေၾကာင့္လဲ သိခ်င္လား…ေအး…မင္းဟာ က်ဥ္ဆန္တစ္ေတာင့္ေလာက္ေတာင္မွ တန္ဘိုးမရွိဘူးလို ့ထင္လို ့ဘဲ၊
မင္းကို ဘယ္လိုမိန္းမစားဆိုတာကို ႏွိုင္းဖို ့ စကားေတာင္ရွာမရနိုင္ေအာင္ပါဘဲ၊တကယ္ေတာ့..ေဟာဒီလို ကၽြန္ေကာင္းတစ္ေယာက္ကို သတ္ျပစ္မယ့္အစား…မင္းလိုမိန္းမကို သတ္
ျပစ္ဖို ့ေကာင္းတာေတာ့အမွန္ဘဲ…ဟာဗားနားမွာရွိၾကတဲ့ အမည္းေကာင္ေတြကို ေဟာဒီ့ေကာင္ေလးကို နမူနာျပရေအာင္သာ သတ္ျပစ္လိုက္ရတာ…လူျဖဴမနဲ ့အိပ္ခဲ့ရင္ ဒီလိုအသတ္
ခံရမယ္ဆိုတာ အမည္းေကာင္ေတြကိုသိေစခ်င္တယ္…ဒါပဲ”
အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့က အေျပးေရာက္လာၾကသည္။
ေရခ်ယ္ကမူ လိုက္ပါလာျခင္းမရွိေခ်။
သူတို ့က ဒြန္ေဆးဆားအနီးတြင္ ရပ္ေနလိုက္ၾကသည္။
တန္ဘိုးရားမွာ ေသနတ္ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ လူးလိမ့္ ၿငီးတြားေနၿပီး အဲလစ္(စ္)က အဝတ္အစားကင္းမဲ့စြာျဖင့္ အခန္း၏ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ငိုယိုလၽွက္ရွိသည္ကို သူတို ့
တအံတၾသပင္ ျမင္လိုက္ၾကရသည္။
“သူ ့ကိုထမ္းသြားၾကစမ္းကြာ”
ဒြန္ေဆးဆားက အမ္ေဒါင္းတို ့ကို အမိန္ ့ေပးလိုက္ေလသည္။
“ျမင္းေပၚမွာတင္လိုက္၊ ၿပီးေတာ့ ျမင္းကုန္းႏွီးနဲ ့လက္ေတြကို ႀကိဳးနဲ ့ခ်ည္ထားလိုက္”
“သူ ့မွာ အဝတ္အစားမွ မရွိဘဲ သခင္”
အမ္ေဒါင္းက ေျပာလိုက္ရင္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ တန္ဘိုးရား၏ အနီးသို ့သြား၍ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
“သူ….သူ..သတိလစ္ေနတယ္ သခင္”
အိုမိုက အမ္ေဒါင္းကိုဝင္ကူရင္း ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“သူ သြားရမယ့္ေနရာက အဝတ္အစားမလိုပါဘူးကြ…ကဲ..သယ္မွာသာ သယ္သြားၾကစမ္းကြာ”
သူတို ့က တန္ဘိုးရားအား ပခုံးမ်ားႏွင့္ ထမ္းယူ သယ္သြားၾကေသာအခါ ေလွကားတစ္ေလၽွာက္တြင္ ေသြးစက္မ်ားက က်ဆင္းစြန္းထင္းကုန္၏၊
“ေဆးဆား”
အဲလစ္(စ္)က ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ရင္း လွမ္းေခၚလိုက္၏။
“ေဆးဆားရယ္…ကၽြန္မေျပာတာကို ယုံစမ္းပါလားကြယ္၊သူ…သူ လိမ္ေျပာတာပါ…ကၽြန္မေျပာတာကိုသာ ယုံစမ္းပါရွင္၊ကၽြန္တစ္ေယာက္ေျပာတာကို ယုံၿပီး
ကၽြန္မကိုေတာ့ မမုန္းလိုက္ပါနဲ ့လားဟင္၊အို…ေဆးဆားရယ္..ကၽြန္မဘာလုပ္ရမလဲ၊ဘယ္သြားေနရမွာလဲဟင္”
“ကိစၥၿပီးရင္က်ဳပ္ျပန္လာခဲ့မယ္….မင္းကိုေတာ့ က်ဳပ္မေတြ ့ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ မေကာင္းတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သတ္ျပစ္လိုက္ရတယ္ဆိုတာမ်ိဳး က်ဳပ္အျဖစ္မခံခ်င္ဘူး၊
အင္း…က်ဳပ္ျပန္လာရင္ ေရခ်ယ္ကို က်ဳပ္နဲ ့လာေတြ ့ပါေစ”
အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့ရွိရာသို ့ေရာက္ေသာအခါ သူခိုင္းသလို အားလုံးလုပ္ၿပီးေနၿပီး အဆင္သင့္ေစာင့္ေနၾကသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရသည္။
ထို ့ေနာက္ ဒြန္ေဆးဆားဦးေဆာင္၍ သူတို ့သည္ လမ္းက်ဥ္းမ်ားအတိုင္း ျမင္းမ်ားကို စီးနင္းလာခဲ့ၾကသည္။
လမ္းတြင္ တန္ဘိုးရားသတိရလာေလသည္။
ဒဏ္ရာက နာက်င္လြန္းေသာေၾကာင့္ ေဟာင္ဆာဘာသာစကားႏွင့္ပင္ ျငည္းတြားလိုက္မိသည္။
“အို…ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ဝိညာဥ္..ကၽြန္ေတာ့္ကို အင္အားေပးပါေတာ့လား၊အာဖရိကမွာ က်န္ေနရစ္ခဲ့တဲ့ ဝိညာဥ္နဲ ့ ပူးေပါင္းၿပီး ကူညီပါလားဗ်ာ”
တန္ဘိုးရား၏အျဖစ္ကိုလမ္းသြားလမ္းလာတို ့တအံတၾသ ၾကည့္ရႈေနၾကေလသည္။
ျမင္းတစ္ေကာင္ေပၚတြင္ေမွာက္ခုံႀကီးပါလာကာ ေသြးမ်ားကလဲ တစက္စက္က်ေနေသာေၾကာင့္ ဘာမ်ားျဖစ္လာတာလဲဟု စပ္စုသူကလဲမရွားလွ…။
အေနာက္ဖက္သို ့ေနအေတာ္ေစာင္းေသာအခ်ိန္တြင္ သူတို ့လူစူသည္ အမ်ားျပည္သူ ၾကည့္ရႈနိုင္ေသာ ကၽြန္မ်ားကို အျပစ္ေပးသည့္ေနရာသို ့ေရာက္ရွိလာၾကသည္။
ထိုေနရာ၏ ၿခံဝင္းတံခါးဝသို ့ေရာက္ေသာအခါ ဒြန္ေဆးဆားက လိုက္ပါၾကည့္ရႈသူမ်ားဘက္သို ့လွည့္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာမူလိုက္ေလသည္။
“ဟာဗားနားက ကၽြန္ေတြအားလုံး….ေဟာဒီအေကာင္ကို နမူနာယူၾကရမယ္၊ ဒီေကာင္ဟာ…မ်က္ႏွာျဖဴမိန္းမကို မတရားက်င့္တဲ့ေကာင္ျဖစ္တယ္”
ဒြန္ေဆးဆား၏ အသံဆုံးသည္ႏွင့္ ၿခံဝင္းတံခါးလဲ ပြင့္လာေလသည္။
သူတို ့အထဲကိုဝင္လိုက္ၿပီးေသာအခါ တံခါးကိုျပန္ပိတ္မည္ျပဳေနေသာေၾကာင့္ ဒြန္ေဆးဆားက ဟန္ ့တားလိုက္သည္။
“မပိတ္နဲ ့…..ဒါဟာ အမ်ားျပည္သူေတြၾကည့္ရမယ့္ေနရာျဖစ္တယ္…ကဲ…’အာရိုဘာဒို’ ကိုသြားေျပာၾကစမ္း…အေလးဆုံးနဲ ့အႀကီးဆုံးၾကာပြတ္ကိုယူခဲ့လို ့ေျပာလိုက္….
ၿပီးေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ အဲဒီၾကာပြတ္ကို အသုံးျပဳရမယ္လို ့ပါထပ္ေျပာလိုက္”
“သူ…သူ.မေသေသးဘူး သခင္”
အမ္ေဒါင္းက ဝင္ေျပာလိုက္၏၊
“က်ဳပ္သိပါတယ္ေလ…ကဲ…မင္းတို ့သူ ့ကိုႀကိဳးျဖည္ေပးလိုက္ၿပီး ေဟာဟို လက္ဝါးကပ္တိုင္ဆီေခၚသြားၾကစမ္း”
သူတို ့သယ္သြားစဥ္မွာပင္ တန္ဘိုးရား၏ မ်က္လုံးတို ့ပြင့္လာၾကျပန္သည္။
“အမ္ေဒါင္း….”
တန္ဘိုးရား၏ အသံက တိုးလြန္းေနသည္။
“ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ကြာ…တန္ဘိုးရား”
“ေအး….ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ကြာ”
အိုမိုကပါ ထပ္ဆင့္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
သူတို ့က တန္ဘိုးရားကို လက္ဝါးကပ္တိုင္တြင္ ခ်ည္ေႏွာင္ေနေသာအခ်ိန္မွာပင္ ႀကီးမားလွေသာၾကာပြတ္ကို ကိုင္ေဆာင္လာသည့္ ကၽြန္တစ္ေယာက္က ေရာက္လာေလသည္။
ထိုကၽြန္က ပရိတ္သတ္ကို အရိုအေသေပးလိုက္ၿပီး ဒြန္ေဆးဆားဘက္သို ့လွည့္လိုက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္က ေဟာဒီ့ေကာင္ေလးကို ဘယ္သူ ့အမိန္ ့နဲ ့ရိုက္ရမွာလဲခင္ဗ်”
“ဒြန္ေဆးဆား မြန္တာဘို ရဲ ့အမိန္ ့နဲ ့ေပါ့ကြာ”
“သူ ့ၾကည့္ရတာ အရိုက္ခံနိုင္လိမ့္မယ္မထင္ဘူးခင္ဗ်”
“ေအး….ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္နိုင္ပါတယ္….ဒါေပမယ့္ ရိုက္သာရိုက္စမ္းပါ….ၿပီးရင္ေတာ့ ေသမေသဆိုတာကို ေသခ်ာစစ္ေပးေဟ့…ေသေတာ့မွအရိုက္ရပ္လိုက္..ဟုတ္ၿပီလား”
ဒြန္ေဆးဆားက အိတ္ထဲမွ ေငြသားအခ်ိဳ ့ကို အိတ္ထဲမွႏွိုက္ယူလိုက္ၿပီး ၾကာပြတ္သမားကို ျပစ္ေပးလိုက္သည္။
ၾကာပြတ္ရိုက္ေသာ ကၽြန္မည္းႀကီးက အသင့္ျပင္လိုက္၏။
သူ၏ ညာလက္က ေျမာက္တက္သြားသည္။
ၾကာပြတ္က တန္ဘိုးရား၏ ေက်ာျပင္ေပၚသို ့ “ရႊမ္း” ကနဲ က်ေရာက္သြားသည္။
တန္ဘိုးရားက ေအာ္ဟစ္လိုက္မိသည္။
သို ့ေသာ္ ေအာ္သံကား ထြက္ေပၚမလာခဲ့ေခ်။
သူနားလည္လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
သူ ့ဝိညာဥ္တို ့သည္ သူ ့ကိုစြန္ ့ျပစ္သြားၾကၿပီျဖစ္၏။
သူ..စိတ္ေလၽွာ့လိုက္မိသည္။
သူ၏ အသက္ရႉျခင္းသည္လဲ တေျဖးေျဖးျခင္းရပ္ဆိုင္းသြားၾကေတာ့သည္။
ပထမဆုံး ၾကာပြတ္ခ်က္မွာပင္ တန္ဘိုးရား ေသဆုံးသြားခဲ့ရၿပီျဖစ္၏။
တန္ဘိုးရား အသက္မရွိေတာ့ၿပီ။
ၾကာပြတ္ရိုက္ခ်က္ကေတာ့ ရပ္တန္ ့ျခင္းမရွိေသးဘဲ သူ၏ေက်ာေပၚသို ့ ဆက္လက္က်ေရာက္ေနဆဲပင္ျဖစ္၏။
ဒြန္ေဆးဆားက လက္ေျမႇာက္ျပလိုက္ေတာ့မွပင္ ရိုက္ခ်က္မ်ားရပ္တန္ ့သြားေတာ့၏၊
“ေသၿပီမဟုတ္လားေဟ့”
ၾကာပြတ္သမားက တန္ဘိုးရားရွိရာသို ့ေလၽွာက္သြားကာ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈလိုက္သည္။
“သူ..ေသေနပါၿပီ လူႀကီးမင္းခင္ဗ်ား”
ဒြန္ေဆးဆားက အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့ကိုေခၚေဆာင္၍ ထိုေနရာမွျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့လိုက္သည္။
တန္ဘိုးရား၏ ႐ုပ္အေလာင္းကိုေတာ့ ဒီအတိုင္းပင္ ထားျပစ္ခဲ့လိုက္သည္။
ေငြေပးထားသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင့္ေတာ္သလိုစီစဥ္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ဒြန္ေဆးဆား သိထားၿပီးသားျဖစ္၏၊
လမ္းတြင္ အိုမိုတို ့ကို ေစာင့္ခိုင္းထားၿပီး ျမင္းေပၚမွဆင္းကာ ဝိုက္အရက္ဆိုင္ထဲသို ့ဝင္လိုက္မိသည္။
ဝိုင္အရက္ဆိုင္ထဲတြင္ အတန္ၾကာ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီးမွ ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္။
အိမ္သို ့ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဒြန္ေဆးဆားက အမိန္ ့ေပးလိုက္ျပန္သည္။
“အိုမိုနဲ ့အမ္ေဒါင္း…မင္းတို ့ျမင္းေဇာင္းကိုသြား….က်န္တဲ့ျမင္းႏွစ္ေကာင္နဲ ့လွည္းကို အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ထားလိုက္…မြန္တာဘိုကို ယူသြားရမယ္”
ေျပာၿပီးလၽွင္ ဒြန္ေဆးဆားက အိမ္ထဲသို ့လွည့္ဝင္သြားေတာ့သည္။
ေရခ်ယ္က ဧည့္ခန္းအလယ္တြင္ ရပ္လၽွက္ သူ ့အားေစာင့္ေနသည္ကိုေတြ ့လိုက္ရ၏၊
“မမဟာ..သခင့္ကို စကားေျပာခ်င္လို ့ေစာင့္ေနပါတယ္ သခင္”
ေရခ်ယ္ကေျပာလိုက္ေလသည္။
“မင္းအေနနဲ ့ သူ ့အသက္ကိုတန္ဘိုးထားတယ္ဆိုရင္ ဒီလိုစကားမ်ိဳးထပ္မေျပာသင့္ေတာ့ဘူးေရခ်ယ္..မင္းတို ့ႏွစ္ေယာက္ မိုးမခ်ဳပ္ခင္ ဒီအိမ္နဲ ့ ဒီၿမိဳ ့ကေန ထြက္သြား
ၾကေပေတာ့….အဝတ္အစားေတြနဲ ့အတူ ႀကိဳက္တဲ့ ပစၥည္းကို ယူနိုင္သေလာက္ ယူသြားနိုင္တယ္….ဒီည ဟာဗားနားကထြက္မယ့္ သေဘၤာႏွစ္ စင္းရွိတယ္…တစ္စီးက မကၠစီကို ကို
သြားမယ့္ သေဘၤာ၊ေနာက္တစ္စီးကေတာ့ နယူးေအာ္လင္း(စ္)ကိုသြားမွာ…..ဒီေတာ့..ႀကိဳက္တဲ့သေဘၤာနဲ ့လိုက္သြားၾကေပေတာ့”
သူက အိတ္ထဲတြင္ရွိေနေသာ ေငြသားမ်ားကိုထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ေရခ်ယ့္ကို ေပးလိုက္သည္။
“အဲဒါက မင္းအတြက္ပဲ….မင္းေရာငါေရာ ေၾကာင္မရွိတုန္း ႂကြက္ကေလး ကစားတဲ့အေၾကာင္းကို သိၾကတယ္၊ဟုတ္ရဲ ့လား”
သူမက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။
“က်ဳပ္…မင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေလ”
ဒြန္ေဆးဆားက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ျပင္သို ့ထြက္သြားေတာ့၏၊
အမ္ေဒါင္းႏွင့္အိုမိုတို ့ကိုပါ တစ္ပါထဲေခၚေဆာင္ၿပီး ဟာဗားနားကို ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“တန္ဘိုးရားတစ္ေယာက္ေတာ့ ေသသြားရွာၿပီ”
ဒြန္ေဆးဆားက ႏွေမ်ာ တသစြာျဖင့္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
သူ ့စိတ္ထဲတြင္ တန္ဘိုးရား၏ လူရည္လည္ပုံ၊အကင္းပါးပုံတို ့ကို သတိရလၽွက္ရွိေနသည္။
“က်ဴဘားတစ္ကၽြန္းလုံးမွာရွိတဲ့ ကၽြန္ေတြထဲကမွ အေကာင္းဆုံးေကာင္ကို အဆုံးရႈံးခံလိုက္ရတာပါဘဲကြာ”
ထိုအသံက..ဒြန္ေဆးဆားထံမွ ထပ္မံ၍ ညည္းလိုက္သလို ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ေလသည္။
အဲလစ္(စ္)ကို သတ္မျပစ္လိုက္မိသည့္အတြက္လဲ သူ ့ကိုယ္သူ အံၾသေနမိသည္။
တကယ္ဆို အဲလစ္(စ္)ကိုပါ သတ္ျပစ္လိုက္ဖို ့ေကာင္းတာမဟုတ္လား။
သူ တစ္ကယ္ခ်စ္ျမတ္နိုးခဲ့သည့္စိတ္က တားဆီးပိတ္ပင္ခဲ့ျခင္းေပေလာ…
သူ ့အေနႏွင့္ ဆက္လက္မေတြးေတာလိုေတာ့ေပ။
အရာအားလုံးသည္ ၿပီးဆုံးျခင္းသို ့တိုင္ခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား။
တန္ဘိုးရား၏ မ်ိဳးဆက္ ရင္ေသြးငယ္တစ္ေယာက္သာ အဲလစ္(စ္္)ထံတြင္ က်န္ေနခဲ့ေၾကာင္းကို သိရွိလၽွင္ေတာ့ ခုခ်က္ျခင္းပင္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ကာ အဲလစ္(စ္)ကို ပစ္သတ္မိ
ေပလိမ့္မည္။
သို ့ေသာ္ ဒြန္ေဆးဆားအေနႏွင့္ မသိနိုင္ရွာေတာ့…
ဒြန္ေဆးဆားမဆိုထားႏွင့္ ကာယကံရွင္ျဖစ္ေသာ အဲလစ္(စ္) ေတာင္မွ တန္ဘိုးရား၏ မ်ိဳးဆက္ကေလးကို လြယ္ထားခဲ့ရေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ သိပါေလစ…။
ၾကမၼာဇာတ္ဆရာက အလိုရွိသည့္အတိုင္း လွည့္ဖ်ား ေဆာ့ကစားခဲ့ေလၿပီ။
ေကာင္းကင္ယံတြင္ေတာ့ အလင္းသဲ့သဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ားက ကံၾကမၼာျပဇာတ္ကို ငုံၾကည့္အားေပးေနသလားထင္ရေအာင္ ျပဴတစ္ျပဴတစ္လုပ္ေနၾက၏။
ေသဆုံးသူကေတာ့ အနားရသြားေလေခ်ၿပီ။
က်န္ရစ္သူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ၾကမၼာဇာတ္ဆရာ၏ အလိုက် ဆက္လက္ ကျပၾကရဦးေတာ့မည္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ။
ဘီးၾကဲႀကီး(အခ်စ္တကၠသိုလ္)