အပိုင်းအစ

တစ်ညတာ ဆိုပေမယ့် အပိုင်း (၁)
ကျနော် ကွန်ပြူတာ ဆားဗစ်စင်တာ တစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်နေတုန်းကပေါ့…။ အဲ့ဒီ့မှာ အဝေးသင်တက်ရင်း အလုပ်သင် အဖြစ် OJT လာဆင်းတဲ့ အောင်ကြီး ဆိုတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ခင်မင်ခဲ့တယ်။ သင်္ကြန် ရုံးပိတ်ရက်ရောက်တော့ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်မှာ ရှိတဲ့ သူ့ရဲ့မြို့ မြန်အောင် ကိုပြန်မယ်ဆိုတော့ ကျနော့်ကို အလည်လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သင်္ကြန်မှာ ဘာအစီအစဉ်မှ လည်းရှိတာမဟုတ်၊ မြန်အောင်ဆိုတာလည်း မရောက်ဖူးတော့ လိုက်မယ်ကွာ ဆိုပြီး လိုက်သွားဖြစ်တယ်။

အောင်ကြီးရဲ့အဖေနဲ့ အမေက ကွဲနေတာ ၁ နှစ်လောက်ရှိပြီ။ အိမ်မှာ သူ့အမရယ်၊ သူ့အမေရယ်ပဲရှိတယ်။ သူ့အမေက အသက် ၄၀ – ၄၅ လောက်ပဲရှိသေးတယ်။
ကျနော်က ကွန်ပြူတာပြင်ရတာဆိုပေမယ့် Customer တွေနဲ့ ပြောဆို ဆက်ဆံရတာများတော့ လူမှုရေးဆက်ဆံရေးကို ကောင်းကောင်း နားလည်နေပြီ။ ရောက်တဲ့ညနေပဲ အောင်ကြီးရဲ့မိသားစုနဲ့ခင်ခင်မင်မင် ဖြစ်သွားတယ်။

နောက်တနေ့မနက် ရေချိုးဖို့အတွက် ရေချိုးခန်းအသွား အဝတ်ဟောင်းတောင်းထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ မိန်းမဝတ်အတွင်းခံဘောင်းဘီ နှစ်ထည်တွေ့တယ်။ အမေနဲ့ သမီးရဲ့ အတွင်းခံတွေ ဖြစ်မယ်။ တထည်က အသက်ငယ်ငယ် မိန်းကလေး တွေ ဝတ်တဲ့ ပုံစံမျိုး။ အဖြူပေါ်မှာ အစိမ်းရောက် ပန်းပွင့်သေးသေးလေးတွေ။ နောက်တစ်ထည်ကတော့ ဇာဖြူအတွင်းခံ ဆိုဒ်ကခပ်ကြီးကြီးပဲ။ အဲ့ဒါက အောင်ကြီးအမေရဲ့ အတွင်းခံဖြစ်မယ်။ ကျနော့်မှာ စိတ်စွဲလန်းမူတစ်ခုရှိတယ်ဗျ။ အဲ့ဒါက မိန်းမဝတ် အတွင်းခံတွေ တွေ့ရင် စိတ်ကြွလာရော။ လူလစ်တယ် ဆိုလို့ကတော့ လျှော်ပြီးသားဖြစ်ဖြစ်၊ မလျှော်ရသေးတာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ခိုးနမ်းတတ်တယ်။ အခုလည်း လူလစ်တယ်ဆိုတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ နှစ်ထည် စလုံးကို မျက်နှာမှာအပ်ပြီး မွှေးကြည့်လိုက်တယ်။ အဖုတ်နံတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်း ရူပစ်လိုက်တယ်။ အထူးသဖြင့် အန်တီကြီးရဲ့ အတွင်းခံ ပူစီနေရာလေးကို နှာခေါင်းထိပ်ကပ်ပြီး တဝကြီးကို ရူပစ်လိုက်တာ။ အောက်က ငပဲကြီးကလည်း ရူလိုက်တာနဲ့ တင်းခနဲ တင်းခနဲ ကြွတက်လာရော။

အန်တီရဲ့အတွင်းခံကို နမ်းပြီးနောက်ပိုင်း သူ့ကို ကျနော် တော်တော်စွဲလန်းသွားတယ်။ နောက်ရက်တွေမှာ သူနဲ့စကားပြောတဲ့အခါတိုင်း သူ့အဖုတ်ကို စိတ်ကူးနေတာ မဖျောက်နိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ကျနော် သူ့ကို အီစီကလီလုပ်ကြည့်တယ်။ ချက်ပြုတ်ချိန်မှာ ဝင်ကူတာမျိုး။ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာပြီး သူ့နားမှာ စကားသွားပြောတာမျိုး လုပ်ကြည့်တယ်။ အခြေအနေမကောင်းဘူးဗျ။ သူကိုသာ ကျနော်က စွဲလန်းနေတာ။ သူကတော့ အိန္ဒြေရရ ပဲနေတယ်။ သားဖြစ်သူရဲ့သူငယ်ချင်း အဖြစ်ထက်ပိုပြီးမဆက်ဆံခဲ့ဘူး။ ကျနော်သူ့နားမှာ အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာပြီး လာလာနေတာကိုတော့ ရိပ်မိတယ်ထင်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ သင်္ကြန်ရုံးပိတ်ရက်ကုန်ခါနီးလို့ ကျနော်တို့လည်း ပြန်ရတော့မယ်။ မနက်ဖြန်လို့ ပြန်ရတော့မယ်ဆိုရင် ဒီနေ့လိုနေ့မျိုးမှာ အောင်ကြီးအမက အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုနဲ့ ဟင်္သာတကိုသွားရမယ်တဲ့။ အဲ့ဒါကို အောင်ကြီးက မြန်အောင်ကနေ ဟင်္သာတကို ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ပို့ပေးရတယ်။ ညနေဘက်က ထွက်သွားလိုက်တာ ညကျတော့ ဖုန်းလာတယ်။ အောင်ကြီးက ကျောင်းကသူ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့လို့ မနက်ဖြန် ကားဂိတ်မဆင်းခင်မှ ပြန်လာမယ်တဲ့။ အဲ့ဒါသူ့အမေကို စိတ်ပူမှာစိုးလို့ ဆိုပြီးဖုန်းလှမ်းဆက်တာ။

အဲ့ဒီ့ညကတော့ အန်တီနဲ့ ကျနော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲအိမ်မှာပေါ့။ ညစာစားပြီးတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း စကားပြောဖြစ်တယ်။ သူ့ယောက်ျားက သူ့ကို သစ္စာဖောက်သွားတဲ့အကြောင်း။ အောင်ကြီးက လူငယ်လည်း လူငယ်၊ ယောက်ျားလေးလည်းဖြစ်ပြန်တော့ အိမ်ကိုသံယောဇဉ်မရှိတဲ့အကြောင်း။ ရန်ကုန်ပြန်ခါနီးတောင် အမေနဲ့မနေပဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ညသွားအိပ်ကြောင်း။ စသဖြင့် သူ့စိတ်ထဲခံစားနေရတာတွေကို ကျနော့်ကို ရင်ဖွင့်ပါတယ်။ ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်ပါတယ်လေ။ မိသားစုက သုံးယောက်ပဲရှိတာ။ သားလုပ်တဲ့သူ ပြန်ခါနီးမှာ သူနဲ့အတူရှိစေချင်မှာပေါ့။ အကြာကြီးခွဲနေရဦးမှာလေ။

ပြောရင်းနဲ့မျက်ရည်တွေကျလာတော့ ကျနော်လည်း နည်းနည်း ညစ်လာတယ်။ အပျော်လာပါတယ်ဆိုမှာ စိတ်ညစ်စရာနဲ့တိုးနေပါရောလား။ အဲ့ဒါနဲ့ သူစိတ်ပြောင်းသွားအောင်လို့ “အန်တီတို့ အရင်တုန်းက ရိုက်ထားတဲ့ မိသားစုပုံတွေ ပြပါလား။ ကျနော်ကြည့်ချင်လို့” ဆိုတော့ “အဲ့ဒါတွေက အိပ်ခန်းထဲက ဗီဒိုထဲမှာ… နေဦး။ မင်းကြည့်ချင်တယ်ဆို အန်တီသွားယူပေးမယ်” ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ သူ့အိပ်ခန်းက တံခါးရှိပေမယ့် မြန်မာအိမ်ဆိုတော့ တံခါးပိတ်နေတတ်တဲ့အကျင့်မရှိဘူး။ လိုက်ကာလေးပဲချထားတယ်။ ခဏနေတော့ ဒုန်းဆိုတဲ့အသံ အိပ်ခန်းထဲက ကြားလိုက်တယ်။ ဘာများဖြစ်သလဲလို့ ကျနော် ပြေးဝင်သွားပြီးကြည့်လိုက်တော့ အဝတ်တွေ အောက်မှာ ထားထားတဲ့ အယ်လ်ဘမ်ကို ဆွဲထုတ်ရင်း အပေါ်က စာအုပ်တွေက ပြုတ်ကြလာတာ။ ကြမ်းပေါ်ကျနေတာတွေကို အန်တီက ကောက်နေတော့ ကျနော်လည်း ဝင်ကောက်ပေးမလို့ပါပဲ။

အမှတ်မထင်ပဲ အယ်လ်ဘမ် တစ်အုပ်ကို သူ့ကအကောက် ကျနော်ကလည်း အငုံဆိုတော့ နှစ်ယောက်သားနှဖူးခြင်းဆောင့်မိတာ ခွပ်ခနဲပဲ။ အရှိန်နဲ့ဆိုတော့ သူကနောက်ကို ဖင်ထို်င်ကြသွားရော။ ငိုအားထက်ရယ်အားဆိုသလိုပါပဲ။ သူကတဟားဟား ရယ်ရင်း “အမယ်လေးဟဲ့။ ငါမှာ ဝမ်းနည်းနေရတဲ့အထဲ နဖူးပါ ယောင်တော့မယ်” တဲ့။ မထင်မှတ်တဲ့အဖြစ်အပျက်လေးကြောင့် ရယ်မောရင်း ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ရင်းနှီးမူ ပိုသွားသလိုပဲ။ ဖင်ထိုင်ချရင်း နှဖူးပွတ်နေတဲ့သူ့ကို ကြည့်ရင်း မမျှော်လင့်ထားတာ တစ်ခု ကျနော် လုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျောဘက်ကနေ သိုင်းပြီး သူ့ပုခုံးကို ကိုင်၊ ခေါင်းကို ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ “ဒီည အန်တီ တစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမယ့်အစား အန်တီ့နားမှာ ကျနော်နေပေးပါရစေ” လို့ပြောလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ မထူးတော့ဘူး။ မနက်ဖြန်ပြန်ရတော့မယ်။ ဒီညမှ မလှုပ်ရှားရင် နောက်တွေ့ဖို့ကမလွယ်ဘူး။ ပါးရိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်ကနှင်ချရင်လည်း တည်းခိုခန်းတစ်ခုကို ဆင်းပြေရုံပေါ့။

ဒါပေမယ့် သူကျနော့်ကို ပါးမရိုက်ပါဘူး။ ကျနော်ဖက်ထားတာကိုလည်း မရုန်းဘူး။ ညိမ်ညိမ်လေးပဲနေနေတယ်။ သူ ငိုနေပါတယ်။ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။ သူကိုဖက်ထားရင်း သူ့ကျောကို ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ ခဏအကြာမှာ ငိုလို့ဝသွားတယ် ထင်ပါတယ်။ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တစ်ချက်ဆောင့်တွန်းပြီး ထလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျနော့်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ဘာများလုပ်မလဲလို့ ကျနော်လည်း မော့ကြည့်နေတုန်း “ထ” ဆိုပြီးသူ့လက်ကို ကမ်းပေးတယ်။ “မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက် ရအောင်” တဲ့။ ကျနော့်လက်ကို ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်။

ဘေစင်ရှေ့မှာရပ်ပြီးသူကသွားတိုက်နေတုန်း ကျနော် သူ့နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ သူ့လည်ပင်းလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရင် လုံးတင်းတဲ့တင်သားတွေကို ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ဖိပွတ်ထားတယ်။ သူ့လည်ပင်းကို နမ်းပြီး မှန်ထဲကနေ သူ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ သူကလည်း ကျနော့်ကို ပြန်ကြည့်နေတယ်။ သူသွားတိုက်ပြီးသွားတော့ သွားပွတ်တံကိုရေးဆေးပြီး သွားတိုက်ဆေးအသစ်ထည့်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ကို လှည့်ပေးပြီး “ရော့… တိုက်” တဲ့။

ကျနော် သူများတွေ သုံးပြီးသားသွားပွတ်တံကို တစ်ခါမှ မသုံးဖူးဘူး။ သူကရေဆေးပြီးမှ ပေးတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီး။ သွားပွတ်တံကို ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့ စိတ်ထဲက ယားကျိ ယားကျိဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ ထည့်တဲ့၊ တိုက်တဲ့အချိန် သူကကျနော့်မျက်နှာ ပေါ်က အမူအရာအပြောင်းအလဲကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်ကပထမပိုင်းတော့ မကြုံဖူးလို့ ဆန်းနေပေမယ့် တစ်ချက်နှစ်ချက် တိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာတော့ အသားကျသွားပြီ။ သူက ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကျနော့်ရင်ဘတ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ခါးကိုသိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ရင်ဘတ်ကို လာထိတဲ့သူ့အသားဆိုင် နှစ်လုံးက အိခနဲပါလား။ အားနေတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့တင်ပါးလုံးလုံးကျစ်ကျစ်တစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့မရဲတရဲ ညစ်လိုက်မိတယ်။

တစ်ညတာ ဆိုပေမယ့် ဇတ်သိမ်း

မှန်ထဲက ကျနော့် ပုံရိပ်ကို ကျနော်ကြည့်ရင်း တွေးမိတယ်။ အခုလိုသွားပွတ်တံ တစ်ချောင်းထဲ ကို နှစ်ယောက် အတူတူသုံးလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကျနော်တို့ရဲ့အချစ်စိတ်တွေ တိုးသွားသလိုပဲ။ ရင်းရင်းနှီးနှီးဖြစ်သွားသလိုလည်း ခံစားရတယ်။ သူ့ကို ကျနော်က ကြောင်ခံတွင်းပျက်နဲ့ဇရက်တောင်ပံကျိုး လိုသဘောထားလား သိချင်လို့ သူတမင်လုပ်ခိုင်းလိုက်တာ ဖြစ်မယ်။ မထင်မှတ်တဲ့ အပြုအမူလေးကလည်း လူနှစ်ယောက်ရဲ့ ရင်းနှီးမူကို တိုးသွားစေတယ်။

သွားတိုက်ပြီးတော့ ကျနော် အိပ်ခန်းထဲက ပြန်ဝင်လာချိန်မှာ သူက ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ ကျနော် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့ အိပ်ယာပေါ် တက်လှဲနေလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ သူရေချိုးခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာတယ်။ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပဝါကို ရင်ရှားထားပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေတဲ့ ကျနော့်ဘေးမှာ လာရပ်တယ်။ ကျနော်သူ့လက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဘာက စလုပ်ရင်ကောင်းမလဲ တွေးနေတုန်းသူက ကျနော့်ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်နမ်းခမ်းကို ဖွဖွလေးတစ်ချက်နမ်းပြီး လည်းပင်းကို စုပ်တယ်။ အား… သွေးတွေ နွေးခနဲပန်းထွက်လာမလားထင်ရတယ်။ လည်ပင်းကနေ ကျနော့် နို့တလုံးကို ပြောင်းပြီး စို့တယ်။ သူ့နမ်းခမ်းနဲ့ထိတဲ့နေရာမှန်သမျှက အရသာရှိနေတာချည်းပဲ။ နို့တစ်ဖက်ပြီးတော့ နောက်တစ်ဖက်ကို တဇက်ဇက်နဲ့ကိုက်ပြန်ရော။ ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူး။ မျက်နှာသုတ်ပဝါကို လှမ်းချွတ်လိုက်တော့ ပေါင်ကြားက အမည်းရောင်တြိဂံပုံလေး လှစ်ခနဲပေါ်လာတယ်။ လက်နဲ့အသာ စမ်းလိုက်တော့ အမွှေးတွေ ကြားထဲက အသားဆိုင်တွေက နွေးနွေးပြော့ပြော့။ ကျနော့လက်မှာလည်း အရင်တွေ စိုလာတယ်။

ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ ထဲက ထောင်မတ်နေတဲ့ မောင်းတံကြီးကို ကျနော် အပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။ လွတ်လပ်သွားတော့ ငပဲကြီးက ပျော်သွားတဲ့ပုံနဲ့ ခေါင်းတရမ်းရမ်း။ ဒါကို သူ က ဆွဲကိုင်ပြီး ညိမ်အောင်ထိန်းလိုက်တယ်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးရင်း အရည်ပြားကို အောက်ထိ ရောက်အောင် ဆွဲဆွဲချပေးတော့ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဖြင်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်။

ဒုတ်အရင်းနဲ့ ဥနှစ်လုံးပါအောင် လက်တစ်ဖက်ထဲနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူအဖုတ်ဝမှ တေ့ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ တဝက်လောက် အဝင်မှာ ထိပ်ဝထိ ပြန်ထုတ်တယ်။ ပြီးတော့ တအိအိနဲ့ ပြန်ထိုင်ချလိုက်တာ တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားတဲ့အထိပဲ။ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ မျက်စိမှိတ်ထားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေလိုက်တာ။ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မဟုတ်ပဲ ဖီးလ်ခံရင်းစောင့်နေတဲ့ ပုံစံမျိုး။ မျက်လုံးကမှေးပြီးစင်းထားတယ်။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် သပ်တင်လိုက်သေးရဲ့။ သူ့ကို ကြည့်နေရင်း ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ သုတ်ရည်တွေ ကို သူ့အဖုတ်အတွင်းထဲထိ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။

သူက ဆောင့်နေတာကို ရပ်ပြီး ကျနော့်ကို ကြည့်ရင်း “ပြီးသွားပြီလား” လို့မေးတော့ ကျနော် ဘာဖြေရမှန်းမသိတော့ဘူး။ အရမ်းမြန်လွန်းတော့ မစွမ်းဆောင်နိုင်သလို ဖြစ်ပြီး အိုးတိုးအန်းတမ်းကြီး ဖြစ်သွားတာပေါ့။ “မင်းအရင်က မိန်းမတွေနဲ့ ဆက်ဆံဖူးလား” အရမ်းမြန်တော့ ကျနော့်ကို အူရိုင်းများထင်သွားလားမသိဘူး။ “စိတ်မပူပါနဲ့… မင်း တို့နဲ့ ဒီညလုံး နေပေးမယ် ပြောထားတာပဲ အချိန်တွေ အများကြီး ကျန်ပါသေးတယ်” သူက ကျနော် အနေရခက်နေတာကို သက်သာသွားအောင် ပြောပါတယ်။

ဟုတ်တယ် အချိန်တွေ အများကြီးရှိတယ်။ အသက်ကြီးကြီး အမျိုးသမီးကြီးတွေ ကျနော့် လီးကို စုပ်ပေးတာ ခံကြည့်ချင်တယ်။ တခါမှ မခံဘူးတော့ဘယ်လိုနေမလဲ တွေးကြည့်ရင်း စိတ်တောင် ပြန်ထလာတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ကိုအရင် ဦးစားပေးရမယ်လေ။ ကျနော်က တစ်ခေါက်ပြီးထားပြီးသား။ သူ့ရဲ့ မို့ဖောင်းနေတဲ့ အဖုတ်ထဲကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ ချွေးနံလေးက အောက်သိုးသိုးနဲ့။ ပုတ်စော်နံတာမဟုတ်ဘူး။ တမျိုးပဲ ပြောရခက်တယ်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ကိုယ့်ငွေ့ကြောင့် ကျနော့် မျက်နှာလည်း ပူနွေးနွေး ဖြစ်နေတယ်။

အမွေးတွေကတော့သန်မာပါတယ်။ လျှာနဲ့လျက်လိုက်ရင် အမွှေးသန်တွေကို သွားထိတာကြောင့် အသားဆိုင်ကို မထိဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ လက်တစ်ဖက်နဲ့ အမွှေးတွေကို အပေါ်ပင့်လိုက်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ အသားတွေကို လျှာနဲ့သပ်လိုက်တယ်။ အင်း… အခုလိုကျတော့ ပျော့ပျော့လေးပါလား။

ကျနော်မြန်မြန်ပြီးသွားလို့ မစို့မပို့ဖြစ်ကျန်ခဲ့တဲ့သူ့ကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ဖို့ ကျနော့်မှာ တာဝန်ရှိတယ်လေ။ ဒါကြောင့် မျက်စိအောက်မှာ ဟစိဟစိ ဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ပြုစုဖို့ ကျနော် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဖင်ဝ ကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးလိုက်ရုံရှိသေးတယ် သူတစ်ချက်ညီးလိုက်တယ်။ အပေါ်ကဆောင့်တော့လည်းမညီး၊ အဖုတ်လျက်ပေးတော့လည်း မညီး ဖင်ဝကို လျှာထိတာနဲ့ အသံထွက်လာတာပဲ။ ဖင်ပေါက်အဝိုင်း တလျှောက်ကို လျှာနဲ့ပတ်ပြီး မွှေရင်း လက်ညိုးကို တံတွေးဆွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လက်နှစ်သစ်စာလောက် ထိုးသွင်းလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ညီးသံတွေက ပိုကျယ်လာတယ်။

ဘယ်လိုပဲအတွေ့အကြုံရှိရှိပေါ့။ လူ့ကိုယ်ခန္ဓာဖွဲ့စည်းပုံတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အတူတူပါပဲ။ ခံစားလွယ်တဲ့ ဖင်ကျတော့ ဘယ်ခံနိုင်မလဲ အသံထွက်ရပြီပေါ့။ ဒီထဲကို ကျနော့်လီးသာ ထည့်ကြည့်လိုက်ရရင် ဘယ်လိုနေမလဲလို့ တွေးမိတော့ အောက်က ငပဲကြီးက ထောက်ခံတဲအနေနဲ့ တင်းခနဲ တင်းခနဲ နှစ်ချက်တိတိ ကြွတက်ပြတယ်။ သူက ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး “မင်း စိတ်ပါရင် အဲ့ဒါကို လုပ်လို့ရတယ်” တဲ့။ ကြည့်စမ်း အလိုက်သိလိုက်တာ။ ကျနော့် အအိုတွေကို ဒါကြောင့်သဘောကျတာ။ သူတို့နဲ့ အတူရှိနေတဲ့သူ ဘာကို လိုချင်လဲ ဆိုတာ နားလည်တယ်။ မလိုအပ်ပဲ ရှက်ပြကြောက်ပြနေတာမျိုးလည်း မလုပ်တော့ဘူး။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ။

ဒါနဲ့ကျနော်လည်း သူ့ကို ဖင်ထောင်တဲ့ပုံစံမျိုးဖြစ်အောင် နေရာပြောင်းပေးလိုက်တယ်။ သူက ကုတင်ဘေးက ဂျယ်ဘူး တစ်ဗူးထုတ်ပြီး ဖင်ဝမှာသုတ်လိမ်းလိုက်တယ်။ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ရှေ့မှာ ထောက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက် ပေါ်မှာ မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီးတော့ “ရပြီ။ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းနော်”တဲ့။

ကျနော်လည်းလီးကို ဖင်ဝမှာတေ့ပြီး သူ့ခါးကနေကိုင်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်တယ်။ လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားပြီးတော့ ဆက်သွင်းလို့မရတော့ဘူး။ အရမ်းကြပ်နေပြီ။ ကျနော်လည်း ထိပ်ဝအထိ ပြန်ထုတ်နောက်တစ်ခေါက်ထပ်သွင်း။ သုံးလေးကြိမ်လောက်လုပ်ပြီး တအိအိနဲ့ ဖိသွင်းတာ အဆုံးအထိ ဝင်သွားတယ်။ ပြန်မထုတ်သေးပဲ ခဏလောက်ညိမ်နေတော့ ဖင်ထဲက လီးက သွေးတွေ တဒုတ်ဒုတ် နဲ့တိုးနေတာ ခံစားရတယ်။ လီးကို နေရာလပ် မကျန်ဆွဲဆုပ်ထား သလိုပါပဲ။

အဲ့ဒီ့ညက သူနဲ့ကျနော် တစ်ညလုံး နည်းမျိုးစုံနဲ့ နွှဲဖြစ်ကြတယ်။ မိုးလင်းခါစမှာ သူ့က ကျနော့ကို ကျောပေးပြီး ဘေးစောင်းအိပ်နေတော့ အနောက်ကနေ ဒုတ်ကြီး ထိုးသွင်းထားရင်း အိပ်ပျော်သွားလိုက် နိုးလာရင် တစ်ချက် နှစ်ချက် ညှောင့်လိုက်နဲ့ ပေါ့ဗျာ။

သူနဲ့ကျနော် အဲ့ဒီ့တစ်ညပဲ တွေ့ကြတာပါ။ နောက်ထပ် ထက်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘူး။ တစ်ညပဲဆိုပေမယ့် အပေးအယူတဲ့ပြီး ပျော်စရာကောင်းခဲ့တဲ့ ည တစ်ညဆိုတာတော့ ကျနော် ဘယ်တော့မှ မေ့လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။

အသိုက်အမြုံ အပိုင်း (၁)
ကျနော့်နံမည် အောင်ကြီး ပါ။ အသက် ၂၀ ရှိပါပြီ။ လွစ္စလမ်းထဲက ကွန်ပြူတာ Sales & Service ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာလုပ်ပါတယ်။ ကျနော် အသက် ၁၈ လောက်က ဒီဆိုင်မှာ စလုပ်ပါတယ်။ ကျနော်နဲ့ အထက်အရာရှိအမျိုးသမီးရဲ့အကြောင်းကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ သူမက အဲ့ဒီ့အချိန်မှာ အသက် ၂၅ နှစ်လောက်ရှိပြီး အိမ်ထောင်မပြုရသေးပါဘူး။ တခြားသူတွေ သူမအပေါ်ဘယ်လိုခံစားလည်း မသိပေမယ့် ကျနော့် အတွက်တော့ ပြင်းပြင်းပြပြ ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်စေပါတယ်။ မနေနိုင်လွန်းရင်တော့ ကျနော် ရုံးခန်းထဲက သန့်စင်ခန်းထဲမှာ သူမကိုစိတ်ကူးပြီး ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် ဖြေဖျောက်ပစ်ရတယ်။ ဒါမှလည်း ကျနော့်ရဲ့ပေါက်ကွဲထွက်မတက် ပြင်းထန်တဲ့ စိတ်တွေ လျော့နည်းသွားတာ။ ကျနော် သူမကို ဘယ်လိုချဉ်းကပ်ရမလဲမသိဘူး။ သူမက ကျနော့် အထက်အရာရှိ အမျိုးသမီးလေ။ ရာထူးအဆင့်တူတဲ့သူဆိုရင် ထားပါတော့။ အခုတော့ ဇတ်လမ်းစဖို့ကမလွယ်ဘူး။

ကျနော်အလုပ်ဝင်ပြီး တော်တော်ကြာတော့ သူမလက်ထပ်သွားတယ်။ သူမကို ရလိုက်တဲ့ ယောက်ျားအပေါ် ကျနော် မနာလိုဖြစ်မိတယ်။ လပ်ထပ်ပြီး သိပ်မကြာဘူး ကိုယ်ဝန်ရလာတော့ ရုံးကနေ မီးဖွားခွင့်ယူသွားတယ်။ ခွင့်ပြန်လာတဲ့အချိန် သူမမှာ သမီးလေး တစ်ယောက်ရနေပြီ။ သူ့ကလေး ရလ၊ ၈လ လောက်ရောက်တော့ ကျနော့်ကို ကိစ္စတစ်ခုအတွက် လာပြီးတိုင်ပင်ပါတယ်။ သူ့ယောက္ခမကြီးနဲ့ အဆင်မပြေလို့ အိမ်ခွဲနေချင်တဲ့အကြောင်းပြောပြီး အိမ်ခန်းရှာပေးဖို့ပါ။ ကျနော်လည်း အသိထဲက အိမ်ပွဲစားတွေကို မေးပေးတော့ ပွဲစားက ကျနော်နေတဲ့ ကျောက်မြောင်းတိုက်ခန်းနဲ့ ၂ တိုက် ကျော်မှာ စျေးအသင့်အတင့်နဲ့ တိုက်ခန်း ရမယ်ပြောတယ်။ သူမလည်း တိုက်ခန်းကို လိုက်ကြည့်ပြီး သဘောကြတာတဲ့ နေဖြစ်သွားတယ်။

အိမ်နီးနားချင်းတွေ ဖြစ်သွားတော့ ကျနော်တို့ ရင်းနှီးမှုတွေပိုလာတယ်။ ရုံးပိတ်ရက်တွေဆို သူတို့အိမ်ကို အမြဲလိုလို သွားလည်ဖြစ်တယ်။ သူ့ယောက်ျားနဲ့လည်း တော်တော်လေး ရင်းနှီးသွားတယ်။ ကျနော်ကသူ့ကို ကြိတ်ပြီးမနာလို ဖြစ်နေပေမယ့် အပြင်ပန်းက ဘာမှမဖြစ်သလိုဟန်ဆောင်ထားတော့ သူလည်းမရိပ်မိဘူးလေ။ ကျနော်ကတော့ သူမအိမ်ရောက်တိုင်း ကလေးချီထားတဲ့ သူမနားကိုသွားရင်းကလေးကို ဖက်သလိုနဲ့ သူမရဲ့လက်မောင်းလေးတွေကို အမြဲတမ်း ထိတွေ့ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်မိတယ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲက ကလေးကိုနမ်းလိုက်ရင် သူရဲ့ ရင်အုံနဲ့ နီးကပ်သွားတဲ့အခါ ကိုယ်သင်းရနံလေးတွေ ခိုးပြီး ရူရှို်က်မိတယ်။ သူ့ဆီကနေ ကလေးကို ယူပြီး ချီတဲ့အချိန်တို်င်း ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်မိအောင်လည်း ကြိုးစားပါတယ်။ အဲ့ဒီ့လိုမ ထိကပါးရိကပါး လုပ်တိုင်း ကျနော့် ပေါင်ကြားက အရာကြီးက တင်းမာလာပါတယ်။

တစ်ရက်တော့ သူ့ယောက်ျား ကျနော့်အိမ်ကို ရောက်လာတယ်။ နယ်ဘက်ကို ခရီးသွားစရာရှိတယ်၊ တလလောက်ကြာမှာမို့ သူ့ကလေးနဲ့ မိန်းမကို စောင့်ရှောက်ပေးပါလို့ လာမှာတာပါ။ ကျနော်လည်း သူ့ယောက်ျား ခရီးသွားတဲ့နေ့ကစပြီး သူမဆီသို့ နေ့တိုင်းရောက်ပါတယ်။ သူမအကူအညီ လိုသည်ဖြစ်စေ မလိုသည်ဖြစ်စေ ကျနော်ကတော့ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ အမြဲသွားမေးတာပဲ။

တညတော့ သူမ တိုက်ခန်းတံခါးရှေ့ ကျနော်ရောက်သွားတဲ့အခါ တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ ကလေးထိန်းနေရာကနေ ရုတ်တရက်ထလာလို့ ထင်ပါရဲ့၊ အိမ်နေရင်း ဘလောက်စ် အင်္ကျီရင်ဘတ်မှာ အပေါ်ကျယ်သီးတွေ ပြုတ်နေပြီး ရွှေရင်မို့မို့ကို လှစ်ခနဲမြင်လိုက်ရတယ်။ အောက်ကတော့ ဒူးခေါင်းဖုံးတဲ့ ဂါဝန်ဝတ်ထားတယ်။ မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်လို ဝတ်စားဆင်ရင်ထားတာကို ကြည့်ရင်း ကျနော့်ငပဲက ဖောင်းကြွလာရော။ ဒီရက်ပိုင်း သူမအိမ်ကို ကျနော်သွားရင် ပုဆိုးအောက်မှာ ဘာမှမခံဘဲသွားတော့ ပုဆိုးအောက်က ဖောင်းဖောင်းကြီးကို သူမြင်လိုက်တဲ့ပုံပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘာမှမပြောဘဲ လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်ဧည့်ခန်းထဲက ဆက်တီမှာထိုင်နေတော့ သူကလည်း ခုံမှာ ထိုင်ရင်း ကလေးကို ချီပြီး နို့တိုက်ပါတယ်။ ကလေးအမေဆိုတော့ လူရှေ့မရှောင် ကလေးကို နို့တိုက်တာ မဆန်းပါဘူး။ နောက်ပြီး ကျနော်က တစိမ်းမဟုတ်ဘဲ ဒီအိမ်မှာ အမြဲတမ်း ဝင်ထွက်သွားလာနေတဲ့သူလေ။ အင်္ကျီကို ပင့်လှန်ပြီး တိုက်နေတဲ့အချိန် ရင်သားဖောင်းဖောင်းတွေကို ကျနော် မြင်နေရတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေက အညိုရောင်။ ကလေးက နို့တစ်ဖက်ကိုငုံခဲရင်း နောက်တစ်ဖက်ကို ဆော့ကစားနေတာ ကျနော်တောင် မနာလိုဖြစ်လာတယ်ဗျာ။

သူမက ကလေးကိုနို့တိုက်ပြီးတော့ အိပ်ယာထဲသွားထားဖို့ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက်ကနေ အသာလေး လိုက်သွားလိုက်တယ်။ သူကလေးကို ခြင်ထောင်ထဲ ထည့်ပြီး သေသေချာချာဖိပေးနေချိန်မှာ ကျနော်က ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီနဲ့လုံချည်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားတာပေါ့ဗျာ။

အသိုက်အမြုံ ဇတ်သိမ်း
ကျနော့်ကို ကျောပေးထားတဲ့ သူ့ရဲ့ အနောက်မှာ ရပ်ပြီး လည်ပင်းကို ထိလိုက်တယ်။ သူက လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီး။ “အောင်ကြီး နင်ဘာလိုလုပ်နေတာလဲ” သူမက လန့်ပြီးအော်လိုက်တယ်။ “ကျနော် မမနွယ်ကို ချစ်တယ်” သူ့ရဲ့ ရင်သားနှစ်စုံကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။

သူမက “နင်ထွက်သွား” လို့အော်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် တကယ်တမ်း အခန်းထဲက ပြေးထွက်ဖို့ ကြိုးစားတာက သူမပါ။ ကျနော် ပြေးခွင့်မပေးနိုင်ဘူး။ လှည့်ထွက်သွားတဲ့ လည်ပင်းကို အနောက်ကနေ လက်နဲ့သိုင်းဖက်ပြီး ဖင်နှစ်လုံးပေါ်ကို ကျနော့် ပေါင်ခွကြားနဲ့ထိကပ်လိုက်တယ်။ လည်ပင်းကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ နမ်းလိုက်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ရင်သားတွေ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

“မလုပ်ပါနဲ့… အောင်ကြီးရယ်။ ငါက အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေပါ” လို့ပြောရင်း ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပါတယ်။
“ကျနော် မမနွယ်ကို စတွေ့ကတည်းက ချစ်နေမိတာပါ။ မပြောရဲလို့ မြိုသိပ်ထားရတာပါ။ မမနွယ်ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျနော့်အတွက် တစ်ကြိမ်လောက်ပဲ ခွင့်ပြုပေးပါနော်”
“ဟင့်အင်း… ဟင့်အင်း… မဖြစ်နိုင်ပါဘူးအောင်ကြီးရယ်။ ငါမှာလည်း အိမ်ထောင်နဲ့ပါ… မသင့်တော်ပါဘူး”
“ဒီနေ့တော့ မမနွယ်ကျနော့်ကို မတားပါနဲ့တော့။ ကျနော့်အလိုကို လိုက်လျောပေးရင် မမနွယ်ဘာအန္တရာယ်မှ မဖြစ်စေရဘူး။ မမနွယ်ငြင်းရင်တော့ ကျနော် မုဒိမ်းမှုကျူးလွန်ရလိမ့်မယ်” ကျနော်သူ့ကို နည်းနည်း ခြိမ်းခြောက်လိုက်ပါတယ်။ သူနည်းနည်းတော့လန့်သွားတဲ့ပုံပဲ။ မိခင်ဆိုတော့ ရင်သွေး အန္တရယ်အတွက်ပါ စိုးရိမ်မှာပေါ့။

သူ့ပခုံးတွေကိုင်ရင်း ကျနော့်ဘက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်းနဲ့ အင်္ကျီရင်ဘတ်ကိုလည်း ဖွင့်ပစ်လိုက်တယ်။ သူကတော့ နှုတ်ခမ်းတွေကို မဖွင့်ပေးဘဲ တင်းတင်းစိထားတယ်။ ကျနော်သူ့ကို နံရံဘတ်ကို ကျောကပ်သွားအောင် တွန်းပြီး စကပ်အောက်ကို လက်နှိုက်လိုက်တယ်။ သူမက အိမ်နေရင်းဆိုတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါဘူး။ သူမရဲ့ အဖုတ်လေးပေါ်မှာလည်း အမွှေးတွေ ရိတ်ပြီး အပြောင်ရှင်းထားတယ်။ ကျနော်လက်နဲ့ သူအဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ တော်တော်ကြာအောင် ဆွပေးနေမိတော့ သူမနှုတ်ခမ်းတွေ မပွင့်တစ်ပွင့်ဟပြီး ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာပါတယ်။ ဟလာတဲ့နှုတ်ခမ်းကိုလည်း အလစ်မပေးဘဲ စုပ်နမ်းရင်း အောက်ကလက်ကို အဖုတ်ထဲ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ခပ်သွက်သွက် လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ခပ်တိုးတိုးညီးသံလေးတွေက ကျနော့်ကို အားပေးနေသလိုပါပဲ။

ကျနော့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်း တစ်ချက် တစ်ချက် ပြန်တုန့်ပြန်လာပါတယ်။ ဟသွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းထဲကို လျှာထိုးသွင်းရင်း အထဲက လျှာခြင်း ထိပ်တိုက်တွေ့ပေးလိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်ကနေ နို့နှစ်ဖက်စလုံးကို အားရပါးရ ညစ်ပစ်လိုက်မိတယ်။

ကျနော် သူ့ကိုပခုံးတွေကနေ တွန်းရင်း သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ အခန်းကို ဆွဲခေါ်သွားတော့ “တော်ပြီ…။ အောင်ကြီး။ ဒီလောက်လုပ်ရရင် တော်ရောပေါ့” တဲ့။ ကျနော် သူ့စကားတွေကို မကြားသလိုဘဲ နေလိုက်တယ်။ အခန်းထဲ ရောက်အောင်သွားရင်း ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ အပေါ်ကနေဖိလိုက်ပြီး အဖုတ်ကို ဆက်နိုက်ပေးရင်း နို့နှစ်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ စုပ်လိုက်တယ်။

ကျနော်အောက်ကို ဆင်းပြီးသူမရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်ပြီး ခေါင်းကိုပေါင်ကြားထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ညှီစို့စို့အနံလေးရတယ်။ အဖုတ်ကို အောက်ကနေ အပေါ် တစ်ချက် သပ်တင်လိုက်တော့ ပေါင်နှစ်ချောင်းက ဆတ်ခနဲ စိသွားတယ်။ ဒါပေမယ့်မရပါဘူး… ကျနော့် ကိုယ်လုံးက သူ့ပေါင်ကြားထဲမှာ ခံနေတာလေ။ အစွမ်းပြချင်လာတာနဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေပေါ်မှာ လျှာထိပ်တင်ပြီး “၀” လုံးလေးတွေ စတင်ရေးသားပါတယ်။ ဘယ်ကဝိုက်ပြီး ညာဘက်ရောက်။ ညာဖက်ကဝိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်ရောက်နဲ့ ဆိုတော့ မမနွယ်က ကျနော့်ဆံပင်တွေကို တင်းကြပ်နေအောင် ဆောင့်ဆွဲတော့တာပါပဲ။ အသံမထွက်အောင် နှုတ်ခမ်းပိတ်ပြီး အင့်… အင်းနဲ့ ညီးနေသံက ပါးစပ်ကထွက်တာမဟုတ်ဘဲ၊ လည်ချောင်းက ထွက်လာတဲ့အသံမျိုးဗျာ။

ကျနော်လည်း တော်လောက်ပြီထင်တာနဲ့ မှုတ်နေတာကို ရပ်လိုက်တယ်။ သူဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးကို သူ့မျက်နှာနား ကပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူလည်း အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားပဲဆိုတော့ ကျနော် ဘာလုပ်စေချင်တယ်ဆိုတာကို သိပါတယ်။ ခေါင်းလေးငုံလာတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျနော် သူ့ပါးစပ်ထဲကို လီးထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကျနော်စွဲလန်းနေတဲ့ မိန်းမရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ကျနော့်လီးဝင်နေတာကို ကြည့်ရတာ အရမ်းအရသာ ရှိတာပဲ။ သူ့ကိုလည်း ပိုချစ်မိသွားသလို ခံစားရတယ်။ တော်တော်ကြာအောင် မှုတ်ပြီးမှ ကျနော်လည်း ပြီးချင်လာတာနဲ့ သူ့ကို အတင်းဆွဲလှဲပြီး ပေါင်ခွမှာ လီးတေ့ရင်းထိုးသွင်းချလိုက်တယ်။ “ဟင့်အင်း… အောင်ကြီး အဲ့ဒါတော့မလုပ်နဲ့ဟာ။ ငါနင့်ကို စိတ်ကြိုက်လုပ်ပေးပြီးပြီ။ ဒါကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါ” “ကျနော့်ကို မတားပါနဲ့တော့ မမနွယ်။ ဒီနေ့တော့ ကျနော် လုပ်ချင်တာအားလုံးကို ခွင့်ပြုပေးပါ။” ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော် အတင်းဖိသွင်းပစ်လိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲကို လီးက ခပ်စီးစီး ဝင်သွားတယ်။ နှစ်လက်မလောက်အလိုမှာ ဆက်သွင်းလို့မရဘူး။ ဒစ်ခေါင်းနားအထိပြန်ထုတ်၊ ပြီးတော့ပြန်သွင်းနဲ့ လေးငါးချက်လောက် ညှောင့်ပြီးမှ အဆုံးထိဝင်သွားတယ်။

အရှိန်နည်းနည်းရလာတော့ ကျနော်သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို မိုးမျှော်လိုက်ပြီး ဒိုက်ထိုးတဲ့ ပုံစံအတိုင်း ဆောင့်သွင်းတော့တယ်။ ခဏနေတော့ “အား… အောင်ကြီး ငါပြီးချင်နေပြီထင်တယ်… အား” “ကျနော်လည်းပြီးချင်နေပြီ… အရည်တွေ မမနွယ်ဗိုက်ထဲကို ထည့်ပေးမယ်။ မမနွယ်ဗိုက်ကြီးသွားအောင်လို့” “ဟင့်အင်းမထည့်နဲ့… အပြင်ကို ထုတ်လိုက်။ အထဲမှာ မပြီးနဲ့ဟာ” သူကအတင်းရုန်းပေမယ့် ကျနော်ကဖိထားတော့ ရုန်းလို့မရဘဲ ကျနော့်ရဲ့ အရည်တွေကို လက်ခံယူလိုက်ရတယ်။ ကျနော်မောသွားလို့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ နားနေချိန်မှာ သူတသိမ့်သိမ့်ငိုနေတယ်။ သူ့မျက်ရည်တွေ ကျနော့်ပါးပေါ်ကနေ ပါးစပ်ထဲထိ ဝင်လာတယ်။ ငံကျိကျိမျက်ရည်တွေကို မြိုချရင်း သူ့ကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီးချော့မော့လိုက်ပါတယ်။ ကျနော်သူ့ကိုစတွေ့ထဲက ချစ်နေမိတဲ့အကြောင်း၊ သူကိုယ်ဝန်ရှိတဲ့အချိန်မှာ ကျနော်ဟာ အဲ့ဒီ့ကလေးအဖေ ဖြစ်ချင်တဲ့အကြောင်း၊ အဲ့ဒါကြောင့် သူ့အထဲမှာ ပြီးလိုက်တာပါလို့ပြောရင်း ချော့နေပါတယ်။ အဲ့ဒီ့ညက သူနဲ့ကျနော် ၅ ခေါက်လောက်ထပ်လုပ်ဖြစ်တယ်။ အရင်က သူမကို ကျနော်စိတ်ကူးယဉ်ထားတဲ့ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ပေါ့။

နောက်တစ်နေ့မှာတော့ မမနွယ်က သူ့ရဲ့ညီမ တစ်ယောက်ကို အိမ်မှာနေဖို့ အဖော် ခေါ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်ကိုလည်း သူ့မှာအဖော်ရှိနေပြီဆိုတော့ အရင်လို နေ့တိုင်းလာစရာမလိုဘူးဆိုပြီး ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပဲ နှင်ထုတ်တယ်။ ကျနော်ဘယ်လိုမှ အခွင့်မသာတော့ပါဘူး။

ကျနော်တွေးမိတာ အဲ့ဒီ့ညက ကျနော်လုပ်ချင်တာကို သူလက်မခံရင် သူအသား အနာခံံပြီး၊ မုဒိမ်းကျင့်ခံရသလို ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် ကျနော့်အလိုကို လိုက်လျောပေးတာပေါ့။ ဒီလို လိုက်လျောရင်းနဲ့ သူလည်း သွေးနဲ့သားနဲ့ကိုယ် ဆိုတော့ ကာမဂုဏ်ထဲ မျောပါလာတာပါပဲ။ သူကအိမ်ထောင်ရှင်မိန်းမ တစ်ယောက်ဆိုတော့ သူ့ရဲ့မိသားစု အသိုက်အမြုံ အပျက်ခံမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဇာတ်လမ်းကို ဒီမှာတင်ရပ်စေတဲ့သဘော ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။

အလဲအလှယ် အပိုင်း (၁)
“ဒီနေ့ ဆိုင်ပိတ်တယ်မဟုတ်လား… ဘယ်သွားမလို့လဲ”

အိပ်ခန်းထဲမှ အဝတ်အစားလဲပြီးထွက်လာသော ကိုပီတာကို ဘီဘီကမေးလိုက်ရာ

“ပိတ်တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ဆိုင်က စက်တွေမှာ ဘယ် Motherboard သုံးမလဲဆိုတာကို သွင်းတဲ့ဆိုင်တွေနဲ့ ညှိဖို့ရှိလို့”

ဘီဘီ့ဆီသို့လျှောက်လာရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဘီဘီက ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေရင်း ရှေ့က စားပွဲပေါ်ခြေထောက်တင်ပြီး ခြေသည်းနီဆိုးနေသည်။

“နောက်ပြီး အောင်ကြီးနဲ့ လပြည့်က မြန်အောင်သွားတော့ ဆိုင်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ။ မနွယ်က မီးဖွားခွင့်ယူထားတာဆိုတော့… ကိုယ် ဆိုင်ကို တစ်ချက်လောက်တော့ သွားကြည့်ရဦးမယ်။”

ကိုပီတာက အင်္ကျီလက်ကြယ်သီးတပ်ရန် ဘီဘီ့ဆီသို့ လက်ထိုးပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ဒါနဲ့နေပါဦး… ကိုမြတ်သစ် က ဘာလို့အလုပ်ထွက်သွားတာလဲ” ဘီဘီက ကိုပီတာ့ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တပ်ပေးရင်း မေးလိုက်ရာ

“သူလည်း သူ့အကြောင်းနဲ့သူ ရှိမှာပေါ့…”

ကိုပီတာက ပြောနေရင်းရပ်လိုက်ပြီး

“နှမြောဖို့ကောင်းတယ်ကွာ… ကိုယ့်ဆိုင်မှာ အားအကိုးရဆုံးက သူပဲ” ကိုပီတာက သူ့ဆိုင်မန်နေဂျာ ကိုမြတ်သစ် အလုပ်ထွက်သွားရတဲ့ အကြောင်းကို ဆက်မပြောချင်တာနဲ့ စကားကို ဖြတ်လိုက်သည်။

“ဇစ်တပ်ပေးဦး”

အင်္ကျီအောက်နားတွေကို ဘောင်းဘီထဲ ထိုးသွင်းရင်း ဇစ်တပ်ခိုင်းဖို့ ဘီဘီ့ဘက်သို့ ခါးလှည့်လိုက်သည်။ ဘီဘီက ဘောင်းဘီဇစ်တပ်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်တော့

“နေဦး… တစ်ချက်လောက်နမ်းပေးဦး”

ကိုပီတာက မေးငေါ့ပြတော့ ဘီဘီက မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်ပြီး ကိုပီတာ့အတွင်းခံပေါ်က မပြော့မတင်း အရာကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှင့်တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောက်က ပြော့ပြော့ကြီးနှစ်လုံးကို သွားနှင့်ခပ်သာသာလေး ဖိကိုက်လိုက်သည်။ ဒီတော့မှ မပြော့မတင်းအရာကြီးက သိသိသာသာကို တင်းလာသည်။ ဘီဘီက ထိုအရာကြီးကို လက်ဝါးနှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်လိုက်ပြီး ကိုပီတာ့ကို

“သွားတော့… ကဲမနေနဲ့”

ဟုပြောလိုက်သည်။ ကိုပီတာက သဘောကျသွားဟန်နဲ့ ရယ်ပြီး အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားသည်။ အခန်းဝမှာအိပ်နေတဲ့ အယ်ဇေးရှင်းခွေးကြီးကို “ဘော်ဘီ… မင်းမမကို ကောင်ကောင်းစောင့်ရှောက်နော်” လို့ အော်ပြောပြီး အိမ်အောက်ဆင်းသွားသည်။

ကိုပီတာက လွစ္စလမ်းတွင် Moore’s Theroy ဆိုတဲ့ Computer Sales & Service ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။ သူ ၁၀ တန်းပြီးတော့ ပါပါးက အိန္ဒိယရှိ သူ့အမျိုးတွေဆီလွှတ်ပြီး ကျောင်းတတ်ခိုင်းသည်။ ကွန်ပြူတာနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ ဒီပလိုမာရတော့ မြန်မာပြည်ပြန်လာခိုင်းပြီး၊ ဒီရောက်တော့ ထိုဆိုင်ကိုဖွင့်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ဆိုင်ဖွင့်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူနဲ့ ဘာသာတူ၊ လူမျိုးတူသော ဘီဘီ (ခေါ်) ဘေဘီကျော် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနှင့် လက်ထပ်ပေးသည်။

ကိုပီတာသည် သူ့ဖခင် ဦးရာဗင်၏ လောင်းရိပ်အောက်မှ မလွတ်သေး။ အဖေစီစဉ်သမျှကို နာခံနေရတုန်းပင်။ သူကလည်း မနာခံစရာ အကြောင်းမရှိပေ။ ပါပါးလုပ်ပေးသမျှသည် သူကောင်းဖို့အတွက်ချည်းပဲဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက စီးပွားရှာတာ တော်သည်။ လောင်းကစားဝါသနာမပါ။ အသောက်အစားကင်းသည်။ ဆေးလိပ်တောင်မှ ပရုတ်နံ့သင်းသော ဆေးလိပ်မျိုးကို အပျင်းပြေ တစ်လိပ်၊ နှစ်လိပ်လောက် သောက်ပြီး ပိုတာတွေ ကို သူ့ဆိုင်က ဝန်ထမ်းတွေ ဖြစ်တဲ့ အောင်ကြီးတို့ လပြည့်တို့ကို ပေးလိုက်လေ့ရှိသည်။

သို့သော် သူကြိုက်တာ တစ်ခုတော့ရှိသည်။ အဲ့ဒါကတော့ မိန်းမလိုက်စားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါကိုတော့ သူအလွန်ဝါသနာပါသည်။ အခွင့်အရေးရလို့ကတော့ အပျို၊ အအို၊ လူမျိုးခြား၊ ဘာသာခြား ဘာမှ မရှောင်။ တွေ့ရာအကုန် အုပ်သည်။ သူသည် အသားမည်းသော လူမျိုးမဟုတ်ဘဲ အသားဖြူအရပ်မြင့်တဲ့ မျိုးနွယ်ဝင်ဖြစ်သည်။ မျက်လုံးက အညိုရောင်ဖြစ်သည်။ အရပ်မှာ ၆ ပေနီးပါးလောက်ရှိပြီး ကျန်းမာရေးလိုက်စားသဖြင့် ကိုယ်ခန္ဓာထွားကျိုင်းသည်။ တစိမ်းတစ်ယောက်က သူ့ကို ရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရရင် နိုင်ငံခြားသား အဖြူတစ်ယောက် လို့ပင် ထင်သွားနိုင်သည်။ ပိုက်ဆံချမ်းသာပြီး၊ ရုပ်ရည်ပြေပြစ်သည့် ကိုပီတာ့ကို အမျိုးသမီးများကလည်း လိုအပ်ချိန်မှာ အပေးအကမ်း ရက်ရောတဲ့သူဌေး တစ်ယောက်အဖြစ် ဆက်ဆံကြသည်။

Moore’s Theroy ဆိုတာ Intel ဥက္ကဌကြီးဖြစ်တဲ့ Gordon Moore ရဲ့ Theory တစ်ခုဖြစ်သည်။ “အီလက်ထရောနစ် Chipset များသည် ၆ လကို ၂ ဆပိုမြန်လာမည်” ဆိုတဲ့သီအိုရီကို ထုတ်ထားပြီး ထိုသီအိုရီကလည်း ယနေ့ အချိန်မှာမှန်ကန်နေသည်။ ကိုပီတာက သူ့ဆိုင်သည်လည်း စီးပွားဆထက်တပိုး တက်စေရန်ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် Moore’s Theory ဆိုပြီးနံမည်ပေးခဲ့သည်။ စီးပွားက ၆ လကို ၂ ဆ တက် မတက်တော့မသိ… သူတွေ့ဆုံပြီး ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီးတွေကတော့ အရင်ကထက် ၂ ဆမက တိုးလာသည်။ ဒါပေမယ့် အဖေကိုတော့ မမှီသေးပေ။ ပါပါးက အိမ်မှာ တရားဝင်မိန်းမ လေးယောက်ယူထားသည်။ စတုတ္ထမိန်းမက ကိုပီတာနဲ့ရွယ်တူဖြစ်သည်။ မိန်းမလေးယောက်အပြင် သူ့ရဲ့အလုပ်ထဲက အမျိုးသမီးများ၊ စပွန်ဆာလိုနေသော မော်လ်ဒယ်ပေါက်စလေးများ ကိုလည်း ခြေတော်တင်လိုက်သေးသည်။ ကိုပီတာသည်လည်း များမကြာခင် သူ့ဖခင်ကို မှီလာနိုင်ပေသည်။

ကိုပီတာ ဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ ကားရပ်လိုက်ပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်သည်။ ဆိုင်တံခါးကိုတော့ အကုန်မဖွင့်တော့ဘဲ လူတကိုယ်စာ ဝင်လောက်ရုံသာဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ဒီနေ့… Silicon Valley ကုပ္မဏီမှ မမူယာခင်က သူတို့ဆိုင်မှသွင်းသော Motherboard များကို ကိုပီတာ့ဆိုင်က PC တွေမှာ အသုံးပြုပေးရန် လာဆွေးနွေးမည်ဖြစ်သည်။ ကိုပီတာ့ကို Motherboard လာစပ်သော ကုပ္မဏီမှာ နှစ်ခုသုံးခုလောက်ရှိသည်။ အားလုံးက တရုတ်ကဝင်တာတွေချည်းပဲ ဖြစ်လို့ ကွာလတီသိပ်မကွာ၊ စျေးလည်းသိပ်မကွာပေ။ မမူယာခင်ရဲ့ Silicon Valley ကုပ္မဏီက တစ်ခုသာတာက ပစ္စည်းအယူများသည့် ဖောက်သည်များကို တန်ဖိုးကြီးလက်ဆောင်များ ပြန်ပေးချင်း၊ နိုင်ငံခြားခရီးစဉ်များ အလည်အပတ်ခေါ်ခြင်း စသည့် ကျေးဇူးတုန့်ပြန်ပွဲ ဆိုပြီး မကြာခဏလုပ်လေ့ရှိသည်။ ဒါကြောင့် မမူယာခင်တို့၏ ပစ္စည်းကို သုံးရန် နည်းနည်းပိုပြီး စိတ်ဝင်စားသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုပီတာက ဘယ်က Motherboard ကိုယူမလဲဆိုတာကို မရွေးသေးဘဲ အင်တင်တင်လုပ်ထားသည်။ ယနေ့တော့ မမူယာခင်က သူ့ Motherboard များယူဖို့ကို လာတိုက်တွန်းဦးမည်ဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ဘာမှလည်းထွေထွေထူးထူ လုပ်စရာမရှိသဖြင့် ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး အင်တာနက်ထဲမှာ ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

တစ်နာရီလောက်အကြာမှာ ဆိုင်ရှေ့ကို ကားတစ်စီးထိုးရပ်လာသည်။ Silicon Valley ကုပ္မဏီမှ ပစ္စည်းပို့တဲ့ကားဖြစ်သည်။ ကားခေါင်းခန်းထဲတွင် Marketing Supervisor မမူယာခင်ပါလာသည်။ မမူယာခင်က ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး သူနှင့်ပါလာသော ဝန်ထမ်းကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို

“သမီးတို့ xxxx ဆိုင်ကိုသွားပြီး ပစ္စည်းပြလိုက်။ ၁၀ လုံးနဲ့ အထက်ယူရင် စျေးထက်လျော့ပေးမယ် ဆိုတာကိုပါ ပြောလိုက်နော်…။ အမက ကိုပီတာ့ကို Board ကိစ္စပြောလိုက်မယ်”

မမူယာက ကားပေါ်မှဆင်းပြီးနောက် သူနှင့်ပါလာသော ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို ချိုချိုသာသာနှင့် ခိုင်းစရာရှိတာတွေ ခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုကောင်မလေးနှစ်ယောက် ကားနှင့်ပြန်ထွက်သွားတော့မှ မမူယာဆိုင်ထဲဝင်လိုက်သည်။ မမူယာခင် ဝတ်ထားတာက သူတို့ကုပ္မဏီ ယူနီဖောင်းဖြစ်သော ယောက်ျားလေးရှပ်ပုံစံအင်္ကျီအဖြူရောင် လက်စက၊ ကော်လာက မိန်းမဝတ်ပုံစံ အဝိုင်းကြီးဖြစ်သည်။ အောက်ပိုင်းက ဒူးခေါင်းအထက် ပေါင်လည်လောက် ရှည်သည့် မီနီစကတ်အနက်ရောင်ဖြစ်သည်။ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့အချိန်မှာ ဘာမှမဖြစ်သော်လည်း ဆိုင်ထဲဝင်ဖို့ လှမ်းလိုက်တော့ ထိုစကတ်လေးက ပေါင်အတွင်းသားများကို လုံခြုံအောင်လိုက်မဖုံးနိုင်တော့ဘဲ လှစ်ခနဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။

မမူယာသည် အသက်၃၀ နှင့်၃၅ ကြားဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော် ကိုယ်ခန္ဓာကပုပုဝဝလေး ဖြစ်သဖြင့် မူရင်းအသက်ထက် ပိုငယ်နေသယောင်ထင်ရသည်။ မျက်နှာကလည်း ကလေးဆန်သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားက အရပ်ရှည်တဲ့သူတစ်ယောက်ဆိုလျှင် အနေတော်လို့ ပြောနိုင်သော်လည်း မမူယာက အရပ်ပုသဖြင့် နည်းနည်းတော့ဝတယ်လို့ မှတ်ချက်ပေးရမယ့် သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မမူယာခင်က လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်က အိမ်ထောင်ပြုထားသော်လည်း ကလေးမယူသေးပေ။ သူ့ယောက်ျားက IT သမား တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အိမ်မှာ Computer ကလိလိုက် အင်တာနက်ထဲက Virtual အသိုင်းအဝိုင်းကြား ပျော်မွေ့လိုက်နဲ့သာ အချိန်ကုန်နေသည်။ မမူယာခင်ကလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်သေးသည်။

ဒါ့အပြင်မမူယာတွင် ငွေကြေးပြဿနာ နည်းနည်းရှိသည်။ သူမသည် ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်း သုံးတတ်သူမဟုတ်သော်လည်း အပေါင်းအသင်းများပြီး အပျော်အပါးကို ၀ါသနာပါသဖြင့် ပိုက်ဆံအကုန်အကျများသည်။ ပိုက်ဆံလိုတဲ့အခါ ကုပ္မဏီငွေထဲက ယူသုံးထားမိပြီး ဖောက်သည်များကို ပစ္စည်းအကြွေးပေးထားလို့ ပိုက်ဆံမရသေးတာပါ ဆိုပြီး စာရင်းလိမ်ထားသည်။ ဒါပေမယ့် ကြာလာတော့မရတော့ပေ။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်က မန်နေဂျာက မမူယာကို ခေါ်ပြီး ဆိုင်တွေကို ပေးထားတဲ့ အကြွေးများအားလုံးရအောင် ပြန်တောင်းရမည် ဟုတာဝန်ပေးလိုက်သည်။ သူယူထားသည့် ပမာဏမှာ ၁၅ သိန်းလောက်ရှိသည်။ သူမလက်ကောင် ၂ ကွင်းရောင်းလိုက်ရင် ၁၀ သိန်းလောက်ရနိုင်သည်။ ကျန် ၅ သိန်းကို ရှာဖို့နည်းစဉ်းစားထားသည်။

သူတို့ကုပ္မဏီမှာ ထုံးစံတစ်ခုရှိသည်။ နှစ်ကုန် သင်္ကြန်နီးတဲ့အခါမှာ Marketing အကောင်းဆုံး လုပ်ပေးနိုင်သည့် သူကို Bonus ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ မမူယာခင် အရင်က Marketing ဆင်းခဲ့တဲ့ ရာခိုင်နှုန်းတွေက သူ့ရုံးက တခြားသူတွေနဲ့သိပ်မကွာပေ။ သူတို့ထက်သာအောင် အချီကြီး တစ်ခုလောက် ရလိုက်မှ သူဒီ Bonus ကို ရမှာဖြစ်သည်။ ဒါမှလည်း အကြွေးဆပ်နိုင်မည်။ ကိုပီတာသည် ပစ္စည်းဝယ်လိုအားကောင်းသော ဖောက်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူ့ဆိုင်ကသာ မားသားဘုတ်တွေ ယူမည်ဆိုလျှင် ရုံးမှာမမူယာခင်ကို ကျော်နိုင်မည့်သူ မရှိတော့ဘဲ သူမရဲစျေးကွက်ရာခိုင်နှုန်းက တရှိန်ထိုးတက်သွားပြီး Bonus တွေ ရနိုင်သည်။ ဒါကြောင့် ကိုပီတာ ဘုတ်တွေ ယူဖို့ကို လာတိုက်တွန်းရခြင်းဖြစ်သည်။

မမူယာဆိုင်ခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ကိုပီတာက လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး

“လာ…မမူယာ၊ အရင်အတိုင်းပဲ လှလို့၊ ဝလို့ပါလား” ဟု ရိသဲ့သဲ့စကားနဲ့ နှုတ်ခွန်းဆက်လိုက်သည်။

“လှတယ်ပြောလို့ ကျေးဇူးပါပဲ သူဌေးမင်းရယ်။ ဝတာကတော့ အလုပ်နဲ့ အိမ်၊ အိမ်နဲ့အလုပ် ဖြစ်နေတော့ ပင်းပန်းသမျှ အတိုးချပြီးစားမိနေတာကိုး”

မမူယာကလည်း သူ့ရယ့်ပြည့်ပြည့်ဝဝ ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ် ကာကွယ်လေ့ရှိတဲ့ လက်သုံးစကားနဲ့ပဲ ပြန်တုန့်ပြန်လိုက်ပြီး ကိုပီတာ့စားပွဲရှေ့က ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ကဲ… ကိုပီတာ သင်္ကြန်ပိတ်ရက်လည်း နီးနေပြီနော်။ သင်္ကြန်ပြီးတာနဲ့ စက်တွေ အရောင်းသွက်မှာလဲ သိရဲ့သားနဲ့ ဘုတ်တွေဝယ်ဖို့ မစဉ်းစားသေးဘူးလား” မမူယာခင်က ရောက်တာနဲ့ ခပ်လောလောပင် စဆွယ်တော့သည်။

“ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ… ကျနော့်ကိုလည်း လာစပ်နေတဲ့ ကုပ္မဏီသုံးလေးခု ရှိတော့ ဘာကို ရွေးရမယ်မှန်းမသိသေးပါဘူး”

မမူယာခင် ရင်ထဲမှာ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ကိုပီတာ တခြားကုပ္မဏီကပစ္စည်းတွေ ယူလိုက်ပြီဆိုရင် သူမ ရောင်းအားမကောင်းတော့ဘဲ Bonus ရဖို့ အခွင့်အရေးမရှိနိုင်တော့။ ဒါဆိုရင် ငွေကွာနေတာတွေကို မဆပ်နိုင်တော့ဘဲ သူမ တရားရုံးရောက်နိုင်သည်၊ ထောင်ကျနိုင်သည်။ ဒါတွေကို တွေးမိတော့ မျက်နှာပင် ပျက်သွားမိသည်။ ကိုပီတာက လူကဲခတ် ကျွမ်းကျင်တဲ့ စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ပီပီ မမူယာခင် မျက်နှာပျက်သွားတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သာမာန် ဝန်ထမ်းတစ်ယောက် ထက်ပိုမိုတဲ့ အရောင်းမြှင့်တင် ချင်စိတ်တွေ သူမ မှာ ရှိနေတာတာတော့ သေချာတယ်။

“တခြားကုပ္မဏီတွေနဲ့ ကွာလတီတူ၊ စျေးတူရင်တောင်မှ ကျမတို့က လက်ဆောင်ပေးတာ၊ နိုင်ငံခြားခရီး အလည်အပတ်လိုက်ပို့ပေးတာတွေ ရှိပါတယ်။ ဖူးခက်ကမ်းခြေတို့ဘာတို့ အလည်ပို့ပေးဦးမှာ” မမူယာခင်က ကိုပီတာ့ကို ဆက်လက် စည်းရုံးနေသည်။

“ဟား…ဟား… အဲ့ဒီ့ကမ်းခြေတွေ မမူယာသာ ပါရင် ကျနော် လိုက်ချင်သားဗျ”

ကိုပီတာက စကားကို ရပ်လိုက်ပြီး မမူယာကို ကြည့်လိုက်ပြီးမှ

“သြ.. မမူယာလို့ အပြောကောင်း၊ အဆိုကောင်းနဲ့ ဆိုတော့ ပျော်စရာကောင်းမှာပေါ့လို့” ဟု မထိတထိ ပြောလိုက်သည်။

မမူယာခင်သည် ကိုပီတာအကြောင်းကို ကြားဖူးနေတာကြာပြီ။ မိန်းမကိစ္စ ဇ ရှိမှန်းသိထားလို့ စတင်တွေ့ခါစက ခပ်ရှိန်ရှိန်ဖြစ်မိသော်လည်း နောက်ပိုင်းမှာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ပြေပြစ်သူ၊ သဘောကောင်းသူတစ်ဦးမှန်း သိသွားသည်။ ကိုပီတာက စားပွဲပေါ်က ဘောပင်ကို လက်ထဲမှာ လည့်ဆော့နေရင်းနဲ့ ခုံအောက်ကျသွားသည်။ ဘောပင်ကိုကောက်ဖို့ ခုံအောက် ငုံလိုက်ရာ

“ဟိုက်”

ခနဲပင် ဖြစ်သွားသည်။ မမူယာခင် ထိုင်နေတာက အောက်စလွတ်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေးကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ အလယ်ပိုင်းမှာ မို့ဖောင်းနေတဲ့ အရာလေးကိုပင် ၀ိုးတဝါး မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ပေါင်သားများက ဖြူဖြူ တုတ်တုတ်ဖြစ်ပြီး၊ အနက်ရောင်စကတ်ဝတ်ထားလို့ ပိုပြီးကြည့်ကောင်းနေသည်။ စားနေကြကြောင်ဖားကြီး ကိုပီတာသည် အစာတွေ့သလို မရိုးမရွဖြစ်လာသည်။ သို့သော် ခုံအောက်မှာ အကြာကြီး ငုံ့နေလို့မကောင်းတာနဲ့ ပြန်ထလိုက်ရသည်။

အလဲအလှယ် အပိုင်း (၂)
“ဒါနဲ့… မမူယာတို့စီက တလောက ယူထားတဲ့ ဘုတ်တစ်ခု ပျက်နေတယ်ဗျ။ ဂရန်တီက ၃လလောက် ကျန်သေးတယ်။ မမူယာလမ်းကြုံယူသွားပေးပါလား။”

ကိုပီတာက မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကို စိတ်ထဲက ဖျောက်ပြီး အလုပ်ကိစ္စကို ပြန်ဦးတည် ပြောလိုက်သည်။

“ရပါတယ်ရှင်။ ကျမ ရုံးကို သယ်သွားပြီး စစ်ကြည့်ခိုင်းလိုက်မယ်လေ”

ကိုပီတာက ထိုင်ရာမှ ထပြီး ပစ္စည်းတင်သည့် စင်အပေါ်ဆုံးက ဘူးတစ်ခု လှမ်းယူလိုက်သည်။ ကိုပီတာ ထုတ်နေတဲ့ ဘူးရဲ့ အပေါ်မှာက အခြားဘူး သုံးလေးခု ဆင့်ထပ်ထားသည်။ ဒါကြောင့် ကိုပီတာက အပေါ်ကဘူးတွေကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး

“မမူယာ ဒီအောက်က ဘူးကို လာထုတ်ပေးပါလား ကျနော် ဒါတွေပင့်ထားပေးမယ်”

လက်နှစ်ဖက်စလုံးက အပေါ်ဘူးတွေကို ပင့်ထားရသဖြင့် မမူယာခင်ကို အကူအညီတောင်းလိုက်သည်။ မမူယာခင်လည်း ကိုပီတာကို ကူညီပေးရန် လျှောက်လာသည်။ စင်ပေါ်ကို လက်လှမ်းလိုက်သော်လည်း သူ့အရပ်က ပုနေသဖြင့် မမှီမကမ်းဖြစ်နေသည်။ လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ပင့်ထားတဲ့ ကိုပီတာ့ အောက်ဝင်ရပ်လိုက်သဖြင့် ကိုပီတာ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေသလိုဖြစ်သွားသည်။ မမူယာခင်၏ ဆံပင်မှ ရှန်ပူနဲ့သင်းသင်းကို ကိုပီတာ ရှုရှိုက်လိုက်ရသည်။

မမူယာခင်မှာ ထုတ်ရမည့် ဘူးကို ထိထိမိမိ မမှီဘဲ လက်ချောင်းထိပ်လေးများနှင့်ဆွဲယူနေရသည်။ ခြေဖျားထောက်ထားသဖြင့် အောက်ပိုင်းမခိုင်ဘဲ ယိမ်းနွဲ့နေရာ တင်ပါးဖူးဖူးကြီးများက ကိုပီတာ့ ပေါင်ရင်းကို သွားရောက်ပွတ်တိုက်မိလေသည်။ ကိုပီတာကလည်း ရှောင်ဖယ်ဖို့ မစဉ်းစားသည့်အပြင် ပို၍ပင်တိုးကပ်လိုက်လေသည်။ မမူယာခင်လည်း ကိုပီတာ့အပြုအမှုကို သတိထားမိသော်လည်း ကိုယ့်ရဲ့ အကျိုးစီးပွားကို ကူညီပေးနိုင်မယ့်သူဖြစ်နေသဖြင့် ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ အံကိုကြိတ်ကာ ဘူးကို မရမကဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ရော့… ရပြီ” မမူယာက လက်ထဲက ဘူးကို ကိုပီတာ့ကိုပေးဖို့ နောက်သို့လှည့်လိုက်စဉ် ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ နောက်ကျောကိုသိုင်းဖက်လိုက်သည်။

“အို… ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ” မမူယာက လန့်အော်ပြီး ရုန်းထွက်ဖို့လုပ်လိုက်တော့ ကိုပီတာက

“မမူယာက အရမ်းချစ်စရာကောင်းလို့ ကျနော်ဖက်ထားချင်လို့ပါ။ မမူယာ ဘာတွေ အဆင်မပြေတာရှိလည်း ကျနော့်ကို ပြောပြလေ၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အခြင်းခြင်းပဲ ကျနော်ကူညီပေးမှာပေါ့”

ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ အားနည်းချက်ကို ရိပ်မိနေသူပီပီ အစာနဲ့မျှားလိုက်သည်။ မမူယာခင်လည်း တစ်ချက်ညိမ်သွားသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ကိုပီတာယူမည့် မားသားဘုတ်များ၊ အကြွေးမဆပ်နိုင်လျှင် ရင်ဆိုင်ရမည့် တရားတဘောင် စသည်တို့မှာ စိတ်အလျင်တွင် ကစင့်ကလျား ပြေးလွှားတွေးတောနေမိသည်။

ကိုပီတာက မမူယာခင်ကို ဖက်ထားရင်းမှ ပါးခြင်းကပ်လိုက်ရင်း နှာခေါင်းထိပ်နှင့်ခပ်ဖွဖွ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးကလည်း မမူယာခင်ရဲ့ ကျောတစ်ခုလုံးကို အုပ်မိုးထားပြီး ပေါင်ခွကြား တင်ပါးနှစ်လုံးပေါ်ဖိကပ်ထားသည်။ အခြေအနေက ဘာမှန်းမသိသေးတော့ လက်လှုပ်ရှားဖို့ မလွယ်သေး။ တော်ကြာ… ကယ်ပါဦး ဆိုပြီး ထအော်နေမှ သူ ပြဿနာတက်နိုင်သည်။
မမူယာခင်သည် ကိုပီတာ့ရဲ့အကူအညီ ပေးနိုင်မှု၊ မန်နေဂျာက ပိုက်ဆံများတစ်လအတွင်းပြန်တောင်းရမည် ဆိုတဲ့ အမိန့် နှင့် အိမ်က လင်တော်မောင်ရဲ့ မျက်နှာတို့ကိုသာ စိတ်ထဲမှာ ပြေးမြင်နေမိသည်။ ဘာလုပ်ရမယ်မှန်း မဝေခွဲတတ်တော့ပေ။ ဘာမှ မလှုပ်ရှားဘဲ ညိမ်နေသေးသဖြင့် ကိုပီတာက တစ်ဆင့်တက်ပြီး မမူယာရဲ့ လည်ပင်းကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ပြီး လျှာထိပ်နှင့်သာသာလေး ပွတ်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်က မမူယာရင်ဘတ်ပေါ်မှတဆင့် ပခုံးတွေကို သိုင်းဖတ်လိုက်ရာ လက်ဖျံနှစ်ဖက်က ရင်သားနှစ်လုံးဆီပေါ်ကို ကျရောက်သွားသည်။ ပုံစံက အနှောက်ဖက်ကနေ စနစ်တကျ သိုင်းချုပ်လိုက်တဲ့ ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။

“ကိုပီတာရယ်… တော်ပါတော့။ ကျမတို့ အလုပ်ကိစ္စပဲ ပြောရအောင်” မမူယာခင် ငြင်းဆန်လိုဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ရုန်းထွက်ဖို့ကလည်း မလွယ်ဘူးလေ။

“အဲ့ဒီ့ကိစ္စကို စိတ်ချပါ။ မမူယာသာ ကျနော့်ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်ဆိုရင် ကျနော်လည်း မမူယာ ကိစ္စတွေကို ကူညီပေးမှာပါ” ကိုပီတာက သူလိုချင်တာနဲ့၊ မမူယာလိုအပ်နေတာကို ဒဲ့တိုးနီးပါးပင် ညှိပြော ပြောလိုက်သည်။

မမူယာခင်သည် သူ ကိုပီတာ့ကို လိုက်လျောလိုက်ရင် ရုံးကငွေကွာတဲ့ကိစ္စအဆင်ပြေသွားနိုင်မည်ကို သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဒါ့အပြင် ကိုပီတာ့လို ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း လူကြီးနှင့် ချစ်ပွဲဝင်လိုက်ရလျင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုပြီး ရင်ခုန်သွားမိတာလည်း ပါပါသည်။ ကိုပီတာက ညာဘက်လက်ဖြင့် မမူယာခင်ရဲ့ တင်ပါးတစ်ခြမ်းကို ဖိညစ်ပီး သူ့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကို တဆင့်ထက်တိုး လိုက်ပြန်သည်။ ဒီလောက်ဆို သူ့အတွက် မမူယာက အခွင့်အရေးပေးလိုက်ပြီဆိုတာကို စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီး ကိုပီတာ နားလည်လိုက်သည်။ စကတ်အတိုလေးဆိုတော့ သူ့လက်အောက်နည်းနည်း ရွေ့လိုက်တာနဲ့ စကတ်အောက် လက်ဝင်သွားသည်။ ဘောင်းဘီအသားနုနုလေးပေါ်ကနေ တင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ရတာ အရသာ ရှိလှပေသည်။ ဖင်နှစ်လုံးကြားကို လက်ခလည်မသိမသာတင်ပြီး အောက်မှ အထက်သို့ ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မမူယာခင် ခါးမှာ ယိုင်လှဲတော့မည့် ဟန်ဖြစ်သွားသည်။ ကိုပီတာက မိန်းမက ကိုင်တာ ကျွမ်းကျင်လှပေသည်။ သူထိလိုက်တဲ့ ပုံစံတိုင်းက မမူယာ အသည်းဘဝင်ခိုက်စေတာချည်းပင်ဖြစ်သည်။

လောလောဆယ်မှာ သူ့အကြိုက်လုပ်ဖို့ထက် မမူယာ သာယာသွားအောင် အရင်လုပ်ပေးရမည်။ ပြီးတော့မှ သူ့အလှည့်ရောက်ရမယ် လို့တွေးထားလိုက်သည်။ မမူယာခင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးနှစ်ခုစလုံးကို ငုံပြီးစုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှအောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်လိုက်ရာ မမူယာခင်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုပီတာ့ကျောကို အလိုလိုသိုင်းဖက်လာသည်။ ပွင့်ဟနေသော နှုတ်ခမ်းကြား လျှာသွင်းပြီး ပါးစောင် တစ်ခြမ်းကို မွှေလိုက်တော့ မမူယာမှာ ကိုပီတာ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ခွေလဲလုနီးနီးကျလာသည်။ ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ပခုံးတစ်ဖက်ကို ထိန်းကိုင်ထားပေးရင်းမှ နှုတ်ခမ်းခြင်းလည်း မခွာဘဲ ပေါင်ခွကြားကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ပူနွေးနွေး အထိအတွေ့ကို ရလိုက်သည်။

ရုတ်တရက် ကိုပီတာက မမူယာကျောကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းပြီး ဒူးခေါက်ခွက်ကို ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွေ့လိုက်ရာ မမူယာခင်မှာ လေထဲသို့စွေ့ခနဲမြှောက်တက်သွားသည်။ ထွားကျိုင်းပြီး သန်မာသော ကိုပီတာမို့လို့သာ မမူယာခင်ကိုယ်လုံးကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မချီနိုင်စွမ်းရှိခြင်းဖြစ်သည်။ သာမာန်ယောက်ျားတစ်ယောက်ဆိုရင် ပေါင် ၁၈၀ လောက်ရှိမည့်မမူယာခင်ကို တနင့်တပိုးမရမည်။ ကိုပီတာက မမူယာခင်ကို ချီပြီး သူ၏ အလုပ်စားပွဲရှေ့မှ ထိုင်ခုံရှိရာသို့သွားလိုက်သည်။ ကိုပီတာက ဆုံလည်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး မမူယာက ကိုပီတာ့ပေါင်ပေါ်တွင်ရှိနေသည်။

ပုံစံကတော့ ကိုပီတာ့ရင်ခွင်တွင်း မမူယာရောက်နေပြီး ကိုပီတာပြုသမျှနုရတော့မည့် ပုံစံဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက မမူယာရဲ့ ယောက်ျားလေးပုံစံ ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တစ်လုံးခြင်းဖြုတ်လိုက်သည်။ မမူယာကတော့ ရှက်လို့ထင်ပါရဲ့ ကိုပီတာ့ရင်ခွင်ထဲသို့ မျက်နှာဝှက်ထားသည်။ ကြယ်သီးများ အားလုံးပြုတ်သွားတော့ အောက်မှ ရင်သားဖွေးဖွေးများပေါ်လာသည်။ ဘရာစီယာမှာ အနီရဲရဲဖြစ်ပြီး အောက်မှ ဖြူဖွေးသော ရင်သားနှစ်လုံးမှာ ဘရာစီယာရဲ့ ထိမ်းချုပ်မှုကို မနာခံဘဲ အပြင်သို့ လျှံထွက်ချင်နေကြဟန်နှင့်တူသည်။

ကိုပီတာက ဘရာစီယာကို အပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး ရင်သားနှစ်လုံးကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ ရင်သားနှစ်လုံးမှာ ရှောက်သီးအလုံးကြီးကြီးခန့် ရှိသဖြင့် စို့ချင်သူအကြိုက် အားမနာတမ်းစို့လို့ရမည့် ပုံစံဖြစ်သည်။ ရင်အုံအပေါ်မှာ ထိပ်သီးလေးများကတော့ အညိုရောင်ဖြစ်ပြီး လက်သန်းတဆစ်စာလောက် ရှိမည်။ ကိုပီတာက ဘယ်လက်ဖြင့်ကျောကိုပွေ့ထားပြီး ညာဘက်လက်မက ညာဘက် နို့သီးကောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ညာဘက် လက်သန်းက ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်းကို လည်းကောင်း သာသာလေး ကုတ်ခြစ်ပေးရာ နို့သီးခေါင်းများ ထောင်ကြွလာသည်။ ဒီတော့ ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ ရင်သားတွေထဲ ခေါင်းထည့်ပြီး ခေါင်းလေးများကို စတင်စုပ်သည်။ စုတ်နေရင်းနှင့်ပင် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပင်တီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မုန့်ပေါင်းလို ပြော့အိအိ အသားဆိုင်လေးများကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ မမူယာခင်ရဲ့ညီးသံများမှာ မြိုင်လာပေသည်။

မမူယာခင်ရဲ့ညီးသံကြောင့် ကိုပီတာ အကြံတစ်ခုပေါ်လာပြီး နို့စို့နေတာကို မသိမသာရပ်ပြီး အဖုတ်ကို ကလိခြင်းကို ဆက်လုပ်သည်။ မမူယာမှာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အံကြိတ်ထားသော်လည်း ညီးသံမထွက်။ ဒါကြောင့် ကိုပီတာက အဖုတ်ကို ဆက်မနှိုက်တော့ဘဲ ရင်သားတစ်အုံလုံးပါအောင် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲလိုက်တာနဲ့ မမူယာရဲ့ “အ… အား… ” ဆိုတဲ့ အသံများကို ကြားလိုက်ရသည်။
မမူယာရဲ့သာယာမှုအစိတ်အပိုင်းမှာ ရင်သားတွင် အဓိက ဖြစ်ကြောင်း ကိုပီတာသဘောပေါက်လိုက်လေသည်။ မိန်းမတွေက ကိုယ်ခန္ဓာသာယာမှုအစိတ်အပိုင်းသည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မတူညီကြောင်း အတွေ့အကြုံအရ သိထားသဖြင့် ကိုပီတာ စမ်းသပ်ကြည့်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် နို့နှစ်လုံးကိုသားအားရပါးရစို့ပြီး အဖုတ်ကို သိပ်မပြုစုပဲ တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်သာ ပွတ်သတ်ပေးလိုက်သည်။

တော်တော်ကြာအောင် နှုးပြီးတော့ ကိုပီတာက မမူယာကို သူ့ရဲ့စားပွဲခုံပေါ်ချီပြီးတင်လိုက်သည်။ မမူယာက ကိုပီတာ ခရီးဆုံးအထိ သွားတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်သွားတဲ့အတွက်

“ကိုပီတာ… ဒီမှာတော့ မလုပ်နဲ့ရှင်။ မကောင်းပါဘူး။”

ကိုပီတာက လှုပ်ရှားမှုများကို ရပ်လိုက်သည်။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါသည်။ သူရဲ့ဆိုင်က လူမရှိလို့ ပိတ်ထားခြင်းဖြစ်ပေမယ့် တခြားဆိုင်တွေက ဖွင့်ကြသည်။ သူနဲ့ မမူယာခင် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတာကို မြင်ရင်လည်း မြင်ထားနိုင်သည်။ ဒါကြောင့် တစ်နေရာရာကို ရွှေ့ဖို့စဉ်းစားလိုက်ပြီးမှ…

“ဒီလိုလုပ်ဗျာ။ မမူယာခင် ရုံးကို ပြန်သွားလိုက်တော့။ ညနေ ငါးနာရီရုံးဆင်းချိန်မှာ ကျနော် မမူယာတို့ရုံးနားက Super Market ရဲ့ ကားပါကင်ထိုးတဲ့နေရာမှာ စောင့်နေမယ်။ မမူယာ အဲ့ဒီ့ကိုလာခဲ့။ ဟုတ်ပြီလား…”

“အင်း” မမူယာခင်က သဘောတူဟန်နဲ့ မပွင့်တပွင့် အသုံပြုရင်း လက်ခံလိုက်တယ်။

ခဏကြာတော့ မမူယာခင်ရဲ့ရုံးကား ပြန်ရောက်လာပြီး သူတို့အဖွဲ့ရုံးကို ပြန်သွားကြတယ်။ ကိုပီတာလည်း ဆိုင်ပိတ်ပြီးတော့ ပန်းဆိုးတန်းဘက်သွားပြီး သူသုံးဖို့စဉ်းစားထားတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခု ဝယ်သည်။ မြို့ထဲမှာ သူ့အသိုင်းအဝိုင်းက ခပ်များများဆိုတော့ လိုချင်တာတွေအားလုံးက ပိုက်ဆံရှိရင် ရသည်။ ဒီတော့ သက်လုံကောင်းဖို့အတွက် ချောကလက်နံ့မွှေးတဲ့ ဆေးတစ်ချို့ကိုပါဝယ်ပြီး မမူယာခင်တို့ ရုံးနားက Super Market ကိုသွားတယ်။

အလဲအလှယ် ဇတ်သိမ်း
ကားရပ်နားတဲ့နေရာက လူသိပ်မရှိ။ ကားတံခါးကို အလုံပိတ်၍ စက်နှိုးပြီး အဲကွန်းဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ အသင့်ပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်တဲ့ အရာကို ရှုရှိုက်လိုက်တယ်။ ကားထဲတွင် မီးခိုးများ ပျံလွှင့်သွားပြီး ချောကလက်အနံ့များ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကိုပီတာက ဒါတွေကို အမြဲတမ်း သုံးစွဲလေ့မရှိ။ ဒါပေမယ့် ပွဲကြမ်းဖို့လိုလာရင်တော့ အသုံးပြုလေ့ရှိသည်။ မမူယာခင်က အိမ်ထောင်သည်၊ ဘော်ဒီက ဝဝပြည့်ပြည့် ဆိုတော့ တော်ရုံတန်ရုံနဲ့ ဖြိုလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့်လည်း ခွန်အားဖြည့်တင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ကိုပီတာ ဘိရှာဖို့အတွက် သူ့ဖုန်းထဲက နံပါတ်တွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အင်းစိန် စော်ဘွားကြီးကုန်း ဘက်က ဟော်တယ်တစ်ခုကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။ ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ

“ဟဲလို… ကိုပီတာ။ ပျောက်ချက်သားကောင်းလှချည်လားဗျ။ ဘာ လိုအပ်သလဲ”

သူ့လို လူတစ်ယောက်ရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ဟာ ဟိုတယ်မန်နေဂျာရဲ့ ဖုန်းထဲမှာ မှတ်သားထားပြီး ရှိနေမယ်ဆိုတာ ကိုပီတာသိထားပြီးသားပါ။ ဒါပေမယ့် သူကတော့ အဲ့ဒီ့လူရဲ့နံမည်ကို မေ့နေပြီ။ ဒါကြောင့်

“ဂျာကြီးရေ… တစ်ခန်းလောက်ရမလားဗျာ။ ဒီညနေလာမယ်…” ဆိုပြီးတော့သာ သုံးနှုန်းလိုက်တယ်။

“… … …”

“ညမအိပ်ဘူး။ ပြန်မှာ”

“… … …”

“အိုခေဗျာ… နာရီဝက်လောက်နေရင်ရောက်မယ်”

ကိုပီတာ အခန်းကိစ္စလည်း စီစဉ်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ သီချင်းဖွင့်ပြီး မမူယာခင်အလာကို အေးအေးဆေးဆေးပင် စောင့်နေလိုက်သည်။

သိပ်မကြာခင်ပဲ မမူယာ ရောက်လာသည်။ ကိုပီတာလည်း အင်းစိန်စော်ဘွားကြီး ကုန်းဘက် မောင်းခဲ့လိုက်သည်။ ဟော်တယ်ထဲ ရောက်တော့ ကားရပ်ပြီး ဆင်းလိုက်တာနဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်က တံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။ ကိုပီတာက လူကိုမှတ်မိသော်လည်း နံမည်မေ့နေပြီ ဖြစ်သည့် မန်နေဂျာကို မေးတစ်ချက်ဆတ်ပြလိုက်တော့ မန်နေဂျာက အသင့်ပင် သော့တစ်ချောင်းထုတ်ပေးသည်။ ကိုပီတာက Thanks လို့ ဘိုဆန်ဆန် တစ်ခွန်းနှုတ်ဆက်ပြီး မမူယာခင် မမြင်အောင် မန်နေဂျာကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်သည်။ မန်နေဂျာက လှေခါးပေါ်တက်သွားသော မမူယာခင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို မျက်စိစားပွဲ ထိုင်ရင်း နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး လို့မှတ်ချက်ပေးမိသည်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တဲ့အခါ ကိုပီတာက ကုတင်ပေါ်သို့ပစ်လဲလိုက်သည်။ မမူယာခင်မှာ မလိုက်လာပဲ ရပ်နေသည်။ သူမသည် အိမ်ထောင်ရှင် မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်မကျခင် အပျိုဘဝမှာ တွဲခဲ့သော ရည်းစားနှင့်ကတည်းက အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ပြီးပြီ။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့်အတွေ့ကြုံရှိသော်လည်း တစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့ အတူအိပ်ဖို့ကိုတော့ ဝန်လေးမိသည်။ သူမဘာကြောင့်ဒီကို လိုက်လာမှန်းကို ပြန်စဉ်းစားလို့မတတ်တော့။ ဆိုင်ထဲမှာ နှုးလိုက်တဲ့ ကိုပီတာ့ရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်လား၊ အကြွေးကိစ္စပြေလည်ချင်လို့လား ဝေခွဲမရတော့ပေ။ နှစ်ခုစလုံးကြောင့်လည်းဖြစ်နိုင်မည် ထင်သည်။

ကိုပီတာက မမူယာခင် စိတ်ရှုပ်နေတဲ့ပုံကို သတိထားမိသွားပြီး

“မမူယာ လန်းသွားအောင် ရေအရင်ချိုးလိုက်ပါလား”

ရေချိုးခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်ထဲ ခဏလောက်နေလိုက်ရရင် သူမရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေကို သုံးသပ်နိုင်သည်။ ဒါကြောင့် စစခြင်း ဆောက်နှင့် မထွင်းဘဲ အချိန် ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မမူယာခင်လည်း ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြီး စလင်းဘတ်အိပ်ကို ကုတင်ပေါ်တင်၍ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်သည်။

အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပြီး ရေပန်းအောက်ဝင်ရပ်လိုက်သည်။ ဒီကိစ္စသာ ယောက်ျားသိသွားရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။ သူ့ကို ပေါင်းပါ့ဦးမလား… ဒီလာတာကိုရော တခြားသူတွေ သိသွားနိုင်သလား… စသည်တို့ကို စိတ်ရှုပ်စွာ စဉ်းစားမိနေသည်။ ရေပန်းခလုပ်ကိုဖွင့်လိုက်တော့ အေးမြသော ရေများက သူ့ကိုယ်ခန္ဓာပေါ် ကျလာသည်။ စီးကျနေသော မျက်ရည်များသည် ရေနှင့်ရောသွားသည်။ မမူယာခင် ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ အခုလို ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ အခန်းထဲ ရောက်နေပြီးတော့မှ နောက်ကြောင်းကို မစဉ်းစားတော့ဘူး။ ရှေ့အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်ပဲ လုပ်တော့မယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ စွန့်စားလိုက်တော့မယ် ဟုတွေးမိသည်။ ဝအောင် ငိုပြီးတော့မှ ငွေပြန်မပေးနိုင်လို့ ထောင်ကျရခြင်းထက် ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ခဏတာ အိပ်လိုက်ရခြင်းက အများသက်သာပါသေးသည် ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးရင်း နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ပေါက်ထွက်မတတ်ကိုက်ပြီး နာနာကြည်းကြည်းပင် ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်လေသည်။

ရေချိုးပြီးတော့ တဘတ်နှင့်စင်ကြယ်အောင် သုတ်လိုက်သည်။ အဝတ်အစားတွေကိုပြန်မဝတ်တော့။ တပတ်ကိုသာ ရင်လျားလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လိုက်သည်။ ကိုပီတာက ကုတင်ပေါ်လှဲနေရင်းသူ့ကို ကြည့်နေသည်။ မမူယာခင်က ကိုပီတာ့ကို ရဲရဲတင်းတင်းပင် ပြန်ကြည့်ပြီး ကိုပီတာ့ဆီ လျှောက်လာသည်။ ကိုပီတာက ကုတင်ပေါ်တွင် ဘေးတစောင်းထိုင်လိုက်ပြီး

“လာလေ”

လို့ခေါ်လိုက်တော့ မမူယာကာ ကိုပီတာ ထိုင်နေတဲ့ရှေ့မှာ ဝင်ရပ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးက ကိုပီတာ့ ဒူးနှစ်ဖက်ကြားရောက်သွားသည်။ ကိုပီတာက မမူယာ လည်ပင်းကို ဆွဲပြီး နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုက မသိမသာ တုန်နေသည်။ ကိုပီတာက သူစိတ်ကြိုက်လုပ်ခွင့် ရှိသော်လည်း အကြမ်းပတမ်းမလုပ်ဘဲ ရည်းစားတစ်ယောက်ကို ပြုစုသလိုဆက်ဆံလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ခဏအကြာမှာ မမူယာက ခေါင်းကို ပြန်မတ်ပြီး ကိုပီတာ့ မျက်လုံးကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ကာ

“မှုတ်ပေးရမလား” ဟု ပြောလိုက်သည်။

ကိုပီတာ့ မျက်လုံးထဲတွင် ့ အံ့သြသည့် အရိပ်အယောင် တစ်ချက်တော ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ သို့သော် ချက်ခြင်းပဲ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ မမူယာခင်က ကိုပီတာ ထိုင်နေသော ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး ကိုပီတာ့ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီကို အောက်ကို ဆွဲချတော့ ကိုပီတာက အလိုက်သည့်ပင် ကြွပေးလိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်သို့ အမြှောင်းကြီး တစ်ခု ဖုထွက်နေသည်။ မမူယာ နည်းနည်းတော့ တုံ့သွားသည်။ သူတွေ့ဖူးခဲ့တဲ့ ဟာတွေထက် ကြီးမားတာတော့ အသေအချာပင်။ မမူယာခင်မှ ထိုအရာကိုတွေ့တော့ ရေကန်တွေ့လျှင် ခဲလုံးပစ်ပေါက်ချင်သော ကလေးတစ်ယောက် လိုပင် မကိုင်ကြည့်ဘဲ မနေနိုင်၍ အပေါ်မှအောက်သို့ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

အောက်ကိုပွတ်ချလိုက်လို့ ဘောင်းဘီက ဟသွားပြီး ထိပ်ခေါင်းအနီရောင်လေး ပြူထွက်လာသည်။ မမူယာက ဒီအောက်က အရာကြီးသည် သူ့အတွက် မထူးဆန်းပါ မြင်ဖူးနေပြီးသားဟု တွေးပြီး ဘောင်းဘီကို အောက်သို့ဆွဲချ လိုက်ရာ အထဲမှ အတန်အကြီး ငေါ့ခနဲ ထောင်ထွက်လာသည်။ မမူယာလန့်သွားသည်။ သူမအရင်က ကြုံခဲ့ရတာဟာ ဒီလိုမျိုးကြီးမဟုတ်ပေ။ သူ့ဘက်ကို ချိန်မထားပဲ ပစ္စည်းပိုင်ရှင်၏ ဆီးခုံဘက်ကို ခေါင်းတည်နေလို့သာ တော်တော့သည်။ မမူယာက ထိုအတံကြီးကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး အရင်ဆုံး ဥနှစ်လုံးကို လျှာနှင့်သပ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ အတံကြီးရဲ့ အရင်းကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုဖြင့် အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးလိုက်သည်။ အချောင်းကြီး တစ်လျှောက်ကို နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် အထက်မှ အောက်သို့ နမ်းသွားပြီး ထိပ်ခေါင်းရောက်တော့မှာ ကွမ်းသီးခေါင်းကို ကို ငုံကာ စုပ်လိုက်သည်။ “ပြွတ်” ခနဲ အသံထွက်သွားပြီး အချောင်းကြီးက လက်ထဲမှာ အတင်းကို ရုန်းကန်လာသည်။

မမူယာခင်မှာ အတန်ကြာသည်အထိကို ထိုအချောင်းကြီး၏ ရုန်းကန်တွန်းထိုးမှုများအား ထိန်းကွပ်ရင် နမ်းစုတ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုပီတာက တော်လောက်ပြီဟု ထင်တော့ မမူယာကို လက်မောင်းနှစ်ဖက်မှ မချီပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲတင်လိုက်သည်။ တဘတ်ကို စွဲချွတ်ပြီးတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကိုဘေးသို့ကားလိုက်သည်။ မမူယာရဲ့ အဖုတ်မှာ အပြားမကြီးပေ။ သို့သော် ကိုယ်ခန္ဓာဝဖြိုးသူတစ်ယောက်မို့လို့ထင်သည်… တော်တော်ကို ဖောင်းသည်။ နှုတ်ခမ်းသားများမှာ အဆီစုနေပြီး ပန်းပွင့်အဖူးကဲ့သူ့ ဖူးဖူးကြီးဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက အချောင်းကြီးဖြင့်ချိန်၍ ထိုးချလိုက်သည်။ အချောင်းကြီးက တစ်ဝက်ပင်မဝင်သေး

“အား… မရဘူး။ တော်တော့ မသွင်းနဲ့တော့” မမူယာမှာ အလန့််တကြားငြင်းဆန်လေသည်။

ကိုပီတာက ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ထိုးသွင်းလက်စကို ထပ်ထိုးထည့်သည်။

“ကိုပီတာ… မရဘူး။ ပြန်ထုတ်လိုက်တော့”

“ရပါတယ် မမူယာကလည်း ဒီမှာ တော်တော် ဝင်နေပါပြီ”

“အာ… ဘာတော်တော် ဝင်ရမှာလည်း ရှင့်ဟာက လူဟာမှ မဟုတ်တာ။ ကျမထဲ ထည့်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဟာဗျာ… မမူယာလည်း အပျိုလေးမှမဟုတ်တာ။ သွားဖူးလာဖူးနေတာပဲ ရမှာပါ”

ကိုပီတာလည်း ပြောနေရင်းကပင် နောက်ထပ် အားစိုက်ပြီးထိုးသွင်းလေသည်။ မမူယာခင်က ကိုပီတာ့ လက်မောင်းများကို အတင်းတွန်းပြီး

“ကျမက အပျိုမဟုတ်ပေမယ့် ရှင့်ဟာကြီးလိုမျိုး ကြုံခဲ့ရတာမဟုတ်ဘူး” ဟုအော်လေသည်။

ကိုပီတာက ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ နည်းနည်းခြင်းပြန်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နှင့် လေးငါးချက်လောက် ညှောင့်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ မမူယာခင်ရဲ့ ရှိုက်သံမှာလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ကြားနေရသည်။ ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာပဲ ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖိသွင်းလိုက်ရာ တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားလေသည်။ အချောင်းတစ်ခုလုံး အထဲရောက်သွားတာနဲ့ မမူယာခင်က ကိုပီတာ့ ကျောကုန်းများကို တင်းကြပ်နေအောင် ဆွဲဖက်လိုက်တော့သည်။ မမူယာရဲ့ အတင်းကို ဖက်ထားလို့ ကိုပီတာမှာ လှုပ်ရှားခွင့်မရတော့ပေ။ ဒါကြောင့် နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်၊ နားရွက်လေးများကို ကိုက်လိုက်ဖြင့် အချိန်ယူနေရသည်။ ခဏတော့ ဖက်ထားတဲ့ လက်အရှိန် လျော့လာတော့မှ သူ့ရဲ့ ဆောင့်ချက်များကို စတင်လှုပ်ရှားရလေသည်။

ပထမအချီပြီးသွားတဲ့အခါမှာ မမူယာခင်ရဲ့ ပုံစံပြောင်းသွားသည်။ သူ့ကို အပေးအယူသဘောဆန်ဆန် မပြုမူတော့ဘဲ၊ လက်တွဲဖော် တစ်ယောက်သဖွယ် လိုက်လိုက်လျောလျော လိုလိုလားလား ဖြစ်လာသည်။ ဒုတိယ တစ်ကြောင်းသွားရန် မမူယာခင်ကို ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ကိုပီတာက ကြမ်းအောက်ဆင်းကာ ရပ်လိုက်သည်။ မမူယာခင်က လက်နှစ်ဖက်ကရှေ့ကို ပစ်ထားပြီး ရင်ဘတ်နဲ့၊ ပါးတစ်ခြမ်းကို မွေ့ယာပေါ် အပ်လိုက်သည်။ ဖင်ကုန်းသည် ဆိုတာထက် ဖင်ထောင်ပေးထားသည် ဟု ပြောရင် ပိုမှန်မည်။ ခါးကိုင်ပြီးဆောင့်ဖို့ကို အကောင်းဆုံးအနေအထားဖြစ်သည်။

သုံးခေါက်ပြီးတဲ့အခါမှာ ညကိုးနာရီထိုးနေပြီဖြစ်သည်။ ရုံးမှာကတည်းက လင်တော်မောင်ကို ဒီနေ့ည ရုံးမှာ အိုတီရှိလို့ နောက်ကျမယ်လို့ ဖုန်းဆက်ထားပြီးသားဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက သူမ နေတဲ့ လမ်းထိပ်အထိ လိုက်ပို့ပေးမည်လို့ပြောသည်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီးတော့ အခန်းအပြင်ထွက်ခါနီးမှာ

“ကဲ… ကိုပီတာ စံပယ်ပန်းတော့ ပန်ပြီးပြီ။ မားသားဘုတ်ကိစ္စကရော ဘယ်လိုလဲ”

ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ တင်ပါးတစ်ခြမ်းကို အားနဲ့ညစ်လိုက်ပြီး

“သင်္ကြန်ပြီးရင် အလုံး ၅၀ ပို့လိုက်တော့” ဟု ပြောလိုက်ရာ မမူယာခင် မျက်နှာမှာ ဝင်းပသွားသည်။

ကိုပီတာက ဆက်ပြီး

“ကိစ္စပြီးပြီ ဆိုပြီးတော့ ကျနော့်ကို မေ့မသွားနော်။ နောက် အားရင်လည်း တွေ့ရအောင်နော်… မမူယာ”

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ မမူယာတစ်ယောက် တစ်ခါပဲ မှားမလား၊ ကာမဂုဏ်ထဲမှာ အကြိမ်ကြိမ်နစ်မြှပ်မလားဆိုတာတော့ စောင့်ကြည့်ရပေမည်။

ဘီ အပေါင်း ဘီ အပိုင်း (၁)
“ဇစ်တပ်ပေးဦး”
အင်္ကျီအောက်နားတွေကို ဘောင်းဘီထဲ ထိုးသွင်းရင်း ဇစ်တပ်ခိုင်းဖို့ ဘီဘီ့ဘက်သို့ ခါးလှည့်လိုက်သည်။ ဘီဘီက ဘောင်းဘီဇစ်တပ်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်တော့
“နေဦး… တစ်ချက်လောက်နမ်းပေးဦး”
ကိုပီတာက မေးငေါ့ပြတော့ ဘီဘီက မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်ပြီး ကိုပီတာ့အတွင်းခံပေါ်က မပြော့မတင်း အရာကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှင့်တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောက်က ပြော့ပြော့ကြီးနှစ်လုံးကို သွားနှင့်ခပ်သာသာလေး ဖိကိုက်လိုက်သည်။ ဒီတော့မှ မပြော့မတင်းအရာကြီးက သိသိသာသာကို တင်းလာသည်။ ဘီဘီက ထိုအရာကြီးကို လက်ဝါးနှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်လိုက်ပြီး ကိုပီတာ့ကို
“သွားတော့… ကဲမနေနဲ့”
ဟုပြောလိုက်သည်။ ကိုပီတာက သဘောကျသွားဟန်နဲ့ ရယ်ပြီး အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားသည်။ အခန်းဝမှာအိပ်နေတဲ့ အယ်ဇေးရှင်းခွေးကြီးကို
“ဘော်ဘီ… မင်းမမကို ကောင်ကောင်းစောင့်ရှောက်နော်”
လို့ အော်ပြောပြီး အိမ်အောက်ဆင်းသွားသည်။

ကိုပီတာ အပြင်သွားတော့ အိမ်မှာ ဘီဘီတစ်ယောက်ထဲ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ကိုပီတာကို တစ်ခါတလေ စိတ်ပျက်မိသည်။ သူ့ယောက်ျား မိန်းမပွေတာတွေကို ဘီဘီသိသည်။ ဒါပေမယ့်ဘာမှ မပြောသာပေ။ သူတို့ထုံးစံအရ ယောက်ျားတစ်ယောက် မိန်းမအများကြီးယူတာကို စောဒက တက်ပိုင်ခွင့်မရှိ။ ဒါပေမယ့် ကိုပီတာ အဲ့ဒီလို အပြင်မှာ ပွေရှုပ်နေတော့ အိမ်က မိန်းမဖြစ်သူအပေါ်မှာ စိတ်ပါဝင်စားမှုနည်းလာသည်။ ဘယ်အချိန် အလိုရှိရှိ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့မိန်းမ ဆိုတော့ ကိုပီတာက ဘီဘီ့ရဲ့ ကျေနပ်တင်းတိမ်ခြင်းကို တခါတရံမှာ မေ့နေတတ်သည်။

ခြေသည်းနီများ ခြောက်သွားတဲ့အခါ ဘီဘီ အိပ်ခန်းထဲဝင်ရန် ထလိုက်သည်။ ကြမ်းပေါ်တွင် လက်နှစ်ဖက် ပစ်ပြီး အိပ်နေတဲ့ ဘော်ဘီက သူ့ကို အစာကျွေးမယ်လို့ ထင်ပြီး ဘီဘီ့ဆီ ပြေးလာသည်။

“နေဦး… ဘော်ဘီရယ်၊ မမစိတ်ရှုပ်နေတယ်။ သွား… သွား…”

ဘီဘီက သူမ ခြေထောက်ကိုလာနမ်းရင်း အစာတောင်းနေသည့် ဘော်ဘီကြောင့် ခြေသည်းနီများပျက်သွားမှာ စိုးရိမ်ပြီး မောင်းလိုက်သည်။ ဘော်ဘီက အစာမရနိုင်မှန်းသိသွားလို့လား၊ သူ့သခင်မ စိတ်ရှုပ်နေတာကို သိလို့လား မသိပေ။ ဘီဘီနားမှခွာပြီး ကြမ်းပေါ်တွင် သွားပြန်ခွေနေလိုက်သည်။

ဘီဘီက အိပ်ခန်းထဲရှိ ဗီရိုထဲတွင် လုံခြုံစွာ သိမ်းထားသော ဘူးတစ်ဘူးကို ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကိုပီတာ့ CD အခွေများထားသည့် စင်မှ အခွေတချို့ကို ရှာကြည့်သည်။ ကိုပီတာစုဆောင်းထားသော အပြာဇတ်လမ်းအခွေတွေက များလှသည်။ များသောအားဖြင့် ယောက်ျား၊ မိန်းမအင်္ဂါတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြပြီး၊ ဆက်ဆံပုံတွေကို သေချာ ရိုက်ထားသော အခွေများဖြစ်သည်။ ဘီဘီက ထိုသို့ကားတွေကို သဘောမကျပေ။ အရှေ့တိုင်းမင်းသားမင်းသမီးတွေနဲ့ ရိုက်သည့် Softcore ဆိုသော ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ခြင်း ဦးစားပေးတဲ့ ကားတွေကို သဘောကျသည်။ စိတ်ကြိုက်အခွေရွေးလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ကို ပြန်ထွက်လိုက်သည်။

ဧည့်ခန်းထဲက DVD Player ထဲအခွေထည့်ပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာခုံ၏ ရှေ့တွင် ရေမြှပ်ကော်ဇော အသေးတစ်ချပ်ကို ခင်းပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ နောက်က ထိုင်ခုံကို ကျောမှီပြီး ပေါင်နှစ်ခြောင်းကို ကားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲကယူလာသော ဘူးကို ထုတ်ပြီး အထဲက Dildo ဟုခေါ်သည့် ယောက်ျားတန်ဆာပုံစံ အချောင်းကြီးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။
ဒီပစ္စည်းသည် ဘီဘီ့ သူငယ်ချင်း မီရှဲလ်က လက်ဆောင်ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။ မီရှဲလ်က အင်္ဂလန်မှာပဲ ကျောင်းတတ်ပြီး အဲ့ဒီ့မှာပဲ အလုပ်ဝင်နေသော ဘီဘီ့ ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်။ ၈ တန်းလောက်က သူမရဲ့ အဒေါ်နှင့်လိုက်သွားပြီး အင်္ဂလန်မှာ ကျောင်းတတ်သည်။ ကျောင်းပြီးသွားသော်လည်း ဒီပြန်မလာတော့ဘဲ အဲ့ဒီ့နိုင်ငံမှာသာ အခြေချသည်။

ဘီဘီ ၁၀ တန်းအောင်သွားတဲ့နောက် ပါပါးက တက္ကသိုလ်မတက်ခိုင်းတော့ဘဲ သူ့အလုပ်ကို ဝင်ကူခိုင်းသည်။ သူတို့လူမျိုးများက သမီးဖြစ်သူကို သိပ်မမျှော်လင့်ကြ။ သားကိုသာ လိုချင်ပြီး၊ သားဖြစ်သူကိုပဲ ဦးစားပေးသည်။ ဒီလိုနဲ့ ကိုပီတာ နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပဲ လူကြီးခြင်းတွေ့ဆုံပြီး ဘီဘီ့ကို ကိုပီတာနှင့်ပေးစားလိုက်သည်။ လက်ထပ်ပြီးခါစက ကိုပီတာသည် သူမအပေါ်မှာ တော်တော်လေး အချိန်ပေးခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းမှာ စိတ်ဝင်စားမှုနည်းပါးလာသည်။ ဘီဘီ့ရဲ့ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ခြင်းကို ဦးစားမပေးတော့ပေ။

ဒီအကြောင်းတွေကို ပြည်ပမှ မြန်မာနိုင်ငံသို့ ခေတ္တပြန်ရောက်နေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ မီရှဲလ်ကို ရင်ဖွင့်မိသည်။

မီရှဲလ်သည် ဘီဘီနှင့်လုံးဝခြားနားသည်။ နိုင်ငံခြားတွင် ကျောင်းနေပြီး အလုပ်လုပ်နေသူဖြစ်သဖြင့် ပွင့်လင်းရဲတင်းသည်။ ဘီဘီတို့လို ဘာသာတရားရဲ့ တားမြစ်မှု၊ မိဘတွေရဲ့ တင်းကြပ်မှုတွေနှင့် နေရသူတွေ မသိတာ၊ မလုပ်ရဲတာမျိုးတွေကို မီရှဲလ် က အားလုံးလုပ်ဖူးနေသူဖြစ်သည်။ သူမ ပြောပြသော အချစ်ဇတ်လမ်းများကို နားထောင်မိတဲ့အခါ ဘီဘီ လန့်သွားသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ပွဲဝင်တာကို ထမင်းစားရေသောက်လောက်သာ သဘောထားသည်။ စွဲစွဲမြဲမြဲတွဲသည့်သူလည်း မရှိ။ စိတ်ပါရင် ချစ်ပစ်လိုက်တာပဲ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို ကြားမိတော့ ဘီဘီကြက်သီးပင်ထမိသည်။

ဒီလိုနိုင်ငံမှာဆိုတော်သေးသည်။ စည်းမျဉ်းအလွန်တင်းကြပ်သော သူတို့ဘာသာဝင်အများနေထိုင်ရာ တိုင်းပြည်တွေမှာဆိုလျှင် မိန်းမတစ်ယောက် ဖောက်ပြန်တာမိလျှင် သေဒဏ်ပေးမည်မှာ အသေအချာပင်။

ဘီဘီ့ရဲ့ အိမ်ထောင့်သုခ လျော့ပါးနေတာကို မီရှဲလ်က သိသွားတဲ့အခါ ဘီဘီကိုသနားသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူမရဲ့ ဗိုက်ဘရေတာပါသော Dildo ကို ဘီဘီအတွက် လက်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ ဘီဘီက

“နင်ဒါကြီးကို ဘယ်လိုသယ်လာလဲ”

ဟု စပ်စုကြည့်တော့

“ဒီလိုပဲပေါ့ဟာ။ လေဆိပ်က ကာစတန်ကောင်ကို၊ ကိုကိုလို့ တစ်ခွန်းခေါ်လိုက်ရင် အားလုံးအဆင်ပြေသွားတာပဲ… စိတ်ပါရင် နောက်ရက်မှာ ချိန်းတွေ့လို့တောင်ရတယ်”

“ဟယ်… နင် တကယ် ချိန်းတွေ့တာလား”

“အေးပေါ့ သူတို့က အတောင်းအရမ်းက သူတောင်းစားတောင် အဖေခေါ်ရပေမယ့်၊ ယူနီဖောင်းအဖြူနဲ့ ဆိုရင် စမတ် ဖြစ်တယ်ဟ”

ဘီဘီက ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ဘဲ ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ငေးနေမိတော့

“အဟက်… ဟက်.. နင်ကလည်း ပြူးကြည့်မနေပါနဲ့။ ငါ နောက်နေတာပါ… တကယ်မဟုတ်ပါဘူး”

ဘီဘီက သက်ပြင်းတစ်ချက်သာ ချလိုက်သည်။ ဘာမှတော့ ပြန်မပြောတော့ပေ။ မီရှဲလ်က တကယ်လုပ်ချင်လဲ လုပ်ပစ်မယ့် မိန်းမဟု သူမ သိထားပြီးဖြစ်သည်။ ဒီလိုနဲ့ သူယောက်ျားတန်ဆာ အတုကြီးကို ရခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မနက်က ကိုပီတာက ဘောင်းဘီဇစ်တပ်ခိုင်းရင်း နမ်းခိုင်းပြီး ထွက်သွားသဖြင့် သူမ စိတ်ထဲမှာ မချင့်မရဲ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ ထိုအတုကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှင့်နမ်းလိုက်ပြီး ခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်ရာ ရာဘာချောင်းကြီးက လည်ပတ်ရမ်းခါ လာသည်။ ဘီဘီက တီဗွီထဲမှာ စုံတွဲကို ကြည့်ရင်း သူမဘောင်းဘီပေါ်မှ အမြှောင်းပေါ်ကို လှုပ်ရမ်းနေသည့် အချောင်းကြီး တင်လိုက်သည်။ ဗိုက်ဘရေတာ၏ တုန်ခါမှုက သူမကို ခံစားမှုအရသာ တစ်မျိုးပေးစွမ်းလေသည်။ ဇတ်ကားထဲမှ မင်းသားက ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ နို့ကို ငုံ့စို့လိုက်တော့ ဘီဘီက အင်္ကျီအောက်မှ လက်လျိုပြီး သူမနို့နှစ်လုံးကို ညစ်လိုက်သည်။

ဘောင်းဘီကိုဟပြီး ဗိုက်ဘရေတာကို အသားနုပေါ်တင်လိုက်တော့ အချောင်းကြီးက နှုးညံသော ပွင့်ဖတ်လေးများကို ပွတ်တိုက် လည်ပတ်သွားသည်။ အစိလေးသည် တုန်ခါမှုကြောင့် ထောင်ကြွလာသည်။ ဘီဘီမနေနိုင်တော့… ဖင်ကိုကြွပြီးဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ခပ်ဝေးဝေးကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်သွားတော့မှ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လှုပ်ရမ်းတုန်ခါနေသည့် အချောင်းကြီးထိပ်နှင့် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ အရည်များစိမ့်ထွက်လာသည်။

မျက်စိဒေါင့်မှာ လှဲအိပ်နေသော ဘော်ဘီ့ကို မြင်လိုက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမချွတ်ပြီး ပစ်လိုက်သော အတွင်းခံဘောင်းဘီကို နှုတ်သီးနှင့်ထိုးပြီး ရှုရှိုက်နေသည်။
“ဟိတ်… ဘော်ဘီ။ မလုပ်ရဘူး… အဲ့ဒါ ဆော့စရာမဟုတ်ဘူး။ ငြိမ်ငြိမ်နေ” ဘီဘီက တားမြစ်သော်လည်း မရ။

ဘော်ဘီက ဘောင်းဘီပေါ်တွင် စိုနေသော အကွက်များကို လျှာနှင့်ပင် လျက်ပစ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ ဘောင်းဘီကို လျှာနေလျက်နေတဲ့ သတ္တဝါကို ကြည့်ပြီး ဘီဘီကျေနပ်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဆက်မတားတော့ပဲ လုပ်ချင်ရာလုပ်ပါစေတော့ ဆိုပြီးလွှတ်ထားလိုက်သည်။ တီဗီမှာပြနေတဲ့ ဇတ်လမ်းကလည်း ကောင်းလာပြီ။ မင်းသားဖြစ်သူက ကိုရီးယားလား၊ ဂျပန်လားမသိ။ ငယ်ငယ်ချောချောဖြစ်သည်။ သူနှင့်တွဲဖက် မင်းသမီးရဲ့ ပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်တဲ့ အခန်းမှာ ဘီဘီကိုတိုင်ပင် ကြက်သီးထသွားမိသည်။

ဗိုက်ဘရေတာကို ခပ်တင်းတင်းပွတ်ဆွဲမိသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း သူမ အလွန်သဘောကျသည့် ဘောလိဝုဒ်မင်းသား ရှရွတ်ခန်း တစ်ယောက် သူမ ပေါင်ကြား ခေါင်းအပ်ပြီး ညီမလေးကို နမ်းရှိုက်နေသည့် ပုံစံကို စိတ်ကူးယဉ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ ယားယံနေသော နှုတ်ခမ်းသားများကို လျာနဲ့ လျက်ပေးပြီး အစိလေးကို လက်နှင့်ကလိပေးနေသည်။ အတွင်းသားများကို လျှာစောင်းထက်ထက်နှင့် ပွတ်သပ်ပေးပြီး ဝလုံးလေးတွေ ၀ိုင်းအောင် ရေးပေးနေသည် ဟုခံစားလိုက်ရသည်။ စိတ်ကူးရေယဉ်ကြောတွင် မျောပါပြီး အိပ်မက်မက် နေသူပမာ အရာအားလုံးဝိုးတဝါးဖြစ်နေသည်။

ပူနွေးသောလျှာက သူမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တွေကို အားကောင်းကောင်းနဲ့သိမ်းပြီး လျက်နေသဖြင့် ဘီဘီက မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ သူမရဲ့ အိမ်မွေးခွေးကြီး ဘော်ဘီက လျက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဘီဘီက ရုတ်တရက်ဘာလုုပ်ရမှန်းမသိ… ခံစားနေရတဲ့အရသာကလည်း ကောင်းလွန်းနေသည်။ တိရိစ္ဆာန်တစ်ကောင်က သူမအင်္ဂါဇတ်ကို လျက်ပေးခြင်းသည် ခံဖူးဖို့နေနေသာသာ တွေးတောင်မတွေးဖူးပေ။

“အား… ဘော်ဘီ… ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ….”

ဘီဘီကသာ တွေဝေနေသော်လည်း ဘော်ဘီက ဘာကိုမှမစဉ်းစား။ သူရဲ့လျှာအရှည်ကြီးနှင့် အောက်မှ အထက်သို့ပင့်လျက်လိုက်ရာ လျှာထိပ်က ဖင်ဝကို တစ်ချက်ပွတ်ဆွဲသွားမိသည်။

ဘီ အပေါင်း ဘီ ဇတ်သိမ်း
“အ..ဟား”

ဘီဘီရဲ့ ညည်းသံမှ မျှင်းမျှင်းလေးထွက်လာသည်။

“ကဲ… ဘော်ဘီ။ အခုမှတော့ မထူးတော့ဘူး။ ငါ ပုံစံပြောင်းပေးမယ်”

ဘီဘီက ပက်လက်လှန်နေရာမှ အနောက်ကဆိုဖာပေါ် မှောက်ပြီး ဖင်ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ဘော်ဘီက ဘီဘီရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို တွေပြီးစိုက်ကြည့်နေပြီး လေးဘက်ဖြစ်သွားတာနဲ့ အနောက်ကိုပြူထွက်နေသော နှုတ်ခမ်းသားများကို အလိုက်တသိပင် လျက်ပစ်လိုက်သည်။ ခွေးရဲ့လျာသည် လူ့လျှာထက် ပိုရှည်သဖြင့် တစ်ချက် လျက်လိုက်တာနဲ့ အဖုတ်အမြှောင်းကြား နေရာတော်တော်များများကို ပွတ်သပ်ပြီးသားဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင် ခွေးတွေက သာမာန်အချိန်မှာတောင် လူ့လက်ကို လျက်ပေးခြင်း၊ ခြေကို လျက်ပေးခြင်း၊ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာသူ ပြန်လျက်ခြင်း အလေ့အထ ရှိသဖြင့် လျှာမှာ သွက်လက်မြန်ဆန်သည်။ ဘာဂျာထဲတွင် ခွေးဘာဂျာမှုတ်ခြင်းက အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ ကြောင်ဘာဂျာဆိုရင်တော့ မလွယ်။ အဲ့ဒီ့ကောင်တွေကတော့ လျှာကြမ်းလွန်းသဖြင့် အဖုတ်အသားနီလန်သွားနိုင်သည်။

ဘော်ဘီက အဖုတ်ကို လျက်နေရင်း နှုတ်သီးထိပ်က စအိုဝကို တေ့ပြီး ညှီစို့စို့ အနံလေးကို ရှုရှိုက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှာ လျှာကို နေရာပြောင်းပြီး ဖင်ဝ တစ်လျှောက်ကို “ပလပ်… ပလပ်” နှင့်လျက်လေတော့သည်။

“အား…ဟား….အား”

ဘီဘီမှာ ဖင်ကုန်းနေရမှာ ကျောကုန်းကြီးကြွတက်လားပြီး ညည်းညူသံများ ပြင်းထန်လာသည်။ တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် ဒီလို ခံစားမှုမျိုးမကြုံခဲ့ရဖူးတော့ အသိဉာဏ်မှာ လုပ်သင့်မလုပ်သင့် မတွေးနိုင်တော့ပဲ ဘော်ဘီ့ခေါင်းကို လက်နှင့်နောက်ပြန်ကိုင်ပြီး သူမဖင်နှင့် ဆောင့်နေမိတော့သည်။

ဘော်ဘီက သူ့သခင်မ အမှုအရာများ တက်ကြွလာတာကိုတွေ့တာနဲ့ ရှေ့ကဆိုဖာပေါ် လက်နှစ်ဖက် လှမ်းတင်ပြီး ကုန်းနေတဲ့ ဘီဘီ့အပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ တပြိုင်နက် သူ့ရဲ့ နီရဲအာလန်နေသော ဒစ်ကြီးကို ဖင်ကြားထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ဟဲ့… ဘော်ဘီ မလုပ်နဲ့….။ အမလေး… အဲ့ဒီ့နေရာမဟုတ်ဘူး…ဟဲ့”

ဖင်ဝနှင့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို အချောင်းကြီးက လာထိုးသဖြင့် ဘီဘီလန့်အော်မိသည်။

ဘီဘီမှာ ဒီလောက်အထိ မရည်ရွယ်ထားသဖြင့် အတင်းရုန်းကန် ငြင်းဆန်လေသည်။ သို့သော် မရပါ။ ဘော်ဘီက ပေါင် ၂၀၀ နီးနီးလေးလံကြီးမားသော နိုင်ငံခြားခွေးမျိုးဖြစ်သည်။ သူသိတာက အခုသူ့ ရှေ့မှာ လေးဘက်ထောက်နေတာက သူ့သခင်မဟုတ်တော့၊ ခွေးမ တစ်ကောင်လို့သာ မြင်နေမိပြီ။ ဒါကြောင့်မရရအောင်သွင်းလေသည်။ လည်ချောင်းမှလည်း “ဂီး” ခနဲမာန်ဖီသံပေးလိုက်ရာ ဘီဘီလန့်သွားသည်။ ထပ်ရုန်းလျှင် အသိစိတ်ပျောက်နေသော ဘော်ဘီက သူမဂုတ်ကို ခဲပစ်မည့် သဘောရှိသည်။

အခုမှတော့ မထူးတော့ပါဘူးဟု တွေးရင်း အပေါက်ချော်ပြီး ဖင်ထဲ မဝင်အောင်သာ လှည့်ပတ်ရှောင်နေရသည်။ ဘော်ဘီဒစ်ကြီးမှာ လူ့ပစ္စည်းထက် သိမ်သော်လည်း အရှည်က သာသည်။ ဒါ့အပြင် ဒစ်ကြီးက အတံနှင့်မလိုက်အောင် ခေါင်းကြီးသည်။ အဖုတ်ဝကို တေ့မိသည်နှင့် အရည်များရဲ့ ချောမွေ့မှုကြောင့် အထဲကို “ပလွတ်” ဆိုပြီးဝင်သွားသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ထားပြီး ခါးကောင်းကောင်းနှင့် စက်သေနတ်ပစ်သလို တလျက်စက် ဆောင့်သွင်းလေသည်။ သက်လုံက လူထက်ကောင်းသဖြင့် ဆောင့်ချက်များ ကြသွားသည် မရှိ။ အောက်က သူ့ရဲ့ခွေးမကိုလည်း သနားညှာတရကောင်းမှန်းမသိတော့ပေ။ ဘီဘီ ခမျာ ခွေးကတက်ဆောင့်ခြင်းခံရသည့်အပြင် ဆောင့်ချက်များပြင်းထန်လှသဖြင့် စပ်ဖြင်းဖြင်းပင် ဖြစ်လာသည်။ သူမရဲ့ ခွေးက မုဒိမ်းကျင့်ခြင်းကို ခံရသည့်အတွက် ဝမ်းနည်းပြီးမျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ သို့သော် ကိုယ်ပေါ်မှာ ပိနေတဲ့ အလေးချိန်ကို မတွန်းဖယ်နိုင်သဖြင့် သူဆောင့်လို့ဝတဲ့အထိ ညိမ်နေလိုက်ရသည်။ ဘော်ဘီက ပြီးခါနီးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်လားပြီး အတွင်းထဲ ထိအောင် သူ့ရဲ့အရည်များကို ပန်းထုတ်ပစ်လေသည်။ ဘီဘီ့အဖုတ်အပြင်သို့စိမ့်ထွက်လားပြီး ပေါင်တလျှောက် စီးကျလာတဲ့ ခွေးသုတ်ရည်များမှာ စီးပျစ်လှပေသည်။ အချောင်းကြီး ထုတ်လိုက်တော့ “ဘွက်…” ခနဲ အရည်များ အဖုတ်မှ အန်ထွက်လာသည်။

ဘော်ဘီက သူ့ဆန္ဒပြည့်သွားတော့မှ ဆိုဖာပေါ်မှောက်အိပ်ရင်း တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေသည့် သူ့သခင်မျက်နှာကို ချော့မော့သည့် အနေဖြင့် လျက်ပေးလိုက်သည်။

“သွားစမ်း… ခွေးတိရိစ္ဆာန်”

ဘီဘီက ယခုမှပင် အသံထွက်ရဲပြီး ဟောက်ထုတ်လိုက်သည်။ ဘော်ဘီလည်း တအီအီအသံပေးပြီးဘီဘီနားမှခွာက သူ့ရဲ့ နေရာမှာ သွားခွေနေလေသည်။
ဘီဘီက ခွေးမုဒိမ်းကျင့်တာခံလိုက်ရသဖြင့် ငိုလို့မဆုံး။ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးထားဘူးတဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို ချောက်ခြားသွားတာအမှန်ပင်။ အတန်ကြာတော့မှ သူမအဖြစ်ကိုယ် ပြန်တွေးရင်း ရယ်ချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ ဘော်ဘီ့ကိုလည်း စိတ်မဆိုးတော့။ ခွေးတစ်ကောင်နှင့် နှစ်ပါးသွားမိသည့် သူမအဖြစ်ကို တွေးရင်း တခစ်ခစ်နှင့် ရယ်မိလေသည်။ ပါးပြင်ပေါ်မှာ မျက်ရည်နှင့် ဆံပင်များ ရောထွေး ရှုပ်ယှက်ပြီး ဝတ်လစ်စလစ်နှင့် ငိုလိုက်၊ ရီလိုက်ဖြစ်နေသော ဘီဘီ့ကို တစ်စုံတစ်ယောက်ကများတွေ့လျှင် ရူးနေပြီဟု သတ်မှတ်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်သည်။

ZAWGYI

စ္ညတာ ဆိုေပမယ့္ အပိုင္း (၁)
က်ေနာ္ ကြန္ျပဴတာ ဆားဗစ္စင္တာ တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတုန္းကေပါ့…။ အဲ့ဒီ့မွာ အေဝးသင္တက္ရင္း အလုပ္သင္ အျဖစ္ OJT လာဆင္းတဲ့ ေအာင္ႀကီး ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္မင္ခဲ့တယ္။ သၾကၤန္ ႐ုံးပိတ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွာ ရွိတဲ့ သူ႔ရဲ့ၿမိဳ႕ ျမန္ေအာင္ ကိုျပန္မယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ကို အလည္လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း သၾကၤန္မွာ ဘာအစီအစဥ္မွ လည္းရွိတာမဟုတ္၊ ျမန္ေအာင္ဆိုတာလည္း မေရာက္ဖူးေတာ့ လိုက္မယ္ကြာ ဆိုၿပီး လိုက္သြားျဖစ္တယ္။

ေအာင္ႀကီးရဲ့အေဖနဲ႔ အေမက ကြဲေနတာ ၁ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ အိမ္မွာ သူ႔အမရယ္၊ သူ႔အေမရယ္ပဲရွိတယ္။ သူ႔အေမက အသက္ ၄၀ – ၄၅ ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။
က်ေနာ္က ကြန္ျပဴတာျပင္ရတာဆိုေပမယ့္ Customer ေတြနဲ႔ ေျပာဆို ဆက္ဆံရတာမ်ားေတာ့ လူမႈေရးဆက္ဆံေရးကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ေနၿပီ။ ေရာက္တဲ့ညေနပဲ ေအာင္ႀကီးရဲ့မိသားစုနဲ႔ခင္ခင္မင္မင္ ျဖစ္သြားတယ္။

ေနာက္တေန႔မနက္ ေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္ ေရခ်ိဳးခန္းအသြား အဝတ္ေဟာင္းေတာင္းထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိန္းမဝတ္အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ႏွစ္ထည္ေတြ႕တယ္။ အေမနဲ႔ သမီးရဲ့ အတြင္းခံေတြ ျဖစ္မယ္။ တထည္က အသက္ငယ္ငယ္ မိန္းကေလး ေတြ ဝတ္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳး။ အျဖဴေပၚမွာ အစိမ္းေရာက္ ပန္းပြင့္ေသးေသးေလးေတြ။ ေနာက္တစ္ထည္ကေတာ့ ဇာျဖဴအတြင္းခံ ဆိုဒ္ကခပ္ႀကီးႀကီးပဲ။ အဲ့ဒါက ေအာင္ႀကီးအေမရဲ့ အတြင္းခံျဖစ္မယ္။ က်ေနာ့္မွာ စိတ္စြဲလန္းမူတစ္ခုရွိတယ္ဗ်။ အဲ့ဒါက မိန္းမဝတ္ အတြင္းခံေတြ ေတြ႕ရင္ စိတ္ႂကြလာေရာ။ လူလစ္တယ္ ဆိုလို႔ကေတာ့ ေလၽွာ္ၿပီးသားျဖစ္ျဖစ္၊ မေလၽွာ္ရေသးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခိုးနမ္းတတ္တယ္။ အခုလည္း လူလစ္တယ္ဆိုေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ႏွစ္ထည္ စလုံးကို မ်က္ႏွာမွာအပ္ၿပီး ေမႊးၾကည့္လိုက္တယ္။ အဖုတ္နံေတြကို ခပ္ျပင္းျပင္း ႐ူပစ္လိုက္တယ္။ အထူးသျဖင့္ အန္တီႀကီးရဲ့ အတြင္းခံ ပူစီေနရာေလးကို ႏွာေခါင္းထိပ္ကပ္ၿပီး တဝႀကီးကို ႐ူပစ္လိုက္တာ။ ေအာက္က ငပဲႀကီးကလည္း ႐ူလိုက္တာနဲ႔ တင္းခနဲ တင္းခနဲ ႂကြတက္လာေရာ။

အန္တီရဲ့အတြင္းခံကို နမ္းၿပီးေနာက္ပိုင္း သူ႔ကို က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္စြဲလန္းသြားတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူနဲ႔စကားေျပာတဲ့အခါတိုင္း သူ႔အဖုတ္ကို စိတ္ကူးေနတာ မေဖ်ာက္နိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ သူ႔ကို အီစီကလီလုပ္ၾကည့္တယ္။ ခ်က္ျပဳတ္ခ်ိန္မွာ ဝင္ကူတာမ်ိဳး။ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၿပီး သူ႔နားမွာ စကားသြားေျပာတာမ်ိဳး လုပ္ၾကည့္တယ္။ အေျခအေနမေကာင္းဘူးဗ်။ သူကိုသာ က်ေနာ္က စြဲလန္းေနတာ။ သူကေတာ့ အိေျႏၵရရ ပဲေနတယ္။ သားျဖစ္သူရဲ့သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ထက္ပိုၿပီးမဆက္ဆံခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္သူ႔နားမွာ အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာၿပီး လာလာေနတာကိုေတာ့ ရိပ္မိတယ္ထင္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ သၾကၤန္႐ုံးပိတ္ရက္ကုန္ခါနီးလို႔ က်ေနာ္တို႔လည္း ျပန္ရေတာ့မယ္။ မနက္ျဖန္လို႔ ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔လိုေန႔မ်ိဳးမွာ ေအာင္ႀကီးအမက အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ဟသၤာတကိုသြားရမယ္တဲ့။ အဲ့ဒါကို ေအာင္ႀကီးက ျမန္ေအာင္ကေန ဟသၤာတကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔လိုက္ပို႔ေပးရတယ္။ ညေနဘက္က ထြက္သြားလိုက္တာ ညက်ေတာ့ ဖုန္းလာတယ္။ ေအာင္ႀကီးက ေက်ာင္းကသူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႕လို႔ မနက္ျဖန္ ကားဂိတ္မဆင္းခင္မွ ျပန္လာမယ္တဲ့။ အဲ့ဒါသူ႔အေမကို စိတ္ပူမွာစိုးလို႔ ဆိုၿပီးဖုန္းလွမ္းဆက္တာ။

အဲ့ဒီ့ညကေတာ့ အန္တီနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲအိမ္မွာေပါ့။ ညစာစားၿပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူ႔ေယာက္်ားက သူ႔ကို သစၥာေဖာက္သြားတဲ့အေၾကာင္း။ ေအာင္ႀကီးက လူငယ္လည္း လူငယ္၊ ေယာက္်ားေလးလည္းျဖစ္ျပန္ေတာ့ အိမ္ကိုသံေယာဇဥ္မရွိတဲ့အေၾကာင္း။ ရန္ကုန္ျပန္ခါနီးေတာင္ အေမနဲ႔မေနပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ညသြားအိပ္ေၾကာင္း။ စသျဖင့္ သူ႔စိတ္ထဲခံစားေနရတာေတြကို က်ေနာ့္ကို ရင္ဖြင့္ပါတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္ပါတယ္ေလ။ မိသားစုက သုံးေယာက္ပဲရွိတာ။ သားလုပ္တဲ့သူ ျပန္ခါနီးမွာ သူနဲ႔အတူရွိေစခ်င္မွာေပါ့။ အၾကာႀကီးခြဲေနရဦးမွာေလ။

ေျပာရင္းနဲ႔မ်က္ရည္ေတြက်လာေတာ့ က်ေနာ္လည္း နည္းနည္း ညစ္လာတယ္။ အေပ်ာ္လာပါတယ္ဆိုမွာ စိတ္ညစ္စရာနဲ႔တိုးေနပါေရာလား။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူစိတ္ေျပာင္းသြားေအာင္လို႔ “အန္တီတို႔ အရင္တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ မိသားစုပုံေတြ ျပပါလား။ က်ေနာ္ၾကည့္ခ်င္လို႔” ဆိုေတာ့ “အဲ့ဒါေတြက အိပ္ခန္းထဲက ဗီဒိုထဲမွာ… ေနဦး။ မင္းၾကည့္ခ်င္တယ္ဆို အန္တီသြားယူေပးမယ္” ဆိုၿပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားတယ္။ သူ႔အိပ္ခန္းက တံခါးရွိေပမယ့္ ျမန္မာအိမ္ဆိုေတာ့ တံခါးပိတ္ေနတတ္တဲ့အက်င့္မရွိဘူး။ လိုက္ကာေလးပဲခ်ထားတယ္။ ခဏေနေတာ့ ဒုန္းဆိုတဲ့အသံ အိပ္ခန္းထဲက ၾကားလိုက္တယ္။ ဘာမ်ားျဖစ္သလဲလို႔ က်ေနာ္ ေျပးဝင္သြားၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဝတ္ေတြ ေအာက္မွာ ထားထားတဲ့ အယ္လ္ဘမ္ကို ဆြဲထုတ္ရင္း အေပၚက စာအုပ္ေတြက ျပဳတ္ၾကလာတာ။ ၾကမ္းေပၚက်ေနတာေတြကို အန္တီက ေကာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဝင္ေကာက္ေပးမလို႔ပါပဲ။

အမွတ္မထင္ပဲ အယ္လ္ဘမ္ တစ္အုပ္ကို သူ႔ကအေကာက္ က်ေနာ္ကလည္း အငုံဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားႏွဖူးျခင္းေဆာင့္မိတာ ခြပ္ခနဲပဲ။ အရွိန္နဲ႔ဆိုေတာ့ သူကေနာက္ကို ဖင္ထို္င္ၾကသြားေရာ။ ငိုအားထက္ရယ္အားဆိုသလိုပါပဲ။ သူကတဟားဟား ရယ္ရင္း “အမယ္ေလးဟဲ့။ ငါမွာ ဝမ္းနည္းေနရတဲ့အထဲ နဖူးပါ ေယာင္ေတာ့မယ္” တဲ့။ မထင္မွတ္တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးေၾကာင့္ ရယ္ေမာရင္း က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ရင္းႏွီးမူ ပိုသြားသလိုပဲ။ ဖင္ထိုင္ခ်ရင္း ႏွဖူးပြတ္ေနတဲ့သူ႔ကို ၾကည့္ရင္း မေမၽွာ္လင့္ထားတာ တစ္ခု က်ေနာ္ လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ေက်ာဘက္ကေန သိုင္းၿပီး သူ႔ပုခုံးကို ကိုင္၊ ေခါင္းကို က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ “ဒီည အန္တီ တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနမယ့္အစား အန္တီ့နားမွာ က်ေနာ္ေနေပးပါရေစ” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ မထူးေတာ့ဘူး။ မနက္ျဖန္ျပန္ရေတာ့မယ္။ ဒီညမွ မလႈပ္ရွားရင္ ေနာက္ေတြ႕ဖို႔ကမလြယ္ဘူး။ ပါးရိုက္ၿပီး အိမ္ေပၚကႏွင္ခ်ရင္လည္း တည္းခိုခန္းတစ္ခုကို ဆင္းေျပ႐ုံေပါ့။

ဒါေပမယ့္ သူက်ေနာ့္ကို ပါးမရိုက္ပါဘူး။ က်ေနာ္ဖက္ထားတာကိုလည္း မ႐ုန္းဘူး။ ညိမ္ညိမ္ေလးပဲေနေနတယ္။ သူ ငိုေနပါတယ္။ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ တသိမ့္သိမ့္ရွိုက္ငိုေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ သူကိုဖက္ထားရင္း သူ႔ေက်ာကို ပြတ္ေပးေနမိတယ္။ ခဏအၾကာမွာ ငိုလို႔ဝသြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို တစ္ခ်က္ေဆာင့္တြန္းၿပီး ထလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ဘာမ်ားလုပ္မလဲလို႔ က်ေနာ္လည္း ေမာ့ၾကည့္ေနတုန္း “ထ” ဆိုၿပီးသူ႔လက္ကို ကမ္းေပးတယ္။ “မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ ရေအာင္” တဲ့။ က်ေနာ့္လက္ကို ဆြဲၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတယ္။

ေဘစင္ေရွ႕မွာရပ္ၿပီးသူကသြားတိုက္ေနတုန္း က်ေနာ္ သူ႔ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္တယ္။ သူ႔လည္ပင္းေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းရင္ လုံးတင္းတဲ့တင္သားေတြကို က်ေနာ့္ ဆီးခုံနဲ႔ဖိပြတ္ထားတယ္။ သူ႔လည္ပင္းကို နမ္းၿပီး မွန္ထဲကေန သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကလည္း က်ေနာ့္ကို ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ သူသြားတိုက္ၿပီးသြားေတာ့ သြားပြတ္တံကိုေရးေဆးၿပီး သြားတိုက္ေဆးအသစ္ထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို လွည့္ေပးၿပီး “ေရာ့… တိုက္” တဲ့။

က်ေနာ္ သူမ်ားေတြ သုံးၿပီးသားသြားပြတ္တံကို တစ္ခါမွ မသုံးဖူးဘူး။ သူကေရေဆးၿပီးမွ ေပးတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီး။ သြားပြတ္တံကို က်ေနာ့္ပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲက ယားက်ိ ယားက်ိျဖစ္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ပါးစပ္ထဲ ထည့္တဲ့၊ တိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူကက်ေနာ့္မ်က္ႏွာ ေပၚက အမူအရာအေျပာင္းအလဲကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္ကပထမပိုင္းေတာ့ မၾကဳံဖူးလို႔ ဆန္းေနေပမယ့္ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ တိုက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အသားက်သြားၿပီ။ သူက ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို က်ေနာ့္ရင္ဘတ္မွာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ခါးကိုသိုင္းဖက္လိုက္တယ္။ ရင္ဘတ္ကို လာထိတဲ့သူ႔အသားဆိုင္ ႏွစ္လုံးက အိခနဲပါလား။ အားေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ သူ႔တင္ပါးလုံးလုံးက်စ္က်စ္တစ္ျခမ္းကို လက္နဲ႔မရဲတရဲ ညစ္လိုက္မိတယ္။

တစ္ညတာ ဆိုေပမယ့္ ဇတ္သိမ္း

မွန္ထဲက က်ေနာ့္ ပုံရိပ္ကို က်ေနာ္ၾကည့္ရင္း ေတြးမိတယ္။ အခုလိုသြားပြတ္တံ တစ္ေခ်ာင္းထဲ ကို ႏွစ္ေယာက္ အတူတူသုံးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့အခ်စ္စိတ္ေတြ တိုးသြားသလိုပဲ။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျဖစ္သြားသလိုလည္း ခံစားရတယ္။ သူ႔ကို က်ေနာ္က ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္နဲ႔ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳး လိုသေဘာထားလား သိခ်င္လို႔ သူတမင္လုပ္ခိုင္းလိုက္တာ ျဖစ္မယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ အျပဳအမူေလးကလည္း လူႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္းႏွီးမူကို တိုးသြားေစတယ္။

သြားတိုက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ အိပ္ခန္းထဲက ျပန္ဝင္လာခ်ိန္မွာ သူက ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီနဲ႔ အိပ္ယာေပၚ တက္လွဲေနလိုက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ သူေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန ျပန္ထြက္လာတယ္။ အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္ၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါကို ရင္ရွားထားၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ေဘးမွာ လာရပ္တယ္။ က်ေနာ္သူ႔လက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္ၿပီး ဘာက စလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ေတြးေနတုန္းသူက က်ေနာ့္ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္နမ္းခမ္းကို ဖြဖြေလးတစ္ခ်က္နမ္းၿပီး လည္းပင္းကို စုပ္တယ္။ အား… ေသြးေတြ ေႏြးခနဲပန္းထြက္လာမလားထင္ရတယ္။ လည္ပင္းကေန က်ေနာ့္ နို႔တလုံးကို ေျပာင္းၿပီး စို႔တယ္။ သူ႔နမ္းခမ္းနဲ႔ထိတဲ့ေနရာမွန္သမၽွက အရသာရွိေနတာခ်ည္းပဲ။ နို႔တစ္ဖက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ဖက္ကို တဇက္ဇက္နဲ႔ကိုက္ျပန္ေရာ။ က်ေနာ္မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါကို လွမ္းခၽြတ္လိုက္ေတာ့ ေပါင္ၾကားက အမည္းေရာင္ႀတိဂံပုံေလး လွစ္ခနဲေပၚလာတယ္။ လက္နဲ႔အသာ စမ္းလိုက္ေတာ့ အေမႊးေတြ ၾကားထဲက အသားဆိုင္ေတြက ေႏြးေႏြးေျပာ့ေျပာ့။ က်ေနာ့လက္မွာလည္း အရင္ေတြ စိုလာတယ္။

ဝတ္ထားတဲ့အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ထဲက ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ေမာင္းတံႀကီးကို က်ေနာ္ အျပင္ထုတ္လိုက္တယ္။ လြတ္လပ္သြားေတာ့ ငပဲႀကီးက ေပ်ာ္သြားတဲ့ပုံနဲ႔ ေခါင္းတရမ္းရမ္း။ ဒါကို သူ က ဆြဲကိုင္ၿပီး ညိမ္ေအာင္ထိန္းလိုက္တယ္။ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ေျဖးေျဖးခ်င္းလုပ္ေပးရင္း အရည္ျပားကို ေအာက္ထိ ေရာက္ေအာင္ ဆြဲဆြဲခ်ေပးေတာ့ လူတစ္ကိုယ္လုံး ျဖင္းခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။

ဒုတ္အရင္းနဲ႔ ဥႏွစ္လုံးပါေအာင္ လက္တစ္ဖက္ထဲနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ရင္း က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚတက္ခြလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူအဖုတ္ဝမွ ေတ့ၿပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိသြင္းလိုက္တယ္။ တဝက္ေလာက္ အဝင္မွာ ထိပ္ဝထိ ျပန္ထုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တအိအိနဲ႔ ျပန္ထိုင္ခ်လိုက္တာ တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္သြားတဲ့အထိပဲ။ က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚမွာ မ်က္စိမွိတ္ထားရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဆာင့္ေနလိုက္တာ။ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မဟုတ္ပဲ ဖီးလ္ခံရင္းေစာင့္ေနတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး။ မ်က္လုံးကေမွးၿပီးစင္းထားတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကိုလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သပ္တင္လိုက္ေသးရဲ့။ သူ႔ကို ၾကည့္ေနရင္း က်ေနာ္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ သုတ္ရည္ေတြ ကို သူ႔အဖုတ္အတြင္းထဲထိ ပန္းထည့္လိုက္တယ္။

သူက ေဆာင့္ေနတာကို ရပ္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ရင္း “ၿပီးသြားၿပီလား” လို႔ေမးေတာ့ က်ေနာ္ ဘာေျဖရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ အရမ္းျမန္လြန္းေတာ့ မစြမ္းေဆာင္နိုင္သလို ျဖစ္ၿပီး အိုးတိုးအန္းတမ္းႀကီး ျဖစ္သြားတာေပါ့။ “မင္းအရင္က မိန္းမေတြနဲ႔ ဆက္ဆံဖူးလား” အရမ္းျမန္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို အူရိုင္းမ်ားထင္သြားလားမသိဘူး။ “စိတ္မပူပါနဲ႔… မင္း တို႔နဲ႔ ဒီညလုံး ေနေပးမယ္ ေျပာထားတာပဲ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ပါေသးတယ္” သူက က်ေနာ္ အေနရခက္ေနတာကို သက္သာသြားေအာင္ ေျပာပါတယ္။

ဟုတ္တယ္ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အသက္ႀကီးႀကီး အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြ က်ေနာ့္ လီးကို စုပ္ေပးတာ ခံၾကည့္ခ်င္တယ္။ တခါမွ မခံဘူးေတာ့ဘယ္လိုေနမလဲ ေတြးၾကည့္ရင္း စိတ္ေတာင္ ျပန္ထလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုအရင္ ဦးစားေပးရမယ္ေလ။ က်ေနာ္က တစ္ေခါက္ၿပီးထားၿပီးသား။ သူ႔ရဲ့ မို႔ေဖာင္းေနတဲ့ အဖုတ္ထဲကို မ်က္ႏွာအပ္လိုက္တယ္။ ေခၽြးနံေလးက ေအာက္သိုးသိုးနဲ႔။ ပုတ္ေစာ္နံတာမဟုတ္ဘူး။ တမ်ိဳးပဲ ေျပာရခက္တယ္။ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲက ကိုယ့္ေငြ႕ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာလည္း ပူေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနတယ္။

အေမြးေတြကေတာ့သန္မာပါတယ္။ လၽွာနဲ႔လ်က္လိုက္ရင္ အေမႊးသန္ေတြကို သြားထိတာေၾကာင့္ အသားဆိုင္ကို မထိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ အေမႊးေတြကို အေပၚပင့္လိုက္ၿပီး ေပၚလာတဲ့ အသားေတြကို လၽွာနဲ႔သပ္လိုက္တယ္။ အင္း… အခုလိုက်ေတာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးပါလား။

က်ေနာ္ျမန္ျမန္ၿပီးသြားလို႔ မစို႔မပို႔ျဖစ္က်န္ခဲ့တဲ့သူ႔ကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ဖို႔ က်ေနာ့္မွာ တာဝန္ရွိတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ မ်က္စိေအာက္မွာ ဟစိဟစိ ျဖစ္ေနတဲ့ ဖင္ေပါက္ေလးကိုပါ ျပဳစုဖို႔ က်ေနာ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဖင္ဝ ကို လၽွာထိပ္နဲ႔ ထိုးလိုက္႐ုံရွိေသးတယ္ သူတစ္ခ်က္ညီးလိုက္တယ္။ အေပၚကေဆာင့္ေတာ့လည္းမညီး၊ အဖုတ္လ်က္ေပးေတာ့လည္း မညီး ဖင္ဝကို လၽွာထိတာနဲ႔ အသံထြက္လာတာပဲ။ ဖင္ေပါက္အဝိုင္း တေလၽွာက္ကို လၽွာနဲ႔ပတ္ၿပီး ေမႊရင္း လက္ညိဳးကို တံေတြးဆြတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ႏွစ္သစ္စာေလာက္ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ညီးသံေတြက ပိုက်ယ္လာတယ္။

ဘယ္လိုပဲအေတြ႕အၾကဳံရွိရွိေပါ့။ လူ႔ကိုယ္ခႏၶာဖြဲ႕စည္းပုံေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အတူတူပါပဲ။ ခံစားလြယ္တဲ့ ဖင္က်ေတာ့ ဘယ္ခံနိုင္မလဲ အသံထြက္ရၿပီေပါ့။ ဒီထဲကို က်ေနာ့္လီးသာ ထည့္ၾကည့္လိုက္ရရင္ ဘယ္လိုေနမလဲလို႔ ေတြးမိေတာ့ ေအာက္က ငပဲႀကီးက ေထာက္ခံတဲအေနနဲ႔ တင္းခနဲ တင္းခနဲ ႏွစ္ခ်က္တိတိ ႂကြတက္ျပတယ္။ သူက က်ေနာ့္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး “မင္း စိတ္ပါရင္ အဲ့ဒါကို လုပ္လို႔ရတယ္” တဲ့။ ၾကည့္စမ္း အလိုက္သိလိုက္တာ။ က်ေနာ့္ အအိုေတြကို ဒါေၾကာင့္သေဘာက်တာ။ သူတို႔နဲ႔ အတူရွိေနတဲ့သူ ဘာကို လိုခ်င္လဲ ဆိုတာ နားလည္တယ္။ မလိုအပ္ပဲ ရွက္ျပေၾကာက္ျပေနတာမ်ိဳးလည္း မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ။

ဒါနဲ႔က်ေနာ္လည္း သူ႔ကို ဖင္ေထာင္တဲ့ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ေနရာေျပာင္းေပးလိုက္တယ္။ သူက ကုတင္ေဘးက ဂ်ယ္ဘူး တစ္ဗူးထုတ္ၿပီး ဖင္ဝမွာသုတ္လိမ္းလိုက္တယ္။ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ ေရွ႕မွာ ေထာက္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ ေပၚမွာ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ “ရၿပီ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းေနာ္”တဲ့။

က်ေနာ္လည္းလီးကို ဖင္ဝမွာေတ့ၿပီး သူ႔ခါးကေနကိုင္ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္တယ္။ လီးတစ္ဝက္ေလာက္ဝင္သြားၿပီးေတာ့ ဆက္သြင္းလို႔မရေတာ့ဘူး။ အရမ္းၾကပ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္လည္း ထိပ္ဝအထိ ျပန္ထုတ္ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္သြင္း။ သုံးေလးႀကိမ္ေလာက္လုပ္ၿပီး တအိအိနဲ႔ ဖိသြင္းတာ အဆုံးအထိ ဝင္သြားတယ္။ ျပန္မထုတ္ေသးပဲ ခဏေလာက္ညိမ္ေနေတာ့ ဖင္ထဲက လီးက ေသြးေတြ တဒုတ္ဒုတ္ နဲ႔တိုးေနတာ ခံစားရတယ္။ လီးကို ေနရာလပ္ မက်န္ဆြဲဆုပ္ထား သလိုပါပဲ။

အဲ့ဒီ့ညက သူနဲ႔က်ေနာ္ တစ္ညလုံး နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ႏႊဲျဖစ္ၾကတယ္။ မိုးလင္းခါစမွာ သူ႔က က်ေနာ့ကို ေက်ာေပးၿပီး ေဘးေစာင္းအိပ္ေနေတာ့ အေနာက္ကေန ဒုတ္ႀကီး ထိုးသြင္းထားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္ နိုးလာရင္ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ေညႇာင့္လိုက္နဲ႔ ေပါ့ဗ်ာ။

သူနဲ႔က်ေနာ္ အဲ့ဒီ့တစ္ညပဲ ေတြ႕ၾကတာပါ။ ေနာက္ထပ္ ထက္မေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ တစ္ညပဲဆိုေပမယ့္ အေပးအယူတဲ့ၿပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တဲ့ ည တစ္ညဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။

အသိုက္အျမဳံ အပိုင္း (၁)
က်ေနာ့္နံမည္ ေအာင္ႀကီး ပါ။ အသက္ ၂၀ ရွိပါၿပီ။ လြစၥလမ္းထဲက ကြန္ျပဴတာ Sales & Service ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာလုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ အသက္ ၁၈ ေလာက္က ဒီဆိုင္မွာ စလုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ အထက္အရာရွိအမ်ိဳးသမီးရဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ သူမက အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီး အိမ္ေထာင္မျပဳရေသးပါဘူး။ တျခားသူေတြ သူမအေပၚဘယ္လိုခံစားလည္း မသိေပမယ့္ က်ေနာ့္ အတြက္ေတာ့ ျပင္းျပင္းျပၿပ ဆႏၵေတြ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ မေနနိုင္လြန္းရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ႐ုံးခန္းထဲက သန႔္စင္ခန္းထဲမွာ သူမကိုစိတ္ကူးၿပီး ကိုယ့္လက္နဲ႔ကိုယ္ ေျဖေဖ်ာက္ပစ္ရတယ္။ ဒါမွလည္း က်ေနာ့္ရဲ့ေပါက္ကြဲထြက္မတက္ ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္ေတြ ေလ်ာ့နည္းသြားတာ။ က်ေနာ္ သူမကို ဘယ္လိုခ်ဥ္းကပ္ရမလဲမသိဘူး။ သူမက က်ေနာ့္ အထက္အရာရွိ အမ်ိဳးသမီးေလ။ ရာထူးအဆင့္တူတဲ့သူဆိုရင္ ထားပါေတာ့။ အခုေတာ့ ဇတ္လမ္းစဖို႔ကမလြယ္ဘူး။

က်ေနာ္အလုပ္ဝင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ သူမလက္ထပ္သြားတယ္။ သူမကို ရလိုက္တဲ့ ေယာက္်ားအေပၚ က်ေနာ္ မနာလိုျဖစ္မိတယ္။ လပ္ထပ္ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး ကိုယ္ဝန္ရလာေတာ့ ႐ုံးကေန မီးဖြားခြင့္ယူသြားတယ္။ ခြင့္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ သူမမွာ သမီးေလး တစ္ေယာက္ရေနၿပီ။ သူ႔ကေလး ရလ၊ ၈လ ေလာက္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ကိစၥတစ္ခုအတြက္ လာၿပီးတိုင္ပင္ပါတယ္။ သူ႔ေယာကၡမႀကီးနဲ႔ အဆင္မေျပလို႔ အိမ္ခြဲေနခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေျပာၿပီး အိမ္ခန္းရွာေပးဖို႔ပါ။ က်ေနာ္လည္း အသိထဲက အိမ္ပြဲစားေတြကို ေမးေပးေတာ့ ပြဲစားက က်ေနာ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ေျမာင္းတိုက္ခန္းနဲ႔ ၂ တိုက္ ေက်ာ္မွာ ေစ်းအသင့္အတင့္နဲ႔ တိုက္ခန္း ရမယ္ေျပာတယ္။ သူမလည္း တိုက္ခန္းကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး သေဘာၾကတာတဲ့ ေနျဖစ္သြားတယ္။

အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ရင္းႏွီးမႈေတြပိုလာတယ္။ ႐ုံးပိတ္ရက္ေတြဆို သူတို႔အိမ္ကို အျမဲလိုလို သြားလည္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ေယာက္်ားနဲ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးသြားတယ္။ က်ေနာ္ကသူ႔ကို ႀကိတ္ၿပီးမနာလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ အျပင္ပန္းက ဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ေဆာင္ထားေတာ့ သူလည္းမရိပ္မိဘူးေလ။ က်ေနာ္ကေတာ့ သူမအိမ္ေရာက္တိုင္း ကေလးခ်ီထားတဲ့ သူမနားကိုသြားရင္းကေလးကို ဖက္သလိုနဲ႔ သူမရဲ့လက္ေမာင္းေလးေတြကို အျမဲတမ္း ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္မိတယ္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ကေလးကိုနမ္းလိုက္ရင္ သူရဲ့ ရင္အုံနဲ႔ နီးကပ္သြားတဲ့အခါ ကိုယ္သင္းရနံေလးေတြ ခိုးၿပီး ႐ူရွို္က္မိတယ္။ သူ႔ဆီကေန ကေလးကို ယူၿပီး ခ်ီတဲ့အခ်ိန္တို္င္း ရင္သားေတြကို ပြတ္သပ္မိေအာင္လည္း ႀကိဳးစားပါတယ္။ အဲ့ဒီ့လိုမ ထိကပါးရိကပါး လုပ္တိုင္း က်ေနာ့္ ေပါင္ၾကားက အရာႀကီးက တင္းမာလာပါတယ္။

တစ္ရက္ေတာ့ သူ႔ေယာက္်ား က်ေနာ့္အိမ္ကို ေရာက္လာတယ္။ နယ္ဘက္ကို ခရီးသြားစရာရွိတယ္၊ တလေလာက္ၾကာမွာမို႔ သူ႔ကေလးနဲ႔ မိန္းမကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါလို႔ လာမွာတာပါ။ က်ေနာ္လည္း သူ႔ေယာက္်ား ခရီးသြားတဲ့ေန႔ကစၿပီး သူမဆီသို႔ ေန႔တိုင္းေရာက္ပါတယ္။ သူမအကူအညီ လိုသည္ျဖစ္ေစ မလိုသည္ျဖစ္ေစ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ အျမဲသြားေမးတာပဲ။

တညေတာ့ သူမ တိုက္ခန္းတံခါးေရွ႕ က်ေနာ္ေရာက္သြားတဲ့အခါ တံခါးလာဖြင့္ေပးတယ္။ ကေလးထိန္းေနရာကေန ႐ုတ္တရက္ထလာလို႔ ထင္ပါရဲ့၊ အိမ္ေနရင္း ဘေလာက္စ္ အကၤ်ီရင္ဘတ္မွာ အေပၚက်ယ္သီးေတြ ျပဳတ္ေနၿပီး ေရႊရင္မို႔မို႔ကို လွစ္ခနဲျမင္လိုက္ရတယ္။ ေအာက္ကေတာ့ ဒူးေခါင္းဖုံးတဲ့ ဂါဝန္ဝတ္ထားတယ္။ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္လို ဝတ္စားဆင္ရင္ထားတာကို ၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္ငပဲက ေဖာင္းႂကြလာေရာ။ ဒီရက္ပိုင္း သူမအိမ္ကို က်ေနာ္သြားရင္ ပုဆိုးေအာက္မွာ ဘာမွမခံဘဲသြားေတာ့ ပုဆိုးေအာက္က ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို သူျမင္လိုက္တဲ့ပုံပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမေျပာဘဲ လွည့္ထြက္သြားတယ္။ က်ေနာ္ဧည့္ခန္းထဲက ဆက္တီမွာထိုင္ေနေတာ့ သူကလည္း ခုံမွာ ထိုင္ရင္း ကေလးကို ခ်ီၿပီး နို႔တိုက္ပါတယ္။ ကေလးအေမဆိုေတာ့ လူေရွ႕မေရွာင္ ကေလးကို နို႔တိုက္တာ မဆန္းပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္က တစိမ္းမဟုတ္ဘဲ ဒီအိမ္မွာ အျမဲတမ္း ဝင္ထြက္သြားလာေနတဲ့သူေလ။ အကၤ်ီကို ပင့္လွန္ၿပီး တိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ရင္သားေဖာင္းေဖာင္းေတြကို က်ေနာ္ ျမင္ေနရတယ္။ နို႔သီးေခါင္းေတြက အညိဳေရာင္။ ကေလးက နို႔တစ္ဖက္ကိုငုံခဲရင္း ေနာက္တစ္ဖက္ကို ေဆာ့ကစားေနတာ က်ေနာ္ေတာင္ မနာလိုျဖစ္လာတယ္ဗ်ာ။

သူမက ကေလးကိုနို႔တိုက္ၿပီးေတာ့ အိပ္ယာထဲသြားထားဖို႔ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အေနာက္ကေန အသာေလး လိုက္သြားလိုက္တယ္။ သူကေလးကို ျခင္ေထာင္ထဲ ထည့္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာဖိေပးေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ဝတ္ထားတဲ့ အကၤ်ီနဲ႔လုံခ်ည္ကို ခၽြတ္လိုက္တယ္။ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။

အသိုက္အျမဳံ ဇတ္သိမ္း
က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးထားတဲ့ သူ႔ရဲ့ အေနာက္မွာ ရပ္ၿပီး လည္ပင္းကို ထိလိုက္တယ္။ သူက လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္က ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး။ “ေအာင္ႀကီး နင္ဘာလိုလုပ္ေနတာလဲ” သူမက လန႔္ၿပီးေအာ္လိုက္တယ္။ “က်ေနာ္ မမႏြယ္ကို ခ်စ္တယ္” သူ႔ရဲ့ ရင္သားႏွစ္စုံကို ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္။

သူမက “နင္ထြက္သြား” လို႔ေအာ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း အခန္းထဲက ေျပးထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာက သူမပါ။ က်ေနာ္ ေျပးခြင့္မေပးနိုင္ဘူး။ လွည့္ထြက္သြားတဲ့ လည္ပင္းကို အေနာက္ကေန လက္နဲ႔သိုင္းဖက္ၿပီး ဖင္ႏွစ္လုံးေပၚကို က်ေနာ့္ ေပါင္ခြၾကားနဲ႔ထိကပ္လိုက္တယ္။ လည္ပင္းကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ နမ္းလိုက္ရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ရင္သားေတြ အုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။

“မလုပ္ပါနဲ႔… ေအာင္ႀကီးရယ္။ ငါက အိမ္ေထာင္သည္ ကေလးအေမပါ” လို႔ေျပာရင္း က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲက ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါတယ္။
“က်ေနာ္ မမႏြယ္ကို စေတြ႕ကတည္းက ခ်စ္ေနမိတာပါ။ မေျပာရဲလို႔ ၿမိဳသိပ္ထားရတာပါ။ မမႏြယ္ခႏၶာကိုယ္ကို က်ေနာ့္အတြက္ တစ္ႀကိမ္ေလာက္ပဲ ခြင့္ျပဳေပးပါေနာ္”
“ဟင့္အင္း… ဟင့္အင္း… မျဖစ္နိုင္ပါဘူးေအာင္ႀကီးရယ္။ ငါမွာလည္း အိမ္ေထာင္နဲ႔ပါ… မသင့္ေတာ္ပါဘူး”
“ဒီေန႔ေတာ့ မမႏြယ္က်ေနာ့္ကို မတားပါနဲ႔ေတာ့။ က်ေနာ့္အလိုကို လိုက္ေလ်ာေပးရင္ မမႏြယ္ဘာအႏၲရာယ္မွ မျဖစ္ေစရဘူး။ မမႏြယ္ျငင္းရင္ေတာ့ က်ေနာ္ မုဒိမ္းမႈက်ဴးလြန္ရလိမ့္မယ္” က်ေနာ္သူ႔ကို နည္းနည္း ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ပါတယ္။ သူနည္းနည္းေတာ့လန႔္သြားတဲ့ပုံပဲ။ မိခင္ဆိုေတာ့ ရင္ေသြး အႏၲရယ္အတြက္ပါ စိုးရိမ္မွာေပါ့။

သူ႔ပခုံးေတြကိုင္ရင္း က်ေနာ့္ဘက္ကို ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းရင္းနဲ႔ အကၤ်ီရင္ဘတ္ကိုလည္း ဖြင့္ပစ္လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မဖြင့္ေပးဘဲ တင္းတင္းစိထားတယ္။ က်ေနာ္သူ႔ကို နံရံဘတ္ကို ေက်ာကပ္သြားေအာင္ တြန္းၿပီး စကပ္ေအာက္ကို လက္ႏွိုက္လိုက္တယ္။ သူမက အိမ္ေနရင္းဆိုေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမပါဘူး။ သူမရဲ့ အဖုတ္ေလးေပၚမွာလည္း အေမႊးေတြ ရိတ္ၿပီး အေျပာင္ရွင္းထားတယ္။ က်ေနာ္လက္နဲ႔ သူအဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေပးေနလိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ဆြေပးေနမိေတာ့ သူမႏႈတ္ခမ္းေတြ မပြင့္တစ္ပြင့္ဟၿပီး ညီးသံေလးေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ဟလာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း အလစ္မေပးဘဲ စုပ္နမ္းရင္း ေအာက္ကလက္ကို အဖုတ္ထဲ ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ ခပ္သြက္သြက္ လုပ္ေပးေနလိုက္တယ္။ သူမရဲ့ခပ္တိုးတိုးညီးသံေလးေတြက က်ေနာ့္ကို အားေပးေနသလိုပါပဲ။

က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလည္း တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ျပန္တုန႔္ျပန္လာပါတယ္။ ဟသြားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းထဲကို လၽွာထိုးသြင္းရင္း အထဲက လၽွာျခင္း ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေပးလိုက္တယ္။ လက္တစ္ဖက္ကေန နို႔ႏွစ္ဖက္စလုံးကို အားရပါးရ ညစ္ပစ္လိုက္မိတယ္။

က်ေနာ္ သူ႔ကိုပခုံးေတြကေန တြန္းရင္း သူတို႔ လင္မယားအိပ္တဲ့ အခန္းကို ဆြဲေခၚသြားေတာ့ “ေတာ္ၿပီ…။ ေအာင္ႀကီး။ ဒီေလာက္လုပ္ရရင္ ေတာ္ေရာေပါ့” တဲ့။ က်ေနာ္ သူ႔စကားေတြကို မၾကားသလိုဘဲ ေနလိုက္တယ္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေအာင္သြားရင္း ကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလိုက္တယ္။ အေပၚကေနဖိလိုက္ၿပီး အဖုတ္ကို ဆက္နိုက္ေပးရင္း နို႔ႏွစ္လုံးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ စုပ္လိုက္တယ္။

က်ေနာ္ေအာက္ကို ဆင္းၿပီးသူမရဲ့ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္ၿပီး ေခါင္းကိုေပါင္ၾကားထဲ ထိုးသြင္းလိုက္ပါတယ္။ ညႇီစို႔စို႔အနံေလးရတယ္။ အဖုတ္ကို ေအာက္ကေန အေပၚ တစ္ခ်က္ သပ္တင္လိုက္ေတာ့ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ဆတ္ခနဲ စိသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္မရပါဘူး… က်ေနာ့္ ကိုယ္လုံးက သူ႔ေပါင္ၾကားထဲမွာ ခံေနတာေလ။ အစြမ္းျပခ်င္လာတာနဲ႔ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြေပၚမွာ လၽွာထိပ္တင္ၿပီး “၀” လုံးေလးေတြ စတင္ေရးသားပါတယ္။ ဘယ္ကဝိုက္ၿပီး ညာဘက္ေရာက္။ ညာဖက္ကဝိုက္ၿပီး ဘယ္ဘက္ေရာက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ မမႏြယ္က က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ေဆာင့္ဆြဲေတာ့တာပါပဲ။ အသံမထြက္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းပိတ္ၿပီး အင့္… အင္းနဲ႔ ညီးေနသံက ပါးစပ္ကထြက္တာမဟုတ္ဘဲ၊ လည္ေခ်ာင္းက ထြက္လာတဲ့အသံမ်ိဳးဗ်ာ။

က်ေနာ္လည္း ေတာ္ေလာက္ၿပီထင္တာနဲ႔ မႈတ္ေနတာကို ရပ္လိုက္တယ္။ သူေဘးမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ရင္း လီးကို သူ႔မ်က္ႏွာနား ကပ္ေပးလိုက္တယ္။ သူလည္း အေတြ႕အၾကဳံ ရွိၿပီးသားပဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာကို သိပါတယ္။ ေခါင္းေလးငုံလာတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္ သူ႔ပါးစပ္ထဲကို လီးထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ္စြဲလန္းေနတဲ့ မိန္းမရဲ့ ပါးစပ္ထဲ က်ေနာ့္လီးဝင္ေနတာကို ၾကည့္ရတာ အရမ္းအရသာ ရွိတာပဲ။ သူ႔ကိုလည္း ပိုခ်စ္မိသြားသလို ခံစားရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ မႈတ္ၿပီးမွ က်ေနာ္လည္း ၿပီးခ်င္လာတာနဲ႔ သူ႔ကို အတင္းဆြဲလွဲၿပီး ေပါင္ခြမွာ လီးေတ့ရင္းထိုးသြင္းခ်လိုက္တယ္။ “ဟင့္အင္း… ေအာင္ႀကီး အဲ့ဒါေတာ့မလုပ္နဲ႔ဟာ။ ငါနင့္ကို စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေပးၿပီးၿပီ။ ဒါကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါ” “က်ေနာ့္ကို မတားပါနဲ႔ေတာ့ မမႏြယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ က်ေနာ္ လုပ္ခ်င္တာအားလုံးကို ခြင့္ျပဳေပးပါ။” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်ေနာ္ အတင္းဖိသြင္းပစ္လိုက္တယ္။ အဖုတ္ထဲကို လီးက ခပ္စီးစီး ဝင္သြားတယ္။ ႏွစ္လက္မေလာက္အလိုမွာ ဆက္သြင္းလို႔မရဘူး။ ဒစ္ေခါင္းနားအထိျပန္ထုတ္၊ ၿပီးေတာ့ျပန္သြင္းနဲ႔ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေညႇာင့္ၿပီးမွ အဆုံးထိဝင္သြားတယ္။

အရွိန္နည္းနည္းရလာေတာ့ က်ေနာ္သူ႔ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိုးေမၽွာ္လိုက္ၿပီး ဒိုက္ထိုးတဲ့ ပုံစံအတိုင္း ေဆာင့္သြင္းေတာ့တယ္။ ခဏေနေတာ့ “အား… ေအာင္ႀကီး ငါၿပီးခ်င္ေနၿပီထင္တယ္… အား” “က်ေနာ္လည္းၿပီးခ်င္ေနၿပီ… အရည္ေတြ မမႏြယ္ဗိုက္ထဲကို ထည့္ေပးမယ္။ မမႏြယ္ဗိုက္ႀကီးသြားေအာင္လို႔” “ဟင့္အင္းမထည့္နဲ႔… အျပင္ကို ထုတ္လိုက္။ အထဲမွာ မၿပီးနဲ႔ဟာ” သူကအတင္း႐ုန္းေပမယ့္ က်ေနာ္ကဖိထားေတာ့ ႐ုန္းလို႔မရဘဲ က်ေနာ့္ရဲ့ အရည္ေတြကို လက္ခံယူလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္ေမာသြားလို႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ နားေနခ်ိန္မွာ သူတသိမ့္သိမ့္ငိုေနတယ္။ သူ႔မ်က္ရည္ေတြ က်ေနာ့္ပါးေပၚကေန ပါးစပ္ထဲထိ ဝင္လာတယ္။ ငံက်ိက်ိမ်က္ရည္ေတြကို ၿမိဳခ်ရင္း သူ႔ကို ဖြဖြေလးနမ္းၿပီးေခ်ာ့ေမာ့လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္သူ႔ကိုစေတြ႕ထဲက ခ်စ္ေနမိတဲ့အေၾကာင္း၊ သူကိုယ္ဝန္ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဟာ အဲ့ဒီ့ကေလးအေဖ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူ႔အထဲမွာ ၿပီးလိုက္တာပါလို႔ေျပာရင္း ေခ်ာ့ေနပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ညက သူနဲ႔က်ေနာ္ ၅ ေခါက္ေလာက္ထပ္လုပ္ျဖစ္တယ္။ အရင္က သူမကို က်ေနာ္စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ေပါ့။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ မမႏြယ္က သူ႔ရဲ့ညီမ တစ္ေယာက္ကို အိမ္မွာေနဖို႔ အေဖာ္ ေခၚထားလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုလည္း သူ႔မွာအေဖာ္ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ အရင္လို ေန႔တိုင္းလာစရာမလိုဘူးဆိုၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းပဲ ႏွင္ထုတ္တယ္။ က်ေနာ္ဘယ္လိုမွ အခြင့္မသာေတာ့ပါဘူး။

က်ေနာ္ေတြးမိတာ အဲ့ဒီ့ညက က်ေနာ္လုပ္ခ်င္တာကို သူလက္မခံရင္ သူအသား အနာခံံၿပီး၊ မုဒိမ္းက်င့္ခံရသလို ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္အလိုကို လိုက္ေလ်ာေပးတာေပါ့။ ဒီလို လိုက္ေလ်ာရင္းနဲ႔ သူလည္း ေသြးနဲ႔သားနဲ႔ကိုယ္ ဆိုေတာ့ ကာမဂုဏ္ထဲ ေမ်ာပါလာတာပါပဲ။ သူကအိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမ တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ့မိသားစု အသိုက္အျမဳံ အပ်က္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းကို ဒီမွာတင္ရပ္ေစတဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

အလဲအလွယ္ အပိုင္း (၁)
“ဒီေန႔ ဆိုင္ပိတ္တယ္မဟုတ္လား… ဘယ္သြားမလို႔လဲ”

အိပ္ခန္းထဲမွ အဝတ္အစားလဲၿပီးထြက္လာေသာ ကိုပီတာကို ဘီဘီကေမးလိုက္ရာ

“ပိတ္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဆိုင္က စက္ေတြမွာ ဘယ္ Motherboard သုံးမလဲဆိုတာကို သြင္းတဲ့ဆိုင္ေတြနဲ႔ ညႇိဖို႔ရွိလို႔”

ဘီဘီ့ဆီသို႔ေလၽွာက္လာရင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဘီဘီက ဧည့္ခန္းထဲကဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေနရင္း ေရွ႕က စားပြဲေပၚေျခေထာက္တင္ၿပီး ေျခသည္းနီဆိုးေနသည္။

“ေနာက္ၿပီး ေအာင္ႀကီးနဲ႔ လျပည့္က ျမန္ေအာင္သြားေတာ့ ဆိုင္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးေလ။ မႏြယ္က မီးဖြားခြင့္ယူထားတာဆိုေတာ့… ကိုယ္ ဆိုင္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ သြားၾကည့္ရဦးမယ္။”

ကိုပီတာက အကၤ်ီလက္ၾကယ္သီးတပ္ရန္ ဘီဘီ့ဆီသို႔ လက္ထိုးေပးရင္း ေျပာလိုက္သည္။

“ဒါနဲ႔ေနပါဦး… ကိုျမတ္သစ္ က ဘာလို႔အလုပ္ထြက္သြားတာလဲ” ဘီဘီက ကိုပီတာ့ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကို တပ္ေပးရင္း ေမးလိုက္ရာ

“သူလည္း သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ရွိမွာေပါ့…”

ကိုပီတာက ေျပာေနရင္းရပ္လိုက္ၿပီး

“ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတယ္ကြာ… ကိုယ့္ဆိုင္မွာ အားအကိုးရဆုံးက သူပဲ” ကိုပီတာက သူ႔ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ကိုျမတ္သစ္ အလုပ္ထြက္သြားရတဲ့ အေၾကာင္းကို ဆက္မေျပာခ်င္တာနဲ႔ စကားကို ျဖတ္လိုက္သည္။

“ဇစ္တပ္ေပးဦး”

အကၤ်ီေအာက္နားေတြကို ေဘာင္းဘီထဲ ထိုးသြင္းရင္း ဇစ္တပ္ခိုင္းဖို႔ ဘီဘီ့ဘက္သို႔ ခါးလွည့္လိုက္သည္။ ဘီဘီက ေဘာင္းဘီဇစ္တပ္ဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့

“ေနဦး… တစ္ခ်က္ေလာက္နမ္းေပးဦး”

ကိုပီတာက ေမးေငါ့ျပေတာ့ ဘီဘီက မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့အတြင္းခံေပၚက မေျပာ့မတင္း အရာႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္က ေျပာ့ေျပာ့ႀကီးႏွစ္လုံးကို သြားႏွင့္ခပ္သာသာေလး ဖိကိုက္လိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ မေျပာ့မတင္းအရာႀကီးက သိသိသာသာကို တင္းလာသည္။ ဘီဘီက ထိုအရာႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ ရိုက္လိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့ကို

“သြားေတာ့… ကဲမေနနဲ႔”

ဟုေျပာလိုက္သည္။ ကိုပီတာက သေဘာက်သြားဟန္နဲ႔ ရယ္ၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္သြားသည္။ အခန္းဝမွာအိပ္ေနတဲ့ အယ္ေဇးရွင္းေခြးႀကီးကို “ေဘာ္ဘီ… မင္းမမကို ေကာင္ေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ေနာ္” လို႔ ေအာ္ေျပာၿပီး အိမ္ေအာက္ဆင္းသြားသည္။

ကိုပီတာက လြစၥလမ္းတြင္ Moore’s Theroy ဆိုတဲ့ Computer Sales & Service ဆိုင္ဖြင့္ထားသည္။ သူ ၁၀ တန္းၿပီးေတာ့ ပါပါးက အိႏၵိယရွိ သူ႔အမ်ိဳးေတြဆီလႊတ္ၿပီး ေက်ာင္းတတ္ခိုင္းသည္။ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ဒီပလိုမာရေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္လာခိုင္းၿပီး၊ ဒီေရာက္ေတာ့ ထိုဆိုင္ကိုဖြင့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုင္ဖြင့္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူနဲ႔ ဘာသာတူ၊ လူမ်ိဳးတူေသာ ဘီဘီ (ေခၚ) ေဘဘီေက်ာ္ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးႏွင့္ လက္ထပ္ေပးသည္။

ကိုပီတာသည္ သူ႔ဖခင္ ဦးရာဗင္၏ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွ မလြတ္ေသး။ အေဖစီစဥ္သမၽွကို နာခံေနရတုန္းပင္။ သူကလည္း မနာခံစရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ပါပါးလုပ္ေပးသမၽွသည္ သူေကာင္းဖို႔အတြက္ခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက စီးပြားရွာတာ ေတာ္သည္။ ေလာင္းကစားဝါသနာမပါ။ အေသာက္အစားကင္းသည္။ ေဆးလိပ္ေတာင္မွ ပ႐ုတ္နံ့သင္းေသာ ေဆးလိပ္မ်ိဳးကို အပ်င္းေၿပ တစ္လိပ္၊ ႏွစ္လိပ္ေလာက္ ေသာက္ၿပီး ပိုတာေတြ ကို သူ႔ဆိုင္က ဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ေအာင္ႀကီးတို႔ လျပည့္တို႔ကို ေပးလိုက္ေလ့ရွိသည္။

သို႔ေသာ္ သူႀကိဳက္တာ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ အဲ့ဒါကေတာ့ မိန္းမလိုက္စားျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါကိုေတာ့ သူအလြန္ဝါသနာပါသည္။ အခြင့္အေရးရလို႔ကေတာ့ အပ်ိဳ၊ အအို၊ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခား ဘာမွ မေရွာင္။ ေတြ႕ရာအကုန္ အုပ္သည္။ သူသည္ အသားမည္းေသာ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အသားျဖဴအရပ္ျမင့္တဲ့ မ်ိဳးႏြယ္ဝင္ျဖစ္သည္။ မ်က္လုံးက အညိဳေရာင္ျဖစ္သည္။ အရပ္မွာ ၆ ေပနီးပါးေလာက္ရွိၿပီး က်န္းမာေရးလိုက္စားသျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာထြားက်ိဳင္းသည္။ တစိမ္းတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ႐ုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရရင္ နိုင္ငံျခားသား အျဖဴတစ္ေယာက္ လို႔ပင္ ထင္သြားနိုင္သည္။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာၿပီး၊ ႐ုပ္ရည္ေျပျပစ္သည့္ ကိုပီတာ့ကို အမ်ိဳးသမီးမ်ားကလည္း လိုအပ္ခ်ိန္မွာ အေပးအကမ္း ရက္ေရာတဲ့သူေဌး တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဆက္ဆံၾကသည္။

Moore’s Theroy ဆိုတာ Intel ဥကၠဌႀကီးျဖစ္တဲ့ Gordon Moore ရဲ့ Theory တစ္ခုျဖစ္သည္။ “အီလက္ထေရာနစ္ Chipset မ်ားသည္ ၆ လကို ၂ ဆပိုျမန္လာမည္” ဆိုတဲ့သီအိုရီကို ထုတ္ထားၿပီး ထိုသီအိုရီကလည္း ယေန႔ အခ်ိန္မွာမွန္ကန္ေနသည္။ ကိုပီတာက သူ႔ဆိုင္သည္လည္း စီးပြားဆထက္တပိုး တက္ေစရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ Moore’s Theory ဆိုၿပီးနံမည္ေပးခဲ့သည္။ စီးပြားက ၆ လကို ၂ ဆ တက္ မတက္ေတာ့မသိ… သူေတြ႕ဆုံၿပီး ခ်စ္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကေတာ့ အရင္ကထက္ ၂ ဆမက တိုးလာသည္။ ဒါေပမယ့္ အေဖကိုေတာ့ မမွီေသးေပ။ ပါပါးက အိမ္မွာ တရားဝင္မိန္းမ ေလးေယာက္ယူထားသည္။ စတုတၳမိန္းမက ကိုပီတာနဲ႔ရြယ္တူျဖစ္သည္။ မိန္းမေလးေယာက္အျပင္ သူ႔ရဲ့အလုပ္ထဲက အမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ စပြန္ဆာလိုေနေသာ ေမာ္လ္ဒယ္ေပါက္စေလးမ်ား ကိုလည္း ေျခေတာ္တင္လိုက္ေသးသည္။ ကိုပီတာသည္လည္း မ်ားမၾကာခင္ သူ႔ဖခင္ကို မွီလာနိုင္ေပသည္။

ကိုပီတာ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားရပ္လိုက္ၿပီး ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္သည္။ ဆိုင္တံခါးကိုေတာ့ အကုန္မဖြင့္ေတာ့ဘဲ လူတကိုယ္စာ ဝင္ေလာက္႐ုံသာဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ဒီေန႔… Silicon Valley ကုပၼဏီမွ မမူယာခင္က သူတို႔ဆိုင္မွသြင္းေသာ Motherboard မ်ားကို ကိုပီတာ့ဆိုင္က PC ေတြမွာ အသုံးျပဳေပးရန္ လာေဆြးေႏြးမည္ျဖစ္သည္။ ကိုပီတာ့ကို Motherboard လာစပ္ေသာ ကုပၼဏီမွာ ႏွစ္ခုသုံးခုေလာက္ရွိသည္။ အားလုံးက တ႐ုတ္ကဝင္တာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္လို႔ ကြာလတီသိပ္မကြာ၊ ေစ်းလည္းသိပ္မကြာေပ။ မမူယာခင္ရဲ့ Silicon Valley ကုပၼဏီက တစ္ခုသာတာက ပစၥည္းအယူမ်ားသည့္ ေဖာက္သည္မ်ားကို တန္ဖိုးႀကီးလက္ေဆာင္မ်ား ျပန္ေပးခ်င္း၊ နိုင္ငံျခားခရီးစဥ္မ်ား အလည္အပတ္ေခၚျခင္း စသည့္ ေက်းဇူးတုန႔္ျပန္ပြဲ ဆိုၿပီး မၾကာခဏလုပ္ေလ့ရွိသည္။ ဒါေၾကာင့္ မမူယာခင္တို႔၏ ပစၥည္းကို သုံးရန္ နည္းနည္းပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုပီတာက ဘယ္က Motherboard ကိုယူမလဲဆိုတာကို မေရြးေသးဘဲ အင္တင္တင္လုပ္ထားသည္။ ယေန႔ေတာ့ မမူယာခင္က သူ႔ Motherboard မ်ားယူဖို႔ကို လာတိုက္တြန္းဦးမည္ျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ဘာမွလည္းေထြေထြထူးထူ လုပ္စရာမရွိသျဖင့္ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ၿပီး အင္တာနက္ထဲမွာ ဟိုဟိုဒီဒီေလၽွာက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာ ဆိုင္ေရွ႕ကို ကားတစ္စီးထိုးရပ္လာသည္။ Silicon Valley ကုပၼဏီမွ ပစၥည္းပို႔တဲ့ကားျဖစ္သည္။ ကားေခါင္းခန္းထဲတြင္ Marketing Supervisor မမူယာခင္ပါလာသည္။ မမူယာခင္က ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္ၿပီး သူႏွင့္ပါလာေသာ ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို

“သမီးတို႔ xxxx ဆိုင္ကိုသြားၿပီး ပစၥည္းျပလိုက္။ ၁၀ လုံးနဲ႔ အထက္ယူရင္ ေစ်းထက္ေလ်ာ့ေပးမယ္ ဆိုတာကိုပါ ေျပာလိုက္ေနာ္…။ အမက ကိုပီတာ့ကို Board ကိစၥေျပာလိုက္မယ္”

မမူယာက ကားေပၚမွဆင္းၿပီးေနာက္ သူႏွင့္ပါလာေသာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာႏွင့္ ခိုင္းစရာရွိတာေတြ ခိုင္းလိုက္သည္။ ထိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ကားႏွင့္ျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ မမူယာဆိုင္ထဲဝင္လိုက္သည္။ မမူယာခင္ ဝတ္ထားတာက သူတို႔ကုပၼဏီ ယူနီေဖာင္းျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားေလးရွပ္ပုံစံအကၤ်ီအျဖဴေရာင္ လက္စက၊ ေကာ္လာက မိန္းမဝတ္ပုံစံ အဝိုင္းႀကီးျဖစ္သည္။ ေအာက္ပိုင္းက ဒူးေခါင္းအထက္ ေပါင္လည္ေလာက္ ရွည္သည့္ မီနီစကတ္အနက္ေရာင္ျဖစ္သည္။ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာမွမျဖစ္ေသာ္လည္း ဆိုင္ထဲဝင္ဖို႔ လွမ္းလိုက္ေတာ့ ထိုစကတ္ေလးက ေပါင္အတြင္းသားမ်ားကို လုံျခဳံေအာင္လိုက္မဖုံးနိုင္ေတာ့ဘဲ လွစ္ခနဲ ေပၚထြက္လာသည္။

မမူယာသည္ အသက္၃၀ ႏွင့္၃၅ ၾကားျဖစ္နိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ခႏၶာကပုပုဝဝေလး ျဖစ္သျဖင့္ မူရင္းအသက္ထက္ ပိုငယ္ေနသေယာင္ထင္ရသည္။ မ်က္ႏွာကလည္း ကေလးဆန္သည္။ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးအစားက အရပ္ရွည္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုလၽွင္ အေနေတာ္လို႔ ေျပာနိုင္ေသာ္လည္း မမူယာက အရပ္ပုသျဖင့္ နည္းနည္းေတာ့ဝတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးရမယ့္ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ မမူယာခင္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က အိမ္ေထာင္ျပဳထားေသာ္လည္း ကေလးမယူေသးေပ။ သူ႔ေယာက္်ားက IT သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အိမ္မွာ Computer ကလိလိုက္ အင္တာနက္ထဲက Virtual အသိုင္းအဝိုင္းၾကား ေပ်ာ္ေမြ႕လိုက္နဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနသည္။ မမူယာခင္ကလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ေသးသည္။

ဒါ့အျပင္မမူယာတြင္ ေငြေၾကးျပႆနာ နည္းနည္းရွိသည္။ သူမသည္ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္း သုံးတတ္သူမဟုတ္ေသာ္လည္း အေပါင္းအသင္းမ်ားၿပီး အေပ်ာ္အပါးကို ၀ါသနာပါသျဖင့္ ပိုက္ဆံအကုန္အက်မ်ားသည္။ ပိုက္ဆံလိုတဲ့အခါ ကုပၼဏီေငြထဲက ယူသုံးထားမိၿပီး ေဖာက္သည္မ်ားကို ပစၥည္းအေႂကြးေပးထားလို႔ ပိုက္ဆံမရေသးတာပါ ဆိုၿပီး စာရင္းလိမ္ထားသည္။ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့မရေတာ့ေပ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က မန္ေနဂ်ာက မမူယာကို ေခၚၿပီး ဆိုင္ေတြကို ေပးထားတဲ့ အေႂကြးမ်ားအားလုံးရေအာင္ ျပန္ေတာင္းရမည္ ဟုတာဝန္ေပးလိုက္သည္။ သူယူထားသည့္ ပမာဏမွာ ၁၅ သိန္းေလာက္ရွိသည္။ သူမလက္ေကာင္ ၂ ကြင္းေရာင္းလိုက္ရင္ ၁၀ သိန္းေလာက္ရနိုင္သည္။ က်န္ ၅ သိန္းကို ရွာဖို႔နည္းစဥ္းစားထားသည္။

သူတို႔ကုပၼဏီမွာ ထုံးစံတစ္ခုရွိသည္။ ႏွစ္ကုန္ သၾကၤန္နီးတဲ့အခါမွာ Marketing အေကာင္းဆုံး လုပ္ေပးနိုင္သည့္ သူကို Bonus ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ မမူယာခင္ အရင္က Marketing ဆင္းခဲ့တဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္းေတြက သူ႔႐ုံးက တျခားသူေတြနဲ႔သိပ္မကြာေပ။ သူတို႔ထက္သာေအာင္ အခ်ီႀကီး တစ္ခုေလာက္ ရလိုက္မွ သူဒီ Bonus ကို ရမွာျဖစ္သည္။ ဒါမွလည္း အေႂကြးဆပ္နိုင္မည္။ ကိုပီတာသည္ ပစၥည္းဝယ္လိုအားေကာင္းေသာ ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူ႔ဆိုင္ကသာ မားသားဘုတ္ေတြ ယူမည္ဆိုလၽွင္ ႐ုံးမွာမမူယာခင္ကို ေက်ာ္နိုင္မည့္သူ မရွိေတာ့ဘဲ သူမရဲေစ်းကြက္ရာခိုင္ႏႈန္းက တရွိန္ထိုးတက္သြားၿပီး Bonus ေတြ ရနိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုပီတာ ဘုတ္ေတြ ယူဖို႔ကို လာတိုက္တြန္းရျခင္းျဖစ္သည္။

မမူယာဆိုင္ခန္းထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ ကိုပီတာက လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး

“လာ…မမူယာ၊ အရင္အတိုင္းပဲ လွလို႔၊ ဝလို႔ပါလား” ဟု ရိသဲ့သဲ့စကားနဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လိုက္သည္။

“လွတယ္ေျပာလို႔ ေက်းဇူးပါပဲ သူေဌးမင္းရယ္။ ဝတာကေတာ့ အလုပ္နဲ႔ အိမ္၊ အိမ္နဲ႔အလုပ္ ျဖစ္ေနေတာ့ ပင္းပန္းသမၽွ အတိုးခ်ၿပီးစားမိေနတာကိုး”

မမူယာကလည္း သူ႔ရယ့္ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ ကာကြယ္ေလ့ရွိတဲ့ လက္သုံးစကားနဲ႔ပဲ ျပန္တုန႔္ျပန္လိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့စားပြဲေရွ႕က ထိုင္ခုံမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

“ကဲ… ကိုပီတာ သၾကၤန္ပိတ္ရက္လည္း နီးေနၿပီေနာ္။ သၾကၤန္ၿပီးတာနဲ႔ စက္ေတြ အေရာင္းသြက္မွာလဲ သိရဲ့သားနဲ႔ ဘုတ္ေတြဝယ္ဖို႔ မစဥ္းစားေသးဘူးလား” မမူယာခင္က ေရာက္တာနဲ႔ ခပ္ေလာေလာပင္ စဆြယ္ေတာ့သည္။

“ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ… က်ေနာ့္ကိုလည္း လာစပ္ေနတဲ့ ကုပၼဏီသုံးေလးခု ရွိေတာ့ ဘာကို ေရြးရမယ္မွန္းမသိေသးပါဘူး”

မမူယာခင္ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ကိုပီတာ တျခားကုပၼဏီကပစၥည္းေတြ ယူလိုက္ၿပီဆိုရင္ သူမ ေရာင္းအားမေကာင္းေတာ့ဘဲ Bonus ရဖို႔ အခြင့္အေရးမရွိနိုင္ေတာ့။ ဒါဆိုရင္ ေငြကြာေနတာေတြကို မဆပ္နိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ တရား႐ုံးေရာက္နိုင္သည္၊ ေထာင္က်နိုင္သည္။ ဒါေတြကို ေတြးမိေတာ့ မ်က္ႏွာပင္ ပ်က္သြားမိသည္။ ကိုပီတာက လူကဲခတ္ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ပီပီ မမူယာခင္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာကို သတိထားမိလိုက္သည္။ သာမာန္ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ထက္ပိုမိုတဲ့ အေရာင္းျမႇင့္တင္ ခ်င္စိတ္ေတြ သူမ မွာ ရွိေနတာတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

“တျခားကုပၼဏီေတြနဲ႔ ကြာလတီတူ၊ ေစ်းတူရင္ေတာင္မွ က်မတို႔က လက္ေဆာင္ေပးတာ၊ နိုင္ငံျခားခရီး အလည္အပတ္လိုက္ပို႔ေပးတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဖူးခက္ကမ္းေျခတို႔ဘာတို႔ အလည္ပို႔ေပးဦးမွာ” မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ကို ဆက္လက္ စည္း႐ုံးေနသည္။

“ဟား…ဟား… အဲ့ဒီ့ကမ္းေျခေတြ မမူယာသာ ပါရင္ က်ေနာ္ လိုက္ခ်င္သားဗ်”

ကိုပီတာက စကားကို ရပ္လိုက္ၿပီး မမူယာကို ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ

“ၾသ.. မမူယာလို႔ အေျပာေကာင္း၊ အဆိုေကာင္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာေပါ့လို႔” ဟု မထိတထိ ေျပာလိုက္သည္။

မမူယာခင္သည္ ကိုပီတာအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးေနတာၾကာၿပီ။ မိန္းမကိစၥ ဇ ရွိမွန္းသိထားလို႔ စတင္ေတြ႕ခါစက ခပ္ရွိန္ရွိန္ျဖစ္မိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္သူ၊ သေဘာေကာင္းသူတစ္ဦးမွန္း သိသြားသည္။ ကိုပီတာက စားပြဲေပၚက ေဘာပင္ကို လက္ထဲမွာ လည့္ေဆာ့ေနရင္းနဲ႔ ခုံေအာက္က်သြားသည္။ ေဘာပင္ကိုေကာက္ဖို႔ ခုံေအာက္ ငုံလိုက္ရာ

“ဟိုက္”

ခနဲပင္ ျဖစ္သြားသည္။ မမူယာခင္ ထိုင္ေနတာက ေအာက္စလြတ္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ပန္းေရာင္ေလးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။ အလယ္ပိုင္းမွာ မို႔ေဖာင္းေနတဲ့ အရာေလးကိုပင္ ၀ိုးတဝါး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေပါင္သားမ်ားက ျဖဴျဖဴ တုတ္တုတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အနက္ေရာင္စကတ္ဝတ္ထားလို႔ ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းေနသည္။ စားေနၾကေၾကာင္ဖားႀကီး ကိုပီတာသည္ အစာေတြ႕သလို မရိုးမရြျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ခုံေအာက္မွာ အၾကာႀကီး ငုံ႔ေနလို႔မေကာင္းတာနဲ႔ ျပန္ထလိုက္ရသည္။

အလဲအလွယ္ အပိုင္း (၂)
“ဒါနဲ႔… မမူယာတို႔စီက တေလာက ယူထားတဲ့ ဘုတ္တစ္ခု ပ်က္ေနတယ္ဗ်။ ဂရန္တီက ၃လေလာက္ က်န္ေသးတယ္။ မမူယာလမ္းၾကဳံယူသြားေပးပါလား။”

ကိုပီတာက ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို စိတ္ထဲက ေဖ်ာက္ၿပီး အလုပ္ကိစၥကို ျပန္ဦးတည္ ေျပာလိုက္သည္။

“ရပါတယ္ရွင္။ က်မ ႐ုံးကို သယ္သြားၿပီး စစ္ၾကည့္ခိုင္းလိုက္မယ္ေလ”

ကိုပီတာက ထိုင္ရာမွ ထၿပီး ပစၥည္းတင္သည့္ စင္အေပၚဆုံးက ဘူးတစ္ခု လွမ္းယူလိုက္သည္။ ကိုပီတာ ထုတ္ေနတဲ့ ဘူးရဲ့ အေပၚမွာက အျခားဘူး သုံးေလးခု ဆင့္ထပ္ထားသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုပီတာက အေပၚကဘူးေတြကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး

“မမူယာ ဒီေအာက္က ဘူးကို လာထုတ္ေပးပါလား က်ေနာ္ ဒါေတြပင့္ထားေပးမယ္”

လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးက အေပၚဘူးေတြကို ပင့္ထားရသျဖင့္ မမူယာခင္ကို အကူအညီေတာင္းလိုက္သည္။ မမူယာခင္လည္း ကိုပီတာကို ကူညီေပးရန္ ေလၽွာက္လာသည္။ စင္ေပၚကို လက္လွမ္းလိုက္ေသာ္လည္း သူ႔အရပ္က ပုေနသျဖင့္ မမွီမကမ္းျဖစ္ေနသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ ေျမႇာက္ပင့္ထားတဲ့ ကိုပီတာ့ ေအာက္ဝင္ရပ္လိုက္သျဖင့္ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနသလိုျဖစ္သြားသည္။ မမူယာခင္၏ ဆံပင္မွ ရွန္ပူနဲ႔သင္းသင္းကို ကိုပီတာ ရႈရွိုက္လိုက္ရသည္။

မမူယာခင္မွာ ထုတ္ရမည့္ ဘူးကို ထိထိမိမိ မမွီဘဲ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးမ်ားႏွင့္ဆြဲယူေနရသည္။ ေျခဖ်ားေထာက္ထားသျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းမခိုင္ဘဲ ယိမ္းႏြဲ႕ေနရာ တင္ပါးဖူးဖူးႀကီးမ်ားက ကိုပီတာ့ ေပါင္ရင္းကို သြားေရာက္ပြတ္တိုက္မိေလသည္။ ကိုပီတာကလည္း ေရွာင္ဖယ္ဖို႔ မစဥ္းစားသည့္အျပင္ ပို၍ပင္တိုးကပ္လိုက္ေလသည္။ မမူယာခင္လည္း ကိုပီတာ့အျပဳအမႈကို သတိထားမိေသာ္လည္း ကိုယ့္ရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားကို ကူညီေပးနိုင္မယ့္သူျဖစ္ေနသျဖင့္ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ အံကိုႀကိတ္ကာ ဘူးကို မရမကဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

“ေရာ့… ရၿပီ” မမူယာက လက္ထဲက ဘူးကို ကိုပီတာ့ကိုေပးဖို႔ ေနာက္သို႔လွည့္လိုက္စဥ္ ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့ ေနာက္ေက်ာကိုသိုင္းဖက္လိုက္သည္။

“အို… ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ” မမူယာက လန႔္ေအာ္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ့ ကိုပီတာက

“မမူယာက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းလို႔ က်ေနာ္ဖက္ထားခ်င္လို႔ပါ။ မမူယာ ဘာေတြ အဆင္မေျပတာရွိလည္း က်ေနာ့္ကို ေျပာျပေလ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အျခင္းျခင္းပဲ က်ေနာ္ကူညီေပးမွာေပါ့”

ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ရိပ္မိေနသူပီပီ အစာနဲ႔မၽွားလိုက္သည္။ မမူယာခင္လည္း တစ္ခ်က္ညိမ္သြားသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ကိုပီတာယူမည့္ မားသားဘုတ္မ်ား၊ အေႂကြးမဆပ္နိုင္လၽွင္ ရင္ဆိုင္ရမည့္ တရားတေဘာင္ စသည္တို႔မွာ စိတ္အလ်င္တြင္ ကစင့္ကလ်ား ေျပးလႊားေတြးေတာေနမိသည္။

ကိုပီတာက မမူယာခင္ကို ဖက္ထားရင္းမွ ပါးျခင္းကပ္လိုက္ရင္း ႏွာေခါင္းထိပ္ႏွင့္ခပ္ဖြဖြ နမ္းရွိုက္လိုက္သည္။ သူ႔ရင္ဘတ္က်ယ္ႀကီးကလည္း မမူယာခင္ရဲ့ ေက်ာတစ္ခုလုံးကို အုပ္မိုးထားၿပီး ေပါင္ခြၾကား တင္ပါးႏွစ္လုံးေပၚဖိကပ္ထားသည္။ အေျခအေနက ဘာမွန္းမသိေသးေတာ့ လက္လႈပ္ရွားဖို႔ မလြယ္ေသး။ ေတာ္ၾကာ… ကယ္ပါဦး ဆိုၿပီး ထေအာ္ေနမွ သူ ျပႆနာတက္နိုင္သည္။
မမူယာခင္သည္ ကိုပီတာ့ရဲ့အကူအညီ ေပးနိုင္မႈ၊ မန္ေနဂ်ာက ပိုက္ဆံမ်ားတစ္လအတြင္းျပန္ေတာင္းရမည္ ဆိုတဲ့ အမိန႔္ ႏွင့္ အိမ္က လင္ေတာ္ေမာင္ရဲ့ မ်က္ႏွာတို႔ကိုသာ စိတ္ထဲမွာ ေျပးျမင္ေနမိသည္။ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္း မေဝခြဲတတ္ေတာ့ေပ။ ဘာမွ မလႈပ္ရွားဘဲ ညိမ္ေနေသးသျဖင့္ ကိုပီတာက တစ္ဆင့္တက္ၿပီး မမူယာရဲ့ လည္ပင္းကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ၿပီး လၽွာထိပ္ႏွင့္သာသာေလး ပြတ္လိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္က မမူယာရင္ဘတ္ေပၚမွတဆင့္ ပခုံးေတြကို သိုင္းဖတ္လိုက္ရာ လက္ဖ်ံႏွစ္ဖက္က ရင္သားႏွစ္လုံးဆီေပၚကို က်ေရာက္သြားသည္။ ပုံစံက အေႏွာက္ဖက္ကေန စနစ္တက် သိုင္းခ်ဳပ္လိုက္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္သည္။

“ကိုပီတာရယ္… ေတာ္ပါေတာ့။ က်မတို႔ အလုပ္ကိစၥပဲ ေျပာရေအာင္” မမူယာခင္ ျငင္းဆန္လိုဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ကလည္း မလြယ္ဘူးေလ။

“အဲ့ဒီ့ကိစၥကို စိတ္ခ်ပါ။ မမူယာသာ က်ေနာ့္ဆႏၵေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္လည္း မမူယာ ကိစၥေတြကို ကူညီေပးမွာပါ” ကိုပီတာက သူလိုခ်င္တာနဲ႔၊ မမူယာလိုအပ္ေနတာကို ဒဲ့တိုးနီးပါးပင္ ညႇိေျပာ ေျပာလိုက္သည္။

မမူယာခင္သည္ သူ ကိုပီတာ့ကို လိုက္ေလ်ာလိုက္ရင္ ႐ုံးကေငြကြာတဲ့ကိစၥအဆင္ေျပသြားနိုင္မည္ကို သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ဒါ့အျပင္ ကိုပီတာ့လို ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း လူႀကီးႏွင့္ ခ်စ္ပြဲဝင္လိုက္ရလ်င္ ဘယ္လိုေနမလဲဆိုၿပီး ရင္ခုန္သြားမိတာလည္း ပါပါသည္။ ကိုပီတာက ညာဘက္လက္ျဖင့္ မမူယာခင္ရဲ့ တင္ပါးတစ္ျခမ္းကို ဖိညစ္ပီး သူ႔ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို တဆင့္ထက္တိုး လိုက္ျပန္သည္။ ဒီေလာက္ဆို သူ႔အတြက္ မမူယာက အခြင့္အေရးေပးလိုက္ၿပီဆိုတာကို စားေနၾက ေၾကာင္ဖားႀကီး ကိုပီတာ နားလည္လိုက္သည္။ စကတ္အတိုေလးဆိုေတာ့ သူ႔လက္ေအာက္နည္းနည္း ေရြ႕လိုက္တာနဲ႔ စကတ္ေအာက္ လက္ဝင္သြားသည္။ ေဘာင္းဘီအသားႏုႏုေလးေပၚကေန တင္သားေတြကို ပြတ္သပ္ရတာ အရသာ ရွိလွေပသည္။ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားကို လက္ခလည္မသိမသာတင္ၿပီး ေအာက္မွ အထက္သို႔ ပြတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့ မမူယာခင္ ခါးမွာ ယိုင္လွဲေတာ့မည့္ ဟန္ျဖစ္သြားသည္။ ကိုပီတာက မိန္းမက ကိုင္တာ ကၽြမ္းက်င္လွေပသည္။ သူထိလိုက္တဲ့ ပုံစံတိုင္းက မမူယာ အသည္းဘဝင္ခိုက္ေစတာခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။

ေလာေလာဆယ္မွာ သူ႔အႀကိဳက္လုပ္ဖို႔ထက္ မမူယာ သာယာသြားေအာင္ အရင္လုပ္ေပးရမည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔အလွည့္ေရာက္ရမယ္ လို႔ေတြးထားလိုက္သည္။ မမူယာခင္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးႏွစ္ခုစလုံးကို ငုံၿပီးစုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္လိုက္ရာ မမူယာခင္ရဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုပီတာ့ေက်ာကို အလိုလိုသိုင္းဖက္လာသည္။ ပြင့္ဟေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းၾကား လၽွာသြင္းၿပီး ပါးေစာင္ တစ္ျခမ္းကို ေမႊလိုက္ေတာ့ မမူယာမွာ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေခြလဲလုနီးနီးက်လာသည္။ ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့ပခုံးတစ္ဖက္ကို ထိန္းကိုင္ထားေပးရင္းမွ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းလည္း မခြာဘဲ ေပါင္ခြၾကားကို လက္ႏွင့္အုပ္ကိုင္လိုက္ရာ ပူေႏြးေႏြး အထိအေတြ႕ကို ရလိုက္သည္။

႐ုတ္တရက္ ကိုပီတာက မမူယာေက်ာကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ထိန္းၿပီး ဒူးေခါက္ခြက္ကို က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေပြ႕လိုက္ရာ မမူယာခင္မွာ ေလထဲသို႔ေစြ႕ခနဲေျမႇာက္တက္သြားသည္။ ထြားက်ိဳင္းၿပီး သန္မာေသာ ကိုပီတာမို႔လို႔သာ မမူယာခင္ကိုယ္လုံးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မခ်ီနိုင္စြမ္းရွိျခင္းျဖစ္သည္။ သာမာန္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ေပါင္ ၁၈၀ ေလာက္ရွိမည့္မမူယာခင္ကို တနင့္တပိုးမရမည္။ ကိုပီတာက မမူယာခင္ကို ခ်ီၿပီး သူ၏ အလုပ္စားပြဲေရွ႕မွ ထိုင္ခုံရွိရာသို႔သြားလိုက္သည္။ ကိုပီတာက ဆုံလည္ခုံေပၚတြင္ထိုင္ၿပီး မမူယာက ကိုပီတာ့ေပါင္ေပၚတြင္ရွိေနသည္။

ပုံစံကေတာ့ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္တြင္း မမူယာေရာက္ေနၿပီး ကိုပီတာျပဳသမၽွႏုရေတာ့မည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက မမူယာရဲ့ ေယာက္်ားေလးပုံစံ ရွပ္အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးျခင္းျဖဳတ္လိုက္သည္။ မမူယာကေတာ့ ရွက္လို႔ထင္ပါရဲ့ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ မ်က္ႏွာဝွက္ထားသည္။ ၾကယ္သီးမ်ား အားလုံးျပဳတ္သြားေတာ့ ေအာက္မွ ရင္သားေဖြးေဖြးမ်ားေပၚလာသည္။ ဘရာစီယာမွာ အနီရဲရဲျဖစ္ၿပီး ေအာက္မွ ျဖဴေဖြးေသာ ရင္သားႏွစ္လုံးမွာ ဘရာစီယာရဲ့ ထိမ္းခ်ဳပ္မႈကို မနာခံဘဲ အျပင္သို႔ လၽွံထြက္ခ်င္ေနၾကဟန္ႏွင့္တူသည္။

ကိုပီတာက ဘရာစီယာကို အေပၚပင့္တင္လိုက္ၿပီး ရင္သားႏွစ္လုံးကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္သည္။ ရင္သားႏွစ္လုံးမွာ ေရွာက္သီးအလုံးႀကီးႀကီးခန႔္ ရွိသျဖင့္ စို႔ခ်င္သူအႀကိဳက္ အားမနာတမ္းစို႔လို႔ရမည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။ ရင္အုံအေပၚမွာ ထိပ္သီးေလးမ်ားကေတာ့ အညိဳေရာင္ျဖစ္ၿပီး လက္သန္းတဆစ္စာေလာက္ ရွိမည္။ ကိုပီတာက ဘယ္လက္ျဖင့္ေက်ာကိုေပြ႕ထားၿပီး ညာဘက္လက္မက ညာဘက္ နို႔သီးေကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ညာဘက္ လက္သန္းက ဘယ္ဘက္ နို႔သီးေခါင္းကို လည္းေကာင္း သာသာေလး ကုတ္ျခစ္ေပးရာ နို႔သီးေခါင္းမ်ား ေထာင္ႂကြလာသည္။ ဒီေတာ့ ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့ ရင္သားေတြထဲ ေခါင္းထည့္ၿပီး ေခါင္းေလးမ်ားကို စတင္စုပ္သည္။ စုတ္ေနရင္းႏွင့္ပင္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ပင္တီကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး မုန႔္ေပါင္းလို ေျပာ့အိအိ အသားဆိုင္ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ မမူယာခင္ရဲ့ညီးသံမ်ားမွာ ၿမိဳင္လာေပသည္။

မမူယာခင္ရဲ့ညီးသံေၾကာင့္ ကိုပီတာ အႀကံတစ္ခုေပၚလာၿပီး နို႔စို႔ေနတာကို မသိမသာရပ္ၿပီး အဖုတ္ကို ကလိျခင္းကို ဆက္လုပ္သည္။ မမူယာမွာ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး အံႀကိတ္ထားေသာ္လည္း ညီးသံမထြက္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုပီတာက အဖုတ္ကို ဆက္မႏွိုက္ေတာ့ဘဲ ရင္သားတစ္အုံလုံးပါေအာင္ ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံခဲလိုက္တာနဲ႔ မမူယာရဲ့ “အ… အား… ” ဆိုတဲ့ အသံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရသည္။
မမူယာရဲ့သာယာမႈအစိတ္အပိုင္းမွာ ရင္သားတြင္ အဓိက ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုပီတာသေဘာေပါက္လိုက္ေလသည္။ မိန္းမေတြက ကိုယ္ခႏၶာသာယာမႈအစိတ္အပိုင္းသည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မတူညီေၾကာင္း အေတြ႕အၾကဳံအရ သိထားသျဖင့္ ကိုပီတာ စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ နို႔ႏွစ္လုံးကိုသားအားရပါးရစို႔ၿပီး အဖုတ္ကို သိပ္မျပဳစုပဲ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္သာ ပြတ္သတ္ေပးလိုက္သည္။

ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ႏႈးၿပီးေတာ့ ကိုပီတာက မမူယာကို သူ႔ရဲ့စားပြဲခုံေပၚခ်ီၿပီးတင္လိုက္သည္။ မမူယာက ကိုပီတာ ခရီးဆုံးအထိ သြားေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားတဲ့အတြက္

“ကိုပီတာ… ဒီမွာေတာ့ မလုပ္နဲ႔ရွင္။ မေကာင္းပါဘူး။”

ကိုပီတာက လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ရပ္လိုက္သည္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါသည္။ သူရဲ့ဆိုင္က လူမရွိလို႔ ပိတ္ထားျခင္းျဖစ္ေပမယ့္ တျခားဆိုင္ေတြက ဖြင့္ၾကသည္။ သူနဲ႔ မမူယာခင္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနတာကို ျမင္ရင္လည္း ျမင္ထားနိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေနရာရာကို ေရႊ႕ဖို႔စဥ္းစားလိုက္ၿပီးမွ…

“ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ။ မမူယာခင္ ႐ုံးကို ျပန္သြားလိုက္ေတာ့။ ညေန ငါးနာရီ႐ုံးဆင္းခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ မမူယာတို႔႐ုံးနားက Super Market ရဲ့ ကားပါကင္ထိုးတဲ့ေနရာမွာ ေစာင့္ေနမယ္။ မမူယာ အဲ့ဒီ့ကိုလာခဲ့။ ဟုတ္ၿပီလား…”

“အင္း” မမူယာခင္က သေဘာတူဟန္နဲ႔ မပြင့္တပြင့္ အသုံျပဳရင္း လက္ခံလိုက္တယ္။

ခဏၾကာေတာ့ မမူယာခင္ရဲ့႐ုံးကား ျပန္ေရာက္လာၿပီး သူတို႔အဖြဲ႕႐ုံးကို ျပန္သြားၾကတယ္။ ကိုပီတာလည္း ဆိုင္ပိတ္ၿပီးေတာ့ ပန္းဆိုးတန္းဘက္သြားၿပီး သူသုံးဖို႔စဥ္းစားထားတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခု ဝယ္သည္။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းက ခပ္မ်ားမ်ားဆိုေတာ့ လိုခ်င္တာေတြအားလုံးက ပိုက္ဆံရွိရင္ ရသည္။ ဒီေတာ့ သက္လုံေကာင္းဖို႔အတြက္ ေခ်ာကလက္နံ့ေမႊးတဲ့ ေဆးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုပါဝယ္ၿပီး မမူယာခင္တို႔ ႐ုံးနားက Super Market ကိုသြားတယ္။

အလဲအလွယ္ ဇတ္သိမ္း
ကားရပ္နားတဲ့ေနရာက လူသိပ္မရွိ။ ကားတံခါးကို အလုံပိတ္၍ စက္ႏွိုးၿပီး အဲကြန္းဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ အသင့္ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္တဲ့ အရာကို ရႈရွိုက္လိုက္တယ္။ ကားထဲတြင္ မီးခိုးမ်ား ပ်ံလႊင့္သြားၿပီး ေခ်ာကလက္အနံ့မ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ကိုပီတာက ဒါေတြကို အျမဲတမ္း သုံးစြဲေလ့မရွိ။ ဒါေပမယ့္ ပြဲၾကမ္းဖို႔လိုလာရင္ေတာ့ အသုံးျပဳေလ့ရွိသည္။ မမူယာခင္က အိမ္ေထာင္သည္၊ ေဘာ္ဒီက ဝဝျပည့္ျပည့္ ဆိုေတာ့ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံနဲ႔ ၿဖိဳလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခြန္အားျဖည့္တင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ကိုပီတာ ဘိရွာဖို႔အတြက္ သူ႔ဖုန္းထဲက နံပါတ္ေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အင္းစိန္ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း ဘက္က ေဟာ္တယ္တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ ဖုန္းေခၚၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ

“ဟဲလို… ကိုပီတာ။ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းလွခ်ည္လားဗ်။ ဘာ လိုအပ္သလဲ”

သူ႔လို လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ဟာ ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာရဲ့ ဖုန္းထဲမွာ မွတ္သားထားၿပီး ရွိေနမယ္ဆိုတာ ကိုပီတာသိထားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ အဲ့ဒီ့လူရဲ့နံမည္ကို ေမ့ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္

“ဂ်ာႀကီးေရ… တစ္ခန္းေလာက္ရမလားဗ်ာ။ ဒီညေနလာမယ္…” ဆိုၿပီးေတာ့သာ သုံးႏႈန္းလိုက္တယ္။

“… … …”

“ညမအိပ္ဘူး။ ျပန္မွာ”

“… … …”

“အိုေခဗ်ာ… နာရီဝက္ေလာက္ေနရင္ေရာက္မယ္”

ကိုပီတာ အခန္းကိစၥလည္း စီစဥ္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး မမူယာခင္အလာကို ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

သိပ္မၾကာခင္ပဲ မမူယာ ေရာက္လာသည္။ ကိုပီတာလည္း အင္းစိန္ေစာ္ဘြားႀကီး ကုန္းဘက္ ေမာင္းခဲ့လိုက္သည္။ ေဟာ္တယ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ကားရပ္ၿပီး ဆင္းလိုက္တာနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။ ကိုပီတာက လူကိုမွတ္မိေသာ္လည္း နံမည္ေမ့ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ မန္ေနဂ်ာကို ေမးတစ္ခ်က္ဆတ္ျပလိုက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာက အသင့္ပင္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းထုတ္ေပးသည္။ ကိုပီတာက Thanks လို႔ ဘိုဆန္ဆန္ တစ္ခြန္းႏႈတ္ဆက္ၿပီး မမူယာခင္ မျမင္ေအာင္ မန္ေနဂ်ာကို မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပလိုက္သည္။ မန္ေနဂ်ာက ေလွခါးေပၚတက္သြားေသာ မမူယာခင္ရဲ့ ေနာက္ပိုင္းအလွကို မ်က္စိစားပြဲ ထိုင္ရင္း နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး လို႔မွတ္ခ်က္ေပးမိသည္။

အိပ္ခန္းထဲေရာက္တဲ့အခါ ကိုပီတာက ကုတင္ေပၚသို႔ပစ္လဲလိုက္သည္။ မမူယာခင္မွာ မလိုက္လာပဲ ရပ္ေနသည္။ သူမသည္ အိမ္ေထာင္ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္ အပ်ိဳဘဝမွာ တြဲခဲ့ေသာ ရည္းစားႏွင့္ကတည္းက အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အေတြ႕ၾကဳံရွိေသာ္လည္း တစိမ္းေယာက္်ား တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူအိပ္ဖို႔ကိုေတာ့ ဝန္ေလးမိသည္။ သူမဘာေၾကာင့္ဒီကို လိုက္လာမွန္းကို ျပန္စဥ္းစားလို႔မတတ္ေတာ့။ ဆိုင္ထဲမွာ ႏႈးလိုက္တဲ့ ကိုပီတာ့ရဲ့အထိအေတြ႕ေၾကာင့္လား၊ အေႂကြးကိစၥေျပလည္ခ်င္လို႔လား ေဝခြဲမရေတာ့ေပ။ ႏွစ္ခုစလုံးေၾကာင့္လည္းျဖစ္နိုင္မည္ ထင္သည္။

ကိုပီတာက မမူယာခင္ စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့ပုံကို သတိထားမိသြားၿပီး

“မမူယာ လန္းသြားေအာင္ ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္ပါလား”

ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္ထဲ ခဏေလာက္ေနလိုက္ရရင္ သူမရဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကို သုံးသပ္နိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ စစျခင္း ေဆာက္ႏွင့္ မထြင္းဘဲ အခ်ိန္ ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မမူယာခင္လည္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ၿပီး စလင္းဘတ္အိပ္ကို ကုတင္ေပၚတင္၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားလိုက္သည္။

အဝတ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္ၿပီး ေရပန္းေအာက္ဝင္ရပ္လိုက္သည္။ ဒီကိစၥသာ ေယာက္်ားသိသြားရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ သူ႔ကို ေပါင္းပါ့ဦးမလား… ဒီလာတာကိုေရာ တျခားသူေတြ သိသြားနိုင္သလား… စသည္တို႔ကို စိတ္ရႈပ္စြာ စဥ္းစားမိေနသည္။ ေရပန္းခလုပ္ကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေအးျမေသာ ေရမ်ားက သူ႔ကိုယ္ခႏၶာေပၚ က်လာသည္။ စီးက်ေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားသည္ ေရႏွင့္ေရာသြားသည္။ မမူယာခင္ ယတိျပတ္ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။ အခုလို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ အခန္းထဲ ေရာက္ေနၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ေၾကာင္းကို မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ေရွ႕အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ပဲ လုပ္ေတာ့မယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ စြန႔္စားလိုက္ေတာ့မယ္ ဟုေတြးမိသည္။ ဝေအာင္ ငိုၿပီးေတာ့မွ ေငြျပန္မေပးနိုင္လို႔ ေထာင္က်ရျခင္းထက္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ခဏတာ အိပ္လိုက္ရျခင္းက အမ်ားသက္သာပါေသးသည္ ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို ေပါက္ထြက္မတတ္ကိုက္ၿပီး နာနာၾကည္းၾကည္းပင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ေလသည္။

ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ တဘတ္ႏွင့္စင္ၾကယ္ေအာင္ သုတ္လိုက္သည္။ အဝတ္အစားေတြကိုျပန္မဝတ္ေတာ့။ တပတ္ကိုသာ ရင္လ်ားလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္လိုက္သည္။ ကိုပီတာက ကုတင္ေပၚလွဲေနရင္းသူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္။ မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ကို ရဲရဲတင္းတင္းပင္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ကိုပီတာ့ဆီ ေလၽွာက္လာသည္။ ကိုပီတာက ကုတင္ေပၚတြင္ ေဘးတေစာင္းထိုင္လိုက္ၿပီး

“လာေလ”

လို႔ေခၚလိုက္ေတာ့ မမူယာကာ ကိုပီတာ ထိုင္ေနတဲ့ေရွ႕မွာ ဝင္ရပ္လိုက္သည္။ သူမရဲ့ ကိုယ္လုံးက ကိုပီတာ့ ဒူးႏွစ္ဖက္ၾကားေရာက္သြားသည္။ ကိုပီတာက မမူယာ လည္ပင္းကို ဆြဲၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ခုက မသိမသာ တုန္ေနသည္။ ကိုပီတာက သူစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခြင့္ ရွိေသာ္လည္း အၾကမ္းပတမ္းမလုပ္ဘဲ ရည္းစားတစ္ေယာက္ကို ျပဳစုသလိုဆက္ဆံလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ခဏအၾကာမွာ မမူယာက ေခါင္းကို ျပန္မတ္ၿပီး ကိုပီတာ့ မ်က္လုံးကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ကာ

“မႈတ္ေပးရမလား” ဟု ေျပာလိုက္သည္။

ကိုပီတာ့ မ်က္လုံးထဲတြင္ ့ အံ့ၾသသည့္ အရိပ္အေယာင္ တစ္ခ်က္ေတာ ျဖတ္ေျပးသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ျခင္းပဲ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ မမူယာခင္က ကိုပီတာ ထိုင္ေနေသာ ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီး ကိုပီတာ့ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ကို ဆြဲခ်ေတာ့ ကိုပီတာက အလိုက္သည့္ပင္ ႂကြေပးလိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚသို႔ အေျမႇာင္းႀကီး တစ္ခု ဖုထြက္ေနသည္။ မမူယာ နည္းနည္းေတာ့ တုံ႔သြားသည္။ သူေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ ဟာေတြထက္ ႀကီးမားတာေတာ့ အေသအခ်ာပင္။ မမူယာခင္မွ ထိုအရာကိုေတြ႕ေတာ့ ေရကန္ေတြ႕လၽွင္ ခဲလုံးပစ္ေပါက္ခ်င္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ လိုပင္ မကိုင္ၾကည့္ဘဲ မေနနိုင္၍ အေပၚမွေအာက္သို႔ အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္လိုက္သည္။

ေအာက္ကိုပြတ္ခ်လိုက္လို႔ ေဘာင္းဘီက ဟသြားၿပီး ထိပ္ေခါင္းအနီေရာင္ေလး ျပဴထြက္လာသည္။ မမူယာက ဒီေအာက္က အရာႀကီးသည္ သူ႔အတြက္ မထူးဆန္းပါ ျမင္ဖူးေနၿပီးသားဟု ေတြးၿပီး ေဘာင္းဘီကို ေအာက္သို႔ဆြဲခ် လိုက္ရာ အထဲမွ အတန္အႀကီး ေငါ့ခနဲ ေထာင္ထြက္လာသည္။ မမူယာလန႔္သြားသည္။ သူမအရင္က ၾကဳံခဲ့ရတာဟာ ဒီလိုမ်ိဳးႀကီးမဟုတ္ေပ။ သူ႔ဘက္ကို ခ်ိန္မထားပဲ ပစၥည္းပိုင္ရွင္၏ ဆီးခုံဘက္ကို ေခါင္းတည္ေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ မမူယာက ထိုအတံႀကီးကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး အရင္ဆုံး ဥႏွစ္လုံးကို လၽွာႏွင့္သပ္တင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ အတံႀကီးရဲ့ အရင္းကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုျဖင့္ အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးလိုက္သည္။ အေခ်ာင္းႀကီး တစ္ေလၽွာက္ကို ႏႈတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ အထက္မွ ေအာက္သို႔ နမ္းသြားၿပီး ထိပ္ေခါင္းေရာက္ေတာ့မွာ ကြမ္းသီးေခါင္းကို ကို ငုံကာ စုပ္လိုက္သည္။ “ႁပြတ္” ခနဲ အသံထြက္သြားၿပီး အေခ်ာင္းႀကီးက လက္ထဲမွာ အတင္းကို ႐ုန္းကန္လာသည္။

မမူယာခင္မွာ အတန္ၾကာသည္အထိကို ထိုအေခ်ာင္းႀကီး၏ ႐ုန္းကန္တြန္းထိုးမႈမ်ားအား ထိန္းကြပ္ရင္ နမ္းစုတ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုပီတာက ေတာ္ေလာက္ၿပီဟု ထင္ေတာ့ မမူယာကို လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္မွ မခ်ီၿပီး ကုတင္ေပၚလွဲတင္လိုက္သည္။ တဘတ္ကို စြဲခၽြတ္ၿပီးေတာ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုေဘးသို႔ကားလိုက္သည္။ မမူယာရဲ့ အဖုတ္မွာ အျပားမႀကီးေပ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ခႏၶာဝၿဖိဳးသူတစ္ေယာက္မို႔လို႔ထင္သည္… ေတာ္ေတာ္ကို ေဖာင္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားမွာ အဆီစုေနၿပီး ပန္းပြင့္အဖူးကဲ့သူ႔ ဖူးဖူးႀကီးျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက အေခ်ာင္းႀကီးျဖင့္ခ်ိန္၍ ထိုးခ်လိုက္သည္။ အေခ်ာင္းႀကီးက တစ္ဝက္ပင္မဝင္ေသး

“အား… မရဘူး။ ေတာ္ေတာ့ မသြင္းနဲ႔ေတာ့” မမူယာမွာ အလန္႔္တၾကားျငင္းဆန္ေလသည္။

ကိုပီတာက ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ ထိုးသြင္းလက္စကို ထပ္ထိုးထည့္သည္။

“ကိုပီတာ… မရဘူး။ ျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့”

“ရပါတယ္ မမူယာကလည္း ဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ ဝင္ေနပါၿပီ”

“အာ… ဘာေတာ္ေတာ္ ဝင္ရမွာလည္း ရွင့္ဟာက လူဟာမွ မဟုတ္တာ။ က်မထဲ ထည့္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး”

“ဟာဗ်ာ… မမူယာလည္း အပ်ိဳေလးမွမဟုတ္တာ။ သြားဖူးလာဖူးေနတာပဲ ရမွာပါ”

ကိုပီတာလည္း ေျပာေနရင္းကပင္ ေနာက္ထပ္ အားစိုက္ၿပီးထိုးသြင္းေလသည္။ မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ လက္ေမာင္းမ်ားကို အတင္းတြန္းၿပီး

“က်မက အပ်ိဳမဟုတ္ေပမယ့္ ရွင့္ဟာႀကီးလိုမ်ိဳး ၾကဳံခဲ့ရတာမဟုတ္ဘူး” ဟုေအာ္ေလသည္။

ကိုပီတာက ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ နည္းနည္းျခင္းျပန္ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ႏွင့္ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေညႇာင့္လိုက္သြင္းလိုက္ လုပ္ေနသည္။ မမူယာခင္ရဲ့ ရွိုက္သံမွာလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားေနရသည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္အၾကာမွာပဲ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ဖိသြင္းလိုက္ရာ တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္သြားေလသည္။ အေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး အထဲေရာက္သြားတာနဲ႔ မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ ေက်ာကုန္းမ်ားကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့သည္။ မမူယာရဲ့ အတင္းကို ဖက္ထားလို႔ ကိုပီတာမွာ လႈပ္ရွားခြင့္မရေတာ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလိုက္၊ နားရြက္ေလးမ်ားကို ကိုက္လိုက္ျဖင့္ အခ်ိန္ယူေနရသည္။ ခဏေတာ့ ဖက္ထားတဲ့ လက္အရွိန္ ေလ်ာ့လာေတာ့မွ သူ႔ရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို စတင္လႈပ္ရွားရေလသည္။

ပထမအခ်ီၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ မမူယာခင္ရဲ့ ပုံစံေျပာင္းသြားသည္။ သူ႔ကို အေပးအယူသေဘာဆန္ဆန္ မျပဳမူေတာ့ဘဲ၊ လက္တြဲေဖာ္ တစ္ေယာက္သဖြယ္ လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ လိုလိုလားလား ျဖစ္လာသည္။ ဒုတိယ တစ္ေၾကာင္းသြားရန္ မမူယာခင္ကို ကုတင္ေပၚတြင္ ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ကိုပီတာက ၾကမ္းေအာက္ဆင္းကာ ရပ္လိုက္သည္။ မမူယာခင္က လက္ႏွစ္ဖက္ကေရွ႕ကို ပစ္ထားၿပီး ရင္ဘတ္နဲ႔၊ ပါးတစ္ျခမ္းကို ေမြ႕ယာေပၚ အပ္လိုက္သည္။ ဖင္ကုန္းသည္ ဆိုတာထက္ ဖင္ေထာင္ေပးထားသည္ ဟု ေျပာရင္ ပိုမွန္မည္။ ခါးကိုင္ၿပီးေဆာင့္ဖို႔ကို အေကာင္းဆုံးအေနအထားျဖစ္သည္။

သုံးေခါက္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ညကိုးနာရီထိုးေနၿပီျဖစ္သည္။ ႐ုံးမွာကတည္းက လင္ေတာ္ေမာင္ကို ဒီေန႔ည ႐ုံးမွာ အိုတီရွိလို႔ ေနာက္က်မယ္လို႔ ဖုန္းဆက္ထားၿပီးသားျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက သူမ ေနတဲ့ လမ္းထိပ္အထိ လိုက္ပို႔ေပးမည္လို႔ေျပာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ၿပီးေတာ့ အခန္းအျပင္ထြက္ခါနီးမွာ

“ကဲ… ကိုပီတာ စံပယ္ပန္းေတာ့ ပန္ၿပီးၿပီ။ မားသားဘုတ္ကိစၥကေရာ ဘယ္လိုလဲ”

ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ့ တင္ပါးတစ္ျခမ္းကို အားနဲ႔ညစ္လိုက္ၿပီး

“သၾကၤန္ၿပီးရင္ အလုံး ၅၀ ပို႔လိုက္ေတာ့” ဟု ေျပာလိုက္ရာ မမူယာခင္ မ်က္ႏွာမွာ ဝင္းပသြားသည္။

ကိုပီတာက ဆက္ၿပီး

“ကိစၥၿပီးၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ေမ့မသြားေနာ္။ ေနာက္ အားရင္လည္း ေတြ႕ရေအာင္ေနာ္… မမူယာ”

ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ မမူယာတစ္ေယာက္ တစ္ခါပဲ မွားမလား၊ ကာမဂုဏ္ထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္နစ္ျမႇပ္မလားဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရေပမည္။

ဘီ အေပါင္း ဘီ အပိုင္း (၁)
“ဇစ္တပ္ေပးဦး”
အကၤ်ီေအာက္နားေတြကို ေဘာင္းဘီထဲ ထိုးသြင္းရင္း ဇစ္တပ္ခိုင္းဖို႔ ဘီဘီ့ဘက္သို႔ ခါးလွည့္လိုက္သည္။ ဘီဘီက ေဘာင္းဘီဇစ္တပ္ဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့
“ေနဦး… တစ္ခ်က္ေလာက္နမ္းေပးဦး”
ကိုပီတာက ေမးေငါ့ျပေတာ့ ဘီဘီက မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့အတြင္းခံေပၚက မေျပာ့မတင္း အရာႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္က ေျပာ့ေျပာ့ႀကီးႏွစ္လုံးကို သြားႏွင့္ခပ္သာသာေလး ဖိကိုက္လိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ မေျပာ့မတင္းအရာႀကီးက သိသိသာသာကို တင္းလာသည္။ ဘီဘီက ထိုအရာႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ ရိုက္လိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့ကို
“သြားေတာ့… ကဲမေနနဲ႔”
ဟုေျပာလိုက္သည္။ ကိုပီတာက သေဘာက်သြားဟန္နဲ႔ ရယ္ၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္သြားသည္။ အခန္းဝမွာအိပ္ေနတဲ့ အယ္ေဇးရွင္းေခြးႀကီးကို
“ေဘာ္ဘီ… မင္းမမကို ေကာင္ေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ေနာ္”
လို႔ ေအာ္ေျပာၿပီး အိမ္ေအာက္ဆင္းသြားသည္။

ကိုပီတာ အျပင္သြားေတာ့ အိမ္မွာ ဘီဘီတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ကိုပီတာကို တစ္ခါတေလ စိတ္ပ်က္မိသည္။ သူ႔ေယာက္်ား မိန္းမေပြတာေတြကို ဘီဘီသိသည္။ ဒါေပမယ့္ဘာမွ မေျပာသာေပ။ သူတို႔ထုံးစံအရ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ မိန္းမအမ်ားႀကီးယူတာကို ေစာဒက တက္ပိုင္ခြင့္မရွိ။ ဒါေပမယ့္ ကိုပီတာ အဲ့ဒီလို အျပင္မွာ ေပြရႈပ္ေနေတာ့ အိမ္က မိန္းမျဖစ္သူအေပၚမွာ စိတ္ပါဝင္စားမႈနည္းလာသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ အလိုရွိရွိ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့မိန္းမ ဆိုေတာ့ ကိုပီတာက ဘီဘီ့ရဲ့ ေက်နပ္တင္းတိမ္ျခင္းကို တခါတရံမွာ ေမ့ေနတတ္သည္။

ေျခသည္းနီမ်ား ေျခာက္သြားတဲ့အခါ ဘီဘီ အိပ္ခန္းထဲဝင္ရန္ ထလိုက္သည္။ ၾကမ္းေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ ပစ္ၿပီး အိပ္ေနတဲ့ ေဘာ္ဘီက သူ႔ကို အစာေကၽြးမယ္လို႔ ထင္ၿပီး ဘီဘီ့ဆီ ေျပးလာသည္။

“ေနဦး… ေဘာ္ဘီရယ္၊ မမစိတ္ရႈပ္ေနတယ္။ သြား… သြား…”

ဘီဘီက သူမ ေျခေထာက္ကိုလာနမ္းရင္း အစာေတာင္းေနသည့္ ေဘာ္ဘီေၾကာင့္ ေျခသည္းနီမ်ားပ်က္သြားမွာ စိုးရိမ္ၿပီး ေမာင္းလိုက္သည္။ ေဘာ္ဘီက အစာမရနိုင္မွန္းသိသြားလို႔လား၊ သူ႔သခင္မ စိတ္ရႈပ္ေနတာကို သိလို႔လား မသိေပ။ ဘီဘီနားမွခြာၿပီး ၾကမ္းေပၚတြင္ သြားျပန္ေခြေနလိုက္သည္။

ဘီဘီက အိပ္ခန္းထဲရွိ ဗီရိုထဲတြင္ လုံျခဳံစြာ သိမ္းထားေသာ ဘူးတစ္ဘူးကို ထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ကိုပီတာ့ CD အေခြမ်ားထားသည့္ စင္မွ အေခြတခ်ိဳ႕ကို ရွာၾကည့္သည္။ ကိုပီတာစုေဆာင္းထားေသာ အျပာဇတ္လမ္းအေခြေတြက မ်ားလွသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေယာက္်ား၊ မိန္းမအဂၤါေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းျပၿပီး၊ ဆက္ဆံပုံေတြကို ေသခ်ာ ရိုက္ထားေသာ အေခြမ်ားျဖစ္သည္။ ဘီဘီက ထိုသို႔ကားေတြကို သေဘာမက်ေပ။ အေရွ႕တိုင္းမင္းသားမင္းသမီးေတြနဲ႔ ရိုက္သည့္ Softcore ဆိုေသာ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ျခင္း ဦးစားေပးတဲ့ ကားေတြကို သေဘာက်သည္။ စိတ္ႀကိဳက္အေခြေရြးလိုက္ၿပီး အခန္းအျပင္ကို ျပန္ထြက္လိုက္သည္။

ဧည့္ခန္းထဲက DVD Player ထဲအေခြထည့္ၿပီး ဖြင့္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာခုံ၏ ေရွ႕တြင္ ေရျမႇပ္ေကာ္ေဇာ အေသးတစ္ခ်ပ္ကို ခင္းၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။ ေနာက္က ထိုင္ခုံကို ေက်ာမွီၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေျခာင္းကို ကားလိုက္သည္။ အိပ္ခန္းထဲကယူလာေသာ ဘူးကို ထုတ္ၿပီး အထဲက Dildo ဟုေခၚသည့္ ေယာက္်ားတန္ဆာပုံစံ အေခ်ာင္းႀကီးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
ဒီပစၥည္းသည္ ဘီဘီ့ သူငယ္ခ်င္း မီရွဲလ္က လက္ေဆာင္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ မီရွဲလ္က အဂၤလန္မွာပဲ ေက်ာင္းတတ္ၿပီး အဲ့ဒီ့မွာပဲ အလုပ္ဝင္ေနေသာ ဘီဘီ့ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ၈ တန္းေလာက္က သူမရဲ့ အေဒၚႏွင့္လိုက္သြားၿပီး အဂၤလန္မွာ ေက်ာင္းတတ္သည္။ ေက်ာင္းၿပီးသြားေသာ္လည္း ဒီျပန္မလာေတာ့ဘဲ အဲ့ဒီ့နိုင္ငံမွာသာ အေျခခ်သည္။

ဘီဘီ ၁၀ တန္းေအာင္သြားတဲ့ေနာက္ ပါပါးက တကၠသိုလ္မတက္ခိုင္းေတာ့ဘဲ သူ႔အလုပ္ကို ဝင္ကူခိုင္းသည္။ သူတို႔လူမ်ိဳးမ်ားက သမီးျဖစ္သူကို သိပ္မေမၽွာ္လင့္ၾက။ သားကိုသာ လိုခ်င္ၿပီး၊ သားျဖစ္သူကိုပဲ ဦးစားေပးသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုပီတာ နိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လူႀကီးျခင္းေတြ႕ဆုံၿပီး ဘီဘီ့ကို ကိုပီတာႏွင့္ေပးစားလိုက္သည္။ လက္ထပ္ၿပီးခါစက ကိုပီတာသည္ သူမအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အခ်ိန္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ဝင္စားမႈနည္းပါးလာသည္။ ဘီဘီ့ရဲ့ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ျခင္းကို ဦးစားမေပးေတာ့ေပ။

ဒီအေၾကာင္းေတြကို ျပည္ပမွ ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ေခတၱျပန္ေရာက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မီရွဲလ္ကို ရင္ဖြင့္မိသည္။

မီရွဲလ္သည္ ဘီဘီႏွင့္လုံးဝျခားနားသည္။ နိုင္ငံျခားတြင္ ေက်ာင္းေနၿပီး အလုပ္လုပ္ေနသူျဖစ္သျဖင့္ ပြင့္လင္းရဲတင္းသည္။ ဘီဘီတို႔လို ဘာသာတရားရဲ့ တားျမစ္မႈ၊ မိဘေတြရဲ့ တင္းၾကပ္မႈေတြႏွင့္ ေနရသူေတြ မသိတာ၊ မလုပ္ရဲတာမ်ိဳးေတြကို မီရွဲလ္ က အားလုံးလုပ္ဖူးေနသူျဖစ္သည္။ သူမ ေျပာျပေသာ အခ်စ္ဇတ္လမ္းမ်ားကို နားေထာင္မိတဲ့အခါ ဘီဘီ လန႔္သြားသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ခ်စ္ပြဲဝင္တာကို ထမင္းစားေရေသာက္ေလာက္သာ သေဘာထားသည္။ စြဲစြဲျမဲျမဲတြဲသည့္သူလည္း မရွိ။ စိတ္ပါရင္ ခ်စ္ပစ္လိုက္တာပဲ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို ၾကားမိေတာ့ ဘီဘီၾကက္သီးပင္ထမိသည္။

ဒီလိုနိုင္ငံမွာဆိုေတာ္ေသးသည္။ စည္းမ်ဥ္းအလြန္တင္းၾကပ္ေသာ သူတို႔ဘာသာဝင္အမ်ားေနထိုင္ရာ တိုင္းျပည္ေတြမွာဆိုလၽွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေဖာက္ျပန္တာမိလၽွင္ ေသဒဏ္ေပးမည္မွာ အေသအခ်ာပင္။

ဘီဘီ့ရဲ့ အိမ္ေထာင့္သုခ ေလ်ာ့ပါးေနတာကို မီရွဲလ္က သိသြားတဲ့အခါ ဘီဘီကိုသနားသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမရဲ့ ဗိုက္ဘေရတာပါေသာ Dildo ကို ဘီဘီအတြက္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ဘီဘီက

“နင္ဒါႀကီးကို ဘယ္လိုသယ္လာလဲ”

ဟု စပ္စုၾကည့္ေတာ့

“ဒီလိုပဲေပါ့ဟာ။ ေလဆိပ္က ကာစတန္ေကာင္ကို၊ ကိုကိုလို႔ တစ္ခြန္းေခၚလိုက္ရင္ အားလုံးအဆင္ေျပသြားတာပဲ… စိတ္ပါရင္ ေနာက္ရက္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕လို႔ေတာင္ရတယ္”

“ဟယ္… နင္ တကယ္ ခ်ိန္းေတြ႕တာလား”

“ေအးေပါ့ သူတို႔က အေတာင္းအရမ္းက သူေတာင္းစားေတာင္ အေဖေခၚရေပမယ့္၊ ယူနီေဖာင္းအျဖဴနဲ႔ ဆိုရင္ စမတ္ ျဖစ္တယ္ဟ”

ဘီဘီက ဘာမွ ျပန္မေျပာနိုင္ဘဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ ေငးေနမိေတာ့

“အဟက္… ဟက္.. နင္ကလည္း ျပဴးၾကည့္မေနပါနဲ႔။ ငါ ေနာက္ေနတာပါ… တကယ္မဟုတ္ပါဘူး”

ဘီဘီက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာ ခ်လိုက္သည္။ ဘာမွေတာ့ ျပန္မေျပာေတာ့ေပ။ မီရွဲလ္က တကယ္လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္ပစ္မယ့္ မိန္းမဟု သူမ သိထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ သူေယာက္်ားတန္ဆာ အတုႀကီးကို ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မနက္က ကိုပီတာက ေဘာင္းဘီဇစ္တပ္ခိုင္းရင္း နမ္းခိုင္းၿပီး ထြက္သြားသျဖင့္ သူမ စိတ္ထဲမွာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ ထိုအတုႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္နမ္းလိုက္ၿပီး ခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္ရာ ရာဘာေခ်ာင္းႀကီးက လည္ပတ္ရမ္းခါ လာသည္။ ဘီဘီက တီဗြီထဲမွာ စုံတြဲကို ၾကည့္ရင္း သူမေဘာင္းဘီေပၚမွ အေျမႇာင္းေပၚကို လႈပ္ရမ္းေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီး တင္လိုက္သည္။ ဗိုက္ဘေရတာ၏ တုန္ခါမႈက သူမကို ခံစားမႈအရသာ တစ္မ်ိဳးေပးစြမ္းေလသည္။ ဇတ္ကားထဲမွ မင္းသားက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ နို႔ကို ငုံ႔စို႔လိုက္ေတာ့ ဘီဘီက အကၤ်ီေအာက္မွ လက္လ်ိဳၿပီး သူမနို႔ႏွစ္လုံးကို ညစ္လိုက္သည္။

ေဘာင္းဘီကိုဟၿပီး ဗိုက္ဘေရတာကို အသားႏုေပၚတင္လိုက္ေတာ့ အေခ်ာင္းႀကီးက ႏႈးညံေသာ ပြင့္ဖတ္ေလးမ်ားကို ပြတ္တိုက္ လည္ပတ္သြားသည္။ အစိေလးသည္ တုန္ခါမႈေၾကာင့္ ေထာင္ႂကြလာသည္။ ဘီဘီမေနနိုင္ေတာ့… ဖင္ကိုႂကြၿပီးေဘာင္းဘီကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ခပ္ေဝးေဝးကို လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္သြားေတာ့မွ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလၽွာက္ကို လႈပ္ရမ္းတုန္ခါေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီးထိပ္ႏွင့္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္ရာ အရည္မ်ားစိမ့္ထြက္လာသည္။

မ်က္စိေဒါင့္မွာ လွဲအိပ္ေနေသာ ေဘာ္ဘီ့ကို ျမင္လိုက္လို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမခၽြတ္ၿပီး ပစ္လိုက္ေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ႏႈတ္သီးႏွင့္ထိုးၿပီး ရႈရွိုက္ေနသည္။
“ဟိတ္… ေဘာ္ဘီ။ မလုပ္ရဘူး… အဲ့ဒါ ေဆာ့စရာမဟုတ္ဘူး။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန” ဘီဘီက တားျမစ္ေသာ္လည္း မရ။

ေဘာ္ဘီက ေဘာင္းဘီေပၚတြင္ စိုေနေသာ အကြက္မ်ားကို လၽွာႏွင့္ပင္ လ်က္ပစ္လိုက္သည္။ သူမရဲ့ ေဘာင္းဘီကို လၽွာေနလ်က္ေနတဲ့ သတၱဝါကို ၾကည့္ၿပီး ဘီဘီေက်နပ္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ဆက္မတားေတာ့ပဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ပါေစေတာ့ ဆိုၿပီးလႊတ္ထားလိုက္သည္။ တီဗီမွာျပေနတဲ့ ဇတ္လမ္းကလည္း ေကာင္းလာၿပီ။ မင္းသားျဖစ္သူက ကိုရီးယားလား၊ ဂ်ပန္လားမသိ။ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာျဖစ္သည္။ သူႏွင့္တြဲဖက္ မင္းသမီးရဲ့ ေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာအပ္လိုက္တဲ့ အခန္းမွာ ဘီဘီကိုတိုင္ပင္ ၾကက္သီးထသြားမိသည္။

ဗိုက္ဘေရတာကို ခပ္တင္းတင္းပြတ္ဆြဲမိသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း သူမ အလြန္သေဘာက်သည့္ ေဘာလိဝုဒ္မင္းသား ရွရြတ္ခန္း တစ္ေယာက္ သူမ ေပါင္ၾကား ေခါင္းအပ္ၿပီး ညီမေလးကို နမ္းရွိုက္ေနသည့္ ပုံစံကို စိတ္ကူးယဥ္လိုက္သည္။ သူမရဲ့ ယားယံေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို လ်ာနဲ႔ လ်က္ေပးၿပီး အစိေလးကို လက္ႏွင့္ကလိေပးေနသည္။ အတြင္းသားမ်ားကို လၽွာေစာင္းထက္ထက္ႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးၿပီး ဝလုံးေလးေတြ ၀ိုင္းေအာင္ ေရးေပးေနသည္ ဟုခံစားလိုက္ရသည္။ စိတ္ကူးေရယဥ္ေၾကာတြင္ ေမ်ာပါၿပီး အိပ္မက္မက္ ေနသူပမာ အရာအားလုံးဝိုးတဝါးျဖစ္ေနသည္။

ပူေႏြးေသာလၽွာက သူမရဲ့ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ေတြကို အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔သိမ္းၿပီး လ်က္ေနသျဖင့္ ဘီဘီက မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူမရဲ့ အိမ္ေမြးေခြးႀကီး ေဘာ္ဘီက လ်က္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဘီဘီက ႐ုတ္တရက္ဘာလုုပ္ရမွန္းမသိ… ခံစားေနရတဲ့အရသာကလည္း ေကာင္းလြန္းေနသည္။ တိရိစၧာန္တစ္ေကာင္က သူမအဂၤါဇတ္ကို လ်က္ေပးျခင္းသည္ ခံဖူးဖို႔ေနေနသာသာ ေတြးေတာင္မေတြးဖူးေပ။

“အား… ေဘာ္ဘီ… ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ….”

ဘီဘီကသာ ေတြေဝေနေသာ္လည္း ေဘာ္ဘီက ဘာကိုမွမစဥ္းစား။ သူရဲ့လၽွာအရွည္ႀကီးႏွင့္ ေအာက္မွ အထက္သို႔ပင့္လ်က္လိုက္ရာ လၽွာထိပ္က ဖင္ဝကို တစ္ခ်က္ပြတ္ဆြဲသြားမိသည္။

ဘီ အေပါင္း ဘီ ဇတ္သိမ္း
“အ..ဟား”

ဘီဘီရဲ့ ညည္းသံမွ မၽွင္းမၽွင္းေလးထြက္လာသည္။

“ကဲ… ေဘာ္ဘီ။ အခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး။ ငါ ပုံစံေျပာင္းေပးမယ္”

ဘီဘီက ပက္လက္လွန္ေနရာမွ အေနာက္ကဆိုဖာေပၚ ေမွာက္ၿပီး ဖင္ေထာင္ေပးလိုက္သည္။ ေဘာ္ဘီက ဘီဘီရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ေတြၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ေလးဘက္ျဖစ္သြားတာနဲ႔ အေနာက္ကိုျပဴထြက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို အလိုက္တသိပင္ လ်က္ပစ္လိုက္သည္။ ေခြးရဲ့လ်ာသည္ လူ႔လၽွာထက္ ပိုရွည္သျဖင့္ တစ္ခ်က္ လ်က္လိုက္တာနဲ႔ အဖုတ္အေျမႇာင္းၾကား ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပြတ္သပ္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ ဒါ့အျပင္ ေခြးေတြက သာမာန္အခ်ိန္မွာေတာင္ လူ႔လက္ကို လ်က္ေပးျခင္း၊ ေျခကို လ်က္ေပးျခင္း၊ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာသူ ျပန္လ်က္ျခင္း အေလ့အထ ရွိသျဖင့္ လၽွာမွာ သြက္လက္ျမန္ဆန္သည္။ ဘာဂ်ာထဲတြင္ ေခြးဘာဂ်ာမႈတ္ျခင္းက အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။ ေၾကာင္ဘာဂ်ာဆိုရင္ေတာ့ မလြယ္။ အဲ့ဒီ့ေကာင္ေတြကေတာ့ လၽွာၾကမ္းလြန္းသျဖင့္ အဖုတ္အသားနီလန္သြားနိုင္သည္။

ေဘာ္ဘီက အဖုတ္ကို လ်က္ေနရင္း ႏႈတ္သီးထိပ္က စအိုဝကို ေတ့ၿပီး ညႇီစို႔စို႔ အနံေလးကို ရႈရွိုက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွာ လၽွာကို ေနရာေျပာင္းၿပီး ဖင္ဝ တစ္ေလၽွာက္ကို “ပလပ္… ပလပ္” ႏွင့္လ်က္ေလေတာ့သည္။

“အား…ဟား….အား”

ဘီဘီမွာ ဖင္ကုန္းေနရမွာ ေက်ာကုန္းႀကီးႂကြတက္လားၿပီး ညည္းညဴသံမ်ား ျပင္းထန္လာသည္။ တစ္သက္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ ဒီလို ခံစားမႈမ်ိဳးမၾကဳံခဲ့ရဖူးေတာ့ အသိဉာဏ္မွာ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ မေတြးနိုင္ေတာ့ပဲ ေဘာ္ဘီ့ေခါင္းကို လက္ႏွင့္ေနာက္ျပန္ကိုင္ၿပီး သူမဖင္ႏွင့္ ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။

ေဘာ္ဘီက သူ႔သခင္မ အမႈအရာမ်ား တက္ႂကြလာတာကိုေတြ႕တာနဲ႔ ေရွ႕ကဆိုဖာေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ လွမ္းတင္ၿပီး ကုန္းေနတဲ့ ဘီဘီ့အေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ သူ႔ရဲ့ နီရဲအာလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးကို ဖင္ၾကားထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။

“ဟဲ့… ေဘာ္ဘီ မလုပ္နဲ႔….။ အမေလး… အဲ့ဒီ့ေနရာမဟုတ္ဘူး…ဟဲ့”

ဖင္ဝႏွင့္ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို အေခ်ာင္းႀကီးက လာထိုးသျဖင့္ ဘီဘီလန႔္ေအာ္မိသည္။

ဘီဘီမွာ ဒီေလာက္အထိ မရည္ရြယ္ထားသျဖင့္ အတင္း႐ုန္းကန္ ျငင္းဆန္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ မရပါ။ ေဘာ္ဘီက ေပါင္ ၂၀၀ နီးနီးေလးလံႀကီးမားေသာ နိုင္ငံျခားေခြးမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူသိတာက အခုသူ႔ ေရွ႕မွာ ေလးဘက္ေထာက္ေနတာက သူ႔သခင္မဟုတ္ေတာ့၊ ေခြးမ တစ္ေကာင္လို႔သာ ျမင္ေနမိၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မရရေအာင္သြင္းေလသည္။ လည္ေခ်ာင္းမွလည္း “ဂီး” ခနဲမာန္ဖီသံေပးလိုက္ရာ ဘီဘီလန႔္သြားသည္။ ထပ္႐ုန္းလၽွင္ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနေသာ ေဘာ္ဘီက သူမဂုတ္ကို ခဲပစ္မည့္ သေဘာရွိသည္။

အခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူးဟု ေတြးရင္း အေပါက္ေခ်ာ္ၿပီး ဖင္ထဲ မဝင္ေအာင္သာ လွည့္ပတ္ေရွာင္ေနရသည္။ ေဘာ္ဘီဒစ္ႀကီးမွာ လူ႔ပစၥည္းထက္ သိမ္ေသာ္လည္း အရွည္က သာသည္။ ဒါ့အျပင္ ဒစ္ႀကီးက အတံႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ေခါင္းႀကီးသည္။ အဖုတ္ဝကို ေတ့မိသည္ႏွင့္ အရည္မ်ားရဲ့ ေခ်ာေမြ႕မႈေၾကာင့္ အထဲကို “ပလြတ္” ဆိုၿပီးဝင္သြားသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာက္ထားၿပီး ခါးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ စက္ေသနတ္ပစ္သလို တလ်က္စက္ ေဆာင့္သြင္းေလသည္။ သက္လုံက လူထက္ေကာင္းသျဖင့္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား ၾကသြားသည္ မရွိ။ ေအာက္က သူ႔ရဲ့ေခြးမကိုလည္း သနားညႇာတရေကာင္းမွန္းမသိေတာ့ေပ။ ဘီဘီ ခမ်ာ ေခြးကတက္ေဆာင့္ျခင္းခံရသည့္အျပင္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားျပင္းထန္လွသျဖင့္ စပ္ျဖင္းျဖင္းပင္ ျဖစ္လာသည္။ သူမရဲ့ ေခြးက မုဒိမ္းက်င့္ျခင္းကို ခံရသည့္အတြက္ ဝမ္းနည္းၿပီးမ်က္ရည္မ်ားပင္ က်လာသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေပၚမွာ ပိေနတဲ့ အေလးခ်ိန္ကို မတြန္းဖယ္နိုင္သျဖင့္ သူေဆာင့္လို႔ဝတဲ့အထိ ညိမ္ေနလိုက္ရသည္။ ေဘာ္ဘီက ၿပီးခါနီးမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္လားၿပီး အတြင္းထဲ ထိေအာင္ သူ႔ရဲ့အရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္ေလသည္။ ဘီဘီ့အဖုတ္အျပင္သို႔စိမ့္ထြက္လားၿပီး ေပါင္တေလၽွာက္ စီးက်လာတဲ့ ေခြးသုတ္ရည္မ်ားမွာ စီးပ်စ္လွေပသည္။ အေခ်ာင္းႀကီး ထုတ္လိုက္ေတာ့ “ဘြက္…” ခနဲ အရည္မ်ား အဖုတ္မွ အန္ထြက္လာသည္။

ေဘာ္ဘီက သူ႔ဆႏၵျပည့္သြားေတာ့မွ ဆိုဖာေပၚေမွာက္အိပ္ရင္း တသိမ့္သိမ့္ရွိုက္ငိုေနသည့္ သူ႔သခင္မ်က္ႏွာကို ေခ်ာ့ေမာ့သည့္ အေနျဖင့္ လ်က္ေပးလိုက္သည္။

“သြားစမ္း… ေခြးတိရိစၧာန္”

ဘီဘီက ယခုမွပင္ အသံထြက္ရဲၿပီး ေဟာက္ထုတ္လိုက္သည္။ ေဘာ္ဘီလည္း တအီအီအသံေပးၿပီးဘီဘီနားမွခြာက သူ႔ရဲ့ ေနရာမွာ သြားေခြေနေလသည္။
ဘီဘီက ေခြးမုဒိမ္းက်င့္တာခံလိုက္ရသျဖင့္ ငိုလို႔မဆုံး။ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးထားဘူးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ေခ်ာက္ျခားသြားတာအမွန္ပင္။ အတန္ၾကာေတာ့မွ သူမအျဖစ္ကိုယ္ ျပန္ေတြးရင္း ရယ္ခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္။ ေဘာ္ဘီ့ကိုလည္း စိတ္မဆိုးေတာ့။ ေခြးတစ္ေကာင္ႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားမိသည့္ သူမအျဖစ္ကို ေတြးရင္း တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္မိေလသည္။ ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ႏွင့္ ဆံပင္မ်ား ေရာေထြး ရႈပ္ယွက္ၿပီး ဝတ္လစ္စလစ္ႏွင့္ ငိုလိုက္၊ ရီလိုက္ျဖစ္ေနေသာ ဘီဘီ့ကို တစ္စုံတစ္ေယာက္ကမ်ားေတြ႕လၽွင္ ႐ူးေနၿပီဟု သတ္မွတ္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။