ပလတ်စတစ်ပန်း

ဥယျာဉ်မှူး စိတ်ကူးလွဲခဲ့တယ်
သူပန်းပျိုးခဲ့တယ်
မွှေးရနံ့ကို မျှော်မှန်းပီးတော့ပေါ့….
ဒါပေမယ့်
သူဂရုတစိုက် တယုတယ ပြုစုခဲ့တာ…
ပလတ်စတစ် ပန်းလေး ဖြစ်နေတော့…..

လောင်း… လောင်း… လောင်းလိုက်ပါ ရွှဲအောင်လောင်းလိုက်ပါ… ပက် ပက် ပက်လိုက်ပါ ညီမလေးတွေလဲပါ….

ကျီစားတာလား…… ကျီစားရင်စိတ်ဆိုးမလား…

သီချင်းသံများနှင့်အတူ လူတွေသည်လဲ စည်းချက်ညီ လိုက်ပါစီးမျောနေကြသည်။ ကိုကို တစ်ယောက် မဏ္ဍပ် ပေါ်မှ ပျော်မြူးနေကြသော လူတွေကို ကြည့်ကာ စိတ်တွင်းမှာ အလိုလို ပျော်လာသည်။
ဒီမဏ္ဍပ်ပေါ်မှာ သူ့တစ်ယောက်တည်း လက်ထဲမှာ ဘီယာခွက်ကိုင်ကာ ထိုင်နေရင်း လမ်းမပေါ်မှ ပျော်နေသော လူများကို ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်… ထိုအချိန်တွင် စစ်စိမ်းရောင် ဝီလီဂျစ်လေးတစ်စင်း
မဏ္ဍပ် နံဘေးကပ်ရပ်လျက် ကားပေါ်မှ ရေစိုအဝတ်များနှင့် ကိုယ်ပိုင်အလှများကို အားရပါးရ ဖွင့်လှစ်ထားသော မိန်းကလေးများ ဆင်းလာကြသည်။ ကိုကိုလဲ တပ်ထားသော နေကာမျက်မှန်အောက်မှပင်
အလှအပများကို ရှုစားနေစဉ် ….

”အ…..”
“ဟဲ့ ဟဲ့ နှင်းသက် နင်ရရဲ့လား”

ကားပေါ်မှ အဆင်း ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဟန်ချက်ပျက်ကာ ချော်လဲတော့သည်။ ကိုကိုတစ်ယောက် မဏ္ဍပ်ပေါ်မှ ပြေးဆင်းကာ ကောင်မလေးကို တွဲပေးလိုက်သည်..

“ရလား နှင်းသက်..”
“ဟင်…. ရတယ် ကျေးဇူးပဲ”
“မူးနေတယ်နဲ့တူတယ်နော်.. လာ ဒီနားမှာ ခဏလာထိုင်လိုက်ပါလား…”
“ဟုတ် … ဒါနဲ့ တို့နာမည် ဘယ်လိုသိလဲ..”
“သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်တာ ကြားလိုက်တယ်လေ.. ကိုယ့်နာမည်က ကိုကိုပါ”
“အဟဲ မိုက်တယ်နော် နာမည်က… ခစ်ခစ် ကိုကို ဆိုတော့လဲ ကိုကိုပေါ့လေ”

အင်း…. ဒီကောင်မလေး မူးပီး အာသွက်လျှာသွက်ဖြစ်နေတာ ဖြစ်မယ် … တော်ရုံဆိုလျှင် ကိုကို့နာမည်က မိန်းကလေးတွေ သိပ်မခေါ်ချင်ကြသော နာမည်ဖြစ်သည်..
သို့ပေမယ့် ဒီကောင်မလေးက တော့ သာသာယာယာပဲ ကိုကို ပဲခေါ်မယ်တဲ့.. ကောင်မလေးကို တွဲကာ မဏ္ဍပ်နောက်မှ ထိုင်ခုံလေးတွင် နေရာချပေးကာ ကိုကိုလဲ ဘေးနားမှာ ဝင်ထိုင်မိသည်…
ကောင်မလေးရဲ့ သူငယ်ချင်းများကတော့ မဏ္ဍပ်ပေါ်ရောက်ကာ ကဲနေကြပြီဖြစ်မယ်… ဒီကောင်မလေးတစ်ယောက်သာ ဘယ်လောက်တောင် သောက်ပီး ဘယ်လိုမူးလာသည်တော့မသိ မျက်စိတောင် မဖွင့်နိုင်တော့
သင်္ကြန်ရဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်အရ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ကူညီဖေးမခြင်းက အပြစ်မဟုတ်လို့ ကိုကိုသည် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေသော ကောင်မလေးရဲ့ ခေါင်းကို တည့်မတ်ပေးကာ
သူ့ပုခုံးတစ်ဖက်ကို အခကြေးငွေ မယူပဲ ငှားလိုက်သည်။ ကိုကို သူ့ပုခုံးကိုမှီကာ အိပ်နေသော ကောင်မလေးကို ကြည့်မိသည်… မျက်နှာလေးက ရေစက်လေးတွေ သီးလျက် ဝင်းပနေသည်….
မျက်နှာဖောင်းဖောင်းလေးမှာ…. အယ်ကိုဟောလ်အရှိန်.. နေအပူရှိန်ကြောင့် နီမြန်းမြန်းလေး ဖြစ်နေသည်က တစ်မျိုးချစ်စရာကောင်းနေသည်။ ပုခုံးကျော်ကျော်လေးသာရှိသော ဆံပင်စင်းစင်းလေးတွေကို
နေကာမျက်မှန်နှင့် ပင့်သိမ်းထားသော မျက်နှာလေးက ရှင်းနေပြန်သည်။.. အသားအရေက ဖြူသည်မဟုတ် ၀ါညက်ညက်လေး…. မယ်ဗမာ ကိုယ်လုံးလို ကိုယ်လုံးဖွံ့ဖွံ့လေးကို အကျ ႌ ကျပ်ကျပ်.. ဘောင်းဘီ ကျပ်ကျပ်ထဲ
အတင်းဖွက်ထားသော်လည်း ပေါ်လွင်လွန်းပြန်သည်။ ဟော… သူမချမ်းနေသည်လား မသိ…. ကိုယ်လုံးလေး တုန်လာသလိုပါလား… ကိုကို ထိုင်ခုံဘေးနားမှာရှိတဲ့ သူ့တဘက် အနီရောင်ကိုယူကာ
ကောင်မလေး ကိုယ်ပေါ်လွှမ်းခြုံပေးပီး ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားမိသည်…. အင်း နိုးလာရင်တော့ ဘာပြောမလဲမသိ…
ကိုကိုတစ်ယောက် ကောင်မလေးကို ဖက်ထားရင်းပင်… မျက်စိမူးနောက်မတတ် ကဲနေကြသော လမ်းမပေါ်နှင့် မဏ္ဍပ်ပေါ်မှ လူများကို ကြည့်နေချိန်…

“အင်း…”

လူးလွန့်လာသော ကိုယ်လုံးလေး

“နိုးလာပြီလား နှင်းသက်”
“ဟင် … ဟုတ်…. သြော် … ကိုကို ဟုတ်လားမသိဘူး နာမည်က “
“ဟုတ်ပါတယ် ကိုကိုပါ… “
“အဟဲ နည်းနည်းမူးသွားတယ် အိပ်ပျော်သွားတယ်နဲ့တူတယ်”
“အင်း ခဏ”
“ကျေးဇူးနော်… စောင့်နေပေးတဲ့အတွက်”
“ရပါတယ် နှင်းသက် ဗိုက်မဆာဘူးလား တစ်ခုခုသွားစားရအောင်လေ ကိုယ်ဗိုက်ဆာနေပြီ..”
“အင်း…. ဒါဆို သွားစားမယ် နှင်းသက်လဲ နည်းနည်းဆာတယ် နှင်းသက်ကျွေးမယ်လေ…”

ဒီလိုနှင့် ကိုကိုနှင့် နှင်းသက်တို့နှစ်ယောက် အနီးအနားမှ ဆိုင်သေးသေးလေးတွင် ဝင်ထိုင်ကာ အစားအသောက်များမှာယူပြီး စကားပြောကာ နောက်ရက်များ တွေ့ကြရန်
ဖုန်းနံပါတ် လဲကာ မဏ္ဍပ်သို့ပြန်ခဲ့ကြသည်။ မဏ္ဍပ်သို့ရောက်သော် နှင်းသက် သူငယ်ချင်းများက ပြန်တော့မည် ဆိုကာ နှင်းသက်ကို ခေါ်ပြီး ပြန်သွားကြသည်။
ကိုကိုသည် ကားပေါ်တက်ခါနီး သူ့ကို မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြကာ လျှာထုတ်ပြောင်ပြသွားခဲ့သော ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ရင်ဘတ်ထဲခေါ်ထည့်ရင်း အိမ်ပြန်လမ်းပေါ်မှာ
နှင်းသက်အကြောင်းများ စဉ်းစားလာမိတော့သည်။

ကိုကို အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည ၈ နာရီကျော်နေပြီ… သူငယ်ချင်းများက မပြန်သေးပဲ ကားပေါ်မှ လက်ကျန်များဖြတ်ရင်း မြို့ထဲ ကားလျှောက်မောင်းနေကြသောကြောင့် နောက်ကျလေပြီ…
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တော်တော်တောင်ချမ်းနေပြီ… တော်သေးတယ် သင်္ကြန်ရေက လူနဲ့တည့်ကာ တော်ရုံမဖျားတတ်လို့ … ကမန်းကတမ်း ရေချိုးခန်းဝင် ရေလောင်းချိုးပီး အမူးလဲနည်းနည်းပြေသွားကာ
ဗိုက်ဆာသလိုလို ဖြစ်လာလို့ ထမင်းစားခန်းထဲ ရှိတာ လှန်လောရှာဖွေ စားသောက်ကာ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့တော့သည်…

အာမီရမ် အာမီရမ် အေ့ …အေ့ ….. ဝီချကီ ဝီချကီ .. အေ့. …… အေ့ ….. ထန်းရည်နဲ့ ဘီယာလဲ ရဒယ် … လဲသွားရင်ထူပေးမလား ….

ဖုန်းသံမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မသိသော နံပါတ်တစ်ခု… (ဟိဟိ ဖုန်းမြည်သံက အချစ်တက္ကသိုလ်က Ringtone ကို ကိုယ့်ဘာသာ အသံသွင်းကာ လုပ်ထားတာ ၀ါကာ ၀ါကာ သီချင်းသံစဉ်)
ဘယ်သူလဲ မသိဘူး နာရီကြည့်တော့ ကိုးနာရီကျော်နေပြီ…

“ဟယ်လို”
“ဟယ်လို”

လေလှိုင်းထဲမှ ဖြတ်သန်းစီးဆင်းလာသော သာယာနာပျော်ဖွယ် အသံလေး… အိုး…….. ဒီအသံလေးကို မှတ်မိတာပေါ့ နေ့လည်က ကောင်မလေး နှင်းသက်….

“အင်း နှင်းသက်ပြောလေ…”
“ဟယ် နှင်းသက်မှန်း ဘယ်လိုသိလဲ…”
“နှင်းသက်အသံကို မှတ်မိတယ်လေ…”
“အံမယ် ပိုပြီ နေ့လည်က ဖုန်းနံပါတ် ပေးထားတာ မှတ်မိလို့မဟုတ်လား”
“မဟုတ်ပါဘူး နှင်းသက်ရယ် နံပါတ်က တစ်ခေါက်ပဲ ကြည့်ပီး.. ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ ထည့်လိုက်တာပါ ပြန်တောင် မကြည့်ရသေးဘူး”
“ဟွန့်…. ဒါဆို ကိုကိုက နှင်းသက်ဆီ ဖုန်းမဆက်ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား တော်ပြီ သွား……. မဆက်တော့ဘူး”
“အာ……… မဟုတ်ပါဘူး ခုလေးတင်ရေမိုးချိုး ထမင်းစားပီးလို့ အခန်းထဲရောက်တာပါ စောနက ထမင်းစားရင်းနဲ့တောင် နှင်းသက်ကို သတိရနေတာ ဟဲဟဲ
ထမင်းစားပီးမှ ဖုန်းဆက်မလို့ နှင်းသက်က ဦးသွားတာ”
“ခုမှ….”
“တကယ်ပါ နှင်းသက်ရယ် နှင်းသက်ပြန်သွားပြီကတည်းက နှင်းသက်ပုံရိပ်လေးက ကိုယ့်ဆီမှာ တစ်ပါတည်း ပါလာပီးသားပါ..”
“ဟိတ် လူကြီး ဟိုး…………စတော့ နှင်းသက် ပျင်းလို့ ဖုန်းဆက်တာ.. တစ်ခြားဟာပြောရအောင်…… နော်… နှင်းသက် စိတ်ညစ်စရာလေးတွေ ရှိလို့
ကိုကို့ကို ပြောပြမယ်လေ.”
“အင်း ပြောလေ”
“နှင်းသက် အသည်းကွဲနေတယ် ကိုကိုရယ်……”

ထိုညက နှင်းသက်နဲ့ ကိုကို စကားပြောတာ တော်တော်ကြာသွားသည်… နှင်းသက်က အသည်းကွဲနေတယ်တဲ့ ထို့ကြောင့် ဘီယာနှင့် ၀ိုင် သောက်ကာ မူးလာတာတဲ့ သူ့ကောင်လေးနှင့်သူ အဆင်မပြေဖြစ်လာတဲ့
အကြောင်းများကို ကိုကို့ကို လာပြောပြနေသည်…. နှင်းသက်က ခု ဒုတိယနှစ်တက်နေတဲ့ကောင်မလေး ၁၈ နှစ်ပြည့်ပီးခါစ ရင်ခုန်သံတွေ အရှိန်ရခါစမို့ထင်ပါရဲ့…. ကိုကိုက ၂၀ စွန်းခါစ ရင်ခုန်သံကို ထိန်းနိုင်ပြီလို့
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်ချိန်… နှင်းသက်ပြောတာက ကိုကိုက ချောတယ်တဲ့ … ကိုကိုကအရပ်မမြင့်ပါ… ငါးပေ ၆ လက်မ ခန့်သာ ရှိပါသည်… သို့သော် အရပ်နှင့် လိုက်ဖက်ညီသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်.. စိုပြေသော
အသားအရည်နှင့် တွေ့သည့်သူတိုင်း အဖြောင့်ဆွဲထားလားဟုမေးကြရအောင် ဖြောင့်စင်းနေသော ဆံပင် စင်းစင်းတို့က ကိုကို့ကို မိန်းကလေးတို့ စိတ်ဝင်စားအောင် ကူညီပေးနေကြသည်လေ..
ထိုညက နှင်းသက်က သူ့ကောင်လေးက သူ့အပေါ်အနိုင်ကျင့်ကြောင်း ပြောလိုက်တိုင်း ကိုကိုခမျာ ကိုယ့်ညီမအရင်း အနိုင်ကျင့်ခံရသလိုပင် ဆတ်ဆတ်ခါ နာကျင်ခဲ့သည်… နှင်းသက်ကို အားပေးစကားပြောရင်း
နှင်းသက်ဆီမှာ ငိုရှိုက်သံစွက်သည့် စကားလုံးများကြားရတိုင်း နှင်းသက်ဆိုသော ကောင်မလေး ကိုကို့ရင်ထဲ တစ်ဖြည်းဖြည်းချည်းနင်းဝင်ရောက်လာပြီကို ကိုကိုသိခဲ့သည်….

…

ကိုကိုနှင့် နှင်းသက် ညဘက်ရောက်တိုင်း ရင်ခုန်သံချင်း ဖလှယ်ခဲ့ကြသည်.. လေလှိုင်းလေးမှ တစ်ဆင့်ပင် နှင်းသက်နဲ့ ရင်းနှီးခဲ့ကြသည်…
အပြင်မှာတွေ့ဖို့ပြောတိုင်းနှင်းသက် ရှောင်ဖယ်နေသည်… အပြင်မထွက်ချင်ဟု အကြောင်းပြက ငြင်းခဲ့သည်… ညတိုင်းဖုန်းပြောရင်း နှင်းသက်ရဲ့ ဒဏ်ရာကို ကိုကိုကုစားပေးခဲ့သည်မှာ ခုဆို တစ်လပင် ကျော်လာပြီ…

အာမီရမ် အာမီရမ် အေ့ …အေ့ ….. ဝီချကီ ဝီချကီ .. အေ့. …… အေ့ ….. ထန်းရည်နဲ့ ဘီယာလဲ ရဒယ် … လဲသွားရင်ထူပေးမလား ….

“နှင်းသက်နံပါတ်…”

“ဟယ်လို နှင်းသက် “
“ကိုကို နက်ဖြန် နှင်းသက် မွေးနေ့ ဘုရားသွားမယ် လိုက်ပို့မလား…”
“အာ……..ရတာပေါ့…. ဘယ်အချိန်သွားမလဲ”
“မနက် ၆ နာရီလောက်သွားမယ်လေ ကိုကို နဝဒေးလမ်းသိတယ်ဟုတ် အဲ့ဒီရှေ့မှာစောင့်နော် နှင်းသက်လာခဲ့မယ်…”
“အိုကေ နက်ဖြန် ၆ နာရီနော်”
“မနက်နော် ကိုကို ညနဲ့ မှားနေဦးမယ် “
“အေးပါ ကိုယ်သိပါတယ် နှင်းသက်ရဲ့”
“ဘိုင့်ဘိုင်”
“တာ့တာ”

ကိုကိုတစ်ယောက် နှိုးစက်ပေးထားသော နာရီကို ပြန်ပိတ်ပြီး အိပ်လိုက်မိပြီ….
နိုးလာတော့ နာရီကြည့်လိုက်မိသည်က ၆ နာရီထိုးရန် နာရီဝက်သာလိုတော့သည်… အိပ်ယာမှ ဝုန်းဒိုင်းကြဲထပြီး ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲကာ ကမန်းကတန်းပင် ကားယူကာ အိမ်မှ ထွက်လာခဲ့သည်…
လမ်းရောက်မှ နှင်းသက်အတွက် ဝယ်ထားသော မွေးနေ့လက်ဆောင်မေ့ခဲ့ပြီ….. ဟာ………. ကွိုင်ပဲ မတတ်နိုင်…
နဝဒေးလမ်းထိပ်တွင် ကားရပ်လိုက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကြည့်လိုက်တော့…. တွေ့ပါပြီ… (အချိန်မီလေးပဲ)
ကိုကို့ ရင်ထဲက နတ်သမီးလေး… အဖြူရောင်တွင် အစိမ်းရောင် ပန်းချည်များထိုးကာ…
တရုတ်သိုင်းကားထဲမှ န၈ါးမယ် လို လှပနေသော လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ လျှောက်လာတဲ့ ကောင်မလေးက ကိုကို အရမ်းချစ်မိနေတဲ့ နှင်းသက်တဲ့လားကွယ်…..

“လာ နှင်းသက် ” ပြောပြောဆိုဆို ကားရှေ့ခန်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်… အသာအယာပင် အိစက်စက် ကိုယ်လေးကို ကားကူရှင်ပေါ် ပစ်ထိုင်လို်က်သည်။
“ဘယ်သွားမလဲ”
“……. ဘုရားသွားမယ်လေ”
“အိုကေ”

ဘုရားပေါ်တွင် နှင်းသက်ကို ဘာစကားမှ မပြောသေးပဲ ပန်းနှင့် ဆွမ်းတော်ပွဲ ကိုင်ကာ နံဘေးမှ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပင် လိုက်လာမိသည်…
စနေနံထောင့်တွင် ဘုရားမီးပူဇော် ဆွမ်းတော်ပွဲကပ် ပန်း ကို ကိုကိုကပ်ပေးလိုက်ကာ… ပုံပုံကလေးထိုင်ကာ ဝတ်ပြုနေသော နှင်းသက်ကို နံဘေးမှာ ထိုင်စောင့်ရင်း
ထွက်ပြူစနေရောင်အောက်မှ လှပတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးလှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ဘုရားဝတ်ပြုနေတာ မျက်တောင်ပင် မခတ်နိုင် ငေးကြည့်နေမိသည်…. (ငရဲကြီးတော့မှာပဲ)
အတန်ကြာ ဘုရားဝတ်ပြုပြီးသည်နောက်…. နှင်းသက် လှုပ်ရှားလာမှ ကိုကိုလဲ ကမန်းကတန်း အကြည့်လွှဲလိုက်သည်…
ဘုရားဝတ်ပြုအပြီး ရင်ပြင်တော်ပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်ရင်း နှင်းသက်ကို ကြည့်ကာ ကိုကို ရင်ထဲမှ စကားလုံးက အပြင်သို့ အမှတ်မထင်လွှတ်ခနဲ့

“ချစ်လိုက်တာ နှင်းသက်ရယ်…….”

တိုးတိုးလေးမှ တိုးတိုးလေး….. သို့သော် နှင်းသက်ကြားသွားသည် ထင့် မျက်နှာလေး ပြုံးယောင်ယောင်လေးနှင့် ကိုကို့ကို ကြည့်ကာ ပြန်လှည့်သွားသည်

“ကိုကို ပြန်ကြရအောင် နှင်းသက်ည ကျရင် ဖုနး်ဆက်လိုက်မယ် “
“ဟင် ပြန်တော့မလို့လား ချက်ချင်းကြီး”
“အင်း အိမ်မှာ မေမေနဲ့ဖေဖေ့ကို ကန်တော့ရဦးမယ်လေ…”
“အင်း……”

“ ထောင် … ထောင် …. ထောင် ထောင့် …. ထောင် …….. ထောင် ….. ထောင် …. ထောင်ထောင့် …. ထောင် …. ကြပ်ကြီး ( တပ်ကြပ်ကြီး ) အုန်းကျွန်း ရေးလဲ အောင်မြင် …..
ကြပ်ကြီး ပီဒီအက်ဖ် လုပ်လဲ အောင်မြင် …. ကြပ်ကြီး ဖိုရမ်စုံအောင် ရောက်ခဲ့သည် …. ကျောင်းမှာပဲ ပျော်သည် …… ပြန်ပီ ……. ”

ဖုန်း Ring Tone ချိန်းလိုက်တာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ… အရင် Ring Tone က သူငယ်ချင်းတွေ ကြိုက်လို့ ယူထားလိုက်တော့ တီးလုံးတွေ တူနေလို့ ရွှေစင်ရတနာရွှေဆိုင် တီးလုံးအလိုက်ဖြင့်
အသစ်ပြန်ဖန်တီးပီး လုပ်ထားတာ ဖြစ်သည်… (ဟိဟိ) ;D ;D
နှင်းသက်ဆီမှဖြစ်ပါစေ… နှင်းသက်ခေါ်တာ ဖြစ်ပါစေ….ဟာ နှင်းသက်ဆီမှ မဟုတ်ပဲ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီက ဖြစ်နေသည်… ဘာညာသာရကာ ခဏပဲပြောပီး ဗိုက်နာလို့
တွိုင်းလက်ဝင်ချင်သည် ပြောပြီးစကားဖြတ်ကာ ဖုန်းချလိုက်သည်.. နှင်းသက်ခေါ်လို့ ဖုန်းမအားဖြစ်နေရင် နောက်မခေါ်တော့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲနော့ အိပ်ယာပေါ်လှဲကာ ဖုန်းကိုကလိနေရင်း…

“ ထောင် … ထောင် …. ထောင် ထောင့် …. ထောင် …….. ထောင် ….. ထောင် …. ထောင်ထောင့် …. ထောင် …. ကြပ်ကြီး ( တပ်ကြပ်ကြီး ) အုန်းကျွန်း ရေးလဲ အောင်မြင် …..
ကြပ်ကြီး ပီဒီအက်ဖ် လုပ်လဲ အောင်မြင် …. ကြပ်ကြီး ဖိုရမ်စုံအောင် ရောက်ခဲ့သည် …. ကျောင်းမှာပဲ ပျော်သည် …… ပြန်ပီ ……. ”

ဖုန်းစကရင်တွင် ပေါ်လာတာ ငြိမ်းအေးလွန်းတဲ့ မျက်နှာလေး မနက်က နှင်းသက် ဘုရားဝတ်ပြုနေချိန်တွင် နေရောင်လေးနှင့်အရမ်းလှလွန်းသောကြောင့် ဓါတ်ပုံရိုက်ယူထားမိတာ….
“ဟယ်လို”
“ကိုကို ဘာလုပ်”
“နှင်းသက်ဖုန်းဆက်မယ်ဆိုလို့ စောင့်နေတာလေ”
“ဟုတ်လဲ ဟုတ်ပဲနဲ့”
“သြော် တကယ်ပါဆို…”
“အင်းပါ ယုံပါတယ် ကိုကို ဒီနေ့ နှင်းသက် ကိုကို့ကို ကျေးဇူးတင်တယ်နော် ”
“ရပါတယ်နှင်းသက်ရယ်”
“အဟင်း တကယ်ပါ နှင်းသက်ရဲ့ စိတ်ကို ပျော်အောင်လဲနှစ်သိမ့်ပေးတယ် စိတ်ဒဏ်ရာကိုလဲ မေ့နိုင်အောင် ကူညီပေးခဲ့တယ်
ကိုကိုက တကယ့်ကို နှင်းသက်စိတ်ထဲမှာ အားကိုးရာအစ်ကိုတစ်ယောက်ရခဲ့သလိုပါပဲ”
“အစ်ကိုတဲ့လား နှင်းသက်ရယ်…….”
“နှင်းသက်ပြောတာ မပြီးသေးဘူးနော် ကိုကို ….. ကိုကို မနက်က နှင်းသက်ကို ကြည့်ပီး ဘာပြောလိုက်တာလဲ”
“ဟဲဟဲ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးနှင်းသက်ရဲ့”
“ကိုကို ယောကျာ်းမဟုတ်ဘူးလား ဘာပြောလိုက်လဲဆိုတာ ပြန်မပြောရဲဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး နှင်းသက်ရယ် နှင်းသက်စိတ်ဆိုးသွားမှာ စိုးလို့ပါ”
“မနက် က နှင်းသက် ဘုရားရှိခိုးရင်း ငါးပါးသီလလုံအောင်ထိန်းမယ်လို့ သစ္စာပြုထားတယ် ဒီနေ့ လူတွေကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်
ထားမယ်လို့လဲ စိတ်ကူးထားတယ်လေ”
“အင်း………နှင်းသက်………… နှင်းသက်ကို ကိုယ်အရမ်းချစ်တယ် နှင်းသက်ရယ်….”
“ကိုကို ခုချိန်ကနေစပြီး နှင်းသက် ကိုကို့ရဲ့ နာမည် ကို နှစ်လုံးကနေ တစ်လုံးတည်းပဲ ကိုလို့ခေါ်တော့မယ်နော်”
“တကယ် …. တကယ်လား နှင်းသက် နှင်းသက် ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်ပေါ့နော်”
“ပြောရဦးမှာလား ကို ရယ်…..”
“ကိုယ် အရမ်းကြားချင်တယ် နှင်းသက်ရယ် ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်လို့ တစ်ခွန်းလောက်ပြောပါလား”
“နှင်းသက်မွေးနေ့မှာ အားလုံးကို စိတ်ချမ်းသာအောင်ထားမယ်ဆိုတော့လဲ……
နှင်းသက် ကို့ကို အရမ်းချစ်ပါတယ် ကိုရယ် ဒါပဲနော် ကိုအိပ်ပျော်အောင် အိပ် နှင်းသက်လဲ အိပ်တော့မယ်”

အသံချိုချိုလေးနှင့် ပြောကာ ဖုန်းချသွားသော်လည်း ကိုကို တစ်ယောက် ဖုန်းကိုကိုင်ကာ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပြုံးပြုံးကြီး အတိတ်မေ့နေတော့သည်… ကိုကို တစ်ယောက် ရညး်စား မထားဘူးတာလဲ မဟုတ် ရည်းစားထားဖူးပါသည်…. သို့သော် ထားဖူးသည်မှာ တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်… ထိုတစ်ယောက်နှင့်လဲ ဘာဆိုဘာမှ မဘာလိုက်ရပင် လက်တောင် ကောင်းကောင်း မကိုင်ဖူးလိုက်…. ခုတော့ နှင်းသက်ရဲ့ အကြည့် နှင်းသက်ရဲ့ အမူအယာ နှင်းသက်ရဲ့ အပြောချိုချိုလေးတွင် ကိုကိုတစ်ယောက် အတိတ်မေ့ရချေပြီ…..

ထိုညက ကိုကို အိပ်မက်ထဲတွင် နှင်းသက်နှင့် ကုလားကားထဲကလိုလဲ တွဲကကြသည်… အံမယ် သီချင်းတွေဆိုပီး ကကြတာ မိုက်သား….

မနက်စောစောနိုးလာသော ကိုကို အသစ်စက်စက်ဖြစ်ထားသော ချစ်သူလေးထံ ချစ်သဝဏ်လွှာလေးပို့ရန် ဖုန်းကိုယူကာ ကြည့်လိုက်တော့ ချစ်သူအသစ်စက်စက်လေးက
သူ့ထက်ဝိရိယ ကောင်းစွာ မနက် ၆ နာရီလောက်ကတည်းက ကိုကိုထံ

“Morning ko…. I Love you
Hnin thet”

ဆိုတဲ့ စာတိုလေးက ရောက်နှင့်ပြီ…. ကိုကို ပြုံးလိုက်မိသည်… ရင်တွေ ခုန်လှချည်လား ကိုကိုရယ် မင်းက မြိီးကောင်ပေါက် (၁၆) နှစ်သားလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့….

“I Love You Hnin….
Ko”

ကိုကို စာကို တိုတိုလေးပဲ ရေးကာ ပြန်ပို့လိုက်သည်… ပီးတော့ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲကာ ၀ါသနာပါရာ ဖွင့်ထားသော ဓါတ်ပုံဆိုင်လေးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်…. ကိုကို က ဓါတ်ပုံ၊ဗီဒီယို အက်ဒစ်တင်း ၀ါသနာပါသောကြောင့် ဓါတ်ပုံဆိုင် သေးသေးလေးဖွင့်ထားသည်… ဓါတ်ပုံဆိုင်ဆိုသော်လည်း စာစီ၊စာရိုက်၊ဒီဇိုင်းဆွဲ အကုန်လုပ်သောကြောင့် သူ့ဆိုင်ကလေးက ရှုပ်ပွနေသည်…ဆိုင်ရောက်တော့ အပ်ထားသော ဒီဇိုင်းများ ဆွဲရင်းနှင့်ပင် နှင်းသက်ကို တစ်ချက်တစ်ချက် သတိရမိနေကာဆွဲနေသော ဒီဇိုင်းမှာလဲ ဘာပုံပေါက်လို့ ဘာပုံပေါက်နေမှန်းပင် မသိတော့…. ကိုကို ကွန်ပျူတာရှေ့မှ ခွါကာ နှင်းသက်ရဲ့ နံပါတ်ကလေးများနှိပ်ကာ ခေါ်လိုက်သည်….

“နှင်းသက်”
“ကို ”
“အရမ်းသတိရတယ်ကွာ”
“အံမယ် ပိုပြီ…. ”
“ဟုတ်တယ် ခုတောင် အလုပ်လုပ်နေတာ အလုပ်လုပ်လို့မရဘူး နှင်းသက်ကို အရမ်းသတိရနေလို့ ဖုန်းဆက်လိုက်တာ”
“ကိုက ဓါတ်ပုံဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်ဆို ဘယ်နားမှာလဲ ”
“ဘာလုပ်မလို့လဲ ”
“ပြောပြပါ ”
“………….. အဲ့ဒီမှာလေ”
“အင်း ဒါဆိုလဲ ပြီးရော.. ကို အလုပ်ထဲမှာခဏလေး စိတ်နှစ်ပြီးလုပ်လိုက်နော် နှင်းသက်ကိုချစ်တယ်ဟုတ်”
“ချစ်တာပေါ့ နှင်းသက်ရာ ”
“ဒါဆို အလုပ်လုပ်တော့ ဒါပဲနော် အိမ်မှာဆိုတော့ ဖုန်းပြောရတာ သိပ်မကောင်းဘူး ဘိုင့်”

ကိုကို နှုတ်ဆက်စကားပင် မပြောလိုက်ရ နှင်းသက် ဖုန်းချသွားသည်…. နှင်းသက် စကားအတိုင်းပင် အလုပ်ထဲ စိတ်နှစ်ထားလိုက်မိသည်…. အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ… အလုပ်ခဏရပ်ကာ အင်တာနက်မှ ဒီဇိုင်းများ ဓါတ်ပုံ အယူအဆကလေးများ လိုက်ကြည့်မိနေချိန်တွင် ဆိုင်မှ အကူကောင်လေးမှ

“ဆရာ ဓါတ်ပုံ ရိုက်မလို့တဲ့ အလှပုံ”
“အေး အေး အထဲခေါ်လိုက်”

အထဲဝင်လာသော ကောင်မလေးများကို ကြည့်လိုက်မိတော့ ကိုကို အံ့သြသွားသည်…. နှင်းသက်နှင့် သူမ သူငယ်ချင်းဟု ထင်ရသော ကောင်မလေးသုံးယောက်…နှင်းသက် က ရုပ်တည်လေးနှင့်ပြုံးလဲ မပြ ရီလဲမပြ နှုတ်တောင်မဆက် ကိုကို ဘာပြောရမှန်း မသိချိန်တွင်.. နှင်းသက်သူငယ်ချင်းမှ

“နှင်းသက်ရာ နင်ကလဲ ဘာစိတ်ကူးပေါက်တာလဲ ဒီရောက်မှ ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်ရတာလဲ”
“ဟာ ….. နင်ကလဲ ဓါတ်ပုံရိုက်တာပဲ သူ့ဘာသာ သူဘယ်အချိန်ပဲ ရိုက်ချင်ချင်ပေါ့ဟာ နင်မရိုက်ချင်မရိုက်နဲ့လေမိုးမိုး နင်ရိုက်မယ်မဟုတ်လား…. ဆိုင်ရှေ့မှာ ချစ်သုဝေပုံကပ်ထားတာ မတွေ့ဘူးလား
ဘယ်လောက်လှလဲငါတို့ရိုက်လို့ ချစ်သုဝေထက်လှသွားရင် ငါတို့ပုံကပ်ချင်ကပ်မှာပေါ့ နင်ပဲ မော်ဒယ် ဖြစ်ချင်တယ်ဆို ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား အစ်ကို…. သမီးတို့ ပုံကပ်မယ်ဟုတ်”

ကိုကို တစ်ယောက် ယောင်ကန်းကန်းနှင့် ခေါင်းညိတ်မိသလား ခေါင်းခါမိသလား မပြောတတ် ကြည့်ရတာ နှင်းသက်က ကိုကိုနှင့် သူမအကြောင်းကို သူမ သူငယ်ချင်းများအား သိစေချင်ပုံမပေါ် သူမသူငယ်ချင်းများအား မလှိမ့်တစ်ပတ်နှင့် ဆိုင်ကို ခေါ်လာပုံရသည်…. ကိုကို ရင်ထဲကြည်နူးမိသွားသည်.. သူက နှင်းသက်ကို အရမ်းသတိရတယ် ပြောလိုက်သောကြောင့် နှင်းသက်မှ သူ့ထံကို လာခြင်းပင်….
ထိုနေ့က နှင်းသက်နှင့် သူငယ်ချင်းများအား ဓါတ်ပုံများရိုက်ပေးကာ…. ထိုအထဲကမှ နှင်းသက်တစ်ယောက်တည်းပုံများကို ပညာစုံသုံးကာ ကွက်ရိုက်ယူထားလိုက်သည်…..
ညနေ…..

“ဟာ…. ဆရာ… ဒီနေ့ ဆရာ ကောင်မလေးအလန်းလေးတွေဓါတ်ပုံရိုက်ပေးလိုက်လို့ မှော်ဝင်သွားတယ်ဖြစ်မယ် ဆရာ့ဒီဇိုင်းတွေ အလန်းတွေပါလား…..”

တပည့်ကျော်ရဲ့ မှတ်ချက်စကားပါပေ….ကိုကို ဘာမှ မပြော ….ပြုံးသာနေလိုက်သည်… အချစ်ရဲ့ စွမ်းပကားဟုတော့ စာအုပ်တွေထဲမှာ ဖတ််ဖူးသည် ဟုတ်မည်ထင်ပါတယ်…
မနက်က အလုပ်လုပ်တုန်းက ကပေါက်တိ ကပေါက်ချာ.. နှင်းသက် တို့ ဓါတ်ပုံလာရိုက်ပြီးမှပင် အလုပ်လုပ်ရတာ စျာန်ဝင်တော့သည်… အင်း နှင်းသက်တို့ ဓါတ်ပုံလေးတွေ လှအောင် ပြုပြင်ဦးမှပဲ
ကွန်ပျူတာထဲမှ ပုံများ ဖွင့်ကာ ဓါတ်ပုံများ လိုသလို ပြင်နေစဉ် နံဘေးမှ တပည့်လေးက ထိုင်ကြည့်ကာ ပညာသင်နေသည်… ကိုကို ဘေးမှ တပည့်လေးကို ကြည့်ကာ

“ဟယောင် မင်းမပြန်သေးဘူးလား”
“ဗျာ….. အစောကြီးရှိသေးတယ်လေဆရာ”
“ပြန်ရင်ပြန်တော့ကွာ ငါလဲ ပြန်တော့မယ်”
“အင်….. တစ်ညှိုးကြီးပဲ”

သို့သော် စောစောပြန်ရမည်ဆိုသောကြောင့် တပည့်ကျော်လဲ ပျော်ရွှင်စွာ အထုပ်ကောက်ဆွဲပီး ထွက်သွားတော့မှပင် ကိုကို နှင်းသက် ဓါတ်ပုံလေးကို အနီးကပ်ဆွဲကြည့်ကာ တစ်စိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်တော့သည်
တပည့်ကျော်ရှိနေလျှင်ဖြင့် ဒီလို ကြည့်လို့မကောင်းဘူးလေ… ခုတော့ တစ်ယောက်တည်းလွတ်လွတ်လပ်လပ် တစ်ဝကြီး ငေးလို့ ရလေပြီ…. ကိုကို နှင်းသက်ရဲ့ တစ်ယောက်ပုံ တစ်ပိုင်းပုံ မျက်နှာချည်းသက်သက် ပုံများကို
ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ ထည့်လို့ရတဲ့အရွယ်များထုတ်ကာ တယုတယပိုက်ဆံအိတ်ထဲထည့်ယူပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့တော့သည်…. အိမ်ပြန်ရောက်မှ အိပ်ယာပေါ်မှာ နှင်းသက်ရဲ့ ဓါတ်ပုံလေးကြည့်ပီး စိတ်ကူးယဉ်တော့မည်…
ကိုကို နှင်းသက်ပုံလေး ထုတ်ကြည့် စကားတွေပြောကာ ဓါတ်ပုံထဲမှ နှင်းသက်မျက်နှာလေးနှင့် မျက်နှာချင်းအပ်ကာ အိပ်ပျော်သွားသည်…………..

ဒီလိုနှင့် ရည်းစားဦး နေ့ရက်ပေါင်းများစွာကို ဖုန်ုးပြောခြင်းနှင့်ပင် အလွမ်းဖြေနေရသည်။ ကိုကို နှင်းသက်နှင့် အပြင်မှာတွေ့ရန်ပြောသော်လည်း မအောင်မြင်…
နှင်းသက်အပြင်ထွက်မရလို့ပါဟူသော အဖြေကိုသာ ရသည်… ချစ်သူသက်တမ်း တစ်လကျော်လာချိန်ဝယ် တစ်ရက်တွင် နှင်းသက်ဖုန်းဆက်လာသည်။ စတိတ်ရှိုးရှိသည်.. နှင်းသက်နှင့် သူငယ်ချင်း သွားကြည့်မည်
ကိုကို လိုက်မှာလားတဲ့ … ကိုကိုက ဒီအခွင့်အရေးကို စောင့်နေတာ ဘယ်နေ့ဘယ်အချိန်သွားမှာလဲ လိုက်မယ် ဆိုတော့ နှင်းသက်က သွားမယ်ရက် မနက်ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်တဲ့..
စိတ်ကူးနှင့်ရူးကာ စိတ်ကူးယဉ် နေ့ရက်များကို ဖြတ်ကျော်လာသော မနက်တစ်ရက် နှင်းသက်က ဒီညနေသွားကြမယ် ဆိုပီး စတိတ်ရှိုးလုပ်မည့် ဘောလုံးကွင်းရှေ့တွင် ချိန်းလိုက်သည်။
ကိုကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြည့်လို့အကောင်းဆုံးဖြစ်မည့် အဝတ်အထည်ပေါင်းများစွာကိုမွှေနှောက်ရှာဖွေကာ နှင်းသက်နှင့် ဆုံမည့်နေရာတွင် အစောကြီးကြိုသွားစောင့်နေမိသည်… စိတ်စောနေတာကိုး..
မတွေ့ရတာ ကြာပြီဖြစ်သော ချစ်သူလေးနှင့် တွေ့ရမည်လေ…
နာရီဝက်ခန့်စောင့်ပြီးသည်နောက်တွင် နှင်းသက်ဆီက ဖုန်းလာသည်… သူတို့ရောက်နေပြီ… အအေးဆိုင်ကိုလာခဲ့ပါဆိုသောကြောင့် ကားလော့ခ်ချကာ နှင်းသက်ပြောသော အအေးဆိုင်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
အအေးဆိုင်ရောက်တော့ နှင်းသက်အပြင် နှင်းသက်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နှင့် သူတို့ရဲ့ ဘဲဟု ထင်ရသော ခပ်လန်းလန်း ဒီဇိုင်းဆန်းနှင့် ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပါတွေ့သည်…
နှင်းသက်ဘေးနားတွင် ဝင်ထိုင်ကာ နှင်းသက်မျက်နှာလေးကို တစ်ရှိုက်မက်မက် ကြည့်နေမိသည်…. သြော်…. သူအရင်ချစ်ခဲ့တဲ့ ဝင်းပပ မျက်နှာလေး မဟုတ်ပါလား..
မိတ်ကပ်တွေ လိုင်နာတွေ ပါးနီတွေ နှုတ်ခမ်းနီတွေနဲ့ ကော်ပတ်ရုပ်မလေး မျက်နှာကို ကြည့်နေရသလိုပါလား… အရင်က နှင်းသက်မျက်နှာလေးက ဘာမှ မလိမ်းမချယ်ထားသော သနပ်ခါးရေကျဲလေးနှင့်မျက်နှာလေးပါ..
အင်းလေ ဒီမျက်နှာက လှတယ်ဆို… ဟိုမျက်နှာလေးက ချစ်စရာကောင်းသော မျက်နှာလေးပေါ့…. ခေတ်စနစ်နဲ့ ညီစွာ ဝတ်ထားသည်က ဂါဝန်လိုလို အကျ ႌ အရှည်က ပေါင်လည်လောက်ရောက်သည်… အောက်မှာက
ဂျင်းဘောင်းဘီ ကျပ်ကျပ်ကို လည်ရှည်ဒေါက်ဖိနပ်နှင့် တွဲဝတ်ထားသည်က ကြွကြွရွရွလေးနှင့် လှပနေသည်…

“ကိုကို နှင်းသက်လှလား”
“အင်း…. လှတယ်”
“တကယ်….. ကိုကို ဒါက နှင်းသက်သူငယ်ချင်းတွေ ဟိုဘက်က သူတို့ ဘဲတွေ ဟဲ့ ဒါက ငါ့ကိုကို … သူတို့နာမည်မိတ်ဆက်မပေးတော့ဘူးနော် နှင်းသက်သူငယ်ချင်းလို့ပဲ မှတ်ထားလိုက်တော့…”
“အေးပါကွာ….”

အအေးဆိုင်လေးတွင် စကားပြောရင်း စတိတ်ရှိုး စသောအခါ ဘောလုံးကွင်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်… ခုံများရှိသော်လည်း နှင်းသက်တို့ နောက်တွင်သာ မတ်တပ်ရပ်ကြည့်ချင်သည် ဆိုသောကြောင့်
အနောက်တွင်သာ မတ်တပ်ရပ်ကြည့်ကြတော့သည်… စတိတ်ရှိုးကြည့်ကြတော့ ကိုကိုက ရှေ့တွင် ရပ်နေသော နှင်းသက် ပုခုံးလေးကို ကိုင်ကာကြည့်နေမိသည်… ဘေးနားမှ နှင်းသက်သူငယ်ချင်းအတွဲများကတော့
ခါးများကို နောက်မှ အသီးသီး သိုင်းဖက်ကာ ဟုတ်နေကြသည်။ ကိုကို နှင်းသက်ကို သူတို့လိုပင် နောက်မှ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ချင်သော်လည်း မရဲပါ… နှင်းသက်စိတ်ဆိုးသွားမှာကြောက်သည်။
သီချင်း တစ်ပုဒ်နှစ်ပုဒ်ခန့် လိုက်အော်ပီးတော့ နှင်းသက်က ကိုကို့ကို လည်ပြန်မော့ကြည့်ကာ လျှာထုတ်ပြောင်ပြသည်. ပီးတော့ ကိုကို့လက်ကို ပုခုံးပေါ်မှပြောင်းကာ ခါးကို ဖက်လို့ရအောင် နေရာပြောင်းပေးသည်…
ကိုကို ရင်ထဲမှာ ဗြောင်းဆန်နေသည်… စတိတ်ရှိုးမှ ဘေ့စ် ထုသည့်အသံလား ကိုယ့်ရင်ခုန်သံလားဟုပင် ပြန်မဆန်းစစ်နိုင်… နှင်းသက် ကိုယ်လုံးအိအိလေးက ခုတော့ ကိုကို့ ရင်ခွင်ထဲမှာ… နှင်းသက်ရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကျပ်ကျပ်
အောက်က တင်သားလုံးကျစ်ကျစ်လေးသည် ကိုကို့ကိုယ်နှင့်လာကပ်နေသည်… ကိုကိုအာတွေ ခြောက်လာသည်… ကိုယ်ကို မသိမသာလေး နောက်သို့ ရို့ထားမိသည်…
ဒီလို စည်းချက်အောက်မှာ ကိုကိုတစ်ယောက် ဒုက္ခရောက်နေပြီ…. နွေးထွေးတဲ့ ချစ်သူကိုယ် အိအိထွေးလေးကို ဖက်ထားရင်းနှင့်ပင် နှင်းသက်ရဲ့ နားသယ်စပ်လေးကို နမ်းလိုက်တော့
နှင်းသက်က …

“ကိုကို အပြင်ထွက်ရအောင် နှင်းသက်ညောင်းပြီ…”
“အင်း သွားမယ်လေ… သူငယ်ချင်းတွေရော”
“ရတယ် ထားလိုက် စတိတ်ရှိုးပြီးတော့မှ ရှာမတွေ့ရင် ဖုန်းဆက်လိမ့်မယ်”
“ဒါဆိုလဲပြီးရော လာ…”

ကိုကိုနှင့် နှင်းသက် လူတွေကြားမှ တိုးကာ ဝှေ့ကာနှင့်ပင် အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။

“ဘယ်သွားမလဲ နှင်းသက် အအေးသောက်မလား”
“ညောင်းတယ်ကိုကိုရယ် ပြီးတော့ လူတွေ အများကြီးနဲ့ မျက်စိရှုပ်တယ် အေးအေးဆေးဆေး စကားသွားပြောကြမယ်လေ”
“ကောင်းတယ်… လာ ကားက ဟိုးနားမှာ ရပ်ထားတာ”

ကိုကို ကားမောင်းရင်းပင် စကားပြောလို့ ကောင်းမည့် နေရာရှာရင်းဖွေရင်း မြို့လေးကို ပတ်ကာ စီးဆင်းနေသော မြစ်ရဲ့ နံဘေးနား ကားကို ရပ်လိုက်သည်… မှောင်ရိပ်နည်းနည်းကျတဲ့နေရာပေါ့…
ညရဲ့ မှိန်ပျပျ လရောင်အောက်မှာ မြစ်ပြင်ရဲ့ တစ်လက်လက်ဖြစ်နေသော ရေရဲ့ အရောင်ကို ကြည့်ကာ ကိုကို စိတ်ကူးယဉ် ကြည်နူးနေတုန်း…

“ကိုကို အဲ့မှာ အဲ့လိုပဲ ရပ်နေမှာလား နှင်းသက်ကို ဘာစကားမှမပြောတော့ဘူးလား”
“အဲ့…. ဟုတ်ပါဘူး နှင်းသက်ရဲ့ လေကောင်းလေသန့်လေးရှုကြည့်နေတာ ဟီး..”
“ဟွန့် ပြောကို မပြောချင်ဘူး.. ကိုကို ရည်းစားထားဖူးလား”
“ထားဖူးတာပေါ့… အများကြီးပဲ”
“ဘယ်နှယောက်လဲ”

အမှန်မှာ တစ်ယောက်တည်းသာ မဖြစ်ညစ်ကျယ် ထားခဲ့ဖူးသော်လည်း

“သုံးယောက် ကျောင်းတက်တုန်းက ဟဲဟဲ လာ စကားပြောမယ် ကိုယ် နှင်းသက်ကို အရမ်းလွမ်းနေတာ… ခုမှ တွေ့ရတော့တယ် နှင်းသက်ရယ်”

ကိုကို ကားနောက်ခန်းထဲ နှင်းသက်ကို ဝင်ထိုင်စေကာ ဘေးနားဝင်ထိုင်ရင်း ချွဲတော့သည်…ကိုကို နှင်းသက်ကို ဖက်ချင်သော်လည်း မဝံ့မရဲဖြစ်နေစဉ်ပင် နှင်းသက်မှ ရင်ခွင်ထဲ မှီငဲ့လာသောကြောင့်
အလိုက်သင့်လေး ဖေးမကာ ဖက်ထားလိုက်သည်…ကိုကိုနှင့်နှင်းသက် တွတ်တီးတွတ်တာ စကားများပြောရင်း ကိုကိုနှင်းသက် ပါးလေးကို နမ်းလိုက်သည်… ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းအပ်ထားတဲ့ နှင်းသက်က
ကိုကို ရင်တွေခုန်နေတယ် ဒုတ်ဒုတ် ဒုတ်ဒုတ် တဲ့ နှင်းသက်ကြားနေရတယ် ပြောတော့ နှစ်ယောက်သား ရီမိသေးသည်…ကိုကို ဖက်ထားသော လက်ကို ဖြေလျော့ရင်း နှင်းသက်မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့လိုက်တော့
နှင်းသက်မျက်ဝန်းတို့က ရီဝေနေသလို အကြည့်နှင့် ကြည့်နေသောကြောင့် ကိုကို ခေါင်းကို တစ်ဖြည်းဖြည်းငုံ့ကာ နှင်းသက် နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည်… နှင်းသက် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ နွေးထွေးလိုက်တာ…
ဖွင့်ဟလာသော နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းရင်းပင် ကိုကို နှင်းသက်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားသည်… နှင်းသက်လဲ ကိုကို့ကို ဖက်ထားသည်… ကိုကို ရဲ့ အနမ်းတွေ နှင်းသက်မျက်နှာပေါ် မိုးရွာသလို ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်
ကျနေစဉ်… နှင်းသက် ကိုကိုနှင့်ခွာလိုက်ပီး..

“ကိုကို ရည်းစားထားဖူးတာ ဟုတ်လို့လား”
“ဟုတ်ပါတယ် ဘာလို့လဲ”
“နှင်းသက် မယုံပါဘူး ကိုကို ရည်းစားမထားဖူးဘူး…နှင်းသက်သိတာပေါ့ နှင်းသက် ရည်းစားတွေ အများကြီးထားဖူးတာ”
“ပြောလေ ဘာကြောင့်လဲ”
“နှင်းသက်ရဲ့ လက်ကိုလဲ မကိုင်ရဲဘူး စတိတ်ရှိုးမှာလဲ နှင်းသက်ကို မဖက်ရဲဘူး နမ်းလဲ မနမ်းရဲဘူး ခု နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတာလဲ မနမ်းတတ်ဘူးလေ… ခစ်ခစ်”
“အမ်…. “

ကိုကို ဘာပြောရမှန်းမသိ ဆွံ့အသွားသည်… နှင်းသက်သည် ရည်းစားထားခြင်းတွင် အတွေ့အကြုံရှိသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်.. နှင်းသက်နှင့် ရည်းစားဖြစ်စကတည်းကပင် ထိုအကြောင်းများကို
နှင်းသက်မှ ပြောပြထားသည်… သို့သော် သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းသိမ်းခဲ့သည်… နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းသည့်အဆင့်ထက် မည်သူမှ ပိုလို့မရဟုပြောသည်… အဲ့လို ပွင့်လင်းသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်
ကိုကို နှင်းသက်ကို အရမ်းချစ်သည်.. အရာရာအားလုံးကိုလဲ ခွင့်လွှတ်ထားသူဖြစ်သည်။

“ဒါဆို အတွေ့အကြုံရှိကြောင်းပြရတာပေါ့ လာထား……”

ထိုစဉ်မှာပင် နှင်းသက်ဖုန်းမြည်လာသည်…. ဖွင့်နားထောင်လိုက်သော နှင်းသက်သူငယ်ချင်း စတိတ်ရှိုးပြီးပြီ ပြန်မယ်တဲ့

“ကိုကို…နှင်းသက် ကျောင်းသွားအပ်ရမယ် သိလား”
“ဟုတ်လား နှင်းသက်ခု ဘယ်နှစ်လဲ”
“တတိယနှစ် သွားအပ်မှာ ……….မြို့မှာ ကိုကိုလိုက်မလား”
“တကယ်လား လိုက်မယ်လေ. ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ”
“တစ်ရက်ပေါ့ ဒီနေ့သွားမယ်ဆို နက်ဖြန်ပြန်လာမယ်လေ..”
“အင်း…လိုက်မယ်..”
“ဟိုရောက်တော့ နှင်းသက်က ဘယ်မှာသွားနေမှာလဲ”
“သွားနေစရာလားကိုရယ် ကိုတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာ ကို့အနားမှာပဲနေမှာပေါ့…”
“အရမ်းချစ်တယ်နှင်းသက်ရယ်”
“နှင်းသက်လဲ ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်”
“ကိုက နှင်းသက်ကို ပိုချစ်တာ”
“အံမယ် နှင်းသက်ကသာ ပိုတာပါ”
“ဒါဆို နှင်းသက်ကို တစ်ခုမေးမယ် ကိုက နှင်းသက်ရည်းစားစကားပြောတာလား နှင်းသက်က ကို့ကို ရည်းစားစကားပြောတာလား”
“ကိုက ပြောတာပေါ့”
“ဟားဟား အဲ့ဒါ အဖြေပဲ ရည်းစားစကားအရင်စပြောတဲ့သူက အရင်ချစ်တာ အဲ့တော့ အနည်းဆုံး နှင်းသက် ချက်ခြင်းအဖြေပြန်ပေးရင်တော့ ကိုက အရင်ချစ်တော့ ပိုပြီးချစ်တာ”
“နှင်းသက်က ကို ရည်းစားစကားမပြောခင်ကတည်းက ကြိတ်ခိုက်နေတာလေ ဟဲဟဲ “
“ဒါဆို နှင်းသက် ကို့ကို ဘယ်မှာစတွေ့လဲဖူးလဲပြော”
“ကို နှင်းသက်ပြုတ်ကျလို့ လာတွဲတုန်းကပေါ့”
“ဟဲဟဲ ကိုက နှင်းသက်မပြုတ်ကျခင်ကတည်းက တွေ့ပီ ချစ်သွားတာ”
“အာ……………… သွားကွာ….. မချစ်တော့ဘူး ကိုကိုလူလည်… သူများကို အနိုင်ပေးရမှာ အနိုင်လဲ မပေးဘူး”
“ဟေ့ တစ်ခြားနေရာတွေသာ အနိုင်ပေးချင်ပေးမယ် ချစ်တဲ့နေရာမှာတော့ အနိုင်မပေးနိုင်ဘူး “

ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ကာ နှင်းသက်ကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းလိုက်သည်…

“နှင်းသက် “
“ရှင်..”
“လိမ္မာလိုက်တာကွယ်”
“ခစ်”
“နှင်းသက် အရင်က ရည်းစားတွေ ဘယ်လောက်ပဲ များခဲ့ များခဲ့ အရင်ကအကြောင်းတွေ ကိုယ်မသိချင်ဘူး အရင်က ဘယ်လောက်ပဲ ဆိုးဆိုး ခု ကို့ကို ချစ်နေတဲ့အချိန်မှာ
လိမ္မာရင် ကိုယ်ပျော်ပါတယ် လိမ်လိမ်မာမာ နေနော်နှင်းသက်”
“အင်းပေါ့ ကိုရယ် နှင်းသက်မှာက အားကိုးစရာ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်လုံးရှိနေပြီပဲ … ကို နှင်းသက်တို့ လာတာလဲ ကြာပြီ… ပြန်ကြရအောင်.. နှင်းသက်ကားလက်မှတ်ဝယ်ရင်
ကို့အတွက် တစ်စောင်ပိုဖြတ်ထားလိုက်မယ်နော်”
“ကပ်လျက်နော်”
“အေးပါ သိပါတယ်ဆို…”

ပြောပြောဆိုဆို မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောလာသော နှင်းသက်ကို ကြည့်ရင်း ကိုကို အသဲယားလာသောကြောင့် မျက်နှာဖူးဖူးလေးကိုကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်…
နှင်းသက်အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းပါသည်…နှင်းသက်ရဲ့ ကျောပြင်ပြေပြေလေးကို သိုင်းဖက် ပွတ်သက်ရင်း မွတ်သိပ်စွာ အနမ်းတွေ ခြွေချမိသည်…. နှင်းသက် ကိုကို့ကို တင်းကျပ်စွာဖက်ထားမိသည်။
ကိုကို ရင်ဘတ်ချင်းအပ်ထားသလိုဖြစ်နေတာကြောင့် နူးညံ့အိထွေးသော အထိအတွေ့များကို ခံစားနေရသည်… ကိုကို့လက်များ ထိုနေရာများသို့ ရွှေ့ချင်သော်လည်း မရွှေ့ရဲပါ.. လက်မရဲခြင်းပင်
ထိုနေရာသို့ လက်ရွှေ့လျှှင် နှင်းသက်ခွင့်ပြုမည် ဘာမှ မပြောမည်မှန်းသိသော်လည်း ကိုကို ဘယ်လိုမှမရဲ…. ကိတ်စမရှိပါ..အကြံရှိပါသည်… ခုမကိုင်ရလို့ ဘာမှမဖြစ်ပါ…
နောက်ရက်များတွင် နှင်းသက် ကျောင်းကိစ္စနှင့် ခရီးသွားမှ နှစ်ယောက်တည်း အေးဆေး လှုပ်ရှားမည်…. နှစ်ယောက်သား အလွမ်းသယ်မဆုံးဖြစ်နေချိန်တွင်….

“ဘုန်း… “
“ဟ ဘာလဲဟ”

ကိုကို ကားတံခါးဖွင့်ဆင်းပြီး ကြည့်လိုက်တော့ မြစ်နံဘေး မြေကွက်လပ်တွင် ဘော်လုံးကစားနေသော ကလေးများ၊ ကိုကိုနှင့် နှင်းသက် ညနေခင်းလေးကို မြစ်ကမ်းနံဘေး လာကြည်နူးနေခြင်းဖြစ်သည်။
ကိုကို့ကားက စတေကာ အမဲတွေကပ်ထားသောကြောင့် ကားထဲကို မမြင်ရ မှန်ကိုကပ်ကြည့်ရင်တောင် ကိုယ့်အရိပ်ပဲ ကိုယ်ပြန်မြင်ရမှာမို့ ကားထဲ စိတ်ကြိုက် ကြည်နူးနေခြင်းဖြစ်သည်… ကြည့်ရတာ
အေဘေးလေးတွေ လာချောင်းလို့ မရလို့ နှောက်ယှက်ခြင်းဖြစ်မည်… ကလေးတွေကြည့်တော့ စပ်ဖြဲဖြဲနှင့် ဟင်းဟင်း မြွေမှန်းသိအောင် လျှာထုတ်ပြလိုက်ဦးမှပဲ
ကိုကို ကားဘေးမှ ဘောလုံးကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ကောင်လေးတွေဘက် ကန်ပေးသလိုလိုနှင့် မြစ်ထဲ ကန်ချပေးလိုက်သည်….

“ဟာ…… ဆောရီးကွာ ခြေချော်သွားတယ်…”

မှတ်ကရော ပြောပြောဆိုဆို ကားပေါ်တက်ကာ မောင်းထွက်လာလိုက်သည်…နှင်းသက်မှ” တော်တော်တတ်နိုင်တဲ့လူ ကလေးတွေနဲ့ဖက်ပြီး “တဲ့ ကလေးတွေ ဘာလုပ်လို့ဖက်ရမလဲ ဖက်မယ့်ဖက် နှင်းသက်ကိုဖက်မှာပေါ့

လေအေးစက်ဖွင့်ထားသော ကားကြီးက ညအမှောင်ကို မီးထိုးကာ မောင်းနှင်နေသည်…နံဘေးနားဝယ် သူ့ပုခုံးလေးမှီကာ အိပ်နေသော နှင်းသက်ကို ဖေးမက မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အကြီးစားကို နှစ်ယောက်လုံအောင်
ပြင်ခြုံလိုက်သည်.. ဒီနေ့ည နှင်းသက်က ကျောင်းသွားအပ်မည်ဆိုသောကြောင့် နှင်းသက်နှင့် လိုက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်… နှင်းသက်မိဘတို့က တော်တော်နှင့်မပြန် ကားထွက်မှ ပြန်သောကြောင့် ကိုကို ကားကွင်း အပြင်စပ်နားတွင်
သွားစောင့်ကာ တက်လိုက်လာရသည်… ဆောင်းတွင်းဖြစ်သောကြောင့် အပြင်မှာအေးနေမည်… ကားထဲကလဲ အဲကွန်း ဖွင့်ထားသောကြောင့် စိမ့်နေသည်… ခြုံတဘက်ထဲမှ နှင်းသက်ကိုယ်လေးကတော့နွေးထွေးနေသည်…
နှင်းသက်ဆီက အနွေးဓါတ်တွေ သူ့ကိုယ်ထဲ ကူးစက်လာသလိုပင် ကိုကိုလဲ နွေးထွေးနေပါသည်… နှင်းသက်ကို ဖက်ထားရင်းပင် စိတ်က မကောင်းသောအကြံအစည်များတွေးတောလာသည်…
ဟိုရောက်ရင် ဟိုတယ်ခန်းတစ်ခန်းယူ… နှင်းသက် ကျောင်းအပ်တဲ့ကိစ္စပီးရင် ….. ဟား ဟား ဟား…. တွေးရင်းနှင့် အားမရသောကြောင့် နှင်းသက်ကိုယ်လုံးလေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့
ဘယ်အချိန်ကတည်းက နိုးပီး သူ့မျက်နှာမော့ကြည့်နေသည်မသိ

“ကိုကို ဘာတွေ ပြုံးနေတာလဲနှင်းသက် ကြည့်နေတာကြာပြီ…”
“သြော် ဒီလိုပါပဲ နှင်းသက်နဲ့လာရတာ ပျော်လို့ပါ..”
“တကယ်နော် နှင်းသက် ကားမူးလို့ ပြန်အိပ်တော့မယ်”

ကိုကို မျှော်လင့်နေတဲ့ မနက်ကို ရောက်လာပါပြီ…. ကိုကိုနှင့် နှင်းသက် အိတ်လေးကိုယ်စီလွယ်လျက် မနက်စာ စားသောက်ပြီး… ကျောင်းကိစ္စထွက်ခဲ့သည်… ကျောင်းအပ်တာ လိုက်လုပ်ပေးရင်းနှင့်ပင်
အဆိုင်းမန့် ထုတ်တာနှင့် စာအုပ်တွေ ထုတ်တာနှင့် နေ့လည်ဖြစ်သွားပြီ…. အားလုံးပီးစီးတော့ နေ့လည် နှစ်နာရီထိုးတော့မည်… ကိုကိုနှင့်နှင်းသက် ကျောင်းကန်တင်းတွင်ပင် ဖြစ်သလို စားသောက်ရင်း

“ကဲ နှင်းသက် နေ့လည်တောင်စောင်းပြီး အားလုံးပီးပီ မဟုတ်လား”
“အင်း ပြီးပြီလေ… သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီ ခဏသွားဦးမယ်”
“ဟာ မပြီးသေးဘူးလား…”
“အာ.. ကိုကလဲ ခဏပဲကို နှင်းသက်လာမှာသူသိတယ် သွားမှကောင်းမှာပေါ့…”
“ဒါဆိုလဲ မြန်မြန်သွားကွာ ကိုယ်ပင်ပန်းနေပြီနားချင်ပြီ ဘယ်မှာသွားနားမှာလဲ “
“ဒီလိုလုပ်လေ.. ကိုစုံစမ်းပြီး စီစဉ်ထားလိုက် နှင်းသက် သူငယ်ချင်းနဲ့ တွေ့ပီးရင် သူ့ကို တစ်ခြားသူငယ်ချင်းနဲ့ သွားအိပ်မယ်ပြောပီး ထွက်ခဲ့မယ်”
“ဒါဆိုလဲ ပြီးရော… ကို ဒီအထုပ်တွေ ယူသွားရမလား”
“မယူနဲ့ ဒါတွေပါ နှငး်သက်ယူသွားမယ်”

ကိုကို နှင်းသက်နှင့်လမ်းခွဲပြီး… ဟိုတယ်သွား နှစ်ယောက်ခန်းစုံစမ်းပြီး အခန်းတွင်း ဝင်နားနေလိုက်သည်… ထိုစဉ်

“ ထောင် … ထောင် …. ထောင် ထောင့် …. ထောင် …….. ထောင် ….. ထောင် …. ထောင်ထောင့် …. ထောင် …. ကြပ်ကြီး ( တပ်ကြပ်ကြီး ) အုန်းကျွန်း ရေးလဲ အောင်မြင် …..
ကြပ်ကြီး ပီဒီအက်ဖ် လုပ်လဲ အောင်မြင် …. ကြပ်ကြီး ဖိုရမ်စုံအောင် ရောက်ခဲ့သည် …. ကျောင်းမှာပဲ ပျော်သည် …… ပြန်ပီ ……. ”

ဖုန်းမြည်လာသောကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ နှင်းသက်

“နှင်းသက် ပြော ပြီးပြီးလား”
“အေး …. သူငယ်ချင်းရေ ငါနင့်နဲ့လာအိမ်တော့ဘူးဟာ ဒီမှာ ရတီက အတင်းဆွဲထားတယ် သူနဲ့ပဲ အိပ်တဲ့”
“ဟမ်… ဒီမှာ နှစ်ယောက်ခန်းယူထားပြီးပြီးလေ.. နှင်းသက်ကလဲ”
“ငါလဲ ဒီမှာ ရတီကို ဘယ်လိုမှ ပြောလို့မရဘူးဟာ ငါ့ပိုက်ဆံအိတ်တွေရော ပစ္စည်းတွေ အကုန်သိမ်းထားလိုက်ပီး… “
“မနက်ကိစ္စ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ပြန်ဖို့ကိုလေ… ဟာကွာ… မရဘူး နှင်းသက် ရအောင်ထွက်လာခဲ့”
“ဆောရီးကွာ သူငယ်ချင်း ငါတောင်းပန်ပါတယ် ဒါပဲနော်… တီ………………………………”

ပြောရင်းဆိုရင်း ဖုန်းချသွားတော့ ကိုကို အခန်းထဲမှ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကျယ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း…….

“အား………….ဝလူး ဝလူး… ဂူး………ဟား………..”

ကိုကို ခဏရူးသွားခြင်းပင်……….

ကားတစ်စီးတည်းစီး ထိုင်ခုံကပ်လျက်ထိုင်. တဘက် တစ်ထည်တည်း အတူခြုံပီး စကားမပြောတာကတော့ အတော်ဆိုးပါသည်။
မနေ့ညက ကိစ္စကို နှာမွှန်ကာ ကိုကိုက ဒီနေ့မနက်မှ ကားပေါ်ရောက်သည်အထိ နှင်းသက်ကို စကားဟက်ဟက်ပက်ပက်မပြော ပြောစရာရှိတာပြော လုပ်ပေးစရာရှိတာသာလုပ်ပေးပြီး
စိတ်ကောက်ပြနေလိုက်သည်။ နှင်းသက်ကလဲ ကိုကို စိတ်ကောက်မှန်းသိကာ.. အရေးတယူလုပ်ပြီး ပြန်ချော့မနေ ဒီအတိုင်းပစ်ထားသည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့လဲ သူ့ဘာသာသူအိပ်နေသည်။
ကိုကိုတစ်ယောက်သာ ဘာလုပ်ရမည်မသိပဲ ယောင်ပေပေဖြစ်နေသည်။ မထူးပါဘူးလေ.. သူတောင် ကိုယ့်ကို စကားရောဖောရောလေး ပြန်မပြောတော့လဲ ကိုယ်လဲ အိပ်တာပေါ့ အိပ်ရေးတောင်ဝသေးတယ်…

ကျောင်းသွားအပ်ပြီး ပြန်လာကတည်းက ကိုကိုနှင့်နှင်းသက် အခေါ်မပြောမရှိတာ ယခုဆိုလျှင် တစ်ပါတ်တောင် ရှိပြီ.. ကိုကို နှင်းသက်ကို အရမ်းသတိရကာ အရမ်းလွမ်းနေသည်။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကလေးဆန်တယ်ဟုလဲ ထင်မိသည်။ ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့လဲ ဟုတ်နေသည်… ရည်းစားက ရည်းစားတစ်ကဏ္ဍ၊ အတူမအိပ်လို့ ကိုကို စကားမပြောတာက တစ်ကဏ္ဍဖြစ်သည်။
နှင်းသက် သူ့ဘာသာသူ အိပ်ချင်အိပ်မည် မအိပ်ချင်နေမည်.. ဘာမှပြောပိုင်ခွင့်မရှိ. သူ့လွတ်လပ်ခွင့်ပင်။ ကိုကို သူ့ဘာသာသူ ကောက်ချက်ချကာ ဖြေသိမ့်ရင်း နှင်းသက်ဆီ ဘယ်လို အကြောင်းပြကာ
ဖုန်းဆက်ရင်ကောင်းမလဲ စဉ်းစားနေမိသည်။ ဟုတ်ပြီ… ဟိုတစ်ခေါက်က နှင်းသက်ပြောဖူးသည်။ ကိုကို အင်တာနက်သုံးနေတာတွေ့တော့ သူလဲ သုံးမည်. သူ့ကို ဂျီမေးလ် အကောင့်ဖွင့်ပေးဟုပြောထားသည်။
ကိုကို မလုပ်ပေးဖြစ်သေး.. ခုလုပ်ပေးပြီ.. ဖုန်းဆက်လိုက်မည်။

“နှင်းသက်”
“အင်း ပြော”
“ဟိုလေ.. ဟိုတစ်ခေါက် နှင်းသက် ပြောထားတယ်လေ ဂျီမေးလ်အကောင့်ဖွင့်ပေးဆိုတာ အခု လုပ်ပေးပြီးပြီးသိလား”
“ဟယ်………..ဟုတ်လား ပျော်လိုက်တာ.. ပေး”
“အင်း မှတ်ထားနော် အကောင့်နာမည်က …………………. ပတ်စ်ဝေ့ါက …………….”
“အင်း ရပြီ ရပြီ…ခုဝင်ကြည့်မယ်နော်”
“ဝင်ကြည့် ပြီးရင် ကိုယ်နဲ့ စကားပြောမယ် “
“ဟေး………….. တာ့တာ”

ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုရွှင်မြူးစွာ အော်ဟစ်ရင်း ဖုန်းချသွားတော့ ကိုကို ပြုံးမိသည်။ တော်သေးတယ် ငြိမ်းချမ်းရေးရသွားလို့။ ကိုကို နှင်းသက်နှင့် အကြာကြီး မခွဲနိုင်ပါ။
ကိုကို ကွန်ပြူတာ စကရင်ပေါ်မှ နှင်းသက်ရဲ့ အကောင့်လေး စိမ်းလာမယ့်အချိန်ကို စောင့်နေလိုက်သည်။ နှင်းသက်အကောင့်လုပ်ပြီးကတည်းက ကိုကို သူ့အကောင့်ကို အင်ဗိုက်လုပ်ကာ အဆပ်…. လုပ်ပီးသားမို့
နှင်းသက် အွန်လိုင်းပေါ် ရောက်လာလျှင် သူသိမည်ဖြစ်သည်။ ခဏအကြာ နှင်းသက် အကောင့်လေး စိမ်းလာသောကြောင့် လှမ်းနှုတ်ဆက်ရင်း… အလွမ်းတွေ ဖွင့်ချတော့သည်။

ကိုကို အွန်လိုင်းတွင် အလွမ်းသယ်လို့ မဝတော့… တွေ့ချင်သည်ဆိုကာ ပူဆာပြီ.. နှင်းသက်သည်လည်း ကိုကိုနှင့် မတွေ့ စကားမပြောဖြစ်သည်မှာ တစ်ပါတ်ခန့်ရှိပြီမို့ သတိရသောကြောင့်တွေ့ကြရန် ချိန်းလေပြီ..

“ကိုကို နှင်းသက်ကို အရမ်းချစ်တယ်ပေါ့”
“ချစ်တာပေါ့ နှင်းသက်ရယ် ဘယ်လိုပြောလိုက်ပါလိမ့်”
“ဒါဆို ကျောင်းအပ်ပြီးပြန်လာတုန်းက နှင်းသက်ကို ဘာလို့ စိတ်ကောက်နေလဲ”
“ဟဲဟဲ ဟိုလေ နှင်းသက်များ ချော့မလားလို့ “
“ချော့စရာလား ယောကျာ်းလေးဖြစ်ပြီး..စိတ်ကောက်ရတယ်လို့”
“နှင်းသက်မကြိုက်ရင် မကောက်တော့ပါဘူး နှင်းသက် တွေ့ကြရအောင်ကွယ်”
“အင်း… ကိုကို နှင်းသက်အိမ် လာရဲလား”
“လာရဲပါတယ် ဘာလုပ်ဖို့လဲ အိမ်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတော့မို့လား”
“ဟာ မဟုတ်ပါဘူး လာရဲရင် ည ကိုးနာရီလောက် အိမ်နောက်ဖေး ခြံထဲ ဝင်လာခဲ့ နှင်းသက်စောင့်နေမယ်”
“တကယ်လား “
“အင်း ဒါပဲနော် တာ့တာ ကြာနေပြီ..”
“အိုကေ တာ့တာ”

ကိုကို ပျော်သွားသည်။ ညရယ် မြန်မြန်ရောက်ပါတော့… နှင်းသက်နဲ့ တွေ့ရမည်လေ…
ကိုကို နှင်းသက်ခြံရှေ့အနားသို့ ည ရှစ်နာရီလောက်ကတည်းက ရောက်နေသည်။ လာခဲ့မည်သာ ပြောရသည် ဘယ်လို ခြံထဲ ဝင်ရမည်ကို မသိသေး… ခြံရှေ့ ကားဖြတ်မောင်းရင်း အခြေအနေကြည့်ဦးမှ…
အင်း လမ်းသွားလမ်းလာ နည်းနည်းရှင်းတယ်ဆိုတော့ ခြံထောင့်နားကနေ ခြံထဲ ဝင်လို့ ရမည်ထင်သည်။ နှင်းသက်က ခြံထဲ ခွေးရှိသည်တော့မပြော ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရအောင် သွားမည်… နှင်းသက်နဲ့ တွေ့ချင်သည်လေ
ကိုးနာရီထိုးရန် ၁၅ မိနစ်ခန့်အလိုတွင် ကိုကို ကားကို နှစ်လမ်းကျော်မှ စားသောက်ဆိုင်နားရပ်ကာ လမ်းလျှောက်ခဲ့လိုက်သည်။ နှင်းသက် ခြံရှေ့အရောက်တွင် လမ်းရဲ့ ဘယ်ညာ ကြည့်လိုက်တော့ လူရှင်းနေသည်။
အိုကေ… ကိုကို ခြံစည်းရိုးတိုင်များကို ကျော်ကာ ခြံတွငး်သို့ ခုန်ချလိုက်သည်… အသံပင်မထွက်… ခြေကို ဖွနင်းရင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ခြံနောက်သို့ တဖြည်းဖြည်းရွှေ့ခဲ့သည်။
ခြံထောင့်သစ်ပင်အမှောင်ရိပ်ခိုရင်း ကြည့်နေစဉ် အိမ်နောက်ဖေး တံခါးလေး ဖြေးညှငး်စွာပွင့်လာသည်။ အိမ်ထဲမှ ထွက်လာသည်က ကိုကိုသိပ်ချစ်ရတဲ့ နှင်းသက် ။

“နှင်းသက် “
“အင်……. ကိုကို ဟယ် တစ်ကယ်ရောက်လာတယ် မထင်ဘူး.. ဘယ်လိုဝင်လာလဲ”
“ခြံစည်းရိုးကျော်ဝင်လာတာ”
“ခစ်ခစ် “
“လွမ်းလိုက်တာ နှင်းသက်ရယ်”
“အံမယ် အလွမ်းမသယ်နဲ့ လာ လာ”

နှင်းသက် ခြံဘေးနားသို့ ခေါ်သွားသည်။ တော်တော် မှောင်ရိပ်ကျပါပေသည်။ စက္ကူပန်းခြုံအောက်မှာကား ဒန်းသေးသေးလေး… ဒန်းသေးသေးလေးတွင် နှစ်ယောက်အတူထိုင်မိသည်။

“နှင်းသက် အဖေတို့ မဆင်းလာဘူးလား”
“ဟင့်အင်း မဆင်းလာဘူး”
“နှင်းသက်ပျောက်နေရင် မသိဘူးလား”
“အိမ်ပေါ်က လှမ်းအော်လိမ့်မယ် အဲ့ခါ တက်သွားလိုက်မယ်”
“အင်းအင်း”

ကိုကို နှင်းသက် ကိုယ်လုံးလေး ကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ အေးမြနေသော ဆောင်းနှင်းမြူတွေကြားမှာ ချစ်သူကိုယ်လုံးလေး ဖက်ထားရသည်မှာ နွေးထွေးလိုက်ပါဘိ
ချစ်သူနှစ်ဦး ပူးကပ်သွားသည်။ တီတီတာတာ စကားတွေမဆိုအား.. နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်ကား မွတ်သိပ်စွာ နမ်းနေမိသည်။ နှင်းသက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ အိစက်လိုက်တာ…
ကိုကို နှငး်သက်နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရင်းမှ ပုခုံးကို ဖက်ထားသော လက်များ လျှော့ချပြီး အောက်သို့ ရွေ့လာသည်။ ညဝတ်အကျီ င်္ပါးပါးလေးသာ ဝတ်ထားသော နှင်းသက် ကိုယ်လုံးလေးကို
မြွေတစ်ကောင်လို ရစ်ပတ်လာချေပြီ.. နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေသော ကိုကို့နှုတ်ခမ်းများကို နှင်းသက် အငမ်းမရ စုပ်ကာ နမ်းနေသည်။ ပါးစပ်မှလဲ ငြိီးသံ ပါးလျလျလေး ထွက်နေသည်။
ကိုကို့လက်များက နှင်းသက်ရဲ့ ရင်အုံပေါ်သို့ အလိုလို ရောက်လာသည်။ နှင်းသက် ကိုကို့ ကို အတင်းဖက်ထားသည်။ ကိုကို ရင်တွေအရမ်းခုန်ကာ နှင်းသက် နို့အုံ တင်းတင်းလေးများကို ဆုပ်နယ်နေသည်။
နှင်းသက်ကား ညအိပ်ခါနီးမို့ထင့် အကျီ င်္အောက်တွင် ဘရာဇီယာ မဝတ်လာပါ.. အကျီ င်္တစ်ထပ်ခံထားလျက်နဲ့ပင် နူးညံ့ သော အထိတွေ့ကို ကိုကို ခံစားနေရသည်.. ကိုကို့လက်များကို အကျီ င်္အောက်သို့ ရွှေ့လိုက်သည်။
ချောမွေ့သော အသားအရေကို ခံစားရသည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်း အပေါ်တိုးရွေ့လာတော့ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ရင်တွေခုန်နေသော ရင်သားနူးနူးညံ့ညံ့လေးကို စတင် ကိုင်တွယ်မိတော့သည်။
နှင်းသက် နို့လေးများက လက်တစ်ဝါးအုပ်စာခန့် ရှိသည်။ တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ရှိလှသည်။ ကိုကို ဂျုံနယ်သလို ပွတ်သပ်နယ်ချေရင်း နို့သီးခေါငး်လေးများကို ကိုင်တွယ်ကြည့်မိတော့ နို့သီးခေါင်းက ခုမှ စူတူတူ လေးဖြစ်စ ဖြစ်ဟန်တူသည်။ ကိုကို လက်ညှိုး၊လက်မကို အသုံးပြုကာ နို့သီးခေါင်းလေးကို ချေလိုက်တော့ နှင်းသက် ပါးစပ်မှ တစ်အင်းအင်း နှင့် ငြိီးတွားသံ များထွက်လာသည်။
ကိုကို့ နှုတ်ခမ်းကို လဲ အငမ်းမရ လိုက်နမ်းနေသည်။ လက်များကား ကိုကို လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ ရင်ကို ကော့ထားသည်။ ကိုကို တစ်ယောက် နှင်းသက် မျက်နှာအနှံ့ အနမး်တွေပျိုးလိုက်
နို့များကို ဆုပ်ချေရင်း ကျောပြင်ပြေပြေလေးကို ပွတ်သပ်ရင်းနှင့် နှင်းသက် အကျီ င်္ကို လှန်လိုက်သည်… လရောင် မပီဝိုးတဝါးအောက်မှာ နှင်းသက်ရဲ့ ဖြူဖွေးသော ရွှေရင်အစုံကို မြင်တွေ့ချိန်
ကိုကို အာခေါင်များခြောက်ကပ်သွားသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ငုံစုပ်ရန် ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။

“နှင်းသက်ရေ………… ဘယ်မှာလဲ”
“ရှင် ……… အမေ လာပြီ…”

ခိုးစားရသော အသီးပိုချိုမှန်း ကိုကို သိသွားပြီးနောက် ..နှင်းသက်အိမ်နောက်ဖေးမှ ဒါန်းလေးသည် ကိုကိုနှင့် နှင်းသက်နှစ်ယောက်သားအတွက် ညဘက် ချိန်းတွေ့ရာ နေရာလေးဖြစ်လာသည်။
တစ်ပါတ်လျှင် သုံးရက်ခန့် အမြဲ ချိန်းတွေ့တတ်ကြပြီ.. နှစ်ယောက်သားတွေ့လျှင် ကိုကိုဘက်မှ တစ်ဖြည်းဖြည်း တိုက်စစ်ဆင်လာရာ.. ခုဆိုလျှင် နှင်းသက်ခမျာ ညဘက် ကိုကိုနှင့်တွေ့ရန်
ခြံထဲဆင်းလာပါက အကျီ င်္အောက်တွင် ဘရာဇီယာ နှင့် ပင်တီတောင် မဝတ်လာဖြစ်တော့ပေ။ စကပ်တို. အကျီ င်္ဖားဖားလေးများဖြင့် ဆင်းလာတတ်နေပြီ.
နှစ်ယောက်သားတွေ့လျှင် ကိုကိုမှာ အနမ်းတွေခြွေ ဖီးလ်တက်လာပြီဆိုလျှင် နှင်းသက်ရဲ့များကို နို့များကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ် အကျီအောက်မှ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးများကို
အကျီ င်္လှန်ကာလဲ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် စုပ်နေတတ်ပြီ… နို့သီးလေးများမာလာပါက တစ်ဆင့်တက်ကာ နှင်းသက်ရဲ့ ဗိုက်ပြေပြေလေးများမှ တစ်ဖြည်းဖြည်းဆင်းကာ…နှင်းသက်ရဲ့ ညီမလေးဆီသို့လဲ
အလည်သွားတတ်နေပြီ… နှင်းသက်နှုတ်ဖျားမှာ တ ဟင်း ဟင်းနှင့် ငြီးသံလေးများထွက်နေပြီဆိုလျှင် ဆီးခုံမို့မို့ပေါ်မှ အမွှေးရေးရေးပါးပါးလေးများကို ဖြတ်ကာ ညီမလေးအဝမှာ စိုစွတ်မှုများကို
အလိုအလျောက်လဲ ကိုကိုခံစားတတ်လာသည်. ထိုအချိန်ဆိုပါက ကိုကိုသည် နှင်းသက်ညီမလေးကို လက်နှင့် ပွတ်သပ်တော့သည်.. နှုတ်ခမ်းသားများကြားမှ အစေ့သေးသေးလေးကို လက်တစ်ဖက်တည်းမှ
လက်ချောင်းလေးငါးချောင်းရဲ့ အကူအညီနဲ့ ရှာရသည်မှာ ရင်ခုန်စရာကောင်းလှသည်။ တွေ့လျှင် ထိုအစေ့လေးကို လက်ညှိုးလေးနှင့် ဖိကာ ပွတ်သပ်လျှင် နှင်းသက်မှာ မနေနိုင်တော့
တစ်အားငြိီးကာ ကိုကို့ကို ဖက်တွယ်လာတော့သည်.. ကိုကို တစ်ဆင့်တက်ကာ လက်ခလယ်တစ်ချောင်းတည်းကို နှင်းသက်ညီမလေးထဲ ထည့်တော့ အစပထမတွင် နှင်းသက် ငြင်းသော်လည်း
ခုတော့ မငြင်းတော့ပြီ… တွေ့လျှင် နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အလိုကို တစ်ယောက်လိုက်တတ်လာပြီ… နှင်းသက်ကို ထိုကဲ့သို့ လုပ်နေချိန် နှင်းသက်လဲ ကိုကို့ညီလေးကို ပြန်လည်ကိုင်တွယ်ပေးတတ်သည်..
အရင်က ကိုကိုနှင်းသက်ဆီ ဂျင်းဘောင်းဘီများဖြင့် လာတတ်သော်လည်း ခုဆိုလျှင် လုပ်ရကိုင်ရလွယ်မည့်ဘောင်းဘီမျိုး ရွေးဝတ်လာသည်။
တစ်ခေါက်က ပုဆိုးနှင့်လာဖူးသည်. သို့သော် အပြန်ခြံစည်းရိုးကျော်သော်အခါ အပြင်ဘက် လူအရိပ်အချည်ကြည့်ကာ ကမန်းကတန်းခုန်ချရတတ်သည်မို့ ပုဆိုးငြိကာ ပြဲဖူးသည်..
ထိုအချိန်မှစကာ ကိုကိုနောက်တစ်ခေါက် ပုဆိုးမဝတ်လာတော့.. လုပ်ရကိုင်ရ လွယ်သော်လည်း ပြန်ပါက မလွယ် . မတော်လျှင် ဇက်တောင် ကျိုးနိုင်သည်။
ပေါ့ပေါ့ပါးပါး စပေါ့ကွာတား ဘောင်းဘီတိုများဖြင့် လာတတ်သည်။ အတွငး်ခံပင် ဝတ်မလာ ။
ပြန်ခါနီး ခြံအပြင်နှင့်အတွင်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အလွမ်းသယ်လို့ မဝနိုင်အောင်ပင်. နှင်းသက်ဆီမှ ပြန်လာလျှင် ကိုကို့ ညာဘက်လက်များမှာ အမြဲ စေးကပ်နေသည်။
နှင်းသက် ချစ်သက်သေများပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။

ကိုကို ရှေ့ဆက်ရန်ကြိုးစားဖူးသေးသည်. အဆင်မပြေပါ.နှင်းသက်နှင့်လဲ နှစ်ကိုယ်တူ ကြည်ဖြူပါသော်ငြား ပါတ်ဝန်းကျင်နှင့် ဒါန်းကလဲ လှုပ်စိ လှုပ်စိ ဖြစ်နေလို့ ဘယ်လိုမှအဆင်မပြေ.
ကိုကိုလဲ ပွဲဦးထွက် အဆင်မပြေတာမျိုး မဖြစ်ချင်သောကြောင့် အတူနေရန် ကိစ္စ ခဏရပ်ထားလိုက်သည်။ အကြံအစည်ရှိပါသည်လေ..
အတူမနေရသော်လည်း နှင်းသက်ကို ချော့မော့ကာ ဒါန်းပေါ်တွင်ထိုင်စေပြီး.. နှင်းသက် ပေါင်ကြားခေါင်းအပ်ကာ ကိုကို နှင်းသက်ညီမလေးကို နမ်းပေးသည်။
အမွှေးရေးရေးပါးပါးလေးမို့ မရှုပ်ပါ… သန့်စင်ဆေးရည်များသုံးသော နှင်းသက် ညီမလေးသည် အန့ံတစ်မျိုးလေး ရှိသည်။ ထိုအနံ့လေးကို ကိုကိုကြိုက်သည်။ မွှေးတာလဲ မဟုတ် နံ့တာလဲ မဟုတ်သော အနံ့လေးဖြစ်သည်။
ကိုကို နှင်းသက်ညီမလေးကို ပထမဆုံး စနမ်းပေးသော ညကို သတိရနေသေးသည်။

———-×××××××———–×××××××———–×××××××————

“နှင်းသက်ရယ် အရမ်းချစ်တာပဲ”
“နှင်းသက်လဲ ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်”
“တကယ်လား”
“တကယ်ချစ်လို့ ခု ကိုကို လုပ်နေတာတွေ ခွင့်ပြုတာပေါ့ကွယ် မချစ်ရင် ဘယ်သူက ပေးကိုင်မှာလဲ”
“ဒါဆို တကယ်ချစ်တယ်ပေါ့.. တစ်ကယ်ချစ်ရင် ကို နမ်းပေးမယ်လေ”
“နမ်းတာပဲ ခုရော မနမ်းလို့လား နမ်းလွန်းလို့ နှင်းသက် နှှုတ်ခမ်းတောင် ထော်နေပြီ..”
“အဲ့ဒါမဟုတ်ဘူးလေ နှင်းသက်ရဲ့ ညီမလေးကိုပြောတာ”
“အို………မဟုတ်တာ… ကိုကိုကလဲ”
“အာ…. ဘာဖြစ်လို့လဲ နှင်းသက်ကလဲ နော် နမ်းပေးမယ်”

ပြောပြောဆိုဆို ကိုကို ဒါန်းလေးပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ကာ မြေပြင်ပေါ်ဝယ်ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ နှင်းသက်မှာ ရှေ့တည့်တည့်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်နေသော ကိုကို့ကို ကြည့်ကာ ဝတ်ထားသော ဂါဝန်တိုလေးကိုအတင်းဆွဲကာ
ပေါင်နှစ်ချောင်းစိနေအောင် ထိုင်မိသည်။ ကိုကိုကတော့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား ကိစ္စကို ပြီးမြောက်အောင် ရှေ့ဆက်ရန်သာ ရှိသည်ဟု တွေးထားပြီး.. နှင်းသက်ရဲ့ ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးများကို ပွတ်သပ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို
အသာအယာ စုပ်ယူနမ်းလိုက်သည်။ နမ်းရင်း နမ်းရင်းနှင့် အရှိန်ပါလာတော့ နှင်းသက်ရဲ့ ပေါင်များ တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့်ပင် အလိုလိုကားသွားသည်… ကိုကို နှင်းသက်ရဲ့ စကပ်လေးကို ဆွဲလှန်လိုက်တော့
နှင်းသက်ဘာမှ မသိချင်တော့ပေ.. မျက်စိအစုံကိုသာ မှေးမှိတ်ရင်း ကိုယ်ပေါ်သို့ ရောက်ရှိလာမည့် မကြုံဖူးသေးသည့် ကြုံလာမည့် အတွေ့အထိများကို မျှော်လင့်လိုက်သည်။ ကိုကို့နှုတ်ခမ်းများ နှင်းသက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းမှ
ဖယ်ခွါကာ… စက္ကူပန်းခြုံအောက်က လရောင်ရဲ့ မပီဝိုးတဝါး အလင်းရိပ်အောက်မှ ရေးရေးမြင်ရသော နှင်းသက်ညီမလေးဆီသို့ ငုံ့ချလိုက်သည်။
လက်များဖြင့် အမွှေးရေးရေးများကို ဖယ်ကာ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်လိုက်သည်။ စိုစိစိဖြစ်နေသော နွေးထွေးသည့် ခံစားမှုက ရင်ခုန်ယစ်မူးဖွယ်… ကိုကို နမ်းနေရသည်မှ အဆင်မပြေသလိုဖြစ်နေသည်။
နှင်းသက်ရဲ့ ပေါင်များကို ပိုကားကာ ဒါန်းပေါ်တင်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှ ညီမလေးခမျာ ပိုပြီးလွတ်လပ်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းသားများကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖြဲကာ ပြူထွက်လာသော အစေ့လေးကို လျှာဖျားလေးနှင့်တို့လိုက်တော့
နှင်းသက်ရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းမှာ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားသည်။ ညီမလေးပေါ် နှုတ်ခမ်းကို အပ်ကာ အစေ့ကို သွားများဖြင့် ဖိစုပ်လိုက်တော့ နှင်းသက်ရဲ့ လက်ချောင်းများက ကိုကို့ ဆံပင်များကို လာရောက်ဆွဲကိုင်တော့သည်။
ကိုကို လျှာကို ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် နှင်းသက်ကို ပြုစုတော့သည်။ အစေ့လေးကို လျှာဖျားဖြင့် လျက်လိုက် … အောက်မှ တွင်းဝဆီသို့ လျှာကို ရနိုင်သလောက် ထိုးထည့်လိုက်လုပ်နေတော့သည်။
နှင်းသက်မှာ ဒါန်းပေါ်တွင် ပေါင်နှစ်ချောင်းကားလျက် ကိုကို့ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ဆွဲကိုင်လျက် နှင့်ပင် အရသာထူးကို ခံစားနေတော့သည်။
အစေ့လေးကို စုပ်ရင်း အောက်မှ တွင်းဝကို လက်ညှိုးထည့်ကာ အတွင်းအထွက် လုပ်နေချိန်တွင် နှင်းသက်ညီမလေးအတွင်းမှ အရည်များစိမ့်ထွက်လာကာ ပေါင်များ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း နှင်းသက် ပီးသွားတော့သည်။
ကိုကို မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲ ပေပွနေပြီ…. အရည်များရွှဲကာ ပြောင်လက်နေသော ကိုကို့နှုတ်ခမ်းများကို နှင်းသက် စုပ်နမ်းရင်း ကိုကို့ရင်ခွင်ဝယ် မှီထားကာ မှိန်းနေတော့သည်။

တစ်ရက်နှစ်ရက်ဆိုလျှင် နှင်းသက် ကျူရှင်သွားတက်ရတော့မည်။ အဝေးသင်အတွက် သွားတက်တာလို့ ပြောသည်။ ဒီမှာ တက်လို့မရဘူးလားဆိုတော့ မရတဲ့။ ဟိုမှာပဲ တက်ရမည်။ အဆောင်နေမည် ဆိုတော့လဲ
သွားပေါ့လေ။ လိုက်ပို့လို့လဲမရ၊ နှင်းသက်ရဲ့ အိမ်က လိုက်ပို့မည်။ အဆောင်တွေ ဘာတွေ အပ်ခဲ့ပေးမည်တဲ့။ ကိုကို ဆွေးတော့သည်။ မရရတဲ့အချိန်လေးမှာ ကပ်သပ်တွေ့ကြရင်း အလွမ်းသယ်ကြရပြီ။
အရင်လို နှစ်ယောက်သားတွေ့သည့်အချိန်တွင် အလုပ်ပင်မရှုပ်အားတော့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ တတွတ်တွတ် မှာတမ်းခြွေနေကြသည်။ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့။ သတိရဖို့၊ ဖုန်းဆက်ဖို့
လျှောက်မလည်ဖို့၊ ကျူရှင်ပြီးတာနှင့် ကိုကို့ဆီ အမြန်ဆုံးပြန်လာဖို့၊ မှာတမ်းမှာ ခြွေလို့မဆုံးနိုင် … မျက်ရည်လေးစမ်းစမ်းလုပ်ပြနေသော နှင်းသက်ကို ချစ်လို့မဝနိုင်… အသံတိုးတိုးလေးနှင့်
နှင်းသက်ကို နေ့တိုင်းသတိရနော်.. မမေ့သွားနဲ့နော်တဲ့ … ကိုကို ရင်ထဲမှာ မကောင်း… သွားမှာက တစ်လလောက်သာ ကြာမည်ဖြစ်သော်လည်း စိတ်ထဲတွင် ကိန္နရီ၊ ကိန္နရာများလို နှစ်ပေါင်း ခုနှစ်ရာလောက်
ခွဲရမတတ်ဖြစ်နေကြသည်။ နှင်းသက် ကျူရှင်သွားတက်မည့် မနက်တွင်ပင် မနက်အစောကြီး ကိုကို့ ဓါတ်ပုံဆိုင်လေးသို့လာကာ လာနှုတ်ဆက်သွားသည်။

“ကိုကို နှင်းသက်သွားတော့မယ်။ ဟိုရောက်တာနဲ့ ဖုန်းလိုက်မယ်နော်၊ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်သိလား၊ ကိုကို့ကို နှင်းသက်အရမ်းချစ်တယ်”

ပါးပြင်တစ်ဖက်ကို ဖွဖွနမ်းကာ အပြေးထွက်သွားသော နှင်းသက်ရဲ့ ကျောပြင်လေးကို ကြည့်ကာ ကိုကို သက်ပြင်းမောကို ဟူး ခနဲ မှုတ်ထုတ်လိုက်မိသည်ထင့်
ဆိုင်တွင် ဆက်ထိုင်နေသော်လည်း အလုပ်ထဲ စိတ်မပါ. တပည့်ကျော်ကို ခေါ်ကာ ဆိုင်ပိတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး. သူ့ကိုလဲ ပေးပြန်လိုက်သည်။ ဆိုင်ထဲတွင် ကိုကိုတစ်ယောက်တည်း ကွန်ပျူတာရှေ့ ထိုင်ငိုင်နေသည်။
နှင်းသက်နဲ့ ချစ်သူစဖြစ်ပြီးကတည်းက စီးကရက်ကို ဖြတ်ထားသော်လည်း … အခုတော့ ဆေးလိပ်တစ်ဘူးဝယ်ကာ ထိုင်ဖွာရင်း နှင်းသက်ပုံဖွင့်ထားသော စကရင် ကိုကြည့်.. နှင်းသက်အကြောင်းများ
စဉ်းစားနေမိသည်။ နှင်းသက်နဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့တဲ့ သက်တမ်းတစ်လျှောက်တွင် ပျော်စရာများလဲ ကြုံဖူးသလို စိတ်ညစ်စရာများလဲ ကြုံခဲ့သည်။
သို့သော် ကိုကို စိတ်ညစ်စရာများကို ချစ်သည့်စိတ်ဖြင့်သာ ဖျောက်ကွယ်တတ်စမြဲ။ နှင်းသက်သည် အရမ်းချစ်စရာကောင်းသည်။ ကလေးဆန်သည်။ တစ်ခါတစ်ခါ လူကြီးတစ်ယောက်လို့ ဟန်နှင့်ပန်နှင့်
လုပ်တတ်သော်လည်း ကိုကို့မျက်လုံးထဲတွင် ချစ်စရာ ညီမငယ်လေး တစ်ယောက်အဖြစ်သာ မြင်နေတော့ ပြုံးမိသည်။ ထိုသို့အခါမျိုးတွင် နှင်းသက်သည် ချက်ချင်း ကလေးတစ်ယောက်လို
ပြန်ဖြစ်သွားပြန်သည်။ စိတ်ကောက် ၊ ခြေထောက်ဆောင့်၊ နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ စိတ်ဆိုးပြတတ်သည်။ ကိုကို့မှာ ထိုအခါမျိုးတွင် စိတ်မညစ် တစ်ဟားဟားနှင့်သာ အော်ရယ်တတ်သည်။
တစ်ကယ်စိတ်မကောက်မှန်းသိတာကိုး…. ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်လေးတော့ ပြန်ချော့ပေးရသည်။ မိန်းကလေး သဘာဝမို့ အချော့ခံချင်သည်လေ။
ငယ်တော့လဲ ဆိုးနွဲ့ချင်သည်။ ကိုကိုကလဲ အငယ်တစ်ယောက်လိုပင် ဥိီးစားပေးသည်မို့ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်သူဘဝလေးက ပျော်စရာလေးများဖြင့် ပြည့်နှက်ခဲ့သည်သာ။

———-×××××××———–××××××××———–×××××××××————××××××××————-××××××××

ကိုကို အလုပ်လုပ်ရင်း ဂျီတော့ခ်ဖွင့်ထားမိသည်မို့ စကရင်အောက်ညာဘက်ထောင့်နားလေးမှ တက်လာတော့ ချက်ဘောက်လေးကိုကြည့်ကာ ပျော်သွားသည်။
ချစ်ရတဲ့ ချစ်သူလေး … နှင်းသက် ဟိုကို ရောက်ရောက်ချင်းသာ ဖုန်းဆက်သည်။ ပြီးနောက် အဆက်အသွယ်မရသည်မှာ သုံးရက်ခန့်ရှိပြီ.. နှင်းသက် ဖုန်းက အိမ်တွင် ထားခဲ့သည်မို့ ဖုန်းဆက်လို့လဲမရဘူးလေ.

“ကိုကို “
“နှင်းသက် ဘယ်ကနေ အွန်လိုင်းတက်လာတာလဲ”
“အချိန်မရဘူး ကိုကိုရယ် နှင်းသက် ကျူရှင်အချိန်က အပြည့်ပဲ သိလား ခု ထမင်းထွက်စားတုန်း သတိရလို့ တက်လာတာ”
“ဖုန်းဆက်လိုက်ပေါ့ကွယ်”
“ဖုန်းလိုင်းက အစုတ်ကြီးကို”
“ကို နှင်းသက်အသံလေး ကြားချင်သေးတယ်လေ”
“အေးပါ နောက် အဆောင်ပြန်ရောက်ရင် ဆက်လိုက်ပါ့မယ် နော် ခု အရမ်းသတိရလို့ လာကြည့်ကြည့်တာ ဘာလုပ်နေလဲ”
“အလုပ်လုပ်နေတာပါ နှင်းသက်ရယ် “
“ဂျီတော့ခ်ကြီးဖွင့်ပီးတော့ ကောင်မလေးတွေနဲ့ ကျူနေလားမသိဘူး မှန်မှန်ပြော”
“မဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်းဖွင့်ထားတာပါ…အလုပ်လုပ်နေတာ”
“ပီးရော ပီးရော နောက်မှ ညနေဖုန်းဆက်မယ် ရစ်မယ် ခု ကျူရှင်ပြန်သွားလိုက်ဦးမယ်”

ပြောပြောဆိုဆို လိုင်းအောက်သွားသည်။ ကြည့်ရတာ ကျူရှင်အချိန်တွေ ဆက်နေသည်လားမသိ… သို့သော်ဘာပဲပြောပြော ခဏပြောရလဲ ခဏပေမို့ အလွမ်းပြေပါသည်။
ညနေရောက်တော့ ကိုကို ဆိုင်စောစောပိတ်ကာ အိမ်ပြန်လာကာ နှင်းသက်ဖုန်းဆက်မည့် အချိန်ကိုစောင့်နေမိသည်။
အချိန်တွေက တစ်ရွေ့ရွေ့ ကုန်လာပြီ။

5:30…..
6:00…..
6:30…..
6:45…..

(၇) နာရီထိုးရန် 10 မိနစ်အလိုမှပင် ဖုန်းလာသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ နှင်းသက်ကျောင်းသွားတက်တဲ့ မြို့လေးရဲ့ ကုတ်နဲ့မို့ နှင်းသက်ပင်ဖြစ်ရမည်။

“ဟယ်လို ကိုကို”
“နှင်းသက်လား”
“အင်း…..”
“ကြာလိုက်တာ နှင်းသက်ရာ ညနေကတည်းကစောင့်နေတာ ခုမှဘာလို့ဆက်တာလဲ မိုးတောင်ချုပ်နေပြီ”
“ကျူရှင်ပီးလဲ နောက်ကျတယ်လေ. ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ထမင်းထွက်စားတာ စားပြီးတော့ ဖုန်းဆက်တာပေါ့”
“ထမင်းက ဒီအချိန်ကြီးထွက်စားတယ် အဆောင်ဘယ်အချိန်ပြန်မလဲ. “
“ခဏနေပြန်မှာပါကိုကိုရယ်”
“သူငယ်ချင်းတွေက ယောကျာ်းလေးပါလား”
“ပါတယ် နှစ်ယောက် ချောချောလေးတွေ”
“သြော်..”
“အံမယ် အသံက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ”
“မသိဘူးလေ သူငယ်ချင်းချောချောလေးတွေနဲ့ ထမင်းစားနေတော့ ကို့ကိုများ မေ့နေလားလို့ပါ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတာ”
“မဟုတ်ပါဘူးကိုရယ် နှင်းသက်စိတ်ထဲမှာ ကို့လောက်ဘယ်သူမှ မချောဘူး… သိလား”
“ထားပါလေ ခု ထမင်းစားပီးပီးမှတ်လား အဆောင်စောစောပြန်နော်…”
“……………….”
“………………”
“.’………………”

ကိုကို နှင်းသက် စကားဆက်ပြေနေသော်လည်း စိတ်ထဲတွင် မကောင်းပေ… စိုးရိမ်သလိုလို ဝမ်းနည်းသလိုလို သာဖြစ်နေတော့သည်။ ယောကျာ်းလေး သူငယ်ချငး်နှစ်ယောက်၊ ချောချောလေး
ထမင်းထွက်စားနေသည်။ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းများရော ပါရဲ့လား၊ ပြီးရင်အဆောင်ပြန်မှာလား ဟိုကောင်လေးတွေ လိုက်ပို့မှာပေါ့… ကျူရှင်လဲ အတူတူသွားကြမှာပဲ
စသဖြင့်…
စသဖြင့်…
အတွေးတွေ ချာချာလည်ကာ ကိုကို ည အိပ်မပျော်…………………

နှင်းသက် ကျူရှင်က ပြန်လာပြီး နှစ်ပါတ်ခန့် အကြာတွင် ကျောင်းများ ဖွင့်သောကြောင့် ကျောင်းသွားပြန်တက်ရပြန်သည်။ ကိုကို ခမျာ အလွမ်းတွေ အတိုးချမယ်တောင် မကြံရသေး တစ်ခေါက်ပြန်ခွဲရပြန်ပြီ…
ကျောင်းသွားပြန်မတက်ခင် ပြန်ရောက်လာသည့် နှစ်ပါတ်တာ ကာလကလဲ ဘာမှ မကြာလိုက်သည့်အပြင် ကောင်းကောင်းပင်မတွေ့ရ။ အရင်လို ညဘက် သွားတွေ့ချင်သော်လည်း
စာတွေကျက်နေရသည် ဆင်းလာလို့မရဟုဆိုကာ အရင်လို ကြာကြာလဲ မတွေ့ရ။ နှစ်ခါလား သုံးခါလား ဒီလောက်ပဲ သွားတွေ့လိုက်ရသည်။ ဖုန်းဆက်လျှင်လဲ ခဏသာ ဆက်ရသည်။ ကြာကြာမပြောရ။
နှင်းသက် ကျူရှင်သွားတက်ပြီးပြန်လာကတည်းက နည်းနည်းပြောင်းလဲသွားသလိုပင်။ ကိုကို စိတ်များမတည်ငြိမ်။ ယောက်ယက်ခတ်နေသည်။ နှင်းသက်တစ်ယောက် ကျူရှင်သွားတက်ရင်းများ
ရည်းစားရသွားလို့လား။ သူ သူမ ကို မစွန့်လွှတ်နိုင်။ တစ်ဘဝလုံးစာ ရည်ရွယ်ထားခြငး်ဖြစ်သည်။ နှင်းသက်ကို ဘယ်လောက်ထိ ချစ်လဲ ဆိုသည်မှာ ကိုကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို အသိဆုံးဖြစ်သည်။
စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင်ထားပြီး အလုပ်ထဲသို့ စိတ်နှစ်ထားလိုက်သည်။ အလုပ်ထဲ စိတ်ပါဝင်စားလို့မရအောင် နှင်းသက်အကြောင်းများ ကိုကို့အတွေးထဲမှာ စိုးမိုးထားသည်။
နှင်းသက် ကျောင်းသွားပြန်တက်ကတည်းက ကိုကို့ဆီကို ဖုန်းမဆက်သည်မှာ တစ်ပါတ်ခန့်ရှိနေပြီ။ အွန်လိုင်းတွင်လဲ မတွေ့။

ကိုကို့ အတွေးစိတ်ကူးများကို နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောမှာပင် နှင်းသက်က ဖုန်းဆက်ခြင်းနှင့် ချေဖျက်လိုက်သည်။ ကျောင်းသို့မနက်စောစောသွားရသည်။ ညနေမှပြန်ရောက်ကာ..ထမင်းတောင်အပြင်မထွက်စား
အဆောင်သို့ ဝယ်လာကာ အဆောင်မှာပင်စားသည်။ ပြီးတာနှင့် စာများ စကျက်ရတော့သည်။ ညတော်တော်မိုးချုပ်မှ အိပ်ရသည်တဲ့။ နောက်ပိုင်းလဲ ဖုန်းဆက်မည်မဟုတ်တဲ့။ အရေးကြီးမှသာဆက်မယ်တဲ့
ဘာမှ စိတ်မပူရန်နှင့် ကိုကို့ကို အရမး်လွမ်းကြောင်း အိပ်မက်မက်ကြောင်းပြောသည်။ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ရန်ပြောသည်။ နောက်ဆုံးစကားလေးကြားရတော့ ကိုကိုအရမ်းပျော်သွားသည်။
ဖုန်းဆက်ရန် အချိန်မပေးနိုင်သော်လည်း ညဘက် ညဘက် စာကျက်ချိန် သတိရသောကြောင့် ကိုကို့ထံ စာရေးထားသည်တဲ့။ စာပို့ထားသည် ပြောသည်။ ဓါတ်ပုံလေး ထည့်ပေးထားသည်။
စာဖတ် ဓါတ်ပုံကြည့်ရင်း အလွမ်းဖြေထားတဲ့။ စာမေးပွဲနားနီးရင် ဖုန်းတစ်ခေါက်ထပ်ဆက်မယ်ဆိုကာ ဖုန်းချသွားသည်။

ကိုကို နှင်းသက်ဆီမှာ ဖုန်းလာသောကြောင့် နေရထိုင်ရသည်မှာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသည်။ နှင်းသက်ဆီမှ ဖုန်းလာပြီး နှစ်ရက်ခန့်အကြာတွင် နှင်းသက်ရေးထားသော စာနှင့် ဓါတ်ပုံရောက်လာသည်။

ကိုရေ……
အရမ်းလွမ်းတယ်ကွယ်။ ကိုရော နှင်းသက်ကို သတိရရဲ့လား။ ကြည့်ရတာ နှင်းသက်ကို စိတ်ဆိုးနေတယ်ထင်တယ်။ ဖုန်းလဲ မဆက် အဆက်အသွယ်လဲ မလုပ်လို့ ဆိုပြီး
စိတ်မဆိုးပါနဲ့ ကိုရယ်။ နှင်းသက် မှာ ဖုန်းဆက်ဖို့တောင် အချိန်မရှိတာ တကယ်ပါ။ အရမ်းပင်ပန်းတာပဲ။ မနက်အစောကြီး ကျောင်းသွားရတယ်။ ညနေမှ အတန်းတွေကပြီးတယ်
အရင်လို ကျူရှင်တက်တုန်းကလိုမျိုး လိုက်တောင် မလည်ရပါဘူးကွယ်။ တကယ်ပါ။ စာတွေ အများကြီးပဲ တစ်အားကျက်ရတာ။ ထမင်းလဲ ကျောင်းကပြန်လာရင်းနဲ့ တစ်ခါတည်းဝယ်လာပြီး
အဆောင်မှာပဲ စားရတယ်။ အဆောင်နဲ့ ကျောင်း၊ ကျောင်းနဲ့အဆောင်ပဲ သွားဖြစ်တယ်။ ဒီလိုမျိုးဆိုလို့ ကို့ကို သတိမရတာ မဟုတ်ဘူးနော်. ကို့ကို အရမ်းသတိရတယ်။
နှင်းသက် ပြန်လာတုန်းကလဲ ကိုနဲ့ သိပ်မတွေ့ဖြစ်ခဲ့ဘူးလေ။ နှင်းသက်ကို နားလည်ပေးပါကွယ် နော်… ကိုက လိမ္မာပါတယ်။
နှင်းသက် ဓါတ်ပုံလေး ထည့်ပေးလိုက်တယ်.. လှတယ်ဟုတ်.. ဟဲဟဲ ကြည့်ကြည့် ကိုပြုံးနေပြီ… သိတာပေါ့ ကိုနှင်းသက်ကို အရမ်းချစ်တယ်ဆိုတာကို
ခုလေ နှင်းသက် ပန်ဒါလေး ဖြစ်နေပြီးသိလား .. အိပ်တာလဲ မမှန်.. စာတွေ အရမ်းကျက်ရတော့ မျက်ကွင်းတွေညိုပီး ပန်ဒါလေးဖြစ်နေတာ..
ကို တစ်ခုပြောစရာရှိတယ်သိလား။ နှင်းသက် စာမေးပွဲတွေ ဖြေပီးရင် အိမ်ကို ချက်ချင်းမပြန်ဘူး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လိုက်လည်မယ် နှစ်ရက်သုံးရက်ကြာမယ်ပြောထားတယ်
ကို နှင်းသက်ဆီ လာမလားဟင်။ ကိုနဲ့ နှင်းသက်လိုက်လည်ကြမယ်လေ…
သြော်….. အလုပ်တွေ မအားဘူးဟုတ်လား … အင်းလေ မလာချင်ရင်လဲ ပီးရော… နှင်းသက် သူငယ်ချငး်တွေနဲ့ပဲ လိုက်လည်တော့မယ်…

                                                                                                                   ဒါပဲနော်
                                                                                                           ကို့ရဲ့ အချစ်ဆုံးလေး
                                                                                                                   နှင်းသက်

ကိုကို နှင်းသက်ရဲ့ စာကို ဖတ်ကာ အရမ်းပျော်သွားသည်။ စာ လေးစောင်ပါလာသော်လည်း ဒီစာကို ဖတ်ရတာ အပျော်ဆုံးဖြစ်နေသည်။
စာထဲတွင် စာမေးပွဲ ဘယ်နေ့ ဖြေရမလဲ ဘယ်နေ့ပြီးမလဲဆိုတာတော့ မပါသေး… ဒီလကုန်လောက်ဖြစ်နိုင်သည်။ ဟားဟား ဒီလကုန်လျှင် နှင်းသက်ဆီ လိုက်သွားမည်။ လိုက်လည်မည်။
စာနှင့်အတူပါလာသော် ဓါတ်ပုံလေးကိ ကြည့်ကာ တစ်ဝကြီးနမ်းပစ်လိုက်သည်။ ယခုတော့ ဓါတ်ပုံလေးကို နမ်းထားဦးမယ်… တွေ့တော့မှသာ လူကို အရှင်လတ်လတ် ပါးတွေ ချိုင့်သွားအောင်
နမ်းပစ်လိုက်မည်…

———-×××××××××—————×××××××××————-×××××××××—————-××××××××—————-×××××××××××

“ဟယ်လို ကို…”
“နှင်းသက်လား”
“အင်း … ကို ဘာလုပ်နေလဲ”
“နှင်းသက် ကို သတိရနေတာပေါ့ကွာ”
“ခစ် သူများစိတ်ချမ်းသာအောင် ပြောတတ်တယ် ခု စာမေးပွဲဖြေရတော့မယ်လေ… သိလား ကို “
“စာတွေ ရပီးလား”
“ရပြီ… ၂၃ ရက်နေ့ဖြေရမယ် ၃၁ ရက်နေ့ ပြီးမယ် “
“ဟုတ်လား အတော်ပဲ ၃၀ ရက်နေ့ ည ကိုယ် နှင်းသက်ဆီလာခဲ့မယ်လေ.နော်..”
“လာမယ်ပေါ့ “
“လာမှာပေါ့ လိုက်လည်မယ်လေ”
“ဘယ်မှာနေမလဲ ကို”
“ဟိုတယ်မှာပေါ့.”
“အင်း နှင်းသက်အဆောင်မှာလာခေါ်ပေါ့ မနက်”
“အား……. ဘယ်ရမလဲ နှင်းသက်လဲ ကိုနဲ့လိုက်နေပေါ့”
“ဟာ….. မနေချင်ပါဘူး ရှက်စရာကြီး..”
“အံမယ် ရှက်တယ်ပေါ့… ကိုက နှင်းသက် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ နှင်းသက်ရဲ့ ချိုချိုလေးတွေကို သတိရနေတာ ညီမလေးကိုလဲ အရမ်းသတိရတယ် “
“ဟာ ဘာတွေ ပြောနေမှန်းလဲ မသိဘူး.. တော်ပြီကွာ လာမယ်မဟုတ်လား အဆောင်နေရာပြောပြထားမယ်”
“………………..”
“………………..”
“………………..”

နှင်းသက်ရေ………………….. နှင်းသက်ဆီကို ကိုယ်လာပြီဟေ့………………..

ကိုကို မနက်အစောကြီးရောက်သည်။ ရောက်ကတည်းက အခန်းသွားယူထားလိုက်သည်။ အခန်းကလေးက ကောင်းသည်။ ဘန်ဂလို လေးဖြစ်သော်ကြောင့် ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းနှင့် နေရထိုင်ရသည်မှ သန့်သည်။
နှစ်ယောက်ခန်းဖြစ်သော်ကြောင့် နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကျယ်ကြီးကလဲ ကိုကို့ကို စိန်ခေါ်နေသည်။ ဒီအိပ်ယာကြီးပေါ်တွင် ညရောက်ပါက နှင်းသက်နှင့် ချစ်ဗျူဟာ စစ်တလင်းခင်းရမည်။
ကိုကိုနှင့် နှင်းသက် တိုင်ပင်ပြီးသားဖြစ်သည်။ စာမေးပွဲပြီးလျှင် ပြီးသည့်နေ့တွင်ပင် နှင်းသက်နှင့် ကိုကို ကားဂိတ်တွင် ချိန်းထားသည်။ နှင်းသက်က ညကတည်း အဝတ်အစား သိမ်းဆည်းစရာရှိသည်များ
သိမ်းထားမည်။ စာမေးပွဲပြီးသည်နှင့် အိမ်ပြန်မည်ပြောကာ ကားဂိတ်သို့ဆင်းမည်ဖြစ်သည်။ ထိုမှ ကိုကိုနှင့် ဟဲဟဲ…..။
ခဏလောက်တော့ အိပ်ထားမှ ဖြစ်မည်။ တစ်ညလုံးကားမောင်းလာခဲ့ရသောကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ ဇက်ကြောတွေလဲ တက်နေသောကြောင့်
ရေနွေးလေးစပ်ကာ စိမ်ပြီးချိုးလိုက်သည်။ နာရီဝက်ခန့် ရေနွေးနှင့် စိမ်ပြီးသောအခါ ကိုယ်လက်အညောင်းအညာများ ပြေလျော့ကာ အိပ်ချင်လာသည်။
မနက်စာ မှာစားပြီး… တစ်ရေးတစ်မောအိပ်လိုက်သည်။ နေ့လည် (၁၁) နာရီခန့် နှိုးဖို့လဲ ကောင်တာတွင် မှာထားလိုက်သည်။ သွားကြိုရမည်လေ။

နေ့လည် (၁ဝး၄၅) တွင် ကောင်တာမှ ဖုန်းနှင့်နှိုးသော်ကြောင့် အိပ်ရာက နိုးလာတာနှင့် မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ နှင်းသက်ကို ကြိုရန် အဝေးပြေးသို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
အဝေးပြေးသို့ရောက်လျှင် နှင်းသက်နှင့် ချိန်းထားသော နေရာတွင် ကားရပ်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ နှင်းသက် စာမေးပွဲဖြေနိုင်ရဲ့လားမသိ။ ဖြေနိုင်ဖို့အရေးကြီးသည်။
ဒါမှသာ စိတ်လက်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနှင့် ပျော်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

တစ်နာရီခန့် စောင့်ပြီးလျှင်

အငှားကားပေါ်မှ ဆင်းလာသော နှင်းသက်ကို တွေ့လိုက်သည်။ အိတ်နှစ်လုံးနှင့် ပုံစံက ခရီးသွားမည့်ပုံ။ ကိုကို ကားထဲမှ ထွက်ကာ နှင်းသက်ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်သည။်
နှင်းသက်ကို ခေါ်ကာနှစ်ယောက်သား ကားနှင့်ပင် အခန်းယူထားသော ဟိုတယ်သို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကားကို ဘန်ဂလိုလေးတွေအထိ မောင်းယူသွားနိုင်သော်ကြောင့် အဆင်ပြေသည်။
နှင်းသက်ကို ကားနှင့်တစ်ခါတည်း အခန်းရှေ့ထိ ခေါ်သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲသို့ အိတ်များကို သယ်ကာ နေရာချပြီးတော့ နှင်းသက်ကို ကိုကိုကြည့်လိုက်သည်။
နှစ်ယောက်သား ရှိုးတို့ရှန့်တန့်တော့ ဖြစ်မနေပါ. နှစ်ဦးစလုံးမှာ အတွေ့အကြုံက ရှိသင့်သလောက်တော့ အစပျိုးမိသားမို့ နေသာထိုင်သာတော့ဖြစ်သည်။

“နှင်းသက် ရေချိုးမလား ရေချိုးရင် ချိုးလိုက်လေ”
“အင်း ကောင်းတယ် လောလောဆယ် ဗိုက်ဆာတယ် ဘာမှ မစားရသေးဘူး”
“ဒါဆို ဒီလိုလုပ် ကို စားသောက်ခန်းမှာ စားစရာတွေ မှာထားမယ် နှင်းသက် ရေချိုးလိုက် ပြီးရင် သွားစားကြမယ်”
“ကောင်းတယ်”

နှင်းသက် ပြောပြောဆိုဆို အခန်းတွင်းမှ မှန်တင်ခုံရှေ့သွားကာ အဝတ်လဲပါတော့သည်။ ကိုကို မှန်တင်ခုံရှေ့မှ ခုံတွင်ထိုင်ကာ ကြည့်နေလိုက်သည်။

“ဘာလဲ မမြင်ဖူးဘူးလား”
“ဟင့်အင်း.”
“တကယ်မမြင်ဖူးဘူးပေါ့.. ရုပ်ရှင်ကြည့်တယ်မဟုတ်”
“အဲ့ဒါက ရုပ်ရှင်လေ ဒါက နှင်းသက်”
“ညဘက် ခြံထဲမှာ တွေ့တာကရော”
“အဲ့ဒါက မှောင်တယ် “

သို့သော် ကိုကို ဘာမှ မမြင်လိုက်ရ အဝတ်လဲသည်မှာ ရေချိုးခန်းထဲမှ တဘက်အကြီးယူကာ ဘယ်လိုလဲသည်မသိ နည်းနည်း တစ်စွန်းတစ်စနှင့်သာ ကျေနပ်လိုက်ရသည်။

“မြင်လား “
“မမြင်ဘူး “
“သွား ဟင်းသွားမှာပေးနော် ဗိုက်ဆာပြီ”

အေးလေ နေနှင့်ဦးပေါ့ ညကျရင်တွေ့မယ် ကိုကိုတေးထားကာ စားသောက်စရာများမှာရန် ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်ပြီး စားသောက်စရာများ မှာထားလိုက်သည်။ နာရီဝက်ခန့် အကြာ နှင်းသက်ရေချိုးခန်း အတွင်းမှ
ထွက်လာသည်။ ရေချိုးပြီးကာစ မိန်းကလေးတစ်ဦးကို ခုမှပင် စတွေ့ဖူးသော ကိုကို ရင်ခုန်သံတွေ မြန်သွားသည်။ ရေစက်ကလေးများသီးနေသော နှင်းသက်မျက်နှာလေး မြင်ရသည်မှာ သင်္ကြန်ကို ပြန်အမှတ်ရမိသည်။
မှန်တင်ခုံဝယ် ထိုင်ကာ ရေသုတ်နေသော နှင်းသက်ကို ကိုကို နောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ အသားလေးတွေက အေးစက်စက်နှင့် ရေစက်သီးနေသော ပါးမို့မို့လေးကို နမ်းရသည်မှာ လတ်ဆတ်လွန်းလှသည်။
နှင်းသက် မှန်ထဲမှ ကိုကို့ကို ကြည့်ကာ အသာအယာပင် အလိုက်သင့် မျက်နှာလေးကို စောင်းငဲ့ကာ ကိုကိုနှုတ်ခမ်းမှ အနမ်းများကို သူမ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဖြင့် ကြိုလိုက်သည်။
နှင်းသက်ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာနမ်းနေသော ကိုကို့မျက်နှာမှ နှင်းသက်ခွါကာ နှင်းသက်အဝတ်အစားလဲပြီး ထမင်းသွားစားရအောင်တဲ့။ မချင့်မရဲ လွှတ်ပေးလိုက်ရသော ကိုကို့ကို နှင်းသက်
အဝတ်အစားလဲရင်း တမင်ပင် မပေါ့်တပေါ်လှစ်ပြရင်း ကျီစယ်နေသည်။ ကိုကိုနှင့် နှင်းသက် ထမင်းစားသောက်ပြီးချိန် နေ့လည် ၂ နာရီကျော်လေပြီ။ နှင်းသက် ဘုရားသွားဖူးချင်သည်။
စာမေးပွဲဖြေနိုင်သော်လည်း ဘုရားတွင် ဆုတောင်းချင်သေးသည်။ လိုက်လည်ချင်သည်ဆိုသော်ကြောင့် နှစ်ယောက်သား ညနေခင်းအချိန်များကို ဘုရားသွား၊ မြို့ထဲလိုက်လည် ညနေစောင်း
ကော်ဖီဆိုင်ထိုင်ပြီး ဟိုတယ်သို့ပြန်လာတော့ ည (၇) နာရီ။ အခန်းတွင်း အဝတ်အစားလဲပြီး အိပ်ယာကျယ်ပေါ်သို့ ကိုကို့ကို ကြည့်နေသော် နှင်းသက်ကို သွားပွေ့ချီလိုက်သည်။
ဘာစကားတစ်ခွန်းမျှမဆိုဖြစ်ပဲ နှင်းသက်နံဘေးနား ဖြေးညှင်းညင်သာစွာ ဝင်လှဲပြီး နဖူးလေးကို ငုံနမ်းလိုက်တော့ နှင်းသက်မျက်လုံးလေးများ အလိုလို မှေးစင်းသွားသည်။
နှင်းသက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများကို စုပ်နမ်းလို်က်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးများ ပွင့်ဟလာကာ ကိုကို့ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို လက်လေးများဖြင့် သိုင်းဖက်လာတော့သည်။
ကိုကိုရဲ့ အနမ်းများသည် နှင်းသက်မျက်နှာပြင်သာမက လည်ပင်းရင်ညွန့်များထိအောင် ကျဆင်းလာတော့သည်။ ကိုကို့လက်များက နှင်းသက်ရဲ့ ရင်သားလုံးလုံးလေးများကို ဘရာဇီယာကိုချွတ်ကာ
လွတ်လပ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ ရင်နှစ်မွှာမှာ ကိုကို့ မျက်စိရှေ့သို့ လွတ်လပ်စွာ ပွင့်အံကျလာသည်။ ကိုကို ညာဘက်လက်ဖြင့် နှင်းသက် ရဲ့ ရင်သားတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ချေရင်း တစ်ဖက်မှလဲ
ရင်သားများကို အငမ်းမရ စို့ပစ်လိုက်သည်။ တစ်ပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် စို့နေသော ကိုကို့ရဲ့ခေါင်းကို နှင်းသက်လက်ချောင်းများကို လာရောက် ပွတ်သပ်နေတော့သည်။ ရင်အစုံကို ကော့ထိုးကာ
တစ်ဟင်းဟင်း ငြီးငြူနေသော နှင်းသက်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ကိုကို သွားဖြင့်ဖွဖွကိုက်ရင်း ဆော့နေသည်။ နှင်းသက်သည် ကိုကို့နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လည်စုပ်နမ်းရင်း လက်များက
ကိုကို့ညီလေးဆီသို့ ရောက်လာသည်။ ညဝတ်ဘောင်းဘီအောက်မှ ထိုးဖောက်မတတ် မတ်ထောင်ကာ တင်းနေသော ကိုကို့ညီလေးကို နှင်းသက် ဘောင်းဘီကြားမှ ထုတ်ယူလိုက်သည်။
အပြင်သို့ရောက်လာသော ညီတော်မောင်မှာ နီရဲပြောင်လက်ကာ ပေါက်ကွဲမတတ်တင်းမာနေသည်။ ကိုကို နှင်းသက်ရဲ့ အဝတ်အစားများကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
နှင်းသက်လဲ ချွတ်ရလွယ်အောင် အလိုက်တသင့် ကူချွတ်ပေးရင်း ကိုကို့အကျီ င်္များကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည။် နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ စိတ်ထဲတွင် ဘာမှ မသိကြတော့ ယခုအချိန်တွင် စူးစိုက်ထားသော
အာရုံတစ်ခုသာ ရှိတော့သည်။ ကိုကို အဝတ်အစားများကျွတ်သွားသော နှင်းသက်ကို အိပ်ယာပေါ်သို့ တွန်းလှဲကာ ပေါင်ကြားအတွင်း ဝင်ကာ နှင်းသက်ရဲ့ အဖုတ်လေးကို မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။
အမွှေးရေးရေးလေးများထောင်နေသော နှင်းသက် အဖုတ်ကလေးမှာ ကိုကို လျှာဖျားအောက်ဝယ် နီရဲ စိုလက်လာသည်။ ကိုကို နှင်းသက်ရဲ့ အစိကလေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် လျက်ပေးလိုက်တော့
နှင်းသက် အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာသည်။ ပေါင်များမှာ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသော အစိကလေးကို ကိုကို အပေါ်အောက်သွားကြားထဲ ထည့်ကာ လျှာဖြင့်ကပ်ရင်း
စုပ်ပေးလိုက်တော့ နှင်းသက် ကိုကို့ခေါင်းကို ဆွဲကိုင်ကာ အတင်းဖိကပ်ထားတော့သည်။

“ကိုရယ် နှင်းသက် မနေနိုင်တော့ဘူး မနမ်းပါနဲ့တော့နော်”

နှင်းသက်ရဲ့ အဖုတ်ကလေးမှ ခွာကာ သူမရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်သည်။ သွယ်လျ ဖြူဝင်းသော ပေါင်တံတစ်လျှောက် ကိုကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ကာ အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် အသာအယာဖြဲလိုက်သည်။
သူမ အဖုတ်ဝလေးတွင် ကိုကို ညီလေးကို ဖိတေ့လိုက်သည်။ နှင်းသက်ကို ကြည့်တော့ မျက်ဝန်းအစုံကို မှေးမှိတ်ထားရင် ကိုယ်တွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာမည့် အရာကို စောင့်စားနေဟန်။
ကိုကို ဒုတ်ကို ခေါင်းမှ ကိုင်ကာ သူမ အဖုတ်လေးတွင်းသို့ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ စေးကျပ်လှသော အဖုတ်ကလေးမှ ကြီးမားတင်းကားသော ဒုတ််ကို ချက်ချင်းလက်မခံနိုင်ပါ။ ကြပ်သိပ်နေသည်။
ကိုကို နှင်းသက် ပေါင်များကို ပိုပြီးဖြဲကားလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ဒုတ်ကို သေချာတေ့ကာ သူမ အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် အသာအယာဖြဲရင်း ဖိသွင်းလိုက်တော့ ကိုကို့ဒုတ်မှာ တစ်ဖြည်းဖြည်း နှင်းသက်အဖုတ်တွင်းသို့
တိုးဝင်သွားသည်။ ခေါင်း မြုပ်သွားပြီနောက်. နှင်းသက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းများကိုကိုက်ကာ အံကြိတ်ထားသည်။ ကိုကို ဒုတ်ကို ခေါင်းမြုပ်ရုံလေးထားရင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်သည်။
တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့်ပင် တိုးဝင်သွားရာ ယခုဆိုလျှင် နှင်းသက်ရဲ့ အဖုတ်တွင်းသို့ ကိုကို ဒုတ်တစ်ဝက်ခန့် ဝင်ရောက်နေပီးဖြစ်သည်။ နှင်းသက်ဆီမှလဲ ငြိီးသံလေးထွက်ကာ စစချင်းလို တင်းမထားတော့ပေ။
နှင်းသက်ရဲ့့ အဖုတ်တွင်းမှ အရည်များ ပိုမို များပြားလာရာ တော်တော်အဆင်ပြေနေပြီမို့ ကိုကို နှင်းသက် ပုခုံးလေးကို ဖိကာ သူမအဖုတ်အတွင်းသို့ ဒုတ်ကို အဆုံးထိ ဖိထည့်လိုက်သည်။
တင်းကျပ်စေးပိုင်သော တွင်းသို့ ဝင်သွားသော ဒုတ်မှာ အရေပြားများဆွဲလှန်ခံရသကဲ့သို့ နာကျင်လှသည်။ နှင်းသက်သည် အား……. ဟု အသံတစ်ချက်ထွက်လာကာ ကြိတ်နေတော့သည်။
ကိုကိုရဲ့ ဒုတ်မှာ နှင်းသက်အဖုတ်တွင်း အဆုံးထိ ဝင်သွားလေပြီ.. ကိုကို ခဏနားကာ နှင်းသက်ကို နမ်းလိုက်သည်။ ထိုမှ တစ်ဖြည်းဖြည်း ပြန်လှုပ်ရှားရင်း အဝင်အထွက်လုပ်တော့သည်။
နှင်းသက်လဲ တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် အရှိန်ရလာကာ အောက်မှာ ပြန်ပြန်ကော့ပင့်ပေးနေသည်။ ကိုကို စစချင်းမို့ ညှာကာ ဖြည်းဖြည်းလုပ်သော်လည်း အရှိန်ရလာသောအခါ ခပ်မြန်မြန်လေးဆောင့်တော့သည်။
အခန်းတွင်းဝယ် အသက်ရှုသံ တစ်ဖတ်ဖတ်မြည်သံများ တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့်ပြင်းထန်လာတော့သည်။ စေးကျပ်လှသော အဖုတ်ကလေးကို လုပ်နေရသည်မို့ ကိုကို ဖီးလ်မှာသူမတူအောင်ကောင်းလှသည်။
အချက်ငါးဆယ်ခန့်ခပ်မှန်မှန်နှင့် မြန်မြန်လေးဆောင့်ပြီးချိန်ဝယ် နှင်းသက်မှ ငြီးငြူသံများ ပြင်းထန်လာကာ ခပ်မြန်မြန်လေးနှင့်ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ပေးရန်တောင်းဆိုတော့သည်။
ကိုကို အရှိန်မြင့်တင်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ နောက်ထပ်အချက်ငါးဆယ်ခန့်ဆောင့်ပြီးချိန်ဝယ် နှင်းသက်ရဲ့ ခြေထောက်များနှင့် လက်များသည် ကိုကို့ကို ကုတ်တွယ်လာရင်း ကျောပြင်များကိုကုတ်ကာ
ကိုယ်ခန္ဒာတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။ ကိုကိုလဲ ဆက်တိုက် ဆယ်ချက်ခန့်ဆောင့်ပြီး သုတ်ရည် ပူပူများကို နှင်းသက်ကိုယ်တွင်းသို့ ပန်းထုတ်ရင်း
နှင်းသက်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချကာ အသက်ကို လုရှုနေရတော့သည်။

ပြတင်းတံခါးမှ လိုက်ကာကိုဖြတ်ကာ ဝင်လာသော နေခြည်နုနုရဲ့ အလင်းတန်းနှင့်အတူ ကိုကို အိပ်ယာမှ နိုးလာသည်။ သူ့ လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးကာ ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်နေသော နှင်းသက်မျက်နှာက
ဆံနွယ်ဖရိုဖရဲနှင့် တစ်မျိုးလေးချစ်စရာကောင်းသည်ထင်သည်။ ကိုကို နှင်းသက်ဘက်လှည့်ကာ မျက်နှာပေါ်ဝယ် အုပ်ကျနေသော ဆံနွယ်အချို့ကိုသပ်တင်ပေးကာ နဖူးပြင်ကို ဖွဖွ နမ်းလိုက်သည်။
ညတုန်းက ချစ်ပွဲဝင်ကြတာ (၁) နာရီခန့်မှ အိပ်ဖြစ်သည်ထင်သည်။ (၁) နာရီမှ အိပ်သော်လည်း နံနက် (၄) နာရီခန့် တစ်ရေးနိုးတွင် လင်းဆွဲလေး တစ်ခေါက်ဆွဲလိုက်သေးသည်။
နှစ်ယောက်သားငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ဆူဖြိုးသည့်အရွယ်ဆိုတော့လဲ စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်ပါနိုင်ကြသည်။ ညက တစ်ညလုံး ပုံစံမျိုးစုံနှင့် အားသွန်ခွန်စိုက် ဆက်ဆံထားသော်လည်း မနက်အိပ်ယာနိုးနိုးချင်းတွင်
ကိုကိုရဲ့ ညီတော်မောင်က မတ်နေပြန်သည်။ နှင်းသက်ကိုတော့ မနှိုးချင်သေးပေ။ ညတုံးက တစ်ညလုံး တိုက်ပွဲဝင်ရာတွင် ခံစစ်အနေအထားမို့ သူလဲပင်ပန်းနေမည်လေ အိပ်ပါစေ…
ကိုကို အိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲကာ သူ့ကိုဖက်ထားသော နှင်းသက်ကိုယ်လေးကို ပြန်ဖက်ရင်းညက အကြောင်းများပြန်စဉ်းစားကာ ပြုံးနေမိသည်။

“ကိုကို ဘာတွေပြုံးနေတာလဲ”
“နှင်းသက် နိုးလာပြီလား”
“အင်း…… အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ”
“ပင်ပန်းသွားတယ်ဖြစ်မယ် ဟဲဟဲ”
“စာမေးပွဲလဲပြီးပြီ.. ကို့အနားမှာလဲ နေရတယ် နှင်းသက်အရမ်းပျော်တာပဲ”

စကားပြောကာ ကိုယ်အနေအထားရွေ့သောကြောင့် ကိုကို့ကို ဖက်ထားသော နှင်းသက်ရဲ့ လက်များက ကိုကို့ညီလေးကို သွားထိမိသည်။

“ဟယ်…..ကြည့်စမ်း ကို ကတော့ လွန်တယ်ဟေ့ မနက်အစောကြီး ပြန်ထောင်နေပြန်ပြီ”
“ဟဲဟဲ …. ညီမလေးကို လွမ်းလို့တဲ့ ခေါင်းထောင်ပြီးလိုက်ရှာနေတာ..”
“တော်ပြီကွာ… တစ်ညလုံးလဲ မအိပ်ဘူး ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိဘူး ထ… မျက်နှာသစ် ရေချိုး မနက်စာစားပြီး လိုက်လည်ရအောင်”

ကိုကို အိပ်ယာထဲ ခဏလှဲပြီးမှ ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်ဝင်သွားလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းအတွင်းဝယ် ရေပန်းအောက်မှ ကိုယ်တုံးလုံးလေးနှင့် နှင်းသက်ကို ကြည့်ကာ ကိုကိုလဲ နှင်းသက်ဆိီတိုးဝင်လိုက်ရင်
နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ နှင်းသက်အနမ်းမခံပါ။

“အာပုတ်ကြီးနဲ့ သွားတိုက်ဦး လစ်”
“ဟဲဟဲ”

ကိုကို ကမန်းကတန်း မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး ရေပန်းအောက် ပြန်လာတော့ နှင်းသက်က ဆပ်ပြာတိုက်နေပြီ။ ကိုကို နှင်းသက်ဆီမှာ shower gel ယူကာ နှင်းသက် ကိုယ်လုံးလေးကို ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြင့်
ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ဆပ်ပြာတိုက်ရင်းနှင့် နှင်းသက်ကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ဂုတ်သားလေးကို ဖွဖွ နမ်းလိုက်သည်။ အနောက်ဘက်သို့ ခပ်စောင်းစောင်းလေး လှည့်လာသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများကို
စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ လက်များကလဲ သူမရဲ့ နို့များကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးများ မာလာသောအခါ လက်ညှိုးလက်မနှင့် ဖိညှစ်ကာ ကစားနေမိသည်။ အနောက်သို့ ကော့နေသော နှင်းသက်ရဲ့
တင်ပါးကြားတွင် ကိုကို့ညီတော်မောင်က နေရာယူထားသည်။ အနောက်မှနေကာ နှင်းသက်ကို ကပ်တွန်းရင်း လက်များကို သူမ ညီမလေးဆီသို့ ပို့လိုက်သည်။ သူမလဲ စိတ်ပါနေပြီဖြစ်သည်။
ကိုကို့နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်နမ်းရင် လက်များက ပြောင်းပြန်သိုင်းဖက်လာသည်။ ရေပန်းမှ ကျလာသော ရေစက်နွေးများအောက်မှ လူသားနှစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်နေပြီ။ ကိုကို နှင်းသက် ကို သူ့ဘက် ဆွဲလှည့်ကာ နို့များကို
အငမ်းမရ စို့လိုက်သည်။ နှင်းသက်ရဲ့ လက်များကလဲ သူ့ညီလေးကို လာကိုင်ကာ ပုံမှန်လှုပ်ရှားလာသည်။ ကိုကို ရေပန်းကို ပိတ်ကာ နှင်းသက်ကို ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ဝယ်လှဲချကာ နေရာယူလိုက်သည်။
ညီတော်မောင်မှာ ထောင်မတ်နေပီးဖြစ်သည်။ သူမ ညီမလေးမှာလဲ အရည်လေးများ စို့ကာ ညီလေးကို ဧည့်ခံရန် အသင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော်ကြောင့် ခပ်မြန်မြန်ပင် ညီမလေးကိုယ်တွင်းသို့ အလည်ပို့လိုက်သည်။
ညက တစ်ညလုံး ဝင်ရောက်လည်ပတ်ပီးသားဖြစ်သည်မို့ မခက်ခဲပဲ ဝင်ရောက်သွားသည်။ စေးကျပ်ပိုင်နိုင်သော အထိအတွေ့တို့ကို ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သွားသော ခံစားမှုက ကိုကို့ ဒုတ်မှတစ်ဆင့်
ရင်သို့ ရောက်လာသည်။ ကိုကို စိတ်များမှာ တင်းကျပ်လှသည်မို့ ဒုတ်ကို သူမ အဖုတ်လေးအတွင်း ခပ်ထန်ထန်လေး ဆောင့်ချခြင်းနှင့် ပေါက်ကွဲနေသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်ပြီးသော်
ကိုကို့ ဒူးခေါင်းနာလာသည်။ ကိုကို နှင်းသက်ကို ပွေ့ကာ မျက်နှာသစ်သော ဘေစင်ပေါ် သူမကိုယ်လုံးလေးကို တင်လိုက်သည်။ တင်ပါးကို အစွန်းသို့ ရွှေ့ယူကာ လိုသလို ပြင်လိုက်သော အနေအထားက
စိတ်ကြိုက်ဖြစ်လာသည်။ ကိုကို့နှှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းကာ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားသော သူမရဲ့ ခါးကို ပြန်ဖက်ကာ မတ်တပ်ရပ်နှင့်ပင် အားရပါးရဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။
အနောက်ဘက် မှန်ထဲမှ ပြန်မြင်နေရသော ကိုယ့်အရိပ်ကို ပြန်ကြည့်ကာ ကိုကို အားပိုပါလာသည်။ နှင်းသက်လဲ ကိုကိုရဲ့ ခါးကို ပြန်ကိုင်ကာ သူ့ရဲ့ ဆောင့်အားကို ထပ်ကူပေးသည်။ ရေချိုးခန်းအတွင်းဝယ်
ကိုကိုရဲ့ နှင်းသက်ရဲ့ နှုတ်မှထွက်လာသော ငြီးငြူသံများအပြင် ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခုမှ ထိခတ်ကာ ပေါ်ထွက်လာသော တစ်ဖတ်ဖတ်အသံများဖြင့် ဆူညံနေသည်။
သူမ အဖုတ်အတွင်း နံရံများမှ ကိုကို ညီလေးကို ညှစ်စ ပြုလာသည်။ နှင်းသက်ပြီးတော့မည်။ ဆောင့်နေသည့် အားကို ပိုမိုထည့်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေလိုက်သည်။

“အား…….. ကိုရေ… နှင်းသက်ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေတယ်”
“ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးပါ… အား……ရှီး…”
“အင့် အင့် အင့်…. ဖတ် … ဖတ်”

ကိုကို အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် အားရပါးရဆောင့်ပြီးသည့်နောက်တွင် နှစ်ယောက်သား ကာမဘုံရဲ့ အထွတ်အထိပ် ခံစားမှုကို တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်တွယ်ရင်း ခံစားနေမိသည်။

အတန်ကြာ အနားယူပြီးသည့်နောက်တွင်.. သူမကိုဘေစင်ပေါ်မှ ပွေ့ချီကာ ချပေးသော ကိုကိုရဲ့ ခြေထောက်တွေက မခိုင်ချင်…
ရေချိုးပြီးနောက် နံနက်စာစားရန် မှာလိုက်သည်။

“ဟယ်လို reception ကပါရှင်”
“ဟုတ်ကဲ့ အခန်း ၁၀၁ ကို ဘရိတ်ဖတ်စ် ပို့ပေးပါခင်ဗျာ”
“ဘာပို့ပေးရမလဲ..ရှင်”
“လိမ္မော်ဂျု့စ် နဲ့ ယူရိုပီယံ နှစ်ယောက်စာ..”

အားပြတ်သွားပြီလေ. အားပြန်ဖြည့်ရတော့မည်။

ကိုကို နှင်းသက်ကို သွားပြန်ကြိုလာသည်မှာ သုံးရက်ခန့်ရှိပြီ။ ပြန်ရောက်ခါစတွင် ကိုကိုမှာ လွန်ခဲ့သောရက်များမှ ကြုံခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်များက မမေ့နိုင်စရာ အဖြစ်အပျက်များပင်။
ပြန်ရောက်ခါစတွင် နှစ်ယောက်သားမှာ ချစ်မဝနိုင်အောင်ဖြစ်ရသည်။ ဖုန်းဆက်သည်။ ဖုန်းထဲတွင်လဲ ထိုအကြောင်းများ ပြောလို့မဆုံးနိုင်အောင်။ ဖုန်းမဆက်ပါက အွန်လိုင်းတွင် တက်ပြောကြသည်။
ထိုမျှအထိ နှစ်ယောက်သား အချစ်သည်းကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် ကိုကို ခရီးတစ်ခု ထွက်ရန်ပေါ်လာသည်။ နှင်းသက်ကိုပြောပြတော့ လွမ်းလောက်အောင် ချွဲပြပြန်ပြီ။
ကိုကို့ခမျာ မခွဲနိုင်မခွါရက် ချစ်ရသူ ချစ်သူလေးအား အနမ်းများဖြင့် နှစ်သိမ့်ရင်းပင် ခရီးထွက်ခဲ့ရသည်။ ထိုခရီးမှာ တစ်လခန့်ကြာမြင့်မည်မို့ လွမ်းစရာ ခရီးပင်။
ခရီးထွက်စဉ် ဖုန်းအဆက်အသွယ်လုပ်သော်လည်း ပြန်ရောက်ချိန်တွင် မမျှော်လင့်ထားသော မယုံကြည်နိုင်သော သတင်းက ကိုကို့ကိုစောင့်ကြိုနေသည်။

—————-xxxxxxxxxx—————xxxxxxxxxxx—————-xxxxxxxxx————-xxxxxxxxx————–xxxxxxxxxx

အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး နှစ်ရက်ခန့်အကြာတွင် အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသော သူငယ်ချင်းများက ဖုန်းဆက်ခေါ်သည်။ သူငယ်ချင်းမလေး တစ်ယောက်ရဲ့ မွေးနေ့ကို ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် လုပ်မည်မို့ လာခဲ့ရန်ခေါ်သည်။
ကိုကိုမှာ နှင်းသက်နှင့် ချစ်သူဖြစ်ပြီးကတည်းက သူငယ်ချင်းများနှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသည်။ နှင်းသက်သည် ကိုကို့သူငယ်ချင်းများကို မကြိုက် မနှစ်သက်။
မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းများဆိုလျှင် တွေ့ရန်မပြောနှင့် စကားပြောသည်ပင်မကြိုက်။ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းပဲလားဆိုတော့ မဟုတ် ယောကျာ်းလေး သူငယ်ချင်းများနှင့်ပင် တစ်ခါတစ်လေ အပြင်ထွက်မရ…
စိိတ်ကောက်သည်။ နှင်းသက်နှင့် ချစ်သူ ဖြစ်စတွင် နှစ်ယောက်သား အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောနေချိန်တွင် ကိုကို့ သူ့ငယ်ချင်းဆီမှ ဖုန်းလာသည်။ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်း။
ခဏစကားပြောပြီး ဖုန်းပိတ်ကာ နှင်းသက်နှင့်စကားပြန်ပြောတော့ ။ ဘယ်သူလဲဟု မေးလာသောကြောင့် သဘောရိုးနှင့်ပင် မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းဆီမှ ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသောအခါတွင် အေးအေးဆေးဆေးပင် စိတ်ကောက်တော့သည်။
ဘယ်လိုမှ ချော့မရပြီ။ စကားပြောလျှင် စကားတော့ပြန်ပြောသည်။ သို့သော် ဘုဂလန့်သာပြောသောကြောင့် လက်လျှော့ကာ အိမ်ပြန်ပို့လိုက်သည်။
နောက်ပိုင်း ရာဇသံထုတ်သည်။ ယောကျာ်းလေး သူငယ်ချင်း၊ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းများနှင့် မတွေ့ရ မသွားရ။ ကိုကိုကလဲ နှင်းသက်ကို အရမ်းချစ်သောကြောင့် နှင်းသက်ပြောသမျှ လိုက်နာသည်။
သူငယ်ချင်းများ လာခေါ်လျှင် အကြောင်းအမျိုးမျိုး ပြကာ ငြင်းဆန်ခဲ့သည်မှာ တော်တော်ကြာလေပြီ။

ယခုတော့ ကိုကို ပြန်ရောက်ချိန်တွင် နှင်းသက်မရှိ။ ဘုရားဖူးထွက်သွားသည်။ သူငယ်ချင်းများနှင့်လဲ မတွေ့သည်မှာ ကြာပြီမို့..ညနေဘက်တွင် သူငယ်ချင်းများထံထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
သူငယ်ချင်းများနှင့်တွေ့တော့ ပြောမနာဆိုမနာ သူငယ်ချင်းများပေမို့ ၀ိုင်းပြောကြတော့သည်။

“လာပါပြီ လာပါပြီ… ပေါ်တော်မူ အောက်သွားမရှိတဲ့ကောင်ကြီး”
“ဟဲ့ နေမင်း နင်ကလဲ အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ဟာ ငါတို့သူငယ်ချင်းကို တွေ့တွေ့ချင်း”
“မဟုတ်ပါဘူး စု ရာ ငါက ဒီကောင့်ကို ပြောချင်နေတာကြပြီ… မနေနိုင်လွန်းလို့”

သူငယ်ချင်းများ ဘာပြောသည်ကို မသိ။ သို့သော ်နှင်းသက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူတို့အမြင်မကြည်လင်သည်ကို သိသည်မို့ ခပ်မဆိတ်သာ နေလိုက်သည်။

“စု… ရော့ ငါ့မွေးနေ့လက်ဆောင်”
“ကျေးဇူး ကိုကို ငါ့စိတ်ထင် နင်မလာဘူးတောင် ထင်ထားတာ”
“လာမှာပါဟာ…. “
“လာတော့လဲ ကောင်းတာပေါ့ ငါတို့က ဒီကောင့်အချစ်ကြီး မဟေသီ က လာခွင့်ပိတ်ထားလို့ မလာဘူးထင်တာ ခုက ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ ပေးလာလို့လား နောက်ပြသနာ တက်နေဦးမယ်နော်”
“အေးဆေးပါကွာ… သူမပေးလာတာ မဟုတ်ပါဘူး ငါကိုယ်တိုင်လဲ အလုပ်မအားလို့ပါ…”
“ကိုကို မင်းကောင်မလေးနဲ့ အဆင်ပြေလား”
“ပြေပါတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“သူငယ်ချင်း စိတ်တော့မဆိုးနဲ့ကွာ ငါတို့ ကြားတာတွေက မကောင်းဘူးနော် မင်းကောင်မလေးသတင်းက”
“အေး ဟုတ်တယ်ကိုကို နင် ခရီးထွက်သွားတဲ့ တစ်လမှာ သတင်းပြန်ကြားတာက သိပ်မမိုက်ဘူး”
“ဘာဖြစ်လို့လဲဟ ဘာသတင်းလဲ ငါလဲ ဘာမှ မသိပါလား.. ဖုန်းအမြဲဆက်နေတာပဲ ငါတို့နှစ်ယောက်”
“အေးလေကွာ ဖုန်းဆက်တာက ဖုန်းဆက်တာပဲ သူဘာဖြစ်လဲ မင်းကို ပြောပြမလား ပြောရင်လဲ ငါရိုင်းတယ်ဖြစ်မယ် ကိုကို ဟယောင် မင်းကို အောက်သွားမရှိတဲ့ကောင်လို့ပြောတာ”
“ဟယောင် နေမင်း ပြောစရာရှိတာပြောကွာ ပလ္လင်ခံပြီး ငါ့နှိပ်ကွပ်မနေနဲ့”
“မင်းမသိရင်ပြောပြမယ် မင်းခရီးထွက်သွားတဲ့အချိန် ဒီမှာ မင်းကောင်မလေး ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ တွဲသွားတွဲလာလုပ်နေတယ် မင်းသိလား”
“ဘယ်ကကောင်လေးလဲ သူ့သူငယ်ချင်းလား”
“ငါတို့လဲ တွေ့တော့ အဲ့လိုထင်တာပဲ ဒါပေမယ့် တစ်ပါတ်လောက်ပဲ တွေ့ပြီး ဟိုကောင်လေးမတွေ့တော့လို့ စုံစမး်ကြည့်လိုက်တာ မင်းကောင်မလေးကျောင်းသွားတက်တုန်းက ရည်းစား လိုက်လာတယ်လို့ ကြားတယ်”
“ဟုတ်ရဲ့လားကွာ မင်းကလဲ သူ့သူငယ်ချင်းများလား လာလည်တာ ဖြစ်မှာပေါ့ နောက်ပြီး ဟိုကို ငါသွားကြိုခဲ့တာပဲ “
“ဒါကတော့ မင်းအပိုင်းလေကွာ.. ငါတို့က ပြန်ကြားတဲ့သတင်း ပြောပြတယ် နောက်ပြီး မင်းကောင်မလေးက အရင်ကတည်းက ရည်းစားများခဲ့တာမို့ မင်း မခံရအောင်ပြောပြနေတာ”
“ငါက ဘာမှ ခံရစရာမရှိပါဘူးကွာ ယောကျာ်းလေးပဲ…”
“ဟဲ့ ကိုကိုရဲ့ ယောကျာ်းလေးပေမယ့်လဲ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အလိမ်မခံရဖို့ ပြောပြနေတာဟဲ့ သောက်ကောင်ရဲ့ ငါပြောပြမယ် ကိုကို နင်တို့ ငါတို့ဆိုတာ ငယ်ငယ်ကတည်းက လည်ပင်းဖက်ပေါင်းလာတဲ့
သူငယ်ချင်းတွေ ဒါပေမဲ့ မေဦး ရန်ကုန်ရောက်သွားတော့ ငါတို့သွားလည်ဖြစ်လား ခုမှ မဟုတ်ဘူးနော် မေဦးရန်ကုန်ရောက်တာ သုံးနှစ်လောက်ရှိပြီ.. ငါတို့နဲ့ဆို ဘယ်လောက်မှ မဝေးဘူး
ခု နင့်နှင်းသက်သူငယ်ချင်းက ဒီလောက်ခရီးအဝေးကြီး လာလည်တယ်ဆိုတာကို နင့်ဘာသာနင် စဉ်းစားဖို့ ပြောပြတာ ကိုကိုရေ….. ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်စဉ်းစား မိန်းကလေးချင်းပြောရတာ မကောင်းဘူး”
“နေပါဦးဟာ…. မင်းတို့ကလဲ ငါ့ကို ဝိုင်းပြောနေကြာတာ ရေပက်မဝင်ဘူး ခုက စုရဲ့ မွေးနေ့ဆို စုစိတ်ညစ်နေဦးမယ်”
“ဒီမှာ ကိုကို ငါဘာမှ စိတ်ညစ်စရာမရှိဘူး ခု ငါ့မွေးနေ့ဆိုတာလဲ ပြောရရင်အကြောင်းပြချက်ပဲ နင့်ကိုဒီအတိုင်းခေါ်လို့ မရမှာစိုးလို့ သူငယ်ချင်းတွေလဲ အကုန်စုံရအောင် ခေါင်းစဉ်တပ်တာ သိပြီလား”
“ဟုတ်ပါပြီ သူငယ်ချင်းတို့ရာ မင်းတို့ စေတနာ ငါနားလည်ပါတယ် … ငါ သေချာမေးမြန်းပါဦးမယ် ခုတော့ စုမွေးနေ့ကို ငါတို့ ပြန်မဆုံဖြစ်တာ ကြာတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ပျော်ပျော်ပါးပါး ဖြတ်သန်းရအောင်”

ကိုကို အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စဉ်းစားနေမိသည်။ သူငယ်ချင်းများပြောသော အဖြစ်အပျက်များ….
ဖြစ်နိုင်ချေရှိ.. မရှိ.. ကိုကိုကတော့ မဖြစ်နိုင်ဟု ထင်သည်။ သူငယ်ချင်းများသည် ကိုကို နှင်းသက်နှင့် ချစ်သူဖြစ်ပြီးကတည်းက အဆက်အသွယ်ပြတ်ရသည်မို့ နှင်းသက်အပေါ်မကြည်လင်ကြ
ရသည့်အခြေအနေအပေါ်မူတည်ကာ နှင်းသက်ကို အထင်လွဲနေတာ ဖြစ်ရမည်။ သူငယ်ချငး်များဖြစ်သည်မို့လဲ သူတို့ကိုလဲ အပြစ်မတင်ချင်။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကောင်းစားသည်သာ ကိုယ်မြင်ချင်ကြသည်မဟုတ်လား
ပြီးတော့ သူနဲ့နှင်းသက်ရဲ့ အခြေအနေ ဒါက သူတို့ နှစ်ယောက်တည်းသိသည့် အခြေအနေမို့။ ဒီအခြေအနေမှာ နှင်းသက် ဒီလိုမျိုး ဘယ်လိုနည်းနှင့်မှ မလုပ်နိုင်ဟု ကိုကိုယုံကြည်ထားသည်။

“ကိုကို “
“ဗျာ မေမေ”
“လာ ထိုင်ဦး သား သားကို ပြောစရာရှိတယ် “
“ဟုတ်ကဲ့”

ကိုကို ကော်ဖီခွက်ကို ဆက်တီစားပွဲပေါ်တင်ကာ မေမေ့ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ မေမေဘာပြောစရာ ရှိလို့လဲဆိုတာ စဉ်းစားမိသည်။

“သား ကောင်မလေး အကြောင်း မေမေသိချင်တယ် သား”
“ဘာအကြောင်းလဲ မေမေ”
“မေမေ့ကို သားရည်းစားနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာမှ မပြောဖူးဘူး ခု မေမေသိချင်တယ်”

ကိုကို မေမေ့ကို နှင်းသက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောပြလိုက်သည်။ ချန်ထားရမည့် အကြောင်းအရာများကို ချန်ထားကာ ပြည့်ပြည့်စုံစုံပင်ပြောပြလိုက်သည်။ ကိုကိုအနေနှင့် နှင်းသက်ကို လက်ထပ်ဖို့အထိ
ရည်ရွယ်ထားကြောင်းကိိုပါ မေမေ့ကိုပြောပြလိုက်သည်။

“ကိုကို သားကို မင်းဖေဖေမရှိတော့ကတည်းက မေမေတစ်ယောက်တည်း စောင့်ရှောက်ခဲ့တာ။ သားကို ကိုယ်ပိုင်လွတ်လပ်ခွင့်နဲ့အတူ ကိုယ်တိုင်ဆုံးဖြတ်ခွင့်ပေးထားတယ်
သားကို မေမေ အကြံပေးတာပဲ ရှိတယ်။ ဘယ်ဟာကိုတော့ လုပ်ဆိုပီး မခိုင်းတာ မင်းသိပါတယ်။ ခုလဲ သားကို အကြံပေးချင်တယ်”
“ဟုတ်ကဲ့မေမေ”
“သားက သားရဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်းကို မပြောပြပေမဲ့…”
“အချိန်မတိုင်သေးလို့ပါမေမေ”
“မေမေစကားပြောနေရင်… ဖြတ်မပြောနဲ့လို့ ဘယ်နှခါပြောထားရမလဲ ကိုကို”
“……”
“အေး… သားကောင်မလေးအကြောင်းတွေကို မေမေ စုံစမ်းသင့်သလောက်စုံစမ်းခဲ့တယ် ဘယ်သူဘယ်ဝါသမီး ဆိုတာက အစပေါ့ သိလာခဲ့တဲ့ အကြောင်းတွေကတော့ မေမေမကြိုက်ဘူး…
မေမေ့သားမို့ မေမေ ချီးမွမ်းပြောတာမဟုတ်ဘူး.. မင်းအခုချိန်ထိ ရည်းစားဘယ်နှစ်ယောက်ထားခဲ့ဖူးလဲ မင်းက ယောကျာ်းလေးနော်
ဟိုက မိန်းကလေး ဒါမဲ့ သူမင်းနဲ့ ရည်းစားမဖြစ်ခင် မင်းအရှေ့မှာ ရည်းစားဘယ်နှစ်ယောက်ထားခဲ့လဲ သားသိမှာပေါ့.. “
“အဲ့ဒါတွေ သူပြင်လိုက်ပါပြီ မေမေ သားလဲ သူ့ကိုပြောထားပြီးပါပြီ”
“မင်းကသာ ပြောထားပြီ ပြောတယ် ခု သူကျောင်းသွားတက်တုန်းက ရခဲ့တဲ့ ရည်းစားကောင်လေးက ဒီကို ရောက်လာတယ် လိုက်လာတယ်ဆို”
“မေမေ့ကို ဘယ်သူပြောလဲ”
“ဘယ်သူပြောပြောလေ မေမေစုံစမ်းလို့ သိတယ်ဆို သား ဘာပြောမလဲ”
“အဲ့ဒါက ဒီလိုပဲပြောကြတာပါမေမေ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး”
“ကောင်းပြီလေ သားကို မေမေက စိုးရိမ်လို့ပြောတာပါ.. ငါ့သား လူတွေအပြောခံရမှာစိုးလို့… သားဘဝ သားလျှောက်လှမ်းရမှာပါ…”
“ဟုတ်ကဲ့ သားနားလည်ပါတယ် မေမေ သားမေးကြည့်ပါဦးမယ်”
“ကဲ ဆိုင်သွားမယ် မဟုတ်လား နောက်ကျနေဦးမယ် သွားတော့”

ကိုကို ကော်ဖီခွက်ပင် မယူခဲ့တော့… စိတ်ထဲတွင် ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေသည်။ ဆိုင်သို့ထွက်သာလာခဲ့သော်လည်း စိတ်က မပါ။ သို့ကြောင့် တပည့်ကျော်နှင့်ပင် ဆိုင်ကို ထားခဲ့ကာ အပြင်ထွက်ခဲ့သည်။
စိတ်ပြေလက်ပျောက်… မြစ်ကမ်းနားသွားကာ အေးအေးလူလူ သွားထိုင်ကာ နှင်းသက်အကြောင်းများ ပြန်လည်စဉ်းစားနေမိသည်။ ဘယ်လိုပင် တွေးတွေး ကိုကို့ခေါင်းထဲတွင် နှင်းသက်သည် အပြစ်မရှိ
မေမေနှင့် သူငယ်ချင်းများက နှင်းသက်အကြောင်းများကို တစ်စိတ်ကို တစ်အိတ်လုပ်ကာ ပြောနေကြခြင်းပင်ဖြစ်ကြောင်း ယူဆနေမိသည်။

ကိုကိုအတွက် မယုံကြည်နိုင်စရာ အဖြစ်အပျက်များသည် နှင်းသက်ဘုရားဖူးမှ ပြန်လာချိန်တွင် ဖြစ်ပွားတော့သည်။
နှင်းသက်ပြန်ရောက်သည်ကို သိလျှင်သိချင်း နှင်းသက်နှင့် အဆက်အသွယ်လုပ်သည်။ ပထမရက်ပိုင်းများတွင် ဖုန်းဆက်ရသော်လည်း.နောက်ပိုင်းရက်များတွင် နှင်းသက်ဖုန်းဆက်လိုက်လျှင်
မအားနေသည်က များသည်။ ထိုအချိန်များသည် ယခင်က ကိုကိုနှင့်နှင်းသက်တို့ ညဘက် မဆုံဖြစ်လျှင် ဖုန်းဆက်နေကြအချိန်များ… ထိုအချိန်သည် နှင်းသက်လဲ အိပ်ယာထဲရောက်နေပြီမို့
အေးအေးဆေးဆေး ပြောလို့ရသည်။ အခု ကိုကို ဖုန်းဆက်လိုက်လျှင် နှင်းသက်ဖုန်းသည် မအားပါ။ နာရီဝက် လေးဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်မှ ပြန်အားတတ်သည်။ ကိုကို က မည်သူနှင့် ပြောနေလဲဟုမေးလျှင်
သူငယ်ချင်းဖုန်းဆက်လို့ ပြောနေသည်တဲ့ ဒိလောက်ကြာလားဆိုတော့ တစ်ယောက်ဖုန်းချသွားလျှင် နောက်တစ်ယောက်ဆီက ဖုန်းဆက်ဝင်လာသော်ကြောင့် ဆက်ပြောရသည်ဆိုသော အဖြေသာရသည်။
ထိုအကြောင်းများ ဆက်ပြော ဆက်မေးလျှင်လည်း နှင်းသက် စိတ်ကောက်ကာ ဖုန်းချသွားတတ်သောကြောင့် ကိုကိုခမျာ သိပ်မပြောရဲဖြစ်နေသည်။ သို့သော် စိတ်ထဲတွင်တော့ သူငယ်ချင်းများပြောသလို
ဖြစ်နေပြီလားဟု သံသယအတွေးက စဝင်လာနေပြီဖြစ်သည်။

ကိုကို တစ်ရက်တွင် အလုပ်တွင်ထိုင်ရင်း အားနေသောကြောင့် အီးမေးလ်များပြန်စစ်နေမိသည်။ ထိုအချိန်တွင် နှင်းသက် အကောင့်လေး လိုင်းပေါ်တက်လာသည်။
ကိုကို ချက်ခြင်းမခေါ်မိ ။ တော်တော်ကြာသည်အထိ နှင်းသက်ဘက်ကလဲ စာမတက်လာသောကြောင့် ကိုကိုသာ စမေးလိုက်တော့သည်။

• နှင်းသက် ဘာလုပ်နေလဲ
• ကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချက်နေတာ
• ကို့ကိုတောင် မခေါ်ဘူးပေါ့
• မဟုတ်ပါဘူး ကိုမအားဘူးထင်လို့ပါ
• အားတယ် ကိုနဲ့ပဲပြော
• အင်းပါ အင်းပါ

အင်းပါဆိုသော်လည်း ကိုကို့ဘက်က စာတစ်ကြောင်းတက်သွားပြီး နောက် နှင်းသက်ဘက်က စာပြန်လာရန်မှာ ကြာလှသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုကို နှင်းသက်အီးမေးလ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။
ကံကောင်းပါသည်။ နှင်းသက်ပတ်စ်ဝေါ့ မချိန်းထားသည်မို့ အီးမေးလ်က ဝင်သွားသည်။ အီးမေးလ်အတွင်းကြည့်လိုက်တော့ ထူးထူးခြားခြားမရှိ ဂျီအကောင့်တွင်ကား နာမည်တွေများလှသည်။
ချက်လော့ဂ်ကို ဖွင့်ကာကြည့်မိလိုက်တော့ ကိုကို့ မျက်လုံးများပြာဝေသွားတော့သည်။
ချက်လော့ဂ်တွင် နှင်းသက် ချက်ထားသည်များက နှင်းသက်သည် သူငယ်ချင်းများပြောသလိုပင် ကျောင်းသွားတက်ရင်း ရည်းစားအသစ်ရခဲ့သည်။ ကောင်လေး နှင်းသက်ဆီ လိုက်လာသည့်အကြောင်းများ
ကိုကို ချက်လော့ဂ်ကိုကြည့်ကာ ဒေါသများထွက်လာသည်။ လက်ရှိချက်နေသည်မှာလဲ ထိုကောင်လေးနှင့်ပင်ဖြစ်သည်။ ကိုကို ချက်လော့ဂ်များကို ကူးကာ ချက်ချင်းပင် နှင်းသက်ကို ဂျီတော့ခ်တွင် ပြလိုက်သည်။
နှင်းသက် ဘက်မှ ဘာမှ ပြန်မတက်လာသည့်အပြင် ခဏအနေတွင် လော့ဂ်အောက်ပါလုပ်သွားတော့သည်။ ကိုကို နှင်းသက်ဖုန်းကို ဆက်တော့လဲ နှင်းသက် ဖုန်းပိတ်ထားသည်။ ကိုကို ဘာလုပ်ရမလဲ
ရင်ထဲတွင် ပူလောင်နေသည်။

တောက် လုပ်ရက်လိုက်လေခြင်းကွာ ကိုယ့်မှာတော့ ချစ်လိုက်ရတာ… သူကတော့ ရည်းစားအသစ်နှင့်ပျော်မြူးနေသည်။ နားမလည်နိုင်သည်မှာ ကျောင်းသွားကြိုချိန်တွင် ကိုကိုနှင့်ပင် နှစ်ကိုယ်တူ ချစ်ရည်တူ ခဲ့ကြသေးသည်။
ဖုန်းဆက်သော်လည်း ဖုန်းဆက်မရ… အိမ်သို့လိုက်သွားလျှင်ရသော်လည်း မလိုက်သွားချင်.. ယခုအချိန်တွင် ကိုကို့ဒေါသက နေရာမရွေးအချိန်မရွေး ပေါက်ကွဲသွားနိုင်သည်။
သူငယ်ချင်းတွေပြောသည့် အောက်သွားမရှိသည့်ကောင်ဆိုတာ တစ်ကယ်ပင်ဖြစ်နေပြီလား…..

ကိုကို တစ်ညလုံးဖုန်းခေါ်သည်မှာ မရ၊ ဖုန်းပိတ်ထားသည်။ တစ်ယောက်တည်း ယောက်ယက်ခတ်ကာ ပူလောင်နေသော်လည်း ကိုကို ဘာဖြစ်နေသည်ကို မည်သူမျှ မသိစေရ။
တစ်မိနစ်တစ်ခါ၊ နှစ်မိနစ်တစ်ခါ၊ ငါးမိနစ်တစ်ခါနှင့် ဖုန်းခေါ်နေသည်မှာ ည (၁၁) နာရီခန့်တွင် ဖုန်းခေါ်လို့ရသွားသည်။ ဖုန်းဝင်သော်လည်း တော်တော်နှင့်မကိုင်။
သုံးကြိမ်မြောက်တွင် ဖုန်းကိုင်သည်။ နှင်းသက်ဘက်မှ ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်နှင့် ကိုကို တရစပ် ပြောချင်ရာများကို မနားတမ်းပြောတော့သည်။

“နှင်းသက် ဘာလို့ဖုန်းပိတ်ထားတာလဲ ဘာလဲ ကိုယ် ဖုန်းခေါ်မှာကြောက်လို့လား ဟားဟား အေးပေါ့လေ အပြစ်လုပ်ထားတဲ့သူဆိုတော့လဲ ကြောက်မှာပေါ့
ရင်မဆိုင်ရဲရင် သတ္တိမရှိရင် နဂိုကတည်းက ကိုယ့်ကို အဆက်အသွယ်ဖြတ်ပြီးမှ လုပ်ပါလား။ ခုတော့ မင်းက ဘာလဲ ငါ့ကို လှိမ့်ချင်တိုင်းလှိမ့်လို့ရတယ်ဆိုပီးတော့ လုပ်တာလား”
“မဟုတ်ပါဘူး”
“ဘာမဟုတ်တာလဲ …….. မင်းကွာ လုပ်ရက်တယ် ငါ့မှာတော့ မင်းကို ချစ်လိုက်ရတာ}
“နှင်းသက်လဲ ကို့ကို ချစ်တာပဲ”
“ဘာချစ်တာလဲကွာ…….တော်စမ်းပါ.. မင်းချစ်တာကို ငါတော်တော်အံ့သြတယ်…”
“နှင်းသက် ကို့ကို တကယ်ချစ်တာပါ”
“မင်းငါ့ကို တကယ်ချစ်တယ်ဆိုရင် ဟိုကောင်က ဘာလဲ ပြော… မင်းက ငါ့ကိုတော့ နွားမရွှံ့ပိတ်ဖို့လား ဟင်……….. ငါ့သူငယ်ချင်းတွေပြောတာတောင် ငါက မင်းဘက်က ကာကွယ်ခဲ့တာ ငါအရူးပဲကွ”
“ကို့သူငယ်ချင်းတွေက နှင်းသက်ကို ဘယ်နှစ်ခါ အကောင်းပြောဖူးလို့လဲ”
“အေး အကောင်းပြောရအောင်ရော မင်းက ကောင်းအောင်နေလို့လား”
“နှင်းသက်ဘာလုပ်လို့လဲ”
“ဟ မင်းကပဲ ငါ့ကို ဘာလုပ်လဲ ပြန်မေးရသေးတယ်ဟုတ်လား မင်းဘာလုပ်လဲ မင်းမသိဘူးလား “
“နဂိုကတည်းက နှင်းသက်က အဲ့လိုပဲ နေတတ်တာ ကိုသိတာပဲ”
“အေး ငါသိတယ်လေ ဒါပေမယ့် မင်းငါ့ကို ဘာကတိပေးခဲ့လဲ အရင်လို မနေတော့ပါဘူး ငါ့စိတ်ကြိုက်မင်းနေပါ့မယ် လိမ္မာပါ့မယ်လို့မင်းပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား”
“တော်ပါတော့ ကိုကိုရယ် ကဲ ဒါဆို ခု ကိုကို ဘာဖြစ်ချင်လဲ ဘာလုပ်ချင်လဲပြော နှင်းသက်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ နှင်းသက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေပေးရမလား”
“ဟားဟား မလုပ်ပါနဲ့ လုပ်စရာမလိုပါဘူးဗျာ… မင်းဘာသာမင်းသေတာ ငါ အမှုပတ်မခံနိုင်ဘူး ဒီမှာနှင်းသက် တွဲပေးတဲ့လက်ကို မင်းက ပုတ်ထုတ်တော့လဲ မင်းထိုက်နဲ့မင်းကံပဲ
မင်းက မင်းရွေးချယ်တဲ့လမ်းကို မင်းလျှောက်ချင်တော့ ငါလဲ မင်းကိုတွဲမခေါ်တော့ဘူး ငါ ငါ့ဘာသာပဲ အေးဆေးနေတော့မယ် ဟုတ်ပြီလား”
“ကိုကို ဆိုလိုချင်တာက နှင်းသက်နဲ့ လမ်းခွဲမယ် အဲ့လိုလား”
“မင်းသဘောပေါက်ရင်ပြီးတာပဲလေ…”
“ကောင်းပြီလေ.. ကိုကို ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ပါ နှင်းသက် ဒီတစ်ခုတော့ မှာပါရစေ..”
“မလိုပါဘူး ငါ့စိတ်နဲ့ငါ့ကိုယ်ပါ ကဲ တာ့တာ မင်းဘဝ သာယာဖြောင့်ဖြူးပါစေလို့တော့ ငါဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်”

ကိုကို ဖုန်းချလိုက်ပြီးနောက် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေတစ်ဝုန်းဝုန်းလောင်းချိုးပစ်လိုက်သည်။ ရင်ထဲမှာပေါ့သွားအောင် သီချင်းများအော်ဆိုကာ ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးလို့ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်သော်လည်း
စိတ်ထဲမှာပေါ့မသွား ရင်ထဲတွင် တင်းကြပ်နေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ အိပ်ရာထဲလှဲကာ မျက်လုံးများမှိတ်ထားသော်လည်း အိပ်မပျော်။ အရင်ကဆိုလျှင် အလုပ်ထဲမှ ပင်ပန်းလာသည်များနှင့် အိမ်ရောက်ပြီး ရေချိုးပြီးသည်နှင့်
လူက ပေါ့ပါးကာ အိပ်ပျော်စမြဲ၊ ခုတော့ မျက်လုံးများက ကြောင်တောင်တောင်နှင့် အတွေးထဲမှာ နှင်းသက်ပုံရိပ်များပေါ်လာသည်။ ခေါင်းထဲမှ အတင်းမောင်းထုတ်ပစ်သော်လည်းမရ။
အမှန်ဆိုလျှင် ကိုကို နှင်းသက်ကို အရမ်းချစ်သည်။ အဆုံးရှုံးမခံနိုင်။ နှစ်ယောက်သား ဘယ်လို အခက်အခဲများနှင့်ပင် ကြုံတွေ့လာပါစေ. ရင်ဆိုင်ကာ ဘဝတစ်ခုထူထောင်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသား။
ထို့ကြောင့်နှင်းသက်ကို နဂိုကတည်းက ပြောထားသည်။ အရင်အကျင့်ဟောင်းများပြင်ကာ တတ်နိုင်သမျှ လိမ်လိမ်မာမာနေပါဟု ပြောထားသည်။
သို့သော် ယခုတော့ နဂိုဗီဇသည် ပြန်ပေါ်လာပြီဖြစ်သည်။ ကိုကို ဘယ်လိုမှ မယုံနိုင်သည်ကား ကျောင်းသွားကြိုစဉ်ကပင် သူတို့ နှစ်ဦး၏ အဖြစ်အပျက်။ ဒီလိုအဖြစ်မျိုးရှိခဲ့တာတောင်
နှင်းသက် ဒီလိုလုပ်သည်ကို ကိုကို ဘယ်လိုမှ မယုံကြည်နိုင်အောင်ဖြစ်ရသည်။ ကိုကို နှင်းသက်အကြောင်းများတွေးရင်း မျက်ဝန်းမျက်ရည်စတို့ စီးကျလာသည်။
စိတ်ထဲတွင် နှစ်ဦးသား ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဘဝတစ်ခု တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့မည်ဟု ထင်ခဲ့သော်လည်း နှင်းသက်က အားလုံးကို ဖျက်ဆီးခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

xxxxxxxxxx—————xxxxxxxxx————xxxxxxxxxxxx—————xxxxxxxxxxx—————–xxxxxxxxxxxxx—————-xxxxxxxxxxxxx

ခုဆိုလျှင် နှင်းသက်နှင့်ကိုကို ပြတ်တောက်သွားသည်မှာ တစ်ပါတ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။
အွန်လိုင်းပေါ်မှ နှင်းသက်အကောင့်ကိုလဲ ကိုကို ဖျက်ပစ်လိုက်သည်။ ဖုန်းထဲမှ နှင်းသက်နံပါတ်လဲ ဖျက်ပစ်လိုက်သည်။
ကွန်ပျူတာအတွင်းမှ နှင်းသက်ပုံများကို ဖျက်ရန်ကြံစည်သော်လည်း မအောင်မြင်၊ ကိုကို့ နှလုံးသားက လက်မခံ။ ညဘက် ညဘက်ဆိုလျှင် နှင်းသက်ထံ ဖုန်းဆက်ရန် ကြိုးစားမိသည်မှာ ခဏ ခဏပင်
သို့သော် ဖြစ်ခဲ့သည့်အကြောင်းအရာများကို တွေးကာ မဆက်ဖြစ်အောင် ထိန်းထားနိုင်ခဲ့သည်။ ကိုကို စိတ်ထဲတွင် သူ့ထံ ဖုန်းဆက်ကာ မတောင်းပန်သော နှင်းသက်ကို အရမ်းအံ့သြမိသည်။
နေနိုင်လိုက်တာ… သူမ တကယ်ပင် သူ့ကို မချစ်လို့လား။ ရည်းစားဖြစ်စဘဝတွင်တော့ စသလို နောက်သလိုနှင့်နှင်းသက်ပြောဖူးသည်။
သူမ ကိုကို့ကို တစ်ကယ်မချစ်ပါတဲ့။ အသည်းကွဲချိန် အစားထိုးသည့်အနေနှင့် ချစ်ခဲ့တာဟုဆိုသည်။ ကိုကို စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသောအခါ သူမပြန်ချော့သည်။
ယခုတော့ တစ်ကယ်ချစ်သွားပြီဆိုသည်။ ကိုကို့ရဲ့အပြုအမူ၊ ဂရုစိုက်မှုလေးတွေကို သူမအရမ်းချစ်တယ်ဟု ဆိုသည်။
သူမတစ်ကယ်ချစ်သည်ဆိုလျှင် ဖုန်းဆက်ကာ တောင်းပန်သင့်သည်ထင်သည်။ တစ်ပါတ်ခန့်ကြာခဲ့သော အချိန်တွင် ကိုကို နှင်းသက်ကို အရမ်းသတိရနေလေသည်။
တစ်ညတွင်မူ….
ကိုကို့ဖုန်းသံမည်လာသည်…. အချိန်က ည (၁)နာရီ….ကြည့်လိုက်တော့ နာမည်မပေါ်သော နံပါတ်တစ်ခု
နံပါတ်တစ်ခုဟုဆိုသော်လည်း ကိုကို အမြဲတမ်းအလွတ်ရနေသော နံပါတ် နှင်းသက်ရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်
ကိုကို ကိုင်ရင်းကောင်းမလား မကိုင်ရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတုန်းမှာပင် ဖုန်းပြန်ကျသွားသည်။
နောက်တစ်ခါ ထပ်လာသည်။
မကိုင်ဖြစ်။
ပြန်ကျသွားသည်။
နောက်တစ်ခါ ထပ်လာသည်။
လေးခါမြောက်တွင်တော့ ကိုကို ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ သို့သော် မထူး…..၊ ဟိုဘက်ကလဲ ဖုန်းမထူး
နှစ်ဘက်စလုံး ဖုနး်ကိုင်ထားစဉ်တွင်….. ကိုကို့နားစည်အတွင်းသို့ ဖုန်းစပီကာမှ တစ်ဆင့် ခပ်တိုးတိုးလေး ဝင်လာသော သီချင်းသံလေးတစ်ခု

အယ်လ်ဆိုင်းဇီ ရဲ့ ရေစီးကြောင်းသံယောဇဉ်…

မပြတ်သေးဘူး………. ရေစီးကြောင်းလေးအား ဓါးနဲ့ဖြတ် ပြတ်ပါ့မလား ဖြတ်မရဘူး ဒီလို သံယောဇဉ်တွေ

နှစ်ကိုယ်တူအဝေး… လူချင်းတွေ့ကြဖို့ ခဲယဉ်းလဲ အတွေးလေးထဲ အမြဲတမ်းတွေ့ ဒီလို သံယောဇဉ်တွေ ……… ဖြတ်ဖို့ခက်တယ်လေ

ကိုကို မျက်ဝန်းများမှိတ်ထားကာ နားစည်အတွင်း လာရောက်ရိုက်ခတ်သော သံစဉ်တွင် လိုက်ပါစီးမျောနေမိသည်။ ဒီသီချင်းကို အကြိမ်ကြိမ်နားထောင်ဖူးခဲ့သော်လည်း
ယခုတစ်ကြိမ်လောက် ရင်ထဲစိမ့်ဝင်သည်မရှိ… နားထောင်ရင်း မျက်ဝန်းများ မှေးမှိတ်ထားရင်းနှင့်ပင် ဟိုအရင်တစ်ချိန်မှ ပျော်ခဲ့ဖူးသည့်နေ့ရက်များ၊ တွယ်နှောင်ခဲ့ဖူးသည့် သံယောဇဉ်ကြိုးများကို ပြန်မြန်ယောင်လာသည်။
နားထင်တစ်လျှောက်ဖြတ်သန်းစီးဆင်းလာသော မျက်ရည်စက်တို့သည် ခေါင်းအုံးအတွင်း စိမ့်ဝင်သလိုပင် သီချင်းမှ ပေးလာသည့် ခံစားချက်များသည် ကိုကို့ရင်တွင်းသို့ စိမ့်ဝင်လာသည်။
သီချင်းပြီးဆုံးသွားချိန် ဘာစကားသံမှ နှင်းသက်ဘက်မှ မထွက်လာ။ ကိုကို ကြားနေရသည်က တိုးတိုးကလေး ရှိုက်ငိုနေသည့် ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေးသာ။ ကိုကို့နှလုံးသားများကို လက်နှင့်ဆုပ်ညှစ်ထားသလိုပင်
ရင်တွင်းမွန်းကြပ်လာသည်။ ကိုကို နှင်းသက်ဟု ခေါ်သော်လည်း နှင်းသက် ပြန်မထူး… နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ခေါ်သော်လည်းမထူး…။

တူ………..
တူ………..
တူ………..

ဖုန်းကျသွားပြီ။ ကိုကို ဖုန်းကို နားတွင်ကပ်ရင်း ဆက်နားထောင်နေမိသည်။ ဖုန်းမှ ဖုန်းလိုင်းကျသွားသံ တစ်တူတူသာမြည်နေသော်လည်း ကိုကိုစိတ်ထဲတွင် နှင်းသက်မှ စကားတွေ အများကြီး လာပြောနေသလို ခံစားရသည်။
အိပ်ယာပေါ်မှ ထကာ အခန်းတွင်းကွန်ပျူတာရှေ့တွင် ထိုင်လိုက်သည်။ ကွန်ပျူတာအတွင်းမှ တစ်ချိန်က နှစ်ယောက်သားဓါတ်ပုံများကို ပြန်ကြည့်သည်။ တစ်ဖန်… ကူးထားသော ချက်လော့ဂ်များကို ပြန်ဖတ်ကြည့်တော့
စိတ်ထဲတွင် တင်းခနဲ ပြန်လည်တင်းမာလာသည်။ ပြန်လည်ပြောင်းညွတ်ချင်နေသော. ပြန်လည်သတိရချင်နေသော စိတ်များကို နာကျည်းသောစိတ်များက ပြန်လည်အစိုးရသွားသည်။

ကိုကို ဒီနေ့အလုပ်သို့မသွားပဲ ကားတစ်စီးနှင့် လျှောက်သွားနေလိုက်သည်။ ပန်းခြံ၊ ရုပ်ရှင်ရုံ၊ စျေးဝယ်စင်တာ.. တစ်ခုပြီးတစ်ခု သွားကာ ဗိုက်ဆာလာရင် ကြုံရာတွင် ဝင်စားလိုက်သည်။
သို့သော် မသိစိတ်က စေခိုင်းနေသော နေရာများသည် နှင်းသက်နှင့် အတူတူ သွားခဲ့ဖူးသည့် နေရာများသာ.. ကိုကိုရဲ့ သိစိတ်အတွင်းတွင် နှင်းသက်ကို မုန်းသည်။ နာကျည်းသည်။ လိမ်လည်လှည့်ဖျားသည်။နောက်ထပ်မတွေ့ချင်။
မသိစိတ်အတွင်းတွင်မူ နှင်းသက်ကို သတိရစိတ်များကြောင့် ထိုနေရာများကို သွားနေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်သော်လည်း နှင်းသက်ဆီမှ ဖုန်းလာမည့်အချိန်ကို မသိမသာမျှော်နေမိသည်။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိမ်ရသည်မှာ ပင်ပန်းလွန်းလှသည်။ ဟိုအကြောင်းပြ သည်အကြောင်းပြကာ အချိန်များမကုန်ကုန်အောင် အတင်းလုပ်နေမိသည်။
မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားချိန် ဖုန်းတုန်ခါမှုနှင့် လန့်နိုးသွားသည်။ လန့်နိုးသွားသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ဖုန်းကိုယူကာ ဖွင့်ပြီး နားနှင့်ကပ်ပီးသား ….
မနေ့ညကကဲ့သို့ပင် ရေစီးကြောင်းသံယောဇဉ် သီချင်းသံ ခပ်တိုးတိုးလေးက နားထဲဝင်လာသည်။ သီချင်းဆုံးသည်အထိ ဘာမှမပြောပဲ အသာငြိမ်နားထောင်လိုက်ပြီး သီချင်းဆုံးသွားချိန်တွင်
တစ်ဘက်မှ သက်ပြင်းချသံခပ်တိုးတိုးနှင့်အတူ နှင်းသက်ရဲ့ အသံခပ်အစ်အစ်လေး ပေါ်လာသည်။ ငိုထားသည်ထင့်….

“ကို……..
ကို အိပ်မပျော်သေးဘူးနော်… နှင်းသက်သိတယ်… ဖုန်းမချနဲ့နော် နှင်းသက်ပြောတာလေးတွေကို ဘာမှပြန်မပြောပဲ နားထောင်ပေးပါလားကိုရယ်..
သီချင်းလေးက အရမ်းကောင်းတယ်နော်. သံယောဇဉ်ကြိုးကို ဘယ်လိုဖြတ်ဖြတ်မပြတ်ဘူးတဲ့.. နှင်းသက်ဘက်က ကို့အပေါ်မှာထားတဲ့ သံယောဇဉ်ကြိုးကလဲ အဲ့လိုပဲထင်ပါတယ်
နှင်းသက်လေ ဒီရက်ပိုင်းမှာ အများကြီးပြန်စဉ်းစားမိတယ်သိလား.. ငါ ဘာကြောင့် ဒီလို အဖြစ်အပျက်မျိုးတွေ ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်မိသလဲ ဆိုပီးတော့ပေါ့..
ကိုပြောသလိုပါပဲ နှင်းသက်ရဲ့ အကျင့် ဗီဇ ကြောင့်လို့ထင်တယ်. သေချာပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့ နှင်းသက် ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ် မစွန့်လွှတ်နိုင်ဘူးသိလား
ဒီတစ်ယောက်ကလဲ နှင်းသက် ချစ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး. နှင်းသက်ကျောင်းသွားတက်တော့ သူနဲ့တွေ့တယ် သူက နှင်းသက်ကို စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတော့ နှင်းသက်လဲ ပြန်စိတ်ကစားလိုက်မိတယ်
အီစီကလီသဘောမျိုးပါပဲ ကိုရယ်.. ဒီလောက်ထိ ဖြစ်ပျက်သွားလိမ့်မယ်လို့လဲ မထင်ဘူး. သူလဲ ဒီအထိ လိုက်လာမယ်လို့ မထင်ဘူးလေ. အားလုံးက အေးအေးဆေးဆေးပြီးဆုံးသွားမယ် ထင်ထားပေမယ့်
ကိုက ဒီအကြောင်းတွေ သိသွားတော့နှင်းသက်အရမ်းကြောက်သွားတယ် ကို့ကိုလဲ ဘာပြန်ပြောရမလဲ မသိဘူး. ကိုပြောတာတွေကို ပြန်ပြောစရာစကားလုံးလဲ နှင်းသက်မှာ မရှိဘူး
အေးလေ.. နှင်းသက်ကိုယ်တိုင်က အမှားတွေ လုပ်မိခဲ့တာကိုး. နှင်းသက်မှားသွားပါတယ်. နှင်းသက်ကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့ မပြောရဲဘူး. ဒါပေမယ့် ပြောချင်တယ် ကို့ဆီက နှင်းသက်ကို ခွင့်လွှတ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို အရမ်းမျှော်လင့်မိတယ်
ခုမှ နှင်းသက် ကို့ကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာတွေ သိလာတယ် ကို့ကိုချစ်လို့လဲ နှင်းသက်ကိုယ်ကို နှင်းသက် ကို့ကို ပေးခဲ့တာပေါ့.
ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် အမှားလုပ်မိတဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်ကို ခွင့်လွှတ်ပြီး နှင်းသက်ကို နှင်းသက်ကို ပြန်ချစ်ပါ ကိုရယ်နော် တောင်းပန်ပါတယ် နှင်းသက်ကို ပစ်မထားပါနဲ့
ကိုမရှိပဲ နှင်းသက် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်ဘူး.. ကို့ကိုအရမ်းလွမ်းတယ် တစ်ချိန်တုန်းက ပျော်ခဲ့တဲ့ရက်တွေကို အရမ်းသတိရတယ်. နှင်းသက်လိမ္မာပါတော့မယ် ကျေးဇူးပြုပြီး နှင်းသက်မှားနေတဲ့လမ်းကြောင်းပေါ်က
ပြန်ဆွဲတင်ပေးပါ..နှင်းသက် ကို့လက်ကို ပြန်အားကိုးပါရစေ. ပြန်ဆုပ်ကိုင်ပါရစေ “

ကိုကို နားထောင်ရင်းနှင့် ငိုနေမိသည်။ သူလဲ နှင်းသက်ကို အရမ်းချစ်ပါသည်။ ဘယ်လောက်ချစ်သည်ဆိုသည်မှာ သူကိုယ်တိုင်အသိဆုံးမို့ သူလဲ မစွန့်လွှတ်နိုင်ပါ.. ဒါပေမယ့် နှင်းသက်ရဲ့ လုပ်ရပ်တွေက အရမ်းလွန်သည်။

“ဒီမှာ နှင်းသက်”
“ကို ပြောပါ နှငး်သက်နားထောင်နေတယ်”
“မင်းလုပ်ရပ်တွေကို မင်းသိရဲ့လား မင်းဘာလုပ်လိုက်လဲဆိုတာကိုရော မင်းသိလား”
“သိပါတယ် အရမ်းမှားသွားပါတယ် မလုပ်သင့်ဘူးဆိုတာကို နှင်းသက်သိသွားပြီ”
“မင်းက သိရုံတင် သိတာ ငါက ငါ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ . ငါက မင်းကို အများကြီးကာကွယ်ထားပေးတာလေကွာ. ခုတော့ ခုတာ့ မင်းက”
“ပြောပါ ကိုရယ် “
“ခု ငါက မင်းကို ခွင့်လွှတ်ပြီပဲထား မင်းက ခြံခုန်ဖူးသွားပြီလေ နောက်လဲ မင်းဒီလို လုပ်ဦးမှာပဲ မင်းဒီလိုမလုပ်ဘူးလို့ မပြောနိုင်ဘူး”
“မလုပ်တော့ပါဘူး နှင်းသက်ကတိပေးပါတယ် “
“ဟားဟား မင်းကတိပေးတာကို ငါကြောက်တယ် မင်းက ကတိတစ်ခုကို လွယ်လွယ်ပေးပြီးလွယ်လွယ်မေ့ပစ်တဲ့ မိန်းကလေးပဲ”
“ခု နှင်းသက်အများကြီးပြောင်းလဲသွားပါပြီ.. မယုံရင် ကို စောင့်ကြည့်လိုက်ပါ.. နှင်းသက် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နေပြပါ့မယ်”
“မင်းဘယ်လောက်ကြာကြာနေနိုင်မှာမို့လဲ. အရင်ကလဲ မင်းဒီလိုပဲ ပြောတာပဲ ပြီးတော့လဲ ဒုံရင်းက ဒုံရင်းပါပဲ”
“ခု တစ်ကယ်ပြောတာပါ ကိုစောင့်ကြည့်ပါ နှင်းသက်ပြောင်းလဲတာတွေ မြင်မှ ကိုလက်ခံပါ.. ဒါပေမယ့် နှင်းသက်ကိုတော့ မမုန်းလိုက်ပါနဲ့နော်… နော် ကို”
“တော်ပါပြီ နှင်းသက်ရယ် ကြောက်သွားပါပြီ”
“ကို့ကို နှင်းသက်သက်သေပြမယ်လေ.. ခုနှင်းသက်က အရင်နှငး်သက်မဟုတ်တော့ဘူး ကို့ရဲ့ အချစ်တွေ ခွင့်လွှတ်ခြင်းတွေနဲ့ အသစ်ပြန်တည်ဆောက်မယ့် နှင်းသက်ပါ ကိုရယ်နော်”
“ကို ဘယ်လောက်ထိ ယုံကြည်ရမလဲ တစ်လ လား နှစ်လ လား ခြောက်လ လား ဘာမှ မသိနိုင်ဘူးလေ နှင်းသက်ရဲ့ စိတ်ကို ကို အစိုးရတာမှ မဟုတ်ပဲ”
“တစ်သက်လုံး ယုံရမှာပါ “
“ကိုယ် နှင်းသက်ကို ပြန်ချစ်ရမှာကို အရမ်းကြောက်တယ် နောင်တ ထပ်မရချင်တော့ဘူး ထပ်လဲ မနာကျင်ချင်တော့ဘူး”
“ထပ်မနာကျင်စေရပါဘူး နှင်းသက်ကတိပေးပါတယ်…”
“ကိုယုံကြည်ချင်ပါတယ်…”
“ကို ဖုန်းမဆက်တဲ့ရက်တွေမှာ နှင်းသက်ဘယ်လောက်အထီးကျန်လဲဆိုတာ ကို မသိပါဘူး ကိုရယ်”
“နှင်းသက် ကောင်လေး ရှိတာပဲ သူ့ဆက်ခိုင်းပေါ့”
“သူ့မှ နှင်းသက်မချစ်ပဲ ကိုရယ် နှင်းသက်ချစ်တာ ကိုတစ်ယောက်တည်းပါ”
“ခုတော့ ကို လဲ ပုံပြင်ကြိုက်တဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီလား မသိဘူးနော်..”
“ကိုကလဲ…”
“ကို.. ကို … နှင်းသက်မွေးနေ့ရောက်တော့မယ်နော်”
“အင်း”
“ဘာလက်ဆောင်ပေးမှာလဲဟင်”
“မသိဘူး… “
“တစ်ခုခုပေးနော်… တန်ဖိုးကြီးဖို့ မလိုပါဘူး အမှတ်တရလေး ဖြစ်အောင်လို့ “
“နောက်ကျနေပြီ နှင်းသက် အိပ်တော့လေ.. အိပ်ရေးပျက်နေမယ် ကိုလဲ အိပ်တော့မယ်”
“အင်း ကိုလဲ အိပ်တော့နော်… တာ့တာ.. အိပ်မက်ထဲမှာ တွေ့မယ်နော် ကို့ကို လွမ်းလို့ … ကစ်စ်စ်စ်စ်စ်စ်”

ဒီရက်ပိုင်း ကိုကို့ စိတ်တွေ ပြန်လည်လန်းဆန်းလာသည်မှာအမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ အရင်ရက်တွေဆီက ထိုင်းမှိုင်းနေသောစိတ်ဖြင့် ဖြတ်သန်းသော နေ့ရက်များနှင့်
ယခု လန်းဆန်းစွာဖြတ်သန်းနေရသော နေ့ရက်များက ဘာမှမဆိုင်… အရာရာကို အကောင်းမြင်သည့်စိတ်များဖြင့်ကြည့်သည်။ အရင်က အချိန်တိုင်း အဆူခံ အဆဲခံနေရသော
တပည့်ကျော်မှာလဲ အခုတော့ ကိုကိုစိတ်ကျေနပ်စေတာလေးများ လုပ်ပေးမိလျှင် မုန့်ဖိုးတွေဘာတွေတောင်ရတတ်သည်ဆိုတော့ အရာရာက အဆင်ပြေနေသည်။
ကိုကို နှင်းသက်နှင့် ပြန်လည်ဆက်သွယ်က အဆင်ပြေနေသည့်အကြောင်းကို မည်သူမှပေးမသိ။ အားလုံးကို လျှို့ဝှက်ထားသည်။ မိခင်ဖြစ်သူမှစကာ သူငယ်ချင်းတွေအဆုံး
နှင်းသက်ကို မကြည်လင်သည့်အကြည့်များနှင့်သာ ကြည့်ကြသည်မဟုတ်ပါလား။ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကများ ကိုယ့်ချစ်သူကို မကောင်းပြောတာ
ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး နားထောင်နိုင်သူ ရှိလို့လဲ။ ဒါကြောင့်ကိုကိုလဲ အားလုံးကို ဘာမျှမပြောသည့်အပြင် အားလုံးကိုပါ ရှောင်နေလိုက်သည်။
တွေ့လျှင်မေးလျှင်ပြောနေပါက လိမ်သည်ဖြစ်စေဦးကြာကြာမလိမ်နိုင်ဟု ကိုကိုထင်သောကြောင့် မိခင်ဖြစ်သူနှင့်ပါ အတတ်နိုင်ဆုံး မျက်နှာချင်းမဆိုင်ပဲနေသည်။

ဒီလိုနှင့်ပင် နှင်းသက်ရဲ့ မွေးနေ့သို့ရောက်ရှိလာတော့မည်။ ကိုကို နှင်းသက်အတွက် ဘာလက်ဆောင်ပေးရင်ကောင်းမလဲဆိုတာကို စဉ်းစားနေသည်မှာ ကြာပေပြီ။
ဒီနေ့တော့ မြို့ထဲတွင် ဆိုင်အတွက် ဓါတ်ပုံထုတ်မည့် ဓါတ်ပုံစက္ကူများသွားဝယ်ရင်း အကျီ င်္တွင် စတေကာ သဘောမျိုးကပ်လို့ရသည့် ဓါတ်ပုံစက္ကူထွက်သည်ဆို၍ စမ်းဝယ်လာခဲ့သည်။
ဆိုင်ရောက်တော့ အစမ်းဝယ်လာသော ဖိုတိုပေပါကို စမ်းကာ ထုတ်ကြည့်သည်။ မဆိုး ဆိုင်များတွင်တင်ရောင်းသောအကျီ င်္စတေကာလောက်နီးနီးထွက်သောကြောင့်
အကျီ င်္အဖြူဗြောင်နှစ်ထည်သွားဝယ်ကာ နှင်းသက်နှင့် နှစ်ယောက်တွဲရိုက်ထားသည့် ဓါတ်ပုံတစ်ပုံကို စတေကာလုပ်ပြီး အကျီ င်္ဆင်တူလေး လုပ်လိုက်သည်။ မွေးနေ့လက်ဆောင်
ပေးရမည်။ နောက်ရက်တွင် နာရီဆင်တူလေး တစ်စုံသွားဝယ်ကာ အကျီ င်္လေးနှင့်အတူ ထားလိုက်သည်။ နာရီနှင့် အကျီ င်္လေးပေးရမည်။ နာရီဆင်တူ အကျီ င်္ဆင်တူလေးနှင့်
ဟဲဟဲ တော်တော်လိုက်ဖက်မည့် စုံတွဲပဲ အပြင်တွေဘာတွေလျှောက်လည်ရင် ဆင်တူဝတ်ပီးထွက်ရမယ်။

ည….
“နှင်းသက်”
“ကို”
“နက်ဖြန်ဆို နှင်းသက်မွေးနေ့ရောက်ပီနော်”
“အင်း “
“ကို နှင်းသက်အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင်ဝယ်ထားပီးပီး သိလား”
“ဟုတ်လား ဘာဝယ်ထားလဲ”
“အဲ့ဒီနေ့ကျရင် ကြည့်လေ.. အရမ်းမိုက်တယ်သိလား”
“စျေးကြီးတာတွေ မဝယ်ပါနဲ့ ကိုရယ် ပိုက်ဆံကုန်တယ်”
“အံမယ် သိပါတယ် နှင်းသက်နဲ့ ကို အတူနေဖို့ ပိုက်ဆံစုခိုင်းဦးမယ် မဟုတ်လား ကိုစုထားပါတယ် နှင်းသက်ရဲ့”
“အဟင်း ကိုကလဲ နှင်းသက်က ပိုက်ဆံကုန်မှာစိုးလို့ပြောတာပါ”
“ဟုတ်ပါပြီ ဆရာမရယ် “
“အဲ့ဒီနေ့ကျရင် အိမ်နောက်ဘက်လာခဲ့လေ..နော် ကို”
“အင်း “
“သြော် မေ့တော့မလို့ ဘတ်ဒေးကိတ်လေးပါ လုပ်ပေးပါလားနော်… နှင်းသက် ကိတ် စားချင်တယ်”
“အာ….. ကြည့်စမ်း ကိုမေ့နေတာ လက်ဆောင်အတွက်ပဲ လုပ်နေတော့ ဘတ်ဒေးကိတ်ကို မေ့သွားတယ် “
“အင်း….အကြီးကြီး မဟုတ်ဘူးနော် သေးသေးလေးပဲ ကိုနဲ့ နှင်းသက် နှစ်ယောက်စားလို့ ရရင် ရပြီ”
“အိုကေ… ဒီည ၁၂ ကျော်တဲ့အထိ စကားပြောမယ်နော် ပြီးရင် နှင်းသက်ရဲ့ မွေးနေ့ မှာ နှင်းသက်အတွက် ပထမဆုံး ဘတ်ဒေးဝှစ် လုပ်ပေးမယ်”
“အရမ်းချစ်တယ် ကိုရယ်”
“ကိုလဲ နှင်းသက်ကို အရမ်းချစ်တယ် နှင်းသက် လိမ္မာပါတော့နော်… သိလား”
“စိတ်ချပါကိုရယ် နှင်းသက်အရမ်းကြောက်သွားပါပြီ… ကို့ကို နှင်းသက်မခွဲနိုင်ဘူးဆိုတာ သိသွားပြီ ကိုလဲ နှင်းသက်ကို မခွဲနိုင်ဘူးဟုတ်”
“အလည်မလေး… အေးပေါ့ နှင်းသက်ကို ကို့တစ်ဘဝလုံးအတွက် ချစ်တာပါ”

ကိုကို ထိုညက ၁ နာရီလောက်မှပင် အိပ်ရသည်။ ၁၂ ကျော်ချိန်တွင် နှင်းသက်အတွက် ဘတ်ဒေးဝှစ် နှင့် ဘတ်ဒေးကစ်စ်စ် လေးပေးကာ အိပ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။

ကိုကို နောက်တစ်ရက်မနက်မိုးလင်းသည်နှင့် ကိတ်ဆိုင်ကိုပြေးကာ ဘတ်ဒေးကိတ် သေးသေးလေးတစ်လုံးကို အသဲအသန်မှာယူရတော့သည်။
ညနေအမှီလုပ်ခိုင်းကာ… ညနေရောက်သည်နှင့် ကိတ်ကိုသွားယူကာ ဆိုင်တွင် ပြန်ထားထားလိုက်သည်။ အိမ်ကိုယူသွားလို့ မဖြစ်။ မေမေတွေ့သွားပါက မေးနေဦးမည်။
မိခင်မွေးနေ့တွင် မွေးနေ့ကိတ်တစ်ခါမှမလုပ်ပေးဖူးသော သားအလိမ္မာလေးက မစိတ်တက်ကာ မွှန်ထူနေသည်ကို ကိုကို မတွေးမိတော့ပေ။

ည ကိုးနာရီခန့်တွင် ကိုကို ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီးနှင်းသက်နှင့် မွေးနေ့ပါတီလေးလုပ်ရန် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
ဆိုင်တွင် ကိတ်ဝင်ယူကာနှင်းသက်ဆီရောက်တော့ ဆယ်နာရီပင် ထိုးလုပြီ။ ကားကို ရပ်နေကျနေရာလေးတွင်ပင် ရပ်ကာ နှင်းသက်တို့ အိမ်နောက်ဖေးဘက်သို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
ထိုင်နေကျ ခုံလေးတွင် ချစ်ရသော ချစ်သူလေး နှင်းသက်က ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ကာ ကိုကို့ကိုစောင့်နေသည်။

“ကိုရယ် ကြာလိုက်တာ နှင်းသက်ရောက်နေတာ ကြာလှပြီ”
“အင်း ကိတ်ဝင်ယူနေတာနဲ့ နည်းနည်းကြာသွားတယ် ဟတ်ပီးဘတ်ဒေး နှင်းသက်”
“ကျေးဇူး ကိုကို လာ မွေးနေ့ကိတ် ဖယောင်းတိုင်ထွန်းမယ်”
“ဟင် နှင်းသက် ဖေဖေတို့ တွေ့သွားဦးမယ်”
“စိတ်ချ ဆရာကြီး ညနေ နှင်းသက်အတွက် သူတို့ မွေးနေ့ လုပ်ပေးကတည်းက သူတို့စားတဲ့ ထဲမှာ အိပ်ဆေး နည်းနည်းစီထည့်ထားပီးသား ဟိဟိ”
“ဟာ ငရဲကြီးဦးမယ် “
“အင်….. ဒါမှ နှင်းသက်နဲ့ ကိုကို မွေးနေ့ အေးအေးဆေးဆေးလုပ်လို့ ရမှာလေ”

“happy birthday to you…
…………….
……………
…………..”

နှင်းသက်နှင့်ကိုကို ကိတ်ကိုု တစ်ယောက်တစ်ဇွန်းစီခွန့်ကျွေးရင်း စကားလေးတီတီတာတာပြောဆိုရင်း နှင်းသက်မှ

“ကိုကို ဒီည မပြန်နဲ့နော် နှင်းသက်နဲ့နေ သိလား”
“ဟင် ဒီမှာ တစ်ညလုံးလား”
“ဒီမှာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ နှင်းသက် အခန်းထဲ လိုက်ခဲ့လေ”
“အခန်းထဲ ဖြစ်ပါ့မလား”
“ဖြစ်တာပေါ့ ဖြစ်လို့ ခေါ်တာပေါ့ ကိုကိုရဲ ့ မလိုက်ချင်ဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး စိုးရိမ်လို့ပါ”
“လာပါ ကိုကိုရဲ့ မနက် ကျမှ အစောကြီးထပြန်ပေါ့ “
“……..”
“အိုကေလေ…. “
“လာ နှင်းသက်နောက်လိုက်ခဲ့”

ဒီလိုနှင့် ကိုကို နှင်းသက်လက်ကလေးကို ကိုင်ရင်း နှင်းသက်တို့ အိမ်ထဲသို့…………….

”လာ ကိုကို တိုးတိုးနော်”
“အင်း”

နှစ်ယောက်သား နောက်ဖေးအိမ်တံခါးဖြည်းဖြည်းဖွင့်ပြီး ခြေဖွနင်းကာ အိမ်ထဲသို့ တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းလာသည်။ သူများအိမ်တွင်း ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ဝင်ရသည်မှာ ပထမဆုံးမို့လို့ ကိုကို ရင်တွေ ဗြောင်းဆန်နေသည်။
နှင်းသက်ကတော့ ဘယ်လိုနေသည်မသိ။ ကိုကိုကတော့ ခြေတွေလက်တွေတုန်ကာ ဒူးများ မခိုင်ချင်သလိုလို ဖြစ်နေသည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် နှင်းသက်အခန်းနားသို့ရောက်လာလေပြီ။ နှင်းသက်က အခန်းတွင်း
ဝင်ရန် အချက်ပြကာ အိမ်ရှေ့ဘက်သို့ ထွက်သွားသည်။ ကိုကိုလဲ ဘာဘာညာညာ မစဉ်းစားနိုင်တော့ပဲ အခန်းတွင်းသို့ ခြေဖွနင်းကာ ဝင်လိုက်တော့သည်။

အခန်းတွင်းဝယ် ညအိပ်မီး မှိန်ပျပျလေးထွန်းထားသည်။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့အခန်း ကိုယ်ချစ်ရသူရဲ့ အခန်းမို့ ကြောက်နေသည့်ကြားကပင် အခန်းတွင်းလှည့်ပါတ်စပ်စုလိုက်သေးသည်။
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အိပ်ခန်းပီပီ ရှင်းလင်းသပ်ရပ်နေသည်။ အခန်းတွင်းဝယ်် မှန်တင်ခုံတစ်ခုံ၊ မှန်တင်ခုံဘေးနားဝယ် ဇာခြင်ထောင်ပါးလေး ထောင်ထားသော ကုတင်လေး၊ အခန်းထောင့်ဝယ်
အဝတ်ထည့်သည့်ဘီရိုနှင့် ဘီရိုနံဘေးဝယ် အဝတ်လှန်းသည့်စင်တစ်စင် ။ ကိုကို ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး နှင်းသက်ကိုစောင့်နေလိုက်တယ်… အချိန်တော်တော်ကြာသည်အထိ နှင်းသက်မလာသေး။
နှင်းသက်ကလဲ ဘာလုပ်နေသည်မသိ ကိုကိုရင်တွေတုန်လာသည်။ မထူးတော့ အိပ်ရာပေါ်အိပ်ကာ စောင်ကို ခေါင်းမြိီးခြုံထားရင်း ဘုရားစာရွတ်နေလိုက်တော့သည်။

ဟော် အခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားတယ် ကုတင်သံ တရွေ့ရွေ့တိုးကပ်လာသော ခြေသံ ကိုကို ရင်တွေခုန်လာပြန်သည်။ နှင်းသက်လား ဒါမှမဟုတ် အိမ်သားတစ်ယောက်ယောက်များလား
ကုတင်ပေါ် တစ်ဦးတစ်ယောက်တက်ထိုင်လိုက်သည့် ခံစားမှုနှင့်အတူ ကိုကို ခြုံထားသော စောင်ကို ဆွဲယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ ကိုကို မျက်လုံးများကို မရဲတရဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
တော်သေးသည် နှင်းသက်…

“နှင်းသက်ရာ ကြာလိုက်တာ ဘာလုပ်နေတာလဲ သည်မှာ ကိုက ရင်တွေခုန်လွန်းလို့သေတော့မယ် ကြောက်လို့”
“အိမ်ရှေ့သွားပြီး လိုက်ကြည့်နေတာ နောက်ဖေဖေတို့အခြေအနေလဲ သွားအကဲခတ်တာ ခဏလေးပါ”
“ဟုတ်လို့လား အကြာကြီးပဲ”
“ကြည့်ပါဦး ချွေးတွေလဲပြန်လို့ အဲ့လောက်တောင် ကြောက်တယ်ပေါ့လေ”
“အာ ကြောက်တာပေါ့”

နှင်းသက် ကိုကို ဘေးနားဝင်လှဲအိပ်ကာ ကိုကိုလက်မောင်းကိုခေါင်းအုံးရင်း ကိုကို့ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကိုက်ိုလဲ နှင်းသက် ကိုယ်လုံးလေးကို အလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ထားရင်း
နှစ်ယောက်သား စကားတိုးတိုးပြောရင်း အတွေ့အကြုံသစ်ဝယ်ယစ်မူးနေကြတော့သည်။ မိန်းကလေး တစ်ယောက်နှင့် နှစ်ယောက်တည်း အိပ်ယာတစ်ခုတည်းဝယ်အိပ်နေတော့လဲ
ကိုကိုရဲ့ လိင်စိတ်များက ကြွတက်လာပြန်သည်။ နှင်းသက်ကို ဖက်ထားရငး်မှ နှင်းသက်နဖူးလေးနမ်းလိုက် ပါးလေးနမ်းလိုက်နှင့် လုပ်နေသည်။ လက်များကလဲ အငြိမ်မနေ
ညအိပ်ဂါဝန်ပါးလေးသာ ဝတ်ထားသော နှင်းသက်တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့လက်များက တရွရွ ပြေးလွှားနေသည်။ နှင်းသက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ငုံနမ်းလိုက်တော့ နှင်းသက်ကလဲ
အလိုက်သင့်ပင် နှှုတ်ခမ်းများကိုဟကာ ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ အပေါ်တွင် နှုတ်ခမ်းများနှင့် လျှာများက စစ်ခင်းနေသလို ကိုကို့လက်များကလဲ နှင်းသက် ကိုယ်လုံးပေါ်ဝယ် နယ်မြေသစ်များ ရှာဖွေနေသည်။
ကိုကို နှင်းသက်ရဲ့ နို့အုံများကို ဆုပ်ညှစ်နယ်လိုက်တော့ နှင်းသက်ရဲ့ ညီးသံလေးပါးပါးထွက်လာသည်။ ပေါင်အတွင်းသားလေးများကို ပွတ်သပ်ရင်း ဂါဝန်ကိုလှန်တင်လိုက်သည်။
မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်ဝယ် နှင်းသက်ကိုယ်လုံးလေးက ခုတော့ အဝတ်မဲ့သွားလေပြီ… ကိုကိုလဲ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ အကျီ င်္နှင့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။

ကိုကို နှင်းသက်နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းနေရာမှ တစ်ဖြည်းဖြည်းအောက်ဆင်းလာကာ နှင်းသက်ရဲ့ ညီမလေးကို မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ အမွှေးပါးပါးလေးများဖုံးအုပ်ထားသော နှင်းသက် ညီမလေးသည်
စိုစွတ်စွာ စောင့်ကြိုလျက်ရှိသည်။ နှင်းသက်ရဲ့ ပေါင်လေးများကို အသာကားကာ ပိပိအကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် လျှာနှင့် တို့ထိက လျှက်လိုက်တော့ နှင်းသက်ကျောလေးများပင် ကော့လာတော့သည်။
ပိပိဖောင်းဖောင်းလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားများကို လက်ချောင်းလေးများနှင့်ဖြဲကာ အစိလေးကို စုပ်လိုက်တော့ ပေါင်သားများပင်လှုပ်ခါလာသည်။ ကိုကို လျှာကို အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အပေါ်အောက်
လျှက်လိုက် အပေါက်လေးထဲ ရောက်သလောက် ထိုးထည့်နေချိန်ဝယ် နှင်းသက်လဲ တစ်အီးအီးနှင့်ညီးကာ ကိုကို ဆံပင်များကို ထိုးဖွနေတော့သည်။

“ကိုရယ် အား…………… ကောင်းလိုက်တာ….. နှင်းသက်ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့ဘူး”

ကိုကို နှင်းသက်ရဲ့ ပိပိလေးကို နမ်းပေးလျက်နှင့်ပင် နှင်းသက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကာမပန်းတိုင်ဆုံးသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။
ကိုကို မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲ နှင်းသက်ညီမလေးမှ ပေးသော အချစ်ရည်များနှင့်ပေပွနေပြီ… နှင်းသက် အိပ်နေရာမှ ထကာ ကိုကိုမျက်နှာမှာပေနေသော အရည်များကိုလက်နှင့်သုတ်ရင်း

“အရမ်းချစ်တယ် ကိုရယ် လာခု နှင်းသက်အလှည့် ” ဟုဆိုကာ ကိုကို့ကို လှဲအိပ်စေပြီး ပေါက်ကွဲမတတ်ထောင်မတ်နေသော ကိုကို့ညီတော်မောင်ကို ငုံ့ကာ စုပ်တော့သည်။

ထိပ်ဖူးလေးကို လျှာနှင့်ပတ်ကာ စုပ်သည်။ အကြောမြောင်းမြောင်းထနေသော အချောင်းတလျှောက် လျှာနှင့်လျက်ကာ ငုံကာ စုပ်သည်။ နှင်းသက်ရဲ့ နှှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနှင့် အဝင်အထွက်ပြုနေသော
ညီတော်မောင်ကို ကြည့်ကာ ကိုကိုလဲ ဇရက်မင်းစည်းစိမ်ကို ခံစားနေတော့သည်။ နှင်းသက်သည် ဥများပါမကျန် ငုံကာစုပ်ရင်း ကိုကို့ကိုပြုစုနေတော့သည်။
ကိုကိုခမျာ ကြာလျှင် နှင်းသက်ရဲ့ ပါးစပ်တွင်းပင် ပြီးသွားမှာစိုးသည်မို့ နှင်းသက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်သည်။

“နှင်းသက်ရယ်တော်ပြီ တော်ကြာနေ ပြီးသွားလို့ အတူမနေလိုက်ရပဲ ဖြစ်နေဥိီးမယ် ကိုတို့ အတူတူနေကြရအောင်နော်”

နှင်းသက် အပေါ်မှ ခွထားစေပြီး ကိုကိုထောင်မတ်နေသော ညီတော်မောင်ကို ပိပိလေးနှင့်တေ့လိုက်တော့ နှင်းသက်ကာ အလိုက်သင့်လေးပဲ ဖိကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။
ရှေ့တွင် တစ်ချီပြီးထားပြီမို့ နှင်းသက်ရဲ့ ညီမလေးဝယ် ရွှဲနေသော အရည်များကအဝင်လွယ်အောင် ကူညီပေးနေသည်။ မအောင်းရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော ဂူလေးအတွင်းသို့ ဝင်သွားသော
ကိုကိုညီတော်မောင်ကတော့ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေးပင် ခံစားနေရသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်းကပင် တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် နှင်းသက် အပေါ်က ဆောင့်နေသော ဆောင့်ချက်များသည်
အားပါလာသည်။ အခန်းတွင်းဝယ် နှင်းသက်ရဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများနှင့် ကိုကို့ပေါင်တို့ ရိုက်ခတ်မိသောအသံ တစ်ဖတ်ဖတ် မြည်သံကို မကျယ်ရအောင်ထိန်းရင်း အတူတူနေရသည်ခံစားချက်က ဘာနှင့်မှ မတူ။
နှင်းသက် မောကာ ခဏနားချိန်ဝယ် နှင်းသက်ရဲ့ကိုယ်ကို အပေါ်မှပင် ထားကာ ကိုကိုအောက်မှ ပင့်ကာဆောင့်သည်။

“အား…… ကောင်းလိုက်တာ နှင်းသက်ရယ် အင့် အင့် ရှီး”
“ကိုကို လုပ်နော် နှင်းသက်ကို မညှာနဲ့ သိလား ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ် အား …. ကောင်းတယ်”

နှင်းသက် ကိုကို့ကို ဖက်တွယ်ရင်း တိုးတိုးကြိတ်ကာ ညီးရင်းပြောသည်။
ကိုကိုအောက်မှ ဆောင့်နေရသည်မှာ ညောင်းလာတော့ ပုံစံပြောာင်းသည်။ နှင်းသက်ကို အောက်မှာပြန်ထားကာ အပေါ်မှ တက်ကာပြန်နေသည်။
စိတ်ရှိလက်ရှိမနေနိုင်သော်လည်း ကပ်ကာ ညှောင့်သည်။ နှင်းသက်လဲ အောက်မှ ပြန်ပြန်ကော့ပေးရင်း ကိုကို့ကို ကူညီပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား တိုင်မင်မှန်မှန်နှင့် ချီတက်နေကြသည်မှာ
ပန်းတိုင်ပင် ရောက်လုနီးလာလေပြီ….

“ကို မြန်မြန်လေးလုပ်ပေး နှင်းသက်ပြီးတော့မယ် အရမ်းကောင်းနေပြီ… အား ……… ဘယ်လိုကြီးလဲ ကိုရယ်”
“အင်း ကိုလဲ ကောင်းတယ် ပြီးတော့မယ် မြန်မြန် အားရပါးရလုပ်ချင်တယ် နှင်းသက်ရယ် အသံထွက်မှာကြောက်လို့”
“လုပ်ကွာ ထွက်လဲထွက်ပစေတော့…. မြန်မြန်လေးနော်..”
“အင်း…. “

ကိုကို နှင်းသက်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင် ကုတင်ကို လက်ထောက်ရင်း နှင်းသက်ရဲ့ ညီမလေးအတွင်းသို့ အားရပါးရဆောင့်တော့သည်။
တစ်ဖတ်ဖတ် မြည်သံများနျင့်အတူ နှင်းသက်ရဲ့ ခြေထောက်များတောင့်တင်းလာသည်။ နှင်းသက်ရဲ့ လက်များက ကိုကို လက်မောင်းများကို အားနှင့်ညှစ်လာတော့သည်။
နှင်းသက်ပြီးတော့မယ် ဆိုသည့်အသိနှင့် အတူ ကိုကိုရဲ့ ဆောင့်ချက်များ ပိုမို မြန်ဆက်သွက်လက်လာသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်ပြီးချိန်ဝယ် နှင်းသက်ရဲ့ညီမလေးမှ
ညှစ်လာသည့်ခံစားချက်နှင့်အတူ ကိုကို့လက်မောင်းများကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော နှင်းသက်လက်များ ပြေလျော့သွားသည်။ နှင်းသက်ပြီးသွားလေပြီ…
ကိုကိုလဲထိန်းထားသမျှ သုက်ရည်ပူနွေးနွေးများကို နှင်းသက်ရဲ့ ညီမလေးအတွင်းသို့ ပက်ဖြန်းရင်း နှင်းသက်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့သည်။

“မောသွားပြီလား”
“……….”

ကိုကို စကားပင်ပြန်မပြောနိုင်…. ထိုညက ပုံစံမျိုးစုံနှင့် သုံးခါလောက်ထပ်လုပ်ဖြစ်ကြပြန်သည်။ မနက်မိုးမလင်းခင် လေးနာရီခန့်တွင်တော့ ကိုကိုတစ်ယောက် နှင်းသက်အိမ်ထဲမှ
တိတ်တိတ်ကလေး နုန်းခွေကာ ပြန်ခိုးထွက်ခဲ့လေတော့သည်။

မနက်ခင်း စောစောဖွင့်သော လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် တစ်ညလုံး သောင်းကျန်းထားသောကြောင့် နုန်းချိနေသော ကိုယ်ခန္ဓာကိုအထိုင်ချပြီး ဟာနေသော ဝမ်းကိုပြန်ဖြည့်ရသည်။
တစ်ညလုံးလဲ ဆာလိုက်သောရေ…. သောက်စရာမရှိ…လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရောက်မှပင် လက်ဖက်ရည်မမှာသေးခင် ရေသန့်တစ်ဗူးမှာပြီးသောက်ချရသည်။ ကုန်ခန်းနေသော ရေဓါတ်လဲပြန်ဖြည့်ရသေးသည်။
လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှ ထလာတော့ မနက်စောစောအာရုံတက် နေခြည်နုနုအောက်မှာ လူတိုင်းက စိတ်သစ် မနက်သစ်ဝယ် တက်ကြွ လန်းဆန်းစွာ လှုပ်ရှားနေကြပြီ။
ကိုကိုကတော့ နုန်းခွေနေသော ကိုယ်ခန္ဓာကို အနိုင်နိုင်သယ်ရင်း အိမ်သို့ပြန်ခဲ့သည်။

အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်းပင် ဘုရားခန်းမှ ဘုရားရှိခိုးပြီးထွက်လာသော မေမေနှင့်ဆုံသည်။ သားအမိနှစ်ယောက်မျက်နှာချင်းမဆိုင်သည်မှာ ကြာပြီ။ ကိုကိုက ရှောင်ဖယ်နေသည်လေ။
ဒီနေ့တော့ သားအမိနှစ်ဦးသား မနက်စာစားရန် မေမေခေါ်သောကြောင့် ထမင်းစားခန်းထဲလိုက်ဝင်ခဲ့သော်လည်း ကိုကို့စိတ်က အိပ်ယာကိုသာ တမ်းတနေမိသည်။ အရမ်းပင်ပန်းနေပြီလေ. အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ
ကိုကို အရမ်းကြိုက်သော ထမင်းကြော် ကို မေမေထည့်ကျွေးသော်လည်း ကိုကိုမစားနိုင်။ ကော်ဖီတစ်ခွက်သာသောက်သည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် သောက်ခဲ့ပြီးပြီးလို့သာပြောလိုက်သည်။

“သား ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ ညကလဲ ပြန်မအိပ်ဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ သားညက ဆိုင်မှာအိပ်တယ် ဒီဇိုင်းနည်းနည်းလုပ်ဖို့ရှိလို့”
“မေမေနဲ့ မနက်လဲမတွေ့ ညလဲမတွေ့အောင် အလုပ်တွေ ကြိုးစားနေတယ်ဆိုတော့ ငါ့သား မိန်းမယူတော့မယ်နဲ့တူတယ်”

ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အစီအစဉ်ဆွဲထားသည်က နှင်းသက်ကျောင်းပြီးလျှင် နှစ်ဦးသား အရင် ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးမည်။ ပြီးလျှင် ပိုက်ဆံနည်းနည်းစုပြီးတာနှင့် လူကြီးတွေကိုပြောပြမည်ဟု တွေးထားသည်။
အခုတော့ မေမေက ပြောလာသည်မို့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်မလုံကာ ပျာပျာသလဲပင် ပြန်ငြင်းလိုက်မိသည်။

“မဟုတ်ပါဘူးမေမေ သားအခုတလော အလုပ်ကျလို့ပါ”
“အဟင်းဟင်း င့ါသားရယ် မေမေကလဲစတာပါ မေမေ့ကိုလုပ်ကျွေးဥိးမယ်ဆို မဟုတ်လား”
“ဟုတ်တာပေါ့ ဟဲဟဲ “
“ဒါနဲ့ သား ရဲ့ ကောင်မလေးရော”
“ဒီလိုပါပဲမေမေ “
“မင်းစိတ်နဲ့ မင်းကိုယ်ပါ မင်းကိုလဲ မေမေလွတ်လပ်ခွင့်အပြည့်ပေးထားပါတယ် ဒါပေမယ့် သား အိမ်ထောင်ဖက် ရွေးမမှားဖို့ မေမေ သတိပေးတာပါ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ သားအရမ်းပင်ပနး်နေလို့ အိပ်တော့မယ် မေမေ နော်”

ကိုကို အိမ်ခန်း အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာရင်း နဂိုကတည်းကပင်ပန်းသောစိတ်က ပို၍ ညစ်သွားသည်။ အိပ်ယာပေါ်လှဲအိပ်ရင်း ဘာကိုမှ မစဉ်းစားပဲ အိပ်ပျော်အောင်ကြိုးစားလိုက်သည်။

xxxxxxxx————-xxxxxxxxxxxx————-xxxxxxxxxx————–xxxxxxxxxxxx————xxxxxxxxxxxx————

ဗိုက်ဘရေးရှင်းသာ လုပ်ထားသော ဖုနး်က ခေါင်းအုံးနားတွင် တဒီးဒီး နှင့်တုန်ခါလာသောကြောင့် ကိုကို အိပ်ပျော်နေရာမှ နိုးလာသည်။ ဖုန်းနံပါတ်ကြည့်လိုက်တော့ နှင်းသက်

“ဟယ်လို”
“ဟိတ် အိပ်နေတုန်းပဲလား ၁ နာရီတောင်ထိုးတော့မယ် ထမင်းထမစားဘူးလား”
“အင်း …. “
“တော်တော်ပင်ပနး်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ဒီမှာ နှင်းသက်ဆို တစ်ချက်လေးတောင် ပြန်မမှေးရသေးဘူး မိုးလင်းကတည်းက အမေတို့ကို ကူနေရတယ် တောက်လျှောက်ပဲ “
“အင်း နေ့လည်ခဏပြန်မှိန်းလိုက်လေ နှင်းသက်လဲ ပင်ပနး်နေမှာပေါ့”
“ဒီမှာ တစ်ညလုံး သူ့ကိုလဲ ပြုစုရသေးတယ် အိပ်လဲ မအိပ်ရဘူး မနက်ကျတော့လဲ အိမ်အလုပ်တွေ ၀ိုင်းလုပ်နဲ့ သေတော့မယ်”
“အံမယ် နှင်းသက်ပဲ မွေးနေ့လုပ်ပြီးတော့”
“မွေးနေ့ပဲလုပ်တာလေ ဒီက သနားလို့ သူ့ကို အိမ်မှာအိပ်လို့ခေါ်တာ ကောင်းကောင်းမအိပ်ဘူး တစ်ညလုံးဘာတွေ လုပ်မှန်းမသိဘူး”
“အလဲ့လဲ့ ကောင်မလေးက ရိုးတယ် ကြည့်စမ်း ဘာလုပ်မှန်း မသိဘူးပေါ့လေ မွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးတာလေ… ဟီးဟီး “
“တော်ပါ မနက်က အမေတောင်ပြောနေတယ် ညက အစောကြီးပဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်တဲ့ နှင်းသက်ကိုလဲ ကြည့်ပြီးပြောတယ် နင့်ပုံက ဘာဖြစ်နေတာလဲတဲ့ ဟိဟိ “
“ဘာပြောလိုက်လဲ”
“ဘာမှ မပြောဘူး ညက အိပ်မပျော်ဘူးလို့ပဲ ပြောလိုက်တယ် ထတော့ ထတော့ ငပျင်းကြီး အဲ့လိုပျင်းနေရင် နှင်းသက် ကို့ကို မယူတော့ဘူးနော်”
“မပျင်းပါဘူးကွာ.. ထပါပြီ… ထပါပြီ”
“ဘာထတာလဲ သူထရင် ဒီကကြောက်တယ်”
“လူလဲ ထပြီ ညီလေးလဲ ထပြီ ဟဲဟဲ “
“တော် တော် နားရှက်စရာတွေ နှင်းသက် ခဏ ဝင်အိပ်လိုက်ဦးမယ် တာ့တာ”
“တာ့တာ နှင်းသက် အရမ်းချစ်တယ် ညကျရင် တွေ့မယ်နော်”
“ဟုတ် တာ့တာ”

ကိုကို ရေမိုးချိုးပြီး ဆိုင်သို့ထွက်ခဲ့သည်။ အလုပ်တွေ လုပ်ရဦးမည်လေ… ပိုက်ဆံရှာရမည်. မနက်ကမေမေပြောသော စကားများကို ပြန်ကြားယောင်ကာ စိတ်ထဲဝယ် မကောင်းဖြစ်မိသည်။
သို့သော်လည်း ခဏသာ…. အဆိပ်တက်ကာ မွှန်နေသည်မို့ အလုပ်သာ ဖိလုပ်နေမိသည်။

ည (၇) နာရီခန့်တွင် နှင်းသက်ဆီမှ ဖုန်းလာသည်။ နှစ်ယောက်သား ဖုန်းပြောပြီးချိန်ဝယ် ကိုကိုက နှင်းသက်ဆီဝယ် ညလာတွေ့ဖို့ ချိန်းဆိုလိုက်သည်။
ညအချိန်ဝယ် နှစ်ဦးသား အရင်ခုံတန်းလေးတွင် စကားများပြောရာမှ ညဉ့်နက်ချိန်တွင် ကိုကို အိမ်မပြန်ဖြစ်ပဲ နှင်းသက်ရဲ့ အခန်းလေးတွင်းပင် ဝင်ရောက်အိပ်စက်ဖြစ်တော့သည်။

ကျနော် အကြောင်းကြောင်းကြောင့် ကျနော့်ရဲ့ ရေးလက်စ ဇာတ်လမ်းလေး နှစ်ပုဒ်ဖြစ်တဲ့ တိမ်လွှာကြားက ပန်းဝတ်ရည်နဲ့ ပလတ်စတစ်ပန်းကို
ရပ်ထားဖြစ်ပါတယ်။ ခုတော့ မအားတဲ့ကြားကပဲ ဒီနှစ်ပုဒ်လုံးကို ပြီးအောင်ကြိုးစားပြီးရေးသွားမှာပါ… မအားတဲ့ကြားက ရေးမှဖြစ်လို့
ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြစ်ခဲ့ရင် သည်းခံပြီးဖတ်ရှုပေးနေတဲ့ စာဖတ်ပရိသတ်အားလုံးကို တောင်းပန်ပါတယ်…
ပထမဆုံးရေးသားတဲ့ လက်ရာမို့လို့ မကောင်းရင်လဲ ကြိုးစားပြီး အားပေးကြပါလို့ မေတ္တာရပ်ခံရင်း

ကိုကို လက်မောင်းဝယ်ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်ပျော်နေသော နှင်းသက်ကို ကြည့်ကာ သက်ပြင်းမော တစ်ခု မသိမသာလေး ချလိုက်သည်။
အခု ကိုကိုရောက်နေသည်က နှင်းသက်အိပ်ယာ နှင်းသက်အိမ်ခန်း အတွင်းတွင်… ကိုကိုနှင့်နှင်းသက်တို့ အဆင့်တက်ကာ အရင်က ခြံဝင်း ခုံတန်းလေးမှ
အိမ်ခန်းအတွင်းဝယ် ဝင်ရောက်အိပ်စက်နေသည်မှာ အချိန်အတန်ငယ်ကြာခဲ့လေပြီ… ကိုကို အတွေးထဲဝယ် သူငယ်ချင်းများပြောသောစကား မေမေပြောတဲ့
သားကို အိမ်ထောင်ဖက် ရွေးမမှားစေချင်ဘူးဆိုသည်များက အထပ်ထပ် ပြန်လည်ကြားယောင်နေသည်။

နှင်းသက်က ချစ်စရာကောင်းသည်။ သို့ပေမယ့် ဇွတ်တရွတ်လုပ်ချင်သည်။ စိတ်က အရမ်းများသည်။ နားလည်နိုင်စွမ်းမရှိ။ ကိုကိုပြောပြသည်များကို နားလည်သောလည်း
ဘုန်းကြီးတစ္ဆေကို ဘုရားစားရွတ်နေသလိုပင်ဖြစ်နေသည်။ ပြော ဆုံးမလျှင်လည်း ပြောတုန်း ဆုံးမတုန်းခဏသာ နားထောင်ပြီး ပြီး သူလုပ်ချင်တာများကို လုပ်သည်။
ကိုကို သိသွားလျှင် မျက်ရည်လေး စမ်းစမ်းနှင့်တောင်းပန်တတ်သည်။ ကိုကိုကလဲ ချစ်သောမိန်းကလေး ရည်ရွယ်ထားသူမို့ စိတ်ဆိုးတုန်းခဏသာ ပြီးလျှင် ပြန်ပြေလည်သွားသည်သာ။

ခုတော့ ကိုကို စဉ်းစားရချေပြီ… နှစ်ဦးသားရည်မှန်းထားသည့်ကာလက မကြာခင် အချိန်မှာ ရောက်လာတော့မည်။
နှင်းသက်ကို ထိန်းချုပ်ဖို့ စဉ်းစားနေရသည်။ အချိန်တန်လျှင် ငြိမ်သက်သွားမည်လို့ ကိုကို ယုံကြည်ထားပါသည်။

“ကို…..”
“ဟင်… နှင်းသက် နိုးလာပြီလား”
“အင်း နိုးနေတာ ကြာပြီ.. ကို သက်ပြင်းတွေချပြီး ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ”
“ဒီလိုပါပဲ နှင်းသက်ရယ် “
“မဟုတ်ပါဘူး ကို စိတ်ညစ်စရာတွေရှိတယ်နဲ့ တူတယ် နှင်းသက်ကိုပြောပြလေ နှင်းသက်လဲ ၀ိုင်းကူညီပြီး ဖြေရှင်းပေးမှာပေါ့”

ပါးပြင်ကို ဖွဖွနမ်းကာ ပြောလာသော နှင်းသက်ကို ကိုကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။

“အင်း ပြောရင် နှင်းသက်စိတ်မဆိုးနဲ့နော်… ခု ကိုယ်စဉ်းစားနေတာ နှင်းသက် က ကိုယ်ရှိနေသားနဲ့ ရည်းစားထားတယ်
သူများတွေ အမြင်မှာ ရည်းစားများတဲ့ မိန်းကလေးလို့ မြင်နေတာတွေ စဉ်းစားနေတာပါ”
“ကို ရယ် နှင်းသက် လိမ္မာနေပါပြီလေ ကို့ကို နှင်းသက်ကတိပေးထားပြီးသားပါ”
“အင်း… ကိုရော နှင်းသက်ရော လိမ္မာရတော့မယ်လေ… နောက်ဆို ကိုနဲ့ နှင်းသက်က ဘဝတစ်ခုကို ထူထောင်ကြတော့မှာ”
“နှင်းသက် နားလည်ပါတယ် ကိုရယ် “
“အင်း ကိုနဲ့ နှင်းသက်က ခု အများအမြင်မှာတော့ သမီးရည်းစားပေါ့ ဒါပေမယ့် ကိုတို့ နှစ်ယောက်အတွက်ကျတော့ သမီးရည်းစားဘဝ မဟုတ်ပဲ
လင်မယားဘဝလိုမျိုး ဖြစ်နေတယ်လေ… အဲ့တော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သစ္စာရှိကြရတော့မှာပေါ့ကွယ်”
“နားလည်ပါတယ် ကိုကို ဆရာကြီးရယ် နှင်းသက်ကို မယုံဘူးလားပြော”
“မယုံဘူး လို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးလေ…. နှစ်ယောက်လုံး စောင့်ထိန်းရမှာကို ပြောတာပါ”
“အင်းပါ အင်းပါ”

နှင်းသက် သည် ကိုကို လက်မောင်းဝယ် ခေါင်းအုံးအိပ်နေရာမှ ကိုကို့နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
ကိုကို အမှောင်တွင်းမှပင် နူးညံ့အိစက်သော အထိအတွေ့ကို ရရှိလိုက်သည်။ ဒါတွေက အလွတ်ရနေသော နှင်းသက်ရဲ့ အထိအတွေ့များပင်
သားကောင်နံ့ရလာသော ညီတော်မောင်သည်လည်း တင်းမာလာချေပြီ…
ကိုကို လှဲအိပ်ရင်းပင် နှင်းသက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ မွတ်သိပ်စွာနမ်းလိုက်သည်။ နှစ်ဦးစလုံးမှာ တစ်ယောက်အလိုက် တစ်ယောက်သိပီးသားမို့
ထွေထွေထူးထူးပြောနေစရာ နေရာယူနေစရာ မလိုတော့… အလိုက်သင့်ပင် ရွေ့လျားရင်း အင်းဂျီ ဘောင်းဘီများ မရှိကြတော့
နှင်းသက်က အိမ်နေရင်း ညဝတ်အင်းဂျီနဲ့မို့ ပိုတောင်လွယ်ကူနေသေးသည်။ အခုအခံ မဝတ်ထားသော အင်းဂျီပါးအောက်မှ မို့မောက်သော အဝိုက်အဝန်းများမှာ
မချွတ်ခင်က ပေါ်ချင်နေပြီလေ…
ကိုကို လက်များက အလိုအလျောက်ပင် နှင်းသက်ကိုယ်ပေါ်ဝယ် ပွတ်သပ်ပြေးလွှားနေသည်။
တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် အောက်သို့ လျှောဆင်းလာသောကိုကို့ကို နှင်းသက် အသာအယာပင် နေရာယူလွယ်စေရန် ပေါင်များကို တစ်ဖြည်းဖြည်း ကားလိုက်လေသည်။
…………….

“လာလေ နှင်းသက်”
“အင်း ကြောက်လို့
“လာပါ ဘာမှ မကြောက်နဲ့ ကို့ မေမေက သဘောကောင်းတယ် “
“ဒါပေမယ့် ကြောက်တာကိုး”

ဒီနေ့ နှင်းသက်ကို ကိုကို ဆွေပြမျိုးပြသဘောမျိုး မေမေနှင့်မိတ်ဆက်ပေးရန် ခေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ နှင်းသက်က လာချင်သော်လည်း မတော်ရသေးသည့်
ယောက္ခမနှင့် ဆုံတွေ့ရန် ကြောက်နေသေးလို့ မနည်းခေါ်လာရတယ်။ ကိုကို မေမေ့ကိုကြိုမပြောထား။ ကြိုပြောထားလျှင် မေမေက ဘာဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုစီစဉ်ထားတာမျိုးတွေ
လုပ်မှာစိုးလို့ ရုတ်တရက်ခေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါမှသာ မေမေက နှင်းသက်အပေါ် ဘယ်လို သဘောထားသလဲနှင့် နှင်းသက်နဲ့ မေမေရဲ့ အရှိအတိုင်းဆက်ဆံရေးကို
တွေ့ရမည်ဖြစ်သည်။

“လာထိုင် နှင်းသက် ကို မေမေ့ကို သွားခေါ်ဦးမယ်”
“အငး် မြန်မြန်ပြန်လာနော် ကို နှင်းသက် ကြောက်တယ်”
“အေးပါ”

ကိုကို အိမ်နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းတွင်း မေမေ့ကို ဝင်ကြည့်တော့ အဆင်သင့်ပင် မေမေ မီးဖိုခန်းရှင်းနေသည်နှင့် တွေ့သောကြောင့်

“မေမေ”
“သြော် သား ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လဲ နေ့လည်ဘက်ကြီး ဘာလာပြန်လုပ်လဲသား”
“မဟုတ်ဘူး မေမေ့ကို သားပြစရာရှိလို့ ပြန်လာတာ”
“ဘာလဲ ပြစမ်း ထူးထူးခြားခြားပါလား”
“လာ မေမေ ဧည့်ခန်းမှာ”

ကိုကို မေမေ့လက်ကို ဆွဲပြီး ဧည့်ခန်းသို့ ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ ဧည့်ခန်းသို့အရောက် တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေသော နှင်းသက်ကိုမြင်တော့
မေမေ့ခြေလှမ်းများ တုန့်ခနဲ့ရပ်သွားသည်။ စူးစမ်းသောအကြည့်ဖြင့် ကြည့်လာသော မေမေ့မျက်ဝန်းများကို ကိုကို နားလည်သည်။

“သားချစ်သူ နှင်းသက်တဲ့ မေမေ မေမေ့ကိုသားပြောပြတဲ့ နှင်းသက်လေ”
“သြော် “
“နှင်းသက် ဒါ ကို့ မေမေ”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ သမီးနှင်းသက်ပါ”
“သြော်အေး ကိုကိုကတော့ အန်တီ့ကို ပြောဖူးပါတယ် ခုမှ သမီးကို မြင်ဖူးတာ သမီးက ချစ်စရာလေးပဲ”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အန်တီ”

ကိုကို စကားပြောနေကြတဲ့ သမီးယောက္ခမ နှစ်ယောက်ရဲ့ အရိပ်အကဲကို ကြည့်တော့ အေးဆေးအိုကေနေသည်မို့ နောက်ဖေးသို့ မသိမသာ ထထွက်လာခဲ့သည်။
မေမေနှင့် နှင်းသက်သောက်ရန် အအေး တစ်ခုခု စီစဉ်ပေးလိုက်ဦးမည်။ ကိုကို မီးဖိုခန်းထဲ ဟိုလှန် ဒီလှော နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေချိန်တွင်ပင်

“သား ဘာလုပ်နေလဲ”
“သြော် မေမေ ဟိုလေ မေမေတို့ သောက်ရအောင် ဘာလုပ်ပေးရင် ကောင်းမလဲ ကြည့်နေတာ”
“အံမယ်လေး ငါ့သားရယ် တော်ပါ ထမင်းစားချိန်တောင် ရောက်တော့မယ် ဘာမှ မသောက်တော့ဘူး သားရော နှင်းသက်ရော ထမင်းစားသွားလေ”
“ဟုတ် မေမေ စားသွားမယ် “
“သားကလဲ ခေါ်လာမယ်ဆိုလဲ ကြိုပြောပေါ့ မေမေ တစ်ခုခု စီစဉ်ထားလို့ ရတာပေါ့ ခု ထမင်းကျွေးမယ်ဆိုမှ ဟင်းလဲ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာမရှိဘူး”
“ရပါတယ် မေမေ သားကတမင် ဒီလိုဖြစ်စေချင်လို့ လုပ်လိုက်တာပါ “
“သွား ကောင်မလေး ရှေ့မှာ တစ်ယောက်တည်းကြောင်နေလိမ့်မယ်”

ကိုကို ရှေ့ခန်း ပြန်ထွက်လာပြီး နှင်းသက်နံဘေးဝယ်ထိုင်ချိန်

“ကို ကို့မေမေရော “
“ကို့မေမေဆိုတော့ နှင်းသက်မေမေဖြစ်လာမယ့်သူလေ”
“အင်းပါ ဘယ်သွားလဲ နှင်းသက်ကိုတော့ ခဏထိုင်ဦး ကို့ကို သွားကြည့်မယ်ပြောတာပဲ”
“နောက်ဖေးမှာ ထမင်းစားဖို့ စီစဉ်နေမှာပေါ့”
“နှင်းသက်သွားကူလိုက်မယ်လေ”
“ကိုကျတော့ရော တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေမှာပေါ့”
“ကို့အိမ်ပဲ ကိုတစ်ယောက်တည်းနေပေါ့ “

ပြောပြောဆိုဆို နှင်းသက်တစ်ယောက် အိမ်နောက်ဖေးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားတော့သည်။ ကိုကို ဧည့်ခန်းထဲတစ်ယောက်တညး် အူကြောင်ကြောင်နှင့် ကျန်ခဲ့သည်။
ယခင်က ကိုယ့်အိမ်နှင့် ကိုယ် နေချင်သလို နေခဲ့သော အိမ်က ခုတော့ ဘယ်နားနေလို့ နေရမည်မသိ ထိုင်လိုက် ထလိုက် ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက် မီးဖိုခန်းထဲက နှစ်ယောက်
အဆင်မှပြေရဲ့လား သွားချောင်းလိုက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ တီဗွီဖွင့်ပြီး လိုင်းက လာနေသော တင်းနစ်ပွဲထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဝင်ဘယ်လ်ဒန် အိုးပင်း ဖိုင်နယ်
ဂျိုကိုဗစ်နှင့် နာဒယ်တို့ရဲ့ ပွဲကလဲ ကောင်းလှသည်။ ကြည့်ရင်းနှင့်ပင် အားလုံးကိုမေ့ကာ အားပေးနေမိသည်။ ဘယ်လောက်အချိန်ကြာသွားသည်မသိ။
ကိုကို နံဘေးဝင်ထိုင်ကာ ထမင်းစားရန်လာခေါ်သော နှင်းသက်ကို တွေ့မှပင် သတိပြန်ဝင်လာသည်။

“ကို လာလေ ထမင်းစားရအောင် ကို့မေမေ ခေါ်ခိုင်းတယ် “
“အား……….. မေ့တောင်မေ့သွားတယ် ဘယ်နှစ်နာရီတောင် ရှိသွားပြီလဲ”
“ဆယ့်နှစ်နာရီထိုးတော့မယ်လေ”
“အင်း ခုမှ ဗိုက်တောင် ဆာလာသလိုပဲ ဘယ်လိုလဲ နှင်းသက် မေမေနဲ့ အဆင်ပြေရဲ့လား”
“ခစ်ခစ် ကို့ ကောင်မလေးအကြောင်း မသိလို့ မေးတာလား အေးဆေးပါ…”
“အင်း အဆင်ပြေရင် ပြီးတာပါပဲ နှင်းသက်ရယ် မေမေက စိတ်ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”
“နှင်းသက်နဲ့ အိုကေတယ်”
“လာ ထမင်းသွားစားရအောင်”

နေ့လည်စာ ထမင်းဝိုင်းတွင် အဆင်ပြေနေသော နှငး်သက်နှင့် မေမေ့ကို ကြည့်ကာ ကိုကို စိတ်ချမ်းသာရပါသည။်

“သား ကိုကို”
“ဗျာ မေမေ”
“သားနေ့လည်က သားကောင်မလေးကို ခေါ်လာတယ်ဆိုတော့ သားက သူ့ကို လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီပြီပေါ့ “
“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ သားဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားပါ…”
“အင်း ကောင်မလေးက ဆိုးတော့ မဆိုးပါဘူး လိမ္မာရေးခြား ရှိမယ့်ပုံ လူကြီးတွေကို ပေါင်းတတ်ပုံပါပဲ ဒါပေမယ့် သားရယ် သူ့မှာသာ”
“ဟင့်အင်း မေမေ သူ့ဘာသာ သူအရင်က ဘယ်လောက်ပဲ ဆိုးဆိုး ခုချိန်မှာ သူလိမ္မာနေပြီပဲ သားသူ့ကို ချစ်တယ်… “
“ဟင်း…..”

မျက်နှာမကောင်းပဲ ထသွားသော မေမေ့ကို ကြည့်ပြီး ကိုကို စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပါသည်။
သို့သော်လည်း ကိုကိုလဲ ဘာမှ မတတ်နိုင်ပါ… ဘာလို့ဆို နှင်းသက်ကို ကိုကိုချစ်သည်။ နှင်းသက်ကိုလဲ ကိုကို မှာထားပြီးသားဖြစ်လို့ နှငး်သက်လဲ နားလည်နိုင်မည်ထင်ပါသည်။
ကိုကိုနှင့်နှင်းသက် အတူတူဆုံဆည်းမည့်ရက်တွေက ဘယ်လောက်မှ မလိုတော့၊
ဒီနေ့ရက်တွေ ရောက်လာဖို့ကို ကိုကိုစောင့်နေရတာ ကြာလွန်းလှသည်။ အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကိုကိုလဲ နှင်းသက်ရဲ့ စိတ်ကို သိပ်အစိုးရသည် မဟုတ်၊ သူ့စိတ်က ခုတစ်မျိုး တော်ကြာတစ်မျိုး ဒီနေ့ လိမ္မာနေပေမယ့် နောက်ရက်ကျရင် သောင်းကျန်းလျှင် သောင်းကျန်းတတ်သည်။

နှင်းသက်ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်ရင်ကောင်းမယ်….

“နှင်းသက်”
“ကိုကို နှင်းသက် ကို့ဆီက ဖုနး်မျှော်နေတာ”
“ဟုတ်လား ကိုလဲ နှင်းသက်ဆီ ဆက်မလို့ မေမေနဲ့ စကားပြောနေလို့”
“အင်း… နှင်းသက်လဲ မေးချင်လို့ ကို့ မေမေ ဘာပြောသေးလဲလို့”
“အဟဲ နှင်းသက်က ချစ်စရာကောင်းတယ်တဲ့…. လိမ္မာတယ်တဲ့”

ကိုကို လိမ်လိုက်ပြီ… မေမေ ပြောတာတွေသာ နှင်းသက်ကို ပြောလိုက်ရင် နှင်းသက်စိတ်ကောင်းမှာ မဟုတ်။မတတ်နိုင်ဘူးကွာ။ တစ်ဘက်က ကိုယ့်ရဲ့ မွေးသမိခင် ၊ တစ်ဖက်ကလဲ အသက်လောက်ချစ်ရတဲ့ ချစ်သူ။ တကယ်တော့ မေမေသည် ကိုကို့ကို မပြောနိုင်လို့သာ လွှတ်ပေးထားသည့်ပုံ၊သူ့သားကိုတော့ ဒီလိုမိန်းကလေးနှင့် သဘောတူပုံ မပေါ်။

xxxxx——-xxxxxx——xxxxxxx

ကံကြမ္မာဇာတ်ဆရာသည် မျက်လှည့်ပြကွက်တစ်ကွက်နှင့် အတူ ကိုကိုနှင့် နှင်းသက်တို့ရဲ့ ကြားထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။

ကိုကို အလုပ်ကိစ္စဖြင့် မြန်မာပြည်အထက်ပိုင်းသို့ ခရီးထွက်ရန် ပေါ်လာသည်။ ကိုကို မသွားချင်ပါ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် နှင်းသက်အနားမှာသာ နေချင်သည်။ သူမနှင့် ဝေးဝေးကို မသွားချင်။ အမြန်ဆုံးနီးစပ်ချင်နေပြီ။

“နှင်းသက် ကိုယ် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ရမယ်”
“ဟုတ်လား ဘယ်ကိုသွားမှာလဲဟင်”
“မြန်မာပြည် အထက်ပိုင်းကို”
“ဟုတ်လား ပျော်စရာကြီး နှင်းသက်လဲ လိုက်ချင်တယ်”
“တကယ်လား ဒါဆို ကိုယ်တို့ လက်မှတ်ထိုးလိုက်မယ်လေ. ပြီးရင် မေမေတို့ကို ပြပြီးနှင်းသက်လဲ ကိုယ်နဲ့ လိုက်ခဲ့လို့ ရတာပေါ့”
“ဟာ…. အဲ့လိုကြီးတော့ မလုပ်ချင်ပါဘူး နောက်ပြီးနှင်းသက် ခုမှ ကျောင်းပြီးထားတာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်သေးတယ်”
“ကိုယ်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးရင်လဲ နှင်းသက် ခုနေသလို နေလို့ ရနေတာပဲ “
“အာ မသိဘူးကွာ. သေချာတာကတော့ နှင်းသက်လက်မထပ်ချင်သေးဘူး “
“နှင်းသက် ကိုယ့်ကို ပြောတော့ ကျောင်းပြီးတာနဲ့ လက်ထပ်မယ်ဆို”
“အဲ့ဒါက အရင်က ခု လက်မထပ်ချင်သေးဘူး ဘာလဲ ကိုက နှင်းသက်ကို စိတ်ဆိုးတာလား”
“စိတ်ဆိုးတာမဟုတ်ပေမယ့် နှင်းသက်က ခုပဲ မုန့်စိမး်ပေါင်း၊ ခုပဲ မုန့်ကျွဲသည်း လုပ်နေတာကိုး”
“တော်ပြီကွာ ဆက်ပြောနေရင် နှင်းသက်နဲ့ ကို စကားများတော့မယ်။ ခု ကိုပြောချင်တာက ကိုခရီးသွားမယ်မဟုတ်လား
ရပြီ၊ နှင်းသက်သိပြီ”
“…..”

ကိုကို ဘာမှ မတတ်နိုင်ပါ။ အလိုမတူပဲ အတင်းအဓမ္မလက်ထပ်လို့ မရတော့လဲ ကိုကို လက်လျှော့ပြီးသာ နောက်ဆံငင်လျက်နှင့် ခရီးထွက်ခဲ့ရသည်။ ဟိုရောက်မှပဲ ဖုန်းဆက်တော့မည်လေ။

ကိုကို ခရီးစဉ်အစပိုင်းတွင် အဆင်ပြေသော်လည်း နောက်ပိုင်းရက်များတွင် အဆင်မပြေမှုတွေ များလာသည်။ အဆင်မပြေသည်များမှာ ကိုယ်ဘက်က မှန်ရဲ့သားနှင့်
တစ်ဘက်သား အထင်လွဲမှုတွေ လုပ်ငန်းခွင်အတွင်း အလွဲလွဲ အချော်ချော် ဖြစ်မှုတွေ များလာသည်။ သို့အတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်နေသော်လည်း မရ။
တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခုကတော့ အမြဲ ဖြစ်သည်။ အဆင်မပြေမှုတွေ များလာတော့ အလုပ်လုပ်ရတာ မပျော်တော့။ တိုင်ပင်ဖော်မရှိ၊ သူငယ်ချင်းများနှင့်လဲ
အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသည်မှာ (ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားသည်မှာ) ကာလအတန်ကြာပြီမို့ သူတို့ ကိုလဲ မတိုင်ပင်ချင်။
အခက်အခဲ ကြုံမှ သူတို့ကို ဆက်သွယ်သည်ဟု ပြောလာမည်လေ။ စကားနာထိုးမည်။ နောက်ဆက်တွဲ သူတို့ မနှစ်သက်တဲ့ နှင်းသက်အကြောင်းတွေပါ
စကားနာထိုးလိမ့်မည်မို့ မဆက်ချင်။ နောက်ဆုံးတော့ နှင်းသက်ဆီသာ ဆက်ဖြစ်သည်။

လွမ်းလွန်းအားကြီးလို့သာ ဖုန်းဆက်လိုက်မိသည်။ မယ်မင်းကြီးမက ဟက်ဟက်ပက်ပက်မရှိ။ ဘာတွေများ ပြောင်းလဲနေပြန်ပြီလဲ နှင်းသက်ရယ် ငါ့ရင်တွေ မောရပါလား။

               xxxxxxx-------xxxxxxxx---------xxxxxxxx

အချိန်တန်တော့ အိမ်ပြန်ရချေပြီ။
ကိုကို တစ်လခန့် မြို့ကလေးနှင့်ဝေးကွာခဲ့သည်။ ဒီမြို့ကလေးမှာ သူချစ်တဲ့ မိန်းကလေး၊ သူချစ်တဲ့ မေမေ၊ သူခင်တွယ်ရတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ရှိသည်။ ဒီမြို့ကလေးကို သူချစ်သည်။ အခုတော့ သူချစ်တဲ့ မြို့ကလေးကို ပြန်လာခဲ့ရပြီလေ။

သူပြန်လာတာကို မေမေ့ကိုလဲ မပြော၊ နှင်းသက်ကိုလဲ မပြော အားလုံးကို အံ့သြသွားစေချင်သည်။ ကိုကို မြို့ကလေးထဲသို့
ကားကို ဖြေးဖြေးမောင်းဝင်လာခဲ့ရင်းမှ စိးကရက်ကုန်နေသည်ကို သတိရသွားသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်လျှင် ပင်ပန်းလာသည်မို့ ရေမိုးချိုးပြီးလျှင် တစ်ခါတည်းအခန်းထဲဝင်ပြိး နားတော့မှာမို့၊ စီးကရက်သောက်ချင်လာလျှင် တစ်ခေါက်ပြန်ထွက်နေရမည်။
တစ်ခါတည်းဝယ်သွားတော့မည်။ အတော်ပင် ရှေ့နားမှာက စတိုးဆိုင်ရှိသည်မို့ ကားကို စတိုးဆိုင် ပါကင်ထိုးရန် လမ်းကြော ယူလိုက်သည်တွင် ကိုကို့ကားနံဘေးသို့ ကပ်လျက်ကျော်သွားသော ဆိုင်ကယ်တစ်စီး၊ ဆိုင်ကယ်မောင်းသွားသော ကောင်ကလေးခါးကို ဖက်သွားတာက နှင်းသက်များလား… ရုတ်တရက်မို့ ဆိုင်ကယ်ကလဲ မြန်နေသည်မို့ မသေချာလိုက်။

ဘာမှ မစဉ်းစားချင်ဘာ…. အတွေးတွေ ရှုပ်ရှက်ခတ်နေသော ခေါင်းကို ရှင်းထုတ်ရင်း အိမ်သို့သာ ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ ခြံထဲသို့ ကားကို ကွေ့ဝင်ရင်း မေမေ့ကို ခြံဝင်းလေးထဲ မျက်စိဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ မေမေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ပနး်အိုးများနှင့်သာ သူ့ကိုတွေ့တော့

“ဟယ်….. သား ကိုကို ကြည့်စမ်း ပြန်လာမယ်လဲ မပြောပဲ ဒီမှာ အမေလုပ်တဲ့သူက မျှော်နေတာ “
“ဟားဟားဟား ခု သားပြန်လာတော့ မေမေပျော်သွားတယ်မဟုတ်လား… မေမေပျော်တဲ့မျက်နှာလေးကို မြင်ချင်လို့”
“သား ဘာမှ မပြောပဲ ပြန်လာတာ ခုတော့ သားမောလာသမျှတွေ အားလုံး မေမေပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာမြင်ယုံနဲ့ အကုန်ပျောက်”
“ငါ့သား စကားတွေတတ်နေတယ် ဟင်… လာချွဲနေတယ် ဟုတ်လား”
“မဟုတ်ပါဘူးမေမေရယ် တကယ်ပြောတာ ဘာဟင်းချက်လဲ မေမေ သားဗိုက်ဆာပြီ”
“ငါ့သားအကြိုက်ပေါ့.. ငါးဆုပ်ရယ် သစ်တော်သီးငါးပိထောင်းရယ် တို့စရာရယ်၊ ပဲနီလေးကြာဆံဟင်းချိုလေးရယ်”
“ဟား….. မိုက်တယ် မေမေက သားအကြိုက်တွေ ဒီနေ့ကျမှ ချက်ထားတာလား”

မေမေဘာမှမပြော… ပြုံးပြီးသာ သားချစ်ရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်နေသည်။ သားဖြစ်သူ ခရီးထွက်သွားပြီ တစ်ပါတ်အကြာကတည်းက သားကြိုက်တတ်တဲ့ ဟင်းတွေချက်ကာ သားဖြစ်သူ ပြန်လာမဲ့ရက်တွေကို မျှော်နေတာကို ကိုကိုကတော့မသိ။ သူပြောချင်တာများ ပြောပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတော့သည်။

“တူ…..တူ….တူ….တူ”
“ဟယ်လို”
“နှင်းသက်”
“ကို ပြန်မလာသေးဘူးလား ကြာလိုက်တာကွာ”
“ကို ခု ဘယ်က ပြောနေတယ် ထင်လို့လဲ “
“ဘယ်ကပြောမလဲ ဟိုကပဲပေါ့”
“ကိုယ် ခု ပြန်ရောက်နေပြီ… “
“ဟယ် တစ်ကယ်”
“အင်း တစ်ကယ်ပေါ့.. ခု ကိုယ် နှင်းသက်နဲ့ တွေ့ချင်တယ်”
“အာ…. ကို ကလဲ ပြန်လာမယ်ဆို ကြိုပြောပေါ့… ဒီနေ့ နှင်းသက် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လိုက်လည်ထားတော့ ပြန်ထွက်လို့ မရတော့ဘူး…”
“ဘယ်တွေ သွားလို့လဲ”
“ဒီလိုပဲပေါ့ လိုက်လည်တာပေါ့… “

နှင်းသက် အသံက မြူးရွှင်နေသည်။ နှင်းသက်ပျော်နေတာ သိရတော့ ကိုကို နေ့လည်က ကိစ္စမေးဖို့ရာ မမေးဖြစ်တော့။ နှင်းသက်ကိုယ်တိုင်ကလဲ သူငယ်ချင်းများနှင့် သွားလည်သည် ပြောလာသောကြောင့် နေ့လည်က တွေ့တာ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ယောက်နှင့်ပင် ဖြစ်မည်ဟု တွေးထားလိုက်သည်။ သို့သော် နောက်ပိုင်းရက်များတွင်
နှင်းသက် ကိုကို ကို ဆက်ဆံသည်များက အိုဗာ ဖြစ်နေသည်။ နှင်းသက်ရဲ့ မျက်လုံးများကို ရင်ဆိုင်ကြည့်ပြီး စကားပြောလျှင် နှင်းသက်မျက်လုံးများကို လွှဲလွှဲသွားသည်မှာ
ခဏ ခဏ။ ၄င်းမှာ အပြစ်ရှိထားလို့ မျက်လုံးချင်း မဆုံရဲသော သူများရဲ့ အနေအထားဖြစ်သည်။ ကိုကို ကိုယ်တိုင်လဲ နှစ်တွေ အကြာကြီး ရင်းနှီးကာ ချစ်ခဲ့သူမို့
သူ့ချစ်သူ နှင်းသက်ရဲ့ ပျက်ယွင်းနေသော အမူအယာများကို သတိထားမိလာသည်။

ကိုကို သူမရှိသည့်ကာလတွင် နှင်းသက်ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲ ဆိုတာ သိအောင် ကြိုးစားစုံစမ်းသော်လည်း မသိရ။ သူပင် အစိုးရိမ်လွန်လေသလား….
တစ်ရက်တွင် နှင်းသက် ကိုကို ရှိရာ ဆိုင်သို့ ရောက်လာသည်။

“ကို “
“ဟေ”
“နှင်းသက်တို့ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင်ကွာ… ရုပ်ရှင်မကြည့်ရတာ ကြာပြီ”
“အေး ဟုတ်သားပဲနော်… ကောင်းတယ် ကိုယ်လဲ အလုပ်တွေ ရှုပ်နေတာ ခေါင်းတွေနောက်နေတယ် သွားကြည့်မယ်လေ”
“ဟေး…………. လာ သွားမယ် ဒီနေ့ ရုံတင်တဲ့ကား ကောင်းတယ်”
“အာ နှင်းသက်ကလဲ ကိုယ် ခုချက်ချင်းတော့ ဘယ်သွားလို့ ရဦးမလဲကွယ်။ အားတဲ့တစ်ရက် သွားကြည့်မယ်လေနော်”
“………”

ကောင်မလေး စိတ်ကောက်သွားချေပြီ… မျက်နှာ စူပုတ်ပုတ်နှင့် ကွန်ပျူတာ တစ်လုံးရှေ့သွားကာ ဂိမ်းသွားဆော့နေတော့သည်။
ကိုကိုလဲ ချော့ချင်ပေမယ့် လတ်တလော ချိန်းထားသည့် အလုပ်တွေ များနေသည်မို့ သွားမချော့အားသေး. အလုပ်ဘက်ကိုသာ အာရုံပြန်စိုက်လိုက်သည်။
နှင်းသက်သည် တစ်ခါတစ်လေ အားနေလျှင် ယခုလိုပင် ကိုကိုဓါတ်ပုံဆိုင်လေးသို့လာကာ လာလာ ကူတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ ကိုကိုနှင့်အတူ ညနေဆိုင်သိမ်းပြီး
မုန့်စားပြီးမှ ပြန်တတ်သလို၊ တစ်ခါတစ်လေကျလျှင်လဲ သူ့ဘာသာသူ ပျင်းသည်ဆိုကာ ပြန်တတ်သည်မို့ ကိုကိုလဲ ပစ်ထားလိုက်သည်။
ရုပ်ရှင်လိုက်မပြလို့ စိတ်ကောက်သတဲ့၊ ကလေးလဲ မဟုတ်၊ မနက်ဖြန်သန်ဘက်ခါပဲ ကိုကိုနှင့်လက်ထပ်တော့မည်။ တစ်ခါတစ်လေလဲ လူကြီး၊
တစ်ခါတစ်လေလဲ သူပဲ ကလေး လုပ်တတ်သည်။

           xxxxxxx-------xxxxxxxx--------xxxxxxxxx---------xxxxxxxxx

ထိုအဖြစ်အပျက်များ ဖြစ်ပွါးပြီး ရက်သတ္တပါတ် တစ်ပါတ်ခန့်ကြာပြီးနောက်

ကိုကို အလုပ်လုပ်နေသော ထိုင်ခုံအနောက်သို့ လူရိပ်တစ်ရိပ်ရောက်ရှိလာသည်။ လှည့်မကြည့်ပဲ သိလိုက်သည်က နှင်းသက်… ချစ်သူရဲ့ အငွေ့အသက်မို့ သိသည်ပင်။
လုပ်နေသော အလုပ်ကို ခေတ္တရပ်ကာ ခုံကိုလှည့်လိုက်တော့။ အိုး ခေတ်ဆန်ဆန် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်သည်။ တီရှပ်ခပ်ပွပွကို ခါးတွင် သားရေပင်ဖြင့်စည်းထားသည်။ ဂျင်းပန် ခပ်ကျပ်ကျပ်က လှပသော ကိုယ်လုံးလေးရဲ့ ကောက်ကြောင်းကို အတိအကျဖော်ပြထားသည်။ လွယ်ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့ အိတ်သေးသေးလေး စလွယ်သိုင်းလွယ်ကာ ဆံနွယ်တို့ကို ဘေးတစ်ခြမ်းစည်းထားသော ဒီဇိုင်းလေးနှင့်က သူချစ်ရတဲ့ နှင်းသက်တဲ့လား။

“ဟ လန်းလှချည်လား ဒီဇိုင်းက “
“အင်း…. လန်းရမယ်လေ… ကို့ ချစ်ပဲဟာ ဟဲဟဲ”
“အေးပါ အေးပါ”
“ဘာလဲ လန်းတာ မကြိုက်ဘူးပေါ့ ဒါဆို ပုံတုံးတုံးပဲ နေလိုက်မယ်လေ”
“မဟုတ်ပါဘူး ဒီလောက်လန်းနေတာ ဘယ်သွားမလို့လဲ”
“ကို့ဆိုင်ကိုပဲ လာတာပါ လန်းထားတာက ကို့ဆိုင် ပိုလှသွားအောင်လေ မလှဘူးလား….”
“ဟ ဒီနေ့တော့ ကိုယ့်ဆိုင်က ပိုက်ဆံပုံး လျှံမယ်နဲ့ တူတယ်”
“ဟုတ်ပါ့ ဟုတ်ပါ့ ကို မအားသေးဘူးလား ရုပ်ရှင်သွားကျိမယ်လေ… ကားတောင်ချိန်းတော့မယ်”
“လုပ်ပြီ နှင်းသက်ကလဲ ဒီနေ့တော့ မသွားတော့ဘူး နက်ဖြန်ကျရင် တစ်နေကုန် လိုက်လည်မယ်ကွာ ဆိုင်ပိတ်ပြီး နော်”
“တကယ်နော်…. “
“နှစ်ကယ်”
“ယေး………………………..”

ပြောပြောဆိုဆို ဆိုင်ထဲ ခုန်ပေါက်ကကာ ကိုကိုပါးကို ရွှတ်ခနဲလာနမ်းသည်။ ဓါတ်ပုံများကို အယ်လ်ဘမ်ထဲ ထည့်နေသော တပည့်ကျော်ကတော့ မထူးဆန်းသော မြင်ကွင်းပြုံးပြီးသာ ကြည့်နေသည်။

နေ့လည်ထမင်းစားပြီးချိန် နှင်းသက် ပန်းကန်များကို နောက်သို့ သွားပို့ချိန် ကိုကို ဘာရယ်မဟုတ်
အိတ်ကလေးကို ဖွင့်ကြည့်မိတော့ အိတ်ကလေးအတွင်းဝယ်၊ ပိုက်ဆံအချို့ရယ် ဖုန်းရယ်၊ တစ်ရှူးထုပ်သေးသေးလေးရယ်၊ မှန်သေးသေးလေးရယ်၊ နှုတ်ခမ်းနီရယ်။ ကိုကိုဆိုင်လာတာ နှုတ်ခမ်းနီက ဘာလုပ်ဖို့လဲ။
နောက်ဖေးမှ ပြန်လာသော နှင်းသက်က
“ဟိတ် ဘာတွေ မွှေနေလဲ”
“ဟဲ ကြည့်ကြည့်တာ ဘာရှိလဲလို့”
“ဘာတွေ့လဲ”
“နှုတ်ခမ်းနီက ဘာလို့လဲ “
“ဘာလုပ်ရမလဲ ပျက်သွားရင် ပြန်ဆိုးဖို့ပေါ့ ဒါများ”

ထိုစဉ် နှင်းသက်ဖုန်းလာသောကြောင့် ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်နှင့် စကားပြောအပြီးတွင်

“ကို နှင်းသက်သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်လို့ ခဏသွားချင်တယ်”
“ဟမ် လုပ်ပြီ ဘယ်သွားမလို့လဲ “
“မသိဘူး လိုက်လည်မလို့ ဖြစ်မှာပေါ့”
“အေးလေ.. သွားလေ သွားပေါ့”
“ကို မပေးသွားရင် နှင်းသက် မသွားပါဘူး”

ကိုကိုစိတ်ကိုသိနေသည့် နှင်းသက်က ပေးမသွားလျှင် မသွားဘူးဆိုကာ နွဲ့ပါသည်။

“သွားပါ ပေးသွားတယ်”
“ကြည့်ရုပ်ကြီးက ရီပြ”

ကိုကို မရယ်ချင် ရယ်ချင်နှင့် ရယ်ပြကာ နှင်းသက်ကို သူ့သူငယ်ချင်းများနှင့် ချိန်းထားသော နေရာသို့ လိုက်ပို့ကာ ဆိုင်သို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
ဆိုင်ပြန်ရောက်သော်လည်း အလုပ်လုပ်ရသည်မှာ စိတ်မဖြောင့်။ အတွေးထဲမှာ ချာချာလည်နေသည်။ အလုပ်လုပ်နေရင်း နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၄ နာရီပင် ကျော်လာလေပြီ။
ဘယ်တွေရောက်နေသည်မသိ။ ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်မယ် ပြန်မယ်ဆိုရင် တစ်ခါတည်းခေါ်ပြီး ပြန်ရအောင်။

“တူ…တူ……တူ…..တူ….”

ဖုန်းဝင်သော်လည်း မကိုင်၊ ကိုကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နှင့် ဆက်တိုက်ခေါ်သော်လည်း မကိုင်၊
ကိုကိုစိတ်ထဲဝယ်သံသယဝင်လာသည်။ ဘာကြောင့် ဖုန်းမကိုင်တာလဲ၊ အရင်ကဆို ဘယ်သူငယ်ချင်းများနှင့် ဘယ်ပဲရောက်နေနေ ဖုနး်ခေါ်လျှင်ကိုင်သည်။
အဖြစ်အပျက်များကို ဆက်စပ်တွေးတောကြည့်ကာ ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခု ချလိုက်သည်။

ညနေ (၅း၄၅)

ရုပ်ရှင်ရုံအတွင်းမှ လူများ တစ်ဖွဲဖွဲ ပြန်ထွက်လာကြနေပြီ။ ကိုကို ရုပ်ရှင်ရုံပေါက်မှ ထွက်လာသူများကို မလွတ်တမ်းလိုက်ကြည့်နေသည်။ လူများ တစ်ဖြည်းဖြည်း ထွက်လာကြသည်မှာ
တစ်ဝက်ခန့်အရောက်တွင် သူ မှတ်မိနေသော ပုံရိပ်လေး တစ်ခု ကိုကို မြင်ကွင်းထဲ ဝင်ရောက်လာသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူ လူမမှားနိုင်ပါ။ ဘာလို့ဆို နေ့လည်ကမှ မြင်ထားသော
ဒီဇိုင်း၊ ဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများဖြစ်နေသည်ကြောင့်ပင်။ သို့သော် ကွာခြားသည်က ထိုပုံရိပ်ကလေးသည် နံဘေးမှ အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ကောင်လေး တစ်ယောက်ရဲ့
လက်မောင်းကို တွဲခိုထားသည်။ မျက်နှာမှာ ပြုံးရွှင်နေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ကာ ကိုကို ရင်တွေ ပွင့်ထွက်မတတ် နှလုံးခုန်မြန်လာသည်။ အသားတွေ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ဒူးများ မခိုင်ချင်ပင် ဖြစ်လာသည်။ သေချာအောင် အထပ်ထပ် အခါခါ ကြည့်သည်။ သေချာသည်။ သူငယ်ချင်းတွေ ပါလေသလား ဘေးနားကြည့်လိုက်တော့
မည်သူမှ မပါ၊ တစ်လောကလုံးတွင် သူတို့ နှစ်ဦးတည်းသာ ရှိသည့်အထင် ။ ကိုကို တစ်ဖြည်းဖြည်း သူတို့ နှစ်ယောက်ရှေ့သို့ လူများကို တိုးဝှေ့ရင်း တိုးကပ်လာလိုက်သည်။
စိတ်ထဲတွင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုမှာ ခိုင်မာနေပြီးသား …

ကိုကို အတွေးထဲတွင် သူ့ကို သနားစရာ သတ္တဝါတစ်ကောင်လို ကြည့်သော သူငယ်ချငး်များရဲ့ အကြည့်
သားဖြစ်သူကို မပြောနိုင်လို့ လွှတ်ထားရတဲ့ မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ ဝမ်းနည်းတဲ့ အကြည့်
သူ့ကို လှည့်ချင်သလို လှည့်ခဲ့တဲ့ နှင်းသက်ရဲက အကြည့်များ

ကိုကို လက်မှ ပါတ်ထားတဲ့ နှင်းသက်မွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးထားသော နာရီကို ချွတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်

“နှင်းသက်”
“ဟင် ကိုကို”
“ဟုတ်တယ် ကိုယ်ပါ “
“ဟိုလေ…. ဟို”
“ဘာမှ မပြောပါနဲ့တော့ “

နှင်းသက်ရဲ့ လက်ထဲသို့ သူမ မွေးနေ့လက်ဆောင် ပေးထားခဲ့သော နာရီလေးကို ထည့်ပေးခဲ့ကာ လှည့်ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။
လူတွေအမြင်မှာတော့ နာရီလေးတစ်လုံးပင်။ သို့သော် ထိုနာရီလေးနှင့်အတူ. ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရား၊ ယုံကြည်မှု၊ ဘဝတစ်ခု၊ နှလုံးသားတစ်စုံ
မုန်းတီးမှု အားလုံး အာားလုံးပါသွားသည်ကိုတော့……

ဥယျာဉ်မှူး စိတ်ကူးလွဲခဲ့တယ်
သူပန်းပျိုးခဲ့တယ်
မွှေးရနံ့ကို မျှော်မှန်းပီးတော့ပေါ့….
ဒါပေမယ့်
သူဂရုတစိုက် တယုတယ ပြုစုခဲ့တာ…
ပလတ်စတစ် ပန်းလေး ဖြစ်နေတော့…..

ပြီးပါပြီ…..

အဟတ် ခုတော့ ငါလွတ်လပ်သွားပီပေါ့
မင်းနဲ့ ချစ်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်တောင်ပြည့်တော့မယ်နော်….. အဲ့ဒီအချိန်ကာလအတွင်းမှာ ငါဒဏ်ရာတွေအများကြီးရခဲ့တယ်
ပျော်ခဲ့ရသလို ငိုခဲ့ရတဲ့ ညတွေလဲ ရှိခဲ့တယ်…. ဖြစ်ရပ်ဆိုးတွေ အားလုံးကို မင်းကိုချစ်တဲ့အချစ်စိတ်တွေနဲ့ ငါ အမှောင်ချပေးခဲ့တယ်
ဒါတွေကို မင်းသိရဲ့နဲ့ မင်းမပြင်ခဲ့ဘူး….. မင်းကို ပြင်ဆင်ဖို့အချိန်တွေ ငါ နှစ်ပေါက်အောင် ပေးခဲ့တယ်…. မဲပြာပုဆိုးဇာတ်လမ်းကို မင်းက ခုံမင်နေတုန်းပဲကိုး
လမ်းမှားလို့တော့မပြောပါဘူး…..
ဒါပေမယ့် ချစ်သူရပီးဖြစ်တဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက် မလျှောက်သင့်တဲ့လမ်းကို မလျှောက်ရအောင် တွဲခေါ်တဲ့လက်ကို
မင်းပုတ်ထုတ်ခဲ့တယ်….. အဟား ဟား….. ငါက နွားတစ်ကောင်နီးနီး ဖြစ်လုနေပြီဆိုတာ သိရက်နဲ့ ငါ့သူငယ်ချင်း ငါ့မိဘ မောင်နှမ တွေအားလုံးနဲ့ဆန့်ကျင်ပီး
ပုတ်ထုတ်နေတဲ့မင်းရဲ့ လက်ကို ငါ အတင်းအမိအရဖမ်းပီး ဆွဲတင်နေတယ် ….. အချိန်နည်းနည်းကြာ မင်းရင့်ကျက်ချင်သလိုလိုဖြစ်လာတော့
ငါ့ကို ကတိတွေ အထပ်ထပ်ပေးခဲ့တယ် မှားခဲ့ပါပြီဆိုပြီ…. ငါမင်းကို ပြုံးပြနေပေမယ့် ငါ့စိတ်ထဲမှာ သံသယဆိုတဲ့ မွှားကောင်တစ်ကောင် ခိုဝင်သွားပြီ
ခွေးမြိီးကောက်ကျည်တောက်စွပ်ဆိုတာ ခုတော့ငါနားလည်သွားပါပြီ…. လူတစ်ဦးတစ်ယောက်ရဲ့ ပါစင်နယ်ကို ငါ မဝင်စွက်ဖက်တတ်ဘူး
ပရိုက်ဗိတ်စီ ထားသင့်တယ်ဆိုတာကို ငါသိတယ်…. ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့ဖုန်းထဲက မက်ဆေ့ချ်တွေ ဖုန်းရီကော့တွေ ကြည့်ပီးချိန်မှာ…..

အဟတ် ဟတ် ….. ငါမနေ့ကပဲ လွတ်လပ်သွားခဲ့တယ်…….

ZAWGYI

ယ်ာဥ္မႉး စိတ္ကူးလြဲခဲ့တယ္
သူပန္းပ်ိဳးခဲ့တယ္
ေမႊးရနံ့ကို ေမၽွာ္မွန္းပီးေတာ့ေပါ့….
ဒါေပမယ့္
သူဂ႐ုတစိုက္ တယုတယ ျပဳစုခဲ့တာ…
ပလတ္စတစ္ ပန္းေလး ျဖစ္ေနေတာ့…..

ေလာင္း… ေလာင္း… ေလာင္းလိုက္ပါ ရႊဲေအာင္ေလာင္းလိုက္ပါ… ပက္ ပက္ ပက္လိုက္ပါ ညီမေလးေတြလဲပါ….

က်ီစားတာလား…… က်ီစားရင္စိတ္ဆိုးမလား…

သီခ်င္းသံမ်ားႏွင့္အတူ လူေတြသည္လဲ စည္းခ်က္ညီ လိုက္ပါစီးေမ်ာေနၾကသည္။ ကိုကို တစ္ေယာက္ မ႑ပ္ ေပၚမွ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကေသာ လူေတြကို ၾကည့္ကာ စိတ္တြင္းမွာ အလိုလို ေပ်ာ္လာသည္။
ဒီမ႑ပ္ေပၚမွာ သူ႔တစ္ေယာက္တည္း လက္ထဲမွာ ဘီယာခြက္ကိုင္ကာ ထိုင္ေနရင္း လမ္းမေပၚမွ ေပ်ာ္ေနေသာ လူမ်ားကို ၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္… ထိုအခ်ိန္တြင္ စစ္စိမ္းေရာင္ ဝီလီဂ်စ္ေလးတစ္စင္း
မ႑ပ္ နံေဘးကပ္ရပ္လ်က္ ကားေပၚမွ ေရစိုအဝတ္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အလွမ်ားကို အားရပါးရ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ မိန္းကေလးမ်ား ဆင္းလာၾကသည္။ ကိုကိုလဲ တပ္ထားေသာ ေနကာမ်က္မွန္ေအာက္မွပင္
အလွအပမ်ားကို ရႈစားေနစဥ္ ….

”အ…..”
“ဟဲ့ ဟဲ့ ႏွင္းသက္ နင္ရရဲ့လား”

ကားေပၚမွ အဆင္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ ေခ်ာ္လဲေတာ့သည္။ ကိုကိုတစ္ေယာက္ မ႑ပ္ေပၚမွ ေျပးဆင္းကာ ေကာင္မေလးကို တြဲေပးလိုက္သည္..

“ရလား ႏွင္းသက္..”
“ဟင္…. ရတယ္ ေက်းဇူးပဲ”
“မူးေနတယ္နဲ႔တူတယ္ေနာ္.. လာ ဒီနားမွာ ခဏလာထိုင္လိုက္ပါလား…”
“ဟုတ္ … ဒါနဲ႔ တို႔နာမည္ ဘယ္လိုသိလဲ..”
“သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚတာ ၾကားလိုက္တယ္ေလ.. ကိုယ့္နာမည္က ကိုကိုပါ”
“အဟဲ မိုက္တယ္ေနာ္ နာမည္က… ခစ္ခစ္ ကိုကို ဆိုေတာ့လဲ ကိုကိုေပါ့ေလ”

အင္း…. ဒီေကာင္မေလး မူးပီး အာသြက္လၽွာသြက္ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္မယ္ … ေတာ္႐ုံဆိုလၽွင္ ကိုကို႔နာမည္က မိန္းကေလးေတြ သိပ္မေခၚခ်င္ၾကေသာ နာမည္ျဖစ္သည္..
သို႔ေပမယ့္ ဒီေကာင္မေလးက ေတာ့ သာသာယာယာပဲ ကိုကို ပဲေခၚမယ္တဲ့.. ေကာင္မေလးကို တြဲကာ မ႑ပ္ေနာက္မွ ထိုင္ခုံေလးတြင္ ေနရာခ်ေပးကာ ကိုကိုလဲ ေဘးနားမွာ ဝင္ထိုင္မိသည္…
ေကာင္မေလးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ မ႑ပ္ေပၚေရာက္ကာ ကဲေနၾကၿပီျဖစ္မယ္… ဒီေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသာက္ပီး ဘယ္လိုမူးလာသည္ေတာ့မသိ မ်က္စိေတာင္ မဖြင့္နိုင္ေတာ့
သၾကၤန္ရဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္အရ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ကူညီေဖးမျခင္းက အျပစ္မဟုတ္လို႔ ကိုကိုသည္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနေသာ ေကာင္မေလးရဲ့ ေခါင္းကို တည့္မတ္ေပးကာ
သူ႔ပုခုံးတစ္ဖက္ကို အခေၾကးေငြ မယူပဲ ငွားလိုက္သည္။ ကိုကို သူ႔ပုခုံးကိုမွီကာ အိပ္ေနေသာ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္မိသည္… မ်က္ႏွာေလးက ေရစက္ေလးေတြ သီးလ်က္ ဝင္းပေနသည္….
မ်က္ႏွာေဖာင္းေဖာင္းေလးမွာ…. အယ္ကိုေဟာလ္အရွိန္.. ေနအပူရွိန္ေၾကာင့္ နီျမန္းျမန္းေလး ျဖစ္ေနသည္က တစ္မ်ိဳးခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္။ ပုခုံးေက်ာ္ေက်ာ္ေလးသာရွိေသာ ဆံပင္စင္းစင္းေလးေတြကို
ေနကာမ်က္မွန္ႏွင့္ ပင့္သိမ္းထားေသာ မ်က္ႏွာေလးက ရွင္းေနျပန္သည္။.. အသားအေရက ျဖဴသည္မဟုတ္ ၀ါညက္ညက္ေလး…. မယ္ဗမာ ကိုယ္လုံးလို ကိုယ္လုံးဖြံ့ဖြံ့ေလးကို အက် ႌ က်ပ္က်ပ္.. ေဘာင္းဘီ က်ပ္က်ပ္ထဲ
အတင္းဖြက္ထားေသာ္လည္း ေပၚလြင္လြန္းျပန္သည္။ ေဟာ… သူမခ်မ္းေနသည္လား မသိ…. ကိုယ္လုံးေလး တုန္လာသလိုပါလား… ကိုကို ထိုင္ခုံေဘးနားမွာရွိတဲ့ သူ႔တဘက္ အနီေရာင္ကိုယူကာ
ေကာင္မေလး ကိုယ္ေပၚလႊမ္းျခဳံေပးပီး ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ထားမိသည္…. အင္း နိုးလာရင္ေတာ့ ဘာေျပာမလဲမသိ…
ကိုကိုတစ္ေယာက္ ေကာင္မေလးကို ဖက္ထားရင္းပင္… မ်က္စိမူးေနာက္မတတ္ ကဲေနၾကေသာ လမ္းမေပၚႏွင့္ မ႑ပ္ေပၚမွ လူမ်ားကို ၾကည့္ေနခ်ိန္…

“အင္း…”

လူးလြန႔္လာေသာ ကိုယ္လုံးေလး

“နိုးလာၿပီလား ႏွင္းသက္”
“ဟင္ … ဟုတ္…. ေၾသာ္ … ကိုကို ဟုတ္လားမသိဘူး နာမည္က “
“ဟုတ္ပါတယ္ ကိုကိုပါ… “
“အဟဲ နည္းနည္းမူးသြားတယ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္နဲ႔တူတယ္”
“အင္း ခဏ”
“ေက်းဇူးေနာ္… ေစာင့္ေနေပးတဲ့အတြက္”
“ရပါတယ္ ႏွင္းသက္ ဗိုက္မဆာဘူးလား တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္ေလ ကိုယ္ဗိုက္ဆာေနၿပီ..”
“အင္း…. ဒါဆို သြားစားမယ္ ႏွင္းသက္လဲ နည္းနည္းဆာတယ္ ႏွင္းသက္ေကၽြးမယ္ေလ…”

ဒီလိုႏွင့္ ကိုကိုႏွင့္ ႏွင္းသက္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အနီးအနားမွ ဆိုင္ေသးေသးေလးတြင္ ဝင္ထိုင္ကာ အစားအေသာက္မ်ားမွာယူၿပီး စကားေျပာကာ ေနာက္ရက္မ်ား ေတြ႕ၾကရန္
ဖုန္းနံပါတ္ လဲကာ မ႑ပ္သို႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ မ႑ပ္သို႔ေရာက္ေသာ္ ႏွင္းသက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ျပန္ေတာ့မည္ ဆိုကာ ႏွင္းသက္ကို ေခၚၿပီး ျပန္သြားၾကသည္။
ကိုကိုသည္ ကားေပၚတက္ခါနီး သူ႔ကို မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပကာ လၽွာထုတ္ေျပာင္ျပသြားခဲ့ေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ရင္ဘတ္ထဲေခၚထည့္ရင္း အိမ္ျပန္လမ္းေပၚမွာ
ႏွင္းသက္အေၾကာင္းမ်ား စဥ္းစားလာမိေတာ့သည္။

ကိုကို အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၈ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ… သူငယ္ခ်င္းမ်ားက မျပန္ေသးပဲ ကားေပၚမွ လက္က်န္မ်ားျဖတ္ရင္း ၿမိဳ႕ထဲ ကားေလၽွာက္ေမာင္းေနၾကေသာေၾကာင့္ ေနာက္က်ေလၿပီ…
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ခ်မ္းေနၿပီ… ေတာ္ေသးတယ္ သၾကၤန္ေရက လူနဲ႔တည့္ကာ ေတာ္႐ုံမဖ်ားတတ္လို႔ … ကမန္းကတမ္း ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ ေရေလာင္းခ်ိဳးပီး အမူးလဲနည္းနည္းေျပသြားကာ
ဗိုက္ဆာသလိုလို ျဖစ္လာလို႔ ထမင္းစားခန္းထဲ ရွိတာ လွန္ေလာရွာေဖြ စားေသာက္ကာ အခန္းထဲ ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္…

အာမီရမ္ အာမီရမ္ ေအ့ …ေအ့ ….. ဝီခ်ကီ ဝီခ်ကီ .. ေအ့. …… ေအ့ ….. ထန္းရည္နဲ႔ ဘီယာလဲ ရဒယ္ … လဲသြားရင္ထူေပးမလား ….

ဖုန္းသံျမည္လာလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မသိေသာ နံပါတ္တစ္ခု… (ဟိဟိ ဖုန္းျမည္သံက အခ်စ္တကၠသိုလ္က Ringtone ကို ကိုယ့္ဘာသာ အသံသြင္းကာ လုပ္ထားတာ ၀ါကာ ၀ါကာ သီခ်င္းသံစဥ္)
ဘယ္သူလဲ မသိဘူး နာရီၾကည့္ေတာ့ ကိုးနာရီေက်ာ္ေနၿပီ…

“ဟယ္လို”
“ဟယ္လို”

ေလလွိုင္းထဲမွ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းလာေသာ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ အသံေလး… အိုး…….. ဒီအသံေလးကို မွတ္မိတာေပါ့ ေန႔လည္က ေကာင္မေလး ႏွင္းသက္….

“အင္း ႏွင္းသက္ေျပာေလ…”
“ဟယ္ ႏွင္းသက္မွန္း ဘယ္လိုသိလဲ…”
“ႏွင္းသက္အသံကို မွတ္မိတယ္ေလ…”
“အံမယ္ ပိုၿပီ ေန႔လည္က ဖုန္းနံပါတ္ ေပးထားတာ မွတ္မိလို႔မဟုတ္လား”
“မဟုတ္ပါဘူး ႏွင္းသက္ရယ္ နံပါတ္က တစ္ေခါက္ပဲ ၾကည့္ပီး.. ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္တာပါ ျပန္ေတာင္ မၾကည့္ရေသးဘူး”
“ဟြန႔္…. ဒါဆို ကိုကိုက ႏွင္းသက္ဆီ ဖုန္းမဆက္ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား ေတာ္ၿပီ သြား……. မဆက္ေတာ့ဘူး”
“အာ……… မဟုတ္ပါဘူး ခုေလးတင္ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစားပီးလို႔ အခန္းထဲေရာက္တာပါ ေစာနက ထမင္းစားရင္းနဲ႔ေတာင္ ႏွင္းသက္ကို သတိရေနတာ ဟဲဟဲ
ထမင္းစားပီးမွ ဖုန္းဆက္မလို႔ ႏွင္းသက္က ဦးသြားတာ”
“ခုမွ….”
“တကယ္ပါ ႏွင္းသက္ရယ္ ႏွင္းသက္ျပန္သြားၿပီကတည္းက ႏွင္းသက္ပုံရိပ္ေလးက ကိုယ့္ဆီမွာ တစ္ပါတည္း ပါလာပီးသားပါ..”
“ဟိတ္ လူႀကီး ဟိုး…………စေတာ့ ႏွင္းသက္ ပ်င္းလို႔ ဖုန္းဆက္တာ.. တစ္ျခားဟာေျပာရေအာင္…… ေနာ္… ႏွင္းသက္ စိတ္ညစ္စရာေလးေတြ ရွိလို႔
ကိုကို႔ကို ေျပာျပမယ္ေလ.”
“အင္း ေျပာေလ”
“ႏွင္းသက္ အသည္းကြဲေနတယ္ ကိုကိုရယ္……”

ထိုညက ႏွင္းသက္နဲ႔ ကိုကို စကားေျပာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားသည္… ႏွင္းသက္က အသည္းကြဲေနတယ္တဲ့ ထို႔ေၾကာင့္ ဘီယာႏွင့္ ၀ိုင္ ေသာက္ကာ မူးလာတာတဲ့ သူ႔ေကာင္ေလးႏွင့္သူ အဆင္မေျပျဖစ္လာတဲ့
အေၾကာင္းမ်ားကို ကိုကို႔ကို လာေျပာျပေနသည္…. ႏွင္းသက္က ခု ဒုတိယႏွစ္တက္ေနတဲ့ေကာင္မေလး ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ပီးခါစ ရင္ခုန္သံေတြ အရွိန္ရခါစမို႔ထင္ပါရဲ့…. ကိုကိုက ၂၀ စြန္းခါစ ရင္ခုန္သံကို ထိန္းနိုင္ၿပီလို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္ခ်ိန္… ႏွင္းသက္ေျပာတာက ကိုကိုက ေခ်ာတယ္တဲ့ … ကိုကိုကအရပ္မျမင့္ပါ… ငါးေပ ၆ လက္မ ခန႔္သာ ရွိပါသည္… သို႔ေသာ္ အရပ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီေသာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္.. စိုေျပေသာ
အသားအရည္ႏွင့္ ေတြ႕သည့္သူတိုင္း အေျဖာင့္ဆြဲထားလားဟုေမးၾကရေအာင္ ေျဖာင့္စင္းေနေသာ ဆံပင္ စင္းစင္းတို႔က ကိုကို႔ကို မိန္းကေလးတို႔ စိတ္ဝင္စားေအာင္ ကူညီေပးေနၾကသည္ေလ..
ထိုညက ႏွင္းသက္က သူ႔ေကာင္ေလးက သူ႔အေပၚအနိုင္က်င့္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္တိုင္း ကိုကိုခမ်ာ ကိုယ့္ညီမအရင္း အနိုင္က်င့္ခံရသလိုပင္ ဆတ္ဆတ္ခါ နာက်င္ခဲ့သည္… ႏွင္းသက္ကို အားေပးစကားေျပာရင္း
ႏွင္းသက္ဆီမွာ ငိုရွိုက္သံစြက္သည့္ စကားလုံးမ်ားၾကားရတိုင္း ႏွင္းသက္ဆိုေသာ ေကာင္မေလး ကိုကို႔ရင္ထဲ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်ည္းနင္းဝင္ေရာက္လာၿပီကို ကိုကိုသိခဲ့သည္….

…

ကိုကိုႏွင့္ ႏွင္းသက္ ညဘက္ေရာက္တိုင္း ရင္ခုန္သံခ်င္း ဖလွယ္ခဲ့ၾကသည္.. ေလလွိုင္းေလးမွ တစ္ဆင့္ပင္ ႏွင္းသက္နဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္…
အျပင္မွာေတြ႕ဖို႔ေျပာတိုင္းႏွင္းသက္ ေရွာင္ဖယ္ေနသည္… အျပင္မထြက္ခ်င္ဟု အေၾကာင္းျပက ျငင္းခဲ့သည္… ညတိုင္းဖုန္းေျပာရင္း ႏွင္းသက္ရဲ့ ဒဏ္ရာကို ကိုကိုကုစားေပးခဲ့သည္မွာ ခုဆို တစ္လပင္ ေက်ာ္လာၿပီ…

အာမီရမ္ အာမီရမ္ ေအ့ …ေအ့ ….. ဝီခ်ကီ ဝီခ်ကီ .. ေအ့. …… ေအ့ ….. ထန္းရည္နဲ႔ ဘီယာလဲ ရဒယ္ … လဲသြားရင္ထူေပးမလား ….

“ႏွင္းသက္နံပါတ္…”

“ဟယ္လို ႏွင္းသက္ “
“ကိုကို နက္ျဖန္ ႏွင္းသက္ ေမြးေန႔ ဘုရားသြားမယ္ လိုက္ပို႔မလား…”
“အာ……..ရတာေပါ့…. ဘယ္အခ်ိန္သြားမလဲ”
“မနက္ ၆ နာရီေလာက္သြားမယ္ေလ ကိုကို နဝေဒးလမ္းသိတယ္ဟုတ္ အဲ့ဒီေရွ႕မွာေစာင့္ေနာ္ ႏွင္းသက္လာခဲ့မယ္…”
“အိုေက နက္ျဖန္ ၆ နာရီေနာ္”
“မနက္ေနာ္ ကိုကို ညနဲ႔ မွားေနဦးမယ္ “
“ေအးပါ ကိုယ္သိပါတယ္ ႏွင္းသက္ရဲ့”
“ဘိုင့္ဘိုင္”
“တာ့တာ”

ကိုကိုတစ္ေယာက္ ႏွိုးစက္ေပးထားေသာ နာရီကို ျပန္ပိတ္ၿပီး အိပ္လိုက္မိၿပီ….
နိုးလာေတာ့ နာရီၾကည့္လိုက္မိသည္က ၆ နာရီထိုးရန္ နာရီဝက္သာလိုေတာ့သည္… အိပ္ယာမွ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲထၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲကာ ကမန္းကတန္းပင္ ကားယူကာ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့သည္…
လမ္းေရာက္မွ ႏွင္းသက္အတြက္ ဝယ္ထားေသာ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေမ့ခဲ့ၿပီ….. ဟာ………. ကြိဳင္ပဲ မတတ္နိုင္…
နဝေဒးလမ္းထိပ္တြင္ ကားရပ္လိုက္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…. ေတြ႕ပါၿပီ… (အခ်ိန္မီေလးပဲ)
ကိုကို႔ ရင္ထဲက နတ္သမီးေလး… အျဖဴေရာင္တြင္ အစိမ္းေရာင္ ပန္းခ်ည္မ်ားထိုးကာ…
တ႐ုတ္သိုင္းကားထဲမွ န၈ါးမယ္ လို လွပေနေသာ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ ေလၽွာက္လာတဲ့ ေကာင္မေလးက ကိုကို အရမ္းခ်စ္မိေနတဲ့ ႏွင္းသက္တဲ့လားကြယ္…..

“လာ ႏွင္းသက္ ” ေျပာေျပာဆိုဆို ကားေရွ႕ခန္းတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္… အသာအယာပင္ အိစက္စက္ ကိုယ္ေလးကို ကားကူရွင္ေပၚ ပစ္ထိုင္လို္က္သည္။
“ဘယ္သြားမလဲ”
“……. ဘုရားသြားမယ္ေလ”
“အိုေက”

ဘုရားေပၚတြင္ ႏွင္းသက္ကို ဘာစကားမွ မေျပာေသးပဲ ပန္းႏွင့္ ဆြမ္းေတာ္ပြဲ ကိုင္ကာ နံေဘးမွ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပင္ လိုက္လာမိသည္…
စေနနံေထာင့္တြင္ ဘုရားမီးပူေဇာ္ ဆြမ္းေတာ္ပြဲကပ္ ပန္း ကို ကိုကိုကပ္ေပးလိုက္ကာ… ပုံပုံကေလးထိုင္ကာ ဝတ္ျပဳေနေသာ ႏွင္းသက္ကို နံေဘးမွာ ထိုင္ေစာင့္ရင္း
ထြက္ျပဴစေနေရာင္ေအာက္မွ လွပတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးလႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ ဘုရားဝတ္ျပဳေနတာ မ်က္ေတာင္ပင္ မခတ္နိုင္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္…. (ငရဲႀကီးေတာ့မွာပဲ)
အတန္ၾကာ ဘုရားဝတ္ျပဳၿပီးသည္ေနာက္…. ႏွင္းသက္ လႈပ္ရွားလာမွ ကိုကိုလဲ ကမန္းကတန္း အၾကည့္လႊဲလိုက္သည္…
ဘုရားဝတ္ျပဳအၿပီး ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚတြင္ လမ္းေလၽွာက္ရင္း ႏွင္းသက္ကို ၾကည့္ကာ ကိုကို ရင္ထဲမွ စကားလုံးက အျပင္သို႔ အမွတ္မထင္လႊတ္ခနဲ႔

“ခ်စ္လိုက္တာ ႏွင္းသက္ရယ္…….”

တိုးတိုးေလးမွ တိုးတိုးေလး….. သို႔ေသာ္ ႏွင္းသက္ၾကားသြားသည္ ထင့္ မ်က္ႏွာေလး ျပဳံးေယာင္ေယာင္ေလးႏွင့္ ကိုကို႔ကို ၾကည့္ကာ ျပန္လွည့္သြားသည္

“ကိုကို ျပန္ၾကရေအာင္ ႏွင္းသက္ည က်ရင္ ဖုနး္ဆက္လိုက္မယ္ “
“ဟင္ ျပန္ေတာ့မလို႔လား ခ်က္ခ်င္းႀကီး”
“အင္း အိမ္မွာ ေမေမနဲ႔ေဖေဖ့ကို ကန္ေတာ့ရဦးမယ္ေလ…”
“အင္း……”

“ ေထာင္ … ေထာင္ …. ေထာင္ ေထာင့္ …. ေထာင္ …….. ေထာင္ ….. ေထာင္ …. ေထာင္ေထာင့္ …. ေထာင္ …. ၾကပ္ႀကီး ( တပ္ၾကပ္ႀကီး ) အုန္းကၽြန္း ေရးလဲ ေအာင္ျမင္ …..
ၾကပ္ႀကီး ပီဒီအက္ဖ္ လုပ္လဲ ေအာင္ျမင္ …. ၾကပ္ႀကီး ဖိုရမ္စုံေအာင္ ေရာက္ခဲ့သည္ …. ေက်ာင္းမွာပဲ ေပ်ာ္သည္ …… ျပန္ပီ ……. ”

ဖုန္း Ring Tone ခ်ိန္းလိုက္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ… အရင္ Ring Tone က သူငယ္ခ်င္းေတြ ႀကိဳက္လို႔ ယူထားလိုက္ေတာ့ တီးလုံးေတြ တူေနလို႔ ေရႊစင္ရတနာေရႊဆိုင္ တီးလုံးအလိုက္ျဖင့္
အသစ္ျပန္ဖန္တီးပီး လုပ္ထားတာ ျဖစ္သည္… (ဟိဟိ) ;D ;D
ႏွင္းသက္ဆီမွျဖစ္ပါေစ… ႏွင္းသက္ေခၚတာ ျဖစ္ပါေစ….ဟာ ႏွင္းသက္ဆီမွ မဟုတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက ျဖစ္ေနသည္… ဘာညာသာရကာ ခဏပဲေျပာပီး ဗိုက္နာလို႔
တြိဳင္းလက္ဝင္ခ်င္သည္ ေျပာၿပီးစကားျဖတ္ကာ ဖုန္းခ်လိုက္သည္.. ႏွင္းသက္ေခၚလို႔ ဖုန္းမအားျဖစ္ေနရင္ ေနာက္မေခၚေတာ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေနာ့ အိပ္ယာေပၚလွဲကာ ဖုန္းကိုကလိေနရင္း…

“ ေထာင္ … ေထာင္ …. ေထာင္ ေထာင့္ …. ေထာင္ …….. ေထာင္ ….. ေထာင္ …. ေထာင္ေထာင့္ …. ေထာင္ …. ၾကပ္ႀကီး ( တပ္ၾကပ္ႀကီး ) အုန္းကၽြန္း ေရးလဲ ေအာင္ျမင္ …..
ၾကပ္ႀကီး ပီဒီအက္ဖ္ လုပ္လဲ ေအာင္ျမင္ …. ၾကပ္ႀကီး ဖိုရမ္စုံေအာင္ ေရာက္ခဲ့သည္ …. ေက်ာင္းမွာပဲ ေပ်ာ္သည္ …… ျပန္ပီ ……. ”

ဖုန္းစကရင္တြင္ ေပၚလာတာ ၿငိမ္းေအးလြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာေလး မနက္က ႏွင္းသက္ ဘုရားဝတ္ျပဳေနခ်ိန္တြင္ ေနေရာင္ေလးႏွင့္အရမ္းလွလြန္းေသာေၾကာင့္ ဓါတ္ပုံရိုက္ယူထားမိတာ….
“ဟယ္လို”
“ကိုကို ဘာလုပ္”
“ႏွင္းသက္ဖုန္းဆက္မယ္ဆိုလို႔ ေစာင့္ေနတာေလ”
“ဟုတ္လဲ ဟုတ္ပဲနဲ႔”
“ေၾသာ္ တကယ္ပါဆို…”
“အင္းပါ ယုံပါတယ္ ကိုကို ဒီေန႔ ႏွင္းသက္ ကိုကို႔ကို ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္ ”
“ရပါတယ္ႏွင္းသက္ရယ္”
“အဟင္း တကယ္ပါ ႏွင္းသက္ရဲ့ စိတ္ကို ေပ်ာ္ေအာင္လဲႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္ စိတ္ဒဏ္ရာကိုလဲ ေမ့နိုင္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့တယ္
ကိုကိုက တကယ့္ကို ႏွင္းသက္စိတ္ထဲမွာ အားကိုးရာအစ္ကိုတစ္ေယာက္ရခဲ့သလိုပါပဲ”
“အစ္ကိုတဲ့လား ႏွင္းသက္ရယ္…….”
“ႏွင္းသက္ေျပာတာ မၿပီးေသးဘူးေနာ္ ကိုကို ….. ကိုကို မနက္က ႏွင္းသက္ကို ၾကည့္ပီး ဘာေျပာလိုက္တာလဲ”
“ဟဲဟဲ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးႏွင္းသက္ရဲ့”
“ကိုကို ေယာက်ာ္းမဟုတ္ဘူးလား ဘာေျပာလိုက္လဲဆိုတာ ျပန္မေျပာရဲဘူးလား”
“မဟုတ္ပါဘူး ႏွင္းသက္ရယ္ ႏွင္းသက္စိတ္ဆိုးသြားမွာ စိုးလို႔ပါ”
“မနက္ က ႏွင္းသက္ ဘုရားရွိခိုးရင္း ငါးပါးသီလလုံေအာင္ထိန္းမယ္လို႔ သစၥာျပဳထားတယ္ ဒီေန႔ လူေတြကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္
ထားမယ္လို႔လဲ စိတ္ကူးထားတယ္ေလ”
“အင္း………ႏွင္းသက္………… ႏွင္းသက္ကို ကိုယ္အရမ္းခ်စ္တယ္ ႏွင္းသက္ရယ္….”
“ကိုကို ခုခ်ိန္ကေနစၿပီး ႏွင္းသက္ ကိုကို႔ရဲ့ နာမည္ ကို ႏွစ္လုံးကေန တစ္လုံးတည္းပဲ ကိုလို႔ေခၚေတာ့မယ္ေနာ္”
“တကယ္ …. တကယ္လား ႏွင္းသက္ ႏွင္းသက္ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္ေပါ့ေနာ္”
“ေျပာရဦးမွာလား ကို ရယ္…..”
“ကိုယ္ အရမ္းၾကားခ်င္တယ္ ႏွင္းသက္ရယ္ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ တစ္ခြန္းေလာက္ေျပာပါလား”
“ႏွင္းသက္ေမြးေန႔မွာ အားလုံးကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမယ္ဆိုေတာ့လဲ……
ႏွင္းသက္ ကို႔ကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ကိုရယ္ ဒါပဲေနာ္ ကိုအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္ ႏွင္းသက္လဲ အိပ္ေတာ့မယ္”

အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးႏွင့္ ေျပာကာ ဖုန္းခ်သြားေသာ္လည္း ကိုကို တစ္ေယာက္ ဖုန္းကိုကိုင္ကာ အိပ္ယာေပၚတြင္ ျပဳံးျပဳံးႀကီး အတိတ္ေမ့ေနေတာ့သည္… ကိုကို တစ္ေယာက္ ရညး္စား မထားဘူးတာလဲ မဟုတ္ ရည္းစားထားဖူးပါသည္…. သို႔ေသာ္ ထားဖူးသည္မွာ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္… ထိုတစ္ေယာက္ႏွင့္လဲ ဘာဆိုဘာမွ မဘာလိုက္ရပင္ လက္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မကိုင္ဖူးလိုက္…. ခုေတာ့ ႏွင္းသက္ရဲ့ အၾကည့္ ႏွင္းသက္ရဲ့ အမူအယာ ႏွင္းသက္ရဲ့ အေျပာခ်ိဳခ်ိဳေလးတြင္ ကိုကိုတစ္ေယာက္ အတိတ္ေမ့ရေခ်ၿပီ…..

ထိုညက ကိုကို အိပ္မက္ထဲတြင္ ႏွင္းသက္ႏွင့္ ကုလားကားထဲကလိုလဲ တြဲကၾကသည္… အံမယ္ သီခ်င္းေတြဆိုပီး ကၾကတာ မိုက္သား….

မနက္ေစာေစာနိုးလာေသာ ကိုကို အသစ္စက္စက္ျဖစ္ထားေသာ ခ်စ္သူေလးထံ ခ်စ္သဝဏ္လႊာေလးပို႔ရန္ ဖုန္းကိုယူကာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္သူအသစ္စက္စက္ေလးက
သူ႔ထက္ဝိရိယ ေကာင္းစြာ မနက္ ၆ နာရီေလာက္ကတည္းက ကိုကိုထံ

“Morning ko…. I Love you
Hnin thet”

ဆိုတဲ့ စာတိုေလးက ေရာက္ႏွင့္ၿပီ…. ကိုကို ျပဳံးလိုက္မိသည္… ရင္ေတြ ခုန္လွခ်ည္လား ကိုကိုရယ္ မင္းက ၿမိီးေကာင္ေပါက္ (၁၆) ႏွစ္သားလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔….

“I Love You Hnin….
Ko”

ကိုကို စာကို တိုတိုေလးပဲ ေရးကာ ျပန္ပို႔လိုက္သည္… ပီးေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲကာ ၀ါသနာပါရာ ဖြင့္ထားေသာ ဓါတ္ပုံဆိုင္ေလးသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္…. ကိုကို က ဓါတ္ပုံ၊ဗီဒီယို အက္ဒစ္တင္း ၀ါသနာပါေသာေၾကာင့္ ဓါတ္ပုံဆိုင္ ေသးေသးေလးဖြင့္ထားသည္… ဓါတ္ပုံဆိုင္ဆိုေသာ္လည္း စာစီ၊စာရိုက္၊ဒီဇိုင္းဆြဲ အကုန္လုပ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ဆိုင္ကေလးက ရႈပ္ပြေနသည္…ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ အပ္ထားေသာ ဒီဇိုင္းမ်ား ဆြဲရင္းႏွင့္ပင္ ႏွင္းသက္ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သတိရမိေနကာဆြဲေနေသာ ဒီဇိုင္းမွာလဲ ဘာပုံေပါက္လို႔ ဘာပုံေပါက္ေနမွန္းပင္ မသိေတာ့…. ကိုကို ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွ ခြါကာ ႏွင္းသက္ရဲ့ နံပါတ္ကေလးမ်ားႏွိပ္ကာ ေခၚလိုက္သည္….

“ႏွင္းသက္”
“ကို ”
“အရမ္းသတိရတယ္ကြာ”
“အံမယ္ ပိုၿပီ…. ”
“ဟုတ္တယ္ ခုေတာင္ အလုပ္လုပ္ေနတာ အလုပ္လုပ္လို႔မရဘူး ႏွင္းသက္ကို အရမ္းသတိရေနလို႔ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ”
“ကိုက ဓါတ္ပုံဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္ဆို ဘယ္နားမွာလဲ ”
“ဘာလုပ္မလို႔လဲ ”
“ေျပာျပပါ ”
“………….. အဲ့ဒီမွာေလ”
“အင္း ဒါဆိုလဲ ၿပီးေရာ.. ကို အလုပ္ထဲမွာခဏေလး စိတ္ႏွစ္ၿပီးလုပ္လိုက္ေနာ္ ႏွင္းသက္ကိုခ်စ္တယ္ဟုတ္”
“ခ်စ္တာေပါ့ ႏွင္းသက္ရာ ”
“ဒါဆို အလုပ္လုပ္ေတာ့ ဒါပဲေနာ္ အိမ္မွာဆိုေတာ့ ဖုန္းေျပာရတာ သိပ္မေကာင္းဘူး ဘိုင့္”

ကိုကို ႏႈတ္ဆက္စကားပင္ မေျပာလိုက္ရ ႏွင္းသက္ ဖုန္းခ်သြားသည္…. ႏွင္းသက္ စကားအတိုင္းပင္ အလုပ္ထဲ စိတ္ႏွစ္ထားလိုက္မိသည္…. အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ… အလုပ္ခဏရပ္ကာ အင္တာနက္မွ ဒီဇိုင္းမ်ား ဓါတ္ပုံ အယူအဆကေလးမ်ား လိုက္ၾကည့္မိေနခ်ိန္တြင္ ဆိုင္မွ အကူေကာင္ေလးမွ

“ဆရာ ဓါတ္ပုံ ရိုက္မလို႔တဲ့ အလွပုံ”
“ေအး ေအး အထဲေခၚလိုက္”

အထဲဝင္လာေသာ ေကာင္မေလးမ်ားကို ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကိုကို အံ့ၾသသြားသည္…. ႏွင္းသက္ႏွင့္ သူမ သူငယ္ခ်င္းဟု ထင္ရေသာ ေကာင္မေလးသုံးေယာက္…ႏွင္းသက္ က ႐ုပ္တည္ေလးႏွင့္ျပဳံးလဲ မၿပ ရီလဲမၿပ ႏႈတ္ေတာင္မဆက္ ကိုကို ဘာေျပာရမွန္း မသိခ်ိန္တြင္.. ႏွင္းသက္သူငယ္ခ်င္းမွ

“ႏွင္းသက္ရာ နင္ကလဲ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တာလဲ ဒီေရာက္မွ ဓါတ္ပုံရိုက္ခ်င္ရတာလဲ”
“ဟာ ….. နင္ကလဲ ဓါတ္ပုံရိုက္တာပဲ သူ႔ဘာသာ သူဘယ္အခ်ိန္ပဲ ရိုက္ခ်င္ခ်င္ေပါ့ဟာ နင္မရိုက္ခ်င္မရိုက္နဲ႔ေလမိုးမိုး နင္ရိုက္မယ္မဟုတ္လား…. ဆိုင္ေရွ႕မွာ ခ်စ္သုေဝပုံကပ္ထားတာ မေတြ႕ဘူးလား
ဘယ္ေလာက္လွလဲငါတို႔ရိုက္လို႔ ခ်စ္သုေဝထက္လွသြားရင္ ငါတို႔ပုံကပ္ခ်င္ကပ္မွာေပါ့ နင္ပဲ ေမာ္ဒယ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆို ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား အစ္ကို…. သမီးတို႔ ပုံကပ္မယ္ဟုတ္”

ကိုကို တစ္ေယာက္ ေယာင္ကန္းကန္းႏွင့္ ေခါင္းညိတ္မိသလား ေခါင္းခါမိသလား မေျပာတတ္ ၾကည့္ရတာ ႏွင္းသက္က ကိုကိုႏွင့္ သူမအေၾကာင္းကို သူမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား သိေစခ်င္ပုံမေပၚ သူမသူငယ္ခ်င္းမ်ားအား မလွိမ့္တစ္ပတ္ႏွင့္ ဆိုင္ကို ေခၚလာပုံရသည္…. ကိုကို ရင္ထဲၾကည္ႏူးမိသြားသည္.. သူက ႏွင္းသက္ကို အရမ္းသတိရတယ္ ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ႏွင္းသက္မွ သူ႔ထံကို လာျခင္းပင္….
ထိုေန႔က ႏွင္းသက္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ဓါတ္ပုံမ်ားရိုက္ေပးကာ…. ထိုအထဲကမွ ႏွင္းသက္တစ္ေယာက္တည္းပုံမ်ားကို ပညာစုံသုံးကာ ကြက္ရိုက္ယူထားလိုက္သည္…..
ညေန…..

“ဟာ…. ဆရာ… ဒီေန႔ ဆရာ ေကာင္မေလးအလန္းေလးေတြဓါတ္ပုံရိုက္ေပးလိုက္လို႔ ေမွာ္ဝင္သြားတယ္ျဖစ္မယ္ ဆရာ့ဒီဇိုင္းေတြ အလန္းေတြပါလား…..”

တပည့္ေက်ာ္ရဲ့ မွတ္ခ်က္စကားပါေပ….ကိုကို ဘာမွ မေျပာ ….ျပဳံးသာေနလိုက္သည္… အခ်စ္ရဲ့ စြမ္းပကားဟုေတာ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္္ဖူးသည္ ဟုတ္မည္ထင္ပါတယ္…
မနက္က အလုပ္လုပ္တုန္းက ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာ.. ႏွင္းသက္ တို႔ ဓါတ္ပုံလာရိုက္ၿပီးမွပင္ အလုပ္လုပ္ရတာ စ်ာန္ဝင္ေတာ့သည္… အင္း ႏွင္းသက္တို႔ ဓါတ္ပုံေလးေတြ လွေအာင္ ျပဳျပင္ဦးမွပဲ
ကြန္ပ်ဴတာထဲမွ ပုံမ်ား ဖြင့္ကာ ဓါတ္ပုံမ်ား လိုသလို ျပင္ေနစဥ္ နံေဘးမွ တပည့္ေလးက ထိုင္ၾကည့္ကာ ပညာသင္ေနသည္… ကိုကို ေဘးမွ တပည့္ေလးကို ၾကည့္ကာ

“ဟေယာင္ မင္းမျပန္ေသးဘူးလား”
“ဗ်ာ….. အေစာႀကီးရွိေသးတယ္ေလဆရာ”
“ျပန္ရင္ျပန္ေတာ့ကြာ ငါလဲ ျပန္ေတာ့မယ္”
“အင္….. တစ္ညႇိုးႀကီးပဲ”

သို႔ေသာ္ ေစာေစာျပန္ရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ တပည့္ေက်ာ္လဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အထုပ္ေကာက္ဆြဲပီး ထြက္သြားေတာ့မွပင္ ကိုကို ႏွင္းသက္ ဓါတ္ပုံေလးကို အနီးကပ္ဆြဲၾကည့္ကာ တစ္စိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ေတာ့သည္
တပည့္ေက်ာ္ရွိေနလၽွင္ျဖင့္ ဒီလို ၾကည့္လို႔မေကာင္းဘူးေလ… ခုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ တစ္ဝႀကီး ေငးလို႔ ရေလၿပီ…. ကိုကို ႏွင္းသက္ရဲ့ တစ္ေယာက္ပုံ တစ္ပိုင္းပုံ မ်က္ႏွာခ်ည္းသက္သက္ ပုံမ်ားကို
ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ ထည့္လို႔ရတဲ့အရြယ္မ်ားထုတ္ကာ တယုတယပိုက္ဆံအိတ္ထဲထည့္ယူၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္…. အိမ္ျပန္ေရာက္မွ အိပ္ယာေပၚမွာ ႏွင္းသက္ရဲ့ ဓါတ္ပုံေလးၾကည့္ပီး စိတ္ကူးယဥ္ေတာ့မည္…
ကိုကို ႏွင္းသက္ပုံေလး ထုတ္ၾကည့္ စကားေတြေျပာကာ ဓါတ္ပုံထဲမွ ႏွင္းသက္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းအပ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္…………..

ဒီလိုႏွင့္ ရည္းစားဦး ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဖုန္ုးေျပာျခင္းႏွင့္ပင္ အလြမ္းေျဖေနရသည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္ႏွင့္ အျပင္မွာေတြ႕ရန္ေျပာေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္…
ႏွင္းသက္အျပင္ထြက္မရလို႔ပါဟူေသာ အေျဖကိုသာ ရသည္… ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္လေက်ာ္လာခ်ိန္ဝယ္ တစ္ရက္တြင္ ႏွင္းသက္ဖုန္းဆက္လာသည္။ စတိတ္ရွိုးရွိသည္.. ႏွင္းသက္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း သြားၾကည့္မည္
ကိုကို လိုက္မွာလားတဲ့ … ကိုကိုက ဒီအခြင့္အေရးကို ေစာင့္ေနတာ ဘယ္ေန႔ဘယ္အခ်ိန္သြားမွာလဲ လိုက္မယ္ ဆိုေတာ့ ႏွင္းသက္က သြားမယ္ရက္ မနက္ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္တဲ့..
စိတ္ကူးႏွင့္႐ူးကာ စိတ္ကူးယဥ္ ေန႔ရက္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္လာေသာ မနက္တစ္ရက္ ႏွင္းသက္က ဒီညေနသြားၾကမယ္ ဆိုပီး စတိတ္ရွိုးလုပ္မည့္ ေဘာလုံးကြင္းေရွ႕တြင္ ခ်ိန္းလိုက္သည္။
ကိုကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကည့္လို႔အေကာင္းဆုံးျဖစ္မည့္ အဝတ္အထည္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေမႊေႏွာက္ရွာေဖြကာ ႏွင္းသက္ႏွင့္ ဆုံမည့္ေနရာတြင္ အေစာႀကီးႀကိဳသြားေစာင့္ေနမိသည္… စိတ္ေစာေနတာကိုး..
မေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ခ်စ္သူေလးႏွင့္ ေတြ႕ရမည္ေလ…
နာရီဝက္ခန႔္ေစာင့္ၿပီးသည္ေနာက္တြင္ ႏွင္းသက္ဆီက ဖုန္းလာသည္… သူတို႔ေရာက္ေနၿပီ… အေအးဆိုင္ကိုလာခဲ့ပါဆိုေသာေၾကာင့္ ကားေလာ့ခ္ခ်ကာ ႏွင္းသက္ေျပာေသာ အေအးဆိုင္သို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
အေအးဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ႏွင္းသက္အျပင္ ႏွင္းသက္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ သူတို႔ရဲ့ ဘဲဟု ထင္ရေသာ ခပ္လန္းလန္း ဒီဇိုင္းဆန္းႏွင့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ပါေတြ႕သည္…
ႏွင္းသက္ေဘးနားတြင္ ဝင္ထိုင္ကာ ႏွင္းသက္မ်က္ႏွာေလးကို တစ္ရွိုက္မက္မက္ ၾကည့္ေနမိသည္…. ေၾသာ္…. သူအရင္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဝင္းပပ မ်က္ႏွာေလး မဟုတ္ပါလား..
မိတ္ကပ္ေတြ လိုင္နာေတြ ပါးနီေတြ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြနဲ႔ ေကာ္ပတ္႐ုပ္မေလး မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနရသလိုပါလား… အရင္က ႏွင္းသက္မ်က္ႏွာေလးက ဘာမွ မလိမ္းမခ်ယ္ထားေသာ သနပ္ခါးေရက်ဲေလးႏွင့္မ်က္ႏွာေလးပါ..
အင္းေလ ဒီမ်က္ႏွာက လွတယ္ဆို… ဟိုမ်က္ႏွာေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ မ်က္ႏွာေလးေပါ့…. ေခတ္စနစ္နဲ႔ ညီစြာ ဝတ္ထားသည္က ဂါဝန္လိုလို အက် ႌ အရွည္က ေပါင္လည္ေလာက္ေရာက္သည္… ေအာက္မွာက
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ က်ပ္က်ပ္ကို လည္ရွည္ေဒါက္ဖိနပ္ႏွင့္ တြဲဝတ္ထားသည္က ႂကြႂကြရြရြေလးႏွင့္ လွပေနသည္…

“ကိုကို ႏွင္းသက္လွလား”
“အင္း…. လွတယ္”
“တကယ္….. ကိုကို ဒါက ႏွင္းသက္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဟိုဘက္က သူတို႔ ဘဲေတြ ဟဲ့ ဒါက ငါ့ကိုကို … သူတို႔နာမည္မိတ္ဆက္မေပးေတာ့ဘူးေနာ္ ႏွင္းသက္သူငယ္ခ်င္းလို႔ပဲ မွတ္ထားလိုက္ေတာ့…”
“ေအးပါကြာ….”

အေအးဆိုင္ေလးတြင္ စကားေျပာရင္း စတိတ္ရွိုး စေသာအခါ ေဘာလုံးကြင္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့ၾကသည္… ခုံမ်ားရွိေသာ္လည္း ႏွင္းသက္တို႔ ေနာက္တြင္သာ မတ္တပ္ရပ္ၾကည့္ခ်င္သည္ ဆိုေသာေၾကာင့္
အေနာက္တြင္သာ မတ္တပ္ရပ္ၾကည့္ၾကေတာ့သည္… စတိတ္ရွိုးၾကည့္ၾကေတာ့ ကိုကိုက ေရွ႕တြင္ ရပ္ေနေသာ ႏွင္းသက္ ပုခုံးေလးကို ကိုင္ကာၾကည့္ေနမိသည္… ေဘးနားမွ ႏွင္းသက္သူငယ္ခ်င္းအတြဲမ်ားကေတာ့
ခါးမ်ားကို ေနာက္မွ အသီးသီး သိုင္းဖက္ကာ ဟုတ္ေနၾကသည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္ကို သူတို႔လိုပင္ ေနာက္မွ ခါးေလးကို သိုင္းဖက္ခ်င္ေသာ္လည္း မရဲပါ… ႏွင္းသက္စိတ္ဆိုးသြားမွာေၾကာက္သည္။
သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ႏွစ္ပုဒ္ခန႔္ လိုက္ေအာ္ပီးေတာ့ ႏွင္းသက္က ကိုကို႔ကို လည္ျပန္ေမာ့ၾကည့္ကာ လၽွာထုတ္ေျပာင္ျပသည္. ပီးေတာ့ ကိုကို႔လက္ကို ပုခုံးေပၚမွေျပာင္းကာ ခါးကို ဖက္လို႔ရေအာင္ ေနရာေျပာင္းေပးသည္…
ကိုကို ရင္ထဲမွာ ေျဗာင္းဆန္ေနသည္… စတိတ္ရွိုးမွ ေဘ့စ္ ထုသည့္အသံလား ကိုယ့္ရင္ခုန္သံလားဟုပင္ ျပန္မဆန္းစစ္နိုင္… ႏွင္းသက္ ကိုယ္လုံးအိအိေလးက ခုေတာ့ ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ… ႏွင္းသက္ရဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက်ပ္က်ပ္
ေအာက္က တင္သားလုံးက်စ္က်စ္ေလးသည္ ကိုကို႔ကိုယ္ႏွင့္လာကပ္ေနသည္… ကိုကိုအာေတြ ေျခာက္လာသည္… ကိုယ္ကို မသိမသာေလး ေနာက္သို႔ ရို႔ထားမိသည္…
ဒီလို စည္းခ်က္ေအာက္မွာ ကိုကိုတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ေနၿပီ…. ေႏြးေထြးတဲ့ ခ်စ္သူကိုယ္ အိအိေထြးေလးကို ဖက္ထားရင္းႏွင့္ပင္ ႏွင္းသက္ရဲ့ နားသယ္စပ္ေလးကို နမ္းလိုက္ေတာ့
ႏွင္းသက္က …

“ကိုကို အျပင္ထြက္ရေအာင္ ႏွင္းသက္ေညာင္းၿပီ…”
“အင္း သြားမယ္ေလ… သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ”
“ရတယ္ ထားလိုက္ စတိတ္ရွိုးၿပီးေတာ့မွ ရွာမေတြ႕ရင္ ဖုန္းဆက္လိမ့္မယ္”
“ဒါဆိုလဲၿပီးေရာ လာ…”

ကိုကိုႏွင့္ ႏွင္းသက္ လူေတြၾကားမွ တိုးကာ ေဝွ႕ကာႏွင့္ပင္ အျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။

“ဘယ္သြားမလဲ ႏွင္းသက္ အေအးေသာက္မလား”
“ေညာင္းတယ္ကိုကိုရယ္ ၿပီးေတာ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ မ်က္စိရႈပ္တယ္ ေအးေအးေဆးေဆး စကားသြားေျပာၾကမယ္ေလ”
“ေကာင္းတယ္… လာ ကားက ဟိုးနားမွာ ရပ္ထားတာ”

ကိုကို ကားေမာင္းရင္းပင္ စကားေျပာလို႔ ေကာင္းမည့္ ေနရာရွာရင္းေဖြရင္း ၿမိဳ႕ေလးကို ပတ္ကာ စီးဆင္းေနေသာ ျမစ္ရဲ့ နံေဘးနား ကားကို ရပ္လိုက္သည္… ေမွာင္ရိပ္နည္းနည္းက်တဲ့ေနရာေပါ့…
ညရဲ့ မွိန္ပ်ပ် လေရာင္ေအာက္မွာ ျမစ္ျပင္ရဲ့ တစ္လက္လက္ျဖစ္ေနေသာ ေရရဲ့ အေရာင္ကို ၾကည့္ကာ ကိုကို စိတ္ကူးယဥ္ ၾကည္ႏူးေနတုန္း…

“ကိုကို အဲ့မွာ အဲ့လိုပဲ ရပ္ေနမွာလား ႏွင္းသက္ကို ဘာစကားမွမေျပာေတာ့ဘူးလား”
“အဲ့…. ဟုတ္ပါဘူး ႏွင္းသက္ရဲ့ ေလေကာင္းေလသန႔္ေလးရႈၾကည့္ေနတာ ဟီး..”
“ဟြန႔္ ေျပာကို မေျပာခ်င္ဘူး.. ကိုကို ရည္းစားထားဖူးလား”
“ထားဖူးတာေပါ့… အမ်ားႀကီးပဲ”
“ဘယ္ႏွေယာက္လဲ”

အမွန္မွာ တစ္ေယာက္တည္းသာ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ထားခဲ့ဖူးေသာ္လည္း

“သုံးေယာက္ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ဟဲဟဲ လာ စကားေျပာမယ္ ကိုယ္ ႏွင္းသက္ကို အရမ္းလြမ္းေနတာ… ခုမွ ေတြ႕ရေတာ့တယ္ ႏွင္းသက္ရယ္”

ကိုကို ကားေနာက္ခန္းထဲ ႏွင္းသက္ကို ဝင္ထိုင္ေစကာ ေဘးနားဝင္ထိုင္ရင္း ခၽြဲေတာ့သည္…ကိုကို ႏွင္းသက္ကို ဖက္ခ်င္ေသာ္လည္း မဝံ့မရဲျဖစ္ေနစဥ္ပင္ ႏွင္းသက္မွ ရင္ခြင္ထဲ မွီငဲ့လာေသာေၾကာင့္
အလိုက္သင့္ေလး ေဖးမကာ ဖက္ထားလိုက္သည္…ကိုကိုႏွင့္ႏွင္းသက္ တြတ္တီးတြတ္တာ စကားမ်ားေျပာရင္း ကိုကိုႏွင္းသက္ ပါးေလးကို နမ္းလိုက္သည္… ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းအပ္ထားတဲ့ ႏွင္းသက္က
ကိုကို ရင္ေတြခုန္ေနတယ္ ဒုတ္ဒုတ္ ဒုတ္ဒုတ္ တဲ့ ႏွင္းသက္ၾကားေနရတယ္ ေျပာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ရီမိေသးသည္…ကိုကို ဖက္ထားေသာ လက္ကို ေျဖေလ်ာ့ရင္း ႏွင္းသက္မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့လိုက္ေတာ့
ႏွင္းသက္မ်က္ဝန္းတို႔က ရီေဝေနသလို အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ကိုကို ေခါင္းကို တစ္ျဖည္းျဖည္းငုံ႔ကာ ႏွင္းသက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္သည္… ႏွင္းသက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ေႏြးေထြးလိုက္တာ…
ဖြင့္ဟလာေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္နမ္းရင္းပင္ ကိုကို ႏွင္းသက္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားသည္… ႏွင္းသက္လဲ ကိုကို႔ကို ဖက္ထားသည္… ကိုကို ရဲ့ အနမ္းေတြ ႏွင္းသက္မ်က္ႏွာေပၚ မိုးရြာသလို ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္
က်ေနစဥ္… ႏွင္းသက္ ကိုကိုႏွင့္ခြာလိုက္ပီး..

“ကိုကို ရည္းစားထားဖူးတာ ဟုတ္လို႔လား”
“ဟုတ္ပါတယ္ ဘာလို႔လဲ”
“ႏွင္းသက္ မယုံပါဘူး ကိုကို ရည္းစားမထားဖူးဘူး…ႏွင္းသက္သိတာေပါ့ ႏွင္းသက္ ရည္းစားေတြ အမ်ားႀကီးထားဖူးတာ”
“ေျပာေလ ဘာေၾကာင့္လဲ”
“ႏွင္းသက္ရဲ့ လက္ကိုလဲ မကိုင္ရဲဘူး စတိတ္ရွိုးမွာလဲ ႏွင္းသက္ကို မဖက္ရဲဘူး နမ္းလဲ မနမ္းရဲဘူး ခု ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းတာလဲ မနမ္းတတ္ဘူးေလ… ခစ္ခစ္”
“အမ္…. “

ကိုကို ဘာေျပာရမွန္းမသိ ဆြံ့အသြားသည္… ႏွင္းသက္သည္ ရည္းစားထားျခင္းတြင္ အေတြ႕အၾကဳံရွိေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္.. ႏွင္းသက္ႏွင့္ ရည္းစားျဖစ္စကတည္းကပင္ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို
ႏွင္းသက္မွ ေျပာျပထားသည္… သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုယ္သူ ထိန္းသိမ္းခဲ့သည္… ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းသည့္အဆင့္ထက္ မည္သူမွ ပိုလို႔မရဟုေျပာသည္… အဲ့လို ပြင့္လင္းေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
ကိုကို ႏွင္းသက္ကို အရမ္းခ်စ္သည္.. အရာရာအားလုံးကိုလဲ ခြင့္လႊတ္ထားသူျဖစ္သည္။

“ဒါဆို အေတြ႕အၾကဳံရွိေၾကာင္းျပရတာေပါ့ လာထား……”

ထိုစဥ္မွာပင္ ႏွင္းသက္ဖုန္းျမည္လာသည္…. ဖြင့္နားေထာင္လိုက္ေသာ ႏွင္းသက္သူငယ္ခ်င္း စတိတ္ရွိုးၿပီးၿပီ ျပန္မယ္တဲ့

“ကိုကို…ႏွင္းသက္ ေက်ာင္းသြားအပ္ရမယ္ သိလား”
“ဟုတ္လား ႏွင္းသက္ခု ဘယ္ႏွစ္လဲ”
“တတိယႏွစ္ သြားအပ္မွာ ……….ၿမိဳ႕မွာ ကိုကိုလိုက္မလား”
“တကယ္လား လိုက္မယ္ေလ. ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ”
“တစ္ရက္ေပါ့ ဒီေန႔သြားမယ္ဆို နက္ျဖန္ျပန္လာမယ္ေလ..”
“အင္း…လိုက္မယ္..”
“ဟိုေရာက္ေတာ့ ႏွင္းသက္က ဘယ္မွာသြားေနမွာလဲ”
“သြားေနစရာလားကိုရယ္ ကိုတစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာ ကို႔အနားမွာပဲေနမွာေပါ့…”
“အရမ္းခ်စ္တယ္ႏွင္းသက္ရယ္”
“ႏွင္းသက္လဲ ကို႔ကို အရမ္းခ်စ္တယ္”
“ကိုက ႏွင္းသက္ကို ပိုခ်စ္တာ”
“အံမယ္ ႏွင္းသက္ကသာ ပိုတာပါ”
“ဒါဆို ႏွင္းသက္ကို တစ္ခုေမးမယ္ ကိုက ႏွင္းသက္ရည္းစားစကားေျပာတာလား ႏွင္းသက္က ကို႔ကို ရည္းစားစကားေျပာတာလား”
“ကိုက ေျပာတာေပါ့”
“ဟားဟား အဲ့ဒါ အေျဖပဲ ရည္းစားစကားအရင္စေျပာတဲ့သူက အရင္ခ်စ္တာ အဲ့ေတာ့ အနည္းဆုံး ႏွင္းသက္ ခ်က္ျခင္းအေျဖျပန္ေပးရင္ေတာ့ ကိုက အရင္ခ်စ္ေတာ့ ပိုၿပီးခ်စ္တာ”
“ႏွင္းသက္က ကို ရည္းစားစကားမေျပာခင္ကတည္းက ႀကိတ္ခိုက္ေနတာေလ ဟဲဟဲ “
“ဒါဆို ႏွင္းသက္ ကို႔ကို ဘယ္မွာစေတြ႕လဲဖူးလဲေျပာ”
“ကို ႏွင္းသက္ျပဳတ္က်လို႔ လာတြဲတုန္းကေပါ့”
“ဟဲဟဲ ကိုက ႏွင္းသက္မျပဳတ္က်ခင္ကတည္းက ေတြ႕ပီ ခ်စ္သြားတာ”
“အာ……………… သြားကြာ….. မခ်စ္ေတာ့ဘူး ကိုကိုလူလည္… သူမ်ားကို အနိုင္ေပးရမွာ အနိုင္လဲ မေပးဘူး”
“ေဟ့ တစ္ျခားေနရာေတြသာ အနိုင္ေပးခ်င္ေပးမယ္ ခ်စ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ အနိုင္မေပးနိုင္ဘူး “

ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲေပြ႕ကာ ႏွင္းသက္ကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးနမ္းလိုက္သည္…

“ႏွင္းသက္ “
“ရွင္..”
“လိမၼာလိုက္တာကြယ္”
“ခစ္”
“ႏွင္းသက္ အရင္က ရည္းစားေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ မ်ားခဲ့ မ်ားခဲ့ အရင္ကအေၾကာင္းေတြ ကိုယ္မသိခ်င္ဘူး အရင္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးဆိုး ခု ကို႔ကို ခ်စ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
လိမၼာရင္ ကိုယ္ေပ်ာ္ပါတယ္ လိမ္လိမ္မာမာ ေနေနာ္ႏွင္းသက္”
“အင္းေပါ့ ကိုရယ္ ႏွင္းသက္မွာက အားကိုးစရာ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္လုံးရွိေနၿပီပဲ … ကို ႏွင္းသက္တို႔ လာတာလဲ ၾကာၿပီ… ျပန္ၾကရေအာင္.. ႏွင္းသက္ကားလက္မွတ္ဝယ္ရင္
ကို႔အတြက္ တစ္ေစာင္ပိုျဖတ္ထားလိုက္မယ္ေနာ္”
“ကပ္လ်က္ေနာ္”
“ေအးပါ သိပါတယ္ဆို…”

ေျပာေျပာဆိုဆို မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာေျပာလာေသာ ႏွင္းသက္ကို ၾကည့္ရင္း ကိုကို အသဲယားလာေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာဖူးဖူးေလးကိုကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္…
ႏွင္းသက္အလိုက္သင့္ျပန္နမ္းပါသည္…ႏွင္းသက္ရဲ့ ေက်ာျပင္ေျပေျပေလးကို သိုင္းဖက္ ပြတ္သက္ရင္း မြတ္သိပ္စြာ အနမ္းေတြ ေႁခြခ်မိသည္…. ႏွင္းသက္ ကိုကို႔ကို တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားမိသည္။
ကိုကို ရင္ဘတ္ခ်င္းအပ္ထားသလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ႏူးညံ့အိေထြးေသာ အထိအေတြ႕မ်ားကို ခံစားေနရသည္… ကိုကို႔လက္မ်ား ထိုေနရာမ်ားသို႔ ေရႊ႕ခ်င္ေသာ္လည္း မေရႊ႕ရဲပါ.. လက္မရဲျခင္းပင္
ထိုေနရာသို႔ လက္ေရႊ႕လၽွွင္ ႏွင္းသက္ခြင့္ျပဳမည္ ဘာမွ မေျပာမည္မွန္းသိေသာ္လည္း ကိုကို ဘယ္လိုမွမရဲ…. ကိတ္စမရွိပါ..အႀကံရွိပါသည္… ခုမကိုင္ရလို႔ ဘာမွမျဖစ္ပါ…
ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ ႏွင္းသက္ ေက်ာင္းကိစၥႏွင့္ ခရီးသြားမွ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေအးေဆး လႈပ္ရွားမည္…. ႏွစ္ေယာက္သား အလြမ္းသယ္မဆုံးျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္….

“ဘုန္း… “
“ဟ ဘာလဲဟ”

ကိုကို ကားတံခါးဖြင့္ဆင္းၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမစ္နံေဘး ေျမကြက္လပ္တြင္ ေဘာ္လုံးကစားေနေသာ ကေလးမ်ား၊ ကိုကိုႏွင့္ ႏွင္းသက္ ညေနခင္းေလးကို ျမစ္ကမ္းနံေဘး လာၾကည္ႏူးေနျခင္းျဖစ္သည္။
ကိုကို႔ကားက စေတကာ အမဲေတြကပ္ထားေသာေၾကာင့္ ကားထဲကို မျမင္ရ မွန္ကိုကပ္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္အရိပ္ပဲ ကိုယ္ျပန္ျမင္ရမွာမို႔ ကားထဲ စိတ္ႀကိဳက္ ၾကည္ႏူးေနျခင္းျဖစ္သည္… ၾကည့္ရတာ
ေအေဘးေလးေတြ လာေခ်ာင္းလို႔ မရလို႔ ေႏွာက္ယွက္ျခင္းျဖစ္မည္… ကေလးေတြၾကည့္ေတာ့ စပ္ျဖဲျဖဲႏွင့္ ဟင္းဟင္း ေႁမြမွန္းသိေအာင္ လၽွာထုတ္ျပလိုက္ဦးမွပဲ
ကိုကို ကားေဘးမွ ေဘာလုံးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေကာင္ေလးေတြဘက္ ကန္ေပးသလိုလိုႏွင့္ ျမစ္ထဲ ကန္ခ်ေပးလိုက္သည္….

“ဟာ…… ေဆာရီးကြာ ေျခေခ်ာ္သြားတယ္…”

မွတ္ကေရာ ေျပာေျပာဆိုဆို ကားေပၚတက္ကာ ေမာင္းထြက္လာလိုက္သည္…ႏွင္းသက္မွ” ေတာ္ေတာ္တတ္နိုင္တဲ့လူ ကေလးေတြနဲ႔ဖက္ၿပီး “တဲ့ ကေလးေတြ ဘာလုပ္လို႔ဖက္ရမလဲ ဖက္မယ့္ဖက္ ႏွင္းသက္ကိုဖက္မွာေပါ့

ေလေအးစက္ဖြင့္ထားေသာ ကားႀကီးက ညအေမွာင္ကို မီးထိုးကာ ေမာင္းႏွင္ေနသည္…နံေဘးနားဝယ္ သူ႔ပုခုံးေလးမွီကာ အိပ္ေနေသာ ႏွင္းသက္ကို ေဖးမက မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ အႀကီးစားကို ႏွစ္ေယာက္လုံေအာင္
ျပင္ျခဳံလိုက္သည္.. ဒီေန႔ည ႏွင္းသက္က ေက်ာင္းသြားအပ္မည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ႏွင္းသက္ႏွင့္ လိုက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္… ႏွင္းသက္မိဘတို႔က ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မျပန္ ကားထြက္မွ ျပန္ေသာေၾကာင့္ ကိုကို ကားကြင္း အျပင္စပ္နားတြင္
သြားေစာင့္ကာ တက္လိုက္လာရသည္… ေဆာင္းတြင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျပင္မွာေအးေနမည္… ကားထဲကလဲ အဲကြန္း ဖြင့္ထားေသာေၾကာင့္ စိမ့္ေနသည္… ျခဳံတဘက္ထဲမွ ႏွင္းသက္ကိုယ္ေလးကေတာ့ေႏြးေထြးေနသည္…
ႏွင္းသက္ဆီက အေႏြးဓါတ္ေတြ သူ႔ကိုယ္ထဲ ကူးစက္လာသလိုပင္ ကိုကိုလဲ ေႏြးေထြးေနပါသည္… ႏွင္းသက္ကို ဖက္ထားရင္းပင္ စိတ္က မေကာင္းေသာအႀကံအစည္မ်ားေတြးေတာလာသည္…
ဟိုေရာက္ရင္ ဟိုတယ္ခန္းတစ္ခန္းယူ… ႏွင္းသက္ ေက်ာင္းအပ္တဲ့ကိစၥပီးရင္ ….. ဟား ဟား ဟား…. ေတြးရင္းႏွင့္ အားမရေသာေၾကာင့္ ႏွင္းသက္ကိုယ္လုံးေလးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက နိုးပီး သူ႔မ်က္ႏွာေမာ့ၾကည့္ေနသည္မသိ

“ကိုကို ဘာေတြ ျပဳံးေနတာလဲႏွင္းသက္ ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ…”
“ေၾသာ္ ဒီလိုပါပဲ ႏွင္းသက္နဲ႔လာရတာ ေပ်ာ္လို႔ပါ..”
“တကယ္ေနာ္ ႏွင္းသက္ ကားမူးလို႔ ျပန္အိပ္ေတာ့မယ္”

ကိုကို ေမၽွာ္လင့္ေနတဲ့ မနက္ကို ေရာက္လာပါၿပီ…. ကိုကိုႏွင့္ ႏွင္းသက္ အိတ္ေလးကိုယ္စီလြယ္လ်က္ မနက္စာ စားေသာက္ၿပီး… ေက်ာင္းကိစၥထြက္ခဲ့သည္… ေက်ာင္းအပ္တာ လိုက္လုပ္ေပးရင္းႏွင့္ပင္
အဆိုင္းမန႔္ ထုတ္တာႏွင့္ စာအုပ္ေတြ ထုတ္တာႏွင့္ ေန႔လည္ျဖစ္သြားၿပီ…. အားလုံးပီးစီးေတာ့ ေန႔လည္ ႏွစ္နာရီထိုးေတာ့မည္… ကိုကိုႏွင့္ႏွင္းသက္ ေက်ာင္းကန္တင္းတြင္ပင္ ျဖစ္သလို စားေသာက္ရင္း

“ကဲ ႏွင္းသက္ ေန႔လည္ေတာင္ေစာင္းၿပီး အားလုံးပီးပီ မဟုတ္လား”
“အင္း ၿပီးၿပီေလ… သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီ ခဏသြားဦးမယ္”
“ဟာ မၿပီးေသးဘူးလား…”
“အာ.. ကိုကလဲ ခဏပဲကို ႏွင္းသက္လာမွာသူသိတယ္ သြားမွေကာင္းမွာေပါ့…”
“ဒါဆိုလဲ ျမန္ျမန္သြားကြာ ကိုယ္ပင္ပန္းေနၿပီနားခ်င္ၿပီ ဘယ္မွာသြားနားမွာလဲ “
“ဒီလိုလုပ္ေလ.. ကိုစုံစမ္းၿပီး စီစဥ္ထားလိုက္ ႏွင္းသက္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေတြ႕ပီးရင္ သူ႔ကို တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ သြားအိပ္မယ္ေျပာပီး ထြက္ခဲ့မယ္”
“ဒါဆိုလဲ ၿပီးေရာ… ကို ဒီအထုပ္ေတြ ယူသြားရမလား”
“မယူနဲ႔ ဒါေတြပါ ႏွငး္သက္ယူသြားမယ္”

ကိုကို ႏွင္းသက္ႏွင့္လမ္းခြဲၿပီး… ဟိုတယ္သြား ႏွစ္ေယာက္ခန္းစုံစမ္းၿပီး အခန္းတြင္း ဝင္နားေနလိုက္သည္… ထိုစဥ္

“ ေထာင္ … ေထာင္ …. ေထာင္ ေထာင့္ …. ေထာင္ …….. ေထာင္ ….. ေထာင္ …. ေထာင္ေထာင့္ …. ေထာင္ …. ၾကပ္ႀကီး ( တပ္ၾကပ္ႀကီး ) အုန္းကၽြန္း ေရးလဲ ေအာင္ျမင္ …..
ၾကပ္ႀကီး ပီဒီအက္ဖ္ လုပ္လဲ ေအာင္ျမင္ …. ၾကပ္ႀကီး ဖိုရမ္စုံေအာင္ ေရာက္ခဲ့သည္ …. ေက်ာင္းမွာပဲ ေပ်ာ္သည္ …… ျပန္ပီ ……. ”

ဖုန္းျမည္လာေသာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္

“ႏွင္းသက္ ေျပာ ၿပီးၿပီးလား”
“ေအး …. သူငယ္ခ်င္းေရ ငါနင့္နဲ႔လာအိမ္ေတာ့ဘူးဟာ ဒီမွာ ရတီက အတင္းဆြဲထားတယ္ သူနဲ႔ပဲ အိပ္တဲ့”
“ဟမ္… ဒီမွာ ႏွစ္ေယာက္ခန္းယူထားၿပီးၿပီးေလ.. ႏွင္းသက္ကလဲ”
“ငါလဲ ဒီမွာ ရတီကို ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႔မရဘူးဟာ ငါ့ပိုက္ဆံအိတ္ေတြေရာ ပစၥည္းေတြ အကုန္သိမ္းထားလိုက္ပီး… “
“မနက္ကိစၥ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ျပန္ဖို႔ကိုေလ… ဟာကြာ… မရဘူး ႏွင္းသက္ ရေအာင္ထြက္လာခဲ့”
“ေဆာရီးကြာ သူငယ္ခ်င္း ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါပဲေနာ္… တီ………………………………”

ေျပာရင္းဆိုရင္း ဖုန္းခ်သြားေတာ့ ကိုကို အခန္းထဲမွ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္က်ယ္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း…….

“အား………….ဝလူး ဝလူး… ဂူး………ဟား………..”

ကိုကို ခဏ႐ူးသြားျခင္းပင္……….

ကားတစ္စီးတည္းစီး ထိုင္ခုံကပ္လ်က္ထိုင္. တဘက္ တစ္ထည္တည္း အတူျခဳံပီး စကားမေျပာတာကေတာ့ အေတာ္ဆိုးပါသည္။
မေန႔ညက ကိစၥကို ႏွာမႊန္ကာ ကိုကိုက ဒီေန႔မနက္မွ ကားေပၚေရာက္သည္အထိ ႏွင္းသက္ကို စကားဟက္ဟက္ပက္ပက္မေျပာ ေျပာစရာရွိတာေျပာ လုပ္ေပးစရာရွိတာသာလုပ္ေပးၿပီး
စိတ္ေကာက္ျပေနလိုက္သည္။ ႏွင္းသက္ကလဲ ကိုကို စိတ္ေကာက္မွန္းသိကာ.. အေရးတယူလုပ္ၿပီး ျပန္ေခ်ာ့မေန ဒီအတိုင္းပစ္ထားသည္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့လဲ သူ႔ဘာသာသူအိပ္ေနသည္။
ကိုကိုတစ္ေယာက္သာ ဘာလုပ္ရမည္မသိပဲ ေယာင္ေပေပျဖစ္ေနသည္။ မထူးပါဘူးေလ.. သူေတာင္ ကိုယ့္ကို စကားေရာေဖာေရာေလး ျပန္မေျပာေတာ့လဲ ကိုယ္လဲ အိပ္တာေပါ့ အိပ္ေရးေတာင္ဝေသးတယ္…

ေက်ာင္းသြားအပ္ၿပီး ျပန္လာကတည္းက ကိုကိုႏွင့္ႏွင္းသက္ အေခၚမေျပာမရွိတာ ယခုဆိုလၽွင္ တစ္ပါတ္ေတာင္ ရွိၿပီ.. ကိုကို ႏွင္းသက္ကို အရမ္းသတိရကာ အရမ္းလြမ္းေနသည္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကေလးဆန္တယ္ဟုလဲ ထင္မိသည္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လဲ ဟုတ္ေနသည္… ရည္းစားက ရည္းစားတစ္က႑၊ အတူမအိပ္လို႔ ကိုကို စကားမေျပာတာက တစ္က႑ျဖစ္သည္။
ႏွင္းသက္ သူ႔ဘာသာသူ အိပ္ခ်င္အိပ္မည္ မအိပ္ခ်င္ေနမည္.. ဘာမွေျပာပိုင္ခြင့္မရွိ. သူ႔လြတ္လပ္ခြင့္ပင္။ ကိုကို သူ႔ဘာသာသူ ေကာက္ခ်က္ခ်ကာ ေျဖသိမ့္ရင္း ႏွင္းသက္ဆီ ဘယ္လို အေၾကာင္းျပကာ
ဖုန္းဆက္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနမိသည္။ ဟုတ္ၿပီ… ဟိုတစ္ေခါက္က ႏွင္းသက္ေျပာဖူးသည္။ ကိုကို အင္တာနက္သုံးေနတာေတြ႕ေတာ့ သူလဲ သုံးမည္. သူ႔ကို ဂ်ီေမးလ္ အေကာင့္ဖြင့္ေပးဟုေျပာထားသည္။
ကိုကို မလုပ္ေပးျဖစ္ေသး.. ခုလုပ္ေပးၿပီ.. ဖုန္းဆက္လိုက္မည္။

“ႏွင္းသက္”
“အင္း ေျပာ”
“ဟိုေလ.. ဟိုတစ္ေခါက္ ႏွင္းသက္ ေျပာထားတယ္ေလ ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္ဖြင့္ေပးဆိုတာ အခု လုပ္ေပးၿပီးၿပီးသိလား”
“ဟယ္………..ဟုတ္လား ေပ်ာ္လိုက္တာ.. ေပး”
“အင္း မွတ္ထားေနာ္ အေကာင့္နာမည္က …………………. ပတ္စ္ေဝ့ါက …………….”
“အင္း ရၿပီ ရၿပီ…ခုဝင္ၾကည့္မယ္ေနာ္”
“ဝင္ၾကည့္ ၿပီးရင္ ကိုယ္နဲ႔ စကားေျပာမယ္ “
“ေဟး………….. တာ့တာ”

ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုရႊင္ျမဴးစြာ ေအာ္ဟစ္ရင္း ဖုန္းခ်သြားေတာ့ ကိုကို ျပဳံးမိသည္။ ေတာ္ေသးတယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားလို႔။ ကိုကို ႏွင္းသက္ႏွင့္ အၾကာႀကီး မခြဲနိုင္ပါ။
ကိုကို ကြန္ျပဴတာ စကရင္ေပၚမွ ႏွင္းသက္ရဲ့ အေကာင့္ေလး စိမ္းလာမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ႏွင္းသက္အေကာင့္လုပ္ၿပီးကတည္းက ကိုကို သူ႔အေကာင့္ကို အင္ဗိုက္လုပ္ကာ အဆပ္…. လုပ္ပီးသားမို႔
ႏွင္းသက္ အြန္လိုင္းေပၚ ေရာက္လာလၽွင္ သူသိမည္ျဖစ္သည္။ ခဏအၾကာ ႏွင္းသက္ အေကာင့္ေလး စိမ္းလာေသာေၾကာင့္ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ရင္း… အလြမ္းေတြ ဖြင့္ခ်ေတာ့သည္။

ကိုကို အြန္လိုင္းတြင္ အလြမ္းသယ္လို႔ မဝေတာ့… ေတြ႕ခ်င္သည္ဆိုကာ ပူဆာၿပီ.. ႏွင္းသက္သည္လည္း ကိုကိုႏွင့္ မေတြ႕ စကားမေျပာျဖစ္သည္မွာ တစ္ပါတ္ခန႔္ရွိၿပီမို႔ သတိရေသာေၾကာင့္ေတြ႕ၾကရန္ ခ်ိန္းေလၿပီ..

“ကိုကို ႏွင္းသက္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ေပါ့”
“ခ်စ္တာေပါ့ ႏွင္းသက္ရယ္ ဘယ္လိုေျပာလိုက္ပါလိမ့္”
“ဒါဆို ေက်ာင္းအပ္ၿပီးျပန္လာတုန္းက ႏွင္းသက္ကို ဘာလို႔ စိတ္ေကာက္ေနလဲ”
“ဟဲဟဲ ဟိုေလ ႏွင္းသက္မ်ား ေခ်ာ့မလားလို႔ “
“ေခ်ာ့စရာလား ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ၿပီး..စိတ္ေကာက္ရတယ္လို႔”
“ႏွင္းသက္မႀကိဳက္ရင္ မေကာက္ေတာ့ပါဘူး ႏွင္းသက္ ေတြ႕ၾကရေအာင္ကြယ္”
“အင္း… ကိုကို ႏွင္းသက္အိမ္ လာရဲလား”
“လာရဲပါတယ္ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ အိမ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့မို႔လား”
“ဟာ မဟုတ္ပါဘူး လာရဲရင္ ည ကိုးနာရီေလာက္ အိမ္ေနာက္ေဖး ၿခံထဲ ဝင္လာခဲ့ ႏွင္းသက္ေစာင့္ေနမယ္”
“တကယ္လား “
“အင္း ဒါပဲေနာ္ တာ့တာ ၾကာေနၿပီ..”
“အိုေက တာ့တာ”

ကိုကို ေပ်ာ္သြားသည္။ ညရယ္ ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေတာ့… ႏွင္းသက္နဲ႔ ေတြ႕ရမည္ေလ…
ကိုကို ႏွင္းသက္ၿခံေရွ႕အနားသို႔ ည ရွစ္နာရီေလာက္ကတည္းက ေရာက္ေနသည္။ လာခဲ့မည္သာ ေျပာရသည္ ဘယ္လို ၿခံထဲ ဝင္ရမည္ကို မသိေသး… ၿခံေရွ႕ ကားျဖတ္ေမာင္းရင္း အေျခအေနၾကည့္ဦးမွ…
အင္း လမ္းသြားလမ္းလာ နည္းနည္းရွင္းတယ္ဆိုေတာ့ ၿခံေထာင့္နားကေန ၿခံထဲ ဝင္လို႔ ရမည္ထင္သည္။ ႏွင္းသက္က ၿခံထဲ ေခြးရွိသည္ေတာ့မေျပာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရေအာင္ သြားမည္… ႏွင္းသက္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္သည္ေလ
ကိုးနာရီထိုးရန္ ၁၅ မိနစ္ခန႔္အလိုတြင္ ကိုကို ကားကို ႏွစ္လမ္းေက်ာ္မွ စားေသာက္ဆိုင္နားရပ္ကာ လမ္းေလၽွာက္ခဲ့လိုက္သည္။ ႏွင္းသက္ ၿခံေရွ႕အေရာက္တြင္ လမ္းရဲ့ ဘယ္ညာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူရွင္းေနသည္။
အိုေက… ကိုကို ၿခံစည္းရိုးတိုင္မ်ားကို ေက်ာ္ကာ ၿခံတြငး္သို႔ ခုန္ခ်လိုက္သည္… အသံပင္မထြက္… ေျခကို ဖြနင္းရင္း ေမွာင္ရိပ္ခိုကာ ၿခံေနာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းေရႊ႕ခဲ့သည္။
ၿခံေထာင့္သစ္ပင္အေမွာင္ရိပ္ခိုရင္း ၾကည့္ေနစဥ္ အိမ္ေနာက္ေဖး တံခါးေလး ေျဖးညႇငး္စြာပြင့္လာသည္။ အိမ္ထဲမွ ထြက္လာသည္က ကိုကိုသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ႏွင္းသက္ ။

“ႏွင္းသက္ “
“အင္……. ကိုကို ဟယ္ တစ္ကယ္ေရာက္လာတယ္ မထင္ဘူး.. ဘယ္လိုဝင္လာလဲ”
“ၿခံစည္းရိုးေက်ာ္ဝင္လာတာ”
“ခစ္ခစ္ “
“လြမ္းလိုက္တာ ႏွင္းသက္ရယ္”
“အံမယ္ အလြမ္းမသယ္နဲ႔ လာ လာ”

ႏွင္းသက္ ၿခံေဘးနားသို႔ ေခၚသြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ရိပ္က်ပါေပသည္။ စကၠဴပန္းျခဳံေအာက္မွာကား ဒန္းေသးေသးေလး… ဒန္းေသးေသးေလးတြင္ ႏွစ္ေယာက္အတူထိုင္မိသည္။

“ႏွင္းသက္ အေဖတို႔ မဆင္းလာဘူးလား”
“ဟင့္အင္း မဆင္းလာဘူး”
“ႏွင္းသက္ေပ်ာက္ေနရင္ မသိဘူးလား”
“အိမ္ေပၚက လွမ္းေအာ္လိမ့္မယ္ အဲ့ခါ တက္သြားလိုက္မယ္”
“အင္းအင္း”

ကိုကို ႏွင္းသက္ ကိုယ္လုံးေလး ကို ေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ ေအးျမေနေသာ ေဆာင္းႏွင္းျမဴေတြၾကားမွာ ခ်စ္သူကိုယ္လုံးေလး ဖက္ထားရသည္မွာ ေႏြးေထြးလိုက္ပါဘိ
ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ပူးကပ္သြားသည္။ တီတီတာတာ စကားေတြမဆိုအား.. ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဖိကပ္ကား မြတ္သိပ္စြာ နမ္းေနမိသည္။ ႏွင္းသက္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ အိစက္လိုက္တာ…
ကိုကို ႏွငး္သက္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းရင္းမွ ပုခုံးကို ဖက္ထားေသာ လက္မ်ား ေလၽွာ့ခ်ၿပီး ေအာက္သို႔ ေရြ႕လာသည္။ ညဝတ္အက်ီ ၤပါးပါးေလးသာ ဝတ္ထားေသာ ႏွင္းသက္ ကိုယ္လုံးေလးကို
ေႁမြတစ္ေကာင္လို ရစ္ပတ္လာေခ်ၿပီ.. ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းေနေသာ ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ႏွင္းသက္ အငမ္းမရ စုပ္ကာ နမ္းေနသည္။ ပါးစပ္မွလဲ ၿငိီးသံ ပါးလ်လ်ေလး ထြက္ေနသည္။
ကိုကို႔လက္မ်ားက ႏွင္းသက္ရဲ့ ရင္အုံေပၚသို႔ အလိုလို ေရာက္လာသည္။ ႏွင္းသက္ ကိုကို႔ ကို အတင္းဖက္ထားသည္။ ကိုကို ရင္ေတြအရမ္းခုန္ကာ ႏွင္းသက္ နို႔အုံ တင္းတင္းေလးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။
ႏွင္းသက္ကား ညအိပ္ခါနီးမို႔ထင့္ အက်ီ ၤေအာက္တြင္ ဘရာဇီယာ မဝတ္လာပါ.. အက်ီ ၤတစ္ထပ္ခံထားလ်က္နဲ႔ပင္ ႏူးညံ့ ေသာ အထိေတြ႕ကို ကိုကို ခံစားေနရသည္.. ကိုကို႔လက္မ်ားကို အက်ီ ၤေအာက္သို႔ ေရႊ႕လိုက္သည္။
ေခ်ာေမြ႕ေသာ အသားအေရကို ခံစားရသည္။ တစ္ျဖည္းျဖည္း အေပၚတိုးေရြ႕လာေတာ့ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ ရင္ေတြခုန္ေနေသာ ရင္သားႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးကို စတင္ ကိုင္တြယ္မိေတာ့သည္။
ႏွင္းသက္ နို႔ေလးမ်ားက လက္တစ္ဝါးအုပ္စာခန႔္ ရွိသည္။ တင္းတင္းျပည့္ျပည့္ရွိလွသည္။ ကိုကို ဂ်ဳံနယ္သလို ပြတ္သပ္နယ္ေခ်ရင္း နို႔သီးေခါငး္ေလးမ်ားကို ကိုင္တြယ္ၾကည့္မိေတာ့ နို႔သီးေခါင္းက ခုမွ စူတူတူ ေလးျဖစ္စ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ကိုကို လက္ညႇိုး၊လက္မကို အသုံးျပဳကာ နို႔သီးေခါင္းေလးကို ေခ်လိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္ ပါးစပ္မွ တစ္အင္းအင္း ႏွင့္ ၿငိီးတြားသံ မ်ားထြက္လာသည္။
ကိုကို႔ ႏႈတ္ခမ္းကို လဲ အငမ္းမရ လိုက္နမ္းေနသည္။ လက္မ်ားကား ကိုကို လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ကာ ရင္ကို ေကာ့ထားသည္။ ကိုကို တစ္ေယာက္ ႏွင္းသက္ မ်က္ႏွာအႏွံ့ အနမး္ေတြပ်ိဳးလိုက္
နို႔မ်ားကို ဆုပ္ေခ်ရင္း ေက်ာျပင္ေျပေျပေလးကို ပြတ္သပ္ရင္းႏွင့္ ႏွင္းသက္ အက်ီ ကႋဳ လွန္လိုက္သည္… လေရာင္ မပီဝိုးတဝါးေအာက္မွာ ႏွင္းသက္ရဲ့ ျဖဴေဖြးေသာ ေရႊရင္အစုံကို ျမင္ေတြ႕ခ်ိန္
ကိုကို အာေခါင္မ်ားေျခာက္ကပ္သြားသည္။ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ငုံစုပ္ရန္ ေခါင္းငုံ႔လိုက္သည္။

“ႏွင္းသက္ေရ………… ဘယ္မွာလဲ”
“ရွင္ ……… အေမ လာၿပီ…”

ခိုးစားရေသာ အသီးပိုခ်ိဳမွန္း ကိုကို သိသြားၿပီးေနာက္ ..ႏွင္းသက္အိမ္ေနာက္ေဖးမွ ဒါန္းေလးသည္ ကိုကိုႏွင့္ ႏွင္းသက္ႏွစ္ေယာက္သားအတြက္ ညဘက္ ခ်ိန္းေတြ႕ရာ ေနရာေလးျဖစ္လာသည္။
တစ္ပါတ္လၽွင္ သုံးရက္ခန႔္ အျမဲ ခ်ိန္းေတြ႕တတ္ၾကၿပီ.. ႏွစ္ေယာက္သားေတြ႕လၽွင္ ကိုကိုဘက္မွ တစ္ျဖည္းျဖည္း တိုက္စစ္ဆင္လာရာ.. ခုဆိုလၽွင္ ႏွင္းသက္ခမ်ာ ညဘက္ ကိုကိုႏွင့္ေတြ႕ရန္
ၿခံထဲဆင္းလာပါက အက်ီ ၤေအာက္တြင္ ဘရာဇီယာ ႏွင့္ ပင္တီေတာင္ မဝတ္လာျဖစ္ေတာ့ေပ။ စကပ္တို. အက်ီ ၤဖားဖားေလးမ်ားျဖင့္ ဆင္းလာတတ္ေနၿပီ.
ႏွစ္ေယာက္သားေတြ႕လၽွင္ ကိုကိုမွာ အနမ္းေတြေႁခြ ဖီးလ္တက္လာၿပီဆိုလၽွင္ ႏွင္းသက္ရဲ့မ်ားကို နို႔မ်ားကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ အက်ီေအာက္မွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္ေနေသာ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို
အက်ီ လၤွန္ကာလဲ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ စုပ္ေနတတ္ၿပီ… နို႔သီးေလးမ်ားမာလာပါက တစ္ဆင့္တက္ကာ ႏွင္းသက္ရဲ့ ဗိုက္ေျပေျပေလးမ်ားမွ တစ္ျဖည္းျဖည္းဆင္းကာ…ႏွင္းသက္ရဲ့ ညီမေလးဆီသို႔လဲ
အလည္သြားတတ္ေနၿပီ… ႏွင္းသက္ႏႈတ္ဖ်ားမွာ တ ဟင္း ဟင္းႏွင့္ ၿငီးသံေလးမ်ားထြက္ေနၿပီဆိုလၽွင္ ဆီးခုံမို႔မို႔ေပၚမွ အေမႊးေရးေရးပါးပါးေလးမ်ားကို ျဖတ္ကာ ညီမေလးအဝမွာ စိုစြတ္မႈမ်ားကို
အလိုအေလ်ာက္လဲ ကိုကိုခံစားတတ္လာသည္. ထိုအခ်ိန္ဆိုပါက ကိုကိုသည္ ႏွင္းသက္ညီမေလးကို လက္ႏွင့္ ပြတ္သပ္ေတာ့သည္.. ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားၾကားမွ အေစ့ေသးေသးေလးကို လက္တစ္ဖက္တည္းမွ
လက္ေခ်ာင္းေလးငါးေခ်ာင္းရဲ့ အကူအညီနဲ႔ ရွာရသည္မွာ ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွသည္။ ေတြ႕လၽွင္ ထိုအေစ့ေလးကို လက္ညႇိုးေလးႏွင့္ ဖိကာ ပြတ္သပ္လၽွင္ ႏွင္းသက္မွာ မေနနိုင္ေတာ့
တစ္အားၿငိီးကာ ကိုကို႔ကို ဖက္တြယ္လာေတာ့သည္.. ကိုကို တစ္ဆင့္တက္ကာ လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းတည္းကို ႏွင္းသက္ညီမေလးထဲ ထည့္ေတာ့ အစပထမတြင္ ႏွင္းသက္ ျငင္းေသာ္လည္း
ခုေတာ့ မျငင္းေတာ့ၿပီ… ေတြ႕လၽွင္ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္အလိုကို တစ္ေယာက္လိုက္တတ္လာၿပီ… ႏွင္းသက္ကို ထိုကဲ့သို႔ လုပ္ေနခ်ိန္ ႏွင္းသက္လဲ ကိုကို႔ညီေလးကို ျပန္လည္ကိုင္တြယ္ေပးတတ္သည္..
အရင္က ကိုကိုႏွင္းသက္ဆီ ဂ်င္းေဘာင္းဘီမ်ားျဖင့္ လာတတ္ေသာ္လည္း ခုဆိုလၽွင္ လုပ္ရကိုင္ရလြယ္မည့္ေဘာင္းဘီမ်ိဳး ေရြးဝတ္လာသည္။
တစ္ေခါက္က ပုဆိုးႏွင့္လာဖူးသည္. သို႔ေသာ္ အျပန္ၿခံစည္းရိုးေက်ာ္ေသာ္အခါ အျပင္ဘက္ လူအရိပ္အခ်ည္ၾကည့္ကာ ကမန္းကတန္းခုန္ခ်ရတတ္သည္မို႔ ပုဆိုးၿငိကာ ျပဲဖူးသည္..
ထိုအခ်ိန္မွစကာ ကိုကိုေနာက္တစ္ေခါက္ ပုဆိုးမဝတ္လာေတာ့.. လုပ္ရကိုင္ရ လြယ္ေသာ္လည္း ျပန္ပါက မလြယ္ . မေတာ္လၽွင္ ဇက္ေတာင္ က်ိဳးနိုင္သည္။
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စေပါ့ကြာတား ေဘာင္းဘီတိုမ်ားျဖင့္ လာတတ္သည္။ အတြငး္ခံပင္ ဝတ္မလာ ။
ျပန္ခါနီး ၿခံအျပင္ႏွင့္အတြင္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အလြမ္းသယ္လို႔ မဝနိုင္ေအာင္ပင္. ႏွင္းသက္ဆီမွ ျပန္လာလၽွင္ ကိုကို႔ ညာဘက္လက္မ်ားမွာ အျမဲ ေစးကပ္ေနသည္။
ႏွင္းသက္ ခ်စ္သက္ေသမ်ားပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။

ကိုကို ေရွ႕ဆက္ရန္ႀကိဳးစားဖူးေသးသည္. အဆင္မေျပပါ.ႏွင္းသက္ႏွင့္လဲ ႏွစ္ကိုယ္တူ ၾကည္ျဖဴပါေသာ္ျငား ပါတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ဒါန္းကလဲ လႈပ္စိ လႈပ္စိ ျဖစ္ေနလို႔ ဘယ္လိုမွအဆင္မေျပ.
ကိုကိုလဲ ပြဲဦးထြက္ အဆင္မေျပတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ အတူေနရန္ ကိစၥ ခဏရပ္ထားလိုက္သည္။ အႀကံအစည္ရွိပါသည္ေလ..
အတူမေနရေသာ္လည္း ႏွင္းသက္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ကာ ဒါန္းေပၚတြင္ထိုင္ေစၿပီး.. ႏွင္းသက္ ေပါင္ၾကားေခါင္းအပ္ကာ ကိုကို ႏွင္းသက္ညီမေလးကို နမ္းေပးသည္။
အေမႊးေရးေရးပါးပါးေလးမို႔ မရႈပ္ပါ… သန႔္စင္ေဆးရည္မ်ားသုံးေသာ ႏွင္းသက္ ညီမေလးသည္ အန႔ံတစ္မ်ိဳးေလး ရွိသည္။ ထိုအနံ့ေလးကို ကိုကိုႀကိဳက္သည္။ ေမႊးတာလဲ မဟုတ္ နံ့တာလဲ မဟုတ္ေသာ အနံ့ေလးျဖစ္သည္။
ကိုကို ႏွင္းသက္ညီမေလးကို ပထမဆုံး စနမ္းေပးေသာ ညကို သတိရေနေသးသည္။

———-×××××××———–×××××××———–×××××××————

“ႏွင္းသက္ရယ္ အရမ္းခ်စ္တာပဲ”
“ႏွင္းသက္လဲ ခ်စ္တယ္ကိုကိုရယ္”
“တကယ္လား”
“တကယ္ခ်စ္လို႔ ခု ကိုကို လုပ္ေနတာေတြ ခြင့္ျပဳတာေပါ့ကြယ္ မခ်စ္ရင္ ဘယ္သူက ေပးကိုင္မွာလဲ”
“ဒါဆို တကယ္ခ်စ္တယ္ေပါ့.. တစ္ကယ္ခ်စ္ရင္ ကို နမ္းေပးမယ္ေလ”
“နမ္းတာပဲ ခုေရာ မနမ္းလို႔လား နမ္းလြန္းလို႔ ႏွင္းသက္ ႏွႈတ္ခမ္းေတာင္ ေထာ္ေနၿပီ..”
“အဲ့ဒါမဟုတ္ဘူးေလ ႏွင္းသက္ရဲ့ ညီမေလးကိုေျပာတာ”
“အို………မဟုတ္တာ… ကိုကိုကလဲ”
“အာ…. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ႏွင္းသက္ကလဲ ေနာ္ နမ္းေပးမယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုကို ဒါန္းေလးေပၚမွ ဆင္းလိုက္ကာ ေျမျပင္ေပၚဝယ္ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။ ႏွင္းသက္မွာ ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ေနေသာ ကိုကို႔ကို ၾကည့္ကာ ဝတ္ထားေသာ ဂါဝန္တိုေလးကိုအတင္းဆြဲကာ
ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းစိေနေအာင္ ထိုင္မိသည္။ ကိုကိုကေတာ့ ဆုံးျဖတ္ၿပီးသား ကိစၥကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေရွ႕ဆက္ရန္သာ ရွိသည္ဟု ေတြးထားၿပီး.. ႏွင္းသက္ရဲ့ ေပါင္သားေဖြးေဖြးေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို
အသာအယာ စုပ္ယူနမ္းလိုက္သည္။ နမ္းရင္း နမ္းရင္းႏွင့္ အရွိန္ပါလာေတာ့ ႏွင္းသက္ရဲ့ ေပါင္မ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ပင္ အလိုလိုကားသြားသည္… ကိုကို ႏွင္းသက္ရဲ့ စကပ္ေလးကို ဆြဲလွန္လိုက္ေတာ့
ႏွင္းသက္ဘာမွ မသိခ်င္ေတာ့ေပ.. မ်က္စိအစုံကိုသာ ေမွးမွိတ္ရင္း ကိုယ္ေပၚသို႔ ေရာက္ရွိလာမည့္ မၾကဳံဖူးေသးသည့္ ၾကဳံလာမည့္ အေတြ႕အထိမ်ားကို ေမၽွာ္လင့္လိုက္သည္။ ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ႏွင္းသက္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းမွ
ဖယ္ခြါကာ… စကၠဴပန္းျခဳံေအာက္က လေရာင္ရဲ့ မပီဝိုးတဝါး အလင္းရိပ္ေအာက္မွ ေရးေရးျမင္ရေသာ ႏွင္းသက္ညီမေလးဆီသို႔ ငုံ႔ခ်လိုက္သည္။
လက္မ်ားျဖင့္ အေမႊးေရးေရးမ်ားကို ဖယ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိစုပ္လိုက္သည္။ စိုစိစိျဖစ္ေနေသာ ေႏြးေထြးသည့္ ခံစားမႈက ရင္ခုန္ယစ္မူးဖြယ္… ကိုကို နမ္းေနရသည္မွ အဆင္မေျပသလိုျဖစ္ေနသည္။
ႏွင္းသက္ရဲ့ ေပါင္မ်ားကို ပိုကားကာ ဒါန္းေပၚတင္လိုက္သည္။ ထိုအခါမွ ညီမေလးခမ်ာ ပိုၿပီးလြတ္လပ္သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ျဖဲကာ ျပဴထြက္လာေသာ အေစ့ေလးကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္တို႔လိုက္ေတာ့
ႏွင္းသက္ရဲ့ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ခါသြားသည္။ ညီမေလးေပၚ ႏႈတ္ခမ္းကို အပ္ကာ အေစ့ကို သြားမ်ားျဖင့္ ဖိစုပ္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ကိုကို႔ ဆံပင္မ်ားကို လာေရာက္ဆြဲကိုင္ေတာ့သည္။
ကိုကို လၽွာကို ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ႏွင္းသက္ကို ျပဳစုေတာ့သည္။ အေစ့ေလးကို လၽွာဖ်ားျဖင့္ လ်က္လိုက္ … ေအာက္မွ တြင္းဝဆီသို႔ လၽွာကို ရနိုင္သေလာက္ ထိုးထည့္လိုက္လုပ္ေနေတာ့သည္။
ႏွင္းသက္မွာ ဒါန္းေပၚတြင္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကားလ်က္ ကိုကို႔ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲကိုင္လ်က္ ႏွင့္ပင္ အရသာထူးကို ခံစားေနေတာ့သည္။
အေစ့ေလးကို စုပ္ရင္း ေအာက္မွ တြင္းဝကို လက္ညႇိုးထည့္ကာ အတြင္းအထြက္ လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ ႏွင္းသက္ညီမေလးအတြင္းမွ အရည္မ်ားစိမ့္ထြက္လာကာ ေပါင္မ်ား တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ႏွင္းသက္ ပီးသြားေတာ့သည္။
ကိုကို မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလဲ ေပပြေနၿပီ…. အရည္မ်ားရႊဲကာ ေျပာင္လက္ေနေသာ ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ႏွင္းသက္ စုပ္နမ္းရင္း ကိုကို႔ရင္ခြင္ဝယ္ မွီထားကာ မွိန္းေနေတာ့သည္။

တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ဆိုလၽွင္ ႏွင္းသက္ က်ဴရွင္သြားတက္ရေတာ့မည္။ အေဝးသင္အတြက္ သြားတက္တာလို႔ ေျပာသည္။ ဒီမွာ တက္လို႔မရဘူးလားဆိုေတာ့ မရတဲ့။ ဟိုမွာပဲ တက္ရမည္။ အေဆာင္ေနမည္ ဆိုေတာ့လဲ
သြားေပါ့ေလ။ လိုက္ပို႔လို႔လဲမရ၊ ႏွင္းသက္ရဲ့ အိမ္က လိုက္ပို႔မည္။ အေဆာင္ေတြ ဘာေတြ အပ္ခဲ့ေပးမည္တဲ့။ ကိုကို ေဆြးေတာ့သည္။ မရရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ကပ္သပ္ေတြ႕ၾကရင္း အလြမ္းသယ္ၾကရၿပီ။
အရင္လို ႏွစ္ေယာက္သားေတြ႕သည့္အခ်ိန္တြင္ အလုပ္ပင္မရႈပ္အားေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဖက္ကာ တတြတ္တြတ္ မွာတမ္းေႁခြေနၾကသည္။ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဖို႔။ သတိရဖို႔၊ ဖုန္းဆက္ဖို႔
ေလၽွာက္မလည္ဖို႔၊ က်ဴရွင္ၿပီးတာႏွင့္ ကိုကို႔ဆီ အျမန္ဆုံးျပန္လာဖို႔၊ မွာတမ္းမွာ ေႁခြလို႔မဆုံးနိုင္ … မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္းလုပ္ျပေနေသာ ႏွင္းသက္ကို ခ်စ္လို႔မဝနိုင္… အသံတိုးတိုးေလးႏွင့္
ႏွင္းသက္ကို ေန႔တိုင္းသတိရေနာ္.. မေမ့သြားနဲ႔ေနာ္တဲ့ … ကိုကို ရင္ထဲမွာ မေကာင္း… သြားမွာက တစ္လေလာက္သာ ၾကာမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ ကိႏၷရီ၊ ကိႏၷရာမ်ားလို ႏွစ္ေပါင္း ခုႏွစ္ရာေလာက္
ခြဲရမတတ္ျဖစ္ေနၾကသည္။ ႏွင္းသက္ က်ဴရွင္သြားတက္မည့္ မနက္တြင္ပင္ မနက္အေစာႀကီး ကိုကို႔ ဓါတ္ပုံဆိုင္ေလးသို႔လာကာ လာႏႈတ္ဆက္သြားသည္။

“ကိုကို ႏွင္းသက္သြားေတာ့မယ္။ ဟိုေရာက္တာနဲ႔ ဖုန္းလိုက္မယ္ေနာ္၊ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္သိလား၊ ကိုကို႔ကို ႏွင္းသက္အရမ္းခ်စ္တယ္”

ပါးျပင္တစ္ဖက္ကို ဖြဖြနမ္းကာ အေျပးထြက္သြားေသာ ႏွင္းသက္ရဲ့ ေက်ာျပင္ေလးကို ၾကည့္ကာ ကိုကို သက္ျပင္းေမာကို ဟူး ခနဲ မႈတ္ထုတ္လိုက္မိသည္ထင့္
ဆိုင္တြင္ ဆက္ထိုင္ေနေသာ္လည္း အလုပ္ထဲ စိတ္မပါ. တပည့္ေက်ာ္ကို ေခၚကာ ဆိုင္ပိတ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး. သူ႔ကိုလဲ ေပးျပန္လိုက္သည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ ကိုကိုတစ္ေယာက္တည္း ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထိုင္ငိုင္ေနသည္။
ႏွင္းသက္နဲ႔ ခ်စ္သူစျဖစ္ၿပီးကတည္းက စီးကရက္ကို ျဖတ္ထားေသာ္လည္း … အခုေတာ့ ေဆးလိပ္တစ္ဘူးဝယ္ကာ ထိုင္ဖြာရင္း ႏွင္းသက္ပုံဖြင့္ထားေသာ စကရင္ ကိုၾကည့္.. ႏွင္းသက္အေၾကာင္းမ်ား
စဥ္းစားေနမိသည္။ ႏွင္းသက္နဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့တဲ့ သက္တမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ ေပ်ာ္စရာမ်ားလဲ ၾကဳံဖူးသလို စိတ္ညစ္စရာမ်ားလဲ ၾကဳံခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ကိုကို စိတ္ညစ္စရာမ်ားကို ခ်စ္သည့္စိတ္ျဖင့္သာ ေဖ်ာက္ကြယ္တတ္စျမဲ။ ႏွင္းသက္သည္ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ကေလးဆန္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ လူႀကီးတစ္ေယာက္လို႔ ဟန္ႏွင့္ပန္ႏွင့္
လုပ္တတ္ေသာ္လည္း ကိုကို႔မ်က္လုံးထဲတြင္ ခ်စ္စရာ ညီမငယ္ေလး တစ္ေယာက္အျဖစ္သာ ျမင္ေနေတာ့ ျပဳံးမိသည္။ ထိုသို႔အခါမ်ိဳးတြင္ ႏွင္းသက္သည္ ခ်က္ခ်င္း ကေလးတစ္ေယာက္လို
ျပန္ျဖစ္သြားျပန္သည္။ စိတ္ေကာက္ ၊ ေျခေထာက္ေဆာင့္၊ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ကာ စိတ္ဆိုးျပတတ္သည္။ ကိုကို႔မွာ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ စိတ္မညစ္ တစ္ဟားဟားႏွင့္သာ ေအာ္ရယ္တတ္သည္။
တစ္ကယ္စိတ္မေကာက္မွန္းသိတာကိုး…. ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ေလးေတာ့ ျပန္ေခ်ာ့ေပးရသည္။ မိန္းကေလး သဘာဝမို႔ အေခ်ာ့ခံခ်င္သည္ေလ။
ငယ္ေတာ့လဲ ဆိုးႏြဲ႕ခ်င္သည္။ ကိုကိုကလဲ အငယ္တစ္ေယာက္လိုပင္ ဥိီးစားေပးသည္မို႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်စ္သူဘဝေလးက ေပ်ာ္စရာေလးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ခဲ့သည္သာ။

———-×××××××———–××××××××———–×××××××××————××××××××————-××××××××

ကိုကို အလုပ္လုပ္ရင္း ဂ်ီေတာ့ခ္ဖြင့္ထားမိသည္မို႔ စကရင္ေအာက္ညာဘက္ေထာင့္နားေလးမွ တက္လာေတာ့ ခ်က္ေဘာက္ေလးကိုၾကည့္ကာ ေပ်ာ္သြားသည္။
ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူေလး … ႏွင္းသက္ ဟိုကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းသာ ဖုန္းဆက္သည္။ ၿပီးေနာက္ အဆက္အသြယ္မရသည္မွာ သုံးရက္ခန႔္ရွိၿပီ.. ႏွင္းသက္ ဖုန္းက အိမ္တြင္ ထားခဲ့သည္မို႔ ဖုန္းဆက္လို႔လဲမရဘူးေလ.

“ကိုကို “
“ႏွင္းသက္ ဘယ္ကေန အြန္လိုင္းတက္လာတာလဲ”
“အခ်ိန္မရဘူး ကိုကိုရယ္ ႏွင္းသက္ က်ဴရွင္အခ်ိန္က အျပည့္ပဲ သိလား ခု ထမင္းထြက္စားတုန္း သတိရလို႔ တက္လာတာ”
“ဖုန္းဆက္လိုက္ေပါ့ကြယ္”
“ဖုန္းလိုင္းက အစုတ္ႀကီးကို”
“ကို ႏွင္းသက္အသံေလး ၾကားခ်င္ေသးတယ္ေလ”
“ေအးပါ ေနာက္ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ရင္ ဆက္လိုက္ပါ့မယ္ ေနာ္ ခု အရမ္းသတိရလို႔ လာၾကည့္ၾကည့္တာ ဘာလုပ္ေနလဲ”
“အလုပ္လုပ္ေနတာပါ ႏွင္းသက္ရယ္ “
“ဂ်ီေတာ့ခ္ႀကီးဖြင့္ပီးေတာ့ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ က်ဴေနလားမသိဘူး မွန္မွန္ေျပာ”
“မဟုတ္ပါဘူး ဒီအတိုင္းဖြင့္ထားတာပါ…အလုပ္လုပ္ေနတာ”
“ပီးေရာ ပီးေရာ ေနာက္မွ ညေနဖုန္းဆက္မယ္ ရစ္မယ္ ခု က်ဴရွင္ျပန္သြားလိုက္ဦးမယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆို လိုင္းေအာက္သြားသည္။ ၾကည့္ရတာ က်ဴရွင္အခ်ိန္ေတြ ဆက္ေနသည္လားမသိ… သို႔ေသာ္ဘာပဲေျပာေျပာ ခဏေျပာရလဲ ခဏေပမို႔ အလြမ္းေျပပါသည္။
ညေနေရာက္ေတာ့ ကိုကို ဆိုင္ေစာေစာပိတ္ကာ အိမ္ျပန္လာကာ ႏွင္းသက္ဖုန္းဆက္မည့္ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနမိသည္။
အခ်ိန္ေတြက တစ္ေရြ႕ေရြ႕ ကုန္လာၿပီ။

5:30…..
6:00…..
6:30…..
6:45…..

(၇) နာရီထိုးရန္ 10 မိနစ္အလိုမွပင္ ဖုန္းလာသည္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္ေက်ာင္းသြားတက္တဲ့ ၿမိဳ႕ေလးရဲ့ ကုတ္နဲ႔မို႔ ႏွင္းသက္ပင္ျဖစ္ရမည္။

“ဟယ္လို ကိုကို”
“ႏွင္းသက္လား”
“အင္း…..”
“ၾကာလိုက္တာ ႏွင္းသက္ရာ ညေနကတည္းကေစာင့္ေနတာ ခုမွဘာလို႔ဆက္တာလဲ မိုးေတာင္ခ်ဳပ္ေနၿပီ”
“က်ဴရွင္ပီးလဲ ေနာက္က်တယ္ေလ. ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ထမင္းထြက္စားတာ စားၿပီးေတာ့ ဖုန္းဆက္တာေပါ့”
“ထမင္းက ဒီအခ်ိန္ႀကီးထြက္စားတယ္ အေဆာင္ဘယ္အခ်ိန္ျပန္မလဲ. “
“ခဏေနျပန္မွာပါကိုကိုရယ္”
“သူငယ္ခ်င္းေတြက ေယာက်ာ္းေလးပါလား”
“ပါတယ္ ႏွစ္ေယာက္ ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ”
“ေၾသာ္..”
“အံမယ္ အသံက ဘာျဖစ္သြားတာလဲ”
“မသိဘူးေလ သူငယ္ခ်င္းေခ်ာေခ်ာေလးေတြနဲ႔ ထမင္းစားေနေတာ့ ကို႔ကိုမ်ား ေမ့ေနလားလို႔ပါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာ”
“မဟုတ္ပါဘူးကိုရယ္ ႏွင္းသက္စိတ္ထဲမွာ ကို႔ေလာက္ဘယ္သူမွ မေခ်ာဘူး… သိလား”
“ထားပါေလ ခု ထမင္းစားပီးပီးမွတ္လား အေဆာင္ေစာေစာျပန္ေနာ္…”
“……………….”
“………………”
“.’………………”

ကိုကို ႏွင္းသက္ စကားဆက္ေျပေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ မေကာင္းေပ… စိုးရိမ္သလိုလို ဝမ္းနည္းသလိုလို သာျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ေယာက်ာ္းေလး သူငယ္ခ်ငး္ႏွစ္ေယာက္၊ ေခ်ာေခ်ာေလး
ထမင္းထြက္စားေနသည္။ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားေရာ ပါရဲ့လား၊ ၿပီးရင္အေဆာင္ျပန္မွာလား ဟိုေကာင္ေလးေတြ လိုက္ပို႔မွာေပါ့… က်ဴရွင္လဲ အတူတူသြားၾကမွာပဲ
စသျဖင့္…
စသျဖင့္…
အေတြးေတြ ခ်ာခ်ာလည္ကာ ကိုကို ည အိပ္မေပ်ာ္…………………

ႏွင္းသက္ က်ဴရွင္က ျပန္လာၿပီး ႏွစ္ပါတ္ခန႔္ အၾကာတြင္ ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသြားျပန္တက္ရျပန္သည္။ ကိုကို ခမ်ာ အလြမ္းေတြ အတိုးခ်မယ္ေတာင္ မႀကံရေသး တစ္ေခါက္ျပန္ခြဲရျပန္ၿပီ…
ေက်ာင္းသြားျပန္မတက္ခင္ ျပန္ေရာက္လာသည့္ ႏွစ္ပါတ္တာ ကာလကလဲ ဘာမွ မၾကာလိုက္သည့္အျပင္ ေကာင္းေကာင္းပင္မေတြ႕ရ။ အရင္လို ညဘက္ သြားေတြ႕ခ်င္ေသာ္လည္း
စာေတြက်က္ေနရသည္ ဆင္းလာလို႔မရဟုဆိုကာ အရင္လို ၾကာၾကာလဲ မေတြ႕ရ။ ႏွစ္ခါလား သုံးခါလား ဒီေလာက္ပဲ သြားေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဖုန္းဆက္လၽွင္လဲ ခဏသာ ဆက္ရသည္။ ၾကာၾကာမေျပာရ။
ႏွင္းသက္ က်ဴရွင္သြားတက္ၿပီးျပန္လာကတည္းက နည္းနည္းေျပာင္းလဲသြားသလိုပင္။ ကိုကို စိတ္မ်ားမတည္ၿငိမ္။ ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္။ ႏွင္းသက္တစ္ေယာက္ က်ဴရွင္သြားတက္ရင္းမ်ား
ရည္းစားရသြားလို႔လား။ သူ သူမ ကို မစြန႔္လႊတ္နိုင္။ တစ္ဘဝလုံးစာ ရည္ရြယ္ထားျခငး္ျဖစ္သည္။ ႏွင္းသက္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္လဲ ဆိုသည္မွာ ကိုကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိဆုံးျဖစ္သည္။
စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး အလုပ္ထဲသို႔ စိတ္ႏွစ္ထားလိုက္သည္။ အလုပ္ထဲ စိတ္ပါဝင္စားလို႔မရေအာင္ ႏွင္းသက္အေၾကာင္းမ်ား ကိုကို႔အေတြးထဲမွာ စိုးမိုးထားသည္။
ႏွင္းသက္ ေက်ာင္းသြားျပန္တက္ကတည္းက ကိုကို႔ဆီကို ဖုန္းမဆက္သည္မွာ တစ္ပါတ္ခန႔္ရွိေနၿပီ။ အြန္လိုင္းတြင္လဲ မေတြ႕။

ကိုကို႔ အေတြးစိတ္ကူးမ်ားကို ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ေစာေစာမွာပင္ ႏွင္းသက္က ဖုန္းဆက္ျခင္းႏွင့္ ေခ်ဖ်က္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းသို႔မနက္ေစာေစာသြားရသည္။ ညေနမွျပန္ေရာက္ကာ..ထမင္းေတာင္အျပင္မထြက္စား
အေဆာင္သို႔ ဝယ္လာကာ အေဆာင္မွာပင္စားသည္။ ၿပီးတာႏွင့္ စာမ်ား စက်က္ရေတာ့သည္။ ညေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွ အိပ္ရသည္တဲ့။ ေနာက္ပိုင္းလဲ ဖုန္းဆက္မည္မဟုတ္တဲ့။ အေရးႀကီးမွသာဆက္မယ္တဲ့
ဘာမွ စိတ္မပူရန္ႏွင့္ ကိုကို႔ကို အရမး္လြမ္းေၾကာင္း အိပ္မက္မက္ေၾကာင္းေျပာသည္။ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ရန္ေျပာသည္။ ေနာက္ဆုံးစကားေလးၾကားရေတာ့ ကိုကိုအရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။
ဖုန္းဆက္ရန္ အခ်ိန္မေပးနိုင္ေသာ္လည္း ညဘက္ ညဘက္ စာက်က္ခ်ိန္ သတိရေသာေၾကာင့္ ကိုကို႔ထံ စာေရးထားသည္တဲ့။ စာပို႔ထားသည္ ေျပာသည္။ ဓါတ္ပုံေလး ထည့္ေပးထားသည္။
စာဖတ္ ဓါတ္ပုံၾကည့္ရင္း အလြမ္းေျဖထားတဲ့။ စာေမးပြဲနားနီးရင္ ဖုန္းတစ္ေခါက္ထပ္ဆက္မယ္ဆိုကာ ဖုန္းခ်သြားသည္။

ကိုကို ႏွင္းသက္ဆီမွာ ဖုန္းလာေသာေၾကာင့္ ေနရထိုင္ရသည္မွာ ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ ႏွင္းသက္ဆီမွ ဖုန္းလာၿပီး ႏွစ္ရက္ခန႔္အၾကာတြင္ ႏွင္းသက္ေရးထားေသာ စာႏွင့္ ဓါတ္ပုံေရာက္လာသည္။

ကိုေရ……
အရမ္းလြမ္းတယ္ကြယ္။ ကိုေရာ ႏွင္းသက္ကို သတိရရဲ့လား။ ၾကည့္ရတာ ႏွင္းသက္ကို စိတ္ဆိုးေနတယ္ထင္တယ္။ ဖုန္းလဲ မဆက္ အဆက္အသြယ္လဲ မလုပ္လို႔ ဆိုၿပီး
စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ကိုရယ္။ ႏွင္းသက္ မွာ ဖုန္းဆက္ဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရွိတာ တကယ္ပါ။ အရမ္းပင္ပန္းတာပဲ။ မနက္အေစာႀကီး ေက်ာင္းသြားရတယ္။ ညေနမွ အတန္းေတြကၿပီးတယ္
အရင္လို က်ဴရွင္တက္တုန္းကလိုမ်ိဳး လိုက္ေတာင္ မလည္ရပါဘူးကြယ္။ တကယ္ပါ။ စာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ တစ္အားက်က္ရတာ။ ထမင္းလဲ ေက်ာင္းကျပန္လာရင္းနဲ႔ တစ္ခါတည္းဝယ္လာၿပီး
အေဆာင္မွာပဲ စားရတယ္။ အေဆာင္နဲ႔ ေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းနဲ႔အေဆာင္ပဲ သြားျဖစ္တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးဆိုလို႔ ကို႔ကို သတိမရတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္. ကို႔ကို အရမ္းသတိရတယ္။
ႏွင္းသက္ ျပန္လာတုန္းကလဲ ကိုနဲ႔ သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ဘူးေလ။ ႏွင္းသက္ကို နားလည္ေပးပါကြယ္ ေနာ္… ကိုက လိမၼာပါတယ္။
ႏွင္းသက္ ဓါတ္ပုံေလး ထည့္ေပးလိုက္တယ္.. လွတယ္ဟုတ္.. ဟဲဟဲ ၾကည့္ၾကည့္ ကိုျပဳံးေနၿပီ… သိတာေပါ့ ကိုႏွင္းသက္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာကို
ခုေလ ႏွင္းသက္ ပန္ဒါေလး ျဖစ္ေနၿပီးသိလား .. အိပ္တာလဲ မမွန္.. စာေတြ အရမ္းက်က္ရေတာ့ မ်က္ကြင္းေတြညိဳပီး ပန္ဒါေလးျဖစ္ေနတာ..
ကို တစ္ခုေျပာစရာရွိတယ္သိလား။ ႏွင္းသက္ စာေမးပြဲေတြ ေျဖပီးရင္ အိမ္ကို ခ်က္ခ်င္းမျပန္ဘူး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လိုက္လည္မယ္ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ၾကာမယ္ေျပာထားတယ္
ကို ႏွင္းသက္ဆီ လာမလားဟင္။ ကိုနဲ႔ ႏွင္းသက္လိုက္လည္ၾကမယ္ေလ…
ေၾသာ္….. အလုပ္ေတြ မအားဘူးဟုတ္လား … အင္းေလ မလာခ်င္ရင္လဲ ပီးေရာ… ႏွင္းသက္ သူငယ္ခ်ငး္ေတြနဲ႔ပဲ လိုက္လည္ေတာ့မယ္…

                                                                                                                   ဒါပဲေနာ္
                                                                                                           ကို႔ရဲ့ အခ်စ္ဆုံးေလး
                                                                                                                   ႏွင္းသက္

ကိုကို ႏွင္းသက္ရဲ့ စာကို ဖတ္ကာ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။ စာ ေလးေစာင္ပါလာေသာ္လည္း ဒီစာကို ဖတ္ရတာ အေပ်ာ္ဆုံးျဖစ္ေနသည္။
စာထဲတြင္ စာေမးပြဲ ဘယ္ေန႔ ေျဖရမလဲ ဘယ္ေန႔ၿပီးမလဲဆိုတာေတာ့ မပါေသး… ဒီလကုန္ေလာက္ျဖစ္နိုင္သည္။ ဟားဟား ဒီလကုန္လၽွင္ ႏွင္းသက္ဆီ လိုက္သြားမည္။ လိုက္လည္မည္။
စာႏွင့္အတူပါလာေသာ္ ဓါတ္ပုံေလးကိ ၾကည့္ကာ တစ္ဝႀကီးနမ္းပစ္လိုက္သည္။ ယခုေတာ့ ဓါတ္ပုံေလးကို နမ္းထားဦးမယ္… ေတြ႕ေတာ့မွသာ လူကို အရွင္လတ္လတ္ ပါးေတြ ခ်ိဳင့္သြားေအာင္
နမ္းပစ္လိုက္မည္…

———-×××××××××—————×××××××××————-×××××××××—————-××××××××—————-×××××××××××

“ဟယ္လို ကို…”
“ႏွင္းသက္လား”
“အင္း … ကို ဘာလုပ္ေနလဲ”
“ႏွင္းသက္ ကို သတိရေနတာေပါ့ကြာ”
“ခစ္ သူမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာတတ္တယ္ ခု စာေမးပြဲေျဖရေတာ့မယ္ေလ… သိလား ကို “
“စာေတြ ရပီးလား”
“ရၿပီ… ၂၃ ရက္ေန႔ေျဖရမယ္ ၃၁ ရက္ေန႔ ၿပီးမယ္ “
“ဟုတ္လား အေတာ္ပဲ ၃၀ ရက္ေန႔ ည ကိုယ္ ႏွင္းသက္ဆီလာခဲ့မယ္ေလ.ေနာ္..”
“လာမယ္ေပါ့ “
“လာမွာေပါ့ လိုက္လည္မယ္ေလ”
“ဘယ္မွာေနမလဲ ကို”
“ဟိုတယ္မွာေပါ့.”
“အင္း ႏွင္းသက္အေဆာင္မွာလာေခၚေပါ့ မနက္”
“အား……. ဘယ္ရမလဲ ႏွင္းသက္လဲ ကိုနဲ႔လိုက္ေနေပါ့”
“ဟာ….. မေနခ်င္ပါဘူး ရွက္စရာႀကီး..”
“အံမယ္ ရွက္တယ္ေပါ့… ကိုက ႏွင္းသက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ႏွင္းသက္ရဲ့ ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြကို သတိရေနတာ ညီမေလးကိုလဲ အရမ္းသတိရတယ္ “
“ဟာ ဘာေတြ ေျပာေနမွန္းလဲ မသိဘူး.. ေတာ္ၿပီကြာ လာမယ္မဟုတ္လား အေဆာင္ေနရာေျပာျပထားမယ္”
“………………..”
“………………..”
“………………..”

ႏွင္းသက္ေရ………………….. ႏွင္းသက္ဆီကို ကိုယ္လာၿပီေဟ့………………..

ကိုကို မနက္အေစာႀကီးေရာက္သည္။ ေရာက္ကတည္းက အခန္းသြားယူထားလိုက္သည္။ အခန္းကေလးက ေကာင္းသည္။ ဘန္ဂလို ေလးျဖစ္ေသာ္ေၾကာင့္ က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းႏွင့္ ေနရထိုင္ရသည္မွ သန႔္သည္။
ႏွစ္ေယာက္ခန္းျဖစ္ေသာ္ေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္က်ယ္ႀကီးကလဲ ကိုကို႔ကို စိန္ေခၚေနသည္။ ဒီအိပ္ယာႀကီးေပၚတြင္ ညေရာက္ပါက ႏွင္းသက္ႏွင့္ ခ်စ္ဗ်ဴဟာ စစ္တလင္းခင္းရမည္။
ကိုကိုႏွင့္ ႏွင္းသက္ တိုင္ပင္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ စာေမးပြဲၿပီးလၽွင္ ၿပီးသည့္ေန႔တြင္ပင္ ႏွင္းသက္ႏွင့္ ကိုကို ကားဂိတ္တြင္ ခ်ိန္းထားသည္။ ႏွင္းသက္က ညကတည္း အဝတ္အစား သိမ္းဆည္းစရာရွိသည္မ်ား
သိမ္းထားမည္။ စာေမးပြဲၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ျပန္မည္ေျပာကာ ကားဂိတ္သို႔ဆင္းမည္ျဖစ္သည္။ ထိုမွ ကိုကိုႏွင့္ ဟဲဟဲ…..။
ခဏေလာက္ေတာ့ အိပ္ထားမွ ျဖစ္မည္။ တစ္ညလုံးကားေမာင္းလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံးကိုင္ရိုက္ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဇက္ေၾကာေတြလဲ တက္ေနေသာေၾကာင့္
ေရေႏြးေလးစပ္ကာ စိမ္ၿပီးခ်ိဳးလိုက္သည္။ နာရီဝက္ခန႔္ ေရေႏြးႏွင့္ စိမ္ၿပီးေသာအခါ ကိုယ္လက္အေညာင္းအညာမ်ား ေျပေလ်ာ့ကာ အိပ္ခ်င္လာသည္။
မနက္စာ မွာစားၿပီး… တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္လိုက္သည္။ ေန႔လည္ (၁၁) နာရီခန႔္ ႏွိုးဖို႔လဲ ေကာင္တာတြင္ မွာထားလိုက္သည္။ သြားႀကိဳရမည္ေလ။

ေန႔လည္ (၁ဝး၄၅) တြင္ ေကာင္တာမွ ဖုန္းႏွင့္ႏွိုးေသာ္ေၾကာင့္ အိပ္ရာက နိုးလာတာႏွင့္ မ်က္ႏွာသစ္ ကိုယ္လက္သန႔္စင္ကာ ႏွင္းသက္ကို ႀကိဳရန္ အေဝးေျပးသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
အေဝးေျပးသို႔ေရာက္လၽွင္ ႏွင္းသက္ႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာ ေနရာတြင္ ကားရပ္ကာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ႏွင္းသက္ စာေမးပြဲေျဖနိုင္ရဲ့လားမသိ။ ေျဖနိုင္ဖို႔အေရးႀကီးသည္။
ဒါမွသာ စိတ္လက္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ ေပ်ာ္နိုင္မည္ျဖစ္သည္။

တစ္နာရီခန႔္ ေစာင့္ၿပီးလၽွင္

အငွားကားေပၚမွ ဆင္းလာေသာ ႏွင္းသက္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။ အိတ္ႏွစ္လုံးႏွင့္ ပုံစံက ခရီးသြားမည့္ပုံ။ ကိုကို ကားထဲမွ ထြက္ကာ ႏွင္းသက္ဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္သည။္
ႏွင္းသက္ကို ေခၚကာႏွစ္ေယာက္သား ကားႏွင့္ပင္ အခန္းယူထားေသာ ဟိုတယ္သို႔ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ကားကို ဘန္ဂလိုေလးေတြအထိ ေမာင္းယူသြားနိုင္ေသာ္ေၾကာင့္ အဆင္ေျပသည္။
ႏွင္းသက္ကို ကားႏွင့္တစ္ခါတည္း အခန္းေရွ႕ထိ ေခၚသြားလိုက္သည္။ အခန္းထဲသို႔ အိတ္မ်ားကို သယ္ကာ ေနရာခ်ၿပီးေတာ့ ႏွင္းသက္ကို ကိုကိုၾကည့္လိုက္သည္။
ႏွစ္ေယာက္သား ရွိုးတို႔ရွန႔္တန႔္ေတာ့ ျဖစ္မေနပါ. ႏွစ္ဦးစလုံးမွာ အေတြ႕အၾကဳံက ရွိသင့္သေလာက္ေတာ့ အစပ်ိဳးမိသားမို႔ ေနသာထိုင္သာေတာ့ျဖစ္သည္။

“ႏွင္းသက္ ေရခ်ိဳးမလား ေရခ်ိဳးရင္ ခ်ိဳးလိုက္ေလ”
“အင္း ေကာင္းတယ္ ေလာေလာဆယ္ ဗိုက္ဆာတယ္ ဘာမွ မစားရေသးဘူး”
“ဒါဆို ဒီလိုလုပ္ ကို စားေသာက္ခန္းမွာ စားစရာေတြ မွာထားမယ္ ႏွင္းသက္ ေရခ်ိဳးလိုက္ ၿပီးရင္ သြားစားၾကမယ္”
“ေကာင္းတယ္”

ႏွင္းသက္ ေျပာေျပာဆိုဆို အခန္းတြင္းမွ မွန္တင္ခုံေရွ႕သြားကာ အဝတ္လဲပါေတာ့သည္။ ကိုကို မွန္တင္ခုံေရွ႕မွ ခုံတြင္ထိုင္ကာ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

“ဘာလဲ မျမင္ဖူးဘူးလား”
“ဟင့္အင္း.”
“တကယ္မျမင္ဖူးဘူးေပါ့.. ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္မဟုတ္”
“အဲ့ဒါက ႐ုပ္ရွင္ေလ ဒါက ႏွင္းသက္”
“ညဘက္ ၿခံထဲမွာ ေတြ႕တာကေရာ”
“အဲ့ဒါက ေမွာင္တယ္ “

သို႔ေသာ္ ကိုကို ဘာမွ မျမင္လိုက္ရ အဝတ္လဲသည္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ တဘက္အႀကီးယူကာ ဘယ္လိုလဲသည္မသိ နည္းနည္း တစ္စြန္းတစ္စႏွင့္သာ ေက်နပ္လိုက္ရသည္။

“ျမင္လား “
“မျမင္ဘူး “
“သြား ဟင္းသြားမွာေပးေနာ္ ဗိုက္ဆာၿပီ”

ေအးေလ ေနႏွင့္ဦးေပါ့ ညက်ရင္ေတြ႕မယ္ ကိုကိုေတးထားကာ စားေသာက္စရာမ်ားမွာရန္ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး စားေသာက္စရာမ်ား မွာထားလိုက္သည္။ နာရီဝက္ခန႔္ အၾကာ ႏွင္းသက္ေရခ်ိဳးခန္း အတြင္းမွ
ထြက္လာသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးကာစ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို ခုမွပင္ စေတြ႕ဖူးေသာ ကိုကို ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္သြားသည္။ ေရစက္ကေလးမ်ားသီးေနေသာ ႏွင္းသက္မ်က္ႏွာေလး ျမင္ရသည္မွာ သၾကၤန္ကို ျပန္အမွတ္ရမိသည္။
မွန္တင္ခုံဝယ္ ထိုင္ကာ ေရသုတ္ေနေသာ ႏွင္းသက္ကို ကိုကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ အသားေလးေတြက ေအးစက္စက္ႏွင့္ ေရစက္သီးေနေသာ ပါးမို႔မို႔ေလးကို နမ္းရသည္မွာ လတ္ဆတ္လြန္းလွသည္။
ႏွင္းသက္ မွန္ထဲမွ ကိုကို႔ကို ၾကည့္ကာ အသာအယာပင္ အလိုက္သင့္ မ်က္ႏွာေလးကို ေစာင္းငဲ့ကာ ကိုကိုႏႈတ္ခမ္းမွ အနမ္းမ်ားကို သူမ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးျဖင့္ ႀကိဳလိုက္သည္။
ႏွင္းသက္ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ကာနမ္းေနေသာ ကိုကို႔မ်က္ႏွာမွ ႏွင္းသက္ခြါကာ ႏွင္းသက္အဝတ္အစားလဲၿပီး ထမင္းသြားစားရေအာင္တဲ့။ မခ်င့္မရဲ လႊတ္ေပးလိုက္ရေသာ ကိုကို႔ကို ႏွင္းသက္
အဝတ္အစားလဲရင္း တမင္ပင္ မေပါ့္တေပၚလွစ္ျပရင္း က်ီစယ္ေနသည္။ ကိုကိုႏွင့္ ႏွင္းသက္ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးခ်ိန္ ေန႔လည္ ၂ နာရီေက်ာ္ေလၿပီ။ ႏွင္းသက္ ဘုရားသြားဖူးခ်င္သည္။
စာေမးပြဲေျဖနိုင္ေသာ္လည္း ဘုရားတြင္ ဆုေတာင္းခ်င္ေသးသည္။ လိုက္လည္ခ်င္သည္ဆိုေသာ္ေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ညေနခင္းအခ်ိန္မ်ားကို ဘုရားသြား၊ ၿမိဳ႕ထဲလိုက္လည္ ညေနေစာင္း
ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္ၿပီး ဟိုတယ္သို႔ျပန္လာေတာ့ ည (၇) နာရီ။ အခန္းတြင္း အဝတ္အစားလဲၿပီး အိပ္ယာက်ယ္ေပၚသို႔ ကိုကို႔ကို ၾကည့္ေနေသာ္ ႏွင္းသက္ကို သြားေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္။
ဘာစကားတစ္ခြန္းမၽွမဆိုျဖစ္ပဲ ႏွင္းသက္နံေဘးနား ေျဖးညႇင္းညင္သာစြာ ဝင္လွဲၿပီး နဖူးေလးကို ငုံနမ္းလိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္မ်က္လုံးေလးမ်ား အလိုလို ေမွးစင္းသြားသည္။
ႏွင္းသက္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမ်ားကို စုပ္နမ္းလို္က္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ပြင့္ဟလာကာ ကိုကို႔ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို လက္ေလးမ်ားျဖင့္ သိုင္းဖက္လာေတာ့သည္။
ကိုကိုရဲ့ အနမ္းမ်ားသည္ ႏွင္းသက္မ်က္ႏွာျပင္သာမက လည္ပင္းရင္ညြန႔္မ်ားထိေအာင္ က်ဆင္းလာေတာ့သည္။ ကိုကို႔လက္မ်ားက ႏွင္းသက္ရဲ့ ရင္သားလုံးလုံးေလးမ်ားကို ဘရာဇီယာကိုခၽြတ္ကာ
လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္သည္။ ရင္ႏွစ္မႊာမွာ ကိုကို႔ မ်က္စိေရွ႕သို႔ လြတ္လပ္စြာ ပြင့္အံက်လာသည္။ ကိုကို ညာဘက္လက္ျဖင့္ ႏွင္းသက္ ရဲ့ ရင္သားတစ္ဖက္ကို ဆုပ္ေခ်ရင္း တစ္ဖက္မွလဲ
ရင္သားမ်ားကို အငမ္းမရ စို႔ပစ္လိုက္သည္။ တစ္ႁပြတ္ႁပြတ္မည္ေအာင္ စို႔ေနေသာ ကိုကို႔ရဲ့ေခါင္းကို ႏွင္းသက္လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို လာေရာက္ ပြတ္သပ္ေနေတာ့သည္။ ရင္အစုံကို ေကာ့ထိုးကာ
တစ္ဟင္းဟင္း ၿငီးျငဴေနေသာ ႏွင္းသက္ရဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးကို ကိုကို သြားျဖင့္ဖြဖြကိုက္ရင္း ေဆာ့ေနသည္။ ႏွင္းသက္သည္ ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ျပန္လည္စုပ္နမ္းရင္း လက္မ်ားက
ကိုကို႔ညီေလးဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ညဝတ္ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ထိုးေဖာက္မတတ္ မတ္ေထာင္ကာ တင္းေနေသာ ကိုကို႔ညီေလးကို ႏွင္းသက္ ေဘာင္းဘီၾကားမွ ထုတ္ယူလိုက္သည္။
အျပင္သို႔ေရာက္လာေသာ ညီေတာ္ေမာင္မွာ နီရဲေျပာင္လက္ကာ ေပါက္ကြဲမတတ္တင္းမာေနသည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္ရဲ့ အဝတ္အစားမ်ားကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။
ႏွင္းသက္လဲ ခၽြတ္ရလြယ္ေအာင္ အလိုက္တသင့္ ကူခၽြတ္ေပးရင္း ကိုကို႔အက်ီ ၤမ်ားကိုပါ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည။္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ့ စိတ္ထဲတြင္ ဘာမွ မသိၾကေတာ့ ယခုအခ်ိန္တြင္ စူးစိုက္ထားေသာ
အာ႐ုံတစ္ခုသာ ရွိေတာ့သည္။ ကိုကို အဝတ္အစားမ်ားကၽြတ္သြားေသာ ႏွင္းသက္ကို အိပ္ယာေပၚသို႔ တြန္းလွဲကာ ေပါင္ၾကားအတြင္း ဝင္ကာ ႏွင္းသက္ရဲ့ အဖုတ္ေလးကို မ်က္ႏွာအပ္လိုက္သည္။
အေမႊးေရးေရးေလးမ်ားေထာင္ေနေသာ ႏွင္းသက္ အဖုတ္ကေလးမွာ ကိုကို လၽွာဖ်ားေအာက္ဝယ္ နီရဲ စိုလက္လာသည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္ရဲ့ အစိကေလးကို လၽွာဖ်ားေလးျဖင့္ လ်က္ေပးလိုက္ေတာ့
ႏွင္းသက္ အိပ္ယာေပၚမွ ႂကြတက္လာသည္။ ေပါင္မ်ားမွာ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ တံေတြးမ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ေနေသာ အစိကေလးကို ကိုကို အေပၚေအာက္သြားၾကားထဲ ထည့္ကာ လၽွာျဖင့္ကပ္ရင္း
စုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္ ကိုကို႔ေခါင္းကို ဆြဲကိုင္ကာ အတင္းဖိကပ္ထားေတာ့သည္။

“ကိုရယ္ ႏွင္းသက္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး မနမ္းပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္”

ႏွင္းသက္ရဲ့ အဖုတ္ကေလးမွ ခြာကာ သူမရဲ့ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္သည္။ သြယ္လ် ျဖဴဝင္းေသာ ေပါင္တံတစ္ေလၽွာက္ ကိုကို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ကာ အဖုတ္ေလးကို လက္ျဖင့္ အသာအယာျဖဲလိုက္သည္။
သူမ အဖုတ္ဝေလးတြင္ ကိုကို ညီေလးကို ဖိေတ့လိုက္သည္။ ႏွင္းသက္ကို ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ဝန္းအစုံကို ေမွးမွိတ္ထားရင္ ကိုယ္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာမည့္ အရာကို ေစာင့္စားေနဟန္။
ကိုကို ဒုတ္ကို ေခါင္းမွ ကိုင္ကာ သူမ အဖုတ္ေလးတြင္းသို႔ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ ေစးက်ပ္လွေသာ အဖုတ္ကေလးမွ ႀကီးမားတင္းကားေသာ ဒုတ္္ကို ခ်က္ခ်င္းလက္မခံနိုင္ပါ။ ၾကပ္သိပ္ေနသည္။
ကိုကို ႏွင္းသက္ ေပါင္မ်ားကို ပိုၿပီးျဖဲကားလိုက္သည္။ ၿပီးလၽွင္ ဒုတ္ကို ေသခ်ာေတ့ကာ သူမ အဖုတ္ေလးကို လက္ျဖင့္ အသာအယာျဖဲရင္း ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ကိုကို႔ဒုတ္မွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ႏွင္းသက္အဖုတ္တြင္းသို႔
တိုးဝင္သြားသည္။ ေခါင္း ျမဳပ္သြားၿပီေနာက္. ႏွင္းသက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုကိုက္ကာ အံႀကိတ္ထားသည္။ ကိုကို ဒုတ္ကို ေခါင္းျမဳပ္႐ုံေလးထားရင္း အသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္သည္။
တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ပင္ တိုးဝင္သြားရာ ယခုဆိုလၽွင္ ႏွင္းသက္ရဲ့ အဖုတ္တြင္းသို႔ ကိုကို ဒုတ္တစ္ဝက္ခန႔္ ဝင္ေရာက္ေနပီးျဖစ္သည္။ ႏွင္းသက္ဆီမွလဲ ၿငိီးသံေလးထြက္ကာ စစခ်င္းလို တင္းမထားေတာ့ေပ။
ႏွင္းသက္ရဲ့့ အဖုတ္တြင္းမွ အရည္မ်ား ပိုမို မ်ားျပားလာရာ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပေနၿပီမို႔ ကိုကို ႏွင္းသက္ ပုခုံးေလးကို ဖိကာ သူမအဖုတ္အတြင္းသို႔ ဒုတ္ကို အဆုံးထိ ဖိထည့္လိုက္သည္။
တင္းက်ပ္ေစးပိုင္ေသာ တြင္းသို႔ ဝင္သြားေသာ ဒုတ္မွာ အေရျပားမ်ားဆြဲလွန္ခံရသကဲ့သို႔ နာက်င္လွသည္။ ႏွင္းသက္သည္ အား……. ဟု အသံတစ္ခ်က္ထြက္လာကာ ႀကိတ္ေနေတာ့သည္။
ကိုကိုရဲ့ ဒုတ္မွာ ႏွင္းသက္အဖုတ္တြင္း အဆုံးထိ ဝင္သြားေလၿပီ.. ကိုကို ခဏနားကာ ႏွင္းသက္ကို နမ္းလိုက္သည္။ ထိုမွ တစ္ျဖည္းျဖည္း ျပန္လႈပ္ရွားရင္း အဝင္အထြက္လုပ္ေတာ့သည္။
ႏွင္းသက္လဲ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အရွိန္ရလာကာ ေအာက္မွာ ျပန္ျပန္ေကာ့ပင့္ေပးေနသည္။ ကိုကို စစခ်င္းမို႔ ညႇာကာ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေသာ္လည္း အရွိန္ရလာေသာအခါ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးေဆာင့္ေတာ့သည္။
အခန္းတြင္းဝယ္ အသက္ရႈသံ တစ္ဖတ္ဖတ္ျမည္သံမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ျပင္းထန္လာေတာ့သည္။ ေစးက်ပ္လွေသာ အဖုတ္ကေလးကို လုပ္ေနရသည္မို႔ ကိုကို ဖီးလ္မွာသူမတူေအာင္ေကာင္းလွသည္။
အခ်က္ငါးဆယ္ခန႔္ခပ္မွန္မွန္ႏွင့္ ျမန္ျမန္ေလးေဆာင့္ၿပီးခ်ိန္ဝယ္ ႏွင္းသက္မွ ၿငီးျငဴသံမ်ား ျပင္းထန္လာကာ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးႏွင့္ၾကမ္းၾကမ္းေလး လုပ္ေပးရန္ေတာင္းဆိုေတာ့သည္။
ကိုကို အရွိန္ျမင့္တင္ရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္အခ်က္ငါးဆယ္ခန႔္ေဆာင့္ၿပီးခ်ိန္ဝယ္ ႏွင္းသက္ရဲ့ ေျခေထာက္မ်ားႏွင့္ လက္မ်ားသည္ ကိုကို႔ကို ကုတ္တြယ္လာရင္း ေက်ာျပင္မ်ားကိုကုတ္ကာ
ကိုယ္ခႏၵာတစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ၿငိမ္သက္သြားေတာ့သည္။ ကိုကိုလဲ ဆက္တိုက္ ဆယ္ခ်က္ခန႔္ေဆာင့္ၿပီး သုတ္ရည္ ပူပူမ်ားကို ႏွင္းသက္ကိုယ္တြင္းသို႔ ပန္းထုတ္ရင္း
ႏွင္းသက္ကိုယ္ေပၚေမွာက္ခ်ကာ အသက္ကို လုရႈေနရေတာ့သည္။

ျပတင္းတံခါးမွ လိုက္ကာကိုျဖတ္ကာ ဝင္လာေသာ ေနျခည္ႏုႏုရဲ့ အလင္းတန္းႏွင့္အတူ ကိုကို အိပ္ယာမွ နိုးလာသည္။ သူ႔ လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအုံးကာ ဖက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ႏွင္းသက္မ်က္ႏွာက
ဆံႏြယ္ဖရိုဖရဲႏွင့္ တစ္မ်ိဳးေလးခ်စ္စရာေကာင္းသည္ထင္သည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္ဘက္လွည့္ကာ မ်က္ႏွာေပၚဝယ္ အုပ္က်ေနေသာ ဆံႏြယ္အခ်ိဳ႕ကိုသပ္တင္ေပးကာ နဖူးျပင္ကို ဖြဖြ နမ္းလိုက္သည္။
ညတုန္းက ခ်စ္ပြဲဝင္ၾကတာ (၁) နာရီခန႔္မွ အိပ္ျဖစ္သည္ထင္သည္။ (၁) နာရီမွ အိပ္ေသာ္လည္း နံနက္ (၄) နာရီခန႔္ တစ္ေရးနိုးတြင္ လင္းဆြဲေလး တစ္ေခါက္ဆြဲလိုက္ေသးသည္။
ႏွစ္ေယာက္သားငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ဆူၿဖိဳးသည့္အရြယ္ဆိုေတာ့လဲ စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါနိုင္ၾကသည္။ ညက တစ္ညလုံး ပုံစံမ်ိဳးစုံႏွင့္ အားသြန္ခြန္စိုက္ ဆက္ဆံထားေသာ္လည္း မနက္အိပ္ယာနိုးနိုးခ်င္းတြင္
ကိုကိုရဲ့ ညီေတာ္ေမာင္က မတ္ေနျပန္သည္။ ႏွင္းသက္ကိုေတာ့ မႏွိုးခ်င္ေသးေပ။ ညတုံးက တစ္ညလုံး တိုက္ပြဲဝင္ရာတြင္ ခံစစ္အေနအထားမို႔ သူလဲပင္ပန္းေနမည္ေလ အိပ္ပါေစ…
ကိုကို အိပ္ယာေပၚ ျပန္လွဲကာ သူ႔ကိုဖက္ထားေသာ ႏွင္းသက္ကိုယ္ေလးကို ျပန္ဖက္ရင္းညက အေၾကာင္းမ်ားျပန္စဥ္းစားကာ ျပဳံးေနမိသည္။

“ကိုကို ဘာေတြျပဳံးေနတာလဲ”
“ႏွင္းသက္ နိုးလာၿပီလား”
“အင္း…… အိပ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ”
“ပင္ပန္းသြားတယ္ျဖစ္မယ္ ဟဲဟဲ”
“စာေမးပြဲလဲၿပီးၿပီ.. ကို႔အနားမွာလဲ ေနရတယ္ ႏွင္းသက္အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ”

စကားေျပာကာ ကိုယ္အေနအထားေရြ႕ေသာေၾကာင့္ ကိုကို႔ကို ဖက္ထားေသာ ႏွင္းသက္ရဲ့ လက္မ်ားက ကိုကို႔ညီေလးကို သြားထိမိသည္။

“ဟယ္…..ၾကည့္စမ္း ကို ကေတာ့ လြန္တယ္ေဟ့ မနက္အေစာႀကီး ျပန္ေထာင္ေနျပန္ၿပီ”
“ဟဲဟဲ …. ညီမေလးကို လြမ္းလို႔တဲ့ ေခါင္းေထာင္ၿပီးလိုက္ရွာေနတာ..”
“ေတာ္ၿပီကြာ… တစ္ညလုံးလဲ မအိပ္ဘူး ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိဘူး ထ… မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ိဳး မနက္စာစားၿပီး လိုက္လည္ရေအာင္”

ကိုကို အိပ္ယာထဲ ခဏလွဲၿပီးမွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ လိုက္ဝင္သြားလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းဝယ္ ေရပန္းေအာက္မွ ကိုယ္တုံးလုံးေလးႏွင့္ ႏွင္းသက္ကို ၾကည့္ကာ ကိုကိုလဲ ႏွင္းသက္ဆိီတိုးဝင္လိုက္ရင္
ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ ႏွင္းသက္အနမ္းမခံပါ။

“အာပုတ္ႀကီးနဲ႔ သြားတိုက္ဦး လစ္”
“ဟဲဟဲ”

ကိုကို ကမန္းကတန္း မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ၿပီး ေရပန္းေအာက္ ျပန္လာေတာ့ ႏွင္းသက္က ဆပ္ျပာတိုက္ေနၿပီ။ ကိုကို ႏွင္းသက္ဆီမွာ shower gel ယူကာ ႏွင္းသက္ ကိုယ္လုံးေလးကို ဆပ္ျပာျမဳပ္မ်ားျဖင့္
ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ဆပ္ျပာတိုက္ရင္းႏွင့္ ႏွင္းသက္ကို အေနာက္မွ သိုင္းဖက္ကာ ဂုတ္သားေလးကို ဖြဖြ နမ္းလိုက္သည္။ အေနာက္ဘက္သို႔ ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး လွည့္လာေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမ်ားကို
စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ လက္မ်ားကလဲ သူမရဲ့ နို႔မ်ားကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေနသည္။ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား မာလာေသာအခါ လက္ညႇိုးလက္မႏွင့္ ဖိညႇစ္ကာ ကစားေနမိသည္။ အေနာက္သို႔ ေကာ့ေနေသာ ႏွင္းသက္ရဲ့
တင္ပါးၾကားတြင္ ကိုကို႔ညီေတာ္ေမာင္က ေနရာယူထားသည္။ အေနာက္မွေနကာ ႏွင္းသက္ကို ကပ္တြန္းရင္း လက္မ်ားကို သူမ ညီမေလးဆီသို႔ ပို႔လိုက္သည္။ သူမလဲ စိတ္ပါေနၿပီျဖစ္သည္။
ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ျပန္နမ္းရင္ လက္မ်ားက ေျပာင္းျပန္သိုင္းဖက္လာသည္။ ေရပန္းမွ က်လာေသာ ေရစက္ေႏြးမ်ားေအာက္မွ လူသားႏွစ္ေယာက္ အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီ။ ကိုကို ႏွင္းသက္ ကို သူ႔ဘက္ ဆြဲလွည့္ကာ နို႔မ်ားကို
အငမ္းမရ စို႔လိုက္သည္။ ႏွင္းသက္ရဲ့ လက္မ်ားကလဲ သူ႔ညီေလးကို လာကိုင္ကာ ပုံမွန္လႈပ္ရွားလာသည္။ ကိုကို ေရပန္းကို ပိတ္ကာ ႏွင္းသက္ကို ေရခ်ိဳးခန္း ၾကမ္းျပင္ေပၚဝယ္လွဲခ်ကာ ေနရာယူလိုက္သည္။
ညီေတာ္ေမာင္မွာ ေထာင္မတ္ေနပီးျဖစ္သည္။ သူမ ညီမေလးမွာလဲ အရည္ေလးမ်ား စို႔ကာ ညီေလးကို ဧည့္ခံရန္ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္ေၾကာင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ညီမေလးကိုယ္တြင္းသို႔ အလည္ပို႔လိုက္သည္။
ညက တစ္ညလုံး ဝင္ေရာက္လည္ပတ္ပီးသားျဖစ္သည္မို႔ မခက္ခဲပဲ ဝင္ေရာက္သြားသည္။ ေစးက်ပ္ပိုင္နိုင္ေသာ အထိအေတြ႕တို႔ကို ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္သြားေသာ ခံစားမႈက ကိုကို႔ ဒုတ္မွတစ္ဆင့္
ရင္သို႔ ေရာက္လာသည္။ ကိုကို စိတ္မ်ားမွာ တင္းက်ပ္လွသည္မို႔ ဒုတ္ကို သူမ အဖုတ္ေလးအတြင္း ခပ္ထန္ထန္ေလး ေဆာင့္ခ်ျခင္းႏွင့္ ေပါက္ကြဲေနသည္။ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ေဆာင့္ၿပီးေသာ္
ကိုကို႔ ဒူးေခါင္းနာလာသည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္ကို ေပြ႕ကာ မ်က္ႏွာသစ္ေသာ ေဘစင္ေပၚ သူမကိုယ္လုံးေလးကို တင္လိုက္သည္။ တင္ပါးကို အစြန္းသို႔ ေရႊ႕ယူကာ လိုသလို ျပင္လိုက္ေသာ အေနအထားက
စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္လာသည္။ ကိုကို႔ႏွႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းကာ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ထားေသာ သူမရဲ့ ခါးကို ျပန္ဖက္ကာ မတ္တပ္ရပ္ႏွင့္ပင္ အားရပါးရေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။
အေနာက္ဘက္ မွန္ထဲမွ ျပန္ျမင္ေနရေသာ ကိုယ့္အရိပ္ကို ျပန္ၾကည့္ကာ ကိုကို အားပိုပါလာသည္။ ႏွင္းသက္လဲ ကိုကိုရဲ့ ခါးကို ျပန္ကိုင္ကာ သူ႔ရဲ့ ေဆာင့္အားကို ထပ္ကူေပးသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းဝယ္
ကိုကိုရဲ့ ႏွင္းသက္ရဲ့ ႏႈတ္မွထြက္လာေသာ ၿငီးျငဴသံမ်ားအျပင္ ကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခုမွ ထိခတ္ကာ ေပၚထြက္လာေသာ တစ္ဖတ္ဖတ္အသံမ်ားျဖင့္ ဆူညံေနသည္။
သူမ အဖုတ္အတြင္း နံရံမ်ားမွ ကိုကို ညီေလးကို ညႇစ္စ ျပဳလာသည္။ ႏွင္းသက္ၿပီးေတာ့မည္။ ေဆာင့္ေနသည့္ အားကို ပိုမိုထည့္ကာ အားရပါးရေဆာင့္ေနလိုက္သည္။

“အား…….. ကိုေရ… ႏွင္းသက္ရင္ေတြ အရမ္းခုန္ေနတယ္”
“ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးပါ… အား……ရွီး…”
“အင့္ အင့္ အင့္…. ဖတ္ … ဖတ္”

ကိုကို အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ အားရပါးရေဆာင့္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ႏွစ္ေယာက္သား ကာမဘုံရဲ့ အထြတ္အထိပ္ ခံစားမႈကို တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဖက္တြယ္ရင္း ခံစားေနမိသည္။

အတန္ၾကာ အနားယူၿပီးသည့္ေနာက္တြင္.. သူမကိုေဘစင္ေပၚမွ ေပြ႕ခ်ီကာ ခ်ေပးေသာ ကိုကိုရဲ့ ေျခေထာက္ေတြက မခိုင္ခ်င္…
ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ နံနက္စာစားရန္ မွာလိုက္သည္။

“ဟယ္လို reception ကပါရွင္”
“ဟုတ္ကဲ့ အခန္း ၁၀၁ ကို ဘရိတ္ဖတ္စ္ ပို႔ေပးပါခင္ဗ်ာ”
“ဘာပို႔ေပးရမလဲ..ရွင္”
“လိေမၼာ္ဂ်ဳ႕စ္ နဲ႔ ယူရိုပီယံ ႏွစ္ေယာက္စာ..”

အားျပတ္သြားၿပီေလ. အားျပန္ျဖည့္ရေတာ့မည္။

ကိုကို ႏွင္းသက္ကို သြားျပန္ႀကိဳလာသည္မွာ သုံးရက္ခန႔္ရွိၿပီ။ ျပန္ေရာက္ခါစတြင္ ကိုကိုမွာ လြန္ခဲ့ေသာရက္မ်ားမွ ၾကဳံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ားက မေမ့နိုင္စရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားပင္။
ျပန္ေရာက္ခါစတြင္ ႏွစ္ေယာက္သားမွာ ခ်စ္မဝနိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ ဖုန္းဆက္သည္။ ဖုန္းထဲတြင္လဲ ထိုအေၾကာင္းမ်ား ေျပာလို႔မဆုံးနိုင္ေအာင္။ ဖုန္းမဆက္ပါက အြန္လိုင္းတြင္ တက္ေျပာၾကသည္။
ထိုမၽွအထိ ႏွစ္ေယာက္သား အခ်စ္သည္းၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကိုကို ခရီးတစ္ခု ထြက္ရန္ေပၚလာသည္။ ႏွင္းသက္ကိုေျပာျပေတာ့ လြမ္းေလာက္ေအာင္ ခၽြဲျပျပန္ၿပီ။
ကိုကို႔ခမ်ာ မခြဲနိုင္မခြါရက္ ခ်စ္ရသူ ခ်စ္သူေလးအား အနမ္းမ်ားျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ရင္းပင္ ခရီးထြက္ခဲ့ရသည္။ ထိုခရီးမွာ တစ္လခန႔္ၾကာျမင့္မည္မို႔ လြမ္းစရာ ခရီးပင္။
ခရီးထြက္စဥ္ ဖုန္းအဆက္အသြယ္လုပ္ေသာ္လည္း ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ မေမၽွာ္လင့္ထားေသာ မယုံၾကည္နိုင္ေသာ သတင္းက ကိုကို႔ကိုေစာင့္ႀကိဳေနသည္။

—————-xxxxxxxxxx—————xxxxxxxxxxx—————-xxxxxxxxx————-xxxxxxxxx————–xxxxxxxxxx

အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ႏွစ္ရက္ခန႔္အၾကာတြင္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဖုန္းဆက္ေခၚသည္။ သူငယ္ခ်င္းမေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ ေမြးေန႔ကို ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ လုပ္မည္မို႔ လာခဲ့ရန္ေခၚသည္။
ကိုကိုမွာ ႏွင္းသက္ႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးကတည္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနသည္။ ႏွင္းသက္သည္ ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို မႀကိဳက္ မႏွစ္သက္။
မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆိုလၽွင္ ေတြ႕ရန္မေျပာႏွင့္ စကားေျပာသည္ပင္မႀကိဳက္။ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ ေယာက်ာ္းေလး သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ပင္ တစ္ခါတစ္ေလ အျပင္ထြက္မရ…
စိိတ္ေကာက္သည္။ ႏွင္းသက္ႏွင့္ ခ်စ္သူ ျဖစ္စတြင္ ႏွစ္ေယာက္သား ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာေနခ်ိန္တြင္ ကိုကို႔ သူ႔ငယ္ခ်င္းဆီမွ ဖုန္းလာသည္။ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း။
ခဏစကားေျပာၿပီး ဖုန္းပိတ္ကာ ႏွင္းသက္ႏွင့္စကားျပန္ေျပာေတာ့ ။ ဘယ္သူလဲဟု ေမးလာေသာေၾကာင့္ သေဘာရိုးႏွင့္ပင္ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းဆီမွ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေသာအခါတြင္ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ စိတ္ေကာက္ေတာ့သည္။
ဘယ္လိုမွ ေခ်ာ့မရၿပီ။ စကားေျပာလၽွင္ စကားေတာ့ျပန္ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုဂလန႔္သာေျပာေသာေၾကာင့္ လက္ေလၽွာ့ကာ အိမ္ျပန္ပို႔လိုက္သည္။
ေနာက္ပိုင္း ရာဇသံထုတ္သည္။ ေယာက်ာ္းေလး သူငယ္ခ်င္း၊ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ မေတြ႕ရ မသြားရ။ ကိုကိုကလဲ ႏွင္းသက္ကို အရမ္းခ်စ္ေသာေၾကာင့္ ႏွင္းသက္ေျပာသမၽွ လိုက္နာသည္။
သူငယ္ခ်င္းမ်ား လာေခၚလၽွင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပကာ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေလၿပီ။

ယခုေတာ့ ကိုကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ႏွင္းသက္မရွိ။ ဘုရားဖူးထြက္သြားသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္လဲ မေတြ႕သည္မွာ ၾကာၿပီမို႔..ညေနဘက္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေတြ႕ေတာ့ ေျပာမနာဆိုမနာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေပမို႔ ၀ိုင္းေျပာၾကေတာ့သည္။

“လာပါၿပီ လာပါၿပီ… ေပၚေတာ္မူ ေအာက္သြားမရွိတဲ့ေကာင္ႀကီး”
“ဟဲ့ ေနမင္း နင္ကလဲ အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔ဟာ ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း”
“မဟုတ္ပါဘူး စု ရာ ငါက ဒီေကာင့္ကို ေျပာခ်င္ေနတာၾကၿပီ… မေနနိုင္လြန္းလို႔”

သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဘာေျပာသည္ကို မသိ။ သို႔ေသာ ္ႏွင္းသက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔အျမင္မၾကည္လင္သည္ကို သိသည္မို႔ ခပ္မဆိတ္သာ ေနလိုက္သည္။

“စု… ေရာ့ ငါ့ေမြးေန႔လက္ေဆာင္”
“ေက်းဇူး ကိုကို ငါ့စိတ္ထင္ နင္မလာဘူးေတာင္ ထင္ထားတာ”
“လာမွာပါဟာ…. “
“လာေတာ့လဲ ေကာင္းတာေပါ့ ငါတို႔က ဒီေကာင့္အခ်စ္ႀကီး မေဟသီ က လာခြင့္ပိတ္ထားလို႔ မလာဘူးထင္တာ ခုက ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ ေပးလာလို႔လား ေနာက္ျပသနာ တက္ေနဦးမယ္ေနာ္”
“ေအးေဆးပါကြာ… သူမေပးလာတာ မဟုတ္ပါဘူး ငါကိုယ္တိုင္လဲ အလုပ္မအားလို႔ပါ…”
“ကိုကို မင္းေကာင္မေလးနဲ႔ အဆင္ေျပလား”
“ေျပပါတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“သူငယ္ခ်င္း စိတ္ေတာ့မဆိုးနဲ႔ကြာ ငါတို႔ ၾကားတာေတြက မေကာင္းဘူးေနာ္ မင္းေကာင္မေလးသတင္းက”
“ေအး ဟုတ္တယ္ကိုကို နင္ ခရီးထြက္သြားတဲ့ တစ္လမွာ သတင္းျပန္ၾကားတာက သိပ္မမိုက္ဘူး”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲဟ ဘာသတင္းလဲ ငါလဲ ဘာမွ မသိပါလား.. ဖုန္းအျမဲဆက္ေနတာပဲ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္”
“ေအးေလကြာ ဖုန္းဆက္တာက ဖုန္းဆက္တာပဲ သူဘာျဖစ္လဲ မင္းကို ေျပာျပမလား ေျပာရင္လဲ ငါရိုင္းတယ္ျဖစ္မယ္ ကိုကို ဟေယာင္ မင္းကို ေအာက္သြားမရွိတဲ့ေကာင္လို႔ေျပာတာ”
“ဟေယာင္ ေနမင္း ေျပာစရာရွိတာေျပာကြာ ပလႅင္ခံၿပီး ငါ့ႏွိပ္ကြပ္မေနနဲ႔”
“မင္းမသိရင္ေျပာျပမယ္ မင္းခရီးထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ဒီမွာ မင္းေကာင္မေလး ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲသြားတြဲလာလုပ္ေနတယ္ မင္းသိလား”
“ဘယ္ကေကာင္ေလးလဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္းလား”
“ငါတို႔လဲ ေတြ႕ေတာ့ အဲ့လိုထင္တာပဲ ဒါေပမယ့္ တစ္ပါတ္ေလာက္ပဲ ေတြ႕ၿပီး ဟိုေကာင္ေလးမေတြ႕ေတာ့လို႔ စုံစမး္ၾကည့္လိုက္တာ မင္းေကာင္မေလးေက်ာင္းသြားတက္တုန္းက ရည္းစား လိုက္လာတယ္လို႔ ၾကားတယ္”
“ဟုတ္ရဲ့လားကြာ မင္းကလဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားလား လာလည္တာ ျဖစ္မွာေပါ့ ေနာက္ၿပီး ဟိုကို ငါသြားႀကိဳခဲ့တာပဲ “
“ဒါကေတာ့ မင္းအပိုင္းေလကြာ.. ငါတို႔က ျပန္ၾကားတဲ့သတင္း ေျပာျပတယ္ ေနာက္ၿပီး မင္းေကာင္မေလးက အရင္ကတည္းက ရည္းစားမ်ားခဲ့တာမို႔ မင္း မခံရေအာင္ေျပာျပေနတာ”
“ငါက ဘာမွ ခံရစရာမရွိပါဘူးကြာ ေယာက်ာ္းေလးပဲ…”
“ဟဲ့ ကိုကိုရဲ့ ေယာက်ာ္းေလးေပမယ့္လဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း အလိမ္မခံရဖို႔ ေျပာျပေနတာဟဲ့ ေသာက္ေကာင္ရဲ့ ငါေျပာျပမယ္ ကိုကို နင္တို႔ ငါတို႔ဆိုတာ ငယ္ငယ္ကတည္းက လည္ပင္းဖက္ေပါင္းလာတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒါေပမဲ့ ေမဦး ရန္ကုန္ေရာက္သြားေတာ့ ငါတို႔သြားလည္ျဖစ္လား ခုမွ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ေမဦးရန္ကုန္ေရာက္တာ သုံးႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ.. ငါတို႔နဲ႔ဆို ဘယ္ေလာက္မွ မေဝးဘူး
ခု နင့္ႏွင္းသက္သူငယ္ခ်င္းက ဒီေလာက္ခရီးအေဝးႀကီး လာလည္တယ္ဆိုတာကို နင့္ဘာသာနင္ စဥ္းစားဖို႔ ေျပာျပတာ ကိုကိုေရ….. ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္စဥ္းစား မိန္းကေလးခ်င္းေျပာရတာ မေကာင္းဘူး”
“ေနပါဦးဟာ…. မင္းတို႔ကလဲ ငါ့ကို ဝိုင္းေျပာေနၾကာတာ ေရပက္မဝင္ဘူး ခုက စုရဲ့ ေမြးေန႔ဆို စုစိတ္ညစ္ေနဦးမယ္”
“ဒီမွာ ကိုကို ငါဘာမွ စိတ္ညစ္စရာမရွိဘူး ခု ငါ့ေမြးေန႔ဆိုတာလဲ ေျပာရရင္အေၾကာင္းျပခ်က္ပဲ နင့္ကိုဒီအတိုင္းေခၚလို႔ မရမွာစိုးလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ အကုန္စုံရေအာင္ ေခါင္းစဥ္တပ္တာ သိၿပီလား”
“ဟုတ္ပါၿပီ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရာ မင္းတို႔ ေစတနာ ငါနားလည္ပါတယ္ … ငါ ေသခ်ာေမးျမန္းပါဦးမယ္ ခုေတာ့ စုေမြးေန႔ကို ငါတို႔ ျပန္မဆုံျဖစ္တာ ၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ျဖတ္သန္းရေအာင္”

ကိုကို အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စဥ္းစားေနမိသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား….
ျဖစ္နိုင္ေခ်ရွိ.. မရွိ.. ကိုကိုကေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဟု ထင္သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ကိုကို ႏွင္းသက္ႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးကတည္းက အဆက္အသြယ္ျပတ္ရသည္မို႔ ႏွင္းသက္အေပၚမၾကည္လင္ၾက
ရသည့္အေျခအေနအေပၚမူတည္ကာ ႏွင္းသက္ကို အထင္လြဲေနတာ ျဖစ္ရမည္။ သူငယ္ခ်ငး္မ်ားျဖစ္သည္မို႔လဲ သူတို႔ကိုလဲ အျပစ္မတင္ခ်င္။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းစားသည္သာ ကိုယ္ျမင္ခ်င္ၾကသည္မဟုတ္လား
ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ႏွင္းသက္ရဲ့ အေျခအေန ဒါက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းသိသည့္ အေျခအေနမို႔။ ဒီအေျခအေနမွာ ႏွင္းသက္ ဒီလိုမ်ိဳး ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ မလုပ္နိုင္ဟု ကိုကိုယုံၾကည္ထားသည္။

“ကိုကို “
“ဗ်ာ ေမေမ”
“လာ ထိုင္ဦး သား သားကို ေျပာစရာရွိတယ္ “
“ဟုတ္ကဲ့”

ကိုကို ေကာ္ဖီခြက္ကို ဆက္တီစားပြဲေပၚတင္ကာ ေမေမ့ေဘးနား ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေမေမဘာေျပာစရာ ရွိလို႔လဲဆိုတာ စဥ္းစားမိသည္။

“သား ေကာင္မေလး အေၾကာင္း ေမေမသိခ်င္တယ္ သား”
“ဘာအေၾကာင္းလဲ ေမေမ”
“ေမေမ့ကို သားရည္းစားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ မေျပာဖူးဘူး ခု ေမေမသိခ်င္တယ္”

ကိုကို ေမေမ့ကို ႏွင္းသက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာျပလိုက္သည္။ ခ်န္ထားရမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ခ်န္ထားကာ ျပည့္ျပည့္စုံစုံပင္ေျပာျပလိုက္သည္။ ကိုကိုအေနႏွင့္ ႏွင္းသက္ကို လက္ထပ္ဖို႔အထိ
ရည္ရြယ္ထားေၾကာင္းကိိုပါ ေမေမ့ကိုေျပာျပလိုက္သည္။

“ကိုကို သားကို မင္းေဖေဖမရွိေတာ့ကတည္းက ေမေမတစ္ေယာက္တည္း ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာ။ သားကို ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔အတူ ကိုယ္တိုင္ဆုံးျဖတ္ခြင့္ေပးထားတယ္
သားကို ေမေမ အႀကံေပးတာပဲ ရွိတယ္။ ဘယ္ဟာကိုေတာ့ လုပ္ဆိုပီး မခိုင္းတာ မင္းသိပါတယ္။ ခုလဲ သားကို အႀကံေပးခ်င္တယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ေမေမ”
“သားက သားရဲ့ ေကာင္မေလးအေၾကာင္းကို မေျပာျပေပမဲ့…”
“အခ်ိန္မတိုင္ေသးလို႔ပါေမေမ”
“ေမေမစကားေျပာေနရင္… ျဖတ္မေျပာနဲ႔လို႔ ဘယ္ႏွခါေျပာထားရမလဲ ကိုကို”
“……”
“ေအး… သားေကာင္မေလးအေၾကာင္းေတြကို ေမေမ စုံစမ္းသင့္သေလာက္စုံစမ္းခဲ့တယ္ ဘယ္သူဘယ္ဝါသမီး ဆိုတာက အစေပါ့ သိလာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကေတာ့ ေမေမမႀကိဳက္ဘူး…
ေမေမ့သားမို႔ ေမေမ ခ်ီးမြမ္းေျပာတာမဟုတ္ဘူး.. မင္းအခုခ်ိန္ထိ ရည္းစားဘယ္ႏွစ္ေယာက္ထားခဲ့ဖူးလဲ မင္းက ေယာက်ာ္းေလးေနာ္
ဟိုက မိန္းကေလး ဒါမဲ့ သူမင္းနဲ႔ ရည္းစားမျဖစ္ခင္ မင္းအေရွ႕မွာ ရည္းစားဘယ္ႏွစ္ေယာက္ထားခဲ့လဲ သားသိမွာေပါ့.. “
“အဲ့ဒါေတြ သူျပင္လိုက္ပါၿပီ ေမေမ သားလဲ သူ႔ကိုေျပာထားၿပီးပါၿပီ”
“မင္းကသာ ေျပာထားၿပီ ေျပာတယ္ ခု သူေက်ာင္းသြားတက္တုန္းက ရခဲ့တဲ့ ရည္းစားေကာင္ေလးက ဒီကို ေရာက္လာတယ္ လိုက္လာတယ္ဆို”
“ေမေမ့ကို ဘယ္သူေျပာလဲ”
“ဘယ္သူေျပာေျပာေလ ေမေမစုံစမ္းလို႔ သိတယ္ဆို သား ဘာေျပာမလဲ”
“အဲ့ဒါက ဒီလိုပဲေျပာၾကတာပါေမေမ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး”
“ေကာင္းၿပီေလ သားကို ေမေမက စိုးရိမ္လို႔ေျပာတာပါ.. ငါ့သား လူေတြအေျပာခံရမွာစိုးလို႔… သားဘဝ သားေလၽွာက္လွမ္းရမွာပါ…”
“ဟုတ္ကဲ့ သားနားလည္ပါတယ္ ေမေမ သားေမးၾကည့္ပါဦးမယ္”
“ကဲ ဆိုင္သြားမယ္ မဟုတ္လား ေနာက္က်ေနဦးမယ္ သြားေတာ့”

ကိုကို ေကာ္ဖီခြက္ပင္ မယူခဲ့ေတာ့… စိတ္ထဲတြင္ ရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိေနသည္။ ဆိုင္သို႔ထြက္သာလာခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္က မပါ။ သို႔ေၾကာင့္ တပည့္ေက်ာ္ႏွင့္ပင္ ဆိုင္ကို ထားခဲ့ကာ အျပင္ထြက္ခဲ့သည္။
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္… ျမစ္ကမ္းနားသြားကာ ေအးေအးလူလူ သြားထိုင္ကာ ႏွင္းသက္အေၾကာင္းမ်ား ျပန္လည္စဥ္းစားေနမိသည္။ ဘယ္လိုပင္ ေတြးေတြး ကိုကို႔ေခါင္းထဲတြင္ ႏွင္းသက္သည္ အျပစ္မရွိ
ေမေမႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ႏွင္းသက္အေၾကာင္းမ်ားကို တစ္စိတ္ကို တစ္အိတ္လုပ္ကာ ေျပာေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆေနမိသည္။

ကိုကိုအတြက္ မယုံၾကည္နိုင္စရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ ႏွင္းသက္ဘုရားဖူးမွ ျပန္လာခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ပြားေတာ့သည္။
ႏွင္းသက္ျပန္ေရာက္သည္ကို သိလၽွင္သိခ်င္း ႏွင္းသက္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္လုပ္သည္။ ပထမရက္ပိုင္းမ်ားတြင္ ဖုန္းဆက္ရေသာ္လည္း.ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ ႏွင္းသက္ဖုန္းဆက္လိုက္လၽွင္
မအားေနသည္က မ်ားသည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ားသည္ ယခင္က ကိုကိုႏွင့္ႏွင္းသက္တို႔ ညဘက္ မဆုံျဖစ္လၽွင္ ဖုန္းဆက္ေနၾကအခ်ိန္မ်ား… ထိုအခ်ိန္သည္ ႏွင္းသက္လဲ အိပ္ယာထဲေရာက္ေနၿပီမို႔
ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာလို႔ရသည္။ အခု ကိုကို ဖုန္းဆက္လိုက္လၽွင္ ႏွင္းသက္ဖုန္းသည္ မအားပါ။ နာရီဝက္ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ခန႔္မွ ျပန္အားတတ္သည္။ ကိုကို က မည္သူႏွင့္ ေျပာေနလဲဟုေမးလၽွင္
သူငယ္ခ်င္းဖုန္းဆက္လို႔ ေျပာေနသည္တဲ့ ဒိေလာက္ၾကာလားဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ဖုန္းခ်သြားလၽွင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ဆီက ဖုန္းဆက္ဝင္လာေသာ္ေၾကာင့္ ဆက္ေျပာရသည္ဆိုေသာ အေျဖသာရသည္။
ထိုအေၾကာင္းမ်ား ဆက္ေျပာ ဆက္ေမးလၽွင္လည္း ႏွင္းသက္ စိတ္ေကာက္ကာ ဖုန္းခ်သြားတတ္ေသာေၾကာင့္ ကိုကိုခမ်ာ သိပ္မေျပာရဲျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာသလို
ျဖစ္ေနၿပီလားဟု သံသယအေတြးက စဝင္လာေနၿပီျဖစ္သည္။

ကိုကို တစ္ရက္တြင္ အလုပ္တြင္ထိုင္ရင္း အားေနေသာေၾကာင့္ အီးေမးလ္မ်ားျပန္စစ္ေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ႏွင္းသက္ အေကာင့္ေလး လိုင္းေပၚတက္လာသည္။
ကိုကို ခ်က္ျခင္းမေခၚမိ ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ႏွင္းသက္ဘက္ကလဲ စာမတက္လာေသာေၾကာင့္ ကိုကိုသာ စေမးလိုက္ေတာ့သည္။

• ႏွင္းသက္ ဘာလုပ္ေနလဲ
• ကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်က္ေနတာ
• ကို႔ကိုေတာင္ မေခၚဘူးေပါ့
• မဟုတ္ပါဘူး ကိုမအားဘူးထင္လို႔ပါ
• အားတယ္ ကိုနဲ႔ပဲေျပာ
• အင္းပါ အင္းပါ

အင္းပါဆိုေသာ္လည္း ကိုကို႔ဘက္က စာတစ္ေၾကာင္းတက္သြားၿပီး ေနာက္ ႏွင္းသက္ဘက္က စာျပန္လာရန္မွာ ၾကာလွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုကို ႏွင္းသက္အီးေမးလ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။
ကံေကာင္းပါသည္။ ႏွင္းသက္ပတ္စ္ေဝါ့ မခ်ိန္းထားသည္မို႔ အီးေမးလ္က ဝင္သြားသည္။ အီးေမးလ္အတြင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခားမရွိ ဂ်ီအေကာင့္တြင္ကား နာမည္ေတြမ်ားလွသည္။
ခ်က္ေလာ့ဂ္ကို ဖြင့္ကာၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ကိုကို႔ မ်က္လုံးမ်ားျပာေဝသြားေတာ့သည္။
ခ်က္ေလာ့ဂ္တြင္ ႏွင္းသက္ ခ်က္ထားသည္မ်ားက ႏွင္းသက္သည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာသလိုပင္ ေက်ာင္းသြားတက္ရင္း ရည္းစားအသစ္ရခဲ့သည္။ ေကာင္ေလး ႏွင္းသက္ဆီ လိုက္လာသည့္အေၾကာင္းမ်ား
ကိုကို ခ်က္ေလာ့ဂ္ကိုၾကည့္ကာ ေဒါသမ်ားထြက္လာသည္။ လက္ရွိခ်က္ေနသည္မွာလဲ ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ကိုကို ခ်က္ေလာ့ဂ္မ်ားကို ကူးကာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ႏွင္းသက္ကို ဂ်ီေတာ့ခ္တြင္ ျပလိုက္သည္။
ႏွင္းသက္ ဘက္မွ ဘာမွ ျပန္မတက္လာသည့္အျပင္ ခဏအေနတြင္ ေလာ့ဂ္ေအာက္ပါလုပ္သြားေတာ့သည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္ဖုန္းကို ဆက္ေတာ့လဲ ႏွင္းသက္ ဖုန္းပိတ္ထားသည္။ ကိုကို ဘာလုပ္ရမလဲ
ရင္ထဲတြင္ ပူေလာင္ေနသည္။

ေတာက္ လုပ္ရက္လိုက္ေလျခင္းကြာ ကိုယ့္မွာေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ… သူကေတာ့ ရည္းစားအသစ္ႏွင့္ေပ်ာ္ျမဴးေနသည္။ နားမလည္နိုင္သည္မွာ ေက်ာင္းသြားႀကိဳခ်ိန္တြင္ ကိုကိုႏွင့္ပင္ ႏွစ္ကိုယ္တူ ခ်စ္ရည္တူ ခဲ့ၾကေသးသည္။
ဖုန္းဆက္ေသာ္လည္း ဖုန္းဆက္မရ… အိမ္သို႔လိုက္သြားလၽွင္ရေသာ္လည္း မလိုက္သြားခ်င္.. ယခုအခ်ိန္တြင္ ကိုကို႔ေဒါသက ေနရာမေရြးအခ်ိန္မေရြး ေပါက္ကြဲသြားနိုင္သည္။
သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာသည့္ ေအာက္သြားမရွိသည့္ေကာင္ဆိုတာ တစ္ကယ္ပင္ျဖစ္ေနၿပီလား…..

ကိုကို တစ္ညလုံးဖုန္းေခၚသည္မွာ မရ၊ ဖုန္းပိတ္ထားသည္။ တစ္ေယာက္တည္း ေယာက္ယက္ခတ္ကာ ပူေလာင္ေနေသာ္လည္း ကိုကို ဘာျဖစ္ေနသည္ကို မည္သူမၽွ မသိေစရ။
တစ္မိနစ္တစ္ခါ၊ ႏွစ္မိနစ္တစ္ခါ၊ ငါးမိနစ္တစ္ခါႏွင့္ ဖုန္းေခၚေနသည္မွာ ည (၁၁) နာရီခန႔္တြင္ ဖုန္းေခၚလို႔ရသြားသည္။ ဖုန္းဝင္ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မကိုင္။
သုံးႀကိမ္ေျမာက္တြင္ ဖုန္းကိုင္သည္။ ႏွင္းသက္ဘက္မွ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ကိုကို တရစပ္ ေျပာခ်င္ရာမ်ားကို မနားတမ္းေျပာေတာ့သည္။

“ႏွင္းသက္ ဘာလို႔ဖုန္းပိတ္ထားတာလဲ ဘာလဲ ကိုယ္ ဖုန္းေခၚမွာေၾကာက္လို႔လား ဟားဟား ေအးေပါ့ေလ အျပစ္လုပ္ထားတဲ့သူဆိုေတာ့လဲ ေၾကာက္မွာေပါ့
ရင္မဆိုင္ရဲရင္ သတၱိမရွိရင္ နဂိုကတည္းက ကိုယ့္ကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္ၿပီးမွ လုပ္ပါလား။ ခုေတာ့ မင္းက ဘာလဲ ငါ့ကို လွိမ့္ခ်င္တိုင္းလွိမ့္လို႔ရတယ္ဆိုပီးေတာ့ လုပ္တာလား”
“မဟုတ္ပါဘူး”
“ဘာမဟုတ္တာလဲ …….. မင္းကြာ လုပ္ရက္တယ္ ငါ့မွာေတာ့ မင္းကို ခ်စ္လိုက္ရတာ}
“ႏွင္းသက္လဲ ကို႔ကို ခ်စ္တာပဲ”
“ဘာခ်စ္တာလဲကြာ…….ေတာ္စမ္းပါ.. မင္းခ်စ္တာကို ငါေတာ္ေတာ္အံ့ၾသတယ္…”
“ႏွင္းသက္ ကို႔ကို တကယ္ခ်စ္တာပါ”
“မင္းငါ့ကို တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ဟိုေကာင္က ဘာလဲ ေျပာ… မင္းက ငါ့ကိုေတာ့ ႏြားမရႊံ့ပိတ္ဖို႔လား ဟင္……….. ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတာေတာင္ ငါက မင္းဘက္က ကာကြယ္ခဲ့တာ ငါအ႐ူးပဲကြ”
“ကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ႏွင္းသက္ကို ဘယ္ႏွစ္ခါ အေကာင္းေျပာဖူးလို႔လဲ”
“ေအး အေကာင္းေျပာရေအာင္ေရာ မင္းက ေကာင္းေအာင္ေနလို႔လား”
“ႏွင္းသက္ဘာလုပ္လို႔လဲ”
“ဟ မင္းကပဲ ငါ့ကို ဘာလုပ္လဲ ျပန္ေမးရေသးတယ္ဟုတ္လား မင္းဘာလုပ္လဲ မင္းမသိဘူးလား “
“နဂိုကတည္းက ႏွင္းသက္က အဲ့လိုပဲ ေနတတ္တာ ကိုသိတာပဲ”
“ေအး ငါသိတယ္ေလ ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့ကို ဘာကတိေပးခဲ့လဲ အရင္လို မေနေတာ့ပါဘူး ငါ့စိတ္ႀကိဳက္မင္းေနပါ့မယ္ လိမၼာပါ့မယ္လို႔မင္းေျပာခဲ့တယ္မဟုတ္လား”
“ေတာ္ပါေတာ့ ကိုကိုရယ္ ကဲ ဒါဆို ခု ကိုကို ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ ဘာလုပ္ခ်င္လဲေျပာ ႏွင္းသက္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ႏွင္းသက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသေပးရမလား”
“ဟားဟား မလုပ္ပါနဲ႔ လုပ္စရာမလိုပါဘူးဗ်ာ… မင္းဘာသာမင္းေသတာ ငါ အမႈပတ္မခံနိုင္ဘူး ဒီမွာႏွင္းသက္ တြဲေပးတဲ့လက္ကို မင္းက ပုတ္ထုတ္ေတာ့လဲ မင္းထိုက္နဲ႔မင္းကံပဲ
မင္းက မင္းေရြးခ်ယ္တဲ့လမ္းကို မင္းေလၽွာက္ခ်င္ေတာ့ ငါလဲ မင္းကိုတြဲမေခၚေတာ့ဘူး ငါ ငါ့ဘာသာပဲ ေအးေဆးေနေတာ့မယ္ ဟုတ္ၿပီလား”
“ကိုကို ဆိုလိုခ်င္တာက ႏွင္းသက္နဲ႔ လမ္းခြဲမယ္ အဲ့လိုလား”
“မင္းသေဘာေပါက္ရင္ၿပီးတာပဲေလ…”
“ေကာင္းၿပီေလ.. ကိုကို က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ပါ ႏွင္းသက္ ဒီတစ္ခုေတာ့ မွာပါရေစ..”
“မလိုပါဘူး ငါ့စိတ္နဲ႔ငါ့ကိုယ္ပါ ကဲ တာ့တာ မင္းဘဝ သာယာေျဖာင့္ျဖဴးပါေစလို႔ေတာ့ ငါဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္”

ကိုကို ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရတစ္ဝုန္းဝုန္းေလာင္းခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။ ရင္ထဲမွာေပါ့သြားေအာင္ သီခ်င္းမ်ားေအာ္ဆိုကာ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးလို႔ အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေသာ္လည္း
စိတ္ထဲမွာေပါ့မသြား ရင္ထဲတြင္ တင္းၾကပ္ေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ အိပ္ရာထဲလွဲကာ မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထားေသာ္လည္း အိပ္မေပ်ာ္။ အရင္ကဆိုလၽွင္ အလုပ္ထဲမွ ပင္ပန္းလာသည္မ်ားႏွင့္ အိမ္ေရာက္ၿပီး ေရခ်ိဳးၿပီးသည္ႏွင့္
လူက ေပါ့ပါးကာ အိပ္ေပ်ာ္စျမဲ၊ ခုေတာ့ မ်က္လုံးမ်ားက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ အေတြးထဲမွာ ႏွင္းသက္ပုံရိပ္မ်ားေပၚလာသည္။ ေခါင္းထဲမွ အတင္းေမာင္းထုတ္ပစ္ေသာ္လည္းမရ။
အမွန္ဆိုလၽွင္ ကိုကို ႏွင္းသက္ကို အရမ္းခ်စ္သည္။ အဆုံးရႈံးမခံနိုင္။ ႏွစ္ေယာက္သား ဘယ္လို အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ပင္ ၾကဳံေတြ႕လာပါေစ. ရင္ဆိုင္ကာ ဘဝတစ္ခုထူေထာင္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသား။
ထို႔ေၾကာင့္ႏွင္းသက္ကို နဂိုကတည္းက ေျပာထားသည္။ အရင္အက်င့္ေဟာင္းမ်ားျပင္ကာ တတ္နိုင္သမၽွ လိမ္လိမ္မာမာေနပါဟု ေျပာထားသည္။
သို႔ေသာ္ ယခုေတာ့ နဂိုဗီဇသည္ ျပန္ေပၚလာၿပီျဖစ္သည္။ ကိုကို ဘယ္လိုမွ မယုံနိုင္သည္ကား ေက်ာင္းသြားႀကိဳစဥ္ကပင္ သူတို႔ ႏွစ္ဦး၏ အျဖစ္အပ်က္။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးရွိခဲ့တာေတာင္
ႏွင္းသက္ ဒီလိုလုပ္သည္ကို ကိုကို ဘယ္လိုမွ မယုံၾကည္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္အေၾကာင္းမ်ားေတြးရင္း မ်က္ဝန္းမ်က္ရည္စတို႔ စီးက်လာသည္။
စိတ္ထဲတြင္ ႏွစ္ဦးသား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဘဝတစ္ခု တည္ေဆာက္နိုင္ခဲ့မည္ဟု ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း ႏွင္းသက္က အားလုံးကို ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

xxxxxxxxxx—————xxxxxxxxx————xxxxxxxxxxxx—————xxxxxxxxxxx—————–xxxxxxxxxxxxx—————-xxxxxxxxxxxxx

ခုဆိုလၽွင္ ႏွင္းသက္ႏွင့္ကိုကို ျပတ္ေတာက္သြားသည္မွာ တစ္ပါတ္ခန႔္ရွိၿပီျဖစ္သည္။
အြန္လိုင္းေပၚမွ ႏွင္းသက္အေကာင့္ကိုလဲ ကိုကို ဖ်က္ပစ္လိုက္သည္။ ဖုန္းထဲမွ ႏွင္းသက္နံပါတ္လဲ ဖ်က္ပစ္လိုက္သည္။
ကြန္ပ်ဴတာအတြင္းမွ ႏွင္းသက္ပုံမ်ားကို ဖ်က္ရန္ႀကံစည္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္၊ ကိုကို႔ ႏွလုံးသားက လက္မခံ။ ညဘက္ ညဘက္ဆိုလၽွင္ ႏွင္းသက္ထံ ဖုန္းဆက္ရန္ ႀကိဳးစားမိသည္မွာ ခဏ ခဏပင္
သို႔ေသာ္ ျဖစ္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေတြးကာ မဆက္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းထားနိုင္ခဲ့သည္။ ကိုကို စိတ္ထဲတြင္ သူ႔ထံ ဖုန္းဆက္ကာ မေတာင္းပန္ေသာ ႏွင္းသက္ကို အရမ္းအံ့ၾသမိသည္။
ေနနိုင္လိုက္တာ… သူမ တကယ္ပင္ သူ႔ကို မခ်စ္လို႔လား။ ရည္းစားျဖစ္စဘဝတြင္ေတာ့ စသလို ေနာက္သလိုႏွင့္ႏွင္းသက္ေျပာဖူးသည္။
သူမ ကိုကို႔ကို တစ္ကယ္မခ်စ္ပါတဲ့။ အသည္းကြဲခ်ိန္ အစားထိုးသည့္အေနႏွင့္ ခ်စ္ခဲ့တာဟုဆိုသည္။ ကိုကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားေသာအခါ သူမျပန္ေခ်ာ့သည္။
ယခုေတာ့ တစ္ကယ္ခ်စ္သြားၿပီဆိုသည္။ ကိုကို႔ရဲ့အျပဳအမူ၊ ဂ႐ုစိုက္မႈေလးေတြကို သူမအရမ္းခ်စ္တယ္ဟု ဆိုသည္။
သူမတစ္ကယ္ခ်စ္သည္ဆိုလၽွင္ ဖုန္းဆက္ကာ ေတာင္းပန္သင့္သည္ထင္သည္။ တစ္ပါတ္ခန႔္ၾကာခဲ့ေသာ အခ်ိန္တြင္ ကိုကို ႏွင္းသက္ကို အရမ္းသတိရေနေလသည္။
တစ္ညတြင္မူ….
ကိုကို႔ဖုန္းသံမည္လာသည္…. အခ်ိန္က ည (၁)နာရီ….ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နာမည္မေပၚေသာ နံပါတ္တစ္ခု
နံပါတ္တစ္ခုဟုဆိုေသာ္လည္း ကိုကို အျမဲတမ္းအလြတ္ရေနေသာ နံပါတ္ ႏွင္းသက္ရဲ့ ဖုန္းနံပါတ္
ကိုကို ကိုင္ရင္းေကာင္းမလား မကိုင္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတုန္းမွာပင္ ဖုန္းျပန္က်သြားသည္။
ေနာက္တစ္ခါ ထပ္လာသည္။
မကိုင္ျဖစ္။
ျပန္က်သြားသည္။
ေနာက္တစ္ခါ ထပ္လာသည္။
ေလးခါေျမာက္တြင္ေတာ့ ကိုကို ဖုန္းေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ မထူး…..၊ ဟိုဘက္ကလဲ ဖုန္းမထူး
ႏွစ္ဘက္စလုံး ဖုနး္ကိုင္ထားစဥ္တြင္….. ကိုကို႔နားစည္အတြင္းသို႔ ဖုန္းစပီကာမွ တစ္ဆင့္ ခပ္တိုးတိုးေလး ဝင္လာေသာ သီခ်င္းသံေလးတစ္ခု

အယ္လ္ဆိုင္းဇီ ရဲ့ ေရစီးေၾကာင္းသံေယာဇဥ္…

မျပတ္ေသးဘူး………. ေရစီးေၾကာင္းေလးအား ဓါးနဲ႔ျဖတ္ ျပတ္ပါ့မလား ျဖတ္မရဘူး ဒီလို သံေယာဇဥ္ေတြ

ႏွစ္ကိုယ္တူအေဝး… လူခ်င္းေတြ႕ၾကဖို႔ ခဲယဥ္းလဲ အေတြးေလးထဲ အျမဲတမ္းေတြ႕ ဒီလို သံေယာဇဥ္ေတြ ……… ျဖတ္ဖို႔ခက္တယ္ေလ

ကိုကို မ်က္ဝန္းမ်ားမွိတ္ထားကာ နားစည္အတြင္း လာေရာက္ရိုက္ခတ္ေသာ သံစဥ္တြင္ လိုက္ပါစီးေမ်ာေနမိသည္။ ဒီသီခ်င္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္နားေထာင္ဖူးခဲ့ေသာ္လည္း
ယခုတစ္ႀကိမ္ေလာက္ ရင္ထဲစိမ့္ဝင္သည္မရွိ… နားေထာင္ရင္း မ်က္ဝန္းမ်ား ေမွးမွိတ္ထားရင္းႏွင့္ပင္ ဟိုအရင္တစ္ခ်ိန္မွ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးသည့္ေန႔ရက္မ်ား၊ တြယ္ေႏွာင္ခဲ့ဖူးသည့္ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးမ်ားကို ျပန္ျမန္ေယာင္လာသည္။
နားထင္တစ္ေလၽွာက္ျဖတ္သန္းစီးဆင္းလာေသာ မ်က္ရည္စက္တို႔သည္ ေခါင္းအုံးအတြင္း စိမ့္ဝင္သလိုပင္ သီခ်င္းမွ ေပးလာသည့္ ခံစားခ်က္မ်ားသည္ ကိုကို႔ရင္တြင္းသို႔ စိမ့္ဝင္လာသည္။
သီခ်င္းၿပီးဆုံးသြားခ်ိန္ ဘာစကားသံမွ ႏွင္းသက္ဘက္မွ မထြက္လာ။ ကိုကို ၾကားေနရသည္က တိုးတိုးကေလး ရွိုက္ငိုေနသည့္ ရွိုက္သံ သဲ့သဲ့ေလးသာ။ ကိုကို႔ႏွလုံးသားမ်ားကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ညႇစ္ထားသလိုပင္
ရင္တြင္းမြန္းၾကပ္လာသည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္ဟု ေခၚေသာ္လည္း ႏွင္းသက္ ျပန္မထူး… ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေခၚေသာ္လည္းမထူး…။

တူ………..
တူ………..
တူ………..

ဖုန္းက်သြားၿပီ။ ကိုကို ဖုန္းကို နားတြင္ကပ္ရင္း ဆက္နားေထာင္ေနမိသည္။ ဖုန္းမွ ဖုန္းလိုင္းက်သြားသံ တစ္တူတူသာျမည္ေနေသာ္လည္း ကိုကိုစိတ္ထဲတြင္ ႏွင္းသက္မွ စကားေတြ အမ်ားႀကီး လာေျပာေနသလို ခံစားရသည္။
အိပ္ယာေပၚမွ ထကာ အခန္းတြင္းကြန္ပ်ဴတာေရွ႕တြင္ ထိုင္လိုက္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာအတြင္းမွ တစ္ခ်ိန္က ႏွစ္ေယာက္သားဓါတ္ပုံမ်ားကို ျပန္ၾကည့္သည္။ တစ္ဖန္… ကူးထားေသာ ခ်က္ေလာ့ဂ္မ်ားကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့
စိတ္ထဲတြင္ တင္းခနဲ ျပန္လည္တင္းမာလာသည္။ ျပန္လည္ေျပာင္းညြတ္ခ်င္ေနေသာ. ျပန္လည္သတိရခ်င္ေနေသာ စိတ္မ်ားကို နာက်ည္းေသာစိတ္မ်ားက ျပန္လည္အစိုးရသြားသည္။

ကိုကို ဒီေန႔အလုပ္သို႔မသြားပဲ ကားတစ္စီးႏွင့္ ေလၽွာက္သြားေနလိုက္သည္။ ပန္းၿခံ၊ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ၊ ေစ်းဝယ္စင္တာ.. တစ္ခုၿပီးတစ္ခု သြားကာ ဗိုက္ဆာလာရင္ ၾကဳံရာတြင္ ဝင္စားလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ မသိစိတ္က ေစခိုင္းေနေသာ ေနရာမ်ားသည္ ႏွင္းသက္ႏွင့္ အတူတူ သြားခဲ့ဖူးသည့္ ေနရာမ်ားသာ.. ကိုကိုရဲ့ သိစိတ္အတြင္းတြင္ ႏွင္းသက္ကို မုန္းသည္။ နာက်ည္းသည္။ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားသည္။ေနာက္ထပ္မေတြ႕ခ်င္။
မသိစိတ္အတြင္းတြင္မူ ႏွင္းသက္ကို သတိရစိတ္မ်ားေၾကာင့္ ထိုေနရာမ်ားကို သြားေနသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာ္လည္း ႏွင္းသက္ဆီမွ ဖုန္းလာမည့္အခ်ိန္ကို မသိမသာေမၽွာ္ေနမိသည္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိမ္ရသည္မွာ ပင္ပန္းလြန္းလွသည္။ ဟိုအေၾကာင္းၿပ သည္အေၾကာင္းျပကာ အခ်ိန္မ်ားမကုန္ကုန္ေအာင္ အတင္းလုပ္ေနမိသည္။
ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္ ဖုန္းတုန္ခါမႈႏွင့္ လန႔္နိုးသြားသည္။ လန႔္နိုးသြားသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဖုန္းကိုယူကာ ဖြင့္ၿပီး နားႏွင့္ကပ္ပီးသား ….
မေန႔ညကကဲ့သို႔ပင္ ေရစီးေၾကာင္းသံေယာဇဥ္ သီခ်င္းသံ ခပ္တိုးတိုးေလးက နားထဲဝင္လာသည္။ သီခ်င္းဆုံးသည္အထိ ဘာမွမေျပာပဲ အသာၿငိမ္နားေထာင္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းဆုံးသြားခ်ိန္တြင္
တစ္ဘက္မွ သက္ျပင္းခ်သံခပ္တိုးတိုးႏွင့္အတူ ႏွင္းသက္ရဲ့ အသံခပ္အစ္အစ္ေလး ေပၚလာသည္။ ငိုထားသည္ထင့္….

“ကို……..
ကို အိပ္မေပ်ာ္ေသးဘူးေနာ္… ႏွင္းသက္သိတယ္… ဖုန္းမခ်နဲ႔ေနာ္ ႏွင္းသက္ေျပာတာေလးေတြကို ဘာမွျပန္မေျပာပဲ နားေထာင္ေပးပါလားကိုရယ္..
သီခ်င္းေလးက အရမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္. သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကို ဘယ္လိုျဖတ္ျဖတ္မျပတ္ဘူးတဲ့.. ႏွင္းသက္ဘက္က ကို႔အေပၚမွာထားတဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကလဲ အဲ့လိုပဲထင္ပါတယ္
ႏွင္းသက္ေလ ဒီရက္ပိုင္းမွာ အမ်ားႀကီးျပန္စဥ္းစားမိတယ္သိလား.. ငါ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္မိသလဲ ဆိုပီးေတာ့ေပါ့..
ကိုေျပာသလိုပါပဲ ႏွင္းသက္ရဲ့ အက်င့္ ဗီဇ ေၾကာင့္လို႔ထင္တယ္. ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္ ကို႔ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ မစြန႔္လႊတ္နိုင္ဘူးသိလား
ဒီတစ္ေယာက္ကလဲ ႏွင္းသက္ ခ်စ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး. ႏွင္းသက္ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ သူနဲ႔ေတြ႕တယ္ သူက ႏွင္းသက္ကို စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုေတာ့ ႏွင္းသက္လဲ ျပန္စိတ္ကစားလိုက္မိတယ္
အီစီကလီသေဘာမ်ိဳးပါပဲ ကိုရယ္.. ဒီေလာက္ထိ ျဖစ္ပ်က္သြားလိမ့္မယ္လို႔လဲ မထင္ဘူး. သူလဲ ဒီအထိ လိုက္လာမယ္လို႔ မထင္ဘူးေလ. အားလုံးက ေအးေအးေဆးေဆးၿပီးဆုံးသြားမယ္ ထင္ထားေပမယ့္
ကိုက ဒီအေၾကာင္းေတြ သိသြားေတာ့ႏွင္းသက္အရမ္းေၾကာက္သြားတယ္ ကို႔ကိုလဲ ဘာျပန္ေျပာရမလဲ မသိဘူး. ကိုေျပာတာေတြကို ျပန္ေျပာစရာစကားလုံးလဲ ႏွင္းသက္မွာ မရွိဘူး
ေအးေလ.. ႏွင္းသက္ကိုယ္တိုင္က အမွားေတြ လုပ္မိခဲ့တာကိုး. ႏွင္းသက္မွားသြားပါတယ္. ႏွင္းသက္ကို ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ မေျပာရဲဘူး. ဒါေပမယ့္ ေျပာခ်င္တယ္ ကို႔ဆီက ႏွင္းသက္ကို ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို အရမ္းေမၽွာ္လင့္မိတယ္
ခုမွ ႏွင္းသက္ ကို႔ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာေတြ သိလာတယ္ ကို႔ကိုခ်စ္လို႔လဲ ႏွင္းသက္ကိုယ္ကို ႏွင္းသက္ ကို႔ကို ေပးခဲ့တာေပါ့.
ျဖစ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ အမွားလုပ္မိတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ကို ခြင့္လႊတ္ၿပီး ႏွင္းသက္ကို ႏွင္းသက္ကို ျပန္ခ်စ္ပါ ကိုရယ္ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ႏွင္းသက္ကို ပစ္မထားပါနဲ႔
ကိုမရွိပဲ ႏွင္းသက္ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ဘူး.. ကို႔ကိုအရမ္းလြမ္းတယ္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြကို အရမ္းသတိရတယ္. ႏွင္းသက္လိမၼာပါေတာ့မယ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ႏွင္းသက္မွားေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚက
ျပန္ဆြဲတင္ေပးပါ..ႏွင္းသက္ ကို႔လက္ကို ျပန္အားကိုးပါရေစ. ျပန္ဆုပ္ကိုင္ပါရေစ “

ကိုကို နားေထာင္ရင္းႏွင့္ ငိုေနမိသည္။ သူလဲ ႏွင္းသက္ကို အရမ္းခ်စ္ပါသည္။ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သည္ဆိုသည္မွာ သူကိုယ္တိုင္အသိဆုံးမို႔ သူလဲ မစြန႔္လႊတ္နိုင္ပါ.. ဒါေပမယ့္ ႏွင္းသက္ရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြက အရမ္းလြန္သည္။

“ဒီမွာ ႏွင္းသက္”
“ကို ေျပာပါ ႏွငး္သက္နားေထာင္ေနတယ္”
“မင္းလုပ္ရပ္ေတြကို မင္းသိရဲ့လား မင္းဘာလုပ္လိုက္လဲဆိုတာကိုေရာ မင္းသိလား”
“သိပါတယ္ အရမ္းမွားသြားပါတယ္ မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာကို ႏွင္းသက္သိသြားၿပီ”
“မင္းက သိ႐ုံတင္ သိတာ ငါက ငါ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမလဲ . ငါက မင္းကို အမ်ားႀကီးကာကြယ္ထားေပးတာေလကြာ. ခုေတာ့ ခုတာ့ မင္းက”
“ေျပာပါ ကိုရယ္ “
“ခု ငါက မင္းကို ခြင့္လႊတ္ၿပီပဲထား မင္းက ၿခံခုန္ဖူးသြားၿပီေလ ေနာက္လဲ မင္းဒီလို လုပ္ဦးမွာပဲ မင္းဒီလိုမလုပ္ဘူးလို႔ မေျပာနိုင္ဘူး”
“မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ႏွင္းသက္ကတိေပးပါတယ္ “
“ဟားဟား မင္းကတိေပးတာကို ငါေၾကာက္တယ္ မင္းက ကတိတစ္ခုကို လြယ္လြယ္ေပးၿပီးလြယ္လြယ္ေမ့ပစ္တဲ့ မိန္းကေလးပဲ”
“ခု ႏွင္းသက္အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားပါၿပီ.. မယုံရင္ ကို ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ပါ.. ႏွင္းသက္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနျပပါ့မယ္”
“မင္းဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနနိုင္မွာမို႔လဲ. အရင္ကလဲ မင္းဒီလိုပဲ ေျပာတာပဲ ၿပီးေတာ့လဲ ဒုံရင္းက ဒုံရင္းပါပဲ”
“ခု တစ္ကယ္ေျပာတာပါ ကိုေစာင့္ၾကည့္ပါ ႏွင္းသက္ေျပာင္းလဲတာေတြ ျမင္မွ ကိုလက္ခံပါ.. ဒါေပမယ့္ ႏွင္းသက္ကိုေတာ့ မမုန္းလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္… ေနာ္ ကို”
“ေတာ္ပါၿပီ ႏွင္းသက္ရယ္ ေၾကာက္သြားပါၿပီ”
“ကို႔ကို ႏွင္းသက္သက္ေသျပမယ္ေလ.. ခုႏွင္းသက္က အရင္ႏွငး္သက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ကို႔ရဲ့ အခ်စ္ေတြ ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြနဲ႔ အသစ္ျပန္တည္ေဆာက္မယ့္ ႏွင္းသက္ပါ ကိုရယ္ေနာ္”
“ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ယုံၾကည္ရမလဲ တစ္လ လား ႏွစ္လ လား ေျခာက္လ လား ဘာမွ မသိနိုင္ဘူးေလ ႏွင္းသက္ရဲ့ စိတ္ကို ကို အစိုးရတာမွ မဟုတ္ပဲ”
“တစ္သက္လုံး ယုံရမွာပါ “
“ကိုယ္ ႏွင္းသက္ကို ျပန္ခ်စ္ရမွာကို အရမ္းေၾကာက္တယ္ ေနာင္တ ထပ္မရခ်င္ေတာ့ဘူး ထပ္လဲ မနာက်င္ခ်င္ေတာ့ဘူး”
“ထပ္မနာက်င္ေစရပါဘူး ႏွင္းသက္ကတိေပးပါတယ္…”
“ကိုယုံၾကည္ခ်င္ပါတယ္…”
“ကို ဖုန္းမဆက္တဲ့ရက္ေတြမွာ ႏွင္းသက္ဘယ္ေလာက္အထီးက်န္လဲဆိုတာ ကို မသိပါဘူး ကိုရယ္”
“ႏွင္းသက္ ေကာင္ေလး ရွိတာပဲ သူ႔ဆက္ခိုင္းေပါ့”
“သူ႔မွ ႏွင္းသက္မခ်စ္ပဲ ကိုရယ္ ႏွင္းသက္ခ်စ္တာ ကိုတစ္ေယာက္တည္းပါ”
“ခုေတာ့ ကို လဲ ပုံျပင္ႀကိဳက္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီလား မသိဘူးေနာ္..”
“ကိုကလဲ…”
“ကို.. ကို … ႏွင္းသက္ေမြးေန႔ေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္”
“အင္း”
“ဘာလက္ေဆာင္ေပးမွာလဲဟင္”
“မသိဘူး… “
“တစ္ခုခုေပးေနာ္… တန္ဖိုးႀကီးဖို႔ မလိုပါဘူး အမွတ္တရေလး ျဖစ္ေအာင္လို႔ “
“ေနာက္က်ေနၿပီ ႏွင္းသက္ အိပ္ေတာ့ေလ.. အိပ္ေရးပ်က္ေနမယ္ ကိုလဲ အိပ္ေတာ့မယ္”
“အင္း ကိုလဲ အိပ္ေတာ့ေနာ္… တာ့တာ.. အိပ္မက္ထဲမွာ ေတြ႕မယ္ေနာ္ ကို႔ကို လြမ္းလို႔ … ကစ္စ္စ္စ္စ္စ္စ္”

ဒီရက္ပိုင္း ကိုကို႔ စိတ္ေတြ ျပန္လည္လန္းဆန္းလာသည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ အရင္ရက္ေတြဆီက ထိုင္းမွိုင္းေနေသာစိတ္ျဖင့္ ျဖတ္သန္းေသာ ေန႔ရက္မ်ားႏွင့္
ယခု လန္းဆန္းစြာျဖတ္သန္းေနရေသာ ေန႔ရက္မ်ားက ဘာမွမဆိုင္… အရာရာကို အေကာင္းျမင္သည့္စိတ္မ်ားျဖင့္ၾကည့္သည္။ အရင္က အခ်ိန္တိုင္း အဆူခံ အဆဲခံေနရေသာ
တပည့္ေက်ာ္မွာလဲ အခုေတာ့ ကိုကိုစိတ္ေက်နပ္ေစတာေလးမ်ား လုပ္ေပးမိလၽွင္ မုန႔္ဖိုးေတြဘာေတြေတာင္ရတတ္သည္ဆိုေတာ့ အရာရာက အဆင္ေျပေနသည္။
ကိုကို ႏွင္းသက္ႏွင့္ ျပန္လည္ဆက္သြယ္က အဆင္ေျပေနသည့္အေၾကာင္းကို မည္သူမွေပးမသိ။ အားလုံးကို လၽွို႔ဝွက္ထားသည္။ မိခင္ျဖစ္သူမွစကာ သူငယ္ခ်င္းေတြအဆုံး
ႏွင္းသက္ကို မၾကည္လင္သည့္အၾကည့္မ်ားႏွင့္သာ ၾကည့္ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမ်ား ကိုယ့္ခ်စ္သူကို မေကာင္းေျပာတာ
ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး နားေထာင္နိုင္သူ ရွိလို႔လဲ။ ဒါေၾကာင့္ကိုကိုလဲ အားလုံးကို ဘာမၽွမေျပာသည့္အျပင္ အားလုံးကိုပါ ေရွာင္ေနလိုက္သည္။
ေတြ႕လၽွင္ေမးလၽွင္ေျပာေနပါက လိမ္သည္ျဖစ္ေစဦးၾကာၾကာမလိမ္နိုင္ဟု ကိုကိုထင္ေသာေၾကာင့္ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ပါ အတတ္နိုင္ဆုံး မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ပဲေနသည္။

ဒီလိုႏွင့္ပင္ ႏွင္းသက္ရဲ့ ေမြးေန႔သို႔ေရာက္ရွိလာေတာ့မည္။ ကိုကို ႏွင္းသက္အတြက္ ဘာလက္ေဆာင္ေပးရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားေနသည္မွာ ၾကာေပၿပီ။
ဒီေန႔ေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ဆိုင္အတြက္ ဓါတ္ပုံထုတ္မည့္ ဓါတ္ပုံစကၠဴမ်ားသြားဝယ္ရင္း အက်ီ တၤြင္ စေတကာ သေဘာမ်ိဳးကပ္လို႔ရသည့္ ဓါတ္ပုံစကၠဴထြက္သည္ဆို၍ စမ္းဝယ္လာခဲ့သည္။
ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ အစမ္းဝယ္လာေသာ ဖိုတိုေပပါကို စမ္းကာ ထုတ္ၾကည့္သည္။ မဆိုး ဆိုင္မ်ားတြင္တင္ေရာင္းေသာအက်ီ စၤေတကာေလာက္နီးနီးထြက္ေသာေၾကာင့္
အက်ီ ၤအျဖဴေျဗာင္ႏွစ္ထည္သြားဝယ္ကာ ႏွင္းသက္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တြဲရိုက္ထားသည့္ ဓါတ္ပုံတစ္ပုံကို စေတကာလုပ္ၿပီး အက်ီ ဆၤင္တူေလး လုပ္လိုက္သည္။ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္
ေပးရမည္။ ေနာက္ရက္တြင္ နာရီဆင္တူေလး တစ္စုံသြားဝယ္ကာ အက်ီ ေလၤးႏွင့္အတူ ထားလိုက္သည္။ နာရီႏွင့္ အက်ီ ၤေလးေပးရမည္။ နာရီဆင္တူ အက်ီ ဆၤင္တူေလးႏွင့္
ဟဲဟဲ ေတာ္ေတာ္လိုက္ဖက္မည့္ စုံတြဲပဲ အျပင္ေတြဘာေတြေလၽွာက္လည္ရင္ ဆင္တူဝတ္ပီးထြက္ရမယ္။

ည….
“ႏွင္းသက္”
“ကို”
“နက္ျဖန္ဆို ႏွင္းသက္ေမြးေန႔ေရာက္ပီေနာ္”
“အင္း “
“ကို ႏွင္းသက္အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ဝယ္ထားပီးပီး သိလား”
“ဟုတ္လား ဘာဝယ္ထားလဲ”
“အဲ့ဒီေန႔က်ရင္ ၾကည့္ေလ.. အရမ္းမိုက္တယ္သိလား”
“ေစ်းႀကီးတာေတြ မဝယ္ပါနဲ႔ ကိုရယ္ ပိုက္ဆံကုန္တယ္”
“အံမယ္ သိပါတယ္ ႏွင္းသက္နဲ႔ ကို အတူေနဖို႔ ပိုက္ဆံစုခိုင္းဦးမယ္ မဟုတ္လား ကိုစုထားပါတယ္ ႏွင္းသက္ရဲ့”
“အဟင္း ကိုကလဲ ႏွင္းသက္က ပိုက္ဆံကုန္မွာစိုးလို႔ေျပာတာပါ”
“ဟုတ္ပါၿပီ ဆရာမရယ္ “
“အဲ့ဒီေန႔က်ရင္ အိမ္ေနာက္ဘက္လာခဲ့ေလ..ေနာ္ ကို”
“အင္း “
“ေၾသာ္ ေမ့ေတာ့မလို႔ ဘတ္ေဒးကိတ္ေလးပါ လုပ္ေပးပါလားေနာ္… ႏွင္းသက္ ကိတ္ စားခ်င္တယ္”
“အာ….. ၾကည့္စမ္း ကိုေမ့ေနတာ လက္ေဆာင္အတြက္ပဲ လုပ္ေနေတာ့ ဘတ္ေဒးကိတ္ကို ေမ့သြားတယ္ “
“အင္း….အႀကီးႀကီး မဟုတ္ဘူးေနာ္ ေသးေသးေလးပဲ ကိုနဲ႔ ႏွင္းသက္ ႏွစ္ေယာက္စားလို႔ ရရင္ ရၿပီ”
“အိုေက… ဒီည ၁၂ ေက်ာ္တဲ့အထိ စကားေျပာမယ္ေနာ္ ၿပီးရင္ ႏွင္းသက္ရဲ့ ေမြးေန႔ မွာ ႏွင္းသက္အတြက္ ပထမဆုံး ဘတ္ေဒးဝွစ္ လုပ္ေပးမယ္”
“အရမ္းခ်စ္တယ္ ကိုရယ္”
“ကိုလဲ ႏွင္းသက္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ႏွင္းသက္ လိမၼာပါေတာ့ေနာ္… သိလား”
“စိတ္ခ်ပါကိုရယ္ ႏွင္းသက္အရမ္းေၾကာက္သြားပါၿပီ… ကို႔ကို ႏွင္းသက္မခြဲနိုင္ဘူးဆိုတာ သိသြားၿပီ ကိုလဲ ႏွင္းသက္ကို မခြဲနိုင္ဘူးဟုတ္”
“အလည္မေလး… ေအးေပါ့ ႏွင္းသက္ကို ကို႔တစ္ဘဝလုံးအတြက္ ခ်စ္တာပါ”

ကိုကို ထိုညက ၁ နာရီေလာက္မွပင္ အိပ္ရသည္။ ၁၂ ေက်ာ္ခ်ိန္တြင္ ႏွင္းသက္အတြက္ ဘတ္ေဒးဝွစ္ ႏွင့္ ဘတ္ေဒးကစ္စ္စ္ ေလးေပးကာ အိပ္ခိုင္းလိုက္ရသည္။

ကိုကို ေနာက္တစ္ရက္မနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ကိတ္ဆိုင္ကိုေျပးကာ ဘတ္ေဒးကိတ္ ေသးေသးေလးတစ္လုံးကို အသဲအသန္မွာယူရေတာ့သည္။
ညေနအမွီလုပ္ခိုင္းကာ… ညေနေရာက္သည္ႏွင့္ ကိတ္ကိုသြားယူကာ ဆိုင္တြင္ ျပန္ထားထားလိုက္သည္။ အိမ္ကိုယူသြားလို႔ မျဖစ္။ ေမေမေတြ႕သြားပါက ေမးေနဦးမည္။
မိခင္ေမြးေန႔တြင္ ေမြးေန႔ကိတ္တစ္ခါမွမလုပ္ေပးဖူးေသာ သားအလိမၼာေလးက မစိတ္တက္ကာ မႊန္ထူေနသည္ကို ကိုကို မေတြးမိေတာ့ေပ။

ည ကိုးနာရီခန႔္တြင္ ကိုကို ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲၿပီးႏွင္းသက္ႏွင့္ ေမြးေန႔ပါတီေလးလုပ္ရန္ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
ဆိုင္တြင္ ကိတ္ဝင္ယူကာႏွင္းသက္ဆီေရာက္ေတာ့ ဆယ္နာရီပင္ ထိုးလုၿပီ။ ကားကို ရပ္ေနက်ေနရာေလးတြင္ပင္ ရပ္ကာ ႏွင္းသက္တို႔ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္သို႔ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။
ထိုင္ေနက် ခုံေလးတြင္ ခ်စ္ရေသာ ခ်စ္သူေလး ႏွင္းသက္က ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ကာ ကိုကို႔ကိုေစာင့္ေနသည္။

“ကိုရယ္ ၾကာလိုက္တာ ႏွင္းသက္ေရာက္ေနတာ ၾကာလွၿပီ”
“အင္း ကိတ္ဝင္ယူေနတာနဲ႔ နည္းနည္းၾကာသြားတယ္ ဟတ္ပီးဘတ္ေဒး ႏွင္းသက္”
“ေက်းဇူး ကိုကို လာ ေမြးေန႔ကိတ္ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းမယ္”
“ဟင္ ႏွင္းသက္ ေဖေဖတို႔ ေတြ႕သြားဦးမယ္”
“စိတ္ခ် ဆရာႀကီး ညေန ႏွင္းသက္အတြက္ သူတို႔ ေမြးေန႔ လုပ္ေပးကတည္းက သူတို႔စားတဲ့ ထဲမွာ အိပ္ေဆး နည္းနည္းစီထည့္ထားပီးသား ဟိဟိ”
“ဟာ ငရဲႀကီးဦးမယ္ “
“အင္….. ဒါမွ ႏွင္းသက္နဲ႔ ကိုကို ေမြးေန႔ ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္လို႔ ရမွာေလ”

“happy birthday to you…
…………….
……………
…………..”

ႏွင္းသက္ႏွင့္ကိုကို ကိတ္ကိုု တစ္ေယာက္တစ္ဇြန္းစီခြန႔္ေကၽြးရင္း စကားေလးတီတီတာတာေျပာဆိုရင္း ႏွင္းသက္မွ

“ကိုကို ဒီည မျပန္နဲ႔ေနာ္ ႏွင္းသက္နဲ႔ေန သိလား”
“ဟင္ ဒီမွာ တစ္ညလုံးလား”
“ဒီမွာ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ႏွင္းသက္ အခန္းထဲ လိုက္ခဲ့ေလ”
“အခန္းထဲ ျဖစ္ပါ့မလား”
“ျဖစ္တာေပါ့ ျဖစ္လို႔ ေခၚတာေပါ့ ကိုကိုရဲ ့ မလိုက္ခ်င္ဘူးလား”
“မဟုတ္ပါဘူး စိုးရိမ္လို႔ပါ”
“လာပါ ကိုကိုရဲ့ မနက္ က်မွ အေစာႀကီးထျပန္ေပါ့ “
“……..”
“အိုေကေလ…. “
“လာ ႏွင္းသက္ေနာက္လိုက္ခဲ့”

ဒီလိုႏွင့္ ကိုကို ႏွင္းသက္လက္ကေလးကို ကိုင္ရင္း ႏွင္းသက္တို႔ အိမ္ထဲသို႔…………….

”လာ ကိုကို တိုးတိုးေနာ္”
“အင္း”

ႏွစ္ေယာက္သား ေနာက္ေဖးအိမ္တံခါးျဖည္းျဖည္းဖြင့္ၿပီး ေျခဖြနင္းကာ အိမ္ထဲသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းလာသည္။ သူမ်ားအိမ္တြင္း ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ဝင္ရသည္မွာ ပထမဆုံးမို႔လို႔ ကိုကို ရင္ေတြ ေျဗာင္းဆန္ေနသည္။
ႏွင္းသက္ကေတာ့ ဘယ္လိုေနသည္မသိ။ ကိုကိုကေတာ့ ေျခေတြလက္ေတြတုန္ကာ ဒူးမ်ား မခိုင္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ႏွင္းသက္အခန္းနားသို႔ေရာက္လာေလၿပီ။ ႏွင္းသက္က အခန္းတြင္း
ဝင္ရန္ အခ်က္ျပကာ အိမ္ေရွ႕ဘက္သို႔ ထြက္သြားသည္။ ကိုကိုလဲ ဘာဘာညာညာ မစဥ္းစားနိုင္ေတာ့ပဲ အခန္းတြင္းသို႔ ေျခဖြနင္းကာ ဝင္လိုက္ေတာ့သည္။

အခန္းတြင္းဝယ္ ညအိပ္မီး မွိန္ပ်ပ်ေလးထြန္းထားသည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့အခန္း ကိုယ္ခ်စ္ရသူရဲ့ အခန္းမို႔ ေၾကာက္ေနသည့္ၾကားကပင္ အခန္းတြင္းလွည့္ပါတ္စပ္စုလိုက္ေသးသည္။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အိပ္ခန္းပီပီ ရွင္းလင္းသပ္ရပ္ေနသည္။ အခန္းတြင္းဝယ္္ မွန္တင္ခုံတစ္ခုံ၊ မွန္တင္ခုံေဘးနားဝယ္ ဇာျခင္ေထာင္ပါးေလး ေထာင္ထားေသာ ကုတင္ေလး၊ အခန္းေထာင့္ဝယ္
အဝတ္ထည့္သည့္ဘီရိုႏွင့္ ဘီရိုနံေဘးဝယ္ အဝတ္လွန္းသည့္စင္တစ္စင္ ။ ကိုကို ကုတင္ေပၚတက္ထိုင္ၿပီး ႏွင္းသက္ကိုေစာင့္ေနလိုက္တယ္… အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ႏွင္းသက္မလာေသး။
ႏွင္းသက္ကလဲ ဘာလုပ္ေနသည္မသိ ကိုကိုရင္ေတြတုန္လာသည္။ မထူးေတာ့ အိပ္ရာေပၚအိပ္ကာ ေစာင္ကို ေခါင္းၿမိီးျခဳံထားရင္း ဘုရားစာရြတ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။

ေဟာ္ အခန္းတံခါးဖြင့္သံၾကားတယ္ ကုတင္သံ တေရြ႕ေရြ႕တိုးကပ္လာေသာ ေျခသံ ကိုကို ရင္ေတြခုန္လာျပန္သည္။ ႏွင္းသက္လား ဒါမွမဟုတ္ အိမ္သားတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားလား
ကုတင္ေပၚ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တက္ထိုင္လိုက္သည့္ ခံစားမႈႏွင့္အတူ ကိုကို ျခဳံထားေသာ ေစာင္ကို ဆြဲယူျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ ကိုကို မ်က္လုံးမ်ားကို မရဲတရဲ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေတာ္ေသးသည္ ႏွင္းသက္…

“ႏွင္းသက္ရာ ၾကာလိုက္တာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ သည္မွာ ကိုက ရင္ေတြခုန္လြန္းလို႔ေသေတာ့မယ္ ေၾကာက္လို႔”
“အိမ္ေရွ႕သြားၿပီး လိုက္ၾကည့္ေနတာ ေနာက္ေဖေဖတို႔အေျခအေနလဲ သြားအကဲခတ္တာ ခဏေလးပါ”
“ဟုတ္လို႔လား အၾကာႀကီးပဲ”
“ၾကည့္ပါဦး ေခၽြးေတြလဲျပန္လို႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္တယ္ေပါ့ေလ”
“အာ ေၾကာက္တာေပါ့”

ႏွင္းသက္ ကိုကို ေဘးနားဝင္လွဲအိပ္ကာ ကိုကိုလက္ေမာင္းကိုေခါင္းအုံးရင္း ကိုကို႔ကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ ကိုက္ိုလဲ ႏွင္းသက္ ကိုယ္လုံးေလးကို အလိုက္သင့္ျပန္ဖက္ထားရင္း
ႏွစ္ေယာက္သား စကားတိုးတိုးေျပာရင္း အေတြ႕အၾကဳံသစ္ဝယ္ယစ္မူးေနၾကေတာ့သည္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း အိပ္ယာတစ္ခုတည္းဝယ္အိပ္ေနေတာ့လဲ
ကိုကိုရဲ့ လိင္စိတ္မ်ားက ႂကြတက္လာျပန္သည္။ ႏွင္းသက္ကို ဖက္ထားရငး္မွ ႏွင္းသက္နဖူးေလးနမ္းလိုက္ ပါးေလးနမ္းလိုက္ႏွင့္ လုပ္ေနသည္။ လက္မ်ားကလဲ အၿငိမ္မေန
ညအိပ္ဂါဝန္ပါးေလးသာ ဝတ္ထားေသာ ႏွင္းသက္တစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ့လက္မ်ားက တရြရြ ေျပးလႊားေနသည္။ ႏွင္းသက္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ငုံနမ္းလိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္ကလဲ
အလိုက္သင့္ပင္ ႏွႈတ္ခမ္းမ်ားကိုဟကာ ျပန္နမ္းလိုက္သည္။ အေပၚတြင္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ လၽွာမ်ားက စစ္ခင္းေနသလို ကိုကို႔လက္မ်ားကလဲ ႏွင္းသက္ ကိုယ္လုံးေပၚဝယ္ နယ္ေျမသစ္မ်ား ရွာေဖြေနသည္။
ကိုကို ႏွင္းသက္ရဲ့ နို႔အုံမ်ားကို ဆုပ္ညႇစ္နယ္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္ရဲ့ ညီးသံေလးပါးပါးထြက္လာသည္။ ေပါင္အတြင္းသားေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ရင္း ဂါဝန္ကိုလွန္တင္လိုက္သည္။
မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္ဝယ္ ႏွင္းသက္ကိုယ္လုံးေလးက ခုေတာ့ အဝတ္မဲ့သြားေလၿပီ… ကိုကိုလဲ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ အက်ီ ၤႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။

ကိုကို ႏွင္းသက္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို နမ္းေနရာမွ တစ္ျဖည္းျဖည္းေအာက္ဆင္းလာကာ ႏွင္းသက္ရဲ့ ညီမေလးကို မ်က္ႏွာအပ္လိုက္သည္။ အေမႊးပါးပါးေလးမ်ားဖုံးအုပ္ထားေသာ ႏွင္းသက္ ညီမေလးသည္
စိုစြတ္စြာ ေစာင့္ႀကိဳလ်က္ရွိသည္။ ႏွင္းသက္ရဲ့ ေပါင္ေလးမ်ားကို အသာကားကာ ပိပိအကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလၽွာက္ လၽွာႏွင့္ တို႔ထိက လၽွက္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္ေက်ာေလးမ်ားပင္ ေကာ့လာေတာ့သည္။
ပိပိေဖာင္းေဖာင္းေလးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ျဖဲကာ အစိေလးကို စုပ္လိုက္ေတာ့ ေပါင္သားမ်ားပင္လႈပ္ခါလာသည္။ ကိုကို လၽွာကို အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလၽွာက္ အေပၚေအာက္
လၽွက္လိုက္ အေပါက္ေလးထဲ ေရာက္သေလာက္ ထိုးထည့္ေနခ်ိန္ဝယ္ ႏွင္းသက္လဲ တစ္အီးအီးႏွင့္ညီးကာ ကိုကို ဆံပင္မ်ားကို ထိုးဖြေနေတာ့သည္။

“ကိုရယ္ အား…………… ေကာင္းလိုက္တာ….. ႏွင္းသက္ဘယ္လိုမွ မခံစားနိုင္ေတာ့ဘူး”

ကိုကို ႏွင္းသက္ရဲ့ ပိပိေလးကို နမ္းေပးလ်က္ႏွင့္ပင္ ႏွင္းသက္ရဲ့ ကိုယ္လုံးေလးတစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ကာမပန္းတိုင္ဆုံးသို႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
ကိုကို မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလဲ ႏွင္းသက္ညီမေလးမွ ေပးေသာ အခ်စ္ရည္မ်ားႏွင့္ေပပြေနၿပီ… ႏွင္းသက္ အိပ္ေနရာမွ ထကာ ကိုကိုမ်က္ႏွာမွာေပေနေသာ အရည္မ်ားကိုလက္ႏွင့္သုတ္ရင္း

“အရမ္းခ်စ္တယ္ ကိုရယ္ လာခု ႏွင္းသက္အလွည့္ ” ဟုဆိုကာ ကိုကို႔ကို လွဲအိပ္ေစၿပီး ေပါက္ကြဲမတတ္ေထာင္မတ္ေနေသာ ကိုကို႔ညီေတာ္ေမာင္ကို ငုံ႔ကာ စုပ္ေတာ့သည္။

ထိပ္ဖူးေလးကို လၽွာႏွင့္ပတ္ကာ စုပ္သည္။ အေၾကာေျမာင္းေျမာင္းထေနေသာ အေခ်ာင္းတေလၽွာက္ လၽွာႏွင့္လ်က္ကာ ငုံကာ စုပ္သည္။ ႏွင္းသက္ရဲ့ ႏွႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးႏွင့္ အဝင္အထြက္ျပဳေနေသာ
ညီေတာ္ေမာင္ကို ၾကည့္ကာ ကိုကိုလဲ ဇရက္မင္းစည္းစိမ္ကို ခံစားေနေတာ့သည္။ ႏွင္းသက္သည္ ဥမ်ားပါမက်န္ ငုံကာစုပ္ရင္း ကိုကို႔ကိုျပဳစုေနေတာ့သည္။
ကိုကိုခမ်ာ ၾကာလၽွင္ ႏွင္းသက္ရဲ့ ပါးစပ္တြင္းပင္ ၿပီးသြားမွာစိုးသည္မို႔ ႏွင္းသက္ရဲ့ ကိုယ္လုံးေလးကို အေပၚသို႔ဆြဲတင္လိုက္သည္။

“ႏွင္းသက္ရယ္ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၾကာေန ၿပီးသြားလို႔ အတူမေနလိုက္ရပဲ ျဖစ္ေနဥိီးမယ္ ကိုတို႔ အတူတူေနၾကရေအာင္ေနာ္”

ႏွင္းသက္ အေပၚမွ ခြထားေစၿပီး ကိုကိုေထာင္မတ္ေနေသာ ညီေတာ္ေမာင္ကို ပိပိေလးႏွင့္ေတ့လိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္ကာ အလိုက္သင့္ေလးပဲ ဖိကာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ေရွ႕တြင္ တစ္ခ်ီၿပီးထားၿပီမို႔ ႏွင္းသက္ရဲ့ ညီမေလးဝယ္ ရႊဲေနေသာ အရည္မ်ားကအဝင္လြယ္ေအာင္ ကူညီေပးေနသည္။ မေအာင္းရသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ဂူေလးအတြင္းသို႔ ဝင္သြားေသာ
ကိုကိုညီေတာ္ေမာင္ကေတာ့ စီးစီးပိုင္ပိုင္ေလးပင္ ခံစားေနရသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္းကပင္ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ႏွင္းသက္ အေပၚက ေဆာင့္ေနေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားသည္
အားပါလာသည္။ အခန္းတြင္းဝယ္ ႏွင္းသက္ရဲ့ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ကိုကို႔ေပါင္တို႔ ရိုက္ခတ္မိေသာအသံ တစ္ဖတ္ဖတ္ ျမည္သံကို မက်ယ္ရေအာင္ထိန္းရင္း အတူတူေနရသည္ခံစားခ်က္က ဘာႏွင့္မွ မတူ။
ႏွင္းသက္ ေမာကာ ခဏနားခ်ိန္ဝယ္ ႏွင္းသက္ရဲ့ကိုယ္ကို အေပၚမွပင္ ထားကာ ကိုကိုေအာက္မွ ပင့္ကာေဆာင့္သည္။

“အား…… ေကာင္းလိုက္တာ ႏွင္းသက္ရယ္ အင့္ အင့္ ရွီး”
“ကိုကို လုပ္ေနာ္ ႏွင္းသက္ကို မညႇာနဲ႔ သိလား ကို႔ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ အား …. ေကာင္းတယ္”

ႏွင္းသက္ ကိုကို႔ကို ဖက္တြယ္ရင္း တိုးတိုးႀကိတ္ကာ ညီးရင္းေျပာသည္။
ကိုကိုေအာက္မွ ေဆာင့္ေနရသည္မွာ ေညာင္းလာေတာ့ ပုံစံေျပာာင္းသည္။ ႏွင္းသက္ကို ေအာက္မွာျပန္ထားကာ အေပၚမွ တက္ကာျပန္ေနသည္။
စိတ္ရွိလက္ရွိမေနနိုင္ေသာ္လည္း ကပ္ကာ ေညႇာင့္သည္။ ႏွင္းသက္လဲ ေအာက္မွ ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးရင္း ကိုကို႔ကို ကူညီေပးသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တိုင္မင္မွန္မွန္ႏွင့္ ခ်ီတက္ေနၾကသည္မွာ
ပန္းတိုင္ပင္ ေရာက္လုနီးလာေလၿပီ….

“ကို ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပး ႏွင္းသက္ၿပီးေတာ့မယ္ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ… အား ……… ဘယ္လိုႀကီးလဲ ကိုရယ္”
“အင္း ကိုလဲ ေကာင္းတယ္ ၿပီးေတာ့မယ္ ျမန္ျမန္ အားရပါးရလုပ္ခ်င္တယ္ ႏွင္းသက္ရယ္ အသံထြက္မွာေၾကာက္လို႔”
“လုပ္ကြာ ထြက္လဲထြက္ပေစေတာ့…. ျမန္ျမန္ေလးေနာ္..”
“အင္း…. “

ကိုကို ႏွင္းသက္ရဲ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ပုခုံးေပၚတင္ ကုတင္ကို လက္ေထာက္ရင္း ႏွင္းသက္ရဲ့ ညီမေလးအတြင္းသို႔ အားရပါးရေဆာင့္ေတာ့သည္။
တစ္ဖတ္ဖတ္ ျမည္သံမ်ားန်င့္အတူ ႏွင္းသက္ရဲ့ ေျခေထာက္မ်ားေတာင့္တင္းလာသည္။ ႏွင္းသက္ရဲ့ လက္မ်ားက ကိုကို လက္ေမာင္းမ်ားကို အားႏွင့္ညႇစ္လာေတာ့သည္။
ႏွင္းသက္ၿပီးေတာ့မယ္ ဆိုသည့္အသိႏွင့္ အတူ ကိုကိုရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား ပိုမို ျမန္ဆက္သြက္လက္လာသည္။ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ေဆာင့္ၿပီးခ်ိန္ဝယ္ ႏွင္းသက္ရဲ့ညီမေလးမွ
ညႇစ္လာသည့္ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ ကိုကို႔လက္ေမာင္းမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ႏွင္းသက္လက္မ်ား ေျပေလ်ာ့သြားသည္။ ႏွင္းသက္ၿပီးသြားေလၿပီ…
ကိုကိုလဲထိန္းထားသမၽွ သုက္ရည္ပူေႏြးေႏြးမ်ားကို ႏွင္းသက္ရဲ့ ညီမေလးအတြင္းသို႔ ပက္ျဖန္းရင္း ႏွင္းသက္ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။

“ေမာသြားၿပီလား”
“……….”

ကိုကို စကားပင္ျပန္မေျပာနိုင္…. ထိုညက ပုံစံမ်ိဳးစုံႏွင့္ သုံးခါေလာက္ထပ္လုပ္ျဖစ္ၾကျပန္သည္။ မနက္မိုးမလင္းခင္ ေလးနာရီခန႔္တြင္ေတာ့ ကိုကိုတစ္ေယာက္ ႏွင္းသက္အိမ္ထဲမွ
တိတ္တိတ္ကေလး ႏုန္းေခြကာ ျပန္ခိုးထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

မနက္ခင္း ေစာေစာဖြင့္ေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ တစ္ညလုံး ေသာင္းက်န္းထားေသာေၾကာင့္ ႏုန္းခ်ိေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာကိုအထိုင္ခ်ၿပီး ဟာေနေသာ ဝမ္းကိုျပန္ျဖည့္ရသည္။
တစ္ညလုံးလဲ ဆာလိုက္ေသာေရ…. ေသာက္စရာမရွိ…လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္မွပင္ လက္ဖက္ရည္မမွာေသးခင္ ေရသန႔္တစ္ဗူးမွာၿပီးေသာက္ခ်ရသည္။ ကုန္ခန္းေနေသာ ေရဓါတ္လဲျပန္ျဖည့္ရေသးသည္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွ ထလာေတာ့ မနက္ေစာေစာအာ႐ုံတက္ ေနျခည္ႏုႏုေအာက္မွာ လူတိုင္းက စိတ္သစ္ မနက္သစ္ဝယ္ တက္ႂကြ လန္းဆန္းစြာ လႈပ္ရွားေနၾကၿပီ။
ကိုကိုကေတာ့ ႏုန္းေခြေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာကို အနိုင္နိုင္သယ္ရင္း အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့သည္။

အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းပင္ ဘုရားခန္းမွ ဘုရားရွိခိုးၿပီးထြက္လာေသာ ေမေမႏွင့္ဆုံသည္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္သည္မွာ ၾကာၿပီ။ ကိုကိုက ေရွာင္ဖယ္ေနသည္ေလ။
ဒီေန႔ေတာ့ သားအမိႏွစ္ဦးသား မနက္စာစားရန္ ေမေမေခၚေသာေၾကာင့္ ထမင္းစားခန္းထဲလိုက္ဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း ကိုကို႔စိတ္က အိပ္ယာကိုသာ တမ္းတေနမိသည္။ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီေလ. အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ
ကိုကို အရမ္းႀကိဳက္ေသာ ထမင္းေၾကာ္ ကို ေမေမထည့္ေကၽြးေသာ္လည္း ကိုကိုမစားနိုင္။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္သာေသာက္သည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ေသာက္ခဲ့ၿပီးၿပီးလို႔သာေျပာလိုက္သည္။

“သား ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ ညကလဲ ျပန္မအိပ္ဘူး”
“ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ သားညက ဆိုင္မွာအိပ္တယ္ ဒီဇိုင္းနည္းနည္းလုပ္ဖို႔ရွိလို႔”
“ေမေမနဲ႔ မနက္လဲမေတြ႕ ညလဲမေတြ႕ေအာင္ အလုပ္ေတြ ႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုေတာ့ ငါ့သား မိန္းမယူေတာ့မယ္နဲ႔တူတယ္”

ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အစီအစဥ္ဆြဲထားသည္က ႏွင္းသက္ေက်ာင္းၿပီးလၽွင္ ႏွစ္ဦးသား အရင္ ႐ုံးတက္လက္မွတ္ထိုးမည္။ ၿပီးလၽွင္ ပိုက္ဆံနည္းနည္းစုၿပီးတာႏွင့္ လူႀကီးေတြကိုေျပာျပမည္ဟု ေတြးထားသည္။
အခုေတာ့ ေမေမက ေျပာလာသည္မို႔ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္မလုံကာ ပ်ာပ်ာသလဲပင္ ျပန္ျငင္းလိုက္မိသည္။

“မဟုတ္ပါဘူးေမေမ သားအခုတေလာ အလုပ္က်လို႔ပါ”
“အဟင္းဟင္း င့ါသားရယ္ ေမေမကလဲစတာပါ ေမေမ့ကိုလုပ္ေကၽြးဥိးမယ္ဆို မဟုတ္လား”
“ဟုတ္တာေပါ့ ဟဲဟဲ “
“ဒါနဲ႔ သား ရဲ့ ေကာင္မေလးေရာ”
“ဒီလိုပါပဲေမေမ “
“မင္းစိတ္နဲ႔ မင္းကိုယ္ပါ မင္းကိုလဲ ေမေမလြတ္လပ္ခြင့္အျပည့္ေပးထားပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သား အိမ္ေထာင္ဖက္ ေရြးမမွားဖို႔ ေမေမ သတိေပးတာပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ သားအရမ္းပင္ပနး္ေနလို႔ အိပ္ေတာ့မယ္ ေမေမ ေနာ္”

ကိုကို အိမ္ခန္း အေပၚထပ္သို႔ တက္လာရင္း နဂိုကတည္းကပင္ပန္းေသာစိတ္က ပို၍ ညစ္သြားသည္။ အိပ္ယာေပၚလွဲအိပ္ရင္း ဘာကိုမွ မစဥ္းစားပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ႀကိဳးစားလိုက္သည္။

xxxxxxxx————-xxxxxxxxxxxx————-xxxxxxxxxx————–xxxxxxxxxxxx————xxxxxxxxxxxx————

ဗိုက္ဘေရးရွင္းသာ လုပ္ထားေသာ ဖုနး္က ေခါင္းအုံးနားတြင္ တဒီးဒီး ႏွင့္တုန္ခါလာေသာေၾကာင့္ ကိုကို အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ နိုးလာသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းသက္

“ဟယ္လို”
“ဟိတ္ အိပ္ေနတုန္းပဲလား ၁ နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မယ္ ထမင္းထမစားဘူးလား”
“အင္း …. “
“ေတာ္ေတာ္ပင္ပနး္ေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ဒီမွာ ႏွင္းသက္ဆို တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ ျပန္မေမွးရေသးဘူး မိုးလင္းကတည္းက အေမတို႔ကို ကူေနရတယ္ ေတာက္ေလၽွာက္ပဲ “
“အင္း ေန႔လည္ခဏျပန္မွိန္းလိုက္ေလ ႏွင္းသက္လဲ ပင္ပနး္ေနမွာေပါ့”
“ဒီမွာ တစ္ညလုံး သူ႔ကိုလဲ ျပဳစုရေသးတယ္ အိပ္လဲ မအိပ္ရဘူး မနက္က်ေတာ့လဲ အိမ္အလုပ္ေတြ ၀ိုင္းလုပ္နဲ႔ ေသေတာ့မယ္”
“အံမယ္ ႏွင္းသက္ပဲ ေမြးေန႔လုပ္ၿပီးေတာ့”
“ေမြးေန႔ပဲလုပ္တာေလ ဒီက သနားလို႔ သူ႔ကို အိမ္မွာအိပ္လို႔ေခၚတာ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ဘူး တစ္ညလုံးဘာေတြ လုပ္မွန္းမသိဘူး”
“အလဲ့လဲ့ ေကာင္မေလးက ရိုးတယ္ ၾကည့္စမ္း ဘာလုပ္မွန္း မသိဘူးေပါ့ေလ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးတာေလ… ဟီးဟီး “
“ေတာ္ပါ မနက္က အေမေတာင္ေျပာေနတယ္ ညက အေစာႀကီးပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္တဲ့ ႏွင္းသက္ကိုလဲ ၾကည့္ၿပီးေျပာတယ္ နင့္ပုံက ဘာျဖစ္ေနတာလဲတဲ့ ဟိဟိ “
“ဘာေျပာလိုက္လဲ”
“ဘာမွ မေျပာဘူး ညက အိပ္မေပ်ာ္ဘူးလို႔ပဲ ေျပာလိုက္တယ္ ထေတာ့ ထေတာ့ ငပ်င္းႀကီး အဲ့လိုပ်င္းေနရင္ ႏွင္းသက္ ကို႔ကို မယူေတာ့ဘူးေနာ္”
“မပ်င္းပါဘူးကြာ.. ထပါၿပီ… ထပါၿပီ”
“ဘာထတာလဲ သူထရင္ ဒီကေၾကာက္တယ္”
“လူလဲ ထၿပီ ညီေလးလဲ ထၿပီ ဟဲဟဲ “
“ေတာ္ ေတာ္ နားရွက္စရာေတြ ႏွင္းသက္ ခဏ ဝင္အိပ္လိုက္ဦးမယ္ တာ့တာ”
“တာ့တာ ႏွင္းသက္ အရမ္းခ်စ္တယ္ ညက်ရင္ ေတြ႕မယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ တာ့တာ”

ကိုကို ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ဆိုင္သို႔ထြက္ခဲ့သည္။ အလုပ္ေတြ လုပ္ရဦးမည္ေလ… ပိုက္ဆံရွာရမည္. မနက္ကေမေမေျပာေသာ စကားမ်ားကို ျပန္ၾကားေယာင္ကာ စိတ္ထဲဝယ္ မေကာင္းျဖစ္မိသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ခဏသာ…. အဆိပ္တက္ကာ မႊန္ေနသည္မို႔ အလုပ္သာ ဖိလုပ္ေနမိသည္။

ည (၇) နာရီခန႔္တြင္ ႏွင္းသက္ဆီမွ ဖုန္းလာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ဖုန္းေျပာၿပီးခ်ိန္ဝယ္ ကိုကိုက ႏွင္းသက္ဆီဝယ္ ညလာေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုလိုက္သည္။
ညအခ်ိန္ဝယ္ ႏွစ္ဦးသား အရင္ခုံတန္းေလးတြင္ စကားမ်ားေျပာရာမွ ညဉ့္နက္ခ်ိန္တြင္ ကိုကို အိမ္မျပန္ျဖစ္ပဲ ႏွင္းသက္ရဲ့ အခန္းေလးတြင္းပင္ ဝင္ေရာက္အိပ္စက္ျဖစ္ေတာ့သည္။

က်ေနာ္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ က်ေနာ့္ရဲ့ ေရးလက္စ ဇာတ္လမ္းေလး ႏွစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ တိမ္လႊာၾကားက ပန္းဝတ္ရည္နဲ႔ ပလတ္စတစ္ပန္းကို
ရပ္ထားျဖစ္ပါတယ္။ ခုေတာ့ မအားတဲ့ၾကားကပဲ ဒီႏွစ္ပုဒ္လုံးကို ၿပီးေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးေရးသြားမွာပါ… မအားတဲ့ၾကားက ေရးမွျဖစ္လို႔
ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ သည္းခံၿပီးဖတ္ရႈေပးေနတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္အားလုံးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္…
ပထမဆုံးေရးသားတဲ့ လက္ရာမို႔လို႔ မေကာင္းရင္လဲ ႀကိဳးစားၿပီး အားေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံရင္း

ကိုကို လက္ေမာင္းဝယ္ေခါင္းအုံးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ႏွင္းသက္ကို ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းေမာ တစ္ခု မသိမသာေလး ခ်လိုက္သည္။
အခု ကိုကိုေရာက္ေနသည္က ႏွင္းသက္အိပ္ယာ ႏွင္းသက္အိမ္ခန္း အတြင္းတြင္… ကိုကိုႏွင့္ႏွင္းသက္တို႔ အဆင့္တက္ကာ အရင္က ၿခံဝင္း ခုံတန္းေလးမွ
အိမ္ခန္းအတြင္းဝယ္ ဝင္ေရာက္အိပ္စက္ေနသည္မွာ အခ်ိန္အတန္ငယ္ၾကာခဲ့ေလၿပီ… ကိုကို အေတြးထဲဝယ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာေသာစကား ေမေမေျပာတဲ့
သားကို အိမ္ေထာင္ဖက္ ေရြးမမွားေစခ်င္ဘူးဆိုသည္မ်ားက အထပ္ထပ္ ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနသည္။

ႏွင္းသက္က ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဇြတ္တရြတ္လုပ္ခ်င္သည္။ စိတ္က အရမ္းမ်ားသည္။ နားလည္နိုင္စြမ္းမရွိ။ ကိုကိုေျပာျပသည္မ်ားကို နားလည္ေသာလည္း
ဘုန္းႀကီးတေစၧကို ဘုရားစားရြတ္ေနသလိုပင္ျဖစ္ေနသည္။ ေျပာ ဆုံးမလၽွင္လည္း ေျပာတုန္း ဆုံးမတုန္းခဏသာ နားေထာင္ၿပီး ၿပီး သူလုပ္ခ်င္တာမ်ားကို လုပ္သည္။
ကိုကို သိသြားလၽွင္ မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္းႏွင့္ေတာင္းပန္တတ္သည္။ ကိုကိုကလဲ ခ်စ္ေသာမိန္းကေလး ရည္ရြယ္ထားသူမို႔ စိတ္ဆိုးတုန္းခဏသာ ၿပီးလၽွင္ ျပန္ေျပလည္သြားသည္သာ။

ခုေတာ့ ကိုကို စဥ္းစားရေခ်ၿပီ… ႏွစ္ဦးသားရည္မွန္းထားသည့္ကာလက မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာ ေရာက္လာေတာ့မည္။
ႏွင္းသက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ စဥ္းစားေနရသည္။ အခ်ိန္တန္လၽွင္ ၿငိမ္သက္သြားမည္လို႔ ကိုကို ယုံၾကည္ထားပါသည္။

“ကို…..”
“ဟင္… ႏွင္းသက္ နိုးလာၿပီလား”
“အင္း နိုးေနတာ ၾကာၿပီ.. ကို သက္ျပင္းေတြခ်ၿပီး ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ”
“ဒီလိုပါပဲ ႏွင္းသက္ရယ္ “
“မဟုတ္ပါဘူး ကို စိတ္ညစ္စရာေတြရွိတယ္နဲ႔ တူတယ္ ႏွင္းသက္ကိုေျပာျပေလ ႏွင္းသက္လဲ ၀ိုင္းကူညီၿပီး ေျဖရွင္းေပးမွာေပါ့”

ပါးျပင္ကို ဖြဖြနမ္းကာ ေျပာလာေသာ ႏွင္းသက္ကို ကိုကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေလး ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္။

“အင္း ေျပာရင္ ႏွင္းသက္စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္… ခု ကိုယ္စဥ္းစားေနတာ ႏွင္းသက္ က ကိုယ္ရွိေနသားနဲ႔ ရည္းစားထားတယ္
သူမ်ားေတြ အျမင္မွာ ရည္းစားမ်ားတဲ့ မိန္းကေလးလို႔ ျမင္ေနတာေတြ စဥ္းစားေနတာပါ”
“ကို ရယ္ ႏွင္းသက္ လိမၼာေနပါၿပီေလ ကို႔ကို ႏွင္းသက္ကတိေပးထားၿပီးသားပါ”
“အင္း… ကိုေရာ ႏွင္းသက္ေရာ လိမၼာရေတာ့မယ္ေလ… ေနာက္ဆို ကိုနဲ႔ ႏွင္းသက္က ဘဝတစ္ခုကို ထူေထာင္ၾကေတာ့မွာ”
“ႏွင္းသက္ နားလည္ပါတယ္ ကိုရယ္ “
“အင္း ကိုနဲ႔ ႏွင္းသက္က ခု အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ သမီးရည္းစားေပါ့ ဒါေပမယ့္ ကိုတို႔ ႏွစ္ေယာက္အတြက္က်ေတာ့ သမီးရည္းစားဘဝ မဟုတ္ပဲ
လင္မယားဘဝလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္ေလ… အဲ့ေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သစၥာရွိၾကရေတာ့မွာေပါ့ကြယ္”
“နားလည္ပါတယ္ ကိုကို ဆရာႀကီးရယ္ ႏွင္းသက္ကို မယုံဘူးလားေျပာ”
“မယုံဘူး လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေလ…. ႏွစ္ေယာက္လုံး ေစာင့္ထိန္းရမွာကို ေျပာတာပါ”
“အင္းပါ အင္းပါ”

ႏွင္းသက္ သည္ ကိုကို လက္ေမာင္းဝယ္ ေခါင္းအုံးအိပ္ေနရာမွ ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။
ကိုကို အေမွာင္တြင္းမွပင္ ႏူးညံ့အိစက္ေသာ အထိအေတြ႕ကို ရရွိလိုက္သည္။ ဒါေတြက အလြတ္ရေနေသာ ႏွင္းသက္ရဲ့ အထိအေတြ႕မ်ားပင္
သားေကာင္နံ့ရလာေသာ ညီေတာ္ေမာင္သည္လည္း တင္းမာလာေခ်ၿပီ…
ကိုကို လွဲအိပ္ရင္းပင္ ႏွင္းသက္ရဲ့ ကိုယ္လုံးေလးကိုေပြ႕ဖက္ၿပီး မ်က္ႏွာအႏွံ့ မြတ္သိပ္စြာနမ္းလိုက္သည္။ ႏွစ္ဦးစလုံးမွာ တစ္ေယာက္အလိုက္ တစ္ေယာက္သိပီးသားမို႔
ေထြေထြထူးထူးေျပာေနစရာ ေနရာယူေနစရာ မလိုေတာ့… အလိုက္သင့္ပင္ ေရြ႕လ်ားရင္း အင္းဂ်ီ ေဘာင္းဘီမ်ား မရွိၾကေတာ့
ႏွင္းသက္က အိမ္ေနရင္း ညဝတ္အင္းဂ်ီနဲ႔မို႔ ပိုေတာင္လြယ္ကူေနေသးသည္။ အခုအခံ မဝတ္ထားေသာ အင္းဂ်ီပါးေအာက္မွ မို႔ေမာက္ေသာ အဝိုက္အဝန္းမ်ားမွာ
မခၽြတ္ခင္က ေပၚခ်င္ေနၿပီေလ…
ကိုကို လက္မ်ားက အလိုအေလ်ာက္ပင္ ႏွင္းသက္ကိုယ္ေပၚဝယ္ ပြတ္သပ္ေျပးလႊားေနသည္။
တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေအာက္သို႔ ေလၽွာဆင္းလာေသာကိုကို႔ကို ႏွင္းသက္ အသာအယာပင္ ေနရာယူလြယ္ေစရန္ ေပါင္မ်ားကို တစ္ျဖည္းျဖည္း ကားလိုက္ေလသည္။
…………….

“လာေလ ႏွင္းသက္”
“အင္း ေၾကာက္လို႔
“လာပါ ဘာမွ မေၾကာက္နဲ႔ ကို႔ ေမေမက သေဘာေကာင္းတယ္ “
“ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္တာကိုး”

ဒီေန႔ ႏွင္းသက္ကို ကိုကို ေဆြျပမ်ိဳးျပသေဘာမ်ိဳး ေမေမႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးရန္ ေခၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွင္းသက္က လာခ်င္ေသာ္လည္း မေတာ္ရေသးသည့္
ေယာကၡမႏွင့္ ဆုံေတြ႕ရန္ ေၾကာက္ေနေသးလို႔ မနည္းေခၚလာရတယ္။ ကိုကို ေမေမ့ကိုႀကိဳမေျပာထား။ ႀကိဳေျပာထားလၽွင္ ေမေမက ဘာျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုစီစဥ္ထားတာမ်ိဳးေတြ
လုပ္မွာစိုးလို႔ ႐ုတ္တရက္ေခၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါမွသာ ေမေမက ႏွင္းသက္အေပၚ ဘယ္လို သေဘာထားသလဲႏွင့္ ႏွင္းသက္နဲ႔ ေမေမရဲ့ အရွိအတိုင္းဆက္ဆံေရးကို
ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။

“လာထိုင္ ႏွင္းသက္ ကို ေမေမ့ကို သြားေခၚဦးမယ္”
“အငး္ ျမန္ျမန္ျပန္လာေနာ္ ကို ႏွင္းသက္ ေၾကာက္တယ္”
“ေအးပါ”

ကိုကို အိမ္ေနာက္ေဖး မီးဖိုခန္းတြင္း ေမေမ့ကို ဝင္ၾကည့္ေတာ့ အဆင္သင့္ပင္ ေမေမ မီးဖိုခန္းရွင္းေနသည္ႏွင့္ ေတြ႕ေသာေၾကာင့္

“ေမေမ”
“ေၾသာ္ သား ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္လဲ ေန႔လည္ဘက္ႀကီး ဘာလာျပန္လုပ္လဲသား”
“မဟုတ္ဘူး ေမေမ့ကို သားျပစရာရွိလို႔ ျပန္လာတာ”
“ဘာလဲ ျပစမ္း ထူးထူးျခားျခားပါလား”
“လာ ေမေမ ဧည့္ခန္းမွာ”

ကိုကို ေမေမ့လက္ကို ဆြဲၿပီး ဧည့္ခန္းသို႔ ေခၚလာခဲ့ေလသည္။ ဧည့္ခန္းသို႔အေရာက္ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနေသာ ႏွင္းသက္ကိုျမင္ေတာ့
ေမေမ့ေျခလွမ္းမ်ား တုန႔္ခနဲ႔ရပ္သြားသည္။ စူးစမ္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လာေသာ ေမေမ့မ်က္ဝန္းမ်ားကို ကိုကို နားလည္သည္။

“သားခ်စ္သူ ႏွင္းသက္တဲ့ ေမေမ ေမေမ့ကိုသားေျပာျပတဲ့ ႏွင္းသက္ေလ”
“ေၾသာ္ “
“ႏွင္းသက္ ဒါ ကို႔ ေမေမ”
“ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ သမီးႏွင္းသက္ပါ”
“ေၾသာ္ေအး ကိုကိုကေတာ့ အန္တီ့ကို ေျပာဖူးပါတယ္ ခုမွ သမီးကို ျမင္ဖူးတာ သမီးက ခ်စ္စရာေလးပဲ”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အန္တီ”

ကိုကို စကားေျပာေနၾကတဲ့ သမီးေယာကၡမ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အရိပ္အကဲကို ၾကည့္ေတာ့ ေအးေဆးအိုေကေနသည္မို႔ ေနာက္ေဖးသို႔ မသိမသာ ထထြက္လာခဲ့သည္။
ေမေမႏွင့္ ႏွင္းသက္ေသာက္ရန္ အေအး တစ္ခုခု စီစဥ္ေပးလိုက္ဦးမည္။ ကိုကို မီးဖိုခန္းထဲ ဟိုလွန္ ဒီေလွာ ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနခ်ိန္တြင္ပင္

“သား ဘာလုပ္ေနလဲ”
“ေၾသာ္ ေမေမ ဟိုေလ ေမေမတို႔ ေသာက္ရေအာင္ ဘာလုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲ ၾကည့္ေနတာ”
“အံမယ္ေလး ငါ့သားရယ္ ေတာ္ပါ ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မယ္ ဘာမွ မေသာက္ေတာ့ဘူး သားေရာ ႏွင္းသက္ေရာ ထမင္းစားသြားေလ”
“ဟုတ္ ေမေမ စားသြားမယ္ “
“သားကလဲ ေခၚလာမယ္ဆိုလဲ ႀကိဳေျပာေပါ့ ေမေမ တစ္ခုခု စီစဥ္ထားလို႔ ရတာေပါ့ ခု ထမင္းေကၽြးမယ္ဆိုမွ ဟင္းလဲ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမရွိဘူး”
“ရပါတယ္ ေမေမ သားကတမင္ ဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္လို႔ လုပ္လိုက္တာပါ “
“သြား ေကာင္မေလး ေရွ႕မွာ တစ္ေယာက္တည္းေၾကာင္ေနလိမ့္မယ္”

ကိုကို ေရွ႕ခန္း ျပန္ထြက္လာၿပီး ႏွင္းသက္နံေဘးဝယ္ထိုင္ခ်ိန္

“ကို ကို႔ေမေမေရာ “
“ကို႔ေမေမဆိုေတာ့ ႏွင္းသက္ေမေမျဖစ္လာမယ့္သူေလ”
“အင္းပါ ဘယ္သြားလဲ ႏွင္းသက္ကိုေတာ့ ခဏထိုင္ဦး ကို႔ကို သြားၾကည့္မယ္ေျပာတာပဲ”
“ေနာက္ေဖးမွာ ထမင္းစားဖို႔ စီစဥ္ေနမွာေပါ့”
“ႏွင္းသက္သြားကူလိုက္မယ္ေလ”
“ကိုက်ေတာ့ေရာ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာေပါ့”
“ကို႔အိမ္ပဲ ကိုတစ္ေယာက္တည္းေနေပါ့ “

ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင္းသက္တစ္ေယာက္ အိမ္ေနာက္ေဖးခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေတာ့သည္။ ကိုကို ဧည့္ခန္းထဲတစ္ေယာက္တညး္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ က်န္ခဲ့သည္။
ယခင္က ကိုယ့္အိမ္ႏွင့္ ကိုယ္ ေနခ်င္သလို ေနခဲ့ေသာ အိမ္က ခုေတာ့ ဘယ္နားေနလို႔ ေနရမည္မသိ ထိုင္လိုက္ ထလိုက္ ဟိုေလၽွာက္ဒီေလၽွာက္ မီးဖိုခန္းထဲက ႏွစ္ေယာက္
အဆင္မွေျပရဲ့လား သြားေခ်ာင္းလိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တီဗြီဖြင့္ၿပီး လိုင္းက လာေနေသာ တင္းနစ္ပြဲထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ဝင္ဘယ္လ္ဒန္ အိုးပင္း ဖိုင္နယ္
ဂ်ိဳကိုဗစ္ႏွင့္ နာဒယ္တို႔ရဲ့ ပြဲကလဲ ေကာင္းလွသည္။ ၾကည့္ရင္းႏွင့္ပင္ အားလုံးကိုေမ့ကာ အားေပးေနမိသည္။ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ၾကာသြားသည္မသိ။
ကိုကို နံေဘးဝင္ထိုင္ကာ ထမင္းစားရန္လာေခၚေသာ ႏွင္းသက္ကို ေတြ႕မွပင္ သတိျပန္ဝင္လာသည္။

“ကို လာေလ ထမင္းစားရေအာင္ ကို႔ေမေမ ေခၚခိုင္းတယ္ “
“အား……….. ေမ့ေတာင္ေမ့သြားတယ္ ဘယ္ႏွစ္နာရီေတာင္ ရွိသြားၿပီလဲ”
“ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိုးေတာ့မယ္ေလ”
“အင္း ခုမွ ဗိုက္ေတာင္ ဆာလာသလိုပဲ ဘယ္လိုလဲ ႏွင္းသက္ ေမေမနဲ႔ အဆင္ေျပရဲ့လား”
“ခစ္ခစ္ ကို႔ ေကာင္မေလးအေၾကာင္း မသိလို႔ ေမးတာလား ေအးေဆးပါ…”
“အင္း အဆင္ေျပရင္ ၿပီးတာပါပဲ ႏွင္းသက္ရယ္ ေမေမက စိတ္ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား”
“ႏွင္းသက္နဲ႔ အိုေကတယ္”
“လာ ထမင္းသြားစားရေအာင္”

ေန႔လည္စာ ထမင္းဝိုင္းတြင္ အဆင္ေျပေနေသာ ႏွငး္သက္ႏွင့္ ေမေမ့ကို ၾကည့္ကာ ကိုကို စိတ္ခ်မ္းသာရပါသည။္

“သား ကိုကို”
“ဗ်ာ ေမေမ”
“သားေန႔လည္က သားေကာင္မေလးကို ေခၚလာတယ္ဆိုေတာ့ သားက သူ႔ကို လက္ထပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီၿပီေပါ့ “
“ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ သားဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသားပါ…”
“အင္း ေကာင္မေလးက ဆိုးေတာ့ မဆိုးပါဘူး လိမၼာေရးျခား ရွိမယ့္ပုံ လူႀကီးေတြကို ေပါင္းတတ္ပုံပါပဲ ဒါေပမယ့္ သားရယ္ သူ႔မွာသာ”
“ဟင့္အင္း ေမေမ သူ႔ဘာသာ သူအရင္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးဆိုး ခုခ်ိန္မွာ သူလိမၼာေနၿပီပဲ သားသူ႔ကို ခ်စ္တယ္… “
“ဟင္း…..”

မ်က္ႏွာမေကာင္းပဲ ထသြားေသာ ေမေမ့ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ကိုကိုလဲ ဘာမွ မတတ္နိုင္ပါ… ဘာလို႔ဆို ႏွင္းသက္ကို ကိုကိုခ်စ္သည္။ ႏွင္းသက္ကိုလဲ ကိုကို မွာထားၿပီးသားျဖစ္လို႔ ႏွငး္သက္လဲ နားလည္နိုင္မည္ထင္ပါသည္။
ကိုကိုႏွင့္ႏွင္းသက္ အတူတူဆုံဆည္းမည့္ရက္ေတြက ဘယ္ေလာက္မွ မလိုေတာ့၊
ဒီေန႔ရက္ေတြ ေရာက္လာဖို႔ကို ကိုကိုေစာင့္ေနရတာ ၾကာလြန္းလွသည္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကိုကိုလဲ ႏွင္းသက္ရဲ့ စိတ္ကို သိပ္အစိုးရသည္ မဟုတ္၊ သူ႔စိတ္က ခုတစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး ဒီေန႔ လိမၼာေနေပမယ့္ ေနာက္ရက္က်ရင္ ေသာင္းက်န္းလၽွင္ ေသာင္းက်န္းတတ္သည္။

ႏွင္းသက္ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ေကာင္းမယ္….

“ႏွင္းသက္”
“ကိုကို ႏွင္းသက္ ကို႔ဆီက ဖုနး္ေမၽွာ္ေနတာ”
“ဟုတ္လား ကိုလဲ ႏွင္းသက္ဆီ ဆက္မလို႔ ေမေမနဲ႔ စကားေျပာေနလို႔”
“အင္း… ႏွင္းသက္လဲ ေမးခ်င္လို႔ ကို႔ ေမေမ ဘာေျပာေသးလဲလို႔”
“အဟဲ ႏွင္းသက္က ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္တဲ့…. လိမၼာတယ္တဲ့”

ကိုကို လိမ္လိုက္ၿပီ… ေမေမ ေျပာတာေတြသာ ႏွင္းသက္ကို ေျပာလိုက္ရင္ ႏွင္းသက္စိတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္။မတတ္နိုင္ဘူးကြာ။ တစ္ဘက္က ကိုယ့္ရဲ့ ေမြးသမိခင္ ၊ တစ္ဖက္ကလဲ အသက္ေလာက္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူ။ တကယ္ေတာ့ ေမေမသည္ ကိုကို႔ကို မေျပာနိုင္လို႔သာ လႊတ္ေပးထားသည့္ပုံ၊သူ႔သားကိုေတာ့ ဒီလိုမိန္းကေလးႏွင့္ သေဘာတူပုံ မေပၚ။

xxxxx——-xxxxxx——xxxxxxx

ကံၾကမၼာဇာတ္ဆရာသည္ မ်က္လွည့္ျပကြက္တစ္ကြက္ႏွင့္ အတူ ကိုကိုႏွင့္ ႏွင္းသက္တို႔ရဲ့ ၾကားထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။

ကိုကို အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းသို႔ ခရီးထြက္ရန္ ေပၚလာသည္။ ကိုကို မသြားခ်င္ပါ၊ ျဖစ္နိုင္ရင္ ႏွင္းသက္အနားမွာသာ ေနခ်င္သည္။ သူမႏွင့္ ေဝးေဝးကို မသြားခ်င္။ အျမန္ဆုံးနီးစပ္ခ်င္ေနၿပီ။

“ႏွင္းသက္ ကိုယ္ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခရီးထြက္ရမယ္”
“ဟုတ္လား ဘယ္ကိုသြားမွာလဲဟင္”
“ျမန္မာျပည္ အထက္ပိုင္းကို”
“ဟုတ္လား ေပ်ာ္စရာႀကီး ႏွင္းသက္လဲ လိုက္ခ်င္တယ္”
“တကယ္လား ဒါဆို ကိုယ္တို႔ လက္မွတ္ထိုးလိုက္မယ္ေလ. ၿပီးရင္ ေမေမတို႔ကို ျပၿပီးႏွင္းသက္လဲ ကိုယ္နဲ႔ လိုက္ခဲ့လို႔ ရတာေပါ့”
“ဟာ…. အဲ့လိုႀကီးေတာ့ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး ေနာက္ၿပီးႏွင္းသက္ ခုမွ ေက်ာင္းၿပီးထားတာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ေသးတယ္”
“ကိုယ္နဲ႔ လက္ထပ္ၿပီးရင္လဲ ႏွင္းသက္ ခုေနသလို ေနလို႔ ရေနတာပဲ “
“အာ မသိဘူးကြာ. ေသခ်ာတာကေတာ့ ႏွင္းသက္လက္မထပ္ခ်င္ေသးဘူး “
“ႏွင္းသက္ ကိုယ့္ကို ေျပာေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔ လက္ထပ္မယ္ဆို”
“အဲ့ဒါက အရင္က ခု လက္မထပ္ခ်င္ေသးဘူး ဘာလဲ ကိုက ႏွင္းသက္ကို စိတ္ဆိုးတာလား”
“စိတ္ဆိုးတာမဟုတ္ေပမယ့္ ႏွင္းသက္က ခုပဲ မုန႔္စိမး္ေပါင္း၊ ခုပဲ မုန႔္ကၽြဲသည္း လုပ္ေနတာကိုး”
“ေတာ္ၿပီကြာ ဆက္ေျပာေနရင္ ႏွင္းသက္နဲ႔ ကို စကားမ်ားေတာ့မယ္။ ခု ကိုေျပာခ်င္တာက ကိုခရီးသြားမယ္မဟုတ္လား
ရၿပီ၊ ႏွင္းသက္သိၿပီ”
“…..”

ကိုကို ဘာမွ မတတ္နိုင္ပါ။ အလိုမတူပဲ အတင္းအဓမၼလက္ထပ္လို႔ မရေတာ့လဲ ကိုကို လက္ေလၽွာ့ၿပီးသာ ေနာက္ဆံငင္လ်က္ႏွင့္ ခရီးထြက္ခဲ့ရသည္။ ဟိုေရာက္မွပဲ ဖုန္းဆက္ေတာ့မည္ေလ။

ကိုကို ခရီးစဥ္အစပိုင္းတြင္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ အဆင္မေျပမႈေတြ မ်ားလာသည္။ အဆင္မေျပသည္မ်ားမွာ ကိုယ္ဘက္က မွန္ရဲ့သားႏွင့္
တစ္ဘက္သား အထင္လြဲမႈေတြ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္မႈေတြ မ်ားလာသည္။ သို႔အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ေနေသာ္လည္း မရ။
တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုကေတာ့ အျမဲ ျဖစ္သည္။ အဆင္မေျပမႈေတြ မ်ားလာေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာ မေပ်ာ္ေတာ့။ တိုင္ပင္ေဖာ္မရွိ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္လဲ
အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနသည္မွာ (ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားသည္မွာ) ကာလအတန္ၾကာၿပီမို႔ သူတို႔ ကိုလဲ မတိုင္ပင္ခ်င္။
အခက္အခဲ ၾကဳံမွ သူတို႔ကို ဆက္သြယ္သည္ဟု ေျပာလာမည္ေလ။ စကားနာထိုးမည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ သူတို႔ မႏွစ္သက္တဲ့ ႏွင္းသက္အေၾကာင္းေတြပါ
စကားနာထိုးလိမ့္မည္မို႔ မဆက္ခ်င္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႏွင္းသက္ဆီသာ ဆက္ျဖစ္သည္။

လြမ္းလြန္းအားႀကီးလို႔သာ ဖုန္းဆက္လိုက္မိသည္။ မယ္မင္းႀကီးမက ဟက္ဟက္ပက္ပက္မရွိ။ ဘာေတြမ်ား ေျပာင္းလဲေနျပန္ၿပီလဲ ႏွင္းသက္ရယ္ ငါ့ရင္ေတြ ေမာရပါလား။

               xxxxxxx-------xxxxxxxx---------xxxxxxxx

အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ျပန္ရေခ်ၿပီ။
ကိုကို တစ္လခန႔္ ၿမိဳ႕ကေလးႏွင့္ေဝးကြာခဲ့သည္။ ဒီၿမိဳ႕ကေလးမွာ သူခ်စ္တဲ့ မိန္းကေလး၊ သူခ်စ္တဲ့ ေမေမ၊ သူခင္တြယ္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိသည္။ ဒီၿမိဳ႕ကေလးကို သူခ်စ္သည္။ အခုေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကို ျပန္လာခဲ့ရၿပီေလ။

သူျပန္လာတာကို ေမေမ့ကိုလဲ မေျပာ၊ ႏွင္းသက္ကိုလဲ မေျပာ အားလုံးကို အံ့ၾသသြားေစခ်င္သည္။ ကိုကို ၿမိဳ႕ကေလးထဲသို႔
ကားကို ေျဖးေျဖးေမာင္းဝင္လာခဲ့ရင္းမွ စိးကရက္ကုန္ေနသည္ကို သတိရသြားသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လၽွင္ ပင္ပန္းလာသည္မို႔ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးလၽွင္ တစ္ခါတည္းအခန္းထဲဝင္ၿပိး နားေတာ့မွာမို႔၊ စီးကရက္ေသာက္ခ်င္လာလၽွင္ တစ္ေခါက္ျပန္ထြက္ေနရမည္။
တစ္ခါတည္းဝယ္သြားေတာ့မည္။ အေတာ္ပင္ ေရွ႕နားမွာက စတိုးဆိုင္ရွိသည္မို႔ ကားကို စတိုးဆိုင္ ပါကင္ထိုးရန္ လမ္းေၾကာ ယူလိုက္သည္တြင္ ကိုကို႔ကားနံေဘးသို႔ ကပ္လ်က္ေက်ာ္သြားေသာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး၊ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းသြားေသာ ေကာင္ကေလးခါးကို ဖက္သြားတာက ႏွင္းသက္မ်ားလား… ႐ုတ္တရက္မို႔ ဆိုင္ကယ္ကလဲ ျမန္ေနသည္မို႔ မေသခ်ာလိုက္။

ဘာမွ မစဥ္းစားခ်င္ဘာ…. အေတြးေတြ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနေသာ ေခါင္းကို ရွင္းထုတ္ရင္း အိမ္သို႔သာ ျပန္ခဲ့လိုက္သည္။ ၿခံထဲသို႔ ကားကို ေကြ႕ဝင္ရင္း ေမေမ့ကို ၿခံဝင္းေလးထဲ မ်က္စိေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမေမကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း သူ႔ပနး္အိုးမ်ားႏွင့္သာ သူ႔ကိုေတြ႕ေတာ့

“ဟယ္….. သား ကိုကို ၾကည့္စမ္း ျပန္လာမယ္လဲ မေျပာပဲ ဒီမွာ အေမလုပ္တဲ့သူက ေမၽွာ္ေနတာ “
“ဟားဟားဟား ခု သားျပန္လာေတာ့ ေမေမေပ်ာ္သြားတယ္မဟုတ္လား… ေမေမေပ်ာ္တဲ့မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ခ်င္လို႔”
“သား ဘာမွ မေျပာပဲ ျပန္လာတာ ခုေတာ့ သားေမာလာသမၽွေတြ အားလုံး ေမေမျပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာျမင္ယုံနဲ႔ အကုန္ေပ်ာက္”
“ငါ့သား စကားေတြတတ္ေနတယ္ ဟင္… လာခၽြဲေနတယ္ ဟုတ္လား”
“မဟုတ္ပါဘူးေမေမရယ္ တကယ္ေျပာတာ ဘာဟင္းခ်က္လဲ ေမေမ သားဗိုက္ဆာၿပီ”
“ငါ့သားအႀကိဳက္ေပါ့.. ငါးဆုပ္ရယ္ သစ္ေတာ္သီးငါးပိေထာင္းရယ္ တို႔စရာရယ္၊ ပဲနီေလးၾကာဆံဟင္းခ်ိဳေလးရယ္”
“ဟား….. မိုက္တယ္ ေမေမက သားအႀကိဳက္ေတြ ဒီေန႔က်မွ ခ်က္ထားတာလား”

ေမေမဘာမွမေျပာ… ျပဳံးၿပီးသာ သားခ်စ္ရဲ့ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနသည္။ သားျဖစ္သူ ခရီးထြက္သြားၿပီ တစ္ပါတ္အၾကာကတည္းက သားႀကိဳက္တတ္တဲ့ ဟင္းေတြခ်က္ကာ သားျဖစ္သူ ျပန္လာမဲ့ရက္ေတြကို ေမၽွာ္ေနတာကို ကိုကိုကေတာ့မသိ။ သူေျပာခ်င္တာမ်ား ေျပာၿပီး အိမ္ထဲဝင္သြားေတာ့သည္။

“တူ…..တူ….တူ….တူ”
“ဟယ္လို”
“ႏွင္းသက္”
“ကို ျပန္မလာေသးဘူးလား ၾကာလိုက္တာကြာ”
“ကို ခု ဘယ္က ေျပာေနတယ္ ထင္လို႔လဲ “
“ဘယ္ကေျပာမလဲ ဟိုကပဲေပါ့”
“ကိုယ္ ခု ျပန္ေရာက္ေနၿပီ… “
“ဟယ္ တစ္ကယ္”
“အင္း တစ္ကယ္ေပါ့.. ခု ကိုယ္ ႏွင္းသက္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္”
“အာ…. ကို ကလဲ ျပန္လာမယ္ဆို ႀကိဳေျပာေပါ့… ဒီေန႔ ႏွင္းသက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လိုက္လည္ထားေတာ့ ျပန္ထြက္လို႔ မရေတာ့ဘူး…”
“ဘယ္ေတြ သြားလို႔လဲ”
“ဒီလိုပဲေပါ့ လိုက္လည္တာေပါ့… “

ႏွင္းသက္ အသံက ျမဴးရႊင္ေနသည္။ ႏွင္းသက္ေပ်ာ္ေနတာ သိရေတာ့ ကိုကို ေန႔လည္က ကိစၥေမးဖို႔ရာ မေမးျဖစ္ေတာ့။ ႏွင္းသက္ကိုယ္တိုင္ကလဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ သြားလည္သည္ ေျပာလာေသာေၾကာင့္ ေန႔လည္က ေတြ႕တာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ပင္ ျဖစ္မည္ဟု ေတြးထားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္
ႏွင္းသက္ ကိုကို ကို ဆက္ဆံသည္မ်ားက အိုဗာ ျဖစ္ေနသည္။ ႏွင္းသက္ရဲ့ မ်က္လုံးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ၾကည့္ၿပီး စကားေျပာလၽွင္ ႏွင္းသက္မ်က္လုံးမ်ားကို လႊဲလႊဲသြားသည္မွာ
ခဏ ခဏ။ ၄င္းမွာ အျပစ္ရွိထားလို႔ မ်က္လုံးခ်င္း မဆုံရဲေသာ သူမ်ားရဲ့ အေနအထားျဖစ္သည္။ ကိုကို ကိုယ္တိုင္လဲ ႏွစ္ေတြ အၾကာႀကီး ရင္းႏွီးကာ ခ်စ္ခဲ့သူမို႔
သူ႔ခ်စ္သူ ႏွင္းသက္ရဲ့ ပ်က္ယြင္းေနေသာ အမူအယာမ်ားကို သတိထားမိလာသည္။

ကိုကို သူမရွိသည့္ကာလတြင္ ႏွင္းသက္ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ ဆိုတာ သိေအာင္ ႀကိဳးစားစုံစမ္းေသာ္လည္း မသိရ။ သူပင္ အစိုးရိမ္လြန္ေလသလား….
တစ္ရက္တြင္ ႏွင္းသက္ ကိုကို ရွိရာ ဆိုင္သို႔ ေရာက္လာသည္။

“ကို “
“ေဟ”
“ႏွင္းသက္တို႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရေအာင္ကြာ… ႐ုပ္ရွင္မၾကည့္ရတာ ၾကာၿပီ”
“ေအး ဟုတ္သားပဲေနာ္… ေကာင္းတယ္ ကိုယ္လဲ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတာ ေခါင္းေတြေနာက္ေနတယ္ သြားၾကည့္မယ္ေလ”
“ေဟး…………. လာ သြားမယ္ ဒီေန႔ ႐ုံတင္တဲ့ကား ေကာင္းတယ္”
“အာ ႏွင္းသက္ကလဲ ကိုယ္ ခုခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဘယ္သြားလို႔ ရဦးမလဲကြယ္။ အားတဲ့တစ္ရက္ သြားၾကည့္မယ္ေလေနာ္”
“………”

ေကာင္မေလး စိတ္ေကာက္သြားေခ်ၿပီ… မ်က္ႏွာ စူပုတ္ပုတ္ႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လုံးေရွ႕သြားကာ ဂိမ္းသြားေဆာ့ေနေတာ့သည္။
ကိုကိုလဲ ေခ်ာ့ခ်င္ေပမယ့္ လတ္တေလာ ခ်ိန္းထားသည့္ အလုပ္ေတြ မ်ားေနသည္မို႔ သြားမေခ်ာ့အားေသး. အလုပ္ဘက္ကိုသာ အာ႐ုံျပန္စိုက္လိုက္သည္။
ႏွင္းသက္သည္ တစ္ခါတစ္ေလ အားေနလၽွင္ ယခုလိုပင္ ကိုကိုဓါတ္ပုံဆိုင္ေလးသို႔လာကာ လာလာ ကူတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုကိုႏွင့္အတူ ညေနဆိုင္သိမ္းၿပီး
မုန႔္စားၿပီးမွ ျပန္တတ္သလို၊ တစ္ခါတစ္ေလက်လၽွင္လဲ သူ႔ဘာသာသူ ပ်င္းသည္ဆိုကာ ျပန္တတ္သည္မို႔ ကိုကိုလဲ ပစ္ထားလိုက္သည္။
႐ုပ္ရွင္လိုက္မျပလို႔ စိတ္ေကာက္သတဲ့၊ ကေလးလဲ မဟုတ္၊ မနက္ျဖန္သန္ဘက္ခါပဲ ကိုကိုႏွင့္လက္ထပ္ေတာ့မည္။ တစ္ခါတစ္ေလလဲ လူႀကီး၊
တစ္ခါတစ္ေလလဲ သူပဲ ကေလး လုပ္တတ္သည္။

           xxxxxxx-------xxxxxxxx--------xxxxxxxxx---------xxxxxxxxx

ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပြါးၿပီး ရက္သတၱပါတ္ တစ္ပါတ္ခန႔္ၾကာၿပီးေနာက္

ကိုကို အလုပ္လုပ္ေနေသာ ထိုင္ခုံအေနာက္သို႔ လူရိပ္တစ္ရိပ္ေရာက္ရွိလာသည္။ လွည့္မၾကည့္ပဲ သိလိုက္သည္က ႏွင္းသက္… ခ်စ္သူရဲ့ အေငြ႕အသက္မို႔ သိသည္ပင္။
လုပ္ေနေသာ အလုပ္ကို ေခတၱရပ္ကာ ခုံကိုလွည့္လိုက္ေတာ့။ အိုး ေခတ္ဆန္ဆန္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္သည္။ တီရွပ္ခပ္ပြပြကို ခါးတြင္ သားေရပင္ျဖင့္စည္းထားသည္။ ဂ်င္းပန္ ခပ္က်ပ္က်ပ္က လွပေသာ ကိုယ္လုံးေလးရဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းကို အတိအက်ေဖာ္ျပထားသည္။ လြယ္ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ အိတ္ေသးေသးေလး စလြယ္သိုင္းလြယ္ကာ ဆံႏြယ္တို႔ကို ေဘးတစ္ျခမ္းစည္းထားေသာ ဒီဇိုင္းေလးႏွင့္က သူခ်စ္ရတဲ့ ႏွင္းသက္တဲ့လား။

“ဟ လန္းလွခ်ည္လား ဒီဇိုင္းက “
“အင္း…. လန္းရမယ္ေလ… ကို႔ ခ်စ္ပဲဟာ ဟဲဟဲ”
“ေအးပါ ေအးပါ”
“ဘာလဲ လန္းတာ မႀကိဳက္ဘူးေပါ့ ဒါဆို ပုံတုံးတုံးပဲ ေနလိုက္မယ္ေလ”
“မဟုတ္ပါဘူး ဒီေလာက္လန္းေနတာ ဘယ္သြားမလို႔လဲ”
“ကို႔ဆိုင္ကိုပဲ လာတာပါ လန္းထားတာက ကို႔ဆိုင္ ပိုလွသြားေအာင္ေလ မလွဘူးလား….”
“ဟ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ့္ဆိုင္က ပိုက္ဆံပုံး လၽွံမယ္နဲ႔ တူတယ္”
“ဟုတ္ပါ့ ဟုတ္ပါ့ ကို မအားေသးဘူးလား ႐ုပ္ရွင္သြားက်ိမယ္ေလ… ကားေတာင္ခ်ိန္းေတာ့မယ္”
“လုပ္ၿပီ ႏွင္းသက္ကလဲ ဒီေန႔ေတာ့ မသြားေတာ့ဘူး နက္ျဖန္က်ရင္ တစ္ေနကုန္ လိုက္လည္မယ္ကြာ ဆိုင္ပိတ္ၿပီး ေနာ္”
“တကယ္ေနာ္…. “
“ႏွစ္ကယ္”
“ေယး………………………..”

ေျပာေျပာဆိုဆို ဆိုင္ထဲ ခုန္ေပါက္ကကာ ကိုကိုပါးကို ရႊတ္ခနဲလာနမ္းသည္။ ဓါတ္ပုံမ်ားကို အယ္လ္ဘမ္ထဲ ထည့္ေနေသာ တပည့္ေက်ာ္ကေတာ့ မထူးဆန္းေသာ ျမင္ကြင္းျပဳံးၿပီးသာ ၾကည့္ေနသည္။

ေန႔လည္ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ ႏွင္းသက္ ပန္းကန္မ်ားကို ေနာက္သို႔ သြားပို႔ခ်ိန္ ကိုကို ဘာရယ္မဟုတ္
အိတ္ကေလးကို ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ အိတ္ကေလးအတြင္းဝယ္၊ ပိုက္ဆံအခ်ိဳ႕ရယ္ ဖုန္းရယ္၊ တစ္ရႉးထုပ္ေသးေသးေလးရယ္၊ မွန္ေသးေသးေလးရယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီရယ္။ ကိုကိုဆိုင္လာတာ ႏႈတ္ခမ္းနီက ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။
ေနာက္ေဖးမွ ျပန္လာေသာ ႏွင္းသက္က
“ဟိတ္ ဘာေတြ ေမႊေနလဲ”
“ဟဲ ၾကည့္ၾကည့္တာ ဘာရွိလဲလို႔”
“ဘာေတြ႕လဲ”
“ႏႈတ္ခမ္းနီက ဘာလို႔လဲ “
“ဘာလုပ္ရမလဲ ပ်က္သြားရင္ ျပန္ဆိုးဖို႔ေပါ့ ဒါမ်ား”

ထိုစဥ္ ႏွင္းသက္ဖုန္းလာေသာေၾကာင့္ ဟိုေလၽွာက္ဒီေလၽွာက္ႏွင့္ စကားေျပာအၿပီးတြင္

“ကို ႏွင္းသက္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚလို႔ ခဏသြားခ်င္တယ္”
“ဟမ္ လုပ္ၿပီ ဘယ္သြားမလို႔လဲ “
“မသိဘူး လိုက္လည္မလို႔ ျဖစ္မွာေပါ့”
“ေအးေလ.. သြားေလ သြားေပါ့”
“ကို မေပးသြားရင္ ႏွင္းသက္ မသြားပါဘူး”

ကိုကိုစိတ္ကိုသိေနသည့္ ႏွင္းသက္က ေပးမသြားလၽွင္ မသြားဘူးဆိုကာ ႏြဲ႕ပါသည္။

“သြားပါ ေပးသြားတယ္”
“ၾကည့္႐ုပ္ႀကီးက ရီျပ”

ကိုကို မရယ္ခ်င္ ရယ္ခ်င္ႏွင့္ ရယ္ျပကာ ႏွင္းသက္ကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာ ေနရာသို႔ လိုက္ပို႔ကာ ဆိုင္သို႔ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။
ဆိုင္ျပန္ေရာက္ေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္ရသည္မွာ စိတ္မေျဖာင့္။ အေတြးထဲမွာ ခ်ာခ်ာလည္ေနသည္။ အလုပ္လုပ္ေနရင္း နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၄ နာရီပင္ ေက်ာ္လာေလၿပီ။
ဘယ္ေတြေရာက္ေနသည္မသိ။ ဖုန္းေခၚၾကည့္လိုက္မယ္ ျပန္မယ္ဆိုရင္ တစ္ခါတည္းေခၚၿပီး ျပန္ရေအာင္။

“တူ…တူ……တူ…..တူ….”

ဖုန္းဝင္ေသာ္လည္း မကိုင္၊ ကိုကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ႏွင့္ ဆက္တိုက္ေခၚေသာ္လည္း မကိုင္၊
ကိုကိုစိတ္ထဲဝယ္သံသယဝင္လာသည္။ ဘာေၾကာင့္ ဖုန္းမကိုင္တာလဲ၊ အရင္ကဆို ဘယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ဘယ္ပဲေရာက္ေနေန ဖုနး္ေခၚလၽွင္ကိုင္သည္။
အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ဆက္စပ္ေတြးေတာၾကည့္ကာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခု ခ်လိုက္သည္။

ညေန (၅း၄၅)

႐ုပ္ရွင္႐ုံအတြင္းမွ လူမ်ား တစ္ဖြဲဖြဲ ျပန္ထြက္လာၾကေနၿပီ။ ကိုကို ႐ုပ္ရွင္႐ုံေပါက္မွ ထြက္လာသူမ်ားကို မလြတ္တမ္းလိုက္ၾကည့္ေနသည္။ လူမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္း ထြက္လာၾကသည္မွာ
တစ္ဝက္ခန႔္အေရာက္တြင္ သူ မွတ္မိေနေသာ ပုံရိပ္ေလး တစ္ခု ကိုကို ျမင္ကြင္းထဲ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ လူမမွားနိုင္ပါ။ ဘာလို႔ဆို ေန႔လည္ကမွ ျမင္ထားေသာ
ဒီဇိုင္း၊ ဝတ္ထားေသာ အဝတ္အစားမ်ားျဖစ္ေနသည္ေၾကာင့္ပင္။ သို႔ေသာ္ ကြာျခားသည္က ထိုပုံရိပ္ကေလးသည္ နံေဘးမွ အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရဲ့
လက္ေမာင္းကို တြဲခိုထားသည္။ မ်က္ႏွာမွာ ျပဳံးရႊင္ေနသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ကာ ကိုကို ရင္ေတြ ပြင့္ထြက္မတတ္ ႏွလုံးခုန္ျမန္လာသည္။ အသားေတြ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ဒူးမ်ား မခိုင္ခ်င္ပင္ ျဖစ္လာသည္။ ေသခ်ာေအာင္ အထပ္ထပ္ အခါခါ ၾကည့္သည္။ ေသခ်ာသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ပါေလသလား ေဘးနားၾကည့္လိုက္ေတာ့
မည္သူမွ မပါ၊ တစ္ေလာကလုံးတြင္ သူတို႔ ႏွစ္ဦးတည္းသာ ရွိသည့္အထင္ ။ ကိုကို တစ္ျဖည္းျဖည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေရွ႕သို႔ လူမ်ားကို တိုးေဝွ႕ရင္း တိုးကပ္လာလိုက္သည္။
စိတ္ထဲတြင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုမွာ ခိုင္မာေနၿပီးသား …

ကိုကို အေတြးထဲတြင္ သူ႔ကို သနားစရာ သတၱဝါတစ္ေကာင္လို ၾကည့္ေသာ သူငယ္ခ်ငး္မ်ားရဲ့ အၾကည့္
သားျဖစ္သူကို မေျပာနိုင္လို႔ လႊတ္ထားရတဲ့ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ဝမ္းနည္းတဲ့ အၾကည့္
သူ႔ကို လွည့္ခ်င္သလို လွည့္ခဲ့တဲ့ ႏွင္းသက္ရဲက အၾကည့္မ်ား

ကိုကို လက္မွ ပါတ္ထားတဲ့ ႏွင္းသက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးထားေသာ နာရီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္

“ႏွင္းသက္”
“ဟင္ ကိုကို”
“ဟုတ္တယ္ ကိုယ္ပါ “
“ဟိုေလ…. ဟို”
“ဘာမွ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ “

ႏွင္းသက္ရဲ့ လက္ထဲသို႔ သူမ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ေပးထားခဲ့ေသာ နာရီေလးကို ထည့္ေပးခဲ့ကာ လွည့္ထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
လူေတြအျမင္မွာေတာ့ နာရီေလးတစ္လုံးပင္။ သို႔ေသာ္ ထိုနာရီေလးႏွင့္အတူ. ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရား၊ ယုံၾကည္မႈ၊ ဘဝတစ္ခု၊ ႏွလုံးသားတစ္စုံ
မုန္းတီးမႈ အားလုံး အာားလုံးပါသြားသည္ကိုေတာ့……

ဥယ်ာဥ္မႉး စိတ္ကူးလြဲခဲ့တယ္
သူပန္းပ်ိဳးခဲ့တယ္
ေမႊးရနံ့ကို ေမၽွာ္မွန္းပီးေတာ့ေပါ့….
ဒါေပမယ့္
သူဂ႐ုတစိုက္ တယုတယ ျပဳစုခဲ့တာ…
ပလတ္စတစ္ ပန္းေလး ျဖစ္ေနေတာ့…..

ၿပီးပါၿပီ…..

အဟတ္ ခုေတာ့ ငါလြတ္လပ္သြားပီေပါ့
မင္းနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေတာင္ျပည့္ေတာ့မယ္ေနာ္….. အဲ့ဒီအခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ ငါဒဏ္ရာေတြအမ်ားႀကီးရခဲ့တယ္
ေပ်ာ္ခဲ့ရသလို ငိုခဲ့ရတဲ့ ညေတြလဲ ရွိခဲ့တယ္…. ျဖစ္ရပ္ဆိုးေတြ အားလုံးကို မင္းကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႔ ငါ အေမွာင္ခ်ေပးခဲ့တယ္
ဒါေတြကို မင္းသိရဲ့နဲ႔ မင္းမျပင္ခဲ့ဘူး….. မင္းကို ျပင္ဆင္ဖို႔အခ်ိန္ေတြ ငါ ႏွစ္ေပါက္ေအာင္ ေပးခဲ့တယ္…. မဲျပာပုဆိုးဇာတ္လမ္းကို မင္းက ခုံမင္ေနတုန္းပဲကိုး
လမ္းမွားလို႔ေတာ့မေျပာပါဘူး…..
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူရပီးျဖစ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ မေလၽွာက္သင့္တဲ့လမ္းကို မေလၽွာက္ရေအာင္ တြဲေခၚတဲ့လက္ကို
မင္းပုတ္ထုတ္ခဲ့တယ္….. အဟား ဟား….. ငါက ႏြားတစ္ေကာင္နီးနီး ျဖစ္လုေနၿပီဆိုတာ သိရက္နဲ႔ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ငါ့မိဘ ေမာင္ႏွမ ေတြအားလုံးနဲ႔ဆန႔္က်င္ပီး
ပုတ္ထုတ္ေနတဲ့မင္းရဲ့ လက္ကို ငါ အတင္းအမိအရဖမ္းပီး ဆြဲတင္ေနတယ္ ….. အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာ မင္းရင့္က်က္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာေတာ့
ငါ့ကို ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးခဲ့တယ္ မွားခဲ့ပါၿပီဆိုၿပီ…. ငါမင္းကို ျပဳံးျပေနေပမယ့္ ငါ့စိတ္ထဲမွာ သံသယဆိုတဲ့ မႊားေကာင္တစ္ေကာင္ ခိုဝင္သြားၿပီ
ေခြးၿမိီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြပ္ဆိုတာ ခုေတာ့ငါနားလည္သြားပါၿပီ…. လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ ပါစင္နယ္ကို ငါ မဝင္စြက္ဖက္တတ္ဘူး
ပရိုက္ဗိတ္စီ ထားသင့္တယ္ဆိုတာကို ငါသိတယ္…. ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ့ဖုန္းထဲက မက္ေဆ့ခ်္ေတြ ဖုန္းရီေကာ့ေတြ ၾကည့္ပီးခ်ိန္မွာ…..

အဟတ္ ဟတ္ ….. ငါမေန႔ကပဲ လြတ္လပ္သြားခဲ့တယ္…….