ဒါန်း…ကျွန်တော် ရဲ ့ အပျော်ဆုံး အချိန်လေးပါပဲ……….ကျွန်တော်သိပ်ချစ်ရတဲ့ သမီးလေးရယ်…ကျနော် ရင်ခုန်ရဆုံး လူရယ်…အေးချမ်းတဲ့ မိသားစုလေး တခုလို နေရတာ အရမ်းဝမ်းသာမိတာ အမှန်ပါ….“အချစ် အချစ်..အသစ်တွေဖြစ်ပေမဲ့စွဲလမ်းခဲ့တဲ့ ချစ်သူဆိုတာတစ်ဦးတည်း…”ကျွန်တော် လေးနက်စွာ မတွေးပဲ..ချရေးလိုက်သော ကာရံမရှိသော စာလေး …စာလေးရဲ့ အောက်မှာ ၅ နှစ် သာသာ သမီးလေး…
ကျောင်းသာ ပြီး သွားတယ် .. ဇာတိရွာ ကလေး ဆီ မပြန်ဖြစ်ဘူး ။ ကျွန်တော် ကို မန်းလေး မှာ တိုက်ခန်း တစ်ခု ငှားထားပေးတယ် ။ သုံးထပ် အပေါ်ဆုံး တိုက်ခန်းလေး ။ အိပ်ခန်း နှစ်ခန်းပါတယ် ။ အရှေ့ဘက်…
ခင်မေချစ်ကို တစ်ဆွေလုံးတစ်မျိုးလုံးက ဝိုင်းပယ်ထားသည်။ ပြောဆိုဆက်ဆံခြင်းမလုပ်ကြဟုဆိုလျှင် ခင်မေချစ် ဘယ်လောက်ဆိုးသလဲဆိုတာ သိသွားနိုင်သည်။ နောက် ခင်မေချစ် ဘာတွေမှားခဲ့သလဲဟုလည်း စဉ်းစားစရာဖြစ်လာရ သည်။ မှန်သည်။ ခင်မေချစ်က အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခုလုံးက ခွင့်မလွှတ်နိုင်သော အမှားကို ကျူးလွန်မိခဲ့သည်။ ဦးခင်ဝင်းနှင့် ဒေါ်မေသစ်တို့မှာ ဗိုလ်ချုပ်စျေးထဲတွင် ရတနာဆိုင်ကြီးဖွင့်ထားသည့် ရတနာကုန်သည်တွေဖြစ်သည်။ သူတို့တွင် တစ်ဦး…
ငယ်ချင်းတွေကိုယ်တွေ.လေးတွေေြ့ပနေချိန်မှာ—ကျွန်တော်လဲေြ့ပာပြချင်တယ်–ငါစဉ်တုန်းအရွှယ် လိင်စိတ်တွေနိူးကြားသောအချိန်–ဒီချိန်မှာကျွှန်တော်ဘာလုပ်မယ်–ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာမဆုံးဖြတ်နီူင်ဘူးလေ–လုပ်ချင်တာပဲသိတယ်–ဂျစ်ကန်ကန်လေးပေါ.ဗျာ—တနေ.ကျွှန်တော်တို.အိမ်ဘေးအခန်းကို–မိသားစုလေးယောက်ပြောင်းလာတယ်–အမေအဖေ ညီအမနျစ်ယောက်–အကြီးမတင်မာလွင်–်တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်တက်နေတယ် အငယ်မလေးချိူမာလွင်က 8တန်းကျောင်းသူလေးပေါ.။သူတို.အိမ်ပြောင်းလာတာ–နှင်းမြူတွေဝေတဲ.ဆောင်းကာလလေးမှာပေါ.–ကျွှန်တော်ကလူပျိူပေါက်အရွှယ် သူတို.ကလဲဖွံဖြီုး-ထွားကြီုင်စအရွှယ်လေးတွေလေ။တင်မာလွင်ရဲ.ရင်သားကတော်တော်လေးကြီးတယ်–တင်ပါးကလဲကြီးပြီးကောက်တယ်–မျက်နှာလေးနဲ.သူအိုးတွေ–နို.အုံ.တွေကမလိုက်ဘူး—သူ.မျက်နှာလေးကဖြူဇြူချောချောလေးပါ–ကလေးမျက်နှာလေးနဲ.ပေါ.–အငယ်မလေးချီူမာလွင်ကတော.–ပိန်တယ်–ဖူးပွင်.စအရွှယ်လေးမို.–သိပ်ပြီးမထင်ပေါ်သေးဘူးပေါ.–။ သူတို.အိမ်ပေါ်အထုတ်လေးတွေမတင်နေတဲ.အချိန်–ကျွှန်တော်ပြတင်းပေါက်ကနေကြည်.နေတာ–တင်မာလွင်က–ရှော.ပင်အပြာလေးနဲ.တီရျပ်အဖြူလေးဝတ်ထားတယ်ရှော.ပင်ကကျပ်နေတော.–သူရဲ.တင်တုနး်ကြီးပျူးနေတာပဲ–ကုန်းပြီးအထုတ်လေးတွေမလိုက်ပြန်တော.လဲ–ဟိုက်နေတဲ.ရင်ဘတ်ကြီးထဲက–နှစ်မွာဘူးလေး–နို.နှစ်လုံးက–ကျွှန်တော်.ကိုဆွဲဆောင်နေတော.ပဲလေ။ ဆွဲအားကောင်းတော.ကျွှန်တော်လဲ–သူတို.လူက်ကူဖို.သွားတာပေါ.‘ကျွှန်တော်ကူသယ်ပေးမယ်နော်–ကျွှန်တော်ကဘေးအခန်းကပါ–ဦးလေး’‘အေးအေး–မင်းမမကိုမေးလိုက်ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုသူပြောလိုက်မယ်’ ကျွှန်တော်တွက်တော.ဂွင်ပဲပေါ. –မမအနားရောက်သွားတော.–ချွှေးလေးတွေစိုနေတဲ.မမရဲ.မျက်နှာတကယ်ကြည်.မအောင်ပဲလေ။‘မမ–ကျွှန်တော်ဘာကူရမလဲဗျာ.–ကျွှန်တော်မေးလိုက်တော.–‘ဟိုနားကဟာလေးတွေကိုသယ်ပေးပါလား–မောင်လေး’‘မောင်လေးနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ–မမကိုေြ့ာပြပါလား–‘ ကျွှန်တော်နာမည်–တူးကလေးပါမမ’‘ဟိုကညီမလေးကမမရဲ.ညီမလေးချိူမာလွင်တဲ.–မမနာမည်ကတင်မာလွင်–မှတ်ထားနော်–မမလို.ပဲခေါ်ပေါ.ဟုတ်ပြီလား’ဟုတ်ကဲ.မမ’ စိတ်ထဲကနေ–ေြ့ာလိုက်မိတယ်’တင်မာလွင်ဆိုသလိုပဲ–မမတင်ကြီးကတင်.လွင်ပြီးတောင်.တင်းနေတာပဲဗျာ’ လို.ဆိုပြီးတော.ပေါ.— မမသယ်ခိုင်းတဲ.အထုတ်လေးကို ချိူမာလွင်နဲ.အတူကျွှန်တော်မှပြီး အိပ်ပေါ်တက်လာတော.ချိူမာလွင်ခလုတ်တိုက်ပြီးကျမလို.ဖြစ်တော.မှလာတဲ.အထုတ်ကြီးကပြုတ်ကျသွားတယ်‘ဘုတ်’ ဗျိအထုတ်ကြီးကွဲသွားတော–အထဲကနေ–အတွင်ခံလေးတွေထွက်ကျလာတယ်–ကြည်.ရတာမမရဲ.အတွင်းဟာတွေပဲဖြစ်နီူင်တယ်လေကျွှန်တော်ကောက်ထည.်မယ်လုပ်တော.–မမကတွေ.သွားပြီး–‘မကိုင်နဲ.-မမသိမ်းလိုက်မယိ’ဆိုပြီးလာခဲ.တဲ.–ရှက်သွေးဖြာနေသောမမရဲ.မျက်နှားအနီးကပ်တွေ.လိုက်ရသလို အတွင်းခံတွေကုန်းကောက်နေတုန်း–ပြူးနေတဲ.–ရင်သားအဖွေးတုန်းကြီးနှစ်ခုက–ကျွှန်တော်ရင်ကိုအနီူင်းစမဲ.စွာလိုက်ခုန်နေပါတယ်–အတွင်းခံကူကောက်ရင်း–ထိမိခဲ.တဲ.လက်ချောင်းလေးတွေက—နောက်လာမယ်.ကျွှန်တော်.မနက်ဖြန်းတိုင်မှာနွေးထွေးစေမယ်ဆိုတာအဲ.ချိန်တုန်းကကျွှန်တော်မသိသေးပါဘူးဗျာ–ဒီလိုနဲ.မမနဲ.တွေ.ဆုံခဲ.တဲ.ပထမဆုံးနေ.ရက်လေးကုန်ဆုံးသွားခဲ.တယ်။ အခန်း(2) ညအိပ်ချိန်မှာ–ကျွှန်တော်.မျက်ဝန်းတွေမှာ—-မမရဲ.ဆွံဆွံကားကား–တင်းနျစ်တုံးကြီးအား–မြင်နေမိတယ်–ဘေးစောင်းအိပ်လဲ–မရ–မှောက်အိပ်တော.လဲ–ဖွားဖက်တော်လေးက တင်းမာကထောက်နေတော.နာ–တညလုံးနီ.းပါးမမရဲ.ပုံရိပ်တွေနဲ.နှစ်ပါးသွားကာ–ပျားတုတ်လို.အိပ်မရတာထက်ဆိုးနေပါတော.သည်။–ဆောင်းနှင်းအေးအေးလေးတွေနဲ.စိတ်ကူးကောင်းကောင်းများရောသမမွေရင်–ကျွှန်တော်အိပ်စက်ခဲ.တယ်။–မနက်လင်းစောစော–ဘေးအခန်းကသူတို.တွေနိူးနေတဲ.အသံကြားတော.ကျွှန်တော်သိချင်ဇောနဲ.ကမန်းကတန်းထပြီး–သုံးပြားကာထားတဲ. အဆက်လေးကြားကနေချောင်းကြည်.မိတယ်– 🙂 🙂 🙂…
ခမ်းနားလှပသော အိမ်ကြီး၏ အရှင်သခင်ကတော့ “ဦးမော်ကြီး”ဆိုသူဖြစ်သည်။ အသက်လေးဆယ့်ငါးနှစ်လောက်မှ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် အိမ်ထောင်ကျလေသည်။ယူထားသည့် မိန်းမကသူ့ထက် နှစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ်လောက်ငယ်သည်။ကောင်မလေးက ဆယ့်ကိုးနှစ်ထဲကို လပိုင်းလောက်သာရောက်သေးသည်။အရပ်က ၅ ‘ ရ “လောက်ရှိသည်။ ခါးသေးသေးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ထိန်းထားသော အိုးလေးမှာလုံးပြီး တင်းနေတော့ ယောကျ်ားတိုင်း နှစ်ခါမကပြန်ကြည့်ရောက်အောင်ကို တပ်မက်စရာပါ။ရှမ်းတရုတ်မလေးဆိုတော့ အသားအရေကလည်း ဖြူဝင်းပြီးစိုလဲ့နေသည်။“နန်းသူဇာ”ဆိုတဲ့ နာမည်အတိုင်း…
ပိုင်း( ၁ )ရေး – ချစ်ကိုကြီး ဒီလိုဗျာ ဟိဟိသူများတွေရေးတာတွေ ချညး်ဖတ်နေတော့ အားနာလာလို့ မရေးတက်ပဲ ကြိုးစားရေးလိုက်တာပါ ။ ဖတ်လို့မကောင်းရင်စိတ်မဆိုးကြေးနော်အစကတော့ စာရေးတာလွယ်လွယ်လေးပါ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး လျောက်ရေးလိုက် ပြီးတာပဲပေါ့………………. ဟီး ။ အဲ့လိုထင်ထားတာခုရေးလဲရေးရော ဘယ်ကစရမှန်းတောင်မသိဘူး ။ တကယ်ပါ စဉ်းစားလိုက် စရေးလိုက်…
မဇင်ဟာလှတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ။ သူမရဲ့ နုညံ့တဲ့ အသားအရေနဲ့ မစိုစလောက် အနည်းငယ်ဝနေတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ ခန္ဓာကိုအလှပိုင်ရှင်မိန်းမတယောက်ပေါ့..။ ၁၅ပေါင်ခန့် ၀ိတ်ချထားပြီး ဘော်လ်ဒီကိုပြန်ထိန်းထားတာ မကြာသေးပါဘူး ။ မေဇင်တယောက် အတော်လေးကြိုးစားလိုက်ရတာပေါ့မိန်းမတစ်ယောက် အတွက် ၀ိတ် ၁ပေါင်ချဖို့ဆိုတာ တကယ်ကိုမလွဲတဲ့ ကိစ္စပဲလေ… ယောကျာ်းလုပ်သူ ကိုအောင်မင်းကတော့ မေဇင့်ကို…
တဖြောက်ဖြောက်ရွာနေတဲ့မိုးည တည…ကျွန်တော် အိပ်ယာပေါ်မှာလဲလျောင်းရင်း မျက်နှာကျက်ဆီသို့သာ ငေးမောရင်း လက်ရှိဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အကြောင်းအရာတခုကို စဉ်းစားလို့နေမိပါတော့တယ်…ကုတင်ဘေးမှာတော့ ပြီးခဲ့တဲ့ မိနစ် ၃ဝလောက်က ဟန်နီမွှေနှောက်ထားတဲ့ အိပ်က ပွင့်ရက်သား..သူမကတော့ ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ခံစားချက်မဲ့တဲ့မျက်နှာ၊ ငြင်းသွဲ့စွာ အသက်ရှူရင်း ဘေးတစောင်းလဲလျောင်းကာ စောင်ထူထူအောက်ကနေ ကျွန်တော့်ကို ပွတ်သတ် ယုယလျက်…ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာတော့ မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့…
အခန်း(၁၁) တစ်ချိန်က ပြင်သစ်ပြည်၏မြို ့တော် ‘ပါရီ’ ရှိ ‘ဗိုး’ ဟုအမည်ရသော ဟိုတယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ဖူးသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။သူမက အခုတော့ ဟာဘားနားတွင်ရှိနေလေသည်။ပူလောင်စူးရှသော အလင်းရောင်ကို ကာကွယ်နိုင်ရန် သူမက အခန်းတံခါးများကိုဆွဲပိတ်ပြစ်လိုက်သည်။ဖြစ်နိုင်လျှင် အောက်ဖက်လမ်းပေါ်မှ နေ ့ရောညပါ ကြားနေရသော ဆူညံသံများကိုလဲ မကြားချင်ပေ။ကျူးဘားသားတွေသည် မဖြစ်ညစ်ကျယ် ယဉ်ကျေးမှုလေးသာရှိသော…
“မင်းကို ကနူးလှေနဲ ့လိုက်ပို ့တဲ့ကောင်တွေနောက်လိုက်တာနဲ ့တူပါတယ်ကွာ….တကယ်သာ ငါက သူတို ့ပြောတဲ့အတိုင်းဆိုရင်တော့ မင်းကိုဘဲ အရင်ဆုံးရွေးရမှာဘဲဟေ့ဟား…ဟား….ကဲ ..ကဲ..ထရပ်စမ်းပါဦးကွ”တန်ဘိုးရားထရပ်လိုက်ရ၏။ကပ္ပတိန် မက်ဖာဆန်က သူ ့ကိုဂရုတစိုက်ကြည့်ရှုနေတာကို တွေ ့လိုက်ရသည်။“မင်းကို ငါတွေ ့ဖူးနေသလိုဘဲ” “ဟုတ်ကဲ့…..ခြံဝင်းထဲမှာနေရတုန်းက တွေ ့ဖူးတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်ခင်ဗျာ”မက်ဖာဆင်က သူ ့ကိုဒုက္ခပေးမည် မဟုတ်မှန်းသိလိုက်ရသောကြောင့် တန်ဘိုးရား…