ရေးသားသူ – ကမ္ဘာကျော် ရတနာဝင်းထိန်
ကိုယ့်လက်တွင်း၌ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းကပင် ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေမိသည်။ ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် အစွမ်းထက်သော ကျော်ထက် ပေးလိုက်သည့် လိမ်းဆေးကြီးက အမှန်တကယ်ပင် အစွမ်းပြနေသည်။ ထိပ်လုံးက မဖွင့်ရသေးသော တောင်ပို့မှိုကြီးပမာ အတုံးလိုက် အခဲလိုက်ကြီး ပွယောင်းကြီးထွားနေပြီး လက်ဖြင့်ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားသည့်အတွက် လီးထိပ်တစ်ခုလုံးက ဆီသုတ်ထားသည့်အလား တင်းပြောင်ဝင်းလက်နေ၏။ လုံးတန်ကြီးက မူလထက် နှစ်ဆခန့်ရှည်ပြီး ထွားလာသည်ကတော့ အမှန်ပဲဟု တွေးရင်း ငုံ့ကြည့်မိပြန်သည်။
မဲမှောင်၍ အုံကောင်းလှသော လမွှေးအုံ ရှုပ်ရှုပ်ထွေးထွေးကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး မတ်တောင်နေသော လီးကြီးမှာ အကြောကြီးများ ဖောင်းကြွလျက် မာန်ဖီနေသော မြွေဟောက်ကြီးတစ်ကောင်အလား တဆတ်ဆတ်တုန်နေ၏။ ဂွေးစိမဲမဲကြီးအစုံက အထက်သို့ ဖြေးဖြေးချင်းတက်ပြီး ပြန်ဆင်းသွားလိုက်ဖြင့် ဓာတ်လှေကားအစုံ လှုပ်ရှားနေသည်နှင့်ပင် ဆင်ဆင်တူနေပြန်၏။ လည်ချောင်းတွေ ခြောက်ကပ်လာသည်မို့လည်း တံတွေးကို မကြာခဏမြိုချနေရင်း “မာဒင်” သည် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မလုံမလဲ တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်မိလိုက်သည်။
လည်ချောင်းတွေ ခြောက်ကပ်လာသည့်အလျောက် ကိုယ့်ဘာကိုယ် ဆတ်ဆော့ပြီး ဟိုကောင် ကျော်ထက် ပေးလိုက်သော လိမ်းဆေးကို လိမ်းကြည့်ခြင်းကပင် ပြဿနာက စတင်ခြင်းဖြစ်၏။ ကျော်ထက်ဆိုတဲ့အကောင်က အစကတည်းက လူစုံလိုင်းစုံနေသော အကောင်ဖြစ်သည်။ မာဒင်နှင့် တစ်လမ်းထဲ နေလာခဲ့ကြသည်မှာလည်း ငယ်စဉ်ကတည်းကပင်ဖြစ်သည်။ ယခု မာဒင်တို့ အသက် (၂၀) ဝန်းကျင် ရောက်ခဲ့ကြပြီ ဖြစ်သော်လည်း ကျော်ထက်လောက် ဗဟုသုတမစုံ။
ကျော်ထက်က (၈) တန်းနှင့် ကျောင်းထွက်ပြီးကတည်းက ဝပ်ရှော့၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၊ ထမင်းဆိုင်၊ အရက်ပုန်းဆိုင်၊ စားသောက်ဆိုင်တွေစုံအောင် လုပ်ဖူးနေသည်မို့လည်း လူပေါင်းစုံနှင့်တွေ့ကာ ဗဟုသုတကလည်း စုံမှစုံ။ ယနေ့တော့ ကျော်ထက်၊ သာဦး၊ စိုးဝင်းနှင့် မာဒင်တို့အုပ်စု ဟိုအရင်ကလိုပင် “ရွှေဗန်ဒါ” လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဆုံမိကြရာ ကျော်ထက်က ရှားရှားပါးပါး သူရလာသော လီးကြီးဆေး လိမ်းဆေးအတောင့်ကို ထုတ်ပြလေသည်။
“ အလကား… အာပလာတွေပါကွာ…။ မင်းကလည်း… ဒီလိုဆေးတွေ မှိုလိုပေါက်နေတာ… မင်းဘယ်လောက်ယူမလဲ…”
ဟု မယုံသင်္ကာပြောသည်။
“ သာဦး…လိမ်းကြည့်ပါလား…”
“ မင်းလိမ်းပါလား…. ငါက ဆေးမလိုဘူး… အဲဗားထန်နေတဲ့အကောင်… ဟဲ ဟဲ…”
ဒီလိုနှင့် ကျော်ထက်လက်ထဲက လိမ်းဆေးတောင့်က သာဦးမှတဆင့် မာဒင့်လက်ထဲ ရောက်သွား၏။ အတွေ့အကြုံမရှိသော မာဒင်က အူကြောင်ကြောင်နှင့် ယူထားလိုက်မိသည်။ ညနေကျောင်းမှ ပြန်လာသောအခါ အိမ်တွင် အစ်ကိုမရောက်သေး အလုပ်မှ ပြန်မလာသေးချေ။
“ အငယ်ကောင်… ထမင်းစားနှင့်မလား…”
ဟု အစ်ကို့မိန်းမ မအုံးကြည်က မီးဖိုထဲမှ လှမ်းအော်သည်။
“ အစ်ကိုလာမှပဲ စားတော့မယ်…”
ဟု ပြန်အော်ရင်း အိပ်ခန်းထဲဝင်လာကာ ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို နံရံ၌ချိတ်၍ ကျော်ထက်ဆေးကို စမ်းသပ်ကြည့်မိခြင်း ဖြစ်သည်။
ပထမ ပုဆိုးကိုလှန်၍ ဆေးကို အရင်းမှအဖျားသို့ လက်သုံးချောင်းဖြင့် သပ်ခါသပ်ခါ လိမ်းကြည့်သည်။ ဆေးညွှန်းက ဘယ်လိုမှန်းမသိ။ မာဒင်ကတော့ လိမ်းဆေးအတောင့်ကိုညှစ်လိုက် လိမ်းလိုက်နှင့် အတန်ကြာကြာ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်မိသောအခါ လီးကြီးက မာကြောတောင်ထလာ၏။ ယခင်ကလည်း လူငယ်ဘဘာဝ ဂွင်းတိုက်နေကြမို့ သိပ်ပြီး တအံ့တဩကြီး မဖြစ်သော်လည်း တစ်မိနစ်ခန့် ကြာသောအခါ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး တဆတ်ဆတ်ဖြင့် လိုးချင်စိတ်မှာ ထိန်းမရသိမ်းမရအောင် ဖြစ်လာလေသည်။ ထို့ကြောင့် မာဒင်က မဆိုင်းမတွပင် လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ သုံးလေးချက် ဂွင်းဆောင့်လိုက်သည်နှင့် သုတ်ရည်များက အားကောင်းစွာ ဖြောင်းခနဲ ဖြောင်းခနဲ ပန်းထွက်ကုန်လေသည်။
ယခင်ဆိုလျှင် သုတ်ထွက်သွားပြီးသည်နှင့် လီးကြီးက မောပမ်းစွာ ဇက်ကျိုးသွားလေ့ရှိသော်လည်း ယခုမူ ပိုမိုတင်းမာကာ မာန်ထလာပြန်၏။ ယခင်ကထက် အဆပေါင်းများစွာ ပြင်းထန်လာသည့် ဝေဒနာကိုတော့ တကယ့်ကို ခံစားရသည်။ မာဒင်စိတ်ထဲ၌ ပူလောင်ပြင်းပြစွာဖြင့် တစ်ခါမှ မချဖူးသေးသော မိန်းမကို ချချင်စိတ်မှာ ဆောက်တည်ရာ မရနိုင်လောက်အောင် ပြင်းထန်လာသည်။
ဒုတိယအကြိမ် မိမိလက်ထဲ၌ ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပြီး ခပ်တင်းတင်း ထိန်းချုပ်ထားသော သူ့လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်မိပြန်သည်။ လီးကြီးခင်မျာ စိတ်ကြွဆေးများ အလိမ်းခံထားရသောကြောင့် တင်းမာခက်ထန်နေရလင့်ကစား အမှန်တကယ် မျိုးစပ်ရမည့် မိန်းမအင်္ဂါစပ်နှင့် မတွေ့ဘဲ ဂွင်းတိုက်ဖြေသိမ့်ခြင်း ခံစားလိုက်ရသည့်အတွက် အောင့်သက်သက်နှင့် ကျေနပ်ဟန်မတူ။ ခေါင်းမာသော ကလေးငယ်တစ်ဦးပမာ ဟန်ရေးပြလျက်သာ ရှိနေပြန်သည်။ လီးထိပ်မှ ယိုစိမ့်စီးကျလာသော သုတ်ရည်လက်ကျန်တို့က ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်ချောင်းများပေါ်သို့ ပူနွေးစွာ စီးကျလာကြသည်။
“ ဟဲ့…အငယ်…နင်…ဘာလုပ်နေသလဲ…”
မရီးဖြစ်သူ မအုံးကြည်အသံက ဟိုးအိမ်နောက်မီးဖိုချောင်မှ လွင့်စင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ကုတင်စောင်းပေါ် ဖင်ပလွဲထိုင်ကာ လီးကိုတင်းတင်းကြီးဆုပ်ကာ ငုံ့ကြည့်လျက်ရှိသော မာဒင်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ဆတ်ခနဲ လန့်ပြီး မတ်သွားသည်။ ပုဆိုးကိုလည်း ကမန်းကတန်း ဆွဲဖုံးပြီး ဖရိုဖရဲ ဝတ်လိုက်သည်။
“ ဘာလုပ်မလို့လဲ အစ်မ…”
မာဒင်က အသံကိုထိန်းပြီး ပြောလိုက်သည့်တိုင်အောင် အသံက လှိုင်းထလှုပ်ရှားလျက်နေသည်။ မအုံးကြည်က မီးဖိုရှေ့တွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ မီးပြောင်းဖြင့် မီးကိုကုန်းမှုတ်နေရာမှ သမင်လည်ပြန်ကြည့်ကာ အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် ပြန်အော်လိုက်ပြန်သည်။
“ ဟဲ့… ငါ့ကို အချိုမှုန့်ငါးကျပ်တန် တစ်ထုပ်လောက် ဝယ်ပေးစမ်း။ အငယ်… အဲဒီဗီရိုပေါ်က နို့မှုန့်ဘူးထဲမှာ ပိုက်ဆံတွေ့လား…။ အခန်းဝက ဗီရိုလေ…”
မာဒင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သော မျက်နှာနှင့် သူ့အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လိုက်ပြီး အစ်ကိုတို့လင်မယား အခန်းဝရှိ လူတစ်ရပ်ကျော်ကျော်ခန့်ရှိသော ရှေးခေတ်ဗီရိုဟောင်းကြီးပေါ်မှ နို့မှုန့်ဘူးဆိုသည်ကို ရှာသည်။ လက်ကို ဟိုဖက်သည်ဖက် ရမ်းရှာသည့်တိုင်အောင် မအုံးကြည်ပြောသော နို့မှုန့်ဘူးက မတွေ့ဘဲ ဖြစ်နေသည်။
“ မတွေ့ဘူး…အစ်မရဲ့…”
“ ဗီရိုပေါ်မှာပါဆိုဟယ်… နင်ကလဲ…”
မအုံးကြည်က စိတ်မရှည်တော့ဘဲ မီးဖိုနားက ထလာကာ ထဘီကို ဖြစ်သလိုဝတ်ရင်း အပြင်ထွက်လာသည်။ မာဒင်က ဗီရိုရှေ့၌ ခြေဖျားထောက်ခါ ထောက်ခါ နို့မှုန့်ဘူးကို ရှာနေဆဲ…
“ ဖယ်စမ်း… ဒီပေါ်မှာထားတဲ့ဟာပဲ…”
မအုံးကြည် အမှတ်တမဲ့ မာဒင်ကို လက်ဖြင့်ပုတ်လိုက်သည်။ မာဒင်ပေါင်ကြားမှ ထုထည်ကြီးမားစွာ ငေါထွက်နေသော လီးကြီးက မအုံးကြည်လက်နှင့် ဒိုင်းခနဲ ထိခပ်မိ၏။ မာဒင့်တစ်ကိုယ်လုံး ဖောင်းခနဲ ပေါက်ကွဲသွားသလိုပင်။ မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွားသည်။ မအုံးကြည်က မမျှော်လင့်သော အထိအတွေ့ ကြောင့် မာဒင့်ကို ဇဝေဇဝါလေး တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ကြောင်သွားသည်။ ဒီကောင်ကလေး သူတို့လင်မယားနှင့် ငယ်စဉ်ကတည်းက အတူနေလာခဲ့ခြင်းကြောင့် မိမိသားသမီးအရင်းလိုပင် သဘောထားခဲ့သည်။ ယခုကဲ့သို့ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်း ကြီးထွားမှုကို ကိုင်လိုက်မိသောအခါ အသက် (၃၀) ခန့်ရှိသော သွေးသားအဆူဖြိုးဆုံးအရွယ် မအုံးကြည်ခေါင်းထဲ လှစ်ခနဲ ဖြတ်သန်းစီးဝင်သွားသော လှုံ့ဆော်မှုစိတ်အစဉ်ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ဖြင်းခနဲ ကြက်သီးထသွားမိလိုက်သည်။
အင်း… မာဒင်တောင် အသက် (၂၀) ရှိပြီပဲ… ဟု တွေးရင်း စိတ်တွေ ကစင့်ကလျား ဖြစ်ချင်သွားသည်။ မာဒင်မျက်နှာကို မသိမသာ အကဲခတ်လိုက်သောအခါ လူပျိုရိုင်းလေးမျက်နှာဝယ် နီရဲနေပြီး အသက်ရှူပြင်းနေ၏။ ထိုတဒင်္ဂလေးအတွင်း၌ မာဒင့်မျက်လုံးအစုံက ဝင်းလက်ကာ မအုံးကြည် ဖင်လုံးတစ်တစ်ကြီးကို ဝါးစားတော့မယောင် စိမ်းစိမ်းကြီး ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တစ်ကြိမ် ရှားပါးသော ကြက်သီးထခြင်းကို မအုံးကြည် ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ မူမမှန်တော့သော မအုံးကြည်၏ အသက်ရှူသံသည်လည်း ပြင်းပြလာသည်။
“ နင့်လက်က အနောက်အထိ မှီလား… အငယ်…”
“ ခြေ… ခြေဖျားထောက်ရင် မှီပါတယ် အစ်မ…”
မာဒင်က ဗီရိုအပေါ်မျက်နှာပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ရမ်းကာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ပြောလိုက်၏။ မအုံးကြည် မျက်လုံးက မာဒင်ပေါင်ကြားမှ ပုဆိုးကို ထိုးထွင်းကာ ငူလျက်ငေါထွက်နေသော မာဒင့်ဒုတ်ကြီးကို မသိမသာ ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။ ဒီကောင်လေး ဒုတ်ကြီးက… သူ့အစ်ကို စိန်သောင်းထက်ပင် ကြီးမားထွားကြိုင်းပုံရသည်ဟု တွေးမိသည်။
မာဒင်ကလည်း လက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်တွင် စုံမြှောက်ကာ အလုပ်များနေသည့်အတွက် လိင်တန်ကြီးမှာ အရင်းမှကိုင်၍ ခါရမ်းနေသော ဝါးရင်းတုတ်ကြီးအလား လှုပ်ရမ်းနေ၏။ ယောက်ျားသားများထက် အဆတစ်ထောင် အကြောပေါင်းစုံဆောင်သည်ဆိုသော မိန်းမသား မအုံးကြည်သည် မာဒင့်အပေါ်၌ စိတ်ကစားလျက် မိန်းမဉာဏ်သုံးကာ ပရိယာယ်ဆင်လေတော့သည်။
“ ဟဲ့…မာဒင်…”
“ ဗျာ…”
ခပ်ဆောင့်ဆောင့် အခေါ်ကြောင့် မာဒင်ခင်မျာ ပင်ကိုယ်က လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်နေရာ လန့်ပြီးထူးရင်း မအုံးကြည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်လိုက်မိလေသည်။
“ ငါ့ကို..မ ပေး…ရှေ့တိုးလေ…ကဲ..လုပ် မ…”
“ အစ်မကို ချီပေးရမှာလား အစ်မ…”
မခိုင်းစဖူး အခိုင်းထူးသောကြောင့် မာဒင့်ခင်မျာ ရုတ်တရက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသေးသည်။
“ အေး….မသာလေးကလည်း ချီစမ်းပါဆို…”
“ ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ…”
မာဒင်က မအုံးကြည် တင်ပါးအောက်မှ လက်နှစ်ဖက်ကို သိုင်းယှက်ပြီး ပွေ့ယူလိုက်သည်။ မအုံးကြည်ဆီးစပ်နှင့် မာဒင့်မျက်နှာ ဖိကပ်သွားလေ၏။ မအုံးကြည် စိတ်ထဲ၌ ချမ်းမြေ့ပီတိလေးဖြစ်ခါ မာဒင့်ခေါင်းကို အတင်းဆွဲယူကပ်ဖိရင်း ဗီရိုပေါ်သို့ ရှာဟန်ပြုလိုက်သည်။ စင်စစ်မူကား ဗီရိုပေါ်တွင် လျက်ဆားပုလင်းအဟောင်း၊ ဓာတ်ခဲအဟောင်းများသာတွေ့ပြီး နို့မှုန့်ဘူးကို မတွေ့ချေ။ သို့သော် မအုံးကြည်က မတွေ့ဘူးဟူ၍ ချက်ချင်းမပြောဘဲ ဟိုဒီရှာဟန်ပြုရင်း မာဒင်မျက်နှာနှင့် သူမ၏ ဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားပါးတရ ပွတ်နေ၏။
“ မ…မနိုင်တော့ဘူး အစ်မရဲ့…”
“ နေဦးဟဲ့…မချနဲ့ဦး..ဒါလေးတောင်မှ…”
မာဒင်ခင်မျာ တစ်ခါမျှ မရီးဖြစ်သူကို ထိကိုင်ဖူးခြင်း မရှိသည့်အပြင် လိမ်းဆေးတန်ခိုးကြောင့် ထကြွနေသောစိတ်များဖြင့် ယခုကဲ့သို့ တင်းတင်းကြီး ပွေ့ဖက်ထားရသည့် ခံစားမှုမှာ အသက်ရှူမေ့လောက်အောင် ပြင်းထန်လှသည်။ မအုံးကြည် တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဆုပ်ကိုင်မိထားသလို မအုံးကြည်က မကြာခဏ ဟိုဒီယိမ်းနွဲ့သလိုဖြင့် ပေါင်ကြားကို မာဒင်မျက်နှာနှင့် ပွတ်သပ်သောအခါ မာဒင်မှာ အစိမ်းလိုက် ကိုက်စားချင်စိတ်ပင် ပေါက်လာလေတော့သည်။
“ နင် ငါ့ကို တအားမချနဲ့နော် မာဒင်…”
“ ဗျာ…”
“ ဖြေးဖြေးချ..ချလေ… ကြည့်ပါလား…။ ချလည်း မချတတ်ဘူး… ဘယ်လိုကောင်လေးလဲ မသိဘူး…”
အစ်မ မအုံးကြည်အသံသည် တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေသလားဟု မာဒင်ထင်သည်။ မိမိစိတ်ကိုက ဖောက်ပြန်နေလို့ထင်ပါရဲ့ဟုလည်း တွေးမိပြန်သည်။
“ ဟဲ့…လုပ်လေ…ချတော့…”
“ အောက်ကို ချရမှာလား…”
“ အေးပေါ့ဟဲ့…နင်က ဘယ်လိုချချင်သေးလို့တုန်း…”
မအုံးကြည်လေသံက ဘယ်လိုချချင်သေးလို့တုန်း.. ဟူသော နေရာတွင် တီးတိုးလေး ဖြစ်သွားသော်လည်း မာဒင် သဲသဲကွဲကွဲကြီး ကြားလိုက်လေသည်။ မာဒင်စိတ်ထဲ၌ ကသောင်းကနင်းဖြစ်လျက်ရှိသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း လျှောချပေးလိုက်သော မအုံးကြည်၏ လုံးတစ်ပြူအစ်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးက မာဒင်မျက်နှာနှင့် အိခနဲ ပွတ်သပ်ပြီးမှ မာဒင်ရင်ဘတ်တွင် ခပ်ပြားပြားဖြစ်သည်အထိ ဖိကပ်သွားကြသည်။
မာဒင်က ဖက်ထားဆဲဖြစ်ခါ မအုံးကြည်ကလည်း နို့နှစ်လုံးကို မာဒင်ရင်ဘတ်နှင့် လှိမ့်ကာ ပွတ်ချေလိုက်ရင်း မာဒင့်ကျောပြင်ကို မသိမသာလေး ပြန်ဖက်ခါ ရစ်သိုင်းလျက် စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ဖိကပ်ပူး၍ ပွတ်သပ်နေမိကြသည်။ ထိုအခါ တောင်နေသော မာဒင့်လီးကြီးက မအုံးကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ရဲရဲတင်းတင်းကြီး တိုးဝင်သွားကာ စောက်ဖုတ်ဟုထင်ရသော မာတင်းတင်း မို့မောက်မောက်နေရာကို ခပ်ဖိဖိကြီး ထိုးထောက်လိုက်မိတော့သည်။
မာဒင့်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပူလောင်နေသည်။ အသိဉာဏ်များက ကာမရာဂစိတ်များ လောင်မြိုက်မှုကြောင့် လွင့်ပါးကုန်၏။ ဤမျှအထိ တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး အပေးအယူ သိရှိလာမှုအတွက် မအုံးကြည်က မာဒင့်ပခုံးပေါ် မျက်နှာလေးဝှက်လိုက်ရင်း။
“ အဟင့်…ဟင့်…သူ့ဟာကြီးကလဲ…”
ဟု တိုးတိုးလေးဆို၏။ ပါးစပ်က ချွဲတဲတဲပြောနေစဉ် မအုံးကြည်၏ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းက ဘေးသို့ ကားပေးလိုက်လေသည်။ မာဒင်တစ်ကိုယ်လုံး ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ် တုန်လာကာ ကားပေးထားသော ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ မာတင်းတုတ်ခိုင်ရှည်လျားသော လီးတန်ကြီးကို ဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲ ထိုးဆောင့်လိုက်၏။ ပုဆိုးနှင့်ထဘီ နှစ်ထပ်ခံနေသည့်ကြားမှ တင်းခနဲ တင်းခနဲ ထိုးမိသွားသည်။
“ အင်း…အင်း…”
မအုံးကြည်က မချိတင်ကဲလေး ညည်းတွားရင်း မာဒင်၏တင်ပါးကို စွန်လက်သဲကုတ်သလို စုံကိုင်ပြီး ကုတ်လိုက်၏။ မာဒင့် တစ်ကိုယ်လုံးက ဝုန်းခနဲ ပေါက်ကွဲသွားဘိသည့်အလား သွက်သွက်ခါသွားကာ မအုံးကြည်ခါးသေးသေးလေးကို တင်းနေအောင်ဖက်ပြီး အားရပါးရကြီး ဆောင့်ချလိုက်ပြန်၏။ မအုံးကြည် တင်ပါးကြီးအစုံက ခါသွားသည်။
“ အိပ်ခန်းထဲသွားကြရအောင်ကွယ်…”
မအုံးကြည်က မောလျလျ အသံလေးနှင့်ဆို၏။ မာဒင်က မအုံးကြည်ကို ဖက်ထားလျက်မှ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ တစ်ပတ်လှည့်ပြီး ဝင်လိုက်ကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး၏ အသက်ရှူသံတို့က ပူလောင်ပြင်းပြစွာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရိုက်ခတ်မိနေကြပြီး အသားဖြူသော မအုံးကြည်၏ မျက်နှာလေးမှာ အံ့ဩဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် နုပျိုစိုလန်းပြီး ရှက်သွေးတို့ဖြင့် ရဲရဲနီလျက်ရှိသည်။ တစ်သက်လုံး မိမိမောင်အရင်းလိုပင် သဘောထား ဆုံးမသွန်သင်လာခဲ့သော မာဒင်ဆိုသည့် ကောင်လေး၏ အားရပါးရဖက်ပွတ်ခါ တင်ပါးကြီးကို တဆဆ ဆုပ်နယ်နေခြင်း အရသာမှာ မအုံးကြည်အတွက် တစ်ကြိမ်ဖူးမှ မခံစားရသော ကာမရာဂလှုံဆော်မှု အသစ်အဆန်း အတွေ့အကြုံတစ်ရပ်လိုပင် ဖြစ်နေပေရာ အပျိုရိုင်းလေးအလား ရွှေရင်အစုံမှာ သိမ့်သိမ့်တုန်နေမိရှာသည်။ မာဒင်ကလည်း ရဲတင်းသွက်လက်လာပြီး မအုံးကြည်မျက်နှာကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲသည့်တိုင် ကိုယ်တွယ်ပွတ်သပ်ခြင်းကိုမူ စိတ်ရှိလက်ရှိကြီး လုပ်ရဲလာလေသည်။
မအုံးကြည်က သူမခါးကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားသော မာဒင့်လက်ကို အသာအယာဖြုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ခပ်စောင်းစောင်းလေး လှဲချလိုက်သည်။ မာဒင့်မျက်နှာကိုလည်း မဝံ့မရဲ တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ကာ အကဲခတ်လိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသော လူပျိုရိုင်းလေး မာဒင်မှာမူ တရှူးရှူးတရှဲရှဲနှင့် မအုံးကြည် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို တကျွတ်ကျွတ် ဝါးစားတော့မယောင် အရောင်တဖျတ်ဖျတ် တောက်ပနေသော မျက်လုံးများဖြင့် စူးစူးကြီးကြည့်နေရင်း မအုံးကြည်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွရန် တာစူနေသည်။
“ ဟဲ့…ဘယ်လိုလုပ်ဦးမှာလဲ…ဒီဘက်လာလေ…”
မအုံးကြည်က သူမခါးလည်မှ တက်ခွရန် ခြေထောက်ကြီးတစ်ဖက် မြောက်ကြွမြောက်ကြွ လုပ်နေသော မာဒင့်ကို ဆတ်ခနဲ ဆောင့်ဆွဲပြီး ကုတင်အလည်သို့ ဆွဲတင်လိုက်ရာ မာဒင်ခင်မျာ မအုံးကြည်ခါးပေါ်၌ ကန့်လန့်ကြီး မှောက်လျက် လဲကျသွားလေသည်။
“ ခိုးချင်တာလည်း ပြာလို့… လက်ကလည်း ချာလို့… ဟွန်း…”
မအုံးကြည်က သွားလေးများစေ့ထားရင်းက အားမလိုအားမရ တီးတိုးကြိမ်းဝါးလိုက်သည်။ မအုံးကြည်ကျောနောက်သို့ ရောက်သွားသော မာဒင်ကမူ မအုံးကြည်ကျောပြင်ကို ရင်ဘတ်ကြီးနှင့်အပ်ခါ တွင်တွင်ကြီးသာ ဖက်ထားရင်း တဟင်းဟင်း အဖျားတက်သလို ညည်းညူနေရင်း မာတင်းသန်စွမ်းလှသော လိမ်းဆေးလူးထားသော သူ့လီးထိပ်ကြီးဖြင့် မအုံးကြည်ဖင်ကြားသို့ ဂမူးရှူးထိုး ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေပြန်ချေသည်။
“ အိုး…ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ…ကျွတ်…”
မအုံးကြည်က သူမဖင်ကြားသို့ မာကြောစွာ ထောက်ထားပြီး တဆတ်ဆတ် ညှောင့်နေခြင်းကို စိတ်မရှည်တော့ဘဲ ခပ်ဆတ်ဆတ်အော်းရင်း သူမခန္ဓာကိုယ်ကို မာဒင့်ဖက်သို့ ဖျတ်ခနဲ တစ်ပတ်လှည့်လိုက်သည်။ မအုံးကြည်မှ မွှေးပျံ့သော သနပ်ခါးရနံ့က မာဒင်စိတ်ကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြီး သူ့ဖက်သို့လှည့်လာသော မအုံးကြည်၏ ပါးမို့အစုံကို တရှူးရှူး နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
“ ကြည့်…အရမ်းဆိုးတာပဲ…”
မအုံးကြည်က ခပ်နွဲ့နွဲ့လေး မျက်စောင်းထိုးရင်း မာဒင့်ခန္ဓာကိုယ်နှင့် သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ရင်ချင်းအပ်ကာ ပူးကပ်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ အိစက်သော မအုံးကြည်၏ နို့ထွားထွားမို့မို့ကြီးနှစ်လုံးက မာဒင့်ရင်ကြီးကို အိစက်နွေးထွေးသော ခံစားမှုပေးလိုက်သည်။ မာဒင့်လက်အစုံက အလိုလိုပင် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးဖြစ်ကာ တရွရွ ဆုပ်ညှစ်နယ်ဖတ်နေမိ၏။ တစောင်းလှဲထားသော မအုံးကြည်၏ အပေါ်ခြမ်း ပေါင်တန်ကြီးက ထောင်သွားသည်။ ခပ်စောင်းစောင်းလှဲထားသော အောက်ဖက်ပေါင်တန်ကမူ မာဒင့်ပေါင်ကြားသို့ မသိမသာလေး တိုးဝင်လိုက်သည်။ မာဒင်ကလည်း ကြွတက်လာသော မအုံးကြည်အပေါ်ပေါင်နှင့် အောက်ပေါင်ခွကြားသို့ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။
အဝတ်မဲ့သွားသော ပေါင်သားချင်း အထိအတွေ့က နှစ်ဦးစလုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ ရာဂကာမသွေးများကို ပွက်ပွက်ဆူလောင်ကာ ထကြွလာစေလေသည်။ ပင့်လှန်ထားသော မာဒင့်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးက မအုံးကြည်ပေါင်ရင်းကို နွေးနွေးကြီး စိုစွတ်စွာ တွေ့ထိမိကြ၏။ မအုံးကြည်လက်တစ်ဖက်က သူမထဘီကို ဆွဲတင်ပေးလိုက်ရာ မဲမှောင်နေသော စောက်မွှေးထူထူကြီးမှ အက်ကြောင်းထင်းထင်းကြီးထကာ ဖင်နှင့်တစ်ဆက်တည်းမျှ ရှည်လျားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဘွားခနဲ ပေါ်လာလေသည်။
မာဒင်က တစောင်းအိပ်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးရမည်ကို မလိုလားဟန်ဖြင့် ဇတ်ခနဲထကာ မအုံးကြည်၏ ထောင်ထားသော ပေါင်တန်ကြီးကို ပခုံးပေါ်ဆွဲမပြီး လက်ခွထက်သဏ္ဍာန် လီးကို တိုးကပ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်အနံ့ရလိုက်ပြီးဖြစ်သော မာဒင်၏လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်နှင့် မာန်ဖီကာ သွားရည်များ တမြားမြားကျလာ၏။ ဆီးစပ်ကျော်ရုံလေး ပင့်လှန်ထားသော မအုံးကြည်ထဘီစကို စောက်မွှေးတောကြီးကျော်ကာ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးဥဥလေး ပေါ်သည်အထိ မာဒင်က ဆွဲလှန်လိုက်သည်။
“ အိုး…ဘာလို့…အကုန်လှန်ပစ်နေတာလဲ…”
မောလျတုန်ခါသောအသံဖြင့် မအုံးကြည်က မာဒင့်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြောလိုက်သည်။ မာဒင်က ယခုအချိန်အထိ စကားတစ်လုံးမျှ ပြန်မပြောသေးဘဲ မအုံးကြည် မျက်နှာကိုလည်း စေ့စေ့မကြည့်။ ကြီးမားသော တစ်ထွာကျော်ကျော် ခပ်အာအာ ဖြစ်နေသည့် မအုံးကြည် စောက်ပတ်ကြီးကိုသာ အားရပါးရကြီး စိုက်ကြည့်ရင်း တံတွေးကို ‘ဂလု’ ခနဲမြိုချနေသည်။ မအုံးကြည်က ပက်လက်မကျတကျ အနေအထားမှ သူမစောက်ပတ်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့် မမှီမကမ်းလေး လှမ်းဖုံးရင်း ရဲရဲနီသော မျက်နှာလေးဖြင့်။
“ ဘာဖြစ်လို့ တအားကြည့်နေမှန်း မသိဘူး…”
“ မမြင်မှ မမြင်ဖူးတာ…”
ပထမဆုံးအကြိမ် မာဒင်ထံမှ ခြောက်ကပ်ကပ် အက်ရှသော အသံတုန်တုန်ကို စတင်ကြားရသည်။
“ ဟေ့အေး…မကြည့်နဲ့ကွယ်…မမရှက်တယ်…”
တကယ်လည်း မအုံးကြည် ရှက်နေမိသည်။ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမို့ စောက်ပတ်ကြီးက ထင်ထင်ရှားရှားဖြင့် အဆီရွှဲနေသလိုကြီး ဝင်းလက်နေသည်။ မအုံးကြည်သည် အလွန်အကျွံ အသားဖြူသော မိန်းမတစ်ယောက် မဟုတ်သော်လည်း ထဘီကို လှန်လိုက်သောအခါ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဖွေးဥနုဖတ်နေသည်ကို မာဒင် သတိထားမိသည်။ မအုံးကြည်၏ အတွင်းသား နုနုစိုစိုလေးများထက်စာလျှင်ပင် မာဒင် လီးတန်ကြီးက မီးသွေးရောင် ပေါက်နေသေးသည်။ မာဒင် မိန်းမ မလိုးဖူးသေးကြောင်း မအုံးကြည် ကောင်းကောင်းသိသည်။ စောက်ပတ်ကို မထိမကိုင်ရဲသလို ခွထိုင်ထားပြီး ငုံ့ကြည့်နေသော မာဒင့်ဟန်ပန်ကြီးက အသည်းယားစရာကောင်း၏။ မအုံးကြည် လက်နှင့်ဖုံးထားသလို လှမ်းဖိထားသောကြောင့် စောက်ပတ်မှာ ခပ်ရွံ့ရွံ့လေးဖြစ်နေပြီး မအုံးကြည်က လက်နှင့်ဖုံးသလိုလိုဖြင့် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပေးထားခြင်းလည်း ဖြစ်နေသည်။
မာဒင် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဂုတ်မှနှိမ်ပြီး မအုံးကြည်၏ ပြဲအာအာ ရဲရဲနီသော စောက်ပတ်အဝသို့ တေ့သွင်းကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့အနည်းငယ် တိုးကပ်လိုက်သည်။
“ ပြွတ်…ဗလွတ်…”
“ အင့်…အင်း…ကျွတ်ကျွတ်…”
မအုံးကြည်က စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးထားသော လက်ကို ရုတ်တရက် ဖယ်လိုက်ပြီး သူမဆံပင်များကို တင်းနေအောင် ဆွဲစုကိုင်ရင်း မျက်နှာလေးကို ရှုံ့မဲ့ကာ ကော့လန်သွားသည်။ မှိုငုံကြီးအလား ထိပ်ပိုင်းအလုံးအငုံကြီးက မအုံးကြည်စောက်ခေါင်းဝသို့ “ပြွတ်”ခနဲ ကျွံအဝင် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက အတွင်းပိုင်းသို့ ပြိုင်တူလိပ်ဝင်ပြီး “တင်း”ခနဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး အလိုးခံလိုက်ရခြင်းကြောင့် မအုံးကြည်မှာ ကော့ခနဲ ဆတ်ဆတ်ခါသွားရသည်။
“ ဗြစ်…ပြစ်…ပြစ်…ဗြစ်…စွတ်…”
“ ဟ…အအား…ကျွတ်ကျွတ်…ကျွတ်ကျွတ်…”
ဖြေးဖြေး… ဖြေးဖြေးနှင့် လီးတန်ကြီးအဝင်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဖြေးညင်းစွာ သွင်းနေရာမှ မာဒင်က မအုံးကြည်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အားနှင့်ဆောင့်ချလိုက်၏။ စောက်မွှေးမဲမဲနှင့် လမွှေးနီနီကျင်ကျင်တို့ ရောထွေးသွားစဉ် လီးတန်ကြီး တဝက်နီးပါး စိုက်ဆင်းသွားလေသည်။
“ ပြွတ်…စွတ်…”
“ အောင့်မလေး…ဟင့်အင်း…အင်း…”
မာဒင့် လီးလုံးပတ်ကြီးက မအုံးကြည်ရဲ့ စောက်ပတ်အဝထက်ကြီးကာ ဝိုင်းစက်သော မအုံးကြည်စောက်ပတ်အဝလေးက မာဒင်လီးတန်ကြီး ပတ်ပတ်လည်ကို ဆွဲညှပ်ထားသလို တင်းတင်းကြီး ကြပ်တောင့်နေလေပြီ။
“ ပြွတ်…ဘွပ်…စွပ်…ပြွတ်…စွပ်…”
“ အောင့်မလေး အမေ့…အောင့်မလေး…လေး…”
နှစ်ချက် ဆင့်ကာ ဆင့်ကာ ဆောင့်သိပ်လိုက်သော မာဒင်လီးကြီးက မအုံးကြည် သားအိမ်ခေါင်း လုံးလုံးလေးကို ဒုတ်ခနဲ ဒုတ်ခနဲ နှစ်ချက်ဆက်တိုက် ဆောင့်မိလေသည်။ မအုံးကြည်လက်နှစ်ဖက်က ဘာကိုကိုင်ရမှန်းမသိအောင် ပျာယာခတ်သွားပြီးမှ မာဒင့်ပေါင်ကိုလှမ်းပြီး လက်သည်းများနှင့် ကုတ်ဆွဲထားလိုက်မိသည်။ ပေါင်သားတင်းတင်းကို မအုံးကြည်၏ လက်သည်းစူးစူးလေးများ ဆစ်ခနဲ နစ်ဝင်သွားသည်နှင့် မာဒင့်လီးတန်ကြီးမှာ အံ့ဩစရာကောင်းအောင် ထောင်းခနဲ မာကျစ်သွားသည်။ ဘာကြောင့် ထိုသို့ဖြစ်ရသည်ကို မာဒင် မသိ။
စောက်ပတ်အတွင်း၌ လီးတန်ကြီး ကျောက်သားကျောက်စိုင်ပမာ မာကြောသွားခြင်းကို မအုံးကြည်အရသာရှိစွာ ခံစားသိရှိနေပါသည်။ ယောက်ျားများက ဤသို့ပင် မိန်းမအင်္ဂါစပ်အတွင်း လိင်တန်ကြီးဝင်နေစဉ်၌ ပေါင်၊ ကျောပြင်၊ လက်မောင်း တစ်နေရာရာကို ကုတ်ခြစ်ပေးပါက ဤနှယ်ဖြစ်တတ်သည်ကို မအုံးကြည်သိ၏။ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ထိုးသွင်းထားသော လီးတန်ကြီးက အနည်းငယ်လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း မအုံးကြည်စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ထူးကဲသော အရသာကို ခံစားနေရသည်။
“ ဗြွတ်…ဘွတ်…အင့်…အင်း…”
“ ဗြစ်…ပြွတ်…ပလွတ်…အင့်…အင်း…”
“ ပြွတ်…ဘွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…အင့်…အင်း…”
လေးလေးမှန်မှန်ကြီး ဆောင့်နေသော မာဒင့်လီးကြီး အဝင်အထွက်တိုင်း မအုံးကြည် မျက်လုံးအစုံမှေးစင်းကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်လုနီးပါး ကိုက်ရင်း တအင်းအင်း ညည်းနေ၏။
မာဒင်က လီးနှင့်စောက်ပတ်ကြားမှ စိမ့်ထွက်လာသော အမြှုပ်ဖြူဖြူလေးများကို ငုံ့ကြည့်ရင်း မအုံးကြည်၏ အဝတ်မဲ့သော ဖင်ကြားသို့ လက်တစ်ချောင်းဖြင့် အသာအယာ ပွတ်သပ်လိုက် စအိုဝလေးကို လှည့်မွှေလိုက်ဖြင့် ဆော့ကစားပေးလိုက်ရာ မအုံးကြည် ထွန့်ထွန့်လူးသွား၏။ စောက်ပတ်ကို အလိုးခံနေစဉ် ထိုသို့ စအိုဝကို ကလိပေးခြင်းခံရပါက မိန်းမများ ထွန့်ထွန့်လူးတတ်သည်ဆိုသော သာဦးစကားကို မာဒင် စမ်းသပ်ကြည့်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ တကယ်ပဲ မအုံးကြည် တွန့်လိမ်သွား၏။
“ ပြွတ်ဘွပ်…ဗြစ်ပလွတ်…ပြွတ်ဗြစ်…”
“ အင့်…အင့်…အင့်…”
ထိုစကားကို မအုံးကြည်က မာဒင့်မျက်နှာမကြည့်ဘဲ ပြေကျနေသော ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပြန်ထုံးရင်း ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ မာဒင် ကျေနပ်သလိုခံစားရသည်။ စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားဆဲဖြစ်သော သူ့လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆွဲနုတ်လိုက် ဆောင့်လိုက် ဆော့ကစားလိုက်သည်။
“ ဟဲ့…နင့်လီးက မပျော့သေးဘူးလား ဟယ်…”
“ ဟင့်အင်း…မာတုန်းပဲ မမ…”
“ ကဲပါ…ခဏချွတ်ပါဦး…ဆီးသွားပါရစေဦး…”
မအုံးကြည်က မာဒင့်ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ကြီးကို အသာအယာ တွန်းလိုက်မှ မာဒင်က လီးတန်ကြီးကို ဖြေးညင်းစွာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “ဗလွတ်”ခနဲ ထွက်လာသော လီးတန်ကြီးထိပ် ဒစ်တဝိုက်၌ မအုံးကြည်၏ စောက်ပတ်အရည်များ တွဲခိုလျက် ပါလာလေသည်။
“ ရှည်လိုက်တာကြီးကလဲ…မပြောပါနဲ့တော့…”
မအုံးကြည်က မာဒင်လီးကြီးကို လက်ဖျားလေးဖြင့် မဝံ့မရဲလေး ပုတ်ခပ်ရင်း တိုးတိုးလေးပြောကာ ကုတင်ပေါ်မှ ခြေနှစ်ချောင်းချရင်း ထဘီကို ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အခန်းအပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည်။ မာဒင်က ပေကျံနေသော သူ့လီးကြီးမှ အရည်များကို အဝတ်ဟောင်းတစ်ခုဖြင့် စင်ကြယ်စွာ သုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက် မအုံးကြည် ဆပ်ပြာခွက်နှင့် ရေတစ်ဖလားကိုင်ကာ အခန်းထဲပြန်ဝင်လာသည်။
“ ရော့…စင်အောင် ဆပ်ပြာနဲ့တိုက်…”
“ ဟင်…မမက တော်ပြီလား…”
“ စကားသိပ်များတာပဲကွယ်…လာ…ဒီဖက်လှည့် ပုဆိုးလှန်…”
မအုံးကြည်က မာဒင်ကို ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ခြေတွဲလောင်းချကာ ပုဆိုးကိုလှန်စေပြီး ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့ တွဲလောင်းကြီး တင်းနေဆဲဖြစ်သော လီးတန်ကြီးကို ရေဆေးပြီး ဆပ်ပြာမွှေးနှင့် အသေအချာတိုက်ပေးသည်။ ဒူးထောက်ကာ တယုတယ လီးကို ရေဆေးပေးနေသည့် မအုံးကြည် ပါးအုံ့လေးကို မာဒင်ကုန်းနမ်းရင်း…
“ မမကို…ချစ်လိုက်တာဗျာ…”
ဟု ကတုန်ကရီကြီး ပြော၏။ မအုံးကြည်က လမွှေးများကြားသို့ ဆပ်ပြာမြှုပ်များနှင့် ဖွဖွလေးပွတ်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို မသိမသာ မဲ့ပစ်လိုက်သည်။
“ ရိုးနေပြီ…မာဒင်…။ မင်းတို့ယောက်ျားလေးတွေက လိုးရတုန်း ဒီစကားပြောကြတာပါ… ဟင်း… ဟင်း…”
“ ကျနော်…တကယ်ချစ်တာဗျ…”
မအုံးကြည် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ပြောလိုက်သော မာဒင့်စကားကြောင့် နှလုံးအိမ်သို့ စိမ့်ခနဲ အေးမြစွာ ခံစားလိုက်ရပါသည်။ အချစ်ဆိုသည်ကို ချိုသည်၊ ခါးသည် မသိတတ်သေးခင် (၁၆) နှစ်သမီးအရွယ်ကပင် အသက် (၁၀) နှစ်ခန့်ကြီးသော ကိုစိန်သောင်းနှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရသည်။ မိမဲ့ဘမဲ့ဘဝ၌ အဒေါ်ဖြစ်သူတို့က ရိုးအေးသော ကိုစိန်သောင်းနှင့် နေရာချပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယနေ့ထက်တိုင် ကိုစိန်သောင်းကလည်း မအုံးကြည်ကို “ချစ်လိုက်တာကွယ်” ဟု တယုတယလေး မပြောခဲ့။ ယခုကဲ့သို့ မိမိကို “သိပ်ချစ်တာပဲ” ဟု နှစ်နှစ်ကာကာကြီး ပြောခံလိုက်ရသောအခါ ချမ်းမြေ့ခြင်း ပီတိသောမနဿကို မအုံးကြည် မြိုးမြိုးမြက်မြက်လေး ခံစားလိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် ဆပ်ပြာမွှေးအမြှုပ်များ ဖွေးနေအောင် လိမ်းကျံထားသော မာဒင်၏ ဧရာမလီးတန်ကြီးကို သွယ်လျသော လက်ချောင်းလေးများဖြင့် တယုတယ ကိုင်တွယ်ရင်း…
“ မမလည်း… မောင်လေးကို သိပ်ချစ်သွားပါပြီကွယ်…”
ဟု မပွင့်တပွင့် မဝံ့မရဲလေး ပြောလိုက်မိရှာလေသည်။
“ မမ…ကျနော့်ကို တကယ်ချစ်တာလား ဟင်…”
“ တကယ်ပါဆိုကွယ်…”
မအုံးကြည်နှင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ နေလာခဲ့သော မာဒင်သည် မအုံးကြည်၏ အနူးညံ့ဆုံးသော မျက်နှာအနေအထားကို ယခုတစ်ကြိမ် ပထမဆုံး တွေ့လိုက်ရခြင်း ဖြစ်မည်ထင်၏။ မအုံးကြည်မျက်နှာက ရှက်သွေးရဲရဲလေးများဖြင့် ရှိရင်းစွဲထက် (၁၀) နှစ်ခန့် ပျိုမျစ်နုနယ်နေသည်။ မာဒင်က လက်နှစ်ဖက်ကို အနောက်သို့ ထောက်ထားပြီး လီးကြီးကို မတ်သထက်မတ်အောင် ကော့ပေးရင်း…
“ မမ… ကျနော့်ကို တကယ်ချစ်တယ်ဆိုရင်… စုပ်ပေးပါလား…”
မအုံးကြည်မျက်နှာလေး ကွက်ခနဲပျက်သွားရှာ၏။ မာဒင်သည် သူ့ကို အပေါစား သဘောထားလေပြီလားဟုလည်း စိတ်ထဲ၌ ညှိုးငယ်သွားမိသည်။ သို့သော် မာဒင့်မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ မာဒင့်မျက်လုံးများက အချစ်အရောင်တွေ တဖိတ်ဖိတ် တောက်ပခြင်းမှအပ အခြားအထင်သေးသည့် အရိပ်အယောင်မျိုး လုံးဝမတွေ့မမြင်ရပါချေ။
“ တစ်ခါမှ…မစုပ်ဖူးဘူးဟဲ့…ကောင်စုတ်လေးရဲ့…”
“ ကျနော်လည်း တစ်ခါမှ မယက်ဖူးပါဘူး…။ ကျနော့်ကို မမ စုပ်ပေးပြီးရင်… မမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျနော် ယက်ပေးမယ်လေနော် မမ…”
“ ဟယ်…မလုပ်ပါနဲ့ ငရဲတွေကြီးကုန်ပါ့မယ်…”
မအုံးကြည်က မာဒင်၏ “မိမိစောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးမယ်” ဆိုသော စကားကြားရုံနှင့်ပင် ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထသွားအောင်ပင် ကျောထဲစိမ့်သွားမိသည်။
“ လုပ်ပါဆို မမကလဲ…”
ပြောပြောဆိုဆို မာဒင်က ရှစ်လက်မခန့် ရှည်လျားသော သူ့လီးတန်ကြီးကို မအုံးကြည်ပါးစပ်ဝသို့ ကော့ပြီး တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ မအုံးကြည်က အနောက်သို့ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီးမှ သူမပါးစပ်အနားသို့ တိုးကပ်လာသော မာဒင်၏ လီးထိပ်ကြီးကို စူးစူးရဲရဲလေးကြည့်ကာ ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်သည်။
“ နေဦး…ခဏ…”
ဟုပြောလျက် ရေဖလားထဲမှ ရေများဖြင့် လီးတန်ကြီးထိပ်မှ ရေများလောင်းချလိုက်လေ၏။ ဆပ်ပြာမြှုပ်များသန့်စင်သွားသော လီးတန်ကြီးမှာ ကြည်စင်လျက် သန့်ရှင်းဝင်းလက်သွားလေသည်။
“ တစ်ခါထဲ… သိပ်အနိုင်ကျင့်တဲ့ကောင်လေး…”
လက်မှရေများကို ခါထုတ်ရင်း မာဒင့်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြောပြီးမှ လီးတန်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်လျက် နီရဲသောဒစ်ကြီး ပြဲလန်သွားအောင်ပင် ခပ်ဖိဖိလေး ဖြဲချလိုက်လေသည်။ လီးထိပ်ကြီးက လုံးဝလတ်ဆတ်သော အမဲသားစိမ်းကဲ့သို့ ရဲတွတ်လျက်ရှိ၏။ မအုံးကြည်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားသို့ လီးထိပ်ကြီးကို ငုံခဲလိုက်ပြီး ဒစ်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို ငုံထားကာ လျှာဖျားလေးဖြင့် ဝေ့ကာဝိုက်ကာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
“ အ…အအီး…အင်း…အလားလား…ရှီးကျွတ်…”
မာဒင် ဖင်သားကြီးများ တင်းတက်သွားသည်။ လီးတန်အရင်းမှ အမွှေးများ ဇောင်းထကာ ထောင်လာကြ၏။ တွန့်လိမ်ရှုံ့မဲ့သွားသော မာဒင့်မျက်နှာကို မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်ပြီးမှ လီးတန်တစ်ဝက်ခန့်အထိ ပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းယူပြီး လျှာနှင့်လိပ်စုပ်ထားလျက် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ လီးကိုဆွဲဆန့်လိုက်သလို ရှည်လျားစွာ ဆန့်ထွက်သွားပြီး အစုပ်ခံထားရသော ထိပ်ပိုင်းသည် မအုံးကြည်ပါးစပ်ထဲ၌ မြဲမြံစွာ ကျန်ရစ်နေပေရာ မာဒင်မှာ လီးထိပ်ကို အစုပ်ခံရခြင်းနှင့် နှုတ်ခမ်းအစုံက တင်းတင်းကြီး ရစ်ပတ်ထားမှုကြောင့် ရုတ်တရက် သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်တော့မလောက် ခံစားလိုက်ရလေသည်။
“ အားပါးပါး…ကျွတ်ကျွတ်…ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…”
မာဒင်ဗိုက်သားများ ရှပ်တိုက်သွားပြီး ဆီးခုံကြီးမှာ အထက်သို့ ကော့တက်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း ဟိုဒီရမ်းခါလျက် ကြွတက်သွားမိလေသည်။ မအုံးကြည်က လီးကြီး၏ ခန့်ညားထည်ဝါမှုကြီးကို အားရနှစ်ခြိုက်စွာကြည့်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နေရာ လီးတန်တစ်ချောင်းလုံး တံတွေးများ စိုစွတ်လာလေသည်။ မာဒင်က လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်သို့ထောက်ထားရင်း ခေါင်းကိုမော့လှန်လျက် ပါးစပ်ကိုဟထားပြီး အသက်ကို တရှူးရှူး ရှိုက်သွင်းနေရရှာလေသည်။ စုံကိုင်ထားသော မအုံးကြည်လက်တစ်ဖက်က မာဒင်၏ ဂွေးစိမဲမဲကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ချေနယ်ပေးလျက် လီးကြီးကိုလည်း သွားလေးများဖြင့် မနာအောင် တဇတ်ဇတ် ကိုက်ပေးလိုက်ရာ မာဒင်မှာ မည်သို့မျှ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ဘဲ သုတ်ရည်များကို မအုံးကြည်ပါးစပ်ထဲသို့ ဒလစပ် ပန်းထည့်လိုက်မိလေ၏။
တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေရာမှ အာခေါင်အတွင်းသို့ ပူကနဲ ပူကနဲ ပန်းထည့်လိုက်သော မာဒင်၏သုတ်ရည်များကြောင့် မအုံးကြည် လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်မှ ချွတ်လိုက်မိလေသည်။ မအုံးကြည်ပါးစပ်ထဲတွင် သုတ်ရည်များ ပျစ်ခဲစွာ လျှံကျလာသည်။
“ ဟာ…ဆောရီး…မမရယ်… ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး…”
မာဒင်က အားတုံ့အားနာဖြင့် မအုံးကြည်မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ညှပ်ယူပြီး သုတ်ရေများကို ပုဆိုးနှင့် သုတ်ပေးမည်ပြုစဉ် မအုံးကြည်က ရှောင်ဖယ်လိုက်ပြီး သုတ်ရေများကို မြတ်နိုးစွာ မြိုချလိုက်လေသည်။
“ ဟာ…မမကလည်း… ဘာလို့မြိုချပစ်ရတာလဲ…”
မာဒင်က မအုံးကြည်ပခုံးနှစ်ဖက်ကို အသာအယာ ဆွဲမယူပြီး ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ရင်း ပြောသည်။ မအုံးကြည်က မှေးစင်းသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် မာဒင့်ကို ခပ်စွေစွေလေးကြည့်ကာ မောလျနွမ်းနယ်စွာ ပြုံးရင်း ပြောလိုက်သည်။
“ ချစ်လို့…သိပလား…”
“ ဒါလောက်တောင် ချစ်ရသလား မမရယ်…”
မာဒင်က မအုံးကြည်စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်ရင်း မချင့်မရဲကြီး ပြောလိုက်ကာ မအုံးကြည်ပါးလေးကို ရှည်လျားစွာ ရှိုက်နမ်းပစ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် မအုံးကြည်ကို ကုတင်ပေါ် အသာလှဲချလိုက်သည်။ မအုံးကြည်ခြေထောက်အစုံက ကုတင်အောက်တွင် တွဲလောင်းကျလျက်ရှိသည်။
“ ထဘီချွတ်လိုက်မယ် မမရယ်.. နော်…”
“ အပေါ်လှန်တင်လိုက်ပါလားလို့…။ တော်တော်ကြာ တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာလို့… ဗြုံးဒိုင်းဆို ထဘီရှာနေရရင် ဒုက္ခ…။ ဘာမှလည်း နားမလည်ဘူး…”
မအုံးကြည်ပေးသော ဆင်ချေက ဟုတ်သလိုလို ဖြစ်နေသဖြင့် ထဘီကို မအုံးကြည်ဗိုက်ပေါ် လိပ်တင်လိုက်သည်။ ဖွေးနုသော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှ မို့မောက်အုံကြွနေသော စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ မကြာခင်က ဆပ်ပြာတိုက် ရေဆေးထားခြင်းကြောင့် ကျိကျိမြည်ကာ သန့်စင်လန်းဆန်းနေသည်။ မာဒင်က မအုံးကြည်ခြေရင်းတွင် ခြေနှစ်ဖက်ကြားသို့ဝင်ကာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး နူးအိနေသော ပေါင်တွင်းသားများကို ပထမဆုံး လျှာဖြင့် လျှောက်ယက်လိုက်၏။ မအုံးကြည်မှာလည်း တစ်ခါမှ စောက်ပတ်အယက်ခံယူဖူးသူ မဟုတ်လေရာ ရုတ်တရက် ခြေနှစ်ချောင်းကိုယောင်ပြီး စေ့ကပ်လိုက်မိလေ၏။
“ အ…အဟ…ယားတယ်ဟဲ့…”
မအုံးကြည်က ရှက်ပြုံးလေးနှင့် မာဒင့်ဆံပင်ကိုဆွဲပြီး ခေါင်းကို နောက်သို့လှန်လိုက်သေး၏။ သို့သော် မာဒင်သည် အမဲသားနံ့ရသော ကျားဆိုးလေးပမာ သူ့မျက်နှာကို အတင်းတိုးကပ်ပြီး မအုံးကြည်၏ စပျစ်သီးလေးပမာ ရွှဲနေသော စောက်စိလေးကို စုပ်ယူလိုက်လေသည်။ မအုံးကြည်တစ်ကိုယ်လုံး လှိုင်းမိသော လှေပမာ လူးခါသွား၏။
“ အိုအိုး… မောင်လေးရယ်… ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲကွယ်…”
မာဒင့်ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ဟိုဒီထိုးဖွရင်း မအုံးကြည်ဖင်ကြီးက ကြွတက်လာလေရာ မာဒင်၏နှာခေါင်းနှင့် စောက်မွှေးအုံကြီးမှာ ဖိကပ်မိသွားလေသည်။ ဆပ်ပြာမွှေးနံ့သင်းသင်းက မာဒင့်နှာခေါင်းထဲ စူးကနဲဝင်လာသည်။ မာဒင်က ဤမျှနှင့် အားမရသေးဘဲ မအုံးကြည်၏ လက်နှစ်သစ်ခန့်ထူအမ်းသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို လက်မအစုံဖြင့် ဆွဲဖြဲကာ နီရဲသော အတွင်းသားများကို ဂဏန်းပြုတ်စုပ်သကဲ့သို့ “ရှလူး”ကနဲ မြည်အောင် စုပ်ယူလိုက်လေသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများမှာ အလွန်တရာ နူးညံ့သည့်အားလျော်စွာ လေဖြင့် အစုပ်ခံရသောအခါ ပင်လယ်ရေမြှုပ်များပမာ မာဒင့်ပါးစပ်သို့ အစုလိုက် အပြုံလိုက် ပါလာကြလေသည်။
“ အား…အ…သေပါပြီ…မောင်လေးရယ်…”
မအုံးကြည် အူစုံအသဲစုံကို ဆွဲနုတ်ခြင်းခံလိုက်ရသလို ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းပိုင်းကလီစာများ လစ်ဟာသွားသလို ဖြစ်သွားပြီး ဖင်သားများ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်တုန်အောင် ခံစားလိုက်ရရှာသည်။ မာဒင်က သူ့စွမ်းဆောင်ချက် ထိရောက်သွားကြောင်း သိလေလေ ပိုမိုကဲလာကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာကိုထိုးသွင်းပြီး ပျော့အိသော အတွင်းသားနုနုလေးများကို ကလော်ပြီး လျှာဖြင့် ယက်ကုတ် ဆွဲယူလိုက်ပြန်သည်။
“ ဟဲ့…ဟဲ့…အို…ကျွတ်…နာတယ်…ဟဲ့…”
မာဒင်က အစုပ်သန်သဖြင့် သာမန်တို့ထိ ကလိရုံမျှမကပဲ စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနုများ အပြုံလိုက်ဆွဲထုတ်ကာ စုပ်လိုက်သဖြင့် မအုံးကြည် အနည်းငယ် မျက်ရည်ဝဲသွား၏။ ထိုအခါမှ မာဒင်က အပြင်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခြမ်း အတွင်းအောက်ခြေကို လျှာစောင်းလေးထိုးထည့်ပြီး အလျားလိုက်အထက်အောက် ကော်ကော်ပြီး ယက်တင်ပေးလိုက်သည်။
“ အိုးကွယ်…ကောင်းလှချည်လား…. မောင်လေးရယ်… အင့်… ဟင်း…”
မအုံးကြည်ခါးကို ဟိုနွဲ့ဒီယမ်းပြုရင်း သူ့မနို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုကိုင်ဆုပ်ညှစ်နေမိရှာလေသည်။ မာဒင်က မနားတမ်း ထိုးယက်ပေးပြီးမှ စောက်စိအောက်ခြေမှ ညိုမဲမဲကျင်ငယ်ဝလေးကို လျှာဖျားလေး ခပ်တောင့်တောင့်ပြုကာ တင်းကနဲဆောင့်ထိုးလိုက်ရာ မအုံးကြည် “အား”ကနဲ အော်ရင်း မာဒင့်မျက်နှာကြီးနှင့် သူမစောက်ပတ်ကြီးကို အတင်းဆွဲဖိ၍ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ပါလေတော့သည်။ ရှီးကနဲ… ရှီးကနဲ… ပန်းထွက်လာသော စောက်ရေများက မာဒင့်မျက်နှာကို စပရေးဂန်းဖြင့် ပန်းသလို ဗရနှံ့ပန်းမိသွားလေသည်။ မွှေးချိုစူးရှသော စောက်ရည်နံ့က ယောက်ျားသုတ်ရည်နံ့ထက် ပြင်းသည်ကို မာဒင် လက်တွေ့ခံစားလိုက်ရလေသည်။
“ အ…ကန်တော့ပါ မောင်လေးရယ်…ကန်တော့…”
မအုံးကြည် ငိုသံနွဲ့နွဲ့နှင့် အားတုံ့အားနာ တိုးတိုးပြော၏။
“ မောင်လေးကို…မမလိုးပေးမယ်နော်…”
“ မမက…ကျနော့်ကို လိုးပေးမှာလား…”
“ အင်းပါလို့ဆို…ကဲ…ထ…ဒီမှာပဲအိပ်လိုက်…”
မာဒင်က ကုတင်စောင်း၌ ကန့်လန့်ဖြတ် အနေအထားနှင့်ပင် ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်။ အခုန ထဘီချွတ်ရန် ငြင်းဆန်ခဲ့သော မအုံးကြည်က ယခုအခါ သူမဖာသာပင် ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး မာဒင်၏ လီးတန်မတ်မတ်ကြီးပေါ် ခွတက်လိုက်လေသည်။ ခပ်ယိုင်ယိုင်အပေါက်လွဲနေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ပြန်ကလေးဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ပတ်အဝနှင့် အသေအချာတေ့ပြီး ညင်သာစွာ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ “ဗြစ်…ဘွတ်” ဆိုသော အသံက ကျစ်လျစ်စွာ တိုးတိတ်သော မြည်သံကို ဖြစ်သွားစေသည်။
“ ကြပ်ကိုကြပ်တာ သိလား…။ အတန်ကြီးက အလုံးအထည်ကို ကြီးနေတာ….။ ရှည်တာကလည်း တရားလွန်…”
တရားလွန်အောင်ရှည်သည်ဆိုသော လီးကြီးကိုပင် မအုံးကြည်က မက်မောစွဲလန်းစွာ ငုံ့ကြည့်ရင်း အဆုံးထိဝင်အောင် ဖိသွင်းဆောင့်လိုးလိုက်လေသည်။
“ ပြွတ်…ဒုတ်…”
မအုံးကြည်သည် ပင်ကိုယ်အရပ်နိမ့်သူဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် စောက်ခေါင်းတိမ်ပြီး ရှစ်လက်မခန့်ရှည်သော မာဒင်လီးအဆုံးသွင်းတိုင်း လုံးချောမာတင်းသော သားအိမ်ခေါင်းနှင့် ဒုတ်ခနဲ ဒုတ်ခနဲ ဆောင့်မိလေသည်။
“ အထဲမှာ ဘာနဲ့သွားသွားထိတာလဲဟင်… မမ…”
လူပျိုရိုင်းလေးမာဒင်၏ အပြစ်ကင်းစင်သော မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း မအုံးကြည် ရယ်ချင်သွား၏။ စောက်ပတ်ထဲသို့ တနင့်တပိုးကြီး ပြည့်ကြပ်ကာ အသာအယာဆွဲနုတ်ရင်း ခပ်တိုးတိုးလေး ဖြေလိုက်သည်။
“ သားအိမ်…သားအိမ်ခေါင်းနဲ့ ထိုးမိတာ…”
“ သားအိမ်ခေါင်း ဟုတ်လား…”
“ အင်းပေါ့…နင့်ဟာကြီးက ရှည်တာကိုးဟဲ့…”
ရှက်ကိုးရှက်ကန်း မျက်နှာလေးဖြင့် မပွင့်တပွင့်လေး ပြောရင်း ဖင်ကြီးကို မာဒင်၏ဆီးခုံကြီးနှင့် ထိကပ်သွားအောင် ဖိထိုင်ချလိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို အရှေ့သို့ ငိုက်ချပြီး ဖင်ပိုင်းကို အားယူတွန်းတင်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။
“ ဗြစ်…ပြွတ်…ဒုတ်…”
“ အိုး…အိုး…ရှီး…ကွဲသွားပြီ…”
မအုံးကြည် စိတ်လိုက်မာန်ပါ အားရှိပါးရှိ ဆောင့်လိုက်ရာ ပါးလွှာသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး ဖတ်ခနဲ ကွဲသွားကာ ဖြင်းကနဲ စပ်ဖြင်းဖြင်း ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရ၏။
“ မမ…စောက်ပတ်ကွဲသွားတာလား ဟင်…”
“ ဟုတ်တယ်…အားလားလား…”
လီးတန်ကြီးတပ်လျက်နှင့် ပြည့်တင်းဖောင်းကားနေသော သူမစောက်ပတ်ပြဲပြဲကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိ၏။ စောက်ပတ်အဝ၌ လီးအပေါ်ယံ အရေခွံများ အရစ်လိုက်ပုံနေပြီး လီးတန်ကြီးကို ရစ်ပတ်ယှက်သန်းနေသော အကြောကြီးများ ဖောင်းတင်းလျက် စောက်ပတ်ကြီးက ညှစ်ထားသလိုဖြစ်ကာ အစ်တစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လေးကန်သော မအုံးကြည်၏ လှုပ်ရှားမှုကိုကြည့်ရင်း မာဒင့်ခင်မျာ မချင့်မရဲကြီး ဖြစ်လာလေသည်။ မာဒင်ကလည်း ပက်လက်အိပ်နေရာမှ တစ်ဆစ်ချိုး ထထိုင်ကာ လီးနှင့်စောက်ပတ် တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ကာ လီးကြီးမှာ သံဒုတ်ကြီးအလား ပိုမိုမာကျောသွားလေသည်။
“ ချစ်တယ် မမရယ်… မမကို လိုးရတာ အားမရဘူး…”
ပါးစပ်က တတုံးတခဲကြီးပြောရင်း မအုံးကြည်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်နယ်ဖတ်ပြီး မအုံးကြည်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှ ပက်လက်လှန်ချလိုက်လေတော့သည်။
“ ဟဲ့…ဇောက်ထိုးကြီးဖြစ်နေပြီ ဟဲ့…”
မအုံးကြည်က ဘာကိုကိုင်ရမှန်းမသိဘဲ ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်နှင့် ကျောပြင် ထိတွေ့သွားလေ၏။ မာဒင်က မအုံးကြည်၏ ခေါက်ကွေးနေသော ခါးပိုင်းကို လက်အစုံဖြင့် အားရပါးရကြီး ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကြီးကို လျင်မြန်စွာ ရှေ့နောက်လှုပ်ရှားပြီး စောက်ပတ် အိအိဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို ဒလစပ် ဆောင့်ဆောင့်ပြီး စိုက်လိုးလိုက်ပါလေတော့သည်။
“ ပြွတ်…စွပ်…ပလွတ်…ဗြစ်ဘွတ်…”
“ အအား…အအား…အအား…ကျွတ်ကျွတ်…”
မအုံးကြည်က ကြမ်းပြင်ကို လက်သည်းများဖြင့်ကုတ်ခြစ်ရင်း မချိမဆန့်လေး အံကြိတ်ရင်း ညည်းတွားနေရ၏။ မအုံးကြည်၏ ကြီးမားဖွံ့ထွားသော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို မာဒင်က ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြင့် မှေးထောက်ထားပြီး ပွင့်လန်နေသော မအုံးကြည် စောက်ပတ်အတွင်းသို့ လိမ်းဆေးတန်ခိုးဖြင့် သံဒုတ်ကြီးတစ်ချောင်းပမာ မာကျောနေသော သူ့လီးကြီးအား အပေါ်စီးမှ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်သလို ဆောင့်ဆောင့်လိုးချလိုက်လေရာ မအုံးကြည်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း အောက်အစပ်မှ သွေးစသွေးနလေးများပင် ယိုစီးကျလာပါလေတော့သည်။
“ ပြွတ်…ဘွတ်…ပြွတ်… ပလွတ်… ဗြစ်… ပြွတ်… ဘွတ်…”
“ အိ…အိ…အင့်…ဟင့်အင့်…သေပါပြီ…”
မညှာမတာကြီး စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ ဆင့်ကာဆင့်ကာ ဆောင့်ချလိုက်သောကြောင့် မအုံးကြည်ခင်မျာ စောက်ပတ်လည်း ပူကျင်လာပြီး စောက်ခေါင်းထဲမှ ဆစ်ခနဲ ဆစ်ခနဲ ခံစားလိုက်ရကာ စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ပြွတ်ကနဲ…ဗွက်ကနဲ… လီးတန်ကြီး ဆွဲနုတ်လေတိုင်း အံထွက်လာသော စောက်ရေများကြောင့် လီးတန်ကြီးမှာ ဆီသုတ်ထားသကဲ့သို့ ဝင်းလက်ပြောင်တင်းကာ အမြှုပ်တစီစီ ထွက်လာသည်အထိ မနားတန်း လိုးဆောင့်လိုက်မိတော့၏။
မအုံးကြည်ပျော့ခွေသွားသော လက်မောင်းနှစ်ဖက် ကြမ်းပြင်တွင် ဆန့်တန်း၍ ငြိမ်သက်သွားသည်။ တစောင်းလေးဖြစ်နေသော မအုံးကြည်မျက်ခမ်းထောင့်လေးမှ ကြည်လဲ့သော မျက်ရည်လေးများ စို့လာသည်ကို မာဒင် ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့လိုက်ရသည်။
“ ဘွတ်…ပြစ်…ပြွတ်…ပလွတ်…ဘွတ်…ပြွတ်…”
အသံတွေက ပိုမိုမြည်တွန်လာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ လှိုက်ထွက်လာသော လေသံကပါ ရောနှောပါလာ၏။ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ပြစ်ခနဲ ပြစ်ခနဲ ကန်ထွက်လာသော သုတ်ရေများနှင့်အတူ သွေးများ ရောနှောပါလာသည်။ မာဒင်က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိတိုင်အောင် လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ကပ်ဖိထားပြီး သိပ်သိပ်ထည့်ချလိုက်သောအခါ လီးတန်ကြီးတစ်လျှောက် သုတ်ရေများ ဒလဟော ပြေးထွက်လာသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။
“ အအား…ဟင်း…အင်း…ကျွတ်ကျွတ်…”
ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ခါး၊ ဒူးနှင့် အောက်ပိုင်းအဆစ်အမြစ်များ ညောင်းညာ ပျော့ခွေသွားလေသည်။ မအုံးကြည်ကို အသာအယာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လှဲချပေးလိုက်စဉ် လီးတန်ကြီးက ရှည်လျားစွာ ထွက်လာပြီး ဒစ်ကြီးကျွတ်ထွက်သွားစဉ် မအုံးကြည်ခန္ဓာကိုယ်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ စူးနစ်နေသော ငုတ်ကြီးတစ်ချောင်း ဆွဲနုတ်ခြင်းခံလိုက်ရသည့်အလား ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားရှာလေသည်။ လီးထိပ်တွင် အမျှင်တန်းကာ တွဲလောင်းကျနေဆဲ သုတ်ရေများက မအုံးကြည်၏ ဖြူဝင်းသော ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးအပေါ်သို့ ကျဆင်းသွားကြလေသည်။ မာဒင်က ရိုက်သတ်ခြင်းခံရသော မြွေတစ်ကောင်ပမာ ပျော့ခွေနေသော မအုံးကြည်ဘေးတွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပါသည်။
“ မမ…ဘယ်လိုဖြစ်နေလို့လဲ ဟင်…”
မအုံးကြည်က အားယူပြုံးပြပြီး မျက်လုံးမှေးစင်းကာ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဟူသော အဓိပ္ပာယ်မျိုး ခေါင်းခါပြရင်း ကြမ်းပြင်မှ ထထိုင်လိုက်သည်။
“ ဘွတ်…ဘွတ်…ဘွတ်…ဘွတ်…ပလစ်…ဘွတ်…”
စောက်ပတ်အတွင်းမှ ကန်ထွက်လာသော လေသံများက မာဒင့်ကို တအံ့တဩ ဖြစ်စေလေသည်။
“ အဲ…အဲဒါဘာဖြစ်တာလဲ ဟင်…မမ…”
“ လေကန်တာပေါ့… သူဆောင့်တာက နားမှမနားပဲ…”
“ စောက်ပတ်က အီးပေါက်သလိုပဲနော်…”
“ သွား…စုတ်ပဲ့…”
မအုံးကြည်က မျက်နှာနီနီလေးဖြင့်ပြုံးရင်း မာဒင့်ဒူးခေါင်းကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုလိုက်သည်။ ရှစ်လက်မအရှည်မှ အနည်းငယ်မျှ ပျော့ခွေကျုံ့ဝင်သွားခြင်း မရှိသော မာဒင့်လီးကြီးကို မအုံးကြည်က မချင့်မရဲကြီး ဆုပ်ကိုင်ရင်း…
“ လိမ်ချိုးပစ်ဖို့ကောင်းတယ်…”
ဟု တိုးတိုးပြော၏။
“ အဲအဲ…သွားကိုင်ပြန်ပြီနော်…မပြောမရှိနဲ့…”
“ အမလေး…မကိုင်ရဲတော့ပါဘူးရှင်…လန့်ပါပြီ…”
မအုံးကြည်က ပြောပြောဆိုဆို ကြမ်းပြင်မှ ကုန်းထလိုက်စဉ် စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ နောက်သို့ပြူးထွက်လာသည်ကို မာဒင် ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်မိပြန်လေရာ ဆတ်ကနဲ မအုံးကြည်ခါးကိုဖက်၍ သူ့လီးကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ တေ့သွင်းကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်ပါသည်။
“ ပြွတ်…ဘွတ်…”
“ အာ…လွန်ပြီကွယ်…အင်း…အင်း…အင်း…”
မအုံးကြည် လေးဘက်ထောက်အနေအထား မအီမသာ ပြောလိုက်သော်လည်း လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲ ဇိကနဲ ဝင်လာပြန်သောအခါ စိတ်များက ထလာပြန်သည်။ အဲဒါလည်း မအုံးကြည်တို့ မိန်းမသားများ အမူအကျင့်ပဲ ဖြစ်မည်ထင်ပါသည်။ စိတ်ပါသည်ဖြစ်စေ၊ မပါသည်ဖြစ်စေ အားနှင့်အင်နှင့် မာကျောခက်ထန်စွာ ထိုးထည့်လိုက်သော လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိထိမိမိ ဝင်လာပြီဆိုလျှင် ခံချင်စိတ်က အလိုလို ပေါ်ထွက်လာစမြဲပင်ဖြစ်ပါသည်။
“ တော်တော့ကွယ်… တော်ကြာ နင့်အစ်ကိုပြန်လာတော့မှ မိသွားရင် ခက်ကုန်မယ်…”
“ မိသွားတော့လဲ… ဘာဖြစ်လဲ…။ မမကို ကျနော်က ယူလိုက်မှာပေါ့…။ အင့်… အင့်… အင်…”
မာဒင်က အရူးအမဲသားကျွေးမိသလိုပင် မရပ်မနား ပွဲဆက်နေပြန်သည်မို့ မအုံးကြည် ချော့ရသည်။
“ နောက်နေ့တွေ အများကြီး ကျန်သေးတာပဲကွယ် နော်…”
“ တကယ်နော်… အခုလို ကုန်းပေးရမယ်…”
“ အေးပါ…ကုန်းပါ့မယ်…။ စောက်ပတ်ကိုလိုးလို့ အားမရသေးရင် ဖင်စအိုကိုပါလုပ် သိလား…”
ပြောပြောဆိုဆို မအုံးကြည်က လေးဘက်လေးကုန်းနေရာမှ ထရပ်လိုက်ရာ မာဒင့်လီးကြီးမှာ ဆတ်တငံ့ငံ့ တန်းလန်းကြီး ကျွတ်ထွက်လာပြီး ငေါက်ခနဲ ငေါက်ခနဲ ဒေါသကြီးနေပြန်သေးသည်။
“ တကယ်နော်…ဖင်ကိုပါလိုးမှာ…”
“ လိုးပါ…လိုးပါ… ကိုယ်တော်ရယ်…။ အခုလည်း ပါးစပ်ကိုပါ လိုးပြီးပြီမို့လား… ဟွန်း…”
မအုံးကြည်၏ ရွဲ့တဲ့တဲ့ အမူအယာလေးကိုကြည့်ကာ မာဒင်မှာ မချင့်မရဲကြီး ဖြစ်လာပြီး မအုံးကြည်ကို တအားဆွဲဖက်ရင်း စောက်မွှေးများကို လက်နှင့် ပွတ်ပေးရင်း စိုးရိမ်စွာ တီးတိုးပြောလိုက်၏။
“ အမြဲတမ်းလိုးနေပါရစေ…မမရယ်နော်…”
“ လိုးပါ မောင်လေးရယ်…။ မမစောက်ပတ်ဟာ မောင်လေးလီးကြီးအတွက်ဆို အမြဲခံဖို့ အသင့်ပါကွယ်…”
“ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့…မမရယ်…”
မာဒင်က ဝမ်းသာအားရကြီး ရေရွတ်ကာ မအုံးကြည်နှုတ်ခမ်းကို သူ့ နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်မည်ပြု၏။
“ ဟဲ့…နေစမ်း…ပါးစပ်ထဲမှာ ဘာလဲ…”
“ ဘာလဲဟင် မမ…”
“ ဟင်…ပါးစပ်ထဲမှာ ဘာတွေ့လို့လဲ မမရယ်…”
“ အော်…ဟာ…အင်း…”
မအုံးကြည် ဘာမှထပ်မပြောဘဲ မာဒင်၏ ပါးစပ်ဒေါင့်တွင် ညှပ်နေသော ကောက်ကွေးနေသည့် အမွှေးလေးတစ်ချောင်းကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မလေးဖြင့်ညှပ်ကာ မာဒင့်မျက်နှာရှေ့သို့ ပြုံးပြုံးလေးလုပ်ရင်း ယူပြသည်။
“ အမွှေးတွေ့လား…”
“ ဘာအမွှေးလဲ ဟင်…”
“ ကြည့်…မသိဘူးလား…။ အခုန သူပဲ မမကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးသေးတယ်မို့လား… ခစ်… ခစ်… ခစ်…။ အဲဒါ မမရဲ့ စောက်မွှေးပေါ့… ခစ်… ခစ်… ခစ်…”
နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကြီးဖက်၍ အဝတ်မဲ့သော အောက်ပိုင်းနှစ်ခု ပူးကပ်ပွတ်သပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံမှာ ပြွတ်ကနဲ စုပ်မိသွားကြလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
ZG
အခ်စ္ငတ္ေသာ မိန္းမ
ေရးသားသူ – ကမၻာေက်ာ္ ရတနာဝင္းထိန္
ကိုယ့္လက္တြင္း၌ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းကပင္ ရင္ေတြတဒိုင္းဒိုင္း ခုန္ေနမိသည္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အစြမ္းထက္ေသာ ေက်ာ္ထက္ ေပးလိုက္သည့္ လိမ္းေဆးႀကီးက အမွန္တကယ္ပင္ အစြမ္းျပေနသည္။ ထိပ္လုံးက မဖြင့္ရေသးေသာ ေတာင္ပို႔မွိုႀကီးပမာ အတုံးလိုက္ အခဲလိုက္ႀကီး ပြေယာင္းႀကီးထြားေနၿပီး လက္ျဖင့္ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္အတြက္ လီးထိပ္တစ္ခုလုံးက ဆီသုတ္ထားသည့္အလား တင္းေျပာင္ဝင္းလက္ေန၏။ လုံးတန္ႀကီးက မူလထက္ ႏွစ္ဆခန႔္ရွည္ၿပီး ထြားလာသည္ကေတာ့ အမွန္ပဲဟု ေတြးရင္း ငုံ႔ၾကည့္မိျပန္သည္။
မဲေမွာင္၍ အုံေကာင္းလွေသာ လေမႊးအုံ ရွုပ္ရွုပ္ေထြးေထြးၾကားမွ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႀကီး မတ္ေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးမွာ အေၾကာႀကီးမ်ား ေဖာင္းႂကြလ်က္ မာန္ဖီေနေသာ ေႁမြေဟာက္ႀကီးတစ္ေကာင္အလား တဆတ္ဆတ္တုန္ေန၏။ ေဂြးစိမဲမဲႀကီးအစုံက အထက္သို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းတက္ၿပီး ျပန္ဆင္းသြားလိုက္ျဖင့္ ဓာတ္ေလွကားအစုံ လွုပ္ရွားေနသည္ႏွင့္ပင္ ဆင္ဆင္တူေနျပန္၏။ လည္ေခ်ာင္းေတြ ေျခာက္ကပ္လာသည္မို႔လည္း တံေတြးကို မၾကာခဏၿမိဳခ်ေနရင္း “မာဒင္” သည္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မလုံမလဲ တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္မိလိုက္သည္။
လည္ေခ်ာင္းေတြ ေျခာက္ကပ္လာသည့္အေလ်ာက္ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ဆတ္ေဆာ့ၿပီး ဟိုေကာင္ ေက်ာ္ထက္ ေပးလိုက္ေသာ လိမ္းေဆးကို လိမ္းၾကည့္ျခင္းကပင္ ျပႆနာက စတင္ျခင္းျဖစ္၏။ ေက်ာ္ထက္ဆိုတဲ့အေကာင္က အစကတည္းက လူစုံလိုင္းစုံေနေသာ အေကာင္ျဖစ္သည္။ မာဒင္ႏွင့္ တစ္လမ္းထဲ ေနလာခဲ့ၾကသည္မွာလည္း ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ျဖစ္သည္။ ယခု မာဒင္တို႔ အသက္ (၂၀) ဝန္းက်င္ ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်ာ္ထက္ေလာက္ ဗဟုသုတမစုံ။
ေက်ာ္ထက္က (၈) တန္းႏွင့္ ေက်ာင္းထြက္ၿပီးကတည္းက ဝပ္ေရွာ့၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ထမင္းဆိုင္၊ အရက္ပုန္းဆိုင္၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြစုံေအာင္ လုပ္ဖူးေနသည္မို႔လည္း လူေပါင္းစုံႏွင့္ေတြ႕ကာ ဗဟုသုတကလည္း စုံမွစုံ။ ယေန႔ေတာ့ ေက်ာ္ထက္၊ သာဦး၊ စိုးဝင္းႏွင့္ မာဒင္တို႔အုပ္စု ဟိုအရင္ကလိုပင္ “ေရႊဗန္ဒါ” လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆုံမိၾကရာ ေက်ာ္ထက္က ရွားရွားပါးပါး သူရလာေသာ လီးႀကီးေဆး လိမ္းေဆးအေတာင့္ကို ထုတ္ျပေလသည္။
“ အလကား… အာပလာေတြပါကြာ…။ မင္းကလည္း… ဒီလိုေဆးေတြ မွိုလိုေပါက္ေနတာ… မင္းဘယ္ေလာက္ယူမလဲ…”
ဟု မယုံသကၤာေျပာသည္။
“ သာဦး…လိမ္းၾကည့္ပါလား…”
“ မင္းလိမ္းပါလား…. ငါက ေဆးမလိုဘူး… အဲဗားထန္ေနတဲ့အေကာင္… ဟဲ ဟဲ…”
ဒီလိုႏွင့္ ေက်ာ္ထက္လက္ထဲက လိမ္းေဆးေတာင့္က သာဦးမွတဆင့္ မာဒင့္လက္ထဲ ေရာက္သြား၏။ အေတြ႕အၾကဳံမရွိေသာ မာဒင္က အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ယူထားလိုက္မိသည္။ ညေနေက်ာင္းမွ ျပန္လာေသာအခါ အိမ္တြင္ အစ္ကိုမေရာက္ေသး အလုပ္မွ ျပန္မလာေသးေခ်။
“ အငယ္ေကာင္… ထမင္းစားႏွင့္မလား…”
ဟု အစ္ကို႔မိန္းမ မအုံးၾကည္က မီးဖိုထဲမွ လွမ္းေအာ္သည္။
“ အစ္ကိုလာမွပဲ စားေတာ့မယ္…”
ဟု ျပန္ေအာ္ရင္း အိပ္ခန္းထဲဝင္လာကာ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကို နံရံ၌ခ်ိတ္၍ ေက်ာ္ထက္ေဆးကို စမ္းသပ္ၾကည့္မိျခင္း ျဖစ္သည္။
ပထမ ပုဆိုးကိုလွန္၍ ေဆးကို အရင္းမွအဖ်ားသို႔ လက္သုံးေခ်ာင္းျဖင့္ သပ္ခါသပ္ခါ လိမ္းၾကည့္သည္။ ေဆးညႊန္းက ဘယ္လိုမွန္းမသိ။ မာဒင္ကေတာ့ လိမ္းေဆးအေတာင့္ကိုညႇစ္လိုက္ လိမ္းလိုက္ႏွင့္ အတန္ၾကာၾကာ ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္မိေသာအခါ လီးႀကီးက မာေၾကာေတာင္ထလာ၏။ ယခင္ကလည္း လူငယ္ဘဘာဝ ဂြင္းတိုက္ေနၾကမို႔ သိပ္ၿပီး တအံ့တဩႀကီး မျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္မိနစ္ခန႔္ ၾကာေသာအခါ လီးတန္ႀကီးတစ္ခုလုံး တဆတ္ဆတ္ျဖင့္ လိုးခ်င္စိတ္မွာ ထိန္းမရသိမ္းမရေအာင္ ျဖစ္လာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မာဒင္က မဆိုင္းမတြပင္ လီးႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ သုံးေလးခ်က္ ဂြင္းေဆာင့္လိုက္သည္ႏွင့္ သုတ္ရည္မ်ားက အားေကာင္းစြာ ေျဖာင္းခနဲ ေျဖာင္းခနဲ ပန္းထြက္ကုန္ေလသည္။
ယခင္ဆိုလၽွင္ သုတ္ထြက္သြားၿပီးသည္ႏွင့္ လီးႀကီးက ေမာပမ္းစြာ ဇက္က်ိဳးသြားေလ့ရွိေသာ္လည္း ယခုမူ ပိုမိုတင္းမာကာ မာန္ထလာျပန္၏။ ယခင္ကထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္းထန္လာသည့္ ေဝဒနာကိုေတာ့ တကယ့္ကို ခံစားရသည္။ မာဒင္စိတ္ထဲ၌ ပူေလာင္ျပင္းျပစြာျဖင့္ တစ္ခါမွ မခ်ဖူးေသးေသာ မိန္းမကို ခ်ခ်င္စိတ္မွာ ေဆာက္တည္ရာ မရနိုင္ေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္လာသည္။
ဒုတိယအႀကိမ္ မိမိလက္ထဲ၌ ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ၿပီး ခပ္တင္းတင္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္မိျပန္သည္။ လီးႀကီးခင္မ်ာ စိတ္ႂကြေဆးမ်ား အလိမ္းခံထားရေသာေၾကာင့္ တင္းမာခက္ထန္ေနရလင့္ကစား အမွန္တကယ္ မ်ိဳးစပ္ရမည့္ မိန္းမအဂၤါစပ္ႏွင့္ မေတြ႕ဘဲ ဂြင္းတိုက္ေျဖသိမ့္ျခင္း ခံစားလိုက္ရသည့္အတြက္ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ ေက်နပ္ဟန္မတူ။ ေခါင္းမာေသာ ကေလးငယ္တစ္ဦးပမာ ဟန္ေရးျပလ်က္သာ ရွိေနျပန္သည္။ လီးထိပ္မွ ယိုစိမ့္စီးက်လာေသာ သုတ္ရည္လက္က်န္တို႔က ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားေပၚသို႔ ပူေႏြးစြာ စီးက်လာၾကသည္။
“ ဟဲ့…အငယ္…နင္…ဘာလုပ္ေနသလဲ…”
မရီးျဖစ္သူ မအုံးၾကည္အသံက ဟိုးအိမ္ေနာက္မီးဖိုေခ်ာင္မွ လြင့္စင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ကုတင္ေစာင္းေပၚ ဖင္ပလြဲထိုင္ကာ လီးကိုတင္းတင္းႀကီးဆုပ္ကာ ငုံ႔ၾကည့္လ်က္ရွိေသာ မာဒင္၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ဆတ္ခနဲ လန႔္ၿပီး မတ္သြားသည္။ ပုဆိုးကိုလည္း ကမန္းကတန္း ဆြဲဖုံးၿပီး ဖရိုဖရဲ ဝတ္လိုက္သည္။
“ ဘာလုပ္မလို႔လဲ အစ္မ…”
မာဒင္က အသံကိုထိန္းၿပီး ေျပာလိုက္သည့္တိုင္ေအာင္ အသံက လွိုင္းထလွုပ္ရွားလ်က္ေနသည္။ မအုံးၾကည္က မီးဖိုေရွ႕တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ မီးေျပာင္းျဖင့္ မီးကိုကုန္းမွုတ္ေနရာမွ သမင္လည္ျပန္ၾကည့္ကာ အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ျပန္ေအာ္လိုက္ျပန္သည္။
“ ဟဲ့… ငါ့ကို အခ်ိဳမွုန႔္ငါးက်ပ္တန္ တစ္ထုပ္ေလာက္ ဝယ္ေပးစမ္း။ အငယ္… အဲဒီဗီရိုေပၚက နို႔မွုန႔္ဘူးထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြ႕လား…။ အခန္းဝက ဗီရိုေလ…”
မာဒင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူ႔အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လိုက္ၿပီး အစ္ကိုတို႔လင္မယား အခန္းဝရွိ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္ရွိေသာ ေရွးေခတ္ဗီရိုေဟာင္းႀကီးေပၚမွ နို႔မွုန႔္ဘူးဆိုသည္ကို ရွာသည္။ လက္ကို ဟိုဖက္သည္ဖက္ ရမ္းရွာသည့္တိုင္ေအာင္ မအုံးၾကည္ေျပာေသာ နို႔မွုန႔္ဘူးက မေတြ႕ဘဲ ျဖစ္ေနသည္။
“ မေတြ႕ဘူး…အစ္မရဲ့…”
“ ဗီရိုေပၚမွာပါဆိုဟယ္… နင္ကလဲ…”
မအုံးၾကည္က စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ မီးဖိုနားက ထလာကာ ထဘီကို ျဖစ္သလိုဝတ္ရင္း အျပင္ထြက္လာသည္။ မာဒင္က ဗီရိုေရွ႕၌ ေျခဖ်ားေထာက္ခါ ေထာက္ခါ နို႔မွုန႔္ဘူးကို ရွာေနဆဲ…
“ ဖယ္စမ္း… ဒီေပၚမွာထားတဲ့ဟာပဲ…”
မအုံးၾကည္ အမွတ္တမဲ့ မာဒင္ကို လက္ျဖင့္ပုတ္လိုက္သည္။ မာဒင္ေပါင္ၾကားမွ ထုထည္ႀကီးမားစြာ ေငါထြက္ေနေသာ လီးႀကီးက မအုံးၾကည္လက္ႏွင့္ ဒိုင္းခနဲ ထိခပ္မိ၏။ မာဒင့္တစ္ကိုယ္လုံး ေဖာင္းခနဲ ေပါက္ကြဲသြားသလိုပင္။ မ်က္လုံးေတြ ျပာေဝသြားသည္။ မအုံးၾကည္က မေမၽွာ္လင့္ေသာ အထိအေတြ႕ ေၾကာင့္ မာဒင့္ကို ဇေဝဇဝါေလး တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေၾကာင္သြားသည္။ ဒီေကာင္ကေလး သူတို႔လင္မယားႏွင့္ ငယ္စဥ္ကတည္းက အတူေနလာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မိမိသားသမီးအရင္းလိုပင္ သေဘာထားခဲ့သည္။ ယခုကဲ့သို႔ ဆန႔္က်င္ဘက္ လိင္အဂၤါအစိတ္အပိုင္း ႀကီးထြားမွုကို ကိုင္လိုက္မိေသာအခါ အသက္ (၃၀) ခန႔္ရွိေသာ ေသြးသားအဆူၿဖိဳးဆုံးအရြယ္ မအုံးၾကည္ေခါင္းထဲ လွစ္ခနဲ ျဖတ္သန္းစီးဝင္သြားေသာ လွုံ႔ေဆာ္မွုစိတ္အစဥ္ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ျဖင္းခနဲ ၾကက္သီးထသြားမိလိုက္သည္။
အင္း… မာဒင္ေတာင္ အသက္ (၂၀) ရွိၿပီပဲ… ဟု ေတြးရင္း စိတ္ေတြ ကစင့္ကလ်ား ျဖစ္ခ်င္သြားသည္။ မာဒင္မ်က္ႏွာကို မသိမသာ အကဲခတ္လိုက္ေသာအခါ လူပ်ိဳရိုင္းေလးမ်က္ႏွာဝယ္ နီရဲေနၿပီး အသက္ရွူျပင္းေန၏။ ထိုတဒဂၤေလးအတြင္း၌ မာဒင့္မ်က္လုံးအစုံက ဝင္းလက္ကာ မအုံးၾကည္ ဖင္လုံးတစ္တစ္ႀကီးကို ဝါးစားေတာ့မေယာင္ စိမ္းစိမ္းႀကီး ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ရွားပါးေသာ ၾကက္သီးထျခင္းကို မအုံးၾကည္ ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။ မူမမွန္ေတာ့ေသာ မအုံးၾကည္၏ အသက္ရွူသံသည္လည္း ျပင္းျပလာသည္။
“ နင့္လက္က အေနာက္အထိ မွီလား… အငယ္…”
“ ေျခ… ေျခဖ်ားေထာက္ရင္ မွီပါတယ္ အစ္မ…”
မာဒင္က ဗီရိုအေပၚမ်က္ႏွာျပင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ရမ္းကာ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ေျပာလိုက္၏။ မအုံးၾကည္ မ်က္လုံးက မာဒင္ေပါင္ၾကားမွ ပုဆိုးကို ထိုးထြင္းကာ ငူလ်က္ေငါထြက္ေနေသာ မာဒင့္ဒုတ္ႀကီးကို မသိမသာ ၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္။ ဒီေကာင္ေလး ဒုတ္ႀကီးက… သူ႔အစ္ကို စိန္ေသာင္းထက္ပင္ ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းပုံရသည္ဟု ေတြးမိသည္။
မာဒင္ကလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေပၚတြင္ စုံေျမႇာက္ကာ အလုပ္မ်ားေနသည့္အတြက္ လိင္တန္ႀကီးမွာ အရင္းမွကိုင္၍ ခါရမ္းေနေသာ ဝါးရင္းတုတ္ႀကီးအလား လွုပ္ရမ္းေန၏။ ေယာက္်ားသားမ်ားထက္ အဆတစ္ေထာင္ အေၾကာေပါင္းစုံေဆာင္သည္ဆိုေသာ မိန္းမသား မအုံးၾကည္သည္ မာဒင့္အေပၚ၌ စိတ္ကစားလ်က္ မိန္းမဉာဏ္သုံးကာ ပရိယာယ္ဆင္ေလေတာ့သည္။
“ ဟဲ့…မာဒင္…”
“ ဗ်ာ…”
ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ အေခၚေၾကာင့္ မာဒင္ခင္မ်ာ ပင္ကိုယ္က လွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖစ္ေနရာ လန႔္ၿပီးထူးရင္း မအုံးၾကည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္လိုက္မိေလသည္။
“ ငါ့ကို..မ ေပး…ေရွ႕တိုးေလ…ကဲ..လုပ္ မ…”
“ အစ္မကို ခ်ီေပးရမွာလား အစ္မ…”
မခိုင္းစဖူး အခိုင္းထူးေသာေၾကာင့္ မာဒင့္ခင္မ်ာ ႐ုတ္တရက္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနေသးသည္။
“ ေအး….မသာေလးကလည္း ခ်ီစမ္းပါဆို…”
“ ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့ အစ္မ…”
မာဒင္က မအုံးၾကည္ တင္ပါးေအာက္မွ လက္ႏွစ္ဖက္ကို သိုင္းယွက္ၿပီး ေပြ႕ယူလိုက္သည္။ မအုံးၾကည္ဆီးစပ္ႏွင့္ မာဒင့္မ်က္ႏွာ ဖိကပ္သြားေလ၏။ မအုံးၾကည္ စိတ္ထဲ၌ ခ်မ္းေျမ့ပီတိေလးျဖစ္ခါ မာဒင့္ေခါင္းကို အတင္းဆြဲယူကပ္ဖိရင္း ဗီရိုေပၚသို႔ ရွာဟန္ျပဳလိုက္သည္။ စင္စစ္မူကား ဗီရိုေပၚတြင္ လ်က္ဆားပုလင္းအေဟာင္း၊ ဓာတ္ခဲအေဟာင္းမ်ားသာေတြ႕ၿပီး နို႔မွုန႔္ဘူးကို မေတြ႕ေခ်။ သို႔ေသာ္ မအုံးၾကည္က မေတြ႕ဘူးဟူ၍ ခ်က္ခ်င္းမေျပာဘဲ ဟိုဒီရွာဟန္ျပဳရင္း မာဒင္မ်က္ႏွာႏွင့္ သူမ၏ ေဖာင္းကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အားပါးတရ ပြတ္ေန၏။
“ မ…မနိုင္ေတာ့ဘူး အစ္မရဲ့…”
“ ေနဦးဟဲ့…မခ်နဲ႔ဦး..ဒါေလးေတာင္မွ…”
မာဒင္ခင္မ်ာ တစ္ခါမၽွ မရီးျဖစ္သူကို ထိကိုင္ဖူးျခင္း မရွိသည့္အျပင္ လိမ္းေဆးတန္ခိုးေၾကာင့္ ထႂကြေနေသာစိတ္မ်ားျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ တင္းတင္းႀကီး ေပြ႕ဖက္ထားရသည့္ ခံစားမွုမွာ အသက္ရွူေမ့ေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္လွသည္။ မအုံးၾကည္ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ဆုပ္ကိုင္မိထားသလို မအုံးၾကည္က မၾကာခဏ ဟိုဒီယိမ္းႏြဲ႕သလိုျဖင့္ ေပါင္ၾကားကို မာဒင္မ်က္ႏွာႏွင့္ ပြတ္သပ္ေသာအခါ မာဒင္မွာ အစိမ္းလိုက္ ကိုက္စားခ်င္စိတ္ပင္ ေပါက္လာေလေတာ့သည္။
“ နင္ ငါ့ကို တအားမခ်နဲ႔ေနာ္ မာဒင္…”
“ ဗ်ာ…”
“ ေျဖးေျဖးခ်..ခ်ေလ… ၾကည့္ပါလား…။ ခ်လည္း မခ်တတ္ဘူး… ဘယ္လိုေကာင္ေလးလဲ မသိဘူး…”
အစ္မ မအုံးၾကည္အသံသည္ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနသလားဟု မာဒင္ထင္သည္။ မိမိစိတ္ကိုက ေဖာက္ျပန္ေနလို႔ထင္ပါရဲ့ဟုလည္း ေတြးမိျပန္သည္။
“ ဟဲ့…လုပ္ေလ…ခ်ေတာ့…”
“ ေအာက္ကို ခ်ရမွာလား…”
“ ေအးေပါ့ဟဲ့…နင္က ဘယ္လိုခ်ခ်င္ေသးလို႔တုန္း…”
မအုံးၾကည္ေလသံက ဘယ္လိုခ်ခ်င္ေသးလို႔တုန္း.. ဟူေသာ ေနရာတြင္ တီးတိုးေလး ျဖစ္သြားေသာ္လည္း မာဒင္ သဲသဲကြဲကြဲႀကီး ၾကားလိုက္ေလသည္။ မာဒင္စိတ္ထဲ၌ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေလၽွာခ်ေပးလိုက္ေသာ မအုံးၾကည္၏ လုံးတစ္ျပဴအစ္ေနေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက မာဒင္မ်က္ႏွာႏွင့္ အိခနဲ ပြတ္သပ္ၿပီးမွ မာဒင္ရင္ဘတ္တြင္ ခပ္ျပားျပားျဖစ္သည္အထိ ဖိကပ္သြားၾကသည္။
မာဒင္က ဖက္ထားဆဲျဖစ္ခါ မအုံးၾကည္ကလည္း နို႔ႏွစ္လုံးကို မာဒင္ရင္ဘတ္ႏွင့္ လွိမ့္ကာ ပြတ္ေခ်လိုက္ရင္း မာဒင့္ေက်ာျပင္ကို မသိမသာေလး ျပန္ဖက္ခါ ရစ္သိုင္းလ်က္ စကၠန႔္အနည္းငယ္မၽွ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ဖိကပ္ပူး၍ ပြတ္သပ္ေနမိၾကသည္။ ထိုအခါ ေတာင္ေနေသာ မာဒင့္လီးႀကီးက မအုံးၾကည္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ရဲရဲတင္းတင္းႀကီး တိုးဝင္သြားကာ ေစာက္ဖုတ္ဟုထင္ရေသာ မာတင္းတင္း မို႔ေမာက္ေမာက္ေနရာကို ခပ္ဖိဖိႀကီး ထိုးေထာက္လိုက္မိေတာ့သည္။
မာဒင့္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ပူေလာင္ေနသည္။ အသိဉာဏ္မ်ားက ကာမရာဂစိတ္မ်ား ေလာင္ၿမိဳက္မွုေၾကာင့္ လြင့္ပါးကုန္၏။ ဤမၽွအထိ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အေပးအယူ သိရွိလာမွုအတြက္ မအုံးၾကည္က မာဒင့္ပခုံးေပၚ မ်က္ႏွာေလးဝွက္လိုက္ရင္း။
“ အဟင့္…ဟင့္…သူ႔ဟာႀကီးကလဲ…”
ဟု တိုးတိုးေလးဆို၏။ ပါးစပ္က ခၽြဲတဲတဲေျပာေနစဥ္ မအုံးၾကည္၏ ေပါင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဘးသို႔ ကားေပးလိုက္ေလသည္။ မာဒင္တစ္ကိုယ္လုံး ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ တုန္လာကာ ကားေပးထားေသာ ေပါင္ၾကားအတြင္းသို႔ မာတင္းတုတ္ခိုင္ရွည္လ်ားေသာ လီးတန္ႀကီးကို ဇတ္ခနဲ ဇတ္ခနဲ ထိုးေဆာင့္လိုက္၏။ ပုဆိုးႏွင့္ထဘီ ႏွစ္ထပ္ခံေနသည့္ၾကားမွ တင္းခနဲ တင္းခနဲ ထိုးမိသြားသည္။
“ အင္း…အင္း…”
မအုံးၾကည္က မခ်ိတင္ကဲေလး ညည္းတြားရင္း မာဒင္၏တင္ပါးကို စြန္လက္သဲကုတ္သလို စုံကိုင္ၿပီး ကုတ္လိုက္၏။ မာဒင့္ တစ္ကိုယ္လုံးက ဝုန္းခနဲ ေပါက္ကြဲသြားဘိသည့္အလား သြက္သြက္ခါသြားကာ မအုံးၾကည္ခါးေသးေသးေလးကို တင္းေနေအာင္ဖက္ၿပီး အားရပါးရႀကီး ေဆာင့္ခ်လိုက္ျပန္၏။ မအုံးၾကည္ တင္ပါးႀကီးအစုံက ခါသြားသည္။
“ အိပ္ခန္းထဲသြားၾကရေအာင္ကြယ္…”
မအုံးၾကည္က ေမာလ်လ် အသံေလးႏွင့္ဆို၏။ မာဒင္က မအုံးၾကည္ကို ဖက္ထားလ်က္မွ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ တစ္ပတ္လွည့္ၿပီး ဝင္လိုက္ၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ အသက္ရွူသံတို႔က ပူေလာင္ျပင္းျပစြာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရိုက္ခတ္မိေနၾကၿပီး အသားျဖဴေသာ မအုံးၾကည္၏ မ်က္ႏွာေလးမွာ အံ့ဩဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ႏုပ်ိဳစိုလန္းၿပီး ရွက္ေသြးတို႔ျဖင့္ ရဲရဲနီလ်က္ရွိသည္။ တစ္သက္လုံး မိမိေမာင္အရင္းလိုပင္ သေဘာထား ဆုံးမသြန္သင္လာခဲ့ေသာ မာဒင္ဆိုသည့္ ေကာင္ေလး၏ အားရပါးရဖက္ပြတ္ခါ တင္ပါးႀကီးကို တဆဆ ဆုပ္နယ္ေနျခင္း အရသာမွာ မအုံးၾကည္အတြက္ တစ္ႀကိမ္ဖူးမွ မခံစားရေသာ ကာမရာဂလွုံေဆာ္မွု အသစ္အဆန္း အေတြ႕အၾကဳံတစ္ရပ္လိုပင္ ျဖစ္ေနေပရာ အပ်ိဳရိုင္းေလးအလား ေရႊရင္အစုံမွာ သိမ့္သိမ့္တုန္ေနမိရွာသည္။ မာဒင္ကလည္း ရဲတင္းသြက္လက္လာၿပီး မအုံးၾကည္မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲသည့္တိုင္ ကိုယ္တြယ္ပြတ္သပ္ျခင္းကိုမူ စိတ္ရွိလက္ရွိႀကီး လုပ္ရဲလာေလသည္။
မအုံးၾကည္က သူမခါးကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားေသာ မာဒင့္လက္ကို အသာအယာျဖဳတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး လွဲခ်လိုက္သည္။ မာဒင့္မ်က္ႏွာကိုလည္း မဝံ့မရဲ တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ကာ အကဲခတ္လိုက္သည္။ အေတြ႕အၾကဳံမရွိေသာ လူပ်ိဳရိုင္းေလး မာဒင္မွာမူ တရွူးရွူးတရွဲရွဲႏွင့္ မအုံးၾကည္ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို တကၽြတ္ကၽြတ္ ဝါးစားေတာ့မေယာင္ အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ စူးစူးႀကီးၾကည့္ေနရင္း မအုံးၾကည္ခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ တက္ခြရန္ တာစူေနသည္။
“ ဟဲ့…ဘယ္လိုလုပ္ဦးမွာလဲ…ဒီဘက္လာေလ…”
မအုံးၾကည္က သူမခါးလည္မွ တက္ခြရန္ ေျခေထာက္ႀကီးတစ္ဖက္ ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ လုပ္ေနေသာ မာဒင့္ကို ဆတ္ခနဲ ေဆာင့္ဆြဲၿပီး ကုတင္အလည္သို႔ ဆြဲတင္လိုက္ရာ မာဒင္ခင္မ်ာ မအုံးၾကည္ခါးေပၚ၌ ကန႔္လန႔္ႀကီး ေမွာက္လ်က္ လဲက်သြားေလသည္။
“ ခိုးခ်င္တာလည္း ျပာလို႔… လက္ကလည္း ခ်ာလို႔… ဟြန္း…”
မအုံးၾကည္က သြားေလးမ်ားေစ့ထားရင္းက အားမလိုအားမရ တီးတိုးႀကိမ္းဝါးလိုက္သည္။ မအုံးၾကည္ေက်ာေနာက္သို႔ ေရာက္သြားေသာ မာဒင္ကမူ မအုံးၾကည္ေက်ာျပင္ကို ရင္ဘတ္ႀကီးႏွင့္အပ္ခါ တြင္တြင္ႀကီးသာ ဖက္ထားရင္း တဟင္းဟင္း အဖ်ားတက္သလို ညည္းညဴေနရင္း မာတင္းသန္စြမ္းလွေသာ လိမ္းေဆးလူးထားေသာ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးျဖင့္ မအုံးၾကည္ဖင္ၾကားသို႔ ဂမူးရွူးထိုး ေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းေနျပန္ေခ်သည္။
“ အိုး…ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ…ကၽြတ္…”
မအုံးၾကည္က သူမဖင္ၾကားသို႔ မာေၾကာစြာ ေထာက္ထားၿပီး တဆတ္ဆတ္ ေညႇာင့္ေနျခင္းကို စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေအာ္းရင္း သူမခႏၶာကိုယ္ကို မာဒင့္ဖက္သို႔ ဖ်တ္ခနဲ တစ္ပတ္လွည့္လိုက္သည္။ မအုံးၾကည္မွ ေမႊးပ်ံ႕ေသာ သနပ္ခါးရနံ့က မာဒင္စိတ္ကို ပိုမိုတက္ႂကြေစၿပီး သူ႔ဖက္သို႔လွည့္လာေသာ မအုံးၾကည္၏ ပါးမို႔အစုံကို တရွူးရွူး နမ္းရွိုက္လိုက္သည္။
“ ၾကည့္…အရမ္းဆိုးတာပဲ…”
မအုံးၾကည္က ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း မာဒင့္ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ သူမခႏၶာကိုယ္ကို ရင္ခ်င္းအပ္ကာ ပူးကပ္ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ အိစက္ေသာ မအုံးၾကည္၏ နို႔ထြားထြားမို႔မို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက မာဒင့္ရင္ႀကီးကို အိစက္ေႏြးေထြးေသာ ခံစားမွုေပးလိုက္သည္။ မာဒင့္လက္အစုံက အလိုလိုပင္ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီးျဖစ္ကာ တရြရြ ဆုပ္ညႇစ္နယ္ဖတ္ေနမိ၏။ တေစာင္းလွဲထားေသာ မအုံးၾကည္၏ အေပၚျခမ္း ေပါင္တန္ႀကီးက ေထာင္သြားသည္။ ခပ္ေစာင္းေစာင္းလွဲထားေသာ ေအာက္ဖက္ေပါင္တန္ကမူ မာဒင့္ေပါင္ၾကားသို႔ မသိမသာေလး တိုးဝင္လိုက္သည္။ မာဒင္ကလည္း ႂကြတက္လာေသာ မအုံးၾကည္အေပၚေပါင္ႏွင့္ ေအာက္ေပါင္ခြၾကားသို႔ သူ႔ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ပုဆိုးကို ဆြဲလွန္လိုက္သည္။
အဝတ္မဲ့သြားေသာ ေပါင္သားခ်င္း အထိအေတြ႕က ႏွစ္ဦးစလုံး၏ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွ ရာဂကာမေသြးမ်ားကို ပြက္ပြက္ဆူေလာင္ကာ ထႂကြလာေစေလသည္။ ပင့္လွန္ထားေသာ မာဒင့္ေပါင္ၾကားမွ လီးႀကီးက မအုံးၾကည္ေပါင္ရင္းကို ေႏြးေႏြးႀကီး စိုစြတ္စြာ ေတြ႕ထိမိၾက၏။ မအုံးၾကည္လက္တစ္ဖက္က သူမထဘီကို ဆြဲတင္ေပးလိုက္ရာ မဲေမွာင္ေနေသာ ေစာက္ေမႊးထူထူႀကီးမွ အက္ေၾကာင္းထင္းထင္းႀကီးထကာ ဖင္ႏွင့္တစ္ဆက္တည္းမၽွ ရွည္လ်ားေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဘြားခနဲ ေပၚလာေလသည္။
မာဒင္က တေစာင္းအိပ္လ်က္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လိုးရမည္ကို မလိုလားဟန္ျဖင့္ ဇတ္ခနဲထကာ မအုံးၾကည္၏ ေထာင္ထားေသာ ေပါင္တန္ႀကီးကို ပခုံးေပၚဆြဲမၿပီး လက္ခြထက္သ႑ာန္ လီးကို တိုးကပ္လိုက္သည္။ ေစာက္ပတ္အနံ့ရလိုက္ၿပီးျဖစ္ေသာ မာဒင္၏လီးႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ မာန္ဖီကာ သြားရည္မ်ား တျမားျမားက်လာ၏။ ဆီးစပ္ေက်ာ္႐ုံေလး ပင့္လွန္ထားေသာ မအုံးၾကည္ထဘီစကို ေစာက္ေမႊးေတာႀကီးေက်ာ္ကာ ဗိုက္သားေဖြးေဖြးဥဥေလး ေပၚသည္အထိ မာဒင္က ဆြဲလွန္လိုက္သည္။
“ အိုး…ဘာလို႔…အကုန္လွန္ပစ္ေနတာလဲ…”
ေမာလ်တုန္ခါေသာအသံျဖင့္ မအုံးၾကည္က မာဒင့္ကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ေျပာလိုက္သည္။ မာဒင္က ယခုအခ်ိန္အထိ စကားတစ္လုံးမၽွ ျပန္မေျပာေသးဘဲ မအုံးၾကည္ မ်က္ႏွာကိုလည္း ေစ့ေစ့မၾကည့္။ ႀကီးမားေသာ တစ္ထြာေက်ာ္ေက်ာ္ ခပ္အာအာ ျဖစ္ေနသည့္ မအုံးၾကည္ ေစာက္ပတ္ႀကီးကိုသာ အားရပါးရႀကီး စိုက္ၾကည့္ရင္း တံေတြးကို ‘ဂလု’ ခနဲၿမိဳခ်ေနသည္။ မအုံးၾကည္က ပက္လက္မက်တက် အေနအထားမွ သူမေစာက္ပတ္ကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ မမွီမကမ္းေလး လွမ္းဖုံးရင္း ရဲရဲနီေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္။
“ ဘာျဖစ္လို႔ တအားၾကည့္ေနမွန္း မသိဘူး…”
“ မျမင္မွ မျမင္ဖူးတာ…”
ပထမဆုံးအႀကိမ္ မာဒင္ထံမွ ေျခာက္ကပ္ကပ္ အက္ရွေသာ အသံတုန္တုန္ကို စတင္ၾကားရသည္။
“ ေဟ့ေအး…မၾကည့္နဲ႔ကြယ္…မမရွက္တယ္…”
တကယ္လည္း မအုံးၾကည္ ရွက္ေနမိသည္။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးမို႔ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ထင္ထင္ရွားရွားျဖင့္ အဆီရႊဲေနသလိုႀကီး ဝင္းလက္ေနသည္။ မအုံးၾကည္သည္ အလြန္အကၽြံ အသားျဖဴေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ထဘီကို လွန္လိုက္ေသာအခါ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ ေဖြးဥႏုဖတ္ေနသည္ကို မာဒင္ သတိထားမိသည္။ မအုံးၾကည္၏ အတြင္းသား ႏုႏုစိုစိုေလးမ်ားထက္စာလၽွင္ပင္ မာဒင္ လီးတန္ႀကီးက မီးေသြးေရာင္ ေပါက္ေနေသးသည္။ မာဒင္ မိန္းမ မလိုးဖူးေသးေၾကာင္း မအုံးၾကည္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ေစာက္ပတ္ကို မထိမကိုင္ရဲသလို ခြထိုင္ထားၿပီး ငုံ႔ၾကည့္ေနေသာ မာဒင့္ဟန္ပန္ႀကီးက အသည္းယားစရာေကာင္း၏။ မအုံးၾကည္ လက္ႏွင့္ဖုံးထားသလို လွမ္းဖိထားေသာေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္မွာ ခပ္ရြံ့ရြံ့ေလးျဖစ္ေနၿပီး မအုံးၾကည္က လက္ႏွင့္ဖုံးသလိုလိုျဖင့္ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းကို ဆြဲျဖဲေပးထားျခင္းလည္း ျဖစ္ေနသည္။
မာဒင္ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ဂုတ္မွႏွိမ္ၿပီး မအုံးၾကည္၏ ျပဲအာအာ ရဲရဲနီေသာ ေစာက္ပတ္အဝသို႔ ေတ့သြင္းကာ သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေရွ႕သို႔အနည္းငယ္ တိုးကပ္လိုက္သည္။
“ ႁပြတ္…ဗလြတ္…”
“ အင့္…အင္း…ကၽြတ္ကၽြတ္…”
မအုံးၾကည္က ေစာက္ပတ္ကို ျဖဲေပးထားေသာ လက္ကို ႐ုတ္တရက္ ဖယ္လိုက္ၿပီး သူမဆံပင္မ်ားကို တင္းေနေအာင္ ဆြဲစုကိုင္ရင္း မ်က္ႏွာေလးကို ရွုံ႔မဲ့ကာ ေကာ့လန္သြားသည္။ မွိုငုံႀကီးအလား ထိပ္ပိုင္းအလုံးအငုံႀကီးက မအုံးၾကည္ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ “ႁပြတ္”ခနဲ ကၽြံအဝင္ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားက အတြင္းပိုင္းသို႔ ၿပိဳင္တူလိပ္ဝင္ၿပီး “တင္း”ခနဲ စီးစီးပိုင္ပိုင္ႀကီး အလိုးခံလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ မအုံးၾကည္မွာ ေကာ့ခနဲ ဆတ္ဆတ္ခါသြားရသည္။
“ ျဗစ္…ျပစ္…ျပစ္…ျဗစ္…စြတ္…”
“ ဟ…အအား…ကၽြတ္ကၽြတ္…ကၽြတ္ကၽြတ္…”
ေျဖးေျဖး… ေျဖးေျဖးႏွင့္ လီးတန္ႀကီးအဝင္ကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ေျဖးညင္းစြာ သြင္းေနရာမွ မာဒင္က မအုံးၾကည္နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲၿပီး အားႏွင့္ေဆာင့္ခ်လိုက္၏။ ေစာက္ေမႊးမဲမဲႏွင့္ လေမႊးနီနီက်င္က်င္တို႔ ေရာေထြးသြားစဥ္ လီးတန္ႀကီး တဝက္နီးပါး စိုက္ဆင္းသြားေလသည္။
“ ႁပြတ္…စြတ္…”
“ ေအာင့္မေလး…ဟင့္အင္း…အင္း…”
မာဒင့္ လီးလုံးပတ္ႀကီးက မအုံးၾကည္ရဲ့ ေစာက္ပတ္အဝထက္ႀကီးကာ ဝိုင္းစက္ေသာ မအုံးၾကည္ေစာက္ပတ္အဝေလးက မာဒင္လီးတန္ႀကီး ပတ္ပတ္လည္ကို ဆြဲညႇပ္ထားသလို တင္းတင္းႀကီး ၾကပ္ေတာင့္ေနေလၿပီ။
“ ႁပြတ္…ဘြပ္…စြပ္…ႁပြတ္…စြပ္…”
“ ေအာင့္မေလး အေမ့…ေအာင့္မေလး…ေလး…”
ႏွစ္ခ်က္ ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ေဆာင့္သိပ္လိုက္ေသာ မာဒင္လီးႀကီးက မအုံးၾကည္ သားအိမ္ေခါင္း လုံးလုံးေလးကို ဒုတ္ခနဲ ဒုတ္ခနဲ ႏွစ္ခ်က္ဆက္တိုက္ ေဆာင့္မိေလသည္။ မအုံးၾကည္လက္ႏွစ္ဖက္က ဘာကိုကိုင္ရမွန္းမသိေအာင္ ပ်ာယာခတ္သြားၿပီးမွ မာဒင့္ေပါင္ကိုလွမ္းၿပီး လက္သည္းမ်ားႏွင့္ ကုတ္ဆြဲထားလိုက္မိသည္။ ေပါင္သားတင္းတင္းကို မအုံးၾကည္၏ လက္သည္းစူးစူးေလးမ်ား ဆစ္ခနဲ နစ္ဝင္သြားသည္ႏွင့္ မာဒင့္လီးတန္ႀကီးမွာ အံ့ဩစရာေကာင္းေအာင္ ေထာင္းခနဲ မာက်စ္သြားသည္။ ဘာေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ရသည္ကို မာဒင္ မသိ။
ေစာက္ပတ္အတြင္း၌ လီးတန္ႀကီး ေက်ာက္သားေက်ာက္စိုင္ပမာ မာေၾကာသြားျခင္းကို မအုံးၾကည္အရသာရွိစြာ ခံစားသိရွိေနပါသည္။ ေယာက္်ားမ်ားက ဤသို႔ပင္ မိန္းမအဂၤါစပ္အတြင္း လိင္တန္ႀကီးဝင္ေနစဥ္၌ ေပါင္၊ ေက်ာျပင္၊ လက္ေမာင္း တစ္ေနရာရာကို ကုတ္ျခစ္ေပးပါက ဤႏွယ္ျဖစ္တတ္သည္ကို မအုံးၾကည္သိ၏။ စီးစီးပိုင္ပိုင္ႀကီး ထိုးသြင္းထားေသာ လီးတန္ႀကီးက အနည္းငယ္လွုပ္ရွားလိုက္တိုင္း မအုံးၾကည္ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ထူးကဲေသာ အရသာကို ခံစားေနရသည္။
“ ႁဗြတ္…ဘြတ္…အင့္…အင္း…”
“ ျဗစ္…ႁပြတ္…ပလြတ္…အင့္…အင္း…”
“ ႁပြတ္…ဘြတ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…အင့္…အင္း…”
ေလးေလးမွန္မွန္ႀကီး ေဆာင့္ေနေသာ မာဒင့္လီးႀကီး အဝင္အထြက္တိုင္း မအုံးၾကည္ မ်က္လုံးအစုံေမွးစင္းကာ ႏွုတ္ခမ္းေလးကို ျပတ္လုနီးပါး ကိုက္ရင္း တအင္းအင္း ညည္းေန၏။
မာဒင္က လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ၾကားမွ စိမ့္ထြက္လာေသာ အျမႇုပ္ျဖဴျဖဴေလးမ်ားကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း မအုံးၾကည္၏ အဝတ္မဲ့ေသာ ဖင္ၾကားသို႔ လက္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ အသာအယာ ပြတ္သပ္လိုက္ စအိုဝေလးကို လွည့္ေမႊလိုက္ျဖင့္ ေဆာ့ကစားေပးလိုက္ရာ မအုံးၾကည္ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြား၏။ ေစာက္ပတ္ကို အလိုးခံေနစဥ္ ထိုသို႔ စအိုဝကို ကလိေပးျခင္းခံရပါက မိန္းမမ်ား ထြန႔္ထြန႔္လူးတတ္သည္ဆိုေသာ သာဦးစကားကို မာဒင္ စမ္းသပ္ၾကည့္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ တကယ္ပဲ မအုံးၾကည္ တြန႔္လိမ္သြား၏။
“ ႁပြတ္ဘြပ္…ျဗစ္ပလြတ္…ႁပြတ္ျဗစ္…”
“ အင့္…အင့္…အင့္…”
ထိုစကားကို မအုံးၾကည္က မာဒင့္မ်က္ႏွာမၾကည့္ဘဲ ေျပက်ေနေသာ ဆံပင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျပန္ထုံးရင္း ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ မာဒင္ ေက်နပ္သလိုခံစားရသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ စိမ္ထားဆဲျဖစ္ေသာ သူ႔လီးကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဆြဲႏုတ္လိုက္ ေဆာင့္လိုက္ ေဆာ့ကစားလိုက္သည္။
“ ဟဲ့…နင့္လီးက မေပ်ာ့ေသးဘူးလား ဟယ္…”
“ ဟင့္အင္း…မာတုန္းပဲ မမ…”
“ ကဲပါ…ခဏခၽြတ္ပါဦး…ဆီးသြားပါရေစဦး…”
မအုံးၾကည္က မာဒင့္ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ႀကီးကို အသာအယာ တြန္းလိုက္မွ မာဒင္က လီးတန္ႀကီးကို ေျဖးညင္းစြာ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ “ဗလြတ္”ခနဲ ထြက္လာေသာ လီးတန္ႀကီးထိပ္ ဒစ္တဝိုက္၌ မအုံးၾကည္၏ ေစာက္ပတ္အရည္မ်ား တြဲခိုလ်က္ ပါလာေလသည္။
“ ရွည္လိုက္တာႀကီးကလဲ…မေျပာပါနဲ႔ေတာ့…”
မအုံးၾကည္က မာဒင္လီးႀကီးကို လက္ဖ်ားေလးျဖင့္ မဝံ့မရဲေလး ပုတ္ခပ္ရင္း တိုးတိုးေလးေျပာကာ ကုတင္ေပၚမွ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းခ်ရင္း ထဘီကို ျပင္ဝတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္သြားေလသည္။ မာဒင္က ေပက်ံေနေသာ သူ႔လီးႀကီးမွ အရည္မ်ားကို အဝတ္ေဟာင္းတစ္ခုျဖင့္ စင္ၾကယ္စြာ သုတ္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္ မအုံးၾကည္ ဆပ္ျပာခြက္ႏွင့္ ေရတစ္ဖလားကိုင္ကာ အခန္းထဲျပန္ဝင္လာသည္။
“ ေရာ့…စင္ေအာင္ ဆပ္ျပာနဲ႔တိုက္…”
“ ဟင္…မမက ေတာ္ၿပီလား…”
“ စကားသိပ္မ်ားတာပဲကြယ္…လာ…ဒီဖက္လွည့္ ပုဆိုးလွန္…”
မအုံးၾကည္က မာဒင္ကို ကုတင္ေပၚထိုင္ခိုင္းၿပီး ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ပုဆိုးကိုလွန္ေစၿပီး ဆင္ႏွာေမာင္းကဲ့သို႔ တြဲေလာင္းႀကီး တင္းေနဆဲျဖစ္ေသာ လီးတန္ႀကီးကို ေရေဆးၿပီး ဆပ္ျပာေမႊးႏွင့္ အေသအခ်ာတိုက္ေပးသည္။ ဒူးေထာက္ကာ တယုတယ လီးကို ေရေဆးေပးေနသည့္ မအုံးၾကည္ ပါးအုံ႔ေလးကို မာဒင္ကုန္းနမ္းရင္း…
“ မမကို…ခ်စ္လိုက္တာဗ်ာ…”
ဟု ကတုန္ကရီႀကီး ေျပာ၏။ မအုံးၾကည္က လေမႊးမ်ားၾကားသို႔ ဆပ္ျပာျမႇုပ္မ်ားႏွင့္ ဖြဖြေလးပြတ္ရင္း ႏွုတ္ခမ္းေလးကို မသိမသာ မဲ့ပစ္လိုက္သည္။
“ ရိုးေနၿပီ…မာဒင္…။ မင္းတို႔ေယာက္်ားေလးေတြက လိုးရတုန္း ဒီစကားေျပာၾကတာပါ… ဟင္း… ဟင္း…”
“ က်ေနာ္…တကယ္ခ်စ္တာဗ်…”
မအုံးၾကည္ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ေျပာလိုက္ေသာ မာဒင့္စကားေၾကာင့္ ႏွလုံးအိမ္သို႔ စိမ့္ခနဲ ေအးျမစြာ ခံစားလိုက္ရပါသည္။ အခ်စ္ဆိုသည္ကို ခ်ိဳသည္၊ ခါးသည္ မသိတတ္ေသးခင္ (၁၆) ႏွစ္သမီးအရြယ္ကပင္ အသက္ (၁၀) ႏွစ္ခန႔္ႀကီးေသာ ကိုစိန္ေသာင္းႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရသည္။ မိမဲ့ဘမဲ့ဘဝ၌ အေဒၚျဖစ္သူတို႔က ရိုးေအးေသာ ကိုစိန္ေသာင္းႏွင့္ ေနရာခ်ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယေန႔ထက္တိုင္ ကိုစိန္ေသာင္းကလည္း မအုံးၾကည္ကို “ခ်စ္လိုက္တာကြယ္” ဟု တယုတယေလး မေျပာခဲ့။ ယခုကဲ့သို႔ မိမိကို “သိပ္ခ်စ္တာပဲ” ဟု ႏွစ္ႏွစ္ကာကာႀကီး ေျပာခံလိုက္ရေသာအခါ ခ်မ္းေျမ့ျခင္း ပီတိေသာမနႆကို မအုံးၾကည္ ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ေလး ခံစားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆပ္ျပာေမႊးအျမႇုပ္မ်ား ေဖြးေနေအာင္ လိမ္းက်ံထားေသာ မာဒင္၏ ဧရာမလီးတန္ႀကီးကို သြယ္လ်ေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ တယုတယ ကိုင္တြယ္ရင္း…
“ မမလည္း… ေမာင္ေလးကို သိပ္ခ်စ္သြားပါၿပီကြယ္…”
ဟု မပြင့္တပြင့္ မဝံ့မရဲေလး ေျပာလိုက္မိရွာေလသည္။
“ မမ…က်ေနာ့္ကို တကယ္ခ်စ္တာလား ဟင္…”
“ တကယ္ပါဆိုကြယ္…”
မအုံးၾကည္ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနလာခဲ့ေသာ မာဒင္သည္ မအုံးၾကည္၏ အႏူးညံ့ဆုံးေသာ မ်က္ႏွာအေနအထားကို ယခုတစ္ႀကိမ္ ပထမဆုံး ေတြ႕လိုက္ရျခင္း ျဖစ္မည္ထင္၏။ မအုံးၾကည္မ်က္ႏွာက ရွက္ေသြးရဲရဲေလးမ်ားျဖင့္ ရွိရင္းစြဲထက္ (၁၀) ႏွစ္ခန႔္ ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္ေနသည္။ မာဒင္က လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေနာက္သို႔ ေထာက္ထားၿပီး လီးႀကီးကို မတ္သထက္မတ္ေအာင္ ေကာ့ေပးရင္း…
“ မမ… က်ေနာ့္ကို တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္… စုပ္ေပးပါလား…”
မအုံးၾကည္မ်က္ႏွာေလး ကြက္ခနဲပ်က္သြားရွာ၏။ မာဒင္သည္ သူ႔ကို အေပါစား သေဘာထားေလၿပီလားဟုလည္း စိတ္ထဲ၌ ညႇိုးငယ္သြားမိသည္။ သို႔ေသာ္ မာဒင့္မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ မာဒင့္မ်က္လုံးမ်ားက အခ်စ္အေရာင္ေတြ တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပျခင္းမွအပ အျခားအထင္ေသးသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ိဳး လုံးဝမေတြ႕မျမင္ရပါေခ်။
“ တစ္ခါမွ…မစုပ္ဖူးဘူးဟဲ့…ေကာင္စုတ္ေလးရဲ့…”
“ က်ေနာ္လည္း တစ္ခါမွ မယက္ဖူးပါဘူး…။ က်ေနာ့္ကို မမ စုပ္ေပးၿပီးရင္… မမ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို က်ေနာ္ ယက္ေပးမယ္ေလေနာ္ မမ…”
“ ဟယ္…မလုပ္ပါနဲ႔ ငရဲေတြႀကီးကုန္ပါ့မယ္…”
မအုံးၾကည္က မာဒင္၏ “မိမိေစာက္ပတ္ႀကီးကို ယက္ေပးမယ္” ဆိုေသာ စကားၾကား႐ုံႏွင့္ပင္ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထသြားေအာင္ပင္ ေက်ာထဲစိမ့္သြားမိသည္။
“ လုပ္ပါဆို မမကလဲ…”
ေျပာေျပာဆိုဆို မာဒင္က ရွစ္လက္မခန႔္ ရွည္လ်ားေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို မအုံးၾကည္ပါးစပ္ဝသို႔ ေကာ့ၿပီး ေတ့ေပးလိုက္ေလသည္။ မအုံးၾကည္က အေနာက္သို႔ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားၿပီးမွ သူမပါးစပ္အနားသို႔ တိုးကပ္လာေသာ မာဒင္၏ လီးထိပ္ႀကီးကို စူးစူးရဲရဲေလးၾကည့္ကာ ရွက္ျပဳံးေလး ျပဳံးလိုက္သည္။
“ ေနဦး…ခဏ…”
ဟုေျပာလ်က္ ေရဖလားထဲမွ ေရမ်ားျဖင့္ လီးတန္ႀကီးထိပ္မွ ေရမ်ားေလာင္းခ်လိုက္ေလ၏။ ဆပ္ျပာျမႇုပ္မ်ားသန႔္စင္သြားေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ ၾကည္စင္လ်က္ သန႔္ရွင္းဝင္းလက္သြားေလသည္။
“ တစ္ခါထဲ… သိပ္အနိုင္က်င့္တဲ့ေကာင္ေလး…”
လက္မွေရမ်ားကို ခါထုတ္ရင္း မာဒင့္ကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ေျပာၿပီးမွ လီးတန္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္လ်က္ နီရဲေသာဒစ္ႀကီး ျပဲလန္သြားေအာင္ပင္ ခပ္ဖိဖိေလး ျဖဲခ်လိုက္ေလသည္။ လီးထိပ္ႀကီးက လုံးဝလတ္ဆတ္ေသာ အမဲသားစိမ္းကဲ့သို႔ ရဲတြတ္လ်က္ရွိ၏။ မအုံးၾကည္က သူမ၏ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားသို႔ လီးထိပ္ႀကီးကို ငုံခဲလိုက္ၿပီး ဒစ္ပိုင္းတစ္ခုလုံးကို ငုံထားကာ လၽွာဖ်ားေလးျဖင့္ ေဝ့ကာဝိုက္ကာ ပြတ္သပ္လိုက္သည္။
“ အ…အအီး…အင္း…အလားလား…ရွီးကၽြတ္…”
မာဒင္ ဖင္သားႀကီးမ်ား တင္းတက္သြားသည္။ လီးတန္အရင္းမွ အေမႊးမ်ား ေဇာင္းထကာ ေထာင္လာၾက၏။ တြန႔္လိမ္ရွုံ႔မဲ့သြားေသာ မာဒင့္မ်က္ႏွာကို မ်က္လုံးေလးလွန္ၾကည့္ၿပီးမွ လီးတန္တစ္ဝက္ခန႔္အထိ ပါးစပ္ထဲသို႔ သြင္းယူၿပီး လၽွာႏွင့္လိပ္စုပ္ထားလ်က္ လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ရာ လီးကိုဆြဲဆန႔္လိုက္သလို ရွည္လ်ားစြာ ဆန႔္ထြက္သြားၿပီး အစုပ္ခံထားရေသာ ထိပ္ပိုင္းသည္ မအုံးၾကည္ပါးစပ္ထဲ၌ ျမဲၿမံစြာ က်န္ရစ္ေနေပရာ မာဒင္မွာ လီးထိပ္ကို အစုပ္ခံရျခင္းႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းအစုံက တင္းတင္းႀကီး ရစ္ပတ္ထားမွုေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ေတာ့မေလာက္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။
“ အားပါးပါး…ကၽြတ္ကၽြတ္…ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္…”
မာဒင္ဗိုက္သားမ်ား ရွပ္တိုက္သြားၿပီး ဆီးခုံႀကီးမွာ အထက္သို႔ ေကာ့တက္သြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးမွာလည္း ဟိုဒီရမ္းခါလ်က္ ႂကြတက္သြားမိေလသည္။ မအုံးၾကည္က လီးႀကီး၏ ခန႔္ညားထည္ဝါမွုႀကီးကို အားရႏွစ္ၿခိဳက္စြာၾကည့္ရင္း တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ေနရာ လီးတန္တစ္ေခ်ာင္းလုံး တံေတြးမ်ား စိုစြတ္လာေလသည္။ မာဒင္က လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္သို႔ေထာက္ထားရင္း ေခါင္းကိုေမာ့လွန္လ်က္ ပါးစပ္ကိုဟထားၿပီး အသက္ကို တရွူးရွူး ရွိုက္သြင္းေနရရွာေလသည္။ စုံကိုင္ထားေသာ မအုံးၾကည္လက္တစ္ဖက္က မာဒင္၏ ေဂြးစိမဲမဲႀကီးကို ခပ္ဖြဖြေလး ေခ်နယ္ေပးလ်က္ လီးႀကီးကိုလည္း သြားေလးမ်ားျဖင့္ မနာေအာင္ တဇတ္ဇတ္ ကိုက္ေပးလိုက္ရာ မာဒင္မွာ မည္သို႔မၽွ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္မ်ားကို မအုံးၾကည္ပါးစပ္ထဲသို႔ ဒလစပ္ ပန္းထည့္လိုက္မိေလ၏။
တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေနရာမွ အာေခါင္အတြင္းသို႔ ပူကနဲ ပူကနဲ ပန္းထည့္လိုက္ေသာ မာဒင္၏သုတ္ရည္မ်ားေၾကာင့္ မအုံးၾကည္ လီးတန္ႀကီးကို ပါးစပ္မွ ခၽြတ္လိုက္မိေလသည္။ မအုံးၾကည္ပါးစပ္ထဲတြင္ သုတ္ရည္မ်ား ပ်စ္ခဲစြာ လၽွံက်လာသည္။
“ ဟာ…ေဆာရီး…မမရယ္… ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္း မသိဘူး…”
မာဒင္က အားတုံ႔အားနာျဖင့္ မအုံးၾကည္မ်က္ႏွာေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ညႇပ္ယူၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို ပုဆိုးႏွင့္ သုတ္ေပးမည္ျပဳစဥ္ မအုံးၾကည္က ေရွာင္ဖယ္လိုက္ၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို ျမတ္နိုးစြာ ၿမိဳခ်လိုက္ေလသည္။
“ ဟာ…မမကလည္း… ဘာလို႔ၿမိဳခ်ပစ္ရတာလဲ…”
မာဒင္က မအုံးၾကည္ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို အသာအယာ ဆြဲမယူၿပီး ကုတင္ေပၚဆြဲတင္ရင္း ေျပာသည္။ မအုံးၾကည္က ေမွးစင္းေသာ မ်က္ဝန္းအစုံျဖင့္ မာဒင့္ကို ခပ္ေစြေစြေလးၾကည့္ကာ ေမာလ်ႏြမ္းနယ္စြာ ျပဳံးရင္း ေျပာလိုက္သည္။
“ ခ်စ္လို႔…သိပလား…”
“ ဒါေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ရသလား မမရယ္…”
မာဒင္က မအုံးၾကည္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္ႏွင့္အုပ္ကိုင္ရင္း မခ်င့္မရဲႀကီး ေျပာလိုက္ကာ မအုံးၾကည္ပါးေလးကို ရွည္လ်ားစြာ ရွိုက္နမ္းပစ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မအုံးၾကည္ကို ကုတင္ေပၚ အသာလွဲခ်လိုက္သည္။ မအုံးၾကည္ေျခေထာက္အစုံက ကုတင္ေအာက္တြင္ တြဲေလာင္းက်လ်က္ရွိသည္။
“ ထဘီခၽြတ္လိုက္မယ္ မမရယ္.. ေနာ္…”
“ အေပၚလွန္တင္လိုက္ပါလားလို႔…။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာလို႔… ျဗဳံးဒိုင္းဆို ထဘီရွာေနရရင္ ဒုကၡ…။ ဘာမွလည္း နားမလည္ဘူး…”
မအုံးၾကည္ေပးေသာ ဆင္ေခ်က ဟုတ္သလိုလို ျဖစ္ေနသျဖင့္ ထဘီကို မအုံးၾကည္ဗိုက္ေပၚ လိပ္တင္လိုက္သည္။ ေဖြးႏုေသာ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွ မို႔ေမာက္အုံႂကြေနေသာ ေစာက္ပတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ မၾကာခင္က ဆပ္ျပာတိုက္ ေရေဆးထားျခင္းေၾကာင့္ က်ိက်ိျမည္ကာ သန႔္စင္လန္းဆန္းေနသည္။ မာဒင္က မအုံးၾကည္ေျခရင္းတြင္ ေျခႏွစ္ဖက္ၾကားသို႔ဝင္ကာ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ႏူးအိေနေသာ ေပါင္တြင္းသားမ်ားကို ပထမဆုံး လၽွာျဖင့္ ေလၽွာက္ယက္လိုက္၏။ မအုံးၾကည္မွာလည္း တစ္ခါမွ ေစာက္ပတ္အယက္ခံယူဖူးသူ မဟုတ္ေလရာ ႐ုတ္တရက္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေယာင္ၿပီး ေစ့ကပ္လိုက္မိေလ၏။
“ အ…အဟ…ယားတယ္ဟဲ့…”
မအုံးၾကည္က ရွက္ျပဳံးေလးႏွင့္ မာဒင့္ဆံပင္ကိုဆြဲၿပီး ေခါင္းကို ေနာက္သို႔လွန္လိုက္ေသး၏။ သို႔ေသာ္ မာဒင္သည္ အမဲသားနံ့ရေသာ က်ားဆိုးေလးပမာ သူ႔မ်က္ႏွာကို အတင္းတိုးကပ္ၿပီး မအုံးၾကည္၏ စပ်စ္သီးေလးပမာ ရႊဲေနေသာ ေစာက္စိေလးကို စုပ္ယူလိုက္ေလသည္။ မအုံးၾကည္တစ္ကိုယ္လုံး လွိုင္းမိေသာ ေလွပမာ လူးခါသြား၏။
“ အိုအိုး… ေမာင္ေလးရယ္… ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲကြယ္…”
မာဒင့္ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားကို ဟိုဒီထိုးဖြရင္း မအုံးၾကည္ဖင္ႀကီးက ႂကြတက္လာေလရာ မာဒင္၏ႏွာေခါင္းႏွင့္ ေစာက္ေမႊးအုံႀကီးမွာ ဖိကပ္မိသြားေလသည္။ ဆပ္ျပာေမႊးနံ့သင္းသင္းက မာဒင့္ႏွာေခါင္းထဲ စူးကနဲဝင္လာသည္။ မာဒင္က ဤမၽွႏွင့္ အားမရေသးဘဲ မအုံးၾကည္၏ လက္ႏွစ္သစ္ခန႔္ထူအမ္းေသာ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကို လက္မအစုံျဖင့္ ဆြဲျဖဲကာ နီရဲေသာ အတြင္းသားမ်ားကို ဂဏန္းျပဳတ္စုပ္သကဲ့သို႔ “ရွလူး”ကနဲ ျမည္ေအာင္ စုပ္ယူလိုက္ေလသည္။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားမွာ အလြန္တရာ ႏူးညံ့သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေလျဖင့္ အစုပ္ခံရေသာအခါ ပင္လယ္ေရျမႇုပ္မ်ားပမာ မာဒင့္ပါးစပ္သို႔ အစုလိုက္ အျပဳံလိုက္ ပါလာၾကေလသည္။
“ အား…အ…ေသပါၿပီ…ေမာင္ေလးရယ္…”
မအုံးၾကည္ အူစုံအသဲစုံကို ဆြဲႏုတ္ျခင္းခံလိုက္ရသလို ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပိုင္းကလီစာမ်ား လစ္ဟာသြားသလို ျဖစ္သြားၿပီး ဖင္သားမ်ား ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္တုန္ေအာင္ ခံစားလိုက္ရရွာသည္။ မာဒင္က သူ႔စြမ္းေဆာင္ခ်က္ ထိေရာက္သြားေၾကာင္း သိေလေလ ပိုမိုကဲလာကာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ လၽွာကိုထိုးသြင္းၿပီး ေပ်ာ့အိေသာ အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကို ကေလာ္ၿပီး လၽွာျဖင့္ ယက္ကုတ္ ဆြဲယူလိုက္ျပန္သည္။
“ ဟဲ့…ဟဲ့…အို…ကၽြတ္…နာတယ္…ဟဲ့…”
မာဒင္က အစုပ္သန္သျဖင့္ သာမန္တို႔ထိ ကလိ႐ုံမၽွမကပဲ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားႏုႏုမ်ား အျပဳံလိုက္ဆြဲထုတ္ကာ စုပ္လိုက္သျဖင့္ မအုံးၾကည္ အနည္းငယ္ မ်က္ရည္ဝဲသြား၏။ ထိုအခါမွ မာဒင္က အျပင္ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္ျခမ္း အတြင္းေအာက္ေျခကို လၽွာေစာင္းေလးထိုးထည့္ၿပီး အလ်ားလိုက္အထက္ေအာက္ ေကာ္ေကာ္ၿပီး ယက္တင္ေပးလိုက္သည္။
“ အိုးကြယ္…ေကာင္းလွခ်ည္လား…. ေမာင္ေလးရယ္… အင့္… ဟင္း…”
မအုံးၾကည္ခါးကို ဟိုႏြဲ႕ဒီယမ္းျပဳရင္း သူ႔မနို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုကိုင္ဆုပ္ညႇစ္ေနမိရွာေလသည္။ မာဒင္က မနားတမ္း ထိုးယက္ေပးၿပီးမွ ေစာက္စိေအာက္ေျခမွ ညိဳမဲမဲက်င္ငယ္ဝေလးကို လၽွာဖ်ားေလး ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ျပဳကာ တင္းကနဲေဆာင့္ထိုးလိုက္ရာ မအုံးၾကည္ “အား”ကနဲ ေအာ္ရင္း မာဒင့္မ်က္ႏွာႀကီးႏွင့္ သူမေစာက္ပတ္ႀကီးကို အတင္းဆြဲဖိ၍ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ပါေလေတာ့သည္။ ရွီးကနဲ… ရွီးကနဲ… ပန္းထြက္လာေသာ ေစာက္ေရမ်ားက မာဒင့္မ်က္ႏွာကို စပေရးဂန္းျဖင့္ ပန္းသလို ဗရႏွံ့ပန္းမိသြားေလသည္။ ေမႊးခ်ိဳစူးရွေသာ ေစာက္ရည္နံ့က ေယာက္်ားသုတ္ရည္နံ့ထက္ ျပင္းသည္ကို မာဒင္ လက္ေတြ႕ခံစားလိုက္ရေလသည္။
“ အ…ကန္ေတာ့ပါ ေမာင္ေလးရယ္…ကန္ေတာ့…”
မအုံးၾကည္ ငိုသံႏြဲ႕ႏြဲ႕ႏွင့္ အားတုံ႔အားနာ တိုးတိုးေျပာ၏။
“ ေမာင္ေလးကို…မမလိုးေပးမယ္ေနာ္…”
“ မမက…က်ေနာ့္ကို လိုးေပးမွာလား…”
“ အင္းပါလို႔ဆို…ကဲ…ထ…ဒီမွာပဲအိပ္လိုက္…”
မာဒင္က ကုတင္ေစာင္း၌ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ အေနအထားႏွင့္ပင္ ပက္လက္အိပ္လိုက္သည္။ အခုန ထဘီခၽြတ္ရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့ေသာ မအုံးၾကည္က ယခုအခါ သူမဖာသာပင္ ကြင္းလုံးခၽြတ္ၿပီး မာဒင္၏ လီးတန္မတ္မတ္ႀကီးေပၚ ခြတက္လိုက္ေလသည္။ ခပ္ယိုင္ယိုင္အေပါက္လြဲေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို လက္ျပန္ကေလးဆြဲထုတ္ၿပီး ေစာက္ပတ္အဝႏွင့္ အေသအခ်ာေတ့ၿပီး ညင္သာစြာ ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ “ျဗစ္…ဘြတ္” ဆိုေသာ အသံက က်စ္လ်စ္စြာ တိုးတိတ္ေသာ ျမည္သံကို ျဖစ္သြားေစသည္။
“ ၾကပ္ကိုၾကပ္တာ သိလား…။ အတန္ႀကီးက အလုံးအထည္ကို ႀကီးေနတာ….။ ရွည္တာကလည္း တရားလြန္…”
တရားလြန္ေအာင္ရွည္သည္ဆိုေသာ လီးႀကီးကိုပင္ မအုံးၾကည္က မက္ေမာစြဲလန္းစြာ ငုံ႔ၾကည့္ရင္း အဆုံးထိဝင္ေအာင္ ဖိသြင္းေဆာင့္လိုးလိုက္ေလသည္။
“ ႁပြတ္…ဒုတ္…”
မအုံးၾကည္သည္ ပင္ကိုယ္အရပ္နိမ့္သူျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ေခါင္းတိမ္ၿပီး ရွစ္လက္မခန႔္ရွည္ေသာ မာဒင္လီးအဆုံးသြင္းတိုင္း လုံးေခ်ာမာတင္းေသာ သားအိမ္ေခါင္းႏွင့္ ဒုတ္ခနဲ ဒုတ္ခနဲ ေဆာင့္မိေလသည္။
“ အထဲမွာ ဘာနဲ႔သြားသြားထိတာလဲဟင္… မမ…”
လူပ်ိဳရိုင္းေလးမာဒင္၏ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း မအုံးၾကည္ ရယ္ခ်င္သြား၏။ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တနင့္တပိုးႀကီး ျပည့္ၾကပ္ကာ အသာအယာဆြဲႏုတ္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေလး ေျဖလိုက္သည္။
“ သားအိမ္…သားအိမ္ေခါင္းနဲ႔ ထိုးမိတာ…”
“ သားအိမ္ေခါင္း ဟုတ္လား…”
“ အင္းေပါ့…နင့္ဟာႀကီးက ရွည္တာကိုးဟဲ့…”
ရွက္ကိုးရွက္ကန္း မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ မပြင့္တပြင့္ေလး ေျပာရင္း ဖင္ႀကီးကို မာဒင္၏ဆီးခုံႀကီးႏွင့္ ထိကပ္သြားေအာင္ ဖိထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို အေရွ႕သို႔ ငိုက္ခ်ၿပီး ဖင္ပိုင္းကို အားယူတြန္းတင္ပစ္လိုက္ျပန္သည္။
“ ျဗစ္…ႁပြတ္…ဒုတ္…”
“ အိုး…အိုး…ရွီး…ကြဲသြားၿပီ…”
မအုံးၾကည္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ အားရွိပါးရွိ ေဆာင့္လိုက္ရာ ပါးလႊာေသာ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလး ဖတ္ခနဲ ကြဲသြားကာ ျဖင္းကနဲ စပ္ျဖင္းျဖင္း ေဝဒနာကို ခံစားလိုက္ရ၏။
“ မမ…ေစာက္ပတ္ကြဲသြားတာလား ဟင္…”
“ ဟုတ္တယ္…အားလားလား…”
လီးတန္ႀကီးတပ္လ်က္ႏွင့္ ျပည့္တင္းေဖာင္းကားေနေသာ သူမေစာက္ပတ္ျပဲျပဲႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ေစာက္ပတ္အဝ၌ လီးအေပၚယံ အေရခြံမ်ား အရစ္လိုက္ပုံေနၿပီး လီးတန္ႀကီးကို ရစ္ပတ္ယွက္သန္းေနေသာ အေၾကာႀကီးမ်ား ေဖာင္းတင္းလ်က္ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ညႇစ္ထားသလိုျဖစ္ကာ အစ္တစ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေလးကန္ေသာ မအုံးၾကည္၏ လွုပ္ရွားမွုကိုၾကည့္ရင္း မာဒင့္ခင္မ်ာ မခ်င့္မရဲႀကီး ျဖစ္လာေလသည္။ မာဒင္ကလည္း ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ထထိုင္ကာ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ျဖစ္ေနပုံကိုၾကည့္ကာ လီးႀကီးမွာ သံဒုတ္ႀကီးအလား ပိုမိုမာေက်ာသြားေလသည္။
“ ခ်စ္တယ္ မမရယ္… မမကို လိုးရတာ အားမရဘူး…”
ပါးစပ္က တတုံးတခဲႀကီးေျပာရင္း မအုံးၾကည္နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆြဲညႇစ္နယ္ဖတ္ၿပီး မအုံးၾကည္ကို သူ႔ေပါင္ေပၚမွ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။
“ ဟဲ့…ေဇာက္ထိုးႀကီးျဖစ္ေနၿပီ ဟဲ့…”
မအုံးၾကည္က ဘာကိုကိုင္ရမွန္းမသိဘဲ ကုတင္ေအာက္ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ေက်ာျပင္ ထိေတြ႕သြားေလ၏။ မာဒင္က မအုံးၾကည္၏ ေခါက္ေကြးေနေသာ ခါးပိုင္းကို လက္အစုံျဖင့္ အားရပါးရႀကီး ဆုပ္ကိုင္ကာ ဖင္ႀကီးကို လ်င္ျမန္စြာ ေရွ႕ေနာက္လွုပ္ရွားၿပီး ေစာက္ပတ္ အိအိေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲသို႔ လီးတန္ႀကီးကို ဒလစပ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ၿပီး စိုက္လိုးလိုက္ပါေလေတာ့သည္။
“ ႁပြတ္…စြပ္…ပလြတ္…ျဗစ္ဘြတ္…”
“ အအား…အအား…အအား…ကၽြတ္ကၽြတ္…”
မအုံးၾကည္က ၾကမ္းျပင္ကို လက္သည္းမ်ားျဖင့္ကုတ္ျခစ္ရင္း မခ်ိမဆန႔္ေလး အံႀကိတ္ရင္း ညည္းတြားေနရ၏။ မအုံးၾကည္၏ ႀကီးမားဖြံ့ထြားေသာ တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးကို မာဒင္က ေပါင္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေမွးေထာက္ထားၿပီး ပြင့္လန္ေနေသာ မအုံးၾကည္ ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ လိမ္းေဆးတန္ခိုးျဖင့္ သံဒုတ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းပမာ မာေက်ာေနေသာ သူ႔လီးႀကီးအား အေပၚစီးမွ ေဆာင့္ေဆာင့္ထည့္သလို ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးခ်လိုက္ေလရာ မအုံးၾကည္ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း ေအာက္အစပ္မွ ေသြးစေသြးနေလးမ်ားပင္ ယိုစီးက်လာပါေလေတာ့သည္။
“ ႁပြတ္…ဘြတ္…ႁပြတ္… ပလြတ္… ျဗစ္… ႁပြတ္… ဘြတ္…”
“ အိ…အိ…အင့္…ဟင့္အင့္…ေသပါၿပီ…”
မညႇာမတာႀကီး စက္ေသနတ္ပစ္သကဲ့သို႔ ဆင့္ကာဆင့္ကာ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ မအုံးၾကည္ခင္မ်ာ ေစာက္ပတ္လည္း ပူက်င္လာၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ဆစ္ခနဲ ဆစ္ခနဲ ခံစားလိုက္ရကာ ေစာက္ရည္မ်ား ဒလေဟာ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ ႁပြတ္ကနဲ…ဗြက္ကနဲ… လီးတန္ႀကီး ဆြဲႏုတ္ေလတိုင္း အံထြက္လာေသာ ေစာက္ေရမ်ားေၾကာင့္ လီးတန္ႀကီးမွာ ဆီသုတ္ထားသကဲ့သို႔ ဝင္းလက္ေျပာင္တင္းကာ အျမႇုပ္တစီစီ ထြက္လာသည္အထိ မနားတန္း လိုးေဆာင့္လိုက္မိေတာ့၏။
မအုံးၾကည္ေပ်ာ့ေခြသြားေသာ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ဆန႔္တန္း၍ ၿငိမ္သက္သြားသည္။ တေစာင္းေလးျဖစ္ေနေသာ မအုံးၾကည္မ်က္ခမ္းေထာင့္ေလးမွ ၾကည္လဲ့ေသာ မ်က္ရည္ေလးမ်ား စို႔လာသည္ကို မာဒင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“ ဘြတ္…ျပစ္…ႁပြတ္…ပလြတ္…ဘြတ္…ႁပြတ္…”
အသံေတြက ပိုမိုျမည္တြန္လာသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လွိုက္ထြက္လာေသာ ေလသံကပါ ေရာေႏွာပါလာ၏။ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ျပစ္ခနဲ ျပစ္ခနဲ ကန္ထြက္လာေသာ သုတ္ေရမ်ားႏွင့္အတူ ေသြးမ်ား ေရာေႏွာပါလာသည္။ မာဒင္က သူ႔လီးႀကီးကို အဆုံးထိတိုင္ေအာင္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ ကပ္ဖိထားၿပီး သိပ္သိပ္ထည့္ခ်လိုက္ေသာအခါ လီးတန္ႀကီးတစ္ေလၽွာက္ သုတ္ေရမ်ား ဒလေဟာ ေျပးထြက္လာသည္ကို ခံစားသိရွိလိုက္ရသည္။
“ အအား…ဟင္း…အင္း…ကၽြတ္ကၽြတ္…”
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ ခါး၊ ဒူးႏွင့္ ေအာက္ပိုင္းအဆစ္အျမစ္မ်ား ေညာင္းညာ ေပ်ာ့ေခြသြားေလသည္။ မအုံးၾကည္ကို အသာအယာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လွဲခ်ေပးလိုက္စဥ္ လီးတန္ႀကီးက ရွည္လ်ားစြာ ထြက္လာၿပီး ဒစ္ႀကီးကၽြတ္ထြက္သြားစဥ္ မအုံးၾကည္ခႏၶာကိုယ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စူးနစ္ေနေသာ ငုတ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္း ဆြဲႏုတ္ျခင္းခံလိုက္ရသည့္အလား ဆတ္ခနဲ တုန္ခါသြားရွာေလသည္။ လီးထိပ္တြင္ အမၽွင္တန္းကာ တြဲေလာင္းက်ေနဆဲ သုတ္ေရမ်ားက မအုံးၾကည္၏ ျဖဴဝင္းေသာ ဗိုက္သားဝင္းဝင္းေလးအေပၚသို႔ က်ဆင္းသြားၾကေလသည္။ မာဒင္က ရိုက္သတ္ျခင္းခံရေသာ ေႁမြတစ္ေကာင္ပမာ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ မအုံးၾကည္ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ပါသည္။
“ မမ…ဘယ္လိုျဖစ္ေနလို႔လဲ ဟင္…”
မအုံးၾကည္က အားယူျပဳံးျပၿပီး မ်က္လုံးေမွးစင္းကာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဟူေသာ အဓိပၸာယ္မ်ိဳး ေခါင္းခါျပရင္း ၾကမ္းျပင္မွ ထထိုင္လိုက္သည္။
“ ဘြတ္…ဘြတ္…ဘြတ္…ဘြတ္…ပလစ္…ဘြတ္…”
ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ကန္ထြက္လာေသာ ေလသံမ်ားက မာဒင့္ကို တအံ့တဩ ျဖစ္ေစေလသည္။
“ အဲ…အဲဒါဘာျဖစ္တာလဲ ဟင္…မမ…”
“ ေလကန္တာေပါ့… သူေဆာင့္တာက နားမွမနားပဲ…”
“ ေစာက္ပတ္က အီးေပါက္သလိုပဲေနာ္…”
“ သြား…စုတ္ပဲ့…”
မအုံးၾကည္က မ်က္ႏွာနီနီေလးျဖင့္ျပဳံးရင္း မာဒင့္ဒူးေခါင္းကို လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ ထုလိုက္သည္။ ရွစ္လက္မအရွည္မွ အနည္းငယ္မၽွ ေပ်ာ့ေခြက်ဳံ႕ဝင္သြားျခင္း မရွိေသာ မာဒင့္လီးႀကီးကို မအုံးၾကည္က မခ်င့္မရဲႀကီး ဆုပ္ကိုင္ရင္း…
“ လိမ္ခ်ိဳးပစ္ဖို႔ေကာင္းတယ္…”
ဟု တိုးတိုးေျပာ၏။
“ အဲအဲ…သြားကိုင္ျပန္ၿပီေနာ္…မေျပာမရွိနဲ႔…”
“ အမေလး…မကိုင္ရဲေတာ့ပါဘူးရွင္…လန႔္ပါၿပီ…”
မအုံးၾကည္က ေျပာေျပာဆိုဆို ၾကမ္းျပင္မွ ကုန္းထလိုက္စဥ္ ေစာက္ပတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ေနာက္သို႔ျပဴးထြက္လာသည္ကို မာဒင္ ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္မိျပန္ေလရာ ဆတ္ကနဲ မအုံးၾကည္ခါးကိုဖက္၍ သူ႔လီးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ပတ္ထဲ ေတ့သြင္းကာ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ျပန္ပါသည္။
“ ႁပြတ္…ဘြတ္…”
“ အာ…လြန္ၿပီကြယ္…အင္း…အင္း…အင္း…”
မအုံးၾကည္ ေလးဘက္ေထာက္အေနအထား မအီမသာ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲ ဇိကနဲ ဝင္လာျပန္ေသာအခါ စိတ္မ်ားက ထလာျပန္သည္။ အဲဒါလည္း မအုံးၾကည္တို႔ မိန္းမသားမ်ား အမူအက်င့္ပဲ ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ အားႏွင့္အင္ႏွင့္ မာေက်ာခက္ထန္စြာ ထိုးထည့္လိုက္ေသာ လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိထိမိမိ ဝင္လာၿပီဆိုလၽွင္ ခံခ်င္စိတ္က အလိုလို ေပၚထြက္လာစျမဲပင္ျဖစ္ပါသည္။
“ ေတာ္ေတာ့ကြယ္… ေတာ္ၾကာ နင့္အစ္ကိုျပန္လာေတာ့မွ မိသြားရင္ ခက္ကုန္မယ္…”
“ မိသြားေတာ့လဲ… ဘာျဖစ္လဲ…။ မမကို က်ေနာ္က ယူလိုက္မွာေပါ့…။ အင့္… အင့္… အင္…”
မာဒင္က အ႐ူးအမဲသားေကၽြးမိသလိုပင္ မရပ္မနား ပြဲဆက္ေနျပန္သည္မို႔ မအုံးၾကည္ ေခ်ာ့ရသည္။
“ ေနာက္ေန႔ေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတာပဲကြယ္ ေနာ္…”
“ တကယ္ေနာ္… အခုလို ကုန္းေပးရမယ္…”
“ ေအးပါ…ကုန္းပါ့မယ္…။ ေစာက္ပတ္ကိုလိုးလို႔ အားမရေသးရင္ ဖင္စအိုကိုပါလုပ္ သိလား…”
ေျပာေျပာဆိုဆို မအုံးၾကည္က ေလးဘက္ေလးကုန္းေနရာမွ ထရပ္လိုက္ရာ မာဒင့္လီးႀကီးမွာ ဆတ္တငံ့ငံ့ တန္းလန္းႀကီး ကၽြတ္ထြက္လာၿပီး ေငါက္ခနဲ ေငါက္ခနဲ ေဒါသႀကီးေနျပန္ေသးသည္။
“ တကယ္ေနာ္…ဖင္ကိုပါလိုးမွာ…”
“ လိုးပါ…လိုးပါ… ကိုယ္ေတာ္ရယ္…။ အခုလည္း ပါးစပ္ကိုပါ လိုးၿပီးၿပီမို႔လား… ဟြန္း…”
မအုံးၾကည္၏ ရြဲ႕တဲ့တဲ့ အမူအယာေလးကိုၾကည့္ကာ မာဒင္မွာ မခ်င့္မရဲႀကီး ျဖစ္လာၿပီး မအုံးၾကည္ကို တအားဆြဲဖက္ရင္း ေစာက္ေမႊးမ်ားကို လက္ႏွင့္ ပြတ္ေပးရင္း စိုးရိမ္စြာ တီးတိုးေျပာလိုက္၏။
“ အျမဲတမ္းလိုးေနပါရေစ…မမရယ္ေနာ္…”
“ လိုးပါ ေမာင္ေလးရယ္…။ မမေစာက္ပတ္ဟာ ေမာင္ေလးလီးႀကီးအတြက္ဆို အျမဲခံဖို႔ အသင့္ပါကြယ္…”
“ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့…မမရယ္…”
မာဒင္က ဝမ္းသာအားရႀကီး ေရရြတ္ကာ မအုံးၾကည္ႏွုတ္ခမ္းကို သူ႔ ႏွုတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္မည္ျပဳ၏။
“ ဟဲ့…ေနစမ္း…ပါးစပ္ထဲမွာ ဘာလဲ…”
“ ဘာလဲဟင္ မမ…”
“ ဟင္…ပါးစပ္ထဲမွာ ဘာေတြ႕လို႔လဲ မမရယ္…”
“ ေအာ္…ဟာ…အင္း…”
မအုံးၾကည္ ဘာမွထပ္မေျပာဘဲ မာဒင္၏ ပါးစပ္ေဒါင့္တြင္ ညႇပ္ေနေသာ ေကာက္ေကြးေနသည့္ အေမႊးေလးတစ္ေခ်ာင္းကို လက္ညႇိုးႏွင့္ လက္မေလးျဖင့္ညႇပ္ကာ မာဒင့္မ်က္ႏွာေရွ႕သို႔ ျပဳံးျပဳံးေလးလုပ္ရင္း ယူျပသည္။
“ အေမႊးေတြ႕လား…”
“ ဘာအေမႊးလဲ ဟင္…”
“ ၾကည့္…မသိဘူးလား…။ အခုန သူပဲ မမကို ဘာဂ်ာမွုတ္ေပးေသးတယ္မို႔လား… ခစ္… ခစ္… ခစ္…။ အဲဒါ မမရဲ့ ေစာက္ေမႊးေပါ့… ခစ္… ခစ္… ခစ္…”
ႏွစ္ေယာက္သား တင္းတင္းႀကီးဖက္၍ အဝတ္မဲ့ေသာ ေအာက္ပိုင္းႏွစ္ခု ပူးကပ္ပြတ္သပ္ရင္း ႏွုတ္ခမ္းအစုံမွာ ႁပြတ္ကနဲ စုပ္မိသြားၾကေလေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ။