ရေးသားသူ – မောင်ခြိမ့် [ အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ ]
????️အခန်း ( ၁ )????️
လွမ်းသလားလို့မေးရင်
ခေါင်းလေးကိုငြိမ့်
လက်ကလေးကိုပိုက်
ကလေးတစ်ယောက်လို
ငါညာလိုက်မယ်
မလွမ်းလောက်ပါဘူး…..။
………………………………………
” ဒါပြီးတော်တော့ ပိုင်စိုးရာ … မင်းများနေပြီ ”
” မများပါဘူး … မင်းနိုင်ရာ … အွိ … အေ့ ဂေ့ ”
” နောက်ရက်မှ … ဆက်သောက်ကွာ သူငယ်ချင်း … ပြန်ကြစို့ ”
” ပြန်မယ် … ဟုတ်လား …… ဟားဟားးးး …… အိမ်ပြန်တော့ရော … ငါ့ ဘဝက … ဘာထူးမှာ မို့လဲကွ ”
” ဟူးးးး … အဲလောက် ခံစားမနေပါနဲ့ကွာ … မိုးသောက်ကြယ်ကုမ္ပဏီရဲ့ … မန်နေဂျာတစ်ယောက်က … ဒီလောက် ပျော့ညံ့ရလားကွ ”
မင်းနိုင်မှာ ခံစားချက်ပြင်းထန်ပြီး မူးရူးနေသော ငယ်သူငယ်ချင်း ပိုင်စိုးအား ဂရုဏာဒေါသဖြင့် ပြောဆိုနေ၏။
” ဟားးးး … မင်းပြောမှ ငါ ဘဝင်တောင် မြင့်ချင်လာပြီ … ဂေ့ …… အွိ ”
” ကဲ … ဒါဆိုလည်း … မင်းအိမ် မပြန်ချင်ရင် … ငါ့အိမ် လိုက်အိပ်ကွာ … ဟုတ်ပြီလား ”
” ဒါလေး … ကုန်ရင် … သွားမယ်ကွာ ”
ခဏအကြာ ရောင်စုံမီးများ မှိတ်လိုက်ဖွင့်လိုက်နှင့် သီချင်းသံတိုးတိုးလေးသာ ဖွင့်ထားသော ဘီယာဆိုင်မှ နှစ်ယောက်သား ကားပါကင်ဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ညပိုင်း သီးသန့်ဖွင့်ကာ အရက်အကောင်းစားများ ရောင်းချသော မြို့ထွက်နားမှ ဆိုင်ကြီးတစ်ဆိုင်ဖြစ်၏။ အတော်သင့်လူများ မစားသောက်နိုင်ပေ။ လူ့ဂုဏ်ထံများ စီးပွားရေးသမားများ လာရောက်အပန်းဖြေသော ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဖြစ်သည်။ မကြာမှီ ပိုင်စိုးတို့ကားလေး ဆိုင်၏ ခြံဝန်းတံခါးနား ရောက်လာကာ တံခါးစောင့်တစ်ယောက်မှ တံခါးလာဖွင့်ပေးသဖြင့် ကားလေးအား မောင်းထွက်ခဲ့တော့သည်။ ခြံဝင်းအပြင်ရောက်သည်နှင့် မြို့ထဲဘက်သွားသော လမ်းမကြီးပေါ် မှေးတင်ကာ ပုံမှန်လေး မောင်းလာခဲ့သည်။
ည ၉ နာရီခွဲကျော်နေသဖြင့် အလင်းပျောက်ကာ အမှောင်ထုက ကြီးစိုးထား၏။ လမ်းဘေးဝဲယာ မီးရောင်များနှင့် လူနေအိမ်များ ဈေးဆိုင်များ စကားသံများ တရိပ်ရိပ် ကျန်နေရစ်သည်။ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ကားရှေ့ခန်းတွင် မင်းနိုင်ဘေးနားမှ ငူငူကြီးထိုင်ကာ လိုက်ပါလာ၏။ မိနစ် ၂၀ ခန့် မောင်းလာရာ မင်းခန့်တို့ရပ်ကွက်ထိပ်ရှိ ထရန်စဖာအိုးနား ရောက်ရှိလာသည်။ ဟွန်း ၃ ချက်တီးကာ ညာဖက်ချိုးကွေ့ရင်း ရပ်ကွက်အလယ်လမ်းအတိုင်း မောင်းဝင်လာခဲ့၏။ခဏအကြာတွင် ပေ ၄၀ ပေ ၆၀ ခန့် အုတ်တံတိုင်း အမြင့်ကြီး ခတ်ထားသော အဝါရောင် ၂ ထပ်တိုက်တစ်လုံးအား မြင်လိုက်ရသည်။
ခြံဝင်းသံတံခါးရှေ့အရောက် ဟွန်းတီးရာ အတွင်းဘက်မှ ခြံစောင့်တစ်ဦး ပြေးထွက်လာပြီး တံခါးဖွင့်ပေးသဖြင့် မင်းနိုင်မှာ ကားလေးအား ဂိုဒေါင်ဘက် တန်းမောင်းကာ ရပ်လိုက်တော့၏။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်လာရာ မင်းနိုင်မိဘများက နှုတ်ဆက်နေသည်။
” ဟော … သားပြန်လာပြီ … ပိုင်စိုးရော ပါလားကွ … ထမင်းစားကြဦးမှာလား ”
” သားက စားမယ် … အဖေရေ … ပိုင်စိုးက မူးနေတာ ”
” ဟာ … ငါမမူးပါဘူး … မင်းနိုင်ရာ ”
” ဟမ် … အေးပါကွာ … အေးပါ … ခိခိ ”
” ပိုင်စိုးလည်း … မိန်းမယူပြီးကတည်းက … အိမ်ကို အလည်မလာတော့တာ … အခုမှ မြင်ရတော့တယ် ”
” မအားလို့ပါ … အန်တီရယ် ”
ပိုင်စိုးမှာ သူ့အား လှမ်းစနေသော မင်းနိုင် အမေအား ပြန်လည်ပြောဆိုရင်း မင်းနိုင်နောက်မှ ထမင်းစားခန်းသို့ ကပ်လိုက်သွားတော့သည်။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ထမင်းအတူစားကာ မင်းနိုင်မိဘများနှင့် စကားခဏပြောဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ခဲ့ကြသည်။ မင်းနိုင်မှာ လူပျိုလူလွတ်မို့ အိပ်ခန်းမှာ ပရိဘောဂပစ္စည်း သိပ်မရှိပေ။ ရေခဲသေတ္တာတစ်လုံး စားပွဲခုံတစ်လုံးနှင့် အဝတ်စားထည့်သော ဗီဒိုတစ်လုံးသာ ထားရှိသည်။ အိပ်ခန်းမြောက်ဘက်ဆုံးရှိ အမြင့် ၂ ပေခန့်ကုတင်မှာ ကျယ်သဖြင့် နှစ်ယောက် ကောင်းကောင်း အိပ်လို့ရ၏။ ပိုင်စိုး လူပျိုဘဝတုန်းကလည်း ခဏခဏ လာအိပ်ဖူးသည်။
” မင်း … ဘယ်လိုစဖြစ်တာလဲ … ပိုင်စိုးရာ ”
” မနေ့က … ချယ်လေး မွေးနေ့လေကွာ … အကျဉ်းချူံးမယ်ဆိုလို့ … ငါ မင်းကိုတောင် မဖိတ်ဖြစ်ဘူး ”
သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စားပွဲခုံပေါ်မှ ဆေးလိပ်ဗူးနှင့် ပြာခွက်ယူကာ ကုတင်ပေါ် စကားထိုင်ပြောနေကြ၏။
” အဲဒီမှာ ပြဿနာ … ဖြစ်တာလား ”
” အေးကွာ … ချယ်လေးက … အဲလောက်မုန်းနေမှန်း ငါမသိခဲ့ဘူး ”
” ဟမ် … မင်းတို့ဟာက … ယူထားတာ ၆ လ လောက်ပဲရှိသေးတာ … ဘာတွေလဲဟ ”
” ချယ်လေးနဲ့ ငါက … ချစ်လို့ယူထားတာမှ မဟုတ်တာ ”
” အဲဒါ … ငါသိပါတယ်ကွာ … မင်းအမေ မဆုံးခင် … ပေးစားခဲ့တာ မလား ”
” ဟုတ်တယ် … မင်းနိုင် … ငါလည်း အမေ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောပြီး … ချယ်လေးကို လက်ထပ်ခဲ့တာ ”
” အေးကွာ … ချယ်လေး အဖေက … မင်းကျောင်းပြီးတာနဲ့ သူ့ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်သွင်းပြီး အချိန်တိုအတွင်း မန်နေဂျာရာထူး ပေးထားခဲ့တာ အံအောစရာတော့ ကောင်းတယ်”
” အဖေ့ … ကျေးဇူးတရားတွေပေါ့ကွာ ”
” အော် … ပြောပြကွာ … မအိပ်ခင်လေး ငါလည်း စိတ်ဝင်စားတယ် ”
—————————————-
” ဗျာ … အမေ … ဟုတ်ရဲ့လားဗျာ ”
” ဟုတ်ပါတယ် သားရယ် … အဟွတ်ဟွတ် … အဟွတ် ”
” အမေလည်း … ဆေးသောက်ရင်းကို ရောဂါက … မသက်သာဘူးထင်တယ် ”
” အင်း … အမေ မသေခင် … သွားလေသူ သားအဖေနဲ့ ဦးမြတ်အောင်တို့ ကတိပြုပြီး … သဘောတူခဲ့တာပါ။ နေ့လည်က … ဦးမြတ်အောင် … အမေ့ဆီလာတော့ … အမေ့အခြေနေကို ကြည့်ပြီး … ဆေးဖိုးလည်းပေးရင်း သူကိုယ်တိုင် … ပြောတာပါ … သူ့သမီးဘက်က စိတ်ချတဲ့ ”
” ဦးမြတ်အောင်က … သားတို့အပေါ် … ကူညီတာတွေ များနေပြီ …။ အခုလည်း သူ့သမီးနဲ့ သားကို လက်ထပ်ပေးမှာတဲ့လား ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အမှန်တကယ် အံသြနေမိသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမြင့်စိုးမှာ ဦးမြတ်အောင်ကုမ္ပဏီတွင် ကားမောင်းရင်း လူယုံသဘောမျိုး နေခဲ့ရ၏။ ကျောင်းမပြီးခင် ဦးမြတ်အောင်မှ အပျော်တမ်း အမဲပစ်ထွက်ရာ တောဝက်ပက်ခံရစဉ် ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမြင့်စိုးမှာ ကယ်တင်ခဲ့သည်။ ဦးမြတ်အောင်အား ကယ်တင်ရင်း ဖခင်ဖြစ်သူမှာလည်း ပေါင်တစ်ဖက် ထိခိုက်မိကာ ညာခြေတစ်ဖက် ဆုံးရှုံးခဲ့ရ၏။ ဦးမြတ်အောင်မှာ ဦးမြင့်စိုးအား ပစ်မထားပဲ ပေးကမ်းထောက်ပံ့ခဲ့သည့်အပြင် ဦးမြင့်စိုး ဆုံးကာနီး ပိုင်စိုးနှင့် သူ့သမီးအား ပေးစားကာ တစ်သက်လုံးစောင့်ရှောက်သွားမယ်ဟု ကတိပေးခဲ့သည်။
ဦးမြင့်စိုးဆုံးပြီး တစ်နှစ်အကြာ ပိုင်စိုး ကျောင်းပြီးသည်နှင့် ဦးမြတ်အောင်မှာ သူ့ကုမ္ပဏီတွင် အလုပ်ခေါ်ခန့်ကာ ၄ နှစ်အကြာတွင် မန်နေဂျာရာထူး တိုးပေးလိုက်၏။ ပိုင်းစိုးတို့အိမ်ကိုလည်း ဝင်ထွက်သွားလာနေကာ ကူညီထောက်ပံ့နေဆဲပင်။ ဒီနှစ်ထဲ ပိုင်စိုးအမေ ဒေါ်နှင်းရီတစ်ယောက် ကျန်းမာရေး ခြူချာလာရာ ဦးမြတ်အောင်က ဦးမြင့်စိုးနှင့် ကတိကဝတ်ပြုထားကြောင်း သမီးဖြစ်သူနှင့် ပေးစားကာ တသက်လုံး စောင့်ရှောက်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း အထပ်ထပ် ပြောဆိုနေသည်။ ဒေါ်နှင်းရီမဆုံးခင် ၁ လအကြာတွင် မင်္ဂလာရက် သတ်မှတ်လိုက်တော့၏။
…………………………………………………………………….
” ရှပ်ရှပ် …… ရှပ်ရှပ်…… ရှပ်”
” ဖြန်း … အ … ဟင် … မြမျက်ချယ် ”
” ဟုတ်တယ် … ဦးပိုင်စိုး … ရှင် မလွန်လွန်းဘူးလား ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ကုမ္ပဏီသို့ရောက်သည်နှင့် သူ့အလုပ်ခန်းတွင်း ဝင်ရန် လမ်းလျှောက်လာစဉ် နောက်ကျောဘက်မှ ခြေသံကြားလိုက်ရသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ ပါးတဖက် ပူထူသွားခဲ့ရ၏။ လှည့်ကြည်လိုက်သည်နှင့် ဘောင်းဘီဒူးပေါ်အကပ်လေးဖြင့် တီးရှပ်အစိမ်းဝတ်ကာ ကျော်လယ်ထိရှည်သော ရွှေရောင်ဆံနွယ်လေးအား စုချည်ထားသော အလှပိုင်ရှင်လေး၏ ညာဘက်လက်မှာ မြှောက်တက်လာရင်း ပိုင်စိုးပါးပြင်ပေါ် အရှိန်ပြင်းစွာ ကျရောက်လာသည်။
” အဲဒါ … လူကြီးတွေ … စီစဉ်တာလေ … ငါမှ မသိတာ ”
” အော် … ရှင် … အခု သိပြီမလား ငြင်းလေ … ဘာလို့မငြင်းတာလဲ ”
ပိုင်စိုးမျက်နှာအား လက်ညိုးငေါက်ငေါက်ထိုးကာ လွယ်ထားသော ပိုက်ဆံအိတ်လေးအား နောက်ဖက်လွဲလိုက်ရင်း ဒေါသသံဖြင့် အော်ဟစ်ပြောဆိုနေ၏။ အလုပ်ခန်းအပြင်မို့ အခြားဝန်ထမ်းများက ဝိုင်းကြည့်နေရာ ပိုင်စိုးလည်း ရှက်ကာ မျက်နှာနီရဲလာသည်။
” အခန်းထဲပြောဟာ … ဒီမှာ လူတွေနဲ့ ”
မြမျက်ချယ် ရိုက်ချသော ပါးပြင်အား ပွတ်ရင်း ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ပြန်လည်ပြောဆိုနေ၏။
” ဒါကြ … ရှက်တတ်တယ်ပေါ့ … ဦးပိုင်စိုး …။ ဒယ်ဒီက အခွင့်ရေးပေးထားတော့ … ကုမ္ပဏီမှာ ခဏနဲ့ မန်နေဂျာဖြစ်တယ် …။ နောက်ဆုံး ချယ့်ကိုပါ အပိုင်သိမ်းဖို့ ကြံတာကြတော့ရော ”
” ဟူးးးး ”
ရင်ထဲနာကျင်ပေမယ့် မိခင်ဖြစ်သူ၏ ကျန်သော လူ့သက်တမ်းလေးအား စိတ်ချမ်းသာစေချင်သည်။
” ချယ့်မှာ ချစ်သူရှိတယ် … ဦးပိုင်စိုး …။ အခု ဒီသတင်းကြောင့် … ချယ့်ချစ်သူလည်း အရူးတပိုင်း ဖြစ်ပြီ …။ ချယ့်သူငယ်ချင်းတွေကလည်း … သစ္စာမရှိတဲ့ မိန်းမလို့ ပြောနေကြပြီ …။ ရှင် သိလား … ကဲဟာ … ဝုန်း … ဘုတ် … အွပ် ”
” သမီး … နင် … ရိုင်းလှချည်လား ”
” ဟင် … ဒယ်ဒီ ”
” အခုပဲ … ကုမ္ပဏီရောက်တယ် … ဝန်ထမ်းတွေ လာပြောလို့ … ငါလာကြည့်တာ …။ အခု အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့ …။ မောင်ပိုင်စိုး … မင်းလည်း အန်ကယ်တို့အိမ် ခဏလိုက်ခဲ့ကွာ ”
ဦးမြတ်အောင်မှာ စကားဆုံးသည်နှင့် ချာကနဲ့လှည့်ထွက်ကာ ကုမ္ပဏီမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ကားပါကင် အရောက် ပိုင်စိုးအား အိမ်သို့မောင်းခိုင်းကာ ကားနောက်ခန်းမှ လိုက်ပါခဲ့သည်။ ဦးမြတ်အောင်ကားလေး ထွက်သည်နှင့် နောက်မှ မြမျက်ချယ်၏ ကားအဖြူရောင်လေး ကပ်ပါလာ၏။ နာရီဝက်အကြာတွင် ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တစ်ခုသို့ ရောက်လာကာ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးများနှင့် လူသွားလူလာနည်းသော လမ်းမကြီးပေါ် ရောက်ရှိလာသည်။ လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းလာရင် ဓတ်တိုင်တစ်တိုင်အကျော်တွင် ပေ ၁၀၀ ပတ်လည်ခန့် ကျယ်ဝန်းသော ခြံဝင်းတစ်ခုရှေ့ ကားနှစ်ဆီးလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ရပ်ထားလိုက်၏။
” တီတီ …… တီတီ …… တီ ”
ဟွန်းသံပေးပြီး ခဏအကြာ ခြံတံခါးအစိမ်းကြီးပွင့်လာကာ ကားနှစ်စီးလုံး ခြံဝင်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ပေ ၆၀ ပတ်လည် ၄ ထပ်တိုက်ကြီးရှေ့ ညာဘက်ခြမ်းတွင် ပန်းခြံသဖွယ် ပန်းပင်လေးများ အစီအရီ စိုက်ထားရင်း တချို့ပန်းပင်များမှာ ပန်းအိုးများနှင့်ထားရှိသည်။ ဘယ်ဘက်ခြမ်တွင် မြက်ခင်အတုလေးများနှင့် ဒန်းအဝိုင်းကြီးတစ်ခု ထားရှိ၏။ ခြံဝင်းတံခါး အလယ်တည့်တည့်တွင် ပေ ၂၀ ခန့် လူသွားလမ်းချန်ကာ တိုက်ကြီးနှင့်ကပ်လျက် ကားဂိုဒေါင်ထိ အုတ်ခင်းထားသည်။ ကားနှစ်စီးလုံး ဆင်ဝင်အောက်ထိ မောင်းလာကာ စက်ရပ်လိုက်သည်။
” မြမြရေ … မြမြ ”
ဦးမြတ်အောင်မှာ ကားရပ်သည်နှင့် အိမ်ထဲဝင်ကာ ဧည့်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် မိန်းမဖြစ်သူအား လှမ်းအော်နေ၏။
” ရှင် … လာပြီလာပြီ …… ကိုမြတ်အောင် ”
အသံနှင့်အတူ မီးဖိုခန်းမှ ဒေါ်မြမြခိုင် ထွက်လာတော့သည်။
” ဒီမှာ … မင်းသမီးကွာ … မောင်ပိုင်စိုးကို … ကုမ္ပဏီမှာ ပါးရိုက်နေလို့ … ငါခေါ်လာတာ …မိသားစု ကိစ္စ အိမ်မှာပဲရှင်းဖို့ …။ ပြီးတော့ မောင်ပိုင်စိုးလည်း သနားတယ်ကွာ … ဝန်ထမ်းတွေရှေ့ ပါးရိုက်ခံလိုက်ရတာ ”
” ဟာ … မြမျက်ချယ် …… ညည်း အတော် ဂြိုလ်မွှေနေတာလား … ငါ့နှယ် … စိတ်ပျက်လိုက်တာ ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမြတ်အောင်အား ပြောရင်း သမီးဖြစ်သူပါ ဆူနေတော့သည်။
” စိတ်ပျက်လည်း မတတ်နိုင်ဘူး မာမီ …။ ချယ့်ရဲ့ နုပျိုမှု လွတ်လပ်မှု ပျော်ရွှင်မှု … အိုရ် … တစ်ဘဝလုံး … ဒီလို့ အသက် ၇ နှစ်ကြီးတဲ့ ဒယ်ဒီရဲ့ တပည့်တစ်ယောက်ဆီ ထိုးအပ်ရမှာလား … အဟင့် ဟင့် ”
” တိတ်စမ်း … သမီး …။ မောင်ပိုင်စိုး ဖခင်က ဒယ်ဒီ့အသက်သခင် … ကျေဇူးရှင်ဟ …။ ဒယ်ဒီကိုကယ်ရင်း ခြေတစ်ဖက် ဆုံးရှုံးပြီး အသက်ပါပေးဆပ်လိုက်ရတာ …။ သူဆုံးခါနီး သမီးနဲ့ သူ့သား မောင်ပိုင်စိုးကို ပေးစားဖို့ ဒယ်ဒီ ကတိပေးပြီးသား …။ ဒီနည်းနဲ့ မောင်ပိုင်စိုးလည်း စောင့်ရှောက်ပြီးသားဖြစ်အောင် အသက်သခင် ကျေးဇူးရှင်ကိုလည်း ကျေးဇူးဆပ်ပြီးသား ဖြစ်အောင် ဒယ်ဒီစီစဉ်ခဲ့တာ ”
” အိုရ် … မသိဘူး မသိဘူး … ချယ့်ကို ဒယ်ဒီတို့ ကျေးဇူးတရားတွေ ဆပ်ပေးပို့ မွေးထားကြတာလား … အဟင့် ဟင့် ”
” ဟာ … မြမျက်ချယ် … ညည်း ညည်း … စကားတွေ အတော်တတ်နေပြီပေါ့ … မိဘကို ခြေစုံကန်ပြတာလား ”
ဦးမြတ်အောင်နဲ့ မြမျက်ချယ်တို့ ပြောနေသည်ကို ဒေါ်မြမြခိုင်မှ ဝင်ပြောလိုက်၏။ ပိုင်စိုးမှာ ဘာပြောရမှန်းမသိပဲ ဦးမြတ်အောင်တို့ စကားဝိုင်းအား ငေးကြည့်နေမိသည်။
” မောင်ပိုင်စိုး … မင်းဘာမှ စိတ်ထဲမထားနဲ့ … မင်္ဂလာရက် သတ်မှတ်ထားတဲ့အတိုင်း … ကျင်းပမယ် ”
…………………………………………………………..
????️အခန်း ( ၂ )????️
နောက်ဆုံး ဒေါ်မြမြခိုင်၏ စကားနှင့် စကားဝိုင်းအား အဆုံးသတ်လိုက်တော့၏။
” ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး … မင်း ဒီနေ့ အလုပ်နားလိုက်ကွာ … အိမ်ပြန် အနားယူလိုက် …။ မင်းအမေတော့ ပြန်မပြောနဲ့ …။ ရောဂါတစ်ဖက်နဲ့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေဦးမယ် ”
” ဟုတ် … အန်ကယ် … ဒါဆို … ကျနော့်ကို ခွင့်ပြုပါဦး ”
” နေဦး … ငါလိုက်ပို့မယ်လေကွာ … မင်းကားက … ကုမ္ပဏီ ကျန်ခဲ့ပြီမလား …။ ခဏနေလောက်မှ တစ်ယောက်ယောက် ပို့ခိုင်းလိုက်မယ် ”
ခဏအကြာ ဦးမြတ်အောင်ကိုယ်တိုင် ပိုင်စိုးအား အိမ်ပြန်ပို့ကာ ပိုင်စိုးမိခင် ဒေါ်နှင်းရီအတွက် အားဆေးများ မုန့်ထုပ်များတခါတည်း ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ ပိုင်စိုးမှာလည်း သူတို့သားအမိအပေါ် စိတ်ကောင်းအလွန်ရှိသော ဦးမြတ်အောင်အား စိတ်ထဲမှ လေးစားကျေးဇူးတင်နေရသည်။ ဦးမြတ်အောင် မျက်နှာနှင့် မြမျက်ချယ်အား သည်းခံဖို့ အားမွေးလိုက်၏။
မင်္ဂလာဆောင် နီးလာလေလေ မြမျက်ချယ်၏ အထေ့အငေါ့များက ခဏတိုင်း ရင်ဆိုင်နေရသည်။ တခါတခါ တုန့်ပြန်ချင်သော်လည်း ဦးမြတ်အောင်မျက်နှာပေါ်လာသည်နှင့် တုန့်ပြန်ချင်သည့်စိတ်များ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ မင်္ဂလာပွဲတွင် မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုးနား မကပ်ပဲ သိသိသာသာ ရှောင်နေခဲ့၏။ သူမသူငယ်ချင်းများဖြင့်သာ မင်္ဂလာပွဲအား ပြီးဆုံးစေသည်။
မင်္ဂလာပွဲအပြီး မိသားစု ဓတ်ပုံရိုက်ရန် မြမျက်ချယ်အား လိုက်ရှာရာ သတို့သားသတို့သမီး ထိုင်သော စင်မြင့်ထက်တွင်လည်း မြမျက်ချယ်အား မတွေ့ရပေ။ ပိုင်းစိုးမှာ ခန်းမတစ်ခုလုံး လိုက်ရှာရာ မတွေ့သဖြင့် ခန်းမအနောက်ဘက် အမျိုးသမီး သန့်စင်ခန်းဘက် ဝင်ရှာရာ မြင့်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ဝမ်းနည်းကာ ယူကြုံးမရ ခံစားလိုက်ရတော့သည်။
” မြမျက်ချယ် ”
” ဟင် ”
” ဟာ ”
ချစ်သူ၏ ပူဆာမှုကြောင့် သန်းစင်ခန်းအတွင်း မြမျက်ချယ်မှာ သတို့သမီးဝတ်စုံ ချိတ်ထမိန်အား ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်ထားကာ လက်နှစ်ဖက် ဘေးချထားရင်း သန့်စင်ခန်းနံရံအား ကျောကပ်ထား၏။ မြမျက်ချယ်၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ သူမနှင့် ရွယ်တူလူငယ်လေးမှာ မြမျက်ချယ်၏ ပေါင်ကြားတွင်း ညာဘက်လက် ရောက်နေပြီး ဘယ်လက်က မြမျက်ချယ်အား မိုးကာ နံရံအား ထောက်ထားလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် မြမျက်ချယ်မှာ နံရံဘက်မျက်နှာမူကာ ချိတ်ထမိန်အား ခါးထိလိပ်တင်ရင်း ခါးကော့ကာ နံရံအား လက်ထောက်နေ၏။ လူငယ်လေးမှာ မြမျက်ချယ် နောက်ကျောမှ နေရာယူကာ ဖွေးအိနေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် ပိုင်စိုးရောက်လာသဖြင့် ဟာကနဲ့ ဟင်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရ၏။
” လူကြီးတွေက … ဓါတ်ပုံရိုက်ဖို့ … ခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့ ”
ပိုင်စိုးအား မြင်သည်နှင့် မြမျက်ချယ်နောက်က လူငယ်လေးမှာ မျက်နှာပျက်ပြီး ဇစ်ပြန်ဆွဲကာ ကျောပေးရပ်နေတော့၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း ချိတ်ထမိန်အား အမြန်ပြန်ဆွဲချရင်း မျက်နှာလေးရဲတွက်လာသည်။ ရည်းစားဖြစ်သူ၏ ပူဆာမှုကြောင့် မင်္ဂလာခန်းမအနောက်ဖက် သန့်စင်ခန်းအတွင်း လိုက်လျောပေးစဉ် သတို့သားနှင့် ပက်ပင်းတိုးနေရ၏။
” ဟုတ် …… လာ လာ …… လာ ပြီ နော် ”
အသံတုန်ရီစွာနှင့် ပြောရင်း ပိုင်စိုးနောက်မှ ကပ်ပါလာခဲ့သည်။ ခဏအကြာတွင် မြမျက်ချယ်၏ ချစ်သူမှာ သန့်စင်ခန်းမှ ထွက်လာပြီး ဧည့်သည်များကြား ရောနှောကာ ခန်းမအတွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ မြမျက်ချယ်မှာ ဟန်လုပ်ပြုံးရင်း ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံနေရပေမယ့် ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်နေ၏။ ချစ်သူ၏ အလိုးမခံရသော်လည်း သတို့သားအသစ်စက်စက် ပိုင်စိုးရှေ့တွင် ချစ်သူအားထမိန်လှန် ကုန်းပေးသလို ဖြစ်သွားရသဖြင့် မျက်နှာပူနေမိသည်။ မင်္ဂလာပွဲပြီး၍ အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် ပိုင်စိုးမှာ ကုမ္ပဏီမှ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များအား ယာမကာဖြင့် တည်ခင်းဧည့်ခံပြီး မိုးချုပ်မှ မြမျက်ချယ်အိမ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့၏။
မင်္ဂလာဦးည၏ လင်မယားအိပ်ခန်းလေးမှာ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ပိုင်စိုးမှာ မင်္ဂလာဆောင်မှ အဖြစ်ပျက်များအား မျက်လုံးထဲပေါ်လာတိုင်း အရက်ဖိသောက်သဖြင့် ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နင့် အိပ်ပျော်သွားတော့၏။ မြမျက်ချယ်မှာ အမှားပြုလုပ်ထားမိသဖြင့် ပိုင်စိုးအား မျက်နှာချင်းမဆိုင်ဝံ့ပဲ ကျောပေးကား သက်ပြင်း တဖွဖွချရင်း ကြိုးစားအိပ်လိုက်ရသည်။
အိမ်ထောင်သက် ၁ လအတွင်း ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်အား ကျောပေးအိပ်ခဲ့၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း သူမ အမှားအတွက် ရှင်းပြချင်နေမိသည်။ ပိုင်စိုး သူမအား အဆုံးထိ ထင်နေသည်ကို စိတ်ထဲ ခိုးလို့ခုလု ခံစားနေရ၏။
အိမ်ထောင်သက် ၁ လ ပြည့်သောနေ့တွင် ပိုင်စိုးမိခင် ဆုံးပါးသွားသည်။ နာရေးသို့ မြမျက်ချယ်တို့ မိသားစု လိုက်ပို့ကြပြီး ပိုင်စိုးမှာ ဒေါ်နှင်းရီအား သင်္ဂြုလ်ပီးသည်နှင့် မိခင်အိမ်သို့ နေရစ်ခဲ့၏။ မြမျက်ချယ်မှ သူမပါ နေခဲ့မည်ပြောရာ ပိုင်စိုးက လက်မခံခဲ့ပေ။ နာရေးကိစ္စပြီး၍ ဆွမ်းကပ်ပြီးမှ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ် အိမ်သို့ ပြန်ရောက်လာသည်။ မြမျက်ချယ်မှ စကားစပြောသော်လည်း ပိုင်စိုးမှာ လိုသည်ထက် ပိုမပြောတော့ပေ။
တစ်ရက်တွင် ပိုင်စိုး ကုမ္ပဏီမှ ပြန်ချိန်ထက် နောက်ကျမှ ပြန်လာခဲ့၏။ ထမင်းမစားပဲ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်သွားသည်။ မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုး တက်သွားသည်နှင့် ထမင်းဟင်း ပန်းကန်များ သိမ်းကာ အိပ်ခန်းထဲဝင်လာ၏။
” မြမျက်ချယ် ”
” ဟင် … ပြောလေ … ဦးပိုင်စိုး …။ အဲ … ကိုပိုင်စိုး … အာ … ကိုပိုင် ”
ပထမဆုံး ပိုင်စိုးဘက်မှ စကားစပြောသဖြင့် ကြိတ်ဝမ်းသာကာ စကားများ မှားနေခဲ့ရသည်။ အသက် ၇ နှစ်ကြီးသဖြင့် ကိုတပ်ခေါ်ရမလား ခါတိုင်းလို ဦးပိုင်စိုးပဲ ခေါ်ရမလား ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေ၏။ မြမျက်ချယ်မှာ အသက် ၂၁ နှစ်ထဲ ရောက်ရှိကာ ပိုင်စိုးမှာ အသက် ၂၈ ထဲ ဝင်လာပြီဖြစ်သည်။
” မင်း … ဖြစ်ချင်တာတွေ … မင်း မိဘတွေကို … ပြောလိုက်တော့လေ …။ ငါ့ အမေလည်း ဆုံးပြီ … ငါတို့ ကွာရှင်းကြစို့ …။ မင်းဘက် နှစ်နာတယ်လို့ မပြောနဲ့ …။ ငါ အခုထိ မင်းအသားကို မထိခဲ့တာ မင်းအသိပါ ”
” ရှင် … ကိုပိုင် … မူးနေတာလား ”
” အေး … ငါ သောက်ထားပေမယ့် … မမူးသေးဘူး ”
” လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ကိုပိုင် … စိတ်ဓာတ်ရယ် အလုပ်ပေါ် ကြိုးစားလုပ်ကိုင်တာတွေကြောင့် … ချယ်လေး ထင်ခဲ့တာတွေ … မှားမှန်း သိခဲ့ပါတယ် ”
” အဲတာတွေ … ထားလိုက်ပါကွာ …။ ငါလည်း သူများချစ်ခြင်းကို … မခွဲချင်ဘူး …။ ဒီဘဝတောင် … ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မိဘမဲ့ခဲ့ရပြီ ”
” ချယ်လေး … အိမ်ထောင်သက် ၅ လ အတွင်း ဘာအမှားမှ … မလုပ်မိပါဘူးနော် ”
” အေး … နောက်ထပ် အမှားမလုပ်ခင် … လမ်းခွဲဖို့ … ငါပြောနေတာပါ ”
” ရှင် ”
” ရှင် … မနေနဲ့ … နောက် ၂ ပတ်ကြ မင်းမွေးနေ့မလား …။ ငါနဲ့ ကွာရှင်းပြီး … မင်း ချစ်သူနဲ့ … ပျော်ပျော်နေပေါ့ ”
” ဟာ … မဟုတ်တာ … အရင်က … ချစ်ခဲ့ပေမယ့် … ကိုပိုင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း … အဆက်အသွယ် ဖြတ်ခဲ့တာပါ ”
” ဟားဟားးးး … မင်းက … မင်းကိုယ်မင်း … လည်လှပြီ ထင်နေတာပေါ့ ”
” ဘာတွေလဲ … ကိုပိုင်ရယ် … မူးနေလည်း အိပ်တော့ … မနက်မှ ဆက်ပြောရအောင် ”
” ငါ … မူးလား မမူးလား … ဆိုတာ … သက်သေပြမယ်လေ ”
ပိုင်စိုးမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် အလုပ်အသွားအပြန် လွယ်သော အိတ်အနက်ထဲမှ ဖုန်းထုတ်လိုက်သည်။ဖုန်းဖွင့်ကာ မြမျက်ချယ်ရှေ့ ချပေးထား၏။
” ဘာတွေလဲ ”
” မင်းကိုယ်တိုင် … ဂယ်လာရီ ဖွင့်ကြည့်လေ ”
မြမျက်ချယ်မှာ မျက်မှောင်လေးကြုံ့ကာ စိုးပိုင်ဖုန်းအား ယူရင်း ဂယ်လာရီအား ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အစပိုင်းတွင် ကုမ္ပဏီအလုပ်နှင့် ပတ်သက်သောပုံများ ပိုင်စိုး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များနှင့် အမှတ်တရ ပုံများ တွေ့နေရ၏။ အပေါ်သို့ ပင့်တင်ကြည့်ရင်း ထင်မထားသော ပုံများ မြင်လိုက်ရ၍ မြမျက်ချယ် လက်ချောင်းလေးများ တုန်လာတော့သည်။ လက်ထဲမှ ဖုန်းအား လွတ်ကျမသွားအောင် ထိန်းကိုင်နေရသည်။
” ဟင် … ဒါ ဒါ ဒါတွေက ဘယ် လို လို့ ”
” ဟားးးး … ချယ်လေးက … အိမ်ထောင် ပြုပြီး နောက်ပိုင်း …… ဘာတဲ့ …… ဟားဟားးးး …… အဆက်အသွယ် ဖျက်ထားတာဆိုပဲ ”
” ခဏလေး … ချယ်လေး … ရှင်းပြပါ့မယ် ”
” ဒါ … ကားပါကင် မှာ … မင်းနဲ့ မင်းချစ်သူ … ဖြစ်ပျက်နေတာတွေလေ …။ ငါ့ အသိတစ်ယောက်ကလည်း … မင်းတို့ ဖြစ်နေတဲ့အချိန် မင်းတို့နားက … ကားထဲမှာပါ …။ မင်းကို ငါ့ မိန်းမမှန်း သိလို့ … ပုံရိုက် ယူထားလိုက်တာ …။ အဲဒါ မင်္ဂလာဆောင်နေ့က မင်းကို နောက်ကနေ … ဟိုဟာ လုပ်မယ့်ကောင်ပဲလေ …။ တစ်ယောက်တည်းပါ ငါ သူ့မျက်နှာကို မှတ်မိနေတယ် … မမေ့ဘူးကွ … ဟားးးဟားးးးးး ”
” ချယ်လေး … ဝန်ခံပေးမယ် …။ ကိုပိုင် မြင်တာတွေက … အကုန် မမှန်ဘူး …။ အဲဒါ ယုံပေးပါ … အဟင့် ဟင့် ”
” ငါ … နားမထောင်ချင်ဘူး … အဖြေက ရှင်းနေတာပဲ …။ ဒါပေမယ့် …… မင်းပြော … ရတယ် … နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ငါ အညာခံပေးမယ် ”
” ချယ်လေးချစ်သူက … မင်္ဂလာပွဲနေ့ကသူပဲ ဟုတ်တယ် …။ သူ့နာမည်က ထက်ဇော် …။ ချစ်သူ သက်တမ်း ၂ နှစ်ကျော်ပြီ …။ ချစ်သူတွေမို့ လိုက်လျောခဲ့တာတွေ ရှိတယ် …။ ဒါပေမယ့် အဆုံးထိ မသွားခဲ့ကြဘူး ”
” ဘာကွ … ဒါဆို … မင်္ဂလာပွဲနေ့က … မင်းတို့ နှစ်ယောက် ပေါင်းပြီး … ငါ့ကို နဖားကြိုး ထိုးကြတာပေါ့ ”
” မဟုတ်ဘူး … မဟုတ်ဘူး ကိုပိုင် … အဟင့် ဟင့် … ချယ်လေး ပြောတာတွေ ဆုံးအောင် နားထောင်ပေးပါနော် ”
” လိမ်စမ်းကွာ … နောက်ဆို … မင်း လိမ်လို့ရမယ့် သူ … မရှိတော့ပါဘူး ”
” အမှန်တိုင်းပြောရရင် ထက်ဇော်နဲ့ ချစ်သူဘဝမှာ နို့ရော ဟိုဟာရော … အကိုင်ခံခဲ့ပါတယ် …။ နောက်ပိုင်း ထက်ဇော်က ဇွတ်ပူဆာလို့ ချယ်လေးဟာကို သူယက်ပေးသလို … သူ့ဟာကိုလည်း ချယ်လေး စုပ်ပေးခဲ့ပါတယ် …။ တခါတခါ ချယ်လေးဟာကို သူ့ပြပြီး သူဟာသူ ဂွင်းထုတတ်တယ် …။ ချယ်လေးလည်း သူဟာက အရည်ထွက်မြင်ရမှ စိတ်ကျေနပ်မှု ရတာပါ …။ မင်္ဂလာပွဲနေ့က … ကိုပိုင်ထင်သလို မဟုတ်ပါဘူး …။ ချယ်လေးရဲ့ အပျိုဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်မို့ ချယ်လေးဟာကို သူကိုင်တယ် …။ အားမရတော့ ချယ်လေးကို နောက်ပြန်ကော့ခိုင်းရင်း နောက်ကနေ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုမလို့ပါ …။ ကိုပိုင်ရောက်လာတော့ … မလုပ်ဖြစ်တော့တာ …။ ကိုပိုင့် စိတ်ထဲ အဆုံးထိ တွေးနေမှာ ချယ်လေးသိပါတယ် …။ အဟင့် ဟင့် … ဒါ အဖြစ်မှန် ပါပဲ ”
…………………………………………………..
????️အခန်း ( ၃ )????️
” ဟားးးး … မင်း စကားတတ်မှန်း ငါသိပါတယ် … ကားပါကင်ကိစ္စက … မနေ့တနေ့ကမှပါ ”
” အဲဒါ … ချယ်လေး … သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဈေးဝယ်ထွက်ရင်း … သူရောက်လာတာပါ … ။ ချယ်လေးက ရှောင်နေလို့ … စကားပြောချင်တယ်ဆိုပြီး ဇွတ်ပြောတော့တာ …။ ဈေးထဲ လူတွေဝိုင်းကြည့်နေလို့ …ကားပါကင်ဘက် … သွားပြောရင်း လူရှင်းတော့ သူက ချယ်လေးပေါင်ကြား လာနိုက်တော့တာ …။ ချယ်လေး ခွင့်မပြုပါဘူး …။ သူ့လက်ကို တွန်းထုတ်ရင်း ခေါင်းခါငြင်းခဲ့တာပါ …။ ကိုပိုင့် အသိပုံရိုက်တဲ့အချိန် သူ့လက်က ချယ်လေးပေါင်ကြားရောက်နေပြီး ချယ်လေးက ခေါင်းရမ်းတဲ့ပုံ ရိုက်မိတာနေမယ် …။ အဲဒါ အမှန်ပါ … ကိုပိုင်ရယ် ”
” ဒါပေမယ့် … ငါ မြင်တာက … အရှင်းကြီးပါကွာ …။ အခုထိ မင်းနောက်ကနေ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်နေတဲ့ မြင်ကွင်းက မပျောက်သေးဘူး …။ မင်းလည်း မင်းမချစ်တဲ့သူ မင်းထက် အသက်ကြီးတဲ့သူနဲ့ … ဘယ်နေချင်ပါ့မလဲ …။ ငါပြောသလိုသာ လုပ်ပါကွာ ”
” အဟင့် ဟင့် … ဒါဆိုလည်း … ချယ်လေး မွေးနေ့ပြီးရင် … ဒယ်ဒီနဲ့မာမီ့ကို … ချယ်လေး ပြောပါ့မယ် …။ ၂ ပတ်လောက် စောင့်ပေးပါနော် ”
” အေးလေ … ၂ ပတ်လောက်နဲ့ မထူးပါဘူး ”
အမှန်တော့ စိုးပိုင်လည်း အနီးကပ်နေရင်း မြမျက်ချယ်အပေါ် သံယောစဉ် ဖြစ်မိနေသည်။ တရေးနိုးညတွေတိုင်း မြမျက်ချယ်၏ နို့အုံများ အိစက်တင်းကားနေသော ဖင်သားစိုင်များ ညဝတ်စကပ်အပါးလေးအောက်မှ တခါတခါ လန်တက်၍ ပေါ်နေသော ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား ကြည့်မိရင်း တက်လိုးချင်သည့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ သို့သော် သူများလိုးပြီးသား ဟုသော အတွေးက ဝင်ရောက်လာစဉ် ဖြစ်တည်နေသော ကာမစိတ်လေးများ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။
မြမျက်ချယ်မှာလည်း အတူအိပ်စဉ် ပိုင်စိုးမှ အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် သူမအားခွစဉ် ပေါင်တန်များ ဖင်သားစိုင်များ လီးထိပ်ဖြင့် ထောက်မိနေ၏။ မနက်လင်းကာနီးတိုင်း ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်ထွက်နေသော လီးကြီးအား ခိုးခိုးကြည့်ရသည်မှာ နေစဉ်အလုပ်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ချစ်သူထက်ဇော်၏ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ပိုင်စိုးလီးအား ခိုးကြည့်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်ကာ ဘယ်နေ့များ မူးပြီး တက်လိုးလိုက်မလည်းဟု ရင်ခုန်ရင်း စောင့်မျှော်ရသည့် ရက်တွေကလည်း မနည်းပေ။ လူချင်း အနေနီးမှ ပိုင်စိုးမှာ စည်းစိမ်ပစ္စည်းများအား တက်မက်ချင်းမရှိပဲ အလုပ်ကိုသာ ကြိုးစားလုပ်ကိုင်တတ်သည်ကို တွေ့မြင်ကာ အရင်က အထင်သေးမိသော စိတ်ထဲတွင် သံယောစဉ် ဖြစ်တည်မှုလေးက အစားထိုး နေရာယူလာ၏။
………………………………………………….
” ဟက်ပီဘတ်ဒေ … ဒူးယူ …… ဟက်ပီဘက်ဒေ … ဒူးယူ …… ဟက်ပီးဘတ်ဒေး … ဟက်ပီဘက်ဒေ …… ဟက်ပီးဘက်ဒေ … ဒူးယူ ”
” ဖျောင်း ဖျောင်း ဖျောင်းးးး ”
” ဖျောင်း ဖျောင်း ”
မြမျက်ချယ်၏ ၂၁ နှစ်မြှောက် မွေးနေ့လေးမှာ ရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်းများဖြင့် အကျဉ်းချူံးလုပ်ခဲ့သည်။ ဆုတောင်းအပြီး လက်ခုပ်သံများ ပေါ်ထွက်လာကာ မွေးနေ့ကိတ်ပေါ်မှ ဖယောင်းတိုင်အား မီးမှုတ်ငြိမ်းကာ ကိတ်မုန့်အား ဓါးပါးလေးနှင့် လှီးခွဲနေ၏။
” မေသူ … အရင်ဟ … အင့် ”
” နီနီ … အလှည့် ”
” ဟေသီ … လာပြီဟေ့ … အဟေးးး ”
” ဖျောင်း ဖျောင်း ဖျောင်း ”
” ဟင် ”
လက်ခုပ်သံများအဆုံး ဆံပင်ခလယ်ကွဲနှင့် ကော်လံပါသောအင်္ကျီအဖြူ အောက်ခံထားပြီး ကုတ်အညိုရောင် ဘက်ကီဘောင်ဘီး အညိုရောင်နှင့် ပြောင်လက်နေသော ရှုးဖိနပ် အနက်လေးအား စီးထားရင်း လူချောလေးတစ်ယောက် ပန်းစည်းလေးဖြင့် ဝင်လာနေသည်။
” ဟက်ပီဘတ်ဒေးပါ … ချယ် ”
” ထက်ဇော် ”
” ရော့ … လက်ဆောင်လာပေးတာပါ ”
” နင် ဘယ်လိုဝင်လာတာလဲ … ဒုက္ခပါပဲဟာ ”
” ငါခေါ်လာတာ … ချယ်လေး …။ နင်က နေနိုင်ပေမယ့် … ထက်ဇော်ကို ကြည့်ပြီး … ငါ သနားလို့ပါဟာ ”
” ပြဿနာပဲ … မေသူရာ …။ ထက်ဇော်ကြောင့် … ငါ့ အိမ်ထောင်ရေး … အက်ကြောင်းထနေပြီဟ ”
” ဘာလဲ … ချယ်လေး … ၆ လလောက် ပေါင်းလိုက်တာနဲ့ … ၂ နှစ်ကျော် တွဲခဲ့တဲ့ … ချစ်သူကို … မေ့ပစ်နိုင်တယ်ပေါ့ ”
” အဲလိုမပြောနဲ့ … ထက်ဇော် … အိမ်ထောင်ရေးဆိုတာ … ကလေးကစားစရာ မဟုတ်ဘူးဟ ”
” အေးလေ … နင်တို့ အိမ်ထောင်ရေး အက်ကြောင်းထနေရင် … ကွဲလိုက်ဟာ …။ ထက်ဇော်နဲ့ ယူလိုက် …။ ဘယ်လိုလဲ ထက်ဇော် ”
မေသူမှာ မြမျက်ချယ်အား ပြောရင်း ထက်ဇော်ပါ လှမ်းမေးလိုက်သည်။
” ချယ်လေးသာ … စိတ်ချမ်းသာမယ်ဆို … ငါဘက်က … အဆင်သင့်ပဲ ”
ထက်ဇော်ကလည်း မေသူအား အားကျမခံ ပြန်ပြောနေပြန်သည်။
” တီတီ … ပွမ်ပွမ် … တီ ”
ထိုစဉ် ခြံဝင်းထဲ ဟွန်းသံပေးကာ ပိုင်စိုးကားလေး ဝင်လာနေ၏။
” ဟာ … ဒုက္ခပါပဲ … ငါတော့ သေချင်တယ်ဟာ ”
မြမျက်ချယ်မျက်နှာလေး ဖွေးစွပ်သွားကာ ကိုယ်လုံးလေး တုန်လာတော့၏။
” ထက်ဇော် … နင်နဲ့ ကိုပိုင် … တွေ့လို့မဖြစ်ဘူး …။ လာ လာ နောက်ဖေးရှောင်နေမှ ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ထက်ဇော်အား အသံတုန်ရင်စွာ ပြောရင်း ထက်ဇော်လက်ဆွဲကာ ဧည်ခန်းထဲမှ နောက်ဖေးဘက် ရှောင်ရန် ခေါ်ထုတ်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန် ပိုင်စိုးမှာလည်း မြမျက်ချယ်အား လမ်းခွဲခါနီး အမှတ်တရ မွေးနေ့လက်ဆောင် ပေးရန် အတွင်းထဲ ယောင်္ကျားနှင့်မိန်းမ တွဲကနေသော ဖန်မီးအိမ်လေး ဝယ်လာခဲ့သည်။ အကြောင်းမညီညွတ်လို့ လမ်းခွဲဖို့ ဆုံးဖြတ်ပေမယ့် မြမျက်ချယ်၏ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမြတ်အောင်၏ ကျေးဇူးတရားများက သူတို့သားအမိပေါ် များပြားလှ၏။
ကားလေးအား ထိုးရပ်ကာ မြမျက်ချယ်၏ ပျော်ရွှင်နေပုံလေးအား ခိုးကြည့်ချင်သေးသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှလည်း လက်ခုပ်သံများနှင်အတူ ပျော်ရွှင်စွာ အော်ဟစ်ဆူညံနေသော အသံလေးများ ကြားနေရသည်။ ကားပေါ်မှဆင်းကာ တိုက်အပြင်ဘက်မှ နောက်ဖေးသို့ ပတ်လျှောက်လာခဲ့၏။
နောက်ဖေးပြတင်းပေါက်မှ ဧည့်ခန်းအား ထင်းနေအောင် မြင်ရ၏။ နောက်ဖေးရောက်သည်နှင့် တိုက်နောက်ကျောဘက် ကာထားသော အုတ်တံတိုင်းဘေး ခြေဖွဖွနင်းကာ ဧည့်ခန်းအား မြင်ရသော တံခါးပေါက်ဆီ တိုးကပ်လာသည်။ တံခါးပေါက်နားတွင် အုတ်တံတိုင်းအား ကျောပေးလျက် အင်္ကျီအပြာလက်ပြတ်နှင့် စကပ်ထမိန်အနက်ဗြောင်လေးဝတ်ထားသော မိန်းကလေးမှာ ဧည့်ခန်းတွင်း ပြတင်းတံခါးလေးဟကာ ချောင်းကြည့်နေ၏။
သူမလက်လေး နှစ်ဖက်က ပြတင်းပေါက်ဘောင်အား ထောက်ထားသဖြင့် ခါးလေးကော့ကာ ဖင်ကြီးကော့ထွက်နေပြန်သည်။ သူမနောက်ကျောဘက်မှ လူငယ်တစ်ယောက်က ကော့နေသော ဖင်ကြားထဲ နောက်မှထောက်ကာ လက်များက ခါးမှတဆင့် နို့အုံများဆီ ရွေ့ကာ ပွတ်သပ်ပေး၏။ လူငယ်အား ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် သေချာကြည့်မှ မြင်ဖူးသလိုရှိရာ ပိုင်စိုး ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားတော့သည်။ ခြေလှမ်းများက ထိုအတွဲနား အလိုလိုရောက်ရှိသွား၏။
” ဟင် … ခင်ဗျား ”
” ဟာ … အမလေး … ကိုပိုင် ”
” ကွန်ဂရက် ကျူလေးရှင်းပါ … မြမျက်ချယ် ”
” ကိုပိုင် … အထင်မလွဲနဲဦးနော် … ချယ်လေး …… ရှင်း ရှင်း ရှင်း ပြ ပြ ”
” ဝုန်း … ဒုတ် … ခလွမ် လွမ် လွမ် ”
ပိုင်စိုး လက်ထဲမှ မွေးနေ့လက်ဆောင် ဖန်မီးအိမ်လေ ရုတ်တရက် မြောက်တက်သွားကာ အုတ်တံတိုင်းနံရံနှင့် ပြင်းထန်စွာ ထိပြီး ကွဲထွက်သွားတော့သည်။
” ဟာ …… အဟင့် ဟင့် ဟင့် …… ကိုပိုင် …… မသွားပါနဲ့ဦး …… ချယ်လေး ရှင်းပြတာ …… ခဏ …… ဖြန်း …… အားးးး ”
” ငါ့လက်ကို လွတ်စမ်း … မြမျက်ချယ် ”
ပိုင်စိုးမှာ သူ၏ ဘယ်လက်အား မြမျက်ချယ် လှမ်းဆွဲသည်နှင့် လွတ်နေသော ညာလက်ဖြင့် မြမျက်ချယ် ပါးအား ပစ်ရိုက်လိုက်၏။
” အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”
ထက်ဇော်မှာလည်း ရုတ်တရက် အဖြစ်ပျက်များကြောင့် ကြောင်နေမိသည်။ မြမျက်ချယ် ခါးအား ကိုင်ထားလျက်ပင် ဖြစ်၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း စိုးပိုင်လှည့်ထွက်သွားမှ သတိပြန်ကပ်လာသည်။ နောက်လှည့်ကြည်ရာ သူမဖင်နောက်တွင် ထက်ဇော်၏ ဘောင်းဘီအတွင်းမှ လီးမှာ ထောင်ထွက်နေပြီး သူမဖင်အား ထောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ထက်ဇော်လက်များက ခါးပေါ်ရောက်နေရာ ဆွဲခွာပြီး ပိုင်စိုးနောက် အမြန်လိုက်ခဲ့သည်။ သို့သော် ပိုင်စိုးမှာ ကားထား၍ ခြံဝင်းရှေ့ဖြတ်လာသော ဆိုင်ကယ်တက္ကစီအား တားကာ တက်လိုက်သွားတော့၏။
” အီးဟီး …… အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”
အမှန်တကယ် မြမျက်ချယ်မှာ သူမမွေးနေ့ ထက်ဇော်အား ပိုင်စိုးမမြင်စေရန် နောက်ဖေးဘက် ပုန်းရင်း ပြတင်းပေါက်မှ နေ၍ အခြေအနေ စောင့်ကြည့်နေသည်။ ထက်ဇော်မှ သူမဖင်အားထောက်ကာ နို့အုံများပွတ်သပ်စဉ် ဘာခံစားမှုမှ မရှိပေ။ ပိုင်စိုး ဝင်လာပြီး ဘာလုပ်မလဲသာ မြင်ချင်နေမိသည်။ ကံဆိုးချင်တော့ ပိုင်စိုးကလည်း မြမျက်ချယ် ပျော်နေပုံလေးအား ခိုးကြည့်ပြီးမှ ဖန်မီးအိမ်လေးအား လက်ဆောင်ပေးဖို့ စဉ်းစားမိသွား၏။ မြမျက်ချယ်မှာ ပြတင်းပေါက် လက်ထောက်ထားရင်း ဖင်လေးကော့ပေးရာ ထက်ဇော်မှ နောက်က ဖင်သားစိုင်အား ဖိကပ်ထောက်ပြီး နို့အုံများ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်ကို မြင်တွေ့သွားတော့သည်။
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ရုတ်တရက် ဒေါသစိတ် ငယ်ထိပ်တက်ကာ လက်ဆောင်ပေးဖို့ ဝယ်လာသော ဖန်မီးအိမ်လေးအား ပေါက်ခွဲပစ်လိုက်၏။ သူ့လက်အား လှမ်းဆွဲသော မြမျက်ချယ်ပါးအား လွဲရိုက်ကာ ထွက်ခဲ့သည်။
……………………………………….
????️အခန်း ( ၄ )????️
” ဟူးးးး …… မင်းအဖြစ်ကလည်း … ဆိုးပါတယ် … ပိုင်စိုးရာ ”
” ဟုတ်တယ် … မင်းနိုင် … လမ်းခွဲဖို့ပဲ … စဉ်းစားရတော့မှာ ”
” မိုးလည်းချုပ်ပြီ … အိပ်ကြစို့ကွာ ”
” အေးပါကွာ … အိပ်စို့ ”
ခဏအကြာ မင်းနိုင်မှာ တခူးခူးဖြင့် အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လူးလိမ့်ရင်း အတော်လေးကြာမှ ကြိတ်မှိတ်အိပ်လိုက်ရတော့သည်။
………………………………………………………..
” ပိုင်စိုး … ထတော့ … မင်း ဘိုးတော်ဆီက ဖုန်းဝင်လာတာ ”
” ဟမ် ”
” ရော့ … မင်းကိုယ်တိုင်ပြော ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အိပ်ကောင်းနေရာ မင်းနိုင်နိုးသဖြင့် အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် အိပ်ယာထလိုက်ရာ ဦးမြတ်မောင်ဆီက ဖုန်းဆိုသည်နှင့် မျက်လုံးပြူးသွားမိ၏။
” ဟဲလို … ကျနော် … ပိုင်စိုးပါ ”
” မောင်ပိုင်စိုး … အိမ်ခဏလာခဲ့ကွာ …။ သမီးနဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲ …။ အိပ်ဆေးအများကြီးသောက်လို့ ညက ဆေးရုံတင်ထားရတယ် …။ အခု သက်သာပါပြီ …။ ဘာမှ မေးမရလို့ကွ ”
” ကျနော် … မင်းနိုင်အိမ်မှာ … ညအိပ်တာပါ …။ အခု လာခဲ့ပါမယ် … အန်ကယ် ”
” အေးအေး … အမြန်လာခဲ့လိုက်ကွာ ”
ဦးမြတ်အောင် ဖုန်းချသွားမှ ပိုင်စိုးလည်း အိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲလိုက်သည်။
” ပြန်အိပ်မနေနဲ့ ပိုင်စိုး … ရင်ဆိုင်လိုက်ကွာ ”
” ဟူးးးးး … အေးပါကွာ ”
ပိုင်စိုးမှာ မင်းနိုင်နှင့် မနက်စာ အတူစားပြီး မင်းနိုင်အား မြမျက်ချယ်တို့ အိမ်ဆီ လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်သည်။ နာရီဝက်ခန့်အကြာတွင် မြမျက်ချယ်အိမ်ရှေ့ ရောက်ရှိကာ မင်းနိုင်မှ နှုတ်ဆက်နေ၏။
” ကဲ … ငါလစ်ပြီ … ပိုင်စိုး ”
” အေးပါ သူငယ်ချင်းရာ … ကျေးဇူးပဲ ”
မင်းနိုင်ကားလေး ထွက်သွားသည်နှင့် ခြံဝင်းတံခါးဖွင့်ကာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လေးလံသော ခြေလှမ်းများဖြင့် တိုက်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ထိုင်ခုံပေါ်တွင် မြမျက်ချယ်မှာ ခေါင်းငုံကာ ငိုနေသည်ကို အရင်ဆုံး တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။ ပါးရိုက်ခဲ့မိသဖြင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသလို ဦးမြတ်အောင်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တို့အား မျက်နှာပူနေမိသည်။
” ဟော … လာထိုင် … မောင်ပိုင်စိုး ”
” ဟုတ် … အန်ကယ် ”
” မင်း … မနက်စာ စားခဲ့ပြီလား ”
” စားပြီပါပြီ … အန်တီ ”
မြမျက်ချယ်၏ မိခင်ဖခင်အား ပြန်လည်ပြောဆိုရင်း မြမျက်ချယ် ဘေးတစ်ခုံကျော်မှ လွတ်နေသော ခုံတစ်လုံးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ပိုင်စိုးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စားပွဲခုံ၏ တစ်ဖက်က ခုံပေါ်တွင် ဦးမြတ်အောင်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တို့ အတူကပ်ထိုင်နေ၏။ ခဏအကြာတွင် ဦးမြတ်အောင်မှ သောက်လက်စ ကော်ဖီခွက်အား တစ်ငုံမော့သောက်ရင်း ပိုင်စိုးအား လှမ်းမေးလိုက်သည်။
” ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး … မင်းတို့ ဘာဖြစ်ကြတာလဲ ”
” ဟူးးးးး ”
ပိုင်စိုး အပြောရ ခက်နေ၏။ သူ့အပေါ် အစစအရာရာ ကောင်းခဲ့သော ကျေးဇူးရှင် ဦးမြတ်အောင်အား ဘယ်ကစပြောလို့ ပြောရမှန်း မသိတော့ပေ။ မပြောလို့ကလည်း မဖြစ်ပေ။ တချိန်ချိန်မှာ ရင်ဆိုင်ရမည့် ကိစ္စဖြစ်နေသည်။
” ပြောပါ … မောင်ပိုင်စိုး … မင်းနဲ့ သမီးကြားမှာ … ဘာဖြစ်ခဲ့ကြတာလဲ ”
” ကျနော် နဲ့ သူ … လမ်းခွဲတာ … အကောင်ဆုံးပါ … အန်ကယ် ”
” ဟေ ”
” ဟင် … ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ … မောင်ပိုင်စိုး ”
ပိုင်စိုးစကားကြောင့် ဦးမြတ်အောင်ရော ဒေါ်မြမြခိုင်ပါ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်သွားရ၏။
” ကျနော် … သူ့ကို … အားလုံး သက်သေတွေနဲ့ ပြပြီးပါပြီ ”
” အဟင့် ဟင့် … ချယ်လေး အမှန်တိုင်း ဝန်ခံခဲ့တာပဲ … ကိုပိုင်က … လက်မခံခဲ့တာပါ ”
” တောက် … တိတ်စမ်း မြမျက်ချယ် … ငါ နွားမဟုတ်ဘူးကွ ”
” ဟင် ”
” ဟာ … အန်တီ့ကိုလည်း ရှင်းပြပါဦး … မောင်ပိုင်စိုးရယ် …။ အန်တီ့သမီးဘက်က … ဘယ်အထိ မှားနေလို့လဲ ”
” ပြောပါ … မောင်ပိုင်စိုးရာ … သမီးကလည်း မေးလို့မရဘူး …။ မင်းပြောမှ … အန်ကယ်တို့လည်း သိရမှာ ”
” ကျနော် … မပြောပါရစေနဲ့ … အန်ကယ် ”
” အိမ်ထောင်ပြုတယ်ဆိုတာ … လွယ်တဲ့ကိစ္စ မဟုတ်ဘူးကွ …။ ပြီးတော့ အန်ကယ်က … မင်းအပေါ် အများကြီး မျှော်လင့်ထားတာပါ …။ အသက်အရွယ်ရ အန်ကယ်အလုပ်နားရင် … မင်းပဲ … ကုမ္ပဏီကို ဦးစီးရမှာလေ ”
” ကျနော် … အန်ကယ့် … ကျေးဇူးတွေကို … တခြားနည်းနဲ့ … ဆပ်ပါရစေ ”
” ဒါတော့ … မင်းလွန်တယ် … မောင်ပိုင်စိုး …။ အန်တီတို့က မင်းအပေါ် သားအရင်းလို စောင့်ရှောက်ခဲ့တာပါ …။ ပြီးတော့ အန်တီ့သမီးကလည်း ရုပ်ရော စည်းစိမ်ပစ္စည်းရော အဖက်ဖက်က ပြည့်စုံတဲ့ မိန်းကလေးပါ …။ မင်းထက်သာတာတွေ … အများကြီး ခေါင်းခေါက်ပေးစားလို့ ရပါတယ် ”
” ဟူးးးး … ဒါဆိုလည်း … ကျနော့်ထက်သာတဲ့ … သူ့ချစ်သူနဲ့ … ပေးစားလိုက်ပါတော့ဗျာ ”
” ဟမ် … ဘယ်လို ဘယ်လို … မောင်ပိုင်စိုး ”
” နားနဲ့မနာ … ဖဝါးနဲ့သာ … နာပါတော့ဗျာ ”
ထို့နောက် ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မင်္ဂလာပွဲမှစ၍ မွေးနေ့အထိ သူမြင်သည့် အဖြစ်ပျက်များအား အကုန်ပြောပြလိုက်တော့သည်။
” တောက် ”
” ဟာ … မြမျက်ချယ် … ညည်း မိုက်လုံးကြီးလှချည်လား သမီးရယ် …။ မာမီတို့ မျိုးရိုးထဲ ညည်းလို မိန်းမ မရှိဘူး …။ အမလေး … ဘုရားဘုရား ”
” အဟင့် ဟင့် … သမီးက မင်္ဂလာပွဲပြီးတော့ ကင်းအောင်နေတာပါ …။ မမျှော်လင့်ပဲ … ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေပါ ”
” ညည်းအေ … ဘယ်ယောင်္ကျားက … ကိုယ့်မိန်းမကို သူစိမ်းယောင်္ကျား ကိုင်တာပြုတာ … အိုရ် … တော်ပြီ တော်ပြီ … မောင်ပိုင်စိုး … တောင်းဆိုတာ မမှားဘူး ”
” ဟူးးး … မောင်ပိုင်စိုး … မင်းတို့ကိစ္စ အန်ကယ် ဝင်မပါတော့ပါဘူး …။ တစ်ခုပဲကွာ … အလုပ်မထွက်ပါနဲ့ …။ မင်းအဖေအပေါ် ငါပေးတဲ့ ကတိ တည်ချင်လို့ပါ ”
” ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး … ဒီကိစ္စ သားဘက်က မလွန်ပါဘူး …။ အန်တီလည်း ဒီလို ဖောက်ပြန်တာမျိုး ခွင့်မလွတ်ပါဘူး …။ ဒါပေမယ့် … လမ်းခွဲတာနဲ့ အန်တီတို့ သိက္ခာတွေ ရေစုံမျောပြီပေါ့ကွယ် …။ ဒီလိုလုပ်ပါ …။ မင်းအန်ကယ် ပြောသလို အလုပ်လည်း မထွက်နဲ့။ ပြီးတော့ ဒီအိမ်မှာပဲ နေပါ …။ အခန်း ခွဲနေကြပေါ့ …။ မနက်ဖြန် အန်တီမိတ်ဆွေ ရှေ့နေတစ်ယောက် ခေါ်ပြီး … သမီးနဲ့မင်း ကွာရှင်းစာချုပ် လက်မှတ်ထိုးကြ …။ မင်းအပေါ် မတရား မလုပ်ပါဘူး …။ ဒီအိမ်မှာ ၁ နှစ်ပဲ နေပေးပါ …။ ၁ နှစ်ပြည့်ရင် မင်းသွားချင်တဲ့ဆီ … ထွက်သွားပါတော့ ”
…………………………………………………….
” ဟူးးးး … မောင်ပိုင်စိုးကို … အားနာမိတယ် … မြရယ် ”
” အင်း … အဓိကက … သမီး ပျော့ညံ့တဲ့ စိတ်ကြောင့်ပါ ”
အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးလာကာ အလင်းရောင်ဖျော့လာပြီး အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာရာ ညပိုင်းအချိန်သို့ ရောက်ရှိလာ၏။ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော လေပြေအေးလေးမှာ ဦးမြတ်အောင် စိတ်နှစ်လုံးအား အေးချမ်းအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့ပေ။ အိပ်ခန်းလေးတဲ့ ဦးမြတ်အောင်၏ သက်ပြင်းချသံများ ခဏခဏ ထွက်ပေါ်နေသည်။
” မြ … ပြောတာတွေ … မောင်ပိုင်စိုးက … လက်ခံပါ့မလား ”
” ဒါတော့ … သမီးလေးကံပဲ … ကိုမြတ်အောင်ရယ် ”
” ဟူးးးး … မြနဲ့ လက်ထပ်ပြီးခါစ … အဖြစ်အပျက်လေး မှတ်မိသေးလား ”
” မမေ့ပါဘူး … ကိုမြတ်အောင်ရယ် …။ မြကို အပျိုထင်ပြီး … ရည်းစားစကား လိုက်ပြောတဲ့ သူကို … ကိုမြတ်အောင် တုတ်နဲ့ လိုက်ရိုက်တာလေ ”
” အင်းလေ … အခုဟာ … မောင်ပိုင်စိုးရှေ့မှာ သမီးကို သူ့ကောင်လေးက … လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာလေ …။ မောင်ပိုင်စိုးနေရာ … ငါသာဆို … လူသတ်မိမှာ ”
” ကဲပါ … စိတ်လျှော့ … ကိုမြတ်အောင် …။ မြတို့ … မျှော်လင့်ချက် ရှိပါသေးတယ် …။ ဒါမို့ … မောင်ပိုင်စိုးကို … ဒီအိမ်မှာ … ၁ နှစ်နေဖို့ တောင်းဆိုထားတာ ”
” ဟမ် … တကယ်လား ”
” တကယ်ပေါ့ … မောင်ပိုင်စိုးရော … သမီးရော … သံယောစဉ် တွယ်နေကြပါပြီ ”
” ဟုတ်ရဲ့လား … မြရယ် ”
” ဟုတ်လို့ … ရှင့်သမီးက … အိပ်ဆေးသောက် သေကြောင်းကြံတာပေါ့ …။ မောင်ပိုင်စိုးကလည်း သမီးအပေါ် သံယောစဉ်ဖြစ်လို့ သဝန်တိုရာက ဖြစ်ကုန်တာပါ …။ သမီးစိတ်က သူ့ချစ်သူအပေါ်မှာ မရှိကြောင်း မောင်ပိုင်စိုး သိသွားရင် … အဆင်ပြေပါပြီ ”
” ဟူးးးး … အေးပါ မြရယ် … သမီးကံပေါ့ ”
” ကဲ … အဲတာတွေ … မတွေးနဲ့တော့ … စိတ်ကို လျှော့ထား … မြတို့ မချစ်တာ ကြာပြီ …။ ပြစမ်းပါဦး ကိုမြတ်အောင် ဟာကြီးကို ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ပြောရင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ပုဆိုးအား ဖြည်ကာ ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားထဲ ငိုက်ဆင်းနေသော ဦးမြတ်အောင်ပေါင်ကြားမှ လီးအား ဘယ်ဘက်လက်လေးဖြင့် အုပ်ကိုင်နေ၏။ ထို့နောက် လီးအရည်ပြားအား ခပ်ဖွဖွပွတ်ကာ ဆွပေးလိုက်ပြန်သည်။
” ကိုမြတ်အောင် ”
” ဟမ် … မြ ”
” မြဟာလေး … သတိမရဘူးပေါ့ ”
” သတိရပါတယ် … မြရယ် …။ အလုပ်ကပြန် မိုးချုပ်တော့ မြအိပ်နေလို့ မနိုးရက်တာပါ ”
” တကယ် ”
” အင်းပေါ့ … ထမိန်လေးလှန်ပြီး … မြဟာလေး ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု အိပ်ပစ်တာပါ ”
ဦးမြတ်အောင် စကားအဆုံး ဒေါ်မြမြမှာလည်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားရကာ လင်တော်မောင်၏ လီးအား ၁၀ ချက်ခန့် ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေးလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ကုန်းထကာ သူမအဝတ်စားများ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ နို့အုံတွဲကာ ကျန်းမာရေးလိုက်စားသူမို့ ဗိုက်ခေါက်အနည်းငယ်ထွက်နေသည်မှာအပ ခန္ဓာကိုယ်အလှက အများကြီး ကျန်နေသေး၏။ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြီးကြားမှ စောက်မွှေးအုံလေးက စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်အား ဖုံးအုပ်နိုင်စွမ်းမရှိပေ။
” မြရယ် ”
ဦးမြတ်အောင်မှာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဘယ်ဘက်ဘေးတွင် အဝတ်အစားများ မပါသော မိန်းမဖြစ်သူအား စိုက်ကြည့်ရင်း နာမည်ရွတ်ဆိုလိုက်၏။ ထမိန်ချွတ်ပြီးသည်နှင့် ဘေးနားပေါင်ကား ဒူးထောက်ထိုင်ရာ ဒေါ်မြမြခိုင်ပေါင်ခြံမှ စောက်ဖုတ်မှာ ဖြဲပြနေသလို ဖြစ်နေပြန်သည်။
” ကိုမြတ်အောင် … ရှင်လည်း ချွတ်လေ ”
ဦးမြတ်အောင်ကလည်း မိန်းမဖြစ်သူစကားအဆုံး ကုန်းထကာ အင်္ကျီရော ပုဆိုးပါ ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ ဦးမြတ်အောင်ဆီးခုံးမှ လမွှေးအုံကြီးမှာ လီးအရင်းမှ လဥများပေါ်ထိ ဆက်ပေါက်နေသည်။ ဦးမြအောင် ပက်လက်ပြန်အလှဲတွင် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခါးညွတ်ရင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူလီးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ ကုန်းစုပ်လိုက်တော့၏။
” ရှီးးးး … အ အ ”
ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် ဒစ်ကြီး ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲဝင်သွားရာ နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ပေါင်တန်များတုန်ကာ အကနဲ့ ညည်းတွားနေမိသည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ အပူမီးများ မေ့လျော့ကာ လတ်တလော ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိနေတော့၏။ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခင်ပွန်းသည်မျက်နှာအား မျက်လုံးဆွေကြည့်ရင်း လီးအဖျားမှ အရင်းထိ လျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ဆံနွယ်များကာ ဦးမြတ်အောင် ဗိုက်ပေါ်ဝဲကျနေရာ လီးထိပ်အားငုံရင်း အထက်အောက် ကစားပေးရာ ဆံနွယ်များက ဦးမြတ်အောင် ဗိုက်သားများအား ပွတ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းနေရ၏။
ခဏအကြာ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲ ဦးမြတ်အောင် လီးကြီးမှ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်လာတော့သည်။ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ လီးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြီး လက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးလိုက်ပြန်၏။ လီးအရည်ပြား အောက်ဆွဲအချ ကားထွက်လာသော ဒစ်ကြီးအား လျှာဖြင့်ဝိုက်ကာ တေ့စုပ်ပေးသည်။ ဦးမြတ်အောင် လီးကြီးမှာ တံတွေးများနှင့် ပြောင်လက်ကာ လီးအရည်ပြားပေါ်တွင် အကြောများ ထောင်လာရ၏။
” ခဏ … မြရယ် ”
” ဟမ် … ဘာလို့လဲ ”
” မြစုပ်ပေးတာ … တအားကောင်းတော့ ပြီးချင်လာလို့ … ခဏရပ်ဦး …။ မြစောက်ပတ်လည်း … ယက်ချင်သေးတယ် ”
” ယက်လေ … ပြွတ် …… ပလွပ် ”
ဦးမြတ်အောင် စကားအဆုံး ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဒစ်ဖူးအား တစ်ချက်ဆွဲစုပ်ရင်း ပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲရင်း ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးအား ဖြဲပေးလိုက်သည်။ ဦးမြတ်အောင်မှာ ချက်ချင်းထထိုင်ရင်း မိန်းမဖြစ်သူ ပေါင်ကြား လေးဖက်ထောက်နေရာယူကာ ဖြဲထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဆွဲမြှောက်ပစ်၏။
……………………………………………………..
????️အခန်း ( ၅ )????️
ခြေဖျားထောက်ကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ဖြစ်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ပေါင်ခြံထဲမှ အဖုတ်အား ကုန်းယက်ပစ်၏။ နှစ်ပေါင်းများစွာ လိုးထားသော စောက်ဖုတ်အား အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖြင့်ထိုးခွဲကာ ပင်ယက်ပေးလိုက်သည်။ လျှာထိပ်လေးမှာ အက်ကွဲကြောင်းမှတဆင့် အပေါ်သို့ ထိုးတက်သွားရာ အစိလေးအား ကလော်မိသွား၏။
” အ …… ကိုမြတ်အောင် ”
ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် မရတာကြာပြီဖြစ်သော ကာမအရသာလေးအား ပြန်လည်ရရှိလိုက်သဖြင့် ဘဝင်ခိုက်နေရင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူနာမည်အား တပြီး ညည်းလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားများ ချက်ခြင်းဖောင်းကြွလာကာ ဖင်ကြီးမှာ တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဦးမြတ်အောင် ပါးစပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အား လိုက်တေ့နေ၏။ ဦးမြတ်အောင်ကလည်း ဇနီးသည်အလိုကျ ဖောင်းကားလာသော စောက်ဖုတ်အား အထက်အောက် ယက်လိုက် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်နှင့် အရည်ပြားတင်းကာ ခေါင်းထောင်လာသော အစိလေးအား ဖိကိုက်ပေးပြန်သည်။
” အားလား … အားဟား …… ကိုမြတ်အောင်ရယ် … မြ မြ …… မြ မနေတတ်တော့ဘူးးး …… အ ရှီးးးးးးးး ”
ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် မိန်းမဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးများ တဇပ်ဇပ် တုန်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ပါးစပ်အား စောက်ပတ်မှ ခွာလိုက်တော့၏။ ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင် ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ခါးဆန့်ကာ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးခွဲရင်း ခေါင်းပြူကာ အဆံထွက်နေသော စောက်စိလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ရိုက်ချလိုက်သည်။
” ဘတ် … အ …… ဘတ် ဘတ် …… အ အ ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ကိုယ်လုံးလေးတုန်ကာ တအအ ညည်းနေရ၏။ ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သူမညာလက်က လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ် သုံးကာ ဖောင်းကားနေသော အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခြမ်းအား ဖြဲချလိုက်တော့သည်။ စောက်စိခေါင်းလေးမှာ ညှစ်ထုတ်သလိုဖြစ်ကာ အတွင်းမှ အဆံလေးက ထိုးထွက်လာ၏။ ဦးမြတ်အောင်မှာ ချစ်ဇနီး၏ အစိလေးအား ဒစ်ဖြင့် ထိုးဆွကာ ထောင်ထွက်လာသော အစိလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေး ပစ်ရိုက်ရာ ဒေါ်မြမြခိုင်ဆီမှ တအားအားဖြင့် ညည်းသံနှင့်အတူ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။
” အမလေးးး …… အား အား အားးးး …… ရိုက်ရိုက် … ကိုမြတ်အောင် …… နာနာလေး ရိုက် … အ အားးး ”
သူမဖြဲထားသဖြင့် ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိအား ခင်ပွန်းသည်၏ လီးထိပ်နှင့် နာနာလေး ရိုက်ခိုင်းနေပြန်၏။ ဦးမြတ်အောင်ကလည်း ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အရည်များရွှဲနှစ်နေသော စောက်ပတ်အား လီးဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပစ်ရိုက်ပေးသည်။ စောက်ရည်အထွက်ရပ်မှ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်မြုပ်ကာ ဖိလိုးလိုက်တော့၏။
” ဖွပ်ဖွပ် …… ဗျစ် …… ဖတ်ဖတ် …… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ”
” အားးးး …… အမေ့ …… ကောင်းတယ် ကိုမြတ်အောင်ရယ် …… လိုး လိုး …… အမလေးးး …… နာနာလေး …… ဖိသာလိုး ”
” ကြိုက်ရဲ့လား … မြ ”
” အင်း … ကြိုက်တယ် … မရပ်နဲ့ … ကိုမြတ်အောင် … ဘွတ် ဘွတ် … ဟုတ်တယ် … ဗျစ် …… အ …… လိုးသာလိုး …… အ အားးး ”
ဦးမြတ်အောင်မှာ အောက်မှ ညည်းသံပေးကာ တတွတ်တွတ် လိုးခိုင်းနေသော ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ စောက်ဖုတ်အား မနားတမ်း ပစ်ပစ်လိုးတော့၏။ အတော်လေးကြာလျင် ဦးမြတ်အောင် လီးအရည်ပြားဆီမှ အကြောများက တဒုတ်ဒုတ်နှင့် စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုတ်သတိပေးနေသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ခံလာသော လီးကြီးမို့ မကြာမှီ ပြီးတော့မည်မှန်း ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ခံစားသိရှိနေ၏။
” ကိုမြတ်အောင် … ရှင် ပက်လက်လှန်တော့ ”
ဒေါ်မြမြခိုင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးမြတ်အောင်မှာ အဖုတ်အတွင်းမှ လီးအား အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်မြမြခိုင်ကလည်း ကုန်းထကာ လင်ဖြစ်သူ ဦးမြတ်အောင်၏ လီးပေါ်ခွထိုင်ရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်နှင့် လီးထိပ်အား တေ့ကာ ဖိချပစ်၏။ စောက်ရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော ဦးမြတ်အောင်လီးကြီးမှာ တဗျစ်ဗျစ်နှင့် တရစ်ချင်း ဒေါ်မြမြခိုင် စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။
” ဗျစ် …… အ …… ဗြိ …… အ အ ”
လီးအရင်းထိ ကပ်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဦးမြတ်အောင်အား မီးပွင့်မတတ် အပေါ်မှ ခွလိုးပစ်၏။ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ညည်းသံများ ဆူညံလာကာ ခဏအကြာတွင် ဦးမြတ်အောင်ရော ဒေါ်မြမြခိုင်ပါ နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားရ၏။ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဦးမြတ်အောင်လီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်း စိမ်ထားရင်း ဖင်သားကြီးများအား ဝိုက်ဆွဲကာ ဆီးခုံးချင်း ထိကပ်သည်အထိ ဖိပွတ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ အိပ်ခန်းလေးထဲ အသက်မျှင်းရှူသံများမှအပ မည်သည့်အသံမှ မကြားရတော့ပေ။
……………………………………………….
” ဟင် ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ဘေးသို့စမ်းရာ မြမျက်ချယ်အား မတွေ့ရသဖြင့် ကုန်းထလိုက်၏။ သူအိပ်နေကြ အခန်းလည်း မဟုတ်တော့ပေ။ သေချာပြန်စဉ်းစားမှ ဒီနေ့ ကွာရှင်းစာချုပ် လက်မှတ်ထိုးကြမည်မို့ ကြိုတင်ကာ အခန်းခွဲအိပ်ကြသည်ကို အမှတ်ရလာသည်။ ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲ ထွက်လာစဉ် မနက်စာပြင်ဆင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်၏။ မိသားစု လေးဦး၏ မနက်စာ စားပွဲလေးမှာ ခြောက်ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြင့် ပြီးဆုံးသွားသည်။ အားလုံး ပြီးဆုံးမှ ဒေါ်မြမြခိုင်ဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ်လာ၏။
” ကဲ … သမီးရော … မောင်ပိုင်စိုးရော … မနက် ၁၀ နာရီခွဲလောက်ကြ မာမီ့မိတ်ဆွေ ရှေ့နေဒေါ်သူဇာ လာလိမ့်မယ်။ မင်းတို့ ကွာရှင်းစာချုပ်အတွက်ပါ ”
ဒေါ်မြမြခိုင် စကားအား ပိုင်စိုးရော မြမျက်ချယ်ပါ ပြန်လည်ဖြေကြားခြင်း မရှိပဲ ခေါင်းငုံ့ထားကြသည်။
” ကဲ … ငါတော့ ကုမ္ပဏီသွားပြီ ”
ဦးမြတ်အောင်မှာ သားမက်နှင့် သမီးအား တစ်ချက်ကြည့်ရင်း ကိုင်နေကြ လက်ဆွဲအိတ်အား ကောက်ကိုင်ကာ အိမ်တံခါးပေါက်ဆီ ထွက်ခွာသွား၏။ ခဏအကြာတွင် ဒေါ်မြမြခိုင်လည်း သက်ပြင်းချကာ ပိုင်စိုးတို့ လင်မယားအား ကြည့်ပြီး ဧည့်ခန်းအတွင်းမှ ထွက်သွားတော့သည်။ မြမျက်ချယ်မှာ သူမညာဘက် တစ်ခုံကျော်တွင် ထိုင်နေသော ပိုင်စိုးအား ဘေးတိုက် ခိုးကြည့်လိုက်၏။ ပိုင်စိုးမှာ ရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် ရှေ့တည့်တည့် ကြည့်ရင်း ငေးငိုင်နေသည်။
” ကျွိ ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ထရပ်ကာ ခုံနောက်ဆုတ်ရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းရှိရာသို့ သွားရန် လှေကားရင်းဘက် လျှောက်သွားလိုက်၏။ ပိုင်စိုးမှာ ခုံရွေ့သံကြားသည်နှင့် မြမျက်ချယ်ဘက် လှည့်ကြည့်နေသည်။ ခဏနေ ထာဝရ သူစိမ်းတွေ ဖြစ်တော့မည့် ဇနီးချောလေး၏ ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းအား ကြည့်ရင်း တစ်ခုခု ဆုံးရှုံးသွားသလို ခံစားနေမိ၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကုတင်ပေါ် ပိုင်စိုးအိပ်နေကြ နေရာလေးတွင် ဝမ်းလျားမောက်ချလိုက်တော့သည်။ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ၏ အငွေ့သက်လေးအား အနံ့ခံကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်များ စီးဆင်းလာ၏။
” ရှင် … တကယ်ပဲ … ခွဲနိုင်တယ်ပေါ့ … ကိုပိုင် … အဟင့် ဟင့် …။ ဒါပေမယ့် အိပ်ယာနိုးတာနဲ့ ချယ်မသိအောင် ချယ့်ပါးပြင်လေးကို နမ်းပြီး နိုးထတတ်တဲ့ ရှင့်ရဲ့ … မနက်ခင်းတိုင်းကို ချယ် ပိုင်ဆိုင်ထားပါတယ် ”
စကားလုံးများအား စိတ်ထဲမှ ပြောရင်း ကျလာတဲ့ မျက်ရည်များအား လက်ခုံဖြင့်သုတ်ကာ ခဏနေလက်မှတ်ထိုးရတော့မည့် ကွာရှင်းစာချုပ်အတွက် အားမွေးထားလိုက်တော့သည်။
” ဟူးးးးး ”
အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော ပိုင်စိုးမှာလည်း မြမျက်ချယ်၏ မခို့တရို့ သဘာဝ အလှပုံများနှင့် မင်္ဂလာဆောင်ပုံများအား ဖုန်းထဲမှ ဂယ်လာရီဖွင့်ကာ ကြည့်နေရှာသည်။
” မင်း … ဘာလို့များ … အကြောက်ကန် မငြင်းတော့တာလဲ … မြမျက်ချယ်ရယ် …။ တကယ်ပဲ မင်းစိတ်တွေက တခြားတစ်ယောက်ဆီမှာပဲလား …။ ဟူးးးး…. နင့်ကိုချစ်လို့ ခိုးခိုးနမ်းတိုင်း ကျလာတဲ့ ငါ့မျက်ရည်တွေကို ဂယ်လာရီထဲက နင့်ဓာတ်ပုံတွေက အသိဆုံးပါဟာ ”
” တီတီ … တီတီ ”
ခြံဝင်းရှေ့ ကားဟွန်းသံကြောင့် ပိုင်စိုးလည်း ဖုန်းပိတ်ကာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြံစောင့်မှ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်နှင့် ကားလေးတစ်စီး ခြံဝင်းထဲမောင်းဝင်လာ၏။ ကားပေါ်မှ အသက် ၅၀ ခန့် အသားဖြူဖြူ ခပ်ဝဝ အမျိုးသမီးကြီးဆင်းလာကာ ဧည့်ခန်းထဲ တန်းဝင်လာသည်။
” ထိုင်ပါ … ခင်ဗျာ ”
ပိုင်စိုးလည်း ထိုအမျိုးသမီးအား ကြည့်ကာ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏။ ခပ်ဝဝအမျိုးသမီးမှာ လက်ထဲကိုင်ထားသော လက်ဆွဲအိတ်အား စားပွဲခုံပေါ်တင်ရင်း သူ့မကိုယ်သူမ မိတ်ဆက်နေသည်။
” အန်တီနာမည်က သူဇာပါ …။ ဒီအိမ်က မြမြနဲ့ မိတ်ဆွေတွေ …။ အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုအတွက် လာတာ ”
” ဟုတ် … ကျနော် … သွားပြောလိုက်ပါ့မယ် ”
ပိုင်စိုးမှာ ဒေါ်သူဇာအား ပြောပြီးသည်နှင့် ခုံမှထကာ ဦးမြတ်အောင်တို့ အိပ်ခန်းနားလျှောက်ပြီး ဒေါ်မြမြခိုင်အား လှမ်းပြောလိုက်၏။
” ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက် … အန်တီ … အန်တီ့မိတ်ဆွေ ရှေ့နေ ရောက်နေပြီ ”
” အော် … အေးအေး … သမီးကို မင်း တက်ခေါ်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲ လာခဲ့ကြတော့ ”
ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းတွင်း ကုတင်ပေါ်မှ ထလာရင်း သားမက်ဖြစ်သူ ပိုင်စိုးအား လှမ်းပြောနေသည်။ ပိုင်စိုးလည်း ဒေါ်မြမြခိုင် စကားအဆုံး အိမ်ပေါ်တက်ကာ မြမျက်ချယ်အား ခေါ်လာခဲ့၏။ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာ မသာမယာဖြင့် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်လာကြသည်။
” ကဲ … သူဇာ … မုန့်မစားရင်လည်း ကော်ဖီတော့သောက် ”
” သောက်ပါ့မယ် … မြမြရယ် ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဧည့်ခန်းအတွင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ရှေ့နေ ဒေါ်သူဇာအား ကော်ဖီသောက်ဖို့ ပြောရင်း ပိုင်စိုးတို့အား လှမ်းကြည့်လိုက်၏။
” မောင်ပိုင်စိုး နဲ့ သမီး … ဒီရှေ့ ထိုင်လိုက် …။ စာချုပ်က အဆင်သင့်ပဲ …။ လက်မှတ်ထိုးကြတော့ ”
နှစ်ဦးသား လက်မှတ်ထိုးပြီး အိမ်ပေါ်ပြန်တက်သွားကြကာ ကိုယ့်အခန်းနှင့်ကိုယ် မှေးနေကြသည်။
……………………………………………………
” ကျွီ …… ဟာ … ဆောရီး ”
” အိုး ”
တစ်အိမ်ထဲ သူစိမ်းတွေလိုနေရင်း နေသားကျလာစဉ် ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အလုပ်မသွားမှီ ရေချိုးရန် ရေချိူးခန်း တံခါးအား ဆွဲဖွင့်လိုက်၏။ တံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်ဗလာဖြင့် ဆပ်ပြာတိုက်နေသော မြမျက်ချယ်အား မြင်လိုက်ရ၍ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မျက်နှာပူပူနှင့် တောင်းပန်နေသည်။
အိမ်အပေါ်ထပ်တွင် ရေချိုးခန်းက တစ်ခုသာရှိရာ မြမျက်ချယ်မှာ ဆပ်ပြာတိုက်နေချိန်မို့ ရေသံမကြားရ၍ ပိုင်စိုးလည်း လူမရှိဘူးထင်ကာ တံခါးဆွဲဖွင့် မိ၏။ မမြင်တာကြာပြီဖြစ်သော မြမျက်ချယ်၏ တင်းကားစူထွက်နေသော နို့အုံများ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားအိအိကြီးအား အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့သည်။
ပိုင်စိုးစိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြစ်ကာ ပုဆိုးအတွင်း ပေါင်ကြားမှ တင်းကနဲ့ ခံစားမိချိန် မြမျက်ချယ်မှာ ဆပ်ပြာတိုက်လျက် အနေအထားမှ ရေချိုးခန်းအတွင်းက တဘက်တစ်ထည်အား ဆွဲယူကာ သူမကိုယ်လုံးအား ရင်လျားပတ်ထားပစ်၏။
” ငါ … မင်းရှိမှန်း မသိလို့ပါ ”
” ရပါတယ် … ချယ်လေးလည်း … တံခါး မပိတ်မိတာ …။ ခဏစောင့်နော် … ရေအမြန်ချိုးလိုက်မယ် ”
ပိုင်စိုးလည်း မြမျက်ချယ် တဘက်ပတ်ထားသော ကိုယ်လုံးအား တစ်ချက်ခိုးကြည့်ရင်း ရေချိုးခန်းအပြင်ဘက် ပြန်ထွက်လိုက်သည်။ ပိုင်စိုး ထွက်သွားသည်နှင့် မြမျက်ချယ်လည်း ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးကာ ဘဝင်ကျနေမိ၏။ ပိုင်စိုး၏ မျက်လုံးများက သူမအလှတရားများအား မက်မက်မောမော ကြည့်နေသည်ကို မြင်သိလိုက်ရသည်။ ရေအမြန်ချိုးကာ ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ရာ သူမအား ခိုးကြည့်နေသည့် ပိုင်စိုးအား မျက်လုံးဒေါင့်မှ တွေ့လိုက်မိ၏။
………………………………………………………..
နေ့ရက်လေးများ ကုန်ဆုံးလာကာ ပိုင်စိုးတို့ အခန်းခွဲအိပ်သည်မှာ ၄ လ ကျော်လာခဲ့သည်။ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မနက်က ဖြစ်ခဲ့သော အဖြစ်ပျက်လေးအား တွေးတိုင်း စိတ်ထဲအားရကျေနပ်ကာ ဘဝင်ကျနေမိ၏။ တစ်နေကုန် လန်းဆန်းပျော်ရွှင်နေရာ ညပိုင်း အိပ်ယာဝင်ချိန် အရင်ရက်များလို အိပ်ယာပြင်ထက် လူးလိမ့်မနေရပဲ ခေါင်းချသည်နှင့် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားရသည်။
” ဟဲလို … မြမျက်ချယ် စကားပြောနေပါတယ်ရှင် ”
” ချယ်လေး … ကိုယ်ပါကွာ … ကိုယ့်ဖုန်းလည်း မကိုင်ဘူး … အိမ်ရှေ့လာတော့လည်း လူရိပ်လူယောင် မမြင်ရဘူး ”
တဖက်က စကားသံကြောင့် မြမျက်ချယ် လက်ကလေးတုန်ကာ မျက်နှာလေး ဖွေးစွပ်သွားတော့၏။
” ထက်ဇော် … ငါတို့ ဇတ်လမ်း ပြီးပြီလေဟာ …။ အခု ကိုပိုင်နဲ့ငါ … နင့်ကြောင့် လမ်းခွဲပြီးရပြီ တော်ပါတော့ ”
” ငါ … မေသူ ပြောလို့ သိပြီးပါပြီ …။ ငါ နိုင်ငံခြား အပြီးသွားတော့မှာပါ …။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ နင့်ကို တစ်ခါလောက် တွေ့ချင်တာ … ဒါ နောက်ဆုံးပါဟာ ”
…………………………………………
????️အခန်း ( ၆ )????️
” တော်ပြီဟာ … ငါ အခု … ကိုပိုင့်ဆီက အချစ်တွေရဖို့ ကြိုးစားနေတာဟ …။ ဘာအကြောင်းနဲ့မှ အထင်လွဲ မခံနိုင်ဘူး ”
” ဒါဆိုလည်း … ငါ နင်တို့အိမ် လာတွေ့ရုံပဲပေါ့ ”
” ဟင် … ဘယ်လို … ထက်ဇော် ”
” နင်က … လာမတွေ့မှတော့ … ငါ့ဘက်က လာတွေ့ရုံလို့ ပြောတာပါ ”
ထက်ဇော် စကားကြောင့် မြမျက်ချယ်မှာ အကြပ်ရိုက်သွားရသည်။ ဒီတစ်ခါ သူမနှင့် ထက်ဇော်အား အတူတွေ့လျင် ပိုင်စိုးဘက်မှ ဘယ်လိုမှ ခွင့်လွတ်တော့မည် မဟုတ်ပေ။ အခုအခြေနေတောင် မိဘနှစ်ပါးကြောင့် တစ်အိမ်ထဲ အတူနေခွင့် ရရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တော့၏။
” နင် … ဒါ နောက်ဆုံးတွေ့မှာ သေချာလား ထက်ဇော် ”
” တကယ်ပါဟာ …။ မေသူတို့ ဟေသီတို့ကို … နင်ဖုန်းဆက်မေးကြည့်လေ …။ ငါ နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ အကုန်စီစဉ်ပြီးပါပြီ …။ နောက်တစ်ပတ်ထဲဆို ငါမြန်မာပြည်မှာ မရှိတော့ဘူး …။ မပိုင်ဆိုင်ရမယ့် အတူတူ နင်နဲ့ဝေးရာ ငါသွားနေတော့မှာပါ ”
၂ နှစ်ကျော်တွဲလာသည့် သံယောစဉ် လက်ကျန်လေးကလည်း ဖိအားပေးနေပြန်သည်။
” နင့်ဘက်က … တကယ် ကတိတည်ရင် … နင် လာမတွေ့နဲ့ … ငါလာရမယ့် လိပ်စာပြော ”
” ငါ ဝမ်းသာလိုက်တာ … ချယ်လေးရာ … Okey … ဒီလိပ်စာ အတိုင်း … လာခဲ့လိုက်ဟာ … ငါ အခု အဒီက … သွားစောင့်နေမယ် ”
” အေး … ၁ နာရီအတွင်း … ငါလာခဲ့မယ် …။ ဒီနေ့ နောက်ဆုံး တွေ့ချင်းပေါ့ ”
ထက်ဇော် ဖုန်းချသွားသည်နှင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ရေချိုး အဝတ်စားလဲကာ အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့သည်။
” ဟော … ဒီနေ့ … ထူးဆန်းနေပါလား … သမီးလေး အပြင်ထွက်မယ် … ထင်တယ် ”
အောက်ထပ် လှေကားရင်းနား ခြေချမိသည်နှင့် ဧည့်ခန်းအတွင်းမှ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်မှ လှမ်းမေးနေ၏။
” အင်း … မာမီ … ချယ်လေး အပြင်မထွက်တာ ကြာပြီ …။ သူငယ်ချင်းတွေဆီ … အလည်သွားမလို့ ”
” သွားပေါ့ … သမီးရယ် … အိမ်ထဲ အောင်းမနေပါနဲ့ … ပျော်ပျော်လေး နေစမ်းပါ ”
” ဟုတ် … ချယ်လေး သွားပြီ မာမီ ”
မိခင်ဖြစ်သူအား ပြုံးပြရင် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ကားဂိုဒေါင်ဘက် ထွက်လာခဲ့၏။ ခဏအကြာတွင် ခြံဝင်းအတွင်းမှ ကားလေးတစ်စီး မောင်းထွက်လာကာ လမ်းမပေါ် မှေးတင်လိုက်သည်။ လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းလာပြီး မီးပွိုင့်တစ်ခုတွင် မီးစိမ်းအောင် စောင့်ရင်း အရှေ့ဘက် အမြန်လမ်းမကြီးပေါ် ချိုးကွေ့ပစ်၏။ ထက်ဇော်ပြောသည့် လိပ်စာအတိုင်း မောင်းနှင်လာရာ တဖြည်းဖြည်း မြို့ပြင်ထွက်သည့် လမ်းမဘက် ရောက်ရှိလာသည်။ လမ်းဘေးဝဲယာ သစ်ပင်ကြီးများ လူနေအိမ်များ စားသောက်ဆိုင်များ တရိပ်ရိပ် ကျန်နေရစ်တော့၏။ တဖြည်းဖြည်း လူနေအိမ်များ နည်းပါးလာပြီး သစ်ပင်ကြီးနှစ်ပင်ကြား ချိုးကွေ့ရာ ခဏအကြာ ထက်ဇော်ပေးထားသော လိပ်စာထဲမှ ခြံဝင်း တစ်ခုရှေ့ ရောက်ရှိလာသည်။
ခြံတံခါးမှာ ဟနေလျက် အတွင်း၌ ကားအနက်လေး တစ်စီး မြင်နေရ၏။ ဟွန်းတီးမလို့ စဉ်းစားစဉ် ခြံတံခါးပွင့်လာသဖြင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ကားလေးအား မောင်းသွင်းခဲ့သည်။ ကားပေါ်မှ ဆင်းလျင် ခြံတံခါး သော့ခတ်ကာ လျှောက်လာသော ထက်ဇော်အား တွေ့လိုက်ရ၏။
တိုက်ကြီးမှာ အပြင်မှကြည့်လျင် ဟောင်းသလိုလိုနှင့် အတွင်းပိုင်းမှာ သက်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများ အစီအရီရှိကာ ခေါင်မိုးမှ မီးပန်းဆွဲကြီးများဖြင့် အလှဆင်ထားပြန်သည်။ ဧည့်ခန်းတွင်း လူ ၄ ယောက် ထိုင်လို့ရသည့် ကျောမှီပါသော ထိုင်ခုံကြီး ၂ ခုံမှာ အလယ်မှ မှန်မျက်နှာပြင်နှင့် ပြုလုပ်ထားသော စားပွဲခုံအရှည် ခြားထား၍ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခင်ကျင်းထား၏။
မြမျက်ချယ် ခုံပေါ်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်ခံလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ထုံးစံအတိုင်းပင် ထက်ဇော်၏ လက်များက ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် မြမျက်ချယ် နို့အုံများပေါ် ရောက်ရှိလာ၏။ အင်္ကျီလက်ပြတ်အညိုလေးအား ကြယ်သီးများဖြုတ်ကာ ဆွဲချွတ်ရာ ဘယာစီယာ ခရမ်းရောင်လေးအတွင်းမှ နို့အုံအပေါ်ခြမ်းလေးမှာ တဝက်မရှိတရှိခန့် ထွက်ပေါ်နေသည်။
ထက်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းများ နို့အုံလေးပေါ်ကျရောက်ကာ ဘယာစီယာချိတ်အား ဖြုတ်ခံရပြန်၏။ ဘယာစီယာ ချွတ်ချသည်နှင့် အကြောစိမ်းများ သိုင်းယှက်ထားသော ရင်သားစိုင်ဖွေးဖွေးလေး ထိပ်က နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေး ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။
” အ …… ကျွတ် …… ရှီးးး းးးးးး ”
မြမျက်ချယ် ရင်ဘတ်လေးကော့တက်ကာ တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းတွင်း ညည်းသံတိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်နေ၏။ ထက်ဇော်ခေါင်းအား ပွေ့ဖက်ရင်း ထိုင်ခုံနောက်ကျောအား မှီချလိုက်သည်။ ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရသည်နှင့် ညာဘက်နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးက အလိုလို ခေါင်းထောင်လာပြန်၏။ မြမျက်ချယ် မျက်လုံးများ စင်းလာစဉ် သူမဝတ်ထားသော ဂါဝန်ဒူးဖုံး အောက်နားစလေးမှာ ပေါင်ရင်းထိ တက်လာနေသည်။ ထက်ဇော်မှာ ထိုင်ခုံကျောမှီထားသော မြမျက်ချယ် နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်အား တစ်လှည့်စီ စုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ဂါဝန်အောက်နားစအား ဆွဲလှန်ပစ်၏။
” အ ”
မြမျက်ချယ်နှုတ်ခမ်းမှ ဒုတိယအကြိမ် အကနဲ့ ညည်းသံလေး ထပ်မံထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။ သူမပေါင်ကြားတည့်တည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနီလေးပေါ်မှ ထက်ဇော်လက်ချောင်းလေးများက ထိကပ်လှုပ်ရှားနေ၏။ တဖြည်းဖြည်း ပေါက်တန်ဖွေးဖွေးလေး နှစ်ဖက်အား မသိမသာဖြင့် ကားပေးနေမိသည်။ နို့စို့ခံရင်း စောက်ပတ်လေးအား ကလိခံရကာ ရမ္မက်စိတ်လေးများ ထကြွလာတော့၏။
ထိုစဉ် ထက်ဇော်မှာ ခုံပေါ်မှဆင်းကာ မြမျက်ချယ် ပေါင်ကြားတည့်တည့် နေရာယူကာ ဒူးထောက် ထိုင်ချပစ်သည်။ မြမျက်ချယ်ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ ပေါင်ဂွလေးအား စိုက်ကြည့်နေ၏။ မြမျက်ချယ် ပေါင်ဂွကြားအတွင်းခံဘောင်းဘီ ဘေး တဖက်တချက်တွင် စောက်မွှေးလေးများ လိပ်ထွက်နေသည်ကို မြင်နေရပြန်သည်။ ထက်ဇော်တစ်ယောက် ဘောင်းဘီဂွလေးထဲ မျက်နှာအပ်ကာ လျှာအပြင်ထုတ်ရင်း အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအား ထိုးယက်ပစ်၏။
” ရှီးးးးးးး … အ …… အအ ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ဘောင်းဘီအပြင်မှ ထက်ဇော်၏ လျှာနွေးနွေးလေး ထိကပ်လာသည်နှင့် ပေါင်တန်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ ထက်ဇော်ခေါင်းအား ညှပ်ထားမိသည်။ ထို့နောက် ထက်ဇော်၏ လျှာဖျားထိပ်တွင် တကိုယ်လုံး လူးလွန့်ရင်း ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူနေတော့၏။
” ဟူးးးးးးး …… အားးးး အ အ … ဒါနောက်ဆုံးပါပဲ … ကိုပိုင်ရယ် … ချယ်လေးကို ခွင့်လွတ်ပါနော် …… အ ရှီးးးးးးးး ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ပိုင်စိုးအား စိတ်ထဲမှ တောင်းပန်ကာ ထက်ဇော်၏ဆံပင်များကြား သူမ လက်ချောင်းလေးများနှင့် ထိုးဖွရင်း ခါးလေး ကော့ထိုးပေးနေပြန်သည်။ ထက်ဇော်လျှာစွမ်းကြောင့် စောက်ရည်ကြည်လေးများ စို့လာကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက စောက်ဖုတ်မျက်နှာပြင်အား ကပ်နေတော့၏။ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးများ ဖောင်းကြွလာသဖြင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က စောက်ပတ်လေးမှာ အတိုင်းသား ထင်းနေပြန်သည်။
ထက်ဇော်က ယက်ပေးနေရာမှ နှုတ်ခမ်းအားခွာကာ ဒူးထောက်လျက် အနေအထားဖြင့် ခါးဆန့်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်စဉ် မြမျက်ချယ်မှ ဖင်ကြီးအားကြွပေးသဖြင့် ထက်ဇော်က ဂါဝန်ပါ တခါတည်း ဆွဲချွတ်ပစ်သည်။
” ဟာ … ထက်ဇော်ရယ် ”
မြမျက်ချယ် အံသြမှင်သက်သွားမိရသည်။ ၂ နှစ်ခန့် တွဲခဲ့သော သူမချစ်သူ ထက်ဇော်မှာ သူမစောက်ရည်များရွှဲနေသော အတွင်းခံလေးအား နှာခေါင်းဖြင့် တေ့ကာ မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ထိုစဉ် ထက်ဇော်မှာ ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ မြမျက်ချယ် အတွင်းခံလေးအား ပေါင်ကြားမှ ထောင်ထွက်လာသော လီးတန်ပေါ်ပတ်ကာ ဂွင်းထုနေတော့သည်။ မြမျက်မှာလည်း သူမပေါင်ကြားအား ထပ်ဇော်ကြည့်နေသည်ကို မြင်ရသဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ထပ်ကားကာ စောက်ပတ်လေးအား ဖြဲထားလိုက်၏။
” အားးး အားဟား … ချယ်လေးရယ် … ဟူးးး ချစ်တယ်ကွာ …… ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပလပ် ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် သူမအတွင်းခံလေးအား လီးတန်အားပတ်ကာ သူမနာမည်ရွတ်ရင်း ဂွင်းထုနေသော ထက်ဇော်မျက်နှာအား စူးစိုက်ကြည့်နေမိပြန်သည်။ ထိုစဉ် ထက်ဇော်မှ သူမပေါင်ဂွထဲကြည့်ရင်း ဖြဲပြထားသော စောက်ပတ်အား ထိုးယက် ပစ်လိုက်တော့၏။ အလိုအလျောက် ထက်ဇော်မျက်နှာအား စောက်ဖုတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ကာ ထက်ဇော်မျက်နှာတပြင်လုံး အရည်အိုင်နေသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးဖြင့် ဖိပွတ်လိုက်မိသည်။
” အားဟား …… ရှီးးးးးးး …… အင့် အင့် …… ဟူးးးးးးး … ချယ်လေးကို နားလည်ပေးနော် ကိုပိုင် …… ဒါနောက်ဆုံး ဖြစ်စေရမယ် …… အမလေးးးး အ အားးးးးးးးးး …… အင်းဟင်းးးး ”
ထက်ဇော်မျက်နှာအား စောက်ပတ်ဖြင့် ပွတ်ရင်း ပိုင်စိုးအား စိတ်ထဲမှ အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်မိနေ၏။ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် အသံပေါင်းစုံညည်းကာ ခုံပေါ်ထိုင်လျက်တန်းလန်းဖြင့် ကြမ်းပြင်တွင် ခြေဖျားထောက်ရင်း ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက်တုန်လာတော့သည်။ မျက်စိလေးမှိတ် ကာမစည်းလေးခံစားရင်း စောက်ခေါင်းထိပ်လေး နွေးကနဲ အသားစိုင်တစ်ခုမှ လာထိသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ သူမရမ္မက်မီးတောက်လောင်ချိန် ထက်ဇော်မှာ မျက်နှာအဖုတ်နှင့် ပွတ်ခံနေရာမှခွာကာ ခါးဆန့်ရင်း ဒစ်ဖူးဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား တေ့နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။
” ဟာ … မလုပ်နဲ့ … ထက်ဇော် … အဲဒီထိ … မသွားကြေးလေ … ဗျစ် …… အ အားးး …… ဗျစ် ဗျစ် အမလေးးးး …… အ အ ”
မြမျက်ချယ် လှမ်းတားနေစဉ် စကားပင် မဆုံးလိုက်ပေ။ ထက်ဇော်မှာ လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ထားသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံး တဗျစ်ဗျစ်နှင့် ဖိသွင်းပစ်သည်။ ထို့နောက် တသက်စာ ခွဲခွာရမည်မို့ မနားတမ်း လိုးချက်များဖြင့် မြမျက်ချယ် စောက်ပတ်လေးအား ပစ်ပစ်လိုးတော့၏။
” အိုးးးး …… အ အ …… မလုပ်နဲ့ … မလုပ်ပါနဲ့ … ထက်ဇော်ရယ် …… အဲဒါ … ကိုပိုင့်အတွက်ပါ …… အဟင့် ဟင့် ”
” ဟားဟား …… နောက်မှပေါက်တဲ့ ကြာပင်က … ပိုလှချင်လို့ရမလား …။ ချယ်လေး … နင့်ကို ငါ တန်ဖိုးထားပြီး မလိုးခဲ့တာက … သိပ်ချစ်လို့ဟ … တခြားကောင် လိုးဖို့ မဟုတ်ဘူး …။ အင့်ဟာ … ဘွတ် …… ဖွပ် …… ဗျစ် ဘွတ် ”
ထက်ဇော်၏ နာကြီးချက်များနှင့် မီးပွင့်မတတ်လိုးချက်များအောက် မြမျက်ချယ်၏ တောင်းပန်သံလေး ပျောက်ကွယ်သွားရသည်။ ထက်ဇော်မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေအထားဖြင့် မြမျက်ချယ်နို့အုံများအား ညှစ်ချေရင်း အားရှိသလောက် ဆောင့်လိုးနေ၏။
” ဘွတ် …… အားးး …… သေပါပြီ …… အမလေးးး ကျွတ် …… အဟင့် ဟင့် ”
ထိုစဉ် တိုက်တံခါးပွင့်လာပြီး လူတစ်ယောက် ပြေးဝင်လာကာ လက်ထဲ အသင့်ပါလာသော ဓါးရှည်မြှောက်တက်သွားပြီး တဆက်ထဲ ထက်ဇော်၏ အားကနဲ့ ရင်ခေါင်းသံကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။
” ဝှီးးး … ဝုန်းးး … ဒုတ် … ရွှတ် ရွှတ် …… အားးးးးးးး ”
ထက်ဇော်တစ်ယောက် ကျောကော့ကာ လှန်ကျသွားပြီး အကြောများဆွဲကာ ပါးစပ်မှ သွေးများအမ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားတော့၏။
” ဟင် …… ကိုပိုင် ”
” ဟားဟားးး … ခွေးဇာတ်ခင်းတဲ့ … နင်တို့နှစ်ယောက်ကို ငရဲပြည်ပို့မလို့ ငါချောင်းနေတာ ကြာပြီဟ ”
” ဟို ဟို … ချယ်လေး …… ရှင်း ရှင်း … ဇွပ် …… အ …… ရှ င်း ပြ ပြ … ဇွပ် ဇွပ် …… အ အားးးးး အ ”
မြမျက်ချယ် စကားမဆုံးခင် ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ရင်ဝအား ဓါးဖြင့် တဇွပ်ဇွပ် ထိုးချလိုက်သည်။ မြမျက်ချယ်မှာ ရှင်းပြဖို့ တောင်းပန်စဉ် ပိုင်စိုးမှ ဓါးအား မြှောက်ကာ လည်ပင်းတည့်တည့် ပိုင်းချပစ်တော့သည်။
………………………………………………….
” အမလေးးး … ဒုန်းးး ဝုန်းးးး …… အ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် … သေပါပြီရှင် ”
” ကျွီ … ဘာ ဘာဖြစ်တာလဲ … မြမျက်ချယ် ”
တံခါးဖွင့်သံနှင်အတူ ပိုင်စိုးဝင်လာစဉ် မြမျက်ချယ်မှာ ကုတင်အောက် ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်ကာ နဖူးအား ပွတ်နေရှာ၏။ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေစဉ် ဝုန်းကနဲ့ အသံနှင့်အတူ မြမျက်ချယ်၏ အော်သံကြားမိသဖြင့် သူ့အိပ်ခန်းမှ ထွက်လာကာ မြမျက်ချယ် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တော့သည်။
” အိပ်မက်မက်ပြီး … ကုတင်ပေါ်က … ပြုတ်ကျတာပါ … ကိုပိုင် ”
ထိုစဉ် ဦးမြတ်အောင်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တို့ လင်မယားမှာ အပေါ်ထပ်မှ ဝုန်းကနဲ့ အသံကြားသဖြင့် ဘာလဲ သိချင်စိတ်နှင့် တက်လာခဲ့ကြ၏။ လှေကားထိပ်ရောက်သည်နှင့် ပိုင်စိုးအိပ်ခန်းမှာ ပွင့်လျက်ရှိပြီး လူမမြင်ရပေ။ ထပ်လျှောက်ခဲ့ရာ သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်၏ အိပ်ခန်းမှာလည်း တံခါးဟနေသည်ကို မြင်နေရသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာရာ တံခါးဝနားမရောက်ခင် အခန်းထဲမှ အသံများကြောင့် ခြေလှမ်းများရပ်ကာ မျက်လုံးများ ပြူးသွားတော့၏။
” အဟင့်ဟင့် … နာတယ် ကိုပိုင်ရဲ့ ”
” ခဏလေးပါ … ကြိတ်ခံဟာ ”
” တအားကြီး မထိုးနဲ့လေ … ကိုပိုင်ကလည်း … ယောင်ကားနေတာပါဆို ”
” ဖိထိုးမှရမှာပေါ့ … မြမျက်ချယ်ရယ် ”
အခန်းထဲက ထွက်ပေါ်လာသော အသံများကြောင့် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ နောက်ပြန်လှည့်လိုက်တော့သည်။
” ဘယ်လဲ … မြမြ ရာ ”
” အမလေး … ရှင့်သမီး … အိပ်ခန်းထဲမှာ … ဆီဗူးတွေခါပြီး … မောင်ပိုင်စိုးကို အချဉ်ပေါင်းရောင်းနေတာ မကြားဘူးလား ”
” ဟာ … ဒီလောက် ညနက်နေတာ … ဘယ်က အချဉ်ပေါင်းလည်းဟ ”
” ကျမ မကြည့်ရဲဘူး … အောက်ပြန်ဆင်းပြီ … ရှင်ကြည့်ချင်ရင် နေခဲ့ပေါ့ ”
ဦးမြတ်အောင်မှာ ဘုမသိဘမသိဖြင့် အိမ်အောက်ထပ် လှေကားအတိုင်း ပြန်ဆင်းသွားသော ဇနီးဖြစ်သူ၏ ဖင်ကြီးအား ကိုင်ရင်း နောက်မှ လိုက်ပါသွားတော့သည်။
……………………………
????️အခန်း ( ၇ )????️
မနက်လင်းသည်နှင့် ပိုင်စိုးလည်း လှေကားအတိုင်းဆင်းလာရာ နောက်ကျောဘက်မှ လူရိပ်မြင်သဖြင့် လှည့်ကြည့်မိသည်။ စကားတော့ မပြောတော့ပေ။
” ဟော … နိုးပြီပေါ့ … နှစ်ယောက်စလုံး ”
” ဟုတ် ”
” ဟုတ်ကဲ့ … မာမီ … ကျွတ်ကျွတ် ”
” ဟင် … ဘာဖြစ်တာလဲ … နဖူးက … မဲပြီး ယောင်နေပါလား ”
” ဟုတ် မာမီ ”
” မောင်ပိုင်စိုး ”
” ခင်ဗျာ ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်နှင့် ပြောရင်း ပိုင်စိုးဘက် လှည့်ပြောနေ၏။
” မင်းကွယ် … အဲလောက်ကြီး ရက်စက်တာတော့ … မကောင်းပါဘူး ”
” ဟင် … ကျနော် ဘာ လုပ် …… ”
” ဟိုးထား … ဟိုးထား မောင်ပိုင်စိုးရေ … ညက … ငါ့သမီး အချဉ်ပေါင်း ရောင်းနေတာမလား ”
ဦးမြတ်အောင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ပြောပြထားသဖြင့် အပိုင်ပဲဟူသော လေသံဖြင့် ပိုင်စိုးအား လှမ်းမေးလိုက်သည်။
” ရှင် … ဒယ်ဒီ … သမီး … အချဉ်ပေါင်း မရောင်းပါဘူး ”
ဦးမြတ်အောင်မှ ပိုင်စိုးအားမေးရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ကြောင်နေစဉ် မြမျက်ချယ်မှ ဝင်ဖြေပေး၏။
” အဟင်း ဟင်း … မြမြခိုင်ပါ … သမီးရယ် …။ ညည်းကို မွေးထုတ်ထားတဲ့ … အမေပါ …။ ငယ်ရာက ကြီးလာတာ … သဘောပေါက် ”
ဒေါ်မြမြခိုင်ကလည်း ငါသိပါတယ်ဆိုသည့် ပုံစံနှင့် မျက်လုံးလေးစင်းကာ တဟင်းဟင်း ရယ်ရင်း ဝင်ပြောပြန်သည်။
” ဘုရားပေးပေး ကျမ်းပေးပေးပါ … မာမီရယ် … သမီး အချဉ်ပေါင်း မရောင်းရပါဘူး ”
” ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ … ကျနော်လည်း ဝယ်မစားပါဘူး ”
” အိုးဟို့ … ဂယက်ထတုန်းက ထပြီး အခုကြမှ … ခ်လ်း ခ်လ်း ”
” အ … ကျွတ်ကျွတ် ”
ပိုင်စိုးရော မြမျက်ချယ်ပါ အူကြောင်ကြား ဖြစ်နေရ၏။ ဒီကြားထဲ နဖူးပေါ်ဝဲကျလာသော ဆံပင်အား လက်ဖြင့်သပ်တင်ရာ နဖူးမှ ဘုအား ထိမိသဖြင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ညည်းတွားနေပြန်သည်။
” အေးလေ … ဒါဆိုလည်း … ဒဲ့ပဲ မေးလိုက်တော့မယ် … ဟွင်း ဟွင်း ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ယုံကြည်ပိုင်နိုင်သော မျက်နှာထားနှင့် မြမျက်ချယ်အား စူးစိုက်ကြည့်လိုက်၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူအား ကြောင်ကြည့်နေ၏။
” သမီး နဖူးက … ဘာဖြစ်တာလဲ ”
” ကြမ်းပြင်နဲ့ … ဆောင့်မိတာပါ … မာမီ ”
” ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး မင်းဘာငြင်းဦးမလဲ … အဟင်း ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ မြမျက်ချယ်အား မေးရင်း ပိုင်စိုးအား ဆက်လက် မေးလိုက်တော့သည်။
” ဗျာ ”
” မဗျာပါနဲ့ကွ … ဘာတဲ့ … တအား ဟိုဟာ မပြုနဲ့ဆိုလား … ညက … သမီးကိုယ်တိုင် ပြောနေတာလေ … မင်းကို ”
” အော် … အဲတာလား … ဟုတ်ပါတယ် ”
” အေးလေး … သူများသားသမီးကို နဖူးနဲ့ကြမ်းပြင်ထိအောင် … ဟိုဟာကွာ … ကောင်လား စဉ်းစားကြည့်ဦး ”
” အာ … မာမီကလည်းနော် … နဖူးက သမီးဘာသာ အိပ်မက်မက်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ပြုတ်ကျတုန်း အောက်က ကြမ်းပြင်နဲ့ ဆောင့်မိတာပါ …။ ကိုပိုင်နဲ့ မဆိုင်ပါဘူး ”
” ဟုတ်ပါတယ် … အန်တီ ”
မြမျက်ချယ်စကားအဆုံး ပိုင်းစိုးကလည်း ကမန်းကတန်း ထောက်ခံလိုက်တော့၏။
” ဟမ် … ဒါဆို … ညည်းက တအားမထိုးနဲ့ … ယောင်ကားနေတာဆိုတာကရော ”
” အော် … အဲဒါ နဖူးက ကြမ်းနဲ့ရိုက်မိပြီး ဘုထွက်လာတာ ယောင်ကားနေတယ် ပြောတာပါ ”
” နို့ … တအားမထိုးနဲ့ ဆိုတာက ”
” ဟုတ်တယ်လေ … ကိုပိုင်က … ကြက်ပူထိုးပေးနေတာ … တအားထိုးတော့ နာတာပေါ့ ”
” ဟင် … ငါက ညည်းတို့ချင်း အဆင်ပြေပြီး ဟိုဟာ ထင်နေတာဟာ ”
” မြ မြ ”
” ရှင် … ကိုမြတ်အောင် ”
” တော်ပါတော့ကွာ … ကလေးတွေရှေ့ လျှောက်ပြောနေတာ …။ သူတို့က အချဉ်ပေါင်း မရောင်းဘူး … မင်းက … ဂယက်တွေ ထနေတာကွ ”
” ဟုတ် ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဦးမြတ်အောင် စကားကြောင့် ဇက်ကလေး ပုဝင်သွားရင်း ကုန်နေသော ကော်ဖီအား တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် သောက်ချင်ဟန်ဆောင်နေတော့၏။
” ကဲ … မောင်ပိုင်စိုးနဲ့ သမီး… မျက်နှာသစ် … မုန့်စားကြတော့ …။ မြမြ … မင်းက ငါအလုပ်သွားဖို့ အင်္ကျီနဲ့ပုဆိုး လာထုတ်ပေးတော့ အခုလာ ”
ဦးမြတ်အောင်မှာ ပိုင်စိုးတို့အား ပြောပြီးသည်နှင့် မိန်းမဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်အား တဆက်တည်း ပြောလိုက်သည်။ ပိုင်စိုးနှင့် မြမျက်ချယ်မှာ ရေချိုးခန်းထဲ မျက်နှာသစ်ရန် ဝင်သွားကြ၏။ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ကျောပေးသွားတိုက်နေသော မြမျက်ချယ်၏ ညအိပ်ဂါဝန်လေးအောက်မှ ဖင်ကြီးအားကြည့်ရင်း ပုဆိုးအတွင်းမှလီးက ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်နေတော့သည်။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း သူမရှေ့မှန်ထဲမှ ပိုင်စိုးအား မြင်နေရ၏။
ပိုင်စိုးမျက်လုံးများမှာ သူမခန္ဓာကိုယ်အောင်ပိုင်း ကြည့်နေရာ စိတ်ထဲတရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေမိသည်။ မှန်အောက်ရှိ ဘေစင်ထဲ သွားတိုက်ပုလုပ်ကျင်းပြီး ထွေးချရင်း ခါးညွတ်ကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား နောက်ပစ်ကော့လိုက်၏။ သူမဖင်ကြီးမှာ ပိုင်စိုးပုဆိုးတွင်းမှ အမြှောင်းလိုက်ထနေသော လီးအား ဖိကပ်မိသည်။
” အိုရ် ”
” ဟင် … ဆောရီး မြမျက်ချယ် ”
ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ဖင်အား ကြည့်နေစဉ် မမျှော်လင့်ပဲ သူ့ပုဆိုးအတွင်းမှ မပျော့မမာ ဖြစ်နေသော လီးအား ထိကပ်လာသဖြင့် ဘေးသို့ ကိုယ်လုံးအား ရွေ့ပစ်လိုက်၏။ ပိုင်စိုးဘေးသို့ ရွေ့သည်နှင့် မြမျက်ချယ်ဖင်သားကြီးအား လီးဖြင့် ကန့်လန့်ဖျက် ပွတ်ဆွဲသလိုဖြစ်ကာ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေး စင်းကျသွားသည်။ ထို့နောက် နှစ်ဦးသား မျက်နှာအမြန်သစ်ပြီး ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်ထွက်ခဲ့၏။ ဧည့်ခန်းတွင်း စကားမပြောဖြစ်ပဲ ကော်ဖီနှင့် မုန့်စားကာ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ခဲ့ကြသည်။ ခဏအကြာတွင် ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ရေချိုးကာ အဝတ်စားများလဲ၍ အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းလာ၏။ ဧည့်ခန်းထဲ အဖြတ် စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားသော မြမျက်ချယ်ဖုန်းသံ မြည်လာရာ မြမျက်ချယ်မှ ယူဖွင့်လိုက်သည်။
” ဟဲလို … မေသူလား ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးထွားထွားကြီးအား ခုံပေါ်တွင် ပွေ့ဖက်ထားရာမှ ဖုန်းသံမြည်လာသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောရန် ဖက်ထားရာမှ လွတ်ပေးလိုက်၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူရင်ခွင်မှ ထွက်ကာ ခါးဆန့်ရင်း ဖုန်းပြောနေသည်။
” ကိုယ်ပါ … မြမျက်ချယ် ”
” ဟမ် … ထက်ဇော် … နင် နင် ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မျက်နှာလေးပျက်ကာ ဧည့်ခန်းအတွင်းမှ ဖြတ်လာသော ပိုင်စိုးအား ကြည့်လိုက်မိ၏။ ပိုင်စိုးမှာလည်း အလုပ်သွားခါနီး မြမျက်ချယ်ဆီမှ ထက်ဇော်နာမည် ကြားလိုက်သည်နှင့် မျက်နှာတင်းမာသွားရသည်။
” ချယ်လေးက … ကိုယ့်ဖုန်း မကိုင်တော့ … မေသူ့ဆီ အကူညီတောင်းပြီး မေသူဖုန်းနဲ့ ဆက်ရတာပေါ့ ”
” နင်နဲ့ငါ … စကားပြောစရာ ဘာအကြောင်းမှ မရှိဘူးလေ ”
” ဟားဟားးး … သိပ်ကို အသဲမာနေပြီပေါ့ …။ ဘာလဲ … ဟိုလူက … ပြန်လက်ခံလိုက်ပြီလား ”
ထက်ဇော်စကားကြောင့် မြမျက်ချယ် မျက်နှာလေး တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အတူထိုင်နေရာမှ ဝုန်းကနဲ့ ထရပ်ရင်း အိမ်တံခါးဝရပ်နေသော ပိုင်စိုးနားလေး လျှောက်သွားလိုက်၏။
” နင် … သေချာနားထောင် … ထက်ဇော် …။ အခု ငါ့ဘေးမှာ ကိုပိုင်ရှိတယ် …။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါလက်ထပ်ထားတဲ့ ယောင်္ကျားမို့ ငါသူ့ဆီက အချစ်ကို ရဖို့ကြိုးစားနေတယ် … ပြွတ်စ် ”
မြမျက်ချယ်မှာ ထက်ဇော်အားပြောရင်း ပိုင်စိုး ပါးပြင်အား ဖုန်းဖြင့်ကပ်ကာ နမ်းပြလိုက်သည်။
” ဘာ ”
ပြွတ်စ် … ဆိုသော အသံအား ထက်ဇော်ကြားသည်နှင့် ပေါက်ကွဲသွားပုံရ၏။ ပိုင်စိုးမှာလည်း မြမျက်ချယ် သူ့အနားရောက်လာကာ ပြောနေသော စကားများအား အံသြမှင်သက်မိစဉ် ပါးပြင်အား မြမျက်ချယ်မှ နမ်းလိုက်သဖြင့် စိတ်ထဲ အားရကျေနပ်စွာ ဘဝင်ခိုက်နေတော့သည်။
တကယ်လည်း မြမျက်ချယ်မှ သူ့အား ချစ်ပြသည်ကို မျှော်လင့်နေသည်မှာ ကြာနေပြီဖြစ်သည်။ ထက်ဇော် ဖုန်းချသွားသည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုး အင်္ကျီကော်လံအား ပြုပြင်ပေးကာ ကြယ်သီးများအား စစ်ပေးလိုက်၏။ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်အား ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်ချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေတော့သည်။
” သမီးခဏ … ခုနဖုန်း ပြန်ခေါ်လိုက် …။ မာမီ စကားပြောဦးမယ် ”
မိခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် မြမျက်ချယ်မှာ မျက်လုံးလေးဝိုင်းကာ မေသူဖုန်းအား ပြန်ခေါ်လိုက်တော့၏။
” ဟဲလို … ချယ်လေးလား ”
” ချယ်လေးအမေပါ … မေသူ ”
” ရှင် … ဟုတ် ဟုတ် ”
” အန်တီ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောမယ် …။ သမီးတို့ သူငယ်ချင်းသံယောစဉ်ကို အန်တီ နားလည်ပါတယ် …။ ဒါပေမယ့် တစ်ပါးသူ အိမ်ထောင်ရေး ထိခိုက်အောင်တော့ … မလုပ်စေချင်ဘူးကွယ် ”
” သမီး နားမလည်ဘူး … အန်တီ ”
” အော်အော် … ဒီလိုလေ …။ အန်တီ့သမီး မြမျက်ချယ်နဲ့ သမီးတို့သူငယ်ချင်း ထက်ဇော်ကို ပြန်ဆက်အောင် အကူညီမပေးဖို့ ပြောတာပါ …။ သမီးကလည်း မောင်ပိုင်စိုး အပေါ်မှာ သံယောစဉ် ဖြစ်နေပါပြီ …။ အဲတော့ ထက်ဇော်ကြောင့် အန်တီ့သမီးအိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲမှာတော့ လက်ပိုက်ကြည့်မနေနိုင်ပါဘူး ”
” ဟုတ်ကဲ့ … အန်တီ သမီးနားလည်ပါပြီ …။ အခုဟာကလည်း ထက်ဇော် လာအကူညီတောင်းလို့ ဖုန်းငှားလိုက်တာပါ ”
” အေးပါကွယ် … အန်တီတို့ဖက်ကိုလည်း နားလည်ပေးပါလို့ … တောင်းဆိုပါတယ် ”
ဖုန်းပြောပြီးသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ မြမျက်ချယ်တို့ဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလိုက်၏။
” ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး … အလုပ်မသွားဘူးလား ”
” ဗျာ … ဟုတ်ဟုတ် … အခုသွားမလို့ပါ အန်တီ ”
မြမျက်ချယ်နား နေချင်သေးသော်လည်း ဒေါ်မြမြခိုင် စကားကြောင့် ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လည်ကန်လည်ကန်ဖြင့် မြမျက်ချယ်အား ကြည့်ကာ အိမ်ပြင်ထွက်ခဲ့သည်။
” ကိုပိုင် … ကားဂိုဒေါင်က ဒီဘက်မှာလေ … ခ်ခ် ခ်ခ် … လမ်းကို သေချာ ဂရုစိုက်မောင်းနော် ”
” ဟမ် … အင်း အင်း ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အပျော်လုံးစို့ပြီး ဂယောင်ဂယင် ဖြစ်နေကာ ကားဂိုဒေါင်ဘက်မသွားပဲ ခြံဝင်းညာဘက် ပန်းခြံဘက် လျှောက်သွားနေသည်။ ခဏအကြာမှ ကားဂိုဒေါင်ထဲမှ ကားထုတ်ကာ ခြံဝင်းထဲမှ မောင်းထွက်သွား၏။
” အဟင်းဟင်း … ငါ့သမီးက ချုပ်မယ့်ချုပ်တော့လည်း လှုပ်မရအောင် … ချုပ်ပစ်တော့တာ … ခိခိ ”
” အာ … မာမီကလဲ”
” မောင်ပိုင်စိုး … လည်ကန်လည်ကန်နဲ့ … ခြေလှမ်းတွေတောင် မှားကုန်တာ ”
” ချယ်လေးလည်း … စိတ်ထဲရှိရာ လုပ်ပြလိုက်တာပါ ”
” ဒီအတိုင်းဆို … သမီးကောင်လေး ထက်ဇော်ဘက်က … စိတ်မချရသေးဘူး …။ ကလေးယူဖို့ ကြိုးစားတော့အေ ”
” ဟို ဟို … အဲတာက … မလွယ်ဘူး … မာမီရဲ့ ”
” သမီး ဆေးထိုး … ဆေးသောက် ရပ်တော့လေ ”
” ဟူးးး … သမီးတို့ အခုထိ … ဟိုဟာ မဖြစ်ကြသေးဘူး ”
” ဟင် … အမလေး … မြမျက်ချယ် … နေရာချင်းသာ လဲလိုက်ချင်တယ် ”
” ဟာ … မာမီကလည်း … မာမီနဲ့ ကိုပိုင် … မသင့်တော်ပါဘူး ”
” ဟဲ့ … ညည်းလင် ငါယူဖို့ … ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး။ အံသြပါ့အေ …။ နေရာချင်း လဲတယ်ဆိုတာ … ညည်းအသုံးမကျတာကို ပြောနေတာဟေ့ ”
ဒေါ်မြမြခိုင်၏ စကားအား နားမလည်ပဲ မြမျက်ချယ်မှာ သူမထင်ရာ ပြန်ပြောနေတော့သည်။
” နို့ … သိမှမသိပဲ … မာမီရယ် …ခ်ခ် ခ်ခ် ”
” အဲဒါကြောင့် ထက်ဇော်က ညည်းကို … ဟင်းဟင်း … ငါ့ပါးစပ်နဲ့ … တွေ့တော့မယ်နော် ”
” ထက်ဇော်နဲ့လည်း … ချယ်လေး ဟိုဟာ မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး …။ ချစ်သူသဘာဝ … နည်းနည်းပါးပါးပေါ့ မာမီကလည်း ”
” ကဲ … တော်ပြီ … အိမ်ထောင်ကျတာနဲ့ … လင်က … မစရင် … ကိုယ့်ဘက်က စပေးရတယ် … မသေမချင်း မှတ် ”
” အင် ”
” အင် မနေနဲ့ … မောင်ပိုင်စိုး ပုံစံကလည်း … သမီးဒယ်ဒီလိုပဲ လာမှာ ”
” ဘယ်လို … မာမီ ”
” သမီးဒယ်ဒီလည်း … မာမီကို … ချစ်တာတုန်လို့ …။ ခိုးပြေးဖို့ ပြောရင် … နေ့ရွေ့ ညရွေ့နဲ့လေ ”
” ခ်ခ် ခ်ခ် ”
” လက်ထပ်ပြီးတော့လည်း … မာမီဘက်က … အချဉ်ပေါင်း ရောင်းလိုက်ရတာပေါ့ …။ သူ့ဘေးမှာက … အပ်ချည်ကြိုးခါးတောင်းကြိုက်မတွေ … ဝိုင်းနေတာ အများကြီးပဲ ”
” အယ် … ဒယ်ဒီက … ဆော်ကြည်ဘဲပေါ့ ”
” သူ့ချစ်တာ မဟုတ်ပါဘူးအေ …။ သူ့ကုမ္ပဏီကို မက်မောကြတာ ”
” ဟေး … ငါ့ အကြောင်း ပြောနေကြတာလား … သားအမိနှစ်ယောက် ”
” ဟုတ်ပါ့ ကိုမြတ်အောင် … မြမြတို့ အရင်က … အကြောင်းတွေပေါ့ ”
” အော် … ငါလည်း အလုပ်သွားတော့မလို့ … မောင်ပိုင်စိုးရော ”
” ရှင့် … သားမက် … အူကြောင်ကြား … ခုနလေးတင် … ထွက်သွားလေရဲ့ ”
” အေးကွာ … ဇွဲနဲ့ ဝိရိယက … ငါ့ ထက်သာတယ်ဟေ့ ”
ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် သားမက်အတွက် ဂုဏ်ယူနေကာ ပြုံးရင်း ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
” ကဲ … သူ့ဘက်က မစရင် ”
” ကိုယ့်ဘက်က … နန့်ပေးရမှာပါ … မာမီ ”
ဦးမြတ်အောင် ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူအား လှမ်းမေးလိုက်၏။
” Oki … ဖိုက်တင်း … သမီးလေး ”
” Yes … မာမီ ”
” ရိုက်လိုက်ပါဦး ”
ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူအား ပထမအဆင့် ယောင်္ကျားချုပ်နည်း သင်ပေးကာ လက်ဝါးလေး မြှောက်ပေးနေသည်။
” ဖတ် ဖတ် ”
ဧည့်ခန်းထဲ သားအမိနှစ်ယောက်၏ လက်ဝါးရိုက်သံလေး ထွက်ပေါ်လာ၏။ ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်၏ ကိုယ်လုံးထွားထွားကြီးအား ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ နဖူးလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်တော့သည်။
……………………………………………………………
ညနေပိုင်း ပိုင်စိုး ကုမ္ပဏီမှ ပြန်ရောက်လာကာ ရေချိုးစဉ် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ခပ်တည်တည်ဖြင့် ရေဝင်ချိုးနေ၏။ သူမနားထဲ မိခင်ဖြစ်သူ၏ သူ့ဘက်က မစလျင် ကိုယ့်ဘက်က စရမည် ဆောင်ပုဒ်အား ကျင့်သုံးတော့သည်။ ထမိန်ရင်လျားလေးအား ဖြည်ကာ ထမိန်အပေါ်အနားစအား ပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ဆပ်ပြာတိုက်ပြရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ခိုးကြည့်ရင်း သွေးသားများ ဆူပွက်နေရရှာ၏။
…………………………………………..
????️အခန်း ( ၈ )????️
ပေါင်ကြားထဲ တိုက်ပြီးသည်နှင့် မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် နောက်ကျောဘက်အား လက်ပြင်ကြောညှပ်နေသည်ဟု အကြောင်းပြကာ ပိုင်စိုးအား ဆပ်ပြာတိုက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထမိန်အား ခါးလယ်ထိလျော့ချပြီး ဖင်ကြီးအား နောက်ပစ်ထားရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ ဂုတ်သားဝင်းဝင်းမှ စ၍ အောက်သို့ရွေ့ကာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေ၏။ ကျောပြင်အောက် ခါးလေးမှာ ခွက်နေပြီး လျော့ချထားသော ထမိန်အပေါ်အနားစအောက် ကော့ထွက်အိစက်နေသော ဖင်သားဖွေးဖွေး၏ အပေါ်ခြမ်းအား မြင်နေရပြန်သည်။
မြမျက်ချယ်မှာ ကျောပြင်သာ ဆပ်ပြာတိုက်ခိုင်းသော်လည်း ပိုင်စိုးလက်နှစ်ဖက်မှာ ခါးလေးကျဉ်လေးအောက်ထိရောက်ကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ဆပ်ပြာဖြင့် ပွတ်တိုက်နေမိ၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း ပိုင်စိုးလက်များ သူမဖင်သားပေါ်ရောက်သည်နှင့် ထမိန်အား မသိမသာလေး ထပ်လျော့ပေးလိုက်သည်။ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်ဖင်ကြီးအား တပြင်လုံး ပွတ်သပ်တိုက်ကာ အတော်ကြာမှ ဆပ်ပြာတိုက်ခြင်းအား ရပ်လိုက်တော့၏။ မရပ်လို့လည်း မဖြစ်တော့ပေ။ မြမျက်ချယ် ကျောပြင်မှ ဆပ်ပြာများ အနည်းငယ် ခြောက်သွေ့နေပြီဖြစ်သည်။
ထို့နောက် ရေအမြန်ချိုးကာ နှစ်ဦးသား ရေချိုးခန်းမှထွက်လာခဲ့ကြ၏။ ခဏအကြာ အဝတ်စားလဲပြီး အောက်ထပ် ထမင်းအတူစားကာ ဧည့်ခန်းတွင်း တီဗွီ အတူထိုင်ကြည့်နေသည်။ ၁၀ နာရီကျော်ကျော်တွင် ပိုင်စိုးမှာ နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့၏။ ပိုင်စိုးတက်သွားပြီး ၅ မိနစ်လောက်တွင် မြမျက်ချယ်မှာလည်း တဝါးဝါး သန်းပြကာ မိခင်နှင့်ဖခင်အား နှုတ်ဆက်ကာ ထရပ်လိုက်သည်။ မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူအား လက်မလေးထောင်ပြကာ မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြခဲ့၏။
အိမ်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် သူမအိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အဝတ်စားများ ချွတ်ချပြီး အထက်အောက် အတွင်းခံများ မဝတ်ပဲ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေး ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ အင်္ကျီလေးမှာ ဒူးအထက်နားလေးထိဖုံးသော စကပ်လေးဖြင့် တွဲလျက်ဖြစ်၏။ ဗီဒိုမှ မှန်ရှေ့ ကိုယ်လုံးအား တစ်ပတ်လှည့်ကြည့်ကာ အားရကျေနပ်မှ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ပိုင်စိုး အိပ်ခန်းနား လျှောက်လာခဲ့၏။ တံခါးက ဟထားသဖြင့် အသာတွန်းဖွင့်ကာ ဝင်လာလိုက်တော့သည်။
” မြမျက်ချယ် … လာလေ … နဖူးက မသက်သာဘူးလား ”
သူမအား မြင်လိုက်သည်နှင့် ပိုင်စိုးက လှမ်းမေးနေ၏။
” နဖူးက … သက်သာတယ် … ကိုပိုင် …။ တစ်ကိုယ်လုံး ညှောင်းကိုက်နေတာ … နှိပ်ပေးကွာ ”
ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဖုန်းကြည့်နေသော ပိုင်စိုးဘေးနား တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ရင်း ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့် ပြန်ပြောနေသည်။ ပိုင်စိုးမှာလည်း ဖုန်းဖြင့် အပြာကားကြည့်နေရာ မြမျက်ချယ်မှ နှိပ်ခိုင်းနေသဖြင့် ဖုန်းပိတ်ကာ ကုန်းထလိုက်၏။ ပိုင်စိုး ထထိုင်လိုက်သည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာ ကုတင်ပေါ် မှောက်ချပစ်သည်။ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးအောက် သူမကိုယ်လုံးမှာ မီးရောင်ဖြင့် အတိုင်းသားမြင်နေရ၏။ အထူးသဖြင့် ညနေက ဆပ်ပြာတိုက်ပေးခဲ့သော ဖင်ကြီးအား ဒုတိယအကြိမ် အနီးကပ် ပြန်မြင်ရပြန်သည်။
ခြေသလုံးဖွေးဖွေးလေးမှ စနှိပ်ရာ ဒူးကောက်ကွေးနား အရောက် စကပ်အောက်နားစလေးအား ပေါင်လယ်ထိ လိပ်တင်လိုက်၏။ ပေါင်တန်များအားနှိပ်ရင်း အပေါ်တိုးသွားရာ စကပ်အောက်နားစလေးက ပေါင်ရင်းထိ ကပ်သွားပြီး ပေါင်ခြံကြားမှ စောက်မွှေးအုံအား တွေ့မြင်နေရသည်။ စောက်မွှေးအုံလေးမှာ အဖုတ်အား ဖုံးအုပ်ထားရင်း ဖင်ဝနားလေးထိ အမွှေးများ ထိစပ်ပေါက်ရောက်နေ၏။ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီးခါစ ခိုးကြည့်ခဲ့ရသော မြမျက်ချယ် စောက်ပတ်အား အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားမှ လီးက တင်းမာလာတော့သည်။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း ဖင်လေး အေးကနဲ့ဖြစ်သွားရာ စကပ်လေး လှန်တက်တေမှန်း ခံစားသိရှိနေသည်။
မှောက်လျက်အနေထားနှင့် အနှိပ်ခံနေရာ ပေါင်ရင်းအရောက် ပိုင်စိုးလက်များ ရပ်သွားသဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်အား ကြည့်နေမည်ကို ရိပ်မိလိုက်၏။ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာလေး ကားပေးရာ ဖင်ဝအောက်မှ စောက်ပတ်လေးမှာ ပိုင်စိုးအား ဖြဲပြသလို ဖြစ်နေပြန်သည်။ ပိုင်းစိုးတစ်ယောက် ပေါင်ရင်းအားနှိပ်ရင်း လက်မနှစ်ဖက်က စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်အား မထိတထိလေး ထိကပ်ကြည့်၏။ မြမျက်ချယ်မှာ ငြိမ်နေသဖြင့် အားတက်လာကာ စောက်ဖုတ်အား သိသိသာသာလေး ပွတ်သပ်နေသည်။ အဖုတ်လေး အရည်အိုင်လာသည့်တိုင် မရပ်ပဲ နိုက်ကလိနေရာ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် စိတ်ထဲမချင့်မရဲလေး ခံစားလာရ၏။
” ကိုပိုင် … ခဏ ”
” ဟင် ”
” ချယ်လေး … ပက်လက်လှန်မလို့ ”
ပြောပြီးသည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာ သူမကိုယ်လုံးအား ပက်လက်လှန်ပစ်သည်။ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးအောက် ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးထဲမှ နို့သီးခေါင်းလေးက ချွန်ထွက်နေ၏။ အင်္ကျီအောက်နားစလေးမှာလည်း ပက်လက်လှန်စဉ် ပေါင်လယ်ထိ ရောက်နေပြန်သည်။ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြား စကပ်အပါးလေးအောက်မှ ဖောင်းနေသော စောက်ပတ်အား မီးရောင်ဖြင့် ခပ်ရေးရေး မြင်နေရ၏။
ထိုစဉ် မြမျက်ချယ်၏ ညာဘက်လက်လေး လှုပ်လာရင်း ဘေးနားဒူးတုတ်ထိုင်နေသော ပိုင်စိုးပေါင်ပေါ်ရောက်ရှိလာသည်။ ပိုင်စိုးပေါင်တန်အားပွတ်ကာ ပေါင်အတွင်းဘက်ထိ လက်နိုက်လိုက်၏။ ပိုင်စိုး လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း မြမျက်ချယ်ပေါင်တန်များအား စတင်နှိပ်ပေးနေသည်။
ပိုင်းစိုးတစ်ယောက် ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း ဘယ်ဘက်ပေါင်အား ဖြဲလိုက်ရာ ပေါင်ကြားမှ တင်းမာနေသောလီးမှာ ရုန်းထွက်လာရင်း မြမျက်ချယ်လက်ဖမိုးအား ထိမိသွား၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း ပိုင်စိုးပေါင်ကြားထဲစမ်းနေရာ သူမလက်ဖမိုးအား ပိုင်စိုးလီး ထိကပ်သည်နှင့် လက်ဖဝါးနှင့် ဖမ်းကိုင်လိုက်တော့သည်။
သူမလက်ထဲရောက်လာသော ပိုင်စိုးလီးအား ဂွင်းထုပေးလိုက်စဉ် ပိုင်စိုးလက်များကလည်း သူမစကပ်လေးအာ ဗိုက်ပေါ်ထိလှန်တင်ကာ ပေါင်ဂွတည့်တည့်မှ စောက်မွှေးအုံလေးအား ပွတ်ဆွဲပေးနေပြန်၏။ မြမျက်ချယ်မှာ လက်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးနေသော ပိုင်စိုးလီးအား ခပ်သွက်သွက် ထုပေးရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် စိတ်ကြွလာပြီး စောက်မွှေးအုံအား ပွတ်သပ်နေရာမှ ဆွဲဆုပ်ကိုင်မိတော့သည်။
” အ ”
” ဟင် … ဆောရီး … မြမျက်ချယ် ”
” အင်း … တအားဆွဲတာကိုး ”
ပိုင်စိုးမှာ စိတ်ကြွကာ စောက်မွှေးအုံအား ဆွဲမိသဖြင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် စောက်ပတ်လေးဆီမှ ပူကနဲ့ဖြစ်ကာ လန့်အော်မိ၏။ သူမအော်သံကြောင့် ပိုင်စိုးက တောင်းပန်ရင်း စောက်မွှေးများအား လွတ်ကာ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် အထက်အောက် ဆွဲပေး လိုက်သည်။
” အင်းပါ … တအားနာသွားလား … မြမျက်ချယ် ”
” အခုထိ … မြမျက်ချယ်ပဲ ခေါ်နေတော့မှာလား ”
ပိုင်စိုးက အဖုတ်လေးအား ကလိရင်း မေးရာ မြမျက်ချယ်ကလည်း ဂွင်းထုပေးရင်း ပြန်မေးနေပြန်၏။
” ဟင် ”
” ဟုတ်တယ်လေ … ကိုပိုင်ရဲ့ … ပြောင်းခေါ်တော့လေ ”
” မိန်းမ ”
” အမ် … ခ်ခ် ခ်ခ် ”
” ဘာရယ်တာလဲ … မိန်းမရယ် … ချယ်လေးလို့တော့ မခေါ်ချင်ဘူး … သူများတွေ ခေါ်နေကြမို့ ”
” ဟုတ်ပါပြီရှင် … ချယ်လေးလည်း … ကိုကို လို့ခေါ်မယ် ”
နှစ်ဦးသား အဖုတ်ကလိလိုက် ဂွင်းထုလိုက်နှင့် စကားပြောနေကြရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ ဖောင်းကြွလာသော စောက်ပတ်အား ကြည့်ရင်း လိုးချက်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေတော့သည်။
” မိန်းမ ”
” ရှင် … ကိုကို ”
” ကိုကို … ဟိုဟာ လုပ်ချင်ပြီ ”
ပိုင်စိုးမှာ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရတော့သဖြင့် အားတင်းဖွင့်ပြောနေ၏။
” ကိုကိုရယ် … ဒါလေးပြောတာကို … အသံတွေတုန်နေလိုက်တာ … ခ်ခ် ”
” ခွင့်ပြုမှာလား ”
” ခွင့်ပြုမှာပေါ့ … ကိုကိုရယ် …။ ဒါပေမယ့် … ချယ်လေးက … ကိုကို့မိန်းမ တစ်ယောက်အနေနဲ့ ခံချင်တာပါ ”
” အခု … ဘာလို့ … အော် … သဘောပေါက်ပြီ ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ် စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ ရပ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းပြီး ဗီဒိုနား လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဗီဒိုအားဖွင့်ကာ စာချုပ်တစ်ခုယူလာပြီး ကုတင်နားအရောက် မြမျက်ချယ်အား ပြလိုက်ပြန်သည်။
” မိန်းမ ကြည့်ထားနော် … ဗြိဗြိ ဗြိဗြိ … ”
ကွာရှင်းစာချုပ်အား မြမျက်ချယ်အားပြရင်း ကုတင်ဘေး၌ စုတ်ဖြဲပစ်လိုက်တော့သည်။
” ဟယ် … ချယ်လေး ပျော်လိုက်တာ ကိုကိုရာ ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် အမှန်တကယ်ပင် မျက်ရည်များ လည်လာခဲ့ရ၏။ ချက်ချင်းကုန်းထကာ ညဝတ်အင်္ကျီလေးအား ချွတ်ရင်း ကုတင်ခြေရင်းဘက် လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ အဝတ်အစား ကင်းမဲ့သွားသော ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ငေးကြည့်နေမိ၏။
” ဟိတ် … ကိုကို … ဘာကြည့်နေတာလဲ … ကိုကိုလည်း ချွတ်လေ ”
ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ကိုယ်လုံးအားကြည့်ရင်း ပုဆိုးတွင်းမှ လီးကလည်း တဇပ်ဇပ်တုန်နေချိန် မြမျက်ချယ်မှာ ကုတင်းစောင်း တိုးလာရင်း ပိုင်စိုးပုဆိုးအား ဖြည်ချပစ်တော့သည်။ ပိုင်စိုးကလည်း အင်္ကျီအား အမြန်ဆွဲချွတ်ရာ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ပိုင်စိုး၏ အဝတ်မပါသော ကိုယ်လုံးအား တက်မက်စွာ စိုက်ကြည့်နေ၏။ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်နှင့် အဆီမများပဲ ကျစ်လစ်သော ခန္ဓာကိုယ်၌ ချက်အောက် အမွှေးလေးများမှာ ဆီးခုံးပေါ်မှ လမွှေးများနှင့် ထိကပ်စွာပေါက်ရောက်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။ လမွှေးအုံကြီးအောက်မှ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တဇပ်ဇပ်တုန်နေသော လီးကြီးဆီအရောက် အကြည့်များ ရပ်တန့်သွားတော့၏။
” ကိုကို ”
” ပြောလေ … မိန်းမ ”
” လိုးကြစို့ ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးကြောင့် စကားဆုံးသည်နှင့် မြမျက်ချယ် အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချကာ ခွလိုးတော့သည်။ လိုးချင်တာ ကြာပြီမို့ စလိုးသည်နှင့် မဟားဒရား ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ လီးအရည်ပြားအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားနုနုလေးက ညှစ်ဆွဲထားသလို ဖြစ်ရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မျက်စိစုံမှိတ်ကာ မနားတမ်း ဖိလိုးနေ၏။ နားထဲ မြမျက်ချယ်၏ တောင်းပန်သံ ငိုသံလေးများ တချက်တချက် ကြားမိသော်လည်း စီးကြပ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား လိုးနေရသည်မို့ လိုးချက်များ မရပ်တန့်နိုင်တော့ပေ။
အချိန်အတော်ကြာကြာ အားရှိသလောက် ဆောင့်လိုးရင်း လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် နွေးကနဲ့ဖြစ်သည်နှင့် တရစပ်ပစ်လိုးရာ ခဏအကြာ လီးတန်တစ်လျှောက် ယားယံလာပြီး လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက်နေသည်။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်အပြီး စောက်ပတ်ထဲ လရည်များ ဝင်ရောက်လာသဖြင့် စောက်ခေါင်းအတွင်း ပူကနဲ့ခံစားမိကာ မျက်လုံးလေး စင်းကျရင်း ညည်းနေတော့၏။
” အားးး … အမေ့ …… ကျွတ်ကျွတ် …… အဟင့် ဟင့် ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လရည်များကုန်မှ သတိပြန်ကပ်လာရာ အောက်မှ မျက်ရည်များကျကာ တအားအား ညည်းနေသော မြမျက်ချယ်အား မြင်လိုက်ရတော့၏။
” ဟင် … ငိုနေတာလား … မိန်းမရယ် ”
” မတရား ဆောင့်လိုးနေတာ … နာတယ် … ကိုကိုရ … ဟင့်ဟင့် ”
” အင်းပါကွာ … ကိုကိုက … မိန်းမကို လိုးချင်နေတာ ကြာပြီကွ … အဲတာကြောင့်ပါ ”
” လိုးချင်နေတာ … လိုးပေါ့ ကိုကိုရယ် … ချယ်လေးက ငြင်းပါ့မလား … ကိုယ့်ယောင်္ကျားပဲလေ ”
ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ပါးပြင်မှ မျက်ရည်များ သုတ်ကာ မျက်နှာတပြင်လုံး နမ်းရင်း မြမျက်ချယ်ကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ထားရာမှ ဒူးထောက်ခါးဆန့်ထိုင်လိုက်၏။ ထို့နောက် လီးအားဆွဲထုတ်ရာ အံသြထိတ်လန့်သွားရာမှ တဖြည်းဖြည်း မျက်နှာကြီး ပြုံးရွှင်နေပြန်သည်။
” ဖလွပ် … ဗြိ …… ဟင် …… သွေး သွေးတွေ … မိန်းမရေ …… ဟာ ဟုတ်ပြီ …… ဟီးဟီးးးး ”
” သွေးတွေထွက်နေတာလား … အဟင့် … အာ့မို့ … အထဲက အခုထိ စပ်နေတာ … ကိုကိုကြောင့် ”
” အင်းပါ မိန်းမရယ် … သနားလည်း သနားမိတယ် … ပျော်လည်း ပျော်တယ်ကွ … ခိခိ ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ ယောင်ကားနေသော အဖုတ်လေးအား ကြည့်ရင်း အူမြူးနေရှာ၏။
” ချယ်လေးး နာပါတယ်ဆို … ကိုကိုက ပျော်နေတာလား ”
” မဟုတ်ပါဘူးကွာ … မိန်းမ အပျိုစစ်မှန်း သိလိုက်ရလို့ ပျော်မိတာပါ …။ သွေးတွေထွက်တာတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတာပေါ့ ”
” အင် … ကိုကိုက … ချယ်လေးကို … အပျိုမစစ်ဖူး ထင်နေတာပေါ့နော် ”
” အမှန်တိုင်းပြောရရင် … မိန်းမနဲ့ ထက်ဇော်ကို … လိုးပြီးသားထင်တာပါ ”
” ချယ်လေး နားလည်ပါတယ် …။ ကိုကို မြင်ခဲ့တာတွေကလည်း … ထင်ချင်စရာတွေပဲလေ ”
” ကဲပါ … စိတ်မကောင်းစရာတွေ … မပြောနဲ့တော့ …။ အခု ကိုကို … ယုံသွားပြီလေ … ပျော်လည်းပျော်တယ် ”
” ကိုကိုက … ပျော်နေ … ချယ်လေး သေမတတ် ခံရတာ … လီးကလည်း အကြီးကြီးနဲ့ … မတရားသဖြင့် ဆောင့်လိုးနေတာ … ဟွန့် ”
” ကိုကို့လီးက … ကြီးလား ”
” အွန်း ”
” ချယ်လေးက … ဘယ်လိုသိတာလဲ ”
” အော် … ချယ်လေး မညာဘူးလေ …။ ကိုကို့ကို ပြောဖူးပါတယ် …။ ထက်ဇော်နဲ့တုန်းက ချစ်သူ သဘာဝ … ဂွင်းထုပေးတာတို့ အဖုတ်အနိုက်ခံတာတို့ လုပ်ခဲ့ကြတာ …။ ထက်ဇော်လီးကို … မြင်ဖူးတာပေါ့ ”
” အော် ”
ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်စကားကြောင့် သဝန်တိုမိသလို ဖြစ်သွားသော်လည်း ထက်ဇော်လီးထက် သူ့၏လီးမှာ ကြီးမားကြောင်း မြမျက်ချယ်ကိုယ်တိုင် ပြောလာသဖြင့် စိတ်ထဲ ဘဝင်ကျနေမိသည်။
” ကိုကို … ရေသွားဆေးကြစို့ … ချယ်လေး အထဲက စပ်ပြီး စိုစိစိုစိကြီး မနေတတ်ဘူး ”
” အင်း … သွားဆေးမယ်လေ … ထ … ကိုကို ဆေးပေးပါ့မယ် ”
ထို့နောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာပင် ပိုင်စိုးက မြမျက်ချယ်အဖုတ်လေးအား ဆပ်ပြာနှင့် သေချာဆေးပေးရာ မြမျက်ချယ်ကလည်း ပိုင်စိုးလီးအာ ပြန်လည်တိုက်ချွတ်ဆေးပေးလိုက်၏။ နှစ်ဦးသား ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်များ ပြန်ထလာရသည်။
” ခ်ခ် … ကိုကို့ ဟာကလဲ … အခုလေးတင် လိုးထားတာကို … ပြန်မာနေတာလား ”
……………………………………………….
????️အခန်း ( ၉ )????️
ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်သည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှ ပိုင်စိုးပေါင်ကြားမှ လီးအားကြည့်ကာ တခိခိနှင့် ရယ်မောရင်း ပြောဆိုနေ၏။
” မိန်းမဖင်ကြီး မြင်ရင် … မရဘူးကွာ … ခိခိ ”
” ဒီည … မလိုးနဲ့တော့ … ချယ်လေး တအားနာနေလို့ … နောက်ရက်ကြ … ကိုကို စိတ်ကြိုက်ပေါ့ ”
” အင်းပါ … မိန်းမရယ် … မိုးလည်းချုပ်ပြီ အိပ်ကြစို့ ”
ခဏအကြာ နှစ်ဦးသာ ကိုယ်တုံးလုံးအိပ်ရာ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ပိုင်စိုးလီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားကြတော့သည်။
…………………………………………………….
” မာမီ … ပြီးပြီလား ”
” အေး … သမီးလေး … ခဏ … နှုတ်ခမ်းနီလေး ဆိုးနေလို့ လာပြီ ”
” ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ … ချယ်လေး ဧည့်ခန်းထဲက စောင့်နေပါ့မယ် ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် အင်္ကျီလက်ပြတ်အဝါ ကိုယ်ကြပ်လေးနှင့် ထမိန်စကပ်ဗြောင် အနက်လေးဝတ်ပြီး မိတ်ကပ်ပါးပါးလူးထားရင်း နူတ်ခမ်းနီ အရဲလေးဆိုးကာ အလှပြင်ထား၏။ ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီလေးအတွင်းမှ တင်းထုတ်နေသော ရင်သားစိုင်ကြီးနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် ထမိန်စကပ်အောက်မှ ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးမှာ မြင်သူတိုင်း လည်ပြန်ကြည့်နေရသည် အလှမျိုးဖြစ်သည်။ ဆံနွယ်များ ဖြန့်ချထားရာ မျက်နှာတခြမ်း ဆံပင်များ အုပ်နေသည့်တိုင် မျက်နှာချောချောလေးက ပျောက်ကွယ်မသွားပေ။
” ဟဲလို … မလာသေးဘူးလား ချယ်လေး ”
” လာပါပြီဟ … မာမီမပြီးသေးလို့ စောင့်ပေးနေတာ ”
မိခင်ဖြစ်သူထွက်လာသည်နှင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေး ဝိုင်းထွက်သွားရပြန်၏။ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာလည်း မြမျက်ချယ်နှင့် ညီအစ်မများလား ထင်အောင် ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ထားသည်။ ပါးရည်အနည်းငယ် တွန့်နေသည်မှအပ တင်တွေရင်တွေမှာ အခုထိ သမီးဖြစ်သူနှင့်အပြိုင် သူ့နေရာနှင့်သူ အတော်ကြည့်ကောင်းနေ၏။
” Wow … အလန်းလွန် … အလွန်လန်းနေပါလား … မာမီရာ ”
” အံမယ် … မာမီအပျိုတုန်းက … ကျောင်းမှာ အီကိုကွင်းလေး … ခ်ခ် ခ်ခ် ”
” ချယ်လေးနဲ့ … ညီအစ်မဆိုရင်တောင် ငြင်းမရလောက်ဘူး … ပြင်လိုက်တော့ … လုံးဝ အမိုက်စား ”
” နဂိုရှိမှ … နကိုင်းထွက်တာပါအေ … ကဲ ကဲ … သွားကြစို့ … အပြန်နေပူလိမ့်မယ် ”
သားအမိနှစ်ယောက် ကားလေးဖြင့် ခြံဝင်းမှ ထွက်လာခဲ့၏။ မေသူတို့အိမ်မှ ဆွမ်းကျွေးရှိ၍ လှမ်းခေါ်သဖြင့် မြမျက်ချယ်မှာ မေသူတို့နှင့် မတွေ့တာကြာပြီ ဖြစ်သောကြောင့် လာဖို့ ကတိပေးလိုက်သည်။ မြမျက်ချယ်မိခင်မှာလည်း သမီးဖြစ်သူအား စိတ်မချသဖြင့် တစ်ခါတည်း လိုက်လာခဲ့၏။ ဒေါ်မြမြခိုင် တစ်လမ်းလုံး စိတ်တွေလေးလာရာ မေသူတို့အိမ်ရောက်သည်နှင့် သူမစိုးရိမ်နေသော ကိစ္စရပ်များနှင့် ရင်ဆိုင်ရလိုက်တော့သည်။
” ကျွီ …”
“ဟဲ့ … သမီး… မေသူတို့အိမ်က ဆွမ်းကပ်တယ်လည်း ပြောသေး။ လူတစ်ယောက်မှလည်း မတွေ့ဘူး …။ ခြံထဲမှာလည်း ကားတစ်စီးပဲ မြင်တယ် ”
” ချယ်လေးတို့ ထွက်လာတာများ … စောလို့လား မာမီ … လာပါ ဆင်းကြည့်ကြတာပေါ့ ”
မြမျက်ချယ်မှာ မိခင်ဖြစ်သူအား ပြောရင်း ခြံဝင်းထဲအရောက် ကားရပ်ကာ ကားပေါ်မှ ဆင်းခဲ့လိုက်၏။ မေသူ၏ မိခင် ဖခင်မှာ မိုးကုတ်တွင် ကျောက်လုပ်ငန်းဖြင့် အနေများပြီး ဤမြို့လေးသို့ တခါတရံမှ ပြန်လာတတ်သည်။ မေသူ့အား အဒေါ်ဝမ်းကွဲတစ်ယောက်နှင့်ထားကာ ကျောက်စိမ်းနှင့် ပတ်သက်သော ရတနာဆိုင်လေး ဖွင့်ပေးထား၏။ မြမျက်ချယ်နှင့် တက္ကသိုလ်တွင်တွေ့ကာ ရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်လာခဲ့သည်။
” အခုထိ … လူသံ မကြားရဘူး … သမီး ”
” လာပါ … မာမီရယ် ”
မြမျက်ချယ်မှာ အရင်ကတည်းက လာလည်နေကျအိမ်မို့ တံခါးဆွဲဖွင့်ကာ ဧည့်ခန်းထဲထိ လျှောက်သွားလိုက်၏။ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာလည်း သမီးဖြစ်သူနောက်မှ ကပ်ပါလာရင်း ဧည့်ခန်းထဲရှိ မှန်ဘီဒိုလေးများထဲမှ ကျောက်စိမ်းဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ပန်းပုရုပ်လေးများအား ငေးကြည့်နေသည်။ ဧည့်ခန်းတစ်ခန်းလုံး ဧည့်သည်ထိုင်သော စီတီခုံလေးများနှင့် ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများ ပြည့်နက်နေပြန်၏။
” အု … ဝူးးး ဝူးးး … အူးး ဝူးးး ဝူးးး ဝူးးး ”
ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် မြမျက်ချယ်လက်အား တွဲကာ ဧည့်ခန်းရှိ ပစ္စည်းများအား ငေးကြည့်နေစဉ် တဝူးဝူးဖြင့် ကြိတ်အော်သံများ ကြားလိုက်ရတော့သည်။
” ဟော … သမီး ဘာအသံတွေတုန်း ”
” ဟုတ်တယ် မာမီ … ချယ်လေးလည်း ကြားနေရတယ် …။ လာလာ … သွားကြည့်ရအောင် ”
ထို့နောက် သားအမိနှစ်ယောက် အသံလာရာ ဧည်ခန်း၏ အရှေ့တောင်ထောင့် စတိုခန်းဘက် လျှောက်လာခဲကြ၏။
” အု … ဝူးးး ဝူးးး …… အူးးး ဝူးးး …… အူးးး ဝူးးး ဝူးးးး ”
မြမျက်ချယ်တို့ တိုးကပ်လာသော စတိုခန်းနား အရောက် တဝူးဝူး အော်သံများက ပိုပြီး ပြီပြင်စွာ ကြားလာရတော့သည်။
” ဒီအခန်းထဲကပဲ … သမီး ”
မိခင်ဖြစ်သူစကားအဆုံး မြမျက်ချယ်မှာ စတိုခန်းတံခါးအား ဆွဲဖွင့်လိုက်၏။
” ဟင် … မေသူ … ဘာဖြစ် …… ”
တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် စတိုခန်း ထိုင်ခုံတစ်လုံးနား မေသူနှင့် သူမအဒေါ်အား လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ကာ ပါးစပ်၌ အဝတ်များဖြင့် စီးထားသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ သို့သော် မြမျက်ချယ်စကား မဆုံးလိုက်ပေ။ ရုတ်တရက် နှာခေါင်းထဲ စိမ်းရွှေရွှေ အနံ့ကြီး ဝင်လာကာ ပျော့ခွေသွားတော့သည်။
……………………………………………………..
နားထဲ ရယ်သံလိုလို ငိုသံလိုလို အသံများ အဝေးမှလွင့်လာကာ အနီးနားရောက်မှ ပျောက်ကွယ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။ ဖွင့်ထားသော ပြတင်းပေါက်မှ အလင်းရောင်ကြောင့် အခန်းလေးထဲ လင်းထိန်နေသည်။ တကိုယ်လုံးလေးလံနေကာ ခေါင်းထဲ မူးရိပ်ရိပ်ဖြင့် ဘေးမှ အသားဆိုင်တစ်ခု ထိကပ်နေရာ အားယူ ဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။
” ဟင် … မာမီ ”
” ဟုတ်တယ် … သမီး … အဟင့် ဟင့် … မာမီတို့ ဘယ်လိုလုပ် … ဒီရောက်နေကြတာလဲ … ကျွတ်ကျွတ် ”
သားအမိနှစ်ယောက် စကားပြောရင်း ထိုင်ခုံအရှည်လေးပေါ်မှ ပတ်ဝန်းကျင်အား လေ့လာနေသည်။ စားပွဲခုံ တစ်လုံးနှင့် နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံရှည်နှစ်လုံး၊ ကုတင်အကြီးတစ်လုံးမှလွဲ၍ အခန်းထဲ ဘာမှ မရှိပေ။ တခါတရံ အသုံးပြုသော အခန်းတခန်း ဖြစ်ပုံရ၏။ အခန်းပြင်မှ ဝင်ရောက်လာသော လေနုအေးလေးကြောင့် အခန်းလိုက်ကာစလေး တဖျက်ဖျက်လူးကာ အေးနေပေမယ့် မြမျက်ချယ်တို့ သားအမိမှာ ရင်တွင်း အပူမီးများကြောင့် ချွေးပြန်နေကြသည်။
” ကလစ် … ကျွီ ကျွိ ”
ထိုစဉ် အခန်းတံခါးပွင့်လာကာ အသက် ၅၀ ကျော် လူကြီးတစ်ယောက် ပုဆိုးအပြာနှင့် ရှပ်အင်္ကျီအဆင်းလေးဝတ်ကာ ဝင်ရောက်လာသည်။ လက်ထဲမှ စားစရာများနှင့် အချိုရည်ဗူးများအား စားပွဲခုံပေါ်တင်ကာ မြမျက်ချယ်တို့ သားအမိအား စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလိုက်၏။
” ဦးလေးက … ဘယ်သူလဲ …။ သမီးတို့ကို ဘာလို့ ဒီခေါ်လာတာလဲ …။ ဒါ ဘယ်နေရာလဲ ”
” မေးခွန်းတွေက များလိုက်တာ … ဖြေနိုင်တဲ့ဟာ ဖြေပေးမယ် …။ ငါ့နာမည်က မင်းဒင်….။ ငွေရရင် ဘာမဆိုလုပ်တယ် …။ နေရာက မြို့စွန်တနေရာက ဂိုဒေါင်ပျက်တစ်လုံးပဲ။ ငါလည်း အခုမှ ရောက်ဖူးတာ ”
” ဦးလေးကို … ဘယ်သူက ခိုင်းတာလည်း ”
” ခဏနေ … သူလာမှာပါ …။ ကဲကဲ … အခုလောလောဆယ် … နင်တို့ မေ့ဆေးကြောင့် သတိလစ်နေတာ ၁ နာရီကျော်ပြီ …။ မုန့်နဲ့ အချိုရည်သောက်လိုက် ”
မြမျက်ချယ်တို့ သားအမိမှာ မေသူတို့အိမ်ရောက်မှ ထမင်းစားဖို့ရည်ရွယ်ပြီး အိမ်ကအထွက် ဘာမှ စားမလာခဲ့ပေ။ ဗိုက်က တဂွီဂွီနှင့် ရေလည်း ငတ်နေရှာ၏။ ငါးမုန့်ကြော် တစ်ထုပ်စီစားကာ အချိုရည်ဗူး တဗူးစီ မော့သောက်လိုက်ကြသည်။ မြမျက်ချယ်တို့ သားအမိအား စိုက်ကြည့်နေပြီး အချိုရည်ကုန်အောင် သောက်ပြီးမှ ဦးမင်းဒင် မျက်နှာပေါ် ခန့်မန်းရခက်သော အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာ၏။ မျက်နှာလေးထောင့်ဆန်ဆန် ပါးသိုင်းမွှေးများဖြင့် ဦးမင်းဒင်၏ မျက်လုံးများက တချိန်လုံးစကားမပြောပဲ ငြိမ်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ခါးနား ဝဲနေတော့သည်။
ဒေါ်မြမြခိုင်တို့သားအမိမှာ ခုံရှည်လေးပေါ် ကပ်ထိုင်နေသဖြင့် ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အိကားနေသော ဖင်သားကြီးများက သမီးဖြစ်သူ ဖင်နှင့် ထိကပ်နေပြန်၏။ ၅ မိနစ်ခန့်အကြာ ဦးမင်းဒင်မှာ လက်ခုပ်တီးလိုက်သည်။
” ဖြောင်း … ဖြောင်း ဖြောင်း … ဝင်ခဲ့တော့ ရပြီ … မောင်ထက်ဇော် ”
” ဟင် ”
” ဟာ … ထက်ဇော် ”
ဦးမင်းဒင်စကားအဆုံး အခန်းတံခါးပေါက်မှ လူတစ်ယောက် ဝင်လာသည်နှင့် မြမျက်ချယ်ရော ဒေါ်မြမြခိုင်ပါ အံ့သြမှင်သက်ရင်း ထရပ်လိုက်သည်။ သို့သော် ဦးမင်းဒင်ယူလာသော အချိုရည်သောက်ပြီးကတည်းက ရီဝေဝေနှင့် စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေကာ အားအင်မရှိသလို ခံစားနေရ၏။
” ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ … အစကတော့ … ပေါင်းဖက်ခွင့်မရှိတဲ့ ချစ်သူကို … ခေါ်လိုးရုံလေးပါ …။ အခုတော့ ကျုပ်ကို ပက်ပက်စက်စက် ပြောပြီး သူ့သမီးနဲ့ မပတ်သက်ဖို့ပါ တားတဲ့ မတော်ရတဲ့ ယောက္ခမကြီးပါ ရလိုက်တာ … ဟားဟားးး ”
” ထက်ဇော် … နင် နင် …… နင် ယုတ်မာလာချည်လား ”
” ဘာပြောတယ် ချယ်လေး …။ ငါက ချစ်သူဘဝမှာ နင့်အပေါ် တန်ဖိုးထားလို့ … နင့်ဆန္ဒအတိုင်း နေပေးခဲ့တာ …။ လက်ထပ်ပြီးမှ အားရပါးရ လိုးဖို့ အားခဲထားတာ …။ အခု သူစိမ်းတစ်ယောက်က … နင့်ကို တစ်သက်လုံး လိုးခွင့်ရသွားပြီဟ …။ ဒါတွေ နင်သိရဲ့လား … တောက် ”
ထက်ဇော်မှာလည်း မြမျက်ချယ်အား ၂ နှစ်နီးပါ တွဲကာ သမီးရည်းစားဘဝ အဆုံးထိ မသွားခဲ့ပေ။ ဂွင်းထု စောက်ပတ်နိုက် ဒီလောက်ဖြင့်သာ ကျေနပ်နေခဲ့ရ၏။ မမျှော်လင့်ပဲ မြမျက်ချယ်အား မိဘများက ပိုင်စိုးနှင့် ပေးစားခဲ့ရာ စောင့်စည်း အားခဲထားသမျှ သဲထဲရေသွန် ဖြစ်သွားတော့သည်။
” ဒါ … ငါတို့ … ဖူးစာ ပါမလာတာပဲလေဟာ …။ နင်အခု လုပ်နေတာတွေ ရပ်တော့ …။ ငါတို့ သားအမိကို ပြန်ပို့ပေးဟာ ”
” ဟားဟားးး … ဒီအခြေနေရောက်အောင် ငါဘယ်လောက် ကြိုးစားခဲ့ရလဲ … နင်သိလား။ အခု … မေသူနဲ့ သူ့အဒေါ်ကလည်း ငါ့ကို မုန်းသွားကြပြီ …။ သူတို့လည်း … ငါရှင်းပြပြီး မေ့ဆေးအုပ်ထားခဲ့ပြီ …။ မမျှော်လင့်ပဲ … နင့်အမေ ပါလာလို့ ငါ့အစီအစဉ် ပြောင်းပစ်လိုက်တာ …။ အစက နင့်ကို ငါနဲ့ ဟောဒီက ဦးမင်းဒင်နဲ့ နှစ်ယောက် ဝိုင်းလိုးမလို …။ အခု နင့်အမေကို အရင်လိုးတော့မယ်။ ကြည့်ထားစမ်း ”
” ဟာ … နင် နင် …… ခွေးလောက်တောင် အသိဉာဏ်မရှိတဲ့ကောင် … ဝုန်း … အွပ် ”
ထက်ဇော်၏ ကာမတဏာစိတ်ကြောင့် မြမျက်ချယ်မှာ ထက်ဇော်အား ပါးရိုက်ရန် ထရပ်ရာ မတ်တပ်ရပ်သည်ဆိုရုံလေး ရပ်ရကာ သူမရှေ့ရှိ စားပွဲခုံပေါ် ပစ်ကျသွားတော့သည်။ ဦးမင်းဒင် တိုက်ထားသော ကာမစိတ်ကြွဆေးကြောင့် အားအင်ချည့်နဲ့နေရ၏။
” ဟားဟားးး … စိတ်လျှော့လိုက်တော့ဟာ …။ ဒီနေ့တစ်ရက်တော့ နင်ရော နင့်အမေရော … ငါ စိတ်ရှိသလောက် လိုးပြီးမှ ပြန်လွတ်ပေးမှာ ”
ထက်ဇော်စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင်အား တွဲမကာ ကုတင်ပေါ် ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခေါင်းထဲရီဝေဝေနှင့် ဦးမင်းဒင်အား မျက်လုံးပြူးကြည့်ရင်း ရုန်းကန်နေ၏။ သို့သော် ဦးမင်းဒင် လက်ထဲ အလွယ်တကူပါလာကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖျက် အနေထားနှင့် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ ထက်ဇော်မှာလည်း မြမျက်ချယ်အား ပွေ့ကာ ကုတင်ခြေရင်းဘက် လက်နှစ်ဖက်ကြိုးတုတ်ကာ အုတ်တံတိုင်းအား မှီထားလိုက်တော့၏။
” ကြိုးတုတ်စရာ မလိုပါဘူး ထက်ဇော်ရာ …။ ငါ့ဆေးက အကောင်းစားတွေပါ …။ မကြာခင် မင်းမြင်ရတော့မှာ ”
” စိတ်ချရအောင်ပါ … ဦးမင်းဒင်ရာ …။ ခုနတောင် ကျုပ်ကို တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ … သူကြိုးစားနေတာ …။ ကဲ ခင်ဗျားအလုပ် ခင်ဗျားလုပ်တော့ …။ ကျုပ် အရက်သွားသောက်ဦးမယ် ”
ထက်ဇော် အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးမင်းဒင်မှာ ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖျက် အနေထားနဲ့ ပက်လက်ဖြစ်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အနောက်ဖက်တွင် မြမျက်ချယ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် လက်ပြန်ကြိုးတုပ်ခံရကာ နံရံ မှီနေရှာ၏။ ဦးမင်းဒင်မှာ စတွေ့ကတည်းက ဒေါ်မြမြခိုင်အား လိုးချင်နေသည်။ ဒီလိုအသက်ရွယ်များတွင် ခင်ပွန်းများမှ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ပုံမှန်လိုးမပေးတတ်သဖြင့် ကာမစိတ် ပြင်းထန်တတ်ကြ၏။
ပက်လက်ဖြစ်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ပေါင်ဂွအား ထမိန်အပြင်မှ နိုက်လိုက်တော့သည်။ မြမျက်ချယ်မှာ သူမရှေ့ မိခင်ဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အား သူစိမ်းယောင်္ကျားကြီးမှ ထိုးနိုက်ကလိနေသဖြင့် ရှက်စိတ်နှင့် အတူ မျက်နှာလွဲထားလိုက်၏။ သို့သော် ကာမဆေးရှိန်တက်လာသဖြင့် မျက်နှာလွဲလျက် အနေထားဖြင့် မျက်လုံးဒေါင့်မှ ခိုးကြည့်မိပြန်သည်။
” အ …… အမလေးးး …… ဟိုဟို … ရှင့်ကို ထက်ဇော်က ပိုက်ဆံ ဘယ်လောက်ပေးလဲ … ဟင် …။ ကျမ ပိုပေးပါ့မယ် …။ ဒါမျိုးတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် … အဟင့် ဟင့် ”
ဒေါ်မြမြခိုင်မှာလည်း ကာမစိတ်ကြွဆေးမိထားသဖြင့် ဦးမင်းဒင် သူမစောက်ဖုတ် စကိုင်ကတည်းက စောက်ခေါင်းထဲမှ တဆစ်ဆစ်နှင့် ခံရခက်နေ၏။ သို့သော် သမီးဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ အလိုးခံရတော့မည်ကို တွေးရင်း ကာမစိတ်တဝက် ဝမ်းနည်းရှက်ရွံ့စိတ်တဝက်ဖြင့် မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။
” စိတ်ကို လျှော့ထားပါ … ညီမရယ် …။ ညီမကသာ ငြင်းနေတာ … ညီမ စောက်ပတ်ကြီးက … အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ ”
တကယ်လည်း ဒေါ်မြမြခိုင် ထမိန်မှာ ပေါင်ဂွနေရာလေးတွင် ဦးမင်ဒင် ကလိထားသဖြင့် စောက်ရည်များရွှဲကာ ထမိန်နှင့် စောက်ဖုတ်က ကပ်နေပြန်၏။ ခဏအကြာတွင် ဦးမင်းဒင်မှ ဒေါ်မြမြခိုင် ထမိန်အားချွတ်ရာ ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ဖင်ကြီး မသိမသာကြွပေးနေသည်။ ထမိန်ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး ကြားမှ အောက်ခံဘောင်းဘီအပါးလေး ပေါ်လာပြန်၏။
……………………………………………………
????️အခန်း (၁၀)????️
အတွင်းခံအပါးလေးမှာ စောက်ရည်များရွှဲကာ စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်အားကပ်ကာ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားစိုင် နှစ်ဖက်မှာ ဖောင်းကြွနေ၏။ ဦးမာဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ညာဘက်မှ ဒူးကွေးထိုင်ရင်း ညာလက်က အတွင်းခံလေးအောက်မှ စောက်ပတ်အား ပွတ်ပေးကာ ဘယ်လက်က ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဖြုတ်နေပြန်သည်။ အင်္ကျီချွတ်ရာတွင် ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ကုန်းထရင်း ဘော်လီချိတ်များ ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေးနေမိ၏။ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဦးမင်းဒင်စိတ်တိုင်းကျ အလိုအလျောက် လုပ်ပေးရင်း သူမကိုယ်သူမ ထိန်းမရသော ရမ္မက်စိတ်များကြောင့် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေရသည်။
” ကဲ … အတွင်းခံလေးပါ ချွတ်ရအောင်နော် ညီမ ”
ဦးမင်းဒင်မှ အတွင်းခံအား ချွတ်ရာ ဖင်ကြီးအား ကြွပေးမိပြန်၏။ အတွင်းခံကျွတ်သွားသည်နှင့် နှုတ်ခမ်းသား အနည်းငယ်လန်ကာ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်မှာ အမွှေးတစ်မျှင်မှ မရှိပေ။ ရိတ်ထားသဖြင့် ပြန်ထွက်နေသော ငုတ်တိုလေးများက ဆီခုံးမှစ၍ စောက်ခေါင်းပေါက်နားထိ ထိစပ်ပေါက်ရောက်နေ၏။
” ဟာ … လှလိုက်တာ ညီမရယ် … ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ ဒီလိုစောက်ပတ်မျိုးက … ရှားမှရှားပဲ ”
ဦးမင်းဒင်စကားလုံးများကြောင့် ကာမစိတ်ကြွနေသော မြမျက်ချယ်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အား မသိမသာ ခိုးကြည့်လိုက်သည်။ အမှန်တကယ်ပင် မအေဖြစ်သူ စောက်ပတ်မှာ စောက်ရည်များရွှဲကာ ဖောင်းကားနေပြီး စောက်မွှေးများ မတွေ့ရပေ။ ကြည့်နေစဉ် စောက်ပတ်အုံကြီးအား ဦးမင်းဒင်မှ ကန်လန့်ဖျက်အနေထားနှင့် ကုန်းယက်ရာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရင်း ညည်းသံလေးအား ကြားလိုက်ရ၏။
” အင်းဟင်း … အာ့ … ကျွတ်ကျွတ် …… အ အ ”
ဦးမင်းဒင်မှာ အတွေ့ကြုံ ရင်ကျက်လှသူမို့ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအား လျှာဖြင့် ကန့်လန့်ဆွဲချရင်း အပေါ်ပြန်အတက်တွင် စောက်စိအား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ စောက်စိစုပ်နေချိန် ညာဘက်လက်ကလည်း အငြိမ်မနေပေ။ ဒေါ်မြမြခိုင် စောက်ခေါင်းဝလေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် ဝိုင်းပေးနေ၏။ ထိုစဉ် ဦးမင်းဒင်၏ လွတ်နေသော ဘယ်ဘက်လက်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အနည်းငယ်တွဲနေသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် စောက်စိအစုပ်ခံရင်း နို့အုံများ အချေခံရကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ဝိုင်းနေသော လက်ချောင်းလေး အထဲရောက်ရန် ဆုတောင်းနေမိ၏။
ဦးမင်းဒင်၏ နူတ်ခမ်းမွှေးငုတ်တိုလေးများမှာ စောက်ပတ်တပြင်လုံး ပွတ်မိကာ ဆူးကနဲ့ဆူးကနဲ့ ဖြစ်ပြီး မသိမသာ စောက်ဖုတ်အားကော့ကာ ပင့်ထိုးမိပြန်သည်။ ခဏအကြာ ဒေါ်မြမြခိုင် ဆုတောင်းပြည့်သွားကာ ဦးမင်းဒင်၏ လက်ခလယ်လေးမှာ စောက်ခေါင်းတွင်း ဝင်ရောက်ကာ ထိုးမွှေနေတော့၏။ နို့အုံအားညှစ်ချေနေသော လက်တဖက်ကလည်း နို့သီးဒေါင်းမဲမဲကြီးအား ဖိချေကာ အစိအရည်ပြားလေးတင်းပြီး ခေါင်းပြူထွက်လာသော စောက်စိအဆံလေးအား သွားဖြင့်မနာတနာ ကိုက်ပေးလိုက်စဉ် ဒေါ်မြမြခိုင်ဆီမှ စူးစူးဝါးဝါး ညည်းသံကြီး ထွက်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းလာရသည်။
” အားးးးးးးးးးးးးး အမလေးးးးးးးးးး …… မ ရ တော့ ဘူးးးးး ………… အ အ အားးးးး …… အမလေးးးး …… ထွက် ထွက် …… အ ရှီးးးးးး ထွက်ကုန်ပါပြီ …… အားးးး အ အ ”
ဘေးနား သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်ရှိမှန်း သိသော်လည်း ခံစားရသော ကာမစည်းစိမ်ကြောင့် မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဖြစ်ကာ အော်ဟစ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။ ကုတင်ပေါ်ခြေဖျားထောက်ကာ ဖင်ကြီးကြွတက်လာရင်း လေပေါ်တွင် ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်မှာ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ အထွဋ်ထိပ်ရောက်သွားပုံအား ကြည့်ရင်း မြမျက်ချယ်မှာလည်း စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ လျှံကျလာရ၏။လက်နှစ်ဖက် ကြိုးတုတ်ခံထားရသဖြင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ခံရခက်နေရှာသည်။ လက်နှစ်ဖက်လွတ်လပ်နေလျင့် စောက်စိအား ဖိချေရင်း ပြီးချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေသည်။
စောက်ရည်များကုန်မှ ဒေါ်မြမြခိုင် ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ဖုန်းကနဲ့ပြန်ကျလာပြီး အသက်လုရှူနေတော့၏။ ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ဖင်ကြီးအောက်ပြန်ကျမှ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ခလယ်အား ထုတ်ကာ စောက်ပတ်တအုံလုံး ၅ ချက်ခန့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။ တဆက်တည်း ကုန်းထကာ ပုဆိုးအား ချွတ်ချပစ်လိုက်၏။
” အိုးးး ”
” အမလေး ”
ဦးမင်းဒင်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအားမြင်ကာ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ထိတ်လန့်ကုန်သည်။ မြမျက်ချယ်မှာ လီးကြီးအားကြည့်ရင်း မျက်လုံးလေးပြူးနေသလို ဒေါ်မြမြခိုင်မှာလည်း အမလေး တကာ သူမပါးစပ်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်တော့၏။ မြမျက်ချယ်မှာ ထက်ဇော်၏
!!ငါနဲ့ဦးမင်းဒင် နင့်ကို နှစ်ယောက်ဝိုင်းလိုးမလို့!!
ဟုသော စကားအား ပြန်လည်ကြားယောင်ကာ မျက်နှာလေး ဖွေးစွပ်သွားရသည်။ အရှည် ၈ လက်မကျော်သော ဦးမင်းဒင် လီးတန်ကြီးမှာ ဖြောင့်စင်းနေပြီး ဒစ်ဖူးကြီးက ကားထွက်နေ၏။
သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ကြောင်ကြည့်နေစဉ် ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင်နှင့် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲချပစ်လိုက်ပြန်သည်။ ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင်အား ကိုယ်တစ်စောင်း ဆွဲလှည့်ကာ ဘယ်ဘက်ပေါင်တန်အား မပြီး ခေါင်းလျိုပစ်၏။ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ကိုယ်တစ်စောင်းအနေထားနှင့် ဦးမင်းဒင် ခေါင်းအား ခွထားသလို ဖြစ်နေတော့သည်။ ဦးမင်းဒင်မှာ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှ စေက်ရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား ကျော်ကာ ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်း အလည်တည့်တည့်မှ ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ဖိထိုးလိုက်၏။
” အာ … အဲဒါ … ဟို ဟို … ဖင်ပေါက်နော် …… ရှီးးး ဟူးးးးးးး ”
ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်ရှေ့ မရှက်နိုင်တော့ပေ ဦးမင်းဒင် မျက်နှာအား တင်းနေအောင်ခွကာ တရှီးရှီး ညည်းနေတော့သည်။ သူမမျက်နှာရှေ့ အဖြောင့်လိုက် ဆန့်ထွက်နေသော လီးတန်အားကြည့်ကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာရင်း ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်မိပြန်၏။ ဖင်ဝလေးထဲ တစ်နေသော ဦးမင်းဒင်လျှာထိပ်လေးမှာ အထက်အောက် ရမ်းနေသဖြင့် စောက်ရည်ထွက်ထားသော်လည်း ရမ္မစိတ်က ကျမသွားပဲ ပြန်တက်လာသည်။ သမီးဖြစ်သူအား ကျောပေးထားရင်း သူစိမ်းယောင်္ကျားကြီးလီးအား ခိုးစုပ်နေမိသဖြင့် စိတ်ထဲ ဖော်မပြနိုင်သော ခံစားချက်လေး ဖြစ်ပေါ်နေပြန်၏။
မြမျက်ချယ်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ပေါက်အား မရွံမရှာ ယက်ပေးနေသော ဦးမင်းဒင်အား ကြည့်ရင်း အံ့သြနေမိသည်။ ဖင်ဝယက်ပေးနေသဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ ခံစားချက်အား သိချင်စိတ်ပြင်းပြကာ လှမ်းကြည့်မိစဉ် မိခင်မှာလည်း ဦးမင်းဒင် လီးထိပ်အား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ဘာလို့များ ဒီလိုဖြစ်နေမိတာလဲ စဉ်းစားရင်း စိတ်ထဲ ရယ်ချင်သလိုလို ငိုချင်သလိုလို ဖြစ်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် အကောင်လေးများဝိုင်းကိုက်နေသလို စူးကနဲ့ စူးကနဲ့ ခံစားနေရပြန်သည်။
ထိုအချိန် မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ဝအားယက်နေသော ဦးမင်းဒင်မျက်လုံးများက သူမခြေသလုံးကြား ရောက်ရှိလာ၏။ မြမျက်ချယ်၏ စကပ်ထမိန်မှာ အတွင်းဘက် ဒူးဆစ်ထိ ခွဲထားသဖြင့် ဒူးကွေးထားရာ ပေါင်သားတဖက်မှာ ပေါင်လယ်ထိ ပေါ်နေတော့သည်။ ထို့ပြင် ကာမစိတ်ကြွဆေးအရှိန်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူ ခံစားနေရပုံအားတွေ့ကာ ပေါင်သားချင်း မသိမသာလေး ကြိတ်ပွတ်နေရပြန်၏။
” အင်းဟင်း … သမီးလေးလည်း မနေနိုင်ဘူးထင်တယ် ”
” ဟင် ”
ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ဖင်ပေါက်အား ထိုးကလိနေရာမှ ဒေါ်မြမြခိုင်နောက်ကျောဘက် ဒူးကွေးထိုင်နေသော မြမျက်ချယ်အား လှမ်းပြောနေသည်။ ထို့နောက် ကိုယ်တစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ဦးမင်းဒင် ညာဘက်လက်က ဆန့်ထွက်လာရင်း မြမျက်ချယ် ပေါင်ကြားထဲ ထိုးစမ်းလိုက်၏။
” အားပါး … သမီးလေးလည်း ရွှဲနေပြီလား … ခဏစောင့်နော် … ဒီမှာမေမေကို … ယက်ပေးပြီးမှ သမီးစောက်ပတ်လေး ယက်ပေးမယ် ”
” အိုရ် … ဟင့်အင် … မယက်ပါနဲ့ ”
” ရှက်မနေပါနဲ့ … ဒီဘက်လှည့်ပြီး ပေါင်လေးဖြဲပြပါဦး … စောက်ပတ်လေး ကြည့်ရအောင် … သမီးမေမေ … စောက်ပတ်နဲ့ … တူတူပဲလား ”
” ဟင့်အင် … ဟင့်ဟင့် …… သမီးကို မလုပ်ပါနဲ့ … ဦးလေးရယ် … တောင်းပန်ပါတယ် … ဟင့်ဟင့် ”
” အော် … သမီးက ရှက်နေလို့ပါ … ဒီမယ် စောက်ပတ်က ယွနေတာ … အရည်တွေတောင် ရွှဲလို့ ”
” အ … အအ …… မလုပ်ပါနဲ့ … ဟင့်ဟင့် ”
ဦးမင်းဒင်မှာပြောရင်း ညာဘက်လက်နှင့် မြမျက်ချယ်ပေါင်ရင်းအား ဆွဲကုတ်လိုက်တော့သည်။
” အားပါး … သမီး စောက်ပတ်လေးလည်း ဖောင်းကြွနေပါလား … အဟင်း ဟင်း ”
” မဟုတ်တာ ဦးလေးရယ် … အဟင့် ဟင့် ”
” ယောင်္ကျားက … နေ့တိုင်း လိုးပေးလား ”
” အာကွာ … ဟုတ် ”
” သမီးစောက်ပတ်လေး … ယက်ပေးလား သူက ”
” အဟင့် ဟင့် … မမေးပါနဲ့ … အဲလိုတွေ ”
” ဒါနောက်ဆုံးပါ … သမီးကရော သမီးယောင်္ကျားလီး စုပ်ပေးတယ်မလား ”
” တော်ပါတော့ဆို … ဦးလေးရယ် ”
အမှန်တော့ ဦးမင်းဒင်မှာ တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ် ရမ္မက်မီးတောက်လောင်စေသော စကားလုံးများအား မြမျက်ချယ်အား သေချာမေးနေသည်။ မြမျက်ချယ်နှင့် ဦးမင်းဒင်တို့ ပြောသည့်စကားများအား နားထောင်ရင်း ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ စိတ်ကြွလာပြီး လီးအား အငမ်းမရ စုပ်နေသလို မြမျက်ချယ်ကိုယ်တိုင်လည်း ဦးမင်းဒင် မေးခွန်းများကြောင့် ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေရတော့သည်။
” ဟူးးး … မမေးတော့ပါဘူး … ဦးဘက်ကို ပေါင်လေးဖြဲပြ ”
ဦးမင်းဒင်စကားဆုံးသည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာလည်း ကွေးထားသော ဒူးလေးထောင်ကာ ဦးမင်ဒင်ဘက် လှည့်ရင်း ဖြဲထားလိုက်သည်။ မေးခွန်းများ ထပ်မေးမည်ကို ကြောက်တာလား သူမကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလာတာလား မခွဲခြားတတ်တော့ပေ။ ဦးမင်းဒင်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ဖြဲထားသော မြမျက်ချယ် စကပ်ထမိန်အား ပေါင်ရင်းထိ ထမိန်အောက်နားစမှ မကာ လှန်တင်လိုက်သည်။ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးကြားမှ အဖုတ်လေးအား ဖုံးအုပ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား ဂွအနားစလေးဘေးဆွဲကာ ဖြဲကြည့်လိုက်တော့၏။ စောက်ပတ် ဘေးနှုတ်ခမ်းသားစိုင် နှစ်ဖက်မှာ ဖောင်းကြွနေရင်း စောက်ခေါင်းပေါက် အဝလေးထဲ စောက်ရည်ကြည်များ အိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
” အင်း … သမီး စောက်ပတ်လေးကလည်း မအေလိုပါပဲလား … လှလိုက်တာကွယ် … ခဏနေ စောက်ရည်ထောင်ပန်းအောင် ယက်ပေးပြီး … စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ လိုးပေးမှာပါ ”
” အိုရ် … အဟင့် ဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့ … အီးဟီး ”
” ဟား ဟားးးး … ပွဲက လှနေပါလား … မအေရော သမီးရော … အလိုးခံဖို့ အဆင်သင့်ပဲလား ”
ဦးမင်းဒင်နှင့် မြမျက်ချယ်တို့ စကားပြောနေစဉ် အရက်ထွက်သောက်သော ထက်ဇော် ပြန်ရောက်လာကာ မူးမူးနှင့် လှမ်းမေးနေတော့သည်။ ထက်ဇော်စကားကြောင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ဦးမင်းဒင်လီးအား စုပ်နေရာမှ ရှက်စိတ်ဝင်ကာ လီးအားပါးစပ်မှ ထုတ်ပစ်လိုက်၏။
” အော် အော် … ကျုပ်ရောက်လာလို့ … လီးကို ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ်တာပေါ့ … အဟက် ဟက် ”
ဦးမင်းဒင်မှာ ထက်ဇော် ပြန်ရောက်လာသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်ပေါင်ကြားမှ ခေါင်းထွက်ကာ ကုန်းထလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင် ခေါင်းရင်းမှ ခွကာ နဖူးပေါ်လီးတင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်၏။
” ကဲ … ညီမ … လေးဘက်ကုန်းလိုက်နော် ”
” မကုန်းပါရစေနဲ့ရှင် ”
” ဟားဟားးး … ကုန်းပါ အန်တီရယ် … ကျနော့် ချစ်သူကို မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နောက်ကနေ လိုးချင်လို့ပါ ”
ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင်မျက်နှာအား လီးဖြင့်ပွတ်ကာ ချော့ပြောနေစဉ် ထက်ဇော်မှ ဝင်ပြောနေသည်။ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ မလှုပ်ပဲ ငြိမ်နေရာ ဦးမင်းဒင်နှင့် ထက်ဇော်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ကိုယ်လုံးအား မကာ လေးဖက်ထောက် အနေအထားဖြစ်စေရန် ရှေ့ကိုယ်တစ်ခြမ်းအား ကုတင်ကြမ်းပြင်ကပ်ပြီး ဖင်ကြီးအား ဆွဲထောင်လိုက်၏။
” အားပါး … လှလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးပါလား … ချယ်လေးဖင်ထက် ထွားလိုက်တာ … မိုက်တယ်ဗျာ ”
ဒေါ်မြမြခိုင် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ခိုင်းပြီးသည်နှင့် ထက်ဇော်မှာ အဝတ်စားများ ချွတ်ပစ်သည်။
” ချယ်လေး … ကြည့်စမ်း နင့်အမေ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးတွေရှင်းပြီး ဖောင်းကားနေတာ စောက်ရည်တွေလည်း အိုင်နေပြီ … ဟားဟားးး ”
ထက်ဇော်တစ်ယောက် မြမျက်ချယ်ဘက် လှည့်ပြောကာ ပေါင်ကြားမှ မပျော့မမာရှိနေသော လီးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဒေါ်ဒေါ်မြမြခိုင်ဖင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် တင်လိုက်တော့သည်။
” နင် … ခွေး ခွေး … လူယုတ်မာ … အောင်တန်းစား ”
” ဟားဟားးး … ငါ့ကို လူယုတ်မာ ဖြစ်အောင် လုပ်တာ … နင့်မိဘတွေဟ …။ အေး ငါဘယ်လောက် ယုတ်မာလည်း ကြည့်လိုက်ပေါ့ …။ အခု နင့်အမေ ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေပြီ မြင်လား … လီးဆာနေပြီ …။ ငါ့လီးတောင်အောင် နင်လာစုပ်စမ်း ”
……………………………………………………….
????️ဇာတ်သိမ်း????️
ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ဖင်ကြားထဲ ထက်ဇော်လီးမှ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် ရမ္မက်စိတ် တောက်လောင်နေရသည်။ သူမရှေ့မှ ဦးမင်းဒင်မှာ ပေါင်ကားထိုင်ရင်း နို့အုံများအား ညှစ်ချေကာ ကာမစိတ် ထကြွစေသော စကားလုံးများအား အဆက်မပြတ် ပြောနေပြန်၏။
ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်ကြားထဲ လေးဘက်ကုန်းပေးနေရသည့်အပြင် သမီးဖြစ်သူ ရည်းစားဟောင်းမှ သမီးဖြစ်သူရှေ့ သူမအား လိုးတော့မည်ဟုသော အသိက ရှက်ရွံ သိမ်ငယ်နေရတော့သည်။ ဒီကြားထဲ ကာမစိတ်ကြွဆေးအရှိန်နှင့် ဦးမင်းဒင်၏ အပွတ်သပ်များကြောင့် ရမ္မက်စိတ်ကြွနေရာ ထက်ဇော်က ဖင်ကြားထဲ လီးနှင့်ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် စောက်ပတ်က အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာရ၏။
” စုပ်ဟာ … ကြာတယ် နင့်အမေ စောက်ဖုတ်က … စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ အလိုးခံချင်နေပြီဟ ”
” နင် … မမိုက်ရိုင်းနဲ့ … ငါ လုပ်မပေးနိုင်ဘူး ”
” နင် … အရင်က စုပ်နေကြ လီးပါဟာ … အခုမှ ရှက်နေတာလား ”
ထက်ဇော်မှာ သက်သက်မဲ့ ပြောနေသော်လည်း ဒေါ်မြမြခိုင်ဖင်ကြားထဲ လီးအား အမြှောင်းလိုက်ပွတ်ရင်း ခဏဖြင့် ထောင်မတ်နေသည်။ မြမျက်ချယ်အား လီးစုပ်ခိုင်းပြီး မြမျက်ချယ်အမေအား လိုးချင်သည့်စိတ် တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေတော့၏။
” ကဲ … နင်မစုပ်ပေးဘူးလား ရတယ် … ဦးမင်းဒင် … ဒီအဖွားရီး ပါးစပ်ကို လိုးဗျာ ကြာတယ် ”
ထက်ဇော်စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးမင်းဒင်မှာ ပေါင်ကားထိုင်နေရာမှ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲ လီးထိပ်သွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင်ခေါင်းအား ထိန်းဖိကာ ပေါင်ကားထိုင်လျက် အနေအထားဖြင့် လီးအား ဖိသွင်းပစ်၏။
” ဗျစ် … အု … ဖလု … အုအု … ဖလူး ”
ဦးမင်းဒင်၏ လီးတုတ်ကြီးမှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲနှင့် ဝင်ရောက်သွားကာ ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် အသက်ရှူများကြပ်ကာ မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ ဦးမင်းဒင်မှာ ခါးအားဖြင့် ဒေါ်မြမြခိုင်ပါးစပ်အား လီးကြီး၏ ၃ ပုံ ၂ ပုံခန့် အထုတ်သွင်းလုပ်ရင်း မညှာမတာ ဆွဲလိုးပစ်၏။
” အဟင့် ဟင့် … ရပ် ရပ် ရပ်တော့ … မာမီကို မလုပ်နဲ့တော့ … ဟင့်ဟင့် ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သူပါးစပ်အား ရက်ရက်စက်စက် လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ရှိုက်ငိုလိုက်မိသည်။
” ကောင်းပြီလေ … ဒါဆို … ငါ့လီး နင်လာစုပ်တော့ ”
ထက်ဇော်စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ပစ်၏။
” ပလွပ် … ဖလူး … ဝေါ့ …… အဟွတ် ဟွတ် ”
ဦးမင်းဒင်လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ချောင်းတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးကာ ပျို့အန်နေသည်။ မြမျက်ချယ်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲမှ လီးကြီးထုတ်လိုက်သည်နှင့် ဒူးထောက်ကာ ခါးညွတ်ရင်း ဒေါ်မြမြခိုင်ဖင်ကြားမှ တောင်မတ်နေသော ထပ်ဇော်လီးအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။
မအေဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အား လိုးဖို့ဟန်ပြင်ထားသော ချစ်သူဟောင်း၏ လီးအား စုပ်ပေးရမည် ဖြစ်သဖြင့် တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာကာ မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ဟန်ဖြင့် ထက်ဇော်၏လီးထိပ်နား နှုတ်ခမ်းလေးတိုးကပ်ကာ ဒစ်ဖူးအား စုပ်မည်အပြု အခန်းထဲဝင်လာသော လူသံများ ကြားလိုက်ရ၏။
” ဟေ့ကောင်တွေ … အကုန်ရပ်စမ်း ”
” အားလုံး မလှုပ်နဲ့နော် ”
” ဟင် … ကိုကို … ချယ်လေးတို့ကို ကယ်ပါဦး … အဟင့် ဟင့် ”
မြမျက်ချယ်မှာ ထက်ဇော်လီးအား စုပ်ခါနီး ပိုင်စိုးနှင့် ရဲများအားတွေ့ရာ အကူညီတောင်းရင်း ရှိုက်ငိုနေ၏။
” ဟာ … အန်တီ ”
ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ဆီ အသွား ကုတင်ပေါ် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်အား တွေ့မြင်သွားသည်။
” ခွပ် … အားးး …… ဝုန်း … အွပ် ”
ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ဖင်အား လီးဖြင့်ထောက်ထားသော ထက်ဇော်မျက်နှာပေါ် ပိုင်စိုး ညာဘက်လက်သီး ကျရောက်သွား၏။
” ဟိုးထား … ကိုပိုင်စိုး … လက်လွန်မယ်…။ ကျနော်တို့ ဝတ္တရားရှိတဲ့အတိုင်း ဆောင်ရွက်သွားမှာပါ …။ အဲဒီနှစ်ယောက်လုံး လက်ထိပ်ခတ်ဟေ့ ”
ဒုရဲအုပ်ဖြစ်ဟန်တူသောသူမှာ ပိုင်စိုးအား တားရင်း တပည့်များအား ထက်ဇော်နှင့် ဦးမင်းဒင်အား လက်ထိပ်ခတ်ခိုင်းနေသည်။ ပိုင်စိုးမှာ သူ့လက်ချက်ဖြင့် ကုတင်အောက်ပြုတ်ကျသွားသော ထက်ဇော်အားကြည့်ရင်း တောက်တစ်ချက်ခေါက်ကာ အနီးရှိ ထမိန်အားကောက်ယူရင်း ဒေါ်မြမြခိုင်အား ခြုံပေးလိုက်၏။
“အန်တီ ထမိန်ပြန်ဝတ်ထားလိုက်။ ဘာမှ မဖြစ်တော့ပါဘူး … မငိုနဲ့တော့ … မိန်းမ ”
ယောက္ခမဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်အား ပြောပြီး မြမျက်ချယ် လက်မှ ကြိုးများဖြည်ပေးကာ နှစ်သိမ့်ပေးနေသည်။
” လူယုတ်မာ … အောက်တန်းစား … နင်လိုကောင်မျိုးနဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်ရတာ ရင်နာတယ်သိလား … ဖြန်း ဖြန်း ”
” ဟင် … မေသူ ”
ရုတ်တရက် ရဲသားတွေနောက်မှ မေသူတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာကာ ထက်ဇော်ပါးအား ၂ ချက်ဆင့် ရိုက်ပစ်ပြန်သည်။
” ဒီက … ညီမ … စိတ်လျှော့ပါနော် …။ အစ်ကိုတို့ ထိန်းသိမ်းပြီးပါပြီ …။ ဥပဒေအတိုင်း ဆောင်ရွတ်သွားမှာပါ ”
” ချယ်လေး … နင် ဘာမှ မဖြစ်ဘူးနော် ”
” မဖြစ်ပါဘူး … မေသူရယ် ”
” တော်ပါသေးရဲ့ဟာ … အဲဒီကောင် ထက်ဇော် လူယုတ်မာ …။ ငါ နင့်ဆီဖုန်းဆက်ပြီး ခဏပျောက်သွားတာ …။ ပြီးတော့ ဟောဒီလူကြီးနဲ့ ပြန်ရောက်လာပြီး … ငါနဲ့ဒေါ်လေးကို ကြိုးတုတ်ထားတာဟ …။ နင်တို့ကို မေ့ဆေးအုပ်ပြီး ခေါ်သွားတာလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ပဲ …။ ငါတို့လည်း မေ့ဆေးနဲ့အုပ်တာ …။ တော်သေး ကိုပိုင်စိုးနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ကိုမင်းနိုင် ဆိုတဲလူ ရောက်လာလို့ပေါ့ ”
” အော် … ဒါနဲ့ … ဒါ ဘယ်နေရာလဲ ”
” ဒီခြံ … ငါတို့ ရောက်ဖူးပါတယ်ဟ … ထက်ဇော် အသိတစ်ယောက်ခြံလေ … ငါတို့ အရင်တခါ ပျော်ပွဲစား လာတဲ့ခြံပါ ”
” ကဲ … အားလုံး စခန်းခဏလိုက်ခဲ့ကြပါဦးဗျာ … အမှုဖွင့်ပြီးမှ ပြန်ကြပေါ့ …။ ဟိုနှစ်ယောက် ပုဆိုးပေးလိုက်ကြဦး … လူမြင်မကောင်းဘူးကွာ ”
ဒုရဲအုပ်စကားကြောင့် မေသူမှာ ဦးမင်းဒင်နှင့် ထက်ဇော်အား လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။
” အို့ ”
ဦးမင်းဒင်နှင့်ထက်ဇော်မှာ လက်ထိပ်တန်းလန်းဖြင့် ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ထိုင်နေရာ မေသူတစ်ယောက် ဦးမင်းဒင် ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအားကြည့်ကာ မျက်လုံးလေး ပြူးသွားရတော့၏။ ခဏအကြာ ခြံထဲမှ အားလုံးထွက်ခွာလာရာ ရဲစခန်းသို့ ရောက်ရှိခဲ့ကြသည်။ အမှုစစ်မှ မေးမြန်းသည်များကို ပြန်လည်ဖြေကြားရင်း ဒေါ်မြမြခိုင်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာ တရားလို ပြုလုပ်၍ ဦးမင်းဒင်နှင့် ထက်ဇော်အား အမူဖွင့်လိုက်တော့၏။
……………………………………………………….
” တော်ပါသေးရဲ့ … ကိုကိုတို့ အရောက်မြန်လို့ပေါ့ ”
အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာရာ အမှောင်ထုကြီးစိုးသော ညချမ်းလေးတွင် အိပ်ခန်းထဲ၌ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားဖြင့် လှဲနေသော ပိုင်စိုးအား ခွကာ စကားပြောနေသည်။ ရဲစခန်းမှ ပြန်ရောက်ရာ ညပိုင်း ညစာစားအပြီး စောစော အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြ၏။
” ကံကောင်းလို့ပေါ့ မိန်းမရယ်။ မနက်ပိုင်း … မင်းနိုင်က သူ့မွေးနေ့ ထမင်းလိုက်ကျွေးမယ်ဆိုလို့ … မိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်တာ ဖုန်းဝင်ပြီး မကိုင်တော့ … ကိုကိုလည်း အိမ်ပြန်လာခေါ်တာပေါ့ ”
” အော် ”
” အိမ်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲက စားပွဲခုံပေါ်မှာ … မိန်းမ ဖုန်းက မေ့ကျန်ခဲ့တော့ … ကိုကိုမခေါ်ခင် နောက်ဆုံး ခေါ်တဲ့သူကို ကြည့်လိုက်တာ မေသူဖြစ်နေတာပဲ …။ အန်တီ့ကိုလည်း အိမ်မှာ မတွေ့တာနဲ့ … မေသူ့အိမ်သွားတော့ … မေသူနဲ့ သူ့အဒေါ်ကို ကြိုးတုတ်ထားတာ တွေ့တော့တာပေါ့ …။ မေ့ဆေးသုံးထားတော့ မူးနှောက်နေကြတာထင်တယ် …။ အကျိုးအကြောင်း မေးတော့ ထက်ဇော်နဲ့ အသက်ကြီးကြီး လူတစ်ယောက်က မိန်းမနဲ့ အန့တီ့ကို … ဖမ်းခေါ်သွားကြောင်း ပြောပြတာပဲ …။ မင်းနိုင်က ရဲစခန်းကို သူနဲ့ခင်တဲ့ ဒုရဲအုပ်ကို အကူညီတောင်းပြီး မိန်းမတို့နောက် လိုက်ခဲ့ကြတယ် …။ ထက်ဇော်အိမ်ကလည်း တံခါးပိတ်ထားတာ လူမရှိဘူး …။ ဒါနဲ့ မေသူက … မိန်းမတို့ ဟိုးအရင် ပျော်ပွဲစားထွက်ဖူးတဲ့ မြို့စွန်နားက ခြံကို တွေးမိတာ …။ အဲဒါနဲ့ ကိုကိုတို့ ဆက်စပ်ပြီး ရောက်လာကြတာပေါ့ ”
ပိုင်စိုး စကားအဆုံး မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုးအား ခွလျက်အနေအထားမှ ပါးပြင်အား နမ်းကာ ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်လိုက်၏။ သူမ ဘယ်ဘက်လက်လေးမှာ ပိုင်စိုးရင်ဘတ်အား ပွတ်သပ်ရင်း အောက်ဖက်သို့ ရွေ့သွားရာ ပေါင်ကြားထဲအရောက် ပုဆိုးအပြင်မှ ပိုင်စိုးလီးအား ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
” ဒီတစ်ခါ … ချယ်လေးကို … စိတ်မဆိုးဘူးပေါ့ … ကိုကို ”
” မဆိုးပါဘူး … ချယ်လေး စိတ်ပါလို့မှ မဟုတ်တာ … ဟိုကောင် ထက်ဇော်က … ယုတ်မာဖို့ ကြံတာလေ ”
” အင်း … ကိုကိုတို့သာ … နာရီဝက်လောက် နောက်ကျရင် … ချယ်လေးတို့ သားအမိလည်း ဘဝပျက်ရပြီ ”
” အင်း … အဲဒါ မေးမလို့ … အန်တီက ဘာလို့ အဲလို ကုန်းပေးနေတာလဲ ”
” အာ … ကိုကိုကလည်း … ချယ်လေးရော မာမီရော … ကာမစိတ်ကြွဆေးတွေ အချိုရည်ထဲ ရောတိုက်ခံရတာလေ ”
” ဟူးးးး … အဲဒီကောင် … တအား ယုတ်မာတာပဲ …။ ကိုကိုနားမလည်တာက … ချယ်လေးကို မလုပ်ပဲ အန်တီ့ကို လုပ်ရတာလည်း ”
” ဒီလို … ကိုကိုရေ့ … မာမီက ချယ်လေးနဲ့ ထပ်မပက်သက်ဖို့ သူ့ကို ပြောဖူးတယ် …။ အဲဒါ မကျေနပ်တာတဲ့ ”
” အော် ”
” အဲဒါနဲ့ … ချယ်လေးရှေ့ မာမီကို … လိုးပြမယ် ဆိုပြီး ယုတ်မာတော့တာ …။ မာမီ့ကို လိုးခါနီး သူ့လီးကို ချယ်လေး စုပ်ခိုင်းတုန်း …။ ကိုကိုတို့ ရောက်လာတာပဲ ”
” ဒါဖြင့် … အန်တီ့လည်း သူမလိုးလိုက်ရဘူးပေါ့ ”
” အင်းပေါ့ …။ ဒါပေမယ့် … မာမီ့ကို ဦးမင်းဒင်ဆိုတဲ့ လူကြီးက … အဖုတ်ကို ယက်ကလိတော့ စိတ်ကြွဆေး အရှိန်နဲ့ ပေါင်းပြီး မာမီလည်း အရည်တွေ ထောင်ပန်းနေတာ ”
” မိန်းမကြ ဘာမှ … မလုပ်ဘူးလား ”
” ဦးမင်းဒင်က … မာမီ့ ဖင်ပေါက်တွေ ယက်ရင်း … ချယ်လေး အဖုတ်ကို … ခဏ ကလိသေးတယ် ”
” ဟမ် … ဒါဆို ငါ့မိန်းမလည်း … အရည်တွေ ထွက်ရောပေါ့ ”
” အာ … မာမီ … စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းတာမြင်ပြီးကတည်းက ချယ်လေးလည်း တစ်ချီပြီးထားတာ … ကိုကိုရ …။ ဦးမင်းဒင် … ချယ်လေးဟာကို နိုက်တော့ … အရည်က ထွက်ပြီးနေပြီလေ ”
မိန်းမဖြစ်သူအား အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်မေးရင်း ပိုင်စိုး ပေါင်ကြားမှ လီးက တင်းမာလာ၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေပုံအား ပြန်ပြောပြရင် စောက်ပတ်လေးဆီမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်မိသည်။ သူမလက်ထဲ တင်းမာလာသော ပိုင်စိုးလီးအား ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကာ ဂွင်းထုပေးနေမိပြန်၏။
” အဲချိန် … ထက်ဇော်က … မိန်းမကို တက်လိုးရင်ရော ”
” အင် … ချယ်လေးက … လက်ပြန်ကြိုးတုတ် ခံထားရတာလေ …။ ပြီးတော့ ကာမစိတ်ကြွဆေးလည်း မိထားသေးတာ။ အဲဒီအချိန် ဘယ်သူလိုးလိုး ခံရမှာပေါ့ … ကိုကိုရဲ့ ”
” ဒါလည်း … ဟုတ်တာပဲ ”
” ဒါပေမယ့် … ချယ်လေးအချစ်က … တခြားတစ်ယောက်ဆီမှာတော့ … မရှိဘူးနော် … ကိုကို့ဆီမှာပဲ ”
” ယုံပါတယ် … မိန်းမရယ် … ကိုကို သဝန်မတိုပဲ … ယုံကြည်တယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်း သက်သေပြမယ် ”
ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်အား ပြောပြီးသည်နှင့် ကုန်းထလိုက်၏။ မြမျက်ချယ်မှာလည်း ပိုင်စိုး ကုန်းထသဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသော လီးအား မလွတ်ချင်လွတ်ချင်ဖြင့် လွတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ ပိုင်စိုးမှာ ကုန်းထရင်း မြမျက်ချယ်အား ပက်လက်လှန်ပြီး ညဝတ်စကပ်လေးအား ဗိုက်ပေါ်ထိလှန်တင်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဆွဲမြှောက်ဖြဲပစ်၏။ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်ကြားမှ ပေါ်ထွက်လာသော မြမျက်ချယ် စောက်ပတ်လေးအား ထိုးယက်ပေးလိုက်သည်။
” အာ … ကိုကိုရယ် ”
မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ကျေနပ်အားရကာ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေသော ပိုင်စိုးခေါင်းမှ ဆံပင်များအား ဖွရင်း မျက်လုံးလေး စင်းကျသွားတော့၏။
……………………………………………………………
မိနစ် ၂၀ ကျော်ကျော်လောက်တွင် အောက်ထပ်မှ ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် လှေကားအတိုင်း တက်လာကာ သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ် အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ ညပိုင်းစားသောက် အိပ်ယာဝင်ကြရာ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ကျောပေးရင်း တအီးအီးနှင့် ရှိုက်ငိုနေသဖြင့် မေးကြည့်နေ၏။ အကြိမ်ကြိမ်မေးရာ ပြန်မဖြေပဲ ငိုနေသဖြင့် သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်အား တိုးတိုးတိတ်တိတ်မေးရန် အိမ်ပေါ်တက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ မြမျက်ချယ် အိပ်ခန်းဝအရောက် အခန်းတံခါးအား အသာဖွင့်လိုက်ရာ မျက်လုံးပြူးလာပြီး မျက်နှာမှာ အိုးတို့အမ်းတန်း ဖြစ်လာရ၏။
သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုးအား ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းရင်း ရင်ဘတ်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ အပေါ်မှ မီးပွင့်မတတ် ခွလိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ မြမျက်ချယ်နှင့် ပိုင်စိုးမှာ အခန်းတံခါး ပွင့်လာသည်ကို သတိမထားမိပဲ မနားတမ်း လိုးနေကြ၏။ မြမျက်ချယ်၏ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန်လှသဖြင့် သူမဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းနှင့်အတူ ကုတင်တိုင်များပါ ရမ်းခါနေတော့သည်။ ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းတံခါး အသာလေးပြန်စိကာ သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်အိပ်ခန်းအား လည်ကန်လည်ကန်လေး ကြည့်ရင်း လှေကားအတိုင်း အိမ်အောက်ထပ်သို ပြန်ဆင်းလာလိုက်သည်။
………………………………………………………
တခြားတစ်ယောက်ဆီမှာလား ဇတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲရပ်နားရင်း မိတ်ဆွေများအားလုံး ပျော်ရွှင်သော ဘဝလေး ပိုင်ဆိုင်ကြပါစေဗျာ။ စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများလည်း တစ်ဦးချင်းဆီ ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
မောင်ခြိမ့်
ပြီးပါပြီ။
ZG
ေရးသားသူ – ေမာင္ၿခိမ့္ [ အေတြးပင္လယ္ျပာတြင္ ေရးသားသည္။ ]
????️အခန္း ( ၁ )????️
လြမ္းသလားလို႔ေမးရင္
ေခါင္းေလးကိုၿငိမ့္
လက္ကေလးကိုပိုက္
ကေလးတစ္ေယာက္လို
ငါညာလိုက္မယ္
မလြမ္းေလာက္ပါဘူး…..။
………………………………………
” ဒါၿပီးေတာ္ေတာ့ ပိုင္စိုးရာ … မင္းမ်ားေနၿပီ ”
” မမ်ားပါဘူး … မင္းနိုင္ရာ … အြိ … ေအ့ ေဂ့ ”
” ေနာက္ရက္မွ … ဆက္ေသာက္ကြာ သူငယ္ခ်င္း … ျပန္ၾကစို႔ ”
” ျပန္မယ္ … ဟုတ္လား …… ဟားဟားးးး …… အိမ္ျပန္ေတာ့ေရာ … ငါ့ ဘဝက … ဘာထူးမွာ မို႔လဲကြ ”
” ဟူးးးး … အဲေလာက္ ခံစားမေနပါနဲ႔ကြာ … မိုးေသာက္ၾကယ္ကုမၸဏီရဲ့ … မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္က … ဒီေလာက္ ေပ်ာ့ညံ့ရလားကြ ”
မင္းနိုင္မွာ ခံစားခ်က္ျပင္းထန္ၿပီး မူး႐ူးေနေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ပိုင္စိုးအား ဂ႐ုဏာေဒါသျဖင့္ ေျပာဆိုေန၏။
” ဟားးးး … မင္းေျပာမွ ငါ ဘဝင္ေတာင္ ျမင့္ခ်င္လာၿပီ … ေဂ့ …… အြိ ”
” ကဲ … ဒါဆိုလည္း … မင္းအိမ္ မျပန္ခ်င္ရင္ … ငါ့အိမ္ လိုက္အိပ္ကြာ … ဟုတ္ၿပီလား ”
” ဒါေလး … ကုန္ရင္ … သြားမယ္ကြာ ”
ခဏအၾကာ ေရာင္စုံမီးမ်ား မွိတ္လိုက္ဖြင့္လိုက္ႏွင့္ သီခ်င္းသံတိုးတိုးေလးသာ ဖြင့္ထားေသာ ဘီယာဆိုင္မွ ႏွစ္ေယာက္သား ကားပါကင္ဘက္ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ ညပိုင္း သီးသန႔္ဖြင့္ကာ အရက္အေကာင္းစားမ်ား ေရာင္းခ်ေသာ ၿမိဳ႕ထြက္နားမွ ဆိုင္ႀကီးတစ္ဆိုင္ျဖစ္၏။ အေတာ္သင့္လူမ်ား မစားေသာက္နိုင္ေပ။ လူ႔ဂုဏ္ထံမ်ား စီးပြားေရးသမားမ်ား လာေရာက္အပန္းေျဖေသာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ျဖစ္သည္။ မၾကာမွီ ပိုင္စိုးတို႔ကားေလး ဆိုင္၏ ၿခံဝန္းတံခါးနား ေရာက္လာကာ တံခါးေစာင့္တစ္ေယာက္မွ တံခါးလာဖြင့္ေပးသျဖင့္ ကားေလးအား ေမာင္းထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။ ၿခံဝင္းအျပင္ေရာက္သည္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ထဲဘက္သြားေသာ လမ္းမႀကီးေပၚ ေမွးတင္ကာ ပုံမွန္ေလး ေမာင္းလာခဲ့သည္။
ည ၉ နာရီခြဲေက်ာ္ေနသျဖင့္ အလင္းေပ်ာက္ကာ အေမွာင္ထုက ႀကီးစိုးထား၏။ လမ္းေဘးဝဲယာ မီးေရာင္မ်ားႏွင့္ လူေနအိမ္မ်ား ေဈးဆိုင္မ်ား စကားသံမ်ား တရိပ္ရိပ္ က်န္ေနရစ္သည္။ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ကားေရွ႕ခန္းတြင္ မင္းနိုင္ေဘးနားမွ ငူငူႀကီးထိုင္ကာ လိုက္ပါလာ၏။ မိနစ္ ၂၀ ခန႔္ ေမာင္းလာရာ မင္းခန႔္တို႔ရပ္ကြက္ထိပ္ရွိ ထရန္စဖာအိုးနား ေရာက္ရွိလာသည္။ ဟြန္း ၃ ခ်က္တီးကာ ညာဖက္ခ်ိဳးေကြ႕ရင္း ရပ္ကြက္အလယ္လမ္းအတိုင္း ေမာင္းဝင္လာခဲ့၏။ခဏအၾကာတြင္ ေပ ၄၀ ေပ ၆၀ ခန႔္ အုတ္တံတိုင္း အျမင့္ႀကီး ခတ္ထားေသာ အဝါေရာင္ ၂ ထပ္တိုက္တစ္လုံးအား ျမင္လိုက္ရသည္။
ၿခံဝင္းသံတံခါးေရွ႕အေရာက္ ဟြန္းတီးရာ အတြင္းဘက္မွ ၿခံေစာင့္တစ္ဦး ေျပးထြက္လာၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးသျဖင့္ မင္းနိုင္မွာ ကားေလးအား ဂိုေဒါင္ဘက္ တန္းေမာင္းကာ ရပ္လိုက္ေတာ့၏။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အိမ္ထဲဝင္လာရာ မင္းနိုင္မိဘမ်ားက ႏွုတ္ဆက္ေနသည္။
” ေဟာ … သားျပန္လာၿပီ … ပိုင္စိုးေရာ ပါလားကြ … ထမင္းစားၾကဦးမွာလား ”
” သားက စားမယ္ … အေဖေရ … ပိုင္စိုးက မူးေနတာ ”
” ဟာ … ငါမမူးပါဘူး … မင္းနိုင္ရာ ”
” ဟမ္ … ေအးပါကြာ … ေအးပါ … ခိခိ ”
” ပိုင္စိုးလည္း … မိန္းမယူၿပီးကတည္းက … အိမ္ကို အလည္မလာေတာ့တာ … အခုမွ ျမင္ရေတာ့တယ္ ”
” မအားလို႔ပါ … အန္တီရယ္ ”
ပိုင္စိုးမွာ သူ႔အား လွမ္းစေနေသာ မင္းနိုင္ အေမအား ျပန္လည္ေျပာဆိုရင္း မင္းနိုင္ေနာက္မွ ထမင္းစားခန္းသို႔ ကပ္လိုက္သြားေတာ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ထမင္းအတူစားကာ မင္းနိုင္မိဘမ်ားႏွင့္ စကားခဏေျပာဆိုၿပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္ခဲ့ၾကသည္။ မင္းနိုင္မွာ လူပ်ိဳလူလြတ္မို႔ အိပ္ခန္းမွာ ပရိေဘာဂပစၥည္း သိပ္မရွိေပ။ ေရခဲေသတၱာတစ္လုံး စားပြဲခုံတစ္လုံးႏွင့္ အဝတ္စားထည့္ေသာ ဗီဒိုတစ္လုံးသာ ထားရွိသည္။ အိပ္ခန္းေျမာက္ဘက္ဆုံးရွိ အျမင့္ ၂ ေပခန႔္ကုတင္မွာ က်ယ္သျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္း အိပ္လို႔ရ၏။ ပိုင္စိုး လူပ်ိဳဘဝတုန္းကလည္း ခဏခဏ လာအိပ္ဖူးသည္။
” မင္း … ဘယ္လိုစျဖစ္တာလဲ … ပိုင္စိုးရာ ”
” မေန႔က … ခ်ယ္ေလး ေမြးေန႔ေလကြာ … အက်ဥ္းခ်ဴံးမယ္ဆိုလို႔ … ငါ မင္းကိုေတာင္ မဖိတ္ျဖစ္ဘူး ”
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စားပြဲခုံေပၚမွ ေဆးလိပ္ဗူးႏွင့္ ျပာခြက္ယူကာ ကုတင္ေပၚ စကားထိုင္ေျပာေနၾက၏။
” အဲဒီမွာ ျပႆနာ … ျဖစ္တာလား ”
” ေအးကြာ … ခ်ယ္ေလးက … အဲေလာက္မုန္းေနမွန္း ငါမသိခဲ့ဘူး ”
” ဟမ္ … မင္းတို႔ဟာက … ယူထားတာ ၆ လ ေလာက္ပဲရွိေသးတာ … ဘာေတြလဲဟ ”
” ခ်ယ္ေလးနဲ႔ ငါက … ခ်စ္လို႔ယူထားတာမွ မဟုတ္တာ ”
” အဲဒါ … ငါသိပါတယ္ကြာ … မင္းအေမ မဆုံးခင္ … ေပးစားခဲ့တာ မလား ”
” ဟုတ္တယ္ … မင္းနိုင္ … ငါလည္း အေမ့ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာၿပီး … ခ်ယ္ေလးကို လက္ထပ္ခဲ့တာ ”
” ေအးကြာ … ခ်ယ္ေလး အေဖက … မင္းေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ကုမၸဏီမွာ အလုပ္သြင္းၿပီး အခ်ိန္တိုအတြင္း မန္ေနဂ်ာရာထူး ေပးထားခဲ့တာ အံေအာစရာေတာ့ ေကာင္းတယ္”
” အေဖ့ … ေက်းဇူးတရားေတြေပါ့ကြာ ”
” ေအာ္ … ေျပာျပကြာ … မအိပ္ခင္ေလး ငါလည္း စိတ္ဝင္စားတယ္ ”
—————————————-
” ဗ်ာ … အေမ … ဟုတ္ရဲ့လားဗ်ာ ”
” ဟုတ္ပါတယ္ သားရယ္ … အဟြတ္ဟြတ္ … အဟြတ္ ”
” အေမလည္း … ေဆးေသာက္ရင္းကို ေရာဂါက … မသက္သာဘူးထင္တယ္ ”
” အင္း … အေမ မေသခင္ … သြားေလသူ သားအေဖနဲ႔ ဦးျမတ္ေအာင္တို႔ ကတိျပဳၿပီး … သေဘာတူခဲ့တာပါ။ ေန႔လည္က … ဦးျမတ္ေအာင္ … အေမ့ဆီလာေတာ့ … အေမ့အေျခေနကို ၾကည့္ၿပီး … ေဆးဖိုးလည္းေပးရင္း သူကိုယ္တိုင္ … ေျပာတာပါ … သူ႔သမီးဘက္က စိတ္ခ်တဲ့ ”
” ဦးျမတ္ေအာင္က … သားတို႔အေပၚ … ကူညီတာေတြ မ်ားေနၿပီ …။ အခုလည္း သူ႔သမီးနဲ႔ သားကို လက္ထပ္ေပးမွာတဲ့လား ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ အမွန္တကယ္ အံၾသေနမိသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးျမင့္စိုးမွာ ဦးျမတ္ေအာင္ကုမၸဏီတြင္ ကားေမာင္းရင္း လူယုံသေဘာမ်ိဳး ေနခဲ့ရ၏။ ေက်ာင္းမၿပီးခင္ ဦးျမတ္ေအာင္မွ အေပ်ာ္တမ္း အမဲပစ္ထြက္ရာ ေတာဝက္ပက္ခံရစဥ္ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးျမင့္စိုးမွာ ကယ္တင္ခဲ့သည္။ ဦးျမတ္ေအာင္အား ကယ္တင္ရင္း ဖခင္ျဖစ္သူမွာလည္း ေပါင္တစ္ဖက္ ထိခိုက္မိကာ ညာေျခတစ္ဖက္ ဆုံးရွုံးခဲ့ရ၏။ ဦးျမတ္ေအာင္မွာ ဦးျမင့္စိုးအား ပစ္မထားပဲ ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ခဲ့သည့္အျပင္ ဦးျမင့္စိုး ဆုံးကာနီး ပိုင္စိုးႏွင့္ သူ႔သမီးအား ေပးစားကာ တစ္သက္လုံးေစာင့္ေရွာက္သြားမယ္ဟု ကတိေပးခဲ့သည္။
ဦးျမင့္စိုးဆုံးၿပီး တစ္ႏွစ္အၾကာ ပိုင္စိုး ေက်ာင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးျမတ္ေအာင္မွာ သူ႔ကုမၸဏီတြင္ အလုပ္ေခၚခန႔္ကာ ၄ ႏွစ္အၾကာတြင္ မန္ေနဂ်ာရာထူး တိုးေပးလိုက္၏။ ပိုင္းစိုးတို႔အိမ္ကိုလည္း ဝင္ထြက္သြားလာေနကာ ကူညီေထာက္ပံ့ေနဆဲပင္။ ဒီႏွစ္ထဲ ပိုင္စိုးအေမ ေဒၚႏွင္းရီတစ္ေယာက္ က်န္းမာေရး ျခဴခ်ာလာရာ ဦးျမတ္ေအာင္က ဦးျမင့္စိုးႏွင့္ ကတိကဝတ္ျပဳထားေၾကာင္း သမီးျဖစ္သူႏွင့္ ေပးစားကာ တသက္လုံး ေစာင့္ေရွာက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ ေျပာဆိုေနသည္။ ေဒၚႏွင္းရီမဆုံးခင္ ၁ လအၾကာတြင္ မဂၤလာရက္ သတ္မွတ္လိုက္ေတာ့၏။
…………………………………………………………………….
” ရွပ္ရွပ္ …… ရွပ္ရွပ္…… ရွပ္”
” ျဖန္း … အ … ဟင္ … ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
” ဟုတ္တယ္ … ဦးပိုင္စိုး … ရွင္ မလြန္လြန္းဘူးလား ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ကုမၸဏီသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ သူ႔အလုပ္ခန္းတြင္း ဝင္ရန္ လမ္းေလၽွာက္လာစဥ္ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ေျခသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္ရာ ပါးတဖက္ ပူထူသြားခဲ့ရ၏။ လွည့္ၾကည္လိုက္သည္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီဒူးေပၚအကပ္ေလးျဖင့္ တီးရွပ္အစိမ္းဝတ္ကာ ေက်ာ္လယ္ထိရွည္ေသာ ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ေလးအား စုခ်ည္ထားေသာ အလွပိုင္ရွင္ေလး၏ ညာဘက္လက္မွာ ေျမႇာက္တက္လာရင္း ပိုင္စိုးပါးျပင္ေပၚ အရွိန္ျပင္းစြာ က်ေရာက္လာသည္။
” အဲဒါ … လူႀကီးေတြ … စီစဥ္တာေလ … ငါမွ မသိတာ ”
” ေအာ္ … ရွင္ … အခု သိၿပီမလား ျငင္းေလ … ဘာလို႔မျငင္းတာလဲ ”
ပိုင္စိုးမ်က္ႏွာအား လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးကာ လြယ္ထားေသာ ပိုက္ဆံအိတ္ေလးအား ေနာက္ဖက္လြဲလိုက္ရင္း ေဒါသသံျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုေန၏။ အလုပ္ခန္းအျပင္မို႔ အျခားဝန္ထမ္းမ်ားက ဝိုင္းၾကည့္ေနရာ ပိုင္စိုးလည္း ရွက္ကာ မ်က္ႏွာနီရဲလာသည္။
” အခန္းထဲေျပာဟာ … ဒီမွာ လူေတြနဲ႔ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္ ရိုက္ခ်ေသာ ပါးျပင္အား ပြတ္ရင္း ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျပန္လည္ေျပာဆိုေန၏။
” ဒါၾက … ရွက္တတ္တယ္ေပါ့ … ဦးပိုင္စိုး …။ ဒယ္ဒီက အခြင့္ေရးေပးထားေတာ့ … ကုမၸဏီမွာ ခဏနဲ႔ မန္ေနဂ်ာျဖစ္တယ္ …။ ေနာက္ဆုံး ခ်ယ့္ကိုပါ အပိုင္သိမ္းဖို႔ ႀကံတာၾကေတာ့ေရာ ”
” ဟူးးးး ”
ရင္ထဲနာက်င္ေပမယ့္ မိခင္ျဖစ္သူ၏ က်န္ေသာ လူ႔သက္တမ္းေလးအား စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္သည္။
” ခ်ယ့္မွာ ခ်စ္သူရွိတယ္ … ဦးပိုင္စိုး …။ အခု ဒီသတင္းေၾကာင့္ … ခ်ယ့္ခ်စ္သူလည္း အ႐ူးတပိုင္း ျဖစ္ၿပီ …။ ခ်ယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း … သစၥာမရွိတဲ့ မိန္းမလို႔ ေျပာေနၾကၿပီ …။ ရွင္ သိလား … ကဲဟာ … ဝုန္း … ဘုတ္ … အြပ္ ”
” သမီး … နင္ … ရိုင္းလွခ်ည္လား ”
” ဟင္ … ဒယ္ဒီ ”
” အခုပဲ … ကုမၸဏီေရာက္တယ္ … ဝန္ထမ္းေတြ လာေျပာလို႔ … ငါလာၾကည့္တာ …။ အခု အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့ …။ ေမာင္ပိုင္စိုး … မင္းလည္း အန္ကယ္တို႔အိမ္ ခဏလိုက္ခဲ့ကြာ ”
ဦးျမတ္ေအာင္မွာ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ခ်ာကနဲ႔လွည့္ထြက္ကာ ကုမၸဏီမွ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ ကားပါကင္ အေရာက္ ပိုင္စိုးအား အိမ္သို႔ေမာင္းခိုင္းကာ ကားေနာက္ခန္းမွ လိုက္ပါခဲ့သည္။ ဦးျမတ္ေအာင္ကားေလး ထြက္သည္ႏွင့္ ေနာက္မွ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ကားအျဖဴေရာင္ေလး ကပ္ပါလာ၏။ နာရီဝက္အၾကာတြင္ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္တစ္ခုသို႔ ေရာက္လာကာ ၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ လူသြားလူလာနည္းေသာ လမ္းမႀကီးေပၚ ေရာက္ရွိလာသည္။ လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေမာင္းလာရင္ ဓတ္တိုင္တစ္တိုင္အေက်ာ္တြင္ ေပ ၁၀၀ ပတ္လည္ခန႔္ က်ယ္ဝန္းေသာ ၿခံဝင္းတစ္ခုေရွ႕ ကားႏွစ္ဆီးလုံး ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ရပ္ထားလိုက္၏။
” တီတီ …… တီတီ …… တီ ”
ဟြန္းသံေပးၿပီး ခဏအၾကာ ၿခံတံခါးအစိမ္းႀကီးပြင့္လာကာ ကားႏွစ္စီးလုံး ၿခံဝင္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။ ေပ ၆၀ ပတ္လည္ ၄ ထပ္တိုက္ႀကီးေရွ႕ ညာဘက္ျခမ္းတြင္ ပန္းၿခံသဖြယ္ ပန္းပင္ေလးမ်ား အစီအရီ စိုက္ထားရင္း တခ်ိဳ႕ပန္းပင္မ်ားမွာ ပန္းအိုးမ်ားႏွင့္ထားရွိသည္။ ဘယ္ဘက္ျခမ္တြင္ ျမက္ခင္အတုေလးမ်ားႏွင့္ ဒန္းအဝိုင္းႀကီးတစ္ခု ထားရွိ၏။ ၿခံဝင္းတံခါး အလယ္တည့္တည့္တြင္ ေပ ၂၀ ခန႔္ လူသြားလမ္းခ်န္ကာ တိုက္ႀကီးႏွင့္ကပ္လ်က္ ကားဂိုေဒါင္ထိ အုတ္ခင္းထားသည္။ ကားႏွစ္စီးလုံး ဆင္ဝင္ေအာက္ထိ ေမာင္းလာကာ စက္ရပ္လိုက္သည္။
” ျမျမေရ … ျမၿမ ”
ဦးျမတ္ေအာင္မွာ ကားရပ္သည္ႏွင့္ အိမ္ထဲဝင္ကာ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ မိန္းမျဖစ္သူအား လွမ္းေအာ္ေန၏။
” ရွင္ … လာၿပီလာၿပီ …… ကိုျမတ္ေအာင္ ”
အသံႏွင့္အတူ မီးဖိုခန္းမွ ေဒၚျမျမခိုင္ ထြက္လာေတာ့သည္။
” ဒီမွာ … မင္းသမီးကြာ … ေမာင္ပိုင္စိုးကို … ကုမၸဏီမွာ ပါးရိုက္ေနလို႔ … ငါေခၚလာတာ …မိသားစု ကိစၥ အိမ္မွာပဲရွင္းဖို႔ …။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ပိုင္စိုးလည္း သနားတယ္ကြာ … ဝန္ထမ္းေတြေရွ႕ ပါးရိုက္ခံလိုက္ရတာ ”
” ဟာ … ျမမ်က္ခ်ယ္ …… ညည္း အေတာ္ ၿဂိဳလ္ေမႊေနတာလား … ငါ့ႏွယ္ … စိတ္ပ်က္လိုက္တာ ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးျမတ္ေအာင္အား ေျပာရင္း သမီးျဖစ္သူပါ ဆူေနေတာ့သည္။
” စိတ္ပ်က္လည္း မတတ္နိုင္ဘူး မာမီ …။ ခ်ယ့္ရဲ့ ႏုပ်ိဳမွု လြတ္လပ္မွု ေပ်ာ္ရႊင္မွု … အိုရ္ … တစ္ဘဝလုံး … ဒီလို႔ အသက္ ၇ ႏွစ္ႀကီးတဲ့ ဒယ္ဒီရဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ဆီ ထိုးအပ္ရမွာလား … အဟင့္ ဟင့္ ”
” တိတ္စမ္း … သမီး …။ ေမာင္ပိုင္စိုး ဖခင္က ဒယ္ဒီ့အသက္သခင္ … ေက်ဇူးရွင္ဟ …။ ဒယ္ဒီကိုကယ္ရင္း ေျခတစ္ဖက္ ဆုံးရွုံးၿပီး အသက္ပါေပးဆပ္လိုက္ရတာ …။ သူဆုံးခါနီး သမီးနဲ႔ သူ႔သား ေမာင္ပိုင္စိုးကို ေပးစားဖို႔ ဒယ္ဒီ ကတိေပးၿပီးသား …။ ဒီနည္းနဲ႔ ေမာင္ပိုင္စိုးလည္း ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးသားျဖစ္ေအာင္ အသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္ကိုလည္း ေက်းဇူးဆပ္ၿပီးသား ျဖစ္ေအာင္ ဒယ္ဒီစီစဥ္ခဲ့တာ ”
” အိုရ္ … မသိဘူး မသိဘူး … ခ်ယ့္ကို ဒယ္ဒီတို႔ ေက်းဇူးတရားေတြ ဆပ္ေပးပို႔ ေမြးထားၾကတာလား … အဟင့္ ဟင့္ ”
” ဟာ … ျမမ်က္ခ်ယ္ … ညည္း ညည္း … စကားေတြ အေတာ္တတ္ေနၿပီေပါ့ … မိဘကို ေျခစုံကန္ျပတာလား ”
ဦးျမတ္ေအာင္နဲ႔ ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ ေျပာေနသည္ကို ေဒၚျမျမခိုင္မွ ဝင္ေျပာလိုက္၏။ ပိုင္စိုးမွာ ဘာေျပာရမွန္းမသိပဲ ဦးျမတ္ေအာင္တို႔ စကားဝိုင္းအား ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
” ေမာင္ပိုင္စိုး … မင္းဘာမွ စိတ္ထဲမထားနဲ႔ … မဂၤလာရက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့အတိုင္း … က်င္းပမယ္ ”
…………………………………………………………..
????️အခန္း ( ၂ )????️
ေနာက္ဆုံး ေဒၚျမျမခိုင္၏ စကားႏွင့္ စကားဝိုင္းအား အဆုံးသတ္လိုက္ေတာ့၏။
” ကဲ … ေမာင္ပိုင္စိုး … မင္း ဒီေန႔ အလုပ္နားလိုက္ကြာ … အိမ္ျပန္ အနားယူလိုက္ …။ မင္းအေမေတာ့ ျပန္မေျပာနဲ႔ …။ ေရာဂါတစ္ဖက္နဲ႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနဦးမယ္ ”
” ဟုတ္ … အန္ကယ္ … ဒါဆို … က်ေနာ့္ကို ခြင့္ျပဳပါဦး ”
” ေနဦး … ငါလိုက္ပို႔မယ္ေလကြာ … မင္းကားက … ကုမၸဏီ က်န္ခဲ့ၿပီမလား …။ ခဏေနေလာက္မွ တစ္ေယာက္ေယာက္ ပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္ ”
ခဏအၾကာ ဦးျမတ္ေအာင္ကိုယ္တိုင္ ပိုင္စိုးအား အိမ္ျပန္ပို႔ကာ ပိုင္စိုးမိခင္ ေဒၚႏွင္းရီအတြက္ အားေဆးမ်ား မုန႔္ထုပ္မ်ားတခါတည္း ဝယ္ေပးလိုက္သည္။ ပိုင္စိုးမွာလည္း သူတို႔သားအမိအေပၚ စိတ္ေကာင္းအလြန္ရွိေသာ ဦးျမတ္ေအာင္အား စိတ္ထဲမွ ေလးစားေက်းဇူးတင္ေနရသည္။ ဦးျမတ္ေအာင္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္အား သည္းခံဖို႔ အားေမြးလိုက္၏။
မဂၤလာေဆာင္ နီးလာေလေလ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ အေထ့အေငါ့မ်ားက ခဏတိုင္း ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ တခါတခါ တုန္႔ျပန္ခ်င္ေသာ္လည္း ဦးျမတ္ေအာင္မ်က္ႏွာေပၚလာသည္ႏွင့္ တုန္႔ျပန္ခ်င္သည့္စိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။ မဂၤလာပြဲတြင္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ပိုင္စိုးနား မကပ္ပဲ သိသိသာသာ ေရွာင္ေနခဲ့၏။ သူမသူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင့္သာ မဂၤလာပြဲအား ၿပီးဆုံးေစသည္။
မဂၤလာပြဲအၿပီး မိသားစု ဓတ္ပုံရိုက္ရန္ ျမမ်က္ခ်ယ္အား လိုက္ရွာရာ သတို႔သားသတို႔သမီး ထိုင္ေသာ စင္ျမင့္ထက္တြင္လည္း ျမမ်က္ခ်ယ္အား မေတြ႕ရေပ။ ပိုင္းစိုးမွာ ခန္းမတစ္ခုလုံး လိုက္ရွာရာ မေတြ႕သျဖင့္ ခန္းမအေနာက္ဘက္ အမ်ိဳးသမီး သန႔္စင္ခန္းဘက္ ဝင္ရွာရာ ျမင့္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းကာ ယူၾကဳံးမရ ခံစားလိုက္ရေတာ့သည္။
” ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
” ဟင္ ”
” ဟာ ”
ခ်စ္သူ၏ ပူဆာမွုေၾကာင့္ သန္းစင္ခန္းအတြင္း ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ သတို႔သမီးဝတ္စုံ ခ်ိတ္ထမိန္အား ဗိုက္ေပၚလွန္တင္ထားကာ လက္ႏွစ္ဖက္ ေဘးခ်ထားရင္း သန႔္စင္ခန္းနံရံအား ေက်ာကပ္ထား၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ သူမႏွင့္ ရြယ္တူလူငယ္ေလးမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ေပါင္ၾကားတြင္း ညာဘက္လက္ ေရာက္ေနၿပီး ဘယ္လက္က ျမမ်က္ခ်ယ္အား မိုးကာ နံရံအား ေထာက္ထားလိုက္သည္။ ခဏအၾကာတြင္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ နံရံဘက္မ်က္ႏွာမူကာ ခ်ိတ္ထမိန္အား ခါးထိလိပ္တင္ရင္း ခါးေကာ့ကာ နံရံအား လက္ေထာက္ေန၏။ လူငယ္ေလးမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္ ေနာက္ေက်ာမွ ေနရာယူကာ ေဖြးအိေနေသာ ဖင္သားစိုင္ႀကီးအား ၾကည့္ရင္း ေဘာင္းဘီဇစ္ဖြင့္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ပိုင္စိုးေရာက္လာသျဖင့္ ဟာကနဲ႔ ဟင္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားရ၏။
” လူႀကီးေတြက … ဓါတ္ပုံရိုက္ဖို႔ … ေခၚခိုင္းလိုက္လို႔ ”
ပိုင္စိုးအား ျမင္သည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ေနာက္က လူငယ္ေလးမွာ မ်က္ႏွာပ်က္ၿပီး ဇစ္ျပန္ဆြဲကာ ေက်ာေပးရပ္ေနေတာ့၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း ခ်ိတ္ထမိန္အား အျမန္ျပန္ဆြဲခ်ရင္း မ်က္ႏွာေလးရဲတြက္လာသည္။ ရည္းစားျဖစ္သူ၏ ပူဆာမွုေၾကာင့္ မဂၤလာခန္းမအေနာက္ဖက္ သန႔္စင္ခန္းအတြင္း လိုက္ေလ်ာေပးစဥ္ သတို႔သားႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးေနရ၏။
” ဟုတ္ …… လာ လာ …… လာ ၿပီ ေနာ္ ”
အသံတုန္ရီစြာႏွင့္ ေျပာရင္း ပိုင္စိုးေနာက္မွ ကပ္ပါလာခဲ့သည္။ ခဏအၾကာတြင္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ခ်စ္သူမွာ သန႔္စင္ခန္းမွ ထြက္လာၿပီး ဧည့္သည္မ်ားၾကား ေရာေႏွာကာ ခန္းမအတြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ဟန္လုပ္ျပဳံးရင္း ဓာတ္ပုံအရိုက္ခံေနရေပမယ့္ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ေအးစက္ေန၏။ ခ်စ္သူ၏ အလိုးမခံရေသာ္လည္း သတို႔သားအသစ္စက္စက္ ပိုင္စိုးေရွ႕တြင္ ခ်စ္သူအားထမိန္လွန္ ကုန္းေပးသလို ျဖစ္သြားရသျဖင့္ မ်က္ႏွာပူေနမိသည္။ မဂၤလာပြဲၿပီး၍ အိမ္ျပန္ေရာက္စဥ္ ပိုင္စိုးမွာ ကုမၸဏီမွ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားအား ယာမကာျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံၿပီး မိုးခ်ဳပ္မွ ျမမ်က္ခ်ယ္အိမ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့၏။
မဂၤလာဦးည၏ လင္မယားအိပ္ခန္းေလးမွာ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ပိုင္စိုးမွာ မဂၤလာေဆာင္မွ အျဖစ္ပ်က္မ်ားအား မ်က္လုံးထဲေပၚလာတိုင္း အရက္ဖိေသာက္သျဖင့္ ကုတင္ေပၚေရာက္သည္နင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ အမွားျပဳလုပ္ထားမိသျဖင့္ ပိုင္စိုးအား မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ဝံ့ပဲ ေက်ာေပးကား သက္ျပင္း တဖြဖြခ်ရင္း ႀကိဳးစားအိပ္လိုက္ရသည္။
အိမ္ေထာင္သက္ ၁ လအတြင္း ပိုင္စိုးမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ေက်ာေပးအိပ္ခဲ့၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း သူမ အမွားအတြက္ ရွင္းျပခ်င္ေနမိသည္။ ပိုင္စိုး သူမအား အဆုံးထိ ထင္ေနသည္ကို စိတ္ထဲ ခိုးလို႔ခုလု ခံစားေနရ၏။
အိမ္ေထာင္သက္ ၁ လ ျပည့္ေသာေန႔တြင္ ပိုင္စိုးမိခင္ ဆုံးပါးသြားသည္။ နာေရးသို႔ ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ မိသားစု လိုက္ပို႔ၾကၿပီး ပိုင္စိုးမွာ ေဒၚႏွင္းရီအား သျဂၤဳလ္ပီးသည္ႏွင့္ မိခင္အိမ္သို႔ ေနရစ္ခဲ့၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွ သူမပါ ေနခဲ့မည္ေျပာရာ ပိုင္စိုးက လက္မခံခဲ့ေပ။ နာေရးကိစၥၿပီး၍ ဆြမ္းကပ္ၿပီးမွ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္ အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွ စကားစေျပာေသာ္လည္း ပိုင္စိုးမွာ လိုသည္ထက္ ပိုမေျပာေတာ့ေပ။
တစ္ရက္တြင္ ပိုင္စိုး ကုမၸဏီမွ ျပန္ခ်ိန္ထက္ ေနာက္က်မွ ျပန္လာခဲ့၏။ ထမင္းမစားပဲ အိပ္ခန္းထဲ တန္းဝင္သြားသည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ပိုင္စိုး တက္သြားသည္ႏွင့္ ထမင္းဟင္း ပန္းကန္မ်ား သိမ္းကာ အိပ္ခန္းထဲဝင္လာ၏။
” ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
” ဟင္ … ေျပာေလ … ဦးပိုင္စိုး …။ အဲ … ကိုပိုင္စိုး … အာ … ကိုပိုင္ ”
ပထမဆုံး ပိုင္စိုးဘက္မွ စကားစေျပာသျဖင့္ ႀကိတ္ဝမ္းသာကာ စကားမ်ား မွားေနခဲ့ရသည္။ အသက္ ၇ ႏွစ္ႀကီးသျဖင့္ ကိုတပ္ေခၚရမလား ခါတိုင္းလို ဦးပိုင္စိုးပဲ ေခၚရမလား ခ်ီတုန္ခ်တုန္ ျဖစ္ေန၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ အသက္ ၂၁ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ရွိကာ ပိုင္စိုးမွာ အသက္ ၂၈ ထဲ ဝင္လာၿပီျဖစ္သည္။
” မင္း … ျဖစ္ခ်င္တာေတြ … မင္း မိဘေတြကို … ေျပာလိုက္ေတာ့ေလ …။ ငါ့ အေမလည္း ဆုံးၿပီ … ငါတို႔ ကြာရွင္းၾကစို႔ …။ မင္းဘက္ ႏွစ္နာတယ္လို႔ မေျပာနဲ႔ …။ ငါ အခုထိ မင္းအသားကို မထိခဲ့တာ မင္းအသိပါ ”
” ရွင္ … ကိုပိုင္ … မူးေနတာလား ”
” ေအး … ငါ ေသာက္ထားေပမယ့္ … မမူးေသးဘူး ”
” လက္ထပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ကိုပိုင္ … စိတ္ဓာတ္ရယ္ အလုပ္ေပၚ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္တာေတြေၾကာင့္ … ခ်ယ္ေလး ထင္ခဲ့တာေတြ … မွားမွန္း သိခဲ့ပါတယ္ ”
” အဲတာေတြ … ထားလိုက္ပါကြာ …။ ငါလည္း သူမ်ားခ်စ္ျခင္းကို … မခြဲခ်င္ဘူး …။ ဒီဘဝေတာင္ … ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မိဘမဲ့ခဲ့ရၿပီ ”
” ခ်ယ္ေလး … အိမ္ေထာင္သက္ ၅ လ အတြင္း ဘာအမွားမွ … မလုပ္မိပါဘူးေနာ္ ”
” ေအး … ေနာက္ထပ္ အမွားမလုပ္ခင္ … လမ္းခြဲဖို႔ … ငါေျပာေနတာပါ ”
” ရွင္ ”
” ရွင္ … မေနနဲ႔ … ေနာက္ ၂ ပတ္ၾက မင္းေမြးေန႔မလား …။ ငါနဲ႔ ကြာရွင္းၿပီး … မင္း ခ်စ္သူနဲ႔ … ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေပါ့ ”
” ဟာ … မဟုတ္တာ … အရင္က … ခ်စ္ခဲ့ေပမယ့္ … ကိုပိုင္နဲ႔ လက္ထပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း … အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ခဲ့တာပါ ”
” ဟားဟားးးး … မင္းက … မင္းကိုယ္မင္း … လည္လွၿပီ ထင္ေနတာေပါ့ ”
” ဘာေတြလဲ … ကိုပိုင္ရယ္ … မူးေနလည္း အိပ္ေတာ့ … မနက္မွ ဆက္ေျပာရေအာင္ ”
” ငါ … မူးလား မမူးလား … ဆိုတာ … သက္ေသျပမယ္ေလ ”
ပိုင္စိုးမွာ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ အလုပ္အသြားအျပန္ လြယ္ေသာ အိတ္အနက္ထဲမွ ဖုန္းထုတ္လိုက္သည္။ဖုန္းဖြင့္ကာ ျမမ်က္ခ်ယ္ေရွ႕ ခ်ေပးထား၏။
” ဘာေတြလဲ ”
” မင္းကိုယ္တိုင္ … ဂယ္လာရီ ဖြင့္ၾကည့္ေလ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ မ်က္ေမွာင္ေလးၾကဳံ႕ကာ စိုးပိုင္ဖုန္းအား ယူရင္း ဂယ္လာရီအား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အစပိုင္းတြင္ ကုမၸဏီအလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာပုံမ်ား ပိုင္စိုး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္ အမွတ္တရ ပုံမ်ား ေတြ႕ေနရ၏။ အေပၚသို႔ ပင့္တင္ၾကည့္ရင္း ထင္မထားေသာ ပုံမ်ား ျမင္လိုက္ရ၍ ျမမ်က္ခ်ယ္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား တုန္လာေတာ့သည္။ လက္ထဲမွ ဖုန္းအား လြတ္က်မသြားေအာင္ ထိန္းကိုင္ေနရသည္။
” ဟင္ … ဒါ ဒါ ဒါေတြက ဘယ္ လို လို႔ ”
” ဟားးးး … ခ်ယ္ေလးက … အိမ္ေထာင္ ျပဳၿပီး ေနာက္ပိုင္း …… ဘာတဲ့ …… ဟားဟားးးး …… အဆက္အသြယ္ ဖ်က္ထားတာဆိုပဲ ”
” ခဏေလး … ခ်ယ္ေလး … ရွင္းျပပါ့မယ္ ”
” ဒါ … ကားပါကင္ မွာ … မင္းနဲ႔ မင္းခ်စ္သူ … ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြေလ …။ ငါ့ အသိတစ္ေယာက္ကလည္း … မင္းတို႔ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မင္းတို႔နားက … ကားထဲမွာပါ …။ မင္းကို ငါ့ မိန္းမမွန္း သိလို႔ … ပုံရိုက္ ယူထားလိုက္တာ …။ အဲဒါ မဂၤလာေဆာင္ေန႔က မင္းကို ေနာက္ကေန … ဟိုဟာ လုပ္မယ့္ေကာင္ပဲေလ …။ တစ္ေယာက္တည္းပါ ငါ သူ႔မ်က္ႏွာကို မွတ္မိေနတယ္ … မေမ့ဘူးကြ … ဟားးးဟားးးးးး ”
” ခ်ယ္ေလး … ဝန္ခံေပးမယ္ …။ ကိုပိုင္ ျမင္တာေတြက … အကုန္ မမွန္ဘူး …။ အဲဒါ ယုံေပးပါ … အဟင့္ ဟင့္ ”
” ငါ … နားမေထာင္ခ်င္ဘူး … အေျဖက ရွင္းေနတာပဲ …။ ဒါေပမယ့္ …… မင္းေျပာ … ရတယ္ … ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ငါ အညာခံေပးမယ္ ”
” ခ်ယ္ေလးခ်စ္သူက … မဂၤလာပြဲေန႔ကသူပဲ ဟုတ္တယ္ …။ သူ႔နာမည္က ထက္ေဇာ္ …။ ခ်စ္သူ သက္တမ္း ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ …။ ခ်စ္သူေတြမို႔ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာေတြ ရွိတယ္ …။ ဒါေပမယ့္ အဆုံးထိ မသြားခဲ့ၾကဘူး ”
” ဘာကြ … ဒါဆို … မဂၤလာပြဲေန႔က … မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းၿပီး … ငါ့ကို နဖားႀကိဳး ထိုးၾကတာေပါ့ ”
” မဟုတ္ဘူး … မဟုတ္ဘူး ကိုပိုင္ … အဟင့္ ဟင့္ … ခ်ယ္ေလး ေျပာတာေတြ ဆုံးေအာင္ နားေထာင္ေပးပါေနာ္ ”
” လိမ္စမ္းကြာ … ေနာက္ဆို … မင္း လိမ္လို႔ရမယ့္ သူ … မရွိေတာ့ပါဘူး ”
” အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ထက္ေဇာ္နဲ႔ ခ်စ္သူဘဝမွာ နို႔ေရာ ဟိုဟာေရာ … အကိုင္ခံခဲ့ပါတယ္ …။ ေနာက္ပိုင္း ထက္ေဇာ္က ဇြတ္ပူဆာလို႔ ခ်ယ္ေလးဟာကို သူယက္ေပးသလို … သူ႔ဟာကိုလည္း ခ်ယ္ေလး စုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္ …။ တခါတခါ ခ်ယ္ေလးဟာကို သူ႔ျပၿပီး သူဟာသူ ဂြင္းထုတတ္တယ္ …။ ခ်ယ္ေလးလည္း သူဟာက အရည္ထြက္ျမင္ရမွ စိတ္ေက်နပ္မွု ရတာပါ …။ မဂၤလာပြဲေန႔က … ကိုပိုင္ထင္သလို မဟုတ္ပါဘူး …။ ခ်ယ္ေလးရဲ့ အပ်ိဳဘဝရဲ့ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မို႔ ခ်ယ္ေလးဟာကို သူကိုင္တယ္ …။ အားမရေတာ့ ခ်ယ္ေလးကို ေနာက္ျပန္ေကာ့ခိုင္းရင္း ေနာက္ကေန ၾကည့္ၿပီး ဂြင္းထုမလို႔ပါ …။ ကိုပိုင္ေရာက္လာေတာ့ … မလုပ္ျဖစ္ေတာ့တာ …။ ကိုပိုင့္ စိတ္ထဲ အဆုံးထိ ေတြးေနမွာ ခ်ယ္ေလးသိပါတယ္ …။ အဟင့္ ဟင့္ … ဒါ အျဖစ္မွန္ ပါပဲ ”
…………………………………………………..
????️အခန္း ( ၃ )????️
” ဟားးးး … မင္း စကားတတ္မွန္း ငါသိပါတယ္ … ကားပါကင္ကိစၥက … မေန႔တေန႔ကမွပါ ”
” အဲဒါ … ခ်ယ္ေလး … သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဈးဝယ္ထြက္ရင္း … သူေရာက္လာတာပါ … ။ ခ်ယ္ေလးက ေရွာင္ေနလို႔ … စကားေျပာခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ဇြတ္ေျပာေတာ့တာ …။ ေဈးထဲ လူေတြဝိုင္းၾကည့္ေနလို႔ …ကားပါကင္ဘက္ … သြားေျပာရင္း လူရွင္းေတာ့ သူက ခ်ယ္ေလးေပါင္ၾကား လာနိုက္ေတာ့တာ …။ ခ်ယ္ေလး ခြင့္မျပဳပါဘူး …။ သူ႔လက္ကို တြန္းထုတ္ရင္း ေခါင္းခါျငင္းခဲ့တာပါ …။ ကိုပိုင့္ အသိပုံရိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔လက္က ခ်ယ္ေလးေပါင္ၾကားေရာက္ေနၿပီး ခ်ယ္ေလးက ေခါင္းရမ္းတဲ့ပုံ ရိုက္မိတာေနမယ္ …။ အဲဒါ အမွန္ပါ … ကိုပိုင္ရယ္ ”
” ဒါေပမယ့္ … ငါ ျမင္တာက … အရွင္းႀကီးပါကြာ …။ အခုထိ မင္းေနာက္ကေန ေဘာင္းဘီဇစ္ဖြင့္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းက မေပ်ာက္ေသးဘူး …။ မင္းလည္း မင္းမခ်စ္တဲ့သူ မင္းထက္ အသက္ႀကီးတဲ့သူနဲ႔ … ဘယ္ေနခ်င္ပါ့မလဲ …။ ငါေျပာသလိုသာ လုပ္ပါကြာ ”
” အဟင့္ ဟင့္ … ဒါဆိုလည္း … ခ်ယ္ေလး ေမြးေန႔ၿပီးရင္ … ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီ့ကို … ခ်ယ္ေလး ေျပာပါ့မယ္ …။ ၂ ပတ္ေလာက္ ေစာင့္ေပးပါေနာ္ ”
” ေအးေလ … ၂ ပတ္ေလာက္နဲ႔ မထူးပါဘူး ”
အမွန္ေတာ့ စိုးပိုင္လည္း အနီးကပ္ေနရင္း ျမမ်က္ခ်ယ္အေပၚ သံေယာစဥ္ ျဖစ္မိေနသည္။ တေရးနိုးညေတြတိုင္း ျမမ်က္ခ်ယ္၏ နို႔အုံမ်ား အိစက္တင္းကားေနေသာ ဖင္သားစိုင္မ်ား ညဝတ္စကပ္အပါးေလးေအာက္မွ တခါတခါ လန္တက္၍ ေပၚေနေသာ ေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ပတ္နီတာရဲေလးအား ၾကည့္မိရင္း တက္လိုးခ်င္သည့္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေန၏။ သို႔ေသာ္ သူမ်ားလိုးၿပီးသား ဟုေသာ အေတြးက ဝင္ေရာက္လာစဥ္ ျဖစ္တည္ေနေသာ ကာမစိတ္ေလးမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။
ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း အတူအိပ္စဥ္ ပိုင္စိုးမွ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ သူမအားခြစဥ္ ေပါင္တန္မ်ား ဖင္သားစိုင္မ်ား လီးထိပ္ျဖင့္ ေထာက္မိေန၏။ မနက္လင္းကာနီးတိုင္း ပုဆိုးအတြင္းမွ ေထာင္ထြက္ေနေသာ လီးႀကီးအား ခိုးခိုးၾကည့္ရသည္မွာ ေနစဥ္အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ခ်စ္သူထက္ေဇာ္၏ လီးထက္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ ပိုင္စိုးလီးအား ခိုးၾကည့္ရင္း ရမၼက္စိတ္မ်ား ေတာက္ေလာင္ကာ ဘယ္ေန႔မ်ား မူးၿပီး တက္လိုးလိုက္မလည္းဟု ရင္ခုန္ရင္း ေစာင့္ေမၽွာ္ရသည့္ ရက္ေတြကလည္း မနည္းေပ။ လူခ်င္း အေနနီးမွ ပိုင္စိုးမွာ စည္းစိမ္ပစၥည္းမ်ားအား တက္မက္ခ်င္းမရွိပဲ အလုပ္ကိုသာ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္တတ္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ကာ အရင္က အထင္ေသးမိေသာ စိတ္ထဲတြင္ သံေယာစဥ္ ျဖစ္တည္မွုေလးက အစားထိုး ေနရာယူလာ၏။
………………………………………………….
” ဟက္ပီဘတ္ေဒ … ဒူးယူ …… ဟက္ပီဘက္ေဒ … ဒူးယူ …… ဟက္ပီးဘတ္ေဒး … ဟက္ပီဘက္ေဒ …… ဟက္ပီးဘက္ေဒ … ဒူးယူ ”
” ေဖ်ာင္း ေဖ်ာင္း ေဖ်ာင္းးးး ”
” ေဖ်ာင္း ေဖ်ာင္း ”
ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ၂၁ ႏွစ္ေျမႇာက္ ေမြးေန႔ေလးမွာ ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင့္ အက်ဥ္းခ်ဴံးလုပ္ခဲ့သည္။ ဆုေတာင္းအၿပီး လက္ခုပ္သံမ်ား ေပၚထြက္လာကာ ေမြးေန႔ကိတ္ေပၚမွ ဖေယာင္းတိုင္အား မီးမွုတ္ၿငိမ္းကာ ကိတ္မုန႔္အား ဓါးပါးေလးႏွင့္ လွီးခြဲေန၏။
” ေမသူ … အရင္ဟ … အင့္ ”
” နီနီ … အလွည့္ ”
” ေဟသီ … လာၿပီေဟ့ … အေဟးးး ”
” ေဖ်ာင္း ေဖ်ာင္း ေဖ်ာင္း ”
” ဟင္ ”
လက္ခုပ္သံမ်ားအဆုံး ဆံပင္ခလယ္ကြဲႏွင့္ ေကာ္လံပါေသာအကၤ်ီအျဖဴ ေအာက္ခံထားၿပီး ကုတ္အညိဳေရာင္ ဘက္ကီေဘာင္ဘီး အညိဳေရာင္ႏွင့္ ေျပာင္လက္ေနေသာ ရွုးဖိနပ္ အနက္ေလးအား စီးထားရင္း လူေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ ပန္းစည္းေလးျဖင့္ ဝင္လာေနသည္။
” ဟက္ပီဘတ္ေဒးပါ … ခ်ယ္ ”
” ထက္ေဇာ္ ”
” ေရာ့ … လက္ေဆာင္လာေပးတာပါ ”
” နင္ ဘယ္လိုဝင္လာတာလဲ … ဒုကၡပါပဲဟာ ”
” ငါေခၚလာတာ … ခ်ယ္ေလး …။ နင္က ေနနိုင္ေပမယ့္ … ထက္ေဇာ္ကို ၾကည့္ၿပီး … ငါ သနားလို႔ပါဟာ ”
” ျပႆနာပဲ … ေမသူရာ …။ ထက္ေဇာ္ေၾကာင့္ … ငါ့ အိမ္ေထာင္ေရး … အက္ေၾကာင္းထေနၿပီဟ ”
” ဘာလဲ … ခ်ယ္ေလး … ၆ လေလာက္ ေပါင္းလိုက္တာနဲ႔ … ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ တြဲခဲ့တဲ့ … ခ်စ္သူကို … ေမ့ပစ္နိုင္တယ္ေပါ့ ”
” အဲလိုမေျပာနဲ႔ … ထက္ေဇာ္ … အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ … ကေလးကစားစရာ မဟုတ္ဘူးဟ ”
” ေအးေလ … နင္တို႔ အိမ္ေထာင္ေရး အက္ေၾကာင္းထေနရင္ … ကြဲလိုက္ဟာ …။ ထက္ေဇာ္နဲ႔ ယူလိုက္ …။ ဘယ္လိုလဲ ထက္ေဇာ္ ”
ေမသူမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ေျပာရင္း ထက္ေဇာ္ပါ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
” ခ်ယ္ေလးသာ … စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆို … ငါဘက္က … အဆင္သင့္ပဲ ”
ထက္ေဇာ္ကလည္း ေမသူအား အားက်မခံ ျပန္ေျပာေနျပန္သည္။
” တီတီ … ပြမ္ပြမ္ … တီ ”
ထိုစဥ္ ၿခံဝင္းထဲ ဟြန္းသံေပးကာ ပိုင္စိုးကားေလး ဝင္လာေန၏။
” ဟာ … ဒုကၡပါပဲ … ငါေတာ့ ေသခ်င္တယ္ဟာ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္မ်က္ႏွာေလး ေဖြးစြပ္သြားကာ ကိုယ္လုံးေလး တုန္လာေတာ့၏။
” ထက္ေဇာ္ … နင္နဲ႔ ကိုပိုင္ … ေတြ႕လို႔မျဖစ္ဘူး …။ လာ လာ ေနာက္ေဖးေရွာင္ေနမွ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ထက္ေဇာ္အား အသံတုန္ရင္စြာ ေျပာရင္း ထက္ေဇာ္လက္ဆြဲကာ ဧည္ခန္းထဲမွ ေနာက္ေဖးဘက္ ေရွာင္ရန္ ေခၚထုတ္လာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ ပိုင္စိုးမွာလည္း ျမမ်က္ခ်ယ္အား လမ္းခြဲခါနီး အမွတ္တရ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ေပးရန္ အတြင္းထဲ ေယာကၤ်ားႏွင့္မိန္းမ တြဲကေနေသာ ဖန္မီးအိမ္ေလး ဝယ္လာခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမညီညြတ္လို႔ လမ္းခြဲဖို႔ ဆုံးျဖတ္ေပမယ့္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးျမတ္ေအာင္၏ ေက်းဇူးတရားမ်ားက သူတို႔သားအမိေပၚ မ်ားျပားလွ၏။
ကားေလးအား ထိုးရပ္ကာ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပုံေလးအား ခိုးၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ ဧည့္ခန္းထဲမွလည္း လက္ခုပ္သံမ်ားႏွင္အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေအာ္ဟစ္ဆူညံေနေသာ အသံေလးမ်ား ၾကားေနရသည္။ ကားေပၚမွဆင္းကာ တိုက္အျပင္ဘက္မွ ေနာက္ေဖးသို႔ ပတ္ေလၽွာက္လာခဲ့၏။
ေနာက္ေဖးျပတင္းေပါက္မွ ဧည့္ခန္းအား ထင္းေနေအာင္ ျမင္ရ၏။ ေနာက္ေဖးေရာက္သည္ႏွင့္ တိုက္ေနာက္ေက်ာဘက္ ကာထားေသာ အုတ္တံတိုင္းေဘး ေျခဖြဖြနင္းကာ ဧည့္ခန္းအား ျမင္ရေသာ တံခါးေပါက္ဆီ တိုးကပ္လာသည္။ တံခါးေပါက္နားတြင္ အုတ္တံတိုင္းအား ေက်ာေပးလ်က္ အကၤ်ီအျပာလက္ျပတ္ႏွင့္ စကပ္ထမိန္အနက္ေျဗာင္ေလးဝတ္ထားေသာ မိန္းကေလးမွာ ဧည့္ခန္းတြင္း ျပတင္းတံခါးေလးဟကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေန၏။
သူမလက္ေလး ႏွစ္ဖက္က ျပတင္းေပါက္ေဘာင္အား ေထာက္ထားသျဖင့္ ခါးေလးေကာ့ကာ ဖင္ႀကီးေကာ့ထြက္ေနျပန္သည္။ သူမေနာက္ေက်ာဘက္မွ လူငယ္တစ္ေယာက္က ေကာ့ေနေသာ ဖင္ၾကားထဲ ေနာက္မွေထာက္ကာ လက္မ်ားက ခါးမွတဆင့္ နို႔အုံမ်ားဆီ ေရြ႕ကာ ပြတ္သပ္ေပး၏။ လူငယ္အား ေဘးတိုက္အေနထားျဖင့္ ေသခ်ာၾကည့္မွ ျမင္ဖူးသလိုရွိရာ ပိုင္စိုး ခႏၶာကိုယ္မွာ ဆက္ကနဲ႔ တုန္သြားေတာ့သည္။ ေျခလွမ္းမ်ားက ထိုအတြဲနား အလိုလိုေရာက္ရွိသြား၏။
” ဟင္ … ခင္ဗ်ား ”
” ဟာ … အမေလး … ကိုပိုင္ ”
” ကြန္ဂရက္ က်ဴေလးရွင္းပါ … ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
” ကိုပိုင္ … အထင္မလြဲနဲဦးေနာ္ … ခ်ယ္ေလး …… ရွင္း ရွင္း ရွင္း ၿပ ၿပ ”
” ဝုန္း … ဒုတ္ … ခလြမ္ လြမ္ လြမ္ ”
ပိုင္စိုး လက္ထဲမွ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ဖန္မီးအိမ္ေလ ႐ုတ္တရက္ ေျမာက္တက္သြားကာ အုတ္တံတိုင္းနံရံႏွင့္ ျပင္းထန္စြာ ထိၿပီး ကြဲထြက္သြားေတာ့သည္။
” ဟာ …… အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ …… ကိုပိုင္ …… မသြားပါနဲ႔ဦး …… ခ်ယ္ေလး ရွင္းျပတာ …… ခဏ …… ျဖန္း …… အားးးး ”
” ငါ့လက္ကို လြတ္စမ္း … ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
ပိုင္စိုးမွာ သူ၏ ဘယ္လက္အား ျမမ်က္ခ်ယ္ လွမ္းဆြဲသည္ႏွင့္ လြတ္ေနေသာ ညာလက္ျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ ပါးအား ပစ္ရိုက္လိုက္၏။
” အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ ”
ထက္ေဇာ္မွာလည္း ႐ုတ္တရက္ အျဖစ္ပ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေၾကာင္ေနမိသည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္ ခါးအား ကိုင္ထားလ်က္ပင္ ျဖစ္၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း စိုးပိုင္လွည့္ထြက္သြားမွ သတိျပန္ကပ္လာသည္။ ေနာက္လွည့္ၾကည္ရာ သူမဖင္ေနာက္တြင္ ထက္ေဇာ္၏ ေဘာင္းဘီအတြင္းမွ လီးမွာ ေထာင္ထြက္ေနၿပီး သူမဖင္အား ေထာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ထက္ေဇာ္လက္မ်ားက ခါးေပၚေရာက္ေနရာ ဆြဲခြာၿပီး ပိုင္စိုးေနာက္ အျမန္လိုက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ပိုင္စိုးမွာ ကားထား၍ ၿခံဝင္းေရွ႕ျဖတ္လာေသာ ဆိုင္ကယ္တကၠစီအား တားကာ တက္လိုက္သြားေတာ့၏။
” အီးဟီး …… အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ ”
အမွန္တကယ္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ သူမေမြးေန႔ ထက္ေဇာ္အား ပိုင္စိုးမျမင္ေစရန္ ေနာက္ေဖးဘက္ ပုန္းရင္း ျပတင္းေပါက္မွ ေန၍ အေျခအေန ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ထက္ေဇာ္မွ သူမဖင္အားေထာက္ကာ နို႔အုံမ်ားပြတ္သပ္စဥ္ ဘာခံစားမွုမွ မရွိေပ။ ပိုင္စိုး ဝင္လာၿပီး ဘာလုပ္မလဲသာ ျမင္ခ်င္ေနမိသည္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ပိုင္စိုးကလည္း ျမမ်က္ခ်ယ္ ေပ်ာ္ေနပုံေလးအား ခိုးၾကည့္ၿပီးမွ ဖန္မီးအိမ္ေလးအား လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ စဥ္းစားမိသြား၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ျပတင္းေပါက္ လက္ေထာက္ထားရင္း ဖင္ေလးေကာ့ေပးရာ ထက္ေဇာ္မွ ေနာက္က ဖင္သားစိုင္အား ဖိကပ္ေထာက္ၿပီး နို႔အုံမ်ား ပြတ္သပ္ေပးေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕သြားေတာ့သည္။
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္ ေဒါသစိတ္ ငယ္ထိပ္တက္ကာ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ဝယ္လာေသာ ဖန္မီးအိမ္ေလးအား ေပါက္ခြဲပစ္လိုက္၏။ သူ႔လက္အား လွမ္းဆြဲေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္ပါးအား လြဲရိုက္ကာ ထြက္ခဲ့သည္။
……………………………………….
????️အခန္း ( ၄ )????️
” ဟူးးးး …… မင္းအျဖစ္ကလည္း … ဆိုးပါတယ္ … ပိုင္စိုးရာ ”
” ဟုတ္တယ္ … မင္းနိုင္ … လမ္းခြဲဖို႔ပဲ … စဥ္းစားရေတာ့မွာ ”
” မိုးလည္းခ်ဳပ္ၿပီ … အိပ္ၾကစို႔ကြာ ”
” ေအးပါကြာ … အိပ္စို႔ ”
ခဏအၾကာ မင္းနိုင္မွာ တခူးခူးျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေပမယ့္ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ လူးလိမ့္ရင္း အေတာ္ေလးၾကာမွ ႀကိတ္မွိတ္အိပ္လိုက္ရေတာ့သည္။
………………………………………………………..
” ပိုင္စိုး … ထေတာ့ … မင္း ဘိုးေတာ္ဆီက ဖုန္းဝင္လာတာ ”
” ဟမ္ ”
” ေရာ့ … မင္းကိုယ္တိုင္ေျပာ ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ အိပ္ေကာင္းေနရာ မင္းနိုင္နိုးသျဖင့္ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ အိပ္ယာထလိုက္ရာ ဦးျမတ္ေမာင္ဆီက ဖုန္းဆိုသည္ႏွင့္ မ်က္လုံးျပဴးသြားမိ၏။
” ဟဲလို … က်ေနာ္ … ပိုင္စိုးပါ ”
” ေမာင္ပိုင္စိုး … အိမ္ခဏလာခဲ့ကြာ …။ သမီးနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲ …။ အိပ္ေဆးအမ်ားႀကီးေသာက္လို႔ ညက ေဆး႐ုံတင္ထားရတယ္ …။ အခု သက္သာပါၿပီ …။ ဘာမွ ေမးမရလို႔ကြ ”
” က်ေနာ္ … မင္းနိုင္အိမ္မွာ … ညအိပ္တာပါ …။ အခု လာခဲ့ပါမယ္ … အန္ကယ္ ”
” ေအးေအး … အျမန္လာခဲ့လိုက္ကြာ ”
ဦးျမတ္ေအာင္ ဖုန္းခ်သြားမွ ပိုင္စိုးလည္း အိပ္ယာေပၚ ျပန္လွဲလိုက္သည္။
” ျပန္အိပ္မေနနဲ႔ ပိုင္စိုး … ရင္ဆိုင္လိုက္ကြာ ”
” ဟူးးးးး … ေအးပါကြာ ”
ပိုင္စိုးမွာ မင္းနိုင္ႏွင့္ မနက္စာ အတူစားၿပီး မင္းနိုင္အား ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ အိမ္ဆီ လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္သည္။ နာရီဝက္ခန႔္အၾကာတြင္ ျမမ်က္ခ်ယ္အိမ္ေရွ႕ ေရာက္ရွိကာ မင္းနိုင္မွ ႏွုတ္ဆက္ေန၏။
” ကဲ … ငါလစ္ၿပီ … ပိုင္စိုး ”
” ေအးပါ သူငယ္ခ်င္းရာ … ေက်းဇူးပဲ ”
မင္းနိုင္ကားေလး ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ၿခံဝင္းတံခါးဖြင့္ကာ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ တိုက္ထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ေခါင္းငုံကာ ငိုေနသည္ကို အရင္ဆုံး ေတြ႕ျမင္လိုက္ရ၏။ ပါးရိုက္ခဲ့မိသျဖင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသလို ဦးျမတ္ေအာင္ႏွင့္ ေဒၚျမျမခိုင္တို႔အား မ်က္ႏွာပူေနမိသည္။
” ေဟာ … လာထိုင္ … ေမာင္ပိုင္စိုး ”
” ဟုတ္ … အန္ကယ္ ”
” မင္း … မနက္စာ စားခဲ့ၿပီလား ”
” စားၿပီပါၿပီ … အန္တီ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္၏ မိခင္ဖခင္အား ျပန္လည္ေျပာဆိုရင္း ျမမ်က္ခ်ယ္ ေဘးတစ္ခုံေက်ာ္မွ လြတ္ေနေသာ ခုံတစ္လုံးေပၚ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ပိုင္စိုးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စားပြဲခုံ၏ တစ္ဖက္က ခုံေပၚတြင္ ဦးျမတ္ေအာင္ႏွင့္ ေဒၚျမျမခိုင္တို႔ အတူကပ္ထိုင္ေန၏။ ခဏအၾကာတြင္ ဦးျမတ္ေအာင္မွ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီခြက္အား တစ္ငုံေမာ့ေသာက္ရင္း ပိုင္စိုးအား လွမ္းေမးလိုက္သည္။
” ကဲ … ေမာင္ပိုင္စိုး … မင္းတို႔ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ ”
” ဟူးးးးး ”
ပိုင္စိုး အေျပာရ ခက္ေန၏။ သူ႔အေပၚ အစစအရာရာ ေကာင္းခဲ့ေသာ ေက်းဇူးရွင္ ဦးျမတ္ေအာင္အား ဘယ္ကစေျပာလို႔ ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ေပ။ မေျပာလို႔ကလည္း မျဖစ္ေပ။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ရင္ဆိုင္ရမည့္ ကိစၥျဖစ္ေနသည္။
” ေျပာပါ … ေမာင္ပိုင္စိုး … မင္းနဲ႔ သမီးၾကားမွာ … ဘာျဖစ္ခဲ့ၾကတာလဲ ”
” က်ေနာ္ နဲ႔ သူ … လမ္းခြဲတာ … အေကာင္ဆုံးပါ … အန္ကယ္ ”
” ေဟ ”
” ဟင္ … ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ … ေမာင္ပိုင္စိုး ”
ပိုင္စိုးစကားေၾကာင့္ ဦးျမတ္ေအာင္ေရာ ေဒၚျမျမခိုင္ပါ မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး ျဖစ္သြားရ၏။
” က်ေနာ္ … သူ႔ကို … အားလုံး သက္ေသေတြနဲ႔ ျပၿပီးပါၿပီ ”
” အဟင့္ ဟင့္ … ခ်ယ္ေလး အမွန္တိုင္း ဝန္ခံခဲ့တာပဲ … ကိုပိုင္က … လက္မခံခဲ့တာပါ ”
” ေတာက္ … တိတ္စမ္း ျမမ်က္ခ်ယ္ … ငါ ႏြားမဟုတ္ဘူးကြ ”
” ဟင္ ”
” ဟာ … အန္တီ့ကိုလည္း ရွင္းျပပါဦး … ေမာင္ပိုင္စိုးရယ္ …။ အန္တီ့သမီးဘက္က … ဘယ္အထိ မွားေနလို႔လဲ ”
” ေျပာပါ … ေမာင္ပိုင္စိုးရာ … သမီးကလည္း ေမးလို႔မရဘူး …။ မင္းေျပာမွ … အန္ကယ္တို႔လည္း သိရမွာ ”
” က်ေနာ္ … မေျပာပါရေစနဲ႔ … အန္ကယ္ ”
” အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ … လြယ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူးကြ …။ ၿပီးေတာ့ အန္ကယ္က … မင္းအေပၚ အမ်ားႀကီး ေမၽွာ္လင့္ထားတာပါ …။ အသက္အရြယ္ရ အန္ကယ္အလုပ္နားရင္ … မင္းပဲ … ကုမၸဏီကို ဦးစီးရမွာေလ ”
” က်ေနာ္ … အန္ကယ့္ … ေက်းဇူးေတြကို … တျခားနည္းနဲ႔ … ဆပ္ပါရေစ ”
” ဒါေတာ့ … မင္းလြန္တယ္ … ေမာင္ပိုင္စိုး …။ အန္တီတို႔က မင္းအေပၚ သားအရင္းလို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာပါ …။ ၿပီးေတာ့ အန္တီ့သမီးကလည္း ႐ုပ္ေရာ စည္းစိမ္ပစၥည္းေရာ အဖက္ဖက္က ျပည့္စုံတဲ့ မိန္းကေလးပါ …။ မင္းထက္သာတာေတြ … အမ်ားႀကီး ေခါင္းေခါက္ေပးစားလို႔ ရပါတယ္ ”
” ဟူးးးး … ဒါဆိုလည္း … က်ေနာ့္ထက္သာတဲ့ … သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ … ေပးစားလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ ”
” ဟမ္ … ဘယ္လို ဘယ္လို … ေမာင္ပိုင္စိုး ”
” နားနဲ႔မနာ … ဖဝါးနဲ႔သာ … နာပါေတာ့ဗ်ာ ”
ထို႔ေနာက္ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ မဂၤလာပြဲမွစ၍ ေမြးေန႔အထိ သူျမင္သည့္ အျဖစ္ပ်က္မ်ားအား အကုန္ေျပာျပလိုက္ေတာ့သည္။
” ေတာက္ ”
” ဟာ … ျမမ်က္ခ်ယ္ … ညည္း မိုက္လုံးႀကီးလွခ်ည္လား သမီးရယ္ …။ မာမီတို႔ မ်ိဳးရိုးထဲ ညည္းလို မိန္းမ မရွိဘူး …။ အမေလး … ဘုရားဘုရား ”
” အဟင့္ ဟင့္ … သမီးက မဂၤလာပြဲၿပီးေတာ့ ကင္းေအာင္ေနတာပါ …။ မေမၽွာ္လင့္ပဲ … ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြပါ ”
” ညည္းေအ … ဘယ္ေယာကၤ်ားက … ကိုယ့္မိန္းမကို သူစိမ္းေယာကၤ်ား ကိုင္တာျပဳတာ … အိုရ္ … ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ … ေမာင္ပိုင္စိုး … ေတာင္းဆိုတာ မမွားဘူး ”
” ဟူးးး … ေမာင္ပိုင္စိုး … မင္းတို႔ကိစၥ အန္ကယ္ ဝင္မပါေတာ့ပါဘူး …။ တစ္ခုပဲကြာ … အလုပ္မထြက္ပါနဲ႔ …။ မင္းအေဖအေပၚ ငါေပးတဲ့ ကတိ တည္ခ်င္လို႔ပါ ”
” ကဲ … ေမာင္ပိုင္စိုး … ဒီကိစၥ သားဘက္က မလြန္ပါဘူး …။ အန္တီလည္း ဒီလို ေဖာက္ျပန္တာမ်ိဳး ခြင့္မလြတ္ပါဘူး …။ ဒါေပမယ့္ … လမ္းခြဲတာနဲ႔ အန္တီတို႔ သိကၡာေတြ ေရစုံေမ်ာၿပီေပါ့ကြယ္ …။ ဒီလိုလုပ္ပါ …။ မင္းအန္ကယ္ ေျပာသလို အလုပ္လည္း မထြက္နဲ႔။ ၿပီးေတာ့ ဒီအိမ္မွာပဲ ေနပါ …။ အခန္း ခြဲေနၾကေပါ့ …။ မနက္ျဖန္ အန္တီမိတ္ေဆြ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ ေခၚၿပီး … သမီးနဲ႔မင္း ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထိုးၾက …။ မင္းအေပၚ မတရား မလုပ္ပါဘူး …။ ဒီအိမ္မွာ ၁ ႏွစ္ပဲ ေနေပးပါ …။ ၁ ႏွစ္ျပည့္ရင္ မင္းသြားခ်င္တဲ့ဆီ … ထြက္သြားပါေတာ့ ”
…………………………………………………….
” ဟူးးးး … ေမာင္ပိုင္စိုးကို … အားနာမိတယ္ … ျမရယ္ ”
” အင္း … အဓိကက … သမီး ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ပါ ”
အခ်ိန္မ်ား တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္ဆုံးလာကာ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့လာၿပီး အေမွာင္ထုက ႀကီးစိုးလာရာ ညပိုင္းအခ်ိန္သို႔ ေရာက္ရွိလာ၏။ ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္ေရာက္လာေသာ ေလေျပေအးေလးမွာ ဦးျမတ္ေအာင္ စိတ္ႏွစ္လုံးအား ေအးခ်မ္းေအာင္ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေတာ့ေပ။ အိပ္ခန္းေလးတဲ့ ဦးျမတ္ေအာင္၏ သက္ျပင္းခ်သံမ်ား ခဏခဏ ထြက္ေပၚေနသည္။
” ၿမ … ေျပာတာေတြ … ေမာင္ပိုင္စိုးက … လက္ခံပါ့မလား ”
” ဒါေတာ့ … သမီးေလးကံပဲ … ကိုျမတ္ေအာင္ရယ္ ”
” ဟူးးးး … ျမနဲ႔ လက္ထပ္ၿပီးခါစ … အျဖစ္အပ်က္ေလး မွတ္မိေသးလား ”
” မေမ့ပါဘူး … ကိုျမတ္ေအာင္ရယ္ …။ ျမကို အပ်ိဳထင္ၿပီး … ရည္းစားစကား လိုက္ေျပာတဲ့ သူကို … ကိုျမတ္ေအာင္ တုတ္နဲ႔ လိုက္ရိုက္တာေလ ”
” အင္းေလ … အခုဟာ … ေမာင္ပိုင္စိုးေရွ႕မွာ သမီးကို သူ႔ေကာင္ေလးက … လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနတာေလ …။ ေမာင္ပိုင္စိုးေနရာ … ငါသာဆို … လူသတ္မိမွာ ”
” ကဲပါ … စိတ္ေလၽွာ့ … ကိုျမတ္ေအာင္ …။ ျမတို႔ … ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ရွိပါေသးတယ္ …။ ဒါမို႔ … ေမာင္ပိုင္စိုးကို … ဒီအိမ္မွာ … ၁ ႏွစ္ေနဖို႔ ေတာင္းဆိုထားတာ ”
” ဟမ္ … တကယ္လား ”
” တကယ္ေပါ့ … ေမာင္ပိုင္စိုးေရာ … သမီးေရာ … သံေယာစဥ္ တြယ္ေနၾကပါၿပီ ”
” ဟုတ္ရဲ့လား … ျမရယ္ ”
” ဟုတ္လို႔ … ရွင့္သမီးက … အိပ္ေဆးေသာက္ ေသေၾကာင္းႀကံတာေပါ့ …။ ေမာင္ပိုင္စိုးကလည္း သမီးအေပၚ သံေယာစဥ္ျဖစ္လို႔ သဝန္တိုရာက ျဖစ္ကုန္တာပါ …။ သမီးစိတ္က သူ႔ခ်စ္သူအေပၚမွာ မရွိေၾကာင္း ေမာင္ပိုင္စိုး သိသြားရင္ … အဆင္ေျပပါၿပီ ”
” ဟူးးးး … ေအးပါ ျမရယ္ … သမီးကံေပါ့ ”
” ကဲ … အဲတာေတြ … မေတြးနဲ႔ေတာ့ … စိတ္ကို ေလၽွာ့ထား … ျမတို႔ မခ်စ္တာ ၾကာၿပီ …။ ျပစမ္းပါဦး ကိုျမတ္ေအာင္ ဟာႀကီးကို ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ေျပာရင္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ပုဆိုးအား ျဖည္ကာ ေပါင္လယ္ထိ ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားထဲ ငိုက္ဆင္းေနေသာ ဦးျမတ္ေအာင္ေပါင္ၾကားမွ လီးအား ဘယ္ဘက္လက္ေလးျဖင့္ အုပ္ကိုင္ေန၏။ ထို႔ေနာက္ လီးအရည္ျပားအား ခပ္ဖြဖြပြတ္ကာ ဆြေပးလိုက္ျပန္သည္။
” ကိုျမတ္ေအာင္ ”
” ဟမ္ … ၿမ ”
” ျမဟာေလး … သတိမရဘူးေပါ့ ”
” သတိရပါတယ္ … ျမရယ္ …။ အလုပ္ကျပန္ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ ျမအိပ္ေနလို႔ မနိုးရက္တာပါ ”
” တကယ္ ”
” အင္းေပါ့ … ထမိန္ေလးလွန္ၿပီး … ျမဟာေလး ၾကည့္ရင္း ဂြင္းထု အိပ္ပစ္တာပါ ”
ဦးျမတ္ေအာင္ စကားအဆုံး ေဒၚျမျမမွာလည္း ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆစ္ကနဲ႔ ခံစားရကာ လင္ေတာ္ေမာင္၏ လီးအား ၁၀ ခ်က္ခန႔္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ထုေပးလိုက္သည္။ တဆက္ထဲ ကုန္းထကာ သူမအဝတ္စားမ်ား ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ နို႔အုံတြဲကာ က်န္းမာေရးလိုက္စားသူမို႔ ဗိုက္ေခါက္အနည္းငယ္ထြက္ေနသည္မွာအပ ခႏၶာကိုယ္အလွက အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသး၏။ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြး တုတ္တုတ္ႀကီးၾကားမွ ေစာက္ေမႊးအုံေလးက ေစာက္ပတ္မ်က္ႏွာျပင္အား ဖုံးအုပ္နိုင္စြမ္းမရွိေပ။
” ျမရယ္ ”
ဦးျမတ္ေအာင္မွာ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္အေနထားျဖင့္ ဘယ္ဘက္ေဘးတြင္ အဝတ္အစားမ်ား မပါေသာ မိန္းမျဖစ္သူအား စိုက္ၾကည့္ရင္း နာမည္ရြတ္ဆိုလိုက္၏။ ထမိန္ခၽြတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဘးနားေပါင္ကား ဒူးေထာက္ထိုင္ရာ ေဒၚျမျမခိုင္ေပါင္ၿခံမွ ေစာက္ဖုတ္မွာ ျဖဲျပေနသလို ျဖစ္ေနျပန္သည္။
” ကိုျမတ္ေအာင္ … ရွင္လည္း ခၽြတ္ေလ ”
ဦးျမတ္ေအာင္ကလည္း မိန္းမျဖစ္သူစကားအဆုံး ကုန္းထကာ အကၤ်ီေရာ ပုဆိုးပါ ခၽြတ္ပစ္လိုက္၏။ ဦးျမတ္ေအာင္ဆီးခုံးမွ လေမႊးအုံႀကီးမွာ လီးအရင္းမွ လဥမ်ားေပၚထိ ဆက္ေပါက္ေနသည္။ ဦးျမေအာင္ ပက္လက္ျပန္အလွဲတြင္ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ခါးညြတ္ရင္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူလီးအား ဘယ္လက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ ကုန္းစုပ္လိုက္ေတာ့၏။
” ရွီးးးး … အ အ ”
ဦးျမတ္ေအာင္တစ္ေယာက္ ဒစ္ႀကီး ေဒၚျမျမခိုင္ ပါးစပ္ထဲဝင္သြားရာ ေႏြးကနဲ႔ ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ ေပါင္တန္မ်ားတုန္ကာ အကနဲ႔ ညည္းတြားေနမိသည္။ သမီးျဖစ္သူ၏ အပူမီးမ်ား ေမ့ေလ်ာ့ကာ လတ္တေလာ ကာမစည္းစိမ္ေလး ရရွိေနေတာ့၏။ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ခင္ပြန္းသည္မ်က္ႏွာအား မ်က္လုံးေဆြၾကည့္ရင္း လီးအဖ်ားမွ အရင္းထိ လၽွာျဖင့္ယက္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ေဒၚျမျမခိုင္၏ ဆံႏြယ္မ်ားကာ ဦးျမတ္ေအာင္ ဗိုက္ေပၚဝဲက်ေနရာ လီးထိပ္အားငုံရင္း အထက္ေအာက္ ကစားေပးရာ ဆံႏြယ္မ်ားက ဦးျမတ္ေအာင္ ဗိုက္သားမ်ားအား ပြတ္ေပးသလိုျဖစ္ၿပီး ဦးျမတ္ေအာင္တစ္ေယာက္ တအီးအီး ညည္းေနရ၏။
ခဏအၾကာ ေဒၚျမျမခိုင္ ပါးစပ္ထဲ ဦးျမတ္ေအာင္ လီးႀကီးမွ မဆန႔္မျပဲ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ လီးအား ပါးစပ္မွ ထုတ္ၿပီး လက္ျဖင့္ ဂြင္းထုေပးလိုက္ျပန္၏။ လီးအရည္ျပား ေအာက္ဆြဲအခ် ကားထြက္လာေသာ ဒစ္ႀကီးအား လၽွာျဖင့္ဝိုက္ကာ ေတ့စုပ္ေပးသည္။ ဦးျမတ္ေအာင္ လီးႀကီးမွာ တံေတြးမ်ားႏွင့္ ေျပာင္လက္ကာ လီးအရည္ျပားေပၚတြင္ အေၾကာမ်ား ေထာင္လာရ၏။
” ခဏ … ျမရယ္ ”
” ဟမ္ … ဘာလို႔လဲ ”
” ျမစုပ္ေပးတာ … တအားေကာင္းေတာ့ ၿပီးခ်င္လာလို႔ … ခဏရပ္ဦး …။ ျမေစာက္ပတ္လည္း … ယက္ခ်င္ေသးတယ္ ”
” ယက္ေလ … ႁပြတ္ …… ပလြပ္ ”
ဦးျမတ္ေအာင္ စကားအဆုံး ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ဒစ္ဖူးအား တစ္ခ်က္ဆြဲစုပ္ရင္း ပါးစပ္မွ ထုတ္ကာ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲရင္း ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးႀကီးအား ျဖဲေပးလိုက္သည္။ ဦးျမတ္ေအာင္မွာ ခ်က္ခ်င္းထထိုင္ရင္း မိန္းမျဖစ္သူ ေပါင္ၾကား ေလးဖက္ေထာက္ေနရာယူကာ ျဖဲထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္အား ဆြဲေျမႇာက္ပစ္၏။
……………………………………………………..
????️အခန္း ( ၅ )????️
ေျခဖ်ားေထာက္ကာ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ျဖစ္ေနေသာ ေဒၚျမျမခိုင္၏ ေပါင္ၿခံထဲမွ အဖုတ္အား ကုန္းယက္ပစ္၏။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လိုးထားေသာ ေစာက္ဖုတ္အား အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ လၽွာျဖင့္ထိုးခြဲကာ ပင္ယက္ေပးလိုက္သည္။ လၽွာထိပ္ေလးမွာ အက္ကြဲေၾကာင္းမွတဆင့္ အေပၚသို႔ ထိုးတက္သြားရာ အစိေလးအား ကေလာ္မိသြား၏။
” အ …… ကိုျမတ္ေအာင္ ”
ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ မရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ကာမအရသာေလးအား ျပန္လည္ရရွိလိုက္သျဖင့္ ဘဝင္ခိုက္ေနရင္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူနာမည္အား တၿပီး ညည္းလိုက္ရသည္။ ေစာက္ပတ္ေဘးႏူတ္ခမ္းသားမ်ား ခ်က္ျခင္းေဖာင္းႂကြလာကာ ဖင္ႀကီးမွာ တလွုပ္လွုပ္ျဖင့္ ဦးျမတ္ေအာင္ ပါးစပ္ျဖင့္ ေစာက္ပတ္အား လိုက္ေတ့ေန၏။ ဦးျမတ္ေအာင္ကလည္း ဇနီးသည္အလိုက် ေဖာင္းကားလာေသာ ေစာက္ဖုတ္အား အထက္ေအာက္ ယက္လိုက္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးထဲ လၽွာျဖင့္ ထိုးေမႊလိုက္ႏွင့္ အရည္ျပားတင္းကာ ေခါင္းေထာင္လာေသာ အစိေလးအား ဖိကိုက္ေပးျပန္သည္။
” အားလား … အားဟား …… ကိုျမတ္ေအာင္ရယ္ … ၿမ ၿမ …… ၿမ မေနတတ္ေတာ့ဘူးးး …… အ ရွီးးးးးးးး ”
ဦးျမတ္ေအာင္တစ္ေယာက္ မိန္းမျဖစ္သူ ေဒၚျမျမခိုင္၏ ေပါင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးမ်ား တဇပ္ဇပ္ တုန္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ပါးစပ္အား ေစာက္ပတ္မွ ခြာလိုက္ေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚျမျမခိုင္ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ခါးဆန႔္ကာ ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ လီးထိပ္ျဖင့္ ထိုးခြဲရင္း ေခါင္းျပဴကာ အဆံထြက္ေနေသာ ေစာက္စိေလးအား လီးထိပ္ျဖင့္ ရိုက္ခ်လိုက္သည္။
” ဘတ္ … အ …… ဘတ္ ဘတ္ …… အ အ ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ကိုယ္လုံးေလးတုန္ကာ တအအ ညည္းေနရ၏။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ သူမညာလက္က လက္ညိဳးႏွင့္လက္ခလယ္ သုံးကာ ေဖာင္းကားေနေသာ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ျခမ္းအား ျဖဲခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ေစာက္စိေခါင္းေလးမွာ ညႇစ္ထုတ္သလိုျဖစ္ကာ အတြင္းမွ အဆံေလးက ထိုးထြက္လာ၏။ ဦးျမတ္ေအာင္မွာ ခ်စ္ဇနီး၏ အစိေလးအား ဒစ္ျဖင့္ ထိုးဆြကာ ေထာင္ထြက္လာေသာ အစိေလးအား လီးထိပ္ျဖင့္ ခပ္စပ္စပ္ေလး ပစ္ရိုက္ရာ ေဒၚျမျမခိုင္ဆီမွ တအားအားျဖင့္ ညည္းသံႏွင့္အတူ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္လာေတာ့သည္။
” အမေလးးး …… အား အား အားးးး …… ရိုက္ရိုက္ … ကိုျမတ္ေအာင္ …… နာနာေလး ရိုက္ … အ အားးး ”
သူမျဖဲထားသျဖင့္ ေခါင္းေထာင္ေနေသာ ေစာက္စိအား ခင္ပြန္းသည္၏ လီးထိပ္ႏွင့္ နာနာေလး ရိုက္ခိုင္းေနျပန္၏။ ဦးျမတ္ေအာင္ကလည္း ေဒၚျမျမခိုင္၏ အရည္မ်ားရႊဲႏွစ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္အား လီးျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ပစ္ရိုက္ေပးသည္။ ေစာက္ရည္အထြက္ရပ္မွ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လီးထိပ္ျမဳပ္ကာ ဖိလိုးလိုက္ေတာ့၏။
” ဖြပ္ဖြပ္ …… ဗ်စ္ …… ဖတ္ဖတ္ …… ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ”
” အားးးး …… အေမ့ …… ေကာင္းတယ္ ကိုျမတ္ေအာင္ရယ္ …… လိုး လိုး …… အမေလးးး …… နာနာေလး …… ဖိသာလိုး ”
” ႀကိဳက္ရဲ့လား … ၿမ ”
” အင္း … ႀကိဳက္တယ္ … မရပ္နဲ႔ … ကိုျမတ္ေအာင္ … ဘြတ္ ဘြတ္ … ဟုတ္တယ္ … ဗ်စ္ …… အ …… လိုးသာလိုး …… အ အားးး ”
ဦးျမတ္ေအာင္မွာ ေအာက္မွ ညည္းသံေပးကာ တတြတ္တြတ္ လိုးခိုင္းေနေသာ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚျမျမခိုင္၏ ေစာက္ဖုတ္အား မနားတမ္း ပစ္ပစ္လိုးေတာ့၏။ အေတာ္ေလးၾကာလ်င္ ဦးျမတ္ေအာင္ လီးအရည္ျပားဆီမွ အေၾကာမ်ားက တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားမ်ားအား ပြတ္တိုတ္သတိေပးေနသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံလာေသာ လီးႀကီးမို႔ မၾကာမွီ ၿပီးေတာ့မည္မွန္း ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ ခံစားသိရွိေန၏။
” ကိုျမတ္ေအာင္ … ရွင္ ပက္လက္လွန္ေတာ့ ”
ေဒၚျမျမခိုင္ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးျမတ္ေအာင္မွာ အဖုတ္အတြင္းမွ လီးအား အျမန္ဆြဲထုတ္ၿပီး ပက္လက္လွန္အိပ္လိုက္သည္။ ေဒၚျမျမခိုင္ကလည္း ကုန္းထကာ လင္ျဖစ္သူ ဦးျမတ္ေအာင္၏ လီးေပၚခြထိုင္ရင္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္ႏွင့္ လီးထိပ္အား ေတ့ကာ ဖိခ်ပစ္၏။ ေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ေနေသာ ဦးျမတ္ေအာင္လီးႀကီးမွာ တဗ်စ္ဗ်စ္ႏွင့္ တရစ္ခ်င္း ေဒၚျမျမခိုင္ ေစာက္ေခါင္းထဲ တိုးဝင္သြားေတာ့သည္။
” ဗ်စ္ …… အ …… ၿဗိ …… အ အ ”
လီးအရင္းထိ ကပ္သြားသည္ႏွင့္ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ဦးျမတ္ေအာင္အား မီးပြင့္မတတ္ အေပၚမွ ခြလိုးပစ္၏။ လီးဝင္လီးထြက္သံမ်ား ညည္းသံမ်ား ဆူညံလာကာ ခဏအၾကာတြင္ ဦးျမတ္ေအာင္ေရာ ေဒၚျမျမခိုင္ပါ ႏွစ္ေယာက္သား ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္ရွိသြားရ၏။ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ဦးျမတ္ေအာင္လီးအား ေစာက္ေခါင္းအတြင္း စိမ္ထားရင္း ဖင္သားႀကီးမ်ားအား ဝိုက္ဆြဲကာ ဆီးခုံးခ်င္း ထိကပ္သည္အထိ ဖိပြတ္ရင္း ၿငိမ္က်သြားေတာ့သည္။ အိပ္ခန္းေလးထဲ အသက္မၽွင္းရွူသံမ်ားမွအပ မည္သည့္အသံမွ မၾကားရေတာ့ေပ။
……………………………………………….
” ဟင္ ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ အိပ္ယာနိုးသည္ႏွင့္ ေဘးသို႔စမ္းရာ ျမမ်က္ခ်ယ္အား မေတြ႕ရသျဖင့္ ကုန္းထလိုက္၏။ သူအိပ္ေနၾက အခန္းလည္း မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားမွ ဒီေန႔ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထိုးၾကမည္မို႔ ႀကိဳတင္ကာ အခန္းခြဲအိပ္ၾကသည္ကို အမွတ္ရလာသည္။ ကိုယ္လက္သန႔္စင္ကာ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲ ထြက္လာစဥ္ မနက္စာျပင္ဆင္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရျပန္၏။ မိသားစု ေလးဦး၏ မနက္စာ စားပြဲေလးမွာ ေျခာက္ေျခာက္ကပ္ကပ္ျဖင့္ ၿပီးဆုံးသြားသည္။ အားလုံး ၿပီးဆုံးမွ ေဒၚျမျမခိုင္ဆီမွ စကားသံ ထြက္ေပၚလာ၏။
” ကဲ … သမီးေရာ … ေမာင္ပိုင္စိုးေရာ … မနက္ ၁၀ နာရီခြဲေလာက္ၾက မာမီ့မိတ္ေဆြ ေရွ႕ေနေဒၚသူဇာ လာလိမ့္မယ္။ မင္းတို႔ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္အတြက္ပါ ”
ေဒၚျမျမခိုင္ စကားအား ပိုင္စိုးေရာ ျမမ်က္ခ်ယ္ပါ ျပန္လည္ေျဖၾကားျခင္း မရွိပဲ ေခါင္းငုံ႔ထားၾကသည္။
” ကဲ … ငါေတာ့ ကုမၸဏီသြားၿပီ ”
ဦးျမတ္ေအာင္မွာ သားမက္ႏွင့္ သမီးအား တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း ကိုင္ေနၾက လက္ဆြဲအိတ္အား ေကာက္ကိုင္ကာ အိမ္တံခါးေပါက္ဆီ ထြက္ခြာသြား၏။ ခဏအၾကာတြင္ ေဒၚျမျမခိုင္လည္း သက္ျပင္းခ်ကာ ပိုင္စိုးတို႔ လင္မယားအား ၾကည့္ၿပီး ဧည့္ခန္းအတြင္းမွ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ သူမညာဘက္ တစ္ခုံေက်ာ္တြင္ ထိုင္ေနေသာ ပိုင္စိုးအား ေဘးတိုက္ ခိုးၾကည့္လိုက္၏။ ပိုင္စိုးမွာ ရီေဝေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ေရွ႕တည့္တည့္ ၾကည့္ရင္း ေငးငိုင္ေနသည္။
” ကၽြိ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ထရပ္ကာ ခုံေနာက္ဆုတ္ရင္း အိမ္အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ သြားရန္ ေလွကားရင္းဘက္ ေလၽွာက္သြားလိုက္၏။ ပိုင္စိုးမွာ ခုံေရြ႕သံၾကားသည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ဘက္ လွည့္ၾကည့္ေနသည္။ ခဏေန ထာဝရ သူစိမ္းေတြ ျဖစ္ေတာ့မည့္ ဇနီးေခ်ာေလး၏ ခႏၶာကိုယ္ေနာက္ပိုင္းအား ၾကည့္ရင္း တစ္ခုခု ဆုံးရွုံးသြားသလို ခံစားေနမိ၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း အိပ္ခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚ ပိုင္စိုးအိပ္ေနၾက ေနရာေလးတြင္ ဝမ္းလ်ားေမာက္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ေယာကၤ်ားျဖစ္သူ၏ အေငြ႕သက္ေလးအား အနံ့ခံၾကည့္ရင္း မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္မ်ား စီးဆင္းလာ၏။
” ရွင္ … တကယ္ပဲ … ခြဲနိုင္တယ္ေပါ့ … ကိုပိုင္ … အဟင့္ ဟင့္ …။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ယာနိုးတာနဲ႔ ခ်ယ္မသိေအာင္ ခ်ယ့္ပါးျပင္ေလးကို နမ္းၿပီး နိုးထတတ္တဲ့ ရွင့္ရဲ့ … မနက္ခင္းတိုင္းကို ခ်ယ္ ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္ ”
စကားလုံးမ်ားအား စိတ္ထဲမွ ေျပာရင္း က်လာတဲ့ မ်က္ရည္မ်ားအား လက္ခုံျဖင့္သုတ္ကာ ခဏေနလက္မွတ္ထိုးရေတာ့မည့္ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္အတြက္ အားေမြးထားလိုက္ေတာ့သည္။
” ဟူးးးးး ”
ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ေနေသာ ပိုင္စိုးမွာလည္း ျမမ်က္ခ်ယ္၏ မခို႔တရို႔ သဘာဝ အလွပုံမ်ားႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္ပုံမ်ားအား ဖုန္းထဲမွ ဂယ္လာရီဖြင့္ကာ ၾကည့္ေနရွာသည္။
” မင္း … ဘာလို႔မ်ား … အေၾကာက္ကန္ မျငင္းေတာ့တာလဲ … ျမမ်က္ခ်ယ္ရယ္ …။ တကယ္ပဲ မင္းစိတ္ေတြက တျခားတစ္ေယာက္ဆီမွာပဲလား …။ ဟူးးးး…. နင့္ကိုခ်စ္လို႔ ခိုးခိုးနမ္းတိုင္း က်လာတဲ့ ငါ့မ်က္ရည္ေတြကို ဂယ္လာရီထဲက နင့္ဓာတ္ပုံေတြက အသိဆုံးပါဟာ ”
” တီတီ … တီတီ ”
ၿခံဝင္းေရွ႕ ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ ပိုင္စိုးလည္း ဖုန္းပိတ္ကာ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၿခံေစာင့္မွ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ကားေလးတစ္စီး ၿခံဝင္းထဲေမာင္းဝင္လာ၏။ ကားေပၚမွ အသက္ ၅၀ ခန႔္ အသားျဖဴျဖဴ ခပ္ဝဝ အမ်ိဳးသမီးႀကီးဆင္းလာကာ ဧည့္ခန္းထဲ တန္းဝင္လာသည္။
” ထိုင္ပါ … ခင္ဗ်ာ ”
ပိုင္စိုးလည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးအား ၾကည့္ကာ ထိုင္ခုံေပၚ ထိုင္ခိုင္းလိုက္၏။ ခပ္ဝဝအမ်ိဳးသမီးမွာ လက္ထဲကိုင္ထားေသာ လက္ဆြဲအိတ္အား စားပြဲခုံေပၚတင္ရင္း သူ႔မကိုယ္သူမ မိတ္ဆက္ေနသည္။
” အန္တီနာမည္က သူဇာပါ …။ ဒီအိမ္က ျမျမနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ …။ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုအတြက္ လာတာ ”
” ဟုတ္ … က်ေနာ္ … သြားေျပာလိုက္ပါ့မယ္ ”
ပိုင္စိုးမွာ ေဒၚသူဇာအား ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ခုံမွထကာ ဦးျမတ္ေအာင္တို႔ အိပ္ခန္းနားေလၽွာက္ၿပီး ေဒၚျမျမခိုင္အား လွမ္းေျပာလိုက္၏။
” ေဒါက္ေဒါက္ … ေဒါက္ … အန္တီ … အန္တီ့မိတ္ေဆြ ေရွ႕ေန ေရာက္ေနၿပီ ”
” ေအာ္ … ေအးေအး … သမီးကို မင္း တက္ေခၚၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ လာခဲ့ၾကေတာ့ ”
ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းတြင္း ကုတင္ေပၚမွ ထလာရင္း သားမက္ျဖစ္သူ ပိုင္စိုးအား လွမ္းေျပာေနသည္။ ပိုင္စိုးလည္း ေဒၚျမျမခိုင္ စကားအဆုံး အိမ္ေပၚတက္ကာ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ေခၚလာခဲ့၏။ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာ မသာမယာျဖင့္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဧည့္ခန္းထဲ ဝင္လာၾကသည္။
” ကဲ … သူဇာ … မုန႔္မစားရင္လည္း ေကာ္ဖီေတာ့ေသာက္ ”
” ေသာက္ပါ့မယ္ … ျမျမရယ္ ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ဧည့္ခန္းအတြင္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေရွ႕ေန ေဒၚသူဇာအား ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔ ေျပာရင္း ပိုင္စိုးတို႔အား လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။
” ေမာင္ပိုင္စိုး နဲ႔ သမီး … ဒီေရွ႕ ထိုင္လိုက္ …။ စာခ်ဳပ္က အဆင္သင့္ပဲ …။ လက္မွတ္ထိုးၾကေတာ့ ”
ႏွစ္ဦးသား လက္မွတ္ထိုးၿပီး အိမ္ေပၚျပန္တက္သြားၾကကာ ကိုယ့္အခန္းႏွင့္ကိုယ္ ေမွးေနၾကသည္။
……………………………………………………
” ကၽြီ …… ဟာ … ေဆာရီး ”
” အိုး ”
တစ္အိမ္ထဲ သူစိမ္းေတြလိုေနရင္း ေနသားက်လာစဥ္ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ အလုပ္မသြားမွီ ေရခ်ိဳးရန္ ေရခ်ိဴးခန္း တံခါးအား ဆြဲဖြင့္လိုက္၏။ တံခါးပြင့္သြားသည္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ဗလာျဖင့္ ဆပ္ျပာတိုက္ေနေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ျမင္လိုက္ရ၍ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာပူပူႏွင့္ ေတာင္းပန္ေနသည္။
အိမ္အေပၚထပ္တြင္ ေရခ်ိဳးခန္းက တစ္ခုသာရွိရာ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ဆပ္ျပာတိုက္ေနခ်ိန္မို႔ ေရသံမၾကားရ၍ ပိုင္စိုးလည္း လူမရွိဘူးထင္ကာ တံခါးဆြဲဖြင့္ မိ၏။ မျမင္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ တင္းကားစူထြက္ေနေသာ နို႔အုံမ်ား ဗိုက္သားေဖြးေဖြးေလးႏွင့္ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္ ေကာ့ထြက္ ဝိုင္းစက္ေနေသာ ဖင္သားအိအိႀကီးအား အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။
ပိုင္စိုးစိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းျဖစ္ကာ ပုဆိုးအတြင္း ေပါင္ၾကားမွ တင္းကနဲ႔ ခံစားမိခ်ိန္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ဆပ္ျပာတိုက္လ်က္ အေနအထားမွ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းက တဘက္တစ္ထည္အား ဆြဲယူကာ သူမကိုယ္လုံးအား ရင္လ်ားပတ္ထားပစ္၏။
” ငါ … မင္းရွိမွန္း မသိလို႔ပါ ”
” ရပါတယ္ … ခ်ယ္ေလးလည္း … တံခါး မပိတ္မိတာ …။ ခဏေစာင့္ေနာ္ … ေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္မယ္ ”
ပိုင္စိုးလည္း ျမမ်က္ခ်ယ္ တဘက္ပတ္ထားေသာ ကိုယ္လုံးအား တစ္ခ်က္ခိုးၾကည့္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းအျပင္ဘက္ ျပန္ထြက္လိုက္သည္။ ပိုင္စိုး ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္လည္း ရွက္ျပဳံးေလး ျပဳံးကာ ဘဝင္က်ေနမိ၏။ ပိုင္စိုး၏ မ်က္လုံးမ်ားက သူမအလွတရားမ်ားအား မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္သိလိုက္ရသည္။ ေရအျမန္ခ်ိဳးကာ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ထြက္ရာ သူမအား ခိုးၾကည့္ေနသည့္ ပိုင္စိုးအား မ်က္လုံးေဒါင့္မွ ေတြ႕လိုက္မိ၏။
………………………………………………………..
ေန႔ရက္ေလးမ်ား ကုန္ဆုံးလာကာ ပိုင္စိုးတို႔ အခန္းခြဲအိပ္သည္မွာ ၄ လ ေက်ာ္လာခဲ့သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ မနက္က ျဖစ္ခဲ့ေသာ အျဖစ္ပ်က္ေလးအား ေတြးတိုင္း စိတ္ထဲအားရေက်နပ္ကာ ဘဝင္က်ေနမိ၏။ တစ္ေနကုန္ လန္းဆန္းေပ်ာ္ရႊင္ေနရာ ညပိုင္း အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္ အရင္ရက္မ်ားလို အိပ္ယာျပင္ထက္ လူးလိမ့္မေနရပဲ ေခါင္းခ်သည္ႏွင့္ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရသည္။
” ဟဲလို … ျမမ်က္ခ်ယ္ စကားေျပာေနပါတယ္ရွင္ ”
” ခ်ယ္ေလး … ကိုယ္ပါကြာ … ကိုယ့္ဖုန္းလည္း မကိုင္ဘူး … အိမ္ေရွ႕လာေတာ့လည္း လူရိပ္လူေယာင္ မျမင္ရဘူး ”
တဖက္က စကားသံေၾကာင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ လက္ကေလးတုန္ကာ မ်က္ႏွာေလး ေဖြးစြပ္သြားေတာ့၏။
” ထက္ေဇာ္ … ငါတို႔ ဇတ္လမ္း ၿပီးၿပီေလဟာ …။ အခု ကိုပိုင္နဲ႔ငါ … နင့္ေၾကာင့္ လမ္းခြဲၿပီးရၿပီ ေတာ္ပါေတာ့ ”
” ငါ … ေမသူ ေျပာလို႔ သိၿပီးပါၿပီ …။ ငါ နိုင္ငံျခား အၿပီးသြားေတာ့မွာပါ …။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ နင့္ကို တစ္ခါေလာက္ ေတြ႕ခ်င္တာ … ဒါ ေနာက္ဆုံးပါဟာ ”
…………………………………………
????️အခန္း ( ၆ )????️
” ေတာ္ၿပီဟာ … ငါ အခု … ကိုပိုင့္ဆီက အခ်စ္ေတြရဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာဟ …။ ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ အထင္လြဲ မခံနိုင္ဘူး ”
” ဒါဆိုလည္း … ငါ နင္တို႔အိမ္ လာေတြ႕႐ုံပဲေပါ့ ”
” ဟင္ … ဘယ္လို … ထက္ေဇာ္ ”
” နင္က … လာမေတြ႕မွေတာ့ … ငါ့ဘက္က လာေတြ႕႐ုံလို႔ ေျပာတာပါ ”
ထက္ေဇာ္ စကားေၾကာင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ အၾကပ္ရိုက္သြားရသည္။ ဒီတစ္ခါ သူမႏွင့္ ထက္ေဇာ္အား အတူေတြ႕လ်င္ ပိုင္စိုးဘက္မွ ဘယ္လိုမွ ခြင့္လြတ္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ အခုအေျခေနေတာင္ မိဘႏွစ္ပါးေၾကာင့္ တစ္အိမ္ထဲ အတူေနခြင့္ ရရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ေတာ့၏။
” နင္ … ဒါ ေနာက္ဆုံးေတြ႕မွာ ေသခ်ာလား ထက္ေဇာ္ ”
” တကယ္ပါဟာ …။ ေမသူတို႔ ေဟသီတို႔ကို … နင္ဖုန္းဆက္ေမးၾကည့္ေလ …။ ငါ နိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ အကုန္စီစဥ္ၿပီးပါၿပီ …။ ေနာက္တစ္ပတ္ထဲဆို ငါျမန္မာျပည္မွာ မရွိေတာ့ဘူး …။ မပိုင္ဆိုင္ရမယ့္ အတူတူ နင္နဲ႔ေဝးရာ ငါသြားေနေတာ့မွာပါ ”
၂ ႏွစ္ေက်ာ္တြဲလာသည့္ သံေယာစဥ္ လက္က်န္ေလးကလည္း ဖိအားေပးေနျပန္သည္။
” နင့္ဘက္က … တကယ္ ကတိတည္ရင္ … နင္ လာမေတြ႕နဲ႔ … ငါလာရမယ့္ လိပ္စာေျပာ ”
” ငါ ဝမ္းသာလိုက္တာ … ခ်ယ္ေလးရာ … Okey … ဒီလိပ္စာ အတိုင္း … လာခဲ့လိုက္ဟာ … ငါ အခု အဒီက … သြားေစာင့္ေနမယ္ ”
” ေအး … ၁ နာရီအတြင္း … ငါလာခဲ့မယ္ …။ ဒီေန႔ ေနာက္ဆုံး ေတြ႕ခ်င္းေပါ့ ”
ထက္ေဇာ္ ဖုန္းခ်သြားသည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳး အဝတ္စားလဲကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့သည္။
” ေဟာ … ဒီေန႔ … ထူးဆန္းေနပါလား … သမီးေလး အျပင္ထြက္မယ္ … ထင္တယ္ ”
ေအာက္ထပ္ ေလွကားရင္းနား ေျခခ်မိသည္ႏွင့္ ဧည့္ခန္းအတြင္းမွ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚျမျမခိုင္မွ လွမ္းေမးေန၏။
” အင္း … မာမီ … ခ်ယ္ေလး အျပင္မထြက္တာ ၾကာၿပီ …။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ … အလည္သြားမလို႔ ”
” သြားေပါ့ … သမီးရယ္ … အိမ္ထဲ ေအာင္းမေနပါနဲ႔ … ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလး ေနစမ္းပါ ”
” ဟုတ္ … ခ်ယ္ေလး သြားၿပီ မာမီ ”
မိခင္ျဖစ္သူအား ျပဳံးျပရင္ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ကားဂိုေဒါင္ဘက္ ထြက္လာခဲ့၏။ ခဏအၾကာတြင္ ၿခံဝင္းအတြင္းမွ ကားေလးတစ္စီး ေမာင္းထြက္လာကာ လမ္းမေပၚ ေမွးတင္လိုက္သည္။ လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေမာင္းလာၿပီး မီးပြိဳင့္တစ္ခုတြင္ မီးစိမ္းေအာင္ ေစာင့္ရင္း အေရွ႕ဘက္ အျမန္လမ္းမႀကီးေပၚ ခ်ိဳးေကြ႕ပစ္၏။ ထက္ေဇာ္ေျပာသည့္ လိပ္စာအတိုင္း ေမာင္းႏွင္လာရာ တျဖည္းျဖည္း ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္သည့္ လမ္းမဘက္ ေရာက္ရွိလာသည္။ လမ္းေဘးဝဲယာ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား လူေနအိမ္မ်ား စားေသာက္ဆိုင္မ်ား တရိပ္ရိပ္ က်န္ေနရစ္ေတာ့၏။ တျဖည္းျဖည္း လူေနအိမ္မ်ား နည္းပါးလာၿပီး သစ္ပင္ႀကီးႏွစ္ပင္ၾကား ခ်ိဳးေကြ႕ရာ ခဏအၾကာ ထက္ေဇာ္ေပးထားေသာ လိပ္စာထဲမွ ၿခံဝင္း တစ္ခုေရွ႕ ေရာက္ရွိလာသည္။
ၿခံတံခါးမွာ ဟေနလ်က္ အတြင္း၌ ကားအနက္ေလး တစ္စီး ျမင္ေနရ၏။ ဟြန္းတီးမလို႔ စဥ္းစားစဥ္ ၿခံတံခါးပြင့္လာသျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ကားေလးအား ေမာင္းသြင္းခဲ့သည္။ ကားေပၚမွ ဆင္းလ်င္ ၿခံတံခါး ေသာ့ခတ္ကာ ေလၽွာက္လာေသာ ထက္ေဇာ္အား ေတြ႕လိုက္ရ၏။
တိုက္ႀကီးမွာ အျပင္မွၾကည့္လ်င္ ေဟာင္းသလိုလိုႏွင့္ အတြင္းပိုင္းမွာ သက္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ ပရိေဘာဂ ပစၥည္းမ်ား အစီအရီရွိကာ ေခါင္မိုးမွ မီးပန္းဆြဲႀကီးမ်ားျဖင့္ အလွဆင္ထားျပန္သည္။ ဧည့္ခန္းတြင္း လူ ၄ ေယာက္ ထိုင္လို႔ရသည့္ ေက်ာမွီပါေသာ ထိုင္ခုံႀကီး ၂ ခုံမွာ အလယ္မွ မွန္မ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ စားပြဲခုံအရွည္ ျခားထား၍ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခင္က်င္းထား၏။
ျမမ်က္ခ်ယ္ ခုံေပၚထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ သူမႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးအား ေတ့စုပ္ခံလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ထုံးစံအတိုင္းပင္ ထက္ေဇာ္၏ လက္မ်ားက ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ေဘးတိုက္အေနထားျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ နို႔အုံမ်ားေပၚ ေရာက္ရွိလာ၏။ အကၤ်ီလက္ျပတ္အညိဳေလးအား ၾကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္ကာ ဆြဲခၽြတ္ရာ ဘယာစီယာ ခရမ္းေရာင္ေလးအတြင္းမွ နို႔အုံအေပၚျခမ္းေလးမွာ တဝက္မရွိတရွိခန႔္ ထြက္ေပၚေနသည္။
ထက္ေဇာ္၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ား နို႔အုံေလးေပၚက်ေရာက္ကာ ဘယာစီယာခ်ိတ္အား ျဖဳတ္ခံရျပန္၏။ ဘယာစီယာ ခၽြတ္ခ်သည္ႏွင့္ အေၾကာစိမ္းမ်ား သိုင္းယွက္ထားေသာ ရင္သားစိုင္ေဖြးေဖြးေလး ထိပ္က နို႔သီးေခါင္း နီတာရဲေလး ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။
” အ …… ကၽြတ္ …… ရွီးးး းးးးးး ”
ျမမ်က္ခ်ယ္ ရင္ဘတ္ေလးေကာ့တက္ကာ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းတြင္း ညည္းသံတိုးတိုးေလး ထြက္ေပၚေန၏။ ထက္ေဇာ္ေခါင္းအား ေပြ႕ဖက္ရင္း ထိုင္ခုံေနာက္ေက်ာအား မွီခ်လိုက္သည္။ ဘယ္ဘက္နို႔သီးေခါင္းေလးအား ဆြဲစုပ္ခံရသည္ႏွင့္ ညာဘက္နို႔သီးေခါင္း နီတာရဲေလးက အလိုလို ေခါင္းေထာင္လာျပန္၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္ မ်က္လုံးမ်ား စင္းလာစဥ္ သူမဝတ္ထားေသာ ဂါဝန္ဒူးဖုံး ေအာက္နားစေလးမွာ ေပါင္ရင္းထိ တက္လာေနသည္။ ထက္ေဇာ္မွာ ထိုင္ခုံေက်ာမွီထားေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္ နို႔သီးေခါင္းႏွစ္ဖက္အား တစ္လွည့္စီ စုပ္ရင္း လက္တစ္ဖက္က ဂါဝန္ေအာက္နားစအား ဆြဲလွန္ပစ္၏။
” အ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္ႏွုတ္ခမ္းမွ ဒုတိယအႀကိမ္ အကနဲ႔ ညည္းသံေလး ထပ္မံထြက္ေပၚလာျပန္သည္။ သူမေပါင္ၾကားတည့္တည့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အနီေလးေပၚမွ ထက္ေဇာ္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက ထိကပ္လွုပ္ရွားေန၏။ တျဖည္းျဖည္း ေပါက္တန္ေဖြးေဖြးေလး ႏွစ္ဖက္အား မသိမသာျဖင့္ ကားေပးေနမိသည္။ နို႔စို႔ခံရင္း ေစာက္ပတ္ေလးအား ကလိခံရကာ ရမၼက္စိတ္ေလးမ်ား ထႂကြလာေတာ့၏။
ထိုစဥ္ ထက္ေဇာ္မွာ ခုံေပၚမွဆင္းကာ ျမမ်က္ခ်ယ္ ေပါင္ၾကားတည့္တည့္ ေနရာယူကာ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်ပစ္သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ကာ ေပါင္ဂြေလးအား စိုက္ၾကည့္ေန၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္ ေပါင္ဂြၾကားအတြင္းခံေဘာင္းဘီ ေဘး တဖက္တခ်က္တြင္ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား လိပ္ထြက္ေနသည္ကို ျမင္ေနရျပန္သည္။ ထက္ေဇာ္တစ္ေယာက္ ေဘာင္းဘီဂြေလးထဲ မ်က္ႏွာအပ္ကာ လၽွာအျပင္ထုတ္ရင္း အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းေလးအား ထိုးယက္ပစ္၏။
” ရွီးးးးးးး … အ …… အအ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ေဘာင္းဘီအျပင္မွ ထက္ေဇာ္၏ လၽွာေႏြးေႏြးေလး ထိကပ္လာသည္ႏွင့္ ေပါင္တန္ေလး ဆက္ကနဲ႔တုန္ကာ ထက္ေဇာ္ေခါင္းအား ညႇပ္ထားမိသည္။ ထို႔ေနာက္ ထက္ေဇာ္၏ လၽွာဖ်ားထိပ္တြင္ တကိုယ္လုံး လူးလြန႔္ရင္း ကာမစည္းစိမ္ေလး ခံယူေနေတာ့၏။
” ဟူးးးးးးး …… အားးးး အ အ … ဒါေနာက္ဆုံးပါပဲ … ကိုပိုင္ရယ္ … ခ်ယ္ေလးကို ခြင့္လြတ္ပါေနာ္ …… အ ရွီးးးးးးးး ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ပိုင္စိုးအား စိတ္ထဲမွ ေတာင္းပန္ကာ ထက္ေဇာ္၏ဆံပင္မ်ားၾကား သူမ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ ထိုးဖြရင္း ခါးေလး ေကာ့ထိုးေပးေနျပန္သည္။ ထက္ေဇာ္လၽွာစြမ္းေၾကာင့္ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးမ်ား စို႔လာကာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးက ေစာက္ဖုတ္မ်က္ႏွာျပင္အား ကပ္ေနေတာ့၏။ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားေလးမ်ား ေဖာင္းႂကြလာသျဖင့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္က ေစာက္ပတ္ေလးမွာ အတိုင္းသား ထင္းေနျပန္သည္။
ထက္ေဇာ္က ယက္ေပးေနရာမွ ႏွုတ္ခမ္းအားခြာကာ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ခါးဆန႔္ရင္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးအား ဆြဲခၽြတ္လိုက္၏။ ေဘာင္းဘီဆြဲခၽြတ္စဥ္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွ ဖင္ႀကီးအားႂကြေပးသျဖင့္ ထက္ေဇာ္က ဂါဝန္ပါ တခါတည္း ဆြဲခၽြတ္ပစ္သည္။
” ဟာ … ထက္ေဇာ္ရယ္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္ အံၾသမွင္သက္သြားမိရသည္။ ၂ ႏွစ္ခန႔္ တြဲခဲ့ေသာ သူမခ်စ္သူ ထက္ေဇာ္မွာ သူမေစာက္ရည္မ်ားရႊဲေနေသာ အတြင္းခံေလးအား ႏွာေခါင္းျဖင့္ ေတ့ကာ မက္မက္ေမာေမာ နမ္းရွိုက္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ ထိုစဥ္ ထက္ေဇာ္မွာ ဒူးေထာက္လ်က္အေနထားျဖင့္ ေဘာင္းဘီဇစ္ဖြင့္ကာ ျမမ်က္ခ်ယ္ အတြင္းခံေလးအား ေပါင္ၾကားမွ ေထာင္ထြက္လာေသာ လီးတန္ေပၚပတ္ကာ ဂြင္းထုေနေတာ့သည္။ ျမမ်က္မွာလည္း သူမေပါင္ၾကားအား ထပ္ေဇာ္ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္ရသျဖင့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ထပ္ကားကာ ေစာက္ပတ္ေလးအား ျဖဲထားလိုက္၏။
” အားးး အားဟား … ခ်ယ္ေလးရယ္ … ဟူးးး ခ်စ္တယ္ကြာ …… ႁပြတ္ ပလပ္ ပလပ္ ပလပ္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ သူမအတြင္းခံေလးအား လီးတန္အားပတ္ကာ သူမနာမည္ရြတ္ရင္း ဂြင္းထုေနေသာ ထက္ေဇာ္မ်က္ႏွာအား စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိျပန္သည္။ ထိုစဥ္ ထက္ေဇာ္မွ သူမေပါင္ဂြထဲၾကည့္ရင္း ျဖဲျပထားေသာ ေစာက္ပတ္အား ထိုးယက္ ပစ္လိုက္ေတာ့၏။ အလိုအေလ်ာက္ ထက္ေဇာ္မ်က္ႏွာအား ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ ဆြဲကပ္ကာ ထက္ေဇာ္မ်က္ႏွာတျပင္လုံး အရည္အိုင္ေနေသာ ေစာက္ပတ္နီတာရဲေလးျဖင့္ ဖိပြတ္လိုက္မိသည္။
” အားဟား …… ရွီးးးးးးး …… အင့္ အင့္ …… ဟူးးးးးးး … ခ်ယ္ေလးကို နားလည္ေပးေနာ္ ကိုပိုင္ …… ဒါေနာက္ဆုံး ျဖစ္ေစရမယ္ …… အမေလးးးး အ အားးးးးးးးးး …… အင္းဟင္းးးး ”
ထက္ေဇာ္မ်က္ႏွာအား ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ပြတ္ရင္း ပိုင္စိုးအား စိတ္ထဲမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းပန္မိေန၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ အသံေပါင္းစုံညည္းကာ ခုံေပၚထိုင္လ်က္တန္းလန္းျဖင့္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ေျခဖ်ားေထာက္ရင္း ေပါင္တန္မ်ား တဆက္ဆက္တုန္လာေတာ့သည္။ မ်က္စိေလးမွိတ္ ကာမစည္းေလးခံစားရင္း ေစာက္ေခါင္းထိပ္ေလး ေႏြးကနဲ အသားစိုင္တစ္ခုမွ လာထိသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ရာ သူမရမၼက္မီးေတာက္ေလာင္ခ်ိန္ ထက္ေဇာ္မွာ မ်က္ႏွာအဖုတ္ႏွင့္ ပြတ္ခံေနရာမွခြာကာ ခါးဆန႔္ရင္း ဒစ္ဖူးျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးအား ေတ့ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။
” ဟာ … မလုပ္နဲ႔ … ထက္ေဇာ္ … အဲဒီထိ … မသြားေၾကးေလ … ဗ်စ္ …… အ အားးး …… ဗ်စ္ ဗ်စ္ အမေလးးးး …… အ အ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္ လွမ္းတားေနစဥ္ စကားပင္ မဆုံးလိုက္ေပ။ ထက္ေဇာ္မွာ လီးထိပ္ျဖင့္ ေတ့ထားေသာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး တဗ်စ္ဗ်စ္ႏွင့္ ဖိသြင္းပစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ တသက္စာ ခြဲခြာရမည္မို႔ မနားတမ္း လိုးခ်က္မ်ားျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ ေစာက္ပတ္ေလးအား ပစ္ပစ္လိုးေတာ့၏။
” အိုးးးး …… အ အ …… မလုပ္နဲ႔ … မလုပ္ပါနဲ႔ … ထက္ေဇာ္ရယ္ …… အဲဒါ … ကိုပိုင့္အတြက္ပါ …… အဟင့္ ဟင့္ ”
” ဟားဟား …… ေနာက္မွေပါက္တဲ့ ၾကာပင္က … ပိုလွခ်င္လို႔ရမလား …။ ခ်ယ္ေလး … နင့္ကို ငါ တန္ဖိုးထားၿပီး မလိုးခဲ့တာက … သိပ္ခ်စ္လို႔ဟ … တျခားေကာင္ လိုးဖို႔ မဟုတ္ဘူး …။ အင့္ဟာ … ဘြတ္ …… ဖြပ္ …… ဗ်စ္ ဘြတ္ ”
ထက္ေဇာ္၏ နာႀကီးခ်က္မ်ားႏွင့္ မီးပြင့္မတတ္လိုးခ်က္မ်ားေအာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ေတာင္းပန္သံေလး ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည္။ ထက္ေဇာ္မွာ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္နို႔အုံမ်ားအား ညႇစ္ေခ်ရင္း အားရွိသေလာက္ ေဆာင့္လိုးေန၏။
” ဘြတ္ …… အားးး …… ေသပါၿပီ …… အမေလးးး ကၽြတ္ …… အဟင့္ ဟင့္ ”
ထိုစဥ္ တိုက္တံခါးပြင့္လာၿပီး လူတစ္ေယာက္ ေျပးဝင္လာကာ လက္ထဲ အသင့္ပါလာေသာ ဓါးရွည္ေျမႇာက္တက္သြားၿပီး တဆက္ထဲ ထက္ေဇာ္၏ အားကနဲ႔ ရင္ေခါင္းသံႀကီး ေပၚထြက္လာသည္။
” ဝွီးးး … ဝုန္းးး … ဒုတ္ … ရႊတ္ ရႊတ္ …… အားးးးးးးး ”
ထက္ေဇာ္တစ္ေယာက္ ေက်ာေကာ့ကာ လွန္က်သြားၿပီး အေၾကာမ်ားဆြဲကာ ပါးစပ္မွ ေသြးမ်ားအမ္ရင္း ၿငိမ္က်သြားေတာ့၏။
” ဟင္ …… ကိုပိုင္ ”
” ဟားဟားးး … ေခြးဇာတ္ခင္းတဲ့ … နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ငရဲျပည္ပို႔မလို႔ ငါေခ်ာင္းေနတာ ၾကာၿပီဟ ”
” ဟို ဟို … ခ်ယ္ေလး …… ရွင္း ရွင္း … ဇြပ္ …… အ …… ရွ င္း ၿပ ၿပ … ဇြပ္ ဇြပ္ …… အ အားးးးး အ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္ စကားမဆုံးခင္ ပိုင္စိုးမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္ရင္ဝအား ဓါးျဖင့္ တဇြပ္ဇြပ္ ထိုးခ်လိုက္သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ရွင္းျပဖို႔ ေတာင္းပန္စဥ္ ပိုင္စိုးမွ ဓါးအား ေျမႇာက္ကာ လည္ပင္းတည့္တည့္ ပိုင္းခ်ပစ္ေတာ့သည္။
………………………………………………….
” အမေလးးး … ဒုန္းးး ဝုန္းးးး …… အ ကၽြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ … ေသပါၿပီရွင္ ”
” ကၽြီ … ဘာ ဘာျဖစ္တာလဲ … ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
တံခါးဖြင့္သံႏွင္အတူ ပိုင္စိုးဝင္လာစဥ္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ကုတင္ေအာက္ ကုန္းကုန္းေလးျဖစ္ကာ နဖူးအား ပြတ္ေနရွာ၏။ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ဝုန္းကနဲ႔ အသံႏွင့္အတူ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ေအာ္သံၾကားမိသျဖင့္ သူ႔အိပ္ခန္းမွ ထြက္လာကာ ျမမ်က္ခ်ယ္ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။
” အိပ္မက္မက္ၿပီး … ကုတင္ေပၚက … ျပဳတ္က်တာပါ … ကိုပိုင္ ”
ထိုစဥ္ ဦးျမတ္ေအာင္ႏွင့္ ေဒၚျမျမခိုင္တို႔ လင္မယားမွာ အေပၚထပ္မွ ဝုန္းကနဲ႔ အသံၾကားသျဖင့္ ဘာလဲ သိခ်င္စိတ္ႏွင့္ တက္လာခဲ့ၾက၏။ ေလွကားထိပ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ပိုင္စိုးအိပ္ခန္းမွာ ပြင့္လ်က္ရွိၿပီး လူမျမင္ရေပ။ ထပ္ေလၽွာက္ခဲ့ရာ သမီးျဖစ္သူ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ အိပ္ခန္းမွာလည္း တံခါးဟေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ သမီးျဖစ္သူ အိပ္ခန္းဘက္ ေလၽွာက္လာရာ တံခါးဝနားမေရာက္ခင္ အခန္းထဲမွ အသံမ်ားေၾကာင့္ ေျခလွမ္းမ်ားရပ္ကာ မ်က္လုံးမ်ား ျပဴးသြားေတာ့၏။
” အဟင့္ဟင့္ … နာတယ္ ကိုပိုင္ရဲ့ ”
” ခဏေလးပါ … ႀကိတ္ခံဟာ ”
” တအားႀကီး မထိုးနဲ႔ေလ … ကိုပိုင္ကလည္း … ေယာင္ကားေနတာပါဆို ”
” ဖိထိုးမွရမွာေပါ့ … ျမမ်က္ခ်ယ္ရယ္ ”
အခန္းထဲက ထြက္ေပၚလာေသာ အသံမ်ားေၾကာင့္ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ေနာက္ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့သည္။
” ဘယ္လဲ … ျမၿမ ရာ ”
” အမေလး … ရွင့္သမီး … အိပ္ခန္းထဲမွာ … ဆီဗူးေတြခါၿပီး … ေမာင္ပိုင္စိုးကို အခ်ဥ္ေပါင္းေရာင္းေနတာ မၾကားဘူးလား ”
” ဟာ … ဒီေလာက္ ညနက္ေနတာ … ဘယ္က အခ်ဥ္ေပါင္းလည္းဟ ”
” က်မ မၾကည့္ရဲဘူး … ေအာက္ျပန္ဆင္းၿပီ … ရွင္ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေနခဲ့ေပါ့ ”
ဦးျမတ္ေအာင္မွာ ဘုမသိဘမသိျဖင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္ ေလွကားအတိုင္း ျပန္ဆင္းသြားေသာ ဇနီးျဖစ္သူ၏ ဖင္ႀကီးအား ကိုင္ရင္း ေနာက္မွ လိုက္ပါသြားေတာ့သည္။
……………………………
????️အခန္း ( ၇ )????️
မနက္လင္းသည္ႏွင့္ ပိုင္စိုးလည္း ေလွကားအတိုင္းဆင္းလာရာ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ လူရိပ္ျမင္သျဖင့္ လွည့္ၾကည့္မိသည္။ စကားေတာ့ မေျပာေတာ့ေပ။
” ေဟာ … နိုးၿပီေပါ့ … ႏွစ္ေယာက္စလုံး ”
” ဟုတ္ ”
” ဟုတ္ကဲ့ … မာမီ … ကၽြတ္ကၽြတ္ ”
” ဟင္ … ဘာျဖစ္တာလဲ … နဖူးက … မဲၿပီး ေယာင္ေနပါလား ”
” ဟုတ္ မာမီ ”
” ေမာင္ပိုင္စိုး ”
” ခင္ဗ်ာ ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာ သမီးျဖစ္သူ ျမမ်က္ခ်ယ္ႏွင့္ ေျပာရင္း ပိုင္စိုးဘက္ လွည့္ေျပာေန၏။
” မင္းကြယ္ … အဲေလာက္ႀကီး ရက္စက္တာေတာ့ … မေကာင္းပါဘူး ”
” ဟင္ … က်ေနာ္ ဘာ လုပ္ …… ”
” ဟိုးထား … ဟိုးထား ေမာင္ပိုင္စိုးေရ … ညက … ငါ့သမီး အခ်ဥ္ေပါင္း ေရာင္းေနတာမလား ”
ဦးျမတ္ေအာင္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္ ေျပာျပထားသျဖင့္ အပိုင္ပဲဟူေသာ ေလသံျဖင့္ ပိုင္စိုးအား လွမ္းေမးလိုက္သည္။
” ရွင္ … ဒယ္ဒီ … သမီး … အခ်ဥ္ေပါင္း မေရာင္းပါဘူး ”
ဦးျမတ္ေအာင္မွ ပိုင္စိုးအားေမးရာ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ေၾကာင္ေနစဥ္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွ ဝင္ေျဖေပး၏။
” အဟင္း ဟင္း … ျမျမခိုင္ပါ … သမီးရယ္ …။ ညည္းကို ေမြးထုတ္ထားတဲ့ … အေမပါ …။ ငယ္ရာက ႀကီးလာတာ … သေဘာေပါက္ ”
ေဒၚျမျမခိုင္ကလည္း ငါသိပါတယ္ဆိုသည့္ ပုံစံႏွင့္ မ်က္လုံးေလးစင္းကာ တဟင္းဟင္း ရယ္ရင္း ဝင္ေျပာျပန္သည္။
” ဘုရားေပးေပး က်မ္းေပးေပးပါ … မာမီရယ္ … သမီး အခ်ဥ္ေပါင္း မေရာင္းရပါဘူး ”
” ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ … က်ေနာ္လည္း ဝယ္မစားပါဘူး ”
” အိုးဟို႔ … ဂယက္ထတုန္းက ထၿပီး အခုၾကမွ … ခ္လ္း ခ္လ္း ”
” အ … ကၽြတ္ကၽြတ္ ”
ပိုင္စိုးေရာ ျမမ်က္ခ်ယ္ပါ အူေၾကာင္ၾကား ျဖစ္ေနရ၏။ ဒီၾကားထဲ နဖူးေပၚဝဲက်လာေသာ ဆံပင္အား လက္ျဖင့္သပ္တင္ရာ နဖူးမွ ဘုအား ထိမိသျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ညည္းတြားေနျပန္သည္။
” ေအးေလ … ဒါဆိုလည္း … ဒဲ့ပဲ ေမးလိုက္ေတာ့မယ္ … ဟြင္း ဟြင္း ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ယုံၾကည္ပိုင္နိုင္ေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္အား စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း မိခင္ျဖစ္သူအား ေၾကာင္ၾကည့္ေန၏။
” သမီး နဖူးက … ဘာျဖစ္တာလဲ ”
” ၾကမ္းျပင္နဲ႔ … ေဆာင့္မိတာပါ … မာမီ ”
” ကဲ … ေမာင္ပိုင္စိုး မင္းဘာျငင္းဦးမလဲ … အဟင္း ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ေမးရင္း ပိုင္စိုးအား ဆက္လက္ ေမးလိုက္ေတာ့သည္။
” ဗ်ာ ”
” မဗ်ာပါနဲ႔ကြ … ဘာတဲ့ … တအား ဟိုဟာ မျပဳနဲ႔ဆိုလား … ညက … သမီးကိုယ္တိုင္ ေျပာေနတာေလ … မင္းကို ”
” ေအာ္ … အဲတာလား … ဟုတ္ပါတယ္ ”
” ေအးေလး … သူမ်ားသားသမီးကို နဖူးနဲ႔ၾကမ္းျပင္ထိေအာင္ … ဟိုဟာကြာ … ေကာင္လား စဥ္းစားၾကည့္ဦး ”
” အာ … မာမီကလည္းေနာ္ … နဖူးက သမီးဘာသာ အိပ္မက္မက္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ျပဳတ္က်တုန္း ေအာက္က ၾကမ္းျပင္နဲ႔ ေဆာင့္မိတာပါ …။ ကိုပိုင္နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး ”
” ဟုတ္ပါတယ္ … အန္တီ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္စကားအဆုံး ပိုင္းစိုးကလည္း ကမန္းကတန္း ေထာက္ခံလိုက္ေတာ့၏။
” ဟမ္ … ဒါဆို … ညည္းက တအားမထိုးနဲ႔ … ေယာင္ကားေနတာဆိုတာကေရာ ”
” ေအာ္ … အဲဒါ နဖူးက ၾကမ္းနဲ႔ရိုက္မိၿပီး ဘုထြက္လာတာ ေယာင္ကားေနတယ္ ေျပာတာပါ ”
” နို႔ … တအားမထိုးနဲ႔ ဆိုတာက ”
” ဟုတ္တယ္ေလ … ကိုပိုင္က … ၾကက္ပူထိုးေပးေနတာ … တအားထိုးေတာ့ နာတာေပါ့ ”
” ဟင္ … ငါက ညည္းတို႔ခ်င္း အဆင္ေျပၿပီး ဟိုဟာ ထင္ေနတာဟာ ”
” ၿမ ၿမ ”
” ရွင္ … ကိုျမတ္ေအာင္ ”
” ေတာ္ပါေတာ့ကြာ … ကေလးေတြေရွ႕ ေလၽွာက္ေျပာေနတာ …။ သူတို႔က အခ်ဥ္ေပါင္း မေရာင္းဘူး … မင္းက … ဂယက္ေတြ ထေနတာကြ ”
” ဟုတ္ ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ဦးျမတ္ေအာင္ စကားေၾကာင့္ ဇက္ကေလး ပုဝင္သြားရင္း ကုန္ေနေသာ ေကာ္ဖီအား တဂြတ္ဂြတ္ျဖင့္ ေသာက္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနေတာ့၏။
” ကဲ … ေမာင္ပိုင္စိုးနဲ႔ သမီး… မ်က္ႏွာသစ္ … မုန႔္စားၾကေတာ့ …။ ျမၿမ … မင္းက ငါအလုပ္သြားဖို႔ အကၤ်ီနဲ႔ပုဆိုး လာထုတ္ေပးေတာ့ အခုလာ ”
ဦးျမတ္ေအာင္မွာ ပိုင္စိုးတို႔အား ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မိန္းမျဖစ္သူ ေဒၚျမျမခိုင္အား တဆက္တည္း ေျပာလိုက္သည္။ ပိုင္စိုးႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ ဝင္သြားၾက၏။ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ေက်ာေပးသြားတိုက္ေနေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ညအိပ္ဂါဝန္ေလးေအာက္မွ ဖင္ႀကီးအားၾကည့္ရင္း ပုဆိုးအတြင္းမွလီးက ဆစ္ကနဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း သူမေရွ႕မွန္ထဲမွ ပိုင္စိုးအား ျမင္ေနရ၏။
ပိုင္စိုးမ်က္လုံးမ်ားမွာ သူမခႏၶာကိုယ္ေအာင္ပိုင္း ၾကည့္ေနရာ စိတ္ထဲတရွိန္းရွိန္းေလး ခံစားေနမိသည္။ မွန္ေအာက္ရွိ ေဘစင္ထဲ သြားတိုက္ပုလုပ္က်င္းၿပီး ေထြးခ်ရင္း ခါးညြတ္ကာ ဖင္သားစိုင္ႀကီးအား ေနာက္ပစ္ေကာ့လိုက္၏။ သူမဖင္ႀကီးမွာ ပိုင္စိုးပုဆိုးတြင္းမွ အေျမႇာင္းလိုက္ထေနေသာ လီးအား ဖိကပ္မိသည္။
” အိုရ္ ”
” ဟင္ … ေဆာရီး ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
ပိုင္စိုးမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္ဖင္အား ၾကည့္ေနစဥ္ မေမၽွာ္လင့္ပဲ သူ႔ပုဆိုးအတြင္းမွ မေပ်ာ့မမာ ျဖစ္ေနေသာ လီးအား ထိကပ္လာသျဖင့္ ေဘးသို႔ ကိုယ္လုံးအား ေရြ႕ပစ္လိုက္၏။ ပိုင္စိုးေဘးသို႔ ေရြ႕သည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ဖင္သားႀကီးအား လီးျဖင့္ ကန႔္လန႔္ဖ်က္ ပြတ္ဆြဲသလိုျဖစ္ကာ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလး စင္းက်သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ဦးသား မ်က္ႏွာအျမန္သစ္ၿပီး ဧည့္ခန္းဘက္ ျပန္ထြက္ခဲ့၏။ ဧည့္ခန္းတြင္း စကားမေျပာျဖစ္ပဲ ေကာ္ဖီႏွင့္ မုန႔္စားကာ အိမ္ေပၚျပန္တက္ခဲ့ၾကသည္။ ခဏအၾကာတြင္ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးကာ အဝတ္စားမ်ားလဲ၍ ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းလာ၏။ ဧည့္ခန္းထဲ အျဖတ္ စားပြဲခုံေပၚတင္ထားေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္ဖုန္းသံ ျမည္လာရာ ျမမ်က္ခ်ယ္မွ ယူဖြင့္လိုက္သည္။
” ဟဲလို … ေမသူလား ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာ သမီးျဖစ္သူ၏ ကိုယ္လုံးထြားထြားႀကီးအား ခုံေပၚတြင္ ေပြ႕ဖက္ထားရာမွ ဖုန္းသံျမည္လာသျဖင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာရန္ ဖက္ထားရာမွ လြတ္ေပးလိုက္၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း မိခင္ျဖစ္သူရင္ခြင္မွ ထြက္ကာ ခါးဆန႔္ရင္း ဖုန္းေျပာေနသည္။
” ကိုယ္ပါ … ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
” ဟမ္ … ထက္ေဇာ္ … နင္ နင္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာေလးပ်က္ကာ ဧည့္ခန္းအတြင္းမွ ျဖတ္လာေသာ ပိုင္စိုးအား ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ပိုင္စိုးမွာလည္း အလုပ္သြားခါနီး ျမမ်က္ခ်ယ္ဆီမွ ထက္ေဇာ္နာမည္ ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာတင္းမာသြားရသည္။
” ခ်ယ္ေလးက … ကိုယ့္ဖုန္း မကိုင္ေတာ့ … ေမသူ႔ဆီ အကူညီေတာင္းၿပီး ေမသူဖုန္းနဲ႔ ဆက္ရတာေပါ့ ”
” နင္နဲ႔ငါ … စကားေျပာစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဘူးေလ ”
” ဟားဟားးး … သိပ္ကို အသဲမာေနၿပီေပါ့ …။ ဘာလဲ … ဟိုလူက … ျပန္လက္ခံလိုက္ၿပီလား ”
ထက္ေဇာ္စကားေၾကာင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ မ်က္ႏွာေလး တင္းကနဲ႔ ျဖစ္သြားရသည္။ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ အတူထိုင္ေနရာမွ ဝုန္းကနဲ႔ ထရပ္ရင္း အိမ္တံခါးဝရပ္ေနေသာ ပိုင္စိုးနားေလး ေလၽွာက္သြားလိုက္၏။
” နင္ … ေသခ်ာနားေထာင္ … ထက္ေဇာ္ …။ အခု ငါ့ေဘးမွာ ကိုပိုင္ရွိတယ္ …။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါလက္ထပ္ထားတဲ့ ေယာကၤ်ားမို႔ ငါသူ႔ဆီက အခ်စ္ကို ရဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္ … ႁပြတ္စ္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ထက္ေဇာ္အားေျပာရင္း ပိုင္စိုး ပါးျပင္အား ဖုန္းျဖင့္ကပ္ကာ နမ္းျပလိုက္သည္။
” ဘာ ”
ႁပြတ္စ္ … ဆိုေသာ အသံအား ထက္ေဇာ္ၾကားသည္ႏွင့္ ေပါက္ကြဲသြားပုံရ၏။ ပိုင္စိုးမွာလည္း ျမမ်က္ခ်ယ္ သူ႔အနားေရာက္လာကာ ေျပာေနေသာ စကားမ်ားအား အံၾသမွင္သက္မိစဥ္ ပါးျပင္အား ျမမ်က္ခ်ယ္မွ နမ္းလိုက္သျဖင့္ စိတ္ထဲ အားရေက်နပ္စြာ ဘဝင္ခိုက္ေနေတာ့သည္။
တကယ္လည္း ျမမ်က္ခ်ယ္မွ သူ႔အား ခ်စ္ျပသည္ကို ေမၽွာ္လင့္ေနသည္မွာ ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။ ထက္ေဇာ္ ဖုန္းခ်သြားသည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ပိုင္စိုး အကၤ်ီေကာ္လံအား ျပဳျပင္ေပးကာ ၾကယ္သီးမ်ားအား စစ္ေပးလိုက္၏။ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ေပြ႕ဖက္နမ္းရွိုက္ခ်င္သည့္စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ေနေတာ့သည္။
” သမီးခဏ … ခုနဖုန္း ျပန္ေခၚလိုက္ …။ မာမီ စကားေျပာဦးမယ္ ”
မိခင္ျဖစ္သူ စကားေၾကာင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းကာ ေမသူဖုန္းအား ျပန္ေခၚလိုက္ေတာ့၏။
” ဟဲလို … ခ်ယ္ေလးလား ”
” ခ်ယ္ေလးအေမပါ … ေမသူ ”
” ရွင္ … ဟုတ္ ဟုတ္ ”
” အန္တီ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာမယ္ …။ သမီးတို႔ သူငယ္ခ်င္းသံေယာစဥ္ကို အန္တီ နားလည္ပါတယ္ …။ ဒါေပမယ့္ တစ္ပါးသူ အိမ္ေထာင္ေရး ထိခိုက္ေအာင္ေတာ့ … မလုပ္ေစခ်င္ဘူးကြယ္ ”
” သမီး နားမလည္ဘူး … အန္တီ ”
” ေအာ္ေအာ္ … ဒီလိုေလ …။ အန္တီ့သမီး ျမမ်က္ခ်ယ္နဲ႔ သမီးတို႔သူငယ္ခ်င္း ထက္ေဇာ္ကို ျပန္ဆက္ေအာင္ အကူညီမေပးဖို႔ ေျပာတာပါ …။ သမီးကလည္း ေမာင္ပိုင္စိုး အေပၚမွာ သံေယာစဥ္ ျဖစ္ေနပါၿပီ …။ အဲေတာ့ ထက္ေဇာ္ေၾကာင့္ အန္တီ့သမီးအိမ္ေထာင္ေရး ၿပိဳကြဲမွာေတာ့ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနနိုင္ပါဘူး ”
” ဟုတ္ကဲ့ … အန္တီ သမီးနားလည္ပါၿပီ …။ အခုဟာကလည္း ထက္ေဇာ္ လာအကူညီေတာင္းလို႔ ဖုန္းငွားလိုက္တာပါ ”
” ေအးပါကြယ္ … အန္တီတို႔ဖက္ကိုလည္း နားလည္ေပးပါလို႔ … ေတာင္းဆိုပါတယ္ ”
ဖုန္းေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ဘက္ လွည့္ၾကည့္ရင္း ျပဳံးျပလိုက္၏။
” ကဲ … ေမာင္ပိုင္စိုး … အလုပ္မသြားဘူးလား ”
” ဗ်ာ … ဟုတ္ဟုတ္ … အခုသြားမလို႔ပါ အန္တီ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္နား ေနခ်င္ေသးေသာ္လည္း ေဒၚျမျမခိုင္ စကားေၾကာင့္ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ လည္ကန္လည္ကန္ျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ၾကည့္ကာ အိမ္ျပင္ထြက္ခဲ့သည္။
” ကိုပိုင္ … ကားဂိုေဒါင္က ဒီဘက္မွာေလ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ … လမ္းကို ေသခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းေနာ္ ”
” ဟမ္ … အင္း အင္း ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ အေပ်ာ္လုံးစို႔ၿပီး ဂေယာင္ဂယင္ ျဖစ္ေနကာ ကားဂိုေဒါင္ဘက္မသြားပဲ ၿခံဝင္းညာဘက္ ပန္းၿခံဘက္ ေလၽွာက္သြားေနသည္။ ခဏအၾကာမွ ကားဂိုေဒါင္ထဲမွ ကားထုတ္ကာ ၿခံဝင္းထဲမွ ေမာင္းထြက္သြား၏။
” အဟင္းဟင္း … ငါ့သမီးက ခ်ဳပ္မယ့္ခ်ဳပ္ေတာ့လည္း လွုပ္မရေအာင္ … ခ်ဳပ္ပစ္ေတာ့တာ … ခိခိ ”
” အာ … မာမီကလဲ”
” ေမာင္ပိုင္စိုး … လည္ကန္လည္ကန္နဲ႔ … ေျခလွမ္းေတြေတာင္ မွားကုန္တာ ”
” ခ်ယ္ေလးလည္း … စိတ္ထဲရွိရာ လုပ္ျပလိုက္တာပါ ”
” ဒီအတိုင္းဆို … သမီးေကာင္ေလး ထက္ေဇာ္ဘက္က … စိတ္မခ်ရေသးဘူး …။ ကေလးယူဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ေအ ”
” ဟို ဟို … အဲတာက … မလြယ္ဘူး … မာမီရဲ့ ”
” သမီး ေဆးထိုး … ေဆးေသာက္ ရပ္ေတာ့ေလ ”
” ဟူးးး … သမီးတို႔ အခုထိ … ဟိုဟာ မျဖစ္ၾကေသးဘူး ”
” ဟင္ … အမေလး … ျမမ်က္ခ်ယ္ … ေနရာခ်င္းသာ လဲလိုက္ခ်င္တယ္ ”
” ဟာ … မာမီကလည္း … မာမီနဲ႔ ကိုပိုင္ … မသင့္ေတာ္ပါဘူး ”
” ဟဲ့ … ညည္းလင္ ငါယူဖို႔ … ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ အံၾသပါ့ေအ …။ ေနရာခ်င္း လဲတယ္ဆိုတာ … ညည္းအသုံးမက်တာကို ေျပာေနတာေဟ့ ”
ေဒၚျမျမခိုင္၏ စကားအား နားမလည္ပဲ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ သူမထင္ရာ ျပန္ေျပာေနေတာ့သည္။
” နို႔ … သိမွမသိပဲ … မာမီရယ္ …ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”
” အဲဒါေၾကာင့္ ထက္ေဇာ္က ညည္းကို … ဟင္းဟင္း … ငါ့ပါးစပ္နဲ႔ … ေတြ႕ေတာ့မယ္ေနာ္ ”
” ထက္ေဇာ္နဲ႔လည္း … ခ်ယ္ေလး ဟိုဟာ မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး …။ ခ်စ္သူသဘာဝ … နည္းနည္းပါးပါးေပါ့ မာမီကလည္း ”
” ကဲ … ေတာ္ၿပီ … အိမ္ေထာင္က်တာနဲ႔ … လင္က … မစရင္ … ကိုယ့္ဘက္က စေပးရတယ္ … မေသမခ်င္း မွတ္ ”
” အင္ ”
” အင္ မေနနဲ႔ … ေမာင္ပိုင္စိုး ပုံစံကလည္း … သမီးဒယ္ဒီလိုပဲ လာမွာ ”
” ဘယ္လို … မာမီ ”
” သမီးဒယ္ဒီလည္း … မာမီကို … ခ်စ္တာတုန္လို႔ …။ ခိုးေျပးဖို႔ ေျပာရင္ … ေန႔ေရြ႕ ညေရြ႕နဲ႔ေလ ”
” ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”
” လက္ထပ္ၿပီးေတာ့လည္း … မာမီဘက္က … အခ်ဥ္ေပါင္း ေရာင္းလိုက္ရတာေပါ့ …။ သူ႔ေဘးမွာက … အပ္ခ်ည္ႀကိဳးခါးေတာင္းႀကိဳက္မေတြ … ဝိုင္းေနတာ အမ်ားႀကီးပဲ ”
” အယ္ … ဒယ္ဒီက … ေဆာ္ၾကည္ဘဲေပါ့ ”
” သူ႔ခ်စ္တာ မဟုတ္ပါဘူးေအ …။ သူ႔ကုမၸဏီကို မက္ေမာၾကတာ ”
” ေဟး … ငါ့ အေၾကာင္း ေျပာေနၾကတာလား … သားအမိႏွစ္ေယာက္ ”
” ဟုတ္ပါ့ ကိုျမတ္ေအာင္ … ျမျမတို႔ အရင္က … အေၾကာင္းေတြေပါ့ ”
” ေအာ္ … ငါလည္း အလုပ္သြားေတာ့မလို႔ … ေမာင္ပိုင္စိုးေရာ ”
” ရွင့္ … သားမက္ … အူေၾကာင္ၾကား … ခုနေလးတင္ … ထြက္သြားေလရဲ့ ”
” ေအးကြာ … ဇြဲနဲ႔ ဝိရိယက … ငါ့ ထက္သာတယ္ေဟ့ ”
ဦးျမတ္ေအာင္တစ္ေယာက္ သားမက္အတြက္ ဂုဏ္ယူေနကာ ျပဳံးရင္း ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
” ကဲ … သူ႔ဘက္က မစရင္ ”
” ကိုယ့္ဘက္က … နန႔္ေပးရမွာပါ … မာမီ ”
ဦးျမတ္ေအာင္ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ သမီးျဖစ္သူအား လွမ္းေမးလိုက္၏။
” Oki … ဖိုက္တင္း … သမီးေလး ”
” Yes … မာမီ ”
” ရိုက္လိုက္ပါဦး ”
ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ သမီးျဖစ္သူအား ပထမအဆင့္ ေယာကၤ်ားခ်ဳပ္နည္း သင္ေပးကာ လက္ဝါးေလး ေျမႇာက္ေပးေနသည္။
” ဖတ္ ဖတ္ ”
ဧည့္ခန္းထဲ သားအမိႏွစ္ေယာက္၏ လက္ဝါးရိုက္သံေလး ထြက္ေပၚလာ၏။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ သမီးျဖစ္သူ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ကိုယ္လုံးထြားထြားႀကီးအား ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ နဖူးေလးအား နမ္းရွိုက္လိုက္ေတာ့သည္။
……………………………………………………………
ညေနပိုင္း ပိုင္စိုး ကုမၸဏီမွ ျပန္ေရာက္လာကာ ေရခ်ိဳးစဥ္ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ေရဝင္ခ်ိဳးေန၏။ သူမနားထဲ မိခင္ျဖစ္သူ၏ သူ႔ဘက္က မစလ်င္ ကိုယ့္ဘက္က စရမည္ ေဆာင္ပုဒ္အား က်င့္သုံးေတာ့သည္။ ထမိန္ရင္လ်ားေလးအား ျဖည္ကာ ထမိန္အေပၚအနားစအား ပါးစပ္ျဖင့္ကိုက္ရင္း ေပါင္ၾကားထဲ ဆပ္ျပာတိုက္ျပရာ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ခိုးၾကည့္ရင္း ေသြးသားမ်ား ဆူပြက္ေနရရွာ၏။
…………………………………………..
????️အခန္း ( ၈ )????️
ေပါင္ၾကားထဲ တိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္အေနထားျဖင့္ ေနာက္ေက်ာဘက္အား လက္ျပင္ေၾကာညႇပ္ေနသည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ပိုင္စိုးအား ဆပ္ျပာတိုက္ခိုင္းလိုက္သည္။ ထမိန္အား ခါးလယ္ထိေလ်ာ့ခ်ၿပီး ဖင္ႀကီးအား ေနာက္ပစ္ထားရာ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ဂုတ္သားဝင္းဝင္းမွ စ၍ ေအာက္သို႔ေရြ႕ကာ ဆပ္ျပာတိုက္ေပးေန၏။ ေက်ာျပင္ေအာက္ ခါးေလးမွာ ခြက္ေနၿပီး ေလ်ာ့ခ်ထားေသာ ထမိန္အေပၚအနားစေအာက္ ေကာ့ထြက္အိစက္ေနေသာ ဖင္သားေဖြးေဖြး၏ အေပၚျခမ္းအား ျမင္ေနရျပန္သည္။
ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ေက်ာျပင္သာ ဆပ္ျပာတိုက္ခိုင္းေသာ္လည္း ပိုင္စိုးလက္ႏွစ္ဖက္မွာ ခါးေလးက်ဥ္ေလးေအာက္ထိေရာက္ကာ ဖင္သားစိုင္ႀကီးအား ဆပ္ျပာျဖင့္ ပြတ္တိုက္ေနမိ၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း ပိုင္စိုးလက္မ်ား သူမဖင္သားေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ထမိန္အား မသိမသာေလး ထပ္ေလ်ာ့ေပးလိုက္သည္။ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္ဖင္ႀကီးအား တျပင္လုံး ပြတ္သပ္တိုက္ကာ အေတာ္ၾကာမွ ဆပ္ျပာတိုက္ျခင္းအား ရပ္လိုက္ေတာ့၏။ မရပ္လို႔လည္း မျဖစ္ေတာ့ေပ။ ျမမ်က္ခ်ယ္ ေက်ာျပင္မွ ဆပ္ျပာမ်ား အနည္းငယ္ ေျခာက္ေသြ႕ေနၿပီျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေရအျမန္ခ်ိဳးကာ ႏွစ္ဦးသား ေရခ်ိဳးခန္းမွထြက္လာခဲ့ၾက၏။ ခဏအၾကာ အဝတ္စားလဲၿပီး ေအာက္ထပ္ ထမင္းအတူစားကာ ဧည့္ခန္းတြင္း တီဗြီ အတူထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ပိုင္စိုးမွာ ႏွုတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ေပၚတက္သြားေတာ့၏။ ပိုင္စိုးတက္သြားၿပီး ၅ မိနစ္ေလာက္တြင္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း တဝါးဝါး သန္းျပကာ မိခင္ႏွင့္ဖခင္အား ႏွုတ္ဆက္ကာ ထရပ္လိုက္သည္။ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ မိခင္ျဖစ္သူအား လက္မေလးေထာင္ျပကာ မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပခဲ့၏။
အိမ္ေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ သူမအိပ္ခန္းထဲဝင္ကာ အဝတ္စားမ်ား ခၽြတ္ခ်ၿပီး အထက္ေအာက္ အတြင္းခံမ်ား မဝတ္ပဲ ညဝတ္အကၤ်ီအပါးေလး ေကာက္စြပ္လိုက္သည္။ အကၤ်ီေလးမွာ ဒူးအထက္နားေလးထိဖုံးေသာ စကပ္ေလးျဖင့္ တြဲလ်က္ျဖစ္၏။ ဗီဒိုမွ မွန္ေရွ႕ ကိုယ္လုံးအား တစ္ပတ္လွည့္ၾကည့္ကာ အားရေက်နပ္မွ အိပ္ခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ပိုင္စိုး အိပ္ခန္းနား ေလၽွာက္လာခဲ့၏။ တံခါးက ဟထားသျဖင့္ အသာတြန္းဖြင့္ကာ ဝင္လာလိုက္ေတာ့သည္။
” ျမမ်က္ခ်ယ္ … လာေလ … နဖူးက မသက္သာဘူးလား ”
သူမအား ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ပိုင္စိုးက လွမ္းေမးေန၏။
” နဖူးက … သက္သာတယ္ … ကိုပိုင္ …။ တစ္ကိုယ္လုံး ေညႇာင္းကိုက္ေနတာ … ႏွိပ္ေပးကြာ ”
ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္အေနထားျဖင့္ ဖုန္းၾကည့္ေနေသာ ပိုင္စိုးေဘးနား တင္ပလြဲဝင္ထိုင္ရင္း ျခင္ေထာင္သံေလးျဖင့္ ျပန္ေျပာေနသည္။ ပိုင္စိုးမွာလည္း ဖုန္းျဖင့္ အျပာကားၾကည့္ေနရာ ျမမ်က္ခ်ယ္မွ ႏွိပ္ခိုင္းေနသျဖင့္ ဖုန္းပိတ္ကာ ကုန္းထလိုက္၏။ ပိုင္စိုး ထထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ကုတင္ေပၚ ေမွာက္ခ်ပစ္သည္။ ညဝတ္အကၤ်ီအပါးေလးေအာက္ သူမကိုယ္လုံးမွာ မီးေရာင္ျဖင့္ အတိုင္းသားျမင္ေနရ၏။ အထူးသျဖင့္ ညေနက ဆပ္ျပာတိုက္ေပးခဲ့ေသာ ဖင္ႀကီးအား ဒုတိယအႀကိမ္ အနီးကပ္ ျပန္ျမင္ရျပန္သည္။
ေျခသလုံးေဖြးေဖြးေလးမွ စႏွိပ္ရာ ဒူးေကာက္ေကြးနား အေရာက္ စကပ္ေအာက္နားစေလးအား ေပါင္လယ္ထိ လိပ္တင္လိုက္၏။ ေပါင္တန္မ်ားအားႏွိပ္ရင္း အေပၚတိုးသြားရာ စကပ္ေအာက္နားစေလးက ေပါင္ရင္းထိ ကပ္သြားၿပီး ေပါင္ၿခံၾကားမွ ေစာက္ေမႊးအုံအား ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ ေစာက္ေမႊးအုံေလးမွာ အဖုတ္အား ဖုံးအုပ္ထားရင္း ဖင္ဝနားေလးထိ အေမႊးမ်ား ထိစပ္ေပါက္ေရာက္ေန၏။ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ လက္ထပ္ၿပီးခါစ ခိုးၾကည့္ခဲ့ရေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္ ေစာက္ပတ္အား အနီးကပ္ၾကည့္ရင္း ေပါင္ၾကားမွ လီးက တင္းမာလာေတာ့သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း ဖင္ေလး ေအးကနဲ႔ျဖစ္သြားရာ စကပ္ေလး လွန္တက္ေတမွန္း ခံစားသိရွိေနသည္။
ေမွာက္လ်က္အေနထားႏွင့္ အႏွိပ္ခံေနရာ ေပါင္ရင္းအေရာက္ ပိုင္စိုးလက္မ်ား ရပ္သြားသျဖင့္ သူမေစာက္ဖုတ္အား ၾကည့္ေနမည္ကို ရိပ္မိလိုက္၏။ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား မသိမသာေလး ကားေပးရာ ဖင္ဝေအာက္မွ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ပိုင္စိုးအား ျဖဲျပသလို ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ပိုင္းစိုးတစ္ေယာက္ ေပါင္ရင္းအားႏွိပ္ရင္း လက္မႏွစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္အား မထိတထိေလး ထိကပ္ၾကည့္၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ၿငိမ္ေနသျဖင့္ အားတက္လာကာ ေစာက္ဖုတ္အား သိသိသာသာေလး ပြတ္သပ္ေနသည္။ အဖုတ္ေလး အရည္အိုင္လာသည့္တိုင္ မရပ္ပဲ နိုက္ကလိေနရာ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမခ်င့္မရဲေလး ခံစားလာရ၏။
” ကိုပိုင္ … ခဏ ”
” ဟင္ ”
” ခ်ယ္ေလး … ပက္လက္လွန္မလို႔ ”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ သူမကိုယ္လုံးအား ပက္လက္လွန္ပစ္သည္။ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးေအာက္ ညဝတ္အကၤ်ီအပါးေလးထဲမွ နို႔သီးေခါင္းေလးက ခၽြန္ထြက္ေန၏။ အကၤ်ီေအာက္နားစေလးမွာလည္း ပက္လက္လွန္စဥ္ ေပါင္လယ္ထိ ေရာက္ေနျပန္သည္။ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ၾကား စကပ္အပါးေလးေအာက္မွ ေဖာင္းေနေသာ ေစာက္ပတ္အား မီးေရာင္ျဖင့္ ခပ္ေရးေရး ျမင္ေနရ၏။
ထိုစဥ္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ညာဘက္လက္ေလး လွုပ္လာရင္း ေဘးနားဒူးတုတ္ထိုင္ေနေသာ ပိုင္စိုးေပါင္ေပၚေရာက္ရွိလာသည္။ ပိုင္စိုးေပါင္တန္အားပြတ္ကာ ေပါင္အတြင္းဘက္ထိ လက္နိုက္လိုက္၏။ ပိုင္စိုး လက္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ျမမ်က္ခ်ယ္ေပါင္တန္မ်ားအား စတင္ႏွိပ္ေပးေနသည္။
ပိုင္းစိုးတစ္ေယာက္ ဒူးတုတ္ထိုင္ရင္း ဘယ္ဘက္ေပါင္အား ျဖဲလိုက္ရာ ေပါင္ၾကားမွ တင္းမာေနေသာလီးမွာ ႐ုန္းထြက္လာရင္း ျမမ်က္ခ်ယ္လက္ဖမိုးအား ထိမိသြား၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း ပိုင္စိုးေပါင္ၾကားထဲစမ္းေနရာ သူမလက္ဖမိုးအား ပိုင္စိုးလီး ထိကပ္သည္ႏွင့္ လက္ဖဝါးႏွင့္ ဖမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
သူမလက္ထဲေရာက္လာေသာ ပိုင္စိုးလီးအား ဂြင္းထုေပးလိုက္စဥ္ ပိုင္စိုးလက္မ်ားကလည္း သူမစကပ္ေလးအာ ဗိုက္ေပၚထိလွန္တင္ကာ ေပါင္ဂြတည့္တည့္မွ ေစာက္ေမႊးအုံေလးအား ပြတ္ဆြဲေပးေနျပန္၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ လက္ထဲ တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ ေသြးတိုးေနေသာ ပိုင္စိုးလီးအား ခပ္သြက္သြက္ ထုေပးရာ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ စိတ္ႂကြလာၿပီး ေစာက္ေမႊးအုံအား ပြတ္သပ္ေနရာမွ ဆြဲဆုပ္ကိုင္မိေတာ့သည္။
” အ ”
” ဟင္ … ေဆာရီး … ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
” အင္း … တအားဆြဲတာကိုး ”
ပိုင္စိုးမွာ စိတ္ႂကြကာ ေစာက္ေမႊးအုံအား ဆြဲမိသျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ေစာက္ပတ္ေလးဆီမွ ပူကနဲ႔ျဖစ္ကာ လန႔္ေအာ္မိ၏။ သူမေအာ္သံေၾကာင့္ ပိုင္စိုးက ေတာင္းပန္ရင္း ေစာက္ေမႊးမ်ားအား လြတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းေလးထဲ လက္ခလယ္ျဖင့္ အထက္ေအာက္ ဆြဲေပး လိုက္သည္။
” အင္းပါ … တအားနာသြားလား … ျမမ်က္ခ်ယ္ ”
” အခုထိ … ျမမ်က္ခ်ယ္ပဲ ေခၚေနေတာ့မွာလား ”
ပိုင္စိုးက အဖုတ္ေလးအား ကလိရင္း ေမးရာ ျမမ်က္ခ်ယ္ကလည္း ဂြင္းထုေပးရင္း ျပန္ေမးေနျပန္၏။
” ဟင္ ”
” ဟုတ္တယ္ေလ … ကိုပိုင္ရဲ့ … ေျပာင္းေခၚေတာ့ေလ ”
” မိန္းမ ”
” အမ္ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”
” ဘာရယ္တာလဲ … မိန္းမရယ္ … ခ်ယ္ေလးလို႔ေတာ့ မေခၚခ်င္ဘူး … သူမ်ားေတြ ေခၚေနၾကမို႔ ”
” ဟုတ္ပါၿပီရွင္ … ခ်ယ္ေလးလည္း … ကိုကို လို႔ေခၚမယ္ ”
ႏွစ္ဦးသား အဖုတ္ကလိလိုက္ ဂြင္းထုလိုက္ႏွင့္ စကားေျပာေနၾကရာ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ေဖာင္းႂကြလာေသာ ေစာက္ပတ္အား ၾကည့္ရင္း လိုးခ်က္စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေနေတာ့သည္။
” မိန္းမ ”
” ရွင္ … ကိုကို ”
” ကိုကို … ဟိုဟာ လုပ္ခ်င္ၿပီ ”
ပိုင္စိုးမွာ ရမၼက္စိတ္မ်ား ထိန္းမရေတာ့သျဖင့္ အားတင္းဖြင့္ေျပာေန၏။
” ကိုကိုရယ္ … ဒါေလးေျပာတာကို … အသံေတြတုန္ေနလိုက္တာ … ခ္ခ္ ”
” ခြင့္ျပဳမွာလား ”
” ခြင့္ျပဳမွာေပါ့ … ကိုကိုရယ္ …။ ဒါေပမယ့္ … ခ်ယ္ေလးက … ကိုကို႔မိန္းမ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခံခ်င္တာပါ ”
” အခု … ဘာလို႔ … ေအာ္ … သေဘာေပါက္ၿပီ ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္ ေစာက္ပတ္ေလးအား ပြတ္သပ္ေပးေနရာမွ ရပ္ကာ ကုတင္ေပၚမွဆင္းၿပီး ဗီဒိုနား ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။ ဗီဒိုအားဖြင့္ကာ စာခ်ဳပ္တစ္ခုယူလာၿပီး ကုတင္နားအေရာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ျပလိုက္ျပန္သည္။
” မိန္းမ ၾကည့္ထားေနာ္ … ၿဗိၿဗိ ၿဗိၿဗိ … ”
ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္အား ျမမ်က္ခ်ယ္အားျပရင္း ကုတင္ေဘး၌ စုတ္ျဖဲပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
” ဟယ္ … ခ်ယ္ေလး ေပ်ာ္လိုက္တာ ကိုကိုရာ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ အမွန္တကယ္ပင္ မ်က္ရည္မ်ား လည္လာခဲ့ရ၏။ ခ်က္ခ်င္းကုန္းထကာ ညဝတ္အကၤ်ီေလးအား ခၽြတ္ရင္း ကုတင္ေျခရင္းဘက္ လွမ္းပစ္လိုက္သည္။ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ အဝတ္အစား ကင္းမဲ့သြားေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးအား ေငးၾကည့္ေနမိ၏။
” ဟိတ္ … ကိုကို … ဘာၾကည့္ေနတာလဲ … ကိုကိုလည္း ခၽြတ္ေလ ”
ပိုင္စိုးမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္ကိုယ္လုံးအားၾကည့္ရင္း ပုဆိုးတြင္းမွ လီးကလည္း တဇပ္ဇပ္တုန္ေနခ်ိန္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ကုတင္းေစာင္း တိုးလာရင္း ပိုင္စိုးပုဆိုးအား ျဖည္ခ်ပစ္ေတာ့သည္။ ပိုင္စိုးကလည္း အကၤ်ီအား အျမန္ဆြဲခၽြတ္ရာ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ပိုင္စိုး၏ အဝတ္မပါေသာ ကိုယ္လုံးအား တက္မက္စြာ စိုက္ၾကည့္ေန၏။ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ႏွင့္ အဆီမမ်ားပဲ က်စ္လစ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္၌ ခ်က္ေအာက္ အေမႊးေလးမ်ားမွာ ဆီးခုံးေပၚမွ လေမႊးမ်ားႏွင့္ ထိကပ္စြာေပါက္ေရာက္ေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ လေမႊးအုံႀကီးေအာက္မွ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထကာ တဇပ္ဇပ္တုန္ေနေသာ လီးႀကီးဆီအေရာက္ အၾကည့္မ်ား ရပ္တန႔္သြားေတာ့၏။
” ကိုကို ”
” ေျပာေလ … မိန္းမ ”
” လိုးၾကစို႔ ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ တစ္တစ္ခြခြ စကားလုံးေၾကာင့္ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ အား ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲခ်ကာ ခြလိုးေတာ့သည္။ လိုးခ်င္တာ ၾကာၿပီမို႔ စလိုးသည္ႏွင့္ မဟားဒရား ေဆာင့္လိုးပစ္သည္။ လီးအရည္ျပားအား ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားႏုႏုေလးက ညႇစ္ဆြဲထားသလို ျဖစ္ရာ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ မနားတမ္း ဖိလိုးေန၏။ နားထဲ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ေတာင္းပန္သံ ငိုသံေလးမ်ား တခ်က္တခ်က္ ၾကားမိေသာ္လည္း စီးၾကပ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအား လိုးေနရသည္မို႔ လိုးခ်က္မ်ား မရပ္တန႔္နိုင္ေတာ့ေပ။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ အားရွိသေလာက္ ေဆာင့္လိုးရင္း လီးအရည္ျပားတစ္ေလၽွာက္ ေႏြးကနဲ႔ျဖစ္သည္ႏွင့္ တရစပ္ပစ္လိုးရာ ခဏအၾကာ လီးတန္တစ္ေလၽွာက္ ယားယံလာၿပီး လရည္မ်ား တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထြက္ေနသည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္အၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲ လရည္မ်ား ဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း ပူကနဲ႔ခံစားမိကာ မ်က္လုံးေလး စင္းက်ရင္း ညည္းေနေတာ့၏။
” အားးး … အေမ့ …… ကၽြတ္ကၽြတ္ …… အဟင့္ ဟင့္ ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ လရည္မ်ားကုန္မွ သတိျပန္ကပ္လာရာ ေအာက္မွ မ်က္ရည္မ်ားက်ကာ တအားအား ညည္းေနေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ျမင္လိုက္ရေတာ့၏။
” ဟင္ … ငိုေနတာလား … မိန္းမရယ္ ”
” မတရား ေဆာင့္လိုးေနတာ … နာတယ္ … ကိုကိုရ … ဟင့္ဟင့္ ”
” အင္းပါကြာ … ကိုကိုက … မိန္းမကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီကြ … အဲတာေၾကာင့္ပါ ”
” လိုးခ်င္ေနတာ … လိုးေပါ့ ကိုကိုရယ္ … ခ်ယ္ေလးက ျငင္းပါ့မလား … ကိုယ့္ေယာကၤ်ားပဲေလ ”
ပိုင္စိုးမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္ပါးျပင္မွ မ်က္ရည္မ်ား သုတ္ကာ မ်က္ႏွာတျပင္လုံး နမ္းရင္း ျမမ်က္ခ်ယ္ကိုယ္လုံးေပၚ ေမွာက္ထားရာမွ ဒူးေထာက္ခါးဆန႔္ထိုင္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ လီးအားဆြဲထုတ္ရာ အံၾသထိတ္လန႔္သြားရာမွ တျဖည္းျဖည္း မ်က္ႏွာႀကီး ျပဳံးရႊင္ေနျပန္သည္။
” ဖလြပ္ … ၿဗိ …… ဟင္ …… ေသြး ေသြးေတြ … မိန္းမေရ …… ဟာ ဟုတ္ၿပီ …… ဟီးဟီးးးး ”
” ေသြးေတြထြက္ေနတာလား … အဟင့္ … အာ့မို႔ … အထဲက အခုထိ စပ္ေနတာ … ကိုကိုေၾကာင့္ ”
” အင္းပါ မိန္းမရယ္ … သနားလည္း သနားမိတယ္ … ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္တယ္ကြ … ခိခိ ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ေယာင္ကားေနေသာ အဖုတ္ေလးအား ၾကည့္ရင္း အူျမဴးေနရွာ၏။
” ခ်ယ္ေလးး နာပါတယ္ဆို … ကိုကိုက ေပ်ာ္ေနတာလား ”
” မဟုတ္ပါဘူးကြာ … မိန္းမ အပ်ိဳစစ္မွန္း သိလိုက္ရလို႔ ေပ်ာ္မိတာပါ …။ ေသြးေတြထြက္တာေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာေပါ့ ”
” အင္ … ကိုကိုက … ခ်ယ္ေလးကို … အပ်ိဳမစစ္ဖူး ထင္ေနတာေပါ့ေနာ္ ”
” အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ … မိန္းမနဲ႔ ထက္ေဇာ္ကို … လိုးၿပီးသားထင္တာပါ ”
” ခ်ယ္ေလး နားလည္ပါတယ္ …။ ကိုကို ျမင္ခဲ့တာေတြကလည္း … ထင္ခ်င္စရာေတြပဲေလ ”
” ကဲပါ … စိတ္မေကာင္းစရာေတြ … မေျပာနဲ႔ေတာ့ …။ အခု ကိုကို … ယုံသြားၿပီေလ … ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္ ”
” ကိုကိုက … ေပ်ာ္ေန … ခ်ယ္ေလး ေသမတတ္ ခံရတာ … လီးကလည္း အႀကီးႀကီးနဲ႔ … မတရားသျဖင့္ ေဆာင့္လိုးေနတာ … ဟြန႔္ ”
” ကိုကို႔လီးက … ႀကီးလား ”
” အြန္း ”
” ခ်ယ္ေလးက … ဘယ္လိုသိတာလဲ ”
” ေအာ္ … ခ်ယ္ေလး မညာဘူးေလ …။ ကိုကို႔ကို ေျပာဖူးပါတယ္ …။ ထက္ေဇာ္နဲ႔တုန္းက ခ်စ္သူ သဘာဝ … ဂြင္းထုေပးတာတို႔ အဖုတ္အနိုက္ခံတာတို႔ လုပ္ခဲ့ၾကတာ …။ ထက္ေဇာ္လီးကို … ျမင္ဖူးတာေပါ့ ”
” ေအာ္ ”
ပိုင္စိုးမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္စကားေၾကာင့္ သဝန္တိုမိသလို ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ထက္ေဇာ္လီးထက္ သူ႔၏လီးမွာ ႀကီးမားေၾကာင္း ျမမ်က္ခ်ယ္ကိုယ္တိုင္ ေျပာလာသျဖင့္ စိတ္ထဲ ဘဝင္က်ေနမိသည္။
” ကိုကို … ေရသြားေဆးၾကစို႔ … ခ်ယ္ေလး အထဲက စပ္ၿပီး စိုစိစိုစိႀကီး မေနတတ္ဘူး ”
” အင္း … သြားေဆးမယ္ေလ … ထ … ကိုကို ေဆးေပးပါ့မယ္ ”
ထို႔ေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာပင္ ပိုင္စိုးက ျမမ်က္ခ်ယ္အဖုတ္ေလးအား ဆပ္ျပာႏွင့္ ေသခ်ာေဆးေပးရာ ျမမ်က္ခ်ယ္ကလည္း ပိုင္စိုးလီးအာ ျပန္လည္တိုက္ခၽြတ္ေဆးေပးလိုက္၏။ ႏွစ္ဦးသား ကိုယ္တုံးလုံးျဖင့္ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာရာ ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ဖင္ႀကီးအား ၾကည့္ရင္း ကာမစိတ္မ်ား ျပန္ထလာရသည္။
” ခ္ခ္ … ကိုကို႔ ဟာကလဲ … အခုေလးတင္ လိုးထားတာကို … ျပန္မာေနတာလား ”
……………………………………………….
????️အခန္း ( ၉ )????️
ကုတင္ေပၚ ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွ ပိုင္စိုးေပါင္ၾကားမွ လီးအားၾကည့္ကာ တခိခိႏွင့္ ရယ္ေမာရင္း ေျပာဆိုေန၏။
” မိန္းမဖင္ႀကီး ျမင္ရင္ … မရဘူးကြာ … ခိခိ ”
” ဒီည … မလိုးနဲ႔ေတာ့ … ခ်ယ္ေလး တအားနာေနလို႔ … ေနာက္ရက္ၾက … ကိုကို စိတ္ႀကိဳက္ေပါ့ ”
” အင္းပါ … မိန္းမရယ္ … မိုးလည္းခ်ဳပ္ၿပီ အိပ္ၾကစို႔ ”
ခဏအၾကာ ႏွစ္ဦးသာ ကိုယ္တုံးလုံးအိပ္ရာ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ပိုင္စိုးလီးအား ဆုပ္ကိုင္ရင္း ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေတာ့သည္။
…………………………………………………….
” မာမီ … ၿပီးၿပီလား ”
” ေအး … သမီးေလး … ခဏ … ႏွုတ္ခမ္းနီေလး ဆိုးေနလို႔ လာၿပီ ”
” ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ … ခ်ယ္ေလး ဧည့္ခန္းထဲက ေစာင့္ေနပါ့မယ္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ အကၤ်ီလက္ျပတ္အဝါ ကိုယ္ၾကပ္ေလးႏွင့္ ထမိန္စကပ္ေျဗာင္ အနက္ေလးဝတ္ၿပီး မိတ္ကပ္ပါးပါးလူးထားရင္း ႏူတ္ခမ္းနီ အရဲေလးဆိုးကာ အလွျပင္ထား၏။ ကိုယ္ၾကပ္အကၤ်ီေလးအတြင္းမွ တင္းထုတ္ေနေသာ ရင္သားစိုင္ႀကီးႏွင့္ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္ ထမိန္စကပ္ေအာက္မွ ေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္ႀကီးမွာ ျမင္သူတိုင္း လည္ျပန္ၾကည့္ေနရသည္ အလွမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဆံႏြယ္မ်ား ျဖန႔္ခ်ထားရာ မ်က္ႏွာတျခမ္း ဆံပင္မ်ား အုပ္ေနသည့္တိုင္ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးက ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေပ။
” ဟဲလို … မလာေသးဘူးလား ခ်ယ္ေလး ”
” လာပါၿပီဟ … မာမီမၿပီးေသးလို႔ ေစာင့္ေပးေနတာ ”
မိခင္ျဖစ္သူထြက္လာသည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလး ဝိုင္းထြက္သြားရျပန္၏။ ေဒၚျမျမခိုင္မွာလည္း ျမမ်က္ခ်ယ္ႏွင့္ ညီအစ္မမ်ားလား ထင္ေအာင္ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ထားသည္။ ပါးရည္အနည္းငယ္ တြန႔္ေနသည္မွအပ တင္ေတြရင္ေတြမွာ အခုထိ သမီးျဖစ္သူႏွင့္အၿပိဳင္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းေန၏။
” Wow … အလန္းလြန္ … အလြန္လန္းေနပါလား … မာမီရာ ”
” အံမယ္ … မာမီအပ်ိဳတုန္းက … ေက်ာင္းမွာ အီကိုကြင္းေလး … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”
” ခ်ယ္ေလးနဲ႔ … ညီအစ္မဆိုရင္ေတာင္ ျငင္းမရေလာက္ဘူး … ျပင္လိုက္ေတာ့ … လုံးဝ အမိုက္စား ”
” နဂိုရွိမွ … နကိုင္းထြက္တာပါေအ … ကဲ ကဲ … သြားၾကစို႔ … အျပန္ေနပူလိမ့္မယ္ ”
သားအမိႏွစ္ေယာက္ ကားေလးျဖင့္ ၿခံဝင္းမွ ထြက္လာခဲ့၏။ ေမသူတို႔အိမ္မွ ဆြမ္းေကၽြးရွိ၍ လွမ္းေခၚသျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ေမသူတို႔ႏွင့္ မေတြ႕တာၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လာဖို႔ ကတိေပးလိုက္သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မိခင္မွာလည္း သမီးျဖစ္သူအား စိတ္မခ်သျဖင့္ တစ္ခါတည္း လိုက္လာခဲ့၏။ ေဒၚျမျမခိုင္ တစ္လမ္းလုံး စိတ္ေတြေလးလာရာ ေမသူတို႔အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ သူမစိုးရိမ္ေနေသာ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရလိုက္ေတာ့သည္။
” ကၽြီ …”
“ဟဲ့ … သမီး… ေမသူတို႔အိမ္က ဆြမ္းကပ္တယ္လည္း ေျပာေသး။ လူတစ္ေယာက္မွလည္း မေတြ႕ဘူး …။ ၿခံထဲမွာလည္း ကားတစ္စီးပဲ ျမင္တယ္ ”
” ခ်ယ္ေလးတို႔ ထြက္လာတာမ်ား … ေစာလို႔လား မာမီ … လာပါ ဆင္းၾကည့္ၾကတာေပါ့ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ မိခင္ျဖစ္သူအား ေျပာရင္း ၿခံဝင္းထဲအေရာက္ ကားရပ္ကာ ကားေပၚမွ ဆင္းခဲ့လိုက္၏။ ေမသူ၏ မိခင္ ဖခင္မွာ မိုးကုတ္တြင္ ေက်ာက္လုပ္ငန္းျဖင့္ အေနမ်ားၿပီး ဤၿမိဳ႕ေလးသို႔ တခါတရံမွ ျပန္လာတတ္သည္။ ေမသူ႔အား အေဒၚဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္ႏွင့္ထားကာ ေက်ာက္စိမ္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ရတနာဆိုင္ေလး ဖြင့္ေပးထား၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္ႏွင့္ တကၠသိုလ္တြင္ေတြ႕ကာ ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။
” အခုထိ … လူသံ မၾကားရဘူး … သမီး ”
” လာပါ … မာမီရယ္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ အရင္ကတည္းက လာလည္ေနက်အိမ္မို႔ တံခါးဆြဲဖြင့္ကာ ဧည့္ခန္းထဲထိ ေလၽွာက္သြားလိုက္၏။ ေဒၚျမျမခိုင္မွာလည္း သမီးျဖစ္သူေနာက္မွ ကပ္ပါလာရင္း ဧည့္ခန္းထဲရွိ မွန္ဘီဒိုေလးမ်ားထဲမွ ေက်ာက္စိမ္းျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ပန္းပု႐ုပ္ေလးမ်ားအား ေငးၾကည့္ေနသည္။ ဧည့္ခန္းတစ္ခန္းလုံး ဧည့္သည္ထိုင္ေသာ စီတီခုံေလးမ်ားႏွင့္ ပရိေဘာဂ ပစၥည္းမ်ား ျပည့္နက္ေနျပန္၏။
” အု … ဝူးးး ဝူးးး … အူးး ဝူးးး ဝူးးး ဝူးးး ”
ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္လက္အား တြဲကာ ဧည့္ခန္းရွိ ပစၥည္းမ်ားအား ေငးၾကည့္ေနစဥ္ တဝူးဝူးျဖင့္ ႀကိတ္ေအာ္သံမ်ား ၾကားလိုက္ရေတာ့သည္။
” ေဟာ … သမီး ဘာအသံေတြတုန္း ”
” ဟုတ္တယ္ မာမီ … ခ်ယ္ေလးလည္း ၾကားေနရတယ္ …။ လာလာ … သြားၾကည့္ရေအာင္ ”
ထို႔ေနာက္ သားအမိႏွစ္ေယာက္ အသံလာရာ ဧည္ခန္း၏ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္ စတိုခန္းဘက္ ေလၽွာက္လာခဲၾက၏။
” အု … ဝူးးး ဝူးးး …… အူးးး ဝူးးး …… အူးးး ဝူးးး ဝူးးးး ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ တိုးကပ္လာေသာ စတိုခန္းနား အေရာက္ တဝူးဝူး ေအာ္သံမ်ားက ပိုၿပီး ၿပီျပင္စြာ ၾကားလာရေတာ့သည္။
” ဒီအခန္းထဲကပဲ … သမီး ”
မိခင္ျဖစ္သူစကားအဆုံး ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ စတိုခန္းတံခါးအား ဆြဲဖြင့္လိုက္၏။
” ဟင္ … ေမသူ … ဘာျဖစ္ …… ”
တံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ စတိုခန္း ထိုင္ခုံတစ္လုံးနား ေမသူႏွင့္ သူမအေဒၚအား လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ကာ ပါးစပ္၌ အဝတ္မ်ားျဖင့္ စီးထားသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ သို႔ေသာ္ ျမမ်က္ခ်ယ္စကား မဆုံးလိုက္ေပ။ ႐ုတ္တရက္ ႏွာေခါင္းထဲ စိမ္းေရႊေရႊ အနံ့ႀကီး ဝင္လာကာ ေပ်ာ့ေခြသြားေတာ့သည္။
……………………………………………………..
နားထဲ ရယ္သံလိုလို ငိုသံလိုလို အသံမ်ား အေဝးမွလြင့္လာကာ အနီးနားေရာက္မွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏။ ဖြင့္ထားေသာ ျပတင္းေပါက္မွ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ အခန္းေလးထဲ လင္းထိန္ေနသည္။ တကိုယ္လုံးေလးလံေနကာ ေခါင္းထဲ မူးရိပ္ရိပ္ျဖင့္ ေဘးမွ အသားဆိုင္တစ္ခု ထိကပ္ေနရာ အားယူ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏။
” ဟင္ … မာမီ ”
” ဟုတ္တယ္ … သမီး … အဟင့္ ဟင့္ … မာမီတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ … ဒီေရာက္ေနၾကတာလဲ … ကၽြတ္ကၽြတ္ ”
သားအမိႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာရင္း ထိုင္ခုံအရွည္ေလးေပၚမွ ပတ္ဝန္းက်င္အား ေလ့လာေနသည္။ စားပြဲခုံ တစ္လုံးႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ခုံရွည္ႏွစ္လုံး၊ ကုတင္အႀကီးတစ္လုံးမွလြဲ၍ အခန္းထဲ ဘာမွ မရွိေပ။ တခါတရံ အသုံးျပဳေသာ အခန္းတခန္း ျဖစ္ပုံရ၏။ အခန္းျပင္မွ ဝင္ေရာက္လာေသာ ေလႏုေအးေလးေၾကာင့္ အခန္းလိုက္ကာစေလး တဖ်က္ဖ်က္လူးကာ ေအးေနေပမယ့္ ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ သားအမိမွာ ရင္တြင္း အပူမီးမ်ားေၾကာင့္ ေခၽြးျပန္ေနၾကသည္။
” ကလစ္ … ကၽြီ ကၽြိ ”
ထိုစဥ္ အခန္းတံခါးပြင့္လာကာ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ပုဆိုးအျပာႏွင့္ ရွပ္အကၤ်ီအဆင္းေလးဝတ္ကာ ဝင္ေရာက္လာသည္။ လက္ထဲမွ စားစရာမ်ားႏွင့္ အခ်ိဳရည္ဗူးမ်ားအား စားပြဲခုံေပၚတင္ကာ ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ သားအမိအား စိုက္ၾကည့္ရင္း ျပဳံးျပလိုက္၏။
” ဦးေလးက … ဘယ္သူလဲ …။ သမီးတို႔ကို ဘာလို႔ ဒီေခၚလာတာလဲ …။ ဒါ ဘယ္ေနရာလဲ ”
” ေမးခြန္းေတြက မ်ားလိုက္တာ … ေျဖနိုင္တဲ့ဟာ ေျဖေပးမယ္ …။ ငါ့နာမည္က မင္းဒင္….။ ေငြရရင္ ဘာမဆိုလုပ္တယ္ …။ ေနရာက ၿမိဳ႕စြန္တေနရာက ဂိုေဒါင္ပ်က္တစ္လုံးပဲ။ ငါလည္း အခုမွ ေရာက္ဖူးတာ ”
” ဦးေလးကို … ဘယ္သူက ခိုင္းတာလည္း ”
” ခဏေန … သူလာမွာပါ …။ ကဲကဲ … အခုေလာေလာဆယ္ … နင္တို႔ ေမ့ေဆးေၾကာင့္ သတိလစ္ေနတာ ၁ နာရီေက်ာ္ၿပီ …။ မုန႔္နဲ႔ အခ်ိဳရည္ေသာက္လိုက္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ သားအမိမွာ ေမသူတို႔အိမ္ေရာက္မွ ထမင္းစားဖို႔ရည္ရြယ္ၿပီး အိမ္ကအထြက္ ဘာမွ စားမလာခဲ့ေပ။ ဗိုက္က တဂြီဂြီႏွင့္ ေရလည္း ငတ္ေနရွာ၏။ ငါးမုန႔္ေၾကာ္ တစ္ထုပ္စီစားကာ အခ်ိဳရည္ဗူး တဗူးစီ ေမာ့ေသာက္လိုက္ၾကသည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ သားအမိအား စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး အခ်ိဳရည္ကုန္ေအာင္ ေသာက္ၿပီးမွ ဦးမင္းဒင္ မ်က္ႏွာေပၚ ခန႔္မန္းရခက္ေသာ အျပဳံးတစ္ခု ေပၚလာ၏။ မ်က္ႏွာေလးေထာင့္ဆန္ဆန္ ပါးသိုင္းေမႊးမ်ားျဖင့္ ဦးမင္းဒင္၏ မ်က္လုံးမ်ားက တခ်ိန္လုံးစကားမေျပာပဲ ၿငိမ္ေနေသာ ေဒၚျမျမခိုင္၏ ခါးနား ဝဲေနေတာ့သည္။
ေဒၚျမျမခိုင္တို႔သားအမိမွာ ခုံရွည္ေလးေပၚ ကပ္ထိုင္ေနသျဖင့္ ေဒၚျမျမခိုင္၏ အိကားေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားက သမီးျဖစ္သူ ဖင္ႏွင့္ ထိကပ္ေနျပန္၏။ ၅ မိနစ္ခန႔္အၾကာ ဦးမင္းဒင္မွာ လက္ခုပ္တီးလိုက္သည္။
” ေျဖာင္း … ေျဖာင္း ေျဖာင္း … ဝင္ခဲ့ေတာ့ ရၿပီ … ေမာင္ထက္ေဇာ္ ”
” ဟင္ ”
” ဟာ … ထက္ေဇာ္ ”
ဦးမင္းဒင္စကားအဆုံး အခန္းတံခါးေပါက္မွ လူတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ေရာ ေဒၚျမျမခိုင္ပါ အံ့ၾသမွင္သက္ရင္း ထရပ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးမင္းဒင္ယူလာေသာ အခ်ိဳရည္ေသာက္ၿပီးကတည္းက ရီေဝေဝႏွင့္ စိတ္ထဲ တဖိန္းဖိန္း တရွိန္းရွိန္း ျဖစ္ေနကာ အားအင္မရွိသလို ခံစားေနရ၏။
” ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ … အစကေတာ့ … ေပါင္းဖက္ခြင့္မရွိတဲ့ ခ်စ္သူကို … ေခၚလိုး႐ုံေလးပါ …။ အခုေတာ့ က်ဳပ္ကို ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာၿပီး သူ႔သမီးနဲ႔ မပတ္သက္ဖို႔ပါ တားတဲ့ မေတာ္ရတဲ့ ေယာကၡမႀကီးပါ ရလိုက္တာ … ဟားဟားးး ”
” ထက္ေဇာ္ … နင္ နင္ …… နင္ ယုတ္မာလာခ်ည္လား ”
” ဘာေျပာတယ္ ခ်ယ္ေလး …။ ငါက ခ်စ္သူဘဝမွာ နင့္အေပၚ တန္ဖိုးထားလို႔ … နင့္ဆႏၵအတိုင္း ေနေပးခဲ့တာ …။ လက္ထပ္ၿပီးမွ အားရပါးရ လိုးဖို႔ အားခဲထားတာ …။ အခု သူစိမ္းတစ္ေယာက္က … နင့္ကို တစ္သက္လုံး လိုးခြင့္ရသြားၿပီဟ …။ ဒါေတြ နင္သိရဲ့လား … ေတာက္ ”
ထက္ေဇာ္မွာလည္း ျမမ်က္ခ်ယ္အား ၂ ႏွစ္နီးပါ တြဲကာ သမီးရည္းစားဘဝ အဆုံးထိ မသြားခဲ့ေပ။ ဂြင္းထု ေစာက္ပတ္နိုက္ ဒီေလာက္ျဖင့္သာ ေက်နပ္ေနခဲ့ရ၏။ မေမၽွာ္လင့္ပဲ ျမမ်က္ခ်ယ္အား မိဘမ်ားက ပိုင္စိုးႏွင့္ ေပးစားခဲ့ရာ ေစာင့္စည္း အားခဲထားသမၽွ သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
” ဒါ … ငါတို႔ … ဖူးစာ ပါမလာတာပဲေလဟာ …။ နင္အခု လုပ္ေနတာေတြ ရပ္ေတာ့ …။ ငါတို႔ သားအမိကို ျပန္ပို႔ေပးဟာ ”
” ဟားဟားးး … ဒီအေျခေနေရာက္ေအာင္ ငါဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားခဲ့ရလဲ … နင္သိလား။ အခု … ေမသူနဲ႔ သူ႔အေဒၚကလည္း ငါ့ကို မုန္းသြားၾကၿပီ …။ သူတို႔လည္း … ငါရွင္းျပၿပီး ေမ့ေဆးအုပ္ထားခဲ့ၿပီ …။ မေမၽွာ္လင့္ပဲ … နင့္အေမ ပါလာလို႔ ငါ့အစီအစဥ္ ေျပာင္းပစ္လိုက္တာ …။ အစက နင့္ကို ငါနဲ႔ ေဟာဒီက ဦးမင္းဒင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဝိုင္းလိုးမလို …။ အခု နင့္အေမကို အရင္လိုးေတာ့မယ္။ ၾကည့္ထားစမ္း ”
” ဟာ … နင္ နင္ …… ေခြးေလာက္ေတာင္ အသိဉာဏ္မရွိတဲ့ေကာင္ … ဝုန္း … အြပ္ ”
ထက္ေဇာ္၏ ကာမတဏာစိတ္ေၾကာင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ထက္ေဇာ္အား ပါးရိုက္ရန္ ထရပ္ရာ မတ္တပ္ရပ္သည္ဆို႐ုံေလး ရပ္ရကာ သူမေရွ႕ရွိ စားပြဲခုံေပၚ ပစ္က်သြားေတာ့သည္။ ဦးမင္းဒင္ တိုက္ထားေသာ ကာမစိတ္ႂကြေဆးေၾကာင့္ အားအင္ခ်ည့္နဲ႔ေနရ၏။
” ဟားဟားးး … စိတ္ေလၽွာ့လိုက္ေတာ့ဟာ …။ ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ နင္ေရာ နင့္အေမေရာ … ငါ စိတ္ရွိသေလာက္ လိုးၿပီးမွ ျပန္လြတ္ေပးမွာ ”
ထက္ေဇာ္စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးမင္းဒင္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္အား တြဲမကာ ကုတင္ေပၚ ေခၚလာခဲ့သည္။ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ေခါင္းထဲရီေဝေဝႏွင့္ ဦးမင္းဒင္အား မ်က္လုံးျပဴးၾကည့္ရင္း ႐ုန္းကန္ေန၏။ သို႔ေသာ္ ဦးမင္းဒင္ လက္ထဲ အလြယ္တကူပါလာကာ ကုတင္ေပၚတြင္ ကန႔္လန႔္ဖ်က္ အေနထားႏွင့္ ပက္လက္ကေလး ျဖစ္ေနရွာသည္။ ထက္ေဇာ္မွာလည္း ျမမ်က္ခ်ယ္အား ေပြ႕ကာ ကုတင္ေျခရင္းဘက္ လက္ႏွစ္ဖက္ႀကိဳးတုတ္ကာ အုတ္တံတိုင္းအား မွီထားလိုက္ေတာ့၏။
” ႀကိဳးတုတ္စရာ မလိုပါဘူး ထက္ေဇာ္ရာ …။ ငါ့ေဆးက အေကာင္းစားေတြပါ …။ မၾကာခင္ မင္းျမင္ရေတာ့မွာ ”
” စိတ္ခ်ရေအာင္ပါ … ဦးမင္းဒင္ရာ …။ ခုနေတာင္ က်ဳပ္ကို တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ … သူႀကိဳးစားေနတာ …။ ကဲ ခင္ဗ်ားအလုပ္ ခင္ဗ်ားလုပ္ေတာ့ …။ က်ဳပ္ အရက္သြားေသာက္ဦးမယ္ ”
ထက္ေဇာ္ အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဦးမင္းဒင္မွာ ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ဖ်က္ အေနထားနဲ႔ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ ေဒၚျမျမခိုင္ေဘးနား ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေဒၚျမျမခိုင္၏ အေနာက္ဖက္တြင္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနထားျဖင့္ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံရကာ နံရံ မွီေနရွာ၏။ ဦးမင္းဒင္မွာ စေတြ႕ကတည္းက ေဒၚျမျမခိုင္အား လိုးခ်င္ေနသည္။ ဒီလိုအသက္ရြယ္မ်ားတြင္ ခင္ပြန္းမ်ားမွ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပုံမွန္လိုးမေပးတတ္သျဖင့္ ကာမစိတ္ ျပင္းထန္တတ္ၾက၏။
ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ ေဒၚျမျမခိုင္၏ ေပါင္ဂြအား ထမိန္အျပင္မွ နိုက္လိုက္ေတာ့သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ သူမေရွ႕ မိခင္ျဖစ္သူ၏ ေစာက္ပတ္အား သူစိမ္းေယာကၤ်ားႀကီးမွ ထိုးနိုက္ကလိေနသျဖင့္ ရွက္စိတ္ႏွင့္ အတူ မ်က္ႏွာလြဲထားလိုက္၏။ သို႔ေသာ္ ကာမေဆးရွိန္တက္လာသျဖင့္ မ်က္ႏွာလြဲလ်က္ အေနထားျဖင့္ မ်က္လုံးေဒါင့္မွ ခိုးၾကည့္မိျပန္သည္။
” အ …… အမေလးးး …… ဟိုဟို … ရွင့္ကို ထက္ေဇာ္က ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ေပးလဲ … ဟင္ …။ က်မ ပိုေပးပါ့မယ္ …။ ဒါမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္ … အဟင့္ ဟင့္ ”
ေဒၚျမျမခိုင္မွာလည္း ကာမစိတ္ႂကြေဆးမိထားသျဖင့္ ဦးမင္းဒင္ သူမေစာက္ဖုတ္ စကိုင္ကတည္းက ေစာက္ေခါင္းထဲမွ တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ ခံရခက္ေန၏။ သို႔ေသာ္ သမီးျဖစ္သူေရွ႕ သူစိမ္းေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္၏ အလိုးခံရေတာ့မည္ကို ေတြးရင္း ကာမစိတ္တဝက္ ဝမ္းနည္းရွက္ရြံ့စိတ္တဝက္ျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေတာ့သည္။
” စိတ္ကို ေလၽွာ့ထားပါ … ညီမရယ္ …။ ညီမကသာ ျငင္းေနတာ … ညီမ ေစာက္ပတ္ႀကီးက … အရည္ေတြ ရႊဲေနၿပီ ”
တကယ္လည္း ေဒၚျမျမခိုင္ ထမိန္မွာ ေပါင္ဂြေနရာေလးတြင္ ဦးမင္ဒင္ ကလိထားသျဖင့္ ေစာက္ရည္မ်ားရႊဲကာ ထမိန္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္က ကပ္ေနျပန္၏။ ခဏအၾကာတြင္ ဦးမင္းဒင္မွ ေဒၚျမျမခိုင္ ထမိန္အားခၽြတ္ရာ ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ ဖင္ႀကီး မသိမသာႂကြေပးေနသည္။ ထမိန္ကၽြတ္သြားသည္ႏွင့္ ေပါင္တန္ ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီး ၾကားမွ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအပါးေလး ေပၚလာျပန္၏။
……………………………………………………
????️အခန္း (၁၀)????️
အတြင္းခံအပါးေလးမွာ ေစာက္ရည္မ်ားရႊဲကာ ေစာက္ပတ္မ်က္ႏွာျပင္အားကပ္ကာ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားစိုင္ ႏွစ္ဖက္မွာ ေဖာင္းႂကြေန၏။ ဦးမာဒင္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္ ညာဘက္မွ ဒူးေကြးထိုင္ရင္း ညာလက္က အတြင္းခံေလးေအာက္မွ ေစာက္ပတ္အား ပြတ္ေပးကာ ဘယ္လက္က ေဒၚျမျမခိုင္၏ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ား ျဖဳတ္ေနျပန္သည္။ အကၤ်ီခၽြတ္ရာတြင္ ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ ကုန္းထရင္း ေဘာ္လီခ်ိတ္မ်ား ကိုယ္တိုင္ခၽြတ္ေပးေနမိ၏။ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ဦးမင္းဒင္စိတ္တိုင္းက် အလိုအေလ်ာက္ လုပ္ေပးရင္း သူမကိုယ္သူမ ထိန္းမရေသာ ရမၼက္စိတ္မ်ားေၾကာင့္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနရသည္။
” ကဲ … အတြင္းခံေလးပါ ခၽြတ္ရေအာင္ေနာ္ ညီမ ”
ဦးမင္းဒင္မွ အတြင္းခံအား ခၽြတ္ရာ ဖင္ႀကီးအား ႂကြေပးမိျပန္၏။ အတြင္းခံကၽြတ္သြားသည္ႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းသား အနည္းငယ္လန္ကာ ေဖာင္းႂကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္မွာ အေမႊးတစ္မၽွင္မွ မရွိေပ။ ရိတ္ထားသျဖင့္ ျပန္ထြက္ေနေသာ ငုတ္တိုေလးမ်ားက ဆီခုံးမွစ၍ ေစာက္ေခါင္းေပါက္နားထိ ထိစပ္ေပါက္ေရာက္ေန၏။
” ဟာ … လွလိုက္တာ ညီမရယ္ … ဒီအသက္အရြယ္နဲ႔ ဒီလိုေစာက္ပတ္မ်ိဳးက … ရွားမွရွားပဲ ”
ဦးမင္းဒင္စကားလုံးမ်ားေၾကာင့္ ကာမစိတ္ႂကြေနေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ မိခင္ျဖစ္သူ ေစာက္ဖုတ္အား မသိမသာ ခိုးၾကည့္လိုက္သည္။ အမွန္တကယ္ပင္ မေအျဖစ္သူ ေစာက္ပတ္မွာ ေစာက္ရည္မ်ားရႊဲကာ ေဖာင္းကားေနၿပီး ေစာက္ေမႊးမ်ား မေတြ႕ရေပ။ ၾကည့္ေနစဥ္ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးအား ဦးမင္းဒင္မွ ကန္လန႔္ဖ်က္အေနထားႏွင့္ ကုန္းယက္ရာ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚျမျမခိုင္၏ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ ဆက္ကနဲ႔ တုန္သြားရင္း ညည္းသံေလးအား ၾကားလိုက္ရ၏။
” အင္းဟင္း … အာ့ … ကၽြတ္ကၽြတ္ …… အ အ ”
ဦးမင္းဒင္မွာ အေတြ႕ၾကဳံ ရင္က်က္လွသူမို႔ အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းအား လၽွာျဖင့္ ကန႔္လန႔္ဆြဲခ်ရင္း အေပၚျပန္အတက္တြင္ ေစာက္စိအား ဆြဲစုပ္ပစ္သည္။ ေစာက္စိစုပ္ေနခ်ိန္ ညာဘက္လက္ကလည္း အၿငိမ္မေနေပ။ ေဒၚျမျမခိုင္ ေစာက္ေခါင္းဝေလးအား လက္ခလယ္ျဖင့္ ဝိုင္းေပးေန၏။ ထိုစဥ္ ဦးမင္းဒင္၏ လြတ္ေနေသာ ဘယ္ဘက္လက္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္၏ အနည္းငယ္တြဲေနေသာ နို႔အုံႏွစ္ဖက္အား ညႇစ္ေခ်ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ ေစာက္စိအစုပ္ခံရင္း နို႔အုံမ်ား အေခ်ခံရကာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးအား ဝိုင္းေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေလး အထဲေရာက္ရန္ ဆုေတာင္းေနမိ၏။
ဦးမင္းဒင္၏ ႏူတ္ခမ္းေမႊးငုတ္တိုေလးမ်ားမွာ ေစာက္ပတ္တျပင္လုံး ပြတ္မိကာ ဆူးကနဲ႔ဆူးကနဲ႔ ျဖစ္ၿပီး မသိမသာ ေစာက္ဖုတ္အားေကာ့ကာ ပင့္ထိုးမိျပန္သည္။ ခဏအၾကာ ေဒၚျမျမခိုင္ ဆုေတာင္းျပည့္သြားကာ ဦးမင္းဒင္၏ လက္ခလယ္ေလးမွာ ေစာက္ေခါင္းတြင္း ဝင္ေရာက္ကာ ထိုးေမႊေနေတာ့၏။ နို႔အုံအားညႇစ္ေခ်ေနေသာ လက္တဖက္ကလည္း နို႔သီးေဒါင္းမဲမဲႀကီးအား ဖိေခ်ကာ အစိအရည္ျပားေလးတင္းၿပီး ေခါင္းျပဴထြက္လာေသာ ေစာက္စိအဆံေလးအား သြားျဖင့္မနာတနာ ကိုက္ေပးလိုက္စဥ္ ေဒၚျမျမခိုင္ဆီမွ စူးစူးဝါးဝါး ညည္းသံႀကီး ထြက္လာၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းလာရသည္။
” အားးးးးးးးးးးးးး အမေလးးးးးးးးးး …… မ ရ ေတာ့ ဘူးးးးး ………… အ အ အားးးးး …… အမေလးးးး …… ထြက္ ထြက္ …… အ ရွီးးးးးး ထြက္ကုန္ပါၿပီ …… အားးးး အ အ ”
ေဘးနား သမီးျဖစ္သူ ျမမ်က္ခ်ယ္ရွိမွန္း သိေသာ္လည္း ခံစားရေသာ ကာမစည္းစိမ္ေၾကာင့္ မထိန္းနိုင္မသိမ္းနိုင္ ျဖစ္ကာ ေအာ္ဟစ္ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ပစ္ေတာ့၏။ ကုတင္ေပၚေျခဖ်ားေထာက္ကာ ဖင္ႀကီးႂကြတက္လာရင္း ေလေပၚတြင္ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးႏွစ္ဖက္မွာ တဆက္ဆက္ တုန္ခါေနသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ အထြဋ္ထိပ္ေရာက္သြားပုံအား ၾကည့္ရင္း ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း ေစာက္ရည္မ်ား ပြက္ကနဲ႔ လၽွံက်လာရ၏။လက္ႏွစ္ဖက္ ႀကိဳးတုတ္ခံထားရသျဖင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ခံရခက္ေနရွာသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္လြတ္လပ္ေနလ်င့္ ေစာက္စိအား ဖိေခ်ရင္း ၿပီးခ်င္သည့္စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေနသည္။
ေစာက္ရည္မ်ားကုန္မွ ေဒၚျမျမခိုင္ ဖင္ႀကီး ကုတင္ေပၚ ဖုန္းကနဲ႔ျပန္က်လာၿပီး အသက္လုရွူေနေတာ့၏။ ဦးမင္းဒင္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္ ဖင္ႀကီးေအာက္ျပန္က်မွ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လက္ခလယ္အား ထုတ္ကာ ေစာက္ပတ္တအုံလုံး ၅ ခ်က္ခန႔္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ျပန္သည္။ တဆက္တည္း ကုန္းထကာ ပုဆိုးအား ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္၏။
” အိုးးး ”
” အမေလး ”
ဦးမင္းဒင္ေပါင္ၾကားမွ လီးႀကီးအားျမင္ကာ သားအမိႏွစ္ေယာက္လုံး ထိတ္လန႔္ကုန္သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ လီးႀကီးအားၾကည့္ရင္း မ်က္လုံးေလးျပဴးေနသလို ေဒၚျမျမခိုင္မွာလည္း အမေလး တကာ သူမပါးစပ္အား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ထားလိုက္ေတာ့၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ထက္ေဇာ္၏
!!ငါနဲ႔ဦးမင္းဒင္ နင့္ကို ႏွစ္ေယာက္ဝိုင္းလိုးမလို႔!!
ဟုေသာ စကားအား ျပန္လည္ၾကားေယာင္ကာ မ်က္ႏွာေလး ေဖြးစြပ္သြားရသည္။ အရွည္ ၈ လက္မေက်ာ္ေသာ ဦးမင္းဒင္ လီးတန္ႀကီးမွာ ေျဖာင့္စင္းေနၿပီး ဒစ္ဖူးႀကီးက ကားထြက္ေန၏။
သားအမိႏွစ္ေယာက္လုံး ေၾကာင္ၾကည့္ေနစဥ္ ဦးမင္းဒင္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္ႏွင့္ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွဲခ်ပစ္လိုက္ျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚျမျမခိုင္အား ကိုယ္တစ္ေစာင္း ဆြဲလွည့္ကာ ဘယ္ဘက္ေပါင္တန္အား မၿပီး ေခါင္းလ်ိဳပစ္၏။ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ကိုယ္တစ္ေစာင္းအေနထားႏွင့္ ဦးမင္းဒင္ ေခါင္းအား ခြထားသလို ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဦးမင္းဒင္မွာ မ်က္ႏွာေရွ႕တည့္တည့္မွ ေစက္ရည္ရႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္အား ေက်ာ္ကာ ေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္သားစိုင္ႏွစ္ျခမ္း အလည္တည့္တည့္မွ ဖင္ဝနီညိဳေလးအား လၽွာထိပ္ျဖင့္ ဖိထိုးလိုက္၏။
” အာ … အဲဒါ … ဟို ဟို … ဖင္ေပါက္ေနာ္ …… ရွီးးး ဟူးးးးးးး ”
ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ သမီးျဖစ္သူ ျမမ်က္ခ်ယ္ေရွ႕ မရွက္နိုင္ေတာ့ေပ ဦးမင္းဒင္ မ်က္ႏွာအား တင္းေနေအာင္ခြကာ တရွီးရွီး ညည္းေနေတာ့သည္။ သူမမ်က္ႏွာေရွ႕ အေျဖာင့္လိုက္ ဆန႔္ထြက္ေနေသာ လီးတန္အားၾကည့္ကာ စိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းျဖစ္လာရင္း ဒစ္ဖူးအား ဆြဲစုပ္မိျပန္၏။ ဖင္ဝေလးထဲ တစ္ေနေသာ ဦးမင္းဒင္လၽွာထိပ္ေလးမွာ အထက္ေအာက္ ရမ္းေနသျဖင့္ ေစာက္ရည္ထြက္ထားေသာ္လည္း ရမၼစိတ္က က်မသြားပဲ ျပန္တက္လာသည္။ သမီးျဖစ္သူအား ေက်ာေပးထားရင္း သူစိမ္းေယာကၤ်ားႀကီးလီးအား ခိုးစုပ္ေနမိသျဖင့္ စိတ္ထဲ ေဖာ္မျပနိုင္ေသာ ခံစားခ်က္ေလး ျဖစ္ေပၚေနျပန္၏။
ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း မိခင္ျဖစ္သူ ဖင္ေပါက္အား မရြံမရွာ ယက္ေပးေနေသာ ဦးမင္းဒင္အား ၾကည့္ရင္း အံ့ၾသေနမိသည္။ ဖင္ဝယက္ေပးေနသျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူ ခံစားခ်က္အား သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပကာ လွမ္းၾကည့္မိစဥ္ မိခင္မွာလည္း ဦးမင္းဒင္ လီးထိပ္အား မက္မက္ေမာေမာ စုပ္ေပးေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ ဘာလို႔မ်ား ဒီလိုျဖစ္ေနမိတာလဲ စဥ္းစားရင္း စိတ္ထဲ ရယ္ခ်င္သလိုလို ငိုခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာကာ ခႏၶာကိုယ္ထဲ တဆစ္ဆစ္ျဖင့္ အေကာင္ေလးမ်ားဝိုင္းကိုက္ေနသလို စူးကနဲ႔ စူးကနဲ႔ ခံစားေနရျပန္သည္။
ထိုအခ်ိန္ မိခင္ျဖစ္သူ ဖင္ဝအားယက္ေနေသာ ဦးမင္းဒင္မ်က္လုံးမ်ားက သူမေျခသလုံးၾကား ေရာက္ရွိလာ၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ စကပ္ထမိန္မွာ အတြင္းဘက္ ဒူးဆစ္ထိ ခြဲထားသျဖင့္ ဒူးေကြးထားရာ ေပါင္သားတဖက္မွာ ေပါင္လယ္ထိ ေပၚေနေတာ့သည္။ ထို႔ျပင္ ကာမစိတ္ႂကြေဆးအရွိန္ႏွင့္ မိခင္ျဖစ္သူ ခံစားေနရပုံအားေတြ႕ကာ ေပါင္သားခ်င္း မသိမသာေလး ႀကိတ္ပြတ္ေနရျပန္၏။
” အင္းဟင္း … သမီးေလးလည္း မေနနိုင္ဘူးထင္တယ္ ”
” ဟင္ ”
ဦးမင္းဒင္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္ ဖင္ေပါက္အား ထိုးကလိေနရာမွ ေဒၚျမျမခိုင္ေနာက္ေက်ာဘက္ ဒူးေကြးထိုင္ေနေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္အား လွမ္းေျပာေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္တစ္ေစာင္း အေနထားျဖင့္ ဦးမင္းဒင္ ညာဘက္လက္က ဆန႔္ထြက္လာရင္း ျမမ်က္ခ်ယ္ ေပါင္ၾကားထဲ ထိုးစမ္းလိုက္၏။
” အားပါး … သမီးေလးလည္း ရႊဲေနၿပီလား … ခဏေစာင့္ေနာ္ … ဒီမွာေမေမကို … ယက္ေပးၿပီးမွ သမီးေစာက္ပတ္ေလး ယက္ေပးမယ္ ”
” အိုရ္ … ဟင့္အင္ … မယက္ပါနဲ႔ ”
” ရွက္မေနပါနဲ႔ … ဒီဘက္လွည့္ၿပီး ေပါင္ေလးျဖဲျပပါဦး … ေစာက္ပတ္ေလး ၾကည့္ရေအာင္ … သမီးေမေမ … ေစာက္ပတ္နဲ႔ … တူတူပဲလား ”
” ဟင့္အင္ … ဟင့္ဟင့္ …… သမီးကို မလုပ္ပါနဲ႔ … ဦးေလးရယ္ … ေတာင္းပန္ပါတယ္ … ဟင့္ဟင့္ ”
” ေအာ္ … သမီးက ရွက္ေနလို႔ပါ … ဒီမယ္ ေစာက္ပတ္က ယြေနတာ … အရည္ေတြေတာင္ ရႊဲလို႔ ”
” အ … အအ …… မလုပ္ပါနဲ႔ … ဟင့္ဟင့္ ”
ဦးမင္းဒင္မွာေျပာရင္း ညာဘက္လက္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္ေပါင္ရင္းအား ဆြဲကုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
” အားပါး … သမီး ေစာက္ပတ္ေလးလည္း ေဖာင္းႂကြေနပါလား … အဟင္း ဟင္း ”
” မဟုတ္တာ ဦးေလးရယ္ … အဟင့္ ဟင့္ ”
” ေယာကၤ်ားက … ေန႔တိုင္း လိုးေပးလား ”
” အာကြာ … ဟုတ္ ”
” သမီးေစာက္ပတ္ေလး … ယက္ေပးလား သူက ”
” အဟင့္ ဟင့္ … မေမးပါနဲ႔ … အဲလိုေတြ ”
” ဒါေနာက္ဆုံးပါ … သမီးကေရာ သမီးေယာကၤ်ားလီး စုပ္ေပးတယ္မလား ”
” ေတာ္ပါေတာ့ဆို … ဦးေလးရယ္ ”
အမွန္ေတာ့ ဦးမင္းဒင္မွာ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ ရမၼက္မီးေတာက္ေလာင္ေစေသာ စကားလုံးမ်ားအား ျမမ်က္ခ်ယ္အား ေသခ်ာေမးေနသည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္ႏွင့္ ဦးမင္းဒင္တို႔ ေျပာသည့္စကားမ်ားအား နားေထာင္ရင္း ေဒၚျမျမခိုင္မွာ စိတ္ႂကြလာၿပီး လီးအား အငမ္းမရ စုပ္ေနသလို ျမမ်က္ခ်ယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဦးမင္းဒင္ ေမးခြန္းမ်ားေၾကာင့္ ရမၼက္စိတ္ ထႂကြေနရေတာ့သည္။
” ဟူးးး … မေမးေတာ့ပါဘူး … ဦးဘက္ကို ေပါင္ေလးျဖဲၿပ ”
ဦးမင္းဒင္စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း ေကြးထားေသာ ဒူးေလးေထာင္ကာ ဦးမင္ဒင္ဘက္ လွည့္ရင္း ျဖဲထားလိုက္သည္။ ေမးခြန္းမ်ား ထပ္ေမးမည္ကို ေၾကာက္တာလား သူမကိုယ္တိုင္ စိတ္ပါလာတာလား မခြဲျခားတတ္ေတာ့ေပ။ ဦးမင္းဒင္မွာ ဒူးေထာင္ေပါင္ျဖဲထားေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္ စကပ္ထမိန္အား ေပါင္ရင္းထိ ထမိန္ေအာက္နားစမွ မကာ လွန္တင္လိုက္သည္။ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးေလးၾကားမွ အဖုတ္ေလးအား ဖုံးအုပ္ထားေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးအား ဂြအနားစေလးေဘးဆြဲကာ ျဖဲၾကည့္လိုက္ေတာ့၏။ ေစာက္ပတ္ ေဘးႏွုတ္ခမ္းသားစိုင္ ႏွစ္ဖက္မွာ ေဖာင္းႂကြေနရင္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္ အဝေလးထဲ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား အိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
” အင္း … သမီး ေစာက္ပတ္ေလးကလည္း မေအလိုပါပဲလား … လွလိုက္တာကြယ္ … ခဏေန ေစာက္ရည္ေထာင္ပန္းေအာင္ ယက္ေပးၿပီး … စိတ္ေက်နပ္တဲ့အထိ လိုးေပးမွာပါ ”
” အိုရ္ … အဟင့္ ဟင့္ … မလုပ္ပါနဲ႔ … အီးဟီး ”
” ဟား ဟားးးး … ပြဲက လွေနပါလား … မေအေရာ သမီးေရာ … အလိုးခံဖို႔ အဆင္သင့္ပဲလား ”
ဦးမင္းဒင္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္တို႔ စကားေျပာေနစဥ္ အရက္ထြက္ေသာက္ေသာ ထက္ေဇာ္ ျပန္ေရာက္လာကာ မူးမူးႏွင့္ လွမ္းေမးေနေတာ့သည္။ ထက္ေဇာ္စကားေၾကာင့္ ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ ဦးမင္းဒင္လီးအား စုပ္ေနရာမွ ရွက္စိတ္ဝင္ကာ လီးအားပါးစပ္မွ ထုတ္ပစ္လိုက္၏။
” ေအာ္ ေအာ္ … က်ဳပ္ေရာက္လာလို႔ … လီးကို ပါးစပ္ထဲက ျပန္ထုတ္တာေပါ့ … အဟက္ ဟက္ ”
ဦးမင္းဒင္မွာ ထက္ေဇာ္ ျပန္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ေဒၚျမျမခိုင္ေပါင္ၾကားမွ ေခါင္းထြက္ကာ ကုန္းထလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚျမျမခိုင္ ေခါင္းရင္းမွ ခြကာ နဖူးေပၚလီးတင္ကာ ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္၏။
” ကဲ … ညီမ … ေလးဘက္ကုန္းလိုက္ေနာ္ ”
” မကုန္းပါရေစနဲ႔ရွင္ ”
” ဟားဟားးး … ကုန္းပါ အန္တီရယ္ … က်ေနာ့္ ခ်စ္သူကို ေမြးထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေနာက္ကေန လိုးခ်င္လို႔ပါ ”
ဦးမင္းဒင္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္မ်က္ႏွာအား လီးျဖင့္ပြတ္ကာ ေခ်ာ့ေျပာေနစဥ္ ထက္ေဇာ္မွ ဝင္ေျပာေနသည္။ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ မလွုပ္ပဲ ၿငိမ္ေနရာ ဦးမင္းဒင္ႏွင့္ ထက္ေဇာ္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္ ကိုယ္လုံးအား မကာ ေလးဖက္ေထာက္ အေနအထားျဖစ္ေစရန္ ေရွ႕ကိုယ္တစ္ျခမ္းအား ကုတင္ၾကမ္းျပင္ကပ္ၿပီး ဖင္ႀကီးအား ဆြဲေထာင္လိုက္၏။
” အားပါး … လွလိုက္တဲ့ ဖင္ႀကီးပါလား … ခ်ယ္ေလးဖင္ထက္ ထြားလိုက္တာ … မိုက္တယ္ဗ်ာ ”
ေဒၚျမျမခိုင္ ဖင္ဗူးေတာင္း ေထာင္ခိုင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ထက္ေဇာ္မွာ အဝတ္စားမ်ား ခၽြတ္ပစ္သည္။
” ခ်ယ္ေလး … ၾကည့္စမ္း နင့္အေမ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အေမႊးေတြရွင္းၿပီး ေဖာင္းကားေနတာ ေစာက္ရည္ေတြလည္း အိုင္ေနၿပီ … ဟားဟားးး ”
ထက္ေဇာ္တစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္ဘက္ လွည့္ေျပာကာ ေပါင္ၾကားမွ မေပ်ာ့မမာရွိေနေသာ လီးအား လက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ေဒၚေဒၚျမျမခိုင္ဖင္ၾကားထဲ အေျမႇာင္းလိုက္ တင္လိုက္ေတာ့သည္။
” နင္ … ေခြး ေခြး … လူယုတ္မာ … ေအာင္တန္းစား ”
” ဟားဟားးး … ငါ့ကို လူယုတ္မာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာ … နင့္မိဘေတြဟ …။ ေအး ငါဘယ္ေလာက္ ယုတ္မာလည္း ၾကည့္လိုက္ေပါ့ …။ အခု နင့္အေမ ဖင္ႀကီး ရမ္းခါေနၿပီ ျမင္လား … လီးဆာေနၿပီ …။ ငါ့လီးေတာင္ေအာင္ နင္လာစုပ္စမ္း ”
……………………………………………………….
????️ဇာတ္သိမ္း????️
ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ ဖင္ၾကားထဲ ထက္ေဇာ္လီးမွ အေျမႇာင္းလိုက္ ပြတ္ဆြဲေနသျဖင့္ ရမၼက္စိတ္ ေတာက္ေလာင္ေနရသည္။ သူမေရွ႕မွ ဦးမင္းဒင္မွာ ေပါင္ကားထိုင္ရင္း နို႔အုံမ်ားအား ညႇစ္ေခ်ကာ ကာမစိတ္ ထႂကြေစေသာ စကားလုံးမ်ားအား အဆက္မျပတ္ ေျပာေနျပန္၏။
ေယာကၤ်ားႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲ ေလးဘက္ကုန္းေပးေနရသည့္အျပင္ သမီးျဖစ္သူ ရည္းစားေဟာင္းမွ သမီးျဖစ္သူေရွ႕ သူမအား လိုးေတာ့မည္ဟုေသာ အသိက ရွက္ရြံ သိမ္ငယ္ေနရေတာ့သည္။ ဒီၾကားထဲ ကာမစိတ္ႂကြေဆးအရွိန္ႏွင့္ ဦးမင္းဒင္၏ အပြတ္သပ္မ်ားေၾကာင့္ ရမၼက္စိတ္ႂကြေနရာ ထက္ေဇာ္က ဖင္ၾကားထဲ လီးႏွင့္ပြတ္ဆြဲေနသျဖင့္ ေစာက္ပတ္က အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ ေစာက္ရည္မ်ား ထြက္က်လာရ၏။
” စုပ္ဟာ … ၾကာတယ္ နင့္အေမ ေစာက္ဖုတ္က … ေစာက္ရည္ေတြ ရႊဲေနၿပီ အလိုးခံခ်င္ေနၿပီဟ ”
” နင္ … မမိုက္ရိုင္းနဲ႔ … ငါ လုပ္မေပးနိုင္ဘူး ”
” နင္ … အရင္က စုပ္ေနၾက လီးပါဟာ … အခုမွ ရွက္ေနတာလား ”
ထက္ေဇာ္မွာ သက္သက္မဲ့ ေျပာေနေသာ္လည္း ေဒၚျမျမခိုင္ဖင္ၾကားထဲ လီးအား အေျမႇာင္းလိုက္ပြတ္ရင္း ခဏျဖင့္ ေထာင္မတ္ေနသည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္အား လီးစုပ္ခိုင္းၿပီး ျမမ်က္ခ်ယ္အေမအား လိုးခ်င္သည့္စိတ္ တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေနေတာ့၏။
” ကဲ … နင္မစုပ္ေပးဘူးလား ရတယ္ … ဦးမင္းဒင္ … ဒီအဖြားရီး ပါးစပ္ကို လိုးဗ်ာ ၾကာတယ္ ”
ထက္ေဇာ္စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးမင္းဒင္မွာ ေပါင္ကားထိုင္ေနရာမွ ေဒၚျမျမခိုင္ ပါးစပ္ထဲ လီးထိပ္သြင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚျမျမခိုင္ေခါင္းအား ထိန္းဖိကာ ေပါင္ကားထိုင္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ လီးအား ဖိသြင္းပစ္၏။
” ဗ်စ္ … အု … ဖလု … အုအု … ဖလူး ”
ဦးမင္းဒင္၏ လီးတုတ္ႀကီးမွာ ေဒၚျမျမခိုင္ ပါးစပ္ထဲ မဆန႔္မျပဲႏွင့္ ဝင္ေရာက္သြားကာ ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ အသက္ရွူမ်ားၾကပ္ကာ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေတာ့သည္။ ဦးမင္းဒင္မွာ ခါးအားျဖင့္ ေဒၚျမျမခိုင္ပါးစပ္အား လီးႀကီး၏ ၃ ပုံ ၂ ပုံခန႔္ အထုတ္သြင္းလုပ္ရင္း မညႇာမတာ ဆြဲလိုးပစ္၏။
” အဟင့္ ဟင့္ … ရပ္ ရပ္ ရပ္ေတာ့ … မာမီကို မလုပ္နဲ႔ေတာ့ … ဟင့္ဟင့္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ မိခင္ျဖစ္သူပါးစပ္အား ရက္ရက္စက္စက္ လိုးေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ရွိုက္ငိုလိုက္မိသည္။
” ေကာင္းၿပီေလ … ဒါဆို … ငါ့လီး နင္လာစုပ္ေတာ့ ”
ထက္ေဇာ္စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဦးမင္းဒင္မွာ ေဒၚျမျမခိုင္ ပါးစပ္ထဲမွ လီးအား ဆြဲထုတ္ပစ္၏။
” ပလြပ္ … ဖလူး … ေဝါ့ …… အဟြတ္ ဟြတ္ ”
ဦးမင္းဒင္လီးႀကီး ကၽြတ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ေဒၚျမျမခိုင္တစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးကာ ပ်ိဳ႕အန္ေနသည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚျမျမခိုင္ ပါးစပ္ထဲမွ လီးႀကီးထုတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဒူးေထာက္ကာ ခါးညြတ္ရင္း ေဒၚျမျမခိုင္ဖင္ၾကားမွ ေတာင္မတ္ေနေသာ ထပ္ေဇာ္လီးအား စိုက္ၾကည့္လိုက္၏။
မေအျဖစ္သူ၏ ေစာက္ပတ္အား လိုးဖို႔ဟန္ျပင္ထားေသာ ခ်စ္သူေဟာင္း၏ လီးအား စုပ္ေပးရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေတြးရင္း ဝမ္းနည္းလာကာ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေတာ့သည္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ဟန္ျဖင့္ ထက္ေဇာ္၏လီးထိပ္နား ႏွုတ္ခမ္းေလးတိုးကပ္ကာ ဒစ္ဖူးအား စုပ္မည္အျပဳ အခန္းထဲဝင္လာေသာ လူသံမ်ား ၾကားလိုက္ရ၏။
” ေဟ့ေကာင္ေတြ … အကုန္ရပ္စမ္း ”
” အားလုံး မလွုပ္နဲ႔ေနာ္ ”
” ဟင္ … ကိုကို … ခ်ယ္ေလးတို႔ကို ကယ္ပါဦး … အဟင့္ ဟင့္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ထက္ေဇာ္လီးအား စုပ္ခါနီး ပိုင္စိုးႏွင့္ ရဲမ်ားအားေတြ႕ရာ အကူညီေတာင္းရင္း ရွိုက္ငိုေန၏။
” ဟာ … အန္တီ ”
ပိုင္စိုးမွာ ျမမ်က္ခ်ယ္ဆီ အသြား ကုတင္ေပၚ ဖင္ဗူးေတာင္း ေထာင္ေနေသာ ေဒၚျမျမခိုင္အား ေတြ႕ျမင္သြားသည္။
” ခြပ္ … အားးး …… ဝုန္း … အြပ္ ”
ေဒၚျမျမခိုင္၏ ဖင္အား လီးျဖင့္ေထာက္ထားေသာ ထက္ေဇာ္မ်က္ႏွာေပၚ ပိုင္စိုး ညာဘက္လက္သီး က်ေရာက္သြား၏။
” ဟိုးထား … ကိုပိုင္စိုး … လက္လြန္မယ္…။ က်ေနာ္တို႔ ဝတၱရားရွိတဲ့အတိုင္း ေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ …။ အဲဒီႏွစ္ေယာက္လုံး လက္ထိပ္ခတ္ေဟ့ ”
ဒုရဲအုပ္ျဖစ္ဟန္တူေသာသူမွာ ပိုင္စိုးအား တားရင္း တပည့္မ်ားအား ထက္ေဇာ္ႏွင့္ ဦးမင္းဒင္အား လက္ထိပ္ခတ္ခိုင္းေနသည္။ ပိုင္စိုးမွာ သူ႔လက္ခ်က္ျဖင့္ ကုတင္ေအာက္ျပဳတ္က်သြားေသာ ထက္ေဇာ္အားၾကည့္ရင္း ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ကာ အနီးရွိ ထမိန္အားေကာက္ယူရင္း ေဒၚျမျမခိုင္အား ျခဳံေပးလိုက္၏။
“အန္တီ ထမိန္ျပန္ဝတ္ထားလိုက္။ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး … မငိုနဲ႔ေတာ့ … မိန္းမ ”
ေယာကၡမျဖစ္သူ ေဒၚျမျမခိုင္အား ေျပာၿပီး ျမမ်က္ခ်ယ္ လက္မွ ႀကိဳးမ်ားျဖည္ေပးကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသည္။
” လူယုတ္မာ … ေအာက္တန္းစား … နင္လိုေကာင္မ်ိဳးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ရတာ ရင္နာတယ္သိလား … ျဖန္း ျဖန္း ”
” ဟင္ … ေမသူ ”
႐ုတ္တရက္ ရဲသားေတြေနာက္မွ ေမသူတစ္ေယာက္ ေျပးထြက္လာကာ ထက္ေဇာ္ပါးအား ၂ ခ်က္ဆင့္ ရိုက္ပစ္ျပန္သည္။
” ဒီက … ညီမ … စိတ္ေလၽွာ့ပါေနာ္ …။ အစ္ကိုတို႔ ထိန္းသိမ္းၿပီးပါၿပီ …။ ဥပေဒအတိုင္း ေဆာင္ရြတ္သြားမွာပါ ”
” ခ်ယ္ေလး … နင္ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေနာ္ ”
” မျဖစ္ပါဘူး … ေမသူရယ္ ”
” ေတာ္ပါေသးရဲ့ဟာ … အဲဒီေကာင္ ထက္ေဇာ္ လူယုတ္မာ …။ ငါ နင့္ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး ခဏေပ်ာက္သြားတာ …။ ၿပီးေတာ့ ေဟာဒီလူႀကီးနဲ႔ ျပန္ေရာက္လာၿပီး … ငါနဲ႔ေဒၚေလးကို ႀကိဳးတုတ္ထားတာဟ …။ နင္တို႔ကို ေမ့ေဆးအုပ္ၿပီး ေခၚသြားတာလည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ …။ ငါတို႔လည္း ေမ့ေဆးနဲ႔အုပ္တာ …။ ေတာ္ေသး ကိုပိုင္စိုးနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ကိုမင္းနိုင္ ဆိုတဲလူ ေရာက္လာလို႔ေပါ့ ”
” ေအာ္ … ဒါနဲ႔ … ဒါ ဘယ္ေနရာလဲ ”
” ဒီၿခံ … ငါတို႔ ေရာက္ဖူးပါတယ္ဟ … ထက္ေဇာ္ အသိတစ္ေယာက္ၿခံေလ … ငါတို႔ အရင္တခါ ေပ်ာ္ပြဲစား လာတဲ့ၿခံပါ ”
” ကဲ … အားလုံး စခန္းခဏလိုက္ခဲ့ၾကပါဦးဗ်ာ … အမွုဖြင့္ၿပီးမွ ျပန္ၾကေပါ့ …။ ဟိုႏွစ္ေယာက္ ပုဆိုးေပးလိုက္ၾကဦး … လူျမင္မေကာင္းဘူးကြာ ”
ဒုရဲအုပ္စကားေၾကာင့္ ေမသူမွာ ဦးမင္းဒင္ႏွင့္ ထက္ေဇာ္အား လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။
” အို႔ ”
ဦးမင္းဒင္ႏွင့္ထက္ေဇာ္မွာ လက္ထိပ္တန္းလန္းျဖင့္ ကုတင္ေအာက္ ဒူးေထာက္ထိုင္ေနရာ ေမသူတစ္ေယာက္ ဦးမင္းဒင္ ေပါင္ၾကားမွ လီးႀကီးအားၾကည့္ကာ မ်က္လုံးေလး ျပဴးသြားရေတာ့၏။ ခဏအၾကာ ၿခံထဲမွ အားလုံးထြက္ခြာလာရာ ရဲစခန္းသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။ အမွုစစ္မွ ေမးျမန္းသည္မ်ားကို ျပန္လည္ေျဖၾကားရင္း ေဒၚျမျမခိုင္ႏွင့္ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ တရားလို ျပဳလုပ္၍ ဦးမင္းဒင္ႏွင့္ ထက္ေဇာ္အား အမူဖြင့္လိုက္ေတာ့၏။
……………………………………………………….
” ေတာ္ပါေသးရဲ့ … ကိုကိုတို႔ အေရာက္ျမန္လို႔ေပါ့ ”
အခ်ိန္မ်ား တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆုံးလာရာ အေမွာင္ထုႀကီးစိုးေသာ ညခ်မ္းေလးတြင္ အိပ္ခန္းထဲ၌ ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ပက္လက္အေနထားျဖင့္ လွဲေနေသာ ပိုင္စိုးအား ခြကာ စကားေျပာေနသည္။ ရဲစခန္းမွ ျပန္ေရာက္ရာ ညပိုင္း ညစာစားအၿပီး ေစာေစာ အိပ္ယာဝင္ခဲ့ၾက၏။
” ကံေကာင္းလို႔ေပါ့ မိန္းမရယ္။ မနက္ပိုင္း … မင္းနိုင္က သူ႔ေမြးေန႔ ထမင္းလိုက္ေကၽြးမယ္ဆိုလို႔ … မိန္းမဆီ ဖုန္းဆက္တာ ဖုန္းဝင္ၿပီး မကိုင္ေတာ့ … ကိုကိုလည္း အိမ္ျပန္လာေခၚတာေပါ့ ”
” ေအာ္ ”
” အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲက စားပြဲခုံေပၚမွာ … မိန္းမ ဖုန္းက ေမ့က်န္ခဲ့ေတာ့ … ကိုကိုမေခၚခင္ ေနာက္ဆုံး ေခၚတဲ့သူကို ၾကည့္လိုက္တာ ေမသူျဖစ္ေနတာပဲ …။ အန္တီ့ကိုလည္း အိမ္မွာ မေတြ႕တာနဲ႔ … ေမသူ႔အိမ္သြားေတာ့ … ေမသူနဲ႔ သူ႔အေဒၚကို ႀကိဳးတုတ္ထားတာ ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့ …။ ေမ့ေဆးသုံးထားေတာ့ မူးေႏွာက္ေနၾကတာထင္တယ္ …။ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးေတာ့ ထက္ေဇာ္နဲ႔ အသက္ႀကီးႀကီး လူတစ္ေယာက္က မိန္းမနဲ႔ အန႔တီ့ကို … ဖမ္းေခၚသြားေၾကာင္း ေျပာျပတာပဲ …။ မင္းနိုင္က ရဲစခန္းကို သူနဲ႔ခင္တဲ့ ဒုရဲအုပ္ကို အကူညီေတာင္းၿပီး မိန္းမတို႔ေနာက္ လိုက္ခဲ့ၾကတယ္ …။ ထက္ေဇာ္အိမ္ကလည္း တံခါးပိတ္ထားတာ လူမရွိဘူး …။ ဒါနဲ႔ ေမသူက … မိန္းမတို႔ ဟိုးအရင္ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ဖူးတဲ့ ၿမိဳ႕စြန္နားက ၿခံကို ေတြးမိတာ …။ အဲဒါနဲ႔ ကိုကိုတို႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေရာက္လာၾကတာေပါ့ ”
ပိုင္စိုး စကားအဆုံး ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ပိုင္စိုးအား ခြလ်က္အေနအထားမွ ပါးျပင္အား နမ္းကာ ရင္ဘတ္ေပၚ ေခါင္းတင္လိုက္၏။ သူမ ဘယ္ဘက္လက္ေလးမွာ ပိုင္စိုးရင္ဘတ္အား ပြတ္သပ္ရင္း ေအာက္ဖက္သို႔ ေရြ႕သြားရာ ေပါင္ၾကားထဲအေရာက္ ပုဆိုးအျပင္မွ ပိုင္စိုးလီးအား ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
” ဒီတစ္ခါ … ခ်ယ္ေလးကို … စိတ္မဆိုးဘူးေပါ့ … ကိုကို ”
” မဆိုးပါဘူး … ခ်ယ္ေလး စိတ္ပါလို႔မွ မဟုတ္တာ … ဟိုေကာင္ ထက္ေဇာ္က … ယုတ္မာဖို႔ ႀကံတာေလ ”
” အင္း … ကိုကိုတို႔သာ … နာရီဝက္ေလာက္ ေနာက္က်ရင္ … ခ်ယ္ေလးတို႔ သားအမိလည္း ဘဝပ်က္ရၿပီ ”
” အင္း … အဲဒါ ေမးမလို႔ … အန္တီက ဘာလို႔ အဲလို ကုန္းေပးေနတာလဲ ”
” အာ … ကိုကိုကလည္း … ခ်ယ္ေလးေရာ မာမီေရာ … ကာမစိတ္ႂကြေဆးေတြ အခ်ိဳရည္ထဲ ေရာတိုက္ခံရတာေလ ”
” ဟူးးးး … အဲဒီေကာင္ … တအား ယုတ္မာတာပဲ …။ ကိုကိုနားမလည္တာက … ခ်ယ္ေလးကို မလုပ္ပဲ အန္တီ့ကို လုပ္ရတာလည္း ”
” ဒီလို … ကိုကိုေရ့ … မာမီက ခ်ယ္ေလးနဲ႔ ထပ္မပက္သက္ဖို႔ သူ႔ကို ေျပာဖူးတယ္ …။ အဲဒါ မေက်နပ္တာတဲ့ ”
” ေအာ္ ”
” အဲဒါနဲ႔ … ခ်ယ္ေလးေရွ႕ မာမီကို … လိုးျပမယ္ ဆိုၿပီး ယုတ္မာေတာ့တာ …။ မာမီ့ကို လိုးခါနီး သူ႔လီးကို ခ်ယ္ေလး စုပ္ခိုင္းတုန္း …။ ကိုကိုတို႔ ေရာက္လာတာပဲ ”
” ဒါျဖင့္ … အန္တီ့လည္း သူမလိုးလိုက္ရဘူးေပါ့ ”
” အင္းေပါ့ …။ ဒါေပမယ့္ … မာမီ့ကို ဦးမင္းဒင္ဆိုတဲ့ လူႀကီးက … အဖုတ္ကို ယက္ကလိေတာ့ စိတ္ႂကြေဆး အရွိန္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး မာမီလည္း အရည္ေတြ ေထာင္ပန္းေနတာ ”
” မိန္းမၾက ဘာမွ … မလုပ္ဘူးလား ”
” ဦးမင္းဒင္က … မာမီ့ ဖင္ေပါက္ေတြ ယက္ရင္း … ခ်ယ္ေလး အဖုတ္ကို … ခဏ ကလိေသးတယ္ ”
” ဟမ္ … ဒါဆို ငါ့မိန္းမလည္း … အရည္ေတြ ထြက္ေရာေပါ့ ”
” အာ … မာမီ … ေစာက္ရည္ေတြ ေထာင္ပန္းတာျမင္ၿပီးကတည္းက ခ်ယ္ေလးလည္း တစ္ခ်ီၿပီးထားတာ … ကိုကိုရ …။ ဦးမင္းဒင္ … ခ်ယ္ေလးဟာကို နိုက္ေတာ့ … အရည္က ထြက္ၿပီးေနၿပီေလ ”
မိန္းမျဖစ္သူအား အျဖစ္ပ်က္မ်ားအား ျပန္ေမးရင္း ပိုင္စိုး ေပါင္ၾကားမွ လီးက တင္းမာလာ၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း မိခင္ျဖစ္သူ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းေနပုံအား ျပန္ေျပာျပရင္ ေစာက္ပတ္ေလးဆီမွ ဆစ္ကနဲ႔ ခံစားလိုက္မိသည္။ သူမလက္ထဲ တင္းမာလာေသာ ပိုင္စိုးလီးအား ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကာ ဂြင္းထုေပးေနမိျပန္၏။
” အဲခ်ိန္ … ထက္ေဇာ္က … မိန္းမကို တက္လိုးရင္ေရာ ”
” အင္ … ခ်ယ္ေလးက … လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ ခံထားရတာေလ …။ ၿပီးေတာ့ ကာမစိတ္ႂကြေဆးလည္း မိထားေသးတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ ဘယ္သူလိုးလိုး ခံရမွာေပါ့ … ကိုကိုရဲ့ ”
” ဒါလည္း … ဟုတ္တာပဲ ”
” ဒါေပမယ့္ … ခ်ယ္ေလးအခ်စ္က … တျခားတစ္ေယာက္ဆီမွာေတာ့ … မရွိဘူးေနာ္ … ကိုကို႔ဆီမွာပဲ ”
” ယုံပါတယ္ … မိန္းမရယ္ … ကိုကို သဝန္မတိုပဲ … ယုံၾကည္တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သက္ေသျပမယ္ ”
ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ျမမ်က္ခ်ယ္အား ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ကုန္းထလိုက္၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာလည္း ပိုင္စိုး ကုန္းထသျဖင့္ ဂြင္းတိုက္ေပးေနေသာ လီးအား မလြတ္ခ်င္လြတ္ခ်င္ျဖင့္ လြတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ပိုင္စိုးမွာ ကုန္းထရင္း ျမမ်က္ခ်ယ္အား ပက္လက္လွန္ၿပီး ညဝတ္စကပ္ေလးအား ဗိုက္ေပၚထိလွန္တင္ကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္အား ဆြဲေျမႇာက္ျဖဲပစ္၏။ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးႏွစ္ဖက္ၾကားမွ ေပၚထြက္လာေသာ ျမမ်က္ခ်ယ္ ေစာက္ပတ္ေလးအား ထိုးယက္ေပးလိုက္သည္။
” အာ … ကိုကိုရယ္ ”
ျမမ်က္ခ်ယ္တစ္ေယာက္ ေက်နပ္အားရကာ ေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္ေနေသာ ပိုင္စိုးေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားအား ဖြရင္း မ်က္လုံးေလး စင္းက်သြားေတာ့၏။
……………………………………………………………
မိနစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ ေအာက္ထပ္မွ ဦးျမတ္ေအာင္တစ္ေယာက္ ေလွကားအတိုင္း တက္လာကာ သမီးျဖစ္သူ ျမမ်က္ခ်ယ္ အိပ္ခန္းဘက္ ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ ညပိုင္းစားေသာက္ အိပ္ယာဝင္ၾကရာ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚျမျမခိုင္မွာ ေက်ာေပးရင္း တအီးအီးႏွင့္ ရွိုက္ငိုေနသျဖင့္ ေမးၾကည့္ေန၏။ အႀကိမ္ႀကိမ္ေမးရာ ျပန္မေျဖပဲ ငိုေနသျဖင့္ သမီးျဖစ္သူ ျမမ်က္ခ်ယ္အား တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေမးရန္ အိမ္ေပၚတက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္ အိပ္ခန္းဝအေရာက္ အခန္းတံခါးအား အသာဖြင့္လိုက္ရာ မ်က္လုံးျပဴးလာၿပီး မ်က္ႏွာမွာ အိုးတို႔အမ္းတန္း ျဖစ္လာရ၏။
သမီးျဖစ္သူ ျမမ်က္ခ်ယ္မွာ ပိုင္စိုးအား ပက္လက္လွန္အိပ္ခိုင္းရင္း ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္ကာ အေပၚမွ မီးပြင့္မတတ္ ခြလိုးေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ျမမ်က္ခ်ယ္ႏွင့္ ပိုင္စိုးမွာ အခန္းတံခါး ပြင့္လာသည္ကို သတိမထားမိပဲ မနားတမ္း လိုးေနၾက၏။ ျမမ်က္ခ်ယ္၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားမွာ ျပင္းထန္လွသျဖင့္ သူမဖင္သားစိုင္ႏွစ္ျခမ္းႏွင့္အတူ ကုတင္တိုင္မ်ားပါ ရမ္းခါေနေတာ့သည္။ ဦးျမတ္ေအာင္တစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းတံခါး အသာေလးျပန္စိကာ သမီးျဖစ္သူ ျမမ်က္ခ်ယ္အိပ္ခန္းအား လည္ကန္လည္ကန္ေလး ၾကည့္ရင္း ေလွကားအတိုင္း အိမ္ေအာက္ထပ္သို ျပန္ဆင္းလာလိုက္သည္။
………………………………………………………
တျခားတစ္ေယာက္ဆီမွာလား ဇတ္လမ္းေလးအား ဒီမွာပဲရပ္နားရင္း မိတ္ေဆြမ်ားအားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘဝေလး ပိုင္ဆိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။ စ/ဆုံး ဖတ္ရွု႔ေပးေသာ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း တစ္ဦးခ်င္းဆီ ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။
ေမာင္ၿခိမ့္
ၿပီးပါၿပီ။