” ကိုမြတ်ဆွေ လူစုံပြီလား စုံရင်ထွက်ရအောင် နေပြည်တော်ဝင်တာအရမ်းနောက်ကျနေမယ်” “ဟုတ်ကဲ့စုံပြီထင်တာပဲဗျ ခဏလေးဗျာ ဟဲ့ ကတုံးမ နင့်ယောက်ကျားကော ” “လာပြီဦးလေး ကလေးရှူးသွားတည်နေလို့ ” “အေးအေး မြန်မြန်လာခိုင်းလိုက် ဦးဝင်းတင်တို့ မိသားစုစုံပြီနော် ” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ စုံပြီ ဟိုမှာဟိုသားအဖလည်းပြေးလာပြီဆရာ” “ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ရပြီကိုစည်သူရေ ရှေ့မှာတွေ့တဲ့ဆိုင်ကျရပ်ဦးဗျာ နေ့လည်စာ မစားရသေးဘူး ” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုမြတ်ဆွေ မြကန်သာနားက တောင်ကြီးကဖေးပဲသွားလိုက်မယ်လေ အဲ့ဒီဆိုင်က ပေါက်စီနဲ့ ဝက်သားပေါင်းက တောင်ကြီးမှာတော့ နာမည်ကြီးပဲဗျ ” “အဆင်ပြေတဲ့ဆိုင်သာမောင်းဗျာ” ကားစထွက်တော့ ညနေ၃နာရီခွဲနေပြီ ဒီတိုင်းဆို နေပြည်တော်ကိုရောက်တာ ညနက်တော့မည်။
သိပ်နောက်မကျချင်။ မနက်ကျ အလုပ်သမားတဖွဲ့ကြိုပြီးပြန်တက်ရမည်။ ပစ္စည်းများရင် တင်နေတာနဲ့ပဲနေ့တဝက်နီးနီးသွားနိုင်သည်။ တောင်ကြီးပြန်ရောက်တာလည်း နောက်ကျနိုင်သည်။ မတတ်နိုင် ကားသမားဆိုတော့လည်း ဖင်ပူအောင်မောင်းရဦးမည်။ လဘက်ရည်ဆိုင်မှာစားသောက်ကြပြီး ပြန်ထွက်ခါနီးမသကာ်၍ အဖော်ခေါ်လာသော ကောင်လေးကို ” ဟျောင့် ကိုဖြိုး လူရေကြည့်ကွာ” “ဟုတ် အာစိ ဘကြီး ဦးမြတ်ဆွေ ဦးဝင်းတင်တို့မိသားစုက ၃ ယောက် ဦးချင်း ကတုံးမတို့က ၃ ယောက် ကျနော်ရယ် အာစိရယ် အားလုံး ၉ ယောက်ဗျ” “
အေး အဲ့ဒါဆို ကျောက်ခဲတလုံးကောက်ပြီး မောင်ကျော်ခဲတို့နဲ့ အဖော်လိုက်ခဲ့လို့ပြောပြီးခေါ်ခဲ့ကွာ ” “ဟုတ် အာစိ” ကိုဖြိုးလည်းလမ်းဘေးကကျောက်ခဲတလုံးကိုကောက်ယူပြီး “မကျောက်ခဲရေ တို့နဲ့အဖော်လိုက်ခဲ့ပေးဟေ့” “လီး မကျောက်ခဲပါလား ပြောင်ချော်ချော်နဲ့ ” “ဟီးဟီး အာစိကလည်း မောင်ကောက်ခဲကြီးပဲခေါ်နေတော့ ပြောင်းခေါ်ကြည့်တာပါ” “တက်တက် မျက်နှာပြောင်မနေနဲ့” တောင်ကြီးအဆင်းလမ်းအတိုင်း light truck လေးတစီး နေပြည်တော်သို့ တအိအိဖြင့် ခရီးနှင်ခဲ့သည်။
ကားပေါ်သို့ရောက်သော် ကိုမြတ်ဆွေမှ “ကိုစည်သူ မသိလို့မေးဦးမယ်ဗျာ ခုနက ကျောက်ခဲလေးတလုံးကို ဘာလို့တင်လာတာလဲ” “ဒီလိုဗျ ဒါကကိုးမြို့ရှင်အပိုင်နယ်တွေလေဗျာ ရှမ်းပြည်နယ်ဆိုတော့ ၉ ဂဏန်းရှောင်ရတယ်လို့ ရှေးအဆက်ဆက်လက်ဆင့်ကမ်းလာတော့ ကျနော်တို့လည်း ရှေးထုံးမပယ်တဲ့သဘောပါဗျာ အတိကျတော့ ကျနော်လည်းမပြောပြတတ်ဘူးဗျ” “ရှင်းရောဗျာ ဟားဟား” “ဟားဟား ကျနော်ကတော့ မသိတာ မသိဘူးပဲပြောတတ်တယ် ကိုမြတ်ဆွေရေ ” “ကောင်းပါတယ်ဗျာ ဟားဟားဟား” ဒီလိုနဲ့ ည၈နာရီကျော်တော့ ယင်းမာပင်မှာ ထမင်းစားနားပြီး ဆက်ထွက်လာလိုက်တာ နေပြည်တော်ကို ည ၁၁ကျော်တော့ရောက်သွားသည်။ ပါလာတဲ့မိသားစုတွေကိုသူတို့အိမ်လိုက်ပို့ပြီး ကိုမြတ်ဆွေက သူ့အိမ်မှာပင်တည်းရန်ခေါ်သောကြောင့် လိုက်လာခဲ့သည်။
ရောက်တော့ ခြေလက်ဆေးကြောပြီး စကားထိုင်ပြောကြပြီးအိပ်ဖို့ပြင်တော့ ကျနော် တခုသတိရပြီး “ကိုမြတ်ဆွေ ဒီမှာသူခိုးတွေဘာတွေများရှိနေမလားဗျ” “ရှိတယ် အကိုကြီးရေ အရင်နေ့ကပဲ ဟိုဘက်လမ်းကအိမ်ဖောက်သွားတယ်တဲ့ ” ကိုမြတ်ဆွေသားကဝင်ပြောသည်။ ဟုတ်မှာဒီရပ်ကွက်က လူပြတ်သည်။ အိမ်တော်တော်များများကလည်းလူမနေကြ။ တအိမ်နှင့်တအိမ်လည်း အလှမ်းဝေးလှသည်။ “ဒါဆိုမဖြစ်ဘူးဗျ ကျနော့ကားဘက္ကထရီကအပြင်မှာ တော်ကြာ မ သွားလို့ တိုင်ပတ်နေမယ် ” ပြောရင်း ဖျာရယ် ခေါင်းအုံးရယ် စောင်ပါးလေးတထည်ဆွဲပြီး ခြံပြင်ထွက်ခဲ့သည်။ “အာစိ အထဲသွားပါ ကျနော်အိပ်လိုက်မယ် ကားပေါ်မှာ” “ရတယ် မင်းအထဲမှာပဲအိပ် ငါဒီမှာ အေးအေးဆေးဆေးအိပ်ချင်လို့ အထဲမှာဆို စကားပြောနေရတာနဲ့ အိပ်ရမှာမဟုတ်ဘူး သွားသွား အိပ်တော့” “ဟုတ် ဟုတ်” ကားပေါ်ဖျာလေးခင်း ခေါင်းအုံးလေးချပြီး စောင်ခြုံကာအိပ်မယ်လုပ်လိုက်တော့ ညနေကတင်လာတဲ့ ကျောက်ခဲလေး ကားထောင့်မှာတွေ့လိုက်သည်။
ကဲ မင်းလည်းဒီည ကားပေါ်မှာပဲအိပ်တော့ မနက်မှအောက်ချတော့မယ် ဟုတွေးပြီး ပင်ပန်းလာသဖြင့် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်အိပ်ပျော်သွားသည်။ “အကို အကို ညီမကိုစောင်နဲနဲလောက်ပေးခြုံပါလား မိုးကျလာတော့ အေးလို့ပါ” အိပ်မက်လိုလို တကယ်လိုလိုနှင့် ဘေးကလှုပ်နှိုးနေသောကောင်မလေးအသံကြောင့် စည်သူနိုးလာသည်။ မိုးကလည်းဖွဲဖွဲလေးကျပြီး လေအဝှေ့မှာ မိုးစက်လေးတွေ ကားထဲဖျန်းပက်လိုက်သလို အေးစိမ့်စိမ့်နှင့်။ စည်သူလည်းဘေးက မိုးကာတွေကို ချလိုက်ပြီး “မင်းက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကားပေါ်ရောက်နေတာလဲ”
“အကိုတို့ပဲ ညနေက ခေါ်လာတာလေ” စည်သူခေါင်းတွေကြီးသွားသည်။ “ဒါ..ဒါဆို မင်းက မကျောက်ခဲ….” “မကျောက်ခဲတော့မဟုတ်ပါဘူး နန်းယွန်းပါ ကျောက်ခဲလေးနဲ့ပါလာတာပါ အကို့ကို ဒုက္ခမပေးပါဘူး ခုလည်းအရမ်းအေးနေလို့ပါရှင်” စည်သူလည်း လန့်လန့်နှင့် ဖုန်းမီးဖွင့်ပြီး နန်းယွန်းမျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ အသားဖွေးဖွေးနှင့်ကောင်မလေး ချမ်းနေလို့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ လေကလည်းကြမ်းတာကိုး။
ချောမောလှသော ရုပ်သွင်ကြောင့် စည်သူလည်းကြောက်ရွံ့စိတ်တွေ လွင့်ပါးကုန်ပြီး အိပ်ယာဘေးတခြမ်းကပ်ပေးလိုက်ပြီး “လာလေ ဒီဘက်မှာ လာလှဲလို့ရပါတယ် စောင်ကသေးတော့ နှစ်ယေါက်မလုံမှာပဲ စိုးရိမ်တာ” “ရတယ် နန်းယွန်း အကို့ဘက်တိုးအိပ်မယ်လေနော်” စည်သူကျောထဲစိမ့်သွားပြီး “ရ…ရပါတယ်” “ခစ်ခစ် မကြောက်ပါနဲ့အကိုရယ် နန်းယွန်းဘယ်သူ့ကိုမှ ဒုက္ခမပေးပါဘူး” “အင်းပါ လာ” စောင်လေးမပြီး ခေါ်လိုက်တော့ စောင်ထဲထိုးဝင်ရင်း နန်းယွန်းတယောက်စည်သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားသည်။
“နန်းရဲ့အဝတ်စားတွေကစိုနေတော့ အကို့ကိုအားနာစရာကြီး” “စောင်တွေပါစိုကုန်မှခက်မယ်နော် ခဏလေး ကျနော်အကျီဝတ်ထားမလားအပိုပါတယ်” “နေပါစေ မဝတ်တော့ပါဘူး အကိုဖက်ထားပေးပေါ့နွေးနေအောင်” “ကျနော့အကျီတွေပါစိုကုန်မှာပေါ့ ချွတ်ထားလိုက်လေ ဟီးဟီး” “ဟွန့် လူလည်ကြီး ချွတ်ပါဘူး” “သဘောပါဗျာ စိတ်ထဲရှိသလိုနေပါ နေချင်သလိုနေပါ တခုပဲ ကြောက်အောင်တော့မလုပ်နဲ့နော်” “ဟင် အကိုကလည်း ခုပုံကအဆင်မပြေလို့လား” “ပြေလွန်းလို့ခက်နေတာနန်းယွန်းရေ” “ခစ်ခစ် ဟိုဘက်တိုး” ဒီလိုနဲ့အေးစက်စက် စိုစိစိကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ထားလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သားငြိမ်နေလိုက်ကြသည်။
နန်းယွန်းတော့မသိ စဘ်သူတော့ရင်တွေခုန်နေပြီလေ။ နန်းယွန်းကရင်ခုန်ပါတော့မလားတွေးရင်း ကြက်သီးထပြီး နန်းယွန်းကို အလန့်တကြားငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ရင်ခွင်ထဲကနေ ပြုံးပြုံးလေးမော့ကြည့်နေသောနန်းယွန်းကို မှုန်ပြပြလမ်းမီးရောင်ကြောင့် တွေ့လိုက်ရပြီး ကြောက်ရွံ့စိတ်များအစား ကြင်နာစိတ်ကတိုးဝင်လာသည်။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ နန်းယွန်းရဲ့ နဖူးလေးကိုအသာငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ နန်းယွန်းကစိတ်ဆိုးဟန်မပြပဲ အပြုံးလေးနှင့်တုန့်ပြန်နေသောကြောင့် အသဲတွေယားပြီး ပါးလေးမှတဆင့် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဆီကို အနမ်းများတရစပ်ခြွေချရင်း တိုးဖက်ထားမိတော့ နန်းယွန်းကလည်း ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားသည်။ စည်သူလည်း နန်းယွန်းရဲ့ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုစုံကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေငုံစုပ်ရင်း လျှာကိုနန်းယွန်းပါးစပ်ထဲထိုးထည့်မွှေပြီး လျှာချင်းစီးချင်းထိုးနေသည်။
ထို့နောက်နန်းယွန်းရဲ့နို့တွေကို စိုနေသောအကျီပေါ်မှအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ နန်းယွန်းရင်ဘက်လေးကော့တတ်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်းနမ်းနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး နန်းယွန်းရဲ့ခါးလေးကိုကိုင်မကာ သူမအကျီမှကြယ်သီးများကို ပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်ကာဖြုတ်လိုက်သည်။ နန်းယွန်းရဲ့နို့တွေကလူနှင့်မလိုက်။ လူကောင်ကသာခပ်သေးသေး နို့တွေကထွားလွန်းလှသည်။ အကျီကိုအကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကို အပေါ်သို့ပင့်လှန်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းနှင့်ညှပ်ပြီး လျှာနဲ့ထိုးကစားလိုက်တော့ နန်းယွန်းတယောက်ငြီးသံပါထွက်သည်အထိကော့တက်သွားသည်။ လွတ်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းတဖက်ကိုလည်း လက်ညိုးလက်မနှင့် ချေရင်း ဖွဖွပွတ်ကစားပေးနေသည်မဟုတ်လား။ နို့အုံကြီးကိုငုံစို့လိုက် ဆုပ်ကိုင်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးကိုက်ဆွဲလိုက်နှင့် အားရအောင်ကစားပြီး နို့စိုရင်း နန်းယွန်းလုံချည်လေးဖြည်ချရင်း အဖုတ်လေးကိုစမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အမွှေးပါးပါးနှင့် အဖုတ်ဝလေးကစိုနေပြီး ချွဲကျိကျိနှင့်။
စည်သူလည်းနို့တွေကိုတလှည့်စီငုံစို့ရင်း နန်းယွန်းအဖုတ်လေးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဝလုံးရေးပေးရင်းအစိလေးကို ဖိဖိချေပေးလိုက်သည်။ နန်းယွန်းတယောက်လည်းလူးလွန့်ရင်း လုံချည်ကကွင်းလုံးကျွတ်နေချေပြီ။ ခုနကချမ်းလို့ဆိုပြီးအတူခြုံခဲ့တဲ့စောင်ပါးလေးကလည်း ဘေးမှာအပုံလိုက်။ ရမ္မက်မီးကတောက်လောင်နေပြီလေ။ ချမ်းရကောင်းမှန်းမသိတော့။ စည်သူက နန်းယွန်းကိုယ်ပေါ်တွင်ကျန်နေတဲ့ တခုတည်းသောဘရာစီယာလေးကို ကျောအောက်လက်နှိုက်ပြီးဖြုတ်လိုက်တော့ နန်းယွန်းက ကိုယ်လုံးလေးကြွပေးရင်း စည်သူ့အကျီကြယ်သီးတွေကိုလှန်းဖြုတ်ကာ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ နန်းယွန်းက အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြစ်သွားသောစည်သူ့ရင်ဘက်ကိုလက်ဖြင့် ဖြည်းညင်းစွာပွတ်သပ်ပြီး လည်ပင်းကိုလှမ်းဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းချင်းအနမ်းတွေဖလှယ်ရင်း ပက်လက်ကလေး လှဲချသွားသည်။
ထိုအနမ်းတွင်ငတ်မွတ်တောင့်တသောဆန္ဒတခုကို စည်သူတယောက်နန်းယွန်းကိုဖက်ခါနမ်းရင်းခံစားမိလိုက်သည်။ စည်သူကကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခုကိုခွာလိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ပင်ပုဆိုးနှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီကိုပါတခါထဲလုံးပြီးချွတ်ကာ ကားနောက်မြီးဘက်သို့ ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ အဝတ်မဲ့သွားသောခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုပူးကပ်သွားပြီး နန်းယွန်းက စည်သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်လျက် ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ စည်သူကလည်း အရေများဖြင့်စိုအိနေသော နန်းယွန်းစဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်ကစားရင်း အစိလေးကို လက်ညိုးဖြင့် ဖိကာချေပေးလိုက်သည်။ “အကို နန်းရဲ့ နို့တွေကိုစို့ကွာ တအားစို့” “ဒီလိုလားနန်း” ပြောရင်း နို့တွေကိုစို့ကာ လက်ကလည်း စဖုတ်အတွင်းတဖြည်းဖြည်းသွင်းရင်း လက်နှစ်ဆစ်ခန့်ရှိလောက်တွင် ဂျီစပေါ့ကိုစမ်းပြီး အသာလေးဖိကာဖိကာကစားပေးလျက် လက်မဖြင့်လည်းအစိလေးကိုချေရင်း နန်းယွန်းရဲ့ရမ္မက်တွေကို အစွမ်းကုန်တောက်လောင်စေလိုက်သည်။
“အား..ဟ..ဟ..ကို နန်း မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ ကို နန်းကို လုပ်ပါတော့ တအားထိုးထည့်လိုက်တော့ကွာ နော် ကို နော် လို့” “နန်း အရမ်းလိုချင်နေပြီလားဟင် ကို နန်းကို အဆုံးထိချစ်တော့မယ်နော်” “ချစ်ပါ ကိုရယ် ဟိုး အထဲထိရောက်အောင် တဆုံးထိုးထည့်ပြီးချစ်လိုက်နော်” စည်သူလည်း ကိုယ်ကိုမတ်ရင်း လီးကိုကိုင်ကာ နန်းယွန်းရဲ့စဖုတ်ကိုလီးဖြင့် တဖတ်ဖတ်နှင့်ရိုက်ပြီး အစိလေးကို လီးဖြင့်ထိုးဆွလိုက်သည်။ “အား…ကို ထိုးထည့်လိုက်လေ တအားထိုးထည့်လိုက်” စည်သူလည်း လီးကိုကိုင်ကာ နန်းယွန်းစဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်ရင်း နို့တွေကို တလှည့်စီဆုပ်ကိုင်ပြီး နန်းယွန်းစဖုတ်ရဲ့ စေးကပ်ကပ်ချွဲတဲတဲအရသာကို မျက်လုံးမှိတ်ခံစားရင်း အဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်သည်။ “အာ့…ကို အား…” နန်းယွန်းလည်းခေါင်းကို ဘယ်ညာခါယမ်းရင်း စည်သူ့လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း အံကြိတ်ကာ ငြီးသံလေးထွက်ရင်း စဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာသေား လီးရဲ့အရသာကို တဝကြီးခံစားလိုက်ရသည်။
အကြောတွေတဖျင်းဖျင်းနှင့် လိုအင်ဆန္ဒများပြည့်ဝသွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး စည်သူ့ကျောပြင်ကို လှမ်းဖက်ကာခါးကိုကော့ပေးရင်း စည်သူ့လိုးချက်တွေကို ခံယူမိနေသည်။ စည်သူလည်း လီးဝင်ချောသွားသောအခါ ဆီးခုံချင်းရိုက်သည်အထိ တဆုံးဆောင့်ချကာလိုးရင်း အရှိန်မြှင့်တင်လိုက်သည်။ လိုးနေရင်း နန်းယွန်းနှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့ကာစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ နန်းယွန်းကလည်း စည်သူ့ကျောပြင်ကိုဖက်ထားသောလက်တွေကို လည်ပင်းသို့ပြောင်းဖက်လိုက်ပြီး စည်သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်လည်နမ်းရင်း အချက်ကျကျလိုးနေကြသည်။
၅ မိနစ်ခန့်ကြာအောင် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနှင့်လိုးနေုကရာမှ “နန်း အပေါ်ကနေပေးကွာ နန်းနို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးလိုးချင်လို့” “ဟုတ်” စည်သူက ပက်လက်လှန်ပေးပြီး နန်းယွန်းက အပေါ်မှတက်ခွကာ စည်သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး စဖုတ်ဝတေ့ကာ တဖြည်းဖြည်းအဆုံးထိရောက်အောင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး စကောဝိုင်းဝိုက်ကာ သူမအစိလေးနှင့် စည်သူ့ ဆီးခုံကို ပွတ်ချေပေးနေပြီး လီးကလည်း သားအိမ်ဝထောက်ကာ ကာမအရသာကို အဆုံးထိပေးစွမ်းနေသည်။
စည်သူကလည်းနို့နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးနို့သီးခေါင်းလေးတွေချေလိုက် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ဖြင့် စိတ်တိုင်းကျ ပင့်လိုးပေးနေသည်။ လိုးနေရင်း နန်းယွန်းကိုယ်လေးတုန်တက်သွားပြီး စည်သူ့ကိုဆွဲထကာ လည်ပင်းကိုဖက်ပြီး အငမ်းမရနမ်းရင်းစည်သူ့ရင်ခွင်ထဲပျော့ကျသွားသည်။ စည်သူလည်း အသာလေးဖေးမကာ နန်းယွန်းမျက်နှာအနှံ့အနမ်းများချွေချရင်း နန်းယွန်းဖင်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့နောက်ကစားပေးလိုက်သည်။ “အား..ကို အမွှေးတွေက စူးတယ် နန်းဟာလေး ယားလာပြန်ပြီ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ ချစ်ရယ် နန်းအစိလေးကို ကို့အမွှေးတွေက စူးနေတယ်ကွာ”
“နန်း ဒါဆို န်းလိုက်နော်” “ဟုတ် ကို ” “ပြွတ်” နှုတ်ခမ်းချင်းတချက်နမ်းလိုက်ပြီးခွထားတဲ့လီးကိုချွတ်ကာ တဖက်သို့လှည့်ပြီးဖင်လေးကုန်းကာ ခါးလေးခွက်ပေးပြီးစဖုတ်ကိုနောက်သို့ အစွမ်းကုန် ပစ်ပေးရင်း “ကို ဒီလိုလားဟင်” “အင်း နန်းက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ” ပြွတ် နန်းယွန်းဖင်လုံးလေးကို နမ်းရင်း လီးကို တဆုံးထိထိုးထည့်လိုက်သည်။ “အား…သေပါပြီ ဖြည်းဖြည်း ကို နန်းဟာလေး ကြိမ်းနေပြီသိလား အရမ်းပဲ အောင့်သွားတာ အထဲက ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်” “ဆောရီးနန်းရယ် နန်းဖင်လေးကိုကြည့်ပြီး အရမ်းစိတ်ပါသွားလို့ ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးမယ်နော်” “ဟုတ်” စည်သူလည်းဖင်လုံးလုံးလေးကိုပွတ်ပြီးတချက်ချင်းထိန်းလိုးရင်း လီးထိပ်ကိုသားအိမ်ဝနှင့် ထိအောင် ဂရုစိုက်လိုးပေးနေလိုက်သည်။
“အား..ဆောင့်ကိုဆောင့်တော့ မညှာနဲ့တော့ နန်းအရမ်းလာနေပြီ ပြီးတော့မယ် အ့ အ့ လိုးလိုက် နန်းစဖုတ်လေးကို ကို့ လီးနဲ့လိုးလိုက် တအားလိုးကွာ အ့ အား…ပြီး ပြီ အကို နန်း….အ့ ဟာ့ ဟာ့..” အကြောတွေတင်းခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ရှေ့ကိုပုံကျသွားသော နန်းယွန်းဖင်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးကို တဆုံးထိဖိဆောင့်လိုးရင်း နန်းယွန်းစဖုတ်ထဲ အရေများပန်းထည့်လိုက်သည်။ လီးကိုတဆုံးဖိကပ်ထားရင်း နန်းယွန်း အပေါ်သို့မှောက်ချလိုက်ကာ ဘေးသို့လှိမ့်ချလိုက်ပြီး နန်းယွန်းကို အတင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ လီးကလည်းစဖုတ်ထဲမှကျွတ်ထွက်သွားပြီး နန်းယွန်းလည်း စည်သူ့ဘက်လှည့်ကာ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ရင်း ခေါင်းလေးဖွက်ထားလိုက်သည်။ စည်သူက မျက်နှာလေးဆွဲမော့ပြီး နဖူးလေးကိုနမ်းကာ ဖက်အိပ်ထားလိုက်သည်။ အိပ်မက်လိုလို တကယ်လိုလိုနှင့် နန်းယွန်းကသူ့ကို အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ပေးနေတာခံစားမိပြီး မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်နိုင်။
အရမ်းအိပ်ပျော်သွားသည်။ “အာစိ အာစိ…ထတော့လေ လူသွားကြိုရဦးမယ်” “ဟင်…ဘယ်နှနာရီထိုးသွားပြီလဲ” “၆ နာရီခွဲနေပြီ အာစိ” “အေးအေး ထပြီ ထပြီ” ဟင်… ဒီကျောက်ခဲလေး အိပ်ယာပေါ်ဘယ်လိုရောက်နေပါလိမ့် ဒါဆို ညက ဟာ…နန်းယွန်းရယ်… “အာစိ ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဘာမှမဖြစ်ဘူး ကားရေဆေးထားလိုက် ငါရေချိုးလိုက်ဦးမယ်” ဆပ်ပြာခြင်းလေးထုတ်ပြီး တံဘက်လေးပခုံးပေါ်တင်ကာ ရေစည်ရှိရာဘက်လျှောက်လာစဉ် ကိုမြတ်ဆွေနှင့်တွေ့၍ “ကိုမြတ်ဆွေ ဒီနားမှာဘုန်းကြီးကျောင်းရှိလားဗျ” “ရှိပါတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုစည်သူ” “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဗျာ အလှူလေးလုပ်ပေးချင်လို့ပါ” “ဘယ်သူ့အတွက်လည်းဗျ” “ဒီလိုပါပဲဗျာ” ရေမိုးချိုးပြီး ကိုဖြိုးကိုခေါ်ကာဈေးဘက်သွားပြီး သက်န်းတစုံနှင့်ထီးဖိနပ်ယပ်များ အခြားလှူဖွယ်ပစ္စည်းများဝယ်ယူပြီး ဘုန်းကြီးကျောင်းရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျောက်ခဲလေးက အိပ်ကပ်ထဲမှာ။
ဘုန်းပြီးကျောင်းသို့ရောက်ပြီး ကျောင်းထိုင်နှင့်တွေ့ကာ ဖြစ်စဉ်တချို့ကိုချန်လှပ်ပြီး အကျိုးကြောင်းလျှောက်ထားလိုက်သည်။ ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးမှ “အင်း…ဒကာလေးလည်း ရေစက်ပါလို့ကြုံခဲ့ရတယ်ဆိုပေမယ့် အစွဲလမ်းတော့မထားစေချင်ဘူး ဥပါဒါန်ကြောင့် ဥပါဒ်ရောက်တတ်တယ် ဒကာလေး” “တင်ပါ့ဘုရား ဒါပေမယ့် တပည့်တော်သူ့အတွက်တတ်နိုင်သလောက်လေး ကုသိုလ်ပြုပေးချင်လို့ပါ ဘုရား” “အေး…ကုသိုလ်ပြုပေးတာတော့ကောင်းပါတယ် ကဲကဲ အာရုံပြု ဒါနဲ့ဘတကာမလေးနာမည်က…” “နန်းယွန်းပါဘုရား..” “အေးအေး လိုက်ဆို…ဣဒံမေပုညံ အာသဝခယာ ဝဟံဟောတု ……….” “နန်းယွန်းရေ အမျှ အမျှ အမျှ….. ကောင်းရာ မွန်ရာရောက်ပါစေနန်းရယ်..” စည်သူ့မျက်ဝန်းထဲကမျက်ရည်စတချို့ကြွေကြလာကြသည်။
နန်းတယောက်ဘယ်ဘုံဘဝမှာ ဘာတွေနဲ့ ဆက်လက်ကြုံတွေ့နေရမလဲ သူမတွေးနိုင်။အဆင်ပြေစေချင်တာတော့သူ့စေတနာအမှန်။ နန်းတယောက်သာဓုခေါ်နိုင်ရဲ့လား အတွေးများစွာနှင့် ဘုန်းပြီးကျောင်းအဝမှာ ကျောက်ခဲလေးကို အိပ်ကပ်ထဲမှထုတ်ပြီး လမ်းဘေးတနေရာမှာ ချထားခဲ့လိုက်သည်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းကအပြန် တပည့်ကျော်က “အာစိ နန်းယွန်းက ဘယ်သူလဲဗျ” “မင်းခေါ်လာတဲ့ မကျောက်ခဲလေကွာ” “ဗျာ….” ကြိုးစားပါဦးမည်။
ZG
” ကိုျမတ္ေဆြ လူစုံၿပီလား စုံရင္ထြက္ရေအာင္ ေနျပည္ေတာ္ဝင္တာအရမ္းေနာက္က်ေနမယ္” “ဟုတ္ကဲ့စုံၿပီထင္တာပဲဗ် ခဏေလးဗ်ာ ဟဲ့ ကတုံးမ နင့္ေယာက္က်ားေကာ ” “လာၿပီဦးေလး ကေလးရွူးသြားတည္ေနလို႔ ” “ေအးေအး ျမန္ျမန္လာခိုင္းလိုက္ ဦးဝင္းတင္တို႔ မိသားစုစုံၿပီေနာ္ ” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ စုံၿပီ ဟိုမွာဟိုသားအဖလည္းေျပးလာၿပီဆရာ” “ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ရၿပီကိုစည္သူေရ ေရွ႕မွာေတြ႕တဲ့ဆိုင္က်ရပ္ဦးဗ်ာ ေန႔လည္စာ မစားရေသးဘူး ” “ဟုတ္ကဲ့ ကိုျမတ္ေဆြ ျမကန္သာနားက ေတာင္ႀကီးကေဖးပဲသြားလိုက္မယ္ေလ အဲ့ဒီဆိုင္က ေပါက္စီနဲ႔ ဝက္သားေပါင္းက ေတာင္ႀကီးမွာေတာ့ နာမည္ႀကီးပဲဗ် ” “အဆင္ေျပတဲ့ဆိုင္သာေမာင္းဗ်ာ” ကားစထြက္ေတာ့ ညေန၃နာရီခြဲေနၿပီ ဒီတိုင္းဆို ေနျပည္ေတာ္ကိုေရာက္တာ ညနက္ေတာ့မည္။
သိပ္ေနာက္မက်ခ်င္။ မနက္က် အလုပ္သမားတဖြဲ႕ႀကိဳၿပီးျပန္တက္ရမည္။ ပစၥည္းမ်ားရင္ တင္ေနတာနဲ႔ပဲေန႔တဝက္နီးနီးသြားနိုင္သည္။ ေတာင္ႀကီးျပန္ေရာက္တာလည္း ေနာက္က်နိုင္သည္။ မတတ္နိုင္ ကားသမားဆိုေတာ့လည္း ဖင္ပူေအာင္ေမာင္းရဦးမည္။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာစားေသာက္ၾကၿပီး ျပန္ထြက္ခါနီးမသကာ္၍ အေဖာ္ေခၚလာေသာ ေကာင္ေလးကို ” ေဟ်ာင့္ ကိုၿဖိဳး လူေရၾကည့္ကြာ” “ဟုတ္ အာစိ ဘႀကီး ဦးျမတ္ေဆြ ဦးဝင္းတင္တို႔မိသားစုက ၃ ေယာက္ ဦးခ်င္း ကတုံးမတို႔က ၃ ေယာက္ က်ေနာ္ရယ္ အာစိရယ္ အားလုံး ၉ ေယာက္ဗ်” “
ေအး အဲ့ဒါဆို ေက်ာက္ခဲတလုံးေကာက္ၿပီး ေမာင္ေက်ာ္ခဲတို႔နဲ႔ အေဖာ္လိုက္ခဲ့လို႔ေျပာၿပီးေခၚခဲ့ကြာ ” “ဟုတ္ အာစိ” ကိုၿဖိဳးလည္းလမ္းေဘးကေက်ာက္ခဲတလုံးကိုေကာက္ယူၿပီး “မေက်ာက္ခဲေရ တို႔နဲ႔အေဖာ္လိုက္ခဲ့ေပးေဟ့” “လီး မေက်ာက္ခဲပါလား ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔ ” “ဟီးဟီး အာစိကလည္း ေမာင္ေကာက္ခဲႀကီးပဲေခၚေနေတာ့ ေျပာင္းေခၚၾကည့္တာပါ” “တက္တက္ မ်က္ႏွာေျပာင္မေနနဲ႔” ေတာင္ႀကီးအဆင္းလမ္းအတိုင္း light truck ေလးတစီး ေနျပည္ေတာ္သို႔ တအိအိျဖင့္ ခရီးႏွင္ခဲ့သည္။
ကားေပၚသို႔ေရာက္ေသာ္ ကိုျမတ္ေဆြမွ “ကိုစည္သူ မသိလို႔ေမးဦးမယ္ဗ်ာ ခုနက ေက်ာက္ခဲေလးတလုံးကို ဘာလို႔တင္လာတာလဲ” “ဒီလိုဗ် ဒါကကိုးၿမိဳ႕ရွင္အပိုင္နယ္ေတြေလဗ်ာ ရွမ္းျပည္နယ္ဆိုေတာ့ ၉ ဂဏန္းေရွာင္ရတယ္လို႔ ေရွးအဆက္ဆက္လက္ဆင့္ကမ္းလာေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ေရွးထုံးမပယ္တဲ့သေဘာပါဗ်ာ အတိက်ေတာ့ က်ေနာ္လည္းမေျပာျပတတ္ဘူးဗ်” “ရွင္းေရာဗ်ာ ဟားဟား” “ဟားဟား က်ေနာ္ကေတာ့ မသိတာ မသိဘူးပဲေျပာတတ္တယ္ ကိုျမတ္ေဆြေရ ” “ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ဟားဟားဟား” ဒီလိုနဲ႔ ည၈နာရီေက်ာ္ေတာ့ ယင္းမာပင္မွာ ထမင္းစားနားၿပီး ဆက္ထြက္လာလိုက္တာ ေနျပည္ေတာ္ကို ည ၁၁ေက်ာ္ေတာ့ေရာက္သြားသည္။ ပါလာတဲ့မိသားစုေတြကိုသူတို႔အိမ္လိုက္ပို႔ၿပီး ကိုျမတ္ေဆြက သူ႔အိမ္မွာပင္တည္းရန္ေခၚေသာေၾကာင့္ လိုက္လာခဲ့သည္။
ေရာက္ေတာ့ ေျခလက္ေဆးေၾကာၿပီး စကားထိုင္ေျပာၾကၿပီးအိပ္ဖို႔ျပင္ေတာ့ က်ေနာ္ တခုသတိရၿပီး “ကိုျမတ္ေဆြ ဒီမွာသူခိုးေတြဘာေတြမ်ားရွိေနမလားဗ်” “ရွိတယ္ အကိုႀကီးေရ အရင္ေန႔ကပဲ ဟိုဘက္လမ္းကအိမ္ေဖာက္သြားတယ္တဲ့ ” ကိုျမတ္ေဆြသားကဝင္ေျပာသည္။ ဟုတ္မွာဒီရပ္ကြက္က လူျပတ္သည္။ အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္းလူမေနၾက။ တအိမ္ႏွင့္တအိမ္လည္း အလွမ္းေဝးလွသည္။ “ဒါဆိုမျဖစ္ဘူးဗ် က်ေနာ့ကားဘကၠထရီကအျပင္မွာ ေတာ္ၾကာ မ သြားလို႔ တိုင္ပတ္ေနမယ္ ” ေျပာရင္း ဖ်ာရယ္ ေခါင္းအုံးရယ္ ေစာင္ပါးေလးတထည္ဆြဲၿပီး ၿခံျပင္ထြက္ခဲ့သည္။ “အာစိ အထဲသြားပါ က်ေနာ္အိပ္လိုက္မယ္ ကားေပၚမွာ” “ရတယ္ မင္းအထဲမွာပဲအိပ္ ငါဒီမွာ ေအးေအးေဆးေဆးအိပ္ခ်င္လို႔ အထဲမွာဆို စကားေျပာေနရတာနဲ႔ အိပ္ရမွာမဟုတ္ဘူး သြားသြား အိပ္ေတာ့” “ဟုတ္ ဟုတ္” ကားေပၚဖ်ာေလးခင္း ေခါင္းအုံးေလးခ်ၿပီး ေစာင္ျခဳံကာအိပ္မယ္လုပ္လိုက္ေတာ့ ညေနကတင္လာတဲ့ ေက်ာက္ခဲေလး ကားေထာင့္မွာေတြ႕လိုက္သည္။
ကဲ မင္းလည္းဒီည ကားေပၚမွာပဲအိပ္ေတာ့ မနက္မွေအာက္ခ်ေတာ့မယ္ ဟုေတြးၿပီး ပင္ပန္းလာသျဖင့္ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ “အကို အကို ညီမကိုေစာင္နဲနဲေလာက္ေပးျခဳံပါလား မိုးက်လာေတာ့ ေအးလို႔ပါ” အိပ္မက္လိုလို တကယ္လိုလိုႏွင့္ ေဘးကလွုပ္ႏွိုးေနေသာေကာင္မေလးအသံေၾကာင့္ စည္သူနိုးလာသည္။ မိုးကလည္းဖြဲဖြဲေလးက်ၿပီး ေလအေဝွ႕မွာ မိုးစက္ေလးေတြ ကားထဲဖ်န္းပက္လိုက္သလို ေအးစိမ့္စိမ့္ႏွင့္။ စည္သူလည္းေဘးက မိုးကာေတြကို ခ်လိုက္ၿပီး “မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ကားေပၚေရာက္ေနတာလဲ”
“အကိုတို႔ပဲ ညေနက ေခၚလာတာေလ” စည္သူေခါင္းေတြႀကီးသြားသည္။ “ဒါ..ဒါဆို မင္းက မေက်ာက္ခဲ….” “မေက်ာက္ခဲေတာ့မဟုတ္ပါဘူး နန္းယြန္းပါ ေက်ာက္ခဲေလးနဲ႔ပါလာတာပါ အကို႔ကို ဒုကၡမေပးပါဘူး ခုလည္းအရမ္းေအးေနလို႔ပါရွင္” စည္သူလည္း လန္႔လန္႔ႏွင့္ ဖုန္းမီးဖြင့္ၿပီး နန္းယြန္းမ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသားေဖြးေဖြးႏွင့္ေကာင္မေလး ခ်မ္းေနလို႔ ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ေလကလည္းၾကမ္းတာကိုး။
ေခ်ာေမာလွေသာ ႐ုပ္သြင္ေၾကာင့္ စည္သူလည္းေၾကာက္ရြံ့စိတ္ေတြ လြင့္ပါးကုန္ၿပီး အိပ္ယာေဘးတျခမ္းကပ္ေပးလိုက္ၿပီး “လာေလ ဒီဘက္မွာ လာလွဲလို႔ရပါတယ္ ေစာင္ကေသးေတာ့ ႏွစ္ေယါက္မလုံမွာပဲ စိုးရိမ္တာ” “ရတယ္ နန္းယြန္း အကို႔ဘက္တိုးအိပ္မယ္ေလေနာ္” စည္သူေက်ာထဲစိမ့္သြားၿပီး “ရ…ရပါတယ္” “ခစ္ခစ္ မေၾကာက္ပါနဲ႔အကိုရယ္ နန္းယြန္းဘယ္သူ႔ကိုမွ ဒုကၡမေပးပါဘူး” “အင္းပါ လာ” ေစာင္ေလးမၿပီး ေခၚလိုက္ေတာ့ ေစာင္ထဲထိုးဝင္ရင္း နန္းယြန္းတေယာက္စည္သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားသည္။
“နန္းရဲ့အဝတ္စားေတြကစိုေနေတာ့ အကို႔ကိုအားနာစရာႀကီး” “ေစာင္ေတြပါစိုကုန္မွခက္မယ္ေနာ္ ခဏေလး က်ေနာ္အက်ီဝတ္ထားမလားအပိုပါတယ္” “ေနပါေစ မဝတ္ေတာ့ပါဘူး အကိုဖက္ထားေပးေပါ့ေႏြးေနေအာင္” “က်ေနာ့အက်ီေတြပါစိုကုန္မွာေပါ့ ခၽြတ္ထားလိုက္ေလ ဟီးဟီး” “ဟြန္႔ လူလည္ႀကီး ခၽြတ္ပါဘူး” “သေဘာပါဗ်ာ စိတ္ထဲရွိသလိုေနပါ ေနခ်င္သလိုေနပါ တခုပဲ ေၾကာက္ေအာင္ေတာ့မလုပ္နဲ႔ေနာ္” “ဟင္ အကိုကလည္း ခုပုံကအဆင္မေျပလို႔လား” “ေျပလြန္းလို႔ခက္ေနတာနန္းယြန္းေရ” “ခစ္ခစ္ ဟိုဘက္တိုး” ဒီလိုနဲ႔ေအးစက္စက္ စိုစိစိကိုယ္လုံးေလးကိုဖက္ထားလိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားၿငိမ္ေနလိုက္ၾကသည္။
နန္းယြန္းေတာ့မသိ စဘ္သူေတာ့ရင္ေတြခုန္ေနၿပီေလ။ နန္းယြန္းကရင္ခုန္ပါေတာ့မလားေတြးရင္း ၾကက္သီးထၿပီး နန္းယြန္းကို အလန္႔တၾကားငုံ႔ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ရင္ခြင္ထဲကေန ျပဳံးျပဳံးေလးေမာ့ၾကည့္ေနေသာနန္းယြန္းကို မွုန္ျပျပလမ္းမီးေရာင္ေၾကာင့္ ေတြ႕လိုက္ရၿပီး ေၾကာက္ရြံ့စိတ္မ်ားအစား ၾကင္နာစိတ္ကတိုးဝင္လာသည္။ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ နန္းယြန္းရဲ့ နဖူးေလးကိုအသာငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။ နန္းယြန္းကစိတ္ဆိုးဟန္မျပပဲ အျပဳံးေလးႏွင့္တုန္႔ျပန္ေနေသာေၾကာင့္ အသဲေတြယားၿပီး ပါးေလးမွတဆင့္ ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးဆီကို အနမ္းမ်ားတရစပ္ေႁခြခ်ရင္း တိုးဖက္ထားမိေတာ့ နန္းယြန္းကလည္း ခပ္တင္းတင္းျပန္ဖက္ထားသည္။ စည္သူလည္း နန္းယြန္းရဲ့ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကိုစုံကိုင္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြငုံစုပ္ရင္း လၽွာကိုနန္းယြန္းပါးစပ္ထဲထိုးထည့္ေမႊၿပီး လၽွာခ်င္းစီးခ်င္းထိုးေနသည္။
ထို႔ေနာက္နန္းယြန္းရဲ့နို႔ေတြကို စိုေနေသာအက်ီေပၚမွအုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ နန္းယြန္းရင္ဘက္ေလးေကာ့တတ္လာသည္။ ႏွုတ္ခမ္းျခင္းနမ္းေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး နန္းယြန္းရဲ့ခါးေလးကိုကိုင္မကာ သူမအက်ီမွၾကယ္သီးမ်ားကို ပါးစပ္ျဖင့္ကိုက္ကာျဖဳတ္လိုက္သည္။ နန္းယြန္းရဲ့နို႔ေတြကလူႏွင့္မလိုက္။ လူေကာင္ကသာခပ္ေသးေသး နို႔ေတြကထြားလြန္းလွသည္။ အက်ီကိုအကုန္ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ဘရာစီယာကို အေပၚသို႔ပင့္လွန္ကာ နို႔သီးေခါင္းေလးကို ႏွုတ္ခမ္းႏွင့္ညႇပ္ၿပီး လၽွာနဲ႔ထိုးကစားလိုက္ေတာ့ နန္းယြန္းတေယာက္ၿငီးသံပါထြက္သည္အထိေကာ့တက္သြားသည္။ လြတ္ေနတဲ့နို႔သီးေခါင္းတဖက္ကိုလည္း လက္ညိဳးလက္မႏွင့္ ေခ်ရင္း ဖြဖြပြတ္ကစားေပးေနသည္မဟုတ္လား။ နို႔အုံႀကီးကိုငုံစို႔လိုက္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ နို႔သီးေခါင္းေလးကိုက္ဆြဲလိုက္ႏွင့္ အားရေအာင္ကစားၿပီး နို႔စိုရင္း နန္းယြန္းလုံခ်ည္ေလးျဖည္ခ်ရင္း အဖုတ္ေလးကိုစမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အေမႊးပါးပါးႏွင့္ အဖုတ္ဝေလးကစိုေနၿပီး ခၽြဲက်ိက်ိႏွင့္။
စည္သူလည္းနို႔ေတြကိုတလွည့္စီငုံစို႔ရင္း နန္းယြန္းအဖုတ္ေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ ဖြဖြေလး ဝလုံးေရးေပးရင္းအစိေလးကို ဖိဖိေခ်ေပးလိုက္သည္။ နန္းယြန္းတေယာက္လည္းလူးလြန္႔ရင္း လုံခ်ည္ကကြင္းလုံးကၽြတ္ေနေခ်ၿပီ။ ခုနကခ်မ္းလို႔ဆိုၿပီးအတူျခဳံခဲ့တဲ့ေစာင္ပါးေလးကလည္း ေဘးမွာအပုံလိုက္။ ရမၼက္မီးကေတာက္ေလာင္ေနၿပီေလ။ ခ်မ္းရေကာင္းမွန္းမသိေတာ့။ စည္သူက နန္းယြန္းကိုယ္ေပၚတြင္က်န္ေနတဲ့ တခုတည္းေသာဘရာစီယာေလးကို ေက်ာေအာက္လက္ႏွိုက္ၿပီးျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ နန္းယြန္းက ကိုယ္လုံးေလးႂကြေပးရင္း စည္သူ႔အက်ီၾကယ္သီးေတြကိုလွန္းျဖဳတ္ကာ ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္။ တဆက္ထဲ နန္းယြန္းက အေပၚပိုင္းဗလာျဖစ္သြားေသာစည္သူ႔ရင္ဘက္ကိုလက္ျဖင့္ ျဖည္းညင္းစြာပြတ္သပ္ၿပီး လည္ပင္းကိုလွမ္းဆြဲကာ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းအနမ္းေတြဖလွယ္ရင္း ပက္လက္ကေလး လွဲခ်သြားသည္။
ထိုအနမ္းတြင္ငတ္မြတ္ေတာင့္တေသာဆႏၵတခုကို စည္သူတေယာက္နန္းယြန္းကိုဖက္ခါနမ္းရင္းခံစားမိလိုက္သည္။ စည္သူကကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခုကိုခြာလိုက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ပင္ပုဆိုးႏွင့္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကိုပါတခါထဲလုံးၿပီးခၽြတ္ကာ ကားေနာက္ၿမီးဘက္သို႔ ကန္ထုတ္လိုက္သည္။ အဝတ္မဲ့သြားေသာခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုပူးကပ္သြားၿပီး နန္းယြန္းက စည္သူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္လ်က္ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ စည္သူကလည္း အေရမ်ားျဖင့္စိုအိေနေသာ နန္းယြန္းစဖုတ္ေလးကို ပြတ္သပ္ကစားရင္း အစိေလးကို လက္ညိဳးျဖင့္ ဖိကာေခ်ေပးလိုက္သည္။ “အကို နန္းရဲ့ နို႔ေတြကိုစို႔ကြာ တအားစို႔” “ဒီလိုလားနန္း” ေျပာရင္း နို႔ေတြကိုစို႔ကာ လက္ကလည္း စဖုတ္အတြင္းတျဖည္းျဖည္းသြင္းရင္း လက္ႏွစ္ဆစ္ခန္႔ရွိေလာက္တြင္ ဂ်ီစေပါ့ကိုစမ္းၿပီး အသာေလးဖိကာဖိကာကစားေပးလ်က္ လက္မျဖင့္လည္းအစိေလးကိုေခ်ရင္း နန္းယြန္းရဲ့ရမၼက္ေတြကို အစြမ္းကုန္ေတာက္ေလာင္ေစလိုက္သည္။
“အား..ဟ..ဟ..ကို နန္း မေနနိုင္ေတာ့ဘူးကြာ ကို နန္းကို လုပ္ပါေတာ့ တအားထိုးထည့္လိုက္ေတာ့ကြာ ေနာ္ ကို ေနာ္ လို႔” “နန္း အရမ္းလိုခ်င္ေနၿပီလားဟင္ ကို နန္းကို အဆုံးထိခ်စ္ေတာ့မယ္ေနာ္” “ခ်စ္ပါ ကိုရယ္ ဟိုး အထဲထိေရာက္ေအာင္ တဆုံးထိုးထည့္ၿပီးခ်စ္လိုက္ေနာ္” စည္သူလည္း ကိုယ္ကိုမတ္ရင္း လီးကိုကိုင္ကာ နန္းယြန္းရဲ့စဖုတ္ကိုလီးျဖင့္ တဖတ္ဖတ္ႏွင့္ရိုက္ၿပီး အစိေလးကို လီးျဖင့္ထိုးဆြလိုက္သည္။ “အား…ကို ထိုးထည့္လိုက္ေလ တအားထိုးထည့္လိုက္” စည္သူလည္း လီးကိုကိုင္ကာ နန္းယြန္းစဖုတ္ထဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးထည့္ရင္း နို႔ေတြကို တလွည့္စီဆုပ္ကိုင္ၿပီး နန္းယြန္းစဖုတ္ရဲ့ ေစးကပ္ကပ္ခၽြဲတဲတဲအရသာကို မ်က္လုံးမွိတ္ခံစားရင္း အဆုံးထိထိုးသြင္းလိုက္သည္။ “အာ့…ကို အား…” နန္းယြန္းလည္းေခါင္းကို ဘယ္ညာခါယမ္းရင္း စည္သူ႔လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း အံႀကိတ္ကာ ၿငီးသံေလးထြက္ရင္း စဖုတ္ထဲတိုးဝင္လာေသား လီးရဲ့အရသာကို တဝႀကီးခံစားလိုက္ရသည္။
အေၾကာေတြတဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားျပည့္ဝသြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး စည္သူ႔ေက်ာျပင္ကို လွမ္းဖက္ကာခါးကိုေကာ့ေပးရင္း စည္သူ႔လိုးခ်က္ေတြကို ခံယူမိေနသည္။ စည္သူလည္း လီးဝင္ေခ်ာသြားေသာအခါ ဆီးခုံခ်င္းရိုက္သည္အထိ တဆုံးေဆာင့္ခ်ကာလိုးရင္း အရွိန္ျမႇင့္တင္လိုက္သည္။ လိုးေနရင္း နန္းယြန္းႏွုတ္ခမ္းေတြကို ငုံ႔ကာစုပ္နမ္းလိုက္သည္။ နန္းယြန္းကလည္း စည္သူ႔ေက်ာျပင္ကိုဖက္ထားေသာလက္ေတြကို လည္ပင္းသို႔ေျပာင္းဖက္လိုက္ၿပီး စည္သူ႔ႏွုတ္ခမ္းေတြကို ျပန္လည္နမ္းရင္း အခ်က္က်က်လိုးေနၾကသည္။
၅ မိနစ္ခန္႔ၾကာေအာင္ ေလွႀကီးထိုးရိုးရိုးႏွင့္လိုးေႏုကရာမွ “နန္း အေပၚကေနေပးကြာ နန္းနို႔ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီးလိုးခ်င္လို႔” “ဟုတ္” စည္သူက ပက္လက္လွန္ေပးၿပီး နန္းယြန္းက အေပၚမွတက္ခြကာ စည္သူ႔လီးကိုကိုင္ၿပီး စဖုတ္ဝေတ့ကာ တျဖည္းျဖည္းအဆုံးထိေရာက္ေအာင္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး စေကာဝိုင္းဝိုက္ကာ သူမအစိေလးႏွင့္ စည္သူ႔ ဆီးခုံကို ပြတ္ေခ်ေပးေနၿပီး လီးကလည္း သားအိမ္ဝေထာက္ကာ ကာမအရသာကို အဆုံးထိေပးစြမ္းေနသည္။
စည္သူကလည္းနို႔ႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးနို႔သီးေခါင္းေလးေတြေခ်လိုက္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ျဖင့္ စိတ္တိုင္းက် ပင့္လိုးေပးေနသည္။ လိုးေနရင္း နန္းယြန္းကိုယ္ေလးတုန္တက္သြားၿပီး စည္သူ႔ကိုဆြဲထကာ လည္ပင္းကိုဖက္ၿပီး အငမ္းမရနမ္းရင္းစည္သူ႔ရင္ခြင္ထဲေပ်ာ့က်သြားသည္။ စည္သူလည္း အသာေလးေဖးမကာ နန္းယြန္းမ်က္ႏွာအႏွံ့အနမ္းမ်ားေခၽြခ်ရင္း နန္းယြန္းဖင္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေရွ႕ေနာက္ကစားေပးလိုက္သည္။ “အား..ကို အေမႊးေတြက စူးတယ္ နန္းဟာေလး ယားလာျပန္ၿပီ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ ခ်စ္ရယ္ နန္းအစိေလးကို ကို႔အေမႊးေတြက စူးေနတယ္ကြာ”
“နန္း ဒါဆို န္းလိုက္ေနာ္” “ဟုတ္ ကို ” “ႁပြတ္” ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းတခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီးခြထားတဲ့လီးကိုခၽြတ္ကာ တဖက္သို႔လွည့္ၿပီးဖင္ေလးကုန္းကာ ခါးေလးခြက္ေပးၿပီးစဖုတ္ကိုေနာက္သို႔ အစြမ္းကုန္ ပစ္ေပးရင္း “ကို ဒီလိုလားဟင္” “အင္း နန္းက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ” ႁပြတ္ နန္းယြန္းဖင္လုံးေလးကို နမ္းရင္း လီးကို တဆုံးထိထိုးထည့္လိုက္သည္။ “အား…ေသပါၿပီ ျဖည္းျဖည္း ကို နန္းဟာေလး ႀကိမ္းေနၿပီသိလား အရမ္းပဲ ေအာင့္သြားတာ အထဲက ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေနာ္” “ေဆာရီးနန္းရယ္ နန္းဖင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး အရမ္းစိတ္ပါသြားလို႔ ျဖည္းျဖည္းပဲ လိုးမယ္ေနာ္” “ဟုတ္” စည္သူလည္းဖင္လုံးလုံးေလးကိုပြတ္ၿပီးတခ်က္ခ်င္းထိန္းလိုးရင္း လီးထိပ္ကိုသားအိမ္ဝႏွင့္ ထိေအာင္ ဂ႐ုစိုက္လိုးေပးေနလိုက္သည္။
“အား..ေဆာင့္ကိုေဆာင့္ေတာ့ မညႇာနဲ႔ေတာ့ နန္းအရမ္းလာေနၿပီ ၿပီးေတာ့မယ္ အ့ အ့ လိုးလိုက္ နန္းစဖုတ္ေလးကို ကို႔ လီးနဲ႔လိုးလိုက္ တအားလိုးကြာ အ့ အား…ၿပီး ၿပီ အကို နန္း….အ့ ဟာ့ ဟာ့..” အေၾကာေတြတင္းခနဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး ေရွ႕ကိုပုံက်သြားေသာ နန္းယြန္းဖင္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး လီးကို တဆုံးထိဖိေဆာင့္လိုးရင္း နန္းယြန္းစဖုတ္ထဲ အေရမ်ားပန္းထည့္လိုက္သည္။ လီးကိုတဆုံးဖိကပ္ထားရင္း နန္းယြန္း အေပၚသို႔ေမွာက္ခ်လိုက္ကာ ေဘးသို႔လွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး နန္းယြန္းကို အတင္းဖက္ထားလိုက္သည္။ လီးကလည္းစဖုတ္ထဲမွကၽြတ္ထြက္သြားၿပီး နန္းယြန္းလည္း စည္သူ႔ဘက္လွည့္ကာ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ရင္း ေခါင္းေလးဖြက္ထားလိုက္သည္။ စည္သူက မ်က္ႏွာေလးဆြဲေမာ့ၿပီး နဖူးေလးကိုနမ္းကာ ဖက္အိပ္ထားလိုက္သည္။ အိပ္မက္လိုလို တကယ္လိုလိုႏွင့္ နန္းယြန္းကသူ႔ကို အဝတ္ေတြျပန္ဝတ္ေပးေနတာခံစားမိၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္နိုင္။
အရမ္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ “အာစိ အာစိ…ထေတာ့ေလ လူသြားႀကိဳရဦးမယ္” “ဟင္…ဘယ္ႏွနာရီထိုးသြားၿပီလဲ” “၆ နာရီခြဲေနၿပီ အာစိ” “ေအးေအး ထၿပီ ထၿပီ” ဟင္… ဒီေက်ာက္ခဲေလး အိပ္ယာေပၚဘယ္လိုေရာက္ေနပါလိမ့္ ဒါဆို ညက ဟာ…နန္းယြန္းရယ္… “အာစိ ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဘာမွမျဖစ္ဘူး ကားေရေဆးထားလိုက္ ငါေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္” ဆပ္ျပာျခင္းေလးထုတ္ၿပီး တံဘက္ေလးပခုံးေပၚတင္ကာ ေရစည္ရွိရာဘက္ေလၽွာက္လာစဥ္ ကိုျမတ္ေဆြႏွင့္ေတြ႕၍ “ကိုျမတ္ေဆြ ဒီနားမွာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိလားဗ်” “ရွိပါတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုစည္သူ” “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ အလွူေလးလုပ္ေပးခ်င္လို႔ပါ” “ဘယ္သူ႔အတြက္လည္းဗ်” “ဒီလိုပါပဲဗ်ာ” ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ကိုၿဖိဳးကိုေခၚကာေဈးဘက္သြားၿပီး သက္န္းတစုံႏွင့္ထီးဖိနပ္ယပ္မ်ား အျခားလွူဖြယ္ပစၥည္းမ်ားဝယ္ယူၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာက္ခဲေလးက အိပ္ကပ္ထဲမွာ။
ဘုန္းၿပီးေက်ာင္းသို႔ေရာက္ၿပီး ေက်ာင္းထိုင္ႏွင့္ေတြ႕ကာ ျဖစ္စဥ္တခ်ိဳ႕ကိုခ်န္လွပ္ၿပီး အက်ိဳးေၾကာင္းေလၽွာက္ထားလိုက္သည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးမွ “အင္း…ဒကာေလးလည္း ေရစက္ပါလို႔ၾကဳံခဲ့ရတယ္ဆိုေပမယ့္ အစြဲလမ္းေတာ့မထားေစခ်င္ဘူး ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္တတ္တယ္ ဒကာေလး” “တင္ပါ့ဘုရား ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္သူ႔အတြက္တတ္နိုင္သေလာက္ေလး ကုသိုလ္ျပဳေပးခ်င္လို႔ပါ ဘုရား” “ေအး…ကုသိုလ္ျပဳေပးတာေတာ့ေကာင္းပါတယ္ ကဲကဲ အာ႐ုံျပဳ ဒါနဲ႔ဘတကာမေလးနာမည္က…” “နန္းယြန္းပါဘုရား..” “ေအးေအး လိုက္ဆို…ဣဒံေမပုညံ အာသဝခယာ ဝဟံေဟာတု ……….” “နန္းယြန္းေရ အမၽွ အမၽွ အမၽွ….. ေကာင္းရာ မြန္ရာေရာက္ပါေစနန္းရယ္..” စည္သူ႔မ်က္ဝန္းထဲကမ်က္ရည္စတခ်ိဳ႕ေႂကြၾကလာၾကသည္။
နန္းတေယာက္ဘယ္ဘုံဘဝမွာ ဘာေတြနဲ႔ ဆက္လက္ၾကဳံေတြ႕ေနရမလဲ သူမေတြးနိုင္။အဆင္ေျပေစခ်င္တာေတာ့သူ႔ေစတနာအမွန္။ နန္းတေယာက္သာဓုေခၚနိုင္ရဲ့လား အေတြးမ်ားစြာႏွင့္ ဘုန္းၿပီးေက်ာင္းအဝမွာ ေက်ာက္ခဲေလးကို အိပ္ကပ္ထဲမွထုတ္ၿပီး လမ္းေဘးတေနရာမွာ ခ်ထားခဲ့လိုက္သည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကအျပန္ တပည့္ေက်ာ္က “အာစိ နန္းယြန္းက ဘယ္သူလဲဗ်” “မင္းေခၚလာတဲ့ မေက်ာက္ခဲေလကြာ” “ဗ်ာ….” ႀကိဳးစားပါဦးမည္။