ရန်ကုန်မြို့၌ ခုနစ်ထွေ တီးဟောက်စ် ဆိုလျင် သားသားနားနားနှင့် အကောင်းဆုံးဆိုင်ဟု လူသိများသည်..။ ပိုင်ရှင်မှာ ဦးမြမောင် နှင့် ဒေါ်သန်း တို့ဖြစ်ပြီး သမီး ချိုမာဆိုသော အပျိုမလေး သာရှိသည်။ကလေးစိတ်မကုန်သေးသော အပျိုမလေး မြီးကောင်ပေါက်မလေး အရွယ်ပင်…။ မောင်မောင်မှာ ပွင့်ဆိုတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်သွယ်ပေးမှုကြောင့် ထိုဆိုင်တွင် Casher ဟုခေါ်သော ငွေသိမ်းကောင်တာ ထိုင်ရသော အလုပ်ကို ရရှိသည်..။ ဆိုင်အိပ်ဆိုင်စား နှင့် မပူမပင် နေရ၏..။
မောင်မောင်က အပြောအဆို မွန်ရည် ပြေပြစ်မှု ၊ အနေအထိုင် သိမ်မွေ့နူးညံ့မှု ၊ သစ္စာရှိမှု တို့ကြောင့် သူ့အလုပ်ရှင်က ချစ်ခင်သနားကြသည်..။ မိသားစုပမာ ပျော်ရွှင်စွာ နေထိုင်ကြသည်..။ ချိုမာလေးမှာလည်း တစ်ကောင်ကြွက်မို့ မောင်မောင်အား အစ်ကိုရင်းတစ်ယောက်ပမာ ချစ်ခင်၏..။ နွဲ့ဆိုး ဆိုးတတ်၏..။ ချိုမာစိတ်ကြိုက် မှန်သမျှ မောင်မောင်ကလည်း အလိုလိုက်သည်..။အဖေအမေများ မအားသောအခါ၌ မောင်မောင်ကပင် ရုပ်ရှင် လိုက်ပို့ရသည်..။ မိဘများကလည်း မောင်မောင်၏ အနေအထိုင်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်ချလက်ချ ရှိကြသည်..။ စီးပွားရေးတစ်ဖက်နှင့် မအားလပ်ခြင်းကသာ များရာ တစ်ဦးတည်းသော သမီးမို့ အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင် စရာများကို သူတို့ကိုယ်စား မောင်မောင်ကပင် ဆောင်ရွက်ပေးနေရသည်..။
ယခုနှစ်မှာ တန်းဝင်ဖြေရမည်မို့ သူမ မသိသော စာများအား ကျူရှင် မတက်စေပဲ မောင်မောင်ကပင် သင်ပြပေးနေသည်..။ တခါတရံ ထွေရာလေးပါး စကားစမြည်တို့ ပြောကြား ကြလေ့ ရှိသည်..။ တခါတလေ သူမ သိမြင်သည့် အကြောင်းအရာများကို မေးသင့်သည် မမေးသင့်သည် မတွက်ပဲ မောင်မောင်အား သိချင်တာ မှန်သမျှ မေးမြန်းရာ ဖြေရခက်သည့် မေးခွန်းများ ဖြစ်နေတတ်သည်..။ တခါက နိုင်ငံခြားရုပ်ရှင်ကား ကြည့်ပြီး အပြန် မင်းသားက မင်းသမီး နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်ခြင်းကို ….ကိုမောင် ..အဲဒါ ဘာလုပ်ကြတာလဲ ဟင်..သူတို့မို့ မရွံတယ်နော်..ဘာများ ကောင်းမှန်းလဲ မသိဘူး..ကိုမောင်ရော သိလား ဟင်….ဟာ…ဒီကောင်မလေး ပေါက်တတ်ကရတွေ …နင်နားမလည်ရင် နားလည်သလိုနေ…လျှောက်မမေးနဲ့…..ဒီက..မသိလို့…..ဥစ္စာ….
သူမမေးမြန်းခြင်းကို မောင်မောင်က ကောင်းကောင်းမဖြေလျင်လည်း စိတ်ကောက်တတ်သည်..။ ဂွတော့ ကျသည်..။ လူကြီးစိတ် မဟုတ်သေးတော့ ဒုက္ခတွေတော့ များကုန်ကြလိမ့်မည်…။ရဲရဲတင်းတင်း ဆက်ဆံမှုမှာ မောင်မောင့်အပေါ် ယုံကြည်ကိုးစားမှုကြောင့်လည်း ဖြစ်တန်ရာသည်..။ သည်လိုဖြင့် နေလာခဲ့ရာ ရက်တို့လည်း တရွေ့ရွေ့နှင့် ကုန်ဆုံးလာကြသည်..။ ချိုမာမှာ တစ်နေ့တခြား မိန်းမကြီး သဏ္ဍာန်များ ပုံပေါ်လာ၍ နို့လေးများမှာလည်း ကလေး လက်သီးဆုပ်သာသာခန့် ရှိလာပြီ..။ တင်သားလေးများမှာလည်း နိမ့်တုံမြင့်တုံ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ချစ်စရာလေး ဖြစ်လာသည်..။
ချိုမာသည် ခန္ဓကိုယ် ပြောင်းလဲမှု ရှိလာသော်လည်း မောင်မောင့်အပေါ် ဆက်ဆံရာတွင်မူ ပြောင်းလဲမှု မရှိပဲ ခါတိုင်းလို ပူးပူးကပ်ကပ်ပွတ်သီးပွတ်သပ် နေတတ်သည်..။ သူမအဖို့ မည်သို့မျှ မထူးခြားသော်လည်း မောင်မောင်၏ စိတ်တွေမှာ မသိမသာ တုန်လှုပ် ဖောက်ပြန်လာနေသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်..။ တခါတရံ ဒီကောင်မလေး …ငါ့များ ဟိုဒင်းဖြစ်နေရော့လား…ဟု အောက်မေ့မိသည်..။ ထိုအခါများတွင် မောင်မောင့် အကြည့်များက စူးစူးရဲရဲ နိုင်လှပေရာ….ကိုမောင် သူများကို ဘာလို့…အဲ့လိုကြီး စိုက်ကြည့်နေတာလဲ…..လှလို့..ပေါ့….ဟင်း…နော်..ဒါပဲ…..
ထိုအခါများတွင် ချိုမာမှာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနှင့် ချစ်စရာဟန်ကလေးဖြစ်ကာ ပိုကြည့်ကောင်းနေသည်..။တကယ်ပြောတာ ချိုမာရဲ့ ..၊ ချိုမာလှတာက လက်လေးတွေက အစလှတာ…ဟု ပြောပြောဆိုဆို ကိုင်ကြည့်သည်..။ မနူးမနပ် အရွယ်လေးများအား သည်လိုပဲ စ၍ ပျိုးထောင်ကြမှန်း မောင်မောင် နားလည်သဖြင့်လက်တွေ့ ကျင့်ကြည့်နေသည်..။ အဆစ်အမြစ်…ပြေပြစ်လွန်လှ၇ကားဖယောင်းတိုင်သား ကျနေအောင် ချောမွတ်နူးညံ့လှသည်…ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်စမ်းသပ်နေသော မောင်မောင်အား ချိုမာသည် မျက်နက်ကလေး ကလယ်ကလယ်နှင့် ကြည့်နေသည်..။
နေပါအုံး…ကိုမောင်က ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ လက္ခဏာ ကြည့်တတ်လို့လား..၊ ဟောတတ်ရင် ဟောပေးစမ်းပါ….ဟောတတ်တာပေါ့…ချိုမာ..လက္ခဏာက ကောင်းပါတယ်..၊ ဒီတစ်သက်တော့ မဆင်းရဲတော့ဘူး…စသည်ဖြင့် ဘာညာကွိကွ တွေ ပြောပြီး…ဒါနဲ့…ချိုမာ ရင်ဘတ်မှာ မှဲ့မရှိဘူးလား….မသိဘူး….ကိုမောင်ရဲ့….ရှိရင် အဲဒါ မိန်းမမြတ်လို့ ခေါ်တယ်…၊ချမ်းသာတတ်တယ်..၊ ဒီလို ဒီလို နေရာတွေမှာလေ…သေသေချာချာ ..ရှာကြည့်ပါအုံး…ပြောပြောဆိုဆို မောင်မောင့် လက်ညှိုးကြီးများက ချိုမာ၏ ရင်သားနားတဝိုက် ထောက်ပြနေရာ…ချိုမာမှာ ရင်တုံပန်းတုံ ဖြစ်နေရသည်..။နေအုံးနော်…ကိုမောင်..ချိုမာ သွားကြည့်အုံးမယ်….ဟုပြောကာ အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်..။
မတွေ့ဘူး….ကိုမောင်ရဲ့…..တွေ့မှာပါ…သေချာ ရှာကြည့်ပါအုံး…တကယ်ပါတယ်နော်…..ဟု ပြောဆိုရင်း မောင်မောင်သည် အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သွားရာ အပေါ်အင်္ကျီ ကျယ်သီးများကို ဖြုတ်၍ ဘရာစီယာအတွင်းမှ နို့ကလေးနှစ်လုံးကြားမှာ သေသေချာချာ ရှာနေသည်..။
တွေ့လား….အမေ့…လန့်လိုက်တာ ကိုမောင်ကလည်း….ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး….ကိုမောင် က စေတနာနဲ့ ရှာပေးမလို့ဟုပြောကာ ချိုမာ၏ ရင်သားနှစ်မွှာကြား၌ လက်နှင့် ဟိုဒီ လျှောက်ကြည့်နေသည်..။ ချိုမာမှာ မှင်သက်မိနေသည်..။ ဖယောင်းသည် မီးနှင့် ဝေးနေပါက ကိစ္စမရှိ..။ မီးနှင့် နီးစပ်ပါက ဖယောင်းမှာ အရည်ပျော်ရသကဲ့သို့ ချိုမာမှာလည်း ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်ကာ သာယာမိသလိုလို ရှိလာသည်..။အေးဟ..မတွေ့ဘူး..၊ အော်….ဒါနဲ့ တူတယ်….ဟု ပြောကာ ချိုမာ့ နို့သီးလေးကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲလိုက်သည်..။ ချိုမာမှာအသက်ရှူများမှားကာ ပါးစပ်ကလေး ဟ၍ ကြက်သီးမွှေးညှင်းများပင်ထသွားရှာသည်..။တော်ပြီ…တော်ပြီ…မရှာချင်တော့ဘူး…
ချိုမာ့ သဘောပဲလေ…ငါ့ညီမက ကနေ့မှ ပိုလှနေတာ…ဟောဒီပါးကလေးက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့နဲ့ တကယ် ချစ်စရာကောင်းတာ….ဟု ပြောပြီး သူ့နှာခေါင်းကြီးနဲ့ တအားကုန် ဖက်နမ်းလိုက်ရာ…ဒါ…ဘာလုပ်တာလည်း…အမေ့ကို တိုင်ပြောမှာ….ဟောဗျာ….ကိုယ့်ညီမမို့ ချစ်လို့ နမ်းတာပဲ..ဥစ္စာ..အို……မရဘူး…မရဘူး တိုင်မှာပဲ….ဟုပြောကာ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်..။ မောင်မောင်မှာ တဟေ့ဟေ့နှင့် နောက်မှ မမှီမကမ်း လိုက်ဆွဲသော်လည်း မမိလိုက်ချေ…။ သို့သော် လှေကားထိပ်မှနေ၍ မောင်မောင့်ဘက်သို့ ပြန်လှည့်ကာ လျှာကလေး ထုတ်ပြောင်ပြသွားသည်..။ ထိုအခါမှ မောင်မောင်မှာ သက်မချနိုင်တော့သည်..။ လူမှာအတွေ့ ဆိုသကဲ့သို့ ချိုမာ မှာလည်း အတွေ့ကို မသာယာ မကြည်နူးပဲ မနေနိုင်ချေ…။
နောက်တစ်နေ့၌ စာပြပေးသောအခါ မောင်မောင်မှာ စားပွဲအောက်ကနေ၍ ခြေထောက်ချင်း ထိလိုက် ၊ ချိုမာက ရုန်းကန်ပြလိုက်နှင့် တခါတရံ ချိုမာ့ ပေါင်တစ်လုံးအား သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းနှင့် ညှပ်၍ ထားရာ ချိုမာမှာ မောင်မောင့်လက်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်နှင့် အတွေ့အထိတွင် သာယာနေတော့သည်..။ စာဆိုတာ ဘာမှန်း မသိကြတော့..။ မနူးမနပ်ကလေးအား ချော့မြှူရန် အတွက် မောင်မောင်မှာ အကြံထုတ်ရလေပြီ..။
အော်…ချိုမာ..ဟိုတစ်ခါတုန်းက ရုပ်ရှင် အပြန်မှာ ကိုမောင့်ကို မေးတာ ခုဖြေပြမယ်လေ..ဘာ….လဲ..ဟင်…မင်းသားနဲ့ မင်းသမီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်တာ သိချင်တယ်ဆို..အဲဒါ…ချိုမာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထား…ခေါင်းကလေးကို မော့ပြီး..နှုတ်ခမ်းကို အသာလေး စုထား..ပေး…ချိုမာမှာ မောင်မောင်ပြောသမျှ လိုက်လုပ်ပေးရှာသည်..။ ကြောင်ဘားကြီး မောင်မောင်က ချိုမာ့ကို လှမ်းဖက်၍ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအား နမ်းစုပ်လိုက်ရာ ချိုမာမှာ ရုန်းကန်ရှာသော်လည်း အင်အားချင်းမမျှသဖြင့် မရုန်းနိုင်ရှာ..၊ တဟင့်ဟင့်နှင့် ငြီးညူသံပြုရင်း မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ငြိမ်ကျသွားရှာသည်..။
ကိုမောင် သိပ်ဉာဏ်များတာပဲ…. ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး…သူများ အသက်ရှူကြပ်ပြီး မောတာပဲ ရှိတယ်..၊ မကောင်းပါဘူး…..ဒါနဲ့… ပြွတ်ခနဲ မြည်အောင် ဘယ်လို လုပ်တာလဲ…ဟင်…အောက်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ချိုမာက ဆတ်ခနဲ ဆွဲဖြုတ်လိုက်..၊ အဲဒီမှာ အသံမြည်တာပဲ..၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပေးအယူ မျှမှ အရသာရှိတာ..၊ စုပ်တဲ့သူက စုပ်သလို အနမ်းခံရတဲ့သူကလဲ သင့်လျော်သလို တုံ့ပြန်မှ …ကိုမောင်က လျှာဖျားနဲ့ ကလိရင် ချိုမာကလဲ လျှာနဲ့ ပြန်ကလိရတယ်…
သည်လိုနဲ့ စာသင်ခြင်းမရှိပဲ ထိုနေ့အဖို့နမ်းစုပ်ခြင်း သင်တန်းနှင့် သာ အချိန်ကုန်ခဲ့ကြရာ ချိုမာ ကိုယ်တိုင်မှာ မောင်မောင့်အပေါ် အတွေ့အထိကို တဏှာဖြင့် တပ်မက်စွဲလန်း နေချေပြီ…။ မောင်မောင်မှာလည်း တစ်ဆင့်ချင်း တက်ရန် ကြံစည်စိတ်ကူးနေသည်..။
ချိုမာကို စာပြရသော အချိန်များ၌ နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြရသည်.။ စာသင် စာကြည့်ကြခြင်းထက် မောင်မောင့် ရင်ခွင်ထဲ၌ ချိုမာရှိနေရသည်က သာ များသည်..။
လောကကြီးအကြောင်းကို ဘာမှ မသိတော့သော ချိုမာမှာ အတွေ့ရေယာဉ်ကြောမှာ သာယာယစ်မူးနေတော့သည်…။ မောင်မောင်မှာ မကြမ်းကြေ တတ်သိနေသော်လည်း ချိုမာမှာ ကလေးစိတ်သာသာနှင့် လူကြီးကိုယ် လေး ဖြစ်နေသဖြင့် မနူးမနပ်ကလေးအား ထိုကိစ္စ ထိရောက်အောင် အချိန်ရှိသရွေ့ ကြိုစားနေသည်..။တစ်ည၌ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံပေါ်တွင် မောင်မောင် စာကြည့်နေစဉ် ချိုမာရောက်လာကာ မောင်မောင့် ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံး၍ စာကြည့်သည်..။ နူးညံ့သော ဆံပင်အထိအတွေ့ကြောင့်များလား မသိ မောင်မောင်၏ လိင်တံကြီးမှာ ထောင်မတ်လာရသည်..။
ချိုမာ့ခေါင်းကိုဖယ်ရခက် ..သိမှာလည်း စိုးရိမ်မိ..၊ မောင်မောင် မခုန်စဖူး ရင်တွေ ခုန်နေသည်..။ အပျိုစစ်စစ်ကလေး၏ အချစ်ဖူးကို ရင်ဆိုင်တွေ့လိုက်ရ ကောင်းလေမလား ဟုတွေးတောနေမိသည်..။ ချိုမာမှာလည်း ရိပ်မိနေသည်..။ ဆတ်ခနဲ အလှုပ်မှာ သိသော်လည်း ဆက်အိပ်မြဲ အိပ်နေသည်..။မောင်မောင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။ ချိုမာ့ ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းရှုံ့ပစ်ပြီး ၊သန္တာရောင် နှုတ်ခမ်းကလေးကို တအားကုန် စုပ်နမ်းပြီး ချိုမာကလည်း မောင်မောင် သင်ထားသည့်အတိုင်း တုံ့ပြန်..အနမ်းများ ကောင်းကောင်းပေးတတ်နေပြီ….။
ပြွတ်ခနဲနေအောင်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုခွာလိုက်..၊ ဖတ်ခနဲ ပြန်ပြီး နမ်းစုပ်လိုက်နဲ့ အမျိုးမျိုး တုံ့ပြန်မှုလေးတွေ ပေးတတ်နေပြီ..။ ချိုမာ့ ဆံစဖျားလေးတွေ လည်ပင်းသားနုနုလေးတွေကို နှာခေါင်းကြီးက ထိတွေ့နေလေပြီ..။အို…အို…..ကိုမောင် ယားတယ်..မလုပ်ပါနဲ့….တော်ပါတော့ ဆိုနေမှ…၊ …အို…ကြည့်ပါလား.လို့…ဘာလို့ သူများ ကျယ်သီးတွေ..ဖြုတ်နေရတာလဲ….ချိုမာကလဲကွာ..ကိုမောင့်ကို ချစ်တယ်ဆို…၊ ဒါလေးတော့ ခွင့်ပြုပါနော်…ဘာမှဖြစ်တာမှ မှုတ်ပဲ…ချိုမာ့ နို့လေးတွေကို ကိုင်ကြည့်ရုံတင် နော်…….နော်…
တအိုအိုတအင်အင်နှင့်ငြီးငြူငြင်းဆန်နေရသော်လည်း မောင်မောင် သနားမှ ချမ်းသာရာ ရမည့် ချိုမာ့ဘဝ…။ ခုကြည့်လေ မောင်မောင့် လက်ကြမ်းကြီးဟာ ချိုမာရဲ့ နူးညံ့တဲ့ နို့ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်နေပါပြီ..။ အဦးအထွတ်မို့ မောင်မောင်မှာ ကြမ်းကြမ်းကြီး မကိုင်ရက်….၊ ဖွဖွလေးသာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်..။ လက်ဘက်ရည်ကြမ်း ပုဂံသာသာမျှ သာရှိသော နို့အုံပေါ်မှ နို့သီးဖျားသေးသေးလေးမှာ တောင်ထနေသည်..။
အတွင်းမှနို့အုံလေးမှာမာမာခဲခဲလေးမို့ ချေလိုက်ပါက ချိုမာ နာပြီး လန့်သွားမှာ စိုးရိမ်ရ၏..။ ချိုမာ့အနေနှင့် ခံစားရသည်မှာ တရှိန်းရှိန်း တဖိန်းဖိန်းနှင့် ကောင်းသလိုလို အူယားသလိုလို နှင့် ခံစားရတာ တစ်မျိုးကြီးပါ..။ ဒီလိုအရသာမျိုးကို အစ်ကိုမောင်က ဘာပြုလို့များ စောစောက အသိမပေးတာပါလိမ့်ဟု အပြစ်မြင်မိလေသည်..။ ချိုမာ လက်များမှာ မောင်မောင့် လက်ဖျံကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး တွန်းဖယ် မပစ်ရက်နိုင်ပဲ ရင်ကို ကော့ကော့ပေးနေမိသည်..။
သူမကကော့ပေးတော့မောင်မောင့်လီးကြီးနှင့်ချိုမာ့ခေါင်းနှင့် ထိမိနေသည်..။ ချိုမာ့စိတ်ထဲမှာ မရိုးမရွနှင့် ကိုင်ကြည့်ချင်သည်..။ မောင်မောင်က လက်မနှင့် လက်ညှိုးကြားမှာ နို့သီးဖျားလေးကို ချေပေးလိုက် လက်ဝါးပြင်နှင့် ကလိပေးနေသလို နှာခေါင်းကြီးမှာလည်း ချိုမာ့ ပါးပြင်နှင့် လည်တိုင် ဆံစပ်လေးတွေပေါ်မှာ သောင်းကြမ်းနေသည်..။အိုး….ကိုမောင် သိပ်ကဲတာပဲ….ဘာဖြစ်လို့လဲ ချိုမာရဲ့….မကောင်းလို့လား….မသိဘူး….ချိုမာ ရှက်ပါတယ်… ဘာမှ မမေးပါနဲ့…` သတိတရားဆောင်ပြီး အတွေ့နောက် မလိုက်မိအောင် ဟန်ဆောင်သော်ငြားလည်း သာယာမှုက မျက်နက်ကလေးကို မှေးမှိတ်သွားစေသည်..။ မောင်မောင်သည် ချိုလုံးလေးကို ဘရာစီယာအတွင်းမှ အသာမတင်ပြီး လက်နှင့် ပွတ်သပ်ပေးရာမှ တဖန် ပါးစပ်နှင့် စို့ပေးလိုက်သည်..။ ဒီအတွေ့ကိုတော့ ချိုမာ ဟန်မဆောင်နိုင်ပါ..။
`ကိုမောင်ကလဲ…..ခလေးလေး ကျနေတာပဲ…ဘာလုပ်မှန်း မသိပါဘူး…ယားတယ်..၊ တော်ပါတော့ ကိုမောင်ရယ်…သူများ မနေတတ်တော့လို့ပါ..နော်…လို့…ပါးစပ်က တောင်းပန်နေသော်လည်း လက်နှစ်ဖက်မှာ မောင်မောင့် လည်ပင်းကို ဖက်လျက် နှင့် ရင်ကလေး ကော့ကော့တက်နေပုံမှာ မောင်မောင့်စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ပို၍ အားပေးသလို ဖြစ်နေသည်..။ ကော့တက်နေသော ချိုမာ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို လက်နှင့် လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်ရာ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသော အဖြစ်မို့ စိတ်လာ၍ ဖောင်းထနေသော အဖုတ်ကလေးကို ကိုင်ထိထားသဖြင့် ရှက်သွားသည်..။ ထို့ကြောင့် မောင်မောင် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခင်မှာပင် ထ၍ ….တော်ပြီ….တော်ပြီ…..ကိုမောင် ကဲလာပြီ….အဲဒါတော့ မကိုင်ပါနဲ့…သူများ ကြောက်လို့ပါနော်…..“ ဟုပြောကာ ထွက်ပြေးသွားသည်…။ မောင်မောင်မှာ ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေရပြီးမှ ခုလိုဖြစ်သွားရာ ဆတ်တငံ့ငံ့ကြီးဖြစ်နေသည်…။ ကိစ္စမရှိ…ဒီအဆင့်ထိအောင်မြင်လာမှတော့ ကျန်သောအဆင့်သည် မခဲယဉ်းတော့။
ကိုမောင် တော်တော့နော်…..နေ့တိုင်းကြီးစို့နေတော့သူများနို့တွေကြီးလာပြီ…၊ ကြီးတာမှ နှစ်ဖက်မျှ ကြီးတာမှုတ်ဖူး..၊ ကိုမောင်စို့နေတဲ့ ဘယ်ဘက်က ပိုကြီးနေတာ….ဘယ်နှရက်များ ရှိသေးလို့လဲ..ချိုမာရဲ့…..၆ ရက်ရှိပြီနော်….နေ့တိုင်းပဲ..၊ ခု ဘရာစီယာတွေ မတော်တော့ဘူး….ကိုမောင် ဝယ်ပေး…..ဝယ်ပေးမှာပေါ့…ကနေ့စို့ပြီး တော်ပြီနော်…၊ ဒါပေမယ့် ချိုမာ့ဟာတော့ ကိုင်ကြည့်မှာနော်….ကိုင်ရုံတင် ကိုင်နော်….စိတ်ချပါ…..သူ့အလိုချည်း လိုက်နေရတာပဲ….သိဘူး……ရော့ရော့….စို့တော်မူပါ..ရှင့်…“ သူမကိုယ်တိုင် ကပင်မောင်မောင်ကို ချိုလှန်တိုက်သောအဆင့်ထိ ရောက်ရှိနေပေပြီ…။ ချစ်သူနှင့် တွေ့ရလေတိုင်း မိန်းမတွေ၏ အရှက်တရားသည် ပျောက်ကွယ်ရလေပြီ…။ မောင်မောင်မှာ နို့သီးဖျားကို ငုံစို့လိုက် ၊ လျှာနှင့် ကလိပေးလိုက်နှင့် ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း တစ်ဖက်ထဲ ကြီးနေသော နို့နှင့် ညီမျှစေရန် ပွတ်ကိုင်တွယ်ပေးရသည်..။
ချိုမာမှာ မျက်စိကိုမှိတ်၍ မောင်မောင့် ဆံပင်တွေကို ဖွ ၊ ခေါင်းကို ဖက်ကာ ဖီလင်တွေ ငြိမ့်နေရသည်..။ နို့ကို ချေနေသော မောင်မောင့်လက်မှာ ချိုမာ၏ အဖုတ်ရှိရာသို့ လှမ်းနေပြီ…။ ချိုမာမှာလည်း ပေါင်ကို မသိမသာ ကားပေးနေသည်..။ ပေါင်ရင်းသားများကို ပွတ်ပြီး အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးရာ ချိုမာမှာ မောင်မောင်၏ ဆံပင်များကို အားမလိုအားမရနှင့် ဆုပ်ချေ ဆွဲဖွနေသည်..။ ထမီအပေါ်မှ ပွတ်နေရာက မောင်မောင်က တဆင့်တက်၍ ထမီကို လှန်ကာ တိုက်ရိုက် ကိုင်တွယ်လေပြီ…။ ပထမဆုံးအကြိမ် လက်နှင့် တိုက်ရိုက် ကိုင်ခြင်းဖြစ်သည်…။ မောင်မောင် ဖျားသွားသည်..။ အမွှေးဆိုလို့ တစ်ပင်မျှမရှိသေးသော ဟင်းလင်းပြင်လေး…။ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကလေး၏ အက်ကြောင်းကလေးကို အသာဖြဲ၍ စမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ အရည်များ စိုရွှဲနေသည်..။
မည်မျှအထိစိတ်ပါနေသည်မသိ..။ အရည်ကြည်များ တော်တော်ကို စိုနေသည်..။ မောင်မောင်မှာ အစေ့လေးကို မထိတထိ ကလိရင်း လက်ခလယ်နှင့် အက်ကြောင်းလေးအတိုင်း ပွတ်ဆွဲနေသည်..။ ပထမဦးဆုံး လက်ခလယ်နှင့် လမ်းဖောက်ထားမှ…..။ ဗျစ်..ဟူသောအသံနှင့်အတူ ချိုမာ၏ မျက်နှာ ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ ဖြစ်သွားသည်..။ သို့သော် အံကိုကြိတ်၍ ပေါင်ကလေးများ ကားပေးလာသည်..။ မောင်မောင်မှာ တင်းနေအောင် ဆွဲထားသော ရာဘာပြားကို လက်နှင့် ထိုးဖောက်သကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်..။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကလေး ခံစားလိုက်ရသည့်နည်းတူ သာသာကလေး မွှေပေးနေသည်..။ ချိုမာမှာ လိမ်တွန့်နေရင်းမှ မောင်မောင်၏ လက်ဖျံကို သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းနှင့် တင်းကြပ်စွာ ရစ်ပတ်စပြုလာသည်..။
မောင်မောင့်လက်ကြီးများ လွတ်ထွက်သွားမည့်အလား စိုးရွံ့ကာနေသည်..။ အို….ကိုမောင်ကလဲ ..သိပ်ဆိုးတာပဲ…၊ တော်တော့နော် ချိုမာ့အဖုတ်ထဲက ပူလာပြီ..၊ ကြောက်လဲ ကြောက်လာပြီနော်…နော် လို့….ကြောက်တာလား ကောင်းတာလား မှန်မှန်ပြော….နော်….ဘာတွေ မေးမှန်းလဲမသိဘူး…၊ တော်ပါတော့ ကိုမောင်ရယ်…ချိုမာမနေတတ်လွန်းလို့ပါ.. တောင်းပန်ပါတယ်…ဒါဖြင့် …ကိုမောင့်လီးကို ကိုင်ပေးလေ….ဟွန်း….သူသိပ်ကဲတာပဲ…၊ ကိုင်ရုံတင် ကိုင်ပေးမှာနော်…ဒီထက် အဆင့်မတက်နဲ့…. ချိုမာမှာ မောင်မောင့်လုံချည် ပေါ်မှပင် ထောင်မတ်နေသော လိင်တံကြီးအား သူမ၏ ပျော့ပျောင်းသောလက်ချောင်းလေးများနှင့် ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်သည်..။ ကိုမောင့် လီးကြီးနဲ့များ ခံလိုက်ရရင်တော့ ..ဟူသော အတွေးများ ဝင်လာသည်..။ ကိုမောင့်ဟာကြီးက ပူနွေးနွေးကြီးနော်… နဲတာကြီး….မှုတ်ဘူး…ချိုမာရယ် လုံချည်ချွတ်ပြီး ကိုင်ပေးပါလား…၊ ဒါမှ ပိုပြီးကောင်းတာ…ကိုမောင်လဲ ကောင်းတာပဲ… ဟုပြောပြောဆိုဆို မောင်မောင်သည် သူ၏ လုံချည်ကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်..။
ချိုမာမှာ တိုက်ရိုက်ကြီးမြင်တွေ့ရတော့မှ မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားရသည်..။ နည်းတာကြီး မဟုတ်ပါ..။ ဒစ်လန်ကြီးနှင့် ထိပ်ဝက အရေများ စို့နေသေးသည်..။ ဒစ်ကြီးမှာ နီတာရဲကြီးနဲ့ ဖြစ်သည်..။ ချိုမာလက်ဖဝါးလေးမှာ အလုပ်ကြမ်းဆိုလို့ တစ်ခါမှ မလုပ်ကိုင်ခဲ့ရ၍ အလွန်နူးညံ့လှသည်..။ အကိုင်ခံရသော မောင်မောင်မှာ လက်ဖဝါးနုနုလေးနှင့် ဒစ်ဖျားကို ထိလိုက်တိုင်း တွန့်တွန့်သွားသည်..။ ကောင်းလိုက်တာ ချိုမာရယ်…ကိုမောင့် ဒစ်ကို ယားလာတာပဲ….ဟုတ်တယ်နော်…ချိုမာလဲ ယားလာတယ်..၊ ဘယ်နေရာကမှန်း မသိဘူး….ကိုမောင့်ဟာကို ချိုမာ့ထဲ သွင်းကြည့်ရအောင်နော်…..မလုပ်ပါနဲ့ ကိုမောင်ရယ်…ဒါကြီးများ သွင်းရင် သေလိမ့်မယ်..၊ ခု လက်ချောင်းလေးတောင်မှ သူများ နာလှပြီ.. မောင်မောင်မှာ ပါးစပ်က နော်နော်နှင့် ချော့နေသလို လက်ကလဲ သွက်လှသည်..။
ခဏချင်းပင်ချိုမာမှာပေါင်ကားလျက်ထမီကလေးမှာအထက်သို့ လန်တက်နေတော့သည်..။ မောင်မောင်သည် ချိုမာ၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်ထိုင်သည်..။ ချိုမာမှာ နောက်ပြန် လက်ထောက်လျက် နှင့်ပင်..။ ချိုမာ ကိုယ်တိုင်မှာလည်း လက်တွေ့ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ယောက်ျားလိင်တံကြီးကို မြင်ပြီးကိုင်ပြီးမှတော့ စမ်းတော့ ကြည့်ချင်သည်..။ ဖြစ်ပါ့မလား ကိုမောင်ရယ်… တော်တော်ကြာ ဒုက္ခရောက်နေပါ့မယ်…ဖြေးဖြေးချင်းတော့ ဖြစ်လာမှာပေါ့…စိတ်ရှည်ပြီး ချိုမာက သည်းခံနော် ..မတော်လို့ ပြန်လွှတ်လိုက်ရတယ်လို့ ထုံးစံမှ မရှိတာ.. မောင်မောင်မှာ သူ့လိင်တန်ကြီးကို လက်နှင့်ကိုင်၍ ချိုမာ၏ အဖုတ်အက်ကြောင်းလေးတလျောက် အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေသည်..။
ချိုမာ၏ မျက်လုံးကလေးများ စင်းလာသလို သူမကိုယ်တိုင်က မောင်မောင်ဘက်သို့ ပို၍ အားမလိုအားမရနှင့် အံကို ကြိတ်ကာ ခေါင်းတခါခါနှင့် ဖြစ်နေသည်..။ မောင်မောင်မှာ အပေါက်ဝကို တွေ့ရသော်လည်း မသွင်းသေးပဲ..၊ လီးထိပ်နှင့်ပင် ကလိပေးနေသေးသည်..။ ချိုမာ၏ အဖုတ်မှာလည်း ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးများ ရွှဲရွှဲစိုနေကာ လီးကြီးအား ဝင်ပါတော့ ဝင်ပါတော့ ဟု ပြောနေဘိအလား ဖိတ်ခေါ်နေလေပြီ..။ မောင်မောင်မှာ အပေါက်ဝကို တစ်ချက်တေ့ပြီး အထက်အောက်မွှေရင်း ဒစ်ဖျားမြုပ်ရုံမျှ သာသာဖိသွင်းလိုက်ရာ ချိုမာမှာ အမေ့ ဟု ယောင်အော်ပြီး မောင်မောင့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားသည်..။ ဒါတောင်မှ မောင်မောင်က လက်နှင့် အပျိုမှေးကို အရင်ဖောက်ထားခဲ့လို့…သာပေါ့..။ နာတယ်…..ကိုမောင်ရယ် တော်ပါတော့နော်..ကျေနပ်ပါတော့…၊
ချိုမာတော့သွေးတွေထွက်လာပြီထင်တာပဲ…ခဏတော့ နာမှာပေါ့ ချိုမာရဲ့..ခုတောင် ဒစ်ကျော်ကျော်ဝင်နေပြီပဲ…၊ ခေါင်းဝင်မှတော့ ကိုယ်ဆန့်ရမှာပေါ့…. မောင်မောင်မှာ အပျိုစစ်စစ် ပူပူနွေးနွေးကလေးအား အခွင့်အရေးရတုန်း လက်လွှတ်မခံချင်ပေ..။ ချိုမာပြောလည်း ပြောစရာပင်…။ မောင်မောင့် လိင်တံမှာ ဒစ်ကျော်ကျော်ဝင်သော်လည်း နောက်တထစ် သွင်းဖို့ရန်မှာ တကယ်မလွယ်လှ..။ လုပ်မယ့်လုပ်တော့ အဆုံးစွန်ထိပဲ ကောင်းပါတယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့် ချိုမာ၏ တင်သားနှစ်ဖက်အား ကိုင်ကာ အသာလေး ဖိချလိုက်ရာ ..ဗျစ် ဗြိ ဟူသော အသံနှင့်အတူ…. အမေ့…..နာတယ်….ကိုမောင် တော်ပြီ..ကောင်းလဲ မကောင်းဘူး….. ဟုပြောကာ ချိုမာက မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှ ရုန်းထွက်သွားသည်..။ အဝတ်အစားများကို ကပျာကယာ ဝတ်ရင်းနှင့် ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့ ဟု ပါးစပ်က ပြောရင်း တောင်းပန်နေသော ချိုမာ့ကို ကြည့်၍ မောင်မောင် သနားသွားသည်..။
နောက်များမှ တဖြေးဖြေးချော့ပြီး လုပ်ရသေးတာပေါ့ ဟု ကြိမ်းရင်း ပြုံးစိစိနှင့် ကြည့်နေသည်..။ ချိုမာသည် မောင်မောင့်ပါးကို နမ်းကာ အောက်သို့ ဆင်းပြေးလေသည်..။ ထိုညက မောင်မောင် တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်..။ ချိုမာမှာလဲ အိပ်ယာထဲရောက်လေခါမှ ပထမဦးဆုံး အကြိမ်မြင်ဖူးတွေ့ဖူးသော အရသာကို စဉ်းစားရင်း တလွန့်လွန့် တလူးလူးဖြစ်နေသည်..။ ကြိတ်မှိတ်ခံရင်တော့ ရကောင်းပါရဲ့ ဟူသော အတွေးနှင့်အတူ ဖီလင်တွေ ပြန်ဝင်နေသည်..။ ချိုမာက သီးသန့် တစ်ခန်းအိပ်ခြင်းဖြစ်သည်..။ မောင်မောင့် အိပ်ယာကို မည်သို့သွားရမလဲဟု စဉ်းစားနေသည်.။ ပြင်ပလောက၌ မိုးသက်လေညှင်းလေး တိုက်ခတ်စ ပြုနေသည်..။ ရန်ကုန်မိုးသည် မထင်မှတ်ပဲနှင့် ရွာတတ်သည်..။ မိုးသက်လေကြောင့် ချိုမာ၏ အခန်းမှ ပြူတင်းပေါက်အခန်းစီး အပြာလေးသည် လူးလွန့်လှုပ်ရှားနေသည်..။
ချိုမာ့ စိတ်တွေလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်..။ ည၏ တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို မိုးခြိမ်းသံက ဖြိုခွင်းလိုက်သည်..။ မောင်မောင်၏ ခြေထောက်ကို တစ်ယောက်က ကိုင်လှုပ်၍ နှိုးနေသည်ကြောင့် မောင်မောင် လန့်နိုးသွားသည်..။ ဘယ်သူလဲ..ဟင်…ချိုမာပါ..ကိုမောင်ရယ်…မိုးတွေ ခြိမ်းတော့ ချိုမာကြောက်လို့ပါ…အော်…..ချိုမာ..ရယ်… ဟု ငြီးတွားရင်း မောင်မောင်ပြုံးလိုက်သည်..။ ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်စေပြီး ရင်ခွင်ထဲ၌ ချိုမာကို ဖက်ထားလိုက်သည်..။ ငြိမ်သက်ခြင်းကို အသက်ရှူသံများက ဖုံးလွှမ်းနေသည်..။ သက်ပြင်းချသံ အဝတ်အစားချွတ်နေသံများ လူးလွန့်လှုပ်ရှားသံများသာ ထွက်ပေါ်နေသည်..။ မောင်မောင်နှင့် ချိုမာမှာ အပေါ်အင်္ကျီများ မရှိကြပဲ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ အငမ်းမရ ဖက်ရမ်း နမ်းစုတ်နေကြသည်..။ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုမှာ တဖြေးဖြေးနှင့် အိပ်ယာထက်သို့ လဲကျသွားသည်..။
ချိုမာမှာ နေ့လည်က အရှိန်ကြောင့်လား ၊ ညအမှောင်ကပဲ သူမအရှက်အကြောက်တွေကို ကွယ်ပျောက်သွားစေသလားမသိ တုန့်ပြန်အနမ်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကလေးပေးနေသည်..။ ပြေလျောကျနေသော ထမီကိုပင် မသိမသာကလေး ချွတ်ပေးနေသည်..။ မောင်မောင်မှာလည်း လုံချည်ကို ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်သည်…။ နို့ကလေးများကို ချေမွပွတ်သပ်ပေးနေသလို…အောက်မှ ချိုမာကလည်း လူးလိမ့်ရင်း အားမလိုအားမရတွေ ဖြစ်လာသည်..။ ကြာလိုက်တာ ကိုမောင်ရယ်…ဟု ဖွင့်မပြောရုံတမယ်ပင်…။ မောင်မောင့်မြှူဆွမှုတွေမှာ ချိုမာ အတွက် ရွစိစိ ဖြစ်နေပါပြီ…။ အို့…..ကိုမောင်ရယ်…အင့် ဟင့်အင်း…ကွယ်….ကိုမောင့် လီးကြီးကို ကိုင်ပေးပါအုံးနော်…..ဘာလုပ်ဖို့များ…ကိုင်စေချင်ရတာလဲ..လို့… ချိုမာ့လက်ကလေးတွေက သိပ်နုတော့ အကိုင်ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့ပါ….
ချိုမာသည်မောင်မောင့်လီးကြီးကိုသေသေချာချာ ကျကျနန ကိုင်ပြီး အထက်အောက် ဂွင်းတိုက်သကဲ့သို့ လုပ်ပေးနေသည်..။ နောက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင် မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်ကာ သူမအပေါက်ဝကို လီးကြီးနှင့် တေ့ပေးလိုက်သည်..။ .အို….အရေတွေမှ ရွှဲလို့ပါလား…..။ချိုမာ…ပေါင်ကို ကားထားပြီး…ဒူးထောင်ထားနော်….ဖြေးဖြေးတော့ လုပ်ပါနော်…ကိုမောင် နေ့လည်တုံးက လည်း နာထားတဲ့ ဒဏ်က ရှိသေးတယ်…
မောင်မောင်က အပေါက်ဝတွင် တေ့နေရာမှ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းပေးလိုက်ရာ…ဒစ်ကျော်ကျော်မျှ ဝင်သွားသည်..။ ယခုအခါတွင် ချိုမာမှာ ငြီးငြူသံ မပြုတော့ပေ…။ မောင်မောင့် လက်မောင်းသားများအား သူမလက်နှင့် စုံကိုင်ညှစ်ထားသည်..။ သဘောမှာ ကြိတ်မှိတ်ခံနေသည့်ဟန်ပင်…။နို့နှစ်လုံးအား ကိုင်၍ ချေပေးရင်း ဒစ်ဖျားကို အဝင်အထွက်လုပ်နေသည်..။မောင်ရယ်…တစ်မျိုးကြီးပဲ…ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ….
ဖြေးဖြေးလေး သွင်းထားတာ ချိုမာရဲ့..၊ ကိုမောင် သွင်းလိုက်မယ်နော်…ချိုမာက အောက်ကနေ အသာလေး ကော့ပေးလိုက်နော်….
လိင်တံမှာ တဝက်ကျော်ကျော် ရောက်သည်အထိ ဝင်သွားရာ ချိုမာကော့ကော့ပေးနေရင်းမှ တွန့်သွားသည်..။အမေ့အိုး..ကျွတ်ကျွတ်…..ဘာဖြစ်လို့လဲ…ဟင်…နာတယ်………ကိုမောင်..ရယ်….
အစတော့..နာတာပေါ့ကွယ်…နောက်တော့လဲ ကောင်းလာမှာပေါ့….စူထွက်နေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအား စုပ်ယူလိုက်သည်..။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် လွတ်ထွက်သွားမတတ် ဖက်နေရင်း အပေါ်မှ ဆောင့်ချက်ကိုလည်း မနားပါ…။ မောင်မောင် အားမရချင်တော့…။လီးကို အဆုံးထိသွင်းရင်း ကပ်ထားလိုက်သည်…။ ချိုမာ မှာ မောင်မောင်က နှုတ်ခမ်းကို စုတ်နမ်းထား၍ အသံထွက်အောင် မအော်နိုင်သော်လည်း မောင်မောင့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ပိုမို တင်းကြပ်အောင် ဖက်မိလျက်သား ဖြစ်နေသည်..။ နာလို့လား…ကောင်းလွန်းလို့လားဟု ခွဲခြားရ ခက်လှသည်..။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပုဇွန်ဆိတ်ကလေး ငယ်ငယ် ပေမယ့် ပင်လယ်ကိုတော့ ရောက်အောင် ကူးတော့မည် ဟူသော အဆင့်သို့ ရောက်ပြီ…။ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ခွာပြီး ချိုမာကို မောင်မောင် အတင်းဖက်ထားလိုက်သည်..။ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ…ကိုမောင်ရယ်…သူ့ဟာကြီးက သူများအဖုတ်လေးထဲမှာ ပြည့်ညှပ်နေတာပဲ… ရင်ခေါင်းထဲရောက်သွားတယ် အောက်မေ့ရတာပဲ…ကပ်ထားတာကလဲ ပါးစပ်က ပေါက်ထွက်လာပါအုံးမယ်…ကောင်းလား…ချိုမာ….ကောင်းသေးပါဘူး နော်…..သူ့သနားလို့ ဥစ္စာ…..တဟဲဟဲနှင့် ရယ်ရင်း မောင်မောင် ဆောင့်ပေးနေပြီ…။
ပထမအဆင့် တဝက်လောက်သာထုတ်၍ သွင်းချီထုတ်ချီ လုပ်ပေနေသည်..။ လီးကြီးအား ဒစ်ဖျားနားအထိ ရောက်အောင်ထုတ်၍ အဆုံးထိ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းသည်..။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လီးကြီး ထွက်လာတိုင်း စူထွက်လာသကဲ့သို့ အဝင်တွင် လီးနဲ့အတူ ပြန်ပါသွားသည်..။ တစွပ်စွပ် အသံလေးများပင် ထွက်လာသည်..။ မောင်မောင်သည် ချိုမာ၏ ပေါင်ကို ထောင်၍ ပုခုံးပေါ်သို့ ခြေနှစ်ချောင်း တင်ကာ တစ်တီတူးထောင် ပုံစံနှင့် လုပ်ကြည့်သည်..။ တစ်ချက်…နှစ်ချက်….။
အိုး…ဟိုးဟိုး…..ကိုမောင် မရဘူး…၊ ဒီပုံက အထဲမှာ အောင့်အောင့်လာတယ်…၊ ရိုးရိုးပဲ လုပ်ပါ… ခုနပုံကိုတောင်မှ ကြိပ်မှိတ်ခံနေရတာ…ကိုမောင်ရဲ့..မှားသွားသည်..။ ရိုးရိုးခြေဆင်းပြီးပဲ လုပ်လိုက်သည်..။ ချိုမာမှာ တွေ့ကြုံမှု မရှိသေးသောကြောင့် လက်နှစ်ဖက်နှင့် မောင်မောင့်ခါးကို ဖက်ထားသည်မှ လွဲ၍ ဘာမှ တုန့်ပြန်မှု မပေးတတ်….။ မောင်မောင်က သည်တစ်ခါ ကြမ်းလိုက် သာသာလေးဆောင့်လိုက် နှင့် ဆောင့်ချက်တွေ များလာသည်..။
မောင်မောင်ပြီးချင်ပြီ..။ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ချက်များ ဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ မပီမသ ငြီးသံများနှင့် ချိုမာ့ တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားကာ ပြီးသွားသကဲ့သို့ မောင်မောင်မှာလည်း ပြီးသွားသည်..။ဘယ်လိုနေလည်း….ဟင်….သိပ်ကောင်းတာပဲ….ကိုမောင်ရယ်….အသံညှင်းညှင်းလေးနှင့် မောင်မောင့်နား နားကပ်ပြောလိုက်သည်..။ ပြင်ပလောကကြီးတစ်ခုလုံး မိုးစက်ကျသံများနှင့် လွှမ်းမိုးနေသလို မောင်မောင်နား၌ သိပ်ကောင်းတာပဲ ဟူသော ချိုမာ့ တုံ့ပြန်သံလေးကသာ စိုးမိုးနေသည်။
ZG
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ခုနစ္ေထြ တီးေဟာက္စ္ ဆိုလ်င္ သားသားနားနားႏွင့္ အေကာင္းဆုံးဆိုင္ဟု လူသိမ်ားသည္..။ ပိုင္ရွင္မွာ ဦးျမေမာင္ ႏွင့္ ေဒၚသန္း တို႔ျဖစ္ၿပီး သမီး ခ်ိဳမာဆိုေသာ အပ်ိဳမေလး သာရွိသည္။ကေလးစိတ္မကုန္ေသးေသာ အပ်ိဳမေလး ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး အရြယ္ပင္…။ ေမာင္ေမာင္မွာ ပြင့္ဆိုတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ရဲ့ ဆက္သြယ္ေပးမွုေၾကာင့္ ထိုဆိုင္တြင္ Casher ဟုေခၚေသာ ေငြသိမ္းေကာင္တာ ထိုင္ရေသာ အလုပ္ကို ရရွိသည္..။ ဆိုင္အိပ္ဆိုင္စား ႏွင့္ မပူမပင္ ေနရ၏..။
ေမာင္ေမာင္က အေျပာအဆို မြန္ရည္ ေျပျပစ္မွု ၊ အေနအထိုင္ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့မွု ၊ သစၥာရွိမွု တို႔ေၾကာင့္ သူ႔အလုပ္ရွင္က ခ်စ္ခင္သနားၾကသည္..။ မိသားစုပမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ၾကသည္..။ ခ်ိဳမာေလးမွာလည္း တစ္ေကာင္ႂကြက္မို႔ ေမာင္ေမာင္အား အစ္ကိုရင္းတစ္ေယာက္ပမာ ခ်စ္ခင္၏..။ ႏြဲ႕ဆိုး ဆိုးတတ္၏..။ ခ်ိဳမာစိတ္ႀကိဳက္ မွန္သမၽွ ေမာင္ေမာင္ကလည္း အလိုလိုက္သည္..။အေဖအေမမ်ား မအားေသာအခါ၌ ေမာင္ေမာင္ကပင္ ႐ုပ္ရွင္ လိုက္ပို႔ရသည္..။ မိဘမ်ားကလည္း ေမာင္ေမာင္၏ အေနအထိုင္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ် ရွိၾကသည္..။ စီးပြားေရးတစ္ဖက္ႏွင့္ မအားလပ္ျခင္းကသာ မ်ားရာ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးမို႔ အလိုလိုက္ အႀကိဳက္ေဆာင္ စရာမ်ားကို သူတို႔ကိုယ္စား ေမာင္ေမာင္ကပင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနရသည္..။
ယခုႏွစ္မွာ တန္းဝင္ေျဖရမည္မို႔ သူမ မသိေသာ စာမ်ားအား က်ဴရွင္ မတက္ေစပဲ ေမာင္ေမာင္ကပင္ သင္ျပေပးေနသည္..။ တခါတရံ ေထြရာေလးပါး စကားစျမည္တို႔ ေျပာၾကား ၾကေလ့ ရွိသည္..။ တခါတေလ သူမ သိျမင္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေမးသင့္သည္ မေမးသင့္သည္ မတြက္ပဲ ေမာင္ေမာင္အား သိခ်င္တာ မွန္သမၽွ ေမးျမန္းရာ ေျဖရခက္သည့္ ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္ေနတတ္သည္..။ တခါက နိုင္ငံျခား႐ုပ္ရွင္ကား ၾကည့္ၿပီး အျပန္ မင္းသားက မင္းသမီး ႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းစုပ္ျခင္းကို ….ကိုေမာင္ ..အဲဒါ ဘာလုပ္ၾကတာလဲ ဟင္..သူတို႔မို႔ မရြံတယ္ေနာ္..ဘာမ်ား ေကာင္းမွန္းလဲ မသိဘူး..ကိုေမာင္ေရာ သိလား ဟင္….ဟာ…ဒီေကာင္မေလး ေပါက္တတ္ကရေတြ …နင္နားမလည္ရင္ နားလည္သလိုေန…ေလၽွာက္မေမးနဲ႔…..ဒီက..မသိလို႔…..ဥစၥာ….
သူမေမးျမန္းျခင္းကို ေမာင္ေမာင္က ေကာင္းေကာင္းမေျဖလ်င္လည္း စိတ္ေကာက္တတ္သည္..။ ဂြေတာ့ က်သည္..။ လူႀကီးစိတ္ မဟုတ္ေသးေတာ့ ဒုကၡေတြေတာ့ မ်ားကုန္ၾကလိမ့္မည္…။ရဲရဲတင္းတင္း ဆက္ဆံမွုမွာ ေမာင္ေမာင့္အေပၚ ယုံၾကည္ကိုးစားမွုေၾကာင့္လည္း ျဖစ္တန္ရာသည္..။ သည္လိုျဖင့္ ေနလာခဲ့ရာ ရက္တို႔လည္း တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ ကုန္ဆုံးလာၾကသည္..။ ခ်ိဳမာမွာ တစ္ေန႔တျခား မိန္းမႀကီး သ႑ာန္မ်ား ပုံေပၚလာ၍ နို႔ေလးမ်ားမွာလည္း ကေလး လက္သီးဆုပ္သာသာခန္႔ ရွိလာၿပီ..။ တင္သားေလးမ်ားမွာလည္း နိမ့္တုံျမင့္တုံ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ခ်စ္စရာေလး ျဖစ္လာသည္..။
ခ်ိဳမာသည္ ခႏၶကိုယ္ ေျပာင္းလဲမွု ရွိလာေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင့္အေပၚ ဆက္ဆံရာတြင္မူ ေျပာင္းလဲမွု မရွိပဲ ခါတိုင္းလို ပူးပူးကပ္ကပ္ပြတ္သီးပြတ္သပ္ ေနတတ္သည္..။ သူမအဖို႔ မည္သို႔မၽွ မထူးျခားေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင္၏ စိတ္ေတြမွာ မသိမသာ တုန္လွုပ္ ေဖာက္ျပန္လာေနသည္ဟု ဆိုနိုင္သည္..။ တခါတရံ ဒီေကာင္မေလး …ငါ့မ်ား ဟိုဒင္းျဖစ္ေနေရာ့လား…ဟု ေအာက္ေမ့မိသည္..။ ထိုအခါမ်ားတြင္ ေမာင္ေမာင့္ အၾကည့္မ်ားက စူးစူးရဲရဲ နိုင္လွေပရာ….ကိုေမာင္ သူမ်ားကို ဘာလို႔…အဲ့လိုႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ…..လွလို႔..ေပါ့….ဟင္း…ေနာ္..ဒါပဲ…..
ထိုအခါမ်ားတြင္ ခ်ိဳမာမွာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းႏွင့္ ခ်စ္စရာဟန္ကေလးျဖစ္ကာ ပိုၾကည့္ေကာင္းေနသည္..။တကယ္ေျပာတာ ခ်ိဳမာရဲ့ ..၊ ခ်ိဳမာလွတာက လက္ေလးေတြက အစလွတာ…ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုင္ၾကည့္သည္..။ မႏူးမနပ္ အရြယ္ေလးမ်ားအား သည္လိုပဲ စ၍ ပ်ိဳးေထာင္ၾကမွန္း ေမာင္ေမာင္ နားလည္သျဖင့္လက္ေတြ႕ က်င့္ၾကည့္ေနသည္..။ အဆစ္အျမစ္…ေျပျပစ္လြန္လွ၇ကားဖေယာင္းတိုင္သား က်ေနေအာင္ ေခ်ာမြတ္ႏူးညံ့လွသည္…ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ေနေသာ ေမာင္ေမာင္အား ခ်ိဳမာသည္ မ်က္နက္ကေလး ကလယ္ကလယ္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္..။
ေနပါအုံး…ကိုေမာင္က ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ လကၡဏာ ၾကည့္တတ္လို႔လား..၊ ေဟာတတ္ရင္ ေဟာေပးစမ္းပါ….ေဟာတတ္တာေပါ့…ခ်ိဳမာ..လကၡဏာက ေကာင္းပါတယ္..၊ ဒီတစ္သက္ေတာ့ မဆင္းရဲေတာ့ဘူး…စသည္ျဖင့္ ဘာညာကြိကြ ေတြ ေျပာၿပီး…ဒါနဲ႔…ခ်ိဳမာ ရင္ဘတ္မွာ မွဲ႕မရွိဘူးလား….မသိဘူး….ကိုေမာင္ရဲ့….ရွိရင္ အဲဒါ မိန္းမျမတ္လို႔ ေခၚတယ္…၊ခ်မ္းသာတတ္တယ္..၊ ဒီလို ဒီလို ေနရာေတြမွာေလ…ေသေသခ်ာခ်ာ ..ရွာၾကည့္ပါအုံး…ေျပာေျပာဆိုဆို ေမာင္ေမာင့္ လက္ညႇိုးႀကီးမ်ားက ခ်ိဳမာ၏ ရင္သားနားတဝိုက္ ေထာက္ျပေနရာ…ခ်ိဳမာမွာ ရင္တုံပန္းတုံ ျဖစ္ေနရသည္..။ေနအုံးေနာ္…ကိုေမာင္..ခ်ိဳမာ သြားၾကည့္အုံးမယ္….ဟုေျပာကာ အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္..။
မေတြ႕ဘူး….ကိုေမာင္ရဲ့…..ေတြ႕မွာပါ…ေသခ်ာ ရွာၾကည့္ပါအုံး…တကယ္ပါတယ္ေနာ္…..ဟု ေျပာဆိုရင္း ေမာင္ေမာင္သည္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္သြားရာ အေပၚအကၤ်ီ က်ယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္၍ ဘရာစီယာအတြင္းမွ နို႔ကေလးႏွစ္လုံးၾကားမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာေနသည္..။
ေတြ႕လား….အေမ့…လန္႔လိုက္တာ ကိုေမာင္ကလည္း….ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး….ကိုေမာင္ က ေစတနာနဲ႔ ရွာေပးမလို႔ဟုေျပာကာ ခ်ိဳမာ၏ ရင္သားႏွစ္မႊာၾကား၌ လက္ႏွင့္ ဟိုဒီ ေလၽွာက္ၾကည့္ေနသည္..။ ခ်ိဳမာမွာ မွင္သက္မိေနသည္..။ ဖေယာင္းသည္ မီးႏွင့္ ေဝးေနပါက ကိစၥမရွိ..။ မီးႏွင့္ နီးစပ္ပါက ဖေယာင္းမွာ အရည္ေပ်ာ္ရသကဲ့သို႔ ခ်ိဳမာမွာလည္း ရင္တထိတ္ထိတ္ ခုန္ကာ သာယာမိသလိုလို ရွိလာသည္..။ေအးဟ..မေတြ႕ဘူး..၊ ေအာ္….ဒါနဲ႔ တူတယ္….ဟု ေျပာကာ ခ်ိဳမာ့ နို႔သီးေလးကို ဆတ္ခနဲ ဆြဲလိုက္သည္..။ ခ်ိဳမာမွာအသက္ရွူမ်ားမွားကာ ပါးစပ္ကေလး ဟ၍ ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းမ်ားပင္ထသြားရွာသည္..။ေတာ္ၿပီ…ေတာ္ၿပီ…မရွာခ်င္ေတာ့ဘူး…
ခ်ိဳမာ့ သေဘာပဲေလ…ငါ့ညီမက ကေန႔မွ ပိုလွေနတာ…ေဟာဒီပါးကေလးက ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔နဲ႔ တကယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းတာ….ဟု ေျပာၿပီး သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးနဲ႔ တအားကုန္ ဖက္နမ္းလိုက္ရာ…ဒါ…ဘာလုပ္တာလည္း…အေမ့ကို တိုင္ေျပာမွာ….ေဟာဗ်ာ….ကိုယ့္ညီမမို႔ ခ်စ္လို႔ နမ္းတာပဲ..ဥစၥာ..အို……မရဘူး…မရဘူး တိုင္မွာပဲ….ဟုေျပာကာ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားသည္..။ ေမာင္ေမာင္မွာ တေဟ့ေဟ့ႏွင့္ ေနာက္မွ မမွီမကမ္း လိုက္ဆြဲေသာ္လည္း မမိလိုက္ေခ်…။ သို႔ေသာ္ ေလွကားထိပ္မွေန၍ ေမာင္ေမာင့္ဘက္သို႔ ျပန္လွည့္ကာ လၽွာကေလး ထုတ္ေျပာင္ျပသြားသည္..။ ထိုအခါမွ ေမာင္ေမာင္မွာ သက္မခ်နိုင္ေတာ့သည္..။ လူမွာအေတြ႕ ဆိုသကဲ့သို႔ ခ်ိဳမာ မွာလည္း အေတြ႕ကို မသာယာ မၾကည္ႏူးပဲ မေနနိုင္ေခ်…။
ေနာက္တစ္ေန႔၌ စာျပေပးေသာအခါ ေမာင္ေမာင္မွာ စားပြဲေအာက္ကေန၍ ေျခေထာက္ခ်င္း ထိလိုက္ ၊ ခ်ိဳမာက ႐ုန္းကန္ျပလိုက္ႏွင့္ တခါတရံ ခ်ိဳမာ့ ေပါင္တစ္လုံးအား သူ႔ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ညႇပ္၍ ထားရာ ခ်ိဳမာမွာ ေမာင္ေမာင့္လက္ကို ဆြဲဆိတ္လိုက္ႏွင့္ အေတြ႕အထိတြင္ သာယာေနေတာ့သည္..။ စာဆိုတာ ဘာမွန္း မသိၾကေတာ့..။ မႏူးမနပ္ကေလးအား ေခ်ာ့ျမႇဴရန္ အတြက္ ေမာင္ေမာင္မွာ အႀကံထုတ္ရေလၿပီ..။
ေအာ္…ခ်ိဳမာ..ဟိုတစ္ခါတုန္းက ႐ုပ္ရွင္ အျပန္မွာ ကိုေမာင့္ကို ေမးတာ ခုေျဖျပမယ္ေလ..ဘာ….လဲ..ဟင္…မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္တာ သိခ်င္တယ္ဆို..အဲဒါ…ခ်ိဳမာ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ထား…ေခါင္းကေလးကို ေမာ့ၿပီး..ႏွုတ္ခမ္းကို အသာေလး စုထား..ေပး…ခ်ိဳမာမွာ ေမာင္ေမာင္ေျပာသမၽွ လိုက္လုပ္ေပးရွာသည္..။ ေၾကာင္ဘားႀကီး ေမာင္ေမာင္က ခ်ိဳမာ့ကို လွမ္းဖက္၍ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာအား နမ္းစုပ္လိုက္ရာ ခ်ိဳမာမွာ ႐ုန္းကန္ရွာေသာ္လည္း အင္အားခ်င္းမမၽွသျဖင့္ မ႐ုန္းနိုင္ရွာ..၊ တဟင့္ဟင့္ႏွင့္ ၿငီးညဴသံျပဳရင္း ေမာင္ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ၿငိမ္က်သြားရွာသည္..။
ကိုေမာင္ သိပ္ဉာဏ္မ်ားတာပဲ…. ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး…သူမ်ား အသက္ရွူၾကပ္ၿပီး ေမာတာပဲ ရွိတယ္..၊ မေကာင္းပါဘူး…..ဒါနဲ႔… ႁပြတ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္တာလဲ…ဟင္…ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းကို စုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခ်ိဳမာက ဆတ္ခနဲ ဆြဲျဖဳတ္လိုက္..၊ အဲဒီမွာ အသံျမည္တာပဲ..၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေပးအယူ မၽွမွ အရသာရွိတာ..၊ စုပ္တဲ့သူက စုပ္သလို အနမ္းခံရတဲ့သူကလဲ သင့္ေလ်ာ္သလို တုံ႔ျပန္မွ …ကိုေမာင္က လၽွာဖ်ားနဲ႔ ကလိရင္ ခ်ိဳမာကလဲ လၽွာနဲ႔ ျပန္ကလိရတယ္…
သည္လိုနဲ႔ စာသင္ျခင္းမရွိပဲ ထိုေန႔အဖို႔နမ္းစုပ္ျခင္း သင္တန္းႏွင့္ သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၾကရာ ခ်ိဳမာ ကိုယ္တိုင္မွာ ေမာင္ေမာင့္အေပၚ အေတြ႕အထိကို တဏွာျဖင့္ တပ္မက္စြဲလန္း ေနေခ်ၿပီ…။ ေမာင္ေမာင္မွာလည္း တစ္ဆင့္ခ်င္း တက္ရန္ ႀကံစည္စိတ္ကူးေနသည္..။
ခ်ိဳမာကို စာျပရေသာ အခ်ိန္မ်ား၌ ႏွစ္ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ၾကရသည္.။ စာသင္ စာၾကည့္ၾကျခင္းထက္ ေမာင္ေမာင့္ ရင္ခြင္ထဲ၌ ခ်ိဳမာရွိေနရသည္က သာ မ်ားသည္..။
ေလာကႀကီးအေၾကာင္းကို ဘာမွ မသိေတာ့ေသာ ခ်ိဳမာမွာ အေတြ႕ေရယာဥ္ေၾကာမွာ သာယာယစ္မူးေနေတာ့သည္…။ ေမာင္ေမာင္မွာ မၾကမ္းေၾက တတ္သိေနေသာ္လည္း ခ်ိဳမာမွာ ကေလးစိတ္သာသာႏွင့္ လူႀကီးကိုယ္ ေလး ျဖစ္ေနသျဖင့္ မႏူးမနပ္ကေလးအား ထိုကိစၥ ထိေရာက္ေအာင္ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ႀကိဳစားေနသည္..။တစ္ည၌ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ေမာင္ေမာင္ စာၾကည့္ေနစဥ္ ခ်ိဳမာေရာက္လာကာ ေမာင္ေမာင့္ ေပါင္ေပၚ ေခါင္းအုံး၍ စာၾကည့္သည္..။ ႏူးညံ့ေသာ ဆံပင္အထိအေတြ႕ေၾကာင့္မ်ားလား မသိ ေမာင္ေမာင္၏ လိင္တံႀကီးမွာ ေထာင္မတ္လာရသည္..။
ခ်ိဳမာ့ေခါင္းကိုဖယ္ရခက္ ..သိမွာလည္း စိုးရိမ္မိ..၊ ေမာင္ေမာင္ မခုန္စဖူး ရင္ေတြ ခုန္ေနသည္..။ အပ်ိဳစစ္စစ္ကေလး၏ အခ်စ္ဖူးကို ရင္ဆိုင္ေတြ႕လိုက္ရ ေကာင္းေလမလား ဟုေတြးေတာေနမိသည္..။ ခ်ိဳမာမွာလည္း ရိပ္မိေနသည္..။ ဆတ္ခနဲ အလွုပ္မွာ သိေသာ္လည္း ဆက္အိပ္ျမဲ အိပ္ေနသည္..။ေမာင္ေမာင္ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့..။ ခ်ိဳမာ့ ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းရွုံ႔ပစ္ၿပီး ၊သႏၲာေရာင္ ႏွုတ္ခမ္းကေလးကို တအားကုန္ စုပ္နမ္းၿပီး ခ်ိဳမာကလည္း ေမာင္ေမာင္ သင္ထားသည့္အတိုင္း တုံ႔ျပန္..အနမ္းမ်ား ေကာင္းေကာင္းေပးတတ္ေနၿပီ….။
ႁပြတ္ခနဲေနေအာင္ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုခြာလိုက္..၊ ဖတ္ခနဲ ျပန္ၿပီး နမ္းစုပ္လိုက္နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး တုံ႔ျပန္မွုေလးေတြ ေပးတတ္ေနၿပီ..။ ခ်ိဳမာ့ ဆံစဖ်ားေလးေတြ လည္ပင္းသားႏုႏုေလးေတြကို ႏွာေခါင္းႀကီးက ထိေတြ႕ေနေလၿပီ..။အို…အို…..ကိုေမာင္ ယားတယ္..မလုပ္ပါနဲ႔….ေတာ္ပါေတာ့ ဆိုေနမွ…၊ …အို…ၾကည့္ပါလား.လို႔…ဘာလို႔ သူမ်ား က်ယ္သီးေတြ..ျဖဳတ္ေနရတာလဲ….ခ်ိဳမာကလဲကြာ..ကိုေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္ဆို…၊ ဒါေလးေတာ့ ခြင့္ျပဳပါေနာ္…ဘာမွျဖစ္တာမွ မွုတ္ပဲ…ခ်ိဳမာ့ နို႔ေလးေတြကို ကိုင္ၾကည့္႐ုံတင္ ေနာ္…….ေနာ္…
တအိုအိုတအင္အင္ႏွင့္ၿငီးျငဴျငင္းဆန္ေနရေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင္ သနားမွ ခ်မ္းသာရာ ရမည့္ ခ်ိဳမာ့ဘဝ…။ ခုၾကည့္ေလ ေမာင္ေမာင့္ လက္ၾကမ္းႀကီးဟာ ခ်ိဳမာရဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ နို႔ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ေနပါၿပီ..။ အဦးအထြတ္မို႔ ေမာင္ေမာင္မွာ ၾကမ္းၾကမ္းႀကီး မကိုင္ရက္….၊ ဖြဖြေလးသာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္..။ လက္ဘက္ရည္ၾကမ္း ပုဂံသာသာမၽွ သာရွိေသာ နို႔အုံေပၚမွ နို႔သီးဖ်ားေသးေသးေလးမွာ ေတာင္ထေနသည္..။
အတြင္းမွနို႔အုံေလးမွာမာမာခဲခဲေလးမို႔ ေခ်လိုက္ပါက ခ်ိဳမာ နာၿပီး လန္႔သြားမွာ စိုးရိမ္ရ၏..။ ခ်ိဳမာ့အေနႏွင့္ ခံစားရသည္မွာ တရွိန္းရွိန္း တဖိန္းဖိန္းႏွင့္ ေကာင္းသလိုလို အူယားသလိုလို ႏွင့္ ခံစားရတာ တစ္မ်ိဳးႀကီးပါ..။ ဒီလိုအရသာမ်ိဳးကို အစ္ကိုေမာင္က ဘာျပဳလို႔မ်ား ေစာေစာက အသိမေပးတာပါလိမ့္ဟု အျပစ္ျမင္မိေလသည္..။ ခ်ိဳမာ လက္မ်ားမွာ ေမာင္ေမာင့္ လက္ဖ်ံကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီး တြန္းဖယ္ မပစ္ရက္နိုင္ပဲ ရင္ကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနမိသည္..။
သူမကေကာ့ေပးေတာ့ေမာင္ေမာင့္လီးႀကီးႏွင့္ခ်ိဳမာ့ေခါင္းႏွင့္ ထိမိေနသည္..။ ခ်ိဳမာ့စိတ္ထဲမွာ မရိုးမရြႏွင့္ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္သည္..။ ေမာင္ေမာင္က လက္မႏွင့္ လက္ညႇိုးၾကားမွာ နို႔သီးဖ်ားေလးကို ေခ်ေပးလိုက္ လက္ဝါးျပင္ႏွင့္ ကလိေပးေနသလို ႏွာေခါင္းႀကီးမွာလည္း ခ်ိဳမာ့ ပါးျပင္ႏွင့္ လည္တိုင္ ဆံစပ္ေလးေတြေပၚမွာ ေသာင္းၾကမ္းေနသည္..။အိုး….ကိုေမာင္ သိပ္ကဲတာပဲ….ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခ်ိဳမာရဲ့….မေကာင္းလို႔လား….မသိဘူး….ခ်ိဳမာ ရွက္ပါတယ္… ဘာမွ မေမးပါနဲ႔…` သတိတရားေဆာင္ၿပီး အေတြ႕ေနာက္ မလိုက္မိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ေသာ္ျငားလည္း သာယာမွုက မ်က္နက္ကေလးကို ေမွးမွိတ္သြားေစသည္..။ ေမာင္ေမာင္သည္ ခ်ိဳလုံးေလးကို ဘရာစီယာအတြင္းမွ အသာမတင္ၿပီး လက္ႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးရာမွ တဖန္ ပါးစပ္ႏွင့္ စို႔ေပးလိုက္သည္..။ ဒီအေတြ႕ကိုေတာ့ ခ်ိဳမာ ဟန္မေဆာင္နိုင္ပါ..။
`ကိုေမာင္ကလဲ…..ခေလးေလး က်ေနတာပဲ…ဘာလုပ္မွန္း မသိပါဘူး…ယားတယ္..၊ ေတာ္ပါေတာ့ ကိုေမာင္ရယ္…သူမ်ား မေနတတ္ေတာ့လို႔ပါ..ေနာ္…လို႔…ပါးစပ္က ေတာင္းပန္ေနေသာ္လည္း လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ေမာင္ေမာင့္ လည္ပင္းကို ဖက္လ်က္ ႏွင့္ ရင္ကေလး ေကာ့ေကာ့တက္ေနပုံမွာ ေမာင္ေမာင့္စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ပို၍ အားေပးသလို ျဖစ္ေနသည္..။ ေကာ့တက္ေနေသာ ခ်ိဳမာ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို လက္ႏွင့္ လွမ္းအုပ္ကိုင္လိုက္ရာ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးေသာ အျဖစ္မို႔ စိတ္လာ၍ ေဖာင္းထေနေသာ အဖုတ္ကေလးကို ကိုင္ထိထားသျဖင့္ ရွက္သြားသည္..။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ ဘာမွ မလုပ္နိုင္ခင္မွာပင္ ထ၍ ….ေတာ္ၿပီ….ေတာ္ၿပီ…..ကိုေမာင္ ကဲလာၿပီ….အဲဒါေတာ့ မကိုင္ပါနဲ႔…သူမ်ား ေၾကာက္လို႔ပါေနာ္…..“ ဟုေျပာကာ ထြက္ေျပးသြားသည္…။ ေမာင္ေမာင္မွာ ဖီလင္ေတြ အရမ္းတက္ေနရၿပီးမွ ခုလိုျဖစ္သြားရာ ဆတ္တငံ့ငံ့ႀကီးျဖစ္ေနသည္…။ ကိစၥမရွိ…ဒီအဆင့္ထိေအာင္ျမင္လာမွေတာ့ က်န္ေသာအဆင့္သည္ မခဲယဥ္းေတာ့။
ကိုေမာင္ ေတာ္ေတာ့ေနာ္…..ေန႔တိုင္းႀကီးစို႔ေနေတာ့သူမ်ားနို႔ေတြႀကီးလာၿပီ…၊ ႀကီးတာမွ ႏွစ္ဖက္မၽွ ႀကီးတာမွုတ္ဖူး..၊ ကိုေမာင္စို႔ေနတဲ့ ဘယ္ဘက္က ပိုႀကီးေနတာ….ဘယ္ႏွရက္မ်ား ရွိေသးလို႔လဲ..ခ်ိဳမာရဲ့…..၆ ရက္ရွိၿပီေနာ္….ေန႔တိုင္းပဲ..၊ ခု ဘရာစီယာေတြ မေတာ္ေတာ့ဘူး….ကိုေမာင္ ဝယ္ေပး…..ဝယ္ေပးမွာေပါ့…ကေန႔စို႔ၿပီး ေတာ္ၿပီေနာ္…၊ ဒါေပမယ့္ ခ်ိဳမာ့ဟာေတာ့ ကိုင္ၾကည့္မွာေနာ္….ကိုင္႐ုံတင္ ကိုင္ေနာ္….စိတ္ခ်ပါ…..သူ႔အလိုခ်ည္း လိုက္ေနရတာပဲ….သိဘူး……ေရာ့ေရာ့….စို႔ေတာ္မူပါ..ရွင့္…“ သူမကိုယ္တိုင္ ကပင္ေမာင္ေမာင္ကို ခ်ိဳလွန္တိုက္ေသာအဆင့္ထိ ေရာက္ရွိေနေပၿပီ…။ ခ်စ္သူႏွင့္ ေတြ႕ရေလတိုင္း မိန္းမေတြ၏ အရွက္တရားသည္ ေပ်ာက္ကြယ္ရေလၿပီ…။ ေမာင္ေမာင္မွာ နို႔သီးဖ်ားကို ငုံစို႔လိုက္ ၊ လၽွာႏွင့္ ကလိေပးလိုက္ႏွင့္ က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း တစ္ဖက္ထဲ ႀကီးေနေသာ နို႔ႏွင့္ ညီမၽွေစရန္ ပြတ္ကိုင္တြယ္ေပးရသည္..။
ခ်ိဳမာမွာ မ်က္စိကိုမွိတ္၍ ေမာင္ေမာင့္ ဆံပင္ေတြကို ဖြ ၊ ေခါင္းကို ဖက္ကာ ဖီလင္ေတြ ၿငိမ့္ေနရသည္..။ နို႔ကို ေခ်ေနေသာ ေမာင္ေမာင့္လက္မွာ ခ်ိဳမာ၏ အဖုတ္ရွိရာသို႔ လွမ္းေနၿပီ…။ ခ်ိဳမာမွာလည္း ေပါင္ကို မသိမသာ ကားေပးေနသည္..။ ေပါင္ရင္းသားမ်ားကို ပြတ္ၿပီး အဖုတ္ကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးရာ ခ်ိဳမာမွာ ေမာင္ေမာင္၏ ဆံပင္မ်ားကို အားမလိုအားမရႏွင့္ ဆုပ္ေခ် ဆြဲဖြေနသည္..။ ထမီအေပၚမွ ပြတ္ေနရာက ေမာင္ေမာင္က တဆင့္တက္၍ ထမီကို လွန္ကာ တိုက္ရိုက္ ကိုင္တြယ္ေလၿပီ…။ ပထမဆုံးအႀကိမ္ လက္ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ ကိုင္ျခင္းျဖစ္သည္…။ ေမာင္ေမာင္ ဖ်ားသြားသည္..။ အေမႊးဆိုလို႔ တစ္ပင္မၽွမရွိေသးေသာ ဟင္းလင္းျပင္ေလး…။ ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ ေစာက္ဖုတ္ကေလး၏ အက္ေၾကာင္းကေလးကို အသာျဖဲ၍ စမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အရည္မ်ား စိုရႊဲေနသည္..။
မည္မၽွအထိစိတ္ပါေနသည္မသိ..။ အရည္ၾကည္မ်ား ေတာ္ေတာ္ကို စိုေနသည္..။ ေမာင္ေမာင္မွာ အေစ့ေလးကို မထိတထိ ကလိရင္း လက္ခလယ္ႏွင့္ အက္ေၾကာင္းေလးအတိုင္း ပြတ္ဆြဲေနသည္..။ ပထမဦးဆုံး လက္ခလယ္ႏွင့္ လမ္းေဖာက္ထားမွ…..။ ဗ်စ္..ဟူေသာအသံႏွင့္အတူ ခ်ိဳမာ၏ မ်က္ႏွာ ရွုံ႔ရွုံ႔မဲ့မဲ့ ျဖစ္သြားသည္..။ သို႔ေသာ္ အံကိုႀကိတ္၍ ေပါင္ကေလးမ်ား ကားေပးလာသည္..။ ေမာင္ေမာင္မွာ တင္းေနေအာင္ ဆြဲထားေသာ ရာဘာျပားကို လက္ႏွင့္ ထိုးေဖာက္သကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရသည္..။ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ကေလး ခံစားလိုက္ရသည့္နည္းတူ သာသာကေလး ေမႊေပးေနသည္..။ ခ်ိဳမာမွာ လိမ္တြန္႔ေနရင္းမွ ေမာင္ေမာင္၏ လက္ဖ်ံကို သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ တင္းၾကပ္စြာ ရစ္ပတ္စျပဳလာသည္..။
ေမာင္ေမာင့္လက္ႀကီးမ်ား လြတ္ထြက္သြားမည့္အလား စိုးရြံ့ကာေနသည္..။ အို….ကိုေမာင္ကလဲ ..သိပ္ဆိုးတာပဲ…၊ ေတာ္ေတာ့ေနာ္ ခ်ိဳမာ့အဖုတ္ထဲက ပူလာၿပီ..၊ ေၾကာက္လဲ ေၾကာက္လာၿပီေနာ္…ေနာ္ လို႔….ေၾကာက္တာလား ေကာင္းတာလား မွန္မွန္ေျပာ….ေနာ္….ဘာေတြ ေမးမွန္းလဲမသိဘူး…၊ ေတာ္ပါေတာ့ ကိုေမာင္ရယ္…ခ်ိဳမာမေနတတ္လြန္းလို႔ပါ.. ေတာင္းပန္ပါတယ္…ဒါျဖင့္ …ကိုေမာင့္လီးကို ကိုင္ေပးေလ….ဟြန္း….သူသိပ္ကဲတာပဲ…၊ ကိုင္႐ုံတင္ ကိုင္ေပးမွာေနာ္…ဒီထက္ အဆင့္မတက္နဲ႔…. ခ်ိဳမာမွာ ေမာင္ေမာင့္လုံခ်ည္ ေပၚမွပင္ ေထာင္မတ္ေနေသာ လိင္တံႀကီးအား သူမ၏ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ေပးလိုက္သည္..။ ကိုေမာင့္ လီးႀကီးနဲ႔မ်ား ခံလိုက္ရရင္ေတာ့ ..ဟူေသာ အေတြးမ်ား ဝင္လာသည္..။ ကိုေမာင့္ဟာႀကီးက ပူေႏြးေႏြးႀကီးေနာ္… နဲတာႀကီး….မွုတ္ဘူး…ခ်ိဳမာရယ္ လုံခ်ည္ခၽြတ္ၿပီး ကိုင္ေပးပါလား…၊ ဒါမွ ပိုၿပီးေကာင္းတာ…ကိုေမာင္လဲ ေကာင္းတာပဲ… ဟုေျပာေျပာဆိုဆို ေမာင္ေမာင္သည္ သူ၏ လုံခ်ည္ကို ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္..။
ခ်ိဳမာမွာ တိုက္ရိုက္ႀကီးျမင္ေတြ႕ရေတာ့မွ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းသြားရသည္..။ နည္းတာႀကီး မဟုတ္ပါ..။ ဒစ္လန္ႀကီးႏွင့္ ထိပ္ဝက အေရမ်ား စို႔ေနေသးသည္..။ ဒစ္ႀကီးမွာ နီတာရဲႀကီးနဲ႔ ျဖစ္သည္..။ ခ်ိဳမာလက္ဖဝါးေလးမွာ အလုပ္ၾကမ္းဆိုလို႔ တစ္ခါမွ မလုပ္ကိုင္ခဲ့ရ၍ အလြန္ႏူးညံ့လွသည္..။ အကိုင္ခံရေသာ ေမာင္ေမာင္မွာ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးႏွင့္ ဒစ္ဖ်ားကို ထိလိုက္တိုင္း တြန္႔တြန္႔သြားသည္..။ ေကာင္းလိုက္တာ ခ်ိဳမာရယ္…ကိုေမာင့္ ဒစ္ကို ယားလာတာပဲ….ဟုတ္တယ္ေနာ္…ခ်ိဳမာလဲ ယားလာတယ္..၊ ဘယ္ေနရာကမွန္း မသိဘူး….ကိုေမာင့္ဟာကို ခ်ိဳမာ့ထဲ သြင္းၾကည့္ရေအာင္ေနာ္…..မလုပ္ပါနဲ႔ ကိုေမာင္ရယ္…ဒါႀကီးမ်ား သြင္းရင္ ေသလိမ့္မယ္..၊ ခု လက္ေခ်ာင္းေလးေတာင္မွ သူမ်ား နာလွၿပီ.. ေမာင္ေမာင္မွာ ပါးစပ္က ေနာ္ေနာ္ႏွင့္ ေခ်ာ့ေနသလို လက္ကလဲ သြက္လွသည္..။
ခဏခ်င္းပင္ခ်ိဳမာမွာေပါင္ကားလ်က္ထမီကေလးမွာအထက္သို႔ လန္တက္ေနေတာ့သည္..။ ေမာင္ေမာင္သည္ ခ်ိဳမာ၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဝင္ထိုင္သည္..။ ခ်ိဳမာမွာ ေနာက္ျပန္ လက္ေထာက္လ်က္ ႏွင့္ပင္..။ ခ်ိဳမာ ကိုယ္တိုင္မွာလည္း လက္ေတြ႕ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ေယာက္်ားလိင္တံႀကီးကို ျမင္ၿပီးကိုင္ၿပီးမွေတာ့ စမ္းေတာ့ ၾကည့္ခ်င္သည္..။ ျဖစ္ပါ့မလား ကိုေမာင္ရယ္… ေတာ္ေတာ္ၾကာ ဒုကၡေရာက္ေနပါ့မယ္…ေျဖးေျဖးခ်င္းေတာ့ ျဖစ္လာမွာေပါ့…စိတ္ရွည္ၿပီး ခ်ိဳမာက သည္းခံေနာ္ ..မေတာ္လို႔ ျပန္လႊတ္လိုက္ရတယ္လို႔ ထုံးစံမွ မရွိတာ.. ေမာင္ေမာင္မွာ သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္၍ ခ်ိဳမာ၏ အဖုတ္အက္ေၾကာင္းေလးတေလ်ာက္ အထက္ေအာက္ ပြတ္ေပးေနသည္..။
ခ်ိဳမာ၏ မ်က္လုံးကေလးမ်ား စင္းလာသလို သူမကိုယ္တိုင္က ေမာင္ေမာင္ဘက္သို႔ ပို၍ အားမလိုအားမရႏွင့္ အံကို ႀကိတ္ကာ ေခါင္းတခါခါႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္..။ ေမာင္ေမာင္မွာ အေပါက္ဝကို ေတြ႕ရေသာ္လည္း မသြင္းေသးပဲ..၊ လီးထိပ္ႏွင့္ပင္ ကလိေပးေနေသးသည္..။ ခ်ိဳမာ၏ အဖုတ္မွာလည္း ေရွ႕ေျပးအရည္ၾကည္ေလးမ်ား ရႊဲရႊဲစိုေနကာ လီးႀကီးအား ဝင္ပါေတာ့ ဝင္ပါေတာ့ ဟု ေျပာေနဘိအလား ဖိတ္ေခၚေနေလၿပီ..။ ေမာင္ေမာင္မွာ အေပါက္ဝကို တစ္ခ်က္ေတ့ၿပီး အထက္ေအာက္ေမႊရင္း ဒစ္ဖ်ားျမဳပ္႐ုံမၽွ သာသာဖိသြင္းလိုက္ရာ ခ်ိဳမာမွာ အေမ့ ဟု ေယာင္ေအာ္ၿပီး ေမာင္ေမာင့္ ရင္ဘတ္ကို တြန္းထားသည္..။ ဒါေတာင္မွ ေမာင္ေမာင္က လက္ႏွင့္ အပ်ိဳေမွးကို အရင္ေဖာက္ထားခဲ့လို႔…သာေပါ့..။ နာတယ္…..ကိုေမာင္ရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္..ေက်နပ္ပါေတာ့…၊
ခ်ိဳမာေတာ့ေသြးေတြထြက္လာၿပီထင္တာပဲ…ခဏေတာ့ နာမွာေပါ့ ခ်ိဳမာရဲ့..ခုေတာင္ ဒစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္ေနၿပီပဲ…၊ ေခါင္းဝင္မွေတာ့ ကိုယ္ဆန္႔ရမွာေပါ့…. ေမာင္ေမာင္မွာ အပ်ိဳစစ္စစ္ ပူပူေႏြးေႏြးကေလးအား အခြင့္အေရးရတုန္း လက္လႊတ္မခံခ်င္ေပ..။ ခ်ိဳမာေျပာလည္း ေျပာစရာပင္…။ ေမာင္ေမာင့္ လိင္တံမွာ ဒစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္ေသာ္လည္း ေနာက္တထစ္ သြင္းဖို႔ရန္မွာ တကယ္မလြယ္လွ..။ လုပ္မယ့္လုပ္ေတာ့ အဆုံးစြန္ထိပဲ ေကာင္းပါတယ္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ခ်ိဳမာ၏ တင္သားႏွစ္ဖက္အား ကိုင္ကာ အသာေလး ဖိခ်လိုက္ရာ ..ဗ်စ္ ၿဗိ ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ…. အေမ့…..နာတယ္….ကိုေမာင္ ေတာ္ၿပီ..ေကာင္းလဲ မေကာင္းဘူး….. ဟုေျပာကာ ခ်ိဳမာက ေမာင္ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္သြားသည္..။ အဝတ္အစားမ်ားကို ကပ်ာကယာ ဝတ္ရင္းႏွင့္ ရွစ္ႀကီးခိုးပါရဲ့ ဟု ပါးစပ္က ေျပာရင္း ေတာင္းပန္ေနေသာ ခ်ိဳမာ့ကို ၾကည့္၍ ေမာင္ေမာင္ သနားသြားသည္..။
ေနာက္မ်ားမွ တေျဖးေျဖးေခ်ာ့ၿပီး လုပ္ရေသးတာေပါ့ ဟု ႀကိမ္းရင္း ျပဳံးစိစိႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္..။ ခ်ိဳမာသည္ ေမာင္ေမာင့္ပါးကို နမ္းကာ ေအာက္သို႔ ဆင္းေျပးေလသည္..။ ထိုညက ေမာင္ေမာင္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္..။ ခ်ိဳမာမွာလဲ အိပ္ယာထဲေရာက္ေလခါမွ ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ျမင္ဖူးေတြ႕ဖူးေသာ အရသာကို စဥ္းစားရင္း တလြန္႔လြန္႔ တလူးလူးျဖစ္ေနသည္..။ ႀကိတ္မွိတ္ခံရင္ေတာ့ ရေကာင္းပါရဲ့ ဟူေသာ အေတြးႏွင့္အတူ ဖီလင္ေတြ ျပန္ဝင္ေနသည္..။ ခ်ိဳမာက သီးသန္႔ တစ္ခန္းအိပ္ျခင္းျဖစ္သည္..။ ေမာင္ေမာင့္ အိပ္ယာကို မည္သို႔သြားရမလဲဟု စဥ္းစားေနသည္.။ ျပင္ပေလာက၌ မိုးသက္ေလညႇင္းေလး တိုက္ခတ္စ ျပဳေနသည္..။ ရန္ကုန္မိုးသည္ မထင္မွတ္ပဲႏွင့္ ရြာတတ္သည္..။ မိုးသက္ေလေၾကာင့္ ခ်ိဳမာ၏ အခန္းမွ ျပဴတင္းေပါက္အခန္းစီး အျပာေလးသည္ လူးလြန္႔လွုပ္ရွားေနသည္..။
ခ်ိဳမာ့ စိတ္ေတြလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္..။ ည၏ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို မိုးၿခိမ္းသံက ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္..။ ေမာင္ေမာင္၏ ေျခေထာက္ကို တစ္ေယာက္က ကိုင္လွုပ္၍ ႏွိုးေနသည္ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ လန္႔နိုးသြားသည္..။ ဘယ္သူလဲ..ဟင္…ခ်ိဳမာပါ..ကိုေမာင္ရယ္…မိုးေတြ ၿခိမ္းေတာ့ ခ်ိဳမာေၾကာက္လို႔ပါ…ေအာ္…..ခ်ိဳမာ..ရယ္… ဟု ၿငီးတြားရင္း ေမာင္ေမာင္ျပဳံးလိုက္သည္..။ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္ေစၿပီး ရင္ခြင္ထဲ၌ ခ်ိဳမာကို ဖက္ထားလိုက္သည္..။ ၿငိမ္သက္ျခင္းကို အသက္ရွူသံမ်ားက ဖုံးလႊမ္းေနသည္..။ သက္ျပင္းခ်သံ အဝတ္အစားခၽြတ္ေနသံမ်ား လူးလြန္႔လွုပ္ရွားသံမ်ားသာ ထြက္ေပၚေနသည္..။ ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ခ်ိဳမာမွာ အေပၚအကၤ်ီမ်ား မရွိၾကပဲ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ တင္းၾကပ္စြာ အငမ္းမရ ဖက္ရမ္း နမ္းစုတ္ေနၾကသည္..။ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခုမွာ တေျဖးေျဖးႏွင့္ အိပ္ယာထက္သို႔ လဲက်သြားသည္..။
ခ်ိဳမာမွာ ေန႔လည္က အရွိန္ေၾကာင့္လား ၊ ညအေမွာင္ကပဲ သူမအရွက္အေၾကာက္ေတြကို ကြယ္ေပ်ာက္သြားေစသလားမသိ တုန္႔ျပန္အနမ္းမ်ားကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကေလးေပးေနသည္..။ ေျပေလ်ာက်ေနေသာ ထမီကိုပင္ မသိမသာကေလး ခၽြတ္ေပးေနသည္..။ ေမာင္ေမာင္မွာလည္း လုံခ်ည္ကို ကြင္းလုံးခၽြတ္လိုက္သည္…။ နို႔ကေလးမ်ားကို ေခ်မြပြတ္သပ္ေပးေနသလို…ေအာက္မွ ခ်ိဳမာကလည္း လူးလိမ့္ရင္း အားမလိုအားမရေတြ ျဖစ္လာသည္..။ ၾကာလိုက္တာ ကိုေမာင္ရယ္…ဟု ဖြင့္မေျပာ႐ုံတမယ္ပင္…။ ေမာင္ေမာင့္ျမႇဴဆြမွုေတြမွာ ခ်ိဳမာ အတြက္ ရြစိစိ ျဖစ္ေနပါၿပီ…။ အို႔…..ကိုေမာင္ရယ္…အင့္ ဟင့္အင္း…ကြယ္….ကိုေမာင့္ လီးႀကီးကို ကိုင္ေပးပါအုံးေနာ္…..ဘာလုပ္ဖို႔မ်ား…ကိုင္ေစခ်င္ရတာလဲ..လို႔… ခ်ိဳမာ့လက္ကေလးေတြက သိပ္ႏုေတာ့ အကိုင္ခံရတာ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ….
ခ်ိဳမာသည္ေမာင္ေမာင့္လီးႀကီးကိုေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ကိုင္ၿပီး အထက္ေအာက္ ဂြင္းတိုက္သကဲ့သို႔ လုပ္ေပးေနသည္..။ ေနာက္ၿပီး သူမကိုယ္တိုင္ မေနနိုင္ မထိုင္နိုင္ ျဖစ္ကာ သူမအေပါက္ဝကို လီးႀကီးႏွင့္ ေတ့ေပးလိုက္သည္..။ .အို….အေရေတြမွ ရႊဲလို႔ပါလား…..။ခ်ိဳမာ…ေပါင္ကို ကားထားၿပီး…ဒူးေထာင္ထားေနာ္….ေျဖးေျဖးေတာ့ လုပ္ပါေနာ္…ကိုေမာင္ ေန႔လည္တုံးက လည္း နာထားတဲ့ ဒဏ္က ရွိေသးတယ္…
ေမာင္ေမာင္က အေပါက္ဝတြင္ ေတ့ေနရာမွ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိသြင္းေပးလိုက္ရာ…ဒစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မၽွ ဝင္သြားသည္..။ ယခုအခါတြင္ ခ်ိဳမာမွာ ၿငီးျငဴသံ မျပဳေတာ့ေပ…။ ေမာင္ေမာင့္ လက္ေမာင္းသားမ်ားအား သူမလက္ႏွင့္ စုံကိုင္ညႇစ္ထားသည္..။ သေဘာမွာ ႀကိတ္မွိတ္ခံေနသည့္ဟန္ပင္…။နို႔ႏွစ္လုံးအား ကိုင္၍ ေခ်ေပးရင္း ဒစ္ဖ်ားကို အဝင္အထြက္လုပ္ေနသည္..။ေမာင္ရယ္…တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ…ဘယ္လို လုပ္ေနတာလဲ….
ေျဖးေျဖးေလး သြင္းထားတာ ခ်ိဳမာရဲ့..၊ ကိုေမာင္ သြင္းလိုက္မယ္ေနာ္…ခ်ိဳမာက ေအာက္ကေန အသာေလး ေကာ့ေပးလိုက္ေနာ္….
လိင္တံမွာ တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေရာက္သည္အထိ ဝင္သြားရာ ခ်ိဳမာေကာ့ေကာ့ေပးေနရင္းမွ တြန္႔သြားသည္..။အေမ့အိုး..ကၽြတ္ကၽြတ္…..ဘာျဖစ္လို႔လဲ…ဟင္…နာတယ္………ကိုေမာင္..ရယ္….
အစေတာ့..နာတာေပါ့ကြယ္…ေနာက္ေတာ့လဲ ေကာင္းလာမွာေပါ့….စူထြက္ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာအား စုပ္ယူလိုက္သည္..။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လြတ္ထြက္သြားမတတ္ ဖက္ေနရင္း အေပၚမွ ေဆာင့္ခ်က္ကိုလည္း မနားပါ…။ ေမာင္ေမာင္ အားမရခ်င္ေတာ့…။လီးကို အဆုံးထိသြင္းရင္း ကပ္ထားလိုက္သည္…။ ခ်ိဳမာ မွာ ေမာင္ေမာင္က ႏွုတ္ခမ္းကို စုတ္နမ္းထား၍ အသံထြက္ေအာင္ မေအာ္နိုင္ေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင့္တစ္ကိုယ္လုံးကို ပိုမို တင္းၾကပ္ေအာင္ ဖက္မိလ်က္သား ျဖစ္ေနသည္..။ နာလို႔လား…ေကာင္းလြန္းလို႔လားဟု ခြဲျခားရ ခက္လွသည္..။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုဇြန္ဆိတ္ကေလး ငယ္ငယ္ ေပမယ့္ ပင္လယ္ကိုေတာ့ ေရာက္ေအာင္ ကူးေတာ့မည္ ဟူေသာ အဆင့္သို႔ ေရာက္ၿပီ…။ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ခြာၿပီး ခ်ိဳမာကို ေမာင္ေမာင္ အတင္းဖက္ထားလိုက္သည္..။ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ…ကိုေမာင္ရယ္…သူ႔ဟာႀကီးက သူမ်ားအဖုတ္ေလးထဲမွာ ျပည့္ညႇပ္ေနတာပဲ… ရင္ေခါင္းထဲေရာက္သြားတယ္ ေအာက္ေမ့ရတာပဲ…ကပ္ထားတာကလဲ ပါးစပ္က ေပါက္ထြက္လာပါအုံးမယ္…ေကာင္းလား…ခ်ိဳမာ….ေကာင္းေသးပါဘူး ေနာ္…..သူ႔သနားလို႔ ဥစၥာ…..တဟဲဟဲႏွင့္ ရယ္ရင္း ေမာင္ေမာင္ ေဆာင့္ေပးေနၿပီ…။
ပထမအဆင့္ တဝက္ေလာက္သာထုတ္၍ သြင္းခ်ီထုတ္ခ်ီ လုပ္ေပေနသည္..။ လီးႀကီးအား ဒစ္ဖ်ားနားအထိ ေရာက္ေအာင္ထုတ္၍ အဆုံးထိ ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းသည္..။ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားက လီးႀကီး ထြက္လာတိုင္း စူထြက္လာသကဲ့သို႔ အဝင္တြင္ လီးနဲ႔အတူ ျပန္ပါသြားသည္..။ တစြပ္စြပ္ အသံေလးမ်ားပင္ ထြက္လာသည္..။ ေမာင္ေမာင္သည္ ခ်ိဳမာ၏ ေပါင္ကို ေထာင္၍ ပုခုံးေပၚသို႔ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း တင္ကာ တစ္တီတူးေထာင္ ပုံစံႏွင့္ လုပ္ၾကည့္သည္..။ တစ္ခ်က္…ႏွစ္ခ်က္….။
အိုး…ဟိုးဟိုး…..ကိုေမာင္ မရဘူး…၊ ဒီပုံက အထဲမွာ ေအာင့္ေအာင့္လာတယ္…၊ ရိုးရိုးပဲ လုပ္ပါ… ခုနပုံကိုေတာင္မွ ႀကိပ္မွိတ္ခံေနရတာ…ကိုေမာင္ရဲ့..မွားသြားသည္..။ ရိုးရိုးေျခဆင္းၿပီးပဲ လုပ္လိုက္သည္..။ ခ်ိဳမာမွာ ေတြ႕ၾကဳံမွု မရွိေသးေသာေၾကာင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင့္ခါးကို ဖက္ထားသည္မွ လြဲ၍ ဘာမွ တုန္႔ျပန္မွု မေပးတတ္….။ ေမာင္ေမာင္က သည္တစ္ခါ ၾကမ္းလိုက္ သာသာေလးေဆာင့္လိုက္ ႏွင့္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ မ်ားလာသည္..။
ေမာင္ေမာင္ၿပီးခ်င္ၿပီ..။ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ခ်က္မ်ား ဆယ္ခ်က္ခန္႔ ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ မပီမသ ၿငီးသံမ်ားႏွင့္ ခ်ိဳမာ့ တစ္ကိုယ္လုံး က်င္တက္သြားကာ ၿပီးသြားသကဲ့သို႔ ေမာင္ေမာင္မွာလည္း ၿပီးသြားသည္..။ဘယ္လိုေနလည္း….ဟင္….သိပ္ေကာင္းတာပဲ….ကိုေမာင္ရယ္….အသံညႇင္းညႇင္းေလးႏွင့္ ေမာင္ေမာင့္နား နားကပ္ေျပာလိုက္သည္..။ ျပင္ပေလာကႀကီးတစ္ခုလုံး မိုးစက္က်သံမ်ားႏွင့္ လႊမ္းမိုးေနသလို ေမာင္ေမာင္နား၌ သိပ္ေကာင္းတာပဲ ဟူေသာ ခ်ိဳမာ့ တုံ႔ျပန္သံေလးကသာ စိုးမိုးေနသည္။