ချေမွလိုက်

ချစ်စုသဲသဲ အရမ်း အံ့သြသာွ းသည် ။ ဟေမာငွေနှင်းတို့ ခေါ်သွားတဲ့ ဒီ ကလပ်က သူထင်ထားတာထက်
ပိုသားနားနေလို့ ။ ပိုရှိုင်းနေလို့ ။ သားသားနားနား ဘဲလေးတွေလည်း တပုံကြီး လေ .. ။ချစ်စုသဲသဲ အတွက် ဒီ ဇုံ ( Zone) ဆိုတဲ့ ကလပ်အသစ် နေရာအသစ်က အထူးအဆန်းတွေ ချည်း။ မြန်မာပြည်မှာ ဒီလို နေရာမျိုး ရှိသည်ဆိုတာ ချစ်စုသဲသဲ အခု ကိုယ်တိုင် ရောက်ဖူးမှ သိသွားသည် ။ နိုင်ငံခြား တိုင်းပြည် တခုကို ရောက်သွားသလို စိတ်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရလို့ ။

“ ချစ်စု ”
“ ဟင် ..ဘာလ.ဲ .ဟေမာ ”

“ ဟိုမှာကြည့် ..အရမ်းလန်းတယ် ..”

“ ဘယ်တယောက်လဲ ..ဟေမာ ..”

“ ဟိုမှာလေ ..စောစောက ဘရိတ်ဒန့်စ်ကတဲ့ ဟို ပိုးဟတ်ဖြူလေး နဲ့ တော်ကီပွားနေတဲ့ဘဲ …”

ဟေမာငွေနှင်း ပြတဲ့ဘဲကို ချစ်စုသဲသဲ တွေ့ပြီ ..။ အိုး ။ ဟေမာပြောတာ ဟုတ်တယ် ။ ဘကဲ အလန်းစား ။ ဝတ်တာကလဲ လန်းသည် ။ဆံပင်ပုံနဲ့ လူပုံက ဗီဒီယိုမင်းသား အောင်ရဲလင်းလို ဒီဇိုင်း ။ ဘရိတ်ဒန့်စ်ကတဲ့ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် စလင်းလေးနဲ့ တော်ကီတွေ ပွားနေတာ မရပ်မနား ..။ ကြည့်နေတုံးဘဲ သူ့အနားကို စော်အလန်စားလေးတွေ ၀ိုင်းလာသည် ။ ဟွန်း..ကောင်မတွေကလဲ မိုက်တဲ့ ဘဲဆို အရှက်မရှိ ၀ိုင်းအုံနေကြတယ် ။ သူများတွေကို ပြောသာ ပြောရတယ် …ချစ်စုသဲသဲလဲ ဒီဘဲချောချောကို မကြာ ခဏ ကြည့်မိနေသည် ။ သူ့ကို လူတွေရှုပ်ပြီး မတွေ့တော့ရင် ချစ်စုသဲသဲ လိုက်ရှာမိနေသည် ။ ဟေမာငွေနှင်းရဲ့ သူငယ်ချင်း မိမိဦး မိတ်ဆက်ပေးလို့ သူတို့ ချောင်းငမ်းနေတဲ့ အလန်းစားဘဲ နဲ့ ဘော်ဒါ ဖြစ်ကြရသည် ..။ သူ့နံမည်က ဖရန်ကီမိုးမြင့် ….တဲ့ ။ အရမ်းချမ်းသာတဲ့ သူဌေးကြီးတယောက်ရဲ့ သား တဲ့ ။ မိမိဦးနဲ့ ဖရန်ကီက အဖေချင်းသိကြခင်ကြလို့ သူတို့အိမ်ကို မိမိဦးက ရောက်ဖူးသည် ။ မိမိဦး မိတ်ဆက်ပေးတော့ ဖရန်ကီမိုးမြင့်နဲ့ ချစ်စုသဲသဲ လက်ဆွဲနုတ်ဆက်ကြတော့ သူ့လက်နဲ့ ချစ်စုလက် ထိတွေ့တဲ့အချိန် ချစ်စုတကိုယ်လုံး ရှိန်းရှိန်း ဖိန်းဖိန်း ဖြစ်သွားသည် ။ ကြက်သီး မွေးညင်းတွေ ထသွားသည် ။ စုးရှတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေရဲ့ ဒါဏ်ကို ချစ်စုသဲသဲ ရင်မဆိုင်နိုင်ဘူး ။ သူ့အကြည့်တွေက စူးစူးရှရှကြီးနဲ့ …။ ချစ်စုသဲသဲရဲ့ တကိုယ်လုံးကိုသူ အဝတ်မပါဘဲ တွေ့နေရသလိုကြီး ။ ဇုံကလပ် ရဲ့ မန်နေဂျာကြီးက ဖရန်ကီမိုးမြင့် ကို ပြာပြာသလဲ ဆက်ဆံသည် ။ ဘာလိုလဲ တချိန်လုံး အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ။မျက်နှာကြီးရာ ဟင်းဖတ်ပါတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးဘဲ ဖြစ်မည် ။ တချို့ ဇုံကလပ် ထဲကို ဝင်ချင်ကြပေမဲ့ လူပြည့်နေပြီ ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ် ချိတ်ဆွဲထားတဲ့အပြင် တုတ်ခိုင်တဲ့ လူကြီးတယောက်က မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ အပေါက်ဝက စောင့်ပြီး ပေးမဝင်လို့ ဝင်ခွင့်မရကြဘူး ။ ဟေမာငွေနှင်းနဲ့ မိမိဦးတို့နဲ့ အတူတူလာလို့ ချစ်စုသဲသဲတို့ကို ဇုံကလပ်က မန်နေဂျာကြီး ကိုယ်တိုင်က အပြင်ကို ထွက်ကြိုခဲ့တာ ။ ဖရန်ကီမိုးမြင့်က မိမိဦးကို နောက်ပြောင်ပြီး မုမုအီး လို့ ခေါ်သည် ။

“ မုမုအိီး..အိမ်လာလည်အုံးလေဟာ ..နင့်သူငယ်ချင်း ပါ ခေါ်ခဲ့..ငါ့အမိ ်မှာ ပူးဆိုက်ပါတီ ရှိတယ်..ဒီဆက်တဒေး ”

လို့ မိမိဦးကို ပြောလိုက်သည် ။ မိမိဦးရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတာ ချစ်စုသဲသဲကို ဆိုလိုတာမှန်း ချစ်စုသဲသဲရော တခြား ဘော်ဒါတွေရော သိလိုက်ကြသည်။ ဖရန်ကီမိုးမြင့်သည် တော်ရုံစော်ကို အဖက်လုပ်ပြီး စကားတောင်မပြောဘူးလို့ မိမိဦးက သူတခြားဖက်ကို ထွက်သွားတဲ့အချိန် ပြောပြသည် ။ ချစ်စုသဲသဲကို သ ခင်မင်ချင်လို့ ဖိတ်တာလို့
ပြောပြသည်။ တကယ်တော့ ချစ်စုသဲသဲသည် ဟေမာငွေနှင်း ခေါ်သွားလို့သာ ဇုံကလပ်လ ိုနေရာကို ရောက်ဖူးရတာ
။ ချစ်စုသဲသဲသည် ဟေမာငွေနှင်း. . မိမိဦးတို့လို လူဂုဏ်တန် အသိုင်းအဝိုင်းက မဟုတ်ဘူး ။

ချစ်စုသဲသဲ အဖေက အစိုးရဌာနတခုက အရာရှိတယောက် ဖြစ်ပေမဲ့ ကင်ဆာရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားတာ

နှစ်နှစ်ကျော် လောက်ရှိပြီ ။ ချစ်စုသဲသဲရဲ့ အမေနဲ့ အမကြီးတို့က မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် တဆိုင်ဖွင့်ထားသည် ။ ချစ်စုသဲသဲ တို့သည် အဖေရှိတုံးက နေခဲ့တဲ့ တိုက်ခန်း ကောင်းကောင်းမှာတောင် မနေနိုင်ကြတော့ဘ ဲစျေးပေါတဲ့ မြို့သစ်က တိုက်ခန်း သေးသေး ညံ့ညံ့ကို ပြောင်းခဲ့ကြရတဲ့အထိ အိမ်စီးပွားရေး အခြေအနေက ကျဆင်း နိမ့်ပါးခဲ့သည် ။
ဟေမာငွေနှင်းနဲ့ ချစ်စုသဲသဲတို့က အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝထဲက အရမ်းခင်မင် တွဲခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်သည် ။ မိမိဦးနဲ့က ဟေမာငွေနှင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ခင်မင်ကြရတာ ။ မိမိဦးက ချမ်းသာတဲ့ မိဘ အသိုင်းအဝိုင်းက ဖြစ်ပေမဲ့ ဟေမာငွေနှင်းလိုဘဲ ဘော်ဒါစိတ်ရှိပြီး အဆင့် အတန်း ခွဲခြားတတ်တဲ့ စိတ်မရှိလို့ ချစ်စုသဲသဲနဲ့ အရမ်းခင်တဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာတွေ ဖြစ်လာကြသည်။ မိမိဦးက ချစ်စုသဲသဲကို ဖရန်ကီ့အိမ်က ပူးဆိုက်ပါတီ Poolside Party ကိုသွားဖို့ ခေါ်သည် ။ ယူ ရောက်ဖူးဖို့ကောင်းတယ်.. ချစ်စု.. နန်းတော်ကြီးလိုဘဲ သားနားတာ . .ဒို့အိမ်နဲ့တခြားစီဘဲကွ.. ဖရန်ကီတို့အိမ်က အံ့မခန်းပါကွာ.. လိုက်ကြည့်သူငယ်ချင်း … လို့ ပြောသည်။

Zone ကိုသွားတဲ့ညက ချစ်စုသဲသဲသည် အမေနဲ့ အမကြီးကို သူငယ်ချင်း မွေးနေ့ပွဲကိုသွားမယ်လို့ ညာပြောရသည် ။ ကလပ်သွားမည် ဆိုရင် အမေတို့က ခွင့်ပြုမှာ မဟုတ်ဘူးလေ ။ ချစ်စုသဲသဲက ဖြူဖွေးချောမောတဲ့ ကောင်မလေးဆိုတော့ သူငယ်ချင်းတွေက ဖီးလိမ်းပြင်ဆင် ဝတ်စားပေးလိုက်သောအခါ သာမန် နွမ်းပါးတဲ့ မိသားစုက ဆိုတာ မသိသာတော့ဘဲ မြန်မာပြည်ရဲ့ ထိပ်သီး သူဌေးကြီးဦးမိုးမြင့်ရဲ့ သား ဖရန်ကီကတောင် မျက်စိကျကာ သူ့အိမ်ကို ဖိတ်ခေါ်လေသည် ။ ဒီနေ့မနက် ချစ်စုသဲသဲ နေဖင်ထိုးတဲ့အထိ မထဘူး ။ သူ့ကို ထခိုင်းမဲ့ မေမေရော မမကြီးရော မရှိလို့ ။ သူတို့ မနက် အစောကြီးထပြီး အဝေးပြေးကားကြီးနဲ့ ဘုရားဖူးသွားကြသည် ။ ကျိုက်ထီးရိုးကို ။ ချစ်စုသဲသဲ ဒီနေ့ လွတ်လပ်သည် ။ ဘော်ဒါတွေနဲ့ ရှော့ပင် သွားကြမလို့ ။ ဘာမှတော့ မဝယ်နိုင် ။ ဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံက မရှိ ။ငေးရုံဘဲ ။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူတူ သွားရတာတွေကို ပျော်သည်။ သူ့ထက်စာရင် မုန့်ဖိုးတွေရပြီး မိဘချမ်းသာသော ဟေမာငွေနှင်း နဲ့ မိမိဦး တို့က စားသောက်ကြရင် ဝယ်ကျွေးနေကျမို့ ချစ်စု စိတ်ပူစရာမလိုဘူး ။ တကယ့် သူငယ်ချင်း ကောင်းတွေ ရထားတာ ။

ဒေါက်…ဒေါက် …ဒေါက် …ဒေါက် …..

အာ…အိပ်ကောင်းနေပါတယ် ဆိုမှ တံခါးလာခေါက်နေတယ် ….စောစောစီးစီး ဘယ်သူလဲမသိဘူး ..။ အိပ်မှုံစုံမွှားနဲ့ ထကြည့်သည် ။ ဘယ်သူလဲ…။
အိုး ..။ မေမေတို့ မမကြီးတို့ဆီကို လာလာနေတဲ့ လူကြီး ။

ကိုသူရိန်ထွန်း …။

တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ဒီလူကြီးကို မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ ဘုရားဖူး သွားကြတဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်

.။ ဒီလူကြီးရဲ့ အကြည့်တွေက စူးစူးရှရှနိုင်လွန်းလို့ သူဘယ်ကိုစိုက်ကြည့်နေတာလဲ ဆိုတာကို ကြည့်လိုက်တော့ ..ဟယ် သူ.. သူ ချစ်စု ရင်ဘတ်ကို ကြည့်နေတာ ..။ အခုမှ ချစ်စုဖါသာ သတိထားမိသည် ..။ အိပ်ရာထဲက ထလာတာမို့ ညအိပ်ရင်း ချစ်စုက ဘယ်တော့မှ ဘရာခံပြီး မအိပ်ဘူး ဆိုတော့ ချစ်စုရဲ့ အကျ ႌပါးပါးအောက်က ရင်သားတွေကို သူ နှာဘူးထနေတာ ။

“ ကိုယ် ခဏ ထိုင်လို့ရမလား …”
“ မရဘူး ..”
“ ဗျာ…ဘာလို့ ..”
“ ချစ်စု အိမ်မှာ တယောက်ထဲ..မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ ရှိတဲ့အခါမှ ပြန်လာပါလား ”

ကိုသူရိန်ထွန်း ချစ်စု ပြောတာကို သဘောမကျ မကြိုက်ဘူးဆိုတာ သူ့မျက်နှာမှာ ပေါ်လွင်နေသည် ။ ဒါပေမဲ့ သူ ချစ်စုကို “ ကောင်းပြီလေ..ကိုယ် ပြန်တော့မယ် ..” လို့ မကျေမနပ်ကြီး ပြောပြီး အိမ်ထဲက ပြန်ထွက်သွားသည် ။

နေခြစ်ခြစ်တောက် ပူနေသည် ။ ချစ်စု ကျောင်းသွားဖို့ ကားစောင့်နေသည် ။ ဘတ်(စ် ) ကားက မလာသေး။ ဘတ်( စ် )ကား မှတ်တိုင်မှာ လူတွေ တပုံတခေါင်းကြီး သည် ဘတ်( စ် )ကား လာမယ့်ဖက်ကို လှည့်ပြီး

မျှော်နေကြသည် ။ နေပူပူအောက် အခြေခံလူတန်းစား ရဲ့ နေ့တိုင်း ရင်ဆိုင်နေရတဲ့ကိစ္စ ။ ဘတ်( စ် )ကား စောင့်ရင်း ဟိုနေ့က ကိုသူရိန်ထွန်းကို ကောင်းကောင်း မဆက်ဆံလိုက်လို့ ဆိုပြီး မေမေနဲ့ မမကြီးတို့က ချစ်စုကို ဆူကြသည် ။ ဟွန်း ..။ မေမေက သိပ်ဘက်လိုက်တာဘဲ ။ မမကြီး ဖက်က အမြဲ ဘက်လိုက်သည် ။ ချစ်စုကို ဆူဘဲ ဆူနေတာဘဲ ။ တခါတခါ ချစ်စု မေမေ့အဆူကို မခံချင်လို့ အိမ်ကတောင် ထွက်ပြေးသွားချင်သည် ။

အဲ့လူကြီး ကိုသူရိန်ထွန်းကို နောင်ဆိုရင် လေးလေးစားစား ခင်ခင်မင်မင် ဆက်ဆံဖို့ မေမေနဲ့ မမကြီးက ချစ်စုကို ကောင်းကောင်း လက်ချာ ရိုက်ကြသည် ။ ကသိုူရိန်ထွန်းကြီးက မမကြီးနဲ့ မေမေတို့ ရောင်းနေတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် ကို ဆိုင်ခန်း ကောင်းကောင်းလေးနဲ့ သားသားနားနား ဖငွ ့်နိုင်ဖို့ ငွေအရင်းအနှီး ထုတ်ပေးခဲ့တယ် လို့ မမကြီး နဲ့ မေမေက ပြောပြသည် ။ ဘယ်လောက်လဲ လို့ ချစ်စု မေးကြည့်လိုက်သည် ။ ဘုရား ဘုရား.. သိန်းငါးဆယ် တဲ့ ..။

“ သူက ဘာအတိုးမှ မယူဘဲ ချေးတာ..သူ့ကျေးဇူးတွေ ဒို့တတွေ အပေါ် တအားကြီးတယ် ..ချစ်စု .. ကိုသူရိန်ကြီးကလေ.. ညည်းကို သဘောကျနေတာ..” လို့ ပြောသည် ..။

ဘာရယ် .. ။ ချစ်စုကို သူက သဘောကျတယ် ..။ အမလေး ..။ သူက ..။ လူပုံက တောသူကြီးလိုလို ..အညာ ဆီကုန်သည်လိုလိုနဲ့ …။ ရရာစစ ..။ အမဲရိုးက ဟင်းအိုးမှ အားမနာ ..။

“ မမကြီးရယ် …ချစ်စုထက် သူက အသက်အများကြီး ကြီးတာ ..သဘောကျခြင်းကျ..မမကြီးကိုဆို တော်သေး …” “ သူက ငါ့ကို သဘောမကျဘူးဟဲ့. .ညည်းကိုဘဲ သဘောကျတာ ..သူက ငါ့ကို အမြဲ နောက်သလိုလိုနဲ့..မသစ်နု ညီမလေးကို ကျနော် လာတောင်းရမ်းမှာဗျ နဲ့ ပြောပြောနေတာ ”
အလုပ်များနေတဲ့ မေမေက “ ချစ်စု..မောင်သူရိန်ထွန်းကို ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံပါ ..သူတို့က ဆွေကြီးမျိုးကြီးတွေ ..သူဌေးတွေ ” လို့ ဝင်ပြောသည် ။

        ဟွန်း ..ဘတ်(စ် )ကား မလာလို့ စိတ်ညစ်ရတဲ့အထဲ မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ ပြောတာတွေကို ပြန်တွေးမိပြီး ရင်ဘတ်ထဲ မကျေနပ်မှုတွေက ပြည့်ကျပ်သွားလို့ ပိုပြီး စိတ်ညစ်သွားသည် ။ မျက်မှောင်လေး ကြုံ့နေသော ချစ်စုသဲသဲ ကို ကောင်လေးနှစ်ယောက်က မကြားတကြားနဲ့..“ ဘဲနဲ့ ရန်ဖြစ်ထားလို့ ဖြစ်မယ် ..မျက်နှာလေးက ပုပ်သိုးနေတာဘဲ ...” လို့ စသွားကြ သည် ။

        ဒီကောင်လေးတွေဆီကို မျက်စောင်းပြင်းပြင်းတချက် ထိုးပစ်လိုက်ရင်း တဖက်ကို လှည့်ရပ်လိုက်တော့ သူ့ရှေ့ကို ညင်ညင်သာသာလေး ထိုးဆိုက်လာတဲ့ ဇိမ်ခံကားလှလှကြီးတစီးကို ချစ်စု တွေ့လိုက်ရသည် ။ အပြာနုရောင်လိုလို. .ငွေမှင်ရောင်လိုလို တောက်ပနေတဲ့ ကားအလန်းစားကြီး  ။ ချစ်စုတို့ တခါမှ မစီးဘူးတဲ့ သူဌေးတွေ စီးတဲ့ကားကြီး ။ ကားကြီးရဲ့ ရှေ့ခန်းက မှန်ချပ် တတိတိနဲ့ လျောကျလာသည် ။ နေကာမျက်မှန် တပ်ထားတဲ့ ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာတခု ပေါ်လာသည် ။

ဟင် …ဖရန်ကီ …ဖရန်ကီမိုးမြင့် …

“ မုမုအီးရဲ့ ဘော်ဒါ ချစ်စုသဲသဲ မဟုတ်လား …” “ ဟုတ်တယ် ..”
“ အိမ်က ကား မအားလို့လား..ပျက်လို့လား ..တက်(က်)စီကား စောင့်နေတာလား …”

ဖရန်ကီမိုးမြင့်ရဲ့ မေးခွန်းတွေက များလိုက်တာ ။ ဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိ ။ မဖြေ ။ ဖရန်ကီသည် မိမိဦး ဟေမာငွေနှင်း တို့နဲ့တွဲနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမို့ သူတို့လိုဘဲ ကားစီးနိုင်တဲ့ လူတန်းစားထဲကလို့ ထင်နေပုံရသည် ။

“ လာလေ..ဒို့ လိုက်ပို့မယ် ..”

ဘတ်(စ် )ကားကလဲ မလာ…ကျောင်းချိန်လဲ ကပ်နေပြီ ။ ဖရန်ကီ့ကားကြီးထဲကို ချစ်စုသဲသဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ မွှေးပျံ့တဲ့ အနံ့နဲ့ အဲကွန်း အရသာကို ခံစားလိုက်ရသည် ။ ကားထဲမှာ သီချင်း ဖွင့်ထားသည် ။ ငြိမ့်ငြောင်းတဲ့ သီချင်းသံလေးက ခပ်တိုးတိုး ကြားနေရသည် ။

“ ချစ်စုကို ဘယ်ကို ပို့ပေးရမလဲဟင် ”
“ ကျောင်းကို ..”
“ အိုခေ.. ဒို့ လိုက်ပို့မယ် ”

ဖရန်ကီ သည် အဝါနုရောင် စပို့ရှပ်အကောင်းစား တထည်ကို ရင်ဘတ်ကြယ်သီး မတပ်ဘဲ ဝတ်ထားသည် ။ လည်ပင်း နေရာမှာ ရွှေကြိုး သေးမျှင်မျှင်ဆွဲထားတာ တွေ့ရသည် ။ လက်မှာက ရွှေလက်ပတ်ကြိုး ခပ်တုတ်တုတ်နဲ့ နာရီ တလုံးကို ပတ်ထားသည် ။
“ ချစ်စု …ဒို့ ချစ်စုလို့ ခေါ်မယ်နော်..ရတယ် မဟုတ်လား ”
“ ဟုတ်..ရပါတယ် ”

“ ချစ်စု ..ကမ်းမင်း ဆက်တဒေး..ဒို့အိမ်မှာ လုပ်မယ့် ပူးဆိုက်ဒ်ပါတီ ကို လာခဲ့ဖို့ ဖိတ်ပါရစေ …” “ဟုတ် ”
“ မုမုအီးတို့နဲ့ လာမှာလား ”
“ အင်း..ဟုတ်တယ် ”
“ လာခေါ်စေချင်ရင် ပြောနော် ..ဒို့ လာခေါ်ပေးနိုင်တယ် ..”

ချစ်စုက ခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်သည် ။ ဖရန်ကီက ချစ်စု မူအရာကို ငဲ့ကြည့်ပြီး ပြုံးသည် ။

“ ဘာပြုံးတာလဲ ..”
ချစ်စု မျက်စောင်းလှလှလေးကို ဖရန်ကီ ရသွားသည် ။

“ ချစ်စုက စကားမပြောဘဲ ခေါင်းဘဲ ငြှိမ့်ငြှိမ့်ပြနေလို့လေ…”

ချစ်စုလဲ ပြုံးမိသွားသည် ။ သူနဲ့ စကားပြောရတာ စိတ်ထဲမှာ ပျော်သလိုဘဲ ။ သူက သိပ်ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ။ ရုပ်ရှင် မင်းသားတွေ ထက်တောင် ကြည့်ကောင်းသေးတယ် ..။ သူ့ကို ဇုန်ကလပ်မှာ စတွေ့ဖူးထဲက ချစ်စု စိတ်ထဲမှာ သဘောကျမိခဲ့တာ ။ ကားထဲမှာ အဲကွန်းကြောင့် စိမ့်အေးနေသည် ။ ချစ်စု ကားအပြင်ကို ထွက်ရမှာတောင် ဝန်လေးနေသည် ။ ကျောင်းရောက်ပြီ ။ ကားပေါ်က ဆင်းခါနီး ဖရန်ကီက ပူးဆိုက်ပါတီကို ဆက်ဆက် လာခဲ့ဖို့ ထပ်ဖိတ်သည် ။ ချစ်စုလဲ လာနိုင်အောင် ကြိုးစားမယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

        တကယ်လဲ ချစ်စု ဖရန်ကီ့အိမ်ကို ရောက်ဖူးချင်သည် ။ သူနဲ့ စကားပြောရတာ ချစ်စု ရင်ခုံသည် ။ သူ့အကြည့် တွေထဲ အချစ်ရဲ့ အရိပ်အရောင်တွေ ပါနေသလို ထင်မိသည် ။ သူ့ကားကြီး ထဲက ထွက်လိုက်တာနဲ့ အပူလုံးကြီး ဝုန်းကနဲ ချစ်စုကို ဝင်ဆောင့်သည် ။ သူ့ကားထဲကိုတောင် ပြန်ပြေး ဝင်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်ပေါက်သည် ။ သူ့နားကနေ ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်လည် မောင်းထွက်သွားတဲ့ ဇိမ်ခံကားလှလှကြီး ကို ချစ်စု အထင်တကြီး

ငေးမောရင်း ကျန်ခဲ့သည် ။ ကျောင်းဆောင်ထဲကို ချစ်စု မဝင်နိုင်သေး ။
ဖရန်ကီမိုးမြင့် ရဲ့အိမ်က ပူးဆိုက်ပါတီ ကို ချစ်စုသသဲ ဲ ရောက်သာွ းသည် ။ ဟေမာငွေနှင်း.. မိမိဦးတို့နဲ့ ။ ဖရန်ကီမိုးမြင့် တို့ မိသားစုရဲ့ ခြံနဲ့တိုက်ကြီးက ချစ်စုထင်ထားတာထက် ကြီးကျယ်ခန်းနား နေသည် ။ ဖရန်ကီတို့က သူထင်ထားတာထက်တောင် ပို ချမ်းသာ သည် ။ တိုက်ကြီးကလဲ ရဲတိုက်ကြီးတခုလိုဘဲ မြင့်မားကြီးကျယ်လှသည် ။ တိုက်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်က ရေကူးကန်ကြီးကလဲ ခန်းနားလှသည် ။ ရေကူးကန်ကြီးရဲ့ ဘေး ပတ်ပတ်လည်မှာ မီးရောင်စုံတွေ ချိတ်ဆွဲထွန်းညှိထားပြီး စားပွဲခုံတွေ ချထားသည် ။ ချစ်စုတို့ ရောက်ရောက်ချင်း အချိန် ဖရန်ကီ က ရေကူးပြိုင်ပွဲ လုပ်မည် လို့ သူငယ်ချင်းအားလုံးကို ပြောသည် ။ ယောကျ်ားပြိုင်ပွဲ.. မိန်းမပြိုင်ပွဲ လုပ်မှာ လို့ ပြောသည်။

        ရေကူးပြိုင်မယ့် မိန်းကလေးတွေ နဲ့ ယောကျ်ားလေးတွေ သည် အဝတ်လဲတဲ့ တိုက်အိမ်လေးမှာ ရေကူးဝတ်စုံတွေ လဲလှယ် ဝတ်ဆင်နေကြသည် ။ ဒီ အဝတ်လဲတဲ့ တိုက်ပုလေးကတောင် ချစ်စုတို့ နေတဲ့ တိုက်ခန်းထက် အများကြီး ပိုကြီးသည် လို့ ချစ်စု ထင်သည် ။ ပထမဆုံး မိန်းကလေးတွေ ပြိုင်ရမည်လို့ ဖရန်ကီက ပြောသည် ။ ချစ်စုတို့ ထိုင်နေရာကို ဖရန်ကီ ရောက်လာပြီး..“ မုမုအီးတို့ ချစ်စုတို့ကော ဝင်မပြိုင်ဘူးလား.. ဆုပေးမှာနော.. ဆုက အရမ်းကောင်းတယ် ...”လို့ ရယ်ပြီး ပြောသည် ။ ဟေမာငွေနှင်းက “ ဆုက ဘာလဲဟင်

..ဖရန်ကီ …”လို့မေးသည် ။ ဖရန်ကီက ရေကူးကန် နားမှာ ရှိနေတဲ့ ပြိုင်စက်ဘီးတစီးကို ပြသည် ။
“ ဒါ ပထမဆုဘဲ .. ဒုတိယ.. တတိယဆုတွေလဲ ရှိသေးတယ် ..”လို့ ပြောပြသည် ။

        မိန်းကလေးတွေ ရေကူးဝတ်စုံတွေနဲ့ ရေကူးကန်နဘေးကို ထွက်လာကြသည် ။ ရေကူးပြိုင်မယ့်အထဲ မှာ ဇုန်ကလပ်မှာတုံးက ဖရန်ကီ နဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် တော်ကီပွားနေတဲ့ အသားဖြူပတ်ဖြူရော်နဲ့ ပိုးဟတ်ဖြူလို့ သူတို့က နံမည်ပေးခဲ့တဲ့ ပိန်ပိန်ကောင်မလေး လဲ ပါသည် ။ တူးပိစ် နှစ်လွှာ ရေကူးတ်စုံလေးတွေနဲ့ မိန်းကလေးတွေ က ကြွကြွရွရွလေးတွေ နဲ့ ရေကူးကန်ဘေးမှာ လမ်းသလာနေကြသည် ။ “ ဖရန်ကီ..ဖရန်ကီ ...” နဲ့ ဖရန်ကီမိုးမြင့်ကို ၀ိုင်းအုံနေကြသည် ။ ချစ်စုစိတ်ထဲမှာ မိန်းကလေးတွေ က ဖရန်ကီကို အရောတဝင် ပူးကပ်နေကြတာကို မနှစ်မြို့သလိုဘဲ ။ မနာလို ဖြစ်တာလား .. ကိုယ့်ဖါသာ စဉ်းစားလိုက်မိသည် ။ ဖရန်ကီ့ကို ငါ ကြိုက်နေ ပြီလား ..။  ဖရန်ကီ့ကို စတွေ့တွေ့ချင်းထဲက ချစ်စု စိတ်ဝင်စားမိခဲ့တာဘဲ လေ ။

        ပြိုင်ပြီ ..။ ရေကူးကန်ရဲ့ တဖက်ထိပ်မှာ ရေကူးပြိုင်မယ့် မိန်းကလေး သုံးယောက ်တန်းစ ရပ်နေကြသည် ။ ရေကူးကန် တဖက်ထိပ်ကနေ ဖရန်ကီမိုးမြင့်က လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ထားသည် ။ သူ့လက်တွေ ချလိုက်တာနဲ့ အသင့်ပြင်ထားတဲ့ မိန်းကလေးတွေက ရေထဲကို ခုန်ဆင်းကြရမည် ။ ပိုးဟပ်ဖြူလေး သည် ရေကူးဝတ်စုံ အနီလေးနဲ့

ရေကူးကန်ထဲကို ခုန်ဆင်းရန် အဆင်သင့် ဖြစ်နေသည် ။ ဟေမာငွေနှင်းက “ ပိုးဟပ်ဖြူလေးက ပိန်တယ် ထင်ရပေမယ့် မဆိုးဘူးဟ .. ကိုယ်လုံးလေးတော့ ရှိသား …” လို့ ပြောသည် ။ ချစ်စုစိတ်ထဲမှာတော့ ပိုးဟပ်ဖြူ ကိုယ်လုံး မလှပါဘူး .. လို့ ပြောနေမိသည် ။ ဖရန်ကီ့အနားကို ကပ်ကပ်နေတဲ့ ပိုးဟပ်ဖြူကို ချစ်စု မနာလို ဖြစ်နေသည် ။

        ဖရန်ကီသည် ရေကူးဘောင်းဘီလေးနဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ဗလာနဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ထားသည် ။ ရေအမြဲ ကူးတဲ့လူမို့လားမသိဘူး ။ ဖရန်ကီရဲ့ ကိုယ်လုံးက အချိုးကျ သည် ..ကြည့်ကောင်းသည် လို့ ချစ်စု ထင်သည် ။ ဖရန်ကီ လက်ချလိုက်တာနဲ့ မိန်းကလေးသုံးယောက် ရေကူးကန်ထဲ ဒိုက်ထိုးချပြီး ကူးခတ်ကြတော့ ကန်ဘေးမှာ ၀ိုင်းထိုင်နေတဲ့ ချစ်စုတို့ အပါအဝင် သူငယ်ချင်းတွေ က အော်ဟစ် အားပေးကြတော့တာဘ ဲ ။ ချစ်စု ပိုးဟပ်ဖြူ မရပါစေနဲ့လို့ ကျိတ်ဆုတောင်းနေပေမယ့် ဆုတောင်းက မပြည့်ဘူး ။ ပိုးဟပ်ဖြူ ပထမ ရသာွ းသည် ။ ချစ်စု မမြင်ချင်တာတွေ မြင်ရပါတော့သည် ။ ပိုးဟပ်ဖြူကို ဖရန်ကီက ပထမဆု ဖြစ်တဲ့ ပြိုင်စက်ဘီးလေးကို ဆုအဖြစ်နဲ့ ပေးတာ ..။ဇလပ်ဖြူ ဆိုတာ ချစ်စုတို့ သိလိုက်ကြရသည် ။

        အရမ်းကို ကျေနပ် ပီတိဖြစ်နေတဲ့ ပိုးဟပ်ဖြူသည် ဖရန်ကီ့ကို တအားဖက်လိုက် ဆွဲလိုက်နဲ့ ..။ ပထမဆု အဖြစ် ပြိုင်စက်ဘီးလေးကို ပိုးဟပ်ဖြူ ရသွားသည် ။ ပိုးဟပ်ဖြူက ..“ ကိုဖရန်ကီ ..ဇလပ်ဖြူနဲ့ ဘီးအတူတူ စီးမှာ မဟုတ်လားဟင် ..” လို့ ချွဲတဲတဲ အသံလေးနဲ့ ပြောတာကို ချစ်စုတို့ ကြားလိုက်ကြရသည် ။ ဖရန်ကီက ..“ စီးမှာပေါ့ ဇလပ်ဖြူရယ် ...စီးချင်တဲ့နေ့ ဖုန်းဆက်လိုက် ...” လို့ ပြောသည် ။ မိန်းကလေးပြိုင်ပွဲ ပြီးသွားတော့ ယောကျ်ား လေးပြိုင်ပွဲ စသည် ။ ရေကူးပြိုင်မယ့်လူတွေထဲ ဖရန်ကီလဲ ပါသည် ။ ဖရန်ကီရဲ့ အဝတ်မပါတဲ့ ကို်ယ်အပေါ်ပိုင်းကို ချစ်စု မကြည့်ရဲဘူး . .။ ရင်ဖို ရင်ခုံနေသည် ။ အထူးသဖြင့် ရေကူးဘောင်းဘီရဲ့ အရှေ့ သူ့ပေါင်ကြားက ဖုဖု ဖေါင်းဖေါင်း ဖြစ်နေတဲ့ နေရာကို ကြည့်ပြီး ကြက်သီးတွေထ ..ရင်တွေ တုန်တာ ။

        ဖရန်ကီတို့ ပြိုင်မယ့်လူတွေ တန်းစီနေချိန် တဖက်ထိပ်ကနေ လက်ပြပေးမယ့် လူက ပိုးဟပ်ဖြူ ဖြစ်နေသည်။  ပိုးဟပ်ဖြူက ပိုးပုဝါစလေး တစကို လက်ထဲမှာ မြှောက်ကိုင ်ထားနေသည် ။ သူ ဒီပဝုါစလေးကို မြေကြီးပေါ်ကို လွှတ်ချလိုက်တာနဲ့ ပြိုင်ပွဲဝင်မယ့်လူတွေက ရေကန်ထဲကို ဒိုက်ထိုးဆင်းကာ ကူးကြရမှာ ဖြစ်သည် ဇလပ်ဖြူ နေရာရနေတာ ချစ်စု စိတ်ထဲမှာ ပူလောင် ခံစားနေရသည် ။ ချစ်မိရင် မနာလို ဖြစ်သည် လို့ ထင်မိတာဘဲ ။ ပိုးဟပ်ဖြူ သို့မဟုတ် ဇလပ်ဖြူ သည် မခို့တရို့ အမူအရာလေးနဲ့ ရပ်နေသည် ။ မြှောက်ထားတဲ့ လက်ထဲမှာ ပုဝါစလေး ရှိနေသည် ။

“ ချစ်စု ..ပိုးဟပ်ဖြူကို ကြည့်…တအားမြောက်နေသလိုဘဲ …” လို့ ဟေမာငွေနှင်းက ပြောလိုက်တော့ မိမိဦးက ..“ မြောက်မှာပေါ့ဟာ..သူ့ကို ဖရန်ကီက အရေးပေး ဆက်ဆံတာကိုး ပိုးဟပ်ဖြူ က ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ဘူး ဟဲ့ … သူ့အဖေက အကောင်ကြီးကြီးတယောက်လို့ ကြားတာဘဲ …ဖရန်ကီ့ အဖေကလဲ..ယူတို့ သိတဲ့အတိုင်း စီးပွားရေး ထိပ်သီးကြီး တယောက် ဆိုတော့ ပိုးဟပ်ဖြူတို့ အဖေကို ဖားနေရတာပေါ့ဟာ …” လ့ ိုသူသိသမျှ ပြောပြလေသည် ။

ဟော…ဇလပ်ဖြူ လက်ထဲက ပိုးပုဝါစလေး ကျသွားပြီ ..။ ဖရန်ကီတို့ ရေကန်ထဲ ဒိုက်ထိုးဆင်းကြပြီး ကူးခတ ်
နေကြသည် ။ ချစ်စု ထင်တဲ့အတိုင်းပါ ။ ပထမဆုကို ဖရန်ကီ ရသည် ။ ချစ်စု စိတ်ထဲ ကျိတ် ဆုတောင်း နေခဲ့တာ …။ ဖရန်ကီ ရပါစေ..ရပါစေ…ဆိုပြီး ။ သူငယ်ချင်းတွေ လူငယ်တွေ လက်ခုပ်တီး အားပေးကြ အပြီး လက်ခုပ်သံတွေ ထပ်ကြားလိုက်ရသည် ။

“ ချစ်စု..ကြည့်ကြည့်..အဲဒါ ဖရန်ကီ့ အဖေ နဲ့ အမေ ….”
ဟေမာငွေနှင်း ပြလို့ ချစ်စုလဲ ဖရန်ကီ့ကို ငေးမောနေရာက လက်ခုပ်တီးပြီး ရေကူးကန် အနားကို
လျောက်လာတဲ့ အသက်ငါးဆယ်လောက် ရှိတဲ့ စုံတွဲတတွဲကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဖရန်ကီ့အဖေက အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ..။ ရုပ်ရှင်မင်းသား လူမင်းတို့လို ပုံ ..။ ဖရန်ကီ့အမေက ရုပ်သန့်သန့် အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန်ပါးပါး …။ ဖရန်ကီ့အဖေက ဆုချီးမြှင့်ပေးမည် လို့ ကျေငြာနေသည် ။ ရေကူးပြိုင်ပွဲ ပြီးသွားတော့ ရေကူးကန် ဘေးက စင်မြင့်ပေါ်ကို လူတစု တက်လာသည် ။ လူငယ်တွေ ၀ိုင်းအော်ဟစ်လိုက်ကြတာ ဆူညံသွားသည် ။ ယနေ့ ခေတ် နံမည်ကြီးနေသော ရော့ခ် တေးဂီတအဖွဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ လက်ခုပ်တွေ တီးကြ..လက်ခေါက်တွေ မှုတ်ကြ.. အော်ဟစ်အားပေးနေကြသည် ။ တီးဝိုင်းက မြူးမြူးကြွကြွ တေးသီချင်းတွေ စတင် တီးခတ်လိုက်တဲ့ ချိန်မှာဘဲ အစားအသောက်တွေကို စားပွဲတွေမှာ အနက်ရောင် ဝတ်စုံတွေနဲ့ စားပွဲထိုးတွေက လိုက်ချတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။

        ဖရန်ကီ အဝတ်အစား ကောင်းကောင်း ပြန်ဝတ်ပြီး ခြံထဲ ပြန်ရောကလ်ာသည် ။ လူတွေက ၀ိုင်းနုတ်ဆက်ကြ ..စကားပြောကြတာ ဖရန်ကီလဲ တော်တော်နဲ့ ချစ်စုတို့ စားပွဲဝိုင်းဆီ ရောက်မလာနိုင်ဘူး ..။ စင်မြင့်ပေါ်မှာလဲ နံမည်ကြိး အဆိုတော်မ တယောက် ဆိုနေတာနဲ့ လူတွေ တအားသဘောကျ အားပေးနေကြသည် ။ ချစ်စုတို့ လူစုလဲ အစားအသောက်တွေက ကောင်းလွန်းလို့ သဘောကျနေကြဆဲ ဖရန်ကီ ရောက်လာသည် ။ ချစ်စုတို့နဲ့ လာထိုင်ပြီး စကားတွေ ပြောသည် ။ စင်မြင့်ပေါ်က အဆိုတော်မ က လာရောက်သူတွေ အားလုံးကို ဖရန်ကီတို့ မိသားစုက အိမ်အပြန်မှာ အမှတ်တရ လက်ဆောင်ထုပ်လေးတွေ ပေးမှာ ဖြစ်တဲ့အကြောင်း ကျေငြာလိုက်တော့ လူတွေ အားလုံး တခဲနက် လက်ခုပ်တီးကြ...အော်ဟစ်ကြသည် ။ တယ်လဲ ချမ်းသာတဲ့ မိသားစုပါလား...လို့ ချစ်စု စဉ်းစာနေတုံး မိမိဦးနဲ့ ဟေမာငွေနှင်းတို့ နံမည်ကို ခေါ်လိုက်လို့ သူတို့နှစ်ယောက် စင်မြင့်ဖက်ကို အပြေးအလွှား ထွက်သွား ကြသည် ။ ဒီအချိန်မှာ ဖရန်ကီက ချစ်စု လက်ထဲကို အထုပ်လေး တထုပ် လာထည့်သည် ။

“ ဒါ ချစ်စုအတွက် …” ဆိုပြီး ။

        ချစ်စုလဲ သူ့ကို မော့ကြည့်ပြီး ဘာပြောရမှန်းမသိဘူး ။ သူက ..“ ဒါ စောစောလေးက ရေကူးပြိုင်ပွဲမှာ ဒို့ ရတဲ့ ပထမဆု လေ..ဒို့က ချစ်စုကို ပေးတာ ...” လို့ ပြုံးပြီး ပြောသည် ။ ဒီချိန်မှာဘဲ စင်မြင့်ပေါ်က ချစ်စုနံမည်ကို ခေါ်လိုက်လို့ ချစ်စုလဲ ဖရန်ကီပေးတဲ့အထုပ်လေးကို ကိုင်ရင်း စက်မြင့်ဖက်ကို ထွက်ခဲ့ရသည် ။ စားပွဲကို ပြန်ရောက်

တော့ ဖရန်ကီ မရှိတော့ ။ တခြားဝိုင်းကို ရောက်နေပြီ ။ မိမိဦးနဲ့ ဟေမာငွေနှင်းတို့က သူတို့ရတဲ့ လက်ဆောင်ထုပ်
တွေကို ဖေါက်ကြည့်နေကြသည် ။ အဖိုးတန် မိန်းမပတ် နာရီလေးတွေမို့သူတို့ တအားသဘောကျ ပျော်နေကြသည်။

“ ဟဲ့ ချစ်စု..ယူ့အထုပ်လဲ ဖေါက်လေ..” လို့ သူတို့ ချစ်စုဖက် လှည့်ပြီး ပြောလိုက်ချိန် ချစ်စု လက်ထဲမှာ အထုပ် နှစ်ထုပ် ဖြစ်နေတာကို သူတို့ သတိထားလိုက်မိသည်။
“ဟယ်..ချစ်စု ..ယူက နှစ်ခုတောင် ရတာလား ..တယ် ကံကောင်းပါလား …”

        အတင်းဖေါက်ခိုင်းလို့ သူတို့ ရှေ့မှာ ဖေါက်ပြလိုက်ရသည် ။ စင်မြင့်ပေါ်က ရတာက မိမိဦးတို့ ဟေမာငွေနှင်း တို့လို မိန်းမပတ် နာရီလေး ပါဘဲ ..။  ဖရန်ကီ ပေးတဲ့ အထုပ်ကို ဖေါက်လိုက်တော့ အကောင်းစား

နောက်ဆုံးပေါ် ဟန်းဖုန်း တလုံး ဖြစ်နေသည် ။ ဟေမာငွေနှင်းက ..“ ဟယ်..ချစ်စု ယူ တော်တော် ကံကောင်းတယ် ..ဖုန်းလေးက ကောင်းလိုက်တာ..လှလိုက်တာ..တော်တော် စျေးကြီးမှာဘဲ …” လို့ ပြောသည် ။ တီးဝိုင်း ခဏ နားသွားချိန် နံမည်ကြီး ဟာသလူရွှင်တော် တယောက် စင်ပေါ်တက်လာပြီး ဟာသတွေ ပြောသည် ။ သည်အချိန်မှာ ချစ်စု ရလိုက်တဲ့ ဖရန်ကီ ပထမဆုအဖြစ်ရတယ် ဆိုတဲ့ ဟန်းဖုန်းလေး မြည်လာသည် ..။ တိ တိ တိ နဲ့ ။ မိမိဦးက ..“ ဟယ် ..ဖုန်းခေါ်နေပြီ ….” လို့ ပြောရင်း..“ ချစ်စု..ကိုင်လိုက်လေ..ကိုင်လိုက်လေ …” လို့ ပြောသည် ။ ချစ်စု လ ဲ ဖုန်းကိုင်လိုက်တော့..ဖရန်ကီ ခေါ်တာ ဖြစ်နေလို့ စိတထ်ဲမှာ ထိတ်ကနဲ လှုပ်ရှားသွားရသလို ရင်တွေလဲ ခုံလွန်းသွား ရသည် ။

“ ချစ်စု ….”

“ ရှင် ……”

“ ချစ်စု …ဘာဘဲ အကူအညီ လိုလို..ဒီဖုန်းလေးနဲ့ ဒို့ကို ခေါ်လိုက်နော် ..ဒို့ ချက်ချင်း ပြေးလာခဲ့ပေးမယ် …”

“ ဟုတ် …”

“ဒို့လဲ ချစ်စုဆီကို ဖုန်းခေါ်မယ်နော် ..ဖြစ်တယ် မှုတ်လား …”

“ ဖြစ်ပါတယ် ….”

“ စားလို့ ကောင်းရဲ့လား …”

“ ကောင်းပါတယ် ..”

        ချစ်စု ဖရန်ကီတို့ အိမ်က ပြန်ခဲ့တော့ မိမိဦးတို့ကားပေါ်မှာ အတွေးတွေ များနေသည် ။ သူ ဖရန်ကီ့ကို စိတဝ်င်စားနေသလို ဖရန်ကီကလည်း သူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေသလား ..။ ချစ်စု ဘဝနဲ့ ဖရန်ကီ ဘဝက မိုးနဲ့ မြေကြီး လို ကွာခြားနေသည်.. ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား .. လို့ချစ်စု တွေ့နေမိသည် ။ နောက်တခု ချစ်စု ပူပန်မိတာက ပိုးဟပ်ဖြူ သို့မဟုတ် ဇလပ်ဖြူ ...။ ဖရန်ကီက သူ့အဖေ အတွက် ဖားပေးရလို့ဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဇလပ်ဖြူကို သိပ် အရေးပေး လွန်းသည် လို့ ချစ်စု ထင်သည် ။ ဇလပ်ဖြူကို တအား မုန်းနေမိသည် ။
        ဖရန်ကီ ပေးထားတဲ့ ဖုန်းလေး မြည်လာသည် ။ ချစ်စု အရမ်း ရင်ခုံသွားသည် ။ ဒီဖုန်း နံပါတ်ကို တခြားလူ ဘယ်သူမှ မသိကြ ..။ ဖရန်ကီ ခေါ်တာဘဲ ဖြစ်မှာမို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားရင်း ဖုန်းထူးလိုက်သည် ။

“ ဟယ်လို ”
“ ချစ်စု ..”
“ ပြော ..”
“ ဒို့ပါ..ဖရန်ကီ …”
“ အင်း ..သိတယ်..ပြော …”
“ချစ်စုကို သတိရနေတယ် ….”
“ ဟနွ ့်..ညကဘဲ တွေ့တာဘဲ..ခု သတိရနေပြီလား …”
“ ဟုတ်တယ် ..”
“ ယုံပါဘူး …”
“ တကယ် …”
“ ဖရန်ကီ ..ဒို့ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ..နောက်မှ ပြောမယ် …”
“ အိုကေ ..ချစ်စု ”

ချစ်စု ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး ဘတ်စ်ကား ပြူတင်းပေါက်ကနေ အမှတ်မထင် အပြင်ကို ကြည့်လိုက်သည် ။

“ ဟင် ….” ပန်းခြံလေး ဘေးနားမှာ ပြိုင်စက်ဘီးလေးနဲ့ ဇလပ်ဖြူ ..။ အဖြူရောင် တီရှပ်..အဖြူရောင်ဘောင်းဘီတို ..အဖြူရောင် Nike ဖိနပ်လေးနဲ့ ..။ ဇလပ်ဖြူဘေးမှာက သူ့ဆီကို အခုဘဲ ဖုန်းဆက်တဲ့ ဖရန်ကီ ..။ ဖရန်ကီ ရဲ့ လက်ထဲမှာ ဖုန်းတလုံးကို ကိုင်ထားသည် ။ ချစ်စုရဲ့ စိတ်တွေ အရမ်း ဝမ်းနည်းသွားသည် ။ ဖရန်ကီ ဖုန်းဆက်လို့ စိတ်တွေ လှုပရ် ှားနေတာ ..။ ရင်တွေ ခုံနေတာ ..။ အခုတော့..။ သူတို့က အရမ်းတွေ ပြုံးပျော်ကြည်နူးနေကြတာ ..။ ချစ်စု မျက်စိနဲ့ သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရတာ ..။ ချစ်စု မျက်လုံးထဲက မျက်ရည်ပေါက်တွေ တတောက်တောက် ယိုစီး လိမ့်ကျလာရသည် ။ ချစ်စု ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ ငိုနေသည် ။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုလဲ မရှက်နိုင်တော့ ..။ ရင်ထဲမှာ နာကျင်နေသည် ..။ ဘတ်စ်ကားပေါ်က ဆင်းခဲ့တော့လဲ ချစ်စု ငိုနေဆဲ ..။ ဖရန်ကီ့ကို သူချစ်နေမိလို့လား ..။ ဇလပ်ဖြူကို မုန်းသထက် မုန်းမိရသည် ။ တကယ်တော့ ချစ်စုဘဝက သူတို့ ဘဝတွေလို မဟုတ် ..။ တကယ်တမ်း လိုက်ဖက်တာက သူတို့နှစ်ယောက်ပါ လို့ ဝမ်းနည်းစွာနဲ့ တွေးနေသည် ။ သူ့ဘေးကို ကားတစီး လာရပ်သည် ။

“ ချစ်စု ..ချစ်စုသဲသဲ …”
ကားပေါ်က ကားမောင်းတဲ့လူက လှမ်းခေါ်တာ ..။ ဒီအသံ ကြားဖူးပါတယ် ..။ မော့ကြည့်လိုက်တော့
..ကိုသူရိန်ထွန်း ..။
“ ချစ်စု ..ငိုနေတယ် ..ဘာဖြစ်လို့လဲ ..ကိုယ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ..အိမ်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ ..လာ..လာ..ကားပေါ်တက် …”
“ ရပါတယ်..နေပါစေ …” “ အို..မဟုတ်တာဘ.ဲ .လာ..လာ…”
သူရိန်ထွန်းက ကားပေါ်က ဆင်းလာပြီး တံခါးဖွင့်ပေးသည် ..။
“ တက်..တက်..ချစ်စု ..လိုက်ပို့ပေးမယ် ..”

ချစ်စုလဲ သူက တအားခေါ်နေတော့ သူ့ကားပေါ်ကို တက်လိုက်မိသည် ။
သူရိန်ထွန်းက ..“ ချစ်စု ကို တယောက်ယောက်က စိတ်ဆင်းရဲအောင် လုပ်လိုက်လားဟင် ..” လို့ မေးသည် ။
“ မလုပ်ပါဘူး ..”
သူရိန်ထွန်းကို ကြည့်ရတာ တကယ်ဘဲ ချစ်စုအတွက် ပူပန်နေတဲ့ပုံရှိသည် ။ သူရိန်ထွန်းက လူရှင်းတဲ့ အအေးဆိုင် တဆိုင်ကို ချစ်စုကို ခေါ်သွားသည် ။ ချျစ်စုကို ဖျော်ရည်တခွက် တိုက်သည် ။

“ စိတ်မညစ်နဲ့ ချစ်စု..ကိုယ် ရှိတယ်..ချစ်စု မှာ အခက်အခဲ ရှိရင် ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ပြော..ကိုယ် ချစ်စု စိတ်ချမ်းသာတာကိုဘဲ မြင်ချင်တယ် ..”
ချစ်စု ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ..။ မျက်ရည်တော့ မကျတော့ဘူး ..။ ကိုသူရိန်ထွန်း က သိပ်တော့ မဆိုးပါဘူး..ငါ့ကို စေတနာထားသားဘဲ..လို့တွေးမိသည် ။ ချစ်စု ဆီကို ဖရန်ကီ ညနေပိုင်းမှာ ဖုန်းထပ်ခေါ်ပေမယ့် ချစ်စု သူ့ဖုန်းကို မထူးဘူး ..။
ချစ်စု ဒီနေ့ ထမင်းဘူး မပါခဲ့လို့ ကင်တင်းမှာ အသုတ်ဝယ်စားရသည် ။ ဟေမာငွေနှင်းက မိမိဦးနဲ့ ပါသွားလို့ ချစ်စု တယောက်ထဲ ကင်တင်း မှာ ထိုင်စားနေတာ ..။
“ ချစ်စု ….”
အို..ဖရန်ကီ ….ချစ်စုဘေးမှာ လာထိုင်သည် ။ “ ချစ်စု ..ဘာလို့ ဒို့ ဖုန်းခေါ်တာကို မကိုင်တာလဲ …”
ချစ်စု ပုဂံထဲက ခေါက်ဆွဲသုပ်ကို ဇွန်းနဲ့ မလိုအပ်ဘဲ မွှေနေသည် ။ ဖရန်ကီ့မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေ ..။ ဖရန်ကီ က သူ့ကို ဖုန်းဆက်..သတိရတယ် ဘာညာကွိကွတွေ ပြောနေပေမယ့် ဇလပ်ဖြူနဲ့က တတွဲတွဲလုပ်နေတာ သူ့ ရင်ဘတ် တွေ နာအောင့် အောင် ခံစားနေခဲ့ရသည် ။
“ ချစ်စုက ဒို့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား …ဘာကြောင့်လဲ..ချစ်စု မကြိုက်တာ ဒို့ ဘာလုပ်မိလို့လဟဲင် . . .”
ဖရန်ကီက မျက်စိမျက်နှာပျက်ပျက် နဲ့ မေးသည် ။ ချစ်စု ဘာမှ မဖြေဘဲ တဖက်ကို မျက်နှာလှည့်ထားသည် ။
“ ချစ်စု နှုတ်ခမ်းလေးက စူထားတာ ဟိုဒင်းလေးနဲ့ တူနေတယ် …”
ချစ်စု ခြာကနဲ သူ့ဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး ..“ ဘာပြောတယ် ..ဘာဟိုဒင်းလဲ..” လို့ မေးသည် ။ မျက်စောင်းလှလှလေး ကို ဖရန်ကီ ရသွားသည် ။

ဖရန်ကီက..“ စိတ်မဆိုးလိုက်ပါနဲ့ ချစ်စုရယ်…ချစ်စုနှုတ်ခမ်းလေး ..ဟို ကွိကွိ ကွိကွိ နဲ့ အော်ပြီး နှုတ်ခမ်းထော်ထော် အကောင်လေး နဲ့ တူတယ် လို့ ပြောချင်တာပါ …” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ချစ်စုလဲ ဖရန်ကီ့ကို ကြာကြာ စိတ်မကောက်နိုင် ..။
“ဟွန်း..သူများကို ဝက်နဲ့တူတယ် ပြောတာ..စိတ်ဆိုးတယ် ..သိလား….” လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောလိုက်သည် ။

ဖရန်ကီလဲ ချစ်စု သူ့ကို ပြန်စကားပြောလာလို့ ပြန်ပြုံးလာလို့ ဝမ်းသာအားရ ဖြစ်သွားသည် ။

“ ချစ်စု ..”
“ ဟင် …ဘာလ ဲ…”
“ မြို့ထဲမှာ တခုခုသွားစားရအောင် ..”
“ ခုဘဲ အသုတ်စားထားတယ် ..ဘိုက်ပြည့်နေပြီ …”
“ ထပ်စားကွာ…ချစ်စုကြိုက်တဲ့ မြေအိုးမြီးရှည် နဲ့ မာလာဟင်း သွားစားမယ် ..”
“ ဘယ်မှလဲ…”
“ ချစ်စု စားနေကျ တရုပ်တန်းက ဆိုင်လေးမှာ…”
“ဟယ် ..သူ…ဘယ်လိုသိလဲ …ပြောပြော….ဘယ်သူ သူ့ကို ပြောပြလဲ..သူများအဲ့မှာစားနေကျ ဆိုတာ …”
“ ချစ်စု ဘာကြိုက်တယ် ဘယ်သွားတယ်..ဘာလုပ်တယ် ဆိုတာ ဒို့ သိချင်တာပေါ့ …”
“ နောက်..ဘာတွေ သိသေးလဲ..ပြော..ပြော ….”
“ အင်း..နောက် သိတာတွေက ချစ်စု မှာ ရည်းစား မရှိသေးဘူး ဆိုတာရယ် …” “ ဟိတ်..သေချာလို့လား..”
“ သေချာတာပေါ့ …ဒို့ ဘာလို့ ချစ်စုအကြောင်းတွေ ကို ဒီလောက် စိတ်ဝင်စားပြီး သိအောင်လုပ်နေသလဲ သိလား
…”
“ မသိဘူး …”
“ မသိရင် ပြောပြမယ် ….”
အို..ချစ်စု လန့်သွားသည် ..။ သူ ချစ်စုကို ချစ်စကား ပြောတော့မလား ..။

“ မပြောနဲ့…မပြောနဲ့ ….”

ချစ်စု အသံကျယ်သွားလို့ ဖရန်ကီ လန့်သွားသည် ..။ ချစ်စု ရှက်တာပါ ..။ ဖရန်ကီ ရည်းစားစကား ပြောတော့မယ် ထင်လို့ ..။
“ လာ..ချစ်စု မြေအိုးမြီးရှည်ဆိုင် သွားကြစို့ …”

        ဖရန်ကီက ကင်တင်းဘေးမှာ ရပ်ထားတဲ့ သူ့ကားကြီးဆီကို ချစ်စုကို ခေါ်သွားသည် ။ ဒီအချိန်မှာ ဟိုးအဝေးက ပြိုင်စက်ဘီးလေး နင်းလာနေတဲ့ ဇလပ်ဖြူကို ချစ်စုရော ဖရန်ကီရော မြင်လိုက်ကြသည် ။ ဖရန်ကီက..“ ဟိုးမှာ ဇလပ်ဖြူ လာနေတယ် ...”လို့ ပြောလိုက်တော့ ချစ်စုလဲ..“ ယူ ..အဲ့စော်ကို စကားပြောရဲပြောကြည့်..ယူနဲ့ တသက်လုံး စကားမပြောတော့ဘူး ..” လို့ ဖရန်ကီ့ကို မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ပြောထည့်လိုက်သည် ။ ဖရန်ကီ သဘောပေါက်သွားပြီ ..။ ချစ်စု သူနဲ့ ဇလပ်ဖြူ ပတ်သက် ခင်မင်တာကို ဂျေဝင်နေတာကိုး ..။

“ ချစ်စု မကြိုက်ရင် ဒို့ ဇလပ်ဖြူကို ကင်းကင်း နေမယ်..ကျေနပ်ပြီလား ….”
ဖရန်ကီ ချစ်စုဖက်ကို ပြတ်ပြတ်သားသား ယိမ်းလိုက်သည် ..။ ဖရန်ကီ က လူပါး ..။ သူ ခြံစည်းရိုး ခွထိုင ် နေလို့ မဖြစ်တော့ဘူးလေ ..။ တကယ်တမ်း သူ ကြိုက်တာက ချစ်စုသဲသဲ မဟုတ်လား ..။ ဖရန်ကီ့ကားက ဟိုတခါ ချစ်စုကို ကျောင်းလိုက်ပို့ပေးတဲ့ ငွေမှင်ရောင်ကားကြီး မဟုတ်ဘူး ..။ အမဲရောင် ကားရှည်ရှည်ကြီး ..။ ကားရဲ့ ထိပ်ပိုင်းမှာ ကျားသစ် အနက်ရောင် အရုပ်ကလေးနဲ့ ..။ ထုံးစံအတိုင်း အဲကွန်း တအားဖွင့်ထားသည် ။အပြင်မှာ တအားပူပြီး ကားထဲမှာ အေးလွန်းလို့လားမသိဘူး..။ ချစ်စု ခေါင်းကိုက်သလို ဖြစ်သွားသည် ..။ ချစ်စုကို အရိပ် တကြည့်ကြည့် လုပ်နေတဲ့ ဖရန်ကီ ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားသည် ။
“ ချစ်စု ဘာဖြစ်လဲ..နေမကောင်းဘူးလား …ဖြစ်ပါ့မလား..မြေအိုးမြီးရှည် စားလို့ ….ချစ်စု ဘာစားချင်လဲ …”
“ ရတယ်..ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် …”
“ အပြုတ် တခုခု စားရင်ကောင်းမယ် ထင်တယ် …”
ဖရန်ကီ တရုတ်တန်းကို မသွားတော့ ..။ အင်းလျားလမ်းက ဟက်ပီး ဆိုတဲ့ ဆိုင်လေးကို ခေါ်သွားသည် ။ အပြင်မှာ ပူလွန်းတယ် ဆိုပြီး သီးသန့် အခန်းလေးထဲ ထိုင်စေသည် ။ အခန်းလေးက အလုံပိတ်လေး ..။ ဆိုဖါကြီးလဲ ရှိသည် ..။ အိ်မ်သာခန်းလေးလဲ တွဲရက် ပါသည် ..။

“ ချစ်စု ..ခေါက်ဆွဲပြုတ်လေး သောက်လိုက် …ဒါက သံပုရာရေ ချဉ်ချဉ်လေး …”
ဖရန်ကီက ချစ်စုကို အရမ်း ဂရုစိုက်ပြတာဘဲ ..။ စောစောက ဇလပ်ဖြူကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပြတ်သားပြ လိုက်ကထဲက ချစ်စု သူ့ကို ကျေနပ်သွားခဲ့ပြီလေ ..။
“ ချစ်စု …”
“ ဟင် …ဖရန်ကီ ”
“ ချစ်စုကို ဒို့ သိပ်ချစ်တယ် …”
“ အို ..”
ဖရန်ကီက ချစ်စု လက်ကလေးကို ဖမ်းဆုပ်ထားသည် ။
“ ချစ်တယ် ….ချစ်စုရယ်..ဒို့ကို ပြန်ချစ်ပါ …”
“ ယူနဲ့ ချစ်စုတို့ ဘဝ အခြေအနေက ကောင်းကင်နဲ့ မြေကြီးလိုဘဲ ကွာဟလွန်းပါတယ် ဖရန်ကီရယ် ..မဖြစ်နိုင်ပါဘူး
…”
“ ဒို့က ချစ်တာ တခုဘဲ သိတယ် ချစ်စု ..ဒို့ ဖြစ်ချင်ရင် အားလုံး ဖြစ်နိုင်ပါလိမ့်မယ် ….”
“ ချစ်စု ကို တကယ် ချစ်လားဟင် …”
“ အင်း..”
ဇလပ်ဖြူကို ဥပက္ခာပြုနိုင်တာကို တွေ့ရလို့ သူ့ကို ချစ်စု ယုံသွားသလိုဘဲ ..။

“ ချစ်စုကို အရမ်းချစ်တယ် …ချစ်စုကို ဒို့ တနေ့ လက်ထပ်မယ် ..တသက်လုံး အတူတူနေမယ် ..”

ဖရန်ကီက ချစ်စုကို ဖက်လိုက်သည် ..။
“ ဟိတ်..ဘာလို့ ဖက်တာလဲ ..”
“ ချစ်လို့..ချစ်စုရော ဒို့ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လား …”
“ ချက်ချင်းဘဲ သိချင်တာဘဲလား ..”
“ သိချင်တာပေါ့ …ချစ်စုနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ချင်လှပြီ..ပြော..ပြော…ချစ်တယ် လို့..”

ချစ်စုပါးလေးကို ဖရန်ကီ နမ်းသည် ..။

“ အို …ဟိတ် …”

“ ပြောလေ ..ချစ်တယ်လို့ ..”
“ ရှက်တယ်ကွာ…ဟိတ်..လူဝင်လာလိမ့်မယ် …”
“ မလာပါဘူး ..”
ဖရန်ကီက ချစ်စုနှုတ်ခမ်းဖူးဖူလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ဖိကပ်ပြီး စုတ်နမ်းသည် ..။

“ အင်….”

ချစ်စု သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပျော့ကျသွားသည် ။
ဖရန်ကီရယ် … သူ..သူ သူများကို သူ့ဖက်ပါအောင် သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲ ..။ ချစ်စုလေ ..သူ့ကို တအား ချစ်မိသွားပြီ ..။

“ ပြော..ချစ်လား …”
“ အင်း..ချစ်တယ်..ဖရန်ကီ့ကို ချစ်စုလဲ အရမ်းချစ်တယ် …”
“ ဒို့လဲ ချစ်စုကို အရမ်းအရမ်း ချစ်တယ် ..”
အနမ်းတွေ ဖွဖွလေး ..ညင်ညင်သာသာလေး..နမ်းမိကြရပြန်သည် ..။ ရင်တွေ ခုံတာ အရမ်းအရမ်း …။ ဖရန်ကီ့ လက်မောင်း ကို တွဲချိတ်လို့ ချစ်စု ဖရန်ကီ့ကားကြီးဆီကို လျောက်သွားသည် ။ ဒီနေ့ ချစ်စု သိပ်ပျော်သည် ..။ ဖရန်ကီ နဲ့ တိတိပပ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားလို့…။
ဖရန်ကီနဲ့ လမ်းခွဲပြီး အိမ်ပြန်တော့ ချစ်စုသဲသဲ ကယောင်ခြောက်ခြားတွေ ဖြစ်နေသည် ။ ရယ်ချင် သလိုလို
..ငိုချင်သလိုလို ..။ မေမေနဲ့ မမကြီးက အမှားမှား အယွင်းယွင်းတွေ ဖြစ်နေတဲ့ ချစ်စုကို ..“ဟဲ့ …ချစ်စု ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ .. စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်ဘူးလား ..” လို့ ငေါက်တာ ခံရသည် ။ ဖရန်ကီ ချစ်စုကို တအား နှုတ်ခမ်းချင်းစုတ် နမ်းတဲ့အချိန် ချစ်စု ဖုတ်ဖုတ်က တအားကျင်တာဘဲ ..။ အရေတွေ စိုစွတ်စွတ် ဖြစ်သလိုလဲ ခံစားမိရသည် ။ အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း ချစ်စု ကြည့်လိုက်တော့ ပင်တီလေး ဂွကြားနေရာမှာ စိုကွက်နေတာ တွေ့ရသည် ..။ သူ့ကြောင့်..။ ဖရန်ကီ့ကြောင့် ..။ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး ဖုတ်ဖုတ်က အရေတွေ ယိုစီးကျရသည် ။

        ဖရန်ကီနဲ့ ခုဘဲ တွေ့ပြီး ပြန်လာတာ..အိမ်ရောက်တာနဲ့ သူနဲ့ ပြန်တွေ့ချင်မိရသည် ..။ မေးချင်တဲ့ မေးခွန်းတွေ ပေါ်လာသည် ။ သူ့စကားသံတွေကို ကြားချင်နေသည် ။ ဖရန်ကီက ချစ်စုကို ဖုန်းခေါ်သည် ။ ချစ်စု သူပေးထားတဲ့ ဖုန်းကိုင်တာ မေမေနဲ့ မမကြီးတို့က မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းတွေက တပုံတခေါင်းကြီး ..။ ချစ်စုက ဟေမာငွေနှင်း ပေးထားတာ လို့ ညာထားသည် ။ ညအိပ်ရာဝင်တော့ ဖရန်ကီ့အနမ်းတွေကို ပြန်သတိရနေမိသည် ။ ဖရန်ကီ နမ်းတဲ့အချိန် ချစ်စုနို့သီးတွေလဲ တအား မာတင်းပြီး ယားသလိုလို တယောက်ယောက် ရဲ့အကိုင်ကို ခံချင် သလိုလို ဖြစမ် ိခဲ့တာလဲ ပြန်စဉ်းစားနေမိသည် ။ ဖရန်ကီနဲ့ ချစ်မိသွားတာလဲ ကျေနပ်သလိုလို ပျော်သလိုလိုကြီး ။ ညက စဉ်းစားတာတွေ များလို့ မနက် မထနိုင်ဘူး ..။ မေမေနဲ့ မမကြီးက ဆိုင်ကို ရောက်နေကြပြီ ။ ချစ်စု တယောက်ထဲ မို့ နှိုးမယ့်လူ မရှိဘူး ..။ ပြူတင်းပေါက်ကလဲ ခန်းဆီးကာ ထားတော့ အခန်းက မှောင်နေသည် ..။ အိပ်မက်တွေကြောင့် လန့်နိုးလာသည် ။

          ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ ..။ နာရီကို ကြည့်လိုက်သည် ။ ဟယ် ....ကျောင်းချိန်တောင် ကပ်နေပြီ ....

လူးလဲ ထပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေး သွားတိုက် ရေချိုးရသည် ။ ကိုယ်လုံးတီး ရေချိ ုးရင်း သူ့ကို ဖျတ်ကနဲ သတိရ မိပြန်သည် ။ တနေ့ကျရင် သူ..သူ ချစ်စုရဲ့ ဒီကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေကို ကိုင်မှာ နမ်းမှာလို့ စိတ်ကူး အတွေးတွေက ဘယ်လို ဘယ်လို ပေါ်လာမှန်း မသိဘူး ..။ ကျောင်းနောက်ကျနေတာ သိနေရက်နဲ့ ပေါင်ကြားက အဖုတ်ကို စမ်းမိ သွားသည် ။ ဖုတ်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား နုနုလေးတွေက လက်ချောင်းတွေ ထိတွေ့လိုက်တဲ့အချိန် ပြန်မခွာ စေချင်ကြဘူး ။ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်မိတာ ..။ အို …..အထဲက ယားသလိုလိုကြိး ..။ ဖုတ်ဖုတ်အထဲက တခုခုက ိုလိုလား နေသလိုကြီး ..။ အို..ငါဘာတွေ လုပ်နေမိတာလဲ ဆိုပြီး သတိပြန်ဝင်လာရပြီး ရေကို တဘွမ်းဘွမ်း ခပ်ချိုး လိုက်ရသည်..။ အိမ်ကနေ ဘတ်စ်ကားဂိတ်ကို ခပ်သုတ်သုတ် လျောက်ခဲ့တုံး ကားမဲကြီတစီး သူ့ဘေးနား ဆိုက်လာသည် ။ ဟင် …
သူ့ကားကြီးပါလား …။ သူ..သူ ….ကားပြူတင်းပေါက်ကနေ ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသည် ..။

“ ချစ် ..ကားပေါ်တက် ….” တဲ့ ..။

ဘတ်စ်ကား က တော်တော်နဲ့ လာမှ မဟုတ်လို့ ကျောင်းတော့ အသေအချာ နောက်ကျပါပြီလို့ တွက်ထားတာ ..သူ ရောက်လာတာနဲ့ အဆင်ပြေသွားရသည် ။ ကားထဲရောက်တော့ သူက ကားပြန်မောင်းထွက်လိုက်တာနဲ့ ချစ်စု လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည် ။

“ ချစ်စု..ဒို့ကို သတိရနေလားဟင် ..”
“ ရတာပေါ့..”
“ ဒို့လဲ ချစ်စုကို အရမ်းသတိရ လွမ်းနေတာ …သိလား..”
“ ဟုတ်လို့လား ..”
“ ဟုတ်တာပေါ့..ချစ်စုကို ဒို့ သိပ်ချစ်တာလေ …”
“ ယုံရမှာလား …”
“ ယုန်ရော ကြောင်ရော ရမယ် ….”
“ မနောက်နဲ့ကာွ ..အတည်ပြော..“
“ အတည် ပြည်ကြီးကို ပြန်သွားပြီ …”
“ ကြည့်..သူသိပ်နောက်တာဘဲ …”

        ကျောင်းကို ရောက်တော့ သူတို့ လက်ချင်းတွဲထားတာကို ဟေမာငွေနှင်းတို့ တွေ့သာွ းသည် ..။ ဟေမာငွေနှင်းက “ ဟယ် ..ယူတို့နှစ်ယောက် ဘာညာတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီ ပေါ့လေ ...” ဆိုပြီး တခစ်ခစ် ရယ်မော သဘောကျသည် ..။  မိမိဦးကတော့ ဟန်တောင် မဆောင်နိုင် ..။  မျက်နှာပျက်ပြီး လှည့်ထွက်သွားတော့ သူလဲ ဖရန်ကီ့ကို ကြိုက်နေလို့ ဖြစ်မည် လို့ ဟေမာငွေနှင်းက ပြောသည် ..။ ချစ်စုလဲ မတတ်နိုင် ..။  သူမကျေနပ်လဲ မတတ်နိုင် ..။ မကျေနပ် လဲသေ ..။ ချစ်တာကို တားဆီးလို့ ဘယ်ရမလဲ ..။ ချစ်စုကလဲ ဖရန်ကီ့ကို ချစ် ...ဖရန်ကီကလဲ ချစ်စုကို ချစ် ..။ အရမ်း အရမ်း ချစ်မိကုန်ကြပြီလေ ..။

        ဖရန်ကီက ဟေမာငွေနှင်း အပါအဝင် ခင်မင်တဲ့ ဘော်ဒါတွေကို ချစ်စုသဲသဲနဲ့ ချစ်သူဖြစ်တဲ့ အထိမ်း အမှတ်ပွဲလေး အနေနဲ့ စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်မှာ ကျွေးသည် ။ မိမိဦးကို ခေါ်ပေမယ့် မိမိဦးက မလိုက်ဘူး ..။

        ပျော်မဆုံး မော်မဆုံး ..။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လမ်းခွဲအပြီး ဖရန်ကီ နဲ့ ချစ်စု လူရှင်းတဲ့ ကန်တော်ကြီးစောင်း တနေရာမှာ ကားရပ်ပြီး စကားပြောကြသည် ..။ ဖရန်ကီ နမ်းတော့ ချစ်စုလဲ တုန့်ပြန်ပြီး ပြန်နမ်းသည် ။ ရင်တေ ွ ခုံတာ အရမ်းဘဲ ..။ ဖရန်ကီက နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းစုတ်တာ တခုဘဲ ..။ တခြား ဘယ်ကိုမှ ကိုင်တာတွယ်တာ မရှိဘူး ..။  ဖရန်ကီက ချစ်စု လမ်းထိပ်နားအထိ လိုက်ပို့ပေးသာွ းသည် ။ အိမ်ရောက်တော့ အရင်တခါလိုဘဲ ဖုတ်ဖုတ်က အရေတွေ စိမ့်ထွက်လို့ ပင်တီလေး ဂွဆုံနေရာမှာ စိုသွားသည် ။ ချစ်စု ဒါကို ကျေနပ်နေသလိုဘဲ ..။ ချစ်စုနဲ့ဖရန်ကီ ဖုန်း အကြာကြီး ပြောကြသည် ..။ ဖုန်းထဲမှာ ချစ်စုကို နမ်းချင်ကြောင်း ပြောတာနဲ့တင် ချစ်စု ဖုတ်ဖုတ်က စိုချင်လာသည် ။ နောက်နေ့မနက်လဲ ဖရန်ကီက သူလာကြိုမည်လို့ ပြောသည် ။
        ချစ်စု ဖရန်ကီနဲ့ ဖုန်း အကြာကြီး ပြောနေတာကြောင့် ရေတောင် မချိုးရသေးဘူး ။ မေမေက ထမင်းစားဖို့ လာခေါ်လို့ မေမေ..မမကြီးနဲ့ အတူတူ ထမင်း စားလိုက်ရသည် ။ ဘာမှ စားထားလို့ မဟုတ်ဘဲ စားချင်စိတ် မရှိဘူး ..။ အချစ်စိတ် မွှန်တာ ဖြစ်မည် လို့ ကိုယ့်ဖါသာကိုယ်လဲ တွေးမိရင်း ရယ်မိသည် ။ မေမေက..“ ဟဲ့ ချစ်စု.. အရူးမ.. ကိုယ့်ဖါသာ တယောက်ထဲ ရယ်နေလား..ဘာများရယ်စရာ တွေ့လို့လဲ ...”လို့ လှမ်းအော်သည် ။ ကိုယ့်ကုတင် ပေါ်ကိုယ် ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း စဉ်းစားနေသည် ။ ဖရန်ကီ့အကြောင်း ..။ သူနဲ့ ဖရန်ကီ့ ချစ်ကြတဲ့ ဇာတ်လမ်း အကြောင်း ..။ ရှေ့ကို ဘာဆက်ဖြစ်အုံးမလဲ..။ မိမိဦးကတော့ အရမ်း ဂျေဝင်သွားသည် ..။ မခေါ်မပြော ဖြစ်သွားပြီ ။ ဇလပ်ဖြူ ကတော့ သူနဲ့ ဖရန်ကီတွဲတာ မနေ့က တွေ့သွားတော့ သူ့ကို ရန်သူကြီးလို မျက်စောင်းကြီးထိုး..မဲ့ရွဲ့ပြီး မကျေမနပ် ကြည့်သည် ။

        ဖရန်ကီ က ကျိကျိတက် ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးသား ..။ သူက မုန့်ဟင်းခါးသည်ရဲ့ သမီး ..။ ဖရန်ကီတို့မိဘက သဘောတူမည်လို့ လုံးဝ မထင်ဘူး ..။ ချစ်စုနဲ့ ဖရန်ကီရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်း က ရေရှည်ခံပါ့မလား ..။ အင်း .. ဒါတေ ွ မစဉ်းစားချင်ဘူး ။ မတွေးချင်ဘူး ။ သူ့ကို ချစ်တာဘဲ သိသည် ။ ချစ်တာ တခုထဲ သိတယ် ..။  ဖရန်ကီ့ကို ချစ်သည် ။

“ ချစ်စု ..ဗီဒီယို ငှားလာတယ်..လာကြည့် ..” မမကြီးက လှမ်းခေါ်သည် ။

“ မကြည့်ချင်ဘူး ..”
“ ဟာ ချစ်စုကလဲ..လာပါ..အတူတူ ကြည့်ရအောင် …”

        မေမေကတော့ သူ့အခန်းထဲ ဝင်သာွ းပြီ ..။  မမကြီး ခေါ်လွန်းလို့ သူနဲ့ ဗီဒီယို ထိုင်ကြည့်ရသည် ။ မမကြီးက ဘာကြောင့် ငှားလာသလဲ မသိဘူး ..။ တအားကြမ်းတဲ့ အမေရိကန် ရုပ်ရှင် ..။ စဖွင့်ကထဲက ဇာတ်လိုက် မင်းသမီးလေးက အိပ်ရာထဲ လက်နဲ့ အာသာဖြေတာ ..။ နောက်တော့ ပထွေးကြီးနဲ့ ညိစနွ ်းတာ ..။ ဒါလ ဲ အသေးစိတ် တွေ ပြတာ ..။ မမကြီးလဲ ဒါတွေကို စိုက်ကြည့်ပြီး သဘောတွေ ကျနေသည် ။ ချစ်စုလဲ အပျိုကြီး လိင်ကိစ္စတွေ သဘောကျနေတာ စိတ်ထဲမှာ ကျိတ်ပြီး ရယ်ချင်နေမိသည် ။ ချစ်စုလဲ ဒီရုပ်ရှင်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ တမျိုးကြီး ဖြစ်လာသည် ။ မမကြီး ဟာကလဲ ဆိုးလိုက်တာ..လို့ ပြောရင်း ဆက်မကြည့်တော့ ..။  အိပ်ရာထဲ ရောက်တော့လဲ စောစောက လိင်ဆက်ဆံတဲ့ မြင်ကွင်းတွေ ပြန်မြင်ယောင်မိပြီး ဖရန်ကီနဲ့ နမ်းခဲ့ဘူးတာတွေ ပြန်သတိရသည် ။ ပေါင်ကြားက အဖုတ်ဆီက စိုတိုတို ခံစားရလို့ လက်နဲ့ စမ်းလိုက်မိသည် ။

အို..။ အရေတွေ စိုနေတယ် …။ မမကြီးရဲ့ ရုပ်ရှင်ကြောင့် စိတ်ထကြွလို့ ဖြစ်မည် …။

        စမ်းကြည့်မိတဲ့ လက်ချောင်းတွေက အဖုတ်ဆီက မခွာချင် ..။ လက်ကို ပြန်ရုတ်ရမှာ ဝန်လေးနေသည် ။ စမ်းရင်း.. စမ်းရင်း ပွတ်သပ်မိလာရသည် ..။ စောစောက ရုပ်ရှင် အစမှာ ဇာတ်လိုက် မင်းသမီးလေး သူ့အဖုတ်ကိုသူ လက်နဲ့ ပွတ် အာသာဖြေသလို လုပ်မိနေပြီ ..။ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားနုနုလေးတွေ ကို ပွတ်နေရင်း ထပ်ထပ် ပွတ်ချင်လာမိသည် ..။ ဖရန်ကီက ပွတ်ပေးနေသလို စိတ်ကူးယဉ်လိုက်မိသည ်..။ ဖိပွတ်ရင်း ထပ်ပွတ်ချင်ရင်း..။ ပွတ်တာတေ ွ ကြမ်းလာရော....။ အဖုတ်ထဲက တအား လှိုက်လှိုက် ယားတက်လာသည် ...။ တခုခု နဲ့ ထိုးထည့် ချင်စိတ်ပေါက်လာသည် ..။ အဖုတ်ကို အနာတရ ဖြစ်မှာလဲ စိုးသည် ။ လက်ချောင်းနဲ့ စိုရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ထဲ မသိမသာ စမ်းထိုးကြည့်သည် ..။ အင်း...အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ..။ လူးလိုက် လှိမ့်လိုက် ..။ မနက်ကျတော့ နှိုးစက် ပေးထား တာတောင် နှိုးစက်ကို လှမ်းပိတ်ပြီး ပြန်အိပ်ချင်နေသည် ။ နောက်တော့ ဖရန်ကီ လာကြိုမည် ဆိုတာ သတိရပြီး

ရေအမြန်ချိုး အဝတ်အစားလဲရသည် ..။ ဖရန်ကီသည် လမ်းထိပ်မှာ ချစ်စုကို စောင့်နေသည် ။
ချစ်စု ဖရန်ကီ့ ကားကြီးဆီကို ခပ်သွက်သွက်လေး လှမ်းသွားလိုက်သည် ။ ဖရန်ကီက ..“ ချစ်စု အရမ်း လှတာဘဲ …” လို့ ပြောသည် ။ ချစ်သူရဲ့ ချီးမွမ်းတာကို ခံရလို့ ချစ်စု အရမ်းကျေနပ်သည် ။ လေအေးစက် ဖွင့်ထားတဲ့ ဖရန်ကီရဲ့ ဂျက်ဂွားကားနက်ကြီးသည် လူတွေအများကြီး ရှိနေတဲ့ ဘတ်စ်ကား မှတ်တိုင်ရှေ့က ညင်ညင် သာသာလေး ဖြတ်သွားသည် ။ ဖရန်ကီ က ရယ်စရာတွေ ပြော..ချစ်စုက တခစ်ခစ်နဲ့ သဘောကျ ..ကမ္ဘာလောက ကြီးက သာယာလှပနေသည် ။ ကျောင်းသွားတာ ဖရန်ကီနဲ့ တွေ့ချင်လို့ ..။ ချစ်စု စိတ်တေ ွ လေ နေသည် ..။ အတန်းလဲ မတက်ချင်ဘူး ..။ မချစ်စဖူး ချစ်ပြီး ချစ်သူနဲ့ ပြုံးပျော်လို့ အားမရသေးဘူး …။

        ကျောင်း ကင်တင်းက ထိုင်နေကျ ဆိုင်ထဲ ချစ်စု နဲ့ ဖရန်ကီ ဝင်သွားကြတော့ ဟေမာငွေနှင်းနဲ့ မိမိဦးတို့ ရှိနေသည် ။ ဟေမာငွေနှင်းက သူတို့ကို တွေ့တွေ့ချင်း လှမ်းနုတ်ဆက်ပြီး သူတို့နဲ့ လာထိုင်ဖို့ လက်ပြပြီး ခေါ်သည် ။ မိမိဦးကတော့ သူတို့ကိုတွေ့တာနဲ့ ချက်ချင်းဘဲ ထ ထွက်သွားလိုက်သည် ။ ဟေမာငွေနှင်း နဲ့ သူတို့ ထိုင်ပြီး အတူတူ အစားစားကြသည် ။  ဟေမာငွေနှင်းက “ ယူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ သတင်း အရမ်းကြီးတာဘဲကွာ.. လူတိုင်းရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ယူတို့နှစ်ယောက် အကြောင်း ပြောဆိုနေတာ ကြားနေရတယ်...” လို့ ပြောပြသည် ..။               ကျောင်းက ပြန်တော့ ဖရန်ကီက တနေရာရာ သွားရအောင်လို့ ပြောသည် ။  ချစ်စု လန့်သွားသည် ။ ဖရန်ကီ နဲ့ ဆိတ်ကွယ်ရာမှာ မတွေ့ချင်ဘူး ..။ ဖရန်ကီ့အနမ်းတွေကြောင့် ချစ်စု စိတ်တွေ အရမ်း ယိမ်းယိုင်ခဲ့ရတာ ချစ်စု ကိုယ့်ဖါသာ အသိဆုံးမို့ပါ ..။ သူနမ်းရင် ချစ်စု ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထရသည် ။ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလွန်းလို့ ထကြလွွန်းလို့ ပင်တီဂွဆုံမှာ စိုစိုရွှဲရသည် ။ စိတ်တွေ ကြွတက်လာရင် ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ ဆိုပြီး သူ့အနမ်းတွေ အကိုင်အတွယ ်တွေထဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် မျှောပစ်လိုက်ချင်မိသည် ။

“ ဘယ်သွားမှာလဲဟင် …”
“ ချစ်စုကို ပြစရာ ရှိလို့ …”
“ ဘာပြမှာလဟဲင် …ပြော…ပြော…သိချင်တယ် …”
“ ဟိုရောက်တော့ သိမှာပေါ့ …”
“ ဘယ်မှာ ပြမှာလဲ …”
“ ဒို့ အိမ်မှာပေါ့ ….”
“ အိမ်မှာ ဘယ်သူတွေ ရှိလဲဟင် ….”
“ မာမီ ရှိမှာပေါ့ ..ဒက်ဒီကတော့ ဟိုတယ် အသစ် ဆောက်တဲ့ အလုပ်နဲ့ ငွေဆောင်ကမ်းခြေမှာ ရောက်နေတယ်
….”

        ဖရန်ကီရဲ့ ဂျက်ဂွားအနက်ကြီး သူတို့ ခြံဝင်းတံခါးဝကို ရောက်တာနဲ့ တံခါးကြီးတွေ ပွင့်လာသည် ..။ ကာကီ ရောင်ဝတ် ခြံစောင့်နှစ်ယောက် က ခါးညွှတ်ကိုင်းပြီး နုတ်ဆက်ကြသည် ။ ပြုံးပြကြသည် ။ ဖရန်ကီက ခြံထကဲ လမ်းအတိုင်း ရဲတိုက်ကြီးလို ကြီးမားခန့်ထယ်လှတဲ့ သူတို့ တိုက်ကြီးရဲ့ ဆင်ဝင်ကြီးအောက်ကို မောင်းသွား လိုက်သည် ..။ ကားရပ်လိုက်တာနဲ့ တိုက်ကြီးထဲက လူတယောက် ထွက်လာသည် ။  ခေါင်းဖြူဖြူ မျက်မှန်ထူထူနဲ့ လူကြီးတယောက် ..။

“ သားသား …ဘကြီး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ..”
“ ကျနော် ချစ်စုကို ကျနော့် ငန်းနက်ကြီးတွေ ပြမလို့ …”
“ ရတယ်..သားသား…သူတို့ အေးအေးဆေးဆေး ရှိကြပါတယ် …”

ဖရန်ကီက ချစ်စုကို ဒီလူကြီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးသည် ။
ဒီခေါင်းဖြူ မျက်မှန်ထူကြီးရဲ့ နံမည်က ဘကြီးကျော်…တဲ့ ..။ ဖရန်ကီတို့ ဒက်ဒီ..မာမီတို့ရဲ့ မန်နေဂျာ လူယုံတော်ကြီး …တဲ့ ။

ဖရန်ကီ က သူတို့ မိသားစု ချစ်တဲ့ ငန်းနက်ကြီးတွေကို ပြသည် ။ တိုက်ကြီးရဲ့ ဘေးတဖက်ခြမ်းမှာ ရှိတဲ့ ရေကန် လှလှလေးထဲမှာ ရေကူးနေတဲ့ ငန်းအနက်ကြီး လေးကောင် ကို ဖရန်ကီနဲ့ ချစ်စု သွားကြည့်ကြသည် ..။

“ အရမ်းလှတဲ့ အကောင်ကြီးတွေနော် …ချစ်စု က ငန်းအဖြူရောင်တွေဘဲ တွေ့ဘူးတာ …” ဖရန်ကီနဲ့ ချစ်စု ရေကန်လေးပေါ် ဖြတ်ထိုးထားတဲ့ တံတားအဖြူလေးပေါ်မှာ ရပ်ပြီး စကားပြောကြသည် ..။ အလုပ်သမားတယောက်က ပန်းခင်းကြီးကို ရေလောင်းနေသည် ..။

“ အော် ..ချစ်စုကို ဒို့ ငါးတွေ ပြရအုံးမယ် …”
“ ဟင်..ယူ့မှာ ငါးတွေလဲ ရှိတယ်..ဟုတ်လား …”
“ အင်း …ရွှေငါးမျိုးစုံ ရှိတယ် …”
“ ဟယ်…ကြည့်ချင်လိုက်တာ ….”
“ လာ..ချစ်စု …ဒို့ လိုက်ပြမယ် ….”

ဖရန်ကီက ချစ်စု လက်ကို ဆွဲပြီး ခြံကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်ကို ခေါ်သွားသည် ..။ အဆောက်အဦးကြီးတခုကို ရောက်လာသည် ..။ ခေါင်မိုးအစိမ်း နဲ့ အဆောက်အဦး ရှည်ရှည်ကြီး ..။
“ ဒါက ဘာကြီးလဲ..ငါးတွေက ဒီအထဲမှာ လား…”
“နိုး …ဒါက ကားတွေ ထားတာလေ ..ကား ဂရပ်ဂျ် ..ငါးတွေက အဲ့နောက်မှာ ..”
ကားဂိုဒေါင်ကြီးဘေးက အုတ်လမ်းလေးအတိုင်း အနောက်ဖက်ကို သွားလိုက်တော့ အိမ်လေးတလုံး ကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ ဖရန်ကီက အိမ်လေးထဲကို ချစ်စုကို ခေါ်သွားသည် ..။
“ ဟယ် …လှလိုက်တာ …”
လူတရပ်ကျော် မှန်ကန်ကြီးတွေထဲ ရွှေငါး ရောင်စုံတွေ ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ချစ်စု..ဒါက Oranda ..ဒါတေကွ ..Lion Head…ဒီဖက် ကန်ထဲက ကောင်ကြီးတွေက Oscar…တဲ့ … Oscar တွေက
..Agressive ဖြစ်တယ် … တခြားငါးတွေကို စားတယ် .. သူတို့ကို သပ်သပ် ထားရတယ် ….”

        ဖရန်ကီက ချစ်စုကို ပြတဲ့အနေနဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေကို အော်စကာငါးကြီးတွေ ရှိနေတဲ့ ကန်အပေါ် ဖက်ကို ထည့်ပြလိုက်သည် ။ ငါးကြီးတွေက တရှိန်ထိုး ဖရန်ကီ့လက်ချောင်းတွေကို ထိုးဟပ်သည် ။ ချစ်စု လန့်သွားသည် ..။ ငါးကြီးတွေက ဖရန်ကီ့လက်ချောင်းတွေကို ကိုက်လိုက်ပြီ ထင်လို့ ..။ ဖရန်ကီက ရယ်သည် ..။

“ သူတို့က ကိုက်ချင်တယ်..တွေ့လား ….ဟားဟား…”
ငါးတွေ ထားတဲ့ အိမ်လေးထဲမှာ ငါးတွေကို ထိုင်ကြည့်ဖို့ လားမသိဘူး ..။ ဆိုဖါအရှည်ကြီးတလုံး ရှိနေသည် ။ အဲဒီဘေးမှာ ရေခဲသေတ္တာတလုံး ..။ ဖရန်ကီက ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ပြီး ကိုကာကိုလာ အချိုရည်ဘူးက ိုထုတ်ပြီး ချစ်စုကို ပေးသည် ..။ ဆိုဖါကြီးပေါ်မှာ အတူတူပူးကပ်ပြီး ထိုင်ကြသည် ..။ လူးလာကူးခတ်နေကြတဲ့ ရွှေငါးတွေကို ထိုင်ကြည့်ကြသည် ။ ချစ်စု မသွားချင်တဲ့ ဆိတ်ကွယ်ရာနေရာ ကို ချစ်စုတို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်နေကြပြီ ..။

        ချစ်စု နဲ့ ဖရန်ကီ ပူးပူးကပ်ကပ် နေကြတော့ မနမ်းမိဘဲ ဘယ်နေမလဲ ..။ ဖရန်ကီ နမ်းလာတော့ ချစ်စုက တုန့်ပြန် နမ်းမိသည် ..။ ဖွဖွလေး ညင်ညင်သာသာလေး မထိတထိလေး နမ်းကြတာ ..။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအနမ်းတွေက ရပ်လို့မရဘူး ဖြစ်လာသည် ။ မထိတထိ ကနေ မိမိရရတွေ ဖြစ်လာကြသည် ။  အသက်ရှုပြင်းလာသလို အနမ်း တွေကလဲ ဖွဖွလေး မဟုတ်တော့ဘူး ..။ စောစောက အော်စကာငါးကြီးတွေလို ဖြစ်လာသည် .။ အငမ်းမရ ငုံဟတ် စုတ်ယူလာသည် ။ ဖရန်ကီရဲ့ လျာက ချစ်စု ပါးစပ်ထဲက ချစ်စုလျာလေးကို လာကလိသည် ..။ လျာတွေ ပူးကပ် လူးလှိမ့် လိန်ယှက်ကုန်တဲ့အချိန် ဖရန်ကီ သည် ချစ်စု ခါး သိမ်သိမ်လေးကို ဖက်ထားရာက ခါးလေးအောက်ဖက်ကို လက်တွေ ရွေ့သွားပြီး ချစ်စု တင်ပါးအိအိတွေကို ဆုပ်နယ်ကိုင်တွယ်လာသည် ။  ချစ်စုလဲ သူ့အနမ်းတွေမှာ မိန်းမော နေပြီး သူ့ကို ဘာမှ မတားဆီးမိဘူး ..။ သူ့အနမ်းတွေက ချစ်စု နှုတ်ခမ်းတွေ ဆီက ချစ်စုရဲ့ လည်တိုင ်ဖွေးဖွေးလေး ဆီကို ရွေ့သွားသည် ..။ ချစ်စုနှုတ်ခမ်းတွေ လဲ ထူအမ်းကုန်ပြီလေ ..။လည်တိုင်ကို လျောက်နမ်းနေတော့ ယားကျိကျိ နဲ့ ကြက်သီးတွေ ထ..ရင်တွေ ဖိုရသည် ..။

        သူ ချစ်စု အကျ ႌပွပွအောက်ဖက်ကနေ သူ့လက်ကို အထဲကို သွင်းပြီး ချစ်စု နို့တွေကို စမ်းကိုင်လာတော့..“ ဟိတ်..မကဲနဲ့ကွာ ...” လို့ ချစ်စု သူ့ကို ပြောလိုက်သည် ..။ သူက ပြန်မပြော နားမထောင် ဆိုတဲ့ လူစားမျိုး ..။ ချစ်စု ရင်စိုင်တွေကို ဆုပ်နယ်နေသည် ..။ ဘရာလေးပေါ်က ကိုင်လို့ အားမရတော့ ဘရာထဲကို လက်သွင်းပြီး စမ်းသည် ..။ သူ့လက် ဘရာထဲ သွင်းနေတဲ့ဆီ စိတ်အာရုံရောက်နေတုံး နောက်ထပ် စစ်မျက်နှာတခုနဲ့ ရင်ဆိုင ် လိုက်ရပြန်သည် ..။

အောက်ပိုင်း စစ်မျက်နှာ ပါ ..။ လျော့ရည်းနေတဲ့ ချစ်စု ထမိန်စလေးကို ဆွဲဖြေဖြုတ်ပြီး ထမိန်ထဲ သူ့နောက် လက်တဖက်ကို သွင်းပြန်လို့ ချစ်စုလဲ ဟိုဖက်တားရ ဒီဖက်ကာရ ဖြစ်နေသည် ..။

“ အို..ယူ သိပ်ကဲနေတာဘဲကွာ…အို..ဟင့်ဟင့် …” “ ချစ်တယ် ..ချစ်စုရယ် ….အရမ်းချစ်တယ် …..”

        ဖရန်ကီ့အကိုင်အတွယ်တွေက တဖြေးဖြေး ကြမ်းလာသည် ။ ချစ်စု အကျ ႌလေး ကိုယ်ပေါ်ကနေ ကွာကျ ဖယ်ခွာသွားရသည် ..။ နောက်က လိုက်သွားတာက ဘရာ ဖြူဖြူလေး .။ အပေါ်ပိုင်း အဝတ်မဲ့သွားတဲ့ ချစ်စုလဲ ရှက်လို့ သူ့ရင်ခွင်ထဲ အတင်းတိုးသည် ..။ ဒီလိုတိုးတော့လဲ ချစ်စုရင်သားစိုင် တင်းတင်းလေးတွေ နဲ့ သူ့ ရင်ဘတ်ကြီးက ဖိမိပူးကပ်နေသည် ..။ သူ့လက်တဖက်က ချစ်စု ရင်သားတွေကို ကိုင်သည် ..။ သာသာလေး ဆုပ်နယ်တာ ..။ သူ့လက်ချောင်းတွေက ရင်သီးဖုလေးတွေကို စမ်းနေသည် ။ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေသည် ..။ ရင်သီး ဖုလေးတွေက ကာမစိတ် ထကြွနေလို့ တင်းမာ ထောင်ထနေသည် ..။ ချစ်စု မုချ ပြောရဲတာ ချစ်စု ဖုတ်ဖုတ်လေး သည် အခု အချိန်အခါမှာ စိုစိုရွှဲနေလောက်ပြီ ...။ ဖရန်ကီ သိသွားသည် ..။ ချစ်စု စိုရွှဲနေတာကို ..။ သူ့လက်က ပင်တီ အထဲကို သွင်းထိုးပြီး ဖုတ်ဖုတ်ကို စမ်းလို့ ..။

        ထမိန်ကလဲ ပြေကျ .. ပင်တီလေးကိုလဲ သူ ဆွဲချွတ်.. ချစ်စု တကယ့်ကို အဝတ်မဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး ဘဝကို ရောက်လို့နေပြီ ..။ ဖရန်ကီသည် ချစ်စုကို ဆိုဖါကြီးပေါ် ပက်လက်လှဲစေပြီး သူက အပေါ်က အုပ်မိုးထားသည် ..။ ချစ်စု ရင်သားတွေကို စို့သည် ..။ ချစ်စု သူ့ကို မလုပ်နဲ့ကွာ.. တော်ပြီ.. ရပ်တော့ လို့ တားဆီးပေမယ့် မရတော့ ..။ သူ့ကိုယ်ကို အောက်ပိုင်းကို လျောဆင်းသွားပြီး ချစ်စု ဖုတ်ဖုတ် ကို သူ နမ်းနေပြီ ...။

အာ..ဟာ….ဟိတ်……အို . . .။

        သူ့လျာကြီးက အပြားလိုက်ကြီး ချစ်စု အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကို ယက်နေသည် ..။ လျာပြားပြားကြီးက ချစ်စု အဖုတ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားနုနုလေးတွေကို ဖိဖိ ပွတ်တိုက်သွားတော့ ချစ်စု ခါးလေးကော့ပြီး တုန်ခါနေရသည် ..။ အို.. ဖရန်ကီရယ် .. ချစ်စုကို မသနားတော့ဘူးလား ...။ ဖရန်ကီရဲ့ လျာထိပ်က ချစ်စု အစိကို ထိုးကလော်နေသည် ..။ ချစ်စု အင်္ဂါစပ်လဲ တအား ယားလာသည် ..။ အဲဒီယားတာကို ဖြေဖျောက်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်နေသည် ..။ ခံချင်စိတ်တွေ မတရားကြီး ဖြစ်ပေါ်နေသည် ..။ ခံချင်နေသည် ..။ အရမ်း ..။ ကြောက်လ ဲ ကြောက်သည် ..။ ဘာကို ကြောက်လ ဲ ..။  နာမှာ..စောက်ပတ်လေး ပြဲသွားမှာ ..ဘိုက်ကြီးမှာ ...။ ချစ်စုရဲ့ အဖုတ်ကို ယက်ရာက သူ ချစ်စု နှုတ်ခမ်း တွေကို ပြန်လာ စုတ်နမ်းသည် ..။ သူ့လျာကြီးနေရာမှာ အခု နေရာဝင်ယူ ရောက်ရလှိာတာက သူ့ မာမာ အချောင်းကြီး ..။ ချစ်စု အရမ်းလန့်သာွ းသည် ..။ သူ...သူ...ချစ်စု ကို ဟိုဒင်း လုပ်တော့မည် ...။

“ အို..မလုပ်နဲ့..မလုပ်နဲ့ ….”

သူ့အချောင်းကြီး ကို ကြည့်မိလိုက်ပြီး လန့်သွားလို့ အော်လိုက်မိတာ ..။ သူ့ရင်ဘတ်ကိုလဲ တွန်းတား မိသည် ..။

“ မနာစေရဘူး..ချစ်စုရယ်..ချစ်စု မနာအောင် လုပ်ပေးမှာ ..သိလား ..မကြောက်နဲ့ …”

“ အို …ဘိုက်..ဘိုက်ကြီးလိမ့်မယ် ….” “ မကြီးစေရပါဘူး..ချစ်စု ….”
သူ့အတန်မာမာကြီးနဲ့ ချစ်စု အဖုတ်ထဲကို ဖိသွင်းနေသည် ..။ အိုး …ဟင့် . .။
အောက်ဖက် စစ်မျက်နှာမှာ ရင်ဆိုင်နေရတုံး အထက်ဖက်မှာလဲ တဖက်က ကျူးကျော်မှုတွေနဲ့
ကြရုံ ပြန်သည် ..။ တင်းထောင် ဖူးထနေတဲ့ ချစ်စုရဲ့ နို့သီးနီညိုညိုလေးတွေကို တချိန်ထဲမှာ ဖရန်ကီ့ နှုတ်ခမ်း ထူထူတွေက ငုံလာ စို့လာလို့ ..။ အောက်ဖက်မှာလဲ မှိုပွင့်ပုံစံ ထိပ်ဖူး အထစ်ကြီးက အတင်းကြီးဖိဝင် လာသည် ..။ ချစ်စုရဲ့ နှုတ်ခမ်းသား နုနုလေးတွေထဲ ထိပ်ဖူး အထစ်က တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး တဖျစ်ဖျစ် နဲ့ ဝင်ရောက်လာသည် ။ နမ်းရုံ သက်သက် ဆိုပြီး ဘာမှ မလုပ်ခဲ့တဲ့ မခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်ရိုးလေး ပုံနဲ့ ဖရန်ကီသည် လုပ်မယ့် လုပ်တော့လဲ ချစ်စုကို အတင်း ထည့်သွပ်နေပြီ ..။တသက်လုံး ထိန်းသိမ်းလာခဲ့တဲ့ အပျိုစင် ဂိတ်တံခါးကို အတင်း တွန်းဖွင့် ဝင်ရောက်နေသည် ..။ အထိအတွေ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ ချစ်စုမှာ လိုလဲ လိုချင် ကြောက်လဲ ကြောက်ပေါ့ ..။ အတင်းကြီး ဝင်လို့မရဘဲ တစ်လစ်ကြီး ဖြစ်နေတော့ ဖရန်ကီသည် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် တွေ နဲ့ မရရအောင် ဖိထိုးသွင်းသည် ..။ သူ ဖိဖိ ထိုးလိုက်တိုင်း ချစ်စု အဖုတ်က အရေတွေ တရွှမ်းရွှမ်း ယိုစီးထွက်သည် ..။ ဒီအရေ တွေကြောင့်ဘဲ ဖရန်ကီ့ထိပ်ဖူးက ချဉ်းနင်း ဝင်ရောက်လာနိုင်သည် ။

        ချစ်စုမှာတော့ သူ့ကို တအားကြီးဖက်ထားရင်း သူလုပ်သမျှကို ခံနေရသည် ..။ ချစ်သူကို အလိုလိုက်မိပြီ..။ ချစ်သူစိတ်ကြိုက် သူ့တကိုယ်လုံးကို ခြယ်လှယ်ခွင့် ပေးလိုက်မိပြီ ..။ သူ့အတန် တုတ်တုတ်ကြီးက ချစ်စုအတွင်းသား တွေကို ထိုးခွဲပွတ်တိုက်လို့ အတွင်းပိုင်းကို ဝင်သည် ..။ နာကျင်မှု ဝေဒနာနဲ့အတူ ကောင်းခြင်း အရသာထူးက အတူတူ တွဲလိုက်ပါလာသည် ..။ ဖရန်ကီက ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်နေသည် ..။ ကာမရဲ့ အရသာထူးနဲ့ ချစ်သူရဲ့ ယုယမှုတွေကို ရရှိခံစားရတာနဲ့ တပြိုင်နက် ချစ်စုရဲ့ အပျိုစင် ဘဝလေးလဲ ဆုံးရှုံးသွားသည် ..။ အတန်ညိုညို တုတ်တုတ်ကြီး အပြည့်အသိပ်ဘဲ ချစ်စု ရဲ့ အဖုတ်ထဲ စိုကဝ်င်နေသည် ။ အို..ချစ်စု အဖုတ်လေးတော့ ပြဲပြီလား မသိတော့ပါဘူး . .။  ဖရန်ကီက ချစ်စု တင်ပါးတွေ အောက်ကို သူ့လက်ကိုသွင်းပြီး တင်ပါးတွေကို တအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖိဖိသွင်းနေသည် ..။

          ချစ်စု တအားအား တအီးအီး ညည်းနေတုံးဘဲ ဖရန်ကီရဲ့ အရေပျစ်ပျစ်တွေ ချစ်စုရဲ့ ဘိုက်သားချပ်ချပ်လေး

ပေါ်ကို တဖျတ်ဖျတ် နဲ့ ပန်းထွက်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ ဖရန်ကီ ခေါင်းကိုမော့ကာ အရိုင်းတကောင်လို အော်ညည်း ရင်း ချစ်စု ကိုယ်ပေါ်ကို လဲကျလာသည် ..။ ဒီအချိန်မှာ သူတို့ ရောက်နေတဲ့ ငါးကန်တွေ ထားတဲ့ အိမ်ကလေး ထဲကို တစုံတယောက် ဝင်လာတဲ့ ခြေသံလိုလို ကြားလိုက်ရလို့ ချစ်စုလဲ ပုံရက်သား ကျနေတဲ့ ထမိန်လေးကို ကမန်းကတန်း ကောက်ယူပြီး ဆွဲဝတ်လိုက်မိသည် ..။ အကျ ႌ ဝတ်ချိန် မရလိုက် ..။

“ ဟင် …ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ..”

ဖရန်ကီရဲ့ မာမီ ခါးကြီးထောက်လို့ သူတို့ကို ကြည့်နေသည် ..။

“ သားသား..မင်း ဘယ်က ဟာတွေ ခေါ်လာပြီး ဆက်စ်လုပ်နေတာလဲ …ဟေ့..မိန်းကလေး ..မင်း သူများ အိမ် မှာ ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ အရှက်မရှိဘူးလား..ဘယ်လို အောက်တန်းစားတွေပါလိမ့်…”

“ အို..အို..ကျမ…ကျမ ….”

ချစ်စု ခြုံးပွဲချ ငိုလိုက်မိသည် ။

“ ဟိတ်..ငိုမနေနဲ့..ကျက်သရေ မရှိလိုက်တာ…မသာအိမ် ထင်နေလား …”

“ မာမီ…ဒါ ကျနော့်ကျောင်းက ကျနော့်ရီးစား ..ကျနော် လက်ထ်မှာ..သူ့ကို ဘာမှ မပြောပါနဲ့ ..ကျနော် သူ့ကို
ခေါ်လာတာ …”
ဖရန်ကီက သူ့အမေကို ပြန်အော်သည် ..။

“ ချစ်စု အဝတ်ပြန်ဝတ် ….”

ချစ်စုရဲ့ ဘရာ ချိတ်ကို ဖရန်ကီက ပြန်တပ်ပေးသည် ..။

“ သားသား…မင်းတော့ အမှားကြီး မှားနေပြီ …ကိုယ်နဲ့ အဆင့်တူတဲ့ လူတွေကို သွား အရောဝင်မိနေပြီ သားသား
….”
“ မာမီ ..ဒါ သား လက်ထပ် မယ့် ချစ်သူပါ ….မရိုင်းပါနဲ့ …”

“ ဖရန်ကီ …သားသား..ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ..မင်း ယရမှာက ဇလပ်ဖြူလေ ..ဇလပ်ဖြူနဲ့ မင်းကို ပေးစားဖို့ လပု ်ထားပြီးပြီလေ ..မင်း ဒို့စကား နားထောင်ရမယ် …”
“ မာမီ…ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ ..မကြားချင်ဘူးဗျာ…..ရပ်တော့ …”
“ သားသား..ဇလပ်ဖြူကိုဘဲ ယူရမယ် …ဇလပ်ဖြူကိုဘဲ ယူရမယ် ….ဇလပ်ဖြူ …”

“ မာမီ ရူးနေလား …ရှပ်အပ်ပ် …”

        ဖရန်ကီက ချစ်စု လက်ကို ဆွဲပြီး အိမ်လေးထဲက ထွက်သည် ..။ သူ့အမေကြီး အနောက်က ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ပါလာသည် ..။ အရူးမကြီး တယောက်လိုဘဲ ဇလပ်ဖြူကိုဘဲ ယူရမည် ဆိုတာကို တတွတ်တွတ် ရွတ်နေသည် ..။ ဖရန်ကီက ကားဂိုဒေါင်ရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ ကားတစီးပေါ် တက်လိုက်သည် ..။ချစ်စုလဲ သူ့နောက် လိုက်တက်သည် ။ ချစ်စုလဲ ရေရေလည်လည် ငိုမိသည် ..။ အပျိုရည် ပျက်တဲ့နေ့.. အရှက်ကွဲတဲ့နေ့ ...။ ဘယ်သူမပြုမိမိမှု

..သူဌေးသား ကို ချစ်ချင်တာကိုး ..။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ဖရန်ကီက ချစ်စုကို ကတိတွေ တပုံကြီး ပေးသည် ..။ ချစ်စုကို သူ တကယ်ချစ်သည်…တဲ့ ..။ တနေ့ ကျရင် လက်ထပ်ကြမည်…တဲ့ ..။ ဖရန်ကီ နဲ့ လမ်းဘေး ကော်ဖီဆိုင်
သေးသေးလေး တခုမှာ ကော်ဖီ ဆင်းသောက်သည် ..။ ချစ်စုပုံစံက ကပိုကရိုနဲ့ ..။ အဝတအ်စားတွေလဲ ကြေမွလို့ ..။ အဝတ်အစား ကြေမွတာထက် ချစ်စုရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေး ချေမွခံလိုက်ရတာက ဆိုးသည် ။ ဒီထက် အိုဆိုးတာက သူတို့ကို ကော်ဖီဆိုင်ဘေးက ဒန်ပေါက်ဆိုင်ကနေ လူတယောက်က စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည် ..။

“ ဟင် …ကိုသူရိန်ထွန်း ……”

        ဖရန်ကီသည် ချစ်စု ခါးလေးကို ဖက်ထားနေသည် ။ ချစ်စုလဲ ငိုထားလို့ မျက်လုံးတွေ နှာခေါင်းတွေ နီရဲနေသည် ..။ ကော်ဖီဆိုင်ထဲက လူငယ်တွေကလဲ ကြည့်လိုက်ကြတာ အရမ်းဘဲ ..။ သူရိန်ထွန်း ကြည့်နေတာက ချစ်စုအတွက် ငရဲ ဘဲ ..။ သူရိန်ထွန်းသည် စိတ်ပျက်နေတဲ့ ပုံနဲ့ ကြည့်နေသည် ..။ မေမေနဲ့ မမကြီးတို့က ို ပြန်တိုင်တော့မလား မသိဘူး ...။
        ဖရန်ကီက ချစ်စုကို လမ်းထိပ်အထိ လိုက်ပို့ပေးသည် ..။ သူ့အမေ ပြောဆိုရိုင်းပြတာတွေကို ဂရုမစိုက်ဖို့ ပြောသည် ..။ ချစ်စု ကို သူ တကယ်ချစ်..အရမ်းချစ်တာမို့ သူ့မိဘတွေ သဘောမတူလဲ လက်ထပ်မည် လို့ အထပ်ထပ် အကြိမ်ကြိမ် ပြောသည် ..။ ချစ်စုကလဲ သူ ပြောတာတွေကို ယုံသည် ။ ချစ်စု ဖရန်ကီ အချစ်ကြမ်းထားခဲ့လို့ လမ်းလျောက်ရင် နာနေသည် ..။ အိမ်ထဲကို အဝင် မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ ရှိမနေလို့ တော်သေးသည် ..။ ရေအေးအေးနဲ့ ရေချိုးလိုက်ရင် ပေါင်ကြား ပိပိက နာနေတာများ သက်သာသွားမလားလို့ ထင်မိပြီး ရေချိုးလိုက်သည် ..။ ရေချိုးလိုက်တော့ အဲဒီနေရာတဝိုက်က ညစ်ပေနေတာတွေ သန်စ့ င်သွားပေမယ့် နာကျင် ကျိန်းစပ်တဲ့ ဝေဒနာ ကတော့မပျောက်သွားဘူး ။

        အိပ်ရာထဲမှာဘဲ ခွေနေမိသည် ..။ ဖရန်ကီရဲ့ အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့ တွေကို ပြန်သတိရနေမိသည် ။ ပိပိက နာကျင်ပေမယ့် သူပေးသွားတဲ့ အထိ အတွေ့ အရသာတွေက နာကျင်တာထက် ပိုလို့ ဖရန်ကီ့ကို လွမ်းသလိုကြီး ခံစားရသည် ..။ ဖရန်ကီရဲ့အမေရဲ့ ဆက်ဆံရေး ကျဲတာကို နာကျည်းပေမယ့် ဖရန်ကီက ချစ်စုကို ချစ်ဖို့ဘဲ အရေးကြီးတာ မဟုတ်လား ..။ ဖရန်ကီ့အချစ်ကို ချစ်စု ယုံသည် ။ ချစ်စု ကို သူ တကယ် ချစ်တာ ..။

        မေမေနဲ့ မမကြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ချစ်စုက ကုတင်ပေါ် စောင်ခြုံကွေးနေလို့ နေမကောင်းဘူးလား ဆိုပြီး လာမေးကြ နဖူးစမ်းကြ လုပ်ကြသည် ..။ ချစ်စု က ဆေးသောက်ထားလို့  အိပ်လိုက်တော့မယ်လို့ ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲက မထွက်တော့ဘူး ..။ ဖရန်ကီ့ ရင်ခုံစရာ အထိအတွေ့တွေကို ပြန်ပြန် စဉ်းစားတော့ စိတ်တွေက တမျိုးကြီး ဖြစ်လာရပြီး ပေါင်ကြားက ပိပိကလဲ ယားသလိုလို တခုခုကို လိုချင်သလိုလို ဖြစ်လာလို့ လက်နဲ့ စမ်းကိုင် မိတော့ အရေတွေ စိုနေတာ သိလိုက်ရသည် ..။

        နောက်တနေ့မှာ ချစ်စု ကျောင်းမတက်ဘူး ..။ ပိပိ နာရက်ကြီးနဲ့ လမ်းဝေးဝေး မလျောက်ချင်ဘူး ..။ ဖရန်ကီက ဖုန်းဆက်သည် ..။ ချစ်စုကို တွေ့ချင်ကြောင်း ပြောသည် ..။ ချစ်စုက ဒီနေ့တော့ မတွေ့တော့ဘူးလို့ ပြောလိုက်သည် ..။ ချစ်စု လမ်းလျောက်ရင် နာသည်လို့ သူ့ကို ပြောပြလိုက်သည် ..။ သူက ချစ်စု အနာ သက်သာအောင် သူ အနမ်းတွေ ပေးချင်သည်လို့ ပြောတော့ ချစ်စု ရင်ထဲမှာ ဖိန်းဖိန်းရှိန်းရှိန်း နဲ့ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထရသည် ..။ သူ့အနမ်းတွေကို သတိရသွားလို့ ..။

        ချစ်စု ပိပိကို သူ နမ်းတာ ချစ်စု လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ် သွားရလောက်အောင်ဘဲ စိတ်တွေ လှုပ်ရှား တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားခဲ့ရသည် ..။ ချစ်စု ပိပိကို သူ လျာနဲ့ ယက်ပေးတာ ..။ ချစ်စု သူ့လျာနဲ့ ဝေးရာကို နောက်ဆုတ် ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားတာ မရဘူး..။ သူက ချစ်စု ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ပြီး ချုပ်ထိန်းထားခဲ့တာ ..။ ချစ်စုလဲ ဖရန်ကီ့ အမေ လာဆဲတာက လွဲပြီး ဖရန်ကီနဲ့ အချစ်လွန်ရတာတွေကို ကျေနပ်သည် ..။ ချစ်သူကို ကိုယ့်ကိုယ်တွေကို ပေးအပ်ရတာကို နောင်တ မရဘူး ..။ ဝမ်းမနည်းဘူး ..။ ချစ်သူ နဲ့ မကြာခင် လက်ထပ်ကြမှာဘဲ လေ ..။

        ဖရန်ကီက မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ ဆိုင်သွားကြတဲ့အချိန် ဖုန်းထပ်ဆက်သည် ..။ ချစ်စုကို သူ ဒီနေ့ မတွေ့ ရရင် မနေနိုင်ဘူးတဲ့ .။ တွေ့ကို တွေ့မှ ဖြစ်မည်...တဲ့ ..။ ချစ်စုလဲ နောက်နေ့မှ တွေ့ကြရအောင် လို့ သူ့ကို အထပ်ထပ် ပြောပေမယ့် မရဘူး ..။ ချစ်စုကို ချစ်တယ်..အရမ်းတွေ့ချင်တယ် ..မျက်နှာလေး မြင်ရရင် ကျေနပ်ပါပြီ.. ဘာညာ ကွိကွတွေ ချွဲပြ ငိုပြသည် ..။

        ချစ်စုအိမ်ကို သူ လာခဲ့မည် လို့ ပြောပြီး ဖုန်းချသွားသည် ..။ ချစ်စု ပြန်ခေါ်လို့လဲ မရတော့ ..။ ခက်တာ ဘဲ..။ ဖရန်ကီ့ကို တိုက်ခန်း ကျဉ်းလေးပေါ်ကို မခေါ်ချင်ဘူး ..။ သူက သူဌေးသား..။ နဲနဲပါးပါး ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးသား လဲ မဟုတ်ဘူး ..။ ချစ်စုတို့ တိုက်ခန်းလေးက သူတို့အိမ်က အိမ်ဖေါ်တွေ နေတဲ့ တိုက်ခန်းလေးတွေ လောက်ဘဲ ရှိသည် ..။ ချစ်စု တို့က ကောင်းကောင်းလဲ ရှင်းလင်း မထားဘူး ..။

တင်တောင်..တင်းတောင် …

ပိပိ နာကျင် ကျိန်းစပ်နေတဲ့ ကြားက ချစ်စု အိမ် အမြန်ရှင်းရသည် ..။
ဖရန်ကီ လာတဲ့အခါ နဲနဲကြည့်ကောင်းနေအောင် ..။

အို တံခါးဘဲလ် မြည်နေပြီ ..။ သူ..သူ..သူ ရောက်လာပြီ …။
ချောင်းကြည့်ပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်တော့…ဟင်..ဖရန်ကီလဲ မဟုတ်ဘူး …။ ကိုသူရိန်ထွန်းကြီး …။

ဒါကြောင့် ဖရန်ကီ လာတာ ဒီလောက် မမြန်နိုင်ပါဘူး လို့ တွေးနေတာ ..။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် တံခါးဖွင့်ပြီး သူဘာလို့ လာလဲ မေးလိုက်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည် ..။

“ ချစ်စု …”
“ ကိုသူရိန်ထွန်း ….ဘာ…ဘာ ကိစ္စရှိလဲဟင်..မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ ဆိုင်ကိုသွားကြပြီ …”
“ သိတယ်..ချစ်စု..ကိုယ် သူတို့ဆီကို လာတာ မဟုတ်ဘူး …ချစ်စုဆီက ိုလာတာ …”
“ ဟုတ်..ကိုသူရိန်ထွန်း ..ဘာပြောစရာ ရှိလဲဟင် …”
“ ချစ်စုကို ကိုယ်တကယ် ချစ်တယ်..ကြိုက်တယ်…လက်ထပ်ချင်တယ် …မနေ့က ချစ်စုကို ကောင်လေးတယောက် နဲ့ တွေ့လိုက်ရတာ ကိုယ့်နှလုံးသားတွေ ကျေပျက်သွားတယ် ..ချစ်စုကို ဆုံရှုံးသွားရပြီလား ..ဆိုပြီး …ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ.. ကိုယ် ချစ်စုကို ပြောချင်တာက ချစ်စုကို ကိုယ် အမြဲ ချစ်နေမယ် ဆိုတာပါဘဲ ..ချစ်စု အကယ်လို့များ ..ဒီကောင်လေး နဲ့ မရခဲ့ရင် သူရိန်ထွန်း ဆိုတဲ့ ကောင်က အမြဲ ကြိုဆို စောင့်နေတယ် ဆိုတာ သတိရပေးပါ ….”
“ ဆောရီး ဘဲ..ကိုသူရိန်ထွန်းရယ် …ချစ်စု နဲ့ ဖရန်ကီက သိပ ်ချစ်ကြတာ..ချစ်စုတို့ မကြာခင် လက်ထပ်ကြမှာပါ …မရစရာ အကြောင်း မရှိပါဘူး …”
“ ကောင်းပါတယ်..ကိုယ် ပြောချင်တာက ကိုယ်က ချစ်စုကို တသက်လုံး ချစ်နေမယ် ဆိုတာကိုပါဘဲ.. ဒီအကြောင်း
တွေကိုလဲ ချစ်စု ရဲ့ မမ နဲ့ အမေကို ကိုယ် ပြန်မပြောပါဘူး ..စိတ်ချပါ .. ချစ်စု စိတ်ချမ်းသာစေချင်တယ် …ဒါပါဘဲ
…”

သူရိန်ထွန်း ခြာကနဲ လှည့်ပြီး တိုက်ပေါ်က ပြန်ဆင်းသွားသည် ..။
“ဟင်း…မလွယ်ပါလား ..”
ချစ်စု ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သူရိန်ထွန်းက မေမေတို့နဲ့ ပြန်မတိုင်ဘူး ဆိုတာကိုဘဲ ကျေနပ်သည် ..။

တင်းတောင်..တင်းတောင် …။ ဟာ..လာပြန်ပြီ …။
ချောင်းကြည့်လကို်တော့..ဒီတခါတော့ ဖရန်ကီ …။
တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ အရမ်းချောတဲ့ ချစ်သူ့ မျက်နှာကို ချစ်စု မြင်လိုက်ရသည် ..။ ချစ်စု ကြွေသွားသည် ..။ အရည်ပျော်ကျသွားသည် ..။ ဖရန်ကီ လဲ အိမ်ထဲ ဝင်ဝင်ချင်းဘဲ ချစ်စုနှုတ်ခမ်းလေးကို စုတ်ပစ်သည် ..။ အို ..ချစ်စု ဘာမှ မကြောက်တော့ဘူး ..။ အရာရာကို ရင်ဆိုင်မည် ..။ ချစ်သူကို ချစ်လွန်းတဲ့ စိတ် ကြောင့် ပိပိ နာကျင်
နေတာတောင် ပျောက်သွားသလိုဘဲ ..။ ဖရန်ကီ့ကို ပြန် နမ်းစုတ်မိသည် ..။ အနမ်းတွေက အစမှာ သိမ်မွေ့
နူးညံ့သလောက် တဖြေးဖြေးနဲ့ ကြမ်းတမ်းလာသည် ..။ နှုတ်ခမ်းစုတ်ရင်း အိမ်ရှေ့က ဆိုဖါပေါ်မှာ လဲကျသွားသည် ..။ ချစ်စုက အောက်က..။ ဖရန်ကီက အပေါ်က ..။
ဒီတခါ ဖရန်ကီ ချစ်စု ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်တဲ့အခါ ချစ်စု မတားမြစ်ရုံမက သူ့က ိုကူညီပြီး ချွတ်ပေးလိုက်သည် ..။ ချစ်စုရဲ့စိတ်တွေက ချစ်စု ကိုယ်တွေကို ချစ်သူက ိုပေးအပ်ဖို့ အဆင်သင့်ဘေဲ လ ..။ ချစ်စု ကိုယတ်ုံးလုံး ဖြစ်သွားတော့ ရှက်တော့ရှက်သား ..။ မျက်စိတွေကို ပိတ်ထားလိုက်သည် ..။ ဖရန်ကီက ချစ်စု ရင်သား တွေကို နမ်းနေသည် ..။ ရင်သား အသီးလေးတွေကို စို့နေသည် ။

          သူစို့တာက ဖွဖွလေး ..။အသီးလေးတွေက အပြင်ကို ကောင်းကောင်း စူမထွက်သေးဘူး ..။ သူက

နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ညှပ်ပြီး ဆွဲဆွဲထုတ်သလို လျာထိပ်လေးနဲ့ ၀ိုင်းပေးနေတာ ..။ ချစ်စု ပိပိကတော့ အရမ်းကို စိုရွှဲ နေတော့တာဘ ဲ ..။ ဖရန်ကီ့ လက်တဖက်က ချစ်စု ပိပိကို လာစမ်းကိုင်နေသည် ..။ ချစ်စုလဲ အရေတွေ စိုနေတာမို့ သူ့ကို အားနာတယ် ..။ သူက ဂရုမစိုက်တဲ့ ပုံနဲ့ ရင်သီးလေးတွေကို ကလိ ကစားနေရာက ချစ်စု ပေါင်ကြားကို ခေါင်း သွင်းလိုက်သည် ..။

“ အို …ဘာလုပ်မလို့လ ဲ …မရံဘွူးလား…”

ဖရန်ကီက ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ..။ ချစ်စု ပိပိကို တအားနမ်းတော့တာဘ ဲ …။ “ အို …ဖရန်ကီရယ် ….အင်းဟင် …..အို ….အ……အ……ဟာ…..ဟင့်ဟင့် ….”

        ဖရန်ကီ့လျာက စောစောက ရင်သီးလေးတွေကို မထိတထိ ကလိသလိုဘဲ ချစ်စုရဲ့ အစိလေးကို ထိုးဆွ ကစား ကလိပေးနေတော့ ချစ်စု ရဲ့ စိတ်တွေ ထိန်းသိမ်းလို့ မရတော့ ..။ သူ့ကို ချစ်စုကို ချစ်ပေးဖို့ တောင်းဆို ချင်လာမိရသည် ..။  ချစ်စု နုတ်က ထုတ်မပြောပေမယ့် ဖရန်ကီက သိသည် ..။ ချစစ် ု တအား လိုချင်နေပြီ ဆိုတာ ..။ ချစ်စုကို ဆက်မနမ်းတော့ဘဲ ချစ်စု ပိပိထဲကို သူ့ဟာ ထိုးသွင်းဖို့ လုပ်ပါတော့သည် ..။ ချစ်စု သူ့ကို တင်းတင်းဖက်.. မျက်လုံးတွေ မှိတ်ပြီး ပေါင်တွေကို ကားပေး ထားလိုက်သည် ..။ ဖရန်ကီ့ရော့ကက်ကြီး ချစ်စု ပိပိထဲကို တထစ်ထစ်နဲ့

ဝင်လာသည် ..။ အရင် တခါကလောက်တော့ ခက်ခက်ခဲခဲ မဟုတ်တော့ ..။ ချစ်စုရဲ့ ပိပိက အရမ်း စိုရွှဲနေတာ
ကြောင့်လဲ ဖြစ်မယ်ထင်သည် ..။

        ဖရန်ကီ နဲ့ အချစ်ပင်လယ်ကြီးကို အတူတူ လက်ပစ်ကူးကြသည် ..။ ဒီတခါတော့ တက်ညီလက်ညီ ကြိုးစား ပမ်းစား ကူးခတ်ကြတာ ..။ ပြပြလေး မြင်နေရတဲ့ ကမ်းဆီကို ရောက်ဖို့ အားနဲ့ ကူးခတ်ကြသည် ..။ အသံတွေက ဆူညံနေသည် ..။ ချွေးတွေ တလုံးလုံးနဲ့ ..။ ချစ်သူနဲ့ အတူတူ ကူးခတ်နေတာမို့ ချစ်စု မောလို့ မောမှန်းမသိ ..။ မကြာခင်ဘဲ လမ်းဆုံး ကမ်းပါးကို တက်လှမ်းမိသွားရသည် ..။ ဖရန်ကီ နဲ့ ချစ်စု နှစ်ကိုယ့် တကိုယ် ဖြစ်မိနေကြသည်။
        ချစ်စု နဲ့ ဖရန်ကီ ဆားငံရေကို သောက်မိကြသည် ။  သောက်ပြီးရင်း ထပ်သောက်ချင်ရင်း ဖြစ်နေသည် ။ ချိန်းတွေ့တိုင်း အချစ်လွန်မိနေကြသည် ..။  ဖရန်ကီ့အမေ က ခါးခါးသီးသီး ဖျက်နေလို့ ဖရန်ကီ့အိမ်ကို ချစ်စု ထပ်မရောက်ဖြစ်တော့ ..။ ဖရန်ကီက ဆယ်မိုင်ကုန်းက သူ့သူငယ်ချင်း ညီအကို နန္ဒနဲ့ ဆန္ဒတို့ အိမ်ကို ချစ်စုကို ခေါ် သာွ းပြီး ချိန်းတွေ့သည် ။ အချစ်တေ ွ လနွ ်သည် ..။

        ချစ်စု ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဖရန်ကီ့ကို တွေ့ချင် နေမိတတ်သလို ဖရန်ကီ တောင်းခံတာတွေကိုလည်း ရက်ရက် ရောရော ပေးချင်နေမိတာ ..။ အခုလည်း ဖရန်ကီ ခေါ်သွားလို့ နန္ဒနဲ့ ဆန္ဒတို့ ခြံကို ဖရန်ကီနဲ့အတူ ရောက်သွားသည် ။ ဒီညီအကိုက သူတို့အဖေက စစ်သံမှူ းတာဝန်နဲ့ နိုင်ငံခြား တိုင်းပြည်တခုကို သွားရတော့ အိမ်မှာ ညီအက ိုနှစ်ယောက်ထဲ နေနေတာမို့ လွတ်လပ်သည် ။ ချစ်စုနဲ့ ဖရန်ကီတို့ ရောက်သွားတော့ ဆန္ဒက အိမ်တံခါးကို လာဖွင့်ပေးသည် ..။

“ ဟေ့..ဆန္ဒ….နန္ဒရော….”
“ နန္ဒ..အထဲမှာ ..စော်နဲ့ ချိန်းတွေ့နေတယ် …ဖရန်ကီ …မင်းတို့က ဒီဖက်ခန်းထဲမှာ အေးဆေး တွေ့ကြပေါ့ …” တကယ်တော့ အခန်းက နှစ်ခန်း မဟုတ် ..။ အခန်းကျယ်ကြီးတခုကို သုံးထပ်သား ချပ်တွေနဲ့ ခြားထားတာသာ ဖြစ်သည် ..။ ဆန္ဒက ဖရန်ကီ့ကို ဘာကားနဲ့ လာခဲ့လဲ လို့ မေးသည် ..။

“ မာစီဒီး နဲ့…”

“ ငါ လျောက်မောင်းချင်တယ်ကွာ..ကားသော့ပေး …”

ဖရန်ကီက ကားသော့ကို ဆန္ဒကို ပစ်ပေးလိုက်သည် ..။ ဆန္ဒ ထွက်သွားသည် ..။ ဖရန်ကီ နဲ့ ချစ်စု ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်ကြသည် ..။ သုံးထပ်သားချပ် တဖက်က နန္ဒ ရဲ့ အသံတွေကို ကြားနေရသည် ..။

“ ချစ်စု ..ဟိုဖက်တဖက်မှာ နန္ဒ စော်နဲ့ ကဲနေတယ် …”
“ ရှူး..တိုးတိုး..ကြားသွားလိမ့်မယ် …”

ဖရန်ကီက သုံးထပ်သား အကာနှစ်ချပ်ကြားကနေ တဖက်က နန္ဒတို့ကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ..။ ချစ်စုက ..“ ဟိတ် ..မကောင်းပါဘူးကွာ..မချောင်းပါနဲ့…” လို့ ဖရန်ကီ့ အကျ ႌစကို ဆွဲပြီး ပြောပေမယ့် မရ ..။ ဖရန်ကီက ကုတင်ပေါ်ကနေ ဝပ်လျားမှောက်ပြီး ချောင်းနေသည် ..။

“ ချစ်စု ..လာကြည့်..လာကြည့် …”
“ အို..မကြည့်ချင်ပါဘူး ….”
“ ကြည့်လိုက်ပါ ….ချစ်စု အရမ်း အံ့သြသွားမယ် …နန္ဒနဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ စော် ကိုတွေ့ရင် ….”

        ဖရန်ကီ့အပြောကြောင့် ချစ်စု စိတ်ဝင်စားသွားသည် ..။ ဘယ်သူပါလိမ့် ...။ သိချင်လာသည် ..။ ဖရန်ကီ့ လိုဘဲ တဖက်ကို ချောင်းကြည့်လိုက်မိသည် ။ အသံမထွက်မိရအောင် မနည်း သတိထားလိုက်ရသည် ..။ နန္ဒနဲ့ အချစ်လွန်နေတာ မုမုအီးလို့ ခေါ်တဲ့ မိမိဦး ..။ အိုဟယ် ..။ ဘာတေ.ွ .ဖြစ်ကုန်သလ ဲ ..။ မာနကြီး.. ပဲများ.. အထာကိုင်တဲ့ မိမိဦးသည် ဟော့ရှော့ နန္ဒ နဲ့ ဖြစ်နေတာ ချစ်စု မသိလိုက် ..။ နန္ဒ နဲ့ မိမိဦး..အဝတ်အစား မရှိကြဘူး ..။နန္ဒက ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် အိပ်နေပြီး မိမိဦးက နန္ဒရဲ့ အပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေသည် ..။ သူတို့ ကြည့်ရတာ တော်တော် အတွေ့အကြုံများနေတဲ့ ပုံဘ ဲ ..။

ဟယ် …အကြီးကြီးဘ ဲ ..။

        ချစ်စု တုန်သွားသည် ..။ နန္ဒရဲ့ ဒုတ်ကြီးကို တွေ့လိုက်လို့ ..။ လူနဲ့ဒုတ်နဲ့ မလိုက်ဘူး ..။ ပိန်ကပ်ကပ် နန္ဒရဲ့ ဒုတ်ကြီးက တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး ..။ အကြောတွေ ထောင်ထနေသည် ..။ မိမိဦးက ဒီဒုတ်ကြီးပေါ်ကို တက်ထိုင်နေတာ ..။ ဒုတ်ကြီးက မိမိဦး ဟာထဲ တန်းလန်း တပ်ရက်ကြီး ..။ မိမိဦးကလည်း အဝတ်နဲ့ အမြဲ တွေ့နေတဲ့အချိန် ဒီလောက်

နို့တွေ ဖင်တွေ ကြီးမှန်း တောင့်မှန်း မသိခဲ့ဘူး ..။ ခေါင်းကို မော့ပြီး နန္ဒရဲ့ ဒုတ်ပေါ် ဖိထိုင်ချလိုက်တာ
တွေ့လိုက်ရတော့ ချစ်စုလဲ ယောင်ပြီး ဖရန်ကီ့ရဲ့ လက်မောင်းကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသွားသည် ..။

        အိုး ..။ မိမိဦး တအင်းအင်းနဲ့ ဖိဖိချနေပြီ ..။ နန္ဒ ကလည်း မိမိဦးရဲ့ နို့တွေကို စို့ရင်း အောက်ကနေ ပင့်ပင့် ထိုးပေးနေသည် ..။ သူတို့ လုပ်တာတွေကို ကြည့်ပြီး ချစ်စုနဲ့ ဖရန်ကီနဲ့လဲ အရမ်းစိတ်တွေ ထန်လာကြရသည် ..။ ချစ်စုတို့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို  အမြန်ချွတ်ပစ်မိရင်း တယောက်နဲ့တယောက် အငမ်းမရ နမ်းစုတ်မိကြသည် ..။ ဖရန်ကီက ချစ်စု ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းသည်  ..။ ချစ်စုလဲ ချစ်စုတို့ အိမ်မှာ ဖရန်ကီ လာ အချစ်လွန်တုံးက ဖရန်ကီ တောင်းဆိုလို့ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးဖူးတာမို့ အခုလဲ စိတ်တွေကလဲ ထကြွလွန်းနေပြီး သူ့အလုပ်ကို ခံချင်နေတာမို့သူလိုချင်တဲ့ ပုံစံ နေပေးလိုက်သည် ..။ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးနေတဲ့ ချစ်စုကို ဖရန်ကီက တအင်းအင်းနဲ့ ဆောင့်ထည့်သည် ..။ ချစ်စုလဲ သူ အနောက်က ဆောင့်ထည့်နေတဲ့အချိန် အရှေ့ကို အားလွန် လဲမကျအောင် မနည်း လက်နဲ့ ကျားကန်ထားနေရသည် ..။ ချစ်စု တင်ပါးတွေကို ဖရန်ကီ ဆွဲညှစ်ကိုင်ပြီး ချစ်စု ပိပိထဲကို အားနဲ့ ထိုးထိုး ဆောင့်ထည့်တာ ..။ ချစ်စုတို့ လုပ်တဲ့ တဖန်းဖန်း အသံတွေလဲ တဖက်က နန္ဒနဲ့ မိမိဦးတို့ ကြားကြမှာဘဲ ..။ ဖရန်ကီလည်း ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပုံစံနဲ့ တဝကြီး လုပ်ပြီးတော့ ချစ်စုကို ပက်လက် အိပ်ခိုင်းပြီး အပေါ်က တက်လုပ်သည် ..။ ထုံးစံအတိုင်း ဖရန်ကီက သူ့အရေတွေကို ချစ်စု ပိပိထဲ မပန်းဘဲ ချစ်စု ဘိုက်ပေါ်မှာ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည် ..။

        ဖရန်ကီ လည်း ပြီးလဲ ပြီးရော ချစ်စုဘေးမှာ ဝုန်းကနဲ လှဲအိပ်ပစ်လိုက်သည် ..။ ဘိုက်ပေါ်မှာ သုတ်ရေတွေနဲ့ ချစ်စု ခဏ လှဲနေမိသည် ..။  ခဏကြာတော့ သေးလဲ ပေါက်ချင်..ဒီအရေတွေကိုလည်း ရေဆေး လိုက်ချင်တာ

ကြောင့် ချစ်စုလဲ ရေချိုးခန်း ဆီကို ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ..။ထမိန်ကို ရင်လျားပြီး ..။ ပေပွနေတဲ့ ချစ်စု ပိပိ ကိုလည်း
ဆေးကြောချင်လို့ ..။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်သည် ..။
အို …။
နန္ဒ နဲ့ တည့်တည့်ကြီး တိုးနေသည် ..။ နန္ဒသည် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး နဲ့ သေးပေါက်နေသည် ..။ သူ့အတန် အကြီးစား ကြီးထဲက သေးတွေ အိမ်သာခွက်ထဲကို တဗျန်းဗျန်း ပန်းထုတ်နေတာကို ချစ်စု တွေ့လိုက်ရသည် ..။

“ ဟိတ်..ချစ်စု ..”
နနက လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါ်လိုက်သည် ..။

“ အိုး..ဆောရီး နန္ဒ….နန္ဒ ရှိနေမှန်း မသိလို့ …”
“ ရပါတယ်..ချစ်စုရယ်..အချင်းချင်းတွေဘဲ ..ဟီး..”

နန္ဒသည် သူ့ဟာကြီး တန်းလန်းနဲ့ဘဲ ချစ်စု အရှေ့ကနေ ဖြတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်လျောက်သွားသည် ..။ ချစ်စုလဲ ဆေးကြော သုတ်သင်ပြီး ဖရန်ကီ ရှိနေတဲ့ ကုတင်ဆီကို ပြန်လာခဲ့သည် ..။ မိမိဦးကတော့ နန္ဒနဲ့ စောစောက လုပ်နေတဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ခွေခွေလေး အိပ်နေသည် ..။ ဒီနေ့လည်း ချစ်စု ပိပိတွေ ဖရန်ကီ တအား ဆောင့်ထားလို့ နာကျင် ကျိန်းစပ်နေသည် ..။ စောစော အိပ်ရာထဲ ဝင်ပေမယ့် အိပ်လို့ကတော့ မပျော်ဘူး ..။ အရေးထဲ နန္ဒရဲ့ ဟာကြီးကို မျက်စိထဲ ပြန်ပြန် မြင်နေလို့ ..။

        ချစ်စု ဒီနေ့ စိတ် မပျော်ဘူး ..။ ခါတိုင်းလို ကျောင်းသွားချိန် ဖရန်ကီ လာမကြိုဘူး ..။ ဖုန်းလဲ မဆက်ဘူး ..။ သူ ဘာဖြစ်လ ဲ ..။ သူ့ဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်တော့လ ဲ မထူးဘူး ..။ ကျောင်းမှာ တယောက်ထဲ စားသောက်ဆိုင်မှာ ထိုင်နေတုံး ဟေမာငွေနှင်း ရောက်လာသည် ..။

“ ဟယ် ..ချစ်စု မျက်နှာလဲ မကောင်းပါလား ..ဘာဖြစ်လာလဲ…ဖရန်ကီ နဲ့ စိတ်ကောက်ကြလား ..ရန်ဖြစ်လား …”

“ မဖြစ်ပါဘူး …သူနဲ့ ဒီနေ့ မတွေ့ဘူး ..ဘာဖြစ်နေလဲ မသိပါဘူး..ဟေမာရယ် …..”

“ သူ့ဆီ ဖုန်း မဆက်ဖူးလား …”

“ ဆက်တယ်..မကိုင်ဘူး …”
ဟေမာငွေနှင်းက ဖရန်ကီရဲ့ အိမ်ဖုန်းကို ဆက်ကြည့်သည် ..။ ဖုန်းကိုင်တဲ့ လူက အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ မိန်းမကြီး ..။ သူမသိဘူးလို့ဘဲ ဖြေသည် ..။ အိမ်မှာ ဖရန်ကီရဲ့ မိဘတွေလဲ မရှိကြဘူး လို့ ပြောသည် ..။
ဟေမာငွေနှင်းက .. “ သူ အရေးတကြီး တနေရာရာကို ထွက်သွားလို့ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ..ချစ်စုရယ်.. စိတ်မညစ်ပါနဲ့.. ယူ့ကို ဖရန်ကီ သိပ်ချစ်တာ ဟေမာလဲ သိနေတာဘဲ …”

ချစ်စု မျက်ဝန်းတွေက မျက်ရည်ပေါက်တွေ ကျလာသည် ..။

        မနေ့ကဘဲ သူနဲ့ ထောက်ကြ့ံဖက်ကို ကားနဲ့ သွားကြသည် ..။ ဖရန်ကီတို့ ဝယ်လိုက်တဲ့ ပြိုင်ကား အသစ်လေး နဲ့ ..။ ခုတလော ရန်ကုန်မှာ ကားအသစ်တွေ အရမ်းများလာတဲ့ အချိန် ဖရန်ကီတို့ အိမ်မှာလဲ ကားဆန်းဆန်းတွေ မျိ ုးစုံ ရှိလာသည် ..။ ချစ်စု က ကားအကြောင်း နားမလည်ပေမယ့် အရင်က မတွေ့ဘူးတဲ့ ကားတွေ ဆိုတာတော့ သိသည် ..။ အမိုးဖွင့်ကားလေး နဲ့ လေတဖြူးဖြူးနဲ့ သူတို့ ကားမောင်းထွက်ကြတာ ဖရန်ကီက ဆံပင်တွေ လေထဲ လွင့်နေတဲ့ ချစ်စု ကို လက်တဖက်နဲ့ ဖုန်းကင်မရာ နဲ့ ဓါတ်ပုံရိုက်သည် ..။ ချစ်စု က လက်နှစ်ချောင်းထောင်ပြီး မျက်စိမှိတ်ပြသည် ..။ အပြန်မှာ ဖရန်ကီက ချစ်စုကို ဖက်ထားရင်း စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန် သောင်းကျန်းလာသည် ..။ ချစ်စုနဲ့ ချစ်ချင်သည် လို့ ပြောသည် ..။ ချစ်စုလဲ ဖရန်ကီ အဲလို ပြောရင် စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားသည် ..။ ဖရန်ကီ နဲ့အတူတူ ဆယ်မိုင်ကုန်းက နန္ဒ နဲ့ ဆန္ဒ တို့ ညီအကို အိမ်ကို ရောက်သွားသည် ..။

        သူတို့ အိမ်ထဲအဝင် နန္ဒ နဲ့ မိမိဦးတို့ အိမ်ထဲက ထွက်လာသည် ..။ မိမိဦးက ချစ်စုကို မျက်စောင်းထိုးပြီး နှုတ်ခမ်း စူပြသည် ..။ နန္ဒက ဖရန်ကီ့ကို ဆွဲခေါ်ပြီး တီးတိုးစကားပြောနေခိုက် မိမိဦးက ချစ်စုကို ..“ နင် အဲ့ကောင်ကို ရေလည်ကုန်းနေတာ..အဲ့ကောင်က နင့်ကို အတည် ယူမှာ မဟုတ်ဘူး ..” လို့ ပြောလိုက်သည် ..။ ချစ်စု လဲ ရုတ်တရက် အပြောခံလိုက်ရလို့ အ့ံအားသင့် ကြောင်သွားခိုက် နန္ဒက မိမိဦးကို ဆွဲခေါ်ကာ ထွက်သွားသည် ..။ ချစ်စုလဲ ပြန်လှန် ချေပခွင့် မရလိုက်ဘူး ..။ ဖရန်ကီက ချစ်စုကို အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ပြီး အဝတ်တွေ အားလုံး ချွတ်ပစ်သည် ..။ ချစ်စု ရော ဖရန်ကီရော အဝတ်အစား မရှိကြချိန် ဖရန်ကီက ချစ်စုကို ပုလွေမှုတ်ပေးဖို့ ပြောသည် ..။ ချစ်စုလဲ အမြဲ လုပ်ပေးနေကျ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ အဆန်းတော့ မဟုတ်တော့ ..။ ဖရန်ကီ့ ကို မှုတ်ပေးသည် ..။ စိတ်ပါလက်ပါ နဲ့ ဖရန်ကီ့ဒုံးပျံကြီးကို စုတ်ပေးနေတုံး အခန်းနံရံကြားက လူရိပ်လို မြင်လိုက်လို့ မော့ကြည့်မိတော့ တဖက် နံရံ အကွယ်က ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ဆန္ဒ ကို တွေ့လိုက်သည် ..။ မှုတ်ရက်တန်းလန်းကြီးမို့ ဒီအချိန်မှတော့ မထူးတော့တာနဲ့ ဖရန်ကီ ကျေနပ်အောင် ဆက် မှုတ်ပေးလိုက်သည် ..။ ဆန္ဒ ဆိုတဲ့ အကောင်က တော်တော် ဆိုးတာဘဲ ..။

        ဆန္ဒ ချောင်းနေတာနဲ့ ဖရန်ကီနဲ့ ဆက်မလုပ်ချင်တော့ ..။ ဖရန်ကီ့ကို ပြီးသွားအောင် တတ်သမျှ မှတ်သမျှ ပညာလေးတွေ ကြိုးစားသုံးပြီး မှုတ်ပစ်လိုက်သည် ..။ ဖရန်ကီ က ပြီးချင်လာလို့ ချစ်စု ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ဖို့ ကြိုးစား ပေမယ့် ချစ်စု သူ့ကို အထုတ်မခံတော့ဘဲ တအားဆက်မှုတ်ပေးလိုက်သည် ..။ ဖရန်ကီ သုတ်တွေ ချစ်စု ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားသည် ..။ ချစ်စုလဲ သုတ်တွေကို ကြိုးစားပြီး မြိုချပစ်လိုက်သည် ..။ အဝတ်အစားတွေကို အမြန် ပြန်ဝတ်သည် ..။ ဖရန်ကီလဲ အချိန်မရှိတော့ဘူး ဆိုပြီး ချစ်စုကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးသည် ..။ နန္ဒတို့ အိမ်က အထွက် ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ ဆန္ဒ ဆိုတဲ့ မျက်နှာရူးကောင်ကို ချစ်စု စောက်မြင်ကပ်လိုက်တာ ..။ မနေ့က အကြောင်း တွေကို ပြန်စဉ်းစားပြီး မိမိဦး ပြောသလိုများ ဖရန်ကီက သူ့ကို ချန်ခဲ့မလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်တွေ ခေါင်းထဲ ဝင်လာ သည် ..။ တညလုံး လူးလိုက် လှိမ့်လိုက် နဲ့ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ..။ စိတ်ဝေဒနာတွေ ပြင်းထန် ခံစားနေသည် ..။

ဖရန်ကီ ဘယ်ရောက်နေလဲ ..။ ဘာဖြစ်လို့ ဖုန်းမခေါ်လဲ …။ ချစ်စု ရင်တွေ တအား ပူနေသည် ..။
ညက မအိပ်နိုင်လို့ မနက်လင်းအားကြီးကျမှ အိပ်ဖြစ်လို့ အိပ်ရာထ နောက်ကျရသည် ..။ နေမြင့်မှ နိုးတော့ မမကြီးနဲ့ မေမေတို့ ဆိုင်ရောက်နေပြီ ..။ ချစ်စု ရေချိုးဖို့တောင် ခွန်အား မရှိဘူး ။ အိပ်ရာထဲ ခွေနေမိသည် ..။ဖရန်ကီ ခုထိလဲ ဖုန်းမခေါ် မက်ဆေ့လဲ မထားဘူး ..။ သူ..သူ ဘယ်ရောက်နေလဲ …။ သူ တခုခုများ ဒုက္ခရောက်နေသလား ..။ ဒါမှ မဟုတ် ချစ်စုကို သူ ချန်သွားပြီလား ..။ ဦးနှောက်တွေ ပူထူနေပြီ ..။ ချစ်ဒုက္ခ ချစ်စု ဖြစ်နေပြီ …။ ဟေမာငွေနှင်း ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ..။ ဟေမာငွေနှင်းက ဖရန်ကီ့ သတင်း သိရပြီ လို့ ပြောသည် ..။

“ ဟင်…သူ…သူ…သူ ဘယ်မှာလဟဲင်..ဟေမာ . . .”

“ ဖရန်ကီ သူ့မိဘတွေ နဲ့ အင်္ဂလန်ကိုထွက်သွားတယ် လို့ သိရတယ်..ချစ်စု ….သူ ပြန်လာမှာပါ ….”

ဟေမာငွေနှင်း အသံက မကောင်းဘူး ..။

“ဟင်..ဟုတ်လား..ချစ်စုကိုလဲ သူ ဘာမှ မပြောပြဘူး …ဟေမာရေ…နိုင်ငံခြား သွားတယ် ဆိုတာ ခုချက်ချင်း ထသွားလို့ ရတာမှ မဟုတ်တာ…သူ ကြိုတင် ပြင်ဆင် ထားရက်နဲ့ ဘာလို့ ချစ်စု ကို မပြောပြတာလဲ…သူ တခုခု တော့ ဖုံးကွယ်ထားတာ အမှန်ဘဲ..သိလား ….”

“ ချစ်စုရေ..ခဏတော့ စောင့်ကြည့်အုံးကွာ..သူ ဆက်သွယ်လာနိုင်ပါတယ် ”

        ချစ်စု အော်ဟစ် ငိုယိုမိရပြီ ..။ ဖရန်ကီ ချစ်စုကို ချန်သွားပြီလို့ တထစ်ချ သိလိုက်သည် ..။ ချစ်စု စိတ်တွေ လေလွင့်သာွ းသည် ..။ ကျောင်းလဲ မတက်ချင်တော့ ..။ စာလဲ စိတ်မဝင်စားတော့ ..။ ချစ်သူစွန့်ပစ် ခံရတာကြောင့် လူတွေရှေ့မှာ မျက်နှာ ဘယ်လို ပြရမလဲ မသိတော့ဘူး ..။ မမကြီးနဲ့ မေမေကလဲ ချစ်စု အရူးတပိုင်း ဖြစ်နေ

တာကြောင့် မေးကြမြန်းကြသည် ..။ ချစ်စုလ ဲ ဘာမှ မပြောပြဘူး ..။ မမကြီးက ချစ်စု ကို ကိုသူရိန်ထွန်း နဲ့ အမြန်ဆုံး နေရာချထားပေးလိုက်ရင် ကောင်းမယ် လို့ ပြောသည် ..။ မေမေကလဲ သဘောတူသည် ..။

        ဒီနေ့ ကျောင်းထဲကို မသွားမဖြစ် သာွ းရသည် ..။ ချစ်စု တို့ ကျောင်းက မြို့ပြင်မှာ ဆိုတော့ လိုင်းကား အဝေးကြီး စီးရသည် ..။ ကားဂိတ်ကနေ ကားပေါ်တက်လိုက်ကထဲက စုံတွဲတွေ အများကြီးဘဲ ကားပေါ်မှာ

တွေ့ရသည် ..။ ချစ်စု အဖေါ်မဲ့သွားတာကို ပြန်စဉ်းစားမိပြီး မျက်ရည်ဝဲမိနေသည် ..။ စုံတွဲတွေလဲ သူများ ဝမ်းနည်း နေတယ် ဆိုကာမှ ပိုပြီး လုပ်ပြနေကြသည် ..။ ကဲပြနေကြသည် ..။ တတ်နိုင်ရင် ဒီလိုင်းကားကို ဆက်မစီးဘဲ ဆင်းပစ ် လိုက်ချင်သည် ..။ ကျောင်းရောက်တော့ တနေကုန် စိတ်ဆင်းရဲနေသည် ..။ မိမိဦး ချစ်စုဆီ တန်းတန်း မတ်မတ် လျောက်လှမ်းလာနေသည် ..။ ပြုံးနေသည် ..။

“ ဟိတ်..ဘယ်လိုဘဲ..သူဌေးသားကို အထင်ကြီးပြီး ကြိုက်တဲ့သူ ..ကျန်ရစ်ကြီး ဖြစ်နေပြီလား …”
“ ဘာပြောတယ် မုမုအီး ..ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို ချန်လို့လ.ဲ ..”

“ အော်…ယူက အ ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား..တကယ်ဘဲ အူတာလား ..ဒုံးဝေးတာလား …..ဖရန်ကီ နိုင်ငံခြားမှာ
ကျောင်းသွားတက်တာ မသိဘူးလား….”

“ ဒီတော့..သူက ငါ့ကို ချန်သွားတယ်လို့ နင်က ဘယ်လို ပြောနိုင်တာလဲ …”
“ သူ့မိဘတွေ တောင် ရန်ကုန် ပြန်လာနေပြီ ..ဖရန်ကီက အကြာကြီးနေမှာ….ခိခိ ….ယူ့ကို သူ ဘာမှ မပြောပြဘူး မဟုတ်လား …ဟားဟားဟား……”

မိမိဦးရဲ့ ပြောစကားတွေက ချစ်စု နားထဲကို သံရေပူ နဲ့ လောင်းချနေသလိုဘဲ ..။ တတ်နိုင်ရင် ဒီကောင်မကို ပါးနား ဆွဲရိုက်ပစ်ချင်မိသည်

ဟွန်း …သူရှေ့က ခြာကနဲ လှည့်ထွက်လာလိုက်မိသည် ..။ မိမိဦး ရယ်မောသံတွေက နောက်မှာ ကျန်ခဲ့နေသည် ..။

ဒေါသစိတ် နဲ့ ကျောင်းထဲက အထွက် ကားတစီးက ချစ်စု ဘေးနားမှာ လာရပ်သည် ..။ အို..ရမ်းလှချည်လား …။
မော့ကြည့်လိုက်တော့ ဆန္ဒ …။ နေကာမျက်နှန်အမဲကြီး တပ်ထားတဲ့ ပြီတီတီ စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာ နဲ့ ဆန္ဒ …။

“ ချစ်စု …..”

ချစ်စု မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခြေလှမ်း စလှမ်းလိုက်သည် ..။

“ ချစ်စု..နေအုံး …..”

ချစ်စု ဆက်လျောက်သည် ..။ လှည့်မကြည့်ဘူး..။ ဟိုနေ့က ချစ်စု ဖရန်ကီ့ကို ပုလွေကိုင်ပေးနေတာ လာချောင်းတဲ့ အကောင် ..။ ယုတ်မာတဲ့ ငဆိုး ..။

“ ချစ်စု ခဏနေအုံး..ပြစရာ ရှိလို့ ….”

“ ဘာလဲ…”

ချစ်စု ကြည့်လိုက်သည် ..။

ဆန္ဒ ရဲ့ လက်ထဲမှာ ဖုန်းတလုံး ကိုင်ထားသည် …။

“ ချစ်စု ပုလွေကိုင်နေတဲ့ ပုံ ဒို့ ရိုက်ထားတယ် ……”

ချစ်စု ဒိန်းကနဲ မူးမိုက်သွားသည် ..။

ဟယ်..ကောင်စုတ် ..ယုတ်မာပြီ …။

          ချစ်စု တအား လန့်သွားသည် ..။ စိတ်တွေ ခြောက်ခြားသွားသည် ..။ ဖရန်ကီ့ကို အလို လိုက်မိတာ

တွေကြောင့် ဒုက္ခလှလှ တွေ့ပြီ …။ မှားပြီ …။

“ ဟယ်..တကယ်လား …ဆန္ဒ…နင်…နင်…ယုတ်မာလှချည်လား ….” ဆန္ဒက ဖုန်းကို မပြ ..။

“ နင် ကြည့်ချင်ရင် ငါ နဲ့ လိုက်ခဲ့ …မလိုက်ချင်လဲ ရတယ်နော်..ကျောင်းထဲမှာရော..အင်တာနက်မှာရော ဖြန့်ပစ်လိုက်မှာ ….ဟီးဟီး ….”

“ဟာ…ယုတ်မာတဲ့ ခွေးကောင်…နင်…နင် …မကောင်းဆိုးဝါး …..”

“ ဟားဟားဟား….မခက်ပါဘူး….လွယ်ပါတယ် ..မချစ်စု သဲသဲ …….ပြေလည်အောင် လုပ်လို့ ရတဲ့ နည်းလမ်းတွေ ရှိနေပါတယ် …”

“ ဘာလဲ..နင် ငါ့ကို ခြိမ်းခြောက်နေတာလား ..နင့်ကို ရဲတိုင်မယ် ….”

“ တိုင်လိုက်လေ…တိုင်နေတဲ့ အချိန်မှာဘဲ နင့် ပုံတွေ အင်တာနက် ဆိုက်တွေမှာ ပြန့်ပာွ းနေမယ် ….ဟိဟိ ….” ချစ်စု သူ့က ိုမုန်းတီးလွန်းလို့ အရှင်လတ်လတ် အရေခွံ ဆုပ်ခွာချင်သွားသည် ..။

“ က ဲ ချစ်စု …တက် ကားပေါ်ကို …ဒို့တတွေ ဒီ ကိစ္စကို တိုင်ပင် ညှိနှိုင်း ကြရအောင် ….”

ချစ်စုလဲ သူ့ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီမို့ မတတ်သာတော့ …။ သူနဲ့ လိုက်သွားရသည် …။ သူတို့ အိမ်ကို ရောက်သွားသည် ..။

        ဆန္ဒက သူ့ဖုန်း ထဲမှာ ချစ်စု ပုလွေကိုင်နေတဲ့ ပုံတွေ ရှိတယ် လို့ ဖုန်းကို ထောင်ပြသည် ..။ ချစ်စုကို သေသေ ချာချာ တော့ မပြ ..။ ချစ်စုနဲ့ ဖရန်ကီ လုပ်နေတဲ့ အချိန် သူလာချောင်းတာ ချစ်စုလဲ တွေ့ဖူးတော့ သူ ဗီဒီယို ရိုက်လိုက်နိုင်တယ် လို့ သိလိုက်သည် ..။  ချစ်စု ငိုကြွေးရုံကလွဲလို့ ဘာမှ မတတ်နိုင် ...။ ဆန္ဒ ပြုံးနေသည် ...။

အောင်နိုင်သူအပြုံး ဆိုတာ ထက် ကောက်ကျစ်တဲ့ ဝံပုလွေတကောင်ရဲ့ အပြုံးမျိုး လို့ ဆိုရမည် …။ လူယုတ်မာ
ကောင်က ချစ်စု ကို အပိုင်ကိုင်ပြီ . .။ သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဆွဲချနေသည် …။
“ လာ..ချစ်စု ….”
“ အို..ဘာလဲ..သာွ း ……”

“နင့်မှာ ရွေးချယ်စရာ လမ်း မရှိပါဘူးဟာ ..နင်ဟာ ငါ လုပ်တာအားလုံးခံရမယ့် ငါ့ရဲ့ အစေအပါးလေး ဖြစ်သွားပြီ ချစ်စု .. နင် အရှက်မကွဲချင်ရင် ….လာခဲ့..ဒူးလေးထောက်ပြီး ငါ့လီးကို လာစုတ် …ပြီးရင် နင့်ကို ငါ လိုးမယ် ….”

အို ..လူယုတ်မာကောင် …။ သူ့ဒုတ်ကြီးကို ဆွဲထုတ်နေသည် ..။ ဖရန်ကီ့ဟာ ထက် ရှည်လဲ ရှည် တုတ်လဲ တုတ်တဲ့ နီညိုညို အတန်ချောင်းကြီး က ငေါငေါကြီး …။

“ နင် မရက်စက်ပါနဲ့ဟာ…နင့်ဖုန်းထဲက ပုံတွေ ဖျက်ပေးပါ…ငါ…ငါ…တောင်းပန်ပါတယ် ……”

“ ပါးစပ်ကနေ ဒီလိုလေး တောင်းပန်လို့တော့ ဘယ်ရမလ ဲ ချစ်စုရယ် …..လာ…လာ…လီးစုတ် …”

ချစ်စု ပုခုံးကို နှိမ့်ချပြီး ထိုင်ခိုင်းနေသည် ..။ ချစ်စု မျက်ရည်တွေ နဲ့ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်လိုက်ရသည် ..။ဆန္ဒရဲ့ ဒုတ်ကြီးက ဒစ်ပြဲကြီးနဲ့ ချစ်စု မျက်နှာ နဲ့ ကပ်ရက် ရှိနေသည် …။

“ စုတ်…စုတ်..ချစ်စု..နင် အစုတ်ကောင်းတာ ငါ တွေ့ထားတာ….ငါ ကွင်းတောင် မထုဘဲ သုတ်တွေ စုထားတာ….
နင့်အတွက်… နင် မြိုချဖို့ … နင်စားဖို့ .. တောက် …ဘာငိုင်နေတာလဲ စုတ်လေဟာ….”

သူ့အထစ်ပြဲကြီး ကို ချစ်စု နှုတ်ခမ်းထဲ လာထိုးထည့်သည် …။ ချစ်စု နှုတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်း စိထားသည် …။

“ ကဲ..မစုတ်ပေးရင်လဲ..ငါ…အင်တာနက်မှာ ဖြန့်လိုက်တော့မယ် ….”
“ အီးဟီး…..ဟီး………မလုပ်ပါနဲ့…အီး…….” ချစ်စု ငိုတာ အရမ်း …။

“ ဒါဆို..စုတ် ..”

အထစ်လုံးကြီး ချစ်စု ပါးစပ်ထဲကို အတင်း တိုးဝင်လာသည် ..။ ရောက်လာသည် ..။ ဝင်လာသည် …။
“ စုတ်…..စုတ်…..”
ဆန္ဒက ချစ်စုနောက်စိကနေ ကိုင်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို ထိုးသွင်းသည် ..။ ချစ်စုလဲ မထူးတော့တာမို့ ဆန္ဒ့ အတန်ကြီးကို စုတ်ပေးရတော့သည် ..။ ဆန္ဒသည် တကယ့် လူဆိုးကောင် ..။ လူရမ်းကား..။ လူယုတ်မာ …။ ချစ်စု စုတ်ပေးနေရက် နဲ့ ချစ်စု ပါးစပ်ထဲကို ထိုးညှောင့်နေသည် ..။ ချစ်စု စုတ်နေတုံး ….“ လျာနဲ့ ကလိပေးလေ … ကလိ… လျာနဲ့ ထိုး …..” ဆိုပြီး အော်ငေါက် ခိုင်းသည် …။ အကြာကြီး စုတ်ပေးနေရသည် …။ ချစ်စုကို သူ့ဂွေးစိ နှစ်လုံးကို ချေနယ်ခိုင်းလို့ ချေနယ် ပေးရသေးသည် …။ ချစ်စု မျက်လုံးပိတ်ထားပြီး စုတ်ပေးနေသည် …။ “ တော်ပြီ
…ရပ်တော့ …..” စောစောက သူ ချစ်စု ပါးစပ်ထဲ ပြီးမယ် ပြောခဲ့ပေမယ့် အခု ရပ်ခိုင်းနေသည် …။

“ ထုတ်လိုက်တော့..နင့်အဝတ်တေ ွ ချွတ်….”

အင်း ..ဆန္ဒကတော့ ချစ်စုသဲသဲကို သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေ ဆိုပြီး ..သူ မှောက်လိုမှောက ်သောက်လိုသောက် လုပ်တော့မည်…။
ချစ်စု စူးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဆန္ဒရဲ့ အရှေ့မှာ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ရတာ တကယ်ဘဲ ရှက်သည် ..။ လူလဲ ကြေးစား ဖါသည်မလို ဖြစ်နေပြီ ..။ တဏှာခိုးတွေ ဝေနေတဲ့ ဆန္ဒရဲ့ အကြည့်တွေက ချစ်စု သာ ဖယောင်း ရုပ်ထုလေး ဆိုရင် အရည်ပျော်ကျသွားမလားဘဲ …။ ချစ်စု ပေါင်တန်တွေကို စိထားသလို ကော့ထောင်နေတဲ့ ရင်စိုင် နှစ်မွှာအပေါ် လက်နဲ့ အုပ်ကာထားမိသည် ..။

“ ရှက်မနေပါနဲ့ ချစ်စုရယ်…နင်နဲ့ ဖရန်ကီ လိုးကြတာ ငါအမြဲချောင်းခဲ့တာ…ဗီဒီယိုလဲ ရိုက်ခဲ့တာ…ဟီး ..နင့်ကို လိုးချင်တဲ့ ကောင်တွေ တန်းစီနေတယ်..သိလား …ဖရန်ကီက ဒို့ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ နဲ့ စွန့်ကြဲလိုက်တာ…
ခစ်ခစ်ခစ်…”
“ ဟင်…နင်ပြောတာ တကယ်ဘဲလား …ဖရန်ကီ က ငါ့ကို တမင် ချန်ခဲ့တာလား …”

“ ဒါပေါ့..နင်ကလဲဟာ..ဒုံးဝေးလိုက်တာ…နိုင်ငံခြားကို သွားတယ် ဆိုတာ ခုချက်ချင်း ထပြီး ထွက်သွားလို့ ရတာမှ မဟုတ်တာ…ကြိုတင်ပြီး ပါ့စပို့လျောက် ..ဗီဆာယူ ..ကြို သိနေတာဘဲလေ …ခစ်ခစ်ခစ်ခစ် …”

ဆန္ဒက သူ့သွားဝါ၀ါတွေ အကုန်ပေါ်အောင် ရယ်လိုက်ပြီး..သူ့လိင်တန်ကြီးက ုိကွင်းတိုက်သလို ရှေ့နောက် ပွတ်ချေ နေသည် ..။

“ ချစ်စု…နင် ဖင်လိုးခံဘူးတယ် မဟုတ်လား …”

“ ဟဲ့ ကောင်စုတ်..နင် မိုက်ရိုင်းလှချည်လား ..ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ ….”

ဆန္ဒက ချစ်စုကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်သည် ..။

“ ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါဟာ..အရမ်းဘဲ ….”

ချစ်စု ကိုယ်ပေါ်ကို ဆန္ဒ တက်ခွလိုက်သည် …။ ချစ်စုရင်စိုင်တွေ ထိပ်က မာတင်းစူထောင်နေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေကို ဆန္ဒ အငမ်းမရဘဲ စို့စုတ်လေသည် ..။ ချစ်စုလဲ မျက်လုံးတွေ ပိတ်ပြီး သူပြုသမျှ နုရတော့တာဘ ဲ ..။ ချစ်စု ပေါင်တန် ကြားကို လက်ကြီးနဲ့ အုပ်စမ်း လိုက်တော့ အရေတွေ ပေစိုနေတာ ဆန္ဒ တွေ့သာွ းသည် ..။

“ ချစ်စု ..နင် စိတ်လာနေတာဘဲ…ခစ်ခစ်ခစ်..စောက်ရေတွေ စိုရွှဲနေတယ် ….ဟားဟား…..”
ဆန္ဒရဲ့ ကျက်သရေတုံးတဲ့ အသံကြီးက ကျယ်လောင်လွန်းလှသည် …။ ဆန္ဒ ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီး အတင်း ထိုးထည့် တာ ခံရတော့ ချစ်စု ဆန္ဒရဲ့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားမိသည် ..။ ဆန္ဒကတော့ စီးစီးကျပ်ကျပ် ချစ်စု အဖုတ် လေးကို တအား ဆောင့်ပါတော့သည် ..။ သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးက တွဲလောင်းကျနေပြီး ချစ်စု ဖင်ကြားကို တဖတ်ဖတ် နဲ့ ရိုက်ခတ်နေသည် …။ ရင်စိုင်တွေကို တအား ဆုပ်ညှစ်လိုက် စို့လကို်လည်း လုပ်သည် ..။ ဆန္ဒလဲ တအားနင်း ဆောင့်တာ ကြောင့် သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ သုတ်ရေတွေ တထပ်ထပ် နဲ့ ပန်းလွှတ် လေသည် …။ ဆန္ဒ လ ဲ ပြီးသာွ းပြီး အခန်း အပြင်ဖက်ကို ထွက်သွားရော..နန္ဒ အခန်းထဲ ဝင်လာသည် ..။

“ ချစ်စု ….”

“ ဟင်..နန္ဒ…နင်…နင်..ဘာလို့ ဝင်လာတာလဲ….ထကွ်သာွ းဟာ….”

“ ချစ်စု ..ဒါ ငါတို့ အိမ်..ငါ ထကွ်သာွ းစရာ မလိုဘူး…..ဟီးဟီး…ငါ့ကိုလဲနင် ပေးလိုးဟာ…..”

“ အို..မလုပ်နဲ့..ငါ ပြန်တော့မယ် ….”

“ မရဘူး ချစ်စု..နင် ငါတို့ကို အလိုးမခံရင် နင့်ပုံတွေ တကမ္ဘာလုံးကို ပျံ့သာွ းမယ် ….ဟီး..ငါ့မှာလဲ ကော်ပီ ရှိနေတယ်
…နင် မပေးလိုးဘူး ဆိုရင် ငါ ဖြန့်ပစ်လိုက်မှာ….”

        ချစ်စု ရင်မောသွားသည် ..။ တကယ့်ကို အပေါစား ဖါမ ဖြစ်နေပြီ ...။ တယောက်ပြီး တယောက် လုပ်တာကို ခံနေရသည် ..။ ကြေးစားဖါမ ကမှ ပိုက်ဆံရသေးတယ် .. ။ အခုဟာက ခြိမ်းခြောက်ပြီး အလကား တက်လုပ် နေကြတာ ...။ နန္ဒက တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကို ချစ်စု ပါးစပ်နား လာတေ့ပေးနေသည် ...။ စုတ်ပေး... ဆိုတဲ့ သဘော ...။ ချစ်စုလဲ လတ်တလော ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး ..။ သူတို့ အလိုကို မလိုကရ်င်လဲ တကယ်ဘဲ ရူးပေါက်ပြီး ဂေါက်ပြီး အင်တာနက်မှာ တင်လိုက်ရင် ချစ်စု ဘဝတော့ မတွေးရဲစရာဘဲ မဟုတ်လား ...။ နန္ဒရဲ့ နံစော်နေတဲ့ လိင်တန်ထစ်လုံးကို ငုံပြီး စုတ်ပေးလိုက်ရပါတော့သည် ..။
        နန္ဒ က ချစ်စု နောက်စိ ကနေ လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ချစ်စု ပါးစပ်ထဲကို သူ့ အတန်ကို ထိုးထိုးညှောင့်လာသည် ..။ ချစ်စု အာခေါင်ထဲကို လိင်တန် အရှည်ကြီး တအား တိုးဝင်လာနေသည် ..။ ချစ်စု ငရဲကျနေသလို ခံစားနေရသည် ...။

“ အား..တော်ပြီ..ပြီးသာွ းလို့ မဖြစ်သေးဘူး…..တော်ကြာ ပြီးသွားရင် လီး နောက်တခါ ထပ်တောင်ဖို့ ကြာနေမယ် …”

ချစ်စု ပါးစပ်ထဲက သူ့အတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် …။

“ ဖင်ကုန်းပေးစမ်း..ချစ်စု …နင့်ကို ဖရန်ကီ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးတာ ငါ ခဏခဏ တွေ့တယ် . ..”

ချျစ်စုလဲ တတက်စားလဲ ကြက်သွန်…နှစ်တက်စားလဲ ကြက်သွန် ဘဝမို့ မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး သူ့ကို ကုန်းပေး လိုက်ရသည် ..။ နန္ဒသည် မညှာမတာဘဲ ချစ်စုကို ဖင်ကုန်းရက် နဲ့ လုပ်သည် ..။ တအား ဆောင့်ထည့် လုပ်သည် …။ တဖန်းဖန်း အသံတွေ ဆူညံနေသည် ..။ ချစ်စုရဲ့ ခါးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ တအားဘဲ
ဆောင့်ထည့်သည် ။

        ချစ်စုလဲ သူ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့တဲ့ အခြေအနေမို့ ကိုယ့်အမှားတွေကို နောင်တ ရလို့မဆုံး ဖြစ်ရင်း မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ထားပြီး သူ လုပ်သမျှ ခံနေလိုက်ဆဲ ရုတ်တရက်ကြီး သူ့အတန်ကြီး ချစ်စု ပိပိထဲက ထွက်သွား သည် ...။ ချစ်စုလဲ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဖင်ကုန်းရက် အတိုင်းဘဲ ငြိမ်နေလိုက်သည် ..။ ခဏကြာတော့ အတန်ကြီး နဲ့ ပြန်ထိုးသွင်းလာပြန်သည်  ။ သူ့အတန်ကြီးက ပို ကြီးလာသလိုလို ထင်မိလိုက်သည် ..။ တဖြေးဖြေးချင်း အသွင်း အထုတ် လုပ်နေသည် ..။ ဒီအချိန်မှာ ချစ်စု နှုတ်ခမ်းတွေကြားကို တခုခု ထိတွေ့လိုက်တဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ချစ်စု မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိရသည် ..။

“ဟင် …”

နန္ဒ က ချစ်စု မျက်နှာရှေ့ လာရပ်ပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးကို ချစ်စု ပါးစပ်ထဲကို လာထိုးထည့်နေတာ …။

“ စုပ်လိုက်..ချစ်စု…ငါ့လီးကို စုပ်လိုက် . . .” လို့ ပါးစပ်က ပြောရင်း ….။

ဟင်…ဒါ…ဒါဆို …အနောက်က ဆောင့်ထည့်လုပ်နေတာ ဘယ်သူလဲ ……။

        ချစ်စု အနောက်ကို သမင်လည်ပြန် ပြန်ကြည့်လိုက်မိတော့ ..နန္ဒရဲ့ သူငယ်ချင်း ကက်နက်ကြီး ဖြစ်နေသည် ..။ ဆံပင်ရှည်ရှည်ကြီးနဲ့ ကလန်ကလား ပိန်ရှည်ရှည် ဆေးသမားကြီး ..။ ချစ်စု ရှက်လဲရှက် ..ဒေါသလဲ ဖြစ်ပေမယ့် ကက်နက်က တဖန်းဖန်း နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေပြီးပြီ ..။ သူ့ဂွေးဥကြီးတွေကလဲ တဘတ်ဘတ်နဲ့ လာရိုက်နေတဲ့ အသံတွေ ကြားနေရသည် ။

“ ချစ်စု..ဘာကြောင်နေတာလဲ..ငါ့လီးကို စုပ်ပါ ဆို . . .”

နန္ဒက သူ့အတန်ချောင်းကို အရင်းက ဆုပ်ကိုင်ပြီး ချစ်စု ပါးပြင်ကို ရိုက်လိုက်သည် …။

“ ဟ..ပါးစပ် ဟ ….”

ချစ်စု ပါးစပ်ထဲကို ထိုးထည့်လာတဲ့ သူ့အထစ်လုံးကြီးကို မကျေမနပ်နဲ့ဘဲ ငုံစုပ်ပေးရတော့သည် …။

        ရှေ့ကနေ ပါးစပ်ထဲ အတန်တချောင်း..အနောက် ဖင်ကြားကနေ အတန်တချောင်း ..ချစ်စု ဘဝလဲ ဖါသည်မ လို ဖြစ်နေပြီ ..။ ဖရန်ကီ နဲ့ အတူတူ ကြည့်ဘူးတဲ့ နိုင်ငံခြားက အပြာ ဒီဗီဒီကားတွေ ထဲကလို နှစ်ယောက် တယောက် ဖြစ်နေပြီ ...။ တော်တော်ကြာကြာ လုပ်နေကြပြီး ကက်နက် က နေရာပြောင်းကြရအောင် လို့ ပြောပြီး သူ့အတန်ချောင်း ကို ပြွတ်ကနဲ ချစ်စု ပိပိထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ..။ နန္ဒက ချစ်စု ဖင် အနောက်တဲ့တဲ့ကို လာရပ်ပြီး သူ့အတန်ကို ချစ်စု ပိပိထဲကို ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်သလို ကက်နက်က ချစ်စု ပါးစပ်ထဲကို သူ့အတန်ကြီး နဲ့ လာတေ့သည် ..။ အရေတွေ ချွဲကျိကျိနဲ့ ပေပွနေတဲ့ ကက်နက်ရဲ့ လိင်တန်မဲမဲရှည်ရှည်ကြီးကို ရွံပေမယ့် အောင့်အည်း ပြီး ငုံစုပ်ပေးရပြန်သည် ..။

        နန္ဒ နဲ့ ကက်နက် တယောက်လှည့် တချီပြီးတချီ တက်ဆောင့်ကြတာတွေကို ခံရပြီး ချစ်စု ကို လမ်းထိပ် အထိ ပြန်လိုက်ပို့ပေးကြသည် ..။ နောက်နေ့တွေ မှာ ထပ် လုပ်ကြဖို့ ချိန်းနေကြလို့ ချစ်စုလဲ သူတို့ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီ ...။ ခြိမ်းခြောက် အနို်င်ယူထားတဲ့ သူတို့ လက်ထဲက ဘယ်လို ရုန်းထွက်ရမလဲ မသိတော့ဘူး ..။ ချစ်စု လူ့လောကမှာ ဆက် မနေလိုတော့ဘူး ...။ ရက်ရက်စက်စက် စွန့်ပစ်သွားတဲ့ ဖရန်ကီ့ကိုလည်း စိတ်အရမ်း နာကျည်း မိသည် ..။ မုန်းမိသည် ..။ ချစ်စု ဘဝလေးကို ချေမွသွားတဲ့ လူ...။ အိမ်ကိုလည်း မပြန်ချင်ဘူး ...။ မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ရဲ့ မေးခွန်းတွေကိုလည်း ဘယ်လို ဖြေရမလဲ မသိဘူး ...။ ခြေဦးတည့်ရာ သွားတော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ် လိုက်ပြီး အိမ်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် အရပ်ကို ထွက်ခဲ့လုက်သည် ။

“ချစ်စု …”

အနောက်က ခေါ်သံကြောင့် ချစ်စု လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည် …။

ဟင်…ကိုသူရိန်ထနွ ်း …..။

“ ချစ်စုအိမ် မပြန်သေးဘူးလား…ဘယ်သွားမလို့လဲ …..”

ချစ်စုဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ..။ လမ်းကိုဘဲ ဆက်လျောက်နေသည် …။

“ ချစ်စု အမ နဲ့ အမေတို့ ချစ်စု ပြန်မလာလို့ စိတ်ပူနေကြတယ် …..လာ…ကိုယ် လိုက်ပို့ပေးမယ်…အိမ်အထိ ….”

        ချစ်စု သူ့ကို မကြည့်ဘဲ လမ်းဆက်လျောက်နေမိသည် ...။ သူ အနောက်ကနေ လိုက်လာသည် ...။ လမ်းမ ကြီးပေါ်ကို ရောက်လာသည် ..။ လမ်းဘေး ပလက်ဖေါင်းအတိုင်း ချစ်စု လျောက်နေသည် ..။ ကိုသူရိန်ထွန်း တောက်လျောက် လိုက်လာသည် ..။ ချစ်စုကို အိမ်ပြန်ဖို့ ပြောနေသည် ...။ ချစ်စု သူ့စကားကိုနားမထောင်.. လက် မခံတော့ သူ ချစ်စုကို လက်နဲ့ ဆွဲခေါ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ...။

“ အို…လွှတ်…လွှတ်…ချစ်စု ကို လွှတ် ….”

ချစ်စု ရုန်းသည် ..။ တနွ ်းပစ်သည် ..။ သူက ပို ချုပ်ကိုင် လာသည် ..။

“ လွှတ်…လွှတ်….ကယ်ကြပါရှင်..ကျမကို အတင်း ဆွဲခေါ်နေပါတယ် …..ကယ်ကြပါ ……”

ချစ်စု အော်သည် …။ ကိုသူရိန်ထွန်းက ဂရုမစိုက်ဘူး …။ တအားဆွေဲ ခါ်သည် …။ ချစ်စုတို့ ဘေး လမ်းမကြီးပေါ်က တအားဖြတ်မောင်းသွားတဲ့ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ကြီးတစီး ခပ်လှမ်းလှမ်း အရောက် ထိုးဆိုက်သွားသည် …။အမြင့်စား အကြီးစား ဆိုင်ကယ်ကြီး …။

ဆိုင်ကယ်ပေါ်က လူကြီးတယောက် ဆင်းလာသည် ..။ အရပ်မြင့်မြင့် လူကြီးတယောက် …။

“ဟေး..ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာတုန်း …”

ကိုသူရိန်ထွန်းက ..“ ငါ့ညီမ စိတ်ကောက်လို့ ငါ အိမ်ပြန်ခေါ်နေတာ …” လို့ အော်ပြောသည် ..။ ချစ်စုက..“ မဟုတ်ဘူး …. မဟုတ်ဘူး ..ကျမ သူ့ညီမ မဟုတ်ဘူး …..ကျမကို မတရား လာဆွဲခေါ်နေတာ …” လို့ အော်သည် …။ ဆိုင်ကယ်သမား လူကြီး အနားတိုးလာသည် …။ သူ့ပုံက လူလတ်ပိုင်း အရွယ် ရင်အုပ်ကားကား ဗလ ခပ်တောင့်တောင့်နဲ့ ဆံပင်လိန်ကောက်ကောက် နဲ့ ..တီရှပ်လက်ရှည် အပြာရင့်ရောင် နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အနက် ..လည်ရှည် ရှူးဖိနပ်အနက် ဝတ်ထားသည် ..။ လည်ပင်းမှာက ရွှေဆွဲကြိုး တုတ်တုတ်ကြီးတွေ သုံးကုံးလောက် ဆွဲထားသည် ..။

“ ဟေ့လူ…လွှတ်လိုက်ဗျာ..ကြည့်မကောင်းဘူး..မိန်းကလေးက သူ့အကို မဟုတဘ်ူး ပြောနေတယ် …နောက်မှ.. ကျုပ် ကို အဆိုးမဆိုနဲ့နော် ….”

“ ကျုပ်ညီမ က စိတ်မနှံ့ဘူး ….ခင်ဗျား ဝင်မပါပါနဲ့ ..ဘေးဖယ်နေဗျာ…..”

“ ကျမ စိတ်ကောင်းတယ်..ကျမ ကောလိပ်ကျောင်းသူ ပါ ….သူ …သူ….မတရားဆွဲခေါ်နေတာ …ကယ်နိုင်ရင် ကယ်ပါအုံး..အကိုကြီး ……”

ချစ်စုလဲ လူထွားကြီး ဖက်ကို ပြေးသွားလိုက်သည် …။ လူထွားကြီးက ကိုသူရိန်ထွန်းကို ..ဘယ်နှယ့်ရှိစ…ဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ပြလိုက်ပြီး …“ ညောင်းတော့ သူငယ်ချင်း ….ညောင်းတော့…..ခင်ဗျား ဒီမှာ မရှိသင့်တော့ဘူး ….” လို့ ပြောလိုက်သည် ..။

ကိုသူရိန်ထွန်းက ..“ မညောင်းဘူး ဆိုရင်ကော..ကျ ုပ်ကို ဒီလောကမှာ ဘယ်သူမှ အမိန့်ပေးလို့ မရဘူး …” လို့ ခပ်မာမာ ပြန်ပြောရင်း လက်သီးကို ဆုပ်ရင်း ရှေ့တိုးလာသည် ..။ ဆိုင်ကယ်သမားကြီးက ကိုသူရိန်ထွန်း ဆီကို တိုးကပ်သွားသည် …။ ပွဲကြီးပွဲကောင်းဘဲ..။ ချစ်စုလဲ ငေးကြည့်နေမိသည် ..။ စိတ်ထဲမှာ ကိုသူရိန်ထွန်း ခံရပါစေ လို့ ဆုတောင်းနေသည် ..။

“ ဝင်ရှုပ်ချင်တဲ့ အမှိုက် ….”

        ကိုသူရိန်ထွန်းက ဆိုင်ကယ်သမားကြီးကို စထိုးသည် ..။ ကိုသူရိန်ထွန်းသည် တက္ကသိုလ် တုံးက လက်ဝှေ့ သမားတယောက်လို့ မမကြီး ချစ်စုကို ပြောပြခဲ့ဖူးတာ အမှတ်ရသည် ..။ သူထိုးတဲ့ လက်သီးတွေကို ဆိုင်ကယ် သမားကြီးက ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ရှောင်တိမ်းလိုက်ပြီး ပြန်ထိုးထည့်လိုက်တာ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ ကိုသူရိန်ထွန်း ပလက်ဖေါင်းပေါ်ကို ပက်လက် လန် လဲကျသည် ...။

“ လာမစမ်းနဲ့လေ..ကျု ုပ် ပြောနေသားဘဲ…နောက်မှ အဆိုး မဆိုနဲ့ လို့ ….”

ဆိုငက်ယ်သမား လူထွားကြီးက လဲကျနေတဲ့ ကိုသူရိန်ထွန်း နံကြားကို တအား လွှဲကာ ကန်နေသည် ..။

“ အားးးး…….အားးး……..”

        ကိုသူရိန်ထွန်းရဲ့ နာနာကျည်းကျည်း အော်သံကြီး ထွက်လာသည် ..။ သူ့ခါးကို သူ လက်နဲ့ ဖိကိုင်ပြီး ခွေလဲကျနေသည် ...။

“ ငါ့ကို လာမလုပ်နဲ့..မင်းနာသွားမယ် …ခွေး သား ….ငါ့ကို ဘာထင်နေလဲ ….”

ထပ်ကန်ထည့်နေသည် ..။ ကန်လို့ ဝမှ ချစ်စုဆီကို သူ လျောက်လာသည် …။

“ ညီမလေး ….မင်း ဘယ်သွားချင်လဲ ….”

“ ကျမ…ကျမ…ဟို…ဟို……”

“ ကဲ…ကဲ..ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်..နောက်မှပြော…ညီမလေး သွားချင်တဲ့ နေရာကို အကို လိုက်ပို့မယ် …….”

“ ဟုတ်…ဟုတ် …..”

သူ့ဆိုင်ကယ် အနောက်ကနေ သူ့ခါးကို ဖက်ပြီး ချစ်စု ပါသွားပြီ ….။
ဒီလူကြီး ဆိုင်ကယ်ကို ကားတွေ ကြားထဲ ပွတ်ခါသီခါလေးတွေ မောင်းနေတာ ချစ်စု ကြောက်လိုက်တာ ..။ သူ့ခါးကို တင်းတင်း ဖက်ထားမိသည် ။ ဘယ်သူမှန်းမသိ ..ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ လူကြီးတယောက် နောက်ကို
ကောက်ကောက် ပါအောင် လိုက်ခဲ့မိပြန်ပြီ ..။ ချစ်စုတော့ မှားပြီးရင်း မှားရင်း ဖြစ်နေပြီလား …။ မသိဘူး ..။ ချစ်စု ဘဝ က တော်တော်ဆိုးနေပြီ ..။ အိမ်လဲ မပြန်ချင်တော့ဘူး ..။ ဒီလူကြီးက ဆိုင်ကယ်စီးတော့ အရမ်းကျွမ်းသည် ..။

        မိုးကြီးချုပ်တော့မည် ..။ အမိုက်မ ချစ်စုတယောက် လူစိမ်းတယောက် နဲ့ လိုက်သွားနေမိသည် ..။ မှောင်လာပြီ ..။ မြို့သစ်တခု ရဲ့ စည်ကားတဲ့ လမ်းမကြီး ပေါ် ရောက်နေသည် ...။ ကော်ဖီဆိုင်လေးတဆိုင် မှာ သူ ရပ်လိုက်သည် ..။ ဆိုင်နံမည်က ..“ ဆုံဆည်းရိပ် ” တဲ့ ..။

“ အေးအေးဆေးဆေး မင်းလေးနဲ့ စကားပြောရအောင် …”

ကော်ဖီဆိုင်မှာ ထိုင်လိုက်ကြသည် ။

“ ငါ့နံမည် ..တိမ်တိုက် ..မင်း က …”
“ ချစ်စုသဲသဲ ….”

“ နံမည်ကတော့ အလန်းဘဲ …လူက ဘာတွေ ညစ်နေလဲ ….”
“ ချစ်စု ပြောပြပါမယ် ….လူတစုက ချစ်စု စုတ်ပြတ်သပ် သွားအောင်ကို ချစ်စု ဘဝလေးကို ချေမွပစ်လိုက်ကြတယ်
…”

“ မင်းလေးကို ချေမွပစ်တဲ့လူတွေထဲ စောစောက ငါနဲ့ ဖိုက်တဲ့ ဘဲကော ပါလား …”
“ မပါဘူး..သူက ချစ်စု ကို ကြိုက်နေတဲ့ လူကြီး..ချစ်စု အမရဲ့ မိတ်ဆွေ ပေါ့ …”

“ အော်..အော် ..ကဲ..ဘယ်လို ဖြစ်သလဲ အကုန်သာ ပြောပြ …”

ချစ်စုက ဖရန်ကီ နဲ့ စတွေ့တဲ့ အချိန်ကနေ နန္ဒတို့ ၀ိုင်းဖြုတ်ကြတဲ့ အထိ ပြောပြလိုက်သည် ..။

တိမ်တိုက်က သေသေချာချာ နားထောင်သည် ..။
“ မင်းပြောတာတွေ အမှန်တွေ ချည်းဘဲ နော် …”
“ ဟုတ်ကဲ့အကိုကြီး …”

“ ငါဆိုတဲ့ကောင်က မတရားရင် လက်ပိုက်ကြည့်မနေတတ်ဘူး ..မင်းကို ချစ်ဟန်ဆောင်ပြီး လုပ်ချင်သလို လုပ်သွားတဲ့ ဖရန်ကီ ဆိုတဲ့ အကောင်ရော..မင်းကို ဓါတ်ပုံရိုက် ခြိမ်းခြောကြ်ပီး မုဒိန်းကျင့်ခဲ့ကြတဲ့ ဆန္ဒ..နန္ဒ နဲ့ ကက်နက် ဆိုတဲ့ ခွေးသူတောင်းစား တွေကိုရော ငါ မင်းကိုယ်စား ပြန်ပြီး လက်တု့ံပြန်ချင်တယ် ….”

တိမ်တိုက် ပုံစံက ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်မယ့်ပုံ ..။

“ကဲ ကော်ဖီသောက်လိုက်အုံး…မုန့်လ ဲ စား …”

တိမ်တိုက်က စီးကရက်တလိပ်ကို ထုတ်ပြီး မီးညှိသည် ..။

“ ချစ်စု..မင်း ဘာလုပ်ချင်လဲ ..ဘယ်သွားချင်လဲ ….ပြော ”
“ ကျမ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ပါဘူး..အကိုကြီးရယ် …”

“ သူငယ်ချင်း အိမ်..ဆွေမျိုးအိမ် သွားချင်လား ..ငါ မင်းကို ဘယ်ကို လိုက်ပို့ရမလဲ ….”

“ ဘယ်မှသွားစရာ မရှိပါဘူး အကိုကြီး ..”

“ ငွေရော ဘယ်လောက်ပါလဲ …”

“ ငွေလဲ မပါဘူး ….”

“ မင်းဟာက မလွယ်ပါလား …ကဲ..ဒါဆို မင်း ငါ့အိမ် လိုက်ခဲ့ …”

“ ဟုတ်ကဲ့ …”

မထူးတော့တယ့် ဘဝ ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်ပါစေတော့ …။ တိမ်တိုက် ဆိုတဲ့ လူကြီး နဲ့ လိုက်သွားလိုက်သည် ..။

သူက တာမွေဖက်က တိုက်အမြင့်ပေါ်က တိုက်ခန်းတခန်းမှာနေသည် ..။

“ ကဲ..အေးအေးဆေးဆေး နား..ချစ်စု ..ရေချိုးချင် ချိုး ..စားစရာ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ရှာစား…ငါ လဲ အိပ်တော့မယ်
…မနက်ဖန်က စပြီး မင်းကိစ္စတွေ ငါစုံစမ်းမယ် …”

        တိမ်တိုက်များ ညဖက် သူ့ကို တခုခု လာလုပ်လေမလားလို့ ချစ်စု တထိတ်ထိတ် နဲ့ စိုးရိမ်နေခဲ့ပေမယ့် တိမ်တိုက်သည် တဖက်ခန်းမှာ အိပ်တာမှ ဟောက်သံတွေတောင် ကြားနေရသည် ။ နောက်တနေ့ မနက် ချစ်စု

အိပ်ရာက နိုးတော့ တိမ်တိုက် အိမ်မှာ မရှိတော့ ..။ ထမင်းစားတဲ့ စားပွဲပေါ်မှာ ဘူးသီးကြော် တပုဂံ.. ပေါင်မုန့် ထောပတ်သုတ် နှစ်ချပ်နဲ့ စာလေးတစောင် တွေ့သည် ..။

( ချစ်စု …စားစရာတွေ စား..ဓါတ်ဘူးထဲမှာ ကော်ဖီ ရှိတယ် …အေးအေးဆေးဆေး နား ..)
တိမ်တိုက် ..

ချစ်စု ရေမိုးချိုး..သူထားခဲ့တဲ့ ကော်ဖီ နဲ့ မုန့်တွေ အကြော်တွေ စားလိုက်သည် ..။ တိမ်တိုက် ပြန်ရောက်လာတော့ နေ့လည် ၁၂နာရီ ကျော်နေပြီ ..။

“ ဟေ့..ချစ်စုသဲသဲ…ဘိုက်ဆာနေပြီလား….ငါ မင်းအတွက် စားစရာ ဝယ်လာတယ် …လာ..စားလိုက်အုံး…..”

တိမ်တိုက်ရဲ့ လက်ထဲမှာ စားစရာထုပ်တွေ နဲ့ ..။ ချစ်စုလဲ ဆာနေပြီ ဆိုတော့ သူ ဝယ်လာတာတွေကို သူနဲ့ အတူတူ
ထိုင် စားလိုက်သည် ..။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ချစ်စု ကြိုက်တဲ့ မြေအိုးမြီးရှည် နဲ့ ဝက်သားလိပ် ..။စားသောက်ပြီးတော့ တိမ်တိုက်က သူ့ဘောင်းဘီအိပ်ထဲက ကင်မရာလေး တလုံးကို ထုတ်ယူလိုက်သည် ..။

“ မင်းကို စောစောက အစား မစားခင် ပြောပြရင် မင်း အစား မစားတော့မှာ စိုးလို့ အစား စားပြီးမှဘဲ ပြောပြတာ….ငါ ဒီမနက် လှုပ်ရှားလိုက်တာ မင်းရီးစား ဆိုတဲ့ ဖရန်ကီ ရဲ့ အကြောင်းတွေ တော်တော် များများ သိလာရတယ် ..
ချစ်စုသဲသဲ …”
“ ရှင် ….”
“ အင်း..စိတ်တော့ မကောင်းပါဘူး …မင်းရီးစား ဆိုတဲ့ ကောင်က နိုင်ငံခြားမှာ မဟုတ်ပါဘူး …သြဇီ သွားနေတယ် ဆိုတာ ညာတာ …နိုင်ငံခြားသွားတာ ဘန်ကောက်တင်ဘဲ..သူတို့က လတိုင်းလို စျေးဝယ်ထွက်လေ့ရှိတဲ့အတိုင်း ဘန်ကောက် နဲ့ စင်္ကာပူ ကို သွားတာ….ခဏဘဲ..ခု ပြန်ရောက်နေပြီ ….”

“ ဟင်..ဟုတ်လို့လား …..”

“ ဟုတ်တာပေါ့..မင်းတို့လို စိတ်သဘောထား ကောင်း..ရိုးသား ဖြူစင်တဲ့ မိန်းကလေးတွေကို အပျော်တမ်း ကစားပြီး စားသာွ းတဲ့ ဖရန်ကီ လို ကောင်တွေ က တပုံကြီး ကွ…”

“ သူ…သူ…သူ့ကို တွေ့…တွေ့…….တွေ့ခဲ့လို့လားဟင် ….”

“ ဒါပေါ့..ဒီမှာ ကြည့်..ငါ သူ့ခြံထဲက ရေကူးကန် နားမှာ ကောင်မလေးတယောက် နဲ့ ပြုံးပျော်နေတာကို ရိုက်လာတာ
…..”

တိမ်တိုက် က ကင်မရာလေးထဲက သူရိုက်လာတာတွေကို ပြသည် …။

“ ဟင် …..”

ဟုတ်သည် ..။ ဖရန်ကီသည် ပိုးဟတ်ဖြူ နဲ့ ရယ်မောနေကြသည် …။

ဒါ..ဒါ….ဒါဆို…ချစ်စု ကောင်းကောင်းကြီး လှည့်စားခံခဲ့ရတာပါလား …။

ဖရန်ကီသည် ချစ်စုကို သူစိတ်တိုင်းကျ အသုံးပြုခဲ့ပြီး သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်တဲ့ နန္ဒ…ဆန္ဒ…နဲ့ ကက်နက် တို့ကို စွန့်ကျဲခဲ့တာ….။

“ ချစ်စုသဲသဲ..မင်း အတွက် ဖရန်ကီက ပထမဆုံး ရီးစား လား …”

“ ဟုတ်ပါတယ် ….”

“ အင်း..ငါ စုံစမ်းလို့ သိရသလောက်က ဖရန်ကီက မင်းလို ယောကျ်ားနဲ့ တခါဘူးမှ မတွေ့ဖူး မကြုံဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင် နုနုထွတ်ထွတ်လေးတွေကို အယုံသွင်းပြီး လိုက်ဖျက်စီးနေတာ ကြာပြီ တဲ့ …”

ချစ်စု မျက်ရည်တွေ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျ ငိုနေရပြီ …။

“ ချစ်စု သဲသဲ …..”

“ ရှင် …..”

“ မင်း ခံလိုက်ရတာ မှန်ပေမယ် ..ဒီကောင်တွေ အတွက် အရမ်း ကံဆိုးသွားတာက မင်း နဲ့ ငါ တွေ့လိုက်လို့ဘဲ ….”

“ ရှင် ….”
“ အေး..မင်းကတော့ ငါ့အကြောင်းကို မသိသေးဘူးပေါ့ …ငါဆိုတဲ့ တိမ်တိုက်က အစုံလုပ်တဲ့ကောင် ….”
“ ရှင် ….”

“ ဟားဟား…မင်း နားမလည်ဘူး ထင်တယ် …အစုံ လုပ်တယ် ဆိုတာက .. မဟုတ်တာလို့ လူတွေ သတ်မှတ် ထားတာတွေ အကုန် လုပ်နေတဲ့ လူ ..လို့ ပြောတာ …ငါ မင်းကို စတွေ့ တွေ့ချင်းထဲက သနားမိတယ် ….
ခင်မိသွားတယ် ….မင်းအကြောင်းကို ကြားလိုက်ရတော့ ငါ ဟတ်ထိသွားတယ် ….ငါ မင်းကို ကူညီချင်တယ် …မင်း အတွက် လက်တုန့်ပြနခ် ျင်မိတယ် ….ဒါ သူတို့ ကံဆိုးသွားတာဘဲ ….”

“ အကြိုကီးက သူတို့ကို ချစ်စုအတွက် ..လက်စားချေပေးမှာလား …”

“အေး….မင်းကိုယ်စားပေါ့ …ငါ တခု စဉ်းစားမိတာ ရှိလို့ မင်းကို အရင် မေးရအုံးမယ် ….မင်း နဲ့ ဖရန်ကီ အိပ်တာ တွေကို နန္ဒတို့က ဗီဒီယို ရိုက်ထားတယ် ဆိုတာ အဲဒီဗီဒီယို ကို မင်းမြင်ရလား..သူတို့က ပြလား …ဆိုတာ သိချင်တယ် …”

“ သူတို့က သေသေချာချာ မပြပါဘူး…ကင်မရာကိုဘဲ ထောင်ပြပြီး သူတို့ ရိုက်ထားတယ် လို့ ပြောတာပါ …”

“ အေး..သူတို့ တကယ် ရိုက်ချင်မှ ရိုက်ထားမယ်..သက်သက် မင်းကို ညာတာဘဲ ဖြစ်မယ် ….တောက် …ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ..ဒီကောင်တွေ ငါ နဲ့ တွေ့တော့မှာပါ ….”

ချစ်စုကို သူ ထားခဲ့ပြီး အပြင် ပြန်ထွက်သွားပါသည် …။

ချစ်စုလဲ တယောက်ထဲ ငိုနေမိသည် …။

ဘာတွေ ဖြစ်လာအုံးမလဲ ….။

တိမ်တိုက် ဆိုတဲ့ လူကြီးက တကယ့် လူဆိုးကြီး တယောက် လား ….။
ထူးဆန်းတာက ချစ်စု နဲ့ တိုက်ခန်းတခန်းထဲ အတူတူ နေနေ ပေမယ့် ချစ်စုကို သူ ဘာမှ မကြံစည်ဘူး …။ လူဆိုးကြီး တယောက် ဆိုရင် ချစ်စုကို မုဒိန်းကျင့်မှာဘဲ မဟုတ်လား …။ အင်းလေ …မုဒိန်းမကျင့်ဘဲ တခြား ဆိုးတာ
တွေဘဲ လုပ်တဲ့ လူဆိုးတွေလည်း ဒီ လောကမှာ ရှိနိုင်တာပါဘဲလေ …။
ချစ်စုလဲအဝတ်တထည် ကိုယ်တခု နဲ့ သူ့နောက် လိုက်လာတာ ဆိုတော့ ဝတ်လာခဲ့တဲ့ အဝတ်အစား
တွေကို လျော်ချင်လို့ တိမ်တိုက်ရဲ့ ရှပ်အကျ ႌ တထည် နဲ့ ပုဆိုးတထည်ကို ခဏယဝူတ်ထားလိုက်ပြီး အဝတ်တွေ
လျော်လိုက်သည် …။ ညနေဖက် သူ ပြန်လာတော့ အရင်တခါလိုဘဲ စားစရာ အထုပ်တွေ လက်ထဲမှာ ပါလာသည် ..။

“ ချစ်စု ….”
ချစ်စု ရှုပ်ပွနေတဲ့ သူ့အိပ်ခန်းကို ဝင် ရှင်းပေးနေတုံး သူ အော်ခေါ်လို့ ပြေးထွက်ခဲ့ရသည် …။

“ ဟင် ….မင်း..ငါ့အဝတ်တွေ ယူ ဝတ်ထားပါလား …..ဟားဟား…..မင်း က အဝတ်အစားမှ မပါဘဲကိုး….အေးလေ
…ငါ မင်းကို ဝယ်ပေးအုံးမှပါဘ ဲ …က.ဲ .စားစရာတေ ွ ပါလာတယ် … မင်းနဲ့ ငါနဲ့ စားကြရအောင် ….”

ခေါက်ဆွဲကြော် နဲ့ ကုန်းဘောင်ကြီးကြော်တွေ ဝယ်လာတာ …။ သူနဲ့ ချစ်စု စားကြသည် ..။

သူက …“ မင်းကို လှည့်ဖျားပြီး အနိုင်ယူတဲ့ လူတွေကို မကြာခင် လှလှပပကြီး လက်စားချေနိုင်တော့မှာပါ..ချစ်စု ….” လို့ ပြောသည် ။

        ချစ်စုလဲ တကယ်တော့ လက်စားချေတာတွေ မလုပ်စေချင်ပါဘူး ..။ တခုဘဲ ....ဟိုကောင်တွေ လက်ထဲမှာ ချစ်စုရဲ့ အပြာပုံတွေ ရှိနေမယ် ဆိုတာကိုတော့ ချစ်စု အရမ်းလန့်တယ် ...။ အွန်လငို ်းမှာ ပျံ့သွားရင် သေရော ...။ ချစ်စုတော့ ဆက် အသက်ရှင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ...။

“ ငါကလဲ ငယ်ငယ်က ငါ့မိသားစုတွေ နဲ့ ကွဲသွားခဲ့ရတော့ ငါ့ညီမလေးနဲ့လည်း တသက်လုံး ပြန်မတွေ့ခဲ့ရတော့ မင်းကို ဆုံလိုက်တဲ့အချိန် ညီမလေးပြန်တွေ့သလို ခံစားလိုက်ရတယ်….”

တိမ်တိုက်က ..“ မင်း ငါ့အခန်းကို ဘာဝင်လုပ်တာလဲ …” လို့ မေးသည် ..။

“ ပွနေလို့ ချစ်စု ရှင်းပေးနေတာပါ ….” လို့ ချစ်စုက ဖြေသည် …။

“ အင်း..ရှင်းစရာ မလိုပါဘူး …မင်း ငါ့ကုတင်ပေါ်မှာ ဘာတွေ တွေ့သေးလဲ ….”

“ ဘာ…ဘာမှ မတွေ့ပါဘူး ….”

“ အင်း..မတွေ့ရင် ပြီးရော….ငါ့ခေါင်းအုံးအောက်မှာ ကျည်ထိုးမောင်းတင်ထားတဲ့ သေနတ်တလက် ရှိတယ် ….”

“ ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့ ….”

“ မင်းကောင်တွေကို ငါ လက်တုံ့ပြန်ပြီးရင် မင်း ဘာဆက်လုပ်ချင်လဲ ပြောပေါ့..ငါ ကူနိုင်တာ ဆိုရင် ကူမယ် …”

“ ဟုတ်ကဲ့ ….”

ဒီညလဲ သူနဲ့ ချစ်စု တိုက်ခန်းထဲ အတူတူ ရှိနေကြပေမယ့် သ ူချစ်စု ကို ဘာမှ မလုပ်ဘူး ..။ ချစ်စု တကယ်တော့ ဘာဆက်လုပ်ရမယ် ဆိုတာ မသိသေးဘူး ..။ စိတ်တွေ လေလွင့်ပြီး ကျောင်းလဲ ဆက်မတက်ချင်..အိမ်ကိုလည်းး မပြန်ချင်ဘူး …။ အိပ်လို့မပျော်တဲ့ ည က ရှည်လျားလွန်းတယ် လို့ ထင်ရသည် ။
နောက်တနေ့မနက် …။
ချစ်စု ညက အိပ်မရလို့ မနက်ကျ နေမြင့်မှ နိုးသည် ..။ ချစ်စု နိုးတော့ တိမ်တိုက် မရှိတော့ဘူး …။ သူ ဘယ်အချိန ်က အပြင်ထွက်သွားလဲ ချစ်စု မသိလိုက်ဘူး…။ ထုံးစံအတိုင်း နေ့လည် ၁၂နာရီကျော်တော့ သူပြန်ရောက်လာသည် ။ သူ့လက်ထဲမှာ စားစရာအထုပ်တွေ ခါတိုင်းလိုဘဲ ပါလာသည် …။ ချစ်စုနဲ့ သ ူ သူဝယ်လာတဲ့ ဒန်ပေါက်ထမင်းတွေ ထိုင်စားကြသည် …။
“ ချစ်စု ….”
“ ရှင် …”

“ မင်း ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့..ပြစရာ ရှိလို့ ….”

ချစ်စု သူနဲ့ လိုက်သွားသည် ..။ သူ့မော်တော်ဆိုင်ကယ်ကြီး ပေါ် သူ့ခါးကို ဖက်ပြီး ..။ လေကတဟူးဟူး တိုက်နေလို့ ချစ်စု ဆံပင်တွေ လေထဲ လွင့်နေသည် ..။ မြို့ပြင်ကို ဦးတည်နေသည် …။
ထောက်ကြံ့ကို ကျော်လာသည် ..။ လမ်းဘေးတဖက်တချက်မှာ လယ်ကွင်းတွေ တွေ့နေရသည် ..။ စိမ်းစိုတဲ့ လယ်ကငွ ်းတေ ွ ….။ သူ ဆိုင်ကယ်ကို အရှိန်မြှင့်လိုက်လို့ ချစ်စု သူ့က ိုတင်းတင်း ဖက်လိုက်မိသည် …။အိမ်လေးတွေ သစ်ပင်တွေ ကို ပြန်တွေ့ရပြန်သည် ..။ ဆိုင်ကယ်ကို သူ အရှိန်လျော့လိုက်တာ သတိထားမိသည် …။

မြေနီလမ်း လေးတခုထဲ သူ ချိုးကွေ့လိုက်သည် …။ လမ်းကြမ်းကြမ်းကို ခပ်မှန်မှန် သူ မောင်းနေပြီး သစ်ပင်အုပ်တွေ ထဲမှာ ခြံကြီးတခြံကို ရောက်လာသည် …။ ခြံကြီးထဲမှာ သွပ်မိုး ရေနံချေးသုတ် အိမ်ဟောင်းကြီးတလုံး ကို တွေ့ရသည် ဆိုင်ကယ်ကို သူ စက်သတ်လိုက်သည် ..။

“ ကဲ..ချစ်စု …ရောက်ပြီ ….”

“ ဒါ…ဒါက …”

“ ဒါ..ငါ့ နေရာတခု..ငါ့ စားကျက်..ငါ့နေရာ…..ငါ့စခန်း ပေါ့..ချစ်စု …”

        ချစ်စု သူနဲ့အတူ အိမ်ကြီးထဲကို ဝင်ခဲ့သည် ...။ ဝင်လိုက်တာနဲ့ လူသုံးယောက်ကို တွေ့ရသည် ...။  ထိုင်ပြီး ဖဲကစားနေတဲ့ ဒီလူသုံးယောက်သည် တိမ်တိုက်ကိုလဲ မြင်ရော ..ချက်ချင်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်ကြတာ တွေ့ရသည်

…။

“ သူရဲ ….”

“ ဗျာ..ဆရာတိမ်တိုက် ….”

“ ပစ္စည်း ကို ဘယ်မှာ ထားလဲကွ …..”

“ မြေတိုက်ထဲမှာပါ …ဆရာ …”

“ အေး..ငါ ကြည့်ချင်တယ် ….”

“ ဟုတ်ကဲ့..ကျနော် လိုက်ပြပါမယ် ….”

        သူရဲဆိုတဲ့ ရုပ်ခပ်ဆိုးဆိုး လူကြီးက ရှေ့ကနေပြီး မြေတိုက်ခန်းကို ဆင်းသည် ..။ ချစ်စု ဘဝမှာ ပထမဆုံး မြေအောက်ခန်း ဆိုတာကို ဆင်းဘူး တွေ့ဘူးရတာ ...။ မှောင်မဲနေတဲ့ လှေခါးထိပ်က မီးခလုပ်လေးကို သူရဲဆိုတဲ့ လူကြီးက ထောက်ကနဲ ဖွင့်လိုက်သည် ..။

“ ဟိုးရှေ့က အခန်းမှာပါ ဆရာ…”

“ အေး ရပြီ..မင်းအပေါ်က ပြန် စောင့် …..”

သူရဲ အပေါ် ပြန်တက်သွားသည် …။

“ ချစ်စု …မင်း အဲဒီအခန်းထဲမှာ ဘယ်သူ ရောက်နေလဲ ဆိုတာ ဟောဟိုက အပေါက်လေးကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်
….”

“ ဟုတ် ….”

        ချစ်စုလဲ သူပြောတဲ့အတိုင်း လက်မလောက် အရွယ် အပေါက်သေးသေးလေးကနေ အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့် လိုက်ပါသည် ..။ ချစ်စု တအား အံ့သြသာွ းသည် ...။

အို ….ဖရန်ကီ…..။

ဖရန်ကီ ရောက်နေသည် …။ ဖရန်ကီကို မျက်နှာကျက်က တန်းလန်းကျနေတဲ့ ကြိုးတချောင်းနဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ပူးပြီး တုပ်နှောင်ထားသည် …။

“ တွေ့လား….ဟားဟား……တိ်မ်တိုက်တို့က မြန်တယ်…..ဟားဟားဟား……..အရမ်းကို မြန်တယ် . .. သွက်တယ် ……လျင်တယ် …….ဟားဟားဟား…….”
“ ကိုကြီးတိမ်တိုက် …သူ့ကို ဘာလုပ်မလို့လဲဟင် ….”

“ ချစ်စုကို လိမ်ညာပြီး ချေမွခဲ့တဲ့ အတွက် ဒဏ်ခတ် မလို့လေ …ဒီကောင်က မိန်းကလေးတွေကို ဟန်ဆောင်ချစ်ပြီး အသွေး အသားတွေကို ၀ါးမြိုနေခဲ့တာ ကြာပြီလို့ သိရတယ် ….”

“ ကိုကြီးရယ်..ချစ်စု ဘဝပျက်ခဲ့ပေမယ့် သူ့ကိုတော့ ပြန်မနှိပ်စက်စေချင်ပါဘူး ….ချစ်စု မကြည့်ရက်ပါဘူး ….ချစ်စု ဘဝနဲ့ ချစ်စု ရှိပါစေတော့ ….”

“ ချစ်စုက သိပ် အသဲနုတာကိုး …ကဲ လာ..ဒီဖက်အခန်းမှာ ကြည့်လိုက်အုံး…….”

ချစ်စုကို တဖက်အခန်းထဲကိုလဲ ချောင်းကြည့်ခိုင်းသည် …။

“ ဟင် ….”

နန္ဒ..ဆန္ဒ နဲ့ ကက်နက်တို့ကို ဖရန်ကီလိုဘဲ ကြိုးတန်းလန်း နဲ့ ချည်နှောင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည် …။

“ တွေ့ပြီလား …ဒါကြောင့် ငါပြောနေတာ…ငါ ဆိုတဲ့ ကောင် နဲ့ ချစ်စု တိုးလိုက်တာ ဒီကောင်တွေ အတွက် ကံဆိုး မိုးမှောင် ကျတာဘ ဲ …..ဟားဟားဟား…….”

ချစ်စု သည် တိမ်တိုက် ကို အတန်အတန် တောင်းပန် သည် ..။ သူတို့ကို ပြန်လွှတ်လိုက်ဖို့ …။ တိမ်တိုက်က လက်မခံဘူး ..။ ချစ်စုကို အပြင်ကနေ ကြည့်နေဖို့ ပြောပြီး ဆန္ဒ..နန္ဒ နဲ့ ကက်နက်တို့ ရှိနေတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သာွ းသည် …။

“ ဟေ့ကောင်တွေ..ဘယ်လိုလဲ…မင်းတို့ က အားနွဲ့တဲ့ မိန်းကလေးကို ခြိမ်းခြောက်ပြီး မုဒိန်းကျင့်ကြတဲ့ လူစွမ်းကောင်း ကြီးတေ ွ လား…ဟားဟား……ငါက မင်းတို့ကို တူသောအကျိုး ပေးမလို့ က.ွ ..ဟားဟား……..”

“ အကိုရယ်….ကျနော်တို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးပါဗျာ…..ဘယ်သူ့ကိုမှလဲ မတိုင်ပါဘူး..အကိုလိုတဲ့ ငွေလဲ ကြိုက်သလောက် ပေးပါမယ် ….ကျနော်တို့ တောင်းပန်ပါတယ် ….” နန္ဒတို့က ငိုယိုတောင်းပန်သည် …။ “ မရဘူး….မရတော့ဘူး…ငါ ဆိုတဲ့ ကောင်က ဘူးဆိုရင် ဖရုံမသီးဘူး ……ဆုံးဖြတ်ထားပြီးရင် ပြင်ဖို့ ခက်တယ် ….. မင်းတို့ကို ဘယ်လို ဒဏ်ခတ်မလ ဲ သိလား….ဟားဟား……ငါ့ မှာ ထောင်ဖေါက်ပြေးလာတဲ့ ရာဂျာ ဆိုတဲ့ ဘော်ဒါ တကောင် ရှိတယ် …သူက ထောင်ထဲမှာ မင်းတို့လို ဖြူဖြူ ပိန်ပိန်ပါးပါး ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ကောင်လေးတွေကို ယောကျ်ားချင်း မုဒိန်းကျင့်နေကျ ….သူ့ကို မင်းတို့ကို မုဒိန်းကျင့်ခိုင်းမလို့…ဟားဟားဟား………”

        တိမ်တိုက် ပြောစကားကြောင့် ဆန္ဒတို့ သုံးယောက် မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ် ...ထိတ်လန့်ကုန်ပြီ ...။ အပြင်က နားထောင် ချောင်းနေတဲ့ ချစ်စုလဲ တအား ကြောက်လန့်သွားသည် ..။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးတွေ တော့ ဖြစ်ကုန်တော့မည် ....။

“ မလုပ်ပါနဲ့ အကိုရယ်..ကျနော်တို့ အကို ကျေနပ်လောက်တဲ့ ငွေပေးပါမယ် ….ခွင့်လွှတ်ပါ …”

“ တိတ်စမ်း..မင်းတို့ ညီမတွေ…အမတွေ..အမေတွေကို မုဒိန်းကျင့်ပြီး ငွေနဲ့ ပြန်လျော်မယ် ဆိုရင် မင်းတို့
ကျေနပ်မလား….ခွေးသူတောင်းစားတွေ …ထွီ ……..”
တိမ်တိုက် သည် နန္ဒ…ဆန္ဒ နဲ့ကက်နက်တို့ရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ တွေကို လက်ဝှေ့ထိုးတဲ့ သဲအိတ်တွေလို ဘဲ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ထိုး သည် …။ အပြင်က ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ချစ်စု မကြည့်ရဲတော့ ..။ တတ်နိုင်ရင် တိမ်တိုက်ကို
ပြေးဆွဲ ပြေး တားလိုက်ချင်သည် ..။ ဆန္ဒက မခံနိုင်တော့လို့ အော်ဟစ်သည် ..။
“ တော်ပါတော့…..တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ ……”
“ အေး…ငါမေးတာ အမှန်အတိုင်းဖြေ …..”
“ မေးပါ…ဘာမေးမှာလဲ …..”
“ မင်းတို့ တကယ်ဘဲ ချစ်စုကို ဗီဒီယို ရိုက်ခဲ့တာလား ….”
“ မရိုက်ပါဘူးဗျာ….သူ့ကို ညာပြီး ခြိမ်းခြောက်တာ..တကယ် မရိုက်ခဲ့ပါဘူး …”
“ သေချာလား ..ခွေးမသား….မှန်မှန်ပြော ….”

တိမ်တိုက်က ဆန္ဒကို တဖုန်းဖုန်း နဲ့ ကန်ထည့်ပြန်သည် ။

“ အား……အိုး..မလုပ်ပါနဲ့………အီး…..”

ဆန္ဒရဲ့ ပေါင်ကြားကို ကန်မိလို့ ဆန္ဒ စကားမပြောနိုင်တော့ဘဲ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေသည် ။ နန္ဒက..“ သေချာပါတယ်.. ကျနော်တို့ သူ့ကို ညာပြောခဲ့တာပါ..ကျနော်တို့ ဖုန်းတွေကိုလည်း ကြည့်နိုင်ပါတယ် …” လို့
ပြောသည် …။

“ အင်း ….မင်းတို့ ဖုန်းတွေကို ငါ စစ်ကြည့်မယ် ….ငါ့ကို ညာတယ် ဆိုရင်တော့ မင်းတို့ ကို မဲဆောက် ပို့ပြီး ဘဝပြောင်းပစ်မယ် …”

တိမ်တိုက် စကားကြောင့် နန္ဒတို့ တော်တော့်ကို ကြောက်လန့်နေကြသည် …။ တိမ်တိုက် နန္ဒတို့ သုံးယောက် ရှိနေတဲ့ အခန်းက ထွက်ပြီး ဖရန်ကီ ရှိနေတဲ့ အခန်းကို ဝင်ဖို့ ပြင်သည် …။ ချစ်စု တိမ်တိုက်ဆီကို ပြေးပြီး..“ ကိုကြီး…တော်ပါတော့ရှင်..ချစ်စု ဒီလို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းတွေ မမြင်ပါရစေနဲ့တော့…” လို့ တားဆီးမိသည် ..။

        တိမ်တိုက်က ..“ ဒီမှာ ချစ်စု ..မင်းအတွက် နာ လို့ လုပ်နေတာ...သိလား ...ငါက လက်စားချေရတာ ၀ါသနာ ပါလွန်းလို့ လုပ်နေတယ် လို့ မထင်နဲ့ ....ငါက မကောင်းတဲ့ အလုပ်တွေ လုပ်နေတယ် ဆိုပေမယ့် ဒီလို ပိုက်ဆ ံ မရတဲ့ အလုပ်တွေ လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ...ငါက ဘိန်းရောင်းတယ် ..ဆေးပြားရောင်းတယ် ...ခိုးထုတ်ခိုးသွင်းတွေ လုပ်တယ် ...မင်းအတွက် နာလို့...ဒါတွေ လျောက်လုပ်နေတာ...ချစ်စု .....” လို့ ပြန်ပြောသည် ။

ချစ်စုလဲ ရှိုက်ရှိုက်ငိုနေသည် …။

“ ကဲ..ဖရန်ကီကို ဝင် စစ်လိုက်အုံးမယ် ….”

တိမ်တိုက် အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည် …။

“ ဟေ့ကောင် ….ဒီမှာ ကြည့်စမ်း ….”

ဖရန်ကီ လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ တိမ်တိုက်က ဖရန်ကီရဲ့ မျက်နှာကို တံတွေးနဲ့ လှမ်းထွေးလိုက်သည် ။

“ မင်းတို့ကို သောက်ဂရုမစိုက်လို့ကို ငါ့မျက်နှာကြီး ပြောင်ပြပြီး ထားထားတာ….မင်း ကို ငါ မေးစရာတွေ ရှိလို့ …”

“ ဘာမေးမလို့လဲ ..မေးလေ..ကျ ုပ် ဖြေမယ် …ပြီးရင် ကျု ုပ်ကို ပြန်လွှတ်..ခင်ဗျား ဘာလိုချင်လဲ..ပြော…အကုန် ရ ရစေမယ် ….”

“ လာပြန်ပြီ…..မင်းတို့က တော်တော် ငွေစကား ပြောတာဘ.ဲ ..ဟားဟား………”

တိမ်တိုက် သည် ဖရန်ကီ ကို တအား ထိုးကြိတ် ကန်ကျောက်သည် …။

“ တော်…တော်ပါတော့ …ကျ ုပ် တောင်းပန်တယ် …ကျ ုပ် ကို ဘာမေးချင်လ.ဲ …မေး…….”

“ မင်း……ချစ်စု ကို ဘာကြောင့် ပစ်ထားခဲ့လဲ…”

“ ဟာ…ခင်ဗျား က ဘယ်လို သိနေလဲ…..ချစ်စု နဲ့ ခင်ဗျား ဘာပတ်သက်လဲ …..”

“ ခွေးမသား..မင်းက ဖြေရမယ့်ကောင်..ငါ့ လက်ခုပ်ထဲ ရောက်နေတဲ့ ကောင် …ငါ့များ ပြန် မေးခွန်းထုတ်နေတယ်
….ခွေး မသား…..”

တဖုန်းဖုန်း နဲ့ ထိုးကြိတ် ပြန်သည် ….။

“ ငါမေးတာဘဲ ဖြေ..ငါ့ ပြန်မမေးနဲ့ ….မင်း ဘာကြောင့် ချစ်စု ကို ထားခဲ့တာလ.ဲ ..”

        အပြင်က အပေါက်လေးက ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ချစ်စု သည် အခန်းထဲက သွေးအလိမ်းလိမ်း နဲ့ ဖရန်ကီ ဘာများ ဖြေမလဲ စောင့်ကြည့် နားထောင်နေသည် ..။ ဖရန်ကီသည် ပါးစပ်ထဲက သွေးတွေကို ပျစ်ခနဲ ထွေးထုတ် လိုက်ပြီး..“ သူ့ကို အစထဲက ကျုပ် အပျော် လုပ်တာဘဲဗျာ....မထားခဲ့လို့ ဘာလုပ်ရမှာလ.ဲ ....” လို့ ဖြေသည် ...။ ချစ်စုသည် ကြားလိုက်ရတာ ကို မယုံနိုင်အောင်ပါဘဲ ..။
        သူသိပ်ချစ်တဲ့ သူ့ကို သိပ်ချစ်တယ် လို့ သိထား ယုံထားခဲ့လို့ ကိုယ်ကို ပုံအပ်ပြီး လိုရာသုံးစေ လို့ ခွင့်ပြုခဲ့တဲ့ ချစ်သူရဲ့ နုတ်ဖျားက ဒီလို စကားမျိုး ကြားလိုက်ရလို့ အလွန် နာကျည်းသာွ းရသည် ...။ တိမ်တိုက်က

တော့ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ပြီး….“ ဒါဆို မင်းက ညာပြီး ချစ်တာပေါ့ ….” လို့ မေးသည် …။
ဖရန်ကီက ..“ ဟေ့..ခင်ဗျားက ဘိုးတော်ဘုရား လက်ထက်က လို ..အချစ်စစ် အချစ်မှန် နဲ့ တယောက်ဆို တယောက် ချစ်တတ်တဲ့ ဒိတ်အောက်နေတဲ့ ဘူဒါးကြီး လား ….ကျ ုပ်တို့က တွဲမယ်..ဖြုတ်မယ် ..ဒါဘဲ ..ဘယ်သူက အတည် ယူမှာလဲ..ချစ်စုလို မုန့်ဟင်းခါးသည် သမီးကို ….” လို့ မဲ့ရွဲ့ပြီး ပြောလိုက်သည် …။

“ အို…ပြောရက်လိုက်တာ ….”

        ချစ်စု အရမ်း စိတ်ထိခိုက်ကြေကွဲရသည် ...။ နံရံကို နဖူးအပ်ပြီး ငိုနေရသည် ..။ ဒူးတေ ွမခိုင်တော့ ...။ တိမ်တိုက် က စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဖရန်ကီ ကို ပိတ်ကန်သည် ..။ ဖရန်ကီ က “ ခင်ဗျား..ကျ ုပ်ကို ရေလည် နှိပ်စက်တယ် ..ကျ ုပ် ပြန် လွတ်လို့ကတော့ ခင်ဗျား ကို အရေဆုတ်ပစ်မယ်..ကျ ုပ် အဖေ ဘယ်သူ ဆိုတာ သိရဲ့လား ....” လို့ ဒေါသ တကြီး အော်ဟစ်သည်  ။

“ ကြိုက်သွားပြီ..မင်းက အောက်ကလဲ နေသေး..ငါလီးလဲ မလျော့ဘူး ဆိုတဲ့ အကောင်မျိုးပါလား ….ဟားဟား…. မင်းကို ရိုးရိုး ဘယ်ပြန်လွှတ်ပေးမလဲ …လီးကြီးကြီး နဲ့ ဘဲတွေကို ၀ိုင်း ဖွင့်ခိုင်းပြီး မဲဆောက်မှာ ဖြတ်ဖေါက်ချုပ် လုပ်ပေးပြီး မှ ပြန်လွှတ်မှာ…ခွေးသား ဝက်မြေး ရဲ့ …..”

“ ဘာ….ခင်ဗျား..လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်လို့ရမလား..မင်းမဲ့တိုင်းပြည်မှ မဟုတ်တာ …..ခုလောက်ဆို ကျုပ်အဖေတို့ ပိုက်စိပ် တိုက် လိုက်ရှာနေလောက်ပြီ ……”

“ဟေ …..ဟုတ်လား…အယ်…တဒတ်ဒတ် နဲ့..ဟတ်စကီး အသံတေလွား …..ဟားဟားဟား……. ရှာနေကြပြီ…
.ကြွက်တွင်းတေ ွ ထ ဲ ……ဟားဟားဟား……..”

တိမ်တိုက်က ပြောင်ချော်ချော်တွေ လုပ်နေပြီးမှ ချက်ချင်းဘဲ မျက်နှာ ပြန်တည်သွားသည် …။ ဘောင်းဘီထဲက လမ်းလျောက် စကားပြောစက်လေး ကို ထုတ်ယူသည် ..။

“ သူရ ဲ …..သူရ.ဲ …..” လို့ ခေါ်ပြောလိုက်သည် …။

သူရဲ ပြန်ထူးသည် …။

“ ဆရာ..သူရဲပါ…ဘာလိုလဲ …”

“ ဖမ်းထားတဲ့ ၂ယောက် ခေါ်လာခဲ့ …”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…..”

တိမ်တိုက် က ဖရန်ကီ့ ကို ပိတ်ပိတ် ကန်ထည့်နေသည် …။

တံခါး ကျွီကနဲ ပွင့်လာသည် …။

ကြိုးတုပ်ထားတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် မိန်းမ နှစ်ယောက် ကို အတင်းဆွဲခေါ်လာနေသည် …။

ဖရန်ကီ အထိတ်တလန့် အော်ဟစ်လိုက်သည် …။ “ဟာ ….”
ဖရန်ကီ မကြည့်ရဲ ..။ မျက်လုံးတွေကို လွှဲဖယ်လိုက်သည် ..။ မျက်နှာကို တဖက်ကို လှည့်ထားလိုက်သည် …။

“ မာမီ…မာမီ…..ဇလပ်ဖြူ …….”

သူ့အမေ နဲ့ သူ့ရီးစား တို့ ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ဖြစ်နေသည် ….။ တိမ်တိုက ်အားပါးတရ အော်ရယ်လိုက်သည် …။
“ ဟားဟားဟား…..ဟားဟားဟား……….”
“ ဖရန်ကီ ..မင်း လေသံကို နဲနဲ လျော့လိုက်ကွာ……တိမ်တိုက်တို့က မပိုင်ရင် ခြင်တောင် မရိုက်ဘူးကွ ….. မင်းလ ို
ကောင် .. လေမာမယ်မှန်းသိလို့ ..မင်း မာမီ နဲ့ မင်းစော်ကို ဖမ်းဆွဲလာခဲ့တာ…”

ဖရန်ကီသည် ခေါင်းငိုက်ဆိုက်ကျကာ ခေါင်းကို တဖက်ကို လှည့်ထားရင်း ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ …။ တိမ်တိုက်က ဖရန်ကီရဲ့ အမေ ဒေါ်ဝင်နီ ဖက်ကို လျောက်သွားလိုက်သည် …။

“ ဒီမယ် …ခရိုနီ ကတော်ကြီး …နင် သမီးချင်း မစာမနာဘဲ တော်တော် မိုက်ရိုင်းတဲ့ စကားတွေ ပြောခဲ့တယ် …. နင်တို့ က ချစ်စုသဲသဲ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး က ဆင်းရဲတဲ့ ကောင်မလေး ဆိုပြီး အနိုင်ကျင့် ချင်ကြတယ် ….အခု ငါ့လို လူမိုက် က ဒီအထဲ ဝင်ပါလာတော့ နင်တို့ နာပြီ….ဟားဟား…..တိမ်တိုက်တို့က သေမထူးနေမထူး …..ငါနဲ့ ပြိုင်မိုက်ရင် မင်းတို့ဘဲ နာမယ် ….. ဟားဟားဟား…”

“ ကျ ုပ်အမေ ကို ဘာလို့ ဆွဲထည့်တာလဗဲ ျာ…..မကောင်းပါဘူး ….”

“ ဟိုးရှေးရှေး ဟာမူရာဘီခေတ်က ကိုဓ ဥပဒေလို An eye for an eye မျက်လုံးတလုံး ဆုံးရှုံးရင် မျက်လုံးတလုံး ပြန်ပေးဆပ်ရမယ် ..ဆိုတဲ့သဘောတရား ကို ငါကြိုက်တယ် ….ခုခေတ် ဥပဒေတွေက မတရားဘူး …..မုဒိန်းကျင့်တဲ့ ကောင်ကို ထောင်ဒဏ်နဲနဲ နဲ့ အပြစ်ပေးတာ.မတရားဘူးကွ …တကယ်ဆို မုဒိန်းကျင့်တဲ့ကောင်ကို ခံရတဲ့ လူ ဘယ်လို ခံစားရတယ် ဆိုတာ သိစေဖို့ ကိုယ်ချင်းစာ စေဖို့ မုဒိန်းပြန်ကျင့်သင့်တယ်ကွ …..”

        တိမ်တိုက် က ဖရန်ကီ ကို ပြောနေရင်း ..သူရဲ ဆိုတဲ့ သူ့တပည့်ကို ရာဂျာ ဆိုတဲ့ကောင်က ိုခေါ်လာခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်သည် ..။ ဖရန်ကီသည် သူ့အမေ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ရီးစား ဇလပ်ဖြူတို့ အဖြစ်ကို လုံးဝ မကြည့်ရ ဲ ..။  ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူတို့ သည် လက်ပြန်ကြိုး အတုပ်ခံနေကြရပြီး အဝတ်အစားမပါ ကိုယ်တုံးလုံးတွေ နဲ့ ခေါင်းတွေ ငုံ့ကာ ရှက်ကြောက်နေကြသည် ။

“ ခရိုနီ ကတော်ကြီးက ဖင်တော်တော် လှတာဘဲ…ဟီး …..”

        တိမ်တိုက်ကတော့ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူတို့ရဲ့ ဖွ့ံထာွ းတဲ့ ရင်စိုင်တွေ နဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားက ခုံးမို့ နေတဲ့ မိန်းမကိုယ်တွေကို တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည် ။ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက သူ့ဟန်းဖုန်းကို

ထုတ်ယူပြီး ဗီဒီယို ရိုက်သည် ..။ ရှေ့ဖက်က ရိုက်ရုံမက အနောက်ဖက်က ပါ ရိုက်သည် ..။ သူရဲ နဲ့အတူ ရာဂျာ ဆိုတဲ့ အသားမဲမဲ ဗလကောင်းကောင်း လူတယောက် ပါလာသည် ..။

“ ရာဂျာရေ..မင်း အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ပါကွာ..ဖရန်ကီ့ကို ပြဖို့ …” လို့ တိမ်တိုက်က ပြောလိုက်လို့ ရာဂျာလဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ ကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

“ ဖရန်ကီ…ကြည့်စမ်း ..ရာဂျာရဲ့ လတန်ကို ….”
တိမ်တိုက်က ပြုံးရယ်လျက် ပြောပေမယ့် ဖရန်ကီ က ရာဂျာဖက်ကို မကြည့် ..။ ခေါင်းကို တဖက်ကိုဘဲ လှည့် ထားသည် ..။

“ ဟေ့ကောင်..ငါပြောနေတယ်လေ …မင်း မကြည့်ဘူးလား ….”

        တိမ်တိုက်လဲ ဖရန်ကီမကြည့်လို့ သူရဲကို ဖရန်ကီ့ခေါင်းကို အတင်း ဆွဲလှည့်ခိုင်းလိုက်သည် ..။ သူရဲလဲ ဖရန်ကီ့ပါးကို သုံးလေးချက်လောက် ရိုက်လိုက်ပြီး ဆံပင်ကနေ ဆွဲလို့ ခေါင်းကို ဆွဲလှည့်လိုက်သည် ...။ တုတ်ခိုင ် ကြီးမားတဲ့ ရာဂျာရဲ့ လိင်တန်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည် ...။

“ ကဲ.ဖရန်ကီ..မင်းကို လမ်း ၂လမ်း ရွေးခိုင်းမယ် ….( ၁ ) က မင်းအမေနဲ့ မင်းရီးစားကို ရာဂျာ့ကို ကျင့်ခိုင်းမယ် ….. ဒါကို မင်း မရွေးချင်ရင် ( ၂ ) က မင်း ဖင်ကို ရာဂျာက ဖွင့်မယ် …ကြိုက်ရာ တလမ်း ကို ရွေးနိုင်တယ် …အားလုံးကို ဗီဒီယို ရိုက်ထားမယ် …မင်းတို့က ရဲတိုင်လို့ ရှိရင် ဒီဗီဒီယိုတွေကို အွန်လိုင်းမှာ ဖြန့်ပေးလိုက်မယ် ….ကဲ ကြိုက်ရာ ရွေးပေတော့ …”

        တိမ်တိုက် အမိန့်နဲ့ သူရဲက ဖရန်ကီ့အမေ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူ ဆိုတဲ့ အသားဖြူဆွပ်ဆွပ် ကောင်မလေး ကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ...။ အပြင်က ချောင်းကြည့်..နားထောင်နေတဲ့ ချစ်စု ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို ဆက် မကြည့်ရဲအောင် ဖြစ်နေရသည် ..။ တိမ်တိုက်ကို သူ့အခက်အခဲတွေ..သူ ခံရတာတွေ ပြောလိုက်မိတာတောင် မှားသွားပြီ လို့ တွေးမိလိုက်သည် ...။ ဖရန်ကီမှာ ဆုတ်လဲ စူး စားလဲ ရူး..ဘယ်လမ်းလိုက်ရမှန်း မသိတော့ ...။ အမေ နဲ့ ရီးစားကိုလည်း မကျင့်မခံစေချင်ဘူး ...။ သူ့ဖင်ကို လုပ်မှာလဲ မခံချင်ဘူး ....။

“ ကဲ ကြာတယ် ဖရန်ကီ …တခုခု ရွေးတော့..ရာဂျာလဲ စောင့်နေရတယ် ….”

သူရဲက ဖရန်ကီရဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုလဲ တခုမကျန် ချွတ်ပစ်နေသည် …။ တိမ်တိုက် ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် …။

“ ကဲ…မြန်မြန်ရွေး…စိတ်မရှည်တော့ဘူး ..တယောက်ယောက်တော့ နာတော့မယ် ….”

ချစ်စု တိမ်တိုက် ကို တားဆီးချင်နေသည် …။ တော်လောက်ဖို့ ကောင်းပြီ …။ ဒီထက် လွန်တာတွေ
ဖြစ်ကုန်ရင် မကောင်းတော့ဘူး …။ ချစ်စု နံရံကို ထုရိုက်ပြီး….“ တော်ပါတော့..ရပ်တော့…မလုပ်ပါနဲ့တော့…” လို့ အော်ဟစ်သည် …။

        တမိ ်တိုက် က ချစ်စု ပြောနေ တာကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်ဘူး ...။ ဖရန်ကီရဲ့ အမေ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူတို့ ထိုင်နေ တဲ့ နေရာကို လျောက်သွားသည် ...။

“ ဖရန်ကီ မင်း ဆုံးဖြတ်ရ ခက်နေလား …အဲ..ဒါဆိုလဲ မင်း မာမီ ကိုဘဲ ပထမဆုံး စ ကိုင်ရတာပေါ့..ရာဂျာရေ .. ဒီဆော်ကြီး ကို စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်စမ်းကွာ..နောက်ပေါက်ပါ ဖွင့်ပစ် …”

        တိမ်တိုက် စကားကြောင့် ဒေါ်ဝင်နီ အကြီးအကျယ် တုန်လှုပ်သွားသည် ..။ ကတုန်ကယင် နဲ့..“ မောင်တိမ်တိုက်ရယ်...အန်တီ မင်းကို ရှိခိုး တောင်းပန်ပါတယ်..ဟို ကလေးမကိုလဲ ကျေနပ်တဲ့အထ ိတောင်းပန် ပါ့မယ် ..မင်းတို့ ကြိုက်တာ တောင်း...ပေးမယ်... အန်တီ့ကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါကွယ်..အန်တီတို့ မှားပါတယ် ...

ဒီအတွက် တခြား အပြစ်ဒဏ်ဘဲ ပေးပါ….”
လို့ တတွတ်တွတ် နဲ့ တောင်းပန်သည် …။ ရာဂျာကတော့ တိမ်တိုက် အမိန့်အရ ဒေါ်ဝင်နီ့ကို လုပ်ဖို့ ဒေါ်ဝင်နီဆီကို ရောက်လာနေပြီ …။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်ဝင်နီ ရဲ့ အရှေ့တဲ့တဲ့မှာ ရပ်လိုက်သည် ..။ သူ့လိင်ချောင်း မဲမဲကြီးက ဒေါ်ဝင်နီ့ မျက်နှာနဲ့ တထွာတောင် မကွာ …။ သပြေသီးရောင် လထစ်ကြီးက သူ့မျက်နှာနား နီးကပ် လွန်းနေလို့ ဒေါ်ဝင်နီ မျက်နှာကို တဖက်ကို လှည့်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် …။

ရာဂျာက..“ ဟိတ်..ဘာလ.ဲ ..မျက်နှာကို တည့်တည့်ထား….ပါးစပ် ဟ …” လို့ အော်ငေါက်လိုက်သည် …။

ဖရန်ကီလဲ..“ ကျုပ် အမေကို မလုပ်ကြနဲ့….” လို့ အော်သည် …။

        တိမ်တိုက် က တဟားဟား အော်ရယ်နေသည် ...။ ချစ်စုသည် နံရံ ကို တဘုန်းဘုန်း ထရိုုက်ပြီး ..မလုပ်ဖို့ အော်ဟစ် တောင်းပန်နေသည် ....။ တိမ်တိုက်သည် သူရဲဘီလူး စီးနေတဲ့ လူတယောက်လိုဘဲ ချစ်စု ဘာပြေပြော နားမထောင်ဘဲ ဖရန်ကီ နဲ့ သူ့အမေ ကို လက်စားချေဖို့ဘဲ စိတ်ရောက်နေသည် ...။

“ က.ဲ ..ဒေါ်ဝင်နီ ..လေးဖက်ထောက်စမ်း ….”

တိမ်တိုက် အမိန့်ကို ဒေါ်ဝင်နီ နားမထောင် ..။ လူလည်ခေါင် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေရလို့ သေချင်စော် နံရအောင် ဘဲ ရှက်ကြောက် နေရတဲ့အထဲ ထပ်ပြီး လေးဖက်ကုန်းခိုင်းနေသည် ။

“ ဒေါ်ဝင်နီ…ပြောတာ နားမထောင်ဘူးလား ….လေးဖက်ထောက်ဖို့ ပြောနေတာ …”

ရာဂျာက ပါ ဝင်ဟောက်သည် …။ တိမ်တိုက် က ဒေါ်ဝင်နီကို ရိုက်မယ် လို့ လက်နဲ့ ရွယ်လိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်နီလဲ ကြောက်လန့်တကြား လေးဖက်ထောက်လိုက်လေ သည် ..။

“ ဖင်ကြီးတေကွို ထောင်….အဲ..ဟုတ်ပြီ..ဖင်ပူးတောင်း ထောင် …ဟုတ်ပြီ….ဟားဟား…..”

ဒေါ်ဝင်နီ ရဲ့တင်ပါးကားကားဖွေးဖွေးကြီးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးတေ ွ နဲ့ တဖျန်းဖျန်း ရိုက်သည် …။

“ အမလေး…နာတယ် …မရိုက်ပါနဲ့ ….”

“ ဟားဟားဟား….လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ….ဖေါင်းပြူးနေတာဘဲ ……”

တိမ်တိုက်က ဖင်ထောင်ပေးထားလို့ ပြူးထွက်နေတဲ့ ဒေါ်ဝင်နီ ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ဗီဒီယို ရိုက်နေသည် …။

“ ဖရန်ကီ ….”

“ ဘာ…ဘာလ.ဲ ..”

“ ငါ စိတ်ကူး နဲနဲလေး ပြောင်းသွားတယ် …..မင်း ငါနဲ့ညှိချင်လား ……”

“ ညှိမယ်..ညှိမယ် …..ပြော..ခင်ဗျား ဘာလိုချင်လဲ..ငွေလား….ဘယ်လောက် ဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ပေးမယ်..ကျ ုပ်အမေ နဲ့ ကျုပ်ကို လွှတ် ……..”

“ အေး…..ငါတောင်းတဲ့ ငွေ ပေးနိုင်ရင် မင်းတို့ကို လွှတ်မယ် ….မင်းတို့ ချေမွပစ်လိုက်တဲ့ ချစ်စုရဲ့ ဘဝလေးဟာ
ငွေကြောင့် ပြန်မကောင်းနိုင်တော့ပေမယ့် သူ့ဘဝရှေ့ရေးအတွက် ဆက် အသက် ရှင်သန်ဖို့ တော့ ငွေလိုတယ် ….ငါ စဉ်းစားမိတာက မင်းကို အခု ပြန်လွှတ်လိုက်မယ် …ငါ ပြောတဲ့ နေရာကို မင်း ငွေတွေ သွားပို့တာနဲ့ ငါ မင်း အမေကို ပြန်လွှတ်ပေးမယ် … ဘယ်လို သဘောရလဲ ….”

“ ရတယ်..ရတယ်….ကျ ုပ်အမေကို ဘာမှ မလုပ်ကြပါနဲ့တော့ ..ကျ ုပ် …ခင်ဗျား လိုတာအားလုံး ပေး ပေးမယ်
…….”

“ အိုကေ…လေ…လုပ်လိုက် …မင်း ငါ့ကို ရဲနဲ့ ဖမ်းဖို့ တော့ မကြံနဲ့နော..မင်းအမေ ဘဝ သိပ် ဆိုးသွားမယ် ….”

“ စိတ်ချ….အားလုံး..ခင်ဗျား သဘောကျဘဲ …”

“ သူရဲရေ ……”

“ ဗျာ..ဆရာတိမ်တိုက် …..”

“ ဖရန်ကီကို ခေါ်လာတုံးကလိုဘဲ မျက်နှာကို အဝတ်အိတ် နဲ့ စွပ်…ပြန်ခေါ်သွားပြီး အိမ်နဲ့ နီးရာမှာ ပြန်ချ ထားပစ်လိုက် …”

“ ဟုတ် ဆရာ …”

ရာဂျာက မျက်နှာမဲ့ရွဲ့ပြီး …“ ကိုတိမ်တိုက်..ခင်ဗျား..ဘာဖြစ်သွားတာလဲ..ဒီလို လူယုတ်မာကောင် ကို ငွေကြောင့် ပြန်လွှတ် ပေးလိုက်မလို့လား …အနဲဆုံး ဖင်ဝိုင်းချ ပြီးမှ လွှတ်ဖို့ ကောင်းတယ် ….” လို့ ပြောလေရာ တိမ်တိုက်လဲ..“ ဟားဟားဟား…..ရာဂျာရယ်…မင်းက အရေးထဲ ဖင်ချချင်နေသေးလားကွာ…ရတယ်…ရတယ်….မပူနဲ့ ….ချရစေမယ်
…. တဖက်ခန်းမှာ ဆန္ဒ….နန္ဒ နဲ့ ကက်နက် ဆိုတဲ့ ကောင်လေး သုံးယောက် ရှိနေတယ် …အဲဒါ ကို မင်း တာဝန်ယူလိုက် .. .ပီပီပြင်ပြင်လေးပေါ့ကွာ …..” လို့ ပြောသည် ..။

ရာဂျာလဲ လိင်တန်မဲမဲကြီး တရမ်းရမ်း နဲ့ တဖက်ခန်းကို ဝင်သွားသည် …။

ချစ်စု သည် ငိုယိုပြီး….“ ကိုကြီး..ချစ်စု ငွေမလိုဘူး..မယူချင်ဘူး …ချစ်စု ကျေနပ်ပါပြီ..ဒါလောက် နဲ့ဘဲ တော်လိုက် ပါတော့ …” လို့ ပြောဆိုသည် ..။ တိမ်တိုက် က ဖရန်ကီ့ကို ငွေတွေ ဘယ်ကို ပို့ဖို့ ပြောနေသည် …။

“ မင်း လူပါးဝတာ နဲ့ မင်းအမေ ကို လိုးနေတဲ့ ပုံတွေ ရန်ကုန် မြို့လည် လမ်းမကြီးတွေမှာ ပုံကြီးတွေကပ်ပစ် လိုက်မယ် …..ကြားလား …”

ဖရန်ကီ က ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် …။

“ သူရဲ ….ကဲ..ဖရန်ကီကို ခေါ်သွားတော့ ….”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ….”

“အော်..ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဒီပိန်တာရိုးမလေး ကို လဲ အခန်းထဲ ပြန်လှောင်ထားလိုက် …အဝတ်တွေ ပြန်ပေးဝတ်လိုက်ကွာ …..”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ….”

        ရုတ်တရက် စိတ်ပြောင်းသွားတဲ့ တိမ်တကို် ကို ချစ်စု နားမလည် ...။ ဖရန်ကီတို့ဆီက ငွေတွေ တောင်းတာ ကို ချစ်စု မကြိုက်ပေမယ့် ဆက် မနှိပ်စက်တော့တာကို ကျေနပ်သည် ..။  ဒီအချိန်မှာ တဖက်ခန်းက ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်တဲ့ ဆန္ဒ ရဲ့ အသံကြီးကို ကျယ်ကျယ် လောင်လောင်ကြီး ကြားလိုက်ကြရသည် ...။ တိမ်တိုက် က တဟားဟား အော်ရယ်သည် ...။

“ အလှည့်ကျရင် မနွဲ့စတမ်း တဲ့ ဆန္ဒ…ရေ..မင်းတို့ တူဖြစ်တုံးက နှံခဲ့တာဘဲ…တဖန်တလဲ ပေဖြစ်လာတော့လ.ဲ …
ခံလိုက်ကြပေါ့ …..”

ချစ်စု လက်ကို ဆွဲပြီး အခန်းထဲက ထွက်သည် …။ အပြန်ခရီးမှာ တိမ်တိုက် ခါးကို ဖက်ပြီး ဆိုင်ကယ်အနောက်မှာ လိုက်ပါ စီးခဲ့ရင်း.. ဖြစ်ခဲ့တာတွေ တွေ့ရတာတွေ အတွက် စိတ်တွေ လှုပ်ရှား ရင်တုန်နေရဆဲ ဘဲ …။
သုံးလခန့် ကြာပြီး ချိန် ….

        မြန်မာပြည် နယ်စပ် တဖက်ကမ်း မဲဆောက်မြို့ စျေးဆိုင်တန်းတွေ မှာ ချစ်စု သဲသဲ လမ်းလျောက်နေသည် ...။  တိမ်တိုက် က အလုပ်ကိစ္စ ရှိလို့ ညနေမှ ပြန်ဆုံမည် လို့ ပြောသာွ း သည် ..။ အခုဘဲ ဒီမြို့့က နံမည်အကြီးဆုံး ထမင်းဆိုင်လေးမှာ စားသောက်ပြီးလို့ ချစစ် ုသဲသဲ ဘိုက်တအားတင်းနေသည် ...။ မနေ့က အိမ်ကို ချစ်စု ပထမဆုံး ဖုန်းဆက်ဖြစ်သည် ...။ မေမေ နဲ့ မမကြီးတို့ နဲ့ စကားပြောသည် ...။  သူတို့ ချစ်စု နဲ့ ပြန်စကားပြောရလို့ အရမ်းက ို ဘဲ ဝမ်းသာလိုက်ကြတာ ....။

မမကြီးက သူတို့ ကိုသူရိန်ထွန်း အပေါ်မှာ တင်နေတဲ့ အကြွေးတွေကို အရင်းနဲ့ အတိုး အားလုံး
ဆပ်ပေးလိုက်လို့ အရမ်း ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ….သူတို့ကို တောင်ဒဂုံမှာ တိုက်အသစ်လေး နဲ့ ကားသစ် လေး တစီး
ဝယ်ပေးလို့ လဲ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ..ချစ်စု နဲ့ ကိုတိမ်တိုက်ကို ဘယ်တော့ ပြန်တွေ့ကြရမှာလဲ ….လို့ ပြောသည် ..။ မေးသည် …။ ချစ်စု လဲ မေမေနဲ့ မမကြီးကို ဘန်ကောက်မြို့မှာ ပြန်ဆုံကြဖို့ လုပ်နေကြောင်း ..ကိုတိမ်တိုက် ရဲ့ တပည့်တွေ လာပြီး နိုင်ငံကူး လက်မှတ် လုပ်ပေးကြလိမ့်မည် ..မကြာခင် ဆုံမည် လို့ပြောလိုက်သည် …။ ချစ်စု စျေးဆိုင်တွေ တဆိုင်ပြီး တဆိုင် လျောက်ကြည့်ပြီး လိုတာတွေ ဝယ်ချမ်းနေဆဲ ဖုန်းတခု လာလို့ ထူးလိုက်တော့ တိမ်တိုက် ဖြစ်နေသည် …။

“ ချစ်စု …..ဘယ်မှာလ ဲ…”

“ စျေးဝယ်နေတယ် …ပြီးပါပြီ …ကိုကြီးကော…အလုပ် ပြီးပြီလား ….”

“ ပြီးပြီ …ပြန်လာပြီ ..ဟိုတယ်မှာ ဆုံမယ် …..”

“ အိုကေ..ကိုကြီး …..ဆီးယူး ……”

ချစ်စု ဒီနေ့ တိမ်တိုက် လိုချင်တဲ့ အဖြေ ကို ပေးမလို့ …။ လှုပ်ရှား ယိမ်းယိုင်နေတဲ့ စိတ်တွေ လဲ အနယ်ထိုင် တည်ငြိမ် လာပြီမို့ တိမ်တိုက် ကို ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ အဖြေစကား ပေးတော့မလို့ ပါ …။ တိမတ်ိုက် နဲ့ ဟိုတယ်ခန်းမှာ ပြန်တွေ့ဆုံဖို့ ခပ်သွက်သွက် လျောက်လှမ်းလိုက်သည် ….။
ချစ်စု ဟိုတယ်အခန်း ကို ပြန်ရောက်တော့ တိမ်တိုက် မရောက်သေးဘူး ..။ ချစ်စု နဲ့ သူနဲ့ ရန်ကုန်ကနေ ဒီ မဲဆောက်ကို ထွက်လာကြပြီး အတူတူ နေနေကြတာ နှစ်လလောက် ရှိပြီ ..။ ဒါပေမယ့် ချစ်စု နဲ့ သူ ဘာမှ လွန်လွန် ကျူးကျ ူး မဖြစ်ကြသေးဘူး ..။ သူက ချစ်စု က ဖရန်ကီ ဆန္ဒ နဲ့ နန္ဒ..ကက်နက်တို့ နဲ့ ကြုံခဲ့ပြီး အဓမ္မ ကာမကို ရွံရှာ မုန်းတီးနေမှာကို သိသည် ..ဆိုပြီး ချစ်စုကို ချစ်မိတဲ့အကြောင်းဘဲ ပြောပြီး ချစ်စု ပြန်ချစ်နိုင်မလား မေးတာကလွဲပြီး ဘာအခွင့်အရေးမှ မယူခဲ့ဘူး…။
ချစ်စုလဲ မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ တင်နေတဲ့ အကြွေးတွေကိုလည်း ပြန်ဆပ်နိုင်ခဲ့ပြီး တိုက်တလုံး နဲ့ ကားတစီး
လဲ ဝယ်ပေးနိုင်ခဲ့တာကြောင့် ဝမ်းသာ ကျေနပ် သည် ..။ ဖရန်ကီ က တိမ်တိုက် တောင်းသ လောက် ငွေတွေ လာပို့တော့ တိမ်တိုက်လဲ သူ့အမေ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ သူ့ကောင်မ ဇလပ်ဖြူ တို့ကို ပြန်လွှတ ်ပေးလိုက် ခဲ့သည် ။

        ဖရန်ကီနဲ့ သူ့အဖေ က ရဲနဲ့ ရန်ရှာမှာမို့ ဒေါ်ဝင်နီ နဲ့ ဇလပ်ဖြူ တို့ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ဗီဒီယိုတွေ ဓါတ်ပုံတွေ ကိုတော့ တိမ်တိုက် က ကိုင်ထားသည် ..။ အခုအထိတော့ ဖရန်ကီ နဲ့ သူ့အဖေ တို့ဖက်က ဘာမှ ရန်ရှာတာ မရှိပါဘူး ..။ ဒါပေမယ့် တိမ်တိုက် လဲ စားကျက်ပြောင်းမယ်...ဆိုပြီး အရင်ဆုံး မြဝတီ ကို ရွှေ့ခဲ့ကြသည် ..။ နောက်ပိုင်း မဲဆောက်မှာ လာ အလုပ်လုပ်နေသည် ..။

ချစ်စုကို သူက အရမ်း ဂရုစိုက်တာကြောင့် ချစ်စုလဲ သူ့အပေါ် သံယောဇဉ် ရှိလာသည် ..။ သူ့အချစ်ကို
လက်ခံပြီး သူနဲ့ အတူတူ နေတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတလ်ိုက်မိသည် ..။ သူပြန်မလာခင် ချစ်စု ရေချိုးလိုက်သည် ..။ တနေကုန် အပြင် လျောက်သွားထားတာကြောင့် ချွေးတွေ ထွက် နံစော် နေမှာကို မလိုလားဘူး …။ ရေချိုးပြီး ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ထွက်လာခဲ့တဲ့အချိန် တိမ်တိုက် ပြန်ရောက်လာသည် …။

“ ချစ်စု …ဆာလား …ကိုကြီး စားစရာတေ ွဝယ်လာတယ် …”

“ ကိုကြီးရယ်….ချစ်စုကို အစားတွေ တအား ကျွေးမနေနဲ့…တော်ကြာချစ်စု ဝလာပြီး ဖက်တီးပုတ်ကြီး ဖြစ်လာရင် ကိုကြီးဘဲ မကြိုက်တော့ဘူး ဖြစ်နေမှာ …..”

“ ဟားဟားဟား…ချစ်စုရယ် …ကိုကြီးက ချစ်စုကို ပိန်ပိန်..၀၀ အမြဲ ချစ်နေမှာ….လာစမ်း ….မေးစရာ ရှိလို့ …”

သူ ချစ်စုကို ဖက်လိုက်သည် ..။

“ ဘာမေးမလို့လဲ …”

သူ့ခါးကြားမှာ ထိုးညှပ်ထားတဲ့ သူ့သေနတ်ကြီးက ချစ်စု နဲ့ သူနဲ့ ကြားမှာ ခိုးလိုးခုလု ခံနေသည် ..။

“ ကိုကြီး..သေနတ်ကြီး ဖယ်လိုက်ပါလားကွာ….”

“ ဟားဟားဟား….ဟုတ်တယ်..ဆောရီး …ချစ်စု…”

တိမ်တိုကက် သူ့သေနတ်ကို အနားက စားပွဲလေးပေါ်ကို တင်လိုက်သည် ..။

“ ကိုကြီး မေးလေ …ဘာလဲ ….”

“အော်..ချစ်စုကို ကိုကြီး မေးထားတာလေး ပြန်ဖြေတော့လေ …ချစ်လား ဆိုတာ..”
“ ကိုကြီးက မသိသေးဘူးလားဟင် …”

“ သိဘူး ….”

လူဆိုးကြီး လုပ်စားနေတဲ့ တိမ်တိုက်သည် အရမ်းနုပြနေသည် …။

“ ပြော…ချစ်စု ချစ်တယ် လို့ ပြော….”

“ ကိုကြီးကို ချစ်စု ချစ်တယ်..သိလား …ချစ်စု ကို တသက်လုံး ကြင်ကြင်နာနာ နဲ့ ပေါင်းမှာလား ….”

“ အင်း …ပေါင်းမှာပေါ့…အခုက စပြီး …..”

          တိမ်တိုက်က ချစ်စု ကို နမ်းလိုက်သည် ..။ ပါးတွေကို နမ်းသည် ..။ နဖူးကို နမ်းသည် ...။ ချစ်စု

နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းသည် ..။ ချစ်စုလဲ သူ့ကို တအား ပြန်နမ်းမိသည် …။ တိမ်တိုက် က ..“ ချစ်စု ရယ်…အရမ်း ချစ်တယ်ကွာ …” လို့ အားမလို အားမရ အသံနဲ့ ပြောရင်း ချစ်စုရဲ့ လျော့ရည်းရည်း ဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲဖြည်လိုက်သည် ..။

“ အို..ကိုကြီး ….”

ချစ်စုက ဟန်ဆောင် ဆွဲလိုက်ပေမယ့် ထမိန်က ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသွားသည် ..။ ချစ်စုရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေက ကော့ချွန်တင်းမာနေသလို ရင်သီးလေးတွေကလဲ စိတ်တွေ လာနေလို့ တင်းပြီး မာထောင်နေကြသည် ..။ တိမ်တိုက် က ချစ်စု လည်ပင်းကို နမ်းစုတ်နေရာက ရင်သားတွေကို နမ်းသည် …။

“ အို …ကလဲိုက်ထာ…ဟင့်ဟင့်…..”

        တိမ်တိုက်သည် ကလေးလေးတယောက် နို့စို့သလိုဘဲ ချစ်စုရဲ့ ရင်သီးလေးတဖက်ကို တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စို့လိုက်တော့ ချစ်စုလဲတကိုယ်လုံး ဖိန်းဖိန်း ရှိန်းရှိန်း နဲ့ ကြက်သီးတွေ ထသွားရသည် ...။ သူ့လက်တဖက်က ချစ်စု ပေါင်ကြားကို စမ်းလိုက်သည် ..။

ချစ်စုက စောစောကဘဲ အမွှေးတွေ ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထား တာ ..။ ချစ်စု အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကို
သူ့လက်ချောင်းတွေက ရေရေလည်လည် သမနေသည် ..။ ထိုးမွှေနေသည် ..။ ချစ်စု ကုတင်ပေါ် လဲကျသွားရသည် ..။ သူက ထပ်ချပ်မကွာ ချစ်စု ကိုယ်ပေါ် ခွရက်သားကြီး ပါလာာသည် ..။ ရင်သီးတဖက်ပြီးတော့ နောက်တဖက်ကို စို့ပြန်သည် ..။ အို ..သူ့အတန်ကြီးက တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး …ချစ်စုပေါင်ကြားကို လာတေ့ထောက် နေသည် ..။

အမလေး ….နဲနဲနောနော ဟာကြီး မဟုတ်ဘူး …

        သူ့ပစ္စည်းကြီးကို ပထမဆုံး နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ ကြုံရတာဘဲ ...။ ထိပ်က အထစ်ကြီးကို မြင်တာ နဲ့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသာွ းရသည် ...။ အိ .....ဒါကြီးနဲ့ ကြုံရတော့မှာ ဆိုတဲ့ အသိ ကချစ်စု ကို ကျောချမ်းသွားစေသည် ...။ ကြောက်လ ဲ ကြောက် ..လိုလဲ လိုချင် ပေါ့ ...။ သူက ချစ်စု အင်္ဂါထဲ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဆွကလိတာ သူ့လက်ချောင်း တွေမှာလဲ ချစ်စုရဲ့ အရေတွေ ပေစိုနေပြီ ...။

သူ လုပ်တော့မယ် ထင်တာ..မလုပ်သေးဘဲ ချစ်စု ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ကို ဆွဲကားလိုက်ပြီး ချစ်စု အင်္ဂါကို
လျာနဲ့ ယက်ပေး သည် ..။ တကယ်ဆို စောစောထဲက ချစ်စု က တအား လိုလားနေမိတာ …။ အခုလို ချစ်စု အစိကို သူ့လျာနဲ့ ကလော်ထိုးပြီး ဆွပေးနေတော့ ချစ်စု မခံနိုင်ဘူး …။ တအားရွ.. တအားထ …တအား ယားနေပြီ ….။

“ ကိုကြီးရယ် …တော်ပါတော့ …..အရမ်း လိုချင်နေပြီ ….” လို့ မရှက်တမ်း ဖွင့်ဟ တောင်းခံမိရတော့တာဘ ဲ ….။

          တိမ်တိုက် က သူ့အတန်မာမာကြီးကို ချစ်စု လက်ထဲကို လာထည့်သည် ...။ နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး ....

တကယ် ကြီးတယ် …..။ ချစ်စုလဲ ခံချင်လှပြီ ဆိုတော့ သူ့ဟာကြီးကို ချစ်စု အင်္ဂါစပ်အပေါက်မှာ တေ့ပေး မိလိုက်သည် ..။ သူက ချစ်စု ရင်သီးတဖက်ကို ငုံလိုက်ရင်း ဖိသွင်းထည့်သည် …။ သူ့လိင်ချောင်းကြီး စီးစီးကြီး ချစ်စု အထဲထဲ တိုးဝင်လာသည် …။

“ အား…ကိုကြီးရယ် ….”

အင်္ဂါစပ် အခေါင်းထဲ အတန် တုတ်တုတ်ကြီး ဝင်လာတာက တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ….။ ချစ်စု တင်ပါးတွေကို သူ ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ပြီး အတန်တဆုံး သွင်းထည့်တာ …။ သူ့တန်ဆာကြီး တခုလုံးဟာ ချစ်စု အင်္ဂါစပ်ထဲ ရောက်နေပြီ …။ သူ့ခါးကို ဆွဲဖက်မိသည် ..။ အို..သူ ဖြေးဖြေးချင်း ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက် လုပ်နေပြီ ..။

          အချက်တိုင်း ဟာ ချစ်စု ကို ဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကောင်းကောင်းသွားစေတော့ ချစ်စုလဲ အောက်ကနေ

မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာပြီး တင်ပါးတွေကို ဝေ့ဝိုက် လှုပ်ရှား ပေးမိရသည် …။ ချစ်စု တုန့်ပြန်မှုတွေ လုပ်တာ သူ ကြိုက်တဲ့ ပုံဘ ဲ …။ သူဆောင့် ကိုယ်ပင့် နဲ့ တက်ညီလက်ညီ ဘဲ ..။ အားရပါးရ ဆောင့်ထည့်လာသည် ..။ ချစ်စု ကလည်း အဆောင့်ခံတာကို ဖရန်ကီနဲ ့ကြုံကထဲက အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား ဆိုတော့ တိမ်တိုက် ဆောင့်တာတွေကို အောက်ကနေ ပြန် တုံ့ပြန် ကော့ပေး ပင့်ပေး..စကောဝိုင်း မွှေ့ပေးလိုက်သည် …။

တိမ်တိုက် ကြာကြာ မဆောင့်နိုင်ဘဲ သုတ်ရေတွေ အချက်ပေါင်း တော်တော်များများ ပန်ထုတ်ပြီး လိုရာ ပန်းတိုင် ကို ရောက်သွား သည် …။ သူကောင်း ကိုယ်ကောင်း …အချစ်လွန်ပွဲ နံပါတ် ( ၁ ) …ပြီးသာွ းပြီ ….။တိမ်တိုက် အတန်ကြီးက သုတ်ထွက်ပြီးသွားတာတောင် မာထောင်နေတုံးဘဲ …။ အားကြီးတဲ့ ကိုကြီး တိမ်တိုက်ကို စိတ်တိုင်းကျ ပေးဖို့ ချစ်စု အဆင်သင့်ပါဘ ဲ …..။ ပြီးပါပြီ

ZG

စ္စုသဲသဲ အရမ္း အံ့ၾသသာြ းသည္ ။ ေဟမာေငြႏွင္းတို႔ ေခၚသြားတဲ့ ဒီ ကလပ္က သူထင္ထားတာထက္
ပိုသားနားေနလို႔ ။ ပိုရွိုင္းေနလို႔ ။ သားသားနားနား ဘဲေလးေတြလည္း တပုံႀကီး ေလ .. ။ခ်စ္စုသဲသဲ အတြက္ ဒီ ဇုံ ( Zone) ဆိုတဲ့ ကလပ္အသစ္ ေနရာအသစ္က အထူးအဆန္းေတြ ခ်ည္း။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလို ေနရာမ်ိဳး ရွိသည္ဆိုတာ ခ်စ္စုသဲသဲ အခု ကိုယ္တိုင္ ေရာက္ဖူးမွ သိသြားသည္ ။ နိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္ တခုကို ေရာက္သြားသလို စိတ္ထဲမွာ ခံစားလိုက္ရလို႔ ။

“ ခ်စ္စု ”
“ ဟင္ ..ဘာလ.ဲ .ေဟမာ ”

“ ဟိုမွာၾကည့္ ..အရမ္းလန္းတယ္ ..”

“ ဘယ္တေယာက္လဲ ..ေဟမာ ..”

“ ဟိုမွာေလ ..ေစာေစာက ဘရိတ္ဒန႔္စ္ကတဲ့ ဟို ပိုးဟတ္ျဖဴေလး နဲ႔ ေတာ္ကီပြားေနတဲ့ဘဲ …”

        ေဟမာေငြႏွင္း ျပတဲ့ဘဲကို ခ်စ္စုသဲသဲ ေတြ႕ၿပီ ..။ အိုး ။ ေဟမာေျပာတာ ဟုတ္တယ္ ။ ဘကဲ အလန္းစား ။ ဝတ္တာကလဲ လန္းသည္ ။ဆံပင္ပုံနဲ႔ လူပုံက ဗီဒီယိုမင္းသား ေအာင္ရဲလင္းလို ဒီဇိုင္း ။ ဘရိတ္ဒန႔္စ္ကတဲ့ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ စလင္းေလးနဲ႔ ေတာ္ကီေတြ ပြားေနတာ မရပ္မနား ..။

         ၾကည့္ေနတုံးဘဲ သူ႔အနားကို ေစာ္အလန္စားေလးေတြ ၀ိုင္းလာသည္ ။ ဟြန္း..ေကာင္မေတြကလဲ မိုက္တဲ့ ဘဲဆို အရွက္မရွိ ၀ိုင္းအုံေနၾကတယ္ ။ သူမ်ားေတြကို ေျပာသာ ေျပာရတယ္ ...ခ်စ္စုသဲသဲလဲ ဒီဘဲေခ်ာေခ်ာကို မၾကာ ခဏ ၾကည့္မိေနသည္ ။ သူ႔ကို လူေတြရႈပ္ၿပီး မေတြ႕ေတာ့ရင္ ခ်စ္စုသဲသဲ လိုက္ရွာမိေနသည္ ။

        ေဟမာေငြႏွင္းရဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိမိဦး မိတ္ဆက္ေပးလို႔ သူတိ့ု ေခ်ာင္းငမ္းေနတဲ့ အလန္းစားဘဲ နဲ႔ ေဘာ္ဒါ ျဖစ္ၾကရသည္ ..။ သူ႔နံမည္က ဖရန္ကီမိုးျမင့္ ....တဲ့ ။ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးႀကီးတေယာက္ရဲ့ သား တဲ့ ။ မိမိဦးနဲ႔ ဖရန္ကီက အေဖခ်င္းသိၾကခင္ၾကလို႔ သူတိ့ုအိမ္ကို မိမိဦးက ေရာက္ဖူးသည္ ။ မိမိဦး မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ ဖရန္ကီမိုးျမင့္နဲ႔ ခ်စ္စုသဲသဲ လက္ဆြဲႏုတ္ဆက္ၾကေတာ့ သူ႔လက္နဲ႔ ခ်စ္စုလက္ ထိေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ ခ်စ္စုတကိုယ္လုံး ရွိန္းရွိန္း ဖိန္းဖိန္း ျဖစ္သြားသည္ ။ ၾကက္သီး ေမြးညင္းေတြ ထသြားသည္ ။ စုးရွတဲ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြရဲ့ ဒါဏ္ကို ခ်စ္စုသဲသဲ ရင္မဆိုင္နိုင္ဘူး ။ သူ႔အၾကည့္ေတြက စူးစူးရွရွႀကီးနဲ႔ ...။

        ခ်စ္စုသဲသဲရဲ့ တကိုယ္လုံးကိုသူ အဝတ္မပါဘဲ ေတြ႕ေနရသလိုႀကီး ။ ဇုံကလပ္ ရဲ့ မန္ေနဂ်ာႀကီးက ဖရန္ကီမိုးျမင့္ ကို ျပာျပာသလဲ ဆက္ဆံသည္ ။ ဘာလိုလဲ တခ်ိန္လုံး အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ။မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးဘဲ ျဖစ္မည္ ။ တခ်ိဳ႕ ဇုံကလပ္ ထဲကို ဝင္ခ်င္ၾကေပမဲ့ လူျပည့္ေနၿပီ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့အျပင္ တုတ္ခိုင္တဲ့ လူႀကီးတေယာက္က မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ အေပါက္ဝက ေစာင့္ၿပီး ေပးမဝင္လို႔ ဝင္ခြင့္မရၾကဘူး ။ ေဟမာေငြႏွင္းနဲ႔ မိမိဦးတို႔နဲ႔ အတူတူလာလို႔ ခ်စ္စုသဲသဲတိ့ုကို ဇုံကလပ္က မန္ေနဂ်ာႀကီး ကိုယ္တိုင္က အျပင္ကို ထြက္ႀကိဳခဲ့တာ ။

         ဖရန္ကီမိုးျမင့္က မိမိဦးကို ေနာက္ေျပာင္ၿပီး မုမုအီး လို႔ ေခၚသည္ ။

“ မုမုအိီး..အိမ္လာလည္အုံးေလဟာ ..နင့္သူငယ္ခ်င္း ပါ ေခၚခဲ့..ငါ့အမိ ္မွာ ပူးဆိုက္ပါတီ ရွိတယ္..ဒီဆက္တေဒး ”

လိ့ု မိမိဦးကို ေျပာလိုက္သည္ ။ မိမိဦးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ခ်စ္စုသဲသဲကို ဆိုလိုတာမွန္း ခ်စ္စုသဲသဲေရာ တျခား ေဘာ္ဒါေတြေရာ သိလိုက္ၾကသည္။ ဖရန္ကီမိုးျမင့္သည္ ေတာ္႐ုံေစာ္ကို အဖက္လုပ္ၿပီး စကားေတာင္မေျပာဘူးလို႔ မိမိဦးက သူတျခားဖက္ကို ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေျပာျပသည္ ။ ခ်စ္စုသဲသဲကို သ ခင္မင္ခ်င္လိ့ု ဖိတ္တာလိ့ု
ေျပာျပသည္။ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္စုသဲသဲသည္ ေဟမာေငြႏွင္း ေခၚသြားလို႔သာ ဇုံကလပ္လ ိုေနရာကို ေရာက္ဖူးရတာ
။ ခ်စ္စုသဲသဲသည္ ေဟမာေငြႏွင္း. . မိမိဦးတို႔လို လူဂုဏ္တန္ အသိုင္းအဝိုင္းက မဟုတ္ဘူး ။

          ခ်စ္စုသဲသဲ အေဖက အစိုးရဌာနတခုက အရာရွိတေယာက္ ျဖစ္ေပမဲ့ ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ ဆုံးသြားတာ

ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေလာက္ရွိၿပီ ။ ခ်စ္စုသဲသဲရဲ့ အေမနဲ႔ အမႀကီးတိ့ုက မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ တဆိုင္ဖြင့္ထားသည္ ။ ခ်စ္စုသဲသဲ တိ့ုသည္ အေဖရွိတုံးက ေနခဲ့တဲ့ တိုက္ခန္း ေကာင္းေကာင္းမွာေတာင္ မေနနိုင္ၾကေတာ့ဘ ဲေစ်းေပါတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္က တိုက္ခန္း ေသးေသး ညံ့ညံ့ကို ေျပာင္းခဲ့ၾကရတဲ့အထိ အိမ္စီးပြားေရး အေျခအေနက က်ဆင္း နိမ့္ပါးခဲ့သည္ ။
ေဟမာေငြႏွင္းနဲ႔ ခ်စ္စုသဲသဲတို႔က အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝထဲက အရမ္းခင္မင္ တြဲခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သည္ ။ မိမိဦးနဲ႔က ေဟမာေငြႏွင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခင္မင္ၾကရတာ ။ မိမိဦးက ခ်မ္းသာတဲ့ မိဘ အသိုင္းအဝိုင္းက ျဖစ္ေပမဲ့ ေဟမာေငြႏွင္းလိုဘဲ ေဘာ္ဒါစိတ္ရွိၿပီး အဆင့္ အတန္း ခြဲျခားတတ္တဲ့ စိတ္မရွိလိ့ု ခ်စ္စုသဲသဲနဲ႔ အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း အရင္းအျခာေတြ ျဖစ္လာၾကသည္။ မိမိဦးက ခ်စ္စုသဲသဲကို ဖရန္ကီ့အိမ္က ပူးဆိုက္ပါတီ Poolside Party ကိုသြားဖို႔ ေခၚသည္ ။ ယူ ေရာက္ဖူးဖို႔ေကာင္းတယ္.. ခ်စ္စု.. နန္းေတာ္ႀကီးလိုဘဲ သားနားတာ . .ဒို႔အိမ္နဲ႔တျခားစီဘဲကြ.. ဖရန္ကီတို႔အိမ္က အံ့မခန္းပါကြာ.. လိုက္ၾကည့္သူငယ္ခ်င္း … လိ့ု ေျပာသည္။

        Zone ကိုသြားတဲ့ညက ခ်စ္စုသဲသဲသည္ အေမနဲ႔ အမႀကီးကို သူငယ္ခ်င္း ေမြးေန႔ပြဲကိုသြားမယ္လိ့ု ညာေျပာရသည္ ။ ကလပ္သြားမည္ ဆိုရင္ အေမတို႔က ခြင့္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူးေလ ။ ခ်စ္စုသဲသဲက ျဖဴေဖြးေခ်ာေမာတဲ့ ေကာင္မေလးဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ ဝတ္စားေပးလိုက္ေသာအခါ သာမန္ ႏြမ္းပါးတဲ့ မိသားစုက ဆိုတာ မသိသာေတာ့ဘဲ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ထိပ္သီး သူေဌးႀကီးဦးမိုးျမင့္ရဲ့ သား ဖရန္ကီကေတာင္ မ်က္စိက်ကာ သူ႔အိမ္ကို ဖိတ္ေခၚေလသည္ ။

        ဒီေန႔မနက္ ခ်စ္စုသဲသဲ ေနဖင္ထိုးတဲ့အထိ မထဘူး ။ သူ႔ကို ထခိုင္းမဲ့ ေမေမေရာ မမႀကီးေရာ မရွိလို႔ ။ သူတိ့ု မနက္ အေစာႀကီးထၿပီး အေဝးေျပးကားႀကီးနဲ႔ ဘုရားဖူးသြားၾကသည္ ။ က်ိဳက္ထီးရိုးကို ။ ခ်စ္စုသဲသဲ ဒီေန႔ လြတ္လပ္သည္ ။ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ေရွာ့ပင္ သြားၾကမလို႔ ။ ဘာမွေတာ့ မဝယ္နိုင္ ။ ဝယ္ဖိ့ု ပိုက္ဆံက မရွိ ။ေငး႐ုံဘဲ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူတူ သြားရတာေတြကို ေပ်ာ္သည္။  သူ႔ထက္စာရင္ မုန႔္ဖိုးေတြရၿပီး မိဘခ်မ္းသာေသာ ေဟမာေငြႏွင္း နဲ႔ မိမိဦး တို႔က စားေသာက္ၾကရင္ ဝယ္ေကၽြးေနက်မို႔ ခ်စ္စု စိတ္ပူစရာမလိုဘူး ။ တကယ့္ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္းေတြ ရထားတာ ။

ေဒါက္…ေဒါက္ …ေဒါက္ …ေဒါက္ …..

အာ…အိပ္ေကာင္းေနပါတယ္ ဆိုမွ တံခါးလာေခါက္ေနတယ္ ….ေစာေစာစီးစီး ဘယ္သူလဲမသိဘူး ..။ အိပ္မႈံစုံမႊားနဲ႔ ထၾကည့္သည္ ။ ဘယ္သူလဲ…။
အိုး ..။ ေမေမတို႔ မမႀကီးတို႔ဆီကို လာလာေနတဲ့ လူႀကီး ။

ကိုသူရိန္ထြန္း …။

             တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ဒီလူႀကီးကို ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတိ့ု ဘုရားဖူး သြားၾကတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္သည္

.။ ဒီလူႀကီးရဲ့ အၾကည့္ေတြက စူးစူးရွရွနိုင္လြန္းလို႔ သူဘယ္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ ဆိုတာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ..ဟယ္ သူ.. သူ ခ်စ္စု ရင္ဘတ္ကို ၾကည့္ေနတာ ..။ အခုမွ ခ်စ္စုဖါသာ သတိထားမိသည္ ..။ အိပ္ရာထဲက ထလာတာမို႔ ညအိပ္ရင္း ခ်စ္စုက ဘယ္ေတာ့မွ ဘရာခံၿပီး မအိပ္ဘူး ဆိုေတာ့ ခ်စ္စုရဲ့ အက် ႌပါးပါးေအာက္က ရင္သားေတြကို သူ ႏွာဘူးထေနတာ ။

“ ကိုယ္ ခဏ ထိုင္လို႔ရမလား …”
“ မရဘူး ..”
“ ဗ်ာ…ဘာလို႔ ..”
“ ခ်စ္စု အိမ္မွာ တေယာက္ထဲ..ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတို႔ ရွိတဲ့အခါမွ ျပန္လာပါလား ”

ကိုသူရိန္ထြန္း ခ်စ္စု ေျပာတာကို သေဘာမက် မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ေပၚလြင္ေနသည္ ။ ဒါေပမဲ့ သူ ခ်စ္စုကို “ ေကာင္းၿပီေလ..ကိုယ္ ျပန္ေတာ့မယ္ ..” လိ့ု မေက်မနပ္ႀကီး ေျပာၿပီး အိမ္ထဲက ျပန္ထြက္သြားသည္ ။

        ေနျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေနသည္ ။ ခ်စ္စု ေက်ာင္းသြားဖို႔ ကားေစာင့္ေနသည္ ။ ဘတ္(စ္ ) ကားက မလာေသး။  ဘတ္( စ္ )ကား မွတ္တိုင္မွာ လူေတြ တပုံတေခါင္းႀကီး သည္ ဘတ္( စ္ )ကား လာမယ့္ဖက္ကို လွည့္ၿပီး

ေမၽွာ္ေနၾကသည္ ။ ေနပူပူေအာက္ အေျခခံလူတန္းစား ရဲ့ ေန႔တိုင္း ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ကိစၥ ။ ဘတ္( စ္ )ကား ေစာင့္ရင္း ဟိုေန႔က ကိုသူရိန္ထြန္းကို ေကာင္းေကာင္း မဆက္ဆံလိုက္လို႔ ဆိုၿပီး ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတိ့ုက ခ်စ္စုကို ဆူၾကသည္ ။ ဟြန္း ..။ ေမေမက သိပ္ဘက္လိုက္တာဘဲ ။ မမႀကီး ဖက္က အျမဲ ဘက္လိုက္သည္ ။ ခ်စ္စုကို ဆူဘဲ ဆူေနတာဘဲ ။ တခါတခါ ခ်စ္စု ေမေမ့အဆူကို မခံခ်င္လို႔ အိမ္ကေတာင္ ထြက္ေျပးသြားခ်င္သည္ ။

        အဲ့လူႀကီး ကိုသူရိန္ထြန္းကို ေနာင္ဆိုရင္ ေလးေလးစားစား ခင္ခင္မင္မင္ ဆက္ဆံဖို႔ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးက ခ်စ္စုကို ေကာင္းေကာင္း လက္ခ်ာ ရိုက္ၾကသည္ ။ ကသိုူရိန္ထြန္းႀကီးက မမႀကီးနဲ႔ ေမေမတို႔ ေရာင္းေနတဲ့ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ ကို ဆိုင္ခန္း ေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႔ သားသားနားနား ဖငြ ့္နိုင္ဖို႔ ေငြအရင္းအႏွီး ထုတ္ေပးခဲ့တယ္ လိ့ု မမႀကီး နဲ႔ ေမေမက ေျပာျပသည္ ။ ဘယ္ေလာက္လဲ လို႔ ခ်စ္စု ေမးၾကည့္လိုက္သည္ ။ ဘုရား ဘုရား.. သိန္းငါးဆယ္ တဲ့ ..။

“ သူက ဘာအတိုးမွ မယူဘဲ ေခ်းတာ..သူ႔ေက်းဇူးေတြ ဒို႔တေတြ အေပၚ တအားႀကီးတယ္ ..ခ်စ္စု .. ကိုသူရိန္ႀကီးကေလ.. ညည္းကို သေဘာက်ေနတာ..” လိ့ု ေျပာသည္ ..။

ဘာရယ္ .. ။ ခ်စ္စုကို သူက သေဘာက်တယ္ ..။ အမေလး ..။ သူက ..။ လူပုံက ေတာသူႀကီးလိုလို ..အညာ ဆီကုန္သည္လိုလိုနဲ႔ …။ ရရာစစ ..။ အမဲရိုးက ဟင္းအိုးမွ အားမနာ ..။

“ မမႀကီးရယ္ …ခ်စ္စုထက္ သူက အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတာ ..သေဘာက်ျခင္းက်..မမႀကီးကိုဆို ေတာ္ေသး …” “ သူက ငါ့ကို သေဘာမက်ဘူးဟဲ့. .ညည္းကိုဘဲ သေဘာက်တာ ..သူက ငါ့ကို အျမဲ ေနာက္သလိုလိုနဲ႔..မသစ္ႏု ညီမေလးကို က်ေနာ္ လာေတာင္းရမ္းမွာဗ် နဲ႔ ေျပာေျပာေနတာ ”
အလုပ္မ်ားေနတဲ့ ေမေမက “ ခ်စ္စု..ေမာင္သူရိန္ထြန္းကို ရိုရိုေသေသ ဆက္ဆံပါ ..သူတိ့ုက ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးေတြ ..သူေဌးေတြ ” လို႔ ဝင္ေျပာသည္ ။

        ဟြန္း ..ဘတ္(စ္ )ကား မလာလို႔ စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတိ့ု ေျပာတာေတြကို ျပန္ေတြးမိၿပီး ရင္ဘတ္ထဲ မေက်နပ္မႈေတြက ျပည့္က်ပ္သြားလို႔ ပိုၿပီး စိတ္ညစ္သြားသည္ ။ မ်က္ေမွာင္ေလး ၾကဳံ႕ေနေသာ ခ်စ္စုသဲသဲ ကို ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က မၾကားတၾကားနဲ႔..“ ဘဲနဲ႔ ရန္ျဖစ္ထားလိ့ု ျဖစ္မယ္ ..မ်က္ႏွာေလးက ပုပ္သိုးေနတာဘဲ ...” လို႔ စသြားၾက သည္ ။

        ဒီေကာင္ေလးေတြဆီကို မ်က္ေစာင္းျပင္းျပင္းတခ်က္ ထိုးပစ္လိုက္ရင္း တဖက္ကို လွည့္ရပ္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေရွ႕ကို ညင္ညင္သာသာေလး ထိုးဆိုက္လာတဲ့ ဇိမ္ခံကားလွလွႀကီးတစီးကို ခ်စ္စု ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ အျပာႏုေရာင္လိုလို. .ေငြမွင္ေရာင္လိုလို ေတာက္ပေနတဲ့ ကားအလန္းစားႀကီး  ။ ခ်စ္စုတို႔ တခါမွ မစီးဘူးတဲ့ သူေဌးေတြ စီးတဲ့ကားႀကီး ။ ကားႀကီးရဲ့ ေရွ႕ခန္းက မွန္ခ်ပ္ တတိတိနဲ႔ ေလ်ာက်လာသည္ ။ ေနကာမ်က္မွန္ တပ္ထားတဲ့ ျပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာတခု ေပၚလာသည္ ။

ဟင္ …ဖရန္ကီ …ဖရန္ကီမိုးျမင့္ …

“ မုမုအီးရဲ့ ေဘာ္ဒါ ခ်စ္စုသဲသဲ မဟုတ္လား …” “ ဟုတ္တယ္ ..”
“ အိမ္က ကား မအားလို႔လား..ပ်က္လို႔လား ..တက္(က္)စီကား ေစာင့္ေနတာလား …”

ဖရန္ကီမိုးျမင့္ရဲ့ ေမးခြန္းေတြက မ်ားလိုက္တာ ။ ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိ ။ မေၿဖ ။ ဖရန္ကီသည္ မိမိဦး ေဟမာေငြႏွင္း တိ့ုနဲ႔တြဲေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမို႔ သူတို႔လိုဘဲ ကားစီးနိုင္တဲ့ လူတန္းစားထဲကလို႔ ထင္ေနပုံရသည္ ။

“ လာေလ..ဒို႔ လိုက္ပို႔မယ္ ..”

ဘတ္(စ္ )ကားကလဲ မလာ…ေက်ာင္းခ်ိန္လဲ ကပ္ေနၿပီ ။ ဖရန္ကီ့ကားႀကီးထဲကို ခ်စ္စုသဲသဲ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ အနံ့နဲ႔ အဲကြန္း အရသာကို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ ကားထဲမွာ သီခ်င္း ဖြင့္ထားသည္ ။ ၿငိမ့္ေျငာင္းတဲ့ သီခ်င္းသံေလးက ခပ္တိုးတိုး ၾကားေနရသည္ ။

“ ခ်စ္စုကို ဘယ္ကို ပို႔ေပးရမလဲဟင္ ”
“ ေက်ာင္းကို ..”
“ အိုေခ.. ဒိ့ု လိုက္ပို႔မယ္ ”

ဖရန္ကီ သည္ အဝါႏုေရာင္ စပို႔ရွပ္အေကာင္းစား တထည္ကို ရင္ဘတ္ၾကယ္သီး မတပ္ဘဲ ဝတ္ထားသည္ ။ လည္ပင္း ေနရာမွာ ေရႊႀကိဳး ေသးမၽွင္မၽွင္ဆြဲထားတာ ေတြ႕ရသည္ ။ လက္မွာက ေရႊလက္ပတ္ႀကိဳး ခပ္တုတ္တုတ္နဲ႔ နာရီ တလုံးကို ပတ္ထားသည္ ။
“ ခ်စ္စု …ဒို႔ ခ်စ္စုလို႔ ေခၚမယ္ေနာ္..ရတယ္ မဟုတ္လား ”
“ ဟုတ္..ရပါတယ္ ”

“ ခ်စ္စု ..ကမ္းမင္း ဆက္တေဒး..ဒို႔အိမ္မွာ လုပ္မယ့္ ပူးဆိုက္ဒ္ပါတီ ကို လာခဲ့ဖို႔ ဖိတ္ပါရေစ …” “ဟုတ္ ”
“ မုမုအီးတိ့ုနဲ႔ လာမွာလား ”
“ အင္း..ဟုတ္တယ္ ”
“ လာေခၚေစခ်င္ရင္ ေျပာေနာ္ ..ဒို႔ လာေခၚေပးနိုင္တယ္ ..”

ခ်စ္စုက ေခါင္းျငႇိမ့္ျပလိုက္သည္ ။ ဖရန္ကီက ခ်စ္စု မူအရာကို ငဲ့ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးသည္ ။

“ ဘာျပဳံးတာလဲ ..”
ခ်စ္စု မ်က္ေစာင္းလွလွေလးကို ဖရန္ကီ ရသြားသည္ ။

“ ခ်စ္စုက စကားမေျပာဘဲ ေခါင္းဘဲ ျငႇိမ့္ျငႇိမ့္ျပေနလို႔ေလ…”

ခ်စ္စုလဲ ျပဳံးမိသြားသည္ ။ သူနဲ႔ စကားေျပာရတာ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္သလိုဘဲ ။ သူက သိပ္ၾကည့္ေကာင္းတာဘဲ ။ ႐ုပ္ရွင္ မင္းသားေတြ ထက္ေတာင္ ၾကည့္ေကာင္းေသးတယ္ ..။ သူ႔ကို ဇုန္ကလပ္မွာ စေတြ႕ဖူးထဲက ခ်စ္စု စိတ္ထဲမွာ သေဘာက်မိခဲ့တာ ။ ကားထဲမွာ အဲကြန္းေၾကာင့္ စိမ့္ေအးေနသည္ ။ ခ်စ္စု ကားအျပင္ကို ထြက္ရမွာေတာင္ ဝန္ေလးေနသည္ ။ ေက်ာင္းေရာက္ၿပီ ။ ကားေပၚက ဆင္းခါနီး ဖရန္ကီက ပူးဆိုက္ပါတီကို ဆက္ဆက္ လာခဲ့ဖို႔ ထပ္ဖိတ္သည္ ။ ခ်စ္စုလဲ လာနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။

        တကယ္လဲ ခ်စ္စု ဖရန္ကီ့အိမ္ကို ေရာက္ဖူးခ်င္သည္ ။ သူနဲ႔ စကားေျပာရတာ ခ်စ္စု ရင္ခုံသည္ ။ သူ႔အၾကည့္ ေတြထဲ အခ်စ္ရဲ့ အရိပ္အေရာင္ေတြ ပါေနသလို ထင္မိသည္ ။ သူ႔ကားႀကီး ထဲက ထြက္လိုက္တာနဲ႔ အပူလုံးႀကီး ဝုန္းကနဲ ခ်စ္စုကို ဝင္ေဆာင့္သည္ ။ သူ႔ကားထဲကိုေတာင္ ျပန္ေျပး ဝင္လိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေပါက္သည္ ။ သူ႔နားကေန ျဖည္းျဖည္းေလး ျပန္လည္ ေမာင္းထြက္သြားတဲ့ ဇိမ္ခံကားလွလွႀကီး ကို ခ်စ္စု အထင္တႀကီး

ေငးေမာရင္း က်န္ခဲ့သည္ ။ ေက်ာင္းေဆာင္ထဲကို ခ်စ္စု မဝင္နိုင္ေသး ။
ဖရန္ကီမိုးျမင့္ ရဲ့အိမ္က ပူးဆိုက္ပါတီ ကို ခ်စ္စုသသဲ ဲ ေရာက္သာြ းသည္ ။ ေဟမာေငြႏွင္း.. မိမိဦးတိ့ုနဲ႔ ။ ဖရန္ကီမိုးျမင့္ တို႔ မိသားစုရဲ့ ၿခံနဲ႔တိုက္ႀကီးက ခ်စ္စုထင္ထားတာထက္ ႀကီးက်ယ္ခန္းနား ေနသည္ ။ ဖရန္ကီတို႔က သူထင္ထားတာထက္ေတာင္ ပို ခ်မ္းသာ သည္ ။ တိုက္ႀကီးကလဲ ရဲတိုက္ႀကီးတခုလိုဘဲ ျမင့္မားႀကီးက်ယ္လွသည္ ။ တိုက္ႀကီးရဲ့ အေနာက္ဖက္က ေရကူးကန္ႀကီးကလဲ ခန္းနားလွသည္ ။ ေရကူးကန္ႀကီးရဲ့ ေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ မီးေရာင္စုံေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထြန္းညႇိထားၿပီး စားပြဲခုံေတြ ခ်ထားသည္ ။ ခ်စ္စုတိ့ု ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အခ်ိန္ ဖရန္ကီ က ေရကူးၿပိဳင္ပြဲ လုပ္မည္ လို႔ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကို ေျပာသည္ ။ ေယာက်္ားၿပိဳင္ပြဲ.. မိန္းမၿပိဳင္ပြဲ လုပ္မွာ လိ့ု ေျပာသည္။

        ေရကူးၿပိဳင္မယ့္ မိန္းကေလးေတြ နဲ႔ ေယာက်္ားေလးေတြ သည္ အဝတ္လဲတဲ့ တိုက္အိမ္ေလးမွာ ေရကူးဝတ္စုံေတြ လဲလွယ္ ဝတ္ဆင္ေနၾကသည္ ။ ဒီ အဝတ္လဲတဲ့ တိုက္ပုေလးကေတာင္ ခ်စ္စုတိ့ု ေနတဲ့ တိုက္ခန္းထက္ အမ်ားႀကီး ပိုႀကီးသည္ လို႔ ခ်စ္စု ထင္သည္ ။ ပထမဆုံး မိန္းကေလးေတြ ၿပိဳင္ရမည္လို႔ ဖရန္ကီက ေျပာသည္ ။ ခ်စ္စုတို႔ ထိုင္ေနရာကို ဖရန္ကီ ေရာက္လာၿပီး..“ မုမုအီးတိ့ု ခ်စ္စုတို႔ေကာ ဝင္မၿပိဳင္ဘူးလား.. ဆုေပးမွာေနာ.. ဆုက အရမ္းေကာင္းတယ္ ...”လိ့ု ရယ္ၿပီး ေျပာသည္ ။ ေဟမာေငြႏွင္းက “ ဆုက ဘာလဲဟင္

..ဖရန္ကီ …”လို႔ေမးသည္ ။ ဖရန္ကီက ေရကူးကန္ နားမွာ ရွိေနတဲ့ ၿပိဳင္စက္ဘီးတစီးကို ျပသည္ ။
“ ဒါ ပထမဆုဘဲ .. ဒုတိယ.. တတိယဆုေတြလဲ ရွိေသးတယ္ ..”လိ့ု ေျပာျပသည္ ။

        မိန္းကေလးေတြ ေရကူးဝတ္စုံေတြနဲ႔ ေရကူးကန္နေဘးကို ထြက္လာၾကသည္ ။ ေရကူးၿပိဳင္မယ့္အထဲ မွာ ဇုန္ကလပ္မွာတုံးက ဖရန္ကီ နဲ႔ ပူးပူးကပ္ကပ္ ေတာ္ကီပြားေနတဲ့ အသားျဖဴပတ္ျဖဴေရာ္နဲ႔ ပိုးဟတ္ျဖဴလိ့ု သူတိ့ုက နံမည္ေပးခဲ့တဲ့ ပိန္ပိန္ေကာင္မေလး လဲ ပါသည္ ။ တူးပိစ္ ႏွစ္လႊာ ေရကူးတ္စုံေလးေတြနဲ႔ မိန္းကေလးေတြ က ႂကြႂကြရြရြေလးေတြ နဲ႔ ေရကူးကန္ေဘးမွာ လမ္းသလာေနၾကသည္ ။ “ ဖရန္ကီ..ဖရန္ကီ ...” နဲ႔ ဖရန္ကီမိုးျမင့္ကို ၀ိုင္းအုံေနၾကသည္ ။ ခ်စ္စုစိတ္ထဲမွာ မိန္းကေလးေတြ က ဖရန္ကီကို အေရာတဝင္ ပူးကပ္ေနၾကတာကို မႏွစ္ၿမိဳ႕သလိုဘဲ ။ မနာလို ျဖစ္တာလား .. ကိုယ့္ဖါသာ စဥ္းစားလိုက္မိသည္ ။ ဖရန္ကီ့ကို ငါ ႀကိဳက္ေန ၿပီလား ..။  ဖရန္ကီ့ကို စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းထဲက ခ်စ္စု စိတ္ဝင္စားမိခဲ့တာဘဲ ေလ ။

        ၿပိဳင္ၿပီ ..။ ေရကူးကန္ရဲ့ တဖက္ထိပ္မွာ ေရကူးၿပိဳင္မယ့္ မိန္းကေလး သုံးေယာက ္တန္းစ ရပ္ေနၾကသည္ ။ ေရကူးကန္ တဖက္ထိပ္ကေန ဖရန္ကီမိုးျမင့္က လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ထားသည္ ။ သူ႔လက္ေတြ ခ်လိုက္တာနဲ႔ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ မိန္းကေလးေတြက ေရထဲကို ခုန္ဆင္းၾကရမည္ ။ ပိုးဟပ္ျဖဴေလး သည္ ေရကူးဝတ္စုံ အနီေလးနဲ႔

ေရကူးကန္ထဲကို ခုန္ဆင္းရန္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ေဟမာေငြႏွင္းက “ ပိုးဟပ္ျဖဴေလးက ပိန္တယ္ ထင္ရေပမယ့္ မဆိုးဘူးဟ .. ကိုယ္လုံးေလးေတာ့ ရွိသား …” လိ့ု ေျပာသည္ ။ ခ်စ္စုစိတ္ထဲမွာေတာ့ ပိုးဟပ္ျဖဴ ကိုယ္လုံး မလွပါဘူး .. လို႔ ေျပာေနမိသည္ ။ ဖရန္ကီ့အနားကို ကပ္ကပ္ေနတဲ့ ပိုးဟပ္ျဖဴကို ခ်စ္စု မနာလို ျဖစ္ေနသည္ ။

        ဖရန္ကီသည္ ေရကူးေဘာင္းဘီေလးနဲ႔ ကိုယ္အေပၚပိုင္း ဗလာနဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ထားသည္ ။ ေရအျမဲ ကူးတဲ့လူမို႔လားမသိဘူး ။ ဖရန္ကီရဲ့ ကိုယ္လုံးက အခ်ိဳးက် သည္ ..ၾကည့္ေကာင္းသည္ လို႔ ခ်စ္စု ထင္သည္ ။ ဖရန္ကီ လက္ခ်လိုက္တာနဲ႔ မိန္းကေလးသုံးေယာက္ ေရကူးကန္ထဲ ဒိုက္ထိုးခ်ၿပီး ကူးခတ္ၾကေတာ့ ကန္ေဘးမွာ ၀ိုင္းထိုင္ေနတဲ့ ခ်စ္စုတို႔ အပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ က ေအာ္ဟစ္ အားေပးၾကေတာ့တာဘ ဲ ။ ခ်စ္စု ပိုးဟပ္ျဖဴ မရပါေစနဲ႔လို႔ က်ိတ္ဆုေတာင္းေနေပမယ့္ ဆုေတာင္းက မျပည့္ဘူး ။ ပိုးဟပ္ျဖဴ ပထမ ရသာြ းသည္ ။ ခ်စ္စု မျမင္ခ်င္တာေတြ ျမင္ရပါေတာ့သည္ ။ ပိုးဟပ္ျဖဴကို ဖရန္ကီက ပထမဆု ျဖစ္တဲ့ ၿပိဳင္စက္ဘီးေလးကို ဆုအျဖစ္နဲ႔ ေပးတာ ..။ဇလပ္ျဖဴ ဆိုတာ ခ်စ္စုတို႔ သိလိုက္ၾကရသည္ ။

        အရမ္းကို ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္ေနတဲ့ ပိုးဟပ္ျဖဴသည္ ဖရန္ကီ့ကို တအားဖက္လိုက္ ဆြဲလိုက္နဲ႔ ..။ ပထမဆု အျဖစ္ ၿပိဳင္စက္ဘီးေလးကို ပိုးဟပ္ျဖဴ ရသြားသည္ ။ ပိုးဟပ္ျဖဴက ..“ ကိုဖရန္ကီ ..ဇလပ္ျဖဴနဲ႔ ဘီးအတူတူ စီးမွာ မဟုတ္လားဟင္ ..” လို႔ ခၽြဲတဲတဲ အသံေလးနဲ႔ ေျပာတာကို ခ်စ္စုတို႔ ၾကားလိုက္ၾကရသည္ ။ ဖရန္ကီက ..“ စီးမွာေပါ့ ဇလပ္ျဖဴရယ္ ...စီးခ်င္တဲ့ေန႔ ဖုန္းဆက္လိုက္ ...” လိ့ု ေျပာသည္ ။ မိန္းကေလးၿပိဳင္ပြဲ ၿပီးသြားေတာ့ ေယာက်္ား ေလးၿပိဳင္ပြဲ စသည္ ။ ေရကူးၿပိဳင္မယ့္လူေတြထဲ ဖရန္ကီလဲ ပါသည္ ။ ဖရန္ကီရဲ့ အဝတ္မပါတဲ့ ကို္ယ္အေပၚပိုင္းကို ခ်စ္စု မၾကည့္ရဲဘူး . .။ ရင္ဖို ရင္ခုံေနသည္ ။ အထူးသျဖင့္ ေရကူးေဘာင္းဘီရဲ့ အေရွ႕ သူ႔ေပါင္ၾကားက ဖုဖု ေဖါင္းေဖါင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာကို ၾကည့္ၿပီး ၾကက္သီးေတြထ ..ရင္ေတြ တုန္တာ ။

        ဖရန္ကီတို႔ ၿပိဳင္မယ့္လူေတြ တန္းစီေနခ်ိန္ တဖက္ထိပ္ကေန လက္ျပေပးမယ့္ လူက ပိုးဟပ္ျဖဴ ျဖစ္ေနသည္။  ပိုးဟပ္ျဖဴက ပိုးပုဝါစေလး တစကို လက္ထဲမွာ ေျမႇာက္ကိုင ္ထားေနသည္ ။ သူ ဒီပဝုါစေလးကို ေျမႀကီးေပၚကို လႊတ္ခ်လိုက္တာနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲဝင္မယ့္လူေတြက ေရကန္ထဲကို ဒိုက္ထိုးဆင္းကာ ကူးၾကရမွာ ျဖစ္သည္ ဇလပ္ျဖဴ ေနရာရေနတာ ခ်စ္စု စိတ္ထဲမွာ ပူေလာင္ ခံစားေနရသည္ ။ ခ်စ္မိရင္ မနာလို ျဖစ္သည္ လိ့ု ထင္မိတာဘဲ ။ ပိုးဟပ္ျဖဴ သိ့ုမဟုတ္ ဇလပ္ျဖဴ သည္ မခို႔တရို႔ အမူအရာေလးနဲ႔ ရပ္ေနသည္ ။ ေျမႇာက္ထားတဲ့ လက္ထဲမွာ ပုဝါစေလး ရွိေနသည္ ။

“ ခ်စ္စု ..ပိုးဟပ္ျဖဴကို ၾကည့္…တအားေျမာက္ေနသလိုဘဲ …” လိ့ု ေဟမာေငြႏွင္းက ေျပာလိုက္ေတာ့ မိမိဦးက ..“ ေျမာက္မွာေပါ့ဟာ..သူ႔ကို ဖရန္ကီက အေရးေပး ဆက္ဆံတာကိုး ပိုးဟပ္ျဖဴ က ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ဘူး ဟဲ့ … သူ႔အေဖက အေကာင္ႀကီးႀကီးတေယာက္လို႔ ၾကားတာဘဲ …ဖရန္ကီ့ အေဖကလဲ..ယူတို႔ သိတဲ့အတိုင္း စီးပြားေရး ထိပ္သီးႀကီး တေယာက္ ဆိုေတာ့ ပိုးဟပ္ျဖဴတို႔ အေဖကို ဖားေနရတာေပါ့ဟာ …” လ့ ိုသူသိသမၽွ ေျပာျပေလသည္ ။

ေဟာ…ဇလပ္ျဖဴ လက္ထဲက ပိုးပုဝါစေလး က်သြားၿပီ ..။ ဖရန္ကီတို႔ ေရကန္ထဲ ဒိုက္ထိုးဆင္းၾကၿပီး ကူးခတ ္
ေနၾကသည္ ။ ခ်စ္စု ထင္တဲ့အတိုင္းပါ ။ ပထမဆုကို ဖရန္ကီ ရသည္ ။ ခ်စ္စု စိတ္ထဲ က်ိတ္ ဆုေတာင္း ေနခဲ့တာ …။ ဖရန္ကီ ရပါေစ..ရပါေစ…ဆိုၿပီး ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ လူငယ္ေတြ လက္ခုပ္တီး အားေပးၾက အၿပီး လက္ခုပ္သံေတြ ထပ္ၾကားလိုက္ရသည္ ။

“ ခ်စ္စု..ၾကည့္ၾကည့္..အဲဒါ ဖရန္ကီ့ အေဖ နဲ႔ အေမ ….”
ေဟမာေငြႏွင္း ျပလို႔ ခ်စ္စုလဲ ဖရန္ကီ့ကို ေငးေမာေနရာက လက္ခုပ္တီးၿပီး ေရကူးကန္ အနားကို
ေလ်ာက္လာတဲ့ အသက္ငါးဆယ္ေလာက္ ရွိတဲ့ စုံတြဲတတြဲကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဖရန္ကီ့အေဖက အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ..။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား လူမင္းတို႔လို ပုံ ..။ ဖရန္ကီ့အေမက ႐ုပ္သန႔္သန႔္ အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္ပါးပါး …။ ဖရန္ကီ့အေဖက ဆုခ်ီးျမႇင့္ေပးမည္ လို႔ ေက်ျငာေနသည္ ။ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲ ၿပီးသြားေတာ့ ေရကူးကန္ ေဘးက စင္ျမင့္ေပၚကို လူတစု တက္လာသည္ ။ လူငယ္ေတြ ၀ိုင္းေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကတာ ဆူညံသြားသည္ ။ ယေန႔ ေခတ္ နံမည္ႀကီးေနေသာ ေရာ့ခ္ ေတးဂီတအဖြဲ႕ ျဖစ္ေနသည္ ။ လက္ခုပ္ေတြ တီးၾက..လက္ေခါက္ေတြ မႈတ္ၾက.. ေအာ္ဟစ္အားေပးေနၾကသည္ ။ တီးဝိုင္းက ျမဴးျမဴးႂကြႂကြ ေတးသီခ်င္းေတြ စတင္ တီးခတ္လိုက္တဲ့ ခ်ိန္မွာဘဲ အစားအေသာက္ေတြကို စားပြဲေတြမွာ အနက္ေရာင္ ဝတ္စုံေတြနဲ႔ စားပြဲထိုးေတြက လိုက္ခ်တာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

        ဖရန္ကီ အဝတ္အစား ေကာင္းေကာင္း ျပန္ဝတ္ၿပီး ၿခံထဲ ျပန္ေရာကလ္ာသည္ ။ လူေတြက ၀ိုင္းႏုတ္ဆက္ၾက ..စကားေျပာၾကတာ ဖရန္ကီလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ခ်စ္စုတိ့ု စားပြဲဝိုင္းဆီ ေရာက္မလာနိုင္ဘူး ..။ စင္ျမင့္ေပၚမွာလဲ နံမည္ႀကိး အဆိုေတာ္မ တေယာက္ ဆိုေနတာနဲ႔ လူေတြ တအားသေဘာက် အားေပးေနၾကသည္ ။ ခ်စ္စုတို႔ လူစုလဲ အစားအေသာက္ေတြက ေကာင္းလြန္းလို႔ သေဘာက်ေနၾကဆဲ ဖရန္ကီ ေရာက္လာသည္ ။ ခ်စ္စုတို႔နဲ႔ လာထိုင္ၿပီး စကားေတြ ေျပာသည္ ။ စင္ျမင့္ေပၚက အဆိုေတာ္မ က လာေရာက္သူေတြ အားလုံးကို ဖရန္ကီတို႔ မိသားစုက အိမ္အျပန္မွာ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ထုပ္ေလးေတြ ေပးမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေက်ျငာလိုက္ေတာ့ လူေတြ အားလုံး တခဲနက္ လက္ခုပ္တီးၾက...ေအာ္ဟစ္ၾကသည္ ။ တယ္လဲ ခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုပါလား...လို႔ ခ်စ္စု စဥ္းစာေနတုံး မိမိဦးနဲ႔ ေဟမာေငြႏွင္းတို႔ နံမည္ကို ေခၚလိုက္လို႔ သူတိ့ုႏွစ္ေယာက္ စင္ျမင့္ဖက္ကို အေျပးအလႊား ထြက္သြား ၾကသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဖရန္ကီက ခ်စ္စု လက္ထဲကို အထုပ္ေလး တထုပ္ လာထည့္သည္ ။

“ ဒါ ခ်စ္စုအတြက္ …” ဆိုၿပီး ။

        ခ်စ္စုလဲ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး ။ သူက ..“ ဒါ ေစာေစာေလးက ေရကူးၿပိဳင္ပြဲမွာ ဒို႔ ရတဲ့ ပထမဆု ေလ..ဒို႔က ခ်စ္စုကို ေပးတာ ...” လို႔ ျပဳံးၿပီး ေျပာသည္ ။ ဒီခ်ိန္မွာဘဲ စင္ျမင့္ေပၚက ခ်စ္စုနံမည္ကို ေခၚလိုက္လိ့ု ခ်စ္စုလဲ ဖရန္ကီေပးတဲ့အထုပ္ေလးကို ကိုင္ရင္း စက္ျမင့္ဖက္ကို ထြက္ခဲ့ရသည္ ။ စားပြဲကို ျပန္ေရာက္

ေတာ့ ဖရန္ကီ မရွိေတာ့ ။ တျခားဝိုင္းကို ေရာက္ေနၿပီ ။ မိမိဦးနဲ႔ ေဟမာေငြႏွင္းတို႔က သူတို႔ရတဲ့ လက္ေဆာင္ထုပ္
ေတြကို ေဖါက္ၾကည့္ေနၾကသည္ ။ အဖိုးတန္ မိန္းမပတ္ နာရီေလးေတြမို႔သူတိ့ု တအားသေဘာက် ေပ်ာ္ေနၾကသည္။

“ ဟဲ့ ခ်စ္စု..ယူ႔အထုပ္လဲ ေဖါက္ေလ..” လို႔ သူတိ့ု ခ်စ္စုဖက္ လွည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ခ်ိန္ ခ်စ္စု လက္ထဲမွာ အထုပ္ ႏွစ္ထုပ္ ျဖစ္ေနတာကို သူတို႔ သတိထားလိုက္မိသည္။
“ဟယ္..ခ်စ္စု ..ယူက ႏွစ္ခုေတာင္ ရတာလား ..တယ္ ကံေကာင္းပါလား …”

        အတင္းေဖါက္ခိုင္းလို႔ သူတို႔ ေရွ႕မွာ ေဖါက္ျပလိုက္ရသည္ ။ စင္ျမင့္ေပၚက ရတာက မိမိဦးတို႔ ေဟမာေငြႏွင္း တို႔လို မိန္းမပတ္ နာရီေလး ပါဘဲ ..။  ဖရန္ကီ ေပးတဲ့ အထုပ္ကို ေဖါက္လိုက္ေတာ့ အေကာင္းစား

ေနာက္ဆုံးေပၚ ဟန္းဖုန္း တလုံး ျဖစ္ေနသည္ ။ ေဟမာေငြႏွင္းက ..“ ဟယ္..ခ်စ္စု ယူ ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းတယ္ ..ဖုန္းေလးက ေကာင္းလိုက္တာ..လွလိုက္တာ..ေတာ္ေတာ္ ေစ်းႀကီးမွာဘဲ …” လို႔ ေျပာသည္ ။ တီးဝိုင္း ခဏ နားသြားခ်ိန္ နံမည္ႀကီး ဟာသလူရႊင္ေတာ္ တေယာက္ စင္ေပၚတက္လာၿပီး ဟာသေတြ ေျပာသည္ ။ သည္အခ်ိန္မွာ ခ်စ္စု ရလိုက္တဲ့ ဖရန္ကီ ပထမဆုအျဖစ္ရတယ္ ဆိုတဲ့ ဟန္းဖုန္းေလး ျမည္လာသည္ ..။ တိ တိ တိ နဲ႔ ။ မိမိဦးက ..“ ဟယ္ ..ဖုန္းေခၚေနၿပီ ….” လို႔ ေျပာရင္း..“ ခ်စ္စု..ကိုင္လိုက္ေလ..ကိုင္လိုက္ေလ …” လို႔ ေျပာသည္ ။ ခ်စ္စု လ ဲ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့..ဖရန္ကီ ေခၚတာ ျဖစ္ေနလို႔ စိတထ္ဲမွာ ထိတ္ကနဲ လႈပ္ရွားသြားရသလို ရင္ေတြလဲ ခုံလြန္းသြား ရသည္ ။

“ ခ်စ္စု ….”

“ ရွင္ ……”

“ ခ်စ္စု …ဘာဘဲ အကူအညီ လိုလို..ဒီဖုန္းေလးနဲ႔ ဒို႔ကို ေခၚလိုက္ေနာ္ ..ဒိ့ု ခ်က္ခ်င္း ေျပးလာခဲ့ေပးမယ္ …”

“ ဟုတ္ …”

“ဒိ့ုလဲ ခ်စ္စုဆီကို ဖုန္းေခၚမယ္ေနာ္ ..ျဖစ္တယ္ မႈတ္လား …”

“ ျဖစ္ပါတယ္ ….”

“ စားလို႔ ေကာင္းရဲ့လား …”

“ ေကာင္းပါတယ္ ..”

        ခ်စ္စု ဖရန္ကီတို႔ အိမ္က ျပန္ခဲ့ေတာ့ မိမိဦးတို႔ကားေပၚမွာ အေတြးေတြ မ်ားေနသည္ ။ သူ ဖရန္ကီ့ကို စိတဝ္င္စားေနသလို ဖရန္ကီကလည္း သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားေနသလား ..။ ခ်စ္စု ဘဝနဲ႔ ဖရန္ကီ ဘဝက မိုးနဲ႔ ေျမႀကီး လို ကြာျခားေနသည္.. ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား .. လို႔ခ်စ္စု ေတြ႕ေနမိသည္ ။ ေနာက္တခု ခ်စ္စု ပူပန္မိတာက ပိုးဟပ္ျဖဴ သိ့ုမဟုတ္ ဇလပ္ျဖဴ ...။ ဖရန္ကီက သူ႔အေဖ အတြက္ ဖားေပးရလို႔ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဇလပ္ျဖဴကို သိပ္ အေရးေပး လြန္းသည္ လိ့ု ခ်စ္စု ထင္သည္ ။ ဇလပ္ျဖဴကို တအား မုန္းေနမိသည္ ။
        ဖရန္ကီ ေပးထားတဲ့ ဖုန္းေလး ျမည္လာသည္ ။ ခ်စ္စု အရမ္း ရင္ခုံသြားသည္ ။ ဒီဖုန္း နံပါတ္ကို တျခားလူ ဘယ္သူမွ မသိၾက ..။ ဖရန္ကီ ေခၚတာဘဲ ျဖစ္မွာမို႔ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားရင္း ဖုန္းထူးလိုက္သည္ ။

“ ဟယ္လို ”
“ ခ်စ္စု ..”
“ ေျပာ ..”
“ ဒိ့ုပါ..ဖရန္ကီ …”
“ အင္း ..သိတယ္..ေျပာ …”
“ခ်စ္စုကို သတိရေနတယ္ ….”
“ ဟႏြ ့္..ညကဘဲ ေတြ႕တာဘဲ..ခု သတိရေနၿပီလား …”
“ ဟုတ္တယ္ ..”
“ ယုံပါဘူး …”
“ တကယ္ …”
“ ဖရန္ကီ ..ဒိ့ု ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ..ေနာက္မွ ေျပာမယ္ …”
“ အိုေက ..ခ်စ္စု ”

ခ်စ္စု ဖုန္းကို ပိတ္လိုက္ၿပီး ဘတ္စ္ကား ျပဴတင္းေပါက္ကေန အမွတ္မထင္ အျပင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ ဟင္ ….” ပန္းၿခံေလး ေဘးနားမွာ ၿပိဳင္စက္ဘီးေလးနဲ႔ ဇလပ္ျဖဴ ..။ အျဖဴေရာင္ တီရွပ္..အျဖဴေရာင္ေဘာင္းဘီတို ..အျဖဴေရာင္ Nike ဖိနပ္ေလးနဲ႔ ..။ ဇလပ္ျဖဴေဘးမွာက သူ႔ဆီကို အခုဘဲ ဖုန္းဆက္တဲ့ ဖရန္ကီ ..။ ဖရန္ကီ ရဲ့ လက္ထဲမွာ ဖုန္းတလုံးကို ကိုင္ထားသည္ ။ ခ်စ္စုရဲ့ စိတ္ေတြ အရမ္း ဝမ္းနည္းသြားသည္ ။ ဖရန္ကီ ဖုန္းဆက္လို႔ စိတ္ေတြ လႈပရ္ ွားေနတာ ..။ ရင္ေတြ ခုံေနတာ ..။ အခုေတာ့..။ သူတိ့ုက အရမ္းေတြ ျပဳံးေပ်ာ္ၾကည္ႏူးေနၾကတာ ..။ ခ်စ္စု မ်က္စိနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လိုက္ရတာ ..။ ခ်စ္စု မ်က္လုံးထဲက မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ တေတာက္ေတာက္ ယိုစီး လိမ့္က်လာရသည္ ။ ခ်စ္စု ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ငိုေနသည္ ။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုလဲ မရွက္နိုင္ေတာ့ ..။ ရင္ထဲမွာ နာက်င္ေနသည္ ..။ ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းခဲ့ေတာ့လဲ ခ်စ္စု ငိုေနဆဲ ..။ ဖရန္ကီ့ကို သူခ်စ္ေနမိလို႔လား ..။ ဇလပ္ျဖဴကို မုန္းသထက္ မုန္းမိရသည္ ။ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္စုဘဝက သူတို႔ ဘဝေတြလို မဟုတ္ ..။ တကယ္တမ္း လိုက္ဖက္တာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပါ လို႔ ဝမ္းနည္းစြာနဲ႔ ေတြးေနသည္ ။ သူ႔ေဘးကို ကားတစီး လာရပ္သည္ ။

“ ခ်စ္စု ..ခ်စ္စုသဲသဲ …”
ကားေပၚက ကားေမာင္းတဲ့လူက လွမ္းေခၚတာ ..။ ဒီအသံ ၾကားဖူးပါတယ္ ..။ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
..ကိုသူရိန္ထြန္း ..။
“ ခ်စ္စု ..ငိုေနတယ္ ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ ..ကိုယ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ..အိမ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ ..လာ..လာ..ကားေပၚတက္ …”
“ ရပါတယ္..ေနပါေစ …” “ အို..မဟုတ္တာဘ.ဲ .လာ..လာ…”
သူရိန္ထြန္းက ကားေပၚက ဆင္းလာၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးသည္ ..။
“ တက္..တက္..ခ်စ္စု ..လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ..”

ခ်စ္စုလဲ သူက တအားေခၚေနေတာ့ သူ႔ကားေပၚကို တက္လိုက္မိသည္ ။
သူရိန္ထြန္းက ..“ ခ်စ္စု ကို တေယာက္ေယာက္က စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္လိုက္လားဟင္ ..” လိ့ု ေမးသည္ ။
“ မလုပ္ပါဘူး ..”
သူရိန္ထြန္းကို ၾကည့္ရတာ တကယ္ဘဲ ခ်စ္စုအတြက္ ပူပန္ေနတဲ့ပုံရွိသည္ ။ သူရိန္ထြန္းက လူရွင္းတဲ့ အေအးဆိုင္ တဆိုင္ကို ခ်စ္စုကို ေခၚသြားသည္ ။ ခ််စ္စုကို ေဖ်ာ္ရည္တခြက္ တိုက္သည္ ။

“ စိတ္မညစ္နဲ႔ ခ်စ္စု..ကိုယ္ ရွိတယ္..ခ်စ္စု မွာ အခက္အခဲ ရွိရင္ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာ..ကိုယ္ ခ်စ္စု စိတ္ခ်မ္းသာတာကိုဘဲ ျမင္ခ်င္တယ္ ..”
ခ်စ္စု ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး ..။ မ်က္ရည္ေတာ့ မက်ေတာ့ဘူး ..။ ကိုသူရိန္ထြန္း က သိပ္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး..ငါ့ကို ေစတနာထားသားဘဲ..လို႔ေတြးမိသည္ ။ ခ်စ္စု ဆီကို ဖရန္ကီ ညေနပိုင္းမွာ ဖုန္းထပ္ေခၚေပမယ့္ ခ်စ္စု သူ႔ဖုန္းကို မထူးဘူး ..။
ခ်စ္စု ဒီေန႔ ထမင္းဘူး မပါခဲ့လို႔ ကင္တင္းမွာ အသုတ္ဝယ္စားရသည္ ။ ေဟမာေငြႏွင္းက မိမိဦးနဲ႔ ပါသြားလို႔ ခ်စ္စု တေယာက္ထဲ ကင္တင္း မွာ ထိုင္စားေနတာ ..။
“ ခ်စ္စု ….”
အို..ဖရန္ကီ ….ခ်စ္စုေဘးမွာ လာထိုင္သည္ ။ “ ခ်စ္စု ..ဘာလို႔ ဒို႔ ဖုန္းေခၚတာကို မကိုင္တာလဲ …”
ခ်စ္စု ပုဂံထဲက ေခါက္ဆြဲသုပ္ကို ဇြန္းနဲ႔ မလိုအပ္ဘဲ ေမႊေနသည္ ။ ဖရန္ကီ့ေမးခြန္းကို ျပန္မေၿဖ ..။ ဖရန္ကီ က သူ႔ကို ဖုန္းဆက္..သတိရတယ္ ဘာညာကြိကြေတြ ေျပာေနေပမယ့္ ဇလပ္ျဖဴနဲ႔က တတြဲတြဲလုပ္ေနတာ သူ႔ ရင္ဘတ္ ေတြ နာေအာင့္ ေအာင္ ခံစားေနခဲ့ရသည္ ။
“ ခ်စ္စုက ဒို႔ကို စိတ္ဆိုးေနတာလား …ဘာေၾကာင့္လဲ..ခ်စ္စု မႀကိဳက္တာ ဒိ့ု ဘာလုပ္မိလိ့ုလဟဲင္ . . .”
ဖရန္ကီက မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္ နဲ႔ ေမးသည္ ။ ခ်စ္စု ဘာမွ မေျဖဘဲ တဖက္ကို မ်က္ႏွာလွည့္ထားသည္ ။
“ ခ်စ္စု ႏႈတ္ခမ္းေလးက စူထားတာ ဟိုဒင္းေလးနဲ႔ တူေနတယ္ …”
ခ်စ္စု ျခာကနဲ သူ႔ဖက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး ..“ ဘာေျပာတယ္ ..ဘာဟိုဒင္းလဲ..” လိ့ု ေမးသည္ ။ မ်က္ေစာင္းလွလွေလး ကို ဖရန္ကီ ရသြားသည္ ။

ဖရန္ကီက..“ စိတ္မဆိုးလိုက္ပါနဲ႔ ခ်စ္စုရယ္…ခ်စ္စုႏႈတ္ခမ္းေလး ..ဟို ကြိကြိ ကြိကြိ နဲ႔ ေအာ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္ အေကာင္ေလး နဲ႔ တူတယ္ လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ …” လိ့ု ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ခ်စ္စုလဲ ဖရန္ကီ့ကို ၾကာၾကာ စိတ္မေကာက္နိုင္ ..။
“ဟြန္း..သူမ်ားကို ဝက္နဲ႔တူတယ္ ေျပာတာ..စိတ္ဆိုးတယ္ ..သိလား….” လို႔ ျပဳံးျပဳံးေလး ေျပာလိုက္သည္ ။

ဖရန္ကီလဲ ခ်စ္စု သူ႔ကို ျပန္စကားေျပာလာလို႔ ျပန္ျပဳံးလာလိ့ု ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္သြားသည္ ။

“ ခ်စ္စု ..”
“ ဟင္ …ဘာလ ဲ…”
“ ၿမိဳ႕ထဲမွာ တခုခုသြားစားရေအာင္ ..”
“ ခုဘဲ အသုတ္စားထားတယ္ ..ဘိုက္ျပည့္ေနၿပီ …”
“ ထပ္စားကြာ…ခ်စ္စုႀကိဳက္တဲ့ ေျမအိုးၿမီးရွည္ နဲ႔ မာလာဟင္း သြားစားမယ္ ..”
“ ဘယ္မွလဲ…”
“ ခ်စ္စု စားေနက် တ႐ုပ္တန္းက ဆိုင္ေလးမွာ…”
“ဟယ္ ..သူ…ဘယ္လိုသိလဲ …ေျပာေျပာ….ဘယ္သူ သူ႔ကို ေျပာျပလဲ..သူမ်ားအဲ့မွာစားေနက် ဆိုတာ …”
“ ခ်စ္စု ဘာႀကိဳက္တယ္ ဘယ္သြားတယ္..ဘာလုပ္တယ္ ဆိုတာ ဒိ့ု သိခ်င္တာေပါ့ …”
“ ေနာက္..ဘာေတြ သိေသးလဲ..ေျပာ..ေျပာ ….”
“ အင္း..ေနာက္ သိတာေတြက ခ်စ္စု မွာ ရည္းစား မရွိေသးဘူး ဆိုတာရယ္ …” “ ဟိတ္..ေသခ်ာလို႔လား..”
“ ေသခ်ာတာေပါ့ …ဒို႔ ဘာလို႔ ခ်စ္စုအေၾကာင္းေတြ ကို ဒီေလာက္ စိတ္ဝင္စားၿပီး သိေအာင္လုပ္ေနသလဲ သိလား
…”
“ မသိဘူး …”
“ မသိရင္ ေျပာျပမယ္ ….”
အို..ခ်စ္စု လန႔္သြားသည္ ..။ သူ ခ်စ္စုကို ခ်စ္စကား ေျပာေတာ့မလား ..။

“ မေျပာနဲ႔…မေျပာနဲ႔ ….”

ခ်စ္စု အသံက်ယ္သြားလိ့ု ဖရန္ကီ လန႔္သြားသည္ ..။ ခ်စ္စု ရွက္တာပါ ..။ ဖရန္ကီ ရည္းစားစကား ေျပာေတာ့မယ္ ထင္လိ့ု ..။
“ လာ..ခ်စ္စု ေျမအိုးၿမီးရွည္ဆိုင္ သြားၾကစို႔ …”

        ဖရန္ကီက ကင္တင္းေဘးမွာ ရပ္ထားတဲ့ သူ႔ကားႀကီးဆီကို ခ်စ္စုကို ေခၚသြားသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဟိုးအေဝးက ၿပိဳင္စက္ဘီးေလး နင္းလာေနတဲ့ ဇလပ္ျဖဴကို ခ်စ္စုေရာ ဖရန္ကီေရာ ျမင္လိုက္ၾကသည္ ။ ဖရန္ကီက..“ ဟိုးမွာ ဇလပ္ျဖဴ လာေနတယ္ ...”လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ခ်စ္စုလဲ..“ ယူ ..အဲ့ေစာ္ကို စကားေျပာရဲေျပာၾကည့္..ယူနဲ႔ တသက္လုံး စကားမေျပာေတာ့ဘူး ..” လို႔ ဖရန္ကီ့ကို မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ေျပာထည့္လိုက္သည္ ။ ဖရန္ကီ သေဘာေပါက္သြားၿပီ ..။ ခ်စ္စု သူနဲ႔ ဇလပ္ျဖဴ ပတ္သက္ ခင္မင္တာကို ေဂ်ဝင္ေနတာကိုး ..။

“ ခ်စ္စု မႀကိဳက္ရင္ ဒို႔ ဇလပ္ျဖဴကို ကင္းကင္း ေနမယ္..ေက်နပ္ၿပီလား ….”
ဖရန္ကီ ခ်စ္စုဖက္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ယိမ္းလိုက္သည္ ..။ ဖရန္ကီ က လူပါး ..။ သူ ၿခံစည္းရိုး ခြထိုင ္ ေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ ..။ တကယ္တမ္း သူ ႀကိဳက္တာက ခ်စ္စုသဲသဲ မဟုတ္လား ..။ ဖရန္ကီ့ကားက ဟိုတခါ ခ်စ္စုကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေပးတဲ့ ေငြမွင္ေရာင္ကားႀကီး မဟုတ္ဘူး ..။ အမဲေရာင္ ကားရွည္ရွည္ႀကီး ..။ ကားရဲ့ ထိပ္ပိုင္းမွာ က်ားသစ္ အနက္ေရာင္ အ႐ုပ္ကေလးနဲ႔ ..။ ထုံးစံအတိုင္း အဲကြန္း တအားဖြင့္ထားသည္ ။အျပင္မွာ တအားပူၿပီး ကားထဲမွာ ေအးလြန္းလို႔လားမသိဘူး..။ ခ်စ္စု ေခါင္းကိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္ ..။ ခ်စ္စုကို အရိပ္ တၾကည့္ၾကည့္ လုပ္ေနတဲ့ ဖရန္ကီ ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္သြားသည္ ။
“ ခ်စ္စု ဘာျဖစ္လဲ..ေနမေကာင္းဘူးလား …ျဖစ္ပါ့မလား..ေျမအိုးၿမီးရွည္ စားလို႔ ….ခ်စ္စု ဘာစားခ်င္လဲ …”
“ ရတယ္..ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ …”
“ အျပဳတ္ တခုခု စားရင္ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ …”
ဖရန္ကီ တ႐ုတ္တန္းကို မသြားေတာ့ ..။ အင္းလ်ားလမ္းက ဟက္ပီး ဆိုတဲ့ ဆိုင္ေလးကို ေခၚသြားသည္ ။ အျပင္မွာ ပူလြန္းတယ္ ဆိုၿပီး သီးသန႔္ အခန္းေလးထဲ ထိုင္ေစသည္ ။ အခန္းေလးက အလုံပိတ္ေလး ..။ ဆိုဖါႀကီးလဲ ရွိသည္ ..။ အိ္မ္သာခန္းေလးလဲ တြဲရက္ ပါသည္ ..။

“ ခ်စ္စု ..ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေလး ေသာက္လိုက္ …ဒါက သံပုရာေရ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလး …”
ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္ျပတာဘဲ ..။ ေစာေစာက ဇလပ္ျဖဴကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ျပတ္သားၿပ လိုက္ကထဲက ခ်စ္စု သူ႔ကို ေက်နပ္သြားခဲ့ၿပီေလ ..။
“ ခ်စ္စု …”
“ ဟင္ …ဖရန္ကီ ”
“ ခ်စ္စုကို ဒို႔ သိပ္ခ်စ္တယ္ …”
“ အို ..”
ဖရန္ကီက ခ်စ္စု လက္ကေလးကို ဖမ္းဆုပ္ထားသည္ ။
“ ခ်စ္တယ္ ….ခ်စ္စုရယ္..ဒို႔ကို ျပန္ခ်စ္ပါ …”
“ ယူနဲ႔ ခ်စ္စုတို႔ ဘဝ အေျခအေနက ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးလိုဘဲ ကြာဟလြန္းပါတယ္ ဖရန္ကီရယ္ ..မျဖစ္နိုင္ပါဘူး
…”
“ ဒိ့ုက ခ်စ္တာ တခုဘဲ သိတယ္ ခ်စ္စု ..ဒို႔ ျဖစ္ခ်င္ရင္ အားလုံး ျဖစ္နိုင္ပါလိမ့္မယ္ ….”
“ ခ်စ္စု ကို တကယ္ ခ်စ္လားဟင္ …”
“ အင္း..”
ဇလပ္ျဖဴကို ဥပကၡာျပဳနိုင္တာကို ေတြ႕ရလို႔ သူ႔ကို ခ်စ္စု ယုံသြားသလိုဘဲ ..။

“ ခ်စ္စုကို အရမ္းခ်စ္တယ္ …ခ်စ္စုကို ဒို႔ တေန႔ လက္ထပ္မယ္ ..တသက္လုံး အတူတူေနမယ္ ..”

ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို ဖက္လိုက္သည္ ..။
“ ဟိတ္..ဘာလို႔ ဖက္တာလဲ ..”
“ ခ်စ္လို႔..ခ်စ္စုေရာ ဒို႔ကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား …”
“ ခ်က္ခ်င္းဘဲ သိခ်င္တာဘဲလား ..”
“ သိခ်င္တာေပါ့ …ခ်စ္စုနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ခ်င္လွၿပီ..ေျပာ..ေျပာ…ခ်စ္တယ္ လို႔..”

ခ်စ္စုပါးေလးကို ဖရန္ကီ နမ္းသည္ ..။

“ အို …ဟိတ္ …”

“ ေျပာေလ ..ခ်စ္တယ္လို႔ ..”
“ ရွက္တယ္ကြာ…ဟိတ္..လူဝင္လာလိမ့္မယ္ …”
“ မလာပါဘူး ..”
ဖရန္ကီက ခ်စ္စုႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးနဲ႔ ဖိကပ္ၿပီး စုတ္နမ္းသည္ ..။

“ အင္….”

ခ်စ္စု သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေပ်ာ့က်သြားသည္ ။
ဖရန္ကီရယ္ … သူ..သူ သူမ်ားကို သူ႔ဖက္ပါေအာင္ သိပ္ လုပ္တတ္တာဘဲ ..။ ခ်စ္စုေလ ..သူ႔ကို တအား ခ်စ္မိသြားၿပီ ..။

“ ေျပာ..ခ်စ္လား …”
“ အင္း..ခ်စ္တယ္..ဖရန္ကီ့ကို ခ်စ္စုလဲ အရမ္းခ်စ္တယ္ …”
“ ဒိ့ုလဲ ခ်စ္စုကို အရမ္းအရမ္း ခ်စ္တယ္ ..”
အနမ္းေတြ ဖြဖြေလး ..ညင္ညင္သာသာေလး..နမ္းမိၾကရျပန္သည္ ..။ ရင္ေတြ ခုံတာ အရမ္းအရမ္း …။ ဖရန္ကီ့ လက္ေမာင္း ကို တြဲခ်ိတ္လို႔ ခ်စ္စု ဖရန္ကီ့ကားႀကီးဆီကို ေလ်ာက္သြားသည္ ။ ဒီေန႔ ခ်စ္စု သိပ္ေပ်ာ္သည္ ..။ ဖရန္ကီ နဲ႔ တိတိပပ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားလို႔…။
ဖရန္ကီနဲ႔ လမ္းခြဲၿပီး အိမ္ျပန္ေတာ့ ခ်စ္စုသဲသဲ ကေယာင္ေျခာက္ျခားေတြ ျဖစ္ေနသည္ ။ ရယ္ခ်င္ သလိုလို
..ငိုခ်င္သလိုလို ..။ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးက အမွားမွား အယြင္းယြင္းေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ ခ်စ္စုကို ..“ဟဲ့ …ခ်စ္စု ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ .. စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္ဘူးလား ..” လို႔ ေငါက္တာ ခံရသည္ ။ ဖရန္ကီ ခ်စ္စုကို တအား ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုတ္ နမ္းတဲ့အခ်ိန္ ခ်စ္စု ဖုတ္ဖုတ္က တအားက်င္တာဘဲ ..။ အေရေတြ စိုစြတ္စြတ္ ျဖစ္သလိုလဲ ခံစားမိရသည္ ။ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ခ်စ္စု ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပင္တီေလး ဂြၾကားေနရာမွာ စိုကြက္ေနတာ ေတြ႕ရသည္ ..။ သူ႔ေၾကာင့္..။ ဖရန္ကီ့ေၾကာင့္ ..။ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး ဖုတ္ဖုတ္က အေရေတြ ယိုစီးက်ရသည္ ။

        ဖရန္ကီနဲ႔ ခုဘဲ ေတြ႕ၿပီး ျပန္လာတာ..အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ သူနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ခ်င္မိရသည္ ..။ ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေပၚလာသည္ ။ သူ႔စကားသံေတြကို ၾကားခ်င္ေနသည္ ။ ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို ဖုန္းေခၚသည္ ။ ခ်စ္စု သူေပးထားတဲ့ ဖုန္းကိုင္တာ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတိ့ုက ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြက တပုံတေခါင္းႀကီး ..။ ခ်စ္စုက ေဟမာေငြႏွင္း ေပးထားတာ လို႔ ညာထားသည္ ။ ညအိပ္ရာဝင္ေတာ့ ဖရန္ကီ့အနမ္းေတြကို ျပန္သတိရေနမိသည္ ။ ဖရန္ကီ နမ္းတဲ့အခ်ိန္ ခ်စ္စုနို႔သီးေတြလဲ တအား မာတင္းၿပီး ယားသလိုလို တေယာက္ေယာက္ ရဲ့အကိုင္ကို ခံခ်င္ သလိုလို ျဖစမ္ ိခဲ့တာလဲ ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္ ။ ဖရန္ကီနဲ႔ ခ်စ္မိသြားတာလဲ ေက်နပ္သလိုလို ေပ်ာ္သလိုလိုႀကီး ။ ညက စဥ္းစားတာေတြ မ်ားလို႔ မနက္ မထနိုင္ဘူး ..။ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးက ဆိုင္ကို ေရာက္ေနၾကၿပီ ။ ခ်စ္စု တေယာက္ထဲ မို႔ ႏွိုးမယ့္လူ မရွိဘူး ..။ ျပဴတင္းေပါက္ကလဲ ခန္းဆီးကာ ထားေတာ့ အခန္းက ေမွာင္ေနသည္ ..။ အိပ္မက္ေတြေၾကာင့္ လန႔္နိုးလာသည္ ။

          ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ ..။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ဟယ္ ....ေက်ာင္းခ်ိန္ေတာင္ ကပ္ေနၿပီ ....

လူးလဲ ထၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပး သြားတိုက္ ေရခ်ိဳးရသည္ ။ ကိုယ္လုံးတီး ေရခ်ိ ုးရင္း သူ႔ကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရ မိျပန္သည္ ။ တေန႔က်ရင္ သူ..သူ ခ်စ္စုရဲ့ ဒီကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြကို ကိုင္မွာ နမ္းမွာလိ့ု စိတ္ကူး အေတြးေတြက ဘယ္လို ဘယ္လို ေပၚလာမွန္း မသိဘူး ..။ ေက်ာင္းေနာက္က်ေနတာ သိေနရက္နဲ႔ ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ကို စမ္းမိ သြားသည္ ။ ဖုတ္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ႏုႏုေလးေတြက လက္ေခ်ာင္းေတြ ထိေတြ႕လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ျပန္မခြာ ေစခ်င္ၾကဘူး ။ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္မိတာ ..။ အို …..အထဲက ယားသလိုလိုႀကိး ..။ ဖုတ္ဖုတ္အထဲက တခုခုက ိုလိုလား ေနသလိုႀကီး ..။ အို..ငါဘာေတြ လုပ္ေနမိတာလဲ ဆိုၿပီး သတိျပန္ဝင္လာရၿပီး ေရကို တဘြမ္းဘြမ္း ခပ္ခ်ိဳး လိုက္ရသည္..။ အိမ္ကေန ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကို ခပ္သုတ္သုတ္ ေလ်ာက္ခဲ့တုံး ကားမဲႀကီတစီး သူ႔ေဘးနား ဆိုက္လာသည္ ။ ဟင္ …
သူ႔ကားႀကီးပါလား …။ သူ..သူ ….ကားျပဴတင္းေပါက္ကေန ျပဳံးျပဳံးႀကီး ၾကည့္ေနသည္ ..။

“ ခ်စ္ ..ကားေပၚတက္ ….” တဲ့ ..။

ဘတ္စ္ကား က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ လာမွ မဟုတ္လို႔ ေက်ာင္းေတာ့ အေသအခ်ာ ေနာက္က်ပါၿပီလို႔ တြက္ထားတာ ..သူ ေရာက္လာတာနဲ႔ အဆင္ေျပသြားရသည္ ။ ကားထဲေရာက္ေတာ့ သူက ကားျပန္ေမာင္းထြက္လိုက္တာနဲ႔ ခ်စ္စု လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ ။

“ ခ်စ္စု..ဒို႔ကို သတိရေနလားဟင္ ..”
“ ရတာေပါ့..”
“ ဒိ့ုလဲ ခ်စ္စုကို အရမ္းသတိရ လြမ္းေနတာ …သိလား..”
“ ဟုတ္လိ့ုလား ..”
“ ဟုတ္တာေပါ့..ခ်စ္စုကို ဒို႔ သိပ္ခ်စ္တာေလ …”
“ ယုံရမွာလား …”
“ ယုန္ေရာ ေၾကာင္ေရာ ရမယ္ ….”
“ မေနာက္နဲ႔ကာြ ..အတည္ေျပာ..“
“ အတည္ ျပည္ႀကီးကို ျပန္သြားၿပီ …”
“ ၾကည့္..သူသိပ္ေနာက္တာဘဲ …”

        ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ လက္ခ်င္းတြဲထားတာကို ေဟမာေငြႏွင္းတို႔ ေတြ႕သာြ းသည္ ..။ ေဟမာေငြႏွင္းက “ ဟယ္ ..ယူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာညာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ ေပါ့ေလ ...” ဆိုၿပီး တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာ သေဘာက်သည္ ..။  မိမိဦးကေတာ့ ဟန္ေတာင္ မေဆာင္နိုင္ ..။  မ်က္ႏွာပ်က္ၿပီး လွည့္ထြက္သြားေတာ့ သူလဲ ဖရန္ကီ့ကို ႀကိဳက္ေနလို႔ ျဖစ္မည္ လို႔ ေဟမာေငြႏွင္းက ေျပာသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ မတတ္နိုင္ ..။  သူမေက်နပ္လဲ မတတ္နိုင္ ..။ မေက်နပ္ လဲေသ ..။ ခ်စ္တာကို တားဆီးလို႔ ဘယ္ရမလဲ ..။ ခ်စ္စုကလဲ ဖရန္ကီ့ကို ခ်စ္ ...ဖရန္ကီကလဲ ခ်စ္စုကို ခ်စ္ ..။ အရမ္း အရမ္း ခ်စ္မိကုန္ၾကၿပီေလ ..။

        ဖရန္ကီက ေဟမာေငြႏွင္း အပါအဝင္ ခင္မင္တဲ့ ေဘာ္ဒါေတြကို ခ်စ္စုသဲသဲနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့ အထိမ္း အမွတ္ပြဲေလး အေနနဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္မွာ ေကၽြးသည္ ။ မိမိဦးကို ေခၚေပမယ့္ မိမိဦးက မလိုက္ဘူး ..။

        ေပ်ာ္မဆုံး ေမာ္မဆုံး ..။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လမ္းခြဲအၿပီး ဖရန္ကီ နဲ႔ ခ်စ္စု လူရွင္းတဲ့ ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္း တေနရာမွာ ကားရပ္ၿပီး စကားေျပာၾကသည္ ..။ ဖရန္ကီ နမ္းေတာ့ ခ်စ္စုလဲ တုန႔္ျပန္ၿပီး ျပန္နမ္းသည္ ။ ရင္ေတ ြ ခုံတာ အရမ္းဘဲ ..။ ဖရန္ကီက ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းစုတ္တာ တခုဘဲ ..။ တျခား ဘယ္ကိုမွ ကိုင္တာတြယ္တာ မရွိဘူး ..။  ဖရန္ကီက ခ်စ္စု လမ္းထိပ္နားအထိ လိုက္ပို႔ေပးသာြ းသည္ ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အရင္တခါလိုဘဲ ဖုတ္ဖုတ္က အေရေတြ စိမ့္ထြက္လို႔ ပင္တီေလး ဂြဆုံေနရာမွာ စိုသြားသည္ ။ ခ်စ္စု ဒါကို ေက်နပ္ေနသလိုဘဲ ..။ ခ်စ္စုနဲ႔ဖရန္ကီ ဖုန္း အၾကာႀကီး ေျပာၾကသည္ ..။ ဖုန္းထဲမွာ ခ်စ္စုကို နမ္းခ်င္ေၾကာင္း ေျပာတာနဲ႔တင္ ခ်စ္စု ဖုတ္ဖုတ္က စိုခ်င္လာသည္ ။ ေနာက္ေန႔မနက္လဲ ဖရန္ကီက သူလာႀကိဳမည္လိ့ု ေျပာသည္ ။
        ခ်စ္စု ဖရန္ကီနဲ႔ ဖုန္း အၾကာႀကီး ေျပာေနတာေၾကာင့္ ေရေတာင္ မခ်ိဳးရေသးဘူး ။ ေမေမက ထမင္းစားဖို႔ လာေခၚလို႔ ေမေမ..မမႀကီးနဲ႔ အတူတူ ထမင္း စားလိုက္ရသည္ ။ ဘာမွ စားထားလို႔ မဟုတ္ဘဲ စားခ်င္စိတ္ မရွိဘူး ..။ အခ်စ္စိတ္ မႊန္တာ ျဖစ္မည္ လို႔ ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္လဲ ေတြးမိရင္း ရယ္မိသည္ ။ ေမေမက..“ ဟဲ့ ခ်စ္စု.. အ႐ူးမ.. ကိုယ့္ဖါသာ တေယာက္ထဲ ရယ္ေနလား..ဘာမ်ားရယ္စရာ ေတြ႕လိ့ုလဲ ...”လိ့ု လွမ္းေအာ္သည္ ။ ကိုယ့္ကုတင္ ေပၚကိုယ္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ရင္း စဥ္းစားေနသည္ ။ ဖရန္ကီ့အေၾကာင္း ..။ သူနဲ႔ ဖရန္ကီ့ ခ်စ္ၾကတဲ့ ဇာတ္လမ္း အေၾကာင္း ..။ ေရွ႕ကို ဘာဆက္ျဖစ္အုံးမလဲ..။ မိမိဦးကေတာ့ အရမ္း ေဂ်ဝင္သြားသည္ ..။ မေခၚမေျပာ ျဖစ္သြားၿပီ ။ ဇလပ္ျဖဴ ကေတာ့ သူနဲ႔ ဖရန္ကီတြဲတာ မေန႔က ေတြ႕သြားေတာ့ သူ႔ကို ရန္သူႀကီးလို မ်က္ေစာင္းႀကီးထိုး..မဲ့ရြဲ႕ၿပီး မေက်မနပ္ ၾကည့္သည္ ။

        ဖရန္ကီ က က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးသား ..။ သူက မုန႔္ဟင္းခါးသည္ရဲ့ သမီး ..။ ဖရန္ကီတိ့ုမိဘက သေဘာတူမည္လို႔ လုံးဝ မထင္ဘူး ..။ ခ်စ္စုနဲ႔ ဖရန္ကီရဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း က ေရရွည္ခံပါ့မလား ..။ အင္း .. ဒါေတ ြ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး ။ မေတြးခ်င္ဘူး ။ သူ႔ကို ခ်စ္တာဘဲ သိသည္ ။ ခ်စ္တာ တခုထဲ သိတယ္ ..။  ဖရန္ကီ့ကို ခ်စ္သည္ ။

“ ခ်စ္စု ..ဗီဒီယို ငွားလာတယ္..လာၾကည့္ ..” မမႀကီးက လွမ္းေခၚသည္ ။

“ မၾကည့္ခ်င္ဘူး ..”
“ ဟာ ခ်စ္စုကလဲ..လာပါ..အတူတူ ၾကည့္ရေအာင္ …”

        ေမေမကေတာ့ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သာြ းၿပီ ..။  မမႀကီး ေခၚလြန္းလို႔ သူနဲ႔ ဗီဒီယို ထိုင္ၾကည့္ရသည္ ။ မမႀကီးက ဘာေၾကာင့္ ငွားလာသလဲ မသိဘူး ..။ တအားၾကမ္းတဲ့ အေမရိကန္ ႐ုပ္ရွင္ ..။ စဖြင့္ကထဲက ဇာတ္လိုက္ မင္းသမီးေလးက အိပ္ရာထဲ လက္နဲ႔ အာသာေျဖတာ ..။ ေနာက္ေတာ့ ပေထြးႀကီးနဲ႔ ညိစႏြ ္းတာ ..။ ဒါလ ဲ အေသးစိတ္ ေတြ ျပတာ ..။ မမႀကီးလဲ ဒါေတြကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး သေဘာေတြ က်ေနသည္ ။ ခ်စ္စုလဲ အပ်ိဳႀကီး လိင္ကိစၥေတြ သေဘာက်ေနတာ စိတ္ထဲမွာ က်ိတ္ၿပီး ရယ္ခ်င္ေနမိသည္ ။ ခ်စ္စုလဲ ဒီ႐ုပ္ရွင္ကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္လာသည္ ။ မမႀကီး ဟာကလဲ ဆိုးလိုက္တာ..လို႔ ေျပာရင္း ဆက္မၾကည့္ေတာ့ ..။  အိပ္ရာထဲ ေရာက္ေတာ့လဲ ေစာေစာက လိင္ဆက္ဆံတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ျပန္ျမင္ေယာင္မိၿပီး ဖရန္ကီနဲ႔ နမ္းခဲ့ဘူးတာေတြ ျပန္သတိရသည္ ။ ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ဆီက စိုတိုတို ခံစားရလို႔ လက္နဲ႔ စမ္းလိုက္မိသည္ ။

အို..။ အေရေတြ စိုေနတယ္ …။ မမႀကီးရဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေၾကာင့္ စိတ္ထႂကြလို႔ ျဖစ္မည္ …။

        စမ္းၾကည့္မိတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက အဖုတ္ဆီက မခြာခ်င္ ..။ လက္ကို ျပန္႐ုတ္ရမွာ ဝန္ေလးေနသည္ ။ စမ္းရင္း.. စမ္းရင္း ပြတ္သပ္မိလာရသည္ ..။ ေစာေစာက ႐ုပ္ရွင္ အစမွာ ဇာတ္လိုက္ မင္းသမီးေလး သူ႔အဖုတ္ကိုသူ လက္နဲ႔ ပြတ္ အာသာေျဖသလို လုပ္မိေနၿပီ ..။ အဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႏုႏုေလးေတြ ကို ပြတ္ေနရင္း ထပ္ထပ္ ပြတ္ခ်င္လာမိသည္ ..။ ဖရန္ကီက ပြတ္ေပးေနသလို စိတ္ကူးယဥ္လိုက္မိသည ္..။ ဖိပြတ္ရင္း ထပ္ပြတ္ခ်င္ရင္း..။ ပြတ္တာေတ ြ ၾကမ္းလာေရာ....။ အဖုတ္ထဲက တအား လွိုက္လွိုက္ ယားတက္လာသည္ ...။ တခုခု နဲ႔ ထိုးထည့္ ခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္ ..။ အဖုတ္ကို အနာတရ ျဖစ္မွာလဲ စိုးသည္ ။ လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ စိုရႊဲေနတဲ့ အဖုတ္ထဲ မသိမသာ စမ္းထိုးၾကည့္သည္ ..။ အင္း...အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ဘူး ..။ လူးလိုက္ လွိမ့္လိုက္ ..။ မနက္က်ေတာ့ ႏွိုးစက္ ေပးထား တာေတာင္ ႏွိုးစက္ကို လွမ္းပိတ္ၿပီး ျပန္အိပ္ခ်င္ေနသည္ ။ ေနာက္ေတာ့ ဖရန္ကီ လာႀကိဳမည္ ဆိုတာ သတိရၿပီး

ေရအျမန္ခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲရသည္ ..။ ဖရန္ကီသည္ လမ္းထိပ္မွာ ခ်စ္စုကို ေစာင့္ေနသည္ ။
ခ်စ္စု ဖရန္ကီ့ ကားႀကီးဆီကို ခပ္သြက္သြက္ေလး လွမ္းသြားလိုက္သည္ ။ ဖရန္ကီက ..“ ခ်စ္စု အရမ္း လွတာဘဲ …” လို႔ ေျပာသည္ ။ ခ်စ္သူရဲ့ ခ်ီးမြမ္းတာကို ခံရလို႔ ခ်စ္စု အရမ္းေက်နပ္သည္ ။ ေလေအးစက္ ဖြင့္ထားတဲ့ ဖရန္ကီရဲ့ ဂ်က္ဂြားကားနက္ႀကီးသည္ လူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတဲ့ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ေရွ႕က ညင္ညင္ သာသာေလး ျဖတ္သြားသည္ ။ ဖရန္ကီ က ရယ္စရာေတြ ေျပာ..ခ်စ္စုက တခစ္ခစ္နဲ႔ သေဘာက် ..ကမၻာေလာက ႀကီးက သာယာလွပေနသည္ ။ ေက်ာင္းသြားတာ ဖရန္ကီနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ ..။ ခ်စ္စု စိတ္ေတ ြ ေလ ေနသည္ ..။ အတန္းလဲ မတက္ခ်င္ဘူး ..။ မခ်စ္စဖူး ခ်စ္ၿပီး ခ်စ္သူနဲ႔ ျပဳံးေပ်ာ္လို႔ အားမရေသးဘူး …။

        ေက်ာင္း ကင္တင္းက ထိုင္ေနက် ဆိုင္ထဲ ခ်စ္စု နဲ႔ ဖရန္ကီ ဝင္သြားၾကေတာ့ ေဟမာေငြႏွင္းနဲ႔ မိမိဦးတို႔ ရွိေနသည္ ။ ေဟမာေငြႏွင္းက သူတို႔ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း လွမ္းႏုတ္ဆက္ၿပီး သူတို႔နဲ႔ လာထိုင္ဖိ့ု လက္ျပၿပီး ေခၚသည္ ။ မိမိဦးကေတာ့ သူတို႔ကိုေတြ႕တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ထ ထြက္သြားလိုက္သည္ ။ ေဟမာေငြႏွင္း နဲ႔ သူတိ့ု ထိုင္ၿပီး အတူတူ အစားစားၾကသည္ ။  ေဟမာေငြႏွင္းက “ ယူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သတင္း အရမ္းႀကီးတာဘဲကြာ.. လူတိုင္းရဲ့ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ယူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ေျပာဆိုေနတာ ၾကားေနရတယ္...” လိ့ု ေျပာျပသည္ ..။               ေက်ာင္းက ျပန္ေတာ့ ဖရန္ကီက တေနရာရာ သြားရေအာင္လို႔ ေျပာသည္ ။  ခ်စ္စု လန႔္သြားသည္ ။ ဖရန္ကီ နဲ႔ ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ မေတြ႕ခ်င္ဘူး ..။ ဖရန္ကီ့အနမ္းေတြေၾကာင့္ ခ်စ္စု စိတ္ေတြ အရမ္း ယိမ္းယိုင္ခဲ့ရတာ ခ်စ္စု ကိုယ့္ဖါသာ အသိဆုံးမို႔ပါ ..။ သူနမ္းရင္ ခ်စ္စု ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထရသည္ ။ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလြန္းလို႔ ထၾကလြြန္းလို႔ ပင္တီဂြဆုံမွာ စိုစိုရႊဲရသည္ ။ စိတ္ေတြ ႂကြတက္လာရင္ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေတာ့ ဆိုၿပီး သူ႔အနမ္းေတြ အကိုင္အတြယ ္ေတြထဲ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေမၽွာပစ္လိုက္ခ်င္မိသည္ ။

“ ဘယ္သြားမွာလဲဟင္ …”
“ ခ်စ္စုကို ျပစရာ ရွိလို႔ …”
“ ဘာျပမွာလဟဲင္ …ေျပာ…ေျပာ…သိခ်င္တယ္ …”
“ ဟိုေရာက္ေတာ့ သိမွာေပါ့ …”
“ ဘယ္မွာ ျပမွာလဲ …”
“ ဒိ့ု အိမ္မွာေပါ့ ….”
“ အိမ္မွာ ဘယ္သူေတြ ရွိလဲဟင္ ….”
“ မာမီ ရွိမွာေပါ့ ..ဒက္ဒီကေတာ့ ဟိုတယ္ အသစ္ ေဆာက္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခမွာ ေရာက္ေနတယ္
….”

        ဖရန္ကီရဲ့ ဂ်က္ဂြားအနက္ႀကီး သူတို႔ ၿခံဝင္းတံခါးဝကို ေရာက္တာနဲ႔ တံခါးႀကီးေတြ ပြင့္လာသည္ ..။ ကာကီ ေရာင္ဝတ္ ၿခံေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ က ခါးညႊတ္ကိုင္းၿပီး ႏုတ္ဆက္ၾကသည္ ။ ျပဳံးျပၾကသည္ ။ ဖရန္ကီက ၿခံထကဲ လမ္းအတိုင္း ရဲတိုက္ႀကီးလို ႀကီးမားခန႔္ထယ္လွတဲ့ သူတိ့ု တိုက္ႀကီးရဲ့ ဆင္ဝင္ႀကီးေအာက္ကို ေမာင္းသြား လိုက္သည္ ..။ ကားရပ္လိုက္တာနဲ႔ တိုက္ႀကီးထဲက လူတေယာက္ ထြက္လာသည္ ။  ေခါင္းျဖဴျဖဴ မ်က္မွန္ထူထူနဲ႔ လူႀကီးတေယာက္ ..။

“ သားသား …ဘႀကီး ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ..”
“ က်ေနာ္ ခ်စ္စုကို က်ေနာ့္ ငန္းနက္ႀကီးေတြ ျပမလို႔ …”
“ ရတယ္..သားသား…သူတို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိၾကပါတယ္ …”

ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို ဒီလူႀကီးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။
ဒီေခါင္းျဖဴ မ်က္မွန္ထူႀကီးရဲ့ နံမည္က ဘႀကီးေက်ာ္…တဲ့ ..။ ဖရန္ကီတိ့ု ဒက္ဒီ..မာမီတိ့ုရဲ့ မန္ေနဂ်ာ လူယုံေတာ္ႀကီး …တဲ့ ။

ဖရန္ကီ က သူတို႔ မိသားစု ခ်စ္တဲ့ ငန္းနက္ႀကီးေတြကို ျပသည္ ။ တိုက္ႀကီးရဲ့ ေဘးတဖက္ျခမ္းမွာ ရွိတဲ့ ေရကန္ လွလွေလးထဲမွာ ေရကူးေနတဲ့ ငန္းအနက္ႀကီး ေလးေကာင္ ကို ဖရန္ကီနဲ႔ ခ်စ္စု သြားၾကည့္ၾကသည္ ..။

“ အရမ္းလွတဲ့ အေကာင္ႀကီးေတြေနာ္ …ခ်စ္စု က ငန္းအျဖဴေရာင္ေတြဘဲ ေတြ႕ဘူးတာ …” ဖရန္ကီနဲ႔ ခ်စ္စု ေရကန္ေလးေပၚ ျဖတ္ထိုးထားတဲ့ တံတားအျဖဴေလးေပၚမွာ ရပ္ၿပီး စကားေျပာၾကသည္ ..။ အလုပ္သမားတေယာက္က ပန္းခင္းႀကီးကို ေရေလာင္းေနသည္ ..။

“ ေအာ္ ..ခ်စ္စုကို ဒို႔ ငါးေတြ ျပရအုံးမယ္ …”
“ ဟင္..ယူ႔မွာ ငါးေတြလဲ ရွိတယ္..ဟုတ္လား …”
“ အင္း …ေရႊငါးမ်ိဳးစုံ ရွိတယ္ …”
“ ဟယ္…ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ ….”
“ လာ..ခ်စ္စု …ဒို႔ လိုက္ျပမယ္ ….”

ဖရန္ကီက ခ်စ္စု လက္ကို ဆြဲၿပီး ၿခံႀကီးရဲ့ အေနာက္ဖက္ကို ေခၚသြားသည္ ..။ အေဆာက္အဦးႀကီးတခုကို ေရာက္လာသည္ ..။ ေခါင္မိုးအစိမ္း နဲ႔ အေဆာက္အဦး ရွည္ရွည္ႀကီး ..။
“ ဒါက ဘာႀကီးလဲ..ငါးေတြက ဒီအထဲမွာ လား…”
“နိုး …ဒါက ကားေတြ ထားတာေလ ..ကား ဂရပ္ဂ်္ ..ငါးေတြက အဲ့ေနာက္မွာ ..”
ကားဂိုေဒါင္ႀကီးေဘးက အုတ္လမ္းေလးအတိုင္း အေနာက္ဖက္ကို သြားလိုက္ေတာ့ အိမ္ေလးတလုံး ကို ဘြားကနဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ..။ ဖရန္ကီက အိမ္ေလးထဲကို ခ်စ္စုကို ေခၚသြားသည္ ..။
“ ဟယ္ …လွလိုက္တာ …”
လူတရပ္ေက်ာ္ မွန္ကန္ႀကီးေတြထဲ ေရႊငါး ေရာင္စုံေတြ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ခ်စ္စု..ဒါက Oranda ..ဒါေတကြ ..Lion Head…ဒီဖက္ ကန္ထဲက ေကာင္ႀကီးေတြက Oscar…တဲ့ … Oscar ေတြက
..Agressive ျဖစ္တယ္ … တျခားငါးေတြကို စားတယ္ .. သူတို႔ကို သပ္သပ္ ထားရတယ္ ….”

        ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို ျပတဲ့အေနနဲ႔ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကို ေအာ္စကာငါးႀကီးေတြ ရွိေနတဲ့ ကန္အေပၚ ဖက္ကို ထည့္ျပလိုက္သည္ ။ ငါးႀကီးေတြက တရွိန္ထိုး ဖရန္ကီ့လက္ေခ်ာင္းေတြကို ထိုးဟပ္သည္ ။ ခ်စ္စု လန႔္သြားသည္ ..။ ငါးႀကီးေတြက ဖရန္ကီ့လက္ေခ်ာင္းေတြကို ကိုက္လိုက္ၿပီ ထင္လို႔ ..။ ဖရန္ကီက ရယ္သည္ ..။

“ သူတိ့ုက ကိုက္ခ်င္တယ္..ေတြ႕လား ….ဟားဟား…”
ငါးေတြ ထားတဲ့ အိမ္ေလးထဲမွာ ငါးေတြကို ထိုင္ၾကည့္ဖို႔ လားမသိဘူး ..။ ဆိုဖါအရွည္ႀကီးတလုံး ရွိေနသည္ ။ အဲဒီေဘးမွာ ေရခဲေသတၱာတလုံး ..။ ဖရန္ကီက ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္ၿပီး ကိုကာကိုလာ အခ်ိဳရည္ဘူးက ိုထုတ္ၿပီး ခ်စ္စုကို ေပးသည္ ..။ ဆိုဖါႀကီးေပၚမွာ အတူတူပူးကပ္ၿပီး ထိုင္ၾကသည္ ..။ လူးလာကူးခတ္ေနၾကတဲ့ ေရႊငါးေတြကို ထိုင္ၾကည့္ၾကသည္ ။ ခ်စ္စု မသြားခ်င္တဲ့ ဆိတ္ကြယ္ရာေနရာ ကို ခ်စ္စုတိ့ု ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ေနၾကၿပီ ..။

        ခ်စ္စု နဲ႔ ဖရန္ကီ ပူးပူးကပ္ကပ္ ေနၾကေတာ့ မနမ္းမိဘဲ ဘယ္ေနမလဲ ..။ ဖရန္ကီ နမ္းလာေတာ့ ခ်စ္စုက တုန႔္ျပန္ နမ္းမိသည္ ..။ ဖြဖြေလး ညင္ညင္သာသာေလး မထိတထိေလး နမ္းၾကတာ ..။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအနမ္းေတြက ရပ္လို႔မရဘူး ျဖစ္လာသည္ ။ မထိတထိ ကေန မိမိရရေတြ ျဖစ္လာၾကသည္ ။  အသက္ရႈျပင္းလာသလို အနမ္း ေတြကလဲ ဖြဖြေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး ..။ ေစာေစာက ေအာ္စကာငါးႀကီးေတြလို ျဖစ္လာသည္ .။ အငမ္းမရ ငုံဟတ္ စုတ္ယူလာသည္ ။ ဖရန္ကီရဲ့ လ်ာက ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲက ခ်စ္စုလ်ာေလးကို လာကလိသည္ ..။ လ်ာေတြ ပူးကပ္ လူးလွိမ့္ လိန္ယွက္ကုန္တဲ့အခ်ိန္ ဖရန္ကီ သည္ ခ်စ္စု ခါး သိမ္သိမ္ေလးကို ဖက္ထားရာက ခါးေလးေအာက္ဖက္ကို လက္ေတြ ေရြ႕သြားၿပီး ခ်စ္စု တင္ပါးအိအိေတြကို ဆုပ္နယ္ကိုင္တြယ္လာသည္ ။  ခ်စ္စုလဲ သူ႔အနမ္းေတြမွာ မိန္းေမာ ေနၿပီး သူ႔ကို ဘာမွ မတားဆီးမိဘူး ..။ သူ႔အနမ္းေတြက ခ်စ္စု ႏႈတ္ခမ္းေတြ ဆီက ခ်စ္စုရဲ့ လည္တိုင ္ေဖြးေဖြးေလး ဆီကို ေရြ႕သြားသည္ ..။ ခ်စ္စုႏႈတ္ခမ္းေတြ လဲ ထူအမ္းကုန္ၿပီေလ ..။လည္တိုင္ကို ေလ်ာက္နမ္းေနေတာ့ ယားက်ိက်ိ နဲ႔ ၾကက္သီးေတြ ထ..ရင္ေတြ ဖိုရသည္ ..။

        သူ ခ်စ္စု အက် ႌပြပြေအာက္ဖက္ကေန သူ႔လက္ကို အထဲကို သြင္းၿပီး ခ်စ္စု နိ့ုေတြကို စမ္းကိုင္လာေတာ့..“ ဟိတ္..မကဲနဲ႔ကြာ ...” လို႔ ခ်စ္စု သူ႔ကို ေျပာလိုက္သည္ ..။ သူက ျပန္မေျပာ နားမေထာင္ ဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဳး ..။ ခ်စ္စု ရင္စိုင္ေတြကို ဆုပ္နယ္ေနသည္ ..။ ဘရာေလးေပၚက ကိုင္လို႔ အားမရေတာ့ ဘရာထဲကို လက္သြင္းၿပီး စမ္းသည္ ..။ သူ႔လက္ ဘရာထဲ သြင္းေနတဲ့ဆီ စိတ္အာ႐ုံေရာက္ေနတုံး ေနာက္ထပ္ စစ္မ်က္ႏွာတခုနဲ႔ ရင္ဆိုင ္ လိုက္ရျပန္သည္ ..။

ေအာက္ပိုင္း စစ္မ်က္ႏွာ ပါ ..။ ေလ်ာ့ရည္းေနတဲ့ ခ်စ္စု ထမိန္စေလးကို ဆြဲေျဖျဖဳတ္ၿပီး ထမိန္ထဲ သူ႔ေနာက္ လက္တဖက္ကို သြင္းျပန္လို႔ ခ်စ္စုလဲ ဟိုဖက္တားရ ဒီဖက္ကာရ ျဖစ္ေနသည္ ..။

“ အို..ယူ သိပ္ကဲေနတာဘဲကြာ…အို..ဟင့္ဟင့္ …” “ ခ်စ္တယ္ ..ခ်စ္စုရယ္ ….အရမ္းခ်စ္တယ္ …..”

        ဖရန္ကီ့အကိုင္အတြယ္ေတြက တေျဖးေျဖး ၾကမ္းလာသည္ ။ ခ်စ္စု အက် ႌေလး ကိုယ္ေပၚကေန ကြာက် ဖယ္ခြာသြားရသည္ ..။ ေနာက္က လိုက္သြားတာက ဘရာ ျဖဴျဖဴေလး .။ အေပၚပိုင္း အဝတ္မဲ့သြားတဲ့ ခ်စ္စုလဲ ရွက္လိ့ု သူ႔ရင္ခြင္ထဲ အတင္းတိုးသည္ ..။ ဒီလိုတိုးေတာ့လဲ ခ်စ္စုရင္သားစိုင္ တင္းတင္းေလးေတြ နဲ႔ သူ႔ ရင္ဘတ္ႀကီးက ဖိမိပူးကပ္ေနသည္ ..။ သူ႔လက္တဖက္က ခ်စ္စု ရင္သားေတြကို ကိုင္သည္ ..။ သာသာေလး ဆုပ္နယ္တာ ..။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ရင္သီးဖုေလးေတြကို စမ္းေနသည္ ။ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေနသည္ ..။ ရင္သီး ဖုေလးေတြက ကာမစိတ္ ထႂကြေနလို႔ တင္းမာ ေထာင္ထေနသည္ ..။ ခ်စ္စု မုခ် ေျပာရဲတာ ခ်စ္စု ဖုတ္ဖုတ္ေလး သည္ အခု အခ်ိန္အခါမွာ စိုစိုရႊဲေနေလာက္ၿပီ ...။ ဖရန္ကီ သိသြားသည္ ..။ ခ်စ္စု စိုရႊဲေနတာကို ..။ သူ႔လက္က ပင္တီ အထဲကို သြင္းထိုးၿပီး ဖုတ္ဖုတ္ကို စမ္းလို႔ ..။

        ထမိန္ကလဲ ေျပက် .. ပင္တီေလးကိုလဲ သူ ဆြဲခၽြတ္.. ခ်စ္စု တကယ့္ကို အဝတ္မဲ့ ကိုယ္တုံးလုံး ဘဝကို ေရာက္လိ့ုေနၿပီ ..။ ဖရန္ကီသည္ ခ်စ္စုကို ဆိုဖါႀကီးေပၚ ပက္လက္လွဲေစၿပီး သူက အေပၚက အုပ္မိုးထားသည္ ..။ ခ်စ္စု ရင္သားေတြကို စို႔သည္ ..။ ခ်စ္စု သူ႔ကို မလုပ္နဲ႔ကြာ.. ေတာ္ၿပီ.. ရပ္ေတာ့ လိ့ု တားဆီးေပမယ့္ မရေတာ့ ..။ သူ႔ကိုယ္ကို ေအာက္ပိုင္းကို ေလ်ာဆင္းသြားၿပီး ခ်စ္စု ဖုတ္ဖုတ္ ကို သူ နမ္းေနၿပီ ...။

အာ..ဟာ….ဟိတ္……အို . . .။

        သူ႔လ်ာႀကီးက အျပားလိုက္ႀကီး ခ်စ္စု အဂၤါစပ္ အကြဲေၾကာင္းကို ယက္ေနသည္ ..။ လ်ာျပားျပားႀကီးက ခ်စ္စု အဖုတ္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားႏုႏုေလးေတြကို ဖိဖိ ပြတ္တိုက္သြားေတာ့ ခ်စ္စု ခါးေလးေကာ့ၿပီး တုန္ခါေနရသည္ ..။ အို.. ဖရန္ကီရယ္ .. ခ်စ္စုကို မသနားေတာ့ဘူးလား ...။ ဖရန္ကီရဲ့ လ်ာထိပ္က ခ်စ္စု အစိကို ထိုးကေလာ္ေနသည္ ..။ ခ်စ္စု အဂၤါစပ္လဲ တအား ယားလာသည္ ..။ အဲဒီယားတာကို ေျဖေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ေပၚေပါက္ေနသည္ ..။ ခံခ်င္စိတ္ေတြ မတရားႀကီး ျဖစ္ေပၚေနသည္ ..။ ခံခ်င္ေနသည္ ..။ အရမ္း ..။ ေၾကာက္လ ဲ ေၾကာက္သည္ ..။ ဘာကို ေၾကာက္လ ဲ ..။  နာမွာ..ေစာက္ပတ္ေလး ျပဲသြားမွာ ..ဘိုက္ႀကီးမွာ ...။ ခ်စ္စုရဲ့ အဖုတ္ကို ယက္ရာက သူ ခ်စ္စု ႏႈတ္ခမ္း ေတြကို ျပန္လာ စုတ္နမ္းသည္ ..။ သူ႔လ်ာႀကီးေနရာမွာ အခု ေနရာဝင္ယူ ေရာက္ရလွိာတာက သူ႔ မာမာ အေခ်ာင္းႀကီး ..။ ခ်စ္စု အရမ္းလန႔္သာြ းသည္ ..။ သူ...သူ...ခ်စ္စု ကို ဟိုဒင္း လုပ္ေတာ့မည္ ...။

“ အို..မလုပ္နဲ႔..မလုပ္နဲ႔ ….”

သူ႔အေခ်ာင္းႀကီး ကို ၾကည့္မိလိုက္ၿပီး လန႔္သြားလို႔ ေအာ္လိုက္မိတာ ..။ သူ႔ရင္ဘတ္ကိုလဲ တြန္းတား မိသည္ ..။

“ မနာေစရဘူး..ခ်စ္စုရယ္..ခ်စ္စု မနာေအာင္ လုပ္ေပးမွာ ..သိလား ..မေၾကာက္နဲ႔ …”

“ အို …ဘိုက္..ဘိုက္ႀကီးလိမ့္မယ္ ….” “ မႀကီးေစရပါဘူး..ခ်စ္စု ….”
သူ႔အတန္မာမာႀကီးနဲ႔ ခ်စ္စု အဖုတ္ထဲကို ဖိသြင္းေနသည္ ..။ အိုး …ဟင့္ . .။
ေအာက္ဖက္ စစ္မ်က္ႏွာမွာ ရင္ဆိုင္ေနရတုံး အထက္ဖက္မွာလဲ တဖက္က က်ဴးေက်ာ္မႈေတြနဲ႔
ၾက႐ုံ ျပန္သည္ ..။ တင္းေထာင္ ဖူးထေနတဲ့ ခ်စ္စုရဲ့ နို႔သီးနီညိဳညိဳေလးေတြကို တခ်ိန္ထဲမွာ ဖရန္ကီ့ ႏႈတ္ခမ္း ထူထူေတြက ငုံလာ စို႔လာလို႔ ..။ ေအာက္ဖက္မွာလဲ မွိုပြင့္ပုံစံ ထိပ္ဖူး အထစ္ႀကီးက အတင္းႀကီးဖိဝင္ လာသည္ ..။ ခ်စ္စုရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသား ႏုႏုေလးေတြထဲ ထိပ္ဖူး အထစ္က တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး တဖ်စ္ဖ်စ္ နဲ႔ ဝင္ေရာက္လာသည္ ။ နမ္း႐ုံ သက္သက္ ဆိုၿပီး ဘာမွ မလုပ္ခဲ့တဲ့ မခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္ရိုးေလး ပုံနဲ႔ ဖရန္ကီသည္ လုပ္မယ့္ လုပ္ေတာ့လဲ ခ်စ္စုကို အတင္း ထည့္သြပ္ေနၿပီ ..။တသက္လုံး ထိန္းသိမ္းလာခဲ့တဲ့ အပ်ိဳစင္ ဂိတ္တံခါးကို အတင္း တြန္းဖြင့္ ဝင္ေရာက္ေနသည္ ..။ အထိအေတြ႕ကို မလြန္ဆန္နိုင္ဘဲ ခ်စ္စုမွာ လိုလဲ လိုခ်င္ ေၾကာက္လဲ ေၾကာက္ေပါ့ ..။ အတင္းႀကီး ဝင္လို႔မရဘဲ တစ္လစ္ႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့ ဖရန္ကီသည္ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ေတြ နဲ႔ မရရေအာင္ ဖိထိုးသြင္းသည္ ..။ သူ ဖိဖိ ထိုးလိုက္တိုင္း ခ်စ္စု အဖုတ္က အေရေတြ တရႊမ္းရႊမ္း ယိုစီးထြက္သည္ ..။ ဒီအေရ ေတြေၾကာင့္ဘဲ ဖရန္ကီ့ထိပ္ဖူးက ခ်ဥ္းနင္း ဝင္ေရာက္လာနိုင္သည္ ။

        ခ်စ္စုမွာေတာ့ သူ႔ကို တအားႀကီးဖက္ထားရင္း သူလုပ္သမၽွကို ခံေနရသည္ ..။ ခ်စ္သူကို အလိုလိုက္မိၿပီ..။ ခ်စ္သူစိတ္ႀကိဳက္ သူ႔တကိုယ္လုံးကို ျခယ္လွယ္ခြင့္ ေပးလိုက္မိၿပီ ..။ သူ႔အတန္ တုတ္တုတ္ႀကီးက ခ်စ္စုအတြင္းသား ေတြကို ထိုးခြဲပြတ္တိုက္လို႔ အတြင္းပိုင္းကို ဝင္သည္ ..။ နာက်င္မႈ ေဝဒနာနဲ႔အတူ ေကာင္းျခင္း အရသာထူးက အတူတူ တြဲလိုက္ပါလာသည္ ..။ ဖရန္ကီက ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေနသည္ ..။ ကာမရဲ့ အရသာထူးနဲ႔ ခ်စ္သူရဲ့ ယုယမႈေတြကို ရရွိခံစားရတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ခ်စ္စုရဲ့ အပ်ိဳစင္ ဘဝေလးလဲ ဆုံးရႈံးသြားသည္ ..။ အတန္ညိဳညိဳ တုတ္တုတ္ႀကီး အျပည့္အသိပ္ဘဲ ခ်စ္စု ရဲ့ အဖုတ္ထဲ စိုကဝ္င္ေနသည္ ။ အို..ခ်စ္စု အဖုတ္ေလးေတာ့ ျပဲၿပီလား မသိေတာ့ပါဘူး . .။  ဖရန္ကီက ခ်စ္စု တင္ပါးေတြ ေအာက္ကို သူ႔လက္ကိုသြင္းၿပီး တင္ပါးေတြကို တအား ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖိဖိသြင္းေနသည္ ..။

          ခ်စ္စု တအားအား တအီးအီး ညည္းေနတုံးဘဲ ဖရန္ကီရဲ့ အေရပ်စ္ပ်စ္ေတြ ခ်စ္စုရဲ့ ဘိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလး

ေပၚကို တဖ်တ္ဖ်တ္ နဲ႔ ပန္းထြက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ..။ ဖရန္ကီ ေခါင္းကိုေမာ့ကာ အရိုင္းတေကာင္လို ေအာ္ညည္း ရင္း ခ်စ္စု ကိုယ္ေပၚကို လဲက်လာသည္ ..။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတိ့ု ေရာက္ေနတဲ့ ငါးကန္ေတြ ထားတဲ့ အိမ္ကေလး ထဲကို တစုံတေယာက္ ဝင္လာတဲ့ ေျခသံလိုလို ၾကားလိုက္ရလိ့ု ခ်စ္စုလဲ ပုံရက္သား က်ေနတဲ့ ထမိန္ေလးကို ကမန္းကတန္း ေကာက္ယူၿပီး ဆြဲဝတ္လိုက္မိသည္ ..။ အက် ႌ ဝတ္ခ်ိန္ မရလိုက္ ..။

“ ဟင္ …ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ ..”

ဖရန္ကီရဲ့ မာမီ ခါးႀကီးေထာက္လို႔ သူတို႔ကို ၾကည့္ေနသည္ ..။

“ သားသား..မင္း ဘယ္က ဟာေတြ ေခၚလာၿပီး ဆက္စ္လုပ္ေနတာလဲ …ေဟ့..မိန္းကေလး ..မင္း သူမ်ား အိမ္ မွာ ကိုယ္တုံးလုံး နဲ႔ အရွက္မရွိဘူးလား..ဘယ္လို ေအာက္တန္းစားေတြပါလိမ့္…”

“ အို..အို..က်မ…က်မ ….”

ခ်စ္စု ျခဳံးပြဲခ် ငိုလိုက္မိသည္ ။

“ ဟိတ္..ငိုမေနနဲ႔..က်က္သေရ မရွိလိုက္တာ…မသာအိမ္ ထင္ေနလား …”

“ မာမီ…ဒါ က်ေနာ့္ေက်ာင္းက က်ေနာ့္ရီးစား ..က်ေနာ္ လက္ထ္မွာ..သူ႔ကို ဘာမွ မေျပာပါနဲ႔ ..က်ေနာ္ သူ႔ကို
ေခၚလာတာ …”
ဖရန္ကီက သူ႔အေမကို ျပန္ေအာ္သည္ ..။

“ ခ်စ္စု အဝတ္ျပန္ဝတ္ ….”

ခ်စ္စုရဲ့ ဘရာ ခ်ိတ္ကို ဖရန္ကီက ျပန္တပ္ေပးသည္ ..။

“ သားသား…မင္းေတာ့ အမွားႀကီး မွားေနၿပီ …ကိုယ္နဲ႔ အဆင့္တူတဲ့ လူေတြကို သြား အေရာဝင္မိေနၿပီ သားသား
….”
“ မာမီ ..ဒါ သား လက္ထပ္ မယ့္ ခ်စ္သူပါ ….မရိုင္းပါနဲ႔ …”

“ ဖရန္ကီ …သားသား..ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ..မင္း ယရမွာက ဇလပ္ျဖဴေလ ..ဇလပ္ျဖဴနဲ႔ မင္းကို ေပးစားဖို႔ လပု ္ထားၿပီးၿပီေလ ..မင္း ဒို႔စကား နားေထာင္ရမယ္ …”
“ မာမီ…ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ ..မၾကားခ်င္ဘူးဗ်ာ…..ရပ္ေတာ့ …”
“ သားသား..ဇလပ္ျဖဴကိုဘဲ ယူရမယ္ …ဇလပ္ျဖဴကိုဘဲ ယူရမယ္ ….ဇလပ္ျဖဴ …”

“ မာမီ ႐ူးေနလား …ရွပ္အပ္ပ္ …”

        ဖရန္ကီက ခ်စ္စု လက္ကို ဆြဲၿပီး အိမ္ေလးထဲက ထြက္သည္ ..။ သူ႔အေမႀကီး အေနာက္က ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ပါလာသည္ ..။ အ႐ူးမႀကီး တေယာက္လိုဘဲ ဇလပ္ျဖဴကိုဘဲ ယူရမည္ ဆိုတာကို တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနသည္ ..။ ဖရန္ကီက ကားဂိုေဒါင္ေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ ကားတစီးေပၚ တက္လိုက္သည္ ..။ခ်စ္စုလဲ သူ႔ေနာက္ လိုက္တက္သည္ ။ ခ်စ္စုလဲ ေရေရလည္လည္ ငိုမိသည္ ..။ အပ်ိဳရည္ ပ်က္တဲ့ေန႔.. အရွက္ကြဲတဲ့ေန႔ ...။ ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈ

..သူေဌးသား ကို ခ်စ္ခ်င္တာကိုး ..။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို ကတိေတြ တပုံႀကီး ေပးသည္ ..။ ခ်စ္စုကို သူ တကယ္ခ်စ္သည္…တဲ့ ..။ တေန႔ က်ရင္ လက္ထပ္ၾကမည္…တဲ့ ..။ ဖရန္ကီ နဲ႔ လမ္းေဘး ေကာ္ဖီဆိုင္
ေသးေသးေလး တခုမွာ ေကာ္ဖီ ဆင္းေသာက္သည္ ..။ ခ်စ္စုပုံစံက ကပိုကရိုနဲ႔ ..။ အဝတအ္စားေတြလဲ ေၾကမြလို႔ ..။ အဝတ္အစား ေၾကမြတာထက္ ခ်စ္စုရဲ့ အပ်ိဳစင္ဘဝေလး ေခ်မြခံလိုက္ရတာက ဆိုးသည္ ။ ဒီထက္ အိုဆိုးတာက သူတိ့ုကို ေကာ္ဖီဆိုင္ေဘးက ဒန္ေပါက္ဆိုင္ကေန လူတေယာက္က စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနသည္ ..။

“ ဟင္ …ကိုသူရိန္ထြန္း ……”

        ဖရန္ကီသည္ ခ်စ္စု ခါးေလးကို ဖက္ထားေနသည္ ။ ခ်စ္စုလဲ ငိုထားလိ့ု မ်က္လုံးေတြ ႏွာေခါင္းေတြ နီရဲေနသည္ ..။ ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲက လူငယ္ေတြကလဲ ၾကည့္လိုက္ၾကတာ အရမ္းဘဲ ..။ သူရိန္ထြန္း ၾကည့္ေနတာက ခ်စ္စုအတြက္ ငရဲ ဘဲ ..။ သူရိန္ထြန္းသည္ စိတ္ပ်က္ေနတဲ့ ပုံနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္ ..။ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတိ့ုက ို ျပန္တိုင္ေတာ့မလား မသိဘူး ...။
        ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို လမ္းထိပ္အထိ လိုက္ပို႔ေပးသည္ ..။ သူ႔အေမ ေျပာဆိုရိုင္းျပတာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဖိ့ု ေျပာသည္ ..။ ခ်စ္စု ကို သူ တကယ္ခ်စ္..အရမ္းခ်စ္တာမို႔ သူ႔မိဘေတြ သေဘာမတူလဲ လက္ထပ္မည္ လို႔ အထပ္ထပ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာသည္ ..။ ခ်စ္စုကလဲ သူ ေျပာတာေတြကို ယုံသည္ ။ ခ်စ္စု ဖရန္ကီ အခ်စ္ၾကမ္းထားခဲ့လို႔ လမ္းေလ်ာက္ရင္ နာေနသည္ ..။ အိမ္ထဲကို အဝင္ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတိ့ု ရွိမေနလို႔ ေတာ္ေသးသည္ ..။ ေရေအးေအးနဲ႔ ေရခ်ိဳးလိုက္ရင္ ေပါင္ၾကား ပိပိက နာေနတာမ်ား သက္သာသြားမလားလို႔ ထင္မိၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ..။ ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ အဲဒီေနရာတဝိုက္က ညစ္ေပေနတာေတြ သန္စ့ င္သြားေပမယ့္ နာက်င္ က်ိန္းစပ္တဲ့ ေဝဒနာ ကေတာ့မေပ်ာက္သြားဘူး ။

        အိပ္ရာထဲမွာဘဲ ေခြေနမိသည္ ..။ ဖရန္ကီရဲ့ အကိုင္အတြယ္ အထိအေတြ႕ ေတြကို ျပန္သတိရေနမိသည္ ။ ပိပိက နာက်င္ေပမယ့္ သူေပးသြားတဲ့ အထိ အေတြ႕ အရသာေတြက နာက်င္တာထက္ ပိုလို႔ ဖရန္ကီ့ကို လြမ္းသလိုႀကီး ခံစားရသည္ ..။ ဖရန္ကီရဲ့အေမရဲ့ ဆက္ဆံေရး က်ဲတာကို နာက်ည္းေပမယ့္ ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို ခ်စ္ဖို႔ဘဲ အေရးႀကီးတာ မဟုတ္လား ..။ ဖရန္ကီ့အခ်စ္ကို ခ်စ္စု ယုံသည္ ။ ခ်စ္စု ကို သူ တကယ္ ခ်စ္တာ ..။

        ေမေမနဲ႔ မမႀကီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်စ္စုက ကုတင္ေပၚ ေစာင္ျခဳံေကြးေနလို႔ ေနမေကာင္းဘူးလား ဆိုၿပီး လာေမးၾက နဖူးစမ္းၾက လုပ္ၾကသည္ ..။ ခ်စ္စု က ေဆးေသာက္ထားလို႔  အိပ္လိုက္ေတာ့မယ္လိ့ု ေျပာၿပီး အိပ္ခန္းထဲက မထြက္ေတာ့ဘူး ..။ ဖရန္ကီ့ ရင္ခုံစရာ အထိအေတြ႕ေတြကို ျပန္ျပန္ စဥ္းစားေတာ့ စိတ္ေတြက တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္လာရၿပီး ေပါင္ၾကားက ပိပိကလဲ ယားသလိုလို တခုခုကို လိုခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာလိ့ု လက္နဲ႔ စမ္းကိုင္ မိေတာ့ အေရေတြ စိုေနတာ သိလိုက္ရသည္ ..။

        ေနာက္တေန႔မွာ ခ်စ္စု ေက်ာင္းမတက္ဘူး ..။ ပိပိ နာရက္ႀကီးနဲ႔ လမ္းေဝးေဝး မေလ်ာက္ခ်င္ဘူး ..။ ဖရန္ကီက ဖုန္းဆက္သည္ ..။ ခ်စ္စုကို ေတြ႕ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာသည္ ..။ ခ်စ္စုက ဒီေန႔ေတာ့ မေတြ႕ေတာ့ဘူးလိ့ု ေျပာလိုက္သည္ ..။ ခ်စ္စု လမ္းေလ်ာက္ရင္ နာသည္လိ့ု သူ႔ကို ေျပာျပလိုက္သည္ ..။ သူက ခ်စ္စု အနာ သက္သာေအာင္ သူ အနမ္းေတြ ေပးခ်င္သည္လိ့ု ေျပာေတာ့ ခ်စ္စု ရင္ထဲမွာ ဖိန္းဖိန္းရွိန္းရွိန္း နဲ႔ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ထရသည္ ..။ သူ႔အနမ္းေတြကို သတိရသြားလို႔ ..။

        ခ်စ္စု ပိပိကို သူ နမ္းတာ ခ်စ္စု ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ သြားရေလာက္ေအာင္ဘဲ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွား တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားခဲ့ရသည္ ..။ ခ်စ္စု ပိပိကို သူ လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးတာ ..။ ခ်စ္စု သူ႔လ်ာနဲ႔ ေဝးရာကို ေနာက္ဆုတ္ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားတာ မရဘူး..။ သူက ခ်စ္စု ဖင္တုံးေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ၿပီး ခ်ဳပ္ထိန္းထားခဲ့တာ ..။ ခ်စ္စုလဲ ဖရန္ကီ့ အေမ လာဆဲတာက လြဲၿပီး ဖရန္ကီနဲ႔ အခ်စ္လြန္ရတာေတြကို ေက်နပ္သည္ ..။ ခ်စ္သူကို ကိုယ့္ကိုယ္ေတြကို ေပးအပ္ရတာကို ေနာင္တ မရဘူး ..။ ဝမ္းမနည္းဘူး ..။ ခ်စ္သူ နဲ႔ မၾကာခင္ လက္ထပ္ၾကမွာဘဲ ေလ ..။

        ဖရန္ကီက ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတို႔ ဆိုင္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္ ဖုန္းထပ္ဆက္သည္ ..။ ခ်စ္စုကို သူ ဒီေန႔ မေတြ႕ ရရင္ မေနနိုင္ဘူးတဲ့ .။ ေတြ႕ကို ေတြ႕မွ ျဖစ္မည္...တဲ့ ..။ ခ်စ္စုလဲ ေနာက္ေန႔မွ ေတြ႕ၾကရေအာင္ လို႔ သူ႔ကို အထပ္ထပ္ ေျပာေပမယ့္ မရဘူး ..။ ခ်စ္စုကို ခ်စ္တယ္..အရမ္းေတြ႕ခ်င္တယ္ ..မ်က္ႏွာေလး ျမင္ရရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ.. ဘာညာ ကြိကြေတြ ခၽြဲၿပ ငိုျပသည္ ..။

        ခ်စ္စုအိမ္ကို သူ လာခဲ့မည္ လို႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားသည္ ..။ ခ်စ္စု ျပန္ေခၚလို႔လဲ မရေတာ့ ..။ ခက္တာ ဘဲ..။ ဖရန္ကီ့ကို တိုက္ခန္း က်ဥ္းေလးေပၚကို မေခၚခ်င္ဘူး ..။ သူက သူေဌးသား..။ နဲနဲပါးပါး ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးသား လဲ မဟုတ္ဘူး ..။ ခ်စ္စုတို႔ တိုက္ခန္းေလးက သူတို႔အိမ္က အိမ္ေဖၚေတြ ေနတဲ့ တိုက္ခန္းေလးေတြ ေလာက္ဘဲ ရွိသည္ ..။ ခ်စ္စု တို႔က ေကာင္းေကာင္းလဲ ရွင္းလင္း မထားဘူး ..။

တင္ေတာင္..တင္းေတာင္ …

ပိပိ နာက်င္ က်ိန္းစပ္ေနတဲ့ ၾကားက ခ်စ္စု အိမ္ အျမန္ရွင္းရသည္ ..။
ဖရန္ကီ လာတဲ့အခါ နဲနဲၾကည့္ေကာင္းေနေအာင္ ..။

အို တံခါးဘဲလ္ ျမည္ေနၿပီ ..။ သူ..သူ..သူ ေရာက္လာၿပီ …။
ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့…ဟင္..ဖရန္ကီလဲ မဟုတ္ဘူး …။ ကိုသူရိန္ထြန္းႀကီး …။

ဒါေၾကာင့္ ဖရန္ကီ လာတာ ဒီေလာက္ မျမန္နိုင္ပါဘူး လို႔ ေတြးေနတာ ..။
ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ တံခါးဖြင့္ၿပီး သူဘာလို႔ လာလဲ ေမးလိုက္မည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး တံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္ ..။

“ ခ်စ္စု …”
“ ကိုသူရိန္ထြန္း ….ဘာ…ဘာ ကိစၥရွိလဲဟင္..ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတို႔ ဆိုင္ကိုသြားၾကၿပီ …”
“ သိတယ္..ခ်စ္စု..ကိုယ္ သူတို႔ဆီကို လာတာ မဟုတ္ဘူး …ခ်စ္စုဆီက ိုလာတာ …”
“ ဟုတ္..ကိုသူရိန္ထြန္း ..ဘာေျပာစရာ ရွိလဲဟင္ …”
“ ခ်စ္စုကို ကိုယ္တကယ္ ခ်စ္တယ္..ႀကိဳက္တယ္…လက္ထပ္ခ်င္တယ္ …မေန႔က ခ်စ္စုကို ေကာင္ေလးတေယာက္ နဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတာ ကိုယ့္ႏွလုံးသားေတြ ေက်ပ်က္သြားတယ္ ..ခ်စ္စုကို ဆုံရႈံးသြားရၿပီလား ..ဆိုၿပီး …ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ.. ကိုယ္ ခ်စ္စုကို ေျပာခ်င္တာက ခ်စ္စုကို ကိုယ္ အျမဲ ခ်စ္ေနမယ္ ဆိုတာပါဘဲ ..ခ်စ္စု အကယ္လိ့ုမ်ား ..ဒီေကာင္ေလး နဲ႔ မရခဲ့ရင္ သူရိန္ထြန္း ဆိုတဲ့ ေကာင္က အျမဲ ႀကိဳဆို ေစာင့္ေနတယ္ ဆိုတာ သတိရေပးပါ ….”
“ ေဆာရီး ဘဲ..ကိုသူရိန္ထြန္းရယ္ …ခ်စ္စု နဲ႔ ဖရန္ကီက သိပ ္ခ်စ္ၾကတာ..ခ်စ္စုတိ့ု မၾကာခင္ လက္ထပ္ၾကမွာပါ …မရစရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး …”
“ ေကာင္းပါတယ္..ကိုယ္ ေျပာခ်င္တာက ကိုယ္က ခ်စ္စုကို တသက္လုံး ခ်စ္ေနမယ္ ဆိုတာကိုပါဘဲ.. ဒီအေၾကာင္း
ေတြကိုလဲ ခ်စ္စု ရဲ့ မမ နဲ႔ အေမကို ကိုယ္ ျပန္မေျပာပါဘူး ..စိတ္ခ်ပါ .. ခ်စ္စု စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္ …ဒါပါဘဲ
…”

သူရိန္ထြန္း ျခာကနဲ လွည့္ၿပီး တိုက္ေပၚက ျပန္ဆင္းသြားသည္ ..။
“ဟင္း…မလြယ္ပါလား ..”
ခ်စ္စု ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူရိန္ထြန္းက ေမေမတို႔နဲ႔ ျပန္မတိုင္ဘူး ဆိုတာကိုဘဲ ေက်နပ္သည္ ..။

တင္းေတာင္..တင္းေတာင္ …။ ဟာ..လာျပန္ၿပီ …။
ေခ်ာင္းၾကည့္လကို္ေတာ့..ဒီတခါေတာ့ ဖရန္ကီ …။
တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အရမ္းေခ်ာတဲ့ ခ်စ္သူ႔ မ်က္ႏွာကို ခ်စ္စု ျမင္လိုက္ရသည္ ..။ ခ်စ္စု ေႂကြသြားသည္ ..။ အရည္ေပ်ာ္က်သြားသည္ ..။ ဖရန္ကီ လဲ အိမ္ထဲ ဝင္ဝင္ခ်င္းဘဲ ခ်စ္စုႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုတ္ပစ္သည္ ..။ အို ..ခ်စ္စု ဘာမွ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး ..။ အရာရာကို ရင္ဆိုင္မည္ ..။ ခ်စ္သူကို ခ်စ္လြန္းတဲ့ စိတ္ ေၾကာင့္ ပိပိ နာက်င္
ေနတာေတာင္ ေပ်ာက္သြားသလိုဘဲ ..။ ဖရန္ကီ့ကို ျပန္ နမ္းစုတ္မိသည္ ..။ အနမ္းေတြက အစမွာ သိမ္ေမြ႕
ႏူးညံ့သေလာက္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ၾကမ္းတမ္းလာသည္ ..။ ႏႈတ္ခမ္းစုတ္ရင္း အိမ္ေရွ႕က ဆိုဖါေပၚမွာ လဲက်သြားသည္ ..။ ခ်စ္စုက ေအာက္က..။ ဖရန္ကီက အေပၚက ..။
ဒီတခါ ဖရန္ကီ ခ်စ္စု ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ပစ္တဲ့အခါ ခ်စ္စု မတားျမစ္႐ုံမက သူ႔က ိုကူညီၿပီး ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္ ..။ ခ်စ္စုရဲ့စိတ္ေတြက ခ်စ္စု ကိုယ္ေတြကို ခ်စ္သူက ိုေပးအပ္ဖို႔ အဆင္သင့္ေဘဲ လ ..။ ခ်စ္စု ကိုယတ္ုံးလုံး ျဖစ္သြားေတာ့ ရွက္ေတာ့ရွက္သား ..။ မ်က္စိေတြကို ပိတ္ထားလိုက္သည္ ..။ ဖရန္ကီက ခ်စ္စု ရင္သား ေတြကို နမ္းေနသည္ ..။ ရင္သား အသီးေလးေတြကို စို႔ေနသည္ ။

          သူစိ့ုတာက ဖြဖြေလး ..။အသီးေလးေတြက အျပင္ကို ေကာင္းေကာင္း စူမထြက္ေသးဘူး ..။ သူက

ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ညႇပ္ၿပီး ဆြဲဆြဲထုတ္သလို လ်ာထိပ္ေလးနဲ႔ ၀ိုင္းေပးေနတာ ..။ ခ်စ္စု ပိပိကေတာ့ အရမ္းကို စိုရႊဲ ေနေတာ့တာဘ ဲ ..။ ဖရန္ကီ့ လက္တဖက္က ခ်စ္စု ပိပိကို လာစမ္းကိုင္ေနသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ အေရေတြ စိုေနတာမို႔ သူ႔ကို အားနာတယ္ ..။ သူက ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ ပုံနဲ႔ ရင္သီးေလးေတြကို ကလိ ကစားေနရာက ခ်စ္စု ေပါင္ၾကားကို ေခါင္း သြင္းလိုက္သည္ ..။

“ အို …ဘာလုပ္မလို႔လ ဲ …မရံဘြူးလား…”

ဖရန္ကီက ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး ..။ ခ်စ္စု ပိပိကို တအားနမ္းေတာ့တာဘ ဲ …။ “ အို …ဖရန္ကီရယ္ ….အင္းဟင္ …..အို ….အ……အ……ဟာ…..ဟင့္ဟင့္ ….”

        ဖရန္ကီ့လ်ာက ေစာေစာက ရင္သီးေလးေတြကို မထိတထိ ကလိသလိုဘဲ ခ်စ္စုရဲ့ အစိေလးကို ထိုးဆြ ကစား ကလိေပးေနေတာ့ ခ်စ္စု ရဲ့ စိတ္ေတြ ထိန္းသိမ္းလို႔ မရေတာ့ ..။ သူ႔ကို ခ်စ္စုကို ခ်စ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆို ခ်င္လာမိရသည္ ..။  ခ်စ္စု ႏုတ္က ထုတ္မေျပာေပမယ့္ ဖရန္ကီက သိသည္ ..။ ခ်စစ္ ု တအား လိုခ်င္ေနၿပီ ဆိုတာ ..။ ခ်စ္စုကို ဆက္မနမ္းေတာ့ဘဲ ခ်စ္စု ပိပိထဲကို သူ႔ဟာ ထိုးသြင္းဖို႔ လုပ္ပါေတာ့သည္ ..။ ခ်စ္စု သူ႔ကို တင္းတင္းဖက္.. မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ၿပီး ေပါင္ေတြကို ကားေပး ထားလိုက္သည္ ..။ ဖရန္ကီ့ေရာ့ကက္ႀကီး ခ်စ္စု ပိပိထဲကို တထစ္ထစ္နဲ႔

ဝင္လာသည္ ..။ အရင္ တခါကေလာက္ေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲ မဟုတ္ေတာ့ ..။ ခ်စ္စုရဲ့ ပိပိက အရမ္း စိုရႊဲေနတာ
ေၾကာင့္လဲ ျဖစ္မယ္ထင္သည္ ..။

        ဖရန္ကီ နဲ႔ အခ်စ္ပင္လယ္ႀကီးကို အတူတူ လက္ပစ္ကူးၾကသည္ ..။ ဒီတခါေတာ့ တက္ညီလက္ညီ ႀကိဳးစား ပမ္းစား ကူးခတ္ၾကတာ ..။ ျပျပေလး ျမင္ေနရတဲ့ ကမ္းဆီကို ေရာက္ဖိ့ု အားနဲ႔ ကူးခတ္ၾကသည္ ..။ အသံေတြက ဆူညံေနသည္ ..။ ေခၽြးေတြ တလုံးလုံးနဲ႔ ..။ ခ်စ္သူနဲ႔ အတူတူ ကူးခတ္ေနတာမို႔ ခ်စ္စု ေမာလို႔ ေမာမွန္းမသိ ..။ မၾကာခင္ဘဲ လမ္းဆုံး ကမ္းပါးကို တက္လွမ္းမိသြားရသည္ ..။ ဖရန္ကီ နဲ႔ ခ်စ္စု ႏွစ္ကိုယ့္ တကိုယ္ ျဖစ္မိေနၾကသည္။
        ခ်စ္စု နဲ႔ ဖရန္ကီ ဆားငံေရကို ေသာက္မိၾကသည္ ။  ေသာက္ၿပီးရင္း ထပ္ေသာက္ခ်င္ရင္း ျဖစ္ေနသည္ ။ ခ်ိန္းေတြ႕တိုင္း အခ်စ္လြန္မိေနၾကသည္ ..။  ဖရန္ကီ့အေမ က ခါးခါးသီးသီး ဖ်က္ေနလို႔ ဖရန္ကီ့အိမ္ကို ခ်စ္စု ထပ္မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ ..။ ဖရန္ကီက ဆယ္မိုင္ကုန္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္း ညီအကို နႏၵနဲ႔ ဆႏၵတိ့ု အိမ္ကို ခ်စ္စုကို ေခၚ သာြ းၿပီး ခ်ိန္းေတြ႕သည္ ။ အခ်စ္ေတ ြ လႏြ ္သည္ ..။

        ခ်စ္စု ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဖရန္ကီ့ကို ေတြ႕ခ်င္ ေနမိတတ္သလို ဖရန္ကီ ေတာင္းခံတာေတြကိုလည္း ရက္ရက္ ေရာေရာ ေပးခ်င္ေနမိတာ ..။ အခုလည္း ဖရန္ကီ ေခၚသြားလို႔ နႏၵနဲ႔ ဆႏၵတို႔ ၿခံကို ဖရန္ကီနဲ႔အတူ ေရာက္သြားသည္ ။ ဒီညီအကိုက သူတို႔အေဖက စစ္သံမႉ းတာဝန္နဲ႔ နိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္တခုကို သြားရေတာ့ အိမ္မွာ ညီအက ိုႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနေနတာမို႔ လြတ္လပ္သည္ ။ ခ်စ္စုနဲ႔ ဖရန္ကီတိ့ု ေရာက္သြားေတာ့ ဆႏၵက အိမ္တံခါးကို လာဖြင့္ေပးသည္ ..။

“ ေဟ့..ဆႏၵ….နႏၵေရာ….”
“ နႏၵ..အထဲမွာ ..ေစာ္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ေနတယ္ …ဖရန္ကီ …မင္းတို႔က ဒီဖက္ခန္းထဲမွာ ေအးေဆး ေတြ႕ၾကေပါ့ …” တကယ္ေတာ့ အခန္းက ႏွစ္ခန္း မဟုတ္ ..။ အခန္းက်ယ္ႀကီးတခုကို သုံးထပ္သား ခ်ပ္ေတြနဲ႔ ျခားထားတာသာ ျဖစ္သည္ ..။ ဆႏၵက ဖရန္ကီ့ကို ဘာကားနဲ႔ လာခဲ့လဲ လို႔ ေမးသည္ ..။

“ မာစီဒီး နဲ႔…”

“ ငါ ေလ်ာက္ေမာင္းခ်င္တယ္ကြာ..ကားေသာ့ေပး …”

ဖရန္ကီက ကားေသာ့ကို ဆႏၵကို ပစ္ေပးလိုက္သည္ ..။ ဆႏၵ ထြက္သြားသည္ ..။ ဖရန္ကီ နဲ႔ ခ်စ္စု ကုတင္ေပၚ ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ..။ သုံးထပ္သားခ်ပ္ တဖက္က နႏၵ ရဲ့ အသံေတြကို ၾကားေနရသည္ ..။

“ ခ်စ္စု ..ဟိုဖက္တဖက္မွာ နႏၵ ေစာ္နဲ႔ ကဲေနတယ္ …”
“ ရႉး..တိုးတိုး..ၾကားသြားလိမ့္မယ္ …”

ဖရန္ကီက သုံးထပ္သား အကာႏွစ္ခ်ပ္ၾကားကေန တဖက္က နႏၵတို႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ..။ ခ်စ္စုက ..“ ဟိတ္ ..မေကာင္းပါဘူးကြာ..မေခ်ာင္းပါနဲ႔…” လို႔ ဖရန္ကီ့ အက် ႌစကို ဆြဲၿပီး ေျပာေပမယ့္ မရ ..။ ဖရန္ကီက ကုတင္ေပၚကေန ဝပ္လ်ားေမွာက္ၿပီး ေခ်ာင္းေနသည္ ..။

“ ခ်စ္စု ..လာၾကည့္..လာၾကည့္ …”
“ အို..မၾကည့္ခ်င္ပါဘူး ….”
“ ၾကည့္လိုက္ပါ ….ခ်စ္စု အရမ္း အံ့ၾသသြားမယ္ …နႏၵနဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ေစာ္ ကိုေတြ႕ရင္ ….”

        ဖရန္ကီ့အေျပာေၾကာင့္ ခ်စ္စု စိတ္ဝင္စားသြားသည္ ..။ ဘယ္သူပါလိမ့္ ...။ သိခ်င္လာသည္ ..။ ဖရန္ကီ့ လိုဘဲ တဖက္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္မိသည္ ။ အသံမထြက္မိရေအာင္ မနည္း သတိထားလိုက္ရသည္ ..။ နႏၵနဲ႔ အခ်စ္လြန္ေနတာ မုမုအီးလို႔ ေခၚတဲ့ မိမိဦး ..။ အိုဟယ္ ..။ ဘာေတ.ြ .ျဖစ္ကုန္သလ ဲ ..။ မာနႀကီး.. ပဲမ်ား.. အထာကိုင္တဲ့ မိမိဦးသည္ ေဟာ့ေရွာ့ နႏၵ နဲ႔ ျဖစ္ေနတာ ခ်စ္စု မသိလိုက္ ..။ နႏၵ နဲ႔ မိမိဦး..အဝတ္အစား မရွိၾကဘူး ..။နႏၵက ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ အိပ္ေနၿပီး မိမိဦးက နႏၵရဲ့ အေပၚမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနသည္ ..။ သူတိ့ု ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ အေတြ႕အၾကဳံမ်ားေနတဲ့ ပုံဘ ဲ ..။

ဟယ္ …အႀကီးႀကီးဘ ဲ ..။

        ခ်စ္စု တုန္သြားသည္ ..။ နႏၵရဲ့ ဒုတ္ႀကီးကို ေတြ႕လိုက္လို႔ ..။ လူနဲ႔ဒုတ္နဲ႔ မလိုက္ဘူး ..။ ပိန္ကပ္ကပ္ နႏၵရဲ့ ဒုတ္ႀကီးက တုတ္တုတ္ခဲခဲႀကီး ..။ အေၾကာေတြ ေထာင္ထေနသည္ ..။ မိမိဦးက ဒီဒုတ္ႀကီးေပၚကို တက္ထိုင္ေနတာ ..။ ဒုတ္ႀကီးက မိမိဦး ဟာထဲ တန္းလန္း တပ္ရက္ႀကီး ..။ မိမိဦးကလည္း အဝတ္နဲ႔ အျမဲ ေတြ႕ေနတဲ့အခ်ိန္ ဒီေလာက္

နို႔ေတြ ဖင္ေတြ ႀကီးမွန္း ေတာင့္မွန္း မသိခဲ့ဘူး ..။ ေခါင္းကို ေမာ့ၿပီး နႏၵရဲ့ ဒုတ္ေပၚ ဖိထိုင္ခ်လိုက္တာ
ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ခ်စ္စုလဲ ေယာင္ၿပီး ဖရန္ကီ့ရဲ့ လက္ေမာင္းကို ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္မိသြားသည္ ..။

        အိုး ..။ မိမိဦး တအင္းအင္းနဲ႔ ဖိဖိခ်ေနၿပီ ..။ နႏၵ ကလည္း မိမိဦးရဲ့ နို႔ေတြကို စို႔ရင္း ေအာက္ကေန ပင့္ပင့္ ထိုးေပးေနသည္ ..။ သူတို႔ လုပ္တာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ခ်စ္စုနဲ႔ ဖရန္ကီနဲ႔လဲ အရမ္းစိတ္ေတြ ထန္လာၾကရသည္ ..။ ခ်စ္စုတို႔ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို  အျမန္ခၽြတ္ပစ္မိရင္း တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အငမ္းမရ နမ္းစုတ္မိၾကသည္ ..။ ဖရန္ကီက ခ်စ္စု ကို ဖင္ကုန္းခိုင္းသည္  ..။ ခ်စ္စုလဲ ခ်စ္စုတို႔ အိမ္မွာ ဖရန္ကီ လာ အခ်စ္လြန္တုံးက ဖရန္ကီ ေတာင္းဆိုလို႔ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးဖူးတာမို႔ အခုလဲ စိတ္ေတြကလဲ ထႂကြလြန္းေနၿပီး သူ႔အလုပ္ကို ခံခ်င္ေနတာမို႔သူလိုခ်င္တဲ့ ပုံစံ ေနေပးလိုက္သည္ ..။ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပးေနတဲ့ ခ်စ္စုကို ဖရန္ကီက တအင္းအင္းနဲ႔ ေဆာင့္ထည့္သည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ သူ အေနာက္က ေဆာင့္ထည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေရွ႕ကို အားလြန္ လဲမက်ေအာင္ မနည္း လက္နဲ႔ က်ားကန္ထားေနရသည္ ..။ ခ်စ္စု တင္ပါးေတြကို ဖရန္ကီ ဆြဲညႇစ္ကိုင္ၿပီး ခ်စ္စု ပိပိထဲကို အားနဲ႔ ထိုးထိုး ေဆာင့္ထည့္တာ ..။ ခ်စ္စုတိ့ု လုပ္တဲ့ တဖန္းဖန္း အသံေတြလဲ တဖက္က နႏၵနဲ႔ မိမိဦးတို႔ ၾကားၾကမွာဘဲ ..။ ဖရန္ကီလည္း ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ပုံစံနဲ႔ တဝႀကီး လုပ္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္စုကို ပက္လက္ အိပ္ခိုင္းၿပီး အေပၚက တက္လုပ္သည္ ..။ ထုံးစံအတိုင္း ဖရန္ကီက သူ႔အေရေတြကို ခ်စ္စု ပိပိထဲ မပန္းဘဲ ခ်စ္စု ဘိုက္ေပၚမွာ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္ ..။

        ဖရန္ကီ လည္း ၿပီးလဲ ၿပီးေရာ ခ်စ္စုေဘးမွာ ဝုန္းကနဲ လွဲအိပ္ပစ္လိုက္သည္ ..။ ဘိုက္ေပၚမွာ သုတ္ေရေတြနဲ႔ ခ်စ္စု ခဏ လွဲေနမိသည္ ..။  ခဏၾကာေတာ့ ေသးလဲ ေပါက္ခ်င္..ဒီအေရေတြကိုလည္း ေရေဆး လိုက္ခ်င္တာ

ေၾကာင့္ ခ်စ္စုလဲ ေရခ်ိဳးခန္း ဆီကို ထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ..။ထမိန္ကို ရင္လ်ားၿပီး ..။ ေပပြေနတဲ့ ခ်စ္စု ပိပိ ကိုလည္း
ေဆးေၾကာခ်င္လို႔ ..။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္သည္ ..။
အို …။
နႏၵ နဲ႔ တည့္တည့္ႀကီး တိုးေနသည္ ..။ နႏၵသည္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး နဲ႔ ေသးေပါက္ေနသည္ ..။ သူ႔အတန္ အႀကီးစား ႀကီးထဲက ေသးေတြ အိမ္သာခြက္ထဲကို တဗ်န္းဗ်န္း ပန္းထုတ္ေနတာကို ခ်စ္စု ေတြ႕လိုက္ရသည္ ..။

“ ဟိတ္..ခ်စ္စု ..”
နနက လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေခၚလိုက္သည္ ..။

“ အိုး..ေဆာရီး နႏၵ….နႏၵ ရွိေနမွန္း မသိလို႔ …”
“ ရပါတယ္..ခ်စ္စုရယ္..အခ်င္းခ်င္းေတြဘဲ ..ဟီး..”

နႏၵသည္ သူ႔ဟာႀကီး တန္းလန္းနဲ႔ဘဲ ခ်စ္စု အေရွ႕ကေန ျဖတ္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲကို ျပန္ေလ်ာက္သြားသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ ေဆးေၾကာ သုတ္သင္ၿပီး ဖရန္ကီ ရွိေနတဲ့ ကုတင္ဆီကို ျပန္လာခဲ့သည္ ..။ မိမိဦးကေတာ့ နႏၵနဲ႔ ေစာေစာက လုပ္ေနတဲ့ ကုတင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလး အိပ္ေနသည္ ..။ ဒီေန႔လည္း ခ်စ္စု ပိပိေတြ ဖရန္ကီ တအား ေဆာင့္ထားလို႔ နာက်င္ က်ိန္းစပ္ေနသည္ ..။ ေစာေစာ အိပ္ရာထဲ ဝင္ေပမယ့္ အိပ္လိ့ုကေတာ့ မေပ်ာ္ဘူး ..။ အေရးထဲ နႏၵရဲ့ ဟာႀကီးကို မ်က္စိထဲ ျပန္ျပန္ ျမင္ေနလို႔ ..။

        ခ်စ္စု ဒီေန႔ စိတ္ မေပ်ာ္ဘူး ..။ ခါတိုင္းလို ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ ဖရန္ကီ လာမႀကိဳဘူး ..။ ဖုန္းလဲ မဆက္ဘူး ..။ သူ ဘာျဖစ္လ ဲ ..။ သူ႔ဖုန္းကို ေခၚၾကည့္ေတာ့လ ဲ မထူးဘူး ..။ ေက်ာင္းမွာ တေယာက္ထဲ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ထိုင္ေနတုံး ေဟမာေငြႏွင္း ေရာက္လာသည္ ..။

“ ဟယ္ ..ခ်စ္စု မ်က္ႏွာလဲ မေကာင္းပါလား ..ဘာျဖစ္လာလဲ…ဖရန္ကီ နဲ႔ စိတ္ေကာက္ၾကလား ..ရန္ျဖစ္လား …”

“ မျဖစ္ပါဘူး …သူနဲ႔ ဒီေန႔ မေတြ႕ဘူး ..ဘာျဖစ္ေနလဲ မသိပါဘူး..ေဟမာရယ္ …..”

“ သူ႔ဆီ ဖုန္း မဆက္ဖူးလား …”

“ ဆက္တယ္..မကိုင္ဘူး …”
ေဟမာေငြႏွင္းက ဖရန္ကီရဲ့ အိမ္ဖုန္းကို ဆက္ၾကည့္သည္ ..။ ဖုန္းကိုင္တဲ့ လူက အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ မိန္းမႀကီး ..။ သူမသိဘူးလို႔ဘဲ ေျဖသည္ ..။ အိမ္မွာ ဖရန္ကီရဲ့ မိဘေတြလဲ မရွိၾကဘူး လိ့ု ေျပာသည္ ..။
ေဟမာေငြႏွင္းက .. “ သူ အေရးတႀကီး တေနရာရာကို ထြက္သြားလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ..ခ်စ္စုရယ္.. စိတ္မညစ္ပါနဲ႔.. ယူ႔ကို ဖရန္ကီ သိပ္ခ်စ္တာ ေဟမာလဲ သိေနတာဘဲ …”

ခ်စ္စု မ်က္ဝန္းေတြက မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ က်လာသည္ ..။

        မေန႔ကဘဲ သူနဲ႔ ေထာက္ၾက့ံဖက္ကို ကားနဲ႔ သြားၾကသည္ ..။ ဖရန္ကီတိ့ု ဝယ္လိုက္တဲ့ ၿပိဳင္ကား အသစ္ေလး နဲ႔ ..။ ခုတေလာ ရန္ကုန္မွာ ကားအသစ္ေတြ အရမ္းမ်ားလာတဲ့ အခ်ိန္ ဖရန္ကီတိ့ု အိမ္မွာလဲ ကားဆန္းဆန္းေတြ မ်ိ ုးစုံ ရွိလာသည္ ..။ ခ်စ္စု က ကားအေၾကာင္း နားမလည္ေပမယ့္ အရင္က မေတြ႕ဘူးတဲ့ ကားေတြ ဆိုတာေတာ့ သိသည္ ..။ အမိုးဖြင့္ကားေလး နဲ႔ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ သူတို႔ ကားေမာင္းထြက္ၾကတာ ဖရန္ကီက ဆံပင္ေတြ ေလထဲ လြင့္ေနတဲ့ ခ်စ္စု ကို လက္တဖက္နဲ႔ ဖုန္းကင္မရာ နဲ႔ ဓါတ္ပုံရိုက္သည္ ..။ ခ်စ္စု က လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္ျပသည္ ..။ အျပန္မွာ ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို ဖက္ထားရင္း စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္ ေသာင္းက်န္းလာသည္ ..။ ခ်စ္စုနဲ႔ ခ်စ္ခ်င္သည္ လိ့ု ေျပာသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ ဖရန္ကီ အဲလို ေျပာရင္ စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားသည္ ..။ ဖရန္ကီ နဲ႔အတူတူ ဆယ္မိုင္ကုန္းက နႏၵ နဲ႔ ဆႏၵ တို႔ ညီအကို အိမ္ကို ေရာက္သြားသည္ ..။

        သူတိ့ု အိမ္ထဲအဝင္ နႏၵ နဲ႔ မိမိဦးတို႔ အိမ္ထဲက ထြက္လာသည္ ..။ မိမိဦးက ခ်စ္စုကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ႏႈတ္ခမ္း စူျပသည္ ..။ နႏၵက ဖရန္ကီ့ကို ဆြဲေခၚၿပီး တီးတိုးစကားေျပာေနခိုက္ မိမိဦးက ခ်စ္စုကို ..“ နင္ အဲ့ေကာင္ကို ေရလည္ကုန္းေနတာ..အဲ့ေကာင္က နင့္ကို အတည္ ယူမွာ မဟုတ္ဘူး ..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ..။ ခ်စ္စု လဲ ႐ုတ္တရက္ အေျပာခံလိုက္ရလို႔ အ့ံအားသင့္ ေၾကာင္သြားခိုက္ နႏၵက မိမိဦးကို ဆြဲေခၚကာ ထြက္သြားသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ ျပန္လွန္ ေခ်ပခြင့္ မရလိုက္ဘူး ..။ ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို အိပ္ခန္းထဲ ဆြဲေခၚၿပီး အဝတ္ေတြ အားလုံး ခၽြတ္ပစ္သည္ ..။ ခ်စ္စု ေရာ ဖရန္ကီေရာ အဝတ္အစား မရွိၾကခ်ိန္ ဖရန္ကီက ခ်စ္စုကို ပုေလြမႈတ္ေပးဖို႔ ေျပာသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ အျမဲ လုပ္ေပးေနက် ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ ..။ ဖရန္ကီ့ ကို မႈတ္ေပးသည္ ..။ စိတ္ပါလက္ပါ နဲ႔ ဖရန္ကီ့ဒုံးပ်ံႀကီးကို စုတ္ေပးေနတုံး အခန္းနံရံၾကားက လူရိပ္လို ျမင္လိုက္လို႔ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ တဖက္ နံရံ အကြယ္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ဆႏၵ ကို ေတြ႕လိုက္သည္ ..။ မႈတ္ရက္တန္းလန္းႀကီးမို႔ ဒီအခ်ိန္မွေတာ့ မထူးေတာ့တာနဲ႔ ဖရန္ကီ ေက်နပ္ေအာင္ ဆက္ မႈတ္ေပးလိုက္သည္ ..။ ဆႏၵ ဆိုတဲ့ အေကာင္က ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတာဘဲ ..။

        ဆႏၵ ေခ်ာင္းေနတာနဲ႔ ဖရန္ကီနဲ႔ ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ ..။ ဖရန္ကီ့ကို ၿပီးသြားေအာင္ တတ္သမၽွ မွတ္သမၽွ ပညာေလးေတြ ႀကိဳးစားသုံးၿပီး မႈတ္ပစ္လိုက္သည္ ..။ ဖရန္ကီ က ၿပီးခ်င္လာလို႔ ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲက ထုတ္ဖိ့ု ႀကိဳးစား ေပမယ့္ ခ်စ္စု သူ႔ကို အထုတ္မခံေတာ့ဘဲ တအားဆက္မႈတ္ေပးလိုက္သည္ ..။ ဖရန္ကီ သုတ္ေတြ ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲကို ပန္းထုတ္ၿပီး ၿပီးသြားသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ သုတ္ေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္သည္ ..။ အဝတ္အစားေတြကို အျမန္ ျပန္ဝတ္သည္ ..။ ဖရန္ကီလဲ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ခ်စ္စုကို အိမ္ျပန္ပိ့ုေပးသည္ ..။ နႏၵတို႔ အိမ္က အထြက္ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ဆႏၵ ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာ႐ူးေကာင္ကို ခ်စ္စု ေစာက္ျမင္ကပ္လိုက္တာ ..။ မေန႔က အေၾကာင္း ေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီး မိမိဦး ေျပာသလိုမ်ား ဖရန္ကီက သူ႔ကို ခ်န္ခဲ့မလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ေခါင္းထဲ ဝင္လာ သည္ ..။ တညလုံး လူးလိုက္ လွိမ့္လိုက္ နဲ႔ အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ဘူး ..။ စိတ္ေဝဒနာေတြ ျပင္းထန္ ခံစားေနသည္ ..။

ဖရန္ကီ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ..။ ဘာျဖစ္လို႔ ဖုန္းမေခၚလဲ …။ ခ်စ္စု ရင္ေတြ တအား ပူေနသည္ ..။
ညက မအိပ္နိုင္လို႔ မနက္လင္းအားႀကီးက်မွ အိပ္ျဖစ္လို႔ အိပ္ရာထ ေနာက္က်ရသည္ ..။ ေနျမင့္မွ နိုးေတာ့ မမႀကီးနဲ႔ ေမေမတို႔ ဆိုင္ေရာက္ေနၿပီ ..။ ခ်စ္စု ေရခ်ိဳးဖို႔ေတာင္ ခြန္အား မရွိဘူး ။ အိပ္ရာထဲ ေခြေနမိသည္ ..။ဖရန္ကီ ခုထိလဲ ဖုန္းမေခၚ မက္ေဆ့လဲ မထားဘူး ..။ သူ..သူ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ …။ သူ တခုခုမ်ား ဒုကၡေရာက္ေနသလား ..။ ဒါမွ မဟုတ္ ခ်စ္စုကို သူ ခ်န္သြားၿပီလား ..။ ဦးေႏွာက္ေတြ ပူထူေနၿပီ ..။ ခ်စ္ဒုကၡ ခ်စ္စု ျဖစ္ေနၿပီ …။ ေဟမာေငြႏွင္း ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္ ..။ ေဟမာေငြႏွင္းက ဖရန္ကီ့ သတင္း သိရၿပီ လိ့ု ေျပာသည္ ..။

“ ဟင္…သူ…သူ…သူ ဘယ္မွာလဟဲင္..ေဟမာ . . .”

“ ဖရန္ကီ သူ႔မိဘေတြ နဲ႔ အဂၤလန္ကိုထြက္သြားတယ္ လို႔ သိရတယ္..ခ်စ္စု ….သူ ျပန္လာမွာပါ ….”

ေဟမာေငြႏွင္း အသံက မေကာင္းဘူး ..။

“ဟင္..ဟုတ္လား..ခ်စ္စုကိုလဲ သူ ဘာမွ မေျပာျပဘူး …ေဟမာေရ…နိုင္ငံျခား သြားတယ္ ဆိုတာ ခုခ်က္ခ်င္း ထသြားလို႔ ရတာမွ မဟုတ္တာ…သူ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ ထားရက္နဲ႔ ဘာလို႔ ခ်စ္စု ကို မေျပာျပတာလဲ…သူ တခုခု ေတာ့ ဖုံးကြယ္ထားတာ အမွန္ဘဲ..သိလား ….”

“ ခ်စ္စုေရ..ခဏေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္အုံးကြာ..သူ ဆက္သြယ္လာနိုင္ပါတယ္ ”

        ခ်စ္စု ေအာ္ဟစ္ ငိုယိုမိရၿပီ ..။ ဖရန္ကီ ခ်စ္စုကို ခ်န္သြားၿပီလို႔ တထစ္ခ် သိလိုက္သည္ ..။ ခ်စ္စု စိတ္ေတြ ေလလြင့္သာြ းသည္ ..။ ေက်ာင္းလဲ မတက္ခ်င္ေတာ့ ..။ စာလဲ စိတ္မဝင္စားေတာ့ ..။ ခ်စ္သူစြန႔္ပစ္ ခံရတာေၾကာင့္ လူေတြေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာ ဘယ္လို ျပရမလဲ မသိေတာ့ဘူး ..။ မမႀကီးနဲ႔ ေမေမကလဲ ခ်စ္စု အ႐ူးတပိုင္း ျဖစ္ေန

တာေၾကာင့္ ေမးၾကျမန္းၾကသည္ ..။ ခ်စ္စုလ ဲ ဘာမွ မေျပာျပဘူး ..။ မမႀကီးက ခ်စ္စု ကို ကိုသူရိန္ထြန္း နဲ႔ အျမန္ဆုံး ေနရာခ်ထားေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ လို႔ ေျပာသည္ ..။ ေမေမကလဲ သေဘာတူသည္ ..။

        ဒီေန႔ ေက်ာင္းထဲကို မသြားမျဖစ္ သာြ းရသည္ ..။ ခ်စ္စု တို႔ ေက်ာင္းက ၿမိဳ႕ျပင္မွာ ဆိုေတာ့ လိုင္းကား အေဝးႀကီး စီးရသည္ ..။ ကားဂိတ္ကေန ကားေပၚတက္လိုက္ကထဲက စုံတြဲေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ ကားေပၚမွာ

ေတြ႕ရသည္ ..။ ခ်စ္စု အေဖၚမဲ့သြားတာကို ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး မ်က္ရည္ဝဲမိေနသည္ ..။ စုံတြဲေတြလဲ သူမ်ား ဝမ္းနည္း ေနတယ္ ဆိုကာမွ ပိုၿပီး လုပ္ျပေနၾကသည္ ..။ ကဲျပေနၾကသည္ ..။ တတ္နိုင္ရင္ ဒီလိုင္းကားကို ဆက္မစီးဘဲ ဆင္းပစ ္ လိုက္ခ်င္သည္ ..။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ တေနကုန္ စိတ္ဆင္းရဲေနသည္ ..။ မိမိဦး ခ်စ္စုဆီ တန္းတန္း မတ္မတ္ ေလ်ာက္လွမ္းလာေနသည္ ..။ ျပဳံးေနသည္ ..။

“ ဟိတ္..ဘယ္လိုဘဲ..သူေဌးသားကို အထင္ႀကီးၿပီး ႀကိဳက္တဲ့သူ ..က်န္ရစ္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီလား …”
“ ဘာေျပာတယ္ မုမုအီး ..ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို ခ်န္လို႔လ.ဲ ..”

“ ေအာ္…ယူက အ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား..တကယ္ဘဲ အူတာလား ..ဒုံးေဝးတာလား …..ဖရန္ကီ နိုင္ငံျခားမွာ
ေက်ာင္းသြားတက္တာ မသိဘူးလား….”

“ ဒီေတာ့..သူက ငါ့ကို ခ်န္သြားတယ္လို႔ နင္က ဘယ္လို ေျပာနိုင္တာလဲ …”
“ သူ႔မိဘေတြ ေတာင္ ရန္ကုန္ ျပန္လာေနၿပီ ..ဖရန္ကီက အၾကာႀကီးေနမွာ….ခိခိ ….ယူ႔ကို သူ ဘာမွ မေျပာျပဘူး မဟုတ္လား …ဟားဟားဟား……”

မိမိဦးရဲ့ ေျပာစကားေတြက ခ်စ္စု နားထဲကို သံေရပူ နဲ႔ ေလာင္းခ်ေနသလိုဘဲ ..။ တတ္နိုင္ရင္ ဒီေကာင္မကို ပါးနား ဆြဲရိုက္ပစ္ခ်င္မိသည္

ဟြန္း …သူေရွ႕က ျခာကနဲ လွည့္ထြက္လာလိုက္မိသည္ ..။ မိမိဦး ရယ္ေမာသံေတြက ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့ေနသည္ ..။

ေဒါသစိတ္ နဲ႔ ေက်ာင္းထဲက အထြက္ ကားတစီးက ခ်စ္စု ေဘးနားမွာ လာရပ္သည္ ..။ အို..ရမ္းလွခ်ည္လား …။
ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆႏၵ …။ ေနကာမ်က္ႏွန္အမဲႀကီး တပ္ထားတဲ့ ၿပီတီတီ စပ္ျဖဲျဖဲ မ်က္ႏွာ နဲ႔ ဆႏၵ …။

“ ခ်စ္စု …..”

ခ်စ္စု မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေျခလွမ္း စလွမ္းလိုက္သည္ ..။

“ ခ်စ္စု..ေနအုံး …..”

ခ်စ္စု ဆက္ေလ်ာက္သည္ ..။ လွည့္မၾကည့္ဘူး..။ ဟိုေန႔က ခ်စ္စု ဖရန္ကီ့ကို ပုေလြကိုင္ေပးေနတာ လာေခ်ာင္းတဲ့ အေကာင္ ..။ ယုတ္မာတဲ့ ငဆိုး ..။

“ ခ်စ္စု ခဏေနအုံး..ျပစရာ ရွိလို႔ ….”

“ ဘာလဲ…”

ခ်စ္စု ၾကည့္လိုက္သည္ ..။

ဆႏၵ ရဲ့ လက္ထဲမွာ ဖုန္းတလုံး ကိုင္ထားသည္ …။

“ ခ်စ္စု ပုေလြကိုင္ေနတဲ့ ပုံ ဒို႔ ၇ိုက္ထားတယ္ ……”

ခ်စ္စု ဒိန္းကနဲ မူးမိုက္သြားသည္ ..။

ဟယ္..ေကာင္စုတ္ ..ယုတ္မာၿပီ …။

          ခ်စ္စု တအား လန႔္သြားသည္ ..။ စိတ္ေတြ ေျခာက္ျခားသြားသည္ ..။ ဖရန္ကီ့ကို အလို လိုက္မိတာ

ေတြေၾကာင့္ ဒုကၡလွလွ ေတြ႕ၿပီ …။ မွားၿပီ …။

“ ဟယ္..တကယ္လား …ဆႏၵ…နင္…နင္…ယုတ္မာလွခ်ည္လား ….” ဆႏၵက ဖုန္းကို မၿပ ..။

“ နင္ ၾကည့္ခ်င္ရင္ ငါ နဲ႔ လိုက္ခဲ့ …မလိုက္ခ်င္လဲ ရတယ္ေနာ္..ေက်ာင္းထဲမွာေရာ..အင္တာနက္မွာေရာ ျဖန႔္ပစ္လိုက္မွာ ….ဟီးဟီး ….”

“ဟာ…ယုတ္မာတဲ့ ေခြးေကာင္…နင္…နင္ …မေကာင္းဆိုးဝါး …..”

“ ဟားဟားဟား….မခက္ပါဘူး….လြယ္ပါတယ္ ..မခ်စ္စု သဲသဲ …….ေျပလည္ေအာင္ လုပ္လိ့ု ရတဲ့ နည္းလမ္းေတြ ရွိေနပါတယ္ …”

“ ဘာလဲ..နင္ ငါ့ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာလား ..နင့္ကို ရဲတိုင္မယ္ ….”

“ တိုင္လိုက္ေလ…တိုင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ နင့္ ပုံေတြ အင္တာနက္ ဆိုက္ေတြမွာ ျပန႔္ပာြ းေနမယ္ ….ဟိဟိ ….” ခ်စ္စု သူ႔က ိုမုန္းတီးလြန္းလို႔ အရွင္လတ္လတ္ အေရခြံ ဆုပ္ခြာခ်င္သြားသည္ ..။

“ က ဲ ခ်စ္စု …တက္ ကားေပၚကို …ဒို႔တေတြ ဒီ ကိစၥကို တိုင္ပင္ ညႇိႏွိုင္း ၾကရေအာင္ ….”

ခ်စ္စုလဲ သူ႔ လက္ခုပ္ထဲက ေရ ျဖစ္ေနၿပီမို႔ မတတ္သာေတာ့ …။ သူနဲ႔ လိုက္သြားရသည္ …။ သူတိ့ု အိမ္ကို ေရာက္သြားသည္ ..။

        ဆႏၵက သူ႔ဖုန္း ထဲမွာ ခ်စ္စု ပုေလြကိုင္ေနတဲ့ ပုံေတြ ရွိတယ္ လိ့ု ဖုန္းကို ေထာင္ျပသည္ ..။ ခ်စ္စုကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ ေတာ့ မၿပ ..။ ခ်စ္စုနဲ႔ ဖရန္ကီ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူလာေခ်ာင္းတာ ခ်စ္စုလဲ ေတြ႕ဖူးေတာ့ သူ ဗီဒီယို ရိုက္လိုက္နိုင္တယ္ လို႔ သိလိုက္သည္ ..။  ခ်စ္စု ငိုေႂကြး႐ုံကလြဲလို႔ ဘာမွ မတတ္နိုင္ ...။ ဆႏၵ ျပဳံးေနသည္ ...။

ေအာင္နိုင္သူအျပဳံး ဆိုတာ ထက္ ေကာက္က်စ္တဲ့ ဝံပုေလြတေကာင္ရဲ့ အျပဳံးမ်ိဳး လို႔ ဆိုရမည္ …။ လူယုတ္မာ
ေကာင္က ခ်စ္စု ကို အပိုင္ကိုင္ၿပီ . .။ သူ႔ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကို ဆြဲခ်ေနသည္ …။
“ လာ..ခ်စ္စု ….”
“ အို..ဘာလဲ..သာြ း ……”

“နင့္မွာ ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္း မရွိပါဘူးဟာ ..နင္ဟာ ငါ လုပ္တာအားလုံးခံရမယ့္ ငါ့ရဲ့ အေစအပါးေလး ျဖစ္သြားၿပီ ခ်စ္စု .. နင္ အရွက္မကြဲခ်င္ရင္ ….လာခဲ့..ဒူးေလးေထာက္ၿပီး ငါ့လီးကို လာစုတ္ …ၿပီးရင္ နင့္ကို ငါ လိုးမယ္ ….”

အို ..လူယုတ္မာေကာင္ …။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးကို ဆြဲထုတ္ေနသည္ ..။ ဖရန္ကီ့ဟာ ထက္ ရွည္လဲ ရွည္ တုတ္လဲ တုတ္တဲ့ နီညိဳညိဳ အတန္ေခ်ာင္းႀကီး က ေငါေငါႀကီး …။

“ နင္ မရက္စက္ပါနဲ႔ဟာ…နင့္ဖုန္းထဲက ပုံေတြ ဖ်က္ေပးပါ…ငါ…ငါ…ေတာင္းပန္ပါတယ္ ……”

“ ပါးစပ္ကေန ဒီလိုေလး ေတာင္းပန္လို႔ေတာ့ ဘယ္ရမလ ဲ ခ်စ္စုရယ္ …..လာ…လာ…လီးစုတ္ …”

ခ်စ္စု ပုခုံးကို ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ထိုင္ခိုင္းေနသည္ ..။ ခ်စ္စု မ်က္ရည္ေတြ နဲ႔ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္လိုက္ရသည္ ..။ဆႏၵရဲ့ ဒုတ္ႀကီးက ဒစ္ျပဲႀကီးနဲ႔ ခ်စ္စု မ်က္ႏွာ နဲ႔ ကပ္ရက္ ရွိေနသည္ …။

“ စုတ္…စုတ္..ခ်စ္စု..နင္ အစုတ္ေကာင္းတာ ငါ ေတြ႕ထားတာ….ငါ ကြင္းေတာင္ မထုဘဲ သုတ္ေတြ စုထားတာ….
နင့္အတြက္… နင္ ၿမိဳခ်ဖို႔ … နင္စားဖို႔ .. ေတာက္ …ဘာငိုင္ေနတာလဲ စုတ္ေလဟာ….”

သူ႔အထစ္ျပဲႀကီး ကို ခ်စ္စု ႏႈတ္ခမ္းထဲ လာထိုးထည့္သည္ …။ ခ်စ္စု ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တင္းတင္း စိထားသည္ …။

“ ကဲ..မစုတ္ေပးရင္လဲ..ငါ…အင္တာနက္မွာ ျဖန႔္လိုက္ေတာ့မယ္ ….”
“ အီးဟီး…..ဟီး………မလုပ္ပါနဲ႔…အီး…….” ခ်စ္စု ငိုတာ အရမ္း …။

“ ဒါဆို..စုတ္ ..”

အထစ္လုံးႀကီး ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲကို အတင္း တိုးဝင္လာသည္ ..။ ေရာက္လာသည္ ..။ ဝင္လာသည္ …။
“ စုတ္…..စုတ္…..”
ဆႏၵက ခ်စ္စုေနာက္စိကေန ကိုင္ၿပီး သူ႔ဟာႀကီးကို ထိုးသြင္းသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ မထူးေတာ့တာမို႔ ဆႏၵ့ အတန္ႀကီးကို စုတ္ေပးရေတာ့သည္ ..။ ဆႏၵသည္ တကယ့္ လူဆိုးေကာင္ ..။ လူရမ္းကား..။ လူယုတ္မာ …။ ခ်စ္စု စုတ္ေပးေနရက္ နဲ႔ ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲကို ထိုးေညႇာင့္ေနသည္ ..။ ခ်စ္စု စုတ္ေနတုံး ….“ လ်ာနဲ႔ ကလိေပးေလ … ကလိ… လ်ာနဲ႔ ထိုး …..” ဆိုၿပီး ေအာ္ေငါက္ ခိုင္းသည္ …။ အၾကာႀကီး စုတ္ေပးေနရသည္ …။ ခ်စ္စုကို သူ႔ေဂြးစိ ႏွစ္လုံးကို ေခ်နယ္ခိုင္းလို႔ ေခ်နယ္ ေပးရေသးသည္ …။ ခ်စ္စု မ်က္လုံးပိတ္ထားၿပီး စုတ္ေပးေနသည္ …။ “ ေတာ္ၿပီ
…ရပ္ေတာ့ …..” ေစာေစာက သူ ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲ ၿပီးမယ္ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ အခု ရပ္ခိုင္းေနသည္ …။

“ ထုတ္လိုက္ေတာ့..နင့္အဝတ္ေတ ြ ခၽြတ္….”

အင္း ..ဆႏၵကေတာ့ ခ်စ္စုသဲသဲကို သူ႔လက္ခုပ္ထဲကေရ ဆိုၿပီး ..သူ ေမွာက္လိုေမွာက ္ေသာက္လိုေသာက္ လုပ္ေတာ့မည္…။
ခ်စ္စု စူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ဆႏၵရဲ့ အေရွ႕မွာ အဝတ္အစားေတြကို ခၽြတ္ရတာ တကယ္ဘဲ ရွက္သည္ ..။ လူလဲ ေၾကးစား ဖါသည္မလို ျဖစ္ေနၿပီ ..။ တဏွာခိုးေတြ ေဝေနတဲ့ ဆႏၵရဲ့ အၾကည့္ေတြက ခ်စ္စု သာ ဖေယာင္း ႐ုပ္ထုေလး ဆိုရင္ အရည္ေပ်ာ္က်သြားမလားဘဲ …။ ခ်စ္စု ေပါင္တန္ေတြကို စိထားသလို ေကာ့ေထာင္ေနတဲ့ ရင္စိုင္ ႏွစ္မႊာအေပၚ လက္နဲ႔ အုပ္ကာထားမိသည္ ..။

“ ရွက္မေနပါနဲ႔ ခ်စ္စုရယ္…နင္နဲ႔ ဖရန္ကီ လိုးၾကတာ ငါအျမဲေခ်ာင္းခဲ့တာ…ဗီဒီယိုလဲ ရိုက္ခဲ့တာ…ဟီး ..နင့္ကို လိုးခ်င္တဲ့ ေကာင္ေတြ တန္းစီေနတယ္..သိလား …ဖရန္ကီက ဒို႔ကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ နဲ႔ စြန႔္ၾကဲလိုက္တာ…
ခစ္ခစ္ခစ္…”
“ ဟင္…နင္ေျပာတာ တကယ္ဘဲလား …ဖရန္ကီ က ငါ့ကို တမင္ ခ်န္ခဲ့တာလား …”

“ ဒါေပါ့..နင္ကလဲဟာ..ဒုံးေဝးလိုက္တာ…နိုင္ငံျခားကို သြားတယ္ ဆိုတာ ခုခ်က္ခ်င္း ထၿပီး ထြက္သြားလို႔ ရတာမွ မဟုတ္တာ…ႀကိဳတင္ၿပီး ပါ့စပို႔ေလ်ာက္ ..ဗီဆာယူ ..ႀကိဳ သိေနတာဘဲေလ …ခစ္ခစ္ခစ္ခစ္ …”

ဆႏၵက သူ႔သြားဝါ၀ါေတြ အကုန္ေပၚေအာင္ ရယ္လိုက္ၿပီး..သူ႔လိင္တန္ႀကီးက ုိကြင္းတိုက္သလို ေရွ႕ေနာက္ ပြတ္ေခ် ေနသည္ ..။

“ ခ်စ္စု…နင္ ဖင္လိုးခံဘူးတယ္ မဟုတ္လား …”

“ ဟဲ့ ေကာင္စုတ္..နင္ မိုက္ရိုင္းလွခ်ည္လား ..ဘာေတြ လာေမးေနတာလဲ ….”

ဆႏၵက ခ်စ္စုကို ကုတင္ေပၚ တြန္းလွဲလိုက္သည္ ..။

“ ျဖည္းျဖည္း လုပ္ပါဟာ..အရမ္းဘဲ ….”

ခ်စ္စု ကိုယ္ေပၚကို ဆႏၵ တက္ခြလိုက္သည္ …။ ခ်စ္စုရင္စိုင္ေတြ ထိပ္က မာတင္းစူေထာင္ေနတဲ့ ရင္သီးေလးေတြကို ဆႏၵ အငမ္းမရဘဲ စို႔စုတ္ေလသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ မ်က္လုံးေတြ ပိတ္ၿပီး သူျပဳသမၽွ ႏုရေတာ့တာဘ ဲ ..။ ခ်စ္စု ေပါင္တန္ ၾကားကို လက္ႀကီးနဲ႔ အုပ္စမ္း လိုက္ေတာ့ အေရေတြ ေပစိုေနတာ ဆႏၵ ေတြ႕သာြ းသည္ ..။

“ ခ်စ္စု ..နင္ စိတ္လာေနတာဘဲ…ခစ္ခစ္ခစ္..ေစာက္ေရေတြ စိုရႊဲေနတယ္ ….ဟားဟား…..”
ဆႏၵရဲ့ က်က္သေရတုံးတဲ့ အသံႀကီးက က်ယ္ေလာင္လြန္းလွသည္ …။ ဆႏၵ ရဲ့ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး အတင္း ထိုးထည့္ တာ ခံရေတာ့ ခ်စ္စု ဆႏၵရဲ့ ရင္ဘတ္ကို တြန္းထားမိသည္ ..။ ဆႏၵကေတာ့ စီးစီးက်ပ္က်ပ္ ခ်စ္စု အဖုတ္ ေလးကို တအား ေဆာင့္ပါေတာ့သည္ ..။ သူ႔ေဂြးစိႏွစ္လုံးက တြဲေလာင္းက်ေနၿပီး ခ်စ္စု ဖင္ၾကားကို တဖတ္ဖတ္ နဲ႔ ရိုက္ခတ္ေနသည္ …။ ရင္စိုင္ေတြကို တအား ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ စို႔လကို္လည္း လုပ္သည္ ..။ ဆႏၵလဲ တအားနင္း ေဆာင့္တာ ေၾကာင့္ သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ သုတ္ေရေတြ တထပ္ထပ္ နဲ႔ ပန္းလႊတ္ ေလသည္ …။ ဆႏၵ လ ဲ ၿပီးသာြ းၿပီး အခန္း အျပင္ဖက္ကို ထြက္သြားေရာ..နႏၵ အခန္းထဲ ဝင္လာသည္ ..။

“ ခ်စ္စု ….”

“ ဟင္..နႏၵ…နင္…နင္..ဘာလို႔ ဝင္လာတာလဲ….ထကြ္သာြ းဟာ….”

“ ခ်စ္စု ..ဒါ ငါတို႔ အိမ္..ငါ ထကြ္သာြ းစရာ မလိုဘူး…..ဟီးဟီး…ငါ့ကိုလဲနင္ ေပးလိုးဟာ…..”

“ အို..မလုပ္နဲ႔..ငါ ျပန္ေတာ့မယ္ ….”

“ မရဘူး ခ်စ္စု..နင္ ငါတို႔ကို အလိုးမခံရင္ နင့္ပုံေတြ တကမၻာလုံးကို ပ်ံ႕သာြ းမယ္ ….ဟီး..ငါ့မွာလဲ ေကာ္ပီ ရွိေနတယ္
…နင္ မေပးလိုးဘူး ဆိုရင္ ငါ ျဖန႔္ပစ္လိုက္မွာ….”

        ခ်စ္စု ရင္ေမာသြားသည္ ..။ တကယ့္ကို အေပါစား ဖါမ ျဖစ္ေနၿပီ ...။ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ လုပ္တာကို ခံေနရသည္ ..။ ေၾကးစားဖါမ ကမွ ပိုက္ဆံရေသးတယ္ .. ။ အခုဟာက ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး အလကား တက္လုပ္ ေနၾကတာ ...။ နႏၵက ေတာင္မတ္ေနတဲ့ သူ႔လိင္ေခ်ာင္းကို ခ်စ္စု ပါးစပ္နား လာေတ့ေပးေနသည္ ...။ စုတ္ေပး... ဆိုတဲ့ သေဘာ ...။ ခ်စ္စုလဲ လတ္တေလာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး ..။ သူတို႔ အလိုကို မလိုကရ္င္လဲ တကယ္ဘဲ ႐ူးေပါက္ၿပီး ေဂါက္ၿပီး အင္တာနက္မွာ တင္လိုက္ရင္ ခ်စ္စု ဘဝေတာ့ မေတြးရဲစရာဘဲ မဟုတ္လား ...။ နႏၵရဲ့ နံေစာ္ေနတဲ့ လိင္တန္ထစ္လုံးကို ငုံၿပီး စုတ္ေပးလိုက္ရပါေတာ့သည္ ..။
        နႏၵ က ခ်စ္စု ေနာက္စိ ကေန လက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲကို သူ႔ အတန္ကို ထိုးထိုးေညႇာင့္လာသည္ ..။ ခ်စ္စု အာေခါင္ထဲကို လိင္တန္ အရွည္ႀကီး တအား တိုးဝင္လာေနသည္ ..။ ခ်စ္စု ငရဲက်ေနသလို ခံစားေနရသည္ ...။

“ အား..ေတာ္ၿပီ..ၿပီးသာြ းလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး…..ေတာ္ၾကာ ၿပီးသြားရင္ လီး ေနာက္တခါ ထပ္ေတာင္ဖို႔ ၾကာေနမယ္ …”

ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲက သူ႔အတန္ႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ …။

“ ဖင္ကုန္းေပးစမ္း..ခ်စ္စု …နင့္ကို ဖရန္ကီ ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးတာ ငါ ခဏခဏ ေတြ႕တယ္ . ..”

ခ််စ္စုလဲ တတက္စားလဲ ၾကက္သြန္…ႏွစ္တက္စားလဲ ၾကက္သြန္ ဘဝမို႔ မထူးေတာ့ဘူးဆိုၿပီး သူ႔ကို ကုန္းေပး လိုက္ရသည္ ..။ နႏၵသည္ မညႇာမတာဘဲ ခ်စ္စုကို ဖင္ကုန္းရက္ နဲ႔ လုပ္သည္ ..။ တအား ေဆာင့္ထည့္ လုပ္သည္ …။ တဖန္းဖန္း အသံေတြ ဆူညံေနသည္ ..။ ခ်စ္စုရဲ့ ခါးကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူ တအားဘဲ
ေဆာင့္ထည့္သည္ ။

        ခ်စ္စုလဲ သူ႔ကို မလြန္ဆန္နိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနမို႔ ကိုယ့္အမွားေတြကို ေနာင္တ ရလို႔မဆုံး ျဖစ္ရင္း မ်က္လုံးေတြ စုံမွိတ္ထားၿပီး သူ လုပ္သမၽွ ခံေနလိုက္ဆဲ ႐ုတ္တရက္ႀကီး သူ႔အတန္ႀကီး ခ်စ္စု ပိပိထဲက ထြက္သြား သည္ ...။ ခ်စ္စုလဲ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ဖင္ကုန္းရက္ အတိုင္းဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္ ..။ ခဏၾကာေတာ့ အတန္ႀကီး နဲ႔ ျပန္ထိုးသြင္းလာျပန္သည္  ။ သူ႔အတန္ႀကီးက ပို ႀကီးလာသလိုလို ထင္မိလိုက္သည္ ..။ တေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္း အထုတ္ လုပ္ေနသည္ ..။ ဒီအခ်ိန္မွာ ခ်စ္စု ႏႈတ္ခမ္းေတြၾကားကို တခုခု ထိေတြ႕လိုက္တဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ခ်စ္စု မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိရသည္ ..။

“ဟင္ …”

နႏၵ က ခ်စ္စု မ်က္ႏွာေရွ႕ လာရပ္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲကို လာထိုးထည့္ေနတာ …။

“ စုပ္လိုက္..ခ်စ္စု…ငါ့လီးကို စုပ္လိုက္ . . .” လို႔ ပါးစပ္က ေျပာရင္း ….။

ဟင္…ဒါ…ဒါဆို …အေနာက္က ေဆာင့္ထည့္လုပ္ေနတာ ဘယ္သူလဲ ……။

        ခ်စ္စု အေနာက္ကို သမင္လည္ျပန္ ျပန္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ..နႏၵရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကက္နက္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ..။ ဆံပင္ရွည္ရွည္ႀကီးနဲ႔ ကလန္ကလား ပိန္ရွည္ရွည္ ေဆးသမားႀကီး ..။ ခ်စ္စု ရွက္လဲရွက္ ..ေဒါသလဲ ျဖစ္ေပမယ့္ ကက္နက္က တဖန္းဖန္း နဲ႔ ေဆာင့္ထည့္ေနၿပီးၿပီ ..။ သူ႔ေဂြးဥႀကီးေတြကလဲ တဘတ္ဘတ္နဲ႔ လာရိုက္ေနတဲ့ အသံေတြ ၾကားေနရသည္ ။

“ ခ်စ္စု..ဘာေၾကာင္ေနတာလဲ..ငါ့လီးကို စုပ္ပါ ဆို . . .”

နႏၵက သူ႔အတန္ေခ်ာင္းကို အရင္းက ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခ်စ္စု ပါးျပင္ကို ရိုက္လိုက္သည္ …။

“ ဟ..ပါးစပ္ ဟ ….”

ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲကို ထိုးထည့္လာတဲ့ သူ႔အထစ္လုံးႀကီးကို မေက်မနပ္နဲ႔ဘဲ ငုံစုပ္ေပးရေတာ့သည္ …။

        ေရွ႕ကေန ပါးစပ္ထဲ အတန္တေခ်ာင္း..အေနာက္ ဖင္ၾကားကေန အတန္တေခ်ာင္း ..ခ်စ္စု ဘဝလဲ ဖါသည္မ လို ျဖစ္ေနၿပီ ..။ ဖရန္ကီ နဲ႔ အတူတူ ၾကည့္ဘူးတဲ့ နိုင္ငံျခားက အျပာ ဒီဗီဒီကားေတြ ထဲကလို ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ ...။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ လုပ္ေနၾကၿပီး ကက္နက္ က ေနရာေျပာင္းၾကရေအာင္ လို႔ ေျပာၿပီး သူ႔အတန္ေခ်ာင္း ကို ႁပြတ္ကနဲ ခ်စ္စု ပိပိထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ ..။ နႏၵက ခ်စ္စု ဖင္ အေနာက္တဲ့တဲ့ကို လာရပ္ၿပီး သူ႔အတန္ကို ခ်စ္စု ပိပိထဲကို ျပန္ထိုးသြင္းလိုက္သလို ကက္နက္က ခ်စ္စု ပါးစပ္ထဲကို သူ႔အတန္ႀကီး နဲ႔ လာေတ့သည္ ..။ အေရေတြ ခၽြဲက်ိက်ိနဲ႔ ေပပြေနတဲ့ ကက္နက္ရဲ့ လိင္တန္မဲမဲရွည္ရွည္ႀကီးကို ရြံေပမယ့္ ေအာင့္အည္း ၿပီး ငုံစုပ္ေပးရျပန္သည္ ..။

        နႏၵ နဲ႔ ကက္နက္ တေယာက္လွည့္ တခ်ီၿပီးတခ်ီ တက္ေဆာင့္ၾကတာေတြကို ခံရၿပီး ခ်စ္စု ကို လမ္းထိပ္ အထိ ျပန္လိုက္ပို႔ေပးၾကသည္ ..။ ေနာက္ေန႔ေတြ မွာ ထပ္ လုပ္ၾကဖိ့ု ခ်ိန္းေနၾကလိ့ု ခ်စ္စုလဲ သူတိ့ု လက္ခုပ္ထဲက ေရ ျဖစ္ေနၿပီ ...။ ၿခိမ္းေျခာက္ အနို္င္ယူထားတဲ့ သူတို႔ လက္ထဲက ဘယ္လို ႐ုန္းထြက္ရမလဲ မသိေတာ့ဘူး ..။ ခ်စ္စု လူ႔ေလာကမွာ ဆက္ မေနလိုေတာ့ဘူး ...။ ရက္ရက္စက္စက္ စြန႔္ပစ္သြားတဲ့ ဖရန္ကီ့ကိုလည္း စိတ္အရမ္း နာက်ည္း မိသည္ ..။ မုန္းမိသည္ ..။ ခ်စ္စု ဘဝေလးကို ေခ်မြသြားတဲ့ လူ...။ အိမ္ကိုလည္း မျပန္ခ်င္ဘူး ...။ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတို႔ရဲ့ ေမးခြန္းေတြကိုလည္း ဘယ္လို ေျဖရမလဲ မသိဘူး ...။ ေျခဦးတည့္ရာ သြားေတာ့မည္ လိ့ု ဆုံးျဖတ္ လိုက္ၿပီး အိမ္နဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ အရပ္ကို ထြက္ခဲ့လုက္သည္ ။

“ခ်စ္စု …”

အေနာက္က ေခၚသံေၾကာင့္ ခ်စ္စု လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္ …။

ဟင္…ကိုသူရိန္ထႏြ ္း …..။

“ ခ်စ္စုအိမ္ မျပန္ေသးဘူးလား…ဘယ္သြားမလို႔လဲ …..”

ခ်စ္စုဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး ..။ လမ္းကိုဘဲ ဆက္ေလ်ာက္ေနသည္ …။

“ ခ်စ္စု အမ နဲ႔ အေမတို႔ ခ်စ္စု ျပန္မလာလို႔ စိတ္ပူေနၾကတယ္ …..လာ…ကိုယ္ လိုက္ပိ့ုေပးမယ္…အိမ္အထိ ….”

        ခ်စ္စု သူ႔ကို မၾကည့္ဘဲ လမ္းဆက္ေလ်ာက္ေနမိသည္ ...။ သူ အေနာက္ကေန လိုက္လာသည္ ...။ လမ္းမ ႀကီးေပၚကို ေရာက္လာသည္ ..။ လမ္းေဘး ပလက္ေဖါင္းအတိုင္း ခ်စ္စု ေလ်ာက္ေနသည္ ..။ ကိုသူရိန္ထြန္း ေတာက္ေလ်ာက္ လိုက္လာသည္ ..။ ခ်စ္စုကို အိမ္ျပန္ဖို႔ ေျပာေနသည္ ...။ ခ်စ္စု သူ႔စကားကိုနားမေထာင္.. လက္ မခံေတာ့ သူ ခ်စ္စုကို လက္နဲ႔ ဆြဲေခၚဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ...။

“ အို…လႊတ္…လႊတ္…ခ်စ္စု ကို လႊတ္ ….”

ခ်စ္စု ႐ုန္းသည္ ..။ တႏြ ္းပစ္သည္ ..။ သူက ပို ခ်ဳပ္ကိုင္ လာသည္ ..။

“ လႊတ္…လႊတ္….ကယ္ၾကပါရွင္..က်မကို အတင္း ဆြဲေခၚေနပါတယ္ …..ကယ္ၾကပါ ……”

ခ်စ္စု ေအာ္သည္ …။ ကိုသူရိန္ထြန္းက ဂ႐ုမစိုက္ဘူး …။ တအားေဆဲြ ခၚသည္ …။ ခ်စ္စုတို႔ ေဘး လမ္းမႀကီးေပၚက တအားျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ႀကီးတစီး ခပ္လွမ္းလွမ္း အေရာက္ ထိုးဆိုက္သြားသည္ …။အျမင့္စား အႀကီးစား ဆိုင္ကယ္ႀကီး …။

ဆိုင္ကယ္ေပၚက လူႀကီးတေယာက္ ဆင္းလာသည္ ..။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူႀကီးတေယာက္ …။

“ေဟး..ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာတုန္း …”

ကိုသူရိန္ထြန္းက ..“ ငါ့ညီမ စိတ္ေကာက္လို႔ ငါ အိမ္ျပန္ေခၚေနတာ …” လိ့ု ေအာ္ေျပာသည္ ..။ ခ်စ္စုက..“ မဟုတ္ဘူး …. မဟုတ္ဘူး ..က်မ သူ႔ညီမ မဟုတ္ဘူး …..က်မကို မတရား လာဆြဲေခၚေနတာ …” လို႔ ေအာ္သည္ …။ ဆိုင္ကယ္သမား လူႀကီး အနားတိုးလာသည္ …။ သူ႔ပုံက လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ ရင္အုပ္ကားကား ဗလ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ ဆံပင္လိန္ေကာက္ေကာက္ နဲ႔ ..တီရွပ္လက္ရွည္ အျပာရင့္ေရာင္ နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အနက္ ..လည္ရွည္ ရႉးဖိနပ္အနက္ ဝတ္ထားသည္ ..။ လည္ပင္းမွာက ေရႊဆြဲႀကိဳး တုတ္တုတ္ႀကီးေတြ သုံးကုံးေလာက္ ဆြဲထားသည္ ..။

“ ေဟ့လူ…လႊတ္လိုက္ဗ်ာ..ၾကည့္မေကာင္းဘူး..မိန္းကေလးက သူ႔အကို မဟုတဘ္ူး ေျပာေနတယ္ …ေနာက္မွ.. က်ဳပ္ ကို အဆိုးမဆိုနဲ႔ေနာ္ ….”

“ က်ဳပ္ညီမ က စိတ္မႏွံ့ဘူး ….ခင္ဗ်ား ဝင္မပါပါနဲ႔ ..ေဘးဖယ္ေနဗ်ာ…..”

“ က်မ စိတ္ေကာင္းတယ္..က်မ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူ ပါ ….သူ …သူ….မတရားဆြဲေခၚေနတာ …ကယ္နိုင္ရင္ ကယ္ပါအုံး..အကိုႀကီး ……”

ခ်စ္စုလဲ လူထြားႀကီး ဖက္ကို ေျပးသြားလိုက္သည္ …။ လူထြားႀကီးက ကိုသူရိန္ထြန္းကို ..ဘယ္ႏွယ့္ရွိစ…ဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ျပလိုက္ၿပီး …“ ေညာင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ….ေညာင္းေတာ့…..ခင္ဗ်ား ဒီမွာ မရွိသင့္ေတာ့ဘူး ….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ..။

ကိုသူရိန္ထြန္းက ..“ မေညာင္းဘူး ဆိုရင္ေကာ..က် ုပ္ကို ဒီေလာကမွာ ဘယ္သူမွ အမိန႔္ေပးလို႔ မရဘူး …” လိ့ု ခပ္မာမာ ျပန္ေျပာရင္း လက္သီးကို ဆုပ္ရင္း ေရွ႕တိုးလာသည္ ..။ ဆိုင္ကယ္သမားႀကီးက ကိုသူရိန္ထြန္း ဆီကို တိုးကပ္သြားသည္ …။ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းဘဲ..။ ခ်စ္စုလဲ ေငးၾကည့္ေနမိသည္ ..။ စိတ္ထဲမွာ ကိုသူရိန္ထြန္း ခံရပါေစ လိ့ု ဆုေတာင္းေနသည္ ..။

“ ဝင္ရႈပ္ခ်င္တဲ့ အမွိုက္ ….”

        ကိုသူရိန္ထြန္းက ဆိုင္ကယ္သမားႀကီးကို စထိုးသည္ ..။ ကိုသူရိန္ထြန္းသည္ တကၠသိုလ္ တုံးက လက္ေဝွ႕ သမားတေယာက္လို႔ မမႀကီး ခ်စ္စုကို ေျပာျပခဲ့ဖူးတာ အမွတ္ရသည္ ..။ သူထိုးတဲ့ လက္သီးေတြကို ဆိုင္ကယ္ သမားႀကီးက ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေရွာင္တိမ္းလိုက္ၿပီး ျပန္ထိုးထည့္လိုက္တာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ..။ ကိုသူရိန္ထြန္း ပလက္ေဖါင္းေပၚကို ပက္လက္ လန္ လဲက်သည္ ...။

“ လာမစမ္းနဲ႔ေလ..က်ဳ ုပ္ ေျပာေနသားဘဲ…ေနာက္မွ အဆိုး မဆိုနဲ႔ လို႔ ….”

ဆိုငက္ယ္သမား လူထြားႀကီးက လဲက်ေနတဲ့ ကိုသူရိန္ထြန္း နံၾကားကို တအား လႊဲကာ ကန္ေနသည္ ..။

“ အားးးး…….အားးး……..”

        ကိုသူရိန္ထြန္းရဲ့ နာနာက်ည္းက်ည္း ေအာ္သံႀကီး ထြက္လာသည္ ..။ သူ႔ခါးကို သူ လက္နဲ႔ ဖိကိုင္ၿပီး ေခြလဲက်ေနသည္ ...။

“ ငါ့ကို လာမလုပ္နဲ႔..မင္းနာသြားမယ္ …ေခြး သား ….ငါ့ကို ဘာထင္ေနလဲ ….”

ထပ္ကန္ထည့္ေနသည္ ..။ ကန္လို႔ ဝမွ ခ်စ္စုဆီကို သူ ေလ်ာက္လာသည္ …။

“ ညီမေလး ….မင္း ဘယ္သြားခ်င္လဲ ….”

“ က်မ…က်မ…ဟို…ဟို……”

“ ကဲ…ကဲ..ဆိုင္ကယ္ေပၚ တက္..ေနာက္မွေျပာ…ညီမေလး သြားခ်င္တဲ့ ေနရာကို အကို လိုက္ပို႔မယ္ …….”

“ ဟုတ္…ဟုတ္ …..”

သူ႔ဆိုင္ကယ္ အေနာက္ကေန သူ႔ခါးကို ဖက္ၿပီး ခ်စ္စု ပါသြားၿပီ ….။
ဒီလူႀကီး ဆိုင္ကယ္ကို ကားေတြ ၾကားထဲ ပြတ္ခါသီခါေလးေတြ ေမာင္းေနတာ ခ်စ္စု ေၾကာက္လိုက္တာ ..။ သူ႔ခါးကို တင္းတင္း ဖက္ထားမိသည္ ။ ဘယ္သူမွန္းမသိ ..ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ လူႀကီးတေယာက္ ေနာက္ကို
ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ လိုက္ခဲ့မိျပန္ၿပီ ..။ ခ်စ္စုေတာ့ မွားၿပီးရင္း မွားရင္း ျဖစ္ေနၿပီလား …။ မသိဘူး ..။ ခ်စ္စု ဘဝ က ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီ ..။ အိမ္လဲ မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး ..။ ဒီလူႀကီးက ဆိုင္ကယ္စီးေတာ့ အရမ္းကၽြမ္းသည္ ..။

        မိုးႀကီးခ်ဳပ္ေတာ့မည္ ..။ အမိုက္မ ခ်စ္စုတေယာက္ လူစိမ္းတေယာက္ နဲ႔ လိုက္သြားေနမိသည္ ..။ ေမွာင္လာၿပီ ..။ ၿမိဳ႕သစ္တခု ရဲ့ စည္ကားတဲ့ လမ္းမႀကီး ေပၚ ေရာက္ေနသည္ ...။ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတဆိုင္ မွာ သူ ရပ္လိုက္သည္ ..။ ဆိုင္နံမည္က ..“ ဆုံဆည္းရိပ္ ” တဲ့ ..။

“ ေအးေအးေဆးေဆး မင္းေလးနဲ႔ စကားေျပာရေအာင္ …”

ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။

“ ငါ့နံမည္ ..တိမ္တိုက္ ..မင္း က …”
“ ခ်စ္စုသဲသဲ ….”

“ နံမည္ကေတာ့ အလန္းဘဲ …လူက ဘာေတြ ညစ္ေနလဲ ….”
“ ခ်စ္စု ေျပာျပပါမယ္ ….လူတစုက ခ်စ္စု စုတ္ျပတ္သပ္ သြားေအာင္ကို ခ်စ္စု ဘဝေလးကို ေခ်မြပစ္လိုက္ၾကတယ္
…”

“ မင္းေလးကို ေခ်မြပစ္တဲ့လူေတြထဲ ေစာေစာက ငါနဲ႔ ဖိုက္တဲ့ ဘဲေကာ ပါလား …”
“ မပါဘူး..သူက ခ်စ္စု ကို ႀကိဳက္ေနတဲ့ လူႀကီး..ခ်စ္စု အမရဲ့ မိတ္ေဆြ ေပါ့ …”

“ ေအာ္..ေအာ္ ..ကဲ..ဘယ္လို ျဖစ္သလဲ အကုန္သာ ေျပာၿပ …”

ခ်စ္စုက ဖရန္ကီ နဲ႔ စေတြ႕တဲ့ အခ်ိန္ကေန နႏၵတို႔ ၀ိုင္းျဖဳတ္ၾကတဲ့ အထိ ေျပာျပလိုက္သည္ ..။

တိမ္တိုက္က ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္သည္ ..။
“ မင္းေျပာတာေတြ အမွန္ေတြ ခ်ည္းဘဲ ေနာ္ …”
“ ဟုတ္ကဲ့အကိုႀကီး …”

“ ငါဆိုတဲ့ေကာင္က မတရားရင္ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနတတ္ဘူး ..မင္းကို ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ၿပီး လုပ္ခ်င္သလို လုပ္သြားတဲ့ ဖရန္ကီ ဆိုတဲ့ အေကာင္ေရာ..မင္းကို ဓါတ္ပုံရိုက္ ၿခိမ္းေျခာၾက္ပီး မုဒိန္းက်င့္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆႏၵ..နႏၵ နဲ႔ ကက္နက္ ဆိုတဲ့ ေခြးသူေတာင္းစား ေတြကိုေရာ ငါ မင္းကိုယ္စား ျပန္ၿပီး လက္တု႔ံျပန္ခ်င္တယ္ ….”

တိမ္တိုက္ ပုံစံက ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္မယ့္ပုံ ..။

“ကဲ ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္အုံး…မုန႔္လ ဲ စား …”

တိမ္တိုက္က စီးကရက္တလိပ္ကို ထုတ္ၿပီး မီးညႇိသည္ ..။

“ ခ်စ္စု..မင္း ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ..ဘယ္သြားခ်င္လဲ ….ေျပာ ”
“ က်မ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး..အကိုႀကီးရယ္ …”

“ သူငယ္ခ်င္း အိမ္..ေဆြမ်ိဳးအိမ္ သြားခ်င္လား ..ငါ မင္းကို ဘယ္ကို လိုက္ပို႔ရမလဲ ….”

“ ဘယ္မွသြားစရာ မရွိပါဘူး အကိုႀကီး ..”

“ ေငြေရာ ဘယ္ေလာက္ပါလဲ …”

“ ေငြလဲ မပါဘူး ….”

“ မင္းဟာက မလြယ္ပါလား …ကဲ..ဒါဆို မင္း ငါ့အိမ္ လိုက္ခဲ့ …”

“ ဟုတ္ကဲ့ …”

မထူးေတာ့တယ့္ ဘဝ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ပါေစေတာ့ …။ တိမ္တိုက္ ဆိုတဲ့ လူႀကီး နဲ႔ လိုက္သြားလိုက္သည္ ..။

သူက တာေမြဖက္က တိုက္အျမင့္ေပၚက တိုက္ခန္းတခန္းမွာေနသည္ ..။

“ ကဲ..ေအးေအးေဆးေဆး နား..ခ်စ္စု ..ေရခ်ိဳးခ်င္ ခ်ိဳး ..စားစရာ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ရွာစား…ငါ လဲ အိပ္ေတာ့မယ္
…မနက္ဖန္က စၿပီး မင္းကိစၥေတြ ငါစုံစမ္းမယ္ …”

        တိမ္တိုက္မ်ား ညဖက္ သူ႔ကို တခုခု လာလုပ္ေလမလားလို႔ ခ်စ္စု တထိတ္ထိတ္ နဲ႔ စိုးရိမ္ေနခဲ့ေပမယ့္ တိမ္တိုက္သည္ တဖက္ခန္းမွာ အိပ္တာမွ ေဟာက္သံေတြေတာင္ ၾကားေနရသည္ ။ ေနာက္တေန႔ မနက္ ခ်စ္စု

အိပ္ရာက နိုးေတာ့ တိမ္တိုက္ အိမ္မွာ မရွိေတာ့ ..။ ထမင္းစားတဲ့ စားပြဲေပၚမွာ ဘူးသီးေၾကာ္ တပုဂံ.. ေပါင္မုန႔္ ေထာပတ္သုတ္ ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ စာေလးတေစာင္ ေတြ႕သည္ ..။

( ခ်စ္စု …စားစရာေတြ စား..ဓါတ္ဘူးထဲမွာ ေကာ္ဖီ ရွိတယ္ …ေအးေအးေဆးေဆး နား ..)
တိမ္တိုက္ ..

ခ်စ္စု ေရမိုးခ်ိဳး..သူထားခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီ နဲ႔ မုန႔္ေတြ အေၾကာ္ေတြ စားလိုက္သည္ ..။ တိမ္တိုက္ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ ..။

“ ေဟ့..ခ်စ္စုသဲသဲ…ဘိုက္ဆာေနၿပီလား….ငါ မင္းအတြက္ စားစရာ ဝယ္လာတယ္ …လာ..စားလိုက္အုံး…..”

တိမ္တိုက္ရဲ့ လက္ထဲမွာ စားစရာထုပ္ေတြ နဲ႔ ..။ ခ်စ္စုလဲ ဆာေနၿပီ ဆိုေတာ့ သူ ဝယ္လာတာေတြကို သူနဲ႔ အတူတူ
ထိုင္ စားလိုက္သည္ ..။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ခ်စ္စု ႀကိဳက္တဲ့ ေျမအိုးၿမီးရွည္ နဲ႔ ဝက္သားလိပ္ ..။စားေသာက္ၿပီးေတာ့ တိမ္တိုက္က သူ႔ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲက ကင္မရာေလး တလုံးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ..။

“ မင္းကို ေစာေစာက အစား မစားခင္ ေျပာျပရင္ မင္း အစား မစားေတာ့မွာ စိုးလို႔ အစား စားၿပီးမွဘဲ ေျပာျပတာ….ငါ ဒီမနက္ လႈပ္ရွားလိုက္တာ မင္းရီးစား ဆိုတဲ့ ဖရန္ကီ ရဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သိလာရတယ္ ..
ခ်စ္စုသဲသဲ …”
“ ရွင္ ….”
“ အင္း..စိတ္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး …မင္းရီးစား ဆိုတဲ့ ေကာင္က နိုင္ငံျခားမွာ မဟုတ္ပါဘူး …ၾသဇီ သြားေနတယ္ ဆိုတာ ညာတာ …နိုင္ငံျခားသြားတာ ဘန္ေကာက္တင္ဘဲ..သူတို႔က လတိုင္းလို ေစ်းဝယ္ထြက္ေလ့ရွိတဲ့အတိုင္း ဘန္ေကာက္ နဲ႔ စကၤာပူ ကို သြားတာ….ခဏဘဲ..ခု ျပန္ေရာက္ေနၿပီ ….”

“ ဟင္..ဟုတ္လို႔လား …..”

“ ဟုတ္တာေပါ့..မင္းတို႔လို စိတ္သေဘာထား ေကာင္း..ရိုးသား ျဖဴစင္တဲ့ မိန္းကေလးေတြကို အေပ်ာ္တမ္း ကစားၿပီး စားသာြ းတဲ့ ဖရန္ကီ လို ေကာင္ေတြ က တပုံႀကီး ကြ…”

“ သူ…သူ…သူ႔ကို ေတြ႕…ေတြ႕…….ေတြ႕ခဲ့လိ့ုလားဟင္ ….”

“ ဒါေပါ့..ဒီမွာ ၾကည့္..ငါ သူ႔ၿခံထဲက ေရကူးကန္ နားမွာ ေကာင္မေလးတေယာက္ နဲ႔ ျပဳံးေပ်ာ္ေနတာကို ရိုက္လာတာ
…..”

တိမ္တိုက္ က ကင္မရာေလးထဲက သူရိုက္လာတာေတြကို ျပသည္ …။

“ ဟင္ …..”

ဟုတ္သည္ ..။ ဖရန္ကီသည္ ပိုးဟတ္ျဖဴ နဲ႔ ရယ္ေမာေနၾကသည္ …။

ဒါ..ဒါ….ဒါဆို…ခ်စ္စု ေကာင္းေကာင္းႀကီး လွည့္စားခံခဲ့ရတာပါလား …။

ဖရန္ကီသည္ ခ်စ္စုကို သူစိတ္တိုင္းက် အသုံးျပဳခဲ့ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္တဲ့ နႏၵ…ဆႏၵ…နဲ႔ ကက္နက္ တို႔ကို စြန႔္က်ဲခဲ့တာ….။

“ ခ်စ္စုသဲသဲ..မင္း အတြက္ ဖရန္ကီက ပထမဆုံး ရီးစား လား …”

“ ဟုတ္ပါတယ္ ….”

“ အင္း..ငါ စုံစမ္းလို႔ သိရသေလာက္က ဖရန္ကီက မင္းလို ေယာက်္ားနဲ႔ တခါဘူးမွ မေတြ႕ဖူး မၾကဳံဖူးေသးတဲ့ အပ်ိဳစင္ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးေတြကို အယုံသြင္းၿပီး လိုက္ဖ်က္စီးေနတာ ၾကာၿပီ တဲ့ …”

ခ်စ္စု မ်က္ရည္ေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က် ငိုေနရၿပီ …။

“ ခ်စ္စု သဲသဲ …..”

“ ရွင္ …..”

“ မင္း ခံလိုက္ရတာ မွန္ေပမယ္ ..ဒီေကာင္ေတြ အတြက္ အရမ္း ကံဆိုးသြားတာက မင္း နဲ႔ ငါ ေတြ႕လိုက္လိ့ုဘဲ ….”

“ ရွင္ ….”
“ ေအး..မင္းကေတာ့ ငါ့အေၾကာင္းကို မသိေသးဘူးေပါ့ …ငါဆိုတဲ့ တိမ္တိုက္က အစုံလုပ္တဲ့ေကာင္ ….”
“ ရွင္ ….”

“ ဟားဟား…မင္း နားမလည္ဘူး ထင္တယ္ …အစုံ လုပ္တယ္ ဆိုတာက .. မဟုတ္တာလို႔ လူေတြ သတ္မွတ္ ထားတာေတြ အကုန္ လုပ္ေနတဲ့ လူ ..လို႔ ေျပာတာ …ငါ မင္းကို စေတြ႕ ေတြ႕ခ်င္းထဲက သနားမိတယ္ ….
ခင္မိသြားတယ္ ….မင္းအေၾကာင္းကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ငါ ဟတ္ထိသြားတယ္ ….ငါ မင္းကို ကူညီခ်င္တယ္ …မင္း အတြက္ လက္တုန႔္ျပနခ္ ်င္မိတယ္ ….ဒါ သူတို႔ ကံဆိုးသြားတာဘဲ ….”

“ အႀကိဳကီးက သူတို႔ကို ခ်စ္စုအတြက္ ..လက္စားေခ်ေပးမွာလား …”

“ေအး….မင္းကိုယ္စားေပါ့ …ငါ တခု စဥ္းစားမိတာ ရွိလို႔ မင္းကို အရင္ ေမးရအုံးမယ္ ….မင္း နဲ႔ ဖရန္ကီ အိပ္တာ ေတြကို နႏၵတိ့ုက ဗီဒီယို ရိုက္ထားတယ္ ဆိုတာ အဲဒီဗီဒီယို ကို မင္းျမင္ရလား..သူတို႔က ျပလား …ဆိုတာ သိခ်င္တယ္ …”

“ သူတိ့ုက ေသေသခ်ာခ်ာ မျပပါဘူး…ကင္မရာကိုဘဲ ေထာင္ျပၿပီး သူတို႔ ရိုက္ထားတယ္ လို႔ ေျပာတာပါ …”

“ ေအး..သူတို႔ တကယ္ ရိုက္ခ်င္မွ ရိုက္ထားမယ္..သက္သက္ မင္းကို ညာတာဘဲ ျဖစ္မယ္ ….ေတာက္ …ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ..ဒီေကာင္ေတြ ငါ နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့မွာပါ ….”

ခ်စ္စုကို သူ ထားခဲ့ၿပီး အျပင္ ျပန္ထြက္သြားပါသည္ …။

ခ်စ္စုလဲ တေယာက္ထဲ ငိုေနမိသည္ …။

ဘာေတြ ျဖစ္လာအုံးမလဲ ….။

တိမ္တိုက္ ဆိုတဲ့ လူႀကီးက တကယ့္ လူဆိုးႀကီး တေယာက္ လား ….။
ထူးဆန္းတာက ခ်စ္စု နဲ႔ တိုက္ခန္းတခန္းထဲ အတူတူ ေနေန ေပမယ့္ ခ်စ္စုကို သူ ဘာမွ မႀကံစည္ဘူး …။ လူဆိုးႀကီး တေယာက္ ဆိုရင္ ခ်စ္စုကို မုဒိန္းက်င့္မွာဘဲ မဟုတ္လား …။ အင္းေလ …မုဒိန္းမက်င့္ဘဲ တျခား ဆိုးတာ
ေတြဘဲ လုပ္တဲ့ လူဆိုးေတြလည္း ဒီ ေလာကမွာ ရွိနိုင္တာပါဘဲေလ …။
ခ်စ္စုလဲအဝတ္တထည္ ကိုယ္တခု နဲ႔ သူ႔ေနာက္ လိုက္လာတာ ဆိုေတာ့ ဝတ္လာခဲ့တဲ့ အဝတ္အစား
ေတြကို ေလ်ာ္ခ်င္လို႔ တိမ္တိုက္ရဲ့ ရွပ္အက် ႌ တထည္ နဲ႔ ပုဆိုးတထည္ကို ခဏယဝူတ္ထားလိုက္ၿပီး အဝတ္ေတြ
ေလ်ာ္လိုက္သည္ …။ ညေနဖက္ သူ ျပန္လာေတာ့ အရင္တခါလိုဘဲ စားစရာ အထုပ္ေတြ လက္ထဲမွာ ပါလာသည္ ..။

“ ခ်စ္စု ….”
ခ်စ္စု ရႈပ္ပြေနတဲ့ သူ႔အိပ္ခန္းကို ဝင္ ရွင္းေပးေနတုံး သူ ေအာ္ေခၚလို႔ ေျပးထြက္ခဲ့ရသည္ …။

“ ဟင္ ….မင္း..ငါ့အဝတ္ေတြ ယူ ဝတ္ထားပါလား …..ဟားဟား…..မင္း က အဝတ္အစားမွ မပါဘဲကိုး….ေအးေလ
…ငါ မင္းကို ဝယ္ေပးအုံးမွပါဘ ဲ …က.ဲ .စားစရာေတ ြ ပါလာတယ္ … မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ စားၾကရေအာင္ ….”

ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ နဲ႔ ကုန္းေဘာင္ႀကီးေၾကာ္ေတြ ဝယ္လာတာ …။ သူနဲ႔ ခ်စ္စု စားၾကသည္ ..။

သူက …“ မင္းကို လွည့္ဖ်ားၿပီး အနိုင္ယူတဲ့ လူေတြကို မၾကာခင္ လွလွပပႀကီး လက္စားေခ်နိုင္ေတာ့မွာပါ..ခ်စ္စု ….” လိ့ု ေျပာသည္ ။

        ခ်စ္စုလဲ တကယ္ေတာ့ လက္စားေခ်တာေတြ မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး ..။ တခုဘဲ ....ဟိုေကာင္ေတြ လက္ထဲမွာ ခ်စ္စုရဲ့ အျပာပုံေတြ ရွိေနမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ခ်စ္စု အရမ္းလန႔္တယ္ ...။ အြန္လငို ္းမွာ ပ်ံ႕သြားရင္ ေသေရာ ...။ ခ်စ္စုေတာ့ ဆက္ အသက္ရွင္ဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး ...။

“ ငါကလဲ ငယ္ငယ္က ငါ့မိသားစုေတြ နဲ႔ ကြဲသြားခဲ့ရေတာ့ ငါ့ညီမေလးနဲ႔လည္း တသက္လုံး ျပန္မေတြ႕ခဲ့ရေတာ့ မင္းကို ဆုံလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ညီမေလးျပန္ေတြ႕သလို ခံစားလိုက္ရတယ္….”

တိမ္တိုက္က ..“ မင္း ငါ့အခန္းကို ဘာဝင္လုပ္တာလဲ …” လိ့ု ေမးသည္ ..။

“ ပြေနလို႔ ခ်စ္စု ရွင္းေပးေနတာပါ ….” လို႔ ခ်စ္စုက ေျဖသည္ …။

“ အင္း..ရွင္းစရာ မလိုပါဘူး …မင္း ငါ့ကုတင္ေပၚမွာ ဘာေတြ ေတြ႕ေသးလဲ ….”

“ ဘာ…ဘာမွ မေတြ႕ပါဘူး ….”

“ အင္း..မေတြ႕ရင္ ၿပီးေရာ….ငါ့ေခါင္းအုံးေအာက္မွာ က်ည္ထိုးေမာင္းတင္ထားတဲ့ ေသနတ္တလက္ ရွိတယ္ ….”

“ ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့ ….”

“ မင္းေကာင္ေတြကို ငါ လက္တုံ႔ျပန္ၿပီးရင္ မင္း ဘာဆက္လုပ္ခ်င္လဲ ေျပာေပါ့..ငါ ကူနိုင္တာ ဆိုရင္ ကူမယ္ …”

“ ဟုတ္ကဲ့ ….”

ဒီညလဲ သူနဲ႔ ခ်စ္စု တိုက္ခန္းထဲ အတူတူ ရွိေနၾကေပမယ့္ သ ူခ်စ္စု ကို ဘာမွ မလုပ္ဘူး ..။ ခ်စ္စု တကယ္ေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ ဆိုတာ မသိေသးဘူး ..။ စိတ္ေတြ ေလလြင့္ၿပီး ေက်ာင္းလဲ ဆက္မတက္ခ်င္..အိမ္ကိုလည္းး မျပန္ခ်င္ဘူး …။ အိပ္လို႔မေပ်ာ္တဲ့ ည က ရွည္လ်ားလြန္းတယ္ လို႔ ထင္ရသည္ ။
ေနာက္တေန႔မနက္ …။
ခ်စ္စု ညက အိပ္မရလို႔ မနက္က် ေနျမင့္မွ နိုးသည္ ..။ ခ်စ္စု နိုးေတာ့ တိမ္တိုက္ မရွိေတာ့ဘူး …။ သူ ဘယ္အခ်ိန ္က အျပင္ထြက္သြားလဲ ခ်စ္စု မသိလိုက္ဘူး…။ ထုံးစံအတိုင္း ေန႔လည္ ၁၂နာရီေက်ာ္ေတာ့ သူျပန္ေရာက္လာသည္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာ စားစရာအထုပ္ေတြ ခါတိုင္းလိုဘဲ ပါလာသည္ …။ ခ်စ္စုနဲ႔ သ ူ သူဝယ္လာတဲ့ ဒန္ေပါက္ထမင္းေတြ ထိုင္စားၾကသည္ …။
“ ခ်စ္စု ….”
“ ရွင္ …”

“ မင္း ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့..ျပစရာ ရွိလို႔ ….”

ခ်စ္စု သူနဲ႔ လိုက္သြားသည္ ..။ သူ႔ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ႀကီး ေပၚ သူ႔ခါးကို ဖက္ၿပီး ..။ ေလကတဟူးဟူး တိုက္ေနလို႔ ခ်စ္စု ဆံပင္ေတြ ေလထဲ လြင့္ေနသည္ ..။ ၿမိဳ႕ျပင္ကို ဦးတည္ေနသည္ …။
ေထာက္ႀကံ့ကို ေက်ာ္လာသည္ ..။ လမ္းေဘးတဖက္တခ်က္မွာ လယ္ကြင္းေတြ ေတြ႕ေနရသည္ ..။ စိမ္းစိုတဲ့ လယ္ကငြ ္းေတ ြ ….။ သူ ဆိုင္ကယ္ကို အရွိန္ျမႇင့္လိုက္လိ့ု ခ်စ္စု သူ႔က ိုတင္းတင္း ဖက္လိုက္မိသည္ …။အိမ္ေလးေတြ သစ္ပင္ေတြ ကို ျပန္ေတြ႕ရျပန္သည္ ..။ ဆိုင္ကယ္ကို သူ အရွိန္ေလ်ာ့လိုက္တာ သတိထားမိသည္ …။

ေျမနီလမ္း ေလးတခုထဲ သူ ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္သည္ …။ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းကို ခပ္မွန္မွန္ သူ ေမာင္းေနၿပီး သစ္ပင္အုပ္ေတြ ထဲမွာ ၿခံႀကီးတၿခံကို ေရာက္လာသည္ …။ ၿခံႀကီးထဲမွာ သြပ္မိုး ေရနံေခ်းသုတ္ အိမ္ေဟာင္းႀကီးတလုံး ကို ေတြ႕ရသည္ ဆိုင္ကယ္ကို သူ စက္သတ္လိုက္သည္ ..။

“ ကဲ..ခ်စ္စု …ေရာက္ၿပီ ….”

“ ဒါ…ဒါက …”

“ ဒါ..ငါ့ ေနရာတခု..ငါ့ စားက်က္..ငါ့ေနရာ…..ငါ့စခန္း ေပါ့..ခ်စ္စု …”

        ခ်စ္စု သူနဲ႔အတူ အိမ္ႀကီးထဲကို ဝင္ခဲ့သည္ ...။ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ လူသုံးေယာက္ကို ေတြ႕ရသည္ ...။  ထိုင္ၿပီး ဖဲကစားေနတဲ့ ဒီလူသုံးေယာက္သည္ တိမ္တိုက္ကိုလဲ ျမင္ေရာ ..ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္ၾကတာ ေတြ႕ရသည္

…။

“ သူရဲ ….”

“ ဗ်ာ..ဆရာတိမ္တိုက္ ….”

“ ပစၥည္း ကို ဘယ္မွာ ထားလဲကြ …..”

“ ေျမတိုက္ထဲမွာပါ …ဆရာ …”

“ ေအး..ငါ ၾကည့္ခ်င္တယ္ ….”

“ ဟုတ္ကဲ့..က်ေနာ္ လိုက္ျပပါမယ္ ….”

        သူရဲဆိုတဲ့ ႐ုပ္ခပ္ဆိုးဆိုး လူႀကီးက ေရွ႕ကေနၿပီး ေျမတိုက္ခန္းကို ဆင္းသည္ ..။ ခ်စ္စု ဘဝမွာ ပထမဆုံး ေျမေအာက္ခန္း ဆိုတာကို ဆင္းဘူး ေတြ႕ဘူးရတာ ...။ ေမွာင္မဲေနတဲ့ ေလွခါးထိပ္က မီးခလုပ္ေလးကို သူရဲဆိုတဲ့ လူႀကီးက ေထာက္ကနဲ ဖြင့္လိုက္သည္ ..။

“ ဟိုးေရွ႕က အခန္းမွာပါ ဆရာ…”

“ ေအး ရၿပီ..မင္းအေပၚက ျပန္ ေစာင့္ …..”

သူရဲ အေပၚ ျပန္တက္သြားသည္ …။

“ ခ်စ္စု …မင္း အဲဒီအခန္းထဲမွာ ဘယ္သူ ေရာက္ေနလဲ ဆိုတာ ေဟာဟိုက အေပါက္ေလးကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္
….”

“ ဟုတ္ ….”

        ခ်စ္စုလဲ သူေျပာတဲ့အတိုင္း လက္မေလာက္ အရြယ္ အေပါက္ေသးေသးေလးကေန အခန္းထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္ လိုက္ပါသည္ ..။ ခ်စ္စု တအား အံ့ၾသသာြ းသည္ ...။

အို ….ဖရန္ကီ…..။

ဖရန္ကီ ေရာက္ေနသည္ …။ ဖရန္ကီကို မ်က္ႏွာက်က္က တန္းလန္းက်ေနတဲ့ ႀကိဳးတေခ်ာင္းနဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပူးၿပီး တုပ္ေႏွာင္ထားသည္ …။

“ ေတြ႕လား….ဟားဟား……တိ္မ္တိုက္တို႔က ျမန္တယ္…..ဟားဟားဟား……..အရမ္းကို ျမန္တယ္ . .. သြက္တယ္ ……လ်င္တယ္ …….ဟားဟားဟား…….”
“ ကိုႀကီးတိမ္တိုက္ …သူ႔ကို ဘာလုပ္မလို႔လဲဟင္ ….”

“ ခ်စ္စုကို လိမ္ညာၿပီး ေခ်မြခဲ့တဲ့ အတြက္ ဒဏ္ခတ္ မလို႔ေလ …ဒီေကာင္က မိန္းကေလးေတြကို ဟန္ေဆာင္ခ်စ္ၿပီး အေသြး အသားေတြကို ၀ါးၿမိဳေနခဲ့တာ ၾကာၿပီလို႔ သိရတယ္ ….”

“ ကိုႀကီးရယ္..ခ်စ္စု ဘဝပ်က္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ကိုေတာ့ ျပန္မႏွိပ္စက္ေစခ်င္ပါဘူး ….ခ်စ္စု မၾကည့္ရက္ပါဘူး ….ခ်စ္စု ဘဝနဲ႔ ခ်စ္စု ရွိပါေစေတာ့ ….”

“ ခ်စ္စုက သိပ္ အသဲႏုတာကိုး …ကဲ လာ..ဒီဖက္အခန္းမွာ ၾကည့္လိုက္အုံး…….”

ခ်စ္စုကို တဖက္အခန္းထဲကိုလဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ခိုင္းသည္ …။

“ ဟင္ ….”

နႏၵ..ဆႏၵ နဲ႔ ကက္နက္တို႔ကို ဖရန္ကီလိုဘဲ ႀကိဳးတန္းလန္း နဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ …။

“ ေတြ႕ၿပီလား …ဒါေၾကာင့္ ငါေျပာေနတာ…ငါ ဆိုတဲ့ ေကာင္ နဲ႔ ခ်စ္စု တိုးလိုက္တာ ဒီေကာင္ေတြ အတြက္ ကံဆိုး မိုးေမွာင္ က်တာဘ ဲ …..ဟားဟားဟား…….”

ခ်စ္စု သည္ တိမ္တိုက္ ကို အတန္အတန္ ေတာင္းပန္ သည္ ..။ သူတိ့ုကို ျပန္လႊတ္လိုက္ဖို႔ …။ တိမ္တိုက္က လက္မခံဘူး ..။ ခ်စ္စုကို အျပင္ကေန ၾကည့္ေနဖို႔ ေျပာၿပီး ဆႏၵ..နႏၵ နဲ႔ ကက္နက္တို႔ ရွိေနတဲ့ အခန္းထဲကို ဝင္သာြ းသည္ …။

“ ေဟ့ေကာင္ေတြ..ဘယ္လိုလဲ…မင္းတို႔ က အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းကေလးကို ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး မုဒိန္းက်င့္ၾကတဲ့ လူစြမ္းေကာင္း ႀကီးေတ ြ လား…ဟားဟား……ငါက မင္းတို႔ကို တူေသာအက်ိဳး ေပးမလို႔ က.ြ ..ဟားဟား……..”

“ အကိုရယ္….က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္လႊတ္ေပးပါဗ်ာ…..ဘယ္သူ႔ကိုမွလဲ မတိုင္ပါဘူး..အကိုလိုတဲ့ ေငြလဲ ႀကိဳက္သေလာက္ ေပးပါမယ္ ….က်ေနာ္တို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ….” နႏၵတို႔က ငိုယိုေတာင္းပန္သည္ …။ “ မရဘူး….မရေတာ့ဘူး…ငါ ဆိုတဲ့ ေကာင္က ဘူးဆိုရင္ ဖ႐ုံမသီးဘူး ……ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးရင္ ျပင္ဖို႔ ခက္တယ္ ….. မင္းတို႔ကို ဘယ္လို ဒဏ္ခတ္မလ ဲ သိလား….ဟားဟား……ငါ့ မွာ ေထာင္ေဖါက္ေျပးလာတဲ့ ရာဂ်ာ ဆိုတဲ့ ေဘာ္ဒါ တေကာင္ ရွိတယ္ …သူက ေထာင္ထဲမွာ မင္းတို႔လို ျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္ပါးပါး ႐ုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေကာင္ေလးေတြကို ေယာက်္ားခ်င္း မုဒိန္းက်င့္ေနက် ….သူ႔ကို မင္းတို႔ကို မုဒိန္းက်င့္ခိုင္းမလို႔…ဟားဟားဟား………”

        တိမ္တိုက္ ေျပာစကားေၾကာင့္ ဆႏၵတို႔ သုံးေယာက္ မ်က္လုံးေတြ ျပဴးက်ယ္ ...ထိတ္လန႔္ကုန္ၿပီ ...။ အျပင္က နားေထာင္ ေခ်ာင္းေနတဲ့ ခ်စ္စုလဲ တအား ေၾကာက္လန႔္သြားသည္ ..။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတြ ေတာ့ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မည္ ....။

“ မလုပ္ပါနဲ႔ အကိုရယ္..က်ေနာ္တို႔ အကို ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ ေငြေပးပါမယ္ ….ခြင့္လႊတ္ပါ …”

“ တိတ္စမ္း..မင္းတို႔ ညီမေတြ…အမေတြ..အေမေတြကို မုဒိန္းက်င့္ၿပီး ေငြနဲ႔ ျပန္ေလ်ာ္မယ္ ဆိုရင္ မင္းတို႔
ေက်နပ္မလား….ေခြးသူေတာင္းစားေတြ …ထြီ ……..”
တိမ္တိုက္ သည္ နႏၵ…ဆႏၵ နဲ႔ကက္နက္တို႔ရဲ့ ကိုယ္ခႏၶာ ေတြကို လက္ေဝွ႕ထိုးတဲ့ သဲအိတ္ေတြလို ဘဲ တဖုန္းဖုန္းနဲ႔ ထိုး သည္ …။ အျပင္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ခ်စ္စု မၾကည့္ရဲေတာ့ ..။ တတ္နိုင္ရင္ တိမ္တိုက္ကို
ေျပးဆြဲ ေျပး တားလိုက္ခ်င္သည္ ..။ ဆႏၵက မခံနိုင္ေတာ့လိ့ု ေအာ္ဟစ္သည္ ..။
“ ေတာ္ပါေတာ့…..ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ ……”
“ ေအး…ငါေမးတာ အမွန္အတိုင္းေၿဖ …..”
“ ေမးပါ…ဘာေမးမွာလဲ …..”
“ မင္းတို႔ တကယ္ဘဲ ခ်စ္စုကို ဗီဒီယို ရိုက္ခဲ့တာလား ….”
“ မရိုက္ပါဘူးဗ်ာ….သူ႔ကို ညာၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တာ..တကယ္ မရိုက္ခဲ့ပါဘူး …”
“ ေသခ်ာလား ..ေခြးမသား….မွန္မွန္ေျပာ ….”

တိမ္တိုက္က ဆႏၵကို တဖုန္းဖုန္း နဲ႔ ကန္ထည့္ျပန္သည္ ။

“ အား……အိုး..မလုပ္ပါနဲ႔………အီး…..”

ဆႏၵရဲ့ ေပါင္ၾကားကို ကန္မိလို႔ ဆႏၵ စကားမေျပာနိုင္ေတာ့ဘဲ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ ျဖစ္ေနသည္ ။ နႏၵက..“ ေသခ်ာပါတယ္.. က်ေနာ္တို႔ သူ႔ကို ညာေျပာခဲ့တာပါ..က်ေနာ္တို႔ ဖုန္းေတြကိုလည္း ၾကည့္နိုင္ပါတယ္ …” လိ့ု
ေျပာသည္ …။

“ အင္း ….မင္းတို႔ ဖုန္းေတြကို ငါ စစ္ၾကည့္မယ္ ….ငါ့ကို ညာတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မင္းတို႔ ကို မဲေဆာက္ ပို႔ၿပီး ဘဝေျပာင္းပစ္မယ္ …”

တိမ္တိုက္ စကားေၾကာင့္ နႏၵတို႔ ေတာ္ေတာ့္ကို ေၾကာက္လန႔္ေနၾကသည္ …။ တိမ္တိုက္ နႏၵတိ့ု သုံးေယာက္ ရွိေနတဲ့ အခန္းက ထြက္ၿပီး ဖရန္ကီ ရွိေနတဲ့ အခန္းကို ဝင္ဖို႔ ျပင္သည္ …။ ခ်စ္စု တိမ္တိုက္ဆီကို ေျပးၿပီး..“ ကိုႀကီး…ေတာ္ပါေတာ့ရွင္..ခ်စ္စု ဒီလို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေတြ မျမင္ပါရေစနဲ႔ေတာ့…” လို႔ တားဆီးမိသည္ ..။

        တိမ္တိုက္က ..“ ဒီမွာ ခ်စ္စု ..မင္းအတြက္ နာ လို႔ လုပ္ေနတာ...သိလား ...ငါက လက္စားေခ်ရတာ ၀ါသနာ ပါလြန္းလို႔ လုပ္ေနတယ္ လို႔ မထင္နဲ႔ ....ငါက မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ ဒီလို ပိုက္ဆ ံ မရတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး ...ငါက ဘိန္းေရာင္းတယ္ ..ေဆးျပားေရာင္းတယ္ ...ခိုးထုတ္ခိုးသြင္းေတြ လုပ္တယ္ ...မင္းအတြက္ နာလို႔...ဒါေတြ ေလ်ာက္လုပ္ေနတာ...ခ်စ္စု .....” လိ့ု ျပန္ေျပာသည္ ။

ခ်စ္စုလဲ ရွိုက္ရွိုက္ငိုေနသည္ …။

“ ကဲ..ဖရန္ကီကို ဝင္ စစ္လိုက္အုံးမယ္ ….”

တိမ္တိုက္ အခန္းထဲကို ဝင္လိုက္သည္ …။

“ ေဟ့ေကာင္ ….ဒီမွာ ၾကည့္စမ္း ….”

ဖရန္ကီ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ တိမ္တိုက္က ဖရန္ကီရဲ့ မ်က္ႏွာကို တံေတြးနဲ႔ လွမ္းေထြးလိုက္သည္ ။

“ မင္းတို႔ကို ေသာက္ဂ႐ုမစိုက္လို႔ကို ငါ့မ်က္ႏွာႀကီး ေျပာင္ျပၿပီး ထားထားတာ….မင္း ကို ငါ ေမးစရာေတြ ရွိလို႔ …”

“ ဘာေမးမလို႔လဲ ..ေမးေလ..က် ုပ္ ေျဖမယ္ …ၿပီးရင္ က်ဳ ုပ္ကို ျပန္လႊတ္..ခင္ဗ်ား ဘာလိုခ်င္လဲ..ေျပာ…အကုန္ ရ ရေစမယ္ ….”

“ လာျပန္ၿပီ…..မင္းတို႔က ေတာ္ေတာ္ ေငြစကား ေျပာတာဘ.ဲ ..ဟားဟား………”

တိမ္တိုက္ သည္ ဖရန္ကီ ကို တအား ထိုးႀကိတ္ ကန္ေက်ာက္သည္ …။

“ ေတာ္…ေတာ္ပါေတာ့ …က် ုပ္ ေတာင္းပန္တယ္ …က် ုပ္ ကို ဘာေမးခ်င္လ.ဲ …ေမး…….”

“ မင္း……ခ်စ္စု ကို ဘာေၾကာင့္ ပစ္ထားခဲ့လဲ…”

“ ဟာ…ခင္ဗ်ား က ဘယ္လို သိေနလဲ…..ခ်စ္စု နဲ႔ ခင္ဗ်ား ဘာပတ္သက္လဲ …..”

“ ေခြးမသား..မင္းက ေျဖရမယ့္ေကာင္..ငါ့ လက္ခုပ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ေကာင္ …ငါ့မ်ား ျပန္ ေမးခြန္းထုတ္ေနတယ္
….ေခြး မသား…..”

တဖုန္းဖုန္း နဲ႔ ထိုးႀကိတ္ ျပန္သည္ ….။

“ ငါေမးတာဘဲ ေျဖ..ငါ့ ျပန္မေမးနဲ႔ ….မင္း ဘာေၾကာင့္ ခ်စ္စု ကို ထားခဲ့တာလ.ဲ ..”

        အျပင္က အေပါက္ေလးက ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ခ်စ္စု သည္ အခန္းထဲက ေသြးအလိမ္းလိမ္း နဲ႔ ဖရန္ကီ ဘာမ်ား ေျဖမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ နားေထာင္ေနသည္ ..။ ဖရန္ကီသည္ ပါးစပ္ထဲက ေသြးေတြကို ပ်စ္ခနဲ ေထြးထုတ္ လိုက္ၿပီး..“ သူ႔ကို အစထဲက က်ဳပ္ အေပ်ာ္ လုပ္တာဘဲဗ်ာ....မထားခဲ့လိ့ု ဘာလုပ္ရမွာလ.ဲ ....” လိ့ု ေျဖသည္ ...။ ခ်စ္စုသည္ ၾကားလိုက္ရတာ ကို မယုံနိုင္ေအာင္ပါဘဲ ..။
        သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ လို႔ သိထား ယုံထားခဲ့လိ့ု ကိုယ္ကို ပုံအပ္ၿပီး လိုရာသုံးေစ လိ့ု ခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူရဲ့ ႏုတ္ဖ်ားက ဒီလို စကားမ်ိဳး ၾကားလိုက္ရလိ့ု အလြန္ နာက်ည္းသာြ းရသည္ ...။ တိမ္တိုက္က

ေတာ့ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ ဆုပ္ၿပီး….“ ဒါဆို မင္းက ညာၿပီး ခ်စ္တာေပါ့ ….” လိ့ု ေမးသည္ …။
ဖရန္ကီက ..“ ေဟ့..ခင္ဗ်ားက ဘိုးေတာ္ဘုရား လက္ထက္က လို ..အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ နဲ႔ တေယာက္ဆို တေယာက္ ခ်စ္တတ္တဲ့ ဒိတ္ေအာက္ေနတဲ့ ဘူဒါးႀကီး လား ….က် ုပ္တို႔က တြဲမယ္..ျဖဳတ္မယ္ ..ဒါဘဲ ..ဘယ္သူက အတည္ ယူမွာလဲ..ခ်စ္စုလို မုန႔္ဟင္းခါးသည္ သမီးကို ….” လိ့ု မဲ့ရြဲ႕ၿပီး ေျပာလိုက္သည္ …။

“ အို…ေျပာရက္လိုက္တာ ….”

        ခ်စ္စု အရမ္း စိတ္ထိခိုက္ေၾကကြဲရသည္ ...။ နံရံကို နဖူးအပ္ၿပီး ငိုေနရသည္ ..။ ဒူးေတ ြမခိုင္ေတာ့ ...။ တိမ္တိုက္ က စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲ ဖရန္ကီ ကို ပိတ္ကန္သည္ ..။ ဖရန္ကီ က “ ခင္ဗ်ား..က် ုပ္ကို ေရလည္ ႏွိပ္စက္တယ္ ..က် ုပ္ ျပန္ လြတ္လို႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ား ကို အေရဆုတ္ပစ္မယ္..က် ုပ္ အေဖ ဘယ္သူ ဆိုတာ သိရဲ့လား ....” လို႔ ေဒါသ တႀကီး ေအာ္ဟစ္သည္  ။

“ ႀကိဳက္သြားၿပီ..မင္းက ေအာက္ကလဲ ေနေသး..ငါလီးလဲ မေလ်ာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အေကာင္မ်ိဳးပါလား ….ဟားဟား…. မင္းကို ရိုးရိုး ဘယ္ျပန္လႊတ္ေပးမလဲ …လီးႀကီးႀကီး နဲ႔ ဘဲေတြကို ၀ိုင္း ဖြင့္ခိုင္းၿပီး မဲေဆာက္မွာ ျဖတ္ေဖါက္ခ်ဳပ္ လုပ္ေပးၿပီး မွ ျပန္လႊတ္မွာ…ေခြးသား ဝက္ေျမး ရဲ့ …..”

“ ဘာ….ခင္ဗ်ား..လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႔ရမလား..မင္းမဲ့တိုင္းျပည္မွ မဟုတ္တာ …..ခုေလာက္ဆို က်ဳပ္အေဖတိ့ု ပိုက္စိပ္ တိုက္ လိုက္ရွာေနေလာက္ၿပီ ……”

“ေဟ …..ဟုတ္လား…အယ္…တဒတ္ဒတ္ နဲ႔..ဟတ္စကီး အသံေတလြား …..ဟားဟားဟား……. ရွာေနၾကၿပီ…
.ႂကြက္တြင္းေတ ြ ထ ဲ ……ဟားဟားဟား……..”

တိမ္တိုက္က ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြ လုပ္ေနၿပီးမွ ခ်က္ခ်င္းဘဲ မ်က္ႏွာ ျပန္တည္သြားသည္ …။ ေဘာင္းဘီထဲက လမ္းေလ်ာက္ စကားေျပာစက္ေလး ကို ထုတ္ယူသည္ ..။

“ သူရ ဲ …..သူရ.ဲ …..” လို႔ ေခၚေျပာလိုက္သည္ …။

သူရဲ ျပန္ထူးသည္ …။

“ ဆရာ..သူရဲပါ…ဘာလိုလဲ …”

“ ဖမ္းထားတဲ့ ၂ေယာက္ ေခၚလာခဲ့ …”

“ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…..”

တိမ္တိုက္ က ဖရန္ကီ့ ကို ပိတ္ပိတ္ ကန္ထည့္ေနသည္ …။

တံခါး ကၽြီကနဲ ပြင့္လာသည္ …။

ႀကိဳးတုပ္ထားတဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ မိန္းမ ႏွစ္ေယာက္ ကို အတင္းဆြဲေခၚလာေနသည္ …။

ဖရန္ကီ အထိတ္တလန႔္ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္ …။ “ဟာ ….”
ဖရန္ကီ မၾကည့္ရဲ ..။ မ်က္လုံးေတြကို လႊဲဖယ္လိုက္သည္ ..။ မ်က္ႏွာကို တဖက္ကို လွည့္ထားလိုက္သည္ …။

“ မာမီ…မာမီ…..ဇလပ္ျဖဴ …….”

သူ႔အေမ နဲ႔ သူ႔ရီးစား တို႔ ကိုယ္တုံးလုံးေတြ ျဖစ္ေနသည္ ….။ တိမ္တိုက ္အားပါးတရ ေအာ္ရယ္လိုက္သည္ …။
“ ဟားဟားဟား…..ဟားဟားဟား……….”
“ ဖရန္ကီ ..မင္း ေလသံကို နဲနဲ ေလ်ာ့လိုက္ကြာ……တိမ္တိုက္တိ့ုက မပိုင္ရင္ ျခင္ေတာင္ မရိုက္ဘူးကြ ….. မင္းလ ို
ေကာင္ .. ေလမာမယ္မွန္းသိလို႔ ..မင္း မာမီ နဲ႔ မင္းေစာ္ကို ဖမ္းဆြဲလာခဲ့တာ…”

ဖရန္ကီသည္ ေခါင္းငိုက္ဆိုက္က်ကာ ေခါင္းကို တဖက္ကို လွည့္ထားရင္း ဘာမွ မေျပာနိုင္ေတာ့ …။ တိမ္တိုက္က ဖရန္ကီရဲ့ အေမ ေဒၚဝင္နီ ဖက္ကို ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္ …။

“ ဒီမယ္ …ခရိုနီ ကေတာ္ႀကီး …နင္ သမီးခ်င္း မစာမနာဘဲ ေတာ္ေတာ္ မိုက္ရိုင္းတဲ့ စကားေတြ ေျပာခဲ့တယ္ …. နင္တို႔ က ခ်စ္စုသဲသဲ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး က ဆင္းရဲတဲ့ ေကာင္မေလး ဆိုၿပီး အနိုင္က်င့္ ခ်င္ၾကတယ္ ….အခု ငါ့လို လူမိုက္ က ဒီအထဲ ဝင္ပါလာေတာ့ နင္တိ့ု နာၿပီ….ဟားဟား…..တိမ္တိုက္တို႔က ေသမထူးေနမထူး …..ငါနဲ႔ ၿပိဳင္မိုက္ရင္ မင္းတို႔ဘဲ နာမယ္ ….. ဟားဟားဟား…”

“ က် ုပ္အေမ ကို ဘာလို႔ ဆြဲထည့္တာလဗဲ ်ာ…..မေကာင္းပါဘူး ….”

“ ဟိုးေရွးေရွး ဟာမူရာဘီေခတ္က ကိုဓ ဥပေဒလို An eye for an eye မ်က္လုံးတလုံး ဆုံးရႈံးရင္ မ်က္လုံးတလုံး ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္ ..ဆိုတဲ့သေဘာတရား ကို ငါႀကိဳက္တယ္ ….ခုေခတ္ ဥပေဒေတြက မတရားဘူး …..မုဒိန္းက်င့္တဲ့ ေကာင္ကို ေထာင္ဒဏ္နဲနဲ နဲ႔ အျပစ္ေပးတာ.မတရားဘူးကြ …တကယ္ဆို မုဒိန္းက်င့္တဲ့ေကာင္ကို ခံရတဲ့ လူ ဘယ္လို ခံစားရတယ္ ဆိုတာ သိေစဖို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာ ေစဖို႔ မုဒိန္းျပန္က်င့္သင့္တယ္ကြ …..”

တိမ္တိုက္ က ဖရန္ကီ ကို ေျပာေနရင္း ..သူရဲ ဆိုတဲ့ သူ႔တပည့္ကို ရာဂ်ာ ဆိုတဲ့ေကာင္က ိုေခၚလာခဲ့ဖို႔ ေျပာလိုက္သည္ ..။ ဖရန္ကီသည္ သူ႔အေမ ေဒၚဝင္နီ နဲ႔ ရီးစား ဇလပ္ျဖဴတို႔ အျဖစ္ကို လုံးဝ မၾကည့္ရ ဲ ..။ ေဒၚဝင္နီ နဲ႔ ဇလပ္ျဖဴတို႔ သည္ လက္ျပန္ႀကိဳး အတုပ္ခံေနၾကရၿပီး အဝတ္အစားမပါ ကိုယ္တုံးလုံးေတြ နဲ႔ ေခါင္းေတြ ငုံ႔ကာ ရွက္ေၾကာက္ေနၾကသည္ ။

“ ခရိုနီ ကေတာ္ႀကီးက ဖင္ေတာ္ေတာ္ လွတာဘဲ…ဟီး …..”

        တိမ္တိုက္ကေတာ့ ေဒၚဝင္နီ နဲ႔ ဇလပ္ျဖဴတို႔ရဲ့ ဖြ႕ံထာြ းတဲ့ ရင္စိုင္ေတြ နဲ႔ ေပါင္တန္ေတြ ၾကားက ခုံးမို႔ ေနတဲ့ မိန္းမကိုယ္ေတြကို တပ္မက္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက သူ႔ဟန္းဖုန္းကို

ထုတ္ယူၿပီး ဗီဒီယို ရိုက္သည္ ..။ ေရွ႕ဖက္က ရိုက္႐ုံမက အေနာက္ဖက္က ပါ ရိုက္သည္ ..။ သူရဲ နဲ႔အတူ ရာဂ်ာ ဆိုတဲ့ အသားမဲမဲ ဗလေကာင္းေကာင္း လူတေယာက္ ပါလာသည္ ..။

“ ရာဂ်ာေရ..မင္း အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္လိုက္ပါကြာ..ဖရန္ကီ့ကို ျပဖိ့ု …” လိ့ု တိမ္တိုက္က ေျပာလိုက္လိ့ု ရာဂ်ာလဲ သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ ကို တခုမက်န္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။

“ ဖရန္ကီ…ၾကည့္စမ္း ..ရာဂ်ာရဲ့ လတန္ကို ….”
တိမ္တိုက္က ျပဳံးရယ္လ်က္ ေျပာေပမယ့္ ဖရန္ကီ က ရာဂ်ာဖက္ကို မၾကည့္ ..။ ေခါင္းကို တဖက္ကိုဘဲ လွည့္ ထားသည္ ..။

“ ေဟ့ေကာင္..ငါေျပာေနတယ္ေလ …မင္း မၾကည့္ဘူးလား ….”

တိမ္တိုက္လဲ ဖရန္ကီမၾကည့္လို႔ သူရဲကို ဖရန္ကီ့ေခါင္းကို အတင္း ဆြဲလွည့္ခိုင္းလိုက္သည္ ..။ သူရဲလဲ ဖရန္ကီ့ပါးကို သုံးေလးခ်က္ေလာက္ ရိုက္လိုက္ၿပီး ဆံပင္ကေန ဆြဲလို႔ ေခါင္းကို ဆြဲလွည့္လိုက္သည္ …။ တုတ္ခိုင ္ ႀကီးမားတဲ့ ရာဂ်ာရဲ့ လိင္တန္ႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနသည္ …။

“ ကဲ.ဖရန္ကီ..မင္းကို လမ္း ၂လမ္း ေရြးခိုင္းမယ္ ….( ၁ ) က မင္းအေမနဲ႔ မင္းရီးစားကို ရာဂ်ာ့ကို က်င့္ခိုင္းမယ္ ….. ဒါကို မင္း မေရြးခ်င္ရင္ ( ၂ ) က မင္း ဖင္ကို ရာဂ်ာက ဖြင့္မယ္ …ႀကိဳက္ရာ တလမ္း ကို ေရြးနိုင္တယ္ …အားလုံးကို ဗီဒီယို ရိုက္ထားမယ္ …မင္းတို႔က ရဲတိုင္လို႔ ရွိရင္ ဒီဗီဒီယိုေတြကို အြန္လိုင္းမွာ ျဖန႔္ေပးလိုက္မယ္ ….ကဲ ႀကိဳက္ရာ ေရြးေပေတာ့ …”

တိမ္တိုက္ အမိန႔္နဲ႔ သူရဲက ဖရန္ကီ့အေမ ေဒၚဝင္နီ နဲ႔ ဇလပ္ျဖဴ ဆိုတဲ့ အသားျဖဴဆြပ္ဆြပ္ ေကာင္မေလး ကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္ …။ အျပင္က ေခ်ာင္းၾကည့္..နားေထာင္ေနတဲ့ ခ်စ္စု ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို ဆက္ မၾကည့္ရဲေအာင္ ျဖစ္ေနရသည္ ..။ တိမ္တိုက္ကို သူ႔အခက္အခဲေတြ..သူ ခံရတာေတြ ေျပာလိုက္မိတာေတာင္ မွားသြားၿပီ လိ့ု ေတြးမိလိုက္သည္ …။ ဖရန္ကီမွာ ဆုတ္လဲ စူး စားလဲ ႐ူး..ဘယ္လမ္းလိုက္ရမွန္း မသိေတာ့ …။ အေမ နဲ႔ ရီးစားကိုလည္း မက်င့္မခံေစခ်င္ဘူး …။ သူ႔ဖင္ကို လုပ္မွာလဲ မခံခ်င္ဘူး ….။

“ ကဲ ၾကာတယ္ ဖရန္ကီ …တခုခု ေရြးေတာ့..ရာဂ်ာလဲ ေစာင့္ေနရတယ္ ….”

သူရဲက ဖရန္ကီရဲ့ အဝတ္အစားေတြကိုလဲ တခုမက်န္ ခၽြတ္ပစ္ေနသည္ …။ တိမ္တိုက္ ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ …။

“ ကဲ…ျမန္ျမန္ေရြး…စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး ..တေယာက္ေယာက္ေတာ့ နာေတာ့မယ္ ….”

ခ်စ္စု တိမ္တိုက္ ကို တားဆီးခ်င္ေနသည္ …။ ေတာ္ေလာက္ဖို႔ ေကာင္းၿပီ …။ ဒီထက္ လြန္တာေတြ
ျဖစ္ကုန္ရင္ မေကာင္းေတာ့ဘူး …။ ခ်စ္စု နံရံကို ထုရိုက္ၿပီး….“ ေတာ္ပါေတာ့..ရပ္ေတာ့…မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့…” လိ့ု ေအာ္ဟစ္သည္ …။

တမိ ္တိုက္ က ခ်စ္စု ေျပာေန တာကို လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး …။ ဖရန္ကီရဲ့ အေမ ေဒၚဝင္နီ နဲ႔ ဇလပ္ျဖဴတိ့ု ထိုင္ေန တဲ့ ေနရာကို ေလ်ာက္သြားသည္ …။

“ ဖရန္ကီ မင္း ဆုံးျဖတ္ရ ခက္ေနလား …အဲ..ဒါဆိုလဲ မင္း မာမီ ကိုဘဲ ပထမဆုံး စ ကိုင္ရတာေပါ့..ရာဂ်ာေရ .. ဒီေဆာ္ႀကီး ကို စိတ္ႀကိဳက္ ျဖဳတ္စမ္းကြာ..ေနာက္ေပါက္ပါ ဖြင့္ပစ္ …”

တိမ္တိုက္ စကားေၾကာင့္ ေဒၚဝင္နီ အႀကီးအက်ယ္ တုန္လႈပ္သြားသည္ ..။ ကတုန္ကယင္ နဲ႔..“ ေမာင္တိမ္တိုက္ရယ္…အန္တီ မင္းကို ရွိခိုး ေတာင္းပန္ပါတယ္..ဟို ကေလးမကိုလဲ ေက်နပ္တဲ့အထ ိေတာင္းပန္ ပါ့မယ္ ..မင္းတို႔ ႀကိဳက္တာ ေတာင္း…ေပးမယ္… အန္တီ့ကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါကြယ္..အန္တီတိ့ု မွားပါတယ္ …

ဒီအတြက္ တျခား အျပစ္ဒဏ္ဘဲ ေပးပါ….”
လိ့ု တတြတ္တြတ္ နဲ႔ ေတာင္းပန္သည္ …။ ရာဂ်ာကေတာ့ တိမ္တိုက္ အမိန႔္အရ ေဒၚဝင္နီ့ကို လုပ္ဖိ့ု ေဒၚဝင္နီဆီကို ေရာက္လာေနၿပီ …။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနတဲ့ ေဒၚဝင္နီ ရဲ့ အေရွ႕တဲ့တဲ့မွာ ရပ္လိုက္သည္ ..။ သူ႔လိင္ေခ်ာင္း မဲမဲႀကီးက ေဒၚဝင္နီ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ တထြာေတာင္ မကြာ …။ သေျပသီးေရာင္ လထစ္ႀကီးက သူ႔မ်က္ႏွာနား နီးကပ္ လြန္းေနလို႔ ေဒၚဝင္နီ မ်က္ႏွာကို တဖက္ကို လွည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္ …။

ရာဂ်ာက..“ ဟိတ္..ဘာလ.ဲ ..မ်က္ႏွာကို တည့္တည့္ထား….ပါးစပ္ ဟ …” လိ့ု ေအာ္ေငါက္လိုက္သည္ …။

ဖရန္ကီလဲ..“ က်ဳပ္ အေမကို မလုပ္ၾကနဲ႔….” လိ့ု ေအာ္သည္ …။

        တိမ္တိုက္ က တဟားဟား ေအာ္ရယ္ေနသည္ ...။ ခ်စ္စုသည္ နံရံ ကို တဘုန္းဘုန္း ထရိုုက္ၿပီး ..မလုပ္ဖိ့ု ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းပန္ေနသည္ ....။ တိမ္တိုက္သည္ သူရဲဘီလူး စီးေနတဲ့ လူတေယာက္လိုဘဲ ခ်စ္စု ဘာေျပေျပာ နားမေထာင္ဘဲ ဖရန္ကီ နဲ႔ သူ႔အေမ ကို လက္စားေခ်ဖို႔ဘဲ စိတ္ေရာက္ေနသည္ ...။

“ က.ဲ ..ေဒၚဝင္နီ ..ေလးဖက္ေထာက္စမ္း ….”

တိမ္တိုက္ အမိန႔္ကို ေဒၚဝင္နီ နားမေထာင္ ..။ လူလည္ေခါင္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနရလိ့ု ေသခ်င္ေစာ္ နံရေအာင္ ဘဲ ရွက္ေၾကာက္ ေနရတဲ့အထဲ ထပ္ၿပီး ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းေနသည္ ။

“ ေဒၚဝင္နီ…ေျပာတာ နားမေထာင္ဘူးလား ….ေလးဖက္ေထာက္ဖို႔ ေျပာေနတာ …”

ရာဂ်ာက ပါ ဝင္ေဟာက္သည္ …။ တိမ္တိုက္ က ေဒၚဝင္နီကို ရိုက္မယ္ လိ့ု လက္နဲ႔ ရြယ္လိုက္ေတာ့ ေဒၚဝင္နီလဲ ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေလးဖက္ေထာက္လိုက္ေလ သည္ ..။

“ ဖင္ႀကီးေတကြိဳ ေထာင္….အဲ..ဟုတ္ၿပီ..ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ …ဟုတ္ၿပီ….ဟားဟား…..”

ေဒၚဝင္နီ ရဲ့တင္ပါးကားကားေဖြးေဖြးႀကီးေတြကို သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးေတ ြ နဲ႔ တဖ်န္းဖ်န္း ရိုက္သည္ …။

“ အမေလး…နာတယ္ …မရိုက္ပါနဲ႔ ….”

“ ဟားဟားဟား….လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ….ေဖါင္းျပဴးေနတာဘဲ ……”

တိမ္တိုက္က ဖင္ေထာင္ေပးထားလို႔ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေဒၚဝင္နီ ရဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို ဗီဒီယို ရိုက္ေနသည္ …။

“ ဖရန္ကီ ….”

“ ဘာ…ဘာလ.ဲ ..”

“ ငါ စိတ္ကူး နဲနဲေလး ေျပာင္းသြားတယ္ …..မင္း ငါနဲ႔ညႇိခ်င္လား ……”

“ ညႇိမယ္..ညႇိမယ္ …..ေျပာ..ခင္ဗ်ား ဘာလိုခ်င္လဲ..ေငြလား….ဘယ္ေလာက္ ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပးမယ္..က် ုပ္အေမ နဲ႔ က်ဳပ္ကို လႊတ္ ……..”

“ ေအး…..ငါေတာင္းတဲ့ ေငြ ေပးနိုင္ရင္ မင္းတို႔ကို လႊတ္မယ္ ….မင္းတိ့ု ေခ်မြပစ္လိုက္တဲ့ ခ်စ္စုရဲ့ ဘဝေလးဟာ
ေငြေၾကာင့္ ျပန္မေကာင္းနိုင္ေတာ့ေပမယ့္ သူ႔ဘဝေရွ႕ေရးအတြက္ ဆက္ အသက္ ရွင္သန္ဖို႔ ေတာ့ ေငြလိုတယ္ ….ငါ စဥ္းစားမိတာက မင္းကို အခု ျပန္လႊတ္လိုက္မယ္ …ငါ ေျပာတဲ့ ေနရာကို မင္း ေငြေတြ သြားပို႔တာနဲ႔ ငါ မင္း အေမကို ျပန္လႊတ္ေပးမယ္ … ဘယ္လို သေဘာရလဲ ….”

“ ရတယ္..ရတယ္….က် ုပ္အေမကို ဘာမွ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့ ..က် ုပ္ …ခင္ဗ်ား လိုတာအားလုံး ေပး ေပးမယ္
…….”

“ အိုေက…ေလ…လုပ္လိုက္ …မင္း ငါ့ကို ရဲနဲ႔ ဖမ္းဖို႔ ေတာ့ မႀကံနဲ႔ေနာ..မင္းအေမ ဘဝ သိပ္ ဆိုးသြားမယ္ ….”

“ စိတ္ခ်….အားလုံး..ခင္ဗ်ား သေဘာက်ဘဲ …”

“ သူရဲေရ ……”

“ ဗ်ာ..ဆရာတိမ္တိုက္ …..”

“ ဖရန္ကီကို ေခၚလာတုံးကလိုဘဲ မ်က္ႏွာကို အဝတ္အိတ္ နဲ႔ စြပ္…ျပန္ေခၚသြားၿပီး အိမ္နဲ႔ နီးရာမွာ ျပန္ခ် ထားပစ္လိုက္ …”

“ ဟုတ္ ဆရာ …”

ရာဂ်ာက မ်က္ႏွာမဲ့ရြဲ႕ၿပီး …“ ကိုတိမ္တိုက္..ခင္ဗ်ား..ဘာျဖစ္သြားတာလဲ..ဒီလို လူယုတ္မာေကာင္ ကို ေငြေၾကာင့္ ျပန္လႊတ္ ေပးလိုက္မလို႔လား …အနဲဆုံး ဖင္ဝိုင္းခ် ၿပီးမွ လႊတ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ ….” လို႔ ေျပာေလရာ တိမ္တိုက္လဲ..“ ဟားဟားဟား…..ရာဂ်ာရယ္…မင္းက အေရးထဲ ဖင္ခ်ခ်င္ေနေသးလားကြာ…ရတယ္…ရတယ္….မပူနဲ႔ ….ခ်ရေစမယ္
…. တဖက္ခန္းမွာ ဆႏၵ….နႏၵ နဲ႔ ကက္နက္ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး သုံးေယာက္ ရွိေနတယ္ …အဲဒါ ကို မင္း တာဝန္ယူလိုက္ .. .ပီပီျပင္ျပင္ေလးေပါ့ကြာ …..” လိ့ု ေျပာသည္ ..။

ရာဂ်ာလဲ လိင္တန္မဲမဲႀကီး တရမ္းရမ္း နဲ႔ တဖက္ခန္းကို ဝင္သြားသည္ …။

ခ်စ္စု သည္ ငိုယိုၿပီး….“ ကိုႀကီး..ခ်စ္စု ေငြမလိုဘူး..မယူခ်င္ဘူး …ခ်စ္စု ေက်နပ္ပါၿပီ..ဒါေလာက္ နဲ႔ဘဲ ေတာ္လိုက္ ပါေတာ့ …” လိ့ု ေျပာဆိုသည္ ..။ တိမ္တိုက္ က ဖရန္ကီ့ကို ေငြေတြ ဘယ္ကို ပိ့ုဖို႔ ေျပာေနသည္ …။

“ မင္း လူပါးဝတာ နဲ႔ မင္းအေမ ကို လိုးေနတဲ့ ပုံေတြ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕လည္ လမ္းမႀကီးေတြမွာ ပုံႀကီးေတြကပ္ပစ္ လိုက္မယ္ …..ၾကားလား …”

ဖရန္ကီ က ေခါင္းညႇိမ့္ျပသည္ …။

“ သူရဲ ….ကဲ..ဖရန္ကီကို ေခၚသြားေတာ့ ….”

“ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ ….”

“ေအာ္..ေဒၚဝင္နီ နဲ႔ ဒီပိန္တာရိုးမေလး ကို လဲ အခန္းထဲ ျပန္ေလွာင္ထားလိုက္ …အဝတ္ေတြ ျပန္ေပးဝတ္လိုက္ကြာ …..”

“ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ ….”

႐ုတ္တရက္ စိတ္ေျပာင္းသြားတဲ့ တိမ္တကို္ ကို ခ်စ္စု နားမလည္ …။ ဖရန္ကီတို႔ဆီက ေငြေတြ ေတာင္းတာ ကို ခ်စ္စု မႀကိဳက္ေပမယ့္ ဆက္ မႏွိပ္စက္ေတာ့တာကို ေက်နပ္သည္ ..။ ဒီအခ်ိန္မွာ တဖက္ခန္းက ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္လိုက္တဲ့ ဆႏၵ ရဲ့ အသံႀကီးကို က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ႀကီး ၾကားလိုက္ၾကရသည္ …။ တိမ္တိုက္ က တဟားဟား ေအာ္ရယ္သည္ …။

“ အလွည့္က်ရင္ မႏြဲ႕စတမ္း တဲ့ ဆႏၵ…ေရ..မင္းတို႔ တူျဖစ္တုံးက ႏွံခဲ့တာဘဲ…တဖန္တလဲ ေပျဖစ္လာေတာ့လ.ဲ …
ခံလိုက္ၾကေပါ့ …..”

ခ်စ္စု လက္ကို ဆြဲၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သည္ …။ အျပန္ခရီးမွာ တိမ္တိုက္ ခါးကို ဖက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္အေနာက္မွာ လိုက္ပါ စီးခဲ့ရင္း.. ျဖစ္ခဲ့တာေတြ ေတြ႕ရတာေတြ အတြက္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွား ရင္တုန္ေနရဆဲ ဘဲ …။
သုံးလခန႔္ ၾကာၿပီး ခ်ိန္ ….

ျမန္မာျပည္ နယ္စပ္ တဖက္ကမ္း မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ ေစ်းဆိုင္တန္းေတြ မွာ ခ်စ္စု သဲသဲ လမ္းေလ်ာက္ေနသည္ …။ တိမ္တိုက္ က အလုပ္ကိစၥ ရွိလို႔ ညေနမွ ျပန္ဆုံမည္ လိ့ု ေျပာသာြ း သည္ ..။ အခုဘဲ ဒီၿမိဳ႕့က နံမည္အႀကီးဆုံး ထမင္းဆိုင္ေလးမွာ စားေသာက္ၿပီးလို႔ ခ်စစ္ ုသဲသဲ ဘိုက္တအားတင္းေနသည္ …။ မေန႔က အိမ္ကို ခ်စ္စု ပထမဆုံး ဖုန္းဆက္ျဖစ္သည္ …။ ေမေမ နဲ႔ မမႀကီးတို႔ နဲ႔ စကားေျပာသည္ …။ သူတိ့ု ခ်စ္စု နဲ႔ ျပန္စကားေျပာရလို႔ အရမ္းက ို ဘဲ ဝမ္းသာလိုက္ၾကတာ ….။

မမႀကီးက သူတို႔ ကိုသူရိန္ထြန္း အေပၚမွာ တင္ေနတဲ့ အေႂကြးေတြကို အရင္းနဲ႔ အတိုး အားလုံး
ဆပ္ေပးလိုက္လို႔ အရမ္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ….သူတို႔ကို ေတာင္ဒဂုံမွာ တိုက္အသစ္ေလး နဲ႔ ကားသစ္ ေလး တစီး
ဝယ္ေပးလို႔ လဲ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ..ခ်စ္စု နဲ႔ ကိုတိမ္တိုက္ကို ဘယ္ေတာ့ ျပန္ေတြ႕ၾကရမွာလဲ ….လို႔ ေျပာသည္ ..။ ေမးသည္ …။ ခ်စ္စု လဲ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ ျပန္ဆုံၾကဖိ့ု လုပ္ေနေၾကာင္း ..ကိုတိမ္တိုက္ ရဲ့ တပည့္ေတြ လာၿပီး နိုင္ငံကူး လက္မွတ္ လုပ္ေပးၾကလိမ့္မည္ ..မၾကာခင္ ဆုံမည္ လိ့ုေျပာလိုက္သည္ …။ ခ်စ္စု ေစ်းဆိုင္ေတြ တဆိုင္ၿပီး တဆိုင္ ေလ်ာက္ၾကည့္ၿပီး လိုတာေတြ ဝယ္ခ်မ္းေနဆဲ ဖုန္းတခု လာလို႔ ထူးလိုက္ေတာ့ တိမ္တိုက္ ျဖစ္ေနသည္ …။

“ ခ်စ္စု …..ဘယ္မွာလ ဲ…”

“ ေစ်းဝယ္ေနတယ္ …ၿပီးပါၿပီ …ကိုႀကီးေကာ…အလုပ္ ၿပီးၿပီလား ….”

“ ၿပီးၿပီ …ျပန္လာၿပီ ..ဟိုတယ္မွာ ဆုံမယ္ …..”

“ အိုေက..ကိုႀကီး …..ဆီးယူး ……”

ခ်စ္စု ဒီေန႔ တိမ္တိုက္ လိုခ်င္တဲ့ အေၿဖ ကို ေပးမလို႔ …။ လႈပ္ရွား ယိမ္းယိုင္ေနတဲ့ စိတ္ေတြ လဲ အနယ္ထိုင္ တည္ၿငိမ္ လာၿပီမို႔ တိမ္တိုက္ ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ အေျဖစကား ေပးေတာ့မလိ့ု ပါ …။ တိမတ္ိုက္ နဲ႔ ဟိုတယ္ခန္းမွာ ျပန္ေတြ႕ဆုံဖိ့ု ခပ္သြက္သြက္ ေလ်ာက္လွမ္းလိုက္သည္ ….။
ခ်စ္စု ဟိုတယ္အခန္း ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ တိမ္တိုက္ မေရာက္ေသးဘူး ..။ ခ်စ္စု နဲ႔ သူနဲ႔ ရန္ကုန္ကေန ဒီ မဲေဆာက္ကို ထြက္လာၾကၿပီး အတူတူ ေနေနၾကတာ ႏွစ္လေလာက္ ရွိၿပီ ..။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္စု နဲ႔ သူ ဘာမွ လြန္လြန္ က်ဴးက် ူး မျဖစ္ၾကေသးဘူး ..။ သူက ခ်စ္စု က ဖရန္ကီ ဆႏၵ နဲ႔ နႏၵ..ကက္နက္တိ့ု နဲ႔ ၾကဳံခဲ့ၿပီး အဓမၼ ကာမကို ရြံရွာ မုန္းတီးေနမွာကို သိသည္ ..ဆိုၿပီး ခ်စ္စုကို ခ်စ္မိတဲ့အေၾကာင္းဘဲ ေျပာၿပီး ခ်စ္စု ျပန္ခ်စ္နိုင္မလား ေမးတာကလြဲၿပီး ဘာအခြင့္အေရးမွ မယူခဲ့ဘူး…။
ခ်စ္စုလဲ ေမေမနဲ႔ မမႀကီးတို႔ တင္ေနတဲ့ အေႂကြးေတြကိုလည္း ျပန္ဆပ္နိုင္ခဲ့ၿပီး တိုက္တလုံး နဲ႔ ကားတစီး
လဲ ဝယ္ေပးနိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဝမ္းသာ ေက်နပ္ သည္ ..။ ဖရန္ကီ က တိမ္တိုက္ ေတာင္းသ ေလာက္ ေငြေတြ လာပိ့ုေတာ့ တိမ္တိုက္လဲ သူ႔အေမ ေဒၚဝင္နီ နဲ႔ သူ႔ေကာင္မ ဇလပ္ျဖဴ တိ့ုကို ျပန္လႊတ ္ေပးလိုက္ ခဲ့သည္ ။

ဖရန္ကီနဲ႔ သူ႔အေဖ က ရဲနဲ႔ ရန္ရွာမွာမို႔ ေဒၚဝင္နီ နဲ႔ ဇလပ္ျဖဴ တို႔ရဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ ဗီဒီယိုေတြ ဓါတ္ပုံေတြ ကိုေတာ့ တိမ္တိုက္ က ကိုင္ထားသည္ ..။ အခုအထိေတာ့ ဖရန္ကီ နဲ႔ သူ႔အေဖ တိ့ုဖက္က ဘာမွ ရန္ရွာတာ မရွိပါဘူး ..။ ဒါေပမယ့္ တိမ္တိုက္ လဲ စားက်က္ေျပာင္းမယ္…ဆိုၿပီး အရင္ဆုံး ျမဝတီ ကို ေရႊ႕ခဲ့ၾကသည္ ..။ ေနာက္ပိုင္း မဲေဆာက္မွာ လာ အလုပ္လုပ္ေနသည္ ..။

ခ်စ္စုကို သူက အရမ္း ဂ႐ုစိုက္တာေၾကာင့္ ခ်စ္စုလဲ သူ႔အေပၚ သံေယာဇဥ္ ရွိလာသည္ ..။ သူ႔အခ်စ္ကို
လက္ခံၿပီး သူနဲ႔ အတူတူ ေနေတာ့မယ္လို႔ ဆုံးျဖတလ္ိုက္မိသည္ ..။ သူျပန္မလာခင္ ခ်စ္စု ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ..။ တေနကုန္ အျပင္ ေလ်ာက္သြားထားတာေၾကာင့္ ေခၽြးေတြ ထြက္ နံေစာ္ ေနမွာကို မလိုလားဘူး …။ ေရခ်ိဳးၿပီး ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ ထြက္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ တိမ္တိုက္ ျပန္ေရာက္လာသည္ …။

“ ခ်စ္စု …ဆာလား …ကိုႀကီး စားစရာေတ ြဝယ္လာတယ္ …”

“ ကိုႀကီးရယ္….ခ်စ္စုကို အစားေတြ တအား ေကၽြးမေနနဲ႔…ေတာ္ၾကာခ်စ္စု ဝလာၿပီး ဖက္တီးပုတ္ႀကီး ျဖစ္လာရင္ ကိုႀကီးဘဲ မႀကိဳက္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနမွာ …..”

“ ဟားဟားဟား…ခ်စ္စုရယ္ …ကိုႀကီးက ခ်စ္စုကို ပိန္ပိန္..၀၀ အျမဲ ခ်စ္ေနမွာ….လာစမ္း ….ေမးစရာ ရွိလို႔ …”

သူ ခ်စ္စုကို ဖက္လိုက္သည္ ..။

“ ဘာေမးမလို႔လဲ …”

သူ႔ခါးၾကားမွာ ထိုးညႇပ္ထားတဲ့ သူ႔ေသနတ္ႀကီးက ခ်စ္စု နဲ႔ သူနဲ႔ ၾကားမွာ ခိုးလိုးခုလု ခံေနသည္ ..။

“ ကိုႀကီး..ေသနတ္ႀကီး ဖယ္လိုက္ပါလားကြာ….”

“ ဟားဟားဟား….ဟုတ္တယ္..ေဆာရီး …ခ်စ္စု…”

တိမ္တိုကက္ သူ႔ေသနတ္ကို အနားက စားပြဲေလးေပၚကို တင္လိုက္သည္ ..။

“ ကိုႀကီး ေမးေလ …ဘာလဲ ….”

“ေအာ္..ခ်စ္စုကို ကိုႀကီး ေမးထားတာေလး ျပန္ေျဖေတာ့ေလ …ခ်စ္လား ဆိုတာ..”
“ ကိုႀကီးက မသိေသးဘူးလားဟင္ …”

“ သိဘူး ….”

လူဆိုးႀကီး လုပ္စားေနတဲ့ တိမ္တိုက္သည္ အရမ္းႏုျပေနသည္ …။

“ ေျပာ…ခ်စ္စု ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာ….”

“ ကိုႀကီးကို ခ်စ္စု ခ်စ္တယ္..သိလား …ခ်စ္စု ကို တသက္လုံး ၾကင္ၾကင္နာနာ နဲ႔ ေပါင္းမွာလား ….”

“ အင္း …ေပါင္းမွာေပါ့…အခုက စၿပီး …..”

တိမ္တိုက္က ခ်စ္စု ကို နမ္းလိုက္သည္ ..။ ပါးေတြကို နမ္းသည္ ..။ နဖူးကို နမ္းသည္ …။ ခ်စ္စု

ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုတ္နမ္းသည္ ..။ ခ်စ္စုလဲ သူ႔ကို တအား ျပန္နမ္းမိသည္ …။ တိမ္တိုက္ က ..“ ခ်စ္စု ရယ္…အရမ္း ခ်စ္တယ္ကြာ …” လို႔ အားမလို အားမရ အသံနဲ႔ ေျပာရင္း ခ်စ္စုရဲ့ ေလ်ာ့ရည္းရည္း ျဖစ္ေနတဲ့ ထမိန္ကို ဆြဲျဖည္လိုက္သည္ ..။

“ အို..ကိုႀကီး ….”

ခ်စ္စုက ဟန္ေဆာင္ ဆြဲလိုက္ေပမယ့္ ထမိန္က ကြင္းလုံးပုံ ကၽြတ္က်သြားသည္ ..။ ခ်စ္စုရဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြက ေကာ့ခၽြန္တင္းမာေနသလို ရင္သီးေလးေတြကလဲ စိတ္ေတြ လာေနလို႔ တင္းၿပီး မာေထာင္ေနၾကသည္ ..။ တိမ္တိုက္ က ခ်စ္စု လည္ပင္းကို နမ္းစုတ္ေနရာက ရင္သားေတြကို နမ္းသည္ …။

“ အို …ကလဲိုက္ထာ…ဟင့္ဟင့္…..”

တိမ္တိုက္သည္ ကေလးေလးတေယာက္ နို႔စို႔သလိုဘဲ ခ်စ္စုရဲ့ ရင္သီးေလးတဖက္ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ နဲ႔ စို႔လိုက္ေတာ့ ခ်စ္စုလဲတကိုယ္လုံး ဖိန္းဖိန္း ရွိန္းရွိန္း နဲ႔ ၾကက္သီးေတြ ထသြားရသည္ …။ သူ႔လက္တဖက္က ခ်စ္စု ေပါင္ၾကားကို စမ္းလိုက္သည္ ..။

ခ်စ္စုက ေစာေစာကဘဲ အေမႊးေတြ ေျပာင္ေနေအာင္ ရိပ္ထား တာ ..။ ခ်စ္စု အဂၤါစပ္ အကြဲေၾကာင္းကို
သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ေရေရလည္လည္ သမေနသည္ ..။ ထိုးေမႊေနသည္ ..။ ခ်စ္စု ကုတင္ေပၚ လဲက်သြားရသည္ ..။ သူက ထပ္ခ်ပ္မကြာ ခ်စ္စု ကိုယ္ေပၚ ခြရက္သားႀကီး ပါလာာသည္ ..။ ရင္သီးတဖက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တဖက္ကို စို႔ျပန္သည္ ..။ အို ..သူ႔အတန္ႀကီးက တုတ္တုတ္ခဲခဲႀကီး …ခ်စ္စုေပါင္ၾကားကို လာေတ့ေထာက္ ေနသည္ ..။

အမေလး ….နဲနဲေနာေနာ ဟာႀကီး မဟုတ္ဘူး …

သူ႔ပစၥည္းႀကီးကို ပထမဆုံး နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ၾကဳံရတာဘဲ …။ ထိပ္က အထစ္ႀကီးကို ျမင္တာ နဲ႔ တကိုယ္လုံး တုန္ခါသာြ းရသည္ …။ အိ …..ဒါႀကီးနဲ႔ ၾကဳံရေတာ့မွာ ဆိုတဲ့ အသိ ကခ်စ္စု ကို ေက်ာခ်မ္းသြားေစသည္ …။ ေၾကာက္လ ဲ ေၾကာက္ ..လိုလဲ လိုခ်င္ ေပါ့ …။ သူက ခ်စ္စု အဂၤါထဲ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ထိုးဆြကလိတာ သူ႔လက္ေခ်ာင္း ေတြမွာလဲ ခ်စ္စုရဲ့ အေရေတြ ေပစိုေနၿပီ …။

သူ လုပ္ေတာ့မယ္ ထင္တာ..မလုပ္ေသးဘဲ ခ်စ္စု ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ ကို ဆြဲကားလိုက္ၿပီး ခ်စ္စု အဂၤါကို
လ်ာနဲ႔ ယက္ေပး သည္ ..။ တကယ္ဆို ေစာေစာထဲက ခ်စ္စု က တအား လိုလားေနမိတာ …။ အခုလို ခ်စ္စု အစိကို သူ႔လ်ာနဲ႔ ကေလာ္ထိုးၿပီး ဆြေပးေနေတာ့ ခ်စ္စု မခံနိုင္ဘူး …။ တအားရြ.. တအားထ …တအား ယားေနၿပီ ….။

“ ကိုႀကီးရယ္ …ေတာ္ပါေတာ့ …..အရမ္း လိုခ်င္ေနၿပီ ….” လိ့ု မရွက္တမ္း ဖြင့္ဟ ေတာင္းခံမိရေတာ့တာဘ ဲ ….။

          တိမ္တိုက္ က သူ႔အတန္မာမာႀကီးကို ခ်စ္စု လက္ထဲကို လာထည့္သည္ ...။ နဲတာႀကီး မဟုတ္ဘူး ....

တကယ္ ႀကီးတယ္ …..။ ခ်စ္စုလဲ ခံခ်င္လွၿပီ ဆိုေတာ့ သူ႔ဟာႀကီးကို ခ်စ္စု အဂၤါစပ္အေပါက္မွာ ေတ့ေပး မိလိုက္သည္ ..။ သူက ခ်စ္စု ရင္သီးတဖက္ကို ငုံလိုက္ရင္း ဖိသြင္းထည့္သည္ …။ သူ႔လိင္ေခ်ာင္းႀကီး စီးစီးႀကီး ခ်စ္စု အထဲထဲ တိုးဝင္လာသည္ …။

“ အား…ကိုႀကီးရယ္ ….”

အဂၤါစပ္ အေခါင္းထဲ အတန္ တုတ္တုတ္ႀကီး ဝင္လာတာက တဖ်စ္ဖ်စ္နဲ႔ ….။ ခ်စ္စု တင္ပါးေတြကို သူ ဆုပ္ကိုင္ ညႇစ္ၿပီး အတန္တဆုံး သြင္းထည့္တာ …။ သူ႔တန္ဆာႀကီး တခုလုံးဟာ ခ်စ္စု အဂၤါစပ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီ …။ သူ႔ခါးကို ဆြဲဖက္မိသည္ ..။ အို..သူ ေျဖးေျဖးခ်င္း ထုတ္လိုက္ ထည့္လိုက္ လုပ္ေနၿပီ ..။

အခ်က္တိုင္း ဟာ ခ်စ္စု ကို ဖိန႔္ဖိန႔္တုန္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္းသြားေစေတာ့ ခ်စ္စုလဲ ေအာက္ကေန

မေနနိုင္ မထိုင္နိုင္ ျဖစ္လာၿပီး တင္ပါးေတြကို ေဝ့ဝိုက္ လႈပ္ရွား ေပးမိရသည္ …။ ခ်စ္စု တုန႔္ျပန္မႈေတြ လုပ္တာ သူ ႀကိဳက္တဲ့ ပုံဘ ဲ …။ သူေဆာင့္ ကိုယ္ပင့္ နဲ႔ တက္ညီလက္ညီ ဘဲ ..။ အားရပါးရ ေဆာင့္ထည့္လာသည္ ..။ ခ်စ္စု ကလည္း အေဆာင့္ခံတာကို ဖရန္ကီနဲ ့ၾကဳံကထဲက အေတြ႕အၾကဳံ ရွိၿပီးသား ဆိုေတာ့ တိမ္တိုက္ ေဆာင့္တာေတြကို ေအာက္ကေန ျပန္ တုံ႔ျပန္ ေကာ့ေပး ပင့္ေပး..စေကာဝိုင္း ေမႊ႕ေပးလိုက္သည္ …။

တိမ္တိုက္ ၾကာၾကာ မေဆာင့္နိုင္ဘဲ သုတ္ေရေတြ အခ်က္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပန္ထုတ္ၿပီး လိုရာ ပန္းတိုင္ ကို ေရာက္သြား သည္ …။ သူေကာင္း ကိုယ္ေကာင္း …အခ်စ္လြန္ပြဲ နံပါတ္ ( ၁ ) …ၿပီးသာြ းၿပီ ….။တိမ္တိုက္ အတန္ႀကီးက သုတ္ထြက္ၿပီးသြားတာေတာင္ မာေထာင္ေနတုံးဘဲ …။ အားႀကီးတဲ့ ကိုႀကီး တိမ္တိုက္ကို စိတ္တိုင္းက် ေပးဖို႔ ခ်စ္စု အဆင္သင့္ပါဘ ဲ …..။ ၿပီးပါၿပီ