သုံးဖက်မြင်

တစ်။

နောက်ကလိုက်လာတဲ့ လူ ၂ ယောက်ကြောင့် မိဗျိုင်း ခြေလှမ်းကို ခပ်သကွ်သကွ ် လှမ်းလိုက်တယ်။ မဖြစ်၊ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်၊ ဒီလူတေကွ ို သူဘယ်မှာ နေတာ ဘယ်လိုမှ အသိခံလို့ မဖြစ်ဆိုတာ စိတ်ထဲက အလိုလို နားလည်လိုက်တယ်။ အန္တရာယ်၊ အန္တရာယ်၊ လတွ်အောင် ရှောင်ရမယ်။ ဟို ၂ ကောင်ကလဲ ထပ်ချပ်မကာွ ၊ တစက်လေးမှ အလတွ ် မပေး၊ ကြည့်ရတာ မနေ့က ကိစ္စ မကြေနပ်ဘူး ထင်ပါရဲ့ ။

သူတို့ပုံစံကလဲ ပေးချင်စရာလား၊ ဝတ်ကြေတန်းကြေ နှိပ်ပေးတာကိုက လွန်လှပြီ၊ မိဗျိုင်း သဘောနဲ့ဆို လက်တောင် မခံချင်၊ ခုဟာက ပြသနာ မဖြစ်အောင် ဘောစိက အတင်းထိုးပေးတာနဲ့ လက်ခံလိုက်ရတာ၊ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့ဒီနေ့က မိဗျိုင်းဖေါက်သည် တေကွ မလာ၊ လာချင်လဲ သူတို့က တစ်ရက်ထဲ ၂ ယောက် ၃ ယောက် ဆက်တိုက်၊ အဲ့ဒီလို နေ့မျိုးဆို မိဗျိုင်းတို့ လျှာကိုထွက်ရော။

ခု ဒီကောင်တွေက ဘာမှမဟုတ်၊ ဥပတိရုပ်တွေက စုတ်ချာလိုက်တာမှ လမ်းဘေးက သူတောင်းစား သာသာ၊ မိဗျိုင်း သိတာပေါ့၊ ခွင်မိပြီး ထောလာလို့ ခနတဖြုတ် လာဖြုန်းတယ်ဆိုတာ၊ ဖေါက်သည်ဖြစ်မဲ့ ပုံစံမျိုးမဟုတ်၊ ပိုက်ဆံပေးတိုင်း ခံစရာလား၊ မလုပ်၊ မိဗျိုင်းတို့က ဒါမျိုး လုံးဝမလုပ်။ သူတို့က အတင်း မိဗျိုင်းကို လုပ်ပေးဖို့ ပြောပေမဲ့၊ သူ့တို့ ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ဘယ်လိုမှ မသတီ၊ တွင်တွင်ခေါင်းခါပြီး တစ်ဆက်ရှင်ပြီးတော့ ဘောစိကို သွားပြောလိုက်တယ်။

ဘောစိကတော့ တကယ့် ကျေးဇူးရှင်။ နားလည်မှု့က အပြည့်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ အတင်းမခိုင်း၊ ဒါကြောင့် တခါတခါ ပြောရတာတောင် အားနာတယ်၊ ဒါမျိုးကလဲ ဖြစ်ခဲပါတယ်၊ မတတ်နိုင်ဘူး၊ ပြောရတာဘဲ၊ အဲ… အားလုံး အကောင်းချည်းတော့ ဘယ်ဟုတ်မလ၊ဲ ဘောစိ မကောင်းတာက ကြေးဖြတ်တာ၊ အင်းလေ ဘယ်သူက ရာနှုန်းပြည့် ကောင်းမှာလ၊ဲ မိဗျိုင်းကတော့ ဒါကိုကြိုက်တယ်၊ ဖြတ်ပစေ၊ ကိုယ်စိတ်မပါတဲ့ အလုပ် မလုပ်ရပြီးရော၊ ဖာမှ မဟုတ်တာ၊ နောက် မိဗျိုင်း ဖေါက်သည်တေ၊ွ မိဗျိုင်း ထိမ်းထားတာ နည်းတာ မှမဟုတ်ဘဲ၊ အကုန် အိတ်ဖေါင်းနေတ့သဲူတေ၊ွ မိဗျိုင်းကြောင့် ဖေါက်သည် ဘယ်နှစ်ယောက် ပျက်ဖူးလ၊ဲ ဒါကို သူအသိဆုံး၊ မိဗျိုင်း စိတ်ပါလက်ပါ ပြုစုပေးလိုက်လို့ကတော့ ဒီဖေါက်သည် ဒီကနေ မပြေးတော့ဘူးတာ သူသိနေတ့ဟဲာ၊ မသိနေမလား စီမံချက် ရှိလို့ဆိုပြီး ၃ နေရာ ပြောင်းသာွ းတာတောင် မိဗျိုင်း ဖေါက်သည်တေကွ နောက်က လိုက်လာတယ်ဆိုတာ သူ့မျက်မြင်၊ အားလုံးက သူ့အတကွ ်
ရွှေဥတွေကိုး၊ ဟိုပုံပြင် သူဖတ်ထားပုံရတယ်။ ငန်းကို သူမသတ်။

ဒါနဲ့ဘဲ ဘောစိကိုယ်တိုင် ခလေးမလေးက နေမကောင်းလို့ပါ ဆိုပြီး တောင်းတောင်း ပန်ပန်နဲ့ သာွ းပြောပြီး လူလေဲ ပးမယ် ပြောပါတယ်၊ သူ့မှာလဲစရာ လူကလဲ အသင့်၊ ဟိုကောင်မ မိစိုးဆို ဒါမျိုးရတယ်၊ နူနူဝဲဝဲ ပိုက်ဆံသာပေးလို့ကတော့ မျက်စိမှိတ်ပြီး ပေါင်ကားထားမ့ဟဲာမ၊ သူတို့ဝင်လာတုန်းက မိစိုး မအားလို့၊ ဒါကိုလက်မခံဘဲ မိဗျိုင်းမှ မိဗျိုင်း၊ ဒီကောင်တွေက လူသာ သူတောင်းစားရုပ်၊ ပစ္စည်းကောင်းတော့ သိသား၊ ဒါနဲ့ဘဲ ဟိုပြောဒီပြောနဲ့ ပြဿနာ တက်တော့မလိုလို ဖြစ်တော့ ထုံးစံအတိုင်း အပေါက်စောင့်တဲ့ ဘီလူးက မင်းတို့ မူးနေပြီ ပြန်တော့လို့ ခပ်တည်တည်နဲ့ မောင်းထုတ်လိုက်တယ်။ ဟုတ်လဲ ဟုတ်တယ်၊ သူတို့ကလဲ တော်တော် မူးနေတာ။

ဘယ်ထကဲ ချောင်းနေတယ်မသိ၊ ဒီနေ့မိဗျိုင်း အလုပ်က ဆင်းလာတော့ နောက်က ပါလာတယ်။ တိုက်ဆိုင်သွားတာလား၊ ကိုယ့်အကြောင်းဘဲ သူတို့သိနေ လို့လားတော့ မသိ၊ အမှန်တကယ် ဒီလောကသားဆို ဘယ်လိုမှ ဒီလိုလိုက်လ့မို ရ၊ ကိုယ်နေတဲ့ နေရာကနေ စီစဉ်ပေးတဲ့ ကားနဲ့ လာတယ်၊ ကားနဲ့ ပြန်ရတဲ့ အလုပ်၊ ကိုယ်က သူများတွေလို အချိန်ပြည့် လုပ်နိုင်တာမဟုတ်တော့ ဘောစိ စီစဉ်ပေးတဲ့ ကားနဲ့ ပြန်လို့မဖြစ်၊ ဘောစိထားတဲ့ နေရာမှာလဲ နေလို့မရ၊ သိတယ်မှတ်လား ဒီအလုပ်မျိုးက အချိန်ပြည့် လုပ်ရတယ်၊ ထားတဲ့ နေရာမှာ နေရတယ် ခွင့်က တစ်လ မှ ၂ ရက်လောက်ဘဲ ရတာဆိုတော့ မိဗျိုင်း လက်ရှိဘဝနဲ့ ဘယ်လိုမှမကိုက်။

ဒီတော့ ဘောစိကို အကျိုးအကြောင်း ရှင်းပြပြီး အချိန်ပိုင်းလောက်ဘဲ လုပ်ခွင့်တောင်းရတာ၊ သူခွင့်ပြုတာကိုဘဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ်၊ တခြားသူဆို ဒီလိုအချိန်ပိုင်း ဘယ်ပေးလုပ်မလ၊ဲ ဒါတောင် အရင်က မိဗျိုင်းတို့ရပ်ကွက်မှာ နေခ့ဘဲူးတဲ့ မစန်း ကျေးဇူး၊ သူဝိုင်းပြောပေးလ့၊ို ဘောစိအတွက်လဲ မိဗျိုင်းလို လူရထားတာ ကံကောင်းပါတယ်၊ ဒီလောကမှာ မိဗျို်င်းလို အရည်အသွေး ပြည့်တဲ့သူက အရှားသား မဟုတ်လား၊ ဒါကထားပါ၊ သူလဲအကျိုးရှိ ကိုယ်လဲ အဆင်ပြေ ဘဲစားဘဲချေ၊ အချိန်ပိုင်းလောက်ဘဲ လုပ်တော့ အသွားအပြန်တော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် တာဝန်ယူရတာပေါ့၊ ကိုယ့်တယောက် တည်းအတကွ ် ဘယ်သူက တကူးတက စီစဉ်ပေးမလဲ။

ဒီလောကမှာ အလဲို အချိန်ပိုင်း လုပ်တာ မိဗျိုင်းတစ်ယောက်ဘဲ ရှိမယ်ထင်တယ်။ ဒီအလုပ်ကလဲ ပြောတော့ မာဆတ်၊ လာလိုက်ရင် စွပ်ချင်တဲ့သူချည်း၊ မိဗျိုင်းတို့ကတော့ စွပ်ချင်တိုင်း လက်မခံတတ်၊ လူပုံကြည့်သေးတယ်၊ ကြီးကျယ်တယ် မထင်နဲ့၊ စွပ်ချင်တဲ့ သူတိုင်း ရော့အင့် ဆိုပြီး ပေးလို့ ဖြစ်မလား၊ အလဲို ပေးချင်လို့ကတော့ ဒီမှာ ဘယ်လုပ်
တော့မလဲ၊ ဟိုအတန်းပဲ သွားလိုက်မှာပေါ့။

လူပုံဆိုလို့ ဟိုသီချင်းထကဲလို ရုပ်ကလေး နဲနဲချောရင် ဝက်ကလေး နဲနဲထောရင် ဇာတ်လိုက်မင်းသား လုပ်မှာပဲဆိုတဲ့ ကောင်မျိုးတွေကို ပြောတာ၊ အဲလိုကောင်မျိုးတွေ တော်ကီ ကောင်းကောင်းနဲ့ မိဗျိုင်းကို လာချွဲလို့ကတော့ စိတ်ပါလာရင် ဘယ်ပြော ကောင်းမလဲ၊ တခါတည်း ပြန်ပြုစုလိုက်မယ်၊ ကြေးကတော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ အဆစ်ရ သာွ းမှာက မိဗျိုင်းရဲ့ အချစ်၊ ငြင်ငြင်သာသာလေး ဆန္ဒပြည့်ပြီး တသက်လုံး သတိရ သာွ းမယ်၊ ဘာမှတ်လ။ဲ မိဗျိုင်းဆီမှာ မွေး ကတည်းက အကောင်းစားတွေ ပါလာပြီးသား၊ မယုံမရှိန့၊ဲ လက်နဲ့ထိရုံနဲ့ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ အကောင်တွေမှ အပုံ။

လောလောဆယ် ဒီ ၂ ကောင်ကို မျက်ခြေဖြတ်ဖို့ အရင်လုပ်ရမယ်။ ဘာလုပ်ရင် ကောင်း မလဲ အာ… အငှားကား တက်စီးလို့တော့ မဖြစ်ဘူး နင့်နေအောင် ပေးလိုက်ရမှာ၊ ပိုက်ဆံက ရှာရလယွ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ဘတ်စ်နဲ့ဆိုရင်လဲ နောက်က ပါလာမှာ ကျိန်းသေ တယ်။ ဘာလုပ်ရင် ကောင်းမလ၊ဲ ဟော… ဟိုမှာ တိုက်ဂေါတစ်ကောင်၊ ကားထွက်
တော့မယ်၊ သူနဲ့လိုက်သွားပြီးမှ ကြုံရာနဲ့ ပြန်မယ်။
XXXXXXX

နှစ်။

ကားမောင်းထကွခါနီး လမ်းရှင်းမရှင်း နောက်ကိုကြည့်နေတုန်း ဘေးက တံခါးကို ဂလပ် ဂလပ် နဲ့ ဆွဲဖွင့်တဲ့ အသံကြားတာမို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်၊ ကျော်သက် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ပြုံးပြပြီး အထကဲ ချထားတဲ့ လော့ချ်ကို ဖြုတ်ပေးဖို့ လက်ညိုးထိုးပြတယ်။ ကျော်သက်လဲ ဘာမှန်းမသိဘဲ ယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ့ သူပြ တဲ့အတိုင်း လော့ချ်ကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တော့ တံခါးဖွင့်ပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ ဝင်ထိုင်တယ်၊ ပြီးတော့ ‘ရပြီ မောင်းတော့’ တဲ့။

ဒါနဲ့ ကမန်းကတမ်း မောင်းထွက်လိုက်တော့ ‘ပွမ်’ ကနဲ မြည်သံနဲ့အတူ ဘေးက ကားက ဟနွ ်းတီးပြီး သူရှိနေကြောင်း ပြတယ်၊ သူ့အလနွ ်ကို စောင့်လို့ လမ်းကြောအတိုင်း မောင်းဝင်လိုက်ပြီးမှ ကျော်သက်စိတ်ထဲ အော်… ဒီအမျိုးသမီး ငါ့ကားကို အငှားကား မှတ်ပြီး တက်စီးတာနဲ့ တူတယ်လို့ အတွေး ပေါက်သာွ းတယ်။ အမျိုးသမီးကို ကြည့်လို်က် တော့ သူက နောက်ကို လှည့်ကြည့်နေရာကနေ ‘တော်သေးတယ် ဟိုကောင် တွေ လိုက်မလာတော့လို့’ ဆိုပြီး ခပ်တိုးတိုး တစ်ယောက်တည်း ပြောသလိုပြောသံကြား တာနဲ့ ကျော်သက်လဲ ကြောင်သာွ းပြီး…
“အင် ဘာကိုပြောတာလဲ”
“အော် ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ လူ ၂ ယောက် မိဗျိုင်းနောက်ကို အတင်းလိုက်လို့”
“ဟုတ်လား ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”

ကျော်သက်က အဲဒီလို လူမျိုး၊ ဘာဆိုဘာမှ နားမလည်၊ နားမလည်လို့လဲ ဒီအချိန်ထိ ဒီလို ဖြစ်နေတာပေါ့။
“လုပ်ပေးစရာမလိုတော့ဘူးလေ၊ ခု အကို့ကားနဲ့ မိဗျိုင်းကို ခေါ်လာတာ အကို ကူညီတာပေါ့”
“အော်… အင်း ဟုတ်သားဘဲ”

ဒါလေးဘဲ ပြောပြီး ကားကိုဆက်မောင်းနေတဲ့ သူပုံစံကို ကြည့်ပြီး မိဗျိုင်း ရယ်ချင်လာ တယ်။ တကယ့်ကို အတီးအတ လူရိုး၊ ပုလင်းဖင်လောက်ထူတဲ့ သူ့မျက်မှန်အောက်က မျက်လုံးတွေထဲမှာ ရိုးသားမှုကို ရာနှုံးပြည့် နီးပါးလောက် တွေ့လိုက်ရတယ်။ မိဗျိုင်း ဒီလောက်လူကခဲ တ် မညံ့၊ မညံ့ဆို မိဗျိုင်း အလုပ်က လူပေါင်းစုံနဲ့ ဆက်ဆံနေရတာကိုး။ ဒါတင်ဘယ်ကမလဲ မိဗျိုင်းကို ကြည်တဲ့ လူတေကွ ဘယ်တော့မှ ရိုးရိုးသားသား မကြည့်၊ အရောင်တောက်နေတဲ့ မျက်လုံးတေခွ ျည်း။ မိဗျိုင်း တွေ့ဘူးသမျှဆို ဒီလို အခွင့်အရေး ရလို့ကတော့ ရွှန်းရွှန်းဝေအောင် ပြောလိုက်မဲ့စကား၊ ပြီးတော့ ဘာညာ ဘာညာပေါ့။ ခုတော့ သူ့မှာ အဲဒါတွေမရှိ။
“ခု ဘယ်မောင်းနေတာလဲ”
ရယ်ချင်စိတ်ကို မြိုသိပ်ပြီး သူမေးရမဲ့ မေးခနွ ်းကို မိဗျိုင်း မေးဖြစ်တယ်။
“မသိဘူးလေ၊ ဒီလမ်းအတိုင်း တည့်တည့်မောင်းနေတာ၊ ဒီက ဒီက အဲ… ညီမက ဘာမှမပြောလို့” သူ့အဖြေကို ကြားတော့ ရယ်ချင်စိတ်ကို အောက်ထားလို့မရတော့… “ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်… ရပြီ ရပြီ ရှေ့နားမှာဘဲ ရပ်ပေးတော့ ကျေးဇူးဘဲ”
ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ မိဗျိုင်းပြောသလို ကားကိုရပ်ပေးတယ်၊ တံခါးဖွင့် ဆင်းမယ်လုပ်မှ ဘတ်စ် ကားတစီးက ဝေါကနဲ ကျော်တက်သာွ းတယ်၊ လူတွေ တိုးလို့တွဲလောင်းနဲ့။
“ဒီနေရာမှာ ကားစောင့်စီးလို့ကတော့ မိုးလင်းသာွ းမယ်နဲ့ တူတယ်”
ဖြတ်သာွ းတဲ့ ဘတ်စ်ကားကို ကြည့်လို့ တစ်ယောက်တည်း ငြီးသလိုပြောရင်း ကားပေါ်က ဆင်းပြီး “ကျေးဇူးဘေဲ နာ် အကို” နှုတ်ဆက်စကားဆိုတော့ သူက “ရပါတယ်” ဆိုပြီး သူ့ကားကို မောင်းထကွ်သာွ းတယ်။
XXXXXXX

သုံး။

ဟို ၂ ကောင် ရှုတ်လို့၊ နို့မို့ဆို ကားပေါ်ရောက်ပြီ၊ မိဗျိုင်းစီးနေကျ နေရာက ဒီလောက် အခြေအနေ မဆိုး၊ ဒီနေရာက တော်ရုံမလွယ်၊ လာမ့ကဲားတောင် ရပ်မဲ့သဘော မရှိ၊ သေချင်းဆိုးတေ၊ွ လူကိုသက်သက် ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်တယ်၊ စိတ်ထကဲ ဟို ၂ ကောင်ကို ဆဲပြီး ဘတ်စ်ကား လာမ့ဘဲက် ငေးရင်း စောင့်နေတုန်း အနောက်က…
“ဟို ဟို ညီမ” အသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့… “ဟော အကိုပါလား၊ ဘယ်ကနေဘယ်လို”
မမျှော်လင့်၊ ဘယ်လိုမှ မမျှော်လင့်ဘဲ စောစောက သူ့ကို ချသာွ းတဲ့ အကို့ကို အနားမှာ ဘာွ းကနဲ တွေ့လိုက်ရတော့ အရမ်းအံ့အားသင့်သာွ းတယ်။

“ဟို ဟို ဘတ်စ်ကား… ဟို… အရမ်းကြပ်နေမယ်ဆို အဲဒါ… ကျနော် လိုက်ပို့ပေးလို့ ရပါတယ်လို့ ပြော… ပြောမလို့”

အဒဲ ါသာကြည့် အကိုတို့ ရိုးပုံ၊ စောစောကတည်းက လိုက်ပို့ပေးရမလား ဘာလားမမေး၊ ခုတောင် ဒီလိုပြောဖို့ ဘယ်လောက် အားမွေး လိုက်ရတယ် မသိ၊ ပြောပြီး သူ့ဟာသူ
မောနေသလိုလို၊ သူ့ကိုကြည့်ပြီး မိဗျိုင်းကတောင် ပြန်သနားသာွ းတယ်။

“တကယ် ပြန်ပို့ပေးမလို့လား၊ မိဗျိုင်းနေတာ မြို့ပြင်နားမှာ ဝေးတယ်”
“ရပါတယ်၊ အရေးမကြီးပါဘူး”
“ဒါဆိုရင်တော့ ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ် အကိုရာ၊ သမီးက မိဗျိုင်းကို မျှော်နေမှာ”

သမီးမျှော်နေမယ် ပြောလိုက်လို့ သူ့မှာ ဘာမှ ထူးခြားဟန်မပြ၊ သူစကားကို့ ပဲ ဆက်ပြောတယ်။
“ကားကဟိုးရှေ့နားမှာ ရပ်ထားခဲ့တာ”
“လာလေ၊ သာွ းတာပေါ့”

မိဗျိုင်းနဲ့ တွေဲ လျှာက်တော့ သူ့အရပ်ကြီး ကလန်ကလားနဲ့ ခေါင်းကြီး ငု့ံလို့ ရှက်နေသလိုလို၊ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ဒီအကိုလား ရီရတယ်။

အကိုက တကယ်တော့ မချော၊ ဒါပေမဲ့ ပြောရရင် သူ့မျက်နှာမှာ ရိုးသားခြင်းက အပြည့်အဝ၊ အရပ်က ကလန်ကလား၊ လူကပိန်ပိန်၊ မျက်နှာက စုတ်ချွန်းချွန်း၊ ပါးရိုးက နဲနဲငေါနေသေး၊ မျက်မှန်ကထူထူ၊ အသားက မဲမဲ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ငါပြောလိုက်မှ အကို့မှာ ကောင်းကကွ ် တစ်ကကွ်မှ မရှိတော့၊ ဒါပေမဲ့ မြင်မြင်ချင်း သူ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီး မိဗျိုင်းခင်မိသည်။ မိဗျိုင်းစိတ်ထဲမှာ အလိုအလျှောက် အကို့ကို ယုံသည်။ အားကိုးမိသည်။ ဒါတောင် တွေ့ချိန်က ၁၅ မိနစ်မပြည့်သေး။

ကားပေါ်ပြန်ရောက်တော့…
“မိဗျိုင်းနာမည်က ခင်ခင်ထွေး တ့၊ဲ အကို့နာမည်ကရော”
“ကျော်… ကျော်သက်”
“ကျော်ကျော်သက်လား”
“ဟင်အင်း ကျော်သက်၊ ကျော်သက်”
“အင်း… အင်း ကိုကျော်သက်ပေါ့”
ခေါင်းညမိ ့်ပြတယ်၊ တော်တော်လေပေါတဲ့ အကို။ ဒီလိုလူမျိုး တခါမှ မကြုံဘူး။

“မိဗျိုင်းကို မိဗျိုင်းလို့ဘဲခေါ် သိလား”
“မိဗျိုင်း… ဟို ခင်ခင်ထွေး ဆို”
“အိုး ခင်ခင်ထွေးက လူနာမည်၊ မိဗျိုင်းက… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ရှုပ်ကုန်ပြီ”

မိဗျိုင်းက သူ့ဖာသာပြောပြီး သူ့ဖာသာအတွေးပေါက်ပြီး ရယ်တယ် ပြီးမှ… “မိဗျိုင်းက ရင်းနှီးသူတွေခေါ်တာ ဒါကြောင့် အကိုလဲ မိဗျိုင်းလို့ဘဲ ခေါ်ဖို့ပြောတာ” မိဗျိုင်းစကားကို ကြားတော့ သူက နှုတ်ခမ်းကွေးရုံ ပြုံးတယ်။ အမလေးဟဲ့… တို့အကို ပြုံးတတ်တယ်ဟ။ သူပြုံးတာကို မြင်တော့ မိဗျိုင်း နေရင်းထိုင်ရင်း စိတ်ချမ်းသာသာွ းတယ်။ ဘာလို့မှန်းမသိ။

“ခုဘယ်ကိုမောင်းရမလဲ သိလား”
“ဟင်အင်း ညီမ အဲ… အဲ… မိဗျိုင်း”
“အင်း… အင်း ညီမဘဲခေါ်၊ သိလား အကို ညီမလို့ဘဲ ခေါ်၊ မိဗျိုင်းကို ဘယ်သူမှ ညီမလို့ မခေါ်ဘူးဘူး၊ အကိုခေါ်တာ နားထောင်လို့ ကောင်းတယ်”

ခု စာကလေးကြော် ခုဆီထမင်းဆိုပြီး မိဗျိုင်းကို ပြောချင်လဲပြောတော့၊ နာမည်လေး တစခ် ုကို ဟိုလိုခေါ်၊ ဒီလိုခေါ်လုပ်နေတဲ့ မိဗျိုင်းကို အကိုကတော့ ဘယ်လိုထင်မယ်မသိ၊ မိဗျိုင်းကတော့ စောစောက ညီမလို့ ခေါ်တာ သတိမထားလိုက်မိပေမဲ့၊ ခု သတိထား မိတော့ အကိုခေါ်တဲ့ ညီမဆိုတာ မိဗျိုင်းအတွက် တကယ့်ကို ဂွမ်းဆီထိ။

“ညီမက ဘယ်မှာနေလို့လဲ”
“အင်းစိန်ဘက်လေ သိလား”
“အင်း” ဒါနဲ့ စကားအင်မတန်နတဲ ့ဲ အကို့ကို မိဗျိုင်းက တလမ်းဟို ဟိုပြောဒီပြော ပြောရင်း တဖြေးဖြေး အကိုနဲ့ ရင်းနှီးလာပါရော။ ဒါမျိုးဆို မိဗျိုင်းတို့က ရတယ်၊ ကျောက်ရုပ်တောင် မိဗျိုင်းပြောလို့ကတော့ ခေါင်းညမိ ့်သွားမယ်။
ဒီလို မိဗျိုင်းကိုယ်တိုင် စိတ်ထကဲ ခင်လို့ကတော့… ဟနွ ်း…
XXXXXXX

လေး။

“ဒီမှာ ဒီမှာ ဒီလမ်းကချိုးလိုက် အကို”

“ဟော ဟော ဟိုရှေ့ က လမ်းမှာ ညာဘက်”

“ပြီးတော့ ရှေ့လမ်းမှာ ဘယ် ဘယ်ချိုး၊ ပြီးတာနဲ့ ညာပြန်ချိုး”

“ရောက်ပြီ ရောက်ပြီ ဒီအိမ် တွေ့လား မိဗျိုင်းနေတာ အိမ်စုတ်၊ ဒါတောင် ငှားထားရတာအကိုရေ့”

“သမီးရေ သမီး မေမေပြန်လာပြီ”

“လာလေ… အကို ဆင်းပါဦး၊ ရေပဲရှိတယ် အကိုရေ သောက်စရာ၊ သောက်မလား၊ ခုမှ ထမင်းချက်ရမှာ၊ နေဦးအကို ဖျာခင်းပေးမယ်၊ ဖျာပေါ်မှာထိုင်၊ မိဗျိုင်းအိမ်မှာ ကုလားထိုင် မရှိဘူး အကိုရေ့”

“လာ သမီး ဦးဦးကို နှုတ်ဆက်လိုက်၊ ဦးဦး နာမည်က ဦးကျော်သက်တဲ့ မှတ်ထားနော်၊
မေမေ့ သူငယ်ချင်း”

“အကို ဒါ မိဗျိုင်းသမီးလေ၊ နာမည်က ဖြူဖြူချောတ့၊ဲ ခလေးက ကံဆိုးတယ် အကို၊ အဲဒီမျက်နှာက အမှတ်ကြီးက မွေး ကတည်းက ပါလာတာလေ၊ ဒါကြောင့်
နာမည်လှလှလေး မှဲ့ထားတာ၊ သမီးနာမည် လှလား”

“ဟုတ်တယ်၊ အကိုမြင်တဲ့အတိုင်း မိဗျိုင်းဘဝ၊ အမေတခု သမီးတခု၊ သူ့အဖေက ဆုံးသာွ းပြီ လူမိုက်ကြီး အကိုရေ့၊ မိုက်တာမှ ကန်းကုန်၊ သူများမိုက်တယ်ဆိုတာ သူအိပ်နေသလောက်လေး ရှိတာ၊ နောက်ဆုံးမိုက်လွန်းတော့ သူများသတ်လို့သေရော၊ သမီး ငယ်ငယ်လေးကတည်းက၊ ခုတော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ရုန်းကန်နေရတာ၊ အမလေး မိဗျိုင်းဘဝကို သိရင် အကို မျက်ရည်တွေ အလုံးလိုက်ကျသာွ းမယ် အဟင်း… ဟင်း…
ဟင်း”

“မပြောချင်ပါဘူးအကိုရာ၊ ဘဝကိုက ဒီလိုအကျိုးပေးလာတာ ဘယ်လိုလုပ်မလ၊ဲ ခု သမီးကလဲ လူကြားသူကြားမတိုးရဘဲူး၊ သူ့ကို ခလေးတွေက စကြ၊ နှိမ်ကြ ဆိုတော့ အိမ်မှာဘဲ အောင်းနေတာ၊ အမေ့ကိုဘဲ အဖေါ်လုပ်ရတာ၊ အမေမရှိရင် သူ့တစ်ယောက် တည်း အားငယ်နေတာ”

“မိဗျိုင်းက တပတ်ကို ၃ – ၄ ရက်လောက်ပဲ အလုပ်ဆင်းတာ၊ နေ့တိုင်း မဆင်းနိုင်ပါဘူး၊ သမီးကို တစ်ယောက်ထဲ ထားခ့ရဲ တာ၊ ဘယ်စိတ်ချမလ၊ဲ သမီးက ခုမှ ၅ နှစ်ကျော်ကျော်လေးပဲ ရှိသေးတာ၊ အလုပ်ဆင်းတဲ့နေ့ဆို သမီးအတကွ ် ချက်ပြုတ် ခူးခတ်ပြီး သာွ းရတာပေါ့၊ သူ့ကို ကြည့်ပေးမဲ့သူလဲ မရှိ၊ တယောက်တည်း ထားရတာပေါ့၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ အကိုရာ၊ ငတ်နေရင် ဘယ်သူမှ လာမကျေးွ ဘူး၊ အိမ်လခလဲ
ပေးရသေးတယ်ဆိုတော့ အလုပ်က မလုပ်လို့လဲ မဖြစ်ဘူး အကိုရေ”

“တော်သေးတာပေါ့၊ သမီးက လိမ်မာတယ်အကိုရ၊ သူ့ဖာသာသူ အိမ်မှာ အေးအေးလေး နေတာ၊ တွေ့လား ဒီကြမ်းပြင် သမီးတိုက်ထားတာလေ၊ ပြောင်နေတာဘဲ၊ သူနိုင်တဲ့ အလုပ်ဆို အကုန် အမေ့ကို ကူတာ”

“ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်အကိုရ၊ သမီးလဲ စကားနည်းတယ်၊ အမေ့ကပို ဲ ပြောတာ၊ တခြားသူဆို သိပ်မပြောဘူး၊ သူခင်တဲ့ သူမတွေ့သေးလို့နေမှာပါ၊ နောက် အကို့ကို ခင်သာွ းရင် အမလေး သာလိကာရှုံးအောင်ပြောမှာ၊ သမီး ဦးဦးကို ခင်တယ်မို့လား၊ အမလေး သမီးနဲ့ အကို့ကို အတူထားရင်တော့ တအိမ်လုံး ဆူညံနေတော့မှာဘဲ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်”

“အမလေး စကားကောင်းနေလိုက်တာ၊ ညနေစာ ချက်ရအုံးမယ် အကိုရေ၊
တော်သေးတယ် မနေ့က ဆန်ဝယ်ထားလို့၊ အကိုစားသာွ းမလား၊ ပိုချက်လိုက်မယ်”

“အယ် တကယ်လား၊ ဆိုင်မှာ သာွ းစားမယ်၊ တွေ့လား သမီး ဦးဦးက ဘယ်လောက် သဘောကောင်းလဲ၊ မေမေတို့ကို ဆိုင်မှာကျွေးမှာတဲ့”

“ဒါဆိုလဲ လမ်းမကြီးပေါ်က ဆိုင်မှာဘဲ သာွ းစားတာပေါ့၊ ဗမာထမင်းဆိုငပ် ဲလေ၊ အကို စားတတ်တယ်မှတ်လား၊ နာမည်တော့ ကြီးတယ်အကိုရေ့၊ မိဗျိုင်းတော့ တစ်ခါမှ မစားဘူးဘူး၊ အားနာလိုက်တာ အကိုရာ၊ ခုမှတွေ့၊ အိမ်လဲလိုက်ပ့၊ို ထမင်းလဝဲ ယ်ကျေးွ ဆိုတော့”

“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ဒီလိုဘေဲ နတတ်တယ် အကိုရ၊ မိဗျိုင်းတို့ကတော့ ခင်ရင် ဟန်မဆောင်ဘူး၊ တော်ကြာ မိဗျိုင်းကြောင့် အကိုပဲစိတ်ညစ်ပြီး ထကွ်ပြေးမှာ”

“ခုတော့ ပြောတာပေါ့၊ စောင့်ကြည့်အုံးမယ်၊ တကယ်ဟုတ်မဟုတ်၊ ဒါပေမဲ့ အကို့ကိုတော့ ယုံပါတယ်၊ မိဗျိုင်း တကယ်ပြောတာ”

“အမလေး ဒီကားကြီးနဲ့ ထပ်သာွ းရင်တော့ ရပ်ကကွထကဲ် လူတေေွ တာ့ မိဗျိုင်းတို့ကို အတင်း ပြောတော့မှာဘဲ။ ပြောပလေ့စေ၊ အပြောခံရတာနဲ့ တန်အောင် ခေါင်းကို မော်ပြီး စီးပြလိုက်မယ်၊ တစ်နေ့တစ်နေ့ သူများအတင်းဘဲ ထိုင်တုတ်နေတဲ့ဟာတွေ၊ သူတို့ကျ တော့ ကောင်းတာ မဟုတ်ဘနဲ ဲ့”

အဲဒီနေ့က ကျော်သက်တစ်ယောက် တစ်သက်လုံး မလုပ်ဘူးတဲ့ အလုပ်တစ်ခု လုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်၊ အဲဒါက မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ စကားလက်ဆုံကျလို့ ထမင်းလက်ဆုံ စားခ့တဲာလေ၊ ဘယ်သူရှိမလဲ အပေါင်းအသင်း မရှိတဲ့ ကျော်သက်ဘဝထကဲ ို ပထမဆုံး ဝင်လာတဲ့ သူနဲ့ပေါ့။
XXXXXXX

ငါး။

ခင်ခင်ထွေးတဲ့၊ ငယ်နာမည်က မိဗျိုင်းဆိုဘဲ၊ ကောင်မလေးက ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လှလှပပလေး ဆိုတော့ မိဗျိုင်းလို့ ချစ်စနိုးခေါ်ရင်း ဒီနာမည် တွင်ခဲ့တာဖြစ်မယ်။ အင်း… သူ့ဘဝကလဲ သနားစရာ၊ ယောက်ျားကလဲ သူများသတ်လို့ သေပြီတဲ့။ လူမိုက်ကြီးတဲ့။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို လူမိုက်မယား ဖြစ်သာွ းလမဲ သိဘူး။ ခုလဲ သမီးတစ်ယောက်နဲ့ သူ့ဘဝ သူရုန်း နေရတယ်။ ကလေးကလဲ ကံဆိုးရှာတယ်။ အမှတ်ကြီးကလဲ မျက်နှာတစ်ခြမ်းလုံး ဖုံးလုနီးပါး၊ ဆေမွ ရှိ မျိုးမရှိ၊ တကောင်ကြွက်ဆိုတော့ ပိုအားငယ်မှာပေါ့။

အင်းလေ ငါ့ဘဝနဲ့ ဘာထူးလဲ၊ ငါလဲ တကောင်ကြကွပဟဲ် ာ။ သူကမှ အမေနဲ့ နေရသေးတယ်။ အမေကလဲ သူ့ကို ချစ်လိုက်တာမှ တုန်လ့။ုိ ငါကတော့ လူမှန်း သိကတည်းက အမေဆိုတာ မရှိတော့၊ အဖေနဲ့ဘဲ ကြီးလာတာ။ အဖေကလည်း င့ါကို စကားသိပ်မပြော၊ သူ့ဟာသူ သူ့အလုပ်နဲ့သူ၊ ငါ့ဟာငါ တစ်ယောက်တည်း နေခဲ့ရတာ။ ခု သူသမီးလဲ့ ငါ့လိုဘဲ နေမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ထက်တော့ ကံကောင်းပါတယ်လေ။ သူ့မှာ စကားပြောစရာ အဖေါ် သူ့အမေတစ်ယောက်လုံး ရှိတာဘဲ။ ငါ့မှာသာ ဘယ်သူမှ မရှိတာ၊ အိမ်မှာ ထမင်းချက်၊ အိမ်အလုပ် လုပ်ဖို့ ခေါ်ထားတဲ့ ဒေါ်ညွှန့်ကလဲ ငါ့ကို လေးလုံး ကွဲအောင် စကားမပြော။

ကျောင်းသာွ းတော့လဲ သူငယ်ချင်းကမရ၊ ဘယ်ရမလဲ ကိုယ်ကမှ သူများတေလွ ို မနေတတ်တ့ဟဲာ၊ ပြေးလွှား ဆော့ကစားလဲ မလုပ်ချင်၊ ဟေးလားဝါးလားလဲ မပြောတတ်၊ လာပေါင်းတဲ့ သူတေကွိုလဲ ကိုယ်က ရင်းနှီးကြောင်း ပြန်မပြတတ်တော့ ဘယ်သူကမှ ကြာရှည်မပေါင်း။ စကားဆိုလဲ သူတို့ပြောမှ ကိုယ်က ခေါင်းညိမ့် ခေါင်းခါလောက်ဘဲ ပြန်လုပ်တာဆိုတော့ သူငယ်ချင်းဆိုတာမရ၊ ပြီးတော့ နေတဲ့နေရာကလဲ ဘောက်ထော် ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း၊ အနီးအနား ပေါင်းစရာ ရွယ်တူမရှိ။

ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းပြီးလို့ အလုပ်ဝင်ပါတယ်၊ မကြာပါဘူး အစိုးရက ငါ့ကို နိုင်ငံခြားလွှတ်ပြီး ပညာသင် ခိုင်းရော။ ခိုင်းမှာပေါ့၊ ဒီပရောဂျက်က တိုင်းပြည်အတွက် အရေးပါတာကိုး၊ တခြားသူ ဘယ်လွှတ်မလ၊ဲ ငါက ကျောင်းစတက်ကတည်းက ဒီဘာသာကို စိတ်ဝင်စားလို့ ယူထားတာ။ ဒီဘာသာနဲ့ ပတ်သက်လို့ကတော့ ထုံးလိုချေ ရေလိုနှောက်၊ ဒါကြောင့် အစိုးရက ကျောင်းပြီးတာနဲ့ ငါ့ကို အလုပ်တန်းခန့်တာ၊ ပါမောက္ခ ထောက်ခံတာလဲ ပါတာ ပေါ့။ ဒီတော့ ဒီပရောဂျက်အတွက် ငါ့ကိုဘဲ လွှတ်တာပေါ့။ ငါကလဲ သာွ းသင်ချင်ပါတယ်။ ဒီမှာက စာတွေ့လောက်ဘဲ ရှိတာ လက်တွေ့က ဘာမှရှိတာမှ မဟုတ် ဆိုတော့။

သူများတွေကတော့ စာတော်ရင် ကျောင်းမှာဆရာ ပြန်လုပ်တာဘဲ၊ ငါကဆရာလုပ်တာ ဝါသနာမပါ၊ ဝါသနာမပါတာထက် သူများကို တတ်အောင် မသင်တတ်တာ၊ အတန်း တူချင်း စာလာ မေးရင်တောင် မရှင်းပြတတ်၊ ငါ့ဟာငါဆို အကုန်သိ၊ အဒဲ ီသိတာကို သူများ ကို နားလည်အောင် ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိ၊ စာမပြောနဲ့ စကားတောင် ကဘောက်ထိ ကဘောက်ချာ၊ ခုထိ သူများနားလည်အောင် လယ်လယ်ဝယ်ဝယ် မပြောတတ်။

ဒါလဲပါတာပေါ့၊ ကိုယ်ကမှ ဆက်ဆံရေးမကောင်းတာ၊ ဘယ်သူက ပေါင်းချင်မလဲ၊ ကိုယ့်ကို ကိုယ်လဲ သိပါတယ် စကားလိပ်ပတ်လည်အောင် မပြောတတ်ဘူးဆိုတာ၊ လူတေကွသာ ငါ့အားနည်းချက်ကို နားမလည်တာ၊ အပြစ်မြင်ဘို့လောက်ဘဲ၊ ဒါကြောင့် လူတေနွ ဲ့ ခပ်ဝေးဝေးဘဲ နေတာ၊ နေရင်း တစ်ယောက်တည်း နေတတ်တဲ့ အကျင့်ကပါလာရော၊ သူငယ်ချင်း၊ မိတ်ဆွေ ဆိုတာ ငါ့ဘဝမှာ တကယ့်ကို မရှိတဲ့အရာ၊ ခုထိ သာရေး နာရေးကိစ္စ တခါမှ မသာွ းဘူး၊ မသာွ းဘူးဆို ကိုယ့်အဖေ နာရေးတောင် ကိုယ်ကိုယ်တိုင် မဦးဆောင်ဖူး၊ နိုင်ငံခြားရောက်ပြီး ပညာသင်နောက်ဆုံးနှစ်မှာ အဖေက နှလုံးရောဂါနဲ့ ဆုံးရော၊ ပြန်လာလို့လဲ မဖြစ်၊ အဖေ့ လူယုံ မိတ်ဆြွေကီး ရှေ့နေ ဦးသောင်းထဋွ ်ကပဲ အစစအရာရာ အဖေ့ကိစ္စကို ဆောင်ရကွ်ရတာ၊ အဖေ့ ပိုင်ဆိုင်မှု လုပ်ငန်းတွေကိုလဲ ရှေ့နေကြီးကပဲ ရောင်းတန်ရောင်း ငှားတန်ငှားနဲ့ သူဘဲ ဦးစီးပြီး အကုန်လုပ်တာ၊ ငါက ဘာမှသိတာမဟုတ်၊ ငါသိတာက ပိုက်ဆံလိုရင် ရှေ့နေကြီး ပေးထားတဲ့ ချက်လက်မှတ်နဲ့ ဘဏ်တိုက်မှာ ငေထွုတ်လို့ ရတယ်ဆိုရုံ။ ဒါလဲ သိရုံသိတာပါ၊ တစ်ခါမှ မထုတ်ဖူးပါဘူး၊ ပိုက်ဆံက လိုမှမလိုဘဲ၊ အခြားအပိုကုန်စရာမှ မရှိတာ။

ခုလဲ နိုင်ငံခြားက ပြန်လာပြီး ရှေ့နေကြီးက အရင်နေခဲ့တဲ့ ဘောက်ထော်က အိမ်နဲ့ ခြံ သံရုံးကို ငှားထားတယ်တ့။ဲ ဝင်ငွေရအောင်တဲ့၊ ငါနေဘို့ ကွန်ဒို တစလ်ုံး ဝယ်ထားတယ်တ့၊ဲ အဲဒီမှာနေတဲ့။ စီးစရာ ကားက တစ်စီးပေးတယ်၊ ရှေ့နေကြီးက တော်တယ်၊ အားလုံးကို စေ့စေ့စပ်စပ် လုပ်တတ်တယ်၊ ပြီးတော့ စာရင်းနဲ့ အင်းန့၊ဲ ငါတခါမှ မကြည့်ဘူးပါဘူး၊ အဲဒါတွေ စိတ်မှ မဝင်စားတာ၊ ခု ရှေ့နေကြီး စီစဉ်တာ ကောင်းတယ်၊ အရင်နေခဲ့တဲ့ အိမ်ကြီးမှာ ငါလဲ မနေချင်ပါဘူး၊ တစ်ယောက်တည်း အိမ်ကအကြီးကြီး၊ ဘာလုပ်မှာလဲ၊ ခု ကွန်ဒိုလေးက ကောင်းတယ်။ အောက်ဆင်းလိုက်ရင် အနီးအနား စားသောက်ဆိုင်တွေ အပြည့်၊ အဆင်ကိုပြေလို့၊ ဒီတော့ ငါတစ်ယောက်တည်း နေချင်သလိုနေ။

တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ဘယ်မိန်းမကိုမှ စိတ်မဝင်စားဘူးပါဘူး၊ တကယ်ပြောတာ၊ ငါက ကိုယ်တိုင်ကသာ ရုပ်ဆိုးတာ မိန်းကလေးဆို လှလှပပလေးမှ သဘောကျတာ။ သဘောကျတယ် ဆိုတာ… အင်း… ဘယ်လိုပြောမလဲ သဘောကျတာပေါ့၊ သဘောကျရုံ အဆင့်ပါဘဲ။ တစ်ခါမှ မပိုဘူးပါဘူး။ သဘောကျတဲ့ မိန်းခလေးကိုလဲ တစ်ခါမှ တစ်ကြိမ်ထက် ပိုပြီး မကြည့်ဘူးပါဘူး။ သူ့လမ်းသူသာွ း ငါ့လမ်းငါသာွ း၊ ပြန်လဲမဆုံ၊ ဆုံအောင် လုပ်လို့လမဲ တတ်၊ ငါကိုယ်တိုင်ကလဲ အဖြစ်မရှိတာ ပါမှာပေါ့။ ငါ့ပုံကိုလဲ ဘယ်မိန်းကလေးမှ ကြိုက်မှာလဲ၊ ကြိုက်ဖို့ နေနေသာသာ ငါဘာကောင်လဲ ဆိုတာတောင် သိတဲ့သူက ခပ်ရှားရှား။ အင်း ငွေပေါကြောင်း ကြာွ းဝါပြီး ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် နေလို့ကတော့ ကြိုက်မဲ့သူ ရှိချင်ရှိမှာပေါ့၊ ငါ့ကိုတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ငါ့မှာရှိတဲ့ ငွေကိုနေမှာပေါ့၊ ဒါမျိုး ငါလဲ မလိုချင်ပါဘူး။

အဲ… ခု မိဗျိုင်းကျတော့ တစ်မျိုး၊ စတွေ့ကတည်းက သူက ကိုယ့်ကို ရင်းနှီးသလို ဆက်ဆံတာ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း၊ တကယ့် ငယ်ပေါင်းလိုမျိုး၊ ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် သူ့မှာမရှိ၊ ကိုယ်ကသာ ဘာပြောလို့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ ဖြစ်မှာပေါ့ တစ်ခါမှ ဒီလိုမျိုး မကြုံဖူးတာ၊ မိဗျိုင်းကတော့ သကွ်တယ်၊ ငါ့ကို နားလည်တယ်။ အံ့ရော။ ငါ စကားကို ဆုံးအောင်တောင် ပြောဘို့မလို ဘာပြောချင်တယ်ဆိုတာ သူသိပြီးသား။ ငါလဲ ဒီလိုမျိုးမှ ကြိုက်တာ။ ငါ့စိတ်ထကဲလဲ အလိုလို သိပြီးသား၊ သူင့ါကို တကယ်ခင်တယ် ဆိုတာ၊ သူ့ကို အိမ်လိုက်ပို့လို့၊ ကားကြီးစီးရလို့၊ ထမင်းဝယ်ကျွေးလို့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ။

ဖြစ်နိုင်ရင် မိဗျိုင်းတို့ သားအမိကို ငါ့မျက်စိအောက်မှာဘဲ ထားလိုက်ချင်တယ်၊ ဒီနေ့မှ တွေ့တယ်ဆိုပေမဲ့ တစ်ခါမှ မဖြစ်ဘူးတဲ့ သံယောဇဉ် ငါဖြစ်ခဲ့တာ၊ နေစမ်း ငါ့မျက်စေ့အောက်မှာ သူတို့သားအမိ၊ ငါထိုင်ကြည့်မယ်၊ ပြောစမ်း စကားတွေ တနေကုန်၊ ငါနားထောင်မယ်၊ အဲဒီလိုမျိုး ငါနေချင်တာ။ ခုမှသိတယ် ငါဘာလိုနေလဲဆိုတာ။ XXXXXXX

ခြောက်။

အကိုရေ၊ မိဗျိုင်းဘဝထဲကို မလာပါန့၊ဲ မိဗျိုင်းဘဝက ကြမ်းတယ် အကိုရေ့၊ မိဗျိုင်းကို ခင်လို့ကတော့ အကိုဘဲ သိက္ခာကျမှာ၊ မိဗျိုင်းက မိန်းမကောင်းမဟုတ်ဘူး၊ မိဗျိုင်း သိတာပေါ့၊ အကို့မျက်လုံးထဲမှာ သံယောဇဉ်တွေ မိဗျိုင်း တွေ့နေရတယ်၊ မိဗျိုင်း တွေ့ဖူးနေကျ လူတေလွ ို မိဗျိုင်းအသားကို စားချင်တဲ့ မျက်လုံးမျိုးမှ မဟုတ်တာ။ မိဗျိုင်းလဲ အကို့ကို ခင်ပါတယ်အကိုရယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကိုရေ၊ မိဗျိုင်း ကိုမခင်ပါနဲ့။ အကိုနောက်ထပ် မိဗျိုင်းဆီ မလာပါစေန့။ဲ အကိုနဲ့ နောက်ထပ် မတွေ့ပါစေန့။ဲ

မိဗျိုင်း ဒီလိုဘဲ ဆုတောင်းတယ် အကိုရေ့၊ စိတ်ထကဲတော့ တွေ့ချင်တာပေါ့။ မိဗျိုင်းက စိတ်မခိုင်ဘူး အကိုရေ့၊ မိဗျိုင်းကိုယ် မိဗျိုင်းသိတာပေါ့။ စိတ်မခိုင်လို့လဲ ငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ၊ ဒီလို ဘဝမျိုးရောက်တာပေါ့။ ဒါလဲ အမှတ်မရှိဘူး အကိုရေ့၊ မိဗျိုင်းက ပိုးဖလံမျိုး။ မီးကိုမှ တိုးချင်တာ။ တိုးချင်လို့ တိုးရတာ မဟုတ်ဘူး အကိုရေ၊ မိဗျိုင်းဘဝကိုက တိုးဖို့ အကြောင်းဖန်လာတာ။

မိဗျိုင်း ဒီရန်ကုန်ကို ရောက်တာ မကြာသေးဘူး အကိုရ၊ ဘာကြာသေးလဲ လွန်ရောကျွံရော ၂ နှစ်ပေါ့။ အရင်က ပဲခူးဘက်မှာ နေတာ၊ ပဲခူးဆိုပေမဲ့ မြို့ထဘဲက် ဘယ်ဟုတ်မလ၊ဲ မြို့ပြင်နည်းနည်း ကျတာပေ့ါ၊ အဲဒီမှာ ဆက်နေလို့မရတော့လို့ ပြောင်းလာရတာ၊ ဘယ်ပြောင်းချင်မှာလဲ၊ ကိုယ်မွေးခဲ့၊ ကိုယ်ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ နေရာကနေ၊ မပြောင်းမဖြစ်လို့
ပြောင်းရတာ၊ ဟိုအကောင်ကြောင့်လဲ ပါတယ်၊ မိဗျိုင်းလင်သေတာလဲ အဒဲ ီအကောင်
ကြောင့်လို့ ပြောရင်တောင် ရတယ်၊ သိလားအကို။

မပြောချင်ပါဘူး ဒီအကြောင်းတွေကို၊ အကို မမေးပါစေနဲ့ပဲ ဆုတောင်းတယ်။ မေးလဲ မိဗျိုင်းက လိမ်မှာမဟုတ်ဘူး အကိုရေ၊ အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောမှာ၊ ဟုတ်တယ်လေ၊ လူတေကွတော့ ပြောကြတာဘ၊ဲ မိဗျိုင်းက လှတယ်ပေါ့။ မိဗျိုင်းနေတဲ့ အရပ်မှာ မိဗျိုင်း အလှဆုံး၊ အဲဒီလို လှလို့ပဲ မိဗျိုင်းလင်ရစောတာ။ ဘယ်ကလာ ရုပ်ရှင်ထဲက ဇာတ်လမ်းလို ဆင်းရသဲား ချောချောလှလှ ကောင်မလေးက သူဋ္ဌေးသား လူကောင်းသူကောင်းနဲ့ ညားမလ၊ဲ အလကား၊ ဇာတ်လမ်းထဲမှာပဲ ရှိတာ။

အပျိုလဲဖြစ်ရော မိဗျိုင်းလဲ ရည်းစားရရော။ မလနွ ်ဘူး အကိုရေ။ ပတ်ဝန်းကျင်က ဒီလိုဘဲ တွန်းပို့ကြတာ၊ မိဗျိုင်း နေတဲ့ နေရာကတော့ ဒီကိစ္စ ထမင်းစားရေသောက်၊ ဟိုလူက ဒီလူနဲ့ အိပ်၊ ဒီလူက ဟိုလူနဲ့ အိပ်၊ ဟော တော်ကြာ နင့်ယောက်ျား ငါ့မိန်းမနဲ့ အိပ်လို့ ရန်ဖြစ်ပြန်ပြီ၊
၇ အိမ်ကြား ၈ အိမ်ကြား အော်ကြ၊ အို ရှုတ်နေတာဘ။ဲ အဲဒီကြားထဲ ကြီးလာတာ အကိုရ။

ရည်းစားက ဘမောင်လေ၊ မိဗျိုင်းထက် ၁၀ နှစ်လောက်တော့ ကြီးတာပေါ့၊ မိဗျိုင်း နေတဲ့ နေရာမှာတော့ သူက အာဏာကြီးတယ် အကိုရေ့၊ ဘယ်သူမှ မော်မကြည့်ရဲဘူး၊ အရပ်ပုလို့ မဟုတ်ဘူး အကိုရ၊ သူက လူမိုက်၊ ဒါကြောင့်၊ လက်ရဇဲ က်ရဲ လူမိုက်သာ လုပ်တာ ရုပ်က မင်းသားရုပ်။ တောင့်တောင့်တင်းတင်းန့၊ဲ မိဗျိုင်းတို့ အပျိုပေါက်စတွေ စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ ပုံမျိုးလေ။

အဲဒီတုန်းက သူက လူပျိုပေါ့၊ လူပျိုဆိုတာ တရားဝင် မိန်းမ မယူရသေးတာဆိုတဲ့ သဘောပါဘဲ။ မိဗျိုင်းသိတာပေါ့။ သူ့မှာ ရီးစား ၃ – ၄ ယောက်ရှိတယ် ဆိုတာ။ မိဗျိုင်းလဲ အပျိုဖြစ်ရော၊ သိတဲ့အတိုင်း ရပ်ကကွ်ထဲ အားယားနေတ့သဲူတေကွ ဘမောင်နဲ့ နင်နဲ့ဆို ရှေ့သွား နောက်လိုက် ညီတယ်ဆိုပြီး လုပ်ပါလေရော၊ အဲဒီမှာ သူကလဲ မိဗျိုင်းကို တကယ်ချစ်တယ် ဆိုပြီး စကားစရော ဆိုပါစို့ အကိုရေ့။

မ,စ နေမလား၊ သူ့ကောင်မ ၃ – ၄ ယောက် ပေါင်းတာတောင်မှ မိဗျိုင်းကို မမှီတာ။ သူ့ကောင်မတွေကို အကုန် ဖြတ်ပစ်မယ်၊ မိဗျိုင်းသာ လက်ခံလို့ကတော့ ချက်ခြင်း လက်ထပ်မယ် ဖြစ်ပါလေရာ၊ အဲဒီမှာ ညားတာပါဘဲ အကိုရေ၊ မိဗျိုင်းမှာ သူ့နဲ့ယှဉ်ပြီး ရွေးရမဲ့သူ ရှိမှမရှိတာ။ လက်ထပ်တော့ မိဗျိုင်းအသက် ဘာရှိအုံးမလဲ… ဟင်း… ဟင်း…
ဟင်း… ဟင်း…။

ကောင်းပါတယ်၊ ယူခါစတစ်နှစ် နှစ်နှစ်၊ အမလေး မိဗျိုင်းကို ခေါင်းပေါ်တင်ထားတာ၊ ဘာလိုချင်လဲ ချက်ခြင်း၊ အဲဒီတုန်းက သူ့လို လူက ခေတ်ကောင်းတယ်လေ အကိုရ။ လူမိုက်လေ မိုက်ကြေးခွဲလို့ ရတဲ့ ပိုက်ဆံပေါ့။ အမယ် သူက မိုက်ကြေးခရွဲုံတင် မကဘူး၊ ကြေးစားလူမိုက်ပါ လုပ်တာ၊ နယ်မရွေး ဘူး၊ အကိုသိလား၊ ပိုက်ဆံသာရမယ်ဆို ဘယ်သူ့ကို မဆို သူရိုက်ပေးတယ်။

နောက်တော့လဲ အကိုရာ၊ လူမိုက် ထုံးစံအတိုင်း ရုံးရောက် ဂတ်ရောက်၊ မိဗျိုင်းလဲ လူမိုက်မယား တဖားဖားပေါ့၊ ဟိုစခန်းလိုက် ဒီစခန်းလိုက်၊ ရဲတွေလဲ မကောင်းပါဘူး၊ မိဗျိုင်း ယောက်ျား ဝင်ရင် သူတို့အတကွ ် ရပေါက်။ ငွေ မဟုတ်ဘူး အကိုရေ၊ သိတယ်မှတ်လား၊ သူတို့လိုချင်တာ မိဗျိုင်းကို၊ မပေးလို့လဲ မရဘူး အကိုရ၊ အပေးအယူဆိုတာ ဒီလိုပဲ လုပ်ရတာပေါ့၊ နို့မို့ဆို သူထောင်ကျမှာပေါ့၊ အဲဒါမှ မိဗျိုင်း ဒုက္ခရောက်မှာ။

ဒီလိုဘဲ လုပ်ရတာပေါ့၊ ဒီကိစ္စက ရေဆေးလိုက်ရင် ပြောင်သာွ းတာဘဲ မဟုတ်လား၊ အဓိက,က သူမသိဖို့ပဲလေ၊ သူကိုတော့ ဘယ်အသိပေးလို့ဖြစ်မလဲ၊ သူလတွ်ဘို့ မိဗျိုင်း ဘာပေးလိုက်ရတယ် ဆိုတာသိရင် နောက်တစ်မကှု ထပ်တိုးမှာ စိုးရသေးတယ်။ နောက်ပိုင်း လူမိုက်အလုပ်က ခေတ်မကောင်းတော့ သူဘယ်သူနဲ့ ပေါင်းမိလသဲိလား၊ မြို့ထဲက သူဋ္ဌေးသား ဝင်းလတ် ဆိုတဲ့ အကောင်။

ဒီကောင့်အဖေက မြို့ထဲ ပရွဲုံတွေ ဘာတွေ ပိုင်တယ်၊ သူဋ္ဌေးသား ဆိုတဲ့အတိုင်း အကောင်းတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ဆေးသမား၊ မိဘပိုက်ဆံ ထိုင်ဖြုန်းနေတဲ့ အကောင်၊ နောက်တော့ ဘယ်သူ မြှောက်ပေးလိုက်တယ် မသိဘူး၊ ချဲဒိုင် ကိုင်ပါရော၊ အဲဒီမှာ မိဗျိုင်းယောက်ျားက သူ့လက်ရုံးတော် ဖြစ်လာတာ။

ပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ အကိုရာ၊ မိဗျိုင်းတို့အိမ်ကို ရောက်လာတယ်၊ မိဗျိုင်းနဲ့ တွေ့တယ်၊ သူက မိဗျိုင်းနဲ့ဆို ရွယ်တူလောက်ပေါ့၊ သူဋ္ဌေးသားဆိုတဲ့ အတိုင်း ဖြူဖြူချောချော၊ အပြောကောင်းကောင်း ဆိုတော့ မိဗျိုင်းလဲ ပါတာပေါ့၊ အဲဒါပြောတာပေါ့ အကိုရ မိဗျိုင်းက စိတ်မခိုင်ဘူး ဆိုတာ၊ ယောက်ျားတေလွ ဲ မကောင်းပါဘူး၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ်နေတာ သူတို့က မိဗျိုင်းကို မပါ,ပါအောင် အမျိုးမျိုး လုပ်တယ်။ တကယ်ဆို သူတို့က ရှောင်ရမှာ။

ပြောရရင် အကိုရေ တိုက်ဆိုင်တာလား ဘာလားတော့မသိဘူး၊ အဲဒီ အကောင်နဲ့ မရှင်းမရှင်း ဖြစ်မှဘဲ မိဗျိုင်း ကိုယ်ဝန်ရရော။ ကလေးက ဘမောင် ကလေးလား၊ ဝင်းလတ် ကလေးလား၊ မဗျိုင်း တကယ်မသိဘူး အကိုရ၊ မိဗျိုင်း မွေးတာဆိုတော့ မိဗျိုင်း သမီးပေါ့၊ ကလေးက ကံဆိုးရှာပါတယ် အကိုရာ၊ အကိုမြင်တဲ့အတိုင်း အမှတ်ကြီးက သူ့ရုပ်ကို ဖျက်နေတာ၊ အဲဒါကြီးသာ မရှိရင် သမီးက မိဗျိုင်းနဲ့ တစ်ပုံစံတည်းလိုဖြစ်မှာ ဖြူဖြူချောချောလေးလေ၊ ဒါကြောင့် သမီးနာမည်ကို ဖြူဖြူချောလို့ မှည့်လိုက်တာ။

ကလေးမွေး ပြီးတော့ မကြာပါဘူး၊ ပြသနာတွေ တက်ပါရော၊ ချဲဒိုင်တွေ နယ်မြေလုတာလား ဘာလား၊ အို ရှုတ်ယှက်ခတ်နေတြဲ့ကား မိဗျိုင်းယောက်ျား ဒါးထိုးခံရပြီး သေရော၊ ဟိုသေဋ္ဌေးသား အသိုင်းအဝန်းကလဲ သူ့သားကို အဲဒီ အရှုပ်အထုတ်တွေ ကြားက ဆထွဲုတ်တာပေါ့။ မိဗျိုင်းဆီ ဘယ်ပေးလာတော့မလ၊ဲ မိဗျိုင်းလဲ အဲဒီမှာနေလို့ ဘယ်ဖြစ်တော့မလ၊ဲ ပြောင်းပြေးရတာပေါ့။

ဒါနဲ့ ရန်ကုန်ရောက်လာတာ အကိုရ၊ ရောက်စကတော့ သမီးကလဲ ငယ်သေး၊ မိဗျိုင်းလဲ ဘာမှမလုပ်တတ်တော့ ထိုင်စားပေါ့၊ ဟိုက အခြေဖျက်ခဲ့လို့ ကျန်ခဲ့တဲ့ ငွေလေး နဲနဲပါးပါးရယ်၊ ဟိုအကောင်ဆီက ရခဲ့တဲ့ ငွေရယ်နဲ့ပေါ့။ အိမ်ငှားကလဲ စပေါ်တင် ရသေးတယ်။ နောက်တော့ အရဲစွန့်ပြီး အလုပ် ထွက်လုပ်ရတော့တာပေါ့၊ ပါလာတဲ့ ပိုက်ဆံက တစ်သက်လုံး ထိုင်စားနေလို့မှ မလောက်တာ၊ ဒီအလုပ်လုပ်တာ တစန် ှစ်နီးပါး ဘရဲ ှိသေးတာ၊ မိဗျိုင်းလဲ ဒီအလုပ်မျိုး မလုပ်ချင်ပါဘူး၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ဒါမလုပ် ဘာသာွ းလုပ်မလ၊ဲ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ငွေ လယွ်လယွ်ရတာဆို ဒါပရဲ ှိတဲ့ဟာ၊ မိဗျိုင်းလို ပညာမတတ် ဘာမတတ် ဘယ်သူက အလုပ်ခန့်မှာလ။ဲ ခန်တယ်ထားအုံး့
သမီးတစ်ယောက်နဲ့ ဘယ်လို စားမလဲ ဘယ်လိုနေမလဲ၊ အကိုစဉ်းစားကြည့်။

အဲဒါတွေကို အကိုသာသိရင် မိဗျိုင်းကို ဘယ်ခင်တော့မလဲ နော့၊ မခင်တော့တဲ့အပြင် မိဗျိုင်းကို အပျက်မလို့ ပြောမှာပေါ့၊ ဒါတေကွို အကိုမေးရင်တော့ ပြောပြချင်ပါတယ်၊ အမှန်အတိုင်းပေါ့၊ မိဗျိုင်းအကို့ကို ဘယ်တော့မှ မလိမ်ပါဘူး။ မိဗျိုင်းဘဝကို မိဗျိုင်း နားလည်ပါတယ်၊ မိဗျိုင်းထင်တယ်၊ အကိုက သာမန်ထဲကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ ဒီလိုကားကြီး စီးတယ်ဆိုကတည်းက အကို့ အခြေအနေ မိဗျိုင်း အကခဲ တ်မိပါတယ်။ အကိုက ခင်တယ်ဘဲထားဦး အကို့အသိုင်းအဝန်းက ဘယ်လက်ခံမလ၊ဲ မိဗျိုင်း သိပါတယ်။ မိဗျိုင်းဘဝ။ အကို့ဆီက ခင်မင်မှုလေးတော့ မိဗျိုင်း လိုချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကိုရယ် မိဗျိုင်းဆီ နောက်ထပ် မလာပါနဲ့နော်။
XXXXXXX

ခနွ ်။

တစ်ခါမှ ဒီလိုမလုပ်ဘူး၊ သူများတေလွ ဲ ဒီလိုခင်ရင် သာွ းသာွ း လည်ကြသလားမသိဘူး၊ ဒီအတိုင်း သာွ းလို့မကောင်းဘူး ထင်တယ်၊ တစ်ခုခု ဝယ်သာွ းပြီး လက်ဆောင်လေး ဘာလေး ပေးရင်း သာွ းရင်ကောင်းမယ်၊ လူကြီးကိုတော့ ပေးလို့မကောင်းဘူး ထင်တယ်။ ငါလဲ မပေးရဲဘူး၊ သူ့အတကွ ် ဝယ်ပေးရင် ငါ့ကို တစ်မျိုးထင်မလား မသိဘူး၊ အို ကလေးအတကွ ် အကျႌလှလှလေး ဝယ်သာွ းမယ်၊ ပြီးတော့ စားဖို့ မုန့်တွေ ဝယ်သာွ းမယ်၊ သူ့အမေလဲ စားလို့ ရတာပေါ့၊ ဒီနေ့ သူအလုပ်ဆင်းမလား မသိဘူး၊ မဆင်းဘူး ထင်တယ်၊
နေ့တိုင်း မဆင်းဘူးဆိုတော့ တစ်ရက်ဆင်း၊ တစ်ရက်နား ဖြစ်မယ်။

ကျော်သက်တစ်ယောက် မနက်ကတည်းက ချီတုံချတုံ၊ လုပ်ရ နိုးနိုး မလုပ်ရ နိုးနိုး၊ တစ်ယောက်တည်း အပြန်အလှန် စဉ်းစားရင်း နောကဆ်ုံး စိတ်ထဲက ဆန္ဒကို မလွန်ဆန်နိုင်၊ ဘဝမှာ ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲ ခင်မင်မှု၊ တမင်တကာ မလုပ်ဘဲ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဖြစ်လာတာ၊ သူလဲ ငါ့ကို တကယ်ခင်တာဘဲ ဖြစ်မယ်ဆိုတာ စိတ်ထကဲ အလိုလိုနေရင်း ယုံနေတာ၊ မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်တာကတော့ ဘာဖြစ်လို့မှန်းကို မသိ။

ဒါနဲ့ဘဲ အလုပ်က စောစောဆင်းလို့ စတိုးဆိုင် တစ်ခုထဲ ဝင်ပြီး မျက်စိထဲ သဘောကျရာတွေ ကောက်ဝယ်လိုက်တယ်၊ ဒီအကျႌလေးကတော့ သမီးနဲ့ လိုက်မှာ အရမ်းလဲ မဆန်းဘူး၊ ရိုးရိုးလေး၊ ဒါလေးကိုတော့ သူ့အမေအတွက် ဝယ်ပေးချင်သား၊ ဝယ်သာွ းရင် ကောင်းမလား၊ ဝယ်သွားလိုက်မယ်လေ၊ ဘာဖြစ်လ၊ဲ သမီးတစ်ထည်၊ အမေတစ်ထည် ပေးတာဘဲဟာ၊ အော် မေ့တော့မလို့ မုန့်၊ မုန့်လဲ ဝယ်ရမယ်၊ မနက်ဖြန် သူ့အမေက အလုပ်ဆင်းမှာဆိုတော့ ကိတ်မုန့် ဝယ်သာွ းမယ်၊ သမီး မနက်ဖြန် စားလို့ရတာပေါ့။ ကိတ်မုန့်က နနဲ ဲ ကြာကြာခံမယ် ထင်တယ်။

လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ကားပေါ်တင်ပြီး မနေ့ကလာခ့တဲ ့ဲ လမ်းအတိုင်း မောင်းခ့ေဲ တာ့ ရင်ထကဲ ကတုန်ကရင်၊ ပူပြင်းတဲ့ ရာသီဥတုအောက်မှာ လက်ဖျားခြေဖျားတွေတောင် အေးလို့၊ လှည့်ပြန်ရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်လို့ စဉ်းစားမိတာကလဲ ခဏခဏ၊ ပြန်လှည့်မလို့ လုပ်ရင်းလုပ်ရင်းနဲ့ အိမ်ရှေ့ရောက်လာတယ်။ ကားကို စက်သတ်ပြီး ဟင်းကနဲ ရင်ထဲက တင်းထားသမျှ လျော့ချလိုက်တယ်။ ကားပေါ်ကနေ အိမ်ပေါက်ဝ
လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ပြေးထကွ်လာတဲ့ မိဗျိုင်း။

ဝယ်လာတဲ့ အထုပ် ၂ ထုပ်ကို ဆွဲပြီး အိမ်ပေါ်လှမ်းတက်တော့ မိဗျိုင်းက…
“အယ် အကို မိဗျိုင်းဆီလာလည်တယ်၊ လာ… လာ… သမီးရေ ဦးဦးကို ဖျာခင်းပေးပါအုံး၊ ထိုင်… ထိုင်… ခဏထိုင်အုံး အကိုရေ၊ ခဏနော် ခဏ၊ သမီး ဦးဦးကို ဧည့်ခံထား”

ပြောရင်း အတငွ ်းခန်းထဲ မိဗျိုင်း ပြေးဝင်သာွ းတယ်။ သမီးခင်းပေးတဲ့ ဖျာပေါ် ဝင်ထိုင်ရင်း လှမ်းပြုံးပြတော့ သမီးက ငိုမဲ့မဲ့လေး ပြန်ပြုံးပြတယ်။ ကလေးက ကြောက်နေလားမသိ။ ငါ့နဲ့နော် သမီးကို ဘာပြောရမှန်းမသိ၊ ဦးဦးကို ကြောက်နေလားလို့ မေးလိုက်ချင်သား၊ ဘယ်လို မေးရမှန်းမသိ၊ ကလေးက ကျုံ့ကျုံ့လေး ရှေ့မှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ပါလာတဲ့အထုပ်ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ဒီတော့မှ သတိရပြီး… “သမီးစားဖို့ မုန့်ဝယ်လာတယ်” လို့ပြောရင်း အထုပ်ကို ဖြေလို့ အထကဲ ကိတ်မုန့်ဘူးကို ကမ်းပေးတော့ သမီးက မယူ၊
ခေါင်းခါပြတယ်။

“ယူပါသမီးရဲ့၊ သမီးစားဖို့ ဝယ်လာတာ”

သမီးက ခေါင်းခါပြပြန်တယ်။ ငါကလဲနော် သမီးကို ယူအောင် ဘယ်လိုပေးရမှန်းမသိ။ သမီးက လှမ်းယူလိုက်ရင် အရမ်းကောင်းမှာ။ ပေးမိတာတောင် မှားပြီလားမသိ။ ငါကလဲ ဘယ်လိုပေးရမှန်း မသိ၊ သမီးကလဲ မယူ ဂကျွနေတုန်း။

“အမလေး သမီးနဲ့ အကိုတို့ စကားကောင်းနေကြတယ် ထင်တယ်”
ပြောပြောဆိုဆို အတငွ ်းခန်းက ပြန်ထကွ်လာတဲ့ မိဗျိုင်းကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ စောစောကထက် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် ပြင်ထားတာတာမို့ ဘာကြောင့် အတငွ ်းခန်းထဲ ပြေးဝင်သာွ းလဆဲိုတာ သဘောပေါက်သာွ းတယ်။

“ဘာတွေများ ဝယ်လာတာလဲ အကိုရဲ့ ၊ ဒုက္ခရှာလို့”

“အော် သမီးကိုပေးနေတာလား၊ သာွ းယူလိုက်လေ သမီးရဲ့၊ ဦးဦးက သမီးစားဖို့ ဝယ်လာတာတဲ့”

မိဗျိုင်း ဝင်ပြောမှ သမီးက လှမ်းယူတယ်။ သူ့သမီးအကြောင်း သိတယ်ထင်တယ်။
“ဘာလဲ သမီးက ဦးဦးကို ကြောက်နေတာလား၊ မကြောက်ပါနဲ့ သမီးရဲ့၊ ဦးဦးက သဘောကောင်းပါတယ်၊ သာွ းလေ ဦးဦး အနား၊ မုန့်ဘူးကို ဖွင့်ခိုင်းလိုက်လေ၊ အကိုကလဲ သမီးကို မုန့်ဘူး ဖေါက်ပေးလိုက်ပါဦး”

ကလေးက မရဲတရဲ အနားကပ်လာပြီး မုန့်ဘူးကို လှမ်းပေးတယ်။ ကျော်သက်က ဖေါက်ပြီး လှမ်းပေးတော့…
“ဦးဦးကိုလဲ တစခ် ုကျွေးလိုက်အုံးလေ သမီးရဲ့၊ ပြောလေ သမီးကလဲ ဦးဦးလဲ စားလို့”

သမီးက မပြောရဲ၊ စိမ်းနေလို့ထင်တယ်။ ဒါကိုအကင်းပါးတဲ့ မိဗျိုင်းက…
“သမီးကလဲ ပြောပါ၊ ဟိုမှာ ဦးဦးက သမီးက စားလို့ ပြောမှ စားမှာတဲ့”
“ဦးဦး… လဲ… စားလေ”
သမီးက အရဲစွန့်ပြောပြီး ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ သူ့အမေဆီ ပြေးဖက်တယ်။ သမီး အမူအရာကို ကြည့်ပြီး မရယ်ဘဲ မနေနိုင်။ မိဗျိုင်းတို့ လည်ချက်၊ သမီးနဲ့ ရင်းနှီးအောင် လုပ်တတ်တယ်။
XXXXXXX

ရှစ်။

မိဗျိုင်း ဆုတောင်းမပြည့်ဘူး အကိုရယ်၊ အကိုက မိဗျိုင်းဆီ လာလည်တယ်၊ ချက်ခြင်းပဲ ရောက်လာတဘ၊ဲ မိဗျိုင်းကလဲ ဟန်မဆောင်တတ်ဘူး အကိုရ၊ အကို့ကို မြင်တော့
ပျော်တယ်။ ပျော်တော့ အကို့ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံတာပေါ့၊ ခုဆို သမီးကလဲ အကို့ကို ခင်သာွ းပြီ၊ မိဗျိုင်းပျော်တယ်အကိုရယ်၊ အကိုနဲ့ မိဗျိုင်းတို့ကြားမှာ ဘာအနှောက်အယှက်မှ မရှိရင် ကောင်းမှာ။

မရှိလောက်ပါဘူးနော်အကို၊ အကိုပြောသလိုဆို အကိုက လူပျိုကြီး တစ်ယောက် တည်းသမားလေ၊ မိဘတွေလဲ မရှိတော့ဘူးတဲ့၊ မောင်နှမတွေလဲ မရှိဘူးတဲ့၊ တကယ်နော် အကို၊ မိဗျိုင်းကို လိမ်တာ မဟုတ်ပါဘူးနော်၊ အကို မလိမ်တတ်ပါဘူး၊ မိဗျိုင်း သိပါတယ်။ အကိုက ရိုးရိုးအအကြီး ဆိုတာ၊ ရိုးရိုးအအကြီးမို့ တော်ကြာ လူတေကွ အကို့ကို မိဗျိုင်းက ချူစားနေတယ်လို့ ပြောကြမှာ အကိုရဲ့ ။

မိဗျိုင်းကတော့ ဘယ်သူ ဘာပြောပြော ဂရုမစိုက်ပါဘူး၊ မိဗျိုင်းက အကို့ကို ချူမှမစား တ့ဟဲာ၊ မိဗျိုင်း ချူတတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကို့ကိုတော့ ဘယ်တော့မှ မချူဘူး၊ သိလား၊ တကယ်ပြောတာ၊ ခု အကို့ဖာသာ အကိုဝယ်လာတာနော်၊ အကိုစေတနာရှိလို့ ဝယ်လာ တာ၊ ဟုတ်တယ်မှတ်လား၊ မိဗျိုင်း ဘာမှ ဝယ်ခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ဒါပေမဲ့ အကို စေတနာနဲ့ ဝယ်ပေးတာဆို မိဗျိုင်းတော့ ယူမှာပဲ၊ အကိုက စေတနာရှိလို့ ပေးတဲ့ဟာ၊ မိဗျိုင်ငြင်းရင် အကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်မှာပေါ့၊ အကိုပျော်တာဘဲ မိဗျိုင်းကြည့်ချင်တာ။

အကိုဝယ်လာပေးတဲ့ အကျႌလေးက လှတယ်၊ အကိုက ဝယ်တတ်သားဘ။ဲ မိဗျိုင်းတို့ သားအမိ အကိုပေးတဲ့ အကျႌအသစ်လေးဝတ်ပြီး အကိုနဲ့ ထမင်းသာွ းကြတာ၊ မိဗျိုင်း ပျော်လိုက်တာ အကိုရယ်၊ သမီးကလဲ အကို့ကို ခင်သာွ းပြီဆိုတော့ အကို့လက်ကိုတွဲလ့၊ို မိဗျိုင်းလေ အလဲို မိသားစုတစ်ခုလို အပူအပင်ကင်းကင်း နေချင်တာ၊ မိဗျိုင်း အကို့ကို အိမ်မှာ ကျကျနန ချက်ကျွေးချင်ပါတယ် အကိုရယ်၊ ဒါပေမဲ့ မိဗျိုင်းတ့ကို ဆင်းရတဲယ် အကိုရဲ့ ၊ ခုထိ အိမ်မှာ ထမင်းစားပွဲ မရှိသေးဘူး၊ မိဗျိုင်းတို့ သားအမိက ဒီအတိုင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်စားကြတာ၊ အကိုဘယ်လို စားတတ်မလ။ဲ

အကိုက မိဗျိုင်းကို ဘယ်မှာ အလုပ်လုပ်တာလဲ မေးတော့ မိဗျိုင်းလေ မပြောချင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မိဗျိုင်း အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောလိုက်ပါတယ်။ အကို့ကို မိဗျိုင်း ဘယ်တော့မှ မလိမ်ပါဘူး၊ မိဗျိုင်းက အနှိပ်သည် လုပ်တာလေ၊ အကိုက ဒီမှာ အနှိပ်ခန်းရှိတာ မသိဘူး ဟုတ်လား၊ ဘယ်သိမလဲ အကိုကရောက်မှ မရောက်ဘူးတာ၊ မိဗျိုင်းတို့ အနှိပ်ခန်းကိုတော့ မလာချင်ပါနဲ့ အကိုရာ၊ အကိုကိုလဲ့ မခေါ်ချင်ပါဘူး၊ မိဗျိုင်းလုပ်နေတဲ့အလုပ် အကိုတွေသာွ းရင့် မိဗျိုင်းကို ရံသွာွ းမှာ။

ရွံတော့ မရွံပါနဲ့ အကိုရာ၊ မိဗျိုင်းက သတိရှိပါတယ်၊ ဗဟုသုတလဲ ရှိပါတယ်၊ မိဗျိုင်းက လက်နဲ့ ကိုင်တာတောင် အစွပ်မရှိရင် မကိုင်ပါဘူး။ မိဗျိုင်း အဲဒီလောက် သတိထားတာပါ။ မိဗျိုင်း ကလေးလမဲ ဟုတ်ပါဘူး၊ စိတ်ကစားတတ်တဲ့ အရယွ်လဲ မဟုတ်တော့ပါဘူး၊ ဒီကိစ္စဟာ မိဗျိုင်းအတကွ ် အထူးအဆန်းလဲ မဟုတ်တော့ပါဘူး၊ ပြီးတော့ မိဗျိုင်း လူတိုင်းနဲ့လဲ ဒါမျိုး မလုပ်ပါဘူး၊ ဝမ်းရေးအတွက်မို့ မလုပ်မဖြစ် လုပ်နေရတာ အကိုရယ်။ ဘာလဲ အကိုက မိဗျိုင်းကို အလုပ်ဆင်းတဲ့နေ့ လာကြိုမယ် ဟုတ်လား၊ ပထမတစ်ခါတွေ့တဲ့ ဆိုင်ရှေ့မှာဘဲ စောင့်မယ် ဟုတ်လား၊ အလုပ်ပိတ်တ့ရဲ က်လဲ အိမ်ကိုလာ၊ အလုပ်ဆင်းတဲ့ ရက်လဲ မိဗျိုင်းကို လာကြိုဆို နေ့တိုင်းချည်းလို ဖြစ်နေမှာပေါ့၊
ကောင်းပါ့မလား အကိုရယ်၊ တစ်ပတ်မှာ တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက် လာလည်ရင်ဘဲ မိဗျိုင်း ဝမ်းသာလှပါပြီ၊ ခု… အကိုက နေ့တိုင်းလာမယ်ဆိုတော့… မိဗျိုင်း ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး အကိုရယ်။

ဟုတ်တယ်၊ ငါ မိဗျိုင်းတို့မိသားစုနဲ့ နေရတာပျော်တယ်၊ ငါ့ဘဝမှာ ဒီလို တစ်ခါမှ မပျော်ဘူး၊ ငါသူတို့ သားအမိနဲ့ နေ့တိုင်းတွေ့ချင်တယ်။ သမီးကလဲ ငါ့ကို ခု တော်တော်ခင်သွားပြီ၊ အကျႌအသစ်လေးနဲ့ ပျော်နေတဲ့ သမီးကို သူ့အမေက သာွ းလေ ဦးဦးကို
ကျေးဇူးတင်တယ်ပြောပြီး မွှေးမွှေးပေးလိုက် ဆိုတော့ ငါ့ပါးကို မရဲတရဲလေး လာနမ်းတာ။ ငါလဲ သမီးကို အားရပါးရ ပြန်နမ်းလိုက်တာပေါ့။ ပျော်လိုက်တာ။ ပြီးတော့ ငါတို့ အားလုံး ထမင်းသာွ းစားကြတာ၊ ထမင်းမဟုတ်ဘူး ခေါက်ဆွဲ ခေါက်ဆွဲ၊ ဆီချက်ခေါက်ဆ၊ဲွ သမီးက ဆီချက်ခေါက်ဆွဲ ကြိုက်တယ်တ့၊ဲ တစ်ခါမှ မစားဖူးဘူးတဲ့။ သမီးကို ပြောလိုက်တယ် နောက် အများကြီး ဝယ်ကျွေးအုံးမယ်လို့။

မိဗျိုင်းက အနှိပ်သည်လုပ်တာတဲ့၊ ဒီရန်ကုန်မှာ အနှိပ်ခန်းရှိတယ်ဆိုတာ ငါတစ်ခါမှ မကြားဘူးပါဘူး၊ ဟို နိုင်ငံခြားမှာ နေတုန်းက မဂ္ဂဇင်းကြော်ငြာတွေမှာ တွေ့ဘူးတဲ့ အနှိပ်ခန်းမျိုးနေမှာ။ အနှိပ်ခံတဲ့ သူက ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပုဝါပိုင်းလေးဘဲ ခါးမှာ အုပ်ထားပြီး အနှိပ်ခံရတဲ့ဟာမျိုးလား မသိဘူး၊ မသာွ းရပဲ ါဘူး၊ မိဗျိုင်းရှေ့မှာ ငါ ပုဝါပိုင်းလေးနဲ့ ဘယ်လိုနေရမဲ လ။ဲ အရင်တခါ တွေ့တဲ့ ဆိုင်ရှေ့က စောင့်တာပဲ ကောင်းပါတယ်။

မိဗျိုင်းကို သာွ းကြိုမှဖြစ်မှာ၊ ဘတ်စ်ကားနဲ့ သူ့ဟာသူ ပြန်မယ်ဆို အိမ်ပြန်ရောက် နောက်ကျမှာပေါ့၊ အရင်က သူဒီလိုမျိုးနေခဲ့ပေမဲ့ ခု ငါရှိနေပြီပ၊ဲ ဒါတွေ ငါလုပ်ပေးလို့ ရနေတဲ့ဟာ၊ အပန်းလဲမကြီးဘူး၊ ငါလဲ နေ့တိုင်းတွေ့ချင်နေတဲ့ဟာ၊ သမီးလဲ သူ့အမေနဲ့ မြန်မြန်တွေ့ချင်မှာပေါ့၊ ဖြစ်နိုင်ရင် မိဗျိုင်းတို့ သားအမိ ငါ့တိုက်ခန်းမှာဘဲ ခေါ်ထားလိုက် ချင်တာ၊ ငါ့ဆီမှာ အခန်းအပိုလဲ ရှိတာဘ၊ဲ သူတို့ အဲဒီမှာနေပေါ့၊ ခု သူတို့နေနေတာ ဆင်းဆင်းရရဲ ၊ဲ လျှပ်စစ်မီးလဲ မရှိ၊ အို ထိုင်စရာ ခုံတောင်မရှိဘူး၊ သနားစရာ။

မိဗျိုင်းကို ငါ့ဆီမှာ လာနေရင် အရမ်းကောင်းမှာ၊ ငါ့ဆီမှာလာနေဖို့ ဘယ်လိုပြောရင် ကောင်းမလဲ မသိဘူး၊ သူဘယ်လက်ခံမလ၊ဲ ငါနဲ့ မနေ့တနေ့ကမှ သိတ့ဟဲာ၊ ပြီးတော့ သွေး သားလဲ မတော်စပ်၊ ဒီမှာတော့ အမျိုးမတော်ရင် အတူလာနေဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်တယ်၊ နိုင်ငံခြားမှာတော့ ဒီလို သွေးမတော် သားမစပ်လဲ အတူတူ အခန်းဖေါ် နေနေကြတာဘဲ၊ အို ခုလောလောဆယ်တော့ ဒီလိုဘဲ ခဏနေပြီး အချိန်နဲနဲကြာလာရင် ငါ့ဆီပြောင်းနေပါလားလို့ ပြောကြည့်ရမယ်။

မေမေကလဲ ခုမှ ဦးဦးကို အိမ်ခေါ်လာတယ်၊ အစောကြီးကတည်းက ခေါ်လာတာ မဟုတ်ဘူး၊ ပထမတော့ ဦးဦးက မျက်နှာတည်တည်ကြီးနဲ့ နေတော့ သမီးက ကြောက်တာပေါ့၊ နောက်တော့ ဘယ်ကြောက်တော့မှာလဲ ဦးဦးက သဘောကောင်းမှန်း သိသာွ းတ့ဟဲာ၊ မနေ့ကတည်းက နဲနဲတော့ သိပါတယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ ကြောက်တာကတော့
ကြောက်သေးတာပေါ့၊ သမီးကမှ တခြားလူတွေနဲ့မှ သိပ်စကားမပြောဘူးတာ။

ဒီနေ့ဦးဦးဝယ်လာတဲ့ ကိတ်မုန့်က အရမ်းစားကောင်းတာဘ၊ဲ ချိုလဲချို၊ စားရတာ အိအိကလေး၊ အပေါ်ကလဲ အချိုတွေ အုပ်ထားသေးတယ်၊ စားလို့တောင် မဝဘူး၊ မေမေက တစ်ခုဘဲ စားရမယ်ဆိုလို့၊ ဦးဦးကတော့ သမီးကြိုက်သလောက် စားတ့၊ဲ ကုန်ရင် ထပ်ဝယ်ပေးဦးမှာတဲ့၊ မနက်ဖြန် မေမေအလုပ်သွားရင် အများကြီး ထပ်စားအုံးမယ်၊

ဦးဦးဝယ်ပေးတဲ့ အကျႌလေးကလဲ လှလိုက်တာ၊ သမီးမှာ အလဲ ို အကျႌလှလှလေး တစ်ထည်မှ မရှိဘူး၊ သမီးပျော်လိုက်တာ၊ ဦးဦးက အရမ်းသဘောကောင်းတာဘ၊ဲ ပိုက်ဆံတေလွ ဲ အများကြီး ရှိမယ်ထင်တယ်၊ ကားလရဲ ှိတယ်။ ဦးဦးကားကြီးနဲ့ အပြင်လျှောက်သာွ းပြီး အစားအသောက်တွေ လျှောက်စားရတာလဲ ကြိုက်တယ်၊ သမီးတို့ဆီ မုန့်တွေ အများကြီးဝယ်ပြီး နေ့တိုင်းလာရင် ကောင်းမယ်။

ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… သမီးက ဦးဦးကို မွှေးမွှေးပေးတော့ ဦးဦးက သမီးကို မွှေးမွှေး ပြန်ပေးတယ်တော့၊ သမီးကို မေမေကလလွဲ့ ို ဘယ်သူမှ မွှေးမွှေးမပေးဖူးဘူး၊ ဘယ်သူမှလဲ သမီးကို မချစ်ပါဘူး၊ သမီးက ရုပ်ဆိုးတာကိုး၊ ဦးဦးကရော သမီးကိုချစ်လား၊ ချစ်လို့ သမီးအတကွ ် မုန့်တွေ အကျႌတွေ ဝယ်လာတာပေါ့နော်၊ ဟုတ်တယ်မှတ်လား။ ဦးဦးသမီးတို့ဆီ နေ့တိုင်းလာနော်။
XXXXXXX

ကိုး။

ဟယ်… ထူးထူးဆန်းဆန်း ဒီနေ့ အကိုလာကြိုတော့ ကားထဲမှာ သမီးလဲ ပါလာတယ်။ အကိုက သမီးကို အရင်သွားခေါ်လာတာ ထင်တယ်။ အကိုက ဒီလိုဘဲ တခါတလေ မပြောမဆိုဘဲ ဇွတ်ဇွတ်လုပ်တတ်တယ်၊ ခု ဘာလုပ်ဖို့ သမီးကို အရင်သွားခေါ်ခဲ့တာလဲ မသိဘူး။ ရပ်ထားတ့ကဲား ပြတင်းပေါက်က ခေါင်းပြူပြီး လက်လှမ်းပြနေတဲ့ သမီးကြောင့် ခြေလှမ်းကို ခပ်သကွ်သကွ ် လှမ်းလိုက်တယ်။ အနီးရောက်တော့ သမီးက မေမေ မေမေနဲ့ လှမ်းခေါ်တယ်။

“သမီးက ဦးဦးနဲ့ လိုက်လာတာလား” ကားတံခါးကိုဖွင့် ဝင်ထိုင်ရင်း သမီးကို လှမ်းမေးလိုက်တယ်၊ မေးပြီးမှ ဟုတ်သားပဲ သမီးကို အကို့ကားထမဲ ှာ တွေ့တဲ့နောက်မှတော့ အကိုနဲ့ မလိုက်လာလို့ ဘယ်သူနဲ့ လိုက်လာရမှာလဲ ဆိုပြီး ကိုယ့်မေးခွန်းကို ကိုယ်ဖာသာ ကိုယ်ရီချင်သွားတယ်။ သမီးကတော့ ခလေးပီပီ ဘာမှ သတိမထားမိဘဲ…
“ဟုတ်တယ်လေ မေမေရဲ့၊ ဦးဦးက သူ့အိမ်မှာ သမီးတို့ကို ဒန်ပေါက်ကျွေးမှာတဲ့၊ ဒါကြောင့် ဦးဦးက သမီးကို အရင်လာခေါ်တာ”
“ဟုတ်လားအကို”
ဆိုတော့ အကိုက ပြုံးပြီး ခေါင်းညမိ ့်ပြတယ်။

“မေမေ ဦးဦးအိမ်သွားမယ်နော်၊ သမီးတို့မှ မရောက်ဘူးတာ၊ သွားမယ်နော် မေမေ” သမီးက ဝင်ပြောတော့…
“အမယ် ညည်းဦးဦးက ဒန်ပေါက်ချက်တတ်လို့လား မေးကြည့်ပါအုံး”
“ဦးဦးက မချက်ပါဘူး၊ ဆိုင်က ဝယ်ကျေးွ မှာ၊ သမီးတို့က ဆိုင်ကနေ အားလုံးဝယ်သာွ းပြီး ဦးဦးအိမ်မှာ သာွ းစားကြမှာ၊ ဟုတ်တယ်နော် ဦးဦး”

အမယ်… သမီးက အစီအစဉ်ကို သူ့ဦးဦး ကိုယ်စား ပြောပြတယ်။ လမ်းမှာ သူတို့ အချင်းချင်း နားလည်မှု ယူခဲ့တာနဲ့ တူတယ်။

အမလေး… အကို့အိမ်ကြီးက ကောင်းလိုက်တာ။ ဒါ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတဲ့၊ အောက်မှာ ကားရပ်ပြီး အပေါ်ကို ဓါတ်လှေခါးကြီး စီးပြီးတက်ခဲ့ရတာ၊ သမီးက မစီးဖူးလို့ ကြောက်တယ် ထင်တယ်၊ ဓါတ်လှေခါးကြီး အပေါ်တက်သာွ းတော့ လန့်သာွ းတယ်ထင်ရဲ့၊ မိဗျိုင်းလက်ကို အတင်း ဆွဲထားတာ။ အိမ်ထဲရောက်တော့ အထမဲ ှာလဲ တကယ့် အပျံစား၊ မိဗျိုင်း ဝင်တောင် မဝင်ရဲဘူး၊ အကိုက လာပါ… လာပါနဲ့ အတင်းခေါ်နေတာ၊ သိပါတယ် အကိုပြောချင်တာ အားမနာန့၊ဲ ကိုယ့်အိမ်လိုသဘောထား၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ ဒါမျိုးပြောချင်တာ မဟုတ်လား၊ ပြောပါလား၊ တစ်ခါတည်း ခုထိ စကားကို အချိုးပြေပြေ မပြောတတ်သေးဘူး။

သမီးကတော့ အကို့အိမ်ကြီးကို လျှောက်ကြည့်ပြီး မျက်လုံး အဝိုင်းသားနဲ့၊ သမီးလား ဒါမျိုး ဘယ်မြင်ဘူးမလ၊ဲ မိဗျိုင်းတောင် မမြင်ဘူးတဲ့ဟာ၊ ဝယ်လာတဲ့ စားစရာတွေ ထမင်းစားခန်း သာွ းထားတော့ ထမင်းစားပြဲွကီးကလဲ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဖုံတော့ နည်းနည်းတက် နေတာပေါ့၊ အကိုက တစ်ယောက်တည်းနေတာဆိုတော့ အိမ်မှာ လှည်းကျင်းပေးမဲ့သူ မရှိဘူးထင်ပါရဲ့ ၊ ဒီလောက် အိမ်အကောင်းစားကြီးမှာ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်သလို နေနေတာ အံ့ပါရဲ့ ။ နောက်က မီးဖိုခန်းကလဲ ကောင်းလိုက်တာ၊ မိဗျိုင်းတို့လို မီးသွေး မီးဖို မဟုတ်ဘူး ထင်တယ်၊ စင်ကလေးနဲ့၊ မီးကဘယ်လိုထကွ်လဲ မသိဘူး၊ ခလုပ်တွေနှိပ် လိုက်ရင် မီးတောက်တဲ့ ဟာမျိုးလား၊ ဟုတ်မယ် ဟို ဂျာနယ်တွေထဲမှာ ကြော်ငြာပါတဲ့ မီးဖိုမျိုးထင်တယ်၊ ဘာတဲ့ အော်… ဂက်စ်… ဂက်စ်မီးဖို၊ ငါ့နှယ် စဉ်းစားလိုက်ရတာ။

အကိုလား ပျော်နေတာ သိသာကြီး၊ ပြောပါလား ညီမရေ အားမနာနဲ့နော်၊ နေချင်သလိုနေ၊ ဒါကဘာ၊ ဒါကဘယ်လို ပြောပြပါလား၊ ခု အကို့ပုံက ပျာယိပျာယာနဲ့၊ မိဗျိုင်းတို့ နေလို့ထိုင်လို့ ခက်မှာကိုပဲ အားနာနေတ့ပဲ ုံ၊ မိဗျိုင်းကလဲ အကို့အိမ်ရောက်မှ အံ့သြပြီး ဘာပြောလို့ ပြောရမှန်းတောင် မသိ၊ နေပါအုံး၊ ဒီလို နေလို့မဖြစ်ပါဘူး၊ ဒါနဲ့ဘဲ အကို့အိမ် လျှောက်ကြည့်ပြီး အကုန်စပ်စု ပစ်လိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ် အကုန်သိအောင် တစ်ခါတည်း ပြထားခိုင်းမှ၊ နောက်လဲ ဒီအိမ် ခဏခဏ ရောက်တော့မယ်ဆိုတာ စိတ်ထကဲ အလိုလိုနေ သိနေပြီလေ။

အမလေး ရေချိုးခန်းကြီးကလဲ ကောင်းလိုက်တာ၊ ရေစိမ်ချိုးလို့ရတဲ့ ရေကန်ရော၊ ရေပန်းရော၊ အစုံ အစုံ၊ ဒါက ရေနွေးထုတ်ပေးတဲ့ စက်တ့၊ဲ ရေနွေးနဲ့ ချိုးလို့လရဲ တယ်တ့၊ဲ အကိုက ရေတောင် ဖွင့်ပြသေး ဟုတ်တယ်တော့ ရေပူပူကြီးတွေ ထွက်လာတာ၊ အော်… အော်… အပူနဲ့အအေး ဒီလို ညှိပြီး ရေနွေး နွေး လေးရအောင် လုပ်ရတယ်တ့၊ဲ ဓါတ်ပုံကြော်ငြာထဲမှာသာ မြင်ဘူးတ့ဟဲာတွေ အကုန် အကိုအိမ်ထဲ့ ရောက်နေသလပို ဲ၊ အိမ်သာကလဲ ဘိုထိုင်ဆိုလား၊ မိဗျိုင်းတစ်ခါမှ အလဲို အိမ်သာမတက်ဖူးဘူး၊ အိမ်သာက တံခါး ၂ ပေါက်နဲ့၊ မီးဖိုခန်းဘက်က ဝင်လဲရ၊ ဟော… ဒီဘက် တံခါးပေါက်ကဆို အကို့ အိပ်ခန်းထဲ တန်းရောက်တာ၊ အမယ် လုပ်ထားတာ ဟန်ကျသား၊ အခန်းထဲကနေ အိမ်သာတက်ချင်ရင် ဟိုဘက်က ပတ်လာစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။

သမီးကတော့ လျှောက်ကြည့်ပြီး တစ်ခွန်းထဲပြောတယ်။ ဦးဦးအိမ်မှာ တီဗီလဲ မရှိဘူးတဲ့။ အင်း… အင်း… ဟုတ်သားဘ၊ဲ သမီးက တီဗီကြည့်ချင်တာ၊ သမီးက တီဗီမရှိဘူးလဲဆိုရော အကိုက ဝယ်ပေးမယ် ဝယ်ပေးမယ်န့၊ဲ တစ်ခါတည်း သမီးကို ပြောလိုက်တယ် မနက်ဖြန်သွားဝယ်ကြမယ်တဲ့၊ သမီးတို့ ဒီမှာ ဒီည အိပ်ကြ၊ မနက်ဖြန် အိပ်ရာက နိုးတာနဲ့ သာွ းဝယ်မယ်တ့။ဲ ဒါနဲ့ သမီးက အိပ်မယ်နော် ဒီမှာ အိပ်မယ်နော် မေမေနဲ့ ဖြစ်ပါရော။ ဟဲ့… ဟဲ့… အိပ်မလို့ ဖြစ်မလား မေမေတို့မှာ လဲစရာ အကျႌပိုလဲ ပါတာမဟုတ်ဘူး ဆိုတော့ အကိုက ပြုံးတယ်။ သိပါတယ် အကို့အပြုံး၊ သာွ းဝယ်မလို့ မဟုတ်လား။

အကိုကတော့ တကယ်ဘကဲာွ ၊ တားလို့လမဲ ရဘူး၊ တစ်ထည်ဆို မဟုတ်ဘူး၊ ၂ ထည်။ သမီးနဲ့ တစ်ယောက် ၂ ထည်စီ၊ ဒါတောင်မှ အကို့ကိုဆွဲပြီး အတင်းဆိုင်ကထဲ ထကွ်လို့၊ အကိုနေတဲ့ လမ်းထမဲ ှာလဲ ဆိုင်တွေများ ပြည့်လို့၊ ဟော… ဟိုမှာ ဘော်လီဆိုင်၊ အောက်ခံဘောင်းဘီတွေရော ရောင်းတာ၊ အတွင်းခံ တစ်စုံလောက် သာွ းဝယ်ချင်သား၊ ခု ဝတ်ထားတာက တစ်နေ့လုံး ဆိုတော့ အကျႌသစ်လဲရင် ပြန်မဝတ်ချင်တော့။ ဒါနဲ့ အကို့ကို ခဏခဏဆိုပြီး ဟိုဆိုင်ကို လက်ညိုးညွှန်ပြတော့ အကိုက သဘောပေါက်သား၊ ဒါနဲ့ သမီးကို အကိုနဲ့ ထားခြဲ့ပီး ဆိုင်ထဲဝင်မယ် လုပ်တော့ အနောက်က အကိုကပြေးလာပြီး လက်ထဲ ပိုက်ဆံ တစ်ထပ် ထိုးထည့်ပေးတယ်။ မိဗျိုင်းမှာ ရှိပါတယ် ပြောတာ တစ်ခါတည်း လက်မခံဘူး၊ အတင်းဘ။ဲ

အကိုနဲ့ နေရတာ မိဗျိုင်းအဖို့တော့ လက်ညိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်တာပါဘဲ။ ဘာဖြစ်လို့ မိဗျိုင်းကို ဒီလောက် အလိုလိုက်နေရတာလဲ အကိုရာ၊ ပြီးတော့ အကို့ကိုကြည့်ရတာ တကယ့်ရိုးရိုးသားသား၊ မိဗျိုင်းနဲ့ နေတာကိုဘဲ သူပျော်နေတဲ့ပုံ၊ မိဗျိုင်းပြောချင်တာက မိဗျိုင်းတွေ့ဘူးတဲ့ သူတေလွ ို မိဗျိုင်း အသားကို စားချင်တဲ့ အရိပ်အယောင်တောင် မတေ့၊ွ ညအိပ်တော့လဲ အကိုက မိဗျိုင်းတို့ သားအမိကို သူ့ကုတင်မှာ အတင်းပေးအိပ်ပြီး သူကတော့ အိမ်ရှေ့က ဆိုဖာပေါ်မှာ။ ဘယ်လိုမှ ငြင်းလို့လဲ မရဘူး၊ ပြောလို့လမဲ ရဘူး၊ အတင်းဘဲ သူ့ကုတင်မှာ အိပ်ခိုင်းတာ၊ အကို့အိမ်မှာ အခန်းပိုရှိပေမဲ့ ခင်းအိပ်စရာ မွှေ့ယာမရှိလို့တ့။ဲ ညနေက အပြင်ထကွ်တော့ ဝယ်ဖို့ မေ့သွားတာတဲ့။ မေ့မှာပေါ့ တခါတည်း ပျော်နေတာကိုး။ မိဗျိုင်းလေ အကို့အိပ်ယာမှာ အိပ်တော့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးပဲသိလား၊ ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး၊ မိဗျိုင်း စိတ်ထဲမှာလေ စိတ်ထဲမှာလေ… အကိုက အင်း… အကိုက မိဗျိုင်း ဘေးနား လာတိုးအိပ်ရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့တောင် တွေး မိတယ် သိလား၊ မိဗျိုင်းတော့ အကို့ကို အကို့ကို အို…
မိဗျိုင်းမသိဘူး၊ မဖြစ်ပါဘူး အကိုရယ်၊ မိဗျိုင်းက အကိုနဲ့ မတန်ပါဘူး။

သမီးကတော့ မိဗျိုင်း လက်မောင်းကို ကိုင်ပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်လ့၊ို မနက်ဖြန် အကိုဝယ်ပေးမယ့် တီဗီကို အိပ်မက်များ မက်နေသလားတောင် မသိဘူး၊ အိပ်ပျော်နေတာ တောင် မျက်နှာကပြုံးလို့။

အင်း သမီးတော့ ငါ့အိမ်မှာ ပျော်တယ်တဲ့၊ ဦးဦးအိမ်မှာ နေမလားဆိုတော့ အင်း… နေမယ်တ့၊ဲ ကလေးကတော့ နေချင်မှာပေါ့၊ အဓိက,က လူကြီး၊ မိဗျိုင်းနေပါ့မလား မသိဘူး၊ သမီးကို ခဏခဏ ဒီခေါ်လာပြီး မိဗျိုင်းကိုပါ နေဖို့ လုပ်ရမယ်။ မနက်ဖြန် သမီးလိုချင်တဲ့ တီဗီကို အကြီးကြီး ဝယ်လိုက်မယ်၊ အရင်က ဘယ်ဝယ်ထားမလဲ ငါမှ တီဗီမကြည့်တာ၊ ငါက ငါသင်ထားတဲ့ပညာနဲ့ ဆိုင်တဲ့ စာအုပ်တေဘွ ဲ ဖတ်တာ၊ ဒါတောင် ဖတ်လို့ မကုန်နိုင်ဘူး၊ တီဗီကြညဖ့် ို့ အချိန်ဘယ်ရှိမလဲ၊ ခုအိမ်တောင်မှ ရှေ့နေကြီးက အကုန်လုပ်ပေးသွားလို့ ဒီလိုပြည့်စုံနေတာ၊၊ ငါကနိုင်ငံခြားက ပြန်လာတာဆိုတော့ ပစ္စည်းတေကွ ို အားလုံး နိုင်ငံခြား စံချိန်မှီ လုပ်ပေးသွားတာတဲ့။ နောက်ပြီး သမီးအတကွ ် တီဗီတင်ဘယ်ကမလ၊ဲ အခေေွ တြွကည့်ဘို့ စက်ရော၊ အခန်းပိုထဲမှာ သူတို့သားအမိ အိပ်ဖို့ ကုတင်ရော မွေ့ယာရော၊ အကုန် သွားဝယ်လိုက်မယ်၊ တစ်ခါတည်း သမီးကို ဦးဦးအိမ်က မပြန်ချင်အောင်ကို လုပ်ပစ်လိုက်မယ်။

သမီးက တဖြေးဖြေးနဲ့ ငါ့ကို ပိုရင်းနှီးလာပြီ၊ ညနေက ဒန်ပေါက်တွေ စားပြီး မုန့်အချိုကို ငါ့ပေါင်ပေါ်လာထိုင်လို့ ငါ့ကို ခွံ့ကျွေးတယ်။ သူ့အမေခိုင်းလို့ မဟုတ်ပါဘူး၊ သူ့အမေက နောက်မှာ ပန်းကန်တွေ သိမ်းနေတာ၊ ငါကူတာမရဘူး၊ သူ့ဖာသာသူ လုပ်မယ်တဲ့။ သာွ း… အိမ်ရှေ့မှာ သာွ းနေတ့၊ဲ အဲဒါ အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေတုန်း သမီးက မုန့်ထည့်ထားတဲ့ ပန်းကန်ယူလာပြီး ငါ့ပေါင်ပေါ် ကျကျနနထိုင်လို့ ငါ့ကို ခွံ့ကျွေးတာ။ နောက်သူ့အမေ ထွက်လာတော့ သူ့အမေကိုလဲ ပြေးပြီး ခွံ့ကျွေးတာ၊ ငါ့ဆီပြေးခွ့ံလိုက်၊ သူ့အမေ ပြေးခွ့ံလိုက်၊ သူလဲစားလိုက်နဲ့ သမီးကပျော်နေတာ။ မိဗျိုင်းလဲ ပျော်နေတာ ငါသိတယ်။ ငါကတော့ အပျော်ဆုံးပေါ့။

ဦးဦးအိမ်ကြီးက ကောင်းလိုက်တာ၊ သမီးကို ဒီမှာ လာနေမလားတဲ့၊ နေမှာပေါ့လ့၊ို ဦးဦးက တကယ်သမီးတို့ကို ခေါ်ထားမလို့လား၊ မေမေ့ကိုလဲ ခေါ်ထားမလား၊ ခုတောင် သမီးက ပြန်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မေမေရော၊ သမီးရော၊ ဦးဦးရော ဒီအိမ်မှာ အတူတူနေရင် ကောင်းမှာ။
XXXXXXX

တဆယ်။

ဟာ… ဘယ်လိုဖြစ်တာလ၊ဲ မိဗျိုင်းဆီက ဖုန်းလာတော့ ကိုယ့်နားကိုတောင် ကိုယ်မယုံ၊ သူ အဖမ်းခံရလို့တဲ့၊ ရဲစခန်းမှာတဲ့၊ သူလုပ်တဲ့ အနှိပ်ခန်းက တရားမဝင်ဖွင့်ထားလို့ ဖမ်းတာဆိုလား၊ သမီးကို ခဏခေါ်ထားပေးပါတဲ့။ ခုလာခဲ့ရမလားဆိုတော့ မလာနဲ့တဲ့၊ အကိုက ဘာမှလုပ်တတ်မှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့၊ သမီးကပို ဲ ခဏကြည့်ပေးထားတ့၊ဲ သမီးအတကွ ် မပူနဲ့လို့ ပြောလိုက်တယ်။

သမီးအတကွ်က မပူရပါဘူး၊ ငါ့အိမ်က သမီးနေနေကျဘဟဲာ၊ ပူရတာက မိဗျိုင်းအတွက်၊ ငါဘာလုပ်ရမလဲမသိ၊ ရစဲ ခန်းကို လိုက်သာွ းရမလား၊ ရဲစခန်းရောက်ပြီး ငါဘာလုပ်ရမလဲ၊ ဒီအမျိုးသမီးက ကျနော့်မိတ်ဆွေပါ၊ ကျနော် ပြန်ခေါ်သွားမလို့ဆိုပြီး ပြန်ခေါ်လာလို့ရရင်လဲ ကောင်းသား၊ အာ… ဒုက္ခပါဘ၊ဲ ငါလဲ ဒါမျိုးတွေ တစ်ခါမှ မကြုံဘူး။

အော်… မေ့နေလိုက်တာ ရှေ့နေကြီး ဦးသောင်းထွဋ်ရှိတာဘဲ၊ သူကရှေ့နေဘဲ၊ အမှုအခင်းဖြစ်ရင် ဘာလုပ်ရမယ် သူသိမှာပေါ့။ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊ သူ့ကို အကူအညီတောင်းရမယ်။ ဒီအတိုင်း နေလို့မဖြစ်ဘူး။

ရှေ့နေကြီးကို ဖုန်းခေါ်ပြီး အကျိုးအကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ အရေးထဲ ရှေ့နေကြီးက
မေးခွန်းတွေ တပုံတခေါင်းကြီး မေးနေသေးတယ်။ ဘယ်တုန်းက သိတာလ၊ဲ ဘာလနဲ ဲ့၊ နောက်ဆုံးတော့ ရှေ့နေကြီးက ငါကြည့်လုပ်လိုက်မယ်တဲ့။ တော်သေးတယ် ရှေ့နေကြီးက ကူညီမယ်ပြောလို့။

မိဗျိုင်းတစ်သက်မှာ ဒါပထမဆုံး အကြိမ် အဖမ်းခံရတာပါဘဲ။ ကြောက်လိုက်တာ လာဖမ်းတုန်းက၊ ငါတော့သွားပါပြီ၊ ထောင်ကျပြီလားမသိ၊ သမီးတော့ တစ်ယောက်တည်း ဒုက္ခပါဘ၊ဲ ငါမရှိရင် သမီး ဘယ်လိုနေမလ၊ဲ တစ်ခါမှ ဒီလိုမကြောက်ဘူး၊ အရင်တုန်းက ရဲစခန်း ရောက်ဘူးပါရဲ့၊ ကိုယ်တိုင် အဖမ်းခံရလို့ ရောက်တာမှ မဟုတ်တာ၊ လင်ဆိုးမယားဘဝနဲ့ပဲ ရောက်ဖူးတာ။

မိဗျိုင်း တစ်ယောက်တည်းဆို ဒီလောက်ကြောက်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ခု သမီးရှိနေလ့၊ို ငါထောင်ကျသွားရင် သမီးဘယ်လိုနေမလ၊ဲ ဒါကိုဘဲ တွေး တွေး ပြီးကြောက်တာ၊
တော်သေးတယ် အကိုရှိလ့။ို အကို့ကို ဖုန်းဆက်ပြီး သမီးကို ကြည့်ထားပေးဖို့ ပြောရတယ်။ တော်သေးတယ် အကိုက လိုလိုမယ်မယ်ဆိုပြီး ဖုန်းနံပါတ်ပေးထားလို့။ ဖုန်းနံပါတ်သာ မရှိလို့ကတော့ အကို့ကို ဘယ်လိုဆက်သွယ်ရမှန်းတောင် မသိ။ ငါက အကို့အိမ်ဘဲ ခဏခဏ ရောက်ဘူးတာ လိပ်စာတောင် သေချာသိတာ မဟုတ်ဘူး။

အကိုကတော့ သမီးအတကွ ် မပူနဲ့လို့ ပြောတာပဲ၊ အကို့ကိုတော့ ယုံပါတယ်၊ သမီးကို ခေါ်ထားမှာ သေချာတယ်၊ အခု ငါ့အဖြစ်ကိုသိတော့ ငါ့ကို အထင်သေးရောပေါ့၊ မတတ်နိုင်ဘူး၊ အစကတည်းက ငါ့ဘဝကလဲ ကောင်းတာမှ မဟုတ်တာ၊ ငါနဲ့ အကိုတော့ ဝေးပြီပေါ့။ အင်းလေ တစ်နေ့နေ့တော့ ဝေးမယ်ဆိုတာ အစကတည်း သိပြီးသားပါ၊ ငါမလွတ်မချင်း သမီးကို ကြည့်ထားပေးရငပ် ဲ တော်လှပါပြီ။ အကိုက ကြည့်ထားပေးမှာပါ။ မိဗျိုင်းကို အထင်သေးပြီး သမီးကိုတော့ ပစ်ထားမယ် မထင်ပါဘူး။ အကိုက ဒီလိုလူမျိုးတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။

အယ်တော့ အကိုလွှတ်လိုက်တဲ့ ရှေ့နေကြီးတ့၊ဲ စခန်းမှူးကြီးကတောင် ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံနေလိုက်တာ၊ သူက မိဗျိုင်းကို ခေါ်တွေ့ပြီး မေးခွန်းတွေ မျိုးစုံမေးတာ။ မိဗျိုင်းက အကုန် အမှန်အတိုင်းဘဲ ပြောလိုက်တာဘ။ဲ အင်းလေ… ကိုယ်က မဟုတ်တာလုပ်တာမှ မဟုတ်ပ၊ဲ သူများပစ္စည်း ခိုးတာလဲမဟုတ်၊ သတ်တာလမဲ ဟုတ်၊ မိဗျိုင်း ငတ်လို ့ ဒီအလုပ်လုပ်တာ၊ မိဗျိုင်းနဲ့ အကို့အကြောင်းလဲ မေးတယ်၊ မိဗျိုင်းနဲ့ အကိုက အင်မတန် ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆေေွ တလွ ့ို ပြောလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အင်မတန် ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆေဘွဟဲာ။

ရှေ့နေကြီးက ပြောတယ်၊ သူသာွ းတွေ့ပြီးပြီတဲ့၊ စခန်းမှူးနဲ့ ညှိခဲ့တယ်တဲ့၊ လွတ်မယ်လို့ ပြောတာပဲ၊ ပိုက်ဆံတော့ နည်းနည်းပါးပါး ကုန်မယ်တဲ့၊ ကုန်ပစေလို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ဘယ်တော့လတွ်မှာလဲ မေးတော့ ချက်ခြင်းလွှတ်လို့ မရဘူးတဲ့၊ တရက် နှစ်ရက်တော့ ကြာမယ်တဲ့။ ဘယ်လိုလုပ်မလဲတော့ မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သေချာအောင် ထပ်မေးလိုက်တယ် တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက်ဆို တကယ်လတွ်မှာလားလို့၊ ရှေ့နေကြီးက သေချာတယ်တ့၊ဲ ဒီတော့မှ စိတ်ထဲက နည်းနည်းပေါ့သာွ းတယ်။ ပြီးတော့ ပြောသေးတယ်၊ မိဗျိုင်းအတွက် နေဖို့ထိုင်ဖို့ စားဖို့သောက်ဖို့ သူ စီစဉ်ခဲ့တယ်တဲ့၊ စိတ်ပူစရာ မလိုဘူးတဲ့။ အင်း…
ရှေ့နေကြီး ကယ်လို့။ ဘာဖြစ်ဖြစ် မိဗျိုင်း တကယ်လတွ်ဖို့က အရေးကြီးတယ်။

ဦးဦးက သမီးကို ခေါ်လာပြီး မေမေ့ကိုလဲ မတွေ့ဘူး၊ မေမေဘယ်မှာလဲ မေးတော့ မေမေက အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စရှိလို့ အရင်က နေခဲ့တဲ့ နေရာ ခဏပြန်သွားတယ်တဲ့။ ၂ ရက်လောက် ကြာမယ်တဲ့၊ အဲဒါ ဦးဦးနဲ့ ခဏနေရမှာတ့။ဲ နေမှာလားသမီးလို့ မေးတော့ နေမှာပေါ့လ့။ို ဦးဦးအိမ်မှာ ဘယ်လောက်ဇိမ်ကျလ။ဲ အင်… မေမေက မရှိတော့ သမီးကို သမီးကို ဘယ်သူက ရေချိုးပေးမှာလဲ၊ ည အိပ်ရင် သမီးက မေမေ့လက်မောင်းကို ကိုင်ပြီးမှ အိပ်တတ်တာ၊ ခု မေမေမရှိတော့ သမီးက ဘယ်သူနဲ့ အိပ်ရမှာလဲ။
ဦးဦးကိုပြောတော့ ဦးဦးက သူချိုးပေးမှာပေါ့တဲ့၊ ချိုးလဲ မချိုးပေးတတ်ဘူး၊ ရေပန်းကြီးနဲ့ပဲ လောင်းနေတာ၊ မေမေဆို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာဆိုမှ ဆပ်ပြာတိုက်တာ၊ တကိုယ်လုံးလဲ မတိုက်ဘူး၊ ဟိုနားနဲနဲ၊ ဒီနားနဲနဲ၊ မေမေဆို တကိုယ်လုံး တိုက်တာဆိုမှ အင်း အင်း၊ မေမေဆို ချေးတွန်းပေးတာဆိုမှ အင်း… အင်း ဆိုပြီး လက်ကိုလာပွတ်တာ၊ မှုတ်ပါဘူး မေမေက ဒီနေရာတွေ၊ ဒီနေရာတွေ လဲပွတ်ပေးတာဆိုမှ အင်း… အင်း ဆိုပြီး လာလုပ်တာ၊ ဦးဦးက မေမေလောက်လဲ ချိုးမပေးတတ်ဘူး၊ ခစ်… ခစ်… ဒါပေမဲ့ ဦးဦးနဲ ့
ရေချိုးတာပျော်တယ်၊ ဦးဦးကို ရေနဲ့ပက်တော့ ဦးဦးက ဟဲ့… ဟဲ့… စိုကုန်ပြီ စိုကုန်ပြီနဲ ့ ရီစရာကြီး။

သမီးက တစ်ယောက်တည်း မအိပ်တတ်ဘူးတဲ့၊ ဒီတော့ သမီးကို အနားခေါ်သိပ်ရတာပေါ့။ သမီးက လက်မောင်းကို လာဖက်ပြီးအိပ်တာ၊ သူ့အမေကိုလဲ ဒီလို ဖက်အိပ်တာတဲ့။ အင်း… အင်း အိပ်ပေါ့၊ သူ့အမေမှ မရှိတာ၊ မလယွ်ဘူး ကလေးတစ်ယောက်ကို ထိန်းရတာ၊ ဝေရာဝစ္စတွေက အများသား၊ ကိုယ်ကမထိန်းဘူးလို့သာ မသိတာ၊ တကယ်ထိန်းကြည့်မှ သိတယ်။ သူ့အမေရှိမှဖြစ်မှာ။

ငါ့နှယ်နော် ဒီနေ့ အိပ်လို့လဲမပျော်ပါလား၊ ရင်ထဲမှာ တဒိန်းဒိန်းန့၊ဲ သမီးကို ရေချိုးပြီးကတည်းက ဒိန်းနေတာ၊ စိတ်ထဲမှာတော့ သိနေသလိုဘဲ ဘာကြောင့် ဒိန်းတယ်ဆိုတာ၊ သမီးကို ရေချိုးပေးသလို သူ့အမေကို ချိုးပေးလို့ရရင် ကောင်းမယ်၊ မိဗျိုင်းကို ငါလက်ထပ်ယူလိုက်ရင်တော့ အဲဒါတွေအားလုံး အဆင်ပြေသာွ းမှာ၊ သူလဲ ပင်ပင်ပန်းပန်း ဘာမှလုပ်စရာ မလိုတော့ဘူး၊ ငါလဲ လိုချင်တာ အကုန်ပြည့်စုံသွားမယ်၊ မိဗျိုင်းက ငါ့ကိုယူပါ့မလား မသိဘူး၊ အို… ဒါက သူဆုံးဖြတ်ရမှာ၊ အဓိက,က သူ့ကို ပြောဖို့၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိ၊ ဘေးကအိပ်နေတဲ့ သမီးကို လှမ်းကြည့်တော့ သမီးအရိပ်က မှုန်ဝါးဝါး။ ဒီလိုဘဲ မျက်မှန်ချွတ်ထားရင် ဘာကိုမှမသကဲ။ဲွ
XXXXXXX

ဆယ့်တစ်။

မိဗျိုင်း မနက်ဖြန် လတွ်မယ်တဲ့ ရှေ့နေကြီးက ပြောတယ်။ သူပဲ အိမ်ခေါ်လာပေးမယ်တဲ့။ အိမ်မှာပဲ စောင့်နေတဲ့၊ ဘယ်အချိန်လောက်လဲဆိုတော့ နေ့လည်လောက်တ့၊ဲ ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူး ကျေးဇူးဆိုပြီး ကျေးဇူးကိုပဲ ဗုန်းဘောလအော သုံးလိုက်ရတယ်။ ကိုယ်တိုင် သွားခေါ်ချင်ပေမဲ့ ငါက ဘာမှသိတာမဟုတ်တော့ မဖြစ်နိုင်မှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိပြီးသား။ အင်းလေ အိမ်ကစောင့်တာဘဲ ကောင်းပါတယ်။

မိဗျိုင်းလွတ်လာရင် ငါဘာလုပ်ရမလဲ၊ ငါသူတို့ကို သူတို့အိမ် ပြန်မလွှတ်ချင်တော့ဘူး၊ ရှေ့နေကြီးကို ပြောပြီး တစ်ခါတည်း လက်ထပ်ခိုင်းရင် ကောင်းမလား၊ အို… မိဗျိုင်းကရော လက်ခံပါ့မလား၊ ရှေ့နေကြီးကို ပြောပြီးမှ မိဗျိုင်းက လက်မခံရင် ရှက်စရာ။ မိဗျိုင်းကို အရင်ပြောကြည့်ရင် ကောင်းမယ်၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲ မသိ၊ သမီးကတော့ ငါ့ဆီမှာပဲ နေချင်တာ၊ သမီးကိုပဲ ပြောခိုင်းရင် ကောင်းမလား၊ ဘယ်လိုပြောခိုင်းရမလဲ၊ မေမေ သမီးတို့ ဦးဦးအိမ်က မပြန်တော့ဘူးလို့ သမီးမေမေကို ပြောဆိုပြီး ပြောခိုင်းရင် မိဗျိုင်း ဘာပြောမလဲ မသိ၊ အရင်ကလဲ သမီးက အဲလိုမျိုး သူ့အမေကို ခဏခဏ ပြောဖူးတာပ။ဲ

မဖြစ်ပါဘူး၊ ငါ့ဖာသာ ငါပြောမှ ဖြစ်မယ် ထင်တယ်၊ မိဗျိုင်းကတော့ ငါ့ကို ပစ်ပစ်ခါခါ လုပ်မယ် မထင်ပါဘူး။ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ၊ ငါ ပြောရမယ့် စကားတွေ အရင်ရေးထားမယ်၊ ပြီးတော့ မိဗျိုင်းကို အဲဒီအတိုင်း ပြောရမယ်၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊ ဒါမှ အစီအစဉ်ကျမှာ၊ အာ… စာရကွ်ကြီး ကိုင်ပြီး ပြောလို့တော့ မဖြစ်ဘူး၊ မိန့်ခွန်းပြော သလိုဖြစ်နေအုံးမယ်၊ သေသေချာချာ အလတွ်မှတ်ထားပြီး ပြောရမယ်၊ ခုထကဲ စရေးထားရမယ်။ ဘယ်ကနေ စရမလဲ…

ညီမ အကို့အိမ်က မပြန်နဲ့တော့၊ ညီမ အကိုနဲ့ အတူတူနေတော့၊ ညီမ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်နဲ့ အကိုနဲ့နေ၊ ညီမကို အကိုလက်ထပ်မယ်၊ ညီမကို အကိုချစ်တယ်၊

ဟာ… အခုမှ သေချာသိတယ်၊ ငါ မိဗျိုင်းကို ချစ်နေတာဘဲ၊ ချစ်တဲ့အကြောင်း တစ်ခါမှတောင် မစဉ်းစားဖူး၊ ခုမှ ငါမိဗျိုင်းကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာ သေချာသိတယ်၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ချစ်တယ် ချစ်တယ်၊ ဒါနဲ့ပဲ အဲဒါ ချစ်တယ်ဆိုတာပဲ စာရကွ်ထဲ ထပ်တလလဲ ဲ ရေးမိတယ်။

ရေးကောင်းကောင်းနဲ့ ချစ်တယ်ဆိုတာချည်း စာရကွ်တစ်ခုလုံး နေရာလွတ် မကျန်အောင် ရေးနေတုန်း အခန်းထဲ သမီးပြေးဝင်လာပြီး ဦးဦး ဦးဦး ဘာလုပ်နေတာလဲ မေးတော့ အော် ဦးဦး စာရေးနေတာ သမီးဖတ်တတ်လား ဆိုတော့ ဟင်အင်း မတတ်ဘူးတ့၊ဲ ဒါဆို သမီးက စာတတ်အောင် ကျောင်းသာွ းရမယ် ပြောတော့ သမီးက ဟင်အင်း… ဟင်အင်း… ကျောင်း မသာွ းချင်ဘူးတ့၊ဲ ဘာလို့လဲ သမီးလို့ မေးတော့ ဟင်အင်း မသာွ းချင်ပါဘူး သာွ းရင် သမီးကို ဝိုင်းစကြမှာလို့ ငိုမဲ့မဲ့လေး ပြောတော့ သမီးကို သနားပြီး ပေါင်ပေါ်ပွေ့တင်လို့ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားမိတယ်။

“သမီးက ဦးဦးကို ချစ်လား”
“ချစ်တာပေါ့”
“မေမေ့ကိုရော”
“အင်း… ချစ်တာပေါ့”
“ဦးဦးနဲ့ မေမေ ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်လဲ”
“၂ ယောက်စလုံးကိုချစ်တယ်”
“မဟုတ်ဘူးလေ သမီးကလဲ ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်လဲလို့ မေးတာ”
“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ဦးဦးကလဲ ဦးဦးကို ပိုချစ်တာပေါ့”
“လိမ်ပြီ လိမ်ပြီ၊ သမီးနော် သမီး၊ မှန်မှန်ပြော၊ မေမေ့ကို ပိုချစ်တယ်မို့လား”
“မလိမ်ပါဘူး ဦးဦးကလ၊ဲ တကယ် ဦးဦးကို ပိုချစ်တာ”
“တကယ်လား သမီး”
“အင်း တကယ်ပေါ့”
“ဦးဦးကရော သမီးကိုချစ်လား”
“ချစ်တာပေါ့”
“မေမေ့ကိုရော ချစ်လား”
“အင်း”
“ဒါဆို မေမေနဲ့ သမီး ဘယ်သူ့ကိုပိုချစ်လဲ”
“၂ ယောက်စလုံးကိုချစ်တာပေါ့”
“အာ ဦးဦးနော် ဦးဦး တစ်ယောက်တည်းပြော၊ သမီးလို တစ်ယောက်တည်းပြော”
“သမီးပေါ့၊ သမီးကိုပိုချစ်တာပေါ့”
“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ဒါမှ သမီးရဲ့ဦးဦး”
ဆိုပြီး သမီးကကျနော့်လည်ပင်း သိုင်းဖက်ပြီး ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် မွှေးမွှေးပေးပြပါရော၊ သမီးက ဒီလိုဘဲ သူ့ကို ချစ်အောင် အမြလဲုပ်တတ်တယ်။

“မနက်ဖြန် သမီးမေမေ ပြန်လာတော့မှာ”
“ဟင်… ဒါဆို သမီးတို့ အိမ်ပြန်ရတော့မှာပေါ့”
“မပြန်ရအောင် သမီးမေမေကို ပြောပေါ့”
“ဦးဦးပြောပေး၊ မေမေက ဦးဦးပြောရင် နားထောင်မှာ”
“ဦးဦးက ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ”
“မပြန်နဲ့တော့၊ ဒီမှာပဲ နေတော့လို့ ပြောလိုက်ပေါ့၊ လယွ်လယွ်လေး၊ ဦးဦးက တစခ် ါမှ
မေမေ့ကို နေဖို့မပြောတာ မေမေက ပြန်တာပေါ့”
“သမီးကို ပြောတာပဲ”
“မေမေ့ကိုမှ မပြောတဲ့ဟာ၊ သမီးက မေမေ့ကို မေးကြည့်တော့ ဦးဦးကမှ မေမေ့ကို နေဖို့ မပြောတာတဲ့ မေမေက နေလို့ဘယ်ဖြစ်မလတဲ” ့ဲ

ဟုတ်သားဘ၊ဲ ငါတစ်ခါမှ မိဗျိုင်းကို ဒီမှာနေဖို့ မပြောဖူး၊ သမီးကတော့ သူ့ကို နေပါလို့ မပြောလို့ မနေတာတဲ့၊ ဟုတ်မယ်၊ သူ့ကို မခေါ်ဘဲ သူဘယ်လိုနေမလ၊ဲ ငါခေါ်ရမှာပေါ့၊ ပြောလိုက်မယ်၊ ဒီမှာပဲနေတော့လို့၊ သမီးလဲ ငါ့ဘက်ကရှိတာဘဲ၊ ငါပြောရင် သမီးကလဲ သူ့အမေကို မပြန်ဖို့ ကူပြောမှာပေါ့၊ ဟေး… ဟေး… ဟေး… ဟေး… ပျော်လိုက်တာ။

အပျော်စိတ်နဲ့ သမီးကို ပွေ့ချီလို့ ပုခုန်းပေါ်ထမ်းပြီး ချာလပတ် ရမ်းပစ်လိုက်လိုက်တယ်။ သမီးကလဲ ပျော်ပြီး ဟေး… ဟေး… ဟေး… ဟေး… နဲ့ အော်လ့၊ို နောက် အရှိန်လွန်ပြီး အနားက ကုတင်ပေါ် လဲကျပြီး အပျော်စိတ်နဲ့ သမီးကို အတင်းဖက်လို့ ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပြစ်လိုက်တယ်၊ သမီးက တခစ်ခစ် ရယ်ပြီး ကျနော့်ကို အတင်း ပြန်ဖက်ထားတယ်၊ ပျော်လိုက်တာ မနက်ဖြန် မိဗျိုင်းရောက်လာရင် ဒီမှာပဲနေတော့လို့ ပြောပြီး ခုလို တအား ဖက်နမ်းပြစ်လိုက်မယ်၊ ကဲ… ကဲ… ဒီလို ဒီလို တအား နမ်းပြစ်လိုက်မယ်၊ ငါဘာကောင်လဲဆိုတာ မိဗျိုင်း သိအောင်ပြရမယ်၊ ခုမှ သမီးဆီက ရယ်သံပိုညံ သာွ းတယ်။
XXXXXXX

ဆယ့်နှစ်။

မနက်ကတည်းက မိဗျိုင်းကို တမျှော်မျှော်န့၊ဲ နေ့လယ်လောက်ကျမှ ရှေ့နေကြီးက ဖုန်း ဆက်လာတယ်၊ ခု လာနေပြီတဲ့၊ ဒီတော့မှ ရင်ဘတ်ထကဲ အလုံးကြီး ဘုတ်ကနဲ အောက်ကို ပြုတ်ကျသာွ းသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သမီးကို သမီးမေမေ ပြန်လာပြီ တော်ကြာရောက်မယ်လို့ သတင်းကောင်း ပါးလိုက်တော့ သမီးက ဝမ်းသာအားရ အောက်မှာ သာွ းကြိုရအောင်လို့ ပြောတာနဲ့ အင်း… အင်း… ခဏနေ အောက်မှာ သာွ းစောင့်တာပေါ့လို့ ပြောလိုက်တယ်။

ခဏနေတော့ သမီးနဲ့အတူ အောက်ဆင်းလာပြီး ကားဝင်ပေါက်နား သာွ းစောင့်နေလိုက် တယ်၊ သိပ်မစောင့်လိုက်ရပါဘူး၊ ရှေ့နေကြီးက ကျနော်တို့ စောင့်နေတာတွေ့တော့ ကားကို အထထဲ ိ မဝင်တော့ပဲ အနားမှာ ရပ်ပေးတယ်၊ မိဗျိုင်း ကားထကဲ ထကွ်လာတော့ သမီးက မေမေ မေမေ ဆိုပြီး သူ့အမေကို ပြေးဖက်တယ်၊ ကျနော်လဲ ရှေ့နေကြီးနား သာွ းလို့ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောမယ်အလုပ် ရှေ့နေကြီးက ဘယ်လိုလဲ
မောင်ကျော်သက်ရဲ့ အိမ်ကနေတောင် ထိုင်မစောင့်နိုင်တော့ပါလားလို့ ပြုံးပြီးပြောတော့ ကျနော်က မလုံမလနဲ ဲ ့ သမီးက အောက်မှာ သွားစောင့်မယ်လို့ လိုက်ပို့တာပါလို့ ဆိုရင်း ရှေ့နေကြီးကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောလိုက်တယ်၊ ရှေ့နေကြီးက ရပါတယ်ပြန်ပြောရင်း ကျနော့်ကို စေ့စေ့ကြည့်လို့၊ အင်း… ငါလဲဘာမှတော့ မပြောချင်ဘူး၊ မင်းလဲ ပညာတတ်တစ်ယောက်ဘ၊ဲ အသက်လဲ မငယ်တော့ဘူး၊ မင်းဖာသာမင်း ဆင်ခြင် ဆုံးဖြတ်ပေါ့ကွာလို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောရင်း မဝင်တော့ဘူးကွ၊ ငါလဲ ရုံးမှာ ချိန်းထားတာလေးတွေ ရှိသေးတယ်၊ စာရင်းတော့ ထုံးစံအတိုင်း မင်းဆီ ပို့လိုက်မယ်လို့ ဆိုပြီး အားလုံးကို နှုတ်ဆက်လို့ ကားမောင်းထကွ်သာွ းတယ်။

သမီးက သူ့အမေ ဘာဖြစ်တာကို မသိဘဲ အသံစာစာနဲ့ ဦးဦးနဲ့အတူနေခ့တဲ ့ဲ အကြောင်းတွေ စီကာပတ်ကုန်းနဲ့ သူ့အမေကို မှတ်မိသလို ပြန်ပြောနေရဲ့၊ မိဗျိုင်းက တွေ့တွေ့ချင်း ကျနော့်ကို ပြုံးရုံပြုံးပြပြီး ဘာစကားမှမဆို၊ ပြုံးတာတောင်မှ အသက်မပါ၊ ကြည့်ရတာ အချုပ်ကျထားတယ် ဆိုတော့ အားငယ်နေသလိုဘ၊ဲ သမီးက စကားကို တငွ ်တငွ ်ချည်း ပြောတာတောင် အရင်ကလို သမီးကိုတောင် ဟက်ဟက်ပက်ပက် မရှိ၊ ခဏနေတော့ သမီးကတောင် ရိပ်မိတယ် ထင်ပါရဲ့၊ မေမေ မေမေ ဘာဖြစ်နေတာလဲတဲ့။

အိမ်ထဲရောက်တော့ သမီးကို ခေါ်ပြီး နားနားကပ်လို့ သူ့အမေ မကြားအောင် သမီးမေမေကို ဒီမှာနေဖို့ ဦးဦး ပြောလိုက်ဦးမယ်၊ သမီး အိမ်ရှေ့မှာ ခဏထိုင်နေ သိလားလို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တော့ သမီးက သဘောပေါက်ပြီး ခေါင်းညမိ ့်လို့ ကျနော့်နားနား ပြန်ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြန်ပြောတယ်၊ ရအောင်ပြောနော် ဦးဦး၊ သမီးမပြန်ချင်ဘူးတဲ့။ သမီးကို ခေါင်းပြန်ညမိ ့်ပြရင်း မိဗျိုင်းကို လက်ဆလွဲ့ ို အခန်းထဲ
ခေါ်ခ့တဲယ်။

“ညီမကို အကိုပြောစရာရှိလို့”

အကို့စကားကြားတော့ လန့်သာွ းတယ်၊ စောစောက သမီးကို တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ ဘာတေမွ ှာလမဲ သိ၊ ငါ့ကိုများ… ငါ့ကိုများ…
“ညီမ အကို့ဆီမှာဘဲ နေတော့၊ မပြန်နဲ့တော့”
“ရှင်”

အကို့ဆီက စကားကြားရတော့ အံ့သြသာွ းတယ်၊ ထင်တာနဲ့ တခြားစီဖြစ်နေတာကိုး၊ အကို အကို အကို့ကိုကြည့်ရတာ တကယ်ပြောနေပုံပဲ။

“ဟုတ်တယ် မပြန်နဲ့တော့၊ သမီးကိုလဲပြောပြီးပြီ၊ သမီးကလဲ နေမယ်တဲ့”

အကိုကလဲ ဘယ်လိုနေလို့ ကောင်းပါ့မလ၊ဲ ဘာမှလဲ မတော်တဲ့ဟာကို၊ သူဖြစ်ချင်တာဘဲ သူပြောနေတာဘဲ၊ ခေါင်းက အလိုလို ငုံ့သာွ းပြီး မျက်စိက အလိုအလျှောက် စားပွဲပေါ်က စာရွက်ကို သာွ းတွေ့တယ်၊ ဟော… ဒီမှာ အကိုရေးထားတာတွေ ထင်တယ်၊ ဟယ် ငါ့ကို ချစ်တယ်ဆိုပါလား၊ ငါ့ကို လက်ထပ်မယ်တဲ့။

“အကို ဒါ… ဒါ… အကို တကယ်လား” စာရွက်ကိုကိုင်ပြီး အကို့ကို ပြတော့ အကိုက ရှက်သလို ခေါင်းကြီးငုံ့လို့၊ အမလေး သူကပဲ ရှက်နေသေးတယ်၊ စောစောကတော့ လူကို မပြန်နဲ့တော့လေး ဘာလေးနဲ့ပြောပြီး။

“အကို့ ပြောဆို” စိတ်မရှည်သလို ခပ်ဆတ်ဆတ် မေးလိုက်မှ…
“အင်း… အကို အကို… ညီမ ကို…”
“ဟီး… ဟီး… ဟီး… ဟီး… ဟင့်… ဟင့်… ဟင့်… ဟင့်…”
အင်း… တစ်လုံးနဲ့တင် ငိုချင်စိတ်က ဘယ်လိုမှ ထိမ်းလို့မရတော့၊ မျက်နှာကို လက်ဝါးအုပ်ပြီး ငိုချမိတယ်၊ အကို့စကားကိုလဲ ဆုံးအောင် မကြားတော့၊ မိဗျိုင်းတော်ရုံ မငိုတတ်ပါဘူး၊ ဖြစ်လေရာ ဘဝကို အံကြိတ်ပြီး ကြံ့ကြံ့ခံခဲ့တာ၊ ခုတော့ ခုတော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ အကိုနဲ့ကျမှ စကားတစ်လုံးနဲ့ မျက်ရည်ကျတာ။ ဝမ်းသာတဲ့ မျက်ရည်ဆိုတာ ဒါဘဲပေါ့၊ စိတ်ထဲမှာ ဘဝအတကွ ် တင်းထားသမျှ အကို့စကားတစ်လုံးနဲ့ မျက်ရည်အသွင်ပြောင်းပြီး အကုန်သွန်ထုတ်လိုက်တယ်၊ အကိုက နင်ပြန်တော့လို့
ပြောရင်တောင် မျက်ရည်က ကျမှာမဟုတ်။

ဘယ်ကနေ ဘယ်လို အကို့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သာွ းတယ်မသိတော့၊ ငိုနေရင်း အကို့ရင်ခွင်ထဲ ပြိုကျသာွ းတာလား၊ အကိုက ဆွဲဖက်လိုက်တာလား မသိတော့၊ တဟင့်ဟင့် ရှိုက်ငိုနေရင်း သတိဝင်လာတော့မှ ကမန်းကတမ်း…
“အို့… အကို မိဗျိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး နံနေတာ၊ ရေမချိုးတာ ၂ ရက်တောင်ရှိပြီ၊ မနံဘူးလား သူများကို ဖက်ထားတာ”

ဒီအခြေအနေမျိုးကိုတောင် အကိုက သဘောမပေါက်တာ ကြည့်၊ သူ့နဲ့ အတူမနေမှာ
တော်တော်ကြောက်နေတဲ့ပုံ။
“နေမယ်နော် အကိုနဲ့ဘဲ နေမယ်နော် ညီမ”
“အင်း”

မိဗျိုင်းဆီက အင်း… ဆိုတဲ့စကားကိုလဲ ကြားရော အကိုက ဝမ်းသာလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့ မိဗျိုင်းကို အတင်းဖက်ပြီး ရင်ကိုကော့လိုက်တော့ မိဗျိုင်း ခြေဖျားက ကြမ်းပြင်နဲ့တောင် လတွ်သာွ းတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့နှာခေါင်းကြီးနဲ့ မိဗျိုင်း ပါးကို အတင်းလာထိုးပါရော။ ပါးစပ်ကလဲ ဟီး… ဟီး… နဲ့။

“အိုး… အကို့ မိဗျိုင်း တကိုယ်လုံး နံနေပါတယ်ဆို၊ လွှတ်အုံးလေ အကိုကလဲ”
ပြောခါမှ ပိုဆိုးတယ်၊ ဒီတော့ နမ်းနမ်း ကြိုက်သလောက် နမ်းပေါ့၊ မပြောတော့၊ အရှိန်နည်းနည်း ကျတော့မှ…
“နေအုံးနော် အကို၊ မိဗျိုင်းတစ်ကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်နေတာ၊ ရေချိုးအုံးမယ်၊ လွှတ်အုံးလေ အကိုနော် နော်”

ဒီတော့မှ အကိုက မိဗျိုင်းကို လွှတ်ပြီး သမီးရေ သမီးလို့ လှမ်းခေါ်တော့ သမီးက အပြင်က ပြေးဝင်လာတယ်၊ သမီးကို ကောက်ပွေ့လိုက်လို့… “ဟေး… သမီးမေမေက ဒီမှာပဲ နေတော့မယ်တဲ့” ဝမ်းသာအားရပြောပါရော…
“ဟုတ်လား မေမေ ဟုတ်လား၊ ဒီမှာပဲ နေတော့မယ်ဟုတ်လား”

လှမ်းမေးတဲ့ သမီးကို ပြန်မဖြေဘဲ ၂ ယောက်စလုံးကို နောက်က လက်နဲ့ တွန်းထုတ်ရင်း…
“သာွ း… သွား… အိမ်ရှေ့မှာ သာွ းနေကြ၊ မေမေ ရေချိုးအုံးမယ်” ဆိုလို့ အိမ်ရှေ့ထိ အကို့နောက်ကျောကို တွန်းပို့လိုက်တယ်။

“ဦးဦး ဦးဦး မေမေက တကယ်နေမယ် ပြောတာလား”
“အင်းပေါ့ သမီးရဲ့” အပျော်ကို ထိမ်းလ့မို ရ၊ ပွေ့ထားတဲ့ သမီးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်လိုက်တယ်၊ ထုံးစံအတိုင်း သမီးက ကျနော်နမ်းရင် ရယ်ပြီ။

“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်…”
XXXXXXX

ဆယ့်သုံး။

“မေမေ… မေမေ”
ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရင်း တီဗီကြည့်နေတဲ့ သမီးက သူ့အမေ ရေချိုးပြီး ထကွ်လာတာမြင်တော့ မေမေ မေမေနဲ့ လှမ်းခေါ်တယ်၊ မိဗျိုင်းက ကျနော့်အနား ကပ်ထိုင်လိုက်တယ်၊ အရင်ကဆို ခုလို ပူးပူးကပ်ကပ် တစ်ခါမှ မိဗျိုင်းမနေ၊ ခုတော့ သေချာပြီပေါ့၊ မိဗျိုင်းဆီက မွှေးကြိုင်တဲ့ အနံ့တစ်ခုခု ရလိုက်သလိုပဲ၊ ဟား… မွှေးလိုက်တာ။

“မေမေ မေမေ သမီးတို့ ဒီမှာဘဲနေတော့မယ် ဟုတ်လား”
“သမီး ဦးဦးက မေမေရော သမီးရော ဒီမှာပဲ နေရတော့မှာတဲ့”
“ကောင်းတာပေါ့ မေမေရ၊ ဒီမှာဆို ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ၊ တီဗီနဲ့ မွေ့ယာနဲ့၊ တိုက်န့၊ဲ ဇိမ်ပဲဟာကို”
“အမယ် သမီးက ဦးဦးကို ချစ်လို့ မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ ဇိမ်နဲ့ နေချင်လို့ ဒီမှာနေတာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ချစ်တာပေါ့ မေမေကလ၊ဲ ဦးဦးကို ချစ်တာလဲ ပါတာပေါ့၊ မချစ်ရင် ဘယ်လောက် ဇိမ်နဲ့နေရနေရ၊ ဦးဦးအိမ်မှာ မနေပါဘူး”
“လူလည်မလေး”
“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… မေမေကရော ဦးဦးကို မချစ်ဘူးလား”
“သမီး ဦးဦးက မေမေ့ကို ချစ်ရဲ့လားလို့ အရင်မေးပါအုံး”
“ချစ်တယ် ချစ်တယ်၊ ဦးဦးက သမီးကို ပြောပြီးပြီ၊ မေမေ့ကိုလဲ ချစ်တယ်တဲ့၊ နော်… ဦးဦး၊
ပြောလိုက်လေ မေမေ့ကို ချစ်တယ်လို့”
“အကိုနော် ကလေးကို ဘယ်တုန်းက လျှောက်ပြောထားတာလဲ”
“မနေ့ပြောတာ မေမေ၊ ပြောလိုက်လေ ဦးဦးကလဲ မေမေ့ကို ချစ်တယ်လို့၊ မနေ့က သမီးကို
ပြောသလိုလေ” ကျနော်က ဘာမှမပြောဘဲ ပြုံးပဲပြုံးနေတော့၊ သမီးက ပြောလိုက်လေ ပြောလိုက်လေနဲ့ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြောခိုင်းနေတော့…
“အင်းပါ သမီးကလဲ သမီးမေမေ့ကို ဒီလို နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်မယ်” ပြောပြောဆိုဆို မိဗျိုင်းပုခုံးကို လှမ်းဖက်လို့ နားနားကပ်ပြီး ညီမကို အကိုချစ်တယ်လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်၊ မိဗျိုင်းက ရယ်ရင်း… “အကိုကလဲ တစ်ခါတည်း ခုထိရှက်တုန်း” လို့ ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း ကျနော့်နားနား ပြန်ကပ်လို့ တိုးတိုးလေး ပြန်ပြောတယ်။
“မိဗျိုင်းလဲ အကို့ကို တကယ်ချစ်ပါတယ် အကိုရယ်”
“သမီးလဲ မကြားဘူး၊ မသိဘူး… မသိဘူး… သမီးကြားအောင်ပြော”
“သမီးကလဲ လူကြီးဆိုတာချစ်တဲ့အကြောင်း တိုးတိုးလေးဘေဲ ပြာရတယ် သမီးရဲ့၊ နော် အကို”
“အင်း…”
ကဲ… ကြည့် မိဗျိုင်း တတ်ပုံများ။
“ဒါဆို သမီးလူကြီးဖြစ်မှ ဦးဦးကို ဒီလို ဒီလို တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်မယ်”
သမီးက သူ့အမေ လုပ်သလို နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောသလို လုပ်ပြတယ်၊ အိုး… ရယ်သံတေမွ ျား တစ်ခန်းလုံး ညံလို့။ ပျော်စရာ ကောင်းလိုက်တာ။
XXXXXXX

အပိုင်း ၂။

ဆယ့်လေး။

ရုတ်ကနဲ နိုးလာတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတာက သမီး၊ မျက်စိက သေသေချာချာ မမြင်ပေမဲ့ အထိအတွေ့က သမီးမှန်း သေသေချာချာ သိလိုက်တယ်၊ သမီးလက်က ကျနော့်ပေါင်ကြားထဲက ဟာကို ဆုတ်ထားတာကိုး၊ မိဗျိုင်းဆို ဒီလို မကိုင်ထားတတ်၊ သူက ဖက်ပဲဖက်ထားတတ်တာ၊ သမီးကတော့ အိပ်ရင်လူကို ကိုင်ထားတတ်တာ ငယ်ငယ်လေးထကဲ သူ့အကျင့်၊ သူအမေနဲ့့ အိပ်ရင်လဲ သူ့အမေကို ကိုင်ပြီး အိပ်နေကျ၊ ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ် တစ်နေရာရာကို ကိုင်ထားရမှ အိပ်တတ်တာ၊ သူအိပ်ပျော်နေတယ် ဆိုပြီး သူလက်ကလတွ့ ်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်တောင် လတွ်လှ ခဏပေါ့၊ အိပ်ပျော်နေရင်း တန်းလန်း သူအလိုလို့ လက်က ဟိုစမ်း ဒီစမ်းနဲ ့ လျှောက်စမ်းရင်း လှမ်းကိုင်မိမှ ပြန်ငြိမ်သာွ းတတ်တာ၊ သမီးငယ်ငယ်တုန်းက ကျနော်နဲ့ မိဗျိုင်း သမီးအိပ်ပျော်ရင် သူလက်က့ လွတ်အောင်လုပ်လိုက်၊ သူက အိပ်ပျော်နေရင်း တန်းလန်း ဟိုစမ်းဒီစမ်း လိုက်စမ်းရင် အမိခံလိုက်နဲ့ ကစားနေကျ။

အတူတူကလဲ မအိပ်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ မိဗျိုင်းနဲ့ လက်ထပ်တော့ သမီးက တစ်ယောက်တည်း မအိပ်၊ အခန်းလွတ်မှာ သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း အိပ်ဖို့ပြောတော့ အတင်းခေါင်းခါရင်း မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း ပစ်ထားတော့မလားဆိုပြီး ကြောက်လန့် နေတဲ့ သမီးကို ကျနော်ကပဲ အားလုံးအတူတူ အိပ်ကြတာပေါ့လို့ ခပ်လယွ်လယွ ် ပြောပြီး သုံးယောက်သား တစ်ကုတင်ထဲ အတူတူ အိပ်လာခဲ့တာ ခုထိ နှစ်ပေါင်းမနည်း။ မပြောလို့လဲ မဖြစ်ဘူးလေ၊ သူတို့သားအမိက ပြေးကြည့် ဒီ ၂ ယောက်တည်းရှိတာ၊ မွေး ကတည်းက အတူတူ အိပ်ခဲ့တဲ့ သားအမိ၊ ကျနော့်ကြောင့် သူ့အမေနဲ့ ခရွဲ တယ်လို့ သမီးစိတ်ထဲ မြင်သာွ းမှာလဲ စိုးတာကိုး၊ အဲဒီတုန်းကတော့ ခပ်လယွ်လယွပဲ် ဆုံးဖြတ်ချက် ချခဲ့တာ၊ မိဗျိုင်းရော သမီးပါ ၃ ယောက် အတူတူ အိပ်မယ်ဆိုတော့ ဝမ်းသာလိုက်ကြတာ၊ အင်းလေ သူလဲ သိမှာပေါ့၊ ဘယ်ယောက်ျားက သူ့မိန်းမနဲ့ အတူအိပ်တာ အနားမှာ တခြားသူ ဘယ်ရှိချင်မှာလဲ ဆိုတာကို၊ သူကိုယ်ချင်းစာမိမှာပေါ့၊ ခွင့်ပြုတဲ့ ကျနော့်ကိုတောင် သူကျေးဇူးတင်လို့ မဆုံး။ သူ့သမီး အနားမှာ လာအိပ်လို့ သူ့အချစ် မပေါ့ပါဘူး ဆိုပြီး သက်သေပြနေတာများ ခုအချိန်ထိ။

အဲဒီတုန်းက မိဗျိုင်းကို လက်ထပ်တာ မိဗျိုင်းကို မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်လ့၊ို မိဗျိုင်းအနားမှာ ရှိနေတာကိုဘဲ စိတ်ချမ်းသာလို့၊ မိဗျိုင်းတင်မက သမီးကပို ါ အနားမှာပဲ ရှိစေချင်တာ၊ အဲဒါကိုပဲ ကျနော့်စိတ်ထဲ ပြီးပြည့်စုံပြီ ထင်ခ့တဲာ၊ မိဗျိုင်း ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးကို တအားရှိုက်မွှေးရတာကိုဘဲ ကြည်နူးခဲ့တာ၊ အဲဒီနောက်ကွယ်က ဒီထက် နက်နတဲ ့ဲ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အရသာ ဘယ်သိမလ၊ဲ မိန်းမဆိုတာ ကျနော့် အတကွ ် ဒါပထမကိုး၊ တကယ်တမ်း လက်တွေ့ မိဗျိုင်းအနားမှာ လာအိပ်မှ မိဗျိုင်းမှာ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးထက် ကောင်းတာ အများကြီးရှိမှန်း သိရတာ။ မိဗျိုင်းကြောင့် ကျနော့်မှာ အဆုံးမရှိတဲ့ ချောက်ထဲ ပြုတ်ကျရတာ ခဏခဏ။

မှတ်မိသေးတယ်၊ မိဗျိုင်းနဲ့ စအိပ်တဲ့နေ့က၊ ၃ ယောက် အတူတူ အိပ်မယ်ဆိုတော့ သမီးက အလယ်က အိပ်မယ် လုပ်ပါရော၊ ဒါကို မိဗျိုင်းက ဟင်အင်း… မရဘူး မေမေက အလယ်က အိပ်မယ်ဆိုပြီး သမီးနဲ့ နေရာလုတမ်း ကစားပါရော၊ သူတို့ သားအမိ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကျော်ခွလို့ လုံးလားထွေး လား တခစ်ခစ်နဲ့ အနိုင်မခံ အရှုံးမပေး အလယ်နေရာ ဦးတမ်း ကစားတာကို ကြည့်ပြီး ကျနော့်မှာ ပျော်လို့မဆုံး၊ နောက်ဆုံး မိဗျိုင်းက ကျနော့်ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲပြီး သူ့အပေါ်က ကျော်ခိုင်းပြီး အလယ်ကို လှိမ့်ချလို့ ကဲ… သမီးဦးဦးက အလယ်ကအိပ်ဆိုပြီး အဆုံးအဖြတ်ပေးမှ သမီးကလဲ အင်း… အင်း ဦးဦးအလယ်ကအိပ်၊ သမီးက ဒီလို ဦးဦး လက်ကို ကိုင်ပြီးအိပ်မယ် ပြောတော့၊ မိဗျိုင်းကလဲ အားကျမခံ၊ မေမေလဲ သမီးဦးဦးကို ဒီလိုကြီး ဖက်အိပ်မယဆ်ိုပြီး သမီးဖက်လှည့်နေတဲ့ ကျနော့်ကို နောက်ကျောကနေ လာဖက်တော့တာပါဘဲ။

နောက်တော့မှ အော်… ဒီလိုပါလားဆိုပြီးသိတာ၊ မိန်းမဆိုတာ ဒီလိုတွေလဲ လုပ်လို့ရမှန်း၊ အစကတော့ ဘယ်သိမလ၊ဲ တခါမှမှ မကြုံဘူးတာ၊ အဲဒီနေ့က သမီးကလဲ တော်ရုံမအိပ်၊ စကားတွေ ပေါနေလိုက်တာ၊ အတူနေရပြီဆိုတော့ ပျော်နေတာပေါ့၊ အားလုံးကလဲ ပျော်နေတာကိုး၊ မိဗျိုင်းက အနောက်ကနေ ကျနော့်ဖက်ပြီး ဟိုပွတ်ဒီပွတ်လာပွတ်နေတာ၊ စိတ်ထကဲ ယားလိုက်တာ၊ တစ်ခါမှ ဒီလို မဖြစ်ဖူးဘူး၊ ပြီးတော့ သမီး မကိုင်ထားလို့ အားနေတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို အတင်းဆြဲွပီး နောက်ပြန် သူ့ကို လာဖက်ခိုင်းတာ၊ နောက်ပြန်ဆိုတော့ လက်က ကျောကို ဘယ်ဖက်မိမလ၊ဲ မိဗျိုင်း ဖင်တုန်းကြီးကိုပေါ့၊ ခုမှ မိန်းမတင်ပါး ဘယ်လိုဆိုတာ သိတော့တယ်၊ အမယ်… မိဗျိုင်း အလိုက်သိတတ်ပုံ၊ ပြောဖို့ကို မလိုဘူး၊ သူ့ထမီကို ဖြေပြီးအောက်လျှော့ချပေးတော့ လက်က အသားကိ တိုက်ရိုက်ကြီး ထိတာပေါ့၊ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ၊ မိန်းမအသားများ တယ်ပြီး ထိရကိုင်ရ တယ်အရသာရှိတာပဲ၊ ရင်ထကဲလဲ တစ်မျိုးဘဲ၊ ပူသလိုလို၊ ရေငတ်သလိုလို
အေးကနဲ နွေးကနဲ။၊

နောက်တော့ မိဗျိုင်း လက်က ကျနော့်အကျႌထဲ တိုးဝင်လာပြီး ဗိုက်သားတွေ ရင်ဘတ်တွေကို လာပတွကစားနေတာ၊် ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ၊ ကောင်းလနွ ်းလို့ စိတ်ထကဲ အားမရဘဲ သူ့တင်ပါးကြီးကို ဆွဲဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်၊ မိဗျိုင်းလား ဘာမှမပြောဘူး၊ အိ… အိ… နဲ့ တိုးတိုးလေး ပါးစပ်ကတော့ အသံထကွ်သား၊ နာလို့နေမှာပေါ့၊ နာစေချင်တဲ့စိတ်နဲ့တော့ လုပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး၊ စိတ်က ဘယ်လိုမှ,မှ မနေနိုင်တော့တဲ့ဟာ၊ ညှစ်ချင်လာတာကိုး၊ ခဏကြာတော့ သမီးဆီကလဲ ဘာသံမှ မထကွ်လာတော့ဘူး၊ အိပ်ပျော်ပြီ ထင်တာဘဲ၊ အိပ်ပျော်မှာပေါ့၊ ဘယ်သူကမှ သမီးကို စကားပြန်မပြောတော့ဘဲ လက်က ကိုယ်စီ အလုပ်ရှုပ်နေတာကိုး၊ စကားပြောတ့ဆဲီကို မရောက်တော့ဘူး၊ မိဗျိုင်းစိတ်ထဲမှာလဲ ငါ့လိုပလဲား မသိဘူး၊ ပြီးတော့ မိဗျိုင်းလက်က လုံချည်အောက်ထဲ ရောက်လာပြီး ပေါင်ကြားထဲက ဟာကို လာကိုင်တာ၊ အမလေး တစ်ခါတည်း တနွ ့်တနွ ့်လူးသာွ းတာ၊ မိဗျိုင်းကိုင်တာက ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး၊ လက်ချောင်းလေးနဲ့ပဲ ကိုင်တာလား လက်တစ်ခုလုံးနဲ့ဘဲ ဆုတ်ကိုင်တာလား ခွေဲ တာင် မခွဲတတ်တော့ဘူး၊ လူက တဆတ်ဆတ် တုန်နေသလိုလို၊ ပြီးတော့ သူ့ကို နောက်ပြန် ဖက်ထားတဲ့ လက်ကို လာဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထိုးထည့်လို့ လာညှပ်ထားတာ၊ နွေးနေ တာဘ၊ဲ ပေါင် ၂ လုံး ကြားထဲ လာညှပ်တာမှ မဟုတ်တာ၊ အရင်းမှာညှပ်ထားတာဆိုတော့ သူ့ဟာနဲ့ ထိပြီး နွေး နေတာ။

မကြာပါဘူး၊ မိဗျိုင်း ကိုငက်စားရင်း လူက ချောက်ထဲကျတော့တာပါပ၊ဲ တကယ်ချောက်ထဲ ကျတာတော့ ဘယ်ဟုတ်မလ၊ဲ တခါတည်း အသည်းထကဲ အေးပြီး မောသာွ းတာ၊ တစ်ခါမှ
ဒီလို မဖြစ်ဖူးဘူး၊ မိဗျိုင်းနဲ့ ကျမှပဲ အဲလိုဖြစ်တော့တယ်၊

“အကို ထတော့လေ၊ အလုပ်မသွားရဘူးဆိုပြီး နေမြင့်ထိ အိပ်မနေန့၊ဲ သမီးလဲ ဒီတိုင်းဘဲ အကို မထရင် သူလဲ မထဘူး ပေအိပ်နေတာ၊ ထ… ထ… သမီး ထတော့”

မိဗျိုင်းဝင်လာပြီး နှိုးတော့မှ တွေး လက်စ အတွေး က အဆက်ပြတ်သာွ းတယ်၊ သူ့အမေ နှိုးတော့မှ သမီး အင်း… အင်း… အဲ… အဲ… နဲ့ ကိုင်ထားတာ လွှတ်လို့ ရင်ခွင်ထဲ အတင်းတိုးပြီး ကျနော့်ကို လာခထွားတယ်။

“အမယ် အမယ်၊ နှိုးမှ လာပြီး ကြဲပနေတယ်၊ ကဲ… ကဲ…”

ခထွားလို့ ညအိပ်ဝတ်တဲ့ ဂါဝန်က ခါးထိလန်ပြီး ဖင်ပြောင်နေတဲ့ သမီးတင်ပါးကို မိဗျိုင်းက မနာအောင် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ရိုက်ရင်း…
“သာွ း ထတော့ ဇိမ်ယူမနေနဲ့” ဆိုတော့မှ…
“အင်း မေမေကလဲ၊ ဦးဦးတောင် မထသေးတဲ့ဟာကို၊ ဦးဦး အိပ်ဦးမယ်နော် အိပ်လို့မဝသေးဘူး”
“ကဲ… ထတော့မယ်၊ သမီးလဲ ထတော့၊ ပြီးတော့ အပြင်သာွ းမယ်၊ ညီမ မနက်စာ ဘာလုပ်ထားတာတုန်း”
“ပြောပါဘူး၊ သိချင်ရင် မြန်မြန်ထကြ၊ ဒီနေ့ စပယ်ရှယ် လုပ်ထားတာနော်” XXXXXXX

ဆယ့်ငါး။

အင်း၊ သမီးတောင် အပျိုဖြစ်ပြီပဲ၊ မနေ့က ဓမ္မတာ လာတော့ သမီးက လန့်နေတာ၊ ဒီအကြောင်း ပြောပြရသေးတယ်၊ တော်သေးတယ်၊ သမီးက ငါရှိလို့၊ ငါ့တုန်းကများ၊ ဘယ်သူ့မှ မမေးရပါဘူး၊ အလိုလိုသိတာ၊ သိမှာပေါ့၊ ငါကအပေါင်းအသင်းစုံတာကိုး၊ ငါ့သူငယ်ချင်း အမေတွေဖြစ်နေတာ အချင်းချင်းလက်တို့ပြောနေကျ၊ ယောက်ကျား အကြောင်းဆိုလဲ စပ်စုကြတာ၊ ဒါတေကွတိုးတိုးပြောနေကျ၊ တချို့တောင် ရီးစားနဲ့ ထရွေ န ပြီ၊ ငါကတော့ရီးစားမထားပါဘူး၊ ထားစရာလဲ မလိုဘူးလေ၊ ကိုစိုးရှိတာကိုး၊ ငါမသိတာဆို ကိုစိုးကိုမေးလိုက်တာဘဲ၊ ကိုစိုးက အကုန် သိတာ။

ကိုစိုးဆိုလို့ ကိုစိုးတစ်ယောက် ခုဘယ်များ ရောက်နေလမဲ သိဘူး၊ ငါ့မြင်ရင် ဘယ်မှတ်မိ တော့မှာလဲ၊ ငါလဲ သူ့ကို မှတ်မိချင်မှ မှတ်မိတော့မှာပေါ့၊ အဲဒီတုန်းက ကိုစိုးက ၃၀ ဝန်းကျင်လောက်နေမှာ၊ ခုဆို သူ ၅၀ ကျော်ရောပေါ့၊ လူ့လောကကြီးမှာ ရှိမှ ရှိသေးရဲ့လားတောင် မသိဘူး၊ သူမိန်းမ့ မမညွန့်လဲ ခုဆို အဖာွ းကြီး ဖြစ်ရောပေါ့။

အဲဒီတုန်းက ငါက မြီးကောင်ပေါက်၊ အတတ်ဆန်းချင်တာ၊ ကိုစိုးတို့ လင်မယားက ဘေးခန်းမှာနေတာလေ၊ ငါနေတဲ့ အိမ်က ၂ ခန်းတွဲ၊ အလယ်ကနေ ကာပြီး ဟိုဘက် ဒီဘက်၊ ဟိုဘက်က ကိုစိုးတို့ လင်မယား ငှားနေတာ၊ ငါတို့က ဒီဘက်က နေတာ၊ သူတို့လင်မယားကတော့ ကလေးလဲ မရှိပါဘူး၊ ကိုစိုးက ကလေးချစ်တတ်တာ၊ ကလေးလဲ အရမ်းလိုချင်တာ၊ သူ့မိန်းမကတော့ မလိုချင်ဘူး၊ ဘယ်လိုချင်မလဲ သူက သူ့ငယ်ရည်းစားနဲ့ ကိုစိုး ကယွ်ရာ ပလူးနေတာကိုး၊ ငါအဲဒီတုန်းက ကိုစိုးကို မပြောချင်လို့၊ မမြင်ချင်မှအဆုံး၊ တစ်ခါတည်း မပြောလိုက်ချင်ဘူး၊ မြင်တာပေါ့၊ သူ့တို့အိပ်ခန်းနဲ့ ငါ့အိပ်ခန်းက နံရံတစ်ချပ်ဘဲ ခြားတာ၊ ပြီးတော့ အပေါက်နဲ့၊ တကူးတက ချောင်းစရာတောင် မလိုဘူး၊ အိပ်ရင်း နံရံကို မျက်နှာမူလိုက်တာနဲ့ အပေါက်က ငါ့မျက်စိနဲ့ တန်းလ့၊ို ဒီတော့ မကြည့်ဘဲ နေလို့ရမလား၊ တကယ်နံရံသာ မခြားလို့ကတော့ သူတို့နဲ့ ငါ ကာွ လှ ၃ ပေပေါ့၊ တစ်ခါတစ်ခါ ကိုစိုး နံရံနားကပ်အိပ်ရင် တစ်ပေတောင် မကာွ ဘူး။

ကိုစိုးကတော့ ဘယ်သိမလ၊ဲ ကိုစိုးအလုပ်က တစ်ခါတလေ ညဘက်ဆင်းရတာ၊ ပုံမှန်မရှိဘူး၊ ညဆင်းရင် နေ့နား၊ နေ့ဆင်းရင် ညနား၊ မမညွန့်ကတော့ စာရေးမ၊ ပုံမှန်၊ နေ့ပဲဆင်းတာ၊ အဲဒါ ကိုစိုး မရှိတဲ့နေ့ဆို သူ့ရည်းစားကို အိမ်ခေါ်တွေ့တာ၊ သူရုံးက အစောကြီး ပြန်လာပြီးတွေ့တာ၊ ငါလဲကျောင်းက ပြန်ရောက်တာနဲ့ဆို အချိန်ကိုက်၊ တစ်ခါတည်း အခန်းထဲမှာ လုပ်နေလိုက်ကြတာ၊ ဝကို မဝနိုင်ဘူး၊ မရွံ့မရှာ သူတို့မို့၊ ကိုစိုးနဲ့ကျတော့ သူက ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ ပြုပြုစုစုကို မရှိဘူး၊ သေချာမသိပေမဲ့ မြင်နေရတာ ကာွ မှန်းတော့ သိပါတယ်၊ ကိုစိုးက ဟိုလိုလုပ်ချင်ရင် သူ့အဝတ်ကိုတောင် အကုန်မချွတ် ချင်ဘူး၊ ပြီးတာ့လဲ မြန်မြန်လုပ် မြန်မြန်လုပ်၊ ဟိုဟာလုပ်လဲ မခံချင်၊ ဒီဟာလုပ်လဲ မခံချင်၊၊ မလွဲသာမရှောင်သာလို့ ခံနေရတဲ့ ပုံစံ။ အမလေး သူ့ရည်းစားနဲ့ကျ ပြုစုလိုက်ရတာ၊ သူ့ရည်းစားက လုပ်ချင် ၂ ခါ မပြောရဘူး၊ အသင့်ဖြစ်နေပြီ၊ ဟိုကတော်ပါပြီ ဆိုတာတောင် မဟုတ်ဘူး၊ ဒီလိုလေး လုပ်ပါဦး ဟိုလိုလေး လုပ်ပါဦးနဲ့၊ လုပ်ပါဦး လုပ်ပါဦး၊ ကောင်းလိုက်တာ ဆိုတာ ပါးစပ်က တတတွ်တတွ်၊ ဘာတေမွ ျား ဒီလောက် ကောင်းနေ တာလဲ မသိဘူး၊ အတူတူပဲဟာကို၊ ကိုစိုးဟာလဲ သူ့ရည်းစားလိုပဥဲ စ္စာ။

အဲဒါကြောင့် ကိုစိုးကို ငါသနားတာ၊ ငါဘယ်လိုပြောမလဲ ငါနဲ့မှ မဆိုင်တာ၊ ကိုစိုးကလဲ ငါ့ဆို ချစ်တယ်၊ သူအပြင်က ပြန်လာရင် ခဏခဏ ငါ့ဖို့ မုန့် ဝယ်ဝယ်လာတတ်တာ၊ ငါကလဲ ကိုစိုးနားဆို ကပ်နေတာဘ၊ဲ သူ့မိန်းမ မရှိတဲ့ အချိန်ပြောပါတယ်၊ သူ့မိန်းမရှိရင် သာွ းကိုမသာွ းဘူး၊ သူတို့ဟာ သူတို့ဘာဖြစ်ဖြစ်၊ မသာွ းတာသာ မသာွ းတာ မနေနိုင်ဘူးဟ၊ ဒီတော့ ချောင်းကြည့်ရတာပေါ့၊ ကြည့်တော့ မြင်တယ်၊ မြင်တော့ သူ့မိန်းမကို မုန်းတယ်၊ ငါသာ သူ့မိန်းမနေရာမှာဆို ကိုစိုးကို သူ့မိန်းမ မမညွန့် သူ့ရည်းစားကို လုပ်ပေးတာထက် သာအောင် လုပ်ပေးလိုက်မှာ။

ပြောသာပြောတာပါ၊ အဲဒီတုန်းက ငါသေချာဘာသိမှာတုန်း၊ ကိုစိုးကလဲ ငါ့ဆို ကလေးဘဲ ထင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက မြင်နေကျဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ သိပါတယ်၊ ဘာမှန်းသာ သေချာမသိသေးတာ၊ ကိုစိုးကိုလဲ သနားတယ်၊ သူတစ်ခုခု လိုနေတာ သိနေသလိုဘ၊ဲ ငါလဲ အဲဒါကို သိချင်နေတာ၊ မြင်နေပါများတော့ ထိချင်တဲ့သဘော၊ ထိချင်တော့ ကိုစိး အနားကပ်ရင် မသိမသာလေး ကိုစိုးကို ထိရတာပေါ့၊ ထိတယ်ဆိုတာက ကိုစိုး ပေါင်ကြားကဟာကို ထိတာပြောတာ၊ တခြား နေရာတေကွတော့ ထိနေကျဆိုတော့ သိပ်မထူးဘူး၊ လက်နဲ့ထိတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ လက်နဲ့ဆို ကိုင်သလို ဖြစ်သာွ းမှာပေါ့၊ ငါ့ကိုယ်က တစ်နေရာရာနဲ ့ အလျင်းသင့်သလို မသိမသာ ထိလိုက်တာပေါ့၊ ဒါတောင် မတော်တဆ တစ်ခါထိပြီးမှ သိတာ၊ အနေအထားပေါ် မူတည်ပြီး သူ့နားအတင်းကပ် လိုက်ပြီး ထိလိုက်တာပေါ့၊ ပထမတော့ ကိုစိုးက ဘယ်အထိခံမလ၊ဲ ထိလိုက်တိုင်း ခွာခွာလိုက်တာ၊ သူက မတော်တဆ ထိတယ် ထင်လို့နေမှာ၊ ငါကလဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်ရတာပေါ့၊ သူခွာလိုက်တော့ အတင်းလိုက်ထိလို့ ရမလား၊ ငါက အဲဒီလောက်ထိတော့ မလုပ်ပါဘူး။

ကြာတော့လဲ နည်းနည်း အထိခံလာတာပေါ့၊ သူလဲ မသိသလိုနဲ့ အထိခံလာတာ၊ ငါ့ကိုလဲ အရင်ကထက် ပိုချစ်လာသလိုပ၊ဲ ပိုပြီး ပွေ့လား ဖက်လားန့၊ဲ ငါက သဘောကျတာပေါ့၊ ကိုစိုး ဖက်ထားလို့ကတော့ ငြိမ်ငြိမ်လေးကို နေပေးလိုက်တာ၊ အတင်းတောင် တိုးကပ် လိုက်သေး၊ အဲဒိတော့ ပိုထိတာပေါ့၊ အဲ… အဲဒီမှာ ငါသိလာတာ၊ ထိပြီး ခဏကြာရင် သူ့ဟာ မာလာတယ် ဆိုတာ၊ သူ့ဟာ မာတတ်တယ် ဆိုတာတော့ သိတာပေါ့၊ ခုငါထိလို့ မာတာဆိုတာ့ ငါ့ကို စိတ်ဝင်စားလို့ပေါ့၊ ဒါတော့ ငါသေသေချာချာ သိနေပြီ၊ သူတို့စိတ်ပါလာရင် အဲဒါကြီး မာထောင်လာတယ်ဆိုတာ၊ မြင်နေကျ၊ သူမပြောပါဘူး၊ ဘယ်ပြောမလဲ ငါကိုဘာမှမသိဘူးလို့ ထင်လို့နေမှာပေါ့၊၊ ငါကလဲ မပြောပါဘူး၊ မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေတာပေါ့၊ မာလေ၊ မာပေါ့၊ မာလေ ပိုထိကောင်းလေဘဲ၊ တင်းတင်းလေး၊ ငါ့စိတ်ထဲ ပိုတောင်ကြိုက်သေး။ ဒါပေမဲ့ ကိုစိုးက အရမ်းကြီး မာလာပြီဆို ငါ့ကို ခွာခွာလိုက်တာ၊ သူရှက်လို့လား မသိဘူး။

ဘယ်ရမှာလဲ ငါက သူခွာလို့ မရအောင် လုပ်ရတာပေါ့၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ လူကြီးလိုတော့ ဘယ်သိမလ၊ဲ မမညွန့်ဆို ဒါမျိုး အင်မတန် လုပ်တတ်တယ်၊ သူ့ရည်းစားကို အခန်းထဲရောက်ရင် စိတ်ထလာအောင် အမျိုးမျိုးလုပ်တာ၊ ငါကသူ့လို သာွ းလုပ်လို့မှ မရတာဆိုတော့ ငါ့စိတ်ကူးန့ငဲ ါ ထင်ရာလုပ်တာပေါ့၊ အဲဒီတုန်းက ကိုစိုးန့ကဲ နည်းနည်း ပိုရဲနေပြီလေ၊ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မပြောတာပရဲ ှိတာ၊ ထိတာပြုတာက ပုံမှန်လိုဖြစ်နေပြီ၊ အဲဒီနေ့က ကိုစိုးပေါင်ပေါ် ငါတက်ထိုင်ပြီး သူနဲ့ ဂျာနယ်အတူ ဖတ်တာ၊ သူက အပြင်က ပြန်လာရင် ဂျာနယ်အဟောင်းတွေ ယူယူလာတတ်တယ်၊ အရင်ကတော့ သူဖတ်ပြီးမှ ငါက ယူပြီး ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ကြည့်တာ၊ အဲဒီနေကတော့့ ငါက ငါ့စိတ်ကူးန့ငဲ ါ၊ ငါသူ့အပေါ် တက်ထိုင်ရင်တော့ သူခာွ လို့ မရဘူး၊ အတင်းကြီး မာလာလဲ သူအဲဒီအတိုင်းဘဲ ထားရမယ်ပေါ့၊ ငါ့ကို သူဘယ်လို တွန်းချမလဲ၊ သူလဲ ထပြေးလ့မို ရ၊ ငါက သူ့အပေါ် ထိုင်နေတကိုး။ ဒီစိတ်ကူးနဲ့ သူ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်တာပေါ့။ အရင်ကလဲ ထိုင်ဖူးပါတယ်၊ ဒီလို စိတ်ကူးနဲ့တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။

ထိုင်ထိုင်ချင်းတော့ ဘယ်ထိမလဲ ပေါင်ပေါ်ထိုင်တာကိုး၊ ကိုစိုးနဲ့ ဂျာနယ်ထကဲ မင်းသမီး တွေအကြောင်းဟိုပြောဒီပြော ပြောရင်း၊ မသိမသာ ဟိုရွေ့ဒီရွေ့နဲ့ အရင်းနားထိ ရောက် အောင် တိုးရတယ်၊ မသိမသာပေါ့၊ လူက သူ့ရင်ခွင်မှာ မှီမိတာတောင် မထိသေးဘူး၊ သူက ပေါင်ကို စေ့ထားတာကိုး၊ ငါက ဖင်ကို ဟိုလှုပ် ဒီလှုပ်နဲ့ ပေါင်ကြားထဲ အတင်းတိုးတော့မှ သူ့ပေါင်က ကားသာွ းပြီး ထိတော့တာပေါ့ ထိအောင် သူတမင် ကားပေးတာလား မသိဘူး၊ ခဏတော့ ကိုစိုးက ငြိမ်နေသေးတယ်၊ နောက် ဂျာနယ်ကို ငါ့ရှေ့အသာချပြီး ငါ့ကို လာဖက်တယ်၊ ပြီးတော့ ငုံ့ပြီး ငါ့ဆံပင်ကို လာနမ်းတာ၊ အဲဒီမှာ သူ့ဟာက စမာလာတာ၊ သူစိတ်ထလာတယ် နေမှာပေါ့၊ မာလာတာမှ တဖြေးဖြေးနဲ့ အရမ်းကြီးကို မာလာတာ၊ ငါ့အောက်ကို အတင်းထိုးနေတာမှ ဒုတ်ချောင်း တုံးတုံးကြီးနဲ့ ထိုးနေသလို စူးနေတာ၊၊ အလဲို အရမ်းစူးနေတော့လဲ ခံလို့ မကောင်းတော့ပြန်ဘူး၊ မာတာတာလေးကို ဖိထားမှ အရသာရှိတာ၊ ကိုစိုးကို မော့ကြည့်တော့ ကိုစိုးက မျက်စိမှိတ်ထားတာ၊ သူ့စိတ်ကို သူထိန်းနေတာလား မသိဘူး။

ဒါနဲ့ ငါလဲ ဘာရမလဲ အောက်က ထောက်ပြီး စူးနေတာကို လတွ်အောင် ငါ့ဖင်ကို အောက် နည်းနည်း လျှောချလိုက်တော့ လုံချည်အောက်က ထောင်တက်နေတာ သိသိသာသာ ကြီး၊ ငါလဲ အဒဲ ီထောင်နေတာကြီးကို လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်လိုက်တာပေါ့၊ ကိုင်လဲ ကိုင်ကြည့် ချင်တာကိုး၊ စိတ်ထဲကတော့ ကိုစိုး ငါ့ကို အော်ရင်တော့ ဒုက္ခပဲဆိုပြီး ခပ်လန့်လန့်၊ ကိုစိုးက ဟဲ့… ဟဲ့ မိဗျိုင်း ဆိုပြီး ပြောတော့ပြောတယ်၊ အရမ်းတော့ မအော်ဘူး၊ ငါကိုင်လိုက်တဲ့ လက်ကို သူလာကိုင်တာ၊ ပြီးတော့ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချပြီး ငါ့လက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို လွှတ်လိုက်တယ်၊ စိတ်လျှော့လိုက်တယ် ထင်ပါရဲ့၊ မျက်စိမှိတ်ပြီး ငါ့ကို မကြည့်တော့ဘူး။

ငါလဲကိုင်ပြီးပြီးချင်း ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူး၊ ဒီတိုင်းကြီး ဆုပ်ထားတာ လုံချည်ပေါ်က၊ အဲဒီ အရမ်းမာနေတာကြီးက အောက်ကထိုးနေတာ ခံလို့မကောင်းပေမဲ့ ဒီလိုဆပု ်ထားတာ ကြတော့ ကိုင်လို့ကောင်းသား၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး၊ ကိုစိုးကို ကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှလဲမပြောဘူး၊ မျက်စိကြီးမှိတ်ပြီး ဒီအတိုင်းနေတာဆိုတော့ ငါလဲ အတင့်ရဲလာတာ ပေါ့၊ တစ်ခါတစခ် ါ ကိုစိုး အခန်းထဲမှာ သူတစ်ယောက်ထဲရှိတုန်း သူဖာသာသူလုပ်သလို ငါလုပ်ပေးရင် ကောင်းမယ်လို့ စဉ်းစားမိပြီး ငါ့လက်ကို သူ့လုံချည်ထဲ ခါးဝတ်ချည်ထားတဲ့ နေရာကနေ ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ အတင်းဆုတ်ပြီး သူလုပ်သလို အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ ဟဲ့.. ဟဲ့ ဆိုပြီး ကိုစိုး ငါ့လက်ကို လာကိုင်တယ်၊ သူ့လုံချည်ပေါ်ကနေ ကိုင်တာ၊ ငါ့လက်က သူလုံချည်ထဲမှာ၊့ အတင်းတော့ ဆမွဲ ဖယ်ဘူး၊ သူလာကိုင်တော့ ငါဆက်မလုပ်ဘဲ ရပ်လိုက်တာပေါ့၊ သိပ်မကြာဘူး ပြန်လွှတ်ပြီး စောစောကလိုဘဲ ပြန်နေနေတယ်၊ ဒီတော့ ငါလဲ ဆက်လုပ်တာပေါ့၊ ခဏနေတော့ ကိုစိုးဆီက တဟင်းဟင်းနဲ့ အသံထကွ်လာတယ်။ လက်ကလှုပ်နေတော့ သူ့လုံချည်လဲ တဖြေးဖြေးနဲ့ ပြေပြီး အောက်ကို လျှောကျတာ သူ့ဟာကြီး အကုန်ပေါ်ရော။

အဲဒီတော့မှာ မြင်ရတာ အသယဲားစရာ၊ ချောင်းကြည့်တုန်းကတော့ မြင်ဘူးတာပေါ့၊ ဒီလောက် အသမဲ ယားပါဘူး၊ ခု ငါ့လက်ထဲ ကိုင်ထားမှ ကြည့်ရတာ အသယဲားတာ၊ မနေနိုင်ဘူး၊ အတင်းဆုပ်ပြီး အထက်အောက် သကွ်သကွ်လေး ရွွှတ်ကနဲ ရွှတ်ကနဲ နေအောင် လုပ်ပေးလိုက်တယ်၊ ငါ့လက်က သေးတော့ အတင်းဆုပ်လဲ သူဟာြ့ ကီးကို အပြည့်မဆုပ်မိဘူး ဒါတောင် မိသလောက်ဆုပ်ထားတဲ့ ငါ့လက်ကို အတင်းတိုးပြီး သူ့ဟာကြီး ဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ အထက်အောက် ပြေးနေတာ ငါ့စိတ်ထဲ နေလို့ အရမ်းကောင်းတာဘ၊ဲ ဘာဖြစ်လို့မှန်းကို မသိဘူး၊ အဲဒါ ထုတာတ့။ဲ အဲဒါက နောက်မှ ကိုစိုးပြောလို့ သိတာ၊ ထုနေသလိုလိုဖြစ်နေမို့ ထုတာလို့ ခေါ်တာဖြစ်မှာ၊ အဲဒီတုန်းကတော့ ထုတယ်လို့ခေါ်မှန်း မသိသေးပါဘူး၊ သူ့ဖာသာ တစခ် ါတလေ သူလုပ်သလို ပြန်လုပ်ပေးတာ၊ ငါသိတာပေါ့ အဲလိုလုပ်တာကောင်းလို့ သူလုပ်ကစားတယ်ဆိုတာ၊ ကိုစိုးကတော့ သူလုံချည် ပြေပြီး သူ့ဟာကြီး ပေါ်နေတာ သူ့ဟာသူတောင် သိရဲ့လား မသိဘူး၊ မျက်စိကို မှိတ်ပြီး ခုံမှာ ကြောမှီလို့ ဟင်း… ဟင်း… န့၊ဲ ငါကတော့ ဘယ်ရမလဲ မျက်တောင်မခတ်တမ်းကို ကြည့်နေတာ၊ ကြည့်လို့ကလဲ ကောင်းလိုက်တာ၊ ချောင်းကြည့် တုန်းကဒီလို ကကွ်ကကွ်ကငွ ်းကငွ ်း မမြင်ဖူး၊ အကြောကြီးတေမွ ျား ထောင်နေ တာ တင်းကားနေတာဘဲ၊ ထိပ်ကခေါင်းကြီးနဲ့ အရစ်ကြီးကလဲ ကြီးလိုက်တာ ကြောက်စရာ တောင် ကောင်းတယ်၊ ကြောက်စရာ ကောင်းပေမဲ့ မကြောက်ပါဘူး၊ မကြောက်တဲ့အပြင် ကိုင်ထားတာကိုတောင် မလွှတ်ချင်ဘူး၊ ထုနေလို့ အထက်အောက် ပြေးနေတဲ့ အရှိန်ကို တောင် မလျှော့ချင်တာ၊ ဒီထက်မြန်အောင်ပဲ လုပ်ပေးချင်တာ၊ နနဲ ေဲ လးကြာတော့မှ အင်း… အင်း… အင်း… နဲ့ ကမန်းကတန်း ငါ့လက်ကို လာကိုင်တယ်၊ ပြီးတော့ အရည်တွေ ပန်းထကွ်တာဘ၊ဲ အမြင့်ကြီးကို ပန်းတာ၊ ငါ့အကျႌတောင် နည်းနည်းပေသာွ းသေးတယ်။ အရည်တေကွ ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်တွေ၊ ချောင်းကြည့်တုန်းကတော့ အဲဒါ သေချာမမြင်ဖူး၊ ခုမှ သေချာသိတာ၊ ငါ့လက်လဲ ရွွှဲလို့။ ငါလဲ အဲဒီတော့မှာ လန့်ပြီး အိမ်ကို တန်းပြေးတာဘ။ဲ အိမ်ရောက်တော့ ငါ့မှာမောလ့၊ို ဟိုဖက်ခန်းနဲ့ ဒီဖက်ခန်းလေး ပြေးတာကိုတောင်။

နောက်တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက်နေ အခွင့်အရေးရမှ ကိုစိုးဆီ မရတဲရလဲာတွေ့တော့ ကိုစိုးက ဒီအကြောင်း ဘာမှမပြောဘူး၊ အရင်လိုပုံမှန်ပဲ စကားပြောတယ်၊ သူနဲ့ငါ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလပို ဲ၊ ငါလဲ ဘယ်လိုပြောမလ၊ဲ သူလဲမပြောတော့ ငါလဲ အရင်လပို ဲ ကပ်ပြီး မသိမသာ ထိစမ်းကြည့်တာပေါ့၊ ဒီတော့ သူ လိုလိုလားလား အထိခံတာ ငါသဘောပေါက် သာွ းတယ်၊ ဘယ်လိုသိလဲဆိုတော့ အလဲို ထိတော့ သူက နနဲ ဲ ပိုတိုးပေးတယ်၊ သူကိုထိနေ တာ သိတဲ့အကြောင်းပြတာ၊ အရင်ကဆို သူသိကြောင်းမပြဘူး၊ မသိသလိုပဲနေတာ၊ အဲဒီမှာ ငါက သဘောပေါက်သွားတာပေါ့၊ ဒါနဲ့ ငါက ကိုစိုးကို အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ပြီး သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ ဟိုနေ့ကလို လုပ်ပေးတာပေါ့၊ စိမ်ပြေနပြေ ကိုလုပ်ပေးလိုက်တာ၊ သေသေချာချာ စိတ်ပါလက်ပါ၊ တစ်ခါတည်း သူ့လုံချည်ကို ဂွင်းလုံးဆွဲချွတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထိုင်လို့ သေသေချာချာကို ကိုင်လုပ်ပေးတာ၊ သူ့ခြေထောက် တစ်ဖက်က ငါ့ပေါင်ပေါ်တင်လ့၊ို တဖက်ကငါ့အနောက်ကနေ ကားလို့၊ လက်ကို ၂ ဖက်စလုံး ညောင်းအောင်ကို လုပ်ပေးလိုက်တာ၊ အောက်က ဥပျော့ပျော့ကြီးကိုတောင် ငါမချန် တော့ဘူး၊ တစ်တလွဲုံး ငါ့လက်ထမဲ ှာ၊ အဲဒါ မမညွန့်ဆီက အတုခိုးထားတာ၊ ကိုစိုးက ဒီတခါတော့ တကယ့်ကို လိုလိုလားလားပဲ ခံတာ၊ ဘယ်လောက်တောင် သဘောကျလဆဲ ို တစခ် ါတစ်ခါ ကော့ကော့သွားတာ၊ သူ့ပါးစပ်က အသံပါထကွ်တယ်၊ ပြီးတော့ သူ့အရည် တွေ တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ ပန်းထကွ်တာဘ၊ဲ ထူးတော့ ထူးဆန်းသား၊ အလဲိုအရည်တွေ ပန်းထကွ ် သာွ းပြီဆို ငါလဲ အလိုလိုမောပြီး လုပ်ချင်စိတ်က ရပ်သာွ းတာ၊ စိတ်ချင်းဆက်နေလို့လာ မသိဘူး၊ ဒီတခါတော့ ငါထွက်မပြေးတော့ပါဘူး၊ ကိုစိုး ငါ့ကိုစိတ်မဆိုးမှန်း သိသာွ းပြပီ ဲဟာ၊ ပေပွေ နတာတွေ ကိုစိုးလုံချည်နဲ့ လိုက်သုတ်နေလိုက်တယ်၊ မျက်စိရှေ့မှာ ကိုစိုးဟာကြီးက တဖြေးဖြေး သေးသေးသာွ းတာ၊ ခဏနေတော့ ကိုစိုးက ငါ့ကို ဒီအကြောင်း မေးတယ်။

မိဗျိုင်း နင်ဒါတွေ ဘယ်လိုသိတာလတဲ့၊ဲ ငါ အမှန်အတိုင်းဘဲ ပြောလိုက်တာပေါ့၊ ကိုစိုးကို ချောင်းကြည့်ပြီး သိတာလို့၊ အဲဒီတော့ ကိုစိုးက အံ့သြသာွ းတယ်၊ ငါနဲ့ မညွန့်တို့ လုပ်တာရော နင်တွေ့မှာပေါ့တဲ့၊ အင်း… လို့ ဖြေလိုက်တော့ ကိုစိုးက အာ… ဒုက္ခပါဘဲတဲ့။ အမလေး မပြောချင်လို့ မမညွန့်နဲ့ သူ့ရီးစား လုပ်တာပါ တွေ့ဖူးတာ၊ ဘာညာ၊ ဘာညာတွေ၊ အို… သူမသိတာပဲ ကောင်းပါတယ်လေ၊ ငါ ကိုစိုးကို ပြုစုမှာပေါ့လို့ စဉ်းစားမိပြီး မပြောတော့တာ၊ အဲဒါနဲ့ပဲ ကိုစိုးနဲ့ ငါအရမ်းရင်းနှီးပြီး ငါမသိတာဆို ကိုစိုးကို မေးတာဘ၊ဲ အကုန်မေးတာ၊ ကိုစိုးကလဲ အကုန်ရှင်းပြတယ်၊ တစ်ခါတလေ ကိုစိုးက ငါ့ကို တစက်ိုယ်လုံး ချွတ်ခိုင်းပြီး သူကြည့်တယ်၊ သူအဲလိုကြည့်တာ ငါကြိုက်တယ်၊ ကိုင်လဲကိုင်တယ်၊ တအားကြီး အရမ်းကြီး မကိုင်ပါဘူး၊ ဖွဖွလေး ပွတ်ကြည့်တာ၊ ငါ့ဆို အသဲယားလိုက်တာ၊ ယားကျိကျိနဲ့ ကြက်သီးတောင်ထတယ်၊ ပေါင်ကားခိုင်းပြီး ကြားကို အသာလေး လာပွတ်ကြည့်လို့ကတော့ မနေနိုင်ဘူး၊ တစ်ခါတည်း ကော့ကော့သာွ းတာ။

ကိုစိုးက မရိုင်းဘူး၊ မမညနွ ့်ရည်းစား မမညွန့်ဟာကို ဖြသဲလို အတင်း လက်ကြီးနဲ့ ဖြဲပြီးအထဲကို သူ့လက်ချောင်းကြီးတေလွ ဲ ထိုးထည့်၊ သူ့ဟာကြီးလဲ ထိုးထည့်၊ အလဲ ို ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ မလုပ်ဘူး၊ မသကာ သူကြည့်ချင်ရင် ငါ့ကို ပေါင်ကားခိုင်းတာ လောက်ပဲ လုပ်တာ၊ အဲ… အဲ တစ်ခါတော့ သူနမ်းဘူးတယ်၊ ငါ့ဟာလေးပေါ်ကို ဖွဖွလေး တစခ် ါနမ်းတာ၊ ပထမတော့ မမညွန့်ရီးစား မမညွန့်ဟာကို နမ်းသလို အကြမ်းကြီး လုပ်ပြီလားမသိ ဆိုပြီး လန့်သာွ းတာ၊ မဟုတ်ဘူး၊ အသာလေးဘဲ နှာခေါင်းနဲ့ နမ်းတာ၊ ငါ့ဟာ နံလား မနံလား နမ်းကြည့်တာလား မသိဘူး၊ ဖြစ်တော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ ပါးကိုလဲ ခဏခဏ နမ်းတာဘဟဲာ၊ ငါ့ပါးကိုနမ်းတာလဲ နံလား မွှေးလားဆိုပြီး နမ်းတာမှ မဟုတ်တာ၊ ပါးကိုနမ်းတာနဲ့ အောက်ကိုနမ်းတာ ခံရတဲ့ အရသာက တကယ့်ကို မတူတာ၊ အောက်ကိုနမ်းတာ အသည်းထကဲ ို အေးသာွ းတာဘ၊ဲ နောက် အဲဒီနေရာကိုတော့ မနမ်းတော့ဘူး၊ ငါလအဲလဲ ို အနမ်းထပ်ခံချင်ပေမဲ့ သူကိုမပြောပါဘူး၊ သူ့ဟာကိုင်မိရင် အဲဒါတွေ ငါမှမသိတော့တဲ့ဟာ၊ စိတ်ကလက်ထကဲ ဟာဘဲ၊ အဲလိုလက်နဲ့ လုပ်ပေးတာ ငါကြိုက်တယ်၊ လုပ်ပေးရင်း တစ်ခါတလေ စိတ်ထဲ မမညွန့် သူ့ရီးစားဟာ စုတ်ပေးသလို စုတ်ပေးချင်သလို ဖြစ်တတ်တယ်၊ အဲလိုစုတ်ဘို့ တစ်ခါတော့ ကြိုးစားဖူးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ပါးစပ်ထဲတောင် မရောက်လိုက်ပါဘူး၊ ငါလဲ ငုံ့ပြီး တန်းမစုတ်ရဲဘူးဟ၊ စိတ်ထဲက ချီတုံချတုံနဲ့ ဖြစ်နေတုန်း ကိုစိုးက အတင်း ငါ့ခေါင်းကို ဆွဲဖယ်တာ၊ သူ ငါစုတ်တော့မယ်ဆိုတာ သိသာွ းလို့လား မသိဘူး၊ နောက်တာ့ ငါလဲ ဒါမျိုး မကြိုးစား တော့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ငါလက်နဲ့ လုပ်ပေးတာကျတော့ သူကြိုက်တယ်။ ငါသိတာပေါ့၊ အခွင့်အရေးရလို့ သူ့အခန်းထဲ ငါဝင်လာပြီး သူ့အိပ်ယာပေါ် ငါထိုင်လိုက်တာနဲ့ သူ့ပေါင်ကို ကားပေးတာ၊ ငါလဲ သူ့လုံချည်စလေးဖြေပြီး လက်နဲ့ဆုပ်လိုက်တာဘဲ၊ ငါ့ထက်ထဲ တဖြေးဖြေး ကြီးလာကိုက အရသာ။

ငါလဲ တခါတလေတော့ မမညွန့် ခံသလို ပက်လက်လှန်ပြီး ခံကြည့်ချင်တာ၊ ကိုစိုးကို ပြောတော့ အာ… မဖြစ်ပါဘူးတဲ့၊ မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့တ့။ဲ အမြြဲငင်းတယ်၊ ငါလဲ စိတ်ထဲဖြစ်တာ ပြောသာပြောရတာ တကယ်တော့ ကြောက်တယ်ဟ၊ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ ဟာကြီး အထကဲ ို ထိုးထည့်တာ မကြောက်ပဲ နေမလား၊ ငါ့ဟာက သေးသေးစေ့စေ့လေး၊ မမညွန့်ဟာဆို ပြလဲန်နေတာ၊ ထိုးထည့်လိုက် ရွှတ်ကနဲဝင်တယ်၊ ဘယ်ကြောက်မလ။ဲ

နောက်တော့ ကိုစိုးတို့ ပြောင်းသာွ းရော၊ အဒဲ ီကတည်းက ကိုစိုးနဲ့ ငါ အဆက်အသယွ်ပြတ်သာွ းတာ၊ ခုထိကို တစ်ခါမှ ပြန်မတွေ့ဘူး၊ ကိုစိုးလဲ တစခ် ါမှ ငါ့ဆီလာပြီးမတွေ့ဘူး၊ ငါကတော့ သူတို့ ပြောင်းသာွ းပြီး တော်တော်ကြာကြာ မျှော်နေမိတာ၊ စိတ်ထဲမှာလဲ လွမ်းသလိုလို ဆွေးသလိုလိုန့၊ဲ ကိုစိုးကို သတိရနေတာ
တော်တော်ကို ကြာတယ်၊ နောက်မှ ဘမောင်နဲ့ တွေ့တာ။

သမီးလဲ ခု ငါ့လိုပဲ နေမှာ၊ အကို့ကို စပ်စပ်စုစု ကိုင်ကြည့်တာ ဖြစ်မှာပေါ့၊ အင်းလေ အကို့ကို ကိုင်ကြည့်တော့ ဘာဖြစ်မှာလ၊ဲ ကိုင်ကြည့်ပစေပေါ့၊ အကိုက ကိုစိုးလောက် တောင် ဆိုးမှာမှ မဟုတ်တာ၊ သမီးလဲ ဘာသိမှာလ၊ဲ ဒီအကြောင်းတွေ ငါ့တုန်းကလောက်
တောင် သိမှာမဟုတ်၊ သူ့မှာ အပေါင်းအသင်းလဲ မရှိ၊ ဒီကိစ္စ ဘာနားလည်မှာလ၊ဲ ကျောင်း တောင် မသာွ းလို့ စာကို အကိုက အိမ်မှာ သင်ပေးတာ၊ သူများကို စာမသင်တတ်ဘူးဆိုတဲ့ အကို၊ သမီးကို သင်ပေးလိုက်တာမှ ဖြောင့်လို့၊ အကိုနဲ့ သမီးကတော့ လိုက်လဲ လိုက်ပါ တယ်။ အကိုကလဲ သမီးဆို အလိုလိုက်၊ သမီးကလဲ အကို့ဆို အလိုလိုက်၊ တစခ် ါတလေ ငါတောင် သူတို့ ၂ ယောက်ကို ကြည့်ပြီး သဝန်တိုတယ်၊ သဝန်တို တယ်ဆိုတာကလဲ စကားအဖြစ်သာ ပြောတာပါ၊ တကယ်ဆို ငါက သူတို့ အလဲို ချစ်တာ ဝမ်းတောင်သာသေး၊ မချစ်မှာကိုဘဲ စိုးတာ၊ မချစ်ဘဲ ရန်ဖြစ်နေရင် ငါ့မှာ သမီးကတစ်ဖက် အကိုတစ်ဖက် ဗျာများအုံးမယ်၊ ခုတော့ အကိုက ငါ့ကိုလဲချစ်၊ သမီးကိုလဲချစ်၊ အဆင်ကိုပြေလ့၊ို ခု ငါဝတ်ထားတဲ့ လက်ဝတ်လက်စားတွေ အားလုံး အကိုဆင်ထား တာပေါ့၊ ဒီတန်ဖိုးကဘဲ မနည်းဘူး၊ ပြီးတော့ ခု ငါက ကားကို ကိုယ်တိုင်မောင်းပြီ၊ အကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ကားသစ် လေး လှလိုက်တာမှ ပျံနေတာဘဲ၊ ခုနေ အပြင်မှာ ငါ့ကို တွေ့ရင် သေချာသိတ့သဲူတောင်
ခေါ်ရဲမှာမဟုတ်ဘူး၊ တူတယ်လို့ပဲ ထင်မှာ၊ အဲဒါ ငါ့ကို ချစ်လို့ ဆင်ထားတာပေါ့။ ခုမှ ငါ့ဘဝ ရွှေနဲ့ ငွေနဲ့ ဖေါဖေါသီသီ နေဖူးတာ၊ ဒီဘဝ ငါအပျက်ခံမလား၊ အကိုစိတ်ညစ်အောင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် အကို့ကို ပျော်အောင်ထားမယ်။ အကိုကြေနပ်သလို လုပ်ပစေ၊ ဒီကိစ္စ ဆိုတာ ငါ့အတကွ် အသေးအမွှား၊ ငါ့ဘဝမှာ ရိုးနေပြီ။ XXXXXXX

ဆယ့်ခြောက်။

ဟိုနေ့က ညကြီးမိုးချုပ် ကုတင်ကြီး အရမ်းလှုပ်နေလို့ ဘာဖြစ်တာလဲ ဆိုပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ဦးဦးက မေမေ့အပေါ်ကနေ တက်ပြီး တအားဖိဖိချနေတာ၊ မေမေက အောက်က အီးအီးအားအားနဲ့၊ ဦးဦးက မေမေ့ကို နှိပ်စက်နေတာလားမသိ၊ သမီးက
ကြောက်ပြီးအသံတောင် မထကွ်ရဘဲူး၊ နောက်မှ မေမေ့ကို တိုးတိုးလေး ဦးဦးမသိအောင် မေးကြည့်တော့ မေမေက ဘာပြောလသဲိလား၊ ဦးဦးက မေမေ့ကို ချစ်လို့ အဲလိုလုပ်တာ ပေါ့တဲ့၊ မေမေကလဲ အဲဒီ ချစ်တာကြီးက ကြောက်စရာကြီး၊ အတင်းတက်ဖိနေတဲ့ဟာ ဆိုတော့ မေမေက ရီပြီး မဟုတ်ပါဘူး သမီးကလ၊ဲ ကြောက်စရာ မကောင်းပါဘူး၊ မကြောက်ရဘူး သမီးရဲ့တဲ့၊ ဒါဆို သမီးကိုကျတော့ ဘာလို့ ဦးဦးက မလုပ်တာလဲ သမီးကို ဦးဦးက မချစ်လို့လား ဆိုတော့ သမီးက ငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ၊ တစ်ခါတည်း တက်ဖိလိုက်ရင် သမီး အောက်ကပြားသာွ းမှာပေါ့တ့၊ဲ ဒါဆို သမီးကြီးလာရင် ဦးဦးက
မေမေ့ကို ချစ်သလို ချစ်မှာပေါ့ ဟုတ်လားမေမေ ဆိုတော့ မေမေက အင်းပေါ့တဲ့။

တော်သေးတာပေါ့ ဦးဦးက နှိပ်စက်တာ မဟုတ်ဘဲ ချစ်တာမို့၊ ထင်တော့ထင်သား ဦးဦးက ဘယ်တော့မှ သမီးတို့ကို နှိပ်စက်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ၊ ဦးဦးက အရမ်းချစ်ဖို့ ကောင်းတာ၊ သမီးဆို ဘာလုပ်လုပ် ဘယ်တော့မှ စိတ်မဆိုးဘူး၊ ဦးဦးနဲ့ပဲ နေချင်တာ၊ ခုဆို ဦးဦးနဲ့ပဲ ရေအတူချိုးတာ၊ ဦးဦးက ရီရတယ်၊ ဟိုးအစကတော့ ဦးဦးက သူ့ရှက်ရှက်ကို သမီးကို အထိမခံဘူး၊ သမီးကတော့ ဦးဦးများ ရိုးနေပြီ၊ အတူအိပ်တာဆိုတော့ ဦးဦး တစက်ုိယ်လုံး မြင်ဖူးပြီးသား၊ သမီးမနက်အစောကြီးနိုးတဲ့နေ့ဆို ဦးဦးက မနိုးသေးဘူး၊ အိပ်နေလိုက်တာ မေမေရော၊ ဦးဦးရော ဖင်ကြီးတေကွ ို လန်လို့၊ မေမေကတော့ ဟိုးအရင်ကတည်းက ခဏခဏ မြင်ဖူးတော့ ရိုးနေပါပြီ၊ သမီးလိုဘဲ မေမေ့ရှက်ရှက်က ပြားပြားလေး၊ လူကြီးဆိုတော့ အမွေးမဲမဲတွေ ဖုံးနေတာပဲရှိတာ၊ ဦးဦးကျတော့ မတူဘူး၊ အမွေးတွေတော့ ရှိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သမီးတို့လို ပြားပြားလေး မဟုတ်ဘူး၊ အတလွဲိုက် ကလေး၊ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်…၊ အဲဒါ မေမေ့ကို မေးကြည့်တော့ မေမေက ဟဲ့ သမီးဦးဦးက ယောက်ျားလေ၊
ယောက်ျားဆို ရှက်ရှက်က အလဲပဲို တ့၊ဲ အဲဒီတော့မှ သိတာ။

နောက်တော့ သမီးစောစောနိုးတိုင်း ဦးဦးရှက်ရှက်ကို ကြည့်တာပေါ့၊ မမြင်ရရင် လုံချည်ကို ဖယ်ပြီးကြည့်တာ၊ တစ်ခါတစ်ခါကျ လုံချည်က ဖုံးနေတော့ မမြင်ဘူး၊ မေမေကလဲ ဦးဦးကို အတင်းဖက်ထားတာ၊ တစ်ခါတစ်ခါကျ မေမေကိုလဲ တနွ ်းဖယ်ရသေးတယ်၊ ဘယ်နေ့ကလဲ မသိဘူး၊ သမီးနိုးတော့ ဦးဦးရှက်ရှက်ကို ကိုင်ရက်သားကြီး၊ ဘယ်လို ကိုင်မိသွားလဲ မသိဘူး၊ သမီးကလဲ မလွှတ်မိဘူး၊ ဘယ်လိုကိုင်မိသွားလဲဆိုတာ စဉ်းစားနေတာ၊ နောက် ဦးဦးနိုးလာတော့ သမီးကိုင်ထားမှန်းလဲ သိရော ဦးဦးက အတင်းရုန်းပြီး ဟဲ့… ဟဲ့ သမီး ဒီနေရာ မကိုင်ရဘူးလေ ဆိုပြီး အသံမာမာနဲ့ပြောတာ၊ သမီး အရမ်းဝမ်းနည်းတာဘ၊ဲ လန့်လလဲန့်သာွ းတာ၊ ဦးဦးက တစ်ခါမှ ဒီလိုမပြောဖူးတော့ မှောက်အိပ်ပြီး ငိုမိတာပေါ့၊ အကျယ်ကြီး အော်မငိုပါဘူး၊ ဝမ်းနည်းလို့ တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ပဲ ငိုတာ၊ ဦးဦးက အဲဒီတော့မှ သမီးကို ချော့တာ၊ မေမေက မီးဖိုခန်းထဲမှာ နေမှာပေါ့၊ အနားမှာ မရှိဘူး။

သာွ းပါ အော်တုန်းကတော့ အော်ပြီး၊ ခုမှ သမီးကို လာဖက်ပြီး ချော့တာ၊ ဒီတော့ သမီးက ပြောတာပေါ့၊ ရှိုကရ်ိှုက်ပြီးပြောတာ၊ ဦးဦးရှက်ရှက်ကို ကိုင်တာ ဘာဖြစ်လဲပေါ့၊ သမီးက တမင်ကိုင်တာမှ မဟုတ်တာ၊ ညအိပ်ရင်း သူ့အလိုလို ကိုင်မိသွားတဲ့ဟာကိုပေါ့၊ ဦးဦးက အေးပါ အေးပါ နောက်မအော်တော့ဘူး ဆိုပြီး ခဏခဏ ပြောတော့မှ သမီးက စိတ်ပြေသွားတာ။ တကယ်တော့ သမီးက ဦးဦးကို စိတ်မှမဆိုးတာ အော်လို့ ဝမ်းနည်းတာပဲ ရှိတာ။

အဲဒါ နောက် တစ်ခါတစ်ခါ မတော်တဆ ကိုင်မိရင် ဦးဦးက ဘာမှမပြောတော့ဘူး၊ သူ့ရှက်ရှက်ကို အသာလေး ဆွဲထုတ်ပြီး သမီးကို သူ့လက်ပဲ လာပေးကိုင်တယ်၊ ဘာထူးလဲ သူက သမီးကို ဖက်ပြီးအိပ်ရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ သမီးက သူ့ကို ခွအိပ်ရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ရှက်ရှက်ကတော့ ထိတာဘ၊ဲ ဦးဦးလဲ သမီးရှက်ရှက်ကို ထိတာပဲဟာ၊ ဦးဦးက မေမေ့ ရှက်ရှက်ကို ကိုင်တာလဲ သမီးတွေ့ဘူးတာပဲ။ မေမေလဲ ဦးဦးရှက်ရှက်ကို ကိုင်တာ သိတာပေါ့၊ မြင်သာ မမြင်တာ၊ စောင်ခြုံထားရင် ဦးဦးရှက်ရှက်နေရာ လှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ် န့၊ဲ မေမေ ကိုင်နေတာ နေမှာပေါ့၊ တစ်ခါတည်း သူတို့ကျတော့ ကိုင်ချင်သလို ကိုင်ပြီး။

ဘာရမလဲ သမီးလဲ ဦးဦးက မအော်တော့မှန်း သိတော့ ခဏခဏ ကိုင်တာပေါ့၊ ဦးဦး မပေးလုပ်တာ သမီးက လုပ်ချင်တာ၊ ဘာဖြစ်လဲ သမီးလဲ ဦးဦးကို ကိုင်မယ်၊ ဦးဦးလဲ သမီးကိုကိုင်ပေါ့ ဆိုပြီး ညအိပ်ရင် ဦးဦးလက်ကို ဆွဲပြီး သမီးရှက်ရှက်ပေါ် တင်ပေးတာ၊ အဲဒါမှ ဦးဦးသိတယ်၊ ဒါလေးကိုင်တာ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုတာ၊ ပြီးတော့ ဦးဦးရေချိုးရင် အတူတူ ဝင်ချိုးတာ၊ အရင်ကတော့ ဦးဦးက သမီးကိုပဲ အရင်ချိုးပေးတာ နောက်မှ သူ့ဖာသူ ချိုးတာ၊ အဲဒါ သူရေချိုးနေတုန်း သမီးလဲ ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်ပြီး အတူချိုးလိုက်တာပေါ့၊ ရေချိုးခန်းက အိပ်ခန်းထဲကဆို အတငွ ်းက သော့ပိတ်လို့ မရဘူးလေ၊ မီးဖိုချောင်ဘက်က ဝင်တဲ့အပေါက်ကမှ အတငွ ်းက သော့ပိတ်လို့ရတာ၊ အိပ်ခန်းထဲက အပေါက်ဆို အပြင်ကဘဲ သော့ပိတ်လို့ရတာ။ ဒီတော့ အိပ်ခန်းထဲကဆို
ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ချင်သလို ဝင်လို့ရတာပေါ့။

ခုဆို ရေချိုးရင် သမီးက ဦးဦး တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေး၊ ဦးဦးကလဲ သမီးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေး၊ ဘယ်လောက်ကောင်းလ၊ဲ မေမေနဲ့ ဦးဦးလဲ တစ်ခါတလေ အလဲို ချိုးတာဘဲ၊ သမီးနဲ့ မေမေလဲ အလဲ ို ချိုးတာဘဲ၊ ၃ ယောက် အတူတူတော့ မချိုးဘူး၊ ရေချိုးကန်က ၃ ယောက်မှ မဆံ့တာ၊ ၂ ယောက်တောင် နဲနဲကြပ်နေပြီ၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပူးပြီး ချိုးရတာ၊ သမီးကတော့ ဒီလို ပူးချိုးရတာ ကြိုက်တယ်။

ခုမှ သမီးတို့က အားလုံး အေးဆေး နွေးထွေးတာ၊ ခုလာတဲ့ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ ဒီလိုပြောတာ ခဏခဏ ပါတယ်၊ တခုခု အဆင်ပြေသွားရင် အေးဆေး နွေး ထွေး ဆိုပြီးပြောတာ၊ သမီးတို့ကမှ တကယ်ကို အေးဆေး နွေး ထွေး တာ၊ အဲဒါ ဦးဦးကြောင့်ပေါ့၊ ဦးဦးကို အရမ်းချစ်တာပဲ။
XXXXXXX

ဆယ့်ခွန်။

သမီးကလဲ စပ်စုလကို်တာလွန်ရော၊ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ငါ့ဟာကို မရ,ရအောင်ကိုင် တာ၊ သူကတော့ ရိုးရိုးပေါ့၊ ငါလဲ ရိုးရိုးပါ၊ မိဗျိုင်းန့ကဲ ရိုးရိုးဘယ်ဟုတ်မလ၊ဲ ငါ့မိန်းမကိုး။ ပြီးတော့ မိဗျိုင်းကိုင်ရင် ငါက အသတဲယားယား၊ သမီးကိုင်တာတော့ မယားပါဘူး၊ မသိလို့ ကိုင်တဲ့ဟာ။ ပြောလို့လဲ နားမထောင်ဘူး၊ အင်းလေ မပြောတော့ပါဘူး၊ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ပစေ၊ ငြိမ်နေလိုက်တာပဲ ကောင်းတယ်၊ တော်ကြာ စိတ်ကောက်အုံးမယ်၊ တစခ် ါ စိတ်ကောက်ဖူးတာ ငါလန့်သာွ းတာဘ၊ဲ တော်ကြာ ငါ့ကို မုန်းပြီး သူတို့ သားအမိ ထွက်ပြေးသွားရင် ဒုက္ခ၊ ငါတော့ ရူးပြီ၊ မိဗျိုင်းလဲ သိမှာပေါ့၊ သမီး ငါ့ကို ကိုငတ်ာ၊ မသိပဲ
နေမလား၊ မနက်မိုးလင်းရင် သမီးလက်က ဆုပ်ထားတဲ့ဟာ သူမတွေ့ပဲ နေမလား၊ မိဗျိုင်းကလဲ ဘာမှမပြောတဲ့ဟာ၊ မပြောတာပဲ ကောင်းတယ်၊ ပြောရင်လဲ ငါက မိဗျိုင်းကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောရမယ်၊ မပြောနဲ့လို့ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ပစေဆိုပြီး၊ သမီးတစ်သက် လုံး သူ့ကို အလိုလိုက်ရမယ်၊ သူက မွေး ကတည်းက ကံဆိုးခဲ့တာ။

မိဗျိုင်းလဲ ငါ့အပေါ် တကယ်ချစ်ပါတယ်၊ အရင်ကထက်တောင် တိုးချစ်နေသလိုဘဲ၊ ငါ့ကိုလဲ ပြုစုလိုက်တာမှ ငါဘာလုပ်လုပ် တစ်ချက် မငြိုငြင်ဘူး၊ ငါကလဲ မရဘူး စိတ်ကထလာရင် အပေါ်တက်ပြီး အတင်းဆောင့်ရမှ၊ သူ့ခမျာ အောက်က တအင့်အင့်နဲ့ ခံရှာတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး၊ အဲဒါမှ ငါ့စိတ်က ကြေနပ်သာွ းတာ၊ ငါကြေနပ်သွားတော့မှ မိဗျိုင်းက ငါ့ကြောကို ပတွ်ပြီး အမောဖြေပေးတာ။ တကယ့်နိဗ္ဗာနပ် ဲ၊ ငါမိန်းမရ ကံကောင်းတယ်။

ငါ့စိတ်ကလဲ မထဘေဲ နမလား၊ မိဗျိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး အနှစ်ချည်းပဲ စုနေတဲ့ဟာ၊ ဘယ်နေရာ ထိထိ စိတ်ထစရာချည်း၊ ဒီကြားထဲ သူက လူကို မထိတထိ လာလာလုပ်တာက စိတ်ကို တစ်ခါတည်း အရိုင်းဇာတ်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သလိုပဲ၊ အတင်းဖက်ပြီး လုပ်ချင်တာ လုပ်ပစ်လိုက်တာ၊ မိဗျိုင်း နို့သီးခေါင်းဆို ငါ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြတ်ထကွ်လုမတတ်၊ ငါစုတ်ထားတဲ့ အမှတ်တွေ ငါဆွဲညှစ်ထားတဲ့ ဒဏ်ရာတွေ သူ့တစက်ိုယ်လုံး အပြည့်၊ လက်မောင်းမှာရော၊ ရင်သားမှာရော၊ ရင်ညွန့်မှာရော ဗကို်မှာရော အို တစ်ကိုယ်လုံး၊ ဒါတောင် သူက အပြုံးကို မပျက်ဘူး၊ နာလား မေးကြည့်ဖူးတယ်၊ မနာပါဘူး အကိုကလတဲ့၊ဲ မိဗျိုင်းကြိုက်တယ်တ့၊ဲ မနာပဲနေမလား၊ ဒီလောက်အညိုအမဲ စွဲနေတာ၊ သူငါ့ကိုချစ်လို့ ဒီလိုပြောတာ နေမှာပေါ့။

ပုံမှန်ဆို ငါဒီလို မလုပ်ပါဘူး၊ စိတ်ကထလာပြီဆိုမှ လူက ဘာမှမသိတော့တာ၊၊ ငါ့ကိုယ်ငါလဲ သိပါတယ်၊ ထိန်းလို့ကို မရတာ၊ တကယ့်ကို အကြမ်း၊ မိန်းမဆိုတာ ခုမှ တွေ့ဘူးလို့လား မသိဘူး၊ တစ်သက်လုံး ဒီလိုစိတ် တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးပါဘူး၊ ငါကြောက်တာ အဲဒါ၊ ဒီလိုစိတရ်ိုင်းတွေ မထချင်ဘူး၊ ထိမ်းလို့လဲ မရဘူး၊ ဘယ်ရမလဲ အလဲို ဖြစ်ရင် ငါ့ကိုငါ ဘာမှကို မသိတော့တာ၊ ဘာတေလွုပ်လို ့ လုပ်နေမှန်းကို မသိဘူး၊ နောက်ဆုံး တစ်ခါတည်း မောပြီး ချောက်ထဲ ပြုတ်ကျသာွ းမှ အသိက ပြန်ဝင်လာတာ။ တော်ကြာ သမီးကို မှားပြီး အဲလိုလုပ်မိမှာ စိုးရတယ်၊ ငါကလဲ မျက်မှန်ချွတ်ထားရင် လူလုံးက ကွဲတာ မဟုတ်ဘူး၊ ဖြစ်တော့ မဖြစ်ပါဘူးလေ၊ အထိအတွေ့က ကာွ ပါတယ်။

ကာွ တယ်သာ ပြောတာ ခု နောက်ပိုင်း ငါသိပ်မသိတော့သလိုပ၊ဲ သမီးလဲ အပျိုဖြစ်ပြီတဲ့၊ ခုထိ ငါတို့နဲ့ အိပ်တုန်း၊ ဟိုနေ့က သူတို့ သားအမိ ရှော့ပင်ထွက်တော့ သမီးအတကွ ် အတငွ ်းခံတွေ ဝယ်လာတာ၊ အပျိုဖြစ်ပြီဆိုတော့ ဒါဝတ်ရမယ် ဆိုပြီး၊ ဟုတ်တော့ ဟုတ်သား မိဗျိုင်းနဲ့ သမီး အရပ်တောင် တူတော့မယ်၊ ကြာရင် သမီးကတောင် မြင့်သွားမဲ့ပုံ၊၊ ကိုယ်လုံးကတော့ မိဗျိုင်းလောက်တော့ မထာွ းသေးပါဘူး၊ အခုမှ အပျိုဖြစ်တာဆိုတော့၊ အဲဒါ ငါ့ရှေ့မှာ လာစမ်းဝတ်ကြည့်နေတယ်၊ ပြီးတော့ ငါ့ကို ကြည့်ခိုင်းသေးတယ်၊ အတော်ပဲလားတ့၊ဲ ငါဘယ်သိမှာလဲ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သိရမှာပေါ့၊ မိဗျိုင်းကတော့ အတော်ပဲ ပြောတာပဲ၊ သမီးက ရင်သားလဲ တော်တော်ထွက်လာတာပဲ၊ ငါအခုမှ သတိထားမိတာ၊ ရေချိုးတာတို့ ညအိပ်တာတို့က မျက်မှန်မပါတော့ သေချာမှ မမြင်ရတာ၊ သမီးကို ဒီလိုဖြစ်နေမယ် ထင်တောင် မထင်မိဘူး၊ စိတ်ထဲ ငယ်ငယ်က သူ့ကို ရေချိုးပေးတဲ့ ပုံအတိုင်းပဲ ထင်နေတာ၊ ဘယ်ဟုတ်မလဲ သမီးက တော်တော်ထွားလာတာ၊ သူ့အမေနဲ့ နင်လားငါလား၊ မျက်နှာက အမှတ်ကြီးကပဲ ဆိုးနေတာ၊ အမှတ်ကလဲ တော်တော်ဆိုးတယ်၊ တော်ရုံတနရ်ုံ နဲနဲပါးပါးဆို တော်သေး၊ အခုဟာက အသားကို ထူပြီး မဲကွက်နေတာ၊ မျက်နှာတစ်ခြမ်းလုံး။

သမီးကလဲ ဘယ်နှစ်ထည်တောင် ဝယ်လာလဲ မသိဘူး၊ ငါ့ရှေ့မှာပဲ ချတွ်၊ ငါ့ရှေ့မှာပဲ နောက်တစ်ထည်ဝတ်နဲ့၊ မကြည့်ချင်ပေမဲ့ မျက်စိကို လလွှဲမရဘူး၊့ို သမီးကလှတာကိုး၊ မျက်နှာက အမှတ်ကြီးသာမပါရင် သမီးကတောင် ပိုလှဦးမယ်၊ ဟော လုပ်ပြီ၊ အောက်နဲ့ အပေါ် ဆင်တူတဲ့၊ အောက်က ဝတ်ထားတာ ချွတ်ချပြီး အဲဒါကောက်ဝတ်တာ၊ ကြည့်စမ်း
ဖွေးနေတာဘဲ၊ ငယ်ငယ်က ညိုညိုလေးပါ၊ ဘယ်လို ဖြူဖွေး သာွ းမှန်း မသိဘူး၊ ခုမှ သေချာသတိထားမိတယ်၊ သူကိုယ်သူ့ ကလေးဘဲ ထင်နေသလားမသိ၊ သူ့အမေကလဲ ဘာမှမပြောဘူး၊ ငါမြင်နေကျလို့များ ထင်နေလား မသိဘူး၊ တကယ်တော့ ငါက ခုမှ သမီးကို ဒီလိုဖြစ်နေမှန်း သေချာသိတာ၊ လူကသာ ထာွ းနေတာ သမီးကတော့ တကယ့်ကလေးပါပဲ၊ အပေါ်အောက် အပြတ်လေး ဝတ်ပြီး ခုန်ပေါက်နေသေးတယ်၊ သူ့အမေက တခစ်ခစ်နဲ့ သူ့သမီးအရူးထနေတာ သဘောကို ကျလို့၊ ပြီးတော့ ငါ့တို့ ဆီပြေးလာပြီး ငါတို့ ၂ ယောက်ကြား လာထိုင်တယ်၊ ပြီးတော့ ဦးဦးကလဲ သမီးကို လှတယ်လဲ မပြောဘူးတဲ့။

လှပါတယ် သမီးရယ်လို့ ပြောပြီး အသဲယားလာတာနဲ့ အတင်းဖက်ပြီး နမ်းပစလ်ိုက်တယ်၊ သမီးက ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ တခစ်ခစ် ရယ်ပြီး သူ့အမေကိုယ်ပေါ် လဲတာပေါ့၊ အတင်းဖက်တဲ့ အရှိန်န့၊ဲ မိဗျိုင်းကလဲ ဟဲ့… ဟဲ့… ဟဲ့… ဟဲ့… နဲ့ အသံထကွ်လာတော့ ၂ ယောက်လုံးပေါ် တက်ဖိပြီး သမီးကိုကျော်လို့ မိဗျိုင်းကိုပါ နမ်းပလို်က်တယ်။ မိဗျိုင်းကတော့ အကိုနော် အကိုတဲ့၊ သမီးကတော့ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်…။ ငါလား ငါ့ကိုငါ မနည်း ချွန်းအုပ်လိုက်ရတယ်။
XXXXXXX

ဆယ့်ရှစ်။

ဘမောင်နဲ့ ညားတော့ ဘမောင်က တကယ့်ကို မိန်းမကျမ်းကြေတဲ့သူ၊ ချက်ကောင်းကို ကောင်းကောင်း သိတယ်၊ ကိုစိုး အလှကြည့်ခ့တဲာတွေ သူနဲ့ကျမှ ဖတွ်ဖတွ်ကို ကြေတာဘဲ၊ လူကို နှူးနှပ်ပြီးမှ သေသေချာချာ စားတာ၊ ငါကလဲ မယူခင်ကတည်းက ဘမောင်ကို နည်းနည်းကျနေတာ ဆိုတော့ ယူပြီးညမှာ ဘမောင်ပြုသမျှ သဘောအကျကြီး ကျတာပေါ့၊ ဘမောင်လား ငါ့စိတ်ထဲ ခံချင်တာတွေကို ပြောစရာတောင် မလိုဘူး၊ တစ်ခုပြီး တစခ် ု လုပ်သာွ းတာ၊ မမညွန့်ရီးစား မမညွန့်ကို လုပ်ပေးတယ်ဆိုတာ ဘမောင် ငါ့ကိုလုပ်ပေးတဲ့ ခြေဖျားတောင် မှီမယ်မထင်ဘူး၊ ဘမောင် ငါ့ကို ချစ်မှာပေါ့၊ အပျိုစင် နုနုထွဋ်ထွဋ်လေး သူရထားတာ၊ ဘယ်ချစ်ဝမလ၊ဲ ငါကလဲ သူများနဲ့မှ မတူတာ၊ အသားကို ဖြူဝင်းပြီး နုနေတာ၊ သူ့တွေ့ဖူးတဲ့ ကောင်မတေလွ ို ညိုညိုမမဲ ဲ ကြမ်းကြမ်းကြီးမှ မဟုတ်တာ၊ သူထင်သလို ချစ်တော့မှာပေါ့၊ သူအချစ်ကြမ်းတာ ငါ့မှာ တစ်ပတ်လောက် လမ်းတောင်ကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်ဘူး။

မဂင်္လာဦးညက ဘမောင်ပေါ့၊ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အရက်သောက်ဖို့ အတင်းခေါ်တာ လိုက်မသာွ းဘဲ အကုန်မောင်းထုတ်ပြီး အိမ်တံခါး အစောကြီး ပိတ်တာ၊ သူ့သူငယ်ချင်း တေကွ သူ့အဖြစ်ကို တဟားဟားနဲ့ ရယ်ပြီး သူ့ကို အမျိုးမျိုး လှောင်တာတောင် ဂရုမစိုက်ဘူး၊ ငါ့ကို သူလုပ်ချင်နေတာ၊ ငါသိတာပေါ၊့ မဂင်္လာမဆောင်မချင်း ငါသူ့ကိုမှ မပေးတာ၊ ခုတော့ သူ့လက်ထဲ ငါရောက်ပြီကိုး၊ တစ်မိနစ်လေးမှ မစောင့်နိုင်တော့တဲ့ပုံ၊ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အပြန်မှာတောင် သူက ကြိမ်းဝါးလိုက်သေးတယ်၊ လာချောင်းတယ် ဆိုတာ ငါသိလို့ကတော့ သူငယ်ချင်း အရင်းဖြစ်ပစေ ဆေးရုံရောက်ပြီသာမှတ်တဲ့။ ဒီတော့ ဘယ်သူက ဘမောင်အိမ်နား ကပ်ရမဲ ှာလ၊ဲ အားလုံးရှင်းမှ တစ်ခါတည်း ငါ့ကို ပွေ့ချီပြီး အခန်းထဲ ခေါ်သွားတာ၊ ကြောက်တော့ကြောက်သား၊ တခါမှ,မှ မကြုံဘူးတာ၊ ဒီလို ဆုံးခန်းတိုင်ထိ၊ ပြီးတော့ တကယ်ခံရတော့မယ်ဆိုတာ စိတ်ထကဲ သိနေပြီလေ၊ သူငါ့ကို အိပ်ယာပေါ်ချတော့ ငါသူ့ကို မကြည့်ရဲတော့ဘူး၊ ငါ့လဲ မျက်လုံးကို စလုုံံးပိတ်ပြီး စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချလိုက်တော့တယ်၊ ကဲ… လုပ်ချင်သလို လုပ်ပေတော့ ဆိုပြီး။

တော်တော်ကြာမယ် ငါ့အသားကို သူမထိဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာတော့ သိနေတယ်၊ သူအနားမှာပဲ ဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါမျက်စိ မဖွင့်ကြည့်ရဲဘူး၊ ငါ့ကို ကြည့်နေတယ်လို့ ငါထင် တာကိုး၊ တော်တော်လေးကြာတော့မှ ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား၊ တမိနစ်တောင် မစောင့်နိုင်တဲ့ သူက ဘာဖြစ်နေလဲ မသိ ဆိုပြီး မျက်လုံးအသာလေး ဖွင့်ကြည့်တော့ သူက ငါ့ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေတာ၊ ငါလဲ လန့်ပြီး ကမန်းကတမ်း မျက်စိကို ပြန်မှိတ်လိုက်တာပေါ့၊ ဒါကို သူက သဘောကျပြီး တဟားဟား ရယ်တော့ ငါ့လဲ မျက်စိမှိတ်ထားရက် တန်းလန်း ပြုံးမိတာပေါ့၊ အဲဒီမှာမှ ဇာတ်လမ်းက တကယ်စတာ။

အဲဒီမှာ ငါ့ကို စနမ်းတော့တာဘဲ၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ နမ်းတာ၊ မျက်နှာကို အနှံ့ဘ၊ဲ ပြီးတော့မှ ငါ့နှုတ်ခမ်းမှာ သူ့နှုတ်ခမ်းက စတည်းချတာ၊ အကြာကြီးပ၊ဲ ငါ့လျှာလဲ သူပါးစပ်ထဲ့ ဘယ်လိုပါသွားမှန်းကို မသိဘူး၊ သူလျှာြ့ ကီး လာဆွဲခေါ်သွားတာ နေမှာပေါ့၊ တစက်ုိယ်လုံးကိုလဲ သူ့လက်နဲ့ လျှောက်ပတွ်လို့၊ ပြီးတော့မှ ငါ့အဝတ်တေကွ ို တစစီ ဆွဲခွာတော့တာ၊ ငါမျက်စိကို မဖွင့်တော့ဘူး၊ တစ်ကိုယ်လုံး ကျတွ်သာွ းတာ ငါသိတယ်၊ ခဏလေး သူ့အလုပ်တွေရပ်ပြီး ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး သေချာ ကြည့်နေတာလဲ ငါ့စိတ်ထဲ သိနေတယ်၊ ပြီးတော့မှ ဝုန်းကနဲ ငါ့တကိုယ်လုံး သူနမ်းတာ နယ်တာ၊ ပိတ်ထားတဲ့ ငါ့မျက်စိ အမှောင်ထမဲ ှာ လင်းကနဲ လက်ကနဲပဲ၊ ကြယ်တွေ လတြွေမင်တယ်ဆိုတာ အဲဒါကို ပြောတာနေမှာ၊ သူလုပ်တာ ငါငြိမ်ငြိမ်ကို နေလို့မရဘူး၊ ဟိုနားက ရကွနဲ ဒီနားက ရွကနဲ၊ ရွပိုးထိုးတယ်ဆိုတာ ဒါပဲဖြစ်မယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး စစ်စစ် စစ်စစ်နဲ့၊ တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ကုန်ပြီ၊ သူမကိုင်တဲ့ နေရာ မရှိသလောက်၊ သူမနမ်းတဲ့ နေရာ မရှိသလောက်၊ နမ်းလို့ကိုင်လို့ မဝသေးဘူးလား မသိဘူး၊ ခုထိ ငါ့ကိုဟိုဟာ မလုပ်သေးဘူး၊ င့ါစိတ်ထဲ
မြောက်မြောက်သွားတာလဲ ခဏခဏ ဖြစ်နေပြီ၊ အောက်ကလဲ ပူကနဲ ပူကနဲ ဆင်းဆင်းသာွ းတာ ခဏခဏ၊ မနေနိုင်တော့ဘူး ဒီထက်မြင့်တဲ့ အဆုံးစွန်းကို လိုချင်နေ တာ၊ အဲဒီမှာမှ သူဟာနဲ့ ငါ့ဟာကို လာထောက်တာ၊ ဒီအချိန်မှာ မထောက်လို့ကတော့ ငါအော်တော့မယ် လုပ်ပါတော့လို့၊ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ မကြောက်တော့ဘူး၊ အရမ်းကို လိုချင်နေပြီ၊ စိတ်ထကဲ ထိုးလိုက်ပါတော့ ထိုးလိုက်ပါတော့နဲ့ အော်နေတာ။

အစ်… တကယ်ထိုးလိုက်တော့ အစလေးဝင်သာွ းတာ သိလိုက်တယ်၊ တိုးဝင်လာတဲ့ အရသာကိုက တစ်မျိုး၊ အရမ်းမနာဘူး၊ သူ့ခေါင်းလေးဘဲ ဝင်သာွ းတာ ဖြစ်မယ်၊ ဆက်မထိုးဘူး၊ ပလတွ်ကနဲ ကျွတ်သွားတယ်၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီ ထင်တယ်၊ အာ… ဘာလို့ဆက်မထိုးလဲ မသိဘူး၊ စိတ်ထဲမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သာွ းသလိုပဲ၊ အဲ… အဲ ပြန်ထိုးပြီ၊ ထိုးလေ ထိုးထိုး၊ ရတယ် ထိုး၊ အာ… ဆက်မထိုးဘူး၊ ဒီခေါင်းလေးဘဲ အဝနားမှာ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်လုပ်နေတယ်၊ အစ်ကနဲ ဖြစ်လိုက် ဟာကနဲ ဖြစ်လိုက်နဲ့ ၄ – ၅ – ၁၀ ခါလောက်ရှိပြီ၊ ဘာလို့မထိုးလဲ မသိဘူး၊ ထိုးလို့မရတာလား၊ ထိုးပါဆို အီး… ထိုးပြီ၊ အား… နာလိုက်တာ၊ စူးကနဲ အောင့်ပြီးတော့ကို နာသာွ းတာ၊ အီစလံကို ဝေသွားတာဘဲ၊ ပိတ်ထားလို့ မှောင်နေတဲ့ ငါ့မျက်စိထဲ အပြာရောင်တွေတောင် လက်သာွ းတယ်၊ တကယ်ထိုးတော့ နာလိုက်တာ၊ ငါ့ပါးစပ်က နာနာကျင်ကျင် အော်မိသာွ းတယ် ထင်တယ်၊ နာချက်က စောစောက ခံချင်နေတဲ့ စိတ်တောင် ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း မသိဘူး၊ အသက်ကိုဘဲ ပြင်းပြင်းရှူနေရတယ်။

ထူးတော့ထူးဆန်းသား အဲဒီနာနေတဲ့ နေရာက ခဏနေတော့ ပြန်ထူပူလာတာ၊ နာတာဘဲ ပျောက်သာွ းတာလား၊ ထူပူပြီး မသိတော့တာလား၊ အထမဲ ှာလဲ ခိုးလုခုလုန့၊ဲ ဝင်နေတာ၊ သူ့ဟာကြီး ငါ့ထဲဝင်နေတာ၊ သူငြိမ်ငြိမ်လေး နေနေတာလား မသိဘူး၊ နာသလိုလို မနာသလိုလိုနဲ့ သူက မလှုပ်တော့ စိတ်ထဲ ကျလိကျလိ ပြန်ဖြစ်လာသလိုဘဲ၊ ငါတွေ့ဖူးတဲ့ မမညွန့်တို့ လုပ်တာကတော့ ထိုးနေတာများ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲ အားရစရာကြီး၊ သူဘာဖြစ်လို့ ငြိမ်နေလဲ မသိဘူး၊ ငြိမ်နေရာကနေ ဟာကနဲ
ပြန်ဖြစ်သွားတယ်၊ သူ့ဟာကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တာ၊ အာ… ဘာလို့ ပြန်ထုတ်လိုက်မှန်း မသိဘူး၊ စိတ်ထဲမှာ အားမရဘူး၊ ပြန်သွင်း ပြန်သွင်း၊ ဟော… ပြန်သွင်းပြန်ပြီ၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် သငွ ်းသငွ ်း၊ အား… နာတယ် နာတယ် နာပြန်ပြီ၊ ရတယ် ရတယ်၊ စောစောကလောက်တော့ မနာဘူး၊ ခံနိုင်တယ်၊ ခံနိုင်တယ်၊ သငွ ်းထား သငွ ်းထား၊ အာ… အဆုံးထိ ပြန်မထုတ်နဲ့လေ၊ ပြန်သငွ ်းရင် နာတယ်၊ အယ်… သူသိတယ် ထင်တယ်၊ ငါ့စိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ၊ အဆုံးထိ မထုတ်ဘူး၊ နဲနဲလေးပဲ ဆွဲပြီးထုတ် ပြန်ထိုးတာ၊ အိုး… ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး၊ လုပ်လုပ် အလဲပဲို ထုတ်လိုက်သွင်း လိုက်လုပ်၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အိုး… နာတာတွေ မရှိတော့ဘူး၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်၊ သူ့ဟာကြီး အဆုံးထိ ဝင်နေပြီလား၊ မဝင်သေးဘူး ထင်တယ်၊ ငါ့စိတ်ထဲ အထကဲ ို တဝက်လောက်ပဲ ရောက်နေသလိုပဲ။

ဟုတ်တယ် မဝင်သေးဘူး၊ သိသာတယ်၊ ခဏလေးဘဲ တိုးဝင်လာပြီး ရပ်သာွ းတာ၊ ထိုးလေ ထပ်ထိုး အဆုံးထိ ထိုး၊ မနာတော့ဘူး၊ ထိုးပါ ထိုးပါ၊ အဆုံးထိ တစ်ခါတည်း ထိုးချလိုက်၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် ထိုးထိုး၊ ထိုးတော့မယ် ထင်တယ်၊ အဆုံးထိ ဆထွဲုတ်ပြီး အရှိန်နဲ့ ထိုးချမယ်ထင်တယ်၊ ဟော… ဟော… ဝင်လာပြီ၊ အား… သေပါပြီ သေပါပြီ ဗိုက်ထထဲိ သူ့ဟာကြီး ဝင်သာွ းပြီလားမသိဘူး၊ နာလိုက်တာ၊ အထမဲ ှာ အောင့်နေတာပဲ၊ စောစောက လို စူးကနဲ နာတာမဟုတ်ဘူး အထကဲ အောင့်ပြီးတော့ကို နာတာ၊ အစာအိမ်ကို သာွ းထောက်နေပြီ ထင်တယ်၊ သူ့ဟာ ဘယ်လောက်တောင် ရှည်လဲ မသိဘူး၊ ခုမှ အဆုံးထိဝင်သွားတာ သေချာတယ်၊ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး လန့်ပြီး ပိတ်ထားတာတွေ အကုန်ပွင့်သွားတယ်။

အားကနဲ… အော်လို့ ပါးစပ်ကြီးဟလို့ မျက်စိ ၂ လံး ပြူးပြီး ပွင့်လာတဲ့ ငါ့ကို သူက ပြုံးကြည့်တယ်၊ ပြီးတော့ ငါ့ပါးကို သူ့လက်ဝါးနဲ့ အသာအုပ်လို့ လက်မလေးနဲ့ ပွတ်ပေးရင်း ခုမှ အဆုံးထိ ဝင်သာွ းတာ၊ မကြောက်နဲ့နော်၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးတဲ့၊ ပြောလည်းပြောရင်း သူက ငါ့ပေါ် အသာလေး လှဲချလိုက်တယ်၊ အောက်က ဒီအတိုင်း တန်းလန်း၊ သူ့ဟာကြီးစိုက်လ့၊ို သူမလှုပ်ဘူး၊ မလှုပ်နဲ့ မလှုပ်နဲ့၊ ငါမခံနိုင်ဘူး၊ ဗိုက်ထထဲ ိ လာထောက်နေတာ၊ ပြီးတော့ ငါ့ပါးကို လာနမ်းတယ်၊ ငါ့နှုတ်ခမ်းကိုလဲ လာစုတ်တယ်၊ စောစောကလို လျှာကိုလဲ ဆွဲဆွဲစုတ်လို့ တစ်ခုပြီးတစ်ခု၊ ငါ့နို့ကိုလဲ ပွတ်လိုက်၊ နို့သီးလေးကို ကစားလိုက်န့၊ဲ အောက်က စိုက်လျှက်တန်းလန်း လူကို စောစောကလို ရွလာအောင် လာလုပ်နေပြန်ပြီ၊ ဒီတော့မှ မျက်စိက သူ့အလိုလို ပြန်မှိတ်သွားတယ်။

သူအလဲ ို ရွအောင်လုပ်နေတာနဲ့ စောစောက နာပြီး အောင့်နေတာကြီးက တဖြေးဖြေးနဲ့ သက်သာလာသလိုပဲ၊ ဟုတ်တယ် တော်တော်လေးကို သက်သာလာတာ၊ ခုလု ခုလု လောက်ပဲ ရှိတော့တယ်၊ ငါသက်သာလာတာ၊ သူဘယ်လိုသိလဲ မသိဘူး၊ ငါ့ကိုယ်ပေါ် ကနေ ပြန်ထပြီး စောစောကလို ပြန်ထိုင်တယ်၊ သူဆက်လုပ်တော့မယ် ထင်တယ်၊ အဆုံးထိ ဝင်ထားပြီးပြီပဲ ဒီထက်တော့ ထပ်ဝင်စရာ မရှိတော့ပါဘူး၊ လုပ်လုပ်၊ ရပြီ လုပ်၊ ကြမ်းကြမ်း မလုပ်နဲ့နော်၊ ကြောက်တယ်၊ ဖြေးဖြေးပဲလုပ်၊ တော်ကြာ အဲလိုပြန်နာရင် မခံနိုင်ဘူး၊ သူသိတယ် ထင်တယ်၊ တကယ့်ကို ဖြေးဖြေးလေး လုပ်တာ၊ တဝက်လောက်
ဖြေးဖြေးလေး ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ဖြေးဖြေးလေး အဆုံးနီးနီး ထိုးလိုက်၊ အိုး… ထိုးလိုက်တိုင်း တဖြစ်ဖြစ်နဲ့ တိုးတိုးဝင်လာတာ ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ၊ စောစောကလို အစာအိမ်ကြီးကို ထိတ့အဲထိ အောင့်ကနဲ ဖြစ်သာွ းအောင်တော့ အတင်းမထိုးတော့ဘူး၊ အဲဒီနေရာ မထိခင်လေး ရပ်ရပ်လိုက်တာ၊ ငါသိနေတယ်၊ နနဲ ထဲပ်ထိုးရင် ထိတော့မယ်ဆိုတာ၊ ထိပြီလားဆိုပြီး လူက တနွ ့်တနွ ့်သာွ းတာ၊ မထိဘူး သူရပ်လိုက်တယ်။

ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်၊ အလဲို ရပ်လိုက်တာ၊ နာမှာ ကြောက်တယ်၊ တစခ် ါတစ်ခါ အဆုံးထိ ဆထွဲုတ်ပြီးမှ ပြန်ထိုးလေ၊ အဲလိုခံချင်တာ၊ အယ်… တကယ် ငါထင်တဲ့အတိုင်း လုပ်တယ်၊ လျှောကနဲ ဖြေးဖြေးလေး ထကွ်သာွ းတာမှ အဆုံးထိ၊ ပလတွ်ကနေဲ တာင် ကျတွ်သာွ းသေး၊ ပြီးမှ အစကနေ ပြန်ဝင်လာတာ၊ တထစ်ထစ်နဲ့ တိုးတိုးပြီး ဝင်လာတာ၊ အိုး… လူးနေတာပဲ ကောင်းချက်က၊ အထမဲ ှာ တင်းကြပ်ပြီး စေးပိုင်နေတာဘဲ၊ သူထောက်ထားတဲ့ လက်ကို အတင်းဆုတ်ထားတာတောင် စိတ်ထကဲ မနေနိုင်ဘူး၊ လုပ်စမ်းပါ အဲလိုလေး ကြာကြာလေး လုပ်စမ်းပါ၊ အထမဲ ှာလဲ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး၊ ဘာတွေ ဆင်းဆင်းနေလဲ မသိဘူး၊ ပူကနဲ အေးကနဲနဲ့ အရည်တွေ အပူတွေရော အအေးတေပွ ါ စီးဆင်းသာွ းတာလား မသိဘူး။

အ… အရှိန်လွန်ပြီး အစာအိမ်ကို ထိသာွ းပြန်ပြီ ထင်တယ်၊ စောစောကလို မနာဘူး၊ အောင့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ၊ အစာအိမ် မဟုတ်ဘူးနေမှာ၊ တစ်ခုခုပဲ၊ စောစောက တိုးဝင်တဲ့ အရသာထက် အဲဒါကို ထိတာ ပိုခံလို့ ကောင်းသလိုပဲ၊ ထိကြည့် ထိကြည့် နောက်တခေါက်လောက်၊ အဲ… ထိပြီ၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ကောင်းတယ်၊ နေဦး နေဦး ပြန်မထုတ်နဲ့ ထိထား ထိထား၊ တကယ် ထိထားတယ်ဟ၊ ဟုတ်တယ် သေချာတာပေါ့၊ အလဲို ထိထားတာ အထမဲ ှာ ကျင်ပြီးတော့ကို ကောင်းနေတာ၊ အား… မရဘူး အကြာကြီး ထိထားတာ မခံနိုင်ဘူး၊ ကျင်တာ ကျင်တာ၊ အတငွ ်းက လှိုက်လှိုက်ပြီးတော့ကို ကျင်တာ။

ကြည့်… ညစ်တယ်၊ ဒီလိုထိတာ ခံချင်ပါတယ်ဆိုမှ ထိအောင် မလုပ်ဘူး၊ စောစောကလို မထိခင် ရပ်ရပ်လိုက်တာ၊ ဒီမှာ မရတော့ဘူး၊ လူက မိုးပေါ်ရောက်နေပြီ၊ အကုန်ပွင့်ထွက်ချင်နေပြီ၊ တစ်ခါတည်း အားလုံး ဗုန်းကနဲ ဒိုင်းကနဲ ပွင့်ထွက်သွားတာ ခံချင်ပြီ၊ အဲဒါကို ဆက်တိုက်လေးထိရင် ပွင့်ထွက်တော့မှာ သိနေတယ်၊ မအောင့်နိုင်ဘူး၊ ပွင့်ထွက်ချင်ပြီ။ ထိအောင်လုပ်ဟာ၊ မထိဘူး၊ ညစ်တာ ညစ်တာ၊ သိတယ်၊ ဒီလောက်ဖြစ်တာ ကဲ.. ထိဟာဆိုပြီး သူဝင်လာတဲ့အချိန် လှမ်းကော့ပေးလိုက်တယ် ကဲ… ထိ၊ အား… ထိတယ်၊ ထိတယ်၊ ကျင်တာ ကျင်တာ၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ လာစမ်း လာစမ်း သိပြီ ဝင်လာစမ်း ကော့ပေးလိုက်တယ်၊ အိုး… ကောင်းလိုက်တာ၊ ကျင်ပြီးတော့ကို နစ်ဝင်သာွ းတာ၊ လုပ်စမ်းပါဟာ မြန်မြန်လေး သကွ်သကွ်လေး၊ မရတော့ဘူး၊ ကော့ထား တာတောင် ပြန်ချလို့မရတော့ဘူး၊ ထိုးစမ်း၊ ထိုးစမ်း၊ ထိုးထိုး၊ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ထိနေတာ၊ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနနဲ ဲ့ တက်လာပြီ တက်လာပြီ၊ ပွင့်ထွက်တော့မယ် ပွင့်ထွက်တော့မယ်၊ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လာပြီ မရတော့ဘူး၊ အား… သာွ းပြီ သာွ းပြီ ပွင့်ထွက်သွားပြီ၊ ဆင်းကုန်ပြီ ဆင်းကုန်ပြီ၊ ဘာတွေဆင်းကုန်လဲ မသိဘူး တစက်ုိယ်လုံး ပူထူပြီး အကြောလိုက်သလို တုန်တုန်ပြီး ဆင်းသာွ းတာ၊ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး၊ အထကဲ ဝေါကနဲ အကုန်ဆင်းပြီး လူက အမှောင်ထကျဲသာွ းတယ်၊ တကယ့်ကို ဘာမှမသိတော့။

အကိုရေ ဒါမျိုးတွေက မိဗျိုင်း အိမ်ထောင်ကျကတည်းက ခံနေကျ၊ မိဗျိုင်းအတွက်တော့ ရိုးနေပြီ၊ နောက်ပိုင်း ဒါတွေက မိဗျိုင်းအတကွ ် သမရိုးကျ အလုပ်လပို ဲ ဖြစ်လာတာ၊ နောက်ပိုင်း ဘယ်သူနဲ့ ဆက်ဆံ ဆက်ဆံ စိတ်ထကဲတောင် နှစ်နှစ်ကာကာ သိပ်ပါတော့တာ မဟုတ်ဘူး၊ အကိုနဲ့ကျမှ အဲဒီလို ပြန်ဖြစ်ချင်တာ၊ ပထမ အကိုနဲ့ စအိပ်ကတည်းက မိဗျိုင်းကိုယ်ထဲ အကို့ဟာကြီး တိုးဝင်လာတာကို အပျိုစင်လေး တစ်ယောက် စခံရသလို အရသာမျိုးနဲ့ ခံချင်တာ။

မိဗျိုင်း အရမ်းအံ့သြသွားတယ်၊ မိဗျိုင်း တစ်သက်လုံး ကြုံခ့တဲဲ့ ယောက်ျား နည်းမှ မနည်းပ၊ဲ မိဗျိုင်း ထိလိုက်တာနဲ့ ထကြွ လာကြတာချည်း၊ ပထမနေ့ အကို့ဟာကို မိဗျိုင်း ထိလိုက်တာနဲ့ မိဗျိုင်း သိလိုက်တယ်။ အကို့ဟာက ဘယ်လိုမှ မမာနိုင်ဘူးဆိုတာ၊ ဒီလိုယောက်ျားမျိုး ရှိတယ်ဆိုတာ မိဗျိုင်းကြားသာ ကြားဘူးတာ၊ ခုမှ ကိုယ်တွေ့ သိရတာ၊
အော်… အကိုရယ်၊ မိဗျိုင်းလေ အကို့ကို သာမန်ယောက်ျားတေလွ ို ဖြစ်စေချင်တာ။

အကိုဟာက မာသာမမာတာ အကို့စိတ်ထဲ ခံစားတတ်တာဘ၊ဲ မိဗျိုင်း ကိုင်ပေးတာ အကို့စိတ်ထကဲ ကြေနပ်နေတယ်ဆိုတာ မိဗျိုင်းသိတယ်၊ ပြီးတော့ အကိုက မိဗျိုင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို စိတ်ပါလက်ပါ ချစ်တတ်တယ်၊ ကြမ်းတာတော့ အကိုက အရမ်းကြမ်းတာ၊ ကမူးရှူးထိုးကြီးကို ကြမ်းတာ၊ ဒီလိုပန်းသေနေတဲ့ လူတေကွ ဒီလိုဘဲ ကြမ်းတတ်တာလား မသိဘူး၊ မိဗျိုင်း ခံနိုင်ပါတယ်၊ ကြမ်းချင်သလောက် ကြမ်း၊ အကို စိတ်ထဲမှာ ကြေနပ်သာွ းတယ်ဆိုရင် မိဗျိုင်းအနာခံရကျိုး နပပ် ါပြီ၊ ပြီးတော့ အကိုက မိဗျိုင်း ကိုယ်ပေါ်တက်ဖိပြီး ဆောင့်ဆောင့်တတ်တာလဲ အကို့ ဆန္ဒတစ်မျိုးပဲ နေမှာ၊ ဆောင့်အကို ဆောင့်၊ မိဗျိုင်း စိတ်ထဲမှာ အကို အပေါ်က တက်တက်ဆောင့်တာ အကို့ဟာကြီး အထေဲ ရာက်နေသလို စိတ်မျိုးနဲ့ ခံနေတာ၊ အကိုမောပြီး အကို စိတ်ကြေနပ်သာွ းရင် မိဗျိုင်းလဲ စိတ်ကြေနပ်သွားတာပေါ့၊

ဒါကြောင့် သမီးနဲ့ အကို နေတာထိုင်တာ မိဗျိုင်း ဒီအတိုင်းဘဲ ကြည့်နေတာပေါ့၊ အကိုက ကိုယ်ဟာကိုယ် မမာတာ ပုံမှန်လို့ပဲ ထင်နေတာမှတ်လား၊ အကို့မှာငယ်ငယ်လေး ကတည်းက ဒါမျိုးတွေမှ မသိခဲ့တာ၊ အကို့အကြောင်း တစ်ခါတလေ အကိုပြောပြလို့ မိဗျိုင်း သိပါတယ်၊ အကိုက လူရိုး၊ အပေါင်းအသင်းမရှိ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ နေတတ်တ့သဲူ၊ ပြီးတော့ အကိုက ဒါကို ဘယ်တုန်းကမှလဲ စိတ်ဝင်စားခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ၊ ဒါလဲ ကောင်းပါတယ် အကိုရယ်၊ တော်ကြာ သိရင် အကိုပဲ စိတ်ဆင်းရဲရမှာ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ်
ပျော်နေရင် ပြီးတာပါပဲ။

ဒါကြောင့် သမီးကိုလဲ ဒါမျိုးတွေ အသိမပေးတာ၊ သမီးကသာ သူ့ဖာသာသူ စိတ်ဝင်စားလို့ အကို့ဟာကို ကိုင်တာ၊ အဲဒါ ဘယ်လို အသုံးချလဲ သူသိတာမှ မဟုတ်တာ၊ ကစားစရာ တစခ် ုလိုပေါ့၊ ဒါကြောင့် သမီးနဲ့ အကို့ကို စိတ်ချတာ၊ မိဗျိုင်းနဲ့ သမီးက အကို့လက်အောက် က ဘယ်ကိုမှ ထွက်ပြေးမှာမှ မဟုတ်တာ၊ သမီးကိုလဲ ဘယ်ယောက်ျားမှ ယူမှာမှ မဟုတ် တာ၊ ဒါကြောင့် သမီးနဲ့ အကို ဘယ်လိုပဲနေနေ၊ မိဗျိုင်းကကြေနပ်ပြီးသား၊ မိဗျိုင်းကသာ အကုန်သိနေလို့ ခက်တာအကိုရေ့။
XXXXXXX

ဆယ့်ကိုး။

ဦးဦးက ပြောတယ်၊ သမီး အင်္ဂလိပ် စကားပြောတာ မပီဘူးတဲ့၊ အင်္ဂလိပ်စကားဆိုတာ ပီအောင် ပြောမှ နားလည်တာတ့၊ဲ သမီးပြောတာပဲဟာ၊ သူ့ဟာသူမှ မပီတာ၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊ ဦးဦးက သမီး အဂင်္လိပ် ရုပ်ရှင်တွေ ကြည့်တဲ့၊ သူတို့ပြောတာ သေသေချာချာ နားထောင်တ့၊ဲ သမီး နားလည်လာရင် သမီးပြောတတ်လာမယ်၊ စကားလဲ ပီလာမယ်တဲ့၊ ဒါကြောင့် မေမေ့ကို အခု အင်္ဂလိပ်ကားချည်း ငှားခိုင်းတာ။

အဂင်္လိပ်ကားတေကွလဲ ချစ်တာကို သေသေချာချာ ပြတာဘ၊ဲ ဗမာကားတွေကျတော့ ချစ်တာ တချိန်လုံး ချစ်တယ် ချစ်တယ် ပြောလိုက် ပန်းခြံတေထွ ဲ လျှောက်လည်လိုက်ပဲ လုပ်နေတာ၊ အဂင်္လိပ်ကားမှ သေချာ ချစ်တာကိုပြတာ၊ ဟိုး… အရင် မေမေပြောဖူးတဲ့ ချစ်ရင် အပေါ်က တက်ဖိတယ်ဆိုတာ အင်္ဂလိပ်ကားမှာ မိန်းမလဲ တက်ဖိတာပဲ၊ ယောက်ျား ချည်းဖိတာမှ မဟုတ်တာ၊ ဟုတ်သားပဲ ကြောက်စရာမှ မကောင်းတာ မိန်းမက အပေါ်က နေ တက်ခလွ့ ို ရှက်ရှက်ချင်း ထိပြီး ပွတ်ကြတာ၊ သမီး ခုမှသိတယ်၊ ဒီအင်္ဂလိပ်ကား
တေကွလဲ ရှက်ရှက်ကျတော့ သေချာမပြဘူး၊ ပတွ်တာချည်းပြတာ။

ရှက်ရှက်သာမပြတာ နို့တေလြွဲပတယ်၊ နမ်းတာလြဲပတယ်၊ နမ်းတာတော့ သေချာပြတာ၊ တစ်ခါတည်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ပြီး စုတ်ကြတာ၊ လျှာအချင်းချင်းထိတာတောင် ပါသေး၊ ဒီလိုပဲ နမ်းရတာနေမှာ၊ ဦးဦးနှုတ်ခမ်းကိုလဲ အလဲို နမ်းကြည့်အုံးမယ်၊ ချစ်ကြပြီဆိုရင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ပြီး နမ်းကြ၊ ဟိုပွတ်ဒီပွတ် ပတွ်ကြ၊ တစက်ိုယ်လုံးပါဘဲ၊ နို့ကိုလဲ ကိုင်လိုက် စို့လိုက်န့၊ဲ တစ်ခါတစခ် ါများ ရှက်ရှက်ကိုတောင် သာွ းနမ်းလားမသိ၊ သူတို့ခေါင်းက အောက်ထိ ဆင်းသာွ းတာ၊ သူတို့က ရှက်ရှက်ကို မပြတော့ နမ်းတာ ဘယ်ပြမလ၊ဲ နမ်းတာနေမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊ ဟိုနေ့ကကြည့်တဲ့ထဲမှာ အပေါ်အောက် ပြောင်းပြန်အိပ်ပြီး နမ်းနေကြတာ၊ ပြတာက ခြေထောက်တစ်ဖက် ထောင်ထားတော့ ရှက်ရှက်ကို မမြင်ဘူး၊ ခေါင်းက ပေါင်ကြားထဲမှာ နမ်းနေတာ။ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့၊ အသယဲားစရာကြီး။

ခုမှ ချစ်တာ သမီးက သေချာသိတာ၊ ဦးဦးကို အလဲို ချစ်ကြည့်ချင်လိုက်တာ၊ ဦးဦးက သမီးကို အဂင်္လိပ်ကားထကဲလို ချစ်ရင် အရမ်းကောင်းမှာ၊ သမီးနဲ့ ဦးဦး အဲဒီလို ချစ်လို့ရတာပဲ၊ သမီးလဲ အပျိုဖြစ်ပြီပဲဟာ၊ မေမေလဲ ပြောတယ်၊ ငါ့ကိုယ်ငါလဲ သိတာပေါ့၊ ငါ့နို့ကလဲ ခုတော်တော်တောင် ထွက်နေပြီ၊ အရင်ကလို ပြားပြားကြီး မဟုတ်တော့ဘူး၊ ဘရာစီယာတောင် ဝတ်လို့ရနေပြီပဲဟာ၊ ရှက်ရှက်မှာတောင် မေမေ့ကို အမွေးမဲမဲကြီးတွေ မပေါက်သေးပေမဲ့ ပါးပါးနုနုလေးတွေ ထွက်နေပြီ။ ဦးဦးက ဒါတောင် ငါ့ကို လာမချစ်သေးဘူး၊ မေမေပြောတော့ ကြီးလာရင် ချစ်မယ်ဆိုပြီး။ သူမေ့နေတာလား မသိဘူး။

ငါကတော့ မမေ့ပါဘူး၊ ငါက အချစ်ခံချင်တာ၊ ငါ့ကို ဘယ်သူကမှ,မှ မချစ်တာ၊ ဦးဦးတစ်ယောက်ပဲ ငါ့ကိုချစ်တာ၊ မေမေလဲ ငါ့ကိုချစ်တော့ ချစ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဦးဦးချစ်တာပဲ ခံချင်တာ၊ ဦးဦး ဖက်ထားရင် ငါပျော်တယ်၊ ဟုတ်မယ် ခုတလော ဦးဦးက ငါ့ကိုလာဖက်ရင် ငါ့နို့တွေ ရှက်ရှက်တွေ လာလာကိုင်တတ်တယ်၊ အရင်ကဆို
အကိုင်ခံချင်ရင် ငါက သူ့လက်ကို ဆွဲဆွဲပြီး ကိုင်ခိုင်းရတာ၊ ဦးဦး ငါ့ကို ချစ်ချင်နေတာလား မသိဘူး၊ ဒါ ငါအပျိုဖြစ်လာလို့ပေါ့၊ ငါ့ကို ဦးဦး ချစ်လာအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိဘူး၊ အို… မေမေ့နားမှာ အလဲို မချစ်ချင်ပါဘူး၊ မေမေ့ကို ပိုနေတဲ့ အခန်းမှာ ခဏသွားအိပ်ခိုင်းရင် ကောင်းမလား မသိဘူး။

ဒီတစ်ခေါက် ဦးဦးနဲ့ မေမေ အိပ်ပျော်နေရင် ဦးဦးမသိအောင် ဦးဦးရှက်ရှက်ကို နမ်းကြည့်အုံးမယ်၊ ပါးကို နမ်းသလို ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းရတာလား မသိဘူး၊ မဟုတ်ဘူးနေမှာ ဦးဦးရှက်ရှက်က အချောင်းလေးဆိုတော့ ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ရတာနေမှာ၊ ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်၊ ငါသိတယ် ကိုရီးယားကားထမဲ ှာ ပါတယ်၊ ဟိုမိန်းမက ဇာတ်လိုက်မကို သင်ပေးတာ၊ လက်ချောင်းကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပြီး ဒီလို ဒီလို ရှက်ရှက်ကို စုတ်ရတယ်ဆိုပြီး လျှာနဲ့တောင် ရက်ပြလိုက်သေး။ ဟုတ်တယ် အဲဒါမျိုးလုပ်ရမှာ။

ငါ့ကျတော့ ဦးဦးက ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မသိဘူး၊ စုတ်စရာမှ မရှိတာ၊ အို… သူသိမှာပေါ့၊ သူကလူကြီးပ၊ဲ ငါဦးဦးကို တက်ခြွပီး ရုပ်ရှင်ထဲကလို ပွတ်ချင်တာ၊ မေမေ ရှိနေရင် ဒီလိုလုပ်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ တိတ်တိတ်လေး ခိုးလုပ်ရမှာ၊ မေမေ အိပ်ပျော်နေတုန်း ငါ ဦးဦးရှက်ရှက်ကို စုတ်ကြည့်အုံးမယ်၊ မေမေ မမြင်အောင် စောင်ကြီးနဲ့ အုပ်ပြီး စုတ်လိုက်အုံးမယ်။ နောက် ဦးဦးက ငါ့ဟာ ပြန်စုတ်ချင်ရင် အရမ်းကောင်းမှာ ဟိုကားထဲ လုပ်သလို ပြောင်းပြန်ပေါ့၊ အလဲ ို လုပ်ရင်တော့ မေမေနိုးမှာဘဲ၊ မေမေနိုးလို့ မဖြစ်ဘူး၊ အော်… ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ၊ ဦးဦးက ပြန်လုပ်ချင်ရင် တိတ်တိတ်လေး ဦးဦးကို ခေါ်ပြီး ပိုနေတဲ့ အခန်းထဲကို သာွ းလိုက်မယ်။ အဲဒါဆို မေမေ မသိနိုင်တော့ဘူး။ XXXXXXX

အပိုင်း ၃။

နှစ်ဆယ်။

သမီးက အပျိုဖြစ်လာမှ အတတ်ဆန်းလာပြီ၊ သူ့အမေ မသိသေးဘူး ထင်တယ်၊ ညည ငါ့ဟာကို တိတ်တိတ်လေး လာလာစုတ်တာ၊ ပြောလို့လဲမဖြစ်၊ လူက စိတ်ရိုင်းထ,ထ ချင်လာတာ၊ မနည်း ထိန်းထိန်းထားရတာ၊ မိဗျိုင်းသာ အဲလိုလာလုပ်လို့ကတော့ စိတ်ရိုင်း က ထပြီပေါ့၊ ခု အနားမှာကလဲ မိဗျိုင်းကလဲ အိပ်နေတော့ အတင်းဘဲ စိတ်ရိုင်းကို မထ အောင် ထိမ်းနေရတာ၊ မလယွ်ဘူး၊ တော်ကြာ မပေးလုပ်ရင် သူ့ကို မချစ်တော့ဘူးလေး ဘာလေးနဲ့ဆိုမှ၊ သမီးကလဲ တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ ချစ်စရာကောင်းလာတာ၊ မိဗျိုင်းသာ အနားမှာ မရှိလို့ကတော့ ငါ့စိတ်ရိုင်း ထပြီပေါ့။

ဘယ်နှနှစ်ရှိပြီလဲ အကို့စိတ်တိုင်းကျ ငါနေလာတာ၊ ငါ အကိုလုပ်သမျှကို ခံခဲ့တာ၊ သမီးတောင် အခု အပျိုဖြစ်နေပြီ၊ ငါခုထိ အကိုနဲ့ ယူပြီးကတည်းက အကိုကလလွဲ့ ို ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှ အထိမခံခဲ့တော့တာ၊ အမြတဲမ်း အကိုက ဒီလို မစို့မပို့ချည်း လုပ်တာ ငါလဲ ထိထိမိမိ ဖြစ်ချင်လာတာပေါ့၊ အရင်ကတော့ အကို့ကို ငါသစ္စာရှိရမယ်ဆိုပြီး ငါဘယ်လောက် စိတ်ထထ ငါ့ကိုငါ ဒါမျိုးတွေရိုးနေပြီ ဆိုပြီး စိတ်ဖြေခဲ့တာ၊ ငါသာ တကယ်လိုချင်လို့ကတော့ အပြင်ခဏသာွ းပြီး ကြိုက်တ့လဲူ မျက်စပစ်ပြလိုက်တာနဲ့ လိုချင်တာရမှာ အသေချာပေါ့၊ အို စပြီးရင် ဇယားရှုပ်တတ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယပ် ဲ အောင့်အီးနေခဲ့တာ။ ကြာတော့ ငါလဲ လူပဲ၊ သွေး နဲ့ သားနဲ့ မနေနိုင်ဘူး။

ဦးဦးကသိတယ်၊ ငါညည သူ့ရှက်ရှက်ကို စုတ်တာ၊ သူ့လက်နဲ့ ငါ့ခေါင်းကို လာလာကိုင်တယ်၊ ငါလဲခံချင်တာ၊ မေမေက အနားမှာ အိပ်နေလ့၊ို မေမေ မသိအောင်လဲ လုပ်ရသေးတယ်၊ အသံထွက်ချင်တာတောင် မထကွ်ရဘဲူး၊ အတင်းအောင့်ထားရတယ်။ ငါလဲ ဦးဦးလုပ်ပေးတာ ပြန်ခံချင်လိုက်တာ၊ ဦးဦးက မေမေသိမှာ ကြောက်လို့နဲ့ တူတယ် သိပ်မလှုပ်ဘူး၊ ငါလုပ်ပေးတာ နည်းနည်းကြာရင် တစ်ခါတည်း ငါ့ကို ဆွဲပြီး သူတအား ဖက်ထားတာ၊ လှုပ်လို့တောင် မရဘူး၊

ဒီတပတ် အပြင်ထွက်ပြီး ဆံပင်သာွ းညှပ်အုံးမယ်၊ ဆံပင်ညှပ်မယ်ဆို သမီးနဲ့ အကိုက ဘယ်တော့မှ မလိုက်ချင်ဘူး၊ သူတို့ဆိုင်မှာ ငုတ်တုတ်ကြီးမှ မစောင့်ချင်တာ၊ ငါ့ဖာသာငါပဲ သာွ းရတာ၊ ဒီတခါတော့ အရဲစွန့်ပြီး ဟိုဆိုင်မှာ သာွ းညှပ်မယ်၊ အဲဒီဆိုင်အကြောင်း ငါသိထားတာကြာပြီ၊ ငါခုထိ အဆက်အသွယ်ရှိတာ မစန်း တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်၊ သူ့ဆီက ကြားတဲ့ သတင်းပေါ့၊ ဒီလိုပဲ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း သူ့နဲ့ တစခ် ါတစ်ခါ တွေ့တွေ့ပြီးပြောရတာ၊ ငါ့အကြောင်းတော့ ဂဂနန သူ့မပြောပါဘူး၊ သူကတော့ ငါယောက်ျားရ ကံကောင်းတယ် ပြောတာပေါ့၊ ငါကလဲ သူ့ကို ပိတ်ထားရတယ်၊ ငါကြီးပာွ းနေတ့အဲကြောင်း ဘယ်သူမှ မပြောဖို့၊ သူလဲ မပြောပါဘူး၊ ဘယ်ပြောမလဲ သူငွေလိုတိုင်း ငါ့ဆီကဆွဲနေတဲ့ဟာ၊ ငါကလဲ တခါမှ,မှ ပြန်မတောင်းတာ၊ သူ့ကျေးဇူးကလဲ ရှိထားတယ်မို့လား၊ ကိုယ်က တတ်နိုင်တုန်း ကူညီရတာ။

သူကပြောတယ် အဲဒီဆိုင်က အပျိုကြီးတွေ မုဆိုးမတွေ အကြိုက်တဲ့၊ ငါအရင်ကလုပ်ခဲ့တဲ့ မာဆတ် သဘောမျိုး၊ ကာွ တာက ဒီဆိုင်ကိုလာတာ မိန်းမချည်း၊ ခုတော့ သွားကြည့်အုံးမယ်၊ ငါ့ဘဝလဲ မုဆိုးမသာသာပဲဟာ၊ ဆိုင်ကတော့ ရှိသေးတယ်
ဒီနာမည်နဲ့ပဲ ဖငွ ့်ထားတာ၊ ဟိုနေ့က လမ်းကြုံလို့ အဲဒီလမ်းထဲ ကားနဲ့ပတ်ကြည့်ခဲ့တာ၊ ငါမနေနိုင်တော့ဘူး၊ ဒီကိစ္စ ဘယ်လောက်ပဲ ငါ့စိတ်ထဲ ရိုးနေပြီလို့ ထင်ရပေမ့၊ဲ မလုပ်တာ ကြာလာတော့ အလိုလို မီးကတောက်လာတာ၊ ဒီထက်ပိုပြီး မအောင့်နိုင်တော့ဘူး၊ လိုချင်လာတာ၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ တောက်နေတဲ့ အရာကို ပိုက်ဆံနဲ့ပဲ ငြိမ်းလိုက်တော့မယ်၊ ငါ့မှာ ပိုက်ဆံတွေ အများကြီးရှိတာပဲ၊ ခုမှ ငါသဘောပေါက်တယ်၊ ငါအရင် မာဆတ်မှာ လုပ်တုန်းက လာတ့သဲူတေလွ ဲ သူတို့မီးတွေ လာငြိမ်းတယ်ဆိုတာ။

သမီးလဲ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေပြီထင်တယ်၊ အပျိုဖြစ်ပြီဆိုတော့ ဝင်ပြီနေမှာ၊ သူ့ဟာ ငါ့ကို လာပွတ်ခိုင်းတယ်၊ အရင်ကလို ထိရုံလေးနဲ့မရတော့ဘူး၊ ဒါ ရိုးရိုးမဟုတ်တော့ဘူး၊ ငါကလဲ ခု သမီးကို စိတ်ဝင်စားနေပြီ၊ သမီးကလဲ ငါ့နဲ့ဆို အသစ်အဆန်းလပို ဲ၊ သမီးက ပိုပွင့်လင်းတယ်၊ မိဗျိုင်းက ငါ့ကိုသာ ပြုစုတတ်တာ၊ သူ့ကို ဟိုဟာလုပ် ဒီဟာလုပ်ဆိုပြီး ပြန်မလုပ်ခိုင်းတတ်ဘူး၊ ငါ့သဘောပဲ၊ ငါ့ဟာငါ သူ့ကိုလုပ်ချင်သလိုလုပ်၊ သူခံတယ်၊ သမီးကတော့ သူလိုချင်တာ သူသိတယ်။ သူငါ့ကို လုပ်လုပ်ခိုင်းတတ်တယ်၊ ငါလဲ မိဗျိုင်းနဲ့ သမီးကြား ဒုက္ခရောက်ပြီနဲ့ တူတယ်၊ မိဗျိုင်းသိရင်တော့ ငါ့ကို စိတ်ဆိုးမလား မသိဘူး၊ မိဗျိုင်းနဲ့လဲ ငါမခွဲချင်ဘူး၊ သမီးနဲ့လဲ မခွဲချင်ဘူး။

ဟိုတနေ့ထကဲ ဖုန်းကြိုဆက်ပြီး သေချာချိန်းထားတာ၊ ဒီနေ့ ၁၀ နာရီလာမယ် ဆက်ရှင်ပါယူမယ် ဆိုပြီး၊ ဆက်ရှင်ဆို သူတို ့ သဘောပေါက်ပြီးသား၊ ဒါနဲ့ ၁၀ နာရီအရောက် သာွ းလိုက်တယ်၊ နာမည်ကို ပြောလိုက်တာနဲ့ သူတို့သိပြီ၊ အပေါက်ဝက ငါ့အရယွ်လောက် အမျိုးသမီးက ငါ့ကို အတငွ ်းခန်းထဲ ခေါ်သာွ းတယ်၊ အပြင်မှာတော့ ဆံပင်ညှပ်တဲ့ ခုံ ၄-၅ လုံးလောက်နဲ့ ကောင်မလေးတွေ ညှပ်ပေးနေတာ၊
အညှပ်ခံနေတာလဲ အမျိုးသမီးကြီးတေခွ ျည်း၊ ဆိုင်းဘုတ်က အမျိုးသမီး အလှပြင်ဆိုင်လို့ ရေးထားတာ၊ ယောက်ျားတေေွ တာ့ တစ်ယောက်မှ မတွေ့ဘူး၊ အတငွ ်းခန်းထေဲ ရာက်တော့ သူက ဘယ်သူနဲ့ သွားမှာလဲတဲ့၊ မသိဘူးလေ၊ ကောင်းတဲ့ တစ်ယောက်ပေါ့လို့ ပြောတော့ သူက အင်း… အားလုံး သုံးသောင်း ကျမယ်နော်၊ ခေါင်းလျှော၊် ဆံပင်ညှပ်ပါ ပါမယ် ဆိုတော့၊ ဒါနဲ့ ငါက အင်း… ဆိုပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက တစ်သောင်းခေါက် ၃ ခေါက်ကို ဆထွဲုတ်ပြီး ပေးလိုက်တယ်။ ပိုက်ဆံယူပြီး သူက လာဆိုပြီး ဘေးနားက လှေခါး ကျဉ်းကျဉ်းလေးအတိုင်း အထပ်ခိုးပေါ် တက်သာွ းတော့ နောက်က လိုက်တက်လိုက် တယ်။

အထပ်ခိုးပေါ်မှာ အခန်းလေးတွေ ဖွဲ့ထားတာကိုး၊ တဖက်ကို ၃ ခန်းလား မသိ၊ အပြင်က ဆံပင်ညှပ်တဲ့ အခန်းမှာတော့ အပေါ်မှာ အထပ်ခိုးမရှိပါဘူး၊ အတွင်းခန်းကိုဘဲ အထပ်ခိုး ထည့်ပြီး ၂ ထပ်လုပ်ထားတာ၊ အောက်မှာလဲ နောက်မှာ တစပ် ိုင်း ရှိသေးတဲ့ပုံ။ အစွန်ဆုံး က အခန်းကို ဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ အထမဲ ှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်၊ ၃၀ ဝန်းကျင်လောက် ထင်တာဘဲ၊ ငါ့ထက်တော့ငယ်တာပေါ့၊ လူပုံကတော့ တောင့်တောင့်တင်းတင်းပ၊ဲ ကြည့်ရ တာ မဆိုးပါဘူး၊ ရုပ်ရည်လဲ ခန့်သန့်သန့်ပါဘ၊ဲ ခေါ်လာတဲ့ အမျိုးသမီးက ကြိုက်လားလို့ မေးတော့ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်၊ ဘာရွေး စရာရှိလဲ ဒီကိစ္စ လာတာပဲဟာ၊ အားလုံး အတူတူပဲ နေမှာပေါ့၊ ခေါင်းညမိ ့်ပြတာ တွေ့တော့ အမျိုးသမီးက အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး တံခါး ဆွဲပိတ်သွားပေးတယ်၊

အထကဲလူက ထောက်ကနဲ အယဲားကနွ ်းကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဝူးဝူးဝူးဝူးနဲ့ အဲယားကွန်းက စလည်တယ်။ ပြီးတော့ သူက မမ ပူနေမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး သူ့အဝတ်တေကွ ို စချတွ်တယ်၊ ကိုင်လာတဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်ကို အခန်းဒေါင့်က ရေသန့်ဘူးတွေ တင်ထားတဲ့ စာပွဲသေးသေး လေးပေါ် လှမ်းတင်လိုက်ပြီး သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ သူက တစက်ုိယ်လုံး ချွတ်ပြီးနေပြီ၊ အစကတည်းက အောက်က ဘာမှခံဝတ်ထားပုံမရ၊ ပေါင်ကြားကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဟာက တော်တော်လေးကို ကြီးနေပြီ၊ ကြည့်ရတာ ဒီလိုကြီးနေအောင် လေ့ကျင့်ထား ပုံပဲ၊ ထောင်လာရင် ဘယ်လောက်တောင် ကြီးမလမဲ သိဘူး။ ခမံ ှခံနိုင်ပါ့မလားပဲ။

ဟော မေမေ အပြင်သာွ းတယ်၊ ဆံပင်သာွ းညှပ်တာတဲ့၊ ပြီးရင် ဖုံးခေါ်လိုက်မယ် အသင့် လုပ်ထားတဲ့ အပြင်မှာ နေ့လည်စာ သာွ းစားမယ်ဆိုတ့။ဲ အတော်ပဲ ဦးဦးနဲ့ ငါ ၂ ယောက်တည်း၊ မေမေ မသိအောင် တိတ်တိတ်ကလေး လုပ်နေတာ မဝဘူး၊ ခုမှ ဦးဦးနဲ့ ၂ ယောက်တည်း၊ ဦးဦး… ဦးဦး ဆိုပြီး အခန်းထဲ ပြေးဝင်လိုက်တယ်၊ ဦးဦးက စာကြည့် စားပွဲမှာ ထိုင်ပြီး အလုပ်နဲ့ ဆိုင်တာတွေ လုပ်နေတာ၊ သမီးက ပြေးဝင်လာပြီး ဦးဦး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး ပြောလိုက်တာပေါ့၊ မေမေ ဆံပင်သာွ းညှပ်တယ် ဦးဦးသိလားဆိုတော့၊ အင်းတဲ့။ အင်… ဦးဦးကလဲ မပျော်ဘူးလား၊ ခု ဦးဦးနဲ့ သမီး ၂ ယောက်ထဲ အိမ်မှာလေဆိုမှ ဦးဦးကသိတယ်။

လာ ဆိုပြီး သမီးက ထိုင်နေရာက ငါ့ကိုဆွဲခေါ်ပြီး ကုတင်ပေါ် တွန်းချလိုက်တယ်။ သူကတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ ချွတ်လို့၊ မျက်မှန်က တပ်ထားတာဆိုတော့ သမီးကို သေချာ မြင်နေရတာ၊ သမီးကိုယ်လုံးလေးက လှလိုက်တာ၊ ကြည့်လို့တောင် မဝ၊ ရင်သားလေးများ လုံးနေတာပဲ၊ ကြည့်နေတုန်း သမီးက ငါ့ကိုယ်ပေါ် တက်ခြွပီး ငါ့အကျႌ၊ လုံချည်တွေ ဆွဲချွတ်တော့တာပဲ။ ငါလဲ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတော့ သမီးကို အရင်နမ်းပေး၊ ဦးဦးနမ်းတာ ခံချင်နေတာကြာပြီ ဆိုပြီး ငါ့ကိုယ်ပေါ်က ခရွ က်တန်းလန်း ဒူးထောက်ပြီး မျက်နှာနား လျှောက်လာတယ်၊ သမီးပေါင်ကြားထကဲဟာက ဖွေး ပြီး လှလိုက်တာ၊ အနီးကပ်ကြည့်မှ သိတယ်၊ သမီးက ငါကြည့်နေတာ သိလို့ထင်တယ် မျက်နှာနား ခထွားပြီး သူ့ဟာကို သေချာပြတာ၊ ပြီးတော့မှ ငါ့မျက်မှန်ကို သူဆွဲချွတ်ပြီး ငါ့ပါးစပ်နဲ့ သူ့ဟာကို သေသေချာချာ ကပ်ပေးတယ်။

သူကအနားကပ်လာပြီး အကျႌချွတ်ပေးမယ် လုပ်တော့၊ အို အကျႌမချွတ်နဲ့ ဆိုပြီးပြော လိုက်တယ်၊ သူက နားမလည်သလို ကြည့်တယ်၊ မချွတ်ဘဲ ဘယ်လိုလုပ်မလဲပေါ့၊ ဒီတော့ ဒါပဲချွတ်ဆိုပြီး မျက်ရိပ်နဲ့ အောက်ကိုပြတော့ သူ သဘောပေါက်သာွ းတယ်၊ ဝတ်ထားတဲ့ ကိုရီးယား ထမီစကပ်က ဘေးဇစ်ကို သူဆွဲချရင်း အကျႌတွေ ကြေကုန်မှာပေါ့တဲ့၊ ကိစ္စမရှိဘူးလို့ ပြန်ပြောရင်း သူချွတ်လို့ လယွ်အောင် ဗိုက်သားကို နဲနဲရှပ်ပေးလိုက်တယ်၊ ငါတောင် ဗိုက်သား ခပ်စူစူ ဖြစ်နေပြီပဲ။ ခုမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိထားမိလိုက်တယ်။ သူက ချွတ်ချလိုက်တဲ့ ထမီစကပ်ကို ကောက်ယူလို့ အခန်းဒေါင့်မှာရှိတဲ့ တန်းက ချိတ်မှာ သာွ းချိတ်တယ်၊ ပြီးမှ ပြန်လာပြီး အောက်က ခံထားတဲ့ အတွင်းခံကို အသာလိပ် ချွတ်လိုက်တယ်။ ကျွတ်သွားတဲ့ အတွင်းခံကို ကောက်ယူပြီး ပြန့်သာွ းအောင် ခါရင်း စောစောကတန်းမှာပဲ ချိတ်နဲ့ သာွ းချိတ်တယ်၊ ပြီးမှ ဂျာပေးရမလား မမတ့။ဲ ခဏ စဉ်းစားပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်။

ဘောက်ဆူးကောင်းကောင်း ပေးရမယ်နော် လို့ပြောရင်း အကျႌတန်းအောက် သူ့အိတ် ထကဲ ယိုးဒယားလုပ် တာဝါထုပ်ကို သာွ းယူလာပြီး အလုံပိတ်ထားတဲ့ ပလပ်စတစ်စကို ဗျိကနဲ ဆွဲဖြဲလိုက်တယ်၊ ဒီမှာထိုင် မမ ဆိုပြီး အခန်းလယ်က ခါးစောင်းလောက်ရှိတဲ့ စပါယ်ရှယ် ကုတင်ကို လက်နဲ့ပုတ်ပြတယ်၊ အမလေးဟဲ့ ကုတင်ကလဲ ငါခြေဖျားထောက် ပြီးတောင် တက်ထိုင်ရတယ်၊ စားပွေဲ လာက်နီးနီး မြင့်တာဘဲ။ လှဲအိပ်လိုက်လေ မမ ဆိုပြီး သူက ခေါင်းအုံးကို အသင့်ပြင်ပေးတယ်။ ခေါင်းအုံးစွပ်ကလဲ ကြည့်ရတာ အသစ်၊ အိပ်ယာခင်းလဲ အသစ်ပဲ၊ မဆိုးဘူး၊ သန့်ပုံတော့ရသား၊ လှဲချလိုက်တော့ သူက ခြေရင်းဘက်လျှောက်လာပြီး ခြေ ၂ ဘက်ကို အသာဆွဲထောင်လို့ ပေါင်ကို ကားလိုက် တယ်၊ ပြီးတော့ လက်ထကဲ တာဝါနဲ့ ပေါင်ကြားကဟာကို သေသေချာချာ ဖွဖွလေး သုတ်ပေးတယ်၊ တကယ့်ကို အသေးစိတ်၊ နှုတ်ခမ်း ၂ ဖက်ကို လက်နဲ့ အသာဖြလဲို့ ကြားထထဲ ိ သေချာသုတ်တာ၊ ဖင်ပေါက်ထိ သုတ်တော့ လူက တနွ ့်ကနဲ တနွ ့်ကနေဲ တာင် ဖြစ်သာွ းတယ်။ သေချာသုတ်ပြီး တာဝါကို အခန်းဒေါင့်က အမှိုက်ပုန်းထဲ ဘက်စ်ကက် ဘော သငွ ်းသလို လှမ်းပစ်လိုက်တယ်။ လက်ဆကလဲ တည့်လိုက်တာ တန်းဝင်တာဘဲ၊ တနေဘ့ယ်နှစ်ခု ဒီလိုပစ်သွင်းနေလဲ မသိဘူး၊ ပြီးတော့မှ ထောင်နေတဲ့ ပေါင် ၂ လုံးကို လှမ်းကိုင်ပြီး သူ့ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ငုံ့ချလိုက်တယ်။

တခါမှ ဒီလိုမနမ်းဘူး၊ နမ်းရကောင်းမှန်းတောင် မသိ၊ သမီးက အတတ်ဆန်းတွေ ဘယ်လို တတ်နေတာလ၊ဲ မိဗျိုင်းတောင် မစုပ်ပေးတဲ့ ငါ့ဟာကိုလဲ စုပလ်ိုစုပ်၊ သမီးစိတ်ရိုင်း ထတာကလဲ ကြောက်စရာ၊ ပါးစပ်ဝမှာ လာတေ့ထားတဲ့ သမီးဟာကို ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ သမီးက အပေါ်က ငြိမ်ငြိမ်မနေ၊ သူ့ဟာနဲ့ ပါးစပ်ကို လာပွတ်နေတာ၊ တော်ကြာ သာွ းနဲ့ ထိမိလို့ သမီးဟာ နုနုလေး အနာဖြစ်သာွ းမှာ စိုးတာနဲ့ နှုတ်ခမ်း ၂ ခုကို စုပြီး ထော်လို့ သာွ းနဲ့ မထိအောင် အတင်းကာထား ရတယ်။

တကယ့်ကို ပရို ပီသပါပေတယ်၊ အရသာက အလိမ့်လိုက် အလိမ့်လိုက် တက်လာတာ၊ လျှာစွမ်း ထိချက်က ကြက်သီးတောင် ဖျဉ်းဖျဉ်း ထတယ်၊ နှုတ်ခမ်း ၂ ဖက်ကို အသာဖြလဲို့ အတငွ ်းသားတေကွ ို ကလိသာွ းတာများ အထကဲ ကလီစာတေေွ တာင် ဗျောင်းဆန်သာွ း သလား ထင်ရတယ်၊ ခံဖူးသမျှထဲက ဟိုကောင် ဝင်းလတ် ဆေးမူးမူးနဲ့ င့ါဟာ စိမ်ပြေနပြေ ရက်တာ အကောင်းဆုံးလို့ ထင်ခဲ့တာ ခု ဒီပရိုနဲ့ကျမှ ဝင်းလတ် ဒေါင့် ရောက်သာွ းတယ်၊ ဘယ်လို ကျင့်ထားတယ်မသိ၊ သန်လိုက်တဲ့လျှာ၊ အပေါက်ဝကို တစွပ်စွပ်ထိုးတာများ ဟိုဟာနဲ့ ထိုးနေသလား မှတ်ရတယ်၊ ဟော… ပျော့ပြောင်းပြန်တော့လဲ သူ့အပြင်မရှိ၊ ဆိတ်များ သစ်ရကွ်စားသလို အစေ့ကို လျှာနဲ့လိမ်ပတ်ပြီး ဆယွဲူသာွ းတယ် ထင်ရအောင်ကို သူစွမ်းနိုင်တယ်၊ ကောင်းလနွ ်းလို့ လက်က ကုတင်ဘေး ၂ ဘက်ကို တင်းတင်းဆုတ်ပြီး ကော့နေတဲ့ ဖင်တောင်အောက် ပြန်မကျတော့ဘူး။ မောလိုက်တာ မောလိုက်တာ၊
အထကဲ ပူကနဲ ပူကနနဲ ဲ့ လှိမ်လှိမ့်ဆင်းဆင်းသွားတာ ဘယ်နှစ်ခါ ရှိမှန်းတောင် မသိတော့။ ဦးဦးနမ်းပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ နှုတ်ခမ်းက အထကဲ ဟာလေးကို သာွ းသာွ း ထိနေတာ နေလို့ အရမ်းကောင်း၊ ဒါကြောင့် ဒီလိုလုပ်ကြတာကိုး၊ ရပ်ကိုမရပ်ချင်ဘူး၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ငါက ဒီလိုလှုပ်ပေးမှ ရတာ၊ ဦးဦးခေါင်းကြီးက လှုပ်လို့မှ မရတာ၊ ငါတက်ဖိထားတာကိုး၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ ငါ့ကိုယ်ထဲက အရည်တွေ ထကွ်ကျနေသလိုပဲ၊ ဦးဦးပါးစပ်မှာ ပေကုန်ပြီထင်တယ်၊ ဦးဦးသိမှာပေါ့၊ ဒီလိုအရည်တွေ ထွက်တယ်ဆိုတာ၊ ပေပစေ၊ ငါကမှ ခာွ လို့မရတာ၊ ခာွ ကို မခွာချင်တာ၊ ရင်ထမဲ ှာလဲ လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ၊ မောသလိုလို၊ ဦးဦးက အရမ်းချစ်တတ်တာပဲ။ သမီးကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်၊ ဒါကြောင့် သမီးကလဲ ဦးဦးကို အရမ်းချစ်တာပေါ့။

လူကလဲ မောနေပြီ၊ အင်း… အသက် ကြီးလာလို့လား မသိဘူး၊ သက်လုံက သိပ်မကောင်းချင်တော့ဘူး၊ တော်တော်မောတော့ သူက လှမ်းမေးတယ် လုပ်ရတော့ မလားတ့၊ဲ အတော်ပဲ၊ သူဟာြ့ ကီး စိမ်ပြီး အမောဖြေရမယ်၊ ချက်ခြင်းပဲ အင်း… လို ့ ပြောလိုက်တာ အသံက လေသံလောက်နဲပဲ့ ထွက်တော့တယ်။ သူကထရပ်ပြီး စောစောက အိတ်ကို သွားနှိုက်ပြန်တယ်၊ ဘာနှိုက်တာလဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်စိက သူ့ဟာကို သာွ းမြင်တယ်၊ အင်း… သူ့ဟာက စောစောကလောက် အတိုင်းပါဘလဲား၊ ပိုလဲမကြီး လာဘူး၊ တအားကြီးလဲ မထောင်နေဘူး၊ အမြတဲမ်း ဒါချည်းလုပ်နေလို့ ဒေါင်ဒေါင်မြည် မထောင်တော့တာလား။ ဒီလို ငိုက်စိုက်ကျနေတဲ့ ဟာတောင် တော်ရုံလူ ဒေါင်ဒေါင်မြည် နေတဲ့ ဟာလောက်ရှိနေတာ၊ ကြည့်နေမှန်းသိတော့ သူက ကွန်ဒုံစွပ်မလို့လေ မမ ဆိုပြီး၊ လက်ထကဲ ကွန်ဒုံကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ဖေါက်လို ့ သူထိပ်မှာ့ ကပ်ပြီး စွပ်လိုက်တယ်၊ ဟုတ်တယ် သေချာတယ်၊ သူဟာ့ ဒီလိုပဲနေမှာ၊ ပျော့နေရင် ကွန်ဒုံကို အဲလိုစွပ်လို့မရဘူး၊ ငါသိတာပေါ့၊ အရင်က ငါစွပ်ပေးနေကျ။

အနောက်ကို ပြန်လျှောက်လာပြီး ပေါင် ၂ လုံးကို လက်နဲ့ ပင့်လို့ ကုတင်စောင်း ထိရောက်အောင် ဆခွဲ ျလိုက်တယ်၊ ကိုယ်က လျှောကနဲ အောက်ဘက်ဆင်းသာွ းလို ့ လိပ်တက်သာွ းတဲ့ အကျႌကို ကိုယ်ကို ဟိုဘက် ဒီဖက်လှည့်ပြီး ပြန်ဆွဲချတော့ သူက ကူပြီး ဆခွဲ ျပေးတယ်၊ ဒီတော့ သူ့ဟာ ငါ့ပေါင်နဲ့ ထိမိတာပေါ့၊ သူ့ဟာက အရမ်းပျော့နေတာ မဟုတ်သလို အရမ်းအမာကြီးလဲ မဟုတ်ဘူး၊ မမာတမာ အနေတော်မျိုး၊ အိုး စောက်ကောင် ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ထိုးလိုက်တယ်၊ ပါးစပ်က အ… လို့ အသံတောင် ထကွ်သာွ းတယ်၊ နာလို့မဟုတ်ဘူး၊ ဘယ်နှနှစ်ရှိပြီလဲ ဒါမျိုးမခံတာ၊ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သာွ းတာပေါ့၊ ငါ့ဆီက အသံထကွ်လာလို့ ထင်တယ်၊ သူဆက်မထိုးပဲ ငါ့ကိုလှမ်းကြည့်တယ်၊ ငါက ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဆက်လုပ်ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ခေါင်းညမိ ့်ပြမှ သူက ဆက်တိုးတယ်၊ တိုးဝင်လာတာ အရသာ ရှိလိုက်တာ၊ ဒါမျိုး ငါခံချင်တာ၊ အကိုနဲ့ဆို ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်မလဲ၊ ထောက်ကနဲ တစ်ခါတည်း ချက်ကောင်းကို ထိတာဘ၊ဲ အလိုအလျောက်ပဲ ငါ့လက်တစ်ဖက်ထောင်ပြီး ခဏ ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်၊ သူသိတယ် ထင်တယ် အဲဒီနေရာကို ထောက်ပြီး ရပ်နေတာ၊ ငါ မျက်စိမှိတ်ပြီး အဒဲ ီအရသာ ခံစားနေလိုက်တယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ အကို အကိုပဲ ဖြစ်လိုက်ပါတော့။

သမီးမောပြီ ဦးဦးရယ်၊ မရတော့ဘူး၊ ခြေပစ်လက်ပစ်ပဲ ဦးဦးပေါ်ကနေ ဘေးကို ကန့်လန့်ဖြတ် ပစ်လသဲာွ းတယ်၊ အားကို မရှိတော့တာ၊ ဦးဦးက ပေပွနေတဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို သူ့ဖာသာသူ လက်နဲ့ ပွတ်သုတ်ပြီး၊ သူ့နားထိရောက်အောင် ငါ့ကဆိုွဲပြီးလာဖက်တယ်၊ ငါလဲ ဦးဦးကို ပြန်ဖက်ထားပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ နေနေလိုက်တယ်၊ ဘာမှကို လုပ်ချင်စိတ် မရှိတော့ဘူး ဦးဦးရယ်၊ ဒါကြောင့် ရုပ်ရှင်ထဲမှာ ၂ ယောက် အတူတူ နမ်းကြတာပေါ့၊ တစ်ယောက်က မောသွားရင် နောက်တစ်ယောက်က အနမ်းမခံရမှာ စိုးလို့နေမှာ၊ ဦးဦးကို ခဏခဏ မေမေ မသိအောင် နမ်းပေးနေတာဘ၊ဲ ဒီတစ်ခါတော့ အနမ်းမခံနဲ့တော့နော်၊ သမီး မလှုပန် ိုင်တော့ဘူး၊

အဒဲ ီအရသာက တစိမ့်စိမ့်တက်လာတာ၊ ဒီလိုရပ်နေရုံနဲ့ မရတော့ဘူး၊ ဒါကြောင့် ထောင်ပြီး ခဏရပ်ထားခိုင်းတဲ့ လက်ကို အောက်ချလိုက်တော့ သူက ပေါင်ကို သူ့ဘက် အရှိန်ရအောင် ဆွဲယူပြီး စထိုးတော့တာပဲ၊ တော်လိုက်တာ ထိုးချက်တိုင်း ချက်ကောင်းကို ထိတာ၊ ဘမောင်တ့ကို ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ လူကို မရွ ရွအောင် ကစားတာ၊ ထိသလိုလုပ်လိုက် မထိသလို လုပ်လိုက်န့၊ဲ ငါကထိအောင် လိုက်လိုက်ကော့ပြီး ခံရတာ၊ ဒီပရိုကတော့ တချက်မှ ချက်ကောင်း မလတွ်ဘူး၊ အီဆိမ့်နေတာပဲ၊ အဲဒါမှ တန်တာ၊ ဒီလောက် ထိချက်များတော့ ဘယ်ခံနိုင်မှာဘဲ ခဏလေး ပွင့်ထွက်တာပေါ့၊ ငုတ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ မသိဘူး၊ ပွင့်ထွက်ချက်ကတော့ ရေလည်ပြင်းတယ်။ လူကို
မျောသာွ းတာပ။ဲ

ဦးဦးဘေး ခဏလှဲနေလိုက်တာ အမောတော်တော် ပြေသာွ းတယ်၊ ငါ ရှက်ရှက်ခြင်း ပွတ်ကြည့်ချင်သေးတယ်၊ ခု အခွင့်အရေးရတုန်း တခါတည်း မလုပ်ဖူးတာ အကုန်လုပ် ရမယ်၊ ကုန်းထပြီး ဦးဦးကို ထပ်ခွလိုက်တယ်၊ ဒီတစ်ခါတော့ ဦးဦးရှက်ရှက်ပေါ်မှာ၊ ငါသိသာွ းပြီ ဘယ်နေရာထိရင် အရသာရှိတယ်ဆိုတာ အဲဒီနေရာကို သေသေချာချာ ထိအောင် ဖိလိုက်တယ်၊ ဦးဦးရှက်ရှက်က ပျော့ပျော့လေးဆိုတော့ ဟိုရွေ့ဒီရွေ့၊ မရွေ့ အောင် သေချာလက်နဲ့ ကိုင်ပြီး နေရာမှန်ပေါ် ဖိချလိုက်တာပေါ့။ ပထမတော့ အကြမ်းကြီး မလုပ်ရဲဘူး၊ ဖြေးဖြေးလေး စမ်းကြည့်တာပေါ့၊ အိုး… ဒါပေဲပါ့၊ ကောင်းတာပ၊ဲ နည်းနည်းအရှိန်ရလာတော့ ဦးဦးလဲ ကောင်းလာတယ် ထင်တယ်၊ ဘေးမှာ
ထောက်ထားတဲ့ ငါ့ပေါင်ကို လာညှစ်တာ အရမ်းပဲ နာလိုက်တာ၊ မခံနိုင်ဘူး၊ ဦးဦးလက်ကို အတင်းဖယ်ပြီး လှုပ်လို့မရအောင် ဘေးမှာ ငါ့လက်နဲ့ အတင်းဖိထားလိုက်တယ်၊ အဲဒီတော့မှ ဦးဦးငြိမ်သာွ းတာ၊ ဒါတောင် ပါးစပ်က တအင်းအင်းနဲ့၊ ငါလဲ ကောင်းလာတော့ တအင်းအင်း ဆိုတာ အလိုလို ထွက်လာတာဘဲ၊ စောစောကလို ဖြစ်ပြန်ပြီ၊ ရင်ထဲမှာ လှပ်ကနဲ လှပ်ကနဲနဲ့ မောဆင်းသာွ းတာ၊ အလိုလိုနေရင်း ဦးဦး ကိုယ်ပေါ်က ပြုတ်ကျသာွ းတယ်၊ ဦးဦးကတော့ ငြိမ်နေပြီ၊ ငါ့ကိုတောင် ဆွဲမဖက်နိုင်တော့ဘူး၊ အစောကြီးကတည်းက ငါ့လိုဖြစ်သာွ းတာလား မသိ။

စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ချင်တာတွေ ပွင့်ထွက်ကုန်လို့လားတော့ မသိ၊ အမောပြေတာနဲ့ နုံးမနေဘဲ လူက လန်းလာတယ်၊ အားသစ်တွေ ချက်ခြင်းပြန်ဝင်လာသလိုဘဲ၊ သူ့ကိုကြည့်တော့ ကွန်ဒုံတောင် ချွတ်ပြီးပြီ၊ ငါမျက်စိပွင့်လာတာ မြင်တော့ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တော့မလား မမလို့ လှမ်းမေးတယ်၊ ပြန်မဖြေအားဘူး၊ သူ့ဟာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ ဇဝေဇဝါနဲ့ ခု ပြီးသာွ းလဲ သူ့ဟာက ဒီအတိုင်းပါပဲလား၊ ခဏဆိုပြီး လှမ်းခေါ်လိုက်တော့ သူအနား တိုးလာတယ် ကိုယ်ကို သူ့ဘက်စောင်းရင်း ဒါက အမြဲဒီအတိုင်းပဲလားလို့ စိတ်ထဲ မအောင့်နိုင်တာနဲ့ မေးလိုက်တယ်၊ ဟုတ်တယ် မမ ဆေးထိုးထားတာလေ၊ အံ့သြသွား တယ်၊ ဒီလိုဖြစ်အောင် ဆေးထိုးလို့ရတာကိုး၊ ငါက လေ့ကျင့်ထားတယ် ထင်တာ၊ လက်က အလိုအလျောက် အနားရောက်သာွ းတော့ သူက လိုလိုလားလား ရတယ်မမ ကိုင်ကြည့်
လေတ့။ဲ

အောက်ကိုသာ စိုက်နေပေမဲ့ အပျော့ကြီး မဟုတ်ဘူး၊ တတ်ထားတဲ့ ပညာနဲ ့ နည်းနည်းပါးပါး စမ်းသပ်ကြည့်လိုက်တယ်၊ ပုံမှန်လူဆို တဆတ်ဆတ် တောင်ရောပေါ့၊ သူက ဒီလိုမဟုတ် ဒီအတိုင်းပဲ၊ ဘယ်လိုမှ မခံစားရဘူးလားလို ့ မေးကြည့်တော့ ဟင်အင်း မမ ထုံနေတာ၊ ထိတာ သိပ်မသိဘူးတဲ့၊ ခု မမကိုင်ထားတာရော သိလား ဆိုတော့ သိတော့သိတယ် မမ၊ ဟင် သိပြီး ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဆိုပြီး အံ့သြသင့်သလိုပြောတော့ သူက ဟုတ်တယ်၊ သိတော့သိတယ်၊ ဟိုးအရင် ဆေးမထိုးခင်ကလို ဖီလင်တွေတော့ မရှိတော့ဘူးတဲ့။ ဒီအလုပ်က ဒီလိုမှ ကိုက်တာ မမရ၊ လုပ်တိုင်းသာ ပီးနေရင် ကျနော့် တနေ့ ၂ ဆက်ရှင် ဝင်နိုင်ရင် ကံကောင်းပေါ့တဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ စပ်စုလိုက်တယ် ဆေးဘယ်မှာ ထိုးလဲပေါ့၊ xxxx လမ်း အောက်ဘလောက်မှာ ကုလားဆရာဝန် တစ်ယောက်ရှိတယ် မမ၊ သူ့နာမည်က ဒေါက်တာ ဘာဘူ—-၊ အင်း… ဘယ်သူ… တစ်ခုခုပ၊ဲ ကျနော် သေချာ နာမည်ကို အကုန် မမှတ်မိဘူး၊ ဘာဘူပဲ မှတ်မိတာ၊ သူ့အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်းဘုတ်သေးသေး လေး တစ်ခုရှိတယ်၊ ဒေါက်တာ ဘာဘူဘယ်သူဘယ်သူ၊ အမ်ဘီဘီအက်စ် ကာလကတ္တား ဘုံဘေ ဆိုလားပဲ၊ သူ့ဆီထိုးတာ၊ သူက ဒါမျိုးတွေပဲ လုပ်စားတာ၊ အိန္ဒိယက ဆေးနဲ့ဆိုပ၊ဲ ဘယ်ဆိုဒ်လိုချင်လဲ ရတယ်၊ အကုန်ရတယ်၊ ကျနော်ကတော့ ပုံမှန်ဆိုက်ပဲ၊ တချို့ကတော့ ဒီလောက်ကြီး မမ ဆိုပြီး လက်နဲ့ပြတယ်၊ မမ ကြီးကြီးကြိုက်လို့လား၊ ဒီမှာ တစ်ယောက် ရှိတယ် ဆိုတော့ အိုး… မကြိုက်ပါဘူးလို့ ကမန်းကတန်းပြောရင်း ငါကသိချင်လို့ မေးတာ လို့ ပြောလိုက်တယ်။

မမအဝတ်ပြန်ဝတ်တော့မလား၊ နောက် တစ်ဆက်ရှင် ဝင်အုံးမလား သူကမေးတယ်၊ သူ့ဟာကိုင်ပြီး စပ်စုနေတာ စိတ်ပါပြန်ပြီ ထင်နေလားမသိ၊ နောက်တစ်ဆက်ရှင် အတကွ ် တောင် လှမ်းဆွယ်လိုက်သေး၊ တော်ပြီ၊ တော်ပြီ၊ ဝတ်တော့မယ် ဆိုတော့ သူက စောစော ကလို တာဝါအသစ်တစ်ခုနဲ့ သေချာသန့်ရှင်းရေး ပြန်လုပ်ပေးပြီး၊ တန်းမှာချိတ်ထားတဲ့ ထမီစကပ်နဲ့ အတငွ ်းခံဘောင်းဘီ သာွ းပြန်ယူလာတယ်၊ ဘောင်းဘီဝတ်ဖို့ ထမလို့ လုပ်လိုက်တော့ သူက ခဏ ဆိုပြီး လက်ပြပြီး အိပ်နေရင်းတန်းလန်း ဘောင်းဘီကို ပြန်စွပ်ပေးတယ်၊ ဆားဗစ်ကတော့ တကယ့်ကိုရှယ်။ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့ သူက ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ထမီစကပ်ကို ဝတ်လို့ရအောင် အသင့် လုပ်ပေးသေးတယ်။
ဘောက်ဆူး မချချင်ပဲ နေမလား၊ ပြန်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်တော့ ပိုက်ဆံအိတ်သာွ းယူပြီး ထောင်တန် ၅ ရကွ် ဆွဲထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျေးဇူးတင်တယ် မမ၊ လှေခါးက ဆင်းသာွ းရင် နောက်တဲ့တဲ့မှာ ရေအိမ် ရှိတယ်နော်တဲ့။ ရေအိမ်ခဏထိုင်ပြီး အပြင်ထကွ် လာတော့ ခေါင်းလျှော်၊ ဆံပင်ညှပ်ပေးမဲ့ မိန်းခလေးက အသင့်စောင့်နေပြီ။

ဆံပင်ညပှ ်ဆိုင်က ထွက်လာတော့ အိမ်ကို လက်ကိုင်ဖုန်းနဲ့ လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်၊
ဆံပင်ညှပ်လို့ ပြီးပြီပေါ့၊ ခုအိမ်ပြန်လာပြီ၊ နေ့လည်စာသာွ းစားဖို့ အဆင်သင့်လုပ်ထားဖို့၊ လာကိုင်တာက သမီး…

“သမီးလား မေမေပြီးပြီ၊ ခု လာနေပြီနော်”
“သမီးလဲ ပြီးပြီ” တဲ့၊ ပျော်နေတဲ့အသံနဲ့ နောက်တောက်တောက် ပြန်ဖြေတယ်။
“သမီးဦးဦးရော”
“ဦးဦးလဲ ပြီးပြီ”
XXXXXXX

နှစ်ဆယ့်တစ်။

သမီးက မလယွ်တော့ဘူး၊ ဒီကိစ္စမှာ စိတ်ပါတာကတော့ ငါ့လပို ဲ၊ သမီးသာ လူတောထဲ တိုးလို့ ကတော့ ခုချိန်ယောက်ျားရနေလောက်ပြီ၊ သူ့ကို ဒီအကြောင်း ဘာမှမပြောတာ တောင် သူ့ဖာသာသူ လိုက်စမ်းနေတာ၊ ငါ့လိုမျိုး သိလို့ကတော့ ဒုက္ခပ၊ဲ ဘယ်လို လုပ်ရမလမဲ သိ၊ ခု အကို့ဟာကိုတောင် စုပ်ကစားနေပြီ၊ ပြီးတော့ အကို့ဟာနဲ့ သူ့ဟာ တေ့ပတွ ် ပွတ်နေပြီ၊ ငါသိတာပေါ့၊ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေတာ၊ သမီးက ငါမသိဘူး ထင်နေတာ၊ ငါက မသိ ချင်ယောင် ဆောင်ထားတာ၊ တားရင် ပိုဆိုးမယ်ဆိုတာ သိလို့၊ ခုလို သူ့အထင်နဲ့ သူစမ်းနေတာ ကောင်းတယ်၊ သူက စမ်းသာစမ်းနေတာ ယောက်ျား ပစ္စည်းဆိုတာ ထောင်တတ်မှန်း မသိသေးလို့၊ သိများသိရင် ငါဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းတောင် မသိဘူး။

သမီးကလဲ သူ့ဦးဦးမှ သူ့ဦးဦး ဖြစ်နေတာ၊ ခုတော့ ဖြစ်မှာပေါ့၊ ယောက်ျားဆို အကို့ တယောက်နဲ့ပဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေခဲ့တဲ့ဟာ၊ အကို့ဟာကိုပဲ အကောင်းထင်နေတာ၊ ယောက်ျားပစ္စည်းအကြောင်းမှ သေချာမသိသေးတာ၊ မကြာခင် သိမှာကတော့ သေချာ တယ်၊ သိတာနဲ့ မာထောင်တာကို ကြိုက်မှာပဲ၊ ယောက်ျားပေါပေမဲ့ သမီးကို တွေ့ကရာနဲ့ ပေးတွေ့လို့ မဖြစ်ဘူး၊ သမီးကို ဘယ်သူကမှ ယူမှာမဟုတ်ဘူး၊ အပျော်လာလုပရ်ုံပဲ လုပ်သာွ းမှာ၊ အပျော်လာလုပ်ပေမဲ့ သမီးဘက်ကတော့ အပျော်လို့ သဘောထားမှာ မဟုတ်ဘူး၊ သမီးက စွဲနေမှာ၊ ဟိုကမလာတော့ရင် သမီးကတော့ ရူးမှာ သေချာတယ်။

ငါသိတယ် အကိုကလဲ သမီးကို တခြားသူနောက် အပါခံမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါကိုရော သမီးကိုရော အကိုက ချစ်လိုက်တာမှ တုန်လို့၊ ဘယ်တစိမ်းမှ အဝင်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါ သာွ းသလို ဆံပင်ညှပ်ဆိုင် သမီးကို ခေါ်သာွ းလို့ မဖြစ်ဘူး၊ သမီး ဒါတွေ နားလည်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ခေါ်လဲ မခေါ်သွားနိုင်ဘူး၊ တစ်ခါသာွ း ၃-၄ သောင်း ကြာရင် ဘယ်တတ်နိုင် မလ၊ဲ သမီးတို့အရွယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကြိုက်ရင် ခဏခဏ လုပ်တတ်တာ၊ ဘမောင်နဲ့ ငါရခါစက တနေတ့နေ့ ၄-၅ ကြိမ်၊ တစ်ခါတလေ ကတောင်မကဘူး ထင်တာဘဲ။

သမီးသာ ယောက်ျားဆိုတာ မာထောင်တတ်မှန်း သိသာွ းရင် အို… အကိုသာ ယောက်ျား ပီပီသသ ဖြစ်လို့ကတော့ သမီးနဲ့ဖြစ်လဲ ငါသဘောတူပါတယ်၊ ငါတကယ်ပြောတာ၊ ငါတို့ မိသားစုလေး မကွဲချင်ဘူး၊ တစိမ်းလဲ အဝင်မခံချင်ဘူး၊ တသက်လုံး သေတ့အဲထိ ဒီလို ၃ ယောက်ပဲ နေသာွ းချင်တာ၊ ဒါဆို သမီးလဲ ကြိုက်မှာပဲ၊ ခွဲတော့မှာ မဟုတ်ဘူး၊

အာ… ဟုတ်သားပဲ ဟို… ကုလားဆရာဝန်ဆီ အကို့ကို ခေါ်သွားပြီး ဆွေးနွေးကြည့်ရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကိုက သူ့ကိုသူ အကောင်းလို့ ထင်နေတာ၊ ဆရာဝန်နဲ့ တွေ့ပါ့မလား မသိဘူး၊ ဟို ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်က ပရိုလို အကို ဆေးထိုးခံရင် ကောင်းမယ်၊ အဲဒါဆို အကို့ဟာက အမြတဲန်း ဒီလိုဖြစ်နေတော့ ငါရော သမီးရော၊ အို… သမီး အကို့ကို အပိုင်သိမ်းချင် သိမ်းလိုက်ပစေ၊ ငါမရ နေပစေ၊ သမီးဆီက မလုပါဘူး။

ဟုတ်ပြီ၊ ငါ ကုလားဆရာဝန်ကြီးဆီ အရင်သာွ းပြီး ဆွေး နွေး ကြည့်မယ်၊ အဆင်ပြေရင် အကို့ကို ဆေးစစ်ရအောင် ဆိုပြီး အကြောင်းပြပြီး ပေးတွေ့လိုက်မယ်၊ ဆရာဝန်ကြီးက လုပ်လို့ရတယ် ဆိုလို့ကတော့ တခါတည်း မေ့ဆေးပေးပြီး လုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်၊ ဘာဖြစ်ဖြစ်။ သူသတိရလာလို့ သူ့ဟာကြီး ကြီးနေတာ တွေ့ရင် သူ ဘာပြောမလဲ၊ နားမလည်ရင်

အောကား တစက်ား ခေဆွိုင်ကငှားပြီး အကိုရော သမီးပါ ပေးကြည့်လိုက်မယ်။

–

ဟင်း . . ငါထင်သလိုဖြစ်လာလိုကတော့… … … … …။
XXXXXXX

နားပါအုံးမယ်။

မောင်ဇော်ဦး မတ်လ၊ ၂၀၁၃။

ZG

စ္။

ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ လူ ၂ ေယာက္ေၾကာင့္ မိဗ်ိဳင္း ေျခလွမ္းကို ခပ္သကြ္သကြ ္ လွမ္းလိုက္တယ္။ မျဖစ္၊ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္၊ ဒီလူေတကြ ို သူဘယ္မွာ ေနတာ ဘယ္လိုမွ အသိခံလို႔ မျဖစ္ဆိုတာ စိတ္ထဲက အလိုလို နားလည္လိုက္တယ္။ အႏၲရာယ္၊ အႏၲရာယ္၊ လတြ္ေအာင္ ေရွာင္ရမယ္။ ဟို ၂ ေကာင္ကလဲ ထပ္ခ်ပ္မကာြ ၊ တစက္ေလးမွ အလတြ ္ မေပး၊ ၾကည့္ရတာ မေန႔က ကိစၥ မေၾကနပ္ဘူး ထင္ပါရဲ့ ။

သူတို႔ပုံစံကလဲ ေပးခ်င္စရာလား၊ ဝတ္ေၾကတန္းေၾက ႏွိပ္ေပးတာကိုက လြန္လွၿပီ၊ မိဗ်ိဳင္း သေဘာနဲ႔ဆို လက္ေတာင္ မခံခ်င္၊ ခုဟာက ျပသနာ မျဖစ္ေအာင္ ေဘာစိက အတင္းထိုးေပးတာနဲ႔ လက္ခံလိုက္ရတာ၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီေန႔က မိဗ်ိဳင္းေဖါက္သည္ ေတကြ မလာ၊ လာခ်င္လဲ သူတို႔က တစ္ရက္ထဲ ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ ဆက္တိုက္၊ အဲ့ဒီလို ေန႔မ်ိဳးဆို မိဗ်ိဳင္းတို႔ လၽွာကိုထြက္ေရာ။

ခု ဒီေကာင္ေတြက ဘာမွမဟုတ္၊ ဥပတိ႐ုပ္ေတြက စုတ္ခ်ာလိုက္တာမွ လမ္းေဘးက သူေတာင္းစား သာသာ၊ မိဗ်ိဳင္း သိတာေပါ့၊ ခြင္မိၿပီး ေထာလာလို႔ ခနတျဖဳတ္ လာျဖဳန္းတယ္ဆိုတာ၊ ေဖါက္သည္ျဖစ္မဲ့ ပုံစံမ်ိဳးမဟုတ္၊ ပိုက္ဆံေပးတိုင္း ခံစရာလား၊ မလုပ္၊ မိဗ်ိဳင္းတို႔က ဒါမ်ိဳး လုံးဝမလုပ္။ သူတို႔က အတင္း မိဗ်ိဳင္းကို လုပ္ေပးဖို႔ ေျပာေပမဲ့၊ သူ႔တို႔ ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္လိုမွ မသတီ၊ တြင္တြင္ေခါင္းခါၿပီး တစ္ဆက္ရွင္ၿပီးေတာ့ ေဘာစိကို သြားေျပာလိုက္တယ္။

ေဘာစိကေတာ့ တကယ့္ ေက်းဇူးရွင္။ နားလည္မႈ႔က အျပည့္၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အတင္းမခိုင္း၊ ဒါေၾကာင့္ တခါတခါ ေျပာရတာေတာင္ အားနာတယ္၊ ဒါမ်ိဳးကလဲ ျဖစ္ခဲပါတယ္၊ မတတ္နိုင္ဘူး၊ ေျပာရတာဘဲ၊ အဲ… အားလုံး အေကာင္းခ်ည္းေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလ၊ဲ ေဘာစိ မေကာင္းတာက ေၾကးျဖတ္တာ၊ အင္းေလ ဘယ္သူက ရာႏႈန္းျပည့္ ေကာင္းမွာလ၊ဲ မိဗ်ိဳင္းကေတာ့ ဒါကိုႀကိဳက္တယ္၊ ျဖတ္ပေစ၊ ကိုယ္စိတ္မပါတဲ့ အလုပ္ မလုပ္ရၿပီးေရာ၊ ဖာမွ မဟုတ္တာ၊ ေနာက္ မိဗ်ိဳင္း ေဖါက္သည္ေတ၊ြ မိဗ်ိဳင္း ထိမ္းထားတာ နည္းတာ မွမဟုတ္ဘဲ၊ အကုန္ အိတ္ေဖါင္းေနတ့သဲူေတ၊ြ မိဗ်ိဳင္းေၾကာင့္ ေဖါက္သည္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ပ်က္ဖူးလ၊ဲ ဒါကို သူအသိဆုံး၊ မိဗ်ိဳင္း စိတ္ပါလက္ပါ ျပဳစုေပးလိုက္လိ့ုကေတာ့ ဒီေဖါက္သည္ ဒီကေန မေျပးေတာ့ဘူးတာ သူသိေနတ့ဟဲာ၊ မသိေနမလား စီမံခ်က္ ရွိလို႔ဆိုၿပီး ၃ ေနရာ ေျပာင္းသာြ းတာေတာင္ မိဗ်ိဳင္း ေဖါက္သည္ေတကြ ေနာက္က လိုက္လာတယ္ဆိုတာ သူ႔မ်က္ျမင္၊ အားလုံးက သူ႔အတကြ ္
ေရႊဥေတြကိုး၊ ဟိုပုံျပင္ သူဖတ္ထားပုံရတယ္။ ငန္းကို သူမသတ္။

ဒါနဲ႔ဘဲ ေဘာစိကိုယ္တိုင္ ခေလးမေလးက ေနမေကာင္းလို႔ပါ ဆိုၿပီး ေတာင္းေတာင္း ပန္ပန္နဲ႔ သာြ းေျပာၿပီး လူေလဲ ပးမယ္ ေျပာပါတယ္၊ သူ႔မွာလဲစရာ လူကလဲ အသင့္၊ ဟိုေကာင္မ မိစိုးဆို ဒါမ်ိဳးရတယ္၊ ႏူႏူဝဲဝဲ ပိုက္ဆံသာေပးလို႔ကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ေပါင္ကားထားမ့ဟဲာမ၊ သူတို႔ဝင္လာတုန္းက မိစိုး မအားလို႔၊ ဒါကိုလက္မခံဘဲ မိဗ်ိဳင္းမွ မိဗ်ိဳင္း၊ ဒီေကာင္ေတြက လူသာ သူေတာင္းစား႐ုပ္၊ ပစၥည္းေကာင္းေတာ့ သိသား၊ ဒါနဲ႔ဘဲ ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔ ျပႆနာ တက္ေတာ့မလိုလို ျဖစ္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း အေပါက္ေစာင့္တဲ့ ဘီလူးက မင္းတို႔ မူးေနၿပီ ျပန္ေတာ့လို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေမာင္းထုတ္လိုက္တယ္။ ဟုတ္လဲ ဟုတ္တယ္၊ သူတို႔ကလဲ ေတာ္ေတာ္ မူးေနတာ။

ဘယ္ထကဲ ေခ်ာင္းေနတယ္မသိ၊ ဒီေန႔မိဗ်ိဳင္း အလုပ္က ဆင္းလာေတာ့ ေနာက္က ပါလာတယ္။ တိုက္ဆိုင္သြားတာလား၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းဘဲ သူတို႔သိေန လို႔လားေတာ့ မသိ၊ အမွန္တကယ္ ဒီေလာကသားဆို ဘယ္လိုမွ ဒီလိုလိုက္လ့မို ရ၊ ကိုယ္ေနတဲ့ ေနရာကေန စီစဥ္ေပးတဲ့ ကားနဲ႔ လာတယ္၊ ကားနဲ႔ ျပန္ရတဲ့ အလုပ္၊ ကိုယ္က သူမ်ားေတြလို အခ်ိန္ျပည့္ လုပ္နိုင္တာမဟုတ္ေတာ့ ေဘာစိ စီစဥ္ေပးတဲ့ ကားနဲ႔ ျပန္လိ့ုမျဖစ္၊ ေဘာစိထားတဲ့ ေနရာမွာလဲ ေနလို႔မရ၊ သိတယ္မွတ္လား ဒီအလုပ္မ်ိဳးက အခ်ိန္ျပည့္ လုပ္ရတယ္၊ ထားတဲ့ ေနရာမွာ ေနရတယ္ ခြင့္က တစ္လ မွ ၂ ရက္ေလာက္ဘဲ ရတာဆိုေတာ့ မိဗ်ိဳင္း လက္ရွိဘဝနဲ႔ ဘယ္လိုမွမကိုက္။

ဒီေတာ့ ေဘာစိကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပၿပီး အခ်ိန္ပိုင္းေလာက္ဘဲ လုပ္ခြင့္ေတာင္းရတာ၊ သူခြင့္ျပဳတာကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္၊ တျခားသူဆို ဒီလိုအခ်ိန္ပိုင္း ဘယ္ေပးလုပ္မလ၊ဲ ဒါေတာင္ အရင္က မိဗ်ိဳင္းတို႔ရပ္ကြက္မွာ ေနခ့ဘဲူးတဲ့ မစန္း ေက်းဇူး၊ သူဝိုင္းေျပာေပးလ့၊ို ေဘာစိအတြက္လဲ မိဗ်ိဳင္းလို လူရထားတာ ကံေကာင္းပါတယ္၊ ဒီေလာကမွာ မိဗ်ိဳ္င္းလို အရည္အေသြး ျပည့္တဲ့သူက အရွားသား မဟုတ္လား၊ ဒါကထားပါ၊ သူလဲအက်ိဳးရွိ ကိုယ္လဲ အဆင္ေၿပ ဘဲစားဘဲေခ်၊ အခ်ိန္ပိုင္းေလာက္ဘဲ လုပ္ေတာ့ အသြားအျပန္ေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တာဝန္ယူရတာေပါ့၊ ကိုယ့္တေယာက္ တည္းအတကြ ္ ဘယ္သူက တကူးတက စီစဥ္ေပးမလဲ။

ဒီေလာကမွာ အလဲို အခ်ိန္ပိုင္း လုပ္တာ မိဗ်ိဳင္းတစ္ေယာက္ဘဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ဒီအလုပ္ကလဲ ေျပာေတာ့ မာဆတ္၊ လာလိုက္ရင္ စြပ္ခ်င္တဲ့သူခ်ည္း၊ မိဗ်ိဳင္းတိ့ုကေတာ့ စြပ္ခ်င္တိုင္း လက္မခံတတ္၊ လူပုံၾကည့္ေသးတယ္၊ ႀကီးက်ယ္တယ္ မထင္နဲ႔၊ စြပ္ခ်င္တဲ့ သူတိုင္း ေရာ့အင့္ ဆိုၿပီး ေပးလို႔ ျဖစ္မလား၊ အလဲို ေပးခ်င္လိ့ုကေတာ့ ဒီမွာ ဘယ္လုပ္
ေတာ့မလဲ၊ ဟိုအတန္းပဲ သြားလိုက္မွာေပါ့။

လူပုံဆိုလိ့ု ဟိုသီခ်င္းထကဲလို ႐ုပ္ကေလး နဲနဲေခ်ာရင္ ဝက္ကေလး နဲနဲေထာရင္ ဇာတ္လိုက္မင္းသား လုပ္မွာပဲဆိုတဲ့ ေကာင္မ်ိဳးေတြကို ေျပာတာ၊ အဲလိုေကာင္မ်ိဳးေတြ ေတာ္ကီ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မိဗ်ိဳင္းကို လာခၽြဲလို႔ကေတာ့ စိတ္ပါလာရင္ ဘယ္ေျပာ ေကာင္းမလဲ၊ တခါတည္း ျပန္ျပဳစုလိုက္မယ္၊ ေၾကးကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းေပါ့၊ အဆစ္ရ သာြ းမွာက မိဗ်ိဳင္းရဲ့ အခ်စ္၊ ျငင္ျငင္သာသာေလး ဆႏၵျပည့္ၿပီး တသက္လုံး သတိရ သာြ းမယ္၊ ဘာမွတ္လ။ဲ မိဗ်ိဳင္းဆီမွာ ေမြး ကတည္းက အေကာင္းစားေတြ ပါလာၿပီးသား၊ မယုံမရွိန႔၊ဲ လက္နဲ႔ထိ႐ုံနဲ႔ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတဲ့ အေကာင္ေတြမွ အပုံ။

ေလာေလာဆယ္ ဒီ ၂ ေကာင္ကို မ်က္ေျချဖတ္ဖို႔ အရင္လုပ္ရမယ္။ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္း မလဲ အာ… အငွားကား တက္စီးလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး နင့္ေနေအာင္ ေပးလိုက္ရမွာ၊ ပိုက္ဆံက ရွာရလယြ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘတ္စ္နဲ႔ဆိုရင္လဲ ေနာက္က ပါလာမွာ က်ိန္းေသ တယ္။ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလ၊ဲ ေဟာ… ဟိုမွာ တိုက္ေဂါတစ္ေကာင္၊ ကားထြက္
ေတာ့မယ္၊ သူနဲ႔လိုက္သြားၿပီးမွ ၾကဳံရာနဲ႔ ျပန္မယ္။
XXXXXXX

ႏွစ္။

ကားေမာင္းထကြခါနီး လမ္းရွင္းမရွင္း ေနာက္ကိုၾကည့္ေနတုန္း ေဘးက တံခါးကို ဂလပ္ ဂလပ္ နဲ႔ ဆြဲဖြင့္တဲ့ အသံၾကားတာမို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္၊ ေက်ာ္သက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျပဳံးျပၿပီး အထကဲ ခ်ထားတဲ့ ေလာ့ခ်္ကို ျဖဳတ္ေပးဖို႔ လက္ညိဳးထိုးျပတယ္။ ေက်ာ္သက္လဲ ဘာမွန္းမသိဘဲ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႔ သူၿပ တဲ့အတိုင္း ေလာ့ခ်္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္ေတာ့ တံခါးဖြင့္ၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဝင္ထိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ‘ရၿပီ ေမာင္းေတာ့’ တဲ့။

ဒါနဲ႔ ကမန္းကတမ္း ေမာင္းထြက္လိုက္ေတာ့ ‘ပြမ္’ ကနဲ ျမည္သံနဲ႔အတူ ေဘးက ကားက ဟႏြ ္းတီးၿပီး သူရွိေနေၾကာင္း ျပတယ္၊ သူ႔အလႏြ ္ကို ေစာင့္လိ့ု လမ္းေၾကာအတိုင္း ေမာင္းဝင္လိုက္ၿပီးမွ ေက်ာ္သက္စိတ္ထဲ ေအာ္… ဒီအမ်ိဳးသမီး ငါ့ကားကို အငွားကား မွတ္ၿပီး တက္စီးတာနဲ႔ တူတယ္လို႔ အေတြး ေပါက္သာြ းတယ္။ အမ်ိဳးသမီးကို ၾကည့္လို္က္ ေတာ့ သူက ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္ေနရာကေန ‘ေတာ္ေသးတယ္ ဟိုေကာင္ ေတြ လိုက္မလာေတာ့လို႔’ ဆိုၿပီး ခပ္တိုးတိုး တစ္ေယာက္တည္း ေျပာသလိုေျပာသံၾကား တာနဲ႔ ေက်ာ္သက္လဲ ေၾကာင္သာြ းၿပီး…
“အင္ ဘာကိုေျပာတာလဲ”
“ေအာ္ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ လူ ၂ ေယာက္ မိဗ်ိဳင္းေနာက္ကို အတင္းလိုက္လိ့ု”
“ဟုတ္လား က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”

ေက်ာ္သက္က အဲဒီလို လူမ်ိဳး၊ ဘာဆိုဘာမွ နားမလည္၊ နားမလည္လို႔လဲ ဒီအခ်ိန္ထိ ဒီလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။
“လုပ္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ၊ ခု အကို႔ကားနဲ႔ မိဗ်ိဳင္းကို ေခၚလာတာ အကို ကူညီတာေပါ့”
“ေအာ္… အင္း ဟုတ္သားဘဲ”

ဒါေလးဘဲ ေျပာၿပီး ကားကိုဆက္ေမာင္းေနတဲ့ သူပုံစံကို ၾကည့္ၿပီး မိဗ်ိဳင္း ရယ္ခ်င္လာ တယ္။ တကယ့္ကို အတီးအတ လူရိုး၊ ပုလင္းဖင္ေလာက္ထူတဲ့ သူ႔မ်က္မွန္ေအာက္က မ်က္လုံးေတြထဲမွာ ရိုးသားမႈကို ရာႏႈံးျပည့္ နီးပါးေလာက္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မိဗ်ိဳင္း ဒီေလာက္လူကခဲ တ္ မညံ့၊ မညံ့ဆို မိဗ်ိဳင္း အလုပ္က လူေပါင္းစုံနဲ႔ ဆက္ဆံေနရတာကိုး။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ မိဗ်ိဳင္းကို ၾကည္တဲ့ လူေတကြ ဘယ္ေတာ့မွ ရိုးရိုးသားသား မၾကည့္၊ အေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ မ်က္လုံးေတခြ ်ည္း။ မိဗ်ိဳင္း ေတြ႕ဘူးသမၽွဆို ဒီလို အခြင့္အေရး ရလို႔ကေတာ့ ရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ေျပာလိုက္မဲ့စကား၊ ၿပီးေတာ့ ဘာညာ ဘာညာေပါ့။ ခုေတာ့ သူ႔မွာ အဲဒါေတြမရွိ။
“ခု ဘယ္ေမာင္းေနတာလဲ”
ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ၿမိဳသိပ္ၿပီး သူေမးရမဲ့ ေမးခႏြ ္းကို မိဗ်ိဳင္း ေမးျဖစ္တယ္။
“မသိဘူးေလ၊ ဒီလမ္းအတိုင္း တည့္တည့္ေမာင္းေနတာ၊ ဒီက ဒီက အဲ… ညီမက ဘာမွမေျပာလိ့ု” သူ႔အေျဖကို ၾကားေတာ့ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ေအာက္ထားလို႔မရေတာ့… “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္… ရၿပီ ရၿပီ ေရွ႕နားမွာဘဲ ရပ္ေပးေတာ့ ေက်းဇူးဘဲ”
ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ မိဗ်ိဳင္းေျပာသလို ကားကိုရပ္ေပးတယ္၊ တံခါးဖြင့္ ဆင္းမယ္လုပ္မွ ဘတ္စ္ ကားတစီးက ေဝါကနဲ ေက်ာ္တက္သာြ းတယ္၊ လူေတြ တိုးလိ့ုတြဲေလာင္းနဲ႔။
“ဒီေနရာမွာ ကားေစာင့္စီးလို႔ကေတာ့ မိုးလင္းသာြ းမယ္နဲ႔ တူတယ္”
ျဖတ္သာြ းတဲ့ ဘတ္စ္ကားကို ၾကည့္လို႔ တစ္ေယာက္တည္း ၿငီးသလိုေျပာရင္း ကားေပၚက ဆင္းၿပီး “ေက်းဇူးေဘဲ နာ္ အကို” ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုေတာ့ သူက “ရပါတယ္” ဆိုၿပီး သူ႔ကားကို ေမာင္းထကြ္သာြ းတယ္။
XXXXXXX

သုံး။

ဟို ၂ ေကာင္ ရႈတ္လို႔၊ နို႔မို႔ဆို ကားေပၚေရာက္ၿပီ၊ မိဗ်ိဳင္းစီးေနက် ေနရာက ဒီေလာက္ အေျခအေန မဆိုး၊ ဒီေနရာက ေတာ္႐ုံမလြယ္၊ လာမ့ကဲားေတာင္ ရပ္မဲ့သေဘာ မရွိ၊ ေသခ်င္းဆိုးေတ၊ြ လူကိုသက္သက္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္တယ္၊ စိတ္ထကဲ ဟို ၂ ေကာင္ကို ဆဲၿပီး ဘတ္စ္ကား လာမ့ဘဲက္ ေငးရင္း ေစာင့္ေနတုန္း အေနာက္က…
“ဟို ဟို ညီမ” အသံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့… “ေဟာ အကိုပါလား၊ ဘယ္ကေနဘယ္လို”
မေမၽွာ္လင့္၊ ဘယ္လိုမွ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ေစာေစာက သူ႔ကို ခ်သာြ းတဲ့ အကို႔ကို အနားမွာ ဘာြ းကနဲ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အရမ္းအံ့အားသင့္သာြ းတယ္။

“ဟို ဟို ဘတ္စ္ကား… ဟို… အရမ္းၾကပ္ေနမယ္ဆို အဲဒါ… က်ေနာ္ လိုက္ပိ့ုေပးလိ့ု ရပါတယ္လို႔ ေျပာ… ေျပာမလိ့ု”

အဒဲ ါသာၾကည့္ အကိုတို႔ ရိုးပုံ၊ ေစာေစာကတည္းက လိုက္ပိ့ုေပးရမလား ဘာလားမေမး၊ ခုေတာင္ ဒီလိုေျပာဖို႔ ဘယ္ေလာက္ အားေမြး လိုက္ရတယ္ မသိ၊ ေျပာၿပီး သူ႔ဟာသူ
ေမာေနသလိုလို၊ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး မိဗ်ိဳင္းကေတာင္ ျပန္သနားသာြ းတယ္။

“တကယ္ ျပန္ပိ့ုေပးမလို႔လား၊ မိဗ်ိဳင္းေနတာ ၿမိဳ႕ျပင္နားမွာ ေဝးတယ္”
“ရပါတယ္၊ အေရးမႀကီးပါဘူး”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္ အကိုရာ၊ သမီးက မိဗ်ိဳင္းကို ေမၽွာ္ေနမွာ”

သမီးေမၽွာ္ေနမယ္ ေျပာလိုက္လို႔ သူ႔မွာ ဘာမွ ထူးျခားဟန္မျပ၊ သူစကားကို႔ ပဲ ဆက္ေျပာတယ္။
“ကားကဟိုးေရွ႕နားမွာ ရပ္ထားခဲ့တာ”
“လာေလ၊ သာြ းတာေပါ့”

မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ ေတဲြ လၽွာက္ေတာ့ သူ႔အရပ္ႀကီး ကလန္ကလားနဲ႔ ေခါင္းႀကီး ငု႔ံလို႔ ရွက္ေနသလိုလို၊ ခစ္… ခစ္… ခစ္… ဒီအကိုလား ရီရတယ္။

အကိုက တကယ္ေတာ့ မေခ်ာ၊ ဒါေပမဲ့ ေျပာရရင္ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ရိုးသားျခင္းက အျပည့္အဝ၊ အရပ္က ကလန္ကလား၊ လူကပိန္ပိန္၊ မ်က္ႏွာက စုတ္ခၽြန္းခၽြန္း၊ ပါးရိုးက နဲနဲေငါေနေသး၊ မ်က္မွန္ကထူထူ၊ အသားက မဲမဲ ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္… ငါေျပာလိုက္မွ အကို႔မွာ ေကာင္းကကြ ္ တစ္ကကြ္မွ မရွိေတာ့၊ ဒါေပမဲ့ ျမင္ျမင္ခ်င္း သူ႔ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး မိဗ်ိဳင္းခင္မိသည္။ မိဗ်ိဳင္းစိတ္ထဲမွာ အလိုအေလၽွာက္ အကို႔ကို ယုံသည္။ အားကိုးမိသည္။ ဒါေတာင္ ေတြ႕ခ်ိန္က ၁၅ မိနစ္မျပည့္ေသး။

ကားေပၚျပန္ေရာက္ေတာ့…
“မိဗ်ိဳင္းနာမည္က ခင္ခင္ေထြး တ့၊ဲ အကို႔နာမည္ကေရာ”
“ေက်ာ္… ေက်ာ္သက္”
“ေက်ာ္ေက်ာ္သက္လား”
“ဟင္အင္း ေက်ာ္သက္၊ ေက်ာ္သက္”
“အင္း… အင္း ကိုေက်ာ္သက္ေပါ့”
ေခါင္းညမိ ့္ျပတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေလေပါတဲ့ အကို။ ဒီလိုလူမ်ိဳး တခါမွ မၾကဳံဘူး။

“မိဗ်ိဳင္းကို မိဗ်ိဳင္းလို႔ဘဲေခၚ သိလား”
“မိဗ်ိဳင္း… ဟို ခင္ခင္ေထြး ဆို”
“အိုး ခင္ခင္ေထြးက လူနာမည္၊ မိဗ်ိဳင္းက… ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္… ရႈပ္ကုန္ၿပီ”

မိဗ်ိဳင္းက သူ႔ဖာသာေျပာၿပီး သူ႔ဖာသာအေတြးေပါက္ၿပီး ရယ္တယ္ ၿပီးမွ… “မိဗ်ိဳင္းက ရင္းႏွီးသူေတြေခၚတာ ဒါေၾကာင့္ အကိုလဲ မိဗ်ိဳင္းလိ့ုဘဲ ေခၚဖို႔ေျပာတာ” မိဗ်ိဳင္းစကားကို ၾကားေတာ့ သူက ႏႈတ္ခမ္းေကြး႐ုံ ျပဳံးတယ္။ အမေလးဟဲ့… တို႔အကို ျပဳံးတတ္တယ္ဟ။ သူျပဳံးတာကို ျမင္ေတာ့ မိဗ်ိဳင္း ေနရင္းထိုင္ရင္း စိတ္ခ်မ္းသာသာြ းတယ္။ ဘာလို႔မွန္းမသိ။

“ခုဘယ္ကိုေမာင္းရမလဲ သိလား”
“ဟင္အင္း ညီမ အဲ… အဲ… မိဗ်ိဳင္း”
“အင္း… အင္း ညီမဘဲေခၚ၊ သိလား အကို ညီမလို႔ဘဲ ေခၚ၊ မိဗ်ိဳင္းကို ဘယ္သူမွ ညီမလိ့ု မေခၚဘူးဘူး၊ အကိုေခၚတာ နားေထာင္လို႔ ေကာင္းတယ္”

ခု စာကေလးေၾကာ္ ခုဆီထမင္းဆိုၿပီး မိဗ်ိဳင္းကို ေျပာခ်င္လဲေျပာေတာ့၊ နာမည္ေလး တစခ္ ုကို ဟိုလိုေခၚ၊ ဒီလိုေခၚလုပ္ေနတဲ့ မိဗ်ိဳင္းကို အကိုကေတာ့ ဘယ္လိုထင္မယ္မသိ၊ မိဗ်ိဳင္းကေတာ့ ေစာေစာက ညီမလို႔ ေခၚတာ သတိမထားလိုက္မိေပမဲ့၊ ခု သတိထား မိေတာ့ အကိုေခၚတဲ့ ညီမဆိုတာ မိဗ်ိဳင္းအတြက္ တကယ့္ကို ဂြမ္းဆီထိ။

“ညီမက ဘယ္မွာေနလို႔လဲ”
“အင္းစိန္ဘက္ေလ သိလား”
“အင္း” ဒါနဲ႔ စကားအင္မတန္နတဲ ့ဲ အကို႔ကို မိဗ်ိဳင္းက တလမ္းဟို ဟိုေျပာဒီေျပာ ေျပာရင္း တေျဖးေျဖး အကိုနဲ႔ ရင္းႏွီးလာပါေရာ။ ဒါမ်ိဳးဆို မိဗ်ိဳင္းတို႔က ရတယ္၊ ေက်ာက္႐ုပ္ေတာင္ မိဗ်ိဳင္းေျပာလိ့ုကေတာ့ ေခါင္းညမိ ့္သြားမယ္။
ဒီလို မိဗ်ိဳင္းကိုယ္တိုင္ စိတ္ထကဲ ခင္လို႔ကေတာ့… ဟႏြ ္း…
XXXXXXX

ေလး။

“ဒီမွာ ဒီမွာ ဒီလမ္းကခ်ိဳးလိုက္ အကို”

“ေဟာ ေဟာ ဟိုေရွ႕ က လမ္းမွာ ညာဘက္”

“ၿပီးေတာ့ ေရွ႕လမ္းမွာ ဘယ္ ဘယ္ခ်ိဳး၊ ၿပီးတာနဲ႔ ညာျပန္ခ်ိဳး”

“ေရာက္ၿပီ ေရာက္ၿပီ ဒီအိမ္ ေတြ႕လား မိဗ်ိဳင္းေနတာ အိမ္စုတ္၊ ဒါေတာင္ ငွားထားရတာအကိုေရ့”

“သမီးေရ သမီး ေမေမျပန္လာၿပီ”

“လာေလ… အကို ဆင္းပါဦး၊ ေရပဲရွိတယ္ အကိုေရ ေသာက္စရာ၊ ေသာက္မလား၊ ခုမွ ထမင္းခ်က္ရမွာ၊ ေနဦးအကို ဖ်ာခင္းေပးမယ္၊ ဖ်ာေပၚမွာထိုင္၊ မိဗ်ိဳင္းအိမ္မွာ ကုလားထိုင္ မရွိဘူး အကိုေရ့”

“လာ သမီး ဦးဦးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္၊ ဦးဦး နာမည္က ဦးေက်ာ္သက္တဲ့ မွတ္ထားေနာ္၊
ေမေမ့ သူငယ္ခ်င္း”

“အကို ဒါ မိဗ်ိဳင္းသမီးေလ၊ နာမည္က ျဖဴျဖဴေခ်ာတ့၊ဲ ခေလးက ကံဆိုးတယ္ အကို၊ အဲဒီမ်က္ႏွာက အမွတ္ႀကီးက ေမြး ကတည္းက ပါလာတာေလ၊ ဒါေၾကာင့္
နာမည္လွလွေလး မွဲ႕ထားတာ၊ သမီးနာမည္ လွလား”

“ဟုတ္တယ္၊ အကိုျမင္တဲ့အတိုင္း မိဗ်ိဳင္းဘဝ၊ အေမတခု သမီးတခု၊ သူ႔အေဖက ဆုံးသာြ းၿပီ လူမိုက္ႀကီး အကိုေရ့၊ မိုက္တာမွ ကန္းကုန္၊ သူမ်ားမိုက္တယ္ဆိုတာ သူအိပ္ေနသေလာက္ေလး ရွိတာ၊ ေနာက္ဆုံးမိုက္လြန္းေတာ့ သူမ်ားသတ္လို႔ေသေရာ၊ သမီး ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက၊ ခုေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ႐ုန္းကန္ေနရတာ၊ အမေလး မိဗ်ိဳင္းဘဝကို သိရင္ အကို မ်က္ရည္ေတြ အလုံးလိုက္က်သာြ းမယ္ အဟင္း… ဟင္း…
ဟင္း”

“မေျပာခ်င္ပါဘူးအကိုရာ၊ ဘဝကိုက ဒီလိုအက်ိဳးေပးလာတာ ဘယ္လိုလုပ္မလ၊ဲ ခု သမီးကလဲ လူၾကားသူၾကားမတိုးရဘဲူး၊ သူ႔ကို ခေလးေတြက စၾက၊ ႏွိမ္ၾက ဆိုေတာ့ အိမ္မွာဘဲ ေအာင္းေနတာ၊ အေမ့ကိုဘဲ အေဖၚလုပ္ရတာ၊ အေမမရွိရင္ သူ႔တစ္ေယာက္ တည္း အားငယ္ေနတာ”

“မိဗ်ိဳင္းက တပတ္ကို ၃ – ၄ ရက္ေလာက္ပဲ အလုပ္ဆင္းတာ၊ ေန႔တိုင္း မဆင္းနိုင္ပါဘူး၊ သမီးကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားခ့ရဲ တာ၊ ဘယ္စိတ္ခ်မလ၊ဲ သမီးက ခုမွ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပဲ ရွိေသးတာ၊ အလုပ္ဆင္းတဲ့ေန႔ဆို သမီးအတကြ ္ ခ်က္ျပဳတ္ ခူးခတ္ၿပီး သာြ းရတာေပါ့၊ သူ႔ကို ၾကည့္ေပးမဲ့သူလဲ မရွိ၊ တေယာက္တည္း ထားရတာေပါ့၊ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ အကိုရာ၊ ငတ္ေနရင္ ဘယ္သူမွ လာမေက်းြ ဘူး၊ အိမ္လခလဲ
ေပးရေသးတယ္ဆိုေတာ့ အလုပ္က မလုပ္လို႔လဲ မျဖစ္ဘူး အကိုေရ”

“ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ သမီးက လိမ္မာတယ္အကိုရ၊ သူ႔ဖာသာသူ အိမ္မွာ ေအးေအးေလး ေနတာ၊ ေတြ႕လား ဒီၾကမ္းျပင္ သမီးတိုက္ထားတာေလ၊ ေျပာင္ေနတာဘဲ၊ သူနိုင္တဲ့ အလုပ္ဆို အကုန္ အေမ့ကို ကူတာ”

“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္အကိုရ၊ သမီးလဲ စကားနည္းတယ္၊ အေမ့ကပို ဲ ေျပာတာ၊ တျခားသူဆို သိပ္မေျပာဘူး၊ သူခင္တဲ့ သူမေတြ႕ေသးလို႔ေနမွာပါ၊ ေနာက္ အကို႔ကို ခင္သာြ းရင္ အမေလး သာလိကာရႈံးေအာင္ေျပာမွာ၊ သမီး ဦးဦးကို ခင္တယ္မိ့ုလား၊ အမေလး သမီးနဲ႔ အကို႔ကို အတူထားရင္ေတာ့ တအိမ္လုံး ဆူညံေနေတာ့မွာဘဲ ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္”

“အမေလး စကားေကာင္းေနလိုက္တာ၊ ညေနစာ ခ်က္ရအုံးမယ္ အကိုေရ၊
ေတာ္ေသးတယ္ မေန႔က ဆန္ဝယ္ထားလို႔၊ အကိုစားသာြ းမလား၊ ပိုခ်က္လိုက္မယ္”

“အယ္ တကယ္လား၊ ဆိုင္မွာ သာြ းစားမယ္၊ ေတြ႕လား သမီး ဦးဦးက ဘယ္ေလာက္ သေဘာေကာင္းလဲ၊ ေမေမတို႔ကို ဆိုင္မွာေကၽြးမွာတဲ့”

“ဒါဆိုလဲ လမ္းမႀကီးေပၚက ဆိုင္မွာဘဲ သာြ းစားတာေပါ့၊ ဗမာထမင္းဆိုငပ္ ဲေလ၊ အကို စားတတ္တယ္မွတ္လား၊ နာမည္ေတာ့ ႀကီးတယ္အကိုေရ့၊ မိဗ်ိဳင္းေတာ့ တစ္ခါမွ မစားဘူးဘူး၊ အားနာလိုက္တာ အကိုရာ၊ ခုမွေတြ႕၊ အိမ္လဲလိုက္ပ့၊ို ထမင္းလဝဲ ယ္ေက်းြ ဆိုေတာ့”

“ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္… ဒီလိုေဘဲ နတတ္တယ္ အကိုရ၊ မိဗ်ိဳင္းတိ့ုကေတာ့ ခင္ရင္ ဟန္မေဆာင္ဘူး၊ ေတာ္ၾကာ မိဗ်ိဳင္းေၾကာင့္ အကိုပဲစိတ္ညစ္ၿပီး ထကြ္ေျပးမွာ”

“ခုေတာ့ ေျပာတာေပါ့၊ ေစာင့္ၾကည့္အုံးမယ္၊ တကယ္ဟုတ္မဟုတ္၊ ဒါေပမဲ့ အကို႔ကိုေတာ့ ယုံပါတယ္၊ မိဗ်ိဳင္း တကယ္ေျပာတာ”

“အမေလး ဒီကားႀကီးနဲ႔ ထပ္သာြ းရင္ေတာ့ ရပ္ကကြထကဲ္ လူေတေြ တာ့ မိဗ်ိဳင္းတို႔ကို အတင္း ေျပာေတာ့မွာဘဲ။ ေျပာပေလ့ေစ၊ အေျပာခံရတာနဲ႔ တန္ေအာင္ ေခါင္းကို ေမာ္ၿပီး စီးျပလိုက္မယ္၊ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သူမ်ားအတင္းဘဲ ထိုင္တုတ္ေနတဲ့ဟာေတြ၊ သူတိ့ုက် ေတာ့ ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘနဲ ဲ့”

အဲဒီေန႔က ေက်ာ္သက္တစ္ေယာက္ တစ္သက္လုံး မလုပ္ဘူးတဲ့ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒါက မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားလက္ဆုံက်လို႔ ထမင္းလက္ဆုံ စားခ့တဲာေလ၊ ဘယ္သူရွိမလဲ အေပါင္းအသင္း မရွိတဲ့ ေက်ာ္သက္ဘဝထကဲ ို ပထမဆုံး ဝင္လာတဲ့ သူနဲ႔ေပါ့။
XXXXXXX

ငါး။

ခင္ခင္ေထြးတဲ့၊ ငယ္နာမည္က မိဗ်ိဳင္းဆိုဘဲ၊ ေကာင္မေလးက ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး လွလွပပေလး ဆိုေတာ့ မိဗ်ိဳင္းလိ့ု ခ်စ္စနိုးေခၚရင္း ဒီနာမည္ တြင္ခဲ့တာျဖစ္မယ္။ အင္း… သူ႔ဘဝကလဲ သနားစရာ၊ ေယာက္်ားကလဲ သူမ်ားသတ္လို႔ ေသၿပီတဲ့။ လူမိုက္ႀကီးတဲ့။ ဘယ္ကေန ဘယ္လို လူမိုက္မယား ျဖစ္သာြ းလမဲ သိဘူး။ ခုလဲ သမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔ဘဝ သူ႐ုန္း ေနရတယ္။ ကေလးကလဲ ကံဆိုးရွာတယ္။ အမွတ္ႀကီးကလဲ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းလုံး ဖုံးလုနီးပါး၊ ေဆမြ ရွိ မ်ိဳးမရွိ၊ တေကာင္ႂကြက္ဆိုေတာ့ ပိုအားငယ္မွာေပါ့။

အင္းေလ ငါ့ဘဝနဲ႔ ဘာထူးလဲ၊ ငါလဲ တေကာင္ၾကကြပဟဲ္ ာ။ သူကမွ အေမနဲ႔ ေနရေသးတယ္။ အေမကလဲ သူ႔ကို ခ်စ္လိုက္တာမွ တုန္လ့။ုိ ငါကေတာ့ လူမွန္း သိကတည္းက အေမဆိုတာ မရွိေတာ့၊ အေဖနဲ႔ဘဲ ႀကီးလာတာ။ အေဖကလည္း င့ါကို စကားသိပ္မေျပာ၊ သူ႔ဟာသူ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ၊ ငါ့ဟာငါ တစ္ေယာက္တည္း ေနခဲ့ရတာ။ ခု သူသမီးလဲ့ ငါ့လိုဘဲ ေနမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ငါ့ထက္ေတာ့ ကံေကာင္းပါတယ္ေလ။ သူ႔မွာ စကားေျပာစရာ အေဖၚ သူ႔အေမတစ္ေယာက္လုံး ရွိတာဘဲ။ ငါ့မွာသာ ဘယ္သူမွ မရွိတာ၊ အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္၊ အိမ္အလုပ္ လုပ္ဖို႔ ေခၚထားတဲ့ ေဒၚညႊန႔္ကလဲ ငါ့ကို ေလးလုံး ကြဲေအာင္ စကားမေျပာ။

ေက်ာင္းသာြ းေတာ့လဲ သူငယ္ခ်င္းကမရ၊ ဘယ္ရမလဲ ကိုယ္ကမွ သူမ်ားေတလြ ို မေနတတ္တ့ဟဲာ၊ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားလဲ မလုပ္ခ်င္၊ ေဟးလားဝါးလားလဲ မေျပာတတ္၊ လာေပါင္းတဲ့ သူေတကြိဳလဲ ကိုယ္က ရင္းႏွီးေၾကာင္း ျပန္မျပတတ္ေတာ့ ဘယ္သူကမွ ၾကာရွည္မေပါင္း။ စကားဆိုလဲ သူတို႔ေျပာမွ ကိုယ္က ေခါင္းညိမ့္ ေခါင္းခါေလာက္ဘဲ ျပန္လုပ္တာဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာမရ၊ ၿပီးေတာ့ ေနတဲ့ေနရာကလဲ ေဘာက္ေထာ္ ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း၊ အနီးအနား ေပါင္းစရာ ရြယ္တူမရွိ။

ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္ဝင္ပါတယ္၊ မၾကာပါဘူး အစိုးရက ငါ့ကို နိုင္ငံျခားလႊတ္ၿပီး ပညာသင္ ခိုင္းေရာ။ ခိုင္းမွာေပါ့၊ ဒီပေရာဂ်က္က တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးပါတာကိုး၊ တျခားသူ ဘယ္လႊတ္မလ၊ဲ ငါက ေက်ာင္းစတက္ကတည္းက ဒီဘာသာကို စိတ္ဝင္စားလို႔ ယူထားတာ။ ဒီဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ထုံးလိုေခ် ေရလိုေႏွာက္၊ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရက ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႔ ငါ့ကို အလုပ္တန္းခန႔္တာ၊ ပါေမာကၡ ေထာက္ခံတာလဲ ပါတာ ေပါ့။ ဒီေတာ့ ဒီပေရာဂ်က္အတြက္ ငါ့ကိုဘဲ လႊတ္တာေပါ့။ ငါကလဲ သာြ းသင္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီမွာက စာေတြ႕ေလာက္ဘဲ ရွိတာ လက္ေတြ႕က ဘာမွရွိတာမွ မဟုတ္ ဆိုေတာ့။

သူမ်ားေတြကေတာ့ စာေတာ္ရင္ ေက်ာင္းမွာဆရာ ျပန္လုပ္တာဘဲ၊ ငါကဆရာလုပ္တာ ဝါသနာမပါ၊ ဝါသနာမပါတာထက္ သူမ်ားကို တတ္ေအာင္ မသင္တတ္တာ၊ အတန္း တူခ်င္း စာလာ ေမးရင္ေတာင္ မရွင္းျပတတ္၊ ငါ့ဟာငါဆို အကုန္သိ၊ အဒဲ ီသိတာကို သူမ်ား ကို နားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိ၊ စာမေျပာနဲ႔ စကားေတာင္ ကေဘာက္ထိ ကေဘာက္ခ်ာ၊ ခုထိ သူမ်ားနားလည္ေအာင္ လယ္လယ္ဝယ္ဝယ္ မေျပာတတ္။

ဒါလဲပါတာေပါ့၊ ကိုယ္ကမွ ဆက္ဆံေရးမေကာင္းတာ၊ ဘယ္သူက ေပါင္းခ်င္မလဲ၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္လဲ သိပါတယ္ စကားလိပ္ပတ္လည္ေအာင္ မေျပာတတ္ဘူးဆိုတာ၊ လူေတကြသာ ငါ့အားနည္းခ်က္ကို နားမလည္တာ၊ အျပစ္ျမင္ဘို႔ေလာက္ဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ လူေတႏြ ဲ့ ခပ္ေဝးေဝးဘဲ ေနတာ၊ ေနရင္း တစ္ေယာက္တည္း ေနတတ္တဲ့ အက်င့္ကပါလာေရာ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ ဆိုတာ ငါ့ဘဝမွာ တကယ့္ကို မရွိတဲ့အရာ၊ ခုထိ သာေရး နာေရးကိစၥ တခါမွ မသာြ းဘူး၊ မသာြ းဘူးဆို ကိုယ့္အေဖ နာေရးေတာင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မဦးေဆာင္ဖူး၊ နိုင္ငံျခားေရာက္ၿပီး ပညာသင္ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ အေဖက ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ဆုံးေရာ၊ ျပန္လာလို႔လဲ မျဖစ္၊ အေဖ့ လူယုံ မိတ္ေႂဆြကီး ေရွ႕ေန ဦးေသာင္းထဋြ ္ကပဲ အစစအရာရာ အေဖ့ကိစၥကို ေဆာင္ရကြ္ရတာ၊ အေဖ့ ပိုင္ဆိုင္မႈ လုပ္ငန္းေတြကိုလဲ ေရွ႕ေနႀကီးကပဲ ေရာင္းတန္ေရာင္း ငွားတန္ငွားနဲ႔ သူဘဲ ဦးစီးၿပီး အကုန္လုပ္တာ၊ ငါက ဘာမွသိတာမဟုတ္၊ ငါသိတာက ပိုက္ဆံလိုရင္ ေရွ႕ေနႀကီး ေပးထားတဲ့ ခ်က္လက္မွတ္နဲ႔ ဘဏ္တိုက္မွာ ေငထြဳတ္လို႔ ရတယ္ဆို႐ုံ။ ဒါလဲ သိ႐ုံသိတာပါ၊ တစ္ခါမွ မထုတ္ဖူးပါဘူး၊ ပိုက္ဆံက လိုမွမလိုဘဲ၊ အျခားအပိုကုန္စရာမွ မရွိတာ။

ခုလဲ နိုင္ငံျခားက ျပန္လာၿပီး ေရွ႕ေနႀကီးက အရင္ေနခဲ့တဲ့ ေဘာက္ေထာ္က အိမ္နဲ႔ ၿခံ သံ႐ုံးကို ငွားထားတယ္တ့။ဲ ဝင္ေငြရေအာင္တဲ့၊ ငါေနဘိ့ု ကြန္ဒို တစလ္ုံး ဝယ္ထားတယ္တ့၊ဲ အဲဒီမွာေနတဲ့။ စီးစရာ ကားက တစ္စီးေပးတယ္၊ ေရွ႕ေနႀကီးက ေတာ္တယ္၊ အားလုံးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ လုပ္တတ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ စာရင္းနဲ႔ အင္းန႔၊ဲ ငါတခါမွ မၾကည့္ဘူးပါဘူး၊ အဲဒါေတြ စိတ္မွ မဝင္စားတာ၊ ခု ေရွ႕ေနႀကီး စီစဥ္တာ ေကာင္းတယ္၊ အရင္ေနခဲ့တဲ့ အိမ္ႀကီးမွာ ငါလဲ မေနခ်င္ပါဘူး၊ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္ကအႀကီးႀကီး၊ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ခု ကြန္ဒိုေလးက ေကာင္းတယ္။ ေအာက္ဆင္းလိုက္ရင္ အနီးအနား စားေသာက္ဆိုင္ေတြ အျပည့္၊ အဆင္ကိုေျပလို႔၊ ဒီေတာ့ ငါတစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္သလိုေန။

တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ ဘယ္မိန္းမကိုမွ စိတ္မဝင္စားဘူးပါဘူး၊ တကယ္ေျပာတာ၊ ငါက ကိုယ္တိုင္ကသာ ႐ုပ္ဆိုးတာ မိန္းကေလးဆို လွလွပပေလးမွ သေဘာက်တာ။ သေဘာက်တယ္ ဆိုတာ… အင္း… ဘယ္လိုေျပာမလဲ သေဘာက်တာေပါ့၊ သေဘာက်႐ုံ အဆင့္ပါဘဲ။ တစ္ခါမွ မပိုဘူးပါဘူး။ သေဘာက်တဲ့ မိန္းခေလးကိုလဲ တစ္ခါမွ တစ္ႀကိမ္ထက္ ပိုၿပီး မၾကည့္ဘူးပါဘူး။ သူ႔လမ္းသူသာြ း ငါ့လမ္းငါသာြ း၊ ျပန္လဲမဆုံ၊ ဆုံေအာင္ လုပ္လို႔လမဲ တတ္၊ ငါကိုယ္တိုင္ကလဲ အျဖစ္မရွိတာ ပါမွာေပါ့။ ငါ့ပုံကိုလဲ ဘယ္မိန္းကေလးမွ ႀကိဳက္မွာလဲ၊ ႀကိဳက္ဖို႔ ေနေနသာသာ ငါဘာေကာင္လဲ ဆိုတာေတာင္ သိတဲ့သူက ခပ္ရွားရွား။ အင္း ေငြေပါေၾကာင္း ၾကာြ းဝါၿပီး ထင္ထင္ေပၚေပၚ ေနလို႔ကေတာ့ ႀကိဳက္မဲ့သူ ရွိခ်င္ရွိမွာေပါ့၊ ငါ့ကိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ငါ့မွာရွိတဲ့ ေငြကိုေနမွာေပါ့၊ ဒါမ်ိဳး ငါလဲ မလိုခ်င္ပါဘူး။

အဲ… ခု မိဗ်ိဳင္းက်ေတာ့ တစ္မ်ိဳး၊ စေတြ႕ကတည္းက သူက ကိုယ့္ကို ရင္းႏွီးသလို ဆက္ဆံတာ၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း၊ တကယ့္ ငယ္ေပါင္းလိုမ်ိဳး၊ ရွိုးတိုးရွန႔္တန႔္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ သူ႔မွာမရွိ၊ ကိုယ္ကသာ ဘာေျပာလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊ ျဖစ္မွာေပါ့ တစ္ခါမွ ဒီလိုမ်ိဳး မၾကဳံဖူးတာ၊ မိဗ်ိဳင္းကေတာ့ သကြ္တယ္၊ ငါ့ကို နားလည္တယ္။ အံ့ေရာ။ ငါ စကားကို ဆုံးေအာင္ေတာင္ ေျပာဘို႔မလို ဘာေျပာခ်င္တယ္ဆိုတာ သူသိၿပီးသား။ ငါလဲ ဒီလိုမ်ိဳးမွ ႀကိဳက္တာ။ ငါ့စိတ္ထကဲလဲ အလိုလို သိၿပီးသား၊ သူင့ါကို တကယ္ခင္တယ္ ဆိုတာ၊ သူ႔ကို အိမ္လိုက္ပိ့ုလို႔၊ ကားႀကီးစီးရလို႔၊ ထမင္းဝယ္ေကၽြးလို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ။

ျဖစ္နိုင္ရင္ မိဗ်ိဳင္းတို႔ သားအမိကို ငါ့မ်က္စိေအာက္မွာဘဲ ထားလိုက္ခ်င္တယ္၊ ဒီေန႔မွ ေတြ႕တယ္ဆိုေပမဲ့ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဘူးတဲ့ သံေယာဇဥ္ ငါျဖစ္ခဲ့တာ၊ ေနစမ္း ငါ့မ်က္ေစ့ေအာက္မွာ သူတို႔သားအမိ၊ ငါထိုင္ၾကည့္မယ္၊ ေျပာစမ္း စကားေတြ တေနကုန္၊ ငါနားေထာင္မယ္၊ အဲဒီလိုမ်ိဳး ငါေနခ်င္တာ။ ခုမွသိတယ္ ငါဘာလိုေနလဲဆိုတာ။ XXXXXXX

ေျခာက္။

အကိုေရ၊ မိဗ်ိဳင္းဘဝထဲကို မလာပါန႔၊ဲ မိဗ်ိဳင္းဘဝက ၾကမ္းတယ္ အကိုေရ့၊ မိဗ်ိဳင္းကို ခင္လိ့ုကေတာ့ အကိုဘဲ သိကၡာက်မွာ၊ မိဗ်ိဳင္းက မိန္းမေကာင္းမဟုတ္ဘူး၊ မိဗ်ိဳင္း သိတာေပါ့၊ အကို႔မ်က္လုံးထဲမွာ သံေယာဇဥ္ေတြ မိဗ်ိဳင္း ေတြ႕ေနရတယ္၊ မိဗ်ိဳင္း ေတြ႕ဖူးေနက် လူေတလြ ို မိဗ်ိဳင္းအသားကို စားခ်င္တဲ့ မ်က္လုံးမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ မိဗ်ိဳင္းလဲ အကို႔ကို ခင္ပါတယ္အကိုရယ္၊ ဒါေပမဲ့ အကိုေရ၊ မိဗ်ိဳင္း ကိုမခင္ပါနဲ႔။ အကိုေနာက္ထပ္ မိဗ်ိဳင္းဆီ မလာပါေစန႔။ဲ အကိုနဲ႔ ေနာက္ထပ္ မေတြ႕ပါေစန႔။ဲ

မိဗ်ိဳင္း ဒီလိုဘဲ ဆုေတာင္းတယ္ အကိုေရ့၊ စိတ္ထကဲေတာ့ ေတြ႕ခ်င္တာေပါ့။ မိဗ်ိဳင္းက စိတ္မခိုင္ဘူး အကိုေရ့၊ မိဗ်ိဳင္းကိုယ္ မိဗ်ိဳင္းသိတာေပါ့။ စိတ္မခိုင္လိ့ုလဲ ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်၊ ဒီလို ဘဝမ်ိဳးေရာက္တာေပါ့။ ဒါလဲ အမွတ္မရွိဘူး အကိုေရ့၊ မိဗ်ိဳင္းက ပိုးဖလံမ်ိဳး။ မီးကိုမွ တိုးခ်င္တာ။ တိုးခ်င္လို႔ တိုးရတာ မဟုတ္ဘူး အကိုေရ၊ မိဗ်ိဳင္းဘဝကိုက တိုးဖိ့ု အေၾကာင္းဖန္လာတာ။

မိဗ်ိဳင္း ဒီရန္ကုန္ကို ေရာက္တာ မၾကာေသးဘူး အကိုရ၊ ဘာၾကာေသးလဲ လြန္ေရာကၽြံေရာ ၂ ႏွစ္ေပါ့။ အရင္က ပဲခူးဘက္မွာ ေနတာ၊ ပဲခူးဆိုေပမဲ့ ၿမိဳ႕ထဘဲက္ ဘယ္ဟုတ္မလ၊ဲ ၿမိဳ႕ျပင္နည္းနည္း က်တာေပ့ါ၊ အဲဒီမွာ ဆက္ေနလို႔မရေတာ့လို႔ ေျပာင္းလာရတာ၊ ဘယ္ေျပာင္းခ်င္မွာလဲ၊ ကိုယ္ေမြးခဲ့၊ ကိုယ္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ေနရာကေန၊ မေျပာင္းမျဖစ္လိ့ု
ေျပာင္းရတာ၊ ဟိုအေကာင္ေၾကာင့္လဲ ပါတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းလင္ေသတာလဲ အဒဲ ီအေကာင္
ေၾကာင့္လိ့ု ေျပာရင္ေတာင္ ရတယ္၊ သိလားအကို။

မေျပာခ်င္ပါဘူး ဒီအေၾကာင္းေတြကို၊ အကို မေမးပါေစနဲ႔ပဲ ဆုေတာင္းတယ္။ ေမးလဲ မိဗ်ိဳင္းက လိမ္မွာမဟုတ္ဘူး အကိုေရ၊ အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာမွာ၊ ဟုတ္တယ္ေလ၊ လူေတကြေတာ့ ေျပာၾကတာဘ၊ဲ မိဗ်ိဳင္းက လွတယ္ေပါ့။ မိဗ်ိဳင္းေနတဲ့ အရပ္မွာ မိဗ်ိဳင္း အလွဆုံး၊ အဲဒီလို လွလို႔ပဲ မိဗ်ိဳင္းလင္ရေစာတာ။ ဘယ္ကလာ ႐ုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္လမ္းလို ဆင္းရသဲား ေခ်ာေခ်ာလွလွ ေကာင္မေလးက သူေ႒းသား လူေကာင္းသူေကာင္းနဲ႔ ညားမလ၊ဲ အလကား၊ ဇာတ္လမ္းထဲမွာပဲ ရွိတာ။

အပ်ိဳလဲျဖစ္ေရာ မိဗ်ိဳင္းလဲ ရည္းစားရေရာ။ မလႏြ ္ဘူး အကိုေရ။ ပတ္ဝန္းက်င္က ဒီလိုဘဲ တြန္းပိ့ုၾကတာ၊ မိဗ်ိဳင္း ေနတဲ့ ေနရာကေတာ့ ဒီကိစၥ ထမင္းစားေရေသာက္၊ ဟိုလူက ဒီလူနဲ႔ အိပ္၊ ဒီလူက ဟိုလူနဲ႔ အိပ္၊ ေဟာ ေတာ္ၾကာ နင့္ေယာက္်ား ငါ့မိန္းမနဲ႔ အိပ္လိ့ု ရန္ျဖစ္ျပန္ၿပီ၊
၇ အိမ္ၾကား ၈ အိမ္ၾကား ေအာ္ၾက၊ အို ရႈတ္ေနတာဘ။ဲ အဲဒီၾကားထဲ ႀကီးလာတာ အကိုရ။

ရည္းစားက ဘေမာင္ေလ၊ မိဗ်ိဳင္းထက္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ႀကီးတာေပါ့၊ မိဗ်ိဳင္း ေနတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ သူက အာဏာႀကီးတယ္ အကိုေရ့၊ ဘယ္သူမွ ေမာ္မၾကည့္ရဲဘူး၊ အရပ္ပုလို႔ မဟုတ္ဘူး အကိုရ၊ သူက လူမိုက္၊ ဒါေၾကာင့္၊ လက္ရဇဲ က္ရဲ လူမိုက္သာ လုပ္တာ ႐ုပ္က မင္းသား႐ုပ္။ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းန႔၊ဲ မိဗ်ိဳင္းတိ့ု အပ်ိဳေပါက္စေတြ စိတ္ကူးယဥ္တဲ့ ပုံမ်ိဳးေလ။

အဲဒီတုန္းက သူက လူပ်ိဳေပါ့၊ လူပ်ိဳဆိုတာ တရားဝင္ မိန္းမ မယူရေသးတာဆိုတဲ့ သေဘာပါဘဲ။ မိဗ်ိဳင္းသိတာေပါ့။ သူ႔မွာ ရီးစား ၃ – ၄ ေယာက္ရွိတယ္ ဆိုတာ။ မိဗ်ိဳင္းလဲ အပ်ိဳျဖစ္ေရာ၊ သိတဲ့အတိုင္း ရပ္ကကြ္ထဲ အားယားေနတ့သဲူေတကြ ဘေမာင္နဲ႔ နင္နဲ႔ဆို ေရွ႕သြား ေနာက္လိုက္ ညီတယ္ဆိုၿပီး လုပ္ပါေလေရာ၊ အဲဒီမွာ သူကလဲ မိဗ်ိဳင္းကို တကယ္ခ်စ္တယ္ ဆိုၿပီး စကားစေရာ ဆိုပါစို႔ အကိုေရ့။

မ,စ ေနမလား၊ သူ႔ေကာင္မ ၃ – ၄ ေယာက္ ေပါင္းတာေတာင္မွ မိဗ်ိဳင္းကို မမွီတာ။ သူ႔ေကာင္မေတြကို အကုန္ ျဖတ္ပစ္မယ္၊ မိဗ်ိဳင္းသာ လက္ခံလို႔ကေတာ့ ခ်က္ျခင္း လက္ထပ္မယ္ ျဖစ္ပါေလရာ၊ အဲဒီမွာ ညားတာပါဘဲ အကိုေရ၊ မိဗ်ိဳင္းမွာ သူ႔နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ေရြးရမဲ့သူ ရွိမွမရွိတာ။ လက္ထပ္ေတာ့ မိဗ်ိဳင္းအသက္ ဘာရွိအုံးမလဲ… ဟင္း… ဟင္း…
ဟင္း… ဟင္း…။

ေကာင္းပါတယ္၊ ယူခါစတစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္၊ အမေလး မိဗ်ိဳင္းကို ေခါင္းေပၚတင္ထားတာ၊ ဘာလိုခ်င္လဲ ခ်က္ျခင္း၊ အဲဒီတုန္းက သူ႔လို လူက ေခတ္ေကာင္းတယ္ေလ အကိုရ။ လူမိုက္ေလ မိုက္ေၾကးခြဲလို႔ ရတဲ့ ပိုက္ဆံေပါ့။ အမယ္ သူက မိုက္ေၾကးခရြဲုံတင္ မကဘူး၊ ေၾကးစားလူမိုက္ပါ လုပ္တာ၊ နယ္မေရြး ဘူး၊ အကိုသိလား၊ ပိုက္ဆံသာရမယ္ဆို ဘယ္သူ႔ကို မဆို သူရိုက္ေပးတယ္။

ေနာက္ေတာ့လဲ အကိုရာ၊ လူမိုက္ ထုံးစံအတိုင္း ႐ုံးေရာက္ ဂတ္ေရာက္၊ မိဗ်ိဳင္းလဲ လူမိုက္မယား တဖားဖားေပါ့၊ ဟိုစခန္းလိုက္ ဒီစခန္းလိုက္၊ ရဲေတြလဲ မေကာင္းပါဘူး၊ မိဗ်ိဳင္း ေယာက္်ား ဝင္ရင္ သူတို႔အတကြ ္ ရေပါက္။ ေငြ မဟုတ္ဘူး အကိုေရ၊ သိတယ္မွတ္လား၊ သူတို႔လိုခ်င္တာ မိဗ်ိဳင္းကို၊ မေပးလိ့ုလဲ မရဘူး အကိုရ၊ အေပးအယူဆိုတာ ဒီလိုပဲ လုပ္ရတာေပါ့၊ နို႔မို႔ဆို သူေထာင္က်မွာေပါ့၊ အဲဒါမွ မိဗ်ိဳင္း ဒုကၡေရာက္မွာ။

ဒီလိုဘဲ လုပ္ရတာေပါ့၊ ဒီကိစၥက ေရေဆးလိုက္ရင္ ေျပာင္သာြ းတာဘဲ မဟုတ္လား၊ အဓိက,က သူမသိဖို႔ပဲေလ၊ သူကိုေတာ့ ဘယ္အသိေပးလို႔ျဖစ္မလဲ၊ သူလတြ္ဘို႔ မိဗ်ိဳင္း ဘာေပးလိုက္ရတယ္ ဆိုတာသိရင္ ေနာက္တစ္မကႈ ထပ္တိုးမွာ စိုးရေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း လူမိုက္အလုပ္က ေခတ္မေကာင္းေတာ့ သူဘယ္သူနဲ႔ ေပါင္းမိလသဲိလား၊ ၿမိဳ႕ထဲက သူေ႒းသား ဝင္းလတ္ ဆိုတဲ့ အေကာင္။

ဒီေကာင့္အေဖက ၿမိဳ႕ထဲ ပရြဲုံေတြ ဘာေတြ ပိုင္တယ္၊ သူေ႒းသား ဆိုတဲ့အတိုင္း အေကာင္းေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ေဆးသမား၊ မိဘပိုက္ဆံ ထိုင္ျဖဳန္းေနတဲ့ အေကာင္၊ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္သူ ေျမႇာက္ေပးလိုက္တယ္ မသိဘူး၊ ခ်ဲဒိုင္ ကိုင္ပါေရာ၊ အဲဒီမွာ မိဗ်ိဳင္းေယာက္်ားက သူ႔လက္႐ုံးေတာ္ ျဖစ္လာတာ။

ၿပီးေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းေပါ့ အကိုရာ၊ မိဗ်ိဳင္းတို႔အိမ္ကို ေရာက္လာတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ ေတြ႕တယ္၊ သူက မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ဆို ရြယ္တူေလာက္ေပါ့၊ သူေ႒းသားဆိုတဲ့ အတိုင္း ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ၊ အေျပာေကာင္းေကာင္း ဆိုေတာ့ မိဗ်ိဳင္းလဲ ပါတာေပါ့၊ အဲဒါေျပာတာေပါ့ အကိုရ မိဗ်ိဳင္းက စိတ္မခိုင္ဘူး ဆိုတာ၊ ေယာက္်ားေတလြ ဲ မေကာင္းပါဘူး၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနတာ သူတို႔က မိဗ်ိဳင္းကို မပါ,ပါေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္တယ္။ တကယ္ဆို သူတို႔က ေရွာင္ရမွာ။

ေျပာရရင္ အကိုေရ တိုက္ဆိုင္တာလား ဘာလားေတာ့မသိဘူး၊ အဲဒီ အေကာင္နဲ႔ မရွင္းမရွင္း ျဖစ္မွဘဲ မိဗ်ိဳင္း ကိုယ္ဝန္ရေရာ။ ကေလးက ဘေမာင္ ကေလးလား၊ ဝင္းလတ္ ကေလးလား၊ မဗ်ိဳင္း တကယ္မသိဘူး အကိုရ၊ မိဗ်ိဳင္း ေမြးတာဆိုေတာ့ မိဗ်ိဳင္း သမီးေပါ့၊ ကေလးက ကံဆိုးရွာပါတယ္ အကိုရာ၊ အကိုျမင္တဲ့အတိုင္း အမွတ္ႀကီးက သူ႔႐ုပ္ကို ဖ်က္ေနတာ၊ အဲဒါႀကီးသာ မရွိရင္ သမီးက မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ တစ္ပုံစံတည္းလိုျဖစ္မွာ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးေလ၊ ဒါေၾကာင့္ သမီးနာမည္ကို ျဖဴျဖဴေခ်ာလိ့ု မွည့္လိုက္တာ။

ကေလးေမြး ၿပီးေတာ့ မၾကာပါဘူး၊ ျပသနာေတြ တက္ပါေရာ၊ ခ်ဲဒိုင္ေတြ နယ္ေျမလုတာလား ဘာလား၊ အို ရႈတ္ယွက္ခတ္ေနၾတဲ့ကား မိဗ်ိဳင္းေယာက္်ား ဒါးထိုးခံရၿပီး ေသေရာ၊ ဟိုေသေ႒းသား အသိုင္းအဝန္းကလဲ သူ႔သားကို အဲဒီ အရႈပ္အထုတ္ေတြ ၾကားက ဆထြဲုတ္တာေပါ့။ မိဗ်ိဳင္းဆီ ဘယ္ေပးလာေတာ့မလ၊ဲ မိဗ်ိဳင္းလဲ အဲဒီမွာေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္ေတာ့မလ၊ဲ ေျပာင္းေျပးရတာေပါ့။

ဒါနဲ႔ ရန္ကုန္ေရာက္လာတာ အကိုရ၊ ေရာက္စကေတာ့ သမီးကလဲ ငယ္ေသး၊ မိဗ်ိဳင္းလဲ ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ ထိုင္စားေပါ့၊ ဟိုက အေျခဖ်က္ခဲ့လို႔ က်န္ခဲ့တဲ့ ေငြေလး နဲနဲပါးပါးရယ္၊ ဟိုအေကာင္ဆီက ရခဲ့တဲ့ ေငြရယ္နဲ႔ေပါ့။ အိမ္ငွားကလဲ စေပၚတင္ ရေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အရဲစြန႔္ၿပီး အလုပ္ ထြက္လုပ္ရေတာ့တာေပါ့၊ ပါလာတဲ့ ပိုက္ဆံက တစ္သက္လုံး ထိုင္စားေနလို႔မွ မေလာက္တာ၊ ဒီအလုပ္လုပ္တာ တစန္ ွစ္နီးပါး ဘရဲ ွိေသးတာ၊ မိဗ်ိဳင္းလဲ ဒီအလုပ္မ်ိဳး မလုပ္ခ်င္ပါဘူး၊ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ ဒါမလုပ္ ဘာသာြ းလုပ္မလ၊ဲ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ေငြ လယြ္လယြ္ရတာဆို ဒါပရဲ ွိတဲ့ဟာ၊ မိဗ်ိဳင္းလို ပညာမတတ္ ဘာမတတ္ ဘယ္သူက အလုပ္ခန႔္မွာလ။ဲ ခန္တယ္ထားအုံး့
သမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘယ္လို စားမလဲ ဘယ္လိုေနမလဲ၊ အကိုစဥ္းစားၾကည့္။

အဲဒါေတြကို အကိုသာသိရင္ မိဗ်ိဳင္းကို ဘယ္ခင္ေတာ့မလဲ ေနာ့၊ မခင္ေတာ့တဲ့အျပင္ မိဗ်ိဳင္းကို အပ်က္မလို႔ ေျပာမွာေပါ့၊ ဒါေတကြိဳ အကိုေမးရင္ေတာ့ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊ အမွန္အတိုင္းေပါ့၊ မိဗ်ိဳင္းအကို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မလိမ္ပါဘူး။ မိဗ်ိဳင္းဘဝကို မိဗ်ိဳင္း နားလည္ပါတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းထင္တယ္၊ အကိုက သာမန္ထဲကေတာ့ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး၊ ဒီလိုကားႀကီး စီးတယ္ဆိုကတည္းက အကို႔ အေျခအေန မိဗ်ိဳင္း အကခဲ တ္မိပါတယ္။ အကိုက ခင္တယ္ဘဲထားဦး အကို႔အသိုင္းအဝန္းက ဘယ္လက္ခံမလ၊ဲ မိဗ်ိဳင္း သိပါတယ္။ မိဗ်ိဳင္းဘဝ။ အကို႔ဆီက ခင္မင္မႈေလးေတာ့ မိဗ်ိဳင္း လိုခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အကိုရယ္ မိဗ်ိဳင္းဆီ ေနာက္ထပ္ မလာပါနဲ႔ေနာ္။
XXXXXXX

ခႏြ ္။

တစ္ခါမွ ဒီလိုမလုပ္ဘူး၊ သူမ်ားေတလြ ဲ ဒီလိုခင္ရင္ သာြ းသာြ း လည္ၾကသလားမသိဘူး၊ ဒီအတိုင္း သာြ းလို႔မေကာင္းဘူး ထင္တယ္၊ တစ္ခုခု ဝယ္သာြ းၿပီး လက္ေဆာင္ေလး ဘာေလး ေပးရင္း သာြ းရင္ေကာင္းမယ္၊ လူႀကီးကိုေတာ့ ေပးလိ့ုမေကာင္းဘူး ထင္တယ္။ ငါလဲ မေပးရဲဘူး၊ သူ႔အတကြ ္ ဝယ္ေပးရင္ ငါ့ကို တစ္မ်ိဳးထင္မလား မသိဘူး၊ အို ကေလးအတကြ ္ အက်ႌလွလွေလး ဝယ္သာြ းမယ္၊ ၿပီးေတာ့ စားဖို႔ မုန႔္ေတြ ဝယ္သာြ းမယ္၊ သူ႔အေမလဲ စားလို႔ ရတာေပါ့၊ ဒီေန႔ သူအလုပ္ဆင္းမလား မသိဘူး၊ မဆင္းဘူး ထင္တယ္၊
ေန႔တိုင္း မဆင္းဘူးဆိုေတာ့ တစ္ရက္ဆင္း၊ တစ္ရက္နား ျဖစ္မယ္။

ေက်ာ္သက္တစ္ေယာက္ မနက္ကတည္းက ခ်ီတုံခ်တုံ၊ လုပ္ရ နိုးနိုး မလုပ္ရ နိုးနိုး၊ တစ္ေယာက္တည္း အျပန္အလွန္ စဥ္းစားရင္း ေနာကဆ္ုံး စိတ္ထဲက ဆႏၵကို မလြန္ဆန္နိုင္၊ ဘဝမွာ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ ခင္မင္မႈ၊ တမင္တကာ မလုပ္ဘဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျဖစ္လာတာ၊ သူလဲ ငါ့ကို တကယ္ခင္တာဘဲ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ စိတ္ထကဲ အလိုလိုေနရင္း ယုံေနတာ၊ မေတြ႕ဘဲ မေနနိုင္တာကေတာ့ ဘာျဖစ္လိ့ုမွန္းကို မသိ။

ဒါနဲ႔ဘဲ အလုပ္က ေစာေစာဆင္းလို႔ စတိုးဆိုင္ တစ္ခုထဲ ဝင္ၿပီး မ်က္စိထဲ သေဘာက်ရာေတြ ေကာက္ဝယ္လိုက္တယ္၊ ဒီအက်ႌေလးကေတာ့ သမီးနဲ႔ လိုက္မွာ အရမ္းလဲ မဆန္းဘူး၊ ရိုးရိုးေလး၊ ဒါေလးကိုေတာ့ သူ႔အေမအတြက္ ဝယ္ေပးခ်င္သား၊ ဝယ္သာြ းရင္ ေကာင္းမလား၊ ဝယ္သြားလိုက္မယ္ေလ၊ ဘာျဖစ္လ၊ဲ သမီးတစ္ထည္၊ အေမတစ္ထည္ ေပးတာဘဲဟာ၊ ေအာ္ ေမ့ေတာ့မလို႔ မုန႔္၊ မုန႔္လဲ ဝယ္ရမယ္၊ မနက္ျဖန္ သူ႔အေမက အလုပ္ဆင္းမွာဆိုေတာ့ ကိတ္မုန႔္ ဝယ္သာြ းမယ္၊ သမီး မနက္ျဖန္ စားလို႔ရတာေပါ့။ ကိတ္မုန႔္က နနဲ ဲ ၾကာၾကာခံမယ္ ထင္တယ္။

လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ကားေပၚတင္ၿပီး မေန႔ကလာခ့တဲ ့ဲ လမ္းအတိုင္း ေမာင္းခ့ေဲ တာ့ ရင္ထကဲ ကတုန္ကရင္၊ ပူျပင္းတဲ့ ရာသီဥတုေအာက္မွာ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြေတာင္ ေအးလို႔၊ လွည့္ျပန္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္လို႔ စဥ္းစားမိတာကလဲ ခဏခဏ၊ ျပန္လွည့္မလိ့ု လုပ္ရင္းလုပ္ရင္းနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ေရာက္လာတယ္။ ကားကို စက္သတ္ၿပီး ဟင္းကနဲ ရင္ထဲက တင္းထားသမၽွ ေလ်ာ့ခ်လိုက္တယ္။ ကားေပၚကေန အိမ္ေပါက္ဝ
လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျပးထကြ္လာတဲ့ မိဗ်ိဳင္း။

ဝယ္လာတဲ့ အထုပ္ ၂ ထုပ္ကို ဆြဲၿပီး အိမ္ေပၚလွမ္းတက္ေတာ့ မိဗ်ိဳင္းက…
“အယ္ အကို မိဗ်ိဳင္းဆီလာလည္တယ္၊ လာ… လာ… သမီးေရ ဦးဦးကို ဖ်ာခင္းေပးပါအုံး၊ ထိုင္… ထိုင္… ခဏထိုင္အုံး အကိုေရ၊ ခဏေနာ္ ခဏ၊ သမီး ဦးဦးကို ဧည့္ခံထား”

ေျပာရင္း အတငြ ္းခန္းထဲ မိဗ်ိဳင္း ေျပးဝင္သာြ းတယ္။ သမီးခင္းေပးတဲ့ ဖ်ာေပၚ ဝင္ထိုင္ရင္း လွမ္းျပဳံးျပေတာ့ သမီးက ငိုမဲ့မဲ့ေလး ျပန္ျပဳံးျပတယ္။ ကေလးက ေၾကာက္ေနလားမသိ။ ငါ့နဲ႔ေနာ္ သမီးကို ဘာေျပာရမွန္းမသိ၊ ဦးဦးကို ေၾကာက္ေနလားလို႔ ေမးလိုက္ခ်င္သား၊ ဘယ္လို ေမးရမွန္းမသိ၊ ကေလးက က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလး ေရွ႕မွာ ဝင္ထိုင္ရင္း ပါလာတဲ့အထုပ္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ဒီေတာ့မွ သတိရၿပီး… “သမီးစားဖို႔ မုန႔္ဝယ္လာတယ္” လို႔ေျပာရင္း အထုပ္ကို ေျဖလို႔ အထကဲ ကိတ္မုန႔္ဘူးကို ကမ္းေပးေတာ့ သမီးက မယူ၊
ေခါင္းခါျပတယ္။

“ယူပါသမီးရဲ့၊ သမီးစားဖို႔ ဝယ္လာတာ”

သမီးက ေခါင္းခါျပျပန္တယ္။ ငါကလဲေနာ္ သမီးကို ယူေအာင္ ဘယ္လိုေပးရမွန္းမသိ။ သမီးက လွမ္းယူလိုက္ရင္ အရမ္းေကာင္းမွာ။ ေပးမိတာေတာင္ မွားၿပီလားမသိ။ ငါကလဲ ဘယ္လိုေပးရမွန္း မသိ၊ သမီးကလဲ မယူ ဂကၽြေနတုန္း။

“အမေလး သမီးနဲ႔ အကိုတို႔ စကားေကာင္းေနၾကတယ္ ထင္တယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆို အတငြ ္းခန္းက ျပန္ထကြ္လာတဲ့ မိဗ်ိဳင္းေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာကထက္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ထားတာတာမို႔ ဘာေၾကာင့္ အတငြ ္းခန္းထဲ ေျပးဝင္သာြ းလဆဲိုတာ သေဘာေပါက္သာြ းတယ္။

“ဘာေတြမ်ား ဝယ္လာတာလဲ အကိုရဲ့ ၊ ဒုကၡရွာလို႔”

“ေအာ္ သမီးကိုေပးေနတာလား၊ သာြ းယူလိုက္ေလ သမီးရဲ့၊ ဦးဦးက သမီးစားဖို႔ ဝယ္လာတာတဲ့”

မိဗ်ိဳင္း ဝင္ေျပာမွ သမီးက လွမ္းယူတယ္။ သူ႔သမီးအေၾကာင္း သိတယ္ထင္တယ္။
“ဘာလဲ သမီးက ဦးဦးကို ေၾကာက္ေနတာလား၊ မေၾကာက္ပါနဲ႔ သမီးရဲ့၊ ဦးဦးက သေဘာေကာင္းပါတယ္၊ သာြ းေလ ဦးဦး အနား၊ မုန႔္ဘူးကို ဖြင့္ခိုင္းလိုက္ေလ၊ အကိုကလဲ သမီးကို မုန႔္ဘူး ေဖါက္ေပးလိုက္ပါဦး”

ကေလးက မရဲတရဲ အနားကပ္လာၿပီး မုန႔္ဘူးကို လွမ္းေပးတယ္။ ေက်ာ္သက္က ေဖါက္ၿပီး လွမ္းေပးေတာ့…
“ဦးဦးကိုလဲ တစခ္ ုေကၽြးလိုက္အုံးေလ သမီးရဲ့၊ ေျပာေလ သမီးကလဲ ဦးဦးလဲ စားလို႔”

သမီးက မေျပာရဲ၊ စိမ္းေနလို႔ထင္တယ္။ ဒါကိုအကင္းပါးတဲ့ မိဗ်ိဳင္းက…
“သမီးကလဲ ေျပာပါ၊ ဟိုမွာ ဦးဦးက သမီးက စားလို႔ ေျပာမွ စားမွာတဲ့”
“ဦးဦး… လဲ… စားေလ”
သမီးက အရဲစြန႔္ေျပာၿပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ သူ႔အေမဆီ ေျပးဖက္တယ္။ သမီး အမူအရာကို ၾကည့္ၿပီး မရယ္ဘဲ မေနနိုင္။ မိဗ်ိဳင္းတို႔ လည္ခ်က္၊ သမီးနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္တတ္တယ္။
XXXXXXX

ရွစ္။

မိဗ်ိဳင္း ဆုေတာင္းမျပည့္ဘူး အကိုရယ္၊ အကိုက မိဗ်ိဳင္းဆီ လာလည္တယ္၊ ခ်က္ျခင္းပဲ ေရာက္လာတဘ၊ဲ မိဗ်ိဳင္းကလဲ ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူး အကိုရ၊ အကို႔ကို ျမင္ေတာ့
ေပ်ာ္တယ္။ ေပ်ာ္ေတာ့ အကို႔ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံတာေပါ့၊ ခုဆို သမီးကလဲ အကို႔ကို ခင္သာြ းၿပီ၊ မိဗ်ိဳင္းေပ်ာ္တယ္အကိုရယ္၊ အကိုနဲ႔ မိဗ်ိဳင္းတို႔ၾကားမွာ ဘာအေႏွာက္အယွက္မွ မရွိရင္ ေကာင္းမွာ။

မရွိေလာက္ပါဘူးေနာ္အကို၊ အကိုေျပာသလိုဆို အကိုက လူပ်ိဳႀကီး တစ္ေယာက္ တည္းသမားေလ၊ မိဘေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့၊ ေမာင္ႏွမေတြလဲ မရွိဘူးတဲ့၊ တကယ္ေနာ္ အကို၊ မိဗ်ိဳင္းကို လိမ္တာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္၊ အကို မလိမ္တတ္ပါဘူး၊ မိဗ်ိဳင္း သိပါတယ္။ အကိုက ရိုးရိုးအအႀကီး ဆိုတာ၊ ရိုးရိုးအအႀကီးမို႔ ေတာ္ၾကာ လူေတကြ အကို႔ကို မိဗ်ိဳင္းက ခ်ဴစားေနတယ္လို႔ ေျပာၾကမွာ အကိုရဲ့ ။

မိဗ်ိဳင္းကေတာ့ ဘယ္သူ ဘာေျပာေျပာ ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး၊ မိဗ်ိဳင္းက အကို႔ကို ခ်ဴမွမစား တ့ဟဲာ၊ မိဗ်ိဳင္း ခ်ဴတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အကို႔ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မခ်ဴဘူး၊ သိလား၊ တကယ္ေျပာတာ၊ ခု အကို႔ဖာသာ အကိုဝယ္လာတာေနာ္၊ အကိုေစတနာရွိလိ့ု ဝယ္လာ တာ၊ ဟုတ္တယ္မွတ္လား၊ မိဗ်ိဳင္း ဘာမွ ဝယ္ခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ဒါေပမဲ့ အကို ေစတနာနဲ႔ ဝယ္ေပးတာဆို မိဗ်ိဳင္းေတာ့ ယူမွာပဲ၊ အကိုက ေစတနာရွိလို႔ ေပးတဲ့ဟာ၊ မိဗ်ိဳင္ျငင္းရင္ အကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာေပါ့၊ အကိုေပ်ာ္တာဘဲ မိဗ်ိဳင္းၾကည့္ခ်င္တာ။

အကိုဝယ္လာေပးတဲ့ အက်ႌေလးက လွတယ္၊ အကိုက ဝယ္တတ္သားဘ။ဲ မိဗ်ိဳင္းတိ့ု သားအမိ အကိုေပးတဲ့ အက်ႌအသစ္ေလးဝတ္ၿပီး အကိုနဲ႔ ထမင္းသာြ းၾကတာ၊ မိဗ်ိဳင္း ေပ်ာ္လိုက္တာ အကိုရယ္၊ သမီးကလဲ အကို႔ကို ခင္သာြ းၿပီဆိုေတာ့ အကို႔လက္ကိုတြဲလ့၊ို မိဗ်ိဳင္းေလ အလဲို မိသားစုတစ္ခုလို အပူအပင္ကင္းကင္း ေနခ်င္တာ၊ မိဗ်ိဳင္း အကို႔ကို အိမ္မွာ က်က်နန ခ်က္ေကၽြးခ်င္ပါတယ္ အကိုရယ္၊ ဒါေပမဲ့ မိဗ်ိဳင္းတ့ကို ဆင္းရတဲယ္ အကိုရဲ့ ၊ ခုထိ အိမ္မွာ ထမင္းစားပြဲ မရွိေသးဘူး၊ မိဗ်ိဳင္းတိ့ု သားအမိက ဒီအတိုင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္စားၾကတာ၊ အကိုဘယ္လို စားတတ္မလ။ဲ

အကိုက မိဗ်ိဳင္းကို ဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္တာလဲ ေမးေတာ့ မိဗ်ိဳင္းေလ မေျပာခ်င္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မိဗ်ိဳင္း အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အကို႔ကို မိဗ်ိဳင္း ဘယ္ေတာ့မွ မလိမ္ပါဘူး၊ မိဗ်ိဳင္းက အႏွိပ္သည္ လုပ္တာေလ၊ အကိုက ဒီမွာ အႏွိပ္ခန္းရွိတာ မသိဘူး ဟုတ္လား၊ ဘယ္သိမလဲ အကိုကေရာက္မွ မေရာက္ဘူးတာ၊ မိဗ်ိဳင္းတိ့ု အႏွိပ္ခန္းကိုေတာ့ မလာခ်င္ပါနဲ႔ အကိုရာ၊ အကိုကိုလဲ့ မေခၚခ်င္ပါဘူး၊ မိဗ်ိဳင္းလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ အကိုေတြသာြ းရင့္ မိဗ်ိဳင္းကို ရံသြာြ းမွာ။

ရြံေတာ့ မရြံပါနဲ႔ အကိုရာ၊ မိဗ်ိဳင္းက သတိရွိပါတယ္၊ ဗဟုသုတလဲ ရွိပါတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းက လက္နဲ႔ ကိုင္တာေတာင္ အစြပ္မရွိရင္ မကိုင္ပါဘူး။ မိဗ်ိဳင္း အဲဒီေလာက္ သတိထားတာပါ။ မိဗ်ိဳင္း ကေလးလမဲ ဟုတ္ပါဘူး၊ စိတ္ကစားတတ္တဲ့ အရယြ္လဲ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ဒီကိစၥဟာ မိဗ်ိဳင္းအတကြ ္ အထူးအဆန္းလဲ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ မိဗ်ိဳင္း လူတိုင္းနဲ႔လဲ ဒါမ်ိဳး မလုပ္ပါဘူး၊ ဝမ္းေရးအတြက္မိ့ု မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ေနရတာ အကိုရယ္။ ဘာလဲ အကိုက မိဗ်ိဳင္းကို အလုပ္ဆင္းတဲ့ေန႔ လာႀကိဳမယ္ ဟုတ္လား၊ ပထမတစ္ခါေတြ႕တဲ့ ဆိုင္ေရွ႕မွာဘဲ ေစာင့္မယ္ ဟုတ္လား၊ အလုပ္ပိတ္တ့ရဲ က္လဲ အိမ္ကိုလာ၊ အလုပ္ဆင္းတဲ့ ရက္လဲ မိဗ်ိဳင္းကို လာႀကိဳဆို ေန႔တိုင္းခ်ည္းလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့၊
ေကာင္းပါ့မလား အကိုရယ္၊ တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ လာလည္ရင္ဘဲ မိဗ်ိဳင္း ဝမ္းသာလွပါၿပီ၊ ခု… အကိုက ေန႔တိုင္းလာမယ္ဆိုေတာ့… မိဗ်ိဳင္း ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး အကိုရယ္။

ဟုတ္တယ္၊ ငါ မိဗ်ိဳင္းတို႔မိသားစုနဲ႔ ေနရတာေပ်ာ္တယ္၊ ငါ့ဘဝမွာ ဒီလို တစ္ခါမွ မေပ်ာ္ဘူး၊ ငါသူတို႔ သားအမိနဲ႔ ေန႔တိုင္းေတြ႕ခ်င္တယ္။ သမီးကလဲ ငါ့ကို ခု ေတာ္ေတာ္ခင္သြားၿပီ၊ အက်ႌအသစ္ေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတဲ့ သမီးကို သူ႔အေမက သာြ းေလ ဦးဦးကို
ေက်းဇူးတင္တယ္ေျပာၿပီး ေမႊးေမႊးေပးလိုက္ ဆိုေတာ့ ငါ့ပါးကို မရဲတရဲေလး လာနမ္းတာ။ ငါလဲ သမီးကို အားရပါးရ ျပန္နမ္းလိုက္တာေပါ့။ ေပ်ာ္လိုက္တာ။ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ အားလုံး ထမင္းသာြ းစားၾကတာ၊ ထမင္းမဟုတ္ဘူး ေခါက္ဆြဲ ေခါက္ဆြဲ၊ ဆီခ်က္ေခါက္ဆ၊ဲြ သမီးက ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ ႀကိဳက္တယ္တ့၊ဲ တစ္ခါမွ မစားဖူးဘူးတဲ့။ သမီးကို ေျပာလိုက္တယ္ ေနာက္ အမ်ားႀကီး ဝယ္ေကၽြးအုံးမယ္လို႔။

မိဗ်ိဳင္းက အႏွိပ္သည္လုပ္တာတဲ့၊ ဒီရန္ကုန္မွာ အႏွိပ္ခန္းရွိတယ္ဆိုတာ ငါတစ္ခါမွ မၾကားဘူးပါဘူး၊ ဟို နိုင္ငံျခားမွာ ေနတုန္းက မဂၢဇင္းေၾကာ္ျငာေတြမွာ ေတြ႕ဘူးတဲ့ အႏွိပ္ခန္းမ်ိဳးေနမွာ။ အႏွိပ္ခံတဲ့ သူက ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ ပုဝါပိုင္းေလးဘဲ ခါးမွာ အုပ္ထားၿပီး အႏွိပ္ခံရတဲ့ဟာမ်ိဳးလား မသိဘူး၊ မသာြ းရပဲ ါဘူး၊ မိဗ်ိဳင္းေရွ႕မွာ ငါ ပုဝါပိုင္းေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေနရမဲ လ။ဲ အရင္တခါ ေတြ႕တဲ့ ဆိုင္ေရွ႕က ေစာင့္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။

မိဗ်ိဳင္းကို သာြ းႀကိဳမွျဖစ္မွာ၊ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ သူ႔ဟာသူ ျပန္မယ္ဆို အိမ္ျပန္ေရာက္ ေနာက္က်မွာေပါ့၊ အရင္က သူဒီလိုမ်ိဳးေနခဲ့ေပမဲ့ ခု ငါရွိေနၿပီပ၊ဲ ဒါေတြ ငါလုပ္ေပးလိ့ု ရေနတဲ့ဟာ၊ အပန္းလဲမႀကီးဘူး၊ ငါလဲ ေန႔တိုင္းေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ဟာ၊ သမီးလဲ သူ႔အေမနဲ႔ ျမန္ျမန္ေတြ႕ခ်င္မွာေပါ့၊ ျဖစ္နိုင္ရင္ မိဗ်ိဳင္းတို႔ သားအမိ ငါ့တိုက္ခန္းမွာဘဲ ေခၚထားလိုက္ ခ်င္တာ၊ ငါ့ဆီမွာ အခန္းအပိုလဲ ရွိတာဘ၊ဲ သူတို႔ အဲဒီမွာေနေပါ့၊ ခု သူတိ့ုေနေနတာ ဆင္းဆင္းရရဲ ၊ဲ လၽွပ္စစ္မီးလဲ မရွိ၊ အို ထိုင္စရာ ခုံေတာင္မရွိဘူး၊ သနားစရာ။

မိဗ်ိဳင္းကို ငါ့ဆီမွာ လာေနရင္ အရမ္းေကာင္းမွာ၊ ငါ့ဆီမွာလာေနဖို႔ ဘယ္လိုေျပာရင္ ေကာင္းမလဲ မသိဘူး၊ သူဘယ္လက္ခံမလ၊ဲ ငါနဲ႔ မေန႔တေန႔ကမွ သိတ့ဟဲာ၊ ၿပီးေတာ့ ေသြး သားလဲ မေတာ္စပ္၊ ဒီမွာေတာ့ အမ်ိဳးမေတာ္ရင္ အတူလာေနဖို႔ မျဖစ္နိုင္ဘူး ထင္တယ္၊ နိုင္ငံျခားမွာေတာ့ ဒီလို ေသြးမေတာ္ သားမစပ္လဲ အတူတူ အခန္းေဖၚ ေနေနၾကတာဘဲ၊ အို ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီလိုဘဲ ခဏေနၿပီး အခ်ိန္နဲနဲၾကာလာရင္ ငါ့ဆီေျပာင္းေနပါလားလိ့ု ေျပာၾကည့္ရမယ္။

ေမေမကလဲ ခုမွ ဦးဦးကို အိမ္ေခၚလာတယ္၊ အေစာႀကီးကတည္းက ေခၚလာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ပထမေတာ့ ဦးဦးက မ်က္ႏွာတည္တည္ႀကီးနဲ႔ ေနေတာ့ သမီးက ေၾကာက္တာေပါ့၊ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ေၾကာက္ေတာ့မွာလဲ ဦးဦးက သေဘာေကာင္းမွန္း သိသာြ းတ့ဟဲာ၊ မေန႔ကတည္းက နဲနဲေတာ့ သိပါတယ္ေလ၊ ဒါေပမဲ့ ေၾကာက္တာကေတာ့
ေၾကာက္ေသးတာေပါ့၊ သမီးကမွ တျခားလူေတြနဲ႔မွ သိပ္စကားမေျပာဘူးတာ။

ဒီေန႔ဦးဦးဝယ္လာတဲ့ ကိတ္မုန႔္က အရမ္းစားေကာင္းတာဘ၊ဲ ခ်ိဳလဲခ်ိဳ၊ စားရတာ အိအိကေလး၊ အေပၚကလဲ အခ်ိဳေတြ အုပ္ထားေသးတယ္၊ စားလို႔ေတာင္ မဝဘူး၊ ေမေမက တစ္ခုဘဲ စားရမယ္ဆိုလို႔၊ ဦးဦးကေတာ့ သမီးႀကိဳက္သေလာက္ စားတ့၊ဲ ကုန္ရင္ ထပ္ဝယ္ေပးဦးမွာတဲ့၊ မနက္ျဖန္ ေမေမအလုပ္သြားရင္ အမ်ားႀကီး ထပ္စားအုံးမယ္၊

ဦးဦးဝယ္ေပးတဲ့ အက်ႌေလးကလဲ လွလိုက္တာ၊ သမီးမွာ အလဲ ို အက်ႌလွလွေလး တစ္ထည္မွ မရွိဘူး၊ သမီးေပ်ာ္လိုက္တာ၊ ဦးဦးက အရမ္းသေဘာေကာင္းတာဘ၊ဲ ပိုက္ဆံေတလြ ဲ အမ်ားႀကီး ရွိမယ္ထင္တယ္၊ ကားလရဲ ွိတယ္။ ဦးဦးကားႀကီးနဲ႔ အျပင္ေလၽွာက္သာြ းၿပီး အစားအေသာက္ေတြ ေလၽွာက္စားရတာလဲ ႀကိဳက္တယ္၊ သမီးတို႔ဆီ မုန႔္ေတြ အမ်ားႀကီးဝယ္ၿပီး ေန႔တိုင္းလာရင္ ေကာင္းမယ္။

ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္… သမီးက ဦးဦးကို ေမႊးေမႊးေပးေတာ့ ဦးဦးက သမီးကို ေမႊးေမႊး ျပန္ေပးတယ္ေတာ့၊ သမီးကို ေမေမကလလြဲ႕ ို ဘယ္သူမွ ေမႊးေမႊးမေပးဖူးဘူး၊ ဘယ္သူမွလဲ သမီးကို မခ်စ္ပါဘူး၊ သမီးက ႐ုပ္ဆိုးတာကိုး၊ ဦးဦးကေရာ သမီးကိုခ်စ္လား၊ ခ်စ္လိ့ု သမီးအတကြ ္ မုန႔္ေတြ အက်ႌေတြ ဝယ္လာတာေပါ့ေနာ္၊ ဟုတ္တယ္မွတ္လား။ ဦးဦးသမီးတိ့ုဆီ ေန႔တိုင္းလာေနာ္။
XXXXXXX

ကိုး။

ဟယ္… ထူးထူးဆန္းဆန္း ဒီေန႔ အကိုလာႀကိဳေတာ့ ကားထဲမွာ သမီးလဲ ပါလာတယ္။ အကိုက သမီးကို အရင္သြားေခၚလာတာ ထင္တယ္။ အကိုက ဒီလိုဘဲ တခါတေလ မေျပာမဆိုဘဲ ဇြတ္ဇြတ္လုပ္တတ္တယ္၊ ခု ဘာလုပ္ဖို႔ သမီးကို အရင္သြားေခၚခဲ့တာလဲ မသိဘူး။ ရပ္ထားတ့ကဲား ျပတင္းေပါက္က ေခါင္းျပဴၿပီး လက္လွမ္းျပေနတဲ့ သမီးေၾကာင့္ ေျခလွမ္းကို ခပ္သကြ္သကြ ္ လွမ္းလိုက္တယ္။ အနီးေရာက္ေတာ့ သမီးက ေမေမ ေမေမနဲ႔ လွမ္းေခၚတယ္။

“သမီးက ဦးဦးနဲ႔ လိုက္လာတာလား” ကားတံခါးကိုဖြင့္ ဝင္ထိုင္ရင္း သမီးကို လွမ္းေမးလိုက္တယ္၊ ေမးၿပီးမွ ဟုတ္သားပဲ သမီးကို အကို႔ကားထမဲ ွာ ေတြ႕တဲ့ေနာက္မွေတာ့ အကိုနဲ႔ မလိုက္လာလိ့ု ဘယ္သူနဲ႔ လိုက္လာရမွာလဲ ဆိုၿပီး ကိုယ့္ေမးခြန္းကို ကိုယ္ဖာသာ ကိုယ္ရီခ်င္သြားတယ္။ သမီးကေတာ့ ခေလးပီပီ ဘာမွ သတိမထားမိဘဲ…
“ဟုတ္တယ္ေလ ေမေမရဲ့၊ ဦးဦးက သူ႔အိမ္မွာ သမီးတို႔ကို ဒန္ေပါက္ေကၽြးမွာတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ ဦးဦးက သမီးကို အရင္လာေခၚတာ”
“ဟုတ္လားအကို”
ဆိုေတာ့ အကိုက ျပဳံးၿပီး ေခါင္းညမိ ့္ျပတယ္။

“ေမေမ ဦးဦးအိမ္သြားမယ္ေနာ္၊ သမီးတို႔မွ မေရာက္ဘူးတာ၊ သြားမယ္ေနာ္ ေမေမ” သမီးက ဝင္ေျပာေတာ့…
“အမယ္ ညည္းဦးဦးက ဒန္ေပါက္ခ်က္တတ္လို႔လား ေမးၾကည့္ပါအုံး”
“ဦးဦးက မခ်က္ပါဘူး၊ ဆိုင္က ဝယ္ေက်းြ မွာ၊ သမီးတို႔က ဆိုင္ကေန အားလုံးဝယ္သာြ းၿပီး ဦးဦးအိမ္မွာ သာြ းစားၾကမွာ၊ ဟုတ္တယ္ေနာ္ ဦးဦး”

အမယ္… သမီးက အစီအစဥ္ကို သူ႔ဦးဦး ကိုယ္စား ေျပာျပတယ္။ လမ္းမွာ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ယူခဲ့တာနဲ႔ တူတယ္။

အမေလး… အကို႔အိမ္ႀကီးက ေကာင္းလိုက္တာ။ ဒါ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းတဲ့၊ ေအာက္မွာ ကားရပ္ၿပီး အေပၚကို ဓါတ္ေလွခါးႀကီး စီးၿပီးတက္ခဲ့ရတာ၊ သမီးက မစီးဖူးလိ့ု ေၾကာက္တယ္ ထင္တယ္၊ ဓါတ္ေလွခါးႀကီး အေပၚတက္သာြ းေတာ့ လန႔္သာြ းတယ္ထင္ရဲ့၊ မိဗ်ိဳင္းလက္ကို အတင္း ဆြဲထားတာ။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အထမဲ ွာလဲ တကယ့္ အပ်ံစား၊ မိဗ်ိဳင္း ဝင္ေတာင္ မဝင္ရဲဘူး၊ အကိုက လာပါ… လာပါနဲ႔ အတင္းေခၚေနတာ၊ သိပါတယ္ အကိုေျပာခ်င္တာ အားမနာန႔၊ဲ ကိုယ့္အိမ္လိုသေဘာထား၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေန ဒါမ်ိဳးေျပာခ်င္တာ မဟုတ္လား၊ ေျပာပါလား၊ တစ္ခါတည္း ခုထိ စကားကို အခ်ိဳးေျပေၿပ မေျပာတတ္ေသးဘူး။

သမီးကေတာ့ အကို႔အိမ္ႀကီးကို ေလၽွာက္ၾကည့္ၿပီး မ်က္လုံး အဝိုင္းသားနဲ႔၊ သမီးလား ဒါမ်ိဳး ဘယ္ျမင္ဘူးမလ၊ဲ မိဗ်ိဳင္းေတာင္ မျမင္ဘူးတဲ့ဟာ၊ ဝယ္လာတဲ့ စားစရာေတြ ထမင္းစားခန္း သာြ းထားေတာ့ ထမင္းစားျပဲြကီးကလဲ ေကာင္းလိုက္တာ၊ ဖုံေတာ့ နည္းနည္းတက္ ေနတာေပါ့၊ အကိုက တစ္ေယာက္တည္းေနတာဆိုေတာ့ အိမ္မွာ လွည္းက်င္းေပးမဲ့သူ မရွိဘူးထင္ပါရဲ့ ၊ ဒီေလာက္ အိမ္အေကာင္းစားႀကီးမွာ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္သလို ေနေနတာ အံ့ပါရဲ့ ။ ေနာက္က မီးဖိုခန္းကလဲ ေကာင္းလိုက္တာ၊ မိဗ်ိဳင္းတိ့ုလို မီးေသြး မီးဖို မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္၊ စင္ကေလးနဲ႔၊ မီးကဘယ္လိုထကြ္လဲ မသိဘူး၊ ခလုပ္ေတြႏွိပ္ လိုက္ရင္ မီးေတာက္တဲ့ ဟာမ်ိဳးလား၊ ဟုတ္မယ္ ဟို ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ေၾကာ္ျငာပါတဲ့ မီးဖိုမ်ိဳးထင္တယ္၊ ဘာတဲ့ ေအာ္… ဂက္စ္… ဂက္စ္မီးဖို၊ ငါ့ႏွယ္ စဥ္းစားလိုက္ရတာ။

အကိုလား ေပ်ာ္ေနတာ သိသာႀကီး၊ ေျပာပါလား ညီမေရ အားမနာနဲ႔ေနာ္၊ ေနခ်င္သလိုေန၊ ဒါကဘာ၊ ဒါကဘယ္လို ေျပာျပပါလား၊ ခု အကို႔ပုံက ပ်ာယိပ်ာယာနဲ႔၊ မိဗ်ိဳင္းတို႔ ေနလို႔ထိုင္လို႔ ခက္မွာကိုပဲ အားနာေနတ့ပဲ ုံ၊ မိဗ်ိဳင္းကလဲ အကို႔အိမ္ေရာက္မွ အံ့ၾသၿပီး ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိ၊ ေနပါအုံး၊ ဒီလို ေနလို႔မျဖစ္ပါဘူး၊ ဒါနဲ႔ဘဲ အကို႔အိမ္ ေလၽွာက္ၾကည့္ၿပီး အကုန္စပ္စု ပစ္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ အကုန္သိေအာင္ တစ္ခါတည္း ျပထားခိုင္းမွ၊ ေနာက္လဲ ဒီအိမ္ ခဏခဏ ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုတာ စိတ္ထကဲ အလိုလိုေန သိေနၿပီေလ။

အမေလး ေရခ်ိဳးခန္းႀကီးကလဲ ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေရစိမ္ခ်ိဳးလို႔ရတဲ့ ေရကန္ေရာ၊ ေရပန္းေရာ၊ အစုံ အစုံ၊ ဒါက ေရေႏြးထုတ္ေပးတဲ့ စက္တ့၊ဲ ေရေႏြးနဲ႔ ခ်ိဳးလို႔လရဲ တယ္တ့၊ဲ အကိုက ေရေတာင္ ဖြင့္ျပေသး ဟုတ္တယ္ေတာ့ ေရပူပူႀကီးေတြ ထြက္လာတာ၊ ေအာ္… ေအာ္… အပူနဲ႔အေအး ဒီလို ညႇိၿပီး ေရေႏြး ေႏြး ေလးရေအာင္ လုပ္ရတယ္တ့၊ဲ ဓါတ္ပုံေၾကာ္ျငာထဲမွာသာ ျမင္ဘူးတ့ဟဲာေတြ အကုန္ အကိုအိမ္ထဲ့ ေရာက္ေနသလပို ဲ၊ အိမ္သာကလဲ ဘိုထိုင္ဆိုလား၊ မိဗ်ိဳင္းတစ္ခါမွ အလဲို အိမ္သာမတက္ဖူးဘူး၊ အိမ္သာက တံခါး ၂ ေပါက္နဲ႔၊ မီးဖိုခန္းဘက္က ဝင္လဲရ၊ ေဟာ… ဒီဘက္ တံခါးေပါက္ကဆို အကို႔ အိပ္ခန္းထဲ တန္းေရာက္တာ၊ အမယ္ လုပ္ထားတာ ဟန္က်သား၊ အခန္းထဲကေန အိမ္သာတက္ခ်င္ရင္ ဟိုဘက္က ပတ္လာစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။

သမီးကေတာ့ ေလၽွာက္ၾကည့္ၿပီး တစ္ခြန္းထဲေျပာတယ္။ ဦးဦးအိမ္မွာ တီဗီလဲ မရွိဘူးတဲ့။ အင္း… အင္း… ဟုတ္သားဘ၊ဲ သမီးက တီဗီၾကည့္ခ်င္တာ၊ သမီးက တီဗီမရွိဘူးလဲဆိုေရာ အကိုက ဝယ္ေပးမယ္ ဝယ္ေပးမယ္န႔၊ဲ တစ္ခါတည္း သမီးကို ေျပာလိုက္တယ္ မနက္ျဖန္သြားဝယ္ၾကမယ္တဲ့၊ သမီးတို႔ ဒီမွာ ဒီည အိပ္ၾက၊ မနက္ျဖန္ အိပ္ရာက နိုးတာနဲ႔ သာြ းဝယ္မယ္တ့။ဲ ဒါနဲ႔ သမီးက အိပ္မယ္ေနာ္ ဒီမွာ အိပ္မယ္ေနာ္ ေမေမနဲ႔ ျဖစ္ပါေရာ။ ဟဲ့… ဟဲ့… အိပ္မလိ့ု ျဖစ္မလား ေမေမတို႔မွာ လဲစရာ အက်ႌပိုလဲ ပါတာမဟုတ္ဘူး ဆိုေတာ့ အကိုက ျပဳံးတယ္။ သိပါတယ္ အကို႔အျပဳံး၊ သာြ းဝယ္မလို႔ မဟုတ္လား။

အကိုကေတာ့ တကယ္ဘကဲာြ ၊ တားလို႔လမဲ ရဘူး၊ တစ္ထည္ဆို မဟုတ္ဘူး၊ ၂ ထည္။ သမီးနဲ႔ တစ္ေယာက္ ၂ ထည္စီ၊ ဒါေတာင္မွ အကို႔ကိုဆြဲၿပီး အတင္းဆိုင္ကထဲ ထကြ္လို႔၊ အကိုေနတဲ့ လမ္းထမဲ ွာလဲ ဆိုင္ေတြမ်ား ျပည့္လို႔၊ ေဟာ… ဟိုမွာ ေဘာ္လီဆိုင္၊ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြေရာ ေရာင္းတာ၊ အတြင္းခံ တစ္စုံေလာက္ သာြ းဝယ္ခ်င္သား၊ ခု ဝတ္ထားတာက တစ္ေန႔လုံး ဆိုေတာ့ အက်ႌသစ္လဲရင္ ျပန္မဝတ္ခ်င္ေတာ့။ ဒါနဲ႔ အကို႔ကို ခဏခဏဆိုၿပီး ဟိုဆိုင္ကို လက္ညိဳးညႊန္ျပေတာ့ အကိုက သေဘာေပါက္သား၊ ဒါနဲ႔ သမီးကို အကိုနဲ႔ ထားျခဲ့ပီး ဆိုင္ထဲဝင္မယ္ လုပ္ေတာ့ အေနာက္က အကိုကေျပးလာၿပီး လက္ထဲ ပိုက္ဆံ တစ္ထပ္ ထိုးထည့္ေပးတယ္။ မိဗ်ိဳင္းမွာ ရွိပါတယ္ ေျပာတာ တစ္ခါတည္း လက္မခံဘူး၊ အတင္းဘ။ဲ

အကိုနဲ႔ ေနရတာ မိဗ်ိဳင္းအဖို႔ေတာ့ လက္ညိဳးညႊန္ရာ ေရျဖစ္တာပါဘဲ။ ဘာျဖစ္လိ့ု မိဗ်ိဳင္းကို ဒီေလာက္ အလိုလိုက္ေနရတာလဲ အကိုရာ၊ ၿပီးေတာ့ အကို႔ကိုၾကည့္ရတာ တကယ့္ရိုးရိုးသားသား၊ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ ေနတာကိုဘဲ သူေပ်ာ္ေနတဲ့ပုံ၊ မိဗ်ိဳင္းေျပာခ်င္တာက မိဗ်ိဳင္းေတြ႕ဘူးတဲ့ သူေတလြ ို မိဗ်ိဳင္း အသားကို စားခ်င္တဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတ့၊ြ ညအိပ္ေတာ့လဲ အကိုက မိဗ်ိဳင္းတို႔ သားအမိကို သူ႔ကုတင္မွာ အတင္းေပးအိပ္ၿပီး သူကေတာ့ အိမ္ေရွ႕က ဆိုဖာေပၚမွာ။ ဘယ္လိုမွ ျငင္းလို႔လဲ မရဘူး၊ ေျပာလို႔လမဲ ရဘူး၊ အတင္းဘဲ သူ႔ကုတင္မွာ အိပ္ခိုင္းတာ၊ အကို႔အိမ္မွာ အခန္းပိုရွိေပမဲ့ ခင္းအိပ္စရာ ေမႊ႕ယာမရွိလို႔တ့။ဲ ညေနက အျပင္ထကြ္ေတာ့ ဝယ္ဖို႔ ေမ့သြားတာတဲ့။ ေမ့မွာေပါ့ တခါတည္း ေပ်ာ္ေနတာကိုး။ မိဗ်ိဳင္းေလ အကို႔အိပ္ယာမွာ အိပ္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးပဲသိလား၊ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး၊ မိဗ်ိဳင္း စိတ္ထဲမွာေလ စိတ္ထဲမွာေလ… အကိုက အင္း… အကိုက မိဗ်ိဳင္း ေဘးနား လာတိုးအိပ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလိ့ုေတာင္ ေတြး မိတယ္ သိလား၊ မိဗ်ိဳင္းေတာ့ အကို႔ကို အကို႔ကို အို…
မိဗ်ိဳင္းမသိဘူး၊ မျဖစ္ပါဘူး အကိုရယ္၊ မိဗ်ိဳင္းက အကိုနဲ႔ မတန္ပါဘူး။

သမီးကေတာ့ မိဗ်ိဳင္း လက္ေမာင္းကို ကိုင္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္လ့၊ို မနက္ျဖန္ အကိုဝယ္ေပးမယ့္ တီဗီကို အိပ္မက္မ်ား မက္ေနသလားေတာင္ မသိဘူး၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေတာင္ မ်က္ႏွာကျပဳံးလို႔။

အင္း သမီးေတာ့ ငါ့အိမ္မွာ ေပ်ာ္တယ္တဲ့၊ ဦးဦးအိမ္မွာ ေနမလားဆိုေတာ့ အင္း… ေနမယ္တ့၊ဲ ကေလးကေတာ့ ေနခ်င္မွာေပါ့၊ အဓိက,က လူႀကီး၊ မိဗ်ိဳင္းေနပါ့မလား မသိဘူး၊ သမီးကို ခဏခဏ ဒီေခၚလာၿပီး မိဗ်ိဳင္းကိုပါ ေနဖို႔ လုပ္ရမယ္။ မနက္ျဖန္ သမီးလိုခ်င္တဲ့ တီဗီကို အႀကီးႀကီး ဝယ္လိုက္မယ္၊ အရင္က ဘယ္ဝယ္ထားမလဲ ငါမွ တီဗီမၾကည့္တာ၊ ငါက ငါသင္ထားတဲ့ပညာနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ စာအုပ္ေတဘြ ဲ ဖတ္တာ၊ ဒါေတာင္ ဖတ္လို႔ မကုန္နိုင္ဘူး၊ တီဗီၾကညဖ့္ ို႔ အခ်ိန္ဘယ္ရွိမလဲ၊ ခုအိမ္ေတာင္မွ ေရွ႕ေနႀကီးက အကုန္လုပ္ေပးသြားလို႔ ဒီလိုျပည့္စုံေနတာ၊၊ ငါကနိုင္ငံျခားက ျပန္လာတာဆိုေတာ့ ပစၥည္းေတကြ ို အားလုံး နိုင္ငံျခား စံခ်ိန္မွီ လုပ္ေပးသြားတာတဲ့။ ေနာက္ၿပီး သမီးအတကြ ္ တီဗီတင္ဘယ္ကမလ၊ဲ အေခေြ ႂတြကည့္ဘို႔ စက္ေရာ၊ အခန္းပိုထဲမွာ သူတို႔သားအမိ အိပ္ဖိ့ု ကုတင္ေရာ ေမြ႕ယာေရာ၊ အကုန္ သြားဝယ္လိုက္မယ္၊ တစ္ခါတည္း သမီးကို ဦးဦးအိမ္က မျပန္ခ်င္ေအာင္ကို လုပ္ပစ္လိုက္မယ္။

သမီးက တေျဖးေျဖးနဲ႔ ငါ့ကို ပိုရင္းႏွီးလာၿပီ၊ ညေနက ဒန္ေပါက္ေတြ စားၿပီး မုန႔္အခ်ိဳကို ငါ့ေပါင္ေပၚလာထိုင္လိ့ု ငါ့ကို ခြံ့ေကၽြးတယ္။ သူ႔အေမခိုင္းလိ့ု မဟုတ္ပါဘူး၊ သူ႔အေမက ေနာက္မွာ ပန္းကန္ေတြ သိမ္းေနတာ၊ ငါကူတာမရဘူး၊ သူ႔ဖာသာသူ လုပ္မယ္တဲ့။ သာြ း… အိမ္ေရွ႕မွာ သာြ းေနတ့၊ဲ အဲဒါ အိမ္ေရွ႕ဆိုဖာေပၚ ထိုင္ေနတုန္း သမီးက မုန႔္ထည့္ထားတဲ့ ပန္းကန္ယူလာၿပီး ငါ့ေပါင္ေပၚ က်က်နနထိုင္လို႔ ငါ့ကို ခြံ့ေကၽြးတာ။ ေနာက္သူ႔အေမ ထြက္လာေတာ့ သူ႔အေမကိုလဲ ေျပးၿပီး ခြံ့ေကၽြးတာ၊ ငါ့ဆီေျပးခြ႕ံလိုက္၊ သူ႔အေမ ေျပးခြ႕ံလိုက္၊ သူလဲစားလိုက္နဲ႔ သမီးကေပ်ာ္ေနတာ။ မိဗ်ိဳင္းလဲ ေပ်ာ္ေနတာ ငါသိတယ္။ ငါကေတာ့ အေပ်ာ္ဆုံးေပါ့။

ဦးဦးအိမ္ႀကီးက ေကာင္းလိုက္တာ၊ သမီးကို ဒီမွာ လာေနမလားတဲ့၊ ေနမွာေပါ့လ့၊ို ဦးဦးက တကယ္သမီးတို႔ကို ေခၚထားမလို႔လား၊ ေမေမ့ကိုလဲ ေခၚထားမလား၊ ခုေတာင္ သမီးက ျပန္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ေမေမေရာ၊ သမီးေရာ၊ ဦးဦးေရာ ဒီအိမ္မွာ အတူတူေနရင္ ေကာင္းမွာ။
XXXXXXX

တဆယ္။

ဟာ… ဘယ္လိုျဖစ္တာလ၊ဲ မိဗ်ိဳင္းဆီက ဖုန္းလာေတာ့ ကိုယ့္နားကိုေတာင္ ကိုယ္မယုံ၊ သူ အဖမ္းခံရလို႔တဲ့၊ ရဲစခန္းမွာတဲ့၊ သူလုပ္တဲ့ အႏွိပ္ခန္းက တရားမဝင္ဖြင့္ထားလို႔ ဖမ္းတာဆိုလား၊ သမီးကို ခဏေခၚထားေပးပါတဲ့။ ခုလာခဲ့ရမလားဆိုေတာ့ မလာနဲ႔တဲ့၊ အကိုက ဘာမွလုပ္တတ္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့၊ သမီးကပို ဲ ခဏၾကည့္ေပးထားတ့၊ဲ သမီးအတကြ ္ မပူနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

သမီးအတကြ္က မပူရပါဘူး၊ ငါ့အိမ္က သမီးေနေနက်ဘဟဲာ၊ ပူရတာက မိဗ်ိဳင္းအတြက္၊ ငါဘာလုပ္ရမလဲမသိ၊ ရစဲ ခန္းကို လိုက္သာြ းရမလား၊ ရဲစခန္းေရာက္ၿပီး ငါဘာလုပ္ရမလဲ၊ ဒီအမ်ိဳးသမီးက က်ေနာ့္မိတ္ေဆြပါ၊ က်ေနာ္ ျပန္ေခၚသြားမလိ့ုဆိုၿပီး ျပန္ေခၚလာလို႔ရရင္လဲ ေကာင္းသား၊ အာ… ဒုကၡပါဘ၊ဲ ငါလဲ ဒါမ်ိဳးေတြ တစ္ခါမွ မၾကဳံဘူး။

ေအာ္… ေမ့ေနလိုက္တာ ေရွ႕ေနႀကီး ဦးေသာင္းထြဋ္ရွိတာဘဲ၊ သူကေရွ႕ေနဘဲ၊ အမႈအခင္းျဖစ္ရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ သူသိမွာေပါ့။ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္၊ သူ႔ကို အကူအညီေတာင္းရမယ္။ ဒီအတိုင္း ေနလို႔မျဖစ္ဘူး။

ေရွ႕ေနႀကီးကို ဖုန္းေခၚၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္။ အေရးထဲ ေရွ႕ေနႀကီးက
ေမးခြန္းေတြ တပုံတေခါင္းႀကီး ေမးေနေသးတယ္။ ဘယ္တုန္းက သိတာလ၊ဲ ဘာလနဲ ဲ့၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေရွ႕ေနႀကီးက ငါၾကည့္လုပ္လိုက္မယ္တဲ့။ ေတာ္ေသးတယ္ ေရွ႕ေနႀကီးက ကူညီမယ္ေျပာလို႔။

မိဗ်ိဳင္းတစ္သက္မွာ ဒါပထမဆုံး အႀကိမ္ အဖမ္းခံရတာပါဘဲ။ ေၾကာက္လိုက္တာ လာဖမ္းတုန္းက၊ ငါေတာ့သြားပါၿပီ၊ ေထာင္က်ၿပီလားမသိ၊ သမီးေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ဒုကၡပါဘ၊ဲ ငါမရွိရင္ သမီး ဘယ္လိုေနမလ၊ဲ တစ္ခါမွ ဒီလိုမေၾကာက္ဘူး၊ အရင္တုန္းက ရဲစခန္း ေရာက္ဘူးပါရဲ့၊ ကိုယ္တိုင္ အဖမ္းခံရလို႔ ေရာက္တာမွ မဟုတ္တာ၊ လင္ဆိုးမယားဘဝနဲ႔ပဲ ေရာက္ဖူးတာ။

မိဗ်ိဳင္း တစ္ေယာက္တည္းဆို ဒီေလာက္ေၾကာက္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ခု သမီးရွိေနလ့၊ို ငါေထာင္က်သြားရင္ သမီးဘယ္လိုေနမလ၊ဲ ဒါကိုဘဲ ေတြး ေတြး ၿပီးေၾကာက္တာ၊
ေတာ္ေသးတယ္ အကိုရွိလ့။ို အကို႔ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး သမီးကို ၾကည့္ထားေပးဖို႔ ေျပာရတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ အကိုက လိုလိုမယ္မယ္ဆိုၿပီး ဖုန္းနံပါတ္ေပးထားလို႔။ ဖုန္းနံပါတ္သာ မရွိလိ့ုကေတာ့ အကို႔ကို ဘယ္လိုဆက္သြယ္ရမွန္းေတာင္ မသိ။ ငါက အကို႔အိမ္ဘဲ ခဏခဏ ေရာက္ဘူးတာ လိပ္စာေတာင္ ေသခ်ာသိတာ မဟုတ္ဘူး။

အကိုကေတာ့ သမီးအတကြ ္ မပူနဲ႔လိ့ု ေျပာတာပဲ၊ အကို႔ကိုေတာ့ ယုံပါတယ္၊ သမီးကို ေခၚထားမွာ ေသခ်ာတယ္၊ အခု ငါ့အျဖစ္ကိုသိေတာ့ ငါ့ကို အထင္ေသးေရာေပါ့၊ မတတ္နိုင္ဘူး၊ အစကတည္းက ငါ့ဘဝကလဲ ေကာင္းတာမွ မဟုတ္တာ၊ ငါနဲ႔ အကိုေတာ့ ေဝးၿပီေပါ့။ အင္းေလ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ေဝးမယ္ဆိုတာ အစကတည္း သိၿပီးသားပါ၊ ငါမလြတ္မခ်င္း သမီးကို ၾကည့္ထားေပးရငပ္ ဲ ေတာ္လွပါၿပီ။ အကိုက ၾကည့္ထားေပးမွာပါ။ မိဗ်ိဳင္းကို အထင္ေသးၿပီး သမီးကိုေတာ့ ပစ္ထားမယ္ မထင္ပါဘူး။ အကိုက ဒီလိုလူမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။

အယ္ေတာ့ အကိုလႊတ္လိုက္တဲ့ ေရွ႕ေနႀကီးတ့၊ဲ စခန္းမႉးႀကီးကေတာင္ ရိုရိုေသေသ ဆက္ဆံေနလိုက္တာ၊ သူက မိဗ်ိဳင္းကို ေခၚေတြ႕ၿပီး ေမးခြန္းေတြ မ်ိဳးစုံေမးတာ။ မိဗ်ိဳင္းက အကုန္ အမွန္အတိုင္းဘဲ ေျပာလိုက္တာဘ။ဲ အင္းေလ… ကိုယ္က မဟုတ္တာလုပ္တာမွ မဟုတ္ပ၊ဲ သူမ်ားပစၥည္း ခိုးတာလဲမဟုတ္၊ သတ္တာလမဲ ဟုတ္၊ မိဗ်ိဳင္း ငတ္လို ့ ဒီအလုပ္လုပ္တာ၊ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ အကို႔အေၾကာင္းလဲ ေမးတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ အကိုက အင္မတန္ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆေြ တလြ ့ို ေျပာလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ အင္မတန္ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆဘြဟဲာ။

ေရွ႕ေနႀကီးက ေျပာတယ္၊ သူသာြ းေတြ႕ၿပီးၿပီတဲ့၊ စခန္းမႉးနဲ႔ ညႇိခဲ့တယ္တဲ့၊ လြတ္မယ္လိ့ု ေျပာတာပဲ၊ ပိုက္ဆံေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ကုန္မယ္တဲ့၊ ကုန္ပေစလိ့ု ေျပာလိုက္တယ္၊ ဘယ္ေတာ့လတြ္မွာလဲ ေမးေတာ့ ခ်က္ျခင္းလႊတ္လို႔ မရဘူးတဲ့၊ တရက္ ႏွစ္ရက္ေတာ့ ၾကာမယ္တဲ့။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေတာ့ မသိဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေမးလိုက္တယ္ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ဆို တကယ္လတြ္မွာလားလို႔၊ ေရွ႕ေနႀကီးက ေသခ်ာတယ္တ့၊ဲ ဒီေတာ့မွ စိတ္ထဲက နည္းနည္းေပါ့သာြ းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းအတြက္ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ သူ စီစဥ္ခဲ့တယ္တဲ့၊ စိတ္ပူစရာ မလိုဘူးတဲ့။ အင္း…
ေရွ႕ေနႀကီး ကယ္လို႔။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မိဗ်ိဳင္း တကယ္လတြ္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္။

ဦးဦးက သမီးကို ေခၚလာၿပီး ေမေမ့ကိုလဲ မေတြ႕ဘူး၊ ေမေမဘယ္မွာလဲ ေမးေတာ့ ေမေမက အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥရွိလို႔ အရင္က ေနခဲ့တဲ့ ေနရာ ခဏျပန္သြားတယ္တဲ့။ ၂ ရက္ေလာက္ ၾကာမယ္တဲ့၊ အဲဒါ ဦးဦးနဲ႔ ခဏေနရမွာတ့။ဲ ေနမွာလားသမီးလို႔ ေမးေတာ့ ေနမွာေပါ့လ့။ို ဦးဦးအိမ္မွာ ဘယ္ေလာက္ဇိမ္က်လ။ဲ အင္… ေမေမက မရွိေတာ့ သမီးကို သမီးကို ဘယ္သူက ေရခ်ိဳးေပးမွာလဲ၊ ည အိပ္ရင္ သမီးက ေမေမ့လက္ေမာင္းကို ကိုင္ၿပီးမွ အိပ္တတ္တာ၊ ခု ေမေမမရွိေတာ့ သမီးက ဘယ္သူနဲ႔ အိပ္ရမွာလဲ။
ဦးဦးကိုေျပာေတာ့ ဦးဦးက သူခ်ိဳးေပးမွာေပါ့တဲ့၊ ခ်ိဳးလဲ မခ်ိဳးေပးတတ္ဘူး၊ ေရပန္းႀကီးနဲ႔ပဲ ေလာင္းေနတာ၊ ေမေမဆို ဆပ္ျပာတိုက္ေပးတာဆိုမွ ဆပ္ျပာတိုက္တာ၊ တကိုယ္လုံးလဲ မတိုက္ဘူး၊ ဟိုနားနဲနဲ၊ ဒီနားနဲနဲ၊ ေမေမဆို တကိုယ္လုံး တိုက္တာဆိုမွ အင္း အင္း၊ ေမေမဆို ေခ်းတြန္းေပးတာဆိုမွ အင္း… အင္း ဆိုၿပီး လက္ကိုလာပြတ္တာ၊ မႈတ္ပါဘူး ေမေမက ဒီေနရာေတြ၊ ဒီေနရာေတြ လဲပြတ္ေပးတာဆိုမွ အင္း… အင္း ဆိုၿပီး လာလုပ္တာ၊ ဦးဦးက ေမေမေလာက္လဲ ခ်ိဳးမေပးတတ္ဘူး၊ ခစ္… ခစ္… ဒါေပမဲ့ ဦးဦးနဲ ့
ေရခ်ိဳးတာေပ်ာ္တယ္၊ ဦးဦးကို ေရနဲ႔ပက္ေတာ့ ဦးဦးက ဟဲ့… ဟဲ့… စိုကုန္ၿပီ စိုကုန္ၿပီနဲ ့ ရီစရာႀကီး။

သမီးက တစ္ေယာက္တည္း မအိပ္တတ္ဘူးတဲ့၊ ဒီေတာ့ သမီးကို အနားေခၚသိပ္ရတာေပါ့။ သမီးက လက္ေမာင္းကို လာဖက္ၿပီးအိပ္တာ၊ သူ႔အေမကိုလဲ ဒီလို ဖက္အိပ္တာတဲ့။ အင္း… အင္း အိပ္ေပါ့၊ သူ႔အေမမွ မရွိတာ၊ မလယြ္ဘူး ကေလးတစ္ေယာက္ကို ထိန္းရတာ၊ ေဝရာဝစၥေတြက အမ်ားသား၊ ကိုယ္ကမထိန္းဘူးလို႔သာ မသိတာ၊ တကယ္ထိန္းၾကည့္မွ သိတယ္။ သူ႔အေမရွိမွျဖစ္မွာ။

ငါ့ႏွယ္ေနာ္ ဒီေန႔ အိပ္လိ့ုလဲမေပ်ာ္ပါလား၊ ရင္ထဲမွာ တဒိန္းဒိန္းန႔၊ဲ သမီးကို ေရခ်ိဳးၿပီးကတည္းက ဒိန္းေနတာ၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိေနသလိုဘဲ ဘာေၾကာင့္ ဒိန္းတယ္ဆိုတာ၊ သမီးကို ေရခ်ိဳးေပးသလို သူ႔အေမကို ခ်ိဳးေပးလိ့ုရရင္ ေကာင္းမယ္၊ မိဗ်ိဳင္းကို ငါလက္ထပ္ယူလိုက္ရင္ေတာ့ အဲဒါေတြအားလုံး အဆင္ေျပသာြ းမွာ၊ သူလဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဘာမွလုပ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ ငါလဲ လိုခ်င္တာ အကုန္ျပည့္စုံသြားမယ္၊ မိဗ်ိဳင္းက ငါ့ကိုယူပါ့မလား မသိဘူး၊ အို… ဒါက သူဆုံးျဖတ္ရမွာ၊ အဓိက,က သူ႔ကို ေျပာဖို႔၊ ဘယ္လိုေျပာရမလဲမသိ၊ ေဘးကအိပ္ေနတဲ့ သမီးကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ သမီးအရိပ္က မႈန္ဝါးဝါး။ ဒီလိုဘဲ မ်က္မွန္ခၽြတ္ထားရင္ ဘာကိုမွမသကဲ။ဲြ
XXXXXXX

ဆယ့္တစ္။

မိဗ်ိဳင္း မနက္ျဖန္ လတြ္မယ္တဲ့ ေရွ႕ေနႀကီးက ေျပာတယ္။ သူပဲ အိမ္ေခၚလာေပးမယ္တဲ့။ အိမ္မွာပဲ ေစာင့္ေနတဲ့၊ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္လဲဆိုေတာ့ ေန႔လည္ေလာက္တ့၊ဲ ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူး ေက်းဇူးဆိုၿပီး ေက်းဇူးကိုပဲ ဗုန္းေဘာလေအာ သုံးလိုက္ရတယ္။ ကိုယ္တိုင္ သြားေခၚခ်င္ေပမဲ့ ငါက ဘာမွသိတာမဟုတ္ေတာ့ မျဖစ္နိုင္မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိၿပီးသား။ အင္းေလ အိမ္ကေစာင့္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္။

မိဗ်ိဳင္းလြတ္လာရင္ ငါဘာလုပ္ရမလဲ၊ ငါသူတို႔ကို သူတို႔အိမ္ ျပန္မလႊတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ေရွ႕ေနႀကီးကို ေျပာၿပီး တစ္ခါတည္း လက္ထပ္ခိုင္းရင္ ေကာင္းမလား၊ အို… မိဗ်ိဳင္းကေရာ လက္ခံပါ့မလား၊ ေရွ႕ေနႀကီးကို ေျပာၿပီးမွ မိဗ်ိဳင္းက လက္မခံရင္ ရွက္စရာ။ မိဗ်ိဳင္းကို အရင္ေျပာၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္၊ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ မသိ၊ သမီးကေတာ့ ငါ့ဆီမွာပဲ ေနခ်င္တာ၊ သမီးကိုပဲ ေျပာခိုင္းရင္ ေကာင္းမလား၊ ဘယ္လိုေျပာခိုင္းရမလဲ၊ ေမေမ သမီးတို႔ ဦးဦးအိမ္က မျပန္ေတာ့ဘူးလို႔ သမီးေမေမကို ေျပာဆိုၿပီး ေျပာခိုင္းရင္ မိဗ်ိဳင္း ဘာေျပာမလဲ မသိ၊ အရင္ကလဲ သမီးက အဲလိုမ်ိဳး သူ႔အေမကို ခဏခဏ ေျပာဖူးတာပ။ဲ

မျဖစ္ပါဘူး၊ ငါ့ဖာသာ ငါေျပာမွ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္၊ မိဗ်ိဳင္းကေတာ့ ငါ့ကို ပစ္ပစ္ခါခါ လုပ္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ၊ ငါ ေျပာရမယ့္ စကားေတြ အရင္ေရးထားမယ္၊ ၿပီးေတာ့ မိဗ်ိဳင္းကို အဲဒီအတိုင္း ေျပာရမယ္၊ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္၊ ဒါမွ အစီအစဥ္က်မွာ၊ အာ… စာရကြ္ႀကီး ကိုင္ၿပီး ေျပာလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ မိန႔္ခြန္းေျပာ သလိုျဖစ္ေနအုံးမယ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ အလတြ္မွတ္ထားၿပီး ေျပာရမယ္၊ ခုထကဲ စေရးထားရမယ္။ ဘယ္ကေန စရမလဲ…

ညီမ အကို႔အိမ္က မျပန္နဲ႔ေတာ့၊ ညီမ အကိုနဲ႔ အတူတူေနေတာ့၊ ညီမ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္နဲ႔ အကိုနဲ႔ေန၊ ညီမကို အကိုလက္ထပ္မယ္၊ ညီမကို အကိုခ်စ္တယ္၊

ဟာ… အခုမွ ေသခ်ာသိတယ္၊ ငါ မိဗ်ိဳင္းကို ခ်စ္ေနတာဘဲ၊ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း တစ္ခါမွေတာင္ မစဥ္းစားဖူး၊ ခုမွ ငါမိဗ်ိဳင္းကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသိတယ္၊ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္၊ ဒါနဲ႔ပဲ အဲဒါ ခ်စ္တယ္ဆိုတာပဲ စာရကြ္ထဲ ထပ္တလလဲ ဲ ေရးမိတယ္။

ေရးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခ်စ္တယ္ဆိုတာခ်ည္း စာရကြ္တစ္ခုလုံး ေနရာလြတ္ မက်န္ေအာင္ ေရးေနတုန္း အခန္းထဲ သမီးေျပးဝင္လာၿပီး ဦးဦး ဦးဦး ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေမးေတာ့ ေအာ္ ဦးဦး စာေရးေနတာ သမီးဖတ္တတ္လား ဆိုေတာ့ ဟင္အင္း မတတ္ဘူးတ့၊ဲ ဒါဆို သမီးက စာတတ္ေအာင္ ေက်ာင္းသာြ းရမယ္ ေျပာေတာ့ သမီးက ဟင္အင္း… ဟင္အင္း… ေက်ာင္း မသာြ းခ်င္ဘူးတ့၊ဲ ဘာလို႔လဲ သမီးလို႔ ေမးေတာ့ ဟင္အင္း မသာြ းခ်င္ပါဘူး သာြ းရင္ သမီးကို ဝိုင္းစၾကမွာလို႔ ငိုမဲ့မဲ့ေလး ေျပာေတာ့ သမီးကို သနားၿပီး ေပါင္ေပၚေပြ႕တင္လိ့ု ခပ္တင္းတင္း ဖက္ထားမိတယ္။

“သမီးက ဦးဦးကို ခ်စ္လား”
“ခ်စ္တာေပါ့”
“ေမေမ့ကိုေရာ”
“အင္း… ခ်စ္တာေပါ့”
“ဦးဦးနဲ႔ ေမေမ ဘယ္သူ႔ကို ပိုခ်စ္လဲ”
“၂ ေယာက္စလုံးကိုခ်စ္တယ္”
“မဟုတ္ဘူးေလ သမီးကလဲ ဘယ္သူ႔ကို ပိုခ်စ္လဲလို႔ ေမးတာ”
“ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္… ဦးဦးကလဲ ဦးဦးကို ပိုခ်စ္တာေပါ့”
“လိမ္ၿပီ လိမ္ၿပီ၊ သမီးေနာ္ သမီး၊ မွန္မွန္ေျပာ၊ ေမေမ့ကို ပိုခ်စ္တယ္မို႔လား”
“မလိမ္ပါဘူး ဦးဦးကလ၊ဲ တကယ္ ဦးဦးကို ပိုခ်စ္တာ”
“တကယ္လား သမီး”
“အင္း တကယ္ေပါ့”
“ဦးဦးကေရာ သမီးကိုခ်စ္လား”
“ခ်စ္တာေပါ့”
“ေမေမ့ကိုေရာ ခ်စ္လား”
“အင္း”
“ဒါဆို ေမေမနဲ႔ သမီး ဘယ္သူ႔ကိုပိုခ်စ္လဲ”
“၂ ေယာက္စလုံးကိုခ်စ္တာေပါ့”
“အာ ဦးဦးေနာ္ ဦးဦး တစ္ေယာက္တည္းေျပာ၊ သမီးလို တစ္ေယာက္တည္းေျပာ”
“သမီးေပါ့၊ သမီးကိုပိုခ်စ္တာေပါ့”
“ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္… ဒါမွ သမီးရဲ့ဦးဦး”
ဆိုၿပီး သမီးကက်ေနာ့္လည္ပင္း သိုင္းဖက္ၿပီး ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ေမႊးေမႊးေပးျပပါေရာ၊ သမီးက ဒီလိုဘဲ သူ႔ကို ခ်စ္ေအာင္ အျမလဲုပ္တတ္တယ္။

“မနက္ျဖန္ သမီးေမေမ ျပန္လာေတာ့မွာ”
“ဟင္… ဒါဆို သမီးတို႔ အိမ္ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့”
“မျပန္ရေအာင္ သမီးေမေမကို ေျပာေပါ့”
“ဦးဦးေျပာေပး၊ ေမေမက ဦးဦးေျပာရင္ နားေထာင္မွာ”
“ဦးဦးက ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ”
“မျပန္နဲ႔ေတာ့၊ ဒီမွာပဲ ေနေတာ့လို႔ ေျပာလိုက္ေပါ့၊ လယြ္လယြ္ေလး၊ ဦးဦးက တစခ္ ါမွ
ေမေမ့ကို ေနဖို႔မေျပာတာ ေမေမက ျပန္တာေပါ့”
“သမီးကို ေျပာတာပဲ”
“ေမေမ့ကိုမွ မေျပာတဲ့ဟာ၊ သမီးက ေမေမ့ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ဦးဦးကမွ ေမေမ့ကို ေနဖို႔ မေျပာတာတဲ့ ေမေမက ေနလို႔ဘယ္ျဖစ္မလတဲ” ့ဲ

ဟုတ္သားဘ၊ဲ ငါတစ္ခါမွ မိဗ်ိဳင္းကို ဒီမွာေနဖို႔ မေျပာဖူး၊ သမီးကေတာ့ သူ႔ကို ေနပါလို႔ မေျပာလိ့ု မေနတာတဲ့၊ ဟုတ္မယ္၊ သူ႔ကို မေခၚဘဲ သူဘယ္လိုေနမလ၊ဲ ငါေခၚရမွာေပါ့၊ ေျပာလိုက္မယ္၊ ဒီမွာပဲေနေတာ့လို႔၊ သမီးလဲ ငါ့ဘက္ကရွိတာဘဲ၊ ငါေျပာရင္ သမီးကလဲ သူ႔အေမကို မျပန္ဖိ့ု ကူေျပာမွာေပါ့၊ ေဟး… ေဟး… ေဟး… ေဟး… ေပ်ာ္လိုက္တာ။

အေပ်ာ္စိတ္နဲ႔ သမီးကို ေပြ႕ခ်ီလို႔ ပုခုန္းေပၚထမ္းၿပီး ခ်ာလပတ္ ရမ္းပစ္လိုက္လိုက္တယ္။ သမီးကလဲ ေပ်ာ္ၿပီး ေဟး… ေဟး… ေဟး… ေဟး… နဲ႔ ေအာ္လ့၊ို ေနာက္ အရွိန္လြန္ၿပီး အနားက ကုတင္ေပၚ လဲက်ၿပီး အေပ်ာ္စိတ္နဲ႔ သမီးကို အတင္းဖက္လိ့ု ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းျပစ္လိုက္တယ္၊ သမီးက တခစ္ခစ္ ရယ္ၿပီး က်ေနာ့္ကို အတင္း ျပန္ဖက္ထားတယ္၊ ေပ်ာ္လိုက္တာ မနက္ျဖန္ မိဗ်ိဳင္းေရာက္လာရင္ ဒီမွာပဲေနေတာ့လိ့ု ေျပာၿပီး ခုလို တအား ဖက္နမ္းျပစ္လိုက္မယ္၊ ကဲ… ကဲ… ဒီလို ဒီလို တအား နမ္းျပစ္လိုက္မယ္၊ ငါဘာေကာင္လဲဆိုတာ မိဗ်ိဳင္း သိေအာင္ျပရမယ္၊ ခုမွ သမီးဆီက ရယ္သံပိုညံ သာြ းတယ္။
XXXXXXX

ဆယ့္ႏွစ္။

မနက္ကတည္းက မိဗ်ိဳင္းကို တေမၽွာ္ေမၽွာ္န႔၊ဲ ေန႔လယ္ေလာက္က်မွ ေရွ႕ေနႀကီးက ဖုန္း ဆက္လာတယ္၊ ခု လာေနၿပီတဲ့၊ ဒီေတာ့မွ ရင္ဘတ္ထကဲ အလုံးႀကီး ဘုတ္ကနဲ ေအာက္ကို ျပဳတ္က်သာြ းသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ သမီးကို သမီးေမေမ ျပန္လာၿပီ ေတာ္ၾကာေရာက္မယ္လို႔ သတင္းေကာင္း ပါးလိုက္ေတာ့ သမီးက ဝမ္းသာအားရ ေအာက္မွာ သာြ းႀကိဳရေအာင္လို႔ ေျပာတာနဲ႔ အင္း… အင္း… ခဏေန ေအာက္မွာ သာြ းေစာင့္တာေပါ့လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ခဏေနေတာ့ သမီးနဲ႔အတူ ေအာက္ဆင္းလာၿပီး ကားဝင္ေပါက္နား သာြ းေစာင့္ေနလိုက္ တယ္၊ သိပ္မေစာင့္လိုက္ရပါဘူး၊ ေရွ႕ေနႀကီးက က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ကားကို အထထဲ ိ မဝင္ေတာ့ပဲ အနားမွာ ရပ္ေပးတယ္၊ မိဗ်ိဳင္း ကားထကဲ ထကြ္လာေတာ့ သမီးက ေမေမ ေမေမ ဆိုၿပီး သူ႔အေမကို ေျပးဖက္တယ္၊ က်ေနာ္လဲ ေရွ႕ေနႀကီးနား သာြ းလို႔ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာမယ္အလုပ္ ေရွ႕ေနႀကီးက ဘယ္လိုလဲ
ေမာင္ေက်ာ္သက္ရဲ့ အိမ္ကေနေတာင္ ထိုင္မေစာင့္နိုင္ေတာ့ပါလားလို႔ ျပဳံးၿပီးေျပာေတာ့ က်ေနာ္က မလုံမလနဲ ဲ ့ သမီးက ေအာက္မွာ သြားေစာင့္မယ္လိ့ု လိုက္ပိ့ုတာပါလို႔ ဆိုရင္း ေရွ႕ေနႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္၊ ေရွ႕ေနႀကီးက ရပါတယ္ျပန္ေျပာရင္း က်ေနာ့္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လို႔၊ အင္း… ငါလဲဘာမွေတာ့ မေျပာခ်င္ဘူး၊ မင္းလဲ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဘ၊ဲ အသက္လဲ မငယ္ေတာ့ဘူး၊ မင္းဖာသာမင္း ဆင္ျခင္ ဆုံးျဖတ္ေပါ့ကြာလို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျပာရင္း မဝင္ေတာ့ဘူးကြ၊ ငါလဲ ႐ုံးမွာ ခ်ိန္းထားတာေလးေတြ ရွိေသးတယ္၊ စာရင္းေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း မင္းဆီ ပိ့ုလိုက္မယ္လိ့ု ဆိုၿပီး အားလုံးကို ႏႈတ္ဆက္လို႔ ကားေမာင္းထကြ္သာြ းတယ္။

သမီးက သူ႔အေမ ဘာျဖစ္တာကို မသိဘဲ အသံစာစာနဲ႔ ဦးဦးနဲ႔အတူေနခ့တဲ ့ဲ အေၾကာင္းေတြ စီကာပတ္ကုန္းနဲ႔ သူ႔အေမကို မွတ္မိသလို ျပန္ေျပာေနရဲ့၊ မိဗ်ိဳင္းက ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း က်ေနာ့္ကို ျပဳံး႐ုံျပဳံးျပၿပီး ဘာစကားမွမဆို၊ ျပဳံးတာေတာင္မွ အသက္မပါ၊ ၾကည့္ရတာ အခ်ဳပ္က်ထားတယ္ ဆိုေတာ့ အားငယ္ေနသလိုဘ၊ဲ သမီးက စကားကို တငြ ္တငြ ္ခ်ည္း ေျပာတာေတာင္ အရင္ကလို သမီးကိုေတာင္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မရွိ၊ ခဏေနေတာ့ သမီးကေတာင္ ရိပ္မိတယ္ ထင္ပါရဲ့၊ ေမေမ ေမေမ ဘာျဖစ္ေနတာလဲတဲ့။

အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ သမီးကို ေခၚၿပီး နားနားကပ္လို႔ သူ႔အေမ မၾကားေအာင္ သမီးေမေမကို ဒီမွာေနဖို႔ ဦးဦး ေျပာလိုက္ဦးမယ္၊ သမီး အိမ္ေရွ႕မွာ ခဏထိုင္ေန သိလားလို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ေတာ့ သမီးက သေဘာေပါက္ၿပီး ေခါင္းညမိ ့္လို႔ က်ေနာ့္နားနား ျပန္ကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး ျပန္ေျပာတယ္၊ ရေအာင္ေျပာေနာ္ ဦးဦး၊ သမီးမျပန္ခ်င္ဘူးတဲ့။ သမီးကို ေခါင္းျပန္ညမိ ့္ျပရင္း မိဗ်ိဳင္းကို လက္ဆလြဲ႕ ို အခန္းထဲ
ေခၚခ့တဲယ္။

“ညီမကို အကိုေျပာစရာရွိလို႔”

အကို႔စကားၾကားေတာ့ လန႔္သာြ းတယ္၊ ေစာေစာက သမီးကို တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ဘာေတမြ ွာလမဲ သိ၊ ငါ့ကိုမ်ား… ငါ့ကိုမ်ား…
“ညီမ အကို႔ဆီမွာဘဲ ေနေတာ့၊ မျပန္နဲ႔ေတာ့”
“ရွင္”

အကို႔ဆီက စကားၾကားရေတာ့ အံ့ၾသသာြ းတယ္၊ ထင္တာနဲ႔ တျခားစီျဖစ္ေနတာကိုး၊ အကို အကို အကို႔ကိုၾကည့္ရတာ တကယ္ေျပာေနပုံပဲ။

“ဟုတ္တယ္ မျပန္နဲ႔ေတာ့၊ သမီးကိုလဲေျပာၿပီးၿပီ၊ သမီးကလဲ ေနမယ္တဲ့”

အကိုကလဲ ဘယ္လိုေနလို႔ ေကာင္းပါ့မလ၊ဲ ဘာမွလဲ မေတာ္တဲ့ဟာကို၊ သူျဖစ္ခ်င္တာဘဲ သူေျပာေနတာဘဲ၊ ေခါင္းက အလိုလို ငုံ႔သာြ းၿပီး မ်က္စိက အလိုအေလၽွာက္ စားပြဲေပၚက စာရြက္ကို သာြ းေတြ႕တယ္၊ ေဟာ… ဒီမွာ အကိုေရးထားတာေတြ ထင္တယ္၊ ဟယ္ ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ဆိုပါလား၊ ငါ့ကို လက္ထပ္မယ္တဲ့။

“အကို ဒါ… ဒါ… အကို တကယ္လား” စာရြက္ကိုကိုင္ၿပီး အကို႔ကို ျပေတာ့ အကိုက ရွက္သလို ေခါင္းႀကီးငုံ႔လို႔၊ အမေလး သူကပဲ ရွက္ေနေသးတယ္၊ ေစာေစာကေတာ့ လူကို မျပန္နဲ႔ေတာ့ေလး ဘာေလးနဲ႔ေျပာၿပီး။

“အကို႔ ေျပာဆို” စိတ္မရွည္သလို ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေမးလိုက္မွ…
“အင္း… အကို အကို… ညီမ ကို…”
“ဟီး… ဟီး… ဟီး… ဟီး… ဟင့္… ဟင့္… ဟင့္… ဟင့္…”
အင္း… တစ္လုံးနဲ႔တင္ ငိုခ်င္စိတ္က ဘယ္လိုမွ ထိမ္းလိ့ုမရေတာ့၊ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးအုပ္ၿပီး ငိုခ်မိတယ္၊ အကို႔စကားကိုလဲ ဆုံးေအာင္ မၾကားေတာ့၊ မိဗ်ိဳင္းေတာ္႐ုံ မငိုတတ္ပါဘူး၊ ျဖစ္ေလရာ ဘဝကို အံႀကိတ္ၿပီး ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့တာ၊ ခုေတာ့ ခုေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။ အကိုနဲ႔က်မွ စကားတစ္လုံးနဲ႔ မ်က္ရည္က်တာ။ ဝမ္းသာတဲ့ မ်က္ရည္ဆိုတာ ဒါဘဲေပါ့၊ စိတ္ထဲမွာ ဘဝအတကြ ္ တင္းထားသမၽွ အကို႔စကားတစ္လုံးနဲ႔ မ်က္ရည္အသြင္ေျပာင္းၿပီး အကုန္သြန္ထုတ္လိုက္တယ္၊ အကိုက နင္ျပန္ေတာ့လို႔
ေျပာရင္ေတာင္ မ်က္ရည္က က်မွာမဟုတ္။

ဘယ္ကေန ဘယ္လို အကို႔ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သာြ းတယ္မသိေတာ့၊ ငိုေနရင္း အကို႔ရင္ခြင္ထဲ ၿပိဳက်သာြ းတာလား၊ အကိုက ဆြဲဖက္လိုက္တာလား မသိေတာ့၊ တဟင့္ဟင့္ ရွိုက္ငိုေနရင္း သတိဝင္လာေတာ့မွ ကမန္းကတမ္း…
“အို႔… အကို မိဗ်ိဳင္း တစ္ကိုယ္လုံး နံေနတာ၊ ေရမခ်ိဳးတာ ၂ ရက္ေတာင္ရွိၿပီ၊ မနံဘူးလား သူမ်ားကို ဖက္ထားတာ”

ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကိုေတာင္ အကိုက သေဘာမေပါက္တာ ၾကည့္၊ သူ႔နဲ႔ အတူမေနမွာ
ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနတဲ့ပုံ။
“ေနမယ္ေနာ္ အကိုနဲ႔ဘဲ ေနမယ္ေနာ္ ညီမ”
“အင္း”

မိဗ်ိဳင္းဆီက အင္း… ဆိုတဲ့စကားကိုလဲ ၾကားေရာ အကိုက ဝမ္းသာလြန္းလိ့ု ထင္ပါရဲ့ မိဗ်ိဳင္းကို အတင္းဖက္ၿပီး ရင္ကိုေကာ့လိုက္ေတာ့ မိဗ်ိဳင္း ေျခဖ်ားက ၾကမ္းျပင္နဲ႔ေတာင္ လတြ္သာြ းတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးနဲ႔ မိဗ်ိဳင္း ပါးကို အတင္းလာထိုးပါေရာ။ ပါးစပ္ကလဲ ဟီး… ဟီး… နဲ႔။

“အိုး… အကို႔ မိဗ်ိဳင္း တကိုယ္လုံး နံေနပါတယ္ဆို၊ လႊတ္အုံးေလ အကိုကလဲ”
ေျပာခါမွ ပိုဆိုးတယ္၊ ဒီေတာ့ နမ္းနမ္း ႀကိဳက္သေလာက္ နမ္းေပါ့၊ မေျပာေတာ့၊ အရွိန္နည္းနည္း က်ေတာ့မွ…
“ေနအုံးေနာ္ အကို၊ မိဗ်ိဳင္းတစ္ကိုယ္လုံး ညစ္ပတ္ေနတာ၊ ေရခ်ိဳးအုံးမယ္၊ လႊတ္အုံးေလ အကိုေနာ္ ေနာ္”

ဒီေတာ့မွ အကိုက မိဗ်ိဳင္းကို လႊတ္ၿပီး သမီးေရ သမီးလို႔ လွမ္းေခၚေတာ့ သမီးက အျပင္က ေျပးဝင္လာတယ္၊ သမီးကို ေကာက္ေပြ႕လိုက္လို႔… “ေဟး… သမီးေမေမက ဒီမွာပဲ ေနေတာ့မယ္တဲ့” ဝမ္းသာအားရေျပာပါေရာ…
“ဟုတ္လား ေမေမ ဟုတ္လား၊ ဒီမွာပဲ ေနေတာ့မယ္ဟုတ္လား”

လွမ္းေမးတဲ့ သမီးကို ျပန္မေျဖဘဲ ၂ ေယာက္စလုံးကို ေနာက္က လက္နဲ႔ တြန္းထုတ္ရင္း…
“သာြ း… သြား… အိမ္ေရွ႕မွာ သာြ းေနၾက၊ ေမေမ ေရခ်ိဳးအုံးမယ္” ဆိုလို႔ အိမ္ေရွ႕ထိ အကို႔ေနာက္ေက်ာကို တြန္းပို႔လိုက္တယ္။

“ဦးဦး ဦးဦး ေမေမက တကယ္ေနမယ္ ေျပာတာလား”
“အင္းေပါ့ သမီးရဲ့” အေပ်ာ္ကို ထိမ္းလ့မို ရ၊ ေပြ႕ထားတဲ့ သမီးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းပစ္လိုက္တယ္၊ ထုံးစံအတိုင္း သမီးက က်ေနာ္နမ္းရင္ ရယ္ၿပီ။

“ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္…”
XXXXXXX

ဆယ့္သုံး။

“ေမေမ… ေမေမ”
ေပါင္ေပၚထိုင္ရင္း တီဗီၾကည့္ေနတဲ့ သမီးက သူ႔အေမ ေရခ်ိဳးၿပီး ထကြ္လာတာျမင္ေတာ့ ေမေမ ေမေမနဲ႔ လွမ္းေခၚတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းက က်ေနာ့္အနား ကပ္ထိုင္လိုက္တယ္၊ အရင္ကဆို ခုလို ပူးပူးကပ္ကပ္ တစ္ခါမွ မိဗ်ိဳင္းမေန၊ ခုေတာ့ ေသခ်ာၿပီေပါ့၊ မိဗ်ိဳင္းဆီက ေမႊးႀကိဳင္တဲ့ အနံ့တစ္ခုခု ရလိုက္သလိုပဲ၊ ဟား… ေမႊးလိုက္တာ။

“ေမေမ ေမေမ သမီးတို႔ ဒီမွာဘဲေနေတာ့မယ္ ဟုတ္လား”
“သမီး ဦးဦးက ေမေမေရာ သမီးေရာ ဒီမွာပဲ ေနရေတာ့မွာတဲ့”
“ေကာင္းတာေပါ့ ေမေမရ၊ ဒီမွာဆို ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ၊ တီဗီနဲ႔ ေမြ႕ယာနဲ႔၊ တိုက္န႔၊ဲ ဇိမ္ပဲဟာကို”
“အမယ္ သမီးက ဦးဦးကို ခ်စ္လို႔ မဟုတ္ဘူးေပါ့၊ ဇိမ္နဲ႔ ေနခ်င္လို႔ ဒီမွာေနတာေပါ့ ဟုတ္လား”
“ခ်စ္တာေပါ့ ေမေမကလ၊ဲ ဦးဦးကို ခ်စ္တာလဲ ပါတာေပါ့၊ မခ်စ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ ဇိမ္နဲ႔ေနရေနရ၊ ဦးဦးအိမ္မွာ မေနပါဘူး”
“လူလည္မေလး”
“ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္… ေမေမကေရာ ဦးဦးကို မခ်စ္ဘူးလား”
“သမီး ဦးဦးက ေမေမ့ကို ခ်စ္ရဲ့လားလို႔ အရင္ေမးပါအုံး”
“ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္၊ ဦးဦးက သမီးကို ေျပာၿပီးၿပီ၊ ေမေမ့ကိုလဲ ခ်စ္တယ္တဲ့၊ ေနာ္… ဦးဦး၊
ေျပာလိုက္ေလ ေမေမ့ကို ခ်စ္တယ္လို႔”
“အကိုေနာ္ ကေလးကို ဘယ္တုန္းက ေလၽွာက္ေျပာထားတာလဲ”
“မေန႔ေျပာတာ ေမေမ၊ ေျပာလိုက္ေလ ဦးဦးကလဲ ေမေမ့ကို ခ်စ္တယ္လို႔၊ မေန႔က သမီးကို
ေျပာသလိုေလ” က်ေနာ္က ဘာမွမေျပာဘဲ ျပဳံးပဲျပဳံးေနေတာ့၊ သမီးက ေျပာလိုက္ေလ ေျပာလိုက္ေလနဲ႔ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာခိုင္းေနေတာ့…
“အင္းပါ သမီးကလဲ သမီးေမေမ့ကို ဒီလို နားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္မယ္” ေျပာေျပာဆိုဆို မိဗ်ိဳင္းပုခုံးကို လွမ္းဖက္လို႔ နားနားကပ္ၿပီး ညီမကို အကိုခ်စ္တယ္လိ့ု တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္၊ မိဗ်ိဳင္းက ရယ္ရင္း… “အကိုကလဲ တစ္ခါတည္း ခုထိရွက္တုန္း” လို႔ ခပ္တိုးတိုးေျပာရင္း က်ေနာ့္နားနား ျပန္ကပ္လို႔ တိုးတိုးေလး ျပန္ေျပာတယ္။
“မိဗ်ိဳင္းလဲ အကို႔ကို တကယ္ခ်စ္ပါတယ္ အကိုရယ္”
“သမီးလဲ မၾကားဘူး၊ မသိဘူး… မသိဘူး… သမီးၾကားေအာင္ေျပာ”
“သမီးကလဲ လူႀကီးဆိုတာခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း တိုးတိုးေလးေဘဲ ျပာရတယ္ သမီးရဲ့၊ ေနာ္ အကို”
“အင္း…”
ကဲ… ၾကည့္ မိဗ်ိဳင္း တတ္ပုံမ်ား။
“ဒါဆို သမီးလူႀကီးျဖစ္မွ ဦးဦးကို ဒီလို ဒီလို တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္မယ္”
သမီးက သူ႔အေမ လုပ္သလို နားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာသလို လုပ္ျပတယ္၊ အိုး… ရယ္သံေတမြ ်ား တစ္ခန္းလုံး ညံလို႔။ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ။
XXXXXXX

အပိုင္း ၂။

ဆယ့္ေလး။

႐ုတ္ကနဲ နိုးလာေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနတာက သမီး၊ မ်က္စိက ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ေပမဲ့ အထိအေတြ႕က သမီးမွန္း ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္တယ္၊ သမီးလက္က က်ေနာ့္ေပါင္ၾကားထဲက ဟာကို ဆုတ္ထားတာကိုး၊ မိဗ်ိဳင္းဆို ဒီလို မကိုင္ထားတတ္၊ သူက ဖက္ပဲဖက္ထားတတ္တာ၊ သမီးကေတာ့ အိပ္ရင္လူကို ကိုင္ထားတတ္တာ ငယ္ငယ္ေလးထကဲ သူ႔အက်င့္၊ သူအေမနဲ႔့ အိပ္ရင္လဲ သူ႔အေမကို ကိုင္ၿပီး အိပ္ေနက်၊ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေနရာရာကို ကိုင္ထားရမွ အိပ္တတ္တာ၊ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ဆိုၿပီး သူလက္ကလတြ႕ ္ေအာင္ ဆြဲထုတ္လိုက္ရင္ေတာင္ လတြ္လွ ခဏေပါ့၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္း တန္းလန္း သူအလိုလို႔ လက္က ဟိုစမ္း ဒီစမ္းနဲ ့ ေလၽွာက္စမ္းရင္း လွမ္းကိုင္မိမွ ျပန္ၿငိမ္သာြ းတတ္တာ၊ သမီးငယ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္နဲ႔ မိဗ်ိဳင္း သမီးအိပ္ေပ်ာ္ရင္ သူလက္က့ လြတ္ေအာင္လုပ္လိုက္၊ သူက အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္း တန္းလန္း ဟိုစမ္းဒီစမ္း လိုက္စမ္းရင္ အမိခံလိုက္နဲ႔ ကစားေနက်။

အတူတူကလဲ မအိပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ လက္ထပ္ေတာ့ သမီးက တစ္ေယာက္တည္း မအိပ္၊ အခန္းလြတ္မွာ သူ႔ကို တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ဖို႔ေျပာေတာ့ အတင္းေခါင္းခါရင္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သူ႔ကို တစ္ေယာက္တည္း ပစ္ထားေတာ့မလားဆိုၿပီး ေၾကာက္လန႔္ ေနတဲ့ သမီးကို က်ေနာ္ကပဲ အားလုံးအတူတူ အိပ္ၾကတာေပါ့လိ့ု ခပ္လယြ္လယြ ္ ေျပာၿပီး သုံးေယာက္သား တစ္ကုတင္ထဲ အတူတူ အိပ္လာခဲ့တာ ခုထိ ႏွစ္ေပါင္းမနည္း။ မေျပာလိ့ုလဲ မျဖစ္ဘူးေလ၊ သူတို႔သားအမိက ေျပးၾကည့္ ဒီ ၂ ေယာက္တည္းရွိတာ၊ ေမြး ကတည္းက အတူတူ အိပ္ခဲ့တဲ့ သားအမိ၊ က်ေနာ့္ေၾကာင့္ သူ႔အေမနဲ႔ ခရြဲ တယ္လို႔ သမီးစိတ္ထဲ ျမင္သာြ းမွာလဲ စိုးတာကိုး၊ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ခပ္လယြ္လယြပဲ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခဲ့တာ၊ မိဗ်ိဳင္းေရာ သမီးပါ ၃ ေယာက္ အတူတူ အိပ္မယ္ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာလိုက္ၾကတာ၊ အင္းေလ သူလဲ သိမွာေပါ့၊ ဘယ္ေယာက္်ားက သူ႔မိန္းမနဲ႔ အတူအိပ္တာ အနားမွာ တျခားသူ ဘယ္ရွိခ်င္မွာလဲ ဆိုတာကို၊ သူကိုယ္ခ်င္းစာမိမွာေပါ့၊ ခြင့္ျပဳတဲ့ က်ေနာ့္ကိုေတာင္ သူေက်းဇူးတင္လို႔ မဆုံး။ သူ႔သမီး အနားမွာ လာအိပ္လိ့ု သူ႔အခ်စ္ မေပါ့ပါဘူး ဆိုၿပီး သက္ေသျပေနတာမ်ား ခုအခ်ိန္ထိ။

အဲဒီတုန္းက မိဗ်ိဳင္းကို လက္ထပ္တာ မိဗ်ိဳင္းကို မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံနိုင္လ့၊ို မိဗ်ိဳင္းအနားမွာ ရွိေနတာကိုဘဲ စိတ္ခ်မ္းသာလို႔၊ မိဗ်ိဳင္းတင္မက သမီးကပို ါ အနားမွာပဲ ရွိေစခ်င္တာ၊ အဲဒါကိုပဲ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ၿပီးျပည့္စုံၿပီ ထင္ခ့တဲာ၊ မိဗ်ိဳင္း ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလးကို တအားရွိုက္ေမႊးရတာကိုဘဲ ၾကည္ႏူးခဲ့တာ၊ အဲဒီေနာက္ကြယ္က ဒီထက္ နက္နတဲ ့ဲ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ အရသာ ဘယ္သိမလ၊ဲ မိန္းမဆိုတာ က်ေနာ့္ အတကြ ္ ဒါပထမကိုး၊ တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕ မိဗ်ိဳင္းအနားမွာ လာအိပ္မွ မိဗ်ိဳင္းမွာ ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလးထက္ ေကာင္းတာ အမ်ားႀကီးရွိမွန္း သိရတာ။ မိဗ်ိဳင္းေၾကာင့္ က်ေနာ့္မွာ အဆုံးမရွိတဲ့ ေခ်ာက္ထဲ ျပဳတ္က်ရတာ ခဏခဏ။

မွတ္မိေသးတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ စအိပ္တဲ့ေန႔က၊ ၃ ေယာက္ အတူတူ အိပ္မယ္ဆိုေတာ့ သမီးက အလယ္က အိပ္မယ္ လုပ္ပါေရာ၊ ဒါကို မိဗ်ိဳင္းက ဟင္အင္း… မရဘူး ေမေမက အလယ္က အိပ္မယ္ဆိုၿပီး သမီးနဲ႔ ေနရာလုတမ္း ကစားပါေရာ၊ သူတိ့ု သားအမိ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေက်ာ္ခြလို႔ လုံးလားေထြး လား တခစ္ခစ္နဲ႔ အနိုင္မခံ အရႈံးမေပး အလယ္ေနရာ ဦးတမ္း ကစားတာကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္မွာ ေပ်ာ္လိ့ုမဆုံး၊ ေနာက္ဆုံး မိဗ်ိဳင္းက က်ေနာ့္ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဆြဲၿပီး သူ႔အေပၚက ေက်ာ္ခိုင္းၿပီး အလယ္ကို လွိမ့္ခ်လိ့ု ကဲ… သမီးဦးဦးက အလယ္ကအိပ္ဆိုၿပီး အဆုံးအျဖတ္ေပးမွ သမီးကလဲ အင္း… အင္း ဦးဦးအလယ္ကအိပ္၊ သမီးက ဒီလို ဦးဦး လက္ကို ကိုင္ၿပီးအိပ္မယ္ ေျပာေတာ့၊ မိဗ်ိဳင္းကလဲ အားက်မခံ၊ ေမေမလဲ သမီးဦးဦးကို ဒီလိုႀကီး ဖက္အိပ္မယဆ္ိုၿပီး သမီးဖက္လွည့္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ေနာက္ေက်ာကေန လာဖက္ေတာ့တာပါဘဲ။

ေနာက္ေတာ့မွ ေအာ္… ဒီလိုပါလားဆိုၿပီးသိတာ၊ မိန္းမဆိုတာ ဒီလိုေတြလဲ လုပ္လိ့ုရမွန္း၊ အစကေတာ့ ဘယ္သိမလ၊ဲ တခါမွမွ မၾကဳံဘူးတာ၊ အဲဒီေန႔က သမီးကလဲ ေတာ္႐ုံမအိပ္၊ စကားေတြ ေပါေနလိုက္တာ၊ အတူေနရၿပီဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာေပါ့၊ အားလုံးကလဲ ေပ်ာ္ေနတာကိုး၊ မိဗ်ိဳင္းက အေနာက္ကေန က်ေနာ့္ဖက္ၿပီး ဟိုပြတ္ဒီပြတ္လာပြတ္ေနတာ၊ စိတ္ထကဲ ယားလိုက္တာ၊ တစ္ခါမွ ဒီလို မျဖစ္ဖူးဘူး၊ ၿပီးေတာ့ သမီး မကိုင္ထားလိ့ု အားေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္ကို အတင္းၾဆဲြပီး ေနာက္ျပန္ သူ႔ကို လာဖက္ခိုင္းတာ၊ ေနာက္ျပန္ဆိုေတာ့ လက္က ေက်ာကို ဘယ္ဖက္မိမလ၊ဲ မိဗ်ိဳင္း ဖင္တုန္းႀကီးကိုေပါ့၊ ခုမွ မိန္းမတင္ပါး ဘယ္လိုဆိုတာ သိေတာ့တယ္၊ အမယ္… မိဗ်ိဳင္း အလိုက္သိတတ္ပုံ၊ ေျပာဖို႔ကို မလိုဘူး၊ သူ႔ထမီကို ေျဖၿပီးေအာက္ေလၽွာ့ခ်ေပးေတာ့ လက္က အသားကိ တိုက္ရိုက္ႀကီး ထိတာေပါ့၊ ကိုင္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊ မိန္းမအသားမ်ား တယ္ၿပီး ထိရကိုင္ရ တယ္အရသာရွိတာပဲ၊ ရင္ထကဲလဲ တစ္မ်ိဳးဘဲ၊ ပူသလိုလို၊ ေရငတ္သလိုလို
ေအးကနဲ ေႏြးကနဲ။၊

ေနာက္ေတာ့ မိဗ်ိဳင္း လက္က က်ေနာ့္အက်ႌထဲ တိုးဝင္လာၿပီး ဗိုက္သားေတြ ရင္ဘတ္ေတြကို လာပတြကစားေနတာ၊္ ခံလိ့ု ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေကာင္းလႏြ ္းလို႔ စိတ္ထကဲ အားမရဘဲ သူ႔တင္ပါးႀကီးကို ဆြဲဖ်စ္ညႇစ္ပစ္လိုက္တယ္၊ မိဗ်ိဳင္းလား ဘာမွမေျပာဘူး၊ အိ… အိ… နဲ႔ တိုးတိုးေလး ပါးစပ္ကေတာ့ အသံထကြ္သား၊ နာလို႔ေနမွာေပါ့၊ နာေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ေတာ့ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ စိတ္က ဘယ္လိုမွ,မွ မေနနိုင္ေတာ့တဲ့ဟာ၊ ညႇစ္ခ်င္လာတာကိုး၊ ခဏၾကာေတာ့ သမီးဆီကလဲ ဘာသံမွ မထကြ္လာေတာ့ဘူး၊ အိပ္ေပ်ာ္ၿပီ ထင္တာဘဲ၊ အိပ္ေပ်ာ္မွာေပါ့၊ ဘယ္သူကမွ သမီးကို စကားျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ လက္က ကိုယ္စီ အလုပ္ရႈပ္ေနတာကိုး၊ စကားေျပာတ့ဆဲီကို မေရာက္ေတာ့ဘူး၊ မိဗ်ိဳင္းစိတ္ထဲမွာလဲ ငါ့လိုပလဲား မသိဘူး၊ ၿပီးေတာ့ မိဗ်ိဳင္းလက္က လုံခ်ည္ေအာက္ထဲ ေရာက္လာၿပီး ေပါင္ၾကားထဲက ဟာကို လာကိုင္တာ၊ အမေလး တစ္ခါတည္း တႏြ ့္တႏြ ့္လူးသာြ းတာ၊ မိဗ်ိဳင္းကိုင္တာက ဘယ္လိုႀကီးမွန္းလဲ မသိဘူး၊ လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ပဲ ကိုင္တာလား လက္တစ္ခုလုံးနဲ႔ဘဲ ဆုတ္ကိုင္တာလား ေခဲြ တာင္ မခြဲတတ္ေတာ့ဘူး၊ လူက တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသလိုလို၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ေနာက္ျပန္ ဖက္ထားတဲ့ လက္ကို လာဆြဲၿပီး သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ထိုးထည့္လိ့ု လာညႇပ္ထားတာ၊ ေႏြးေန တာဘ၊ဲ ေပါင္ ၂ လုံး ၾကားထဲ လာညႇပ္တာမွ မဟုတ္တာ၊ အရင္းမွာညႇပ္ထားတာဆိုေတာ့ သူ႔ဟာနဲ႔ ထိၿပီး ေႏြး ေနတာ။

မၾကာပါဘူး၊ မိဗ်ိဳင္း ကိုငက္စားရင္း လူက ေခ်ာက္ထဲက်ေတာ့တာပါပ၊ဲ တကယ္ေခ်ာက္ထဲ က်တာေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလ၊ဲ တခါတည္း အသည္းထကဲ ေအးၿပီး ေမာသာြ းတာ၊ တစ္ခါမွ
ဒီလို မျဖစ္ဖူးဘူး၊ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ က်မွပဲ အဲလိုျဖစ္ေတာ့တယ္၊

“အကို ထေတာ့ေလ၊ အလုပ္မသြားရဘူးဆိုၿပီး ေနျမင့္ထိ အိပ္မေနန႔၊ဲ သမီးလဲ ဒီတိုင္းဘဲ အကို မထရင္ သူလဲ မထဘူး ေပအိပ္ေနတာ၊ ထ… ထ… သမီး ထေတာ့”

မိဗ်ိဳင္းဝင္လာၿပီး ႏွိုးေတာ့မွ ေတြး လက္စ အေတြး က အဆက္ျပတ္သာြ းတယ္၊ သူ႔အေမ ႏွိုးေတာ့မွ သမီး အင္း… အင္း… အဲ… အဲ… နဲ႔ ကိုင္ထားတာ လႊတ္လို႔ ရင္ခြင္ထဲ အတင္းတိုးၿပီး က်ေနာ့္ကို လာခထြားတယ္။

“အမယ္ အမယ္၊ ႏွိုးမွ လာၿပီး ၾကဲပေနတယ္၊ ကဲ… ကဲ…”

ခထြားလို႔ ညအိပ္ဝတ္တဲ့ ဂါဝန္က ခါးထိလန္ၿပီး ဖင္ေျပာင္ေနတဲ့ သမီးတင္ပါးကို မိဗ်ိဳင္းက မနာေအာင္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ရိုက္ရင္း…
“သာြ း ထေတာ့ ဇိမ္ယူမေနနဲ႔” ဆိုေတာ့မွ…
“အင္း ေမေမကလဲ၊ ဦးဦးေတာင္ မထေသးတဲ့ဟာကို၊ ဦးဦး အိပ္ဦးမယ္ေနာ္ အိပ္လို႔မဝေသးဘူး”
“ကဲ… ထေတာ့မယ္၊ သမီးလဲ ထေတာ့၊ ၿပီးေတာ့ အျပင္သာြ းမယ္၊ ညီမ မနက္စာ ဘာလုပ္ထားတာတုန္း”
“ေျပာပါဘူး၊ သိခ်င္ရင္ ျမန္ျမန္ထၾက၊ ဒီေန႔ စပယ္ရွယ္ လုပ္ထားတာေနာ္” XXXXXXX

ဆယ့္ငါး။

အင္း၊ သမီးေတာင္ အပ်ိဳျဖစ္ၿပီပဲ၊ မေန႔က ဓမၼတာ လာေတာ့ သမီးက လန႔္ေနတာ၊ ဒီအေၾကာင္း ေျပာျပရေသးတယ္၊ ေတာ္ေသးတယ္၊ သမီးက ငါရွိလို႔၊ ငါ့တုန္းကမ်ား၊ ဘယ္သူ႔မွ မေမးရပါဘူး၊ အလိုလိုသိတာ၊ သိမွာေပါ့၊ ငါကအေပါင္းအသင္းစုံတာကိုး၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္း အေမေတြျဖစ္ေနတာ အခ်င္းခ်င္းလက္တို႔ေျပာေနက်၊ ေယာက္က်ား အေၾကာင္းဆိုလဲ စပ္စုၾကတာ၊ ဒါေတကြတိုးတိုးေျပာေနက်၊ တခ်ိဳ႕ေတာင္ ရီးစားနဲ႔ ထေရြ န ၿပီ၊ ငါကေတာ့ရီးစားမထားပါဘူး၊ ထားစရာလဲ မလိုဘူးေလ၊ ကိုစိုးရွိတာကိုး၊ ငါမသိတာဆို ကိုစိုးကိုေမးလိုက္တာဘဲ၊ ကိုစိုးက အကုန္ သိတာ။

ကိုစိုးဆိုလို႔ ကိုစိုးတစ္ေယာက္ ခုဘယ္မ်ား ေရာက္ေနလမဲ သိဘူး၊ ငါ့ျမင္ရင္ ဘယ္မွတ္မိ ေတာ့မွာလဲ၊ ငါလဲ သူ႔ကို မွတ္မိခ်င္မွ မွတ္မိေတာ့မွာေပါ့၊ အဲဒီတုန္းက ကိုစိုးက ၃၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ေနမွာ၊ ခုဆို သူ ၅၀ ေက်ာ္ေရာေပါ့၊ လူ႔ေလာကႀကီးမွာ ရွိမွ ရွိေသးရဲ့လားေတာင္ မသိဘူး၊ သူမိန္းမ့ မမညြန႔္လဲ ခုဆို အဖာြ းႀကီး ျဖစ္ေရာေပါ့။

အဲဒီတုန္းက ငါက ၿမီးေကာင္ေပါက္၊ အတတ္ဆန္းခ်င္တာ၊ ကိုစိုးတိ့ု လင္မယားက ေဘးခန္းမွာေနတာေလ၊ ငါေနတဲ့ အိမ္က ၂ ခန္းတြဲ၊ အလယ္ကေန ကာၿပီး ဟိုဘက္ ဒီဘက္၊ ဟိုဘက္က ကိုစိုးတို႔ လင္မယား ငွားေနတာ၊ ငါတို႔က ဒီဘက္က ေနတာ၊ သူတို႔လင္မယားကေတာ့ ကေလးလဲ မရွိပါဘူး၊ ကိုစိုးက ကေလးခ်စ္တတ္တာ၊ ကေလးလဲ အရမ္းလိုခ်င္တာ၊ သူ႔မိန္းမကေတာ့ မလိုခ်င္ဘူး၊ ဘယ္လိုခ်င္မလဲ သူက သူ႔ငယ္ရည္းစားနဲ႔ ကိုစိုး ကယြ္ရာ ပလူးေနတာကိုး၊ ငါအဲဒီတုန္းက ကိုစိုးကို မေျပာခ်င္လို႔၊ မျမင္ခ်င္မွအဆုံး၊ တစ္ခါတည္း မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး၊ ျမင္တာေပါ့၊ သူ႔တိ့ုအိပ္ခန္းနဲ႔ ငါ့အိပ္ခန္းက နံရံတစ္ခ်ပ္ဘဲ ျခားတာ၊ ၿပီးေတာ့ အေပါက္နဲ႔၊ တကူးတက ေခ်ာင္းစရာေတာင္ မလိုဘူး၊ အိပ္ရင္း နံရံကို မ်က္ႏွာမူလိုက္တာနဲ႔ အေပါက္က ငါ့မ်က္စိနဲ႔ တန္းလ့၊ို ဒီေတာ့ မၾကည့္ဘဲ ေနလို႔ရမလား၊ တကယ္နံရံသာ မျခားလို႔ကေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ငါ ကာြ လွ ၃ ေပေပါ့၊ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုစိုး နံရံနားကပ္အိပ္ရင္ တစ္ေပေတာင္ မကာြ ဘူး။

ကိုစိုးကေတာ့ ဘယ္သိမလ၊ဲ ကိုစိုးအလုပ္က တစ္ခါတေလ ညဘက္ဆင္းရတာ၊ ပုံမွန္မရွိဘူး၊ ညဆင္းရင္ ေန႔နား၊ ေန႔ဆင္းရင္ ညနား၊ မမညြန႔္ကေတာ့ စာေရးမ၊ ပုံမွန္၊ ေန႔ပဲဆင္းတာ၊ အဲဒါ ကိုစိုး မရွိတဲ့ေန႔ဆို သူ႔ရည္းစားကို အိမ္ေခၚေတြ႕တာ၊ သူ႐ုံးက အေစာႀကီး ျပန္လာၿပီးေတြ႕တာ၊ ငါလဲေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ဆို အခ်ိန္ကိုက္၊ တစ္ခါတည္း အခန္းထဲမွာ လုပ္ေနလိုက္ၾကတာ၊ ဝကို မဝနိုင္ဘူး၊ မရြံ့မရွာ သူတိ့ုမို႔၊ ကိုစိုးနဲ႔က်ေတာ့ သူက ဒီလိုမဟုတ္ဘူး၊ ျပဳျပဳစုစုကို မရွိဘူး၊ ေသခ်ာမသိေပမဲ့ ျမင္ေနရတာ ကာြ မွန္းေတာ့ သိပါတယ္၊ ကိုစိုးက ဟိုလိုလုပ္ခ်င္ရင္ သူ႔အဝတ္ကိုေတာင္ အကုန္မခၽြတ္ ခ်င္ဘူး၊ ၿပီးတာ့လဲ ျမန္ျမန္လုပ္ ျမန္ျမန္လုပ္၊ ဟိုဟာလုပ္လဲ မခံခ်င္၊ ဒီဟာလုပ္လဲ မခံခ်င္၊၊ မလြဲသာမေရွာင္သာလိ့ု ခံေနရတဲ့ ပုံစံ။ အမေလး သူ႔ရည္းစားနဲ႔က် ျပဳစုလိုက္ရတာ၊ သူ႔ရည္းစားက လုပ္ခ်င္ ၂ ခါ မေျပာရဘူး၊ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီ၊ ဟိုကေတာ္ပါၿပီ ဆိုတာေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီလိုေလး လုပ္ပါဦး ဟိုလိုေလး လုပ္ပါဦးနဲ႔၊ လုပ္ပါဦး လုပ္ပါဦး၊ ေကာင္းလိုက္တာ ဆိုတာ ပါးစပ္က တတတြ္တတြ္၊ ဘာေတမြ ်ား ဒီေလာက္ ေကာင္းေန တာလဲ မသိဘူး၊ အတူတူပဲဟာကို၊ ကိုစိုးဟာလဲ သူ႔ရည္းစားလိုပဥဲ စၥာ။

အဲဒါေၾကာင့္ ကိုစိုးကို ငါသနားတာ၊ ငါဘယ္လိုေျပာမလဲ ငါနဲ႔မွ မဆိုင္တာ၊ ကိုစိုးကလဲ ငါ့ဆို ခ်စ္တယ္၊ သူအျပင္က ျပန္လာရင္ ခဏခဏ ငါ့ဖို႔ မုန႔္ ဝယ္ဝယ္လာတတ္တာ၊ ငါကလဲ ကိုစိုးနားဆို ကပ္ေနတာဘ၊ဲ သူ႔မိန္းမ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ေျပာပါတယ္၊ သူ႔မိန္းမရွိရင္ သာြ းကိုမသာြ းဘူး၊ သူတို႔ဟာ သူတို႔ဘာျဖစ္ျဖစ္၊ မသာြ းတာသာ မသာြ းတာ မေနနိုင္ဘူးဟ၊ ဒီေတာ့ ေခ်ာင္းၾကည့္ရတာေပါ့၊ ၾကည့္ေတာ့ ျမင္တယ္၊ ျမင္ေတာ့ သူ႔မိန္းမကို မုန္းတယ္၊ ငါသာ သူ႔မိန္းမေနရာမွာဆို ကိုစိုးကို သူ႔မိန္းမ မမညြန႔္ သူ႔ရည္းစားကို လုပ္ေပးတာထက္ သာေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္မွာ။

ေျပာသာေျပာတာပါ၊ အဲဒီတုန္းက ငါေသခ်ာဘာသိမွာတုန္း၊ ကိုစိုးကလဲ ငါ့ဆို ကေလးဘဲ ထင္တာ၊ ဒါေပမဲ့ ငါက ျမင္ေနက်ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ သိပါတယ္၊ ဘာမွန္းသာ ေသခ်ာမသိေသးတာ၊ ကိုစိုးကိုလဲ သနားတယ္၊ သူတစ္ခုခု လိုေနတာ သိေနသလိုဘ၊ဲ ငါလဲ အဲဒါကို သိခ်င္ေနတာ၊ ျမင္ေနပါမ်ားေတာ့ ထိခ်င္တဲ့သေဘာ၊ ထိခ်င္ေတာ့ ကိုစိး အနားကပ္ရင္ မသိမသာေလး ကိုစိုးကို ထိရတာေပါ့၊ ထိတယ္ဆိုတာက ကိုစိုး ေပါင္ၾကားကဟာကို ထိတာေျပာတာ၊ တျခား ေနရာေတကြေတာ့ ထိေနက်ဆိုေတာ့ သိပ္မထူးဘူး၊ လက္နဲ႔ထိတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ လက္နဲ႔ဆို ကိုင္သလို ျဖစ္သာြ းမွာေပါ့၊ ငါ့ကိုယ္က တစ္ေနရာရာနဲ ့ အလ်င္းသင့္သလို မသိမသာ ထိလိုက္တာေပါ့၊ ဒါေတာင္ မေတာ္တဆ တစ္ခါထိၿပီးမွ သိတာ၊ အေနအထားေပၚ မူတည္ၿပီး သူ႔နားအတင္းကပ္ လိုက္ၿပီး ထိလိုက္တာေပါ့၊ ပထမေတာ့ ကိုစိုးက ဘယ္အထိခံမလ၊ဲ ထိလိုက္တိုင္း ခြာခြာလိုက္တာ၊ သူက မေတာ္တဆ ထိတယ္ ထင္လို႔ေနမွာ၊ ငါကလဲ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ရတာေပါ့၊ သူခြာလိုက္ေတာ့ အတင္းလိုက္ထိလိ့ု ရမလား၊ ငါက အဲဒီေလာက္ထိေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။

ၾကာေတာ့လဲ နည္းနည္း အထိခံလာတာေပါ့၊ သူလဲ မသိသလိုနဲ႔ အထိခံလာတာ၊ ငါ့ကိုလဲ အရင္ကထက္ ပိုခ်စ္လာသလိုပ၊ဲ ပိုၿပီး ေပြ႕လား ဖက္လားန႔၊ဲ ငါက သေဘာက်တာေပါ့၊ ကိုစိုး ဖက္ထားလို႔ကေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးကို ေနေပးလိုက္တာ၊ အတင္းေတာင္ တိုးကပ္ လိုက္ေသး၊ အဲဒိေတာ့ ပိုထိတာေပါ့၊ အဲ… အဲဒီမွာ ငါသိလာတာ၊ ထိၿပီး ခဏၾကာရင္ သူ႔ဟာ မာလာတယ္ ဆိုတာ၊ သူ႔ဟာ မာတတ္တယ္ ဆိုတာေတာ့ သိတာေပါ့၊ ခုငါထိလိ့ု မာတာဆိုတာ့ ငါ့ကို စိတ္ဝင္စားလို႔ေပါ့၊ ဒါေတာ့ ငါေသေသခ်ာခ်ာ သိေနၿပီ၊ သူတို႔စိတ္ပါလာရင္ အဲဒါႀကီး မာေထာင္လာတယ္ဆိုတာ၊ ျမင္ေနက်၊ သူမေျပာပါဘူး၊ ဘယ္ေျပာမလဲ ငါကိုဘာမွမသိဘူးလို႔ ထင္လို႔ေနမွာေပါ့၊၊ ငါကလဲ မေျပာပါဘူး၊ မသိခ်င္ေယာင္ပဲ ေဆာင္ေနတာေပါ့၊ မာေလ၊ မာေပါ့၊ မာေလ ပိုထိေကာင္းေလဘဲ၊ တင္းတင္းေလး၊ ငါ့စိတ္ထဲ ပိုေတာင္ႀကိဳက္ေသး။ ဒါေပမဲ့ ကိုစိုးက အရမ္းႀကီး မာလာၿပီဆို ငါ့ကို ခြာခြာလိုက္တာ၊ သူရွက္လို႔လား မသိဘူး။

ဘယ္ရမွာလဲ ငါက သူခြာလို႔ မရေအာင္ လုပ္ရတာေပါ့၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ လူႀကီးလိုေတာ့ ဘယ္သိမလ၊ဲ မမညြန႔္ဆို ဒါမ်ိဳး အင္မတန္ လုပ္တတ္တယ္၊ သူ႔ရည္းစားကို အခန္းထဲေရာက္ရင္ စိတ္ထလာေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္တာ၊ ငါကသူ႔လို သာြ းလုပ္လို႔မွ မရတာဆိုေတာ့ ငါ့စိတ္ကူးန႔ငဲ ါ ထင္ရာလုပ္တာေပါ့၊ အဲဒီတုန္းက ကိုစိုးန႔ကဲ နည္းနည္း ပိုရဲေနၿပီေလ၊ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မေျပာတာပရဲ ွိတာ၊ ထိတာျပဳတာက ပုံမွန္လိုျဖစ္ေနၿပီ၊ အဲဒီေန႔က ကိုစိုးေပါင္ေပၚ ငါတက္ထိုင္ၿပီး သူနဲ႔ ဂ်ာနယ္အတူ ဖတ္တာ၊ သူက အျပင္က ျပန္လာရင္ ဂ်ာနယ္အေဟာင္းေတြ ယူယူလာတတ္တယ္၊ အရင္ကေတာ့ သူဖတ္ၿပီးမွ ငါက ယူၿပီး ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ ၾကည့္တာ၊ အဲဒီေနကေတာ့့ ငါက ငါ့စိတ္ကူးန႔ငဲ ါ၊ ငါသူ႔အေပၚ တက္ထိုင္ရင္ေတာ့ သူခာြ လို႔ မရဘူး၊ အတင္းႀကီး မာလာလဲ သူအဲဒီအတိုင္းဘဲ ထားရမယ္ေပါ့၊ ငါ့ကို သူဘယ္လို တြန္းခ်မလဲ၊ သူလဲ ထေျပးလ့မို ရ၊ ငါက သူ႔အေပၚ ထိုင္ေနတကိုး။ ဒီစိတ္ကူးနဲ႔ သူ႔ေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္တာေပါ့။ အရင္ကလဲ ထိုင္ဖူးပါတယ္၊ ဒီလို စိတ္ကူးနဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။

ထိုင္ထိုင္ခ်င္းေတာ့ ဘယ္ထိမလဲ ေပါင္ေပၚထိုင္တာကိုး၊ ကိုစိုးနဲ႔ ဂ်ာနယ္ထကဲ မင္းသမီး ေတြအေၾကာင္းဟိုေျပာဒီေျပာ ေျပာရင္း၊ မသိမသာ ဟိုေရြ႕ဒီေရြ႕နဲ႔ အရင္းနားထိ ေရာက္ ေအာင္ တိုးရတယ္၊ မသိမသာေပါ့၊ လူက သူ႔ရင္ခြင္မွာ မွီမိတာေတာင္ မထိေသးဘူး၊ သူက ေပါင္ကို ေစ့ထားတာကိုး၊ ငါက ဖင္ကို ဟိုလႈပ္ ဒီလႈပ္နဲ႔ ေပါင္ၾကားထဲ အတင္းတိုးေတာ့မွ သူ႔ေပါင္က ကားသာြ းၿပီး ထိေတာ့တာေပါ့ ထိေအာင္ သူတမင္ ကားေပးတာလား မသိဘူး၊ ခဏေတာ့ ကိုစိုးက ၿငိမ္ေနေသးတယ္၊ ေနာက္ ဂ်ာနယ္ကို ငါ့ေရွ႕အသာခ်ၿပီး ငါ့ကို လာဖက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ငုံ႔ၿပီး ငါ့ဆံပင္ကို လာနမ္းတာ၊ အဲဒီမွာ သူ႔ဟာက စမာလာတာ၊ သူစိတ္ထလာတယ္ ေနမွာေပါ့၊ မာလာတာမွ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အရမ္းႀကီးကို မာလာတာ၊ ငါ့ေအာက္ကို အတင္းထိုးေနတာမွ ဒုတ္ေခ်ာင္း တုံးတုံးႀကီးနဲ႔ ထိုးေနသလို စူးေနတာ၊၊ အလဲို အရမ္းစူးေနေတာ့လဲ ခံလိ့ု မေကာင္းေတာ့ျပန္ဘူး၊ မာတာတာေလးကို ဖိထားမွ အရသာရွိတာ၊ ကိုစိုးကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ကိုစိုးက မ်က္စိမွိတ္ထားတာ၊ သူ႔စိတ္ကို သူထိန္းေနတာလား မသိဘူး။

ဒါနဲ႔ ငါလဲ ဘာရမလဲ ေအာက္က ေထာက္ၿပီး စူးေနတာကို လတြ္ေအာင္ ငါ့ဖင္ကို ေအာက္ နည္းနည္း ေလၽွာခ်လိုက္ေတာ့ လုံခ်ည္ေအာက္က ေထာင္တက္ေနတာ သိသိသာသာ ႀကီး၊ ငါလဲ အဒဲ ီေထာင္ေနတာႀကီးကို လက္နဲ႔ ဆုတ္ကိုင္လိုက္တာေပါ့၊ ကိုင္လဲ ကိုင္ၾကည့္ ခ်င္တာကိုး၊ စိတ္ထဲကေတာ့ ကိုစိုး ငါ့ကို ေအာ္ရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲဆိုၿပီး ခပ္လန႔္လန႔္၊ ကိုစိုးက ဟဲ့… ဟဲ့ မိဗ်ိဳင္း ဆိုၿပီး ေျပာေတာ့ေျပာတယ္၊ အရမ္းေတာ့ မေအာ္ဘူး၊ ငါကိုင္လိုက္တဲ့ လက္ကို သူလာကိုင္တာ၊ ၿပီးေတာ့ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ငါ့လက္ကို ကိုင္ထားတဲ့ သူ႔လက္ကို လႊတ္လိုက္တယ္၊ စိတ္ေလၽွာ့လိုက္တယ္ ထင္ပါရဲ့၊ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ငါ့ကို မၾကည့္ေတာ့ဘူး။

ငါလဲကိုင္ၿပီးၿပီးခ်င္း ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူး၊ ဒီတိုင္းႀကီး ဆုပ္ထားတာ လုံခ်ည္ေပၚက၊ အဲဒီ အရမ္းမာေနတာႀကီးက ေအာက္ကထိုးေနတာ ခံလို႔မေကာင္းေပမဲ့ ဒီလိုဆပု ္ထားတာ ၾကေတာ့ ကိုင္လို႔ေကာင္းသား၊ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းလဲ မသိဘူး၊ ကိုစိုးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွလဲမေျပာဘူး၊ မ်က္စိႀကီးမွိတ္ၿပီး ဒီအတိုင္းေနတာဆိုေတာ့ ငါလဲ အတင့္ရဲလာတာ ေပါ့၊ တစ္ခါတစခ္ ါ ကိုစိုး အခန္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲရွိတုန္း သူဖာသာသူလုပ္သလို ငါလုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ စဥ္းစားမိၿပီး ငါ့လက္ကို သူ႔လုံခ်ည္ထဲ ခါးဝတ္ခ်ည္ထားတဲ့ ေနရာကေန ထိုးထည့္လိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အတင္းဆုတ္ၿပီး သူလုပ္သလို အေပၚေအာက္ ပြတ္ေပးလိုက္တာေပါ့။ ဟဲ့.. ဟဲ့ ဆိုၿပီး ကိုစိုး ငါ့လက္ကို လာကိုင္တယ္၊ သူ႔လုံခ်ည္ေပၚကေန ကိုင္တာ၊ ငါ့လက္က သူလုံခ်ည္ထဲမွာ၊့ အတင္းေတာ့ ဆမြဲ ဖယ္ဘူး၊ သူလာကိုင္ေတာ့ ငါဆက္မလုပ္ဘဲ ရပ္လိုက္တာေပါ့၊ သိပ္မၾကာဘူး ျပန္လႊတ္ၿပီး ေစာေစာကလိုဘဲ ျပန္ေနေနတယ္၊ ဒီေတာ့ ငါလဲ ဆက္လုပ္တာေပါ့၊ ခဏေနေတာ့ ကိုစိုးဆီက တဟင္းဟင္းနဲ႔ အသံထကြ္လာတယ္။ လက္ကလႈပ္ေနေတာ့ သူ႔လုံခ်ည္လဲ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေျပၿပီး ေအာက္ကို ေလၽွာက်တာ သူ႔ဟာႀကီး အကုန္ေပၚေရာ။

အဲဒီေတာ့မွာ ျမင္ရတာ အသယဲားစရာ၊ ေခ်ာင္းၾကည့္တုန္းကေတာ့ ျမင္ဘူးတာေပါ့၊ ဒီေလာက္ အသမဲ ယားပါဘူး၊ ခု ငါ့လက္ထဲ ကိုင္ထားမွ ၾကည့္ရတာ အသယဲားတာ၊ မေနနိုင္ဘူး၊ အတင္းဆုပ္ၿပီး အထက္ေအာက္ သကြ္သကြ္ေလး ရႊြတ္ကနဲ ရႊတ္ကနဲ ေနေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တယ္၊ ငါ့လက္က ေသးေတာ့ အတင္းဆုပ္လဲ သူဟာျ့ ကီးကို အျပည့္မဆုပ္မိဘူး ဒါေတာင္ မိသေလာက္ဆုပ္ထားတဲ့ ငါ့လက္ကို အတင္းတိုးၿပီး သူ႔ဟာႀကီး ဗ်စ္ကနဲ ဗ်စ္ကနဲ အထက္ေအာက္ ေျပးေနတာ ငါ့စိတ္ထဲ ေနလို႔ အရမ္းေကာင္းတာဘ၊ဲ ဘာျဖစ္လို႔မွန္းကို မသိဘူး၊ အဲဒါ ထုတာတ့။ဲ အဲဒါက ေနာက္မွ ကိုစိုးေျပာလို႔ သိတာ၊ ထုေနသလိုလိုျဖစ္ေနမို႔ ထုတာလိ့ု ေခၚတာျဖစ္မွာ၊ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ထုတယ္လို႔ေခၚမွန္း မသိေသးပါဘူး၊ သူ႔ဖာသာ တစခ္ ါတေလ သူလုပ္သလို ျပန္လုပ္ေပးတာ၊ ငါသိတာေပါ့ အဲလိုလုပ္တာေကာင္းလိ့ု သူလုပ္ကစားတယ္ဆိုတာ၊ ကိုစိုးကေတာ့ သူလုံခ်ည္ ေျပၿပီး သူ႔ဟာႀကီး ေပၚေနတာ သူ႔ဟာသူေတာင္ သိရဲ့လား မသိဘူး၊ မ်က္စိကို မွိတ္ၿပီး ခုံမွာ ေၾကာမွီလို႔ ဟင္း… ဟင္း… န႔၊ဲ ငါကေတာ့ ဘယ္ရမလဲ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းကို ၾကည့္ေနတာ၊ ၾကည့္လို႔ကလဲ ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေခ်ာင္းၾကည့္ တုန္းကဒီလို ကကြ္ကကြ္ကငြ ္းကငြ ္း မျမင္ဖူး၊ အေၾကာႀကီးေတမြ ်ား ေထာင္ေန တာ တင္းကားေနတာဘဲ၊ ထိပ္ကေခါင္းႀကီးနဲ႔ အရစ္ႀကီးကလဲ ႀကီးလိုက္တာ ေၾကာက္စရာ ေတာင္ ေကာင္းတယ္၊ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေပမဲ့ မေၾကာက္ပါဘူး၊ မေၾကာက္တဲ့အျပင္ ကိုင္ထားတာကိုေတာင္ မလႊတ္ခ်င္ဘူး၊ ထုေနလို႔ အထက္ေအာက္ ေျပးေနတဲ့ အရွိန္ကို ေတာင္ မေလၽွာ့ခ်င္တာ၊ ဒီထက္ျမန္ေအာင္ပဲ လုပ္ေပးခ်င္တာ၊ နနဲ ေဲ လးၾကာေတာ့မွ အင္း… အင္း… အင္း… နဲ႔ ကမန္းကတန္း ငါ့လက္ကို လာကိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အရည္ေတြ ပန္းထကြ္တာဘ၊ဲ အျမင့္ႀကီးကို ပန္းတာ၊ ငါ့အက်ႌေတာင္ နည္းနည္းေပသာြ းေသးတယ္။ အရည္ေတကြ ျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းၾကည့္တုန္းကေတာ့ အဲဒါ ေသခ်ာမျမင္ဖူး၊ ခုမွ ေသခ်ာသိတာ၊ ငါ့လက္လဲ ရြႊဲလို႔။ ငါလဲ အဲဒီေတာ့မွာ လန႔္ၿပီး အိမ္ကို တန္းေျပးတာဘ။ဲ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ငါ့မွာေမာလ့၊ို ဟိုဖက္ခန္းနဲ႔ ဒီဖက္ခန္းေလး ေျပးတာကိုေတာင္။

ေနာက္တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေန အခြင့္အေရးရမွ ကိုစိုးဆီ မရတဲရလဲာေတြ႕ေတာ့ ကိုစိုးက ဒီအေၾကာင္း ဘာမွမေျပာဘူး၊ အရင္လိုပုံမွန္ပဲ စကားေျပာတယ္၊ သူနဲ႔ငါ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလပို ဲ၊ ငါလဲ ဘယ္လိုေျပာမလ၊ဲ သူလဲမေျပာေတာ့ ငါလဲ အရင္လပို ဲ ကပ္ၿပီး မသိမသာ ထိစမ္းၾကည့္တာေပါ့၊ ဒီေတာ့ သူ လိုလိုလားလား အထိခံတာ ငါသေဘာေပါက္ သာြ းတယ္၊ ဘယ္လိုသိလဲဆိုေတာ့ အလဲို ထိေတာ့ သူက နနဲ ဲ ပိုတိုးေပးတယ္၊ သူကိုထိေန တာ သိတဲ့အေၾကာင္းျပတာ၊ အရင္ကဆို သူသိေၾကာင္းမျပဘူး၊ မသိသလိုပဲေနတာ၊ အဲဒီမွာ ငါက သေဘာေပါက္သြားတာေပါ့၊ ဒါနဲ႔ ငါက ကိုစိုးကို အခန္းထဲ ဆြဲေခၚၿပီး သူ႔ကုတင္ေပၚမွာ ဟိုေန႔ကလို လုပ္ေပးတာေပါ့၊ စိမ္ေျပနေၿပ ကိုလုပ္ေပးလိုက္တာ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ စိတ္ပါလက္ပါ၊ တစ္ခါတည္း သူ႔လုံခ်ည္ကို ဂြင္းလုံးဆြဲခၽြတ္ၿပီး သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ထိုင္လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာကို ကိုင္လုပ္ေပးတာ၊ သူ႔ေျခေထာက္ တစ္ဖက္က ငါ့ေပါင္ေပၚတင္လ့၊ို တဖက္ကငါ့အေနာက္ကေန ကားလို႔၊ လက္ကို ၂ ဖက္စလုံး ေညာင္းေအာင္ကို လုပ္ေပးလိုက္တာ၊ ေအာက္က ဥေပ်ာ့ေပ်ာ့ႀကီးကိုေတာင္ ငါမခ်န္ ေတာ့ဘူး၊ တစ္တလြဲုံး ငါ့လက္ထမဲ ွာ၊ အဲဒါ မမညြန႔္ဆီက အတုခိုးထားတာ၊ ကိုစိုးက ဒီတခါေတာ့ တကယ့္ကို လိုလိုလားလားပဲ ခံတာ၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သေဘာက်လဆဲ ို တစခ္ ါတစ္ခါ ေကာ့ေကာ့သြားတာ၊ သူ႔ပါးစပ္က အသံပါထကြ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔အရည္ ေတြ တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ ပန္းထကြ္တာဘ၊ဲ ထူးေတာ့ ထူးဆန္းသား၊ အလဲိုအရည္ေတြ ပန္းထကြ ္ သာြ းၿပီဆို ငါလဲ အလိုလိုေမာၿပီး လုပ္ခ်င္စိတ္က ရပ္သာြ းတာ၊ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနလိ့ုလာ မသိဘူး၊ ဒီတခါေတာ့ ငါထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူး၊ ကိုစိုး ငါ့ကိုစိတ္မဆိုးမွန္း သိသာြ းျပပီ ဲဟာ၊ ေပေပြ နတာေတြ ကိုစိုးလုံခ်ည္နဲ႔ လိုက္သုတ္ေနလိုက္တယ္၊ မ်က္စိေရွ႕မွာ ကိုစိုးဟာႀကီးက တေျဖးေျဖး ေသးေသးသာြ းတာ၊ ခဏေနေတာ့ ကိုစိုးက ငါ့ကို ဒီအေၾကာင္း ေမးတယ္။

မိဗ်ိဳင္း နင္ဒါေတြ ဘယ္လိုသိတာလတဲ့၊ဲ ငါ အမွန္အတိုင္းဘဲ ေျပာလိုက္တာေပါ့၊ ကိုစိုးကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး သိတာလို႔၊ အဲဒီေတာ့ ကိုစိုးက အံ့ၾသသာြ းတယ္၊ ငါနဲ႔ မညြန႔္တို႔ လုပ္တာေရာ နင္ေတြ႕မွာေပါ့တဲ့၊ အင္း… လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ ကိုစိုးက အာ… ဒုကၡပါဘဲတဲ့။ အမေလး မေျပာခ်င္လို႔ မမညြန႔္နဲ႔ သူ႔ရီးစား လုပ္တာပါ ေတြ႕ဖူးတာ၊ ဘာညာ၊ ဘာညာေတြ၊ အို… သူမသိတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ၊ ငါ ကိုစိုးကို ျပဳစုမွာေပါ့လို႔ စဥ္းစားမိၿပီး မေျပာေတာ့တာ၊ အဲဒါနဲ႔ပဲ ကိုစိုးနဲ႔ ငါအရမ္းရင္းႏွီးၿပီး ငါမသိတာဆို ကိုစိုးကို ေမးတာဘ၊ဲ အကုန္ေမးတာ၊ ကိုစိုးကလဲ အကုန္ရွင္းျပတယ္၊ တစ္ခါတေလ ကိုစိုးက ငါ့ကို တစက္ိုယ္လုံး ခၽြတ္ခိုင္းၿပီး သူၾကည့္တယ္၊ သူအဲလိုၾကည့္တာ ငါႀကိဳက္တယ္၊ ကိုင္လဲကိုင္တယ္၊ တအားႀကီး အရမ္းႀကီး မကိုင္ပါဘူး၊ ဖြဖြေလး ပြတ္ၾကည့္တာ၊ ငါ့ဆို အသဲယားလိုက္တာ၊ ယားက်ိက်ိနဲ႔ ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္၊ ေပါင္ကားခိုင္းၿပီး ၾကားကို အသာေလး လာပြတ္ၾကည့္လိ့ုကေတာ့ မေနနိုင္ဘူး၊ တစ္ခါတည္း ေကာ့ေကာ့သာြ းတာ။

ကိုစိုးက မရိုင္းဘူး၊ မမညႏြ ့္ရည္းစား မမညြန႔္ဟာကို ျဖသဲလို အတင္း လက္ႀကီးနဲ႔ ျဖဲၿပီးအထဲကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းႀကီးေတလြ ဲ ထိုးထည့္၊ သူ႔ဟာႀကီးလဲ ထိုးထည့္၊ အလဲ ို ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ မလုပ္ဘူး၊ မသကာ သူၾကည့္ခ်င္ရင္ ငါ့ကို ေပါင္ကားခိုင္းတာ ေလာက္ပဲ လုပ္တာ၊ အဲ… အဲ တစ္ခါေတာ့ သူနမ္းဘူးတယ္၊ ငါ့ဟာေလးေပၚကို ဖြဖြေလး တစခ္ ါနမ္းတာ၊ ပထမေတာ့ မမညြန႔္ရီးစား မမညြန႔္ဟာကို နမ္းသလို အၾကမ္းႀကီး လုပ္ၿပီလားမသိ ဆိုၿပီး လန႔္သာြ းတာ၊ မဟုတ္ဘူး၊ အသာေလးဘဲ ႏွာေခါင္းနဲ႔ နမ္းတာ၊ ငါ့ဟာ နံလား မနံလား နမ္းၾကည့္တာလား မသိဘူး၊ ျဖစ္ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး၊ ပါးကိုလဲ ခဏခဏ နမ္းတာဘဟဲာ၊ ငါ့ပါးကိုနမ္းတာလဲ နံလား ေမႊးလားဆိုၿပီး နမ္းတာမွ မဟုတ္တာ၊ ပါးကိုနမ္းတာနဲ႔ ေအာက္ကိုနမ္းတာ ခံရတဲ့ အရသာက တကယ့္ကို မတူတာ၊ ေအာက္ကိုနမ္းတာ အသည္းထကဲ ို ေအးသာြ းတာဘ၊ဲ ေနာက္ အဲဒီေနရာကိုေတာ့ မနမ္းေတာ့ဘူး၊ ငါလအဲလဲ ို အနမ္းထပ္ခံခ်င္ေပမဲ့ သူကိုမေျပာပါဘူး၊ သူ႔ဟာကိုင္မိရင္ အဲဒါေတြ ငါမွမသိေတာ့တဲ့ဟာ၊ စိတ္ကလက္ထကဲ ဟာဘဲ၊ အဲလိုလက္နဲ႔ လုပ္ေပးတာ ငါႀကိဳက္တယ္၊ လုပ္ေပးရင္း တစ္ခါတေလ စိတ္ထဲ မမညြန႔္ သူ႔ရီးစားဟာ စုတ္ေပးသလို စုတ္ေပးခ်င္သလို ျဖစ္တတ္တယ္၊ အဲလိုစုတ္ဘို႔ တစ္ခါေတာ့ ႀကိဳးစားဖူးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ပါးစပ္ထဲေတာင္ မေရာက္လိုက္ပါဘူး၊ ငါလဲ ငုံ႔ၿပီး တန္းမစုတ္ရဲဘူးဟ၊ စိတ္ထဲက ခ်ီတုံခ်တုံနဲ႔ ျဖစ္ေနတုန္း ကိုစိုးက အတင္း ငါ့ေခါင္းကို ဆြဲဖယ္တာ၊ သူ ငါစုတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိသာြ းလို႔လား မသိဘူး၊ ေနာက္တာ့ ငါလဲ ဒါမ်ိဳး မႀကိဳးစား ေတာ့ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ငါလက္နဲ႔ လုပ္ေပးတာက်ေတာ့ သူႀကိဳက္တယ္။ ငါသိတာေပါ့၊ အခြင့္အေရးရလို႔ သူ႔အခန္းထဲ ငါဝင္လာၿပီး သူ႔အိပ္ယာေပၚ ငါထိုင္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔ေပါင္ကို ကားေပးတာ၊ ငါလဲ သူ႔လုံခ်ည္စေလးေျဖၿပီး လက္နဲ႔ဆုပ္လိုက္တာဘဲ၊ ငါ့ထက္ထဲ တေျဖးေျဖး ႀကီးလာကိုက အရသာ။

ငါလဲ တခါတေလေတာ့ မမညြန႔္ ခံသလို ပက္လက္လွန္ၿပီး ခံၾကည့္ခ်င္တာ၊ ကိုစိုးကို ေျပာေတာ့ အာ… မျဖစ္ပါဘူးတဲ့၊ မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔တ့။ဲ အျမျဲငင္းတယ္၊ ငါလဲ စိတ္ထဲျဖစ္တာ ေျပာသာေျပာရတာ တကယ္ေတာ့ ေၾကာက္တယ္ဟ၊ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ ဟာႀကီး အထကဲ ို ထိုးထည့္တာ မေၾကာက္ပဲ ေနမလား၊ ငါ့ဟာက ေသးေသးေစ့ေစ့ေလး၊ မမညြန႔္ဟာဆို ျပလဲန္ေနတာ၊ ထိုးထည့္လိုက္ ရႊတ္ကနဲဝင္တယ္၊ ဘယ္ေၾကာက္မလ။ဲ

ေနာက္ေတာ့ ကိုစိုးတို႔ ေျပာင္းသာြ းေရာ၊ အဒဲ ီကတည္းက ကိုစိုးနဲ႔ ငါ အဆက္အသယြ္ျပတ္သာြ းတာ၊ ခုထိကို တစ္ခါမွ ျပန္မေတြ႕ဘူး၊ ကိုစိုးလဲ တစခ္ ါမွ ငါ့ဆီလာၿပီးမေတြ႕ဘူး၊ ငါကေတာ့ သူတို႔ ေျပာင္းသာြ းၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေမၽွာ္ေနမိတာ၊ စိတ္ထဲမွာလဲ လြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလိုန႔၊ဲ ကိုစိုးကို သတိရေနတာ
ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာတယ္၊ ေနာက္မွ ဘေမာင္နဲ႔ ေတြ႕တာ။

သမီးလဲ ခု ငါ့လိုပဲ ေနမွာ၊ အကို႔ကို စပ္စပ္စုစု ကိုင္ၾကည့္တာ ျဖစ္မွာေပါ့၊ အင္းေလ အကို႔ကို ကိုင္ၾကည့္ေတာ့ ဘာျဖစ္မွာလ၊ဲ ကိုင္ၾကည့္ပေစေပါ့၊ အကိုက ကိုစိုးေလာက္ ေတာင္ ဆိုးမွာမွ မဟုတ္တာ၊ သမီးလဲ ဘာသိမွာလ၊ဲ ဒီအေၾကာင္းေတြ ငါ့တုန္းကေလာက္
ေတာင္ သိမွာမဟုတ္၊ သူ႔မွာ အေပါင္းအသင္းလဲ မရွိ၊ ဒီကိစၥ ဘာနားလည္မွာလ၊ဲ ေက်ာင္း ေတာင္ မသာြ းလို႔ စာကို အကိုက အိမ္မွာ သင္ေပးတာ၊ သူမ်ားကို စာမသင္တတ္ဘူးဆိုတဲ့ အကို၊ သမီးကို သင္ေပးလိုက္တာမွ ေျဖာင့္လို႔၊ အကိုနဲ႔ သမီးကေတာ့ လိုက္လဲ လိုက္ပါ တယ္။ အကိုကလဲ သမီးဆို အလိုလိုက္၊ သမီးကလဲ အကို႔ဆို အလိုလိုက္၊ တစခ္ ါတေလ ငါေတာင္ သူတို႔ ၂ ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး သဝန္တိုတယ္၊ သဝန္တို တယ္ဆိုတာကလဲ စကားအျဖစ္သာ ေျပာတာပါ၊ တကယ္ဆို ငါက သူတို႔ အလဲို ခ်စ္တာ ဝမ္းေတာင္သာေသး၊ မခ်စ္မွာကိုဘဲ စိုးတာ၊ မခ်စ္ဘဲ ရန္ျဖစ္ေနရင္ ငါ့မွာ သမီးကတစ္ဖက္ အကိုတစ္ဖက္ ဗ်ာမ်ားအုံးမယ္၊ ခုေတာ့ အကိုက ငါ့ကိုလဲခ်စ္၊ သမီးကိုလဲခ်စ္၊ အဆင္ကိုေျပလ့၊ို ခု ငါဝတ္ထားတဲ့ လက္ဝတ္လက္စားေတြ အားလုံး အကိုဆင္ထား တာေပါ့၊ ဒီတန္ဖိုးကဘဲ မနည္းဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ခု ငါက ကားကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းၿပီ၊ အကိုဝယ္ေပးထားတဲ့ ကားသစ္ ေလး လွလိုက္တာမွ ပ်ံေနတာဘဲ၊ ခုေန အျပင္မွာ ငါ့ကို ေတြ႕ရင္ ေသခ်ာသိတ့သဲူေတာင္
ေခၚရဲမွာမဟုတ္ဘူး၊ တူတယ္လို႔ပဲ ထင္မွာ၊ အဲဒါ ငါ့ကို ခ်စ္လို႔ ဆင္ထားတာေပါ့။ ခုမွ ငါ့ဘဝ ေရႊနဲ႔ ေငြနဲ႔ ေဖါေဖါသီသီ ေနဖူးတာ၊ ဒီဘဝ ငါအပ်က္ခံမလား၊ အကိုစိတ္ညစ္ေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး၊ ငါ့စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အကို႔ကို ေပ်ာ္ေအာင္ထားမယ္။ အကိုေၾကနပ္သလို လုပ္ပေစ၊ ဒီကိစၥ ဆိုတာ ငါ့အတကြ္ အေသးအမႊား၊ ငါ့ဘဝမွာ ရိုးေနၿပီ။ XXXXXXX

ဆယ့္ေျခာက္။

ဟိုေန႔က ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ကုတင္ႀကီး အရမ္းလႈပ္ေနလို႔ ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးဦးက ေမေမ့အေပၚကေန တက္ၿပီး တအားဖိဖိခ်ေနတာ၊ ေမေမက ေအာက္က အီးအီးအားအားနဲ႔၊ ဦးဦးက ေမေမ့ကို ႏွိပ္စက္ေနတာလားမသိ၊ သမီးက
ေၾကာက္ၿပီးအသံေတာင္ မထကြ္ရဘဲူး၊ ေနာက္မွ ေမေမ့ကို တိုးတိုးေလး ဦးဦးမသိေအာင္ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေမေမက ဘာေျပာလသဲိလား၊ ဦးဦးက ေမေမ့ကို ခ်စ္လို႔ အဲလိုလုပ္တာ ေပါ့တဲ့၊ ေမေမကလဲ အဲဒီ ခ်စ္တာႀကီးက ေၾကာက္စရာႀကီး၊ အတင္းတက္ဖိေနတဲ့ဟာ ဆိုေတာ့ ေမေမက ရီၿပီး မဟုတ္ပါဘူး သမီးကလ၊ဲ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းပါဘူး၊ မေၾကာက္ရဘူး သမီးရဲ့တဲ့၊ ဒါဆို သမီးကိုက်ေတာ့ ဘာလို႔ ဦးဦးက မလုပ္တာလဲ သမီးကို ဦးဦးက မခ်စ္လို႔လား ဆိုေတာ့ သမီးက ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာ၊ တစ္ခါတည္း တက္ဖိလိုက္ရင္ သမီး ေအာက္ကျပားသာြ းမွာေပါ့တ့၊ဲ ဒါဆို သမီးႀကီးလာရင္ ဦးဦးက
ေမေမ့ကို ခ်စ္သလို ခ်စ္မွာေပါ့ ဟုတ္လားေမေမ ဆိုေတာ့ ေမေမက အင္းေပါ့တဲ့။

ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဦးဦးက ႏွိပ္စက္တာ မဟုတ္ဘဲ ခ်စ္တာမို႔၊ ထင္ေတာ့ထင္သား ဦးဦးက ဘယ္ေတာ့မွ သမီးတို႔ကို ႏွိပ္စက္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ၊ ဦးဦးက အရမ္းခ်စ္ဖိ့ု ေကာင္းတာ၊ သမီးဆို ဘာလုပ္လုပ္ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးဘူး၊ ဦးဦးနဲ႔ပဲ ေနခ်င္တာ၊ ခုဆို ဦးဦးနဲ႔ပဲ ေရအတူခ်ိဳးတာ၊ ဦးဦးက ရီရတယ္၊ ဟိုးအစကေတာ့ ဦးဦးက သူ႔ရွက္ရွက္ကို သမီးကို အထိမခံဘူး၊ သမီးကေတာ့ ဦးဦးမ်ား ရိုးေနၿပီ၊ အတူအိပ္တာဆိုေတာ့ ဦးဦး တစက္ုိယ္လုံး ျမင္ဖူးၿပီးသား၊ သမီးမနက္အေစာႀကီးနိုးတဲ့ေန႔ဆို ဦးဦးက မနိုးေသးဘူး၊ အိပ္ေနလိုက္တာ ေမေမေရာ၊ ဦးဦးေရာ ဖင္ႀကီးေတကြ ို လန္လို႔၊ ေမေမကေတာ့ ဟိုးအရင္ကတည္းက ခဏခဏ ျမင္ဖူးေတာ့ ရိုးေနပါၿပီ၊ သမီးလိုဘဲ ေမေမ့ရွက္ရွက္က ျပားျပားေလး၊ လူႀကီးဆိုေတာ့ အေမြးမဲမဲေတြ ဖုံးေနတာပဲရွိတာ၊ ဦးဦးက်ေတာ့ မတူဘူး၊ အေမြးေတြေတာ့ ရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သမီးတို႔လို ျပားျပားေလး မဟုတ္ဘူး၊ အတလြဲိုက္ ကေလး၊ ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္…၊ အဲဒါ ေမေမ့ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ေမေမက ဟဲ့ သမီးဦးဦးက ေယာက္်ားေလ၊
ေယာက္်ားဆို ရွက္ရွက္က အလဲပဲို တ့၊ဲ အဲဒီေတာ့မွ သိတာ။

ေနာက္ေတာ့ သမီးေစာေစာနိုးတိုင္း ဦးဦးရွက္ရွက္ကို ၾကည့္တာေပါ့၊ မျမင္ရရင္ လုံခ်ည္ကို ဖယ္ၿပီးၾကည့္တာ၊ တစ္ခါတစ္ခါက် လုံခ်ည္က ဖုံးေနေတာ့ မျမင္ဘူး၊ ေမေမကလဲ ဦးဦးကို အတင္းဖက္ထားတာ၊ တစ္ခါတစ္ခါက် ေမေမကိုလဲ တႏြ ္းဖယ္ရေသးတယ္၊ ဘယ္ေန႔ကလဲ မသိဘူး၊ သမီးနိုးေတာ့ ဦးဦးရွက္ရွက္ကို ကိုင္ရက္သားႀကီး၊ ဘယ္လို ကိုင္မိသြားလဲ မသိဘူး၊ သမီးကလဲ မလႊတ္မိဘူး၊ ဘယ္လိုကိုင္မိသြားလဲဆိုတာ စဥ္းစားေနတာ၊ ေနာက္ ဦးဦးနိုးလာေတာ့ သမီးကိုင္ထားမွန္းလဲ သိေရာ ဦးဦးက အတင္း႐ုန္းၿပီး ဟဲ့… ဟဲ့ သမီး ဒီေနရာ မကိုင္ရဘူးေလ ဆိုၿပီး အသံမာမာနဲ႔ေျပာတာ၊ သမီး အရမ္းဝမ္းနည္းတာဘ၊ဲ လန႔္လလဲန႔္သာြ းတာ၊ ဦးဦးက တစ္ခါမွ ဒီလိုမေျပာဖူးေတာ့ ေမွာက္အိပ္ၿပီး ငိုမိတာေပါ့၊ အက်ယ္ႀကီး ေအာ္မငိုပါဘူး၊ ဝမ္းနည္းလို႔ တရႈံ႔ရႈံ႔နဲ႔ပဲ ငိုတာ၊ ဦးဦးက အဲဒီေတာ့မွ သမီးကို ေခ်ာ့တာ၊ ေမေမက မီးဖိုခန္းထဲမွာ ေနမွာေပါ့၊ အနားမွာ မရွိဘူး။

သာြ းပါ ေအာ္တုန္းကေတာ့ ေအာ္ၿပီး၊ ခုမွ သမီးကို လာဖက္ၿပီး ေခ်ာ့တာ၊ ဒီေတာ့ သမီးက ေျပာတာေပါ့၊ ရွိုကရ္ိႈက္ၿပီးေျပာတာ၊ ဦးဦးရွက္ရွက္ကို ကိုင္တာ ဘာျဖစ္လဲေပါ့၊ သမီးက တမင္ကိုင္တာမွ မဟုတ္တာ၊ ညအိပ္ရင္း သူ႔အလိုလို ကိုင္မိသြားတဲ့ဟာကိုေပါ့၊ ဦးဦးက ေအးပါ ေအးပါ ေနာက္မေအာ္ေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ခဏခဏ ေျပာေတာ့မွ သမီးက စိတ္ေျပသြားတာ။ တကယ္ေတာ့ သမီးက ဦးဦးကို စိတ္မွမဆိုးတာ ေအာ္လိ့ု ဝမ္းနည္းတာပဲ ရွိတာ။

အဲဒါ ေနာက္ တစ္ခါတစ္ခါ မေတာ္တဆ ကိုင္မိရင္ ဦးဦးက ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး၊ သူ႔ရွက္ရွက္ကို အသာေလး ဆြဲထုတ္ၿပီး သမီးကို သူ႔လက္ပဲ လာေပးကိုင္တယ္၊ ဘာထူးလဲ သူက သမီးကို ဖက္ၿပီးအိပ္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သမီးက သူ႔ကို ခြအိပ္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရွက္ရွက္ကေတာ့ ထိတာဘ၊ဲ ဦးဦးလဲ သမီးရွက္ရွက္ကို ထိတာပဲဟာ၊ ဦးဦးက ေမေမ့ ရွက္ရွက္ကို ကိုင္တာလဲ သမီးေတြ႕ဘူးတာပဲ။ ေမေမလဲ ဦးဦးရွက္ရွက္ကို ကိုင္တာ သိတာေပါ့၊ ျမင္သာ မျမင္တာ၊ ေစာင္ျခဳံထားရင္ ဦးဦးရွက္ရွက္ေနရာ လႈပ္တုတ္လႈပ္တုတ္ န႔၊ဲ ေမေမ ကိုင္ေနတာ ေနမွာေပါ့၊ တစ္ခါတည္း သူတို႔က်ေတာ့ ကိုင္ခ်င္သလို ကိုင္ၿပီး။

ဘာရမလဲ သမီးလဲ ဦးဦးက မေအာ္ေတာ့မွန္း သိေတာ့ ခဏခဏ ကိုင္တာေပါ့၊ ဦးဦး မေပးလုပ္တာ သမီးက လုပ္ခ်င္တာ၊ ဘာျဖစ္လဲ သမီးလဲ ဦးဦးကို ကိုင္မယ္၊ ဦးဦးလဲ သမီးကိုကိုင္ေပါ့ ဆိုၿပီး ညအိပ္ရင္ ဦးဦးလက္ကို ဆြဲၿပီး သမီးရွက္ရွက္ေပၚ တင္ေပးတာ၊ အဲဒါမွ ဦးဦးသိတယ္၊ ဒါေလးကိုင္တာ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုတာ၊ ၿပီးေတာ့ ဦးဦးေရခ်ိဳးရင္ အတူတူ ဝင္ခ်ိဳးတာ၊ အရင္ကေတာ့ ဦးဦးက သမီးကိုပဲ အရင္ခ်ိဳးေပးတာ ေနာက္မွ သူ႔ဖာသူ ခ်ိဳးတာ၊ အဲဒါ သူေရခ်ိဳးေနတုန္း သမီးလဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပးဝင္ၿပီး အတူခ်ိဳးလိုက္တာေပါ့၊ ေရခ်ိဳးခန္းက အိပ္ခန္းထဲကဆို အတငြ ္းက ေသာ့ပိတ္လိ့ု မရဘူးေလ၊ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္က ဝင္တဲ့အေပါက္ကမွ အတငြ ္းက ေသာ့ပိတ္လိ့ုရတာ၊ အိပ္ခန္းထဲက အေပါက္ဆို အျပင္ကဘဲ ေသာ့ပိတ္လို႔ရတာ။ ဒီေတာ့ အိပ္ခန္းထဲကဆို
ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ခ်င္သလို ဝင္လို႔ရတာေပါ့။

ခုဆို ေရခ်ိဳးရင္ သမီးက ဦးဦး တစ္ကိုယ္လုံး ဆပ္ျပာတိုက္ေပး၊ ဦးဦးကလဲ သမီးကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပး၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလ၊ဲ ေမေမနဲ႔ ဦးဦးလဲ တစ္ခါတေလ အလဲို ခ်ိဳးတာဘဲ၊ သမီးနဲ႔ ေမေမလဲ အလဲ ို ခ်ိဳးတာဘဲ၊ ၃ ေယာက္ အတူတူေတာ့ မခ်ိဳးဘူး၊ ေရခ်ိဳးကန္က ၃ ေယာက္မွ မဆံ့တာ၊ ၂ ေယာက္ေတာင္ နဲနဲၾကပ္ေနၿပီ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပူးၿပီး ခ်ိဳးရတာ၊ သမီးကေတာ့ ဒီလို ပူးခ်ိဳးရတာ ႀကိဳက္တယ္။

ခုမွ သမီးတို႔က အားလုံး ေအးေဆး ေႏြးေထြးတာ၊ ခုလာတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ဒီလိုေျပာတာ ခဏခဏ ပါတယ္၊ တခုခု အဆင္ေျပသြားရင္ ေအးေဆး ေႏြး ေထြး ဆိုၿပီးေျပာတာ၊ သမီးတို႔ကမွ တကယ္ကို ေအးေဆး ေႏြး ေထြး တာ၊ အဲဒါ ဦးဦးေၾကာင့္ေပါ့၊ ဦးဦးကို အရမ္းခ်စ္တာပဲ။
XXXXXXX

ဆယ့္ခြန္။

သမီးကလဲ စပ္စုလကို္တာလြန္ေရာ၊ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ငါ့ဟာကို မရ,ရေအာင္ကိုင္ တာ၊ သူကေတာ့ ရိုးရိုးေပါ့၊ ငါလဲ ရိုးရိုးပါ၊ မိဗ်ိဳင္းန႔ကဲ ရိုးရိုးဘယ္ဟုတ္မလ၊ဲ ငါ့မိန္းမကိုး။ ၿပီးေတာ့ မိဗ်ိဳင္းကိုင္ရင္ ငါက အသတဲယားယား၊ သမီးကိုင္တာေတာ့ မယားပါဘူး၊ မသိလို႔ ကိုင္တဲ့ဟာ။ ေျပာလို႔လဲ နားမေထာင္ဘူး၊ အင္းေလ မေျပာေတာ့ပါဘူး၊ သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ပေစ၊ ၿငိမ္ေနလိုက္တာပဲ ေကာင္းတယ္၊ ေတာ္ၾကာ စိတ္ေကာက္အုံးမယ္၊ တစခ္ ါ စိတ္ေကာက္ဖူးတာ ငါလန႔္သာြ းတာဘ၊ဲ ေတာ္ၾကာ ငါ့ကို မုန္းၿပီး သူတို႔ သားအမိ ထြက္ေျပးသြားရင္ ဒုကၡ၊ ငါေတာ့ ႐ူးၿပီ၊ မိဗ်ိဳင္းလဲ သိမွာေပါ့၊ သမီး ငါ့ကို ကိုငတ္ာ၊ မသိပဲ
ေနမလား၊ မနက္မိုးလင္းရင္ သမီးလက္က ဆုပ္ထားတဲ့ဟာ သူမေတြ႕ပဲ ေနမလား၊ မိဗ်ိဳင္းကလဲ ဘာမွမေျပာတဲ့ဟာ၊ မေျပာတာပဲ ေကာင္းတယ္၊ ေျပာရင္လဲ ငါက မိဗ်ိဳင္းကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာရမယ္၊ မေျပာနဲ႔လို႔ သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ပေစဆိုၿပီး၊ သမီးတစ္သက္ လုံး သူ႔ကို အလိုလိုက္ရမယ္၊ သူက ေမြး ကတည္းက ကံဆိုးခဲ့တာ။

မိဗ်ိဳင္းလဲ ငါ့အေပၚ တကယ္ခ်စ္ပါတယ္၊ အရင္ကထက္ေတာင္ တိုးခ်စ္ေနသလိုဘဲ၊ ငါ့ကိုလဲ ျပဳစုလိုက္တာမွ ငါဘာလုပ္လုပ္ တစ္ခ်က္ မၿငိဳျငင္ဘူး၊ ငါကလဲ မရဘူး စိတ္ကထလာရင္ အေပၚတက္ၿပီး အတင္းေဆာင့္ရမွ၊ သူ႔ခမ်ာ ေအာက္က တအင့္အင့္နဲ႔ ခံရွာတယ္။ မတတ္နိုင္ဘူး၊ အဲဒါမွ ငါ့စိတ္က ေၾကနပ္သာြ းတာ၊ ငါေၾကနပ္သြားေတာ့မွ မိဗ်ိဳင္းက ငါ့ေၾကာကို ပတြ္ၿပီး အေမာေျဖေပးတာ။ တကယ့္နိဗၺာနပ္ ဲ၊ ငါမိန္းမရ ကံေကာင္းတယ္။

ငါ့စိတ္ကလဲ မထေဘဲ နမလား၊ မိဗ်ိဳင္း တစ္ကိုယ္လုံး အႏွစ္ခ်ည္းပဲ စုေနတဲ့ဟာ၊ ဘယ္ေနရာ ထိထိ စိတ္ထစရာခ်ည္း၊ ဒီၾကားထဲ သူက လူကို မထိတထိ လာလာလုပ္တာက စိတ္ကို တစ္ခါတည္း အရိုင္းဇာတ္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္သလိုပဲ၊ အတင္းဖက္ၿပီး လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ပစ္လိုက္တာ၊ မိဗ်ိဳင္း နို႔သီးေခါင္းဆို ငါ့ပါးစပ္ထဲမွာ ျပတ္ထကြ္လုမတတ္၊ ငါစုတ္ထားတဲ့ အမွတ္ေတြ ငါဆြဲညႇစ္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ သူ႔တစက္ိုယ္လုံး အျပည့္၊ လက္ေမာင္းမွာေရာ၊ ရင္သားမွာေရာ၊ ရင္ညြန႔္မွာေရာ ဗကို္မွာေရာ အို တစ္ကိုယ္လုံး၊ ဒါေတာင္ သူက အျပဳံးကို မပ်က္ဘူး၊ နာလား ေမးၾကည့္ဖူးတယ္၊ မနာပါဘူး အကိုကလတဲ့၊ဲ မိဗ်ိဳင္းႀကိဳက္တယ္တ့၊ဲ မနာပဲေနမလား၊ ဒီေလာက္အညိဳအမဲ စြဲေနတာ၊ သူငါ့ကိုခ်စ္လို႔ ဒီလိုေျပာတာ ေနမွာေပါ့။

ပုံမွန္ဆို ငါဒီလို မလုပ္ပါဘူး၊ စိတ္ကထလာၿပီဆိုမွ လူက ဘာမွမသိေတာ့တာ၊၊ ငါ့ကိုယ္ငါလဲ သိပါတယ္၊ ထိန္းလို႔ကို မရတာ၊ တကယ့္ကို အၾကမ္း၊ မိန္းမဆိုတာ ခုမွ ေတြ႕ဘူးလို႔လား မသိဘူး၊ တစ္သက္လုံး ဒီလိုစိတ္ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးပါဘူး၊ ငါေၾကာက္တာ အဲဒါ၊ ဒီလိုစိတရ္ိုင္းေတြ မထခ်င္ဘူး၊ ထိမ္းလို႔လဲ မရဘူး၊ ဘယ္ရမလဲ အလဲို ျဖစ္ရင္ ငါ့ကိုငါ ဘာမွကို မသိေတာ့တာ၊ ဘာေတလြဳပ္လို ့ လုပ္ေနမွန္းကို မသိဘူး၊ ေနာက္ဆုံး တစ္ခါတည္း ေမာၿပီး ေခ်ာက္ထဲ ျပဳတ္က်သာြ းမွ အသိက ျပန္ဝင္လာတာ။ ေတာ္ၾကာ သမီးကို မွားၿပီး အဲလိုလုပ္မိမွာ စိုးရတယ္၊ ငါကလဲ မ်က္မွန္ခၽြတ္ထားရင္ လူလုံးက ကြဲတာ မဟုတ္ဘူး၊ ျဖစ္ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူးေလ၊ အထိအေတြ႕က ကာြ ပါတယ္။

ကာြ တယ္သာ ေျပာတာ ခု ေနာက္ပိုင္း ငါသိပ္မသိေတာ့သလိုပ၊ဲ သမီးလဲ အပ်ိဳျဖစ္ၿပီတဲ့၊ ခုထိ ငါတို႔နဲ႔ အိပ္တုန္း၊ ဟိုေန႔က သူတို႔ သားအမိ ေရွာ့ပင္ထြက္ေတာ့ သမီးအတကြ ္ အတငြ ္းခံေတြ ဝယ္လာတာ၊ အပ်ိဳျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ ဒါဝတ္ရမယ္ ဆိုၿပီး၊ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သား မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ သမီး အရပ္ေတာင္ တူေတာ့မယ္၊ ၾကာရင္ သမီးကေတာင္ ျမင့္သြားမဲ့ပုံ၊၊ ကိုယ္လုံးကေတာ့ မိဗ်ိဳင္းေလာက္ေတာ့ မထာြ းေသးပါဘူး၊ အခုမွ အပ်ိဳျဖစ္တာဆိုေတာ့၊ အဲဒါ ငါ့ေရွ႕မွာ လာစမ္းဝတ္ၾကည့္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ငါ့ကို ၾကည့္ခိုင္းေသးတယ္၊ အေတာ္ပဲလားတ့၊ဲ ငါဘယ္သိမွာလဲ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သိရမွာေပါ့၊ မိဗ်ိဳင္းကေတာ့ အေတာ္ပဲ ေျပာတာပဲ၊ သမီးက ရင္သားလဲ ေတာ္ေတာ္ထြက္လာတာပဲ၊ ငါအခုမွ သတိထားမိတာ၊ ေရခ်ိဳးတာတို႔ ညအိပ္တာတို႔က မ်က္မွန္မပါေတာ့ ေသခ်ာမွ မျမင္ရတာ၊ သမီးကို ဒီလိုျဖစ္ေနမယ္ ထင္ေတာင္ မထင္မိဘူး၊ စိတ္ထဲ ငယ္ငယ္က သူ႔ကို ေရခ်ိဳးေပးတဲ့ ပုံအတိုင္းပဲ ထင္ေနတာ၊ ဘယ္ဟုတ္မလဲ သမီးက ေတာ္ေတာ္ထြားလာတာ၊ သူ႔အေမနဲ႔ နင္လားငါလား၊ မ်က္ႏွာက အမွတ္ႀကီးကပဲ ဆိုးေနတာ၊ အမွတ္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္၊ ေတာ္႐ုံတနရ္ုံ နဲနဲပါးပါးဆို ေတာ္ေသး၊ အခုဟာက အသားကို ထူၿပီး မဲကြက္ေနတာ၊ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းလုံး။

သမီးကလဲ ဘယ္ႏွစ္ထည္ေတာင္ ဝယ္လာလဲ မသိဘူး၊ ငါ့ေရွ႕မွာပဲ ခ်တြ္၊ ငါ့ေရွ႕မွာပဲ ေနာက္တစ္ထည္ဝတ္နဲ႔၊ မၾကည့္ခ်င္ေပမဲ့ မ်က္စိကို လလႊဲမရဘူး၊့ို သမီးကလွတာကိုး၊ မ်က္ႏွာက အမွတ္ႀကီးသာမပါရင္ သမီးကေတာင္ ပိုလွဦးမယ္၊ ေဟာ လုပ္ၿပီ၊ ေအာက္နဲ႔ အေပၚ ဆင္တူတဲ့၊ ေအာက္က ဝတ္ထားတာ ခၽြတ္ခ်ၿပီး အဲဒါေကာက္ဝတ္တာ၊ ၾကည့္စမ္း
ေဖြးေနတာဘဲ၊ ငယ္ငယ္က ညိဳညိဳေလးပါ၊ ဘယ္လို ျဖဴေဖြး သာြ းမွန္း မသိဘူး၊ ခုမွ ေသခ်ာသတိထားမိတယ္၊ သူကိုယ္သူ႔ ကေလးဘဲ ထင္ေနသလားမသိ၊ သူ႔အေမကလဲ ဘာမွမေျပာဘူး၊ ငါျမင္ေနက်လို႔မ်ား ထင္ေနလား မသိဘူး၊ တကယ္ေတာ့ ငါက ခုမွ သမီးကို ဒီလိုျဖစ္ေနမွန္း ေသခ်ာသိတာ၊ လူကသာ ထာြ းေနတာ သမီးကေတာ့ တကယ့္ကေလးပါပဲ၊ အေပၚေအာက္ အျပတ္ေလး ဝတ္ၿပီး ခုန္ေပါက္ေနေသးတယ္၊ သူ႔အေမက တခစ္ခစ္နဲ႔ သူ႔သမီးအ႐ူးထေနတာ သေဘာကို က်လို႔၊ ၿပီးေတာ့ ငါ့တိ့ု ဆီေျပးလာၿပီး ငါတို႔ ၂ ေယာက္ၾကား လာထိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဦးဦးကလဲ သမီးကို လွတယ္လဲ မေျပာဘူးတဲ့။

လွပါတယ္ သမီးရယ္လိ့ု ေျပာၿပီး အသဲယားလာတာနဲ႔ အတင္းဖက္ၿပီး နမ္းပစလ္ိုက္တယ္၊ သမီးက ထုံးစံအတိုင္းေပါ့၊ တခစ္ခစ္ ရယ္ၿပီး သူ႔အေမကိုယ္ေပၚ လဲတာေပါ့၊ အတင္းဖက္တဲ့ အရွိန္န႔၊ဲ မိဗ်ိဳင္းကလဲ ဟဲ့… ဟဲ့… ဟဲ့… ဟဲ့… နဲ႔ အသံထကြ္လာေတာ့ ၂ ေယာက္လုံးေပၚ တက္ဖိၿပီး သမီးကိုေက်ာ္လို႔ မိဗ်ိဳင္းကိုပါ နမ္းပလို္က္တယ္။ မိဗ်ိဳင္းကေတာ့ အကိုေနာ္ အကိုတဲ့၊ သမီးကေတာ့ ခစ္… ခစ္… ခစ္… ခစ္…။ ငါလား ငါ့ကိုငါ မနည္း ခၽြန္းအုပ္လိုက္ရတယ္။
XXXXXXX

ဆယ့္ရွစ္။

ဘေမာင္နဲ႔ ညားေတာ့ ဘေမာင္က တကယ့္ကို မိန္းမက်မ္းေၾကတဲ့သူ၊ ခ်က္ေကာင္းကို ေကာင္းေကာင္း သိတယ္၊ ကိုစိုး အလွၾကည့္ခ့တဲာေတြ သူနဲ႔က်မွ ဖတြ္ဖတြ္ကို ေၾကတာဘဲ၊ လူကို ႏႉးႏွပ္ၿပီးမွ ေသေသခ်ာခ်ာ စားတာ၊ ငါကလဲ မယူခင္ကတည္းက ဘေမာင္ကို နည္းနည္းက်ေနတာ ဆိုေတာ့ ယူၿပီးညမွာ ဘေမာင္ျပဳသမၽွ သေဘာအက်ႀကီး က်တာေပါ့၊ ဘေမာင္လား ငါ့စိတ္ထဲ ခံခ်င္တာေတြကို ေျပာစရာေတာင္ မလိုဘူး၊ တစ္ခုၿပီး တစခ္ ု လုပ္သာြ းတာ၊ မမညြန႔္ရီးစား မမညြန႔္ကို လုပ္ေပးတယ္ဆိုတာ ဘေမာင္ ငါ့ကိုလုပ္ေပးတဲ့ ေျခဖ်ားေတာင္ မွီမယ္မထင္ဘူး၊ ဘေမာင္ ငါ့ကို ခ်စ္မွာေပါ့၊ အပ်ိဳစင္ ႏုႏုထြဋ္ထြဋ္ေလး သူရထားတာ၊ ဘယ္ခ်စ္ဝမလ၊ဲ ငါကလဲ သူမ်ားနဲ႔မွ မတူတာ၊ အသားကို ျဖဴဝင္းၿပီး ႏုေနတာ၊ သူ႔ေတြ႕ဖူးတဲ့ ေကာင္မေတလြ ို ညိဳညိဳမမဲ ဲ ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးမွ မဟုတ္တာ၊ သူထင္သလို ခ်စ္ေတာ့မွာေပါ့၊ သူအခ်စ္ၾကမ္းတာ ငါ့မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ လမ္းေတာင္ေကာင္းေကာင္း မေလၽွာက္နိုင္ဘူး။

မဂလၤာဦးညက ဘေမာင္ေပါ့၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အရက္ေသာက္ဖိ့ု အတင္းေခၚတာ လိုက္မသာြ းဘဲ အကုန္ေမာင္းထုတ္ၿပီး အိမ္တံခါး အေစာႀကီး ပိတ္တာ၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေတကြ သူ႔အျဖစ္ကို တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ၿပီး သူ႔ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ေလွာင္တာေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး၊ ငါ့ကို သူလုပ္ခ်င္ေနတာ၊ ငါသိတာေပါ၊့ မဂလၤာမေဆာင္မခ်င္း ငါသူ႔ကိုမွ မေပးတာ၊ ခုေတာ့ သူ႔လက္ထဲ ငါေရာက္ၿပီကိုး၊ တစ္မိနစ္ေလးမွ မေစာင့္နိုင္ေတာ့တဲ့ပုံ၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အျပန္မွာေတာင္ သူက ႀကိမ္းဝါးလိုက္ေသးတယ္၊ လာေခ်ာင္းတယ္ ဆိုတာ ငါသိလို႔ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အရင္းျဖစ္ပေစ ေဆး႐ုံေရာက္ၿပီသာမွတ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ဘယ္သူက ဘေမာင္အိမ္နား ကပ္ရမဲ ွာလ၊ဲ အားလုံးရွင္းမွ တစ္ခါတည္း ငါ့ကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး အခန္းထဲ ေခၚသြားတာ၊ ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္သား၊ တခါမွ,မွ မၾကဳံဘူးတာ၊ ဒီလို ဆုံးခန္းတိုင္ထိ၊ ၿပီးေတာ့ တကယ္ခံရေတာ့မယ္ဆိုတာ စိတ္ထကဲ သိေနၿပီေလ၊ သူငါ့ကို အိပ္ယာေပၚခ်ေတာ့ ငါသူ႔ကို မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး၊ ငါ့လဲ မ်က္လုံးကို စလုံုံးပိတ္ၿပီး စိတ္ကို ဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္ေတာ့တယ္၊ ကဲ… လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေပေတာ့ ဆိုၿပီး။

ေတာ္ေတာ္ၾကာမယ္ ငါ့အသားကို သူမထိဘူး၊ ငါ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိေနတယ္၊ သူအနားမွာပဲ ဆိုတာ၊ ဒါေပမဲ့ ငါမ်က္စိ မဖြင့္ၾကည့္ရဲဘူး၊ ငါ့ကို ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ငါထင္ တာကိုး၊ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ့လား၊ တမိနစ္ေတာင္ မေစာင့္နိုင္တဲ့ သူက ဘာျဖစ္ေနလဲ မသိ ဆိုၿပီး မ်က္လုံးအသာေလး ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူက ငါ့ကို ျပဳံးျပဳံးႀကီး ၾကည့္ေနတာ၊ ငါလဲ လန႔္ၿပီး ကမန္းကတမ္း မ်က္စိကို ျပန္မွိတ္လိုက္တာေပါ့၊ ဒါကို သူက သေဘာက်ၿပီး တဟားဟား ရယ္ေတာ့ ငါ့လဲ မ်က္စိမွိတ္ထားရက္ တန္းလန္း ျပဳံးမိတာေပါ့၊ အဲဒီမွာမွ ဇာတ္လမ္းက တကယ္စတာ။

အဲဒီမွာ ငါ့ကို စနမ္းေတာ့တာဘဲ၊ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ နမ္းတာ၊ မ်က္ႏွာကို အႏွံ့ဘ၊ဲ ၿပီးေတာ့မွ ငါ့ႏႈတ္ခမ္းမွာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းက စတည္းခ်တာ၊ အၾကာႀကီးပ၊ဲ ငါ့လၽွာလဲ သူပါးစပ္ထဲ့ ဘယ္လိုပါသြားမွန္းကို မသိဘူး၊ သူလၽွာျ့ ကီး လာဆြဲေခၚသြားတာ ေနမွာေပါ့၊ တစက္ုိယ္လုံးကိုလဲ သူ႔လက္နဲ႔ ေလၽွာက္ပတြ္လို႔၊ ၿပီးေတာ့မွ ငါ့အဝတ္ေတကြ ို တစစီ ဆြဲခြာေတာ့တာ၊ ငါမ်က္စိကို မဖြင့္ေတာ့ဘူး၊ တစ္ကိုယ္လုံး က်တြ္သာြ းတာ ငါသိတယ္၊ ခဏေလး သူ႔အလုပ္ေတြရပ္ၿပီး ငါ့တစ္ကိုယ္လုံး ေသခ်ာ ၾကည့္ေနတာလဲ ငါ့စိတ္ထဲ သိေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ဝုန္းကနဲ ငါ့တကိုယ္လုံး သူနမ္းတာ နယ္တာ၊ ပိတ္ထားတဲ့ ငါ့မ်က္စိ အေမွာင္ထမဲ ွာ လင္းကနဲ လက္ကနဲပဲ၊ ၾကယ္ေတြ လေႂတြမင္တယ္ဆိုတာ အဲဒါကို ေျပာတာေနမွာ၊ သူလုပ္တာ ငါၿငိမ္ၿငိမ္ကို ေနလို႔မရဘူး၊ ဟိုနားက ရကြနဲ ဒီနားက ရြကနဲ၊ ရြပိုးထိုးတယ္ဆိုတာ ဒါပဲျဖစ္မယ္။ တစ္ကိုယ္လုံး စစ္စစ္ စစ္စစ္နဲ႔၊ တစ္ကိုယ္လုံးလဲ ကုန္ၿပီ၊ သူမကိုင္တဲ့ ေနရာ မရွိသေလာက္၊ သူမနမ္းတဲ့ ေနရာ မရွိသေလာက္၊ နမ္းလိ့ုကိုင္လို႔ မဝေသးဘူးလား မသိဘူး၊ ခုထိ ငါ့ကိုဟိုဟာ မလုပ္ေသးဘူး၊ င့ါစိတ္ထဲ
ေျမာက္ေျမာက္သြားတာလဲ ခဏခဏ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ေအာက္ကလဲ ပူကနဲ ပူကနဲ ဆင္းဆင္းသာြ းတာ ခဏခဏ၊ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး ဒီထက္ျမင့္တဲ့ အဆုံးစြန္းကို လိုခ်င္ေန တာ၊ အဲဒီမွာမွ သူဟာနဲ႔ ငါ့ဟာကို လာေထာက္တာ၊ ဒီအခ်ိန္မွာ မေထာက္လို႔ကေတာ့ ငါေအာ္ေတာ့မယ္ လုပ္ပါေတာ့လို႔၊ မေအာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး။ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး၊ အရမ္းကို လိုခ်င္ေနၿပီ၊ စိတ္ထကဲ ထိုးလိုက္ပါေတာ့ ထိုးလိုက္ပါေတာ့နဲ႔ ေအာ္ေနတာ။

အစ္… တကယ္ထိုးလိုက္ေတာ့ အစေလးဝင္သာြ းတာ သိလိုက္တယ္၊ တိုးဝင္လာတဲ့ အရသာကိုက တစ္မ်ိဳး၊ အရမ္းမနာဘူး၊ သူ႔ေခါင္းေလးဘဲ ဝင္သာြ းတာ ျဖစ္မယ္၊ ဆက္မထိုးဘူး၊ ပလတြ္ကနဲ ကၽြတ္သြားတယ္၊ ျပန္ထုတ္လိုက္ၿပီ ထင္တယ္၊ အာ… ဘာလို႔ဆက္မထိုးလဲ မသိဘူး၊ စိတ္ထဲမွာ ဟာကနဲ ျဖစ္သာြ းသလိုပဲ၊ အဲ… အဲ ျပန္ထိုးၿပီ၊ ထိုးေလ ထိုးထိုး၊ ရတယ္ ထိုး၊ အာ… ဆက္မထိုးဘူး၊ ဒီေခါင္းေလးဘဲ အဝနားမွာ ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ လုပ္လုပ္ေနတယ္၊ အစ္ကနဲ ျဖစ္လိုက္ ဟာကနဲ ျဖစ္လိုက္နဲ႔ ၄ – ၅ – ၁၀ ခါေလာက္ရွိၿပီ၊ ဘာလို႔မထိုးလဲ မသိဘူး၊ ထိုးလို႔မရတာလား၊ ထိုးပါဆို အီး… ထိုးၿပီ၊ အား… နာလိုက္တာ၊ စူးကနဲ ေအာင့္ၿပီးေတာ့ကို နာသာြ းတာ၊ အီစလံကို ေဝသြားတာဘဲ၊ ပိတ္ထားလိ့ု ေမွာင္ေနတဲ့ ငါ့မ်က္စိထဲ အျပာေရာင္ေတြေတာင္ လက္သာြ းတယ္၊ တကယ္ထိုးေတာ့ နာလိုက္တာ၊ ငါ့ပါးစပ္က နာနာက်င္က်င္ ေအာ္မိသာြ းတယ္ ထင္တယ္၊ နာခ်က္က ေစာေစာက ခံခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ေတာင္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း မသိဘူး၊ အသက္ကိုဘဲ ျပင္းျပင္းရႉေနရတယ္။

ထူးေတာ့ထူးဆန္းသား အဲဒီနာေနတဲ့ ေနရာက ခဏေနေတာ့ ျပန္ထူပူလာတာ၊ နာတာဘဲ ေပ်ာက္သာြ းတာလား၊ ထူပူၿပီး မသိေတာ့တာလား၊ အထမဲ ွာလဲ ခိုးလုခုလုန႔၊ဲ ဝင္ေနတာ၊ သူ႔ဟာႀကီး ငါ့ထဲဝင္ေနတာ၊ သူၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေနတာလား မသိဘူး၊ နာသလိုလို မနာသလိုလိုနဲ႔ သူက မလႈပ္ေတာ့ စိတ္ထဲ က်လိက်လိ ျပန္ျဖစ္လာသလိုဘဲ၊ ငါေတြ႕ဖူးတဲ့ မမညြန႔္တို႔ လုပ္တာကေတာ့ ထိုးေနတာမ်ား ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဗစ္ကနဲ ျဗစ္ကနဲ အားရစရာႀကီး၊ သူဘာျဖစ္လို႔ ၿငိမ္ေနလဲ မသိဘူး၊ ၿငိမ္ေနရာကေန ဟာကနဲ
ျပန္ျဖစ္သြားတယ္၊ သူ႔ဟာႀကီးကို ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္တာ၊ အာ… ဘာလို႔ ျပန္ထုတ္လိုက္မွန္း မသိဘူး၊ စိတ္ထဲမွာ အားမရဘူး၊ ျပန္သြင္း ျပန္သြင္း၊ ေဟာ… ျပန္သြင္းျပန္ၿပီ၊ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ သငြ ္းသငြ ္း၊ အား… နာတယ္ နာတယ္ နာျပန္ၿပီ၊ ရတယ္ ရတယ္၊ ေစာေစာကေလာက္ေတာ့ မနာဘူး၊ ခံနိုင္တယ္၊ ခံနိုင္တယ္၊ သငြ ္းထား သငြ ္းထား၊ အာ… အဆုံးထိ ျပန္မထုတ္နဲ႔ေလ၊ ျပန္သငြ ္းရင္ နာတယ္၊ အယ္… သူသိတယ္ ထင္တယ္၊ ငါ့စိတ္ထဲ ဘာျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ၊ အဆုံးထိ မထုတ္ဘူး၊ နဲနဲေလးပဲ ဆြဲၿပီးထုတ္ ျပန္ထိုးတာ၊ အိုး… ဘယ္လိုႀကီးမွန္းလဲ မသိဘူး၊ လုပ္လုပ္ အလဲပဲို ထုတ္လိုက္သြင္း လိုက္လုပ္၊ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ အိုး… နာတာေတြ မရွိေတာ့ဘူး၊ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္၊ သူ႔ဟာႀကီး အဆုံးထိ ဝင္ေနၿပီလား၊ မဝင္ေသးဘူး ထင္တယ္၊ ငါ့စိတ္ထဲ အထကဲ ို တဝက္ေလာက္ပဲ ေရာက္ေနသလိုပဲ။

ဟုတ္တယ္ မဝင္ေသးဘူး၊ သိသာတယ္၊ ခဏေလးဘဲ တိုးဝင္လာၿပီး ရပ္သာြ းတာ၊ ထိုးေလ ထပ္ထိုး အဆုံးထိ ထိုး၊ မနာေတာ့ဘူး၊ ထိုးပါ ထိုးပါ၊ အဆုံးထိ တစ္ခါတည္း ထိုးခ်လိုက္၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထိုးထိုး၊ ထိုးေတာ့မယ္ ထင္တယ္၊ အဆုံးထိ ဆထြဲုတ္ၿပီး အရွိန္နဲ႔ ထိုးခ်မယ္ထင္တယ္၊ ေဟာ… ေဟာ… ဝင္လာၿပီ၊ အား… ေသပါၿပီ ေသပါၿပီ ဗိုက္ထထဲိ သူ႔ဟာႀကီး ဝင္သာြ းၿပီလားမသိဘူး၊ နာလိုက္တာ၊ အထမဲ ွာ ေအာင့္ေနတာပဲ၊ ေစာေစာက လို စူးကနဲ နာတာမဟုတ္ဘူး အထကဲ ေအာင့္ၿပီးေတာ့ကို နာတာ၊ အစာအိမ္ကို သာြ းေထာက္ေနၿပီ ထင္တယ္၊ သူ႔ဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွည္လဲ မသိဘူး၊ ခုမွ အဆုံးထိဝင္သြားတာ ေသခ်ာတယ္၊ မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး လန႔္ၿပီး ပိတ္ထားတာေတြ အကုန္ပြင့္သြားတယ္။

အားကနဲ… ေအာ္လိ့ု ပါးစပ္ႀကီးဟလို႔ မ်က္စိ ၂ လံး ျပဴးၿပီး ပြင့္လာတဲ့ ငါ့ကို သူက ျပဳံးၾကည့္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ငါ့ပါးကို သူ႔လက္ဝါးနဲ႔ အသာအုပ္လိ့ု လက္မေလးနဲ႔ ပြတ္ေပးရင္း ခုမွ အဆုံးထိ ဝင္သာြ းတာ၊ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူးတဲ့၊ ေျပာလည္းေျပာရင္း သူက ငါ့ေပၚ အသာေလး လွဲခ်လိုက္တယ္၊ ေအာက္က ဒီအတိုင္း တန္းလန္း၊ သူ႔ဟာႀကီးစိုက္လ့၊ို သူမလႈပ္ဘူး၊ မလႈပ္နဲ႔ မလႈပ္နဲ႔၊ ငါမခံနိုင္ဘူး၊ ဗိုက္ထထဲ ိ လာေထာက္ေနတာ၊ ၿပီးေတာ့ ငါ့ပါးကို လာနမ္းတယ္၊ ငါ့ႏႈတ္ခမ္းကိုလဲ လာစုတ္တယ္၊ ေစာေစာကလို လၽွာကိုလဲ ဆြဲဆြဲစုတ္လို႔ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု၊ ငါ့နို႔ကိုလဲ ပြတ္လိုက္၊ နိ့ုသီးေလးကို ကစားလိုက္န႔၊ဲ ေအာက္က စိုက္လၽွက္တန္းလန္း လူကို ေစာေစာကလို ရြလာေအာင္ လာလုပ္ေနျပန္ၿပီ၊ ဒီေတာ့မွ မ်က္စိက သူ႔အလိုလို ျပန္မွိတ္သြားတယ္။

သူအလဲ ို ရြေအာင္လုပ္ေနတာနဲ႔ ေစာေစာက နာၿပီး ေအာင့္ေနတာႀကီးက တေျဖးေျဖးနဲ႔ သက္သာလာသလိုပဲ၊ ဟုတ္တယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သက္သာလာတာ၊ ခုလု ခုလု ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္၊ ငါသက္သာလာတာ၊ သူဘယ္လိုသိလဲ မသိဘူး၊ ငါ့ကိုယ္ေပၚ ကေန ျပန္ထၿပီး ေစာေစာကလို ျပန္ထိုင္တယ္၊ သူဆက္လုပ္ေတာ့မယ္ ထင္တယ္၊ အဆုံးထိ ဝင္ထားၿပီးၿပီပဲ ဒီထက္ေတာ့ ထပ္ဝင္စရာ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ လုပ္လုပ္၊ ရၿပီ လုပ္၊ ၾကမ္းၾကမ္း မလုပ္နဲ႔ေနာ္၊ ေၾကာက္တယ္၊ ေျဖးေျဖးပဲလုပ္၊ ေတာ္ၾကာ အဲလိုျပန္နာရင္ မခံနိုင္ဘူး၊ သူသိတယ္ ထင္တယ္၊ တကယ့္ကို ေျဖးေျဖးေလး လုပ္တာ၊ တဝက္ေလာက္
ေျဖးေျဖးေလး ဆြဲထုတ္လိုက္၊ ေျဖးေျဖးေလး အဆုံးနီးနီး ထိုးလိုက္၊ အိုး… ထိုးလိုက္တိုင္း တျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ တိုးတိုးဝင္လာတာ ခံလိ့ု ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေစာေစာကလို အစာအိမ္ႀကီးကို ထိတ့အဲထိ ေအာင့္ကနဲ ျဖစ္သာြ းေအာင္ေတာ့ အတင္းမထိုးေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေနရာ မထိခင္ေလး ရပ္ရပ္လိုက္တာ၊ ငါသိေနတယ္၊ နနဲ ထဲပ္ထိုးရင္ ထိေတာ့မယ္ဆိုတာ၊ ထိၿပီလားဆိုၿပီး လူက တႏြ ့္တႏြ ့္သာြ းတာ၊ မထိဘူး သူရပ္လိုက္တယ္။

ေကာင္းတယ္၊ ေကာင္းတယ္၊ အလဲို ရပ္လိုက္တာ၊ နာမွာ ေၾကာက္တယ္၊ တစခ္ ါတစ္ခါ အဆုံးထိ ဆထြဲုတ္ၿပီးမွ ျပန္ထိုးေလ၊ အဲလိုခံခ်င္တာ၊ အယ္… တကယ္ ငါထင္တဲ့အတိုင္း လုပ္တယ္၊ ေလၽွာကနဲ ေျဖးေျဖးေလး ထကြ္သာြ းတာမွ အဆုံးထိ၊ ပလတြ္ကေနဲ တာင္ က်တြ္သာြ းေသး၊ ၿပီးမွ အစကေန ျပန္ဝင္လာတာ၊ တထစ္ထစ္နဲ႔ တိုးတိုးၿပီး ဝင္လာတာ၊ အိုး… လူးေနတာပဲ ေကာင္းခ်က္က၊ အထမဲ ွာ တင္းၾကပ္ၿပီး ေစးပိုင္ေနတာဘဲ၊ သူေထာက္ထားတဲ့ လက္ကို အတင္းဆုတ္ထားတာေတာင္ စိတ္ထကဲ မေနနိုင္ဘူး၊ လုပ္စမ္းပါ အဲလိုေလး ၾကာၾကာေလး လုပ္စမ္းပါ၊ အထမဲ ွာလဲ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ မသိဘူး၊ ဘာေတြ ဆင္းဆင္းေနလဲ မသိဘူး၊ ပူကနဲ ေအးကနဲနဲ႔ အရည္ေတြ အပူေတြေရာ အေအးေတပြ ါ စီးဆင္းသာြ းတာလား မသိဘူး။

အ… အရွိန္လြန္ၿပီး အစာအိမ္ကို ထိသာြ းျပန္ၿပီ ထင္တယ္၊ ေစာေစာကလို မနာဘူး၊ ေအာင့္ကနဲ ျဖစ္ၿပီး ခံလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ၊ အစာအိမ္ မဟုတ္ဘူးေနမွာ၊ တစ္ခုခုပဲ၊ ေစာေစာက တိုးဝင္တဲ့ အရသာထက္ အဲဒါကို ထိတာ ပိုခံလို႔ ေကာင္းသလိုပဲ၊ ထိၾကည့္ ထိၾကည့္ ေနာက္တေခါက္ေလာက္၊ အဲ… ထိၿပီ၊ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ေကာင္းတယ္၊ ေနဦး ေနဦး ျပန္မထုတ္နဲ႔ ထိထား ထိထား၊ တကယ္ ထိထားတယ္ဟ၊ ဟုတ္တယ္ ေသခ်ာတာေပါ့၊ အလဲို ထိထားတာ အထမဲ ွာ က်င္ၿပီးေတာ့ကို ေကာင္းေနတာ၊ အား… မရဘူး အၾကာႀကီး ထိထားတာ မခံနိုင္ဘူး၊ က်င္တာ က်င္တာ၊ အတငြ ္းက လွိုက္လွိုက္ၿပီးေတာ့ကို က်င္တာ။

ၾကည့္… ညစ္တယ္၊ ဒီလိုထိတာ ခံခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ ထိေအာင္ မလုပ္ဘူး၊ ေစာေစာကလို မထိခင္ ရပ္ရပ္လိုက္တာ၊ ဒီမွာ မရေတာ့ဘူး၊ လူက မိုးေပၚေရာက္ေနၿပီ၊ အကုန္ပြင့္ထြက္ခ်င္ေနၿပီ၊ တစ္ခါတည္း အားလုံး ဗုန္းကနဲ ဒိုင္းကနဲ ပြင့္ထြက္သြားတာ ခံခ်င္ၿပီ၊ အဲဒါကို ဆက္တိုက္ေလးထိရင္ ပြင့္ထြက္ေတာ့မွာ သိေနတယ္၊ မေအာင့္နိုင္ဘူး၊ ပြင့္ထြက္ခ်င္ၿပီ။ ထိေအာင္လုပ္ဟာ၊ မထိဘူး၊ ညစ္တာ ညစ္တာ၊ သိတယ္၊ ဒီေလာက္ျဖစ္တာ ကဲ.. ထိဟာဆိုၿပီး သူဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ လွမ္းေကာ့ေပးလိုက္တယ္ ကဲ… ထိ၊ အား… ထိတယ္၊ ထိတယ္၊ က်င္တာ က်င္တာ၊ ေကာင္းလိုက္တာ၊ လာစမ္း လာစမ္း သိၿပီ ဝင္လာစမ္း ေကာ့ေပးလိုက္တယ္၊ အိုး… ေကာင္းလိုက္တာ၊ က်င္ၿပီးေတာ့ကို နစ္ဝင္သာြ းတာ၊ လုပ္စမ္းပါဟာ ျမန္ျမန္ေလး သကြ္သကြ္ေလး၊ မရေတာ့ဘူး၊ ေကာ့ထား တာေတာင္ ျပန္ခ်လိ့ုမရေတာ့ဘူး၊ ထိုးစမ္း၊ ထိုးစမ္း၊ ထိုးထိုး၊ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ထိေနတာ၊ က်င္ကနဲ က်င္ကနနဲ ဲ့ တက္လာၿပီ တက္လာၿပီ၊ ပြင့္ထြက္ေတာ့မယ္ ပြင့္ထြက္ေတာ့မယ္၊ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္လာၿပီ မရေတာ့ဘူး၊ အား… သာြ းၿပီ သာြ းၿပီ ပြင့္ထြက္သြားၿပီ၊ ဆင္းကုန္ၿပီ ဆင္းကုန္ၿပီ၊ ဘာေတြဆင္းကုန္လဲ မသိဘူး တစက္ုိယ္လုံး ပူထူၿပီး အေၾကာလိုက္သလို တုန္တုန္ၿပီး ဆင္းသာြ းတာ၊ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ မသိဘူး၊ အထကဲ ေဝါကနဲ အကုန္ဆင္းၿပီး လူက အေမွာင္ထက်ဲသာြ းတယ္၊ တကယ့္ကို ဘာမွမသိေတာ့။

အကိုေရ ဒါမ်ိဳးေတြက မိဗ်ိဳင္း အိမ္ေထာင္က်ကတည္းက ခံေနက်၊ မိဗ်ိဳင္းအတြက္ေတာ့ ရိုးေနၿပီ၊ ေနာက္ပိုင္း ဒါေတြက မိဗ်ိဳင္းအတကြ ္ သမရိုးက် အလုပ္လပို ဲ ျဖစ္လာတာ၊ ေနာက္ပိုင္း ဘယ္သူနဲ႔ ဆက္ဆံ ဆက္ဆံ စိတ္ထကဲေတာင္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သိပ္ပါေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး၊ အကိုနဲ႔က်မွ အဲဒီလို ျပန္ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ပထမ အကိုနဲ႔ စအိပ္ကတည္းက မိဗ်ိဳင္းကိုယ္ထဲ အကို႔ဟာႀကီး တိုးဝင္လာတာကို အပ်ိဳစင္ေလး တစ္ေယာက္ စခံရသလို အရသာမ်ိဳးနဲ႔ ခံခ်င္တာ။

မိဗ်ိဳင္း အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္၊ မိဗ်ိဳင္း တစ္သက္လုံး ၾကဳံခ့တဲဲ့ ေယာက္်ား နည္းမွ မနည္းပ၊ဲ မိဗ်ိဳင္း ထိလိုက္တာနဲ႔ ထႂကြ လာၾကတာခ်ည္း၊ ပထမေန႔ အကို႔ဟာကို မိဗ်ိဳင္း ထိလိုက္တာနဲ႔ မိဗ်ိဳင္း သိလိုက္တယ္။ အကို႔ဟာက ဘယ္လိုမွ မမာနိုင္ဘူးဆိုတာ၊ ဒီလိုေယာက္်ားမ်ိဳး ရွိတယ္ဆိုတာ မိဗ်ိဳင္းၾကားသာ ၾကားဘူးတာ၊ ခုမွ ကိုယ္ေတြ႕ သိရတာ၊
ေအာ္… အကိုရယ္၊ မိဗ်ိဳင္းေလ အကို႔ကို သာမန္ေယာက္်ားေတလြ ို ျဖစ္ေစခ်င္တာ။

အကိုဟာက မာသာမမာတာ အကို႔စိတ္ထဲ ခံစားတတ္တာဘ၊ဲ မိဗ်ိဳင္း ကိုင္ေပးတာ အကို႔စိတ္ထကဲ ေၾကနပ္ေနတယ္ဆိုတာ မိဗ်ိဳင္းသိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အကိုက မိဗ်ိဳင္းတစ္ကိုယ္လုံးကို စိတ္ပါလက္ပါ ခ်စ္တတ္တယ္၊ ၾကမ္းတာေတာ့ အကိုက အရမ္းၾကမ္းတာ၊ ကမူးရႉးထိုးႀကီးကို ၾကမ္းတာ၊ ဒီလိုပန္းေသေနတဲ့ လူေတကြ ဒီလိုဘဲ ၾကမ္းတတ္တာလား မသိဘူး၊ မိဗ်ိဳင္း ခံနိုင္ပါတယ္၊ ၾကမ္းခ်င္သေလာက္ ၾကမ္း၊ အကို စိတ္ထဲမွာ ေၾကနပ္သာြ းတယ္ဆိုရင္ မိဗ်ိဳင္းအနာခံရက်ိဳး နပပ္ ါၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ အကိုက မိဗ်ိဳင္း ကိုယ္ေပၚတက္ဖိၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့္တတ္တာလဲ အကို႔ ဆႏၵတစ္မ်ိဳးပဲ ေနမွာ၊ ေဆာင့္အကို ေဆာင့္၊ မိဗ်ိဳင္း စိတ္ထဲမွာ အကို အေပၚက တက္တက္ေဆာင့္တာ အကို႔ဟာႀကီး အေထဲ ရာက္ေနသလို စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ ခံေနတာ၊ အကိုေမာၿပီး အကို စိတ္ေၾကနပ္သာြ းရင္ မိဗ်ိဳင္းလဲ စိတ္ေၾကနပ္သြားတာေပါ့၊

ဒါေၾကာင့္ သမီးနဲ႔ အကို ေနတာထိုင္တာ မိဗ်ိဳင္း ဒီအတိုင္းဘဲ ၾကည့္ေနတာေပါ့၊ အကိုက ကိုယ္ဟာကိုယ္ မမာတာ ပုံမွန္လို႔ပဲ ထင္ေနတာမွတ္လား၊ အကို႔မွာငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက ဒါမ်ိဳးေတြမွ မသိခဲ့တာ၊ အကို႔အေၾကာင္း တစ္ခါတေလ အကိုေျပာျပလိ့ု မိဗ်ိဳင္း သိပါတယ္၊ အကိုက လူရိုး၊ အေပါင္းအသင္းမရွိ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ေနတတ္တ့သဲူ၊ ၿပီးေတာ့ အကိုက ဒါကို ဘယ္တုန္းကမွလဲ စိတ္ဝင္စားခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ၊ ဒါလဲ ေကာင္းပါတယ္ အကိုရယ္၊ ေတာ္ၾကာ သိရင္ အကိုပဲ စိတ္ဆင္းရဲရမွာ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္
ေပ်ာ္ေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ သမီးကိုလဲ ဒါမ်ိဳးေတြ အသိမေပးတာ၊ သမီးကသာ သူ႔ဖာသာသူ စိတ္ဝင္စားလို႔ အကို႔ဟာကို ကိုင္တာ၊ အဲဒါ ဘယ္လို အသုံးခ်လဲ သူသိတာမွ မဟုတ္တာ၊ ကစားစရာ တစခ္ ုလိုေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ သမီးနဲ႔ အကို႔ကို စိတ္ခ်တာ၊ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ သမီးက အကို႔လက္ေအာက္ က ဘယ္ကိုမွ ထြက္ေျပးမွာမွ မဟုတ္တာ၊ သမီးကိုလဲ ဘယ္ေယာက္်ားမွ ယူမွာမွ မဟုတ္ တာ၊ ဒါေၾကာင့္ သမီးနဲ႔ အကို ဘယ္လိုပဲေနေန၊ မိဗ်ိဳင္းကေၾကနပ္ၿပီးသား၊ မိဗ်ိဳင္းကသာ အကုန္သိေနလိ့ု ခက္တာအကိုေရ့။
XXXXXXX

ဆယ့္ကိုး။

ဦးဦးက ေျပာတယ္၊ သမီး အဂၤလိပ္ စကားေျပာတာ မပီဘူးတဲ့၊ အဂၤလိပ္စကားဆိုတာ ပီေအာင္ ေျပာမွ နားလည္တာတ့၊ဲ သမီးေျပာတာပဲဟာ၊ သူ႔ဟာသူမွ မပီတာ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ၊ ဦးဦးက သမီး အဂလႋပ္ ႐ုပ္ရွင္ေတြ ၾကည့္တဲ့၊ သူတို႔ေျပာတာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္တ့၊ဲ သမီး နားလည္လာရင္ သမီးေျပာတတ္လာမယ္၊ စကားလဲ ပီလာမယ္တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ ေမေမ့ကို အခု အဂၤလိပ္ကားခ်ည္း ငွားခိုင္းတာ။

အဂလႋပ္ကားေတကြလဲ ခ်စ္တာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပတာဘ၊ဲ ဗမာကားေတြက်ေတာ့ ခ်စ္တာ တခ်ိန္လုံး ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ ေျပာလိုက္ ပန္းၿခံေတထြ ဲ ေလၽွာက္လည္လိုက္ပဲ လုပ္ေနတာ၊ အဂလႋပ္ကားမွ ေသခ်ာ ခ်စ္တာကိုျပတာ၊ ဟိုး… အရင္ ေမေမေျပာဖူးတဲ့ ခ်စ္ရင္ အေပၚက တက္ဖိတယ္ဆိုတာ အဂၤလိပ္ကားမွာ မိန္းမလဲ တက္ဖိတာပဲ၊ ေယာက္်ား ခ်ည္းဖိတာမွ မဟုတ္တာ၊ ဟုတ္သားပဲ ေၾကာက္စရာမွ မေကာင္းတာ မိန္းမက အေပၚက ေန တက္ခလြ႕ ို ရွက္ရွက္ခ်င္း ထိၿပီး ပြတ္ၾကတာ၊ သမီး ခုမွသိတယ္၊ ဒီအဂၤလိပ္ကား
ေတကြလဲ ရွက္ရွက္က်ေတာ့ ေသခ်ာမျပဘူး၊ ပတြ္တာခ်ည္းျပတာ။

ရွက္ရွက္သာမျပတာ နို႔ေတႂလြဲပတယ္၊ နမ္းတာၾလဲပတယ္၊ နမ္းတာေတာ့ ေသခ်ာျပတာ၊ တစ္ခါတည္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့ၿပီး စုတ္ၾကတာ၊ လၽွာအခ်င္းခ်င္းထိတာေတာင္ ပါေသး၊ ဒီလိုပဲ နမ္းရတာေနမွာ၊ ဦးဦးႏႈတ္ခမ္းကိုလဲ အလဲို နမ္းၾကည့္အုံးမယ္၊ ခ်စ္ၾကၿပီဆိုရင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေပြ႕ဖက္ၿပီး နမ္းၾက၊ ဟိုပြတ္ဒီပြတ္ ပတြ္ၾက၊ တစက္ိုယ္လုံးပါဘဲ၊ နို႔ကိုလဲ ကိုင္လိုက္ စို႔လိုက္န႔၊ဲ တစ္ခါတစခ္ ါမ်ား ရွက္ရွက္ကိုေတာင္ သာြ းနမ္းလားမသိ၊ သူတို႔ေခါင္းက ေအာက္ထိ ဆင္းသာြ းတာ၊ သူတို႔က ရွက္ရွက္ကို မျပေတာ့ နမ္းတာ ဘယ္ျပမလ၊ဲ နမ္းတာေနမွာေပါ့၊ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္၊ ဟိုေန႔ကၾကည့္တဲ့ထဲမွာ အေပၚေအာက္ ေျပာင္းျပန္အိပ္ၿပီး နမ္းေနၾကတာ၊ ျပတာက ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ေထာင္ထားေတာ့ ရွက္ရွက္ကို မျမင္ဘူး၊ ေခါင္းက ေပါင္ၾကားထဲမွာ နမ္းေနတာ။ လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔၊ အသယဲားစရာႀကီး။

ခုမွ ခ်စ္တာ သမီးက ေသခ်ာသိတာ၊ ဦးဦးကို အလဲို ခ်စ္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ၊ ဦးဦးက သမီးကို အဂလႋပ္ကားထကဲလို ခ်စ္ရင္ အရမ္းေကာင္းမွာ၊ သမီးနဲ႔ ဦးဦး အဲဒီလို ခ်စ္လိ့ုရတာပဲ၊ သမီးလဲ အပ်ိဳျဖစ္ၿပီပဲဟာ၊ ေမေမလဲ ေျပာတယ္၊ ငါ့ကိုယ္ငါလဲ သိတာေပါ့၊ ငါ့နိ့ုကလဲ ခုေတာ္ေတာ္ေတာင္ ထြက္ေနၿပီ၊ အရင္ကလို ျပားျပားႀကီး မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဘရာစီယာေတာင္ ဝတ္လို႔ရေနၿပီပဲဟာ၊ ရွက္ရွက္မွာေတာင္ ေမေမ့ကို အေမြးမဲမဲႀကီးေတြ မေပါက္ေသးေပမဲ့ ပါးပါးႏုႏုေလးေတြ ထြက္ေနၿပီ။ ဦးဦးက ဒါေတာင္ ငါ့ကို လာမခ်စ္ေသးဘူး၊ ေမေမေျပာေတာ့ ႀကီးလာရင္ ခ်စ္မယ္ဆိုၿပီး။ သူေမ့ေနတာလား မသိဘူး။

ငါကေတာ့ မေမ့ပါဘူး၊ ငါက အခ်စ္ခံခ်င္တာ၊ ငါ့ကို ဘယ္သူကမွ,မွ မခ်စ္တာ၊ ဦးဦးတစ္ေယာက္ပဲ ငါ့ကိုခ်စ္တာ၊ ေမေမလဲ ငါ့ကိုခ်စ္ေတာ့ ခ်စ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဦးဦးခ်စ္တာပဲ ခံခ်င္တာ၊ ဦးဦး ဖက္ထားရင္ ငါေပ်ာ္တယ္၊ ဟုတ္မယ္ ခုတေလာ ဦးဦးက ငါ့ကိုလာဖက္ရင္ ငါ့နို႔ေတြ ရွက္ရွက္ေတြ လာလာကိုင္တတ္တယ္၊ အရင္ကဆို
အကိုင္ခံခ်င္ရင္ ငါက သူ႔လက္ကို ဆြဲဆြဲၿပီး ကိုင္ခိုင္းရတာ၊ ဦးဦး ငါ့ကို ခ်စ္ခ်င္ေနတာလား မသိဘူး၊ ဒါ ငါအပ်ိဳျဖစ္လာလို႔ေပါ့၊ ငါ့ကို ဦးဦး ခ်စ္လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မသိဘူး၊ အို… ေမေမ့နားမွာ အလဲို မခ်စ္ခ်င္ပါဘူး၊ ေမေမ့ကို ပိုေနတဲ့ အခန္းမွာ ခဏသြားအိပ္ခိုင္းရင္ ေကာင္းမလား မသိဘူး။

ဒီတစ္ေခါက္ ဦးဦးနဲ႔ ေမေမ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္ ဦးဦးမသိေအာင္ ဦးဦးရွက္ရွက္ကို နမ္းၾကည့္အုံးမယ္၊ ပါးကို နမ္းသလို ရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ နမ္းရတာလား မသိဘူး၊ မဟုတ္ဘူးေနမွာ ဦးဦးရွက္ရွက္က အေခ်ာင္းေလးဆိုေတာ့ ပါးစပ္နဲ႔ စုတ္ရတာေနမွာ၊ ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ငါသိတယ္ ကိုရီးယားကားထမဲ ွာ ပါတယ္၊ ဟိုမိန္းမက ဇာတ္လိုက္မကို သင္ေပးတာ၊ လက္ေခ်ာင္းကို ပါးစပ္နဲ႔ စုတ္ၿပီး ဒီလို ဒီလို ရွက္ရွက္ကို စုတ္ရတယ္ဆိုၿပီး လၽွာနဲ႔ေတာင္ ရက္ျပလိုက္ေသး။ ဟုတ္တယ္ အဲဒါမ်ိဳးလုပ္ရမွာ။

ငါ့က်ေတာ့ ဦးဦးက ဘယ္လိုလုပ္မလဲ မသိဘူး၊ စုတ္စရာမွ မရွိတာ၊ အို… သူသိမွာေပါ့၊ သူကလူႀကီးပ၊ဲ ငါဦးဦးကို တက္ႁခြပီး ႐ုပ္ရွင္ထဲကလို ပြတ္ခ်င္တာ၊ ေမေမ ရွိေနရင္ ဒီလိုလုပ္လိ့ု မျဖစ္ဘူး၊ တိတ္တိတ္ေလး ခိုးလုပ္ရမွာ၊ ေမေမ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ငါ ဦးဦးရွက္ရွက္ကို စုတ္ၾကည့္အုံးမယ္၊ ေမေမ မျမင္ေအာင္ ေစာင္ႀကီးနဲ႔ အုပ္ၿပီး စုတ္လိုက္အုံးမယ္။ ေနာက္ ဦးဦးက ငါ့ဟာ ျပန္စုတ္ခ်င္ရင္ အရမ္းေကာင္းမွာ ဟိုကားထဲ လုပ္သလို ေျပာင္းျပန္ေပါ့၊ အလဲ ို လုပ္ရင္ေတာ့ ေမေမနိုးမွာဘဲ၊ ေမေမနိုးလို႔ မျဖစ္ဘူး၊ ေအာ္… ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ၊ ဦးဦးက ျပန္လုပ္ခ်င္ရင္ တိတ္တိတ္ေလး ဦးဦးကို ေခၚၿပီး ပိုေနတဲ့ အခန္းထဲကို သာြ းလိုက္မယ္။ အဲဒါဆို ေမေမ မသိနိုင္ေတာ့ဘူး။ XXXXXXX

အပိုင္း ၃။

ႏွစ္ဆယ္။

သမီးက အပ်ိဳျဖစ္လာမွ အတတ္ဆန္းလာၿပီ၊ သူ႔အေမ မသိေသးဘူး ထင္တယ္၊ ညည ငါ့ဟာကို တိတ္တိတ္ေလး လာလာစုတ္တာ၊ ေျပာလို႔လဲမျဖစ္၊ လူက စိတ္ရိုင္းထ,ထ ခ်င္လာတာ၊ မနည္း ထိန္းထိန္းထားရတာ၊ မိဗ်ိဳင္းသာ အဲလိုလာလုပ္လို႔ကေတာ့ စိတ္ရိုင္း က ထၿပီေပါ့၊ ခု အနားမွာကလဲ မိဗ်ိဳင္းကလဲ အိပ္ေနေတာ့ အတင္းဘဲ စိတ္ရိုင္းကို မထ ေအာင္ ထိမ္းေနရတာ၊ မလယြ္ဘူး၊ ေတာ္ၾကာ မေပးလုပ္ရင္ သူ႔ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔ဆိုမွ၊ သမီးကလဲ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ခ်စ္စရာေကာင္းလာတာ၊ မိဗ်ိဳင္းသာ အနားမွာ မရွိလိ့ုကေတာ့ ငါ့စိတ္ရိုင္း ထၿပီေပါ့။

ဘယ္ႏွႏွစ္ရွိၿပီလဲ အကို႔စိတ္တိုင္းက် ငါေနလာတာ၊ ငါ အကိုလုပ္သမၽွကို ခံခဲ့တာ၊ သမီးေတာင္ အခု အပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီ၊ ငါခုထိ အကိုနဲ႔ ယူၿပီးကတည္းက အကိုကလလြဲ႕ ို ဘယ္ေယာက္်ားနဲ႔မွ အထိမခံခဲ့ေတာ့တာ၊ အျမတဲမ္း အကိုက ဒီလို မစို႔မပို႔ခ်ည္း လုပ္တာ ငါလဲ ထိထိမိမိ ျဖစ္ခ်င္လာတာေပါ့၊ အရင္ကေတာ့ အကို႔ကို ငါသစၥာရွိရမယ္ဆိုၿပီး ငါဘယ္ေလာက္ စိတ္ထထ ငါ့ကိုငါ ဒါမ်ိဳးေတြရိုးေနၿပီ ဆိုၿပီး စိတ္ေျဖခဲ့တာ၊ ငါသာ တကယ္လိုခ်င္လိ့ုကေတာ့ အျပင္ခဏသာြ းၿပီး ႀကိဳက္တ့လဲူ မ်က္စပစ္ျပလိုက္တာနဲ႔ လိုခ်င္တာရမွာ အေသခ်ာေပါ့၊ အို စၿပီးရင္ ဇယားရႈပ္တတ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယပ္ ဲ ေအာင့္အီးေနခဲ့တာ။ ၾကာေတာ့ ငါလဲ လူပဲ၊ ေသြး နဲ႔ သားနဲ႔ မေနနိုင္ဘူး။

ဦးဦးကသိတယ္၊ ငါညည သူ႔ရွက္ရွက္ကို စုတ္တာ၊ သူ႔လက္နဲ႔ ငါ့ေခါင္းကို လာလာကိုင္တယ္၊ ငါလဲခံခ်င္တာ၊ ေမေမက အနားမွာ အိပ္ေနလ့၊ို ေမေမ မသိေအာင္လဲ လုပ္ရေသးတယ္၊ အသံထြက္ခ်င္တာေတာင္ မထကြ္ရဘဲူး၊ အတင္းေအာင့္ထားရတယ္။ ငါလဲ ဦးဦးလုပ္ေပးတာ ျပန္ခံခ်င္လိုက္တာ၊ ဦးဦးက ေမေမသိမွာ ေၾကာက္လို႔နဲ႔ တူတယ္ သိပ္မလႈပ္ဘူး၊ ငါလုပ္ေပးတာ နည္းနည္းၾကာရင္ တစ္ခါတည္း ငါ့ကို ဆြဲၿပီး သူတအား ဖက္ထားတာ၊ လႈပ္လို႔ေတာင္ မရဘူး၊

ဒီတပတ္ အျပင္ထြက္ၿပီး ဆံပင္သာြ းညႇပ္အုံးမယ္၊ ဆံပင္ညႇပ္မယ္ဆို သမီးနဲ႔ အကိုက ဘယ္ေတာ့မွ မလိုက္ခ်င္ဘူး၊ သူတို႔ဆိုင္မွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးမွ မေစာင့္ခ်င္တာ၊ ငါ့ဖာသာငါပဲ သာြ းရတာ၊ ဒီတခါေတာ့ အရဲစြန႔္ၿပီး ဟိုဆိုင္မွာ သာြ းညႇပ္မယ္၊ အဲဒီဆိုင္အေၾကာင္း ငါသိထားတာၾကာၿပီ၊ ငါခုထိ အဆက္အသြယ္ရွိတာ မစန္း တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္၊ သူ႔ဆီက ၾကားတဲ့ သတင္းေပါ့၊ ဒီလိုပဲ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း သူ႔နဲ႔ တစခ္ ါတစ္ခါ ေတြ႕ေတြ႕ၿပီးေျပာရတာ၊ ငါ့အေၾကာင္းေတာ့ ဂဂနန သူ႔မေျပာပါဘူး၊ သူကေတာ့ ငါေယာက္်ားရ ကံေကာင္းတယ္ ေျပာတာေပါ့၊ ငါကလဲ သူ႔ကို ပိတ္ထားရတယ္၊ ငါႀကီးပာြ းေနတ့အဲေၾကာင္း ဘယ္သူမွ မေျပာဖို႔၊ သူလဲ မေျပာပါဘူး၊ ဘယ္ေျပာမလဲ သူေငြလိုတိုင္း ငါ့ဆီကဆြဲေနတဲ့ဟာ၊ ငါကလဲ တခါမွ,မွ ျပန္မေတာင္းတာ၊ သူ႔ေက်းဇူးကလဲ ရွိထားတယ္မိ့ုလား၊ ကိုယ္က တတ္နိုင္တုန္း ကူညီရတာ။

သူကေျပာတယ္ အဲဒီဆိုင္က အပ်ိဳႀကီးေတြ မုဆိုးမေတြ အႀကိဳက္တဲ့၊ ငါအရင္ကလုပ္ခဲ့တဲ့ မာဆတ္ သေဘာမ်ိဳး၊ ကာြ တာက ဒီဆိုင္ကိုလာတာ မိန္းမခ်ည္း၊ ခုေတာ့ သြားၾကည့္အုံးမယ္၊ ငါ့ဘဝလဲ မုဆိုးမသာသာပဲဟာ၊ ဆိုင္ကေတာ့ ရွိေသးတယ္
ဒီနာမည္နဲ႔ပဲ ဖငြ ့္ထားတာ၊ ဟိုေန႔က လမ္းၾကဳံလို႔ အဲဒီလမ္းထဲ ကားနဲ႔ပတ္ၾကည့္ခဲ့တာ၊ ငါမေနနိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီကိစၥ ဘယ္ေလာက္ပဲ ငါ့စိတ္ထဲ ရိုးေနၿပီလိ့ု ထင္ရေပမ့၊ဲ မလုပ္တာ ၾကာလာေတာ့ အလိုလို မီးကေတာက္လာတာ၊ ဒီထက္ပိုၿပီး မေအာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး၊ လိုခ်င္လာတာ၊ ငါ့စိတ္ထဲမွာ ေတာက္ေနတဲ့ အရာကို ပိုက္ဆံနဲ႔ပဲ ၿငိမ္းလိုက္ေတာ့မယ္၊ ငါ့မွာ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ၊ ခုမွ ငါသေဘာေပါက္တယ္၊ ငါအရင္ မာဆတ္မွာ လုပ္တုန္းက လာတ့သဲူေတလြ ဲ သူတို႔မီးေတြ လာၿငိမ္းတယ္ဆိုတာ။

သမီးလဲ စိတ္ရိုင္းေတြ ဝင္ေနၿပီထင္တယ္၊ အပ်ိဳျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ ဝင္ၿပီေနမွာ၊ သူ႔ဟာ ငါ့ကို လာပြတ္ခိုင္းတယ္၊ အရင္ကလို ထိ႐ုံေလးနဲ႔မရေတာ့ဘူး၊ ဒါ ရိုးရိုးမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါကလဲ ခု သမီးကို စိတ္ဝင္စားေနၿပီ၊ သမီးကလဲ ငါ့နဲ႔ဆို အသစ္အဆန္းလပို ဲ၊ သမီးက ပိုပြင့္လင္းတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းက ငါ့ကိုသာ ျပဳစုတတ္တာ၊ သူ႔ကို ဟိုဟာလုပ္ ဒီဟာလုပ္ဆိုၿပီး ျပန္မလုပ္ခိုင္းတတ္ဘူး၊ ငါ့သေဘာပဲ၊ ငါ့ဟာငါ သူ႔ကိုလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္၊ သူခံတယ္၊ သမီးကေတာ့ သူလိုခ်င္တာ သူသိတယ္။ သူငါ့ကို လုပ္လုပ္ခိုင္းတတ္တယ္၊ ငါလဲ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔ သမီးၾကား ဒုကၡေရာက္ၿပီနဲ႔ တူတယ္၊ မိဗ်ိဳင္းသိရင္ေတာ့ ငါ့ကို စိတ္ဆိုးမလား မသိဘူး၊ မိဗ်ိဳင္းနဲ႔လဲ ငါမခြဲခ်င္ဘူး၊ သမီးနဲ႔လဲ မခြဲခ်င္ဘူး။

ဟိုတေန႔ထကဲ ဖုန္းႀကိဳဆက္ၿပီး ေသခ်ာခ်ိန္းထားတာ၊ ဒီေန႔ ၁၀ နာရီလာမယ္ ဆက္ရွင္ပါယူမယ္ ဆိုၿပီး၊ ဆက္ရွင္ဆို သူတို ့ သေဘာေပါက္ၿပီးသား၊ ဒါနဲ႔ ၁၀ နာရီအေရာက္ သာြ းလိုက္တယ္၊ နာမည္ကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔ သူတိ့ုသိၿပီ၊ အေပါက္ဝက ငါ့အရယြ္ေလာက္ အမ်ိဳးသမီးက ငါ့ကို အတငြ ္းခန္းထဲ ေခၚသာြ းတယ္၊ အျပင္မွာေတာ့ ဆံပင္ညႇပ္တဲ့ ခုံ ၄-၅ လုံးေလာက္နဲ႔ ေကာင္မေလးေတြ ညႇပ္ေပးေနတာ၊
အညႇပ္ခံေနတာလဲ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတခြ ်ည္း၊ ဆိုင္းဘုတ္က အမ်ိဳးသမီး အလွျပင္ဆိုင္လိ့ု ေရးထားတာ၊ ေယာက္်ားေတေြ တာ့ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ဘူး၊ အတငြ ္းခန္းေထဲ ရာက္ေတာ့ သူက ဘယ္သူနဲ႔ သြားမွာလဲတဲ့၊ မသိဘူးေလ၊ ေကာင္းတဲ့ တစ္ေယာက္ေပါ့လိ့ု ေျပာေတာ့ သူက အင္း… အားလုံး သုံးေသာင္း က်မယ္ေနာ္၊ ေခါင္းေလၽွာ၊္ ဆံပင္ညႇပ္ပါ ပါမယ္ ဆိုေတာ့၊ ဒါနဲ႔ ငါက အင္း… ဆိုၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက တစ္ေသာင္းေခါက္ ၃ ေခါက္ကို ဆထြဲုတ္ၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ ပိုက္ဆံယူၿပီး သူက လာဆိုၿပီး ေဘးနားက ေလွခါး က်ဥ္းက်ဥ္းေလးအတိုင္း အထပ္ခိုးေပၚ တက္သာြ းေတာ့ ေနာက္က လိုက္တက္လိုက္ တယ္။

အထပ္ခိုးေပၚမွာ အခန္းေလးေတြ ဖြဲ႕ထားတာကိုး၊ တဖက္ကို ၃ ခန္းလား မသိ၊ အျပင္က ဆံပင္ညႇပ္တဲ့ အခန္းမွာေတာ့ အေပၚမွာ အထပ္ခိုးမရွိပါဘူး၊ အတြင္းခန္းကိုဘဲ အထပ္ခိုး ထည့္ၿပီး ၂ ထပ္လုပ္ထားတာ၊ ေအာက္မွာလဲ ေနာက္မွာ တစပ္ ိုင္း ရွိေသးတဲ့ပုံ။ အစြန္ဆုံး က အခန္းကို ဖြင့္ဝင္လိုက္ေတာ့ အထမဲ ွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၊ ၃၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ ထင္တာဘဲ၊ ငါ့ထက္ေတာ့ငယ္တာေပါ့၊ လူပုံကေတာ့ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းပ၊ဲ ၾကည့္ရ တာ မဆိုးပါဘူး၊ ႐ုပ္ရည္လဲ ခန႔္သန႔္သန႔္ပါဘ၊ဲ ေခၚလာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ႀကိဳက္လားလိ့ု ေမးေတာ့ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တယ္၊ ဘာေရြး စရာရွိလဲ ဒီကိစၥ လာတာပဲဟာ၊ အားလုံး အတူတူပဲ ေနမွာေပါ့၊ ေခါင္းညမိ ့္ျပတာ ေတြ႕ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးက အျပင္ျပန္ထြက္ၿပီး တံခါး ဆြဲပိတ္သြားေပးတယ္၊

အထကဲလူက ေထာက္ကနဲ အယဲားကႏြ ္းကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဝူးဝူးဝူးဝူးနဲ႔ အဲယားကြန္းက စလည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက မမ ပူေနမွာစိုးလို႔ ဆိုၿပီး သူ႔အဝတ္ေတကြ ို စခ်တြ္တယ္၊ ကိုင္လာတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကို အခန္းေဒါင့္က ေရသန႔္ဘူးေတြ တင္ထားတဲ့ စာပြဲေသးေသး ေလးေပၚ လွမ္းတင္လိုက္ၿပီး သူ႔ဘက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ သူက တစက္ုိယ္လုံး ခၽြတ္ၿပီးေနၿပီ၊ အစကတည္းက ေအာက္က ဘာမွခံဝတ္ထားပုံမရ၊ ေပါင္ၾကားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ဟာက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ႀကီးေနၿပီ၊ ၾကည့္ရတာ ဒီလိုႀကီးေနေအာင္ ေလ့က်င့္ထား ပုံပဲ၊ ေထာင္လာရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကီးမလမဲ သိဘူး။ ခမံ ွခံနိုင္ပါ့မလားပဲ။

ေဟာ ေမေမ အျပင္သာြ းတယ္၊ ဆံပင္သာြ းညႇပ္တာတဲ့၊ ၿပီးရင္ ဖုံးေခၚလိုက္မယ္ အသင့္ လုပ္ထားတဲ့ အျပင္မွာ ေန႔လည္စာ သာြ းစားမယ္ဆိုတ့။ဲ အေတာ္ပဲ ဦးဦးနဲ႔ ငါ ၂ ေယာက္တည္း၊ ေမေမ မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ကေလး လုပ္ေနတာ မဝဘူး၊ ခုမွ ဦးဦးနဲ႔ ၂ ေယာက္တည္း၊ ဦးဦး… ဦးဦး ဆိုၿပီး အခန္းထဲ ေျပးဝင္လိုက္တယ္၊ ဦးဦးက စာၾကည့္ စားပြဲမွာ ထိုင္ၿပီး အလုပ္နဲ႔ ဆိုင္တာေတြ လုပ္ေနတာ၊ သမီးက ေျပးဝင္လာၿပီး ဦးဦး ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ၿပီး ေျပာလိုက္တာေပါ့၊ ေမေမ ဆံပင္သာြ းညႇပ္တယ္ ဦးဦးသိလားဆိုေတာ့၊ အင္းတဲ့။ အင္… ဦးဦးကလဲ မေပ်ာ္ဘူးလား၊ ခု ဦးဦးနဲ႔ သမီး ၂ ေယာက္ထဲ အိမ္မွာေလဆိုမွ ဦးဦးကသိတယ္။

လာ ဆိုၿပီး သမီးက ထိုင္ေနရာက ငါ့ကိုဆြဲေခၚၿပီး ကုတင္ေပၚ တြန္းခ်လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ ခၽြတ္လို႔၊ မ်က္မွန္က တပ္ထားတာဆိုေတာ့ သမီးကို ေသခ်ာ ျမင္ေနရတာ၊ သမီးကိုယ္လုံးေလးက လွလိုက္တာ၊ ၾကည့္လိ့ုေတာင္ မဝ၊ ရင္သားေလးမ်ား လုံးေနတာပဲ၊ ၾကည့္ေနတုန္း သမီးက ငါ့ကိုယ္ေပၚ တက္ႁခြပီး ငါ့အက်ႌ၊ လုံခ်ည္ေတြ ဆြဲခၽြတ္ေတာ့တာပဲ။ ငါလဲ ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားေတာ့ သမီးကို အရင္နမ္းေပး၊ ဦးဦးနမ္းတာ ခံခ်င္ေနတာၾကာၿပီ ဆိုၿပီး ငါ့ကိုယ္ေပၚက ခရြ က္တန္းလန္း ဒူးေထာက္ၿပီး မ်က္ႏွာနား ေလၽွာက္လာတယ္၊ သမီးေပါင္ၾကားထကဲဟာက ေဖြး ၿပီး လွလိုက္တာ၊ အနီးကပ္ၾကည့္မွ သိတယ္၊ သမီးက ငါၾကည့္ေနတာ သိလို႔ထင္တယ္ မ်က္ႏွာနား ခထြားၿပီး သူ႔ဟာကို ေသခ်ာျပတာ၊ ၿပီးေတာ့မွ ငါ့မ်က္မွန္ကို သူဆြဲခၽြတ္ၿပီး ငါ့ပါးစပ္နဲ႔ သူ႔ဟာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကပ္ေပးတယ္။

သူကအနားကပ္လာၿပီး အက်ႌခၽြတ္ေပးမယ္ လုပ္ေတာ့၊ အို အက်ႌမခၽြတ္နဲ႔ ဆိုၿပီးေျပာ လိုက္တယ္၊ သူက နားမလည္သလို ၾကည့္တယ္၊ မခၽြတ္ဘဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေပါ့၊ ဒီေတာ့ ဒါပဲခၽြတ္ဆိုၿပီး မ်က္ရိပ္နဲ႔ ေအာက္ကိုျပေတာ့ သူ သေဘာေပါက္သာြ းတယ္၊ ဝတ္ထားတဲ့ ကိုရီးယား ထမီစကပ္က ေဘးဇစ္ကို သူဆြဲခ်ရင္း အက်ႌေတြ ေၾကကုန္မွာေပါ့တဲ့၊ ကိစၥမရွိဘူးလိ့ု ျပန္ေျပာရင္း သူခၽြတ္လို႔ လယြ္ေအာင္ ဗိုက္သားကို နဲနဲရွပ္ေပးလိုက္တယ္၊ ငါေတာင္ ဗိုက္သား ခပ္စူစူ ျဖစ္ေနၿပီပဲ။ ခုမွ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိထားမိလိုက္တယ္။ သူက ခၽြတ္ခ်လိုက္တဲ့ ထမီစကပ္ကို ေကာက္ယူလို႔ အခန္းေဒါင့္မွာရွိတဲ့ တန္းက ခ်ိတ္မွာ သာြ းခ်ိတ္တယ္၊ ၿပီးမွ ျပန္လာၿပီး ေအာက္က ခံထားတဲ့ အတြင္းခံကို အသာလိပ္ ခၽြတ္လိုက္တယ္။ ကၽြတ္သြားတဲ့ အတြင္းခံကို ေကာက္ယူၿပီး ျပန႔္သာြ းေအာင္ ခါရင္း ေစာေစာကတန္းမွာပဲ ခ်ိတ္နဲ႔ သာြ းခ်ိတ္တယ္၊ ၿပီးမွ ဂ်ာေပးရမလား မမတ့။ဲ ခဏ စဥ္းစားၿပီး ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တယ္။

ေဘာက္ဆူးေကာင္းေကာင္း ေပးရမယ္ေနာ္ လို႔ေျပာရင္း အက်ႌတန္းေအာက္ သူ႔အိတ္ ထကဲ ယိုးဒယားလုပ္ တာဝါထုပ္ကို သာြ းယူလာၿပီး အလုံပိတ္ထားတဲ့ ပလပ္စတစ္စကို ဗ်ိကနဲ ဆြဲျဖဲလိုက္တယ္၊ ဒီမွာထိုင္ မမ ဆိုၿပီး အခန္းလယ္က ခါးေစာင္းေလာက္ရွိတဲ့ စပါယ္ရွယ္ ကုတင္ကို လက္နဲ႔ပုတ္ျပတယ္၊ အမေလးဟဲ့ ကုတင္ကလဲ ငါေျခဖ်ားေထာက္ ၿပီးေတာင္ တက္ထိုင္ရတယ္၊ စားေပဲြ လာက္နီးနီး ျမင့္တာဘဲ။ လွဲအိပ္လိုက္ေလ မမ ဆိုၿပီး သူက ေခါင္းအုံးကို အသင့္ျပင္ေပးတယ္။ ေခါင္းအုံးစြပ္ကလဲ ၾကည့္ရတာ အသစ္၊ အိပ္ယာခင္းလဲ အသစ္ပဲ၊ မဆိုးဘူး၊ သန႔္ပုံေတာ့ရသား၊ လွဲခ်လိုက္ေတာ့ သူက ေျခရင္းဘက္ေလၽွာက္လာၿပီး ေၿခ ၂ ဘက္ကို အသာဆြဲေထာင္လိ့ု ေပါင္ကို ကားလိုက္ တယ္၊ ၿပီးေတာ့ လက္ထကဲ တာဝါနဲ႔ ေပါင္ၾကားကဟာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖြဖြေလး သုတ္ေပးတယ္၊ တကယ့္ကို အေသးစိတ္၊ ႏႈတ္ခမ္း ၂ ဖက္ကို လက္နဲ႔ အသာျဖလဲို႔ ၾကားထထဲ ိ ေသခ်ာသုတ္တာ၊ ဖင္ေပါက္ထိ သုတ္ေတာ့ လူက တႏြ ့္ကနဲ တႏြ ့္ကေနဲ တာင္ ျဖစ္သာြ းတယ္။ ေသခ်ာသုတ္ၿပီး တာဝါကို အခန္းေဒါင့္က အမွိုက္ပုန္းထဲ ဘက္စ္ကက္ ေဘာ သငြ ္းသလို လွမ္းပစ္လိုက္တယ္။ လက္ဆကလဲ တည့္လိုက္တာ တန္းဝင္တာဘဲ၊ တေနဘ့ယ္ႏွစ္ခု ဒီလိုပစ္သြင္းေနလဲ မသိဘူး၊ ၿပီးေတာ့မွ ေထာင္ေနတဲ့ ေပါင္ ၂ လုံးကို လွမ္းကိုင္ၿပီး သူ႔ေခါင္းကို ေပါင္ၾကားထဲ ငုံ႔ခ်လိုက္တယ္။

တခါမွ ဒီလိုမနမ္းဘူး၊ နမ္းရေကာင္းမွန္းေတာင္ မသိ၊ သမီးက အတတ္ဆန္းေတြ ဘယ္လို တတ္ေနတာလ၊ဲ မိဗ်ိဳင္းေတာင္ မစုပ္ေပးတဲ့ ငါ့ဟာကိုလဲ စုပလ္ိုစုပ္၊ သမီးစိတ္ရိုင္း ထတာကလဲ ေၾကာက္စရာ၊ ပါးစပ္ဝမွာ လာေတ့ထားတဲ့ သမီးဟာကို ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊ သမီးက အေပၚက ၿငိမ္ၿငိမ္မေန၊ သူ႔ဟာနဲ႔ ပါးစပ္ကို လာပြတ္ေနတာ၊ ေတာ္ၾကာ သာြ းနဲ႔ ထိမိလိ့ု သမီးဟာ ႏုႏုေလး အနာျဖစ္သာြ းမွာ စိုးတာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္း ၂ ခုကို စုၿပီး ေထာ္လိ့ု သာြ းနဲ႔ မထိေအာင္ အတင္းကာထား ရတယ္။

တကယ့္ကို ပရို ပီသပါေပတယ္၊ အရသာက အလိမ့္လိုက္ အလိမ့္လိုက္ တက္လာတာ၊ လၽွာစြမ္း ထိခ်က္က ၾကက္သီးေတာင္ ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ထတယ္၊ ႏႈတ္ခမ္း ၂ ဖက္ကို အသာျဖလဲို႔ အတငြ ္းသားေတကြ ို ကလိသာြ းတာမ်ား အထကဲ ကလီစာေတေြ တာင္ ေဗ်ာင္းဆန္သာြ း သလား ထင္ရတယ္၊ ခံဖူးသမၽွထဲက ဟိုေကာင္ ဝင္းလတ္ ေဆးမူးမူးနဲ႔ င့ါဟာ စိမ္ေျပနေၿပ ရက္တာ အေကာင္းဆုံးလို႔ ထင္ခဲ့တာ ခု ဒီပရိုနဲ႔က်မွ ဝင္းလတ္ ေဒါင့္ ေရာက္သာြ းတယ္၊ ဘယ္လို က်င့္ထားတယ္မသိ၊ သန္လိုက္တဲ့လၽွာ၊ အေပါက္ဝကို တစြပ္စြပ္ထိုးတာမ်ား ဟိုဟာနဲ႔ ထိုးေနသလား မွတ္ရတယ္၊ ေဟာ… ေပ်ာ့ေျပာင္းျပန္ေတာ့လဲ သူ႔အျပင္မရွိ၊ ဆိတ္မ်ား သစ္ရကြ္စားသလို အေစ့ကို လၽွာနဲ႔လိမ္ပတ္ၿပီး ဆယြဲူသာြ းတယ္ ထင္ရေအာင္ကို သူစြမ္းနိုင္တယ္၊ ေကာင္းလႏြ ္းလို႔ လက္က ကုတင္ေဘး ၂ ဘက္ကို တင္းတင္းဆုတ္ၿပီး ေကာ့ေနတဲ့ ဖင္ေတာင္ေအာက္ ျပန္မက်ေတာ့ဘူး။ ေမာလိုက္တာ ေမာလိုက္တာ၊
အထကဲ ပူကနဲ ပူကနနဲ ဲ့ လွိမ္လွိမ့္ဆင္းဆင္းသြားတာ ဘယ္ႏွစ္ခါ ရွိမွန္းေတာင္ မသိေတာ့။ ဦးဦးနမ္းေပးတာ အရမ္းေကာင္းတာပဲ၊ ႏႈတ္ခမ္းက အထကဲ ဟာေလးကို သာြ းသာြ း ထိေနတာ ေနလို႔ အရမ္းေကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ၾကတာကိုး၊ ရပ္ကိုမရပ္ခ်င္ဘူး၊ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ငါက ဒီလိုလႈပ္ေပးမွ ရတာ၊ ဦးဦးေခါင္းႀကီးက လႈပ္လို႔မွ မရတာ၊ ငါတက္ဖိထားတာကိုး၊ ငါ့စိတ္ထဲမွာ ငါ့ကိုယ္ထဲက အရည္ေတြ ထကြ္က်ေနသလိုပဲ၊ ဦးဦးပါးစပ္မွာ ေပကုန္ၿပီထင္တယ္၊ ဦးဦးသိမွာေပါ့၊ ဒီလိုအရည္ေတြ ထြက္တယ္ဆိုတာ၊ ေပပေစ၊ ငါကမွ ခာြ လို႔မရတာ၊ ခာြ ကို မခြာခ်င္တာ၊ ရင္ထမဲ ွာလဲ လွိုက္ကနဲ လွိုက္ကနဲ၊ ေမာသလိုလို၊ ဦးဦးက အရမ္းခ်စ္တတ္တာပဲ။ သမီးကိုလဲ အရမ္းခ်စ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သမီးကလဲ ဦးဦးကို အရမ္းခ်စ္တာေပါ့။

လူကလဲ ေမာေနၿပီ၊ အင္း… အသက္ ႀကီးလာလို႔လား မသိဘူး၊ သက္လုံက သိပ္မေကာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ေတာ္ေတာ္ေမာေတာ့ သူက လွမ္းေမးတယ္ လုပ္ရေတာ့ မလားတ့၊ဲ အေတာ္ပဲ၊ သူဟာျ့ ကီး စိမ္ၿပီး အေမာေျဖရမယ္၊ ခ်က္ျခင္းပဲ အင္း… လို ့ ေျပာလိုက္တာ အသံက ေလသံေလာက္နဲပဲ့ ထြက္ေတာ့တယ္။ သူကထရပ္ၿပီး ေစာေစာက အိတ္ကို သြားႏွိုက္ျပန္တယ္၊ ဘာႏွိုက္တာလဲ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္စိက သူ႔ဟာကို သာြ းျမင္တယ္၊ အင္း… သူ႔ဟာက ေစာေစာကေလာက္ အတိုင္းပါဘလဲား၊ ပိုလဲမႀကီး လာဘူး၊ တအားႀကီးလဲ မေထာင္ေနဘူး၊ အျမတဲမ္း ဒါခ်ည္းလုပ္ေနလိ့ု ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ မေထာင္ေတာ့တာလား။ ဒီလို ငိုက္စိုက္က်ေနတဲ့ ဟာေတာင္ ေတာ္႐ုံလူ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ေနတဲ့ ဟာေလာက္ရွိေနတာ၊ ၾကည့္ေနမွန္းသိေတာ့ သူက ကြန္ဒုံစြပ္မလိ့ုေလ မမ ဆိုၿပီး၊ လက္ထကဲ ကြန္ဒုံကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေဖါက္လို ့ သူထိပ္မွာ့ ကပ္ၿပီး စြပ္လိုက္တယ္၊ ဟုတ္တယ္ ေသခ်ာတယ္၊ သူဟာ့ ဒီလိုပဲေနမွာ၊ ေပ်ာ့ေနရင္ ကြန္ဒုံကို အဲလိုစြပ္လိ့ုမရဘူး၊ ငါသိတာေပါ့၊ အရင္က ငါစြပ္ေပးေနက်။

အေနာက္ကို ျပန္ေလၽွာက္လာၿပီး ေပါင္ ၂ လုံးကို လက္နဲ႔ ပင့္လို႔ ကုတင္ေစာင္း ထိေရာက္ေအာင္ ဆခြဲ ်လိုက္တယ္၊ ကိုယ္က ေလၽွာကနဲ ေအာက္ဘက္ဆင္းသာြ းလို ့ လိပ္တက္သာြ းတဲ့ အက်ႌကို ကိုယ္ကို ဟိုဘက္ ဒီဖက္လွည့္ၿပီး ျပန္ဆြဲခ်ေတာ့ သူက ကူၿပီး ဆခြဲ ်ေပးတယ္၊ ဒီေတာ့ သူ႔ဟာ ငါ့ေပါင္နဲ႔ ထိမိတာေပါ့၊ သူ႔ဟာက အရမ္းေပ်ာ့ေနတာ မဟုတ္သလို အရမ္းအမာႀကီးလဲ မဟုတ္ဘူး၊ မမာတမာ အေနေတာ္မ်ိဳး၊ အိုး ေစာက္ေကာင္ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ထိုးလိုက္တယ္၊ ပါးစပ္က အ… လို႔ အသံေတာင္ ထကြ္သာြ းတယ္၊ နာလို႔မဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္ႏွႏွစ္ရွိၿပီလဲ ဒါမ်ိဳးမခံတာ၊ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လန႔္သာြ းတာေပါ့၊ ငါ့ဆီက အသံထကြ္လာလို႔ ထင္တယ္၊ သူဆက္မထိုးပဲ ငါ့ကိုလွမ္းၾကည့္တယ္၊ ငါက ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆက္လုပ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေခါင္းညမိ ့္ျပမွ သူက ဆက္တိုးတယ္၊ တိုးဝင္လာတာ အရသာ ရွိလိုက္တာ၊ ဒါမ်ိဳး ငါခံခ်င္တာ၊ အကိုနဲ႔ဆို ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲ၊ ေထာက္ကနဲ တစ္ခါတည္း ခ်က္ေကာင္းကို ထိတာဘ၊ဲ အလိုအေလ်ာက္ပဲ ငါ့လက္တစ္ဖက္ေထာင္ၿပီး ခဏ ရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္၊ သူသိတယ္ ထင္တယ္ အဲဒီေနရာကို ေထာက္ၿပီး ရပ္ေနတာ၊ ငါ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး အဒဲ ီအရသာ ခံစားေနလိုက္တယ္၊ ေကာင္းလိုက္တာ၊ အကို အကိုပဲ ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့။

သမီးေမာၿပီ ဦးဦးရယ္၊ မရေတာ့ဘူး၊ ေျခပစ္လက္ပစ္ပဲ ဦးဦးေပၚကေန ေဘးကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္ ပစ္လသဲာြ းတယ္၊ အားကို မရွိေတာ့တာ၊ ဦးဦးက ေပပြေနတဲ့ သူ႔ပါးစပ္ကို သူ႔ဖာသာသူ လက္နဲ႔ ပြတ္သုတ္ၿပီး၊ သူ႔နားထိေရာက္ေအာင္ ငါ့ကဆိုြဲၿပီးလာဖက္တယ္၊ ငါလဲ ဦးဦးကို ျပန္ဖက္ထားၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲ ေနေနလိုက္တယ္၊ ဘာမွကို လုပ္ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ဘူး ဦးဦးရယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ၂ ေယာက္ အတူတူ နမ္းၾကတာေပါ့၊ တစ္ေယာက္က ေမာသြားရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္က အနမ္းမခံရမွာ စိုးလို႔ေနမွာ၊ ဦးဦးကို ခဏခဏ ေမေမ မသိေအာင္ နမ္းေပးေနတာဘ၊ဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ အနမ္းမခံနဲ႔ေတာ့ေနာ္၊ သမီး မလႈပန္ ိုင္ေတာ့ဘူး၊

အဒဲ ီအရသာက တစိမ့္စိမ့္တက္လာတာ၊ ဒီလိုရပ္ေန႐ုံနဲ႔ မရေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ၿပီး ခဏရပ္ထားခိုင္းတဲ့ လက္ကို ေအာက္ခ်လိုက္ေတာ့ သူက ေပါင္ကို သူ႔ဘက္ အရွိန္ရေအာင္ ဆြဲယူၿပီး စထိုးေတာ့တာပဲ၊ ေတာ္လိုက္တာ ထိုးခ်က္တိုင္း ခ်က္ေကာင္းကို ထိတာ၊ ဘေမာင္တ့ကို ဒီလိုမဟုတ္ဘူး၊ လူကို မရြ ရြေအာင္ ကစားတာ၊ ထိသလိုလုပ္လိုက္ မထိသလို လုပ္လိုက္န႔၊ဲ ငါကထိေအာင္ လိုက္လိုက္ေကာ့ၿပီး ခံရတာ၊ ဒီပရိုကေတာ့ တခ်က္မွ ခ်က္ေကာင္း မလတြ္ဘူး၊ အီဆိမ့္ေနတာပဲ၊ အဲဒါမွ တန္တာ၊ ဒီေလာက္ ထိခ်က္မ်ားေတာ့ ဘယ္ခံနိုင္မွာဘဲ ခဏေလး ပြင့္ထြက္တာေပါ့၊ ငုတ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ မသိဘူး၊ ပြင့္ထြက္ခ်က္ကေတာ့ ေရလည္ျပင္းတယ္။ လူကို
ေမ်ာသာြ းတာပ။ဲ

ဦးဦးေဘး ခဏလွဲေနလိုက္တာ အေမာေတာ္ေတာ္ ေျပသာြ းတယ္၊ ငါ ရွက္ရွက္ျခင္း ပြတ္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္၊ ခု အခြင့္အေရးရတုန္း တခါတည္း မလုပ္ဖူးတာ အကုန္လုပ္ ရမယ္၊ ကုန္းထၿပီး ဦးဦးကို ထပ္ခြလိုက္တယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးဦးရွက္ရွက္ေပၚမွာ၊ ငါသိသာြ းၿပီ ဘယ္ေနရာထိရင္ အရသာရွိတယ္ဆိုတာ အဲဒီေနရာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ထိေအာင္ ဖိလိုက္တယ္၊ ဦးဦးရွက္ရွက္က ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးဆိုေတာ့ ဟိုေရြ႕ဒီေရြ႕၊ မေရြ႕ ေအာင္ ေသခ်ာလက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး ေနရာမွန္ေပၚ ဖိခ်လိုက္တာေပါ့။ ပထမေတာ့ အၾကမ္းႀကီး မလုပ္ရဲဘူး၊ ေျဖးေျဖးေလး စမ္းၾကည့္တာေပါ့၊ အိုး… ဒါေပဲပါ့၊ ေကာင္းတာပ၊ဲ နည္းနည္းအရွိန္ရလာေတာ့ ဦးဦးလဲ ေကာင္းလာတယ္ ထင္တယ္၊ ေဘးမွာ
ေထာက္ထားတဲ့ ငါ့ေပါင္ကို လာညႇစ္တာ အရမ္းပဲ နာလိုက္တာ၊ မခံနိုင္ဘူး၊ ဦးဦးလက္ကို အတင္းဖယ္ၿပီး လႈပ္လို႔မရေအာင္ ေဘးမွာ ငါ့လက္နဲ႔ အတင္းဖိထားလိုက္တယ္၊ အဲဒီေတာ့မွ ဦးဦးၿငိမ္သာြ းတာ၊ ဒါေတာင္ ပါးစပ္က တအင္းအင္းနဲ႔၊ ငါလဲ ေကာင္းလာေတာ့ တအင္းအင္း ဆိုတာ အလိုလို ထြက္လာတာဘဲ၊ ေစာေစာကလို ျဖစ္ျပန္ၿပီ၊ ရင္ထဲမွာ လွပ္ကနဲ လွပ္ကနဲနဲ႔ ေမာဆင္းသာြ းတာ၊ အလိုလိုေနရင္း ဦးဦး ကိုယ္ေပၚက ျပဳတ္က်သာြ းတယ္၊ ဦးဦးကေတာ့ ၿငိမ္ေနၿပီ၊ ငါ့ကိုေတာင္ ဆြဲမဖက္နိုင္ေတာ့ဘူး၊ အေစာႀကီးကတည္းက ငါ့လိုျဖစ္သာြ းတာလား မသိ။

စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ပြင့္ထြက္ကုန္လို႔လားေတာ့ မသိ၊ အေမာေျပတာနဲ႔ ႏုံးမေနဘဲ လူက လန္းလာတယ္၊ အားသစ္ေတြ ခ်က္ျခင္းျပန္ဝင္လာသလိုဘဲ၊ သူ႔ကိုၾကည့္ေတာ့ ကြန္ဒုံေတာင္ ခၽြတ္ၿပီးၿပီ၊ ငါမ်က္စိပြင့္လာတာ ျမင္ေတာ့ အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္ေတာ့မလား မမလို႔ လွမ္းေမးတယ္၊ ျပန္မေျဖအားဘူး၊ သူ႔ဟာကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ ဇေဝဇဝါနဲ႔ ခု ၿပီးသာြ းလဲ သူ႔ဟာက ဒီအတိုင္းပါပဲလား၊ ခဏဆိုၿပီး လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ သူအနား တိုးလာတယ္ ကိုယ္ကို သူ႔ဘက္ေစာင္းရင္း ဒါက အျမဲဒီအတိုင္းပဲလားလို႔ စိတ္ထဲ မေအာင့္နိုင္တာနဲ႔ ေမးလိုက္တယ္၊ ဟုတ္တယ္ မမ ေဆးထိုးထားတာေလ၊ အံ့ၾသသြား တယ္၊ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ေဆးထိုးလို႔ရတာကိုး၊ ငါက ေလ့က်င့္ထားတယ္ ထင္တာ၊ လက္က အလိုအေလ်ာက္ အနားေရာက္သာြ းေတာ့ သူက လိုလိုလားလား ရတယ္မမ ကိုင္ၾကည့္
ေလတ့။ဲ

ေအာက္ကိုသာ စိုက္ေနေပမဲ့ အေပ်ာ့ႀကီး မဟုတ္ဘူး၊ တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ ့ နည္းနည္းပါးပါး စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္တယ္၊ ပုံမွန္လူဆို တဆတ္ဆတ္ ေတာင္ေရာေပါ့၊ သူက ဒီလိုမဟုတ္ ဒီအတိုင္းပဲ၊ ဘယ္လိုမွ မခံစားရဘူးလားလို ့ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဟင္အင္း မမ ထုံေနတာ၊ ထိတာ သိပ္မသိဘူးတဲ့၊ ခု မမကိုင္ထားတာေရာ သိလား ဆိုေတာ့ သိေတာ့သိတယ္ မမ၊ ဟင္ သိၿပီး ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆိုၿပီး အံ့ၾသသင့္သလိုေျပာေတာ့ သူက ဟုတ္တယ္၊ သိေတာ့သိတယ္၊ ဟိုးအရင္ ေဆးမထိုးခင္ကလို ဖီလင္ေတြေတာ့ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ ဒီအလုပ္က ဒီလိုမွ ကိုက္တာ မမရ၊ လုပ္တိုင္းသာ ပီးေနရင္ က်ေနာ့္ တေန႔ ၂ ဆက္ရွင္ ဝင္နိုင္ရင္ ကံေကာင္းေပါ့တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ စပ္စုလိုက္တယ္ ေဆးဘယ္မွာ ထိုးလဲေပါ့၊ xxxx လမ္း ေအာက္ဘေလာက္မွာ ကုလားဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ရွိတယ္ မမ၊ သူ႔နာမည္က ေဒါက္တာ ဘာဘူ—-၊ အင္း… ဘယ္သူ… တစ္ခုခုပ၊ဲ က်ေနာ္ ေသခ်ာ နာမည္ကို အကုန္ မမွတ္မိဘူး၊ ဘာဘူပဲ မွတ္မိတာ၊ သူ႔အိမ္ေရွ႕မွာ ဆိုင္းဘုတ္ေသးေသး ေလး တစ္ခုရွိတယ္၊ ေဒါက္တာ ဘာဘူဘယ္သူဘယ္သူ၊ အမ္ဘီဘီအက္စ္ ကာလကတၱား ဘုံေဘ ဆိုလားပဲ၊ သူ႔ဆီထိုးတာ၊ သူက ဒါမ်ိဳးေတြပဲ လုပ္စားတာ၊ အိႏၵိယက ေဆးနဲ႔ဆိုပ၊ဲ ဘယ္ဆိုဒ္လိုခ်င္လဲ ရတယ္၊ အကုန္ရတယ္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ပုံမွန္ဆိုက္ပဲ၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီေလာက္ႀကီး မမ ဆိုၿပီး လက္နဲ႔ျပတယ္၊ မမ ႀကီးႀကီးႀကိဳက္လိ့ုလား၊ ဒီမွာ တစ္ေယာက္ ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ အိုး… မႀကိဳက္ပါဘူးလို႔ ကမန္းကတန္းေျပာရင္း ငါကသိခ်င္လိ့ု ေမးတာ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

မမအဝတ္ျပန္ဝတ္ေတာ့မလား၊ ေနာက္ တစ္ဆက္ရွင္ ဝင္အုံးမလား သူကေမးတယ္၊ သူ႔ဟာကိုင္ၿပီး စပ္စုေနတာ စိတ္ပါျပန္ၿပီ ထင္ေနလားမသိ၊ ေနာက္တစ္ဆက္ရွင္ အတကြ ္ ေတာင္ လွမ္းဆြယ္လိုက္ေသး၊ ေတာ္ၿပီ၊ ေတာ္ၿပီ၊ ဝတ္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ သူက ေစာေစာ ကလို တာဝါအသစ္တစ္ခုနဲ႔ ေသခ်ာသန႔္ရွင္းေရး ျပန္လုပ္ေပးၿပီး၊ တန္းမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ထမီစကပ္နဲ႔ အတငြ ္းခံေဘာင္းဘီ သာြ းျပန္ယူလာတယ္၊ ေဘာင္းဘီဝတ္ဖိ့ု ထမလို႔ လုပ္လိုက္ေတာ့ သူက ခဏ ဆိုၿပီး လက္ျပၿပီး အိပ္ေနရင္းတန္းလန္း ေဘာင္းဘီကို ျပန္စြပ္ေပးတယ္၊ ဆားဗစ္ကေတာ့ တကယ့္ကိုရွယ္။ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ေတာ့ သူက ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး ထမီစကပ္ကို ဝတ္လို႔ရေအာင္ အသင့္ လုပ္ေပးေသးတယ္။
ေဘာက္ဆူး မခ်ခ်င္ပဲ ေနမလား၊ ျပန္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္သာြ းယူၿပီး ေထာင္တန္ ၅ ရကြ္ ဆြဲထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ ေက်းဇူးတင္တယ္ မမ၊ ေလွခါးက ဆင္းသာြ းရင္ ေနာက္တဲ့တဲ့မွာ ေရအိမ္ ရွိတယ္ေနာ္တဲ့။ ေရအိမ္ခဏထိုင္ၿပီး အျပင္ထကြ္ လာေတာ့ ေခါင္းေလၽွာ္၊ ဆံပင္ညႇပ္ေပးမဲ့ မိန္းခေလးက အသင့္ေစာင့္ေနၿပီ။

ဆံပင္ညပွ ္ဆိုင္က ထြက္လာေတာ့ အိမ္ကို လက္ကိုင္ဖုန္းနဲ႔ လွမ္းေခၚလိုက္တယ္၊
ဆံပင္ညႇပ္လိ့ု ၿပီးၿပီေပါ့၊ ခုအိမ္ျပန္လာၿပီ၊ ေန႔လည္စာသာြ းစားဖို႔ အဆင္သင့္လုပ္ထားဖို႔၊ လာကိုင္တာက သမီး…

“သမီးလား ေမေမၿပီးၿပီ၊ ခု လာေနၿပီေနာ္”
“သမီးလဲ ၿပီးၿပီ” တဲ့၊ ေပ်ာ္ေနတဲ့အသံနဲ႔ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ ျပန္ေျဖတယ္။
“သမီးဦးဦးေရာ”
“ဦးဦးလဲ ၿပီးၿပီ”
XXXXXXX

ႏွစ္ဆယ့္တစ္။

သမီးက မလယြ္ေတာ့ဘူး၊ ဒီကိစၥမွာ စိတ္ပါတာကေတာ့ ငါ့လပို ဲ၊ သမီးသာ လူေတာထဲ တိုးလိ့ု ကေတာ့ ခုခ်ိန္ေယာက္်ားရေနေလာက္ၿပီ၊ သူ႔ကို ဒီအေၾကာင္း ဘာမွမေျပာတာ ေတာင္ သူ႔ဖာသာသူ လိုက္စမ္းေနတာ၊ ငါ့လိုမ်ိဳး သိလို႔ကေတာ့ ဒုကၡပ၊ဲ ဘယ္လို လုပ္ရမလမဲ သိ၊ ခု အကို႔ဟာကိုေတာင္ စုပ္ကစားေနၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ အကို႔ဟာနဲ႔ သူ႔ဟာ ေတ့ပတြ ္ ပြတ္ေနၿပီ၊ ငါသိတာေပါ့၊ တစ္အိမ္ထဲ အတူေနတာ၊ သမီးက ငါမသိဘူး ထင္ေနတာ၊ ငါက မသိ ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားတာ၊ တားရင္ ပိုဆိုးမယ္ဆိုတာ သိလို႔၊ ခုလို သူ႔အထင္နဲ႔ သူစမ္းေနတာ ေကာင္းတယ္၊ သူက စမ္းသာစမ္းေနတာ ေယာက္်ား ပစၥည္းဆိုတာ ေထာင္တတ္မွန္း မသိေသးလို႔၊ သိမ်ားသိရင္ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။

သမီးကလဲ သူ႔ဦးဦးမွ သူ႔ဦးဦး ျဖစ္ေနတာ၊ ခုေတာ့ ျဖစ္မွာေပါ့၊ ေယာက္်ားဆို အကို႔ တေယာက္နဲ႔ပဲ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခဲ့တဲ့ဟာ၊ အကို႔ဟာကိုပဲ အေကာင္းထင္ေနတာ၊ ေယာက္်ားပစၥည္းအေၾကာင္းမွ ေသခ်ာမသိေသးတာ၊ မၾကာခင္ သိမွာကေတာ့ ေသခ်ာ တယ္၊ သိတာနဲ႔ မာေထာင္တာကို ႀကိဳက္မွာပဲ၊ ေယာက္်ားေပါေပမဲ့ သမီးကို ေတြ႕ကရာနဲ႔ ေပးေတြ႕လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ သမီးကို ဘယ္သူကမွ ယူမွာမဟုတ္ဘူး၊ အေပ်ာ္လာလုပရ္ုံပဲ လုပ္သာြ းမွာ၊ အေပ်ာ္လာလုပ္ေပမဲ့ သမီးဘက္ကေတာ့ အေပ်ာ္လိ့ု သေဘာထားမွာ မဟုတ္ဘူး၊ သမီးက စြဲေနမွာ၊ ဟိုကမလာေတာ့ရင္ သမီးကေတာ့ ႐ူးမွာ ေသခ်ာတယ္။

ငါသိတယ္ အကိုကလဲ သမီးကို တျခားသူေနာက္ အပါခံမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါကိုေရာ သမီးကိုေရာ အကိုက ခ်စ္လိုက္တာမွ တုန္လို႔၊ ဘယ္တစိမ္းမွ အဝင္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ သာြ းသလို ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္ သမီးကို ေခၚသာြ းလို႔ မျဖစ္ဘူး၊ သမီး ဒါေတြ နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေခၚလဲ မေခၚသြားနိုင္ဘူး၊ တစ္ခါသာြ း ၃-၄ ေသာင္း ၾကာရင္ ဘယ္တတ္နိုင္ မလ၊ဲ သမီးတို႔အရြယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးႀကိဳက္ရင္ ခဏခဏ လုပ္တတ္တာ၊ ဘေမာင္နဲ႔ ငါရခါစက တေနတ့ေန႔ ၄-၅ ႀကိမ္၊ တစ္ခါတေလ ကေတာင္မကဘူး ထင္တာဘဲ။

သမီးသာ ေယာက္်ားဆိုတာ မာေထာင္တတ္မွန္း သိသာြ းရင္ အို… အကိုသာ ေယာက္်ား ပီပီသသ ျဖစ္လို႔ကေတာ့ သမီးနဲ႔ျဖစ္လဲ ငါသေဘာတူပါတယ္၊ ငါတကယ္ေျပာတာ၊ ငါတို႔ မိသားစုေလး မကြဲခ်င္ဘူး၊ တစိမ္းလဲ အဝင္မခံခ်င္ဘူး၊ တသက္လုံး ေသတ့အဲထိ ဒီလို ၃ ေယာက္ပဲ ေနသာြ းခ်င္တာ၊ ဒါဆို သမီးလဲ ႀကိဳက္မွာပဲ၊ ခြဲေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး၊

အာ… ဟုတ္သားပဲ ဟို… ကုလားဆရာဝန္ဆီ အကို႔ကို ေခၚသြားၿပီး ေဆြးေႏြးၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ အကိုက သူ႔ကိုသူ အေကာင္းလို႔ ထင္ေနတာ၊ ဆရာဝန္နဲ႔ ေတြ႕ပါ့မလား မသိဘူး၊ ဟို ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္က ပရိုလို အကို ေဆးထိုးခံရင္ ေကာင္းမယ္၊ အဲဒါဆို အကို႔ဟာက အျမတဲန္း ဒီလိုျဖစ္ေနေတာ့ ငါေရာ သမီးေရာ၊ အို… သမီး အကို႔ကို အပိုင္သိမ္းခ်င္ သိမ္းလိုက္ပေစ၊ ငါမရ ေနပေစ၊ သမီးဆီက မလုပါဘူး။

ဟုတ္ၿပီ၊ ငါ ကုလားဆရာဝန္ႀကီးဆီ အရင္သာြ းၿပီး ေဆြး ေႏြး ၾကည့္မယ္၊ အဆင္ေျပရင္ အကို႔ကို ေဆးစစ္ရေအာင္ ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပၿပီး ေပးေတြ႕လိုက္မယ္၊ ဆရာဝန္ႀကီးက လုပ္လိ့ုရတယ္ ဆိုလိ့ုကေတာ့ တခါတည္း ေမ့ေဆးေပးၿပီး လုပ္ခိုင္းလိုက္မယ္၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္။ သူသတိရလာလို႔ သူ႔ဟာႀကီး ႀကီးေနတာ ေတြ႕ရင္ သူ ဘာေျပာမလဲ၊ နားမလည္ရင္

ေအာကား တစက္ား ေခဆြိဳင္ကငွားၿပီး အကိုေရာ သမီးပါ ေပးၾကည့္လိုက္မယ္။

–

ဟင္း . . ငါထင္သလိုျဖစ္လာလိုကေတာ့… … … … …။
XXXXXXX

နားပါအုံးမယ္။

ေမာင္ေဇာ္ဦး မတ္လ၊ ၂၀၁၃။