ဟော်နန်းဒေဝီ

ရှမ်း​ပြည်​ဆောင်း​ည​သည် ​အ​အေး​ရက်​စက်​လွန်း​နေ​သည်။
‘​အ​ခွန်​ဘ​ဏ္ဍာန်​တော်​များ​ကို ​ဗိုလ်​ယက်​ခ​နှင့် ​တ​ပည့်​များ​က ​သိမ်း​ပိုက်​လိုက်​ပါ​ပြီ ​ခင်​ဗျား’…
‘​ဟင်…​တောက်…​ယက်​ခ​ခွေး​မျိုး’ ​စပ်​ခွန်​ကြာ ​လက်​သီး​နှစ်​ဖက်​ဆုပ်​ရင်း…​အံ​ကြိတ်​လိုက်​သည်။ ‘​မောင်​ကျော်’ … ‘​ဖ​ရာ့’…
​စော​မြတ်​သ​န္တာ … ​သ​မီး​ငယ် ​နို့​စို့​နေ​ရာ​သ​လွန်​ထက်​မှ ​ဖ​ရို​ဖ​ရဲ​လူး​လဲ​ထ​ပြီး… ​စပ်​ခွန်​ကြာ​ထံ ​အ​ပြေး​က​လေး​လာ​၏။ ​ရုတ်​တ​ရက်​ထ​လိုက်​၍ ​ရှည်​လျား​သော​နန်း​တွင်း​လုံ​ချည်​က ​ပိုး​သား​ပျော့​ပျော့​မို့ ​လျော​ပုံ​ဆင်း​သွား​လေ​ရာ ​စော​မြတ်​သ​န္တာ​တင်​ပါး​ဝိုင်း​ဝိုင်း​ကြီး​များ​မှာ ​ဝင်း​က​နဲ​ပေါ်​ထွက်​သွား​ပြီး​ပေါင်​တံ ​ဖြူ​ဖြူ​ကြီး​များ​မှာ ​ခုံ​ထ​မောက်​မို့​နေ​သော ​ေ-ာက်​ဖုတ်​က​လေး​မှာ​လဲ ​တန်း​က​နဲ​ပြူး​ထွက်​လာ​ခဲ့ ​ရ​လေ​သည်။ ​ထို​အ​ခါ ​စိုင်းဝ​ဏ္ဏ​မျက်​လုံး​များ​က ​ဝင်း​ဝင်း​တောက်​ပ​သွား​ပြီး ​စော​မြတ်​သ​န္တာ​၏ ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​ကို ​တဝ​ကြီး​မြင်​လိုက်​ရာ ​ရင်​ထဲ​ပူ​နွေး​သွား​ပြီး ​တ​လှပ်​လ​ပှ ်​ခံ​စား​လိုက်​ရ​လေ​သည်။ ​စော​မြတ်​သ​န္တာ​မှာ​လည်း
​ရှက်​လွန်း​၍ ​ထ​မီ​ကို ​ကောက်​ယူ​ကာ….​သ​လွန်​စီ​သို့ ​ပြေး​ဝင်​သွား​လေ​သည်။ ​စပ်​ခွန်​ကြာ​မှာ​ကျော​ပေး​ကာ​ဟော်​နန်း​အ​ပြင်​သို့ ​အံ​တ​ကြိတ်​ကြိတ်​နဲ့​ကြည့်​ရင်း ​ဒေါ​သ​ဖြစ်​နေ​မိ​၍
​သ​တိ​မ​ထား​မိ​လိုက်​ရှာ​ပေ။

‘​စိုင်းဝ​ဏ္ဏ…’
‘​မှန်…​မှန်​ပါ့​ဖ​ရား…​အ​မိန့်​ရှိ​ပါ​အ​ရှင်’ …
‘​ယက်​ခ​ကို​ဖမ်း​ဘို့…​လူ​စု…​အ​ခု​ထွက်​မယ်’ …
‘​မှန်​ပါ့​ဖ​ရာ့’…
​စိုင်းဝ​ဏ္ဏ ​အ​ပြေး​ထွက်​ခွာ​သွား​လေ​၏။ ​နှင်း​တွေ​က​တ​ဖွဲ​ဖွဲ​ကျ​နေ​သည်​မို့ ​အ​ရာ​ခပ်​သိမ်း ​ဝေ့ဝဲ​နေ​ကြ​၏။ ​တိတ်​တ​ဆိတ် ​ချီ​တက်​နေ​သော ​ဗိုလ်​ယက်​ခ​တို့ ​စ​ခန်း​ကို ​ဝိုင်း​ထား​ကြ​သည်။ ​သို့​သော် ​အ​သံ​က​စိုး​တစ်​မျှ ​မ​ကြား​ရ၊ ​မီး​ရောင်​လက်​လက်​က​လေး​မှ​မ​မြင်​ရ… ​စပ်​ခွန်​ကြာ​နှင့် ​လက်​စွဲ​တော်​သူ​ရ​တို့ ​စ​ခန်း​ထဲ​ဝင်​၏။
‘ ၀​ဏ္ဏ … ​ဘယ်​ရောက်​နေ​လဲ’
‘ ​တပ်​သား​တွေ​ကြား​ထဲ​မှာ ​တွေ့​ခဲ့​တယ် ​ဖု​ရာ့ ..​အ​ချက်​ပေး​တာ​နဲ့ ​ဝင်​တိုက်​ဖို့ ​အ​သင့် ​ပြင် ​နေ​ပါ​တယ် ..​ဖ​ရာ့’ ​တဲ​အ​တွင်း​သို့ .. ​စပ်​ခွန်​ကြာ​တို့​နှစ်​ယောက် ​ခုန်​ဝင်​လိုက်​၏။ ‘​ဟင်… ​တော်​ဘု​ရား​ကြီး ​ပါ​လား ’
​ဗိုလ်​ယက်​ခ​က ​ဝတ်​လစ်​စ​လစ်​ဖြင့် ​မိန်း​ခ​လေး​တစ်​ယောက်​ကို ​ခြေ​နှစ်​ချောင်း ​မိုး​ပေါ်​ထောင်​ပြီး ​ပယ်​ပယ် ​နယ်​နယ် -ုပ်​နေ​စဉ် ​ဖြစ်​သည်။
‘ ​အောင်​မ​လေး ’ ​အ​သက် (၁၅) ​နှစ်​ခန့်​သာ ​ရှိ​သေး​သော ​မိန်း​က​လေး​မှာ ​အိပ်​ယာ​က ​လူး​လဲ​ထ​ပြီး ​စောင်​ကြီး ​ရစ်​ပတ်​လျှက်.. ​စပ်​ခွန်​ကြာ ​ရှေ့​၌ ​ဗိုလ်​ယက်​ခ ​နှင့် ​အ​တူ​လက်​ထောက် ​ခေါင်း​ငုံ့​ကာ … ​လက်​အုပ်​ချီ​လိုက်​ရှာ​လေ​သည်။
‘ ​ယက်​ခ ​မင်း​ငါ့​ရ​တ​နာ​တွေ … ​လမ်း​က ​ဖြတ်​လု​တယ်​ဆို ’
‘ ​မဝံ​ကြောင်း​ပါ … ​တော်​ဖ​ရား​ကြီး ​ဖ​ရာ့ ’

‘ ​ဟဲ့ .. ​ငါ့​တပ်​မှုး .. ၀​ဏ္ဏ ..​ကို ​ခေါ် ​စမ်း​ဟေ့ ’ ​စပ်​ခွန်​ကြာ​က .. ​တဲ​အ​ပြင်​သို့ ​လှမ်း​အော်​လိုက်​လေ ​သည်။
‘​မှန်​ပါ့ .. ​တပ်​မှုးဝ​ဏ္ဏ .. ​လောင်း​လုံ​တောင်​ကြား ​မ​စစ်​ခင်​က​ပင် .. ​ပျောက်​နေ​ကြောင်း ​ကျွန်​တော်​မျိုး​လျှောက် ​တင်ဝံ့​ပါ​သည် ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​ဟဲ့ .. ​င​နေ​မျိုး .. ​ဒါ​ဖြင့် ​ဒီ​ကောင် ၀​ဏ္ဏ.. ​ဘယ်​ရောက် ​သွား​လဲ​ဟ.. ​လိုက် ​ကြ​စ​မး် ’
‘ ​ဒေါက်… ​ဒေါက်.. ’
‘ ​မောင်​တော်​လား​ဟင် ’
‘ ​အင်း ’
‘ ​ဂျောက်.. ​ဂျောက် .. ​ဂျ​လောက် .. ​လောက်​ကျီ ’
‘ ​ဟင်.. ​စိုင်းဝ​ဏ္ဏ ’
​ပြင်​ပ​နှင်း​ထု​အ​ချီ.. ​ဟော်​နန်း​တံ​ခါး​မ​ကြီး​အ​တွင်း ​အ​တင်း​တိုး​ဝင်​လာ​ကြ​သည်။ ​အ​ဆာင်​တော်​သား​နှစ်​ဦး​က
​စော​မြတ်​သ​န္တာ​ကို ​ဓါး​လွတ်​ကိုယ်​စီ​နှင့် ​ဝိုင်း​ရံ ​စောင့်​ရှောက် ​နေ​ကြ​သည်။
‘ ​စိုင်းဝ​ဏ္ဏ .. ​မောင်​တော် ​ဘု​ရား​ရော​ဟဲ့ ’
‘ ​မှန်​ပါ့ .. ​အ​တွင်း​ဆောင် ​၌ ​တင်​လျှောက် ​ခွင့် ​မ​ပြု​ပါ ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​ကဲ… ​လာ​လာ .. ​မင်း​တို့ ​ဒီ​မှာ​ပဲ ​နေ​ခဲ့​ကြ ’ ​အ​စောင့်​နှစ်​ယောက်​တို့ ​ခြံ​ရံ​နေ​ရာ​မှ ​ထား​ရစ်​ခဲ့​ပြီး ​စိုင်းဝ​ဏ္ဏ ​ကို​ခေါ်​ကာ .. ​အ​တွင်း​ခန်း​ထဲ​သို့ ​ယုံ​ကြည်​စွာ ​ဝင်​ခဲ့​မိ​လေ​သော ​စော​မြတ်​သ​န္တာ​၏ ​မ​ဟာ​အ​မှား .. ​အ​တွင်း​ဆောင် ​သ​လွန်​ထက်​ရောက်​သည်​နှင့် ​စိုင်းဝ​ဏ္ဏ​၏ ​သန်​မာ​သော ​လက်​မောင်း​ကြီး​များ​ဖြင့် ​ရစ်​ပတ်​သိမ်း ​ဖက်​ခြင်း​ကို ​ခံ​လိုက်​ရ​ပြီး ​နှစ်​ဦး​သား​လုံး​ထွေး​ကာ
​ကြမ်း​ပြင်​ပေါ်​သို့ ​ကျ​သွား ​လေ​ရာ.. ​စော​မြတ်​သ​န္တာ ​ထ​မီ​လေး​မှာ ​လျှော့​ရဲ​သွား​၏။
‘ ​အိုး … ​နင် ​ဘယ်​လို ​လုပ်​တာ​လဲ .. ၀​ဏ္ဏ ’

‘ ​နင့်​ကို .. ​လိုး​ချင်​လို့​ပါ ​သ​န္တာ ’
‘ ​ဟယ်.. ​နင် ​မိုက်​ရိုင်း ​လှ​ချည်​လား ၀​ဏ္ဏ ​ရယ် ’ ​မွှေး​ထုံ​သင်း​ကြိုင်​နေ​သော ​သ​န္တာ​ပါး​ပြင်​လေး​ကို ​တ​အား​ကြီး​နမ်း​ပြစ်​ရင်း​က ​လက်​များ​က.. ​သ​န္တာ့ ​နို့​အုံ​လေး​များ​ကို ​ဆုပ်​နယ်​၏။ ​လက်​တစ်​ဖက်​က​လည်း ​ပေါင်​ကြား​ထဲ​သို့ ​နှိုက်​ပြီး ​ခပ်​ရွ​ရွ​လေး ​ပွတ်​သပ်​နေ​ရာ .. ​စော​မြတ်​သ​န္တာ ​မီး​ဖွား​ပြီး​စ .. ​နု​ဖတ်​နေ​သော ​ေ-ာက်​ပတ်​လေး ​ကို ​တင်း​တင်း​စု​စည်း ​လိမ်​ကျစ်​ထား​လိုက် ​လေ​သည်။ ​ရုန်း​ရင်း ​ကန်​ရင်း ​ဖြစ်​လည်း ..
‘ ​ငါ .. ​ခ​လေး ​မွေး​ပြီး​တာ ​မ​ကြာ​သေး​ဘူး ၀​ဏ္ဏ ​ရယ် ​မ​လုပ်​ပါ​နဲ့.. ​ဟယ် .. ​တောင်း​ပန် ​ပါ​တယ်.. ’
​ဟု ​တောင်း​ပန်​ရှာ​ပါ​တယ် .. ​သို့​သော် ​ကာ​မ​ဘီ​လူး ၀​ဏ္ဏ​ကား ​န​သိုး ​ကြိုး​ပြတ် .. ​ကြမ်း​လေ​ပြီ
‘ ​ငါ.. ​ချင်​တာ​ပဲ .. ​ငါ​သိ​တယ် .. ​သ​န္တာ .. ​နင်​ကောင်း​ကောင်း​မ​ခံ​ရင် .. ​ဒီ​မှာ​တွေ့ ​လား.. ​ဓါး ’

​ဓါး​သ​မား​မို့ ​ဓါး​အား​ကိုး​ဖြင့် ​အ​နိုင်​ကျင့်​လေ​သည်။ ​အေး​မြ​သော ​ဆောင်း​ည​ချမ်း​မှာ ​သ​န္တာ​ချွေး​သီး ​ချွေး​ပေါက်​တွေ ​စို့​လာ​နေ​သည်။ ​ငှက်​ကြီး​တောင်​ဓါး​က ..​လည်​မြို​ပေါ် ​သို့ ​ကန့်​လန့်​ဖြတ် ​တင်​ထား​ပြီး ​ဖိ​ကပ်​ထား​လေ​သည်။ ​စော​မြတ်​သ​န္တာ​က ​ရုန်း​ကန်​အား​များ.. ​ကျ​ဆင်း​သွား​ပြီး.. ​ငြိမ်​သက်​သွား​ရ​လေ​သည်။ ​ထို​အ​ခါ​မှ.. ၀​ဏ္ဏ​က ​ကျေ​နပ်​စွာ​ပြုံး​ရင်း … ​သ​န္တာ့​ထ​မီ ​ကို ​ဆွဲ​ချွတ်​ပြစ်​လိုက် ​လေ​သည်။ ​နေ​မ​ထိ.. ​လေ​မ​ဟတ် ​မိ​ဖ​ရား​လက်​က​လေး​လို ​အ​သား​အ​ရည်​များ​က ​နူး​အိ​ပျော့​ပျောင်း​နေ​သည်။ ​မီး​ဖွား​ပြီး​စ..​သွေး​သစ် ​လောင်း​စ​မို့ ​အ​လှ​အား​လုံး ​အ​သစ်..​အ​သစ်​များ​ဖြင့် ​ပြည့်​ဖြိုး​ဖောင်း​ကား​နေ​သော ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​မှာ.. ​ခပ်​ယောင်​ယောင်​လေး ​တင်း​နေ​ဆဲ ​ဖြစ်​ပြီး .. ​စိ​လေး​မှာ ​လက်​သန်း​တစ်​ဖျား​စာ​ခန့် ​ပြူး​ထွက်​နေ​သည်​ကို ၀​ဏ္ဏ​က ​စူး​စူး​ဝါး​ဝါး ​စိုက်​ကြည့်​ရင်း.. ​သူ့​ပေါင်​ကြား​မှ – ​ကြီး​မှာ………. ​တ​ဒိန်း​ဒိန်း ​ထောင်​ထ​လာ​လေ​သည်။ ​သ​န္တာ့ ​မျက်​နှာ​လေး.. ​နီ​ရဲ​လျက် ..​ဒေါ​သ​စိတ်​ရှက်​စိတ်​တို့​ဖြင့် ..​နှုတ်​ခမ်း​လေး​ကို ..​ပြတ်​လု​မ​တတ် ​ကိုက်​ထား​ရင်း ​မျက်​ရည်​များ ​စီး​ကျ​လာ​လေ​သည်။ ​စင်​စစ် .. ၀​ဏ္ဏ​ဟာ ​ငယ်​မွေး​ခြံ​ပေါက် ​မ​ဟုတ်​ခဲ့ ​အ​ရှင်​မွေး​၍ ​နေ့​ချင်း​ကြီး​ခဲ့​ရ​သော.. ​သာ​မာန် ​သိုင်း​သ​မား​လေး ​ဘဝ​မှ .. ​ဟော်​နမ်း​သုံး ​သိုင်း​ဆ​ရာ ​အ​ဖြစ်​သို့ ​စပ်​ခွန်​ကြာ​ပို့​ပေး​ခဲ့​ခြင်း ​ဖြစ်​သည်။ ​သ​န္တာ ​နှင့် ၀​ဏ္ဏ​မှာ ​သက်​တူ​ရွယ်​တူ ​နှစ်​ဆယ်​ကျော်​ကျော်​လေး​များ ​သာ ​ဖြစ်​ကြ​၍ ​သွေး​ဆူ​လွယ်​သူ​များ ​ပီ​ပီ ​အ​လို​မ​တူ​သည်.. ​တူ​သည်​အ​ပ​ထား.. ​လိင်​အ​င်္ဂါ​များ ​ထိ​တွေ့​လိုက်​သည့် ​နှင့် ​ပင် ..​နွေး​ထွေး​အိ​စက်​ခြင်း ​အ​ရ​သာ ​နှင့် ​ေ-ာက်​ပတ်​ဟူ​သော ​အ​သိ​တို့ ​ကြောင့် ​နှစ်​ဦး​သား​၏ ​ရင်​များ

​ဗ​လောင်​စူ​အောင် ​မှိုင်း​မိ​နေ​ကြ​သည်​ကို ​သ​န္တာ ​သ​တိ​ထား​မိ​လေ​သည်။ ​သ​န္တာ့ ​ကိုယ်​ခန်​ဓာ ​ဖွဲ့​စည်း​ပုံ​က​လည်း ​တ​ခြား​မိန်း​က​လေး ​တွေ​ထက်​တော့ ​ထူး​ခြား​နေ​သည်​မှာ ​အ​မှန်​ပင်.. ​ေ-ာက်​ဖုတ်​နှုတ်​ခမ်း​သား ​တ​ခြမ်း​ဆီ​က​ပင် ​အ​လွန်​တ​ရာ​ကြီး​မား​လှ​သည်.. ​မွေး​ဖွား​ပြီး​စ​မို့ .. ​ယောင်​နေ​သည်​လည်း ​ဖြစ်​နိုင်​သည်။ ​ယင်း​နှုတ်​ခမ်း​နှစ်​ခြမ်း ​စေ့​ကပ်​နေ​သော ​အ​နေ​အ​ထား​က ​မောက်​ကြွား ​တင်း​ပြည့်​ဖြိုး​ပြီး…… ၀​ဏ္ဏ​၏ ​ကြီး​ထည့်​စဉ်​တွင် ​တင်း​ကြပ်​စွာ ​စုပ်​ယူ​ထား​သ​ကဲ့ ​သို့ ​ကောင်း​မွန်​လှ​သည်။ ​သ​န္တာ​လေး​၏ ​ဆီး​ခုံ​အ​ထက်.. ​ဖြူ​ဖွေး​ဖွေး ​နူး​ညံ့​နေ​သော ​ဆီး​ခုံ​လေး​ကို ၀​ဏ္ဏ​က ​မက်​မက် ​မော​မော​လေး​ဖြင့် ​လျှာ​နွေး​နွေး​ကြီး​နှင့် ​ယက်​လိုက်​လေ​သည်။ ​သ​န္တာ့​ခါး​လေး ​ကော့​ပြီး ​အင်း​က​နဲ ​ဖြစ်​ခါ.. ​ဇက်​က​လေး ​စောင်း​ကျ​သွား​သည် ​အ​ထိ ​ခံ​စား​လိုက်​ရ​လေ​သည်။ ​လက်​နှစ်​ဖက်​က​လည်း ​မ​ရည်​ရွယ်​ပဲ.. ၀​ဏ္ဏ​ဆံ​ပင်​များ​ကို ​ဖွ​ဖွ​လေး ​ကိုင်​မိ​လိုက်​ပြီး.. ​ပေါင်​နှစ်​ဖက်​ကို​လဲ ​ကြာ​ကြာ​စေ့​ကပ် ​မ​ထား​နိုင်​တော့​ပဲ ​ကား​ပေး​လိုက်​မိ​လေ​သည်။ ၀​ဏ္ဏ​က ​ကို ​အ​တင်း​အ​ကြပ်​ထည့်​ခြင်း​ကို ​မ​အောင်​မြင်​မှန်း​သိ​၍ ​ဓါး​ကို​ကြမ်း​ပြင် ​ပေါ်​သို့ ​ချ​လိုက်​ပြီး.. ​ပေါင်​အ​တွင်း​သား​နှစ်​ဖက်​ကို ..​အ​တွင်း​မှ ​ကန်​ဖြဲ​လိုက်​ပြီး ​လက်​နှစ်​ဖက်​နှင့် ​ထောက်​ထား​လိုက်​ခါ.. ​ပြဲ​အာ​လာ​သော ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​ထိပ်​မှ ​တ​ကယ့်​မိန်း​ပွိုင့်​ေ-ာက်​စိ​လေး​ကို ​လျှာ​စောင်း​လေး​နှင့် ​ထိုး​ဆွ​ပေး​လိုက်​သော ​အ​ခါ​၌​ကား ..​တင်း​ခံ​နိုင်​သော ​စွမ်း​အား​များ ​သ​န္တာ့​ကိုယ်​တွင် ​ပျောက်​လွင့် ​ကုန်​တော့​သည်။ ​ဆီး​စပ်.. ​ပေါင်​တွင်း​သား.. ​စ​အို​မှ ​တ​ကိုယ်​လုံး​အ​နှံ့​အ​ပြား ..​သိမ့်​သိမ့်​ခါ​သော ​ကာ​မ ..​ဆ​န္ဒ​များ​ကို ​တ​ဖွား​ဖွား ​လှု့ံ​ဆော်​လာ​လေ​တော့​သည်။ ၀​ဏ္ဏ​က​လည်း ​သ​န္တာ ​တစ်​ယောက် ​ခြေ​မ​လေး​များ ​ကုတ်​ကွေး​ပြီး ​အ​ကြော​လေး​များ ​ထောင်​ထ​လာ​သည်​နှင့် .. ​သ​န္တာ့​တစ်​ကိုယ်​လုံး ​အ​ဝတ်​ဆို​၍ ​ဘာ​မှ​မ​ကျန်​အောင် ​ဆွဲ​ချွတ်​ပြစ်​ခါ.. ​ဝိုင်း​စက်​ကြီး​မား​သော ​နို့​ကြီး​နှစ်​လုံး​ကို ​အိ​အိ..​တုံ​တုံ​ဖြင့် ..​လက်​ဝါး​ကြီး ​အုပ်​ကိုင်​ပြီး ​ပွတ်​သပ်​ဆုပ်​နယ်​လျက် .. ​ေ-ာက်​ရေ​လေ​များ ​စို​ရွဲ​စ ​ပြု​လာ​သော ​ေ-ာက်​ပတ်​က​လေး ​ထဲ​သို့
​ကြီး​ကို ​တေ့​ပြီး ​သွင်း​လိုက် ​လေ​သည်။

‘ ​ဗြစ်….. ​ဗြစ်….. ​ဗြစ် ’
‘ ​သေ.. ​သေ​ပါ​ပြီ ၀​ဏ္ဏ ​ရယ်.. ​ဟင်း .. ​ဟင်း ’ ​သ​န္တာ​ပြီး​သွား​အောင်​ပဲ .. ၀​ဏ္ဏ​ကြီး​က ​ကြီး​မား​ထွား​ကြိုင်း​လှ​သည်.. ​ထိပ်​အ​ဖျား​ဝိုင်း​က​ပင်​လျင် ​သာ​မာန်​အ​ချိန်​၌ ​ကျပ်​စေ့​ဝိုင်း​ခန့်​ရှိ​လေ​သည်။ ​ကာ​မ​အ​ရှိန်​တက်​လာ​သော ​အ​ချိန်​မျိုး​၌ ၀​ဏ္ဏ​ကြီး ​လုံး​ပတ်​သည် ​မြွေ​ဟောက်​တစ်​ကောင်​၏ ​ပြောင်​လက်​ခြင်း​မျိုး​ဖြင့် ​အ​ရောင်​တ​လက်​လက် ​တောက်​ခါ.. ​လက်​တ​ဆုပ် ​အံ​ကျ ​လောက်​အောင် ​ကြီး​ထွား​လှ​လေ​သည်။ ​ကိုယ်​ထည်​ကြီး​က ..​နူး​ညံ့​ဖြူ​ဖွေး​သော ​ေ-ာက်​ပတ်​နှုတ်​ခမ်း ​သား​များ​ကို ​ခေါင်း ​အ​တွင်း​သို့ ​ပွယ်​ယူ​စု​ပြုံ​ပြီး.. ​ဆွဲ​ယူ​သွား​သ​လို ​ခံ​စား​လိုက်​ရ​သ​ဖြင့် .. ​သ​န္တာ့ ​ခ​မျာ..
‘ ​သေ​ပါ​ပြီ.. ၀​ဏ္ဏ ​ရယ်. ’
​ဟု ​ငြီး​တွား​လိုက် ​လေ​သည်။ ​အ​တန်​ပတ်​လည်​တွင် ​ကြီး​မား​သော ​အ​ကြော​ကြီး​များ​က​လည်း ​ဖု​ထစ်.. ​ထောင်​ထ​လျှက်.. ​အ​ပြိုင်း​ပြိုင်း​ထ​နေ​ပြန်​ရာ .. ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​ထဲ​သို့ ​လိင်​တံ​ကြီး ​ထ​ထစ်​ခြင်း ​နစ်​ဝင်​သွား​တိုင်း ​ေ-ာက်​စိ​လေး​ထိပ်​ကို ​တစ်​ချက်​ပွတ်​ပြီး​မှ ​ဝင်​သွား​ခြင်း​ဖြစ်​သည်။ ​ထို​အ​ခါ .. ​သ​န္တာ​မှာ ​ထွန့်..​ထွန့်..​လူး​ကာ ​တစ်​ကိုယ်​လုံး ​ခါ..​ခါ​သွား​ပြီး .. ‘ ​အင့် ’ ​က​နဲ ​ငြီး​တွား​လေ​တော့ ​သည်။ ၀​ဏ္ဏ​မှာ ​အား​ရ​ပါး​ရ​ကြီး ​ပွဲ​တော်​တည်​ရ​တော့ ​မည်​ဆို​သော​အ​ခါ​၌ ​ဘာ​ကို​မှ​သ​တိ​မ​ထား.. ​ေ-ာက်​ဖုတ်​က​လေး​ကို​သာ.. ​အ​သာ​ငမ်း​ငမ်း​ကြီး​ဖြဲ​ကာ.. ​သူ့​အယ်​စ​တုံ​ကြီး​ကို ​အ​တင်း​ဖြဲ​ထည့်​ပြီး ..​သွင်း​နေ​တော့​သည်။ ​သ​န္တာ​မှာ ၀​ဏ္ဏ ​မျက်​နှာ​ကို ​မ​ကြည့်​ရဲ​ရှက်​လွန်း​၍​ခေါင်း​လေး​စောင်း​ထား​မိ​လေ​သည်။ ​တစ်​ချက်​တစ်​ချက်​မျက်​နှာ​လေး​ရှုံ့​မဲ့​ပြီး

‘ ​ဟို့.. ​အိုး.. ​အင်း…… ​ကျွတ်…. ​ကျွတ် .. ’ ​ဟု​သာ ​ငြီး​တွား​ရှာ​သည်။ ​တစ်​ခါ​တစ်​ရံ ၀​ဏ္ဏ​ကြီး​က ​နူး​အိ​ဆဲ​ရှိ​သေး​သော ​သား​အိမ်​ခေါင်း​ကို .. ​ထိုး​ထောက်​မိ​သော​အ​ခါ​မျိုး
​များ​တွင်​ကား .. ၀​ဏ္ဏ ​ရင်​ဘတ်​ကြီး​ကို ​ခပ်​တင်း​တင်း​လေး ​ဆီး​ထွန်း​ထား​ရင်း..
‘ ​ဖြေး​ဖြေး​လုပ်​ပါ.. ၀​ဏ္ဏ ​ရယ်.. ​နာ​လွန်း​လို့​ပါ ’ ​ဟု ​သ​နား​စ​ဖွယ်​လေး ​တောင်း​ပန်​ရှာ​သည်။ ​ဖြူ​ဖွေး​သန့်​ရှင်း ​လှ​သော ​သ​န္တာ ​၏ ​တော်​ဝင် ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​ကို ၀​ဏ္ဏ​ကဲ့​သို့​သော ​ကြီး ​မဲ​မဲ​ကြီး​က ​ဒ​လ​ကြမ်း​ထိုး​ဆောင့် ​နေ​သည်​မှာ ​မ​တ​ရား​လွန်း​ရာ​ကျ​သည် ။ ​ချော့​မြူ ​နူး​ဆွ​ပြီး ​တော့ ​သ​န္တာ့ ​အ​ဘို့ ​ခံ​နိုင်​ရယ်​ပို​လာ​နိုင် ​စေ​သည် ​မ​ဟုတ်​ပါ​လား ..
‘ ​ဗြစ် .. ​ဗြစ်….. ​ဗြစ်…. ​ဒုတ် ’

‘ ​အား………. ​အ​မေ​လေး….. ​လေး ….. ​ကျွတ်…. ​ကျွတ် .. ’
၀​ဏ္ဏ​၏ ​ဆောင့်​ချက်​များ​က ​ပြင်း​သည် ​သ​န္တာ့​တင်​ပါး ​ကြီး​များ ​ဟော်​နန်း​ကြမ်း​ပြင် ​၌ ​တုန်​ခါ ​လှုပ်​ရှား​နေ​သည်။ ​ဒူး​နှစ်​ချောင်း​လဲ ​မိုး​ပေါ်​ထောင်​ခါ .. ​သွက်​သွက် ​လက်​လက်​ကြီး​ကို ​လှုပ်​ရှား​နေ​တော့​ရာ .. ၀​ဏ္ဏ​နှင့် ​သ​န္တာ​တို့ ​နှစ်​ဦး​၏ ​ပေါင်​အ​တွင်း​ပိုင်း​၌ ​ချွေး​စေး​လေး​များ​ပင် ​ပြန်​လာ​လေ​တော့​သည်။ ​ရုတ်​တ​ရက် ​မ​ပြီး ​သ​န္တာ့​နှုတ်​ခမ်း​နီ​ရဲ​ရဲ​လေး​ကို ​ငုံ့​၍​စုပ်​ရန်​ကြိုး​ပမ်း​လိုက်​သော​အ​ခါ .. ​သ​န္တာ​က ..
‘ ​နှုတ်​ခမ်း​တော့ ​မ​စုပ်​ပါ​နဲ့ ’ ​ဟု ​လေ​သံ​လေး​နှင့် ​ပြော​ရင်း​က​ပင် ..​အ​တင်း​ခေါင်း​ကို​လွှဲ​ကာ ​ရှောင်​တိမ်း ​ဖယ်​ပြစ်​သည်။ ​မ​လုပ်​နဲ့ ​ဆို​တာ​ကို​မှ ​လူ​ဆို​တာ​က ​လုပ်​ချင်​ကြ​သည်။
‘ ​ဟင့် .. ​အင်း.. ​အင်း .. ​နှုတ်​ခမ်း ​မ​စုပ် .. ​ပါ​နဲ့ ….. ​ဆို ’
၀​ဏ္ဏ​က ​အ​တင်း​အ​ဓ​မ္မ ​လက်​နှစ်​ဖက်​ကို​ချုပ်​ကိုင်​ကာ ​နှုတ်​ခမ်း​လေး​ကို ​စုပ်​ယူ​ပြီး .. ​သ​န္တာ့​ပါး​စပ် ​တွင်း​သို့ ​သူ့ ​လျှာ​ကြီး​ကို .. ​ထိုး​သွင်း​လိုက်​လေ​သည်။

‘ ​အင်း … ​ဟင်း … ​ဟင်း … ’
​သ​န္တာ့ ​မျက်​တောင်​ကြီး​များ ​ကွေး​မှေး​ဆင်း​သွား ​ကြ​လေ​သည်။ ​ပြီး.. ၀​ဏ္ဏ ​လည်​ဂုတ်​ကြီး​ကို​လဲ ​ယောင်​ယောင် ​အ​မှား​မှား ​ဖက်​တွယ် ​လိုက်​မိ​လေ​တော့​သည်။ ​ခါး​လေး​ကို​လဲ ​တင်း​က​နဲ ​ပြန်​လည်​ကော့​ပေး​လိုက်​မိ​ခါ .. ​ဝင်​လျက်​ရှိ​သော ​ကြီး​မှာ ‘ ​အိ ’ ​က​နဲ ​ပို​မို ​နစ်​ဝင် ​သွား​ပြီး ​ကပ်​ထား​လျှက် ​သိမ့်​က​နဲ ​သိမ့်​က​နဲ .. ၀​ဏ္ဏ​က ​ဖင်​ကြီး​ကို ​အ​သာ​လေး ​မြှောက်​ပြီး ​ဖိ​ပေး​လိုက်​လေ​ရာ ​သ​န္တာ​၏ ​ခြေ​နှစ်​ချောင်း​သည် ၀​ဏ္ဏ​ခါး​ကို ​ကပ်​ကျေး​ကဲ့​သို့ ​နှစ်​ဖက်​ညှပ်​ထား​လိုက်​လေ​သည်။ ‘ ​အင့် .. ​အင့် … ​အင့် ….. ​အင့် …. ​ဟီး .. ​ဟီး .. ​ကျွတ် ’
‘ ​ပြွတ် .. ​ပြွတ် .. ​ပြွတ် .. ​ဗ​ရီ .. ​ဗြွတ် ​ဗြွတ် .. ​ဗ​ရိ ’ ​ေ-ာက်​မွှေး ​နှင့် ​မွှေး​တို့​က ​ရေ​တ​ရွှဲ​ရွှဲ​ဖြင့် ​ဖိ​ကြပ်​သံ​လေး ​နှင့် ​အ​ဝင်​အ​ထွက် .. ​အ​ပြဲ ​အ​စိ​အ​သံ​များ ​တိုင်​ပင်​ကိုက် .. ​နာ​ရီ ​မှန်​မှန်​လေး ​ထွက်​ပေါ်​နေ​ပြီး .. ​နှစ်​ယောက်​သား ​တ​အား​လိမ်​ကျစ် .. ​တ​အား​တွန့်​ပြီး ..
​ကျစ်​ကျစ်​ပါ​အောင် ​ဖက်​ခါ ​ဟော​နန်း​ကြမ်း​ပြင် ​၌​လိမ့်​နေ​ကြ​တော့​သည်။
‘ ​ဆ​ရာ ၀​ဏ္ဏ ’ ​တ​ပည့်​ကျော် ​စော​ပြည့် ​အ​ခန်း​တွင်း​သို့ ​ဝင်​ချ​လာ​သည်။ ​အ​ရေး​တ​ကြီး ​အော်​ပြော​လိုက်​လေ​သည်။ ၀​ဏ္ဏ​ကိုယ်​ခန်​ဓာ​ကြီး ​တွန့်​သွား​ကာ .. ​သ​န္တာ့ ​ကိုယ်​ပေါ်​မှ ​ခွာ​လိုက် ​လေ​သည်။‘ ​ဗြွတ် ’ ​ခ​နဲ – ​ကြီး​က ​လျော​ထွက်​လာ​ပြီး ​တန်း​တန်း​ကြီး ​ခါ​ရမ်း​နေ​သည်​ကို ​စော​ပြည့်​တွေ့​လိုက် ​ရ​သည်။ ​ကြောက်​စ​ရာ .. ​အ​ဓိ​ပ​တိ​ကြီး​ပါ​တ​ကား​ဟု ​စော​ပြည့်​စိတ်​ထဲ​၌ ​တိတ်​တ​ခိုး​လေး ​ရေ​ရွတ်​မိ​သည်။ ​အ​လား​တူ​သ​န္တာ​၏​ေ-ာက်​ဖုတ် ​လေး​မှာ​လည်း ​အ​ရှိန်​တက်​နေ​စဉ်​ကြီး​က ​ရုတ်​တ​ရက် ​ထွက်​သွား​၍ ​ကြပ်​ကြပ်​တင်း​တင်း​ကြီး ​ခံ​စား​နေ​ရာ​မှ ​ကား​က​နဲ ​ဖြစ်​သွား​ပြီး ​အဝ​လေး​မှာ ​ကျပ်​စေ့​ဝိုင်း​ခန့် ​ဟောင်း​လောင်း​လေး ​ဖြစ်​နေ​ပြီး ​ေ-ာက်​ခေါင်း​ထဲ ​သို့​ပင် ​ထန်း​က​နဲ ​မြင်​ရ​လောက်​အောင် .. ​ဟင်း​လင်း​ပွင့် ​သွား​ရှာ​သည်။ ​ပြီး​မှ … ​တ​ချက်​ရှုံ့​က​နဲ​ဖြစ်​ပြီး ​ပြန်​ပိတ်​သွား​သည်။ ​သ​န္တာ​ေ-ာက်​ပတ်​အောက် ​အ​ကွဲ​ကြောင်း ​လေး​တွင် ၀​ဏ္ဏ​၏ ​သုတ်​ရည်​အ​ခဲ​လိုက် .. ​အ​ခဲ​လိုက် ​ပုံ​ကျ​နေ​သည်​ထို့ ​အ​ပြင် ​ေ-

ာက်​ခေါင်း ​ထဲ​မှ .. ​ဖ​ရု.. ​က​နဲ ​စိမ့်​ကျ​ယို​စီး​ကျ​နေ ​သည်​ကို ​စော​ပြည့် ​အ​စ​အ​ဆုံး ​တွေ့​လိုက်​ရ​လေ​သည်။
‘ ​ငါ .. ​သ​န္တာ့​ကို ​လက်​လွတ်​မ​ခံ​နိုင်​ဘူး .. ​စော​ပြည့် ’
‘ ​မှန်​ပါ့ .. ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​မင်း​စောင့်​နေ .. ​ငါ ​ထွက်​တိုက် ​မယ် ’
၀​ဏ္ဏ ​ပြော​ပြော​ဆို​ဆို​နှင့် ​ဓါး​ကောက်​ယူ​သည်။
‘ ၀​ဏ္ဏ ….. ၀​ဏ္ဏ ..’
​သ​န္တာ​က ​လူး​လဲ​ထ​ပြီး ​ခေါ်​သည်။ ၀​ဏ္ဏ​က ​ဆတ်​က​နဲ ​လှည့်​ကြည့်​သည်။ ​ခေါင်း​လေး​ကို ​ခါ​ရမ်း
​ပြ​နေ​လေ​သည်။ ၀​ဏ္ဏ .. ​သ​န္တာ့ ​အ​နား​သို့ ​ပြန်​လျောက်​သွား​ပြီး .. ​သ​န္တာ့​ပါး​မို့​မို့​လေး​ကို ​ဖိ​နှစ်​ပြီး ​နမ်း​လိုက်​ခါ
‘ ​သ​န္တာ့​ကို … ​လက်​မ​လွတ်​နိုင်​တော့​ဘူး​ကွယ် ’
‘ ​အ​ကုန် ​ဒုက်​ခ ​ရောက်​ကုန်​လိမ့်​မယ် .. ၀​ဏ္ဏ .. ​ရယ် ’

‘ ​စိတ်​ချ​ပါ.. ​သ​န္တာ ​ကိုယ်​သ​န္တာ့​ဆီ​ကို .. ​ပြန်​လာ​မှာ​ပါ .. ’ ​ပု​ဆိုး​ကို ​တင်း​နေ​အောင် ​ခါး​တောင်း​ကြိုက်​ပြီး ​သိုင်း​အ​ကျော်​အ​မော် .. ၀​ဏ္ဏ​တစ်​ယောက်.. ​လွှား​ခ​နဲ ​ခုန်​ထွက် ​သွား​လေ​တော့​သည် ။ ​သ​န္တာ .. ​သိပ်​မ​ရင်း​နှီး​လှ​သော ​စော​ပြည့် ​ကို ​တစ်​ချက်​မျှ ​ကြည့်​ပြီး ​အ​ဝတ်​များ​ကို ​ကောက်​ဝတ်​ခါ ​နို့​စို့​ခ​လေး ​အိပ်​နေ​သော ​သ​လွန်​ဆီ​သို့ ​လျောက်​သွား​လေ​သည်။ ​စော​ပြည့်​က ​လေ​သာ​ပြ​တင်း​မှ ​အ​ပြင်​သို့ ​အ​ခြေ​အ​နေ​ကို​လေ့​လာ​နေ​ရင်း ​သ​န္တာ့​ကို ​အ​မှတ်​မဲ့ ​လှမ်း​ကြည့်​မိ​သည်။ ​ခ​လေး​ကို ​သ​လွန်​ပေါ်​၌ ​ငုံ့​ကြည့်​ရင်း ​ကုန်း​ထား​သော ​တင်​ပါး​ကြီး​များ​မှာ ​သ​ရေ​ယို​ချင်​စ​ရာ​ကြီး ​လှ​ပ​ဝိုင်း​စက်​ပြီး ​ချင်​စ​ရာ ​အိ​အိ​ထွား​ထွား​ကြီး​တင်း​နေ​သည်။ ​စော​ပြည့်.. ​သ​န္တာ့​အ​နား​သို့..​ရောက်​သွား​ပြီး ​သ​န္တာ့ ​တင်​ပါး​ကြီး​ကို
.. ​ခပ်​ဖွ​ဖွ​လေး ​ပွတ်​လိုက် ​သည်။
‘ ​ဟင် …. ​ရှင် ……. ​ရှင် ’
​သ​န္တာ ​ဆက်​က​နဲ ​လှည့်​အော်​သော်​လည်း ​သန်​မာ​သော ​စော​ပြည့်​က ​ကျွမ်း​ကျင်​စွာ ​ဂုတ်​ကို ​စီး​ချုပ်​လိုက်​ပြီး ​ကုန်း​လျက်​သား​အ​နေ​အ​ထား​မှ .. ​ထ​မီ​ကို ​ဆွဲ​ချွတ်​လိုက် ​ပြီး ​မ​ကြာ​ခင်​လေး ​က​မှ ​အ​ခံ​ခဲ့​ရ​သော ​ေ-ာက်​ပတ်​က​လေး​က ​ဖင်​နှစ်​ဖက်​ကြား​မှ ​တင်း​တင်း​စေ့​စေ့​လေး ​ပြူး​ပြီး ​ကုန်း​ထွက်​နေ​သည်​ကို ​ခြောက်​ခြား​စ​ဖွယ် ​တွေ့​သိ​ရ​ပါ​လေ​သည်။ ​စော​ပြည့် ​ရင်​ထဲ .. ​ကာ​မ​အ​ပူ​ရှိန်​များ .. ​ဝုန်း​က​နဲ ​ထ​လာ​သည် ။ ​စော​ပြည့်​သည် ၀​ဏ္ဏ​၏ ​တ​ပည့်​တစ်​ဦး​ဖြစ်​သ​လို ​ကာ​ယ​ဗ​လ​မှာ​လဲ .. ​အာ​ဌာဝ​က ​ဘီး​လူး​ကြီး​အ​လား ​ကြီး​မား ​ထွား​ကြိုင်း​ကာ ​မဲ​နက်​သော ​အ​သား​များ​က .. ​ဆီ​လူး​ထား​သ​လို​ပင် ​ပြောင်​တင်း​နေ​သည်။ ​လက်​ဖျံ​နှင့် ​ရင်​ဘတ်​တို့ ​၌ ​အ​မွှေး​ကြမ်း​ကြီး​များ ​ထူ​ပိန်း​စွာ ​ပေါက်​နေ​ပြီး .. ​နှုတ်​ခမ်း​မွှေး ​ထူ​ထူ​ကြီး​နှစ်​ဖက်​က​လည်း ​မဲ​မှောင်​သန်​စွမ်း​လှ​ပေ​သည်။

‘ ​ငြိမ်​ငြိမ်​နေ​ပါ.. ​သ​ခင်​မ​လေး.. ​ကျုပ်​အ​လို ​မ​လိုက်​ရင် ​ခု​အ​ချိန်​မှာ.. ​သ​ခင်​မ​လေး .. ​သေ​သွား​မှာ​ပါ.. ​ဟဲ​ဟဲ ’ ​သ​န္တာ ​မိ​မိ​ကံ​ကြ​မ္မာ​ကို ​ညိုး​ငယ်​ဝမ်း​နည်း​စွာ ​ငို​ချ​လိုက်​ရုံ​မှ ​တ​ပါး ​ဘာ​မှ ​မ​တတ်​နိုင်​တော့ ..
​ထို​အ​ခိုက် ​ခ​လေး​က ​ဝါး​က​နဲ ​ငို​ချ​လိုက်​ရာ ​ကုန်း​လျက်​သား ​နို့​တိုက်​ပေး​နေ​လေ​ရာ .. ​စော​ပြည့် ​အ​ဖို့ ​ဆ​န္ဒ​ပြည့်ဝ​စွာ .. ​ဆောင့်​နိုင်​တော့​သည်။
‘ ​ခ​လေး.. ​နိ့​တိုက်​နေ​တယ်​ဟာ .. ​ဖြေး​ဖြေး​လုပ်​ပါ ’
​သ​န္တာ​က ​စေ​တ​နာ​မ​ပါ​စွာ ​အ​ငေါ်​ထူး​ထူး​နှင့်​ပင် ​ပြော​လိုက်​မိ​လေ​သည်။ ​စော​ပြည့်​က​တော့ ​သ​န္တာ့​ခါး​လေး​ကို ​စုံ​ကိုင်​ပြီး ..​မဲ​မဲ​ကြီး​ကို ​အ​တင်း​ထဲ့​နေ​လေ​တော့​သည်။ ​တ​ကယ်​တော့ ​စော​ပြည့်​ဆို​သည့် ​ကောင်​က​လည်း ​ပွဲ​လန့်​တုန်း ​ဖျာ​ခင်း​လိုက်​ခြင်း​သာ​ဖြစ်​ပြီး ​နေ​မ​ထိ.. ​လေ​မ​ထိ.. ​လိုး​လိုက်​ခြင်း​သာ ​ဖြစ်​ပေ​သည်။ ​သ​စ္စာ​ဟူ​သော ​အ​သိ​ဉာဏ် ​ပ​ညာ ​တို့ ​သည် ​စော​ပြည့်​ကိုယ်​ခန်​ဓာ​မှ ​ဖယ်​ခွာ​သွား​ကြ​ပြီး​ဖြစ်​သည်။ ​အ​ပြစ်​တင်​စော​၍ ​တ​လော​က​လုံး​က ​မုန်း​ကြ​စေ​ဦး​တော့ ​စော​ပြည့်​က​တော့ ​မ​မူ​ပြီ .. ​အ​ဘယ့်​ကြောင့်​ဆို​သော် ​ဝါ​ဂွမ်း​ထက်​ပင်​နူး​ညံ့​အိ​နေ​သော ​စော​မြတ်​သ​န္တာ​ကဲ့​သို့ ​ေ-ာက်​ဖုတ်​မျိုး​ကို ​ဘယ်​အ​ရာ​မှ​အ​ရ​သာ ​မ​မှီ​နိုင်။ ​စေ့​ကပ်​နေ​သော ​ေ-ာက်​ဖုတ်​နှုတ်​ခမ်း​သား​လေး​များ​က ​ခပ်​တင်း​တင်း​လေး ​လိင်​တံ​ကို ​ညှစ်​ထား​လိုက်​သည်။

​ေ-ာက်​ခေါင်း​ထဲ​သို့ ​ဒစ်​ကြီး​ဝင်​ပြီး .. ​ရပ်​နား​ချိန်​၌ ​အ​တွင်း​ပိုင်း ​ခေါင်း​လှုပ်​ရှား​မှု ​လေး​မှာ ​သိ​သိ​သာ​သာ​ကြီး ​ထိပ်​ကို ​ပြု​စု​ပွတ်​သပ်​ပေး ​တတ်​ကြ​သည်။ ​အ​ပြင်​ဘမ်း​လှုပ် ​ရှား​ထိ​တွေ့​မှု​က ​အ​ခြား​ေ-ာက်​ဖုတ်​များ​ထက် ​အ​ဆ​တ​ရာ​တောင် ​မ​က ​သာ​လွန်​သော ​အ​ချက်​ပင် ​ဖြစ်​သည်​ဟု ​စော​ပြည့်​မှတ်​ချက် ​ချ​လိုက်​လေ​သည်။
​ယ​ခု​လည်း .. ​ကြည့် .. ​အုံ​လိုက် ​ထွေး​လိုက် ​ထ​ကြွ​တက်​နေ​သော ​သွေး​တို့​နှင့် ​ရော​ပြွန်း​ပြီး ​နှုတ်​ခမ်း​သား​လေး ​များ​မှာ ​ပြောင်​တင်း​နေ​ကြ ​ခြင်း​ဖြစ်​ကာ ​ကာ​မ​ဆ​န္ဒ​ကို ​နှိုး​ဆွ​ကြ​သည်။ ​ေ-ာက်​မွှေး .. ​လေး​များ​က.. ​ထူ​လ​ဗြစ်​ကြီး​မ​ဟုတ်​ပဲ ​နူး​နူး​ည့ံ​ညံ့​ပါး​ပါး​လွှာ​လွှာ​လေး​မို့ ​ေ-ာက်​ဖုတ်​အ​လှ​က ​ပို​မို -​ချင်​စ​ရာ ​ဖြစ်​နေ​ရ​သည်။ ​စော​ပြည့်​၏ ​ပြောင်း​တင်း​မာ​တောင်​နေ​သော ​ကြီး ​တ​ဖြေး​ဖြေး​ချင်း ​ဝင်​သွား​သည်။
‘ ​ဗြစ် ….. ​ဗြစ်….. ​ဗြစ် .’

‘ ​အို့ .. . ​အင်း .. . ​ကျွတ် . . . ​ကျွတ် .. . ​အင့် .. . ​ဟင့် ’ ​သ​န္တာ့​ခ​မျာ ​အံ​ကြိတ်​မျက်​စိ​မှိတ်​ပြီး .. ​ခ​လေး​ကို ​နို့​တိုက်​နေ​သည်​မို့ ​အား​တင်း​ခံ​လိုက်​ရ​ရှာ​လေ​သည်။
​သည်​အ​ထဲ .. ​ပေါင်​ရင်း​နှစ်​ဖက် ​စ​လုံး​က ​ပြည့်​ကြပ်​ကြီး​မား​သော ​ကြီး​က ​ေ-ာက်​ဖုတ်​ထဲ ​ဝင်​လိုက် ​သည်​နှင့် ​အ​လွန်​တ​ရာ ​နာ​ကျင်​သော​ဝေ​ဒ​နာ​ကို​ပါ ​ခံ​စား​လိုက်​ရ​သော​ကြောင့် ​ပေါင်​နှစ်​ဖက်​ကို ​ထပ်​မံ​ကား ​ပေး​လိုက်​ရ​ပြန်​ပါ​သည်။ ​စော​ပြည့်​က​မူ .. ​သေး​ကျဉ်​သော ​ခါး​လေး​ကို ​လက်​နှစ်​ဖက်​ဖြင့် ​စုံ​ကိုင်​ဆွဲ​ယူ​ပြီး .. ​ဖြေး​ဖြေး​ချင်း ​စောင့်​သွင်း ​နေ​ရင်း ​နှင့် ​ေ-ာက်​ဖုတ်​အ​ဝင်​အ​ထွက်​ကို ​မ​မှိတ်​မ​သုန်​ကြည့်​ကာ ​အ​ရ​သာ ​ခံ​စား​နေ​လိုက်​လေ​သည်။
‘ ​စော​ပြည့်​ရယ် .. ​မြန်​မြန်​လုပ်​ပါ .. ​ညောင်း​လို့​ပါ ’ ​အော် .. ​တ​ချိန်​က .. ​ဟော်​နန်း​ကြီး​၏ ​မိ​ဖု​ရား .. ​တော်​ဘု​ရား​ကြီး​ပြီး​လျှင် .. ​အာ​ဏာ​အ​ရှိ ​ဆုံး ​မိန်း​က​လေး .. ​အ​ခု​တော့ .. ​တစ်​ချောင်း ​ေ-ာက်​ဖုတ်​ထဲ ​သို့ ​ကန့်​လန့်​နေ​သ​လို ​မ​လူး​သာ ​မ​လှုပ်​သာ .. ​ဒါ​ပါ​ပဲ .. ​မာ​န​ကြီး​လှ​ချီ​ရဲ့ ​ဆို​ကာ ​မ​ရွှေ​ချော​တွေ ​ေ-ာက်​ဖုတ်​ထဲ​သို့ ​ဝင်​သွား​တဲ့ ​အ​ချိန်​မှာ ​မာ​န.. ​တွေ​အား​တွေ .. ​ပျောက်​ကွယ်​ကြ​ရ​တာ ​ဓ​မ္မ​တာ​ပါ ..
‘ ​ဟင်း .. .. ​ဟင်း .. ​ဒါ​တောင် ​တ​ချို့​မိန်း​က​လေး​တွေ​က ​လူ​အ​ကြောင်း ​စာ​ဖွဲ့​ပြီး .. ​ချင်း ​တူ​တာ​တောင် ​မှ ​ဆ​ရာ​ဝန် .. ​သ​င်္ဘော​သား ​ခွဲ​ခြား​နေ​ကြ​လေ​တယ်.. ’ ​အ​ခု ​စော​ပြည့်​ကြီး​က ​ဘာ​မှ ​မ​ဟုတ်​တဲ့​ကောင်​ပါ​ပဲ .. ​ဘာ​ဖြစ်​လဲ ..​ဟင်း ​ဟင်း ..​မိ​ဖု​ရား​လည်း – ​နဲ့ ​တွေ့​တော့ ‘ ​ကျွတ် ’ ​တာ​ပဲ ​မို့​လား။ ​စော​ပြည့် ​အ​တွေး​လေး​နှင့် ​တ​စိမ့်​စိမ့် ​အ​ရ​သာ​ခံ​ရင်း ​နေ​စဉ် ၀​ဏ္ဏ ​သွေး​ရူး​သွေး​တန်း ​နှင့် ​ပြေး​ဝင်​လာ​သည်။ ‘ ​ဟိတ်​ကောင် .. ​စော​ပြည့် .. .. ​သ​စ္စာ​ဖောက် ’ ​ပါး​စပ်​က​လဲ ​အော် .. ​လက်​က​လဲ ​ဓါး​နှင့်​ဝင်​ပိုင်း​ရာ ​သွေး​နု​သား​နု .. ​သ​န္တာ​မှာ​လဲ ​ကြောက်​လန့် ​တ​ကြား ​ရုန်း​ကန်​ထွက်​ပြေး.. ​အ​ခြေ​အ​နေ​တွေ​က ၀​ရုန်း​သုန်း​ကား ​ဖြစ်​ကုန်​ပြီး ​ရှုပ်​ထွေး​နေ​ချိန် ………….. ​စပ်​ခွန်​ကြာ​နှင့် ​အိပ်​ဆောင်​တော် ​သား​များ​အ​တွင်း ​ဆောင်​သို့ ​ဓါး​လွတ်​ကိုယ်​စီ ​နှင့် ၀​ဏ္ဏ​နောက် ​သို့ ​ဒ​လ​ကြမ်း ​လိုက် ​လာ​ကြ​သည်။ ​ကာ​မ​နွံ​၌ ​နစ်​နေ​သော ​စော​ပြည့် ​အ​ခု​န​လေး ​တင် ​က​မှ ​စိတ်​ကူး​တွေ ​အ​ယဉ်​ကြီး ​ယဉ်​ခဲ့​သော ​စော​ပြည့် .. ​တန်း​လန်း​နှင့် ​ကြမ်း​ပြင်​၌ ​သေ​ဆုံး​သွား​ရ​ပြီ ။ ​သွေး​စွန်း​သော ​ဓါး​ကို ​ကျစ်​ကျစ်​ပါ​အောင် ​ကိုင်​ထား​သော ၀​ဏ္ဏ​က ​သ​န္တာ့ ​နောက်​သို့ ​ပြေး​လိုက် ​ပြန်​သည်။

‘ ​နင့်​ကို ​အ​ရှင်​မ​ထား​ခဲ့​ဘူး.. ​မိ​သ​န္တာ .. ​သေ​ပေ​တော့ ’
‘ ၀​ဏ္ဏ .. . ၀​ဏ္ဏ ’ ​စပ်​ခွန်​ကြာ ​ငယ်​သံ​ပါ​အောင် ​ခေါ်​၏ ။
‘ ​အား ’ ​စူး​ရှ ​နက်​ရှိုင်း​သော ​သ​န္တာ့ ​အော်​သံ​လေး​သည် ​ဟော်​နန်း​ကြီး​တစ်​ခု​လုံး ​ကို ​အ​စိပ်​စိပ် ​အ​မွှာ​မွှာ
​ဖြို​ခွဲ​လိုက်​သော ​ဗုံ​ဆံ​တစ်​လုံး ​ထိ​မှန်​ပေါက်​ကွဲ ​လိုက်​သည်​နှယ် ​စပ်​ခွန်​ကြာ​နား​၌ ​အူ​ထွက်​သွား​ရ​သည်။ ​သ​န္တာ ….. ​သွေး​အ​လူး​လူး​ဖြင့် …​လဲ​ကျ​သေ​ဆုံး​သွား​သည်။ ၀​ဏ္ဏ​ထွက်​ပြေး​ရင် ​အား​ယူ​လိုက်​စဉ် ​စပ်​ခွန်​ကြာ​က
​ဌက်​ကြီး​တောင် ​ဓါး​ကို ​လှံ​သ​ဖွယ်​ပြောင်း​ကိုင် ​လိုက်​ပြီး ​ပစ်​လွတ်​လိုက် ​လေ​သည်။
‘ ​အား …’
၀​ဏ္ဏ .. ​လ​သာ ​ပြူ​တင်း​မှ ​ဇောက်​ထိုး ​မိုး​မျှော်​ကျ​သွား​လေ ​တော့​သည်။ ​အ​သက်​မဲ့​နေ​သည့်​တိုင် ​အ​လှ ​မ​ပျက်​ရှာ​သော ​ဘဝ​ပျက်​မ​လေး ​သ​န္တာ့​အ​လောင်း​ကို ​စပ်​ခွန်​ကြာ​ပိုက်​ထား​ရင်း .. ​သ​မီး​ငယ်​နီ​တာ​ရဲ​လေး ​အော်​သံ​က ​နား​သို့ ​ဝင်​ရောက်​လာ​မှ ​သ​တိ​ထား​မိ​ရှာ​၏။ ​ဤ​သည်​မှာ … ​ကျော်​ကျော် ​သိ​သော .. ​စပ်​ခွန်​ကြာ​တို့ ​သား​အ​ဖ​၏ ​ဘဝ​ဖြစ်​စဉ် .. ​အ​တိတ်​မဲ ​ကြီး​ဟု ​ဆို​နိုင်​သည်။ ​အ​ဘယ့်​ကြောင့်​မှန်း​မ​သိ.. ​လူ​ကြီး​များ​ပြော​နေ​ကြ​စဉ်.. ​ကျော်​ကျော်​သည် ​စော​မြ​သူ​ဇာ​ကို ​အ​လွန်​ဂ​ရု​နာ​သက်​မိ ​စွဲ​လန်း​ခဲ့​ရ ​လေ​သည်။ ​စော​မြ​သူ​ဇာ​က​လည်း ​ကျော်​ကျော့်​အား​ငယ်​သူ​ငယ်​ချင်း​အ​နေ​ဖြင့် ​လိုက်​လျော​စွာ ​အ​ရေး​တ​ယူ ​ဆက်​ဆံ​ရှာ​ပေ​သည်။

​အော်.. .. ​ချစ်​ရ​တဲ့ …. ​သူ​ဇာ​ရယ် …. ​အ​ခု​လဲ .. ​ဒီ .. ​မြ​သဲ​စံ​အိမ်​ကြီး​စီ .. ​သွား​ချင်​ပြန် ​သ​တဲ့ ..

‘ ​ကို​ကို ’
‘ ​ပြော​လေ .. ​ခ​လေး ’
‘ ​ဒီ​လို.. ​တိတ်​တိတ်​ပုန်း .. ​ချစ်​မ​နေ​ချင်​တော့​ဘူး ​ကို​ကို​ရာ’ ​ခွန်​ပိုင်​၏​ရင်​ခွင်​ကြီး​ပေါ်​တွင် ​မှောက်​အိပ်​လိုက်​ရှာ​လေ​သည်။ ​ခွန်​ပိုင်​က.. ​ထွေး​ထွေး​အိ​အိ.. ​ကိုယ်​လုံး​လေး​ကို .. ​အ​သာ​အ​ယာ ​လေး​ပွတ်​သပ်​ချော့​မြူ​ရင်း​က .. ​ပွေ့​လိုက်​သည်။ ​ဝစ်​လစ်​စ​လစ်​က​လေး ​လှ​ချင်​တိုင်း ​လှ​နေ​သော ​နန်း​အိ​ဝါ​ကိုယ်​လုံး​လေး​က ​ခွန်​ပိုင်​၏​မို့​မောက်​ထွား​ကြိုင်း​သော ​ရင်​ခွင်​ကြီး​ထဲ​၌ ​နစ်​ဝင်​ပြား​ကပ်​သွား​သည်။
‘ ​ကြည့်​ပါ​လား .. ​အ​ရမ်း​ညှစ်​ထား​တာ ​အ​သက်​ရှူ​လို့ ​မဝ​တော့​ဘူး .. ​ဟွန်း .. ​သူ​ဒါ​ပဲ .. ​ဟင်း ’ ​နန်း​အိ​ဝါ .. ​ပြုံး​နွဲ့​နွဲ့​ပြော​ရင်း ​ခွန်​ပိုင့်​ပေါင်​ကြား​မှ ​ခပ်​ပျော့​ပျော့​ခွေ​ခွေ​ကြီး ​ဖြစ်​နေ​သော ​လိင်​တံ​ကြီး​ကို ​ကိုင်​ကာ ‘ ​ဒါ​ပဲ ’ ​ဟု ​လှုပ်​ရမ်း​ရင်း ​ပြော​ကာ .. ​တ​ခစ်​ခစ်​ရယ်​နေ​လိုက်​သည်။ ​ခွန်​ပိုင်​က .. ​ပု​ခုံး​လေး
​နှစ်​ဖက်​ကို ​အ​သာ​ဆွဲ​မ​ပြီး ​နန်း​အိ​ဝါ .. ​ခေါင်း​လေး​အား ​သူ့​ပေါင်​ကြား​သို့ ​ဖိ​ချ​လိုက်​လေ​သည်။
‘ ​ဟင့်​အင်း.. ​ကို​ကို​ရာ .. ​ဟင့်​အင်း ​ကွာ ’ ​နန်း​အိ​ဝါ .. ​မျက်​နှာ​လေး ​လွဲ​လိုက်​သော​ကြောင့် ​ပူ​နွေး​သော​ဒစ်​ကြီး​က ​နန်း​အိ​ဝါ.. ​ပါး​မို့​မို့ ​လေး​ကို
​ထောက်​မိ​လျက်​သား ​ဖြစ်​သွား​သည်။

‘ ​ကို​ကို.. ​ကို့ ​ချစ်​တယ်​ဆို .. ​ခ​လေး​ရဲ့ ’
‘ ​အာ.. ​ချစ်​တာ .. ​ချစ်​တာ​ပဲ .. ​ကြီး​တော့ ​မ​စုတ်​ချင်​ပါ​ဘူး..’
‘ ​ကို​ကို​က​လဲ .. ​ခ​လေး ​ေ-ာက်​ဖုတ်​က​လေး​ကို ​ယက်​ပေး​မယ်​လေ.. ’ ‘ ​ဟင့်​အင်း .. ​ဟင့်​အင်း .. ​တော်​ပီ .. ​ညစ်​ပတ်.. ​မ​လုပ်​နဲ့​ကွာ.. ’ ​နန်း​အိ​ဝါ ​ခေါင်း​မာ​နေ​သ​ဖြင့် ​ခွန်​ပိုင်​က .. ​နန်း​အိ​ဝါ ​အား​ကု​တင်​ပေါ် ​သို့ ​အ​သာ​ပက်​လက် ​လှန်​ချ​လိုက်​ပြီး ​ပေါင်​လေး​နှစ်​ချောင်း​ကို ​စုံ​ကိုင်​ဖြဲ​ကာ .. ​ေ-ာက်​ဖုတ်​ဖြူ​ဖြူ​လေး​ကို ​လျှာ​နွေး​ကြီး ​ဖြင့် ‘ ​ဗ​လပ် ’ ​က​နဲ
​ယက်​လိုက်​လေ​သည်။
‘ ​ဟေ့.. .. ​ကို​ကို​က​လဲ . . . ​လုပ်​ပြီ .. . ​အား .. ​ယား ​တယ် .. ​ဆို​မှ .. ’
​နန်း​အိ​ဝါ ​ဖင်​လေး ​လိမ်​ကျစ် ​လိမ်​ကျစ် ​လုပ်​ခါ ​ရုန်း​ကန်​နေ​ရှာ​သော်​လည်း ​ခွန်​ပိုင်​က .. ​သူ့​လျာ​ကြီး ​ဖြင့် ​အ​စွမ်း​ကုန် ​ယက်​နေ​လေ​ရာ .. ​နန်း​အိ​ဝါ​လေး ​မျက်​နှာ​မှာ ​ရှက်​စိတ်.. ​ယား​ယံ ​စိတ်​ဖြင့် ​နီ​နီ​ရဲ​နေ​ပြီး .. ​မျက်​ရည်​များ​ထွက်​အောင် .. ​တ​ခစ်​ခစ် ​ရယ်​နေ​လိုက် ​လေ​သည်။ ​ဖင်​လေး​မှာ​လဲ ​ဆတ်​က​နဲ့ .. ​အောက်​သို့

​တွန့်​ဝင်​လိုက် ​အ​ပေါ်​သို့ ​ရုတ်​တ​ရက် ​ခုန်း​ထ​လိုက်​ဖြင့် .. ​ဆတ်​ဆတ်​ခါ​နေ ​လေ​တော့​သည်။
‘ ​ပြွတ် .. ​ပ​လပ် .. ​အင်း .. ​အင်း ​ပြွတ်.. ​ဗြစ်.. ’ ​နန်း​အိ​ဝါ​၏ ​ပြူး​ထွက်​နေ​သော ​ေ-ာက်​စိ​လေး​ကို ​အ​သာ​လေး ​လက်​ညှိုး​လက်​မ ​ဖြင့် ​ညှပ်​ဆွဲ​ပြီး ​လျာ​ထိပ်​ဖြင့် ​က​လိ​လိုက်​သော​အ​ခါ.. ..
‘ ​အ​မယ်​လေး ..​ကို​ကို​ရာ ..​ဟင်း​ဟင်း ..​ဘယ်​လို​ကြီး​မှန်း​လဲ ​မ​သိ​ပါ​ဘူး ..​တော် ​ပါ​တော့ .. ​အ​ဟင့် ..​ဟင့် ..’
‘ ​ပြွတ်.. ​ပြွတ် ….. ​ဗြစ် .. ​ဗြစ် .. ​ပြွတ်.. ’
‘ ​ကို​ကို .. ​ကြည့်​ပါ​လား .. ​စိတ်​ညစ် ​လိုက်​တာ​ကွာ .. ’ ​နန်း​အိ​ဝါ.. ​ဆံ​ပင်​လေး​များ ​ပြန့်​ကျဲ​ပြေ​ကျ​နေ​ကြ​သည်။ ​နို့​နှစ်​လုံး​က ​တုတ်​တုတ်​ခဲ​ခဲ​ကြီး ​ခါ​ရမ်း​နေ​သည်။ ​အ​စွမ်း​ကုန်​ဆွဲ​ပြီး​ဖြဲ​ထား​သော ​ေ-ာက်​ဖုတ်​က​လေး ​အ​တွင်း​သား​များ​ကို​ပင် ​အ​တိုင်း​သား ​မြင်​နေ​ကြ​ရ​လေ​သည်။
‘ ​ယား .. .. ​ယား​တယ် .. .. ​ဟိ​ဟိ .. .. … ​အာ​ဟာ ​ဟာ .. ​ယား​တယ် .. ​ကို​ကို’ ​တ​တွတ်​တွတ်​တ​ပြစ်​တောက်​တောက် ​ပြော​ရင်း​လူး​လွန့်​လှုပ်​ရှား​နေ​သော ​နန်း​အိ​ဝါ​အ​သံ​လေး​က .. ​မြ​သဲ​စံ​အိမ် ​အ​ပေါ်​ထပ် ​ညာ​ဘက်​အ​စွန်း​ဆုံး ​အ​ခန်း​ထဲ​တွင် .. ​တိတ်​ဆိတ်​မှု့ ​ကို ​တိုး​ညှင်း​စွာ ​ပျံ့​လွင့် ​နေ​လေ​တော့​သည်။ ​ဖေ​ဖေ​က .. ​နန်း​အိ​ဝါ ​ကို ​တစ်​ဦး​တည်း​သော ​သ​မီး​မို့ ​အ​သက်​မ​က ​ချစ်​ပြီး ​အ​လို​လိုက်​ခဲ့​သည်။ ​မြ​သဲ​စံ​အိမ် ​မှာ ​ဖေ​ဖေ ​ဦး​စိုင်း​လုံ​၏ ​သ​ခင် .. ​ဘ​ဘ​စပ်​ခွန်​ကြာ​၏ ​ဟော်​နန်း ​အ​ဟောင်း​ကြီး ​ဖြစ်​သော်​လည်း

​နန်း​အိ​ဝါ​တို့ ​သား​အ​ဖ​က ​မ​ပြတ်​သုတ်​သင် ​ရှင်း​လင်း ​ထား​၍ ​သန့်​ရှင်း​နေ​ခဲ့​သည်။
​စော​ခွန်​ပိုင်​က ​လှေ​တစ်​စင်း​နှင့် ​ငါး​မျှား​လာ​ရင်း ​ဒီ​အိမ်​ကြီး​သို့ ​ရောက်​ခဲ့​ပြီး .. ​နန်း​အိ​ဝါ ​နှင့် ​ချစ်​သူ ​ဖြစ်​ခဲ့​ကြ​၏။ ​အ​ချစ် .. ​ဆို​သည်​ကို .. ​အ​ရ​သာ ​မှ ​မ​မြည်း​စမ်း​တတ်​သေး​မှီ ​အ​ရ​သာ ​ကို​နန်း​အိ​ဝါ .. ​စွဲ​လန်း ​တက်​မက်​ခဲ့​ရ​သည်။ ​ကို​ကို ​မ​လာ​လျှင် .. ​မိ​မိ​ေ-ာက်​ဖုတ်​က​လေး​က ​ပို​ခံ​ချင် ​နေ​သည်။ ​ကို​ကို​လာ​ပြန်​တော့​လဲ ​ခံ​လို့​ကို ​မဝ​နိုင်​အောင် ​ဖြစ်​ခဲ့​ပြီး .. ​မိ​မိ​က​ပင် .. ​အ​မျိုး​မျိုး .. ​တက်​ခဲ့​မိ​သည် ​အ​ထိ ​ကို​ကို့ ​အ​ပေါ်​၌ ​အ​ချစ်​ပို​ခဲ့​ရ​သည်.. ​နန်း​အိ​ဝါ .. ​ရယ်​ပါ။ ​အ​မှန်​တစ်​ကယ်​လည်း .. ​စော​ခွန်​ပိုင် ​သည် ​မ​ကျမ်း ​ကျေ​သူ​ဖြစ်​သည်။ ​နန်း​အိ​ဝါ​၏ ​လုံး​ဝန်း ​ကျစ်​လျစ်​သော ​နို့​ကြီး​များ​ကို ​ခပ်​ရွ​ရွ​လေး ​ပွတ်​ပေး​ရင်း ​လက်​ညှိုး​လက်​မ​လေး​ဖြင့် ​နို့​သီး​ခေါင်း ​လေး​ကို ..​ညှပ်​ယူ​ဆွဲ​ပွတ်​လိုက် ​ခြင်း​များ​က ​ခံ​ချင် ​စိတ်​ကို ​ထိပ်​ရောက်​စေ​လေ​သည်။ ​တ​ဖန် ​နှုတ်​ခမ်း​လေး​များ​ကို ​ငုံ​ခဲ ​ထား​ရင်း ..​လျာ​ဖြင့်​က​လိ​ပေး​သော ​နှုတ်​ခမ်း​စုပ်​ခြင်း ​အ​တတ်​ပ​ညာ​ကို​လည်း ​စော​ခွန်​ပိုင်​က ​ကျွမ်း​ကျင်​လွန်း ​လေ​ရာ .. ​သုတ်​ရေ​များ​ပင် ​ထိမ်း​မ​ထား​နိုင်​တော့​ပဲ ​ပန်း​ထုတ်​မိ​သည် ​အ​ထိ​ခံ​၍ ​ကောင်း​လွန်း ​ပါ​သည်။ ​မည်​သို့​ပင် ​ဖြစ်​စေ .. ​မြ​သဲ​စံ​အိမ်​၌ ​စော​ခွန်​ပိုင် ​နှင့် ​နန်း​အိ​ဝါ​တို့ ​တိတ်​တ​ဆိတ် ​ပွဲ ​လေး​များ ​ကျင့်​ပ​ခဲ့​ကြ​သည်။ ​နန်း​အိ​ဝါ​က​လ​ညး် ​ဖ​ခင်​ဦး​စိုင်း​လုံ ​မ​သိ​အောင် .. ​စော​ခွန်​ပိုင်​ထံ ​အ​မြဲ​လို​လို ​အ​ခံ​လာ​နေ​ကြ​ပင် ​ဖြစ်​သည်။ ​ဤ​ဒစ်​ကြီး​ဖြင့် ​နန်း​အိ​ဝါ​သား​အိမ်​လေး​ကို ​ဆောင့်​လိုက်​လေ​တိုင်း ​နန်း​အိ​ဝါ​မှာ
.. ​ကော့..​ကော့​ပြီး .. ​တွန့်​သွား​လောက်​အောင် ​ကောင်း​လွန်း​လှ​ပါ​သည်။ ​အ​ဝတ်​မဲ့ ​ခွန်​ပိုင်​ကျော​ပြင်​ကြီး​ကို ​တ​ရွ​ရွ​ပွတ်​သပ်​ရင်း ​ဖြင့် ​နန်း​အိ​ဝါ ​မှေး​ပြီး​ခံ​နေ​ရ​သည်။ ​အ​ရ​သာ

​မှာ ​အ​လွန်​တ​ရာ ​ရာ​နှုံး​ပြည့် ​ကောင်း​သော​နည်း ..​တစ်​ရပ် ​ဖြစ်​သည်။ ​ယ​ခု​လည်း ​နန်း​အိ​ဝါ ​ေ-
ာက်​ခေါင်း​ထဲ​သို့ ​ထ​ထိ​မိ​မိ​ကြီး ​လျာ​စောင်း​ထိုး​သွင်း​ပြီး ..​ယက်​ပေး​နေ​သော ​ခေါင်း​ကို ​နန်း​အိ​ဝါ ​လက်​အ​စုံ​ဖြင့် ​ထိမ်း​ကိုင်​ရင်း ​ပေါင်​နှစ်​လုံး​ကို ​အ​စွမ်း​ကုန်​ဖြဲ ​ပေး​ထား​ရင်း ​ခြေ​နှစ်​ချောင်း​မှာ ​လေ​ထဲ​၌ ​တွယ်​ရာ​မဲ့​လှုပ်​ရမ်း​နေ​မိ​ရှာ​လေ​သည်။
‘ ​ခ​လေး .. ​ရယ် ’
‘ ​ဘာ​လဲ .. ​ကို​ကို​ရယ် .. ​အ​ရမ်း​ဆိုး​တာ​ပဲ.. . ​မော​လိုက်​တာ .. ’
‘ ​ကို​ကို့ .. ​ကို ​စုပ်​ပေး​ပါ​လား​ဟင် ..’
‘ ​ဟင့်​အင်း .. ​နန်း​အိ .. ​ရှက်​တယ် .. ’
‘ ​နန်း​အိ​က​လဲ​ကွာ.. ​ခု​ထိ ​ရှက်​နေ​တုံး​လား ..’

‘ ​ရှက်​တာ​ပေါ့​လို့ .. ​စုပ် ​ရ​မှာ​ကိုး .. ’
​ခွန်​ပိုင်​က ​နန်း​အိ​ဝါ ​ကိုယ်​လုံး​လေး​ကို ​ယု​ယု​ယ​ယ​လေး ​သိမ်း​ဖက်​ရင်း .. ​နေ​ရာ​အ​နှံ့​နမ်း​လိုက် ​ရင်း​မှ ​နန်း​အိ​ဝါ ​ပါး​စပ်​နား​သို့ ​သူ့​ကြီး​ကို ​တေ့​ပေး​လိုက်​လေ​သည်။ ​နန်း​အိ​ဝါ​က .. ‘ ​ဟင့် ’ ​က​နဲ့ ​မျက်​စောင်း​လေး ​ထိုး​ပြီး ​မ​ရဲ​တ​ရဲ​လေး​ဖြင့် ​ဒစ်​ကြီး​ကို​ငုံ​ခဲ​ပြီး ​လျာ​လေး​ဖြင့် ​က​လိ​ပေး​နေ​လေ​ပြီ .. ​မ​ကြာ​ခ​ဏ -​ကြီး ​တစ်​ချောင်း ​လုံး​က ​လည်​မြို​ရောက် ​သည် ​အ​ထိ ​စုပ်​သွင်း​လိုက် ​မှုတ်​လိုက်​ဖြင့် ..​စုပ်​ခြင်း ​သ​င်္ခန်း​စာ ​ကို ​လက်​တွေ့​ကျ​ကျ ​လုပ်​နေ​လေ​တော့​သည်။ ​ခွန်​ပိုင်​က​လည်း ​အ​ရ​သာ​ရှိ​ရှိ​ဖြင့် ​နန်း​အိ​ဝါ ​ခေါင်း​လေး​ကို ​ထိန်း​ကိုင်​ပြီး ​အား​ရ​ပါး​ရ ​ဆောင့်​လိုက်​သော​အ​ခါ ​ထိပ်​ကြီး​က ​အ​ဆုံး​ဝင်​သွား​သ​ဖြင့် ​နန်း​အိ​ဝါ​ခ​မျာ .. ​မျက်​လုံး​လေး​များ ​ပင်​ပြူး​သွား​ပြီး ​က​မန်း​က​တန်း ​ကြီး​ကို ​ဆွဲ​ချွတ်​လိုက်​သည်။
‘ ​ကို​ကို​က​လဲ .. .. . ​အ​ရမ်း​ပဲ .. .. . ​ဘာ​မှန်း​လဲ ​မ​သိ​ဘူး .. ’
‘ ​တော်​ပီ​ကွာ.. ​မ​စုပ်​ပေး​တော့ ​ဘူး . . ’ ​နန်း​အိ​ဝါ ​စိတ်​ကောက်​ဟန်​လေး​ဖြင့် ​မျက်​နှာ​လွဲ​ပြီး ​တ​ဖက်​သို့​လှည့်​သွား​လေ​သည်။ ​ခွန်​ပိုင်​က ​အ​သာ​အ​ယာ ​ဆွဲ​ယူ ​ပွေ့​ဖက်​ပြီး ​ဖင်​လေး​ကို ​မိုး​ပေါ်​ထောင်​ယူ​ပြီး ​ပြူး​ထွက်​နေ​သော ​ေ-ာက် ​ဖုတ်​လေး​ထဲ​သို့
​ကြီး​မား​ပြီး ​ပြောင်​လက်​နေ​သော ​ကြီး​အား ​အ​သာ​တေ့​ကာ ​ထောင်​ပြီး ​ဖိ​ချ​သွင်း​လိုက်​လေ​သည်။
‘ ​အီး .. ​ဟီး .. ​ဟီး .. ​နာ​တယ် .. ​ကို​ကို​ရဲ့ .. ​အင့် ​အင့် .. ’

‘ ​ဖင်​ပို​ပြီး ​မြှောက်​ထား​လေ .. ’
​နန်း​အိ​ဝါ​က .. ​သပ်​လျှို​လိုက်​သ​လို ​ဝင်​လာ​သော -​ကြီး​အား ​ေ-ာက်​ဖုတ်​နှုတ်​ခမ်း​သား ​နှစ်​ဖက်​ဖြင့် ​ညှစ်​ထား​လိုက်​သည်။
‘ ​ဖြေး​ဖြေး .. ​လိုး​ပါ .. ​ကို​ကို​ရယ် .. ’
‘ ​အေး​ပါ .. ​ခ​လေး​ရယ်.. ​မ​နာ​စေ​ရ​ပါ​ဘူး .. ’ ​ခွန်​ပိုင်​က .. ​ပါး​စပ်​က ​သာ ​မ​နာ​ပါ​ဘူး​ဟု ​ပြော​နေ​သော်​လည်း ​ဆောင့်​နေ​ခြင်း​က ​ရပ်​မ​သွား ​ကြီး​ပြန်​ထုတ်​လိုက်​တိုင်း.. ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​မှာ ​အ​ပြင်​သို့ ​သုံး​လက်​မ​နီး​နီး ..​ခပ်​စူ​စူ​လေး ​ပါ​လာ​တတ်​လေ​သည်။ ​ထို​အ​ခါ​မျိုး​တွင် ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​၏ ​အ​တွင်း​သား ​ရဲ​ရဲ​လေး​များ​မှာ ​ရဲ​က​နဲ ​ပါ​လာ​ကြ​သည်။ ​အ​တန်​ငယ်​ဆောင့်​ပြီး .. ​နို့​ကြီး​နှစ်​လုံး​ကို ​အောက်​မှ ​လက်​လျှို​နှိုက်​ပြီး .. ​အား​ရ​ပါး​ရ ​သုံး​လေး​ချက်​မျှ ​ဆောင့်​ချ​လိုက်​လေ​တော့​သည်။

‘ ​အင်း.. ​အင်း .. ​ကောင်း​လိုက်​တာ .. ​ကို​ကို​ရယ် .. ’ ​လေး​ဘက်​က​လေး​ထောက်​ရင်း ..​မျက်​လုံး​လေး​မှေး​ကာ ​နန်း​အိ​ဝါ ​ငြီး​ငြီး​ငြူ​ငြူ​လေး​ပြော​ရင်း ​ေ-ာက်​ခေါင်း ​အ​တွင်း​မှ ​ေ-ာက်​ရည်​များ​ကို ​ပန်း​ထုတ်​လိုက်​မိ​လေ​တော့​သည်။ ​ခွန်​ပိုင်​မှာ​လဲ .. ​အ​ရေ​များ ​ရွှဲ​ရွှဲ​စို​လာ​သော ​နန်း​အိ​ဝါ ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​ကို .. ​အ​သံ​ကျယ်​ကြီး ​များ​ပြည့် ​အောင် ​ဆောင့်​ပြီး .. ​သူ​၏ ​ဆီး​စပ်​နှင့် ​နန်း​အိ​ဝါ ​ဖင်​ဖြူ​ဖြူ​လေး​ကို ​တ​အား​ကြီး ​ကျစ်​ကျစ်​ပါ​အောင် ​ဆွဲ​ဆောင့်​လိုက်​ပြီး ​ေ-ာက်​ခေါင်း​လေး​ထဲ​သို့ ​သုတ်​ရည်​များ​ကို ​ပန်း​ထဲ့ ​လိုက်​တော့ ​သည်။

‘ ​ကျော်​ကျော် .. ​နင် .. ​ပြန်​တော့ … ’

‘ ​ဟင် .. ​နင် ​ဘာ​နဲ့ ​ပြန်​မှာ​လဲ .. ​ငါ​ပြန်​ပို့​ပေး​မယ်​လေ .. ’ ‘ ​မ​လို​ပါ​ဘူး​ဟယ် .. ​လွတ်​လွတ်​လပ်​လပ်​ပဲ ​နေ​ချင်​တယ် .. . ’ ​ကျော်​ကျော်​သက်​ပြင်း ​ချ​ရင်း .. ​စော​မြ​သူ​ဇာ ​စိတ်​ကို ​သိ​ထား​သူ​ပီ​ပီ .. ​စ​ကား​ထပ်​မ​ပြော ​တော့​ပဲ ​ကား​ကို ​မောင်း​ထွက်​ခဲ့ ​လေ​သည်။
‘ ​မြ​သဲ​စံ​အိမ် ’ ​ခန့်​ညား​ထည်​ဝါ​လှ​သော်​လည်း ​ရေ​နံ​ရောင်​မှောင်​မှောင်​နှင့် ​ငြိမ်​သက်​နေ​ခြင်း​က ​ခြောက်​ခြား​တုံ​လှုပ်​ဖွယ် ​ကောင်း​နေ​သည်။ ​ကျော်​ကျော့်​ကို ​သူ​ဇာ​က ​နိုင်​လွန်း​သည်။ ​တ​ကယ်​တော့ .. ​စော​မြ​သူ​ဇာ .. ​မြ​သဲ​စံ​အိမ်​သို့ ​အ​ပြီး​အ​ပိုင် ​ထွက်​လာ​ခဲ့​ခြင်း ​သာ ​ဖြစ်​သည်။ ​သည်​အိမ်​ကြီး​မှာ​ပင် ​နန်း​ဥ​မ္မာ ​နှင့် ​ချန်း​ဆို​ထား​ခဲ့​သည်။ ​နန်း​ဥ​မ္မာ​က .. ​သူ​ဇာ့ ​အ​တွက် ​အ​တွင်း​ရေး ​တိုင်​ပင်​စ​ရာ ​အ​ကောင်း​ဆုံး ​သ​စ္စာ​အ​ရှိ​ဆုံး ​သူ​ငယ်​ချင်း ​ဖြစ်​သည်။ ​မ​ကြာ​မီ ​ချော​က​လက်​ရောင် .. ​လင်​ဆာ​ကား​လေး ​တစ်​စီး​ခြံ​ထဲ​သို့ ​လျော​က​နဲ​လှိမ့်​ဝင်​လာ​သည်။ ​ကား​မောင်း​သည်​က ​နန်း​ဥ​မ္မာ​အ​ကို​စော​ခွန်​ပိုင်.. ​ခန့်​ငြား​ပြီး .. ​ယောက်ျား​ပီ​သ ​သူ​မို့ .. ​သူ​ဇာ ​ငေး​နေ​မိ​ပြီး​မှ ..​သ​တိ​ဝင်​လာ​ကာ .. ​နန်း​ဥ​မ္မာ​ကို ​နှုတ်​ဆက်​သည်။
‘ ​နောက်​ကျ​လိုက်​တာ .. ​ဥ​မ္မာ​ရယ် .. ’

‘ ​ကို​လေး​ပေါ့ .. ​စျေး​ထဲ ​ဝင်​နေ​သေး​တယ်​လေ .. ’
‘ ​ခ​ဏ​လေး​ပါ​ဟာ .. ​နင်​တို့​က​လဲ .. ’ ​ခွန်​ပိုင်​က .. ​စီး​က​ရက် ​တစ်​ဘူး​ကို ​ထုတ်​ယူ​လျက် ​ဆေး​လိပ်​တစ်​လိပ်​ကို ​မီး​ညှို့​ဖွာ​ရှိုက်​ခါ ​ခြံ​ထဲ​သို့ ​မျက်​စေ့ ​က​စား​လိုက်​သည်။ ​ထို​အ​ခါ ​အိမ်​ကြီး​နောက်​ဘက်​ရှိ ​ရေ​ကန်​စပ်​တွင် ​ပုံ့​ပုံ့​လေး​ထိုင်​ကာ ​ငါး​မျှား ​နေ​သော​နန်း​အိ​ဝါ​ကို ​တွေ့​လိုက်​ရ​လေ​သည်။ ​နန်​အိ​ဝါ​က.. ​ရေ​ပြင်​ကို .. ​ငေး​နေ​သည်။ ​ငယ်​ရွယ်​နု​ပျို​မြစ်​သော .. ​အိ​ဝါ​၏ ​တင်​ပါး​ကြီး​များ​က ​အ​ရွယ်​နှင့် ​မ​မျှ​အောင် ​ကြီး​မား​ဖွံ့​ဖြိုး​လား ​ခဲ့​သည်​မှာ ..​ခွန်​ပိုင် ​မ​ကြာ​ခ​ဏ ​ခေါ်​ပြီး ​ဖြုတ်​နေ​ခဲ့​သည့် ​အ​ချိန်​မှ ​စ​ခဲ့​သည်။ ​နန်း​ဥ​မ္မာ​က .. ​ကား​ထဲ​မှ ​စား​စ​ရာ ​အ​ချို့​ကို ​လှမ်း​ယူ​ပြီး .. ​စော​မြ​သူ​ဇာ​နှင့် ​အ​တူ ​ဧည့်​ခန်း​ထဲ ​သို့ ​ဝင်​သွား​ကြ​၏။ ​မိ​မိ​ညီ​မ ​နှင့် ​ရွယ်​တူ​ဖြစ်​သော ​စော​မြ​သူ​ဇာ​သည် ​ခွန်​ပိုင်​ရင့်​ကို ​လှုပ်​ရှား ​စေ​သည်။ ​ထင်း​ရှူး​ပင်​များ ​လေ​တိုး​သံ​ကို​သာ ​ကြား​နေ​ရ​သော ​ခြံ​ကျယ်​ကြီး​ထဲ​၌ ​ဤ​မြ​သဲ​စံ​အိမ် ​ကြီး​မှာ .. ​တ​ထီး​တည်း ​အ​ဖော်​မဲ့​စွာ .. ​ရပ်​တည်​နေ​သ​ယောင် ။ ​နန်း​အိ​ဝါ.. ​ခွန်​ပိုင်​ကို ​လှမ်း​မြင်​သွား​သည်။ ​လက်​ထဲ​မှ ​ငါး​မျှား​တံ​ကို ​ပစ်​ချ​ပြီး .. ​အ​ပြေး​က​လေး
​လာ​လေ​သည်။ ​ခွန်​ပိုင် ​တုန်​လှုပ်​သွား​သည်။ ​ဒီ​ဟာ​မ​လေး​က ​တစ်​ခါ​တစ်​လေ ​ဇွတ်​တ​ရွတ် ​လုပ်​တတ်​သည်။
‘ ​ဘာ​လာ ​လုပ်​တာ​လဲ .. ​ကို​ကို .. ’

‘ ​နန်း​ဥ​မ္မာ​သူ​ငယ်​ချင်း​ကို ..​လာ​ပို့​ကြ​တာ​ပေါ့ .. ​ည​ကျ​ရင် ​ကို​ကို​လာ​မ​လို့ .. ​အိ​ဝါ ​စောင့်​နေ​နော် ​ခ​လေး .. ’
‘ ​တစ်​ကယ်.. ​မ​ဟုတ်​ပဲ​နဲ့ … ​ဟွန့် .. .. ​လာ​မယ်​ဆို​ပြီး ​မ​လာ​တာ​ဘယ်​လောက်​ကြာ​ပီ​လဲ .. ​သွား​ပါ .. ’
‘ ​အ​လုပ်​တွေ​များ​နေ​လို့​ပါ ​သဲ​လေး​ရယ် ​ဒီ​ည ​ကို​ကို ​ကိုး​နာ​ရီ​အ​ရောက် ​လာ​ခဲ့​မယ် ​ဟို ​အ​ခန်း​က​ပဲ ​စောင့်​နော်’
‘ ​အ​မြဲ ​စောင့်​နေ​သူ​ပါ .. ​ကို​ကို ​ရယ် .. ’
‘ ​ကဲ.. ​နန်း​ဥ​မ္မာ​တို့ ​ရိပ်​မိ​သွား​ဦး​မယ် .. ​နော် .. ​သွား​တော့ ​နော် .. ​ခ​လေး .. ’
‘ ​အင်း​ပါ .. ​ကို​ကို ​ရာ … .. ​မ​နှင်​ပါ​နဲ့ . . ’
​မျက်​နှာ​လေး​က ​ညှိုး​ငယ်​ပြီး ​ထွက်​သွား​သော ​အိ​ဝါ​နောက်​ကျော​လေး​ကို ​ကြည့်​ရင်း ​ခွန်​ပိုင် ​သက်​ပြင်း​လေး ​ချ​မိ​သည်။
‘ ​ချာ​တိတ် .. ​လေး​တွေ ​ချစ်​ရ​တာ ​မ​လွယ်​ပါ​လား .. ’
​ဧည့်​ခန်း​ထဲ​သို့ ​စော​မြ​သူ​ဇာ​နှင့် ​နန်း​ဥ​မ္မာ​တို့ ​ခေါင်း​ချင်း ​ဆိုင်​နေ​သည်။
‘ ​ကဲ .. ​အဲ့​ဒီ့ .. ​ဒေါက်​တာ … ​မင်း​ထိုက်​က ​ဘယ်​က​လဲ … ’
‘ ​မေ​မေ . . ​သ​ဘော​တူ​တဲ့ ​လူ​ပဲ .. ​အ​သက် (၃၀) ​လောက် ​ရှိ​တယ် .. ​သူ့​ကို ​ဘယ်​လို​မှ ​လက်​မ​ထပ်​ချင်​ဘူး ’
‘ ​ခက်​တာ​က … ​နင့်​မှာ​လဲ .. ​ဘဲ​မ​ရှိ​ဘူး .. ’
‘ ​အိမ်​ကို​တော့ ​ခု​လော​လော​ဆယ် ​ခ​ဏ​ရှောင်​နေ​တာ .. ​အ​ကောင်း​ဆုံး​ပဲ .. ’
‘ ​အေး​ပေါ့ .. ​ခု​တော့ .. ​ဒါ​ပဲ .. ​ရှိ​တာ​ပေါ့ .. ’

​နှစ်​ယောက်​သား ​စ​ကား​အ​နည်း​ငယ်​ပြော​ပြီး ​ပြန်​ထွက်​လာ​ကြ​သည် ။ ​ခွန်​ပိုင်​က .. ​စက်​နှိုး​ပြီး ​ကား​ကို ​အ​သင့် ​စောင့်​နေ​သည်။ ‘ ​နန်း​ဥ​မ္မာ​တို့ .. ​အိမ်​ပဲ .. ​မောင်း​တော့ ​ကို​ကို ’ ​မြ​သဲ​စံ​အိမ် ​အ​တွင်း​မှ ​ကား​လေး ​လှစ်​က​နဲ ​ပြေး​ထွက်​သွား​သည်​ကို ​အိ​ဝါ ​တစ်​ယောက် ​အုန်း​ပင်
​အ​ကွယ်​မှ ​ညှိုး​ငယ်​စွာ ​ရင်​မော​ကျန်​ရစ်​သည်​ကို​ကား ​မည်​သူ​မျှ ​သ​တိ​မ​ထား​မိ​လိုက် ​ကြ​ချေ ။ ​ည​သည် ​ပို​မို​နက်​ရှိုင်း​လာ​နေ​သည်။ ​မှား​သွား​ပ​လား​ဟု ​ကိုယ့်​ဖာ​သာ ​ကိုယ်​တွေး​ရင်း ​အိပ်​မ​ပျော် ​ဖြစ်​နေ​မိ​လေ​သည်။ ​အိမ်​သို့ ​ပြန်​ပြီး ​ပ​စ္စည်း ​ပ​စ္စ​ယ​များ ​ယူ​လျက် ​ဥ​မ္မာ​နှင့် ​တိုင်​ပင်​ပြီး ​မြ​သဲ​စံ​အိမ်​ကြီး ​ကို​ပင် ​ရွေး​ချယ်​လျက် ​ပုန်း​အောင်း​ရန် ​ဆုံး​ဖြတ်​ခဲ့​ကြ​သည်။ ​နန်း​ဥ​မ္မာ​က ​ရိက်​ခာ​အ​စို ​အ​ခြောက် ​များ.. ​ထ​မင်း​ချိုင့်​ကို .. ​နေ့​စဉ်​လာ​ပို့​ပေး​ရ​သည်။ ​ကိုယ့်​ဒုက်​ခ .. ​ကိုယ်​ရှာ​သည်​ပဲ ​ပြော​ပြော .. ​လတ်​တ​လော​တော့ ​သူ​ဇာ ​ပျော်​ရွ​ငှ်​မိ​နေ ​သည်။ ​ဘာ​အ​ချုပ်​အ​ချယ်​မှ ​မ​ရှိ .. ​ပ​က​တိ​လွတ်​လပ်​မှု့ ​အ​ရ​သာ​ကို ​အ​ပြည့်​အဝ ​ခံ​စား​နေ​မိ​သည်။ ​ကု​တင်​လေး​ပေါ် ​သို့ ​လွတ်​လပ်​စွာ ​ဖြဲ​ကား ​အိပ်​နေ​ပုံ​လေး​မှာ ​ခ​လေး​ဆန်​စွာ ​လှ​ပ​လွန်း​နေ​သည်။ ​ဖြူ​ဖွေး​သော ​ဆင်​စွယ်​နှစ်​ရောင် ​အ​သား​အ​ရေ​လေး​က ​ရေ​ဆေး​ငါး​ကြီး​သ​ဖွယ် .. ​တစ်​ကိုယ်​လုံး ​လိုး​ချင်​စ​ရာ ​ကောင်း​လှ​လေ​သည်။ ​ကြီး​မား​သော ​ဖင်​အံ​ကြီး​က ​မွေ့​ယာ​ထက်​၌ ​ဆောင့်​လိုက်​လျှင် .. ​အိ​က​နဲ ​ကန်​တက်​လာ​မည့် ​အ​နေ​အ​ထား ​မျိုး​ရှိ​သည်။ ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး ​က ​လုံးဝ ​သန့်​စင်​သော ​အ​ရုပ်​က​လေး ​တစ်​ခု​အ​လား .. ​အ​ရောင် ​တစ်​ဖိတ်​ဖိတ် ​တောက်​နေ​လေ ​သည်။ ​နန်း​ဥ​မ္မာ ​ည​က ​ပြော​သွား​သော ​စ​ကား​ကြောင့် ​စော​မြ​သူ​ဇာ ​အိပ်​၍ ​မ​ပျော်​ဖြစ်​နေ​ရ​လေ​တော့ ​သည်။

‘ ​တ​စ္ဆေ​တွေ .. ​သ​ရဲ​တွေ​ဆို​တာ .. ​မ​ရှိ​ဘူး​လဲ ​ပြော​လို့ ​မ​ရ​ဘူး .. ​ဒါ​ပေ​မဲ့ ​ကိုယ့်​အိမ်​ပဲ​ဥ​စ္စာ .. ​မ​ကြောက်​နဲ့ .. ’

​မ​ကြောက်​နဲ့ ​ဆို​မှ ​စော​မြ​သူ​ဇာ ​ကြောက် ​ချင်​လာ​သည်။ ​ထင်း​ရူး​ပင်​များ .. ​လေ​တိုး​သံ​က ​တ​ရူး​ရူး ​နှင့် ​ကြား​နေ​ရ​ပြီး ​တစ်​ခါ​တစ်​ရံ ​ည​ဌက်​က​လေး​များ .. ​ဖြိုး​ဖြိုး​ဖျောက်​ဖျောက် ​အော်​သံ ​လေး​များ ​ကြား​နေ​ရ​သည်။ ​နေ့​ခင်း​က ​အ​ပူ​ရှိန်​ကြောင့် ​အိမ်​ကြီး​၏ ​ပျဉ်​ချပ်​များ .. ​တ​ကျီ​ကျီ ​နှင့် ​မြည်​နေ​သံ​လဲ ​သူ​ဇာ​သိ​သည်။ ​မ​ပိတ်​ပဲ​ထား​သော ​ပြူ​တင်း ​တံ​ခါး​များ ​လေ​တိုး​သ​ဖြင့် ​ဒိုင်း​က​နဲ ​ဒိုင်း​က​နဲ ​စောင့်​ပိတ်​သွား​သည့် ​အ​ထိ​လဲ ​သူ​ဇာ ​မ​လန့် ..
‘ ​အား .. ​အား .. ​နာ​တယ် .. ​ကို​ကို​ရယ် .. ​ဖြေး​ဖြေး .. ​ဖြေး​ဖြေး ​ပါ .. ​ကို​ကို​ရယ် .. ​လိုး ..​အား …’

‘ ​ဗြစ် .. ​ဗြစ် .. ​ပြွတ် .. ​ဘွတ် .. ​ဘွတ် .. ’ ​ဆို​သော ​အ​သံ​များ​ကို ​သူ​ဇာ .. ​အ​ဖြေ ​မ​ထုတ်​တတ် .. ​မေ​မေ .. ​စော​မြတ်​သ​န္တာ​ကို ၀​ဏ္ဏ ​နှင့် ​စော​ပြည့်​တို့ ​ဝိုင်း – ​နေ​ကြ​ခြင်း​လား။ ​အဲ့ .. ​ဒါ​ကို​တော့ .. ​သူ​ဇာ ​ကြောက်​တယ် .. ​တော် ​ကြာ ​ကို့​ရှေ့​မှာ ​သ​ရဲ​တွေ ​က ​မိ​မိ​ကို​ပါ – ​လာ​လျင် ​မ​ခက်​လား ..
‘ ​ကောင်း​လိုက်​တာ.. ​ကို​ကို​ရယ် .. ​ကျွတ် .. ​ကျွတ် .. ​တ​အား ​ဆောင့်​ပါ ​ကို​ကို​ရယ် .. ​ဆောင့် ​ဆောင့် ​ပါ ..’ ​မိန်း​က​လေး ​အ​သံ​က ​သ​နား​စ​ဖွယ် ​ကောင်း​နေ​သည်။ ​အ​သံ​က ​တိုး​လွန်း​သော်​လည်း ​တိတ်​ဆိတ်​သော ​ည​ယံ​ကို ​ထွင်း​ဖောက်​၍ ​အ​ပေါ်​ထပ်​ညာ​ဘက် ​အ​ခန်း​ဆီ​က ​လို​လို .. ​အ​ခန်း​လွတ်​များ​စွာ​က​လည်း ​ရှိ​နေ​ရက် ​စော​မြတ်​သူ​ဇာ ​ဇ​ဝေ​ဇ​ဝါ​ဖြင့် ​နား​ကို ​စွင့်​နေ​မိ​သည်။ ‘ ​ကြီး​က​လဲ .. ​အ​ကြီး​ကြီး​ပဲ​နော် .. ​အ​ဟင်း​ဟင်း .. ’
‘ ​ဦး​မ​လို့​လား​ဟင် .. ​တော်​တော့ ​ကွာ .. .. ’
‘ ​ကို​ကို​က​လဲ .. ​ပုံ​စံ ​အ​မျိုး​မျိုး​နဲ့ ​လဲ​ပြီး​ပြီ .. ​ခု​ထိ ​သူ​မ​ကျေ​နပ်​သေး​ဘူး .. ​ကြည့် ​ပါ​လား .. ​အ​ဟင့် .. ’ ​အ​သံ​များ​ကို ​သူ​က .. ​နား​စွင့် ​နေ​သည်​မှ​တ​ပါး ​အ​ခြား​လှုပ်​ရှား​မှု့​တစ်​စုံ​တစ်​ရာ ​မ​ပြုဝံ့ ။

​သ​ဘာဝ ​အ​တိုင်း ​တစ်​အိမ်​လုံး​၌ ​တစ်​ယောက်​ဆို​သော ​အ​သိ​က ​သူ​ဇာ့​ကို ​လွ​မှ်း​မိုး​ထား​သည် .. ​အ​လို​လို ​နေ​ရင်း ​ကြောက်​နေ​ပြီး .. ​ည(၁၂) ​နာ​ရီ ​ပတ်​ဝန်း​ကျင်​မှ ​အ​သံ​များ ​ရပ်​ဆိုင်း ​သွား​လေ ​သည် .. ​ပြီး​မှ ​စော​မြ​သူ​ဇာ​သည်​လည်း ​အိပ်​ပျော်​နိုင်​ခဲ့​လေ​သည်။ ‘ ​ကျွီ .. ​ဝုံး .. .. ​အ​မ​လေး .. ’
​ရုတ်​တ​ရက် .. ​အ​ခန်း​တံ​ခါး ​ထောင့်​ပွင့်​သွား​ခြင်း ​နံ​ရံ​နှင့် ​ဆောင့်​မိ​သ​ဖြင့် ​သူ​ဇာ ​လန့်​သွား​လေ ​သည်။ ​လေ​ပြင်း ​တစ်​ချက် ​ဆောင့်​တိုက်​လိုက် ​ခြင်း​ဖြစ်​သ​ဖြင့် ​စော​မြ​သူ​ဇာ ​ခြောက်​ခြား​နေ​ရာ​မှ ​သက်​ပြင်း​ချ​နိုင် ​သည်။ ​ည .. ​ဆို​သော .. ​ဆောင်း​၏ ​လွှာ​ရုံ​သည် . ​ပိန်း​ပိတ်​အောင် ​မှောင်​နေ​ပြီး ​နှင်း​မှုံ​တွေ​လည်း ​ဝေ့ဝဲ​ကျ ​နေ​ခြင်း​ကို ​အ​ထီး​ကျန်​ဆန်​နေ​သ​လို​လို ​ခံ​စား​ရ​သည်။ ​အ​ချိန်​သည် ​ယ​မန်​နေ့​က​ကဲ့​သို့​ပင် ​တ​ရွေ့​ရွေ့ ​နက်​ရှိုင်း ​ပိန်း​ပိတ်​သော ​အ​လွှာ​ခြုံ​စောင်​ကြီး​ကို ​က​မ႓ာ​လော​က​ကြီး​အား ​လွ​မှ်း​ခြုံ​ထား​လေ​သည်။ ​စော​မြ​သူ​ဇာ​လည်း ​အ​ပေါ်​ထပ်​လှေ​ခါး​မှ ​ဆင်း​လာ​သည်။ ​ည​ဝတ်​အ​င်္ကျီ​ဖါး​ဖါး​ကြီး​ကို ​အ​ခု​အ​ခံ​မ​ပါ ​ဝတ်​ထား​သ​ဖြင့်​ပန်း​ပု​ရုပ် ​က​လေး​ပ​မာ ​လှ​ပ​ကျော့​ရှင်း​နေ​သည်။ ​လှေ​ခါး​အ​တိုင်း​ဆင်း ​လာ​ပြီး ​ဧည့်​ခန်း​ဆီ​သို့ ​လှမ်း​မည်​အ​ပြု​၌ ‘ ​စော​မြ​သူ​ဇာ .. ’ ​ဟု .. ​ခပ်​အုပ်​အုပ် ​ခေါ်​သံ​ကို ​ကြား​လိုက်​ရ​လေ​သည်။ ​အ​နီး​ရှိ ​နံ​ရံ​တွင် ​ကျော​ကပ် ​မှီ​ရပ်​ရင်း ​နား​စွင့် ​နေ​လိုက်​လေ​သည်။
‘ ​စော​မြ​သူ​ဇာ ​ကိုယ်​ပါ .. ​ခွန်​ပိုင်​ပါ .. ​ဒီ​မှာ .. ’

​ခွန်​ပိုင်​မှန်း ​သိ​မှ ​စော​မြ​သူ​ဇာ ​အား​တက်​ဝမ်း​သာ​သွား​သည်။ ​ဧည့်​ခန်း​ဆီ​သို့ ​ပြေး​ဆင်း​လာ​ခဲ့​လေ​သည်။
‘ ​အ​ကို .. .. ​အ​ကို ​ခွန်​ပိုင်​လား .. ​ဟင် ’
‘ ​အေး .. ​အ​ကို ​ခွန်​ပိုင် ​ပါ .. ​ဒီ​မှာ .. ​လာ​လာ .. ​သူ​ဇာ​တစ်​ယောက်​ထဲ ​ဘယ်​လို​နေ​မ​လဲ​လို့ ​ဥ​မ္မာ​က
​ကြည့်​ခိုင်း​လိုက်​လို့ ​လာ​ကြည့်​ရ​တာ ။ ’
‘ ​အ​ဟင်း .. ​ဘယ်​လို​နေ​မ​လဲ .. ​ဟုတ်​လား .. ​ကြောက်​နေ​တာ​ပေါ့ .. ​တစ်​ယောက် ​ထဲ​ဟာ​ကို .. ’ ​အ​ပြင်​မှ .. ​အ​လင်း​ရောင် ​ဖျော့​ဖျော့​တွင် ​သူ​ဇာ​သည် ​မိ​မိ​ကိုယ်​ကို ​မ​သုံး​သပ်​မိ​ပဲ ​ခွန်​ပိုင်​နား​သို့
​တိုး​ကပ်​သွား​မိ​သည်။ ​ခွန်​ပိုင်​ကိုယ်​မှ ​မွှေး​ကြိုင်​သင်း​ပျံ့​သော ​ရေ​မွှေး​နံ့ ​က ​ကြိုင်​လှိုင်​စွာ ​ထွက်​နေ​သည်။ ​ည​ဝတ်​ဇာ ​ဖြူ​ပါး​ပါး​ကြီး​က .. ​သူ​ဇာ​ခန်​ဓာ​ကိုယ် ​ဝတ်​လစ်​စ​လစ်​က​လေး​ကို ​လုံ​ခြုံ​မှု့ ​မ​ပေး​နိုင် ​ဖြစ်​နေ​သည်။
​အ​ဖု​အ​ထစ် ​အ​လုံး​အ​ကျစ်​များ​က ​ခွန်​ပိုင့်​ကာ​မ​စိတ်​ကို ​တ​ရိပ်​ရိပ် ​တ​ရှိန်​ရှိန်​ဖြင့်​မြင့်​မား ​လာ​နေ​စေ​တော့​သည်။ ​ခွန်​ပိုင့်​မျက်​လုံး​များ​က ​တ​လက်​လက် ​တောက်​ပ​လာ​နေ​လေ​သည်။ ​အ​မှတ်​မ​ထင် ​စော​မြ​သူ​ဇာ ​ပု​ခုံး​လေး ​နှစ်​ဖက်​ကို ​သိမ်း​ယူ​ပွေ့​ငင်​လိုက်​ရာ .. ​စော​မြ​သူ​ဇာ​၏ ​ကိုယ်​ခန်​ဓာ​လေး​မှာ ​ခွန့်​ပိုင် ​ရင်​ခွင်​ထဲ​၌ ​နွေး​ထွေး ​အိ​စက်​စွာ ​ပုံ​လျက်​သား​လေး ​ရောက်​ရှိ​သွား ​လေ​သည်။
‘ ​သူ​ဇာ .. ​ကြောက်​တယ် .. ​အ​ကို .. ​ကြောက်​တယ် .. ’ ​သူ​ဇာ​က ​ကြောက်​တယ် ​ဆို​သော ​စ​ကား​ကို ​အ​ထပ်​ထပ် ​ရွတ်​ဆို​ရင်း ​ခွန်​ပိုင့် ​ရင်​ခွင်​ထဲ​သို့ ​မျက်​နှာ​ကို ​တိုး​ဝင် ​လာ​သည်။ ​အ​သက်​ရှူ​သံ​များ​က ​မုန်​တိုင်း​ထန်​လာ​သည်။ ​နှစ်​ဦး​သား​၏ ​သွေး​သား​ဆူ​ပွတ်​မှု့​တို့​က​ရင်​ခုံ​သံ​များ ​အ​ဖြစ်​သို့ ​အ​သွင်​ပြောင်း​ကာ .. ​တ​ဒိတ်​ဒိတ် ​နှင့် ​နှစ်​ဦး ​သား ​ရင်​ချင်း​အပ်​ကာ ​ကြား​နေ​ကြ​ရ​သည်။ ‘ ​ချစ်​တယ် .. ​သူ​ဇာ​ရယ် .. ’
‘ ​ဟင့် .. .. ​အင် .. ’ ​အ​ဓိ​ပ္ပါယ် ​ဖွင့်​ဆို​ရ​ခက်​သော ​စ​ကား​တစ်​လုံး​ကို ​သူ​ဇာ​က ​ရှက်​ပြုံး​လေး​ဖြင့် ​ရွတ်​ဆို​ရင်း .. ​ခွန်​ပိုင့် ​ရင်​ဘတ်​ကြီး​ကို ​ရှက်​ရှက်​နှင့်​ပွတ်​သပ်​နေ​၏။ ​ခွန်​ပိုင့် ​လက်​များ​က.. ​နို့​ကြီး​နှစ်​လုံး​ကို ​ပယ်​ပယ် ​နယ်​နယ်​ကြီး ​အုပ်​ကိုင်​ပြီး .. ​တ​ရွ​ရွ ​ပွတ်​သပ် ​စ​ပြု​လိုက်​လေ​ရာ ..
‘ ​အို့ .. ​အ​ကို .. ​ရယ် .. ’

​ခွန်​ပိုင် ​လက်​များ​ကို ​အ​သာ​အ​ယာ ​အုပ်​ကိုင်​ရင်း ​သူ​ဇာ ​ငြီး​တွား​သည်။ ​တ​ဖြေး​ဖြေး​ရင်​ခုံ​သံ​များ​က ​အ​သား​တ​ဆတ်​ဆတ် ​တုံ​ရီ ​ခြင်း​များ​က ​အ​ရိုင်း​မ​လေး ​သူ​ဇာ ​တစ်​ကိုယ်​လုံး​ကို ​လွမ်း​ခြုံ​အုပ်​စိုး ​လာ​လေ​သည်။
​နှုတ်​မှ .. ​တ​ဟင်း​ဟင်း .. ​အ​ဖျား ​တက်​သ​လို​လဲ ​ငြီး​နေ​သည်။
‘ ​အ​င်္ကျီ​ကြီး .. .. ​ချွတ်​လိုက် ​မယ်​နော် .. ​သူ​ဇာ .. . ’
‘ ​အို .. ​အ​ကို .. ’ ​သူ​ဇာ့ ​စ​ကား​မ​ဆုံး​မီ .. ​ည​ဝတ်​အ​င်္ကျီ​ကြီး​က ​ကြမ်း​ပြင်​ပေါ်​သို့ ​ပုံ​ကျ​သွား​လေ​သည်။ ​ခွန်​ပိုင့် ​ရင်​များ .. ​ပူ​လောင် ​နွေး​ထွေး ​လာ​သည်။ ​လည်​ချောင်းဝ​၌ ​တစ်​ဆို့​သော ​ဝေ​ဒ​နာ ​တစ်​ခု​ကို​လည်း ​ခံ​စား​လာ​ရ ​ပြီး ​တံ​တွေး​ကို .. ​ဂ​လု​က​နဲ့ ​မြို​ချ​လိုက်​ရ​လေ​သည်။ ​သူ​ဇာ့ ​ရင်​၌​မူ .. ​အ – ​ခံ​ရ​တော့ ​မည် ​ဟူ​သော ​အ​သိ​ကြောင့်​လား​မ​သိ ​ရင်​ခုံ​ခြင်း ​ဝေ​ဒ​နာ​ထက် ​အ​လွန်​အ​မင်း ​တ​ဆတ်​ဆတ် ​တုံ​နေ​သော .. ​လက်​ဖျား​ခြေ​ဖျား ​များ ​နှုတ်​ခမ်း​ပါး​လေး ​များ​ကို .. ​ကြိုး​စား​ထိန်း​သိမ်း​နေ​ရ​လေ​သည်။ ‘ ​အို .. ​အ​ကို .. ’ ​တ​ကယ်​ပါ .. ​သူ​ဇာ ​ဘယ်​ယော​ကျား်​လေး ​တစ်​ယောက်​ရဲ့ ​အ​ထိ​အ​တွေ့​ကို​မှ ​မ​ခံ​စား​ဘူး​ကာ ​ခု​လို ​မဲ့ ​အ​ဆင့်​အ​ထိ .. ​အ​ကို ​ခွန်​ပိုင် ​ပြင်​ဆင်​နေ​တာ​ကြီး​က ​သူ​ဇာ​အ​ဖို့ ​တုန်​လှုပ်​ခြောက် ​ခြား​စေ​တာ ​အ​မှန်​ပဲ ​ဖြစ်​သည်။ ​သူ​ဇာ​ရဲ့​နို့​ကြီး ​နှစ်​လုံး​က​လဲ ​ဆွဲ​ဆောင်​မှု့ ​အ​ပြည့်​ရှိ​နေ​သည်​က​လည်း ​အ​မှန်​ဖြစ်​သည်။ ​ဖြူ​ဝင်း​သန့်​စင်​နေ​တဲ့ ​နို့​အုံ​ကြီး​တွေ​ကို .. ​အ​ကို​ခွန်​ပိုင်.. ​ဆုပ်​ကိုင် ​နယ်​ဖတ်​နေ​တော့ ​သည်။ ​သူ​ဇာ့ ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး .. .. ​ရွ​စိ ​ရွ​စိ ​ဖြစ်​လာ​တာ ​အ​မှန်​ပဲ​လို့ ​မ​ရှက်​တမ်း​ဝန်​ခံ​လိုက်​ချင်​သည်။ ​အ​ကို​က​နို့​ကြီး​တွေ​ကို​ဆုပ်​ကိုင်​နေ​ပြန်​တော့ ​သူ​ဇာ့​မျက်​နှာ​လေး​ကို ​မော့​ပြီး ​ပါး​စပ်​လေး​ဟ​ပြီး ​တ​အင်း​အင်း ​နှင့် ​ငြီး ​နေ​မိ​သည်။ ​ဘာ​ပဲ​ဖြစ်​ဖြစ် . . ​အ​ကို့ .. ​အ​ယု​အ​ယ .. ​အ​ကိုင် ​အ​တွယ် ​တွေ​က ​အ​ခံ​ချင်​လာ​အောင် ​ဆောင်​ရွက်​နိုင်​ကာ .. ​သူ​ဇာ ​ကိုယ်​တွေ့​ခံ​စား ​လာ​ရ​သည် ..

‘ ​ဟော .. ​အို့ .. ​ကြည့်​ပါ​ဦး ..’ ​သူ​ဇာ့ ​ေ-ာက်​ဖုတ် ​လေး​ထဲ​ကို ​လက်​ကြီး​နဲ့ ​နှိုက်​ပြီး ​မွှေ ​နေ​ပြန်​ပါ​ပြီ .. ​ခက်​လိုက်​တာ .. ​မ​ရွှံ​မ​ရှာ .. ​ဟင် .. ​ေ-ာက်​စိ​လေး​ကို​လည်း ​ပွတ်​နေ​ပြန်​ပြီ​ကွယ် .. ​အို . ​သူ​ဇာ ​တစ်​ကိုယ်​လုံး ​မြောက်​တက်​ပြီး ​လေ​မှာ ​လွင့် ​နေ​ရ​သ​လို​လို ..​ခြေ​ဖျား​လေး​တွေ​က ​ထောက်​ကား​ပြီး ​ပေါင်​လေး​နှစ်​ဖက် ​ကို​ကား​ပေး ​နေ​မိ​ပြန်​ပါ​သည်။ ​ခွန်​ပိုင်​ရဲ့ ​လက်​များ​အ​လုပ်​ရှုပ်​နေ​သ​လောက် ​သူ​ဇာ့ ​ခ​မျာ ​အ​လူး​အ​လဲ ​ခံ​စား​နေ​ရ​ရှာ​ပါ​သည်။ ​ေ-ာက်​ပတ်​လေး​ထဲ​မှ .. ​အ​ရေ​ကြည်​လေး​များ​က ​တ​သွင်​သွင် ​ကျ​ဆင်း​လာ​ပြီး .. ​မျက်​လုံး​လေး ​မှေး​စင်း​ပြီး ​တ​အင့်​အင့်​နှင့် ​ညီး​နေ​တဲ့ ​သူ​ဇာ့ ​ကိုယ်​လုံး​လေး​ကို .. ​အ​နီး​မှာ ​ရှိ​တဲ့ ​စား​ပွဲ​တစ်​လုံး​ပေါ်​သို့ ​ထိုင်​ခိုင်း​လိုက်​သည်။ ​ပြီး .. ​ခြေ​နှစ်​ချောင်း​ကို ​စား​ပွဲ​ပေါ်​သို့ ​တင်​ပြီး ​ဆောင့်​ကြောင့်​လေး ​ထိုင်​ခိုင်း​လိုက်​ရာ .. ​သူ​ဇာ ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​မှာ ​ပြဲ​အာ​ကာ ​နီ​နီ​ရဲ​ရဲ​လေး .. ​ပွင့် ​အာ​နေ​လေ​တော့​သည်။ ​အ​ကို​က ​ဒီ​တော့​မှ ​သူ့​ကြီး​ကို ​ပွဲ​ထုတ်​လိုက်​သည်။ ​မြွေ​ဟောက်​အ​နက်​မျိုး ​တောက်​ပြောင် ​နေ​သည်။ ​မ​မြင်​ဖူး​သော ​သူ​ဇာ ​က ​မ​မှိတ်​မ​သုန်​ကြည့်​ရင်း ​ကြောက်​သ​လို​လို ​ရွံ့​သ​လို​ဖြစ်​နေ​သည်။ ​ဒါ​ကြီး​က ​မိ​မိ ​ေ-ာက်​ဖုတ်​ထဲ .. ​အ​ဆုံး​အ​ထိ ​ဝင်​မှာ​ပါ​လား​ဆို​သော ​အ​သိ​က ​ရင်​ကို ​အ​ပြင်း ​အ​ထန် ​ခုံ​စေ​သည်။ ​စား​ပွဲ​စွန်း​၌ ​ဆောင့်​ကြောင့်​လေး ​လက်​နောက်​ပြစ် ​ဖင်​လေး​ကို ​စား​ပွဲ​ကြမ်း​ပြင်​နှင့် ​ထိ​ထိုင်​ထား ​သော ​သူ​ဇာ့ ​ဒူး​ခေါင်း​နှစ်​လုံး​က ​တ​ဆတ်​ဆတ် ​နှင့် ​တုံ​နေ​လေ​သည်။ ​ကြီး​က ​မိ​မိ​ေ-ာက်​ဖုတ်​က​လေး​၌ ​တေ့​လိုက်​ရာ .. ​ေ-ာက်​ပတ်​နှင့် ​ပ​ထ​မ​ဆုံး ​အ​ကြိမ် ​အ​ထိ​ခံ​ရ​ခြင်း​ဖြစ်​၍ ​စ​အို​လေး ​ရှုံ့​သွား​ပြီး ​ဖင်​လေး​ကို ​တွန့်​သွား​မိ​သည်။ ​အ​ကို့​လက်​ကြီး ​နှစ်​ဖက်​က ​ခါး​လေး​ကို ​ဆွဲ​ကိုင်​ပြီး . ​ဒူး​နှစ်​လုံး​ကို​ပါ ​လိမ်​ပိုက်​လျက် ​ကြီး ​ကို​ဖိ​သွင်း​လိုး​ချ​လိုက် ​လေ​သည်။ ‘ ​ပြစ် .. ​ဗ​ရစ် .. ​ပြွတ် ..’
‘ ​အင့် .. ​အင့် .. ​ဟင်း .. ’

​နှုတ်​ခမ်း​နှစ်​လွှာ​ကို ​တင်း​တင်း​စု .. ​မျက်​စေ့​လေး​မှိတ်​ပြီး ​ခေါင်း​လေး​က​တ​ဖက်​သို့​စောင်း​ကာ ​သူ​ဇာ ​ငြီး​ငြူ​လိုက်​ရှာ​လေ​သည်။ ​တ​ပြည့်​တ​ခဲ ​တင်း​တင်း​ကြပ်​ကြပ်​ကြီး ​ဝင်​လာ​သော – ​ကြီး​ကြောင့် ​ေ-ာက်​ခေါင်း ​လေး​ထဲ​၌ ​လေ​ကြောင်း ​အ​န္တ​ရယ်​အ​ချက်​ပြ ​ဥ​သြ​သံ ​ကြား​ရ​သော ​လူ​များ​ကဲ့ ​သို့ ​ရုတ်​တ​ရက် .. ​ဗြောင်း​ဆန်​ပြီး .. ​လှုပ်​လှုပ်​ရှား​ရှား ​ကြီး ​ဖြစ်​ကုန် ​သည်။ ၀​ရုန်း​သုန်း​ကား .. ​လှုပ်​ရှား​နေ​ကြ​သော ​ေ-ာက်​ခေါင်း ​အ​တွင်း​သား​များ​ကို ​ကြီး​က ​ပွတ်​တိုက်​ပြီး ​သား​အိမ်​ဆီ​သို့ ​ဒ​လ​ကြမ်း​ဝင် ​သွား​လေ​ရာ ​သူ​ဇာ့ ​ခ​မျာ ​ဖိန့်​ဖိန့် ​တုံ​အောင်​ပြီး .. ​သွက်​သွက်​ခါ ​သွား​ရ​လေ​သည်။ ​ခွန်​ပိုင်​က​လည်း .. ​အ​သစ်​စက်​စက် ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး ​ကို ​အ​ပိုင်​အ​နိုင် ​ခွင့် ​ရ​ပြီ​မို့ ​အား​ရ​ပါး​ရ ​ကြီး ​ဆောင့်​နေ​လေ​တော့​သည်။ ‘ ​နာ .. ​လိုက်​တာ .. ​အ​ကို​ရယ် .. ​အ​ထဲ​က ​ကျင်​တယ် .. ’ ​ခွန်​ပိုင်​က .. ​အ​နည်း​ငယ် ​လျော့​ပြီး ..​ဆောင့်​ကာ .. ​ခြေ​တစ်​ချောင်း ​ကို ​ပု​ခုံး​ပေါ်​သို့ ​ထမ်း​ယူ ​ပြီး ​ပို​မို​ပြဲ​ကား​လာ ​သော ​ေ-ာက်​ဖုတ်​လေး​ထဲ​သို့ ​လက်​နက်​ကြီး​များ ​ပြစ်​သွင်း​နေ​သ​ကဲ့​သို့ ​တစ်​လုံး​ပြီး ​တစ်​လုံး ​ပိုင်​ပိုင်​ကြီး ​ဆောင့်​ချ​လိုက်​ရာ ..

‘ ​အင့် .. .. . ​အင့် .. .. . ​အား .. .. . ​အား .. . . ​ဘာ​တွေ ​ထွက်​ကုန် ​ပီ​လဲ ​မ​သိ​ဘူး ..’ ​သူ​ဇာ ​က ​ခ​လေး​လေး ​လို ​ငြီး​ဆောင့်​သွား​ပြီး ​ခွန်​ပိုင့် ​လက်​မောင်း​ကြီး​ကို ​လှမ်း​ဆွဲ​ထား ​လိုက် ​လေ​သည်။ ​ခွန်​ပိုင်​က​လည်း .. ​သူ​ဇာ ​ပြီး​သွား​မှန်း ​သိ​လိုက်​သည်။ ​ခြေ​နှစ်​ချောင်း​ကို ​မိ​မိ​ခါး​တွင် ​ကပ်​ကျေး​ကိုက် ​ဆွဲ​ယူ​ပြီး ​သူ​ဇာ့ ​အ​ပေါ်​သို့ ​မှောက်​ချ​လိုက်​ပြီး ​ဖင်​ကြီး​ကို ​အား​ရှိ​ပါး​ရှိ​ကြီး ​မြှောက်​ကာ ​ဆောင့်​လိုက်​ပြီး .. ​သူ​ဇာ့ ​ေ-ာက်​ခေါင်း​လေး ​ထဲ​သို့ ​သုတ်​ရေ​များ ​ကို ​ခပ်​ပြင်း​ပြင်း​လေး ​ပန်း​ထုတ်​လိုက်​လေ ​သည်။
​သုတ်​ရေ​များ​က ​ေ-ာက်​ပတ်​အ​ကွဲ​ကြောင်း​လေး ​မှ ​ယို​စိမ့် ​စီး​ဆင်း ​လာ​လေ​တော့​သည်။
‘ ​ဝှီး .. . .. .. ​ဒုတ် .. .. . ​ငါ​လိုး​မ​သား .. ​လူ​ပါးဝ​လိုက်​တာ … .’

​ဓါး​မြောင်​က ​နံ​ရံ​သို့ ​ပစ်​ပေါက်​လိုက်​ပြီး ​ပြင်း​ထန်​စွာ​ဆဲ​ဆို ​ကြိမ်း​မောင်း ​နေ​သူ​ကား .. ​ကျော်​ကျော် ​ဖြစ်​သည်။ ​ဦး​စပ်​ခွန်​ကြာ​က ​သ​မီး ​ဖြစ်​သူ .. ​အိမ်​မှ ​ရုတ်​တ​ရက် ​ပျောက်​ဆုံး​သွား​၍ ​နောက်​ဆုံး​အ​တူ​ရှိ​ခဲ့ ​သော ​ကျော်​ကျော့်​ကို ​ခေါ်​ယူ​စုံ​စမ်း​ရင်း​မှ ​စ​၍ .. ​ည​က ​ကျော်​ကျော် ​တစ်​ယောက် ​မ​မျှော်​လင့်​ပဲ ​မြ​သဲ​စံ​အိမ်​သို့ ​ရောက်​ခဲ့ ​သည်။ ​စီး​လာ​သော ​ဟွန်​ဒါ ​ဆိုင်​ကယ်​လေး​ကို .. ​ခြံ​၏ ​ထင်း​ရူး​ပင်​၌ ​ထား​ခဲ့​ပြီး ​အိမ်​ရှေ့​သို့ ​အ​ရောက် ​ဧည့်​ခန်း​မှ ​မြင်​ကွင်း .. ​ကျော်​ကျော့်​ရင်ဝ​ကို .. ​လောင်​ချာ​နှင့် ​တေ့​ပစ်​လိုက် ​သ​လို​မျိုး ​ခံ​လိုက် ​ရ​လေ​သည်။ ​ကြည့်​ပါ​ဦး .. ​ဧည့်​ခန်း​ထောင့် ​စား​ပွဲ​လေး ​ပေါ်​၌ ​စော​မြ​သူ​ဇာ​ကို .. ​ဆောင့်​ကြောင့်​လေး ​ထိုင်​ခိုင်း​ပြီး ​အား​ရ​ပါး​ရ​ကြီး ​ဖြုတ်​နေ​သော ​ခွန်​ပိုင်​ကို ​တွေ့​ရ​သည်။ ​စော​မြ​သူ​ဇာ​သည် ​ကျော်​ကျော့် ​အ​သဲ .. ​အ​သက် .. ​မ​နမ်း​ရက် . ​မ​ချူ​ရက် ​သော .. ​ပန်း​လေး ​ကို​မှ .. ​ခွန်​ပိုင်​က . ​ပယ်​ပယ် ​နယ်​နယ်​ကြီး .. ​ခြေ​မွ ​ဖျက်​ဆီး​ခဲ့ ​လေ​သည်။ ​သည်​က​တည်း​က ​ကျော်​ကျော် .. ​ဘောင်း​ဘီ​အိတ်​ထဲ​က ​မောင်း​ပြန်​ဓါး​ကို ​ကိုင်​မိ​လိုက်​လေ​သည်။ ​သို့​သော် .. ​စော​မြ​သူ​ဇာ .. ​ကိုယ်​တိုင်​ကို​က ​ခွန်​ပိုင့်​အား ​ပေါင်​လေး ​ဖြဲ​ဖြဲ​ပြီး ​ကော့​ကာ ​ကော့​ကာ ​အ​ခံ ​နေ​ပုံ​က .. ​အ​လို​တူ ​အ​လို​ပါ ​ပုံ​စံ ​ဖြစ်​နေ​လေ​တော့ ​သည်။

​မူ​ရင်း​စာ​ရေး​ဆ​ရာ ​ဖိုက်​တာ​မင်း

ZG

ရွမ္း​ျပည္​ေဆာင္း​ည​သည္ ​အ​ေအး​ရက္​စက္​လြန္း​ေန​သည္။
‘​အ​ခြန္​ဘ​႑ာန္​ေတာ္​မ်ား​ကို ​ဗိုလ္​ယက္​ခ​ႏွင့္ ​တ​ပည့္​မ်ား​က ​သိမ္း​ပိုက္​လိုက္​ပါ​ၿပီ ​ခင္​ဗ်ား’…
‘​ဟင္…​ေတာက္…​ယက္​ခ​ေခြး​မ်ိဳး’ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ ​လက္​သီး​ႏွစ္​ဖက္​ဆုပ္​ရင္း…​အံ​ႀကိတ္​လိုက္​သည္။ ‘​ေမာင္​ေက်ာ္’ … ‘​ဖ​ရာ့’…
​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ … ​သ​မီး​ငယ္ ​နို႔​စို႔​ေန​ရာ​သ​လြန္​ထက္​မွ ​ဖ​ရို​ဖ​ရဲ​လူး​လဲ​ထ​ၿပီး… ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ထံ ​အ​ေျပး​က​ေလး​လာ​၏။ ​႐ုတ္​တ​ရက္​ထ​လိုက္​၍ ​ရွည္​လ်ား​ေသာ​နန္း​တြင္း​လုံ​ခ်ည္​က ​ပိုး​သား​ေပ်ာ့​ေပ်ာ့​မို႔ ​ေလ်ာ​ပုံ​ဆင္း​သြား​ေလ​ရာ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​တင္​ပါး​ဝိုင္း​ဝိုင္း​ႀကီး​မ်ား​မွာ ​ဝင္း​က​နဲ​ေပၚ​ထြက္​သြား​ၿပီး​ေပါင္​တံ ​ျဖဴ​ျဖဴ​ႀကီး​မ်ား​မွာ ​ခုံ​ထ​ေမာက္​မို႔​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​မွာ​လဲ ​တန္း​က​နဲ​ျပဴး​ထြက္​လာ​ခဲ့ ​ရ​ေလ​သည္။ ​ထို​အ​ခါ ​စိုင္းဝ​ဏၰ​မ်က္​လုံး​မ်ား​က ​ဝင္း​ဝင္း​ေတာက္​ပ​သြား​ၿပီး ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​၏ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို ​တဝ​ႀကီး​ျမင္​လိုက္​ရာ ​ရင္​ထဲ​ပူ​ေႏြး​သြား​ၿပီး ​တ​လွပ္​လ​ပွ ္​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​မွာ​လည္း
​ရွက္​လြန္း​၍ ​ထ​မီ​ကို ​ေကာက္​ယူ​ကာ….​သ​လြန္​စီ​သို႔ ​ေျပး​ဝင္​သြား​ေလ​သည္။ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​မွာ​ေက်ာ​ေပး​ကာ​ေဟာ္​နန္း​အ​ျပင္​သို႔ ​အံ​တ​ႀကိတ္​ႀကိတ္​နဲ႔​ၾကည့္​ရင္း ​ေဒါ​သ​ျဖစ္​ေန​မိ​၍
​သ​တိ​မ​ထား​မိ​လိုက္​ရွာ​ေပ။
‘​စိုင္းဝ​ဏၰ…’
‘​မွန္…​မွန္​ပါ့​ဖ​ရား…​အ​မိန႔္​ရွိ​ပါ​အ​ရွင္’ …
‘​ယက္​ခ​ကို​ဖမ္း​ဘို႔…​လူ​စု…​အ​ခု​ထြက္​မယ္’ …
‘​မွန္​ပါ့​ဖ​ရာ့’…
​စိုင္းဝ​ဏၰ ​အ​ေျပး​ထြက္​ခြာ​သြား​ေလ​၏။ ​ႏွင္း​ေတြ​က​တ​ဖြဲ​ဖြဲ​က်​ေန​သည္​မို႔ ​အ​ရာ​ခပ္​သိမ္း ​ေဝ့ဝဲ​ေန​ၾက​၏။ ​တိတ္​တ​ဆိတ္ ​ခ်ီ​တက္​ေန​ေသာ ​ဗိုလ္​ယက္​ခ​တို႔ ​စ​ခန္း​ကို ​ဝိုင္း​ထား​ၾက​သည္။ ​သို႔​ေသာ္ ​အ​သံ​က​စိုး​တစ္​မၽွ ​မ​ၾကား​ရ၊ ​မီး​ေရာင္​လက္​လက္​က​ေလး​မွ​မ​ျမင္​ရ… ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ႏွင့္ ​လက္​စြဲ​ေတာ္​သူ​ရ​တို႔ ​စ​ခန္း​ထဲ​ဝင္​၏။
‘ ၀​ဏၰ … ​ဘယ္​ေရာက္​ေန​လဲ’
‘ ​တပ္​သား​ေတြ​ၾကား​ထဲ​မွာ ​ေတြ႕​ခဲ့​တယ္ ​ဖု​ရာ့ ..​အ​ခ်က္​ေပး​တာ​နဲ႔ ​ဝင္​တိုက္​ဖို႔ ​အ​သင့္ ​ျပင္ ​ေန​ပါ​တယ္ ..​ဖ​ရာ့’ ​တဲ​အ​တြင္း​သို႔ .. ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္ ​ခုန္​ဝင္​လိုက္​၏။ ‘​ဟင္… ​ေတာ္​ဘု​ရား​ႀကီး ​ပါ​လား ’
​ဗိုလ္​ယက္​ခ​က ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္​ျဖင့္ ​မိန္း​ခ​ေလး​တစ္​ေယာက္​ကို ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း ​မိုး​ေပၚ​ေထာင္​ၿပီး ​ပယ္​ပယ္ ​နယ္​နယ္ -ုပ္​ေန​စဥ္ ​ျဖစ္​သည္။
‘ ​ေအာင္​မ​ေလး ’ ​အ​သက္ (၁၅) ​ႏွစ္​ခန႔္​သာ ​ရွိ​ေသး​ေသာ ​မိန္း​က​ေလး​မွာ ​အိပ္​ယာ​က ​လူး​လဲ​ထ​ၿပီး ​ေစာင္​ႀကီး ​ရစ္​ပတ္​လၽွက္.. ​စပ္​ခြန္​ၾကာ ​ေရွ႕​၌ ​ဗိုလ္​ယက္​ခ ​ႏွင့္ ​အ​တူ​လက္​ေထာက္ ​ေခါင္း​ငုံ႔​ကာ … ​လက္​အုပ္​ခ်ီ​လိုက္​ရွာ​ေလ​သည္။
‘ ​ယက္​ခ ​မင္း​ငါ့​ရ​တ​နာ​ေတြ … ​လမ္း​က ​ျဖတ္​လု​တယ္​ဆို ’
‘ ​မဝံ​ေၾကာင္း​ပါ … ​ေတာ္​ဖ​ရား​ႀကီး ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​ဟဲ့ .. ​ငါ့​တပ္​မႈး .. ၀​ဏၰ ..​ကို ​ေခၚ ​စမ္း​ေဟ့ ’ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​က .. ​တဲ​အ​ျပင္​သို႔ ​လွမ္း​ေအာ္​လိုက္​ေလ ​သည္။
‘​မွန္​ပါ့ .. ​တပ္​မႈးဝ​ဏၰ .. ​ေလာင္း​လုံ​ေတာင္​ၾကား ​မ​စစ္​ခင္​က​ပင္ .. ​ေပ်ာက္​ေန​ေၾကာင္း ​ကၽြန္​ေတာ္​မ်ိဳး​ေလၽွာက္ ​တင္ဝံ့​ပါ​သည္ ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​ဟဲ့ .. ​င​ေန​မ်ိဳး .. ​ဒါ​ျဖင့္ ​ဒီ​ေကာင္ ၀​ဏၰ.. ​ဘယ္​ေရာက္ ​သြား​လဲ​ဟ.. ​လိုက္ ​ၾက​စ​မး္ ’
‘ ​ေဒါက္… ​ေဒါက္.. ’
‘ ​ေမာင္​ေတာ္​လား​ဟင္ ’
‘ ​အင္း ’
‘ ​ေဂ်ာက္.. ​ေဂ်ာက္ .. ​ဂ်​ေလာက္ .. ​ေလာက္​က်ီ ’
‘ ​ဟင္.. ​စိုင္းဝ​ဏၰ ’
​ျပင္​ပ​ႏွင္း​ထု​အ​ခ်ီ.. ​ေဟာ္​နန္း​တံ​ခါး​မ​ႀကီး​အ​တြင္း ​အ​တင္း​တိုး​ဝင္​လာ​ၾက​သည္။ ​အ​ဆာင္​ေတာ္​သား​ႏွစ္​ဦး​က
​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​ကို ​ဓါး​လြတ္​ကိုယ္​စီ​ႏွင့္ ​ဝိုင္း​ရံ ​ေစာင့္​ေရွာက္ ​ေန​ၾက​သည္။
‘ ​စိုင္းဝ​ဏၰ .. ​ေမာင္​ေတာ္ ​ဘု​ရား​ေရာ​ဟဲ့ ’
‘ ​မွန္​ပါ့ .. ​အ​တြင္း​ေဆာင္ ​၌ ​တင္​ေလၽွာက္ ​ခြင့္ ​မ​ျပဳ​ပါ ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​ကဲ… ​လာ​လာ .. ​မင္း​တို႔ ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​ေန​ခဲ့​ၾက ’ ​အ​ေစာင့္​ႏွစ္​ေယာက္​တို႔ ​ၿခံ​ရံ​ေန​ရာ​မွ ​ထား​ရစ္​ခဲ့​ၿပီး ​စိုင္းဝ​ဏၰ ​ကို​ေခၚ​ကာ .. ​အ​တြင္း​ခန္း​ထဲ​သို႔ ​ယုံ​ၾကည္​စြာ ​ဝင္​ခဲ့​မိ​ေလ​ေသာ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​၏ ​မ​ဟာ​အ​မွား .. ​အ​တြင္း​ေဆာင္ ​သ​လြန္​ထက္​ေရာက္​သည္​ႏွင့္ ​စိုင္းဝ​ဏၰ​၏ ​သန္​မာ​ေသာ ​လက္​ေမာင္း​ႀကီး​မ်ား​ျဖင့္ ​ရစ္​ပတ္​သိမ္း ​ဖက္​ျခင္း​ကို ​ခံ​လိုက္​ရ​ၿပီး ​ႏွစ္​ဦး​သား​လုံး​ေထြး​ကာ
​ၾကမ္း​ျပင္​ေပၚ​သို႔ ​က်​သြား ​ေလ​ရာ.. ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ ​ထ​မီ​ေလး​မွာ ​ေလၽွာ့​ရဲ​သြား​၏။
‘ ​အိုး … ​နင္ ​ဘယ္​လို ​လုပ္​တာ​လဲ .. ၀​ဏၰ ’
‘ ​နင့္​ကို .. ​လိုး​ခ်င္​လို႔​ပါ ​သ​ႏၲာ ’
‘ ​ဟယ္.. ​နင္ ​မိုက္​ရိုင္း ​လွ​ခ်ည္​လား ၀​ဏၰ ​ရယ္ ’ ​ေမႊး​ထုံ​သင္း​ႀကိဳင္​ေန​ေသာ ​သ​ႏၲာ​ပါး​ျပင္​ေလး​ကို ​တ​အား​ႀကီး​နမ္း​ျပစ္​ရင္း​က ​လက္​မ်ား​က.. ​သ​ႏၲာ့ ​နို႔​အုံ​ေလး​မ်ား​ကို ​ဆုပ္​နယ္​၏။ ​လက္​တစ္​ဖက္​က​လည္း ​ေပါင္​ၾကား​ထဲ​သို႔ ​ႏွိုက္​ၿပီး ​ခပ္​ရြ​ရြ​ေလး ​ပြတ္​သပ္​ေန​ရာ .. ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ ​မီး​ဖြား​ၿပီး​စ .. ​ႏု​ဖတ္​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​ပတ္​ေလး ​ကို ​တင္း​တင္း​စု​စည္း ​လိမ္​က်စ္​ထား​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​႐ုန္း​ရင္း ​ကန္​ရင္း ​ျဖစ္​လည္း ..
‘ ​ငါ .. ​ခ​ေလး ​ေမြး​ၿပီး​တာ ​မ​ၾကာ​ေသး​ဘူး ၀​ဏၰ ​ရယ္ ​မ​လုပ္​ပါ​နဲ႔.. ​ဟယ္ .. ​ေတာင္း​ပန္ ​ပါ​တယ္.. ’
​ဟု ​ေတာင္း​ပန္​ရွာ​ပါ​တယ္ .. ​သို႔​ေသာ္ ​ကာ​မ​ဘီ​လူး ၀​ဏၰ​ကား ​န​သိုး ​ႀကိဳး​ျပတ္ .. ​ၾကမ္း​ေလ​ၿပီ
‘ ​ငါ.. ​ခ်င္​တာ​ပဲ .. ​ငါ​သိ​တယ္ .. ​သ​ႏၲာ .. ​နင္​ေကာင္း​ေကာင္း​မ​ခံ​ရင္ .. ​ဒီ​မွာ​ေတြ႕ ​လား.. ​ဓါး ’
​ဓါး​သ​မား​မို႔ ​ဓါး​အား​ကိုး​ျဖင့္ ​အ​နိုင္​က်င့္​ေလ​သည္။ ​ေအး​ျမ​ေသာ ​ေဆာင္း​ည​ခ်မ္း​မွာ ​သ​ႏၲာ​ေခၽြး​သီး ​ေခၽြး​ေပါက္​ေတြ ​စို႔​လာ​ေန​သည္။ ​ငွက္​ႀကီး​ေတာင္​ဓါး​က ..​လည္​ၿမိဳ​ေပၚ ​သို႔ ​ကန႔္​လန႔္​ျဖတ္ ​တင္​ထား​ၿပီး ​ဖိ​ကပ္​ထား​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​က ​႐ုန္း​ကန္​အား​မ်ား.. ​က်​ဆင္း​သြား​ၿပီး.. ​ၿငိမ္​သက္​သြား​ရ​ေလ​သည္။ ​ထို​အ​ခါ​မွ.. ၀​ဏၰ​က ​ေက်​နပ္​စြာ​ျပဳံး​ရင္း … ​သ​ႏၲာ့​ထ​မီ ​ကို ​ဆြဲ​ခၽြတ္​ျပစ္​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​ေန​မ​ထိ.. ​ေလ​မ​ဟတ္ ​မိ​ဖ​ရား​လက္​က​ေလး​လို ​အ​သား​အ​ရည္​မ်ား​က ​ႏူး​အိ​ေပ်ာ့​ေပ်ာင္း​ေန​သည္။ ​မီး​ဖြား​ၿပီး​စ..​ေသြး​သစ္ ​ေလာင္း​စ​မို႔ ​အ​လွ​အား​လုံး ​အ​သစ္..​အ​သစ္​မ်ား​ျဖင့္ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​ေဖာင္း​ကား​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​မွာ.. ​ခပ္​ေယာင္​ေယာင္​ေလး ​တင္း​ေန​ဆဲ ​ျဖစ္​ၿပီး .. ​စိ​ေလး​မွာ ​လက္​သန္း​တစ္​ဖ်ား​စာ​ခန႔္ ​ျပဴး​ထြက္​ေန​သည္​ကို ၀​ဏၰ​က ​စူး​စူး​ဝါး​ဝါး ​စိုက္​ၾကည့္​ရင္း.. ​သူ႔​ေပါင္​ၾကား​မွ – ​ႀကီး​မွာ………. ​တ​ဒိန္း​ဒိန္း ​ေထာင္​ထ​လာ​ေလ​သည္။ ​သ​ႏၲာ့ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး.. ​နီ​ရဲ​လ်က္ ..​ေဒါ​သ​စိတ္​ရွက္​စိတ္​တို႔​ျဖင့္ ..​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ..​ျပတ္​လု​မ​တတ္ ​ကိုက္​ထား​ရင္း ​မ်က္​ရည္​မ်ား ​စီး​က်​လာ​ေလ​သည္။ ​စင္​စစ္ .. ၀​ဏၰ​ဟာ ​ငယ္​ေမြး​ၿခံ​ေပါက္ ​မ​ဟုတ္​ခဲ့ ​အ​ရွင္​ေမြး​၍ ​ေန႔​ခ်င္း​ႀကီး​ခဲ့​ရ​ေသာ.. ​သာ​မာန္ ​သိုင္း​သ​မား​ေလး ​ဘဝ​မွ .. ​ေဟာ္​နမ္း​သုံး ​သိုင္း​ဆ​ရာ ​အ​ျဖစ္​သို႔ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ပို႔​ေပး​ခဲ့​ျခင္း ​ျဖစ္​သည္။ ​သ​ႏၲာ ​ႏွင့္ ၀​ဏၰ​မွာ ​သက္​တူ​ရြယ္​တူ ​ႏွစ္​ဆယ္​ေက်ာ္​ေက်ာ္​ေလး​မ်ား ​သာ ​ျဖစ္​ၾက​၍ ​ေသြး​ဆူ​လြယ္​သူ​မ်ား ​ပီ​ပီ ​အ​လို​မ​တူ​သည္.. ​တူ​သည္​အ​ပ​ထား.. ​လိင္​အ​ဂၤါ​မ်ား ​ထိ​ေတြ႕​လိုက္​သည့္ ​ႏွင့္ ​ပင္ ..​ေႏြး​ေထြး​အိ​စက္​ျခင္း ​အ​ရ​သာ ​ႏွင့္ ​ေ-ာက္​ပတ္​ဟူ​ေသာ ​အ​သိ​တို႔ ​ေၾကာင့္ ​ႏွစ္​ဦး​သား​၏ ​ရင္​မ်ား
​ဗ​ေလာင္​စူ​ေအာင္ ​မွိုင္း​မိ​ေန​ၾက​သည္​ကို ​သ​ႏၲာ ​သ​တိ​ထား​မိ​ေလ​သည္။ ​သ​ႏၲာ့ ​ကိုယ္​ခန္​ဓာ ​ဖြဲ႕​စည္း​ပုံ​က​လည္း ​တ​ျခား​မိန္း​က​ေလး ​ေတြ​ထက္​ေတာ့ ​ထူး​ျခား​ေန​သည္​မွာ ​အ​မွန္​ပင္.. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​သား ​တ​ျခမ္း​ဆီ​က​ပင္ ​အ​လြန္​တ​ရာ​ႀကီး​မား​လွ​သည္.. ​ေမြး​ဖြား​ၿပီး​စ​မို႔ .. ​ေယာင္​ေန​သည္​လည္း ​ျဖစ္​နိုင္​သည္။ ​ယင္း​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​ျခမ္း ​ေစ့​ကပ္​ေန​ေသာ ​အ​ေန​အ​ထား​က ​ေမာက္​ႂကြား ​တင္း​ျပည့္​ၿဖိဳး​ၿပီး…… ၀​ဏၰ​၏ ​ႀကီး​ထည့္​စဥ္​တြင္ ​တင္း​ၾကပ္​စြာ ​စုပ္​ယူ​ထား​သ​ကဲ့ ​သို႔ ​ေကာင္း​မြန္​လွ​သည္။ ​သ​ႏၲာ​ေလး​၏ ​ဆီး​ခုံ​အ​ထက္.. ​ျဖဴ​ေဖြး​ေဖြး ​ႏူး​ညံ့​ေန​ေသာ ​ဆီး​ခုံ​ေလး​ကို ၀​ဏၰ​က ​မက္​မက္ ​ေမာ​ေမာ​ေလး​ျဖင့္ ​လၽွာ​ေႏြး​ေႏြး​ႀကီး​ႏွင့္ ​ယက္​လိုက္​ေလ​သည္။ ​သ​ႏၲာ့​ခါး​ေလး ​ေကာ့​ၿပီး ​အင္း​က​နဲ ​ျဖစ္​ခါ.. ​ဇက္​က​ေလး ​ေစာင္း​က်​သြား​သည္ ​အ​ထိ ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​က​လည္း ​မ​ရည္​ရြယ္​ပဲ.. ၀​ဏၰ​ဆံ​ပင္​မ်ား​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး ​ကိုင္​မိ​လိုက္​ၿပီး.. ​ေပါင္​ႏွစ္​ဖက္​ကို​လဲ ​ၾကာ​ၾကာ​ေစ့​ကပ္ ​မ​ထား​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ​ကား​ေပး​လိုက္​မိ​ေလ​သည္။ ၀​ဏၰ​က ​ကို ​အ​တင္း​အ​ၾကပ္​ထည့္​ျခင္း​ကို ​မ​ေအာင္​ျမင္​မွန္း​သိ​၍ ​ဓါး​ကို​ၾကမ္း​ျပင္ ​ေပၚ​သို႔ ​ခ်​လိုက္​ၿပီး.. ​ေပါင္​အ​တြင္း​သား​ႏွစ္​ဖက္​ကို ..​အ​တြင္း​မွ ​ကန္​ျဖဲ​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ႏွင့္ ​ေထာက္​ထား​လိုက္​ခါ.. ​ျပဲ​အာ​လာ​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ထိပ္​မွ ​တ​ကယ့္​မိန္း​ပြိဳင့္​ေ-ာက္​စိ​ေလး​ကို ​လၽွာ​ေစာင္း​ေလး​ႏွင့္ ​ထိုး​ဆြ​ေပး​လိုက္​ေသာ ​အ​ခါ​၌​ကား ..​တင္း​ခံ​နိုင္​ေသာ ​စြမ္း​အား​မ်ား ​သ​ႏၲာ့​ကိုယ္​တြင္ ​ေပ်ာက္​လြင့္ ​ကုန္​ေတာ့​သည္။ ​ဆီး​စပ္.. ​ေပါင္​တြင္း​သား.. ​စ​အို​မွ ​တ​ကိုယ္​လုံး​အ​ႏွံ့​အ​ျပား ..​သိမ့္​သိမ့္​ခါ​ေသာ ​ကာ​မ ..​ဆ​ႏၵ​မ်ား​ကို ​တ​ဖြား​ဖြား ​လႈ႔ံ​ေဆာ္​လာ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ၀​ဏၰ​က​လည္း ​သ​ႏၲာ ​တစ္​ေယာက္ ​ေျခ​မ​ေလး​မ်ား ​ကုတ္​ေကြး​ၿပီး ​အ​ေၾကာ​ေလး​မ်ား ​ေထာင္​ထ​လာ​သည္​ႏွင့္ .. ​သ​ႏၲာ့​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​အ​ဝတ္​ဆို​၍ ​ဘာ​မွ​မ​က်န္​ေအာင္ ​ဆြဲ​ခၽြတ္​ျပစ္​ခါ.. ​ဝိုင္း​စက္​ႀကီး​မား​ေသာ ​နို႔​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​အိ​အိ..​တုံ​တုံ​ျဖင့္ ..​လက္​ဝါး​ႀကီး ​အုပ္​ကိုင္​ၿပီး ​ပြတ္​သပ္​ဆုပ္​နယ္​လ်က္ .. ​ေ-ာက္​ေရ​ေလ​မ်ား ​စို​ရြဲ​စ ​ျပဳ​လာ​ေသာ ​ေ-ာက္​ပတ္​က​ေလး ​ထဲ​သို႔
​ႀကီး​ကို ​ေတ့​ၿပီး ​သြင္း​လိုက္ ​ေလ​သည္။
‘ ​ျဗစ္….. ​ျဗစ္….. ​ျဗစ္ ’
‘ ​ေသ.. ​ေသ​ပါ​ၿပီ ၀​ဏၰ ​ရယ္.. ​ဟင္း .. ​ဟင္း ’ ​သ​ႏၲာ​ၿပီး​သြား​ေအာင္​ပဲ .. ၀​ဏၰ​ႀကီး​က ​ႀကီး​မား​ထြား​ႀကိဳင္း​လွ​သည္.. ​ထိပ္​အ​ဖ်ား​ဝိုင္း​က​ပင္​လ်င္ ​သာ​မာန္​အ​ခ်ိန္​၌ ​က်ပ္​ေစ့​ဝိုင္း​ခန႔္​ရွိ​ေလ​သည္။ ​ကာ​မ​အ​ရွိန္​တက္​လာ​ေသာ ​အ​ခ်ိန္​မ်ိဳး​၌ ၀​ဏၰ​ႀကီး ​လုံး​ပတ္​သည္ ​ေႁမြ​ေဟာက္​တစ္​ေကာင္​၏ ​ေျပာင္​လက္​ျခင္း​မ်ိဳး​ျဖင့္ ​အ​ေရာင္​တ​လက္​လက္ ​ေတာက္​ခါ.. ​လက္​တ​ဆုပ္ ​အံ​က် ​ေလာက္​ေအာင္ ​ႀကီး​ထြား​လွ​ေလ​သည္။ ​ကိုယ္​ထည္​ႀကီး​က ..​ႏူး​ညံ့​ျဖဴ​ေဖြး​ေသာ ​ေ-ာက္​ပတ္​ႏႈတ္​ခမ္း ​သား​မ်ား​ကို ​ေခါင္း ​အ​တြင္း​သို႔ ​ပြယ္​ယူ​စု​ျပဳံ​ၿပီး.. ​ဆြဲ​ယူ​သြား​သ​လို ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​သ​ျဖင့္ .. ​သ​ႏၲာ့ ​ခ​မ်ာ..
‘ ​ေသ​ပါ​ၿပီ.. ၀​ဏၰ ​ရယ္. ’
​ဟု ​ၿငီး​တြား​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​အ​တန္​ပတ္​လည္​တြင္ ​ႀကီး​မား​ေသာ ​အ​ေၾကာ​ႀကီး​မ်ား​က​လည္း ​ဖု​ထစ္.. ​ေထာင္​ထ​လၽွက္.. ​အ​ၿပိဳင္း​ၿပိဳင္း​ထ​ေန​ျပန္​ရာ .. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​သို႔ ​လိင္​တံ​ႀကီး ​ထ​ထစ္​ျခင္း ​နစ္​ဝင္​သြား​တိုင္း ​ေ-ာက္​စိ​ေလး​ထိပ္​ကို ​တစ္​ခ်က္​ပြတ္​ၿပီး​မွ ​ဝင္​သြား​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ .. ​သ​ႏၲာ​မွာ ​ထြန႔္..​ထြန႔္..​လူး​ကာ ​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​ခါ..​ခါ​သြား​ၿပီး .. ‘ ​အင့္ ’ ​က​နဲ ​ၿငီး​တြား​ေလ​ေတာ့ ​သည္။ ၀​ဏၰ​မွာ ​အား​ရ​ပါး​ရ​ႀကီး ​ပြဲ​ေတာ္​တည္​ရ​ေတာ့ ​မည္​ဆို​ေသာ​အ​ခါ​၌ ​ဘာ​ကို​မွ​သ​တိ​မ​ထား.. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို​သာ.. ​အ​သာ​ငမ္း​ငမ္း​ႀကီး​ျဖဲ​ကာ.. ​သူ႔​အယ္​စ​တုံ​ႀကီး​ကို ​အ​တင္း​ျဖဲ​ထည့္​ၿပီး ..​သြင္း​ေန​ေတာ့​သည္။ ​သ​ႏၲာ​မွာ ၀​ဏၰ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​မ​ၾကည့္​ရဲ​ရွက္​လြန္း​၍​ေခါင္း​ေလး​ေစာင္း​ထား​မိ​ေလ​သည္။ ​တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ရႈံ႔​မဲ့​ၿပီး
‘ ​ဟို႔.. ​အိုး.. ​အင္း…… ​ကၽြတ္…. ​ကၽြတ္ .. ’ ​ဟု​သာ ​ၿငီး​တြား​ရွာ​သည္။ ​တစ္​ခါ​တစ္​ရံ ၀​ဏၰ​ႀကီး​က ​ႏူး​အိ​ဆဲ​ရွိ​ေသး​ေသာ ​သား​အိမ္​ေခါင္း​ကို .. ​ထိုး​ေထာက္​မိ​ေသာ​အ​ခါ​မ်ိဳး
​မ်ား​တြင္​ကား .. ၀​ဏၰ ​ရင္​ဘတ္​ႀကီး​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေလး ​ဆီး​ထြန္း​ထား​ရင္း..
‘ ​ေျဖး​ေျဖး​လုပ္​ပါ.. ၀​ဏၰ ​ရယ္.. ​နာ​လြန္း​လို႔​ပါ ’ ​ဟု ​သ​နား​စ​ဖြယ္​ေလး ​ေတာင္း​ပန္​ရွာ​သည္။ ​ျဖဴ​ေဖြး​သန႔္​ရွင္း ​လွ​ေသာ ​သ​ႏၲာ ​၏ ​ေတာ္​ဝင္ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို ၀​ဏၰ​ကဲ့​သို႔​ေသာ ​ႀကီး ​မဲ​မဲ​ႀကီး​က ​ဒ​လ​ၾကမ္း​ထိုး​ေဆာင့္ ​ေန​သည္​မွာ ​မ​တ​ရား​လြန္း​ရာ​က်​သည္ ။ ​ေခ်ာ့​ျမဴ ​ႏူး​ဆြ​ၿပီး ​ေတာ့ ​သ​ႏၲာ့ ​အ​ဘို႔ ​ခံ​နိုင္​ရယ္​ပို​လာ​နိုင္ ​ေစ​သည္ ​မ​ဟုတ္​ပါ​လား ..
‘ ​ျဗစ္ .. ​ျဗစ္….. ​ျဗစ္…. ​ဒုတ္ ’
‘ ​အား………. ​အ​ေမ​ေလး….. ​ေလး ….. ​ကၽြတ္…. ​ကၽြတ္ .. ’
၀​ဏၰ​၏ ​ေဆာင့္​ခ်က္​မ်ား​က ​ျပင္း​သည္ ​သ​ႏၲာ့​တင္​ပါး ​ႀကီး​မ်ား ​ေဟာ္​နန္း​ၾကမ္း​ျပင္ ​၌ ​တုန္​ခါ ​လႈပ္​ရွား​ေန​သည္။ ​ဒူး​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​လဲ ​မိုး​ေပၚ​ေထာင္​ခါ .. ​သြက္​သြက္ ​လက္​လက္​ႀကီး​ကို ​လႈပ္​ရွား​ေန​ေတာ့​ရာ .. ၀​ဏၰ​ႏွင့္ ​သ​ႏၲာ​တို႔ ​ႏွစ္​ဦး​၏ ​ေပါင္​အ​တြင္း​ပိုင္း​၌ ​ေခၽြး​ေစး​ေလး​မ်ား​ပင္ ​ျပန္​လာ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​မ​ၿပီး ​သ​ႏၲာ့​ႏႈတ္​ခမ္း​နီ​ရဲ​ရဲ​ေလး​ကို ​ငုံ႔​၍​စုပ္​ရန္​ႀကိဳး​ပမ္း​လိုက္​ေသာ​အ​ခါ .. ​သ​ႏၲာ​က ..
‘ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေတာ့ ​မ​စုပ္​ပါ​နဲ႔ ’ ​ဟု ​ေလ​သံ​ေလး​ႏွင့္ ​ေျပာ​ရင္း​က​ပင္ ..​အ​တင္း​ေခါင္း​ကို​လႊဲ​ကာ ​ေရွာင္​တိမ္း ​ဖယ္​ျပစ္​သည္။ ​မ​လုပ္​နဲ႔ ​ဆို​တာ​ကို​မွ ​လူ​ဆို​တာ​က ​လုပ္​ခ်င္​ၾက​သည္။
‘ ​ဟင့္ .. ​အင္း.. ​အင္း .. ​ႏႈတ္​ခမ္း ​မ​စုပ္ .. ​ပါ​နဲ႔ ….. ​ဆို ’
၀​ဏၰ​က ​အ​တင္း​အ​ဓ​မၼ ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို​ခ်ဳပ္​ကိုင္​ကာ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​စုပ္​ယူ​ၿပီး .. ​သ​ႏၲာ့​ပါး​စပ္ ​တြင္း​သို႔ ​သူ႔ ​လၽွာ​ႀကီး​ကို .. ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​အင္း … ​ဟင္း … ​ဟင္း … ’
​သ​ႏၲာ့ ​မ်က္​ေတာင္​ႀကီး​မ်ား ​ေကြး​ေမွး​ဆင္း​သြား ​ၾက​ေလ​သည္။ ​ၿပီး.. ၀​ဏၰ ​လည္​ဂုတ္​ႀကီး​ကို​လဲ ​ေယာင္​ေယာင္ ​အ​မွား​မွား ​ဖက္​တြယ္ ​လိုက္​မိ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ခါး​ေလး​ကို​လဲ ​တင္း​က​နဲ ​ျပန္​လည္​ေကာ့​ေပး​လိုက္​မိ​ခါ .. ​ဝင္​လ်က္​ရွိ​ေသာ ​ႀကီး​မွာ ‘ ​အိ ’ ​က​နဲ ​ပို​မို ​နစ္​ဝင္ ​သြား​ၿပီး ​ကပ္​ထား​လၽွက္ ​သိမ့္​က​နဲ ​သိမ့္​က​နဲ .. ၀​ဏၰ​က ​ဖင္​ႀကီး​ကို ​အ​သာ​ေလး ​ေျမႇာက္​ၿပီး ​ဖိ​ေပး​လိုက္​ေလ​ရာ ​သ​ႏၲာ​၏ ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​သည္ ၀​ဏၰ​ခါး​ကို ​ကပ္​ေက်း​ကဲ့​သို႔ ​ႏွစ္​ဖက္​ညႇပ္​ထား​လိုက္​ေလ​သည္။ ‘ ​အင့္ .. ​အင့္ … ​အင့္ ….. ​အင့္ …. ​ဟီး .. ​ဟီး .. ​ကၽြတ္ ’
‘ ​ႁပြတ္ .. ​ႁပြတ္ .. ​ႁပြတ္ .. ​ဗ​ရီ .. ​ႁဗြတ္ ​ႁဗြတ္ .. ​ဗ​ရိ ’ ​ေ-ာက္​ေမႊး ​ႏွင့္ ​ေမႊး​တို႔​က ​ေရ​တ​ရႊဲ​ရႊဲ​ျဖင့္ ​ဖိ​ၾကပ္​သံ​ေလး ​ႏွင့္ ​အ​ဝင္​အ​ထြက္ .. ​အ​ျပဲ ​အ​စိ​အ​သံ​မ်ား ​တိုင္​ပင္​ကိုက္ .. ​နာ​ရီ ​မွန္​မွန္​ေလး ​ထြက္​ေပၚ​ေန​ၿပီး .. ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​တ​အား​လိမ္​က်စ္ .. ​တ​အား​တြန႔္​ၿပီး ..
​က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္ ​ဖက္​ခါ ​ေဟာ​နန္း​ၾကမ္း​ျပင္ ​၌​လိမ့္​ေန​ၾက​ေတာ့​သည္။
‘ ​ဆ​ရာ ၀​ဏၰ ’ ​တ​ပည့္​ေက်ာ္ ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​ခန္း​တြင္း​သို႔ ​ဝင္​ခ်​လာ​သည္။ ​အ​ေရး​တ​ႀကီး ​ေအာ္​ေျပာ​လိုက္​ေလ​သည္။ ၀​ဏၰ​ကိုယ္​ခန္​ဓာ​ႀကီး ​တြန႔္​သြား​ကာ .. ​သ​ႏၲာ့ ​ကိုယ္​ေပၚ​မွ ​ခြာ​လိုက္ ​ေလ​သည္။‘ ​ႁဗြတ္ ’ ​ခ​နဲ – ​ႀကီး​က ​ေလ်ာ​ထြက္​လာ​ၿပီး ​တန္း​တန္း​ႀကီး ​ခါ​ရမ္း​ေန​သည္​ကို ​ေစာ​ျပည့္​ေတြ႕​လိုက္ ​ရ​သည္။ ​ေၾကာက္​စ​ရာ .. ​အ​ဓိ​ပ​တိ​ႀကီး​ပါ​တ​ကား​ဟု ​ေစာ​ျပည့္​စိတ္​ထဲ​၌ ​တိတ္​တ​ခိုး​ေလး ​ေရ​ရြတ္​မိ​သည္။ ​အ​လား​တူ​သ​ႏၲာ​၏​ေ-ာက္​ဖုတ္ ​ေလး​မွာ​လည္း ​အ​ရွိန္​တက္​ေန​စဥ္​ႀကီး​က ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​ထြက္​သြား​၍ ​ၾကပ္​ၾကပ္​တင္း​တင္း​ႀကီး ​ခံ​စား​ေန​ရာ​မွ ​ကား​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး ​အဝ​ေလး​မွာ ​က်ပ္​ေစ့​ဝိုင္း​ခန႔္ ​ေဟာင္း​ေလာင္း​ေလး ​ျဖစ္​ေန​ၿပီး ​ေ-ာက္​ေခါင္း​ထဲ ​သို႔​ပင္ ​ထန္း​က​နဲ ​ျမင္​ရ​ေလာက္​ေအာင္ .. ​ဟင္း​လင္း​ပြင့္ ​သြား​ရွာ​သည္။ ​ၿပီး​မွ … ​တ​ခ်က္​ရႈံ႔​က​နဲ​ျဖစ္​ၿပီး ​ျပန္​ပိတ္​သြား​သည္။ ​သ​ႏၲာ​ေ-ာက္​ပတ္​ေအာက္ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း ​ေလး​တြင္ ၀​ဏၰ​၏ ​သုတ္​ရည္​အ​ခဲ​လိုက္ .. ​အ​ခဲ​လိုက္ ​ပုံ​က်​ေန​သည္​ထို႔ ​အ​ျပင္ ​ေ-ာက္​ေခါင္း ​ထဲ​မွ .. ​ဖ​႐ု.. ​က​နဲ ​စိမ့္​က်​ယို​စီး​က်​ေန ​သည္​ကို ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​စ​အ​ဆုံး ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။
‘ ​ငါ .. ​သ​ႏၲာ့​ကို ​လက္​လြတ္​မ​ခံ​နိုင္​ဘူး .. ​ေစာ​ျပည့္ ’
‘ ​မွန္​ပါ့ .. ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​မင္း​ေစာင့္​ေန .. ​ငါ ​ထြက္​တိုက္ ​မယ္ ’
၀​ဏၰ ​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို​ႏွင့္ ​ဓါး​ေကာက္​ယူ​သည္။
‘ ၀​ဏၰ ….. ၀​ဏၰ ..’
​သ​ႏၲာ​က ​လူး​လဲ​ထ​ၿပီး ​ေခၚ​သည္။ ၀​ဏၰ​က ​ဆတ္​က​နဲ ​လွည့္​ၾကည့္​သည္။ ​ေခါင္း​ေလး​ကို ​ခါ​ရမ္း
​ျပ​ေန​ေလ​သည္။ ၀​ဏၰ .. ​သ​ႏၲာ့ ​အ​နား​သို႔ ​ျပန္​ေလ်ာက္​သြား​ၿပီး .. ​သ​ႏၲာ့​ပါး​မို႔​မို႔​ေလး​ကို ​ဖိ​ႏွစ္​ၿပီး ​နမ္း​လိုက္​ခါ
‘ ​သ​ႏၲာ့​ကို … ​လက္​မ​လြတ္​နိုင္​ေတာ့​ဘူး​ကြယ္ ’
‘ ​အ​ကုန္ ​ဒုက္​ခ ​ေရာက္​ကုန္​လိမ့္​မယ္ .. ၀​ဏၰ .. ​ရယ္ ’
‘ ​စိတ္​ခ်​ပါ.. ​သ​ႏၲာ ​ကိုယ္​သ​ႏၲာ့​ဆီ​ကို .. ​ျပန္​လာ​မွာ​ပါ .. ’ ​ပု​ဆိုး​ကို ​တင္း​ေန​ေအာင္ ​ခါး​ေတာင္း​ႀကိဳက္​ၿပီး ​သိုင္း​အ​ေက်ာ္​အ​ေမာ္ .. ၀​ဏၰ​တစ္​ေယာက္.. ​လႊား​ခ​နဲ ​ခုန္​ထြက္ ​သြား​ေလ​ေတာ့​သည္ ။ ​သ​ႏၲာ .. ​သိပ္​မ​ရင္း​ႏွီး​လွ​ေသာ ​ေစာ​ျပည့္ ​ကို ​တစ္​ခ်က္​မၽွ ​ၾကည့္​ၿပီး ​အ​ဝတ္​မ်ား​ကို ​ေကာက္​ဝတ္​ခါ ​နို႔​စို႔​ခ​ေလး ​အိပ္​ေန​ေသာ ​သ​လြန္​ဆီ​သို႔ ​ေလ်ာက္​သြား​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္​က ​ေလ​သာ​ျပ​တင္း​မွ ​အ​ျပင္​သို႔ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ကို​ေလ့​လာ​ေန​ရင္း ​သ​ႏၲာ့​ကို ​အ​မွတ္​မဲ့ ​လွမ္း​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​ခ​ေလး​ကို ​သ​လြန္​ေပၚ​၌ ​ငုံ႔​ၾကည့္​ရင္း ​ကုန္း​ထား​ေသာ ​တင္​ပါး​ႀကီး​မ်ား​မွာ ​သ​ေရ​ယို​ခ်င္​စ​ရာ​ႀကီး ​လွ​ပ​ဝိုင္း​စက္​ၿပီး ​ခ်င္​စ​ရာ ​အိ​အိ​ထြား​ထြား​ႀကီး​တင္း​ေန​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္.. ​သ​ႏၲာ့​အ​နား​သို႔..​ေရာက္​သြား​ၿပီး ​သ​ႏၲာ့ ​တင္​ပါး​ႀကီး​ကို
.. ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ေလး ​ပြတ္​လိုက္ ​သည္။
‘ ​ဟင္ …. ​ရွင္ ……. ​ရွင္ ’
​သ​ႏၲာ ​ဆက္​က​နဲ ​လွည့္​ေအာ္​ေသာ္​လည္း ​သန္​မာ​ေသာ ​ေစာ​ျပည့္​က ​ကၽြမ္း​က်င္​စြာ ​ဂုတ္​ကို ​စီး​ခ်ဳပ္​လိုက္​ၿပီး ​ကုန္း​လ်က္​သား​အ​ေန​အ​ထား​မွ .. ​ထ​မီ​ကို ​ဆြဲ​ခၽြတ္​လိုက္ ​ၿပီး ​မ​ၾကာ​ခင္​ေလး ​က​မွ ​အ​ခံ​ခဲ့​ရ​ေသာ ​ေ-ာက္​ပတ္​က​ေလး​က ​ဖင္​ႏွစ္​ဖက္​ၾကား​မွ ​တင္း​တင္း​ေစ့​ေစ့​ေလး ​ျပဴး​ၿပီး ​ကုန္း​ထြက္​ေန​သည္​ကို ​ေျခာက္​ျခား​စ​ဖြယ္ ​ေတြ႕​သိ​ရ​ပါ​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္ ​ရင္​ထဲ .. ​ကာ​မ​အ​ပူ​ရွိန္​မ်ား .. ​ဝုန္း​က​နဲ ​ထ​လာ​သည္ ။ ​ေစာ​ျပည့္​သည္ ၀​ဏၰ​၏ ​တ​ပည့္​တစ္​ဦး​ျဖစ္​သ​လို ​ကာ​ယ​ဗ​လ​မွာ​လဲ .. ​အာ​ဌာဝ​က ​ဘီး​လူး​ႀကီး​အ​လား ​ႀကီး​မား ​ထြား​ႀကိဳင္း​ကာ ​မဲ​နက္​ေသာ ​အ​သား​မ်ား​က .. ​ဆီ​လူး​ထား​သ​လို​ပင္ ​ေျပာင္​တင္း​ေန​သည္။ ​လက္​ဖ်ံ​ႏွင့္ ​ရင္​ဘတ္​တို႔ ​၌ ​အ​ေမႊး​ၾကမ္း​ႀကီး​မ်ား ​ထူ​ပိန္း​စြာ ​ေပါက္​ေန​ၿပီး .. ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေမႊး ​ထူ​ထူ​ႀကီး​ႏွစ္​ဖက္​က​လည္း ​မဲ​ေမွာင္​သန္​စြမ္း​လွ​ေပ​သည္။
‘ ​ၿငိမ္​ၿငိမ္​ေန​ပါ.. ​သ​ခင္​မ​ေလး.. ​က်ဳပ္​အ​လို ​မ​လိုက္​ရင္ ​ခု​အ​ခ်ိန္​မွာ.. ​သ​ခင္​မ​ေလး .. ​ေသ​သြား​မွာ​ပါ.. ​ဟဲ​ဟဲ ’ ​သ​ႏၲာ ​မိ​မိ​ကံ​ၾက​မၼာ​ကို ​ညိဳး​ငယ္​ဝမ္း​နည္း​စြာ ​ငို​ခ်​လိုက္​႐ုံ​မွ ​တ​ပါး ​ဘာ​မွ ​မ​တတ္​နိုင္​ေတာ့ ..
​ထို​အ​ခိုက္ ​ခ​ေလး​က ​ဝါး​က​နဲ ​ငို​ခ်​လိုက္​ရာ ​ကုန္း​လ်က္​သား ​နို႔​တိုက္​ေပး​ေန​ေလ​ရာ .. ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​ဖို႔ ​ဆ​ႏၵ​ျပည့္ဝ​စြာ .. ​ေဆာင့္​နိုင္​ေတာ့​သည္။
‘ ​ခ​ေလး.. ​နိ့​တိုက္​ေန​တယ္​ဟာ .. ​ေျဖး​ေျဖး​လုပ္​ပါ ’
​သ​ႏၲာ​က ​ေစ​တ​နာ​မ​ပါ​စြာ ​အ​ေငၚ​ထူး​ထူး​ႏွင့္​ပင္ ​ေျပာ​လိုက္​မိ​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္​က​ေတာ့ ​သ​ႏၲာ့​ခါး​ေလး​ကို ​စုံ​ကိုင္​ၿပီး ..​မဲ​မဲ​ႀကီး​ကို ​အ​တင္း​ထဲ့​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​တ​ကယ္​ေတာ့ ​ေစာ​ျပည့္​ဆို​သည့္ ​ေကာင္​က​လည္း ​ပြဲ​လန႔္​တုန္း ​ဖ်ာ​ခင္း​လိုက္​ျခင္း​သာ​ျဖစ္​ၿပီး ​ေန​မ​ထိ.. ​ေလ​မ​ထိ.. ​လိုး​လိုက္​ျခင္း​သာ ​ျဖစ္​ေပ​သည္။ ​သ​စၥာ​ဟူ​ေသာ ​အ​သိ​ဉာဏ္ ​ပ​ညာ ​တို႔ ​သည္ ​ေစာ​ျပည့္​ကိုယ္​ခန္​ဓာ​မွ ​ဖယ္​ခြာ​သြား​ၾက​ၿပီး​ျဖစ္​သည္။ ​အ​ျပစ္​တင္​ေစာ​၍ ​တ​ေလာ​က​လုံး​က ​မုန္း​ၾက​ေစ​ဦး​ေတာ့ ​ေစာ​ျပည့္​က​ေတာ့ ​မ​မူ​ၿပီ .. ​အ​ဘယ့္​ေၾကာင့္​ဆို​ေသာ္ ​ဝါ​ဂြမ္း​ထက္​ပင္​ႏူး​ညံ့​အိ​ေန​ေသာ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​ကဲ့​သို႔ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​မ်ိဳး​ကို ​ဘယ္​အ​ရာ​မွ​အ​ရ​သာ ​မ​မွီ​နိုင္။ ​ေစ့​ကပ္​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ေလး​မ်ား​က ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေလး ​လိင္​တံ​ကို ​ညႇစ္​ထား​လိုက္​သည္။
​ေ-ာက္​ေခါင္း​ထဲ​သို႔ ​ဒစ္​ႀကီး​ဝင္​ၿပီး .. ​ရပ္​နား​ခ်ိန္​၌ ​အ​တြင္း​ပိုင္း ​ေခါင္း​လႈပ္​ရွား​မႈ ​ေလး​မွာ ​သိ​သိ​သာ​သာ​ႀကီး ​ထိပ္​ကို ​ျပဳ​စု​ပြတ္​သပ္​ေပး ​တတ္​ၾက​သည္။ ​အ​ျပင္​ဘမ္း​လႈပ္ ​ရွား​ထိ​ေတြ႕​မႈ​က ​အ​ျခား​ေ-ာက္​ဖုတ္​မ်ား​ထက္ ​အ​ဆ​တ​ရာ​ေတာင္ ​မ​က ​သာ​လြန္​ေသာ ​အ​ခ်က္​ပင္ ​ျဖစ္​သည္​ဟု ​ေစာ​ျပည့္​မွတ္​ခ်က္ ​ခ်​လိုက္​ေလ​သည္။
​ယ​ခု​လည္း .. ​ၾကည့္ .. ​အုံ​လိုက္ ​ေထြး​လိုက္ ​ထ​ႂကြ​တက္​ေန​ေသာ ​ေသြး​တို႔​ႏွင့္ ​ေရာ​ႁပြန္း​ၿပီး ​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ေလး ​မ်ား​မွာ ​ေျပာင္​တင္း​ေန​ၾက ​ျခင္း​ျဖစ္​ကာ ​ကာ​မ​ဆ​ႏၵ​ကို ​ႏွိုး​ဆြ​ၾက​သည္။ ​ေ-ာက္​ေမႊး .. ​ေလး​မ်ား​က.. ​ထူ​လ​ျဗစ္​ႀကီး​မ​ဟုတ္​ပဲ ​ႏူး​ႏူး​ည့ံ​ညံ့​ပါး​ပါး​လႊာ​လႊာ​ေလး​မို႔ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​အ​လွ​က ​ပို​မို -​ခ်င္​စ​ရာ ​ျဖစ္​ေန​ရ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္​၏ ​ေျပာင္း​တင္း​မာ​ေတာင္​ေန​ေသာ ​ႀကီး ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ခ်င္း ​ဝင္​သြား​သည္။
‘ ​ျဗစ္ ….. ​ျဗစ္….. ​ျဗစ္ .’
‘ ​အို႔ .. . ​အင္း .. . ​ကၽြတ္ . . . ​ကၽြတ္ .. . ​အင့္ .. . ​ဟင့္ ’ ​သ​ႏၲာ့​ခ​မ်ာ ​အံ​ႀကိတ္​မ်က္​စိ​မွိတ္​ၿပီး .. ​ခ​ေလး​ကို ​နို႔​တိုက္​ေန​သည္​မို႔ ​အား​တင္း​ခံ​လိုက္​ရ​ရွာ​ေလ​သည္။
​သည္​အ​ထဲ .. ​ေပါင္​ရင္း​ႏွစ္​ဖက္ ​စ​လုံး​က ​ျပည့္​ၾကပ္​ႀကီး​မား​ေသာ ​ႀကီး​က ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ထဲ ​ဝင္​လိုက္ ​သည္​ႏွင့္ ​အ​လြန္​တ​ရာ ​နာ​က်င္​ေသာ​ေဝ​ဒ​နာ​ကို​ပါ ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ေသာ​ေၾကာင့္ ​ေပါင္​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ထပ္​မံ​ကား ​ေပး​လိုက္​ရ​ျပန္​ပါ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္​က​မူ .. ​ေသး​က်ဥ္​ေသာ ​ခါး​ေလး​ကို ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ျဖင့္ ​စုံ​ကိုင္​ဆြဲ​ယူ​ၿပီး .. ​ေျဖး​ေျဖး​ခ်င္း ​ေစာင့္​သြင္း ​ေန​ရင္း ​ႏွင့္ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​အ​ဝင္​အ​ထြက္​ကို ​မ​မွိတ္​မ​သုန္​ၾကည့္​ကာ ​အ​ရ​သာ ​ခံ​စား​ေန​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​ေစာ​ျပည့္​ရယ္ .. ​ျမန္​ျမန္​လုပ္​ပါ .. ​ေညာင္း​လို႔​ပါ ’ ​ေအာ္ .. ​တ​ခ်ိန္​က .. ​ေဟာ္​နန္း​ႀကီး​၏ ​မိ​ဖု​ရား .. ​ေတာ္​ဘု​ရား​ႀကီး​ၿပီး​လၽွင္ .. ​အာ​ဏာ​အ​ရွိ ​ဆုံး ​မိန္း​က​ေလး .. ​အ​ခု​ေတာ့ .. ​တစ္​ေခ်ာင္း ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ထဲ ​သို႔ ​ကန႔္​လန႔္​ေန​သ​လို ​မ​လူး​သာ ​မ​လႈပ္​သာ .. ​ဒါ​ပါ​ပဲ .. ​မာ​န​ႀကီး​လွ​ခ်ီ​ရဲ့ ​ဆို​ကာ ​မ​ေရႊ​ေခ်ာ​ေတြ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ထဲ​သို႔ ​ဝင္​သြား​တဲ့ ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​မာ​န.. ​ေတြ​အား​ေတြ .. ​ေပ်ာက္​ကြယ္​ၾက​ရ​တာ ​ဓ​မၼ​တာ​ပါ ..
‘ ​ဟင္း .. .. ​ဟင္း .. ​ဒါ​ေတာင္ ​တ​ခ်ိဳ႕​မိန္း​က​ေလး​ေတြ​က ​လူ​အ​ေၾကာင္း ​စာ​ဖြဲ႕​ၿပီး .. ​ခ်င္း ​တူ​တာ​ေတာင္ ​မွ ​ဆ​ရာ​ဝန္ .. ​သ​ေဘၤာ​သား ​ခြဲ​ျခား​ေန​ၾက​ေလ​တယ္.. ’ ​အ​ခု ​ေစာ​ျပည့္​ႀကီး​က ​ဘာ​မွ ​မ​ဟုတ္​တဲ့​ေကာင္​ပါ​ပဲ .. ​ဘာ​ျဖစ္​လဲ ..​ဟင္း ​ဟင္း ..​မိ​ဖု​ရား​လည္း – ​နဲ႔ ​ေတြ႕​ေတာ့ ‘ ​ကၽြတ္ ’ ​တာ​ပဲ ​မို႔​လား။ ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​ေတြး​ေလး​ႏွင့္ ​တ​စိမ့္​စိမ့္ ​အ​ရ​သာ​ခံ​ရင္း ​ေန​စဥ္ ၀​ဏၰ ​ေသြး​႐ူး​ေသြး​တန္း ​ႏွင့္ ​ေျပး​ဝင္​လာ​သည္။ ‘ ​ဟိတ္​ေကာင္ .. ​ေစာ​ျပည့္ .. .. ​သ​စၥာ​ေဖာက္ ’ ​ပါး​စပ္​က​လဲ ​ေအာ္ .. ​လက္​က​လဲ ​ဓါး​ႏွင့္​ဝင္​ပိုင္း​ရာ ​ေသြး​ႏု​သား​ႏု .. ​သ​ႏၲာ​မွာ​လဲ ​ေၾကာက္​လန႔္ ​တ​ၾကား ​႐ုန္း​ကန္​ထြက္​ေျပး.. ​အ​ေျခ​အ​ေန​ေတြ​က ၀​႐ုန္း​သုန္း​ကား ​ျဖစ္​ကုန္​ၿပီး ​ရႈပ္​ေထြး​ေန​ခ်ိန္ ………….. ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ႏွင့္ ​အိပ္​ေဆာင္​ေတာ္ ​သား​မ်ား​အ​တြင္း ​ေဆာင္​သို႔ ​ဓါး​လြတ္​ကိုယ္​စီ ​ႏွင့္ ၀​ဏၰ​ေနာက္ ​သို႔ ​ဒ​လ​ၾကမ္း ​လိုက္ ​လာ​ၾက​သည္။ ​ကာ​မ​ႏြံ​၌ ​နစ္​ေန​ေသာ ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​ခု​န​ေလး ​တင္ ​က​မွ ​စိတ္​ကူး​ေတြ ​အ​ယဥ္​ႀကီး ​ယဥ္​ခဲ့​ေသာ ​ေစာ​ျပည့္ .. ​တန္း​လန္း​ႏွင့္ ​ၾကမ္း​ျပင္​၌ ​ေသ​ဆုံး​သြား​ရ​ၿပီ ။ ​ေသြး​စြန္း​ေသာ ​ဓါး​ကို ​က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္ ​ကိုင္​ထား​ေသာ ၀​ဏၰ​က ​သ​ႏၲာ့ ​ေနာက္​သို႔ ​ေျပး​လိုက္ ​ျပန္​သည္။
‘ ​နင့္​ကို ​အ​ရွင္​မ​ထား​ခဲ့​ဘူး.. ​မိ​သ​ႏၲာ .. ​ေသ​ေပ​ေတာ့ ’
‘ ၀​ဏၰ .. . ၀​ဏၰ ’ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ ​ငယ္​သံ​ပါ​ေအာင္ ​ေခၚ​၏ ။
‘ ​အား ’ ​စူး​ရွ ​နက္​ရွိုင္း​ေသာ ​သ​ႏၲာ့ ​ေအာ္​သံ​ေလး​သည္ ​ေဟာ္​နန္း​ႀကီး​တစ္​ခု​လုံး ​ကို ​အ​စိပ္​စိပ္ ​အ​မႊာ​မႊာ
​ၿဖိဳ​ခြဲ​လိုက္​ေသာ ​ဗုံ​ဆံ​တစ္​လုံး ​ထိ​မွန္​ေပါက္​ကြဲ ​လိုက္​သည္​ႏွယ္ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​နား​၌ ​အူ​ထြက္​သြား​ရ​သည္။ ​သ​ႏၲာ ….. ​ေသြး​အ​လူး​လူး​ျဖင့္ …​လဲ​က်​ေသ​ဆုံး​သြား​သည္။ ၀​ဏၰ​ထြက္​ေျပး​ရင္ ​အား​ယူ​လိုက္​စဥ္ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​က
​ဌက္​ႀကီး​ေတာင္ ​ဓါး​ကို ​လွံ​သ​ဖြယ္​ေျပာင္း​ကိုင္ ​လိုက္​ၿပီး ​ပစ္​လြတ္​လိုက္ ​ေလ​သည္။
‘ ​အား …’
၀​ဏၰ .. ​လ​သာ ​ျပဴ​တင္း​မွ ​ေဇာက္​ထိုး ​မိုး​ေမၽွာ္​က်​သြား​ေလ ​ေတာ့​သည္။ ​အ​သက္​မဲ့​ေန​သည့္​တိုင္ ​အ​လွ ​မ​ပ်က္​ရွာ​ေသာ ​ဘဝ​ပ်က္​မ​ေလး ​သ​ႏၲာ့​အ​ေလာင္း​ကို ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ပိုက္​ထား​ရင္း .. ​သ​မီး​ငယ္​နီ​တာ​ရဲ​ေလး ​ေအာ္​သံ​က ​နား​သို႔ ​ဝင္​ေရာက္​လာ​မွ ​သ​တိ​ထား​မိ​ရွာ​၏။ ​ဤ​သည္​မွာ … ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ ​သိ​ေသာ .. ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​တို႔ ​သား​အ​ဖ​၏ ​ဘဝ​ျဖစ္​စဥ္ .. ​အ​တိတ္​မဲ ​ႀကီး​ဟု ​ဆို​နိုင္​သည္။ ​အ​ဘယ့္​ေၾကာင့္​မွန္း​မ​သိ.. ​လူ​ႀကီး​မ်ား​ေျပာ​ေန​ၾက​စဥ္.. ​ေက်ာ္​ေက်ာ္​သည္ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​ကို ​အ​လြန္​ဂ​႐ု​နာ​သက္​မိ ​စြဲ​လန္း​ခဲ့​ရ ​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​က​လည္း ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္​အား​ငယ္​သူ​ငယ္​ခ်င္း​အ​ေန​ျဖင့္ ​လိုက္​ေလ်ာ​စြာ ​အ​ေရး​တ​ယူ ​ဆက္​ဆံ​ရွာ​ေပ​သည္။

​ေအာ္.. .. ​ခ်စ္​ရ​တဲ့ …. ​သူ​ဇာ​ရယ္ …. ​အ​ခု​လဲ .. ​ဒီ .. ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​ႀကီး​စီ .. ​သြား​ခ်င္​ျပန္ ​သ​တဲ့ ..

‘ ​ကို​ကို ’
‘ ​ေျပာ​ေလ .. ​ခ​ေလး ’
‘ ​ဒီ​လို.. ​တိတ္​တိတ္​ပုန္း .. ​ခ်စ္​မ​ေန​ခ်င္​ေတာ့​ဘူး ​ကို​ကို​ရာ’ ​ခြန္​ပိုင္​၏​ရင္​ခြင္​ႀကီး​ေပၚ​တြင္ ​ေမွာက္​အိပ္​လိုက္​ရွာ​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က.. ​ေထြး​ေထြး​အိ​အိ.. ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို .. ​အ​သာ​အ​ယာ ​ေလး​ပြတ္​သပ္​ေခ်ာ့​ျမဴ​ရင္း​က .. ​ေပြ႕​လိုက္​သည္။ ​ဝစ္​လစ္​စ​လစ္​က​ေလး ​လွ​ခ်င္​တိုင္း ​လွ​ေန​ေသာ ​နန္း​အိ​ဝါ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​က ​ခြန္​ပိုင္​၏​မို႔​ေမာက္​ထြား​ႀကိဳင္း​ေသာ ​ရင္​ခြင္​ႀကီး​ထဲ​၌ ​နစ္​ဝင္​ျပား​ကပ္​သြား​သည္။
‘ ​ၾကည့္​ပါ​လား .. ​အ​ရမ္း​ညႇစ္​ထား​တာ ​အ​သက္​ရႉ​လို႔ ​မဝ​ေတာ့​ဘူး .. ​ဟြန္း .. ​သူ​ဒါ​ပဲ .. ​ဟင္း ’ ​နန္း​အိ​ဝါ .. ​ျပဳံး​ႏြဲ႕​ႏြဲ႕​ေျပာ​ရင္း ​ခြန္​ပိုင့္​ေပါင္​ၾကား​မွ ​ခပ္​ေပ်ာ့​ေပ်ာ့​ေခြ​ေခြ​ႀကီး ​ျဖစ္​ေန​ေသာ ​လိင္​တံ​ႀကီး​ကို ​ကိုင္​ကာ ‘ ​ဒါ​ပဲ ’ ​ဟု ​လႈပ္​ရမ္း​ရင္း ​ေျပာ​ကာ .. ​တ​ခစ္​ခစ္​ရယ္​ေန​လိုက္​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​ပု​ခုံး​ေလး
​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​အ​သာ​ဆြဲ​မ​ၿပီး ​နန္း​အိ​ဝါ .. ​ေခါင္း​ေလး​အား ​သူ႔​ေပါင္​ၾကား​သို႔ ​ဖိ​ခ်​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​ဟင့္​အင္း.. ​ကို​ကို​ရာ .. ​ဟင့္​အင္း ​ကြာ ’ ​နန္း​အိ​ဝါ .. ​မ်က္​ႏွာ​ေလး ​လြဲ​လိုက္​ေသာ​ေၾကာင့္ ​ပူ​ေႏြး​ေသာ​ဒစ္​ႀကီး​က ​နန္း​အိ​ဝါ.. ​ပါး​မို႔​မို႔ ​ေလး​ကို
​ေထာက္​မိ​လ်က္​သား ​ျဖစ္​သြား​သည္။
‘ ​ကို​ကို.. ​ကို႔ ​ခ်စ္​တယ္​ဆို .. ​ခ​ေလး​ရဲ့ ’
‘ ​အာ.. ​ခ်စ္​တာ .. ​ခ်စ္​တာ​ပဲ .. ​ႀကီး​ေတာ့ ​မ​စုတ္​ခ်င္​ပါ​ဘူး..’
‘ ​ကို​ကို​က​လဲ .. ​ခ​ေလး ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​ယက္​ေပး​မယ္​ေလ.. ’ ‘ ​ဟင့္​အင္း .. ​ဟင့္​အင္း .. ​ေတာ္​ပီ .. ​ညစ္​ပတ္.. ​မ​လုပ္​နဲ႔​ကြာ.. ’ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေခါင္း​မာ​ေန​သ​ျဖင့္ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​နန္း​အိ​ဝါ ​အား​ကု​တင္​ေပၚ ​သို႔ ​အ​သာ​ပက္​လက္ ​လွန္​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​ေပါင္​ေလး​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​စုံ​ကိုင္​ျဖဲ​ကာ .. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​ကို ​လၽွာ​ေႏြး​ႀကီး ​ျဖင့္ ‘ ​ဗ​လပ္ ’ ​က​နဲ
​ယက္​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​ေဟ့.. .. ​ကို​ကို​က​လဲ . . . ​လုပ္​ၿပီ .. . ​အား .. ​ယား ​တယ္ .. ​ဆို​မွ .. ’
​နန္း​အိ​ဝါ ​ဖင္​ေလး ​လိမ္​က်စ္ ​လိမ္​က်စ္ ​လုပ္​ခါ ​႐ုန္း​ကန္​ေန​ရွာ​ေသာ္​လည္း ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​သူ႔​လ်ာ​ႀကီး ​ျဖင့္ ​အ​စြမ္း​ကုန္ ​ယက္​ေန​ေလ​ရာ .. ​နန္း​အိ​ဝါ​ေလး ​မ်က္​ႏွာ​မွာ ​ရွက္​စိတ္.. ​ယား​ယံ ​စိတ္​ျဖင့္ ​နီ​နီ​ရဲ​ေန​ၿပီး .. ​မ်က္​ရည္​မ်ား​ထြက္​ေအာင္ .. ​တ​ခစ္​ခစ္ ​ရယ္​ေန​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​ဖင္​ေလး​မွာ​လဲ ​ဆတ္​က​နဲ႔ .. ​ေအာက္​သို႔
​တြန႔္​ဝင္​လိုက္ ​အ​ေပၚ​သို႔ ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​ခုန္း​ထ​လိုက္​ျဖင့္ .. ​ဆတ္​ဆတ္​ခါ​ေန ​ေလ​ေတာ့​သည္။
‘ ​ႁပြတ္ .. ​ပ​လပ္ .. ​အင္း .. ​အင္း ​ႁပြတ္.. ​ျဗစ္.. ’ ​နန္း​အိ​ဝါ​၏ ​ျပဴး​ထြက္​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​စိ​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး ​လက္​ညႇိုး​လက္​မ ​ျဖင့္ ​ညႇပ္​ဆြဲ​ၿပီး ​လ်ာ​ထိပ္​ျဖင့္ ​က​လိ​လိုက္​ေသာ​အ​ခါ.. ..
‘ ​အ​မယ္​ေလး ..​ကို​ကို​ရာ ..​ဟင္း​ဟင္း ..​ဘယ္​လို​ႀကီး​မွန္း​လဲ ​မ​သိ​ပါ​ဘူး ..​ေတာ္ ​ပါ​ေတာ့ .. ​အ​ဟင့္ ..​ဟင့္ ..’
‘ ​ႁပြတ္.. ​ႁပြတ္ ….. ​ျဗစ္ .. ​ျဗစ္ .. ​ႁပြတ္.. ’
‘ ​ကို​ကို .. ​ၾကည့္​ပါ​လား .. ​စိတ္​ညစ္ ​လိုက္​တာ​ကြာ .. ’ ​နန္း​အိ​ဝါ.. ​ဆံ​ပင္​ေလး​မ်ား ​ျပန႔္​က်ဲ​ေျပ​က်​ေန​ၾက​သည္။ ​နို႔​ႏွစ္​လုံး​က ​တုတ္​တုတ္​ခဲ​ခဲ​ႀကီး ​ခါ​ရမ္း​ေန​သည္။ ​အ​စြမ္း​ကုန္​ဆြဲ​ၿပီး​ျဖဲ​ထား​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး ​အ​တြင္း​သား​မ်ား​ကို​ပင္ ​အ​တိုင္း​သား ​ျမင္​ေန​ၾက​ရ​ေလ​သည္။
‘ ​ယား .. .. ​ယား​တယ္ .. .. ​ဟိ​ဟိ .. .. … ​အာ​ဟာ ​ဟာ .. ​ယား​တယ္ .. ​ကို​ကို’ ​တ​တြတ္​တြတ္​တ​ျပစ္​ေတာက္​ေတာက္ ​ေျပာ​ရင္း​လူး​လြန႔္​လႈပ္​ရွား​ေန​ေသာ ​နန္း​အိ​ဝါ​အ​သံ​ေလး​က .. ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ​အ​ေပၚ​ထပ္ ​ညာ​ဘက္​အ​စြန္း​ဆုံး ​အ​ခန္း​ထဲ​တြင္ .. ​တိတ္​ဆိတ္​မႈ႔ ​ကို ​တိုး​ညႇင္း​စြာ ​ပ်ံ႕​လြင့္ ​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ေဖ​ေဖ​က .. ​နန္း​အိ​ဝါ ​ကို ​တစ္​ဦး​တည္း​ေသာ ​သ​မီး​မို႔ ​အ​သက္​မ​က ​ခ်စ္​ၿပီး ​အ​လို​လိုက္​ခဲ့​သည္။ ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ​မွာ ​ေဖ​ေဖ ​ဦး​စိုင္း​လုံ​၏ ​သ​ခင္ .. ​ဘ​ဘ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​၏ ​ေဟာ္​နန္း ​အ​ေဟာင္း​ႀကီး ​ျဖစ္​ေသာ္​လည္း
​နန္း​အိ​ဝါ​တို႔ ​သား​အ​ဖ​က ​မ​ျပတ္​သုတ္​သင္ ​ရွင္း​လင္း ​ထား​၍ ​သန႔္​ရွင္း​ေန​ခဲ့​သည္။
​ေစာ​ခြန္​ပိုင္​က ​ေလွ​တစ္​စင္း​ႏွင့္ ​ငါး​မၽွား​လာ​ရင္း ​ဒီ​အိမ္​ႀကီး​သို႔ ​ေရာက္​ခဲ့​ၿပီး .. ​နန္း​အိ​ဝါ ​ႏွင့္ ​ခ်စ္​သူ ​ျဖစ္​ခဲ့​ၾက​၏။ ​အ​ခ်စ္ .. ​ဆို​သည္​ကို .. ​အ​ရ​သာ ​မွ ​မ​ျမည္း​စမ္း​တတ္​ေသး​မွီ ​အ​ရ​သာ ​ကို​နန္း​အိ​ဝါ .. ​စြဲ​လန္း ​တက္​မက္​ခဲ့​ရ​သည္။ ​ကို​ကို ​မ​လာ​လၽွင္ .. ​မိ​မိ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​က ​ပို​ခံ​ခ်င္ ​ေန​သည္။ ​ကို​ကို​လာ​ျပန္​ေတာ့​လဲ ​ခံ​လို႔​ကို ​မဝ​နိုင္​ေအာင္ ​ျဖစ္​ခဲ့​ၿပီး .. ​မိ​မိ​က​ပင္ .. ​အ​မ်ိဳး​မ်ိဳး .. ​တက္​ခဲ့​မိ​သည္ ​အ​ထိ ​ကို​ကို႔ ​အ​ေပၚ​၌ ​အ​ခ်စ္​ပို​ခဲ့​ရ​သည္.. ​နန္း​အိ​ဝါ .. ​ရယ္​ပါ။ ​အ​မွန္​တစ္​ကယ္​လည္း .. ​ေစာ​ခြန္​ပိုင္ ​သည္ ​မ​က်မ္း ​ေက်​သူ​ျဖစ္​သည္။ ​နန္း​အိ​ဝါ​၏ ​လုံး​ဝန္း ​က်စ္​လ်စ္​ေသာ ​နို႔​ႀကီး​မ်ား​ကို ​ခပ္​ရြ​ရြ​ေလး ​ပြတ္​ေပး​ရင္း ​လက္​ညႇိုး​လက္​မ​ေလး​ျဖင့္ ​နို႔​သီး​ေခါင္း ​ေလး​ကို ..​ညႇပ္​ယူ​ဆြဲ​ပြတ္​လိုက္ ​ျခင္း​မ်ား​က ​ခံ​ခ်င္ ​စိတ္​ကို ​ထိပ္​ေရာက္​ေစ​ေလ​သည္။ ​တ​ဖန္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​မ်ား​ကို ​ငုံ​ခဲ ​ထား​ရင္း ..​လ်ာ​ျဖင့္​က​လိ​ေပး​ေသာ ​ႏႈတ္​ခမ္း​စုပ္​ျခင္း ​အ​တတ္​ပ​ညာ​ကို​လည္း ​ေစာ​ခြန္​ပိုင္​က ​ကၽြမ္း​က်င္​လြန္း ​ေလ​ရာ .. ​သုတ္​ေရ​မ်ား​ပင္ ​ထိမ္း​မ​ထား​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ​ပန္း​ထုတ္​မိ​သည္ ​အ​ထိ​ခံ​၍ ​ေကာင္း​လြန္း ​ပါ​သည္။ ​မည္​သို႔​ပင္ ​ျဖစ္​ေစ .. ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​၌ ​ေစာ​ခြန္​ပိုင္ ​ႏွင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ​တို႔ ​တိတ္​တ​ဆိတ္ ​ပြဲ ​ေလး​မ်ား ​က်င့္​ပ​ခဲ့​ၾက​သည္။ ​နန္း​အိ​ဝါ​က​လ​ညး္ ​ဖ​ခင္​ဦး​စိုင္း​လုံ ​မ​သိ​ေအာင္ .. ​ေစာ​ခြန္​ပိုင္​ထံ ​အ​ျမဲ​လို​လို ​အ​ခံ​လာ​ေန​ၾက​ပင္ ​ျဖစ္​သည္။ ​ဤ​ဒစ္​ႀကီး​ျဖင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ​သား​အိမ္​ေလး​ကို ​ေဆာင့္​လိုက္​ေလ​တိုင္း ​နန္း​အိ​ဝါ​မွာ
.. ​ေကာ့..​ေကာ့​ၿပီး .. ​တြန႔္​သြား​ေလာက္​ေအာင္ ​ေကာင္း​လြန္း​လွ​ပါ​သည္။ ​အ​ဝတ္​မဲ့ ​ခြန္​ပိုင္​ေက်ာ​ျပင္​ႀကီး​ကို ​တ​ရြ​ရြ​ပြတ္​သပ္​ရင္း ​ျဖင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေမွး​ၿပီး​ခံ​ေန​ရ​သည္။ ​အ​ရ​သာ
​မွာ ​အ​လြန္​တ​ရာ ​ရာ​ႏႈံး​ျပည့္ ​ေကာင္း​ေသာ​နည္း ..​တစ္​ရပ္ ​ျဖစ္​သည္။ ​ယ​ခု​လည္း ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေ-
ာက္​ေခါင္း​ထဲ​သို႔ ​ထ​ထိ​မိ​မိ​ႀကီး ​လ်ာ​ေစာင္း​ထိုး​သြင္း​ၿပီး ..​ယက္​ေပး​ေန​ေသာ ​ေခါင္း​ကို ​နန္း​အိ​ဝါ ​လက္​အ​စုံ​ျဖင့္ ​ထိမ္း​ကိုင္​ရင္း ​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ကို ​အ​စြမ္း​ကုန္​ျဖဲ ​ေပး​ထား​ရင္း ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​မွာ ​ေလ​ထဲ​၌ ​တြယ္​ရာ​မဲ့​လႈပ္​ရမ္း​ေန​မိ​ရွာ​ေလ​သည္။
‘ ​ခ​ေလး .. ​ရယ္ ’
‘ ​ဘာ​လဲ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​အ​ရမ္း​ဆိုး​တာ​ပဲ.. . ​ေမာ​လိုက္​တာ .. ’
‘ ​ကို​ကို႔ .. ​ကို ​စုပ္​ေပး​ပါ​လား​ဟင္ ..’
‘ ​ဟင့္​အင္း .. ​နန္း​အိ .. ​ရွက္​တယ္ .. ’
‘ ​နန္း​အိ​က​လဲ​ကြာ.. ​ခု​ထိ ​ရွက္​ေန​တုံး​လား ..’
‘ ​ရွက္​တာ​ေပါ့​လို႔ .. ​စုပ္ ​ရ​မွာ​ကိုး .. ’
​ခြန္​ပိုင္​က ​နန္း​အိ​ဝါ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို ​ယု​ယု​ယ​ယ​ေလး ​သိမ္း​ဖက္​ရင္း .. ​ေန​ရာ​အ​ႏွံ့​နမ္း​လိုက္ ​ရင္း​မွ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ပါး​စပ္​နား​သို႔ ​သူ႔​ႀကီး​ကို ​ေတ့​ေပး​လိုက္​ေလ​သည္။ ​နန္း​အိ​ဝါ​က .. ‘ ​ဟင့္ ’ ​က​နဲ႔ ​မ်က္​ေစာင္း​ေလး ​ထိုး​ၿပီး ​မ​ရဲ​တ​ရဲ​ေလး​ျဖင့္ ​ဒစ္​ႀကီး​ကို​ငုံ​ခဲ​ၿပီး ​လ်ာ​ေလး​ျဖင့္ ​က​လိ​ေပး​ေန​ေလ​ၿပီ .. ​မ​ၾကာ​ခ​ဏ -​ႀကီး ​တစ္​ေခ်ာင္း ​လုံး​က ​လည္​ၿမိဳ​ေရာက္ ​သည္ ​အ​ထိ ​စုပ္​သြင္း​လိုက္ ​မႈတ္​လိုက္​ျဖင့္ ..​စုပ္​ျခင္း ​သ​ခၤန္း​စာ ​ကို ​လက္​ေတြ႕​က်​က် ​လုပ္​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က​လည္း ​အ​ရ​သာ​ရွိ​ရွိ​ျဖင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေခါင္း​ေလး​ကို ​ထိန္း​ကိုင္​ၿပီး ​အား​ရ​ပါး​ရ ​ေဆာင့္​လိုက္​ေသာ​အ​ခါ ​ထိပ္​ႀကီး​က ​အ​ဆုံး​ဝင္​သြား​သ​ျဖင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ​ခ​မ်ာ .. ​မ်က္​လုံး​ေလး​မ်ား ​ပင္​ျပဴး​သြား​ၿပီး ​က​မန္း​က​တန္း ​ႀကီး​ကို ​ဆြဲ​ခၽြတ္​လိုက္​သည္။
‘ ​ကို​ကို​က​လဲ .. .. . ​အ​ရမ္း​ပဲ .. .. . ​ဘာ​မွန္း​လဲ ​မ​သိ​ဘူး .. ’
‘ ​ေတာ္​ပီ​ကြာ.. ​မ​စုပ္​ေပး​ေတာ့ ​ဘူး . . ’ ​နန္း​အိ​ဝါ ​စိတ္​ေကာက္​ဟန္​ေလး​ျဖင့္ ​မ်က္​ႏွာ​လြဲ​ၿပီး ​တ​ဖက္​သို႔​လွည့္​သြား​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က ​အ​သာ​အ​ယာ ​ဆြဲ​ယူ ​ေပြ႕​ဖက္​ၿပီး ​ဖင္​ေလး​ကို ​မိုး​ေပၚ​ေထာင္​ယူ​ၿပီး ​ျပဴး​ထြက္​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္ ​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​သို႔
​ႀကီး​မား​ၿပီး ​ေျပာင္​လက္​ေန​ေသာ ​ႀကီး​အား ​အ​သာ​ေတ့​ကာ ​ေထာင္​ၿပီး ​ဖိ​ခ်​သြင္း​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​အီး .. ​ဟီး .. ​ဟီး .. ​နာ​တယ္ .. ​ကို​ကို​ရဲ့ .. ​အင့္ ​အင့္ .. ’
‘ ​ဖင္​ပို​ၿပီး ​ေျမႇာက္​ထား​ေလ .. ’
​နန္း​အိ​ဝါ​က .. ​သပ္​လၽွို​လိုက္​သ​လို ​ဝင္​လာ​ေသာ -​ႀကီး​အား ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​သား ​ႏွစ္​ဖက္​ျဖင့္ ​ညႇစ္​ထား​လိုက္​သည္။
‘ ​ေျဖး​ေျဖး .. ​လိုး​ပါ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ’
‘ ​ေအး​ပါ .. ​ခ​ေလး​ရယ္.. ​မ​နာ​ေစ​ရ​ပါ​ဘူး .. ’ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​ပါး​စပ္​က ​သာ ​မ​နာ​ပါ​ဘူး​ဟု ​ေျပာ​ေန​ေသာ္​လည္း ​ေဆာင့္​ေန​ျခင္း​က ​ရပ္​မ​သြား ​ႀကီး​ျပန္​ထုတ္​လိုက္​တိုင္း.. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​မွာ ​အ​ျပင္​သို႔ ​သုံး​လက္​မ​နီး​နီး ..​ခပ္​စူ​စူ​ေလး ​ပါ​လာ​တတ္​ေလ​သည္။ ​ထို​အ​ခါ​မ်ိဳး​တြင္ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​၏ ​အ​တြင္း​သား ​ရဲ​ရဲ​ေလး​မ်ား​မွာ ​ရဲ​က​နဲ ​ပါ​လာ​ၾက​သည္။ ​အ​တန္​ငယ္​ေဆာင့္​ၿပီး .. ​နို႔​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​ေအာက္​မွ ​လက္​လၽွို​ႏွိုက္​ၿပီး .. ​အား​ရ​ပါး​ရ ​သုံး​ေလး​ခ်က္​မၽွ ​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​ေလ​ေတာ့​သည္။

‘ ​အင္း.. ​အင္း .. ​ေကာင္း​လိုက္​တာ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ’ ​ေလး​ဘက္​က​ေလး​ေထာက္​ရင္း ..​မ်က္​လုံး​ေလး​ေမွး​ကာ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ၿငီး​ၿငီး​ျငဴ​ျငဴ​ေလး​ေျပာ​ရင္း ​ေ-ာက္​ေခါင္း ​အ​တြင္း​မွ ​ေ-ာက္​ရည္​မ်ား​ကို ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​မိ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​မွာ​လဲ .. ​အ​ေရ​မ်ား ​ရႊဲ​ရႊဲ​စို​လာ​ေသာ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို .. ​အ​သံ​က်ယ္​ႀကီး ​မ်ား​ျပည့္ ​ေအာင္ ​ေဆာင့္​ၿပီး .. ​သူ​၏ ​ဆီး​စပ္​ႏွင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ဖင္​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​ကို ​တ​အား​ႀကီး ​က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္ ​ဆြဲ​ေဆာင့္​လိုက္​ၿပီး ​ေ-ာက္​ေခါင္း​ေလး​ထဲ​သို႔ ​သုတ္​ရည္​မ်ား​ကို ​ပန္း​ထဲ့ ​လိုက္​ေတာ့ ​သည္။

‘ ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ .. ​နင္ .. ​ျပန္​ေတာ့ … ’
‘ ​ဟင္ .. ​နင္ ​ဘာ​နဲ႔ ​ျပန္​မွာ​လဲ .. ​ငါ​ျပန္​ပို႔​ေပး​မယ္​ေလ .. ’ ‘ ​မ​လို​ပါ​ဘူး​ဟယ္ .. ​လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​ပဲ ​ေန​ခ်င္​တယ္ .. . ’ ​ေက်ာ္​ေက်ာ္​သက္​ျပင္း ​ခ်​ရင္း .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​စိတ္​ကို ​သိ​ထား​သူ​ပီ​ပီ .. ​စ​ကား​ထပ္​မ​ေျပာ ​ေတာ့​ပဲ ​ကား​ကို ​ေမာင္း​ထြက္​ခဲ့ ​ေလ​သည္။
‘ ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ’ ​ခန႔္​ညား​ထည္​ဝါ​လွ​ေသာ္​လည္း ​ေရ​နံ​ေရာင္​ေမွာင္​ေမွာင္​ႏွင့္ ​ၿငိမ္​သက္​ေန​ျခင္း​က ​ေျခာက္​ျခား​တုံ​လႈပ္​ဖြယ္ ​ေကာင္း​ေန​သည္။ ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္​ကို ​သူ​ဇာ​က ​နိုင္​လြန္း​သည္။ ​တ​ကယ္​ေတာ့ .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ .. ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​သို႔ ​အ​ၿပီး​အ​ပိုင္ ​ထြက္​လာ​ခဲ့​ျခင္း ​သာ ​ျဖစ္​သည္။ ​သည္​အိမ္​ႀကီး​မွာ​ပင္ ​နန္း​ဥ​မၼာ ​ႏွင့္ ​ခ်န္း​ဆို​ထား​ခဲ့​သည္။ ​နန္း​ဥ​မၼာ​က .. ​သူ​ဇာ့ ​အ​တြက္ ​အ​တြင္း​ေရး ​တိုင္​ပင္​စ​ရာ ​အ​ေကာင္း​ဆုံး ​သ​စၥာ​အ​ရွိ​ဆုံး ​သူ​ငယ္​ခ်င္း ​ျဖစ္​သည္။ ​မ​ၾကာ​မီ ​ေခ်ာ​က​လက္​ေရာင္ .. ​လင္​ဆာ​ကား​ေလး ​တစ္​စီး​ၿခံ​ထဲ​သို႔ ​ေလ်ာ​က​နဲ​လွိမ့္​ဝင္​လာ​သည္။ ​ကား​ေမာင္း​သည္​က ​နန္း​ဥ​မၼာ​အ​ကို​ေစာ​ခြန္​ပိုင္.. ​ခန႔္​ျငား​ၿပီး .. ​ေယာက္်ား​ပီ​သ ​သူ​မို႔ .. ​သူ​ဇာ ​ေငး​ေန​မိ​ၿပီး​မွ ..​သ​တိ​ဝင္​လာ​ကာ .. ​နန္း​ဥ​မၼာ​ကို ​ႏႈတ္​ဆက္​သည္။
‘ ​ေနာက္​က်​လိုက္​တာ .. ​ဥ​မၼာ​ရယ္ .. ’
‘ ​ကို​ေလး​ေပါ့ .. ​ေစ်း​ထဲ ​ဝင္​ေန​ေသး​တယ္​ေလ .. ’
‘ ​ခ​ဏ​ေလး​ပါ​ဟာ .. ​နင္​တို႔​က​လဲ .. ’ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​စီး​က​ရက္ ​တစ္​ဘူး​ကို ​ထုတ္​ယူ​လ်က္ ​ေဆး​လိပ္​တစ္​လိပ္​ကို ​မီး​ညႇို႔​ဖြာ​ရွိုက္​ခါ ​ၿခံ​ထဲ​သို႔ ​မ်က္​ေစ့ ​က​စား​လိုက္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ ​အိမ္​ႀကီး​ေနာက္​ဘက္​ရွိ ​ေရ​ကန္​စပ္​တြင္ ​ပုံ႔​ပုံ႔​ေလး​ထိုင္​ကာ ​ငါး​မၽွား ​ေန​ေသာ​နန္း​အိ​ဝါ​ကို ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​နန္​အိ​ဝါ​က.. ​ေရ​ျပင္​ကို .. ​ေငး​ေန​သည္။ ​ငယ္​ရြယ္​ႏု​ပ်ိဳ​ျမစ္​ေသာ .. ​အိ​ဝါ​၏ ​တင္​ပါး​ႀကီး​မ်ား​က ​အ​ရြယ္​ႏွင့္ ​မ​မၽွ​ေအာင္ ​ႀကီး​မား​ဖြံ့​ၿဖိဳး​လား ​ခဲ့​သည္​မွာ ..​ခြန္​ပိုင္ ​မ​ၾကာ​ခ​ဏ ​ေခၚ​ၿပီး ​ျဖဳတ္​ေန​ခဲ့​သည့္ ​အ​ခ်ိန္​မွ ​စ​ခဲ့​သည္။ ​နန္း​ဥ​မၼာ​က .. ​ကား​ထဲ​မွ ​စား​စ​ရာ ​အ​ခ်ိဳ႕​ကို ​လွမ္း​ယူ​ၿပီး .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​ႏွင့္ ​အ​တူ ​ဧည့္​ခန္း​ထဲ ​သို႔ ​ဝင္​သြား​ၾက​၏။ ​မိ​မိ​ညီ​မ ​ႏွင့္ ​ရြယ္​တူ​ျဖစ္​ေသာ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​သည္ ​ခြန္​ပိုင္​ရင့္​ကို ​လႈပ္​ရွား ​ေစ​သည္။ ​ထင္း​ရႉး​ပင္​မ်ား ​ေလ​တိုး​သံ​ကို​သာ ​ၾကား​ေန​ရ​ေသာ ​ၿခံ​က်ယ္​ႀကီး​ထဲ​၌ ​ဤ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ​ႀကီး​မွာ .. ​တ​ထီး​တည္း ​အ​ေဖာ္​မဲ့​စြာ .. ​ရပ္​တည္​ေန​သ​ေယာင္ ။ ​နန္း​အိ​ဝါ.. ​ခြန္​ပိုင္​ကို ​လွမ္း​ျမင္​သြား​သည္။ ​လက္​ထဲ​မွ ​ငါး​မၽွား​တံ​ကို ​ပစ္​ခ်​ၿပီး .. ​အ​ေျပး​က​ေလး
​လာ​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္ ​တုန္​လႈပ္​သြား​သည္။ ​ဒီ​ဟာ​မ​ေလး​က ​တစ္​ခါ​တစ္​ေလ ​ဇြတ္​တ​ရြတ္ ​လုပ္​တတ္​သည္။
‘ ​ဘာ​လာ ​လုပ္​တာ​လဲ .. ​ကို​ကို .. ’
‘ ​နန္း​ဥ​မၼာ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ကို ..​လာ​ပို႔​ၾက​တာ​ေပါ့ .. ​ည​က်​ရင္ ​ကို​ကို​လာ​မ​လို႔ .. ​အိ​ဝါ ​ေစာင့္​ေန​ေနာ္ ​ခ​ေလး .. ’
‘ ​တစ္​ကယ္.. ​မ​ဟုတ္​ပဲ​နဲ႔ … ​ဟြန႔္ .. .. ​လာ​မယ္​ဆို​ၿပီး ​မ​လာ​တာ​ဘယ္​ေလာက္​ၾကာ​ပီ​လဲ .. ​သြား​ပါ .. ’
‘ ​အ​လုပ္​ေတြ​မ်ား​ေန​လို႔​ပါ ​သဲ​ေလး​ရယ္ ​ဒီ​ည ​ကို​ကို ​ကိုး​နာ​ရီ​အ​ေရာက္ ​လာ​ခဲ့​မယ္ ​ဟို ​အ​ခန္း​က​ပဲ ​ေစာင့္​ေနာ္’
‘ ​အ​ျမဲ ​ေစာင့္​ေန​သူ​ပါ .. ​ကို​ကို ​ရယ္ .. ’
‘ ​ကဲ.. ​နန္း​ဥ​မၼာ​တို႔ ​ရိပ္​မိ​သြား​ဦး​မယ္ .. ​ေနာ္ .. ​သြား​ေတာ့ ​ေနာ္ .. ​ခ​ေလး .. ’
‘ ​အင္း​ပါ .. ​ကို​ကို ​ရာ … .. ​မ​ႏွင္​ပါ​နဲ႔ . . ’
​မ်က္​ႏွာ​ေလး​က ​ညႇိုး​ငယ္​ၿပီး ​ထြက္​သြား​ေသာ ​အိ​ဝါ​ေနာက္​ေက်ာ​ေလး​ကို ​ၾကည့္​ရင္း ​ခြန္​ပိုင္ ​သက္​ျပင္း​ေလး ​ခ်​မိ​သည္။
‘ ​ခ်ာ​တိတ္ .. ​ေလး​ေတြ ​ခ်စ္​ရ​တာ ​မ​လြယ္​ပါ​လား .. ’
​ဧည့္​ခန္း​ထဲ​သို႔ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​ႏွင့္ ​နန္း​ဥ​မၼာ​တို႔ ​ေခါင္း​ခ်င္း ​ဆိုင္​ေန​သည္။
‘ ​ကဲ .. ​အဲ့​ဒီ့ .. ​ေဒါက္​တာ … ​မင္း​ထိုက္​က ​ဘယ္​က​လဲ … ’
‘ ​ေမ​ေမ . . ​သ​ေဘာ​တူ​တဲ့ ​လူ​ပဲ .. ​အ​သက္ (၃၀) ​ေလာက္ ​ရွိ​တယ္ .. ​သူ႔​ကို ​ဘယ္​လို​မွ ​လက္​မ​ထပ္​ခ်င္​ဘူး ’
‘ ​ခက္​တာ​က … ​နင့္​မွာ​လဲ .. ​ဘဲ​မ​ရွိ​ဘူး .. ’
‘ ​အိမ္​ကို​ေတာ့ ​ခု​ေလာ​ေလာ​ဆယ္ ​ခ​ဏ​ေရွာင္​ေန​တာ .. ​အ​ေကာင္း​ဆုံး​ပဲ .. ’
‘ ​ေအး​ေပါ့ .. ​ခု​ေတာ့ .. ​ဒါ​ပဲ .. ​ရွိ​တာ​ေပါ့ .. ’
​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​စ​ကား​အ​နည္း​ငယ္​ေျပာ​ၿပီး ​ျပန္​ထြက္​လာ​ၾက​သည္ ။ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​စက္​ႏွိုး​ၿပီး ​ကား​ကို ​အ​သင့္ ​ေစာင့္​ေန​သည္။ ‘ ​နန္း​ဥ​မၼာ​တို႔ .. ​အိမ္​ပဲ .. ​ေမာင္း​ေတာ့ ​ကို​ကို ’ ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ​အ​တြင္း​မွ ​ကား​ေလး ​လွစ္​က​နဲ ​ေျပး​ထြက္​သြား​သည္​ကို ​အိ​ဝါ ​တစ္​ေယာက္ ​အုန္း​ပင္
​အ​ကြယ္​မွ ​ညႇိုး​ငယ္​စြာ ​ရင္​ေမာ​က်န္​ရစ္​သည္​ကို​ကား ​မည္​သူ​မၽွ ​သ​တိ​မ​ထား​မိ​လိုက္ ​ၾက​ေခ် ။ ​ည​သည္ ​ပို​မို​နက္​ရွိုင္း​လာ​ေန​သည္။ ​မွား​သြား​ပ​လား​ဟု ​ကိုယ့္​ဖာ​သာ ​ကိုယ္​ေတြး​ရင္း ​အိပ္​မ​ေပ်ာ္ ​ျဖစ္​ေန​မိ​ေလ​သည္။ ​အိမ္​သို႔ ​ျပန္​ၿပီး ​ပ​စၥည္း ​ပ​စၥ​ယ​မ်ား ​ယူ​လ်က္ ​ဥ​မၼာ​ႏွင့္ ​တိုင္​ပင္​ၿပီး ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​ႀကီး ​ကို​ပင္ ​ေရြး​ခ်ယ္​လ်က္ ​ပုန္း​ေအာင္း​ရန္ ​ဆုံး​ျဖတ္​ခဲ့​ၾက​သည္။ ​နန္း​ဥ​မၼာ​က ​ရိက္​ခာ​အ​စို ​အ​ေျခာက္ ​မ်ား.. ​ထ​မင္း​ခ်ိဳင့္​ကို .. ​ေန႔​စဥ္​လာ​ပို႔​ေပး​ရ​သည္။ ​ကိုယ့္​ဒုက္​ခ .. ​ကိုယ္​ရွာ​သည္​ပဲ ​ေျပာ​ေျပာ .. ​လတ္​တ​ေလာ​ေတာ့ ​သူ​ဇာ ​ေပ်ာ္​ရြ​ငွ္​မိ​ေန ​သည္။ ​ဘာ​အ​ခ်ဳပ္​အ​ခ်ယ္​မွ ​မ​ရွိ .. ​ပ​က​တိ​လြတ္​လပ္​မႈ႔ ​အ​ရ​သာ​ကို ​အ​ျပည့္​အဝ ​ခံ​စား​ေန​မိ​သည္။ ​ကု​တင္​ေလး​ေပၚ ​သို႔ ​လြတ္​လပ္​စြာ ​ျဖဲ​ကား ​အိပ္​ေန​ပုံ​ေလး​မွာ ​ခ​ေလး​ဆန္​စြာ ​လွ​ပ​လြန္း​ေန​သည္။ ​ျဖဴ​ေဖြး​ေသာ ​ဆင္​စြယ္​ႏွစ္​ေရာင္ ​အ​သား​အ​ေရ​ေလး​က ​ေရ​ေဆး​ငါး​ႀကီး​သ​ဖြယ္ .. ​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​လိုး​ခ်င္​စ​ရာ ​ေကာင္း​လွ​ေလ​သည္။ ​ႀကီး​မား​ေသာ ​ဖင္​အံ​ႀကီး​က ​ေမြ႕​ယာ​ထက္​၌ ​ေဆာင့္​လိုက္​လၽွင္ .. ​အိ​က​နဲ ​ကန္​တက္​လာ​မည့္ ​အ​ေန​အ​ထား ​မ်ိဳး​ရွိ​သည္။ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး ​က ​လုံးဝ ​သန႔္​စင္​ေသာ ​အ​႐ုပ္​က​ေလး ​တစ္​ခု​အ​လား .. ​အ​ေရာင္ ​တစ္​ဖိတ္​ဖိတ္ ​ေတာက္​ေန​ေလ ​သည္။ ​နန္း​ဥ​မၼာ ​ည​က ​ေျပာ​သြား​ေသာ ​စ​ကား​ေၾကာင့္ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​အိပ္​၍ ​မ​ေပ်ာ္​ျဖစ္​ေန​ရ​ေလ​ေတာ့ ​သည္။
‘ ​တ​ေစၧ​ေတြ .. ​သ​ရဲ​ေတြ​ဆို​တာ .. ​မ​ရွိ​ဘူး​လဲ ​ေျပာ​လို႔ ​မ​ရ​ဘူး .. ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ကိုယ့္​အိမ္​ပဲ​ဥ​စၥာ .. ​မ​ေၾကာက္​နဲ႔ .. ’

​မ​ေၾကာက္​နဲ႔ ​ဆို​မွ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​ေၾကာက္ ​ခ်င္​လာ​သည္။ ​ထင္း​႐ူး​ပင္​မ်ား .. ​ေလ​တိုး​သံ​က ​တ​႐ူး​႐ူး ​ႏွင့္ ​ၾကား​ေန​ရ​ၿပီး ​တစ္​ခါ​တစ္​ရံ ​ည​ဌက္​က​ေလး​မ်ား .. ​ၿဖိဳး​ၿဖိဳး​ေဖ်ာက္​ေဖ်ာက္ ​ေအာ္​သံ ​ေလး​မ်ား ​ၾကား​ေန​ရ​သည္။ ​ေန႔​ခင္း​က ​အ​ပူ​ရွိန္​ေၾကာင့္ ​အိမ္​ႀကီး​၏ ​ပ်ဥ္​ခ်ပ္​မ်ား .. ​တ​က်ီ​က်ီ ​ႏွင့္ ​ျမည္​ေန​သံ​လဲ ​သူ​ဇာ​သိ​သည္။ ​မ​ပိတ္​ပဲ​ထား​ေသာ ​ျပဴ​တင္း ​တံ​ခါး​မ်ား ​ေလ​တိုး​သ​ျဖင့္ ​ဒိုင္း​က​နဲ ​ဒိုင္း​က​နဲ ​ေစာင့္​ပိတ္​သြား​သည့္ ​အ​ထိ​လဲ ​သူ​ဇာ ​မ​လန႔္ ..
‘ ​အား .. ​အား .. ​နာ​တယ္ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​ေျဖး​ေျဖး .. ​ေျဖး​ေျဖး ​ပါ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​လိုး ..​အား …’
‘ ​ျဗစ္ .. ​ျဗစ္ .. ​ႁပြတ္ .. ​ဘြတ္ .. ​ဘြတ္ .. ’ ​ဆို​ေသာ ​အ​သံ​မ်ား​ကို ​သူ​ဇာ .. ​အ​ေၿဖ ​မ​ထုတ္​တတ္ .. ​ေမ​ေမ .. ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​ကို ၀​ဏၰ ​ႏွင့္ ​ေစာ​ျပည့္​တို႔ ​ဝိုင္း – ​ေန​ၾက​ျခင္း​လား။ ​အဲ့ .. ​ဒါ​ကို​ေတာ့ .. ​သူ​ဇာ ​ေၾကာက္​တယ္ .. ​ေတာ္ ​ၾကာ ​ကို႔​ေရွ႕​မွာ ​သ​ရဲ​ေတြ ​က ​မိ​မိ​ကို​ပါ – ​လာ​လ်င္ ​မ​ခက္​လား ..
‘ ​ေကာင္း​လိုက္​တာ.. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​ကၽြတ္ .. ​ကၽြတ္ .. ​တ​အား ​ေဆာင့္​ပါ ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​ေဆာင့္ ​ေဆာင့္ ​ပါ ..’ ​မိန္း​က​ေလး ​အ​သံ​က ​သ​နား​စ​ဖြယ္ ​ေကာင္း​ေန​သည္။ ​အ​သံ​က ​တိုး​လြန္း​ေသာ္​လည္း ​တိတ္​ဆိတ္​ေသာ ​ည​ယံ​ကို ​ထြင္း​ေဖာက္​၍ ​အ​ေပၚ​ထပ္​ညာ​ဘက္ ​အ​ခန္း​ဆီ​က ​လို​လို .. ​အ​ခန္း​လြတ္​မ်ား​စြာ​က​လည္း ​ရွိ​ေန​ရက္ ​ေစာ​ျမတ္​သူ​ဇာ ​ဇ​ေဝ​ဇ​ဝါ​ျဖင့္ ​နား​ကို ​စြင့္​ေန​မိ​သည္။ ‘ ​ႀကီး​က​လဲ .. ​အ​ႀကီး​ႀကီး​ပဲ​ေနာ္ .. ​အ​ဟင္း​ဟင္း .. ’
‘ ​ဦး​မ​လို႔​လား​ဟင္ .. ​ေတာ္​ေတာ့ ​ကြာ .. .. ’
‘ ​ကို​ကို​က​လဲ .. ​ပုံ​စံ ​အ​မ်ိဳး​မ်ိဳး​နဲ႔ ​လဲ​ၿပီး​ၿပီ .. ​ခု​ထိ ​သူ​မ​ေက်​နပ္​ေသး​ဘူး .. ​ၾကည့္ ​ပါ​လား .. ​အ​ဟင့္ .. ’ ​အ​သံ​မ်ား​ကို ​သူ​က .. ​နား​စြင့္ ​ေန​သည္​မွ​တ​ပါး ​အ​ျခား​လႈပ္​ရွား​မႈ႔​တစ္​စုံ​တစ္​ရာ ​မ​ျပဳဝံ့ ။
​သ​ဘာဝ ​အ​တိုင္း ​တစ္​အိမ္​လုံး​၌ ​တစ္​ေယာက္​ဆို​ေသာ ​အ​သိ​က ​သူ​ဇာ့​ကို ​လြ​မွ္း​မိုး​ထား​သည္ .. ​အ​လို​လို ​ေန​ရင္း ​ေၾကာက္​ေန​ၿပီး .. ​ည(၁၂) ​နာ​ရီ ​ပတ္​ဝန္း​က်င္​မွ ​အ​သံ​မ်ား ​ရပ္​ဆိုင္း ​သြား​ေလ ​သည္ .. ​ၿပီး​မွ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​သည္​လည္း ​အိပ္​ေပ်ာ္​နိုင္​ခဲ့​ေလ​သည္။ ‘ ​ကၽြီ .. ​ဝုံး .. .. ​အ​မ​ေလး .. ’
​႐ုတ္​တ​ရက္ .. ​အ​ခန္း​တံ​ခါး ​ေထာင့္​ပြင့္​သြား​ျခင္း ​နံ​ရံ​ႏွင့္ ​ေဆာင့္​မိ​သ​ျဖင့္ ​သူ​ဇာ ​လန႔္​သြား​ေလ ​သည္။ ​ေလ​ျပင္း ​တစ္​ခ်က္ ​ေဆာင့္​တိုက္​လိုက္ ​ျခင္း​ျဖစ္​သ​ျဖင့္ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​ေျခာက္​ျခား​ေန​ရာ​မွ ​သက္​ျပင္း​ခ်​နိုင္ ​သည္။ ​ည .. ​ဆို​ေသာ .. ​ေဆာင္း​၏ ​လႊာ​႐ုံ​သည္ . ​ပိန္း​ပိတ္​ေအာင္ ​ေမွာင္​ေန​ၿပီး ​ႏွင္း​မႈံ​ေတြ​လည္း ​ေဝ့ဝဲ​က် ​ေန​ျခင္း​ကို ​အ​ထီး​က်န္​ဆန္​ေန​သ​လို​လို ​ခံ​စား​ရ​သည္။ ​အ​ခ်ိန္​သည္ ​ယ​မန္​ေန႔​က​ကဲ့​သို႔​ပင္ ​တ​ေရြ႕​ေရြ႕ ​နက္​ရွိုင္း ​ပိန္း​ပိတ္​ေသာ ​အ​လႊာ​ျခဳံ​ေစာင္​ႀကီး​ကို ​က​မ႓ာ​ေလာ​က​ႀကီး​အား ​လြ​မွ္း​ျခဳံ​ထား​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​လည္း ​အ​ေပၚ​ထပ္​ေလွ​ခါး​မွ ​ဆင္း​လာ​သည္။ ​ည​ဝတ္​အ​ကၤ်ီ​ဖါး​ဖါး​ႀကီး​ကို ​အ​ခု​အ​ခံ​မ​ပါ ​ဝတ္​ထား​သ​ျဖင့္​ပန္း​ပု​႐ုပ္ ​က​ေလး​ပ​မာ ​လွ​ပ​ေက်ာ့​ရွင္း​ေန​သည္။ ​ေလွ​ခါး​အ​တိုင္း​ဆင္း ​လာ​ၿပီး ​ဧည့္​ခန္း​ဆီ​သို႔ ​လွမ္း​မည္​အ​ျပဳ​၌ ‘ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ .. ’ ​ဟု .. ​ခပ္​အုပ္​အုပ္ ​ေခၚ​သံ​ကို ​ၾကား​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​အ​နီး​ရွိ ​နံ​ရံ​တြင္ ​ေက်ာ​ကပ္ ​မွီ​ရပ္​ရင္း ​နား​စြင့္ ​ေန​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​ကိုယ္​ပါ .. ​ခြန္​ပိုင္​ပါ .. ​ဒီ​မွာ .. ’
​ခြန္​ပိုင္​မွန္း ​သိ​မွ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​အား​တက္​ဝမ္း​သာ​သြား​သည္။ ​ဧည့္​ခန္း​ဆီ​သို႔ ​ေျပး​ဆင္း​လာ​ခဲ့​ေလ​သည္။
‘ ​အ​ကို .. .. ​အ​ကို ​ခြန္​ပိုင္​လား .. ​ဟင္ ’
‘ ​ေအး .. ​အ​ကို ​ခြန္​ပိုင္ ​ပါ .. ​ဒီ​မွာ .. ​လာ​လာ .. ​သူ​ဇာ​တစ္​ေယာက္​ထဲ ​ဘယ္​လို​ေန​မ​လဲ​လို႔ ​ဥ​မၼာ​က
​ၾကည့္​ခိုင္း​လိုက္​လို႔ ​လာ​ၾကည့္​ရ​တာ ။ ’
‘ ​အ​ဟင္း .. ​ဘယ္​လို​ေန​မ​လဲ .. ​ဟုတ္​လား .. ​ေၾကာက္​ေန​တာ​ေပါ့ .. ​တစ္​ေယာက္ ​ထဲ​ဟာ​ကို .. ’ ​အ​ျပင္​မွ .. ​အ​လင္း​ေရာင္ ​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့​တြင္ ​သူ​ဇာ​သည္ ​မိ​မိ​ကိုယ္​ကို ​မ​သုံး​သပ္​မိ​ပဲ ​ခြန္​ပိုင္​နား​သို႔
​တိုး​ကပ္​သြား​မိ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​ကိုယ္​မွ ​ေမႊး​ႀကိဳင္​သင္း​ပ်ံ႕​ေသာ ​ေရ​ေမႊး​နံ့ ​က ​ႀကိဳင္​လွိုင္​စြာ ​ထြက္​ေန​သည္။ ​ည​ဝတ္​ဇာ ​ျဖဴ​ပါး​ပါး​ႀကီး​က .. ​သူ​ဇာ​ခန္​ဓာ​ကိုယ္ ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္​က​ေလး​ကို ​လုံ​ျခဳံ​မႈ႔ ​မ​ေပး​နိုင္ ​ျဖစ္​ေန​သည္။
​အ​ဖု​အ​ထစ္ ​အ​လုံး​အ​က်စ္​မ်ား​က ​ခြန္​ပိုင့္​ကာ​မ​စိတ္​ကို ​တ​ရိပ္​ရိပ္ ​တ​ရွိန္​ရွိန္​ျဖင့္​ျမင့္​မား ​လာ​ေန​ေစ​ေတာ့​သည္။ ​ခြန္​ပိုင့္​မ်က္​လုံး​မ်ား​က ​တ​လက္​လက္ ​ေတာက္​ပ​လာ​ေန​ေလ​သည္။ ​အ​မွတ္​မ​ထင္ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​ပု​ခုံး​ေလး ​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​သိမ္း​ယူ​ေပြ႕​ငင္​လိုက္​ရာ .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​၏ ​ကိုယ္​ခန္​ဓာ​ေလး​မွာ ​ခြန႔္​ပိုင္ ​ရင္​ခြင္​ထဲ​၌ ​ေႏြး​ေထြး ​အိ​စက္​စြာ ​ပုံ​လ်က္​သား​ေလး ​ေရာက္​ရွိ​သြား ​ေလ​သည္။
‘ ​သူ​ဇာ .. ​ေၾကာက္​တယ္ .. ​အ​ကို .. ​ေၾကာက္​တယ္ .. ’ ​သူ​ဇာ​က ​ေၾကာက္​တယ္ ​ဆို​ေသာ ​စ​ကား​ကို ​အ​ထပ္​ထပ္ ​ရြတ္​ဆို​ရင္း ​ခြန္​ပိုင့္ ​ရင္​ခြင္​ထဲ​သို႔ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​တိုး​ဝင္ ​လာ​သည္။ ​အ​သက္​ရႉ​သံ​မ်ား​က ​မုန္​တိုင္း​ထန္​လာ​သည္။ ​ႏွစ္​ဦး​သား​၏ ​ေသြး​သား​ဆူ​ပြတ္​မႈ႔​တို႔​က​ရင္​ခုံ​သံ​မ်ား ​အ​ျဖစ္​သို႔ ​အ​သြင္​ေျပာင္း​ကာ .. ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္ ​ႏွင့္ ​ႏွစ္​ဦး ​သား ​ရင္​ခ်င္း​အပ္​ကာ ​ၾကား​ေန​ၾက​ရ​သည္။ ‘ ​ခ်စ္​တယ္ .. ​သူ​ဇာ​ရယ္ .. ’
‘ ​ဟင့္ .. .. ​အင္ .. ’ ​အ​ဓိ​ပၸါယ္ ​ဖြင့္​ဆို​ရ​ခက္​ေသာ ​စ​ကား​တစ္​လုံး​ကို ​သူ​ဇာ​က ​ရွက္​ျပဳံး​ေလး​ျဖင့္ ​ရြတ္​ဆို​ရင္း .. ​ခြန္​ပိုင့္ ​ရင္​ဘတ္​ႀကီး​ကို ​ရွက္​ရွက္​ႏွင့္​ပြတ္​သပ္​ေန​၏။ ​ခြန္​ပိုင့္ ​လက္​မ်ား​က.. ​နို႔​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​ပယ္​ပယ္ ​နယ္​နယ္​ႀကီး ​အုပ္​ကိုင္​ၿပီး .. ​တ​ရြ​ရြ ​ပြတ္​သပ္ ​စ​ျပဳ​လိုက္​ေလ​ရာ ..
‘ ​အို႔ .. ​အ​ကို .. ​ရယ္ .. ’
​ခြန္​ပိုင္ ​လက္​မ်ား​ကို ​အ​သာ​အ​ယာ ​အုပ္​ကိုင္​ရင္း ​သူ​ဇာ ​ၿငီး​တြား​သည္။ ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ရင္​ခုံ​သံ​မ်ား​က ​အ​သား​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​တုံ​ရီ ​ျခင္း​မ်ား​က ​အ​ရိုင္း​မ​ေလး ​သူ​ဇာ ​တစ္​ကိုယ္​လုံး​ကို ​လြမ္း​ျခဳံ​အုပ္​စိုး ​လာ​ေလ​သည္။
​ႏႈတ္​မွ .. ​တ​ဟင္း​ဟင္း .. ​အ​ဖ်ား ​တက္​သ​လို​လဲ ​ၿငီး​ေန​သည္။
‘ ​အ​ကၤ်ီ​ႀကီး .. .. ​ခၽြတ္​လိုက္ ​မယ္​ေနာ္ .. ​သူ​ဇာ .. . ’
‘ ​အို .. ​အ​ကို .. ’ ​သူ​ဇာ့ ​စ​ကား​မ​ဆုံး​မီ .. ​ည​ဝတ္​အ​ကၤ်ီ​ႀကီး​က ​ၾကမ္း​ျပင္​ေပၚ​သို႔ ​ပုံ​က်​သြား​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင့္ ​ရင္​မ်ား .. ​ပူ​ေလာင္ ​ေႏြး​ေထြး ​လာ​သည္။ ​လည္​ေခ်ာင္းဝ​၌ ​တစ္​ဆို႔​ေသာ ​ေဝ​ဒ​နာ ​တစ္​ခု​ကို​လည္း ​ခံ​စား​လာ​ရ ​ၿပီး ​တံ​ေတြး​ကို .. ​ဂ​လု​က​နဲ႔ ​ၿမိဳ​ခ်​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​သူ​ဇာ့ ​ရင္​၌​မူ .. ​အ – ​ခံ​ရ​ေတာ့ ​မည္ ​ဟူ​ေသာ ​အ​သိ​ေၾကာင့္​လား​မ​သိ ​ရင္​ခုံ​ျခင္း ​ေဝ​ဒ​နာ​ထက္ ​အ​လြန္​အ​မင္း ​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​တုံ​ေန​ေသာ .. ​လက္​ဖ်ား​ေျခ​ဖ်ား ​မ်ား ​ႏႈတ္​ခမ္း​ပါး​ေလး ​မ်ား​ကို .. ​ႀကိဳး​စား​ထိန္း​သိမ္း​ေန​ရ​ေလ​သည္။ ‘ ​အို .. ​အ​ကို .. ’ ​တ​ကယ္​ပါ .. ​သူ​ဇာ ​ဘယ္​ေယာ​က်ား္​ေလး ​တစ္​ေယာက္​ရဲ့ ​အ​ထိ​အ​ေတြ႕​ကို​မွ ​မ​ခံ​စား​ဘူး​ကာ ​ခု​လို ​မဲ့ ​အ​ဆင့္​အ​ထိ .. ​အ​ကို ​ခြန္​ပိုင္ ​ျပင္​ဆင္​ေန​တာ​ႀကီး​က ​သူ​ဇာ​အ​ဖို႔ ​တုန္​လႈပ္​ေျခာက္ ​ျခား​ေစ​တာ ​အ​မွန္​ပဲ ​ျဖစ္​သည္။ ​သူ​ဇာ​ရဲ့​နို႔​ႀကီး ​ႏွစ္​လုံး​က​လဲ ​ဆြဲ​ေဆာင္​မႈ႔ ​အ​ျပည့္​ရွိ​ေန​သည္​က​လည္း ​အ​မွန္​ျဖစ္​သည္။ ​ျဖဴ​ဝင္း​သန႔္​စင္​ေန​တဲ့ ​နို႔​အုံ​ႀကီး​ေတြ​ကို .. ​အ​ကို​ခြန္​ပိုင္.. ​ဆုပ္​ကိုင္ ​နယ္​ဖတ္​ေန​ေတာ့ ​သည္။ ​သူ​ဇာ့ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး .. .. ​ရြ​စိ ​ရြ​စိ ​ျဖစ္​လာ​တာ ​အ​မွန္​ပဲ​လို႔ ​မ​ရွက္​တမ္း​ဝန္​ခံ​လိုက္​ခ်င္​သည္။ ​အ​ကို​က​နို႔​ႀကီး​ေတြ​ကို​ဆုပ္​ကိုင္​ေန​ျပန္​ေတာ့ ​သူ​ဇာ့​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​ေမာ့​ၿပီး ​ပါး​စပ္​ေလး​ဟ​ၿပီး ​တ​အင္း​အင္း ​ႏွင့္ ​ၿငီး ​ေန​မိ​သည္။ ​ဘာ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္ . . ​အ​ကို႔ .. ​အ​ယု​အ​ယ .. ​အ​ကိုင္ ​အ​တြယ္ ​ေတြ​က ​အ​ခံ​ခ်င္​လာ​ေအာင္ ​ေဆာင္​ရြက္​နိုင္​ကာ .. ​သူ​ဇာ ​ကိုယ္​ေတြ႕​ခံ​စား ​လာ​ရ​သည္ ..
‘ ​ေဟာ .. ​အို႔ .. ​ၾကည့္​ပါ​ဦး ..’ ​သူ​ဇာ့ ​ေ-ာက္​ဖုတ္ ​ေလး​ထဲ​ကို ​လက္​ႀကီး​နဲ႔ ​ႏွိုက္​ၿပီး ​ေမႊ ​ေန​ျပန္​ပါ​ၿပီ .. ​ခက္​လိုက္​တာ .. ​မ​ရႊံ​မ​ရွာ .. ​ဟင္ .. ​ေ-ာက္​စိ​ေလး​ကို​လည္း ​ပြတ္​ေန​ျပန္​ၿပီ​ကြယ္ .. ​အို . ​သူ​ဇာ ​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​ေျမာက္​တက္​ၿပီး ​ေလ​မွာ ​လြင့္ ​ေန​ရ​သ​လို​လို ..​ေျခ​ဖ်ား​ေလး​ေတြ​က ​ေထာက္​ကား​ၿပီး ​ေပါင္​ေလး​ႏွစ္​ဖက္ ​ကို​ကား​ေပး ​ေန​မိ​ျပန္​ပါ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​ရဲ့ ​လက္​မ်ား​အ​လုပ္​ရႈပ္​ေန​သ​ေလာက္ ​သူ​ဇာ့ ​ခ​မ်ာ ​အ​လူး​အ​လဲ ​ခံ​စား​ေန​ရ​ရွာ​ပါ​သည္။ ​ေ-ာက္​ပတ္​ေလး​ထဲ​မွ .. ​အ​ေရ​ၾကည္​ေလး​မ်ား​က ​တ​သြင္​သြင္ ​က်​ဆင္း​လာ​ၿပီး .. ​မ်က္​လုံး​ေလး ​ေမွး​စင္း​ၿပီး ​တ​အင့္​အင့္​ႏွင့္ ​ညီး​ေန​တဲ့ ​သူ​ဇာ့ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို .. ​အ​နီး​မွာ ​ရွိ​တဲ့ ​စား​ပြဲ​တစ္​လုံး​ေပၚ​သို႔ ​ထိုင္​ခိုင္း​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး .. ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​စား​ပြဲ​ေပၚ​သို႔ ​တင္​ၿပီး ​ေဆာင့္​ေၾကာင့္​ေလး ​ထိုင္​ခိုင္း​လိုက္​ရာ .. ​သူ​ဇာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​မွာ ​ျပဲ​အာ​ကာ ​နီ​နီ​ရဲ​ရဲ​ေလး .. ​ပြင့္ ​အာ​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​အ​ကို​က ​ဒီ​ေတာ့​မွ ​သူ႔​ႀကီး​ကို ​ပြဲ​ထုတ္​လိုက္​သည္။ ​ေႁမြ​ေဟာက္​အ​နက္​မ်ိဳး ​ေတာက္​ေျပာင္ ​ေန​သည္။ ​မ​ျမင္​ဖူး​ေသာ ​သူ​ဇာ ​က ​မ​မွိတ္​မ​သုန္​ၾကည့္​ရင္း ​ေၾကာက္​သ​လို​လို ​ရြံ့​သ​လို​ျဖစ္​ေန​သည္။ ​ဒါ​ႀကီး​က ​မိ​မိ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ထဲ .. ​အ​ဆုံး​အ​ထိ ​ဝင္​မွာ​ပါ​လား​ဆို​ေသာ ​အ​သိ​က ​ရင္​ကို ​အ​ျပင္း ​အ​ထန္ ​ခုံ​ေစ​သည္။ ​စား​ပြဲ​စြန္း​၌ ​ေဆာင့္​ေၾကာင့္​ေလး ​လက္​ေနာက္​ျပစ္ ​ဖင္​ေလး​ကို ​စား​ပြဲ​ၾကမ္း​ျပင္​ႏွင့္ ​ထိ​ထိုင္​ထား ​ေသာ ​သူ​ဇာ့ ​ဒူး​ေခါင္း​ႏွစ္​လုံး​က ​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​ႏွင့္ ​တုံ​ေန​ေလ​သည္။ ​ႀကီး​က ​မိ​မိ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​၌ ​ေတ့​လိုက္​ရာ .. ​ေ-ာက္​ပတ္​ႏွင့္ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး ​အ​ႀကိမ္ ​အ​ထိ​ခံ​ရ​ျခင္း​ျဖစ္​၍ ​စ​အို​ေလး ​ရႈံ႔​သြား​ၿပီး ​ဖင္​ေလး​ကို ​တြန႔္​သြား​မိ​သည္။ ​အ​ကို႔​လက္​ႀကီး ​ႏွစ္​ဖက္​က ​ခါး​ေလး​ကို ​ဆြဲ​ကိုင္​ၿပီး . ​ဒူး​ႏွစ္​လုံး​ကို​ပါ ​လိမ္​ပိုက္​လ်က္ ​ႀကီး ​ကို​ဖိ​သြင္း​လိုး​ခ်​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ‘ ​ျပစ္ .. ​ဗ​ရစ္ .. ​ႁပြတ္ ..’
‘ ​အင့္ .. ​အင့္ .. ​ဟင္း .. ’
​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လႊာ​ကို ​တင္း​တင္း​စု .. ​မ်က္​ေစ့​ေလး​မွိတ္​ၿပီး ​ေခါင္း​ေလး​က​တ​ဖက္​သို႔​ေစာင္း​ကာ ​သူ​ဇာ ​ၿငီး​ျငဴ​လိုက္​ရွာ​ေလ​သည္။ ​တ​ျပည့္​တ​ခဲ ​တင္း​တင္း​ၾကပ္​ၾကပ္​ႀကီး ​ဝင္​လာ​ေသာ – ​ႀကီး​ေၾကာင့္ ​ေ-ာက္​ေခါင္း ​ေလး​ထဲ​၌ ​ေလ​ေၾကာင္း ​အ​ႏၲ​ရယ္​အ​ခ်က္​ၿပ ​ဥ​ၾသ​သံ ​ၾကား​ရ​ေသာ ​လူ​မ်ား​ကဲ့ ​သို႔ ​႐ုတ္​တ​ရက္ .. ​ေျဗာင္း​ဆန္​ၿပီး .. ​လႈပ္​လႈပ္​ရွား​ရွား ​ႀကီး ​ျဖစ္​ကုန္ ​သည္။ ၀​႐ုန္း​သုန္း​ကား .. ​လႈပ္​ရွား​ေန​ၾက​ေသာ ​ေ-ာက္​ေခါင္း ​အ​တြင္း​သား​မ်ား​ကို ​ႀကီး​က ​ပြတ္​တိုက္​ၿပီး ​သား​အိမ္​ဆီ​သို႔ ​ဒ​လ​ၾကမ္း​ဝင္ ​သြား​ေလ​ရာ ​သူ​ဇာ့ ​ခ​မ်ာ ​ဖိန႔္​ဖိန႔္ ​တုံ​ေအာင္​ၿပီး .. ​သြက္​သြက္​ခါ ​သြား​ရ​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က​လည္း .. ​အ​သစ္​စက္​စက္ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး ​ကို ​အ​ပိုင္​အ​နိုင္ ​ခြင့္ ​ရ​ၿပီ​မို႔ ​အား​ရ​ပါး​ရ ​ႀကီး ​ေဆာင့္​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ‘ ​နာ .. ​လိုက္​တာ .. ​အ​ကို​ရယ္ .. ​အ​ထဲ​က ​က်င္​တယ္ .. ’ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​အ​နည္း​ငယ္ ​ေလ်ာ့​ၿပီး ..​ေဆာင့္​ကာ .. ​ေျခ​တစ္​ေခ်ာင္း ​ကို ​ပု​ခုံး​ေပၚ​သို႔ ​ထမ္း​ယူ ​ၿပီး ​ပို​မို​ျပဲ​ကား​လာ ​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​သို႔ ​လက္​နက္​ႀကီး​မ်ား ​ျပစ္​သြင္း​ေန​သ​ကဲ့​သို႔ ​တစ္​လုံး​ၿပီး ​တစ္​လုံး ​ပိုင္​ပိုင္​ႀကီး ​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​ရာ ..
‘ ​အင့္ .. .. . ​အင့္ .. .. . ​အား .. .. . ​အား .. . . ​ဘာ​ေတြ ​ထြက္​ကုန္ ​ပီ​လဲ ​မ​သိ​ဘူး ..’ ​သူ​ဇာ ​က ​ခ​ေလး​ေလး ​လို ​ၿငီး​ေဆာင့္​သြား​ၿပီး ​ခြန္​ပိုင့္ ​လက္​ေမာင္း​ႀကီး​ကို ​လွမ္း​ဆြဲ​ထား ​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က​လည္း .. ​သူ​ဇာ ​ၿပီး​သြား​မွန္း ​သိ​လိုက္​သည္။ ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​မိ​မိ​ခါး​တြင္ ​ကပ္​ေက်း​ကိုက္ ​ဆြဲ​ယူ​ၿပီး ​သူ​ဇာ့ ​အ​ေပၚ​သို႔ ​ေမွာက္​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​ဖင္​ႀကီး​ကို ​အား​ရွိ​ပါး​ရွိ​ႀကီး ​ေျမႇာက္​ကာ ​ေဆာင့္​လိုက္​ၿပီး .. ​သူ​ဇာ့ ​ေ-ာက္​ေခါင္း​ေလး ​ထဲ​သို႔ ​သုတ္​ေရ​မ်ား ​ကို ​ခပ္​ျပင္း​ျပင္း​ေလး ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​ေလ ​သည္။
​သုတ္​ေရ​မ်ား​က ​ေ-ာက္​ပတ္​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး ​မွ ​ယို​စိမ့္ ​စီး​ဆင္း ​လာ​ေလ​ေတာ့​သည္။
‘ ​ဝွီး .. . .. .. ​ဒုတ္ .. .. . ​ငါ​လိုး​မ​သား .. ​လူ​ပါးဝ​လိုက္​တာ … .’
​ဓါး​ေျမာင္​က ​နံ​ရံ​သို႔ ​ပစ္​ေပါက္​လိုက္​ၿပီး ​ျပင္း​ထန္​စြာ​ဆဲ​ဆို ​ႀကိမ္း​ေမာင္း ​ေန​သူ​ကား .. ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ ​ျဖစ္​သည္။ ​ဦး​စပ္​ခြန္​ၾကာ​က ​သ​မီး ​ျဖစ္​သူ .. ​အိမ္​မွ ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​ေပ်ာက္​ဆုံး​သြား​၍ ​ေနာက္​ဆုံး​အ​တူ​ရွိ​ခဲ့ ​ေသာ ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္​ကို ​ေခၚ​ယူ​စုံ​စမ္း​ရင္း​မွ ​စ​၍ .. ​ည​က ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ ​တစ္​ေယာက္ ​မ​ေမၽွာ္​လင့္​ပဲ ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​သို႔ ​ေရာက္​ခဲ့ ​သည္။ ​စီး​လာ​ေသာ ​ဟြန္​ဒါ ​ဆိုင္​ကယ္​ေလး​ကို .. ​ၿခံ​၏ ​ထင္း​႐ူး​ပင္​၌ ​ထား​ခဲ့​ၿပီး ​အိမ္​ေရွ႕​သို႔ ​အ​ေရာက္ ​ဧည့္​ခန္း​မွ ​ျမင္​ကြင္း .. ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္​ရင္ဝ​ကို .. ​ေလာင္​ခ်ာ​ႏွင့္ ​ေတ့​ပစ္​လိုက္ ​သ​လို​မ်ိဳး ​ခံ​လိုက္ ​ရ​ေလ​သည္။ ​ၾကည့္​ပါ​ဦး .. ​ဧည့္​ခန္း​ေထာင့္ ​စား​ပြဲ​ေလး ​ေပၚ​၌ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​ကို .. ​ေဆာင့္​ေၾကာင့္​ေလး ​ထိုင္​ခိုင္း​ၿပီး ​အား​ရ​ပါး​ရ​ႀကီး ​ျဖဳတ္​ေန​ေသာ ​ခြန္​ပိုင္​ကို ​ေတြ႕​ရ​သည္။ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​သည္ ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္ ​အ​သဲ .. ​အ​သက္ .. ​မ​နမ္း​ရက္ . ​မ​ခ်ဴ​ရက္ ​ေသာ .. ​ပန္း​ေလး ​ကို​မွ .. ​ခြန္​ပိုင္​က . ​ပယ္​ပယ္ ​နယ္​နယ္​ႀကီး .. ​ေျခ​မြ ​ဖ်က္​ဆီး​ခဲ့ ​ေလ​သည္။ ​သည္​က​တည္း​က ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ .. ​ေဘာင္း​ဘီ​အိတ္​ထဲ​က ​ေမာင္း​ျပန္​ဓါး​ကို ​ကိုင္​မိ​လိုက္​ေလ​သည္။ ​သို႔​ေသာ္ .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ .. ​ကိုယ္​တိုင္​ကို​က ​ခြန္​ပိုင့္​အား ​ေပါင္​ေလး ​ျဖဲ​ျဖဲ​ၿပီး ​ေကာ့​ကာ ​ေကာ့​ကာ ​အ​ခံ ​ေန​ပုံ​က .. ​အ​လို​တူ ​အ​လို​ပါ ​ပုံ​စံ ​ျဖစ္​ေန​ေလ​ေတာ့ ​သည္။
​မူ​ရင္း​စာ​ေရး​ဆ​ရာ ​ဖိုက္​တာ​မင္း