”Octane နှစ်ထောင်ဖိုးလောက်…..”
တွေးလက်စအတွေးတွေကိုလက်စသတ်ပြီး ရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကိုဆီဖြည့်လိုက်သည်။
စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်တာကြောင့် ဆီပန့်မှာ ပိုက်ဆံပမာဏကိုမရိုက်ထည့်မိ။
အပြင်ဘက်ကို ငေးရင်း ဆီထည့်လိုက်တာ ဆီတွေက တိုင်ကီအပြင်ဘက်ကိုလျှံကျကုန်သည်။
”သီရိ…… နင်ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။”
ငှက်ဆိုးထိုးသံလို အသံသြသြကြီးကြောင့် သီရိလန့်ဖျတ်သွားပြီး ကိုင်ထားတဲ့ ဆီဂေါက်ကိုယောင်ယမ်းပြီးလွှတ်ချလိုက်သည်။
သီရိသူငယ်ချင်းကောင်မလေးက အလိုက်တသိဆီဂေါက်ကိုပြန်ကောက်ပြီး လိုအပ်တာတွေကူညီလုပ်ကိုင်ပေးသည်။
သီရိ ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ အတူ ခေါင်းကိုသာတွင်တွင်ငုံ့ထားလိုက်သည်။
”ကဲ…… သီရိ…။ ပိုသွားတဲ့ ဆီဖိုး ၁၄ဝဝစိုက်ပေး…။ စာရင်းက တစ်နေ့ချင်းစီရှင်းတာ။”
”ဟို…ဟို… ဦး…။ သမီးလခထုတ်မှဖြတ်လို့မရဘူးလားဟင်..။ အခုလောလောဆယ် ပိုက်ဆံမရှိသေးလို့ပါဦးရယ်။”
ဆိုင်မန်နေဂျာဦးသူတော်ရဲ့ အဆီတွေဝေ့နေတဲ့ မျက်နှာကြီးက တင်းမာနေသည်။
”နင်တို့တွွေ အဲဒီလိုလုပ်ပေါင်းများနေပြီ။ အမြဲတမ်းငါချည်းပဲစိုက်ပေးလို့ဘယ်ရမှာလဲ။”
”သမီး…. အိမ်မှာအခက်အခဲဖြစ်နေလို့ပါဦးရယ်။ တကယ်ပါ။ အခုတောင်အိမ်မှာပိုက်ဆံမရှိလို့ စားရေးသောက်ရေးခက်ခဲနေလို့ပါ။
ဒီကြားထဲအမေကလည်း ရောဂါနဲ့ တစ်ရှောင်ရှောင်ဖြစ်နေတာ…။
မောင်လေးကလည်း …. လည်း…. သီရိ စကားဆုံးအောင်မပြောနိုင်ပဲ ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ အတူ ရင်မှာဆို့နင့်လာပြီးငိုချလိုက်တော့သည်။
”အေး…..။ ဒါဆိုလည်း ငါ့ရုံးခန်းလာခဲ့…။ ဒီနားမှာငိုမနေနဲ့။ ကျက်သရေမရှိဘူး။”
ဦးသူတော် ခပ်ငေါက်ငေါက်ပြောရင်းလှည့်ထွက်သွားသည်။
သီရိ …. မျက်ရည်တွေ ဝေ့တက်နေတဲ့ကြားက ဘေးကနေလက်ကိုအသာဖေးမပေးသော သူငယ်ချင်းမကို မချိပြုံးလေးပြုံးပြလိုက်သည်။
သူငယ်ချင်းမလေးက ဦးသူတော်ရုံးခန်းရှိရာကို မျက်စပစ်ပြသည်။
မြန်မြန်လိုက်သွားဆိုသည့်သဘော….
သီရိ လေးကန်တဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ဦးသူတော်ရုံးခန်းကိုခြေဦးလှည့်လိုက်သည်။
”ထိုင်….။”
မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာသီရိဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
ဘာတွေအဆူခံရဦးမလဲမသိဘူး။
”ဘာတွေဖြစ်လို့လဲသီရိ…။”
ဒီတစ်ခါတော့ ဦးသူတော်အသံက တင်းမာမနေပဲ အနည်းငယ်ချိုနေသည်လို့သီရိထင်သည်။
သီရိလည်း ဝမ်းနည်းစိတ်တို့နဲ့အတူ သူ့မိသားစုအခက်အခဲတွေကို ဇာတ်စုံခင်းပြလိုက်သည်။
ဦးသူတော် သူ့ရှေ့မှာ တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း အဆင်မပြေကြောင်းတတွတ်တွတ်ပြောနေတဲ့ ဝန်ထမ်းမလေးသီရိကိုကြည့်ရင်းမျက်လုံးတွေ အရောင်လက်လာသည်။
သူ့မျက်လုံးတွေကို မှန်ထဲမှာပြန်ကြည့်ရင် တဏှာခိုးတွေဝေနေမည်ထင်သည်။
တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေတဲ့ကိုယ်လုံးလေးက လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး..။ အသားတွေက ပွဆုတ်ဆုတ်ဖြစ်မနေပဲတင်းရင်းနေသည်။
ကိုယ်လုံးလေးက တစ်ချက်တစ်ချက်တုန်တုန်တက်သွားတိုင်း ရင်သားလုံးလုံးလေးတစ်စုံက တုန်တုန်သွားသည်။
ခါးလေးကသေးသေးကျင်ကျင်လေး။ ခါးလေးရဲ့အောက်မှာစွင့်ကားနေသော တင်ပါးကြီးတစ်စုံ။
‘ဒီကောင်မလေးဖင်တော်တော်တောင့်တာပဲ။’ သီရိကိုုကြည့်ရင်း ဦးသူတော်စိတ်ထဲကတွေးမိသည်။
ဓာတ်ဆီဆိုင်ရဲ့ ဝတ်စုံ အစိမ်းရောင် စကတ်တိုလေးအောက်က ပေါင်နှစ်ချောင်းက ဖွေးပြီးဥနေသည်။
ဦးသူတော် ရုတ်ကရက်ထပြီး ဖက်နမ်းပစ်ချင်စိတ်တွေကိုမနည်းထိန်းချုပ်နေရသည်။
”သမီး….”
ဦးသူတော် တစ်ချက်ခေါ်လိုက်တော့ ခေါင်းငုံ့ထားတဲ့ သီရိမော့ကြည့်သည်။
သီရိမျက်လုံးတွေက ငိုထားလို့ မို့အစ်နေပြီး နှာခေါင်းလေးတွေက နီနီလေးဖြစ်နေသည်။
”သမီး အဆင်မပြေတာတွေ လတ်တလောအဆင်ပြေသွားချင်လား။”
”ရှင်…. ဘာကိုပြောတာလဲမသိဘူး။” သီရိ မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားနဲ့ ပြန်မေးမိသည်။
”ဒီလိုပါ။ အခု ဦးတို့ သူဌေးက သဘောကောင်းတယ်လေ။ အပေးအကမ်းလည်းရက်ရောတယ်။
ဦးပြောပေးမယ်ဆိုရင် သူဌေးက သမီးကိုသနားပြီး သမီးရဲ့အခက်အခဲတွေကိုဖြေရှင်းပေးမှာပါ။”
”သမီးကလည်း သူဌေးကိုကျေးဇူးမမေ့နဲ့ပေါ့။ သမီးဘက်ကနေတတ်နိုင်တာတွေဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ပေါ့။”
”ဒါ…. ဒါပေမဲ့ဦးရယ်…။ သမီးဆီမှာ ဘာမှပေးစရာမှမရှိတာ…။ ဦးလည်းသိတာပဲဟာကို..။” သီရိ ဝမ်းနည်းသလိုလေးနဲ့ ပြန်ပြောမိသည်။
”ရှိပါတယ်သမီးရယ်ရှိပါတယ်။ ရှိတာမှကောင်းကောင်းကြီးကိုရှိတာပါ။”
ဦးသူတော်စကားပြောရင်းကနေ သီရိတစ်ကိုယ်လုံးကို အဓိပ္ပာယ်ပါပါနဲ့ ဝေ့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။
”ဒါ… ဒါ….တော့…။” သီရိ လက်လေးနှစ်ဘက်ကို ရင်ဘတ်ရှေ့မှာကာပြီးအလန့်တကြားထပြောမိသည်။
‘ဒါဆို…. သူပြောတာ… သူဌေးနဲ့ အိပ်ရမှာပေါ့။ သူဌေးရဲ့ဖျက်ဆီးတာကိုခံရတော့မှပေါ့။
ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကမသန့်ရှင်းတော့ပဲညစ်နွမ်းသွားမှာ…။ မဖြစ်သေးပါဘူး။’
သီရိ အတွေးတွေဆက်တိုက်တွေးရင်းဘာမှမပြောပဲငြိမ်ကျသွားသည်။
”ရတယ်သမီး။ ဦးက ဇွတ်အတင်းမတိုက်တွန်းပါဘူး။ သမီးမှာအခက်အခဲတွေရှိတယ်ဆိုလို့ ဦးက စေတနာနဲ့ ပြောပြတာပါ။
သမီးစဉ်းစားဦးလေ။ တစ်နေကုန်စဉ်းစားဖို့အချိန်ရသေးတာပဲ။ ညနေ ဂျူတီပြီးရင် သမီးဆန္ဒကို ဦးကိုလာပြောပေါ့။
သမီးအခက်အခဲတွေပြေလည်သွားမှာပါ။”
”သမီးသွားလို့ရပြီ။”
သီရိ ဦးသူတော်ရဲ့ ရုံးခန်းထဲကနေ လေးကန်တဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။
အဲကွန်းဖွင့်ထားလို့ အေးစိမ့်နေတဲ့ရုံးခန်းထဲမှာတောင် သီရိကိုယ်မှာချွေးလေးတွေစို့နေသည်။
”ဘဝကလည်းဆိုးလိုက်တာနော်။” သီရိတစ်ကိုယ်တည်းခပ်ညည်းညည်းဆိုရင်း အလုပ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။
လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်သူငယ်ချင်းကမေးတာတောင်ပြန်မဖြေမိ။ ဒီလိုပါပဲဆိုပြီး ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်ပဲဖြေလိုက်မိသည်။
ဒီကိစ္စဆိုတာ ပြန်ပြောလို့ကောင်းတဲ့ကိစ္စမှမဟုတ်တာကို။
အလုပ်ပြီးတော့ သီရိဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုခပ်ရဲရဲပဲချလိုက်တော့သည်။ ဖြစ်လာသမျှကိုခါးစည်းပြီးခံရမည်။
အဓိက က မိသားစုစားဝတ်နေရေးပြေလည်ဖို့ဖြစ်သည်။
နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့မိခင်ကြီးမျက်နှာကိုမြင်ယောင်ရင်း မိမိခန္ဓာကိုယ်ကို အညစ်နွမ်းခံလိုက်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ဂျူတီသိမ်းတော့ ဦးသူတော်ရုံးခန်းကိုသွားတဲ့ သီရိခြေလှမ်းတွေက သွက်လက်နေသည်။
လောကဓံကိုရင်ဆိုင်ဖို့ အားအင်တွေမွေးထားလိုက်ပြီမဟုတ်ပါလား။
သီရိ ဦးသူတော်ပြောတဲ့ ကိစ္စကိုလက်ခံမယ်လို့ပြောပြီးအိမ်ကိုလမ်းလျောက်ပြန်ခဲ့သည်။
သီရိအလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဓာတ်ဆီဆိုင်နဲ့ အိမ်က သိပ်မဝေး။ သီရိအိမ်ကမြို့စွန်က တဲကုတ်သာသာအိမ်လေးသာဖြစ်သည်။
ဓာတ်ဆီဆိုင်ဆိုတာကလည်း မြို့စွန်မှာရှိတာဆိုတော့ သီရိအတွက် သွားရေးလာရေးက အဆင်ပြေပါသည်။
သီရိတစ်ညလုံးကောင်းကောင်းအိပ်လို့မရ…။
မိခင်ကြီးရဲ့ ဝေယျာဝစ္စတွေလုပ်ပေးပြီး အဝတ်လျော်၊ ဟင်းချက် ၊ ထမင်းစား ဗာရီယတွေအားလုံးလုပ်ပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့သည်။
မနက်ဖြန်ကြုံရမဲ့ အတွေ့အကြုံတွေက သီရိအတွက် အသစ်အဆန်းတွေဖြစ်လာတော့မည်။
ပိုပြီးတိတိကျကျပြောရရင် သီရိရဲ့ ဘဝတိုက်ပွဲစရတော့မည်။
သီရိဝမ်းနည်းလာတာနဲ့ တိတ်တိတ်လေးကျိတ်ပြီးငိုမိသည်။
အိမ်လေးက တဲသာသာပဲရှိတာကြောင့် တစ်ဖက်အခန်းက မိခင်ကြီးနဲ့ ဘေးနားမှအိပ်နေတဲ့မောင်လေးကို
အနှောက်အယှက်မဖြစ်အောင် ခေါင်းအုံးကိုမျက်နှာအပ်ပြီး တအိအိနဲ့ ရှိုက်ငိုနေမိသည်။
မနက်အိပ်ယာနိုးတော့ တစ်အိမ်သားလုံးအတွက် ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေပြင်ဆင်ပေးပြီးတော့ အလုပ်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။
အလုပ်ကိုရောက်တော့ မန်နေဂျာကြီး ဦးသူတော်ကရောက်နေနှင့်ပြီ။
”ဒီနေ့စောသားပဲ။” သီရိတစ်ကိုယ်လုံးကိုဝေ့ကြည့်ရင်းတဏှာသံကြီးနဲ့ ပြောသည်။
ဦးသူတော် သီရိဆိုတဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကောင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ရမက်တွေကြွနေသည်။
”ဆရာ့အတွက်ပြီးရင်တော့ ဒီကောင်မလေးကို ခြေတော်တင်ဦးမှပါပဲ။”
”ကဲ…. လာ…. ကားပေါ်တက်။” ရုံးခန်းရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့ ကားအကောင်းစားကြီးကို တံခါးဖွင့်ပေးရင်းပြောသည်။
သီရိ ဆိုင်ဝန်းထဲကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကောင်မလေးတွေက ခပ်စိမ်းစိမ်းကြည့်နေကြသည်။
သီရိ အရမ်းဝမ်းနည်းသွားသည်။ သူတို့ အမြင်မှာသီရိ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်လိုဖြစ်နေပြီ။
သီရိ သက်ပြင်းမောကိုသာ ကျိတ်ချရင်း ဦးသူတော်ရဲ့ကားကြီးပေါ်ကိုတက်လာခဲ့လိုက်သည်။
‘ကားကြီးကကောင်းလိုက်တာ။ဘယ်လိုခေါ်လဲတော့မသိဘူး။’
ကားအဲကွန်းနဲ့ အဲဖရက်ရှာနံ့သင်းသင်းကြောင့် သီရိစိတ်တွေနည်းနည်းကြည်လင်လာသည်။
”ဦး… ဘယ်သွားမလို့လဲဟင်..။”
”ရောက်တော့သိမှာပေါ့သမီးရယ်။ သူဌေးနဲ့ချိန်းထားတယ်။”
ဦးသူတော် ဘာမှဆက်မပြောပဲ ကားကိုဂရုစိုက်ပြီးမောင်းနေလိုက်သည်။
ကားသာမောင်းနေရတာစိတ်ကတော့ ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ သီရိဆီကိုရောက်နေသည်။
ကောင်မလေးက မော်လမြိုင်သူပီပီ အသားဖြူဖြူ၊ ရင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်နဲ့ တင်သားတွေက ကားထွက်နေသည်။
ဦးသူတော်ကားမောင်းရင်းစိတ်မထိန်းနိုင်တော့တာနဲ့ စကတ်တိုလေးအောက်က ပေါင်တန်ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ပွတ်သတ်လိုက်သည်။
”အို…. ” သီရိ… ပေါင်တွေကို တစ်ခြားဘက်ကပ်လိုက်ရင်း လက်ကလည်း ဦးသူတော်လက်ကြီးကိုဖယ်လိုက်သည်။
ဦးသူတော်က အလျော့မပေးပဲ သီရိပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးတွေကို လက်နဲ့ လှမ်းပြီး ဖျစ်ညှစ်လိုက်တာ လက်ချောင်းရာတွေထင်သွားသည်။
”ဦးရယ်မလုပ်ပါနဲ့နော်။ ကြောက်…. ကြောက်လို့ပါ။” သီရိ ကတုန်ကယင်လေးပြောရှာသည်။
တစ်ဆက်တည်းပင် ဦးသူတော်ပြောတာကိုလက်ခံမိတာမှားများမှားသွားပြီလားဆိုပြီး ပြန်တွေးမိသည်။
သီရိ ကြောက်ရွံ့စိတ်တို့နဲ့အတူ ရင်ထဲမှာလည်း တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေသည်။
ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အခုသွားနေတဲ့ခရီးက ကောင်းသောသွားချင်းမဟုတ်…။ ကာမဆက်ဆံဖို့သွားတာ။
ပိုပြီးသေသေချာချာပြောရရင် ပိုက်ဆံမရှိသူမိန်းကလေးတစ်ယောက် ပိုက်ဆံရဖို့အတွက် ငွေရှိလူတန်းစားတစ်ယောက်ဆီမှာသွားပြီး အသုံးတော်ခံရမှာ။
ရပ်ကွက်ထဲက မိန်းမတွေခပ်ကြမ်းကြမ်းပြောသလိုပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ သီရိသူ့ သူဌေးဆီကို အလိုးခံဖို့သွားနေတာပေါ့။
အလိုးခံတယ်ဆိုတော့ အလံခိုးတာပေါ့။ ဟားဟား… သီရိ တစ်ယောက်ထဲပေါက်ကရတွေလျောက်တွေးရင်း တိုးတိုးလေးရယ်မိသည်။
”အေးလေ…။ အခုလိုဆိုတော့ သမီးလည်းအဆင်ပြေသွားတာပေါ့ကွာ….။” ဦးသူတော်ကားမောင်းနေရင်းက သီရိရယ်တာကိုတွေ့ပြီး သူတွေးချင်ရာတွေတွေးပြီးလျှောက်ပြောနေပြန်သည်။
ပြောသာပြောတာ…. ဒီလူကြီးကလည်း နှာဘူးကြီး။ သီရိသိတာပေါ့။
သီရိတစ်ကိုယ်လုံးကို ကြည့်လိုက်တိုင်းစားမလို ၀ါးမလိုနဲ့ ကြည့်နေကျ။
ပြီးတော့ ဆီဆိုင်က ကောင်မလေးတွေကို ရုံးခန်းထဲခေါ်ခေါ်ပြီး ဘာတွေလုပ်လိုက်လဲတော့မသိ။
ကောင်မလေးတွေ ငိုယိုပြီးထွက်လာတာတော့ သုံးလေးခါတွေ့ဖူးသည်။ ဒီလူကြီးလည်း နှာဘူးကြီးပါပဲ……။
သီရိတို့နေတဲ့ နေရာနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်မြို့စွန်က ခြံဝန်းကြီးတစ်ခြံထဲရောက်တော့ကားကိုရပ်လိုက်သည်။
”ဆင်းလို့ရပြီ သီရိလေး….။” ဦးသူတော် ကားတံခါးဖွင့်ပေးရင်း ပြီတီတီကြီးနဲ့ပြောသည်။
သီရိ ဦးသူတော်ကို မချိပြုံးလေးပြုံးပြပြီး ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်သည်။
ရုပ်ရည်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ လူမိုက်တစ်ယောက်က အနားကပ်လာပြီး ဦးသူတော်ကို တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ ပြောနေသည်။
ဘာတွေပြောနေလည်းမသိဘူး။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သီရိအရမ်းကြောက်လာပြီ။ သီရိစိတ်ထဲမှာ ထွက်ပြေးချင်စိတ်ပဲရှိတော့တယ်။
ဘာမှန်းလည်းမသိကြဘူး။ ယောကျ်ားသားတွေကြားထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲသော မိန်းမပျိုလေး။
ဥပမာပေးရရင် ကျားရဲတွင်းထဲက ယုန်ဖြူမလေးတစ်ကောင်လိုပဲကြောက်နေရသည်။
”သမီးလာ… ။” ဦးသူတော် ခမ်းနားကြီးကျယ်လှတဲ့အိမ်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်သွားပြီး အခန်းတစ်ခန်းကို တံခါးအသာဖွင့်ပြီး သီရိကိုဝင်ခိုင်းသည်။
”သူဌေး လာနေပြီတဲ့။ ဒီအခန်းထဲမှာပဲခဏစောင့်။”
ဦးသူတော် သီရိကိုအခန်းထဲ မသိမသာတွန်းလွှတ်ရင်းပြောသည်။မသိမသာတွန်းလွှတ်တယ်ဆိုတာထက်
သီရိရဲ့ ဓာတ်ဆီဆိုင်ဝတ်စုံစကတ်တိုလေးအောက်တင်သားကြီးတစ်စုံကို ဖြစ်ညှစ်ရင်းအခန်းထဲတွန်းလွှတ်လိုက်တာဖြစ်သည်။
သီရိ အိပ်ခန်းကို မျက်လုံးလေးအပြူးသားနဲ့လှည့်ပတ်ကြည့်မိသည်။ သူဌေးကတော်တော်ချမ်းသာတာာပဲ။
အိပ်ခန်းက သီရိတို့ အိမ်တစ်လုံးသာလောက်ရှိတယ်။ အခန်းထဲမှာလဲ မွှေးပွကော်ဇောတွေနဲ့၊ တီဗီပြားပြားကြီးကလဲ အကြီးကြီးပဲ။
တံခါးတစ်ချက်ကိုတွေ့လို့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာတွဲရက်လုပ်ထားတာကိုတွေ့သည်။
ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပါတဲ့ ရေစိမ်ချိုးလို့ရတဲ့ ကြွေဇလုံကြီးလည်းတွေ့သည်။
”ဟူး…… ချမ်းသာတဲ့လူတွေကျတော့လည်းချမ်းသာလိုက်ကြတာနော်…။ ငါတို့ဘဝနဲ့များကွာပ။”
သီရိတစ်ယောက်ထဲ ငြီးရင်း အခန်းထဲက မွေ့ယာကြီးပေါ်ကို ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်သည်။
သီရိကိုယ်လုံးလေး ပေါ်ကိုမြောက်တက်သွားပြီး အိကနဲပြန်ကျလာသည်။
”အင်း…. စပရင်မွေ့ယာဆိုတာဒါပဲဖြစ်မယ်ထင်တယ်။”
သီရိ မွှေ့ယာအထူကြီးပေါ်မှာ အိစက်တဲ့အထိအတွေ့တွေခံစားရင်းမှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
နို့လေးနှစ်လုံးဆီက နာကျင်တဲ့အထိအတွေ့တွေနဲ့ သီရိတစ်ယောက်လန့်နိုးလာခဲ့သည်။
သီရိ ကြောက်လန့်တကြားမျက်လုံးဖွင့်ကြီးလိုက်တော့ အသားညိုညို ခပ်ဝဝလူကြီးတစ်ယောက်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့
သီရိကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာအုပ်မိုးပြီး ဖိထားသည်။ လူကြီးရဲ့ လက်နှစ်ဘက်က သီရိနို့လေးနှစ်လုံးကို အကျီပေါ်ကနေပဲ
အားရပါးရညှစ်နေသည်။
”အား….. နာလိုက်တာ….။”
ဘယ်သူမှမကိုင်ဖူးသေးတဲ့ အပျိုမလေးရဲ့ နို့အုံနုနုလေးနှစ်လုံးကို ကိုင်နေတဲ့ လက်ကြီးတစ်စုံကကြမ်းတမ်းလှသည်။
သီရိ နာကျင်လွန်းတာနဲ့ အား… ကနဲ အသံရှည်ဆွဲပြီးအော်လိုက်သည်။
သီရိအော်သံကြောင့် လက်ကြမ်းကြီးတစ်စုံရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေရပ်တန့်သွားသည်။
ရပ်သွားတယ်ဆိုပေမဲ့ ခပ်ကြာကြာမဟုတ်။ တခဏမျှသာ….။
သီရိရဲ့ ယူနီဖောင်းအကျီလေးကို ထိုလက်ကြီးတစ်စုံက စုံကိုင်ပြီးဆွဲဖြဲလိုက်သည်။
ဗြိကနဲမြည်သံနဲ့ အတူ သီရိရဲ့ မိန်းမဝတ်ရှပ်အကျီအဖြူလေးက ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ထွက်ပြီးပြဲသွားသည်။
အပေါ်အကျီရင်ဘတ်က ဟောင်းလောင်းပွင့်သွားတော့ ဖြူဖွေးတဲ့ရင်ဘတ်လေးကပေါ်ထွက်လာသည်။
ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားတော့ ဝတ်ထားတဲ့ အပြာရောင် ဘရာဇီယာနွမ်းနွမ်းလေးကပေါ်ထွက်လာသည်။
သီရိရဲ့ ဖွံ့ထွားပြီး အယ်နေတဲ့ရင်သားထွားထွားတစ်စုံကို အပြာရောင်ဘရာနွမ်းနွမ်းလေးက လုံအောင်မဖုံးနိုင်ချေ။
ရင်သားအပေါ်ပိုင်းတစ်ဝက်လောက်က ဘရာပေါ်ပိုင်းမှာ မို့ပြီးဖောင်းတက်နေသည်။
သီရိအပေါ်မှာတက်ဖိထားတဲ့လူဝကြီးဆီက ဂွပ်ခနဲ တံတွေးမျိုချသံတစ်ချက်ကြားပြီး သီရိ ဘရာလေးလေးက
ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ဆွဲပြီးချွတ်လိုက်သည်။ ချိတ်တပ်ထားတဲ့အပ်ချည်ကြိုးတွေကလည်း ကြာလို့ဆွေးနေပြီထင်သည်။
ဘရာစီယာအပြာရောင်နွမ်းနွမ်းလေး ချိတ်တွေပါပြုတ်ထွက်သွားပြီး သီရိအပေါ်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံးဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားသည်။
သီရိရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနို့လေးနှစ်လုံးက အကာအကွယ်မရှိပဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။
နို့အုံထွားထွားလေးက တင်းတင်းဖောင်းအိနေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းနုရောင်သန်းကာ ကောင်းကောင်းပင်စူမထွက်သေး။
သူဌေးက သီရိရဲ့ကောင်းကောင်းစူမထွက်သေးတဲ့ နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးတွေကို
ခပ်ကြမ်းကြမ်းတစ်ချက်ဆွဲလိုက်ပြီး စကတ်ကိုချွတ်ဖို့ပြင်သည်။
အပေါ်အကျီနဲ့ဘော်လီကတော့ သူဌေးလက်ချက်နဲ့ ရစရာမရှိအောင် စုတ်ပြဲသွားချေပြီ။
နောက်ဆုံးလက်ကျန် စကတ်တိုလေးကိုပါဆွဲဖြဲခံလိုက်ရရင်တော့ အဝတ်မပါကိုယ်ဗလာနဲ့ အိမ်ပြန်ရတော့မည်။
သီရိ နို့အုံတွေဆီက နာကျင်မှုတွေကြားကပဲ …..
”ဦး….. သမီးချွတ်ပေးပါ့မယ်။” ကပျာကယာပြောရင်း စကတ်လေးကို အမြန်ချိတ်ဖြုတ်ပြီးဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။
စကတ်ချွတ်ရင်းနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံလေးကိုပါတစ်ခါထဲဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
အမွှေးရေးရေးလေးသာပေါက်သေးတဲ့ သီရိရဲ့ ဆီးခုံလေးပေါ်လာသည်။
အဲဒီအောက်မှာတော့ အပျိုစင်မလေးရဲ့ နုနုထွတ်ထွတ်အဖုတ်လေး။
အဖုတ်လေးက ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တင်းတင်းဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေသည်။
အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စိကပ်နေသည်။အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကိုမတွေ့ရ။
သူဌေးလူဝကြီးခမျာ ကောင်မလေးငယ်ငယ်ချောချောလေးရဲ့ အဖုတ်လှလှအသစ်စက်စက်လေးကိုတွေ့ရပြီး
နှာမှုတ်သံတွေတရှုးရှုးထွက်လာသည်။
ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ အဖုတ်လေးရဲ့ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကိုအသာဖြဲပြီး နီရဲပြီးမတ်ထောင်နေတဲ့
အတန်ကြီးကို ထိုးထည့်တော့သည်။
အဖုတ်လေးက အရည်မထွက်သေး။ ခြောက်သွေ့နေတဲ့အဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးအတွက်
ထိုးထည့်လိုက်တဲ့လိင်တန်ကြီးက ကြီးမားလွန်းနေသည်။
မဝင်… လီးကြီးခေါက်သလိုဖြစ်သွားပြီး ဘေးကိုချော်ထွက်သွားသည်။
”အား…..”
အပျိုစင်မလေး သီရိရဲ့ နာနာကျင်ကျင်အော်သံလေးက အခန်းထဲမှာစူးစူးဝါးဝါးထွက်ပေါ်လာသည်။
သူဌေး က လက်တစ်ဖက်နဲ့ အဖုတ်နှစ်ခြမ်းကို အားရပါးရဖြဲထားပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ လိင်တန်ကြီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးတာနဲ့ တစ်ချက်ထဲဆောင့်ထိုးလိုက်တော့သည်။
”အား…………. ” သီရိ အော်သည်။ အော်တာမှ အာခေါင်ကိုခြစ်ပြီး အော်တာ….။
သီရိ အော်သံက အခန်းအပြင်ဘက်အထိလွင့်ပြန်သွားသည်။
အခန်းအပြင်မှာ လက်နောက်ပစ်ပြီး ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လျှောက်နေတဲ့ ဦးသူတော်အတွက်တော့
သီရိရဲ့အော်သံစူးစူးလေးက ပိုပြီးမရိုးမရွဖြစ်စေသည်။
ဦးသူတော်အောက်က အတန်ကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာငေါငေါကြီးထွက်နေသည်။
” ဟူး…. သူဌေးအလှည့်ပြီးရင်တော့ ငါ့အလှည့်ရောက်လောက်ပါတယ်လေ။ ”
သူဌေးရဲ့ တစ်ချက်ထဲအဆုံးထိသွင်းချက်ကြောင့် သီရိအဖုတ်လေးထဲက သွေးလေးတွေစိမ့်ပြီးထွက်လာသည်။
သူဌေးလူဝကြီး သူ့ဗိုက်အောက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့ လီးကြီးက အဖုတ်လေးထဲမှာ အဆုံးထိဝင်ပြီး ဆီးခုံနှစ်ခုကထိကပ်နေသည်။
ကောက်ကောက်ကွေးကွေး အမွှေးတွေကြားမှာသွေးစလေးတွေကပ်ညိနေသည်။
ကောင်မလေးရဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်အဖုတ်လေးက သူ့အတန်ကြီးကို ဆုတ်ပြီးညှစ်ထားသလို တင်းကြပ်နေသည်။
သူဌေး ရမက်ဇောတွေတက်ကြွလာပြီး သူ့ အတန်ကြီးကို အဖုတ်လေးထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ဆောင့်တော့သည်။
ဆောင့်တာမှ သီရိကိုယ်ပေါ်မှာ အားရပါးရမှောက်ပြီးဖိဖိပြီးဆောင့်တာ။
သီရိခမျာ သူဌေးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးက သူ့ပေါ်တက်ဖိထားတာကြောင့် အသက်ရှုမဝဖြစ်ပြီး လေကိုအငမ်းမရရှိုက်ပြီး ရှုနေရသည်။
ဒီကြားထဲ သူဌေးရဲ့လိင်ချောင်းကြီးကလည်း သူမအဖုတ်လေးထဲမှာ စို့ကြီးရိုက်ထားသလို တင်းကြပ်ပြီး တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်နေသည်။
သူဌေးကတော့ မညှာမတာနဲ့ ဖင်ကြီးကိုမြှောက်လိုက်ပြန်ဖိချလိုက်နဲ့ အားရပါးရလုပ်နေသည်။
သူဌေးရဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ သီရိရဲ့ အဖုတ်လေးထဲက နာကျင်မှုဝေဒနာတွေကိုခံစားရသည်။
နာလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေတသွင်သွင်နဲ့စီးကျနေမိသည်။
ဆိုးလိုက်တဲ့ကံတရား… ၊ မိန်းမတွေဘာလို့ယောကျ်ားယူတာလဲဆိုတာ သီရိစဉ်းစားလို့မရလောက်အောင်ပင်နာကျင်လွန်းလှသည်။
သူဌေးကတော့ သီရိငိုလေ ၊ သူက ပိုပိုပြီးဖိဆောင့်နေပေသည်။
သီရိကို အားရပါးရတက်ဆောင့်နေတဲ့သူဌေးနာမည်က ဦးသာဒင်….။
အသားမည်းမည်း လူကဝဝနဲ့ …။ လူဝသလောက်တဏှာကလည်း ကြီးသည်။
သူနဲ့ဆက်ဆံတဲ့မိန်းကလေးတိုင်းကို နာကျင်အောင်မညှာမတာဆက်ဆံတတ်သည်။
အခုလည်း သူပိုင်တဲ့ဓာတ်ဆီဆိုင်က အရောင်းစာရေးမလေးကို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီးခြေတော်တင်ပြန်သည်။
ဦးသာဒင်တစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို သားရေကွင်းနဲ့ညှစ်ထားသလိုတင်းကြပ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို အရသာရှိရှိနဲ့အားရပါးရလုပ်နေသည်။
ကောင်မလေးကို နှုးနှုပ်ပြီးမလုပ်ပဲ ခပ်မြန်မြန်လုပ်တာ အကြောင်းနှစ်ချက်ရှိသည်။
ပထမတစ်ချက်က အလုပ်တွေများလွန်းတဲ့ ဦးသာဒင်အတွက်အချိန်လုံးဝမရှိ။
ဘယ်အချိန်အလုပ်တွေပေါ်လာပြီးထသွားရမယ်မသိပေ။ ထို့ကြောင့်ရတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာ
ကိစ္စပြီးအောင် မြန်မြန်သွက်သွက်နဲ့ အားရပါးရလုပ်နေတာဖြစ်သည်။
နောက်တစ်ချက်က သူလိင်ဆက်ဆံတိုင်း တစ်ဖက်သားမိန်းကလေးနဲ့ နှစ်ဦးသား သူကောင်းကိုယ်ကောင်းလုပ်တတ်သည်မဟုတ်။
တစ်ဖက်သားမိန်းကလေးကို တမင်တကာနာကျင်အောင်လုပ်တတ်သည်။
မိန်းကလေးက နာလို့အော်တဲ့အသံတွေက သူ့အတွက် နဝင်ပီယံရှိလွန်းပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပိုပြီးသန်မာစေသည်လို့ထင်သည်။
အဲဒီအကြောင်းအချက်တွေကြောင့် သီရိ ခမျာ…. သူမရဲ့အပျိုစင်ပန်းလေးကို နာနာကျင်ကျင်နဲ့ဆက်သနေရခြင်းဖြစ်သည်။
အချက် ငါးဆယ်လောက် အားရပါးရဆောင့်ပြီးတော့ ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်လေးက တင်းကြပ်လွန်းတာနဲ့ ဦးသာဒင်တစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်ရင်း ကိစ္စပြီးသွားတော့သည်။
သူ့ အချောင်းကြီးကို အဖုတ်လေးထဲ သွင်းထားပြီးသုတ်တွေကို တဆတ်ဆတ်နဲ့ပန်းထုတ်နေလိုက်သည်။
သူ့ ကိုယ်လုံးမည်းမည်းဝဝကြီးကတော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့သီရိကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီး။
သီရိ အဖုတ်ထဲကနာကျင်မှုနဲ့အတူ ပိနေတဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကြောင့်နေရတာခက်လှသည်။
တီ…. တီ…. တီ….
စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ဦးသာဒင်ဖုန်းကကောက်မြည်လာသည်။
အရေးကြီး အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာတာနဲ့ အဝတ်အစားတွေကမန်းကတန်းကောက်ဝတ်ပြီးထွက်သွားသည်။
ထွက်မသွားခင် တစ်သောင်းတန်နှစ်အုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်သွားသည်။
သိန်းနှစ်ဆယ်။
သိန်းနှစ်ဆယ်နဲ့ တန်အောင်ပင် လုပ်ရတာကောင်းလွန်းလှသည်။
ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့ ပက်လက်လေး နဲ့ သူ့ကိုငေးနေတဲ့ကောင်မလေးကို
တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ကိုထွက်ခဲ့သည်။
အပြင်ရောက်တော့ ဆိုင်မန်နေဂျာဦးသူတော်နဲ့တန်းတွေ့သည်။
”ဆရာ…. ပြန်တော့မလို့လား။” ခြေသလုံးကို ကုန်းနမ်းတော့မလောက်ခေါင်းကိုငုံ့၊ ခါးကုန်းပြီး ဦးသူတော်မေးသည်။
”အေး….။ ဒီကောင်မလေးကို ပြန်ပို့လိုက်တော့။ ငါပြန်ပြီ။”
”’မင်းကိုနောက်မှ ရာထူးထပ်တိုးပေးမယ်။ နောက်ထပ်အသစ်ကလေးတွေရှိရင်လဲ ပြောပေါ့ကွာ။”
”ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ…။ ဟုတ်ကဲ့….။” ဦးသူတော် ပြာပြာသလဲနဲ့ ဖြေသည်။
သူဌေးထွက်သွားပြီ။
ဦးသူတော် တစ်ယောက် သူဌေးကားခြံထဲကနေထွက်သွားတဲ့အထိစောင့်ပြီး သီရိရှိနေတဲ့အခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။
အခန်းအလယ်က ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ ပက်လက်လေးအိပ်နေတဲ့
အသားဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ဦးသူတော် အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ချလိုက်သည်။
ချက်ချင်းပြန်မပို့သေးပဲ သူဝအောင်လိုးလိုက်ဦးမည်။
ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားနေတဲ့ကောင်မလေးရဲ့ ပေါင်ကြားကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့အဖုတ်လေးက ဖွေးပြီးနီဥနေသည်။
အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေမှာသွေးစလေးတွေကပ်ညိနေသည်။
အတန်ကြီးတစ်ရမ်းရမ်းနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ဦးသူတော်ကို တွေ့သွားတော့ သီရိ ကြောက်သွားသည်။
စောစောကပဲ သရဲသဘက်စီးသလိုနဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်က သူမကို ရက်ရက်စက်စက်ကျင့်ကြံသွားခဲ့သည်။
အခုလည်းလာပြန်ပြီနောက်တစ်ယောက်။
သူမရဲ့ဆိုင်မန်နေဂျာ တဏှာရူးကြီး ဦးသူတော်။
ဦးသူတော် အိပ်ခန်းထဲကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ဝင်လာသည်။
ဦးသူတော်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲက လိင်တန်ကြီးက ထောင်မတ်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည်။
ဒစ်ဖျားကြီးက မရမ်းသီးကြီးကြီးတစ်လုံးနဲ့တူသည်။ ဦးသူတော် အတန်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ သီရိအနားကိုချဉ်းကပ်လာသည်။
သီရိ ဦးသူတော် သူ့နားကပ်လာတာကိုတွေ့တော့လွတ်မြောက်လိုလွတ်မြောက်ငြား ကုန်းရုန်းထပြီး ဖင်လေးတရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုတိုးသွားသည်။
စိတ်တွေကြွနေတဲ့ ဦးသူတော်ရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ဒူးခေါင်းလေးနှစ်လုံးထောင်ကာစိထားပြီး ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို အရှက်ပြေလိုပြေငြားဖုံးထားတဲ့ သီရိအသွင်သည် အလွန်စွဲမက်စရာကောင်းလှသည်။
ဦးသူတော် အတွက် သီရိနဲ့ ကာမဆက်ဆံဖို့ အချိန်များများမရှိ ။
သူဌေးဦးသာဒင်ရဲ့ တပည့်တွေအတို့အထောင်လုပ်ရင် သူပါအလုပ်ပြုတ်သွားမည်။
ဦးသူတော် ကုတင်ကြီးပေါ်တက်လိုက်ပြီး သီရိနားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။
”သီရိ…. သမီး….။ ဦးရဲ့ လီးကြီးကိုလာစုတ်ပေးဦးကွယ်။”
ဦးသူတော်ရဲ့ အပြောကချိုသာနေသော်လည်း အပျိုမလေးသီရိအတွက် ဦးသူတော်ရဲ့ စကားကအလွန်ပင်နားရှက်စရာကောင်းလှသည်။
သီရီကြောက်လွန်းလို့ တစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး ခေါင်းကိုသာတွင်တွင်ခါယမ်းပြမိသည်။
”လာပါဆိုကွာ…။ လိမ္မာတယ်။”
”ဟင့်အင်း…. ဟင့်အင်း….။”
သီရိ ခေါင်းကို ရမ်းရင်း ကုပ်ကုပ်လေးထိုင်နေသည်။
”သီရိ…. လီးလာစုတ်စမ်း…။ ငါကောင်းကောင်းပြောတုန်းလာစုတ်နော်။ အသားအနာမခံချင်နဲ့။”
ဦးသူတော်ဒေါသထွက်ပြီး စကားတွေက ကြမ်းတမ်းလာသည်။
သီရိကတော့ခေါင်းကိုသာအတွင်ရမ်းနေသည်။
ဦးသူတော် သီရိနားကပ်ပြီး သီရိခေါင်းလေးကိုချုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲသူ့အတန်ကြီးကိုအတင်းထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားသည်။
သီရိ ပါးစပ်ကိုတင်းတင်းစေ့ရင်း ခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းရင်းရှောင်နေသည်။
ဦးသူတော် သူ့အတန်ကြီးကို သီရိပါးစပ်လေးထဲဘယ်လိုမှထိုးထည့်လို့မရ။
ဦးသူတော် ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ သီရိပါးကို တအားရိုက်ချလိုက်သည်။
သီရိပါးနဲ့ ဦးသူတော်လက်ကြမ်းကြီးထိတွေ့သံက ဖြန်းကနဲ အခန်းထဲမှာကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာသည်။
သီရိကိုယ်လုံးလေးတစ်ပတ်လည်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လန်ကျသွားသည်။
ဦးသူတော် သီရိခေါင်းလေးနားကပ်သွားရင်း ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်လိုက်သည်။
သီရိပါးစပ်လေးအနည်းငယ်ဟလာသည်နှင့် သူ့အတန်ကြီးကို သီရိပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။
ဦးသူတော်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက သီရိပါးစပ်လေးထဲကို မဆန့်မပြဲကြီးတိုးဝင်လာသည်။
ဦးသူတော်ရဲ့ အတန်ကြီးဆီက ငံကျိကျိအရသာကြောင့် သီရိပျို့တက်လာသည်။
”အော့…. ” သီရိ ပျို့ပြီးအန်ထွက်သည်။
ဦးသူတော် သီရိကိုဘယ်လိုမှ စုပ်ခိုင်းလို့မရ။
”အေး…..။ ငါလုပ်ခိုင်းတာကို ကောင်းကောင်းမလုပ်ပေးတဲ့ ဟာမ။ တွေ့မယ်။”
ဦးသူတော် ကာမဘီလူးစီးပြီး သီရိပေါင်ကြားလေးကို လက်ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲကာ အဖုတ်လေးထဲကို သူ့အတန်ကြီးနဲ့ ထိုးထည့်သည်။
ပထမတစ်ခါလုပ်သွားတဲ့ သူဌေးရဲ့ သုက်ရည်တွေက သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာရော..၊
အဖုတ်အဝင်ဝမှာရော ရွှဲရွှဲစိုနေလို့သာတော်သေးသည်။
ဦးသူတော်အတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲကို မဆန့်မပြဲကြီးတိုးဝင်နေသည်။
ဦးသူတော် တစ်ယောက်သူ့ သူဌေးရဲ့ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို မရွှံမရှာထိုးထည့်သည်။
ဦးသူတော် သီရိအဖုတ်လေးထဲ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတဲ့ အတန်ကြီးကို အဆုံးနားရောက်တဲ့အထိပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အားနဲ့ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။
”ဗြွတ်… ဒုတ်….။ အား…..။”
ဦးသူတော်အတန်ကြီးကသီရိအဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိဝင်သွားပြီ။
သီရိအော်သံစူးစူးလေးကလည်း အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။
အနာပေါ်ဒုတ်ကျတယ်ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ ပထမတစ်ခါလုပ်ထားလို့ အပျိုမှေးပေါက်ထားတဲ့ဒဏ်ရာပေါ်ကို ပထမတစ်ခါထက်ကြီးတဲ့အတန်ကြီးနဲ့ထိုးထည့်တော့ သီရိခမျာမချိမဆန့်ခံစားရရှာသည်။
ဦးသူတော်ကတော့ သီရိ အော်လေသူကြမ်းလေဖြစ်ပြီး ခါးကိုကော့လိုက်ဆန့်လိုက်နဲ့ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေသည်။
သီရိရဲ့ပေါင်လေးနှစ်ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဘေးကိုဖြဲကားထားပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာကျကျနနထိုင်ပြီး ဆောင့်နေသည်။
ဦးသူတော်အတန်ကြီးက တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သားအိမ်ခေါင်းကိုသွားသွားထိနေသည်။
သီရိခမျာနာတာရော အောင့်တာရောဘာမှမသိတော့ပဲ၊ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ကာ ဒီဒုက္ခကနေမြန်မြန်လွတ်မြောက်သွားဖို့သာ ဆုတောင်းနေရသည်။
သီရိဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့ပါ။
ဦးသူတော်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက တော်တော်နဲ့မပြီး။ မပြီးတဲ့အပြင် နေရာတောင်ပြောင်းလိုက်သေးသည်။
ဦးသူတော် သီရိပေါင်တွေကို ရင်ဘတ်နဲ့ထိတဲ့အထိ ကပ်ထားပြီး ကြွလာတဲ့ အဖုတ်လေးကို အပေါ်ကနေဖိဖိပြီးဆောင့်သည်။
တော်တော်ကြာအောင်ဆောင့်ပြီးတော့ ဦးသူတော် နှာမှုတ်သံတွေ တရှုးရှုးထွက်လာသည်။
ဦးသူတော်ပြီးတော့မည်။
သီရိရဲ့ပေါင်နှစ်ခေါင်းကို ဘေးကိုဖြဲချလိုက်ပြီးတော့ သီရိကိုယ်လုံးပေါ်တက်ဖိပြီး လှေကြီးထိုးပုံနဲ့နဲ့ အားရပါးရဆောင့်တော့သည်။
သီရိပေါင်ကြားထဲမှာ မီးပွင့်မတတ်ဆောင့်ပြီးတော့ ဦးသူတော် သုတ်ရည်တွေကို သီရိအဖုတ်လေးနဲ့အပြည့်ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
”အား…..။ ကောင်းလိုက်တာ ခလေးရယ်…။ ”
ဦးသူတော်ဆီက ကောင်းလွန်းလို့ငြီးလိုက်တဲ့အသံကြီးထွက်ပေါ်လာသည်။
ဦးသူတော်အသံက သီရိအတွက်တော့ မသတီစရာကောင်းလှသည်။
ဦးသူတော်ကသာကောင်းတာ သူမအတွက်တော့ နာကျင်လွန်းလှသည့်ငရဲခန်းကြီးပင်ဖြစ်တော့သည်။
သီရိ သူမကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ ပိကျလာတဲ့ ဦးသူတော်ရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဘေးကိုတွန်းထုတ်ရင်း အမောဖြေနေမိသည်။
အမောဖြေရင်း သူမဘဝကိုသူမသေချာပြန်တွေးမိသည်။ သူမဘဝလေးမသန့်ရှင်းတော့။
ဓနရှင်လူတန်းစားတွေရဲ့အလိုကျ ဖြည့်ဆည်းပေးရသော ဆင်းရဲသားလူတန်းစားဘဝကို စိတ်ပျက်နေမိသည်။
သူမကို စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ ဆက်ဆံချင်တိုင်းဆက်ဆံသွားတဲ့ သူဌေးကိုလည်းသူမအလွန်စိတ်နာမိသည်။
ပြန်ခါနီး သူဌေးနာမည်မေးမလို့တောင်မမေးလိုက်ရ။
သူမ ဘဝကအရမ်းဆိုးလွန်းလှသည်။ သူမရဲ့ အပျိုစင်ပန်းဦးလေးကိုခူးဆွတ်သူရဲ့နာမည်တောင်မသိရတဲ့ဘဝ။
ဦးသူတော်တစ်ယောက် မွေ့ယာအထူကြီးပေါ်မှာ ဝက်မှိန်းမှိန်းနေရာကနေ ကမန်းကတန်းထပြီး အဝတ်တွေ ပြန်ကောက်ဝတ်သည်။
”ပြန်ရအောင် ကလေးလေး….။” ဦးသူတော် သီရိအနားတိုးကပ်လာရင်း သီရိနို့လေးတစ်လုံးကို ညှစ်ရင်းပြောသည်။
သီရိ တဏှာရူးကြီးသူတော်ရဲ့ လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး အဝတ်တွေကောက်ဝတ်ဖို့ ပြင်သည်။
သီရိ ရဲ့ ဘော်လီလေးက ဂျိတ်တွေပြုတ်ထွက်သွားပြီး ဝတ်လို့မရတော့။
ရှပ်အကျ ႌ အဖြူလေးကလည်း ကြယ်သီးတွေပြုတ်ထွက်သွားတာကြောင့် ရင်ဘတ်ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေပြီ။
သီရိအဖြစ်ကို ဦးသူတော်မြင်တော့ ဘီဒိုထဲက သူဌေးရဲ့ ရှပ်အကျ ႌတစ်ထည်ကို ထုတ်ပေးသည်။
သီရိ သူဌေးရဲ့ ရှပ်အကျီကို ဝတ်လိုက်ပြီး ကုတင်အောက်ပြုတ်ကျနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ စကပ်လေးကို ပြန်ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။
”ဟူး….. ။ စကပ်ချွတ်တာမြန်ပေလို့ပဲ နို့မို့ဆို ပုုဆိုးနဲ့ပြန်ရလောက်တယ်။”
သီရိတစ်ယောက်ထဲခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း အနားမှာတွေ့တဲ့ အိတ်တစ်လုံးနဲ့ ကြယ်သီးပြုတ်နေတဲ့ အကျီနဲ့ ဘော်လီလေးကို ခေါက်ထည့်လိုက်သည်။
”လာ…. သွားမယ်ကလေးလေး….။” ဦးသူတော်သီရိလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲခေါ်ပြီး ကားရှိရာကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
သူဌေးရဲ့ အိမ်အောက်ထပ်က လူမိုက်နှစ်ယောက်ကသီရိဆင်းလာတာမြင်တော့ သီရိရဲ့ ရင်သားတွေကိုစိုက်ကြည့်နေကြသည်။
သီရိဝတ်ထားတဲ့ သူဌေးရဲ့ ရှပ်အကျီက ခပ်ပါးပါးမို့ ရှပ်အကျီအောက်မှာ သီရိရင်သားအစုံက ထင်းကနဲပေါ်နေမှာသေချာသည်။
သီရိရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်နှာလေးနီရဲပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ကားထဲကိုခပ်သွက်သွက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
”အိမ်ကိုပဲတန်းပြန်မှာမဟုတ်လား ကလေးလေး။ အိမ်လိပ်စာပြောပြ…။”
အိမ်ကိုတန်းမပြန်လို့ ဒီလိုပုံစံနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် အလုပ်လုပ်ရမှာလဲ…။
ဦးသူတော်အမေးကြောင့် သီရိစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ပြန်ပြောလိုက်ချင်သော်လည်း စိတ်ကိုလျော့ကာ အိမ်လိပ်စာပြောပြလိုက်သည်။
သီရိနေတဲ့ ရပ်ကွက်က တိုးချဲ့ကွက်သစ်ဆိုတော့ လမ်းတွေက ကျဉ်းလွန်းလှသည်။
ဦးသူတော်ကို သီရိအိမ်ရှေ့ထိလိုက်မပို့ခိုင်းချင်တာနဲ့အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။
ကားပေါ်ကဆင်းကာနီး….
”သီရိလေး ။ မနက်ဖြန်မနက်စောစောထလာပြီး ဦးရုံးခန်းထဲလာခဲ့နော်။ ဒီနေ့တွေ့ရတာမဝသေးဘူး။ နောက်နေ့အားရပါးရချစ်ချင်သေးတယ်။”
သီရိ ဦးသူတော်ပြောတာကို ဘာမှပြန်မပြောပဲ လှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
သီရိ လမ်းထိပ်ကနေပဲ အိမ်ကိုလမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်။
လမ်းလျောက်ရင်း ဦးသူတော်ပြန်ခါနီးပြောသွားတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကို ပြန်စဉ်းစားမိသည်။
ဒီလိုသာဆက်ပြီးသွားရင် ငါလည်း မကောင်းတဲ့မိန်းမလုံးလုံးဖြစ်တော့မယ်။
လက်ထဲမှာလည်း သူဌေးပေးသွားတဲ့ ပိုက်ဆံသိန်းနှစ်ဆယ်ရှိသည်။
သီရိတို့လို ဆင်းရဲသူဆင်းရဲသားအတွက်ကတော့ ပိုက်ဆံသိန်းနှစ်ဆယ်သည်
အရင်းအနှီးအများကြီးလုပ်လို့ရသည်။
”တော်ပြီ……။ ငါဓာတ်ဆီဆိုင်ကနေအလုပ်ထွက်လိုက်တော့မယ်။”
ဆုံးဖြတ်ချက်သေသေချာချာချလိုက်တော့မှပဲ လေးလံနေတဲ့သီရိရဲ့စိတ်တွေပေါ့ပါးသွားတော့သည်။
မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ သီရိရဲ့ အိမ်အပြန်ခြေလှမ်းတို့က သွက်လက်နေသည်။
ပေါင်နှစ်လုံးကြားက နာကျင်ကျိန်းစပ်မှုကြောင့် အနည်းငယ်ကွတတ ဖြစ်နေတာကို လူမမြင်အောင်ထိန်းလျှောက်ရတာတစ်ခုပဲရှိသည်။
အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ဘယ်သူမှမရှိလို့တော်သေးသည်။
တစ်ယောက်ယောက်ရှိနေရင် သီရိမူမမှန်တာကို သိသွားလောက်သည်။
သီရိအဝတ်အစားလဲပြီး သူဌေးရဲ့ ရှပ်အကျီကို အိမ်နောက်ဖေးမှာ မြေမြုပ်လိုက်သည်။
အညံ့အဆိုးတွေ တစ်ခါထဲ ပျောက်ပါစေလို့ လည်း ဆုတောင်းလိုက်သည်။
သူဌေးပေးလိုက်တဲ့ ပိုက်ဆံသိန်းနှစ်ဆယ်ကိုတော့ အမေတွေ့သွားမှာစိုးလို့ သီရီအကျီသေတ္တာအောက်မှာဖွက်ထားလိုက်သည်။
သီရိ ရေမိုးချိုးပြီး အိမ်ထဲပြန်ရောက်တော့ သူဌေးဆုတ်ဖြဲလို့ ကြယ်သီးပြုတ်သွားတဲ့
အကျီလေးနဲ့ ဘော်လီလေးကိုပြန်ပြီး ချုပ်နေမိသည်။
အဝတ်ချုပ်ရင်း အိမ်ပေါ်တက်လာတဲ့ အသံကြားလို့ အခန်းအပြင်ထွက်ကြည့်လိုက်တော့
အပြင်ကပြန်လာတဲ့ သီရိအမေ ……….။
”အမေ….။ ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ။ အဝတ်အစားမှာလည်း ရေတွေစိုလို့….။”
”ဟို….. ဟို…. ဒီလိုပါပဲ သမီးရယ်။ အမေ ဟိုနားဒီနားလျောက်သွားတာပါ။”
”ဟိုနားဒီနားသွားရင်ရေစိုပါ့မလားအမေရယ်။ မှန်မှန်ပြော…။”
”အမေသူများအိမ်မှာအဝတ်တွေသွားလျှော်ပြန်ပြီမဟုတ်လား။”
”အမေ့ကျန်းမာရေးကလည်းကောင်းတာမဟုတ်ဘူး။
ပန်းနာရင်ကြပ်ရှိတာလည်းသိရဲ့သားနဲ့ အအေးမခံပါနဲ့ဆိုမှ။”
”အို…. သမီးရယ်။ အမေနေကောင်းပါတယ်။ အပိုဝင်ငွေလေးရအောင်လို့ ခဏတစ်ဖြုတ်ပါ။”
သီရိ …. မိခင်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ရင်း မျက်ရည်တွေစီးကျလာခဲ့သည်။
မိခင်ကြီးက အခုမှအသက်လေးဆယ်ကျော်ပဲရှိသေးသည်။
အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ဆင်းရဲခြင်းဒဏ်တွေကို ခံစားခဲ့ရလို့ လူက အဖွားကြီးအိုလေးနှယ်ဖြစ်နေသည်။
အဖေမသေခင်က တစ်ဖွဖွပြောခဲ့သလို သမီးတို့အမေက အရမ်းချောတာဆိုတာကိုပြန်ကြားယောင်မိသည်။
အမေ့ရဲ့ ချောမောတာတွေဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲအမေရယ်။
သီရိ အခန်းထဲကိုပြန်ပြီး သေတ္တာထဲက ပိုက်ဆံတစ်သိန်း ထုတ်ပြီးအပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။
”အမေရော့ …..။ ဒီပိုက်ဆံနဲ့ အမေစျေးဖိုးလုပ်နော်။ နောက်ဆိုပင်ပင်ပန်းပန်းတွေမလုပ်နဲ့တော့။”
သီရိကမ်းပေးတဲ့ပိုက်ဆံကို မယူသေးပဲ သီရိကို မယုံသင်္ကာနဲ့ကြည့်သည်။
သမီး ဒီပိုက်ဆံတွေဘယ်ကရလာတာလဲ။ မဟုတ်တဲ့အလုပ်တွေမလုပ်နဲ့နော်။
အမေတို့ဆင်းရဲတယ်ဆိုပေမဲ့ အမေ့အသက်သေချင်သေသွားပစေ။
ငါ့သမီးကိုတော့ မငတ်အောင်အမေရှာကျွေးနိုင်တယ်။
”အမေရယ်….။” သီရိ ဘာမှမပြောပဲ မိခင်ကြီးကို အတန်ကြာစိုက်ကြည့်နေမိသည်။
တအောင့်လောက်ကြာမှ စီးကျနေတဲ့မျက်ရည်စက်တွေကို လက်နဲ့ အသာသုတ်ရင်း…
”အမေ…. ဒါက သမီး ဓာတ်ဆီဆိုင်ကနေအလုပ်ထွက်ခဲ့လို့ရတဲ့ နစ်နာကြေးပါအမေရဲ့။
ဓာတ်ဆီဆိုင်က ပိုင်ရှင်အသစ်ကို လွဲပေးမယ်ဆိုပြီး သမီးတို့အလုပ်သမားတစ်ယောက်စီကို
နစ်နာကြေးပေးပြီး အလုပ်ထွက်ခိုင်းလိုက်တယ်လေ။
နောက်လာမဲ့ပိုင်ရှင်အသစ်က သူ့ကုမ္ပဏီက ဝန်ထမ်းတွေပါလာမှာဆိုတော့
သမီးတို့ကို မလိုဘူးလေ။ အဲဒါကြောင့်ပါ။”
သီရိ …. မိခင်ကြီးဖြစ်သူယုံကြည်လာအောင် အတန်ကြာလှည့်ပတ်ပြီးပြောတော့မှ
သီရိလက်ထဲက ပိုက်ဆံတစ်သိန်းကိုယူသည်။
”ဒီပိုက်ဆံနဲ့ အမေဆေးကုနော်။ သမီးက နောက်အလုပ်ထပ်ရှာလို့ရရင် ဘာမှပူစရာမလိုဘူးသိလား။”
”အေးပါသမီးရယ်။ အမေလည်းနေကောင်းမှ အလုပ်လုပ်နိုင်မှာ။ အမေဆေးကုပါ့မယ်။”
သီရိ ဆီဆိုင်ကထွက်ပြီး သုံးရက်လောက်မိခင်ဖြစ်သူကို ဆေးခန်းလိုက်ပြပေးပြီး ၊ အိမ်မှာပဲနေဖြစ်သည်။
တစ်ရက် မြို့ထဲသွားရင်း အမျိုးသမီးအရောင်းဝန်ထမ်းအလိုရှိသည်ဆိုတဲ့ ကြော်ငြာလေးတစ်ခု
ကပ်ထားတာတွေ့တော့ ဝင်စုံစမ်းကြည့်သည်။
အလုပ်က ညနေငါးနာရီကနေ ညရှစ်နာရီအထိလုပ်ရမည်။ အဝတ်အစားပေးမည်။
ကားနဲ့ အကြိုအပို့လုပ်ပေးမည်လို့လည်းသိရသည်။
သီရိလုပ်ရမဲ့အလုပ်က အရောင်းမြင့်တင်ရေး..။
အရက်ဆိုင်တွေမှာ အရက်ကုမ္ပဏီဝတ်စုံဝတ်ပြီး စားပွဲလေးတစ်လုံးပေါ်မှာ
အရက်ပုလင်းလေးတွေဘေးနားမှာချပြီး မတ်တပ်ရပ်ပေးနေရုံပဲ။
ဆိုင်ထဲဝင်လာတဲ့သူတွေကို သီရိရောင်းတဲ့ တံဆိပ် မှာ မလားမေးရုံပဲ။
( ကိုဂျင်ရေးတဲ့ ဝင်ကစွပ်ထဲက ကြည်မာ ကိုမြင်ယောင်ကြည့်ပါရန်….ဝင်ကစွပ် စာမျက်နှာ ၃၄၉ကိုရှု)
လစာကိုမေးကြည့်တော့ တစ်လ တစ်သိန်းလောက်ရမယ်လို့ပြောသည်။
ပြီးတော့ ကိုယ်ကပိုပြီးရောင်းရလို့ amount ပြည့်ရင် အပိုဆုကြေးလည်းပိုရမည်။
အလုပ်ချိန်ကလည်း ညနေပိုင်းမှဆိုတော့ နေ့ခင်းဘက်တစ်ခုခုလုပ်လို့ရမည်။
အရက်ကုမ္ပဏီဆိုပေမဲ့ ရုံးခွဲမို့လို့ ယောကျ်ားလေးနည်းပြီး မိန်းကလေးတွေပိုများသည်။
သီရိစုံစမ်းတဲ့ စာရေးမကောင်မလေးက အထဲဝင်ပြီး မန်နေဂျာနဲ့ ဝင်တွေ့လိုက်ပါဆိုတော့ မန်နေဂျာနဲ့ဝင်တွေ့ရသည်။
မန်နေဂျာက သီရိထင်ထားသလို ယောကျ်ားလေးမဟုတ်ပဲ အမျိုးသမီးဖြစ်သည်။
မန်နေဂျာမမက သီရိကိုတစ်ချက်ကြည့်ရင်း ပြုံးသည်။
” ညီမလေး ရုပ်ရည်နဲ့ဆိုရင် ပိုတောင်ပိုပါသေးတယ်ကွယ်။ မနက်ဖြန်ကနေစပြီးအလုပ်စဆင်းပေါ့။
ညီမလေးအိမ်လိပ်စာပေးထား။ မနက်ဖြန်ညနေလေးနာရီခွဲလောက် ကုမ္ပဏီကကားနဲ့ လာကြိုလိမ့်မယ်။
ရှေ့က ကောင်မလေးဆီကနေ အဝတ်အစားသုံးစုံထုတ်သွား…။ ဟုတ်ပြီလား။”
သီရိ ရုံးစာရေးမလေးဆီကနေ အကျီအဝတ်အစားသုံးစုံထုတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။
သီရိ အိမ်အပြန်လမ်းမှာတော့ အပြုံးလေးတွေပါတွဲလွဲခိုနေသည်။ သူမအလုပ်ရတော့မယ်မဟုတ်ပါလား။
သီရိ သူမအမေကို အလုပ်ရကြောင်းပြောတော့ အရက်အရောင်းမြှင့်တင်ရေးဆိုတော့ အဆင်ပြေပါ့မလားပြောသည်။
သူမကလည်း အိမ်ကိုအပို့အကြိုလာလုပ်ပေးမှာဖြစ်ကြောင်း ၊ ဘာမှစိတ်ပူစရာမရှိကြောင်း တော်တော်လေးရှင်းပြလိုက်ရသည်။
သီရိ အလုပ်လုပ်တာ ဆယ့်ငါးရက်လောက်ရှိပြီ။
အလုပ်က ညနေပိုင်းမှလုပ်ရတာမို့ တစ်နေကုန် မိခင်ကြီးနားမှာနေပြီး အိမ်အလုပ်တွေလုပ်ကိုင်ပေးလို့ရသည်။
သီရိ ဆီဆိုင်ပိုင်ရှင်သူဌေးဆီကနေ သွေးနဲ့ချွေးနဲ့ရင်းပြီးရလာတဲ့ပိုက်ဆံ ဆယ့်ကိုးသိန်းလောက်ရှိသေးသည်။
ဒီပိုက်ဆံတွေကိုမိခင်ကြီးယူအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရင်ကောင်းမလဲမသိဘူး။
အိမ်စျေးဖိုးလေးလည်းရအောင် ကုန်စုံရောင်းတဲ့ အိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်လောက်ထောင်ချင်သည်။
သီရိ ခေါင်းထဲမှာ အကြံတစ်ခုပေါ်လာသည်။
”ဟုတ်ပြီ….။ ဒီလိုပဲလုပ်ရမယ်။”
လကုန်ပြီး တစ်ရက်နေ့……..။ အောင်ဘာလေထီ ဖွင့်တဲ့နေ့။
သီရိ အလုပ်လုပ်တဲ့ ဆိုင်က မျက်မှန်းတန်းမိနေပြီးသား အကူကောင်လေးတစ်ယောက်ကို
သီရိဆယ့်ငါးသိန်းဆုပေါက်တယ်ဆိုပြီး လာအကြောင်းကြားခိုင်းသည်။
ထီလက်မှတ်ရှိလားဆိုတော့ သီရိက အသင့်ဆောင်ထားတဲ့ထီလက်မှတ်တစ်စောင်ကို
ထုတ်ပြပြီး ဆုငွေထုတ်သလိုလိုနဲ့ အပြင်ကိုလိုက်လာခဲ့သည်။
သီရိကိုင်သွားတဲ့ အိတ်ထဲမှာ တစ်သောင်းတန် ဆယ်ငါးသိန်းအုပ်ကပါသွားပြီးသား……။
ရိုးသားတဲ့ သီရိရဲ့ မိခင်ကြီးကတော့ ဘာမှမသိလိုက်….။ သမီးလေးကံကောင်းလိုက်တာဆိုပြီး ပျော်နေသည်။
သီရိလည်း ငွေကို အရင်းအနှီးမပျောက်အောင်ဆိုပြီး ဆိုင်ရှေ့မှာ အဖီလေးထိုးပြီးကုန်စုံဆိုင်လေးဖွင့်လိုက်သည်။
မနက်ပိုင်းကနေ ညနေပိုင်းအထိ သီရိ စျေးဆိုင်ထိုင်သလို သီရိအလုပ်သွားတဲ့အချိန်မှာလည်း
အမေနဲ့မောင်လေးက တစ်လှည့်စီရောင်းကြသည်။
သူတို့ရပ်ကွက်လေးထဲမှာ စျေးဆိုင်ကလည်းသိပ်မရှိတာရော၊ သီရိကလည်းအပြောအဆိုချိုသာပြီး စျေးဝယ်တွေကို
ရည်ရည်မွန်မွန်ဆက်ဆံတာကြောင့် သီရိရဲ့ စျေးဆိုင်လေးလည်း အတော်လေးအဆင်ပြေသည်ဟုပြောရမည်။
ဒီလိုနဲ့ ခြောက်လလောက်ကြာတော့ မိခင်ဖြစ်သူက သီရိကိုခေါ်ပြီးမေးသည်။
”သမီး……။ သမီးဆီမှာ ချစ်သူမရှိသေးဘူးလား။”
”အို….။ အမေကလဲ ” သီရိ ရှက်သလိုနဲ့ မျက်နှာလေးငုံ့သွားမိသည်။
မျက်လုံးထဲမှာလည်း အမြဲတန်း စိတ်ထဲမှာ တိတ်တခိုးစွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ ကိုကြီးရဲ့မျက်နှာချောချောကပေါ်လာသည်။
ကိုကြီး………..။ သီရိ အခုအချိန်ထိ ဘယ်ယောကျ်ားလေးကိုမှ မကြိုက်ခဲ့ပဲ ကိုကြီးတစ်ယောက်ထဲကိုပဲစွဲလမ်းခဲ့သည်။
ကိုကြီးနဲ့ စတွေ့ခဲ့တဲ့ အချိန်ကို ပြန်ပြီးသတိရမိသည်။
သီရိဆယ်တန်းတက်တုန်းကပေါ့။ ကျောင်းမုန့်စားဆင်းချိန် ကျောင်းရှေ့မှာ လှည်းလေးနဲ့ ရောင်းတဲ့ရေခဲခြစ်သည်ကြီးရှိသည်။
သီရိ ရေခဲခြစ်သွားဝယ်တဲ့အချိန်က ကျောင်းတက်ခါနီးမို့ ကျောင်းရှေ့မှာလူရှင်းနေသည်။
ရေခဲခြစ်သည်ကြီးဆီမှာလည်းဝယ်တဲ့လူ သုံးလေးယောက်လောက်ရှိသည်။
သီရိလည်းရေခဲသုတ်ရောင်းတဲ့ ဦးလေးကြီးရေခဲတွေကို ခြစ်နဲ့ ချစ်နေတာကို ဘာမှမပြောပဲ ရပ်ကြည့်နေမိသည်။
သူမအလှည့်မှမရောက်သေးတာကို။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပြိုင်ကားအနီလေးတစ်စီးက ရေခဲသုတ်ရောင်းတဲ့
လှည်းရဲ့ဘေးနားမှာလာရပ်ပြီး အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ချောချောအကိုတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီး
ဘာမှမပြောသေးပဲ ရေခဲသုတ်သည်ကြီးရေခဲတွေထိုင်ခြစ်တာကိုရပ်ကြည့်နေသည်။
အရင်လာဝယ်တဲ့သူတွေကို ငါးရာတန်၊ သုံးရာတန် ၊ တစ်ရာတန် အသီးသီး ရောင်းသည်။
ငါးရာတန်ရေခဲသုတ်က စပျစ်သီးခြောက်တွေလည်းပါသည်။
ဖရုံယို ၊ နာနတ်ယိုတွေလည်းပါသည်။ ပြီးတွေခွက်ကြီးကလည်းအကြီးကြီး။
တစ်ရာတန်ကတော့ ရေခဲပေါ်မှာ ဖျော်ရည်အရောင်နှစ်မျိုးလောက်ဆမ်းပေးပြီး
နို့ဆီကို ဇွန်းသေးသေးလေးနဲ့ တစ်ဇွန်းပဲဆမ်းပေးတာတွေ့သည်။
သီရိ ….. လက်ထဲမှာကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုတ်ထားတဲ့ တစ်ရာတန်အနွမ်းလေးတစ်ရွက်ကို ငုံ့ကြည့်မိသည်။
”သမီးလေး ဘယ်လောက်တန်ယူမလဲ။” ရေခဲသုတ်သည်ဦးလေးကြီးရဲ့ အမေးကြောင့်
သီရိ ကပျာကယာမော့ကြည့်ပြီး…. ” တစ်… တစ်ရာတန်ဦးလေး…။”
ရေခဲသုတ်သည်ဦးလေးကြီးကို တစ်ရာတန်အနွမ်းလေးတစ်ရွက်ကိုကမ်းပေးရင်းပြောလိုက်သည်။
အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပြိုင်ကားနဲ့ကိုကြီးဆီက စကားသံကထွက်လာသည်။
” ဦးလေး… ကျွန်တော့်ကို ရေခဲသုတ်ငါးရာတန်တစ်ခွက် ၊
ပြီးတော့ ဟိုကောင်မလေးကိုလည်း ငါးရာတန်ပဲလုပ်ပေးလိုက်ပါ။ ကျွန်တော်ပဲ ပေးပါ့မယ်။”
ပိုက်ဆံအိတ်ကိုဖွင့်ရင်း တစ်ထောင်တန်တစ်ရွက်ကို ထုတ်ပေးသည်။
”ရတယ်ဦးလေး ပြန်မအမ်းနဲ့တော့။ ဦးပဲယူထားလိုက်ပါ။”
စျေးသည်ကြီးက ပထမလုပ်လို့ပြီးတဲ့ရေခြစ်ကို ပြိုင်ကားနဲ့ကိုကြီးကိုကမ်းပေးသည်။
အဲဒီအချိန်မှာပဲ…. ကျောင်းတက်ခေါင်းလောင်းသံကိုကြားရသည်။
ကိုကြီး ရေခဲသုတ်ကို စားမလို့လုပ်နေရာကနေ မစားတော့ပဲ သီရိဆီကို လှမ်းပေးသည်။
”ရော့…… ကလေးလေး…။ ကျောင်းတက်နေပြီ။ ဆရာမဆူနေလိမ့်မယ်သွားတော့။”
သီရိ ရေခဲခြစ်ခွက်လေးကိုကိုင်ရင်း ခန့်ညားပြီးမင်းသားတစ်ယောက်လိုချောနေတဲ့ကိုကြီးကို
ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြည့်တွေ့နဲ့ တွေတွေလေးကြည့်နေမိသည်။
”သွားတော့….။ စာတွေအများကြီးသင်ခဲ့…။ ဟုတ်ပြီလားကလေးလေး။” သီရိဆံပင်လေးတွေကို
ခပ်သာသာပွတ်ရင်းပြောသည်။ သီရိလည်း ရင်တွေတုန်လာတာနဲ့
ကျေးဇူးတင်စကားတောင်ကောင်းကောင်းမပြောနိုင်ပဲ အတန်းထဲကိုအပြေးတစ်ပိုင်းပြန်ပြေးဝင်ခဲ့သည်။
သီရိဘဝမှာ ကိုကြီးဝယ်ကျွေးတဲ့ရေခဲသုတ်က စားလို့အကောင်းဆုံးဖြစ်ခဲ့သည်။
နတ်သုဒ္ဓါနဲ့တောင်မလဲနိုင်လောက်အောင်ပဲ စိတ်ထဲမှာထင်မိသည်။
ဒီလိုနဲ့ သီရိဆယ်တန်းကို တစ်နှစ်ကျပြီး အိမ်ကဆက်မထားတော့တာနဲ့ ဆီဆိုင်မှာဝင်ပြီးအလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။
တစ်ခါတစ်လေ သွားရင်းလာရင်းလမ်းမှာ ပြိုင်ကားအနီလေးနဲ့ကိုကြီးကိုတွေ့မိသည်။
ဆီဆိုင်မှာ ဆီထည့်ရင်း ကိုကြီးများဆီလာထည့်မလားဆိုပြီး မျှော်မိသေးသည်။
ကိုကြီးကသီရိတို့ ဆိုင်မှာဆီထည့်လေ့မရှိဘူးထင်သည်။
သီရိအလုပ်လုပ်တဲ့ တစ်နှစ်ခွဲလောက်မှာတစ်ခါမှ ကိုကြီးနဲ့မဆုံဖြစ်ခဲ့။
လမ်းမှာတော့ကိုကြီးကို ပြိုင်ကားလေးမောင်းမောင်းသွားတာမကြာခဏတွေ့ဖူးခဲ့သည်။
”သမီး…. ။ အမေမေးနေတယ်လေ။ ချစ်သူရှိနေပြီလားလို့…။”
မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ စိတ်မရှည်သလို မေးသံကြောင့် သီရိရဲ့အတွေးတွေပြတ်တောက်သွားသည်။
”မ…. မရှိပါဘူး အမေ…။”
”အေး။ မရှိရင်လည်းပြီးတာပဲ။ သမီးအသက်လည်းမငယ်တော့ဘူး။
အိမ်မှာ အားကိုးအားထားယောက်ျားသားလိုတယ်ကွယ်။
မနေ့ကပဲ အမေ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က သူ့တူလေးတစ်ယောက် နဲ့ သမီးကို လက်ထပ်ပေးဖို့ လာပြီးပြောသွားတယ်။”
”အို…. အမေကလည်း။ ကိုယ်နဲ့သိတာမှမဟုတ်တာ။ လူဆိုးမှန်းမသိ ၊ လူကောင်းမှန်းမသိ။”
”ကောင်လေးကလူရိုးလေးပါသမီးရယ်။ အရက်မသောက်ဆေးလိပ်မသောက်ကွမ်းမစား၊
သူ့မိဘတွေကလည်းသေသွားပြီ။ မြို့ထဲက ဘဏ်မှာလုံခြုံရေးအစောင့်လုပ်နေတာ။”
”စိတ်ကူးမလွဲနဲ့သမီး။ ခုချိန်မှာ သမီးကို
လင်ကောင်းသားကောင်းနဲ့တင့်တင့်တယ်တယ်လေးအမေမြင်ချင်တယ်။”’
”ကြားလား။ အမေ…မနက်ဖြန် အမေ့သူငယ်ချင်းလာရင် သူစီစဉ်တဲ့အတိုင်း
သူ့တူနဲ့ သမီးကိုနေရာချထားပေးမယ်။ ဟုတ်ပြီလား။”
”ဟုတ်…. ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ။”
ဒီလိုနဲ့ပဲ သီရိတစ်ယောက် ဘဏ်လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းလေး မတ်ဟဲထူးနဲ့ လက်ထပ်ဖြစ်သည်။
မတ်ဟဲထူးက ကရင်လူမျိုး ။ ကရင်လူမျိုးဆိုပေမဲ့ သီရိတွေဖူးတဲ့ ကရင်လူမျိုးတွေလိုမျိုး ဂင်တိုတိုတောင့်တောင့်မဟုတ်။
အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်နဲ့ ဗလံလေး။
သီရိ မတ်ဟဲထူးကိုပထမဆုံးစတွေ့တော့ ဒီလိုပုံစံမျိုးလေးနဲ့ ဘဏ်လုံခြုံရေးဖြစ်နေတာကိုတောင် စဉ်းစားလို့မရ။
မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဘဏ်ကိုဓားပြတိုက်တာမရှိလို့တော်သေးသည်။
သူမယောက်ျားစောင့်တဲ့ဘဏ်ကိုသာတိုက်လို့တော့ တော်တော်လွယ်မှာပဲလို့တွေးပြီးရယ်မိသေးသည်။
မတ်ဟဲထူးနဲ့ မင်္ဂလာဦးညတွေ့ကြုံရမဲ့အရေးကိုတွေးပြီး သီရိရင်လေးခဲ့သေးသည်။ သီရိကအပျိုမဟုတ်တော့လို့။
အပျိုစင်အမှေးပါးလေးမရှိတော့လို့။
…………………………………..
မင်္ဂလာဦးညက မတ်ဟဲထူးကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေက ဘက်ချလာနိုက်ဆိုပြီး အရက်လိုက်တိုက်ခိုင်းသည်။
အရက်တိုက်ခိုင်းရင်း မတ်ဟဲထူးကိုလည်း အတင်းဇွတ်သောက်ခိုင်းသည်။
မတ်ဟဲထူးက မသောက်တတ်လို့မသောက်ချင်ဘူးဆိုတော့လဲမရဘူး။
သူမသောက်ရင် ပြန်မလွှတ်ဘူးဆိုပြီး အတင်းဆွဲထားကြသည်။
မတ်ဟဲထူးလည်း တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ဇနီးလေးနဲ့ အရမ်းကိုအိပ်ချင်နေတာနဲ့ သူတို့တိုက်တဲ့ အရက်ကို နှာခေါင်းပိတ်ပြီးမော့သောက်လိုက်သည်။
တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်တိုက်တာ သုံးခွက်မြောက်တော့ မတ်ဟဲထူးတော်တော်လေးမူးနေပြီ။
ဒါတောင် မတ်ဟဲထူးကို နောက်ထပ် အရက်ထပ်တိုက်သေးသည်။
သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဒီကောင် မူးပြီးအိပ်ပျော်သွားလို့ သတို့သမီးလေးငိုနေမယ် ဆိုပြီး တားလို့ ကံကောင်းသွားတာ။
နို့မို့ဆိုရင်တော့ အိမ်တောင်ပြန်ရောက်မည်မထင်ပေ။
မတ်ဟဲထူးအိမ်ပြန်ရောက်တော့ တစ်အိမ်သားလုံးအိပ်ကုန်ပြီ။
စိထားတဲ့ အိမ်တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်ရင်း သီရိအခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။
သူ့မိန်းမသီရိက ကုတင်စောင်းမှာ အောက်ကိုခြေဆင်းထိုင်ရင်းသူ့ကို စောင့်နေသည်။
မတ်ဟဲထူး မျက်လုံးထဲမှာ အရမ်းလှနေတဲ့ ဇနီးလေးသီရိကို ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တာပဲမှတ်မိလိုက်သည်။
နောက်ဘာဆက်ဖြစ်လဲဆိုတာမမှတ်မိတော့။
………………………………..
မင်္ဂလာဦးညက…
သီရီ ကုတင်စောင်းလေးမှာ ခြေဆင်းထိုင်ရင်းယောကျ်ားဖြစ်သူပြန်လာမဲ့ အချိန်ကို စောင့်နေမိသည်။
သူ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်း တော်တော်နဲ့ ပြန်မလွှတ်ကြသေးဘူး။
သီရိ ယောကျ်ားဖြစ်သူကိုစောင့်ရင်း အဖုတ်လေးထဲက အရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်လာသည်။
ပေါင်ကြားထဲမှာ စိုစိစိလေးဖြစ်လာသည်။ မကြာခင် ကာမစပ်ရှက်ရမယ်ဆိုတဲ့ အသိက သီရိ ကို အတွေ့အကြုံတစ်ခါမှ မရှိဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင်လေးတစ်ယောက်လိုရင်ခုန်စေသည်။
သီရိအဖုတ်လေးထဲကို ယောကျ်ားဖြစ်သူပြန်ရောက်လာရင် သူ့အတန်ကြီးနဲ့ထိုးမည်ဆိုတာကို တွေးပြီးရင်တွေတုန်နေသည်။
ကျွိ….။ အိမ်ရှေ့က အသံကြားရသည်။
ခြေသံတစ်ဖျတ်ဖျတ်ကြားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ မတ်ဟဲထူးကိုတွေ့သည်။
မတ်ဟဲထူးပုံစံက ဒယိမ်းဒယိုင်နဲ့ ။
ဖြေးဖြေးချင်းသီရိအနားကပ်လာသည်။ အနားကပ်လာမှ မတ်ဟဲထူးဆီက အရက်နဲ့တထောင်းထောင်းရနေသည်။
သီရိက အရက်အရောင်းမြှင့်တင်ရေးဆိုတော့ အရက်သမားတွေကို နေ့တိုင်းတွေ့ရသည်။
ဒီအရက်နံ့ကြီးကိုသီရိ အမုန်းဆုံးပဲ။ မတ်ဟဲထူး သီရိအနားကိုကပ်လာပြီး ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲချပစ်သည်။
သီရိကုတင်ပေါ်မှောက်ကျသွားတော့ မတ်ဟဲထူးက သီရိကိုယ်လုံးပေါ်ခွတက်ပြီး သီရိနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းဖို့ကြိုးစားသည်။
မတ်ဟဲထူးဆီက အရက်နံ့တွေရနေတာနဲ့ သီရိခေါင်းကိုဘယ်ညာယိမ်းရင်း မတ်ဟဲထူးရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ မထိအောင်ရှောင်သည်။
မတ်ဟဲထူးကတော့ မူးမူးနဲ့ သီရိ နားရွက်တွေရော၊ ပါးတွေရော၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးနဲ့ နားသယ်စပ်တွေကို တပြွတ်ပြွတ်နမ်းတော့သည်။
သီရိထမိန်လေးကတော့ မတ်ဟဲထူးတက်ဖိတာနဲ့ ပေါင်လည်လောက်ထိကျွတ်နေပြီ။
မတ်ဟဲထူးလက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ဖြောင်းကနဲထွက်လာတဲ့ သူ့အတန်ကြီးကို သီရိပေါင်ကြားထဲထိုးထည့်သည်။
မတ်ဟဲထူးမူးနေတာကြောင့်ရော၊ သီရိကပေါင်ကို သေချာမကားပဲစိထားတာကြောင့်ရော မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးက အဖုတ်ထဲမဝင်ပဲ သီရိပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲဝင်လာသည်။
မတ်ဟဲထူးရဲ့အတန်နဲ့ သီရိရဲ့ အစိလေးကို ထိထိမိမိတစ်ချက်ပွတ်ဆွဲသွားတော့
သီရိ ဆီက ” အ… ”ကနဲမြည်သံလေးပေါ်လာပြီး ပေါင်လေးကားသွားသည်။
မတ်ဟဲထူးကတော့ မူးမူးနဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကိုပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေသည်။
တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သီရိ အစိလေးကို ပွတ်ပွတ်ဆွဲသွားသလို ဖြစ်နေတော့ သီရိ စိတ်တွေပိုပြီး ထကြွလာသည်။
မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးနဲ့ အပေါ်ကတက်ဖိထားတာကြောင့် လက်နဲ့ကိုင်ပြီးသွင်းလိုက်လို့လဲ မလွယ်ဘူးဖြစ်နေသည်။
သီရိ မတ်ဟဲထူးရဲ့ အတန်ကြီးအဖုတ်လေးထဲဝင်လာအောင် အဖုတ်လေးကိုကော့ကောင့်တင်ပေးနေမိသည်။
သီရိအဖုတ်ကလေးက ထွက်တဲ့အရည်တွေကလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ။
မတ်ဟဲထူးရဲ့လီးတန်ကြီးလည်း သီရိအဖုတ်က ထွက်တဲ့အရည်တွေနဲ့ လူးပြီး ပြောင်ချောနေပြီ။
သီရိပေါင်ကိုအစွမ်းကုန်ကားရင်း အပေါ်ကနေမူးမူးနဲ့ ဆောင့်နေတဲ့ မတ်ဟဲထူးလီးတန်ကြီး အဖုတ်လေးထဲဝင်လာအောင် လုပ်နေသည်။
တစ်ချက် မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲကို စွပ်ကနဲဝင်လာသည်။
သီရိအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက အတန်ကြီးနဲ့ အတူ အထဲကိုလိပ်ပြီးဝင်သွားသည်။
သီရိဆီက ထွက်တဲ့အရည်ကြည်တွေကြောင့် အဝင်မခက်ပဲ မတ်ဟဲထူးရဲ့ လိင်တန်ကပေးတဲ့အရသာကို ထိထိမိမိခံစားရသည်။
” အ….။ ကျွတ်….. ”သီရိခပ်တိုးတိုးလေးညည်းရင်း မတ်ဟဲထူးရဲ့ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားမိသည်။
မတ်ဟဲထူးကတော့ မူးမူးနဲ့ အပေါ်ကနေ ဖိဖိပြီးဆောင့်ချနေသည်။
တစ်ချက်တစ်ချက်သားအိမ်ခေါင်းကို သွားသွားဆောင့်မိလို့ သီရိ အောင့်သလိုလိုခံစားရသည်။
အဝင် မနက်အောင် တင်ပါးကို အောက်ဖက်ကို ကော့လိုက်တော့ မတ်ဟဲထူးအတန်က အဖုတ်အတွင်းနံရံတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်ပြီး ပိုပြီးတော့ခံလို့ကောင်းသည်။
အဲဒါနဲ့ သီရိလည်း တင်ပါးကို ဘယ်ညာယိမ်းရင်း မတ်ဟဲထူးရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို အောက်ကနေခံနေမိသည်။
မတ်ဟဲထူးရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ တစ်ချက်ထက်တစ်ချက်ပိုပြီး ခံလို့ကောင်းလာသည်။
သီရိ အသံထွက်မှာစိုးလို့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ရင်း မတ်ဟဲထူးဆောင့်တာကို ခံနေသည်။
ခဏနေတော့ မတ်ဟဲထူးရဲ့ ကိုယ်လုံးက သီရိအပေါ်ကို ပြုတ်ကျလာသည်။
အတန်ကြီးကတော့ သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ ထည့်ရက်တန်းလန်း….။
”အာကွာ…..။ ” ခံလို့ကောင်းနေရာကနေ ရုတ်တရက်ရပ်သွားတော့ သီရိ ရင်ထဲမှာဟာသွားပြီး အားမလိုအားမရလေးငြီးမိသည်။
သီရိအဖုတ်ထဲထည့်ထားတဲ့ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကို သီရိအဖုတ်အတွင်းသားနံရံလေးတွေနဲ့ ညှစ်ပေးသည်။
”မတ်…. မတ်…..” မတ်ဟဲထူးပါးကို ခပ်သာသာလေးပုတ်ရင်း ခေါ်ကြည့်တော့ထူးသံမကြား။
မတ်ဟဲထူးမူးပြီးမှောက်သွားပြီ။
သီရိ စိတ်မရှည်သလိုနဲ့ မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးကို ဘေးကိုအသာတွန်းချပြီး ထလိုက်တော့
မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးက အဖုတ်လေးထဲက ကျွတ်ထွက်သွားသည်။
သီရိ ရင်ထဲမှာဟာသွားသလိုပဲ။
သီရိ ရင်ထဲမှာ ကာမမီးတွေတောက်လောင်နေပြီ။
ပက်လက်ကြီးအိပ်ပျော်နေတဲ့ မတ်ဟဲထူးပေါင်ကြားမှာ အတန်ကြီးက ထောင်ပြီး တယမ်းယမ်းဖြစ်သည်။
သီရိ မတ်ဟဲထူးဘေးမှာ ပေါင်ကြားထဲမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး အရည်တွေနဲ့ ရွှဲပြီးစိုလက်နေတဲ့ အတန်ကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်ကြည့်မိသည်။
မတ်ဟဲထူးအတန်က သီရိအရင်တွေ့ဖူးတဲ့ နှစ်ယောက်လို မဟားဒယားကြီးမဟုတ်ဘူး။
သီရိလက်နဲ့ အရင်းကဆုပ်ပြီးကိုင်လိုက်ရင် ထိပ်ဖူးနီနီရဲရဲက အပြင်ကိုထွက်နေသည်။
သီရိ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကိုကြည့်ရင်းစိတ်တွေကြွလာတာနဲ့ မတ်ဟဲထူးအတန်ပေါ်ကို အဖုတ်လေးနဲ့ တေ့ပြီး ခွထိုင်လိုက်သည်။
သီရိ တင်ပါးလေးကို နိမ့်ကာမြင့်ကာနဲ့ လီးကို အဖုတ်ထဲဝင်အောင် တစ်ရစ်ချင်းသွင်းသည်။
အရည်တွေ ရွှဲနေတာကြောင့် မတ်ဟဲထူးလီးတန်က သီရိအဖုတ်လေးထဲကို ရှောရှောရှုရှုပဲဝင်သွားသည်။
သီရိ မတ်ဟဲထူးရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ထောက်ပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို ကြွကြွပြီးဆောင့်သည်။
ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်း အရှိန်လွန်ပြီး သားအိမ်ခေါင်းကို တစ်ချက်တစ်ချက်သွားသွားထိလို့ ကိုယ်ကိုအမြန်ဖော့လိုက်ရသေးသည်။
သီရိ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကပေးတဲ့ အရသာကို ခံစားနေသည်။
ကိုယ်လုံးလေးကို တွန့်တွန့်ပြီးတော့လည်း မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးပေါ်မှာ စကောဝိုင်းမွှေ့မွှေ့ပြီးဆောင့်သည်။
တအောင့်လောက်ကြာတော့ သီရိ အဖုတ်လေးထဲက အရမ်းကောင်းလာတာနဲ့ တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးပေါ့သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။
” အား…. မတ်ရယ်….။ ”
သီရိ မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပြီး မတ်ဟဲထူးရဲ့ အရက်နံ့ထွက်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို မွတ်သိပ်စွာနမ်းလိုက်သည်။
သီရိဖင်ကတော့ မတ်ဟဲထူးပေါင်ကြားထဲမှာ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်တုန်း….။
အဖုတ်အတွင်းသားတွေကလည်း မတ်ဟဲထူး အတန်ကြီးကို တရွရွှညှစ်နေကြသည်။
သီရိ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို အိပ်မောကျနေတဲ့ မတ်ဟဲထူးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း
မတ်ဟဲထူးကိုစွဲလမ်းသွားသလိုခံစားရသည်။
ကိုယ့်ယောက်ျားဖြစ်လာပြီဆိုတဲ့ သံယောဇဉ်ကြောင့်လား။
သီရိအဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့ အချောင်းဆီကပေးတဲ့အရသာကြောင့်လားဆိုတာတော့ သီရိဝေခွဲလို့မရ…။
သီရိ မတ်ဟဲထူးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်းစိတ်တွေ ပြန်ကြွလာတာနဲ့ မတ်ဟဲထူးနှုတ်ခမ်းကို အားရပါးရနမ်းရင်း
အောက်ကလည်း ပြန်ပြီးဆောင့်နေသည်။
ဆီးခုံချင်းထိတဲ့အသံတစ်ဖန်းဖန်းက အခန်းလေးထဲမှာ ခပ်မှန်မှန်ထွက်နေသည်။
သီရိခေါင်းလေးကိုဘယ်ညာရမ်းပြီး အားရပါးရဆောင့်ချနေသည်။
အချက်ငါးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီးတော့ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးဆတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး
ပူပူနွေးနွေးအရည်တွေသီရိ အဖုတ်လေးထဲ ဒလဟောဝင်လာသည်။
သီရိ တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားပြီး နည်းနည်းပျော့ချင်လာတဲ့ မတ်ဟဲထူးလီးတန်ပေါ်မှာ
ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီး ဒုတိယတစ်ကြိမ်ပြီးသွားတော့သည်။
” အား….။ ကောင်းလိုက်တာ မတ်ရယ်…..။”
သီရိ ခပ်တိုးတိုးလေးညည်းရင်း မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးပေါ်မှာအိပ်ရင်းအမောဖြေလိုက်သည်။
တအောင့်လောက်ကြာလို့အမောပြေတော့မှ သီရိမတ်ဟဲထူးကိုယ်ပေါ်ကနေလှိမ့်ပြီးဆင်းလိုက်သည်။
သီရိ အဝတ်တစ်ခုနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးမှာပေပွနေတာတွေရှင်းလင်းပြီးတော့ မတ်ဟဲထူးကို
အဝတ်အစားသေချာပြန်ဝတ်ပေးပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်သည်။
‘ ဒီလိုကျတော့လည်း ယောကျ်ားယူရတာ တော်တော်ကောင်းတာပဲ။ ‘
သီရိ အိပ်မပျော်ခင် တွေးဖြစ်အောင်တွေးမိလိုက်သေးသည်။
မနက်ကျတော့ကိုယ်တော်ချောကနေမြင့်မှနိုးလာသည်။
အမေတို့က စောစောထဲက ထမင်းစားပြီးသွားတာနဲ့ ကိုယ်တော်ချောကို တစ်ယောက်ထဲထမင်းပြင်ကျွေးလိုက်သည်။
ထမင်းစားရင်း မတ်ဟဲထူးက အားနာသလိုကြည့်ရင်းပြောသည်။
ညက မူးသွားလို့ ဘာမှမသိဘူးဖြစ်သွားတယ်။ တောင်းပန်ပါတယ် တဲ့….။
ဘာမှမသိတာပါကောင်းပါတယ်။
သိသာသိရင် သီရိ သောင်းကျန်းတာတွေ့ပြီး သူ့မိန်းမတော်တော်နှာထတာပဲ လို့ ထင်သွားလောက်သည်။
သီရိလည်း ” ရပါတယ် မတ်ရယ်” လို့ပဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
စိတ်ထဲမှာတော့ ညရောက်ရင် မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကပေးမဲ့ အရသာကိုထပ်ပြီးခံစားချင်နေသေးသည်။
မတ်ဟဲထူး ဘဏ်ကနေ သုံးရက်ခွင့်ပေးထားလို့ အလုပ်မသွား…။ အိမ်မှာပဲ တစ်နေကုန်နေသည်။
အိမ်မှာ အမေရော မောင်လေးရော ရှိနေတာမို့ သီရိရော၊ မတ်ဟဲထူးရော ဘယ်လိုမှ လှုပ်ရှားဖို့ အခွင့်မသာဘူးဖြစ်နေသည်။
ညဘက် ထမင်းစားပြီးတော့ အမေနဲ့ မောင်လေးက အိပ်ယာဝင်သွားကြသည်။
သီရိကတော့ အိပ်ယာမဝင်သေးပဲ အိမ်ရှေ့မှာ စာထိုင်ဖတ်နေလိုက်သည်။
စာဖတ်နေတဲ့သီရိကို မတ်ဟဲထူးက တစ်ချက်တစ်ချက်ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေသည်။
သီရိမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အသာဆက်နေလိုက်တော့ မသိမသာသန်းပြသေးသည်။
သီရိလည်း မနည်းစိတ်ကိုထိန်းပြီး အိပ်ယာထဲမသွားသေးတာ….။
အိပ်ယာထဲရောက်တာနဲ့ စိတ်တွေလွတ်ပြီး မတ်ဟဲထူးပေါင်ကြားထဲက အတန်ကြီးကို အဖုတ်လေးထဲဆွဲသွင်းမိမှာစိုးလို့…။
မနေ့ညက စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကဲခဲ့ပေမဲ့ မတ်ဟဲထူးပြန်ရောက်တာ ညဉ့်နက်နေတာရော၊
အမေတို့က မင်္ဂလာပွဲကြောင့် အိပ်ရေးပျက်တာကြောင့်ရော စောစောစီးစီးအိပ်ကုန်ကြလို့ သီရိလုပ်တဲ့အသံတွေမကြားလောက်ဘူး။
ဒီနေ့တော့ စောသေးသည်။ အမေကတော်တော်နဲ့ အိပ်ပျော်ဦးမှာမဟုတ်ဘူး။
တစ်ခါတလေ ခြေဆစ်လက်ဆစ်တွေကိုက်လို့ဆိုပြီး ညလယ်ခေါင်အထိ အိပ်မပျော်တတ်ဘူး။
မတ်ဟဲထူးကတော့ သီရိနားမှာပဲ မယောင်မလည်နဲ့ လျှောက်ပြန်သံပေးလုပ်နေသည်။
တော်တော်လေးကြာတော့မှ သီရိ အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။
အမေတို့ အခန်းထဲက ဟောက်သံတွေထွက်လာပြီမဟုတ်ပါလား။
မတ်ဟဲထူးလည်း သီရိနောက်ကနေ ကုပ်ချောင်းချောင်းနဲ့လိုက်ဝင်လာသည်။
သီရိ သူ့ယောက်ျားဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ပြီး ပြုံးမိသေးသည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ မတ်ဟဲထူးက သီရိကိုယ်လုံးကိုလက်ညိုးထိုးပြီး တစ်ခုခုပြောသည်။
လေသံနဲ့ပြောတာရော ကရင်အသံက ဝဲတာကြောင့်ရော ဘာပြောလိုက်မှန်းတော့ သီရိသေသေချာချာမကြားလိုက်ရ…။
ဟိုဟာလုပ်ချင်တယ်လို့ပြောတာပဲဖြစ်မည်။
သီရိလည်း ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်။ မတ်ဟဲထူးလုပ်ချင်တာလုပ်ပါစေ။
မတ်ဟဲထူး ကုတင်ပေါ်ကို ကမန်းတကတန်းတက်လာပြီး သီရိ အကျီက နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို ဆွဲဖြုတ်သည်။
ကြယ်သီးဖြုတ်တဲ့ မတ်ရဲ့လက်တွေက ကတုန်ကရင်နဲ့…၊ ကြောက်နေသလိုမျိုး…။
ညအိပ်ခါနီးမို့လို့ အတွင်းခံမဝတ်ထားတဲ့ သီရိ နို့ဖြူဖြူတွေက နှစ်ပေမီးချောင်းအောက်မှာဖောင်းတင်းနေသည်။
မတ်ဟဲထူး သီရိနို့ကြီးတွေကို မမြင်ဖူးသလိုတော်တော်ကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေသည်။
မတ်ဟဲထူးအကြည့်တွေက သီရိကိုမရိုးမရွဖြစ်စေသည်။
” ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ…။ ” သီရိ ညုတုတုလေးပြောလိုက်သည်။
” လှ…. လှလို့ပါ။ ”
” စို့ပေးလေကွာ…။”
သီရိ နို့စို့ပေးဖို့ပြောတော့ စကားတောင်မဆုံးသေးဘူး မတ်ဟဲထူးမျက်နှာက သီရိရင်ဘတ်ပေါ်ကို ဆတ်ကနဲမှောက်ကျလာသည်။
အော်…..။ ဒါမျိုးကျတော့လည်း သွက်လိုက်တာ…။
မတ်ဟဲထူးသီရိနို့အုံလှလှတွေကိုစို့နေသည်။ နို့အုံဆိုတာထက် နို့သီးခေါင်းနီနီလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့နေတာ။
တကယ့်ကလေးတွေ နို့စို့သလိုမျိုး..။ လျှာလုံးဝမပါဘူး..။
သီရိ မတ်ဟဲထူးနို့စို့နေတာကို အသာငုံ့ကြည့်ရင်း မတ်.. တော်တော်ရိုးအတာပဲလို့ တွေးမိလိုက်သည်။
ဒါပေမဲ့ စိတ်ထနေတဲ့သီရိ အတွက် မတ်ဟဲထူးစို့တာကလည်း အရသာတော်တော်ရှိသည်။
တော်တော်ကြာအောင်စို့ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းတွေကျိန်းလာတော့မှ နို့စို့တာကိုရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
” မတ်… တော်တော့ကွာ…။ လုပ်တော့…။ ”
မတ်ဟဲထူးကမန်းကတန်းနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အောက်က အကောင်ကတော့ခေါင်းထောင်နေပြီ။
မတ်ဟဲထူးသီရီပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး အတန်ကို အဖုတ်ဝမှတေ့ပြီး ထိုးထည့်သည်။
သီရိ အဖုတ်က ထွက်နဲ့ အရည်တွေနဲ့ မတ်ဟဲထူးဟာက အထဲကို မဝင်ပဲ ချော်ထွက်သွားသည်။
အောက်က ငံ့လင့်နေတဲ့သီရိ အားမလိုအားမရနဲ့ ဟာကွာ…. ကျွတ်ခနဲမြည်အောင်စုတ်သတ်လိုက်သည်။
လုပ်ချင်လိုက်တာလည်းပြာလို့ လုပ်လိုက်တော့လည်း ချာလို့ဆိုတာ မတ်လိုလူမျိုးပဲ…။
သီရိ တွေးရင်းစိတ်မရှည်တော့တာနဲ့ ပေါင်ကြားထဲက လီးကိုလက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာတေ့ပေးလိုက်သည်။
မတ်ဟဲထူးလည်း အပေါက်တည့်သွားတာနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားသည်။
” အ…. နာတယ်….။ ”
တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားတဲ့ အတန်ကြီးက သားအိမ်ခေါင်းကို သွားဆောင့်လို့ သီရိအောင့်ကနဲဖြစ်သွားရသည်။
” ပြန်ထုတ်လိုက်ရမလားဟင်…..။ ” မတ်ဟဲထူး သီရိကို ခပ်တိုးတိုးမေးသည်။
” ရတယ်….။ မထုတ်နဲ့ မတ် ၊ လုပ်တော့…..။ ”
သီရိ ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ မတ်ဟဲထူးသီရိအပေါ်မှောက်အိပ်ပြီးဆောင့်သည်။
သူ့ကိုယ်လုံးက သီရိအပေါ်တော့ပိမနေဘူး။ လက်နှစ်ဘက်က ဘေးကို ဒိုက်ထိုးသလိုမျိုးထောက်ထားလို့…။
မတ်ဟဲထူး သီရိအဖုတ်ကို ဇယ်ဆက်သလိုပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်သည်။
သီရိအဖုတ်ထဲက အရည်တွေထွက်နေတာနဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ အသံတွေထွက်နေသည်။
အချက် သုံးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီးတော့ မတ်ဟဲထူးတစ်ယောက် တအင့်အင့်ငြီးရင်း
သီရိအဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားသည်။
ပြီး ပြီးချင်းပဲ သီရိကိုယ်ပေါ်ကနေလှိမ့်ဆင်း ပြီး ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး သီရိဘေးမှာဝင်အိပ်သည်။
သီရိ ကမပြီးသေးဘူး။ မတ်ဟဲထူးဆောင့်လုပ်တာ ကောင်းကာစပဲရှိသေးတယ်။
အဖုတ်ထဲကရတဲ့ အရသာအကြွင်းအကျန်လေးတွေကို ခံစားရင်း မတ်များထပ်လုပ်မလားဆိုပြီးစောင့်နေသေးသည်။
ခဏနေတော့ မတ်ဟဲထူးဆီက ဟောက်သံကြားရသည်။
”ဟာကွာ…. ဒီ ကရင်လေးတော့….။”
သီရိတစ်ယောက်ထဲမကျေမနပ်နဲ့ ငြီးတွားမိသည်။ လင်ဖြစ်သူက အိပ်နေပြီဆိုမှတော့ သီရိဘာလုပ်လို့ရဦးမှာလဲ။
အိပ်နေတဲ့လူကို ”သီရိမပြီးသေးလို့ တစ်ခါလောက်လုပ်ပေးပါဦး” လို့ နှိုးပြီးပြောရမလိုဖြစ်နေပြီ။
သီရိအဖြစ်က ရယ်ရမလို၊ငိုရမလိုနဲ့ အီလည်လည်ကြီး…။
သီရိ အကျီကြယ်သီးပြန်တပ် ထမိန်ကိုပြန်ပြင်ဝတ်ရင်း တရွရွဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ကိုင်ကြည့်မိသည်။
အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ထွက်တုန်းပဲ ….။
ဟူး…. သီရိ အိပ်ပျော်အောင် မနဲကျိတ်မှိတ်ပြီးအိပ်ရသည်။
အဖုတ်ထဲက မပြီးသေးတာကြောင့် ရင်တွေက ပူနေတုန်းပဲရှိသေးသည်။
တော်တော်လေး ညဉ့်နက်မှ သီရိ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ပထမတစ်ရက်တော့ ပထမဆုံးအကြိမ်မို့လို့နေမှာပါဆိုပြီး စိတ်ဖြေလိုက်သည်။
နောက်နေ့ည ထပ်ပြီး လုပ်တော့လည်း မတ်ဟဲထူးလုပ်ပုံက ပထမနေ့ကအတိုင်းပဲ…။
အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ သီရိကို ထမိန်လှန် ၊ အတင်းတက်လုပ်ပြီး အိပ်သွားပြန်သည်။
သီရိလည်း မတ်ဟဲထူးကို ထုတ်ပြောရမှာရှက်တာနဲ့ မတ်ဟဲထူးလုပ်သမျှ ဘာမှမပြောပဲ နေရသည်။
မတ်ဟဲထူးခွင့်ရက် သုံးရက်ကုန်သွားလို့ အလုပ်ဆင်းပြီ။ ဘဏ်ဝန်ထမ်းဆိုတော့
လုပ်ရတဲ့ အလုပ်က နေ့ဆိုင်းလည်းရှိသည်၊ ညဆိုင်းလည်းရှိသည်။
နေ့ဆိုင်းဆို တစ်နေကုန် အပေါက်ဝမှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လာသမျှလူကို တံခါးဖွင့်ပေးရတာ…။
အပြန်မှာနေပူရင်လည်း ထီးလိုက်မိုးပေးရသည်။
တစ်နေကုန် မတ်တပ်ရပ်ရတာဆိုပြီး ညဘက်ပြန်ရောက်ရင် ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အိပ်ရာထဲတန်းဝင်ပြီး အိပ်သွားတော့သည်။
သီရိလည်း မတ်တစ်ယောက် ပင်ပန်းလို့ ဖြစ်နေတာပါလေဆိုပြီး ခွင့်လွှတ်ပြီးနေရသည်။
နေ့ဆိုင်းဆိုရင်ပင်ပန်းလို့ မလုပ်ဖြစ်ဘူးဆိုတော့ ညဆိုင်းကျတော့ မတ်ကို တွေ့တောင်မတွေ့ရဘူး။
ဘဏ်မှာသွားပြီး ညစောင့်လုပ်ရလို့လေ။ ဂျူတီပြီးလို့ ပြန်ရောက်တော့လည်း တစ်နေကုန်မထပဲအိပ်နေတတ်သည်။
တစ်ခါတစ်လေ သုံးလေးရက်လောက်မှ တစ်ခါ စိတ်တွေကြွလာပြီး သီရိကို ကမူးရှုးထိုး တက်လုပ်တတ်သည်။
အဲလို လုပ်တိုင်းလည်း ကြာကြာလုပ်နိုင်တာမဟုတ်… ။ အလွန်ဆုံးသုံးလေးမိနစ်ပဲ။
သုံးမိနစ်လောက်ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ တရှုးရှုးဖြစ်လာပြီး ပြီးသွားတတ်သည်။
ကြာလာတော့ သီရိ ဘဝမှာ လိင်ကိစ္စဆိုတာ ဘာမှမဟုတ်သလိုဖြစ်လာသည်။
ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံတုန်းကလည်း နာနာကျင်ကျင်နဲ့ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရသည်။
ယောကျာ်းရတော့မှသာ မင်္ဂလာဦးညမှာ မတ်ဟဲထူးမူးမူးနဲ့ လုပ်တာ ခံဖူးပြီး ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားဖူးခဲ့ရသည်။
အဲဒါကလည်း မတ်ဟဲထူးမူးနေလို့။ အရက်တွေအများကြီးသောက်ထားတာနဲ့မူးပြီးလို့ ကြာကြာလုပ်နိုင်တာဖြစ်သည်။
ကြာကြာလုပ်နိုင်အောင် မတ်ဟဲထူးကို ပဲ ညတိုင်းအရက်သောက်ခိုင်းရမလိုဖြစ်နေပြီ။
အဲလို နဲ့ပဲ သီရိ မတ်ဟဲထူးနဲ့ လက်ထပ်တာ တစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ အခုချိန်ထိ သားသမီးမရသေးဘူး။
ဘယ်သူ့ဘက်ကချို့ယွင်းတာလည်းတော့မသိဘူး။
အမေကလည်း မြေးချီချင်ပြီလို့ သီရိကို တစ်ဖွဖွပြောသည်။
မတ်ဟဲထူးကိုပြန်ပြောပြတော့ ကိုယ်လဲ လုပ်တာပဲလေကွာလို့ပဲ မရေမရာပြန်ပြောသည်။
ပြီး….
အိပ်မက်သခင် ရေးသည်။
ZG
”Octane ႏွစ္ေထာင္ဖိုးေလာက္…..”
ေတြးလက္စအေတြးေတြကိုလက္စသတ္ၿပီး ေရွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကိုဆီျဖည့္လိုက္သည္။
စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္တာေၾကာင့္ ဆီပန႔္မွာ ပိုက္ဆံပမာဏကိုမရိုက္ထည့္မိ။
အျပင္ဘက္ကို ေငးရင္း ဆီထည့္လိုက္တာ ဆီေတြက တိုင္ကီအျပင္ဘက္ကိုလၽွံက်ကုန္သည္။
”သီရိ…… နင္ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။”
ငွက္ဆိုးထိုးသံလို အသံၾသၾသႀကီးေၾကာင့္ သီရိလန႔္ဖ်တ္သြားၿပီး ကိုင္ထားတဲ့ ဆီေဂါက္ကိုေယာင္ယမ္းၿပီးလႊတ္ခ်လိုက္သည္။
သီရိသူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးက အလိုက္တသိဆီေဂါက္ကိုျပန္ေကာက္ၿပီး လိုအပ္တာေတြကူညီလုပ္ကိုင္ေပးသည္။
သီရိ ဝမ္းနည္းစိတ္နဲ႔ အတူ ေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ငုံ႔ထားလိုက္သည္။
”ကဲ…… သီရိ…။ ပိုသြားတဲ့ ဆီဖိုး ၁၄ဝဝစိုက္ေပး…။ စာရင္းက တစ္ေန႔ခ်င္းစီရွင္းတာ။”
”ဟို…ဟို… ဦး…။ သမီးလခထုတ္မွျဖတ္လို႔မရဘူးလားဟင္..။ အခုေလာေလာဆယ္ ပိုက္ဆံမရွိေသးလို႔ပါဦးရယ္။”
ဆိုင္မန္ေနဂ်ာဦးသူေတာ္ရဲ့ အဆီေတြေဝ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးက တင္းမာေနသည္။
”နင္တို႔ေတြြ အဲဒီလိုလုပ္ေပါင္းမ်ားေနၿပီ။ အျမဲတမ္းငါခ်ည္းပဲစိုက္ေပးလို႔ဘယ္ရမွာလဲ။”
”သမီး…. အိမ္မွာအခက္အခဲျဖစ္ေနလို႔ပါဦးရယ္။ တကယ္ပါ။ အခုေတာင္အိမ္မွာပိုက္ဆံမရွိလို႔ စားေရးေသာက္ေရးခက္ခဲေနလို႔ပါ။
ဒီၾကားထဲအေမကလည္း ေရာဂါနဲ႔ တစ္ေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္ေနတာ…။
ေမာင္ေလးကလည္း …. လည္း…. သီရိ စကားဆုံးေအာင္မေျပာနိုင္ပဲ ဝမ္းနည္းစိတ္နဲ႔ အတူ ရင္မွာဆို႔နင့္လာၿပီးငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။
”ေအး…..။ ဒါဆိုလည္း ငါ့႐ုံးခန္းလာခဲ့…။ ဒီနားမွာငိုမေနနဲ႔။ က်က္သေရမရွိဘူး။”
ဦးသူေတာ္ ခပ္ေငါက္ေငါက္ေျပာရင္းလွည့္ထြက္သြားသည္။
သီရိ …. မ်က္ရည္ေတြ ေဝ့တက္ေနတဲ့ၾကားက ေဘးကေနလက္ကိုအသာေဖးမေပးေသာ သူငယ္ခ်င္းမကို မခ်ိျပဳံးေလးျပဳံးျပလိုက္သည္။
သူငယ္ခ်င္းမေလးက ဦးသူေတာ္႐ုံးခန္းရွိရာကို မ်က္စပစ္ျပသည္။
ျမန္ျမန္လိုက္သြားဆိုသည့္သေဘာ….
သီရိ ေလးကန္တဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ဦးသူေတာ္႐ုံးခန္းကိုေျခဦးလွည့္လိုက္သည္။
”ထိုင္….။”
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုဖာေပၚမွာသီရိဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ဘာေတြအဆူခံရဦးမလဲမသိဘူး။
”ဘာေတြျဖစ္လို႔လဲသီရိ…။”
ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးသူေတာ္အသံက တင္းမာမေနပဲ အနည္းငယ္ခ်ိဳေနသည္လို႔သီရိထင္သည္။
သီရိလည္း ဝမ္းနည္းစိတ္တို႔နဲ႔အတူ သူ႔မိသားစုအခက္အခဲေတြကို ဇာတ္စုံခင္းျပလိုက္သည္။
ဦးသူေတာ္ သူ႔ေရွ႕မွာ တရႈံ႔ရႈံ႔ငိုရင္း အဆင္မေျပေၾကာင္းတတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့ ဝန္ထမ္းမေလးသီရိကိုၾကည့္ရင္းမ်က္လုံးေတြ အေရာင္လက္လာသည္။
သူ႔မ်က္လုံးေတြကို မွန္ထဲမွာျပန္ၾကည့္ရင္ တဏွာခိုးေတြေဝေနမည္ထင္သည္။
တရႈံ႔ရႈံ႔ငိုေနတဲ့ကိုယ္လုံးေလးက လုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလး..။ အသားေတြက ပြဆုတ္ဆုတ္ျဖစ္မေနပဲတင္းရင္းေနသည္။
ကိုယ္လုံးေလးက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တုန္တုန္တက္သြားတိုင္း ရင္သားလုံးလုံးေလးတစ္စုံက တုန္တုန္သြားသည္။
ခါးေလးကေသးေသးက်င္က်င္ေလး။ ခါးေလးရဲ့ေအာက္မွာစြင့္ကားေနေသာ တင္ပါးႀကီးတစ္စုံ။
‘ဒီေကာင္မေလးဖင္ေတာ္ေတာ္ေတာင့္တာပဲ။’ သီရိကိုုၾကည့္ရင္း ဦးသူေတာ္စိတ္ထဲကေတြးမိသည္။
ဓာတ္ဆီဆိုင္ရဲ့ ဝတ္စုံ အစိမ္းေရာင္ စကတ္တိုေလးေအာက္က ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဖြးၿပီးဥေနသည္။
ဦးသူေတာ္ ႐ုတ္ကရက္ထၿပီး ဖက္နမ္းပစ္ခ်င္စိတ္ေတြကိုမနည္းထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္။
”သမီး….”
ဦးသူေတာ္ တစ္ခ်က္ေခၚလိုက္ေတာ့ ေခါင္းငုံ႔ထားတဲ့ သီရိေမာ့ၾကည့္သည္။
သီရိမ်က္လုံးေတြက ငိုထားလို႔ မို႔အစ္ေနၿပီး ႏွာေခါင္းေလးေတြက နီနီေလးျဖစ္ေနသည္။
”သမီး အဆင္မေျပတာေတြ လတ္တေလာအဆင္ေျပသြားခ်င္လား။”
”ရွင္…. ဘာကိုေျပာတာလဲမသိဘူး။” သီရိ မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားနဲ႔ ျပန္ေမးမိသည္။
”ဒီလိုပါ။ အခု ဦးတို႔ သူေဌးက သေဘာေကာင္းတယ္ေလ။ အေပးအကမ္းလည္းရက္ေရာတယ္။
ဦးေျပာေပးမယ္ဆိုရင္ သူေဌးက သမီးကိုသနားၿပီး သမီးရဲ့အခက္အခဲေတြကိုေျဖရွင္းေပးမွာပါ။”
”သမီးကလည္း သူေဌးကိုေက်းဇူးမေမ့နဲ႔ေပါ့။ သမီးဘက္ကေနတတ္နိုင္တာေတြျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ေပါ့။”
”ဒါ…. ဒါေပမဲ့ဦးရယ္…။ သမီးဆီမွာ ဘာမွေပးစရာမွမရွိတာ…။ ဦးလည္းသိတာပဲဟာကို..။” သီရိ ဝမ္းနည္းသလိုေလးနဲ႔ ျပန္ေျပာမိသည္။
”ရွိပါတယ္သမီးရယ္ရွိပါတယ္။ ရွိတာမွေကာင္းေကာင္းႀကီးကိုရွိတာပါ။”
ဦးသူေတာ္စကားေျပာရင္းကေန သီရိတစ္ကိုယ္လုံးကို အဓိပၸာယ္ပါပါနဲ႔ ေဝ့ၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။
”ဒါ… ဒါ….ေတာ့…။” သီရိ လက္ေလးႏွစ္ဘက္ကို ရင္ဘတ္ေရွ႕မွာကာၿပီးအလန႔္တၾကားထေျပာမိသည္။
‘ဒါဆို…. သူေျပာတာ… သူေဌးနဲ႔ အိပ္ရမွာေပါ့။ သူေဌးရဲ့ဖ်က္ဆီးတာကိုခံရေတာ့မွေပါ့။
ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကမသန႔္ရွင္းေတာ့ပဲညစ္ႏြမ္းသြားမွာ…။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။’
သီရိ အေတြးေတြဆက္တိုက္ေတြးရင္းဘာမွမေျပာပဲၿငိမ္က်သြားသည္။
”ရတယ္သမီး။ ဦးက ဇြတ္အတင္းမတိုက္တြန္းပါဘူး။ သမီးမွာအခက္အခဲေတြရွိတယ္ဆိုလို႔ ဦးက ေစတနာနဲ႔ ေျပာျပတာပါ။
သမီးစဥ္းစားဦးေလ။ တစ္ေနကုန္စဥ္းစားဖို႔အခ်ိန္ရေသးတာပဲ။ ညေန ဂ်ဴတီၿပီးရင္ သမီးဆႏၵကို ဦးကိုလာေျပာေပါ့။
သမီးအခက္အခဲေတြေျပလည္သြားမွာပါ။”
”သမီးသြားလို႔ရၿပီ။”
သီရိ ဦးသူေတာ္ရဲ့ ႐ုံးခန္းထဲကေန ေလးကန္တဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။
အဲကြန္းဖြင့္ထားလို႔ ေအးစိမ့္ေနတဲ့႐ုံးခန္းထဲမွာေတာင္ သီရိကိုယ္မွာေခၽြးေလးေတြစို႔ေနသည္။
”ဘဝကလည္းဆိုးလိုက္တာေနာ္။” သီရိတစ္ကိုယ္တည္းခပ္ညည္းညည္းဆိုရင္း အလုပ္ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းကေမးတာေတာင္ျပန္မေျဖမိ။ ဒီလိုပါပဲဆိုၿပီး ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ပဲေျဖလိုက္မိသည္။
ဒီကိစၥဆိုတာ ျပန္ေျပာလို႔ေကာင္းတဲ့ကိစၥမွမဟုတ္တာကို။
အလုပ္ၿပီးေတာ့ သီရိဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခပ္ရဲရဲပဲခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ျဖစ္လာသမၽွကိုခါးစည္းၿပီးခံရမည္။
အဓိက က မိသားစုစားဝတ္ေနေရးေျပလည္ဖို႔ျဖစ္သည္။
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့မိခင္ႀကီးမ်က္ႏွာကိုျမင္ေယာင္ရင္း မိမိခႏၶာကိုယ္ကို အညစ္ႏြမ္းခံလိုက္မည္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ဂ်ဴတီသိမ္းေတာ့ ဦးသူေတာ္႐ုံးခန္းကိုသြားတဲ့ သီရိေျခလွမ္းေတြက သြက္လက္ေနသည္။
ေလာကဓံကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ အားအင္ေတြေမြးထားလိုက္ၿပီမဟုတ္ပါလား။
သီရိ ဦးသူေတာ္ေျပာတဲ့ ကိစၥကိုလက္ခံမယ္လို႔ေျပာၿပီးအိမ္ကိုလမ္းေလ်ာက္ျပန္ခဲ့သည္။
သီရိအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ဓာတ္ဆီဆိုင္နဲ႔ အိမ္က သိပ္မေဝး။ သီရိအိမ္ကၿမိဳ႕စြန္က တဲကုတ္သာသာအိမ္ေလးသာျဖစ္သည္။
ဓာတ္ဆီဆိုင္ဆိုတာကလည္း ၿမိဳ႕စြန္မွာရွိတာဆိုေတာ့ သီရိအတြက္ သြားေရးလာေရးက အဆင္ေျပပါသည္။
သီရိတစ္ညလုံးေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႔မရ…။
မိခင္ႀကီးရဲ့ ေဝယ်ာဝစၥေတြလုပ္ေပးၿပီး အဝတ္ေလ်ာ္၊ ဟင္းခ်က္ ၊ ထမင္းစား ဗာရီယေတြအားလုံးလုပ္ၿပီး အိပ္ယာဝင္ခဲ့သည္။
မနက္ျဖန္ၾကဳံရမဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြက သီရိအတြက္ အသစ္အဆန္းေတြျဖစ္လာေတာ့မည္။
ပိုၿပီးတိတိက်က်ေျပာရရင္ သီရိရဲ့ ဘဝတိုက္ပြဲစရေတာ့မည္။
သီရိဝမ္းနည္းလာတာနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလးက်ိတ္ၿပီးငိုမိသည္။
အိမ္ေလးက တဲသာသာပဲရွိတာေၾကာင့္ တစ္ဖက္အခန္းက မိခင္ႀကီးနဲ႔ ေဘးနားမွအိပ္ေနတဲ့ေမာင္ေလးကို
အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ ေခါင္းအုံးကိုမ်က္ႏွာအပ္ၿပီး တအိအိနဲ႔ ရွိုက္ငိုေနမိသည္။
မနက္အိပ္ယာနိုးေတာ့ တစ္အိမ္သားလုံးအတြက္ ျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြျပင္ဆင္ေပးၿပီးေတာ့ အလုပ္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။
အလုပ္ကိုေရာက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာႀကီး ဦးသူေတာ္ကေရာက္ေနႏွင့္ၿပီ။
”ဒီေန႔ေစာသားပဲ။” သီရိတစ္ကိုယ္လုံးကိုေဝ့ၾကည့္ရင္းတဏွာသံႀကီးနဲ႔ ေျပာသည္။
ဦးသူေတာ္ သီရိဆိုတဲ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေကာင္မေလးကိုၾကည့္ရင္း ရမက္ေတြႂကြေနသည္။
”ဆရာ့အတြက္ၿပီးရင္ေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို ေျခေတာ္တင္ဦးမွပါပဲ။”
”ကဲ…. လာ…. ကားေပၚတက္။” ႐ုံးခန္းေရွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ ကားအေကာင္းစားႀကီးကို တံခါးဖြင့္ေပးရင္းေျပာသည္။
သီရိ ဆိုင္ဝန္းထဲကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေကာင္မေလးေတြက ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည့္ေနၾကသည္။
သီရိ အရမ္းဝမ္းနည္းသြားသည္။ သူတို႔ အျမင္မွာသီရိ မိန္းမပ်က္တစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနၿပီ။
သီရိ သက္ျပင္းေမာကိုသာ က်ိတ္ခ်ရင္း ဦးသူေတာ္ရဲ့ကားႀကီးေပၚကိုတက္လာခဲ့လိုက္သည္။
‘ကားႀကီးကေကာင္းလိုက္တာ။ဘယ္လိုေခၚလဲေတာ့မသိဘူး။’
ကားအဲကြန္းနဲ႔ အဲဖရက္ရွာနံ့သင္းသင္းေၾကာင့္ သီရိစိတ္ေတြနည္းနည္းၾကည္လင္လာသည္။
”ဦး… ဘယ္သြားမလို႔လဲဟင္..။”
”ေရာက္ေတာ့သိမွာေပါ့သမီးရယ္။ သူေဌးနဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္။”
ဦးသူေတာ္ ဘာမွဆက္မေျပာပဲ ကားကိုဂ႐ုစိုက္ၿပီးေမာင္းေနလိုက္သည္။
ကားသာေမာင္းေနရတာစိတ္ကေတာ့ ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ သီရိဆီကိုေရာက္ေနသည္။
ေကာင္မေလးက ေမာ္လၿမိဳင္သူပီပီ အသားျဖဴျဖဴ၊ ရင္သားလုံးလုံးက်စ္က်စ္နဲ႔ တင္သားေတြက ကားထြက္ေနသည္။
ဦးသူေတာ္ကားေမာင္းရင္းစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့တာနဲ႔ စကတ္တိုေလးေအာက္က ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ပြတ္သတ္လိုက္သည္။
”အို…. ” သီရိ… ေပါင္ေတြကို တစ္ျခားဘက္ကပ္လိုက္ရင္း လက္ကလည္း ဦးသူေတာ္လက္ႀကီးကိုဖယ္လိုက္သည္။
ဦးသူေတာ္က အေလ်ာ့မေပးပဲ သီရိေပါင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးေတြကို လက္နဲ႔ လွမ္းၿပီး ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္တာ လက္ေခ်ာင္းရာေတြထင္သြားသည္။
”ဦးရယ္မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္။ ေၾကာက္…. ေၾကာက္လို႔ပါ။” သီရိ ကတုန္ကယင္ေလးေျပာရွာသည္။
တစ္ဆက္တည္းပင္ ဦးသူေတာ္ေျပာတာကိုလက္ခံမိတာမွားမ်ားမွားသြားၿပီလားဆိုၿပီး ျပန္ေတြးမိသည္။
သီရိ ေၾကာက္ရြံ့စိတ္တို႔နဲ႔အတူ ရင္ထဲမွာလည္း တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနသည္။
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ အခုသြားေနတဲ့ခရီးက ေကာင္းေသာသြားခ်င္းမဟုတ္…။ ကာမဆက္ဆံဖို႔သြားတာ။
ပိုၿပီးေသေသခ်ာခ်ာေျပာရရင္ ပိုက္ဆံမရွိသူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ပိုက္ဆံရဖို႔အတြက္ ေငြရွိလူတန္းစားတစ္ေယာက္ဆီမွာသြားၿပီး အသုံးေတာ္ခံရမွာ။
ရပ္ကြက္ထဲက မိန္းမေတြခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေျပာသလိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သီရိသူ႔ သူေဌးဆီကို အလိုးခံဖို႔သြားေနတာေပါ့။
အလိုးခံတယ္ဆိုေတာ့ အလံခိုးတာေပါ့။ ဟားဟား… သီရိ တစ္ေယာက္ထဲေပါက္ကရေတြေလ်ာက္ေတြးရင္း တိုးတိုးေလးရယ္မိသည္။
”ေအးေလ…။ အခုလိုဆိုေတာ့ သမီးလည္းအဆင္ေျပသြားတာေပါ့ကြာ….။” ဦးသူေတာ္ကားေမာင္းေနရင္းက သီရိရယ္တာကိုေတြ႕ၿပီး သူေတြးခ်င္ရာေတြေတြးၿပီးေလၽွာက္ေျပာေနျပန္သည္။
ေျပာသာေျပာတာ…. ဒီလူႀကီးကလည္း ႏွာဘူးႀကီး။ သီရိသိတာေပါ့။
သီရိတစ္ကိုယ္လုံးကို ၾကည့္လိုက္တိုင္းစားမလို ၀ါးမလိုနဲ႔ ၾကည့္ေနက်။
ၿပီးေတာ့ ဆီဆိုင္က ေကာင္မေလးေတြကို ႐ုံးခန္းထဲေခၚေခၚၿပီး ဘာေတြလုပ္လိုက္လဲေတာ့မသိ။
ေကာင္မေလးေတြ ငိုယိုၿပီးထြက္လာတာေတာ့ သုံးေလးခါေတြ႕ဖူးသည္။ ဒီလူႀကီးလည္း ႏွာဘူးႀကီးပါပဲ……။
သီရိတို႔ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဘက္ၿမိဳ႕စြန္က ၿခံဝန္းႀကီးတစ္ၿခံထဲေရာက္ေတာ့ကားကိုရပ္လိုက္သည္။
”ဆင္းလို႔ရၿပီ သီရိေလး….။” ဦးသူေတာ္ ကားတံခါးဖြင့္ေပးရင္း ၿပီတီတီႀကီးနဲ႔ေျပာသည္။
သီရိ ဦးသူေတာ္ကို မခ်ိျပဳံးေလးျပဳံးျပၿပီး ကားေပၚကဆင္းလိုက္သည္။
႐ုပ္ရည္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ လူမိုက္တစ္ေယာက္က အနားကပ္လာၿပီး ဦးသူေတာ္ကို တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာေနသည္။
ဘာေတြေျပာေနလည္းမသိဘူး။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သီရိအရမ္းေၾကာက္လာၿပီ။ သီရိစိတ္ထဲမွာ ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ပဲရွိေတာ့တယ္။
ဘာမွန္းလည္းမသိၾကဘူး။ ေယာက်္ားသားေတြၾကားထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲေသာ မိန္းမပ်ိဳေလး။
ဥပမာေပးရရင္ က်ားရဲတြင္းထဲက ယုန္ျဖဴမေလးတစ္ေကာင္လိုပဲေၾကာက္ေနရသည္။
”သမီးလာ… ။” ဦးသူေတာ္ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွတဲ့အိမ္ႀကီးရဲ့ အေပၚထပ္ကို ေခၚသြားၿပီး အခန္းတစ္ခန္းကို တံခါးအသာဖြင့္ၿပီး သီရိကိုဝင္ခိုင္းသည္။
”သူေဌး လာေနၿပီတဲ့။ ဒီအခန္းထဲမွာပဲခဏေစာင့္။”
ဦးသူေတာ္ သီရိကိုအခန္းထဲ မသိမသာတြန္းလႊတ္ရင္းေျပာသည္။မသိမသာတြန္းလႊတ္တယ္ဆိုတာထက္
သီရိရဲ့ ဓာတ္ဆီဆိုင္ဝတ္စုံစကတ္တိုေလးေအာက္တင္သားႀကီးတစ္စုံကို ျဖစ္ညႇစ္ရင္းအခန္းထဲတြန္းလႊတ္လိုက္တာျဖစ္သည္။
သီရိ အိပ္ခန္းကို မ်က္လုံးေလးအျပဴးသားနဲ႔လွည့္ပတ္ၾကည့္မိသည္။ သူေဌးကေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတာာပဲ။
အိပ္ခန္းက သီရိတို႔ အိမ္တစ္လုံးသာေလာက္ရွိတယ္။ အခန္းထဲမွာလဲ ေမႊးပြေကာ္ေဇာေတြနဲ႔၊ တီဗီျပားျပားႀကီးကလဲ အႀကီးႀကီးပဲ။
တံခါးတစ္ခ်က္ကိုေတြ႕လို႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာတြဲရက္လုပ္ထားတာကိုေတြ႕သည္။
႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာပါတဲ့ ေရစိမ္ခ်ိဳးလို႔ရတဲ့ ေႂကြဇလုံႀကီးလည္းေတြ႕သည္။
”ဟူး…… ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြက်ေတာ့လည္းခ်မ္းသာလိုက္ၾကတာေနာ္…။ ငါတို႔ဘဝနဲ႔မ်ားကြာပ။”
သီရိတစ္ေယာက္ထဲ ၿငီးရင္း အခန္းထဲက ေမြ႕ယာႀကီးေပၚကို ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္။
သီရိကိုယ္လုံးေလး ေပၚကိုေျမာက္တက္သြားၿပီး အိကနဲျပန္က်လာသည္။
”အင္း…. စပရင္ေမြ႕ယာဆိုတာဒါပဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္။”
သီရိ ေမႊ႕ယာအထူႀကီးေပၚမွာ အိစက္တဲ့အထိအေတြ႕ေတြခံစားရင္းေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
နို႔ေလးႏွစ္လုံးဆီက နာက်င္တဲ့အထိအေတြ႕ေတြနဲ႔ သီရိတစ္ေယာက္လန႔္နိုးလာခဲ့သည္။
သီရိ ေၾကာက္လန႔္တၾကားမ်က္လုံးဖြင့္ႀကီးလိုက္ေတာ့ အသားညိဳညိဳ ခပ္ဝဝလူႀကီးတစ္ေယာက္က ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔
သီရိကိုယ္လုံးေလးေပၚမွာအုပ္မိုးၿပီး ဖိထားသည္။ လူႀကီးရဲ့ လက္ႏွစ္ဘက္က သီရိနို႔ေလးႏွစ္လုံးကို အက်ီေပၚကေနပဲ
အားရပါးရညႇစ္ေနသည္။
”အား….. နာလိုက္တာ….။”
ဘယ္သူမွမကိုင္ဖူးေသးတဲ့ အပ်ိဳမေလးရဲ့ နို႔အုံႏုႏုေလးႏွစ္လုံးကို ကိုင္ေနတဲ့ လက္ႀကီးတစ္စုံကၾကမ္းတမ္းလွသည္။
သီရိ နာက်င္လြန္းတာနဲ႔ အား… ကနဲ အသံရွည္ဆြဲၿပီးေအာ္လိုက္သည္။
သီရိေအာ္သံေၾကာင့္ လက္ၾကမ္းႀကီးတစ္စုံရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြရပ္တန႔္သြားသည္။
ရပ္သြားတယ္ဆိုေပမဲ့ ခပ္ၾကာၾကာမဟုတ္။ တခဏမၽွသာ….။
သီရိရဲ့ ယူနီေဖာင္းအက်ီေလးကို ထိုလက္ႀကီးတစ္စုံက စုံကိုင္ၿပီးဆြဲျဖဲလိုက္သည္။
ၿဗိကနဲျမည္သံနဲ႔ အတူ သီရိရဲ့ မိန္းမဝတ္ရွပ္အက်ီအျဖဴေလးက ၾကယ္သီးေတြ ျပဳတ္ထြက္ၿပီးျပဲသြားသည္။
အေပၚအက်ီရင္ဘတ္က ေဟာင္းေလာင္းပြင့္သြားေတာ့ ျဖဴေဖြးတဲ့ရင္ဘတ္ေလးကေပၚထြက္လာသည္။
ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္သြားေတာ့ ဝတ္ထားတဲ့ အျပာေရာင္ ဘရာဇီယာႏြမ္းႏြမ္းေလးကေပၚထြက္လာသည္။
သီရိရဲ့ ဖြံ့ထြားၿပီး အယ္ေနတဲ့ရင္သားထြားထြားတစ္စုံကို အျပာေရာင္ဘရာႏြမ္းႏြမ္းေလးက လုံေအာင္မဖုံးနိုင္ေခ်။
ရင္သားအေပၚပိုင္းတစ္ဝက္ေလာက္က ဘရာေပၚပိုင္းမွာ မို႔ၿပီးေဖာင္းတက္ေနသည္။
သီရိအေပၚမွာတက္ဖိထားတဲ့လူဝႀကီးဆီက ဂြပ္ခနဲ တံေတြးမ်ိဳခ်သံတစ္ခ်က္ၾကားၿပီး သီရိ ဘရာေလးေလးက
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ဆြဲၿပီးခၽြတ္လိုက္သည္။ ခ်ိတ္တပ္ထားတဲ့အပ္ခ်ည္ႀကိဳးေတြကလည္း ၾကာလို႔ေဆြးေနၿပီထင္သည္။
ဘရာစီယာအျပာေရာင္ႏြမ္းႏြမ္းေလး ခ်ိတ္ေတြပါျပဳတ္ထြက္သြားၿပီး သီရိအေပၚပိုင္းတစ္ပိုင္းလုံးဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္သြားသည္။
သီရိရဲ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးနို႔ေလးႏွစ္လုံးက အကာအကြယ္မရွိပဲ ေပၚထြက္လာသည္။
နို႔အုံထြားထြားေလးက တင္းတင္းေဖာင္းအိေနၿပီး နို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ပန္းႏုေရာင္သန္းကာ ေကာင္းေကာင္းပင္စူမထြက္ေသး။
သူေဌးက သီရိရဲ့ေကာင္းေကာင္းစူမထြက္ေသးတဲ့ နို႔သီးေခါင္းပန္းေရာင္ေလးေတြကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတစ္ခ်က္ဆြဲလိုက္ၿပီး စကတ္ကိုခၽြတ္ဖို႔ျပင္သည္။
အေပၚအက်ီနဲ႔ေဘာ္လီကေတာ့ သူေဌးလက္ခ်က္နဲ႔ ရစရာမရွိေအာင္ စုတ္ျပဲသြားေခ်ၿပီ။
ေနာက္ဆုံးလက္က်န္ စကတ္တိုေလးကိုပါဆြဲျဖဲခံလိုက္ရရင္ေတာ့ အဝတ္မပါကိုယ္ဗလာနဲ႔ အိမ္ျပန္ရေတာ့မည္။
သီရိ နို႔အုံေတြဆီက နာက်င္မႈေတြၾကားကပဲ …..
”ဦး….. သမီးခၽြတ္ေပးပါ့မယ္။” ကပ်ာကယာေျပာရင္း စကတ္ေလးကို အျမန္ခ်ိတ္ျဖဳတ္ၿပီးဆြဲခၽြတ္ေပးလိုက္သည္။
စကတ္ခၽြတ္ရင္းနဲ႔ ဝတ္ထားတဲ့ အတြင္းခံေလးကိုပါတစ္ခါထဲဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။
အေမႊးေရးေရးေလးသာေပါက္ေသးတဲ့ သီရိရဲ့ ဆီးခုံေလးေပၚလာသည္။
အဲဒီေအာက္မွာေတာ့ အပ်ိဳစင္မေလးရဲ့ ႏုႏုထြတ္ထြတ္အဖုတ္ေလး။
အဖုတ္ေလးက ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တင္းတင္းေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေနသည္။
အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြက စိကပ္ေနသည္။အဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြကိုမေတြ႕ရ။
သူေဌးလူဝႀကီးခမ်ာ ေကာင္မေလးငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးရဲ့ အဖုတ္လွလွအသစ္စက္စက္ေလးကိုေတြ႕ရၿပီး
ႏွာမႈတ္သံေတြတရႈးရႈးထြက္လာသည္။
ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ အဖုတ္ေလးရဲ့ ေဘးႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကိုအသာျဖဲၿပီး နီရဲၿပီးမတ္ေထာင္ေနတဲ့
အတန္ႀကီးကို ထိုးထည့္ေတာ့သည္။
အဖုတ္ေလးက အရည္မထြက္ေသး။ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့အဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးအတြက္
ထိုးထည့္လိုက္တဲ့လိင္တန္ႀကီးက ႀကီးမားလြန္းေနသည္။
မဝင္… လီးႀကီးေခါက္သလိုျဖစ္သြားၿပီး ေဘးကိုေခ်ာ္ထြက္သြားသည္။
”အား…..”
အပ်ိဳစင္မေလး သီရိရဲ့ နာနာက်င္က်င္ေအာ္သံေလးက အခန္းထဲမွာစူးစူးဝါးဝါးထြက္ေပၚလာသည္။
သူေဌး က လက္တစ္ဖက္နဲ႔ အဖုတ္ႏွစ္ျခမ္းကို အားရပါးရျဖဲထားၿပီး ေနာက္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ လိင္တန္ႀကီးကိုကိုင္ကာ အဖုတ္ဝမွာေတ့ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ခ်က္ထဲေဆာင့္ထိုးလိုက္ေတာ့သည္။
”အား…………. ” သီရိ ေအာ္သည္။ ေအာ္တာမွ အာေခါင္ကိုျခစ္ၿပီး ေအာ္တာ….။
သီရိ ေအာ္သံက အခန္းအျပင္ဘက္အထိလြင့္ျပန္သြားသည္။
အခန္းအျပင္မွာ လက္ေနာက္ပစ္ၿပီး ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ေလၽွာက္ေနတဲ့ ဦးသူေတာ္အတြက္ေတာ့
သီရိရဲ့ေအာ္သံစူးစူးေလးက ပိုၿပီးမရိုးမရြျဖစ္ေစသည္။
ဦးသူေတာ္ေအာက္က အတန္ႀကီးက ပုဆိုးေအာက္မွာေငါေငါႀကီးထြက္ေနသည္။
” ဟူး…. သူေဌးအလွည့္ၿပီးရင္ေတာ့ ငါ့အလွည့္ေရာက္ေလာက္ပါတယ္ေလ။ ”
သူေဌးရဲ့ တစ္ခ်က္ထဲအဆုံးထိသြင္းခ်က္ေၾကာင့္ သီရိအဖုတ္ေလးထဲက ေသြးေလးေတြစိမ့္ၿပီးထြက္လာသည္။
သူေဌးလူဝႀကီး သူ႔ဗိုက္ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ လီးႀကီးက အဖုတ္ေလးထဲမွာ အဆုံးထိဝင္ၿပီး ဆီးခုံႏွစ္ခုကထိကပ္ေနသည္။
ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြး အေမႊးေတြၾကားမွာေသြးစေလးေတြကပ္ညိေနသည္။
ေကာင္မေလးရဲ့ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္အဖုတ္ေလးက သူ႔အတန္ႀကီးကို ဆုတ္ၿပီးညႇစ္ထားသလို တင္းၾကပ္ေနသည္။
သူေဌး ရမက္ေဇာေတြတက္ႂကြလာၿပီး သူ႔ အတန္ႀကီးကို အဖုတ္ေလးထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ေဆာင့္ေတာ့သည္။
ေဆာင့္တာမွ သီရိကိုယ္ေပၚမွာ အားရပါးရေမွာက္ၿပီးဖိဖိၿပီးေဆာင့္တာ။
သီရိခမ်ာ သူေဌးရဲ့ကိုယ္လုံးႀကီးက သူ႔ေပၚတက္ဖိထားတာေၾကာင့္ အသက္ရႈမဝျဖစ္ၿပီး ေလကိုအငမ္းမရရွိုက္ၿပီး ရႈေနရသည္။
ဒီၾကားထဲ သူေဌးရဲ့လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကလည္း သူမအဖုတ္ေလးထဲမွာ စို႔ႀကီးရိုက္ထားသလို တင္းၾကပ္ၿပီး တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးျဖစ္ေနသည္။
သူေဌးကေတာ့ မညႇာမတာနဲ႔ ဖင္ႀကီးကိုေျမႇာက္လိုက္ျပန္ဖိခ်လိုက္နဲ႔ အားရပါးရလုပ္ေနသည္။
သူေဌးရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ သီရိရဲ့ အဖုတ္ေလးထဲက နာက်င္မႈေဝဒနာေတြကိုခံစားရသည္။
နာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြတသြင္သြင္နဲ႔စီးက်ေနမိသည္။
ဆိုးလိုက္တဲ့ကံတရား… ၊ မိန္းမေတြဘာလို႔ေယာက်္ားယူတာလဲဆိုတာ သီရိစဥ္းစားလို႔မရေလာက္ေအာင္ပင္နာက်င္လြန္းလွသည္။
သူေဌးကေတာ့ သီရိငိုေလ ၊ သူက ပိုပိုၿပီးဖိေဆာင့္ေနေပသည္။
သီရိကို အားရပါးရတက္ေဆာင့္ေနတဲ့သူေဌးနာမည္က ဦးသာဒင္….။
အသားမည္းမည္း လူကဝဝနဲ႔ …။ လူဝသေလာက္တဏွာကလည္း ႀကီးသည္။
သူနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့မိန္းကေလးတိုင္းကို နာက်င္ေအာင္မညႇာမတာဆက္ဆံတတ္သည္။
အခုလည္း သူပိုင္တဲ့ဓာတ္ဆီဆိုင္က အေရာင္းစာေရးမေလးကို ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီးေျခေတာ္တင္ျပန္သည္။
ဦးသာဒင္တစ္ေယာက္ သူ႔လီးႀကီးကို သားေရကြင္းနဲ႔ညႇစ္ထားသလိုတင္းၾကပ္ေနတဲ့ အဖုတ္ေလးကို အရသာရွိရွိနဲ႔အားရပါးရလုပ္ေနသည္။
ေကာင္မေလးကို ႏႈးႏႈပ္ၿပီးမလုပ္ပဲ ခပ္ျမန္ျမန္လုပ္တာ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ရွိသည္။
ပထမတစ္ခ်က္က အလုပ္ေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဦးသာဒင္အတြက္အခ်ိန္လုံးဝမရွိ။
ဘယ္အခ်ိန္အလုပ္ေတြေပၚလာၿပီးထသြားရမယ္မသိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ရတဲ့အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ
ကိစၥၿပီးေအာင္ ျမန္ျမန္သြက္သြက္နဲ႔ အားရပါးရလုပ္ေနတာျဖစ္သည္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က သူလိင္ဆက္ဆံတိုင္း တစ္ဖက္သားမိန္းကေလးနဲ႔ ႏွစ္ဦးသား သူေကာင္းကိုယ္ေကာင္းလုပ္တတ္သည္မဟုတ္။
တစ္ဖက္သားမိန္းကေလးကို တမင္တကာနာက်င္ေအာင္လုပ္တတ္သည္။
မိန္းကေလးက နာလို႔ေအာ္တဲ့အသံေတြက သူ႔အတြက္ နဝင္ပီယံရွိလြန္းၿပီး သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ပိုၿပီးသန္မာေစသည္လို႔ထင္သည္။
အဲဒီအေၾကာင္းအခ်က္ေတြေၾကာင့္ သီရိ ခမ်ာ…. သူမရဲ့အပ်ိဳစင္ပန္းေလးကို နာနာက်င္က်င္နဲ႔ဆက္သေနရျခင္းျဖစ္သည္။
အခ်က္ ငါးဆယ္ေလာက္ အားရပါးရေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ့ အဖုတ္ေလးက တင္းၾကပ္လြန္းတာနဲ႔ ဦးသာဒင္တစ္ေယာက္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာင့္ရင္း ကိစၥၿပီးသြားေတာ့သည္။
သူ႔ အေခ်ာင္းႀကီးကို အဖုတ္ေလးထဲ သြင္းထားၿပီးသုတ္ေတြကို တဆတ္ဆတ္နဲ႔ပန္းထုတ္ေနလိုက္သည္။
သူ႔ ကိုယ္လုံးမည္းမည္းဝဝႀကီးကေတာ့ ျဖဴေဖြးေနတဲ့သီရိကိုယ္လုံးေလးေပၚမွာေမွာက္ရက္ႀကီး။
သီရိ အဖုတ္ထဲကနာက်င္မႈနဲ႔အတူ ပိေနတဲ့ကိုယ္လုံးႀကီးေၾကာင့္ေနရတာခက္လွသည္။
တီ…. တီ…. တီ….
စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ဦးသာဒင္ဖုန္းကေကာက္ျမည္လာသည္။
အေရးႀကီး အလုပ္ကိစၥတစ္ခုေပၚလာတာနဲ႔ အဝတ္အစားေတြကမန္းကတန္းေကာက္ဝတ္ၿပီးထြက္သြားသည္။
ထြက္မသြားခင္ တစ္ေသာင္းတန္ႏွစ္အုပ္ကို စားပြဲေပၚတင္သြားသည္။
သိန္းႏွစ္ဆယ္။
သိန္းႏွစ္ဆယ္နဲ႔ တန္ေအာင္ပင္ လုပ္ရတာေကာင္းလြန္းလွသည္။
ကုတင္ေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္နဲ႔ ပက္လက္ေလး နဲ႔ သူ႔ကိုေငးေနတဲ့ေကာင္မေလးကို
တစ္ခ်က္ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး အခန္းအျပင္ကိုထြက္ခဲ့သည္။
အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာဦးသူေတာ္နဲ႔တန္းေတြ႕သည္။
”ဆရာ…. ျပန္ေတာ့မလို႔လား။” ေျခသလုံးကို ကုန္းနမ္းေတာ့မေလာက္ေခါင္းကိုငုံ႔၊ ခါးကုန္းၿပီး ဦးသူေတာ္ေမးသည္။
”ေအး….။ ဒီေကာင္မေလးကို ျပန္ပို႔လိုက္ေတာ့။ ငါျပန္ၿပီ။”
”’မင္းကိုေနာက္မွ ရာထူးထပ္တိုးေပးမယ္။ ေနာက္ထပ္အသစ္ကေလးေတြရွိရင္လဲ ေျပာေပါ့ကြာ။”
”ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ…။ ဟုတ္ကဲ့….။” ဦးသူေတာ္ ျပာျပာသလဲနဲ႔ ေျဖသည္။
သူေဌးထြက္သြားၿပီ။
ဦးသူေတာ္ တစ္ေယာက္ သူေဌးကားၿခံထဲကေနထြက္သြားတဲ့အထိေစာင့္ၿပီး သီရိရွိေနတဲ့အခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။
အခန္းအလယ္က ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္တုံးလုံးေလးနဲ႔ ပက္လက္ေလးအိပ္ေနတဲ့
အသားျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေကာင္မေလးကိုၾကည့္ရင္း ဦးသူေတာ္ အဝတ္အစားေတြကိုခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။
ခ်က္ခ်င္းျပန္မပို႔ေသးပဲ သူဝေအာင္လိုးလိုက္ဦးမည္။
ကုတင္ေပၚမွာ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေနတဲ့ေကာင္မေလးရဲ့ ေပါင္ၾကားကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အဖုတ္ေလးက ေဖြးၿပီးနီဥေနသည္။
အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြမွာေသြးစေလးေတြကပ္ညိေနသည္။
အတန္ႀကီးတစ္ရမ္းရမ္းနဲ႔ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ဦးသူေတာ္ကို ေတြ႕သြားေတာ့ သီရိ ေၾကာက္သြားသည္။
ေစာေစာကပဲ သရဲသဘက္စီးသလိုနဲ႔ လူႀကီးတစ္ေယာက္က သူမကို ရက္ရက္စက္စက္က်င့္ႀကံသြားခဲ့သည္။
အခုလည္းလာျပန္ၿပီေနာက္တစ္ေယာက္။
သူမရဲ့ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ တဏွာ႐ူးႀကီး ဦးသူေတာ္။
ဦးသူေတာ္ အိပ္ခန္းထဲကို ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔ ဝင္လာသည္။
ဦးသူေတာ္ရဲ့ေပါင္ၾကားထဲက လိင္တန္ႀကီးက ေထာင္မတ္ၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနသည္။
ဒစ္ဖ်ားႀကီးက မရမ္းသီးႀကီးႀကီးတစ္လုံးနဲ႔တူသည္။ ဦးသူေတာ္ အတန္ႀကီးတရမ္းရမ္းနဲ႔ သီရိအနားကိုခ်ဥ္းကပ္လာသည္။
သီရိ ဦးသူေတာ္ သူ႔နားကပ္လာတာကိုေတြ႕ေတာ့လြတ္ေျမာက္လိုလြတ္ေျမာက္ျငား ကုန္း႐ုန္းထၿပီး ဖင္ေလးတရြတ္တိုက္ဆြဲၿပီး ကုတင္ေခါင္းရင္းကိုတိုးသြားသည္။
စိတ္ေတြႂကြေနတဲ့ ဦးသူေတာ္ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာ ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ဒူးေခါင္းေလးႏွစ္လုံးေထာင္ကာစိထားၿပီး ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးကို အရွက္ေျပလိုေျပျငားဖုံးထားတဲ့ သီရိအသြင္သည္ အလြန္စြဲမက္စရာေကာင္းလွသည္။
ဦးသူေတာ္ အတြက္ သီရိနဲ႔ ကာမဆက္ဆံဖို႔ အခ်ိန္မ်ားမ်ားမရွိ ။
သူေဌးဦးသာဒင္ရဲ့ တပည့္ေတြအတို႔အေထာင္လုပ္ရင္ သူပါအလုပ္ျပဳတ္သြားမည္။
ဦးသူေတာ္ ကုတင္ႀကီးေပၚတက္လိုက္ၿပီး သီရိနားမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
”သီရိ…. သမီး….။ ဦးရဲ့ လီးႀကီးကိုလာစုတ္ေပးဦးကြယ္။”
ဦးသူေတာ္ရဲ့ အေျပာကခ်ိဳသာေနေသာ္လည္း အပ်ိဳမေလးသီရိအတြက္ ဦးသူေတာ္ရဲ့ စကားကအလြန္ပင္နားရွက္စရာေကာင္းလွသည္။
သီရီေၾကာက္လြန္းလို႔ တစ္ကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီး ေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ခါယမ္းျပမိသည္။
”လာပါဆိုကြာ…။ လိမၼာတယ္။”
”ဟင့္အင္း…. ဟင့္အင္း….။”
သီရိ ေခါင္းကို ရမ္းရင္း ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနသည္။
”သီရိ…. လီးလာစုတ္စမ္း…။ ငါေကာင္းေကာင္းေျပာတုန္းလာစုတ္ေနာ္။ အသားအနာမခံခ်င္နဲ႔။”
ဦးသူေတာ္ေဒါသထြက္ၿပီး စကားေတြက ၾကမ္းတမ္းလာသည္။
သီရိကေတာ့ေခါင္းကိုသာအတြင္ရမ္းေနသည္။
ဦးသူေတာ္ သီရိနားကပ္ၿပီး သီရိေခါင္းေလးကိုခ်ဳပ္ကာ ပါးစပ္ထဲသူ႔အတန္ႀကီးကိုအတင္းထိုးထည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။
သီရိ ပါးစပ္ကိုတင္းတင္းေစ့ရင္း ေခါင္းကိုဘယ္ညာရမ္းရင္းေရွာင္ေနသည္။
ဦးသူေတာ္ သူ႔အတန္ႀကီးကို သီရိပါးစပ္ေလးထဲဘယ္လိုမွထိုးထည့္လို႔မရ။
ဦးသူေတာ္ ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ သီရိပါးကို တအားရိုက္ခ်လိုက္သည္။
သီရိပါးနဲ႔ ဦးသူေတာ္လက္ၾကမ္းႀကီးထိေတြ႕သံက ျဖန္းကနဲ အခန္းထဲမွာက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည္။
သီရိကိုယ္လုံးေလးတစ္ပတ္လည္သြားၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လန္က်သြားသည္။
ဦးသူေတာ္ သီရိေခါင္းေလးနားကပ္သြားရင္း ပါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းညႇစ္လိုက္သည္။
သီရိပါးစပ္ေလးအနည္းငယ္ဟလာသည္ႏွင့္ သူ႔အတန္ႀကီးကို သီရိပါးစပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္။
ဦးသူေတာ္ရဲ့ လိင္တန္ႀကီးက သီရိပါးစပ္ေလးထဲကို မဆန႔္မျပဲႀကီးတိုးဝင္လာသည္။
ဦးသူေတာ္ရဲ့ အတန္ႀကီးဆီက ငံက်ိက်ိအရသာေၾကာင့္ သီရိပ်ိဳ႕တက္လာသည္။
”ေအာ့…. ” သီရိ ပ်ိဳ႕ၿပီးအန္ထြက္သည္။
ဦးသူေတာ္ သီရိကိုဘယ္လိုမွ စုပ္ခိုင္းလို႔မရ။
”ေအး…..။ ငါလုပ္ခိုင္းတာကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ေပးတဲ့ ဟာမ။ ေတြ႕မယ္။”
ဦးသူေတာ္ ကာမဘီလူးစီးၿပီး သီရိေပါင္ၾကားေလးကို လက္ႀကီးႏွစ္ဖက္နဲ႔ျဖဲကာ အဖုတ္ေလးထဲကို သူ႔အတန္ႀကီးနဲ႔ ထိုးထည့္သည္။
ပထမတစ္ခါလုပ္သြားတဲ့ သူေဌးရဲ့ သုက္ရည္ေတြက သီရိအဖုတ္ေလးထဲမွာေရာ..၊
အဖုတ္အဝင္ဝမွာေရာ ရႊဲရႊဲစိုေနလို႔သာေတာ္ေသးသည္။
ဦးသူေတာ္အတန္ႀကီးက သီရိအဖုတ္ေလးထဲကို မဆန႔္မျပဲႀကီးတိုးဝင္ေနသည္။
ဦးသူေတာ္ တစ္ေယာက္သူ႔ သူေဌးရဲ့ အရည္ေတြနဲ႔ ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ အဖုတ္ေလးကို မရႊံမရွာထိုးထည့္သည္။
ဦးသူေတာ္ သီရိအဖုတ္ေလးထဲ တစ္ဝက္ေလာက္ဝင္ေနတဲ့ အတန္ႀကီးကို အဆုံးနားေရာက္တဲ့အထိျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး အားနဲ႔ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။
”ႁဗြတ္… ဒုတ္….။ အား…..။”
ဦးသူေတာ္အတန္ႀကီးကသီရိအဖုတ္ေလးထဲ အဆုံးထိဝင္သြားၿပီ။
သီရိေအာ္သံစူးစူးေလးကလည္း အခန္းထဲမွာ ဆူညံေနသည္။
အနာေပၚဒုတ္က်တယ္ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ ပထမတစ္ခါလုပ္ထားလို႔ အပ်ိဳေမွးေပါက္ထားတဲ့ဒဏ္ရာေပၚကို ပထမတစ္ခါထက္ႀကီးတဲ့အတန္ႀကီးနဲ႔ထိုးထည့္ေတာ့ သီရိခမ်ာမခ်ိမဆန႔္ခံစားရရွာသည္။
ဦးသူေတာ္ကေတာ့ သီရိ ေအာ္ေလသူၾကမ္းေလျဖစ္ၿပီး ခါးကိုေကာ့လိုက္ဆန႔္လိုက္နဲ႔ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေနသည္။
သီရိရဲ့ေပါင္ေလးႏွစ္ေခါင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေဘးကိုျဖဲကားထားၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာက်က်နနထိုင္ၿပီး ေဆာင့္ေနသည္။
ဦးသူေတာ္အတန္ႀကီးက တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း သားအိမ္ေခါင္းကိုသြားသြားထိေနသည္။
သီရိခမ်ာနာတာေရာ ေအာင့္တာေရာဘာမွမသိေတာ့ပဲ၊ မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ကာ ဒီဒုကၡကေနျမန္ျမန္လြတ္ေျမာက္သြားဖို႔သာ ဆုေတာင္းေနရသည္။
သီရိဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ပါ။
ဦးသူေတာ္ရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မၿပီး။ မၿပီးတဲ့အျပင္ ေနရာေတာင္ေျပာင္းလိုက္ေသးသည္။
ဦးသူေတာ္ သီရိေပါင္ေတြကို ရင္ဘတ္နဲ႔ထိတဲ့အထိ ကပ္ထားၿပီး ႂကြလာတဲ့ အဖုတ္ေလးကို အေပၚကေနဖိဖိၿပီးေဆာင့္သည္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ဦးသူေတာ္ ႏွာမႈတ္သံေတြ တရႈးရႈးထြက္လာသည္။
ဦးသူေတာ္ၿပီးေတာ့မည္။
သီရိရဲ့ေပါင္ႏွစ္ေခါင္းကို ေဘးကိုျဖဲခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ သီရိကိုယ္လုံးေပၚတက္ဖိၿပီး ေလွႀကီးထိုးပုံနဲ႔နဲ႔ အားရပါးရေဆာင့္ေတာ့သည္။
သီရိေပါင္ၾကားထဲမွာ မီးပြင့္မတတ္ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ဦးသူေတာ္ သုတ္ရည္ေတြကို သီရိအဖုတ္ေလးနဲ႔အျပည့္ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
”အား…..။ ေကာင္းလိုက္တာ ခေလးရယ္…။ ”
ဦးသူေတာ္ဆီက ေကာင္းလြန္းလို႔ၿငီးလိုက္တဲ့အသံႀကီးထြက္ေပၚလာသည္။
ဦးသူေတာ္အသံက သီရိအတြက္ေတာ့ မသတီစရာေကာင္းလွသည္။
ဦးသူေတာ္ကသာေကာင္းတာ သူမအတြက္ေတာ့ နာက်င္လြန္းလွသည့္ငရဲခန္းႀကီးပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
သီရိ သူမကိုယ္လုံးေလးေပၚမွာ ပိက်လာတဲ့ ဦးသူေတာ္ရဲ့ကိုယ္လုံးႀကီးကို ေဘးကိုတြန္းထုတ္ရင္း အေမာေျဖေနမိသည္။
အေမာေျဖရင္း သူမဘဝကိုသူမေသခ်ာျပန္ေတြးမိသည္။ သူမဘဝေလးမသန႔္ရွင္းေတာ့။
ဓနရွင္လူတန္းစားေတြရဲ့အလိုက် ျဖည့္ဆည္းေပးရေသာ ဆင္းရဲသားလူတန္းစားဘဝကို စိတ္ပ်က္ေနမိသည္။
သူမကို စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲ ဆက္ဆံခ်င္တိုင္းဆက္ဆံသြားတဲ့ သူေဌးကိုလည္းသူမအလြန္စိတ္နာမိသည္။
ျပန္ခါနီး သူေဌးနာမည္ေမးမလို႔ေတာင္မေမးလိုက္ရ။
သူမ ဘဝကအရမ္းဆိုးလြန္းလွသည္။ သူမရဲ့ အပ်ိဳစင္ပန္းဦးေလးကိုခူးဆြတ္သူရဲ့နာမည္ေတာင္မသိရတဲ့ဘဝ။
ဦးသူေတာ္တစ္ေယာက္ ေမြ႕ယာအထူႀကီးေပၚမွာ ဝက္မွိန္းမွိန္းေနရာကေန ကမန္းကတန္းထၿပီး အဝတ္ေတြ ျပန္ေကာက္ဝတ္သည္။
”ျပန္ရေအာင္ ကေလးေလး….။” ဦးသူေတာ္ သီရိအနားတိုးကပ္လာရင္း သီရိနို႔ေလးတစ္လုံးကို ညႇစ္ရင္းေျပာသည္။
သီရိ တဏွာ႐ူးႀကီးသူေတာ္ရဲ့ လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး အဝတ္ေတြေကာက္ဝတ္ဖို႔ ျပင္သည္။
သီရိ ရဲ့ ေဘာ္လီေလးက ဂ်ိတ္ေတြျပဳတ္ထြက္သြားၿပီး ဝတ္လို႔မရေတာ့။
ရွပ္အက် ႌ အျဖဴေလးကလည္း ၾကယ္သီးေတြျပဳတ္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနၿပီ။
သီရိအျဖစ္ကို ဦးသူေတာ္ျမင္ေတာ့ ဘီဒိုထဲက သူေဌးရဲ့ ရွပ္အက် ႌတစ္ထည္ကို ထုတ္ေပးသည္။
သီရိ သူေဌးရဲ့ ရွပ္အက်ီကို ဝတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေအာက္ျပဳတ္က်ေနတဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီနဲ႔ စကပ္ေလးကို ျပန္ေကာက္ဝတ္လိုက္သည္။
”ဟူး….. ။ စကပ္ခၽြတ္တာျမန္ေပလို႔ပဲ နို႔မို႔ဆို ပုုဆိုးနဲ႔ျပန္ရေလာက္တယ္။”
သီရိတစ္ေယာက္ထဲခပ္တိုးတိုးညည္းရင္း အနားမွာေတြ႕တဲ့ အိတ္တစ္လုံးနဲ႔ ၾကယ္သီးျပဳတ္ေနတဲ့ အက်ီနဲ႔ ေဘာ္လီေလးကို ေခါက္ထည့္လိုက္သည္။
”လာ…. သြားမယ္ကေလးေလး….။” ဦးသူေတာ္သီရိလက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲေခၚၿပီး ကားရွိရာကိုျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။
သူေဌးရဲ့ အိမ္ေအာက္ထပ္က လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကသီရိဆင္းလာတာျမင္ေတာ့ သီရိရဲ့ ရင္သားေတြကိုစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
သီရိဝတ္ထားတဲ့ သူေဌးရဲ့ ရွပ္အက်ီက ခပ္ပါးပါးမို႔ ရွပ္အက်ီေအာက္မွာ သီရိရင္သားအစုံက ထင္းကနဲေပၚေနမွာေသခ်ာသည္။
သီရိရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲၿပီး ေခါင္းကိုငုံ႔ကာ ကားထဲကိုခပ္သြက္သြက္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
”အိမ္ကိုပဲတန္းျပန္မွာမဟုတ္လား ကေလးေလး။ အိမ္လိပ္စာေျပာျပ…။”
အိမ္ကိုတန္းမျပန္လို႔ ဒီလိုပုံစံနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ အလုပ္လုပ္ရမွာလဲ…။
ဦးသူေတာ္အေမးေၾကာင့္ သီရိစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း စိတ္ကိုေလ်ာ့ကာ အိမ္လိပ္စာေျပာျပလိုက္သည္။
သီရိေနတဲ့ ရပ္ကြက္က တိုးခ်ဲ႕ကြက္သစ္ဆိုေတာ့ လမ္းေတြက က်ဥ္းလြန္းလွသည္။
ဦးသူေတာ္ကို သီရိအိမ္ေရွ႕ထိလိုက္မပို႔ခိုင္းခ်င္တာနဲ႔အေတာ္ပဲျဖစ္သြားသည္။
ကားေပၚကဆင္းကာနီး….
”သီရိေလး ။ မနက္ျဖန္မနက္ေစာေစာထလာၿပီး ဦး႐ုံးခန္းထဲလာခဲ့ေနာ္။ ဒီေန႔ေတြ႕ရတာမဝေသးဘူး။ ေနာက္ေန႔အားရပါးရခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္။”
သီရိ ဦးသူေတာ္ေျပာတာကို ဘာမွျပန္မေျပာပဲ လွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
သီရိ လမ္းထိပ္ကေနပဲ အိမ္ကိုလမ္းေလၽွာက္ျပန္လာခဲ့သည္။
လမ္းေလ်ာက္ရင္း ဦးသူေတာ္ျပန္ခါနီးေျပာသြားတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ျပန္စဥ္းစားမိသည္။
ဒီလိုသာဆက္ၿပီးသြားရင္ ငါလည္း မေကာင္းတဲ့မိန္းမလုံးလုံးျဖစ္ေတာ့မယ္။
လက္ထဲမွာလည္း သူေဌးေပးသြားတဲ့ ပိုက္ဆံသိန္းႏွစ္ဆယ္ရွိသည္။
သီရိတို႔လို ဆင္းရဲသူဆင္းရဲသားအတြက္ကေတာ့ ပိုက္ဆံသိန္းႏွစ္ဆယ္သည္
အရင္းအႏွီးအမ်ားႀကီးလုပ္လို႔ရသည္။
”ေတာ္ၿပီ……။ ငါဓာတ္ဆီဆိုင္ကေနအလုပ္ထြက္လိုက္ေတာ့မယ္။”
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေသေသခ်ာခ်ာခ်လိုက္ေတာ့မွပဲ ေလးလံေနတဲ့သီရိရဲ့စိတ္ေတြေပါ့ပါးသြားေတာ့သည္။
ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ သီရိရဲ့ အိမ္အျပန္ေျခလွမ္းတို႔က သြက္လက္ေနသည္။
ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားက နာက်င္က်ိန္းစပ္မႈေၾကာင့္ အနည္းငယ္ကြတတ ျဖစ္ေနတာကို လူမျမင္ေအာင္ထိန္းေလၽွာက္ရတာတစ္ခုပဲရွိသည္။
အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ဘယ္သူမွမရွိလို႔ေတာ္ေသးသည္။
တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနရင္ သီရိမူမမွန္တာကို သိသြားေလာက္သည္။
သီရိအဝတ္အစားလဲၿပီး သူေဌးရဲ့ ရွပ္အက်ီကို အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ေျမျမဳပ္လိုက္သည္။
အညံ့အဆိုးေတြ တစ္ခါထဲ ေပ်ာက္ပါေစလို႔ လည္း ဆုေတာင္းလိုက္သည္။
သူေဌးေပးလိုက္တဲ့ ပိုက္ဆံသိန္းႏွစ္ဆယ္ကိုေတာ့ အေမေတြ႕သြားမွာစိုးလို႔ သီရီအက်ီေသတၱာေအာက္မွာဖြက္ထားလိုက္သည္။
သီရိ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အိမ္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သူေဌးဆုတ္ျဖဲလို႔ ၾကယ္သီးျပဳတ္သြားတဲ့
အက်ီေလးနဲ႔ ေဘာ္လီေလးကိုျပန္ၿပီး ခ်ဳပ္ေနမိသည္။
အဝတ္ခ်ဳပ္ရင္း အိမ္ေပၚတက္လာတဲ့ အသံၾကားလို႔ အခန္းအျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အျပင္ကျပန္လာတဲ့ သီရိအေမ ……….။
”အေမ….။ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ။ အဝတ္အစားမွာလည္း ေရေတြစိုလို႔….။”
”ဟို….. ဟို…. ဒီလိုပါပဲ သမီးရယ္။ အေမ ဟိုနားဒီနားေလ်ာက္သြားတာပါ။”
”ဟိုနားဒီနားသြားရင္ေရစိုပါ့မလားအေမရယ္။ မွန္မွန္ေျပာ…။”
”အေမသူမ်ားအိမ္မွာအဝတ္ေတြသြားေလၽွာ္ျပန္ၿပီမဟုတ္လား။”
”အေမ့က်န္းမာေရးကလည္းေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။
ပန္းနာရင္ၾကပ္ရွိတာလည္းသိရဲ့သားနဲ႔ အေအးမခံပါနဲ႔ဆိုမွ။”
”အို…. သမီးရယ္။ အေမေနေကာင္းပါတယ္။ အပိုဝင္ေငြေလးရေအာင္လို႔ ခဏတစ္ျဖဳတ္ပါ။”
သီရိ …. မိခင္ႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာခဲ့သည္။
မိခင္ႀကီးက အခုမွအသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးသည္။
အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ဆင္းရဲျခင္းဒဏ္ေတြကို ခံစားခဲ့ရလို႔ လူက အဖြားႀကီးအိုေလးႏွယ္ျဖစ္ေနသည္။
အေဖမေသခင္က တစ္ဖြဖြေျပာခဲ့သလို သမီးတို႔အေမက အရမ္းေခ်ာတာဆိုတာကိုျပန္ၾကားေယာင္မိသည္။
အေမ့ရဲ့ ေခ်ာေမာတာေတြဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲအေမရယ္။
သီရိ အခန္းထဲကိုျပန္ၿပီး ေသတၱာထဲက ပိုက္ဆံတစ္သိန္း ထုတ္ၿပီးအျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။
”အေမေရာ့ …..။ ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ အေမေစ်းဖိုးလုပ္ေနာ္။ ေနာက္ဆိုပင္ပင္ပန္းပန္းေတြမလုပ္နဲ႔ေတာ့။”
သီရိကမ္းေပးတဲ့ပိုက္ဆံကို မယူေသးပဲ သီရိကို မယုံသကၤာနဲ႔ၾကည့္သည္။
သမီး ဒီပိုက္ဆံေတြဘယ္ကရလာတာလဲ။ မဟုတ္တဲ့အလုပ္ေတြမလုပ္နဲ႔ေနာ္။
အေမတို႔ဆင္းရဲတယ္ဆိုေပမဲ့ အေမ့အသက္ေသခ်င္ေသသြားပေစ။
ငါ့သမီးကိုေတာ့ မငတ္ေအာင္အေမရွာေကၽြးနိုင္တယ္။
”အေမရယ္….။” သီရိ ဘာမွမေျပာပဲ မိခင္ႀကီးကို အတန္ၾကာစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
တေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ စီးက်ေနတဲ့မ်က္ရည္စက္ေတြကို လက္နဲ႔ အသာသုတ္ရင္း…
”အေမ…. ဒါက သမီး ဓာတ္ဆီဆိုင္ကေနအလုပ္ထြက္ခဲ့လို႔ရတဲ့ နစ္နာေၾကးပါအေမရဲ့။
ဓာတ္ဆီဆိုင္က ပိုင္ရွင္အသစ္ကို လြဲေပးမယ္ဆိုၿပီး သမီးတို႔အလုပ္သမားတစ္ေယာက္စီကို
နစ္နာေၾကးေပးၿပီး အလုပ္ထြက္ခိုင္းလိုက္တယ္ေလ။
ေနာက္လာမဲ့ပိုင္ရွင္အသစ္က သူ႔ကုမၸဏီက ဝန္ထမ္းေတြပါလာမွာဆိုေတာ့
သမီးတို႔ကို မလိုဘူးေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ။”
သီရိ …. မိခင္ႀကီးျဖစ္သူယုံၾကည္လာေအာင္ အတန္ၾကာလွည့္ပတ္ၿပီးေျပာေတာ့မွ
သီရိလက္ထဲက ပိုက္ဆံတစ္သိန္းကိုယူသည္။
”ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ အေမေဆးကုေနာ္။ သမီးက ေနာက္အလုပ္ထပ္ရွာလို႔ရရင္ ဘာမွပူစရာမလိုဘူးသိလား။”
”ေအးပါသမီးရယ္။ အေမလည္းေနေကာင္းမွ အလုပ္လုပ္နိုင္မွာ။ အေမေဆးကုပါ့မယ္။”
သီရိ ဆီဆိုင္ကထြက္ၿပီး သုံးရက္ေလာက္မိခင္ျဖစ္သူကို ေဆးခန္းလိုက္ျပေပးၿပီး ၊ အိမ္မွာပဲေနျဖစ္သည္။
တစ္ရက္ ၿမိဳ႕ထဲသြားရင္း အမ်ိဳးသမီးအေရာင္းဝန္ထမ္းအလိုရွိသည္ဆိုတဲ့ ေၾကာ္ျငာေလးတစ္ခု
ကပ္ထားတာေတြ႕ေတာ့ ဝင္စုံစမ္းၾကည့္သည္။
အလုပ္က ညေနငါးနာရီကေန ညရွစ္နာရီအထိလုပ္ရမည္။ အဝတ္အစားေပးမည္။
ကားနဲ႔ အႀကိဳအပို႔လုပ္ေပးမည္လို႔လည္းသိရသည္။
သီရိလုပ္ရမဲ့အလုပ္က အေရာင္းျမင့္တင္ေရး..။
အရက္ဆိုင္ေတြမွာ အရက္ကုမၸဏီဝတ္စုံဝတ္ၿပီး စားပြဲေလးတစ္လုံးေပၚမွာ
အရက္ပုလင္းေလးေတြေဘးနားမွာခ်ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေပးေန႐ုံပဲ။
ဆိုင္ထဲဝင္လာတဲ့သူေတြကို သီရိေရာင္းတဲ့ တံဆိပ္ မွာ မလားေမး႐ုံပဲ။
( ကိုဂ်င္ေရးတဲ့ ဝင္ကစြပ္ထဲက ၾကည္မာ ကိုျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါရန္….ဝင္ကစြပ္ စာမ်က္ႏွာ ၃၄၉ကိုရႈ)
လစာကိုေမးၾကည့္ေတာ့ တစ္လ တစ္သိန္းေလာက္ရမယ္လို႔ေျပာသည္။
ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကပိုၿပီးေရာင္းရလို႔ amount ျပည့္ရင္ အပိုဆုေၾကးလည္းပိုရမည္။
အလုပ္ခ်ိန္ကလည္း ညေနပိုင္းမွဆိုေတာ့ ေန႔ခင္းဘက္တစ္ခုခုလုပ္လို႔ရမည္။
အရက္ကုမၸဏီဆိုေပမဲ့ ႐ုံးခြဲမို႔လို႔ ေယာက်္ားေလးနည္းၿပီး မိန္းကေလးေတြပိုမ်ားသည္။
သီရိစုံစမ္းတဲ့ စာေရးမေကာင္မေလးက အထဲဝင္ၿပီး မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ဝင္ေတြ႕လိုက္ပါဆိုေတာ့ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ဝင္ေတြ႕ရသည္။
မန္ေနဂ်ာက သီရိထင္ထားသလို ေယာက်္ားေလးမဟုတ္ပဲ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သည္။
မန္ေနဂ်ာမမက သီရိကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း ျပဳံးသည္။
” ညီမေလး ႐ုပ္ရည္နဲ႔ဆိုရင္ ပိုေတာင္ပိုပါေသးတယ္ကြယ္။ မနက္ျဖန္ကေနစၿပီးအလုပ္စဆင္းေပါ့။
ညီမေလးအိမ္လိပ္စာေပးထား။ မနက္ျဖန္ညေနေလးနာရီခြဲေလာက္ ကုမၸဏီကကားနဲ႔ လာႀကိဳလိမ့္မယ္။
ေရွ႕က ေကာင္မေလးဆီကေန အဝတ္အစားသုံးစုံထုတ္သြား…။ ဟုတ္ၿပီလား။”
သီရိ ႐ုံးစာေရးမေလးဆီကေန အက်ီအဝတ္အစားသုံးစုံထုတ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။
သီရိ အိမ္အျပန္လမ္းမွာေတာ့ အျပဳံးေလးေတြပါတြဲလြဲခိုေနသည္။ သူမအလုပ္ရေတာ့မယ္မဟုတ္ပါလား။
သီရိ သူမအေမကို အလုပ္ရေၾကာင္းေျပာေတာ့ အရက္အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးဆိုေတာ့ အဆင္ေျပပါ့မလားေျပာသည္။
သူမကလည္း အိမ္ကိုအပို႔အႀကိဳလာလုပ္ေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဘာမွစိတ္ပူစရာမရွိေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ေလးရွင္းျပလိုက္ရသည္။
သီရိ အလုပ္လုပ္တာ ဆယ့္ငါးရက္ေလာက္ရွိၿပီ။
အလုပ္က ညေနပိုင္းမွလုပ္ရတာမို႔ တစ္ေနကုန္ မိခင္ႀကီးနားမွာေနၿပီး အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ကိုင္ေပးလို႔ရသည္။
သီရိ ဆီဆိုင္ပိုင္ရွင္သူေဌးဆီကေန ေသြးနဲ႔ေခၽြးနဲ႔ရင္းၿပီးရလာတဲ့ပိုက္ဆံ ဆယ့္ကိုးသိန္းေလာက္ရွိေသးသည္။
ဒီပိုက္ဆံေတြကိုမိခင္ႀကီးယူေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲမသိဘူး။
အိမ္ေစ်းဖိုးေလးလည္းရေအာင္ ကုန္စုံေရာင္းတဲ့ အိမ္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေလာက္ေထာင္ခ်င္သည္။
သီရိ ေခါင္းထဲမွာ အႀကံတစ္ခုေပၚလာသည္။
”ဟုတ္ၿပီ….။ ဒီလိုပဲလုပ္ရမယ္။”
လကုန္ၿပီး တစ္ရက္ေန႔……..။ ေအာင္ဘာေလထီ ဖြင့္တဲ့ေန႔။
သီရိ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဆိုင္က မ်က္မွန္းတန္းမိေနၿပီးသား အကူေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို
သီရိဆယ့္ငါးသိန္းဆုေပါက္တယ္ဆိုၿပီး လာအေၾကာင္းၾကားခိုင္းသည္။
ထီလက္မွတ္ရွိလားဆိုေတာ့ သီရိက အသင့္ေဆာင္ထားတဲ့ထီလက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို
ထုတ္ျပၿပီး ဆုေငြထုတ္သလိုလိုနဲ႔ အျပင္ကိုလိုက္လာခဲ့သည္။
သီရိကိုင္သြားတဲ့ အိတ္ထဲမွာ တစ္ေသာင္းတန္ ဆယ္ငါးသိန္းအုပ္ကပါသြားၿပီးသား……။
ရိုးသားတဲ့ သီရိရဲ့ မိခင္ႀကီးကေတာ့ ဘာမွမသိလိုက္….။ သမီးေလးကံေကာင္းလိုက္တာဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနသည္။
သီရိလည္း ေငြကို အရင္းအႏွီးမေပ်ာက္ေအာင္ဆိုၿပီး ဆိုင္ေရွ႕မွာ အဖီေလးထိုးၿပီးကုန္စုံဆိုင္ေလးဖြင့္လိုက္သည္။
မနက္ပိုင္းကေန ညေနပိုင္းအထိ သီရိ ေစ်းဆိုင္ထိုင္သလို သီရိအလုပ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း
အေမနဲ႔ေမာင္ေလးက တစ္လွည့္စီေရာင္းၾကသည္။
သူတို႔ရပ္ကြက္ေလးထဲမွာ ေစ်းဆိုင္ကလည္းသိပ္မရွိတာေရာ၊ သီရိကလည္းအေျပာအဆိုခ်ိဳသာၿပီး ေစ်းဝယ္ေတြကို
ရည္ရည္မြန္မြန္ဆက္ဆံတာေၾကာင့္ သီရိရဲ့ ေစ်းဆိုင္ေလးလည္း အေတာ္ေလးအဆင္ေျပသည္ဟုေျပာရမည္။
ဒီလိုနဲ႔ ေျခာက္လေလာက္ၾကာေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက သီရိကိုေခၚၿပီးေမးသည္။
”သမီး……။ သမီးဆီမွာ ခ်စ္သူမရွိေသးဘူးလား။”
”အို….။ အေမကလဲ ” သီရိ ရွက္သလိုနဲ႔ မ်က္ႏွာေလးငုံ႔သြားမိသည္။
မ်က္လုံးထဲမွာလည္း အျမဲတန္း စိတ္ထဲမွာ တိတ္တခိုးစြဲလမ္းခဲ့ရတဲ့ ကိုႀကီးရဲ့မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကေပၚလာသည္။
ကိုႀကီး………..။ သီရိ အခုအခ်ိန္ထိ ဘယ္ေယာက်္ားေလးကိုမွ မႀကိဳက္ခဲ့ပဲ ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲစြဲလမ္းခဲ့သည္။
ကိုႀကီးနဲ႔ စေတြ႕ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကို ျပန္ၿပီးသတိရမိသည္။
သီရိဆယ္တန္းတက္တုန္းကေပါ့။ ေက်ာင္းမုန႔္စားဆင္းခ်ိန္ ေက်ာင္းေရွ႕မွာ လွည္းေလးနဲ႔ ေရာင္းတဲ့ေရခဲျခစ္သည္ႀကီးရွိသည္။
သီရိ ေရခဲျခစ္သြားဝယ္တဲ့အခ်ိန္က ေက်ာင္းတက္ခါနီးမို႔ ေက်ာင္းေရွ႕မွာလူရွင္းေနသည္။
ေရခဲျခစ္သည္ႀကီးဆီမွာလည္းဝယ္တဲ့လူ သုံးေလးေယာက္ေလာက္ရွိသည္။
သီရိလည္းေရခဲသုတ္ေရာင္းတဲ့ ဦးေလးႀကီးေရခဲေတြကို ျခစ္နဲ႔ ခ်စ္ေနတာကို ဘာမွမေျပာပဲ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။
သူမအလွည့္မွမေရာက္ေသးတာကို။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ၿပိဳင္ကားအနီေလးတစ္စီးက ေရခဲသုတ္ေရာင္းတဲ့
လွည္းရဲ့ေဘးနားမွာလာရပ္ၿပီး အရပ္ျမင့္ျမင့္ ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာအကိုတစ္ေယာက္ ဆင္းလာၿပီး
ဘာမွမေျပာေသးပဲ ေရခဲသုတ္သည္ႀကီးေရခဲေတြထိုင္ျခစ္တာကိုရပ္ၾကည့္ေနသည္။
အရင္လာဝယ္တဲ့သူေတြကို ငါးရာတန္၊ သုံးရာတန္ ၊ တစ္ရာတန္ အသီးသီး ေရာင္းသည္။
ငါးရာတန္ေရခဲသုတ္က စပ်စ္သီးေျခာက္ေတြလည္းပါသည္။
ဖ႐ုံယို ၊ နာနတ္ယိုေတြလည္းပါသည္။ ၿပီးေတြခြက္ႀကီးကလည္းအႀကီးႀကီး။
တစ္ရာတန္ကေတာ့ ေရခဲေပၚမွာ ေဖ်ာ္ရည္အေရာင္ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ဆမ္းေပးၿပီး
နို႔ဆီကို ဇြန္းေသးေသးေလးနဲ႔ တစ္ဇြန္းပဲဆမ္းေပးတာေတြ႕သည္။
သီရိ ….. လက္ထဲမွာက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ထားတဲ့ တစ္ရာတန္အႏြမ္းေလးတစ္ရြက္ကို ငုံ႔ၾကည့္မိသည္။
”သမီးေလး ဘယ္ေလာက္တန္ယူမလဲ။” ေရခဲသုတ္သည္ဦးေလးႀကီးရဲ့ အေမးေၾကာင့္
သီရိ ကပ်ာကယာေမာ့ၾကည့္ၿပီး…. ” တစ္… တစ္ရာတန္ဦးေလး…။”
ေရခဲသုတ္သည္ဦးေလးႀကီးကို တစ္ရာတန္အႏြမ္းေလးတစ္ရြက္ကိုကမ္းေပးရင္းေျပာလိုက္သည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ၿပိဳင္ကားနဲ႔ကိုႀကီးဆီက စကားသံကထြက္လာသည္။
” ဦးေလး… ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရခဲသုတ္ငါးရာတန္တစ္ခြက္ ၊
ၿပီးေတာ့ ဟိုေကာင္မေလးကိုလည္း ငါးရာတန္ပဲလုပ္ေပးလိုက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေပးပါ့မယ္။”
ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဖြင့္ရင္း တစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္ကို ထုတ္ေပးသည္။
”ရတယ္ဦးေလး ျပန္မအမ္းနဲ႔ေတာ့။ ဦးပဲယူထားလိုက္ပါ။”
ေစ်းသည္ႀကီးက ပထမလုပ္လို႔ၿပီးတဲ့ေရျခစ္ကို ၿပိဳင္ကားနဲ႔ကိုႀကီးကိုကမ္းေပးသည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ…. ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံကိုၾကားရသည္။
ကိုႀကီး ေရခဲသုတ္ကို စားမလို႔လုပ္ေနရာကေန မစားေတာ့ပဲ သီရိဆီကို လွမ္းေပးသည္။
”ေရာ့…… ကေလးေလး…။ ေက်ာင္းတက္ေနၿပီ။ ဆရာမဆူေနလိမ့္မယ္သြားေတာ့။”
သီရိ ေရခဲျခစ္ခြက္ေလးကိုကိုင္ရင္း ခန႔္ညားၿပီးမင္းသားတစ္ေယာက္လိုေခ်ာေနတဲ့ကိုႀကီးကို
ေက်းဇူးတင္တဲ့အၾကည့္ေတြ႕နဲ႔ ေတြေတြေလးၾကည့္ေနမိသည္။
”သြားေတာ့….။ စာေတြအမ်ားႀကီးသင္ခဲ့…။ ဟုတ္ၿပီလားကေလးေလး။” သီရိဆံပင္ေလးေတြကို
ခပ္သာသာပြတ္ရင္းေျပာသည္။ သီရိလည္း ရင္ေတြတုန္လာတာနဲ႔
ေက်းဇူးတင္စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေျပာနိုင္ပဲ အတန္းထဲကိုအေျပးတစ္ပိုင္းျပန္ေျပးဝင္ခဲ့သည္။
သီရိဘဝမွာ ကိုႀကီးဝယ္ေကၽြးတဲ့ေရခဲသုတ္က စားလို႔အေကာင္းဆုံးျဖစ္ခဲ့သည္။
နတ္သုဒၶါနဲ႔ေတာင္မလဲနိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ စိတ္ထဲမွာထင္မိသည္။
ဒီလိုနဲ႔ သီရိဆယ္တန္းကို တစ္ႏွစ္က်ၿပီး အိမ္ကဆက္မထားေတာ့တာနဲ႔ ဆီဆိုင္မွာဝင္ၿပီးအလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။
တစ္ခါတစ္ေလ သြားရင္းလာရင္းလမ္းမွာ ၿပိဳင္ကားအနီေလးနဲ႔ကိုႀကီးကိုေတြ႕မိသည္။
ဆီဆိုင္မွာ ဆီထည့္ရင္း ကိုႀကီးမ်ားဆီလာထည့္မလားဆိုၿပီး ေမၽွာ္မိေသးသည္။
ကိုႀကီးကသီရိတို႔ ဆိုင္မွာဆီထည့္ေလ့မရွိဘူးထင္သည္။
သီရိအလုပ္လုပ္တဲ့ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္မွာတစ္ခါမွ ကိုႀကီးနဲ႔မဆုံျဖစ္ခဲ့။
လမ္းမွာေတာ့ကိုႀကီးကို ၿပိဳင္ကားေလးေမာင္းေမာင္းသြားတာမၾကာခဏေတြ႕ဖူးခဲ့သည္။
”သမီး…. ။ အေမေမးေနတယ္ေလ။ ခ်စ္သူရွိေနၿပီလားလို႔…။”
မိခင္ျဖစ္သူရဲ့ စိတ္မရွည္သလို ေမးသံေၾကာင့္ သီရိရဲ့အေတြးေတြျပတ္ေတာက္သြားသည္။
”မ…. မရွိပါဘူး အေမ…။”
”ေအး။ မရွိရင္လည္းၿပီးတာပဲ။ သမီးအသက္လည္းမငယ္ေတာ့ဘူး။
အိမ္မွာ အားကိုးအားထားေယာက္်ားသားလိုတယ္ကြယ္။
မေန႔ကပဲ အေမ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔တူေလးတစ္ေယာက္ နဲ႔ သမီးကို လက္ထပ္ေပးဖို႔ လာၿပီးေျပာသြားတယ္။”
”အို…. အေမကလည္း။ ကိုယ္နဲ႔သိတာမွမဟုတ္တာ။ လူဆိုးမွန္းမသိ ၊ လူေကာင္းမွန္းမသိ။”
”ေကာင္ေလးကလူရိုးေလးပါသမီးရယ္။ အရက္မေသာက္ေဆးလိပ္မေသာက္ကြမ္းမစား၊
သူ႔မိဘေတြကလည္းေသသြားၿပီ။ ၿမိဳ႕ထဲက ဘဏ္မွာလုံျခဳံေရးအေစာင့္လုပ္ေနတာ။”
”စိတ္ကူးမလြဲနဲ႔သမီး။ ခုခ်ိန္မွာ သမီးကို
လင္ေကာင္းသားေကာင္းနဲ႔တင့္တင့္တယ္တယ္ေလးအေမျမင္ခ်င္တယ္။”’
”ၾကားလား။ အေမ…မနက္ျဖန္ အေမ့သူငယ္ခ်င္းလာရင္ သူစီစဥ္တဲ့အတိုင္း
သူ႔တူနဲ႔ သမီးကိုေနရာခ်ထားေပးမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား။”
”ဟုတ္…. ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမ။”
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သီရိတစ္ေယာက္ ဘဏ္လုံျခဳံေရးဝန္ထမ္းေလး မတ္ဟဲထူးနဲ႔ လက္ထပ္ျဖစ္သည္။
မတ္ဟဲထူးက ကရင္လူမ်ိဳး ။ ကရင္လူမ်ိဳးဆိုေပမဲ့ သီရိေတြဖူးတဲ့ ကရင္လူမ်ိဳးေတြလိုမ်ိဳး ဂင္တိုတိုေတာင့္ေတာင့္မဟုတ္။
အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႔ ဗလံေလး။
သီရိ မတ္ဟဲထူးကိုပထမဆုံးစေတြ႕ေတာ့ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးေလးနဲ႔ ဘဏ္လုံျခဳံေရးျဖစ္ေနတာကိုေတာင္ စဥ္းစားလို႔မရ။
ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဘဏ္ကိုဓားျပတိုက္တာမရွိလို႔ေတာ္ေသးသည္။
သူမေယာက္်ားေစာင့္တဲ့ဘဏ္ကိုသာတိုက္လို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္လြယ္မွာပဲလို႔ေတြးၿပီးရယ္မိေသးသည္။
မတ္ဟဲထူးနဲ႔ မဂၤလာဦးညေတြ႕ၾကဳံရမဲ့အေရးကိုေတြးၿပီး သီရိရင္ေလးခဲ့ေသးသည္။ သီရိကအပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့လို႔။
အပ်ိဳစင္အေမွးပါးေလးမရွိေတာ့လို႔။
…………………………………..
မဂၤလာဦးညက မတ္ဟဲထူးကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘက္ခ်လာနိုက္ဆိုၿပီး အရက္လိုက္တိုက္ခိုင္းသည္။
အရက္တိုက္ခိုင္းရင္း မတ္ဟဲထူးကိုလည္း အတင္းဇြတ္ေသာက္ခိုင္းသည္။
မတ္ဟဲထူးက မေသာက္တတ္လို႔မေသာက္ခ်င္ဘူးဆိုေတာ့လဲမရဘူး။
သူမေသာက္ရင္ ျပန္မလႊတ္ဘူးဆိုၿပီး အတင္းဆြဲထားၾကသည္။
မတ္ဟဲထူးလည္း ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဇနီးေလးနဲ႔ အရမ္းကိုအိပ္ခ်င္ေနတာနဲ႔ သူတို႔တိုက္တဲ့ အရက္ကို ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီးေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္တိုက္တာ သုံးခြက္ေျမာက္ေတာ့ မတ္ဟဲထူးေတာ္ေတာ္ေလးမူးေနၿပီ။
ဒါေတာင္ မတ္ဟဲထူးကို ေနာက္ထပ္ အရက္ထပ္တိုက္ေသးသည္။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဒီေကာင္ မူးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ သတို႔သမီးေလးငိုေနမယ္ ဆိုၿပီး တားလို႔ ကံေကာင္းသြားတာ။
နို႔မို႔ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေတာင္ျပန္ေရာက္မည္မထင္ေပ။
မတ္ဟဲထူးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္အိမ္သားလုံးအိပ္ကုန္ၿပီ။
စိထားတဲ့ အိမ္တံခါးကို အသာတြန္းဖြင့္ရင္း သီရိအခန္းထဲဝင္ခဲ့သည္။
သူ႔မိန္းမသီရိက ကုတင္ေစာင္းမွာ ေအာက္ကိုေျခဆင္းထိုင္ရင္းသူ႔ကို ေစာင့္ေနသည္။
မတ္ဟဲထူး မ်က္လုံးထဲမွာ အရမ္းလွေနတဲ့ ဇနီးေလးသီရိကို ဖက္ၿပီး ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္တာပဲမွတ္မိလိုက္သည္။
ေနာက္ဘာဆက္ျဖစ္လဲဆိုတာမမွတ္မိေတာ့။
………………………………..
မဂၤလာဦးညက…
သီရီ ကုတင္ေစာင္းေလးမွာ ေျခဆင္းထိုင္ရင္းေယာက်္ားျဖစ္သူျပန္လာမဲ့ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနမိသည္။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မလႊတ္ၾကေသးဘူး။
သီရိ ေယာက်္ားျဖစ္သူကိုေစာင့္ရင္း အဖုတ္ေလးထဲက အရည္ေလးေတြစိမ့္ထြက္လာသည္။
ေပါင္ၾကားထဲမွာ စိုစိစိေလးျဖစ္လာသည္။ မၾကာခင္ ကာမစပ္ရွက္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိက သီရိ ကို အေတြ႕အၾကဳံတစ္ခါမွ မရွိဖူးေသးတဲ့ အပ်ိဳစင္ေလးတစ္ေယာက္လိုရင္ခုန္ေစသည္။
သီရိအဖုတ္ေလးထဲကို ေယာက်္ားျဖစ္သူျပန္ေရာက္လာရင္ သူ႔အတန္ႀကီးနဲ႔ထိုးမည္ဆိုတာကို ေတြးၿပီးရင္ေတြတုန္ေနသည္။
ကၽြိ….။ အိမ္ေရွ႕က အသံၾကားရသည္။
ေျခသံတစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ၾကားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ မတ္ဟဲထူးကိုေတြ႕သည္။
မတ္ဟဲထူးပုံစံက ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႔ ။
ေျဖးေျဖးခ်င္းသီရိအနားကပ္လာသည္။ အနားကပ္လာမွ မတ္ဟဲထူးဆီက အရက္နဲ႔တေထာင္းေထာင္းရေနသည္။
သီရိက အရက္အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးဆိုေတာ့ အရက္သမားေတြကို ေန႔တိုင္းေတြ႕ရသည္။
ဒီအရက္နံ့ႀကီးကိုသီရိ အမုန္းဆုံးပဲ။ မတ္ဟဲထူး သီရိအနားကိုကပ္လာၿပီး ကုတင္ေပၚကို ဆြဲခ်ပစ္သည္။
သီရိကုတင္ေပၚေမွာက္က်သြားေတာ့ မတ္ဟဲထူးက သီရိကိုယ္လုံးေပၚခြတက္ၿပီး သီရိႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းဖို႔ႀကိဳးစားသည္။
မတ္ဟဲထူးဆီက အရက္နံ့ေတြရေနတာနဲ႔ သီရိေခါင္းကိုဘယ္ညာယိမ္းရင္း မတ္ဟဲထူးရဲ့ ပါးစပ္နဲ႔ မထိေအာင္ေရွာင္သည္။
မတ္ဟဲထူးကေတာ့ မူးမူးနဲ႔ သီရိ နားရြက္ေတြေရာ၊ ပါးေတြေရာ၊ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးနဲ႔ နားသယ္စပ္ေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္နမ္းေတာ့သည္။
သီရိထမိန္ေလးကေတာ့ မတ္ဟဲထူးတက္ဖိတာနဲ႔ ေပါင္လည္ေလာက္ထိကၽြတ္ေနၿပီ။
မတ္ဟဲထူးလက္တစ္ဖက္နဲ႔ သူ႔ပုဆိုးကိုဆြဲခၽြတ္ၿပီး ေျဖာင္းကနဲထြက္လာတဲ့ သူ႔အတန္ႀကီးကို သီရိေပါင္ၾကားထဲထိုးထည့္သည္။
မတ္ဟဲထူးမူးေနတာေၾကာင့္ေရာ၊ သီရိကေပါင္ကို ေသခ်ာမကားပဲစိထားတာေၾကာင့္ေရာ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးက အဖုတ္ထဲမဝင္ပဲ သီရိေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲဝင္လာသည္။
မတ္ဟဲထူးရဲ့အတန္နဲ႔ သီရိရဲ့ အစိေလးကို ထိထိမိမိတစ္ခ်က္ပြတ္ဆြဲသြားေတာ့
သီရိ ဆီက ” အ… ”ကနဲျမည္သံေလးေပၚလာၿပီး ေပါင္ေလးကားသြားသည္။
မတ္ဟဲထူးကေတာ့ မူးမူးနဲ႔ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားကိုပဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနသည္။
တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း သီရိ အစိေလးကို ပြတ္ပြတ္ဆြဲသြားသလို ျဖစ္ေနေတာ့ သီရိ စိတ္ေတြပိုၿပီး ထႂကြလာသည္။
မတ္ဟဲထူးကိုယ္လုံးနဲ႔ အေပၚကတက္ဖိထားတာေၾကာင့္ လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီးသြင္းလိုက္လို႔လဲ မလြယ္ဘူးျဖစ္ေနသည္။
သီရိ မတ္ဟဲထူးရဲ့ အတန္ႀကီးအဖုတ္ေလးထဲဝင္လာေအာင္ အဖုတ္ေလးကိုေကာ့ေကာင့္တင္ေပးေနမိသည္။
သီရိအဖုတ္ကေလးက ထြက္တဲ့အရည္ေတြကလည္း ရႊဲရႊဲစိုေနၿပီ။
မတ္ဟဲထူးရဲ့လီးတန္ႀကီးလည္း သီရိအဖုတ္က ထြက္တဲ့အရည္ေတြနဲ႔ လူးၿပီး ေျပာင္ေခ်ာေနၿပီ။
သီရိေပါင္ကိုအစြမ္းကုန္ကားရင္း အေပၚကေနမူးမူးနဲ႔ ေဆာင့္ေနတဲ့ မတ္ဟဲထူးလီးတန္ႀကီး အဖုတ္ေလးထဲဝင္လာေအာင္ လုပ္ေနသည္။
တစ္ခ်က္ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးက သီရိအဖုတ္ေလးထဲကို စြပ္ကနဲဝင္လာသည္။
သီရိအဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြက အတန္ႀကီးနဲ႔ အတူ အထဲကိုလိပ္ၿပီးဝင္သြားသည္။
သီရိဆီက ထြက္တဲ့အရည္ၾကည္ေတြေၾကာင့္ အဝင္မခက္ပဲ မတ္ဟဲထူးရဲ့ လိင္တန္ကေပးတဲ့အရသာကို ထိထိမိမိခံစားရသည္။
” အ….။ ကၽြတ္….. ”သီရိခပ္တိုးတိုးေလးညည္းရင္း မတ္ဟဲထူးရဲ့ ေက်ာျပင္ကို ဖက္ထားမိသည္။
မတ္ဟဲထူးကေတာ့ မူးမူးနဲ႔ အေပၚကေန ဖိဖိၿပီးေဆာင့္ခ်ေနသည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သားအိမ္ေခါင္းကို သြားသြားေဆာင့္မိလို႔ သီရိ ေအာင့္သလိုလိုခံစားရသည္။
အဝင္ မနက္ေအာင္ တင္ပါးကို ေအာက္ဖက္ကို ေကာ့လိုက္ေတာ့ မတ္ဟဲထူးအတန္က အဖုတ္အတြင္းနံရံေတြကို ဟိုထိုးဒီထိုးျဖစ္ၿပီး ပိုၿပီးေတာ့ခံလို႔ေကာင္းသည္။
အဲဒါနဲ႔ သီရိလည္း တင္ပါးကို ဘယ္ညာယိမ္းရင္း မတ္ဟဲထူးရဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ေအာက္ကေနခံေနမိသည္။
မတ္ဟဲထူးရဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သီရိအဖုတ္ေလးထဲမွာ တစ္ခ်က္ထက္တစ္ခ်က္ပိုၿပီး ခံလို႔ေကာင္းလာသည္။
သီရိ အသံထြက္မွာစိုးလို႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ရင္း မတ္ဟဲထူးေဆာင့္တာကို ခံေနသည္။
ခဏေနေတာ့ မတ္ဟဲထူးရဲ့ ကိုယ္လုံးက သီရိအေပၚကို ျပဳတ္က်လာသည္။
အတန္ႀကီးကေတာ့ သီရိအဖုတ္ေလးထဲမွာ ထည့္ရက္တန္းလန္း….။
”အာကြာ…..။ ” ခံလို႔ေကာင္းေနရာကေန ႐ုတ္တရက္ရပ္သြားေတာ့ သီရိ ရင္ထဲမွာဟာသြားၿပီး အားမလိုအားမရေလးၿငီးမိသည္။
သီရိအဖုတ္ထဲထည့္ထားတဲ့ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးကို သီရိအဖုတ္အတြင္းသားနံရံေလးေတြနဲ႔ ညႇစ္ေပးသည္။
”မတ္…. မတ္…..” မတ္ဟဲထူးပါးကို ခပ္သာသာေလးပုတ္ရင္း ေခၚၾကည့္ေတာ့ထူးသံမၾကား။
မတ္ဟဲထူးမူးၿပီးေမွာက္သြားၿပီ။
သီရိ စိတ္မရွည္သလိုနဲ႔ မတ္ဟဲထူးကိုယ္လုံးကို ေဘးကိုအသာတြန္းခ်ၿပီး ထလိုက္ေတာ့
မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးက အဖုတ္ေလးထဲက ကၽြတ္ထြက္သြားသည္။
သီရိ ရင္ထဲမွာဟာသြားသလိုပဲ။
သီရိ ရင္ထဲမွာ ကာမမီးေတြေတာက္ေလာင္ေနၿပီ။
ပက္လက္ႀကီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မတ္ဟဲထူးေပါင္ၾကားမွာ အတန္ႀကီးက ေထာင္ၿပီး တယမ္းယမ္းျဖစ္သည္။
သီရိ မတ္ဟဲထူးေဘးမွာ ေပါင္ၾကားထဲမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး အရည္ေတြနဲ႔ ရႊဲၿပီးစိုလက္ေနတဲ့ အတန္ႀကီးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၾကည့္မိသည္။
မတ္ဟဲထူးအတန္က သီရိအရင္ေတြ႕ဖူးတဲ့ ႏွစ္ေယာက္လို မဟားဒယားႀကီးမဟုတ္ဘူး။
သီရိလက္နဲ႔ အရင္းကဆုပ္ၿပီးကိုင္လိုက္ရင္ ထိပ္ဖူးနီနီရဲရဲက အျပင္ကိုထြက္ေနသည္။
သီရိ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္းစိတ္ေတြႂကြလာတာနဲ႔ မတ္ဟဲထူးအတန္ေပၚကို အဖုတ္ေလးနဲ႔ ေတ့ၿပီး ခြထိုင္လိုက္သည္။
သီရိ တင္ပါးေလးကို နိမ့္ကာျမင့္ကာနဲ႔ လီးကို အဖုတ္ထဲဝင္ေအာင္ တစ္ရစ္ခ်င္းသြင္းသည္။
အရည္ေတြ ရႊဲေနတာေၾကာင့္ မတ္ဟဲထူးလီးတန္က သီရိအဖုတ္ေလးထဲကို ေရွာေရွာရႈရႈပဲဝင္သြားသည္။
သီရိ မတ္ဟဲထူးရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ေထာက္ၿပီး ကိုယ္လုံးေလးကို ႂကြႂကြၿပီးေဆာင့္သည္။
ေဆာင့္ရင္းေဆာင့္ရင္း အရွိန္လြန္ၿပီး သားအိမ္ေခါင္းကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သြားသြားထိလို႔ ကိုယ္ကိုအျမန္ေဖာ့လိုက္ရေသးသည္။
သီရိ မ်က္လုံးေလးေမွးၿပီး မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးကေပးတဲ့ အရသာကို ခံစားေနသည္။
ကိုယ္လုံးေလးကို တြန႔္တြန႔္ၿပီးေတာ့လည္း မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးေပၚမွာ စေကာဝိုင္းေမႊ႕ေမႊ႕ၿပီးေဆာင့္သည္။
တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ သီရိ အဖုတ္ေလးထဲက အရမ္းေကာင္းလာတာနဲ႔ တဖုန္းဖုန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္လိုက္ၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးေပါ့သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
” အား…. မတ္ရယ္….။ ”
သီရိ မတ္ဟဲထူးကိုယ္လုံးေပၚကိုေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး မတ္ဟဲထူးရဲ့ အရက္နံ့ထြက္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို မြတ္သိပ္စြာနမ္းလိုက္သည္။
သီရိဖင္ကေတာ့ မတ္ဟဲထူးေပါင္ၾကားထဲမွာ တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္တုန္း….။
အဖုတ္အတြင္းသားေတြကလည္း မတ္ဟဲထူး အတန္ႀကီးကို တရြရႊညႇစ္ေနၾကသည္။
သီရိ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ မတ္ဟဲထူးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း
မတ္ဟဲထူးကိုစြဲလမ္းသြားသလိုခံစားရသည္။
ကိုယ့္ေယာက္်ားျဖစ္လာၿပီဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္လား။
သီရိအဖုတ္ထဲဝင္ေနတဲ့ အေခ်ာင္းဆီကေပးတဲ့အရသာေၾကာင့္လားဆိုတာေတာ့ သီရိေဝခြဲလို႔မရ…။
သီရိ မတ္ဟဲထူးမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္းစိတ္ေတြ ျပန္ႂကြလာတာနဲ႔ မတ္ဟဲထူးႏႈတ္ခမ္းကို အားရပါးရနမ္းရင္း
ေအာက္ကလည္း ျပန္ၿပီးေဆာင့္ေနသည္။
ဆီးခုံခ်င္းထိတဲ့အသံတစ္ဖန္းဖန္းက အခန္းေလးထဲမွာ ခပ္မွန္မွန္ထြက္ေနသည္။
သီရိေခါင္းေလးကိုဘယ္ညာရမ္းၿပီး အားရပါးရေဆာင့္ခ်ေနသည္။
အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးဆတ္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး
ပူပူေႏြးေႏြးအရည္ေတြသီရိ အဖုတ္ေလးထဲ ဒလေဟာဝင္လာသည္။
သီရိ တစ္ကိုယ္လုံး က်င္တက္သြားၿပီး နည္းနည္းေပ်ာ့ခ်င္လာတဲ့ မတ္ဟဲထူးလီးတန္ေပၚမွာ
ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံးတြန႔္လိမ္ၿပီး ဒုတိယတစ္ႀကိမ္ၿပီးသြားေတာ့သည္။
” အား….။ ေကာင္းလိုက္တာ မတ္ရယ္…..။”
သီရိ ခပ္တိုးတိုးေလးညည္းရင္း မတ္ဟဲထူးကိုယ္လုံးေပၚမွာအိပ္ရင္းအေမာေျဖလိုက္သည္။
တေအာင့္ေလာက္ၾကာလို႔အေမာေျပေတာ့မွ သီရိမတ္ဟဲထူးကိုယ္ေပၚကေနလွိမ့္ၿပီးဆင္းလိုက္သည္။
သီရိ အဝတ္တစ္ခုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးမွာေပပြေနတာေတြရွင္းလင္းၿပီးေတာ့ မတ္ဟဲထူးကို
အဝတ္အစားေသခ်ာျပန္ဝတ္ေပးၿပီး အိပ္ယာဝင္လိုက္သည္။
‘ ဒီလိုက်ေတာ့လည္း ေယာက်္ားယူရတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ။ ‘
သီရိ အိပ္မေပ်ာ္ခင္ ေတြးျဖစ္ေအာင္ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။
မနက္က်ေတာ့ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကေနျမင့္မွနိုးလာသည္။
အေမတို႔က ေစာေစာထဲက ထမင္းစားၿပီးသြားတာနဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကို တစ္ေယာက္ထဲထမင္းျပင္ေကၽြးလိုက္သည္။
ထမင္းစားရင္း မတ္ဟဲထူးက အားနာသလိုၾကည့္ရင္းေျပာသည္။
ညက မူးသြားလို႔ ဘာမွမသိဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ တဲ့….။
ဘာမွမသိတာပါေကာင္းပါတယ္။
သိသာသိရင္ သီရိ ေသာင္းက်န္းတာေတြ႕ၿပီး သူ႔မိန္းမေတာ္ေတာ္ႏွာထတာပဲ လို႔ ထင္သြားေလာက္သည္။
သီရိလည္း ” ရပါတယ္ မတ္ရယ္” လို႔ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ညေရာက္ရင္ မတ္ဟဲထူးအတန္ႀကီးကေပးမဲ့ အရသာကိုထပ္ၿပီးခံစားခ်င္ေနေသးသည္။
မတ္ဟဲထူး ဘဏ္ကေန သုံးရက္ခြင့္ေပးထားလို႔ အလုပ္မသြား…။ အိမ္မွာပဲ တစ္ေနကုန္ေနသည္။
အိမ္မွာ အေမေရာ ေမာင္ေလးေရာ ရွိေနတာမို႔ သီရိေရာ၊ မတ္ဟဲထူးေရာ ဘယ္လိုမွ လႈပ္ရွားဖို႔ အခြင့္မသာဘူးျဖစ္ေနသည္။
ညဘက္ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အေမနဲ႔ ေမာင္ေလးက အိပ္ယာဝင္သြားၾကသည္။
သီရိကေတာ့ အိပ္ယာမဝင္ေသးပဲ အိမ္ေရွ႕မွာ စာထိုင္ဖတ္ေနလိုက္သည္။
စာဖတ္ေနတဲ့သီရိကို မတ္ဟဲထူးက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနသည္။
သီရိမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အသာဆက္ေနလိုက္ေတာ့ မသိမသာသန္းျပေသးသည္။
သီရိလည္း မနည္းစိတ္ကိုထိန္းၿပီး အိပ္ယာထဲမသြားေသးတာ….။
အိပ္ယာထဲေရာက္တာနဲ႔ စိတ္ေတြလြတ္ၿပီး မတ္ဟဲထူးေပါင္ၾကားထဲက အတန္ႀကီးကို အဖုတ္ေလးထဲဆြဲသြင္းမိမွာစိုးလို႔…။
မေန႔ညက စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ကဲခဲ့ေပမဲ့ မတ္ဟဲထူးျပန္ေရာက္တာ ညဉ့္နက္ေနတာေရာ၊
အေမတို႔က မဂၤလာပြဲေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္တာေၾကာင့္ေရာ ေစာေစာစီးစီးအိပ္ကုန္ၾကလို႔ သီရိလုပ္တဲ့အသံေတြမၾကားေလာက္ဘူး။
ဒီေန႔ေတာ့ ေစာေသးသည္။ အေမကေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ဦးမွာမဟုတ္ဘူး။
တစ္ခါတေလ ေျခဆစ္လက္ဆစ္ေတြကိုက္လို႔ဆိုၿပီး ညလယ္ေခါင္အထိ အိပ္မေပ်ာ္တတ္ဘူး။
မတ္ဟဲထူးကေတာ့ သီရိနားမွာပဲ မေယာင္မလည္နဲ႔ ေလၽွာက္ျပန္သံေပးလုပ္ေနသည္။
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ သီရိ အိပ္ခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။
အေမတို႔ အခန္းထဲက ေဟာက္သံေတြထြက္လာၿပီမဟုတ္ပါလား။
မတ္ဟဲထူးလည္း သီရိေနာက္ကေန ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔လိုက္ဝင္လာသည္။
သီရိ သူ႔ေယာက္်ားျဖစ္ေနပုံကိုၾကည့္ၿပီး ျပဳံးမိေသးသည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မတ္ဟဲထူးက သီရိကိုယ္လုံးကိုလက္ညိဳးထိုးၿပီး တစ္ခုခုေျပာသည္။
ေလသံနဲ႔ေျပာတာေရာ ကရင္အသံက ဝဲတာေၾကာင့္ေရာ ဘာေျပာလိုက္မွန္းေတာ့ သီရိေသေသခ်ာခ်ာမၾကားလိုက္ရ…။
ဟိုဟာလုပ္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတာပဲျဖစ္မည္။
သီရိလည္း ကုတင္ေပၚမွာပက္လက္အိပ္ေပးလိုက္သည္။ မတ္ဟဲထူးလုပ္ခ်င္တာလုပ္ပါေစ။
မတ္ဟဲထူး ကုတင္ေပၚကို ကမန္းတကတန္းတက္လာၿပီး သီရိ အက်ီက ႏွိပ္ၾကယ္သီးေတြကို ဆြဲျဖဳတ္သည္။
ၾကယ္သီးျဖဳတ္တဲ့ မတ္ရဲ့လက္ေတြက ကတုန္ကရင္နဲ႔…၊ ေၾကာက္ေနသလိုမ်ိဳး…။
ညအိပ္ခါနီးမို႔လို႔ အတြင္းခံမဝတ္ထားတဲ့ သီရိ နို႔ျဖဴျဖဴေတြက ႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္းေအာက္မွာေဖာင္းတင္းေနသည္။
မတ္ဟဲထူး သီရိနို႔ႀကီးေတြကို မျမင္ဖူးသလိုေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
မတ္ဟဲထူးအၾကည့္ေတြက သီရိကိုမရိုးမရြျဖစ္ေစသည္။
” ဘာလို႔ၾကည့္ေနတာလဲ…။ ” သီရိ ညဳတုတုေလးေျပာလိုက္သည္။
” လွ…. လွလို႔ပါ။ ”
” စို႔ေပးေလကြာ…။”
သီရိ နို႔စို႔ေပးဖို႔ေျပာေတာ့ စကားေတာင္မဆုံးေသးဘူး မတ္ဟဲထူးမ်က္ႏွာက သီရိရင္ဘတ္ေပၚကို ဆတ္ကနဲေမွာက္က်လာသည္။
ေအာ္…..။ ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့လည္း သြက္လိုက္တာ…။
မတ္ဟဲထူးသီရိနို႔အုံလွလွေတြကိုစို႔ေနသည္။ နို႔အုံဆိုတာထက္ နို႔သီးေခါင္းနီနီေလးကိုတႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔စို႔ေနတာ။
တကယ့္ကေလးေတြ နို႔စို႔သလိုမ်ိဳး..။ လၽွာလုံးဝမပါဘူး..။
သီရိ မတ္ဟဲထူးနို႔စို႔ေနတာကို အသာငုံ႔ၾကည့္ရင္း မတ္.. ေတာ္ေတာ္ရိုးအတာပဲလို႔ ေတြးမိလိုက္သည္။
ဒါေပမဲ့ စိတ္ထေနတဲ့သီရိ အတြက္ မတ္ဟဲထူးစို႔တာကလည္း အရသာေတာ္ေတာ္ရွိသည္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္စို႔ၿပီးေတာ့ နို႔သီးေခါင္းေတြက်ိန္းလာေတာ့မွ နို႔စို႔တာကိုရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။
” မတ္… ေတာ္ေတာ့ကြာ…။ လုပ္ေတာ့…။ ”
မတ္ဟဲထူးကမန္းကတန္းနဲ႔ ဝတ္ထားတဲ့ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ေအာက္က အေကာင္ကေတာ့ေခါင္းေထာင္ေနၿပီ။
မတ္ဟဲထူးသီရီေပါင္ၾကားမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး အတန္ကို အဖုတ္ဝမွေတ့ၿပီး ထိုးထည့္သည္။
သီရိ အဖုတ္က ထြက္နဲ႔ အရည္ေတြနဲ႔ မတ္ဟဲထူးဟာက အထဲကို မဝင္ပဲ ေခ်ာ္ထြက္သြားသည္။
ေအာက္က ငံ့လင့္ေနတဲ့သီရိ အားမလိုအားမရနဲ႔ ဟာကြာ…. ကၽြတ္ခနဲျမည္ေအာင္စုတ္သတ္လိုက္သည္။
လုပ္ခ်င္လိုက္တာလည္းျပာလို႔ လုပ္လိုက္ေတာ့လည္း ခ်ာလို႔ဆိုတာ မတ္လိုလူမ်ိဳးပဲ…။
သီရိ ေတြးရင္းစိတ္မရွည္ေတာ့တာနဲ႔ ေပါင္ၾကားထဲက လီးကိုလက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး အဖုတ္ဝမွာေတ့ေပးလိုက္သည္။
မတ္ဟဲထူးလည္း အေပါက္တည့္သြားတာနဲ႔ ေဆာင့္ထိုးလိုက္တာ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆုံးထိဝင္သြားသည္။
” အ…. နာတယ္….။ ”
တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ အဆုံးထိဝင္သြားတဲ့ အတန္ႀကီးက သားအိမ္ေခါင္းကို သြားေဆာင့္လို႔ သီရိေအာင့္ကနဲျဖစ္သြားရသည္။
” ျပန္ထုတ္လိုက္ရမလားဟင္…..။ ” မတ္ဟဲထူး သီရိကို ခပ္တိုးတိုးေမးသည္။
” ရတယ္….။ မထုတ္နဲ႔ မတ္ ၊ လုပ္ေတာ့…..။ ”
သီရိ ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႔ မတ္ဟဲထူးသီရိအေပၚေမွာက္အိပ္ၿပီးေဆာင့္သည္။
သူ႔ကိုယ္လုံးက သီရိအေပၚေတာ့ပိမေနဘူး။ လက္ႏွစ္ဘက္က ေဘးကို ဒိုက္ထိုးသလိုမ်ိဳးေထာက္ထားလို႔…။
မတ္ဟဲထူး သီရိအဖုတ္ကို ဇယ္ဆက္သလိုပဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္သည္။
သီရိအဖုတ္ထဲက အရည္ေတြထြက္ေနတာနဲ႔ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ အသံေတြထြက္ေနသည္။
အခ်က္ သုံးဆယ္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ မတ္ဟဲထူးတစ္ေယာက္ တအင့္အင့္ၿငီးရင္း
သီရိအဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြပန္းထြက္ၿပီး ၿပီးသြားသည္။
ၿပီး ၿပီးခ်င္းပဲ သီရိကိုယ္ေပၚကေနလွိမ့္ဆင္း ၿပီး ပုဆိုးေကာက္ဝတ္ၿပီး သီရိေဘးမွာဝင္အိပ္သည္။
သီရိ ကမၿပီးေသးဘူး။ မတ္ဟဲထူးေဆာင့္လုပ္တာ ေကာင္းကာစပဲရွိေသးတယ္။
အဖုတ္ထဲကရတဲ့ အရသာအႂကြင္းအက်န္ေလးေတြကို ခံစားရင္း မတ္မ်ားထပ္လုပ္မလားဆိုၿပီးေစာင့္ေနေသးသည္။
ခဏေနေတာ့ မတ္ဟဲထူးဆီက ေဟာက္သံၾကားရသည္။
”ဟာကြာ…. ဒီ ကရင္ေလးေတာ့….။”
သီရိတစ္ေယာက္ထဲမေက်မနပ္နဲ႔ ၿငီးတြားမိသည္။ လင္ျဖစ္သူက အိပ္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ သီရိဘာလုပ္လို႔ရဦးမွာလဲ။
အိပ္ေနတဲ့လူကို ”သီရိမၿပီးေသးလို႔ တစ္ခါေလာက္လုပ္ေပးပါဦး” လို႔ ႏွိုးၿပီးေျပာရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။
သီရိအျဖစ္က ရယ္ရမလို၊ငိုရမလိုနဲ႔ အီလည္လည္ႀကီး…။
သီရိ အက်ီၾကယ္သီးျပန္တပ္ ထမိန္ကိုျပန္ျပင္ဝတ္ရင္း တရြရြျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ေလးကို လက္နဲ႔ ကိုင္ၾကည့္မိသည္။
အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြက ထြက္တုန္းပဲ ….။
ဟူး…. သီရိ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ မနဲက်ိတ္မွိတ္ၿပီးအိပ္ရသည္။
အဖုတ္ထဲက မၿပီးေသးတာေၾကာင့္ ရင္ေတြက ပူေနတုန္းပဲရွိေသးသည္။
ေတာ္ေတာ္ေလး ညဉ့္နက္မွ သီရိ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
ပထမတစ္ရက္ေတာ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္မို႔လို႔ေနမွာပါဆိုၿပီး စိတ္ေျဖလိုက္သည္။
ေနာက္ေန႔ည ထပ္ၿပီး လုပ္ေတာ့လည္း မတ္ဟဲထူးလုပ္ပုံက ပထမေန႔ကအတိုင္းပဲ…။
အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ သီရိကို ထမိန္လွန္ ၊ အတင္းတက္လုပ္ၿပီး အိပ္သြားျပန္သည္။
သီရိလည္း မတ္ဟဲထူးကို ထုတ္ေျပာရမွာရွက္တာနဲ႔ မတ္ဟဲထူးလုပ္သမၽွ ဘာမွမေျပာပဲ ေနရသည္။
မတ္ဟဲထူးခြင့္ရက္ သုံးရက္ကုန္သြားလို႔ အလုပ္ဆင္းၿပီ။ ဘဏ္ဝန္ထမ္းဆိုေတာ့
လုပ္ရတဲ့ အလုပ္က ေန႔ဆိုင္းလည္းရွိသည္၊ ညဆိုင္းလည္းရွိသည္။
ေန႔ဆိုင္းဆို တစ္ေနကုန္ အေပါက္ဝမွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး လာသမၽွလူကို တံခါးဖြင့္ေပးရတာ…။
အျပန္မွာေနပူရင္လည္း ထီးလိုက္မိုးေပးရသည္။
တစ္ေနကုန္ မတ္တပ္ရပ္ရတာဆိုၿပီး ညဘက္ျပန္ေရာက္ရင္ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ အိပ္ရာထဲတန္းဝင္ၿပီး အိပ္သြားေတာ့သည္။
သီရိလည္း မတ္တစ္ေယာက္ ပင္ပန္းလို႔ ျဖစ္ေနတာပါေလဆိုၿပီး ခြင့္လႊတ္ၿပီးေနရသည္။
ေန႔ဆိုင္းဆိုရင္ပင္ပန္းလို႔ မလုပ္ျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့ ညဆိုင္းက်ေတာ့ မတ္ကို ေတြ႕ေတာင္မေတြ႕ရဘူး။
ဘဏ္မွာသြားၿပီး ညေစာင့္လုပ္ရလို႔ေလ။ ဂ်ဴတီၿပီးလို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း တစ္ေနကုန္မထပဲအိပ္ေနတတ္သည္။
တစ္ခါတစ္ေလ သုံးေလးရက္ေလာက္မွ တစ္ခါ စိတ္ေတြႂကြလာၿပီး သီရိကို ကမူးရႈးထိုး တက္လုပ္တတ္သည္။
အဲလို လုပ္တိုင္းလည္း ၾကာၾကာလုပ္နိုင္တာမဟုတ္… ။ အလြန္ဆုံးသုံးေလးမိနစ္ပဲ။
သုံးမိနစ္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးတာနဲ႔ တရႈးရႈးျဖစ္လာၿပီး ၿပီးသြားတတ္သည္။
ၾကာလာေတာ့ သီရိ ဘဝမွာ လိင္ကိစၥဆိုတာ ဘာမွမဟုတ္သလိုျဖစ္လာသည္။
ပထမဆုံးအေတြ႕အၾကဳံတုန္းကလည္း နာနာက်င္က်င္နဲ႔ အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ရသည္။
ေယာက်ာ္းရေတာ့မွသာ မဂၤလာဦးညမွာ မတ္ဟဲထူးမူးမူးနဲ႔ လုပ္တာ ခံဖူးၿပီး ကာမအရသာကို ေကာင္းေကာင္းခံစားဖူးခဲ့ရသည္။
အဲဒါကလည္း မတ္ဟဲထူးမူးေနလို႔။ အရက္ေတြအမ်ားႀကီးေသာက္ထားတာနဲ႔မူးၿပီးလို႔ ၾကာၾကာလုပ္နိုင္တာျဖစ္သည္။
ၾကာၾကာလုပ္နိုင္ေအာင္ မတ္ဟဲထူးကို ပဲ ညတိုင္းအရက္ေသာက္ခိုင္းရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။
အဲလို နဲ႔ပဲ သီရိ မတ္ဟဲထူးနဲ႔ လက္ထပ္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ အခုခ်ိန္ထိ သားသမီးမရေသးဘူး။
ဘယ္သူ႔ဘက္ကခ်ိဳ႕ယြင္းတာလည္းေတာ့မသိဘူး။
အေမကလည္း ေျမးခ်ီခ်င္ၿပီလို႔ သီရိကို တစ္ဖြဖြေျပာသည္။
မတ္ဟဲထူးကိုျပန္ေျပာျပေတာ့ ကိုယ္လဲ လုပ္တာပဲေလကြာလို႔ပဲ မေရမရာျပန္ေျပာသည္။
ျပီး….
အိပ္မက္သခင္ ေရးသည္။