အချိန်မှာ 1938-ခုနှစ်ဖြစ်ပေသည်။
ရေနံမြေသပိတ် တပ်မတော်ကြီး ရန်ကုန်မြို့တော် သို့ချီတက်သွားသည်မှာ ရက်သတ္တပတ် ပင် ပြည့်မြောက်ခဲ့သည့်အချိန်ပင်ဖြစ်ပေသည်။
ရေနံမြေ မြို့တော် ၏ အရှေ့ဖျား ရွာစုလေးဝယ် တပ်မတော်ကြီးနှင့်တပါတည်း ချီတက်သွားကြပြီဖြစ်သော အိမ်ရှင်ယောကျာင်္း များမရှိသလောက်ပင်
ဖြစ်သဖြင့် မိန်းမသား ချည်းသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီဖြစ်ရကား ခြောက်သွေ့၍ နေပေသည်။
ရွာဖျားထိပ်တွင် အထီးကျန်ဘဝ ပမာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် တဲငယ် တလုံးအတွင်းဝယ် တချက်-တချက် ဝှေ့ယမ်းတိုက်ခတ်လိုက်သည့် လေ၏ လှုပ်ရှုားမှုကြောင့် လင်းတခါ
မှုံတလှည့်ဖြင့် ညိမ်းလုညိမ်းဆဲ မီးရောင်အောက်တွင် ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကြောင့် မချိိမဆံ ညဉ်းညူ နေသည့်
လူမမာ၏ ဘေးတဘက်တချက်တွင် စိုးရိမ်ခြင်း ကြီးစွာဖြင့် ကြည့်နေသည့် အသက် ၃၅နှစ် မိန်းမတယောက်နှင့် အသက် ၁ရနှစ်ခန့်မိန်းမပျိုလေးတယောက် တို့ဖြစ်ကြသည်။
“ကိုထွန်းခင် ရှင်တော်တော်ဘဲ အခံရခက်နေသလားဟင် “ ထိုလူမမာ၏ ဇနီးက ဘေးမှာစောင့်၍ ထိုင်ကြည့်ရင်း ဂရုဏာသက်စွာ မေးမြန်းလိုက်ခြင်းဖြစ်ပေသည်။
“အေးကွယ်…..ငါ့ရင်ထဲမှာ ဘလောင်ဆန်နေတာပဲ ထားခင်ရယ်” လူမမာသည် လွန်စွာအားအင် ရုတ်လျော့သော လေသံဖြင့်ဖြေကြား၏ ။
“ဟုတ်မှာပဲ နှင်းဥ ရယ် ၊ သူ့ခမျာ ဘာမှမစားနိုင်တာ ၃-၄ ရက်ရှိနေပြီ ဒီတော့ဘယ်မှာနေသာထိုင်သာ ရှိပါ့မလဲ ”မိခင်လုပ်သူက ဖခင်လူမမာအား ဂရုဏာ သက်ဖွယ် စကားပြောကြားနေသည်ကို
မျက်ရည်ဝိုင်း၍ နားထောင်နေရှာသည့်မိန်းမပျိုလေးမှာ ဖခင်လူမမာ အားတလှည့် မိခင်အားတလှည့်ကြည့်ကာ မိမိတို့ ၏ ဘဝကို စဉ်းစားမိကာ ကြေကွဲဝမ်းနည်းနေမိပေသည်။
သူမအဖို့ ဝမ်းနည်းမည်ဆိုက ဝမ်းနည်းထိုက်ပေသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူမဖခင် ကျမ္မာစဉ်က ရိုးသားကြိုးပန်းစွာ လယ်သူရင်းငှား အဖြစ် တမိုးလောက် အပင်ပန်းခံ၍ လုပ်လိုက်ပါက
ကြွယ်ဝချမ်းသာ၍ မလာသော်လည်း အငတ်ငတ် အပြတ်ပြတ် မဖြစ်နိုင်ပေ။ ယခုတော့မူ မိမိဖခင် အိပ်ယာထက် ဘုန်းဘုန်း လဲသည်နှင့် စားရမဲ့ ဘဝသို့ တမဟုတ်ချင်း ရောက်ခဲ့ရပေသည် ။
အနှီသို့ အငတ်ဘေးပြသနာနှင့် ရင်ဆိုင်ရခြင်းမှာလည်း မမျှတသော ဝင်ငွေဖြင့် လုပ်ရင်းကိုင်ရင်း စားရင်းသောက်ရင်း စုဆောင်းရန်ဟူ၍ ငွေပိုငွေလျှံ တပြားတချပ်မှမကျန်ရှိပေ ။ သူတို့၏
အိမ်ထောင်စုလေး၏ ရင်ဆိုင်ရမည့်ပြသနာမှာ အငတ်ဘေးနှင့် အိမ်ထောင်ဦးစီး ဖြစ်သည့် ကိုထွန်းခင်အား ဆေးဝါးကုသရန် ဖြစ်ပေသည်။ သို့ပါသော်လညး် ပြေးရန်လည်း
မြေမရှိ ၊ ပေးရန်လည်းငွေမရှိ ဆိုသကဲ့သို့ ဆေးဝါးကုသရန်ဝေးစွ ၊ စားရန် ဆန်နှင့်ငါးပိလေး မျှပင် မရှိရှာ ကြပေ ။
“သမီးရယ် … ညီးအဖေကို ဆန်ပြုတ်လေးဖြစ်ဖြစ် တိုက်ရအောင်ကွယ်”
သမီးဖြစ်သူက မီးဖိုချောင်ဘက်သို့ ထထွက်သွားသည်ကို မထားခင်သည် နောက်မှလိုက်လာရင်း လူမမာမကြားစေရန် လေသံဖြင့် “ သမီး ဆန်အိုးထဲမှာ
ဆန်လည်း တစေ့မှ မရှိတော့ဘူး ။ ငါ အရီးမှုံတို့ဆီသွားပြီး တခွက်လောက် ချေးကြည့်ဦးမယ် ” ဟုပြောကာ အိမ်မှထွက်ခဲ့ပေသည်။ အမှန်မှာ မထားခင်သည် အရီးမှုံထံမှ
ဆန်တခွက် ချေးမည်ဟူ ၍သာ ထွက်ခွာလာရသော်လညး် အရီးမှုံမှာ မုဆိုးမ တယောက်မျှသာဖြစ်ချေသည် ၊၊ အခန့်ပင်
အရီးမှုံအား တဲရှေ့တွင်တွေ့ရသဖြင် ့ “အရီးမှုံ ဆန်ရှိသေးရင် တခွက်လောက်ချေးပါဦး ကိုထွန်းခင်လဲ အိပ်ယာက အထနိုင်သေးဘူး အရီးမှုံ” ဟု
မထားခင်သည် မျှော်လင့်ကြီးစွာ ဖြင့်ချေးငှားလိုက်ပေသည် ၊၊
“အဲဒါမှ ဒုက္ခဘဲ ထားခင်ရယ် ငါလဲမနေ့ထဲက ညီးကို ဆန်နှစ်ခွက်ပေးပြီး ကျန်တဲ့ဆန်လေးချက်စားလိုက်လို့ကုန် ပါပြီကော” အဖွားအို ၏ စိတိ်ပျက်လက်ပျက် ညီးတွားလိုက် သည်။
ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ထားခင်မှာ နားထောင်နေမိ၏ ၊။ သူမ မျှော်လင့်ကြီးစွာဖြင့် ချေးမည်ဟု ရည်မှန်းထားခဲ့သည့် အရီးမှုံပင် ငတ်ပြတ်ခြင်းဘေးဖြင့် ရင်ဆိုင်နေရပါပြီကော ၊၊
အရီးမှုံထံမှ မျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့ သဖြင့် မထားခင်သည် ရွာလယ်ပိုင်းမှ ရေနံအလုပ်သမားကြီး ကိုနေဝင်းတို့အိမ်ဘက်သို့ လှည့်လာခဲ့ပြန်ရ၏
အချေးအငှားလာရောက်ရသူ မထားခင်မှာကလေးများ ငိုယိုရိုက်နှက်သံ နှင့်အတူ ကိုနေဝင်း ၏ မယားမလှ ၏ ကြိမ်ဆဲသံ ကိုပါ ကြားနေရသဖြင့် ကမ္ဘာမီးလောင်ရသည့် အထဲ
ဆီမီးဝင်မတောက်ချင်သဖြင့် ပြန်လှည့် ခဲ့ရပေသည် ၊၊ သူမ အဖို့တခွက်မျှသော ဆန်ရရှိရေးအတွက် မျှော်လင့်ချက်ကား ကုန်ဆုံးခဲ့ချေပြီ ၊၊
ဆန်-ထင်း-ကျွန်းသစ်နှင့် မြေထွက်သဘာဝပစ္စည်းများ ပြည့်ဝ ကုန်လုံသည် ဆိုသည့်ဆောင်ပုဒ်မှာ မထားခင်ကဲ့သို့သော လူတန်းစားများအတွက် ရယ်ဖွယ်ကောင်းသော
ပုံပြင်တခုကဲ့သို့ ဖြစ်နေပေ၏ ၊၊ နေထွက်မှနေဝင် ၊ နွားနှင့်အတူ ရုန်းကာ ပင်ပန်းကြီးစွာဖြင့် လုပ်ကိုင်ရှာဖွေခဲ့ရသူ အလုပ်ကြမ်းသမားကြီး ကိုထွန်းခင်မှာ သူ၏အိမ်ထောင်အတွက် မငတ်ရုံသာ
ရှာဖွေကျွေးမွေး နိုင်ခဲ့၏ ၊၊ ယခုကဲ့သို့ အိပ်ရာထက်တွေင် လူမမာကြီးတယောက် အဖြစ်ဖြင့် ဘုန်းဘုနး်လဲရသည့် အချိန်တွင်မူ စားစရာဟူ၍ ဆန်စေ့တစေ့မျှပင် မရှိရှာတော့ပေ၊၊ ချေးငှားမည့်သူ
ကယ်တင်ရှင်ဟူ၍ ရွာထဲတွင် မရှိသလောက်ရှားပေသည် ၊၊ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အများစု လူဦးရေ မှာ ရေနံစက်ပေါ် မှီခိုနေကြသူများဖြစ် ၍ ယခုကဲ့သို့ ရေနံမြေသပိတ်
ကြီးဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သောအခါ သူတို့အားလုံးသည် ရေနံမြေသပိတ် တပ်မတော်သားများ အဖြစ်ကူးပြောင်းလာရပေသည် ၊၊
နိုင်ငံရေး တရပ်အနေဖြင့် အောင်မြင်မှုဖြစ်သော်လည်း ယင်းတို့၏ ဝမ်းရေးမှာမူ ကျဆုံးနေရပေပြီ ၊၊ ရေနံမြေရှိ အလုပ်သမားများ၏ သားငယ် သမီးငယ်နှင့် အိမ်ထောင်သည်
မိန်းမသားများ၏ ငတ်မွတ် ငိုယိုညီးတွား နေကြသည့် အသံသည် အဝီစီ ပွက်သကဲ့သို့ ဖြစ်နေပေသည်။ ရွာတဘက်များမှ တဘက်ဖျားသို့ ရောက်သည့်တိုင်
ဆန်ချေးငှားမည့်သူအား မျှော်လေတိုင်း ဝေးခဲ့ သည့် မထားခင် ခမြာမှာ အိမ်ဘက်သို့ တပ်ဆုတ်ရမလိုဖြစ်နေ၏ ၊၊ သို့ပါသော်လည်း သူမအဖို့ အိမ်သို့
လက်ချည်းသက်သက် ပြန်ရမည်ကို သေရမလောက်ကြောက်ရွံံ့လာ ခဲ့ပေသည် ၊၊ အစားအစာဟူ၍ တစက်မျှ မရှိရှာသော ခင်ပွင်းသည် ကိုထွန်းခင်၏ မချိတင်ကဲ ညီးညူသံသည် သူမ၏
ရင်အားကွဲစေမတက်ဖြစ်မိ၏ ၊၊ ထို့ပြင် စားနိုင်သောက်နိုင် အပျိုိရွယ် လေး နှင်းဥ မှာလည်း ထမင်းမစားရ၍ အဘယ်မှ ဆာလောင်နေမည်ကို တွေးမိသေး၏ ၊၊
ရွာစွန်တောင်ပိုင်းသို့ရောက်လာခဲ့သော မထားခင်၏ ခြေလှမ်းသည် ခန့်ညားသော အိမ်တဆောင်ရှေ့သို့ရောက်သောအခါ တန့်သွားပေသည်
၊၊သူမအနေဖြင့် နောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်ပင် ဖြစ်ပေသည် ၊၊ သို့ဖြင့် သူမသည် အိမ်ဝင်းထဲသို့ မရဲတရဲ လှမ်းဝင်လာခဲ့သေည်။ ဝင်းခံတံခါးမှာ အတွင်းမှ ပိတ်ထားသဖြင့် လှမ်း၍ခေါ်သဖြင့် အထဲမှ
ကုလားလေးတယောက် လာဖွင့်ပေးပေသည်၊၊
“ဟဲ့… ကောင်လေး ၊ အာမက်ရှိသလား”
“ရှိတယ် .. အမ”
“ငါသူနဲ့ တွေ့ချင်တယ်”
ဟုပြောကာ ခြံဝင်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ပေသည် ၊၊ သူမ ဧည့်ခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါ အသားမဲချိတ်၍ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ကုလားတယောက် အတွင်းခန်းမှ ထွက်လာ၏ ၊၊
“သြော် … အမကြီးပါလား ၊ ဘာကိစ္စပါလဲ”
“သြော် …. အင်း…. ကိစ္စရှိလို့ပေါ့ အာမက်ရယ် ၊ မင်းအကိုလဲတော်တော်မမာနေဘူး အဲဒါ ဒို့များကို ငွေလေးဘာလေးချေးစမ်းပါဦး
မင်းအကိုအလုပ်ဝင်ဝင်ချင်း ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်”မထားခင်သည် မျှော်လင့်ကြီးစွာဖြင့် အခန့်သား ကုလားထိုင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသော အာမက်အား တောင်းပန်လိုက်သည်၊၊
“ကျတော် အမကြီးကိုကူညီချင်ပါတယ် ဒါပေမယ့် အလုပ်အကိုင်တွေက မကောင်းဘူးဆိုတာ အမကြီးလဲသိသားဘဲ”
ရေနံမြေမြို့တော်သို့ လူမှန်းသိသည့်အရွယ်မှ ရောက်ကာ ငွေတိုးချခြင်းဖြင့် ကြီးပွားလာခဲ့သော ခေါ်တောပေါက် အာမက်သည် မြန်မာရည်လည်စွာ ဆင်ဝှေ့ရန်ရှောင် ငြင်းလိုက်ပေသည်။
“အေးပါဟယ် .. အာမက်ရယ် ၊ ငါလဲသိပါတယ် ၊ ခက်တာက မင်း အကိုကြောင့်ပါဟယ်များများလဲ မဟုတ်ပါဘူး ၊ ဆီဖိုး ဆန်ဖိုး လောက်ပါဘဲ”
“ခက်တယ် … .အမကြီး အခုသပိတ်မှောက်လို့ ကျတော်ငွေနှစ်ထောင်လောက်ဆုံးနေတယ် ၊ ဒါကြောင့်ပါ အရင်က ကျတော်ငြင်းဖူးလို့လား”
ခက်သည် ယခုမှခက်သည် ၊ မထားခင်အဖို့လဲ၍ သာ သေလိုက်ချင်၏ ။ တဖက်တွင် စီးပွားပျက်ကပ်ခေတ် အခြားတဖက်တွင် လူမမာ လင်သား ၊ အဘယ်ကဲ့သို့ ဆန်ဘိုးလေးလောက်ကိုပင်
ရှာဖွေရမည်နည်း ၊ ယောကျာင်္းသား ဖြစ်ခဲ့ပါမူ ၊၊ အားနွဲ့သော မိန်းမသား
“အာမက်ရယ် အမကိုတော့ ဒီတခါကြည့်ပါဦး ဟယ်”ဟု မျက်ရည်ဝိုင်း၍ ပြောရှာပေသည် ။ အာမက်သည် ထိုင်ရာမှထလိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းတွင် ခေါက်တုန့် ခေါက်ပြန်လျှောက်နေ၏ ။
“ကျတော် မတက်နိုင်လို့ပါ အမကြီးရယ်”
မထားခင် အဖို့ကား မျှော်လင့်ချက် ကုန်ဆုံးခဲ့ပေပြီ ။ စိတ်ပျက်စွာဖြင့် ထိုင်ငိုင်နေသော မထားခင်သည် အိမ်ပြန်တော့မည်ဟု ထလိုက်သည် ။ ထိုအချိန်တွင် ခန်းစီးအားမ၍ ထွက်လာသော
မုတ်ဆိတ် ဗရဗွ ဖြင့် ခေါ်တော ကုလား ထွက်လာသည်ကို တချက်မျှ ကြည့်လိုက်မိ၏ ။
ထိုကုလားမှာ အသက် ၄၀ ခန့်ရှိ၍ အာမက်ကဲ့သို့ပင် မျက်နှာလည်း ဆင်၍ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖြစ်၏ ။ ထိုကုလားကပင် အာမက်အား ယင်းတို့ ဘာသာစကားဖြင့်
လှမ်းပြောလိုက်သည်ကို ခေတ္တမျှ နားထောင်ပြီး “အမကြီးခန နေဦး” ဟု လှမ်း၍ ဟန့်တားလိုက်သဖြင့် မထားခင်မှာ ပြန်၍ ထိုင်ရပေသည် ။
“ဒါ ကျတော့် ဦးလေးပဲ … အမကြီး ၊ သူမနေ့က မှ ဘင်္ဂလားက ရောက်တယ် ၊ အဲဒါ သူကပြောတယ်”
“ဘာပြောသလဲ အာမက်ရယ်”
“အမကြီးကို ပြောရမှာခက်တယ် အမကြီး ၊ ဒါပေမယ့် ကျတော့်ဦးလေးက အမကြီးကို အင်မတန် သနားလို့ ပြောခိုင်းနေတယ်”
“ဘာများ လဲကွယ် အာမက်ရယ် ပြောစမ်းပါဦး ”
အာမက်သည် တချက်မျှ တွေဝေသွားပြီး ဆက်၍
“ကျတော်ပြောတာ စိတ်မဆိုးရင်တော့ ကျတော်ပြောပြပါ့မယ် နောက်ပြီး ကျတော်ပြောတာကို ကျတော်ရယ် ဦးလေးရယ် အမကြီးရယ် ဒီသုံးယောက်ပဲ သိစေချင်ပါတယ်”
ယခုကဲ့သို့ လျှိူ့ဝှက် ရမည့် အကြောင်းအရင်း ရှိနေသည့် လုပ်ငန်း ဟူ၍ သိရှိလာသော မထားခင်သည် မျက်လုံးပြူးရပြန်၏ ။
“ဘယ်လို အကြောင်းအခင်းများလဲကွယ်”
“မင်းပြောတဲ့ ကိစ္စ က အစိုးရ မင်းဘေး မကင်းတဲ့ဟာများလား ”
အာမက်သည် ရိုးသားလှသော မထားခင်အား ကြည့်၍ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရည်သွမ်းလိုက်ရင်း ကျတော်ပြောတာက ရာဇဝတ်မှုကျူးလွန်ဖို့ မဟုတ်ပါဘူး “ ကဲ အမကြီး စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ၊
ကျတော့်ဦးလေးကတော့ … ဟဲဟဲ.. အမကြီးကို မြင်မြင်ချင်း မျက်စေ့ကျလို့ ပြောပေးပါတဲ့”
မထားခင် သည် အာမက်ပြောစကား ကြားလိုက်ရသည်မှာ နွေခေါင်ခေါင် လျှပ်လက်၍ မိုးကြိုးပစ်လိုက် သည်ဟု ထင်မိပေ၏ ။ သူမ တကိုယ်လုံးမှာ ဒေါသဖြင့် တုန်လှုပ်နေရှာ၏ ။
“ဘာ ဘာပြောတယ် ၊ အာမက် နင်… နင်သိတယ် မဟုတ်လား ငါ့ဟာ လင်နဲ့သားနဲ့ ဆိုတာ”မထားခင်မှာ ဒေါသဖြစ်လွန်းသဖြင့် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နှင့် ရန်တွေ့မိ၏ ။
“အမကြီးကိုစိတ်မဆိုး ဘို့ ကျတော်အစထဲက တောင်းပန်ထားတယ် ၊ ဒါအမကြီးစဉ်းစားဖို့ပါ ၊ အခုအကိုမမာဘူးဆိုလို့ ကျတော်က ကြားကဝင်ပြော မိတာ ၊ အခုကိစ္စက အမကြီးသာ
ဦးလေးပြောသလို နားထောင်မယ်ဆိုရင် အမကြီးရဲ့ အိမ်ထောင် ကောင်းစားဘို့ ပဲလေ၊ အကို့ကိုဆေးကုဖို့ ငွေရမယ် ၊ အမကြီးဟာ အိမ်ထောင်သည် ၊ မိခင်တယောက်ပဲ ဦးလေးပြောတာ
နားထောင်လို့တော့ ဘာမှနစ်နာဖို့ မရှိဘူး ၊ဒါကြောင့် ကျတော်ပြောတာ လူသိခံဘို့ မလိုဘူးလို့”
သွက်လိုက်စွာ မြန်မာစကားဖြင့် တတွတ်တွတ် ပြောနေရှာသည့် အာမက်၏စကားများကို မထားခင်သည် နားထောင်နေမိ၏ ၊၊ သို့နားထောင်ရင်း မျက်ရည် များကလည်း
တပေါက်ပေါက် ကျဆင်းနေပေသည် ။ ယခုလိုအချိန်မျိုးတွင် ယခုကဲ့သို့ အပြောခံရခြင်းသည် အလွန် စိတ်ထိခိုက်မိ၏ ။ လူသိရှင်ကြား စော်ကားမှုအား တိုင်ကြားပါက မိမိသာ
အစော်ကားခံရသဖြင့် အရှက်ကွဲရပေမည် ။ ထို့ပြင်အိပ်ယာထက်တွင် ငတ်ပြတ်
နေသော လူမမာသည် ၊ လင်သား ၊ မိမိတို့၏ အငတ်ပြသနာအား လွတ်ကင်း လွတ်မြောက်ရန်မှာ အခြားသောနည်းဖြင့် ရွှေပြည်တော်- မျှော်လေတိုင်း
ဝေး သာ ဖြစ်ပေ၏ ။ အထူး သဖြင့် သူမ၏ စိတ်ကို ပိုမို ထိခိုက်စေသည်မျာ သူမ၏ ချစ်လင် ကိုထွန်းခင် အတွက်သာ ဖြစ်ပေသည် ။လူလားမြောက်၍ အရွယ် ရောက်ကာ မိမိနှင့် ပုဆိုးတန်းတင်
အကြင်လင်မယားအဖြစ် ပေါငး်သင်းလာသည့်အချိန်မှ ယခုတိုင် ရိုးသားစွာ လုပ်ကိုင်ရှာဖွေ ကျွေးမွေးလာသော ကျေးဇူးရှင်လင်သား ၊ သစ္စာရှိချစ်လင် အား မမာကျန်းသော အချိန်တွင်
အသက်ဆုံးရှုံး ခံစေရမည်မှာ သူမအဘို့ တာဝန်မကင်းပေ ။ သို့ဖြစ်၍ သူမအဘို့ အာမက် ပြောသလို လိုက်နာရမည်ကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေ၏ ။
လူရည်ပါးနပ်လှသော အာမက်သည် မိမိ၏ ပစ်ကွင်းသို့ မထားခင်တယောက် ယိမ်းယိုင် ဝင်ရှာလာသည့် အရိပ်အယောင်ကို တွေ့ရှိလျှင်ပင်
“အမကြီးကို ကျတော်ခင်လို့ပြောနေတယ် ဆိုတာ ယုံစမ်းပါ ၊ အခုကိစ္စကို ဘယ်သူမှ သိဘို့မလိုဘူး ။ နောက်ပြီး အမကြီးက အပျိုရွယ်လေးလဲ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒီတော့ ဦးလေး အလိုကို
လိုက်ပေးလိုက်ရုံနဲ့ အမကြီး အိမ်ထောင်ရေးဟာ အဆင်ပြေပါလိမ့်မယ် ”
မထားခင်အဘို့ အခြားရိုးသားသော နည်းဖြင့် လိုနေသော ငွေနှင့် အစားအစာရရှိရန်မှာ မျှော်လင့်ချက် မရှိတော့ပေ ။ မိမိ၏ ခန္ဒာကိုယ်အား အညစ်စွန်းခံ လိုက်ခြင်း ဖြင့် မိမိချစ်လင် ၏
အသက်အား ကယ်တင်နိုင် ပေမည်။ သူမ ယခုကဲ့သို့ ငိုင်နေခြင်းသည် မိမိ၏ ဆင်လိုက်သော အကွက်ထဲသို့
ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး မိနေပြီဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သော အာမက်သည် သူ၏ ဦးလေးအား မျက်စိမှတ်ပြကာ “ ကဲအမကြီး အချိန်ကုန်လို့ အကို့အတွက် စိတ်မချရဖြစ်နေမယ် သီးလေးနဲ့
အိမ်ထဲခနလေး လိုက်သွားလိုက်နော် ” အာမက်သည် ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ပေါ်မှ ခြံထဲသို့ ရှောင်၍ ဆင်းသွား၏ ။အာမက်ခြံထဲ ဆင်းသွားသည်နှင့် သူ၏ ဦးလေးသည် မထားခင် ထိုင်နေရာသို့
ချဉ်းကပ်လာကာ………
“ချိတ်မချီုးပါနဲ့ ချနော် ခင်ဗျားကို တနားတယ် ၊ ချိတယ်” ဟုပြောကာ မထားခင် ၏ လက်မောင်းအား ဆုတ်ကိုင်ကာ ဆွဲထူလိုက်၏ ။ မထားခင်သည် ရှက်ခြင်း ၊ ဒေါသထွက်ခြင်းနှင့်
ယူကြုံးမရဖြစ်ခြင်းတို့ကြောင့် မျက်နှာ လက်ဝါးနှင့်အုပ်ကာ ရှိုက်ကာငိုကြွေးမိ၏ ။ ငိုကြွေးရင်းဖြင့် သူမသည် ခေါ်တော ကုလားကြီး၏ ခေါ်ဆောင်ရာသလို့ လိုက်ပါခဲ့ရ၏ ။ လက်ဖဝါးနှင့် အုပ်၍
ငိုကြွေးနေသဖြင့် သူမ အား အဘယ်သို့ ခေါ်ဆောင်လာသည်ကိုပင် မမြင်ရသော်လည်း သူမအား ဆွဲ၍ထိုင်ခိုင်းလိုက်မှပင် လက်ကိုဖယ်၍ ကြည့်ရှုမိ၏ ။ ခန့်ညားခိုင်ခန့် လှသည့်
ကုတင်နှင့် တောင်ဆုပ်မျှ ထူထဲသော မှို့ယာ အခင်းအကျင်းများကို အံ့ သြစွာ တွေ့ရပေသည် ။
သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာ နတ် ဝင်သူ ပမာ တုန်လှုပ် နေ၍ အသိစိတ်မှာလညး် အိပ်မက်ထဲ လမ်းလျှောက်နေရသူ ကဲ့သို့ဖြစ်နေ၏ ။ မချိတင်ကဲ ဖြစ်လွန်းသဖြင့် မထားခင်သည် ကုတင်ပေါ်တွင်
တစောင်းလှဲကာ မျက်နှာ အုပ်၍ ငိုကြွေးပြန်တော့သည် ။ အတန်ကြာ ငိုကြွေး ပြီး၍ရှိုက်နေစဉ် သူမ၏ ဂုတ် ပေါ်တွင် ယားကျိကျိ ရှိသည်နှင့် မျက်နှာမော်ကြည့်လိုက်သော အခါ သူမ၏
ဦးခေါင်းတည့်တည့်အား မိုးကြိုးပစ်ခွင်းခံလိုက်ရသကဲ့သို့ များစွာ တုန်လှုပ်မိ၏ ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အဝတ်ဟူ၍ ဗလာနတ္တိ ဖြင့်မားမားကြီးရပ်ကာ သူမ၏ ဂုတ်အား နမ်းရန် ငုံနေသော
ကုလားကြီးအား တွေ့ရှိရသောကြောင့် ဖြစ်၏ ။ အထူးသဖြင့် သူမအား အလွန်တုန်လှုပ်စေသော အရာမှာ သူမ၏ မျက်နှာနှင့်နီးကပ်နေသည့် တောင်းတင်းလှသော ပေါင်ဂွဆုံရှိ အမွှေးပလပွ
အလည်မှ ငေါ့ငေါ့နှင့် အစွမ်းကုန်တောင် လျက်ရှိသော မြင်း၏ တန်ဆာပမာ ကြီးမားတုတ်ခိုင် ရှည်လျားလှသော လီးချောငး်ကြီး သာ ဖြစ်ပေသည် ။ သူမအဘို့ ရာတွင် ကိုထွန်းခင် နှင့်
အကြင်လင်မယား အဖြစ်ပေါင်းသင်းကာ သမီးနှင်းဥလေးကို သာ မွေးဖွား၍ အပျိုအရွယ် ရောက်လာခဲ့သည့်တိုင် ကိုထွန်းခင် ၏ တန်ဆာခေါ် လီးအား သေချာ တခါမှ မကြည့်ခဲ့မိပေ ။
ရှက်ကြောက်ခြင်းကြောင့် အကြင်လင်မယားအဖြစ် အတူအိပ်ချိန်တွင် မီးခွက်မှုတ်၍ အိပ်လေ့ရှိခဲ့သည် ။ ထို့ကြောင့်မိမိလင်သား ကိုထွန်းခင်က အပေါ်မှခွ၍ မိမိအခေါင်းထဲသို့ သွင်းလိုက်ခြင်း
၊ ညှောင့်ခြင်းကိုခံကာ မိမိပါ ကိစ္စပြီးစီးခဲ့သည်သာ ဖြစ်ခဲ့၏ ။ ယခုကဲ့သို့ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ ကြီးမားတုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းလှသည့် ငပဲကြီးအား တွေ့ရှိလိုက်ရသော မထားခင်သည် ယင်းမျှ
ကြီးမားလှသည့် လီးချောင်းကြီးသည် မိမိ၏ ပေါင်ရင်း ခွဆုံရှိ စောက်ခေါင်းလေးအား အဘယ်ကဲ့သို့ ဝင်နိုင်မည်နည်းဟု အတွေးရောက်မိ၏ ။ သူမ၏ အတွေးထဲတွင် မှောင်ထဲတွင်
စမ်းတဝါးဝါးနှင့် ချစ်ခဲ့ ၊ လိုးခဲ့ ၊ ညှောင့်ခဲ့ သည့် မိမိ၏ လင်တော်မောင် ကိုထွန်းခင်၏ ငပဲထက် ကုလားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ နှစ်ဆမျှပို၍ ကြီးမား ရှည်လျားသည် ဟူ၍ သိခဲ့ပါမူ အိမ်ထဲမှ
ထွက်ပြေးမည်လော မပြောတက်ပေ …….။
ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် မတ်မတ်ရပ်ကာ ခပ်ငိုင်ငိုင် မိမိအား ကြည့်နေသည့် မထားခင်၏ အနားသို့ ပိုမိုတိုးကပ် လာကာ ကုလားကြီးသည် ပွေ့ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ သူမအား တွန်းလှဲလိုက်၏ ။
မထားခင်တယောက် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လန်၍ လဲသွားသည်နှင့် ကုလားကြီးသည် သူမ၏ ထမီအား အောက်မှပင့်၍ လှန်လိုက်သည် ။ မထားခင်သည် ရုတ်တရက်မို့ “အို ” ဟူ၍
ထမီကို ပြန်ဖုံးရန် ကြိုးစားရှာသေးသည် ။ သို့သော် သူမကားနောက်ကျခဲ့လေ ပြီ ။ သူမ၏ ထမီမှာ ရင်ဝပေါ်သို့ ရောက်ကာ ဖြောင့်တန်း ဖြူဖွေးသော ပေါင်တွင်းသားများမှာ နှစ်လိုဖွယ်ရာ
တုပ်တုပ်ခဲခဲနှင့် ပေါင်ဂွဆုံအလယ် ဗဟိုတွင်မူ အမွှေးဖုုံးအုပ်ကာ ဖောင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်မှာ အပေါ်မှစီး၍ နီးကပ်စွာ ငုံ့ ကြည့် နေသည့် ကုလားအား သွားရေတမြားမြား ကျစေ၏ ။ ခေါ်တော
ကုလား ဖြစ်ရသည့်အပြင် မြင်တွေ့နေရသော မုန့်ပေါင်းပမာ ဖောင်းကြွ နေသည့် စောက်ခုံမှာ မက်မောစရာဖြစ်ရကား ကုလား၏ မျက်နှာမှာ မထားခင်၏ ပေါင်ဂွ ဆုံသို့ တစထက်တစ
နီးကပ်လာကာ နောက်ဆုံးတွင် သူ၏ မုတ်ဆိတ်မွှေးများ သည်
မထားခင်၏ စောက်မွှေးများဖြင့် ရောထွေးသွားကာ တက်ကြွလာသော ကာမအရှိန်ကြောင့် တဆပ်ဆပ် တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းမဲကြီးသည် ပေါင်စေ့ထား သဖြင့် အကွဲရာလေးမျှသာ ပေါ်နေသာ
သူမ၏ စောက်ပတ်ကြားလေးပေါ်တွင် ဂဟေ ဆက်မိလျက်သား ဖြစ်သွား၏ ။ မထားခင်အဘို့ ကိုထွန်းခင်က မည်သည့်အခါမှ မလုပ်ခဲ့ဘူးသဖြင့် ယောင်ယမ်းကာ “အို” ဟူ၍ လွှတ်ခနဲထွက်သွား၍
ကုလားကြီး၏ မျက်နှာကို တွန်းပစ်မိ၏ ။ သို့သော် တဏှာ၏ ကျေးကျွန်ဖြစ်နေသည့် ကုလားသည် မထားခင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးအား ဆွဲယူလိုက်ကာ တဘက်တချက်သို့ ဆွဲဟ လိုက်၏ ။ ပြဲပြဲလန်ကာ
အတွင်းသား နီနီရဲရဲ ဖြင့် ပွင့်အာနေသော မထားခင်၏ စောက်ဖုတ်အား မျက်နှာအပ်၏ အကွဲကြားအတွင်းသို့ လျှာစောင်းထိုးတော့၏ ။တစထက် တစ လျှာဖြင့်လျက်သည်မှာ ကြမ်းလာ၏ ။
တချက်တချက် ပွင့်အာနေသော အခေါင်းအတွင်းသို့ပင် လျှာဖျား ထိုးသွင်းကလိ ပေးနေ၏ ။ တခါတရံ မာကြော၍ ထောင်နေသော ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့လေးအား စုတ်၍ ပေးသေး၏ ။
လင်သားအပေါ် သစ္စာ ရှိလှသော မထားခင်သည် တဏှာကြီးလှသော ခေါ်တော ကုလား၏ လျှာဖျားဒဏ်ကို တာရှည်ခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့ပေ ။
သူမ၏လှိူ့ဝှက်စွာ ငုတ်လှိူးနေသော တဏှာရာဂ စိတ်များမှာ ယခုကဲ့သို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အနှိုးအဆွ ခံလိုက်ရသဖြင့် ဒီရေပမာ တရိပ်ရိပ်တက်လာပေပြီ ။ကိုထွန်းခင် အဖို့ ယခုကဲ့သို့ ခေါ်တော
ကုလားပြုသကဲ့သို့ ပြုရမည်မှာ ဘယ်ကဲ့သို့မျှ မဖြစ်နိုင်ပေ ။
မိန်းမတန်ဆာခေါ်စောက်ပတ်မှာ အလွန်ညစ်ပတ် သည့်အရာဟူ၍ အများက နားလည်ထားကြ၏ ။ လက်နှင့်သေသေချာချာ ကိုင်ရမည်ကိုပင် ရွ့့ံရှာကြ ၏ ။ ထို့ကြောင့်ပင် ကိုထွန်းခင်သည်
မထားခင်အား ပါးနမ်းခြင်းမှ လွဲ၍ အပေါ်မှ တက်ကာ ညောင့်ခြင်းကိုသာ ပြုခဲ့၏ ။
ကြာတော့လညး် မထားခင်သည် ကုလား၏ လျှာဖျား အထိုးအဆွကို သာယာရစ်မူးလာသည် ဆိုလျှင်ပင် သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ တဏှာ ရေကြည်တို့သည် တစိမ့်စိမ့် စီးဆင်းလာပေ ၏ ။
သူမ ၏ တဏှာရေကြည် အရသာကို ခံမိသော ကုလားသည် သူမ၏ တင်ပါးဆုံအား ကုတင်စောင်းတွင် အသေအချာ တင်၍ ခြေများကိုကား၍ မကာ သူ၏ ပုခုံးပေါ်သို့ တင်လိုက်၏ ။
ထိုအနေအထားမှာ သူမ၏ ပေါင်ဂွ ဆုံတွင် ပုန်းအောင်းနေသော စောက်ဖုတ်အား အစွမ်းကုန်ပေါ်လွင် စေရုံသာမက စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ရဲရဲကိုပင်
အစွမ်းကုန်ဟပေးနေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေစေ၏။
အနေအထားမှန်ကာ ပြဲပြဲလန်နေသော နီတာတာစောက်ဖုတ်အား အသေအချာ အားရပါးရ ကြည့်ပြီးသော် ကုလားသည် သူ၏ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မတ်မတ်ထောင်ကာ
တဆတ်ဆတ် ထောင်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသေအချာ ဆုပ်ကိုင်ကာ အရည်ကြည်ဖြင့်စွတ်စိုကာ ထိပ်ဝလန်နေသော ဒစ်တုတ်ကြီးကို အသေအချာချိန်၍ ပြဲအာနေသော မထားခင်၏
အခေါင်းဝတွင် တေ့ပေးလိုက်၏ ။
ပူနွေးနေသော ကုလားဒစ်ကြီး၏ အထိအတွေ့ခံလိုက်ရသော မထားခင်သည် တွန့်သွား၏ ။ ကြာမြင့်စွာ အချိန်ဆွဲထားလျှင် မဖြစ်သဖြင့် ကုလားသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို မိမိရရ ပုခုံးပေါ်တွင်
ထမ်း၍ သူမ၏ ဘေးတဘက်တချက်မှ လက်လျှိူကာ သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ကာ တင်ပါးကို အားယူကာ နောက်အနည်းငယ်ဆုတ်၍ အရှိန် ခပ်ပြင်းပြင်းဖြင့် ရှေ့သို့ ဆောင့်၍
သွငး်လိုက်သည် တွင် ..
“အမလေး . အမေရဲ့ … သေပါပြီ” ဟူသော မထားခင်၏ အသံစူးစူးဝါးဝါးကြားမှ
“ဖောက် ဖျစ် ဖွတ် ”ဟူသော အသံနှင့်အတူ မြင်းလီးကြီးမှ ကြီးမားလှသော ကုလားကြီး၏ ဒစ်ပြဲကြီးမှာ သူမ၏ နီတာတာ အတွင်းသားလေးများကို ဖောက်ထွင်းကာ …….
တချိန်က ကိုထွန်းခင်၏ သုတ်ရည်ကို ထိန်းသိမ်း၍ နှင်းဥ ဆိုသည့် ကလေးပေါက်ဖွားပေးခဲ့သည့် သားအိမ်အတွင်းသို့ ဒုတ်ဒုတ် ဝင်သွားပေပြီ။ မထားခင်သည် ကုလား၏ လီးဒဏ် အား မချိ မဆန့်
ခံလိုက်ရသဖြင့် သူမ၏ ပါးပြင်ပေါ်ဝယ် မျက်ရည်များ လိမ့်၍ ဆင်းလာခဲ့၏ ။
သူမစောက်ခေါင်း တလျှောက်လုံးမှာ သူ၏လီးချောငး်ကြီးဖြင့် ပြည့်ကြပ်နေသည့်အပြင် သူမ၏ ရင်ခေါင်း တခုလုံးပင် ပြည့်နေသည်ဟု ထင်ရ၏။
အသဲခိုက်အောင် နာသွားကြောင်း သိရသော ကုလားသည် ခနတာမျှ သူ၏ ငပဲအား အတွင်းတွင်စိမ်ထား ၍ တဖြည်းဖြည်း ပြန်၍ ဆွဲချွတ်လိုက်၏ ။မထားခင်သည် နာကျင်ခြင်းဝေဒနာကို သူမ၏
အခေါင်းတွင်းမှ ပြန်လည်ခံစားနေရသဖြင့်
“ဟဲ့…. မအေလိုး ကုလားရဲ့ ငါတော့သေတော့မယ်ဟဲ့…..”
ဟုအော်ဟစ် ကြိမ်ဆဲမိ၏ ။ မထားခင်သည် ကြေးစားဖါ တယောက်ကဲ့သို့ အထင်ရောက်နေသည့်ကုလား သည် မိမိအား ဆဲသည်ကို ဒေါသဖြစ်လာသဖြင့် မည်သို့မှ ပြန်မပြောတော့ပဲ
ကြပ်ကြပ်တီးတီး ဆုပ်ကိုင်ထားသကဲ့သို့ အထဲဝင်နေသော သူ၏ လီးအား ပြန်၍ ဒစ်အရင်း အထိ ဆွဲနှုတ်ကာ အရှိန် ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်၍ ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့၏ ။
“အမလေး အမေရဲ့ သေပါပြီတော့ ဟီးဟီး” မိမိအခေါင်းအတွင်းသို့ အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်ရောက်လာသော လီးကြီး၏ ဒဏ်ကို ခုံလိုက်ရပြန်သဖြင့် မထားခင် သည် ငယ်သံပါအောင် အော်မိပြန်၏
ထိုအချက်မှ အစပြု၍ ကုလားသည် သူမအား မညှာမတာ ညောင့်တော့၏ ။
ပြဲပြဲလန်နေသော သူမ၏ အတွင်းသား နီတာရဲ လေးမှာ ဒစ်ပြဲကြီး အတွင်းသို့ဝင်လျင် အတွင်းသို့ ပြွတ်သိပ်စုသွားပြီး ပြန်၍ ဆွဲထုတ်လျှင် အာပြဲကာ ဒစ်
နှင့် အတူကြွ၍ ဆူဟဟ ဖြစ်လာ၏ ။ တစထက်တစ ကုလားသည် အဆောင့်အထိုး ကြမ်းလာသည်နှင့်အတူ မထားခင်၏ကြိမ်းမောင်းဆဲဆို သံများ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်လာတော့သည် ။
သူမ အံ့သြမိသည်မှာ ကိုထွန်းခင်သည် သူမအား လိုးခဲ့သမျှတွင် သူမ အပျိုစင် ဘဝဖြင့် အစ ပထမ ခံရသည့် ညတုံးကသာ နာ၍ ကြည်ကြပ်တီးတီး ပြည့်ပြည့် ၀၀ ခံရ၏ ။ ထို့နောက်တွင်မူ
တဖြည်းဖြည်း ပြည့်ဝမှု မရှိခဲ့ ။ နှင်းဥ အား မွေးဖွားပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ကိုထွန်းခင်နှင့် ကာမစပ်
ယှက် ရသည်မှာ သာ၍ပင် စီးစီးလုံးလုံး မရှိတော့ပေ ။ အမှန်မှာ ကလေးမွေးလိုက်ရသဖြင့် အတွင်းသားများ လျော့ရဲ လာသဖြင့် စောက်ခေါင်းမှာ ကျယ်လာ ၏ ။ သူမ၏ စောက်ခေါင်း
ကျယ်လာသကဲ့သို့ ကိုထွန်းခင်၏ လီးမှာ ပိုမကြီးလာ ။
ထိုကဲ့သို့ မကြီးလာရုံသာမက ကျမ္မာရေးမှ တဘက်ကထိခိုက်လာသဖြင့် သူမအား မဆောင့်နိုင် ၊ မညှောင့်နိုင် မလိုးနိုင်သည်မှာ အတော်ကြာခဲ့
ပေပြီ ။ ကိုထွန်းခင်သည် ကျမ္မာရေးကြောင့် ကာမရာဂ စိတ်များ ရုတ်လျော့ နေသော်လည်း ကျမ္မာရေး ပြည့်ဝ၍ အသက်ငယ်သေးသော မထားခင်အဘို့ လင်သား မမာ မကျန်းရှိနေစဉ်
စိတ်လက်မကောင်းဖြစ်ကာ သူမ၏ တဏှာစိတ်မှာ မီးခဲပြာဖုံးသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ၏ ။
ယခုကဲ့သို့ ခေါ်တောကုလားရဲ့ အပြုအစု အနှိုးအဆွတွင် အစွမ်းကုန်စိတ်တက်ကြွလာကာ ပြည့်ပြည့်ဝဝ စီးစီးလုံးလုံး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း အဆောင့်အထိုး အညှောင့်တို့ကို လီးကြီးကြီးနှင့်
ခံနေရသည်မို့ သူမအဘိုု့ လောကကြီးကို မေ့နေပေတော့သည်။
ကုတင်စွန်းတွင် တင်ပါးထား၍ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးထက်တွင် လှိူထမ်းကာ သူမရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို မိမိရရဆုပ်ကိုင်ကာ စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ညှောင့်နေသော
ကုလားသည် အောက်မှခံနေသာ မထားခင်က တစတစ ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာသဖြင့်
“ဖျစ်..ဖွတ်.. .ဖတ်…ဖစ်….ဖွတ် …. ဖတ် ”
ဟူသော အသံများ ဖုံးလွှမ်းသွားသည် အထိ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ညောင့်လိုးရင် း သူတို့နှစ်ဦးပြိုင်တူ ကာမ စည်းစိမ် အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာ အရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့ ၏ ။
တခဏမှ နှစ်ဦးသာ မှိန်းနေကာ ကုလားကြီးသည် လီးချောင်းကြီးအား တဖြည်းဖြည်းဆွဲနှုတ်လိုက်
သဖြင့် “ဖွတ် ” ဟူသော အသံနှင့်အတူ အရေများဖြင့် ရွဲကာ မဲမဲပြောင်နေသာ ငပဲကြီးမှာ တရမး်ရမ်းနှင့် ထွက်လာတော့သည် ။ မထားခင်သည် အနညး်ငယ်မျှ ကုတင်ပေါ်တွင် မှီန်းနေပြီး ထမီကို
သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ကာ အိမ်ရှေ့ အခန်းသို့ထွက်လာ၏ ။ သူမနှင့် သူ၏ ဦးလေး ကုလားကြီးတို့ နှစ်ပါး သွား နေကြပုံ အလုံးစုံကို အစအဆုံးချောငး်ကြည့်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ပြန်ထိုင်နေသော
အာမက်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးနေသဖြင့် မထားခင် မျက်နှာပူမိ၏ ။
“ရော့. အမကြီး ကျတော့် ကတိအတိုင်း အမကြီးကို ကူညီတာ”
အာမက်ပေးသော ငွေအထပ်အား မထားခင် သည် လှမ်းယူရင်း ရေတွက်ကြည့်ရာ ငွေသုံးဆယ်ဖြစ်နေသဖြင့် ကိုထွန်းခင်ကို ပြုစုရန် လုံလောက်သဖြင့် ဝမ်းသာမိ၏ ။ ငွေရရှိသဖြင့် သူမသည်
အာမက်အား နှုတ်ဆက်ကာ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့တော့ ၏ ။။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အာမက်၏ ဦးလေးအား ပျော်တော်ဆက်၍ ရခဲ့သော ငွေသုံးဆယ်မှာ တလပင်မသုံးလိုက်ရပေ ။ ကိုထွန်းခင်ရောဂါမှာ တီဘီခေါ် အဆုတ်နာ ရောဂါဖြစ်သဖြင့် လုံးဝပျောက်ကင်းမသွား ၊ သက်သာရုံ
မျှသာဖြစ်၏ ။မထားခင် တို့၏ အိမ်ထောင်တွင် ဦးစီးအားကိုးရာ ကိုထွန်းခင်သာဖြစ်၏ ။ယခုကဲ့သို့
ကိုထွန်းခင်တယောက် ဘုန်းဘုနး်လဲသည့်အချိန်တွင် အားကိုးရာမဲ့ဖြစ်လာ၏ ။ ပို၍ ကံဆိုးခြင်းကတော့ ကမ္ဘာ့စီးပွားရေးပျက်ကပ် နှင့်ရေ နံမြေ သပိတ် အမှောင့်ပရောဂ သည်
၀ိုင်းကူ၍ နှိပ်စက်နေကြပေ ၏ ။
လက်ကျန်စာရင်းပိတ် အဖြစ် သုံးမူးသော ငွေကို လက်တွင် ဆုပ်ကာ ငိုင်နေသော မထားခင် ယနေ့စားရန်ကို ထိုငွေသုံးမူးဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်သော် လညး်မနက်ဖြန် စားရန် အဘယ်သို့ကြံဖန်ရမည်နည်း
အစရှိနောက်နောင် ဆိုသကဲ့သို့ အာမက်တို့ထံ သွားရန် မှာလည်း တစထက်တစ မိမိဘဝကို နစ်မွန်းစေ မည့်အလုပ်ဖြစ် ၏ ။ “ပုတ်လျှင်ပေါ် ဟုတ်လျှင်ကျော်” ဆိုသကဲ့သို့ မိမိ၏
လှိူ့ဝှက်ထားသော ကိစ္စသာ တနေ့ဗူးပေါ်သလို ပေါ်ခဲ့ပါက မိမိတယောက်သာ မဟုတ် သမီးပျို နှင်းဥလေး ၏ ဘဝကိုနစ်နာပေတော့မည် ။ သို့ပါသော်လညး် တဘက် က ဝမ်းရေးနှင့် လင်သည်
၏ ကျမ္မာရေး ၊ ခက်သည် အခုမှ အလွန်ပင်ခက်၏ ။ မထားခင်သည် မိမိကိုယ် မိမိ သတ်၍သာ သေလိုက်ချင် ၏ ။ မိမိကိုယ်မိမိ သတ်သေရန်ပင် အသေမဖြောင့် ၊ တနုံနုံ စဉ်းစားရင်း တနေ့တော့
ကုန်ဆုံးပြန်၏ ။
နောက်တနေ့ နံနက်တွင် လက်ထဲတွင် ကြေးနီပြား တပြားတချပ်မျှပင် မကျန်တော့သည်ကို ရင်ဆိုင်နေရသော မထားခင်မှာ ရူးမတက်ဖြစ်နေ၏ ။
“မေမေ ဆန်ကုန်နေတယ် နှင်းဥ သွားဝယ်ရမလားဟင် ….”
ဘာမျှမသိရှာသော သမီးလေး လာမပြောခင် မထားခင်မှာ တခုခုလုပ်ရ ကိုင်ရမည်ကို ဆုံးဖြတ်ရပေတော့မည် ။ မတက်သာသည့်အဆုံး မထားခင်သည် အာမက်အား
အသနားခံကာ ငွေတိုးနှင့် ချေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ အိမ်မှ ထွက်လာခဲ့၏ ။ လမ်းတလျှောက်လုံး ယခင်တခါက အာမက်၏ ဦးလေး မိမိအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးညှောင့်ခဲ့ပုံ ကို စဉ်းစားရင်း
တုန်လှုပ်မိ၏ ။
ယခုအခါတော့ ထိုကဲ့သို့ အနစ်မွန်း မခံ ၊ ငွေကိုသာ အတိုးနှင့်ချေးမည် ဟု ထပ်တလဲလဲ ဆုံးဖြတ်မိ ၏ ။ အိမ်ကြီးရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည်နှင့် အာမက်၏ ပြုံးဖြီးနေသော မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရ၏ ။
အာမက်သည် မထားခင်အား ပြာပြာသလဲ ဧည့်ခန်းတွင် အထိုင်ခိုင်းရင်း
“ဘာကိစ္စ ရှိလဲအမကြီး”ဟု စတင်မေးလေသည် ။
“အာမက်ရယ် ငါ့ငွေ နည်းနည်းလှဲ့စမ်းပါဦး ဟယ် ”
“သြော် အမကြီး ငွေလိုနေလို့လား ခက်တာက ကျတော့် ဦးလေး ရန်ကုန်မှာဆိုင်ဖွင့်ဘို့ သွားတယ်”
မထားခင်အဘို့ ကုလားကြီးမရှိကြောင်း ကြားသိလိုက်ရသဖြင့် ဝမ်းသာ သွားမိသည် ။
“အာမက်ရယ် ငါ့ငွေတိုးနဲ့ ချေးပါဟယ်”
“ငွေတိုးနဲ့ဟုတ်လား အမ ငွေတိုးနဲ့ချေးဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဘူး ငွေတိုးချတယ်ဆိုတာ ယုံကြည်လောက်မှ ပေးတာ ။ အခုအမကိုပေးတယ်ထား အမငွေပြန်ဆပ်မှာက အကိုအလုပ်လုပ်နိုင်မှ အကိုက
ဘယ်တော့ကျန်းမာပြီး ဘယ်တော့အလုပ်လုပ်နိုင်မလဲ ၊ ဘာမှ အာမခံချက်မရှိဘူး ၊ ဒီတော့ ဒီလိုလုပ်လေ ၊ အရင်ဦးလေး နဲ့ အမ အလုပ်လုပ်ကြသလို အခုကျတော်နဲ့ အလုပ်လုပ်ကြရအောင်”
အာမက်သည် မြန်မာစကား အပြောအဆိုတွင် လည်ပတ်လှသည် ။ ပါးနပ်သည်။ မထားခင်မှာ ငိုင်ရပြန်ပေသည် ။
“ဘာများ ဒီလောက် စဉ်းစားနေရသလဲ အမကြီးရဲ့ အကြောင်းက သိပ်မထူးပါဘူး ၊ လာပါအမရဲ့ ကျတော်က ဦးလေးထက် သာရပါစေမယ်.. ဟဲ.. ဟဲ .. ဟဲ”ဟု ပြုံးဖြီးဖြီးပြောရင်း
မထားခင်အား အတွင်းခန်းသို့ ဆွဲခေါ်ခဲ့တော့၏ ။ မထားခင်သည် ်ဆုပ်ကန် ဆုပ်ကန် ဖြင့်သာ ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်ခဲ့ ရပြန်ပါသည် ။
အာမက်သည် မထားခင်နှင့် ယှဉ်ပြိုင်၍ ကုတင်ထက်တွင်ထိုင်၍ မထားခင်အား ပွေ့ဖက်ကာ သူ၏ နှုတ်ခမ်းမဲကြီးဖြင့် မထားခင်၏ နှုတ်ခမ်းအား အင်္ဂလိပ်မင်း သား စတိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း
စုပ်ပစ်လိုက်၏ ။ နမ်းရုံသာ အနမ်းခံခဲ့ဘူး၍ နှုတ်ခမ်းအစုတ်မခံဘူးသော မထားခင်မှာ တမျီုးအတွေ့ထူးရပြန်၏ ။ နှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်နေစဉ် အာမက်သည် သူမ၏ အကျီင်္ကြယ်သီးများကို မသိမသာ
တလုံးချင်းဖြုတ်ကာ ဘော်ဒီဂျီတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်ုလိက်သော အခါဝယ် ဝင်းဝါ၍ ပြည့်ဖြိုးသော ရင်သားတွဲတွဲကြီးမှာ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။
အကျီင်္နှင့် ဘော်လီ မရှိတော့သဖြင့် အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်နေသော မထားခင်အား ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ကာ ဆပ်ကနဲ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သဖြင့် မထားခင်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း
ကိုယ်လုံးတီး မယ်ဖြစ်သွားရပေသည် ။ မထားခင်မှာ ရှက်လှသဖြင့်မျက်နှာကိုလက်ဝါးဖြင့်
အုပ်ထား၏ ။ သားကောင်အား မစားမသောက်ခင် ဖမ်းကစားသော ကျားကဲ့သို့ အာမက်သည် မထားခင်၏ နို့နှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ချေ၏ ။ ပါးစပ်ဖြင့် နို့သီး ခေါင်းမဲမဲကြီးကို စုပ်ပေး၏ ။
“အို… ယားတယ်… အာမက်ရယ်”
မထားခင်ကအာမက်၏ မျက်နှာအား တွန်းပစ်လိုက်၏ ။ အာမက်က အခြားတဖက်မှ နှိုးဆွပြန်၏ ။ အမွှေးအမျှင်များဖြင့် ဖုံးအုပ်ကာ ကြွကြွရွရွ ကြီးဖောင်းကြွနေသော မထားခင်ရဲ့ မုန့်ပေါငး်
သဏှာန် စောက်ဖုတ်လေးအား လက်ဖဝါးနှင့် ခပ်ကြွကြွလေး ပွတ်ပေးလိုက် ကာ အကွဲကြောင်းထိပ်မှ ပြူထွက်နေသည့် စောက်စေ့ နီနီရဲရဲလေးအား လက်ကြားတွင် ညှပ်၍ ပွတ်ပေးလိုက် ၏ ။
ထိုမှတခင့် တက်၍ အကွဲကြောင်းလေး ထဲသို့ လက်ညှိုးနှစ်ချောင်း ထိုးကာစောက်ခေါင်းအတွင်း သား များကို မွှေပေးလိုက်သည် ။
“အာမက် နင်ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲဟယ် ”ဟု မထားခင်က ဟန့်တားလိုက်သည် ။
လက်ညှိုးနှင့်စောက်ခေါင်း တွင်းထိုး၍ ကလိပေးနေသော အာမက်သည် သူ၏ လက်ညှိုးတွင် မထားခင်၏ ရှေ့ပြေး တဏှာ ရေကြည်များစိုစိုစွတ်စွတ် တွေ့ထိမိသော အခါ ကုတင်ပေါ်သို့တက်၍
မထားခင်အား ဆွဲထူလိုက်၏ ။
“မရှက်ပါနဲ့ အမရယ် ဖယ်စမ်းပါ ဒီလက်ကြီးက ”ဟု ပြော၍ မျက်နှာပေါ်တွင် ဖုံးအုပ်ထားသော မထားခင်၏ လက်များကိုဖယ်ချလိုက် ၏ ။
“ဒါက ဘယ်လိုလုပ်ဦးမှာလဲ အာမက်ရယ်”
မထားခင်သည် အာမက်နှင့်ယှဉ် ၍ ကြမး်ပေါ်တွင် ရပ်နေ၏ ။ အာမက်သည် သူ၏ အဝတ်များကို တထည်ချင်း ချွတ်၍ ချလိုက်သည်တွင်
နောက်ဆုံး အမွှေးများပြောင်အောင် ရိတ်ထားသဖြင့် ဘွားဘွားကြီးပေါ်လွင်ကာ တဆပ်ဆပ် တောင်နေသော မြင်းလီးသမျှ ကြီး၍ ထိပ်လန်နေသည့်လီးချောင်းကြီး ပေါ်ထွက်လာ၏ ။
“ကဲ…. အမကြီး မရှက်ပါနဲ့တော့ဗျာ ကျတော််အမကြီးအဖုတ်က အမွှေးတွေ ရိပ်ပေးမယ် ဒီကုလား ထိုင်ပေါ်တက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်”ဟု ခိုင်းသဖြင့် မထားခင်သည် ရှက်သဖြင့်
ရုန်းရင်းကန်ရင်း ကုလားထိုင်ပေါ် ဆောင့်ဆောင့်ထိုင် ရသည့် အခြေအနေရောက်ရပေသည်။ အာမက်သည် သူမ၏ အရှေ့တည့်တည့် တွင်ထိုင်၍ မုတ်ဆိပ်ရိပ်ဓါးဖြင့် အသေအချာ
ရိပ်ပေးလိုက်သည်တွင် တခဏခြင်း ပြောင်တလင်းခါသွား၏ ။
အမွှေးအမျှင်များ ဗလာကျင်းသွားသဖြင့် သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဝင်းနေ၍ အကွဲကြောင်းအတွင်းမှ အသားနုလေးနှင့် အစေ့မှာ ရဲရဲနီနေ၏ ။
အာမက်သည် ရေဇလုံထဲမှ ရေနှင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ် တခုလုံး အတွင်းအပြင်ကို သေသေချာချာ ဆေးကြော သုတ်သင်ပေးလိုက်ြ့ပီး သူမအား ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်အိပ်စေ၏ ။
ထို့နောက်အာမက်သည် ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ကာ မထားခင်နှင့် ခြေပြန် ခေါင်းပြန် လှဲချလိုက်ကာ…..
“ကဲ အမ ဘာမှရွံ့စရာ မရှိဘူး ၊ အမရဲ့ အဖုတ် ကိုကျတော်က ပါးစပ်နဲ့ ရက်သလို ကျတော့်လီးကို လဲ စုပ်ပေးပါ ၊ ကျတော်အမကို ငွေတရာပေးမယ်” မထားခင်မှာ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးကို
မိမိပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရမည်ကို ရွ့ံရှာမိ၏ ။ သို့ပါသော်လညး် သူမ ရှောင်ဖယ် ငြင်းဆန်ရန် မပြုခင်ပင် အာမက်သည် သူ၏ နှုတ်ခမ်းဝသို့ သူ၏ ပြဲလန်နေသည့် ဒစ်ကြီးအား တေ့ပြီးသား ဖြစ်နေ၏ ။
“စုပ်ပါဗျာ အမရာ ငွေတရာဆိုတာ နည်းလို့လား ကဲနောက်ထပ် တဆယ်တိုးပေးပါ့မယ် ဟစမ်းဗျာ ခင်ဗျား ပါးစပ်ကို” ဟု ပြောပြောဆိုဆို အာမက်သည် မထားခင်၏ ပါးစပ်အား အတင်းဟခိုင်း၍
သူ၏ ဒစ်ကြီးကို ထိုးထဲ့လိုက်၏ ။
မထူးတော့ပြီဟု သဘောထားမိသော မထားခင် သည် တဝက်မျှ မိမိပါးစပ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသော အာမက် ၏ လိင်ချောင်းကို မသိမသာ တစစစမး်ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ အာမက်သည် ကျေနပ်သွားကာ
မထားခင်၏ ခြေရင်းဘက်သို့ ခေါင်းပြန်လှဲ့ကာ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကားအနေထားလိုက်ကာ ဟပြဲသွားသော နီတာတာစောက်ခေါင်း တွင်းသို့ လျှာဖျားထိုးထည့်လိုက် ၏ ။
အာမက်သည် မထားခင်၏ အမွှေးအမျှင် ကင်းစင်ကာ ပြောင်ချောနေသော စောက်ခုံတပြင်လုံးကို လျှာဖြင့် လျက်ခြင်း ဟပြဲပြဲဖြစ်နေသော အခေါင်းတွင်းသို့ လျှာထိုးကာ ကလိခြင်း
အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ ရသာဖူးခေါ် ကာမစက်ခလုပ်အား နှုတ်ခမ်းကြားတွင်ထား၍ စုပ်ယူခြင်းဖြင့် အစွမ်းကုန် ကြဲလိုက်သဖြင့် မထားခင်မှာ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်နေပြီး သူ၏ ပါးစပ်ထဲမှ
သံမဏီချောင်းကဲ့သို့ မာကြော၍ ကြီးထွား လှသော အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နေ၏ ။
မကြာလှပါ အာမက် လျှာ် ဖြင့်ထိုးဆွနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်များ ပွက်၍ ပွက်၍ ထွက်လာသည်ကို အာမက်က စုပ်၍ စုပ်၍ ယူလိုက်သလို မထားခင်၏
ပါးစပ်တွင် ပြည့်ကြပ်နေသည့် အာမက်၏ ဒစ်ပြဲကြီးမှ ပန်း၍ ပန်း၍ ထွက်လာသော သုတ်ရည်များကို မထားခင်သည် မျိုချလိုက်၏ ။ သူတို့နှစ်ဦးသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ အမောဖြေ၏ ။
“အာမက် မင်းပြီးရင် အမပြန်မယ်”
မထားခင်သည် ပြန်ရန်ဟန်ပြင် ၏ ။ အာမက်က လှမ်းဆွဲ၍ သူ၏ ရင်ခွင်တွင်းတွင် မထားခင် အားထား၍
“ဘယ်ကလာ ပြီးရဦးမှာလဲ အမရယ် ၊ အခုမှ အလုပ်လုပ်မလို့ ”ဟု ပြောပြောဆိုဆို မထားခင်အား ကုတင်ဖြတ်၍ အိပ်စေကာ သူမ၏ တင်ပါးကိုကုတင် စွန်းတွင် သေသေချာချာ တင်လိုက်၏ ။
ကုတင်အောက်တွင် တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ ခြေထောက်များကို အာမက်သည် ပုခုံးပေါ်သို့ လှမ်းတင်လိုက်ရင်း……………….
တစထက်တစ ပြန်တောင်လာသော ငပဲကြီးကို ပွင့်အာနေသော အခေါင်းပေါက် ဝတွင်တေ့လိုက်၏ ။ သူသည် သူ၏ တုပ်ခိုင်ကြီးမားကာ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးကို ပွင့်အာကာ ရဲရဲနီနေသော
မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ချက်ခြင်း မထိုးသွင်းပေ ။
ပြဲပြဲလန်နေသော အပေါက်ဝ ၏ အပေါ်တွင် မတ်မတ်ထောင်နေသော နီတာတာ ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့လေးကို သူ၏ ဒစ်ပြဲကြီးဖြင့် ပွတ်၍ ပွတ်၍ ပေးလိုက်သည် တွင်မထားခင်သည်
“အင်… အင်..”ဟူ၍ ညီးတွားရင်း သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာ၏ ။ သို့တိုင်အောင် အာမက်သည် သူ၏ လီးကြီးအတွင်းသို့ မထည့်သေးဘဲ ပွင့်အာနေသော နီတာတာ
အတွင်း နှုတ်ခမ်းသားများကို သူ၏ ဒစ်လုံးကြီးဖြင့် မွှေပေးလိုက်၏ ။
“အာမက်… အာမက်.. မင်း…မင်း.. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲဟင် .. .မင်း.. အို….ငါ့ အသဲနှလုံးတွေ ဘလောင်ဆန်နေပြီ… ဟင်း… ဟင်း…”
မထားခင်၏ ညုသံပေါ်ထွက်လာသည့် တိုင် အာမက်သည် မလိုးသွင်းသေးပေ။
ပွင့်အာနေသော အခေါင်းပေါက်ဝတွင်သာ သူ၏ ဒစ်ကြီးနှင့် မွှေနှောက်ပေးနေ၏ ။
တချက်တချက် သူ၏ ဒစ်လံကြီးကို ရမက်စိတ်ဖြင့် အစွမး်ကုန် ထနေသော နီရဲရဲ အစေ့ကလေးအား ထိတချက် မထိတချက် ကလိပေးလိုက်သည် တွင် …..
“အာမက်ရယ် … မင်းငါ့ကို ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ…. မင်းရဲ့ … မင်းရဲ့ လီးကြီးကို..ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့လား…..ဟင်း..ဟင်း”
တဟင်းဟင်းဖြင့် အဖျားတက်သကဲ့သို့ တဏှာ ရှိန်တက်နေသော မထားခင်၏ ပေါင်များကို ခပ်ကားကားမ၍ ပခုံးပေါ်ထမ်းကာ သူမ၏ ပခုံးကို အားရပါးရ ဆွဲ၍
ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်သော အာမက်၏ ကြီးမားလှသော လီးကြီးသည် ပြဲအာနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့
“ဖောက်…. ဖစ်…..ဖျစ်……ဖွတ်”ဟူသော အသံစုံ နှင့်ဝင်သွားသလို….
“အမလေး… အမေရဲ့ ” ဟူသော မထားခင် အော်လိုက်မိသည်။
“ဘာဖြစ်သွားလဲ … အမ ..ဟင်”
အာမက်ကလန့်ဖြန့်ကာ မေးလိုုက်၏ ။
“ရက်စက်ပါ့ အာမက်ရယ် မင်းရဲ့ မြင်းလောက် ကြီးတဲ့လီးကြီးနဲ့ ဒီလို တအားဆောင့်လိုက်တော့ ငါ့သားအိမ်ကွဲသွားမှာပေါ့”
အာမက်သည် မထားခင်အနာသက်သာစေရန် ခနမျှ သူ၏ လီးချောင်းြ့ီးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင်ထည့်ထားပြီး တဖြည်းဖြည်း ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်၏ ။ သုံးပုံ နှစ်ပုံ ခန့်ဆွဲနှုတ်ပြီး
ခပ်ဖြည်းဖြည်း ပြန်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။
ထိုကဲ့သို့ ဆယ်ချက်ခန့် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးသော အခါ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စီးလာသော ကာမရှေ့ပြေးအရေကြည်တို့ကြောင့်
“ရှော” ကနဲ “ရှော” ကနဲဝင်သွား၏ ။
သွက်လာသည်နှင့် အမျှ “စွပ်..ဖွတ် …ဖတ် .စွတ် … ဖွတ်…ဖတ် ”ဟူသော အခေါင်းအတွင်းသို့ လီးချောင်းဝင်သံမှာ အခန်းတွင်းဝယ် အချက်ကျကျ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။ မထားခင်၏ စိတ်တွင်
အာမက်၏ ဦးလေးသည် ငပဲကြီးရာတွင် အာမက်လောက်ပင်ကြီးသော်လညး် အဆောင့်အညှောင့် အလိုးတွင်မူ အာမက်လောက် ဆောင့်အား ညှောင့်အား မသွက်လှဟု မှတ်ချက်ချမိ၏ ။
သူမ၏ စောက်ခေါင်း တလျှောက် သားအိမ်ဝတိုင် ပြည့်ကြပ်စွာ သွတ်သွင်းထားသော အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးသည် ခပ်သွက်သွက်ဝင်ထွက်နေရာ သူမ၏ အတွင်းသားနုနုလေးကို
ပွတ်တိုက်နေသဖြင့် မထားခင်သည်
“အင်း… အင်း…” နှင့် ညီးညူစပြုလာပြန်၏။
အာမက်သည် ဆယ့်ငါးချက် ခန့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးလိုက်ကာ အရှိန်အနည်းငယ် လျှော့၍ တချက်ခြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အရှိန်လျော့သွားချိန်တွင် မထားခင်
က အောက်က စကောဝိုင်း ၍ တမျီုး ၊ သူမ၏ တင်ပါးကြီးများ ကိုမြှောက်၍ တဖုံ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်မှုကို တောင်းတ ပြန်တော့လည်း အာမက်သည် မညှာမတာပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း
ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်တော့……..
“အင့်……ဖွတ်…..ဖတ်…….ဖွတ်…….ဖတ်…..အင့်”ဟသ၍ တခန်းလုံးမည်ဟီးလာ၏ ။
သူမ၏ အဘို့ရာတွင် ကိုထွန်းခင်အား သစ္စာဖေါက်ရခြင်း အတွက် ဝမ်းနည်းကြေကွဲရ၏ ။ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ရခြင်းမှာ စီးပွားရေးကြောင့်ဖြစ်၏ ။ ငတ်ပြတ်မှု ဒဏ်ကြောင့် ဖြစ်၏ ။ ကိုထွန်းခင်၏
အသက်တချောင်းကယ်လိုခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။
မထားခင်သည် သူမရဲ့ လင်ကိုချစ်သည် ။ ထို့ကြောင့်လညး် ကိုထွန်းခင်မှလွဲ၍ မည်သူ့ကိုမှ စိတ်နှင့်ပင် မပြစ်မှားခဲ့ ။ ကိုထွန်းခင်က သူမအား ကာမရာဂ စပ်ယှက်ရာတွင် အနှိုးအဆွ
မကျွမ်းကျင်သော်လညး် ချစ်လင်ဖြစ်သည်က တကြောင်း …..အပျီုရည်တက်ကြွချိန်ဖြစ်သည်က တကြောင်းကြောင့် ကိုထွန်းခင် တက်ညှောင့် တိုင်းပြီးသည်က အမှန်ပင် ၊
ကာမစိတ်အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ သုတ်ရည်ပန်းထွက်လာသည်နှင့် ပြီးစီးသည် ဟု သူမ ထင်မှတ်ခဲ့သည်။ ကိုထွန်းခင်နှင့်ပေါင်းလာသည့်နေ့မှစ၍ ယနေ့တိုင် ညတိုင်း
မီးခွက်မှုတ်လိုက်ကာ ခြင်ထောင်ထဲသို့ လင်မယားဝင်ခဲ့ကြသည်။ ခြင်ထောင်ထဲရောက်လျှင် ကိုထွန်းခင်က သူမအား ပွေ့ဖက်၍ နမး်သည်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကားခိုင်း ကာ
တက်၍ ညှောင့်လိုးတော့သည် ။ ကြာကြာညှောင့်တော့ သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ သုတ်ရည်များမှာ ထွက်၍ ကိစ္စြ့ပီးစီးပြီဟု ကြေနပ်ခဲ့ကြသည်။
အမှန်အားဖြင့် အမှောင်တွင်းမှ ကာမစစ်ပွဲသည် ဂွင်းတိုက် လက်ညှီုးထိုး၍ ကာမ အာသီသ ဖြေဖျောက် ခြင်းနှင့်မည်သို့မျှ မခြားကြောင်း သူတို့မသိခဲ့ပေ ။ မိဘမောင်ဘွားတို့ကြောင့် ဆိုပါက
လင်နှင့်မယား အိပ်ရန် သီးသန့်ခန်း ရှိသင့်၏ ။အကယ်၍ တဦးနှင့်တဦး ရှက်ကြောက်ခြင်းကြောင့် မီးခွက်မှုတ်သည် ဆိုပါက ထိုမျှ ရှက်ကြောက်နေလျှင် လင်မယူ သားမယူပဲ ဘုန်းကြီး
မယ်သီလရှင်သာ ဝတ်ကြရန်တိုက်တွန်းချင်ပါသည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အမှောင်နှင့်မဲမဲတွင် ကိုယ့်ချစ်သူ၏ မျက်နှာကိုမျှ မမြင်ရဘဲ အရမ်းချစ် ၊ အကန်းချစ်သာ မှန်းဆ၍ ချစ်ရ ၏ ။ စာကြောင်း စပ်မိ၍ စာရေးသူ ကြားဘူးသော
တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှာ …..
ယခင်မြန်မာပြည်တွင် အင်္ဂလိပ်များ အုပ်စိုးစဉ်က ရန်ကုန်မြို့ အလယ်ပိုင်းတွင် ဖာများ အလွန်ပေါ၏ ။ အမျီုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလွန်ရယ်ဖွယ်ကောင်းသော ကြေးနည်း အတန်းအစားတခုမှာ ….
“မီးခွက် ထွန်းလျှင် တစ်ကျပ်…. မီးခွက် မထွန်း ငါးမူး ”ဆိုသည့်အတန်းအစား ပင်ရှိ၏ ။
မီးခွက်မှုတ်ထားသဖြင့် အမှောင်ထဲတွင် မိမိငပဲသည် အဘယ်အပေါက်ထဲဝင်သည်ကိုမျှ မသိရပေ။
ထို့ကြောင့် အလင်းရောင်သည် ကာမရာဂ စပ်ယှက်ရာတွင် လိုအပ်၏ ။ မိမိချစ်သူ၏ မျက်နှာအား တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရသည်မှာ အရသာ တမျီုးပင် ။ ထို့ပြင် ချစ်သူ၏ ရင်သား မို့မို့ ၊ ဆီးခုံ မို့မို့နှင့်
အတွင်းသား နီတာတာ လေးတို့ကို မြင်တွေ့ရသဖြင့် ကာမစိတ် အဟုတ်သည် ပြည့်ဝစေ၏ ။ ပါးမို့မို့ဖောင်းဖောင်းမှ ထုံသင်းသော သနပ်ခါးနှင့် ပေါင်ဒါ သင်းသင်း ရနံ့ လေးတို့သည်လည်း
စစ်ကူဖြည့်ပေး၏ ။
နူးည့ံသော ရင်သားအစုံ ၊ ပေါင်ရင်းရှိ ဖောင်းမို့မို့ မုန့်ပေါင်း အတွင်းရှိ အသားနုနှင့် အသားတက် အစေ့လေးတို့၏ နူးည့ံသော အထိအတွေ့….
“မောင်…. မောင် …ခင်ရဲ့ အသက်မောင်ရယ် … ဟင်း ဟင်း…”ဟူသော ကြူသံလေးများနှင့် ဖျစ်..ဖျစ််… ဖွတ်…ဖွတ်…ဖတ်. .ဖတ် ဟူသော ကာမ ရာဂ စက်ယှက်ရာတွင်
စီးဝါးလိုက်သံလေးများမှာ နားသောကဆင်စရာ အကောင်းဆုံးဖြစ်၏ ။
ထို့ကြောင့် ကာမရာဂ စက်ယှက်ရာတွင် ရှက်ခြင်း ကြောက်ခြင်းမရှိရန် အထူးလိုအပ်၏ ။ လင်နှင့်မယား ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် တဦးနှင့်တဥိး ရှက်ကြောက်ခြင်း မိမိတို့ကာမစပ်ယှက် သည်ကို
တခြားသူများသိရှိကြမည်ကို ကြောက်ရွံ့ှုခြင်းတို့သည် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေ၍ ပြည့်ပြည့် ၀၀ ကာမ စည်းစိမ် မခံစားရပေ ။ ထိို့ကြောင့် ကာမစည်းစိမ် အပြည့်အဝ ခံစားလိုပါက
လုံလောက်သော အလင်းရောင် ရှက်ကြောက်ခြင်း မရှိမှုတို့ကို အလွန်လိုအပ်၏ ။
အာမက်သည် မထားခင်အား မညှာမတာ တစထက်တစ ကြမး်ကြမ်း လာခဲ့ရာ မထားခင်မှာ အောက်မှ ကော့၍ ကော့ ၍ တမျီုး ၊ စကောဝိုင်းတိုက် ၍ တဖုံ အောက်ပေးကောင်းကောင်းဖြင့်
ကြုံး၍ ခံရင်း
“အင်း…အင်း …ကျွတ် ….ကျွတ်”ဟူ၍ ညဉ်းတွားနေ၏ ။
“အမကြီး …အမကြီး… ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်..”ဟုအာမက်သည် ဆောင့်နေရာမှ ရပ်နားရင်းမေးလိုက်၏ ။
“ဘာ….ဘာမှမဖြစ်ဘူး………အာမက် …ဆောင့်…ဆောင့်စမ်းပါ”ဟု မထားခင် တဏှာသံပါပါဖြင့်ပြောလိုက်ရာ အာမက်သည် အစွမး်ကုန် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ပေးလိုက်သည်တွင် အင် ဟူ၍သူမ၏
ပါးစပ်မှ ထွက်သွားသလို စွပ် ဟူ၍ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးမှ ပြဲပြဲလန်နေသော သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်သွားသကဲ့သို့ “ဖွတ် ” ဟူသော အသံနှင့်အတူ အာမက်၏ လီးတန်ကြီးမှာ
အပြင်သို့ပေါ်ထွက်လာ၏ ။
စစ်ပွဲတွင် စက်သေနတ် သမားက ရန်သူတပ်တွင်းသို့အဆက်မပြတ် ပစ်သွင်းသကဲ့သို့ အာမက်၏ ကြီးမားလှသော သံမဏိ လီးချောင်းကြီးမှာ ပြဲပြဲလန် ၍ ပွင့်အာနေသော
မထားခင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ပစ်၍ ပစ်၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်မှာ သူမ၏ သားအိမ်သို့ ဒုတ်ဒုတ် ထိ ဝင်၍ သွားရကား မထားခင်သည် အင့်… အင့် ..ဟူသော ညဉ်းသံဖြင့် တချီပြီးသွား၏ ။
အာမက်မှာ ဒုတိယ တချီ တက်သုတ်ရိုက်နေရသဖြင့် မထားခင်နှင့်အတူ မပြီးခဲ့ပေ။
ဖြေးဖြေး တခါ ကြမ်းကြမ်းတလှည့် အမျီုးမျီုး ချဲ့၍ ချဲ့၍ လိုးပါသော်လညး် မပြီးနိုင်သေးပေ ။
“အာမက် … မပြီးသေးဘူးလား.. ငါညောင်းလှပြီကွာ…”
မထားခင်က ညောင်းသည်ဟု ညဉ်းညူသဖြင့် အာမက်သည် ရပ်နားလိုက်ကာ
“ကဲ အမညောင်းရင် ကျတော်ပြသလိုလုပ် ” ဟုပြောကာ သူမအား ကုတင်တွင်ဖြတ်၍ မှောက်စေ၍ ကုတင်အောက်ကြမ်းပေါ်တွင်ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ကား၍ ရပ်စေ၏ ။
ထိုအနေအထားမှာ ဖြူဖွေးသော သူမ၏ ဖင်တုံးကြီးကြားမှ ပြူးအာထွက်နေသော စောက်ပတ်မှာ အာမက်အား တမျိုးစိတ်တက်ကြွစေ၏ ။
စောက်ဖုတ်ဝတွင် သူ၏ ဒစ်ပြဲကြီးအား တေ့လိုက်ကာ တွဲလောင်းကျနေသော နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရဆွဲ၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်တွင်
“ဘွတ်” ဟူသော အသံနှင့်အတူ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးမှာ သူမ၏ သားအိမ်သို့ ဒုတ်ဒုတ် ဝင်သွားသဖြင့်
“အမလေး … .အာမက်…နာတယ် ”ဟု ညဉ်းတွားမိ၏ ။
အာမက်သည် ခနမျှ နားလိုက်ပြီး ခပ်ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ပေး၏ ။ မထားခင် ခံနိုင်ရည်ရှိလာသော အခါ သူသည် ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးလိုက်သည်တွင် …….
“ဘွတ်……စွပ်…..ဘွတ်”ဟူ၍ စောက်ခေါင်းလှိုဏ်သံမှာ အခန်းတခုလုံးမြည်ဟည်း နေတော့၏ ။
တစထက်တစ အဆောင့် အလိုး အညှောင့်ကြမး်သကဲ့သို့ မထားခင်မှာ ပြန်လည်စိတ် တက်ကြွလာရကာ သူမ၏ ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများက မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ အဆောင့် ….
အညှောင့်…အလိုး သွက်လက်လာကြပြီး မကြာမှီ အချိန်အတွင်းမှာပင်…
“ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ….စိတ်မဆိုးပါနဲ့အကို ဖောင်ပြည့်သွားလို့ပါ….”
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ပြီးပါပြီ
ZG
ခ်ိန္မွာ 1938-ခုႏွစ္ျဖစ္ေပသည္။
ေရနံေျမသပိတ္ တပ္မေတာ္ႀကီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ သို႔ခ်ီတက္သြားသည္မွာ ရက္သတၱပတ္ ပင္ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့သည့္အခ်ိန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။
ေရနံေၿမ ၿမိဳ႕ေတာ္ ၏ အေရွ႕ဖ်ား ရြာစုေလးဝယ္ တပ္မေတာ္ႀကီးႏွင့္တပါတည္း ခ်ီတက္သြားၾကၿပီျဖစ္ေသာ အိမ္ရွင္ေယာက်ာၤး မ်ားမရွိသေလာက္ပင္
ျဖစ္သျဖင့္ မိန္းမသား ခ်ည္းသာ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီျဖစ္ရကား ေျခာက္ေသြ႕၍ ေနေပသည္။
ရြာဖ်ားထိပ္တြင္ အထီးက်န္ဘဝ ပမာ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ တဲငယ္ တလုံးအတြင္းဝယ္ တခ်က္-တခ်က္ ေဝွ႕ယမ္းတိုက္ခတ္လိုက္သည့္ ေလ၏ လႈပ္ရႈားမႈေၾကာင့္ လင္းတခါ
မႈံတလွည့္ျဖင့္ ညိမ္းလုညိမ္းဆဲ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ခံစားေနရသည့္ ေဝဒနာေၾကာင့္ မခ်ိိမဆံ ညဥ္းညဴ ေနသည့္
လူမမာ၏ ေဘးတဘက္တခ်က္တြင္ စိုးရိမ္ျခင္း ႀကီးစြာျဖင့္ ၾကည့္ေနသည့္ အသက္ ၃၅ႏွစ္ မိန္းမတေယာက္ႏွင့္ အသက္ ၁ရႏွစ္ခန႔္မိန္းမပ်ိဳေလးတေယာက္ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
“ကိုထြန္းခင္ ရွင္ေတာ္ေတာ္ဘဲ အခံရခက္ေနသလားဟင္ “ ထိုလူမမာ၏ ဇနီးက ေဘးမွာေစာင့္၍ ထိုင္ၾကည့္ရင္း ဂ႐ုဏာသက္စြာ ေမးျမန္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။
“ေအးကြယ္…..ငါ့ရင္ထဲမွာ ဘေလာင္ဆန္ေနတာပဲ ထားခင္ရယ္” လူမမာသည္ လြန္စြာအားအင္ ႐ုတ္ေလ်ာ့ေသာ ေလသံျဖင့္ေျဖၾကား၏ ။
“ဟုတ္မွာပဲ ႏွင္းဥ ရယ္ ၊ သူ႔ခမ်ာ ဘာမွမစားနိုင္တာ ၃-၄ ရက္ရွိေနၿပီ ဒီေတာ့ဘယ္မွာေနသာထိုင္သာ ရွိပါ့မလဲ ”မိခင္လုပ္သူက ဖခင္လူမမာအား ဂ႐ုဏာ သက္ဖြယ္ စကားေျပာၾကားေနသည္ကို
မ်က္ရည္ဝိုင္း၍ နားေထာင္ေနရွာသည့္မိန္းမပ်ိဳေလးမွာ ဖခင္လူမမာ အားတလွည့္ မိခင္အားတလွည့္ၾကည့္ကာ မိမိတို႔ ၏ ဘဝကို စဥ္းစားမိကာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းေနမိေပသည္။
သူမအဖို႔ ဝမ္းနည္းမည္ဆိုက ဝမ္းနည္းထိုက္ေပသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမဖခင္ က်မၼာစဥ္က ရိုးသားႀကိဳးပန္းစြာ လယ္သူရင္းငွား အျဖစ္ တမိုးေလာက္ အပင္ပန္းခံ၍ လုပ္လိုက္ပါက
ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာ၍ မလာေသာ္လည္း အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ မျဖစ္နိုင္ေပ။ ယခုေတာ့မူ မိမိဖခင္ အိပ္ယာထက္ ဘုန္းဘုန္း လဲသည္ႏွင့္ စားရမဲ့ ဘဝသို႔ တမဟုတ္ခ်င္း ေရာက္ခဲ့ရေပသည္ ။
အႏွီသို႔ အငတ္ေဘးျပသနာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရျခင္းမွာလည္း မမၽွတေသာ ဝင္ေငြျဖင့္ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း စားရင္းေသာက္ရင္း စုေဆာင္းရန္ဟူ၍ ေငြပိုေငြလၽွံ တျပားတခ်ပ္မွမက်န္ရွိေပ ။ သူတို႔၏
အိမ္ေထာင္စုေလး၏ ရင္ဆိုင္ရမည့္ျပသနာမွာ အငတ္ေဘးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ျဖစ္သည့္ ကိုထြန္းခင္အား ေဆးဝါးကုသရန္ ျဖစ္ေပသည္။ သို႔ပါေသာ္လညး္ ေျပးရန္လည္း
ေျမမရွိ ၊ ေပးရန္လည္းေငြမရွိ ဆိုသကဲ့သို႔ ေဆးဝါးကုသရန္ေဝးစြ ၊ စားရန္ ဆန္ႏွင့္ငါးပိေလး မၽွပင္ မရွိရွာ ၾကေပ ။
“သမီးရယ္ … ညီးအေဖကို ဆန္ျပဳတ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ရေအာင္ကြယ္”
သမီးျဖစ္သူက မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႔ ထထြက္သြားသည္ကို မထားခင္သည္ ေနာက္မွလိုက္လာရင္း လူမမာမၾကားေစရန္ ေလသံျဖင့္ “ သမီး ဆန္အိုးထဲမွာ
ဆန္လည္း တေစ့မွ မရွိေတာ့ဘူး ။ ငါ အရီးမႈံတို႔ဆီသြားၿပီး တခြက္ေလာက္ ေခ်းၾကည့္ဦးမယ္ ” ဟုေျပာကာ အိမ္မွထြက္ခဲ့ေပသည္။ အမွန္မွာ မထားခင္သည္ အရီးမႈံထံမွ
ဆန္တခြက္ ေခ်းမည္ဟူ ၍သာ ထြက္ခြာလာရေသာ္လညး္ အရီးမႈံမွာ မုဆိုးမ တေယာက္မၽွသာျဖစ္ေခ်သည္ ၊၊ အခန႔္ပင္
အရီးမႈံအား တဲေရွ႕တြင္ေတြ႕ရသျဖင္ ့ “အရီးမႈံ ဆန္ရွိေသးရင္ တခြက္ေလာက္ေခ်းပါဦး ကိုထြန္းခင္လဲ အိပ္ယာက အထနိုင္ေသးဘူး အရီးမႈံ” ဟု
မထားခင္သည္ ေမၽွာ္လင့္ႀကီးစြာ ျဖင့္ေခ်းငွားလိုက္ေပသည္ ၊၊
“အဲဒါမွ ဒုကၡဘဲ ထားခင္ရယ္ ငါလဲမေန႔ထဲက ညီးကို ဆန္ႏွစ္ခြက္ေပးၿပီး က်န္တဲ့ဆန္ေလးခ်က္စားလိုက္လို႔ကုန္ ပါၿပီေကာ” အဖြားအို ၏ စိတိ္ပ်က္လက္ပ်က္ ညီးတြားလိုက္ သည္။
ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ ထားခင္မွာ နားေထာင္ေနမိ၏ ၊။ သူမ ေမၽွာ္လင့္ႀကီးစြာျဖင့္ ေခ်းမည္ဟု ရည္မွန္းထားခဲ့သည့္ အရီးမႈံပင္ ငတ္ျပတ္ျခင္းေဘးျဖင့္ ရင္ဆိုင္ေနရပါၿပီေကာ ၊၊
အရီးမႈံထံမွ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ သျဖင့္ မထားခင္သည္ ရြာလယ္ပိုင္းမွ ေရနံအလုပ္သမားႀကီး ကိုေနဝင္းတို႔အိမ္ဘက္သို႔ လွည့္လာခဲ့ျပန္ရ၏
အေခ်းအငွားလာေရာက္ရသူ မထားခင္မွာကေလးမ်ား ငိုယိုရိုက္ႏွက္သံ ႏွင့္အတူ ကိုေနဝင္း ၏ မယားမလွ ၏ ႀကိမ္ဆဲသံ ကိုပါ ၾကားေနရသျဖင့္ ကမၻာမီးေလာင္ရသည့္ အထဲ
ဆီမီးဝင္မေတာက္ခ်င္သျဖင့္ ျပန္လွည့္ ခဲ့ရေပသည္ ၊၊ သူမ အဖို႔တခြက္မၽွေသာ ဆန္ရရွိေရးအတြက္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ကား ကုန္ဆုံးခဲ့ေခ်ၿပီ ၊၊
ဆန္-ထင္း-ကၽြန္းသစ္ႏွင့္ ေျမထြက္သဘာဝပစၥည္းမ်ား ျပည့္ဝ ကုန္လုံသည္ ဆိုသည့္ေဆာင္ပုဒ္မွာ မထားခင္ကဲ့သို႔ေသာ လူတန္းစားမ်ားအတြက္ ရယ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ
ပုံျပင္တခုကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေပ၏ ၊၊ ေနထြက္မွေနဝင္ ၊ ႏြားႏွင့္အတူ ႐ုန္းကာ ပင္ပန္းႀကီးစြာျဖင့္ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြခဲ့ရသူ အလုပ္ၾကမ္းသမားႀကီး ကိုထြန္းခင္မွာ သူ၏အိမ္ေထာင္အတြက္ မငတ္႐ုံသာ
ရွာေဖြေကၽြးေမြး နိုင္ခဲ့၏ ၊၊ ယခုကဲ့သို႔ အိပ္ရာထက္ေတြင္ လူမမာႀကီးတေယာက္ အျဖစ္ျဖင့္ ဘုန္းဘုနး္လဲရသည့္ အခ်ိန္တြင္မူ စားစရာဟူ၍ ဆန္ေစ့တေစ့မၽွပင္ မရွိရွာေတာ့ေပ၊၊ ေခ်းငွားမည့္သူ
ကယ္တင္ရွင္ဟူ၍ ရြာထဲတြင္ မရွိသေလာက္ရွားေပသည္ ၊၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အမ်ားစု လူဦးေရ မွာ ေရနံစက္ေပၚ မွီခိုေနၾကသူမ်ားျဖစ္ ၍ ယခုကဲ့သို႔ ေရနံေျမသပိတ္
ႀကီးျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေသာအခါ သူတို႔အားလုံးသည္ ေရနံေျမသပိတ္ တပ္မေတာ္သားမ်ား အျဖစ္ကူးေျပာင္းလာရေပသည္ ၊၊
နိုင္ငံေရး တရပ္အေနျဖင့္ ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္းတို႔၏ ဝမ္းေရးမွာမူ က်ဆုံးေနရေပၿပီ ၊၊ ေရနံေျမရွိ အလုပ္သမားမ်ား၏ သားငယ္ သမီးငယ္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္သည္
မိန္းမသားမ်ား၏ ငတ္မြတ္ ငိုယိုညီးတြား ေနၾကသည့္ အသံသည္ အဝီစီ ပြက္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေပသည္။ ရြာတဘက္မ်ားမွ တဘက္ဖ်ားသို႔ ေရာက္သည့္တိုင္
ဆန္ေခ်းငွားမည့္သူအား ေမၽွာ္ေလတိုင္း ေဝးခဲ့ သည့္ မထားခင္ ချမာမွာ အိမ္ဘက္သို႔ တပ္ဆုတ္ရမလိုျဖစ္ေန၏ ၊၊ သို႔ပါေသာ္လည္း သူမအဖို႔ အိမ္သို႔
လက္ခ်ည္းသက္သက္ ျပန္ရမည္ကို ေသရမေလာက္ေၾကာက္ရြံံ့လာ ခဲ့ေပသည္ ၊၊ အစားအစာဟူ၍ တစက္မၽွ မရွိရွာေသာ ခင္ပြင္းသည္ ကိုထြန္းခင္၏ မခ်ိတင္ကဲ ညီးညဴသံသည္ သူမ၏
ရင္အားကြဲေစမတက္ျဖစ္မိ၏ ၊၊ ထို႔ျပင္ စားနိုင္ေသာက္နိုင္ အပ်ိဳိရြယ္ ေလး ႏွင္းဥ မွာလည္း ထမင္းမစားရ၍ အဘယ္မွ ဆာေလာင္ေနမည္ကို ေတြးမိေသး၏ ၊၊
ရြာစြန္ေတာင္ပိုင္းသို႔ေရာက္လာခဲ့ေသာ မထားခင္၏ ေျခလွမ္းသည္ ခန႔္ညားေသာ အိမ္တေဆာင္ေရွ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ တန႔္သြားေပသည္
၊၊သူမအေနျဖင့္ ေနာက္ဆုံးေမၽွာ္လင့္ခ်က္ပင္ ျဖစ္ေပသည္ ၊၊ သို႔ျဖင့္ သူမသည္ အိမ္ဝင္းထဲသို႔ မရဲတရဲ လွမ္းဝင္လာခဲ့ေသည္။ ဝင္းခံတံခါးမွာ အတြင္းမွ ပိတ္ထားသျဖင့္ လွမ္း၍ေခၚသျဖင့္ အထဲမွ
ကုလားေလးတေယာက္ လာဖြင့္ေပးေပသည္၊၊
“ဟဲ့… ေကာင္ေလး ၊ အာမက္ရွိသလား”
“ရွိတယ္ .. အမ”
“ငါသူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္”
ဟုေျပာကာ ၿခံဝင္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့ေပသည္ ၊၊ သူမ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ အသားမဲခ်ိတ္၍ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ကုလားတေယာက္ အတြင္းခန္းမွ ထြက္လာ၏ ၊၊
“ေၾသာ္ … အမႀကီးပါလား ၊ ဘာကိစၥပါလဲ”
“ေၾသာ္ …. အင္း…. ကိစၥရွိလို႔ေပါ့ အာမက္ရယ္ ၊ မင္းအကိုလဲေတာ္ေတာ္မမာေနဘူး အဲဒါ ဒို႔မ်ားကို ေငြေလးဘာေလးေခ်းစမ္းပါဦး
မင္းအကိုအလုပ္ဝင္ဝင္ခ်င္း ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္”မထားခင္သည္ ေမၽွာ္လင့္ႀကီးစြာျဖင့္ အခန႔္သား ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနေသာ အာမက္အား ေတာင္းပန္လိုက္သည္၊၊
“က်ေတာ္ အမႀကီးကိုကူညီခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အလုပ္အကိုင္ေတြက မေကာင္းဘူးဆိုတာ အမႀကီးလဲသိသားဘဲ”
ေရနံေျမၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ လူမွန္းသိသည့္အရြယ္မွ ေရာက္ကာ ေငြတိုးခ်ျခင္းျဖင့္ ႀကီးပြားလာခဲ့ေသာ ေခၚေတာေပါက္ အာမက္သည္ ျမန္မာရည္လည္စြာ ဆင္ေဝွ႕ရန္ေရွာင္ ျငင္းလိုက္ေပသည္။
“ေအးပါဟယ္ .. အာမက္ရယ္ ၊ ငါလဲသိပါတယ္ ၊ ခက္တာက မင္း အကိုေၾကာင့္ပါဟယ္မ်ားမ်ားလဲ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ဆီဖိုး ဆန္ဖိုး ေလာက္ပါဘဲ”
“ခက္တယ္ … .အမႀကီး အခုသပိတ္ေမွာက္လို႔ က်ေတာ္ေငြႏွစ္ေထာင္ေလာက္ဆုံးေနတယ္ ၊ ဒါေၾကာင့္ပါ အရင္က က်ေတာ္ျငင္းဖူးလို႔လား”
ခက္သည္ ယခုမွခက္သည္ ၊ မထားခင္အဖို႔လဲ၍ သာ ေသလိုက္ခ်င္၏ ။ တဖက္တြင္ စီးပြားပ်က္ကပ္ေခတ္ အျခားတဖက္တြင္ လူမမာ လင္သား ၊ အဘယ္ကဲ့သို႔ ဆန္ဘိုးေလးေလာက္ကိုပင္
ရွာေဖြရမည္နည္း ၊ ေယာက်ာၤးသား ျဖစ္ခဲ့ပါမူ ၊၊ အားႏြဲ႕ေသာ မိန္းမသား
“အာမက္ရယ္ အမကိုေတာ့ ဒီတခါၾကည့္ပါဦး ဟယ္”ဟု မ်က္ရည္ဝိုင္း၍ ေျပာရွာေပသည္ ။ အာမက္သည္ ထိုင္ရာမွထလိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းတြင္ ေခါက္တုန႔္ ေခါက္ျပန္ေလၽွာက္ေန၏ ။
“က်ေတာ္ မတက္နိုင္လို႔ပါ အမႀကီးရယ္”
မထားခင္ အဖို႔ကား ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ကုန္ဆုံးခဲ့ေပၿပီ ။ စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ထိုင္ငိုင္ေနေသာ မထားခင္သည္ အိမ္ျပန္ေတာ့မည္ဟု ထလိုက္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ခန္းစီးအားမ၍ ထြက္လာေသာ
မုတ္ဆိတ္ ဗရဗြ ျဖင့္ ေခၚေတာ ကုလား ထြက္လာသည္ကို တခ်က္မၽွ ၾကည့္လိုက္မိ၏ ။
ထိုကုလားမွာ အသက္ ၄၀ ခန႔္ရွိ၍ အာမက္ကဲ့သို႔ပင္ မ်က္ႏွာလည္း ဆင္၍ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ျဖစ္၏ ။ ထိုကုလားကပင္ အာမက္အား ယင္းတို႔ ဘာသာစကားျဖင့္
လွမ္းေျပာလိုက္သည္ကို ေခတၱမၽွ နားေထာင္ၿပီး “အမႀကီးခန ေနဦး” ဟု လွမ္း၍ ဟန႔္တားလိုက္သျဖင့္ မထားခင္မွာ ျပန္၍ ထိုင္ရေပသည္ ။
“ဒါ က်ေတာ့္ ဦးေလးပဲ … အမႀကီး ၊ သူမေန႔က မွ ဘဂၤလားက ေရာက္တယ္ ၊ အဲဒါ သူကေျပာတယ္”
“ဘာေျပာသလဲ အာမက္ရယ္”
“အမႀကီးကို ေျပာရမွာခက္တယ္ အမႀကီး ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ့္ဦးေလးက အမႀကီးကို အင္မတန္ သနားလို႔ ေျပာခိုင္းေနတယ္”
“ဘာမ်ား လဲကြယ္ အာမက္ရယ္ ေျပာစမ္းပါဦး ”
အာမက္သည္ တခ်က္မၽွ ေတြေဝသြားၿပီး ဆက္၍
“က်ေတာ္ေျပာတာ စိတ္မဆိုးရင္ေတာ့ က်ေတာ္ေျပာျပပါ့မယ္ ေနာက္ၿပီး က်ေတာ္ေျပာတာကို က်ေတာ္ရယ္ ဦးေလးရယ္ အမႀကီးရယ္ ဒီသုံးေယာက္ပဲ သိေစခ်င္ပါတယ္”
ယခုကဲ့သို႔ လၽွိဴ႕ဝွက္ ရမည့္ အေၾကာင္းအရင္း ရွိေနသည့္ လုပ္ငန္း ဟူ၍ သိရွိလာေသာ မထားခင္သည္ မ်က္လုံးျပဴးရျပန္၏ ။
“ဘယ္လို အေၾကာင္းအခင္းမ်ားလဲကြယ္”
“မင္းေျပာတဲ့ ကိစၥ က အစိုးရ မင္းေဘး မကင္းတဲ့ဟာမ်ားလား ”
အာမက္သည္ ရိုးသားလွေသာ မထားခင္အား ၾကည့္၍ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရည္သြမ္းလိုက္ရင္း က်ေတာ္ေျပာတာက ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး “ ကဲ အမႀကီး စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ၊
က်ေတာ့္ဦးေလးကေတာ့ … ဟဲဟဲ.. အမႀကီးကို ျမင္ျမင္ခ်င္း မ်က္ေစ့က်လို႔ ေျပာေပးပါတဲ့”
မထားခင္ သည္ အာမက္ေျပာစကား ၾကားလိုက္ရသည္မွာ ေႏြေခါင္ေခါင္ လၽွပ္လက္၍ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္ သည္ဟု ထင္မိေပ၏ ။ သူမ တကိုယ္လုံးမွာ ေဒါသျဖင့္ တုန္လႈပ္ေနရွာ၏ ။
“ဘာ ဘာေျပာတယ္ ၊ အာမက္ နင္… နင္သိတယ္ မဟုတ္လား ငါ့ဟာ လင္နဲ႔သားနဲ႔ ဆိုတာ”မထားခင္မွာ ေဒါသျဖစ္လြန္းသျဖင့္ အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ရန္ေတြ႕မိ၏ ။
“အမႀကီးကိုစိတ္မဆိုး ဘို႔ က်ေတာ္အစထဲက ေတာင္းပန္ထားတယ္ ၊ ဒါအမႀကီးစဥ္းစားဖို႔ပါ ၊ အခုအကိုမမာဘူးဆိုလို႔ က်ေတာ္က ၾကားကဝင္ေျပာ မိတာ ၊ အခုကိစၥက အမႀကီးသာ
ဦးေလးေျပာသလို နားေထာင္မယ္ဆိုရင္ အမႀကီးရဲ့ အိမ္ေထာင္ ေကာင္းစားဘို႔ ပဲေလ၊ အကို႔ကိုေဆးကုဖို႔ ေငြရမယ္ ၊ အမႀကီးဟာ အိမ္ေထာင္သည္ ၊ မိခင္တေယာက္ပဲ ဦးေလးေျပာတာ
နားေထာင္လို႔ေတာ့ ဘာမွနစ္နာဖို႔ မရွိဘူး ၊ဒါေၾကာင့္ က်ေတာ္ေျပာတာ လူသိခံဘို႔ မလိုဘူးလို႔”
သြက္လိုက္စြာ ျမန္မာစကားျဖင့္ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနရွာသည့္ အာမက္၏စကားမ်ားကို မထားခင္သည္ နားေထာင္ေနမိ၏ ၊၊ သို႔နားေထာင္ရင္း မ်က္ရည္ မ်ားကလည္း
တေပါက္ေပါက္ က်ဆင္းေနေပသည္ ။ ယခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ယခုကဲ့သို႔ အေျပာခံရျခင္းသည္ အလြန္ စိတ္ထိခိုက္မိ၏ ။ လူသိရွင္ၾကား ေစာ္ကားမႈအား တိုင္ၾကားပါက မိမိသာ
အေစာ္ကားခံရသျဖင့္ အရွက္ကြဲရေပမည္ ။ ထို႔ျပင္အိပ္ယာထက္တြင္ ငတ္ျပတ္
ေနေသာ လူမမာသည္ ၊ လင္သား ၊ မိမိတို႔၏ အငတ္ျပသနာအား လြတ္ကင္း လြတ္ေျမာက္ရန္မွာ အျခားေသာနည္းျဖင့္ ေရႊျပည္ေတာ္- ေမၽွာ္ေလတိုင္း
ေဝး သာ ျဖစ္ေပ၏ ။ အထူး သျဖင့္ သူမ၏ စိတ္ကို ပိုမို ထိခိုက္ေစသည္မ်ာ သူမ၏ ခ်စ္လင္ ကိုထြန္းခင္ အတြက္သာ ျဖစ္ေပသည္ ။လူလားေျမာက္၍ အရြယ္ ေရာက္ကာ မိမိႏွင့္ ပုဆိုးတန္းတင္
အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ ေပါငး္သင္းလာသည့္အခ်ိန္မွ ယခုတိုင္ ရိုးသားစြာ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးလာေသာ ေက်းဇူးရွင္လင္သား ၊ သစၥာရွိခ်စ္လင္ အား မမာက်န္းေသာ အခ်ိန္တြင္
အသက္ဆုံးရႈံး ခံေစရမည္မွာ သူမအဘို႔ တာဝန္မကင္းေပ ။ သို႔ျဖစ္၍ သူမအဘို႔ အာမက္ ေျပာသလို လိုက္နာရမည္ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေန၏ ။
လူရည္ပါးနပ္လွေသာ အာမက္သည္ မိမိ၏ ပစ္ကြင္းသို႔ မထားခင္တေယာက္ ယိမ္းယိုင္ ဝင္ရွာလာသည့္ အရိပ္အေယာင္ကို ေတြ႕ရွိလၽွင္ပင္
“အမႀကီးကို က်ေတာ္ခင္လို႔ေျပာေနတယ္ ဆိုတာ ယုံစမ္းပါ ၊ အခုကိစၥကို ဘယ္သူမွ သိဘို႔မလိုဘူး ။ ေနာက္ၿပီး အမႀကီးက အပ်ိဳရြယ္ေလးလဲ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီေတာ့ ဦးေလး အလိုကို
လိုက္ေပးလိုက္႐ုံနဲ႔ အမႀကီး အိမ္ေထာင္ေရးဟာ အဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္ ”
မထားခင္အဘို႔ အျခားရိုးသားေသာ နည္းျဖင့္ လိုေနေသာ ေငြႏွင့္ အစားအစာရရွိရန္မွာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့ေပ ။ မိမိ၏ ခႏၵာကိုယ္အား အညစ္စြန္းခံ လိုက္ျခင္း ျဖင့္ မိမိခ်စ္လင္ ၏
အသက္အား ကယ္တင္နိုင္ ေပမည္။ သူမ ယခုကဲ့သို႔ ငိုင္ေနျခင္းသည္ မိမိ၏ ဆင္လိုက္ေသာ အကြက္ထဲသို႔
ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ႀကီး မိေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လိုက္ေသာ အာမက္သည္ သူ၏ ဦးေလးအား မ်က္စိမွတ္ျပကာ “ ကဲအမႀကီး အခ်ိန္ကုန္လို႔ အကို႔အတြက္ စိတ္မခ်ရျဖစ္ေနမယ္ သီးေလးနဲ႔
အိမ္ထဲခနေလး လိုက္သြားလိုက္ေနာ္ ” အာမက္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို အိမ္ေပၚမွ ၿခံထဲသို႔ ေရွာင္၍ ဆင္းသြား၏ ။အာမက္ၿခံထဲ ဆင္းသြားသည္ႏွင့္ သူ၏ ဦးေလးသည္ မထားခင္ ထိုင္ေနရာသို႔
ခ်ဥ္းကပ္လာကာ………
“ခ်ိတ္မခ်ီုးပါနဲ႔ ခ်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို တနားတယ္ ၊ ခ်ိတယ္” ဟုေျပာကာ မထားခင္ ၏ လက္ေမာင္းအား ဆုတ္ကိုင္ကာ ဆြဲထူလိုက္၏ ။ မထားခင္သည္ ရွက္ျခင္း ၊ ေဒါသထြက္ျခင္းႏွင့္
ယူၾကဳံးမရျဖစ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာ လက္ဝါးႏွင့္အုပ္ကာ ရွိုက္ကာငိုေႂကြးမိ၏ ။ ငိုေႂကြးရင္းျဖင့္ သူမသည္ ေခၚေတာ ကုလားႀကီး၏ ေခၚေဆာင္ရာသလို႔ လိုက္ပါခဲ့ရ၏ ။ လက္ဖဝါးႏွင့္ အုပ္၍
ငိုေႂကြးေနသျဖင့္ သူမ အား အဘယ္သို႔ ေခၚေဆာင္လာသည္ကိုပင္ မျမင္ရေသာ္လည္း သူမအား ဆြဲ၍ထိုင္ခိုင္းလိုက္မွပင္ လက္ကိုဖယ္၍ ၾကည့္ရႈမိ၏ ။ ခန႔္ညားခိုင္ခန႔္ လွသည့္
ကုတင္ႏွင့္ ေတာင္ဆုပ္မၽွ ထူထဲေသာ မွို႔ယာ အခင္းအက်င္းမ်ားကို အံ့ ၾသစြာ ေတြ႕ရေပသည္ ။
သူမ၏ တကိုယ္လုံးမွာ နတ္ ဝင္သူ ပမာ တုန္လႈပ္ ေန၍ အသိစိတ္မွာလညး္ အိပ္မက္ထဲ လမ္းေလၽွာက္ေနရသူ ကဲ့သို႔ျဖစ္ေန၏ ။ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္လြန္းသျဖင့္ မထားခင္သည္ ကုတင္ေပၚတြင္
တေစာင္းလွဲကာ မ်က္ႏွာ အုပ္၍ ငိုေႂကြးျပန္ေတာ့သည္ ။ အတန္ၾကာ ငိုေႂကြး ၿပီး၍ရွိုက္ေနစဥ္ သူမ၏ ဂုတ္ ေပၚတြင္ ယားက်ိက်ိ ရွိသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေမာ္ၾကည့္လိုက္ေသာ အခါ သူမ၏
ဦးေခါင္းတည့္တည့္အား မိုးႀကိဳးပစ္ခြင္းခံလိုက္ရသကဲ့သို႔ မ်ားစြာ တုန္လႈပ္မိ၏ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အဝတ္ဟူ၍ ဗလာနတၱိ ျဖင့္မားမားႀကီးရပ္ကာ သူမ၏ ဂုတ္အား နမ္းရန္ ငုံေနေသာ
ကုလားႀကီးအား ေတြ႕ရွိရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏ ။ အထူးသျဖင့္ သူမအား အလြန္တုန္လႈပ္ေစေသာ အရာမွာ သူမ၏ မ်က္ႏွာႏွင့္နီးကပ္ေနသည့္ ေတာင္းတင္းလွေသာ ေပါင္ဂြဆုံရွိ အေမႊးပလပြ
အလည္မွ ေငါ့ေငါ့ႏွင့္ အစြမ္းကုန္ေတာင္ လ်က္ရွိေသာ ျမင္း၏ တန္ဆာပမာ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ ရွည္လ်ားလွေသာ လီးေခ်ာငး္ႀကီး သာ ျဖစ္ေပသည္ ။ သူမအဘို႔ ရာတြင္ ကိုထြန္းခင္ ႏွင့္
အၾကင္လင္မယား အျဖစ္ေပါင္းသင္းကာ သမီးႏွင္းဥေလးကို သာ ေမြးဖြား၍ အပ်ိဳအရြယ္ ေရာက္လာခဲ့သည့္တိုင္ ကိုထြန္းခင္ ၏ တန္ဆာေခၚ လီးအား ေသခ်ာ တခါမွ မၾကည့္ခဲ့မိေပ ။
ရွက္ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ အတူအိပ္ခ်ိန္တြင္ မီးခြက္မႈတ္၍ အိပ္ေလ့ရွိခဲ့သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္မိမိလင္သား ကိုထြန္းခင္က အေပၚမွခြ၍ မိမိအေခါင္းထဲသို႔ သြင္းလိုက္ျခင္း
၊ ေညႇာင့္ျခင္းကိုခံကာ မိမိပါ ကိစၥၿပီးစီးခဲ့သည္သာ ျဖစ္ခဲ့၏ ။ ယခုကဲ့သို႔ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ထြားႀကိဳင္းလွသည့္ ငပဲႀကီးအား ေတြ႕ရွိလိုက္ရေသာ မထားခင္သည္ ယင္းမၽွ
ႀကီးမားလွသည့္ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ မိမိ၏ ေပါင္ရင္း ခြဆုံရွိ ေစာက္ေခါင္းေလးအား အဘယ္ကဲ့သို႔ ဝင္နိုင္မည္နည္းဟု အေတြးေရာက္မိ၏ ။ သူမ၏ အေတြးထဲတြင္ ေမွာင္ထဲတြင္
စမ္းတဝါးဝါးႏွင့္ ခ်စ္ခဲ့ ၊ လိုးခဲ့ ၊ ေညႇာင့္ခဲ့ သည့္ မိမိ၏ လင္ေတာ္ေမာင္ ကိုထြန္းခင္၏ ငပဲထက္ ကုလားႀကီး၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ ႏွစ္ဆမၽွပို၍ ႀကီးမား ရွည္လ်ားသည္ ဟူ၍ သိခဲ့ပါမူ အိမ္ထဲမွ
ထြက္ေျပးမည္ေလာ မေျပာတက္ေပ …….။
ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ မတ္မတ္ရပ္ကာ ခပ္ငိုင္ငိုင္ မိမိအား ၾကည့္ေနသည့္ မထားခင္၏ အနားသို႔ ပိုမိုတိုးကပ္ လာကာ ကုလားႀကီးသည္ ေပြ႕ဖက္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔ သူမအား တြန္းလွဲလိုက္၏ ။
မထားခင္တေယာက္ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လန္၍ လဲသြားသည္ႏွင့္ ကုလားႀကီးသည္ သူမ၏ ထမီအား ေအာက္မွပင့္၍ လွန္လိုက္သည္ ။ မထားခင္သည္ ႐ုတ္တရက္မို႔ “အို ” ဟူ၍
ထမီကို ျပန္ဖုံးရန္ ႀကိဳးစားရွာေသးသည္ ။ သို႔ေသာ္ သူမကားေနာက္က်ခဲ့ေလ ၿပီ ။ သူမ၏ ထမီမွာ ရင္ဝေပၚသို႔ ေရာက္ကာ ေျဖာင့္တန္း ျဖဴေဖြးေသာ ေပါင္တြင္းသားမ်ားမွာ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ
တုပ္တုပ္ခဲခဲႏွင့္ ေပါင္ဂြဆုံအလယ္ ဗဟိုတြင္မူ အေမႊးဖုုံးအုပ္ကာ ေဖာင္းႂကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္မွာ အေပၚမွစီး၍ နီးကပ္စြာ ငုံ႔ ၾကည့္ ေနသည့္ ကုလားအား သြားေရတျမားျမား က်ေစ၏ ။ ေခၚေတာ
ကုလား ျဖစ္ရသည့္အျပင္ ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ မုန႔္ေပါင္းပမာ ေဖာင္းႂကြ ေနသည့္ ေစာက္ခုံမွာ မက္ေမာစရာျဖစ္ရကား ကုလား၏ မ်က္ႏွာမွာ မထားခင္၏ ေပါင္ဂြ ဆုံသို႔ တစထက္တစ
နီးကပ္လာကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူ၏ မုတ္ဆိတ္ေမႊးမ်ား သည္
မထားခင္၏ ေစာက္ေမႊးမ်ားျဖင့္ ေရာေထြးသြားကာ တက္ႂကြလာေသာ ကာမအရွိန္ေၾကာင့္ တဆပ္ဆပ္ တုန္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမဲႀကီးသည္ ေပါင္ေစ့ထား သျဖင့္ အကြဲရာေလးမၽွသာ ေပၚေနသာ
သူမ၏ ေစာက္ပတ္ၾကားေလးေပၚတြင္ ဂေဟ ဆက္မိလ်က္သား ျဖစ္သြား၏ ။ မထားခင္အဘို႔ ကိုထြန္းခင္က မည္သည့္အခါမွ မလုပ္ခဲ့ဘူးသျဖင့္ ေယာင္ယမ္းကာ “အို” ဟူ၍ လႊတ္ခနဲထြက္သြား၍
ကုလားႀကီး၏ မ်က္ႏွာကို တြန္းပစ္မိ၏ ။ သို႔ေသာ္ တဏွာ၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ေနသည့္ ကုလားသည္ မထားခင္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးအား ဆြဲယူလိုက္ကာ တဘက္တခ်က္သို႔ ဆြဲဟ လိုက္၏ ။ ျပဲျပဲလန္ကာ
အတြင္းသား နီနီရဲရဲ ျဖင့္ ပြင့္အာေနေသာ မထားခင္၏ ေစာက္ဖုတ္အား မ်က္ႏွာအပ္၏ အကြဲၾကားအတြင္းသို႔ လၽွာေစာင္းထိုးေတာ့၏ ။တစထက္ တစ လၽွာျဖင့္လ်က္သည္မွာ ၾကမ္းလာ၏ ။
တခ်က္တခ်က္ ပြင့္အာေနေသာ အေခါင္းအတြင္းသို႔ပင္ လၽွာဖ်ား ထိုးသြင္းကလိ ေပးေန၏ ။ တခါတရံ မာေၾကာ၍ ေထာင္ေနေသာ ရသာဖူးေခၚ ေစာက္ေစ့ေလးအား စုတ္၍ ေပးေသး၏ ။
လင္သားအေပၚ သစၥာ ရွိလွေသာ မထားခင္သည္ တဏွာႀကီးလွေသာ ေခၚေတာ ကုလား၏ လၽွာဖ်ားဒဏ္ကို တာရွည္ခံနိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ေပ ။
သူမ၏လွိူ႔ဝွက္စြာ ငုတ္လွိူးေနေသာ တဏွာရာဂ စိတ္မ်ားမွာ ယခုကဲ့သို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အႏွိုးအဆြ ခံလိုက္ရသျဖင့္ ဒီေရပမာ တရိပ္ရိပ္တက္လာေပၿပီ ။ကိုထြန္းခင္ အဖို႔ ယခုကဲ့သို႔ ေခၚေတာ
ကုလားျပဳသကဲ့သို႔ ျပဳရမည္မွာ ဘယ္ကဲ့သို႔မၽွ မျဖစ္နိုင္ေပ ။
မိန္းမတန္ဆာေခၚေစာက္ပတ္မွာ အလြန္ညစ္ပတ္ သည့္အရာဟူ၍ အမ်ားက နားလည္ထားၾက၏ ။ လက္ႏွင့္ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုင္ရမည္ကိုပင္ ရြ႕့ံရွာၾက ၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကိုထြန္းခင္သည္
မထားခင္အား ပါးနမ္းျခင္းမွ လြဲ၍ အေပၚမွ တက္ကာ ေညာင့္ျခင္းကိုသာ ျပဳခဲ့၏ ။
ၾကာေတာ့လညး္ မထားခင္သည္ ကုလား၏ လၽွာဖ်ား အထိုးအဆြကို သာယာရစ္မူးလာသည္ ဆိုလၽွင္ပင္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ တဏွာ ေရၾကည္တို႔သည္ တစိမ့္စိမ့္ စီးဆင္းလာေပ ၏ ။
သူမ ၏ တဏွာေရၾကည္ အရသာကို ခံမိေသာ ကုလားသည္ သူမ၏ တင္ပါးဆုံအား ကုတင္ေစာင္းတြင္ အေသအခ်ာ တင္၍ ေျခမ်ားကိုကား၍ မကာ သူ၏ ပုခုံးေပၚသို႔ တင္လိုက္၏ ။
ထိုအေနအထားမွာ သူမ၏ ေပါင္ဂြ ဆုံတြင္ ပုန္းေအာင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အား အစြမ္းကုန္ေပၚလြင္ ေစ႐ုံသာမက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသား ရဲရဲကိုပင္
အစြမ္းကုန္ဟေပးေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေစ၏။
အေနအထားမွန္ကာ ျပဲျပဲလန္ေနေသာ နီတာတာေစာက္ဖုတ္အား အေသအခ်ာ အားရပါးရ ၾကည့္ၿပီးေသာ္ ကုလားသည္ သူ၏ သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးကဲ့သို႔ မတ္မတ္ေထာင္ကာ
တဆတ္ဆတ္ ေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ အေသအခ်ာ ဆုပ္ကိုင္ကာ အရည္ၾကည္ျဖင့္စြတ္စိုကာ ထိပ္ဝလန္ေနေသာ ဒစ္တုတ္ႀကီးကို အေသအခ်ာခ်ိန္၍ ျပဲအာေနေသာ မထားခင္၏
အေခါင္းဝတြင္ ေတ့ေပးလိုက္၏ ။
ပူေႏြးေနေသာ ကုလားဒစ္ႀကီး၏ အထိအေတြ႕ခံလိုက္ရေသာ မထားခင္သည္ တြန႔္သြား၏ ။ ၾကာျမင့္စြာ အခ်ိန္ဆြဲထားလၽွင္ မျဖစ္သျဖင့္ ကုလားသည္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို မိမိရရ ပုခုံးေပၚတြင္
ထမ္း၍ သူမ၏ ေဘးတဘက္တခ်က္မွ လက္လၽွိဴကာ သူမ၏ ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ကာ တင္ပါးကို အားယူကာ ေနာက္အနည္းငယ္ဆုတ္၍ အရွိန္ ခပ္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ေရွ႕သို႔ ေဆာင့္၍
သြငး္လိုက္သည္ တြင္ ..
“အမေလး . အေမရဲ့ … ေသပါၿပီ” ဟူေသာ မထားခင္၏ အသံစူးစူးဝါးဝါးၾကားမွ
“ေဖာက္ ဖ်စ္ ဖြတ္ ”ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ျမင္းလီးႀကီးမွ ႀကီးမားလွေသာ ကုလားႀကီး၏ ဒစ္ျပဲႀကီးမွာ သူမ၏ နီတာတာ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ေဖာက္ထြင္းကာ …….
တခ်ိန္က ကိုထြန္းခင္၏ သုတ္ရည္ကို ထိန္းသိမ္း၍ ႏွင္းဥ ဆိုသည့္ ကေလးေပါက္ဖြားေပးခဲ့သည့္ သားအိမ္အတြင္းသို႔ ဒုတ္ဒုတ္ ဝင္သြားေပၿပီ။ မထားခင္သည္ ကုလား၏ လီးဒဏ္ အား မခ်ိ မဆန႔္
ခံလိုက္ရသျဖင့္ သူမ၏ ပါးျပင္ေပၚဝယ္ မ်က္ရည္မ်ား လိမ့္၍ ဆင္းလာခဲ့၏ ။
သူမေစာက္ေခါင္း တေလၽွာက္လုံးမွာ သူ၏လီးေခ်ာငး္ႀကီးျဖင့္ ျပည့္ၾကပ္ေနသည့္အျပင္ သူမ၏ ရင္ေခါင္း တခုလုံးပင္ ျပည့္ေနသည္ဟု ထင္ရ၏။
အသဲခိုက္ေအာင္ နာသြားေၾကာင္း သိရေသာ ကုလားသည္ ခနတာမၽွ သူ၏ ငပဲအား အတြင္းတြင္စိမ္ထား ၍ တျဖည္းျဖည္း ျပန္၍ ဆြဲခၽြတ္လိုက္၏ ။မထားခင္သည္ နာက်င္ျခင္းေဝဒနာကို သူမ၏
အေခါင္းတြင္းမွ ျပန္လည္ခံစားေနရသျဖင့္
“ဟဲ့…. မေအလိုး ကုလားရဲ့ ငါေတာ့ေသေတာ့မယ္ဟဲ့…..”
ဟုေအာ္ဟစ္ ႀကိမ္ဆဲမိ၏ ။ မထားခင္သည္ ေၾကးစားဖါ တေယာက္ကဲ့သို႔ အထင္ေရာက္ေနသည့္ကုလား သည္ မိမိအား ဆဲသည္ကို ေဒါသျဖစ္လာသျဖင့္ မည္သို႔မွ ျပန္မေျပာေတာ့ပဲ
ၾကပ္ၾကပ္တီးတီး ဆုပ္ကိုင္ထားသကဲ့သို႔ အထဲဝင္ေနေသာ သူ၏ လီးအား ျပန္၍ ဒစ္အရင္း အထိ ဆြဲႏႈတ္ကာ အရွိန္ ခပ္ျပင္းျပင္း ျပန္၍ ေဆာင့္ထည့္လိုက္ေတာ့၏ ။
“အမေလး အေမရဲ့ ေသပါၿပီေတာ့ ဟီးဟီး” မိမိအေခါင္းအတြင္းသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ဝင္ေရာက္လာေသာ လီးႀကီး၏ ဒဏ္ကို ခုံလိုက္ရျပန္သျဖင့္ မထားခင္ သည္ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္မိျပန္၏
ထိုအခ်က္မွ အစျပဳ၍ ကုလားသည္ သူမအား မညႇာမတာ ေညာင့္ေတာ့၏ ။
ျပဲျပဲလန္ေနေသာ သူမ၏ အတြင္းသား နီတာရဲ ေလးမွာ ဒစ္ျပဲႀကီး အတြင္းသို႔ဝင္လ်င္ အတြင္းသို႔ ႁပြတ္သိပ္စုသြားၿပီး ျပန္၍ ဆြဲထုတ္လၽွင္ အာျပဲကာ ဒစ္
ႏွင့္ အတူႂကြ၍ ဆူဟဟ ျဖစ္လာ၏ ။ တစထက္တစ ကုလားသည္ အေဆာင့္အထိုး ၾကမ္းလာသည္ႏွင့္အတူ မထားခင္၏ႀကိမ္းေမာင္းဆဲဆို သံမ်ား တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္လာေတာ့သည္ ။
သူမ အံ့ၾသမိသည္မွာ ကိုထြန္းခင္သည္ သူမအား လိုးခဲ့သမၽွတြင္ သူမ အပ်ိဳစင္ ဘဝျဖင့္ အစ ပထမ ခံရသည့္ ညတုံးကသာ နာ၍ ၾကည္ၾကပ္တီးတီး ျပည့္ျပည့္ ၀၀ ခံရ၏ ။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ
တျဖည္းျဖည္း ျပည့္ဝမႈ မရွိခဲ့ ။ ႏွင္းဥ အား ေမြးဖြားၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုထြန္းခင္ႏွင့္ ကာမစပ္
ယွက္ ရသည္မွာ သာ၍ပင္ စီးစီးလုံးလုံး မရွိေတာ့ေပ ။ အမွန္မွာ ကေလးေမြးလိုက္ရသျဖင့္ အတြင္းသားမ်ား ေလ်ာ့ရဲ လာသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းမွာ က်ယ္လာ ၏ ။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္း
က်ယ္လာသကဲ့သို႔ ကိုထြန္းခင္၏ လီးမွာ ပိုမႀကီးလာ ။
ထိုကဲ့သို႔ မႀကီးလာ႐ုံသာမက က်မၼာေရးမွ တဘက္ကထိခိုက္လာသျဖင့္ သူမအား မေဆာင့္နိုင္ ၊ မေညႇာင့္နိုင္ မလိုးနိုင္သည္မွာ အေတာ္ၾကာခဲ့
ေပၿပီ ။ ကိုထြန္းခင္သည္ က်မၼာေရးေၾကာင့္ ကာမရာဂ စိတ္မ်ား ႐ုတ္ေလ်ာ့ ေနေသာ္လည္း က်မၼာေရး ျပည့္ဝ၍ အသက္ငယ္ေသးေသာ မထားခင္အဘို႔ လင္သား မမာ မက်န္းရွိေနစဥ္
စိတ္လက္မေကာင္းျဖစ္ကာ သူမ၏ တဏွာစိတ္မွာ မီးခဲျပာဖုံးသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏ ။
ယခုကဲ့သို႔ ေခၚေတာကုလားရဲ့ အျပဳအစု အႏွိုးအဆြတြင္ အစြမ္းကုန္စိတ္တက္ႂကြလာကာ ျပည့္ျပည့္ဝ၀ စီးစီးလုံးလုံး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း အေဆာင့္အထိုး အေညႇာင့္တို႔ကို လီးႀကီးႀကီးႏွင့္
ခံေနရသည္မို႔ သူမအဘိုု႔ ေလာကႀကီးကို ေမ့ေနေပေတာ့သည္။
ကုတင္စြန္းတြင္ တင္ပါးထား၍ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ပုခုံးထက္တြင္ လွိူထမ္းကာ သူမရဲ့ ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို မိမိရရဆုပ္ကိုင္ကာ စက္ေသနတ္ပစ္သကဲ့သို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေညႇာင့္ေနေသာ
ကုလားသည္ ေအာက္မွခံေနသာ မထားခင္က တစတစ ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးလာသျဖင့္
“ဖ်စ္..ဖြတ္.. .ဖတ္…ဖစ္….ဖြတ္ …. ဖတ္ ”
ဟူေသာ အသံမ်ား ဖုံးလႊမ္းသြားသည္ အထိ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေညာင့္လိုးရင္ း သူတို႔ႏွစ္ဦးၿပိဳင္တူ ကာမ စည္းစိမ္ အထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ကာ အရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့ ၏ ။
တခဏမွ ႏွစ္ဦးသာ မွိန္းေနကာ ကုလားႀကီးသည္ လီးေခ်ာင္းႀကီးအား တျဖည္းျဖည္းဆြဲႏႈတ္လိုက္
သျဖင့္ “ဖြတ္ ” ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ အေရမ်ားျဖင့္ ရြဲကာ မဲမဲေျပာင္ေနသာ ငပဲႀကီးမွာ တရမး္ရမ္းႏွင့္ ထြက္လာေတာ့သည္ ။ မထားခင္သည္ အနညး္ငယ္မၽွ ကုတင္ေပၚတြင္ မွီန္းေနၿပီး ထမီကို
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ကာ အိမ္ေရွ႕ အခန္းသို႔ထြက္လာ၏ ။ သူမႏွင့္ သူ၏ ဦးေလး ကုလားႀကီးတို႔ ႏွစ္ပါး သြား ေနၾကပုံ အလုံးစုံကို အစအဆုံးေခ်ာငး္ၾကည့္ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ ျပန္ထိုင္ေနေသာ
အာမက္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုးေနသျဖင့္ မထားခင္ မ်က္ႏွာပူမိ၏ ။
“ေရာ့. အမႀကီး က်ေတာ့္ ကတိအတိုင္း အမႀကီးကို ကူညီတာ”
အာမက္ေပးေသာ ေငြအထပ္အား မထားခင္ သည္ လွမ္းယူရင္း ေရတြက္ၾကည့္ရာ ေငြသုံးဆယ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ကိုထြန္းခင္ကို ျပဳစုရန္ လုံေလာက္သျဖင့္ ဝမ္းသာမိ၏ ။ ေငြရရွိသျဖင့္ သူမသည္
အာမက္အား ႏႈတ္ဆက္ကာ အိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေတာ့ ၏ ။။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အာမက္၏ ဦးေလးအား ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္၍ ရခဲ့ေသာ ေငြသုံးဆယ္မွာ တလပင္မသုံးလိုက္ရေပ ။ ကိုထြန္းခင္ေရာဂါမွာ တီဘီေခၚ အဆုတ္နာ ေရာဂါျဖစ္သျဖင့္ လုံးဝေပ်ာက္ကင္းမသြား ၊ သက္သာ႐ုံ
မၽွသာျဖစ္၏ ။မထားခင္ တို႔၏ အိမ္ေထာင္တြင္ ဦးစီးအားကိုးရာ ကိုထြန္းခင္သာျဖစ္၏ ။ယခုကဲ့သို႔
ကိုထြန္းခင္တေယာက္ ဘုန္းဘုနး္လဲသည့္အခ်ိန္တြင္ အားကိုးရာမဲ့ျဖစ္လာ၏ ။ ပို၍ ကံဆိုးျခင္းကေတာ့ ကမၻာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ ႏွင့္ေရ နံေၿမ သပိတ္ အေမွာင့္ပေရာဂ သည္
၀ိုင္းကူ၍ ႏွိပ္စက္ေနၾကေပ ၏ ။
လက္က်န္စာရင္းပိတ္ အျဖစ္ သုံးမူးေသာ ေငြကို လက္တြင္ ဆုပ္ကာ ငိုင္ေနေသာ မထားခင္ ယေန႔စားရန္ကို ထိုေငြသုံးမူးျဖင့္ ေျဖရွင္းနိုင္ေသာ္ လညး္မနက္ျဖန္ စားရန္ အဘယ္သို႔ႀကံဖန္ရမည္နည္း
အစရွိေနာက္ေနာင္ ဆိုသကဲ့သို႔ အာမက္တို႔ထံ သြားရန္ မွာလည္း တစထက္တစ မိမိဘဝကို နစ္မြန္းေစ မည့္အလုပ္ျဖစ္ ၏ ။ “ပုတ္လၽွင္ေပၚ ဟုတ္လၽွင္ေက်ာ္” ဆိုသကဲ့သို႔ မိမိ၏
လွိူ႔ဝွက္ထားေသာ ကိစၥသာ တေန႔ဗူးေပၚသလို ေပၚခဲ့ပါက မိမိတေယာက္သာ မဟုတ္ သမီးပ်ိဳ ႏွင္းဥေလး ၏ ဘဝကိုနစ္နာေပေတာ့မည္ ။ သို႔ပါေသာ္လညး္ တဘက္ က ဝမ္းေရးႏွင့္ လင္သည္
၏ က်မၼာေရး ၊ ခက္သည္ အခုမွ အလြန္ပင္ခက္၏ ။ မထားခင္သည္ မိမိကိုယ္ မိမိ သတ္၍သာ ေသလိုက္ခ်င္ ၏ ။ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသရန္ပင္ အေသမေျဖာင့္ ၊ တႏုံႏုံ စဥ္းစားရင္း တေန႔ေတာ့
ကုန္ဆုံးျပန္၏ ။
ေနာက္တေန႔ နံနက္တြင္ လက္ထဲတြင္ ေၾကးနီျပား တျပားတခ်ပ္မၽွပင္ မက်န္ေတာ့သည္ကို ရင္ဆိုင္ေနရေသာ မထားခင္မွာ ႐ူးမတက္ျဖစ္ေန၏ ။
“ေမေမ ဆန္ကုန္ေနတယ္ ႏွင္းဥ သြားဝယ္ရမလားဟင္ ….”
ဘာမၽွမသိရွာေသာ သမီးေလး လာမေျပာခင္ မထားခင္မွာ တခုခုလုပ္ရ ကိုင္ရမည္ကို ဆုံးျဖတ္ရေပေတာ့မည္ ။ မတက္သာသည့္အဆုံး မထားခင္သည္ အာမက္အား
အသနားခံကာ ေငြတိုးႏွင့္ ေခ်းမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့၏ ။ လမ္းတေလၽွာက္လုံး ယခင္တခါက အာမက္၏ ဦးေလး မိမိအား ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးေညႇာင့္ခဲ့ပုံ ကို စဥ္းစားရင္း
တုန္လႈပ္မိ၏ ။
ယခုအခါေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ အနစ္မြန္း မခံ ၊ ေငြကိုသာ အတိုးႏွင့္ေခ်းမည္ ဟု ထပ္တလဲလဲ ဆုံးျဖတ္မိ ၏ ။ အိမ္ႀကီးေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ အာမက္၏ ျပဳံးၿဖီးေနေသာ မ်က္ႏွာကိုျမင္လိုက္ရ၏ ။
အာမက္သည္ မထားခင္အား ျပာျပာသလဲ ဧည့္ခန္းတြင္ အထိုင္ခိုင္းရင္း
“ဘာကိစၥ ရွိလဲအမႀကီး”ဟု စတင္ေမးေလသည္ ။
“အာမက္ရယ္ ငါ့ေငြ နည္းနည္းလွဲ႕စမ္းပါဦး ဟယ္ ”
“ေၾသာ္ အမႀကီး ေငြလိုေနလို႔လား ခက္တာက က်ေတာ့္ ဦးေလး ရန္ကုန္မွာဆိုင္ဖြင့္ဘို႔ သြားတယ္”
မထားခင္အဘို႔ ကုလားႀကီးမရွိေၾကာင္း ၾကားသိလိုက္ရသျဖင့္ ဝမ္းသာ သြားမိသည္ ။
“အာမက္ရယ္ ငါ့ေငြတိုးနဲ႔ ေခ်းပါဟယ္”
“ေငြတိုးနဲ႔ဟုတ္လား အမ ေငြတိုးနဲ႔ေခ်းဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူး ေငြတိုးခ်တယ္ဆိုတာ ယုံၾကည္ေလာက္မွ ေပးတာ ။ အခုအမကိုေပးတယ္ထား အမေငြျပန္ဆပ္မွာက အကိုအလုပ္လုပ္နိုင္မွ အကိုက
ဘယ္ေတာ့က်န္းမာၿပီး ဘယ္ေတာ့အလုပ္လုပ္နိုင္မလဲ ၊ ဘာမွ အာမခံခ်က္မရွိဘူး ၊ ဒီေတာ့ ဒီလိုလုပ္ေလ ၊ အရင္ဦးေလး နဲ႔ အမ အလုပ္လုပ္ၾကသလို အခုက်ေတာ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကရေအာင္”
အာမက္သည္ ျမန္မာစကား အေျပာအဆိုတြင္ လည္ပတ္လွသည္ ။ ပါးနပ္သည္။ မထားခင္မွာ ငိုင္ရျပန္ေပသည္ ။
“ဘာမ်ား ဒီေလာက္ စဥ္းစားေနရသလဲ အမႀကီးရဲ့ အေၾကာင္းက သိပ္မထူးပါဘူး ၊ လာပါအမရဲ့ က်ေတာ္က ဦးေလးထက္ သာရပါေစမယ္.. ဟဲ.. ဟဲ .. ဟဲ”ဟု ျပဳံးၿဖီးၿဖီးေျပာရင္း
မထားခင္အား အတြင္းခန္းသို႔ ဆြဲေခၚခဲ့ေတာ့၏ ။ မထားခင္သည္ ္ဆုပ္ကန္ ဆုပ္ကန္ ျဖင့္သာ ကုတင္ေပၚသို႔ ေရာက္ခဲ့ ရျပန္ပါသည္ ။
အာမက္သည္ မထားခင္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္၍ ကုတင္ထက္တြင္ထိုင္၍ မထားခင္အား ေပြ႕ဖက္ကာ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းမဲႀကီးျဖင့္ မထားခင္၏ ႏႈတ္ခမ္းအား အဂၤလိပ္မင္း သား စတိုင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
စုပ္ပစ္လိုက္၏ ။ နမ္း႐ုံသာ အနမ္းခံခဲ့ဘူး၍ ႏႈတ္ခမ္းအစုတ္မခံဘူးေသာ မထားခင္မွာ တမ်ီုးအေတြ႕ထူးရျပန္၏ ။ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းစုပ္ေနစဥ္ အာမက္သည္ သူမ၏ အက်ီၾကၤယ္သီးမ်ားကို မသိမသာ
တလုံးခ်င္းျဖဳတ္ကာ ေဘာ္ဒီဂ်ီတ္ကိုပါ ျဖဳတ္ပစ္ုလိက္ေသာ အခါဝယ္ ဝင္းဝါ၍ ျပည့္ၿဖိဳးေသာ ရင္သားတြဲတြဲႀကီးမွာ ေပၚထြက္လာ၏ ။
အက်ီနၤွင့္ ေဘာ္လီ မရွိေတာ့သျဖင့္ အေပၚပိုင္း ဗလာျဖစ္ေနေသာ မထားခင္အား ကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလိုက္ကာ ဆပ္ကနဲ ထမီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ျပန္သျဖင့္ မထားခင္မွာ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း
ကိုယ္လုံးတီး မယ္ျဖစ္သြားရေပသည္ ။ မထားခင္မွာ ရွက္လွသျဖင့္မ်က္ႏွာကိုလက္ဝါးျဖင့္
အုပ္ထား၏ ။ သားေကာင္အား မစားမေသာက္ခင္ ဖမ္းကစားေသာ က်ားကဲ့သို႔ အာမက္သည္ မထားခင္၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ေခ်၏ ။ ပါးစပ္ျဖင့္ နို႔သီး ေခါင္းမဲမဲႀကီးကို စုပ္ေပး၏ ။
“အို… ယားတယ္… အာမက္ရယ္”
မထားခင္ကအာမက္၏ မ်က္ႏွာအား တြန္းပစ္လိုက္၏ ။ အာမက္က အျခားတဖက္မွ ႏွိုးဆြျပန္၏ ။ အေမႊးအမၽွင္မ်ားျဖင့္ ဖုံးအုပ္ကာ ႂကြႂကြရြရြ ႀကီးေဖာင္းႂကြေနေသာ မထားခင္ရဲ့ မုန႔္ေပါငး္
သဏွာန္ ေစာက္ဖုတ္ေလးအား လက္ဖဝါးႏွင့္ ခပ္ႂကြႂကြေလး ပြတ္ေပးလိုက္ ကာ အကြဲေၾကာင္းထိပ္မွ ျပဴထြက္ေနသည့္ ေစာက္ေစ့ နီနီရဲရဲေလးအား လက္ၾကားတြင္ ညႇပ္၍ ပြတ္ေပးလိုက္ ၏ ။
ထိုမွတခင့္ တက္၍ အကြဲေၾကာင္းေလး ထဲသို႔ လက္ညႇိုးႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးကာေစာက္ေခါင္းအတြင္း သား မ်ားကို ေမႊေပးလိုက္သည္ ။
“အာမက္ နင္ဘယ္လိုမ်ား လုပ္ေနတာလဲဟယ္ ”ဟု မထားခင္က ဟန႔္တားလိုက္သည္ ။
လက္ညႇိုးႏွင့္ေစာက္ေခါင္း တြင္းထိုး၍ ကလိေပးေနေသာ အာမက္သည္ သူ၏ လက္ညႇိုးတြင္ မထားခင္၏ ေရွ႕ေျပး တဏွာ ေရၾကည္မ်ားစိုစိုစြတ္စြတ္ ေတြ႕ထိမိေသာ အခါ ကုတင္ေပၚသို႔တက္၍
မထားခင္အား ဆြဲထူလိုက္၏ ။
“မရွက္ပါနဲ႔ အမရယ္ ဖယ္စမ္းပါ ဒီလက္ႀကီးက ”ဟု ေျပာ၍ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ဖုံးအုပ္ထားေသာ မထားခင္၏ လက္မ်ားကိုဖယ္ခ်လိုက္ ၏ ။
“ဒါက ဘယ္လိုလုပ္ဦးမွာလဲ အာမက္ရယ္”
မထားခင္သည္ အာမက္ႏွင့္ယွဥ္ ၍ ၾကမး္ေပၚတြင္ ရပ္ေန၏ ။ အာမက္သည္ သူ၏ အဝတ္မ်ားကို တထည္ခ်င္း ခၽြတ္၍ ခ်လိုက္သည္တြင္
ေနာက္ဆုံး အေမႊးမ်ားေျပာင္ေအာင္ ရိတ္ထားသျဖင့္ ဘြားဘြားႀကီးေပၚလြင္ကာ တဆပ္ဆပ္ ေတာင္ေနေသာ ျမင္းလီးသမၽွ ႀကီး၍ ထိပ္လန္ေနသည့္လီးေခ်ာင္းႀကီး ေပၚထြက္လာ၏ ။
“ကဲ…. အမႀကီး မရွက္ပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ က်ေတာ္္အမႀကီးအဖုတ္က အေမႊးေတြ ၇ိပ္ေပးမယ္ ဒီကုလား ထိုင္ေပၚတက္ၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္”ဟု ခိုင္းသျဖင့္ မထားခင္သည္ ရွက္သျဖင့္
႐ုန္းရင္းကန္ရင္း ကုလားထိုင္ေပၚ ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္ ရသည့္ အေျခအေနေရာက္ရေပသည္။ အာမက္သည္ သူမ၏ အေရွ႕တည့္တည့္ တြင္ထိုင္၍ မုတ္ဆိပ္ရိပ္ဓါးျဖင့္ အေသအခ်ာ
ရိပ္ေပးလိုက္သည္တြင္ တခဏျခင္း ေျပာင္တလင္းခါသြား၏ ။
အေမႊးအမၽွင္မ်ား ဗလာက်င္းသြားသျဖင့္ သူ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဝင္းေန၍ အကြဲေၾကာင္းအတြင္းမွ အသားႏုေလးႏွင့္ အေစ့မွာ ရဲရဲနီေန၏ ။
အာမက္သည္ ေရဇလုံထဲမွ ေရႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ တခုလုံး အတြင္းအျပင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာ သုတ္သင္ေပးလိုက္ျ့ပီး သူမအား ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္အိပ္ေစ၏ ။
ထို႔ေနာက္အာမက္သည္ ကုတင္ေပၚသို႔ တက္ကာ မထားခင္ႏွင့္ ေျချပန္ ေခါင္းျပန္ လွဲခ်လိုက္ကာ…..
“ကဲ အမ ဘာမွရြံ့စရာ မရွိဘူး ၊ အမရဲ့ အဖုတ္ ကိုက်ေတာ္က ပါးစပ္နဲ႔ ရက္သလို က်ေတာ့္လီးကို လဲ စုပ္ေပးပါ ၊ က်ေတာ္အမကို ေငြတရာေပးမယ္” မထားခင္မွာ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို
မိမိပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ရမည္ကို ရြ႕ံရွာမိ၏ ။ သို႔ပါေသာ္လညး္ သူမ ေရွာင္ဖယ္ ျငင္းဆန္ရန္ မျပဳခင္ပင္ အာမက္သည္ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းဝသို႔ သူ၏ ျပဲလန္ေနသည့္ ဒစ္ႀကီးအား ေတ့ၿပီးသား ျဖစ္ေန၏ ။
“စုပ္ပါဗ်ာ အမရာ ေငြတရာဆိုတာ နည္းလို႔လား ကဲေနာက္ထပ္ တဆယ္တိုးေပးပါ့မယ္ ဟစမ္းဗ်ာ ခင္ဗ်ား ပါးစပ္ကို” ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို အာမက္သည္ မထားခင္၏ ပါးစပ္အား အတင္းဟခိုင္း၍
သူ၏ ဒစ္ႀကီးကို ထိုးထဲ့လိုက္၏ ။
မထူးေတာ့ၿပီဟု သေဘာထားမိေသာ မထားခင္ သည္ တဝက္မၽွ မိမိပါးစပ္ထဲသို႔ တိုးဝင္လာေသာ အာမက္ ၏ လိင္ေခ်ာင္းကို မသိမသာ တစစစမး္ၾကည့္လိုက္မိ၏ ။ အာမက္သည္ ေက်နပ္သြားကာ
မထားခင္၏ ေျခရင္းဘက္သို႔ ေခါင္းျပန္လွဲ႕ကာ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ခပ္ကားကားအေနထားလိုက္ကာ ဟျပဲသြားေသာ နီတာတာေစာက္ေခါင္း တြင္းသို႔ လၽွာဖ်ားထိုးထည့္လိုက္ ၏ ။
အာမက္သည္ မထားခင္၏ အေမႊးအမၽွင္ ကင္းစင္ကာ ေျပာင္ေခ်ာေနေသာ ေစာက္ခုံတျပင္လုံးကို လၽွာျဖင့္ လ်က္ျခင္း ဟျပဲျပဲျဖစ္ေနေသာ အေခါင္းတြင္းသို႔ လၽွာထိုးကာ ကလိျခင္း
အကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ ရသာဖူးေခၚ ကာမစက္ခလုပ္အား ႏႈတ္ခမ္းၾကားတြင္ထား၍ စုပ္ယူျခင္းျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ၾကဲလိုက္သျဖင့္ မထားခင္မွာ ထိုးထိုးထြန႔္ထြန႔္ ျဖစ္ေနၿပီး သူ၏ ပါးစပ္ထဲမွ
သံမဏီေခ်ာင္းကဲ့သို႔ မာေၾကာ၍ ႀကီးထြား လွေသာ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးအား တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ေန၏ ။
မၾကာလွပါ အာမက္ လၽွာ္ ျဖင့္ထိုးဆြေနေသာ မထားခင္၏ ေစာက္ေခါင္းတြင္းမွ အရည္မ်ား ပြက္၍ ပြက္၍ ထြက္လာသည္ကို အာမက္က စုပ္၍ စုပ္၍ ယူလိုက္သလို မထားခင္၏
ပါးစပ္တြင္ ျပည့္ၾကပ္ေနသည့္ အာမက္၏ ဒစ္ျပဲႀကီးမွ ပန္း၍ ပန္း၍ ထြက္လာေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို မထားခင္သည္ မ်ိဳခ်လိုက္၏ ။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္၍ အေမာေျဖ၏ ။
“အာမက္ မင္းၿပီးရင္ အမျပန္မယ္”
မထားခင္သည္ ျပန္ရန္ဟန္ျပင္ ၏ ။ အာမက္က လွမ္းဆြဲ၍ သူ၏ ရင္ခြင္တြင္းတြင္ မထားခင္ အားထား၍
“ဘယ္ကလာ ၿပီးရဦးမွာလဲ အမရယ္ ၊ အခုမွ အလုပ္လုပ္မလို႔ ”ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို မထားခင္အား ကုတင္ျဖတ္၍ အိပ္ေစကာ သူမ၏ တင္ပါးကိုကုတင္ စြန္းတြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ တင္လိုက္၏ ။
ကုတင္ေအာက္တြင္ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္မ်ားကို အာမက္သည္ ပုခုံးေပၚသို႔ လွမ္းတင္လိုက္ရင္း……………….
တစထက္တစ ျပန္ေတာင္လာေသာ ငပဲႀကီးကို ပြင့္အာေနေသာ အေခါင္းေပါက္ ဝတြင္ေတ့လိုက္၏ ။ သူသည္ သူ၏ တုပ္ခိုင္ႀကီးမားကာ ျပဲလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးကို ပြင့္အာကာ ရဲရဲနီေနေသာ
မထားခင္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ခ်က္ျခင္း မထိုးသြင္းေပ ။
ျပဲျပဲလန္ေနေသာ အေပါက္ဝ ၏ အေပၚတြင္ မတ္မတ္ေထာင္ေနေသာ နီတာတာ ရသာဖူးေခၚ ေစာက္ေစ့ေလးကို သူ၏ ဒစ္ျပဲႀကီးျဖင့္ ပြတ္၍ ပြတ္၍ ေပးလိုက္သည္ တြင္မထားခင္သည္
“အင္… အင္..”ဟူ၍ ညီးတြားရင္း သူမ၏ တင္ပါးႀကီးမ်ားကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးလာ၏ ။ သို႔တိုင္ေအာင္ အာမက္သည္ သူ၏ လီးႀကီးအတြင္းသို႔ မထည့္ေသးဘဲ ပြင့္အာေနေသာ နီတာတာ
အတြင္း ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို သူ၏ ဒစ္လုံးႀကီးျဖင့္ ေမႊေပးလိုက္၏ ။
“အာမက္… အာမက္.. မင္း…မင္း.. ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲဟင္ .. .မင္း.. အို….ငါ့ အသဲႏွလုံးေတြ ဘေလာင္ဆန္ေနၿပီ… ဟင္း… ဟင္း…”
မထားခင္၏ ညဳသံေပၚထြက္လာသည့္ တိုင္ အာမက္သည္ မလိုးသြင္းေသးေပ။
ပြင့္အာေနေသာ အေခါင္းေပါက္ဝတြင္သာ သူ၏ ဒစ္ႀကီးႏွင့္ ေမႊေႏွာက္ေပးေန၏ ။
တခ်က္တခ်က္ သူ၏ ဒစ္လံႀကီးကို ရမက္စိတ္ျဖင့္ အစြမး္ကုန္ ထေနေသာ နီရဲရဲ အေစ့ကေလးအား ထိတခ်က္ မထိတခ်က္ ကလိေပးလိုက္သည္ တြင္ …..
“အာမက္ရယ္ … မင္းငါ့ကို ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ…. မင္းရဲ့ … မင္းရဲ့ လီးႀကီးကို..ထိုးထည့္လိုက္ပါေတာ့လား…..ဟင္း..ဟင္း”
တဟင္းဟင္းျဖင့္ အဖ်ားတက္သကဲ့သို႔ တဏွာ ရွိန္တက္ေနေသာ မထားခင္၏ ေပါင္မ်ားကို ခပ္ကားကားမ၍ ပခုံးေပၚထမ္းကာ သူမ၏ ပခုံးကို အားရပါးရ ဆြဲ၍
ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးလိုက္ေသာ အာမက္၏ ႀကီးမားလွေသာ လီးႀကီးသည္ ျပဲအာေနေသာ မထားခင္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔
“ေဖာက္…. ဖစ္…..ဖ်စ္……ဖြတ္”ဟူေသာ အသံစုံ ႏွင့္ဝင္သြားသလို….
“အမေလး… အေမရဲ့ ” ဟူေသာ မထားခင္ ေအာ္လိုက္မိသည္။
“ဘာျဖစ္သြားလဲ … အမ ..ဟင္”
အာမက္ကလန႔္ျဖန႔္ကာ ေမးလိုုက္၏ ။
“ရက္စက္ပါ့ အာမက္ရယ္ မင္းရဲ့ ျမင္းေလာက္ ႀကီးတဲ့လီးႀကီးနဲ႔ ဒီလို တအားေဆာင့္လိုက္ေတာ့ ငါ့သားအိမ္ကြဲသြားမွာေပါ့”
အာမက္သည္ မထားခင္အနာသက္သာေစရန္ ခနမၽွ သူ၏ လီးေခ်ာင္းျ့ီးကို သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ထည့္ထားၿပီး တျဖည္းျဖည္း ျပန္ဆြဲႏႈတ္လိုက္၏ ။ သုံးပုံ ႏွစ္ပုံ ခန႔္ဆြဲႏႈတ္ၿပီး
ခပ္ျဖည္းျဖည္း ျပန္သြင္းလိုက္ျပန္သည္။
ထိုကဲ့သို႔ ဆယ္ခ်က္ခန႔္ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးေသာ အခါ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ စီးလာေသာ ကာမေရွ႕ေျပးအေရၾကည္တို႔ေၾကာင့္
“ေရွာ” ကနဲ “ေရွာ” ကနဲဝင္သြား၏ ။
သြက္လာသည္ႏွင့္ အမၽွ “စြပ္..ဖြတ္ …ဖတ္ .စြတ္ … ဖြတ္…ဖတ္ ”ဟူေသာ အေခါင္းအတြင္းသို႔ လီးေခ်ာင္းဝင္သံမွာ အခန္းတြင္းဝယ္ အခ်က္က်က် ေပၚထြက္လာ၏ ။ မထားခင္၏ စိတ္တြင္
အာမက္၏ ဦးေလးသည္ ငပဲႀကီးရာတြင္ အာမက္ေလာက္ပင္ႀကီးေသာ္လညး္ အေဆာင့္အေညႇာင့္ အလိုးတြင္မူ အာမက္ေလာက္ ေဆာင့္အား ေညႇာင့္အား မသြက္လွဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိ၏ ။
သူမ၏ ေစာက္ေခါင္း တေလၽွာက္ သားအိမ္ဝတိုင္ ျပည့္ၾကပ္စြာ သြတ္သြင္းထားေသာ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ ခပ္သြက္သြက္ဝင္ထြက္ေနရာ သူမ၏ အတြင္းသားႏုႏုေလးကို
ပြတ္တိုက္ေနသျဖင့္ မထားခင္သည္
“အင္း… အင္း…” ႏွင့္ ညီးညဴစျပဳလာျပန္၏။
အာမက္သည္ ဆယ့္ငါးခ်က္ ခန႔္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေပးလိုက္ကာ အရွိန္အနည္းငယ္ ေလၽွာ့၍ တခ်က္ျခင္း ေဆာင့္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ အရွိန္ေလ်ာ့သြားခ်ိန္တြင္ မထားခင္
က ေအာက္က စေကာဝိုင္း ၍ တမ်ီုး ၊ သူမ၏ တင္ပါးႀကီးမ်ား ကိုေျမႇာက္၍ တဖုံ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္မႈကို ေတာင္းတ ျပန္ေတာ့လည္း အာမက္သည္ မညႇာမတာပင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေပးလိုက္ေတာ့……..
“အင့္……ဖြတ္…..ဖတ္…….ဖြတ္…….ဖတ္…..အင့္”ဟသ၍ တခန္းလုံးမည္ဟီးလာ၏ ။
သူမ၏ အဘို႔ရာတြင္ ကိုထြန္းခင္အား သစၥာေဖါက္ရျခင္း အတြက္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲရ၏ ။ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ စီးပြားေရးေၾကာင့္ျဖစ္၏ ။ ငတ္ျပတ္မႈ ဒဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္၏ ။ ကိုထြန္းခင္၏
အသက္တေခ်ာင္းကယ္လိုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
မထားခင္သည္ သူမရဲ့ လင္ကိုခ်စ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္လညး္ ကိုထြန္းခင္မွလြဲ၍ မည္သူ႔ကိုမွ စိတ္ႏွင့္ပင္ မျပစ္မွားခဲ့ ။ ကိုထြန္းခင္က သူမအား ကာမရာဂ စပ္ယွက္ရာတြင္ အႏွိုးအဆြ
မကၽြမ္းက်င္ေသာ္လညး္ ခ်စ္လင္ျဖစ္သည္က တေၾကာင္း …..အပ်ီုရည္တက္ႂကြခ်ိန္ျဖစ္သည္က တေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုထြန္းခင္ တက္ေညႇာင့္ တိုင္းၿပီးသည္က အမွန္ပင္ ၊
ကာမစိတ္အထြတ္အထိပ္ေရာက္ကာ သုတ္ရည္ပန္းထြက္လာသည္ႏွင့္ ၿပီးစီးသည္ ဟု သူမ ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ ကိုထြန္းခင္ႏွင့္ေပါင္းလာသည့္ေန႔မွစ၍ ယေန႔တိုင္ ညတိုင္း
မီးခြက္မႈတ္လိုက္ကာ ျခင္ေထာင္ထဲသို႔ လင္မယားဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ျခင္ေထာင္ထဲေရာက္လၽွင္ ကိုထြန္းခင္က သူမအား ေပြ႕ဖက္၍ နမး္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေပါင္ကားခိုင္း ကာ
တက္၍ ေညႇာင့္လိုးေတာ့သည္ ။ ၾကာၾကာေညႇာင့္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးလုံး၏ သုတ္ရည္မ်ားမွာ ထြက္၍ ကိျစၥ့ပီးစီးၿပီဟု ေၾကနပ္ခဲ့ၾကသည္။
အမွန္အားျဖင့္ အေမွာင္တြင္းမွ ကာမစစ္ပြဲသည္ ဂြင္းတိုက္ လက္ညႇီုးထိုး၍ ကာမ အာသီသ ေျဖေဖ်ာက္ ျခင္းႏွင့္မည္သို႔မၽွ မျခားေၾကာင္း သူတို႔မသိခဲ့ေပ ။ မိဘေမာင္ဘြားတို႔ေၾကာင့္ ဆိုပါက
လင္ႏွင့္မယား အိပ္ရန္ သီးသန႔္ခန္း ရွိသင့္၏ ။အကယ္၍ တဦးႏွင့္တဦး ရွက္ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ မီးခြက္မႈတ္သည္ ဆိုပါက ထိုမၽွ ရွက္ေၾကာက္ေနလၽွင္ လင္မယူ သားမယူပဲ ဘုန္းႀကီး
မယ္သီလရွင္သာ ဝတ္ၾကရန္တိုက္တြန္းခ်င္ပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေမွာင္ႏွင့္မဲမဲတြင္ ကိုယ့္ခ်စ္သူ၏ မ်က္ႏွာကိုမၽွ မျမင္ရဘဲ အရမ္းခ်စ္ ၊ အကန္းခ်စ္သာ မွန္းဆ၍ ခ်စ္ရ ၏ ။ စာေၾကာင္း စပ္မိ၍ စာေရးသူ ၾကားဘူးေသာ
တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွာ …..
ယခင္ျမန္မာျပည္တြင္ အဂၤလိပ္မ်ား အုပ္စိုးစဥ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အလယ္ပိုင္းတြင္ ဖာမ်ား အလြန္ေပါ၏ ။ အမ်ီုးမ်ိဳးရွိသည့္အနက္ အလြန္ရယ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေၾကးနည္း အတန္းအစားတခုမွာ ….
“မီးခြက္ ထြန္းလၽွင္ တစ္က်ပ္…. မီးခြက္ မထြန္း ငါးမူး ”ဆိုသည့္အတန္းအစား ပင္ရွိ၏ ။
မီးခြက္မႈတ္ထားသျဖင့္ အေမွာင္ထဲတြင္ မိမိငပဲသည္ အဘယ္အေပါက္ထဲဝင္သည္ကိုမၽွ မသိရေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ အလင္းေရာင္သည္ ကာမရာဂ စပ္ယွက္ရာတြင္ လိုအပ္၏ ။ မိမိခ်စ္သူ၏ မ်က္ႏွာအား တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ရသည္မွာ အရသာ တမ်ီုးပင္ ။ ထို႔ျပင္ ခ်စ္သူ၏ ရင္သား မို႔မို႔ ၊ ဆီးခုံ မို႔မို႔ႏွင့္
အတြင္းသား နီတာတာ ေလးတို႔ကို ျမင္ေတြ႕ရသျဖင့္ ကာမစိတ္ အဟုတ္သည္ ျပည့္ဝေစ၏ ။ ပါးမို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းမွ ထုံသင္းေသာ သနပ္ခါးႏွင့္ ေပါင္ဒါ သင္းသင္း ရနံ့ ေလးတို႔သည္လည္း
စစ္ကူျဖည့္ေပး၏ ။
ႏူးည့ံေသာ ရင္သားအစုံ ၊ ေပါင္ရင္းရွိ ေဖာင္းမို႔မို႔ မုန႔္ေပါင္း အတြင္းရွိ အသားႏုႏွင့္ အသားတက္ အေစ့ေလးတို႔၏ ႏူးည့ံေသာ အထိအေတြ႕….
“ေမာင္…. ေမာင္ …ခင္ရဲ့ အသက္ေမာင္ရယ္ … ဟင္း ဟင္း…”ဟူေသာ ၾကဴသံေလးမ်ားႏွင့္ ဖ်စ္..ဖ်စ္္… ဖြတ္…ဖြတ္…ဖတ္. .ဖတ္ ဟူေသာ ကာမ ရာဂ စက္ယွက္ရာတြင္
စီးဝါးလိုက္သံေလးမ်ားမွာ နားေသာကဆင္စရာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္၏ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ကာမရာဂ စက္ယွက္ရာတြင္ ရွက္ျခင္း ေၾကာက္ျခင္းမရွိရန္ အထူးလိုအပ္၏ ။ လင္ႏွင့္မယား ကာမစပ္ယွက္ရာတြင္ တဦးႏွင့္တဥိး ရွက္ေၾကာက္ျခင္း မိမိတို႔ကာမစပ္ယွက္ သည္ကို
တျခားသူမ်ားသိရွိၾကမည္ကို ေၾကာက္ရြံ့ႈျခင္းတို႔သည္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစ၍ ျပည့္ျပည့္ ၀၀ ကာမ စည္းစိမ္ မခံစားရေပ ။ ထိို႔ေၾကာင့္ ကာမစည္းစိမ္ အျပည့္အဝ ခံစားလိုပါက
လုံေလာက္ေသာ အလင္းေရာင္ ရွက္ေၾကာက္ျခင္း မရွိမႈတို႔ကို အလြန္လိုအပ္၏ ။
အာမက္သည္ မထားခင္အား မညႇာမတာ တစထက္တစ ၾကမး္ၾကမ္း လာခဲ့ရာ မထားခင္မွာ ေအာက္မွ ေကာ့၍ ေကာ့ ၍ တမ်ီုး ၊ စေကာဝိုင္းတိုက္ ၍ တဖုံ ေအာက္ေပးေကာင္းေကာင္းျဖင့္
ၾကဳံး၍ ခံရင္း
“အင္း…အင္း …ကၽြတ္ ….ကၽြတ္”ဟူ၍ ညဥ္းတြားေန၏ ။
“အမႀကီး …အမႀကီး… ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္..”ဟုအာမက္သည္ ေဆာင့္ေနရာမွ ရပ္နားရင္းေမးလိုက္၏ ။
“ဘာ….ဘာမွမျဖစ္ဘူး………အာမက္ …ေဆာင့္…ေဆာင့္စမ္းပါ”ဟု မထားခင္ တဏွာသံပါပါျဖင့္ေျပာလိုက္ရာ အာမက္သည္ အစြမး္ကုန္ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ ေပးလိုက္သည္တြင္ အင္ ဟူ၍သူမ၏
ပါးစပ္မွ ထြက္သြားသလို စြပ္ ဟူ၍ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွ ျပဲျပဲလန္ေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္သြားသကဲ့သို႔ “ဖြတ္ ” ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ အာမက္၏ လီးတန္ႀကီးမွာ
အျပင္သို႔ေပၚထြက္လာ၏ ။
စစ္ပြဲတြင္ စက္ေသနတ္ သမားက ရန္သူတပ္တြင္းသို႔အဆက္မျပတ္ ပစ္သြင္းသကဲ့သို႔ အာမက္၏ ႀကီးမားလွေသာ သံမဏိ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ ျပဲျပဲလန္ ၍ ပြင့္အာေနေသာ
မထားခင္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ပစ္၍ ပစ္၍ လိုးသြင္းလိုက္သည္မွာ သူမ၏ သားအိမ္သို႔ ဒုတ္ဒုတ္ ထိ ဝင္၍ သြားရကား မထားခင္သည္ အင့္… အင့္ ..ဟူေသာ ညဥ္းသံျဖင့္ တခ်ီၿပီးသြား၏ ။
အာမက္မွာ ဒုတိယ တခ်ီ တက္သုတ္ရိုက္ေနရသျဖင့္ မထားခင္ႏွင့္အတူ မၿပီးခဲ့ေပ။
ေျဖးေျဖး တခါ ၾကမ္းၾကမ္းတလွည့္ အမ်ီုးမ်ီုး ခ်ဲ႕၍ ခ်ဲ႕၍ လိုးပါေသာ္လညး္ မၿပီးနိုင္ေသးေပ ။
“အာမက္ … မၿပီးေသးဘူးလား.. ငါေညာင္းလွၿပီကြာ…”
မထားခင္က ေညာင္းသည္ဟု ညဥ္းညဴသျဖင့္ အာမက္သည္ ရပ္နားလိုက္ကာ
“ကဲ အမေညာင္းရင္ က်ေတာ္ျပသလိုလုပ္ ” ဟုေျပာကာ သူမအား ကုတင္တြင္ျဖတ္၍ ေမွာက္ေစ၍ ကုတင္ေအာက္ၾကမ္းေပၚတြင္ေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ကို ကား၍ ရပ္ေစ၏ ။
ထိုအေနအထားမွာ ျဖဴေဖြးေသာ သူမ၏ ဖင္တုံးႀကီးၾကားမွ ျပဴးအာထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္မွာ အာမက္အား တမ်ိဳးစိတ္တက္ႂကြေစ၏ ။
ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ သူ၏ ဒစ္ျပဲႀကီးအား ေတ့လိုက္ကာ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ နို႔ႏွစ္လုံးကို အားပါးတရဆြဲ၍ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္တြင္
“ဘြတ္” ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ အာမက္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ သူမ၏ သားအိမ္သို႔ ဒုတ္ဒုတ္ ဝင္သြားသျဖင့္
“အမေလး … .အာမက္…နာတယ္ ”ဟု ညဥ္းတြားမိ၏ ။
အာမက္သည္ ခနမၽွ နားလိုက္ၿပီး ခပ္ေျဖးေျဖးခ်င္း ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ ေပး၏ ။ မထားခင္ ခံနိုင္ရည္ရွိလာေသာ အခါ သူသည္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးေဆာင့္ေပးလိုက္သည္တြင္ …….
“ဘြတ္……စြပ္…..ဘြတ္”ဟူ၍ ေစာက္ေခါင္းလွိုဏ္သံမွာ အခန္းတခုလုံးျမည္ဟည္း ေနေတာ့၏ ။
တစထက္တစ အေဆာင့္ အလိုး အေညႇာင့္ၾကမး္သကဲ့သို႔ မထားခင္မွာ ျပန္လည္စိတ္ တက္ႂကြလာရကာ သူမ၏ ဖင္တုံးျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားက ေျမႇာက္ကာ ေျမႇာက္ကာ အေဆာင့္ ….
အေညႇာင့္…အလိုး သြက္လက္လာၾကၿပီး မၾကာမွီ အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္…
“ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ….စိတ္မဆိုးပါနဲ႔အကို ေဖာင္ျပည့္သြားလို႔ပါ….”
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ၿပီးပါၿပီ