“ ကျနော်တို့ ဒီမှာ အရက်လာသောက်တာ အိမ်ကလူကြီးတွေ မသိစေနဲ့နော်.. ကိုကြီးဘတုတ်…”
“ အေ့…အေး… ချိတ်ချ…၊ ချိတ်ချပါ တာဂိရာ.. ပူမနေဂျမ်းပါနဲ့… အဟဲ…ဟဲ..”
“ ဟို.. ခင်ဗျား မိန်းမကကော စိတ်ချရပါ့မလား… ဗျ…”
“ အာ့…အေ့… ပိုင်ပါတယ် ကွ၊ ငါ့မီးမကလဲ လုံတယ်…လုံတယ်..”
သာဂိ စိတ်ထဲ ရယ်ချင်သွား၏။ အင်း… ခင်ဗျား မိန်းမလုံလို့သာ ကိုသန််းဌေးက လိုးသွားတာပေါ့ဗျာ.. ဟု ပြောထည့်လိုက်ချင်သည်။
သို့သော် သူတို့အဖွဲ့ကလည်း ကိုသန်းဌေးလမ်းစဉ်ကို လိုက်ကြမည့်သူများမို့ မပြောဖြစ်တော့ပါ..။ တိုးအောင်က သာဂိကို မျက်ရိပ်မျက်ခြေပြပြီး တစ်ခွက်ထပ်ထည့်သည်။
“ ရော့…ကိုကြီးဘတုတ်.. ချလိုက်အုံး…”
သာဂိက အရက်ခွက်ကို ကိုဘတုတ်ထံ လှမ်းပေးရင်းပြော၏။ ကိုဘတုတ်က သာဂိလှမ်းပေးသော အရက်ခွက်ကို တရှိန်ထိုး မော့သောက်ချလိုက်သည်။ ဖိုးကျော်က အချက်လှမ်းပြသဖြင့် ပထမဆုံး ဆော်ခွင့်ရသည့် ဖိုးတာလည်း တစ်ခွက်ငှဲ့သောက်သည်။
မိန်းမအတွေ့အကြုံ မရှိသေးသဖြင့် ဖိုးတာ ရင်တွေ ခုန်နေသည်။ သူတို့လေးယောက်တွင် ဖိုးကျော်တစ်ယောက်သာ မိန်းမအတွေ့အကြုံ ရှိ၏။ သို့သော် ဖိုးကျော်က နှုတ်လုံသဖြင့် ဒီကိစ္စများကို သာဂိတို့သုံးယောက်အား လုံးဝ ဖွင့်ပြောခြင်း မရှိ။
လူဆိုသည်က သင့်မြတ်နေတုန်းတော့ ဟုတ်၏။ မသင့်မြတ်တော့လျင် ကိုယ့်အတွင်းရေးကို ထုတ်ဖော်ပြီး ငယ်နိုင်ကိုင်တတ်သည့် သဘာဝရှိသည်။ နံပါတ် ၁ အစီအစဉ်အရ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကို ဆော်ခွင့်ရသူမှာ ဖိုးတာဖြစ်သည်။ ဖိုးကျော်က လီးအကြီးဆုံးဖြစ်၍ နောက်ဆုံးမှသာ ဆော်ရမည်ဖြစ်သည်။
သည်မလာခင် အိမ်ပေါ်ထပ် သူ့အခန်းထဲဝင်ပြီး စံချိန်မှီ လီးကြီးဆေးကို အညွှန်းအတိုင်း လိမ်းလာခဲ့ပြီး ကြာကြာလိုးနိုင်စွမ်းရှိသည့် ဖျံသိုသရီးကိုလည်း သောက်ခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် သာဂိနှင့် ကိုဘတုတ်တို့ လေပေးဖြောင့်နေစဉ် ပထမဆုံးဆော်ခွင့်ရသည့် ဖိုးတာကို အရက်သောက်ထားနှင့်ဖို့ အချက်ပြခဲ့ပြီး သေးပေါက်သလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် အိမ်မကြီးကို နောက်ကျောဘက်က ပတ်ပြီး မှောင်ရိပ်ခိုကာ အိမ်ရှေ့အဖီဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။
ဖိုးကျော်က သူတို့အဖွဲ့ အရက်သောက်နေစဉ် အိမ်ခေါင်းရင်းရှိ အဖီထဲက လူစောင့်ပေးဖို့ ပြောလာ၏။ နှုတ်ပိတ်ခအဖြစ် ငွေတစ်ထောင်လည်း ပေးခဲ့သေးသည်။ ပထမတော့ မဝင်းခင် မစဉ်းစားမိ..။ ငွေ တစ်ထောင်ရ၍ အတော်ပျော်သွားသည်။ အခု သေချာ စဉ်းစားမိတော့မှ စိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းသလို ဖြစ်နေသည်။ အခုတော့ အိမ်ရှေ့အဖီထဲက စောင့်ပေးပါတဲ့..။ ဒါက ဘာသဘောပါလိမ့်…နော်..။
လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်လောက်က သူ့ယောက်ျားကို အရက်အဝတိုက်ပြီး သည်အဖီထဲမှာ ကိုသန်းဌေးနှင့် နောက်မီးလင်း မျောက်ဇာတ်ခင်းခဲ့ကြ၏။ ထိုသို့ ချစ်ရည်လူးကာ ပျော်မြူးနေစဉ် ပထမတစ်ချီပြီး၍ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတန်ကြီး မြှုပ်ထားရင်း ခေတ္တမှိန်းနေခိုက် မြွေကိုက်ပါသည်ဟု ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီးကို ကပျာကယာနှုတ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားခဲ့သည်။
နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြာမှ သံဆိပ်တက်ခဲ့ပြီး မေးခိုင်ပိုးဝင်လို့ ဆေးရုံတင်လိုက်ရကြောင်း သိရသည်။
“ အား….အမလေး… မြွေ…မြွေ…မြွေ ကိုက်ပြီဗျ… ..”
ဟု အော်လိုက်သော အသံနက်ကြီးကို ကြားယောင်ပြီး ကြောက်စိတ်တွေမွှန်ကာ လုံးဝ အိပ်မရတော့ပေ..။ အလိုးခံရတုန်းက ကောင်းခဲ့တာတွေပင် ဘယ်ဆီလွင့်ပျောက်ကုန်မှန်း မသိတော့..။
ကိုဘတုတ်ကို နှိုးပြီး မလိုးချင် လိုးချင်အောင် ဆွပေးရ၏။ အကြောက်ပြေအောင် အရက်လည်း သောက်ထားရသည်။ ဘာစိတ်ကူး ပေါက်သည်မသိ..၊ ထိုညက ကိုဘတုတ် မူးမူးနှင့်လိုးလိုက်သည်မှာ မနက် ၄ နာရီ ဘုန်းကြီးကျောင်း အုန်းမောင်းခေါက်မှ ပြီးတော့သည်။
ကလေးနှစ်ယောက် ရပြီးနောက် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အကြာဆုံး အကောင်းဆုံး လိုးပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုသန်းဌေး အခြေအနေကို သိချင်လွန်းလှသော်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မလုံသဖြင့် ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီး မမေးမြန်း မစုံစမ်းရဲ ဖြစ်နေ၏။
နောက်ဆုံး ကိုသန်းဌေး ညီမဖြစ်သူ မြရင်က ပြောမှ မြွေကိုက်ခံရတာ မဟုတ်ဘဲ သံနှင့်ထိုးမိကြောင်း သိရသည်။ သည်တော့မှ ရင်ထဲ ပေါ့ပါးသွား၏။ ကိုသန်းဌေး သေမှာကို နှမြောတသလွန်း၍ မဟုတ်၊ သူ့ကို ပူပူနွေးနွေးကြီး လိုးထားပြီး သေသွားလျှင် သေချာပေါက် တစ္ဆေသရဲ ဖြစ်ပြီး အခြောက်ခံရမှာ စိုး၍ဖြစ်သည်။
သူ့မိန်းမကိုတောင် စွဲမည်မဟုတ်..။ လောလောလတ်လတ် လိုးထားသော မဝင်းခင်ကိုတော့ သေချာပေါက်စွဲမည်..။ ယခုလည်း ဖိုးကျော်က အဖီထဲကနေ လူစောင့်ပေးပါဟု ဆိုလာပြန်သည်။ ပြီးတော့.. သာဂိနှင့် နှစ်ယောက် ..ဒါတင်မက တိုးအောင်နှင့် ဖိုးတာတို့ပါ နှင်းမြိုင်ဆိုင်က အရက်ဝယ်ပြီး ဒီမှာ လာသောက်ကြမည်ဟု ဆို၏။
ထိုညက ကိုသန်းဌေးနှင့် အဖီထဲမှာ အလုပ်မဖြစ်ကြသေးခင် နှင်းမြိုင်ဆိုင်မှာ အရက်သွားဝယ်ရင်း သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ သူမကိုတောင် နှုတ်ဆက်ကြသေး၏။
နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစော ထိုနေရာသို့ သွားကြည့်ရာ သွေးကွက်ကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်..။ ဘယ်သူမှမသိအောင် မြေကြီးနှင့် ဖုံးဖိထားခဲ့ရသည်။ ထိုညက ကိုသန်းဌေး လိုးသွားပုံမှာ မြေကြီးပေါ် မတ်တတ်ရပ်ပြီး လိုးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမက ခုံရှည်ပေါ်တွင် ထမီလှန် ဖင်ချထိုင်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းထောင် ပေါင်ကားလျှက် ထိုင်ပေးရ၏။
ပြီးတော့ ကိုသန်းဌေးမှာ မြွေကိုက်ခံရတာမဟုတ်ဘဲ သံချွန်နှင့် အထိုးခံရတာ ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ အခု ဖိုးကျော်က အဖီထဲက လူစောင့်ပေးပါဟု ဆိုလာသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် တွေးသာတွေးနေရသည်။ အဖြေက မရ..။
တစ်ဆက်တည်း ထိုညက ကိုသန်းဌေးနှင့် လိုးခဲ့ရပုံကို တွေးကာ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ရွကြွခုံးထလာ၏။ ထို့ကြောင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အနည်းငယ်ဖြဲကားလိုက်ပြီး ထမီကို မလှန်ကာ လက်ဝါးနှင့် ပွတ်ပေးနေမိ၏။
စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ သိသိသာသာကြီး ခုံးထနေပြီ..။ ယောက်ျားတွေ လီးတောင်သည်မဟုတ်..။ မိန်းမများလည်း စောက်ဖုတ်တောင်ပါသည်။ သို့သော် ယောကျ်ားတွေလို အချောင်းမဟုတ်၍ တောင်မတ်နေတာမျိုး မမြင်ရ..။
စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး နဂိုမူလထက် သိသိသာသာကြီး ဖောင်းကြွခုံးထလာတာမျိုး..။ နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေ တင်းရင်းကြွထလာတာမျိုး..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေ ရွစိရွစိ လှုပ်လာတာမျိုးကို စောက်ဖုတ်တောင်သည်ဟု ပြောနိုင်ပါသည်။
ကိုဘတုတ်နှင့် အဖွဲ့များ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် အရက်သောက်ရင်း ဘာတွေ သဘောကျနေသည်မသိ..၊ တဝါးဝါး တဟားဟားနှင့် ရယ်မောနေကြသည်။ အံသြစရာကောင်းနေတာက သူတို့အဖွဲ့ကို လူစောင့်ပေးရမည်ဖြစ်သော မဝင်းခင်မှာ အဖီထဲက စောင့်နေရပြီး မဝင်းခင်စောင့်ပေးရမည့်သူများက အိမ်ရှေ့ကွက်လပ် ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် အရက်သောက်ရင်း တဝါးဝါး ပွဲကျနေကြသည်။
မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကြီးထဲကို လက်ညှိုးနှင့် ထိုးဆွမွှေနှောက်ရင်း ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေပါတော့သည်။
အမှောင်ဇာတ်သည် ကာမတဏှာကို အားပေး၏။ ဖိုးကျော်တစ်ယောက် အိမ်နောက်ဖေးကပတ်ပြီး လာခဲ့ရာ အိမ်ခေါင်းရင်း အဖီရှေ့ဖက် ရောက်လာသည်။ အဖီကို ကာရံထားသော ထရံအောက်ခြေမှာ လူတစ်ယောက်ကိုယ်စာ ဝင်လောက်သည်ဟု သာဂိ ပြောထားသည်။ ထို့ကြောင့် ထရံအောက်ကို ခေါင်းငုံ့၍ အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ တွဲလောင်းချထားသော မဝင်းခင်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အမှောင်ထဲတွင် ခပ်ရေးရေး မြင်နေရသည်။
ဖိုးကျော်က ခေတ္တငြိမ်သက်ရင်း အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ခြေသလုံးနှစ်ချောင်း၏ အကွာအဝေးကို ကြည့်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်း သိသိသာသာ ကားနေသည်ကို သတိထားမိ၏။
ပြီးတော့ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ခပ်တိုးတိုး ထွက်နေ၏။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့စောက်ဖုတ် သူနှိုက်ပြီး ဖီလင်တက်နေတာ ဖြစ်မည်..။ စောစောက ခြေထောက်ကို လှမ်းဆွဲဖို့ စိတ်ကူးလိုက်သေး၏။ လန့်အော်လျှင် ပြဿနာ အကြီးအကျယ်တက်ပြီး ပွဲပျက်သွားနိုင်သည်။
ထို့ကြောင့် အသံအရင်ပေးလိုက်၏။
“ ရှူး…….ရှူး….မမ…. မမ………..”
” ရှူး……..မမ……..”
ဖိုးကျော်က စောစောကထက် အသံခပ်ကျယ်ကျယ်ပြုလိုက်မှ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးဆွနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဗြုန်းခနဲ စိကာ ထမီကို ကပျာကယာ ဖုံးလိုက်သည်။
ဖိုးကျော်က မဝင်းခင် ခြေထောက်ဘေးက ကုန်းထလိုက်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း တရှူးရှူး အသံပေးလျှက် မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ အသံသာမပေးလျှင် လိပ်ပြာလွင့်ပြီး အသက်ထွက်သွားနိုင်သည်။ ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ဘေးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး……
“ မမ … ဘာလုပ်နေတာလဲ……..”
“ မင်းပဲ အဖီအောက်က စောင့်ဆို…….”
“ အဲဒါ ဟုတ်ပါတယ်… အခု ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…..”
“ ထိုင်နေတာလေ… ဘာပြုလို့လဲ….”
“ အော်….တပြွတ်ပြွတ်…နဲ့ အသံတွေ ကြားနေရလို့…”
“ အဲဒါ…မင်းက ဘာထင်လို့လဲ….”
ဖိုးကျော် ပြောသင့်မပြောသင့် စဉ်းစားနေသေး၏။ နောက်တော့ မထူးပါဘူးလေ စောက်ဖုတ်တောင် အချိန်ကျရင် လိုးရအုံးမှာပဲ ဟု တွေးမိပြီး….
“ အဟင်း ဟင်း… စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးပြီး အသွင်းအနှုတ် လုပ်နေသလားလို့ ပါ…”
“ အင်း ဟုတ်တယ်လေ… အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ…”
မဝင်းခင်ကလည်း ပြောင်ကျကျပင် ပြန်ပြောထည့်လိုက်သည်။ ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး တုတ်အက်အက်အသံဖြင့် …
“ မမ…..”
“ ဟင်…ဘာလဲပြော…….”
“ ကျနော်တို့ လေးယောက် မမကို ချစ်ချင်လို့….”
မဝင်းခင်မျက်နှာမှာ ပြုံးရွှင်သွား၏။ သို့သော် အမှောင်ထဲမှာမို့ ဘယ်သူမှ မမြင်ရပါ..။
“ အောင်မယ်…ဒါက ဘာစကားလဲ…၊ နင်တို့က ငါ့များ ဘာမှတ်နေတာလဲ…ဟင်….”
“ တကယ်ပြောတာပါ မမရ..၊ သာဂိပြောပြလို့ ဟိုတလောက ဒီအဖီထဲမှာ မမနဲ့ ကိုသန်းဌေးတို့ အချစ်ဘရိတ်ဒန့် ကကြတဲ့အကြောင်း သိပြီးပါပြီ..၊ …”
“ ဘာ….ဘာ…… ဘယ်သူက ပြောတယ်….”
မဝင်းခင် ပျာပျာသလဲ မေးမိ၏။
“ သာဂိလေ… အဲဒီညက ကိုသန်းဌေးကြီးကို မနာလိုဝန်တိုဖြစ်ပြီး ခြေသလုံးကို သံချွန်နဲ့ ထိုးပစ်ခဲ့တာတဲ့…”
“ အင်း…အခုမှပဲ ငုတ်နေတဲ့ ပဟေဠိ ပေါ်တော့တယ်..၊ ငါ့ဖြင့် အဟုတ်ကို မြွေကိုက်တာမှတ်ပြီး အဲဒီညက ကြောက်လိုက်တာ.. ချွေးတွေကိုပြန်လို့ အဟင်းဟင်း….”
“ မမက ဘာလို့ကြောက်တာလဲ…”
“ မကြောက်လို့ ဖြစ်မလားဟဲ့… ဒီလိုသေရင် တစ္ဆေဖြစ်ပြီး ငါ့ကိုလာခြောက်မဲ့ဥစ္စာ…”
ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းလိုက်၏။ ထို့နောက် နို့ကြီးကို ဆုတ်ချေလိုက်သည်။ နို့ကြီးတွေက တင်းရင်းနုရွနေသည်။
မဝင်းခင်ကလည်း ဖိုးကျော်ကို ပြန်ဖက်ထား၏။ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မူနေစရာ မလိုတော့… ၊ အခု ကြည့်ပါဦး.. လူပျိုသိုးလေး လေးယောက်ကပါ သူ့ကို ချစ်ချင်လို့ ဆိုပါလား…..။
ဖိုးကျော်လက်တွေက နို့ကြီးတွေကို ဆုတ်ချေပေးနေရာမှ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကို ရွရွမွမွလေး ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ မဝင်းခင်စိတ်တွေ အကြီးအကျယ် ထကြွလာ၏။ တစ်ပတ်တိတိ လီးနှင့်ကင်းခဲ့ရသဖြင့် ယခုလို လီးနံ့ရလာသောအခါ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ပွစိပွစိနှင့် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာသည်။
ဖိုးကျော်လက်က စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် ရောက်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ပူနွေးခုံးကြွနေသည်။ စောက်မွှေးအုံ အုပ်အုပ်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် အုပ်ပွတ်ရင်း တစ်ပင်ချင်း ဆွဲဆွဲကြည့်သည်။
ခုံးထနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ပွတ်လိုက်ညှစ်လိုက် လုပ်ကြည့်၏။ မဝင်းခင်ပါးကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ သူ့လျှာကို မဝင်းခင်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။
မဝင်းခင်က ဖိုးကျော်လျှာကို ပါးစပ်ဖြင့် ပြန်စုပ်ပေး၏။ ထိုသို့ သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန် လျှာချင်းစုပ်ပွတ်ရင်း ဖိုးကျော်လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးထဲ ရောက်လာသည်။
စိုစွတ်ပူနွေး နူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဖိုးကျော်က စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို လက်ခလယ်နှင့် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးသည်။ မဝင်းခင် အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာသည်။ သူ့လက်က ဖိုးကျော်ပေါင်ကြားဆီ ရောက်လာသည်။ ပုဆိုးကို ပေါက်ထွက်မတတ် တောင်မတ်နေသော လီးတံကြီးကို ကိုင်မိသောအခါ အံ့သြရင်ခုန်သွားရ၏။ နည်းတဲ့လီးတန်ကြီး မဟုတ် ၊ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ကြီးထွားလွန်းလှသည်။ မာကျောတုတ်ခိုင် လွန်းလှသဖြင့် မဝင်းခင်က လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် လုပ်ပေးလိုက်၏။
ထိုအချိန်တွင် ဖိုးကျော်လက်ခလယ်ထိပ်က စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို ပွတ်ချေပေးနေသည်။
“ အင်း …ဟင်း… အဟင်း ဟင်း… အင်း အင်း… ကျွတ် ကျွတ်…..”
စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို ထိထိမိမိ ပွတ်ချေပေးနေရာ မဝင်းခင် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် ုတုန်ခါနေသည်။
“ မမ….နာလို့လား…ဟင်……”
“ ဟင့်အင်း… ကောင်းလို့…..”
ထို့ကြောင့် လက်ခလယ်ကို ခပ်ကောက်ကောက်လေးကွေးလိုက်၍ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တည်ဆောက်ပုံနှင့် လျှော်ညီစွာ အံကျဂွင်ကျ ပွတ်ဆွပေးသည်။ ထိမိလွန်းလှသဖြင့် မဝင်းခင်တစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်ကြီး မတ်မတ်ပြီး အမလေး တလျှက်ရှိသည်။
“ မမ…ကောင်းနေပြီလား…”
“ ဟင်း…ဟင်း..အင်း……. ကောင်းနေပြီ….”
“ ကျနော် ဖိုးတာကို လွှတ်လိုက်တော့မယ် နော်…”
“ အင်း…အင်း…..”
ဖိုးကျော်လည်း ရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေသဖြင့် ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တောင်မတ်နေပြီ..။ အခွင့်သာတုန်း ဆော်ထည့်လိုက်ချင်သည်။ သို့သော် သူငယ်ချင်းတွေအပေါ် ကတိသစ္စာ ဖောက်ရာရောက်မည်စိုး၍ ကိုယ့်စိတ်ကို မနည်းချုပ်တည်းထားရ၏။
“ မမ….”
“ ဟင် လို့………”
မဝင်းခင်က စိတ်မရှည်သံကြီးဖြင့် ထူး၏။ တကယ်လည်း စိတ်မရှည်ချင်တော့..။ စောက်ဖုတ်က ခံချင်လွန်းလှသဖြင့် တလှုပ်လှုပ်တရွရွ တကြွကြွဖြစ်နေပြီ..။ သူလိုးလျှင် ရပါလျှက်နှင့် သူ့ပထွေးဖိုးတာကို လွှတ်မည့်အကြောင်း လျှာရှည်နေ၏။
ဖိုးကျော်က စကားဆက်ပြန်သည်။
“ ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံဖူးလား ဟင်…”
“ ဟင့်အင်း….”
“ ဖင်ကုန်းခံလိုက်နော်… လိုးသူရော ခံသူရော နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းတယ်ဗျ.. သိလား..”
ဖိုးကျော်က မဝင်းခင်ပါးကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးသည်။ မဝင်းခင်တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီး တဖျင်းဖျင်း ထသွားသည်။
“ မြန်မြန် လုပ်ကြတော့ကွာ… ကြာရင် မမ သေလိမ့်မယ်.. ”
မဝင်းခင်က ငိုသံပါကြီးနှင့် ပြောရာ ဖိုးကျော်စိတ်ထဲ အလွန်သနားသွားသည်။
“ ကဲ …လာ ထ… ခုံရှည်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်း…”
ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကိုလည်း ဆုတ်ချေပေးသည်။ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ရှူးခနဲ နမ်းလိုက်၏။ ဖိုးကျော် နောက်တစ်ချီ နမ်းပြန်၏။ မဝင်းခင် တစ်ယောက် အူတွေအသဲတွေ ယားလျှက် အော်ဟစ်ပစ်ချစ်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည်။
ဖိုးကျော်က စောက်ဖုတ်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နှင့် ဖြဲလျှက် လျှာဖျားနွေးနွေးကြီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲယက်လိုက်သည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ခါးမှညွှတ်၍ ဖင်ဆုံကြီး ကော့တက်သွားသည်။
စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွထားခဲ့ပြီးမို့.. ဖိုးကျော်လည်း ကာထားသော ထရံအောက်မှ ငုံ့ထွက်ခဲ့ပြီး လာလမ်းအတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ထွက်လာခဲ့သည်။
သူရောက်သွားတော့ ကိုဘတုတ်တို့အဖွဲ့မှာ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့လို့ ကောင်းတုန်း..။. ကိုဘတုတ်မှာ ဖိုးကျော်ထွက်သွားတာကိုရော ပြန်ရောက်လာတာကိုပါ လုံးဝသိပုံမရ..။ သောက်ရင်းစကားပြောရင်း သောက်လျှက်ရှိရာ ရေချိန်လည်း အတော်ကိုက်နေပုံရသည်။
ဖိုးကျော်က ဖိုးတာကို မျက်ရိပ်မျက်ခြေ ပြလိုက်သည်။ ဖိုးတာက အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့သောက်လိုက်ပြီး ဖိုးကျော်သွားသည့်လမ်းကြောင်းအတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ထွက်လာခဲ့သည်။
ကံကောင်းလိုက်ပုံများ တစ်ညထဲနဲ့ လူပျိုသိုးလေးယောက်ရဲ့ အလိုး ခံရပေတော့မည်..။ သို့သော် မဝင်းခင်စိတ်က ဖိုးကျော်၏ အယုအယကိုသာယာစွဲမက်သွားခဲ့ပြီ..။
ပြီးတော့ အံ့သြစရာကောင်းသည့် ဖိုးကျော်စိတ်ဓါတ်..။ လိုးခွင့်ရပါလျှက် လိုးချင်နေပါလျက်နှင့် သူငယ်ချင်းတွေအပေါ် သစ္စာမဖောက််ပဲ ချုပ်တည်းနိုင်းခဲ့သည်။
သူ့လီးက ကိုသန်းဌေးလီးထက် ၂ ဆလောက်ကြီးသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ဟိုဟိုဒီဒီ အတွေးနယ်ချဲ့နေစဉ်.. ဖိုးတာတစ်ယောက် ထရံအောက်က ငုံ့ဝင်လာသည်။ ဘယ်အထိများ မွှန်နေသည်မသိ..။ သူ့ကျောကုန်းနှင့် ထရံ ဗျင်းခနဲ ထိသံ ကြားလိုက်ရသည်။
မဝင်းခင် သဘောတွေကျပြီး တခစ်ခစ် ခပ်တိုးတိုး ရယ်မောမိသည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်နှင့် မဝင်းခင် ခြေသလုံးသားတွေကို စမ်းနေပြန်သည်။ စောစောထဲက မဝင်းခင်ကို ဘယ်လိုအနေအထားဖြင့် ခံခိုင်းမည်ဆိုတာ တိုင်ပင်ပြီး ဖြစ်၏။
မတ်တတ်ရပ်လျက် လိုးတာက သူတို့အဖို့ ကောင်းသလို အန္တရာယ်လည်း ကင်းသည်။ တစ်စုံတစ်ရာ ပြဿနာပေါ်လျှင် ရှောင်တိမ်းလွယ်သည်။ အဒေါ်အရွယ်မို့ ဖိုးတာစိတ်ထဲ ရှက်ရွံ့အားနာကြီး ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် အရက်အရှိန်ကလညး်ပါ အမှောင်ဓါတ်ကလည်း ကြီးစိုးထားသဖြင့် ရဲတင်းစိတ်အခံ ရှိနေပါသည်။
လက်နှင့် ဟိုဟိုဒီဒီ စမ်းကြည့်ရာ ပြည့်တင်းစွင့်ကားနေသော မဝင်းခင် ဖင်ဆုံကြီးကို စမ်းမိသည်။ ဖိုးကျော် ဆွထားခဲ့စဉ်ကပင် ခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေသော မဝင်းခင်တစ်ယောက် အခု ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်ကနေပင့်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သောအခါ ပါးစပ်က အီးခနဲ အသံကြီး ထွက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးက အထက်သို့ ပင့်ကော့သွားတော့သည်။
ဖိုးတာတစ်ယောက် မဝင်းခင်ကို နိုင်အောင် ဖြိုမှ ဖြိုနိုင်ပါ့မလားဟု အတွေးဝင်လာပြီး စိတ်ထဲ သိမ်ငယ်သွားသလို ခံစားရ၏။ အို…မဖြိုနိုင် ဘာဖြစ်သေးလဲကွာ.. လေးယောက်ဝိုင်းဖြိုမှတော့ ဒီဖင်ကြီး ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ..။
ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းကြီးထဲ လက်ခလယ်ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်အပေါက်ကို ရှာကြည့်နေ၏။ တစ်ခါမှ မိန်းမ မလိုးဖူးသေးသူမို့ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားကာ နှလုံးတုံရင်ခုံနေ၏။
စောက်ဖုတ်အဝကို တွေ့သည်နှင့် တပြိုင်နက် တောင်မတ်နေသော သူ့လီးတန်ကို ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်သည်။
“ ဇွစ်…ဖွတ်……ဖွစ်…….”
“ အား.အ…..အ…အသာ လုပ်ပါဟဲ့……”
ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုမြောင်းအကြားသို့ ဒစ်ထိပ်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် နွေးထွေးသော အတွေ့ကို စတင်ခံစားရ၏။ အသားနုကို အားနှင့် ဆောင့်လိုးလိုက်သဖြင့် မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ပြီး အောင့်တက်သွားသည်။
စွင့်စွင့်ကားကားကြီး မြောက်တက်နေသော ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို အောက်သို့အနည်းငယ်ချ၍ ကျုံ့ပေးလိုက်မှ စောက်ခေါင်းပေါက်အထက်နား ထိုးထောက်ထားသော ဒစ်ဆံပြူးပြူးကြီးက အောက်သို့စိုက်ဆင်းသွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ဝင်သွားပါတော့သည်။
သူ့လီးနှင့် မတန်လောက်အောင် အခေါင်းကျယ်ကြီး မဟုတ်သဖြင့် ဖိုးတာ သဘောကျသွားသည်။ ကြပ်လည်း မကြပ်၊ ချောင်လည်း မချောင် အလောတော်အနေအထားမို့ အားတက်သွားသည်။
ခါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်ပြီး လူပျိုသိုး နွားသိုးကြိုးပြတ်ပီပီ အသားကုန် ဆော်ပါတော့သည်။
“ ဖွတ်…..ပြွတ်…ဖွတ်….ဖွတ်……ဖွတ်….ပြွတ်…….”
“ ဖွတ်……ဖွတ်……စွပ်……ပြွတ်….ဖွတ်………..ပြွတ်……”
ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်း၏။ ဒီအရွယ်ရောက်မှ ဒီလိုသန်သော လီးမျိုး ခံရဖို့ မလွယ်..။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ပူရှိန်းနေ၏။ ခံလို့သိပ်ကောင်းနေစဉ်မှာပင် စောက်ဖုတ်ထဲ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အဆောင့်လည်း အရှိန်ပျော့ကာ ရပ်တန့်သွား၏။
ဖိုးတာလည်း မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ့လီးကို မြှုပ်ထားရင်း အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေသည်။ မဝင်းခင်လည်း ခုံရှည်ကြမ်းပြင်နှင့် သူ့နဖူးတိုက်ကာ ဖိုးတာ၏လရေပူတွေ ပန်းထွက်နေတာကို ဇိမ်နှင့် ခံယူနေသည်။
တဖြင်းဖြင်း ဖိုးတာလီးတန်ကြီးက ပျော့ခွေသေးကျုံ့လာ၏။ ဖိုးတာတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိချိ ဖြစ်နေ၏။ လေးယောက်သဘောတူ သတ်မှတ်ထားသော စည်းကမ်းချက်မှာ အပြင်ထွက်ပြီးလျှင် ပြန်မဝင်ရ..။
အဖီထဲမှာပင် အားရအောင် လိုးခဲ့ရမည်။ အဖီထဲက မထွက်သေးလျှင် လိုးခွင့်ရှိ၏။ ဖိုးတာက ပျော့ခွေနေသော သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက နှုတ်လိုက်၏။ သူ့လက်တစ်ဖက်က မဝင်းခင်၏ ဆူဖြိုးထွားကားသော ဖင်ဆုံသားနွေးနွေးအိအိကြီးကို ပွတ်သပ်ချေပေးရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ငိုက်ဆင်းနေသော သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။
ပြန်ဆွလျင် ပြန်ထလာသည်။ ဖိုးတာက လူပျိုသိုးဆိုတော့ မကြာခင်မှာပင် သူ့လီးတန်ကြီးက ပြန်မတ်လာသည်။ မတ်သထက် မတ်အောင် ဆက်ပြီး ဂွင်းတိုက်သည်။ ဖိုးတာ စိတ်တွေ ပြန်ထလာသည်။ လီးတန်ကြီးလည်း ပြန်မတ်လာ၏။
အပြင်မထွက်သေးသမျှ အားရအောင် လိုးခွင့်ရှိသည့်အတွက် တစ်ချီထပ်ဆော်ရန် သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ကိုင်လျက် စောက်ဖုတ်အဝထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
ထို့နောက် တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။
“ ဖွတ်….ဖွတ်……ပြွတ်…….ဖွတ်….စွပ်…..ဗြစ်…..ဖွတ်….”
“ ဖွတ်….ဖွတ်…….အင့်……အင့်…အမေ့…အားအ….အား… အင့် အီး…အား ရှီး.ကျွတ် ကျျွတ်…အမေ့ အား……..”
အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ ဒုတိယအကြိမ် လရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပြန်၏။ ဒူးတွေချောင်ပြီး လူလည်း အတော်နုံးချိမောဟိုက်သွား၏။ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ထုတ်လိုက်ရာ ပျော့ခွေနေသော လီးက ပလွတ်ခနဲ ထွက်လာ၏။ ဖိုးတာ အလာတုန်းကလို ထရံအောက်က ငုံ့မထွက်တော့ပဲ မှောင်မဲနေသော အဖီထဲကပင် မှောင်ရိပ်ခိုကာ အသာလစ်ထွက်လိုက်၏။
မသိမသာ စကားဝိုင်းတွင် ဝင်ရောထိုင်လိုက်၏။ တိုးအောင်က အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့သောက်သည်။ ပြီးတော့ မသိမသာ လစ်ထွက်ခဲ့၏။ အိမ်မကြီးကို ပတ်မနေတော့ဘဲ ဖိုးတာထွက်လာခဲ့သည့်အတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ အဖီဖက်ဆီ ထွက်လာခဲ့၏။ ကိုဘတုတ်ရန် ကြောက်စရာ မလိုတော့..။ ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ဖလက်ပြသွားပြီ..။
ဖိုးကျော်က နာရီကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ နာရီလက်တံက ရှစ်နာရီ ဆယ်မိနစ်ဟု ညွန်ပြနေ၏။ ဖိုးတာလိုးချိန်မှာ ဆယ်မိနစ်အတွင်းမှာသာ ရှိသည်။ တစ်ယောက်ကို ခန့်မှန်းချေ ဆယ်မိနစ်နှင့် တွက်လျင် သူ့အလှည့်ရောက်ဖို့ မိနစ် ၂၀ လောက်သာ လိုတော့သည်။
ဒါပေမယ့် ကိစ္စမရှိ ၊ နောက်ထပ် ၃ ယောက်ကျန်သေးသည်။ လီးကလည်း သူ့ယောက်ျား ကိုဘတုတ်လီးလောက်ရှိရာ အကြိုက်ခံလို့ ကောင်းပါသည်။ လူငယ်ဆိုတော့ ကိုဘတုတ်ထက် အလိုးသန်သည်။
မဝင်းခင်အတွေးများ အဆုံးမသတ်သေးခင်မှာပင် ခြေသံတရှပ်ရှပ် ကြားရ၏။ ဟော… တစ်ယောက်တော့ လာပြန်ပြီ..။ ကိုယ်တော်ချောက ရောက်ရောက်ချင်း သူ့ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ဆုတ်ချေပေးလိုက်ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးကြည့်ပြန်သည်။
မကြာပါ..။ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတန်နွေးနွေးကြီး တိုးဝင်လာ၏။ စောစောက လီးတန်နှင့် ပုံစံချင်း ချွတ်စွပ်တူနေသည့်အတွက် ဖိုးတာများ နောက်တစ်ချီ ထပ်လိုးပေးသလား ဟု ထင်မှတ်ကာ….
“ ဟဲ့…ဟဲ့……..ဖိုး တာ လား……….”
“ တိုးအောင်ပါ… မမ..ဘာပြုလို့လဲ…”
“ အဟင်း ဟင်း…လီးချင်းက တူနေလို့ ဟဲ့……”
တိုးအောင်က ဖိုးတာထက် ဇောပိုထန်ပုံရသည်။ အသက်ရှူသံတွေကလည်း ပြင်း၏။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဖိုးတာလို ခါးကို မကိုင်ပဲ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်သည်။ ဖိုးတာတစ်ယောက် နှစ်ချီသာ လိုးသွားသည်။ နို့ကို တစ်ခါမှ ကိုင်မသွားခဲ့..။
အခုတိုးအောင်က လီးတန်ကို အဆုံးထိဖိမြှုပ်ပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေက ဆွဲကိုင်လိုက်သောအခါ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားယားကြွလာရသည်။
“ ကောင်းလား ….မ မ……”
“ အင်း … ကောင်းတယ်… ဒါပေမယ့် နင်က အကျႌအပေါ်က ကိုင်ထားတာဆိုတော့ မထိဘူး…”
သည်တော့မှ တိုးအောင်က အကျႌခပ်ပွပွကို အပေါ်သို့ ပင့်လှန်တင်ပြီး တင်းတင်းရင်းရင်း နုနုထွတ်ထွတ် နို့အုံကြီးကို ထိထိမိမိ ဆုတ်ချေပွတ်ဆွလိုက်တော့သည်။
တိုးအောင်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေကဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဒလကြမ်း ဆောင့်ပါလေတော့သည်။
“ ဖွတ်…ဖွတ်….စွပ်….ပြွတ်….ဖွတ်……ဖွတ်……”
ဆောင့်ချက်တွေက မီးပွင့်မတတ် ပြင်းထန်လှ၏။ လီးသေးလို့သာ တော်တော့သည်။ ဒီလိုဆောင့်ပုံမျိုးနှင့် လီးသာကြီးလျှင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ စုတ်ပြတ်သွားနိုင်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောမှန်သမျှ တဖျင်းဖျင်းထလောက်အောင် အကောင်းကြီး ကောင်းနေပါတော့သည်။
“ ဖွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်…ပြွတ်…….စွပ်……ဖွတ်………..”
“ အား..အင်း….အမလေး…….ရှီး…..ကျွတ်…ကျွတ်…အား အမေ့..အ…အင့်…”
တိုးအောင်က ဖိုးတာထက် သုတ်ကိုထိန်းနိုင်ပုံရသည်။ ယခုအချိန်ထိ မပြီးသေး..။
ဆောင့်လို့ ညှောင့်လို့ ကောင်းဆဲ။
“ ဖွတ်…..ပြွတ်….ဖွတ်………ဖွတ်…..ဖွတ်….”
အချက် ၃၀ လောက်ဆောင့်ပြီးသောအခါ တိုးအောင် လချောင်းထဲ ယားတက်လာသည်။ ကျင်တက်အီဆိမ့်လာသည်။ ရှေ့ဆက်ပြီး သုတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့။ ထို့ကြောင့် သုတ်မထွက်ခင် အသကုန်ကြမ်းပါတော့သည်။
“ ဖွတ်….ပြွတ်……..ဖွတ်…….စွပ်……ပြွတ်…..ပလပ်…ဖွတ်…အီး..အား..အမေ့…အင့်.. အား..ကျွတ်…..ရှီး…အမလေး… အင့်…….အင်း…”
တိုးအောင်တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။ ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံး တင်းတောင့်သွား၏။ တစ်ဆက်တည်း သူ့လချောင်းထဲက သုတ်ရေပူတွေကို မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းထဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။
တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နုံးချိသွားသည်။ မဝင်းခင် ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် တိုးအောင်က ဆောင့်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထုတ်နေသည်မို့ အရှိန်ပျက်သွား၏။
လရေတွေ ကုန်သွားသောအခါ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ တစ်ချီထပ်ဆွဲဖို့ စိတ်ကူးကြည့်ရာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့။ တစ်ချီပြန်ဆွဲလျှင် တော်တော်လေး အချိန်ပြန်ယူရမည်။ နောက်လူတွေကို မငဲ့ရာလည်း ရောက်မည်။ ထို့ကြောင့် အဖီထဲမှ ငိုက်စိုက် ငိုက်စိုက်နှင့် ထွက်လာခဲ့သည်။
မဝင်းခင်လည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်လျှက် ခုံရှည်ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ မှိုင်နေသည်။ ဖိုးတာလို ၂ ချီလိုးဖို့ သူ့လီးသူ ပြန်ဆွနေသည်ဟု ထင်မှတ်ကာ နောက်တစ်ချီအတွက် မျှော်လင့်လျက် ရှိသည်။
သို့သော် အချိန်ကြာသည်အထိ ဘာမှထူးမလာ။
“ တိုးအောင်…ဟဲ့…တိုးအောင်…. ကျစ်……”
ခပ်တိုးတိုး ခေါ်ကြည့်သည်။ ဘာထူးသံမှ မပေါ်ထွက်လာ။ သေနာကောင်လေး..တစ်ချီထဲနဲ့ အီစလံဝေသွားပုံရသည်။ တိုးအောင်သာ ဆက်ဆောင့်နိုင်လျှင် သူမလည်း တစ်ချီကောင်းကောင်း ပြီးသွားနိုင်သည်။
အခုတော့ အထွတ်အထိပ်ရောက်ခါနီးမှ မသာလေးက လရေတွေ ထွက်ကုန်သည်။ ဆက်လည်း မဆောင့်နိုင်တော့။ နုံတုံတုံ အတတ ထင်ရသော ဖိုးတာကမှ ဟုတ်တိပတ်တိ နှစ်ချီဆော်သွားသေးသည်။
ထူးဆန်းသော သူမအဖြစ်ကို တွေးမိကာ ဂုဏ်ယူနေမိသည်။ မဝင်းခင်က လေးတန်းမျှသာ အောင်ခဲ့သော်လည်း စာဖတ်ဝါသနာ ပါ၏။ ပြောရလျှင် သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး စာဖတ်ဝါသနာ ပါကြသည်။ ကိုဘတုတ်အကျင့်က စာအုပ်ငှားဖတ်လျှင် ပြန်မပေးသော အကျင့်မရှိ။ မြို့ရောက်တိုင်း ငှားငှားလာသော ဝတ္ထုမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တွေ အိမ်မှာ တော်တော်လေး များနေသည်။
ကာမနှင့်ပတ်သက်သော ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ဖတ်ဖူးသည်။ ဘဝတစ်ခုတွင် ဝိသာခါကျောင်းအစ်မကြီး နွားမဖြစ်ခဲ့သည်။ နောက်က နွားသိုးအုပ်စုက အတင်းလိုက်သဖြင့် ပြေးမိပြေးရာ စွတ်ပြေးခဲ့ရာ ဝါးရုံတောထဲ ရောက်သွားသည်။
ကံကောင်းချင်လို့လား ကံဆိုးချင်လို့လား မသိ။ ကျောင်းအစ်မကြီး ဝိသာခါလောင်း နွားမလေး၏ ခေါင်းမှာ ဝါးရုံပင်အကြားသို့ တိုးဝင်သွားသည်။ ကြိုးစားရုန်းကန်ပြီး ခေါင်းကိုထုတ်ပါသော်လည်း တော်တော်နှင့် မရနိုင် ဖြစ်နေ၏။
ထိုအခိုက်မှာပင် နွားသိုးတစ်ကောင်က နောက်ကနေ ဆော်ပါတော့သည်။ သိကြသည့်အတိုင်း နွားသိုးဆိုတာက ထန်မှထန် ၊ သန်မှ သန်ကိုး..။ ဤသို့ တစ်ကောင်ပြီး တစ်ကောင် အားရကျေနပ်အောင် တက်တက်လိုးသွားကြရာ နွားသိုးအကောင် ၂၀ လောက်ရှိ၏။
ဝိသာခါကျောင်းအစ်မ ဘဝရောက်သောအခါ သူ့ဖြစ်စဉ်ကို ပြန်ပြောင်းအောက်မေ့ကြည့်မိသည်။ ထိုအခါ ကာမဂုဏ်မေထုတ်နှင့် ပတ်သက်၍ အားအရဆုံး အကျေနပ်ဆုံး ဆန္ဒအပြည့်ဝဆုံးဘဝမှာ နွားပျိုမလေးဖြစ်စဉ်ကာလ နွားသိုးအုပ်၏ ဝိုင်းလုပ်ခြင်းခံရသော ဘဝဟု အမှတ်ရမိကြောင်း ဖတ်ဖူးထား၏။
သူ့အတွေးများမဆုံးသေးခင်းမှာပင် သာဂိတစ်ယောက် အဖီထဲ ဝင်လာ၏။ ဟိုတစ်လောက ကိုသန်းဌေးခြေသလုံးကို သံချွန်နဲ့ထိုး၍ ဆုံးမခဲ့သော သာဂိပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။
သာဂိတစ်ယောက် ရောက်ရောက်ချင်း မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရှူးခနဲ ကုန်းနမ်းသည်။ မဝင်းခင် အူတွေအသဲတွေ ယားသွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း တင်းခနဲ ခုံးထသွားသည်။
သာဂိလီးတန်က ၅ လက်မခွဲကျော် ၆ လက်မနီးပါးရှိရာ အတုတ်ကလည်း ဟိုနှစ်ကောင်ထက် သာ၏။ နုထွတ်တင်းအိနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီကို လက်ကရောက်သွားသည်။ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုတ်ချေပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် လှိမ့်ချေပေးလိုက်သည်။ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ထဲ ကျင်ခနဲ ကျင်ခနဲ ဆိမ့်တက်သွားသည်။ စောက်ရေတွေလည်း စိမ့်ထွက်လာပြန်သည်။
မဝင်းခင်၏ ဖင်ဆုံထွားထွားကားကားကြီးမှာ မြှောက်ကြွရမ်းခါနေပါတော့သည်။ သာဂိက စောက်ဖုတ်အဝကို လက်နှင့်မစမ်းဘဲ လီးထိပ်ကြီးဖြင့် နှဲ့ကာ နှဲ့ကာ စမ်းရှာသည်။
သာဂိက ဟိုနှစ်ကောင်လို အရမ်းကာရော ဇွတ်အတင်း မထိုး။ ညင်ညင်သာသာလေး မြှင်းထိုးသည်။ လီးတန်ကြီးက အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွား၏။ ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်း ပြန်ထုတ်သည်။ တစ်ခါ ဖြေးဖြေး မြှင်းသွင်း၏။ ဤသို့ လေးငါးချက်လောက် ပြုလုပ်ပေးပြီး လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။
“ မမ…..”
“ ဟင်….ဘာလဲ…သာဂိ……”
“ မမ ညောင်းနေမှာစိုးလို့… ပုံစံပြင်လိုးရအောင်နော်…”
“ အင်း အင်း…..ရတယ်….”
မဝင်းခင်က မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ နောက်အလှည့်တွင် သာဂိနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသည်။ အမှောင်ထဲမှာမို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မမြင်ရ။ သာဂိက မဝင်းခင်ခါးကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ နမ်းကာ နှုတ်ခမ်းကို စုတ်လိုက်သည်။ မဝင်းခင်ကလည်း သာဂိကျောပြင်ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။
“ ကဲ…မမ….. ဟိုတလောက ကိုသန်းဌေးနဲ့ လိုးတဲ့ပုံစံမျိုး လိုးကြရအောင် နော်…”
မဝင်းခင်နားကပ်၍ တိုးတိုးပြောလိုက်သောအခါ မဝင်းခင်က ခုံရှည်ပေါ် ဖင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကိုသန်းဌေးနှင့် လိုးစဉ်ကလို ပုံစံမျိုး လုပ်ပေးထား၏။
“ အဲဒီညက ကိုသန်းဌေး ခြေထောက်ကို သံချွန်နဲ့ ထိုးလိုက်တာ ဆို…”
“ အင်း …. ဟုတ်တယ်… ဘာလဲ မမက မကျေနပ်လို့လား……”
“ မဟုတ်ပါဘူး ကွယ်… မင်းသတ္တိကို သဘောကျလို့…၊ မမဖြင့် တကယ်ပဲ မြွေကိုက်တယ် ထင်ပြီး လန့်ဖြန့်သွားတာပဲ…အဟင်းဟင်း..”
ဖိုးကျော်ကို ငဲ့ရအုံးမည်မို့ သာဂိလေမရှည်တော့။ သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည်။
“ ဗြစ်….ဖွတ်……..ပလွတ်….စွပ်……ဗြစ်……အင့်..အင့်……အင်း…….အမေ့…အင့်…..”
သာဂိလီးမှာ ကိုသန်းဌေးလီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်းဖြစ်ကြောင်း အစမ်း အသွင်းအနှုတ် လုပ်ပေးစဉ်ကပင် မဝင်းခင် သိပြီးဖြစ်၏။
လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီးနောက် တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ပြန်နှုတ်သည်။ မဝင်းခင်လည်း မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ဇိမ်နှင့်ခံပါတော့သည်။
ယခုကဲ့သို့ မဝင်းခင်ကြီးကို လိုးခွင့်ရနေသည်မှာ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် ဖိုးကျော် ကျေးဇူးကြောင့် ဖြစ်၏။ ဖိုးကျော်မှာ သူငယ်ချင်းကောင်း ပီသသော စိတ်ဓါတ်အပြည့်အဝ ရှိ၏။
အရက် ၄ ပုလင်းဝယ်ရာ သူကနှစ်ပုလင်းဖိုး ကျခံ၏။ မဝင်းခင်ကိုလည်း နှုတ်ပိတ်ခ နှစ်ထောင်ပေးသည်။ သူတို့လေးယောက်ထဲတွင် ဖိုးကျော်လီးအကြီးဆုံး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ သူက နောက်ဆုံးမှ လုပ်မည်ဖြစ်သည်။ သူက ဦးစွာပထမလုပ်လိုက်လျှင် ကျန်တဲ့သူများအပေါ် မဝင်းခင် ဖီလင်မတက်မှာစိုး၍ဟု ဆိုသည်။
သာဂိအပါအဝင် ကျန် ၃ ယောက်ကလညး် ဖိုးကျော်ကို သူတို့အဖွဲ့ရဲ့ ခေါင်းဆောင်အဖြစ် တညီတညွတ်တည်း သတ်မှတ်ထားကြသည်။ ထို့ကြောင့် သာဂိလည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။
“ ဖွတ်……ဖွတ်……ဗြစ်…….ပလွတ်……စွပ်…..ပြွတ်……..”
သာဂိက ခုံရှည်နောက်မှီတန်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲကိုင်လျက် အသားကုန်ကြုံးကြုံး ဆောင့်ပါတော့သည်။ လူပျိုသိုးတွေမို့ သန်ချက်ထန်ချက်ကတော့ အံ့ဩကုန်နိုင်ဘွယ် ဖြစ်သည်။
စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖူးကြွနူးရွလာသည်။ မာတင်းခုံးထလာသည်။ ကျင်ခနဲဆိမ့်ခနဲ ဖြိုးခနဲဖျင်းခနဲ အရသာကို ခံစားနေရသည်။ သာဂိ လချောင်းတလျှောက် လှိုက်ယားကြွတက်လာသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ပို၍ ပို၍ ပြင်းထန်လာသည်။
“ ပြွတ်….ပြွတ်….ပလွတ်……ဗြစ်…..ဖွတ်……”
အချက်ပေါင်း ရ၀ လောက်လိုးပြီးသောအခါ သာဂိတစ်ယောက် လရေတွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းထဲမှာ နွေးခနဲ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်သွား၏။ လရေတွေ စင်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သာဂိက သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်၏။ အဆွကောင်း အဆောင့်ကြမ်းသလောက် သာဂိလရေတွေ အထွက်များသည်။
လရေတွေထွက်သွားသည်နှင့် အားရကျေနပ်သွားပြီး နောက်တစ်ချီ မကျော့ချင်တော့။ မဝင်းခင်ကို ဒီပုံစံအတိုင်း ဆက်နေဖို့ မှာခဲ့ရင်း..သာဂိတစ်ယောက် အဖီထဲက ခပ်သွက်သွက် ထွက်ခဲ့၏။ အဲဒီနောက် ဖိုးကျော်ရောက်လာပြီး မဝင်းခင် ပို၍ခံလို့ကောင်းအောင် ခုံရှည်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် သိပ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ဒူးနှစ်ချောင်းထောင်ပြီး ပေါင်ကြီးတွေကို ကားထားလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးတန်ကြီး သွင်းထည့်ရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ရှိလွန်းလှ၏။
ရှေ့က လိုးသွားသော လူပျိုသိုး သုံးကောင်၏ လရေတွေက စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကိန်းအောင်းနေသည်မို့ လီးအသွင်းအနှုတ်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နှင့် အလွန် အရသာရှိလှ၏။
ပြီးတော့ နို့အုံကြီးကို အရင်းက ဖျစ်ညှစ်ကာ စူပြီးတော့ ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်စို့ရင်း လျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ကာ ကလိဆွလိုက်သည်။
နို့ကိုစို့လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကျင်ကျင်တက်သွားသည်။ ဖိုးကျော်လီးတန်ကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်တင်းကြပ်နေသည်။ ဖိုးကျော်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ပြောင်းစို့ပေးရင်း အသွင်းအနှုတ်ကို ခပ်မှန်မှန်လေး ပြုလုပ်ပေးသည်။
“ ဖွတ်…ဖွတ်…ဖွစ်…စွပ်….ဗြစ်…..ဇွိ…..ဖွတ်….. အား…အမေ့….အင်း….အင့်…အ….”
တဖြေးဖြေး ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လက်ပြင်းထန်လာသည်။
“ ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်……..အမေ့…အင့်……အမေ့…လိုး လိုး…ဟုတ်ပြီ….အမေ့…အား …နာ….နာတယ်…ဆောင့်..အမေ့…အား…”
မဝင်းခင်လက်နှစ်ဖက်က ဖိုးကျော်လည်ပင်းကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားပါတော့သည်..။
++++++++++++++++++++++++++++++++
ပြီးပါပြီ..။
ZG
“ က်ေနာ္တို႔ ဒီမွာ အရက္လာေသာက္တာ အိမ္ကလူႀကီးေတြ မသိေစနဲ႔ေနာ္.. ကိုႀကီးဘတုတ္…”
“ ေအ့…ေအး… ခ်ိတ္ခ်…၊ ခ်ိတ္ခ်ပါ တာဂိရာ.. ပူမေနဂ်မ္းပါနဲ႔… အဟဲ…ဟဲ..”
“ ဟို.. ခင္ဗ်ား မိန္းမကေကာ စိတ္ခ်ရပါ့မလား… ဗ်…”
“ အာ့…ေအ့… ပိုင္ပါတယ္ ကြ၊ ငါ့မီးမကလဲ လုံတယ္…လုံတယ္..”
သာဂိ စိတ္ထဲ ရယ္ခ်င္သြား၏။ အင္း… ခင္ဗ်ား မိန္းမလုံလို႔သာ ကိုသန္္းေဌးက လိုးသြားတာေပါ့ဗ်ာ.. ဟု ေျပာထည့္လိုက္ခ်င္သည္။
သို႔ေသာ္ သူတို႔အဖြဲ႕ကလည္း ကိုသန္းေဌးလမ္းစဥ္ကို လိုက္ၾကမည့္သူမ်ားမို႔ မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ..။ တိုးေအာင္က သာဂိကို မ်က္ရိပ္မ်က္ေျချပၿပီး တစ္ခြက္ထပ္ထည့္သည္။
“ ေရာ့…ကိုႀကီးဘတုတ္.. ခ်လိုက္အုံး…”
သာဂိက အရက္ခြက္ကို ကိုဘတုတ္ထံ လွမ္းေပးရင္းေျပာ၏။ ကိုဘတုတ္က သာဂိလွမ္းေပးေသာ အရက္ခြက္ကို တရွိန္ထိုး ေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္သည္။ ဖိုးေက်ာ္က အခ်က္လွမ္းျပသျဖင့္ ပထမဆုံး ေဆာ္ခြင့္ရသည့္ ဖိုးတာလည္း တစ္ခြက္ငွဲ႕ေသာက္သည္။
မိန္းမအေတြ႕အၾကဳံ မရွိေသးသျဖင့္ ဖိုးတာ ရင္ေတြ ခုန္ေနသည္။ သူတို႔ေလးေယာက္တြင္ ဖိုးေက်ာ္တစ္ေယာက္သာ မိန္းမအေတြ႕အၾကဳံ ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ဖိုးေက်ာ္က ႏႈတ္လုံသျဖင့္ ဒီကိစၥမ်ားကို သာဂိတို႔သုံးေယာက္အား လုံးဝ ဖြင့္ေျပာျခင္း မရွိ။
လူဆိုသည္က သင့္ျမတ္ေနတုန္းေတာ့ ဟုတ္၏။ မသင့္ျမတ္ေတာ့လ်င္ ကိုယ့္အတြင္းေရးကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ငယ္နိုင္ကိုင္တတ္သည့္ သဘာဝရွိသည္။ နံပါတ္ ၁ အစီအစဥ္အရ မဝင္းခင္ ေစာက္ဖုတ္ကို ေဆာ္ခြင့္ရသူမွာ ဖိုးတာျဖစ္သည္။ ဖိုးေက်ာ္က လီးအႀကီးဆုံးျဖစ္၍ ေနာက္ဆုံးမွသာ ေဆာ္ရမည္ျဖစ္သည္။
သည္မလာခင္ အိမ္ေပၚထပ္ သူ႔အခန္းထဲဝင္ၿပီး စံခ်ိန္မွီ လီးႀကီးေဆးကို အညႊန္းအတိုင္း လိမ္းလာခဲ့ၿပီး ၾကာၾကာလိုးနိုင္စြမ္းရွိသည့္ ဖ်ံသိုသရီးကိုလည္း ေသာက္ခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သာဂိႏွင့္ ကိုဘတုတ္တို႔ ေလေပးေျဖာင့္ေနစဥ္ ပထမဆုံးေဆာ္ခြင့္ရသည့္ ဖိုးတာကို အရက္ေသာက္ထားႏွင့္ဖို႔ အခ်က္ျပခဲ့ၿပီး ေသးေပါက္သလိုလို ဘာလိုလိုႏွင့္ အိမ္မႀကီးကို ေနာက္ေက်ာဘက္က ပတ္ၿပီး ေမွာင္ရိပ္ခိုကာ အိမ္ေရွ႕အဖီဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္။
ဖိုးေက်ာ္က သူတို႔အဖြဲ႕ အရက္ေသာက္ေနစဥ္ အိမ္ေခါင္းရင္းရွိ အဖီထဲက လူေစာင့္ေပးဖို႔ ေျပာလာ၏။ ႏႈတ္ပိတ္ခအျဖစ္ ေငြတစ္ေထာင္လည္း ေပးခဲ့ေသးသည္။ ပထမေတာ့ မဝင္းခင္ မစဥ္းစားမိ..။ ေငြ တစ္ေထာင္ရ၍ အေတာ္ေပ်ာ္သြားသည္။ အခု ေသခ်ာ စဥ္းစားမိေတာ့မွ စိတ္ထဲမွာ ထူးဆန္းသလို ျဖစ္ေနသည္။ အခုေတာ့ အိမ္ေရွ႕အဖီထဲက ေစာင့္ေပးပါတဲ့..။ ဒါက ဘာသေဘာပါလိမ့္…ေနာ္..။
လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္က သူ႔ေယာက္်ားကို အရက္အဝတိုက္ၿပီး သည္အဖီထဲမွာ ကိုသန္းေဌးႏွင့္ ေနာက္မီးလင္း ေမ်ာက္ဇာတ္ခင္းခဲ့ၾက၏။ ထိုသို႔ ခ်စ္ရည္လူးကာ ေပ်ာ္ျမဴးေနစဥ္ ပထမတစ္ခ်ီၿပီး၍ ကိုသန္းေဌးတစ္ေယာက္ မဝင္းခင္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတန္ႀကီး ျမႇုပ္ထားရင္း ေခတၱမွိန္းေနခိုက္ ေႁမြကိုက္ပါသည္ဟု ဆိုၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲက လီးႀကီးကို ကပ်ာကယာႏႈတ္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားခဲ့သည္။
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာမွ သံဆိပ္တက္ခဲ့ၿပီး ေမးခိုင္ပိုးဝင္လို႔ ေဆး႐ုံတင္လိုက္ရေၾကာင္း သိရသည္။
“ အား….အမေလး… ေႁမြ…ေႁမြ…ေႁမြ ကိုက္ၿပီဗ်… ..”
ဟု ေအာ္လိုက္ေသာ အသံနက္ႀကီးကို ၾကားေယာင္ၿပီး ေၾကာက္စိတ္ေတြမႊန္ကာ လုံးဝ အိပ္မရေတာ့ေပ..။ အလိုးခံရတုန္းက ေကာင္းခဲ့တာေတြပင္ ဘယ္ဆီလြင့္ေပ်ာက္ကုန္မွန္း မသိေတာ့..။
ကိုဘတုတ္ကို ႏွိုးၿပီး မလိုးခ်င္ လိုးခ်င္ေအာင္ ဆြေပးရ၏။ အေၾကာက္ေျပေအာင္ အရက္လည္း ေသာက္ထားရသည္။ ဘာစိတ္ကူး ေပါက္သည္မသိ..၊ ထိုညက ကိုဘတုတ္ မူးမူးႏွင့္လိုးလိုက္သည္မွာ မနက္ ၄ နာရီ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အုန္းေမာင္းေခါက္မွ ၿပီးေတာ့သည္။
ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရၿပီးေနာက္ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ အၾကာဆုံး အေကာင္းဆုံး လိုးေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုသန္းေဌး အေျခအေနကို သိခ်င္လြန္းလွေသာ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မလုံသျဖင့္ ေပၚေပၚတင္တင္ႀကီး မေမးျမန္း မစုံစမ္းရဲ ျဖစ္ေန၏။
ေနာက္ဆုံး ကိုသန္းေဌး ညီမျဖစ္သူ ျမရင္က ေျပာမွ ေႁမြကိုက္ခံရတာ မဟုတ္ဘဲ သံႏွင့္ထိုးမိေၾကာင္း သိရသည္။ သည္ေတာ့မွ ရင္ထဲ ေပါ့ပါးသြား၏။ ကိုသန္းေဌး ေသမွာကို ႏွေျမာတသလြန္း၍ မဟုတ္၊ သူ႔ကို ပူပူေႏြးေႏြးႀကီး လိုးထားၿပီး ေသသြားလၽွင္ ေသခ်ာေပါက္ တေစၧသရဲ ျဖစ္ၿပီး အေျခာက္ခံရမွာ စိုး၍ျဖစ္သည္။
သူ႔မိန္းမကိုေတာင္ စြဲမည္မဟုတ္..။ ေလာေလာလတ္လတ္ လိုးထားေသာ မဝင္းခင္ကိုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္စြဲမည္..။ ယခုလည္း ဖိုးေက်ာ္က အဖီထဲကေန လူေစာင့္ေပးပါဟု ဆိုလာျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့.. သာဂိႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ ..ဒါတင္မက တိုးေအာင္ႏွင့္ ဖိုးတာတို႔ပါ ႏွင္းၿမိဳင္ဆိုင္က အရက္ဝယ္ၿပီး ဒီမွာ လာေသာက္ၾကမည္ဟု ဆို၏။
ထိုညက ကိုသန္းေဌးႏွင့္ အဖီထဲမွာ အလုပ္မျဖစ္ၾကေသးခင္ ႏွင္းၿမိဳင္ဆိုင္မွာ အရက္သြားဝယ္ရင္း သာဂိႏွင့္ ဖိုးတာတို႔ကို ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သူမကိုေတာင္ ႏႈတ္ဆက္ၾကေသး၏။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ေစာေစာ ထိုေနရာသို႔ သြားၾကည့္ရာ ေသြးကြက္ႀကီးက နည္းတာႀကီး မဟုတ္..။ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ ေျမႀကီးႏွင့္ ဖုံးဖိထားခဲ့ရသည္။ ထိုညက ကိုသန္းေဌး လိုးသြားပုံမွာ ေျမႀကီးေပၚ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး လိုးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမက ခုံရွည္ေပၚတြင္ ထမီလွန္ ဖင္ခ်ထိုင္ၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ ေပါင္ကားလၽွက္ ထိုင္ေပးရ၏။
ၿပီးေတာ့ ကိုသန္းေဌးမွာ ေႁမြကိုက္ခံရတာမဟုတ္ဘဲ သံခၽြန္ႏွင့္ အထိုးခံရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ အခု ဖိုးေက်ာ္က အဖီထဲက လူေစာင့္ေပးပါဟု ဆိုလာသည္။ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ ေတြးသာေတြးေနရသည္။ အေျဖက မရ..။
တစ္ဆက္တည္း ထိုညက ကိုသန္းေဌးႏွင့္ လိုးခဲ့ရပုံကို ေတြးကာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံး ရြႂကြခုံးထလာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အနည္းငယ္ျဖဲကားလိုက္ၿပီး ထမီကို မလွန္ကာ လက္ဝါးႏွင့္ ပြတ္ေပးေနမိ၏။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ သိသိသာသာႀကီး ခုံးထေနၿပီ..။ ေယာက္်ားေတြ လီးေတာင္သည္မဟုတ္..။ မိန္းမမ်ားလည္း ေစာက္ဖုတ္ေတာင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေယာက်္ားေတြလို အေခ်ာင္းမဟုတ္၍ ေတာင္မတ္ေနတာမ်ိဳး မျမင္ရ..။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံး နဂိုမူလထက္ သိသိသာသာႀကီး ေဖာင္းႂကြခုံးထလာတာမ်ိဳး..။ ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးေတြ တင္းရင္းႂကြထလာတာမ်ိဳး..။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြ ရြစိရြစိ လႈပ္လာတာမ်ိဳးကို ေစာက္ဖုတ္ေတာင္သည္ဟု ေျပာနိုင္ပါသည္။
ကိုဘတုတ္ႏွင့္ အဖြဲ႕မ်ား ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ အရက္ေသာက္ရင္း ဘာေတြ သေဘာက်ေနသည္မသိ..၊ တဝါးဝါး တဟားဟားႏွင့္ ရယ္ေမာေနၾကသည္။ အံၾသစရာေကာင္းေနတာက သူတို႔အဖြဲ႕ကို လူေစာင့္ေပးရမည္ျဖစ္ေသာ မဝင္းခင္မွာ အဖီထဲက ေစာင့္ေနရၿပီး မဝင္းခင္ေစာင့္ေပးရမည့္သူမ်ားက အိမ္ေရွ႕ကြက္လပ္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ အရက္ေသာက္ရင္း တဝါးဝါး ပြဲက်ေနၾကသည္။
မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ျပဲျပဲႀကီးထဲကို လက္ညႇိုးႏွင့္ ထိုးဆြေမႊေႏွာက္ရင္း ဖီလင္ေတြ အရမ္းတက္ေနပါေတာ့သည္။
အေမွာင္ဇာတ္သည္ ကာမတဏွာကို အားေပး၏။ ဖိုးေက်ာ္တစ္ေယာက္ အိမ္ေနာက္ေဖးကပတ္ၿပီး လာခဲ့ရာ အိမ္ေခါင္းရင္း အဖီေရွ႕ဖက္ ေရာက္လာသည္။ အဖီကို ကာရံထားေသာ ထရံေအာက္ေျခမွာ လူတစ္ေယာက္ကိုယ္စာ ဝင္ေလာက္သည္ဟု သာဂိ ေျပာထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထရံေအာက္ကို ေခါင္းငုံ႔၍ အတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ တြဲေလာင္းခ်ထားေသာ မဝင္းခင္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အေမွာင္ထဲတြင္ ခပ္ေရးေရး ျမင္ေနရသည္။
ဖိုးေက်ာ္က ေခတၱၿငိမ္သက္ရင္း အေျခအေနကို အကဲခတ္လိုက္သည္။ ေျခသလုံးႏွစ္ေခ်ာင္း၏ အကြာအေဝးကို ၾကည့္၍ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း သိသိသာသာ ကားေနသည္ကို သတိထားမိ၏။
ၿပီးေတာ့ တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံေတြ ခပ္တိုးတိုး ထြက္ေန၏။ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ သူႏွိုက္ၿပီး ဖီလင္တက္ေနတာ ျဖစ္မည္..။ ေစာေစာက ေျခေထာက္ကို လွမ္းဆြဲဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္ေသး၏။ လန႔္ေအာ္လၽွင္ ျပႆနာ အႀကီးအက်ယ္တက္ၿပီး ပြဲပ်က္သြားနိုင္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အသံအရင္ေပးလိုက္၏။
“ ရႉး…….ရႉး….မမ…. မမ………..”
” ရႉး……..မမ……..”
ဖိုးေက်ာ္က ေစာေစာကထက္ အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ျပဳလိုက္မွ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ထိုးဆြေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဗဳန္းခနဲ စိကာ ထမီကို ကပ်ာကယာ ဖုံးလိုက္သည္။
ဖိုးေက်ာ္က မဝင္းခင္ ေျခေထာက္ေဘးက ကုန္းထလိုက္ၿပီး ပါးစပ္ကလည္း တရႉးရႉး အသံေပးလၽွက္ မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္။ အသံသာမေပးလၽွင္ လိပ္ျပာလြင့္ၿပီး အသက္ထြက္သြားနိုင္သည္။ ဖိုးေက်ာ္က မဝင္းခင္ေဘးမွာ ကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး……
“ မမ … ဘာလုပ္ေနတာလဲ……..”
“ မင္းပဲ အဖီေအာက္က ေစာင့္ဆို…….”
“ အဲဒါ ဟုတ္ပါတယ္… အခု ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔…..”
“ ထိုင္ေနတာေလ… ဘာျပဳလို႔လဲ….”
“ ေအာ္….တႁပြတ္ႁပြတ္…နဲ႔ အသံေတြ ၾကားေနရလို႔…”
“ အဲဒါ…မင္းက ဘာထင္လို႔လဲ….”
ဖိုးေက်ာ္ ေျပာသင့္မေျပာသင့္ စဥ္းစားေနေသး၏။ ေနာက္ေတာ့ မထူးပါဘူးေလ ေစာက္ဖုတ္ေတာင္ အခ်ိန္က်ရင္ လိုးရအုံးမွာပဲ ဟု ေတြးမိၿပီး….
“ အဟင္း ဟင္း… ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ထိုးၿပီး အသြင္းအႏႈတ္ လုပ္ေနသလားလို႔ ပါ…”
“ အင္း ဟုတ္တယ္ေလ… အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ…”
မဝင္းခင္ကလည္း ေျပာင္က်က်ပင္ ျပန္ေျပာထည့္လိုက္သည္။ ဖိုးေက်ာ္က မဝင္းခင္ကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး တုတ္အက္အက္အသံျဖင့္ …
“ မမ…..”
“ ဟင္…ဘာလဲေျပာ…….”
“ က်ေနာ္တို႔ ေလးေယာက္ မမကို ခ်စ္ခ်င္လို႔….”
မဝင္းခင္မ်က္ႏွာမွာ ျပဳံးရႊင္သြား၏။ သို႔ေသာ္ အေမွာင္ထဲမွာမို႔ ဘယ္သူမွ မျမင္ရပါ..။
“ ေအာင္မယ္…ဒါက ဘာစကားလဲ…၊ နင္တို႔က ငါ့မ်ား ဘာမွတ္ေနတာလဲ…ဟင္….”
“ တကယ္ေျပာတာပါ မမရ..၊ သာဂိေျပာျပလို႔ ဟိုတေလာက ဒီအဖီထဲမွာ မမနဲ႔ ကိုသန္းေဌးတို႔ အခ်စ္ဘရိတ္ဒန႔္ ကၾကတဲ့အေၾကာင္း သိၿပီးပါၿပီ..၊ …”
“ ဘာ….ဘာ…… ဘယ္သူက ေျပာတယ္….”
မဝင္းခင္ ပ်ာပ်ာသလဲ ေမးမိ၏။
“ သာဂိေလ… အဲဒီညက ကိုသန္းေဌးႀကီးကို မနာလိုဝန္တိုျဖစ္ၿပီး ေျခသလုံးကို သံခၽြန္နဲ႔ ထိုးပစ္ခဲ့တာတဲ့…”
“ အင္း…အခုမွပဲ ငုတ္ေနတဲ့ ပေဟဠိ ေပၚေတာ့တယ္..၊ ငါ့ျဖင့္ အဟုတ္ကို ေႁမြကိုက္တာမွတ္ၿပီး အဲဒီညက ေၾကာက္လိုက္တာ.. ေခၽြးေတြကိုျပန္လို႔ အဟင္းဟင္း….”
“ မမက ဘာလို႔ေၾကာက္တာလဲ…”
“ မေၾကာက္လို႔ ျဖစ္မလားဟဲ့… ဒီလိုေသရင္ တေစၧျဖစ္ၿပီး ငါ့ကိုလာေျခာက္မဲ့ဥစၥာ…”
ဖိုးေက်ာ္က မဝင္းခင္ကို ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး ပါးကိုနမ္းလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ နို႔ႀကီးကို ဆုတ္ေခ်လိုက္သည္။ နို႔ႀကီးေတြက တင္းရင္းႏုရြေနသည္။
မဝင္းခင္ကလည္း ဖိုးေက်ာ္ကို ျပန္ဖက္ထား၏။ ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ မူေနစရာ မလိုေတာ့… ၊ အခု ၾကည့္ပါဦး.. လူပ်ိဳသိုးေလး ေလးေယာက္ကပါ သူ႔ကို ခ်စ္ခ်င္လို႔ ဆိုပါလား…..။
ဖိုးေက်ာ္လက္ေတြက နို႔ႀကီးေတြကို ဆုတ္ေခ်ေပးေနရာမွ ေပါင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးေတြကို ရြရြမြမြေလး ပြတ္ေပးေနျပန္သည္။ မဝင္းခင္စိတ္ေတြ အႀကီးအက်ယ္ ထႂကြလာ၏။ တစ္ပတ္တိတိ လီးႏွင့္ကင္းခဲ့ရသျဖင့္ ယခုလို လီးနံ့ရလာေသာအခါ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ပြစိပြစိႏွင့္ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္လာသည္။
ဖိုးေက်ာ္လက္က ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေပၚ ေရာက္သြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး ပူေႏြးခုံးႂကြေနသည္။ ေစာက္ေမႊးအုံ အုပ္အုပ္ႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ အုပ္ပြတ္ရင္း တစ္ပင္ခ်င္း ဆြဲဆြဲၾကည့္သည္။
ခုံးထေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုလည္း ပြတ္လိုက္ညႇစ္လိုက္ လုပ္ၾကည့္၏။ မဝင္းခင္ပါးကို ဆြဲေမာ့ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လၽွာကို မဝင္းခင္ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္သည္။
မဝင္းခင္က ဖိုးေက်ာ္လၽွာကို ပါးစပ္ျဖင့္ ျပန္စုပ္ေပး၏။ ထိုသို႔ သူတစ္ျပန္ကိုယ္တစ္ျပန္ လၽွာခ်င္းစုပ္ပြတ္ရင္း ဖိုးေက်ာ္လက္ခလယ္က ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးထဲ ေရာက္လာသည္။
စိုစြတ္ပူေႏြး ႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ဖုတ္အေတြ႕ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဖိုးေက်ာ္က ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြကို လက္ခလယ္ႏွင့္ လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ေပးသည္။ မဝင္းခင္ အသက္ရႉသံေတြ ျမန္လာသည္။ သူ႔လက္က ဖိုးေက်ာ္ေပါင္ၾကားဆီ ေရာက္လာသည္။ ပုဆိုးကို ေပါက္ထြက္မတတ္ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတံႀကီးကို ကိုင္မိေသာအခါ အံ့ၾသရင္ခုန္သြားရ၏။ နည္းတဲ့လီးတန္ႀကီး မဟုတ္ ၊ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ႀကီးထြားလြန္းလွသည္။ မာေက်ာတုတ္ခိုင္ လြန္းလွသျဖင့္ မဝင္းခင္က လီးတန္ႀကီးကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဂြင္းတိုက္သလိုမ်ိဳး ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ လုပ္ေပးလိုက္၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖိုးေက်ာ္လက္ခလယ္ထိပ္က ေစာက္စိငုတ္ျပဴးျပဴးႀကီးကို ပြတ္ေခ်ေပးေနသည္။
“ အင္း …ဟင္း… အဟင္း ဟင္း… အင္း အင္း… ကၽြတ္ ကၽြတ္…..”
ေစာက္စိငုတ္ျပဴးျပဴးႀကီးကို ထိထိမိမိ ပြတ္ေခ်ေပးေနရာ မဝင္းခင္ တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ ုတုန္ခါေနသည္။
“ မမ….နာလို႔လား…ဟင္……”
“ ဟင့္အင္း… ေကာင္းလို႔…..”
ထို႔ေၾကာင့္ လက္ခလယ္ကို ခပ္ေကာက္ေကာက္ေလးေကြးလိုက္၍ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား တည္ေဆာက္ပုံႏွင့္ ေလၽွာ္ညီစြာ အံက်ဂြင္က် ပြတ္ဆြေပးသည္။ ထိမိလြန္းလွသျဖင့္ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး မတ္မတ္ၿပီး အမေလး တလၽွက္ရွိသည္။
“ မမ…ေကာင္းေနၿပီလား…”
“ ဟင္း…ဟင္း..အင္း……. ေကာင္းေနၿပီ….”
“ က်ေနာ္ ဖိုးတာကို လႊတ္လိုက္ေတာ့မယ္ ေနာ္…”
“ အင္း…အင္း…..”
ဖိုးေက်ာ္လည္း ရာဂစိတ္ေတြ ထႂကြေနသျဖင့္ ေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးမွာ ေတာင္မတ္ေနၿပီ..။ အခြင့္သာတုန္း ေဆာ္ထည့္လိုက္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ ကတိသစၥာ ေဖာက္ရာေရာက္မည္စိုး၍ ကိုယ့္စိတ္ကို မနည္းခ်ဳပ္တည္းထားရ၏။
“ မမ….”
“ ဟင္ လို႔………”
မဝင္းခင္က စိတ္မရွည္သံႀကီးျဖင့္ ထူး၏။ တကယ္လည္း စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့..။ ေစာက္ဖုတ္က ခံခ်င္လြန္းလွသျဖင့္ တလႈပ္လႈပ္တရြရြ တႂကြႂကြျဖစ္ေနၿပီ..။ သူလိုးလၽွင္ ရပါလၽွက္ႏွင့္ သူ႔ပေထြးဖိုးတာကို လႊတ္မည့္အေၾကာင္း လၽွာရွည္ေန၏။
ဖိုးေက်ာ္က စကားဆက္ျပန္သည္။
“ ဖင္ကုန္းၿပီး အလိုးခံဖူးလား ဟင္…”
“ ဟင့္အင္း….”
“ ဖင္ကုန္းခံလိုက္ေနာ္… လိုးသူေရာ ခံသူေရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေကာင္းတယ္ဗ်.. သိလား..”
ဖိုးေက်ာ္က မဝင္းခင္ပါးကို ခပ္ဖြဖြေလး နမ္းရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ေပးသည္။ မဝင္းခင္တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီး တဖ်င္းဖ်င္း ထသြားသည္။
“ ျမန္ျမန္ လုပ္ၾကေတာ့ကြာ… ၾကာရင္ မမ ေသလိမ့္မယ္.. ”
မဝင္းခင္က ငိုသံပါႀကီးႏွင့္ ေျပာရာ ဖိုးေက်ာ္စိတ္ထဲ အလြန္သနားသြားသည္။
“ ကဲ …လာ ထ… ခုံရွည္ေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ကုန္း…”
ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကိုလည္း ဆုတ္ေခ်ေပးသည္။ ေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ရႉးခနဲ နမ္းလိုက္၏။ ဖိုးေက်ာ္ ေနာက္တစ္ခ်ီ နမ္းျပန္၏။ မဝင္းခင္ တစ္ေယာက္ အူေတြအသဲေတြ ယားလၽွက္ ေအာ္ဟစ္ပစ္ခ်စ္စိတ္ေတြ ေပါက္လာသည္။
ဖိုးေက်ာ္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းကို လက္ႏွင့္ ျဖဲလၽွက္ လၽွာဖ်ားေႏြးေႏြးႀကီးျဖင့္ ပြတ္ဆြဲယက္လိုက္သည္။ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ ခါးမွညႊတ္၍ ဖင္ဆုံႀကီး ေကာ့တက္သြားသည္။
စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆြထားခဲ့ၿပီးမို႔.. ဖိုးေက်ာ္လည္း ကာထားေသာ ထရံေအာက္မွ ငုံ႔ထြက္ခဲ့ၿပီး လာလမ္းအတိုင္း ေမွာင္ရိပ္ခိုကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
သူေရာက္သြားေတာ့ ကိုဘတုတ္တို႔အဖြဲ႕မွာ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕လို႔ ေကာင္းတုန္း..။. ကိုဘတုတ္မွာ ဖိုးေက်ာ္ထြက္သြားတာကိုေရာ ျပန္ေရာက္လာတာကိုပါ လုံးဝသိပုံမရ..။ ေသာက္ရင္းစကားေျပာရင္း ေသာက္လၽွက္ရွိရာ ေရခ်ိန္လည္း အေတာ္ကိုက္ေနပုံရသည္။
ဖိုးေက်ာ္က ဖိုးတာကို မ်က္ရိပ္မ်က္ေၿခ ျပလိုက္သည္။ ဖိုးတာက အရက္တစ္ခြက္ ငွဲ႕ေသာက္လိုက္ၿပီး ဖိုးေက်ာ္သြားသည့္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေမွာင္ရိပ္ခိုကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
ကံေကာင္းလိုက္ပုံမ်ား တစ္ညထဲနဲ႔ လူပ်ိဳသိုးေလးေယာက္ရဲ့ အလိုး ခံရေပေတာ့မည္..။ သို႔ေသာ္ မဝင္းခင္စိတ္က ဖိုးေက်ာ္၏ အယုအယကိုသာယာစြဲမက္သြားခဲ့ၿပီ..။
ၿပီးေတာ့ အံ့ၾသစရာေကာင္းသည့္ ဖိုးေက်ာ္စိတ္ဓါတ္..။ လိုးခြင့္ရပါလၽွက္ လိုးခ်င္ေနပါလ်က္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ သစၥာမေဖာက္္ပဲ ခ်ဳပ္တည္းနိုင္းခဲ့သည္။
သူ႔လီးက ကိုသန္းေဌးလီးထက္ ၂ ဆေလာက္ႀကီးသည္။ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနစဥ္.. ဖိုးတာတစ္ေယာက္ ထရံေအာက္က ငုံ႔ဝင္လာသည္။ ဘယ္အထိမ်ား မႊန္ေနသည္မသိ..။ သူ႔ေက်ာကုန္းႏွင့္ ထရံ ဗ်င္းခနဲ ထိသံ ၾကားလိုက္ရသည္။
မဝင္းခင္ သေဘာေတြက်ၿပီး တခစ္ခစ္ ခပ္တိုးတိုး ရယ္ေမာမိသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ႏွင့္ မဝင္းခင္ ေျခသလုံးသားေတြကို စမ္းေနျပန္သည္။ ေစာေစာထဲက မဝင္းခင္ကို ဘယ္လိုအေနအထားျဖင့္ ခံခိုင္းမည္ဆိုတာ တိုင္ပင္ၿပီး ျဖစ္၏။
မတ္တတ္ရပ္လ်က္ လိုးတာက သူတို႔အဖို႔ ေကာင္းသလို အႏၲရာယ္လည္း ကင္းသည္။ တစ္စုံတစ္ရာ ျပႆနာေပၚလၽွင္ ေရွာင္တိမ္းလြယ္သည္။ အေဒၚအရြယ္မို႔ ဖိုးတာစိတ္ထဲ ရွက္ရြံ့အားနာႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ အရက္အရွိန္ကလညး္ပါ အေမွာင္ဓါတ္ကလည္း ႀကီးစိုးထားသျဖင့္ ရဲတင္းစိတ္အခံ ရွိေနပါသည္။
လက္ႏွင့္ ဟိုဟိုဒီဒီ စမ္းၾကည့္ရာ ျပည့္တင္းစြင့္ကားေနေသာ မဝင္းခင္ ဖင္ဆုံႀကီးကို စမ္းမိသည္။ ဖိုးေက်ာ္ ဆြထားခဲ့စဥ္ကပင္ ခံခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းထန္ေနေသာ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ အခု ဖိုးတာက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေအာက္ကေနပင့္ၿပီး ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ပါးစပ္က အီးခနဲ အသံႀကီး ထြက္ၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးက အထက္သို႔ ပင့္ေကာ့သြားေတာ့သည္။
ဖိုးတာတစ္ေယာက္ မဝင္းခင္ကို နိုင္ေအာင္ ၿဖိဳမွ ၿဖိဳနိုင္ပါ့မလားဟု အေတြးဝင္လာၿပီး စိတ္ထဲ သိမ္ငယ္သြားသလို ခံစားရ၏။ အို…မၿဖိဳနိုင္ ဘာျဖစ္ေသးလဲကြာ.. ေလးေယာက္ဝိုင္းၿဖိဳမွေတာ့ ဒီဖင္ႀကီး ဘာတတ္နိုင္မွာလဲ..။
ဖိုးတာက ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းႀကီးထဲ လက္ခလယ္ထိုးသြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္အေပါက္ကို ရွာၾကည့္ေန၏။ တစ္ခါမွ မိန္းမ မလိုးဖူးေသးသူမို႔ စိတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္ရွားကာ ႏွလုံးတုံရင္ခုံေန၏။
ေစာက္ဖုတ္အဝကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးတန္ကို ေဆာင့္ထိုးထည့္လိုက္သည္။
“ ဇြစ္…ဖြတ္……ဖြစ္…….”
“ အား.အ…..အ…အသာ လုပ္ပါဟဲ့……”
ဖိုးတာက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေျမာင္းအၾကားသို႔ ဒစ္ထိပ္ႀကီး ဝင္သြားသည္ႏွင့္ ေႏြးေထြးေသာ အေတြ႕ကို စတင္ခံစားရ၏။ အသားႏုကို အားႏွင့္ ေဆာင့္လိုးလိုက္သျဖင့္ မဝင္းခင္ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး က်င္ၿပီး ေအာင့္တက္သြားသည္။
စြင့္စြင့္ကားကားႀကီး ေျမာက္တက္ေနေသာ ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို ေအာက္သို႔အနည္းငယ္ခ်၍ က်ဳံ႕ေပးလိုက္မွ ေစာက္ေခါင္းေပါက္အထက္နား ထိုးေထာက္ထားေသာ ဒစ္ဆံျပဴးျပဴးႀကီးက ေအာက္သို႔စိုက္ဆင္းသြားၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲ တန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး ဝင္သြားပါေတာ့သည္။
သူ႔လီးႏွင့္ မတန္ေလာက္ေအာင္ အေခါင္းက်ယ္ႀကီး မဟုတ္သျဖင့္ ဖိုးတာ သေဘာက်သြားသည္။ ၾကပ္လည္း မၾကပ္၊ ေခ်ာင္လည္း မေခ်ာင္ အေလာေတာ္အေနအထားမို႔ အားတက္သြားသည္။
ခါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္း ဖက္လိုက္ၿပီး လူပ်ိဳသိုး ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ပီပီ အသားကုန္ ေဆာ္ပါေတာ့သည္။
“ ဖြတ္…..ႁပြတ္…ဖြတ္….ဖြတ္……ဖြတ္….ႁပြတ္…….”
“ ဖြတ္……ဖြတ္……စြပ္……ႁပြတ္….ဖြတ္………..ႁပြတ္……”
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လြန္း၏။ ဒီအရြယ္ေရာက္မွ ဒီလိုသန္ေသာ လီးမ်ိဳး ခံရဖို႔ မလြယ္..။ ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံး ပူရွိန္းေန၏။ ခံလို႔သိပ္ေကာင္းေနစဥ္မွာပင္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ေႏြးခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ အေဆာင့္လည္း အရွိန္ေပ်ာ့ကာ ရပ္တန႔္သြား၏။
ဖိုးတာလည္း မဝင္းခင္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ သူ႔လီးကို ျမႇုပ္ထားရင္း အသက္ျပင္းျပင္း ရႉေနသည္။ မဝင္းခင္လည္း ခုံရွည္ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ သူ႔နဖူးတိုက္ကာ ဖိုးတာ၏လေရပူေတြ ပန္းထြက္ေနတာကို ဇိမ္ႏွင့္ ခံယူေနသည္။
တျဖင္းျဖင္း ဖိုးတာလီးတန္ႀကီးက ေပ်ာ့ေခြေသးက်ဳံ႕လာ၏။ ဖိုးတာတစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိခ်ိ ျဖစ္ေန၏။ ေလးေယာက္သေဘာတူ သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းခ်က္မွာ အျပင္ထြက္ၿပီးလၽွင္ ျပန္မဝင္ရ..။
အဖီထဲမွာပင္ အားရေအာင္ လိုးခဲ့ရမည္။ အဖီထဲက မထြက္ေသးလၽွင္ လိုးခြင့္ရွိ၏။ ဖိုးတာက ေပ်ာ့ေခြေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲက ႏႈတ္လိုက္၏။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က မဝင္းခင္၏ ဆူၿဖိဳးထြားကားေသာ ဖင္ဆုံသားေႏြးေႏြးအိအိႀကီးကို ပြတ္သပ္ေခ်ေပးရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က ငိုက္ဆင္းေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္။
ျပန္ဆြလ်င္ ျပန္ထလာသည္။ ဖိုးတာက လူပ်ိဳသိုးဆိုေတာ့ မၾကာခင္မွာပင္ သူ႔လီးတန္ႀကီးက ျပန္မတ္လာသည္။ မတ္သထက္ မတ္ေအာင္ ဆက္ၿပီး ဂြင္းတိုက္သည္။ ဖိုးတာ စိတ္ေတြ ျပန္ထလာသည္။ လီးတန္ႀကီးလည္း ျပန္မတ္လာ၏။
အျပင္မထြက္ေသးသမၽွ အားရေအာင္ လိုးခြင့္ရွိသည့္အတြက္ တစ္ခ်ီထပ္ေဆာ္ရန္ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ ကိုင္လ်က္ ေစာက္ဖုတ္အဝထဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ တရွိန္ထိုး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။
“ ဖြတ္….ဖြတ္……ႁပြတ္…….ဖြတ္….စြပ္…..ျဗစ္…..ဖြတ္….”
“ ဖြတ္….ဖြတ္…….အင့္……အင့္…အေမ့…အားအ….အား… အင့္ အီး…အား ရွီး.ကၽြတ္ က်ၽြတ္…အေမ့ အား……..”
အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ ဒုတိယအႀကိမ္ လေရပူေတြ ပန္းထြက္ကုန္ျပန္၏။ ဒူးေတြေခ်ာင္ၿပီး လူလည္း အေတာ္ႏုံးခ်ိေမာဟိုက္သြား၏။ ေစာက္ဖုတ္ထဲက လီးကို ထုတ္လိုက္ရာ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ လီးက ပလြတ္ခနဲ ထြက္လာ၏။ ဖိုးတာ အလာတုန္းကလို ထရံေအာက္က ငုံ႔မထြက္ေတာ့ပဲ ေမွာင္မဲေနေသာ အဖီထဲကပင္ ေမွာင္ရိပ္ခိုကာ အသာလစ္ထြက္လိုက္၏။
မသိမသာ စကားဝိုင္းတြင္ ဝင္ေရာထိုင္လိုက္၏။ တိုးေအာင္က အရက္တစ္ခြက္ ငွဲ႕ေသာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မသိမသာ လစ္ထြက္ခဲ့၏။ အိမ္မႀကီးကို ပတ္မေနေတာ့ဘဲ ဖိုးတာထြက္လာခဲ့သည့္အတိုင္း ေမွာင္ရိပ္ခိုကာ အဖီဖက္ဆီ ထြက္လာခဲ့၏။ ကိုဘတုတ္ရန္ ေၾကာက္စရာ မလိုေတာ့..။ ကိုဘတုတ္တစ္ေယာက္ ဖလက္ျပသြားၿပီ..။
ဖိုးေက်ာ္က နာရီကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ နာရီလက္တံက ရွစ္နာရီ ဆယ္မိနစ္ဟု ညြန္ျပေန၏။ ဖိုးတာလိုးခ်ိန္မွာ ဆယ္မိနစ္အတြင္းမွာသာ ရွိသည္။ တစ္ေယာက္ကို ခန႔္မွန္းေခ် ဆယ္မိနစ္ႏွင့္ တြက္လ်င္ သူ႔အလွည့္ေရာက္ဖို႔ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္သာ လိုေတာ့သည္။
ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိ ၊ ေနာက္ထပ္ ၃ ေယာက္က်န္ေသးသည္။ လီးကလည္း သူ႔ေယာက္်ား ကိုဘတုတ္လီးေလာက္ရွိရာ အႀကိဳက္ခံလို႔ ေကာင္းပါသည္။ လူငယ္ဆိုေတာ့ ကိုဘတုတ္ထက္ အလိုးသန္သည္။
မဝင္းခင္အေတြးမ်ား အဆုံးမသတ္ေသးခင္မွာပင္ ေျခသံတရွပ္ရွပ္ ၾကားရ၏။ ေဟာ… တစ္ေယာက္ေတာ့ လာျပန္ၿပီ..။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႔ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို ဆုတ္ေခ်ေပးလိုက္ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ထိုးၾကည့္ျပန္သည္။
မၾကာပါ..။ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတန္ေႏြးေႏြးႀကီး တိုးဝင္လာ၏။ ေစာေစာက လီးတန္ႏွင့္ ပုံစံခ်င္း ခၽြတ္စြပ္တူေနသည့္အတြက္ ဖိုးတာမ်ား ေနာက္တစ္ခ်ီ ထပ္လိုးေပးသလား ဟု ထင္မွတ္ကာ….
“ ဟဲ့…ဟဲ့……..ဖိုး တာ လား……….”
“ တိုးေအာင္ပါ… မမ..ဘာျပဳလို႔လဲ…”
“ အဟင္း ဟင္း…လီးခ်င္းက တူေနလို႔ ဟဲ့……”
တိုးေအာင္က ဖိုးတာထက္ ေဇာပိုထန္ပုံရသည္။ အသက္ရႉသံေတြကလည္း ျပင္း၏။ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က ဖိုးတာလို ခါးကို မကိုင္ပဲ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လွမ္းကိုင္သည္။ ဖိုးတာတစ္ေယာက္ ႏွစ္ခ်ီသာ လိုးသြားသည္။ နို႔ကို တစ္ခါမွ ကိုင္မသြားခဲ့..။
အခုတိုးေအာင္က လီးတန္ကို အဆုံးထိဖိျမႇုပ္ၿပီး နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အေျခက ဆြဲကိုင္လိုက္ေသာအခါ မဝင္းခင္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြ လွိုက္ခနဲ လွိုက္ခနဲ ယားယားႂကြလာရသည္။
“ ေကာင္းလား ….မ မ……”
“ အင္း … ေကာင္းတယ္… ဒါေပမယ့္ နင္က အက်ႌအေပၚက ကိုင္ထားတာဆိုေတာ့ မထိဘူး…”
သည္ေတာ့မွ တိုးေအာင္က အက်ႌခပ္ပြပြကို အေပၚသို႔ ပင့္လွန္တင္ၿပီး တင္းတင္းရင္းရင္း ႏုႏုထြတ္ထြတ္ နို႔အုံႀကီးကို ထိထိမိမိ ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြလိုက္ေတာ့သည္။
တိုးေအာင္က နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အေျခကဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဒလၾကမ္း ေဆာင့္ပါေလေတာ့သည္။
“ ဖြတ္…ဖြတ္….စြပ္….ႁပြတ္….ဖြတ္……ဖြတ္……”
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မီးပြင့္မတတ္ ျပင္းထန္လွ၏။ လီးေသးလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ဒီလိုေဆာင့္ပုံမ်ိဳးႏွင့္ လီးသာႀကီးလၽွင္ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ စုတ္ျပတ္သြားနိုင္သည္။ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာမွန္သမၽွ တဖ်င္းဖ်င္းထေလာက္ေအာင္ အေကာင္းႀကီး ေကာင္းေနပါေတာ့သည္။
“ ဖြတ္….ႁပြတ္…ဖြတ္…ႁပြတ္…….စြပ္……ဖြတ္………..”
“ အား..အင္း….အမေလး…….ရွီး…..ကၽြတ္…ကၽြတ္…အား အေမ့..အ…အင့္…”
တိုးေအာင္က ဖိုးတာထက္ သုတ္ကိုထိန္းနိုင္ပုံရသည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ မၿပီးေသး..။
ေဆာင့္လို႔ ေညႇာင့္လို႔ ေကာင္းဆဲ။
“ ဖြတ္…..ႁပြတ္….ဖြတ္………ဖြတ္…..ဖြတ္….”
အခ်က္ ၃၀ ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ တိုးေအာင္ လေခ်ာင္းထဲ ယားတက္လာသည္။ က်င္တက္အီဆိမ့္လာသည္။ ေရွ႕ဆက္ၿပီး သုတ္ကို မထိန္းနိုင္ေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ သုတ္မထြက္ခင္ အသကုန္ၾကမ္းပါေတာ့သည္။
“ ဖြတ္….ႁပြတ္……..ဖြတ္…….စြပ္……ႁပြတ္…..ပလပ္…ဖြတ္…အီး..အား..အေမ့…အင့္.. အား..ကၽြတ္…..ရွီး…အမေလး… အင့္…….အင္း…”
တိုးေအာင္တစ္ကိုယ္လုံး ဓါတ္လိုက္သလို တုန္ခါသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံး တင္းေတာင့္သြား၏။ တစ္ဆက္တည္း သူ႔လေခ်ာင္းထဲက သုတ္ေရပူေတြကို မဝင္းခင္ ေစာက္ေခါင္းထဲ ဗ်င္းခနဲ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။
တစ္ကိုယ္လုံးလည္း ႏုံးခ်ိသြားသည္။ မဝင္းခင္ ၿပီးလုၿပီးခင္ ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ တိုးေအာင္က ေဆာင့္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး သုတ္ေရပူေတြ ပန္းထုတ္ေနသည္မို႔ အရွိန္ပ်က္သြား၏။
လေရေတြ ကုန္သြားေသာအခါ သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ တစ္ခ်ီထပ္ဆြဲဖို႔ စိတ္ကူးၾကည့္ရာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ေတာ့။ တစ္ခ်ီျပန္ဆြဲလၽွင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အခ်ိန္ျပန္ယူရမည္။ ေနာက္လူေတြကို မငဲ့ရာလည္း ေရာက္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဖီထဲမွ ငိုက္စိုက္ ငိုက္စိုက္ႏွင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။
မဝင္းခင္လည္း မ်က္လုံးစုံမွိတ္လၽွက္ ခုံရွည္ၾကမ္းျပင္ေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ကာ မွိုင္ေနသည္။ ဖိုးတာလို ၂ ခ်ီလိုးဖို႔ သူ႔လီးသူ ျပန္ဆြေနသည္ဟု ထင္မွတ္ကာ ေနာက္တစ္ခ်ီအတြက္ ေမၽွာ္လင့္လ်က္ ရွိသည္။
သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ၾကာသည္အထိ ဘာမွထူးမလာ။
“ တိုးေအာင္…ဟဲ့…တိုးေအာင္…. က်စ္……”
ခပ္တိုးတိုး ေခၚၾကည့္သည္။ ဘာထူးသံမွ မေပၚထြက္လာ။ ေသနာေကာင္ေလး..တစ္ခ်ီထဲနဲ႔ အီစလံေဝသြားပုံရသည္။ တိုးေအာင္သာ ဆက္ေဆာင့္နိုင္လၽွင္ သူမလည္း တစ္ခ်ီေကာင္းေကာင္း ၿပီးသြားနိုင္သည္။
အခုေတာ့ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ခါနီးမွ မသာေလးက လေရေတြ ထြက္ကုန္သည္။ ဆက္လည္း မေဆာင့္နိုင္ေတာ့။ ႏုံတုံတုံ အတတ ထင္ရေသာ ဖိုးတာကမွ ဟုတ္တိပတ္တိ ႏွစ္ခ်ီေဆာ္သြားေသးသည္။
ထူးဆန္းေသာ သူမအျဖစ္ကို ေတြးမိကာ ဂုဏ္ယူေနမိသည္။ မဝင္းခင္က ေလးတန္းမၽွသာ ေအာင္ခဲ့ေသာ္လည္း စာဖတ္ဝါသနာ ပါ၏။ ေျပာရလၽွင္ သူတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံး စာဖတ္ဝါသနာ ပါၾကသည္။ ကိုဘတုတ္အက်င့္က စာအုပ္ငွားဖတ္လၽွင္ ျပန္မေပးေသာ အက်င့္မရွိ။ ၿမိဳ႕ေရာက္တိုင္း ငွားငွားလာေသာ ဝတၳဳမဂၢဇင္းစာအုပ္ေတြ အိမ္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားေနသည္။
ကာမႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ဖတ္ဖူးသည္။ ဘဝတစ္ခုတြင္ ဝိသာခါေက်ာင္းအစ္မႀကီး ႏြားမျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္က ႏြားသိုးအုပ္စုက အတင္းလိုက္သျဖင့္ ေျပးမိေျပးရာ စြတ္ေျပးခဲ့ရာ ဝါး႐ုံေတာထဲ ေရာက္သြားသည္။
ကံေကာင္းခ်င္လို႔လား ကံဆိုးခ်င္လို႔လား မသိ။ ေက်ာင္းအစ္မႀကီး ဝိသာခါေလာင္း ႏြားမေလး၏ ေခါင္းမွာ ဝါး႐ုံပင္အၾကားသို႔ တိုးဝင္သြားသည္။ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ၿပီး ေခါင္းကိုထုတ္ပါေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မရနိုင္ ျဖစ္ေန၏။
ထိုအခိုက္မွာပင္ ႏြားသိုးတစ္ေကာင္က ေနာက္ကေန ေဆာ္ပါေတာ့သည္။ သိၾကသည့္အတိုင္း ႏြားသိုးဆိုတာက ထန္မွထန္ ၊ သန္မွ သန္ကိုး..။ ဤသို႔ တစ္ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာင္ အားရေက်နပ္ေအာင္ တက္တက္လိုးသြားၾကရာ ႏြားသိုးအေကာင္ ၂၀ ေလာက္ရွိ၏။
ဝိသာခါေက်ာင္းအစ္မ ဘဝေရာက္ေသာအခါ သူ႔ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ၾကည့္မိသည္။ ထိုအခါ ကာမဂုဏ္ေမထုတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အားအရဆုံး အေက်နပ္ဆုံး ဆႏၵအျပည့္ဝဆုံးဘဝမွာ ႏြားပ်ိဳမေလးျဖစ္စဥ္ကာလ ႏြားသိုးအုပ္၏ ဝိုင္းလုပ္ျခင္းခံရေသာ ဘဝဟု အမွတ္ရမိေၾကာင္း ဖတ္ဖူးထား၏။
သူ႔အေတြးမ်ားမဆုံးေသးခင္းမွာပင္ သာဂိတစ္ေယာက္ အဖီထဲ ဝင္လာ၏။ ဟိုတစ္ေလာက ကိုသန္းေဌးေျခသလုံးကို သံခၽြန္နဲ႔ထိုး၍ ဆုံးမခဲ့ေသာ သာဂိပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
သာဂိတစ္ေယာက္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မဝင္းခင္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ရႉးခနဲ ကုန္းနမ္းသည္။ မဝင္းခင္ အူေတြအသဲေတြ ယားသြားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း တင္းခနဲ ခုံးထသြားသည္။
သာဂိလီးတန္က ၅ လက္မခြဲေက်ာ္ ၆ လက္မနီးပါးရွိရာ အတုတ္ကလည္း ဟိုႏွစ္ေကာင္ထက္ သာ၏။ ႏုထြတ္တင္းအိေနေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးဆီကို လက္ကေရာက္သြားသည္။ ခပ္ဖြဖြေလး ဆုတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ညႇိုးလက္မႏွင့္ လွိမ့္ေခ်ေပးလိုက္သည္။ မဝင္းခင္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ က်င္ခနဲ က်င္ခနဲ ဆိမ့္တက္သြားသည္။ ေစာက္ေရေတြလည္း စိမ့္ထြက္လာျပန္သည္။
မဝင္းခင္၏ ဖင္ဆုံထြားထြားကားကားႀကီးမွာ ေျမႇာက္ႂကြရမ္းခါေနပါေတာ့သည္။ သာဂိက ေစာက္ဖုတ္အဝကို လက္ႏွင့္မစမ္းဘဲ လီးထိပ္ႀကီးျဖင့္ ႏွဲ႕ကာ ႏွဲ႕ကာ စမ္းရွာသည္။
သာဂိက ဟိုႏွစ္ေကာင္လို အရမ္းကာေရာ ဇြတ္အတင္း မထိုး။ ညင္ညင္သာသာေလး ျမႇင္းထိုးသည္။ လီးတန္ႀကီးက အဆုံးထိ နစ္ဝင္သြား၏။ ၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ျပန္ထုတ္သည္။ တစ္ခါ ေျဖးေျဖး ျမႇင္းသြင္း၏။ ဤသို႔ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ျပဳလုပ္ေပးၿပီး လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။
“ မမ…..”
“ ဟင္….ဘာလဲ…သာဂိ……”
“ မမ ေညာင္းေနမွာစိုးလို႔… ပုံစံျပင္လိုးရေအာင္ေနာ္…”
“ အင္း အင္း…..ရတယ္….”
မဝင္းခင္က မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္။ ေနာက္အလွည့္တြင္ သာဂိႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သြားသည္။ အေမွာင္ထဲမွာမို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ မျမင္ရ။ သာဂိက မဝင္းခင္ခါးကို ဖက္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာအႏွံ့ နမ္းကာ ႏႈတ္ခမ္းကို စုတ္လိုက္သည္။ မဝင္းခင္ကလည္း သာဂိေက်ာျပင္ကို ဖက္ထားလိုက္သည္။
“ ကဲ…မမ….. ဟိုတေလာက ကိုသန္းေဌးနဲ႔ လိုးတဲ့ပုံစံမ်ိဳး လိုးၾကရေအာင္ ေနာ္…”
မဝင္းခင္နားကပ္၍ တိုးတိုးေျပာလိုက္ေသာအခါ မဝင္းခင္က ခုံရွည္ေပၚ ဖင္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ကိုသန္းေဌးႏွင့္ လိုးစဥ္ကလို ပုံစံမ်ိဳး လုပ္ေပးထား၏။
“ အဲဒီညက ကိုသန္းေဌး ေျခေထာက္ကို သံခၽြန္နဲ႔ ထိုးလိုက္တာ ဆို…”
“ အင္း …. ဟုတ္တယ္… ဘာလဲ မမက မေက်နပ္လို႔လား……”
“ မဟုတ္ပါဘူး ကြယ္… မင္းသတၱိကို သေဘာက်လို႔…၊ မမျဖင့္ တကယ္ပဲ ေႁမြကိုက္တယ္ ထင္ၿပီး လန႔္ျဖန႔္သြားတာပဲ…အဟင္းဟင္း..”
ဖိုးေက်ာ္ကို ငဲ့ရအုံးမည္မို႔ သာဂိေလမရွည္ေတာ့။ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ကာ မဝင္းခင္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ ထိုးသြင္းထည့္လိုက္သည္။
“ ျဗစ္….ဖြတ္……..ပလြတ္….စြပ္……ျဗစ္……အင့္..အင့္……အင္း…….အေမ့…အင့္…..”
သာဂိလီးမွာ ကိုသန္းေဌးလီးႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္ေၾကာင္း အစမ္း အသြင္းအႏႈတ္ လုပ္ေပးစဥ္ကပင္ မဝင္းခင္ သိၿပီးျဖစ္၏။
လီးတန္ႀကီးကို အဆုံးထိသြင္းၿပီးေနာက္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျပန္ႏႈတ္သည္။ မဝင္းခင္လည္း မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ ဇိမ္ႏွင့္ခံပါေတာ့သည္။
ယခုကဲ့သို႔ မဝင္းခင္ႀကီးကို လိုးခြင့္ရေနသည္မွာ ရွင္းရွင္းေျပာရလၽွင္ ဖိုးေက်ာ္ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဖိုးေက်ာ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ပီသေသာ စိတ္ဓါတ္အျပည့္အဝ ရွိ၏။
အရက္ ၄ ပုလင္းဝယ္ရာ သူကႏွစ္ပုလင္းဖိုး က်ခံ၏။ မဝင္းခင္ကိုလည္း ႏႈတ္ပိတ္ခ ႏွစ္ေထာင္ေပးသည္။ သူတို႔ေလးေယာက္ထဲတြင္ ဖိုးေက်ာ္လီးအႀကီးဆုံး ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူက ေနာက္ဆုံးမွ လုပ္မည္ျဖစ္သည္။ သူက ဦးစြာပထမလုပ္လိုက္လၽွင္ က်န္တဲ့သူမ်ားအေပၚ မဝင္းခင္ ဖီလင္မတက္မွာစိုး၍ဟု ဆိုသည္။
သာဂိအပါအဝင္ က်န္ ၃ ေယာက္ကလညး္ ဖိုးေက်ာ္ကို သူတို႔အဖြဲ႕ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တညီတညြတ္တည္း သတ္မွတ္ထားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာဂိလည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။
“ ဖြတ္……ဖြတ္……ျဗစ္…….ပလြတ္……စြပ္…..ႁပြတ္……..”
သာဂိက ခုံရွည္ေနာက္မွီတန္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲကိုင္လ်က္ အသားကုန္ၾကဳံးၾကဳံး ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ လူပ်ိဳသိုးေတြမို႔ သန္ခ်က္ထန္ခ်က္ကေတာ့ အံ့ဩကုန္နိုင္ဘြယ္ ျဖစ္သည္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဖူးႂကြႏူးရြလာသည္။ မာတင္းခုံးထလာသည္။ က်င္ခနဲဆိမ့္ခနဲ ၿဖိဳးခနဲဖ်င္းခနဲ အရသာကို ခံစားေနရသည္။ သာဂိ လေခ်ာင္းတေလၽွာက္ လွိုက္ယားႂကြတက္လာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလည္း ပို၍ ပို၍ ျပင္းထန္လာသည္။
“ ႁပြတ္….ႁပြတ္….ပလြတ္……ျဗစ္…..ဖြတ္……”
အခ်က္ေပါင္း ၇၀ ေလာက္လိုးၿပီးေသာအခါ သာဂိတစ္ေယာက္ လေရေတြ ပန္းထြက္ကုန္သည္။ မဝင္းခင္ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ေႏြးခနဲ ရွိန္းခနဲ ျဖစ္သြား၏။ လေရေတြ စင္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သာဂိက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္၏။ အဆြေကာင္း အေဆာင့္ၾကမ္းသေလာက္ သာဂိလေရေတြ အထြက္မ်ားသည္။
လေရေတြထြက္သြားသည္ႏွင့္ အားရေက်နပ္သြားၿပီး ေနာက္တစ္ခ်ီ မေက်ာ့ခ်င္ေတာ့။ မဝင္းခင္ကို ဒီပုံစံအတိုင္း ဆက္ေနဖို႔ မွာခဲ့ရင္း..သာဂိတစ္ေယာက္ အဖီထဲက ခပ္သြက္သြက္ ထြက္ခဲ့၏။ အဲဒီေနာက္ ဖိုးေက်ာ္ေရာက္လာၿပီး မဝင္းခင္ ပို၍ခံလို႔ေကာင္းေအာင္ ခုံရွည္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ သိပ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီး ေပါင္ႀကီးေတြကို ကားထားလိုက္သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးတန္ႀကီး သြင္းထည့္ရသည္မွာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ရွိလြန္းလွ၏။
ေရွ႕က လိုးသြားေသာ လူပ်ိဳသိုး သုံးေကာင္၏ လေရေတြက ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနသည္မို႔ လီးအသြင္းအႏႈတ္မွာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း ႏွင့္ အလြန္ အရသာရွိလွ၏။
ၿပီးေတာ့ နို႔အုံႀကီးကို အရင္းက ဖ်စ္ညႇစ္ကာ စူၿပီးေတာ့ ေထာင္ေနေသာ နို႔သီးေခါင္းေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္ တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ရင္း လၽွာဖ်ားေလးျဖင့္ တို႔ကာ ကလိဆြလိုက္သည္။
နို႔ကိုစို႔လိုက္တိုင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ က်င္က်င္တက္သြားသည္။ ဖိုးေက်ာ္လီးတန္ႀကီးက တုတ္လြန္းသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ျပည့္တင္းၾကပ္ေနသည္။ ဖိုးေက်ာ္က နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ ေျပာင္းစို႔ေပးရင္း အသြင္းအႏႈတ္ကို ခပ္မွန္မွန္ေလး ျပဳလုပ္ေပးသည္။
“ ဖြတ္…ဖြတ္…ဖြစ္…စြပ္….ျဗစ္…..ဇြိ…..ဖြတ္….. အား…အေမ့….အင္း….အင့္…အ….”
တေျဖးေျဖး ေဆာင့္ခ်က္ေတြက သြက္လက္ျပင္းထန္လာသည္။
“ ဖြတ္…ႁပြတ္….ဖြတ္….စြပ္……..အေမ့…အင့္……အေမ့…လိုး လိုး…ဟုတ္ၿပီ….အေမ့…အား …နာ….နာတယ္…ေဆာင့္..အေမ့…အား…”
မဝင္းခင္လက္ႏွစ္ဖက္က ဖိုးေက်ာ္လည္ပင္းကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားရင္း တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူၿပီးသြားပါေတာ့သည္..။
++++++++++++++++++++++++++++++++
ၿပီးပါၿပီ..။