အချိန်ကား ညနေစောင်းနေဝင်ချိန် ။ တစ်နေ့တာလုံး အလင်းပေးခဲ့သော နေမင်းကြီးသည် တဖြည်းဖြည်း
အားနည်းမှေးဖျော့လာ၍ ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေ၏ ။ ထိုအချိန်တွင် သစ်တောထဲ၌ ညည့်ငှက်တွန်သံမှ
တစ်ပါး အခြားအသံမရှိ ။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေ၏ ။ တောခေါင်းကြီး၏ တဲရှေ့ကျောက်ဆောင်ပေါ်၌အကျ ႌ
လက်ပြတ်နှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ထင်းခွေနေသည် ။ ထိုမိန်းကလေးသည် သစ်တောကြီးမှ ပေါက်
ဖွားလာသော မိန်းကလေးနှင့်လွန်စွာတူ၏ ။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာ သေးသွယ်သော်လည်းအရပ်
မြင့်၍ ကျစ်လစ်တောင့်တင်း၏ ။ အသားညို၏ ။ သူမအမည်မှာ မြနှင်းဖြစ်သည် ။
ထိုစဉ် တဲအတွင်းမှ ခေါ်သံကြားရသည် ။
” ဒီညတော့ ငါတို့သားအမိနှစ်ယောက်တည်းပဲ သမီးရေ မိုးချုပ်တော့မယ် မြန်မြန်အိမ်ထဲ ဝင်ပါကွယ် ။
မှောင်လာရင် သားရဲတိရစ္ဆာန်တွေ ရန်လည်းကြောက်ရ ၊ တောပုန်းဓားပြတွေလည်းကြောက်ရ ၊ ဂျပန်
စစ်သားတွေလည်းကြောက်ရနဲ့ “
မြနှင်းသည် ပေါက်ခြမ်းတစ်ခုကို အားရှိပါးရှိ ခွဲနေသည် ။ ထင်းခွဲရန် လက်ကိုမြောက်တင်လိုက်တိုင်း သူမရင်အစုံမှာကြွတက်လာ၏ ။ သနပ်ခါးပါးကွက်ကြားလိမ်းထားသော သူမမျက်နှာတွင် ချွေးစက်ကလေးများ
စို့နေ၏။
” အမေရယ် ထင်းခွဲလို့ပြီးပါတော့မယ် ၊ စိတ်မပူပါနှင့် မမှောင်သေးပါဘူး ၊ သမီးလာခဲ့ပါ့မယ် “
မြနှင်းသည် ထင်းပေါက်စများကို တဲအိမ်အတွင်းပွေ့ယူလာပြီး မီးဖိုအနား၌ ပုံလေသည် ။ ထိုနောက် ဝက်သစ်ချသားဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော တဲတံခါးမကြီးကို ပိတ်လေ၏ ။ ထိုပြင် အတွင်းမှ မင်းတုပ်ပါချလိုက်၏ ။
တဲအိမ်အတွင်းတွင် အသက်ငါးဆယ်ကျော်ခန့်ရှိသော မိန်းမကြီးတစ်ယောက် အပ်ချုပ်နေ၏ ။ သူမအမည်မှာ
ဒေါ်မြမေဖြစ်၏ ။
” ညည်းအဖေမရှိတုန်း ငါ အင်မတန်စိုးရိမ်တယ် ။ ဒို့မိန်းမသားနှစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ အားငယ်တယ်
သမီးရယ် ၊ ခေတ်ကာလကလည်း မကောင်းဘူးမဟုတ်လား “
မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး ဖက်ဆစ်ဂျပန်တွေကို ပြန်လည် တွန်းလှန်နေသော အချိန်ကာလဖြစ်သည် ။တစ်နိုင်ငံလုံး တိုက်ပွဲတွေဖြစ်ပွားပြီး တောပုန်းဓားပြတွေလည်း သောင်းကျန်းလွန်းလှသည် ။ ထိုအချိန်
အတွင်း မြနှင်းတို့မိသားစုမှာ လုံခြုံရာမြို့သို့ တက်မပြေးဘဲ မိမိတို့နေထိုင်ရာ သစ်တောထဲက တဲအိမ်လေးကို
မစွန့်ခွာဘဲနေထိုင်ခဲ့ကြသည် ။ စင်စစ် မြနှင်းတို့ တဲအိမ်လေးနှင့် အနီးဆုံးဒေသတွင် မင်းတပ်မြို့ ရှိသည် ။
မြနှင်း၏ဖခင် ဦးသောင်းသည် စားနပ်ရိက္ခာအတွက် တစ်လလျှင်နှစ်ကြိမ် မင်းတပ်မြို့သို့တက်၍ယူလေ့ရှိသည်။
ယခုလည်း ဦးသောင်းတစ်ယောက် စားနပ်ရိက္ခာဝယ်ယူရန် မင်းတပ်မြို့သို့တက်သွားလေ၏ ။ မြို့သို့မတက်မီ အိမ်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့သော မယားနှင့်သမီးကို ညနေစောင်းမှောင်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် တဲတံခါးကို လုံအောင်
ပိတ်ရန်မှာကြားခဲ့သည်။
မိန်းမနှစ်ဦးအနက် သမီးဖြစ်သူ မြနှင်းမှာ ဘာကိုမှ မကြောက်တတ်သော်လည်း အမေဖြစ်သူဒေါ်မြမေမှာ
အစဉ်သဖြင့် တုန်လှုပ်နေ၏ ။ အထူးသဖြင့် ယနေ့ညနေ၌ ဒေါ်မြမေတစ်ယောက် ခါတိုင်းထက်ပို၍စိုးရိမ်နေဟန်
ရှိသည်။ထိုကြောင့် သမီးဖြစ်သူအားလှည့်၍
” ညည်းအဖေ ဘယ်အချိန် အိမ်ပြန်လာမလဲဆိုတာသိရဲ့လားအေ”ဟု မေးလေသည်။
” ၁၁နာရီမထိုးမချင်းတော့ အိမ်ပြန်ရောက်အုံးမှာမဟုတ်ဘူးနဲ့ တူပါတယ် အမေရယ် “
ထိုအချိန်တွင် တဲအရှေ့မှ မထင်မရှား အသံတစ်ခုကြားရသောကြောင့် မြနှင်းတစ်ယောက်တံခါးနားသို့
သွားကာ အသာရပ်၍နားထောင်လေသည် ။ “တောထဲက ခြေသံကြားရတယ် “ဟု သူမ အမေအားတိုးတိုး
လှမ်းပြောလိုက်သည် ။ လန့်ဖျပ်နေသောဒေါ်မြမေသည် အပ်ချုပ်နေရာမှ ရုတ်တရက် ထရပ်၍ “ဘုရားရေ ၊ ဒုက္ခပါပဲ ညည်းအဖေလည်းပြန်မရောက်သေးဘူး” ဟု တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် ဆိုလေ၏။
စကားမဆုံးမီ တံခါးကို ပြင်းထန်စွာခေါက်သော အသံကြားရလေသည် ။ မိန်းမသား နှစ်ဦးကားဘာမှ
အသံပြန်မပြုချေ ။နှုတ်ဆိတ်နေကြ၏ ။ ထိုအခါ အပြင်မှ တစ်ယောက်သောသူက ချိုသာသောအသံဖြင့်
“အိမ်ရှင်တို့ ကျေးဇူးပြု၍ တံခါးဖြင့်ပါအုံး ကျွန်တော်တို့ လူကောင်းတွေပါခင်ဗျာ ” ဟု အော်ပြောလေ၏ ။
ဗမာစကားသံကြားရသောကြောင့် အနည်းငယ်စိတ်သက်သာရာရသွား၏ ။ ဒီအတိုင်းဆို ဂျပန်စစ်သား
တွေမဖြစ်နိုင်ဘူး ။ သို့သော် တံခါးကို ဖွင့်သင့်မဖွင့်သင့် စဉ်းစား ချင့်ချိန်နေ၏ ။ မြနှင်းတစ်ယောက် နံရံပေါ်တွင်
ချိတ်ဆွဲထားသော ငှက်ကြီးတောင်ဓါးကို သွားရောက်ဖြုတ်ယူလေ၏ ။ ထိုနောက် “အပြင်က ဘယ်သူတွေလဲ
တော် ” ဟု အော်မေးလေ၏ ။
အပြင်မှအသံတစ်ခုက ” ကျွန်တော်တို့ မြို့ကလာတဲ့မြန်မာမျိုးချစ် တော်လှန်ရေးတပ်မတော်က တပ်စိတ်တစ်စိတ်ပါ ခင်ဗျာ” ဟု ပြန်ဖြေလေ၏ ။
“ရှင်တို့ ဘာလိုချင်လို့လဲ”
"ကျွန်တော်တို့ မင်းတပ်မြို့ကို သွားမလို့ပါ ၊ တောထဲမှာ လမ်းပျောက်နေတာမနက်ကတည်းကဘာမှမစားခဲ့ရဘူး ၊ ကျွန်တော့် လူတွေလည်း ဘာမှမစားရသေးဘူး ၊ အစားအစာ မပေးရင်တောင် မင်းတပ်မြို့ကို
ဘယ်လမ်းက သွားရမလဲဆိုတာ လမ်းပြပေးပါခင်ဗျာ”
မြနှင်းတစ်ယောက် ထိုလူ၏စကားအားယုံကြည်သွားလေ၏။ထိုကြောင့် လမ်းပြပေးရန်ငှက်ကြီးတောင်ဓါး
အားဆုပ်ကိုင်၍ တံခါးမှ မင်းတုပ်ကိုဖြုတ်လေ၏ ။ ထိုနောက် လေးလံသော တံခါးမကြီးကို တွန်းဖွင့်လိုက်ချိန်
တွင် မြနှင်းတစ်ယောက် အ့ံသြမှင်တက်သွားလေ၏ ။ သူ မနှုတ်ခမ်းဝကို ခြောက်လုံပြူးသေနတ်ပြောင်းဝဖြင့်
အတေ့ခံရသောကြောင့်ပင် ။ ထိုနောက် ၄င်းခြောက်လုံးပြူးသေနတ်ကို ကိုင်ထားသော အရပ်မြင့်မြင့်
၊နှာတံကောက်ကောက် ၊နှုတ်ခမ်းမွှေးဗရပွနှင့် စုတ်ချွန်းချွန်းလူတစ်ယောက်ကို တွေ့ရလေသည် ။ ထိုသူမှာ
ဂျပန်စကားပြန် အောင်ဒင်ဖြစ်သည် ။ အောင်ဒင်၏ အနောက်တွင် အရပ်ပုကွကွနှင့် လူလေးယောက်ခန့်ကို
တွေ့ရလေ၏ ။ ထိုလူလေးယောက်တွင် သုံးယောက်မှာ အသက်ငယ်ပုံ ရသော်လည်း ကျန်တစ်ယောက်မှာ
နှုတ်ခမ်းမွှေးကားကားနဲ့အသက်ကြီးပုံရ၏ ။ ထိုသူကားကာနယ်ဆူတိုဖြစ်သည်။
” ဒီမှာ သူငယ်မ ၊ မင်းလက်ထဲကဓါးကိို ချလိုက် ။ မင်းလိမ္မာရင် အသက်ချမ်းသာပေးမယ်”ဟု
အောင်ဒင်တစ်ယောက် မြနှင်းအား ဟောက်လိုက်၏ ။ ထိုနောက်မြနှင်းတို့ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးကို ၄င်းတို့ပါလာသော လက်ထိပ်ဖြင့် လက်ပြန်ခတ်၍ တဲတံခါးမကြီးကို ဟန်မပျက်ပြန်ပိတ်လိုက်၏ ။
မြနှင်းတို့သားအမိကို မီးဖိုချောင်ထဲ ဖမ်းခေါ်သွားကာ ဒူးထောက်နေရန် အမိန့်ပေးလေ၏။ ကာနယ်ဆူတို
နှင့် ဂျပန်စစ်သား သုံးကောင်မှာ မီးဖိုချောင်ထဲရှိ ထမင်းစား စားပွဲပတ်လည်တွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍နေရာ
ယူလိုက်ကြ၏ ။ ထိုနောက် အောင်ဒင်သည် ကြောင်အိမ်ထဲမှ ထမင်းအိုး၊ဟင်းအိုးများ၊စားစရာသောက်စရာများ ယူလာ၏ ။ အောင်ဒင်နှင့် ဂျပန်လေးကောင်မှာ ဆာလွန်းသဖြင့် သွားရည်တမြားမြားနှင့် အငမ်းမရ စားသောက်
ကြ၏ ။ မြနှင်းတို့သားအမိနှစ်ယောက်မှာ ကြောက်ကြောက်ရွှံ့ရွှံ့ဖြင့် ဒူးထောက်နေကြသည် ။ စကားတစ်လုံးမှ
မဆိုနိုင်ဘဲ ဖခင်ကြီးအိမ်ပြန်လာရန်သာ နှုတ်ဆိတ်ဆုတောင်းနေကြသည် ။
ထမင်းဝသွားသော ဂျပန်စစ်သားသုံးကောင်မှာ မြနှင်းအား ထိုင်ကြည့်၍ ဂျပန်စကားဖြင့် ပွစိပွစိပြောကာ ရယ်မောနေကြသည် ။ ထိုနောက် ကာနယ်ဆူတိုအား ဂျပန်စကားဖြင့် မြနှင်းအားလိုးခွင့်ပေးရန် တောင်းဆို
လေ၏ ။ ကာနယ်ဆူတိုက ခွင့်ပြုလိုက်သောအခါ ဂျပန်စစ်သားသုံးကောင်မှာ ထိုင်နေရာမှထလာ၍မြနှင်းထံ
လျှောက်လာ၏ ။ ဂျပန်တစ်ကောင်၏ လက်တစ်ဖက်သည် မြနှင်း၏ ညာဘက်ရင်အုံကို လာကိုင်၏။ထိုနောက်
အပျိုမလေး၏တောင့်တင်းသောရင်အစုံကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်ကိုင်လေ၏။
” ရှင်တို့ မယုတ်မာကြနဲ့နော် “
မြနှင်းတစ်ယောက ်အော်ဟစ်ရုံသာ တတ်နိုင်၏ ။ ထိုဂျပန်ငပုသည်၄င်း၏ အနောက်မှဂျပန်နှစ်ကောင်အား
ဂျပန်စကားဖြင့် မြနှင်း၏ ရင်အစုံမှာ မည်မျှတောင့်တင်းကြောင်း ရယ်မော၍ပြောလေ၏ ။ ထိုနောက် ၄င်း၏
ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ဖြုတ်၍ ကာကီရောင်ဘောင်းဘီရှည်ကို ချွတ်ချလိုက်၏ ။ အဖြူရောင် ညစ်နွမ်းနွမ်း အတွင်းခံအောက်၌ ဖောင်းထနေသော အရာတစ်ခု ။ ထိုနောက် အတွင်းခံကို ချွတ်ချလိုက်ရာ အရှည် ၅လက်မ
ခန့်ရှိသော ဒစ်ဖုံးနေသည့် ယောကျ်ားအင်္ဂါတစ်ခုကို မြနှင်းတစ်ယောက် မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်တွေ့ရလေ၏ ။
ထိုနောက် ဘယ်ဘက်လက်က ဒစ်ဖျားကို ဆွဲလှန်၍ ညာဘက်လက်က မြနှင်း၏ ပါးစပ်ပွင့်အောင် ညှစ်ကာ
လီးကို အတင်းထိုးထည့်လေ၏ ။ မြနှင်း အတင်းရုန်းကန်လေ၏ ။ ဂျပန်ဂျပု၏ လက်ဝါးတစ်ဖက်သည် မြနှင်း၏
ဘယ်ဘက်ပါးပြင်ပေါ်သို့ အရှိန်ပြင်းစွာ ကျလာ၏ ။ မြနှင်း၏ ပါးပြင်မှာ နီရဲကျိန်းစပ် သွားလေ၏ ။ ရုန်းကန်လေ
အသားနာလေဖြစ်မှာကြောင့် မြနှင်းတစ်ယောက်ပါးစပ်ကို အသာအယာဟ၍ ျငြိမ်ခံနေရုံသာ ရှိတော့၏။
ဂျပန်ဂျပုသည် လီးအစုပ်ခံရင်း မြနှင်း၏ ရင်အစုံကို ဖျစ်ညှစ်ကစားနေ၏ ။ ထိုနောက်မြနှင်း၏ အကျ ႌလက်ပြတ်
လေးကို ဆွဲဖြဲလိုက်၏ ။ အဖြူရောင် ဘယာစီယာအောက်မှ အပျိုမလေး၏ ရင်သားများမှာ တင်းထွက်နေ၏ ။
အချိန်မဆိုင်းဘဲ ဘယာစီယာကို အတင်းဆွဲချွတ်လိုက်၏ ။ မြနှင်းတစ်ယောက် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားလေ
ရာ မြင်တွေ့ရသူ ဂျပန်ဂျပုများမှာ လီးပိုတောင်လာကြသည် ။ အနောက်မှ ဂျပန်ဂျပုနှစ်ကောင်မှာ ဘောင်းဘီ
ချွတ်၍ ဂွင်းတိုက်နေကြသည် ။ ထိုနောက် ဂျပန်ဂျပုနှစ်ကောင်ထဲမှ တစ်ကောင်က မြနှင်း၏ ဖင်နောက်သို့
သွားကာ မြနှင်း၏ ထဘ ီကို အတင်းဆွဲချွတ်လေသည် ။ ထိုနောက် အတွင်းခံကိုပါချွတ်ယူ၍ နမ်းရှုံ့လေ၏ ။
မြနှင်းမှာ ရွေးစရာ လမ်းမရှိတော့သဖြင့် အလိုက်သင့်ပင် ဖင်ကုန်း၍ ငြိမ်ခံနေရ၏ ။ မြနှင်း၏ အင်္ဂါဝကို တစ်စုံ
တစ်ခုဖြင့် အတေ့ခံလိုက်ရသည် ။ မြွေဟောက်တစ်ကောင်လို ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးသည် မြနှင်း၏
အပျိုစင်အဖုတ်ထဲသို့ တဖြည်းဖြည်း တိုးဝင်လာ၏ ။ ဂျပန်ဂျပု၏ လီးသည် မြနှင်း၏ အပျိုစင်မှေးပါးကို ထိုးဖောက်
ဝင်ရောက်လာသောအခါ မြနှင်းတစ်ယောက် မျက်ရည်များပင် စို့လာ၏ ။ သို့သော် ပါးစပ်မှာလီးစုပ်နေ ရသော
ကြောင့် အော်သံကား မထွက်လာ ။ ၄င်း၏ လီးတစ်ချောင်းလုံး မြနှင်း အဖုတ်ထဲ ဝင်သောအခါ အသားကုန်
ဆောင့်၍ လိုးလေ၏ ။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် အားကုန်ဆောင့်၍ လိုးပြီးနောက် မြနှင်း၏သားအိမ်ထဲသို့ ပူနွေးနွေး
အရည်များ ပန်းထည့်ကာ ငြိမ်ကျသွားလေ၏ ။ ထိုနောက် ၄င်း၏လီးကို အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ ပင်ပန်းနွမ်း
လျစွာ ထသွားလေ၏ ။ မြနှင်း၏ အဖုတ်ထဲမှ အဖြူရောင်အရည်များ တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာ၏ ။ လီးစုပ်ခံနေသော
ဂျပန်ဂျပုလည်း ၄င်း၏ လီးကိုမြနှင်း၏ ပါးစပ်မှဆွဲထုတ်ကာ မြနှင်း၏ ဖင်နောက်သို့ ဝင်သွားပြန်၏ ။ ထိုအခါ
ကျန်နေသော ဂျပန်စစ်သားသည် ၄င်း၏ လီးကို မြနှင်းပါးစပ်ပေါက်ထဲသို့ လာထိုးထည့်ပြန်၏ ။ ဂျပန် ဂျပု
သုံးကောင်မှာ မြနှင်းကိုတစ်ယောက်တစ်လှည့် ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေကြသော်လည်း ဒေါ်မြမေကိုမူ
အသက်ကြီးသောကြောင့် စိတ်မဝင်စားသဖြင့် ထိပင်မထိကြ ။
ကာနယ်ဆူတိုနှင့်အောင်ဒင််တို့မှာ မြနှင်းတစ်ယောက် ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံနေရသည်ကို ထမင်း
စား စားပွဲတွင် ဇိမ်ဖြင့် ထိုင်ကြည့်နေကြ၏ ။ ကာနယ်ဆူတိုမှာ ထိုကိစ္စမျိုးတွင် အတွေ့အကြုံ များလှသဖြင့်
သိပ်အလျင်မလို ။ အသက်အရွယ် ကြောင့်ပင် လီးတောင်ရန် အချိန်တော်တော်ယူရလေသည် ။ထိုကြောင့်
စိတ််ကြွလာစေရန် သူ၏ တပ်သားများကို အရင်ပေးလိုးကာ ဇိမ်ဖြင့် ထိုင်ကြည့်လေ့ရှိသည်် ။ အောင်ဒင်
တစ်ယောက် မြနှင်း အလိုးခံနေရသည်ကို ကြည့်နေရင်း ၄င်း၏ လိင်တံမှာ ဘောင်းဘီအောက်မှထိန်းမရ
အောင် ရုန်းကန်ထကြွနေ၏ ။ ဂျပန်သုံးကောင်မှာ မြနှင်းကို အားရအောင်လိုးနေသဖြင့် စိတ်ရှည်သည်းခံပြီး
စောင့်ဆိုင်းနေရ၏ ။
“ဒီဂျပုတွေကလည်း အခုချိန်ထိ လိုးလို့မပြီးသေးဘူးကွာ ၊ လီးသေးသလောက် တော်တော်
စောက်ကြောရှည်တယ် ” ဟု စိတ်ထဲမှ ငြီးတွားလေ၏ ။ နောက်ဆုံးတွင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သဖြင့်
ဒေါ်မြမေကို အရင်လိုးရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်၍ ကာနယ်ဆူတိုထံ ခွင့်တောင်းလိုက်၏ ။ ကာနယ်ဆူတိုက ခွင့်ပြုလိုက်သောအခါ အောင်ဒင်တစ်ယောက် ထိုင်ရာမှထကာ ဘောင်းဘီချွတ်ချလိုက်၏ ။ ထိုနောက် လီးတန်းလန်းဖြင့် ဒေါ်မြမေထံ လျှောက်သွားလေ၏ ။ အောင်ဒင်၏ လီးမှာ အရှည်ခြောက်လက်မခွဲခန့်ရှိ၍ ဂျပန်စစ်သားများလီးထက်ပိုမဲ၍ပိုကြီးလေ၏ ။ အောင်ဒင်သည် လက်တစ်ဖက်က ၄င်း၏ လီးကိုကိုင်ကာ
ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဒေါ်မြမေ၏ ခေါင်းကို ဆွဲယူ၍ လီးစုတ်ရန် အမိန့်ပေးလေ၏ ။ဒေါ်မြမေမှာ ယောကျား်နှင့်
ကာမစပ်ယှက်ဖူးသော်လည်း လီးတစ်ခါမှ မစုတ်ဖူးသဖြင့် ပါးစပ်ဟပေးရုံသာ တတ်နိုင်၏ ။ အောင်ဒင်သည်
ဒေါ်မြမေ၏ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ၄င်း၏ လီးကို လည်ချောင်းထဲထိ ရောက်အောင် အတင်းထိုးထည့်လေ၏ ။
ထိုအချိန်တွင် မြနှင်းကို လိုးနေသော ဂျပန်စစ်သားသုံးကောင်စလုံး အားကုန်၍ လိုးခန်းရပ်ကာ မီးဖိုချောင်ထဲမှ
ထွက်သွားလေသည် ။ ထိုအခါ ကာနယ်ဆူတိုသည် ထိုင်နေရာမှ ထလာကာ မြနှင်းထံ လျှောက်လာ၏ ။
ထိုနောက် ၄င်း၏ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံကို ချွတ်ချလိုက်၏ ။ ကာနယ်ဆူတို၏ လီးမှာရှေ့က ဂျပန်စစ်သား
သုံးကောင်ထက် အနည်းငယ် ပိုတိုသော်လည်း ပိုတုတ်လေသည်။
မြနှင်းတစ်ယောက် ပါးစပ်နှင့်အဖုတ်တွင် အဖြူရောင်အရည်များ ဗရပွဖြင့် မောပန်းနွမ်းနယ်လှသဖြင့် ဖင်ကုန်းလျက်ပင် အနားယူနေ၏ ။ ထိုစဉ် ကာနယ်ဆူတိုသည် ၄င်း၏လီးကို ကိုင်ကာ မြနှင်း၏ ဖင်နောက်သို့လာလေ၏ ။ ” ထွီ ” ဟူသော အသံတစ်ခု ကြားကာ မြနှင်း၏ စအိုဝ၌ ပူနွေးနွေးဖြစ်သွား၏ ။ ၄င်း၏ စအိုဝကို
တစ်စုံတစ်ခုဖြင့် အတေ့ခံရကာ အတင်းအကြပ် တိုးဝင်လာသည်ကို ခံစားရလေသည် ။ ကာနယ်ဆူတိုသည်
မြနှင်း၏ အဖုတ်ကို မလိုးတော့ဘဲ ဖင်လိုးရန် အားထုတ်နေခြင်းဖြစ်သည် ။ ကာနယ်ဆူတို၏ လီးသည် အရွယ်
အစားရော ၊ လုံးပတ်ရော တော်တော်တုတ်သဖြင့် မြနှင်း၏ စအိုထဲသို့မဝင်ဘဲစ အိုဝတွင်သာ တစ်နေ၏ ။အချိန်
ယူ၍ ထိုးသွင်းရာ ကာနယ်ဆူတို၏ လီးသည် မြနှင်း၏ စအိုထဲသို့ တရွေ့ရွေ့ထိုးဖောက် ဝင်ရောက်လာ၏ ။
လီးတစ်ဝက်ခန့်လောက် ဝင်သောအခါ ကာနယ်ဆူတိုသည် အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်ပြုလုပ်ပေးလေ၏ ။မြနှင်း
တစ်ယောက် ကာမအရသာကို တဖြေးဖြေးအကြိုက်တွေ့လာကာ နှုတ်ခမ်းမှအော်ညည်းသံများသည် ကာနယ်
ဆူတို၏ လိုးချက်နဲ့အညီ ထွက်ပေါ်လာလေသည် ။
အောင်ဒင်သည် ဒေါ်မြမေကိုချီ၍ ထမင်းစားစားပွဲပေါ်တင်ကာ ပက်လက်လန်လျက် အိပ်စေ၏ ။ ထဘီကို
ဆွဲချွတ်၍ အမွေးထူထူဖြင့် ခုံးမို့နေသော ဒေါ်မြမေ၏ စောက်ဖုတ်ကို အတွင်းခံပေါ်မှ လျှာဖြင့်လျက်လေ၏ ။
ထိုနောက် အတွင်းခံကို ချွတ်၍ ဒေါ်မြမေ၏ ပါးစပ်ပေါက်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည် ။ မြနှင်းလို မိန်းမငယ်
တစ်ယောက်ရဲ့အော်ညည်းသံကိုသာ နားသောတဆင်လို၍ ဒေါ်မြမေ၏ ပါးစပ်ပေါက်ထဲအတွင်းခံ ဆို့လိုက်
ခြင်း ဖြစ်သည် ။ ျအာင်ဒင်သည် ၄င်း၏ လီးကို ဒေါ်မြမေ၏ အဖုတ်ဝ၌ တေ့၍ ထည့်လေရာ လျှောလျှောရှူရှူ
ပင် ဝင်သွား၏ ။ ထိုနောက် အောင်ဒင်သည် ဒေါ်မြမေကို အားကုန်ဆောင့်၍ လိုးတော့သည် ။
ကာနယ်ဆူတို တစ်ယောက် မြနှင်းဖင်ကို အသားကုန်ဆောင့်လိုးနေရာမှ ခေတ္တမျှငြိမ်ကျသွားလေသည် ။
ထိုနောက် ၎င်း၏လီးကို မြနှင်း၏ စအိုဝမှ ဆွဲထုတ်လိုက်၏ ။ မြနှင်း၏ စအိုဝမှ အဖြူရောင်အရည်များရေကာ
တာ ကျိုးသလို စီးကျလာ၏ ။ အောင်ဒင်သည် ဒေါ်မြမေကို လိုးနေရာမှ လီးကို ဒေါ်မြမေရဲ့ အဖုတ်ထဲမှ
ဆွဲထုတ်လိုက်၏ ။ ဒေါ်မြမေ၏ အဖုတ်ထဲတွင် ဟာတာတာဖြစ်သွားသည် ။ အောင်ဒင်လညး် လီးတန်းလန်း
ဖြင့် မြနှင်း၏ ဖင်နောက်သို့ ဝင်သွားလေသည် ။ သူမ၏ ဖင်ထဲသို့ တရွေ့ရွေ့ တိုးဝင်လာပြန်သော အောင်ဒင်၏
လီးဖြင့် မြနှင်းတစ်ယောက် နောက်တစ်ကြိမ် ဖင်ခံရလေသည် ။ အောင်ဒင်၏ စံချိန်မှီ လီးကြီးသည် မြနှင်း၏
ဖင်ထဲတွင် ပြည့်ကျပ်နေအောင် နေရာယူထားသည် ။ ကာနယ်ဆူတိုလည်း အမောဖြေရာမှ ထလာကာ
ဒေါ်မြမေထံ လျှောက်သွားလေ၏ ။ ဒေါ်မြမေပါးစပ်ပေါက်တွင် ဆို့ထားသော အတွင်းခံကို ဆွဲထုတ်ပေးကာ
၎င်း၏ လီးကို ဒေါ်မြမေရဲ့ပါးစပ်ပေါက်တွင် တေ့ပေးလိုက်၏ ။ ဒေါ်မြမေလည်း အလိုက်သင့်ပင် လီးစုပ်
ပေးလေ၏။
အောင်ဒင်ရော ကာနယ်ဆူတိုပါ သက်လုံကောင်းကြသဖြင့် မြနှင်းနှင့်ဒေါ်မြမေတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို
တစ်ယောက် တစ်လှည့် အပေါက်စုံအောင် လိုးကြရာ ၎င်းတို့လိုးပွဲကြီးကို ညဉ့်သန်းခေါင်ယံအချိန်ရောက်မှ
ရပ်နားလိုက်ကြသည် ။ သစ်တောထဲက တဲအိမ်ကလေးလည်း တိတ်ဆိတ်မှုတို့ပြန်လည်လွှမ်းခြုံသွားတော့၏ ။
ပြီးပါပြီ။
အချိန်ပေးပီးဖတ်ရှုကြတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ဘုရင့်နောင်
ZG
ခ်ိန္ကား ညေနေစာင္းေနဝင္ခ်ိန္ ။ တစ္ေန႔တာလုံး အလင္းေပးခဲ့ေသာ ေနမင္းႀကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း
အားနည္းေမွးေဖ်ာ့လာ၍ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါးျဖစ္ေန၏ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သစ္ေတာထဲ၌ ညည့္ငွက္တြန္သံမွ
တစ္ပါး အျခားအသံမရွိ ။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေန၏ ။ ေတာေခါင္းႀကီး၏ တဲေရွ႕ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚ၌အက် ႌ
လက္ျပတ္ႏွင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ထင္းေခြေနသည္ ။ ထိုမိန္းကေလးသည္ သစ္ေတာႀကီးမွ ေပါက္
ဖြားလာေသာ မိန္းကေလးႏွင့္လြန္စြာတူ၏ ။ သူမ၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္မွာ ေသးသြယ္ေသာ္လည္းအရပ္
ျမင့္၍ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္း၏ ။ အသားညိဳ၏ ။ သူမအမည္မွာ ျမႏွင္းျဖစ္သည္ ။
ထိုစဥ္ တဲအတြင္းမွ ေခၚသံၾကားရသည္ ။
” ဒီညေတာ့ ငါတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ သမီးေရ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ ျမန္ျမန္အိမ္ထဲ ဝင္ပါကြယ္ ။
ေမွာင္လာရင္ သားရဲတိရစၧာန္ေတြ ရန္လည္းေၾကာက္ရ ၊ ေတာပုန္းဓားျပေတြလည္းေၾကာက္ရ ၊ ဂ်ပန္
စစ္သားေတြလည္းေၾကာက္ရနဲ႔ “
ျမႏွင္းသည္ ေပါက္ျခမ္းတစ္ခုကို အားရွိပါးရွိ ခြဲေနသည္ ။ ထင္းခြဲရန္ လက္ကိုေျမာက္တင္လိုက္တိုင္း သူမရင္အစုံမွာႂကြတက္လာ၏ ။ သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားလိမ္းထားေသာ သူမမ်က္ႏွာတြင္ ေခၽြးစက္ကေလးမ်ား
စို႔ေန၏။
” အေမရယ္ ထင္းခြဲလို႔ၿပီးပါေတာ့မယ္ ၊ စိတ္မပူပါႏွင့္ မေမွာင္ေသးပါဘူး ၊ သမီးလာခဲ့ပါ့မယ္ “
ျမႏွင္းသည္ ထင္းေပါက္စမ်ားကို တဲအိမ္အတြင္းေပြ႕ယူလာၿပီး မီးဖိုအနား၌ ပုံေလသည္ ။ ထိုေနာက္ ဝက္သစ္ခ်သားျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ တဲတံခါးမႀကီးကို ပိတ္ေလ၏ ။ ထိုျပင္ အတြင္းမွ မင္းတုပ္ပါခ်လိုက္၏ ။
တဲအိမ္အတြင္းတြင္ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ခန႔္ရွိေသာ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ အပ္ခ်ဳပ္ေန၏ ။ သူမအမည္မွာ
ေဒၚျမေမျဖစ္၏ ။
” ညည္းအေဖမရွိတုန္း ငါ အင္မတန္စိုးရိမ္တယ္ ။ ဒို႔မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ အားငယ္တယ္
သမီးရယ္ ၊ ေခတ္ကာလကလည္း မေကာင္းဘူးမဟုတ္လား “
ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလုံး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကို ျပန္လည္ တြန္းလွန္ေနေသာ အခ်ိန္ကာလျဖစ္သည္ ။တစ္နိုင္ငံလုံး တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ပြားၿပီး ေတာပုန္းဓားျပေတြလည္း ေသာင္းက်န္းလြန္းလွသည္ ။ ထိုအခ်ိန္
အတြင္း ျမႏွင္းတို႔မိသားစုမွာ လုံျခဳံရာၿမိဳ႕သို႔ တက္မေျပးဘဲ မိမိတို႔ေနထိုင္ရာ သစ္ေတာထဲက တဲအိမ္ေလးကို
မစြန႔္ခြာဘဲေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္ ။ စင္စစ္ ျမႏွင္းတို႔ တဲအိမ္ေလးႏွင့္ အနီးဆုံးေဒသတြင္ မင္းတပ္ၿမိဳ႕ ရွိသည္ ။
ျမႏွင္း၏ဖခင္ ဦးေသာင္းသည္ စားနပ္ရိကၡာအတြက္ တစ္လလၽွင္ႏွစ္ႀကိမ္ မင္းတပ္ၿမိဳ႕သို႔တက္၍ယူေလ့ရွိသည္။
ယခုလည္း ဦးေသာင္းတစ္ေယာက္ စားနပ္ရိကၡာဝယ္ယူရန္ မင္းတပ္ၿမိဳ႕သို႔တက္သြားေလ၏ ။ ၿမိဳ႕သို႔မတက္မီ အိမ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ မယားႏွင့္သမီးကို ညေနေစာင္းေမွာင္လာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ တဲတံခါးကို လုံေအာင္
ပိတ္ရန္မွာၾကားခဲ့သည္။
မိန္းမႏွစ္ဦးအနက္ သမီးျဖစ္သူ ျမႏွင္းမွာ ဘာကိုမွ မေၾကာက္တတ္ေသာ္လည္း အေမျဖစ္သူေဒၚျမေမမွာ
အစဥ္သျဖင့္ တုန္လႈပ္ေန၏ ။ အထူးသျဖင့္ ယေန႔ညေန၌ ေဒၚျမေမတစ္ေယာက္ ခါတိုင္းထက္ပို၍စိုးရိမ္ေနဟန္
ရွိသည္။ထိုေၾကာင့္ သမီးျဖစ္သူအားလွည့္၍
” ညည္းအေဖ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ျပန္လာမလဲဆိုတာသိရဲ့လားေအ”ဟု ေမးေလသည္။
” ၁၁နာရီမထိုးမခ်င္းေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္အုံးမွာမဟုတ္ဘူးနဲ႔ တူပါတယ္ အေမရယ္ “
ထိုအခ်ိန္တြင္ တဲအေရွ႕မွ မထင္မရွား အသံတစ္ခုၾကားရေသာေၾကာင့္ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္တံခါးနားသို႔
သြားကာ အသာရပ္၍နားေထာင္ေလသည္ ။ “ေတာထဲက ေျခသံၾကားရတယ္ “ဟု သူမ အေမအားတိုးတိုး
လွမ္းေျပာလိုက္သည္ ။ လန႔္ဖ်ပ္ေနေသာေဒၚျမေမသည္ အပ္ခ်ဳပ္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ ထရပ္၍ “ဘုရားေရ ၊ ဒုကၡပါပဲ ညည္းအေဖလည္းျပန္မေရာက္ေသးဘူး” ဟု တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ ဆိုေလ၏။
စကားမဆုံးမီ တံခါးကို ျပင္းထန္စြာေခါက္ေသာ အသံၾကားရေလသည္ ။ မိန္းမသား ႏွစ္ဦးကားဘာမွ
အသံျပန္မျပဳေခ် ။ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾက၏ ။ ထိုအခါ အျပင္မွ တစ္ေယာက္ေသာသူက ခ်ိဳသာေသာအသံျဖင့္
“အိမ္ရွင္တို႔ ေက်းဇူးျပဳ၍ တံခါးျဖင့္ပါအုံး ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူေကာင္းေတြပါခင္ဗ်ာ ” ဟု ေအာ္ေျပာေလ၏ ။
ဗမာစကားသံၾကားရေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္စိတ္သက္သာရာရသြား၏ ။ ဒီအတိုင္းဆို ဂ်ပန္စစ္သား
ေတြမျဖစ္နိုင္ဘူး ။ သို႔ေသာ္ တံခါးကို ဖြင့္သင့္မဖြင့္သင့္ စဥ္းစား ခ်င့္ခ်ိန္ေန၏ ။ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ နံရံေပၚတြင္
ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ငွက္ႀကီးေတာင္ဓါးကို သြားေရာက္ျဖဳတ္ယူေလ၏ ။ ထိုေနာက္ “အျပင္က ဘယ္သူေတြလဲ
ေတာ္ ” ဟု ေအာ္ေမးေလ၏ ။
အျပင္မွအသံတစ္ခုက ” ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္မေတာ္က တပ္စိတ္တစ္စိတ္ပါ ခင္ဗ်ာ” ဟု ျပန္ေျဖေလ၏ ။
“ရွင္တို႔ ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ”
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ မင္းတပ္ၿမိဳ႕ကို သြားမလို႔ပါ ၊ ေတာထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနတာမနက္ကတည္းကဘာမွမစားခဲ့ရဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ့္ လူေတြလည္း ဘာမွမစားရေသးဘူး ၊ အစားအစာ မေပးရင္ေတာင္ မင္းတပ္ၿမိဳ႕ကို
ဘယ္လမ္းက သြားရမလဲဆိုတာ လမ္းျပေပးပါခင္ဗ်ာ”
ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ ထိုလူ၏စကားအားယုံၾကည္သြားေလ၏။ထိုေၾကာင့္ လမ္းျပေပးရန္ငွက္ႀကီးေတာင္ဓါး
အားဆုပ္ကိုင္၍ တံခါးမွ မင္းတုပ္ကိုျဖဳတ္ေလ၏ ။ ထိုေနာက္ ေလးလံေသာ တံခါးမႀကီးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ခ်ိန္
တြင္ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ အ့ံၾသမွင္တက္သြားေလ၏ ။ သူ မႏႈတ္ခမ္းဝကို ေျခာက္လုံျပဴးေသနတ္ေျပာင္းဝျဖင့္
အေတ့ခံရေသာေၾကာင့္ပင္ ။ ထိုေနာက္ ၄င္းေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္ကို ကိုင္ထားေသာ အရပ္ျမင့္ျမင့္
၊ႏွာတံေကာက္ေကာက္ ၊ႏႈတ္ခမ္းေမႊးဗရပြႏွင့္ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းလူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရေလသည္ ။ ထိုသူမွာ
ဂ်ပန္စကားျပန္ ေအာင္ဒင္ျဖစ္သည္ ။ ေအာင္ဒင္၏ အေနာက္တြင္ အရပ္ပုကြကြႏွင့္ လူေလးေယာက္ခန႔္ကို
ေတြ႕ရေလ၏ ။ ထိုလူေလးေယာက္တြင္ သုံးေယာက္မွာ အသက္ငယ္ပုံ ရေသာ္လည္း က်န္တစ္ေယာက္မွာ
ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကားကားနဲ႔အသက္ႀကီးပုံရ၏ ။ ထိုသူကားကာနယ္ဆူတိုျဖစ္သည္။
” ဒီမွာ သူငယ္မ ၊ မင္းလက္ထဲကဓါးကိို ခ်လိုက္ ။ မင္းလိမၼာရင္ အသက္ခ်မ္းသာေပးမယ္”ဟု
ေအာင္ဒင္တစ္ေယာက္ ျမႏွင္းအား ေဟာက္လိုက္၏ ။ ထိုေနာက္ျမႏွင္းတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ၄င္းတို႔ပါလာေသာ လက္ထိပ္ျဖင့္ လက္ျပန္ခတ္၍ တဲတံခါးမႀကီးကို ဟန္မပ်က္ျပန္ပိတ္လိုက္၏ ။
ျမႏွင္းတို႔သားအမိကို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဖမ္းေခၚသြားကာ ဒူးေထာက္ေနရန္ အမိန႔္ေပးေလ၏။ ကာနယ္ဆူတို
ႏွင့္ ဂ်ပန္စစ္သား သုံးေကာင္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲရွိ ထမင္းစား စားပြဲပတ္လည္တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ေနရာ
ယူလိုက္ၾက၏ ။ ထိုေနာက္ ေအာင္ဒင္သည္ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွ ထမင္းအိုး၊ဟင္းအိုးမ်ား၊စားစရာေသာက္စရာမ်ား ယူလာ၏ ။ ေအာင္ဒင္ႏွင့္ ဂ်ပန္ေလးေကာင္မွာ ဆာလြန္းသျဖင့္ သြားရည္တျမားျမားႏွင့္ အငမ္းမရ စားေသာက္
ၾက၏ ။ ျမႏွင္းတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္မွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ရႊံ့ရႊံ့ျဖင့္ ဒူးေထာက္ေနၾကသည္ ။ စကားတစ္လုံးမွ
မဆိုနိုင္ဘဲ ဖခင္ႀကီးအိမ္ျပန္လာရန္သာ ႏႈတ္ဆိတ္ဆုေတာင္းေနၾကသည္ ။
ထမင္းဝသြားေသာ ဂ်ပန္စစ္သားသုံးေကာင္မွာ ျမႏွင္းအား ထိုင္ၾကည့္၍ ဂ်ပန္စကားျဖင့္ ပြစိပြစိေျပာကာ ရယ္ေမာေနၾကသည္ ။ ထိုေနာက္ ကာနယ္ဆူတိုအား ဂ်ပန္စကားျဖင့္ ျမႏွင္းအားလိုးခြင့္ေပးရန္ ေတာင္းဆို
ေလ၏ ။ ကာနယ္ဆူတိုက ခြင့္ျပဳလိုက္ေသာအခါ ဂ်ပန္စစ္သားသုံးေကာင္မွာ ထိုင္ေနရာမွထလာ၍ျမႏွင္းထံ
ေလၽွာက္လာ၏ ။ ဂ်ပန္တစ္ေကာင္၏ လက္တစ္ဖက္သည္ ျမႏွင္း၏ ညာဘက္ရင္အုံကို လာကိုင္၏။ထိုေနာက္
အပ်ိဳမေလး၏ေတာင့္တင္းေသာရင္အစုံကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆုပ္ကိုင္ေလ၏။
” ရွင္တို႔ မယုတ္မာၾကနဲ႔ေနာ္ “
ျမႏွင္းတစ္ေယာက ္ေအာ္ဟစ္႐ုံသာ တတ္နိုင္၏ ။ ထိုဂ်ပန္ငပုသည္၄င္း၏ အေနာက္မွဂ်ပန္ႏွစ္ေကာင္အား
ဂ်ပန္စကားျဖင့္ ျမႏွင္း၏ ရင္အစုံမွာ မည္မၽွေတာင့္တင္းေၾကာင္း ရယ္ေမာ၍ေျပာေလ၏ ။ ထိုေနာက္ ၄င္း၏
ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ျဖဳတ္၍ ကာကီေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္ကို ခၽြတ္ခ်လိုက္၏ ။ အျဖဴေရာင္ ညစ္ႏြမ္းႏြမ္း အတြင္းခံေအာက္၌ ေဖာင္းထေနေသာ အရာတစ္ခု ။ ထိုေနာက္ အတြင္းခံကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ရာ အရွည္ ၅လက္မ
ခန႔္ရွိေသာ ဒစ္ဖုံးေနသည့္ ေယာက်္ားအဂၤါတစ္ခုကို ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႕ရေလ၏ ။
ထိုေနာက္ ဘယ္ဘက္လက္က ဒစ္ဖ်ားကို ဆြဲလွန္၍ ညာဘက္လက္က ျမႏွင္း၏ ပါးစပ္ပြင့္ေအာင္ ညႇစ္ကာ
လီးကို အတင္းထိုးထည့္ေလ၏ ။ ျမႏွင္း အတင္း႐ုန္းကန္ေလ၏ ။ ဂ်ပန္ဂ်ပု၏ လက္ဝါးတစ္ဖက္သည္ ျမႏွင္း၏
ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ေပၚသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ က်လာ၏ ။ ျမႏွင္း၏ ပါးျပင္မွာ နီရဲက်ိန္းစပ္ သြားေလ၏ ။ ႐ုန္းကန္ေလ
အသားနာေလျဖစ္မွာေၾကာင့္ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ပါးစပ္ကို အသာအယာဟ၍ ်ၿငိမ္ခံေန႐ုံသာ ရွိေတာ့၏။
ဂ်ပန္ဂ်ပုသည္ လီးအစုပ္ခံရင္း ျမႏွင္း၏ ရင္အစုံကို ဖ်စ္ညႇစ္ကစားေန၏ ။ ထိုေနာက္ျမႏွင္း၏ အက် ႌလက္ျပတ္
ေလးကို ဆြဲျဖဲလိုက္၏ ။ အျဖဴေရာင္ ဘယာစီယာေအာက္မွ အပ်ိဳမေလး၏ ရင္သားမ်ားမွာ တင္းထြက္ေန၏ ။
အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ဘယာစီယာကို အတင္းဆြဲခၽြတ္လိုက္၏ ။ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ အေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းသြားေလ
ရာ ျမင္ေတြ႕ရသူ ဂ်ပန္ဂ်ပုမ်ားမွာ လီးပိုေတာင္လာၾကသည္ ။ အေနာက္မွ ဂ်ပန္ဂ်ပုႏွစ္ေကာင္မွာ ေဘာင္းဘီ
ခၽြတ္၍ ဂြင္းတိုက္ေနၾကသည္ ။ ထိုေနာက္ ဂ်ပန္ဂ်ပုႏွစ္ေကာင္ထဲမွ တစ္ေကာင္က ျမႏွင္း၏ ဖင္ေနာက္သို႔
သြားကာ ျမႏွင္း၏ ထဘ ီကို အတင္းဆြဲခၽြတ္ေလသည္ ။ ထိုေနာက္ အတြင္းခံကိုပါခၽြတ္ယူ၍ နမ္းရႈံ႔ေလ၏ ။
ျမႏွင္းမွာ ေရြးစရာ လမ္းမရွိေတာ့သျဖင့္ အလိုက္သင့္ပင္ ဖင္ကုန္း၍ ၿငိမ္ခံေနရ၏ ။ ျမႏွင္း၏ အဂၤါဝကို တစ္စုံ
တစ္ခုျဖင့္ အေတ့ခံလိုက္ရသည္ ။ ေႁမြေဟာက္တစ္ေကာင္လို ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးသည္ ျမႏွင္း၏
အပ်ိဳစင္အဖုတ္ထဲသို႔ တျဖည္းျဖည္း တိုးဝင္လာ၏ ။ ဂ်ပန္ဂ်ပု၏ လီးသည္ ျမႏွင္း၏ အပ်ိဳစင္ေမွးပါးကို ထိုးေဖာက္
ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ စို႔လာ၏ ။ သို႔ေသာ္ ပါးစပ္မွာလီးစုပ္ေန ရေသာ
ေၾကာင့္ ေအာ္သံကား မထြက္လာ ။ ၄င္း၏ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ျမႏွင္း အဖုတ္ထဲ ဝင္ေသာအခါ အသားကုန္
ေဆာင့္၍ လိုးေလ၏ ။ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ အားကုန္ေဆာင့္၍ လိုးၿပီးေနာက္ ျမႏွင္း၏သားအိမ္ထဲသို႔ ပူေႏြးေႏြး
အရည္မ်ား ပန္းထည့္ကာ ၿငိမ္က်သြားေလ၏ ။ ထိုေနာက္ ၄င္း၏လီးကို အဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ကာ ပင္ပန္းႏြမ္း
လ်စြာ ထသြားေလ၏ ။ ျမႏွင္း၏ အဖုတ္ထဲမွ အျဖဴေရာင္အရည္မ်ား တစိမ့္စိမ့္ စီးက်လာ၏ ။ လီးစုပ္ခံေနေသာ
ဂ်ပန္ဂ်ပုလည္း ၄င္း၏ လီးကိုျမႏွင္း၏ ပါးစပ္မွဆြဲထုတ္ကာ ျမႏွင္း၏ ဖင္ေနာက္သို႔ ဝင္သြားျပန္၏ ။ ထိုအခါ
က်န္ေနေသာ ဂ်ပန္စစ္သားသည္ ၄င္း၏ လီးကို ျမႏွင္းပါးစပ္ေပါက္ထဲသို႔ လာထိုးထည့္ျပန္၏ ။ ဂ်ပန္ ဂ်ပု
သုံးေကာင္မွာ ျမႏွင္းကိုတစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ပက္ပက္စက္စက္ လိုးေနၾကေသာ္လည္း ေဒၚျမေမကိုမူ
အသက္ႀကီးေသာေၾကာင့္ စိတ္မဝင္စားသျဖင့္ ထိပင္မထိၾက ။
ကာနယ္ဆူတိုႏွင့္ေအာင္ဒင္္တို႔မွာ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အလိုးခံေနရသည္ကို ထမင္း
စား စားပြဲတြင္ ဇိမ္ျဖင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနၾက၏ ။ ကာနယ္ဆူတိုမွာ ထိုကိစၥမ်ိဳးတြင္ အေတြ႕အၾကဳံ မ်ားလွသျဖင့္
သိပ္အလ်င္မလို ။ အသက္အရြယ္ ေၾကာင့္ပင္ လီးေတာင္ရန္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူရေလသည္ ။ထိုေၾကာင့္
စိတ္္ႂကြလာေစရန္ သူ၏ တပ္သားမ်ားကို အရင္ေပးလိုးကာ ဇိမ္ျဖင့္ ထိုင္ၾကည့္ေလ့ရွိသည္္ ။ ေအာင္ဒင္
တစ္ေယာက္ ျမႏွင္း အလိုးခံေနရသည္ကို ၾကည့္ေနရင္း ၄င္း၏ လိင္တံမွာ ေဘာင္းဘီေအာက္မွထိန္းမရ
ေအာင္ ႐ုန္းကန္ထႂကြေန၏ ။ ဂ်ပန္သုံးေကာင္မွာ ျမႏွင္းကို အားရေအာင္လိုးေနသျဖင့္ စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး
ေစာင့္ဆိုင္းေနရ၏ ။
“ဒီဂ်ပုေတြကလည္း အခုခ်ိန္ထိ လိုးလို႔မၿပီးေသးဘူးကြာ ၊ လီးေသးသေလာက္ ေတာ္ေတာ္
ေစာက္ေၾကာရွည္တယ္ ” ဟု စိတ္ထဲမွ ၿငီးတြားေလ၏ ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့သျဖင့္
ေဒၚျမေမကို အရင္လိုးရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္၍ ကာနယ္ဆူတိုထံ ခြင့္ေတာင္းလိုက္၏ ။ ကာနယ္ဆူတိုက ခြင့္ျပဳလိုက္ေသာအခါ ေအာင္ဒင္တစ္ေယာက္ ထိုင္ရာမွထကာ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ခ်လိုက္၏ ။ ထိုေနာက္ လီးတန္းလန္းျဖင့္ ေဒၚျမေမထံ ေလၽွာက္သြားေလ၏ ။ ေအာင္ဒင္၏ လီးမွာ အရွည္ေျခာက္လက္မခြဲခန႔္ရွိ၍ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ားလီးထက္ပိုမဲ၍ပိုႀကီးေလ၏ ။ ေအာင္ဒင္သည္ လက္တစ္ဖက္က ၄င္း၏ လီးကိုကိုင္ကာ
က်န္လက္တစ္ဖက္က ေဒၚျမေမ၏ ေခါင္းကို ဆြဲယူ၍ လီးစုတ္ရန္ အမိန႔္ေပးေလ၏ ။ေဒၚျမေမမွာ ေယာက်ား္ႏွင့္
ကာမစပ္ယွက္ဖူးေသာ္လည္း လီးတစ္ခါမွ မစုတ္ဖူးသျဖင့္ ပါးစပ္ဟေပး႐ုံသာ တတ္နိုင္၏ ။ ေအာင္ဒင္သည္
ေဒၚျမေမ၏ ေခါင္းကို ကိုင္ကာ ၄င္း၏ လီးကို လည္ေခ်ာင္းထဲထိ ေရာက္ေအာင္ အတင္းထိုးထည့္ေလ၏ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမႏွင္းကို လိုးေနေသာ ဂ်ပန္စစ္သားသုံးေကာင္စလုံး အားကုန္၍ လိုးခန္းရပ္ကာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ
ထြက္သြားေလသည္ ။ ထိုအခါ ကာနယ္ဆူတိုသည္ ထိုင္ေနရာမွ ထလာကာ ျမႏွင္းထံ ေလၽွာက္လာ၏ ။
ထိုေနာက္ ၄င္း၏ေဘာင္းဘီႏွင့္ အတြင္းခံကို ခၽြတ္ခ်လိုက္၏ ။ ကာနယ္ဆူတို၏ လီးမွာေရွ႕က ဂ်ပန္စစ္သား
သုံးေကာင္ထက္ အနည္းငယ္ ပိုတိုေသာ္လည္း ပိုတုတ္ေလသည္။
ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ႏွင့္အဖုတ္တြင္ အျဖဴေရာင္အရည္မ်ား ဗရပြျဖင့္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္လွသျဖင့္ ဖင္ကုန္းလ်က္ပင္ အနားယူေန၏ ။ ထိုစဥ္ ကာနယ္ဆူတိုသည္ ၄င္း၏လီးကို ကိုင္ကာ ျမႏွင္း၏ ဖင္ေနာက္သို႔လာေလ၏ ။ ” ထြီ ” ဟူေသာ အသံတစ္ခု ၾကားကာ ျမႏွင္း၏ စအိုဝ၌ ပူေႏြးေႏြးျဖစ္သြား၏ ။ ၄င္း၏ စအိုဝကို
တစ္စုံတစ္ခုျဖင့္ အေတ့ခံရကာ အတင္းအၾကပ္ တိုးဝင္လာသည္ကို ခံစားရေလသည္ ။ ကာနယ္ဆူတိုသည္
ျမႏွင္း၏ အဖုတ္ကို မလိုးေတာ့ဘဲ ဖင္လိုးရန္ အားထုတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ ကာနယ္ဆူတို၏ လီးသည္ အရြယ္
အစားေရာ ၊ လုံးပတ္ေရာ ေတာ္ေတာ္တုတ္သျဖင့္ ျမႏွင္း၏ စအိုထဲသို႔မဝင္ဘဲစ အိုဝတြင္သာ တစ္ေန၏ ။အခ်ိန္
ယူ၍ ထိုးသြင္းရာ ကာနယ္ဆူတို၏ လီးသည္ ျမႏွင္း၏ စအိုထဲသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ထိုးေဖာက္ ဝင္ေရာက္လာ၏ ။
လီးတစ္ဝက္ခန႔္ေလာက္ ဝင္ေသာအခါ ကာနယ္ဆူတိုသည္ အသြင္းအထုတ္ မွန္မွန္ျပဳလုပ္ေပးေလ၏ ။ျမႏွင္း
တစ္ေယာက္ ကာမအရသာကို တေျဖးေျဖးအႀကိဳက္ေတြ႕လာကာ ႏႈတ္ခမ္းမွေအာ္ညည္းသံမ်ားသည္ ကာနယ္
ဆူတို၏ လိုးခ်က္နဲ႔အညီ ထြက္ေပၚလာေလသည္ ။
ေအာင္ဒင္သည္ ေဒၚျမေမကိုခ်ီ၍ ထမင္းစားစားပြဲေပၚတင္ကာ ပက္လက္လန္လ်က္ အိပ္ေစ၏ ။ ထဘီကို
ဆြဲခၽြတ္၍ အေမြးထူထူျဖင့္ ခုံးမို႔ေနေသာ ေဒၚျမေမ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို အတြင္းခံေပၚမွ လၽွာျဖင့္လ်က္ေလ၏ ။
ထိုေနာက္ အတြင္းခံကို ခၽြတ္၍ ေဒၚျမေမ၏ ပါးစပ္ေပါက္ထဲသို႔ ထိုးထည့္လိုက္သည္ ။ ျမႏွင္းလို မိန္းမငယ္
တစ္ေယာက္ရဲ့ေအာ္ညည္းသံကိုသာ နားေသာတဆင္လို၍ ေဒၚျမေမ၏ ပါးစပ္ေပါက္ထဲအတြင္းခံ ဆို႔လိုက္
ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ်အာင္ဒင္သည္ ၄င္း၏ လီးကို ေဒၚျမေမ၏ အဖုတ္ဝ၌ ေတ့၍ ထည့္ေလရာ ေလၽွာေလၽွာရႉရႉ
ပင္ ဝင္သြား၏ ။ ထိုေနာက္ ေအာင္ဒင္သည္ ေဒၚျမေမကို အားကုန္ေဆာင့္၍ လိုးေတာ့သည္ ။
ကာနယ္ဆူတို တစ္ေယာက္ ျမႏွင္းဖင္ကို အသားကုန္ေဆာင့္လိုးေနရာမွ ေခတၱမၽွၿငိမ္က်သြားေလသည္ ။
ထိုေနာက္ ၎၏လီးကို ျမႏွင္း၏ စအိုဝမွ ဆြဲထုတ္လိုက္၏ ။ ျမႏွင္း၏ စအိုဝမွ အျဖဴေရာင္အရည္မ်ားေရကာ
တာ က်ိဳးသလို စီးက်လာ၏ ။ ေအာင္ဒင္သည္ ေဒၚျမေမကို လိုးေနရာမွ လီးကို ေဒၚျမေမရဲ့ အဖုတ္ထဲမွ
ဆြဲထုတ္လိုက္၏ ။ ေဒၚျမေမ၏ အဖုတ္ထဲတြင္ ဟာတာတာျဖစ္သြားသည္ ။ ေအာင္ဒင္လညး္ လီးတန္းလန္း
ျဖင့္ ျမႏွင္း၏ ဖင္ေနာက္သို႔ ဝင္သြားေလသည္ ။ သူမ၏ ဖင္ထဲသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ တိုးဝင္လာျပန္ေသာ ေအာင္ဒင္၏
လီးျဖင့္ ျမႏွင္းတစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဖင္ခံရေလသည္ ။ ေအာင္ဒင္၏ စံခ်ိန္မွီ လီးႀကီးသည္ ျမႏွင္း၏
ဖင္ထဲတြင္ ျပည့္က်ပ္ေနေအာင္ ေနရာယူထားသည္ ။ ကာနယ္ဆူတိုလည္း အေမာေျဖရာမွ ထလာကာ
ေဒၚျမေမထံ ေလၽွာက္သြားေလ၏ ။ ေဒၚျမေမပါးစပ္ေပါက္တြင္ ဆို႔ထားေသာ အတြင္းခံကို ဆြဲထုတ္ေပးကာ
၎၏ လီးကို ေဒၚျမေမရဲ့ပါးစပ္ေပါက္တြင္ ေတ့ေပးလိုက္၏ ။ ေဒၚျမေမလည္း အလိုက္သင့္ပင္ လီးစုပ္
ေပးေလ၏။
ေအာင္ဒင္ေရာ ကာနယ္ဆူတိုပါ သက္လုံေကာင္းၾကသျဖင့္ ျမႏွင္းႏွင့္ေဒၚျမေမတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို
တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္ အေပါက္စုံေအာင္ လိုးၾကရာ ၎တို႔လိုးပြဲႀကီးကို ညဉ့္သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ေရာက္မွ
ရပ္နားလိုက္ၾကသည္ ။ သစ္ေတာထဲက တဲအိမ္ကေလးလည္း တိတ္ဆိတ္မႈတို႔ျပန္လည္လႊမ္းျခဳံသြားေတာ့၏ ။
ၿပီးပါၿပီ။
အခ်ိန္ေပးပီးဖတ္ရႈၾကတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဘုရင့္ေနာင္