လူကြီးသမီး

အချိန်က ၁၉၈၆ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ..။

နေရာက မြန်မာပြည်အရှေ့မြောက်ပိုင်း တနေရာ …။

မကြာခင် မှောင်တော့မည် ။

မြူတွေဆိုင်းနေတဲ့ တောင်ကြောကြီး တလျှောက် မှန်ပြောင်းနဲ့ ကြည့်နေတုံး ဆရာကြီးမောင်လုံး သူ့ဘေးကို ရောက်လာသည် ။ ဆရာကြီးမောင်လုံးရဲ့ လက်ထဲမှာ အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေတဲ့ မတ်ခွက်တခွက် ပါလာသည် ။ “ ဗိုလ်ကြီး ..ရေနွေး”
လို့ ပြောရင်း သူ့ကို မတ်ခွက် ကမ်းပေးသည် ။

ကတုတ်ကျင်းတွေ ထဲမှာ ရဲဘော်လေးတွေ ငြိမ်နေသည် ။သူတို့လည်း သူ့လိုဘဲ စခန်းကုန်း အောက်က တောတန်းတွေကို
စူးစိုက်ကြည့်နေကြသည် ။ နေဝင်ပြီး အမှောင်ထု လွှမ်းလာတာနဲ့ သူတို့နဲ့ အင်အားချင်း အဆမတန်ကွာတဲ့ ရန်သူတွေ သူ
တို့ကို အလုံးအရင်းနဲ့ လာတိုက်ခိုက်ကြတော့မှာကို သိနေလို့။ စွန့်စွန့်စားစား တိုက်ပွဲဝင်ကြရတော့မည် မဟုတ်လား ။

“ ဆရာမောင်လုံး…ဒီညတော့ ဒီကောင်တွေ ကျနော်တို့ကို အသေအလဲ ဆော်လိမ့်မယ်ဗျ..ရထားတဲ့ သတင်းအရ သူတို့ကို
အနောက်ဖက်က စစ်ကူပို့လိုက်တာတွေ ရောက်လာပြီ ဆိုတော့ အင်အားကောင်းကောင်း နဲ့ ကျနော်တို့ စခန်းကုန်းကို တက်သိမ်းမှာ သေချာတယ် …ကောင်လေးတွေ စိတ်ဓါတ် အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ….”

“ ဟိုဖက်တောင်ကုန်းက ဗိုလ်ကြီးသက်ထွန်းတိို့ တပ်စုတစုလုံး ကျသွားတာ သူတို့သိတော့ မလွယ်မှန်းတော့ သိတာပေါ့
ဗိုလ်ကြီး…..”

“ စစ်ကူတော့ တောင်းထားတာဘဲ …ဆရာမောင်လုံး …သူတို့ အချိန်မှီ ရောက်မလာရင်တော့ ကျနော်တို့ စခန်းလဲ ကြံ့ကြံ့ခံထားဖို့ မလွယ်ဘူး…”

နေ့လည်တုံးက သူနဲ့ သူ့လူတွေ ခံစစ်အတွက် အကြီးအကျယ် အလုပ်များခဲ့ကြသည် ။ သူတို့ စခန်းပေါ်ကို ရန်သူတွေ
လွယ်လင့်တကူ တက်မလာနိုင်အောင် ၀ါးချွန်တွေ စိုက်မြှ့ုပ်..စည်းရိုးတွေ အထပ်ထပ်ကာ..မိုင်းတွေ မြှုပ်…ရန်သူဝင်လာနိုင်မယ့်
လမ်းကြောင်းတွေကို လေ့လာပြီး ကတုတ်ကျင်းတွေ ဆက်သွယ်ရေး တူးမြောင်းတွေ တူး..မကြာခင် ကြုံလာမယ့် ညတိုက်ပွဲ
အတွက် ပြင်ဆင်ခဲ့ကြသည် ။

ပစ်လို့ မနိုင်အောင် လူအင်အား များပြားလှတဲ့ ရန်သူသည် ဖုတ်ဝင်တဲ့ ဖုတ်ကောင်တွေလို ဒလစပ် ပစ်ခတ်နေတဲ့ကြားက
တက်မြဲတက်ပြီး “ လူရေလှိုင်းကြီး ”တွေနဲ့ သူတို့ကို ၀ါးမြို ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့လို့ သူတို့ရဲ့ ရဲဘော်ရဲဖက်တွေ အများကြီး ကျဆုံး
ခဲ့ရပြီ ။ အမှောင်ထုကို အကာအကွယ်ယူပြီး ဒီည ရန်သူတပ်တွေ လာတိုက်ကြမှာ အသေအချာဘဲ ။ ရန်သူ လာမယ်မှန်း သိ
ပေမယ့် သူတို့ကတော့ နောက်ဆုတ်ပေးလိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး ။ ဒီလိုသာ နောက်ဆုတ်ပေးရရင် ဒီကောင်တွေ တနိုင်ငံလုံးကို
၀ါးမြိုသွားတော့မှာပေါ့ ။ ငါတို့မြေကို တလက်မမှ အထိမခံဘူး..အပြုတ်နှံပစ်ကြရမယ် လို့ ရဲဘော်တွေကို သူ ပြောသည် ။
ရဲဘော်တွေကလဲ သူနဲ့ ထပ်တူဘဲ အသက်ပေးပြီး တိုက်မည် လို့ ကြွေးကြော်ကြသည် ။ ကျူးကျော်စစ်ကို တားဆီးတဲ့ ခံစစ်သည် တရားသော စစ်ပွဲဖြစ်လို့ ကိုယ့်နိုင်ငံကို ကိုယ် ကာကွယ်ရင်း သေရတာ မြတ်သည် လို့ သူတို့ စိတ်မှာ ခံယူထား
သည် ။

စခန်းပေါ်ကို တက်လာမယ့်ရန်သူကို တက်မလာနိုင်အောင် အတားအဆီးတွေ တတ်နိုင်သလောက် လုပ်ရုံမကဘူး ။ ကျည်ကပ်
တွေ အားလုံး ကျည်ဖြည့်သွင်း..သေနတ်လက်နက်တွေကို တိုက်ချွတ်အသင့်ပြင်ရသည် ။

ဒီစခန်းကို သူတို့ လာတိုက်တာ လေးကြိမ်ရှိပြီ ။ တခါတခါ လာတိုက်တိုင်း သူ့ရဲဘော်တွေ ကျခဲ့တာ အခုဆိုရင် သူတို့စခန်း
မှာ လူတော်တော် နည်းနေပြီ ။ လူအင်အားသုံးပြီး သူတို့ကို အပြုတ်ဆော်နေတဲ့ ရန်သူတွေသည် ပစ်ခတ်လို့ မနိုင်အောင်ကို
များလှသည် ။ အခုလဲ သူတို့စခန်းကုန်းကို အဖက်ဖက်ကနေ ၀ိုင်းထားသည် ။ ရဲဘော်တွေ စိတ်ဓါတ်မကျအောင် စစ်ကူလာ
တော့မယ့်အကြောင်း..တောင့်ခံပြီး တိုက်ဖို့ သူပြောထားသည် ။ ရန်သူတွေသည် အသံချဲ့စက်နဲ့ သူတို့ကို လက်နက်ချဖို့
ပြောနေသည် ။ ၀ါဒဖြန့်စကားလုံးများသည် နားကြားပြင်းကပ်စရာကောင်းလှသည် ။ ကျည်ဆံကို ချွေတာနေရတာကြောင့် အ
သာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေရသည် ။ ဖြစ်နိုင်ရင် အသံတိတ်သွားအောင် လောင်ခြာနဲ့ လှမ်း ထုပစ်ချင်သည် ။ သူတို့ တကယ်တက်လာမှ အနီးကပ် ထိထိရောက်ရောက် ပစ်ကြရမည် ။

မှောင်တာနဲ့ တက်လာကြမယ့် ရန်သူတွေကို ခံတိုက်ဖို့ တနေကုန် ပြင်ဆင်ခဲ့ကြသည် ။ ရန်သူ လာမယ့်လမ်းကြောင်းတွေကို
ကြိုတင် စဉ်းစားပြီး စက်လတ်နှစ်လက်ကို ဘန်ကာတွေထဲမှာ ဆင်ထားခိုင်းသည် ။

တိုက်ပွဲတော်တော်များများ ကြုံ ပြီးခဲ့တာမို့ ရန်သူရဲ့ တိုက်ကွက်တွေကို သူတို့ သိထားပြီ ။
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်က ရန်သူသည် အလုံးအရင်းနဲ့ လူအင်အား သုံးပြီး သူတို့ စခန်း၃ခု ကို ဝင်တိုက်သည် ။ တဖက်ကတောင်ကုန်းတွေက စခန်းနှစ်ခု ကျသွားသည် ။ သူတို့ စခန်းကိုလဲ လက်နက်ကြီးတွေ ဖိပစ်ပြီး တက်သိမ်းဖို့ ကြိုးစားသည် ။

ခုထိတော့ ကြံ့ကြံ့ခံနေတုံးဘဲ ။ အကျအဆုံးများခဲ့သည် ။ ဒီညကော ဘယ်လိုလဲ ..။ စစ်ကူစစ်ကြောင်းတွေ အချိန်မှီ မရောက်
လာခဲ့ရင် သူတို့ကော တင်းခံထားနိုင်ပါ့မလား …။

လွယ်လုံကျန်ဖက်ဆီက အမြောက်သံတွေ သဲ့သဲ့ ကြားနေကြရသည် ။
ရန်သူတွေသည် အဲဒီဖက်တွေမှာလည်း ထိုးစစ်တွေ ဆင်နေပြီ ဆိုတာ သိနိုင်သည် ။ မိမိတို့ လေကြောင်းက ရန်သူတပ်တွေ
ကို ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်ကြသလို ရန်သူတွေကလည်း လေယာဉ်ပစ်လက်နက်တွေနဲ့ တိုက်ခိုက်ကြကြောင်း လည်း သတင်းကြားရသည် ။

ခြေသံ တရှပ်ရှပ်ကြောင့် သူ နိုးသည် ။
ဆေးသောက်ဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ ထင်တာဘဲ ။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ အပြုံးလေးနဲ့ “ ဗိုလ်ကြီး…နိုးပြီလား …” လို့ မေးလိုက်တဲ့ သူနာပြုမလေးကို တွေ့ရသည် ။ သူ ဒီ ဆေးရုံကြီးကို ရောက်နေတာ ဆယ်ရက်တိတိ ရှိပြီ ။ ပြင်းထန်လှတဲ့တိုက်ပွဲသည် သူတို့ ထင်ထားသလိုဘဲ ဖြစ်ခဲ့သည် ။ ရှိသမျှအင်အားနဲ့ စွမ်းစွမ်းတမံ ခုခံ ခုှုကြသည် ။ သူ့လူတွေ အကုန်နီးပါး ကျဆုံးကုန်ကြရသလို သူ့ကိုယ်မှာလည်း ရန်သူ့ ကျည်ဆံတွေ ထိမှန်သည် ။ ရန်သူရဲ့ လက်ပစ်ဗုံးတွေကြောင့် သူရှိနေတဲ့
ဘန်ကာပြိုကျပျက်စီးပြီး သူ့အပေါ်ကို ပိသည် ။ သို့ပေမယ့် စစ်ကူတပ်တွေ ရောက်လာလို့ သူ့ကို အချိန်မှီ ရဟတ်ယာဉ်နဲ့
ဒီဆေးရုံကြီးကို ပို့ပေးနိုင်ခဲ့ကြသည် ။ သူနဲ့အတူ သူ့ရဲဘော်နှစ်ယောက်လဲ ပါသည် ။ ရဲဘော်တွေရဲ့ခြေထောက်တွေ ဖြတ်တောက်လိုက်ရကြောင်း သူသတိရလာချိန် သိခဲ့ရသည် ။ အံကိုကြိတ် ..လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း သူ့မျက်လုံးတွေက မျက်ရည်တွေ စီးကျလာသည် ။

တိုက်ရည်ခိုက်ရည် ကောင်းပြီး အားကိုးရတဲ့ ဆရာကြီးမောင်လုံး ကျဆုံးသွားရတာကို နှမြောလို့ မဆုံးဘူး ။ ဆရာကြီးမောင်လုံး
ကို မျက်စိထဲမှာ ပြန်လည် မြင်ယောင်မိနေသည် ။

ရန်သူကို သူ နေပြန်ကောင်းတာနဲ့ ပြန်လည်ရင်ဆိုင်မည် လို့ ကြုံးဝါးခဲ့မိသည် ။ ကံအားလျော်စွာ သူသည် ဆေးရုံကို အချိန်မှီရောက်ခဲ့ရတာ
ကြောင့် အသက်မဆုံးရှုံးရပေမယ့် တော်တော်လေး ကြာအောင် ကုသအနားယူရမည် လို့ ဒီဆေးရုံကြီးက ဆရာဝန်တွေက
ပြောသည် ။

ကိုယ့်ဖက်က စစ်သည်တွေ အများကြီး အသက်စတေးနေရတဲ့ သည် စစ်မြေပြင်ကို အမြန်ဆုံး ပြန်သွားပြီး တိုက်ပွဲဝင်ချင်တဲ့
စိတ်တွေကြောင့် ဆရာဝန်နဲ့ သူနာပြုတွေ စကားကို တသွေမတိမ်း နားထောင်ပြီး အမြန်သက်သာပျောက်ကင်းဖို့ သူကြိုး
စားသည် ။

သူ ဒါဏ်ရာရပြီး ဆေးရုံ မှာ ရောက်နေတဲ့အကြောင်း ရွှေရေး သိသွားပြီး သူ့ဆီကို လိုက်လာသည် ။
ရွှေရေးသည် သူ့ကို စစ်တပ်ထဲဝင်တာကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကန့်ကွက်ခဲ့သူမို့ အခုလို ထိခိုက်ဒါဏ်ရာ ရလာတဲ့အခါ ရွှေရေး
အတွက် သူ့ကို အပြစ်တင်ဖို့ အချက်တချက် တိုးလာသည် ။

“ ငါမပြောဘူးလား…ထင်အောင်ကျော်ရယ် …နင့်ကို ငါ အတန်တန်တားခဲ့သားဘဲ..နင် အေးအေးဆေးဆေးဘဲ ငါနဲ့ အတူတူ
ငါတို့မိဘလက်ငုတ်လုပ်ငန်းတွေကို လုပ်ပါလို့…ကဲ..မသေကောင်း မပျောက်ကောင်း ဟာ…နင် ဆေးရုံက ဆင်းရင် စစ်တပ်က
ထွက်လိုက်..ငါနဲ့ဘဲ အလုပ်လာလုပ်….” လို့ တွေ့တွေ့ချင်း ပြောတော့တာဘဲ ။

ရွှေရေး တင်မကဘူး ။ ရွှေရေးရဲ့ မိဘတွေကပါ သူ့ကို စစ်တပ်က ထွက်လိုက်ဖို့ ပြောကြသည် ။ ရွှေရေးနဲ့ သူ့ကို သူ့ဖက်ကရော ရွှေရေးဖက်ကပါ လက်ထပ်စေချင်ကြပြီ လို့ ရွှေရေးက သူ့ကို ပြောသည် ။ သူရှေ့တန်းမှာ တိုက်ပွဲတွေ ဆက်တိုက် တိုက်နေရတာကြောင့် ရွှေရေးနဲ့ လက်မထပ်ဖြစ်ခဲ့ဘူး ။ သူ ရွှေရေးကို လက်ထပ်ချင်ပေမယ့် သူ့ရဲဘော်ရဲဖက်တွေနဲ့အတူ ကျူ း
ကျော်ဝင်ရောက်နေတဲ့ ရန်သူတွေကို တားဆီးတွန်းလှန်ချင်နေတဲ့ စိတ်တွေကြောင့် ရွှေရေးကို အရင်မလိုဖို့ ပြောမိသည် ။

ရွှေရေးက သူ့ကို “ နင် ငါ့ကို တကယ် မချစ်ပါဘူး..ထင်အောင်ကျော်ရယ် ..နင်ချစ်တာ နင့်အလုပ်..နင့်ရဲဘော်တွေ ဆိုတာ

ကို ငါ သဘောပေါက်ပြီ …နင်နဲ့ ငါနဲ့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး …” လို့ ပြောပြီး ရန်ကုန်ကို ပြန်သွားသည် ။

ဆေးရုံပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲနေရတဲ့အချိန် ရွှေရေး စိတ်ကောက်သွားတာကို သူ လိုက်မချော့နိုင်ဘူး ။

ရွှေရေးက ပြန်သွားခါနီး “ နင် ငါ့ကို ရိုးသွားလို့ ငါ့ကို လက်ထပ်ဖို့ အချိန်ဆွဲခဲ့တာလား ထင်အောင်ကျော်…” လို့ မေးသည် ။

“ ဟာ…ရွှေရေးရယ် ..ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလဲ ..နင့်ကို ဘာလို့ ငါက ရိုးရမှာလဲ..နင့်ကို ငါ မကြာခင် လက်ထပ်မှာ…” လို့ သူ ပြန်ပြောသည် ။

“ တော်ပါဟာ…နင် ငါ့ကို တကယ် မချစ်ပါဘူး …”

ရွှေရေး သူ့ကို ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားလိုက်သည် ။

စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ထားရသည် ။ မထားလို့လည်း မရဘူး ။ ကိုယ်က ဒါဏ်ရာတွေနဲ့ ဆေးရုံတက်နေရတာ ..။

နောက်မှဘဲ ရွှေရေးကို သွားချော့တော့မည် ။

ဆေးရုံက ဆင်းပြီး သူ ပြန်နေကောင်းလာတဲ့အချိန် သူပြန်သွားချင်တဲ့ ရှေ့တန်း စစ်စခန်းတွေ ဆီကို သူ ပြန်မရောက်တော့ ။

သူ့ကို ရန်ကုန်စစ်ရုံးချုုပ်မှာဘဲ ထား ထားသည် ။ တိုက်ပွဲကြီးတွေ ဖြစ်ပွားနေတဲ့ နယ်ခြားစစ်စခန်းတွေ ဆီကို သူပြန်သွားချင်

နေသည် ။ အထက်လူကြီးတွေက ခွင့်မပြုဘူး ။

အထက်အမိန့်ကို နာခံနေကျ စစ်သည်တယောက်မို့ ထားရာနေ စေရာသွား..တာဝန်ပေးတာကို လုပ်ရတော့မည် ။

စနေနေ့ နေ့လည် …။

ဗိုလ်ချုပ်စျေး ..။

ရန်ကုန်..။

စျေးအနောက်ဖက်တန်း တနေရာ ..။

၀ါယာလက်စက် ပါတဲ့ တိုင်ထောင်ထားတဲ့ မိုးပြာရောင် မာဇဒါ၁၃၀၀ စတေရှင်ဝက်ဂွန်ကားလေး ထဲကနေ သူ ထွက်လိုက်သည် ။ ကားထဲမှာ အရပ်ဝတ်နဲ့ ယာဉ်မောင်း တပ်ကြပ်ဖိုးထူး

ကျန်ခဲ့သည် ။

သူ့ကားအရှေ့မှာ ရပ်လိုက်တဲ့ ကားအမဲရောင်ကြီးထဲက ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ဆင်းလာသည် ။ သူ့ဖက်ကို တချက် လှမ်းကြည့်လိုက်တာ သူတွေ့သည် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် သူ့ကို ပြုံးပြလိုက်သလားတော့ သူ သေသေချာချာ မတွေ့လိုက်ဘူး ။ ဘေး ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်စိလျင်လျင်နဲ့ ကြည့်နေရလို့ ..။

စျေးရုံကြီးထဲကို အိန္ဒြေ ရရ လှမ်းလျောက်သွားတဲ့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရဲ့ အနောက်က သူလိုက်သွားသည် ။

တမင်တကာ ကြည့်တာ မဟုတ်ပေမယ့် ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရဲ့ ခါးအောက်က အလှအပတွေရဲ့ တုန်ခါလှုပ်

တာကို သူတွေ့လိုက်ရလို့ မျက်လုံးလွှဲလိုက်ရသည် ။

တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကားကားတွေမှာ ပင်တီအရာလေး ကိုပါ သူတွေ့မြင်လိုက်ရသည် ။

အလုပ် လုပ်စရာရှိရင် ပီပီပြင်ပြင်လုပ်တတ်လုပ်လေ့ရှိတဲ့ သူ့ပင်ကိုယ်ဗီဇ အတိုင်း အလုပ်ချိန်မှာ ဘာကိုမှ မစဉ်းစားတတ်ဘဲ

အလုပ်ကိုဘဲ အာရုံစူးစိုက်ထားသည် ။ သို့ပေမယ့် မတော်တဆ ကြည့်မိလိုက်တာတွေတော့ ရှိတတ်တာပေါ့ ။

ဟင်း…လှလိုက်တဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ …။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရဲ့ လုံခြုံရေးကို သူ တာဝန်ယူထားရသည် ။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်သည် အရေးကြီး ပုဂ္ဂိုလ်တယောက်ရဲ့ ဇနီး ဖြစ်သည် ။ သူမရဲ့ အနီးကပ် လုံခြုံရေး တာဝန်ခံ အရာရှိ ဖြစ်လာတဲ့ သူသည် ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် သွားလေရာကို အနောက်က

တကောက်ကောက် လိုက်ပြီး စောင့်ရှောက်ရသည် ။ ဒါ သူ့အလုပ် ..။

သူ အနီးကပ် စောင့်ရှောက်ရတဲ့သူက ဖြူဖွေးလှပတဲ့ မိန်းမချောတယောက် မို့ ဒီအလှအပတွေကို မမြင်ချင်လဲ မြင်နေရ မတွေ့ချင်လဲ တွေ့နေရသည် ။

အလုပ်ဟူသမျှ ဂုဏ်ရှိစွဘဲ..တဲ့။ ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်မှာ ရန်သူနဲ့ အသေအကြေတိုက်ခိုက်ရမှ အလုပ်လုပ်တာ

မဟုတ်ဘူး..ကျရာတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ကြရမည် လို့ အထက်လူကြီးက သူ့ကို မိန့်ချွေခဲ့သည် ။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရ

ရင် သူ ဒီတာဝန်ကို စိတ်ထဲမှာ မကြိုက်ဘူး ။ မြို့ပေါ်မှာ နေရပြီး ရှေ့တန်းမှာလို အနေအစားမဆင်းရဲ အသက်အန္တရာယ် မရှိ

ဘဲ သန့်သန့်လေး နေရပေမယ့် သူ မကြိုက်ဘူး ။ သို့ပေမယ့် အလုပ်ဟာ အလုပ်မို့ သူ မငြင်းသာဘူး ။

သူသည် ပထမ စစချင်းမှာ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရဲ့ လုံခြုံရေး တာဝန်ခံ ဆိုပြီး အရေးကြီးပုဂ္ဂိုလ်ကြီးရဲ့ နေအိမ်ကို ရောက်လာရတာ

မဟုတ်ဘူး ။ အရေးကြီးပုဂ္ဂိုလ်ကြီး အတွက် လိုအပ်တဲ့ အလုပ်တွေ လုပ်ဖို့ ရုံးအဖွဲ့အနေနဲ့ တာဝန်ပေးအပ်တာကို ခံရတာ ။

သူရောက်ပြီး မကြာခင်မှာဘဲ မြေအောက် အကြမ်းဖက် ရန်သူတွေရဲ့လှုပ်ရှားမှု သတင်းဆိုးတွေကြောင့် လိုအပ်လာလို့ အရေး

ကြီး ဗီအိုင်ပီတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ မိသားစုတွေကို အနီးကပ် လုံခြုံရေး ပေးဖို့ လိုအပ်လာလို့ …။

ရန်ကုန်မြို့ထဲ နဲ့ အနီးတဝိုက်ကို ဗီအိုင်ပီ ကတော် နဲ့ သားသမီးတွေ ထွက်ကြသွားကြရင် သူနဲ့ သူ့အဖွဲ့က အနောက်က

လိုက်ကြရသည် ။ မလိုအပ်ဘူး ထင်တဲ့နေရာတွေ ဆိုရင် သူတယောက်ထဲ လိုက်သည် ။ ညရေးညတာ နဲ့ မြို့ပြင် နဲ့ နယ်

တွေကို သွားရင်တော့ အဖွဲ့နဲ့ လိုက်သည် ။

မနေ့က ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က သူ့ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ အိမ်ကို သွားလည်တော့ သူ

လဲ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်နဲ့ လိုက်ရသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်သည် ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်လို ရာထူးကြီးမြင့်တဲ့

ဗီအိုင်ပီလိုလူကြီးတယောက်နဲ့ အကြောင်းမပါဘဲ စီးပွားရေးသမားကြီးတယောက်နဲ့ ရခဲ့ပြီး လင်ဖြစ်သူနဲ့စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေ

လုပ်ကိုင်ခဲ့ရာက ပွပေါက်တိုးပြီး ကျိကျိတက် ချမ်းသာခဲ့တဲ့ မိန်းမတယောက်လဲဖြစ်သည် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရဲ့ ယောကျ်ား ရဲ့

စောင်မမှုတွေကြောင့်အခုလို အရမ်းကြီးပွားတိုးတက်သွားတာလို့ အပြင်လောကမှာ ပြောဆိုနေကြတာတွေကို ကြားနေသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်သည် အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် နုပျိုနေတဲ့ တရုပ်ကပြားမ ဖြစ်သည် ။ အိမ်မှာ ရေကူးကန်ရှိပြီး နေ့တိုင်းလို ရေ

ကူး..တင်းနစ်ရိုက်တာကြောင့် ဒီလို တောင့်တင်း အချိုးကျနေသလားမသိဘူး ။

သူ့ကို စစချင်း ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရဲ့ လုံခြုံရေးကို တာဝန်ယူဖို့ တာဝန်ပေးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့ကို ခြေဆုံး

ခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး…“ ရွှေဖြူ ..ယူ့ ဘော်ဒီဂတ်က တကယ်မိုက်တယ် …သူ့ကို ဘယ်သူရွေးလိုက်တာလဲ.. ယူ့ယောကျ်ား

လား..ယူလား …” လို့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ကို မေးလိုက်တာ သူ ကြားခဲ့ရသည် ။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က အသံထွက်အောင် ရယ်မောလိုက်ပြီး…“ မဟုတ်ရပါဘူး..အေမီရယ် …ကိုယ် သိတောင် မသိပါဘူး ..အိမ်မှာ

အစစ လုပ်ကိုင်ပေးနေတဲ့ ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင် ကဘဲ စီစဉ်တာပါ …” လို့ ပြန်ဖြေခဲ့သည် ။

မနေ့က ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်သည် ဒေါ်အေမီသွင်တို့ အိမ်မှာ ရေကူးသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်နဲ့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်တို့ ရေကူးဝတ်စုံတွေနဲ့ ရေကူးနေတဲ့အချိန် မလှမ်းကမ်းမှာ သူရှိနေရလို့ သူတို့ရဲ့ ရှိုက်ကြီး

ဖိုငယ်အသွယ်သွယ်ကို နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့မြင်ခဲ့ရသည် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရော ဒေါ်အေမီသွင်ရော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တွေက

ယောကျ်ားတွေ သွားရေယိုစရာ အချိုးကျတောင့်တင်းလွန်းကြတာကြောင့် သူသည် မကြည့်မိအောင် မျက်လုံးလွှဲဖယ်ထားနေ

ရသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်နဲ့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်တို့က ရေကူးကန်နဘေးမှာ ထိုင်ကာ အဖျော်ယမကာ သောက်သုံးရင်း သူ့ကို

လှမ်းခေါ်ပြီး စကားပြောတတ်သလို ခိုင်းလဲ ခိုင်းတတ်သည် ။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်နဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်တို့ရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူ ဖြူ တွေကို မြင်ရတဲ့အခါ သူ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိရတာ အရမ်းဘဲ ။ ရေကူးဝတ်စုံထဲက လျံထွက်

နေတဲ့ ရင်သားထွားထွားတွေက တင်းမာနေကြဆဲ ဆိုတာကိုလည်း တွေ့နေရသည် ။

ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ လက်နှိုက်ခါ ရပ်နေရင်း ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်နဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်တို့ကို မကြည့်မိအောင် မျက်နှာကို တဖက်ကို

လွှဲထားတဲ့အချိန် “ ကိုထင်အောင်ကျော် …” လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရသည် ။

“ မမကို လိုးရှင်း လိမ်းပေးပါလားကွယ် …. ”

အင်း..ခက်တော့နေပြီ ။ နဘေးမှာ ဒရင်းဘက်နဲ့ ထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ကလည်း သူ့ကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေသည် ။

သူမ သူငယ်ချင်းကို လုပ်ပေးလိုက်ပါ လို့ ပါးစပ်က မပြောပေမယ့် လုပ်ပေးစေချင်တဲ့ သဘော ရှိနေသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်

ရဲ့ ကျောပြင်နဲ့ ပေါင်တန်တွေကို လိုးရှင်း လိမ်းပေးနေရင်း ချောမွှတ်ပြီး အိစက်နေတဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ကိုယ်လုံး အထိအတွေ့

တွေကြောင့် သူ့စိတ်တွေ နိုးကြွလာရသည် ။

ဟူး …. ။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် စျေးဝယ်တာကို ခပ်လှမ်းလှမ်းက စောင့်ကြည့်နေရင်း မနေ့က ရေကူးကန်မှာ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရတာတွေကို

ပြန်လည် စဉ်းစားနေမိသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်သည် ခေတ်မှီရဲတင်းပြီး နိုင်ငံခြားဆန်ဆန် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း နေတတ်သူဖြစ်ပြီး

လင်ဖြစ်သူ စီးပွားရေးသမားကြီးကလည်း ဘန်ကောက်မြို့မှာ အနေများပြီး တောင့်တင်းဆူဖြိုးတဲ့ ဇနီးသည်ချောချော ကို ပစ်

ပယ်ထားသလိုကြီးမို့ ဒေါ်အေမီသွင်သည် ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေသလား မသိဘူး ။

“ ထင်အောင်ကျော် …”

သူ့အတွေးတွေကို ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် အသံက ဖြတ်တောက် ပစ်လိုက်သည် ။

“ ဟုတ်…မမ …”

“ မမတို့ တခုခု စားရအောင်ကွယ် ..”

“ ဟုတ်မမ…ဘာစားချင်လဲဟင် …. ”

“ ဦးကြွိ..ဆီချက် …”

“ ဟုတ်…မမ…”

“ ထင်အောင်ကျော်လဲ စား…”

“ မစားတော့ပါဘူး…မမ…”

“ အာ..မဟုတ်တာဘဲ..လာ..မမနဲ့ အတူတူ ထိုင်စား…”

ဆီချက်ခေါက်ဆွဲ မှာပြီး ထိုင်နေတုံး…“ ထင်အောင်ကျော် …ဆရာမင်းထွေး ..ခွင့်သွားမယ် ကြားတယ် ..သူမရှိတဲ့အချိန် ရွှေနန်းကို ထင်အောင်ကျော် ဘဲ တာဝန်ယူစေချင်တယ် …”

လို့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟုတ် ..မမ…စိတ်ချပါ…”

ရွှေနန်းဘုံ ဆိုတာက ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်တို့ရဲ့ တဦးတည်းသော သမီးချောကလေး ..ပါ ..။

ရွှေနန်းဘုံ ကို အနီးကပ် လိုက်လံစောင့်ရှောက်ဖို့ လုံခြုံရေး တာဝန်ခံ တပ်ကြပ်ကြီးမင်းထွေး ခွင့်ယူနေတဲ့အချိန် သူ့ကို ရွှေနန်း

ဘုံရဲ့ လုံခြုံရေး အရာရှိအဖြစ် လုပ်ဖို့ ပြောနေခြင်း ..။

“ ရွှေနန်းဘုံ ” နဲ့ သူ ဆုံဘူးပါသည် ။

သူတို့အိမ်မှာ အမြဲလို ရှိနေရတာကြောင့် ရွှေနန်းဘုံနဲ့ ဆုံရ တိုးရသည် ။ မာနတခွဲသားနဲ့ လူကြီးသမီး သည် သူမအမေ လိုဘဲ

ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အရမ်းလှသည် ။ တောင့်သည် ။ သေသေချာချာတော့ မကြည့်ရဲဘူး ။ တော်ကြာ သူ့အဖေနဲ့ တိုင်

လို့ အလုပ်ပြုတ် အချ ုပ်ခံနေရမည် ။

“ ရွှေနန်းဘုံ” သည် မိဘဂုဏ်ရှိန်ကြောင့် စိတ်တွေ ဘုံဖျားရောက်နေသူ မာနခဲကလေး ဖြစ်သည် ။ အဖေအမေ ရဲ့

လက်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်နေကြသူ ဝန်ထမ်းတွေကို မတူမတန်ဘူးလို့ သဘောထား ဆက်ဆံနေသူလေး ပါ ။ ဆရာမင်းထွေးက စကားကြုံရင်း ရွှေနန်းဘုံ ဘယ်လို ဆိုးတယ်

ကဲတယ်ဆိုတာတွေ ပြောပြဘူးသည် ။

လေသံအေးအေးပျော့ပျော့နဲ့စကားပြောတဲ့ ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင် က ရွှေနန်းဘုံ နဲ့ သူ့ကို မိတ်ဆက်ပေးသည် ။

“ ရွှေနန်း..ဒါက ဗိုလ်ကြီးထင်အောင်ကျော်…ဆရာမင်းထွေး ရွာပြန်နေတဲ့အချိန် ရွှေနန်းကို စီကရူရတီ ဒီတေးလ် လုပ်ပေးမှာ…”

ရွှေနန်းဘုံသည် သူ့ကို တချက် စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ထမင်းချက် ဆရာသောင်းတို့လင်မယား ပြင်ဆင်ထားပေးတဲ့ မနက်စာ ကို

စားနေသည် ။

အင်း..နံမည်ကိုက ရွှေနန်းဘုံဘဲလေ ..။ လတ်တလော ရောက်ရှိနေတဲ့ အခြေအနေအရ သူကလေးသည် ဘယ်သူ့ကိုမှ လူ

မထင်တာလဲ မဆန်းလှဘူး ။

ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်က သူ့ကို မီးဖိုခန်းထဲကနေ အိမ် အနောက်ဖက်ကို ခေါ်ထုတ်လာပြီး ဆောင်ရန်ရှောင်ရန်တွေ ပြောပြသည် ။

အဓိကကတော့ ရွှေနန်းဘုံကို အလိုလိုက်ဖို့ ..။ ရွှေနန်းဘုံကို သတိထား ဆက်ဆံဖို့ ။ သူဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းကြီးလဲ မလုပ်

ဖို့ ။ ရွှေနန်းဘုံသည် ရည်းစား ထည်လဲတွဲတဲ့ ကောင်မလေးမို့ တခါတခါ ဆရာမင်းထွေးကို..“ ကျမနဲ့ မလိုက်နဲ့..နေခဲ့..” လို့

လေသံမာမာ အသံပြတ်ပြတ်နဲ့ ပြောဆိုလို့ ဆရာမင်းထွေးမခြာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ ခေါင်းကုတ်ခါ ကျန်ခဲ့ရကြောင်း သူ့ကို

ပြောပြသည် ။

“ သူ့စကား နားထောင်ပြီး သူနဲ့ ထပ်ချပ် မလိုက်ပြန်ရင်လဲ တခုခု မလိုလားအပ်တာ ဖြစ်ခဲ့ရင် ကွဲမှာ…ဒီတော့ မြွေမသေ တုတ်

မကျိုးပေါ့..အဲ..ရှဉ့်လဲလျှောက်သာ ပျားလဲစွဲသာ…ပြောမလား…အခြေအနေ အရပေါ့…မီးစင်သာ ကြည့်ကပေတော့ ဗိုလ်ကြီး”

တဲ့ …။

ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်သည် ရွှေနန်းဘုံတို့ အိမ်မှာ လိုအပ်တာကို အကုန်အစုံ လုပ်ကိုင်စီမံနေတဲ့လူမို့ သူတို့အထာကို ကောင်း

ကောင်း သိနားလည်နေသည် ။

ရွှေနန်းဘုံ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားပြီးသွားပြီ ။

နှုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲလေးမှာ ပေနေတဲ့ ဆီတွေကို လက်သုတ်ပုဝါနဲ့ သုတ်ပြီး ထိုင်ရာက ထသည် ။

ထမင်းစား စားပွဲကြီးပေါ်က စလင်းဘက် ကို ကောက်ကိုင်သည် ။

“ ဒေါ်သန်း …. ”

“ ရှန်…ရွှေနန်းလေး …”

ဆရာမောင်သောင်းရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်သန်း အပြေးကလေး ရောက်လာသည် ။

“ အပြင်သွားအုံးမယ် …ဟို ဗိုလ်ကြီးအသစ်ကို ပြောလိုက်..“ ဘွန်ဂို ” နဲ့ မလိုက်နဲ့…ရွှေနန်းနဲ့ သူတယောက်ထဲဘဲ လိုက်ခဲ့ဖို့”

“ ဟုတ်ကဲ့..ရွှေနန်း …”

ဘွန်ဂို ဆိုတာက လုံခြုံရေး လိုက်သူတွေရဲ့ အပြာရောင် မာဇဒါ စတေရှင်ဝက်ဂွန်း ကား ကို ခေါ်တာ …။

ရွှေနန်းဘုံသည် သူမကို မိဘတွေက ဝယ်ပေးထားတဲ့ တိုယိုတာ ကလိုလာကား အဖြူလေးဆီကို လျှောက်သွားသည် ။

သူ ရွှေနန်းဘုံ အနောက်က ခပ်မြန်မြန် လိုက်သွားရသည် ။

ဒေါ်သန်း လာပြောလို့ ဘွန်ဂိုနဲ့ လိုက်ဖို့ ပြင်နေတဲ့ သူ ကျန်တဲ့ သူ့အဖွဲ့ဝင်တွေကို “ အုပ်စုလိုက် မလိုက်နဲ့တဲ့..စက်ဖွင့်

ထား..လိုရင် ခေါ်လိုက်မယ် …” လို့ ပြောရင်း အိမ်ဘေးကနေ ရွှေနန်းဘုံကားလေးဆီကို သူအမြန်သွားလိုက်ရတာ ..။

သူ ကားပေါ်ထိုင်..တံခါးပိတ်လိုက်တာနဲ့ ရွှေနန်းဘုံက ကားကို မောင်းထွက်သည် ။

ခြံဝမှာ ဂျီသရီးသေနတ်ကို ဘယ်မြှင့်အနေအထားနဲ့ လွယ်ကိုင်ထားရင်း ကင်းတာဝန်ကျနေတဲ့ ရဲဘော်မောင်ဝိုင်း ရှိနေသည် ။

ရဲဘော်မောင်ဝိုင်းက ခြံတံခါးကို ဖွင့်ပေးသည် ။

ခြံဝင်းထဲက တရှိန်ထိုး မောင်းထွက်လိုက်တဲ့ ရွှေဘုံနန်းသည် ခြံဝင်းအပြင်က လမ်းမက ကားတစီးနဲ့ တိုက်မိခမန်း ဖြစ်သွား

သည် ။

မျက်နှာတင်းလှတဲ့ မိန်းမချောလေးသည် လုံးဝ ဂရုမစိုက်ဘူး ..။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းနေသည် ။

ရွှေနန်းဘုံ က သူ့ကို မကြည့်ဘဲ…“ သူငယ်ချင်းနဲ့ စျေးဝယ်ထွက်မလို့….” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

အိုး … ။

ရွှေနန်းဘုံ မောင်းတာ အရှိန်များလွန်းလို့ မီးပွိုင့်မှာ မီးနီတဲ့အချိန် ရပ်လို့ မရဘူး..။ မီးနီ ဖြတ်မိသွားသည် ။

မီးပွိုင့်တဖက်က အဖြူရောင်ဝတ် ရဲတယောက်က ကားလမ်းမပေါ်ထွက်ပြီး တားသည် ။ ရွှေနန်းဘုံ မရပ်ချင်ရပ်ချင်နဲ့ ရပ်လိုက်

သည် ။

“ လာရှုပ်နေပြီ…သူ ပြောလိုက်အုံး..”

ရွှေနန်းဘုံက မျက်နှာလေးမဲ့ပြီး ပြောသည် ။

ယာဉ်ထိန်းရဲတွေက အစိုးရ ဗီအိုင်ပီတွေ စီးတဲ့ ကားအမဲကြီးတွေ ကို ဖြစ်ဖြစ် အိမ်ကားအဖြစ် သုံးနေတဲ့ မာဇဒါ ၁၃၀၀ စီဒင်တွေ..မာဇဒါ ၃၂၃ကားတွေ ဆိုရင်တော့ မတားရဲကြ ..။

အခု ရွှေနန်းဘုံ မောင်းလာတာက သူမကိုယ်ပိုင် ကိုရိုလာကားလေးမို့ လူကြီးသမီးမှန်း မသိလို့ တားလိုက်တာပါ …။

သူ ယာဉ်ထိန်းရဲသားကို သူဘယ်သူဆိုတာနဲ့ ရွှေနန်းဘုံက ဘယ်သူ့သမီးဆိုတာ ပြောပြလိုက်သည် ။

ပြာပြာသလဲ သူတို့ကို သွားခွင့်ပြုလိုက်တဲ့ ရဲသားလေးကို သူလက်ပြနုတ်ဆက်လိုက်သည် ။

ရွှေဘုံနန်းသည် ရွှေတောင်ကြားလမ်းထဲက အိမ်တအိမ်ကို သွားသည် ။

ရွှေဘုံနန်းရဲ့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဒေလီယာဝင်းထွန်း ရဲ့ အိမ်ဖြစ်သည် ။

ဒေလီယာဝင်းထွန်း က တိုက်အပေါက်ဝ က ထွက်စောင့်နေသည် ။

ဒေလီယာဝင်းထွန်းရှေ့ကို ရွှေနန်းဘုံရဲ့ ကားလေး ထိုးရပ်လိုက်သောအခါ ဒေလီယာဝင်းထွန်း က “ ဟေး ..ရွှေနန်း…..” လို့

လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ပြီး ကားဆီကို ပြေးလာသည် ။ ရွှေနန်းဘုံက ကားပေါ်က ဆင်းသည် ။ ဒေလီယာဝင်းထွန်းကို ပြေးဖက်

လိုက်သည် ။ “ ဒေလီယာ….ယူ ဒီတခါ ယူကေသွားတာ ကြာလိုက်တာ…ဒို့ ယူ့ကို တအားလွမ်းနေတယ် …” လို့ ပြောလိုက်

တဲ့ ရွှေနန်းဘုံကို ဒေလီယာဝင်းထွန်းက သူမ အင်္ဂလန်က ဝယ်လာတဲ့ လက်ဆောင်တွေ ပေးသည် ။

ဒီအချိန်မှာ တိုက်ထဲက ဒေလီယာဝင်းထွန်းရဲ့ အဖေနဲ့ အမေ ထွက်လာသည် ။ ရွှေနန်းဘုံကို “ သမီးလေးက ချောလိုက်တာ..

အိမ်ထဲဝင်ပါအုံး..ဘာစားမလဲ …. ဘာသောက်မလဲ…” နဲ့ ပြာပြာသလဲ မေးကြသည် ။

“ မဝင်တော့ဘူး အန်ကယ်နဲ့ အန်တီ…ရွှေနန်းတို့ ရှော့ပင်သွားကြမလို့…” လို့ ရွှေနန်းဘုံက ပြောလိုက်သည် ။

ဒေလီယာဝင်းထွန်းရဲ့ မိဘတွေက ရွှေနန်းဘုံကို အသားကုန် ဖါးနေကြတာကို တွေ့နေရသည် ။

ရွှေရေး စိတ်မပျော်ဘူး ။

အလုပ်တွေသာ လုပ်နေရတယ်…စိတ်က မပျော်ဘူး ။

ထင်အောင်ကျော် ကြောင့်….။

ထင်အောင်ကျော့်အကြောင်းကိုဘဲ သွားသွား စဉ်းစားနေမိသည် ။

ထင်အောင်ကျော် တိုက်ပွဲမှာ ဒါဏ်ရာရလို့ နယ်စပ်က ဆေးရုံတခုမှာ ရောက်နေတယ် လို့ သတင်းရရချင်း ရွှေရေး အရမ်း

စိတ်ပူသွားမိခဲ့သည် ။

အလုပ်တွေကို အန်တီထား နဲ့ လွှဲခဲ့ပြီး ရွှေရေး သူရှိတဲ့ ရှမ်းပြည်နယ် အစွန်အဖျားက ဆေးရုံကို အမြန်လိုက်သွားမိသည် ။

ထင်အောင်ကျော်နဲ့ ရွှေရေးလွင်လွင် က ငယ်ငယ်ကလေးထဲက ကစားဖေါ်..ကျောင်းသွားဖေါ် သူငယ်ချင်းတွေ ပါ ။

ထင်အောင်ကျော့်မိဘတွေနဲ့ ရွှေရေးရဲ့ မိဘတွေက အိမ်ချင်းကပ်ရက် ဖြစ်သလို အရမ်းကို ခင်မင်ချစ်ကြတဲ့ လူတွေ ..။

ထင်အောင်ကျော်နဲ့ ရွှေရေးက ကစားဖက်..ကျောင်းသွားဖေါ်တွေမို့ တယောက်အကြောင်းကို တယောက်က အကုန်အစုံ သိ

ကြတဲ့ လူတွေ ..။ ထင်အောင်ကျော်နဲ့ ရွှေရေးက အရမ်းကို ပူးပူးကပ်ကပ် နေခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်ပေမယ့် အပျိုဖေါ်

လူပျိုဖေါ် ဝင်လာတဲ့အချိန်ကို ရောက်လာတော့ ထင်အောင်ကျော်ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေက ထင်အောင်ကျော်ကို ရွှေရေး

အရမ်းလှလာတဲ့အကြောင်း..ကိုယ်လုံးက တကယ့် အပျိုမတယောက်လို ပြောင်းသွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း ပြောကြသည် ။ ဒီတော့

ထင်အောင်ကျော်လဲ ရွှေရေးကို သတိထားကြည့်မိသည် ။ သူငယ်ချင်းတွေ ပြောကြသလိုဘဲ ရွှေရေးသည် တကယ့်ကို

တသွေးတမွေး စိုပြေတောင့်တင်းလာတာ သူတွေ့ရသည် ။

ရွှေရေးသည် သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားပါလား ..။

ရွှေရေး ရင်သားတွေ တအားထွားကြီးလာသလို ခါးသိမ်သိမ်လေးနဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကလည်း စွင့်ကားထွက်လာသည် ။

ထင်အောင်ကျော်ကို သူငယ်ချင်း ဖြစ်တဲ့ ဘိုဘိုမင်းက “ မင်း ရွှေရေးကို ကြိုက်လား….ကျောင်းက ကောင်တွေက ရွှေရေးကို

အရမ်းကြိုက်နေကြတာကွ..သူများ လက်ထဲ ပါသွားအုံးမယ် …မင်းကြိုက်ရင် ရွှေရေးကို ဖွင့်ပြောပါလား….”လို့ တိုက်တွန်းလေ

သည် ။

ထင်အောင်ကျော်က “ ငါ ရွှေရေးကို ကြိုက်လို့မရဘူးကွ..ငါ့ညီမ တယောက်လိုဘဲ သဘောထားလို့ရတယ် ….” လို့ ခပ်အေးအေး ပြန်ပြောခဲ့သည် ။ ဘိုဘိုမင်း က “ ဒါဆို ငါ ရွှေရေးလွင်

လွင်ကို ကြိုက်လို့ ရမလား..ထင်အောင်ကျော်..” လို့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ နောက်ပြောင်လိုက်သောအခါ ထင်အောင်ကျော်သည် ဘိုဘိုမင်းကို ဆွဲထိုးတော့မတတ် ဒေါသထွက် စိတ်ဆိုးသွားခဲ့သည် ။

ဘိုဘိုမင်းလဲ “ ငါနောက်တာပါကွာ..မင်းရဲ့ စိတ်ကို စမ်းသပ်ချင်လို့ပါ…” လို့ ပြန်ပြောပြီး တောင်းပန်လေသည် ။

ထင်အောင်ကျော်သည် တကယ်တမ်း ရွှေရေးလွင်လွင်ကို သူများ ကြိုက်သွား ရသွားမှာကိုတော့ အရမ်းစိတ်တွေ ပူလာမိခဲ့သည် ။

ရွှေရေးလွင်လွင် လဲ အပျိ ုဖြစ်လာပြီးနောက် ထင်အောင်ကျော်နဲ့ အရင်လောက် နီးနီးကပ်ကပ် မနေဖြစ်တော့ဘူး ။ သူနဲ့ တွေ့ရရင် ရင်ခုံသလိုလိုကြီး ။ သူက ရွှေရေးရင်ဘတ်ကိုလဲ တအား

ကြည့်တာဘဲ …။ ထင်အောင်ကျော်ရဲ့ မရိုးသားတော့တဲ့ အကြည့်တွေကြောင့် ရွှေရေးလွင်လွင်လည်း မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဘဲ အမြဲ တတွဲတွဲ လုပ်လာပြီး ထင်အောင်ကျော် နဲ့

ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်လာသည် ။

သို့ပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်သည် သူတို့မိဘတွေရဲ့ မြန်မာပြည်အနှံ့ အတူတူ ဘုရားဖူးထွက်တဲ့ ခရီးစဉ်ကြောင့် ပြန်ပြီး နီးစပ်သွားကြသည် ။ မန္တလေး…ပုဂံညောင်ဦး..ပုပ္ပါး ..စစ်ကိုင်း

ဘုရားဖူး ခရီးစဉ်မှာ ငယ်ငယ်ကလိုဘဲ တတွဲတွဲ ပြန်ဖြစ်လာကြသည် ။ မိဘလူကြီးတွေ အလစ်မှာ ထင်အောင်ကျော်က ရွှေရေး ကို တအားဖက် တအားနမ်း ပစ်ခဲ့သည် ။ ရွှေရေးကို ချစ်တယ်

လို့လဲ ပြောသည် ။ ငါ့ကို ပြန်ချစ်ပါဟာ..လို့လဲ ပြောသည် ။ ရွှေရေးလဲ သူ့ကို သံယောဇဉ်တွယ်ခဲ့ပြီး သူကလွဲပြီး တခြားယောကျ်ားလေးတွေကို ကြိုက်လို့မရဘူး ဆိုတော့ သူ့ကို ချစ်တယ်

လို့ အဖြေပေးခဲ့မိသည် ။

ဒါတွေကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ရွှေရေး သူ့ကို စိတ်ဆိုးမိသည် ။

ဟွန်း ….ထင်အောင်ကျော် ကို မုန်းတီးနေမိသည် ။

ရွှေရေး နဲ့ သူ ရည်းစား ဖြစ်ကြတော့ အိမ်ခြင်းကလည်း ကပ်ရက်မို့ တယောက်နဲ့တယောက် တွေ့ဖြစ်ကြသည် ။ လူကြီးတွေ အပြင်သွားနေကြတဲ့အချိန် သူနဲ့ ရွှေရေး တွေ့ဖြစ်ကြသည် ။

သူက ရွှေရေးကို တွေ့ရင် တအား ဖက်ဖက် နမ်းတတ်သည် ။ နောက်ပြီး ရွှေရေးရဲ့ တအားထွားရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို သူကိုင်သည် ။ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်သည် ။

ရွှေရေးလဲ သူ့ကို ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ ရွှေရေးရဲ့ ရင်သားတွေကို သူ့ကို ကိုင်ခွင့်ပေးမိသည် ။

သူ အရမ်းကဲ အရမ်းဆိုးသည် ။ ရွှေရေး ရင်သားတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ နဲ့ ငုံခဲပြီး စို့သည် ။

အို..ငါ ဘာတွေ ပြန်တွေးနေမိပါလိမ့် ….။

ပွဲရုံကို သွားဖို့ အရေးကြီးနေခဲ့ပေမယ့် ထင်အောင်ကျော့်အကြောင်း ပြန်စဉ်းစားနေမိတာနဲ့ ရေချိ ုးဖို့ကို မချိ ုးဖြစ်သေး ..။

ရွှေရေးလွင်လွင် ရေချိ ုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်ပါသည် ။

အစည်းအတား အထိန်းအကွပ် မရှိတော့တဲ့ ရင်သားကြီးတွေက တုန်တုန် တုန်တုန် နဲ့ ..။

မှန်ကာထားတဲ့ ရေချိ ုးတဲ့ နေရာလေးထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ရှားဝါးရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ တခါတခါ ဒီရင်သားစိုင်ထွားထွားတွေကြောင့် စိတ်ပျက်မိသည် ။ ငယ်ငယ်ထဲက ကျောင်းမှာ ယောကျ်ားလေးတွေက ( ရင်လေးတယ်..ခင်လေးရယ် …) လို့ မကြားတကြား စောင်းပြီး စကြတယ် ။ ချိ ုချိ ုအောင် …လို့လဲ ခေါ်ကြသည် ။ ဟွန် း….ထင်အောင်ကျော် စို့လွန်းလား မသိဘူး …။

နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေက စူထွက်နေကြသည် ။ ဟင်း …နားလည်မှု မရှိတဲ့ ထင်အောင်ကျော့်ကို မုန်းတီးနေမိသည် ။

သူဆွထားပြီး ပစ်ထားရက်တယ်..ကောင်စုတ်…။ ရေချိ ုးရင်း တကိုယ်လုံး အနှံ့ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ပွတ်တိုက်ရင်း စစ်သွားတိုက်ပြီး လပေါင်းများစွာ ချန်ထားခဲ့တဲ့ ထင်အောင်ကျော်ကို စိတ်တွေ ဆိုးနေမိသည် ။ ပေါင်ကြားက ပတ်ကြားအက်ကို ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်သပ်သန့်စင်တော့ စိတ်တွေ ထလာသည် ။ မရတာ ကြာနေတဲ့ ကာမ ဆက်ဆံမှုကို တောင့်တမိလာသည် ။ ပွတ်နေတဲ့ လက်ချောင်းတွေက အဲဒီနေရာကနေ မခွာချင်တော့ ။ မခွာနိုင်တော့ဘူး..။ ဖိဖိပြီး ပွတ်နေမိရသည် ။

ဟွန်း ..စိတ်နာတယ် ..။
လိုချင်တဲ့အချိန် သူက အနားမှာ မရှိဘူး ..။ ညိုညို တုတ်တုတ် သူ့အချောင်းကြီးကို ဖျတ်ကနဲ မြင်ယောင်မိ သတိရမိပြန်သည် ။
သူ့လောက် တဏှာကြီးတာလည်း သူဘဲ..။ ရှေ့တန်းမှာ ဘယ်လိုများ ဖြေရှင်းနေလဲ မသိဘူး ..။ ကွင်းဘဲ လှိမ့်တိုက်နေမှာ သေချာပါတယ် ….။

ထင်အောင်ကျော် လုပ်တာတွေကို ပြန်သတိရပြီး မျက်စိပိတ်ထားရင်း ဖိဖိ ပွတ်နေမိသည် ။ တင်းမာပြီး ထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း သူတို့ကို ချေပေး ပွတ်ပေးစေချင်နေကြ
ပြီ ။ လက်တဖက်နဲ့ အဖုတ်ကို ကလိ..ကျန်တဲ့လက်တဖက်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက် လက်ညှိုးနဲ့ လက်မ သုံးပြီး ချေပေးလိုက် လုပ်မိရပြီ ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွေ
က ရွစိထ ယားနေသည် ။ အဖုတ်အတွင်းကလည်း လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားလွန်းသည် ။

ပွတ်သည်။ ဖိပွတ်သည် ။ တအားတအား..ပွတ်သည် ။

“ အင်..အင်…အင်..ဟင့်ဟင့်ဟင့် …အား….အား…ဟင်း….ဟင်း….အ…..အ…..အ….အ….အ….အ…အ…..အိုး…အိုး….ဟင်း . . .”

အစိကို တအားပွတ်ချေရင်း ဝက်သားပေါက်လေးတကောင် အော်ညည်းသလို တအီအီ ညည်းအော်ရင်း ကာမပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းသွားရသည် ။

“ ဟင်း ………”

ပွဲရုံကို သွားမလို့ လုပ်နေချိန် မြို့ထဲက ဆိုင်က သူလာမှ ဖြစ်မည် ဆိုလို့ မြို့ထဲကို အရင်ပြေးရသည် ။

မိဘလက်ငုတ် ဆိုင်တွေ ပွဲရုံတွေကို ဦးစီး လုပ်ကိုင်နေရတဲ့ ရွှေရေးလွင်လွင်သည် ထင်အောင်ကျော်ကို အားကိုးလို့ မရလို့ သူ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာပါ ..။ သူသာ ရွှေရေးကို လက်ထပ်ပြီး

ရွှေရေးနဲ့ အတူတူ အလုပ်လာလုပ်ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ …။

အခုတော့ တယောက်ထဲ ခြာခြာလည်နေသည် ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေတို့က နိုင်ငံခြားမှာ ပျော်နေသည် ။

ဆိုင်ကနေ ကမ်းနားလမ်းအတိုင်း ပွဲရုံရှိတဲ့ ကြည့်မြင်တိုင်ဖက်ကို ခပ်သွက်သွက် မောင်းနေတဲ့အချိန် လမ်းရဲ့ ညာဖက်က ရွှေဘဲ စားသောက်ဆိုင်ရှေ့မှာ ထင်အောင်ကျော်ကို မြင်လိုက်ရလို့

ရွှေရေး ကားဘရိတ်ပေါ်ကို ခြေထောက် အလိုလို ရောက်ရှိသွားသည် ။

ထင်အောင်ကျော် ရန်ကုန် ပြန်ရောက်နေပါလား ..။ ဒါတောင် ရွှေရေးဆီလည်း ပေါ်မလာဘူး…။ ဖုန်းလေးတောင် မဆက်ဘူး …။

အိုး …သူတယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး ..။ မိန်းကလေး တယောက်နဲ့ ..။ ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ မိန်းကလေးနဲ့ ရယ်မောပြောဆိုနေရင်း ရွှေဘဲဆိုင်ထဲ ဝင်သွားနေသည် ။

တောက်…ထင်အောင်ကျော် …ငါ့ကို သစ္စာဖေါက်ပြီ ….။

ရွှေရေး မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကား ဆက်မမောင်းနိုင်တော့ ..။

လမ်းဘေးကို ထိုးရပ်လိုက်ရသည် ။

မျက်ရည်ပေါက်တွေ ထိန်းလို့မရဘဲ ကျဆင်းလာသည် ။

သူ..သူ..လုပ်ရက်တယ် …တခြားကောင်မ နဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကို လာစားနေတယ် …။ ရန်ကုန်ရောက်နေတာလဲ မသိရဘူး ။

ငါထင်သားဘဲ…သူ..သူ….ငါ့ကို ရိုးသွားလို့ တခြားတယောက် ကို ထပ်ကြံနေတာဘဲ ဖြစ်မယ် …အင်းပေါ့လေ …ငါကလဲ ငါ ..သူ့ကို ယုံစားမိလို့ တကိုယ်လုံး သူ့စိတ်ကြိုက် ပုံအပ်မိ

တာကိုး..အင်း..ယောကျ်ားတွေများ..ငါးစိမ်းမြင်လို့ ငါးကင်ပစ် …တရွာတကျီဆောက်တဲ့ဟာတွေ..ဟွန်း….။

တအား ငိုနေမိရသည် ။

“ အမ..အမ…..ဘာဖြစ်လဲဟင်..ကျနော် ဘာကူညီလို့ ရမလဲ….”

အဖြူ ရောင်ဝတ် ယာဉ်ထိန်းရဲတယောက် လာမေးနေတာ …။

“ ရှင် ကူညီနိုင်မယ် မထင်ဘူး ….”

“ ဗျာ ….”

“ ဟုတ်တယ်….ကျမ အရမ်း စိတ်ထိခိုက် ကြေကွဲနေတယ် …”

ရွှေနန်းဘုံ အပြင်ထွက်မယ့် အချိန် နဲနဲ စောနေသေးလို့ အိမ်ဖေါ်မလေး လာပေးတဲ့ ကော်ဖီကို သောက်ရင်း သတင်းစာ ဖတ်နေတဲ့အချိန် ရဲဘော်တယောက် ရောက်လာသည် ။

“ ဗိုလ်ကြီး …မရွှေနန်းဘုံက ခေါ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် …”

ရွှေနန်းဘုံသည် ထမင်းစားခန်းကြီး ထဲမှာ တယောက်ထဲ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားနေသည် ။

သူ့ကို မြင်တော့ တချက်မော့ကြည့်ပြီး…“ ကော်ဖီသောက်မလား …” လို့ မေးသည် ။ “ သောက်ပြီးပြီ ..ရွှေနန်းဘုံ…ဘာလုပ်ပေးရမလဲ …ခေါ်တယ်ဆိုလို့….” လို့ မေးလိုက်တော့

“ ဒီနေ့ ရွှေနန်း..သူငယ်ချင်းတယောက် နဲ့ ထမင်းစားဖို့ ချိန်းထားတယ် …ကိုဟိုဒင်း…အဲ..ကိုထင်အာင်ကျော် ….နောက်ကားတစီးနဲ့ မလိုက်ဘဲ ရွှေနန်းကားနဲ့ဘဲ လိုက်ပါလား …”

“ အိုကေ …ရွှေနန်း …”

ရွှေနန်းဘုံ သွားတဲ့နေရာက ကမ္ဘာအေးလမ်းမကြီး နဲ့ တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်း ထောင့်က ဖူဆန်း တရုပ်ဘုံကျောင်း စားသောက်ဆိုင်…။

“ ရွှေနန်း သူငယ်ချင်းနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် စားချင်တယ် …ကိုထင်အောင်ကျော် တနေရာရာမှာ တထုထုမှာစားနေလိုက်နော် …”

ရွှေနန်းဘုံက ကြိုစောင့်နေတဲ့ လူငယ်တယောက်ကို လက်လှမ်းပြရင်း ပြောလိုက်သည် ။ “ အိုကေ ” လို့ဘဲ ပြောရတာပေါ့ ..။

ရွှေနန်းဘုံကို လှမ်း မြင်သာတဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက စားပွဲတလုံးမှာ ထိုင်လိုက်သည် ။

စားပွဲထိုးလေး ရောက်လာသည် ။

“ ဘာစားမလဲ ဆရာ….”

“ မစားသေးဘူးကွာ..နောက်မှ..မှာမယ် …အကြမ်းတအိုးသာ ချ …”

ရွှေနန်းဘုံနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ လူငယ်လေးကတော့ တယောက်လက်ကို တယောက် ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းချင်းဆိုင်ပြီး စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောနေသည် ။

သူတို့ကို အသေအချာကြီး ကြည့်နေရင်လည်း ရွှေနန်းဘုံက ကြိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး ။ မသိမသာ တချက်တချက် ကြည့်ရင်း ဖတ်လက်စ သတင်းစာကို ဆက်ဖတ်နေသည် ။

“ ထင်အောင်ကျော် …..”

အနောက်က ခေါ်သံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။

ဟင် ….ငယ်ငယ်တုံးက အတန်းဖေါ် မီမီလှိုင် နဲ့ ရွှေရေးလွင်လွင် …။

မီမီလှိုင်ရော ရွှေရေး ကော မျက်နှာတွေက မကျေနပ် ဒေါသဖြစ်နေတဲ့ ပုံတွေနဲ့မို့..“ မီမီလှိုင်..ဘာဖြစ်လာလဲ…” လို့ သူမေးလိုက်သည် ။

ရွှေရေးကတော့ မျက်နှာနီမြန်းနေပြီး သူ့ကို အရမ်း မုန်းတီးနေတဲ့ ပုံစံနဲ့….။

“ နင် ဘာတွေ လုပ်နေလဲ နင် အသိဆုံးနေမှာပေါ့ ထင်အောင်ကျော် ….”

“ ငါက ဘာလုပ်နေလို့လဲ….”

“ နင် ရွှေရေးကို ဘာကြောင့် မဆက်သွယ်တာလဲ..နင် ရှေ့တန်းက ပြန်ရောက်နေတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား ….”

မီမီလှိုင်က ရန်စွယ်ငေါငေါနဲ့ ရန်ထောင်နေသည် ။

ရွှေရေးကတော့ နှုတ်ခမ်းစူပြီး သူ့ကို ကျောခိုင်းထားသည် ။

“ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်ကြပါအုံး..ဘာစားမလဲ…ငါမှာလိုက်မယ် …”

“ မစားချင်ပါဘူး..ထင်အောင်ကျော်..နင်…ရွှေရေးကို သစ္စာဖေါက်တဲ့ကိစ္စ..ငါတို့ သူငယ်ချင်းအားလုံးက မကျေနပ်ကြဘူး….စန်းစန်းတင့်တို့ မူယာတို့ကလည်း နင့်ကို ရှာပြီး ၀ိုင်းဆဲ

ကြမလို့ လုပ်နေတာ…ဘာဖြစ်တာလဲဟာ..ရွှေရေးက နင့်ကို ဒီလောက် ချစ်တာ..နင်က ဘာလို့ ရွှေရေးကို ချန်ခဲ့ချင်တာလဲ….”

“ ဟာ..ငါ ဘာလုပ်လို့လဲ..ငါ့ကို ဆေးရုံမှာ ရွှေရေး လာတွေ့တုံးက ရွှေရေးက စိတ်ဆိုးသွားလို့ ငါ လဲ ချော့ဖို့ဟာ အရှိန်ယူနေဆဲဟ..ငါ့အလုပ်တွေကလဲ များနေတာ….ငါ သစ္စာမဖေါက်

ပါဘူး….”

ရွှေရေးက ကျောခိုင်းနေရာက လှည့်လာပြီး…“ ဘာသစ္စာမဖေါက်တာလဲ..ငါ့မျက်စိနဲ့ တပ်အပ် မြင်တာ…ကောင်စုတ်…မညာနဲ့..” လို့ အသံတုန်တုန် နဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဘာမြင်တာလဲ ရွှေရေးရယ်….နင် ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ…”

“ ဟွန်း….ပြောင်လိမ်ချင်နေတယ် ….နင် စော်တယောက် နဲ့ ရွှေဘဲထဲ ဝင်သွားတာ ငါ မြင်လိုက်တယ်…”

“ အော်..ဟာ…အဲဒါ ငါ အလုပ်လုပ်နေတာ…အင်း..နင် အထင်လွဲနေပြီ…ရွှေရေး….”

သူ ချက်ချင်း မှတ်မိလိုက်သည် ။

ရွှေနန်းဘုံ ဘဲကင်စားချင်တယ် ဆိုလို့ သူ ကမ်းနားလမ်းပေါ်က ရွှေဘဲ စားသောက်ဆိုင်ကို လိုက်ပို့တုံးက တွေ့လိုက်တာ ဖြစ်မည် ..။

“ အမလေး..ထင်အောင်ကျော်ရယ်…မိန်းကလေးတယောက်နဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကို စုံတွဲခုတ် သွားတာ အလုပ်လုပ်တာလား…ဘာအလုပ်လဲ…နင်က စစ်ဗိုလ်တယောက်ပါ..နင့်အလုပ်

က ရှေ့တန်းမှာ စစ်သွားတိုက်ရတာ ဟဲ့…ရွှေဘဲမှာ ဘာအလုပ်များ ရှိလို့လဲ ….”

မီမီလှိုင်က ဝင်စွာနေတာ …။

“ နင်တို့ဟာက မရှိတာထက် မသိတာခက်…ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ…မသိရင်လဲ မေးကြ..အရမ်းလျောက် ပြောဆိုမနေကြနဲ့…ငါရှင်းပြမယ် …..အဲဒါ ငါ အလုပ်လုပ်နေတာ..ငါ့ကို ဆေးရုံက

ဆင်းပြီး ရှေ့တန်းကို ပြန်မလွှတ်တော့ဘဲ လူကြီးအိမ် လုံခြုံရေး တာဝန် ပေးထားလို့…“

“ ဘာ..လူကြီးအိမ်..ဟုတ်လား ….”

“ ဟုတ်တယ်..အရေးကြီးပုဂ္ဂိုလ် အိမ်မှာ ငါ့ကို တွဲထားတယ် ….ဗီအိုင်ပီ လုံခြုံရေးပေါ့ဟာ…နင်တွေ့လိုက်တာက ဗီအိုင်ပီရဲ့ သမီး…..သူ့ကို ငါ သွားလေရာ

လိုက်ပေးနေရတာ..ဘော်ဒီဂတ် ပေါ့….”

“ တကယ် ဟုတ်လို့လား ….”

“ ဟုတ်မှ သိပ်ဟုတ်..အခုလဲ ငါ တာဝန်နဲ့ဘဲ..ဟောဟိုမှာ ကြည့်လိုက်..ဘဲနဲ့ ထိုင်စကားပြောနေတာ အဲဒီ ဗီအိုင်ပီ ရဲ့ သမီးဘဲ….”

မီမီလှိုင်ကော ရွှေရေးလွင်လွင်ကော သူ မေးငေါ့ပြရာကို ကြည့်လိုက်ကြသည် ။

မီမီလှိုင်က “ ရွှေရေး..နင် ထင်အောင်ကျော် နဲ့ တွေ့လိုက်တယ် ဆိုတာ အဲဒီစော်လား…”

“ အင်း..ဟုတ်တယ် ….”

ရွှေရေးက ဖြေသည် ။

ရွှေရေး နဲ့ မီမီလှိုင်တို့ ကောင်လေးနဲ့ ခေါင်းချင်းဆိုင် တခစ်ခစ်နဲ့ စကားပြောရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့လျော့နေတဲ့ ရွှေနန်းဘုံကို သေသေချာချာ အကဲခတ် ကြည့်ကြသည် ။

“ နင်က အမြဲ တကောက်ကောက် လိုက်နေရတာလား …”

“ အင်း..အမှန်က နောက်ကားတစီးနဲ့ အဖွဲ့နဲ့ လိုက်ရတာဟ…သူက ဘဲနဲ့ တွေ့မှာကြောင့် ငါ တယောက်ထဲ လိုက်ဖို့ ပြောလို့….”

မီမီလှိုင်က “ ကဲ ဒါဖြင့် နင် ရန်ကုန် ရောက်နေတာ ရွှေရေးကို ဘာလို့ မဆက်သွယ်လဲ..” လို့ မေးပြန်သည် ။

“ ငါလဲ လူကြီးအိမ်မှာ လုပ်နေရလို့ မအားလို့ပါဟာ…နင်တို့ ငါ့ကို အထင်လွဲကြတာပါ..ငါ သစ္စာ မဖေါက်ပါဘူး…ရွှေရေးကိုလည်း ပြန်ချော့မလို့ပါ….ရွှေရေး..ငါ့ကို

စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့ဟာ….”

ရွှေရေးရဲ့ လက်ကလေးကို လှမ်းကိုင်ဖို့ လုပ်ပေမယ့် ရွှေရေးက လက်ကို ရုတ်လိုက်သည် ။

သူ့ကို ရွှေရေးက နှုတ်ခမ်းစူ မျက်စောင်း ထိုးနေဆဲဘဲ ..။

မီမီလှိုင်က “ ကဲ..ဒါဆိုရင် ငါတို့ သူငယ်ချင်းအုပ်စုတွေ စုပြီး စားပွဲ ကျင်းပကြမယ်..နင် လာခဲ့….ငါ နင့်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် ..” လို့ ပြောသည် ။

“ ကောင်းပြီ မီလှိုင်..ငါ လာခဲ့မယ်…ရွှေရေး..စိတ်ပြေပါတော့ဟာ….”

“ ပြေဘူး…”

ရွှေရေးက မျက်နှာကို တဖက်ကို လှည့်ထားပြီး ပြောလိုက်ပေမယ့် စောစောကလောက် မပြင်းထန်တော့တာမို့ သူ နဲနဲတော့ စိတ်ကောက်ပြေပြီ လို့ ယူဆမိသည် ။

မီမီလှိုင်က “ ကဲ နင့် ဘော်ဒီဂတ် အလုပ် နင် ဆက်လုပ်လိုက်အုံး..ငါတို့ သွားတော့မယ်….” လို့ နုတ်ဆက်သည် ။

သူတို့နှစ်ယောက် ဆိုင်ထဲက ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ ရွှေနန်းဘုံတို့ ထိုင်နေတဲ့ ဖက်ကို သူ လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။

“ ဟာ..ရွှေနန်းဘုံ..စားပွဲမှာ မရှိတော့ဘူး ……”

သူ ရွှေရေးနဲ့ မီမီလှိုင်တို့နဲ့ စကားပြောနေတဲ့အချိန် ရွှေနန်းဘုံ လစ်သွားပြီ ….။

သူ တော်တော်လေး စိတ်ပူ အလုပ်များပြီ ။

ရွှေနန်းဘုံ ဘဲနဲ့ ဒိုးသွားပြီ …။

ဒါကြောင့် ရွှေနန်းဘုံကို အရင်က စီကရူရတီ ဒီတေးလ် လိုက်ကြရသူတွေက “ မလွယ်ဘူး ..” လို့ ညည်းကြတာကိုး ။

ရွှေနန်းဘုံ နဲ့ တွေ့လိုက်ရတဲ့ ကောင်လေး က အင်းလျားမြိုင် မှာ နေတဲ့ “ ထက်အာကာမြင့် ” ဆိုတာ သိရသည် ။ ထက်အာကာမြင့် သည် နိုင်ငံခြားသင်္ဘောသား ဆိုတာနဲ့ သူ့အဖေ

က ရွှေနန်းဘုံရဲ့ အဖေလောက် မမြင့်မားပေမယ့် ဌာနတခုက ဦးဆောင်ညွှန်မှူး တယောက် ဆိုတာကိုလည်း သိရသည် ။

အင်းလျားမြိုင်က ထက်အာကာမြင့်တို့ ခြံဝင်းကြီး အပြင်ကို သူနဲ့အဖွဲ့သားတွေ ရောက်သွားကြတဲ့အခါ ရွှေနန်းဘုံရဲ့ကားလေးကို ခြံဝင်းထဲမှာ တွေ့ကြရသည် ။

နောင်ဆိုရင် ရွှေနန်းဘုံ ခေါ်လို့ သူတယောက်ထဲ လိုက်သွားခဲ့ရရင်တောင် အနောက်က အဖွဲ့သားတချိ ု့ကို ကားတစီးနဲ့ လိုက်ဖို့ ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်က သူတို့ကို ညွှန်ကြားတော့သည် ။

ရွှေနန်းဘုံသည် ထက်အာကာမြင့် အိမ်ထဲကနေ တော်တော်နဲ့ ပြန်ထွက်မလာဘူး ။

အင်း…ငါလဲ ကလေးထိန်း ဖြစ်နေပါလား …။

ဒါက စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်တာပါ ။

သူ့တိုက်ခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ သူသည် နံမည်မှာ ရွှေပါတဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ ကြုံဆုံ ဆက်ဆံနေရပါလား ဆိုတာကို တွေးမိလိုက်သည် ။

ရွှေနန်းဘုံ ဆိုတဲ့ “ လူကြီးသမီး ” ရယ်…ငယ်ငယ်ထဲက ချစ်သူ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ “ ရွှေရေးလွင်လွင် ” ရယ် …။

တနေကုန် စိတ်အိုက်ခဲ့ရသမျှ ရေအေးအေးနဲ့ ရေချိ ုး…ရေခဲသေတ္တာထဲက “ မြန်မာဘီယာ” အေးအေးစက်စက် ကို ထုတ် မော့သည် ။ တခုခု ၀ါးစရာ ရှာတော့ မြေပဲလှော်ထုပ် တွေ့သည် ။

မြေပဲဆံ နဲနဲကို ပါးစပ်ထဲ ပစ်ထည့် ၀ါးနေခိုက် ဖုန်းက အသံမြည်လာသည် ။

သည် တိုက်ခန်းမှာ သူနေတယ်သာ ဆိုရသည် ။ ည ပြန်အိပ်ရုံလောက်ဘဲလေ ..။ အခုလဲ လူကြီးအိမ်က ခေါ်ပြန်ပြီ ထင်ပါရဲ့ …..။

“ အမိန့်ရှိပါ..ထင်အောင်ကျော်ပါ …”

“ ဟဲ့..ထင်အောင်ကျော်..ငါပါ….”

မီမီလှိုင် …။

“ အေး..ပြော…မီလှိုင်….”

“ ငါ လိုက် လူစုကြည့်တာ ဒီတနင်္ဂနွေနေ့ အိုကေတယ်..ဒို့တတွေ တနေရာရာမှာ စုကြမယ်..လှော်ကားဖြစ်ဖြစ်…သွားပြီး ပစ်ကနစ်ပေါ့ဟာ…စားကြပျော်ကြမယ်….နင် ပါမှ လုပ်မှာ…”

“ မီလှိုင်..ငါက ငါ့ကိုယ်ငါ ပိုင်တာ မဟုတ်ဘူး ….လူကြီးနားမှာ လုပ်နေရတယ် ဆိုတာ ငါပြောထားသားဘဲ ….”

“ ထင်အောင်ကျော်..မရဘူးဟာ..နင် ပါရမယ်….ရွှေရေး ကို နင် ပစ်ထားနေခဲ့တာ ကြာပြီ…အခုပွဲကလည်း နင်နဲ့ ရွှေရေးကို ပြန်ပေါင်းထုပ်ပေးတဲ့ ပွဲ…ငါတို့ အားလုံးက နင့်ကို ရွှေရေးနဲ့

ပြန် အဆင်ပြေစေချင်ကြတယ်..နင်တို့ လက်ထပ်လိုက်ကြတာကို ငါတို့ မြင်ချင်တွေ့ချင်ကြတယ်ဟဲ့ ….”

“ အေး…ငါ ကြိုးစားမယ်..မီလှိုင် ….”

“ မကြိုးစားနဲ့ …လာခဲ့..ခုထဲက ခွင့်ယူထားပေါ့ဟာ…..နင်ကလဲ….”

မီလှိုင်ကတော့ ဇွတ်ကြီးဘဲ…။ ငယ်ငယ်ကလိုဘဲ အာကျယ်နေဆဲဘဲ …။

“ နင့်ကို ရွှေရေးက စိတ်ပြေသွားပြီ..ထင်အောင်ကျော်….ဟီး….သူက နင်နဲ့ တွေ့ချင်နေတာ…ဟိတ်..ငါပြောပြတယ် လို့လဲ သွားပြောမနေနဲ့အုံး ….”

မီလှိုင့်စကားကြောင့် ရွှေရေး နဲ့ ပြန်အဆင်ပြေရမှာကို သူ ဝမ်းသာမိသည် ။ သို့သော် စစ်တပ်က အတင်း ထွက်ခိုင်းပြီး ပွဲရုံတွေ ဆိုင်တွေ ဦးစီးခိုင်းမှာကိုတော့ သူ မကြိုက်ဘူး ။

မီမီလှိုင် ဖုန်းချသွားအပြီး နောက်ထပ် ဘီယာတလုံး ထပ်ထုတ်ယူနေတုံးမှာဘဲ ဖုန်းထပ်မြည်လာပြန်သည် ။

မီလှိုင် ထပ်ခေါ်တာများလား …။

“ အမိန့်ရှိပါ..ထင်အောာင်ကျော် ပါ ….”

“ ခိခိခိ ….”

ရယ်သံ ကို ကြားလိုက်ရသည် ။ ဘယ်သူပါလိမ့် …။ ရွှေနန်းဘုံများလား ….။

“ ဟိတ်….ဗိုလ်ကြီး …..ပျောက်လှချည်လား …..”

အော်..ဒေါ်အေမီသွင် ….။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရဲ့ ဘော်ဒါအရင်းအခြာ ဒေါ်အေမီသွင် ….။

သူ့အနေဖြင့် စိန်နားကပ်ရောင်နဲ့ ပါးပြောင်နေသော ဒေါ်အေမီသွင်တို့ကိုလည်း လေးစားရပါသည် ။ ပြာပြာသလဲ လုပ်ရပါသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်က …“ ကိုထင်အောင်ကျော်….အားလား ….” လို့ မေးလိုက်သည် ။

“ အခုလား….ဒေါ်အေမီသွင်…အားပါတယ်….”

“ ဘာလုပ်နေလဲ…”

“ အဟဲ..ဘီယာ ထိုင်သောက်နေတယ် ….”

“ ဟွန်း..ကြည့်စမ်း…အလုပ်ကြီးအကိုင်ကြီး လုပ်နေတယ်ပေါ့လေ..ဒို့တွေကိုတော့ သူမခေါ်ဘူး….”

“ ခေါ်ပါတယ်….ဒေါ်အေမီသွင်….အဟဲ…”

“ ဟေ့..ဒေါ်အေမီသွင်..ဒေါ်အေမီသွင်နဲ့..တစိမ်းဆန်လိုက်တာကွာ….အေမီလို့ဘဲ ခေါ်စမ်းပါ….”

“ ဟုတ်…မမအေမီ …”

သူ ဒီလို ခေါ်လိုက်တော့ ဒေါ်အေမီသွင် ရယ်သည် ။ သဘောကျသွားသည် ။

“ အားရင် မမဆီကို ခဏ လာခဲ့ပါလား…မမကို တနေရာ ကားမောင်းပို့ပေးမလား…”

“ ဟုတ်..ရပါတယ်…မမ…..”

သူ အဝတ်အစားလဲပြီး ဒေါ်အေမီသွင့်ဆီကို ထွက်ခဲ့သည် ။ သူရထားတဲ့ တပတ်ရစ် မာဇဒါဂျစ် အစိမ်းရောင်ကားနဲ့ ….။

ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့ကို ဆိုင်တဆိုင်မှာ လာခေါ်ခိုင်းတာ …။

ကျောက်ကုန်းရပ်ကွက်ထဲက စားသောက်ဆိုင် တဆိုင် ဖြစ်သည် ။ သူရောက်သွားတော့ အဆင်သင့် အပေါက်ဝမှာ စောင့်နေတဲ့ ဒေါ်အေမီသွင် ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ သူ မြန်သားဘဲ ….”

ဒေါ်အေမီသွင် ကားပေါ် လှမ်း တက်လိုက်ချိန်မှာဘဲ သူမပါးစပ်က အရက်နံ့တွေ ထောင်းကနဲ ရလိုက်သည် ။

“ ဟိတ်..သူနဲ့ တနေရာရာမှာ တခုခုသွား စားချင်တယ် …..”

“ မမ ဒီဆိုင်မှာ မစားခဲ့ရသေးဘူးလား ….”

“ အင်း..မစားရသေးဘူး..သောက်ဘဲ သောက်တာ…ဟင်းဟင်း…ဘာလဲ…သူက မမကို မကျွေးချင်လို့လား …”

“ မဟုတ်ပါဘူး….မမ….ကျွေးချင်ပါတယ် …..”

“ အင်း..ဒါဆို….မမကို ဘယ်ဆိုင် ခေါ်သွားမှာလဲ….”

“ မမကြိုက်တဲ့ ဆိုင်ကို သွားပါ….”

“ အင်း…..မမကြိုက်တာ…..ဆိုရင်…အင်း……ကိုးမိုင်က နဝရတ်ကိုးသွယ်…ကို သွားမလား ….”

“ သွားလေ…မမ….”

ဒေါ်ရွှေစင်သန့် မျက်နှာနဲ့ သူ့ဘော်ဒါ ဒေါ်အေမီသွင် ကို ဖါးထားရမည် ။

နဝရတ်ကိုးသွယ် ..သည် ကျယ်ဝန်းတဲ့ ခြံကြီးထဲ ဖွင့်ထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင် ဖြစ်သည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်က ခန်းမကျယ်ကြီးထဲမှာ လူတွေ များလွန်းပြီး သူ့ကို သိတဲ့လူတွေလဲ အများကြီး ပါနိုင်တာကြောင့် သီးသန့်ခန်းတခန်းကို သွားကြရအောင် လို့ သူ့ကို ပြောသည် ။

နဝရတ်ကိုးသွယ် မှာ သီးသန့်ခန်းတွေ အများကြီး စီစဉ်ထားပေးတာမို့ သူနဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်တို့ သီးသန့်ခန်းတခန်း ရသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်က မာတီးနီး သောက်ချင်သည် လို့ ပြောသည် ။

စားပွဲထိုးလေးကို မာတီးနီးနဲ့ ဒိန်ခဲတုံး..စပျစ်သီး တွေ မှာလိုက်သည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်က ညုတုတုနဲ့ သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး….“ ကျော်နဲ့ အခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်နေမိတာ ကျော်နဲ့ စတွေ့ကထဲကပါဘဲကွာ …..” လို့ ပြောသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်

သည် သူ့ကို “ ကိုထင်အောင်ကျော် ” လို့ ခေါ်နေရာက “ ကျော် ” လို့ ပြောင်းလဲ ခေါ်ဆိုလိုက်တာကိုလည်း သတိပြုမိလိုက်သည် ။

သူ့လက်မောင်းကို အကျ ႌ အပေါ်ကနေ လက်သဲလေးတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ် လိုက်တာကလည်း ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပညာခန်းတခန်း ဖြစ်လိမ့်မည် ..။

“ မမယောကျ်ား….အခု ယူအက်စ်မှာ လေ …ကြာအုံးမှာ ….သူကလည်း မရှိ …မင်းတို့ မမ.. ရွှေဖြူသန့်ကလည်း မရှိနဲ့ မမမှာ တယောက်ထဲ ဖြစ်နေရတာ….”

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်သည် လူကြီးနဲ့အတူ နို်င်ငံခြားကို လိုက်ပါသွားသည် ။

မာတီးနီး တပုလင်းကို ဒိန်ခဲဝါ၀ါ အတုံးကလေးတွေ နဲ့ စပျစ်သီး အစိမ်းရောင်လေးတွေနဲ့ မြည်းကြသည် ။

လွတ်လပ်တဲ့ သီးသန့် အခန်းထဲမှာမို့ ဒေါ်အေမီသင်က တော်တော့်ကို ရဲတင်းသည် ။ “ ကျော် ….မမကို ခင်လားဟင် …” ဆိုပြီး သူ့အနားကို အတင်း တိုးကပ်လာသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်

ဆီက တန်ဖိုးကြီး ရွှေမွှေးအနံ့က သူ့ကို မြှူဆွယ်နေသည် ။ဟိုက်လွန်းတဲ့ အကျ ႌကြောင့် ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ရင်စိုင်ဖြူဖြူ တွေကို တဝက်လောက် တွေ့မြင်နေရသည် ။

“ မေးနေတယ်လေ..ကျော်….မမကို ခင်လားလို့…”

“ ခင်ပါတယ်…မမ….”

“ မမ သိပ် အထီးကျန်ဆန်တာဘဲ ကျော်ရယ် ….မမ…..မမ လေ ….တယောက်ထဲ ကွန်လွန်ခဲ့ရတဲ့ ညတွေ များခဲ့ရတယ်ကွာ..မမ ယောကျ်ားက ဘန်ကောက်မှာ စမောလ်လေးနဲ့ ပျော်နေ

တဲ့အချိန် မမကတော့ တယောက်ထဲ…သိလား ..ဟွန်း …..ကံကြမ္မာက သိပ် ရက်စက်တာဘဲ ….”

ဒေါ်အေမီသွင်သည် သူ့အနားကို တိုးကပ်လာပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်လိုက်ပြီ …။

“ မမကို ဖက်ထားပေးပါလား ကျော် ….”

အလိုက်သင့် ဖက်ထားပေးလိုက်တော့ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ သူ့ကို ဖက်ထားတဲ့ လက်က လက်သဲတွေက သူ့ကျောပြင်ကို ခြစ်ကုတ်တော့တာဘဲ …။

“ ကျော် ….မမကို နမ်းစမ်းပါကွာ….”

နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းဆီကို တိုးကပ်လာသည် ။

နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်မိသွားကြပြီ ….။

ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လျာလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်ရှိပြီး အငြိမ်မနေဘူး …။

တယောက်နဲ့ တယောက်လဲ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်မိနေကြသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ပေါင်တဖက်ကို ပွတ်နေသည် ။ သူကလည်း ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို

ပွတ်သပ်မိနေသည် ။

“ ကျော်ရယ် ….မမ ပျော်လိုက်တာ….ကျော်ဟာ မမ ဘဝကိုစိုပြေစေမယ့် သူတယောက် ဆိုတာ မမ ယုံကြည်တယ် ….”

ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လက်က သူ့ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို ရောက်သွားသည် ။

သံမဏိချောင်းကြီးလို မာကျောနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့လက်နက်ကြီးကို ထိကိုင် ပွတ်သပ်လိုက်တဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ မျက်နှာသည် ပြင်းထန်တဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် နီရဲနေသလို စတော်ဘ

ယ်ရီရောင် နှုတ်ခမ်းနီဆိုးဆေး ဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်း ထူပြဲပြဲတွေကလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည် ။

( ကျော်…ကျော့်ဟာက အကြီးကြီးဘဲကွယ် ….မမ ထင်တော့ ထင်သား….ကျော့်ကိုလေ …မမ တွေ့တွေ့ချင်းထဲက စိတ်ဝင်စားခဲ့တာ …..)

ဒေါ်အေမီသွင်သည် ပါးစပ်က တတွတ်တွတ် ပြောနေသလို သူမရဲ့ လက်တွေကလည်း ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချနေသည် ။ သူကလည်း ဒေါ်အေမီသွင် အဆင်ပြေစေဖို့ ဖင်ကိုကြွပေး

ပြီး သူ့ဘောင်းဘီကို အောက်ကို လျောချပေးလိုက်တော့ ဒေါ်အေမီသွင်လည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က ထကြွနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်နေသည် ။

( လှလိုက်တဲ့ ဟာကြီး ကွယ် ….ဟင်းဟင်း …..)

ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်နေတာတွေကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ထိန်းလို့ မရတော့ ..။ သူမ ဝတ်ထားတဲ့ အသားပျော့ပျော့့ ပွပွ အကျ ႌ အောက်ကနေ လက်လှိုသွင်းလိုက်

ပြီး ရင်သားတွေကို စမ်းလိုက်မိသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်က သူက တုန့်ပြန်ကိုင်တွယ်လာတာကို ကျေနပ်သလို ပြုံးလိုက်ပြီး ဘရာစီယာကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည် ။ မာတင်းထောင်နေတဲ့

နု့သီးခေါင်း အဖုလေးတွေကို စမ်းမိလိုက်လို့ လက်မနဲ့ ဖိဖိ ပွတ်နေတဲ့ အချိန် ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားပြန်သည် ။ စောစောကလိုဘဲ ဖင်ကြွပေး

ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးလိုက်သည် ။

နီညိုညို အတန်ချောင်း တုတ်တုတ်ကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်က ( အမလေး…ကြီးလိုက်တာ..မမ လင်ကြီးရဲ့ ဟာနဲ့ တခြားစီဘဲ….) လို့ အံ့သြစွာနဲ့ ပြောလိုက်

ရင်း သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို အငမ်းမရဘဲ ဆွဲကိုင်လိုက်သည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ပြင်းထန်လွန်းနေတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း ဂရုမစိုက် သတိမမူကြေ

တာ့ ။ သီးသန့်ခန်းလေးထဲမှာ လွတ်လပ်နေလို့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ပျက်နေကြပေမယ့် ဆိုင်က ဝန်ထမ်း စားပွဲထိုးတွေ အချိန်မရွေး အကြောင်းတခုခုနဲ့ ဝင်ရောက်လာနိုင်သည်လေ ။

ဒေါ်အေမီသွင်က လိင်တန်ထိပ်ပိုင်း အထစ်ကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ သူကလည်း ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ဆူဖြိုးတဲ့ နို့လှလှကြီးတွေကို အားရပါးရဘဲ ဆုပ်နယ်နေမိသည် ။

( မမ……နမ်းပေးရမလားဟင် ……)

တုန်ခါနေတဲ့ အသံလေးနဲ့ သူ့ကို မေးလိုက်တာကြောင့်…( ဟုတ်…မမ…..) လို့ ပြန်ဖြေမိသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင် ပုလွေမှုတ်ပေးတော့မှာကို သိလိုက်တာနဲ့ မာကျော တောင်မ

တ်ပြီးသား သူ့လိင်တန်သည် ပိုမိုကြီးထွား သန်မာလာသလို ထင်လိုက်ရသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက လိင်တန်ကို ငုံလိုက်ပြီ ….။

ဒေါ်အေမီသွင်သည် အတွေ့အကြုံ မရှိတဲ့ အပျိ ု ဖျန်း အရိုင်းလေး တယောက် မဟုတ်ဘဲ ၀ါရးင့် ကျွမ်းကျင်နေတဲ့ ကတော်ကြီး တယောက်မို့ သူ့လိင်ချောင်းကို လှလှပပကြီး စုတ်ေ

ပး ပါပြီ ..။

( အိုး…မမရယ်…ကောင်းလိုက်တာဗျာ ……)

လိင်တန် အရင်းပိုင်းကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ စုပ်နေတဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကိုလည်း သူက စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်နေမိရသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လျာက

သူ့လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းကို ဖိဖိ ကလိပေးနေသည် ။ ကျွမ်းလိုက်တဲ့ ပုလွေ ….။

တအားကို စိတ်တွေ ထကြွ ..အရသာကလည်း ကောင်းလှတာကြောင့် ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပြန်လည် ထိုးညှောင့်ပေးနေမသည် ။

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ သီးသန့်အခန်းလေးထဲ တချက်တချက် ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ် အသံတွေ ကြားနေရသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသ

ည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ထမိန်က ပြေကျွတ်နေသည် ။ နို့ကြီးတွေကို အားရအောင် နယ်ဖတ်ပြီးနေပြီမို့ ပြေနေတဲ့ ထမိန်ထဲ လက်သွင်းပြီး ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို စမ်းလိုက်သည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့လက် ဝင်သာအောင် သူမပေါင်တန်တွေကို ကားပေးလိုက်သည် ။ ပေါင်ကြားက အမွှေးလေးတွေကို စမ်းမိလိုက်တာကြောင့် ဒေါ်အေမီသွင်သည် ထမီအောက်

မှာ ဘာမှ ခံမဝတ်ထားဘူးဆိုတာကို သိလိုက်ရသည် ။ ဖေါင်းမို့တဲ့ ဆီးခုံကြီးသည် အရေတွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေသည် ။

အကွဲကြောင်း အဖုတ်ကြီးကို သူ့လက်ချောင်းတွေက ဖွဖွလေး စမ်းကြည့်နေတဲ့ အချိန် ဒေါ်အေမီသွင်ကလည်း သူ့လိင်တန်ကို အားရပါးရကို စုတ်နေသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ အဖုတ် အတွင်းသားတွေက နူးညံ့လှသည် ။ အရေတွေ ရွှဲနေတာကြောင့် သူ့လက်ညှိုးက အခက်အခဲ မရှိလှဘဲ အဖုတ်ထဲကို တိုးဝင်သွားနိုင်သည် ။ လိင်ချောင်း

ကို စုတ်နေတဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှေးမှိတ်သွားတာ သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။

အဖုတ်ထဲ ဝင်ရောက်နေတဲ့ သူ့ လက်ညှိုးက အငြိမ်မနေဘဲ မွှေနှောက်ပေးနေသလို လိင်တန်ကို စုတ်နေတာကလည်း ပိုပို မြန်ဆန်လာသည် ။

( အား…အား…….ကောင်းလိုက်တာ ….မမရယ် …..)

ဒေါ်အေမီသွင် အစွမ်းကုန် ပညာတွေ ပြသနေပြီ …။

အိုး..တအားကောင်းသွားတယ် …။ အား…အား…..ဒီအတိုင်း ဆိုရင် မလွယ်ဘူး …။ ကောင်းလွန်းနေပြီ …။ အိုး…မမ…..မမ……ရေရေလည်လည် ကလိပေးနေတယ်…….။

( မမ….မမ….တော်ပြီ….ကျနော်…ကျနော်….တအား…ကောင်းနေပြီ…..)

သူ့ လိင်ချောင်းကို ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ်ယူဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် ဒေါ်အေမီသွင်က ခွင့်မပြုဘူး ..။ ထုတ်ခွင့် မပေးတဲ့အပြင် ဖိဖိ စုပ်ပေးလိုက်သည် ။

( အားးးးး………)

မထိန်းနိုင်တော့ဘူး …။ သုတ်ရေတွေ တပြုံကြီး ပန်းထွက်သွားသည် ။ ဒီအချိန်မှာလည်း ဒေါ်အေမီသွင်က ဆက် စုပ်နေတုံးဘဲ ….။

ကောင်းချက်က ရာနှုန်းပြည့်ဘဲ…။ ယောင်ယမ်းပြီး ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ခေါင်းကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိရသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်သည် သုတ်ရေတွေကို မြိုချပစ်လိုက်တာကိုလည်း တွေ့လိုက်ရသည် ။

( ကောင်းသွားလား ကျော် ….)

( အင်း…တရမ်းကောင်းတာဘဲ…မမ ရယ် ….)

( ကျော်ကောင်းအောင် မမ အမြဲ လုပ်ပေးမယ် သိလား …..)

ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ဆွဲ ဖက်ထားလိုက်မိသည် ။

သူ့ကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးတဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်ကို သူကလည်း ကောင်းတာတွေ ပြန်လုပ်ပေးအုံးမည် လို့ သူ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။

ရွှေနန်းဘုံ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားနေသည် ။

ခါတိုင်းလို ထမင်းကြော်တို့ ကြက်ဥကြော်တို့ မဟုတ်ဘူး ။

ပါးပါးလှီးပေးထားတဲ့ ပန်းသီးစိပ်လေးတွေ ရယ်..သင်္ဘောသီး စိပ်လေးတွေရယ်…..အိမ်မှာ ညှစ်တဲ့လိမ်မော်ရည် တခွက်ရယ် ….။

ရွှေနန်းဘုံ ပိန်ချင်နေသည် ။ ၀ိတ်ချနေသည် ။ ထက်အာကာမိုးမြင့် နဲ့ ညိနေတဲ့အချိန် ရွှေနန်းဘုံ ကိုယ်လုံး လှချင်သည် ။ ထက်အာကာမိုးမြင့်က ပိန်သည် ။ ဘိုက်ချပ်သည် ။

အခုလည်း ထက်အာကာမိုးမြင့်နဲ့ သွားတွေ့မလို့ …။

ညက သူနဲ့ ဖုန်း အကြာကြီး ပြောကြသည် ။ ထက်အာကာမြင့်က ဒီနေ့ တွေ့ကြဖို့ တောင်းဆိုသည် ။

ရွှေနန်းဘုံကလည်း သူနဲ့ တွေ့ချင်နေတာပါဘဲ ..။ လက်သွက်တဲ့ ထက်အာကာမြင့် ရဲ့ အဖက်အပွေ့တွေ အကိုင်အတွယ်တွေမှာ ရွှေနန်းဘုံ သာယာနေမိတာ ကြာပြီ ..။

ဒီနေ့ တွေ့မှာက အပြင်မှာ မဟုတ်ဘူး ။ အပြင်မှာ တွေ့ကြရင် လူတွေ ၀ိုင်းကြည့်တာ ခံရသည် ။ ထက်အာကာမြင့်က အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ချပ်ချပ် အသာဖြူဖြူ နဲ့ ဝတ်တာစားတာက

လည်း နိုင်ငံခြား အခေါက်ခေါက် ထွက်နေတဲ့ သင်္ဘောသား တယောက်မို့ သားနား သည် ။

ရွှေနန်းဘုံနဲ့ ထက်အာကာမြင့်တို့ တွဲသွားရင် လူတွေက ရုပ်ရှင်မင်းသားနဲ့ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေများလား ဆိုပြီး ၀ိုင်းအုံကြည့်ကြသည် ။ ရွှေနန်းဘုံကလည်း အနောက်က ကားတစီး

နဲ့ လုံခြုံရေးလိုက်ပါကြတဲ့ လူတွေ နဲ့ ဆိုတော့ မလွတ်မလပ် ဖြစ်ကြရသည် ။

ညက ထက်အာကာမြင့်က ပြောသည် ။ သူ့အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး…..တဲ့ ..။

ထက်အာကာမြင့်ရဲ့ အဖေ နဲ့ အမေ က အထက်မြန်မာပြည်ကို သွားနေကြသည် …တဲ့…။

ရွှေနန်းဘုံနဲ့ သူနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိမ်မှာဘဲ တွေ့ကြရအောင်……တဲ့…။ ရွှေနန်းဘုံက သဘောတူသည် ။ သူ့အနမ်းတွေ အကိုင်တွေကို ရွှေနန်းဘုံ တောင့်တလိုလားနေမိ

သည် မဟုတ်လား ….။

ဒါကြောင့် ဒီနေ့ မနက် စောစော ရွှေနန်းဘုံ အိပ်ရာက ထတာနဲ့ ကိုယ်လက် လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ပြီးတာနဲ့ ရေချိ ုးသည် ။ တကိုယ်လုံးကို သေသေချာချာ ပွတ်တိုက်ပြီး သန့်စင်

သည် ။ သူ ကိုင်တဲ့အခါ မနံစေဖို့….။

ဘရိတ်ဖတ်စ်ကိုလည်း ၀ိတ်တက်စေတဲ့ဟာတွေ မစားတော့..။ မစားတော့တာ ကြာပါပြီ ..။ ထက်အာကာမြင့်နဲ့ စ ခင်မင်ရင်းနှီးတဲ့ အချိန်ထဲကပါ…။

( ကား အဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ…မမလေး ….)

အိမ်ဖေါ်မလေး နော်ဖွေး လာပြောလို့ ထမင်းစား စားပွဲကြီးက ထလိုက်သည် ။

ရွှေနန်းဘုံတို့ အိမ်မှာ ရွှေနန်းဘုံကို လူတိုင်းက ဖူးဖူးမှုတ်ထားကြတာ ..။ ရွှေနန်းဘုံကို ဒက်ဒီ မာမီတို့က တအားချစ်ပြီး တအား အလိုလိုက်ကြတာကို အိမ်သားတွေ အိမ်စေတွေက

သိကြလို့ ။

တိုက်ရှေ့ကို ရောက်တော့ အဝါရောင် မာဇဒါ၃၂၃ကားလေးရဲ့ ပေါ်မှာ ယဉ်မောင်း ဆရာသိန်းဆိုင် အဆင်သင့် ကားစက်နှိုးပြီးသား နဲ့ စောင့်ဆိုင်းနေတာကို တွေ့ရသည် ။

ဒီကား အနောက်မှာတော့ မာဇဒါ ၁၃၀၀ ဗင်ကားပြာလေး က ရှိနေသည် ။

ဗိုလ်ကြီး ထင်အောင်ကျော်နဲ့ အဖွဲ့က ကားထဲမှာ ရှိနေသည် ။

ဒီမာဇဒါ၁၃၀၀ အပြာလေးကို မောင်းသူက တပ်ကြပ်ခင်ညို ..။ ဒီခင်ညိုကို ရွှေနန်း နဲနဲမှ ကြည့်လို့ မရဘူး …။ ခင်ညို့မျက်လုံးတွေက ရိုင်းသည် ။ အကြည့်တွေက ရဲလွန်းသည် ။

ခင်ညို့အကြည့်တွေက တဏှာ အခိုးအေငွ့တွေ ဖုံးနေသည် ။ ရွှေနန်းလုံရဲ့ တင်ပါးတွေကို စိုက်ကြည့်နေတာတွေ ရွှေနန်းဘုံ တွေ့သည် ။ သူသည် ရွှေနန်းဘုံကို ပြစ်မှားနေတယ်

ဆိုတာ ရွှေနန်းဘုံ သိသည် ။

ဒီ ခင်ညိုသည် ရာဇဝတ်အိုးကို တုတ်နဲ့ ထိုးချင်နေတဲ့လူ …။

ရွှေနန်းဘုံ တိုင်လိုက်ရင် ခင်ညို သွားချီး ယိုးဒယားက ကသွားလိမ့်မည် ..။ မျက်နှာအားရ နဲ့ ၀ိုင်း ဗျင်းကြမယ့် အရာရှိတွေက တပုံကြီး …။

ခက်တာက ရွှေနန်းဘုံက သူ့အပြစ်ကို လက်ဆုပ်လက်ကိုင် ပြဖို့က ခက်သည် ။ ခင်ညိုက ရွှေနန်း ဖင်တွေကို ကြည့်သည် လို့ တိုင်ရတာက သိပ် မခိုင်လုံလို့ ..။

ဟင်း…တနေ့နေ့တော့ ဒီနှာဘူးကို တိုင်မယ် …။

( ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ..ရွှေနန်း ….)

( ကိုထက်တို့ အိမ် ….)

( ဗိုလ်ကြီးတို့..အပြင်မှာဘဲ စောင့်..ရွှေနန်း …လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောချင်လို့ …..)

ရွှေနန်းဘုံ က ကားပြာလေးထဲက ထွက်လာတဲ့ ထင်အောင်ကျော်ကို လှမ်း ပြောလိုက်ပြီးတာနဲ့ ခြံထဲကို ဝင်သွားသည် ။

ထင်အောင်ကျော်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင် ..။ နေဆိုတော့လဲ နေရုံပေါ့ ..။ ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင် ဆီကိုတော့ အကြောင်း ကြားလိုက်သည် ။ ရွှေနန်းဘုံ သူတို့ကို ခြံထဲ အဝင်မခံတဲ့အကြောင်း

စက်နဲ့ အကြောင်းကြားလိုက်သည် ။

ရွှေနန်းဘုံကို ထက်အာကာမြင့်က အိမ်ထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဆီးကြို ပွေ့ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ စုတ်နမ်းလိုက်သည် ။

ရွှေနန်းဘုံကလည်း အငမ်းမရ ပြန်လည် စုတ်ယူနမ်းလိုက်သည် ။

( ကိုထက်….အိမ်ကလူတွေ အားလုံးကို ရှင်းထားတယ် မဟုတ်လား ….}

( ဒါပေါ့….သူတို့ကို ရက်နား ပေးလိုက်တယ် …..ဒါမှ ရွှေနန်း နဲ့ ကိုထက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျျော်နိုင်မယ် လေ…}

( အက်စ်ကော့ တွေကိုတော့ ခြံထဲ မဝင်ခိုင်းဘဲ အပြင်မှာဘဲ စောင့်နေခိုင်းလိုက်တယ် …..)

( ကောင်းတယ်…ရွှေနန်း …..)

ထက်အာကာမြင့်က ရွှေနန်းကို လက်ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်ဆောင်သွားလိုက်သည် ။

( ဟိတ်..ကိုထက်..ရွှေနန်းကို ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ ….အိပ်ခန်းကြီးလား ….)

( အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောရအောင်ပါ ရွှေနန်းရယ် …..)

လေအေးစက် ( အဲယားကွန်း ) က အေးစိမ့်နေသည် ။

နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီး က ရွှေနန်းဘုံကို ရင်တွေ တုန် စေသည် ။ ကိုထက် ငါ့ကို အစွန်းဆုံး အထိများ ချစ်ပစ်တော့မလား မသိဘူး …..ဆိုတဲ့ စိတ်က ရွှေနန်းဘုံ ကို ကြက်သီးတွေ

ဖျန်းကနဲ ထသွားစေသည် ။

( ကိုထက် …ရွှေနန်း ကြောက်တယ် …)

( ချစ်တာဟာ ကြောက်စရာ မဟုတ်ပါဘူး..ရွှေနန်းရယ် ….ကိုထက်က ရွှေနန်းကို အရမ်း ချစ်နေတာ မသိဘူးလား …)

( တကယ် ဟုတ်လို့လား …..)

( တကယ်ပေါ့..လာ..သက်သေပြမယ် …)

( အိုး..ကြောက်ပါတယ်ဆို …..)

ကိုထက်ရဲ့ အနမ်းတွေက သဲသဲမဲမဲ ဘဲ ….။

ရွှေနန်းရဲ့ လည်တိုင်ကို သူ တအား စုတ်နမ်းတေ့ ရွှေနန်း အသဲတယားယားနဲ့ စိတ်တွေ မတရားကြီး ထကြွလာရသည် ။

( ကိုထက်ရယ်…အင်ဟင် …..)

ကိုထက်ရဲ့ လက်ဖဝါးကြီး တဖက်က ရွှေနန်းရဲ့ စွင့်အားတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေသည် ။ ရွှေနန်းကလည်း အရင် သူနဲ့ ချိန်းတွေ့တိုင်း သူက ရွှေနန်းရဲ့ အတွင်းခံ ပင်တီကို

ချွတ်ချွတ်နေလို့ ဒီတခါတော့ သူ အခက်အခဲ မရှိရအောင် အိမ်က ထွက်ကထဲက ပင်တီ ကို ဝတ်မလာခဲ့ဘူး ..။ ရွှေနန်း ပင်တီ မပါတာကို ကိုထက်ကလည်း သတိပြုမိဟန်တူသည် ။

ရွှေနန်း ဝတ်လာတဲ့ ဆဲဗ်းဒေးအသား ထမိန် အနက်ကလေးကို ဖြေချွတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ ထမိန်စ ပြေသွားတော့ ထမိန်အထဲကို လက်နှိုက်ပြီး ပေါင်ကြားက မိန်းမအင်္ဂါကို စမ်းသည် ။

ကိုထက်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက တရွရွနဲ့ ရွှေနန်းရဲ့ မိန်းမ အင်္ဂါစပ်အပေါ်မှာ ပွတ်ပေးနေသည် ။

( အို…..ဟင်း………)

ရွှေနန်း စိတ်တွေ တအား ထကြွသထက် ထကြွလာသည် ။

အရည်တွေက စိုစိုရွှဲနေပြီ ….။

ကိုထက်က ရွှေနန်းဘုံရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆွဲယူကာ ပြေကျနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးထဲကို ပို့ပေးလိုက်သည် ။

ရွှေနန်း ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ဖျန်းကနဲ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည် ။ ကိုထက်ရဲ့ ပူပူနွေးနွေး အတန်ချောင်းကြီးကို စမ်းမိလိုက်လို့ ..။

ရွှေနန်း လက်ကို ဒီမာမာအချောင်းကြီးဆီကနေ ပြန်ရုပ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် ကိုထက်က သူ့လက်နဲ့ ရွှေနန်းရဲ့ လက်ကို အုပ်ကိုင်ထားလို့ ဖယ်လို့မရဘဲ ဒီပူနွေးနွေး အတန်ကြီးကို

ထိထားကိုင်ထားနေရသည် ။ ရွှေနန်းလဲ တကယ်တော့ ဒီလို အတွေ့အကြုံကို လိုချင်နေမိတာပါ ..။ ကိုယ့်ကို အထင်အမြင်သေးမှာကို စိုးလို့ ဟန်ဆောင် ရုန်းကန်နေရတာ…။

“ အရမ်းကို တင်းကြပ်နေတယ်..ရွှေနန်းရယ်…ကိုယ့်ဟာကြီးကို ဆုပ်ပေးစမ်းပါ….”

“ ကိုုထက်ဟာကြီးက အကြီးကြီးဘဲ..ရွှေနန်း ကြောက်တယ်ကွာ…”

“ မကြောက်နဲ့ ရွှေနန်း..ချစ်သူ ဘဝမှာ ဒါတွေက အမြဲ လုပ်နေကျ သဘာဝ ဘဲ..လူတွေ စခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာဦးအစ အချိန်ကထဲက လူယောကျ်ားနဲ့ လူမိန်းမ ဒီလိုတွေ လုပ်လာခဲ့ကြလို့ လူဦးရေ တိုးပွား

လာကြရတာ…ကိုထက်တို့ မိဘတွေ အဖိုးအဖွားတွေလည်း ဒီလိုဘဲ ချစ်ခဲ့ကြ ပေါင်းဖက်ခဲ့ကြလို့ ကိုထက်တို့ လူဖြစ်လာကြရတာဘဲ လေ …”

“ အို..ရွှေနန်းတော့ ကလေး ရသွားမှာကို ကြောက်မိတယ် ….”

“ ကလေး မရစေရပါဘူး ..ကိုထက် တာဝန်ယူပါတယ်…”

“ တကယ်လား …ကိုထက်..”

“ တကယ်ပေါ့ ရွှေနန်းရယ်..ရော့ သေသေချာချာ ဆုပ်ထား..ဒီခေါင်းပိုင်း ကို နယ်ပေး..ရွှေနန်း လက်ကလေး နဲ့ ချေနယ်ပေး…”

“ အိုး…အထစ်ကြီး…..”

“ ဟုတ်တယ်…ရွှေနန်းအထဲကို ထိုးထည့်ချစ်ပေးမယ့် ဒစ်ကြီးပေါ့ ….”

“ အို..ဟင့်..ကိုထက်က ဘာတွေ ပြောနေမှန်း မသိပါဘူး…ရွှေနန်း ရှက်တယ်…”

“ မရှက်နဲ့..နယ်ပေး..ဒစ်လုံးကြိးကို နယ်ပေး….အင်း..အင်း….ရွှေနန်း လုပ်တာ တအားကောင်းတာဘဲ….အင်း..ဟုတ်ပြီ..နယ်…နယ်…နယ်ပေး…”

ရွှေနန်းလည်း ကိုထက်ရဲ့ တုတ်တုတ်ခဲခဲ အတန်ချောင်းကြီးကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်ပေးနေမိသည် ။ ကိုထက်ကလည်း ရွှေနန်း အင်္ဂါစပ်ကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိုးသွင်း ကလိပေးသည် ။

အရေတွေ ပေလူးရွှဲနေတာကြောင့် ကိုထက် လက်ညှိုးက ရွှေနန်း အင်္ဂါစပ်ထဲကို တိုးဝင်လို့ ရနေသည် ။ ကိုထက် က ရွှေနန်းကို ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး ရွှေနန်းရဲ့ ပေါင်ကြားကို ခေါင်းထိုးဝင်

မျက်နှာအပ်လိုက်သည် ။

“ ကိုထက်..ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်..”

“ ကိုထက် ရွှေနန်းကို နမ်းပေးမလို့…”

“ အို့..အယ့်နေရာကို နမ်းရလို့လား..ကိုထက် မရွံဘူးလား…”

“ နမ်းရတယ်….သမီးရီးစားတွေ ချစ်သူတွေ နမ်းကြတယ်..ကဲ..ကိုထက် နမ်းပေးမယ်..ခံကြည့်..ရွှေနန်း ကြိုက်မှာပါ…”

ပြောပြောဆိုဆို ကိုထက်က ရွှေနန်းရဲ့ အကွဲကြောင်းကို သူ့လျာကြီး ထုတ်ပြီး အောက်ကနေ အထက် ပင့်ကော် ယက်လိုက်ပါသည် ။

“ အိုး..ဟင့်….”

ရွှေနန်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားသည် ။

ရွှေနန်းသည် ကိုထက်ကို ဟန်ဆောင်ကာ မေးခဲ့ခြင်းပါ ..။ စောက်ပတ်ယက်ခြင်း ( သို့မဟုတ် ) ဘာဂျာကိုင်ခြင်းကို ရွှေနန်း သိပြီးသားပါ ..။ သူငယ်ချင်းတွေ နဲက အပြာ ဗီဒီယိုကားတွေကို အခါခါ

အကြိမ်ကြိမ် ကြည့်ဖူးထားသူမို့ ဘာဂျာကိုင်တာ ဘာလဲ ဆိုတာကို သိပြီးသား ပါ …။

ဒီလို ဘာဂျာကိုင်ခံရတဲ့ အတွေ့အကြုံကို ခံဘူးတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ဆီကလည်း သိခဲ့ပြီးသား ဖြစ်လို့ ဘာဂျာမှုတ် ခံချင်နေခဲ့သူ ဖြစ်သည် ။

အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကား သင်တန်း အတူတူ တက်ခဲ့တဲ့ ထိုင်းနိုင်ငံ စစ်သံမှူးရဲ့ သမီး နာနာ က ဘာဂျာမှုတ်တာ ခံရတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ခရေစေ့တွင်းကျ ဖေါက်သည်ချ ပြောပြခဲ့လို့ ရွှေနန်းလည်း

ဘာဂျာကိုင်တာကို ခံချင်နေမိခဲ့တာ ကြာပါပြီ …။

ကိုထက်က လျာပြားကြီးနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း စုန်ချီ ဆန်ချီ ယက်ပေးနေသည် ။

“ အို..ဟင်….အို…ဟင်….အိုး…ဟင်း…ဟင်း…ဟင်း…….ကိုထက်ရယ်..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲဟင် ……”

ကိုထက်က စကားပြန်မပြောအားဘူး ..။

ရွှေနန်း အဖုတ်ကို ယက်ပေးနေသည် ။ ရွှေနန်းလည်း ဒီနေရာ တဝိုက်ကို ရေနဲ့ရော ဆပ်ပြာနဲ့ရော သေသေချာချာ ဆေးကြောခဲ့လို့ တော်ပါသေးတယ် လို့ စိတ်ထဲမှာ တွေးနေမိရင်း ကိုထက်

ယက်သမျှကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူနေမိရပါသည် ..။

ရွှေရေးလွင်လွင်..မီမီလှိုင်တို့ နဲ့ တွေ့ဆုံဖို့ ကားကို လှော်ကားကန်ဖက်ကို ဦးတည်ပြီး မောင်းနေရင်း ရွှေရေးလွင်လွင်နဲ့ တွေ့ကြရင် ရွှေရေးလွင်လွင်ကို ချော့မော့ဖို့ စဉ်းစားလာခဲ့သည် ။

မီမီလှိုင် ကမကထ လုပ်ပြီး ဖုန်းလိုက်ဆက်..လူစုစည်းခဲ့လို့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း တော်တော်များများ ကို စုစည်းမိသည် ။ ထမင်းတွေ ဟင်းတွေ ချက်သူက ချက် အော်ဒါမှာတဲ့လူက မှာနဲ့ မိတ်ဆုံ

စားပွဲ ဖြစ်မြောက်လာလို့ ဆက်ဆက် လာခဲ့ဖို့ မီမီလှိုင် သူ့ဆီကို ခဏ ခဏ ဆက်သည် ။

သူ ရှေ့တန်းစစ်မျက်နှာကို ရောက်ပြီး ရွှေရေးလွင်လွင် နဲ့ တဖြေးဖြေးကင်းကွာခဲ့ပြီး ပြတ်သလို ဖြစ်ခဲ့ရပေမယ့် ရွှေရေးနဲ့ သူ ဘာမှ ရန်ဖြစ်တာ စိတ်ဆိုးတာ မဖြစ်ခဲ့ကြဘူး ..။ အနေဝေးပြီး

တယောက်နဲ့ တယောက် ဝေးသွားခဲ့ကြတာ ..။ ဒါဏ်ရာရပြီး ဆေးရုံတက်ခဲ့တဲ့ အချိန် ရွှေရေး သူ့ကို လာတွေ့သည့်အချိန် ရွှေရေးက သူ့ကို တပ်ထဲက ထွက်ခိုင်းခဲ့တော့ သူက

မထွက်နိုင်ဘူးလို့ ပြောခဲ့သည် ။ ရွှေရေး စိတ်ဆိုးသွားခဲ့သည် ။

ရွှေရေးလွင်လွင် နဲ့ သူ အကြိမ်ကြိမ် ညားခဲ့ကြတာတွေ ကို ပြန်လည် မြင်ယောင်မိပြန်တော့ သူ့စိတ်တွေ ပူနွေး ထကြွလာရသည် ။

လင်မယား ဘဝမှာ အရှက်ကုန်ကြသည် ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ လင်မယားလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အစွန်းဆုံး အထိ ချစ်ခဲ့ အိပ်ခဲ့ကြတဲ့ ရွှေရေးလွင်လွင် နဲ့ သူ့အကြားမှာ အရှက်ကုန်ခဲ့ကြသည်

လို့ ပြောရမည် ..။ လူမရှိတဲ့ ရွှေရေးတို့ ခြံကြိးထဲ သူတို့ ချိန်းတွေ့ကြတဲ့အခါ အခါခါ လုပ်ခဲ့ကြပြီးတာမို့ နှစ်ယောက် တွေ့ကြရင် အဝတ်အစားတွေ အကုန် ချွတ်ပစ်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံးတွေနဲ့ တဝကြီး

မီးကုန်ယမ်းကုန် စပ်ရှက်ခဲ့ကြတာ ..။ ပုံစံ အမျိ ုးမျိ ုး ပြောင်းပြီး အပီအပြင် စပ်ရှက်ခဲ့ကြလို့ တယောက် နဲ့ တယောက် မရှက်ကြတော့ဘူး ..။ ရွှေရေးကလည်း သူမလိုချင်တာတွေကို

ပွင်ကပွင့်လင်းလင်း တောင်းဆို တောင်းခံတတ်သလို သူကလည်း ရွှေရေး လိုချင်တာတွေကို ကောင်းကောင်းကြိး ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည် ။

ရွှေရေး နဲ့ လုပ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်လည် မြင်ယောင်မိပြန်တော့ အရင်တုံးကလို ဘဝမျိ ုး ပြန်ရောက်ချင်မိသွားရသည် ။ ရွှေရေးကို စိတ်ကျေနပ်အောင် ပြန်ချော့မော့ပြီး ရွှေရေးနဲ့ ဟိုတုံးကလိုဘဲ

ပွဲကြမ်းကြရရင် ကောင်းမည် လို့ စိတ်ရိုင်းအတွေးရိုင်းတွေ ဝင်နေမိသည် ။

သည်ကို လာဖို့ ခွင့် မနည်း တောင်းခဲ့ရသည် ။

ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်က လူစားထိုးစရာ မရှိလို့ သွားခွင့်မပေးနိုင်ဘူး လို့ သူ့ကို ငြင်းဆန်လို့ တော်တော့်ကို ခက်ခဲ့တာ ..။

ရွှေနန်းဘုံ ရဲ့ လုံခြုံရေးအတွက် အနောက်က လိုက်ရတာ တော်တော့်ကို ခက်သည် ။ ရွှေနန်းဘုံ ရီးစားနဲ့ ချိန်းတွေ့တဲ့အခါ သူတို့ကို ခြံထဲ ဝင်ခွင့် မပြုခဲ့လို့ ရွှေနန်းဘုံ လုပ်ချင်တာ လုပ်နေတာကို

မလုပ်ပါနဲ့လို့ တားဖို့ ဆီးဖို့တော်တော့်ကို ခက်ခဲသည် ။

သူမရီးစား ကိုထက် နဲ့ ချိန်းတွေ့အပြီး မောပန်းခွေလျော့ကာ ကားပေါ် ပြန်လိုက်ပါလာတဲ့ ရွှေနန်းဘုံကို သူကြည့်ပြီး “ အင်း..ကောင်မလေးတော့ ရေရေလည်လည် အဖြုတ်ခံလာပြီ ” လို့ သူ့စိတ်ထဲ

သိလိုက်သည် ။

ဟော..မိတ်ဆုံစားပွဲ ရှိရာကို သူ ရောက်လာပြီ ..။ ရွှေနန်းဘုံအကြောင်းကို တွေးတောလာတာတွေ ရပ်ဆိုင်းသွားသည် ။

သူ့ကားမောင်းဝင်လာတာကို စူးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ရွှေရေးလွင်လွင် နဲ့ မီမီလှိုင်တို့ကို သူ တွေ့ရသည် ။

“ ဟား..ထင်အောင်ကျော် လာပြီဟ…”

မီမီလှိုငိ နဲ့ ရွှေရေး အနားမှာ စားစရာတွေ ခင်းကျင်းပြင်ဆင်နေတဲ့ စိန်အောင်ကြီးရဲ့ အသံသြသြကြီးနဲ့ အော်လိုက်တဲ့ အသံကို အားလုံး ကြားကြသည် ။

သူ့ကားဆီကို လျောက်လာကြတဲ့ သူငယ်ချင်း ကျောင်းနေဖက်တွေကို နုတ်ဆက်ရင်း ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်သည် ။

သူ့အကြောင်းကို ကြားထားတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ကို “ လူကြီးအိမ် ” ရောက်နေတာ ဘယ်လိုလဲ လို့ ၀ိုင်းမေးကြသည် ။ သူက ပြန်ဖြေနိုင်သလောက် ပြန်ဖြေပြီး မီမီလှိုင် နဲ့ ရွှေရေးတို့ အနားကို

သွားလိုက်သည် ။ မီမီလှိုင်က သူ့ကို ရွှေရေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ပြီး ရှောင်ပေးသွားခဲ့လို့ ရွှေရေးကို သူ ပြန် ချော့ဖြစ်သွားသည် ..။ ရွှေရေးကလည်း သူနဲ့ ပြန်ပေါင်းထုပ်ချင်တဲ့ သဘောရှိကြောင်း

သူ သိလိုက်သည် ။

ရွှေရေးနဲ့ သူ ပြန်ပြေလည်မိကြတာနဲ့ မိန်းမသဘာဝ အရ ရွှေရေးက သူ့ကို မာန်မဲ ဆူပူတော့တာဘဲ ..။

“ ထင်အောင်ကျော်..နင့်ရဲ့ လူကြီးသမီး နဲ့ နင် ဘယ်လောက်အဆင့်အထိ ရင်းနှီးနေကြပြီလဲ…” လို့ မျက်စောင်းထိုးပြီး နှုတ်ခမ်းစူကာ မေးတော့တာဘဲ ..။

“ ဘယ်လိုအဆင့်မှ မဟုတ်ပါဘူး..ရွှေရေးရယ်…သူတို့ ခိုင်းတာကို လုပ်နေရတာပါ…” လို့ သူဖြေပေမယ့် ရွှေရေးက မကျေနပ်လှဘူး ..။

“ ဟွန်း..ရွှေဘဲ စားသောက်ဆိုင်ကို နှစ်ယောက်ထဲ လိုက်ပို့ခိုင်းတာလား..ထမင်း လက်ဆုံ စားကြတယ်ပေါ့လေ..ဟုတ်လား….”

“ နှစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ပါဘူး ရွှေရေးရယ်..ရဲဘော်တွေ ကားတစီးအပြည့် ပါပါတယ်….” လို့ သူက ပြန်ဖြေသည် ..။

“ ထင်အောင်ကျော်..နင်က ထောက်လှမ်းရေး လား..” လို့ လည်း မေးပြန်သည် ..။

“ဘာလို့ မေးတာလဲ..နင် ဘာကြားလို့လဲ ရွှေရေး..”

“ အော်..ထောက်လှမ်းရေး ဆိုတာတွေကို လူတွေက အသေမုန်းနေကြတာဟဲ့..နင့်ကို လူမုန်း မများစေချင်လို့…တနေ့ကျရင် နင် လူထုရဲ့ ဆုံးမတာကို မခံရစေချင်လို့….”

ရွှေရေးလွင်လွင်ရဲ့ တပ်က ထွက်ဖို့ ပြောတာတွေကို သူ အထပ်ထပ် ကြားရပြန်သည် ..။

မိတ်ဆုံစားပွဲနေ့က ရွှေရေးနဲ့ သူ ပြန်ပေါင်းထုပ်တဲ့ပွဲကလေး အောင်မြင်စွာ ပြီးဆုံးသွားခဲ့ကြလို့ အခု ရွှေရေး နဲ့ သူ ချစ်သူတွေ ပြန်ဖြစ်နေကြပြီ ….။

“ ရွှေရေး….”

“ ဘာတုန်း..”

“ နင်နဲ့ငါနဲ့ အရင်တုန်းကလိုဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြန်တွေ့ကြရအောင်ဟာ…”

“ ဟွန်း ..အခုမှ လာလုပ်နေတယ်..နင် ငါ့ကို ပစ်ထားတာ အကြာကြီးဘဲ…”

“ ရွှေရေးကလဲဟာ..စိတ်ကလဲ နာနေတုံးဘဲ…ခွင့်လွှတ်ပြီး ချစ်မယ်ဆို…”

“ တော်ပါ ထင်အောင်ကျော်ရယ်..ငါ့ကို နင် ရိုးအီသွားပြီး အဆက်ဖြတ်တာ မဟုတ်လား….ငါးစိမ်းမြင်လို့ ငါးကင် ပစ်တာ မဟုတ်လား ….”

“ မဟုတ်ပါဘူးဟာ..နင့်ကို ဘယ်တော့မှ မရိုးမအီပါဘူး..နင်က ဒီလောက် လှတာ..တောင့်တာလဲ အရမ်း…”

“ တော်စမ်းဟာ..ငါလေ..နင့်ကို စိတ်နာနေတုန်းဘဲ…”

“ မနာပါနဲ့တော့ဟာ..နင်နဲ့ ငါနဲ့ အရင်လို ပြန်ချစ်ကြရအောင် …”

ရွှေရေးကျေနပ်အောင် တော်တော်ကြီး ကြာအောင် ပြန်ချော့ခဲ့ရသည် ။ သူနဲ့ ရွှေရေး သူအခုနေတဲ့ တိုက်ခန်းမှာ တွေ့ကြဖို့ ချိန်းလိုက်ကြသည် ။

ရွှေရေး အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ကြဖို့ သဘောတူလက်ခံလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့ ။ ရွှေရေးက တွေ့မယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ အရမ်း ဝမ်းသာသွားရသည် ။

ရွှေရေးမလာခင် ညက အခန်းရှင်းရသည် ။ ညစ်ပတ် ရှုပ်ပွနေရင် ရွှေရေး စိတ်ဆိုးပြီး ပြန်သွားမှာ စိုးလို့ ။

ရွှေရေး စားဖို့ မုန့်ပြေးဝယ်ထားရသေးသည် ။

မနက်စောစော ရေထချိုးတော့ တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်တဲ့အချိန် ပေါင်ကြားနဲ့ ဖွားဖက်တော်နေရာတွေကျု အထူး ဆေးကြောပွတ်တိုက်သည် ။ မတော်လို့ ဒီနေ့ ရွှေရေးနဲ့ ဟိုဒင်း ဖြစ်ခဲ့ရင် ရွှေရေးက နံစော် ညစ်ပတ်နေတယ်လို့ အပြစ်တင်မှာ စိုးလို့ ။ ရည်းစား ဘဝက ရွှေရေးနဲ့ ချိန်းတွေ့ကြတာ တနေကုန် အလုပ်များနေတာကြောင့် ရေမချိုးခဲ့ရ ။ ရွှေရေးနဲ့ ဖက်ရင်း နမ်းရင်း တဆင့်ပြီးတဆင့်တက်လာကြပြီး ရွှေရေးက “ နမ်းပေးရမလားဟင်..” လို့ မေးရင်း သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ရင်း ပါးစပ်နဲ့ ငုံဖို့ လုပ်တဲ့အချိန် ဖွားဖက်တော်က ရေမဆေးရသေးလို့ နံစော်ညစ်ပတ်တာနဲ့ကြုံသွားရသည် ။ ရွှေရေးက နမ်းမပေးတော့ဘူး ။ နင် သိပ်ညစ်ပတ်တယ်ဟာ..လီးလဲ မဆေးဘူး..လို့ ပြောပြီး အိမ်ပြန်မယ်..ပြန်မယ် လုပ်တော့တာဘဲလေ ..။

ဒီနေ့မနက်တော့ ကျကျနန နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်ကို သေသေချာချာ ဆေးကြောထားလိုက်တယ် ..။ ရွှေရေး မှုတ်တဲ့အခါ အနံ့အသက်နဲ့ ချေးတွေ ဘာတွေ မရှိနေအောင် ။
အင်း..တွက်ရေးကတော့ စက်သူဌေး..ဘဲ..။ နောက်မှ တွက်ကြည့်..စက်မရှိ ဖြစ်နေမလား မသိဘူး ဆိုပြီး ပြုံးမိရတယ် ..။

ရွှေရေးလာရင် စားဖို့ သစ်သီးတွေ မုန့်င်္တေ ပြင်ဆင်နေတုံး ရွှေရေး ဖုန်းဆက်တယ် ။ သူ ထွက်လာပြီ…တဲ့ ။ ရွှေရေး လာတော့မယ် သေချာသွားတော့ ပေါင်ကြားထဲက ငတိက အလိုက်ကန်းဆိုး မသိဘဲ ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်လာတယ် ။

ရွှေရေး ကားကို ပြူတင်းပေါက်ကနေ မျှော်စောင့်နေမိတယ် ။ စိတ်ကောက်တာကို ပြန်ချော့ ပြန်ပေါင်းထုပ်ရတဲ့ အရသာက တော်တော်တော့ ထူးခြားတယ် ။
ဟော..ရွှေရေးရဲ့ ကား ရောက်လာပြီ ။
တိုက်အောက်ကို ပြေးဆင်းပြီး ကြိုလိုက်တယ် ။

ရွှေရေးက ကားပြူတင်းပေါက်ကနေ လှမ်းအော်ခေါ်တယ် ။
“ ဟဲ့..ထင်အောင်ကျော် လာစမ်း…အထုပ်တွေ ၀ိုင်းသယ်….”တဲ့ ။ ရွှေရေးရဲ့ အပြောအဆို အမူအရာတွေက ကဗျာမဆန်ရုံတင်မကဘူး ။ ဖီလင်ပြယ်စရာကြီး …။
သူများ သမီးရည်းစားတွေ ခေါ်ကြသလို ကိုကို..မောင်မောင် မခေါ်တဲ့အပြင် ခပ်ငေါက်ေါက် ဟောက်တတ်တာကို ပြောတာပါ ။ တကယ်တော့လဲ ဖီလင် မပြယ်ပါဘူး ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ရွှေရေးရဲ့
မို့မောက်တဲ့ ရင်ထွားထွားတွေကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမှာ နွေးကနဲ အရှိန်တက်သွားရတယ် ။

ရွှေရေးက ရင်တွေတင် ထွားတာ မဟုတ်ဘူး..တင်ပါးကြီးတွေကလည်း ပထမတန်းစား ဆိုတာ တိုက်ပေါ်ကို တက်ကြတဲ့ အချိန် ရွှေရေးရဲ့ အနောက်က လိုက်လို့ ရွှေရေး တင်ပါးတွေ ဟိုတုန်းကထက်
ပိုကားထွားလာတာ သတိပြုမိရတယ် ။

“ ငါက လာကြည့်တာဟ ..နင်က စစိဗိုလ် ဆိုတော့ ဘယ်လောက်များ သားသားနားနား နေသလဲလို့..တိုက်က မဆိုးပါဘူး..သန့်သားဘဲ…”

ရွှေရေးက တိုက်လှေခါးကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တာပါ ။

အခန်းထဲလဲ ရောက်ရော ရွှေရေးတယောက် ဟိုအခန်းဝင်ကြည့်..ဒီအခန်းဝင်ကြည့် စပ်စုပါတော့တယ် ။

“ နင်..လူကြီးသမီးကို နင့်အခန်း ခေါ်ဘူးလား..”

“ အာ..ရွှေရေးရယ်..ဘာတွေ လျောက်မေးနေတာလဲ..သူတို့က လာမလား..လာပါ့မလား..နင်ကလဲ..”

“ အံမာ…သူတို့က ဘာသားဲ့ ထုထားတာမို့လဲ..သူတို့လဲ လူတွေ ဘဲလေ..ဟွန်း….”

ရွှေရေးသည် စကားပြောရတာ မလွယ်ဘူး ။ အထအန လဲ ကောက်တတ်သလို စိတ်ကလဲ တအား တိုသည် ။ ရွှေရေးက အိပ်ခန်းထဲကိုတော့ မဝင်ဘူး ။ အပေါက်ဝကဘဲ အထဲကို ချောင်းကြည့်တယ်။

“ အဟီး..ဒီလိုဆိုတော့လည်း နင်က သန့်ရှင်းသားဘဲ..အင်း…နင့်အခန်းက မိုက်တယ်..မိုက်တယ် …”

“ ဘာစားမလဲ ရွှေရေး..ဆနွင်းမကင်းလဲ ဝယ်ထားတယ် ..အုန်းနို့ကျောက်ကျောရော….”

“ နင်က တော်တော် အလိုက်သိသားဘဲ…”

ပြုံးပြီး ရွှန်းရွှန်းစားစား ကြည့်နေတဲ့ ရွှေရေးကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ မချင့်မရဲ ဖြစ်လာပြီး ခါးသိမ်လေးကနေ ဆွဲပွေ့ဖက်ပစ်လိုက်မိပါတော့တယ် ..။

“ ဟဲ့..ဟဲ့..ဘာလုပ်တာလဲ…အို…အို…ထင်အောင်ကျော်…ကောင်စုတ်…”

ရွှေရေး ဆူဆဲနေတဲ့ စွာနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံခဲပြီး စုတ်ပစ်လိုက်မိတယ် ။ ခဏ ငြိမ်သွားပေမယ့် ရွှေရေး သူ့ရင်ဘတ်တွေကို တွန်းပစ်ပြီး ရုန်းဖို့ ကြိုးစားတယ် ။ သူက တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ “ ရွှေရေး..ပြန်နမ်းလေ..” လို့ ပြောလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နောက်ထပ်တခါ စုတ်နမ်းလိုက်မိပြန်တယ် ။ ဒီတခါမှာတော့ ရွှေရေး မရုန်းကန်တော့ဘဲ နမ်းတာကို ခံနေတယ် ။ ပြန်တော့ မနမ်းဘူး ..။ ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေက စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ အပေါ်ကို ရောက်သွားတယ် ။ တကယ်တော့ ရွှေရေးနဲ့က တကယ့်ကို နည်းစုံလမ်းကုန်ကို လုပ်ခဲ့ပြီးကြတာပါ ။
သွေးအေးသွားခဲ့တာကြောင့် ပြန်နွွှေးနေရတဲ့ ဆက်ဆံရေးကြောင့် တဆင့်ပြီး တဆင့် တထစ်ပြီး တထစ် ပြစနေရတယ်လေ ..။

တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ပွတ်သပ်ရာက ဆုပ်နယ်ကိုင်ညှစ်နေတဲ့အချိန်မှာ ရွှေရေး နှုတ်ခမ်းတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်တုန့်ပြန် စုတ်နမ်းလာလို့ ဝမ်းသာသွားမိတယ် ။
ရွှေရေး စိတ်ပါလာပြီ ။ ပြတ်လပ်နေတာကြောင့် ရွှေရေးလဲ တောင့်တလိုလားမှာဘဲ လို့ တွက်ဆလိုက်တယ် ။ ရွှေရေးရဲ့ ထမိန်စကို ဖြေဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တော့ ရွှေရေးက သူ့လက်ကို ဖယ်ပစ်တယ် ။

“ ဟိတ်…ကဲလိုက်တာ ..”
“ ချစ်ကြရအောင်..ရွှေရေးရယ် …”
“ အဝတ်တွေ ကျေကုန်မယ်..ဒီကနေ အလုပ်ကို ဆက်သွားရမှာ…”
“ ဒီနေ့ အလုပ် မသွားပါနဲ့တော့ ရွှေရေးရယ်…ဒို့နှစ်ယောက် အတူတူ နေကြရအောင်ပါ..”
“ မရဘူး..အလုပ်တွေ များနေတယ် …”
“ ဒါဆိုရင်..”
“ကဲ..လာ..လာ အထဲ သွားရအောင်…”

ဝမ်းသာအားရ ရွှေရေးနဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ကြတယ် ။

“ သွား..ကုတင်ပေါ်တက်..မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထား….”

ရွှေရေး ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ကုတင်ပေါ်တက်လှဲ မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထားလိုက်တယ် ။

အင်း..ရွှေရေး ဘာလုပ်တော့မယ် ဆိုတာကို စိတ်ထဲမှာ သိနေသလိုလိုဘဲ ။
ရွှေရေးလဲ သူနဲ့ ကွဲကွာနေတာ ကြာလို့ သူ့အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့ သူ “ ချစ် ”ပေးတာတွေနဲ့ ကင်းကွာနေခဲ့ရတာ ကြာလို့ ဒါတွေကို ပြန်သတိရ လိုလား တောင့်တမိခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ ။

သူက တွေ့ချင်တာ အရမ်းဘဲ..တွေ့ကြရအောင်လို့ ပြောလာတော့ ရွှေရေးလဲ ခေါင်းညှိမ့်လိုက်တယ် ။ သူ့အပြောကို ရွှေရေးက စောင့်နေတာလေ ..။ ဒီကလဲ တွေ့ချင်နေတာ တပိုင်းသေနေတာ ။

သူ့အခန်းပေါ်ကို ရောက်ကထဲက သူတော့ မကြာခင် ဇာတ်လမ်း စတော့မှာ ဆိုပြီး ရွှေရေး ရင်တွေ ခုံနေတာ အရမ်းဘဲ ။ အရင်တုံးက ဖြစ်ခဲ့လုပ်ခဲ့တာတွေ ကို မြင်ယောင် သတိရတော့ သူတော့ ဒီနေ့ ငါ့ပေါင်ာကားကို တအားကြီး ယက်ပေးတော့မှာဘဲ ဆိုပြီး ရွှေရေးစိတ်တွေ နိုးကြွ ဖေါက်ပြန်လာတာ အရမ်းဘဲ ။

သူလဲ ရွှေရေးကို စဖက် စနမ်းရော ရွှေရေး တအား စိတ်တွေ ဖြစ်လို့ ပေါင်ကြားက အဖုတ်မှာ အရေတွေ ထိန်းလို့မရအောင် စိမ့်ယိုတာ ရွှဲရွှဲစိုနေရုံမကဘူး..ပေါင်ခြံကိုပါ စီးကျလာတဲ့ အထိဘဲ ။

သူက ထမိန်ကို ဆွဲဖြေတော့ ရွှေရေးလဲ အလုပ်ကို ပြန်သွားရမှာမို့ အဝတ်တွေ မကျေချင်ဘူးလို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ ငယ်ငယ်က ချိန်းကြတဲ့အခါ အဝတ်တွေ ကျေပြီး အိမ်ညပန်ရင် အမေတို့ မသင်္ကာ ဖြစ်မှာ စိုးလို့ သူ့ကို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပေးခဲ့ဘူးတယ် ။ ဒါတွေကို သူ သတိရမယ်လို့ ထင်တာဘဲ ။ ဒါဆိုရင် အခုလဲ ရွှေရေး သူ့ကို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပေး တော့မယ် ဆိုတာ သူ သဘောပေါက်လောက်မယ် ထင်တယဘဲ ။

သူ့အိပ်ခန်းထဲကို အတူတူ ဝင်လိုက်ကြတော့ သူ့ကုတင်ကြီးနဲ့ မွေ့ယာခင်းထူထူတွေကို မြင်လိုက်ရတယ် ။ စိတ်တွေက ဟုန်းကနဲ ထကြွ လာတယ် ။ ဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာ တဖန်းဖန်း တဖုန်းဖုန်းနဲ့
ကြိတ်ကြတော့မှာကို သိနေလို့ ။ အတွင်းထဲက လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားနေတဲ့ ရွှေရေးရဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးဆောင့်ပေးတော့မယ် မဟုတ်လား ။

သူ့ကို ကုတင်ပေါ် လှဲပြီး မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ သူကလဲ အထက်အရာရှိရဲ့ အမိန့်ကို နာခံတဲ့ စစ်သားလေးတယောက်လိုဘဲ ရွှေရေး ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်တယ် ။ ရွှေရေးလဲ သူ့ကို ခွင့်လွှတ်လိုက်ပြီ ။ သူ့ကို ရွှေရေး ချစ်တယ် ။ သူနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး အရင်တုံးကလိုဘဲ လိုးပစ်လိုက်မယ် ။

ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ရွှေရေး တခုပြီး တခု ချွတ်နေတဲ့အချိန် သူများ ရွှေရေးဖက်ကို ခိုးချောင်းကြည့်နေလေမလား ဆိုပြီး သူ့ဖက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ မျက်လုံးတွေ

စုံမှိတ်ပြီး ရွှေရေးကို စောင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ နောက်ဆုံး ကျန်တဲ့ ရွှေရေးရဲ့ ဇာနားကွပ် အတွင်းခံ ပင်တီလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးတဲ့အချိန် ရွှေရေး ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့

ချည်တမျျင်တောင် မကျန်တော့ဘူး ။ သူအိပ်စောင့်နေတဲ့ ကုတင်ဖက်ကို ရွှေရေး ခြေဖေါ့နင်းပြီး တိုးကပ်သွားလိုက်တယ် ။

ထင်အောင်ကျော်သည် ရွှေရေး ဘာအဆန်းထွင်မလဲ သိလိုနေတယ် ။ မပြုံးမိအောင် သတိထားနေရတယ် ။ ဒီအချိန်မှာဘဲ သူ့မျက်နှာပေါ်ကို အိအိထွေးထွေးအသားစိုင်ကြီး လာထိကပ်တယ် ။
ချက်ချင်းဘဲ သိလိုက်တယ် ။ ရွှေရေးရဲ့ ဆူဖြိုးအောင်မြင်တဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေ ဆိုတာ ..။

မျက်နှယပေါ်ကို ဘယ်ညာ ရွှေ့လျား ပွတ်သပ်နေတော့ မာတင်းတဲ့ အသားဖု နို့သီးခေါင်းလေး နှာခေါင်းကို ထိပွတ်သွားတာ ခံလိုက်ရလို့ စိတ်တွေ တအား ထိုးကြွတက်လာရတယ် ။ ဒီနို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့လိုက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ။
ရွှေရေးရဲ့ တခိခိ ရယ်သံလေး ကြားလိုက်ရတယ် ။

“ ကြိုက်လား..” လို့ ရွှေရေး မေးတဲ့အသံကြားလိုက်ရတယ် ။

“ အင်း…ကြိုက်တယ်..အရမ်း..” လို့ သူဖြေလိုက်တယ် ။ ရွှေရေးက “ မျက်လုံး မဖွင့်နဲ့အုံး…” လို့ ပြောရင်း သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကို ပါးစပ်နား လာကပ်ပေးလို့ အငမ်းမရဘဲ စို့လိုက်မိတယ် ..။

ဒီအချိန်မှာ ပေါင်ကြားက ငပဲဒုတ်က တအားကို မာကျောတောင်မတ်နေတယ် ။ နို့သီးခေါင်းမာမာလေးနောက်တဖက်ကို လာတိုးကပ်ပေးပြန်လို့ အားရပါးရ စို့နေမိတဲ့အချိန် သူ့ဒုတ်ကို ရွှေရေး လက်ကလေး တဖက်က ဖွဖွလေး လာကိုင်လိုက်တာ သူ သိလိုက်ရတယ် ။ ပုဆိုးကို ဖြေချပေးလိုက်တယ် ။

“ ဟယ်..ကြီးလှချည်လား..ထင်အောင်ကျော်..နင် တခုခုများ လုပ်ထားသလား …” လို့ မေးလိုက်လို့ ပြာပြာသလဲ..“ ငါ ဘာမှ လုပ်မထားပါဘူး…ရွှေရေးရယ်..သဘာဝအတိုင်းပါဘဲ အရင်လိုပါဘဲ…” လို့ သူဖြေလိုက်တယ် ..။ ရွှေရေး လက်ချောင်းလေးတွေက အတန်ထိပ်ပိုင်း ဒစ်လုံးကြီးကို ကိုင်ဆုပ် ပွတ်သပ်နေတယ် ။ “ ကြိုက်လား..” လို့ သူ့ကို ပြန်မေးလိုက်တော့ ရွှေရေးက “ အင်း..ကြိုက်တယ်
” လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။

နို့သီးတွေကို တဝစို့လိုက်ချိန် လက်တွေကလဲ အောင်မြင်လှတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကောင်းကောင်း ကိုင်နေတယ် ။ ရွှေရေးလဲ နို့တွေကို အနောက်ညပန်ဆုတ်သွားပြန်လို့ ဒီတခါတော့ ဘာလာအုံးမလဲ
လို့ မှန်းဆမိတယ် ။ ရွှေရေးရဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးများ မျက်နှာကို လာပွတ်ဖိလေမလား လို့လည်း စိတ်ကူးယဉ်မိလိုက်တယ် ။ ရည်းစား ဘဝတုံးက ရွှေရေးကို သူ့မျက်နှာပေါ်ကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခိုင်းဘူးတယ် ။ ရွှေရေးရဲက စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ ကောင်းကောင်း ယက်ပေး..စုတ်ပေး…ခဲ့တာ အမှတ်ရတယ် ..။ သူ့နှာခေါင်းနဲ့ အကွဲကြောင်းတလျောက် လိုင်းဆွဲသလို ပွတ်တိုက်ပေးတာကို ရွှေရေး အရမ်းသဘောကျခဲ့ဘူးတယ် ..။ တခါတလေ ရွှေရေးက “ နင့်နှာခေါင်းနဲ့ လိုးပေးတာ ငါ အရမ်းကြိုက်တယ်..” လို့ တိုးတိုးလေး နားနားကပ်ပြီး လာပြောဘူးတယ် ။

ထင်ထားတာနဲ့ တကယ့်လက်တွေ့ မတူဘူး ။ မျက်နှာပေါ်ကို စောက်ဖုတ်နဲ့ လာမပွတ်ဘဲ ရွှေရေးက သူ့အတန်ချောင်းကို လက်တဖက်နဲ့ အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကြား ငုံခဲလိုက်လို့ပါ ။
သူ့ အတန်ချောင်း ထိပ်ပိုင်း ဒစ်လုံးကြီးတခုလုံး ရွှေရေးရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေတဲ့အချိန် ရွှေရေးရဲ့လျာက ဒစ်လုံးကြီးတခုလုံးကို ပတ်ချာလည် ကလိပေးလိုက်လို့ သူ တွန့်ကနဲ တုန်သွားတဲ့အချိန် ရွှေရေး
က သူမလက်ကလေးနဲ့ သူ့လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ဆူဖြိုးလုံးဝန်းတဲ့ ရင်စိုင်တွေ အပေါ်ကို တင်ပေးတယ် ။ သူမ ရင်သားကြီးတွေကို ကိုင်စေချင်တဲ့သဘော ဆိုတာ ထင်အောင်ကျော် သဘောပေါက် နား
လည်လိုက်တယ် ။

ရွှေရေး နို့ကြီးတွေက မတွေ့ကြတာ ကြာလို့လား မသိဘူး ..။ အရင်ထက်တောင် ပိုကြီးလာသလိုဘဲ။တင်းမာပြီး ထောင်ထနေတဲ့ နို့သီး လေးတွေကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်လိုက်..နို့အုံကြီး တခုလုံးကို ကိုင်
ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေတဲ့ အချိန် ရွှေရေးက သူ့အတန်ထိပ်က အပေါက်လေးကို လျာထိပ်နဲ့ ကလိပေး ထိုးပေးလို့ တုံကျင်တဲ့ အရသာထူးကို သူခံစားလိုက်ရတယ် ..။ ရွှေရေးလဲ တော်တော်ကြာအောင် ကလိပေးနေပြီးမှ အတန်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ စုတ်လိုက် လျာနဲ့ကစားလိုက် လုပ်ပေးပါတော့တယ် ..။

“ အား….ပါးပါး…အိုး….ဟိုးဟိုး….”

ထိလွန်းအားကြီးလို့ အသံထွက်ပြီး ညည်းငြူမိရတယ် …။
ရွှေရေးက စုတ်နေရာက မော့ကြည့်တယ် ..။ သူစုတ်ပေးတာ ထိရောက်တာကို တွေ့ရလို့ ကျေနပ်နေတဲ့ပုံ ရှိတယ် ..။

ရွှေရေး လက်တဖက်ကလည်း ဂွေးဥများကို ဖွဖွလေး ကိုင်ဆုပ်ပေးလိုက်..ဂွေးဥတွေအောက်ကနေ ဖင်ကြားကို ပွတ်ပေးလိုက် ..လုပ်ပေးနေတယ် ။ အတန်ချောင်း တဆုံး အရင်းနားအထိ ငုံငုံစုတ်ပေးနေ
တဲ့ ရွှေရေးက ထင်အောင်ကျော့်အမွှေးများနဲ့ သူမနှာခေါင်း ထိမိနေလို့ စုတ်နေတာကို ရပ်..အတန်ချောင်းကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်ပြီး “ ဟေ့..ယူ့လမွှေးတွေ ညှပ်အုံးကွာ…ရှည်နေပြီ….”လို့
မကျေမနပ် ပြောလိုက်တယ် ..။

“ အင်း..အင်း…..ညှပ်မယ်….ညှပ်မယ်…” လို့ ပြောလိုက်တော့ ရွှေရေး အတန်ချောင်းကို ပြန်စုတ်ပေးပြန်တယ် ။ ရွှေရေးရဲ့ အစုတ်ကို မခံရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ အရမ်း ခံလို့ကောင်းနေတယ် ။ ရွှေရေးရဲ့
နို့လှလှကြီးတွေကိုလည်း တအား စို့ချင်လာတယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ညှိုးနဲ့လက်မကြားချေနေမိတယ် ..။ တချက်တချက် စုတ်တာ ကောင်းလွန်းလို့..“ အား…အင်း…အိုး…” နဲ့ ညည်းတွားမိ
ရတယ် ။ ရွှေရေးက လျာကို တအားသုံးပြီး မှုတ်တာ ..။ ရွှေရေး မှုတ်ပေးလို့ သူ ခဏခဏ ရွှေရေး ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးခဲ့ဘူးတယ် ..။

ထူးကဲတဲ့ အရသာကို မျက်လုံးစုံပိတ်ပြီး ခံနေမိလိုက် စုတ်တာ ရပ်သွားတယ် ..။

“ ဟိတ်…ဇိမ်ခံနေလိုက်တာ..သူများကိုလည်း လုပ်ပေးအုံး…”

ရွှေရေး အမှုတ်ရပ်သွားပြီ..။
ဒီတခါ ရွှေရေးကို သူက မှုတ်ပေးတဲ့ အလှည့်..။ ပက်လက်အိပ်ပေးတဲ့ ရွှေရေးရဲ့ပေါင်ကြားကို ခေါင်းထိုးအပ်လိုက်တယ် ။ ရွှေရေး စောက်ဖုတ်ကြီးက အရင်လိုဘဲ ကြည့်ကောင်းနေတယ် ။ ရွှေရေး
က နှုတ်ခမ်းထူ ပါးစပ်ပြဲသလို စောက်ဖုတ်လည်း ကြီးတယ် ..။ မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးက နီညိုညိုကြီး ထင်းနေတယ် ..။ အရင်ဆုံး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ချစ်စနိုးနဲ့ နမ်းရှုံ့ လိုက်
တယ် ..။ ဒီလို စနမ်းကတည်းက ရွှေရေး တအင်းအင်းနဲ့ ခေါင်းလေးမော့ပြီး ခြေထောက်တွေ ထောင်လိုက် ချလိုက် လုပ်လာတယ် ..။ အကွဲကြောင်းကြီးကို အောက်ကနေ အထက် ပင့်ကော်ပြီး လျာ
အပြားလိုက်နဲ့ စယက်ပေးလိုက်တယ် ..။ “ အိုး…” ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ထင်အောင်ကျော် လည်း ရွှေရေးက စေတနာထားပြီး ပုလွေ အကောင်းစား မှုတ်ပေးသလို ရွှေရေးကိုလည်း ကောင်းကောင်း မှုတ်ပေးချင်လို့ ရွှေရေး ကောင်းလိမ့်မယ် ထင်တာတွေ အကုန် လုပ်ပေးတော့တာဘဲ ..။ ရွှေရေးက အစိကြီးတယ် ..။ အစိက စိတ်ထနေလို့ ထောင်နေတယ် ..။ ကြွနေတယ်။ အစိကို လျာနဲ့ ယက်လိုက..လျာထိပ်နဲ့ တို့ထိ ကလိလိုက် လုပ်ပေးသလို လက်တွေကို ဆန့်ထုတ်ပြီး
နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်ပေးတယ် ..။ ရွှေရေး အသံစုံ ညည်းပြီး ဖင်ကြီးင်္တေ တကြွကြွ နဲ့ အရသာတွေ့နေတယ် ..။ တဟင်းတဟင်း….နဲ့ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတယ် ..။

စောက်ဖုတ်ထဲကို လျာနဲ့ ထိုးသွင်းတော့ ရွှေရေး သူ့လက်တွေကို တအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး…“ အား…ဟား…အား…..အမလေး….အိုး……ငါ…ငါ….မရတော့ဘူး…ငါ့ကို လိုးပါတော့…” လို့ ပြောလာတယ် ။ ဒါပေမယ့်သူက ယက်လို့ ကလိလို့ ကောင်းတုံးမို့ ရပ်လိုက်လို့ မရဘဲ ဆက် ယက်နေတယ် ။

“ တော်တော့်ဆို….ငါ့အထဲက တအားယားနေတယ်ဟာ..လိုးပါတော့….”လို့ ရွှေရေး ပြောပြီး သူ့နဖူးကိုတွန်းတယ် ..။

ရွှေရေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေတဲ့ အရှိန်နဲ့ အရမ်းကို ဖေါင်းကြွ ခုံးမောက်နေတယ် ..။

လှေကြီးထိုး ပုံစံနဲ့ဘဲ ရွှေရေးကို အားရပါးရ စပ်ယှက်ပစ်လိုက်တယ် ..။ ရွှေရေးက တအား စိတ်တွေ ထနေ ပြင်းထန်နေတော့ အောက်ကနေပေမယ့် တဆတ်ဆတ်နဲ့ ဖင်ကြီးတွေ ကော့ပေးလိုက် ဝေ့လိုက်ဝိုက်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးရင်း ပါးစပ်ကလည်း“လိုး….လိုး….လိုးစမ်းပါဟာ…တအားဆောင့်ပေး..ဆောင့်..အားမ
နာနဲ့..ဆောင့်..အင်း..အင်း…..အိုး…ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်….လိုး….လိုး……” ဆိုပြီး တတွတ်တွတ် ဆက်တိုက် ပြောဆိုနေပါတယ် …။

ထင်အောင်ကျော်လဲ အားကုန် ဆောင့်ထည့်ပေးတယ် ..။ အချက်ပေါင်း သုံးဆယ်လောက် မနားတမ်းဆောင့်ထည့်ပေးပြီးတဲ့ အချိန် ရွှေရေး ကော့လန်ပြီး တုန်ခါပြီး အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားတာကို မြင်လိုက်ရတယ် ..။ ရွှေရေးရဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားအိအိတွေက သူ့အတန်ချောင်းကို တအား
ဖျစ်ညှစ် ဆွဲယူနေကြတာ သူလည်း ဆက် ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရည်တွေ တအား ပန်းထွက်ခါ ပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်ရတယ် ..။ ချွေးတွေက တကိုယ်လုံး ရွှဲနေတယ် ။ စိတ်ရှိလက်ရှိ လုပ်ပစ်လိုက်
ပြီး ဘေးတစောင်းလေး လှဲခွေသွားတဲ့ ရွှေရေးရဲ့ ဘေးမှာ ထင်အောင်ကျော် ပက်လက် လှဲနေလိုက်တယ် ..။ တော်တော်လေး ကြာတော့ ရွှေရေး သူ့ဖက်ကို လှည့်လာတယ် ။

“ ဟိတ်..ယူ တအား အားသန်တာဘဲ….ကောင်းလိုက်တာ…ရွှေရေး သုံးခါတောင် ပြီးတယ် …”
ရွှေရေးလေသံလေးက တိုးတိုးလေး ..။
ခုထိ ထမိန် မကပ်သေးလို့ ရွှေရေးရဲ့ တပ်မက်စရာ ဆူကြွကော့ထွက်နေတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေကို တွေ့နေရတယ် ။

“ ရွှေရေး အဖုတ်ကလည်း မတွေ့ကြတာ ကြာလို့ တအား ပြန်ကြပ်နေတယ် ..”
“ ခစ်ခစ် ..ဟုတ်လား …ရွှေရေးလဲ တအား ထိတာ..ယူ့ဟာကြီးက အရင်ကထက်များ ပိုကြီးလာသလား ထင်မိရတယ် …”

ထင်အောင်ကျော် က ရွှေရေးလွင်လွင်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည် ။

“ ဟိတ်..ယားတယ်…လုပ်နဲ့…”
“ ရွှေရေး ကိုယ်လုံးက အရမ်းလှတာဘဲ…ရွှေရေးကို လိုက်ဖန်တဲ့ဘဲတွေ အများကြီးဘဲလား…”
“ ဘာလဲ..ယူက ပစ်တုံးက ပစ်ထားပြီး လာ သဝန်တိုနေတာလား…..”
“ မပစ်ထားပါဘူး..ရွှေရေးရယ် …. ရွှေရေးကို အရမ်း ချစ်တဲ့ဥစ္စာ….”
“ တော်ပါ..အပိုတွေ…”
“ ချစ်တယ် …ရွှေရေးကရော ချစ်တယ် မဟုတ်လား ..”
“ အင်း ..”

ရွှေရေး က ကုတင်ပေါ်က ထလိုက်သည် ။

“ ရေသွားဆေးလိုက်အုံးမယ်ကွာ…”

ရေချိုးခန်းဆီကို လျှောက်သွားတဲ့ ရွှေရေးရဲ့ နောက်ပိုင်း အလှအပတွေကို သူ ကြည့်ရင်း..ရွှေရေးလို လှပတောင့်တင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို စိတ်ကြိုက် သူလိုးရတာ အတော် ကံထူးတယ်လို့ဆိုရမယ် လို့ သူ တွေးလိုက်မိသည် ။

ရွှေရေး အနောက်ကို သူ လိုက်သွားလိုက်သည် ။

အလုပ်ကို သွားမယ် လို့ ပြောနေခဲ့တဲ့ ရွှေရေးလည်း ထင်အောင်ကျော်နဲ့ တချီပြီး နောက်တချီ ထပ်ခါ ထပ်ခါ လုပ်ဖြစ်ကြကာ ကာမနွံထဲက ရုန်းထွက်လို့ မရခဲ့ ။ အလုပ်ကို မသွားဖြစ်တော့ပါ ။ ဖုန်းနဲ့သူ့တပည့်မ တယောက်ကို တာဝန်တွေ လွှဲရတော့သည် ။

ညနေ ငါးနာရီ ကျော်ပြီ ။
ရွှေနန်းဘုံ ကိုထက် ခြံထဲက လှမ်းထွက်လာတော့ ခြံအပြင် ကားအပြာလေးထဲမှာ ကိုထင်အောင်ကျော် ကို တွေ့ရတယ် ။ သူက စာအုပ်တအုပ် ကို ဖတ်နေတယ် ။ ရွှေနန်းဘုံလည်း ထွက်လာတာ သူမြင်ရော ကားကို စက်နှိုုးလိုက်တယ် ။

ရွှေနန်းဘုံ တကိုယ်လုံး နုံးချိနေတယ် ။
ဒီနေ့ မနက် ဆယ့်တနာရီကျော်ကျော်ထဲက ကိုထက် အိမ်ကို ရွှေနန်း လာတာ ..။
ကိုထက်နဲ့ ရွှေနန်း အခု တွေ့တိုင်း ရေရေလည်လည် “ အချစ်လွန် ”ဖြစ်နေကြပြီ ။ ညဖက်တောင် ကိုထက်နဲ့ဖုန်းပြောကြရင်း စိတ်တွေက ပြန်ထန်လာကြပြီး တွေ့ချင်ကြပြန်ရော ..။

ဒီနေ့လည်း ကိုထက်နဲ့ ဘယ်ျနှစ်ချီမှန်းတောင် မမှတ်မိတော့ဘူး ..။ ပုံစံ အမျိ ုးမျိ ုးနဲ့ အချစ်တွေ လွန် ဖြစ်ကြတယ် ..။ ရွှေနန်း အရမ်းမော အရမ်း ပင်ပန်း နွမ်းသွားတယ် ။ ပေါင်ကြားက အဖုတ်လဲ ကျိန်းစပ် နာကျင်သွားတယ် ။ ပါးစပ်..နှုတ်ခမ်းတွေလည်း ထူပူနေတယ် ..။ ကိုထက် လီးကို စုတ်ပေးရတာ..ခဏခဏဘဲလေ ..။ သူက ရွှေနန်း ပါးစပ်ကိုလည်း ညှောင့်ထည့်သေးတယ် ။ ကိုထက်လည်း ဖလက်ပြပြီး အိပ်ကျန်ခဲ့တယ် ..။

ရွှေနန်း သတိထားမိတာက ကိုထက်က ရွှေနန်းကို လုပ်ချင်နေတဲ့အချိန် မလုပ်ရသေးခင်မှာ ချစ်တယ် လွမ်းတယ် စုံနေအောင် တတွတ်တွတ် နဲ့ ချွဲပြပေမယ့် လုပ်လဲပြီး သုတ်ရည်လဲ ထွက်ပြီးရော ရွှေနန်းကို လှည့်တောင် မကြည့်တော့ဘူး။ အခုလဲ ရွှေနန်း ပြန်မှာတောင် ဘာမှ မနုတ်ဆက်ဘူး။ သူ့ဖါသာ
အိပ်နေတယ် ။

ဟွန်း..ယောကျ်ားတွေများ..မရခင် တမျိ ုး..ရပြီးတော့ တမျိ ုး ..။

ကားထဲရောက်တော့ ကိုထင်အောင်ကျော်က “ ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ ..ရွှေနန်း..” လို့ မေးတယ် ။ ဒီလူကြီး..တော်တော့်ကို စိတ်ရှည်တယ် ။ မနက် ဆယ့်တစ်နာရီထဲက ကားထဲမှာ ထိုင်စောင့်ပေးတာတချက်မှ မျက်နှာ မပျက်ဘူး ..။ အခုလည်း ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံး နဲ့….။

“ တနေ့လုံး စောင့်ရတာ မပင်ပန်းဘူးလား..ဘာမှလဲ မစားရသေးဘူး ထင်တယ်…”
“ စားပြီးပြီ …ရွှေနန်း ..”
“ ဟင်..ဘာစားလဲ..ဆိုင်မှာ သွား စားတာလား….”
“ မဟုတ်ဘူး…တိုဟူးသုတ် အထမ်းသည် လာလို့ ဝယ်စားလိုက်တာ …”
“ ဟုတ်ဘား…ရွှေနန်းလည်း စားချင်လိုက်တာ….”

အဲလို ဖြစ်သလို နေတတ်..ရှိတာနဲ့ ကြံဖန်လုပ်တတ်ပြီး ပဲမများတဲ့ သူ့ကို ရွှေနန်း ခင်မိသွားတယ် ။

ရွှေနန်း ကိုထက်နဲ့ လာလာချိန်းတွေ့ ဖြုတ်တာတွေကိုလည်း ဒက်ဒီဲနကြ မာမီ့ကို သူပြန်မပြောဘူး ။

သူတယောက်ထဲဘဲ လုံခြုံရေး လိုက်ပါလို့ ပြောတာကိုလည်း ဖြစ်အောင် စီစဉ်ပေးခဲ့တယ် လေ ..။

ရွှေနန်းဘုံ အပြင်ထွက်တာ တနေကုန် လိုက်ခဲ့အပြီး သူတို့အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ဘိုက်ထဲက တဂွီ
ဂွီအော်နေတယ် ။ ဆာလွန်းလို့ မီးဖိုထဲကို ပြေးရတယ် ။

ဆရာမောင်သောင်းက “ ဗိုလ်ကြီး….ထမင်း စားမလားဟင် …အမဲသားဟင်း ရှိတယ်…” လို့ မေးတယ် ။ သူ့မိန်းမ မသန်းက ပြာပြာသလဲ ထမင်းပွဲ ပြင်တယ် ။ ရွှေနန်းဘုံနဲ့ အပြင်ထွက်ရတာ တခါတလေ ဘာမှ စားချိန် မရဘူး ။ ထမင်းစားနေတုံး ရဲဘော်တယောက် ရောက်လာပြီး ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က တွေ့ချင်လို့
ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ် လို့ လာပြောတယ် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ဘယ်မှာလဲ လို့ မေးလိုက်တော့ ခြံထဲမှာလို့ ပြောတယ် ။ ကဗျာကရာ ရေအေးတခွက် မော့သောက်ပြီး ခြံထဲကို ဆင်းခဲ့တယ် ။

ခြံက အကျယ်ကြီး ..။ ခြံအနောက်ဖက်မှာ သစ်ခွပန်းတွေ စိုက်ထားတဲ့ မှန်အမိုး မှန်အကာနဲ့ မှန်အိမ်
လေး ရှိတယ် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် အမြဲလို ရှိနေတတ်တဲ့ နေရာပေါ့ ..။ မှန်အိမ်လေးကို ရောက်တော့ သစ်ခွပင်တွေကို ကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ကို သူ တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ ထင်အောင်ကျော်..လာပါအုံး….အမလေး….မတွေ့ရတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားပြိလဲ….”
“ မမ ခေါ်တယ် ဆိုလို့ ..”
“ အေးလေ..မင်းနဲ့ မမ မတွေ့ရတာ ကြာနေပြီ…ဘယ်လိုလဲ..ရွှေနန်း နဲ့ သွားရလာရတာ အိုကေရဲ့လား
မင်းကို တော်တော်မှ နှောက်ယှက်ရဲ့လား…မလွယ်ဘူး…..သမီးတယောက်ထဲ ရှိပေလို့ဘဲကွယ်…ဟင်းဟင်း…..”

“ အိုကေပါတယ်…မမ….အားလုံး အဆင်ပြေပါတယ် …”

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရဲ့ မျက်နှာက ပြုံးစိစိ ဖြစ်လာတယ် ။

“ မေးရအုံမယ် ..ထင်အောင်ကျော့်ကို…”

“ မေးပါ မမ..ဘာလဲဟင်..”

“ မင်းနဲ့ မမ သူငယ်ချင်း အေမီသွင် ..က ဘယ်လိုတုံး…”

ဒေါ်အေမီသွင် ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ကို ဘာတွေများ ပြောလိုက်ပြီလဲ မသိဘူး ။

ဘာဖြေရမှန်း မသိလို့ မဖြေဘဲ နေနေတဲ့အချိန် ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က “ အေမီသွင်..နိုင်ငံခြား ခရီးက ပြန်

ရောက်လာတယ် ..သူက မင်းမှ မင်း ဖြစ်နေတယ်…မမလည်း ထူးဆန်းနေတယ် ..သူ ဘာကြောင့် မင်းနဲ့

တွေ့ချင်နေလဲ…ဘာကြောင့် မင်းနံမည်ကို တဖွဖွ ပြောနေသလဲ မမသိချင်လို့ပါ…” လို့ သူ့ကို

စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရဲ့ အမူအရာကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် အေမီသွင်နဲ့ သူနဲ့ ဘာဖြစ်ခဲ့တယ် ဆိုတာကို သိနေတဲ့ ပုံပါ ..။

“ မမ အေမီသွင် က သူ့ကို ကူညီခဲ့လို့ ခင်မင်ရင်းနှီးလို့ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်….”

“ ဒါပေါ့..ဒါပေါ့..ထင်အောင်ကျော်ရယ်..အေမီသွင်ရဲ့ ယောကျ်ားကြီးက အသက်ကြီးပြီ မဟုတ်လား….ဒီတော့ သူ့ယောကျ်ားကြီး လုပ်မပေးနိုင်တာတွေကို ထင်အောင်ကျော်က လုပ်ကိုင်ပေးတော့ အေမီက ကျေးဇူး အရမ်းတင်နေမှာပေါ့လေ..ဟင်းဟင်း….”

သူ မျက်နှာ ပျက်နေတာကို ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်တွေ့လို့ ဖြစ်မည် ။

“ ဘာမှ မစိုးရိမ်းပါနဲ့ကွာ..မမ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူး..မမ…ကိုကို့ကိုလည်း မပြောဘူး…” လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

“ ထင်အောင်ကျော် …”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ …”

“ သွားရအောင်ကွယ်..အေမီ့အိမ်ကို..မမ ကို လိုက်ပို့…”

“ ဟုတ်ကဲ့..မမ…”

ခြံနောက်ကနေ အိမ်ကြီးဘေးက လမ်းကလေး အတိုင်း အိမ်ရှေ့ဖက်က ကားဆီကို ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်နဲ့
အတူတူ လျောက်လာတဲ့ အချိန်မှာ ခြံထဲကို ရှေ့မီးကြီးတွေ ဖွင့်ထားတဲ့ မာဇဒါ ၁၃၀၀ ဝက်ဂွန်း လေး
ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ အနောက်က ကားမဲကြီး ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ဝင်လာတာလည်း တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ဟင်…ကိုကို ပြန်လာပြီ….”

ကားပြာလေး က ဆင်ဝင်အပေါက် ကို ကျော်ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းက နှင်းဆီပင်တန်းတွေ အနားမှာ သွားရပ်လိုက်ပြီး ကားမဲကြီးကတော့ အိမ်ရှေ့ အပေါက်ဝ တည့်တည့် မှာ ရပ်ဆိုက်လိုက်သည် ။

ပြုံးပြီး ဆင်းလာတဲ့ အဖိုးကြီးကို ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ခပ်သွက်သွက်လေး လျောက်သွားကာ နုတ်ဆက်သည် ။
အဖိုးကြီးက “ ကိုကို တို့ ရှမ်းပြည်ဖက် ခရီးထွက်ကြမယ် ..” လို့ ပြောတယ် ။ “ ဟုတ်လား..ကောင်း
တာပေါ့..ကိုကို…” လို့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က ပြန်ပြောတယ် ။

ထင်အောင်ကျော်လဲ အဖိုးကြီးကို အလေးပြုလိုက်တယ် ။

“ ဟေး..မင်းကို လွန်းမောင် ပြောပြီးပြီလား…”
“ မပြောသေးပါဘူး ..အဘ..”
“ အေး..ဟင်းဟင်း….မင်းကို ပရိုမိုးရှင်း ပေးလိုက်ပြီကွ..”

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က “ ဟယ်..ထင်အောင်ကျော်….ဝမ်းသာစရာဘဲ..ကောင်းလိုက်တာ…ဗိုလ်မှူး ဖြစ်ပြီပေါ့”လို့ ဝမ်းသာအားရ ပြောလိုက်သည် ။ အဖိုးကြီးက အိမ်ထဲဝင်ဖို့ လုပ်သည် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က “ ကိုကို…မီး အေမီ့အိမ် ခဏ သွားအုံးမယ်..ထင်အောင်ကျော်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းမယ်..” လို့ ပြောသည် ။

အဖိုးကြီးက..“ အေးအေး..” လို့ ပြောပြီး အိမ်ထဲ ဝင်သွားသည် ။

“ ကဲ..ထင်အောင်ကျော်..သွားစို့….”
ထင်အောင်ကျော်သည် အနီးကပ် လုံခြုံရေးအရာရှိအဖြစ် ရှမ်းပြည်ကို ရွှေနန်းဘုံတို့ မိသားစုနဲ့ လိုက်ပါ
သွားရသည် ။ ဖေါ်ကာဖရင်းရှစ်ပ် အထူးလေယာဉ်ပေါ်မှာ ဗီအိုင်ပီ မိသားစု ..ကိုယ်ရေးအရာရှိတယောက် နဲ့ သူ ဘဲ ပါသည် ။

သူသည် အရပ်ဝတ်နဲ့ ဖြစ်ပေမယ့် ခါးမှာ ပွိုင့်ဖိုးဖိုက် ပစ္စတိုကို အိတ်နဲ့ချိတ်ထားပြီး လက်ထဲမှာတော့
အူဇီစက်သေနတ်လေး တလက်ကို ကိုင်လာခဲ့သည် ။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ရော ..ရွှေနန်းဘုံရော ပါကြသည် ။ ဒီကို ထွက်မလာခင်က ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ အိမ်ကို ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ကို လိုက်ပို့ခဲ့ရသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်သည် နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်တာမို့သူ့အတွက်လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ပါလာသည် ။ အခု ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ယောကျ်ား က လောနိုင်ငံကို ထွက်သွား
လို့ အိမ်မှာ မရှိပြန်ဘူး ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်..ဒေါ်အေမီသွင်တို့နဲ့ ညနေစာ အတူတူ ထိုင်စားရင်း ဘီယာနဲ့
၀ိုင် သောက်ကြတော့ သုံးယောက်သား အာသွက်လျာသွက် ဖြစ်လာခဲ့ကြသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်က ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ရေချိ ုးခန်း ခဏဝင်တဲ့အချိန် သူ့ကို တိုးတိုးလေး..“ ဟိတ်…ရွှေဖြူ့ကို မင်းနဲ့ဒို့ ဖြစ်ပျက်တာတွေ အကုန် ပြောပြလိုက်တယ်…” လို့ ပြောလို့ “ ဟာ..ဘာလို့ ပြောလိုက်တာလဲ မမရယ်..” လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်က “ရပါတယ်…ဘာမှ မစိုးရိမ်နဲ့ ရွှေဖြူနဲ့ မမက ဒီလိုဘဲ ဆီးခရက်တွေ တိုင်ပင်နေကြ..ဒို့နှစ်ယောက် က ဘယ်တော့မှ တယောက်နဲ့တယောက် သစ္စာမဖေါက်ဘူး….ခိခိ…ရွှေဖြူက မင်းနဲ့ ဒို့ ဖြစ်ခဲ့တာကို အရမ်း စိတ်ဝင်စားတယ် သိလား.
မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းတွေက အများကြီး…သူက အသေးစိတ်ကို မေးတာ..မမကလည်း အသေးစိတ်ကို ပြန်ပြောပြလိုက်တာပေါ့…” လို့ ပြောသည် ။

“ မမရယ်…ဘာတွေများ အသေးစိတ်လိုက်တာဘဲဗျာ…” လို့ သူ ညည်းသလို ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်က “ အကုန်ပေါ့..မင်းရဲ့ ဟိုဒင်းရဲ့ ဆိုက်တို့..မင်း အမှုတ်ကောင်းတာတို့..” လို့ ပြောတဲ့အချိန်မှာ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ပြန်ရောက်လာသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်က ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် အနားမှာ မရှိတာနဲ့ သူ့ကို ပွတ်ချင်ကိုင်ချင်သည် ။ သူ့ဖင်ကိုလဲညှစ်သည် ။ ဖင်ကြားထဲကိုလဲ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲသည် ။ အဲလိုတေါ လုပ်တဲ့အချိန် တခစ်ခစ်နဲ့။ ဒေါ်အေမီသွင် တော်တော် ထန်နေပုံရသည် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်အလစ်မှာ တိုးတိုးလေး…“ ရွှေဖြူလဲ ဆာနေတယ် သိလား..မင်း ဖန်လိုက်ရင်ရမှာသေချာတယ်…” လို့ ပြောသည် ။
“ ဟာ..မလုပ်ပါနဲ့..မမရယ်…ငရဲကြီး..မင်းဒါဏ်သင့်နေပါ့မယ်….မလုပ်ကောင်းပါဘူး….” လို့ သူပြောလိုက်
တော့ ဒေါ်အေမီသွင်က “ ဟွန်း..ဒို့ကို လုပ်တာကျတော့ ငရဲမကြီးဘူးပေါ့လေ…ဒို့ကလည်း လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ပါ…” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ မျက်စောင်းလေး ထိုးကာ ပြောလိုက်ပါသည် ။

ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ အိမ်က အပြန်လမ်းမှာ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က “ ရှမ်းပြည်သွားရင် ထင်အောင်ကျော် လိုက်ခဲ့နော်…” လို့ ပြောလို့..“ ဟုတ်ကဲ့..လိုက်ပါမယ်..မမ…” လို့ သူဖြေသည် ။ ရွှေနန်းဘုံအတွက်ရွှေပုဇွန်က ဖါလူဒါ ဝယ်ချင်သည် ဆိုလို့ သူ ရွှေပုဇွန်ကို မောင်းရသည် ။

ရွှေပုဇွန်ဆိုင်ကို ရောက်တော့ “ မမလဲ တခုခုထိုင်စားချင်သား..” လို့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က ပြောလို့ ဆိုင်ထဲကို ဝင်ခဲ့ကြသည် ။

လူကြီး လုံခြုံရေး တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်နေသည် ဆိုတာကိုတော့ သူ အမြဲ သတိရှိသည် ။ ဆိုင်ထဲပတ်ဝန်းကျင်ကို သူအမြဲ ကြည့်သည် ။ ပေါ့ဆလို့ မရ ။ မြေပေါ်မြေအောက် ရန်သူဆိုတာတွေကအချိန်မရွေး ပေါ်လာနိုင်သည် ။ “ လူနဲ့ လက်နက် မကွာစေရ ” ဆိုတဲ့ ဆောင်ပုဒ်အတိုင်း သူ့မှာ
သေနတ် အမြဲပါသည် ။ ပါရသည် ။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က အိုက်စ်ခရင်းမ် စားရင်း သူ့ကို မြို့သစ်မှာ သူတို့မိသားစုအတွက် တိုက်တလုံး ဆောက်ဖို့ လုပ်နေတာ သိပြီးပြီလား ..လို့ မေးသည် ။ “ ဟုတ်ကဲ့မမ.သိပါတယ်..” လို့ သူဖြေသည် ။

ရွှေနန်းဘုံအတွက် ဝယ်လာတဲ့ ဖါလူဒါအထုပ် ဆွဲရင်း ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ဝင်ဖို့ ကားတံခါးကို သူ ဖွင့်ပေးသည် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က “ ကိုကို့ကို ထင်အောင်ကျော့် ပရိုမိုးရှင်း အတွက် မမ အမြဲ သတိပေးပေးတာ သိလား…” လို့ သူ့ကို အပြန်လမ်းမှာ ပြောသည် ။
“ သိုင်းကျူးပါ.မမ ” လို့ သူပြောတော့..“ မင်းက မမတို့မိသားစုဝင်လို ဖြစ်နေပြီး သိပ်လဲ အလိုက်သိ အလုပ်လဲ လုပ်တော့ ချီးမြှင့်ရမှာပေါ့ကွယ်…” လို့ ပြောသည် ။

သိမ့်ကနဲ လေယာဉ်ဘီးနဲ့ ပြေးလမ်း ထိတွေ့လိုက်တော့ သူ့အတွေးတွေ ပြတ်တောက်သွားသည် ။
ဟဲဟိုးလေယောဉ်ကွင်းကို ဆင်းပြီ ။

တောင်ကြီးမြို့ရောက်တော့ ကြီးမားခန်းနားတဲ့ ဧည့်ရိပ်သာကြီးမှာ ရွှေနန်းဘုံတို့ မိသားစုတွေအတွက် တည်းခိုဖို့ ပြင်ဆင်ထားသည် . ။ ရွှေနန်းဘုံရဲ့ အဖေ “ အဘ ” ကတော့ ရောက်ကတည်းက တွေ့ဆုံစရာ လူကြီးတွေ က တန်းစီနေတာကြောင့် မအားလပ်တော့ဘူး ။ သူ့ကို သူ့ရဲ့ ကိုယ်ရေးအရာရှိက
အစစ လုပ်ကိုင်ပေးနေသလို ထင်အောင်ကျော်ကလည်း ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်နဲ့ ရွှေနန်းဘုံတို့ သွားလိုရာ လုပ်ချင်တာ အားလုံးကို စီစဉ်လုပ်ကိုင်ပေးရမှာဖြစ်သည် ။

ရွှေနန်းုံသည် တကယ်တော့ ဒီ ခရီးစဉ်ကို မလိုက်ချင်ဘူး ။ အဖေက လိုက်ရမည် လို့ တချက်လွှတ်အမိန့် ထုတ်လို့သာ မတတ်သာဘဲ လိုက်ခဲ့ရတာ ။ သူမ အနေနဲ့ကတော့ မိဘတွေ ခရီးသွားနေတဲ့အချိန် ကိုထက်နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်တာပေါ့ ..။ မလိုက်ချင်ဘဲ လိုက်လာရ
လို့ ရွှေနန်းဘုံ စိတ်က သိပ် မကြည်လင်ဘူး ။ ဟိုဟာတောင်းဆို ဒီဟာတောင်းဆိုနဲ့ ..။

ဧည့်ရိပ်သာ အပေါက်ဝမှာ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်နဲ့ ရွှေနန်းဘုံတို့ “ အင်းလေးကန် ” နဲ့ “ ဟိုပုန်းရေထွက်”
ကို လည်ပတ်ဖို့ လုံခြုံရေး အစီအစဉ်တွေကို တောင်ကြီး စစ်ဌာနချုပ်က အရာရှိနဲ့ တိုင်ပင်နေခိုက်..ရွှေနန်းဘုံက ..
“ မီးရဲ့ ချော့ကလက် မပါခဲ့ဘူး…..ဘယ်လို လုပ်မလဲ…”ာနချုပ်က လလိလို
လို့ ထင်အောင်ကျော်ကို နှုတ်ခမ်းလေး စူထော်ပြီး လာပြောသည် ။

“ ဒို့ အခုဘဲ တောင်ကြီးစျေးက ပြေးဝယ်လိုက်မယ်..ရွှေနန်း..ဘာအမျိ ုးအစားလဲ..”
“ ဟွန်း…ဒီမှာ ရမှာ မဟုတ်ဘူး….မီးစားနေကျ ချော့ကလက်က အင်္ဂလန် က လာတာ….”
“ သွားရှာကြည့်ပေးမယ်လေ…ရန်ကုန်ကိုလည်း နောက်လေယာဉ်နဲ့ ပို့ပေးဖို့ ဗိိုလ်မှူးလွန်းမောင်ကို ဖုန်း
ဆက်လိုက်မယ်…အခုဘဲ ဒို့ စျေးကိုသွားလိုက်မယ် ..”

လက်ထဲက လမ်းလျောက်စကားပြောစက်နဲ့ “ အပြင်သွားဖို့ ကား လိုတယ်..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

နှစ်မိနစ်အတွင်း ပက်ထရိုနစ်ဆန်း ဂျစ် အသစ်တစီး ဆင်ဝင်အောက်ကို ထိုးဆိုက်လာသည် ။

“ ရွှေနန်း..ဒို့ သွား ရှာမယ်..ဘာအမျိ ုးအစားလဲ ဟင်..”
ရွှေနန်းဘုံက ချော့ကလက် နံမည်ကို မပြောဘဲ “ ရွှေနန်းလဲ လိုက်မယ် ..” လို့ ပြောလိုက်လို့ စောစော
က သူတယောက်ထဲ ဒရိုင်ဘာနဲ့ ထွက်မလို့ လုပ်ထားပေမယ့် ရွှေနန်းဘုံလည်း ပါမှာမို့ လက်နက်ကိုင် ရဲဘော်သုံးယောက် ကို ကားနောက်ခန်းမှာတင်ပြီး ခေါ်ခဲ့လိုက်သည် ။

တောင်ကြီးစျေးမှာ ရွှေနန်းဘုံ သူလိုချင်တဲ့ ချော့ကလက် ချွတ်စွပ် အတိအကျကို မရပေမယ့် တခြား
မုန့်တွေ နဲ့ အဝတ်အထည်တွေ ဝယ်ရတာကြောင်က ပျော်သွားသည် ။ မျက်နှာလေး ကြည်လင်ဝင်းပသွားသည် ။

စျေးလဲ ဝယ်ပြီးရော ရွှေနန်းဘုံက “ ဘိုက်ဆာတယ်…” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ သူ့ကို ပြောသည် ။
“ ရတယ်လေ…ဧည့်ရိပ်သာမှာ စာစရာတွေ အစုံဘဲ…အဲဒီမှာ စားမလား…အပြင်ဆိုင်မှာစားမလား…” လို့ ထင်အောင်ကျော် မေးလိုက်သည် ။

“ အပြင်ဆိုင်မှာဘဲ စားမယ် …”
ရွှေနန်းဘုံ ရောက်ခါစကလို မဟုတ်တော့ဘဲ ပျော်လာတာ တွေ့ရလို့ သူ ဝမ်းသာမိပြီး ရွှေနန်းဘုံ စား
ချင်တဲ့ ရှမ်းဆိုင်တဆိုင်ကိုခေါ်သွားလိုက်သည် ။

ရွှေနန်းဘုံက စားစရာတွေကို တို့ကနန်းဆိတ်ကနန်းဘဲ စားတာပါ ။ စိတ်ရှိသလောက်သာ သူစားရင်လဲ
သူ့ကိုယ်ကြီး ပုတ်လောက် ဖြစ်နေမှာဘဲလေ ။ လူကြီးမိသားစုမို့ အစားအစာတွေက အမြဲလို အလျံအပယ်ဘဲလေ ..။

ရွှေနန်းဘုံနဲ့ ထိုင်စားနေကြတဲ့အချိန် “ ဟေး..သူငယ်ချင်း…..ဟား..တွေ့ရတာ ဝမ်းသာလိုက်တာ..မင်းဒီကို လာလည်တာလား…အိမ်ထောင်ကျနေပြီလား….အမျိုးသမီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပါအုံး….” လို့ ဝမ်းသာအားရ ပြေးလာနုတ်ဆက်တဲ့အပတ်စဉ်တခုထဲ ဆင်းခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်း ထိန်လင်းနောင်က ရွှေနန်းဘုံကို
သူ့ရည်းစား ဒါမှမဟုတ် မိန်းမလို့ ထင်နေသည် ။

ထိန်လင်းနောင်ကို ရွှေနန်းဘုံဟာ သူ့လူကြီးရဲ့ သမီး ဆိုတာ ရှင်းပြလိုက်ရသည် ။ ထိန်လင်းနောင်လည်း
လူကြီးစမီး ဖြစ်နေလို့ လန့်သွားးပြီး ဆောရီး သုံးခါလောက် ပြောပြီး နုတ်ဆက်ခါ လစ်သွားသည် ။

ရွှေနန်းဘုံနဲ့ ဧည့်ရိပ်သာကို ပြန်ရောက်တော့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က စစ်ဌာနချုပ်က လူကြီးကတော်တွေနဲ့ပါသွားကြောင်း ဧည့်ရိပ်သာ တာဝန်ခံ ဗိုလ်ကြီးက ပြောပြသည် ။ အဖိုးကြီးကတေ့ Golf ကွင်းမှာ လို့
သိလိုက်ရသည် ။

ရွွှေှနန်းဘုံရဲ့ ချော့ကလက် ရန်ကုန်က လေယာဉ်နဲ့ ရောက်လာသည် ။ အပေါ်ထပ်မှာ ရှိနေတဲ့ ရွှေနန်း
ဘုံကို ချော့ကလက်ပေးဖို့ သူ အပေါ်ထပ်ကို လှေခါးကြီးကနေ တက်သွားလိုက်သည် ။

“ ရွှေနန်းဘုံ….”

“ ကိုထင်အောင်ကျော် …”

အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ ရွှေနန်းဘုံကို သူ မြင်လိုက်ရတော့ ဒိန်းကနဲက တကိုယ်လုံး တုန်သွားသည် ။ရွှေနန်းဘုံသည် အပေါ်ပိုင်းမှာ ရင်စည်းအနက်..အောက်ပိုင်းမှာ အသားကပ် အားကစားဘောင်းဘီရှည်နဲ့ အားကစားလုပ်နေရာက ထွက်လာပုံရသည် ။ လုံးဝန်းတဲ့ ရွှေနန်းဘုံရဲ့ ရင်သားစိုင်နှစ်မွှာက ရင်စည်း
အနက်လေးအထက်က လျံထွက်နေသည် ။ ဝမ်းပျဉ်သားဖြူဖြူဖွေးဖွေးရှပ်ရှပ်လေးကိုလည််းအသဲယားစရာတွေ့နေရသည် ။ အသားကပ်ဘောင်းဘီက ကိုယ်လုံးတွေကို အရှိကို အရှိအတိုင်း ပြသနေသလို မို့ ပေါင်တန်လှလှတွေနဲ့အဲဒီကြားက မို့ဖေါင်းနေတာကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့နေရလို့ သူ့စိတ်တွေ ဂယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်ကုန်ရတာပါ ။ ရွှေနန်းဘုံက သူ့အကြည့်တွေကြောင့် လက်တဖက်နဲ့ ရင်စိုင်တွေကို ကာလိုက်သည် ။ ကျန်တဲ့ လက်တဖက်နဲ့ သူ ကမ်းပေးတဲ့ ချော့ကလက် အထုပ်ကို လှမ်းယူသည် ။

“ ရွှေနန်း..ဘယ်သွားချင်သေးလဲဟင်..သွားချင်တာ ရှိရင် ဒို့ကို ပြောပေါ့..”
“ အင်း..ခုထိတော့ ဘာမှ မရှိပါဘူး…..ရှိမယ်လဲ မထင်ပါဘူး.. သိုင်းကရူးနော်..ကိုထင်အောင်ကျော်…ဟီး..လေ့ကျင့်ခန်း ဆက်
လုပ်လိုက်အုံးမယ်…”

ရွှေနန်းဘုံ အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ဝင်သွားသည် ။ သူ့ကို ကျောခိုင်းပြီး လျှောက်သွားတဲ့ ရွှေနန်းဘုံကို သူ
ကြည့်မိပြန်သည် ။ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေး အောက်က ၀ိုင်းစက်စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက အပေါ်အောက် ယိမ်းလှုပ်သွားတာ အရမ်းကို တပ်မက်စရာ ကောင်းလှသည် ။
အမေတူသမီး လို့ စိတ်ထဲက မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည် ။

လှုပ်ရှားသွားခဲ့သော စိတ်တွေနဲ့ အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းခဲ့သည် ။ “ ကိုထက် ” ဆိုတဲ့လူနဲ့ လူမရှိတဲ့ အိမ်ထဲ အကြာကြီး ချိန်းတွေ့တွေ့နေတာ ဒီလို တောင့်တင်း အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ ရွှေနန်း
ကို ကိုထက်က ထိုင်ပြီး အလှကြည့်နေမှာ မဟုတ်ဘူး လို့လည်း တွေးမိသည် ။ တခါတခါ ရွှေနန်း ကိုထက်နဲ့ ချိန်းတွေ့ပြီးလို့ အပြန်ကျရင် နွမ်းနယ်ပျော့ခွေနေတာ သူသတိထားမိသည် ။ ကိုထက် က
ကောင်းကောင်း ဖြုတ်ပေးလိုက်ပုံရသည် ။ ရွှေနန်းဘုံသာ ဝတ်လစ်စလစ် ဆိုရင် ဘယလိုနေမလဲ လို့လည်း စး တွေးလိုက်မိပြန်သည် ။ စိတ်ရိုင်းတွေ ထကြွလာမှုကြောင့် ဘောင်းဘီအောက်က သူ့ဖွား
ဖက်တော် ငကဲ လည်း တင်းလာသည် ။ ခေါင်းကြွထောင်လာသည် ။

ဒီအချိန်မှာ အဖိုးကြီးနဲ့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်တို့ပါလာတဲ့ကားကြီး ဧည့်ရိပ်သာ ရှေ့ပေါက်မှာ ထိုးဆိုက်လာသည် ။ တဏှာစိတ်တွေ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး
ပြေးထွက်သွားလိုက်ရသည် ။

“ ထင်အောင်ကျော် ရေ..ရန်ကုန်ကို အရေးတကြီး ပြန်ရမယ်ကွ..အရေးပေါ်ကိစ္စ ရှိလိို့..ရွှေနန်းက ဒီမှာလျှောက်လည်ချင်သေးတယ် ဆိုရင်တော့ မောင်ရင်ဘဲ လိုက်ပို့လိုက်တော့…ကိုယ်တော့ ခုချက်ချင်းဘဲ
ပြန်ရမယ် …” လို့ အဖိုးကြီးက ပြောသည် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ကလည်း..“ မမလည်း ပြန်လိုက်သွားမယ်..
ရွှေနန်း နေခဲ့ချင်ရင်တော့ နေခဲ့ပစေ…ထင်အောင်ကျော် ဘဲ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပေါ့ကွယ် …” လို့ ပြောသည် ။ ရွှေနန်းနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ရမှာကို သူစိတ်လေးမိသည် ။ ရွှေနန်းနဲ့ နီးနီးစပ်စပ်နေ
ရတာ မလွယ်ဘူး ။ ခုနလေးတင်ကတောင် ရွှေနန်းရဲ့ ကိုယ်လုံး အချိုးအဆက်တွေကို အသားကပ် ဘောင်းဘီ နဲ့ တွေ့ရတာ စိတ်တွေ ဟုန်းကနဲ ထကြွပြီး ဖေါက်ပြန်နိုးကြွမိခဲ့သည် မဟုတ်လား ။

ရွှေနန်းက သူ မနေခဲ့ချင်တော့ဘူးလို့ သူ့မိဘတွေကို ပြောတာကြောင့် တော်ပါသေးသည် ။ အားလုံး ဟဲဟိုးလေယာဉ်ကွင်းကို ပြန်ဆင်းခဲ့ကြတော့ ရွှေနန်းဘုံနဲ့ သူနဲ့က ကားတစီးနဲ့ စီးရတော့ သူ့အနား
ကို ကပ်ပြီး…“ ကိုထက်နဲ့ ပြန်တွေ့ချင်နေပြီ…ရန်ကုန် ရောက်တာနဲ့ သူ့ဆီ ကိုထင်အောင်ကျော် လိုက် ပို့ပေးနော် ..” လို့ ရွှေနန်းဘုံက ပြောသည် ။

ရန်ကုန်ကိုရောက်တော့ ရွှေနန်းဘုံက လေယာဉ်ပေါ်မှာကတည်းက အမေဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ကို ရန်ကုန်ရောက်တာနဲ့ သူ တနေရာကို သွားစရာ ရှိလို့ ကိုထင်အောင်ကျော်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းချင်တယ်
လို့ ပြောထားပြီး ဖြစ်တာကြောင့် ရွှေနန်းဘုံသွားဖို့ ကားသီးသန့်တစီးသည် ရန်ကုန်လေဆိပ်မှာ အသင့် ရှိနေပေသည် ။ မိဘတွေရဲ့ ကားမဲကြီး လျောကနဲ ထွက်သွားတော့ တောင့်တောင့်ကြီ အလေးပြုကာ ကျန်ခဲ့တဲ့ သူ့ကို ရွှေနန်းဘုံက လက်မောင်းကို ပုတ်ကာ “ လုပ်ပါ..မြန်မြန်…သွားကြရအောင်…” လို့ ပြောသည် ။ သူသည် အသင့်ရှိနေတဲ့ မာဇဒါ၃၂၃ ကားဝါလေးနဲ့ ရွှေနန်းဘုံကို လိုက်ပို့ရပါသည် ။
သွားချင်နေတဲ့ ကိုထက်ရဲ့ အိမ်ကို လိုက်ပို့ရပါသည် ။

ကိုထက်ရဲ့ ခြံကို ရောက်တော့ ရွှေနန်းဘုံက ကားပေါ်က ဆင်းပြီး ထုံးစံအတိုင်း သူ့ကို “ ကိုထင်အောင်ကျော်..ရွှေနန်း ကြာချင်ကြာမယ် …အေးဆေးသာ စောင့်..တခုခုသွားစားချင်လည်း စားပေါ့”
လို့ ပြောပြီး ခြံတံခါးကို တွန်းဖွင့်ဝင်တော့ ခြံတံခါး သော့ပိတ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ဟာ…ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး…ဟွန်း..ကိုထက်တယောက် ဘယ်များသွားနေသလဲ မသိဘူး ..”

ရွှေနန်းဘုံ ကိုထက်နဲ့ တအား တွေ့ချင်နေပုံရသည် ။

ခြံရှေ့မှာ စောင့်ကြသည် ။

လေယာဉ်ပေါ်မှာလည်း တပည့်တွေက အစားအသောက်တွေ ကျွေးလို့ ရွှေနန်းဘုံရဲ့ မိဘနှစ်ပါးက စားကြပေမယ့် ရွှေနန်းဘုံက မစားဘဲ အိပ်ဘဲနေခဲ့တော့ အခု ရွှေနန်းဘုံ ဆာနေပြီ ။

“ ဆာလိုက်တာ..” လို့ တီးတိုးလေး သူမဖါသာ ပြောလိုက်တာကို နားပါးတဲ့ သူ ကြားပါသည် ။

“ ကိုထင်အောင်ကျော်…”

“ ရွှေနန်း …”

“ ရွှေနန်း ဘိုက်ဆာတယ်…”

“ ရွှေနန်း ဘာစားမလဲ….ဘယ်မှာ စားချင်လဲ..သွားမယ်လေ ..”

“ အင်း.စဉ်းစားအုံးမယ်..ဒီအနားတဝိုက်မှာ ဘာဆိုင်ကောင်းလဲ….”

ရွှေနန်းရဲ့ အမိန့်ကို သူ ငံ့လင့်စောင့်စားနေသည် ။

“အင်းလျားလိတ် က ကျောက်ပုဇွန်နဲ့ ထောပတ် စားချင်တယ် ..”

“ ဟုတ်ပြီ…အင်းလျားလိတ်…သွားလိုက်မယ်….”

ကိုထက် အိမ်နားက ကိတ်မုန့်တိုက် တခုကနေ အင်းလျားကန်ဟိုတယ်ကို လှမ်း ဖုန်းဆက်လိူက်ပါသည် ။ မန်နေဂျာတွေ က သူ့ကို သိနေသည် ။ လူကြီးတွေ ထမင်းစားပွဲတွေအတွက် သူက ဖုန်းဆက်နေကျ ဖြစ်လို့ ..။ ရွှေနန်းအတွက် သူမစားချင်နေတဲ့ ကျောက်ပုဇွန်ထုပ်ကြီးကို ကြိုတင် မှာကြားထားလိုက်သည် ။

အင်းလျားကန် ဟိုတယ်ဝင်း ထဲကို ဝင်ခဲ့တဲ့ အချိန် ရွှေနန်းဘုံက ရုတ်တရက်…“ ကိုထင်အောင်ကျော်..
ပြန်ကွေ့..ပြန်ကွေ့…” လို့ အော်ပြောလိုက်လို့ ဘရိတ်ပေါ် ခြေတင်လိုက်ရသည် ။

“ ဘာဖြစ်လဲ…ရွှေနန်း . . ”

“ ဟိုကား နောက်ကို လိုက် ..ဟိုကား..ဟိုကား…..”

တိုယိုတာ စပရင်တာ ရှဲဇောင်း အဖြူလေး ..။ ကိုထက်ရဲ့ ကားတော့ မဟုတ်ဘူး ။ ကိုထက်ရဲ့ အိမ်က ကားတွေနဲ့ အဲဒီကားတွေရဲ့နံပါတ်ပြားတွေကို သူအကုန် သိသည် ။ှ

“ လိုက်..လိုက်..ကိုထင်အောင်ကျော် …. မြန်မြန်လေး ..လိုက်ပါ …မှီအောင် လိုက်ပါ …”

အရှိန်ကိုမြှင့်တင်လိုက်သည် ။ ရှေ့မှာ လမ်းဆုံလမ်းခွ ..။ မီးပွိုင့် ရှိသည် ။

ရှေ့က စပရင်တာက ခပ်မြန်မြန်နဲ့ မီးစိမ်းနေတဲ့ မီးပွိုင့်ကို ဖြတ် လမ်းဆုံကို ဖြတ်ကျော်သွားသည် ။ကားရှေ့မီးကြီးကို တထောက်ထောက်နဲ့ အထောင်အချလုပ်ပြီး မီးပွိုင့်လမ်းဆုံကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ သူ
ဖြတ်ကျော်သည် ။ ယဉ်ထိန်းရဲက သူတို့ ကားတွေကို သိသည် ။ သူ့ကို အလေးပြုလိုက်တာ ဖျတ်ကနဲတွေ့လိုက်သည် ။

ရှေ့က စပရင်တာကို တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်းမကြီးပေါ်မှာ မှီသည် ။

“ ကျော်လိုက်..ကျော်လိုက်..”

ရွှေနန်း အမိန့်အတိုင်း စပရင်တာအဖြူကို ကျော်လိုက်တော့ ဘေးချင်းယှဉ်မိနေတဲ့အချိန် ရွှေနန်းကကားမောင်းတဲ့လူနဲ့ ဘေးကထိုင်တဲ့ မိန်းမကို သေသေချာချာ မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ကြည့်လိုက်
တဲ့အချိန် ထင်အောင်ကျော် လည်း ကြည့်လို်က်တော့ ကိုထက်နဲ့ မိန်းမတယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

မိုင်းဗုံးတလုံးတော့ ပေါက်ကွဲတော့မည် ဆိုတာကို ထင်အောင်ကျော် သိလိုက်သည် ။ ရွှေနန်းရဲ့ မျက်လုံးတွေ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသည် ။ ကိုထက်ကလည်း တရှိန်ထိုး ကျော်တက်လာတဲ့သူတို့ကားဖက်ကို
ကြည့်တော့ ရွှေနန်းနဲ့ သူ့ကို တွေ့လိုက်တော့ အရှိန်လျှော့သွားသည် ။

“ ကိုထင်အောင်ကျော်..သူ့ကို ရပ်ခိုင်းလိုက် …”

ရွှေနန်းက တုန်ခါနေတဲ့ အသံနဲ့ ပြောလိုက်တော့ ကိုထက်ကို လမ်းဘေးကို ချရပ်လိုက် ဖို့ သူ လက်နဲ့
ပြလိုက်သည် ။ ကိုထက်ကား အရှိန်လျှော့ပြီး လမ်းဘေးမှာ ရပ်လိုက်တော့ သူ့ကားကိုလည်း ကိုထက်ကားရဲ့ အရှေ့မှာ သူ ရပ်လိုက်သည် ။

ကားရပ်လိုက်တာနဲ့ ရွှေနန်းက ကိုထက်ကားဆီကို ဆင်းပြေးသွားတာကြောင့် သူလည်း ပြောလိုက်သွားရသည် ။

“ ကို..ကိုထက်..ဒါဘာလဲ..သူ…သူက ဘယ်သူလဲ….”

ကိုထက်က ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ရွှေနန်းဘုံကို “ သူက ကိုယ့်ရဲ့ ကာစင် ပါ ..သူ့ကို အိမ်လိုက်ပို့မလို့…”လို့ ခပ်တိုးတိုး ရှင်းပြသည် ။ ရွှေနန်းဘုံက “ ဘာကာစင်လဲ..ဘင်္ဂလားကာစင်လား..အင်းယား
လိတ်ထဲက ထက်လာတာ မတွေ့ဘူးထင်လား…နင်..လူလိမ် လူညာ…နင် ကွယ်ရာမှာ ဖေါက်ပြန်တယ်..ငါ ရှမ်းပြည်မှာ ၁ဝရက်လောက် ကြာမယ် ပြောခဲ့လို့ နင် ငါ မရှိဘူး ဆိုပြီး ကွယ်ရာမှာ ဖေါက်ပြန်တာ
သစ္စာမဲ့တာပေါ့လေ …” လို့ အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ပြောဆိုရင်း ကိုထက် ပါးကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်ထည့်သည် ။ ကားထဲက မိန်းမ ဆင်းလာသည် ။ ဒီမိန်းမက ကိုထက် ထက် အသက်ကြီးပုံရသည် ။
အရပ်ပုပေမယ့် ရင်သားတွေက တအားကြီးထွားလွန်းနေသည် ။

ဒီမိန်းမက“ ဟေ့..မင်းဘာလို့ သူ့ကို ရိုက်တာလဲ..မင်းက ဘယ်သူလဲ…” လို့ ရွှေနန်းဘုံကို မေးသည် ။ရွှေနန်းဘုံးက “ အံမာ…နင်က ငါ့ကို မေးနေတယ်..ငါကသာ နင့်ကို မေးရမှာ..နင်က ဘယ်သူလဲ..ကို
ထက်နဲ့ ဘယ်လို ပတ်သက်လဲ….” လို့ ပြန်အော်သည် ။

သည်မိန်းမက “ ကိုထက်က ငါ့ချစ်သူ..နင်နဲ့က ဘာဆိုင်လို့လဲ..” လို့ ရွှေနန်းဘုံကို အော်ပြောတော့
ရွှေနန်းဘုံက သည်မိန်းမရဲ့ ပါးကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်ထည့်လိုက်ပြန်သည် ။ ရုတ်တရက်မို့ ခံလိုက်ရပေမယ့် ဒီမိန်းမက ရွှေနန်းဘုံကို ပြန်ရိုက်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကြားကို သူ ဝင်လိုက်သည် ။ ရွှေနန်းဘုံကို ရိုက်မယ့်လက်က သူ့ရင်ဘတ်ကို ရိုက်မိသည် ။

“ ဟိ်တ်..နောက်ဆုတ် …မလုပ်နဲ့….”

မဆွဲလို့ မဖြစ်တော့တာကြောင့် ထင်အောင်ကျော်လည်း ရွှေနန်းဘုံကို ဆွဲရတော့သည် ။

“ ကိုထင်အောင်ကျော်….ရွှေနန်းကို ဆွဲမယ့်အစား ဒီသစ္စာဖေါက်တဲ့ကောင်ကို ပိတ်ကန်ပစ်လိုက်..ဟိုဟာမကိုလည်း နားရင်းရိုက်လိုက်…”

ရွှေနန်းသည် ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်သည် ။ သူ ရွှေနန်းကို ကားဆီကို ဖက်ချုပ်ပြီး ခေါ်သွားသည် ။

ရွှေနန်း ရုန်းရင်းကန်ရင်း သူ့နောက်ကို ပါလာသည် ။

ရွှေနန်းရဲ့ ရင်စိုင်အိအိတွေနဲ့သူ့လက်တွေ ရင်ဘတ်တွေ ထိမိကိုင်မိပွတ်မိရသလို ရေအနန်းက ရုန်းကန် တာကြောင့် ရွှေနန်းရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကိုလည်း ထိမိကိုင်မိကုန်သည် ။

ကိုထက်နဲ့ သူ့အမျိုးသမီးလဲ ကားပေါ်ပြန်တက်ကာ မောင်းထွက်သွားသည် ။
ရွှေနန်းဘုံမှာတော့ ရည်းစားဖြစ်သူက သစ္စာမဲ့တာကို အလူးအလဲ ခံစားနေရသည် ။

“ ကိုထက်..စောက်ရူး..ခွေးမသား…..သူ့ကိုတော့ ငါက ချစ်လိုက်ရတာ…သူက ခွေး…ခွေးဘဲ..သူ့ကိုသတ်ပစ်ချင်တယ်……အီး…ဟီး………..ဟီး……..”

ထင်အောင်ကျော်လည်း သူ့ကို ဖက်ပြီး ငိုနေတဲ့ ရွှေနန်းကို ပြန်ဖက်ပြီး ချော့ရသည် ။ ရွှေနန်းရဲ့ ဆူ
ဖြိုးတဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ ထိမိနေတာကိုတော့ သူ အတော့်ကို ရင်ခုံသည် ။ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသည် ။

ရွှေနန်းဘုံ ငိုတာမှ မရပ်မနား ငိုသည် ။
“ အသဲတွေ ကွဲကြေကုန်ပြီ…” လို့ ထပ်ခါ ထပ်ခါ ရေရွတ်နေသည် ။
“ ကိုထက် ” ကို သူကအပျိ ုစင်ပန်းကို ပေးလိုက်တာ..သူ့ကို ဘာလုပ်လုပ် ရွှေနန်းက ကြည်ဖြူခဲ့တာ..
ပီကေလို စိတ်တိုင်းကျ ၀ါးပြီး ထွေးထုတ်သွားတာ..ဒီကောင်..တောက်…မကျေနပ်ဘူး….မကျေဘူး…..”

ရွှေနန်းက သူ့ကို “ ကိုထင်အောင်ကျော်..ရွှေနန်းအတွက် ကိုထက်ကို တခုခု လုပ်ပေးပါလား…ရွှေနန်း
အတွက် သူ့ကို တခုခု လက်စားချေပေးပါလားဟင် …” လို့ ပြောသည် ။

“ လက်စားချေတာ မကောင်းပါဘူး..ရွှေနန်းရယ်…သူမကောင်းရင် သူ့ကို ကိုယ့်ဘဝထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်
ပေါ့…ယောကျ်ားတွေ ပေါပါတယ်…ရွှေနန်း တနေ့မှာ ကိုယ့်အပေါ်ကောင်းတဲ့ သစ္စာရှိတဲ့ ယောကျ်ား တယောက် ထပ်တွေ့လာမှာ သေချာပါတယ် …” လို့ ဖြောင့်ဖျ ပေမယ့်လည်း မရဘဲ အိမ်မပြန်ဘူး..
တနေရာကို သွားမယ် လုပ်နေသည် ။

ရွှေနန်း စိတ်သက်သာစေဖို့ သူ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ။ အင်းယားလိတ်ဟိုတယ်ကို သူတိုက ပြန်ရောက်သွားကြသည် ။ ဟင်းတွေ မှာထားတယ် ဆိုတော့ သွားစားရမယ့် တာဝန်ရှိနေသည် ။ ရွှေနန်း အိ်မ်သာဝင်နေတဲ့ အချိန် ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် . ရွှေနန်း အိမ်ကို မပြန်ဘူး လုပ်နေတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က ရွှေနန်းကို ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်လံ ကာကွယ်
စောင့်ရှောက်ပေးပါ…..” လို့ မှာသည် ။ ရွှေနန်းသည် စောစောက စားချင်တယ် လုပ်နေတဲ့ ကျောက်ပုဇွန်ထုပ်ကြီးကို နဲနဲတောင် မထိမတို့တော့ဘဲ မာတီနီ ၀ိုင်တွေကိုဘဲ တခွက်ပြီး တခွက် မှာသောက်နေတော့သည် ။ ထင်အောင်ကျော်လည်း ရှေ့တန်းမှာ စစ်တိုက်နေရာကနေ မြို့ပေါ်မှာ ကလေးလာထိန်းနေရတဲ့ သူ့ဘဝကို ပြန်တွေးမိနေသည် ။

ရွှေနန်းဘုံ မူးပြီး အိမ်ပြန်သည် ။ ထင်ေအောင်ကျော်လည်း ရွှေနန်းဘုံကို အိမ်အကူ အိမ်ဖေါ်တွေက သူမ အိပ်ခန်းထဲကို တွဲခေါ်သွားပြီးကာမှ အိမ်ပြန်ရသည် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ရေချိ ုးလိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းက ပြန်အထွက်မှာ ဖုန်းလာသည် ။ ရွှေရေးလွင်လွင်ခေါ်တာ ။

“ ထင်အောင်ကျော်..ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲ….”
“ အလုပ်များနေတယ်…ရွှေရေးရေ….”
“ ဘာအလုပ်များတာနဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ အင်းယားလိတ်ဟိုတယ်မှာ အရက်ထိုင်သောက်တာလား…”
“ ရွှေရေး..ဘယ်လိုသိတာလဲ..ဘယ်သူပြောလဲ…”
“ အိုး…ပြောတဲ့လူ ရှှိတာပေါ့..ဘယ်သူပြောလဲက အရေးမကြီးပါဘူး ..အဓိက က ဟုတ်လား မဟုတ်လား နင်ဖြေ..ထင်အောင်ကျော် …”
“ ဟုတ်တယ်..ရွှေရေး..ဒါပေမယ့် နင် ထင်သလို အပျော် အရက်ထိုင်သောက်နေတာတော့ မဟုတ်ဘူး .
ငါ အလုပ်တာဝန် ထမ်းဆောင်နေတာ …ငါ ့အလုပ် ..အထက်က အမိန့်ပေးရင် ငါ အလုပ် အမျိ ုးမျိုး
ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ လုပ်ရတယ်..ရွှေရေး …”
“ နင်က ဒါဘဲ..ပြောလိုက်ရင် အလုပ် အလုပ်နဲ့ နင် ဏှာသောင်းကျန်းနေတာ ငါ မသိရင် ခက်မယ် ထင်အောင်ကျော်….”
ရွှေရေး ဖုန်းချသွားသည် ။ သူ ပြန်ခေါ်သည် ။ ရွှေရေး ဖုန်းထူးပေမယ့် “ နင်နဲ့ ငါ မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး..” လို့ ပြောပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။

စိတ်ရော လူရေ ပင်ပမ်းတာကြောင့် ရွှေရေးကို မနက်ဖန်ကျမှ သွားချော့တော့မယ် လို့ သူ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။ ရွှေရေးဆီကိုလည်း သူ ဖုန်းထပ် မခေါ်တော့ ။

နောက်တနေ့ မနက်မှာ နိုးနေပေမယ့် အိပ်ရာထဲက သူ မထွက်ချင်လို့ ဆက်အိပ်နေတဲ့အချိန် ဖုန်း
လာလို့ ကုတင်ဘေး ကပ်ရက် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို လှမ်းကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။

“ ထင်အောင်ကျော်လားဟင် …”

“ ဟုတ်ကဲ့…မမ ”

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ..ခေါ်တာ ….။

“ ထင်အောင်ကျော် ရေ..နိုးပြီလား..စောစောစီးစီး ခေါ်ရတာတော့ အားနာတယ်ကွယ်…ဒါပေမယ့် ရွှေနန်း အိမ်က တယောက်ထဲ ထွက်သွားလို့..မမတို့ စိတ်ပူနေကြတယ် …ထင်အောင်ကျော်
လိုက်ရှာပေးပါအုံးကွယ်….ဒီကောင်မလေး ညလဲ မအိပ်ဘူး..ငိုလိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ…”

“ ဟုတ်ကဲ့မမ..ကျနော် အခုဘဲ လိုက်ရှာပါမယ် …”

“ သူ ဘာဖြစ်တာလဲ..ရီးစားနဲ့ ကွဲတာလား….”

“ ဟုတ်ပါတယ်..မမ…အဲဒီ သဘောပေါ့…”

“ အေး..မင်းက သူ ဘယ်တွေ သွားနိုင်သလဲ ပိုသိမယ်..လူလိုရင် ကားလိုရင် ဖုန်းဆက်လိုက်နော်…”

“ ဟုတ်ကဲ့…မမ….ရွှေနန်းက ကား နဲ့ ထွက်သွားတာလား…”

“ ဟုတ်တယ်…သရီးတူးသရီး နဲ့ ထွက်သွားတာ….”

“ ကျနော် အမြန်ဆုံး လိုက်ရှာမယ်..မမ…စိတ်ချပါ….”

“ အေးအေး..ထူးခြားရင်…တွေ့ရင် အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပါကွယ် …”

“ ဟုတ်ကဲ့ ..မမ…”

အိပ်ရာက ချက်ချင်းထ..မျက်နှာသစ် သွားတိုက် ရေချိ ုးလိုက်ရတယ် ။

ရွှေရေးဆီ သွားချော့မယ့် အစီအစဉ် ပျက်သွားပြီ ။ ရွှေနန်းကို လိုက်ရှာဖို့ သူ့ကို ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က

တာဝန်ပေးလိုက်ပြီ မဟုတ်လား…။

အိမ်က မထွက်ခင် “ ရွှေရေး ” ကို ဖုန်းထပ် ခေါ်ကြည့်သေးသည် ။ ရွှေရေး မကိုင်ဘူး ။

အရင်ဆုံး ရွှေနန်း ချိန်းတွေ့နေကျ “ ကိုထက် ” တို့ ခြံကို သူ လိုက်သွားကြည့်လိုက်သည် ။ ရွှေနန်း

ရဲ့ အရိပ်အရောင်ကို မတွေ့ဘူး ။ ကိုထက်ကို ခေါ်မေးလိုက်တော့လည်း ကိုထက်က ရွှေနန်း မလာ

ဘူးလို့ ပြောတယ် ။ ရွှေနန်း နဲ့ တွဲတာများတဲ့ ဒေလီယာဝင်းထွန်း ကို သတိရလိုက်သည် ။

ဒေလီယာဝင်းထွန်း အိမ်ကို သူ ရောက်သွားသည် ။

ဒေလီယာဝင်းထွန်းက ရွှေနန်းဘုံ သူ့ဆီကို ရေက်မလာဘူး လို့ ပြောသည် .။ သူ သူငယ်ချင်းတွေကို

ဖုန်းဆက်ပြီး မေးပေးမယ်ဆိုပြီး သူ့ရှေ့မှာဘဲ ဖုန်းနဲ့ သူငယ်ချင်း အိမ်တွေကို ဆက်ပေးသည် ။

သူငယ်ချင်းတယောက်က ရွှေနန်း အလုံလမ်းက သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့ ပါတီမှာ ရောက်နေတယ် လို့

သတင်းပေးတယ် ။ သူ လိပ်စာမေးပြီး ချက်ချင်းဘဲ လိုက်သွားလိုက်တယ် ။ ခြံဝင်းကျယ်ကြီး ထဲမှာ

ကားတွေ တော်တော်များများ ရပ်ထားတာ တွေ့ရတယ် ။ ခြံစောင့်က တံခါး ဖွင့်မပေးလို့ သူ

ဘာကောင်လဲ ဆိုတကို နဲနဲ မာမာ ပြောလိုက်တော့ ပြာပြာသလဲ တံခါးဖွင့်ပေးတယ် ။ တိုက်ကြီးထဲကို

ဝင်ဖို့လည်း ခြံပေါက်ဝကလိုဘဲ တံခါးစောင့်ကို ခပ်မာမာ မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ပြောလိုက်မှ ဝင်ခွင့်

ရတယ် ။ အထဲမှာ မှောင်နေတယ် ။ တံခါးပေါက်တွေ..ပြူတင်းပေါက်တွေကို ကန့်လန့်ကာတွေ

ချထားတယ် ။ ဆူဆူညံညံ ဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်း သီချင်းသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။ ကောင်လေးတွေနဲ့ ကောင်မလေးတွေ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်နဲ့ ခုုန်ပေါက်ပြီး ကနေကြတယ် ။

အမှောင်ထဲမှာ ခုန်ပေါက်ကနေတဲ့ လူငယ်တွေထဲ ရွှေနန်း ပါမလား သေသေချာချာ လိုက်ကြည့်တယ် ။

မတွေ့ဘူး..။ စားသောက်စရာတွေ ထားတဲ့ အခန်းထဲမှာတော့ မီးလင်းနေတယ် ။ အဲဒီအခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ စားနေတဲ့ ကောင်လေး..ကောင်မလေးတွေကို တွေ့ရတယ် ။

“ ရွှေနန်းဘုံ သိလား…”

ကောင်လေးတွေကတော့ သူ့ကို မသိသလို မထေမဲ့မြင်ပုံစံတွေနဲ့ တဖက်ကို လှည့်နေကြပေမယ့် ကောင်မလေး တယောက်ကတော့ “ သိတယ်..” လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။ “ သူ ဘယ်မှာလဲ…” လို့ ထပ်မေး

တော့ ဘေးက ကောင်လေးတယောက်က “ ဖြေမနေနဲ့..ဘာဘဲကြီးလဲ မသိဘူး…” လို့ တားလိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ကောင်မလေးက ဖြေပါတယ် ။ “ အပေါ်ဆုံးထပ် တိုက်ခေါင်မိုးပေါ်မှာ ရှိတယ် …” လို့

ဖြေတယ် ။ တိုက်ခေါင်မိုးပေါ်ကို ဘယ်လိုသွားရသလဲတော့ သူ ထပ်မမေးတော့ပါဘူး..။ သူ့ဖါသာ ရအောင် ရှာတယ် ။ အပေါ်ဆုံးတပ်ကို ရောက်တော့ ရွှေနန်းကို ခုံရည်တလုံးပေါ်မှာ ခွေခွေလေး

အိပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူ့ဘေးမှာက ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ သရုပ်ပျက် ဝတ်စားထားတဲ့ ကောင်လေး တယောက် ရှိနေတယ် ။

“ ရွှေနန်း …ဘာဖြစ်လဲ….”

ကောင်လေးကို မေးလိုက်တော့ “ အရက်မူးသွားတာပေါ့…” လို့ ဖြေတယ် ။ သူရွှေရေးကို နှိုးကြည့်တယ် ..။ ရွှေရေး သတိရှိပေမယ့် အင်းအဲနဲ့ တော်တော့်ကို မူးနေတယ် ။

သူ့ကို တွေ့တော့..“ ရွှေနန်း ပြန်ချင်တယ်…” လို့ ပြောတယ် ..။

သူ ရွှေနန်းကို မထူတယ် ..။ တွဲဖက်ပြီး အောက်ကို ဆင်း..ကားပေါ်တင်တယ် ။ ကားပေါ်မှာလည်း

ရွှေနန်း မျက်လုံး မဖွင့်နိုင်ဘဲ ခွေနေတယ် ။ အရက်နံ့တွေ နံဟောင်နေတယ် ။ ပါးစပ်က “ အိမ်ကို

တော့ မပြန်ဘူး…ကိုထင်အောင်ကျော့်အိမ်ကို မောင်း….” လို့ ပြောတယ် ။

ရွှေနန်း ဘာပြောပြော သူ ရွှေနန်းကို သူတို့အိမ်ကို ပြန်ခေါ်သွားဖို့ လုပ်တယ် ။ ရွှေနန်းတို့အိမ်ဖက်ကို ဦးတည်ပြီး မောင်းလိုက်တယ် ။

ရွှေနန်း. မျက်လုံးပွင့်လာပြီး….“ ရေသောက်ချင်တယ်…..ရေပေးပါ….” လို့ ပြောတယ် …။

ပေးစရာ ရေကလည်း မရှိဘူး..။ ရောက်နေတဲ့ နေရာ အနီးအနားကို ကြည့်တော့ ဘဖက်ရည်ဆိုင်လေး တဆိုင် တွေ့တယ် ။ ကားထိုးရပ်ပြီး ဆင်းကြည့်တယ် ။ ရေတော့ မရဘူး..။ စပတ်ကလင် ရ

တာနဲ့ ရွှေနန်းကို တိုက်တယ် ။ ရွှေနန်းပုံက တော်တော့်ကို ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဘဲ ။ ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန် ကလည်း ပြေကျွတ်လို့ ..။ “ ကိုထင်အောင်ကျော်..အကိုက ဘာအချိုးချိုးတာလဲ….” လို့ သူ့ကို မေးလို့

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ရွှေနန်း…” လို့ သူပြန်မေးလိုက်တယ် ..။

“ အိမ်မပြန်ချင်ပါဘူး လို့ ပြောတဲ့ဟာကို အိမ်နား ရောက်နေပြီလေ….” လို့ ပြောလိုက်လို့ ရွှေနန်း သတိတော့ ရှိသား..။ဘယ်နားရောက်နေလဲ ဆိုတာ သိနေတယ် …လမ်းကိုမှတ်မိနေတယ်….ဒါဆို

ရင်တော့ သိပ်မဆိုးပါဘူး…လို့ စိတ်ထဲ မှတ်ချက်ချမိတယ် ။

“ ကားပြန်လှည့်…အကို့အခန်းကို သွားမယ် …”

ရွှေနန်းက မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ ပြောလိုက်တယ် ။

“ အိုကေ..အိုကေ….ပြန်လှည့်မယ်….”

ရွှေနန်း အမိန့်အတိုင်း သူ ရွှေနန်းကို သူ့တိုက်ခန်းကို ခေါ်သွားလိုက်ပါတယ် ။

တိုက်ခန်းကို ရောက်တော့ ရွှေနန်း အိပ်ပျော်နေတယ် ။
လူတွေ မြင်ခဲ့ရင်တော့ သူ့ကို တမျိ ုးထင်ကြမှာဘဲ ။ မတတ်နိုင်ဘူး..။ ရွှေနန်းကို ရောက်ပြီ…တိုက်ခန်းပေါ် တက်ကြရအောင်..လို့ ပြောရတယ် ။ နှိုးရတယ် ..။

ရွှေနန်းဘုံ နိုးလာတယ် ။ “ ရွှေနန်း ဒီလိုပုံနဲ့ အိမ် မပြန်ချင်ဘူးလေ ..ဒါကြောင့် ကိုထင်အောင်ကျော်ရဲ့ တိုက်ခန်းမှာ ခဏ နေချင်လို့…ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား…” လို့ မေးပါတယ် ။ အရက်အမူးလွန်လို့
ဖရိုဖရဲဖြစ်နေပေမယ့် ရွှေနန်းဘုံဟာ တအားလှနေဆဲပါဘဲလို့ သူ့စိတ်ထဲက မှတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ် ။

တိုက်ခန်းပေါ်ကို ရွှေနန်းဘုံ သူ့ပုခုံးကိုမှီ..သူ့လက်မောင်းတွေကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်လို့ တက်ခဲ့ပါတယ် ။
ဘေးတိုက်ခန်းတွေကတော့ သူနဲ့ ရွှေနန်းဘုံတို့ကို ရီးစား စုံတွဲတွေလို့ ထင်ကြမှာပါ ။

တိုက်ခန်းထဲကို ရောက်ကြတော့ ရွှေနန်းကို ဧည့်ခန်းလေးက ဆိုဖါထိုင်ခုံတွေမှာ ထိုင်ခိုင်းပါတယ် ။
သံပုရာသီး တွေ ရှိနေတာ သတိရပြီး သံပုရာရေချဉ်ချဉ်လေးတခွက် ရွှေနန်းအတွက် သူဖျော်ပေးလိုက်ပါတယ် ။ ရွှေနန်းက မျက်လုံး မှိတ်ပြီး အိပ်နေလို့ နှိုးရတယ် ။ ရွှေနန်းက ရှုံ့မဲ့ပြီး သံပုရာရေကို ယူ
သောက်ပါတယ် ။ ပြီးတော့“ ရွှေနန်း..ရေချိ ုးချင်တယ်…ရေချိ ုးလို့ ရမလားဟင်…” လို့ မေးတယ် ။
“ ရတာပေါ့..ရတယ်…ရွှေနန်း..ခု ချိ ုးမလား….”လို့ သူပြန်ဖြေရင်း ရွှေနန်းအတွက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ထုတ်ပေးပြီး ရေချိ ုးခန်းထဲမှာ ဆပ်ပြာ ရှိမရှိ ကြည့်ပေးတယ် ။

“ ရပြီ.ရွှေနန်း..ရေချိုးလို့ရပြီ..”

“ အိုကေ..ဒါဆို ရွှေနန်း ရေချိ ုးလိုက်အုံးမယ် …”

ရွှေနန်း ရေချိ ုးနေတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ဖုန်း မြည်လာပါတယ် ။ အို..ရွှေနန်းအတွက် စိတ်ပူလို့ ဒေါ်ရွှေဖြူ
သန့်တို့ ဖုန်းခေါ်ပြီ ထင်တယ် ။ ဘယ်လို ဖြေရမလဲ..။ ရွှေနန်း သူ့တိုက်ခန်းမှာ ရေချိ ုးနေပါတယ် လို့တတ်နိုင်ရင် မဖြေချင်ဘူး ။

ဖုန်းကိုင်လိုက်တော့ သူထင်ထားသလို ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် မဟုတ်ဘဲ မထင်ထားတဲ့ ရွှေရေး ဖြစ်နေတယ် ။

“ ဟိတ်…ဘာလုပ်နေလဲ…”
“ ရွှေရေး…..ဟိုလေ..ဒို့..တီဗီ ကြည့်နေတယ်….ဟင်းဟင်း…”
“သူ့ကို မုန်းလို့ မေ့လို့ မရဘူးကွာ..ခက်တယ်…သိလား….ဟင်း..”
“ ဝမ်းသာလိုက်တာ ရွှေရေးရယ်….ရွှေရေး ဒို့ကိုခွင့်လွှတ်လို့…”
“ဒီမှာ…တခုပြောမယ်…အလုပ်ထွက်ဖို့ အမြန် လုပ်ပါ.. ရွှေရေးကို ချစ်ရင် ရွှေရေးစကားကို နားထောင်”
“ ဘာလို့ အလုပ်ထွက်ခိုင်းနေတာလဲ ရွှေရေးရယ်…ဒို့က ရာထူးတောင် တက်ပြီ….”
“ ဟင်..ဟုတ်လား….အေးလေ…နင်က အလုပ်ကြိုးစားတဲ့လူဘဲ…လူကြီးကလည်း ကြိုက်မှာပေါ့လေ..ငါ
ကတော့ အပြင်စီးပွားရေးဘဲ လုပ်စေချင်တယ် …မင်းခစား ကမ်းနားသစ်ပင်လေဟာ…ကိုယ်ဘာဖြစ်မယ် ဆိုတာကို ကိုယ် ကြိုမသိနိုင်တဲ့ဟာ….”
“ ရွှေရေး..ဒို့၂ယောက် ဘယ်တော့ တွေ့ကြမယ် ဆိုတာသာ ပြော….”
“ ဘာလုပ်ဖို့ တွေ့မှာလဲ..ခုလဲ ဖုန်းပြောနေတာဘဲ…”
“ နင်ကလဲ သိသားနဲ့ဟာ…ရွှေရေးကလည်း…”
“ ဟွန်း…မသိပါဘူး…”
“ ကဲ..ကဲ..ဒီ ညနေ တွေ့ကြရအောင်…”
“ အေး..ဖုန်းဆက်ကြည့်..ငါ အားမအား မသိသေးဘူး …”

ရွှေရေး ဖုန်းချသွားပါသည် ။

အင်း..ငါလည်း ရွှေနန်း နဲ့ ရွှေရေး ကြားထဲမှာ တော်တော် မလွယ်ဘူး….ရွှေနန်းကိုလည်း သူ့အိမ်ကို အမြန်ပြန်ပို့ဖို့ လုပ်ရမယ် ..လို့ စိတ်ကူးကြံဆနေဆဲ ရေချိ ုးခန်း တံခါး ပွင့်လာသည် ။

ထမိန်ရင်လျားနဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ခေါင်းက ရေစိုနေတာကို သုတ်ရင်း ထွက်လာတဲ့ ရွှေနန်း ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ပုခုံးသား လုံးလုံးဝင်းဝင်းလေးတွေ ရင်ဘတ် ဝင်းဝင်းလေး အပေါ်ပိုင်းတွေကို သူ
မြင်ရတာ စိတ်လှုပ်ရှားမိရသည် ။

“ ရေချိ ုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ….အမူးနဲနဲ ပြေသွားသလိုဘဲ….”
“ သံပုရာရေ သောက်အုံးမလား..ရွှေနန်း …”
“ မသောက်တော့ဘူး…တခု လုပ်ပေးမလား….”
“ တခု မကဘူး..လုပ်ပေးမယ်….ဘာလုပ်ပေးရမလဲ…”
“ ရွှေနန်းကို မဆတ်ချ် လုပ်ပေးမလား….”
“ အင်း..ရတယ်လေ …ရတယ်…” လို့ ပြောတဲ့ သူ့အသံတွေ မူမှန်ရဲ့လား..။ တုန်ခါနေသလား…။

“ လာ..အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်မှာ လုပ်ပေးမယ် …”

ရွှေနန်းနဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ကြတာနဲ့ သူ့စိတ်တွေ ယိမ်းယိုင်ကုန်ပြီ ။
ရွှေနန်းကတော့ ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ ကုတင်ပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်တယ် ။ တင်ကားကားလုံးလုံးတွေက
သိသိသာသာ ခုံးမောက်နေသည် ။

ရွှေနန်းဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပုခုံးလေးတွေကို အသာ စနှိပ်ပေးလိုက်သည် ။
“ အားလေးထည့်ပြီး နှိပ်ကွာ..ပျော့လွန်းတယ်…”
“ ရွှေနန်း နာသွားမှာ စိုးလို့ပါ….”

ရွှေနန်းက ဟိုနေရာ..ဒီနေရာ နဲ့ သူနှိပ်စေချင်တဲ့ ကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေကို ပြောသည် ။ သူကလည်းရွှေနန်း စိတ်ကြိုက် နှိပ်ပေးနေသည် ။ သူ့ပေါင်ကြားက လက်နက်ကတော့ တအားထကြွနေသည် ။ ရွှေ
နန်းရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးတွေကို ဒီလောက် ကိုင်နေရတော့ မကြွဘဲ ဘယ်နေတော့မလဲ ။

“ ပေါင်ကိုနှိပ်ပါအုံး…”
ခက်တော့ ခက်နေပြီ ။ ပေါင်တန်လုံးလုံးတွေကို နှိပ်ပေးလိုက်တော့ တခါတခါ လက်က တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ထိမိသွားသည် ။ စိတ်ရိုင်းတွေက တအား ထကြွဖေါက်ပြန်နေပြီ ။

“ အကို….”
“ ဟင်..ရွှေနန်း….”
“ ရွှေနန်း လှလားဟင်….”
“ လှတယ်..ရွှေနန်း…”
သူ့အသံတွေ တုန်ခါနေတာကို သူကဖါသာ သတိပြုမိသည် ။

“ မျက်နှာ လှတာလား..ကိုယ်လုံး လှတာလား….”
သူဖြေရမှာ နဲနဲ တုန့်နှေးသွားသလိုဘဲ…။
“ နှစ်ခုလုံး လှတယ်…ရွှေနန်း….”
“ ရွှေနန်း ခါးကို နှိပ်ပေးအုံး……”
သေးကျဉ်တဲ့ ထွာဆိုင်ခါးလေးကို နှိပ်ပေးတော့ လက်ချောင်းတွေက တင်ပါးကြီးကို ထိမိပြန်သည် ။

“ ရွှေနန်း ဖင်တောင့်သေးရဲ့လားဟင်..”

အိုး….ရွှေနန်း မေးခွန်းကို သူဖြေရမှာ ခက်နေသည် ။

“ မေးနေတယ်လေ….ဖင်တောင့်သေးရဲ့လားလို့…”

“ တောင့်..တောင့်တယ်….”

“ ကိုထက်နဲ့ ဖြစ်လိုက်လို့ ဖင်များ လျောသွားသလားလို့..သေသေချာချာ ကြည့်ပေးပါလား…”

“ မလျောပါဘူး….ရွှေနန်း..လှတယ်….”

“ နှိပ်ပေး…..”

ဘယ်နေရာလို့ မပြောလို့ ဘယ်ကို နှိပ်ပေးရမှန်း သူမသိဘူး ..။

ခါးလေးကိုဘဲ ထပ်ဖိနှိပ်ပေးလိုက်သည် ။

“ “ အောက်ကိုဆင်းအုံး….ဖင်ကို နှိပ်ပေး….”

ရွှေနန်းတော့ ဆိုးပြီ ။ ရွှေနန်း ဆိုးတာက သူ့အတွက် ကောင်းတာ ဖြစ်ပြီ ထင်သည် ။

စွင့်ကားတင်းအိနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို သူ ကိုင်နယ်ပေးလိုက်သည် ။
ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်က ငေါက်ကနဲ ထောင်သွားသည် ။ ပိုပြီး တင်းမာသထက် တင်းမာလာသည် ။

ရွှေနန်း တအင်းအင်းနဲ့ အသံထွက်လာသည် ။ ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းလို့ မရတော့ဘူး…။ ရွှေနန်းရဲ့
တင်ပါးကြီးတွေ ကြားထဲကို သူ စမ်းလိုက်သည် ။ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်စမ်းသည် ။

“ ကြိုက်လား….ရွှေနန်း ဖင်တွေကို ကြိုက်လား…”

“ အင်း..ကြိုက်တယ် …. အရမ်းလှတာဘဲ…“
“ ဟုတ်လို့လား…..မလျောသေးဘူးလား…”
“ ဟင့်အင်း…မလျှောပါဘူး….အရမ်းတောင့်တယ်…..”

တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်ညှစ်နေမိရသည် ။
ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေ …။

ရွှေနန်းရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ရောက်လာသည် ။ တခုခုကို ရှာဖွေနေသလို တရွေ့ရွေ့နဲ့။
ဖွားဖက်တော်က ပိုပို တင်းလာသည် ။ ရွှေနန်းလက်က မကြာခင် သွားလိုတဲ့နေရာကို ရောက်ရှိသွားသည် ။ ဖွားဖက်တော်ပေါ်ကို ရွှေနန်းရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေ စမ်းမိသည် ။ ထိုးထွက်နေတဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ရွှေနန်း ကိုင်ပွတ်ကြည့်နေသည် ။

“ အကြီးကြီး ပါလား..အကိုရယ် …ဟင်း….”

“ ပြ……ရွှေနန်းကို အကို့ဟာ ပြ…..”

ရွှေနန်းသည် သူ့ဘောင်းဘီကကို ခါးပတ်ကို င်္ဆွဲချွတ်သည် ။ဇစ်ကို ဆွဲချသည် ။ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချသည် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲက ငေါထွက်နေတာကြီးကို ကြည့်ပြီး ခစ်ကနဲ ရယ်သည် ။ လက်နှစ်ဖက်
နဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဘေးတဖက်တချက််ကနေ ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည် ။
ဒုံးလက်နက်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ ပစ်ရန် အဆင်သင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် ။
ရွှေနန်းက သူ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

“ ဟီး..ပူပူနွေးနွေးကြီး…..ရွှေနန်း နမ်းပေးရမလားဟင်….”
“ အင်း….”

ရွှေနန်းသည် သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးကို စပြီး ငုံစုတ်ပေးသည် ။ အား……ရွှေနန်း လျာလေးက သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးရဲ့ ထိပ်က အပေါက်လေးကို ကလိပေးလိုက်လို့ သူ့တကိုယ်လုံး တွန့်သွားရအောင်
အရသာ ထူးသွားရသည် ။ ရွှေနန်းသည် ပုလွေမှုတ် တော်တော် ကျွမ်းတာကို သူသိလိုက်ရသည် ။
သူခေါင်းထဲမှာ ဒီလောက် ပုလွေကောင်းပြီး အိမ်တိုင်ရာရောက် လာကုန်းပေးတဲ့ လှလည်းလှ တောင့်လဲတောင့်တဲ့ ရွှေနန်းကို ဘာလို့ သူ့ဘဲ ကိုထက်က သစ္စာဖေါက်ပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားမိလိုက်
သည် ။ တဏှာစိတ် ဖုံးလွှမ်းနေတာကြောင့် ရှေ့ကို ဘာဖြစ်လာမလဲ ဆိုတာကို မတွေးတော့ဘဲ ရွှေနန်းဘုံကို အပီဖြုတ်ဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ ..။

ရွှေနန်းသည် အားရပါးရ လီးကို စုတ်ပေးနေတာ တခါတခါ ပွပ်..ပွပ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်ထွက်လာသည် ။ အိုး…ဟား…..အား…….ကောင်းလိုက်တာ ရွှေနန်းရယ် ….လို့ သူ့ပါးစပ်က အသံထွက် ညည်းမိရ
သည် ။ရွှေနန်းက လက်တဖက်နဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော် အရင်းပိုင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး စိတ်ပါလက်ပါ စုတ်ပေးနေပြီး ကျန်တဲ့ လက်တဖက်နဲ့ သူ့လက်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး သူမ ပေါင်ကြားဆီကို ပို့ပေးသည် ။ သဘောကတော့စောက်ပတ်ကို ကိုင်..ဆိုတဲ့သဘော ..။

မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထမိန် အပေါ်ကနေ ကိုင်လိုက်သည် ။ စိတ်ရိုင်းတွေက ဝုန်းကနဲ ထသွားရပြီး “ ရွှေနန်း..အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ပါလား…” လို့ ပြောလိုက်မိသည် ။ ရွှေနန်းရော သူရော စုတ်တဲ့
ကိစ္စကို ရပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည် ။ အဝတ်မပါကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတဲ့ သူနဲ့ ရွှေနန်း တယောက်နဲ့တယောက် သေသေချာချာ ကြည့်မိကြသည် ။
ရွှေနန်းက အကိုက အဝတ်မပါဘဲ အရမ်း ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ဆက်စီ ဘဲ..လို့ ပြောလိုက်တော့ သူကလည်း ရွှေနန်းကို “ ရွှေနန်းကလည်း အရမ်းကို လှတာဘဲ….ရွှေနန်းကိုလည်း ဒို့ နမ်းလို့ရမလာဟင်…”
လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ ရွှေနန်းလည်း သူ့ကို အဖုတ်ယက်ချင်တယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပေါင်ကား ကာ ထိုင်ပေးသည် ။ ရွှေနန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်က ခုံးမို့ပြီး အကြီးကြီးဘဲ ..။ တဏှာအရှိန်
ကြောင့်များ ပို ဖေါင်းခုံးနေလေသလား မသိဘူး ..။

အမွှေးပါးပါးလေးတွေ ရှိနေပေမယ့် နှုတ်ခမ်းသားတွေရဲ့အနီးအနား နေရာတွေမှာတော့ ရှင်းထားတာကို သတိထားမိသည် ။

ရွှေနန်း ပေါင်ဖြူဖြူတွေ ကြားထဲ ခေါင်းအပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို နမ်းရှုံ့မိသည် ။ အရေတွေ စိုရွှဲနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ စယက်တဲ့အချိန် ရွှေနန်းက “ မရွံဘူးလား အကိုရယ်..အရည်တွေ ရွှဲ
နေတယ်…” လို့ ညည်းသလို ပြောလိုက်ပေမယ့် သူယက်တာတွေကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး အရသာ
ခံနေသည် ။ “ အင်း…အင်…အင်း..အင်……” နဲ့လည်း ညည်းငြူနေသည် ။

တချိန်လုံး ဒီကောင်မလေးနဲ့ အတူတူ သွားလာနေခဲ့ရပြီး သူ့ရဲ့ အလှအပတွေကို နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့
တိတ်တခိုး ခိုးကြည့်နေခဲ့ရတာ အခုတော့ သူသည် ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကို စောက်ဖုတ်ယက်ပေးနေရတာကလည်း အိပ်မက်တခုလို မယုံနိုင်စရာတွေ ဖြစ်သွားတာပါဘဲ ။

စောက်စိလေးက ထောင်ပြူးထွက်နေသည် ။ လျာဖျားလေးနဲ့ မထိတထိ တို့ထိလိုက် ယက်လိုက် လုပ်
ပေးတော့ ရွှေနန်း သဘောကျသည် ။ သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်လာသည် ။ လက်နဲ့ နို့ကြီး
တလုံးကို လှမ်း ကိုင်ကြည့်လိုက်သည် ။ တင်းမာလုံးဝန်းနေတဲ့ အရသာက ကောင်းလွန်းလို့ နို့ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဘဲ ဆုပ်နယ်နေမိသလို နို့သီးခေါင်းမာမာလေးကိုလည်း လက်ချောင်းတွေက ပွတ်သပ်မိ
ရသည် ။

စောက်ဖုတ်ကို စိတ်တိုင်းကျ စုတ်ယက်ပေးလိုက်သည် ။ ရွှေနန်းလည်း တော်တော်ကြာလာတော့ သူ့ခေါင်းကို တွန်းလိုက်ပြီး….“ ရွှေနန်း..လိုချင်ပြီကွာ…..လုပ်ပါတော့…” လို့ ဖီလင်တက်နေတဲ့ အသံ
လေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

ရွှေနန်းရဲ့ ဖေါင်းကြွမို့မောက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကနေ မျက်နှာကို ခွာလိုက်သည် ။
သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံသည် ဘာဂျာ အပြင်းအထန် ကိုင်ထားလို့ ထူအမ်းနေသည် ။ ရွှေနန်းကိုယ်ပေါ်ကို သူတက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့ဒူးတွေက အလိုလို ရွှေနန်းရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ဘေးကို တွန်းပို့လိုက်မိပြီး သူ့ကိုယ်လုံးသည် ရွှေနန်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲမှာ ရောက်ရှိနေရာယူပြီး ဖြစ်သွားသည် ။ တနည်းဆိုရသော် ရွှေနန်းသည် ပေါင်ဖြဲကားရက် အနေအထား နဲ့ ဖြစ်နေပြီ ။

ရွှေနန်းသည် သူက သူ့ဖွားဖက်တော်ရဲ့ အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း ကို ပွတ်တိုက်လိုက်တဲ့အခါမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး..“ အို..ဟာဟာ…..အင်ဟင်…” လို့
ညည်းလိုက်သည် ။ ကွေးညွှတ်လှပတဲ့ ရွှေနန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ပွင့်ဟသွားသည် ။ ရွှေနန်းရဲ့စောက်ဖုတ်က စိုပေနေတဲ့ အရည်တွေနဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော်ရဲ့ ခေါင်းပိုင်း ဒစ်လုံးကြီး စိုလူးသွားပြီးတဲ့
နောက်သူသည် ဖွားဖက်တော်ကို စောက်ဖုတ်အပေါက်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အို့…အင့်အင့်…အမလေး …”

အိုအိနူးည့ံတဲ့အထဲ မြုပ်ဝင်သွားတဲ့ အထိအတွေ့က ထူးကဲလှသည် ။

ဒစ်လုံးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ မြုပ်ဝင်သွားတော့ ရွှေနန်းရဲ့ ညည်းသံလေး ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ထွက်လာပြီး သူ့လက်မောင်းတွေကို သူမလက်တွေနဲ့ ဖမ်းဆုပ်ညှစ်လိုက်သည် ။

အရည်တွေက တအား ရွှဲစိုနေတာကြောင့် စိုအိနွေးထွေးတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ဒစ်လုံးကြီး မြုပ်ဝင်သွားသည် ။ ရွှေနန်းသည် မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ထားနေသည် ။ သူ အဆင်ပြေ

နေတာ တွေ့ရတော့ သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ဆက်ထိုးသွင်းသည် ။ အိစက်ချောနေပေမယ့် တင်းကြပ်နေတဲ့ အတွင်းသားနုနုတွေကို ပွတ်တိုက်ရင်း တထစ်ထစ်နဲ့ အတွင်းကို

တိုးဝင်သွားတဲ့သူ့ဖွားဖက်တော် ရလိုက်တဲ့ထူးခြားလှတဲ့ အရသာကြောင့်သူ့စိတ်တွေ ပြင်းထန် သထက် ပြင်းဖန်လာရသည် ။ နောက်ကို နဲနဲပြန်ဆုတ်ပြီး ထပ်ဖိသွင်းထည့်လိုက်မိပြန်သည် ။

ဒီတခါတော့ ဖွားဖက်တော် ဒုတ် အဆုံးထိ ရောက်သွားအောင် သွင်းလိုက်သည် ။

“ အကို….ရွှေနန်းကို ကြိုက်လားဟင် ….”

“ ကြိုက်တယ်..ရွှေနန်း …”

“ ရွှေနန်းလည်း အကို့ကို ကြိုက်တယ် …အကို အားမနာနဲ့နော်..ရွှေနန်းကို စိတ်ကြိုက်သာ လုပ် ..”

ရွှေနန်းထဲကို တချက်ချင်း သူဆောင့်ထည့်ပေးသည် ။ ရွှေနန်းလည်း တအင်းအင်းနဲ့ သူမတင်ပါးကြီးတွေကို အောက်မှ ကော့ပေးသည် ။ တင်ပါးကြီးတွေကို နှဲ့လိုက် ၀ိုက်လိုက် လုပ်ပေးသည် ။

ကိုထက်နဲ့ အတွေ့အကြုံရပြီးမို့ ကျွမ်းနေတာဘဲ လို့ သူသိလိုက်သည် ။

“ အင်း..အင်း….ကောင်းတယ်အကို….လုပ်..လုပ် …”

အရည်တွေ အရမ်းလိုက်လွန်းတာကြောင့် ဆောင့်ထည့်တဲ့အချိန် ဖွတ်ဖွတ် ဖပ်ဖပ် အသံဘလံတွေ ထွက်ပေါ်လာသည် ။ ရွှေနန်းက မြန်စေချင်လာတာကြောင့် မြန်မြန် သွက်သွက်

ထိုးဆောင့်ပေးလိုက်သည် ။ တချက်တချက် စောက်ဖုတ်နဲ့ လိင်တန် သွတ်သွင်း ပွတ်တိုက်တဲ့နေရာက လေအန်သံ ဘွပ် ဘွတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတော့ အရှိန်ကောင်းကောင်း

လုပ်နေဆဲ ရွှေနန်းရဲ့ ရယ်သံလေး တခိခိကို ကြားရသည် ။

အောက်က ရွှေနန်းက တအားပင့်တအားကော့ပေးနေတာတွေ ပိုမြန်လာသလို ရွှေနန်း အော်ညည်းသံတွေ ကို ကျယ်လာတော့ ရွှေနန်းတအားအရှိန်တက်နေပြီဆိုတာသူသိလာတော့ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်သည် .

“ အား…အား..အား……အို..အို…အို…အင်းအင်းအင်း……..အားအား…..”

ရွှေနန်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းခါပြီး တွန့်လိန်ကာ လမ်းဆုံး ပြီးခြင်းကို ရောက်ရှိသွားသည် ။

“ အကိုရယ်…ကောင်းလိုက်တာ..အကိုရော ကောင်းလားဟင်…..”
“ အင်း…အရမ်းကောင်းတယ် …. ”

တော်တော်လေးကြာအောင် ကုတင်ပေါ်မှာ ယှဉ်တွဲကာ နားနေလိုက်ကြပြီး ရွှေနန်းကို အိမ်ပြန်ကြမလား
လို့ သူ မေးလိုက်တော့ ရွှေနန်းက အကိုနဲ့ နေရတာ မဝသေးဘူးကွာ.. …ရွှေနန်း မပြန်ချင်သေးဘူး….” လို့ ပြောလို့ နောက်တကြိမ် နောက်တကြောင်း ထပ်ဆွဲပေးရအုံးမယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်သည် ။
“ မမာမတောင်ဘဲ ဒီအတိုင်းနေတာတောင် အရမ်းတုတ်တာဘဲ…ရှည်လည်း ရှည်တယ်…”
ရွှေနန်းက သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ကျကျနန ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကာ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ဆေးကြောပေးရင်း ပြောလိုက်ပါသည် ။

ရွှေနန်း လက်ကလေးနဲ့ ကိုင်တွယ်တဲ့အခါ သူ့ဖွားဖက်တော်သည် ငေါက်ကနဲ ထထောင်လာသည် ။ရွှေနန်းက သဘောကျစွာနဲ့ ရယ်မောရင်း ဖွားဖက်တော်ကို လက်နဲ့ ကွင်းတိုက်သလို ရှေ့နဲ့နောက်
ပွတ်တိုက်ပေးသည် ။ ဖွားဖက်တော်လည်း ရုတ်ချည်း ပြန်လည်ရှည်ထွက် ကြီးထွားလာရပြန်သည် ။

ဒုတိယအချီမှာ တော်တော်ကြာသည် ။
ရွှေနန်းကို ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းကာ အကောင်းဆုံး ဆွဲပေးလိုက်သည် ။ ဒီ ဒုတိယအချီမှာ သူသုံးချီ တောင် ပြီးတယ် လို့ ရွှေနန်းက ပြောတယ် ။
ရွှေနန်းရဲ့ ဖင်ကားကားကြီးတွေကို ဖင်ထောင်ကုန်းတဲ့ ပုံစံနဲ့ လုပ်ရရင် ကောင်းမှာဘဲ လို့ သူ စိတ်ကူးရလို့ “ လေးဘက်ကုန်းပေးမလား ရွှေနန်း..” လို့ သူ မေးလိုက်သည် ။
ရွှေနန်းက ကြည်ဖြူစွာဘဲ သူ လိုလားသလို ဖင်ထောင်ကုန်းပေးသည် ။
ရွှေနန်းရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ အောက်ဖက်က စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးပြူးကြီး ထွက်နေသည် ။ ဒီလို လိုးရတာကို သူ သဘောကျတာက စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ဒုတ် ဝင်ထွက်တာကို ကြည့်လို့ရလို့.. ။ ဖင်ပေါက်လေးကိုလည်း ကြည့်ပြီး သူ ကလိချင်လာသည် ။ ရွှေနန်းဖင်ကို တောင်းလိုးဖို့လည်း သူ စိတ်ထဲမှာ ကြံစည်ထားလိုက်သည် ။

စအိုပေါက်လေးကို သူ့လက်မနဲ့ ဖိဖိချေပွတ်ရင်း အကျင့်လုပ်ပေးလိုက်သည် ။ တချိန်မှာ သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ထိုးနှစ်မည် ။

ဒုတိယအချီက စိမ်ပြေနပြေ လိုးတဲ့ ပွဲဘဲ ..။ သူရော ရွှေနန်းရော ချွေးတွေ တုတ်တုတ်ရွှဲကြရသည် ။

ရွှေနန်းကို အိမ်ပြန်ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်လည်း သမီးပြန်ရောက်လာလို့ အရမ်းဝမ်းသာသွားတယ် ။ သူ့ကီု ကျေးဇူးတင်ကြောင်း လာပြောတယ် ။ သူပြန်ခါနီးမှာ ရွှေနန်းကလဲ
“ အကို့ကို ရွှေနန်း ကျေးဇူးတင်တယ် ..” လို့ လာပြောတယ် ။

ဘာအတွက် ကျေးဇူးတင်တာလဲ…။
ရွှေနန်းရဲ့ ပြီတီတီ ရီဝေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်တဲ့ အဓိပ္ပါယ်က သူ့ကို နှစ်ချီကောင်း ဖြုတ်ပေးတာနဲ့ ဘာဂျာ အကြာကြီး ကိုင်ပေးတာကြောင့်..ဆိုတဲ့ သဘော ..။

ရွှေနန်းတို့အိမ်က ပြန်လာပြီး ရေအမြန်ချိုး အဝတ်အစားလဲရတယ် ။ အဝတ်အစား လဲနေတုံးဘဲ ဖုန်းလာတယ် ။ ရွှေရေးလွင်လွင် ခေါ်တာ ။ ရွှေရေးက “ မလာသေးဘူးလား….” လို့ ခပ်မာမာလေသံနဲ့ ပြောလိုက်တာ ခံရတယ် ။

“ လာပြီ..လာပြီ..ရွှေရေးရေ….ခုထွက်လာပြီ….”

ရွှေနှစ်ရွှေ ကြားမှာ ပြေးလွှားနေရသည် ။ ရွှေနန်းကို ခုလေးတင် နှစ်ချီကောင်း ဖြုတ်ပေးခဲ့ပြီး မကြာခင်
မှာ ရွှေရေးကို ဖြုတ်ပေးရဦးမည် ။

ရွှေရေး သည် သူ့ကို သူ ဝယ်ထားတဲ့ ကြို့ကုန်းက တိုက်ခန်းကို ခေါ်သွားပါတယ် ။ တိုက်ခန်း အသစ်ကို ပြချင်လို့ ဆိုပြီး ။ တိုက်ခန်းအသစ်ကိုလည်းရောက်ရော အခန်းထဲကို ခြေတလှမ်း စဝင်လိုက်တာနဲ့
ရွှေရေးနဲ့ သူ အငမ်းမရ ဘဲ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်တွယ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်စုတ်မိကြတယ်။

တိုက်ခန်း အသစ်ချပ်ခွတ်ဆိုတော့ ဘာခုံဘာကုလားထိုင် ဘာဆိုဘာမှ မရှိဘူး ။
အုတ်နံရံကို မှီပြီး ရေအရေးနှုတ်ခမ်းထူထူတွေကို တအား စုတ်ရင်း ရွှေရေး နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ဝတ်ထားတဲ့ အကျ ႌ ပေါ်ကနေဘဲ ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိတယ် .။ ရွှေရေးက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး “ ဟိတ်
အကျ ႌတွေ ကျေကုန်မယ်ကွာ…ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ တဏှာထန်နေသလား…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

တဏှာ မထန်ဘဲ ခပ်အေးအေး နေပြန်ရင်လဲ ရွှေရေးက “ လူကြီးသမီးနဲ့များ ခိုးစားနေကြသလား..ရွှေရေးကိုတောင် စိတ်မလာတော့ဘူး မဟုတ်လား…” လို့ ပြောမှာ..။ “ ကဲ ထင်အောင်ကျော်..လိုးချင်ရင်လဲ
အဝတ်အစားတွေ ချွတ်..ဘာလဲ ..ချွတ်ပေးရအုံးမှာလား….” လို့ ပြောလိုက်လို့ ခပ်သွက်သွက်ဘဲ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရတယ် ။ ဖွားဖက်တော် လိင်တန်ချောင်းကတော့ ရွှေရေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အခန်းထဲ ရောက်ပြီဟေ့ ဆိုတာနဲ့ မတ်မတ်ထောင်နေပြီလေ ။
လိင်တန်ကြီး တောင်မတ်လျက် ရှိနေတဲ့ သူ့ကို ရွှေရေးက သဘောကျစွာနဲ့ ကြည့်ပြီး “ ထင်အောင်ကျော်..ယူကတော့ ဒို့ကို လိုးဖို့ အမြဲ အဆင်သင့် အဲဗားရယ်ဒီ ဖြစ်နေတဲ့ အလိုးသမား
ချစ်သူဘဲပေါ့နော်..” လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပါတယ် ။ လိင်တန်ချောင်းက ဘာလာ
တော့မည် ဆိုတာကို ကြိုသိနေသလား မသိပါဘူး ။ ရွှေရေးရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကပ်ကပ်လေး ဖြစ်နေတဲ့အချိန် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားတယ် ။

ရွှေရေးက ဒစ်လုံးကြီးကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဖပ်ကနဲ ပုတ်လိုက်ပြီး..“ နင့်ကို ငါလွမ်းနေတယ် သိ
လား..” လို့ ခပ်တိိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပါတယ် ။ ပြီးတော့ လိင်တန် အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ် ။ ပုလွေကိုင်ပေးတော့မှာမိို့ လိင်တန်ချောင်းက ပိုထွားပိုကြီး ပိုရှည်လာသလိုဘဲ ။
ကာမ အရသာထူးတွေ ရတော့မယ် ဆိုတာ သိလိုက်တဲ့ စိတ်တွေက အဆုံးစွန် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထကြွလာရတာကြောင့်ပါ ..။

အရင်ဆုံး လိင်တန်ထိပ်ဖျားကို ပြွတ်ကနဲ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ နမ်းလိုက်တဲ့ ရွှေရေးဟာ တကယ်ဘဲ သည်လိင်ချောင်းကြီးကို သတိရ တမ်းတ လွမ်းနေတဲ့ ပုံပါ ။ လိင်တန်ကြီးကလည်း အကြောတွေ ထင်းထောင်
ထနေတယ် ။ ထိပ်ပေါက်ကလည်း အရည်လေးတွေ ယိုစီး ကျနေတယ် ။ ဒီ အရည်လေးတွေကို ရွှေရေးက လျာဖျားလေးနဲ့ ယက်လိုက်တယ် ။
“ ယူ့လီးကြီးက အရင်ထက် ပိုကြီးလာသလိုဘဲကွာ….”းတွေ

တကယ်တော့ ရွှေရေး စုတ်ပေးတာကို ခံချင်လှပြီ ။ ရွှေရေးက တို့ထိ တို့ထိလေးတွေ လုပ်နေသည် ။
ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်နေပြန်သည် ။ သည်လို အချိန်ဆွဲပြီး မထိတထိ ကစားနေလေလေစိတ်တွေက တအားကို ထကြွလာလေလေ ပါ ။

ရွှေရေးက အကျ ႌကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ ဘရာစီယာ ဖြူဖြူလေးက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မနိုင်မနင်း ချုပ်ထားနေသည် ။ နို့ကြီးတွေက ဘရာစီယာရဲ့ ချုပ်နှောင်မှုအောက်က အတင်းကြီး ရုန်းကန်ထွက်ချင်နေ
ကြသလိုဘဲ ။ ဘရာစီယာ ချိတ်လေးကို ရွှေရေး လက်နောက်ပစ်ပြီး ဖြုတ်ခွာပစ်လိုက်တယ် ။ကော့ချွန်ဖြိုးမောက်တဲ့ နို့ကြီးတွေက အချုပ်နှောင်အောက်က လွတ်မြောက်လို့ ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွားနဲ့
ခေါင်းမော့နေကြတယ် ။ ဒူးထောက် ထိုင်ချပြီး အငမ်းမရဘဲ နို့သီးနီညိုညိုလေးတဖက်ကို စို့မိရတယ်။

“ ဟေ့..နေအုံးကွာ..လီးကို အရင် စုတ်ပေးအုံးမယ် …”

ရွှေရေးက သူ့ကို မတ်တပ် ပြန်ရပ်ခိုင်းတယ် ။ ရွှေရေးသည် ပုလွေပညာစွမ်းတွေ ပြပါတော့တယ် ။ရွှေရေးရဲ့ လျာလေးက ဒစ်လုံးကြားကို ယက်ပေးနေတယ် . ထိပ်ပိုင်းကို အရင် ကလိနေတယ် ။ သူ
အရမ်း ထိလို့ရွှေရေး ခေါင်းလေးကို ယောင်ယမ်းပြီး ကိုင်မိရတယ် ။
နုတ်ကလည်း အသံတွေ ညည်းမိရတယ် ။ လိင်တန် အရင်းပိုင်းအထိ ရောက်အောင် ငုံငုံဆွဲပြီး စုတ်ပေးနေတယ် ။ လိင်တန် တချောင်းလုံး ရွှေရေး ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေတယ် ။ ရွှေရေးရဲ့ အစုတ်မှာ
ဘယ်လောက်ထိ အရသာ ထူးကဲ နစ်မျောနေမိသလဲ မသိဘူး ။ ရွှေရေး အစုတ်ရပ် လိင်တန်ကို ပါးစပ်ကနေ ချွတ်ဖယ်လိုက်တော့မှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိတယ် ။ ရွှေရေးက “ တော်ပြီနော်…လိုးကြစို့..” လို့
တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်လို့ ဒီ သံမံတလင်းကြမ်းမှာဘဲ ဆွဲကြရမယ် လို့ ထင်မိလိုက်တယ် ။

ရွှေရေးက..“ အို..ဒီမှာ မဖြစ်ပါဘူး..အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်..” လို့ ပြောပြီးသူ့လက်ကို ဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲ
ကို ခေါ်သွားပါတယ် ။

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဖျာတချပ် နဲ့ မွေ့ရာလိပ်တလိပ် ရှိနေတာကို တွေ့ရတယ် ။ ရွှေရေးက ထမိန်ကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ အတါင်းခံ ပင်တီ မပါလို့ ထမိန် ချွတ်လိုက်တာနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွား
တာ ဝင်းဝင်းဖြူဖြူ ဖင်တုံးကြီးတွေကို တွေ့လိုက်ရတော့ အခုဘဲ အစုတ်ကောင်းကောင်း ခံထားရလို့တအားလိုးချင်နေတဲ့ လီးကလည်း တဆတ်ဆတ်ခါနေပြီ ။

ရွှေရေးနဲ့ လှေကြီးထိုးဘဲ အမြန် ဆွဲလိုက်ကြတယ် ။ ရွှေရေးကလည်း ထန် သူကလည်း ထန် ဆွဲလိုက်ကြတာ တဖေါင်းဖေါင်းဘဲ ။ အရေတွေကလည်း လိုက်တော့ တဖွပ်ဖွပ် တဘွပ်ဘွပ် အသံတွေ
ကို ဆူညံသွားရတာ..။ ရွှေရေးကလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် မို့ တအား အော်တယ် ။ ညည်းတယ် ။ပြီးခါနီး အရှိန်နအား တက်လာတဲ့အခါ ရွှေရေးလည်း….“ လိုး..လိုး..တအားလိုး…ဘာလဲ..အားမရှိဘူးလား..
လိုးစမ်းပါ..ဆောင့်ဆောင့်..တအားဆောင့်ထည့်….” လို့ အော်ပါတယ် ။ ငယ်ငယ်က ခိုးဖတ်ခဲ့ရတဲ့
အပြာစာအုပ်တွေထဲကလိုဘဲ လို့ အမှတ်ရလိုက်တယ် ။ ရွှေရေး ကောင်းစေဖို့ စိတ်ကျေနပ်စေဖို့ သူတောင်းဆိုသလို ပြင်းပြင်းနဲ့ မြန်မြန် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ် ။

ရွှေရေးလည်း ဖင်ကြီးတွေ ကော့ပေးလိုက် စကောဝိုင်း မွှေ့ရမ်းပေးလိုက် လုပ်နေတယ် ။ နှစ်ယောက်စလုံး ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေကြပြီ ..။ ဆက်တိုက် ကြုံးလိုးနေတာ ..။ ရွှေရေး စောက်ပတ်ကလည်း သူ့လီးကို ညှစ်ယူဆွဲနေသလို အရသာ က ထိမိ ကောင်းလှတယ် ။

“ အမလေး..ကောင်းကောင်း..ကောင်းနေပြီ..အို..ဆောင့်ဆောင့်…အာ..အား…အား….အား…အိုး….ပြီးပြီ….
အား….ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ….ဆောင့်…ဆောင့် မရပ်လိုက်နဲ့..အသေဆောင့်……….”

ရွှေရေး တတွတ်တွတ် ညည်းအော်ရင်း သူ့ကို တအား ဖက်ညှစ်ပြီး “ ပြီး ” သွားပါတယ် ။ သူလည်းသုတ်ရည်တွေ တစစ်စစ် နဲ့ အများကြီး ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ရွှေရေးနဲ့ မရှေးမနှောင်း ဆိုသလိုဘဲ ပြီးဆုံး
ခြင်းကို ရောက်ရှိသွားရပါတော့တယ် ။ ရွှေရေးက သူ့လီးကို အဖုတ်ထဲက ထုတ်ခွင့်မပြုဘူး ။ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ဆက် ထား စိမ်ထားခိုင်းတယ် ။

“ နင် တကယ်လိုးနိုင်တဲ့ကောင်ဘဲ…ထင်အောင်ကျော် …ငါ..ငါ ကြိုက်တယ်….” လို့ ရွှေရေး မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ ပြောလိုက်တယ် ။“ နင့်စောက်ပတ်ကလည်း တအား လိုးလို့ကောင်းတာဘဲ ရွှေရေးရယ် ..ငါ့လီးကို ရစ်ပတ်ဆွဲ.ူနေသလိုဘဲ….မျှော့်ပါတဲ့ စောက်ပတ် ဆိုတာမျိ ုး ဖြစ်မယ် …” လို့ သူကလည်းရွှေရေးကို ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။

.“ အဲဒါ အလိုလို ကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး…ငါ ညှစ်ညှစ်ပေးလို့ ဟဲ့..နင်ကြိုက်ရင် ငါ အမြဲ အဲလို

ညှစ်ပေးမယ် …နင် ကောင်းတယ် ဆိုလို့ ငါ ဝမ်းသာပါတယ် …” လို့ ရွှေရေးက ပြောပါတယ် ။

အနည်းဆုံးတော့ နှစ်ချီလောက် ရွှေရေးနဲ့ ဆွဲဖြစ်မှာပါဘဲ ..။

ရွှေရေးရဲ့ စောက်ဖုတ် ကြွက်သားတွေ ညှစ်ပေးခြင်းက သူ့ကို အရသာ အရမ်းထူးကဲစေသည် ။
ထိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ကြပ်တည်းစီးပိုင်တဲ့ အရသာကို ရရှိသည် ။ ကြာကြာ ဆက်မလိုးနိုင်ဘဲ သုတ်တွေ ပန်းထွက်ခါ ပြီးခြင်းကို ရောက်သွားချင်သည် ။

ရွှေရေးက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသည် ။

“ ငါ ရေချိ ုးလိုက်အုံးမယ်…”
“ ငါလည်း နင်နဲ့ အတူတူ ရေချိ ုးချင်တယ်…”
“ အို..ထင်အောင်ကျော်..အေးဆေး နေစမ်းပါဟာ…ငါ အေးဆေး ချိ ုးပါရစေ…”

ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ရေချိ ုးခန်းဆီကို ရွှေရေး လျှောက်သွားတာကို ကုတင်ပေါ်က ကြည့်နေမိသည် ။
ရွှေရေးရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေက တုန်ခါ လှုပ်နေတာကို တွေ့ရတာ သူ့ဒုတ်တောင် ပြန်မာသွားသလိုဘဲ..။

ရွှေရေး နောက်ကို သူ လိုက်သွားလိုက်သည် ။

ရေချိ ုးခန်းက ပိတ်မထားဘူး ။ သူဝင်သွားတော့ ရွှေရေးသည် ရေပန်းအောက်မှာ သူ့ကိုယ်လုံးတွေကို
သူ့ဖါသာ ပွတ်တိုက်ရင်း ရေချိ ုးနေသည် ။

“ ဟိတ်..ဘာလို့ လာတာလဲ..”
“ ရွှေရေးနဲ့ အတူတူ ချိ ုးချင်လို့..”

“ နင် သိပ်ကဲတာဘဲကွာ….”

ရွှေရေးအနား ပူးကပ်ပြီး ရွှေရေး ဖင်တုံးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

“ အိုး ..ဟေး….”

                 *******************************************************

နောက်တနေ့ မနက် ၁ဝနာရီ ကျော်ကျော် ..။

“ မမတို့က ထင်အောင်ကျော့်ကို ဘယ်လောက် သဘောကျတယ်..သံယောဇဉ်ဖြစ်ကြတယ် ဆိုတာ
ထင်အောင်ကျော်လည်း သိမှာပါ..ဒါပေမယ့်လေ..မမတို့မိသားစု အတွက်ထက် ထင်အောင်ကျော်
ရဲ့ ရှေ့ တိုးတက်ရေးက အရေးကြီးသေးတယ်လေ..မမတို့ မိသားစု နဲ့ နေတာထက် အရေးကြီးတဲ့
တခြား တာဝန်တခုခုကို လုပ်ရင် မင်းအတွက် ပိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့ မင်းတို့ “ အဘ ”က မမကို ပြောပြတယ်..”

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က ကားမောင်းနေတဲ့ သူ့ကို ပြောပါတယ် ။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က သူ့ကို ကားမောင်းခိုင်းလို့ ဒီနေ့ မနက် သူတို့အိမ်ကို ရောက်ရောက်ချင်း လိုက်မောင်း
ပေးရပါတယ် ။ ရွှေနန်းဘုံကတော့ မနိုးသေးပါဘူး ။ အိပ်နေတုံး ..။ သူ့နေရာမှာ အစားထိုးမယ့် အရာ
ရှိလေးတယောက် ရောက်နေပြီ ။ သူက စစ်ရုံးချုပ်ကို ပြောင်းရမယ် ။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က မြို့သစ်မှာ ဆောက်နေတဲ့ သူတို့ တိုက်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းတာ ။
တိုက်က တော်တော်ပြီးနေပြီ ။
တိုက်ကို ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်နဲ့ အတူတူ လိုက်ကြည့်တဲ့အချိန် ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်က “ အေမီကလည်း မင်းကို
အကူအညီတခု တောင်းစရာ ရှိလို့တဲ့…အေမီ့ဆီကို သွားလိုက်ပါအုံး..ထင်အောင်ကျော်…” လို့ ရုတ်တ
ရက် ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟုတ်ကဲ့..မမ ” လို့ သူဖြေလိုက်တယ် ။

ဒေါ်ရွှဖြူသန့်က ဒီတိုက်က အဘ အနားယူပြီးတဲ့အချိန် နေဖို့လို့ ပြောပြပြီး ရွှေနန်းဘုံအတွက်လည်း
သူတို့မိဘတွေ ပေးခဲ့တဲ့ မြေကွက်တကွက် ရှိသေးတယ် ..ရွှေနန်း အိမ်ထောင်ကျတဲ့အခါ နေဖို့ အိမ်
ဆောက်ပေးဖို့စဉ်းစားနေတယ် လို့ ပြောပြတယ် . .။ ဒီအချိန်မှာဘဲ တိုက်ရှေ့ကို ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်ရဲ့
ကား ထိုးဆိုက်လာတယ် ။ ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်ကဘဲ ဒီတိုက်ကို အစစ တာဝန်ယူပြီး ဆောက်နေတာပါ ။

ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်က တိုက်ပြီးစီးတဲ့ အခြေအနေတွေကို ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်ကို ရှင်းပြပြီး “ အထူးဆိုင် ” ကနေ ပစ္စည်းတွေ သူထုတ်ပေးမယ့်အကြောင်းတွေ ပြောပြတယ် ။ အထူးဆိုင် ဆိုတာက လူကြီးမိသားစုတွေဘဲ ဝယ်နိုင်တဲ့ ထူးခြားတဲ့ ဆိုင်ပါ ။

ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်လည်း အခုလထဲ မင်္ဂလာဆောင်တွေ တက်ရောက်ဖို့တွေ တော်တော်များများ ရှိနေတာကို
သတိရသွားပြီး မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့တွေ ဝယ်ရမယ် …ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်ကို အထူးဆိုင်ကို သွားရအောင်လား..လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
“ ဟုတ်ကဲ့..မမ…..ကျနော် လိုက်ပို့ပါမယ် …” လို့ ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်က ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ရွှေဖြူ
သန့်က “ ဒါဆို..မမ..ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်ရဲ့ ကားနဲ့ လိုက်သွားလိုက်မယ်…ထင်အောင်ကျော်ရေ..အေမီ့ဆီ
ကို အခုဘဲ သွားလိုက်ပါလား..ကွယ်…” လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်ပါတယ် ။
သူဖြေရတာက “ ဟုတ်ကဲ့…မမ…” ပါဘဲ ။

ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ အိမ်ကို သူရောက်သွားတယ် ။
သူ့အကူအညီကို လိုနေတယ် ဆိုကထဲက ဘာအကူအညီလည်း ဆိုတာ သူသိလိုက်ပြီးသား ။

အိမ်ဖေါ်မလေး တယောက်က ခြံတံခါး လာဖွင့်ပေးတယ် ။

“ ဒေါ်အေမီသွင် …ရှိလား …”
“ ရှိပါတယ်…ရှင့်…”

တိုက်ကြီးတခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေတယ် ။

သူ ဧည့်ခန်းကြီးထဲ လျှောက်ဝင်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဒေါ်အေမီသွင် အပေါ်ထပ် လှေခါးကနေ ဆင်းလာတယ် ။
“ အမလေး..ပေါ်တော်မူကြီး….မမ အပေါ် စိမ်းကားနေတာပေါ့လေ….”

ဒေါ်အေမီသွင်သည် ခပ်ပါးပါး ပျော့ပျော့ပိတ်သားနဲ့ ချုပ်ထားတဲ့ အကျ ႌပွပွလေးကို ဝတ်ထားတာ အတွင်းမှာ ဘရာစီယာ မပါတာကြောင့် ရင်စိုင်ကြီး နှစ်လုံးကို ၀ိုးတိုး ၀ါးတား တွေ့နေရတယ် ။ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ဒီရင်သားတွေက တုန်တုန်သွားနေတယ် ။

“ မမလည်း တယောက်ထဲ အရမ်းပျင်းတာဘဲ…မမ ယောကျ်ားက နိုင်ငံခြား ထွက်သွားပြန်ပြီ …. မမလည်း
မင်းကို အကူအညီတောင်းမလို့ …”
“ ဟုတ်ကဲ့..မမ…ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်…”

မခို့တရို့ နဲ့ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်တဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့နားနားကို နှုတ်ခမ်းကို ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး
“ မင်း ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဆိုတာ မင်း သိပါတယ်ကွယ်…မမ တအား လိုချင်နေတယ် ..ဟိုတခါကလိုဘဲ..
ပေါ့….” လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ မိန်းမချောကြီးကို အလိုဖြည့်ပေးဖို့ တာဝန်ကျရောက်လာပြီ ။
အလှည့်ကျရင် မနွဲ့စတမ်း ..။

“ ဟုတ်ကဲ့မမ…မမ လိုအပ်နေတာတွေ ကျနော် အကုန် လုပ်ပေးမယ်…မမ…” လို့ သူပြောလိုက်တယ် ။
ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး အပေါ်ထပ်ကို တက်သည် ။ မကြာခင် အလုပ်တွေ များတော့မှာ သိနေတဲ့ လက်နက်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်လာသည် ။ ပစ်ရန် အသင့် အနေအထားပေါ့ ..။

အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့ခါးကို လာဖက်တယ် ။
“ မင်းကို ဒို့က လွမ်းနေတာ သိလား….ဟင်း…ဘာလို့ ဒို့ဆီ မလာတာလဲ..ဖုန်းလေးတောင် မဆက်ဘူး”
ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ကြသည် ။ ရွှေရေး..ရွှေနန်းတို့ကို အိပ်ရတာနဲ့မတူတာက ရွှေရေး..ရွှေနန်း
တို့က အပျို..အိမ်ထောင် မရှိသူတွေ..ဒီစော်ကြီးကတော့ လင်ရှိ မိန်းမတယောက် ။ သူ့လင်ကြီးက အ
ချိန်မရွေး ပြန်ရောက်ချလာနိုင်သည် ။

လိုလားတောင့်တနေတဲ့သူကို လုပ်ရတာတော့ ကောင်းသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်က ကုတင်ဘေးနားက
ဘီဒိုလေးပေါ်က အကောင်းစား ဝစ်စကီပုလင်းနဲ့ ဖန်ခွက်တွေဆီကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ဖန်ခွက်နှစ်
ခွက်ထဲကို ဝစ်စကီ လောင်းထည့်သည် ။ သူ့ဆီကို ပြန်လျှောက်လာပြီး ဖန်ခွက်တခွက်ကို ကမ်းပေးသည် ။ ဝစ်စကီ သောက်ရင်း ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ရောက်လာသည် ။

“ မင်း ရွှေဖြူ့ကိုကော နဲနဲ စမ်းမကြည့်ဘူးလား…”
“ မမ က ကျနော် အေးအေးဆေးဆေး နေနေတာကို မကြည့်ချင်ဘူးထင်တယ်…ဟင်းဟင်း..”
“ ရွှေဖြူလဲ မမလိုဘဲ အဖိုးကြီး ယူထားတာ ..မမသိတာပေါ့ကွယ်..သူလည်း ဆာနေတယ် ဆိုတာ..”

ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လက်က သူ့ပေါင်အလည်က ဖွားဖက်တော် လက်နက်ဆီကို ရောက်နေပြီ ။ ဘောင်းဘီ
အပေါ်ကနေ ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်နေသည် ။ လက်နက်ကလည်း တအားကို ကြွနေပြီ ။

ဒေါ်အေမီသွင် ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်နေသည် ။

သူလဲ ကုတင်ဘေးမှာ ထရပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

စိုပြေတောင့်တင်းတဲ့ ဖြူဝင်းပြီး ပစ္စည်းကောင်းတဲ့ မိန်းမချောကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးအလှအပတွေကို မြင်
ရတဲ့အခါ သူ့စိတ်တွေ ထကြွသထက် ထကြွလာရသည် ။

မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော် ကို ဒေါ်အေမီသွင် သေသေချာချာ ကြည့်ပြီး လက်နဲ့ ဖမ်း
ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

“ တကယ့်ကို အားရစရာကြီးကွယ် ….မမလေ….လီးသေးပြီး မတောင်နိုင်တဲ့ မမရဲ့ လင်ကြီးနဲ့ ပေါင်းနေရ
တာ တကယ့် လောက ငရဲဘဲ….အိပ်မပျော်တဲ့ ညတွေ များခဲ့ပြီလေ …ဒါကြောင့် မမလေ..မင်းကို အ
ကူအညီ တောင်းရတာပေါ့…”

ပြောနေရင်း ဒေါ်အေမီသွင်သည် လိင်တန်ကို ပွတ်သပ် ဖျစ်ညှစ်နေပါသည် ။

“ မင်းက လီးကြီးရုံမကဘူး..လိုးလဲ လိုးတတ်..လိုးနိုင်တယ်လေ ..မင်းနဲ့ တခါ ကြုံပြီးတဲ့နောက် မမလေ..မင်းကို စွဲသွားတယ်..မင်းကို တောင့်တမိတယ်..တမ်းတမိတယ်….ကွာ….”

ဒေါ်အေမီသွင်သည် လိင်တန်ရဲ့ ထိပ်ပိုင်း ဒစ်လုံးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စနမ်းလိုက်ပြီး..အရင်းပိုင်းကနေ
အဖျားပိုင်းထိ လျာနဲ့ ယက်လိုက်သည် ။

“ ဟင်း…ကြိုက်တယ်ကွာ….”

ထိပ်ဖျားကို နှုတ်ခမ်းထူထူအိအိတွေနဲ့ ပြွတ်ကနဲ ငုံကာ စုတ်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်တာပါ ။ သူကလည်း
ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ နို့ထွားထွားကြီး နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ကိုင်မိရသည် ။ နို့ကြီးတွေက နဲနဲ တွဲကျနေပေ
မယ့် တင်းမာလုံးဝန်းပြီး ကိုင်ဆုပ်လို့ ကောင်းတုံးပါဘဲ…။ နို့သီးခေါင်းအညိုရောင်ဖျော့ဖျော့လေးတလုံးကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်တော့ မာတင်းနေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ သည်အချိန်မှာ ဒေါ်အေမီသွင်သည် သူ့လိင်တန်ကို အားရပါးရဘဲ စုတ်နေပါပြီ ။

ရွှေရေး အစုတ်ကောင်းလှပြီ သူထင်တာ ဒေါ်အေမီသွင်က ပိုလို့ တော်နေသည် ။ စုတ်တာတွေ ကောင််း
လွန်းလို့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရပြီး နုတ်ဖျားက တအီးအီး ညည်းမိရသည် ။လျာလေးနဲ့ ပတ်ခြာလှည့်ပြီး ကစားပေးတာ ဘယ်သူခံနိုင်မလဲ ..။ သုတ်ရည်တွေ ပြွတ်ကနဲ ပန်းထွက်သွားခါနီးကို
ဖြစ်သွားသည် ။ မနည်း စိတ်ထိန်းလိုက်ရသည် ။

မဖြစ်သေးပါဘူး..သူ့ကိုလည်း ကောင်းအောင် ပြန်လုပ်ပေးအုံးမှပါ…ဆိုပြီး ဒေါ်အေမီသွင်ကို စုတ်တာ ရပ်လိုက်ဖို့ သူပြောလိုက်သည် ။

“ ဘာလို့ ရပ်ခိုင်းတာလည်းဟင်…”
“ မမ စုတ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းပါတယ် ..ကျနော် ရပ်ခိုင်းရတာက မမကို ကျနော် ယက်ပေးချင်လို့ပါ..
မမကို ကျနော် မှုတ်ပေးပါရစေ …”
“ ဟင့်အင်း…မယက်ပါနဲ့….ရတယ်..ရတယ်…..”
“ လာပါမမရယ်….လှဲအိပ်လိုက် ..မမ ကို ကောင်းစေချင်တယ်…မမ တအား ကောင်းအောင် ကျနော်
မှုတ်ပေးမယ် …”

ဒေါ်အေမီသွင်က ပက်လက်လှဲချလိုက်တဲ့အခါ သူက ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကား လိုက်တဲ့အခါ ပေါင်ကြားက မိန်းမကိုယ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ သူ့လိင်တန်က အစွမ်း
ကုန် တင်းမာ ကြီးထွားလာတယ် ။
ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို သူ့မျက်နှာ အပ်လိုက်ပြီး ထူထူအမ်းအမ်း နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေကို လျာအပြားလိုက်နဲ့ အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်တင်ကာ ယက်လိုက်တော့ ဒေါ်အေမီသွင်…“ အို..ဟိုဟို..အား…အ….” ဆိုပြီး တုန်ခါသွားပြီး သူမပေါင်တန်တွေကို စေ့ဖို့ ကြိုးစားတယ် ။ သို့ပေမယ့် သူက ပေါင်တန်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြဲကားထားတာမို့ စေ့လို့မရဘူး ။ သူ့လျာက ဆက်တိုက်ဘဲ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖိဖိ ယက်ပေးနေပြီ ..။
“ အို….အား…ဟင်…အား…အ….အ……အင်ဟင်……အာ…အာ……”
ဒေါ်အေမီသွင် သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားတယ် ။
“ တော်..တော်ပြီ…အား…အမလေး..မမ..မမ….မခံနိုင်တော့ဘူး…..အီး….”

ဒေါ်အေမီသွင် ဘယ်လောက် ရပ်ခိုင်းရပ်ခိုင်း သူက ဆက် ယက်တုံးဘဲ ..။ ဒေါ်အေမီသွင် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ ခါးကော့ ခေါင်းရမ်းပြီး “ ပြီး ”သွားရတယ် ။ ဒီတော့မှ သူ ယက်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကနေ ခွာလိုက်တယ် ။

“ မင်း..မင်း..အရမ်း လုပ်တတ်တာဘဲ ..”
ဒေါ်အေမီသွင် ဆက်မပြောနိုင်တော့ဘူး ။ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲတွေ အနားကို သူ့လိင်တန်ကြီး တေ့ပေးလိုက်လို့ ..။ ဒေါ်အေမီသွင် ဖမ်းငုံကာ စုတ်လိုက်လို့ ..။

သူ့လိင်တန်က ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ အပြည့်အသိပ်ကြီး ဖြစ်နေတယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း ယက်ပေးခဲ့လို့ တုန့်ပြန်တဲ့အနေနဲ့ သူ့လိင်တန်ကို စေတနာ
ပါပါနဲ့ စုတ်ပေးနေတယ် ။

လျာနဲ့ ကလိပေးလွန်းလို့ တချက်တချက် ဆတ်ဆတ်ခါသွားရတယ် ။
ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လကတဖက်က သူ့ေ၈ွးစိနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ချေနယ်ပေးနေတယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင် စုတ်နေတဲ့အချိန် သူကလည်း လိင်တန်ကို နှုတ်ခမ်းထူထူတွေ အထဲကို ဖိဖိ ထိုးညှောင့်မိတယ် ။
ဒေါ်အေမီသွင်က ဂွေးစိတွေကို ဆုပ်နယ်နေတဲ့ လက်ကို ဂွေးစိတွေ အောက်ဖက်ကို ပွတ်သပ် ကုတ်ခြစ်ပေးနေရင်း လိင်ချောင်းကို တအား စုတ်..သူကလည်း ထိုးညှောင့်တော့ မကြာခင်မှာဘဲ သူ့
တကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ အီဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းလွန်းသွားပြီး သုတ်ရည်တွေ တဖျောဖျော ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်မိရတယ် ။

ဒေါ်အေမီသွင်လည်း ပါးစပ်ထဲ ပြည့်လျှံသွားတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို တကွပ်ကွပ်နဲ့ မြိုချပစ်လိုက်တယ် ။

“ ကောင်းလားဟင်..မမ စုတ်ပေးတာ ….”

“ အင်း..အရမ်း ကောင်းတာဘဲ …”

ရေချိ ုးခန်းဆီကို လျှောက်သွားတဲ့ သူ့ကို ဒေါ်အေမီသွင်က “ မမကို တဝကြီး ချစ်ပေးရအုံးမှာနော် ….” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

“ အင်း…ဒါပေါ့ မမ ..မမကို ကျေနပ်လောက်တဲ့အထိ ချစ်ပေးပြီးမှ ကျနော် ပြန်မှာ …။

တကယ်တော့ သူ ဒေါ်အေမီသွင်ကို ဒီလို လုပ်ပေးနေတာတွေက ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်အတွက် ပါ ..။ ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ခိုင်းတာ ဆိုရင် သူ ဘာမဆို လုပ်ပေးမှာ လေ ..။

အလုပ်ပြောင်းရတဲ့အတွက် ရွှေန်းဘုံနဲ့ရော ရွှေရေးလွင်လွင်နဲ့ရော မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူး ။
နေရာသစ် ဘော့စ်အသစ်နဲ့ အသားကျအောင် လုပ်ကိုင်နေရတယ် ။
နေရာသစ်က အတူတူ အလုပ်လုပ်တဲ့ အရာရှိတွေနဲ့ ေ၈ါက် အတူတူ ရိုက်ဖြစ်တယ် ။ အရင်တုံးက လူကြီးအိမ်မှာ တာဝန်ချထား ခံရတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မပိုင်ဘူး ။ အခုတော့ စနေ တနင်္ဂနွေ ဆိုရင်
ဂေါက်ရိုက် တင်းနစ်ရိုက် နဲ့ ဟန်ကျနေတာ ..။

ဂေါက်ရိုက်ပြီး အပြန် ကိုးမိုင်ဖက်က ဆိုင်တဆိုင်မှာ တဝိုင်းစားဖို့ ချိန်းလိုက်ကြတယ် ။ စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာ ရွှေရေးကို လူတယောက်နဲ့ ထိုင်စားနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ရွှေရေးက လှမ်းခေါ်လို့
သူ သူတို့ စားပွဲကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။
ရွှေရေးက သူနဲ့ အတူတူ ထိုင်နေတဲ့ လူနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ သူ့လိုဘဲ စီးပွားရေး လုပ်တဲ့ ကိုဇော်ဝိတ်..သူ့ကို အမြဲ ဂရုစိုက်တယ်..သူ့မိဘတွေကလည်း ကိုဇော်ဝိတ်နဲ့ သဘောတူနေတယ်
လို့ ပြောပြ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ ကိုဇော်ဝိတ် ဆိုတဲ့ လူကလည်း သဘောကောင်းပုံရပါတယ် ။ ရွှေရေးကတော့ သူနဲ့ အသွင်တူတဲ့ လူကို ရှာသွားပြီ ။ ကိုယ့်စော် တခြား လူ လက်ထဲ ရောက်သွားတာကို စိတ်ထဲမှာတော့ သိပ် မကြိုက်ပေမယ့် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူကကို အချိန်မှ မပေးနိုင်ဘဲလေ ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ရွှေရေးအတွက် သူ ဝမ်းသာပါတယ် ။

ဒီနေ့ အလုပ်ကနေ အိမ်ပြန်ခါနီး ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ဖုန်းဆက်တယ် ။ သတိရတဲ့အကြောင်း..အားရင် အိမ်လာခဲ့ပါအုံး …ပြောတယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိ ုးပြီးခါစမှာဘဲ ဖုန်းလာလို့ ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ ရွှေနန်းဘုံ ဖြစ်နေတယ် ။ ရွှေနန်းက “ ရာထူးတိုးလို့ ဘဝင်မြင့်နေပြီလား..ဆရာကြီး..” လို့ စတယ် ။ နောက်တယ် ။ “ ရွှေနန်းကို မတွေ့ချင်တော့ဘူးလား..သတိမရဘူးလား..” လို့ မေးတယ် ။ “ တွေ့ချင်ပါတယ်..ရွှေနန်းရယ် …ရွှေနန်း အတွက် ဆိုရင် ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးမယ့်လူပါ..တခုခု ခိုင်းစရာ ရှိရင် ခေါ်သာ ခေါ်လိုက်”
လို့ ပြောလိုက်တော့ “ အခု ခိုင်းမယ်..လာမလား..” လို့ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မောပြီး ပြောတယ် ။ လာမယ်လေ..ဘယ်ကို လာရမလဲ ” လို့ ပြန်မေးလိုက်တော့ မြို့သစ်က တိုက် ပြီးသွားပြီ..အခုတော့ ဆရာအေးကျော် ( သူတို့ အိမ်မှာ ဘာဘာညာညာ လုပ်ကိုင်ပေးတဲ့ လူ )ကို အစောင့်အဖြစ် ထားထားတယ် …အဲဒီကို လာခဲ့မလား…” လို့ မေးတယ် ။
“ လာခဲ့မယ်..” လို့ ပြောပြီး ရွှေနန်း နဲ့ ချိန်းထားတဲ့ မြို့သစ်က တိုက်သစ် ဆီကို သူ သွားလိုက်တယ် ။

ရွှေနန်း တယောက်ထဲ စောင့်နေတယ် ။ အက်စကော့ လိုက်တဲ့လူ တကောင်တမြည်းမှ မတွေ့ဘူး ။ တိုက်ကို စောင့်ပေးတဲ့ ဆရာအေးကျော်လည်း မတွေ့ဘူး ။ ရွှေနန်း အားလုံးကို ဖယ်ရှားထားပုံ
ရတယ် ။ တိုက်အပေါ်ထပ်ကို လိုက်ပြတယ် ။ အရမ်းကို ကောင်းပါတယ် ။ “ ရှင်ဘုရင့်ပုဆိုး ပိုးချည်း ” ဆိုသလိုပေါ့ ။ လူကြီး ဆောက်တဲ့ တိုက်ဆိုတော့လည်း သစ် အကောင်းစားတွေ ပေါပေါများ
များ သုံးထားတာကိုး ။ ကျွန်းသား အကွက်လှလှနဲ့ နံရံတွေက လှမှလှ ..။

“ ကောင်းလား …”
“ အင်း..အရမ်းကောင်းတာဘဲ…”
သူက ရွှေနန်းရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က တင်ပါးစွင့်စွင့်ကားကားတွေကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တာ ..။
“ အိုး..ဘာကြည့်နေတာလဲ..သူနော်…”

“ တကယ်ဘဲ ရွှေနန်းကို သတိရပါတယ် …”
“ ဘာလို့ ဖုန်း မဆက်တာလဲလို့..”
“ ကြောက်လို့..စိတ်ဆိုးမှာ စိုးလို့..”
“ အံမာ..အပိုတွေ…ခိခိ …တကယ်ကြောက်လား ….”
“ အင်း..”
“ ခိုင်းတာ လုပ်မလား..”
“ အင်း လုပ်မယ်..ခိုင်းလေ ….”
သူ့နားနားကို နှုတ်ခမ်းလေး တိုးကပ်ပြီး..တိုးတိုးလေး..“ ချစ်ပေး..” လို့ ပြောပါတယ် ။

ကြက်သီးတွေ ထပြီး ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် က ဝုန်းကနဲ နိုးကြား လာရတယ် ။
“ အင်း..ဘယ်အခန်းသွားကြမလဲ…”
“ လာ…လာ…”

ရွှေနန်းက အိပ်ခန်းတခန်းကို ခေါ်သွားပါတယ် …။ ဒီ အိပ်ခန်းထဲမှာ ကုတင်အသစ်တလုံးနဲ့ အိပ်ရာခင်းအဖြူရောင် ခင်းထားတဲ့ ရေမြုပ်မွေ့ရာကြီးကို ခင်းကျင်းထားတာ တွေ့ရတယ် ။

အိပ်ခန်းထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်ချိန်မှာဘဲ သူ့ ဒုတ်က အရမ်းကို မာကျောတောင်မတ်လာတယ် ..။

ရွှေနန်းက သူ့ကို သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စ စုတ်လိုက်တယ် ။ သူ့လက်တွေက ခါးကို ဖက်ထားတာကို ရွှေနန်းက သူ့လက်တွေနဲ့ ဆွဲဖြုတ်ပြီး တင်ပါးတွေဆီကို ပို့ပေးလိုက်တယ် ။ စွင့်အားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်တော့ အောက်မှာ ဘာမှ ခံ ဝတ်မထားဘူး ဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ စိတ်ရိုင်းတွေက မွှန်ထွန် ပြင်းထန်လွန်းလို့ ဘာကိုမှ မသိတော့ဘူး ။ ရွှေနန်းကို ဖြုတ်ဖို့ တခုဘဲ သိတော့တယ် ..။ ရွှေနန်းကလည်း သူ့ပေါင်ကြားနေရာကို လက်ကလေးနဲ့ စမ်းလိုက်တယ် ။

နှုတ်ခမ်းချင်းအကွာ..“ ဟင်း..တောင်နေပြီ..” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ် ..။ ရွှေနန်း ဒုတ်ကို ကောင်းကောင်း ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်တယ် ..။
ပြိုင်တူလို ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပစ်ကြတယ် ။ ရွှေနန်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတာနဲ့ လုံးဝန်းတင်းမာတဲ့ ရင်စိုင်တွေကို သူ အငမ်းမရဘဲ စို့ပစ်မိတယ် ။ ဆုပ်နယ်မိတယ် ။

ရွှေနန်း အချိ ုးအဆက်က တအား မိုက်နေတယ် ။ ရင်သားစိုင်တွေက တင်းမာ ကော့ထောင်နေ
ကြတယ် ။ မတွေ့ကြတာ ကြာသွားတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်က ပို ကြည့်ကောင်းလာသလိုဘဲ ။

စွင့်ကားတဲ့ ရွှေနန်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကိုလည်း အားရပါးရကို နယ်ပစ်တယ် ။ နှစ်ယောက်စလုံး မတွေ့တာ မလုပ်တာ ကြာလို့ အရမ်းကို အငမ်းမရ ဖြစ်နေကြတယ် ။ ရွှေနန်းကလည်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို
ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်တိုက်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်ကို လဲကျသွားကြတယ် ။ သူက ရွှေနန်းကိုယ်ပေါ်ကို ရောက်သွားတယ် ။

ရင်စိုင်တဖက်က ရင်သီးမာမာလေးကို ငုံဟတ်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့လိုက်ရင်း ပေါင်တန်တွေကို လက်နဲ့ ဘေးကို တွန်းပို့လိုက်ပြီး သူ့လိင်တန်နဲ့ ရွှေနန်းရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို တေ့လိုက်တယ် ။ စိုစွတ်နူးည့ံတဲ့
အင်္ဂါစပ်ကြီးနဲ့ လိင်တန်ထိပ်ဖူး ထိတွေ့လိုက်တော့ စိတ်တွေက ထိန်းမရအောင် ထကြွ သွားရတယ် ။ရွှေနန်းက သူ့လက်မောင်းတွေကို တအား ဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ။

လိင်တန်ကို ဖိသွင်းလိုက်တော့ တထစ်ထစ်နဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်ထဲကို တိုးဝင်သွားတယ်
။ ရွှေနန်းလည်း “ အိုး…..အီး….” လို့ ညည်းငြူလိုက်ပြီး ခါးလေးကော့သွားတယ် ။ သူ့လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ရွှေနန်းရဲ့ လက်က လက်သဲတွေက သူ့လက်မောင်းသားထဲကို စူးနစ်ဝင်သွားတာကိုလည်း ခံစားလိုက်ရတယ် ။

သူ့လိင်တန်ကို အဆုံးထိရောက်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။ သူ့လိင်တန်တခုလုံး ရွှေနန်းရဲ့ ကိုယ်ထဲမှာ ရောက်နေပြီ ။ ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်တော့ ရွှေနန်း တဟင်းဟင်း
နဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ လှုပ်ခါလာတယ် ။ ရွှေနန်းရဲ့ ရင်စိုင်တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်း ဖင်ကို ကော့ပြီး သူလုပ်တော့ ရွှေနန်း တအားကြိုက်ပြီး အောက်ကနေ ပြန် တုန့်ပြန်တော့တာဘဲ ..။

ရွှေနန်းဟာ တော်တော် အောက်ပေးကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ဘဲလို့ မှတ်ချက်ချမိတယ် ။ ရွှေနန်းကိုယ် အောက်ပိုင်းကို မွှေ့ရမ်းပေးလိုက် ကော့ပင့်ပေးလိုက် လုပ်တော့ အရမ်းကောင်းလွန်းလာလို့
ပြီးခါနီး ဖြစ်ဖြစ်သွားရတယ် ။ ဒီလို မွှေ့ရမ်း ကော့ပင့်ပေးနေတော့ ရင်စိုင်ကြီးတွေက တုန်ခါ လှုပ်နေကြတယ် ။ ရွှေနန်းက “ နို့တွေကို ကိုင်ပေး…” လို့ ပြောလို့ သူ့ရင်သားစိုင် တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်
ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်ပေးတယ် ။ တော်တော်လေး ကြာအောင် ဆောင့်ပေးအပြီး ရွှေနန်းက “ ပုံစံ
ပြောင်းရအောင်..” လို့ ပြောလို့ ဆောင့်ပေးနေတာတွေကို ရပ်ပစ်လိုက်တယ် ။
ရွှေနန်းက ပါးစပ်က ဘာမှ မပြောပေမယ့် လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်တယ် ။
တင်ပါးဖြူဖြူကြီးတွေရဲ့ အနောက်ကို သူ နေရာ ဝင်ယူလိုက်တယ် ။ စအိုပေါက် နီညိုညိုလေးရဲ့ အောက်က အင်္ဂါစပ်ကြီးက နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေနဲ့ အရေတွေ စိုပြောင်လို့ ပြေး ယက်ချင်စရာ တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့လိင်တန်နဲ့ ထိုးသွင်း စပ်ယှက်ရမယ့်အစား ကုန်းပြီး လျာနဲ့ ယက်ပစ်လိုက်မိတယ် ။

“ အို့…မယက်နဲ့တော့လေ ..အကို…လိုး…လိုးပါ…..ရွှေနန်း လိုချင်လှပြီ…..”

“ စိတ်ချ..စိတ်ချ…..အကို လိုးမှာ…..ကောင်းကောင်းကို လိုးပေးမယ် .”

အင်္ဂါစပ်ကြီး အဝမှာ လိင်တန်ကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ..။

“ အို့…အမေ့…ဖြေးဖြေး…..”

တချက်ချင်း မှန်မှန်လေး အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တယ် ။ ရွှေနန်း ဖင်ကြီး ထောင်ပေးပြီး မျက်လုံးလေး
မှိတ်ထားတယ် ။ ရွှေနန်း အင်္ဂါစပ်ထဲကို သူ့လိင်တန် တစွပ်စွပ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက် ဖြစ်နေတာကို သူ တွေ့နေရတယ် ။ လိင်တန်ကတင် အရသာ ရှိနေတာ မဟုတ်ဘဲ
ဒါကို မြင်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းကလည်း အရသာ ရှိနေတယ် ။

“ အင်းဟင်း..အင်းဟင်း……..အင်း……အင်း……..”

ရွှေနန်း ရဲ့ ခါးသိမ်လေးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်ပေးနေတယ် ။ စိုစိုစီးစီး ကြပ်တည်းတဲ့ အ
င်္ဂါစပ်ပေါက်ထဲ ထိုးဆောင့်နေတာတွေက တစွပ်စွပ် တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ညံလာတယ် ။

“ အား….အမလေး…ဆောင့်..ဆောင့်…ဆောင့်……တအား…တအား…..ဆောင့်…ဟိ…အား…..ဟင့်…..
ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်…..ဆောင့်…..ဆောင့်…..”

သူဆောင့်လိုက်တိုင်း ရွှေနန်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်ခါသွားတယ် ။ အသားချင်း ထိရိုက်သံတွေကလည်း တဖတ်ဖတ် နဲ့ ထွက်ပေါ်နေတယ် ။

ဒီအချိန်မှာ သူ့အနောက် အခန်းဝက ခြေသံလိုလို ကြားလိုက်မိလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့ လုပ်နေတာကို ဒေါသထွက်နေတဲ့ ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်ရွှေစင်သန့်ကို မမျှော်လင့်ဘဲ
တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။

“ ဟာ…မာမီ……….”
ရွှေနန်းကို ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပုံစံနဲ့ဆောင့်ထည့်နေတဲ့အချိန် ဂျက်ချမထားတဲ့ တံခါးကို ဖွင့်ပြီးဒေါ်ရွှေစင်သန့် ဝင်လာတာ ..။

သူလှည့်ကြည့်လိုက်သလိုဘဲ ရွှေနန်းကလည်း ခေါင်းလေးငဲ့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မာမီကို မြင်တယ် ။ ရွှေနန်း အင်္ဂါစပ်ထဲ တန်းလန်း တပ်ရက် သူ့လိင်တန်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အရည်ပျစ်ချွဲချွဲ
တွေ နဲ့ စိုလူးနေတဲ့ သူ့လိင်တန် မတ်တောင်ရက်သား ထွက်လာတယ် ။

ဒေါ်ရွှေစင်သန့်က လက်သီး ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်..မျက်နှာနီရဲတွတ်ပြီး မျက်လုံးပြူးပြီး ကြည့်နေတယ်
။ ဘာမှ မပြောဘူး ။ ရွှေနန်းနဲ့ သူ အဝတ်အစားတွေ အမြန် ကောက်ယူ ဝတ်လိုက်ကြတယ် ။

“ ရွှေနန်းဘုံ….လာ…..”

ဒေါ်ရွှေစင်သန့် ရွှေနန်းဘုံရဲ့ လက်ကို ဆွဲပြီး အခန်းထဲက ထွက်..အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားတယ် ။

ဒေါ်ရွှေစင်သန့် ရောက်လာတာကို လုံးဝ မသိလိုက်ဘူး ။ ကားသံလည်း မကြားလိုက်ဘူး ။ ကာမကိစ္စလုပ်နေလို့ရှိရင် ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်မိတော့ဘူး..မသိတော့ဘူး..လို့ သိဘူး ကြားဘူးတာ တကယ့်ကို
မှန်နေတာဘဲ ..။

မိုးမီးတော့ လောင်တော့မယ် ။
အဖိုးကြီး သိရင် ပါးရိုက်မလား..ခြေထောက်နဲ့ ပိတ်ကန်မလား မသိဘူး ။

အိမ်ပြန်ခဲ့ပြီး ဖုန်းဆက်လာတာကို စောင့်နေမိတယ် ။ ညသန်းကောင်အထိ ဘယ်သူမျ ဖုန်းဆက် မလာဘူး ။ ဟူး….ဖြစ်သမျှ ရင်ဆိုင်ရုံပေါ့ ။ မနက်ဖန်မနက် အလုပ်ရောက်ရင် ဖမ်းဘဲ ချ ုပ် ခံရမလား
ဒါမှမဟုတ် နုတ်ထွက်စာ တင်ခိုင်းလေမလား..ဆိုတဲ့ အတွေးတွေ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေနဲ့ တညလုံး အိပ်လို့မရဘူး ။

မထူးဘူး ဆိုပြီး ရွှေနန်းဘုံနဲ့ သူ့ကို လက်ဆက်ပေးလေမလား လို့ အရင်တုံးက တွေ့ဖူးခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းဟောင်းတွေ ကို သတိရပြီး တွေးမိတယ် ။ မနက်ကျတော့လည်း ပုံမှန်..ဘာမှ မထူးခြားတာ
ကို တွေ့ရတယ် ။ အလုပ်မှာလည်း တနေ့လုံး စိတ်သောက ရောက်နေရတယ် ။

ညနေ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး အဝတ်အစား ချွတ်နေတုံး ဖုန်းလာတယ် ။
စိတ်ထဲမှာ ဒုန်းကနဲ အသံမြည်သွားတယ် ..။

လာပြီ …။
ဘာစီရင်ချက် ချမလဲ သိရတော့မယ် …။

“ အမိန့်ရှိပါ..ထင်အောင်ကျော် ပါ…..”
“ ဟိတ်….ဒို့ပါ..အေမီသွင် …. ”
ဒေါ်အေမီသွင် ခေါ်တာ ..။

“ ဘယ်လိုလဲ ထင်အောင်ကျော် …မင်း လီး သရမ်းလှချည်လား….”
“ ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိလို့ ဘာမှ မပြောမိဘူး ။

“ မင်းကွာ…ရွှေစင့်ကို လုပ်ခိုင်းတာ ရွှေဖြူ့သမီး သွားလုပ်တယ် ..ခုတော့ ခက်ကုန်တာပေါ့…ရွှေစင် မင်းကို စိတ်ဆိုးနေတယ် … …မင်းတို့ ကို လုပ်နေရင်း …တန်းလန်းကြီး…မိတာဆို …. ”

“ ဟုတ်တယ်……မမ ”

“ ရွှေဖြူက အဖိုးကြီးကိုတော့ မပြောဘူးကွ…..အဲ……ခုထိ မပြောသေးဘူး…..ရွှေနန်းဘုံကိုတော့ဆူဆဲပြီးအပြင်ထွက်ခွင့် ပိတ်တာပေါ့လေ….”

“ မင်းက မမ နဲ့ ဒီလောက် “ နေ ” ရတာကို အားမရဘူးလား …ကလေးမလေးကို သွား စားတယ်…ခိ
ခိ …. ”

“ ဘာဆက်ဖြစ်မယ် ထင်လဲဟင်…မမ….”

“ ကြည့်ရတာ ရွှေဖြူက မင်းကို စိတ်ဆိုးပေမယ့် ဒုက္ခလည်း မရောက်စေချင်ဘူး …သိတယ် မှုတ်လား..

အဖိုးကြီး က ဘာမှ မလုပ်ခိုင်းတောင်..“ မျက်နှာအားရ ” အောက်က လူတွေက ၀ိုင်း “ သမ ” မှာကွ ”

“ ဟုတ်ပါတယ်…မမ….”

“ ထူးခြားရင်..မမ မင်းဆီ ဖုန်းဆက်မယ် …အင်း..မင်းနဲ့လည်း တွေ့ချင်တယ် …လတ်တလော မမ လင်ကြီး ပြန်ရောက်နေတယ်…. မမနဲ့ မင်း တနေရာရာမှာ တွေ့မှရမယ် …. အင်းလေ..မင်းလည်း စိတ်တွေ

ပူနေမယ် ဆိုတာ မမ သိပါတယ် …ကဲ..ကဲ..ဘာမှ မပူနဲ့…မမလည်း ရွှေဖြူ့ကို ၀ိုင်း ပြောပေးပါမယ် ..”

ဒေါ်အေမီသွင် ၀ိုင်းပြောလို့လား …“ အဘ ” ကို မတိုင်လို့လား …ဘာကြောင့်လည်းတော့ မသိဘူး …ရွှေနန်းဘုံတို့ အိမ်က ဘာမှ မဆက်သွယ်လာဘူး ။

နောက် နှစ်ပတ်လောက် အကြာ ပဲခူးရိုးမတောင်ခြေက ရွာတရွာ အနားမှာ သူ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေ

နဲ့ အမဲလိုက် သွားဖြစ်တယ် ။ သားကောင်တွေကလည်း လူတွေ ပစ်ခတ် ထောင်ဖမ်းတာတွေ များလို့အနီးအနားမှာ လွယ်လွယ်နဲ့ ပစ်လို့ မရတော့ဘူး ။

စခန်းချတဲ့ တောထဲက တဲကလေးမှာ သူတို့ အိမ်က ပါလာတဲ့ စားစရာတွေ နဲ့ အရက်နဲ့ မြည်းကြ

တယ် ။ ဗိုလ်ကြီး မင်းကိုလတ် က “ အကိုကြီး…အဘ ရဲ့ သမီးစေ့စပ်တာ သိတယ်နော် ..” လို့ ပြောလို့ အံ့သြသွားရတယ် ။

“ အကိုကြီးက မသိဘူးလား..သတင်းစာထဲမှာ ပါတယ်လေ …”

“ မတွေ့လိုက်မိဘူး….ကိုယ်က သတင်းစာ သိပ် မဖတ်ဖြစ်ဘူး….”

“ အကိုကြီး သိမယ် မှတ်လို့…”

“ ဘယ်သူနဲ့လဲ…”

“ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင် တယောက်ရဲ့ သား …အကိုကြီး …. ”

“ အဟီး….ကျနော်တို့က အဘသမီးနဲ့ အကိုကြီးနဲ့က တပူးပူးတတွဲတွဲ တွေ့တွေ့နေတော့ အကိုကြိးနဲ့များလားလို့ ထင်တာ….”

ရွှေနန်းဘုံ စေ့စပ်လိုက်တာ သူ မသိလိုက်ပါ ။

လက်ထပ်တဲ့အခါကျတော့ သူ သိရတယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင်က ကြိုတင်ပြီး ပြောပြတယ် ။ နောက်တော့သတင်းစားထဲမှာလည်း သူ တွေ့ရတယ် ..။

                      ******************************************************

၂၀၁၅ခုနှစ် မေလဆန်း …။
ထိုင်းနိုင်ငံ
ဘန်ကောက်မြို့ …။
JOY နိုက်ကလပ် …။

“ ရွှေနန်းဘုံတို့ ရွှေရေးလွင်လွင်တို့နဲ့ အန်ကယ်လ် ထပ် တွေ့ဖြစ်သေးလား ..အဲ..ဟိုလေ..ထပ်ကော ဝုန်း ဖြစ်သေးလား ….. ”

ဆွေလှိုင်ဝင်း က အရက်ကို အရသာခံ သောက်နေတဲ့ ဦးထင်အောင်ကျော်ကို မေးလိုက်တယ် ။

ဦးထင်အောင်ကျော်က “ အင်း…ရွှေရေး နဲ့ကတော့ အန်ကယ်လ်နဲ့ ထပ် မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူးကွ….

ခုန ပြောလက်စကို ဆက်ပြောရရင်…ရွှေနန်းဘုံ လက်ထပ်ပြီး မကြာခင်မှာဘဲ…တိုင်းပြည်တခုလုံးက ပြည်သူလူထုတွေ အုံကြွ ဆန္ဒပြ တဲ့ အရေးအခင်းတွေ ဖြစ်လာတယ် ..၈၈ခုနှစ်လေ …အဲဒီနောက်ပိုင်း ခေတ်တွေ ပြောင်းလာပြီး ကုမ္ပဏီတွေ ဖွင့်ခွင့်

လုပ်ခွင့် ပေးလာတော့ ရွှေနန်းဘုံလည်း ကုမ္ပဏီလုပ်ငန်းတွေ လုပ်ဖြစ်တော့တာဘဲ .. ရွှေနန်းဘုံနဲ့ကတော့ တွေ့ဖြစ်တယ် …အခု အန်ကယ် လုပ်နေတဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေက ရွှေနန်းဘုံကြောင့် ရခဲ့တာ လို့လည်း ပြောနိုင်တာပေါ့ ….

ဝုန်း...အဲ...ဟိုဒင်းဒီဒင်းတော့ မလုပ်ဖြစ်ကြတော့ပါဘူး ..သူလဲ ယောကျ်ားနဲ့ ကလေးတွေနဲ့ ဖြစ်နေပြီလေ ...” လို့ ပြောပြပါတယ် ။

ဆွေလှိုင်ဝင်းနဲ့ ဦးထင်အောင်ကျော်သည် အလုပ်တခုကို အတူတူတွဲလုပ်ရင်း အရမ်း ရင်းနှီးသွားခဲ့တယ်

။ အတူတူနေ အတူတူစား တကယ့်ကို ခင်မင်သွားကြတယ် ။ ဦးထင်အောင်ကျော်ဟာ စစ်မှုထမ်းတယောက် ဖြစ်ခဲ့တယ် ဆိုတာကို ဆွေလှိုင််ဝင်း သိထားတယ် ။

အရက် အတူတူ အမြဲ သောက်ဖြစ်ကြတော့ တနေ့မှာ ဆွေလှိုင်ဝင်းက ဦးထင်အောင်ကျော်ကို သူ ငယ်ငယ်က အတွေ့အကြုံတွေ ပြောပြဖို့ တောင်းဆိုတော့ ဦးထင်အောင်ကျော်ကသူ့ဘဝ အတွေ့အကြုံလေးတွေကို ပြောပြခဲ့ပါတယ် ။

ယခုတိုင် လူလွတ်တယောက် ဘဲ ဖြစ်နေတဲ့ ဦးထင်အောင်ကျော်ဟာ ခေါင်းက ဆံပင်တွေ ဖွေးဖွေးလှုပ်ဖြူနေသည့်တိုင် လူငယ်တွေ ဖြစ်တဲ့ ဆွေလှိုင်ဝင်းတို့နဲ့ ဘန်ကောက်မြို့က ဆွိုင်းကောင်းဘွိုင် ..နာနာ…ပတ်ပုန်း စတဲ့နိုက်ကလပ်တွေ

ရှိတဲ့နေရာတွေမှာ ပျော်တုန်း ကဲတုန်း ဆွဲတုန်း ဖြုတ်တုန်း ဖြစ်ပါတယ် ။

“ အန်ကယ်လ် ..ဒေါ်ရွှေဖြူသန့်နဲ့ကော နောက်ပိုင်း ထပ် ဆုံဖြစ်သေးလားဟင်..”

“ ရွှေနန်းဘုံ လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း အန်ကယ်နဲ့ ထပ် မဆုံတော့ဘူးကွ…”

“ ဒေါ်အေမီသွင် နဲ့ကော ထပ် ဆွဲဖြစ်သေးလား …”

“ ဟီး…အင်း…အဲဒီအချိန်တုံးက ………သူနဲ့တော့ တခါ နှစ်ခါ ထပ် တွေ့ဖြစ်ခဲ့သေးတယ် …”

“ ဒေါ်အေမီသွင်နဲ့ ဆွဲတဲ့ ဟာလေးတွေ “ ဒီတေးလ်..အသေးစိတ်လေးတွေ” လုပ်ပါအုံး ..အန်ကယ်လ်..”

“ အေးဆေးပေါ့ကွာ..နောက်တော့ ပြောပြတာပေါ့..ဒီညတော့ ဒီမျှဘဲကွာ….ဟီး…ဟိုမှာ..ကောင်မလေးစောင့်နေတယ် …. ”

ZG

ခ်ိန္က ၁၉၈၆ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ..။

ေနရာက ျမန္မာျပည္အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း တေနရာ …။

မၾကာခင္ ေမွာင္ေတာ့မည္ ။

ျမဴေတြဆိုင္းေနတဲ့ ေတာင္ေၾကာႀကီး တေလၽွာက္ မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည့္ေနတုံး ဆရာႀကီးေမာင္လုံး သူ႔ေဘးကို ေရာက္လာသည္ ။ ဆရာႀကီးေမာင္လုံးရဲ့ လက္ထဲမွာ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ မတ္ခြက္တခြက္ ပါလာသည္ ။ “ ဗိုလ္ႀကီး ..ေရေႏြး”
လို႔ ေျပာရင္း သူ႔ကို မတ္ခြက္ ကမ္းေပးသည္ ။

ကတုတ္က်င္းေတြ ထဲမွာ ရဲေဘာ္ေလးေတြ ၿငိမ္ေနသည္ ။သူတို႔လည္း သူ႔လိုဘဲ စခန္းကုန္း ေအာက္က ေတာတန္းေတြကို
စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္ ။ ေနဝင္ၿပီး အေမွာင္ထု လႊမ္းလာတာနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ အင္အားခ်င္း အဆမတန္ကြာတဲ့ ရန္သူေတြ သူ
တို႔ကို အလုံးအရင္းနဲ႔ လာတိုက္ခိုက္ၾကေတာ့မွာကို သိေနလို႔။ စြန႔္စြန႔္စားစား တိုက္ပြဲဝင္ၾကရေတာ့မည္ မဟုတ္လား ။

“ ဆရာေမာင္လုံး…ဒီညေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ က်ေနာ္တို႔ကို အေသအလဲ ေဆာ္လိမ့္မယ္ဗ်..ရထားတဲ့ သတင္းအရ သူတို႔ကို
အေနာက္ဖက္က စစ္ကူပို႔လိုက္တာေတြ ေရာက္လာၿပီ ဆိုေတာ့ အင္အားေကာင္းေကာင္း နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ စခန္းကုန္းကို တက္သိမ္းမွာ ေသခ်ာတယ္ …ေကာင္ေလးေတြ စိတ္ဓါတ္ အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ….”

“ ဟိုဖက္ေတာင္ကုန္းက ဗိုလ္ႀကီးသက္ထြန္းတိို႔ တပ္စုတစုလုံး က်သြားတာ သူတို႔သိေတာ့ မလြယ္မွန္းေတာ့ သိတာေပါ့
ဗိုလ္ႀကီး…..”

“ စစ္ကူေတာ့ ေတာင္းထားတာဘဲ …ဆရာေမာင္လုံး …သူတို႔ အခ်ိန္မွီ ေရာက္မလာရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စခန္းလဲ ႀကံ့ႀကံ့ခံထားဖို႔ မလြယ္ဘူး…”

ေန႔လည္တုံးက သူနဲ႔ သူ႔လူေတြ ခံစစ္အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ အလုပ္မ်ားခဲ့ၾကသည္ ။ သူတို႔ စခန္းေပၚကို ရန္သူေတြ
လြယ္လင့္တကူ တက္မလာနိုင္ေအာင္ ၀ါးခၽြန္ေတြ စိုက္ျမႇ့ုပ္..စည္းရိုးေတြ အထပ္ထပ္ကာ..မိုင္းေတြ ျမႇုပ္…ရန္သူဝင္လာနိုင္မယ့္
လမ္းေၾကာင္းေတြကို ေလ့လာၿပီး ကတုတ္က်င္းေတြ ဆက္သြယ္ေရး တူးေျမာင္းေတြ တူး..မၾကာခင္ ၾကဳံလာမယ့္ ညတိုက္ပြဲ
အတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္ ။

ပစ္လို႔ မနိုင္ေအာင္ လူအင္အား မ်ားျပားလွတဲ့ ရန္သူသည္ ဖုတ္ဝင္တဲ့ ဖုတ္ေကာင္ေတြလို ဒလစပ္ ပစ္ခတ္ေနတဲ့ၾကားက
တက္ျမဲတက္ၿပီး “ လူေရလွိုင္းႀကီး ”ေတြနဲ႔ သူတို႔ကို ၀ါးၿမိဳ ဖုံးလႊမ္းသြားခဲ့လို႔ သူတို႔ရဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဖက္ေတြ အမ်ားႀကီး က်ဆုံး
ခဲ့ရၿပီ ။ အေမွာင္ထုကို အကာအကြယ္ယူၿပီး ဒီည ရန္သူတပ္ေတြ လာတိုက္ၾကမွာ အေသအခ်ာဘဲ ။ ရန္သူ လာမယ္မွန္း သိ
ေပမယ့္ သူတို႔ကေတာ့ ေနာက္ဆုတ္ေပးလိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ဒီလိုသာ ေနာက္ဆုတ္ေပးရရင္ ဒီေကာင္ေတြ တနိုင္ငံလုံးကို
၀ါးၿမိဳသြားေတာ့မွာေပါ့ ။ ငါတို႔ေျမကို တလက္မမွ အထိမခံဘူး..အျပဳတ္ႏွံပစ္ၾကရမယ္ လို႔ ရဲေဘာ္ေတြကို သူ ေျပာသည္ ။
ရဲေဘာ္ေတြကလဲ သူနဲ႔ ထပ္တူဘဲ အသက္ေပးၿပီး တိုက္မည္ လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၾကသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို တားဆီးတဲ့ ခံစစ္သည္ တရားေသာ စစ္ပြဲျဖစ္လို႔ ကိုယ့္နိုင္ငံကို ကိုယ္ ကာကြယ္ရင္း ေသရတာ ျမတ္သည္ လို႔ သူတို႔ စိတ္မွာ ခံယူထား
သည္ ။

စခန္းေပၚကို တက္လာမယ့္ရန္သူကို တက္မလာနိုင္ေအာင္ အတားအဆီးေတြ တတ္နိုင္သေလာက္ လုပ္႐ုံမကဘူး ။ က်ည္ကပ္
ေတြ အားလုံး က်ည္ျဖည့္သြင္း..ေသနတ္လက္နက္ေတြကို တိုက္ခၽြတ္အသင့္ျပင္ရသည္ ။

ဒီစခန္းကို သူတို႔ လာတိုက္တာ ေလးႀကိမ္ရွိၿပီ ။ တခါတခါ လာတိုက္တိုင္း သူ႔ရဲေဘာ္ေတြ က်ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ သူတို႔စခန္း
မွာ လူေတာ္ေတာ္ နည္းေနၿပီ ။ လူအင္အားသုံးၿပီး သူတို႔ကို အျပဳတ္ေဆာ္ေနတဲ့ ရန္သူေတြသည္ ပစ္ခတ္လို႔ မနိုင္ေအာင္ကို
မ်ားလွသည္ ။ အခုလဲ သူတို႔စခန္းကုန္းကို အဖက္ဖက္ကေန ၀ိုင္းထားသည္ ။ ရဲေဘာ္ေတြ စိတ္ဓါတ္မက်ေအာင္ စစ္ကူလာ
ေတာ့မယ့္အေၾကာင္း..ေတာင့္ခံၿပီး တိုက္ဖို႔ သူေျပာထားသည္ ။ ရန္သူေတြသည္ အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႔ သူတို႔ကို လက္နက္ခ်ဖို႔
ေျပာေနသည္ ။ ၀ါဒျဖန႔္စကားလုံးမ်ားသည္ နားၾကားျပင္းကပ္စရာေကာင္းလွသည္ ။ က်ည္ဆံကို ေခၽြတာေနရတာေၾကာင့္ အ
သာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ၿငိမ္ေနရသည္ ။ ျဖစ္နိုင္ရင္ အသံတိတ္သြားေအာင္ ေလာင္ျခာနဲ႔ လွမ္း ထုပစ္ခ်င္သည္ ။ သူတို႔ တကယ္တက္လာမွ အနီးကပ္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ပစ္ၾကရမည္ ။

ေမွာင္တာနဲ႔ တက္လာၾကမယ့္ ရန္သူေတြကို ခံတိုက္ဖို႔ တေနကုန္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္ ။ ရန္သူ လာမယ့္လမ္းေၾကာင္းေတြကို
ႀကိဳတင္ စဥ္းစားၿပီး စက္လတ္ႏွစ္လက္ကို ဘန္ကာေတြထဲမွာ ဆင္ထားခိုင္းသည္ ။

တိုက္ပြဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကဳံ ၿပီးခဲ့တာမို႔ ရန္သူရဲ့ တိုက္ကြက္ေတြကို သူတို႔ သိထားၿပီ ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္က ရန္သူသည္ အလုံးအရင္းနဲ႔ လူအင္အား သုံးၿပီး သူတို႔ စခန္း၃ခု ကို ဝင္တိုက္သည္ ။ တဖက္ကေတာင္ကုန္းေတြက စခန္းႏွစ္ခု က်သြားသည္ ။ သူတို႔ စခန္းကိုလဲ လက္နက္ႀကီးေတြ ဖိပစ္ၿပီး တက္သိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။

ခုထိေတာ့ ႀကံ့ႀကံ့ခံေနတုံးဘဲ ။ အက်အဆုံးမ်ားခဲ့သည္ ။ ဒီညေကာ ဘယ္လိုလဲ ..။ စစ္ကူစစ္ေၾကာင္းေတြ အခ်ိန္မွီ မေရာက္
လာခဲ့ရင္ သူတို႔ေကာ တင္းခံထားနိုင္ပါ့မလား …။

လြယ္လုံက်န္ဖက္ဆီက အေျမာက္သံေတြ သဲ့သဲ့ ၾကားေနၾကရသည္ ။
ရန္သူေတြသည္ အဲဒီဖက္ေတြမွာလည္း ထိုးစစ္ေတြ ဆင္ေနၿပီ ဆိုတာ သိနိုင္သည္ ။ မိမိတို႔ ေလေၾကာင္းက ရန္သူတပ္ေတြ
ကို ဗုံးၾကဲတိုက္ခိုက္ၾကသလို ရန္သူေတြကလည္း ေလယာဥ္ပစ္လက္နက္ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ၾကေၾကာင္း လည္း သတင္းၾကားရသည္ ။

ေျခသံ တရွပ္ရွပ္ေၾကာင့္ သူ နိုးသည္ ။
ေဆးေသာက္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ထင္တာဘဲ ။ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အျပဳံးေလးနဲ႔ “ ဗိုလ္ႀကီး…နိုးၿပီလား …” လို႔ ေမးလိုက္တဲ့ သူနာျပဳမေလးကို ေတြ႕ရသည္ ။ သူ ဒီ ေဆး႐ုံႀကီးကို ေရာက္ေနတာ ဆယ္ရက္တိတိ ရွိၿပီ ။ ျပင္းထန္လွတဲ့တိုက္ပြဲသည္ သူတို႔ ထင္ထားသလိုဘဲ ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ရွိသမၽွအင္အားနဲ႔ စြမ္းစြမ္းတမံ ခုခံ ခုႈၾကသည္ ။ သူ႔လူေတြ အကုန္နီးပါး က်ဆုံးကုန္ၾကရသလို သူ႔ကိုယ္မွာလည္း ရန္သူ႔ က်ည္ဆံေတြ ထိမွန္သည္ ။ ရန္သူရဲ့ လက္ပစ္ဗုံးေတြေၾကာင့္ သူရွိေနတဲ့
ဘန္ကာၿပိဳက်ပ်က္စီးၿပီး သူ႔အေပၚကို ပိသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ စစ္ကူတပ္ေတြ ေရာက္လာလို႔ သူ႔ကို အခ်ိန္မွီ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔
ဒီေဆး႐ုံႀကီးကို ပို႔ေပးနိုင္ခဲ့ၾကသည္ ။ သူနဲ႔အတူ သူ႔ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ပါသည္ ။ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ေျခေထာက္ေတြ ျဖတ္ေတာက္လိုက္ရေၾကာင္း သူသတိရလာခ်ိန္ သိခဲ့ရသည္ ။ အံကိုႀကိတ္ ..လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ရင္း သူ႔မ်က္လုံးေတြက မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္ ။

တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ ေကာင္းၿပီး အားကိုးရတဲ့ ဆရာႀကီးေမာင္လုံး က်ဆုံးသြားရတာကို ႏွေျမာလို႔ မဆုံးဘူး ။ ဆရာႀကီးေမာင္လုံး
ကို မ်က္စိထဲမွာ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိေနသည္ ။

ရန္သူကို သူ ေနျပန္ေကာင္းတာနဲ႔ ျပန္လည္ရင္ဆိုင္မည္ လို႔ ၾကဳံးဝါးခဲ့မိသည္ ။ ကံအားေလ်ာ္စြာ သူသည္ ေဆး႐ုံကို အခ်ိန္မွီေရာက္ခဲ့ရတာ
ေၾကာင့္ အသက္မဆုံးရႈံးရေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ ကုသအနားယူရမည္ လို႔ ဒီေဆး႐ုံႀကီးက ဆရာဝန္ေတြက
ေျပာသည္ ။

ကိုယ့္ဖက္က စစ္သည္ေတြ အမ်ားႀကီး အသက္စေတးေနရတဲ့ သည္ စစ္ေျမျပင္ကို အျမန္ဆုံး ျပန္သြားၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ခ်င္တဲ့
စိတ္ေတြေၾကာင့္ ဆရာဝန္နဲ႔ သူနာျပဳေတြ စကားကို တေသြမတိမ္း နားေထာင္ၿပီး အျမန္သက္သာေပ်ာက္ကင္းဖို႔ သူႀကိဳး
စားသည္ ။

သူ ဒါဏ္ရာရၿပီး ေဆး႐ုံ မွာ ေရာက္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေရႊေရး သိသြားၿပီး သူ႔ဆီကို လိုက္လာသည္ ။
ေရႊေရးသည္ သူ႔ကို စစ္တပ္ထဲဝင္တာကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန႔္ကြက္ခဲ့သူမို႔ အခုလို ထိခိုက္ဒါဏ္ရာ ရလာတဲ့အခါ ေရႊေရး
အတြက္ သူ႔ကို အျပစ္တင္ဖို႔ အခ်က္တခ်က္ တိုးလာသည္ ။

“ ငါမေျပာဘူးလား…ထင္ေအာင္ေက်ာ္ရယ္ …နင့္ကို ငါ အတန္တန္တားခဲ့သားဘဲ..နင္ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ငါနဲ႔ အတူတူ
ငါတို႔မိဘလက္ငုတ္လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ပါလို႔…ကဲ..မေသေကာင္း မေပ်ာက္ေကာင္း ဟာ…နင္ ေဆး႐ုံက ဆင္းရင္ စစ္တပ္က
ထြက္လိုက္..ငါနဲ႔ဘဲ အလုပ္လာလုပ္….” လို႔ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ေျပာေတာ့တာဘဲ ။

ေရႊေရး တင္မကဘူး ။ ေရႊေရးရဲ့ မိဘေတြကပါ သူ႔ကို စစ္တပ္က ထြက္လိုက္ဖို႔ ေျပာၾကသည္ ။ ေရႊေရးနဲ႔ သူ႔ကို သူ႔ဖက္ကေရာ ေရႊေရးဖက္ကပါ လက္ထပ္ေစခ်င္ၾကၿပီ လို႔ ေရႊေရးက သူ႔ကို ေျပာသည္ ။ သူေရွ႕တန္းမွာ တိုက္ပြဲေတြ ဆက္တိုက္ တိုက္ေနရတာေၾကာင့္ ေရႊေရးနဲ႔ လက္မထပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး ။ သူ ေရႊေရးကို လက္ထပ္ခ်င္ေပမယ့္ သူ႔ရဲေဘာ္ရဲဖက္ေတြနဲ႔အတူ က်ဴ း
ေက်ာ္ဝင္ေရာက္ေနတဲ့ ရန္သူေတြကို တားဆီးတြန္းလွန္ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ ေရႊေရးကို အရင္မလိုဖို႔ ေျပာမိသည္ ။

ေရႊေရးက သူ႔ကို “ နင္ ငါ့ကို တကယ္ မခ်စ္ပါဘူး..ထင္ေအာင္ေက်ာ္ရယ္ ..နင္ခ်စ္တာ နင့္အလုပ္..နင့္ရဲေဘာ္ေတြ ဆိုတာ

ကို ငါ သေဘာေပါက္ၿပီ …နင္နဲ႔ ငါနဲ႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး …” လို႔ ေျပာၿပီး ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားသည္ ။

ေဆး႐ုံေပၚမွာ ပက္လက္လွဲေနရတဲ့အခ်ိန္ ေရႊေရး စိတ္ေကာက္သြားတာကို သူ လိုက္မေခ်ာ့နိုင္ဘူး ။

ေရႊေရးက ျပန္သြားခါနီး “ နင္ ငါ့ကို ရိုးသြားလို႔ ငါ့ကို လက္ထပ္ဖို႔ အခ်ိန္ဆြဲခဲ့တာလား ထင္ေအာင္ေက်ာ္…” လို႔ ေမးသည္ ။

“ ဟာ…ေရႊေရးရယ္ ..ဘယ္လို ေျပာလိုက္တာလဲ ..နင့္ကို ဘာလို႔ ငါက ရိုးရမွာလဲ..နင့္ကို ငါ မၾကာခင္ လက္ထပ္မွာ…” လို႔ သူ ျပန္ေျပာသည္ ။

“ ေတာ္ပါဟာ…နင္ ငါ့ကို တကယ္ မခ်စ္ပါဘူး …”

ေရႊေရး သူ႔ကို ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားလိုက္သည္ ။

စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထားရသည္ ။ မထားလို႔လည္း မရဘူး ။ ကိုယ္က ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ေဆး႐ုံတက္ေနရတာ ..။

ေနာက္မွဘဲ ေရႊေရးကို သြားေခ်ာ့ေတာ့မည္ ။

ေဆး႐ုံက ဆင္းၿပီး သူ ျပန္ေနေကာင္းလာတဲ့အခ်ိန္ သူျပန္သြားခ်င္တဲ့ ေရွ႕တန္း စစ္စခန္းေတြ ဆီကို သူ ျပန္မေရာက္ေတာ့ ။

သူ႔ကို ရန္ကုန္စစ္႐ုံးခ်ဳုပ္မွာဘဲ ထား ထားသည္ ။ တိုက္ပြဲႀကီးေတြ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ နယ္ျခားစစ္စခန္းေတြ ဆီကို သူျပန္သြားခ်င္

ေနသည္ ။ အထက္လူႀကီးေတြက ခြင့္မျပဳဘူး ။

အထက္အမိန႔္ကို နာခံေနက် စစ္သည္တေယာက္မို႔ ထားရာေန ေစရာသြား..တာဝန္ေပးတာကို လုပ္ရေတာ့မည္ ။

စေနေန႔ ေန႔လည္ …။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း ..။

ရန္ကုန္..။

ေစ်းအေနာက္ဖက္တန္း တေနရာ ..။

၀ါယာလက္စက္ ပါတဲ့ တိုင္ေထာင္ထားတဲ့ မိုးျပာေရာင္ မာဇဒါ၁၃၀၀ စေတရွင္ဝက္ဂြန္ကားေလး ထဲကေန သူ ထြက္လိုက္သည္ ။ ကားထဲမွာ အရပ္ဝတ္နဲ႔ ယာဥ္ေမာင္း တပ္ၾကပ္ဖိုးထူး

က်န္ခဲ့သည္ ။

သူ႔ကားအေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္တဲ့ ကားအမဲေရာင္ႀကီးထဲက ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ဆင္းလာသည္ ။ သူ႔ဖက္ကို တခ်က္ လွမ္းၾကည့္လိုက္တာ သူေတြ႕သည္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ သူ႔ကို ျပဳံးျပလိုက္သလားေတာ့ သူ ေသေသခ်ာခ်ာ မေတြ႕လိုက္ဘူး ။ ေဘး ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္စိလ်င္လ်င္နဲ႔ ၾကည့္ေနရလို႔ ..။

ေစ်း႐ုံႀကီးထဲကို အိေျႏၵ ရရ လွမ္းေလ်ာက္သြားတဲ့ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ရဲ့ အေနာက္က သူလိုက္သြားသည္ ။

တမင္တကာ ၾကည့္တာ မဟုတ္ေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ရဲ့ ခါးေအာက္က အလွအပေတြရဲ့ တုန္ခါလႈပ္

တာကို သူေတြ႕လိုက္ရလို႔ မ်က္လုံးလႊဲလိုက္ရသည္ ။

တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းကားကားေတြမွာ ပင္တီအရာေလး ကိုပါ သူေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္ ။

အလုပ္ လုပ္စရာရွိရင္ ပီပီျပင္ျပင္လုပ္တတ္လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ သူ႔ပင္ကိုယ္ဗီဇ အတိုင္း အလုပ္ခ်ိန္မွာ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားတတ္ဘဲ

အလုပ္ကိုဘဲ အာ႐ုံစူးစိုက္ထားသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ မေတာ္တဆ ၾကည့္မိလိုက္တာေတြေတာ့ ရွိတတ္တာေပါ့ ။

ဟင္း…လွလိုက္တဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ …။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ရဲ့ လုံျခဳံေရးကို သူ တာဝန္ယူထားရသည္ ။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္သည္ အေရးႀကီး ပုဂၢိဳလ္တေယာက္ရဲ့ ဇနီး ျဖစ္သည္ ။ သူမရဲ့ အနီးကပ္ လုံျခဳံေရး တာဝန္ခံ အရာရွိ ျဖစ္လာတဲ့ သူသည္ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ သြားေလရာကို အေနာက္က

တေကာက္ေကာက္ လိုက္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ရသည္ ။ ဒါ သူ႔အလုပ္ ..။

သူ အနီးကပ္ ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့သူက ျဖဴေဖြးလွပတဲ့ မိန္းမေခ်ာတေယာက္ မို႔ ဒီအလွအပေတြကို မျမင္ခ်င္လဲ ျမင္ေနရ မေတြ႕ခ်င္လဲ ေတြ႕ေနရသည္ ။

အလုပ္ဟူသမၽွ ဂုဏ္ရွိစြဘဲ..တဲ့။ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္မွာ ရန္သူနဲ႔ အေသအေၾကတိုက္ခိုက္ရမွ အလုပ္လုပ္တာ

မဟုတ္ဘူး..က်ရာတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၾကရမည္ လို႔ အထက္လူႀကီးက သူ႔ကို မိန႔္ေခၽြခဲ့သည္ ။ အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရ

ရင္ သူ ဒီတာဝန္ကို စိတ္ထဲမွာ မႀကိဳက္ဘူး ။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေနရၿပီး ေရွ႕တန္းမွာလို အေနအစားမဆင္းရဲ အသက္အႏၲရာယ္ မရွိ

ဘဲ သန႔္သန႔္ေလး ေနရေပမယ့္ သူ မႀကိဳက္ဘူး ။ သို႔ေပမယ့္ အလုပ္ဟာ အလုပ္မို႔ သူ မျငင္းသာဘူး ။

သူသည္ ပထမ စစခ်င္းမွာ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ရဲ့ လုံျခဳံေရး တာဝန္ခံ ဆိုၿပီး အေရးႀကီးပုဂၢိဳလ္ႀကီးရဲ့ ေနအိမ္ကို ေရာက္လာရတာ

မဟုတ္ဘူး ။ အေရးႀကီးပုဂၢိဳလ္ႀကီး အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႔ ႐ုံးအဖြဲ႕အေနနဲ႔ တာဝန္ေပးအပ္တာကို ခံရတာ ။

သူေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ ေျမေအာက္ အၾကမ္းဖက္ ရန္သူေတြရဲ့လႈပ္ရွားမႈ သတင္းဆိုးေတြေၾကာင့္ လိုအပ္လာလို႔ အေရး

ႀကီး ဗီအိုင္ပီေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ့ မိသားစုေတြကို အနီးကပ္ လုံျခဳံေရး ေပးဖို႔ လိုအပ္လာလို႔ …။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ နဲ႔ အနီးတဝိုက္ကို ဗီအိုင္ပီ ကေတာ္ နဲ႔ သားသမီးေတြ ထြက္ၾကသြားၾကရင္ သူနဲ႔ သူ႔အဖြဲ႕က အေနာက္က

လိုက္ၾကရသည္ ။ မလိုအပ္ဘူး ထင္တဲ့ေနရာေတြ ဆိုရင္ သူတေယာက္ထဲ လိုက္သည္ ။ ညေရးညတာ နဲ႔ ၿမိဳ႕ျပင္ နဲ႔ နယ္

ေတြကို သြားရင္ေတာ့ အဖြဲ႕နဲ႔ လိုက္သည္ ။

မေန႔က ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က သူ႔ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ အိမ္ကို သြားလည္ေတာ့ သူ

လဲ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္နဲ႔ လိုက္ရသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္သည္ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္လို ရာထူးႀကီးျမင့္တဲ့

ဗီအိုင္ပီလိုလူႀကီးတေယာက္နဲ႔ အေၾကာင္းမပါဘဲ စီးပြားေရးသမားႀကီးတေယာက္နဲ႔ ရခဲ့ၿပီး လင္ျဖစ္သူနဲ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ

လုပ္ကိုင္ခဲ့ရာက ပြေပါက္တိုးၿပီး က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာခဲ့တဲ့ မိန္းမတေယာက္လဲျဖစ္သည္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ရဲ့ ေယာက်္ား ရဲ့

ေစာင္မမႈေတြေၾကာင့္အခုလို အရမ္းႀကီးပြားတိုးတက္သြားတာလို႔ အျပင္ေလာကမွာ ေျပာဆိုေနၾကတာေတြကို ၾကားေနသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္သည္ အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ ႏုပ်ိဳေနတဲ့ တ႐ုပ္ကျပားမ ျဖစ္သည္ ။ အိမ္မွာ ေရကူးကန္ရွိၿပီး ေန႔တိုင္းလို ေရ

ကူး..တင္းနစ္ရိုက္တာေၾကာင့္ ဒီလို ေတာင့္တင္း အခ်ိဳးက်ေနသလားမသိဘူး ။

သူ႔ကို စစခ်င္း ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ရဲ့ လုံျခဳံေရးကို တာဝန္ယူဖို႔ တာဝန္ေပးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအမီသြင္က သူ႔ကို ေျခဆုံး

ေခါင္းဆုံး ၾကည့္ၿပီး…“ ေရႊျဖဴ ..ယူ႔ ေဘာ္ဒီဂတ္က တကယ္မိုက္တယ္ …သူ႔ကို ဘယ္သူေရြးလိုက္တာလဲ.. ယူ႔ေယာက်္ား

လား..ယူလား …” လို႔ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ကို ေမးလိုက္တာ သူ ၾကားခဲ့ရသည္ ။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က အသံထြက္ေအာင္ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး…“ မဟုတ္ရပါဘူး..ေအမီရယ္ …ကိုယ္ သိေတာင္ မသိပါဘူး ..အိမ္မွာ

အစစ လုပ္ကိုင္ေပးေနတဲ့ ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္ ကဘဲ စီစဥ္တာပါ …” လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့သည္ ။

မေန႔က ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္သည္ ေဒၚေအမီသြင္တို႔ အိမ္မွာ ေရကူးသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္နဲ႔ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္တို႔ ေရကူးဝတ္စုံေတြနဲ႔ ေရကူးေနတဲ့အခ်ိန္ မလွမ္းကမ္းမွာ သူရွိေနရလို႔ သူတို႔ရဲ့ ရွိုက္ႀကီး

ဖိုငယ္အသြယ္သြယ္ကို နီးနီးကပ္ကပ္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ေရာ ေဒၚေအမီသြင္ေရာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေတြက

ေယာက်္ားေတြ သြားေရယိုစရာ အခ်ိဳးက်ေတာင့္တင္းလြန္းၾကတာေၾကာင့္ သူသည္ မၾကည့္မိေအာင္ မ်က္လုံးလႊဲဖယ္ထားေန

ရသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္နဲ႔ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္တို႔က ေရကူးကန္နေဘးမွာ ထိုင္ကာ အေဖ်ာ္ယမကာ ေသာက္သုံးရင္း သူ႔ကို

လွမ္းေခၚၿပီး စကားေျပာတတ္သလို ခိုင္းလဲ ခိုင္းတတ္သည္ ။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္နဲ႔ ေဒၚေအမီသြင္တို႔ရဲ့ ေပါင္တန္ျဖဴ ျဖဴ ေတြကို ျမင္ရတဲ့အခါ သူ႔စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားမိရတာ အရမ္းဘဲ ။ ေရကူးဝတ္စုံထဲက လ်ံထြက္

ေနတဲ့ ရင္သားထြားထြားေတြက တင္းမာေနၾကဆဲ ဆိုတာကိုလည္း ေတြ႕ေနရသည္ ။

ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္ႏွိုက္ခါ ရပ္ေနရင္း ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္နဲ႔ ေဒၚေအမီသြင္တို႔ကို မၾကည့္မိေအာင္ မ်က္ႏွာကို တဖက္ကို

လႊဲထားတဲ့အခ်ိန္ “ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္ …” လို႔ ေခၚလိုက္တဲ့ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။

“ မမကို လိုးရွင္း လိမ္းေပးပါလားကြယ္ …. ”

အင္း..ခက္ေတာ့ေနၿပီ ။ နေဘးမွာ ဒရင္းဘက္နဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ကလည္း သူ႔ကို ျပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနသည္ ။

သူမ သူငယ္ခ်င္းကို လုပ္ေပးလိုက္ပါ လို႔ ပါးစပ္က မေျပာေပမယ့္ လုပ္ေပးေစခ်င္တဲ့ သေဘာ ရွိေနသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္

ရဲ့ ေက်ာျပင္နဲ႔ ေပါင္တန္ေတြကို လိုးရွင္း လိမ္းေပးေနရင္း ေခ်ာမႊတ္ၿပီး အိစက္ေနတဲ့ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ကိုယ္လုံး အထိအေတြ႕

ေတြေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြ နိုးႂကြလာရသည္ ။

ဟူး …. ။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ေစ်းဝယ္တာကို ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္း မေန႔က ေရကူးကန္မွာ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရတာေတြကို

ျပန္လည္ စဥ္းစားေနမိသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္သည္ ေခတ္မွီရဲတင္းၿပီး နိုင္ငံျခားဆန္ဆန္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေနတတ္သူျဖစ္ၿပီး

လင္ျဖစ္သူ စီးပြားေရးသမားႀကီးကလည္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ အေနမ်ားၿပီး ေတာင့္တင္းဆူၿဖိဳးတဲ့ ဇနီးသည္ေခ်ာေခ်ာ ကို ပစ္

ပယ္ထားသလိုႀကီးမို႔ ေဒၚေအမီသြင္သည္ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနသလား မသိဘူး ။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ …”

သူ႔အေတြးေတြကို ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ အသံက ျဖတ္ေတာက္ ပစ္လိုက္သည္ ။

“ ဟုတ္…မမ …”

“ မမတို႔ တခုခု စားရေအာင္ကြယ္ ..”

“ ဟုတ္မမ…ဘာစားခ်င္လဲဟင္ …. ”

“ ဦးႂကြိ..ဆီခ်က္ …”

“ ဟုတ္…မမ…”

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္လဲ စား…”

“ မစားေတာ့ပါဘူး…မမ…”

“ အာ..မဟုတ္တာဘဲ..လာ..မမနဲ႔ အတူတူ ထိုင္စား…”

ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ မွာၿပီး ထိုင္ေနတုံး…“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ …ဆရာမင္းေထြး ..ခြင့္သြားမယ္ ၾကားတယ္ ..သူမရွိတဲ့အခ်ိန္ ေရႊနန္းကို ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ဘဲ တာဝန္ယူေစခ်င္တယ္ …”

လို႔ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဟုတ္ ..မမ…စိတ္ခ်ပါ…”

ေရႊနန္းဘုံ ဆိုတာက ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္တို႔ရဲ့ တဦးတည္းေသာ သမီးေခ်ာကေလး ..ပါ ..။

ေရႊနန္းဘုံ ကို အနီးကပ္ လိုက္လံေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လုံျခဳံေရး တာဝန္ခံ တပ္ၾကပ္ႀကီးမင္းေထြး ခြင့္ယူေနတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ေရႊနန္း

ဘုံရဲ့ လုံျခဳံေရး အရာရွိအျဖစ္ လုပ္ဖို႔ ေျပာေနျခင္း ..။

“ ေရႊနန္းဘုံ ” နဲ႔ သူ ဆုံဘူးပါသည္ ။

သူတို႔အိမ္မွာ အျမဲလို ရွိေနရတာေၾကာင့္ ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ ဆုံရ တိုးရသည္ ။ မာနတခြဲသားနဲ႔ လူႀကီးသမီး သည္ သူမအေမ လိုဘဲ

ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က အရမ္းလွသည္ ။ ေတာင့္သည္ ။ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မၾကည့္ရဲဘူး ။ ေတာ္ၾကာ သူ႔အေဖနဲ႔ တိုင္

လို႔ အလုပ္ျပဳတ္ အခ် ုပ္ခံေနရမည္ ။

“ ေရႊနန္းဘုံ” သည္ မိဘဂုဏ္ရွိန္ေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ဘုံဖ်ားေရာက္ေနသူ မာနခဲကေလး ျဖစ္သည္ ။ အေဖအေမ ရဲ့

လက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူ ဝန္ထမ္းေတြကို မတူမတန္ဘူးလို႔ သေဘာထား ဆက္ဆံေနသူေလး ပါ ။ ဆရာမင္းေထြးက စကားၾကဳံရင္း ေရႊနန္းဘုံ ဘယ္လို ဆိုးတယ္

ကဲတယ္ဆိုတာေတြ ေျပာျပဘူးသည္ ။

ေလသံေအးေအးေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔စကားေျပာတဲ့ ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္ က ေရႊနန္းဘုံ နဲ႔ သူ႔ကို မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။

“ ေရႊနန္း..ဒါက ဗိုလ္ႀကီးထင္ေအာင္ေက်ာ္…ဆရာမင္းေထြး ရြာျပန္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေရႊနန္းကို စီက႐ူရတီ ဒီေတးလ္ လုပ္ေပးမွာ…”

ေရႊနန္းဘုံသည္ သူ႔ကို တခ်က္ စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ထမင္းခ်က္ ဆရာေသာင္းတို႔လင္မယား ျပင္ဆင္ထားေပးတဲ့ မနက္စာ ကို

စားေနသည္ ။

အင္း..နံမည္ကိုက ေရႊနန္းဘုံဘဲေလ ..။ လတ္တေလာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ အေျခအေနအရ သူကေလးသည္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လူ

မထင္တာလဲ မဆန္းလွဘူး ။

ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္က သူ႔ကို မီးဖိုခန္းထဲကေန အိမ္ အေနာက္ဖက္ကို ေခၚထုတ္လာၿပီး ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြ ေျပာျပသည္ ။

အဓိကကေတာ့ ေရႊနန္းဘုံကို အလိုလိုက္ဖို႔ ..။ ေရႊနန္းဘုံကို သတိထား ဆက္ဆံဖို႔ ။ သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းႀကီးလဲ မလုပ္

ဖို႔ ။ ေရႊနန္းဘုံသည္ ရည္းစား ထည္လဲတြဲတဲ့ ေကာင္မေလးမို႔ တခါတခါ ဆရာမင္းေထြးကို..“ က်မနဲ႔ မလိုက္နဲ႔..ေနခဲ့..” လို႔

ေလသံမာမာ အသံျပတ္ျပတ္နဲ႔ ေျပာဆိုလို႔ ဆရာမင္းေထြးမျခာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ေခါင္းကုတ္ခါ က်န္ခဲ့ရေၾကာင္း သူ႔ကို

ေျပာျပသည္ ။

“ သူ႔စကား နားေထာင္ၿပီး သူနဲ႔ ထပ္ခ်ပ္ မလိုက္ျပန္ရင္လဲ တခုခု မလိုလားအပ္တာ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ကြဲမွာ…ဒီေတာ့ ေႁမြမေသ တုတ္

မက်ိဳးေပါ့..အဲ..ရွဉ့္လဲေလၽွာက္သာ ပ်ားလဲစြဲသာ…ေျပာမလား…အေျခအေန အရေပါ့…မီးစင္သာ ၾကည့္ကေပေတာ့ ဗိုလ္ႀကီး”

တဲ့ …။

ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္သည္ ေရႊနန္းဘုံတို႔ အိမ္မွာ လိုအပ္တာကို အကုန္အစုံ လုပ္ကိုင္စီမံေနတဲ့လူမို႔ သူတို႔အထာကို ေကာင္း

ေကာင္း သိနားလည္ေနသည္ ။

ေရႊနန္းဘုံ ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားၿပီးသြားၿပီ ။

ႏႈတ္ခမ္းထူျပဲျပဲေလးမွာ ေပေနတဲ့ ဆီေတြကို လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ သုတ္ၿပီး ထိုင္ရာက ထသည္ ။

ထမင္းစား စားပြဲႀကီးေပၚက စလင္းဘက္ ကို ေကာက္ကိုင္သည္ ။

“ ေဒၚသန္း …. ”

“ ရွန္…ေရႊနန္းေလး …”

ဆရာေမာင္ေသာင္းရဲ့ မိန္းမ ေဒၚသန္း အေျပးကေလး ေရာက္လာသည္ ။

“ အျပင္သြားအုံးမယ္ …ဟို ဗိုလ္ႀကီးအသစ္ကို ေျပာလိုက္..“ ဘြန္ဂို ” နဲ႔ မလိုက္နဲ႔…ေရႊနန္းနဲ႔ သူတေယာက္ထဲဘဲ လိုက္ခဲ့ဖို႔”

“ ဟုတ္ကဲ့..ေရႊနန္း …”

ဘြန္ဂို ဆိုတာက လုံျခဳံေရး လိုက္သူေတြရဲ့ အျပာေရာင္ မာဇဒါ စေတရွင္ဝက္ဂြန္း ကား ကို ေခၚတာ …။

ေရႊနန္းဘုံသည္ သူမကို မိဘေတြက ဝယ္ေပးထားတဲ့ တိုယိုတာ ကလိုလာကား အျဖဴေလးဆီကို ေလၽွာက္သြားသည္ ။

သူ ေရႊနန္းဘုံ အေနာက္က ခပ္ျမန္ျမန္ လိုက္သြားရသည္ ။

ေဒၚသန္း လာေျပာလို႔ ဘြန္ဂိုနဲ႔ လိုက္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ သူ က်န္တဲ့ သူ႔အဖြဲ႕ဝင္ေတြကို “ အုပ္စုလိုက္ မလိုက္နဲ႔တဲ့..စက္ဖြင့္

ထား..လိုရင္ ေခၚလိုက္မယ္ …” လို႔ ေျပာရင္း အိမ္ေဘးကေန ေရႊနန္းဘုံကားေလးဆီကို သူအျမန္သြားလိုက္ရတာ ..။

သူ ကားေပၚထိုင္..တံခါးပိတ္လိုက္တာနဲ႔ ေရႊနန္းဘုံက ကားကို ေမာင္းထြက္သည္ ။

ၿခံဝမွာ ဂ်ီသရီးေသနတ္ကို ဘယ္ျမႇင့္အေနအထားနဲ႔ လြယ္ကိုင္ထားရင္း ကင္းတာဝန္က်ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေမာင္ဝိုင္း ရွိေနသည္ ။

ရဲေဘာ္ေမာင္ဝိုင္းက ၿခံတံခါးကို ဖြင့္ေပးသည္ ။

ၿခံဝင္းထဲက တရွိန္ထိုး ေမာင္းထြက္လိုက္တဲ့ ေရႊဘုံနန္းသည္ ၿခံဝင္းအျပင္က လမ္းမက ကားတစီးနဲ႔ တိုက္မိခမန္း ျဖစ္သြား

သည္ ။

မ်က္ႏွာတင္းလွတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးသည္ လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး ..။ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေမာင္းေနသည္ ။

ေရႊနန္းဘုံ က သူ႔ကို မၾကည့္ဘဲ…“ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေစ်းဝယ္ထြက္မလို႔….” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

အိုး … ။

ေရႊနန္းဘုံ ေမာင္းတာ အရွိန္မ်ားလြန္းလို႔ မီးပြိဳင့္မွာ မီးနီတဲ့အခ်ိန္ ရပ္လို႔ မရဘူး..။ မီးနီ ျဖတ္မိသြားသည္ ။

မီးပြိဳင့္တဖက္က အျဖဴေရာင္ဝတ္ ရဲတေယာက္က ကားလမ္းမေပၚထြက္ၿပီး တားသည္ ။ ေရႊနန္းဘုံ မရပ္ခ်င္ရပ္ခ်င္နဲ႔ ရပ္လိုက္

သည္ ။

“ လာရႈပ္ေနၿပီ…သူ ေျပာလိုက္အုံး..”

ေရႊနန္းဘုံက မ်က္ႏွာေလးမဲ့ၿပီး ေျပာသည္ ။

ယာဥ္ထိန္းရဲေတြက အစိုးရ ဗီအိုင္ပီေတြ စီးတဲ့ ကားအမဲႀကီးေတြ ကို ျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ကားအျဖစ္ သုံးေနတဲ့ မာဇဒါ ၁၃၀၀ စီဒင္ေတြ..မာဇဒါ ၃၂၃ကားေတြ ဆိုရင္ေတာ့ မတားရဲၾက ..။

အခု ေရႊနန္းဘုံ ေမာင္းလာတာက သူမကိုယ္ပိုင္ ကိုရိုလာကားေလးမို႔ လူႀကီးသမီးမွန္း မသိလို႔ တားလိုက္တာပါ …။

သူ ယာဥ္ထိန္းရဲသားကို သူဘယ္သူဆိုတာနဲ႔ ေရႊနန္းဘုံက ဘယ္သူ႔သမီးဆိုတာ ေျပာျပလိုက္သည္ ။

ျပာျပာသလဲ သူတို႔ကို သြားခြင့္ျပဳလိုက္တဲ့ ရဲသားေလးကို သူလက္ျပႏုတ္ဆက္လိုက္သည္ ။

ေရႊဘုံနန္းသည္ ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းထဲက အိမ္တအိမ္ကို သြားသည္ ။

ေရႊဘုံနန္းရဲ့ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း ေဒလီယာဝင္းထြန္း ရဲ့ အိမ္ျဖစ္သည္ ။

ေဒလီယာဝင္းထြန္း က တိုက္အေပါက္ဝ က ထြက္ေစာင့္ေနသည္ ။

ေဒလီယာဝင္းထြန္းေရွ႕ကို ေရႊနန္းဘုံရဲ့ ကားေလး ထိုးရပ္လိုက္ေသာအခါ ေဒလီယာဝင္းထြန္း က “ ေဟး ..ေရႊနန္း…..” လို႔

လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ၿပီး ကားဆီကို ေျပးလာသည္ ။ ေရႊနန္းဘုံက ကားေပၚက ဆင္းသည္ ။ ေဒလီယာဝင္းထြန္းကို ေျပးဖက္

လိုက္သည္ ။ “ ေဒလီယာ….ယူ ဒီတခါ ယူေကသြားတာ ၾကာလိုက္တာ…ဒို႔ ယူ႔ကို တအားလြမ္းေနတယ္ …” လို႔ ေျပာလိုက္

တဲ့ ေရႊနန္းဘုံကို ေဒလီယာဝင္းထြန္းက သူမ အဂၤလန္က ဝယ္လာတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြ ေပးသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ တိုက္ထဲက ေဒလီယာဝင္းထြန္းရဲ့ အေဖနဲ႔ အေမ ထြက္လာသည္ ။ ေရႊနန္းဘုံကို “ သမီးေလးက ေခ်ာလိုက္တာ..

အိမ္ထဲဝင္ပါအုံး..ဘာစားမလဲ …. ဘာေသာက္မလဲ…” နဲ႔ ျပာျပာသလဲ ေမးၾကသည္ ။

“ မဝင္ေတာ့ဘူး အန္ကယ္နဲ႔ အန္တီ…ေရႊနန္းတို႔ ေရွာ့ပင္သြားၾကမလို႔…” လို႔ ေရႊနန္းဘုံက ေျပာလိုက္သည္ ။

ေဒလီယာဝင္းထြန္းရဲ့ မိဘေတြက ေရႊနန္းဘုံကို အသားကုန္ ဖါးေနၾကတာကို ေတြ႕ေနရသည္ ။

ေရႊေရး စိတ္မေပ်ာ္ဘူး ။

အလုပ္ေတြသာ လုပ္ေနရတယ္…စိတ္က မေပ်ာ္ဘူး ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ေၾကာင့္….။

ထင္ေအာင္ေက်ာ့္အေၾကာင္းကိုဘဲ သြားသြား စဥ္းစားေနမိသည္ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္ တိုက္ပြဲမွာ ဒါဏ္ရာရလို႔ နယ္စပ္က ေဆး႐ုံတခုမွာ ေရာက္ေနတယ္ လို႔ သတင္းရရခ်င္း ေရႊေရး အရမ္း

စိတ္ပူသြားမိခဲ့သည္ ။

အလုပ္ေတြကို အန္တီထား နဲ႔ လႊဲခဲ့ၿပီး ေရႊေရး သူရွိတဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္ အစြန္အဖ်ားက ေဆး႐ုံကို အျမန္လိုက္သြားမိသည္ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ ေရႊေရးလြင္လြင္ က ငယ္ငယ္ကေလးထဲက ကစားေဖၚ..ေက်ာင္းသြားေဖၚ သူငယ္ခ်င္းေတြ ပါ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ့္မိဘေတြနဲ႔ ေရႊေရးရဲ့ မိဘေတြက အိမ္ခ်င္းကပ္ရက္ ျဖစ္သလို အရမ္းကို ခင္မင္ခ်စ္ၾကတဲ့ လူေတြ ..။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ ေရႊေရးက ကစားဖက္..ေက်ာင္းသြားေဖၚေတြမို႔ တေယာက္အေၾကာင္းကို တေယာက္က အကုန္အစုံ သိ

ၾကတဲ့ လူေတြ ..။ ထင္ေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ ေရႊေရးက အရမ္းကို ပူးပူးကပ္ကပ္ ေနခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ အပ်ိဳေဖၚ

လူပ်ိဳေဖၚ ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ကို ေရာက္လာေတာ့ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ရဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို ေရႊေရး

အရမ္းလွလာတဲ့အေၾကာင္း..ကိုယ္လုံးက တကယ့္ အပ်ိဳမတေယာက္လို ေျပာင္းသြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကသည္ ။ ဒီေတာ့

ထင္ေအာင္ေက်ာ္လဲ ေရႊေရးကို သတိထားၾကည့္မိသည္ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာၾကသလိုဘဲ ေရႊေရးသည္ တကယ့္ကို

တေသြးတေမြး စိုေျပေတာင့္တင္းလာတာ သူေတြ႕ရသည္ ။

ေရႊေရးသည္ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲသြားပါလား ..။

ေရႊေရး ရင္သားေတြ တအားထြားႀကီးလာသလို ခါးသိမ္သိမ္ေလးနဲ႔ တင္ပါးႀကီးေတြကလည္း စြင့္ကားထြက္လာသည္ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္တဲ့ ဘိုဘိုမင္းက “ မင္း ေရႊေရးကို ႀကိဳက္လား….ေက်ာင္းက ေကာင္ေတြက ေရႊေရးကို

အရမ္းႀကိဳက္ေနၾကတာကြ..သူမ်ား လက္ထဲ ပါသြားအုံးမယ္ …မင္းႀကိဳက္ရင္ ေရႊေရးကို ဖြင့္ေျပာပါလား….”လို႔ တိုက္တြန္းေလ

သည္ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္က “ ငါ ေရႊေရးကို ႀကိဳက္လို႔မရဘူးကြ..ငါ့ညီမ တေယာက္လိုဘဲ သေဘာထားလို႔ရတယ္ ….” လို႔ ခပ္ေအးေအး ျပန္ေျပာခဲ့သည္ ။ ဘိုဘိုမင္း က “ ဒါဆို ငါ ေရႊေရးလြင္

လြင္ကို ႀကိဳက္လို႔ ရမလား..ထင္ေအာင္ေက်ာ္..” လို႔ စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ ေနာက္ေျပာင္လိုက္ေသာအခါ ထင္ေအာင္ေက်ာ္သည္ ဘိုဘိုမင္းကို ဆြဲထိုးေတာ့မတတ္ ေဒါသထြက္ စိတ္ဆိုးသြားခဲ့သည္ ။

ဘိုဘိုမင္းလဲ “ ငါေနာက္တာပါကြာ..မင္းရဲ့ စိတ္ကို စမ္းသပ္ခ်င္လို႔ပါ…” လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး ေတာင္းပန္ေလသည္ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္သည္ တကယ္တမ္း ေရႊေရးလြင္လြင္ကို သူမ်ား ႀကိဳက္သြား ရသြားမွာကိုေတာ့ အရမ္းစိတ္ေတြ ပူလာမိခဲ့သည္ ။

ေရႊေရးလြင္လြင္ လဲ အပ်ိ ုျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ထင္ေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ အရင္ေလာက္ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနျဖစ္ေတာ့ဘူး ။ သူနဲ႔ ေတြ႕ရရင္ ရင္ခုံသလိုလိုႀကီး ။ သူက ေရႊေရးရင္ဘတ္ကိုလဲ တအား

ၾကည့္တာဘဲ …။ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ရဲ့ မရိုးသားေတာ့တဲ့ အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ေရႊေရးလြင္လြင္လည္း မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဘဲ အျမဲ တတြဲတြဲ လုပ္လာၿပီး ထင္ေအာင္ေက်ာ္ နဲ႔

ခပ္တန္းတန္း ျဖစ္လာသည္ ။

သို႔ေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ သူတို႔မိဘေတြရဲ့ ျမန္မာျပည္အႏွံ့ အတူတူ ဘုရားဖူးထြက္တဲ့ ခရီးစဥ္ေၾကာင့္ ျပန္ၿပီး နီးစပ္သြားၾကသည္ ။ မႏၲေလး…ပုဂံေညာင္ဦး..ပုပၸါး ..စစ္ကိုင္း

ဘုရားဖူး ခရီးစဥ္မွာ ငယ္ငယ္ကလိုဘဲ တတြဲတြဲ ျပန္ျဖစ္လာၾကသည္ ။ မိဘလူႀကီးေတြ အလစ္မွာ ထင္ေအာင္ေက်ာ္က ေရႊေရး ကို တအားဖက္ တအားနမ္း ပစ္ခဲ့သည္ ။ ေရႊေရးကို ခ်စ္တယ္

လို႔လဲ ေျပာသည္ ။ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္ပါဟာ..လို႔လဲ ေျပာသည္ ။ ေရႊေရးလဲ သူ႔ကို သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့ၿပီး သူကလြဲၿပီး တျခားေယာက်္ားေလးေတြကို ႀကိဳက္လို႔မရဘူး ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္

လို႔ အေျဖေပးခဲ့မိသည္ ။

ဒါေတြကို ျပန္စဥ္းစားရင္း ေရႊေရး သူ႔ကို စိတ္ဆိုးမိသည္ ။

ဟြန္း ….ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ကို မုန္းတီးေနမိသည္ ။

ေရႊေရး နဲ႔ သူ ရည္းစား ျဖစ္ၾကေတာ့ အိမ္ျခင္းကလည္း ကပ္ရက္မို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္ ။ လူႀကီးေတြ အျပင္သြားေနၾကတဲ့အခ်ိန္ သူနဲ႔ ေရႊေရး ေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္ ။

သူက ေရႊေရးကို ေတြ႕ရင္ တအား ဖက္ဖက္ နမ္းတတ္သည္ ။ ေနာက္ၿပီး ေရႊေရးရဲ့ တအားထြားရဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြကို သူကိုင္သည္ ။ ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္သည္ ။

ေရႊေရးလဲ သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေရႊေရးရဲ့ ရင္သားေတြကို သူ႔ကို ကိုင္ခြင့္ေပးမိသည္ ။

သူ အရမ္းကဲ အရမ္းဆိုးသည္ ။ ေရႊေရး ရင္သားေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ နဲ႔ ငုံခဲၿပီး စို႔သည္ ။

အို..ငါ ဘာေတြ ျပန္ေတြးေနမိပါလိမ့္ ….။

ပြဲ႐ုံကို သြားဖို႔ အေရးႀကီးေနခဲ့ေပမယ့္ ထင္ေအာင္ေက်ာ့္အေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားေနမိတာနဲ႔ ေရခ်ိ ုးဖို႔ကို မခ်ိ ုးျဖစ္ေသး ..။

ေရႊေရးလြင္လြင္ ေရခ်ိ ုးခန္းထဲ ဝင္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ အားလုံးကို ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ပါသည္ ။

အစည္းအတား အထိန္းအကြပ္ မရွိေတာ့တဲ့ ရင္သားႀကီးေတြက တုန္တုန္ တုန္တုန္ နဲ႔ ..။

မွန္ကာထားတဲ့ ေရခ်ိ ုးတဲ့ ေနရာေလးထဲ ဝင္လိုက္ၿပီး ရွားဝါးေရပန္းကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။ တခါတခါ ဒီရင္သားစိုင္ထြားထြားေတြေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္မိသည္ ။ ငယ္ငယ္ထဲက ေက်ာင္းမွာ ေယာက်္ားေလးေတြက ( ရင္ေလးတယ္..ခင္ေလးရယ္ …) လို႔ မၾကားတၾကား ေစာင္းၿပီး စၾကတယ္ ။ ခ်ိ ုခ်ိ ုေအာင္ …လို႔လဲ ေခၚၾကသည္ ။ ဟြန္ း….ထင္ေအာင္ေက်ာ္ စို႔လြန္းလား မသိဘူး …။

နို႔သီးေခါင္း နီညိဳညိဳေလးေတြက စူထြက္ေနၾကသည္ ။ ဟင္း …နားလည္မႈ မရွိတဲ့ ထင္ေအာင္ေက်ာ့္ကို မုန္းတီးေနမိသည္ ။

သူဆြထားၿပီး ပစ္ထားရက္တယ္..ေကာင္စုတ္…။ ေရခ်ိ ုးရင္း တကိုယ္လုံး အႏွံ့ ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ ပြတ္တိုက္ရင္း စစ္သြားတိုက္ၿပီး လေပါင္းမ်ားစြာ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို စိတ္ေတြ ဆိုးေနမိသည္ ။ ေပါင္ၾကားက ပတ္ၾကားအက္ကို ဆပ္ျပာနဲ႔ ပြတ္သပ္သန႔္စင္ေတာ့ စိတ္ေတြ ထလာသည္ ။ မရတာ ၾကာေနတဲ့ ကာမ ဆက္ဆံမႈကို ေတာင့္တမိလာသည္ ။ ပြတ္ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက အဲဒီေနရာကေန မခြာခ်င္ေတာ့ ။ မခြာနိုင္ေတာ့ဘူး..။ ဖိဖိၿပီး ပြတ္ေနမိရသည္ ။

ဟြန္း ..စိတ္နာတယ္ ..။
လိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္ သူက အနားမွာ မရွိဘူး ..။ ညိဳညိဳ တုတ္တုတ္ သူ႔အေခ်ာင္းႀကီးကို ဖ်တ္ကနဲ ျမင္ေယာင္မိ သတိရမိျပန္သည္ ။
သူ႔ေလာက္ တဏွာႀကီးတာလည္း သူဘဲ..။ ေရွ႕တန္းမွာ ဘယ္လိုမ်ား ေျဖရွင္းေနလဲ မသိဘူး ..။ ကြင္းဘဲ လွိမ့္တိုက္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္ ….။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္ လုပ္တာေတြကို ျပန္သတိရၿပီး မ်က္စိပိတ္ထားရင္း ဖိဖိ ပြတ္ေနမိသည္ ။ တင္းမာၿပီး ေထာင္ထေနတဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကလည္း သူတို႔ကို ေခ်ေပး ပြတ္ေပးေစခ်င္ေနၾက
ၿပီ ။ လက္တဖက္နဲ႔ အဖုတ္ကို ကလိ..က်န္တဲ့လက္တဖက္နဲ႔ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ဖြဖြေလး ပြတ္လိုက္ လက္ညႇိုးနဲ႔ လက္မ သုံးၿပီး ေခ်ေပးလိုက္ လုပ္မိရၿပီ ။ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေတြ
က ရြစိထ ယားေနသည္ ။ အဖုတ္အတြင္းကလည္း လွိုက္လွိုက္ၿပီး ယားလြန္းသည္ ။

ပြတ္သည္။ ဖိပြတ္သည္ ။ တအားတအား..ပြတ္သည္ ။

“ အင္..အင္…အင္..ဟင့္ဟင့္ဟင့္ …အား….အား…ဟင္း….ဟင္း….အ…..အ…..အ….အ….အ….အ…အ…..အိုး…အိုး….ဟင္း . . .”

အစိကို တအားပြတ္ေခ်ရင္း ဝက္သားေပါက္ေလးတေကာင္ ေအာ္ညည္းသလို တအီအီ ညည္းေအာ္ရင္း ကာမပန္းတိုင္ကို တက္လွမ္းသြားရသည္ ။

“ ဟင္း ………”

ပြဲ႐ုံကို သြားမလို႔ လုပ္ေနခ်ိန္ ၿမိဳ႕ထဲက ဆိုင္က သူလာမွ ျဖစ္မည္ ဆိုလို႔ ၿမိဳ႕ထဲကို အရင္ေျပးရသည္ ။

မိဘလက္ငုတ္ ဆိုင္ေတြ ပြဲ႐ုံေတြကို ဦးစီး လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ ေရႊေရးလြင္လြင္သည္ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို အားကိုးလို႔ မရလို႔ သူ႔ကို စိတ္ဆိုးေနတာပါ ..။ သူသာ ေရႊေရးကို လက္ထပ္ၿပီး

ေရႊေရးနဲ႔ အတူတူ အလုပ္လာလုပ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ …။

အခုေတာ့ တေယာက္ထဲ ျခာျခာလည္ေနသည္ ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔က နိုင္ငံျခားမွာ ေပ်ာ္ေနသည္ ။

ဆိုင္ကေန ကမ္းနားလမ္းအတိုင္း ပြဲ႐ုံရွိတဲ့ ၾကည့္ျမင္တိုင္ဖက္ကို ခပ္သြက္သြက္ ေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ လမ္းရဲ့ ညာဖက္က ေရႊဘဲ စားေသာက္ဆိုင္ေရွ႕မွာ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို ျမင္လိုက္ရလို႔

ေရႊေရး ကားဘရိတ္ေပၚကို ေျခေထာက္ အလိုလို ေရာက္ရွိသြားသည္ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ေနပါလား ..။ ဒါေတာင္ ေရႊေရးဆီလည္း ေပၚမလာဘူး…။ ဖုန္းေလးေတာင္ မဆက္ဘူး …။

အိုး …သူတေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူး ..။ မိန္းကေလး တေယာက္နဲ႔ ..။ ဖင္ႀကီးႀကီးနဲ႔ မိန္းကေလးနဲ႔ ရယ္ေမာေျပာဆိုေနရင္း ေရႊဘဲဆိုင္ထဲ ဝင္သြားေနသည္ ။

ေတာက္…ထင္ေအာင္ေက်ာ္ …ငါ့ကို သစၥာေဖါက္ၿပီ ….။

ေရႊေရး ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကား ဆက္မေမာင္းနိုင္ေတာ့ ..။

လမ္းေဘးကို ထိုးရပ္လိုက္ရသည္ ။

မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ ထိန္းလို႔မရဘဲ က်ဆင္းလာသည္ ။

သူ..သူ..လုပ္ရက္တယ္ …တျခားေကာင္မ နဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ကို လာစားေနတယ္ …။ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတာလဲ မသိရဘူး ။

ငါထင္သားဘဲ…သူ..သူ….ငါ့ကို ရိုးသြားလို႔ တျခားတေယာက္ ကို ထပ္ႀကံေနတာဘဲ ျဖစ္မယ္ …အင္းေပါ့ေလ …ငါကလဲ ငါ ..သူ႔ကို ယုံစားမိလို႔ တကိုယ္လုံး သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ပုံအပ္မိ

တာကိုး..အင္း..ေယာက်္ားေတြမ်ား..ငါးစိမ္းျမင္လို႔ ငါးကင္ပစ္ …တရြာတက်ီေဆာက္တဲ့ဟာေတြ..ဟြန္း….။

တအား ငိုေနမိရသည္ ။

“ အမ..အမ…..ဘာျဖစ္လဲဟင္..က်ေနာ္ ဘာကူညီလို႔ ရမလဲ….”

အျဖဴ ေရာင္ဝတ္ ယာဥ္ထိန္းရဲတေယာက္ လာေမးေနတာ …။

“ ရွင္ ကူညီနိုင္မယ္ မထင္ဘူး ….”

“ ဗ်ာ ….”

“ ဟုတ္တယ္….က်မ အရမ္း စိတ္ထိခိုက္ ေၾကကြဲေနတယ္ …”

ေရႊနန္းဘုံ အျပင္ထြက္မယ့္ အခ်ိန္ နဲနဲ ေစာေနေသးလို႔ အိမ္ေဖၚမေလး လာေပးတဲ့ ေကာ္ဖီကို ေသာက္ရင္း သတင္းစာ ဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ရဲေဘာ္တေယာက္ ေရာက္လာသည္ ။

“ ဗိုလ္ႀကီး …မေရႊနန္းဘုံက ေခၚခိုင္းလိုက္ပါတယ္ …”

ေရႊနန္းဘုံသည္ ထမင္းစားခန္းႀကီး ထဲမွာ တေယာက္ထဲ ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားေနသည္ ။

သူ႔ကို ျမင္ေတာ့ တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး…“ ေကာ္ဖီေသာက္မလား …” လို႔ ေမးသည္ ။ “ ေသာက္ၿပီးၿပီ ..ေရႊနန္းဘုံ…ဘာလုပ္ေပးရမလဲ …ေခၚတယ္ဆိုလို႔….” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့

“ ဒီေန႔ ေရႊနန္း..သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ နဲ႔ ထမင္းစားဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္ …ကိုဟိုဒင္း…အဲ..ကိုထင္အာင္ေက်ာ္ ….ေနာက္ကားတစီးနဲ႔ မလိုက္ဘဲ ေရႊနန္းကားနဲ႔ဘဲ လိုက္ပါလား …”

“ အိုေက …ေရႊနန္း …”

ေရႊနန္းဘုံ သြားတဲ့ေနရာက ကမၻာေအးလမ္းမႀကီး နဲ႔ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေထာင့္က ဖူဆန္း တ႐ုပ္ဘုံေက်ာင္း စားေသာက္ဆိုင္…။

“ ေရႊနန္း သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စားခ်င္တယ္ …ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္ တေနရာရာမွာ တထုထုမွာစားေနလိုက္ေနာ္ …”

ေရႊနန္းဘုံက ႀကိဳေစာင့္ေနတဲ့ လူငယ္တေယာက္ကို လက္လွမ္းျပရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။ “ အိုေက ” လို႔ဘဲ ေျပာရတာေပါ့ ..။

ေရႊနန္းဘုံကို လွမ္း ျမင္သာတဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းက စားပြဲတလုံးမွာ ထိုင္လိုက္သည္ ။

စားပြဲထိုးေလး ေရာက္လာသည္ ။

“ ဘာစားမလဲ ဆရာ….”

“ မစားေသးဘူးကြာ..ေနာက္မွ..မွာမယ္ …အၾကမ္းတအိုးသာ ခ် …”

ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးကေတာ့ တေယာက္လက္ကို တေယာက္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး စကားေတြ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနသည္ ။

သူတို႔ကို အေသအခ်ာႀကီး ၾကည့္ေနရင္လည္း ေရႊနန္းဘုံက ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ မသိမသာ တခ်က္တခ်က္ ၾကည့္ရင္း ဖတ္လက္စ သတင္းစာကို ဆက္ဖတ္ေနသည္ ။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ …..”

အေနာက္က ေခၚသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။

ဟင္ ….ငယ္ငယ္တုံးက အတန္းေဖၚ မီမီလွိုင္ နဲ႔ ေရႊေရးလြင္လြင္ …။

မီမီလွိုင္ေရာ ေရႊေရး ေကာ မ်က္ႏွာေတြက မေက်နပ္ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ ပုံေတြနဲ႔မို႔..“ မီမီလွိုင္..ဘာျဖစ္လာလဲ…” လို႔ သူေမးလိုက္သည္ ။

ေရႊေရးကေတာ့ မ်က္ႏွာနီျမန္းေနၿပီး သူ႔ကို အရမ္း မုန္းတီးေနတဲ့ ပုံစံနဲ႔….။

“ နင္ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ နင္ အသိဆုံးေနမွာေပါ့ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ….”

“ ငါက ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ….”

“ နင္ ေရႊေရးကို ဘာေၾကာင့္ မဆက္သြယ္တာလဲ..နင္ ေရွ႕တန္းက ျပန္ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီ မဟုတ္လား ….”

မီမီလွိုင္က ရန္စြယ္ေငါေငါနဲ႔ ရန္ေထာင္ေနသည္ ။

ေရႊေရးကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းစူၿပီး သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းထားသည္ ။

“ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ၾကပါအုံး..ဘာစားမလဲ…ငါမွာလိုက္မယ္ …”

“ မစားခ်င္ပါဘူး..ထင္ေအာင္ေက်ာ္..နင္…ေရႊေရးကို သစၥာေဖါက္တဲ့ကိစၥ..ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးက မေက်နပ္ၾကဘူး….စန္းစန္းတင့္တို႔ မူယာတို႔ကလည္း နင့္ကို ရွာၿပီး ၀ိုင္းဆဲ

ၾကမလို႔ လုပ္ေနတာ…ဘာျဖစ္တာလဲဟာ..ေရႊေရးက နင့္ကို ဒီေလာက္ ခ်စ္တာ..နင္က ဘာလို႔ ေရႊေရးကို ခ်န္ခဲ့ခ်င္တာလဲ….”

“ ဟာ..ငါ ဘာလုပ္လို႔လဲ..ငါ့ကို ေဆး႐ုံမွာ ေရႊေရး လာေတြ႕တုံးက ေရႊေရးက စိတ္ဆိုးသြားလို႔ ငါ လဲ ေခ်ာ့ဖို႔ဟာ အရွိန္ယူေနဆဲဟ..ငါ့အလုပ္ေတြကလဲ မ်ားေနတာ….ငါ သစၥာမေဖါက္

ပါဘူး….”

ေရႊေရးက ေက်ာခိုင္းေနရာက လွည့္လာၿပီး…“ ဘာသစၥာမေဖါက္တာလဲ..ငါ့မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ ျမင္တာ…ေကာင္စုတ္…မညာနဲ႔..” လို႔ အသံတုန္တုန္ နဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဘာျမင္တာလဲ ေရႊေရးရယ္….နင္ ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ…”

“ ဟြန္း….ေျပာင္လိမ္ခ်င္ေနတယ္ ….နင္ ေစာ္တေယာက္ နဲ႔ ေရႊဘဲထဲ ဝင္သြားတာ ငါ ျမင္လိုက္တယ္…”

“ ေအာ္..ဟာ…အဲဒါ ငါ အလုပ္လုပ္ေနတာ…အင္း..နင္ အထင္လြဲေနၿပီ…ေရႊေရး….”

သူ ခ်က္ခ်င္း မွတ္မိလိုက္သည္ ။

ေရႊနန္းဘုံ ဘဲကင္စားခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ သူ ကမ္းနားလမ္းေပၚက ေရႊဘဲ စားေသာက္ဆိုင္ကို လိုက္ပို႔တုံးက ေတြ႕လိုက္တာ ျဖစ္မည္ ..။

“ အမေလး..ထင္ေအာင္ေက်ာ္ရယ္…မိန္းကေလးတေယာက္နဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ကို စုံတြဲခုတ္ သြားတာ အလုပ္လုပ္တာလား…ဘာအလုပ္လဲ…နင္က စစ္ဗိုလ္တေယာက္ပါ..နင့္အလုပ္

က ေရွ႕တန္းမွာ စစ္သြားတိုက္ရတာ ဟဲ့…ေရႊဘဲမွာ ဘာအလုပ္မ်ား ရွိလို႔လဲ ….”

မီမီလွိုင္က ဝင္စြာေနတာ …။

“ နင္တို႔ဟာက မရွိတာထက္ မသိတာခက္…ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ…မသိရင္လဲ ေမးၾက..အရမ္းေလ်ာက္ ေျပာဆိုမေနၾကနဲ႔…ငါရွင္းျပမယ္ …..အဲဒါ ငါ အလုပ္လုပ္ေနတာ..ငါ့ကို ေဆး႐ုံက

ဆင္းၿပီး ေရွ႕တန္းကို ျပန္မလႊတ္ေတာ့ဘဲ လူႀကီးအိမ္ လုံျခဳံေရး တာဝန္ ေပးထားလို႔…“

“ ဘာ..လူႀကီးအိမ္..ဟုတ္လား ….”

“ ဟုတ္တယ္..အေရးႀကီးပုဂၢိဳလ္ အိမ္မွာ ငါ့ကို တြဲထားတယ္ ….ဗီအိုင္ပီ လုံျခဳံေရးေပါ့ဟာ…နင္ေတြ႕လိုက္တာက ဗီအိုင္ပီရဲ့ သမီး…..သူ႔ကို ငါ သြားေလရာ

လိုက္ေပးေနရတာ..ေဘာ္ဒီဂတ္ ေပါ့….”

“ တကယ္ ဟုတ္လို႔လား ….”

“ ဟုတ္မွ သိပ္ဟုတ္..အခုလဲ ငါ တာဝန္နဲ႔ဘဲ..ေဟာဟိုမွာ ၾကည့္လိုက္..ဘဲနဲ႔ ထိုင္စကားေျပာေနတာ အဲဒီ ဗီအိုင္ပီ ရဲ့ သမီးဘဲ….”

မီမီလွိုင္ေကာ ေရႊေရးလြင္လြင္ေကာ သူ ေမးေငါ့ျပရာကို ၾကည့္လိုက္ၾကသည္ ။

မီမီလွိုင္က “ ေရႊေရး..နင္ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ နဲ႔ ေတြ႕လိုက္တယ္ ဆိုတာ အဲဒီေစာ္လား…”

“ အင္း..ဟုတ္တယ္ ….”

ေရႊေရးက ေျဖသည္ ။

ေရႊေရး နဲ႔ မီမီလွိုင္တို႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တခစ္ခစ္နဲ႔ စကားေျပာရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ ေရႊနန္းဘုံကို ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္ ၾကည့္ၾကသည္ ။

“ နင္က အျမဲ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနရတာလား …”

“ အင္း..အမွန္က ေနာက္ကားတစီးနဲ႔ အဖြဲ႕နဲ႔ လိုက္ရတာဟ…သူက ဘဲနဲ႔ ေတြ႕မွာေၾကာင့္ ငါ တေယာက္ထဲ လိုက္ဖို႔ ေျပာလို႔….”

မီမီလွိုင္က “ ကဲ ဒါျဖင့္ နင္ ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတာ ေရႊေရးကို ဘာလို႔ မဆက္သြယ္လဲ..” လို႔ ေမးျပန္သည္ ။

“ ငါလဲ လူႀကီးအိမ္မွာ လုပ္ေနရလို႔ မအားလို႔ပါဟာ…နင္တို႔ ငါ့ကို အထင္လြဲၾကတာပါ..ငါ သစၥာ မေဖါက္ပါဘူး…ေရႊေရးကိုလည္း ျပန္ေခ်ာ့မလို႔ပါ….ေရႊေရး..ငါ့ကို

စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေတာ့ဟာ….”

ေရႊေရးရဲ့ လက္ကေလးကို လွမ္းကိုင္ဖို႔ လုပ္ေပမယ့္ ေရႊေရးက လက္ကို ႐ုတ္လိုက္သည္ ။

သူ႔ကို ေရႊေရးက ႏႈတ္ခမ္းစူ မ်က္ေစာင္း ထိုးေနဆဲဘဲ ..။

မီမီလွိုင္က “ ကဲ..ဒါဆိုရင္ ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေတြ စုၿပီး စားပြဲ က်င္းပၾကမယ္..နင္ လာခဲ့….ငါ နင့္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ ..” လို႔ ေျပာသည္ ။

“ ေကာင္းၿပီ မီလွိုင္..ငါ လာခဲ့မယ္…ေရႊေရး..စိတ္ေျပပါေတာ့ဟာ….”

“ ေျပဘူး…”

ေရႊေရးက မ်က္ႏွာကို တဖက္ကို လွည့္ထားၿပီး ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေစာေစာကေလာက္ မျပင္းထန္ေတာ့တာမို႔ သူ နဲနဲေတာ့ စိတ္ေကာက္ေျပၿပီ လို႔ ယူဆမိသည္ ။

မီမီလွိုင္က “ ကဲ နင့္ ေဘာ္ဒီဂတ္ အလုပ္ နင္ ဆက္လုပ္လိုက္အုံး..ငါတို႔ သြားေတာ့မယ္….” လို႔ ႏုတ္ဆက္သည္ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲက ထြက္သြားၿပီးတာနဲ႔ ေရႊနန္းဘုံတို႔ ထိုင္ေနတဲ့ ဖက္ကို သူ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ ဟာ..ေရႊနန္းဘုံ..စားပြဲမွာ မရွိေတာ့ဘူး ……”

သူ ေရႊေရးနဲ႔ မီမီလွိုင္တို႔နဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့အခ်ိန္ ေရႊနန္းဘုံ လစ္သြားၿပီ ….။

သူ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပူ အလုပ္မ်ားၿပီ ။

ေရႊနန္းဘုံ ဘဲနဲ႔ ဒိုးသြားၿပီ …။

ဒါေၾကာင့္ ေရႊနန္းဘုံကို အရင္က စီက႐ူရတီ ဒီေတးလ္ လိုက္ၾကရသူေတြက “ မလြယ္ဘူး ..” လို႔ ညည္းၾကတာကိုး ။

ေရႊနန္းဘုံ နဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ေကာင္ေလး က အင္းလ်ားၿမိဳင္ မွာ ေနတဲ့ “ ထက္အာကာျမင့္ ” ဆိုတာ သိရသည္ ။ ထက္အာကာျမင့္ သည္ နိုင္ငံျခားသေဘၤာသား ဆိုတာနဲ႔ သူ႔အေဖ

က ေရႊနန္းဘုံရဲ့ အေဖေလာက္ မျမင့္မားေပမယ့္ ဌာနတခုက ဦးေဆာင္ညႊန္မႉး တေယာက္ ဆိုတာကိုလည္း သိရသည္ ။

အင္းလ်ားၿမိဳင္က ထက္အာကာျမင့္တို႔ ၿခံဝင္းႀကီး အျပင္ကို သူနဲ႔အဖြဲ႕သားေတြ ေရာက္သြားၾကတဲ့အခါ ေရႊနန္းဘုံရဲ့ကားေလးကို ၿခံဝင္းထဲမွာ ေတြ႕ၾကရသည္ ။

ေနာင္ဆိုရင္ ေရႊနန္းဘုံ ေခၚလို႔ သူတေယာက္ထဲ လိုက္သြားခဲ့ရရင္ေတာင္ အေနာက္က အဖြဲ႕သားတခ်ိ ု႔ကို ကားတစီးနဲ႔ လိုက္ဖို႔ ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္က သူတို႔ကို ညႊန္ၾကားေတာ့သည္ ။

ေရႊနန္းဘုံသည္ ထက္အာကာျမင့္ အိမ္ထဲကေန ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ထြက္မလာဘူး ။

အင္း…ငါလဲ ကေလးထိန္း ျဖစ္ေနပါလား …။

ဒါက စိတ္ထဲမွာ ေတြးလိုက္တာပါ ။

သူ႔တိုက္ခန္းကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူသည္ နံမည္မွာ ေရႊပါတဲ့ မိန္းမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ၾကဳံဆုံ ဆက္ဆံေနရပါလား ဆိုတာကို ေတြးမိလိုက္သည္ ။

ေရႊနန္းဘုံ ဆိုတဲ့ “ လူႀကီးသမီး ” ရယ္…ငယ္ငယ္ထဲက ခ်စ္သူ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ “ ေရႊေရးလြင္လြင္ ” ရယ္ …။

တေနကုန္ စိတ္အိုက္ခဲ့ရသမၽွ ေရေအးေအးနဲ႔ ေရခ်ိ ုး…ေရခဲေသတၱာထဲက “ ျမန္မာဘီယာ” ေအးေအးစက္စက္ ကို ထုတ္ ေမာ့သည္ ။ တခုခု ၀ါးစရာ ရွာေတာ့ ေျမပဲေလွာ္ထုပ္ ေတြ႕သည္ ။

ေျမပဲဆံ နဲနဲကို ပါးစပ္ထဲ ပစ္ထည့္ ၀ါးေနခိုက္ ဖုန္းက အသံျမည္လာသည္ ။

သည္ တိုက္ခန္းမွာ သူေနတယ္သာ ဆိုရသည္ ။ ည ျပန္အိပ္႐ုံေလာက္ဘဲေလ ..။ အခုလဲ လူႀကီးအိမ္က ေခၚျပန္ၿပီ ထင္ပါရဲ့ …..။

“ အမိန႔္ရွိပါ..ထင္ေအာင္ေက်ာ္ပါ …”

“ ဟဲ့..ထင္ေအာင္ေက်ာ္..ငါပါ….”

မီမီလွိုင္ …။

“ ေအး..ေျပာ…မီလွိုင္….”

“ ငါ လိုက္ လူစုၾကည့္တာ ဒီတနဂၤေႏြေန႔ အိုေကတယ္..ဒို႔တေတြ တေနရာရာမွာ စုၾကမယ္..ေလွာ္ကားျဖစ္ျဖစ္…သြားၿပီး ပစ္ကနစ္ေပါ့ဟာ…စားၾကေပ်ာ္ၾကမယ္….နင္ ပါမွ လုပ္မွာ…”

“ မီလွိုင္..ငါက ငါ့ကိုယ္ငါ ပိုင္တာ မဟုတ္ဘူး ….လူႀကီးနားမွာ လုပ္ေနရတယ္ ဆိုတာ ငါေျပာထားသားဘဲ ….”

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္..မရဘူးဟာ..နင္ ပါရမယ္….ေရႊေရး ကို နင္ ပစ္ထားေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ…အခုပြဲကလည္း နင္နဲ႔ ေရႊေရးကို ျပန္ေပါင္းထုပ္ေပးတဲ့ ပြဲ…ငါတို႔ အားလုံးက နင့္ကို ေရႊေရးနဲ႔

ျပန္ အဆင္ေျပေစခ်င္ၾကတယ္..နင္တို႔ လက္ထပ္လိုက္ၾကတာကို ငါတို႔ ျမင္ခ်င္ေတြ႕ခ်င္ၾကတယ္ဟဲ့ ….”

“ ေအး…ငါ ႀကိဳးစားမယ္..မီလွိုင္ ….”

“ မႀကိဳးစားနဲ႔ …လာခဲ့..ခုထဲက ခြင့္ယူထားေပါ့ဟာ…..နင္ကလဲ….”

မီလွိုင္ကေတာ့ ဇြတ္ႀကီးဘဲ…။ ငယ္ငယ္ကလိုဘဲ အာက်ယ္ေနဆဲဘဲ …။

“ နင့္ကို ေရႊေရးက စိတ္ေျပသြားၿပီ..ထင္ေအာင္ေက်ာ္….ဟီး….သူက နင္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေနတာ…ဟိတ္..ငါေျပာျပတယ္ လို႔လဲ သြားေျပာမေနနဲ႔အုံး ….”

မီလွိုင့္စကားေၾကာင့္ ေရႊေရး နဲ႔ ျပန္အဆင္ေျပရမွာကို သူ ဝမ္းသာမိသည္ ။ သို႔ေသာ္ စစ္တပ္က အတင္း ထြက္ခိုင္းၿပီး ပြဲ႐ုံေတြ ဆိုင္ေတြ ဦးစီးခိုင္းမွာကိုေတာ့ သူ မႀကိဳက္ဘူး ။

မီမီလွိုင္ ဖုန္းခ်သြားအၿပီး ေနာက္ထပ္ ဘီယာတလုံး ထပ္ထုတ္ယူေနတုံးမွာဘဲ ဖုန္းထပ္ျမည္လာျပန္သည္ ။

မီလွိုင္ ထပ္ေခၚတာမ်ားလား …။

“ အမိန႔္ရွိပါ..ထင္ေအာာင္ေက်ာ္ ပါ ….”

“ ခိခိခိ ….”

ရယ္သံ ကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ဘယ္သူပါလိမ့္ …။ ေရႊနန္းဘုံမ်ားလား ….။

“ ဟိတ္….ဗိုလ္ႀကီး …..ေပ်ာက္လွခ်ည္လား …..”

ေအာ္..ေဒၚေအမီသြင္ ….။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ရဲ့ ေဘာ္ဒါအရင္းအျခာ ေဒၚေအမီသြင္ ….။

သူ႔အေနျဖင့္ စိန္နားကပ္ေရာင္နဲ႔ ပါးေျပာင္ေနေသာ ေဒၚေအမီသြင္တို႔ကိုလည္း ေလးစားရပါသည္ ။ ျပာျပာသလဲ လုပ္ရပါသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္က …“ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္….အားလား ….” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။

“ အခုလား….ေဒၚေအမီသြင္…အားပါတယ္….”

“ ဘာလုပ္ေနလဲ…”

“ အဟဲ..ဘီယာ ထိုင္ေသာက္ေနတယ္ ….”

“ ဟြန္း..ၾကည့္စမ္း…အလုပ္ႀကီးအကိုင္ႀကီး လုပ္ေနတယ္ေပါ့ေလ..ဒို႔ေတြကိုေတာ့ သူမေခၚဘူး….”

“ ေခၚပါတယ္….ေဒၚေအမီသြင္….အဟဲ…”

“ ေဟ့..ေဒၚေအမီသြင္..ေဒၚေအမီသြင္နဲ႔..တစိမ္းဆန္လိုက္တာကြာ….ေအမီလို႔ဘဲ ေခၚစမ္းပါ….”

“ ဟုတ္…မမေအမီ …”

သူ ဒီလို ေခၚလိုက္ေတာ့ ေဒၚေအမီသြင္ ရယ္သည္ ။ သေဘာက်သြားသည္ ။

“ အားရင္ မမဆီကို ခဏ လာခဲ့ပါလား…မမကို တေနရာ ကားေမာင္းပို႔ေပးမလား…”

“ ဟုတ္..ရပါတယ္…မမ…..”

သူ အဝတ္အစားလဲၿပီး ေဒၚေအမီသြင့္ဆီကို ထြက္ခဲ့သည္ ။ သူရထားတဲ့ တပတ္ရစ္ မာဇဒါဂ်စ္ အစိမ္းေရာင္ကားနဲ႔ ….။

ေဒၚေအမီသြင္က သူ႔ကို ဆိုင္တဆိုင္မွာ လာေခၚခိုင္းတာ …။

ေက်ာက္ကုန္းရပ္ကြက္ထဲက စားေသာက္ဆိုင္ တဆိုင္ ျဖစ္သည္ ။ သူေရာက္သြားေတာ့ အဆင္သင့္ အေပါက္ဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ေဒၚေအမီသြင္ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ သူ ျမန္သားဘဲ ….”

ေဒၚေအမီသြင္ ကားေပၚ လွမ္း တက္လိုက္ခ်ိန္မွာဘဲ သူမပါးစပ္က အရက္နံ့ေတြ ေထာင္းကနဲ ရလိုက္သည္ ။

“ ဟိတ္..သူနဲ႔ တေနရာရာမွာ တခုခုသြား စားခ်င္တယ္ …..”

“ မမ ဒီဆိုင္မွာ မစားခဲ့ရေသးဘူးလား ….”

“ အင္း..မစားရေသးဘူး..ေသာက္ဘဲ ေသာက္တာ…ဟင္းဟင္း…ဘာလဲ…သူက မမကို မေကၽြးခ်င္လို႔လား …”

“ မဟုတ္ပါဘူး….မမ….ေကၽြးခ်င္ပါတယ္ …..”

“ အင္း..ဒါဆို….မမကို ဘယ္ဆိုင္ ေခၚသြားမွာလဲ….”

“ မမႀကိဳက္တဲ့ ဆိုင္ကို သြားပါ….”

“ အင္း…..မမႀကိဳက္တာ…..ဆိုရင္…အင္း……ကိုးမိုင္က နဝရတ္ကိုးသြယ္…ကို သြားမလား ….”

“ သြားေလ…မမ….”

ေဒၚေရႊစင္သန႔္ မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔ေဘာ္ဒါ ေဒၚေအမီသြင္ ကို ဖါးထားရမည္ ။

နဝရတ္ကိုးသြယ္ ..သည္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ၿခံႀကီးထဲ ဖြင့္ထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ ျဖစ္သည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္က ခန္းမက်ယ္ႀကီးထဲမွာ လူေတြ မ်ားလြန္းၿပီး သူ႔ကို သိတဲ့လူေတြလဲ အမ်ားႀကီး ပါနိုင္တာေၾကာင့္ သီးသန႔္ခန္းတခန္းကို သြားၾကရေအာင္ လို႔ သူ႔ကို ေျပာသည္ ။

နဝရတ္ကိုးသြယ္ မွာ သီးသန႔္ခန္းေတြ အမ်ားႀကီး စီစဥ္ထားေပးတာမို႔ သူနဲ႔ ေဒၚေအမီသြင္တို႔ သီးသန႔္ခန္းတခန္း ရသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္က မာတီးနီး ေသာက္ခ်င္သည္ လို႔ ေျပာသည္ ။

စားပြဲထိုးေလးကို မာတီးနီးနဲ႔ ဒိန္ခဲတုံး..စပ်စ္သီး ေတြ မွာလိုက္သည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္က ညဳတုတုနဲ႔ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး….“ ေက်ာ္နဲ႔ အခုလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ခ်င္ေနမိတာ ေက်ာ္နဲ႔ စေတြ႕ကထဲကပါဘဲကြာ …..” လို႔ ေျပာသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္

သည္ သူ႔ကို “ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္ ” လို႔ ေခၚေနရာက “ ေက်ာ္ ” လို႔ ေျပာင္းလဲ ေခၚဆိုလိုက္တာကိုလည္း သတိျပဳမိလိုက္သည္ ။

သူ႔လက္ေမာင္းကို အက် ႌ အေပၚကေန လက္သဲေလးေတြနဲ႔ ကုတ္ျခစ္ လိုက္တာကလည္း ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ပညာခန္းတခန္း ျဖစ္လိမ့္မည္ ..။

“ မမေယာက်္ား….အခု ယူအက္စ္မွာ ေလ …ၾကာအုံးမွာ ….သူကလည္း မရွိ …မင္းတို႔ မမ.. ေရႊျဖဴသန႔္ကလည္း မရွိနဲ႔ မမမွာ တေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနရတာ….”

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္သည္ လူႀကီးနဲ႔အတူ နို္င္ငံျခားကို လိုက္ပါသြားသည္ ။

မာတီးနီး တပုလင္းကို ဒိန္ခဲဝါ၀ါ အတုံးကေလးေတြ နဲ႔ စပ်စ္သီး အစိမ္းေရာင္ေလးေတြနဲ႔ ျမည္းၾကသည္ ။

လြတ္လပ္တဲ့ သီးသန႔္ အခန္းထဲမွာမို႔ ေဒၚေအမီသင္က ေတာ္ေတာ့္ကို ရဲတင္းသည္ ။ “ ေက်ာ္ ….မမကို ခင္လားဟင္ …” ဆိုၿပီး သူ႔အနားကို အတင္း တိုးကပ္လာသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္

ဆီက တန္ဖိုးႀကီး ေရႊေမႊးအနံ့က သူ႔ကို ျမႇဴဆြယ္ေနသည္ ။ဟိုက္လြန္းတဲ့ အက် ႌေၾကာင့္ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ရင္စိုင္ျဖဴျဖဴ ေတြကို တဝက္ေလာက္ ေတြ႕ျမင္ေနရသည္ ။

“ ေမးေနတယ္ေလ..ေက်ာ္….မမကို ခင္လားလို႔…”

“ ခင္ပါတယ္…မမ….”

“ မမ သိပ္ အထီးက်န္ဆန္တာဘဲ ေက်ာ္ရယ္ ….မမ…..မမ ေလ ….တေယာက္ထဲ ကြန္လြန္ခဲ့ရတဲ့ ညေတြ မ်ားခဲ့ရတယ္ကြာ..မမ ေယာက်္ားက ဘန္ေကာက္မွာ စေမာလ္ေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေန

တဲ့အခ်ိန္ မမကေတာ့ တေယာက္ထဲ…သိလား ..ဟြန္း …..ကံၾကမၼာက သိပ္ ရက္စက္တာဘဲ ….”

ေဒၚေအမီသြင္သည္ သူ႔အနားကို တိုးကပ္လာၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို ဝင္လိုက္ၿပီ …။

“ မမကို ဖက္ထားေပးပါလား ေက်ာ္ ….”

အလိုက္သင့္ ဖက္ထားေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ သူ႔ကို ဖက္ထားတဲ့ လက္က လက္သဲေတြက သူ႔ေက်ာျပင္ကို ျခစ္ကုတ္ေတာ့တာဘဲ …။

“ ေက်ာ္ ….မမကို နမ္းစမ္းပါကြာ….”

ႏႈတ္ခမ္းနီရဲရဲေတြက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဆီကို တိုးကပ္လာသည္ ။

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္မိသြားၾကၿပီ ….။

ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ လ်ာေလးက သူ႔ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ရွိၿပီး အၿငိမ္မေနဘူး …။

တေယာက္နဲ႔ တေယာက္လဲ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္မိေနၾကသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ လက္တဖက္က သူ႔ေပါင္တဖက္ကို ပြတ္ေနသည္ ။ သူကလည္း ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို

ပြတ္သပ္မိေနသည္ ။

“ ေက်ာ္ရယ္ ….မမ ေပ်ာ္လိုက္တာ….ေက်ာ္ဟာ မမ ဘဝကိုစိုေျပေစမယ့္ သူတေယာက္ ဆိုတာ မမ ယုံၾကည္တယ္ ….”

ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ လက္က သူ႔ေပါင္ၾကားဂြဆုံေနရာကို ေရာက္သြားသည္ ။

သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးလို မာေက်ာေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူ႔လက္နက္ႀကီးကို ထိကိုင္ ပြတ္သပ္လိုက္တဲ့ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ မ်က္ႏွာသည္ ျပင္းထန္တဲ့ ကာမစိတ္ေတြေၾကာင့္ နီရဲေနသလို စေတာ္ဘ

ယ္ရီေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးေဆး ဆိုးထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ထူျပဲျပဲေတြကလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္ ။

( ေက်ာ္…ေက်ာ့္ဟာက အႀကီးႀကီးဘဲကြယ္ ….မမ ထင္ေတာ့ ထင္သား….ေက်ာ့္ကိုေလ …မမ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းထဲက စိတ္ဝင္စားခဲ့တာ …..)

ေဒၚေအမီသြင္သည္ ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္ ေျပာေနသလို သူမရဲ့ လက္ေတြကလည္း ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ်ေနသည္ ။ သူကလည္း ေဒၚေအမီသြင္ အဆင္ေျပေစဖို႔ ဖင္ကိုႂကြေပး

ၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ကို ေလ်ာခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚေအမီသြင္လည္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္က ထႂကြေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။

( လွလိုက္တဲ့ ဟာႀကီး ကြယ္ ….ဟင္းဟင္း …..)

ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္ေနတာေတြေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြ ထိန္းလို႔ မရေတာ့ ..။ သူမ ဝတ္ထားတဲ့ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့့ ပြပြ အက် ႌ ေအာက္ကေန လက္လွိုသြင္းလိုက္

ၿပီး ရင္သားေတြကို စမ္းလိုက္မိသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္က သူက တုန႔္ျပန္ကိုင္တြယ္လာတာကို ေက်နပ္သလို ျပဳံးလိုက္ၿပီး ဘရာစီယာကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္ ။ မာတင္းေထာင္ေနတဲ့

ႏု႔သီးေခါင္း အဖုေလးေတြကို စမ္းမိလိုက္လို႔ လက္မနဲ႔ ဖိဖိ ပြတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဒၚေအမီသြင္က သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားျပန္သည္ ။ ေစာေစာကလိုဘဲ ဖင္ႂကြေပး

ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္ ။

နီညိဳညိဳ အတန္ေခ်ာင္း တုတ္တုတ္ႀကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္က ( အမေလး…ႀကီးလိုက္တာ..မမ လင္ႀကီးရဲ့ ဟာနဲ႔ တျခားစီဘဲ….) လို႔ အံ့ၾသစြာနဲ႔ ေျပာလိုက္

ရင္း သူ႔လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို အငမ္းမရဘဲ ဆြဲကိုင္လိုက္သည္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ျပင္းထန္လြန္းေနတဲ့ ကာမစိတ္ေတြေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ သတိမမူေၾက

တာ့ ။ သီးသန႔္ခန္းေလးထဲမွာ လြတ္လပ္ေနလို႔ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ပ်က္ေနၾကေပမယ့္ ဆိုင္က ဝန္ထမ္း စားပြဲထိုးေတြ အခ်ိန္မေရြး အေၾကာင္းတခုခုနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာနိုင္သည္ေလ ။

ေဒၚေအမီသြင္က လိင္တန္ထိပ္ပိုင္း အထစ္ႀကီးကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနသည္ ။ သူကလည္း ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ဆူၿဖိဳးတဲ့ နို႔လွလွႀကီးေတြကို အားရပါးရဘဲ ဆုပ္နယ္ေနမိသည္ ။

( မမ……နမ္းေပးရမလားဟင္ ……)

တုန္ခါေနတဲ့ အသံေလးနဲ႔ သူ႔ကို ေမးလိုက္တာေၾကာင့္…( ဟုတ္…မမ…..) လို႔ ျပန္ေျဖမိသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္ ပုေလြမႈတ္ေပးေတာ့မွာကို သိလိုက္တာနဲ႔ မာေက်ာ ေတာင္မ

တ္ၿပီးသား သူ႔လိင္တန္သည္ ပိုမိုႀကီးထြား သန္မာလာသလို ထင္လိုက္ရသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက လိင္တန္ကို ငုံလိုက္ၿပီ ….။

ေဒၚေအမီသြင္သည္ အေတြ႕အၾကဳံ မရွိတဲ့ အပ်ိ ု ဖ်န္း အရိုင္းေလး တေယာက္ မဟုတ္ဘဲ ၀ါရးင့္ ကၽြမ္းက်င္ေနတဲ့ ကေတာ္ႀကီး တေယာက္မို႔ သူ႔လိင္ေခ်ာင္းကို လွလွပပႀကီး စုတ္ေ

ပး ပါၿပီ ..။

( အိုး…မမရယ္…ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ……)

လိင္တန္ အရင္းပိုင္းကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အားရပါးရ စုပ္ေနတဲ့ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကိုလည္း သူက စိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တြယ္ေနမိရသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ လ်ာက

သူ႔လိင္တန္ထိပ္ပိုင္းကို ဖိဖိ ကလိေပးေနသည္ ။ ကၽြမ္းလိုက္တဲ့ ပုေလြ ….။

တအားကို စိတ္ေတြ ထႂကြ ..အရသာကလည္း ေကာင္းလွတာေၾကာင့္ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲကို ျပန္လည္ ထိုးေညႇာင့္ေပးေနမသည္ ။

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ သီးသန႔္အခန္းေလးထဲ တခ်က္တခ်က္ ႁပြတ္ႁပြတ္ ျပတ္ျပတ္ အသံေတြ ၾကားေနရသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ လက္တဖက္က သူ႔ေဂြးဥႏွစ္လုံးကို ပြတ္သပ္ေပးေနသ

ည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ထမိန္က ေျပကၽြတ္ေနသည္ ။ နို႔ႀကီးေတြကို အားရေအာင္ နယ္ဖတ္ၿပီးေနၿပီမို႔ ေျပေနတဲ့ ထမိန္ထဲ လက္သြင္းၿပီး ေပါင္တန္ေတြ ၾကားထဲကို စမ္းလိုက္သည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္က သူ႔လက္ ဝင္သာေအာင္ သူမေပါင္တန္ေတြကို ကားေပးလိုက္သည္ ။ ေပါင္ၾကားက အေမႊးေလးေတြကို စမ္းမိလိုက္တာေၾကာင့္ ေဒၚေအမီသြင္သည္ ထမီေအာက္

မွာ ဘာမွ ခံမဝတ္ထားဘူးဆိုတာကို သိလိုက္ရသည္ ။ ေဖါင္းမို႔တဲ့ ဆီးခုံႀကီးသည္ အေရေတြနဲ႔ စိုစိုရႊဲေနသည္ ။

အကြဲေၾကာင္း အဖုတ္ႀကီးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ဖြဖြေလး စမ္းၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဒၚေအမီသြင္ကလည္း သူ႔လိင္တန္ကို အားရပါးရကို စုတ္ေနသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ အဖုတ္ အတြင္းသားေတြက ႏူးညံ့လွသည္ ။ အေရေတြ ရႊဲေနတာေၾကာင့္ သူ႔လက္ညႇိုးက အခက္အခဲ မရွိလွဘဲ အဖုတ္ထဲကို တိုးဝင္သြားနိုင္သည္ ။ လိင္ေခ်ာင္း

ကို စုတ္ေနတဲ့ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြ ေမွးမွိတ္သြားတာ သူ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

အဖုတ္ထဲ ဝင္ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔ လက္ညႇိုးက အၿငိမ္မေနဘဲ ေမႊေႏွာက္ေပးေနသလို လိင္တန္ကို စုတ္ေနတာကလည္း ပိုပို ျမန္ဆန္လာသည္ ။

( အား…အား…….ေကာင္းလိုက္တာ ….မမရယ္ …..)

ေဒၚေအမီသြင္ အစြမ္းကုန္ ပညာေတြ ျပသေနၿပီ …။

အိုး..တအားေကာင္းသြားတယ္ …။ အား…အား…..ဒီအတိုင္း ဆိုရင္ မလြယ္ဘူး …။ ေကာင္းလြန္းေနၿပီ …။ အိုး…မမ…..မမ……ေရေရလည္လည္ ကလိေပးေနတယ္…….။

( မမ….မမ….ေတာ္ၿပီ….က်ေနာ္…က်ေနာ္….တအား…ေကာင္းေနၿပီ…..)

သူ႔ လိင္ေခ်ာင္းကို ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲက ျပန္ထုတ္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ ေဒၚေအမီသြင္က ခြင့္မျပဳဘူး ..။ ထုတ္ခြင့္ မေပးတဲ့အျပင္ ဖိဖိ စုပ္ေပးလိုက္သည္ ။

( အားးးးး………)

မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး …။ သုတ္ေရေတြ တျပဳံႀကီး ပန္းထြက္သြားသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာလည္း ေဒၚေအမီသြင္က ဆက္ စုပ္ေနတုံးဘဲ ….။

ေကာင္းခ်က္က ရာႏႈန္းျပည့္ဘဲ…။ ေယာင္ယမ္းၿပီး ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ေခါင္းကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္မိရသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္သည္ သုတ္ေရေတြကို ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္တာကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

( ေကာင္းသြားလား ေက်ာ္ ….)

( အင္း…တရမ္းေကာင္းတာဘဲ…မမ ရယ္ ….)

( ေက်ာ္ေကာင္းေအာင္ မမ အျမဲ လုပ္ေပးမယ္ သိလား …..)

ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ကိုယ္လုံးကို ဆြဲ ဖက္ထားလိုက္မိသည္ ။

သူ႔ကို ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ ေဒၚေအမီသြင္ကို သူကလည္း ေကာင္းတာေတြ ျပန္လုပ္ေပးအုံးမည္ လို႔ သူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္ ။

ေရႊနန္းဘုံ ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားေနသည္ ။

ခါတိုင္းလို ထမင္းေၾကာ္တို႔ ၾကက္ဥေၾကာ္တို႔ မဟုတ္ဘူး ။

ပါးပါးလွီးေပးထားတဲ့ ပန္းသီးစိပ္ေလးေတြ ရယ္..သေဘၤာသီး စိပ္ေလးေတြရယ္…..အိမ္မွာ ညႇစ္တဲ့လိမ္ေမာ္ရည္ တခြက္ရယ္ ….။

ေရႊနန္းဘုံ ပိန္ခ်င္ေနသည္ ။ ၀ိတ္ခ်ေနသည္ ။ ထက္အာကာမိုးျမင့္ နဲ႔ ညိေနတဲ့အခ်ိန္ ေရႊနန္းဘုံ ကိုယ္လုံး လွခ်င္သည္ ။ ထက္အာကာမိုးျမင့္က ပိန္သည္ ။ ဘိုက္ခ်ပ္သည္ ။

အခုလည္း ထက္အာကာမိုးျမင့္နဲ႔ သြားေတြ႕မလို႔ …။

ညက သူနဲ႔ ဖုန္း အၾကာႀကီး ေျပာၾကသည္ ။ ထက္အာကာျမင့္က ဒီေန႔ ေတြ႕ၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုသည္ ။

ေရႊနန္းဘုံကလည္း သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေနတာပါဘဲ ..။ လက္သြက္တဲ့ ထက္အာကာျမင့္ ရဲ့ အဖက္အေပြ႕ေတြ အကိုင္အတြယ္ေတြမွာ ေရႊနန္းဘုံ သာယာေနမိတာ ၾကာၿပီ ..။

ဒီေန႔ ေတြ႕မွာက အျပင္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ အျပင္မွာ ေတြ႕ၾကရင္ လူေတြ ၀ိုင္းၾကည့္တာ ခံရသည္ ။ ထက္အာကာျမင့္က အရပ္ျမင့္ျမင့္ ပိန္ခ်ပ္ခ်ပ္ အသာျဖဴျဖဴ နဲ႔ ဝတ္တာစားတာက

လည္း နိုင္ငံျခား အေခါက္ေခါက္ ထြက္ေနတဲ့ သေဘၤာသား တေယာက္မို႔ သားနား သည္ ။

ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ ထက္အာကာျမင့္တို႔ တြဲသြားရင္ လူေတြက ႐ုပ္ရွင္မင္းသားနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးေတြမ်ားလား ဆိုၿပီး ၀ိုင္းအုံၾကည့္ၾကသည္ ။ ေရႊနန္းဘုံကလည္း အေနာက္က ကားတစီး

နဲ႔ လုံျခဳံေရးလိုက္ပါၾကတဲ့ လူေတြ နဲ႔ ဆိုေတာ့ မလြတ္မလပ္ ျဖစ္ၾကရသည္ ။

ညက ထက္အာကာျမင့္က ေျပာသည္ ။ သူ႔အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူး…..တဲ့ ..။

ထက္အာကာျမင့္ရဲ့ အေဖ နဲ႔ အေမ က အထက္ျမန္မာျပည္ကို သြားေနၾကသည္ …တဲ့…။

ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ သူနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အိမ္မွာဘဲ ေတြ႕ၾကရေအာင္……တဲ့…။ ေရႊနန္းဘုံက သေဘာတူသည္ ။ သူ႔အနမ္းေတြ အကိုင္ေတြကို ေရႊနန္းဘုံ ေတာင့္တလိုလားေနမိ

သည္ မဟုတ္လား ….။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ မနက္ ေစာေစာ ေရႊနန္းဘုံ အိပ္ရာက ထတာနဲ႔ ကိုယ္လက္ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ေရခ်ိ ုးသည္ ။ တကိုယ္လုံးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ပြတ္တိုက္ၿပီး သန႔္စင္

သည္ ။ သူ ကိုင္တဲ့အခါ မနံေစဖို႔….။

ဘရိတ္ဖတ္စ္ကိုလည္း ၀ိတ္တက္ေစတဲ့ဟာေတြ မစားေတာ့..။ မစားေတာ့တာ ၾကာပါၿပီ ..။ ထက္အာကာျမင့္နဲ႔ စ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ အခ်ိန္ထဲကပါ…။

( ကား အဆင္သင့္ ျဖစ္ပါၿပီ…မမေလး ….)

အိမ္ေဖၚမေလး ေနာ္ေဖြး လာေျပာလို႔ ထမင္းစား စားပြဲႀကီးက ထလိုက္သည္ ။

ေရႊနန္းဘုံတို႔ အိမ္မွာ ေရႊနန္းဘုံကို လူတိုင္းက ဖူးဖူးမႈတ္ထားၾကတာ ..။ ေရႊနန္းဘုံကို ဒက္ဒီ မာမီတို႔က တအားခ်စ္ၿပီး တအား အလိုလိုက္ၾကတာကို အိမ္သားေတြ အိမ္ေစေတြက

သိၾကလို႔ ။

တိုက္ေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ အဝါေရာင္ မာဇဒါ၃၂၃ကားေလးရဲ့ ေပၚမွာ ယဥ္ေမာင္း ဆရာသိန္းဆိုင္ အဆင္သင့္ ကားစက္ႏွိုးၿပီးသား နဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနတာကို ေတြ႕ရသည္ ။

ဒီကား အေနာက္မွာေတာ့ မာဇဒါ ၁၃၀၀ ဗင္ကားျပာေလး က ရွိေနသည္ ။

ဗိုလ္ႀကီး ထင္ေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ အဖြဲ႕က ကားထဲမွာ ရွိေနသည္ ။

ဒီမာဇဒါ၁၃၀၀ အျပာေလးကို ေမာင္းသူက တပ္ၾကပ္ခင္ညိဳ ..။ ဒီခင္ညိဳကို ေရႊနန္း နဲနဲမွ ၾကည့္လို႔ မရဘူး …။ ခင္ညိဳ႕မ်က္လုံးေတြက ရိုင္းသည္ ။ အၾကည့္ေတြက ရဲလြန္းသည္ ။

ခင္ညိဳ႕အၾကည့္ေတြက တဏွာ အခိုးေအငြ႕ေတြ ဖုံးေနသည္ ။ ေရႊနန္းလုံရဲ့ တင္ပါးေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနတာေတြ ေရႊနန္းဘုံ ေတြ႕သည္ ။ သူသည္ ေရႊနန္းဘုံကို ျပစ္မွားေနတယ္

ဆိုတာ ေရႊနန္းဘုံ သိသည္ ။

ဒီ ခင္ညိဳသည္ ရာဇဝတ္အိုးကို တုတ္နဲ႔ ထိုးခ်င္ေနတဲ့လူ …။

ေရႊနန္းဘုံ တိုင္လိုက္ရင္ ခင္ညိဳ သြားခ်ီး ယိုးဒယားက ကသြားလိမ့္မည္ ..။ မ်က္ႏွာအားရ နဲ႔ ၀ိုင္း ဗ်င္းၾကမယ့္ အရာရွိေတြက တပုံႀကီး …။

ခက္တာက ေရႊနန္းဘုံက သူ႔အျပစ္ကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပဖို႔က ခက္သည္ ။ ခင္ညိဳက ေရႊနန္း ဖင္ေတြကို ၾကည့္သည္ လို႔ တိုင္ရတာက သိပ္ မခိုင္လုံလို႔ ..။

ဟင္း…တေန႔ေန႔ေတာ့ ဒီႏွာဘူးကို တိုင္မယ္ …။

( ဘယ္ကို ေမာင္းရမလဲ..ေရႊနန္း ….)

( ကိုထက္တို႔ အိမ္ ….)

( ဗိုလ္ႀကီးတို႔..အျပင္မွာဘဲ ေစာင့္..ေရႊနန္း …လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာခ်င္လို႔ …..)

ေရႊနန္းဘုံ က ကားျပာေလးထဲက ထြက္လာတဲ့ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို လွမ္း ေျပာလိုက္ၿပီးတာနဲ႔ ၿခံထဲကို ဝင္သြားသည္ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္လည္း ဘာမွ မတတ္နိုင္ ..။ ေနဆိုေတာ့လဲ ေန႐ုံေပါ့ ..။ ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္ ဆီကိုေတာ့ အေၾကာင္း ၾကားလိုက္သည္ ။ ေရႊနန္းဘုံ သူတို႔ကို ၿခံထဲ အဝင္မခံတဲ့အေၾကာင္း

စက္နဲ႔ အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္ ။

ေရႊနန္းဘုံကို ထက္အာကာျမင့္က အိမ္ထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ဆီးႀကိဳ ေပြ႕ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ စုတ္နမ္းလိုက္သည္ ။

ေရႊနန္းဘုံကလည္း အငမ္းမရ ျပန္လည္ စုတ္ယူနမ္းလိုက္သည္ ။

( ကိုထက္….အိမ္ကလူေတြ အားလုံးကို ရွင္းထားတယ္ မဟုတ္လား ….}

( ဒါေပါ့….သူတို႔ကို ရက္နား ေပးလိုက္တယ္ …..ဒါမွ ေရႊနန္း နဲ႔ ကိုထက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ််ာ္နိုင္မယ္ ေလ…}

( အက္စ္ေကာ့ ေတြကိုေတာ့ ၿခံထဲ မဝင္ခိုင္းဘဲ အျပင္မွာဘဲ ေစာင့္ေနခိုင္းလိုက္တယ္ …..)

( ေကာင္းတယ္…ေရႊနန္း …..)

ထက္အာကာျမင့္က ေရႊနန္းကို လက္ဆြဲၿပီး အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚေဆာင္သြားလိုက္သည္ ။

( ဟိတ္..ကိုထက္..ေရႊနန္းကို ဘယ္ေခၚသြားမလို႔လဲ ….အိပ္ခန္းႀကီးလား ….)

( ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာရေအာင္ပါ ေရႊနန္းရယ္ …..)

ေလေအးစက္ ( အဲယားကြန္း ) က ေအးစိမ့္ေနသည္ ။

ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီး က ေရႊနန္းဘုံကို ရင္ေတြ တုန္ ေစသည္ ။ ကိုထက္ ငါ့ကို အစြန္းဆုံး အထိမ်ား ခ်စ္ပစ္ေတာ့မလား မသိဘူး …..ဆိုတဲ့ စိတ္က ေရႊနန္းဘုံ ကို ၾကက္သီးေတြ

ဖ်န္းကနဲ ထသြားေစသည္ ။

( ကိုထက္ …ေရႊနန္း ေၾကာက္တယ္ …)

( ခ်စ္တာဟာ ေၾကာက္စရာ မဟုတ္ပါဘူး..ေရႊနန္းရယ္ ….ကိုထက္က ေရႊနန္းကို အရမ္း ခ်စ္ေနတာ မသိဘူးလား …)

( တကယ္ ဟုတ္လို႔လား …..)

( တကယ္ေပါ့..လာ..သက္ေသျပမယ္ …)

( အိုး..ေၾကာက္ပါတယ္ဆို …..)

ကိုထက္ရဲ့ အနမ္းေတြက သဲသဲမဲမဲ ဘဲ ….။

ေရႊနန္းရဲ့ လည္တိုင္ကို သူ တအား စုတ္နမ္းေတ့ ေရႊနန္း အသဲတယားယားနဲ႔ စိတ္ေတြ မတရားႀကီး ထႂကြလာရသည္ ။

( ကိုထက္ရယ္…အင္ဟင္ …..)

ကိုထက္ရဲ့ လက္ဖဝါးႀကီး တဖက္က ေရႊနန္းရဲ့ စြင့္အားတဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။ ေရႊနန္းကလည္း အရင္ သူနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တိုင္း သူက ေရႊနန္းရဲ့ အတြင္းခံ ပင္တီကို

ခၽြတ္ခၽြတ္ေနလို႔ ဒီတခါေတာ့ သူ အခက္အခဲ မရွိရေအာင္ အိမ္က ထြက္ကထဲက ပင္တီ ကို ဝတ္မလာခဲ့ဘူး ..။ ေရႊနန္း ပင္တီ မပါတာကို ကိုထက္ကလည္း သတိျပဳမိဟန္တူသည္ ။

ေရႊနန္း ဝတ္လာတဲ့ ဆဲဗ္းေဒးအသား ထမိန္ အနက္ကေလးကို ေျဖခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ ထမိန္စ ေျပသြားေတာ့ ထမိန္အထဲကို လက္ႏွိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားက မိန္းမအဂၤါကို စမ္းသည္ ။

ကိုထက္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက တရြရြနဲ႔ ေရႊနန္းရဲ့ မိန္းမ အဂၤါစပ္အေပၚမွာ ပြတ္ေပးေနသည္ ။

( အို…..ဟင္း………)

ေရႊနန္း စိတ္ေတြ တအား ထႂကြသထက္ ထႂကြလာသည္ ။

အရည္ေတြက စိုစိုရႊဲေနၿပီ ….။

ကိုထက္က ေရႊနန္းဘုံရဲ့ လက္တဖက္ကို ဆြဲယူကာ ေျပက်ေနတဲ့ သူ႔ပုဆိုးထဲကို ပို႔ေပးလိုက္သည္ ။

ေရႊနန္း ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြ ဖ်န္းကနဲ ဖ်န္းကနဲ ထသြားရသည္ ။ ကိုထက္ရဲ့ ပူပူေႏြးေႏြး အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို စမ္းမိလိုက္လို႔ ..။

ေရႊနန္း လက္ကို ဒီမာမာအေခ်ာင္းႀကီးဆီကေန ျပန္႐ုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ ကိုထက္က သူ႔လက္နဲ႔ ေရႊနန္းရဲ့ လက္ကို အုပ္ကိုင္ထားလို႔ ဖယ္လို႔မရဘဲ ဒီပူေႏြးေႏြး အတန္ႀကီးကို

ထိထားကိုင္ထားေနရသည္ ။ ေရႊနန္းလဲ တကယ္ေတာ့ ဒီလို အေတြ႕အၾကဳံကို လိုခ်င္ေနမိတာပါ ..။ ကိုယ့္ကို အထင္အျမင္ေသးမွာကို စိုးလို႔ ဟန္ေဆာင္ ႐ုန္းကန္ေနရတာ…။

“ အရမ္းကို တင္းၾကပ္ေနတယ္..ေရႊနန္းရယ္…ကိုယ့္ဟာႀကီးကို ဆုပ္ေပးစမ္းပါ….”

“ ကိုုထက္ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီးဘဲ..ေရႊနန္း ေၾကာက္တယ္ကြာ…”

“ မေၾကာက္နဲ႔ ေရႊနန္း..ခ်စ္သူ ဘဝမွာ ဒါေတြက အျမဲ လုပ္ေနက် သဘာဝ ဘဲ..လူေတြ စခဲ့တဲ့ ကမၻာဦးအစ အခ်ိန္ကထဲက လူေယာက်္ားနဲ႔ လူမိန္းမ ဒီလိုေတြ လုပ္လာခဲ့ၾကလို႔ လူဦးေရ တိုးပြား

လာၾကရတာ…ကိုထက္တို႔ မိဘေတြ အဖိုးအဖြားေတြလည္း ဒီလိုဘဲ ခ်စ္ခဲ့ၾက ေပါင္းဖက္ခဲ့ၾကလို႔ ကိုထက္တို႔ လူျဖစ္လာၾကရတာဘဲ ေလ …”

“ အို..ေရႊနန္းေတာ့ ကေလး ရသြားမွာကို ေၾကာက္မိတယ္ ….”

“ ကေလး မရေစရပါဘူး ..ကိုထက္ တာဝန္ယူပါတယ္…”

“ တကယ္လား …ကိုထက္..”

“ တကယ္ေပါ့ ေရႊနန္းရယ္..ေရာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆုပ္ထား..ဒီေခါင္းပိုင္း ကို နယ္ေပး..ေရႊနန္း လက္ကေလး နဲ႔ ေခ်နယ္ေပး…”

“ အိုး…အထစ္ႀကီး…..”

“ ဟုတ္တယ္…ေရႊနန္းအထဲကို ထိုးထည့္ခ်စ္ေပးမယ့္ ဒစ္ႀကီးေပါ့ ….”

“ အို..ဟင့္..ကိုထက္က ဘာေတြ ေျပာေနမွန္း မသိပါဘူး…ေရႊနန္း ရွက္တယ္…”

“ မရွက္နဲ႔..နယ္ေပး..ဒစ္လုံးႀကိးကို နယ္ေပး….အင္း..အင္း….ေရႊနန္း လုပ္တာ တအားေကာင္းတာဘဲ….အင္း..ဟုတ္ၿပီ..နယ္…နယ္…နယ္ေပး…”

ေရႊနန္းလည္း ကိုထက္ရဲ့ တုတ္တုတ္ခဲခဲ အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ဖ်စ္ညႇစ္ ဆုပ္နယ္ေပးေနမိသည္ ။ ကိုထက္ကလည္း ေရႊနန္း အဂၤါစပ္ကို လက္ညႇိုးနဲ႔ ထိုးသြင္း ကလိေပးသည္ ။

အေရေတြ ေပလူးရႊဲေနတာေၾကာင့္ ကိုထက္ လက္ညႇိုးက ေရႊနန္း အဂၤါစပ္ထဲကို တိုးဝင္လို႔ ရေနသည္ ။ ကိုထက္ က ေရႊနန္းကို ပက္လက္လွဲခိုင္းၿပီး ေရႊနန္းရဲ့ ေပါင္ၾကားကို ေခါင္းထိုးဝင္

မ်က္ႏွာအပ္လိုက္သည္ ။

“ ကိုထက္..ဘာလုပ္မလို႔လဲဟင္..”

“ ကိုထက္ ေရႊနန္းကို နမ္းေပးမလို႔…”

“ အို႔..အယ့္ေနရာကို နမ္းရလို႔လား..ကိုထက္ မရြံဘူးလား…”

“ နမ္းရတယ္….သမီးရီးစားေတြ ခ်စ္သူေတြ နမ္းၾကတယ္..ကဲ..ကိုထက္ နမ္းေပးမယ္..ခံၾကည့္..ေရႊနန္း ႀကိဳက္မွာပါ…”

ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုထက္က ေရႊနန္းရဲ့ အကြဲေၾကာင္းကို သူ႔လ်ာႀကီး ထုတ္ၿပီး ေအာက္ကေန အထက္ ပင့္ေကာ္ ယက္လိုက္ပါသည္ ။

“ အိုး..ဟင့္….”

ေရႊနန္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါသြားသည္ ။

ေရႊနန္းသည္ ကိုထက္ကို ဟန္ေဆာင္ကာ ေမးခဲ့ျခင္းပါ ..။ ေစာက္ပတ္ယက္ျခင္း ( သို႔မဟုတ္ ) ဘာဂ်ာကိုင္ျခင္းကို ေရႊနန္း သိၿပီးသားပါ ..။ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲက အျပာ ဗီဒီယိုကားေတြကို အခါခါ

အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကည့္ဖူးထားသူမို႔ ဘာဂ်ာကိုင္တာ ဘာလဲ ဆိုတာကို သိၿပီးသား ပါ …။

ဒီလို ဘာဂ်ာကိုင္ခံရတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံကို ခံဘူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီကလည္း သိခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္လို႔ ဘာဂ်ာမႈတ္ ခံခ်င္ေနခဲ့သူ ျဖစ္သည္ ။

အဂၤလိပ္ဘာသာစကား သင္တန္း အတူတူ တက္ခဲ့တဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံ စစ္သံမႉးရဲ့ သမီး နာနာ က ဘာဂ်ာမႈတ္တာ ခံရတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြကို ခေရေစ့တြင္းက် ေဖါက္သည္ခ် ေျပာျပခဲ့လို႔ ေရႊနန္းလည္း

ဘာဂ်ာကိုင္တာကို ခံခ်င္ေနမိခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ …။

ကိုထက္က လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေပးေနသည္ ။

“ အို..ဟင္….အို…ဟင္….အိုး…ဟင္း…ဟင္း…ဟင္း…….ကိုထက္ရယ္..ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲဟင္ ……”

ကိုထက္က စကားျပန္မေျပာအားဘူး ..။

ေရႊနန္း အဖုတ္ကို ယက္ေပးေနသည္ ။ ေရႊနန္းလည္း ဒီေနရာ တဝိုက္ကို ေရနဲ႔ေရာ ဆပ္ျပာနဲ႔ေရာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာခဲ့လို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္ လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမိရင္း ကိုထက္

ယက္သမၽွကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူေနမိရပါသည္ ..။

ေရႊေရးလြင္လြင္..မီမီလွိုင္တို႔ နဲ႔ ေတြ႕ဆုံဖို႔ ကားကို ေလွာ္ကားကန္ဖက္ကို ဦးတည္ၿပီး ေမာင္းေနရင္း ေရႊေရးလြင္လြင္နဲ႔ ေတြ႕ၾကရင္ ေရႊေရးလြင္လြင္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ဖို႔ စဥ္းစားလာခဲ့သည္ ။

မီမီလွိုင္ ကမကထ လုပ္ၿပီး ဖုန္းလိုက္ဆက္..လူစုစည္းခဲ့လို႔ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို စုစည္းမိသည္ ။ ထမင္းေတြ ဟင္းေတြ ခ်က္သူက ခ်က္ ေအာ္ဒါမွာတဲ့လူက မွာနဲ႔ မိတ္ဆုံ

စားပြဲ ျဖစ္ေျမာက္လာလို႔ ဆက္ဆက္ လာခဲ့ဖို႔ မီမီလွိုင္ သူ႔ဆီကို ခဏ ခဏ ဆက္သည္ ။

သူ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာကို ေရာက္ၿပီး ေရႊေရးလြင္လြင္ နဲ႔ တေျဖးေျဖးကင္းကြာခဲ့ၿပီး ျပတ္သလို ျဖစ္ခဲ့ရေပမယ့္ ေရႊေရးနဲ႔ သူ ဘာမွ ရန္ျဖစ္တာ စိတ္ဆိုးတာ မျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး ..။ အေနေဝးၿပီး

တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေဝးသြားခဲ့ၾကတာ ..။ ဒါဏ္ရာရၿပီး ေဆး႐ုံတက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ေရႊေရး သူ႔ကို လာေတြ႕သည့္အခ်ိန္ ေရႊေရးက သူ႔ကို တပ္ထဲက ထြက္ခိုင္းခဲ့ေတာ့ သူက

မထြက္နိုင္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့သည္ ။ ေရႊေရး စိတ္ဆိုးသြားခဲ့သည္ ။

ေရႊေရးလြင္လြင္ နဲ႔ သူ အႀကိမ္ႀကိမ္ ညားခဲ့ၾကတာေတြ ကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိျပန္ေတာ့ သူ႔စိတ္ေတြ ပူေႏြး ထႂကြလာရသည္ ။

လင္မယား ဘဝမွာ အရွက္ကုန္ၾကသည္ ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ လင္မယားလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အစြန္းဆုံး အထိ ခ်စ္ခဲ့ အိပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေရႊေရးလြင္လြင္ နဲ႔ သူ႔အၾကားမွာ အရွက္ကုန္ခဲ့ၾကသည္

လို႔ ေျပာရမည္ ..။ လူမရွိတဲ့ ေရႊေရးတို႔ ၿခံႀကိးထဲ သူတို႔ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကတဲ့အခါ အခါခါ လုပ္ခဲ့ၾကၿပီးတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ၾကရင္ အဝတ္အစားေတြ အကုန္ ခၽြတ္ပစ္ၿပီး ကိုယ္တုံးလုံးေတြနဲ႔ တဝႀကီး

မီးကုန္ယမ္းကုန္ စပ္ရွက္ခဲ့ၾကတာ ..။ ပုံစံ အမ်ိ ုးမ်ိ ုး ေျပာင္းၿပီး အပီအျပင္ စပ္ရွက္ခဲ့ၾကလို႔ တေယာက္ နဲ႔ တေယာက္ မရွက္ၾကေတာ့ဘူး ..။ ေရႊေရးကလည္း သူမလိုခ်င္တာေတြကို

ပြင္ကပြင့္လင္းလင္း ေတာင္းဆို ေတာင္းခံတတ္သလို သူကလည္း ေရႊေရး လိုခ်င္တာေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကိး ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္ ။

ေရႊေရး နဲ႔ လုပ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိျပန္ေတာ့ အရင္တုံးကလို ဘဝမ်ိ ုး ျပန္ေရာက္ခ်င္မိသြားရသည္ ။ ေရႊေရးကို စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ျပန္ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ေရႊေရးနဲ႔ ဟိုတုံးကလိုဘဲ

ပြဲၾကမ္းၾကရရင္ ေကာင္းမည္ လို႔ စိတ္ရိုင္းအေတြးရိုင္းေတြ ဝင္ေနမိသည္ ။

သည္ကို လာဖို႔ ခြင့္ မနည္း ေတာင္းခဲ့ရသည္ ။

ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္က လူစားထိုးစရာ မရွိလို႔ သြားခြင့္မေပးနိုင္ဘူး လို႔ သူ႔ကို ျငင္းဆန္လို႔ ေတာ္ေတာ့္ကို ခက္ခဲ့တာ ..။

ေရႊနန္းဘုံ ရဲ့ လုံျခဳံေရးအတြက္ အေနာက္က လိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ့္ကို ခက္သည္ ။ ေရႊနန္းဘုံ ရီးစားနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တဲ့အခါ သူတို႔ကို ၿခံထဲ ဝင္ခြင့္ မျပဳခဲ့လို႔ ေရႊနန္းဘုံ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတာကို

မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ တားဖို႔ ဆီးဖို႔ေတာ္ေတာ့္ကို ခက္ခဲသည္ ။

သူမရီးစား ကိုထက္ နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕အၿပီး ေမာပန္းေခြေလ်ာ့ကာ ကားေပၚ ျပန္လိုက္ပါလာတဲ့ ေရႊနန္းဘုံကို သူၾကည့္ၿပီး “ အင္း..ေကာင္မေလးေတာ့ ေရေရလည္လည္ အျဖဳတ္ခံလာၿပီ ” လို႔ သူ႔စိတ္ထဲ

သိလိုက္သည္ ။

ေဟာ..မိတ္ဆုံစားပြဲ ရွိရာကို သူ ေရာက္လာၿပီ ..။ ေရႊနန္းဘုံအေၾကာင္းကို ေတြးေတာလာတာေတြ ရပ္ဆိုင္းသြားသည္ ။

သူ႔ကားေမာင္းဝင္လာတာကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ေရႊေရးလြင္လြင္ နဲ႔ မီမီလွိုင္တို႔ကို သူ ေတြ႕ရသည္ ။

“ ဟား..ထင္ေအာင္ေက်ာ္ လာၿပီဟ…”

မီမီလွိုငိ နဲ႔ ေရႊေရး အနားမွာ စားစရာေတြ ခင္းက်င္းျပင္ဆင္ေနတဲ့ စိန္ေအာင္ႀကီးရဲ့ အသံၾသၾသႀကီးနဲ႔ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံကို အားလုံး ၾကားၾကသည္ ။

သူ႔ကားဆီကို ေလ်ာက္လာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေက်ာင္းေနဖက္ေတြကို ႏုတ္ဆက္ရင္း ကားေပၚက ဆင္းလိုက္သည္ ။

သူ႔အေၾကာင္းကို ၾကားထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကို “ လူႀကီးအိမ္ ” ေရာက္ေနတာ ဘယ္လိုလဲ လို႔ ၀ိုင္းေမးၾကသည္ ။ သူက ျပန္ေျဖနိုင္သေလာက္ ျပန္ေျဖၿပီး မီမီလွိုင္ နဲ႔ ေရႊေရးတို႔ အနားကို

သြားလိုက္သည္ ။ မီမီလွိုင္က သူ႔ကို ေရႊေရးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့ၿပီး ေရွာင္ေပးသြားခဲ့လို႔ ေရႊေရးကို သူ ျပန္ ေခ်ာ့ျဖစ္သြားသည္ ..။ ေရႊေရးကလည္း သူနဲ႔ ျပန္ေပါင္းထုပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာရွိေၾကာင္း

သူ သိလိုက္သည္ ။

ေရႊေရးနဲ႔ သူ ျပန္ေျပလည္မိၾကတာနဲ႔ မိန္းမသဘာဝ အရ ေရႊေရးက သူ႔ကို မာန္မဲ ဆူပူေတာ့တာဘဲ ..။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္..နင့္ရဲ့ လူႀကီးသမီး နဲ႔ နင္ ဘယ္ေလာက္အဆင့္အထိ ရင္းႏွီးေနၾကၿပီလဲ…” လို႔ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းစူကာ ေမးေတာ့တာဘဲ ..။

“ ဘယ္လိုအဆင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး..ေရႊေရးရယ္…သူတို႔ ခိုင္းတာကို လုပ္ေနရတာပါ…” လို႔ သူေျဖေပမယ့္ ေရႊေရးက မေက်နပ္လွဘူး ..။

“ ဟြန္း..ေရႊဘဲ စားေသာက္ဆိုင္ကို ႏွစ္ေယာက္ထဲ လိုက္ပို႔ခိုင္းတာလား..ထမင္း လက္ဆုံ စားၾကတယ္ေပါ့ေလ..ဟုတ္လား….”

“ ႏွစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါဘူး ေရႊေရးရယ္..ရဲေဘာ္ေတြ ကားတစီးအျပည့္ ပါပါတယ္….” လို႔ သူက ျပန္ေျဖသည္ ..။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္..နင္က ေထာက္လွမ္းေရး လား..” လို႔ လည္း ေမးျပန္သည္ ..။

“ဘာလို႔ ေမးတာလဲ..နင္ ဘာၾကားလို႔လဲ ေရႊေရး..”

“ ေအာ္..ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုတာေတြကို လူေတြက အေသမုန္းေနၾကတာဟဲ့..နင့္ကို လူမုန္း မမ်ားေစခ်င္လို႔…တေန႔က်ရင္ နင္ လူထုရဲ့ ဆုံးမတာကို မခံရေစခ်င္လို႔….”

ေရႊေရးလြင္လြင္ရဲ့ တပ္က ထြက္ဖို႔ ေျပာတာေတြကို သူ အထပ္ထပ္ ၾကားရျပန္သည္ ..။

မိတ္ဆုံစားပြဲေန႔က ေရႊေရးနဲ႔ သူ ျပန္ေပါင္းထုပ္တဲ့ပြဲကေလး ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ၾကလို႔ အခု ေရႊေရး နဲ႔ သူ ခ်စ္သူေတြ ျပန္ျဖစ္ေနၾကၿပီ ….။

“ ေရႊေရး….”

“ ဘာတုန္း..”

“ နင္နဲ႔ငါနဲ႔ အရင္တုန္းကလိုဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျပန္ေတြ႕ၾကရေအာင္ဟာ…”

“ ဟြန္း ..အခုမွ လာလုပ္ေနတယ္..နင္ ငါ့ကို ပစ္ထားတာ အၾကာႀကီးဘဲ…”

“ ေရႊေရးကလဲဟာ..စိတ္ကလဲ နာေနတုံးဘဲ…ခြင့္လႊတ္ၿပီး ခ်စ္မယ္ဆို…”

“ ေတာ္ပါ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ရယ္..ငါ့ကို နင္ ရိုးအီသြားၿပီး အဆက္ျဖတ္တာ မဟုတ္လား….ငါးစိမ္းျမင္လို႔ ငါးကင္ ပစ္တာ မဟုတ္လား ….”

“ မဟုတ္ပါဘူးဟာ..နင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးမအီပါဘူး..နင္က ဒီေလာက္ လွတာ..ေတာင့္တာလဲ အရမ္း…”

“ ေတာ္စမ္းဟာ..ငါေလ..နင့္ကို စိတ္နာေနတုန္းဘဲ…”

“ မနာပါနဲ႔ေတာ့ဟာ..နင္နဲ႔ ငါနဲ႔ အရင္လို ျပန္ခ်စ္ၾကရေအာင္ …”

ေရႊေရးေက်နပ္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ၾကာေအာင္ ျပန္ေခ်ာ့ခဲ့ရသည္ ။ သူနဲ႔ ေရႊေရး သူအခုေနတဲ့ တိုက္ခန္းမွာ ေတြ႕ၾကဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ၾကသည္ ။

ေရႊေရး အခုလို ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေတြ႕ၾကဖို႔ သေဘာတူလက္ခံလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့ ။ ေရႊေရးက ေတြ႕မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အရမ္း ဝမ္းသာသြားရသည္ ။

ေရႊေရးမလာခင္ ညက အခန္းရွင္းရသည္ ။ ညစ္ပတ္ ရႈပ္ပြေနရင္ ေရႊေရး စိတ္ဆိုးၿပီး ျပန္သြားမွာ စိုးလို႔ ။

ေရႊေရး စားဖို႔ မုန႔္ေျပးဝယ္ထားရေသးသည္ ။

မနက္ေစာေစာ ေရထခ်ိဳးေတာ့ တကိုယ္လုံးကို ဆပ္ျပာတိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေပါင္ၾကားနဲ႔ ဖြားဖက္ေတာ္ေနရာေတြက်ဳ အထူး ေဆးေၾကာပြတ္တိုက္သည္ ။ မေတာ္လို႔ ဒီေန႔ ေရႊေရးနဲ႔ ဟိုဒင္း ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေရႊေရးက နံေစာ္ ညစ္ပတ္ေနတယ္လို႔ အျပစ္တင္မွာ စိုးလို႔ ။ ရည္းစား ဘဝက ေရႊေရးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကတာ တေနကုန္ အလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္ ေရမခ်ိဳးခဲ့ရ ။ ေရႊေရးနဲ႔ ဖက္ရင္း နမ္းရင္း တဆင့္ၿပီးတဆင့္တက္လာၾကၿပီး ေရႊေရးက “ နမ္းေပးရမလားဟင္..” လို႔ ေမးရင္း သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ရင္း ပါးစပ္နဲ႔ ငုံဖို႔ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ ဖြားဖက္ေတာ္က ေရမေဆးရေသးလို႔ နံေစာ္ညစ္ပတ္တာနဲ႔ၾကဳံသြားရသည္ ။ ေရႊေရးက နမ္းမေပးေတာ့ဘူး ။ နင္ သိပ္ညစ္ပတ္တယ္ဟာ..လီးလဲ မေဆးဘူး..လို႔ ေျပာၿပီး အိမ္ျပန္မယ္..ျပန္မယ္ လုပ္ေတာ့တာဘဲေလ ..။

ဒီေန႔မနက္ေတာ့ က်က်နန ႏွိုက္ႏွိုက္ခၽြတ္ခၽြတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာထားလိုက္တယ္ ..။ ေရႊေရး မႈတ္တဲ့အခါ အနံ့အသက္နဲ႔ ေခ်းေတြ ဘာေတြ မရွိေနေအာင္ ။
အင္း..တြက္ေရးကေတာ့ စက္သူေဌး..ဘဲ..။ ေနာက္မွ တြက္ၾကည့္..စက္မရွိ ျဖစ္ေနမလား မသိဘူး ဆိုၿပီး ျပဳံးမိရတယ္ ..။

ေရႊေရးလာရင္ စားဖို႔ သစ္သီးေတြ မုန႔္ေတၤ ျပင္ဆင္ေနတုံး ေရႊေရး ဖုန္းဆက္တယ္ ။ သူ ထြက္လာၿပီ…တဲ့ ။ ေရႊေရး လာေတာ့မယ္ ေသခ်ာသြားေတာ့ ေပါင္ၾကားထဲက ငတိက အလိုက္ကန္းဆိုး မသိဘဲ ဆတ္ကနဲ ေခါင္းေထာင္လာတယ္ ။

ေရႊေရး ကားကို ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေမၽွာ္ေစာင့္ေနမိတယ္ ။ စိတ္ေကာက္တာကို ျပန္ေခ်ာ့ ျပန္ေပါင္းထုပ္ရတဲ့ အရသာက ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ထူးျခားတယ္ ။
ေဟာ..ေရႊေရးရဲ့ ကား ေရာက္လာၿပီ ။
တိုက္ေအာက္ကို ေျပးဆင္းၿပီး ႀကိဳလိုက္တယ္ ။

ေရႊေရးက ကားျပဴတင္းေပါက္ကေန လွမ္းေအာ္ေခၚတယ္ ။
“ ဟဲ့..ထင္ေအာင္ေက်ာ္ လာစမ္း…အထုပ္ေတြ ၀ိုင္းသယ္….”တဲ့ ။ ေရႊေရးရဲ့ အေျပာအဆို အမူအရာေတြက ကဗ်ာမဆန္႐ုံတင္မကဘူး ။ ဖီလင္ျပယ္စရာႀကီး …။
သူမ်ား သမီးရည္းစားေတြ ေခၚၾကသလို ကိုကို..ေမာင္ေမာင္ မေခၚတဲ့အျပင္ ခပ္ေငါက္ေါက္ ေဟာက္တတ္တာကို ေျပာတာပါ ။ တကယ္ေတာ့လဲ ဖီလင္ မျပယ္ပါဘူး ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ေရႊေရးရဲ့
မို႔ေမာက္တဲ့ ရင္ထြားထြားေတြကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေႏြးကနဲ အရွိန္တက္သြားရတယ္ ။

ေရႊေရးက ရင္ေတြတင္ ထြားတာ မဟုတ္ဘူး..တင္ပါးႀကီးေတြကလည္း ပထမတန္းစား ဆိုတာ တိုက္ေပၚကို တက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ ေရႊေရးရဲ့ အေနာက္က လိုက္လို႔ ေရႊေရး တင္ပါးေတြ ဟိုတုန္းကထက္
ပိုကားထြားလာတာ သတိျပဳမိရတယ္ ။

“ ငါက လာၾကည့္တာဟ ..နင္က စစိဗိုလ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္မ်ား သားသားနားနား ေနသလဲလို႔..တိုက္က မဆိုးပါဘူး..သန႔္သားဘဲ…”

ေရႊေရးက တိုက္ေလွခါးကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တာပါ ။

အခန္းထဲလဲ ေရာက္ေရာ ေရႊေရးတေယာက္ ဟိုအခန္းဝင္ၾကည့္..ဒီအခန္းဝင္ၾကည့္ စပ္စုပါေတာ့တယ္ ။

“ နင္..လူႀကီးသမီးကို နင့္အခန္း ေခၚဘူးလား..”

“ အာ..ေရႊေရးရယ္..ဘာေတြ ေလ်ာက္ေမးေနတာလဲ..သူတို႔က လာမလား..လာပါ့မလား..နင္ကလဲ..”

“ အံမာ…သူတို႔က ဘာသားဲ့ ထုထားတာမို႔လဲ..သူတို႔လဲ လူေတြ ဘဲေလ..ဟြန္း….”

ေရႊေရးသည္ စကားေျပာရတာ မလြယ္ဘူး ။ အထအန လဲ ေကာက္တတ္သလို စိတ္ကလဲ တအား တိုသည္ ။ ေရႊေရးက အိပ္ခန္းထဲကိုေတာ့ မဝင္ဘူး ။ အေပါက္ဝကဘဲ အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္တယ္။

“ အဟီး..ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း နင္က သန႔္ရွင္းသားဘဲ..အင္း…နင့္အခန္းက မိုက္တယ္..မိုက္တယ္ …”

“ ဘာစားမလဲ ေရႊေရး..ဆႏြင္းမကင္းလဲ ဝယ္ထားတယ္ ..အုန္းနို႔ေက်ာက္ေက်ာေရာ….”

“ နင္က ေတာ္ေတာ္ အလိုက္သိသားဘဲ…”

ျပဳံးၿပီး ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္ေနတဲ့ ေရႊေရးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာၿပီး ခါးသိမ္ေလးကေန ဆြဲေပြ႕ဖက္ပစ္လိုက္မိပါေတာ့တယ္ ..။

“ ဟဲ့..ဟဲ့..ဘာလုပ္တာလဲ…အို…အို…ထင္ေအာင္ေက်ာ္…ေကာင္စုတ္…”

ေရႊေရး ဆူဆဲေနတဲ့ စြာေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငုံခဲၿပီး စုတ္ပစ္လိုက္မိတယ္ ။ ခဏ ၿငိမ္သြားေပမယ့္ ေရႊေရး သူ႔ရင္ဘတ္ေတြကို တြန္းပစ္ၿပီး ႐ုန္းဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ သူက တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားလိုက္တယ္ ။ “ ေရႊေရး..ျပန္နမ္းေလ..” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ေနာက္ထပ္တခါ စုတ္နမ္းလိုက္မိျပန္တယ္ ။ ဒီတခါမွာေတာ့ ေရႊေရး မ႐ုန္းကန္ေတာ့ဘဲ နမ္းတာကို ခံေနတယ္ ။ ျပန္ေတာ့ မနမ္းဘူး ..။ ဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြက စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ အေပၚကို ေရာက္သြားတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ေရႊေရးနဲ႔က တကယ့္ကို နည္းစုံလမ္းကုန္ကို လုပ္ခဲ့ၿပီးၾကတာပါ ။
ေသြးေအးသြားခဲ့တာေၾကာင့္ ျပန္ေႏႊြးေနရတဲ့ ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ တထစ္ၿပီး တထစ္ ျပစေနရတယ္ေလ ..။

တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ပြတ္သပ္ရာက ဆုပ္နယ္ကိုင္ညႇစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရႊေရး ႏႈတ္ခမ္းေတြက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္တုန႔္ျပန္ စုတ္နမ္းလာလို႔ ဝမ္းသာသြားမိတယ္ ။
ေရႊေရး စိတ္ပါလာၿပီ ။ ျပတ္လပ္ေနတာေၾကာင့္ ေရႊေရးလဲ ေတာင့္တလိုလားမွာဘဲ လို႔ တြက္ဆလိုက္တယ္ ။ ေရႊေရးရဲ့ ထမိန္စကို ေျဖျဖဳတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေတာ့ ေရႊေရးက သူ႔လက္ကို ဖယ္ပစ္တယ္ ။

“ ဟိတ္…ကဲလိုက္တာ ..”
“ ခ်စ္ၾကရေအာင္..ေရႊေရးရယ္ …”
“ အဝတ္ေတြ ေက်ကုန္မယ္..ဒီကေန အလုပ္ကို ဆက္သြားရမွာ…”
“ ဒီေန႔ အလုပ္ မသြားပါနဲ႔ေတာ့ ေရႊေရးရယ္…ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ေနၾကရေအာင္ပါ..”
“ မရဘူး..အလုပ္ေတြ မ်ားေနတယ္ …”
“ ဒါဆိုရင္..”
“ကဲ..လာ..လာ အထဲ သြားရေအာင္…”

ဝမ္းသာအားရ ေရႊေရးနဲ႔ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့ၾကတယ္ ။

“ သြား..ကုတင္ေပၚတက္..မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထား….”

ေရႊေရး ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ကုတင္ေပၚတက္လွဲ မ်က္လုံးေတြကို စုံမွိတ္ထားလိုက္တယ္ ။

အင္း..ေရႊေရး ဘာလုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာကို စိတ္ထဲမွာ သိေနသလိုလိုဘဲ ။
ေရႊေရးလဲ သူနဲ႔ ကြဲကြာေနတာ ၾကာလို႔ သူ႔အကိုင္အတြယ္ အထိအေတြ႕ သူ “ ခ်စ္ ”ေပးတာေတြနဲ႔ ကင္းကြာေနခဲ့ရတာ ၾကာလို႔ ဒါေတြကို ျပန္သတိရ လိုလား ေတာင့္တမိခဲ့ရတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ ။

သူက ေတြ႕ခ်င္တာ အရမ္းဘဲ..ေတြ႕ၾကရေအာင္လို႔ ေျပာလာေတာ့ ေရႊေရးလဲ ေခါင္းညႇိမ့္လိုက္တယ္ ။ သူ႔အေျပာကို ေရႊေရးက ေစာင့္ေနတာေလ ..။ ဒီကလဲ ေတြ႕ခ်င္ေနတာ တပိုင္းေသေနတာ ။

သူ႔အခန္းေပၚကို ေရာက္ကထဲက သူေတာ့ မၾကာခင္ ဇာတ္လမ္း စေတာ့မွာ ဆိုၿပီး ေရႊေရး ရင္ေတြ ခုံေနတာ အရမ္းဘဲ ။ အရင္တုံးက ျဖစ္ခဲ့လုပ္ခဲ့တာေတြ ကို ျမင္ေယာင္ သတိရေတာ့ သူေတာ့ ဒီေန႔ ငါ့ေပါင္ာကားကို တအားႀကီး ယက္ေပးေတာ့မွာဘဲ ဆိုၿပီး ေရႊေရးစိတ္ေတြ နိုးႂကြ ေဖါက္ျပန္လာတာ အရမ္းဘဲ ။

သူလဲ ေရႊေရးကို စဖက္ စနမ္းေရာ ေရႊေရး တအား စိတ္ေတြ ျဖစ္လို႔ ေပါင္ၾကားက အဖုတ္မွာ အေရေတြ ထိန္းလို႔မရေအာင္ စိမ့္ယိုတာ ရႊဲရႊဲစိုေန႐ုံမကဘူး..ေပါင္ၿခံကိုပါ စီးက်လာတဲ့ အထိဘဲ ။

သူက ထမိန္ကို ဆြဲေျဖေတာ့ ေရႊေရးလဲ အလုပ္ကို ျပန္သြားရမွာမို႔ အဝတ္ေတြ မေက်ခ်င္ဘူးလို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ ငယ္ငယ္က ခ်ိန္းၾကတဲ့အခါ အဝတ္ေတြ ေက်ၿပီး အိမ္ညပန္ရင္ အေမတို႔ မသကၤာ ျဖစ္မွာ စိုးလို႔ သူ႔ကို ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ေပးခဲ့ဘူးတယ္ ။ ဒါေတြကို သူ သတိရမယ္လို႔ ထင္တာဘဲ ။ ဒါဆိုရင္ အခုလဲ ေရႊေရး သူ႔ကို ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ေပး ေတာ့မယ္ ဆိုတာ သူ သေဘာေပါက္ေလာက္မယ္ ထင္တယဘဲ ။

သူ႔အိပ္ခန္းထဲကို အတူတူ ဝင္လိုက္ၾကေတာ့ သူ႔ကုတင္ႀကီးနဲ႔ ေမြ႕ယာခင္းထူထူေတြကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ။ စိတ္ေတြက ဟုန္းကနဲ ထႂကြ လာတယ္ ။ ဒီကုတင္ႀကီးေပၚမွာ တဖန္းဖန္း တဖုန္းဖုန္းနဲ႔
ႀကိတ္ၾကေတာ့မွာကို သိေနလို႔ ။ အတြင္းထဲက လွိုက္လွိုက္ၿပီး ယားေနတဲ့ ေရႊေရးရဲ့ ေစာက္ပတ္ကို သူ႔လီးတန္ႀကီးနဲ႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးေဆာင့္ေပးေတာ့မယ္ မဟုတ္လား ။

သူ႔ကို ကုတင္ေပၚ လွဲၿပီး မ်က္လုံးေတြ စုံမွိတ္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ သူကလဲ အထက္အရာရွိရဲ့ အမိန႔္ကို နာခံတဲ့ စစ္သားေလးတေယာက္လိုဘဲ ေရႊေရး ခိုင္းတဲ့အတိုင္း လုပ္တယ္ ။ ေရႊေရးလဲ သူ႔ကို ခြင့္လႊတ္လိုက္ၿပီ ။ သူ႔ကို ေရႊေရး ခ်စ္တယ္ ။ သူနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီး အရင္တုံးကလိုဘဲ လိုးပစ္လိုက္မယ္ ။

ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ေရႊေရး တခုၿပီး တခု ခၽြတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူမ်ား ေရႊေရးဖက္ကို ခိုးေခ်ာင္းၾကည့္ေနေလမလား ဆိုၿပီး သူ႔ဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ မ်က္လုံးေတြ

စုံမွိတ္ၿပီး ေရႊေရးကို ေစာင့္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ေနာက္ဆုံး က်န္တဲ့ ေရႊေရးရဲ့ ဇာနားကြပ္ အတြင္းခံ ပင္တီေလးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ေရႊေရး ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ဆိုလို႔

ခ်ည္တမ််င္ေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး ။ သူအိပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ကုတင္ဖက္ကို ေရႊေရး ေျခေဖါ့နင္းၿပီး တိုးကပ္သြားလိုက္တယ္ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္သည္ ေရႊေရး ဘာအဆန္းထြင္မလဲ သိလိုေနတယ္ ။ မျပဳံးမိေအာင္ သတိထားေနရတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚကို အိအိေထြးေထြးအသားစိုင္ႀကီး လာထိကပ္တယ္ ။
ခ်က္ခ်င္းဘဲ သိလိုက္တယ္ ။ ေရႊေရးရဲ့ ဆူၿဖိဳးေအာင္ျမင္တဲ့ ရင္သားစိုင္ႀကီးေတြ ဆိုတာ ..။

မ်က္ႏွယေပၚကို ဘယ္ညာ ေရႊ႕လ်ား ပြတ္သပ္ေနေတာ့ မာတင္းတဲ့ အသားဖု နို႔သီးေခါင္းေလး ႏွာေခါင္းကို ထိပြတ္သြားတာ ခံလိုက္ရလို႔ စိတ္ေတြ တအား ထိုးႂကြတက္လာရတယ္ ။ ဒီနို႔သီးေခါင္းေလးကို ပါးစပ္နဲ႔ ငုံစို႔လိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ ။
ေရႊေရးရဲ့ တခိခိ ရယ္သံေလး ၾကားလိုက္ရတယ္ ။

“ ႀကိဳက္လား..” လို႔ ေရႊေရး ေမးတဲ့အသံၾကားလိုက္ရတယ္ ။

“ အင္း…ႀကိဳက္တယ္..အရမ္း..” လို႔ သူေျဖလိုက္တယ္ ။ ေရႊေရးက “ မ်က္လုံး မဖြင့္နဲ႔အုံး…” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔နို႔သီးေခါင္းေလးတဖက္ကို ပါးစပ္နား လာကပ္ေပးလို႔ အငမ္းမရဘဲ စို႔လိုက္မိတယ္ ..။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေပါင္ၾကားက ငပဲဒုတ္က တအားကို မာေက်ာေတာင္မတ္ေနတယ္ ။ နို႔သီးေခါင္းမာမာေလးေနာက္တဖက္ကို လာတိုးကပ္ေပးျပန္လို႔ အားရပါးရ စို႔ေနမိတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ဒုတ္ကို ေရႊေရး လက္ကေလး တဖက္က ဖြဖြေလး လာကိုင္လိုက္တာ သူ သိလိုက္ရတယ္ ။ ပုဆိုးကို ေျဖခ်ေပးလိုက္တယ္ ။

“ ဟယ္..ႀကီးလွခ်ည္လား..ထင္ေအာင္ေက်ာ္..နင္ တခုခုမ်ား လုပ္ထားသလား …” လို႔ ေမးလိုက္လို႔ ျပာျပာသလဲ..“ ငါ ဘာမွ လုပ္မထားပါဘူး…ေရႊေရးရယ္..သဘာဝအတိုင္းပါဘဲ အရင္လိုပါဘဲ…” လို႔ သူေျဖလိုက္တယ္ ..။ ေရႊေရး လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက အတန္ထိပ္ပိုင္း ဒစ္လုံးႀကီးကို ကိုင္ဆုပ္ ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။ “ ႀကိဳက္လား..” လို႔ သူ႔ကို ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ ေရႊေရးက “ အင္း..ႀကိဳက္တယ္
” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္ ။

နို႔သီးေတြကို တဝစို႔လိုက္ခ်ိန္ လက္ေတြကလဲ ေအာင္ျမင္လွတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ေကာင္းေကာင္း ကိုင္ေနတယ္ ။ ေရႊေရးလဲ နို႔ေတြကို အေနာက္ညပန္ဆုတ္သြားျပန္လို႔ ဒီတခါေတာ့ ဘာလာအုံးမလဲ
လို႔ မွန္းဆမိတယ္ ။ ေရႊေရးရဲ့ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးမ်ား မ်က္ႏွာကို လာပြတ္ဖိေလမလား လို႔လည္း စိတ္ကူးယဥ္မိလိုက္တယ္ ။ ရည္းစား ဘဝတုံးက ေရႊေရးကို သူ႔မ်က္ႏွာေပၚကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခိုင္းဘူးတယ္ ။ ေရႊေရးရဲက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူ ေကာင္းေကာင္း ယက္ေပး..စုတ္ေပး…ခဲ့တာ အမွတ္ရတယ္ ..။ သူ႔ႏွာေခါင္းနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ လိုင္းဆြဲသလို ပြတ္တိုက္ေပးတာကို ေရႊေရး အရမ္းသေဘာက်ခဲ့ဘူးတယ္ ..။ တခါတေလ ေရႊေရးက “ နင့္ႏွာေခါင္းနဲ႔ လိုးေပးတာ ငါ အရမ္းႀကိဳက္တယ္..” လို႔ တိုးတိုးေလး နားနားကပ္ၿပီး လာေျပာဘူးတယ္ ။

ထင္ထားတာနဲ႔ တကယ့္လက္ေတြ႕ မတူဘူး ။ မ်က္ႏွာေပၚကို ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ လာမပြတ္ဘဲ ေရႊေရးက သူ႔အတန္ေခ်ာင္းကို လက္တဖက္နဲ႔ အရင္းကေန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးၾကား ငုံခဲလိုက္လို႔ပါ ။
သူ႔ အတန္ေခ်ာင္း ထိပ္ပိုင္း ဒစ္လုံးႀကီးတခုလုံး ေရႊေရးရဲ့ ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေရႊေရးရဲ့လ်ာက ဒစ္လုံးႀကီးတခုလုံးကို ပတ္ခ်ာလည္ ကလိေပးလိုက္လို႔ သူ တြန႔္ကနဲ တုန္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေရႊေရး
က သူမလက္ကေလးနဲ႔ သူ႔လက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ဆူၿဖိဳးလုံးဝန္းတဲ့ ရင္စိုင္ေတြ အေပၚကို တင္ေပးတယ္ ။ သူမ ရင္သားႀကီးေတြကို ကိုင္ေစခ်င္တဲ့သေဘာ ဆိုတာ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ သေဘာေပါက္ နား
လည္လိုက္တယ္ ။

ေရႊေရး နို႔ႀကီးေတြက မေတြ႕ၾကတာ ၾကာလို႔လား မသိဘူး ..။ အရင္ထက္ေတာင္ ပိုႀကီးလာသလိုဘဲ။တင္းမာၿပီး ေထာင္ထေနတဲ့ နို႔သီး ေလးေတြကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္လိုက္..နို႔အုံႀကီး တခုလုံးကို ကိုင္
ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ ေရႊေရးက သူ႔အတန္ထိပ္က အေပါက္ေလးကို လ်ာထိပ္နဲ႔ ကလိေပး ထိုးေပးလို႔ တုံက်င္တဲ့ အရသာထူးကို သူခံစားလိုက္ရတယ္ ..။ ေရႊေရးလဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ကလိေပးေနၿပီးမွ အတန္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္နဲ႔ စုတ္လိုက္ လ်ာနဲ႔ကစားလိုက္ လုပ္ေပးပါေတာ့တယ္ ..။

“ အား….ပါးပါး…အိုး….ဟိုးဟိုး….”

ထိလြန္းအားႀကီးလို႔ အသံထြက္ၿပီး ညည္းျငဴမိရတယ္ …။
ေရႊေရးက စုတ္ေနရာက ေမာ့ၾကည့္တယ္ ..။ သူစုတ္ေပးတာ ထိေရာက္တာကို ေတြ႕ရလို႔ ေက်နပ္ေနတဲ့ပုံ ရွိတယ္ ..။

ေရႊေရး လက္တဖက္ကလည္း ေဂြးဥမ်ားကို ဖြဖြေလး ကိုင္ဆုပ္ေပးလိုက္..ေဂြးဥေတြေအာက္ကေန ဖင္ၾကားကို ပြတ္ေပးလိုက္ ..လုပ္ေပးေနတယ္ ။ အတန္ေခ်ာင္း တဆုံး အရင္းနားအထိ ငုံငုံစုတ္ေပးေန
တဲ့ ေရႊေရးက ထင္ေအာင္ေက်ာ့္အေမႊးမ်ားနဲ႔ သူမႏွာေခါင္း ထိမိေနလို႔ စုတ္ေနတာကို ရပ္..အတန္ေခ်ာင္းကို ပါးစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္ၿပီး “ ေဟ့..ယူ႔လေမႊးေတြ ညႇပ္အုံးကြာ…ရွည္ေနၿပီ….”လို႔
မေက်မနပ္ ေျပာလိုက္တယ္ ..။

“ အင္း..အင္း…..ညႇပ္မယ္….ညႇပ္မယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေရႊေရး အတန္ေခ်ာင္းကို ျပန္စုတ္ေပးျပန္တယ္ ။ ေရႊေရးရဲ့ အစုတ္ကို မခံရတာ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ အရမ္း ခံလို႔ေကာင္းေနတယ္ ။ ေရႊေရးရဲ့
နို႔လွလွႀကီးေတြကိုလည္း တအား စို႔ခ်င္လာတယ္ ။ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လက္ညႇိုးနဲ႔လက္မၾကားေခ်ေနမိတယ္ ..။ တခ်က္တခ်က္ စုတ္တာ ေကာင္းလြန္းလို႔..“ အား…အင္း…အိုး…” နဲ႔ ညည္းတြားမိ
ရတယ္ ။ ေရႊေရးက လ်ာကို တအားသုံးၿပီး မႈတ္တာ ..။ ေရႊေရး မႈတ္ေပးလို႔ သူ ခဏခဏ ေရႊေရး ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးခဲ့ဘူးတယ္ ..။

ထူးကဲတဲ့ အရသာကို မ်က္လုံးစုံပိတ္ၿပီး ခံေနမိလိုက္ စုတ္တာ ရပ္သြားတယ္ ..။

“ ဟိတ္…ဇိမ္ခံေနလိုက္တာ..သူမ်ားကိုလည္း လုပ္ေပးအုံး…”

ေရႊေရး အမႈတ္ရပ္သြားၿပီ..။
ဒီတခါ ေရႊေရးကို သူက မႈတ္ေပးတဲ့ အလွည့္..။ ပက္လက္အိပ္ေပးတဲ့ ေရႊေရးရဲ့ေပါင္ၾကားကို ေခါင္းထိုးအပ္လိုက္တယ္ ။ ေရႊေရး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အရင္လိုဘဲ ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္ ။ ေရႊေရး
က ႏႈတ္ခမ္းထူ ပါးစပ္ျပဲသလို ေစာက္ဖုတ္လည္း ႀကီးတယ္ ..။ မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးရဲ့ အကြဲေၾကာင္းႀကီးက နီညိဳညိဳႀကီး ထင္းေနတယ္ ..။ အရင္ဆုံး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ခ်စ္စနိုးနဲ႔ နမ္းရႈံ႔ လိုက္
တယ္ ..။ ဒီလို စနမ္းကတည္းက ေရႊေရး တအင္းအင္းနဲ႔ ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး ေျခေထာက္ေတြ ေထာင္လိုက္ ခ်လိုက္ လုပ္လာတယ္ ..။ အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို ေအာက္ကေန အထက္ ပင့္ေကာ္ၿပီး လ်ာ
အျပားလိုက္နဲ႔ စယက္ေပးလိုက္တယ္ ..။ “ အိုး…” ဆိုတဲ့ အသံေလး ထြက္လာတယ္ ။ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ လည္း ေရႊေရးက ေစတနာထားၿပီး ပုေလြ အေကာင္းစား မႈတ္ေပးသလို ေရႊေရးကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း မႈတ္ေပးခ်င္လို႔ ေရႊေရး ေကာင္းလိမ့္မယ္ ထင္တာေတြ အကုန္ လုပ္ေပးေတာ့တာဘဲ ..။ ေရႊေရးက အစိႀကီးတယ္ ..။ အစိက စိတ္ထေနလို႔ ေထာင္ေနတယ္ ..။ ႂကြေနတယ္။ အစိကို လ်ာနဲ႔ ယက္လိုက..လ်ာထိပ္နဲ႔ တို႔ထိ ကလိလိုက္ လုပ္ေပးသလို လက္ေတြကို ဆန႔္ထုတ္ၿပီး
နို႔ႀကီးေတြကို ကိုင္ဆုပ္ေပးတယ္ ..။ ေရႊေရး အသံစုံ ညည္းၿပီး ဖင္ႀကီးေတၤ တႂကြႂကြ နဲ႔ အရသာေတြ႕ေနတယ္ ..။ တဟင္းတဟင္း….နဲ႔ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနတယ္ ..။

ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လ်ာနဲ႔ ထိုးသြင္းေတာ့ ေရႊေရး သူ႔လက္ေတြကို တအား ဆုပ္ကိုင္ၿပီး…“ အား…ဟား…အား…..အမေလး….အိုး……ငါ…ငါ….မရေတာ့ဘူး…ငါ့ကို လိုးပါေတာ့…” လို႔ ေျပာလာတယ္ ။ ဒါေပမယ့္သူက ယက္လို႔ ကလိလို႔ ေကာင္းတုံးမို႔ ရပ္လိုက္လို႔ မရဘဲ ဆက္ ယက္ေနတယ္ ။

“ ေတာ္ေတာ့္ဆို….ငါ့အထဲက တအားယားေနတယ္ဟာ..လိုးပါေတာ့….”လို႔ ေရႊေရး ေျပာၿပီး သူ႔နဖူးကိုတြန္းတယ္ ..။

ေရႊေရးရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ကာမစိတ္ေတြ ထႂကြေနတဲ့ အရွိန္နဲ႔ အရမ္းကို ေဖါင္းႂကြ ခုံးေမာက္ေနတယ္ ..။

ေလွႀကီးထိုး ပုံစံနဲ႔ဘဲ ေရႊေရးကို အားရပါးရ စပ္ယွက္ပစ္လိုက္တယ္ ..။ ေရႊေရးက တအား စိတ္ေတြ ထေန ျပင္းထန္ေနေတာ့ ေအာက္ကေနေပမယ့္ တဆတ္ဆတ္နဲ႔ ဖင္ႀကီးေတြ ေကာ့ေပးလိုက္ ေဝ့လိုက္ဝိုက္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးရင္း ပါးစပ္ကလည္း“လိုး….လိုး….လိုးစမ္းပါဟာ…တအားေဆာင့္ေပး..ေဆာင့္..အားမ
နာနဲ႔..ေဆာင့္..အင္း..အင္း…..အိုး…ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္….လိုး….လိုး……” ဆိုၿပီး တတြတ္တြတ္ ဆက္တိုက္ ေျပာဆိုေနပါတယ္ …။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္လဲ အားကုန္ ေဆာင့္ထည့္ေပးတယ္ ..။ အခ်က္ေပါင္း သုံးဆယ္ေလာက္ မနားတမ္းေဆာင့္ထည့္ေပးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ ေရႊေရး ေကာ့လန္ၿပီး တုန္ခါၿပီး အထြဋ္အထိပ္ကို တက္လွမ္းသြားတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ..။ ေရႊေရးရဲ့ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားအိအိေတြက သူ႔အတန္ေခ်ာင္းကို တအား
ဖ်စ္ညႇစ္ ဆြဲယူေနၾကတာ သူလည္း ဆက္ ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ တအား ပန္းထြက္ခါ ၿပီးဆုံးျခင္းကို ေရာက္ရတယ္ ..။ ေခၽြးေတြက တကိုယ္လုံး ရႊဲေနတယ္ ။ စိတ္ရွိလက္ရွိ လုပ္ပစ္လိုက္
ၿပီး ေဘးတေစာင္းေလး လွဲေခြသြားတဲ့ ေရႊေရးရဲ့ ေဘးမွာ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ပက္လက္ လွဲေနလိုက္တယ္ ..။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့ ေရႊေရး သူ႔ဖက္ကို လွည့္လာတယ္ ။

“ ဟိတ္..ယူ တအား အားသန္တာဘဲ….ေကာင္းလိုက္တာ…ေရႊေရး သုံးခါေတာင္ ၿပီးတယ္ …”
ေရႊေရးေလသံေလးက တိုးတိုးေလး ..။
ခုထိ ထမိန္ မကပ္ေသးလို႔ ေရႊေရးရဲ့ တပ္မက္စရာ ဆူႂကြေကာ့ထြက္ေနတဲ့ ရင္သားစိုင္ႀကီးေတြကို ေတြ႕ေနရတယ္ ။

“ ေရႊေရး အဖုတ္ကလည္း မေတြ႕ၾကတာ ၾကာလို႔ တအား ျပန္ၾကပ္ေနတယ္ ..”
“ ခစ္ခစ္ ..ဟုတ္လား …ေရႊေရးလဲ တအား ထိတာ..ယူ႔ဟာႀကီးက အရင္ကထက္မ်ား ပိုႀကီးလာသလား ထင္မိရတယ္ …”

ထင္ေအာင္ေက်ာ္ က ေရႊေရးလြင္လြင္ရဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးတဖက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။

“ ဟိတ္..ယားတယ္…လုပ္နဲ႔…”
“ ေရႊေရး ကိုယ္လုံးက အရမ္းလွတာဘဲ…ေရႊေရးကို လိုက္ဖန္တဲ့ဘဲေတြ အမ်ားႀကီးဘဲလား…”
“ ဘာလဲ..ယူက ပစ္တုံးက ပစ္ထားၿပီး လာ သဝန္တိုေနတာလား…..”
“ မပစ္ထားပါဘူး..ေရႊေရးရယ္ …. ေရႊေရးကို အရမ္း ခ်စ္တဲ့ဥစၥာ….”
“ ေတာ္ပါ..အပိုေတြ…”
“ ခ်စ္တယ္ …ေရႊေရးကေရာ ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား ..”
“ အင္း ..”

ေရႊေရး က ကုတင္ေပၚက ထလိုက္သည္ ။

“ ေရသြားေဆးလိုက္အုံးမယ္ကြာ…”

ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို ေလၽွာက္သြားတဲ့ ေရႊေရးရဲ့ ေနာက္ပိုင္း အလွအပေတြကို သူ ၾကည့္ရင္း..ေရႊေရးလို လွပေတာင့္တင္းတဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို စိတ္ႀကိဳက္ သူလိုးရတာ အေတာ္ ကံထူးတယ္လို႔ဆိုရမယ္ လို႔ သူ ေတြးလိုက္မိသည္ ။

ေရႊေရး အေနာက္ကို သူ လိုက္သြားလိုက္သည္ ။

အလုပ္ကို သြားမယ္ လို႔ ေျပာေနခဲ့တဲ့ ေရႊေရးလည္း ထင္ေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ တခ်ီၿပီး ေနာက္တခ်ီ ထပ္ခါ ထပ္ခါ လုပ္ျဖစ္ၾကကာ ကာမႏြံထဲက ႐ုန္းထြက္လို႔ မရခဲ့ ။ အလုပ္ကို မသြားျဖစ္ေတာ့ပါ ။ ဖုန္းနဲ႔သူ႔တပည့္မ တေယာက္ကို တာဝန္ေတြ လႊဲရေတာ့သည္ ။

ညေန ငါးနာရီ ေက်ာ္ၿပီ ။
ေရႊနန္းဘုံ ကိုထက္ ၿခံထဲက လွမ္းထြက္လာေတာ့ ၿခံအျပင္ ကားအျပာေလးထဲမွာ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္ ကို ေတြ႕ရတယ္ ။ သူက စာအုပ္တအုပ္ ကို ဖတ္ေနတယ္ ။ ေရႊနန္းဘုံလည္း ထြက္လာတာ သူျမင္ေရာ ကားကို စက္ႏွိုုးလိုက္တယ္ ။

ေရႊနန္းဘုံ တကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိေနတယ္ ။
ဒီေန႔ မနက္ ဆယ့္တနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ထဲက ကိုထက္ အိမ္ကို ေရႊနန္း လာတာ ..။
ကိုထက္နဲ႔ ေရႊနန္း အခု ေတြ႕တိုင္း ေရေရလည္လည္ “ အခ်စ္လြန္ ”ျဖစ္ေနၾကၿပီ ။ ညဖက္ေတာင္ ကိုထက္နဲ႔ဖုန္းေျပာၾကရင္း စိတ္ေတြက ျပန္ထန္လာၾကၿပီး ေတြ႕ခ်င္ၾကျပန္ေရာ ..။

ဒီေန႔လည္း ကိုထက္နဲ႔ ဘယ္်ႏွစ္ခ်ီမွန္းေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး ..။ ပုံစံ အမ်ိ ုးမ်ိ ုးနဲ႔ အခ်စ္ေတြ လြန္ ျဖစ္ၾကတယ္ ..။ ေရႊနန္း အရမ္းေမာ အရမ္း ပင္ပန္း ႏြမ္းသြားတယ္ ။ ေပါင္ၾကားက အဖုတ္လဲ က်ိန္းစပ္ နာက်င္သြားတယ္ ။ ပါးစပ္..ႏႈတ္ခမ္းေတြလည္း ထူပူေနတယ္ ..။ ကိုထက္ လီးကို စုတ္ေပးရတာ..ခဏခဏဘဲေလ ..။ သူက ေရႊနန္း ပါးစပ္ကိုလည္း ေညႇာင့္ထည့္ေသးတယ္ ။ ကိုထက္လည္း ဖလက္ျပၿပီး အိပ္က်န္ခဲ့တယ္ ..။

ေရႊနန္း သတိထားမိတာက ကိုထက္က ေရႊနန္းကို လုပ္ခ်င္ေနတဲ့အခ်ိန္ မလုပ္ရေသးခင္မွာ ခ်စ္တယ္ လြမ္းတယ္ စုံေနေအာင္ တတြတ္တြတ္ နဲ႔ ခၽြဲျပေပမယ့္ လုပ္လဲၿပီး သုတ္ရည္လဲ ထြက္ၿပီးေရာ ေရႊနန္းကို လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ အခုလဲ ေရႊနန္း ျပန္မွာေတာင္ ဘာမွ မႏုတ္ဆက္ဘူး။ သူ႔ဖါသာ
အိပ္ေနတယ္ ။

ဟြန္း..ေယာက်္ားေတြမ်ား..မရခင္ တမ်ိ ုး..ရၿပီးေတာ့ တမ်ိ ုး ..။

ကားထဲေရာက္ေတာ့ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္က “ ဘယ္ကို ေမာင္းရမလဲ ..ေရႊနန္း..” လို႔ ေမးတယ္ ။ ဒီလူႀကီး..ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ရွည္တယ္ ။ မနက္ ဆယ့္တစ္နာရီထဲက ကားထဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ေပးတာတခ်က္မွ မ်က္ႏွာ မပ်က္ဘူး ..။ အခုလည္း ျပဳံးျပဳံး ျပဳံးျပဳံး နဲ႔….။

“ တေန႔လုံး ေစာင့္ရတာ မပင္ပန္းဘူးလား..ဘာမွလဲ မစားရေသးဘူး ထင္တယ္…”
“ စားၿပီးၿပီ …ေရႊနန္း ..”
“ ဟင္..ဘာစားလဲ..ဆိုင္မွာ သြား စားတာလား….”
“ မဟုတ္ဘူး…တိုဟူးသုတ္ အထမ္းသည္ လာလို႔ ဝယ္စားလိုက္တာ …”
“ ဟုတ္ဘား…ေရႊနန္းလည္း စားခ်င္လိုက္တာ….”

အဲလို ျဖစ္သလို ေနတတ္..ရွိတာနဲ႔ ႀကံဖန္လုပ္တတ္ၿပီး ပဲမမ်ားတဲ့ သူ႔ကို ေရႊနန္း ခင္မိသြားတယ္ ။

ေရႊနန္း ကိုထက္နဲ႔ လာလာခ်ိန္းေတြ႕ ျဖဳတ္တာေတြကိုလည္း ဒက္ဒီဲနၾက မာမီ့ကို သူျပန္မေျပာဘူး ။

သူတေယာက္ထဲဘဲ လုံျခဳံေရး လိုက္ပါလို႔ ေျပာတာကိုလည္း ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့တယ္ ေလ ..။

ေရႊနန္းဘုံ အျပင္ထြက္တာ တေနကုန္ လိုက္ခဲ့အၿပီး သူတို႔အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘိုက္ထဲက တဂြီ
ဂြီေအာ္ေနတယ္ ။ ဆာလြန္းလို႔ မီးဖိုထဲကို ေျပးရတယ္ ။

ဆရာေမာင္ေသာင္းက “ ဗိုလ္ႀကီး….ထမင္း စားမလားဟင္ …အမဲသားဟင္း ရွိတယ္…” လို႔ ေမးတယ္ ။ သူ႔မိန္းမ မသန္းက ျပာျပာသလဲ ထမင္းပြဲ ျပင္တယ္ ။ ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ အျပင္ထြက္ရတာ တခါတေလ ဘာမွ စားခ်ိန္ မရဘူး ။ ထမင္းစားေနတုံး ရဲေဘာ္တေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က ေတြ႕ခ်င္လို႔
ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္ လို႔ လာေျပာတယ္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ဘယ္မွာလဲ လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ၿခံထဲမွာလို႔ ေျပာတယ္ ။ ကဗ်ာကရာ ေရေအးတခြက္ ေမာ့ေသာက္ၿပီး ၿခံထဲကို ဆင္းခဲ့တယ္ ။

ၿခံက အက်ယ္ႀကီး ..။ ၿခံအေနာက္ဖက္မွာ သစ္ခြပန္းေတြ စိုက္ထားတဲ့ မွန္အမိုး မွန္အကာနဲ႔ မွန္အိမ္
ေလး ရွိတယ္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ အျမဲလို ရွိေနတတ္တဲ့ ေနရာေပါ့ ..။ မွန္အိမ္ေလးကို ေရာက္ေတာ့ သစ္ခြပင္ေတြကို ၾကည့္ေနတဲ့ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ကို သူ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္..လာပါအုံး….အမေလး….မေတြ႕ရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားၿပိလဲ….”
“ မမ ေခၚတယ္ ဆိုလို႔ ..”
“ ေအးေလ..မင္းနဲ႔ မမ မေတြ႕ရတာ ၾကာေနၿပီ…ဘယ္လိုလဲ..ေရႊနန္း နဲ႔ သြားရလာရတာ အိုေကရဲ့လား
မင္းကို ေတာ္ေတာ္မွ ေႏွာက္ယွက္ရဲ့လား…မလြယ္ဘူး…..သမီးတေယာက္ထဲ ရွိေပလို႔ဘဲကြယ္…ဟင္းဟင္း…..”

“ အိုေကပါတယ္…မမ….အားလုံး အဆင္ေျပပါတယ္ …”

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ရဲ့ မ်က္ႏွာက ျပဳံးစိစိ ျဖစ္လာတယ္ ။

“ ေမးရအုံမယ္ ..ထင္ေအာင္ေက်ာ့္ကို…”

“ ေမးပါ မမ..ဘာလဲဟင္..”

“ မင္းနဲ႔ မမ သူငယ္ခ်င္း ေအမီသြင္ ..က ဘယ္လိုတုံး…”

ေဒၚေအမီသြင္ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ကို ဘာေတြမ်ား ေျပာလိုက္ၿပီလဲ မသိဘူး ။

ဘာေျဖရမွန္း မသိလို႔ မေျဖဘဲ ေနေနတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က “ ေအမီသြင္..နိုင္ငံျခား ခရီးက ျပန္

ေရာက္လာတယ္ ..သူက မင္းမွ မင္း ျဖစ္ေနတယ္…မမလည္း ထူးဆန္းေနတယ္ ..သူ ဘာေၾကာင့္ မင္းနဲ႔

ေတြ႕ခ်င္ေနလဲ…ဘာေၾကာင့္ မင္းနံမည္ကို တဖြဖြ ေျပာေနသလဲ မမသိခ်င္လို႔ပါ…” လို႔ သူ႔ကို

စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ရဲ့ အမူအရာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေအမီသြင္နဲ႔ သူနဲ႔ ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို သိေနတဲ့ ပုံပါ ..။

“ မမ ေအမီသြင္ က သူ႔ကို ကူညီခဲ့လို႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္….”

“ ဒါေပါ့..ဒါေပါ့..ထင္ေအာင္ေက်ာ္ရယ္..ေအမီသြင္ရဲ့ ေယာက်္ားႀကီးက အသက္ႀကီးၿပီ မဟုတ္လား….ဒီေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားႀကီး လုပ္မေပးနိုင္တာေတြကို ထင္ေအာင္ေက်ာ္က လုပ္ကိုင္ေပးေတာ့ ေအမီက ေက်းဇူး အရမ္းတင္ေနမွာေပါ့ေလ..ဟင္းဟင္း….”

သူ မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနတာကို ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ေတြ႕လို႔ ျဖစ္မည္ ။

“ ဘာမွ မစိုးရိမ္းပါနဲ႔ကြာ..မမ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါဘူး..မမ…ကိုကို႔ကိုလည္း မေျပာဘူး…” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ …”

“ ဟုတ္ကဲ့ မမ …”

“ သြားရေအာင္ကြယ္..ေအမီ့အိမ္ကို..မမ ကို လိုက္ပို႔…”

“ ဟုတ္ကဲ့..မမ…”

ၿခံေနာက္ကေန အိမ္ႀကီးေဘးက လမ္းကေလး အတိုင္း အိမ္ေရွ႕ဖက္က ကားဆီကို ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္နဲ႔
အတူတူ ေလ်ာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၿခံထဲကို ေရွ႕မီးႀကီးေတြ ဖြင့္ထားတဲ့ မာဇဒါ ၁၃၀၀ ဝက္ဂြန္း ေလး
ဝင္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ အေနာက္က ကားမဲႀကီး ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ဝင္လာတာလည္း ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ဟင္…ကိုကို ျပန္လာၿပီ….”

ကားျပာေလး က ဆင္ဝင္အေပါက္ ကို ေက်ာ္ၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းက ႏွင္းဆီပင္တန္းေတြ အနားမွာ သြားရပ္လိုက္ၿပီး ကားမဲႀကီးကေတာ့ အိမ္ေရွ႕ အေပါက္ဝ တည့္တည့္ မွာ ရပ္ဆိုက္လိုက္သည္ ။

ျပဳံးၿပီး ဆင္းလာတဲ့ အဖိုးႀကီးကို ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလ်ာက္သြားကာ ႏုတ္ဆက္သည္ ။
အဖိုးႀကီးက “ ကိုကို တို႔ ရွမ္းျပည္ဖက္ ခရီးထြက္ၾကမယ္ ..” လို႔ ေျပာတယ္ ။ “ ဟုတ္လား..ေကာင္း
တာေပါ့..ကိုကို…” လို႔ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က ျပန္ေျပာတယ္ ။

ထင္ေအာင္ေက်ာ္လဲ အဖိုးႀကီးကို အေလးျပဳလိုက္တယ္ ။

“ ေဟး..မင္းကို လြန္းေမာင္ ေျပာၿပီးၿပီလား…”
“ မေျပာေသးပါဘူး ..အဘ..”
“ ေအး..ဟင္းဟင္း….မင္းကို ပရိုမိုးရွင္း ေပးလိုက္ၿပီကြ..”

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က “ ဟယ္..ထင္ေအာင္ေက်ာ္….ဝမ္းသာစရာဘဲ..ေကာင္းလိုက္တာ…ဗိုလ္မႉး ျဖစ္ၿပီေပါ့”လို႔ ဝမ္းသာအားရ ေျပာလိုက္သည္ ။ အဖိုးႀကီးက အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ လုပ္သည္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က “ ကိုကို…မီး ေအမီ့အိမ္ ခဏ သြားအုံးမယ္..ထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းမယ္..” လို႔ ေျပာသည္ ။

အဖိုးႀကီးက..“ ေအးေအး..” လို႔ ေျပာၿပီး အိမ္ထဲ ဝင္သြားသည္ ။

“ ကဲ..ထင္ေအာင္ေက်ာ္..သြားစို႔….”
ထင္ေအာင္ေက်ာ္သည္ အနီးကပ္ လုံျခဳံေရးအရာရွိအျဖစ္ ရွမ္းျပည္ကို ေရႊနန္းဘုံတို႔ မိသားစုနဲ႔ လိုက္ပါ
သြားရသည္ ။ ေဖၚကာဖရင္းရွစ္ပ္ အထူးေလယာဥ္ေပၚမွာ ဗီအိုင္ပီ မိသားစု ..ကိုယ္ေရးအရာရွိတေယာက္ နဲ႔ သူ ဘဲ ပါသည္ ။

သူသည္ အရပ္ဝတ္နဲ႔ ျဖစ္ေပမယ့္ ခါးမွာ ပြိဳင့္ဖိုးဖိုက္ ပစၥတိုကို အိတ္နဲ႔ခ်ိတ္ထားၿပီး လက္ထဲမွာေတာ့
အူဇီစက္ေသနတ္ေလး တလက္ကို ကိုင္လာခဲ့သည္ ။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ေရာ ..ေရႊနန္းဘုံေရာ ပါၾကသည္ ။ ဒီကို ထြက္မလာခင္က ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ အိမ္ကို ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ကို လိုက္ပို႔ခဲ့ရသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္သည္ နိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္တာမို႔သူ႔အတြက္လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ ပါလာသည္ ။ အခု ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ေယာက်္ား က ေလာနိုင္ငံကို ထြက္သြား
လို႔ အိမ္မွာ မရွိျပန္ဘူး ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္..ေဒၚေအမီသြင္တို႔နဲ႔ ညေနစာ အတူတူ ထိုင္စားရင္း ဘီယာနဲ႔
၀ိုင္ ေသာက္ၾကေတာ့ သုံးေယာက္သား အာသြက္လ်ာသြက္ ျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္က ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ေရခ်ိ ုးခန္း ခဏဝင္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို တိုးတိုးေလး..“ ဟိတ္…ေရႊျဖဴ႕ကို မင္းနဲ႔ဒို႔ ျဖစ္ပ်က္တာေတြ အကုန္ ေျပာျပလိုက္တယ္…” လို႔ ေျပာလို႔ “ ဟာ..ဘာလို႔ ေျပာလိုက္တာလဲ မမရယ္..” လို႔ သူ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္က “ရပါတယ္…ဘာမွ မစိုးရိမ္နဲ႔ ေရႊျဖဴနဲ႔ မမက ဒီလိုဘဲ ဆီးခရက္ေတြ တိုင္ပင္ေနၾက..ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ က ဘယ္ေတာ့မွ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သစၥာမေဖါက္ဘူး….ခိခိ…ေရႊျဖဴက မင္းနဲ႔ ဒို႔ ျဖစ္ခဲ့တာကို အရမ္း စိတ္ဝင္စားတယ္ သိလား.
ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြက အမ်ားႀကီး…သူက အေသးစိတ္ကို ေမးတာ..မမကလည္း အေသးစိတ္ကို ျပန္ေျပာျပလိုက္တာေပါ့…” လို႔ ေျပာသည္ ။

“ မမရယ္…ဘာေတြမ်ား အေသးစိတ္လိုက္တာဘဲဗ်ာ…” လို႔ သူ ညည္းသလို ေျပာလိုက္သည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္က “ အကုန္ေပါ့..မင္းရဲ့ ဟိုဒင္းရဲ့ ဆိုက္တို႔..မင္း အမႈတ္ေကာင္းတာတို႔..” လို႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ျပန္ေရာက္လာသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္က ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ အနားမွာ မရွိတာနဲ႔ သူ႔ကို ပြတ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္သည္ ။ သူ႔ဖင္ကိုလဲညႇစ္သည္ ။ ဖင္ၾကားထဲကိုလဲ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္ဆြဲသည္ ။ အဲလိုေတါ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ တခစ္ခစ္နဲ႔။ ေဒၚေအမီသြင္ ေတာ္ေတာ္ ထန္ေနပုံရသည္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္အလစ္မွာ တိုးတိုးေလး…“ ေရႊျဖဴလဲ ဆာေနတယ္ သိလား..မင္း ဖန္လိုက္ရင္ရမွာေသခ်ာတယ္…” လို႔ ေျပာသည္ ။
“ ဟာ..မလုပ္ပါနဲ႔..မမရယ္…ငရဲႀကီး..မင္းဒါဏ္သင့္ေနပါ့မယ္….မလုပ္ေကာင္းပါဘူး….” လို႔ သူေျပာလိုက္
ေတာ့ ေဒၚေအမီသြင္က “ ဟြန္း..ဒို႔ကို လုပ္တာက်ေတာ့ ငရဲမႀကီးဘူးေပါ့ေလ…ဒို႔ကလည္း လင္ႀကီးငုတ္တုတ္နဲ႔ပါ…” လို႔ ျပဳံးစိစိနဲ႔ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးကာ ေျပာလိုက္ပါသည္ ။

ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ အိမ္က အျပန္လမ္းမွာ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က “ ရွမ္းျပည္သြားရင္ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ လိုက္ခဲ့ေနာ္…” လို႔ ေျပာလို႔..“ ဟုတ္ကဲ့..လိုက္ပါမယ္..မမ…” လို႔ သူေျဖသည္ ။ ေရႊနန္းဘုံအတြက္ေရႊပုဇြန္က ဖါလူဒါ ဝယ္ခ်င္သည္ ဆိုလို႔ သူ ေရႊပုဇြန္ကို ေမာင္းရသည္ ။

ေရႊပုဇြန္ဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ “ မမလဲ တခုခုထိုင္စားခ်င္သား..” လို႔ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က ေျပာလို႔ ဆိုင္ထဲကို ဝင္ခဲ့ၾကသည္ ။

လူႀကီး လုံျခဳံေရး တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနသည္ ဆိုတာကိုေတာ့ သူ အျမဲ သတိရွိသည္ ။ ဆိုင္ထဲပတ္ဝန္းက်င္ကို သူအျမဲ ၾကည့္သည္ ။ ေပါ့ဆလို႔ မရ ။ ေျမေပၚေျမေအာက္ ရန္သူဆိုတာေတြကအခ်ိန္မေရြး ေပၚလာနိုင္သည္ ။ “ လူနဲ႔ လက္နက္ မကြာေစရ ” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း သူ႔မွာ
ေသနတ္ အျမဲပါသည္ ။ ပါရသည္ ။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က အိုက္စ္ခရင္းမ္ စားရင္း သူ႔ကို ၿမိဳ႕သစ္မွာ သူတို႔မိသားစုအတြက္ တိုက္တလုံး ေဆာက္ဖို႔ လုပ္ေနတာ သိၿပီးၿပီလား ..လို႔ ေမးသည္ ။ “ ဟုတ္ကဲ့မမ.သိပါတယ္..” လို႔ သူေျဖသည္ ။

ေရႊနန္းဘုံအတြက္ ဝယ္လာတဲ့ ဖါလူဒါအထုပ္ ဆြဲရင္း ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ဝင္ဖို႔ ကားတံခါးကို သူ ဖြင့္ေပးသည္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က “ ကိုကို႔ကို ထင္ေအာင္ေက်ာ့္ ပရိုမိုးရွင္း အတြက္ မမ အျမဲ သတိေပးေပးတာ သိလား…” လို႔ သူ႔ကို အျပန္လမ္းမွာ ေျပာသည္ ။
“ သိုင္းက်ဴးပါ.မမ ” လို႔ သူေျပာေတာ့..“ မင္းက မမတို႔မိသားစုဝင္လို ျဖစ္ေနၿပီး သိပ္လဲ အလိုက္သိ အလုပ္လဲ လုပ္ေတာ့ ခ်ီးျမႇင့္ရမွာေပါ့ကြယ္…” လို႔ ေျပာသည္ ။

သိမ့္ကနဲ ေလယာဥ္ဘီးနဲ႔ ေျပးလမ္း ထိေတြ႕လိုက္ေတာ့ သူ႔အေတြးေတြ ျပတ္ေတာက္သြားသည္ ။
ဟဲဟိုးေလေယာဥ္ကြင္းကို ဆင္းၿပီ ။

ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ ႀကီးမားခန္းနားတဲ့ ဧည့္ရိပ္သာႀကီးမွာ ေရႊနန္းဘုံတို႔ မိသားစုေတြအတြက္ တည္းခိုဖို႔ ျပင္ဆင္ထားသည္ . ။ ေရႊနန္းဘုံရဲ့ အေဖ “ အဘ ” ကေတာ့ ေရာက္ကတည္းက ေတြ႕ဆုံစရာ လူႀကီးေတြ က တန္းစီေနတာေၾကာင့္ မအားလပ္ေတာ့ဘူး ။ သူ႔ကို သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ေရးအရာရွိက
အစစ လုပ္ကိုင္ေပးေနသလို ထင္ေအာင္ေက်ာ္ကလည္း ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္နဲ႔ ေရႊနန္းဘုံတို႔ သြားလိုရာ လုပ္ခ်င္တာ အားလုံးကို စီစဥ္လုပ္ကိုင္ေပးရမွာျဖစ္သည္ ။

ေရႊနန္းုံသည္ တကယ္ေတာ့ ဒီ ခရီးစဥ္ကို မလိုက္ခ်င္ဘူး ။ အေဖက လိုက္ရမည္ လို႔ တခ်က္လႊတ္အမိန႔္ ထုတ္လို႔သာ မတတ္သာဘဲ လိုက္ခဲ့ရတာ ။ သူမ အေနနဲ႔ကေတာ့ မိဘေတြ ခရီးသြားေနတဲ့အခ်ိန္ ကိုထက္နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ခ်င္တာေပါ့ ..။ မလိုက္ခ်င္ဘဲ လိုက္လာရ
လို႔ ေရႊနန္းဘုံ စိတ္က သိပ္ မၾကည္လင္ဘူး ။ ဟိုဟာေတာင္းဆို ဒီဟာေတာင္းဆိုနဲ႔ ..။

ဧည့္ရိပ္သာ အေပါက္ဝမွာ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္နဲ႔ ေရႊနန္းဘုံတို႔ “ အင္းေလးကန္ ” နဲ႔ “ ဟိုပုန္းေရထြက္”
ကို လည္ပတ္ဖို႔ လုံျခဳံေရး အစီအစဥ္ေတြကို ေတာင္ႀကီး စစ္ဌာနခ်ဳပ္က အရာရွိနဲ႔ တိုင္ပင္ေနခိုက္..ေရႊနန္းဘုံက ..
“ မီးရဲ့ ေခ်ာ့ကလက္ မပါခဲ့ဘူး…..ဘယ္လို လုပ္မလဲ…”ာနခ်ဳပ္က လလိလို
လို႔ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို ႏႈတ္ခမ္းေလး စူေထာ္ၿပီး လာေျပာသည္ ။

“ ဒို႔ အခုဘဲ ေတာင္ႀကီးေစ်းက ေျပးဝယ္လိုက္မယ္..ေရႊနန္း..ဘာအမ်ိ ုးအစားလဲ..”
“ ဟြန္း…ဒီမွာ ရမွာ မဟုတ္ဘူး….မီးစားေနက် ေခ်ာ့ကလက္က အဂၤလန္ က လာတာ….”
“ သြားရွာၾကည့္ေပးမယ္ေလ…ရန္ကုန္ကိုလည္း ေနာက္ေလယာဥ္နဲ႔ ပို႔ေပးဖို႔ ဗိိုလ္မႉးလြန္းေမာင္ကို ဖုန္း
ဆက္လိုက္မယ္…အခုဘဲ ဒို႔ ေစ်းကိုသြားလိုက္မယ္ ..”

လက္ထဲက လမ္းေလ်ာက္စကားေျပာစက္နဲ႔ “ အျပင္သြားဖို႔ ကား လိုတယ္..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

ႏွစ္မိနစ္အတြင္း ပက္ထရိုနစ္ဆန္း ဂ်စ္ အသစ္တစီး ဆင္ဝင္ေအာက္ကို ထိုးဆိုက္လာသည္ ။

“ ေရႊနန္း..ဒို႔ သြား ရွာမယ္..ဘာအမ်ိ ုးအစားလဲ ဟင္..”
ေရႊနန္းဘုံက ေခ်ာ့ကလက္ နံမည္ကို မေျပာဘဲ “ ေရႊနန္းလဲ လိုက္မယ္ ..” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ေစာေစာ
က သူတေယာက္ထဲ ဒရိုင္ဘာနဲ႔ ထြက္မလို႔ လုပ္ထားေပမယ့္ ေရႊနန္းဘုံလည္း ပါမွာမို႔ လက္နက္ကိုင္ ရဲေဘာ္သုံးေယာက္ ကို ကားေနာက္ခန္းမွာတင္ၿပီး ေခၚခဲ့လိုက္သည္ ။

ေတာင္ႀကီးေစ်းမွာ ေရႊနန္းဘုံ သူလိုခ်င္တဲ့ ေခ်ာ့ကလက္ ခၽြတ္စြပ္ အတိအက်ကို မရေပမယ့္ တျခား
မုန႔္ေတြ နဲ႔ အဝတ္အထည္ေတြ ဝယ္ရတာေၾကာင္က ေပ်ာ္သြားသည္ ။ မ်က္ႏွာေလး ၾကည္လင္ဝင္းပသြားသည္ ။

ေစ်းလဲ ဝယ္ၿပီးေရာ ေရႊနန္းဘုံက “ ဘိုက္ဆာတယ္…” လို႔ ျပဳံးစိစိနဲ႔ သူ႔ကို ေျပာသည္ ။
“ ရတယ္ေလ…ဧည့္ရိပ္သာမွာ စာစရာေတြ အစုံဘဲ…အဲဒီမွာ စားမလား…အျပင္ဆိုင္မွာစားမလား…” လို႔ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ေမးလိုက္သည္ ။

“ အျပင္ဆိုင္မွာဘဲ စားမယ္ …”
ေရႊနန္းဘုံ ေရာက္ခါစကလို မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေပ်ာ္လာတာ ေတြ႕ရလို႔ သူ ဝမ္းသာမိၿပီး ေရႊနန္းဘုံ စား
ခ်င္တဲ့ ရွမ္းဆိုင္တဆိုင္ကိုေခၚသြားလိုက္သည္ ။

ေရႊနန္းဘုံက စားစရာေတြကို တို႔ကနန္းဆိတ္ကနန္းဘဲ စားတာပါ ။ စိတ္ရွိသေလာက္သာ သူစားရင္လဲ
သူ႔ကိုယ္ႀကီး ပုတ္ေလာက္ ျဖစ္ေနမွာဘဲေလ ။ လူႀကီးမိသားစုမို႔ အစားအစာေတြက အျမဲလို အလ်ံအပယ္ဘဲေလ ..။

ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ ထိုင္စားေနၾကတဲ့အခ်ိန္ “ ေဟး..သူငယ္ခ်င္း…..ဟား..ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာလိုက္တာ..မင္းဒီကို လာလည္တာလား…အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီလား….အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါအုံး….” လို႔ ဝမ္းသာအားရ ေျပးလာႏုတ္ဆက္တဲ့အပတ္စဥ္တခုထဲ ဆင္းခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ထိန္လင္းေနာင္က ေရႊနန္းဘုံကို
သူ႔ရည္းစား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမလို႔ ထင္ေနသည္ ။

ထိန္လင္းေနာင္ကို ေရႊနန္းဘုံဟာ သူ႔လူႀကီးရဲ့ သမီး ဆိုတာ ရွင္းျပလိုက္ရသည္ ။ ထိန္လင္းေနာင္လည္း
လူႀကီးစမီး ျဖစ္ေနလို႔ လန႔္သြားးၿပီး ေဆာရီး သုံးခါေလာက္ ေျပာၿပီး ႏုတ္ဆက္ခါ လစ္သြားသည္ ။

ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ ဧည့္ရိပ္သာကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က စစ္ဌာနခ်ဳပ္က လူႀကီးကေတာ္ေတြနဲ႔ပါသြားေၾကာင္း ဧည့္ရိပ္သာ တာဝန္ခံ ဗိုလ္ႀကီးက ေျပာျပသည္ ။ အဖိုးႀကီးကေတ့ Golf ကြင္းမွာ လို႔
သိလိုက္ရသည္ ။

ေရႊႊနန္းဘုံရဲ့ ေခ်ာ့ကလက္ ရန္ကုန္က ေလယာဥ္နဲ႔ ေရာက္လာသည္ ။ အေပၚထပ္မွာ ရွိေနတဲ့ ေရႊနန္း
ဘုံကို ေခ်ာ့ကလက္ေပးဖို႔ သူ အေပၚထပ္ကို ေလွခါးႀကီးကေန တက္သြားလိုက္သည္ ။

“ ေရႊနန္းဘုံ….”

“ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္ …”

အိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ ေရႊနန္းဘုံကို သူ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ဒိန္းကနဲက တကိုယ္လုံး တုန္သြားသည္ ။ေရႊနန္းဘုံသည္ အေပၚပိုင္းမွာ ရင္စည္းအနက္..ေအာက္ပိုင္းမွာ အသားကပ္ အားကစားေဘာင္းဘီရွည္နဲ႔ အားကစားလုပ္ေနရာက ထြက္လာပုံရသည္ ။ လုံးဝန္းတဲ့ ေရႊနန္းဘုံရဲ့ ရင္သားစိုင္ႏွစ္မႊာက ရင္စည္း
အနက္ေလးအထက္က လ်ံထြက္ေနသည္ ။ ဝမ္းပ်ဥ္သားျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးရွပ္ရွပ္ေလးကိုလည္္းအသဲယားစရာေတြ႕ေနရသည္ ။ အသားကပ္ေဘာင္းဘီက ကိုယ္လုံးေတြကို အရွိကို အရွိအတိုင္း ျပသေနသလို မို႔ ေပါင္တန္လွလွေတြနဲ႔အဲဒီၾကားက မို႔ေဖါင္းေနတာႀကီးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕ေနရလို႔ သူ႔စိတ္ေတြ ဂေယာင္ေျခာက္ျခား ျဖစ္ကုန္ရတာပါ ။ ေရႊနန္းဘုံက သူ႔အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ လက္တဖက္နဲ႔ ရင္စိုင္ေတြကို ကာလိုက္သည္ ။ က်န္တဲ့ လက္တဖက္နဲ႔ သူ ကမ္းေပးတဲ့ ေခ်ာ့ကလက္ အထုပ္ကို လွမ္းယူသည္ ။

“ ေရႊနန္း..ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲဟင္..သြားခ်င္တာ ရွိရင္ ဒို႔ကို ေျပာေပါ့..”
“ အင္း..ခုထိေတာ့ ဘာမွ မရွိပါဘူး…..ရွိမယ္လဲ မထင္ပါဘူး.. သိုင္းက႐ူးေနာ္..ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္…ဟီး..ေလ့က်င့္ခန္း ဆက္
လုပ္လိုက္အုံးမယ္…”

ေရႊနန္းဘုံ အိပ္ခန္းထဲကို ျပန္ဝင္သြားသည္ ။ သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေလၽွာက္သြားတဲ့ ေရႊနန္းဘုံကို သူ
ၾကည့္မိျပန္သည္ ။ ေသးက်ဥ္တဲ့ ခါးေလး ေအာက္က ၀ိုင္းစက္စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြက အေပၚေအာက္ ယိမ္းလႈပ္သြားတာ အရမ္းကို တပ္မက္စရာ ေကာင္းလွသည္ ။
အေမတူသမီး လို႔ စိတ္ထဲက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္ ။

လႈပ္ရွားသြားခဲ့ေသာ စိတ္ေတြနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းခဲ့သည္ ။ “ ကိုထက္ ” ဆိုတဲ့လူနဲ႔ လူမရွိတဲ့ အိမ္ထဲ အၾကာႀကီး ခ်ိန္းေတြ႕ေတြ႕ေနတာ ဒီလို ေတာင့္တင္း အခ်ိဳးက်တဲ့ ကိုယ္လုံးနဲ႔ ေရႊနန္း
ကို ကိုထက္က ထိုင္ၿပီး အလွၾကည့္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး လို႔လည္း ေတြးမိသည္ ။ တခါတခါ ေရႊနန္း ကိုထက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ၿပီးလို႔ အျပန္က်ရင္ ႏြမ္းနယ္ေပ်ာ့ေခြေနတာ သူသတိထားမိသည္ ။ ကိုထက္ က
ေကာင္းေကာင္း ျဖဳတ္ေပးလိုက္ပုံရသည္ ။ ေရႊနန္းဘုံသာ ဝတ္လစ္စလစ္ ဆိုရင္ ဘယလိုေနမလဲ လို႔လည္း စး ေတြးလိုက္မိျပန္သည္ ။ စိတ္ရိုင္းေတြ ထႂကြလာမႈေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီေအာက္က သူ႔ဖြား
ဖက္ေတာ္ ငကဲ လည္း တင္းလာသည္ ။ ေခါင္းႂကြေထာင္လာသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ အဖိုးႀကီးနဲ႔ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္တို႔ပါလာတဲ့ကားႀကီး ဧည့္ရိပ္သာ ေရွ႕ေပါက္မွာ ထိုးဆိုက္လာသည္ ။ တဏွာစိတ္ေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားၿပီး ခပ္သြက္သြက္ေလး
ေျပးထြက္သြားလိုက္ရသည္ ။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ေရ..ရန္ကုန္ကို အေရးတႀကီး ျပန္ရမယ္ကြ..အေရးေပၚကိစၥ ရွိလိို႔..ေရႊနန္းက ဒီမွာေလၽွာက္လည္ခ်င္ေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္ရင္ဘဲ လိုက္ပို႔လိုက္ေတာ့…ကိုယ္ေတာ့ ခုခ်က္ခ်င္းဘဲ
ျပန္ရမယ္ …” လို႔ အဖိုးႀကီးက ေျပာသည္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ကလည္း..“ မမလည္း ျပန္လိုက္သြားမယ္..
ေရႊနန္း ေနခဲ့ခ်င္ရင္ေတာ့ ေနခဲ့ပေစ…ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ဘဲ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ေပါ့ကြယ္ …” လို႔ ေျပာသည္ ။ ေရႊနန္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့ရမွာကို သူစိတ္ေလးမိသည္ ။ ေရႊနန္းနဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္ေန
ရတာ မလြယ္ဘူး ။ ခုနေလးတင္ကေတာင္ ေရႊနန္းရဲ့ ကိုယ္လုံး အခ်ိဳးအဆက္ေတြကို အသားကပ္ ေဘာင္းဘီ နဲ႔ ေတြ႕ရတာ စိတ္ေတြ ဟုန္းကနဲ ထႂကြၿပီး ေဖါက္ျပန္နိုးႂကြမိခဲ့သည္ မဟုတ္လား ။

ေရႊနန္းက သူ မေနခဲ့ခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ သူ႔မိဘေတြကို ေျပာတာေၾကာင့္ ေတာ္ပါေသးသည္ ။ အားလုံး ဟဲဟိုးေလယာဥ္ကြင္းကို ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကေတာ့ ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ သူနဲ႔က ကားတစီးနဲ႔ စီးရေတာ့ သူ႔အနား
ကို ကပ္ၿပီး…“ ကိုထက္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနၿပီ…ရန္ကုန္ ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ဆီ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္ လိုက္ ပို႔ေပးေနာ္ ..” လို႔ ေရႊနန္းဘုံက ေျပာသည္ ။

ရန္ကုန္ကိုေရာက္ေတာ့ ေရႊနန္းဘုံက ေလယာဥ္ေပၚမွာကတည္းက အေမျဖစ္တဲ့ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ကို ရန္ကုန္ေရာက္တာနဲ႔ သူ တေနရာကို သြားစရာ ရွိလို႔ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းခ်င္တယ္
လို႔ ေျပာထားၿပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရႊနန္းဘုံသြားဖို႔ ကားသီးသန႔္တစီးသည္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ အသင့္ ရွိေနေပသည္ ။ မိဘေတြရဲ့ ကားမဲႀကီး ေလ်ာကနဲ ထြက္သြားေတာ့ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီ အေလးျပဳကာ က်န္ခဲ့တဲ့ သူ႔ကို ေရႊနန္းဘုံက လက္ေမာင္းကို ပုတ္ကာ “ လုပ္ပါ..ျမန္ျမန္…သြားၾကရေအာင္…” လို႔ ေျပာသည္ ။ သူသည္ အသင့္ရွိေနတဲ့ မာဇဒါ၃၂၃ ကားဝါေလးနဲ႔ ေရႊနန္းဘုံကို လိုက္ပို႔ရပါသည္ ။
သြားခ်င္ေနတဲ့ ကိုထက္ရဲ့ အိမ္ကို လိုက္ပို႔ရပါသည္ ။

ကိုထက္ရဲ့ ၿခံကို ေရာက္ေတာ့ ေရႊနန္းဘုံက ကားေပၚက ဆင္းၿပီး ထုံးစံအတိုင္း သူ႔ကို “ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္..ေရႊနန္း ၾကာခ်င္ၾကာမယ္ …ေအးေဆးသာ ေစာင့္..တခုခုသြားစားခ်င္လည္း စားေပါ့”
လို႔ ေျပာၿပီး ၿခံတံခါးကို တြန္းဖြင့္ဝင္ေတာ့ ၿခံတံခါး ေသာ့ပိတ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ဟာ…ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူး…ဟြန္း..ကိုထက္တေယာက္ ဘယ္မ်ားသြားေနသလဲ မသိဘူး ..”

ေရႊနန္းဘုံ ကိုထက္နဲ႔ တအား ေတြ႕ခ်င္ေနပုံရသည္ ။

ၿခံေရွ႕မွာ ေစာင့္ၾကသည္ ။

ေလယာဥ္ေပၚမွာလည္း တပည့္ေတြက အစားအေသာက္ေတြ ေကၽြးလို႔ ေရႊနန္းဘုံရဲ့ မိဘႏွစ္ပါးက စားၾကေပမယ့္ ေရႊနန္းဘုံက မစားဘဲ အိပ္ဘဲေနခဲ့ေတာ့ အခု ေရႊနန္းဘုံ ဆာေနၿပီ ။

“ ဆာလိုက္တာ..” လို႔ တီးတိုးေလး သူမဖါသာ ေျပာလိုက္တာကို နားပါးတဲ့ သူ ၾကားပါသည္ ။

“ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္…”

“ ေရႊနန္း …”

“ ေရႊနန္း ဘိုက္ဆာတယ္…”

“ ေရႊနန္း ဘာစားမလဲ….ဘယ္မွာ စားခ်င္လဲ..သြားမယ္ေလ ..”

“ အင္း.စဥ္းစားအုံးမယ္..ဒီအနားတဝိုက္မွာ ဘာဆိုင္ေကာင္းလဲ….”

ေရႊနန္းရဲ့ အမိန႔္ကို သူ ငံ့လင့္ေစာင့္စားေနသည္ ။

“အင္းလ်ားလိတ္ က ေက်ာက္ပုဇြန္နဲ႔ ေထာပတ္ စားခ်င္တယ္ ..”

“ ဟုတ္ၿပီ…အင္းလ်ားလိတ္…သြားလိုက္မယ္….”

ကိုထက္ အိမ္နားက ကိတ္မုန႔္တိုက္ တခုကေန အင္းလ်ားကန္ဟိုတယ္ကို လွမ္း ဖုန္းဆက္လိူက္ပါသည္ ။ မန္ေနဂ်ာေတြ က သူ႔ကို သိေနသည္ ။ လူႀကီးေတြ ထမင္းစားပြဲေတြအတြက္ သူက ဖုန္းဆက္ေနက် ျဖစ္လို႔ ..။ ေရႊနန္းအတြက္ သူမစားခ်င္ေနတဲ့ ေက်ာက္ပုဇြန္ထုပ္ႀကီးကို ႀကိဳတင္ မွာၾကားထားလိုက္သည္ ။

အင္းလ်ားကန္ ဟိုတယ္ဝင္း ထဲကို ဝင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ေရႊနန္းဘုံက ႐ုတ္တရက္…“ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္..
ျပန္ေကြ႕..ျပန္ေကြ႕…” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္လို႔ ဘရိတ္ေပၚ ေျခတင္လိုက္ရသည္ ။

“ ဘာျဖစ္လဲ…ေရႊနန္း . . ”

“ ဟိုကား ေနာက္ကို လိုက္ ..ဟိုကား..ဟိုကား…..”

တိုယိုတာ စပရင္တာ ရွဲေဇာင္း အျဖဴေလး ..။ ကိုထက္ရဲ့ ကားေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ကိုထက္ရဲ့ အိမ္က ကားေတြနဲ႔ အဲဒီကားေတြရဲ့နံပါတ္ျပားေတြကို သူအကုန္ သိသည္ ။ွ

“ လိုက္..လိုက္..ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္ …. ျမန္ျမန္ေလး ..လိုက္ပါ …မွီေအာင္ လိုက္ပါ …”

အရွိန္ကိုျမႇင့္တင္လိုက္သည္ ။ ေရွ႕မွာ လမ္းဆုံလမ္းခြ ..။ မီးပြိဳင့္ ရွိသည္ ။

ေရွ႕က စပရင္တာက ခပ္ျမန္ျမန္နဲ႔ မီးစိမ္းေနတဲ့ မီးပြိဳင့္ကို ျဖတ္ လမ္းဆုံကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားသည္ ။ကားေရွ႕မီးႀကီးကို တေထာက္ေထာက္နဲ႔ အေထာင္အခ်လုပ္ၿပီး မီးပြိဳင့္လမ္းဆုံကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ သူ
ျဖတ္ေက်ာ္သည္ ။ ယဥ္ထိန္းရဲက သူတို႔ ကားေတြကို သိသည္ ။ သူ႔ကို အေလးျပဳလိုက္တာ ဖ်တ္ကနဲေတြ႕လိုက္သည္ ။

ေရွ႕က စပရင္တာကို တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းမႀကီးေပၚမွာ မွီသည္ ။

“ ေက်ာ္လိုက္..ေက်ာ္လိုက္..”

ေရႊနန္း အမိန႔္အတိုင္း စပရင္တာအျဖဴကို ေက်ာ္လိုက္ေတာ့ ေဘးခ်င္းယွဥ္မိေနတဲ့အခ်ိန္ ေရႊနန္းကကားေမာင္းတဲ့လူနဲ႔ ေဘးကထိုင္တဲ့ မိန္းမကို ေသေသခ်ာခ်ာ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ၾကည့္လိုက္
တဲ့အခ်ိန္ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ လည္း ၾကည့္လို္က္ေတာ့ ကိုထက္နဲ႔ မိန္းမတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

မိုင္းဗုံးတလုံးေတာ့ ေပါက္ကြဲေတာ့မည္ ဆိုတာကို ထင္ေအာင္ေက်ာ္ သိလိုက္သည္ ။ ေရႊနန္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြ မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနသည္ ။ ကိုထက္ကလည္း တရွိန္ထိုး ေက်ာ္တက္လာတဲ့သူတို႔ကားဖက္ကို
ၾကည့္ေတာ့ ေရႊနန္းနဲ႔ သူ႔ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ အရွိန္ေလၽွာ့သြားသည္ ။

“ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္..သူ႔ကို ရပ္ခိုင္းလိုက္ …”

ေရႊနန္းက တုန္ခါေနတဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုထက္ကို လမ္းေဘးကို ခ်ရပ္လိုက္ ဖို႔ သူ လက္နဲ႔
ျပလိုက္သည္ ။ ကိုထက္ကား အရွိန္ေလၽွာ့ၿပီး လမ္းေဘးမွာ ရပ္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကားကိုလည္း ကိုထက္ကားရဲ့ အေရွ႕မွာ သူ ရပ္လိုက္သည္ ။

ကားရပ္လိုက္တာနဲ႔ ေရႊနန္းက ကိုထက္ကားဆီကို ဆင္းေျပးသြားတာေၾကာင့္ သူလည္း ေျပာလိုက္သြားရသည္ ။

“ ကို..ကိုထက္..ဒါဘာလဲ..သူ…သူက ဘယ္သူလဲ….”

ကိုထက္က ကားေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ေရႊနန္းဘုံကို “ သူက ကိုယ့္ရဲ့ ကာစင္ ပါ ..သူ႔ကို အိမ္လိုက္ပို႔မလို႔…”လို႔ ခပ္တိုးတိုး ရွင္းျပသည္ ။ ေရႊနန္းဘုံက “ ဘာကာစင္လဲ..ဘဂၤလားကာစင္လား..အင္းယား
လိတ္ထဲက ထက္လာတာ မေတြ႕ဘူးထင္လား…နင္..လူလိမ္ လူညာ…နင္ ကြယ္ရာမွာ ေဖါက္ျပန္တယ္..ငါ ရွမ္းျပည္မွာ ၁ဝရက္ေလာက္ ၾကာမယ္ ေျပာခဲ့လို႔ နင္ ငါ မရွိဘူး ဆိုၿပီး ကြယ္ရာမွာ ေဖါက္ျပန္တာ
သစၥာမဲ့တာေပါ့ေလ …” လို႔ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာဆိုရင္း ကိုထက္ ပါးကို ျဖန္းကနဲ ရိုက္ထည့္သည္ ။ ကားထဲက မိန္းမ ဆင္းလာသည္ ။ ဒီမိန္းမက ကိုထက္ ထက္ အသက္ႀကီးပုံရသည္ ။
အရပ္ပုေပမယ့္ ရင္သားေတြက တအားႀကီးထြားလြန္းေနသည္ ။

ဒီမိန္းမက“ ေဟ့..မင္းဘာလို႔ သူ႔ကို ရိုက္တာလဲ..မင္းက ဘယ္သူလဲ…” လို႔ ေရႊနန္းဘုံကို ေမးသည္ ။ေရႊနန္းဘုံးက “ အံမာ…နင္က ငါ့ကို ေမးေနတယ္..ငါကသာ နင့္ကို ေမးရမွာ..နင္က ဘယ္သူလဲ..ကို
ထက္နဲ႔ ဘယ္လို ပတ္သက္လဲ….” လို႔ ျပန္ေအာ္သည္ ။

သည္မိန္းမက “ ကိုထက္က ငါ့ခ်စ္သူ..နင္နဲ႔က ဘာဆိုင္လို႔လဲ..” လို႔ ေရႊနန္းဘုံကို ေအာ္ေျပာေတာ့
ေရႊနန္းဘုံက သည္မိန္းမရဲ့ ပါးကို ျဖန္းကနဲ ရိုက္ထည့္လိုက္ျပန္သည္ ။ ႐ုတ္တရက္မို႔ ခံလိုက္ရေပမယ့္ ဒီမိန္းမက ေရႊနန္းဘုံကို ျပန္ရိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ၾကားကို သူ ဝင္လိုက္သည္ ။ ေရႊနန္းဘုံကို ရိုက္မယ့္လက္က သူ႔ရင္ဘတ္ကို ရိုက္မိသည္ ။

“ ဟိ္တ္..ေနာက္ဆုတ္ …မလုပ္နဲ႔….”

မဆြဲလို႔ မျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ ထင္ေအာင္ေက်ာ္လည္း ေရႊနန္းဘုံကို ဆြဲရေတာ့သည္ ။

“ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္….ေရႊနန္းကို ဆြဲမယ့္အစား ဒီသစၥာေဖါက္တဲ့ေကာင္ကို ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္..ဟိုဟာမကိုလည္း နားရင္းရိုက္လိုက္…”

ေရႊနန္းသည္ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္သည္ ။ သူ ေရႊနန္းကို ကားဆီကို ဖက္ခ်ဳပ္ၿပီး ေခၚသြားသည္ ။

ေရႊနန္း ႐ုန္းရင္းကန္ရင္း သူ႔ေနာက္ကို ပါလာသည္ ။

ေရႊနန္းရဲ့ ရင္စိုင္အိအိေတြနဲ႔သူ႔လက္ေတြ ရင္ဘတ္ေတြ ထိမိကိုင္မိပြတ္မိရသလို ေရအနန္းက ႐ုန္းကန္ တာေၾကာင့္ ေရႊနန္းရဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကိုလည္း ထိမိကိုင္မိကုန္သည္ ။

ကိုထက္နဲ႔ သူ႔အမ်ိဳးသမီးလဲ ကားေပၚျပန္တက္ကာ ေမာင္းထြက္သြားသည္ ။
ေရႊနန္းဘုံမွာေတာ့ ရည္းစားျဖစ္သူက သစၥာမဲ့တာကို အလူးအလဲ ခံစားေနရသည္ ။

“ ကိုထက္..ေစာက္႐ူး..ေခြးမသား…..သူ႔ကိုေတာ့ ငါက ခ်စ္လိုက္ရတာ…သူက ေခြး…ေခြးဘဲ..သူ႔ကိုသတ္ပစ္ခ်င္တယ္……အီး…ဟီး………..ဟီး……..”

ထင္ေအာင္ေက်ာ္လည္း သူ႔ကို ဖက္ၿပီး ငိုေနတဲ့ ေရႊနန္းကို ျပန္ဖက္ၿပီး ေခ်ာ့ရသည္ ။ ေရႊနန္းရဲ့ ဆူ
ၿဖိဳးတဲ့ ရင္သားေတြနဲ႔ ထိမိေနတာကိုေတာ့ သူ အေတာ့္ကို ရင္ခုံသည္ ။ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားသည္ ။

ေရႊနန္းဘုံ ငိုတာမွ မရပ္မနား ငိုသည္ ။
“ အသဲေတြ ကြဲေၾကကုန္ၿပီ…” လို႔ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေရရြတ္ေနသည္ ။
“ ကိုထက္ ” ကို သူကအပ်ိ ုစင္ပန္းကို ေပးလိုက္တာ..သူ႔ကို ဘာလုပ္လုပ္ ေရႊနန္းက ၾကည္ျဖဴခဲ့တာ..
ပီေကလို စိတ္တိုင္းက် ၀ါးၿပီး ေထြးထုတ္သြားတာ..ဒီေကာင္..ေတာက္…မေက်နပ္ဘူး….မေက်ဘူး…..”

ေရႊနန္းက သူ႔ကို “ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္..ေရႊနန္းအတြက္ ကိုထက္ကို တခုခု လုပ္ေပးပါလား…ေရႊနန္း
အတြက္ သူ႔ကို တခုခု လက္စားေခ်ေပးပါလားဟင္ …” လို႔ ေျပာသည္ ။

“ လက္စားေခ်တာ မေကာင္းပါဘူး..ေရႊနန္းရယ္…သူမေကာင္းရင္ သူ႔ကို ကိုယ့္ဘဝထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္
ေပါ့…ေယာက်္ားေတြ ေပါပါတယ္…ေရႊနန္း တေန႔မွာ ကိုယ့္အေပၚေကာင္းတဲ့ သစၥာရွိတဲ့ ေယာက်္ား တေယာက္ ထပ္ေတြ႕လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္ …” လို႔ ေျဖာင့္ဖ် ေပမယ့္လည္း မရဘဲ အိမ္မျပန္ဘူး..
တေနရာကို သြားမယ္ လုပ္ေနသည္ ။

ေရႊနန္း စိတ္သက္သာေစဖို႔ သူ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ။ အင္းယားလိတ္ဟိုတယ္ကို သူတိုက ျပန္ေရာက္သြားၾကသည္ ။ ဟင္းေတြ မွာထားတယ္ ဆိုေတာ့ သြားစားရမယ့္ တာဝန္ရွိေနသည္ ။ ေရႊနန္း အိ္မ္သာဝင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္သည္ . ေရႊနန္း အိမ္ကို မျပန္ဘူး လုပ္ေနတာကို ေျပာျပလိုက္သည္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က ေရႊနန္းကို ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္လံ ကာကြယ္
ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ…..” လို႔ မွာသည္ ။ ေရႊနန္းသည္ ေစာေစာက စားခ်င္တယ္ လုပ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ပုဇြန္ထုပ္ႀကီးကို နဲနဲေတာင္ မထိမတို႔ေတာ့ဘဲ မာတီနီ ၀ိုင္ေတြကိုဘဲ တခြက္ၿပီး တခြက္ မွာေသာက္ေနေတာ့သည္ ။ ထင္ေအာင္ေက်ာ္လည္း ေရွ႕တန္းမွာ စစ္တိုက္ေနရာကေန ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ကေလးလာထိန္းေနရတဲ့ သူ႔ဘဝကို ျပန္ေတြးမိေနသည္ ။

ေရႊနန္းဘုံ မူးၿပီး အိမ္ျပန္သည္ ။ ထင္ေေအာင္ေက်ာ္လည္း ေရႊနန္းဘုံကို အိမ္အကူ အိမ္ေဖၚေတြက သူမ အိပ္ခန္းထဲကို တြဲေခၚသြားၿပီးကာမွ အိမ္ျပန္ရသည္ ။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေရခ်ိ ုးလိုက္သည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းက ျပန္အထြက္မွာ ဖုန္းလာသည္ ။ ေရႊေရးလြင္လြင္ေခၚတာ ။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္..ဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲ….”
“ အလုပ္မ်ားေနတယ္…ေရႊေရးေရ….”
“ ဘာအလုပ္မ်ားတာနဲ႔ ေကာင္မေလးနဲ႔ အင္းယားလိတ္ဟိုတယ္မွာ အရက္ထိုင္ေသာက္တာလား…”
“ ေရႊေရး..ဘယ္လိုသိတာလဲ..ဘယ္သူေျပာလဲ…”
“ အိုး…ေျပာတဲ့လူ ရွွိတာေပါ့..ဘယ္သူေျပာလဲက အေရးမႀကီးပါဘူး ..အဓိက က ဟုတ္လား မဟုတ္လား နင္ေျဖ..ထင္ေအာင္ေက်ာ္ …”
“ ဟုတ္တယ္..ေရႊေရး..ဒါေပမယ့္ နင္ ထင္သလို အေပ်ာ္ အရက္ထိုင္ေသာက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး .
ငါ အလုပ္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနတာ …ငါ ့အလုပ္ ..အထက္က အမိန႔္ေပးရင္ ငါ အလုပ္ အမ်ိ ုးမ်ိဳး
ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ရတယ္..ေရႊေရး …”
“ နင္က ဒါဘဲ..ေျပာလိုက္ရင္ အလုပ္ အလုပ္နဲ႔ နင္ ဏွာေသာင္းက်န္းေနတာ ငါ မသိရင္ ခက္မယ္ ထင္ေအာင္ေက်ာ္….”
ေရႊေရး ဖုန္းခ်သြားသည္ ။ သူ ျပန္ေခၚသည္ ။ ေရႊေရး ဖုန္းထူးေပမယ့္ “ နင္နဲ႔ ငါ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး..” လို႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားသည္ ။

စိတ္ေရာ လူေရ ပင္ပမ္းတာေၾကာင့္ ေရႊေရးကို မနက္ဖန္က်မွ သြားေခ်ာ့ေတာ့မယ္ လို႔ သူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္ ။ ေရႊေရးဆီကိုလည္း သူ ဖုန္းထပ္ မေခၚေတာ့ ။

ေနာက္တေန႔ မနက္မွာ နိုးေနေပမယ့္ အိပ္ရာထဲက သူ မထြက္ခ်င္လို႔ ဆက္အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဖုန္း
လာလို႔ ကုတင္ေဘး ကပ္ရက္ စားပြဲေပၚက ဖုန္းကို လွမ္းေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္ ။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္လားဟင္ …”

“ ဟုတ္ကဲ့…မမ ”

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ..ေခၚတာ ….။

“ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ေရ..နိုးၿပီလား..ေစာေစာစီးစီး ေခၚရတာေတာ့ အားနာတယ္ကြယ္…ဒါေပမယ့္ ေရႊနန္း အိမ္က တေယာက္ထဲ ထြက္သြားလို႔..မမတို႔ စိတ္ပူေနၾကတယ္ …ထင္ေအာင္ေက်ာ္
လိုက္ရွာေပးပါအုံးကြယ္….ဒီေကာင္မေလး ညလဲ မအိပ္ဘူး..ငိုလိုက္တာလည္း အရမ္းဘဲ…”

“ ဟုတ္ကဲ့မမ..က်ေနာ္ အခုဘဲ လိုက္ရွာပါမယ္ …”

“ သူ ဘာျဖစ္တာလဲ..ရီးစားနဲ႔ ကြဲတာလား….”

“ ဟုတ္ပါတယ္..မမ…အဲဒီ သေဘာေပါ့…”

“ ေအး..မင္းက သူ ဘယ္ေတြ သြားနိုင္သလဲ ပိုသိမယ္..လူလိုရင္ ကားလိုရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္…”

“ ဟုတ္ကဲ့…မမ….ေရႊနန္းက ကား နဲ႔ ထြက္သြားတာလား…”

“ ဟုတ္တယ္…သရီးတူးသရီး နဲ႔ ထြက္သြားတာ….”

“ က်ေနာ္ အျမန္ဆုံး လိုက္ရွာမယ္..မမ…စိတ္ခ်ပါ….”

“ ေအးေအး..ထူးျခားရင္…ေတြ႕ရင္ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ပါကြယ္ …”

“ ဟုတ္ကဲ့ ..မမ…”

အိပ္ရာက ခ်က္ခ်င္းထ..မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ ေရခ်ိ ုးလိုက္ရတယ္ ။

ေရႊေရးဆီ သြားေခ်ာ့မယ့္ အစီအစဥ္ ပ်က္သြားၿပီ ။ ေရႊနန္းကို လိုက္ရွာဖို႔ သူ႔ကို ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က

တာဝန္ေပးလိုက္ၿပီ မဟုတ္လား…။

အိမ္က မထြက္ခင္ “ ေရႊေရး ” ကို ဖုန္းထပ္ ေခၚၾကည့္ေသးသည္ ။ ေရႊေရး မကိုင္ဘူး ။

အရင္ဆုံး ေရႊနန္း ခ်ိန္းေတြ႕ေနက် “ ကိုထက္ ” တို႔ ၿခံကို သူ လိုက္သြားၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေရႊနန္း

ရဲ့ အရိပ္အေရာင္ကို မေတြ႕ဘူး ။ ကိုထက္ကို ေခၚေမးလိုက္ေတာ့လည္း ကိုထက္က ေရႊနန္း မလာ

ဘူးလို႔ ေျပာတယ္ ။ ေရႊနန္း နဲ႔ တြဲတာမ်ားတဲ့ ေဒလီယာဝင္းထြန္း ကို သတိရလိုက္သည္ ။

ေဒလီယာဝင္းထြန္း အိမ္ကို သူ ေရာက္သြားသည္ ။

ေဒလီယာဝင္းထြန္းက ေရႊနန္းဘုံ သူ႔ဆီကို ေရက္မလာဘူး လို႔ ေျပာသည္ .။ သူ သူငယ္ခ်င္းေတြကို

ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးေပးမယ္ဆိုၿပီး သူ႔ေရွ႕မွာဘဲ ဖုန္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အိမ္ေတြကို ဆက္ေပးသည္ ။

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေရႊနန္း အလုံလမ္းက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ့ ပါတီမွာ ေရာက္ေနတယ္ လို႔

သတင္းေပးတယ္ ။ သူ လိပ္စာေမးၿပီး ခ်က္ခ်င္းဘဲ လိုက္သြားလိုက္တယ္ ။ ၿခံဝင္းက်ယ္ႀကီး ထဲမွာ

ကားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရပ္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္ ။ ၿခံေစာင့္က တံခါး ဖြင့္မေပးလို႔ သူ

ဘာေကာင္လဲ ဆိုတကို နဲနဲ မာမာ ေျပာလိုက္ေတာ့ ျပာျပာသလဲ တံခါးဖြင့္ေပးတယ္ ။ တိုက္ႀကီးထဲကို

ဝင္ဖို႔လည္း ၿခံေပါက္ဝကလိုဘဲ တံခါးေစာင့္ကို ခပ္မာမာ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ေျပာလိုက္မွ ဝင္ခြင့္

ရတယ္ ။ အထဲမွာ ေမွာင္ေနတယ္ ။ တံခါးေပါက္ေတြ..ျပဴတင္းေပါက္ေတြကို ကန႔္လန႔္ကာေတြ

ခ်ထားတယ္ ။ ဆူဆူညံညံ ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္း သီခ်င္းသံေတြ ဆူညံေနတယ္ ။ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ေကာင္မေလးေတြ ထိုးထိုးထြန႔္ထြန႔္နဲ႔ ခုုန္ေပါက္ၿပီး ကေနၾကတယ္ ။

အေမွာင္ထဲမွာ ခုန္ေပါက္ကေနတဲ့ လူငယ္ေတြထဲ ေရႊနန္း ပါမလား ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ၾကည့္တယ္ ။

မေတြ႕ဘူး..။ စားေသာက္စရာေတြ ထားတဲ့ အခန္းထဲမွာေတာ့ မီးလင္းေနတယ္ ။ အဲဒီအခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့ စားေနတဲ့ ေကာင္ေလး..ေကာင္မေလးေတြကို ေတြ႕ရတယ္ ။

“ ေရႊနန္းဘုံ သိလား…”

ေကာင္ေလးေတြကေတာ့ သူ႔ကို မသိသလို မေထမဲ့ျမင္ပုံစံေတြနဲ႔ တဖက္ကို လွည့္ေနၾကေပမယ့္ ေကာင္မေလး တေယာက္ကေတာ့ “ သိတယ္..” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္ ။ “ သူ ဘယ္မွာလဲ…” လို႔ ထပ္ေမး

ေတာ့ ေဘးက ေကာင္ေလးတေယာက္က “ ေျဖမေနနဲ႔..ဘာဘဲႀကီးလဲ မသိဘူး…” လို႔ တားလိုက္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးက ေျဖပါတယ္ ။ “ အေပၚဆုံးထပ္ တိုက္ေခါင္မိုးေပၚမွာ ရွိတယ္ …” လို႔

ေျဖတယ္ ။ တိုက္ေခါင္မိုးေပၚကို ဘယ္လိုသြားရသလဲေတာ့ သူ ထပ္မေမးေတာ့ပါဘူး..။ သူ႔ဖါသာ ရေအာင္ ရွာတယ္ ။ အေပၚဆုံးတပ္ကို ေရာက္ေတာ့ ေရႊနန္းကို ခုံရည္တလုံးေပၚမွာ ေခြေခြေလး

အိပ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ သူ႔ေဘးမွာက ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔ သ႐ုပ္ပ်က္ ဝတ္စားထားတဲ့ ေကာင္ေလး တေယာက္ ရွိေနတယ္ ။

“ ေရႊနန္း …ဘာျဖစ္လဲ….”

ေကာင္ေလးကို ေမးလိုက္ေတာ့ “ အရက္မူးသြားတာေပါ့…” လို႔ ေျဖတယ္ ။ သူေရႊေရးကို ႏွိုးၾကည့္တယ္ ..။ ေရႊေရး သတိရွိေပမယ့္ အင္းအဲနဲ႔ ေတာ္ေတာ့္ကို မူးေနတယ္ ။

သူ႔ကို ေတြ႕ေတာ့..“ ေရႊနန္း ျပန္ခ်င္တယ္…” လို႔ ေျပာတယ္ ..။

သူ ေရႊနန္းကို မထူတယ္ ..။ တြဲဖက္ၿပီး ေအာက္ကို ဆင္း..ကားေပၚတင္တယ္ ။ ကားေပၚမွာလည္း

ေရႊနန္း မ်က္လုံး မဖြင့္နိုင္ဘဲ ေခြေနတယ္ ။ အရက္နံ့ေတြ နံေဟာင္ေနတယ္ ။ ပါးစပ္က “ အိမ္ကို

ေတာ့ မျပန္ဘူး…ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ့္အိမ္ကို ေမာင္း….” လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေရႊနန္း ဘာေျပာေျပာ သူ ေရႊနန္းကို သူတို႔အိမ္ကို ျပန္ေခၚသြားဖို႔ လုပ္တယ္ ။ ေရႊနန္းတို႔အိမ္ဖက္ကို ဦးတည္ၿပီး ေမာင္းလိုက္တယ္ ။

ေရႊနန္း. မ်က္လုံးပြင့္လာၿပီး….“ ေရေသာက္ခ်င္တယ္…..ေရေပးပါ….” လို႔ ေျပာတယ္ …။

ေပးစရာ ေရကလည္း မရွိဘူး..။ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာ အနီးအနားကို ၾကည့္ေတာ့ ဘဖက္ရည္ဆိုင္ေလး တဆိုင္ ေတြ႕တယ္ ။ ကားထိုးရပ္ၿပီး ဆင္းၾကည့္တယ္ ။ ေရေတာ့ မရဘူး..။ စပတ္ကလင္ ရ

တာနဲ႔ ေရႊနန္းကို တိုက္တယ္ ။ ေရႊနန္းပုံက ေတာ္ေတာ့္ကို ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ဘဲ ။ ဝတ္ထားတဲ့ ထမိန္ ကလည္း ေျပကၽြတ္လို႔ ..။ “ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္..အကိုက ဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲ….” လို႔ သူ႔ကို ေမးလို႔

“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေရႊနန္း…” လို႔ သူျပန္ေမးလိုက္တယ္ ..။

“ အိမ္မျပန္ခ်င္ပါဘူး လို႔ ေျပာတဲ့ဟာကို အိမ္နား ေရာက္ေနၿပီေလ….” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ေရႊနန္း သတိေတာ့ ရွိသား..။ဘယ္နားေရာက္ေနလဲ ဆိုတာ သိေနတယ္ …လမ္းကိုမွတ္မိေနတယ္….ဒါဆို

ရင္ေတာ့ သိပ္မဆိုးပါဘူး…လို႔ စိတ္ထဲ မွတ္ခ်က္ခ်မိတယ္ ။

“ ကားျပန္လွည့္…အကို႔အခန္းကို သြားမယ္ …”

ေရႊနန္းက မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ အိုေက..အိုေက….ျပန္လွည့္မယ္….”

ေရႊနန္း အမိန႔္အတိုင္း သူ ေရႊနန္းကို သူ႔တိုက္ခန္းကို ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္ ။

တိုက္ခန္းကို ေရာက္ေတာ့ ေရႊနန္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ။
လူေတြ ျမင္ခဲ့ရင္ေတာ့ သူ႔ကို တမ်ိ ုးထင္ၾကမွာဘဲ ။ မတတ္နိုင္ဘူး..။ ေရႊနန္းကို ေရာက္ၿပီ…တိုက္ခန္းေပၚ တက္ၾကရေအာင္..လို႔ ေျပာရတယ္ ။ ႏွိုးရတယ္ ..။

ေရႊနန္းဘုံ နိုးလာတယ္ ။ “ ေရႊနန္း ဒီလိုပုံနဲ႔ အိမ္ မျပန္ခ်င္ဘူးေလ ..ဒါေၾကာင့္ ကိုထင္ေအာင္ေက်ာ္ရဲ့ တိုက္ခန္းမွာ ခဏ ေနခ်င္လို႔…ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား…” လို႔ ေမးပါတယ္ ။ အရက္အမူးလြန္လို႔
ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနေပမယ့္ ေရႊနန္းဘုံဟာ တအားလွေနဆဲပါဘဲလို႔ သူ႔စိတ္ထဲက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။

တိုက္ခန္းေပၚကို ေရႊနန္းဘုံ သူ႔ပုခုံးကိုမွီ..သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို ကိုင္တြယ္ဆုပ္လို႔ တက္ခဲ့ပါတယ္ ။
ေဘးတိုက္ခန္းေတြကေတာ့ သူနဲ႔ ေရႊနန္းဘုံတို႔ကို ရီးစား စုံတြဲေတြလို႔ ထင္ၾကမွာပါ ။

တိုက္ခန္းထဲကို ေရာက္ၾကေတာ့ ေရႊနန္းကို ဧည့္ခန္းေလးက ဆိုဖါထိုင္ခုံေတြမွာ ထိုင္ခိုင္းပါတယ္ ။
သံပုရာသီး ေတြ ရွိေနတာ သတိရၿပီး သံပုရာေရခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလးတခြက္ ေရႊနန္းအတြက္ သူေဖ်ာ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ေရႊနန္းက မ်က္လုံး မွိတ္ၿပီး အိပ္ေနလို႔ ႏွိုးရတယ္ ။ ေရႊနန္းက ရႈံ႔မဲ့ၿပီး သံပုရာေရကို ယူ
ေသာက္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့“ ေရႊနန္း..ေရခ်ိ ုးခ်င္တယ္…ေရခ်ိ ုးလို႔ ရမလားဟင္…” လို႔ ေမးတယ္ ။
“ ရတာေပါ့..ရတယ္…ေရႊနန္း..ခု ခ်ိ ုးမလား….”လို႔ သူျပန္ေျဖရင္း ေရႊနန္းအတြက္ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ ထုတ္ေပးၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္းထဲမွာ ဆပ္ျပာ ရွိမရွိ ၾကည့္ေပးတယ္ ။

“ ရၿပီ.ေရႊနန္း..ေရခ်ိဳးလို႔ရၿပီ..”

“ အိုေက..ဒါဆို ေရႊနန္း ေရခ်ိ ုးလိုက္အုံးမယ္ …”

ေရႊနန္း ေရခ်ိ ုးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ဖုန္း ျမည္လာပါတယ္ ။ အို..ေရႊနန္းအတြက္ စိတ္ပူလို႔ ေဒၚေရႊျဖဴ
သန႔္တို႔ ဖုန္းေခၚၿပီ ထင္တယ္ ။ ဘယ္လို ေျဖရမလဲ..။ ေရႊနန္း သူ႔တိုက္ခန္းမွာ ေရခ်ိ ုးေနပါတယ္ လို႔တတ္နိုင္ရင္ မေျဖခ်င္ဘူး ။

ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ သူထင္ထားသလို ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ မဟုတ္ဘဲ မထင္ထားတဲ့ ေရႊေရး ျဖစ္ေနတယ္ ။

“ ဟိတ္…ဘာလုပ္ေနလဲ…”
“ ေရႊေရး…..ဟိုေလ..ဒို႔..တီဗီ ၾကည့္ေနတယ္….ဟင္းဟင္း…”
“သူ႔ကို မုန္းလို႔ ေမ့လို႔ မရဘူးကြာ..ခက္တယ္…သိလား….ဟင္း..”
“ ဝမ္းသာလိုက္တာ ေရႊေရးရယ္….ေရႊေရး ဒို႔ကိုခြင့္လႊတ္လို႔…”
“ဒီမွာ…တခုေျပာမယ္…အလုပ္ထြက္ဖို႔ အျမန္ လုပ္ပါ.. ေရႊေရးကို ခ်စ္ရင္ ေရႊေရးစကားကို နားေထာင္”
“ ဘာလို႔ အလုပ္ထြက္ခိုင္းေနတာလဲ ေရႊေရးရယ္…ဒို႔က ရာထူးေတာင္ တက္ၿပီ….”
“ ဟင္..ဟုတ္လား….ေအးေလ…နင္က အလုပ္ႀကိဳးစားတဲ့လူဘဲ…လူႀကီးကလည္း ႀကိဳက္မွာေပါ့ေလ..ငါ
ကေတာ့ အျပင္စီးပြားေရးဘဲ လုပ္ေစခ်င္တယ္ …မင္းခစား ကမ္းနားသစ္ပင္ေလဟာ…ကိုယ္ဘာျဖစ္မယ္ ဆိုတာကို ကိုယ္ ႀကိဳမသိနိုင္တဲ့ဟာ….”
“ ေရႊေရး..ဒို႔၂ေယာက္ ဘယ္ေတာ့ ေတြ႕ၾကမယ္ ဆိုတာသာ ေျပာ….”
“ ဘာလုပ္ဖို႔ ေတြ႕မွာလဲ..ခုလဲ ဖုန္းေျပာေနတာဘဲ…”
“ နင္ကလဲ သိသားနဲ႔ဟာ…ေရႊေရးကလည္း…”
“ ဟြန္း…မသိပါဘူး…”
“ ကဲ..ကဲ..ဒီ ညေန ေတြ႕ၾကရေအာင္…”
“ ေအး..ဖုန္းဆက္ၾကည့္..ငါ အားမအား မသိေသးဘူး …”

ေရႊေရး ဖုန္းခ်သြားပါသည္ ။

အင္း..ငါလည္း ေရႊနန္း နဲ႔ ေရႊေရး ၾကားထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္ဘူး….ေရႊနန္းကိုလည္း သူ႔အိမ္ကို အျမန္ျပန္ပို႔ဖို႔ လုပ္ရမယ္ ..လို႔ စိတ္ကူးႀကံဆေနဆဲ ေရခ်ိ ုးခန္း တံခါး ပြင့္လာသည္ ။

ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါနဲ႔ ေခါင္းက ေရစိုေနတာကို သုတ္ရင္း ထြက္လာတဲ့ ေရႊနန္း ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ပုခုံးသား လုံးလုံးဝင္းဝင္းေလးေတြ ရင္ဘတ္ ဝင္းဝင္းေလး အေပၚပိုင္းေတြကို သူ
ျမင္ရတာ စိတ္လႈပ္ရွားမိရသည္ ။

“ ေရခ်ိ ုးလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ….အမူးနဲနဲ ေျပသြားသလိုဘဲ….”
“ သံပုရာေရ ေသာက္အုံးမလား..ေရႊနန္း …”
“ မေသာက္ေတာ့ဘူး…တခု လုပ္ေပးမလား….”
“ တခု မကဘူး..လုပ္ေပးမယ္….ဘာလုပ္ေပးရမလဲ…”
“ ေရႊနန္းကို မဆတ္ခ်္ လုပ္ေပးမလား….”
“ အင္း..ရတယ္ေလ …ရတယ္…” လို႔ ေျပာတဲ့ သူ႔အသံေတြ မူမွန္ရဲ့လား..။ တုန္ခါေနသလား…။

“ လာ..အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္မွာ လုပ္ေပးမယ္ …”

ေရႊနန္းနဲ႔ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့ၾကတာနဲ႔ သူ႔စိတ္ေတြ ယိမ္းယိုင္ကုန္ၿပီ ။
ေရႊနန္းကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္သလိုနဲ႔ ကုတင္ေပၚ ေမွာက္အိပ္လိုက္တယ္ ။ တင္ကားကားလုံးလုံးေတြက
သိသိသာသာ ခုံးေမာက္ေနသည္ ။

ေရႊနန္းေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ပုခုံးေလးေတြကို အသာ စႏွိပ္ေပးလိုက္သည္ ။
“ အားေလးထည့္ၿပီး ႏွိပ္ကြာ..ေပ်ာ့လြန္းတယ္…”
“ ေရႊနန္း နာသြားမွာ စိုးလို႔ပါ….”

ေရႊနန္းက ဟိုေနရာ..ဒီေနရာ နဲ႔ သူႏွိပ္ေစခ်င္တဲ့ ကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ေျပာသည္ ။ သူကလည္းေရႊနန္း စိတ္ႀကိဳက္ ႏွိပ္ေပးေနသည္ ။ သူ႔ေပါင္ၾကားက လက္နက္ကေတာ့ တအားထႂကြေနသည္ ။ ေရႊ
နန္းရဲ့ ကိုယ္လုံးေလးေတြကို ဒီေလာက္ ကိုင္ေနရေတာ့ မႂကြဘဲ ဘယ္ေနေတာ့မလဲ ။

“ ေပါင္ကိုႏွိပ္ပါအုံး…”
ခက္ေတာ့ ခက္ေနၿပီ ။ ေပါင္တန္လုံးလုံးေတြကို ႏွိပ္ေပးလိုက္ေတာ့ တခါတခါ လက္က တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ထိမိသြားသည္ ။ စိတ္ရိုင္းေတြက တအား ထႂကြေဖါက္ျပန္ေနၿပီ ။

“ အကို….”
“ ဟင္..ေရႊနန္း….”
“ ေရႊနန္း လွလားဟင္….”
“ လွတယ္..ေရႊနန္း…”
သူ႔အသံေတြ တုန္ခါေနတာကို သူကဖါသာ သတိျပဳမိသည္ ။

“ မ်က္ႏွာ လွတာလား..ကိုယ္လုံး လွတာလား….”
သူေျဖရမွာ နဲနဲ တုန႔္ေႏွးသြားသလိုဘဲ…။
“ ႏွစ္ခုလုံး လွတယ္…ေရႊနန္း….”
“ ေရႊနန္း ခါးကို ႏွိပ္ေပးအုံး……”
ေသးက်ဥ္တဲ့ ထြာဆိုင္ခါးေလးကို ႏွိပ္ေပးေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက တင္ပါးႀကီးကို ထိမိျပန္သည္ ။

“ ေရႊနန္း ဖင္ေတာင့္ေသးရဲ့လားဟင္..”

အိုး….ေရႊနန္း ေမးခြန္းကို သူေျဖရမွာ ခက္ေနသည္ ။

“ ေမးေနတယ္ေလ….ဖင္ေတာင့္ေသးရဲ့လားလို႔…”

“ ေတာင့္..ေတာင့္တယ္….”

“ ကိုထက္နဲ႔ ျဖစ္လိုက္လို႔ ဖင္မ်ား ေလ်ာသြားသလားလို႔..ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေပးပါလား…”

“ မေလ်ာပါဘူး….ေရႊနန္း..လွတယ္….”

“ ႏွိပ္ေပး…..”

ဘယ္ေနရာလို႔ မေျပာလို႔ ဘယ္ကို ႏွိပ္ေပးရမွန္း သူမသိဘူး ..။

ခါးေလးကိုဘဲ ထပ္ဖိႏွိပ္ေပးလိုက္သည္ ။

“ “ ေအာက္ကိုဆင္းအုံး….ဖင္ကို ႏွိပ္ေပး….”

ေရႊနန္းေတာ့ ဆိုးၿပီ ။ ေရႊနန္း ဆိုးတာက သူ႔အတြက္ ေကာင္းတာ ျဖစ္ၿပီ ထင္သည္ ။

စြင့္ကားတင္းအိေနတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို သူ ကိုင္နယ္ေပးလိုက္သည္ ။
ေပါင္ၾကားက ဖြားဖက္ေတာ္က ေငါက္ကနဲ ေထာင္သြားသည္ ။ ပိုၿပီး တင္းမာသထက္ တင္းမာလာသည္ ။

ေရႊနန္း တအင္းအင္းနဲ႔ အသံထြက္လာသည္ ။ ဘယ္လိုမွ စိတ္ထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘူး…။ ေရႊနန္းရဲ့
တင္ပါးႀကီးေတြ ၾကားထဲကို သူ စမ္းလိုက္သည္ ။ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပြတ္စမ္းသည္ ။

“ ႀကိဳက္လား….ေရႊနန္း ဖင္ေတြကို ႀကိဳက္လား…”

“ အင္း..ႀကိဳက္တယ္ …. အရမ္းလွတာဘဲ…“
“ ဟုတ္လို႔လား…..မေလ်ာေသးဘူးလား…”
“ ဟင့္အင္း…မေလၽွာပါဘူး….အရမ္းေတာင့္တယ္…..”

တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို စိတ္တိုင္းက် ကိုင္ညႇစ္ေနမိရသည္ ။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြ …။

ေရႊနန္းရဲ့ လက္တဖက္က သူ႔ေပါင္ေပၚကို ေရာက္လာသည္ ။ တခုခုကို ရွာေဖြေနသလို တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔။
ဖြားဖက္ေတာ္က ပိုပို တင္းလာသည္ ။ ေရႊနန္းလက္က မၾကာခင္ သြားလိုတဲ့ေနရာကို ေရာက္ရွိသြားသည္ ။ ဖြားဖက္ေတာ္ေပၚကို ေရႊနန္းရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ စမ္းမိသည္ ။ ထိုးထြက္ေနတဲ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို ေဘာင္းဘီေပၚကေန ေရႊနန္း ကိုင္ပြတ္ၾကည့္ေနသည္ ။

“ အႀကီးႀကီး ပါလား..အကိုရယ္ …ဟင္း….”

“ ျပ……ေရႊနန္းကို အကို႔ဟာ ျပ…..”

ေရႊနန္းသည္ သူ႔ေဘာင္းဘီကကို ခါးပတ္ကို ဆၤြဲခၽြတ္သည္ ။ဇစ္ကို ဆြဲခ်သည္ ။ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်သည္ ။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီထဲက ေငါထြက္ေနတာႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ခစ္ကနဲ ရယ္သည္ ။ လက္ႏွစ္ဖက္
နဲ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ေဘးတဖက္တခ်က္္ကေန ကိုင္ၿပီး ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ ။
ဒုံးလက္နက္ႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနသည္ ။ ပစ္ရန္ အဆင္သင့္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနသည္ ။
ေရႊနန္းက သူ႔လက္ကေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။

“ ဟီး..ပူပူေႏြးေႏြးႀကီး…..ေရႊနန္း နမ္းေပးရမလားဟင္….”
“ အင္း….”

ေရႊနန္းသည္ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးကို စၿပီး ငုံစုတ္ေပးသည္ ။ အား……ေရႊနန္း လ်ာေလးက သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးရဲ့ ထိပ္က အေပါက္ေလးကို ကလိေပးလိုက္လို႔ သူ႔တကိုယ္လုံး တြန႔္သြားရေအာင္
အရသာ ထူးသြားရသည္ ။ ေရႊနန္းသည္ ပုေလြမႈတ္ ေတာ္ေတာ္ ကၽြမ္းတာကို သူသိလိုက္ရသည္ ။
သူေခါင္းထဲမွာ ဒီေလာက္ ပုေလြေကာင္းၿပီး အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လာကုန္းေပးတဲ့ လွလည္းလွ ေတာင့္လဲေတာင့္တဲ့ ေရႊနန္းကို ဘာလို႔ သူ႔ဘဲ ကိုထက္က သစၥာေဖါက္ပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားမိလိုက္
သည္ ။ တဏွာစိတ္ ဖုံးလႊမ္းေနတာေၾကာင့္ ေရွ႕ကို ဘာျဖစ္လာမလဲ ဆိုတာကို မေတြးေတာ့ဘဲ ေရႊနန္းဘုံကို အပီျဖဳတ္ဖို႔ သူ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီ ..။

ေရႊနန္းသည္ အားရပါးရ လီးကို စုတ္ေပးေနတာ တခါတခါ ပြပ္..ပြပ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္ထြက္လာသည္ ။ အိုး…ဟား…..အား…….ေကာင္းလိုက္တာ ေရႊနန္းရယ္ ….လို႔ သူ႔ပါးစပ္က အသံထြက္ ညည္းမိရ
သည္ ။ေရႊနန္းက လက္တဖက္နဲ႔ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ အရင္းပိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး စိတ္ပါလက္ပါ စုတ္ေပးေနၿပီး က်န္တဲ့ လက္တဖက္နဲ႔ သူ႔လက္ကို ဆြဲကိုင္ၿပီး သူမ ေပါင္ၾကားဆီကို ပို႔ေပးသည္ ။ သေဘာကေတာ့ေစာက္ပတ္ကို ကိုင္..ဆိုတဲ့သေဘာ ..။

မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ထမိန္ အေပၚကေန ကိုင္လိုက္သည္ ။ စိတ္ရိုင္းေတြက ဝုန္းကနဲ ထသြားရၿပီး “ ေရႊနန္း..အဝတ္ေတြ ခၽြတ္လိုက္ပါလား…” လို႔ ေျပာလိုက္မိသည္ ။ ေရႊနန္းေရာ သူေရာ စုတ္တဲ့
ကိစၥကို ရပ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၾကသည္ ။ အဝတ္မပါကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားတဲ့ သူနဲ႔ ေရႊနန္း တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိၾကသည္ ။
ေရႊနန္းက အကိုက အဝတ္မပါဘဲ အရမ္း ၾကည့္ေကာင္းတာဘဲ ဆက္စီ ဘဲ..လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူကလည္း ေရႊနန္းကို “ ေရႊနန္းကလည္း အရမ္းကို လွတာဘဲ….ေရႊနန္းကိုလည္း ဒို႔ နမ္းလို႔ရမလာဟင္…”
လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေရႊနန္းလည္း သူ႔ကို အဖုတ္ယက္ခ်င္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ ေပါင္ကား ကာ ထိုင္ေပးသည္ ။ ေရႊနန္းရဲ့ ေစာက္ဖုတ္က ခုံးမို႔ၿပီး အႀကီးႀကီးဘဲ ..။ တဏွာအရွိန္
ေၾကာင့္မ်ား ပို ေဖါင္းခုံးေနေလသလား မသိဘူး ..။

အေမႊးပါးပါးေလးေတြ ရွိေနေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြရဲ့အနီးအနား ေနရာေတြမွာေတာ့ ရွင္းထားတာကို သတိထားမိသည္ ။

ေရႊနန္း ေပါင္ျဖဴျဖဴေတြ ၾကားထဲ ေခါင္းအပ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို နမ္းရႈံ႔မိသည္ ။ အေရေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လ်ာနဲ႔ စယက္တဲ့အခ်ိန္ ေရႊနန္းက “ မရြံဘူးလား အကိုရယ္..အရည္ေတြ ရႊဲ
ေနတယ္…” လို႔ ညည္းသလို ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူယက္တာေတြကို မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းၿပီး အရသာ
ခံေနသည္ ။ “ အင္း…အင္…အင္း..အင္……” နဲ႔လည္း ညည္းျငဴေနသည္ ။

တခ်ိန္လုံး ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ အတူတူ သြားလာေနခဲ့ရၿပီး သူ႔ရဲ့ အလွအပေတြကို နီးနီးကပ္ကပ္ ေတြ႕
တိတ္တခိုး ခိုးၾကည့္ေနခဲ့ရတာ အခုေတာ့ သူသည္ ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးေနရတာကလည္း အိပ္မက္တခုလို မယုံနိုင္စရာေတြ ျဖစ္သြားတာပါဘဲ ။

ေစာက္စိေလးက ေထာင္ျပဴးထြက္ေနသည္ ။ လ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ မထိတထိ တို႔ထိလိုက္ ယက္လိုက္ လုပ္
ေပးေတာ့ ေရႊနန္း သေဘာက်သည္ ။ သူ႔ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္လာသည္ ။ လက္နဲ႔ နို႔ႀကီး
တလုံးကို လွမ္း ကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ တင္းမာလုံးဝန္းေနတဲ့ အရသာက ေကာင္းလြန္းလို႔ နို႔ႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဘဲ ဆုပ္နယ္ေနမိသလို နို႔သီးေခါင္းမာမာေလးကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းေတြက ပြတ္သပ္မိ
ရသည္ ။

ေစာက္ဖုတ္ကို စိတ္တိုင္းက် စုတ္ယက္ေပးလိုက္သည္ ။ ေရႊနန္းလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ သူ႔ေခါင္းကို တြန္းလိုက္ၿပီး….“ ေရႊနန္း..လိုခ်င္ၿပီကြာ…..လုပ္ပါေတာ့…” လို႔ ဖီလင္တက္ေနတဲ့ အသံ
ေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေရႊနန္းရဲ့ ေဖါင္းႂကြမို႔ေမာက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကေန မ်က္ႏွာကို ခြာလိုက္သည္ ။
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းအစုံသည္ ဘာဂ်ာ အျပင္းအထန္ ကိုင္ထားလို႔ ထူအမ္းေနသည္ ။ ေရႊနန္းကိုယ္ေပၚကို သူတက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ဒူးေတြက အလိုလို ေရႊနန္းရဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို ေဘးကို တြန္းပို႔လိုက္မိၿပီး သူ႔ကိုယ္လုံးသည္ ေရႊနန္းရဲ့ ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေရာက္ရွိေနရာယူၿပီး ျဖစ္သြားသည္ ။ တနည္းဆိုရေသာ္ ေရႊနန္းသည္ ေပါင္ျဖဲကားရက္ အေနအထား နဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ ။

ေရႊနန္းသည္ သူက သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ရဲ့ အရင္းပိုင္းကေန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း ကို ပြတ္တိုက္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားၿပီး..“ အို..ဟာဟာ…..အင္ဟင္…” လို႔
ညည္းလိုက္သည္ ။ ေကြးညႊတ္လွပတဲ့ ေရႊနန္းရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ပြင့္ဟသြားသည္ ။ ေရႊနန္းရဲ့ေစာက္ဖုတ္က စိုေပေနတဲ့ အရည္ေတြနဲ႔ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ရဲ့ ေခါင္းပိုင္း ဒစ္လုံးႀကီး စိုလူးသြားၿပီးတဲ့
ေနာက္သူသည္ ဖြားဖက္ေတာ္ကို ေစာက္ဖုတ္အေပါက္ထဲ ဖိသြင္းလိုက္သည္ ။

“ အို႔…အင့္အင့္…အမေလး …”

အိုအိႏူးည့ံတဲ့အထဲ ျမဳပ္ဝင္သြားတဲ့ အထိအေတြ႕က ထူးကဲလွသည္ ။

ဒစ္လုံးႀကီး ေစာက္ေခါင္းထဲ ျမဳပ္ဝင္သြားေတာ့ ေရႊနန္းရဲ့ ညည္းသံေလး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္လာၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို သူမလက္ေတြနဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ညႇစ္လိုက္သည္ ။

အရည္ေတြက တအား ရႊဲစိုေနတာေၾကာင့္ စိုအိေႏြးေထြးတဲ့ ေစာက္ေခါင္းထဲကို ဒစ္လုံးႀကီး ျမဳပ္ဝင္သြားသည္ ။ ေရႊနန္းသည္ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ၿပီး ေခါင္းကိုေမာ့ထားေနသည္ ။ သူ အဆင္ေျပ

ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို ဆက္ထိုးသြင္းသည္ ။ အိစက္ေခ်ာေနေပမယ့္ တင္းၾကပ္ေနတဲ့ အတြင္းသားႏုႏုေတြကို ပြတ္တိုက္ရင္း တထစ္ထစ္နဲ႔ အတြင္းကို

တိုးဝင္သြားတဲ့သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ရလိုက္တဲ့ထူးျခားလွတဲ့ အရသာေၾကာင့္သူ႔စိတ္ေတြ ျပင္းထန္ သထက္ ျပင္းဖန္လာရသည္ ။ ေနာက္ကို နဲနဲျပန္ဆုတ္ၿပီး ထပ္ဖိသြင္းထည့္လိုက္မိျပန္သည္ ။

ဒီတခါေတာ့ ဖြားဖက္ေတာ္ ဒုတ္ အဆုံးထိ ေရာက္သြားေအာင္ သြင္းလိုက္သည္ ။

“ အကို….ေရႊနန္းကို ႀကိဳက္လားဟင္ ….”

“ ႀကိဳက္တယ္..ေရႊနန္း …”

“ ေရႊနန္းလည္း အကို႔ကို ႀကိဳက္တယ္ …အကို အားမနာနဲ႔ေနာ္..ေရႊနန္းကို စိတ္ႀကိဳက္သာ လုပ္ ..”

ေရႊနန္းထဲကို တခ်က္ခ်င္း သူေဆာင့္ထည့္ေပးသည္ ။ ေရႊနန္းလည္း တအင္းအင္းနဲ႔ သူမတင္ပါးႀကီးေတြကို ေအာက္မွ ေကာ့ေပးသည္ ။ တင္ပါးႀကီးေတြကို ႏွဲ႕လိုက္ ၀ိုက္လိုက္ လုပ္ေပးသည္ ။

ကိုထက္နဲ႔ အေတြ႕အၾကဳံရၿပီးမို႔ ကၽြမ္းေနတာဘဲ လို႔ သူသိလိုက္သည္ ။

“ အင္း..အင္း….ေကာင္းတယ္အကို….လုပ္..လုပ္ …”

အရည္ေတြ အရမ္းလိုက္လြန္းတာေၾကာင့္ ေဆာင့္ထည့္တဲ့အခ်ိန္ ဖြတ္ဖြတ္ ဖပ္ဖပ္ အသံဘလံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္ ။ ေရႊနန္းက ျမန္ေစခ်င္လာတာေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ သြက္သြက္

ထိုးေဆာင့္ေပးလိုက္သည္ ။ တခ်က္တခ်က္ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ လိင္တန္ သြတ္သြင္း ပြတ္တိုက္တဲ့ေနရာက ေလအန္သံ ဘြပ္ ဘြတ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္လာေတာ့ အရွိန္ေကာင္းေကာင္း

လုပ္ေနဆဲ ေရႊနန္းရဲ့ ရယ္သံေလး တခိခိကို ၾကားရသည္ ။

ေအာက္က ေရႊနန္းက တအားပင့္တအားေကာ့ေပးေနတာေတြ ပိုျမန္လာသလို ေရႊနန္း ေအာ္ညည္းသံေတြ ကို က်ယ္လာေတာ့ ေရႊနန္းတအားအရွိန္တက္ေနၿပီဆိုတာသူသိလာေတာ့ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ထည့္ေပးလိုက္သည္ .

“ အား…အား..အား……အို..အို…အို…အင္းအင္းအင္း……..အားအား…..”

ေရႊနန္း ေခါင္းကို ဘယ္ညာ ရမ္းခါၿပီး တြန႔္လိန္ကာ လမ္းဆုံး ၿပီးျခင္းကို ေရာက္ရွိသြားသည္ ။

“ အကိုရယ္…ေကာင္းလိုက္တာ..အကိုေရာ ေကာင္းလားဟင္…..”
“ အင္း…အရမ္းေကာင္းတယ္ …. ”

ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္ ကုတင္ေပၚမွာ ယွဥ္တြဲကာ နားေနလိုက္ၾကၿပီး ေရႊနန္းကို အိမ္ျပန္ၾကမလား
လို႔ သူ ေမးလိုက္ေတာ့ ေရႊနန္းက အကိုနဲ႔ ေနရတာ မဝေသးဘူးကြာ.. …ေရႊနန္း မျပန္ခ်င္ေသးဘူး….” လို႔ ေျပာလို႔ ေနာက္တႀကိမ္ ေနာက္တေၾကာင္း ထပ္ဆြဲေပးရအုံးမယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္သည္ ။
“ မမာမေတာင္ဘဲ ဒီအတိုင္းေနတာေတာင္ အရမ္းတုတ္တာဘဲ…ရွည္လည္း ရွည္တယ္…”
ေရႊနန္းက သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို က်က်နန ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ကာ ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ ေဆးေၾကာေပးရင္း ေျပာလိုက္ပါသည္ ။

ေရႊနန္း လက္ကေလးနဲ႔ ကိုင္တြယ္တဲ့အခါ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္သည္ ေငါက္ကနဲ ထေထာင္လာသည္ ။ေရႊနန္းက သေဘာက်စြာနဲ႔ ရယ္ေမာရင္း ဖြားဖက္ေတာ္ကို လက္နဲ႔ ကြင္းတိုက္သလို ေရွ႕နဲ႔ေနာက္
ပြတ္တိုက္ေပးသည္ ။ ဖြားဖက္ေတာ္လည္း ႐ုတ္ခ်ည္း ျပန္လည္ရွည္ထြက္ ႀကီးထြားလာရျပန္သည္ ။

ဒုတိယအခ်ီမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္ ။
ေရႊနန္းကို ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းကာ အေကာင္းဆုံး ဆြဲေပးလိုက္သည္ ။ ဒီ ဒုတိယအခ်ီမွာ သူသုံးခ်ီ ေတာင္ ၿပီးတယ္ လို႔ ေရႊနန္းက ေျပာတယ္ ။
ေရႊနန္းရဲ့ ဖင္ကားကားႀကီးေတြကို ဖင္ေထာင္ကုန္းတဲ့ ပုံစံနဲ႔ လုပ္ရရင္ ေကာင္းမွာဘဲ လို႔ သူ စိတ္ကူးရလို႔ “ ေလးဘက္ကုန္းေပးမလား ေရႊနန္း..” လို႔ သူ ေမးလိုက္သည္ ။
ေရႊနန္းက ၾကည္ျဖဴစြာဘဲ သူ လိုလားသလို ဖင္ေထာင္ကုန္းေပးသည္ ။
ေရႊနန္းရဲ့ ဖင္ႀကီးေတြ ေအာက္ဖက္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ျပဴးျပဴးႀကီး ထြက္ေနသည္ ။ ဒီလို လိုးရတာကို သူ သေဘာက်တာက ေစာက္ဖုတ္ထဲ သူ႔ဒုတ္ ဝင္ထြက္တာကို ၾကည့္လို႔ရလို႔.. ။ ဖင္ေပါက္ေလးကိုလည္း ၾကည့္ၿပီး သူ ကလိခ်င္လာသည္ ။ ေရႊနန္းဖင္ကို ေတာင္းလိုးဖို႔လည္း သူ စိတ္ထဲမွာ ႀကံစည္ထားလိုက္သည္ ။

စအိုေပါက္ေလးကို သူ႔လက္မနဲ႔ ဖိဖိေခ်ပြတ္ရင္း အက်င့္လုပ္ေပးလိုက္သည္ ။ တခ်ိန္မွာ သူ႔လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို ထိုးႏွစ္မည္ ။

ဒုတိယအခ်ီက စိမ္ေျပနေၿပ လိုးတဲ့ ပြဲဘဲ ..။ သူေရာ ေရႊနန္းေရာ ေခၽြးေတြ တုတ္တုတ္ရႊဲၾကရသည္ ။

ေရႊနန္းကို အိမ္ျပန္ေခၚသြားလိုက္သည္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္လည္း သမီးျပန္ေရာက္လာလို႔ အရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္ ။ သူ႔ကီု ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း လာေျပာတယ္ ။ သူျပန္ခါနီးမွာ ေရႊနန္းကလဲ
“ အကို႔ကို ေရႊနန္း ေက်းဇူးတင္တယ္ ..” လို႔ လာေျပာတယ္ ။

ဘာအတြက္ ေက်းဇူးတင္တာလဲ…။
ေရႊနန္းရဲ့ ၿပီတီတီ ရီေဝတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္တဲ့ အဓိပၸါယ္က သူ႔ကို ႏွစ္ခ်ီေကာင္း ျဖဳတ္ေပးတာနဲ႔ ဘာဂ်ာ အၾကာႀကီး ကိုင္ေပးတာေၾကာင့္..ဆိုတဲ့ သေဘာ ..။

ေရႊနန္းတို႔အိမ္က ျပန္လာၿပီး ေရအျမန္ခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲရတယ္ ။ အဝတ္အစား လဲေနတုံးဘဲ ဖုန္းလာတယ္ ။ ေရႊေရးလြင္လြင္ ေခၚတာ ။ ေရႊေရးက “ မလာေသးဘူးလား….” လို႔ ခပ္မာမာေလသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တာ ခံရတယ္ ။

“ လာၿပီ..လာၿပီ..ေရႊေရးေရ….ခုထြက္လာၿပီ….”

ေရႊႏွစ္ေရႊ ၾကားမွာ ေျပးလႊားေနရသည္ ။ ေရႊနန္းကို ခုေလးတင္ ႏွစ္ခ်ီေကာင္း ျဖဳတ္ေပးခဲ့ၿပီး မၾကာခင္
မွာ ေရႊေရးကို ျဖဳတ္ေပးရဦးမည္ ။

ေရႊေရး သည္ သူ႔ကို သူ ဝယ္ထားတဲ့ ႀကိဳ႕ကုန္းက တိုက္ခန္းကို ေခၚသြားပါတယ္ ။ တိုက္ခန္း အသစ္ကို ျပခ်င္လို႔ ဆိုၿပီး ။ တိုက္ခန္းအသစ္ကိုလည္းေရာက္ေရာ အခန္းထဲကို ေျခတလွမ္း စဝင္လိုက္တာနဲ႔
ေရႊေရးနဲ႔ သူ အငမ္းမရ ဘဲ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖက္တြယ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဖိကပ္စုတ္မိၾကတယ္။

တိုက္ခန္း အသစ္ခ်ပ္ခြတ္ဆိုေတာ့ ဘာခုံဘာကုလားထိုင္ ဘာဆိုဘာမွ မရွိဘူး ။
အုတ္နံရံကို မွီၿပီး ေရအေရးႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြကို တအား စုတ္ရင္း ေရႊေရး နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုလည္း ဝတ္ထားတဲ့ အက် ႌ ေပၚကေနဘဲ ဆုပ္ညႇစ္လိုက္မိတယ္ .။ ေရႊေရးက မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး “ ဟိတ္
အက် ႌေတြ ေက်ကုန္မယ္ကြာ…ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ တဏွာထန္ေနသလား…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

တဏွာ မထန္ဘဲ ခပ္ေအးေအး ေနျပန္ရင္လဲ ေရႊေရးက “ လူႀကီးသမီးနဲ႔မ်ား ခိုးစားေနၾကသလား..ေရႊေရးကိုေတာင္ စိတ္မလာေတာ့ဘူး မဟုတ္လား…” လို႔ ေျပာမွာ..။ “ ကဲ ထင္ေအာင္ေက်ာ္..လိုးခ်င္ရင္လဲ
အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္..ဘာလဲ ..ခၽြတ္ေပးရအုံးမွာလား….” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ခပ္သြက္သြက္ဘဲ ကိုယ္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ရတယ္ ။ ဖြားဖက္ေတာ္ လိင္တန္ေခ်ာင္းကေတာ့ ေရႊေရးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အခန္းထဲ ေရာက္ၿပီေဟ့ ဆိုတာနဲ႔ မတ္မတ္ေထာင္ေနၿပီေလ ။
လိင္တန္ႀကီး ေတာင္မတ္လ်က္ ရွိေနတဲ့ သူ႔ကို ေရႊေရးက သေဘာက်စြာနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး “ ထင္ေအာင္ေက်ာ္..ယူကေတာ့ ဒို႔ကို လိုးဖို႔ အျမဲ အဆင္သင့္ အဲဗားရယ္ဒီ ျဖစ္ေနတဲ့ အလိုးသမား
ခ်စ္သူဘဲေပါ့ေနာ္..” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။ လိင္တန္ေခ်ာင္းက ဘာလာ
ေတာ့မည္ ဆိုတာကို ႀကိဳသိေနသလား မသိပါဘူး ။ ေရႊေရးရဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ကပ္ကပ္ေလး ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ လႈပ္သြားတယ္ ။

ေရႊေရးက ဒစ္လုံးႀကီးကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ဖပ္ကနဲ ပုတ္လိုက္ၿပီး..“ နင့္ကို ငါလြမ္းေနတယ္ သိ
လား..” လို႔ ခပ္တိိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ လိင္တန္ အရင္းပိုင္းကေန ဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ္ ။ ပုေလြကိုင္ေပးေတာ့မွာမိို႔ လိင္တန္ေခ်ာင္းက ပိုထြားပိုႀကီး ပိုရွည္လာသလိုဘဲ ။
ကာမ အရသာထူးေတြ ရေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိလိုက္တဲ့ စိတ္ေတြက အဆုံးစြန္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထႂကြလာရတာေၾကာင့္ပါ ..။

အရင္ဆုံး လိင္တန္ထိပ္ဖ်ားကို ႁပြတ္ကနဲ ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ နမ္းလိုက္တဲ့ ေရႊေရးဟာ တကယ္ဘဲ သည္လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို သတိရ တမ္းတ လြမ္းေနတဲ့ ပုံပါ ။ လိင္တန္ႀကီးကလည္း အေၾကာေတြ ထင္းေထာင္
ထေနတယ္ ။ ထိပ္ေပါက္ကလည္း အရည္ေလးေတြ ယိုစီး က်ေနတယ္ ။ ဒီ အရည္ေလးေတြကို ေရႊေရးက လ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ယက္လိုက္တယ္ ။
“ ယူ႔လီးႀကီးက အရင္ထက္ ပိုႀကီးလာသလိုဘဲကြာ….”းေတြ

တကယ္ေတာ့ ေရႊေရး စုတ္ေပးတာကို ခံခ်င္လွၿပီ ။ ေရႊေရးက တို႔ထိ တို႔ထိေလးေတြ လုပ္ေနသည္ ။
ေဂြးစိႏွစ္လုံးကိုလည္း ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္ေနျပန္သည္ ။ သည္လို အခ်ိန္ဆြဲၿပီး မထိတထိ ကစားေနေလေလစိတ္ေတြက တအားကို ထႂကြလာေလေလ ပါ ။

ေရႊေရးက အက် ႌကို ခၽြတ္လိုက္တယ္ ။ ဘရာစီယာ ျဖဴျဖဴေလးက နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို မနိုင္မနင္း ခ်ဳပ္ထားေနသည္ ။ နို႔ႀကီးေတြက ဘရာစီယာရဲ့ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေအာက္က အတင္းႀကီး ႐ုန္းကန္ထြက္ခ်င္ေန
ၾကသလိုဘဲ ။ ဘရာစီယာ ခ်ိတ္ေလးကို ေရႊေရး လက္ေနာက္ပစ္ၿပီး ျဖဳတ္ခြာပစ္လိုက္တယ္ ။ေကာ့ခၽြန္ၿဖိဳးေမာက္တဲ့ နို႔ႀကီးေတြက အခ်ဳပ္ေႏွာင္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္လို႔ ဝင့္ဝင့္ႂကြားႂကြားနဲ႔
ေခါင္းေမာ့ေနၾကတယ္ ။ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်ၿပီး အငမ္းမရဘဲ နို႔သီးနီညိဳညိဳေလးတဖက္ကို စို႔မိရတယ္။

“ ေဟ့..ေနအုံးကြာ..လီးကို အရင္ စုတ္ေပးအုံးမယ္ …”

ေရႊေရးက သူ႔ကို မတ္တပ္ ျပန္ရပ္ခိုင္းတယ္ ။ ေရႊေရးသည္ ပုေလြပညာစြမ္းေတြ ျပပါေတာ့တယ္ ။ေရႊေရးရဲ့ လ်ာေလးက ဒစ္လုံးၾကားကို ယက္ေပးေနတယ္ . ထိပ္ပိုင္းကို အရင္ ကလိေနတယ္ ။ သူ
အရမ္း ထိလို႔ေရႊေရး ေခါင္းေလးကို ေယာင္ယမ္းၿပီး ကိုင္မိရတယ္ ။
ႏုတ္ကလည္း အသံေတြ ညည္းမိရတယ္ ။ လိင္တန္ အရင္းပိုင္းအထိ ေရာက္ေအာင္ ငုံငုံဆြဲၿပီး စုတ္ေပးေနတယ္ ။ လိင္တန္ တေခ်ာင္းလုံး ေရႊေရး ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနတယ္ ။ ေရႊေရးရဲ့ အစုတ္မွာ
ဘယ္ေလာက္ထိ အရသာ ထူးကဲ နစ္ေမ်ာေနမိသလဲ မသိဘူး ။ ေရႊေရး အစုတ္ရပ္ လိင္တန္ကို ပါးစပ္ကေန ခၽြတ္ဖယ္လိုက္ေတာ့မွ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္မိတယ္ ။ ေရႊေရးက “ ေတာ္ၿပီေနာ္…လိုးၾကစို႔..” လို႔
တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္လို႔ ဒီ သံမံတလင္းၾကမ္းမွာဘဲ ဆြဲၾကရမယ္ လို႔ ထင္မိလိုက္တယ္ ။

ေရႊေရးက..“ အို..ဒီမွာ မျဖစ္ပါဘူး..အိပ္ခန္းထဲ သြားရေအာင္..” လို႔ ေျပာၿပီးသူ႔လက္ကို ဆြဲကာ အိပ္ခန္းထဲ
ကို ေခၚသြားပါတယ္ ။

အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ဖ်ာတခ်ပ္ နဲ႔ ေမြ႕ရာလိပ္တလိပ္ ရွိေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ေရႊေရးက ထမိန္ကို ခၽြတ္လိုက္တယ္ ။ အတါင္းခံ ပင္တီ မပါလို႔ ထမိန္ ခၽြတ္လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္သြား
တာ ဝင္းဝင္းျဖဴျဖဴ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အခုဘဲ အစုတ္ေကာင္းေကာင္း ခံထားရလို႔တအားလိုးခ်င္ေနတဲ့ လီးကလည္း တဆတ္ဆတ္ခါေနၿပီ ။

ေရႊေရးနဲ႔ ေလွႀကီးထိုးဘဲ အျမန္ ဆြဲလိုက္ၾကတယ္ ။ ေရႊေရးကလည္း ထန္ သူကလည္း ထန္ ဆြဲလိုက္ၾကတာ တေဖါင္းေဖါင္းဘဲ ။ အေရေတြကလည္း လိုက္ေတာ့ တဖြပ္ဖြပ္ တဘြပ္ဘြပ္ အသံေတြ
ကို ဆူညံသြားရတာ..။ ေရႊေရးကလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မို႔ တအား ေအာ္တယ္ ။ ညည္းတယ္ ။ၿပီးခါနီး အရွိန္နအား တက္လာတဲ့အခါ ေရႊေရးလည္း….“ လိုး..လိုး..တအားလိုး…ဘာလဲ..အားမရွိဘူးလား..
လိုးစမ္းပါ..ေဆာင့္ေဆာင့္..တအားေဆာင့္ထည့္….” လို႔ ေအာ္ပါတယ္ ။ ငယ္ငယ္က ခိုးဖတ္ခဲ့ရတဲ့
အျပာစာအုပ္ေတြထဲကလိုဘဲ လို႔ အမွတ္ရလိုက္တယ္ ။ ေရႊေရး ေကာင္းေစဖို႔ စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ သူေတာင္းဆိုသလို ျပင္းျပင္းနဲ႔ ျမန္ျမန္ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ပါတယ္ ။

ေရႊေရးလည္း ဖင္ႀကီးေတြ ေကာ့ေပးလိုက္ စေကာဝိုင္း ေမႊ႕ရမ္းေပးလိုက္ လုပ္ေနတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေခၽြးေတြ စိုစိုရႊဲေနၾကၿပီ ..။ ဆက္တိုက္ ၾကဳံးလိုးေနတာ ..။ ေရႊေရး ေစာက္ပတ္ကလည္း သူ႔လီးကို ညႇစ္ယူဆြဲေနသလို အရသာ က ထိမိ ေကာင္းလွတယ္ ။

“ အမေလး..ေကာင္းေကာင္း..ေကာင္းေနၿပီ..အို..ေဆာင့္ေဆာင့္…အာ..အား…အား….အား…အိုး….ၿပီးၿပီ….
အား….ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာ….ေဆာင့္…ေဆာင့္ မရပ္လိုက္နဲ႔..အေသေဆာင့္……….”

ေရႊေရး တတြတ္တြတ္ ညည္းေအာ္ရင္း သူ႔ကို တအား ဖက္ညႇစ္ၿပီး “ ၿပီး ” သြားပါတယ္ ။ သူလည္းသုတ္ရည္ေတြ တစစ္စစ္ နဲ႔ အမ်ားႀကီး ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ေရႊေရးနဲ႔ မေရွးမေႏွာင္း ဆိုသလိုဘဲ ၿပီးဆုံး
ျခင္းကို ေရာက္ရွိသြားရပါေတာ့တယ္ ။ ေရႊေရးက သူ႔လီးကို အဖုတ္ထဲက ထုတ္ခြင့္မျပဳဘူး ။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ဆက္ ထား စိမ္ထားခိုင္းတယ္ ။

“ နင္ တကယ္လိုးနိုင္တဲ့ေကာင္ဘဲ…ထင္ေအာင္ေက်ာ္ …ငါ..ငါ ႀကိဳက္တယ္….” လို႔ ေရႊေရး မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ ေျပာလိုက္တယ္ ။“ နင့္ေစာက္ပတ္ကလည္း တအား လိုးလို႔ေကာင္းတာဘဲ ေရႊေရးရယ္ ..ငါ့လီးကို ရစ္ပတ္ဆြဲ.ူေနသလိုဘဲ….ေမၽွာ့္ပါတဲ့ ေစာက္ပတ္ ဆိုတာမ်ိ ုး ျဖစ္မယ္ …” လို႔ သူကလည္းေရႊေရးကို ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

.“ အဲဒါ အလိုလို ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး…ငါ ညႇစ္ညႇစ္ေပးလို႔ ဟဲ့..နင္ႀကိဳက္ရင္ ငါ အျမဲ အဲလို

ညႇစ္ေပးမယ္ …နင္ ေကာင္းတယ္ ဆိုလို႔ ငါ ဝမ္းသာပါတယ္ …” လို႔ ေရႊေရးက ေျပာပါတယ္ ။

အနည္းဆုံးေတာ့ ႏွစ္ခ်ီေလာက္ ေရႊေရးနဲ႔ ဆြဲျဖစ္မွာပါဘဲ ..။

ေရႊေရးရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ ႂကြက္သားေတြ ညႇစ္ေပးျခင္းက သူ႔ကို အရသာ အရမ္းထူးကဲေစသည္ ။
ထိုးေဆာင့္လိုက္တိုင္း ၾကပ္တည္းစီးပိုင္တဲ့ အရသာကို ရရွိသည္ ။ ၾကာၾကာ ဆက္မလိုးနိုင္ဘဲ သုတ္ေတြ ပန္းထြက္ခါ ၿပီးျခင္းကို ေရာက္သြားခ်င္သည္ ။

ေရႊေရးက ကုတင္ေပၚက ဆင္းသည္ ။

“ ငါ ေရခ်ိ ုးလိုက္အုံးမယ္…”
“ ငါလည္း နင္နဲ႔ အတူတူ ေရခ်ိ ုးခ်င္တယ္…”
“ အို..ထင္ေအာင္ေက်ာ္..ေအးေဆး ေနစမ္းပါဟာ…ငါ ေအးေဆး ခ်ိ ုးပါရေစ…”

ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ေရခ်ိ ုးခန္းဆီကို ေရႊေရး ေလၽွာက္သြားတာကို ကုတင္ေပၚက ၾကည့္ေနမိသည္ ။
ေရႊေရးရဲ့ ဖင္တုံးႀကီးေတြက တုန္ခါ လႈပ္ေနတာကို ေတြ႕ရတာ သူ႔ဒုတ္ေတာင္ ျပန္မာသြားသလိုဘဲ..။

ေရႊေရး ေနာက္ကို သူ လိုက္သြားလိုက္သည္ ။

ေရခ်ိ ုးခန္းက ပိတ္မထားဘူး ။ သူဝင္သြားေတာ့ ေရႊေရးသည္ ေရပန္းေအာက္မွာ သူ႔ကိုယ္လုံးေတြကို
သူ႔ဖါသာ ပြတ္တိုက္ရင္း ေရခ်ိ ုးေနသည္ ။

“ ဟိတ္..ဘာလို႔ လာတာလဲ..”
“ ေရႊေရးနဲ႔ အတူတူ ခ်ိ ုးခ်င္လို႔..”

“ နင္ သိပ္ကဲတာဘဲကြာ….”

ေရႊေရးအနား ပူးကပ္ၿပီး ေရႊေရး ဖင္တုံးေတြကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။

“ အိုး ..ေဟး….”

                 *******************************************************

ေနာက္တေန႔ မနက္ ၁ဝနာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ..။

“ မမတို႔က ထင္ေအာင္ေက်ာ့္ကို ဘယ္ေလာက္ သေဘာက်တယ္..သံေယာဇဥ္ျဖစ္ၾကတယ္ ဆိုတာ
ထင္ေအာင္ေက်ာ္လည္း သိမွာပါ..ဒါေပမယ့္ေလ..မမတို႔မိသားစု အတြက္ထက္ ထင္ေအာင္ေက်ာ္
ရဲ့ ေရွ႕ တိုးတက္ေရးက အေရးႀကီးေသးတယ္ေလ..မမတို႔ မိသားစု နဲ႔ ေနတာထက္ အေရးႀကီးတဲ့
တျခား တာဝန္တခုခုကို လုပ္ရင္ မင္းအတြက္ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ မင္းတို႔ “ အဘ ”က မမကို ေျပာျပတယ္..”

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က ကားေမာင္းေနတဲ့ သူ႔ကို ေျပာပါတယ္ ။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က သူ႔ကို ကားေမာင္းခိုင္းလို႔ ဒီေန႔ မနက္ သူတို႔အိမ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လိုက္ေမာင္း
ေပးရပါတယ္ ။ ေရႊနန္းဘုံကေတာ့ မနိုးေသးပါဘူး ။ အိပ္ေနတုံး ..။ သူ႔ေနရာမွာ အစားထိုးမယ့္ အရာ
ရွိေလးတေယာက္ ေရာက္ေနၿပီ ။ သူက စစ္႐ုံးခ်ဳပ္ကို ေျပာင္းရမယ္ ။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က ၿမိဳ႕သစ္မွာ ေဆာက္ေနတဲ့ သူတို႔ တိုက္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းတာ ။
တိုက္က ေတာ္ေတာ္ၿပီးေနၿပီ ။
တိုက္ကို ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္နဲ႔ အတူတူ လိုက္ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္က “ ေအမီကလည္း မင္းကို
အကူအညီတခု ေတာင္းစရာ ရွိလို႔တဲ့…ေအမီ့ဆီကို သြားလိုက္ပါအုံး..ထင္ေအာင္ေက်ာ္…” လို႔ ႐ုတ္တ
ရက္ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ဟုတ္ကဲ့..မမ ” လို႔ သူေျဖလိုက္တယ္ ။

ေဒၚရႊျဖဴသန႔္က ဒီတိုက္က အဘ အနားယူၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ေနဖို႔လို႔ ေျပာျပၿပီး ေရႊနန္းဘုံအတြက္လည္း
သူတို႔မိဘေတြ ေပးခဲ့တဲ့ ေျမကြက္တကြက္ ရွိေသးတယ္ ..ေရႊနန္း အိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါ ေနဖို႔ အိမ္
ေဆာက္ေပးဖို႔စဥ္းစားေနတယ္ လို႔ ေျပာျပတယ္ . .။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ တိုက္ေရွ႕ကို ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္ရဲ့
ကား ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္ကဘဲ ဒီတိုက္ကို အစစ တာဝန္ယူၿပီး ေဆာက္ေနတာပါ ။

ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္က တိုက္ၿပီးစီးတဲ့ အေျခအေနေတြကို ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ကို ရွင္းျပၿပီး “ အထူးဆိုင္ ” ကေန ပစၥည္းေတြ သူထုတ္ေပးမယ့္အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပတယ္ ။ အထူးဆိုင္ ဆိုတာက လူႀကီးမိသားစုေတြဘဲ ဝယ္နိုင္တဲ့ ထူးျခားတဲ့ ဆိုင္ပါ ။

ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္လည္း အခုလထဲ မဂၤလာေဆာင္ေတြ တက္ေရာက္ဖို႔ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနတာကို
သတိရသြားၿပီး မဂၤလာလက္ဖြဲ႕ေတြ ဝယ္ရမယ္ …ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္ကို အထူးဆိုင္ကို သြားရေအာင္လား..လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
“ ဟုတ္ကဲ့..မမ…..က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ပါမယ္ …” လို႔ ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္က ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဒၚေရႊျဖဴ
သန႔္က “ ဒါဆို..မမ..ဗိုလ္မႉးလြန္းေမာင္ရဲ့ ကားနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္မယ္…ထင္ေအာင္ေက်ာ္ေရ..ေအမီ့ဆီ
ကို အခုဘဲ သြားလိုက္ပါလား..ကြယ္…” လို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
သူေျဖရတာက “ ဟုတ္ကဲ့…မမ…” ပါဘဲ ။

ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ အိမ္ကို သူေရာက္သြားတယ္ ။
သူ႔အကူအညီကို လိုေနတယ္ ဆိုကထဲက ဘာအကူအညီလည္း ဆိုတာ သူသိလိုက္ၿပီးသား ။

အိမ္ေဖၚမေလး တေယာက္က ၿခံတံခါး လာဖြင့္ေပးတယ္ ။

“ ေဒၚေအမီသြင္ …ရွိလား …”
“ ရွိပါတယ္…ရွင့္…”

တိုက္ႀကီးတခုလုံး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ။

သူ ဧည့္ခန္းႀကီးထဲ ေလၽွာက္ဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအမီသြင္ အေပၚထပ္ ေလွခါးကေန ဆင္းလာတယ္ ။
“ အမေလး..ေပၚေတာ္မူႀကီး….မမ အေပၚ စိမ္းကားေနတာေပါ့ေလ….”

ေဒၚေအမီသြင္သည္ ခပ္ပါးပါး ေပ်ာ့ေပ်ာ့ပိတ္သားနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အက် ႌပြပြေလးကို ဝတ္ထားတာ အတြင္းမွာ ဘရာစီယာ မပါတာေၾကာင့္ ရင္စိုင္ႀကီး ႏွစ္လုံးကို ၀ိုးတိုး ၀ါးတား ေတြ႕ေနရတယ္ ။ လမ္းေလၽွာက္လိုက္တိုင္း ဒီရင္သားေတြက တုန္တုန္သြားေနတယ္ ။

“ မမလည္း တေယာက္ထဲ အရမ္းပ်င္းတာဘဲ…မမ ေယာက်္ားက နိုင္ငံျခား ထြက္သြားျပန္ၿပီ …. မမလည္း
မင္းကို အကူအညီေတာင္းမလို႔ …”
“ ဟုတ္ကဲ့..မမ…က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲဟင္…”

မခို႔တရို႔ နဲ႔ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္တဲ့ ေဒၚေအမီသြင္က သူ႔နားနားကို ႏႈတ္ခမ္းကို ကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး
“ မင္း ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဆိုတာ မင္း သိပါတယ္ကြယ္…မမ တအား လိုခ်င္ေနတယ္ ..ဟိုတခါကလိုဘဲ..
ေပါ့….” လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။

ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းတဲ့ မိန္းမေခ်ာႀကီးကို အလိုျဖည့္ေပးဖို႔ တာဝန္က်ေရာက္လာၿပီ ။
အလွည့္က်ရင္ မႏြဲ႕စတမ္း ..။

“ ဟုတ္ကဲ့မမ…မမ လိုအပ္ေနတာေတြ က်ေနာ္ အကုန္ လုပ္ေပးမယ္…မမ…” လို႔ သူေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဒၚေအမီသြင္က သူ႔လက္ကို ဆြဲၿပီး အေပၚထပ္ကို တက္သည္ ။ မၾကာခင္ အလုပ္ေတြ မ်ားေတာ့မွာ သိေနတဲ့ လက္နက္ႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္လာသည္ ။ ပစ္ရန္ အသင့္ အေနအထားေပါ့ ..။

အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တဲ့အခါ ေဒၚေအမီသြင္က သူ႔ခါးကို လာဖက္တယ္ ။
“ မင္းကို ဒို႔က လြမ္းေနတာ သိလား….ဟင္း…ဘာလို႔ ဒို႔ဆီ မလာတာလဲ..ဖုန္းေလးေတာင္ မဆက္ဘူး”
ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။ ေရႊေရး..ေရႊနန္းတို႔ကို အိပ္ရတာနဲ႔မတူတာက ေရႊေရး..ေရႊနန္း
တို႔က အပ်ိဳ..အိမ္ေထာင္ မရွိသူေတြ..ဒီေစာ္ႀကီးကေတာ့ လင္ရွိ မိန္းမတေယာက္ ။ သူ႔လင္ႀကီးက အ
ခ်ိန္မေရြး ျပန္ေရာက္ခ်လာနိုင္သည္ ။

လိုလားေတာင့္တေနတဲ့သူကို လုပ္ရတာေတာ့ ေကာင္းသည္ ။ ေဒၚေအမီသြင္က ကုတင္ေဘးနားက
ဘီဒိုေလးေပၚက အေကာင္းစား ဝစ္စကီပုလင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္ေတြဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး ဖန္ခြက္ႏွစ္
ခြက္ထဲကို ဝစ္စကီ ေလာင္းထည့္သည္ ။ သူ႔ဆီကို ျပန္ေလၽွာက္လာၿပီး ဖန္ခြက္တခြက္ကို ကမ္းေပးသည္ ။ ဝစ္စကီ ေသာက္ရင္း ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ လက္တဖက္က သူ႔ေပါင္ေပၚကို ေရာက္လာသည္ ။

“ မင္း ေရႊျဖဴ႕ကိုေကာ နဲနဲ စမ္းမၾကည့္ဘူးလား…”
“ မမ က က်ေနာ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနေနတာကို မၾကည့္ခ်င္ဘူးထင္တယ္…ဟင္းဟင္း..”
“ ေရႊျဖဴလဲ မမလိုဘဲ အဖိုးႀကီး ယူထားတာ ..မမသိတာေပါ့ကြယ္..သူလည္း ဆာေနတယ္ ဆိုတာ..”

ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ လက္က သူ႔ေပါင္အလည္က ဖြားဖက္ေတာ္ လက္နက္ဆီကို ေရာက္ေနၿပီ ။ ေဘာင္းဘီ
အေပၚကေန ညင္ညင္သာသာေလး ပြတ္ေနသည္ ။ လက္နက္ကလည္း တအားကို ႂကြေနၿပီ ။

ေဒၚေအမီသြင္ ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္ေတြကို တခုၿပီး တခု ခၽြတ္ပစ္ေနသည္ ။

သူလဲ ကုတင္ေဘးမွာ ထရပ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။

စိုေျပေတာင့္တင္းတဲ့ ျဖဴဝင္းၿပီး ပစၥည္းေကာင္းတဲ့ မိန္းမေခ်ာႀကီးရဲ့ ကိုယ္လုံးတီးအလွအပေတြကို ျမင္
ရတဲ့အခါ သူ႔စိတ္ေတြ ထႂကြသထက္ ထႂကြလာရသည္ ။

မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ကို ေဒၚေအမီသြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီး လက္နဲ႔ ဖမ္း
ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။

“ တကယ့္ကို အားရစရာႀကီးကြယ္ ….မမေလ….လီးေသးၿပီး မေတာင္နိုင္တဲ့ မမရဲ့ လင္ႀကီးနဲ႔ ေပါင္းေနရ
တာ တကယ့္ ေလာက ငရဲဘဲ….အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညေတြ မ်ားခဲ့ၿပီေလ …ဒါေၾကာင့္ မမေလ..မင္းကို အ
ကူအညီ ေတာင္းရတာေပါ့…”

ေျပာေနရင္း ေဒၚေအမီသြင္သည္ လိင္တန္ကို ပြတ္သပ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေနပါသည္ ။

“ မင္းက လီးႀကီး႐ုံမကဘူး..လိုးလဲ လိုးတတ္..လိုးနိုင္တယ္ေလ ..မင္းနဲ႔ တခါ ၾကဳံၿပီးတဲ့ေနာက္ မမေလ..မင္းကို စြဲသြားတယ္..မင္းကို ေတာင့္တမိတယ္..တမ္းတမိတယ္….ကြာ….”

ေဒၚေအမီသြင္သည္ လိင္တန္ရဲ့ ထိပ္ပိုင္း ဒစ္လုံးႀကီးကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စနမ္းလိုက္ၿပီး..အရင္းပိုင္းကေန
အဖ်ားပိုင္းထိ လ်ာနဲ႔ ယက္လိုက္သည္ ။

“ ဟင္း…ႀကိဳက္တယ္ကြာ….”

ထိပ္ဖ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းထူထူအိအိေတြနဲ႔ ႁပြတ္ကနဲ ငုံကာ စုတ္လိုက္ရင္း ေျပာလိုက္တာပါ ။ သူကလည္း
ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ နို႔ထြားထြားႀကီး ႏွစ္လုံးကို လက္နဲ႔ ကိုင္မိရသည္ ။ နို႔ႀကီးေတြက နဲနဲ တြဲက်ေနေပ
မယ့္ တင္းမာလုံးဝန္းၿပီး ကိုင္ဆုပ္လို႔ ေကာင္းတုံးပါဘဲ…။ နို႔သီးေခါင္းအညိဳေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးတလုံးကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မာတင္းေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ သည္အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအမီသြင္သည္ သူ႔လိင္တန္ကို အားရပါးရဘဲ စုတ္ေနပါၿပီ ။

ေရႊေရး အစုတ္ေကာင္းလွၿပီ သူထင္တာ ေဒၚေအမီသြင္က ပိုလို႔ ေတာ္ေနသည္ ။ စုတ္တာေတြ ေကာင္္း
လြန္းလို႔ တကိုယ္လုံး တုန္ခါသြားရၿပီး ႏုတ္ဖ်ားက တအီးအီး ညည္းမိရသည္ ။လ်ာေလးနဲ႔ ပတ္ျခာလွည့္ၿပီး ကစားေပးတာ ဘယ္သူခံနိုင္မလဲ ..။ သုတ္ရည္ေတြ ႁပြတ္ကနဲ ပန္းထြက္သြားခါနီးကို
ျဖစ္သြားသည္ ။ မနည္း စိတ္ထိန္းလိုက္ရသည္ ။

မျဖစ္ေသးပါဘူး..သူ႔ကိုလည္း ေကာင္းေအာင္ ျပန္လုပ္ေပးအုံးမွပါ…ဆိုၿပီး ေဒၚေအမီသြင္ကို စုတ္တာ ရပ္လိုက္ဖို႔ သူေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဘာလို႔ ရပ္ခိုင္းတာလည္းဟင္…”
“ မမ စုတ္ေပးတာ အရမ္းေကာင္းပါတယ္ ..က်ေနာ္ ရပ္ခိုင္းရတာက မမကို က်ေနာ္ ယက္ေပးခ်င္လို႔ပါ..
မမကို က်ေနာ္ မႈတ္ေပးပါရေစ …”
“ ဟင့္အင္း…မယက္ပါနဲ႔….ရတယ္..ရတယ္…..”
“ လာပါမမရယ္….လွဲအိပ္လိုက္ ..မမ ကို ေကာင္းေစခ်င္တယ္…မမ တအား ေကာင္းေအာင္ က်ေနာ္
မႈတ္ေပးမယ္ …”

ေဒၚေအမီသြင္က ပက္လက္လွဲခ်လိုက္တဲ့အခါ သူက ေပါင္တန္ေတြကို ျဖဲကား လိုက္တဲ့အခါ ေပါင္ၾကားက မိန္းမကိုယ္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕လိုက္ရတာနဲ႔ သူ႔လိင္တန္က အစြမ္း
ကုန္ တင္းမာ ႀကီးထြားလာတယ္ ။
ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ေပါင္ၾကားကို သူ႔မ်က္ႏွာ အပ္လိုက္ၿပီး ထူထူအမ္းအမ္း ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးေတြကို လ်ာအျပားလိုက္နဲ႔ ေအာက္ကေန အေပၚကို ပင့္တင္ကာ ယက္လိုက္ေတာ့ ေဒၚေအမီသြင္…“ အို..ဟိုဟို..အား…အ….” ဆိုၿပီး တုန္ခါသြားၿပီး သူမေပါင္တန္ေတြကို ေစ့ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ သူက ေပါင္တန္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ျဖဲကားထားတာမို႔ ေစ့လို႔မရဘူး ။ သူ႔လ်ာက ဆက္တိုက္ဘဲ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဖိဖိ ယက္ေပးေနၿပီ ..။
“ အို….အား…ဟင္…အား…အ….အ……အင္ဟင္……အာ…အာ……”
ေဒၚေအမီသြင္ သူ႔ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။
“ ေတာ္..ေတာ္ၿပီ…အား…အမေလး..မမ..မမ….မခံနိုင္ေတာ့ဘူး…..အီး….”

ေဒၚေအမီသြင္ ဘယ္ေလာက္ ရပ္ခိုင္းရပ္ခိုင္း သူက ဆက္ ယက္တုံးဘဲ ..။ ေဒၚေအမီသြင္ တကိုယ္လုံး တုန္ခါ ခါးေကာ့ ေခါင္းရမ္းၿပီး “ ၿပီး ”သြားရတယ္ ။ ဒီေတာ့မွ သူ ယက္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကို ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကေန ခြာလိုက္တယ္ ။

“ မင္း..မင္း..အရမ္း လုပ္တတ္တာဘဲ ..”
ေဒၚေအမီသြင္ ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး ။ ႏႈတ္ခမ္းထူထူျပဲျပဲေတြ အနားကို သူ႔လိင္တန္ႀကီး ေတ့ေပးလိုက္လို႔ ..။ ေဒၚေအမီသြင္ ဖမ္းငုံကာ စုတ္လိုက္လို႔ ..။

သူ႔လိင္တန္က ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲမွာ အျပည့္အသိပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေဒၚေအမီသြင္လည္း သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ယက္ေပးခဲ့လို႔ တုန႔္ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ သူ႔လိင္တန္ကို ေစတနာ
ပါပါနဲ႔ စုတ္ေပးေနတယ္ ။

လ်ာနဲ႔ ကလိေပးလြန္းလို႔ တခ်က္တခ်က္ ဆတ္ဆတ္ခါသြားရတယ္ ။
ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ လကတဖက္က သူ႔ေ၈ြးစိႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ေခ်နယ္ေပးေနတယ္ ။ ေဒၚေအမီသြင္ စုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူကလည္း လိင္တန္ကို ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြ အထဲကို ဖိဖိ ထိုးေညႇာင့္မိတယ္ ။
ေဒၚေအမီသြင္က ေဂြးစိေတြကို ဆုပ္နယ္ေနတဲ့ လက္ကို ေဂြးစိေတြ ေအာက္ဖက္ကို ပြတ္သပ္ ကုတ္ျခစ္ေပးေနရင္း လိင္ေခ်ာင္းကို တအား စုတ္..သူကလည္း ထိုးေညႇာင့္ေတာ့ မၾကာခင္မွာဘဲ သူ႔
တကိုယ္လုံးက အေၾကာအခ်င္ေတြ အီဆိမ့္သြားေအာင္ ေကာင္းလြန္းသြားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ေဒၚေအမီသြင္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲကို ပန္းထုတ္လိုက္မိရတယ္ ။

ေဒၚေအမီသြင္လည္း ပါးစပ္ထဲ ျပည့္လၽွံသြားတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္တယ္ ။

“ ေကာင္းလားဟင္..မမ စုတ္ေပးတာ ….”

“ အင္း..အရမ္း ေကာင္းတာဘဲ …”

ေရခ်ိ ုးခန္းဆီကို ေလၽွာက္သြားတဲ့ သူ႔ကို ေဒၚေအမီသြင္က “ မမကို တဝႀကီး ခ်စ္ေပးရအုံးမွာေနာ္ ….” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။

“ အင္း…ဒါေပါ့ မမ ..မမကို ေက်နပ္ေလာက္တဲ့အထိ ခ်စ္ေပးၿပီးမွ က်ေနာ္ ျပန္မွာ …။

တကယ္ေတာ့ သူ ေဒၚေအမီသြင္ကို ဒီလို လုပ္ေပးေနတာေတြက ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္အတြက္ ပါ ..။ ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ခိုင္းတာ ဆိုရင္ သူ ဘာမဆို လုပ္ေပးမွာ ေလ ..။

အလုပ္ေျပာင္းရတဲ့အတြက္ ေရႊန္းဘုံနဲ႔ေရာ ေရႊေရးလြင္လြင္နဲ႔ေရာ မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ဘူး ။
ေနရာသစ္ ေဘာ့စ္အသစ္နဲ႔ အသားက်ေအာင္ လုပ္ကိုင္ေနရတယ္ ။
ေနရာသစ္က အတူတူ အလုပ္လုပ္တဲ့ အရာရွိေတြနဲ႔ ေ၈ါက္ အတူတူ ရိုက္ျဖစ္တယ္ ။ အရင္တုံးက လူႀကီးအိမ္မွာ တာဝန္ခ်ထား ခံရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မပိုင္ဘူး ။ အခုေတာ့ စေန တနဂၤေႏြ ဆိုရင္
ေဂါက္ရိုက္ တင္းနစ္ရိုက္ နဲ႔ ဟန္က်ေနတာ ..။

ေဂါက္ရိုက္ၿပီး အျပန္ ကိုးမိုင္ဖက္က ဆိုင္တဆိုင္မွာ တဝိုင္းစားဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ၾကတယ္ ။ စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ ေရႊေရးကို လူတေယာက္နဲ႔ ထိုင္စားေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ေရႊေရးက လွမ္းေခၚလို႔
သူ သူတို႔ စားပြဲကို ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။
ေရႊေရးက သူနဲ႔ အတူတူ ထိုင္ေနတဲ့ လူနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။ သူ႔လိုဘဲ စီးပြားေရး လုပ္တဲ့ ကိုေဇာ္ဝိတ္..သူ႔ကို အျမဲ ဂ႐ုစိုက္တယ္..သူ႔မိဘေတြကလည္း ကိုေဇာ္ဝိတ္နဲ႔ သေဘာတူေနတယ္
လို႔ ေျပာၿပ မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။ ကိုေဇာ္ဝိတ္ ဆိုတဲ့ လူကလည္း သေဘာေကာင္းပုံရပါတယ္ ။ ေရႊေရးကေတာ့ သူနဲ႔ အသြင္တူတဲ့ လူကို ရွာသြားၿပီ ။ ကိုယ့္ေစာ္ တျခား လူ လက္ထဲ ေရာက္သြားတာကို စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူကကို အခ်ိန္မွ မေပးနိုင္ဘဲေလ ။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရႊေရးအတြက္ သူ ဝမ္းသာပါတယ္ ။

ဒီေန႔ အလုပ္ကေန အိမ္ျပန္ခါနီး ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္ ဖုန္းဆက္တယ္ ။ သတိရတဲ့အေၾကာင္း..အားရင္ အိမ္လာခဲ့ပါအုံး …ေျပာတယ္ ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေရခ်ိ ုးၿပီးခါစမွာဘဲ ဖုန္းလာလို႔ ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ေရႊနန္းဘုံ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေရႊနန္းက “ ရာထူးတိုးလို႔ ဘဝင္ျမင့္ေနၿပီလား..ဆရာႀကီး..” လို႔ စတယ္ ။ ေနာက္တယ္ ။ “ ေရႊနန္းကို မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူးလား..သတိမရဘူးလား..” လို႔ ေမးတယ္ ။ “ ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္..ေရႊနန္းရယ္ …ေရႊနန္း အတြက္ ဆိုရင္ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ေပးမယ့္လူပါ..တခုခု ခိုင္းစရာ ရွိရင္ ေခၚသာ ေခၚလိုက္”
လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ “ အခု ခိုင္းမယ္..လာမလား..” လို႔ တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ေမာၿပီး ေျပာတယ္ ။ လာမယ္ေလ..ဘယ္ကို လာရမလဲ ” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕သစ္က တိုက္ ၿပီးသြားၿပီ..အခုေတာ့ ဆရာေအးေက်ာ္ ( သူတို႔ အိမ္မွာ ဘာဘာညာညာ လုပ္ကိုင္ေပးတဲ့ လူ )ကို အေစာင့္အျဖစ္ ထားထားတယ္ …အဲဒီကို လာခဲ့မလား…” လို႔ ေမးတယ္ ။
“ လာခဲ့မယ္..” လို႔ ေျပာၿပီး ေရႊနန္း နဲ႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္က တိုက္သစ္ ဆီကို သူ သြားလိုက္တယ္ ။

ေရႊနန္း တေယာက္ထဲ ေစာင့္ေနတယ္ ။ အက္စေကာ့ လိုက္တဲ့လူ တေကာင္တျမည္းမွ မေတြ႕ဘူး ။ တိုက္ကို ေစာင့္ေပးတဲ့ ဆရာေအးေက်ာ္လည္း မေတြ႕ဘူး ။ ေရႊနန္း အားလုံးကို ဖယ္ရွားထားပုံ
ရတယ္ ။ တိုက္အေပၚထပ္ကို လိုက္ျပတယ္ ။ အရမ္းကို ေကာင္းပါတယ္ ။ “ ရွင္ဘုရင့္ပုဆိုး ပိုးခ်ည္း ” ဆိုသလိုေပါ့ ။ လူႀကီး ေဆာက္တဲ့ တိုက္ဆိုေတာ့လည္း သစ္ အေကာင္းစားေတြ ေပါေပါမ်ား
မ်ား သုံးထားတာကိုး ။ ကၽြန္းသား အကြက္လွလွနဲ႔ နံရံေတြက လွမွလွ ..။

“ ေကာင္းလား …”
“ အင္း..အရမ္းေကာင္းတာဘဲ…”
သူက ေရႊနန္းရဲ့ ခါးေသးေသး ေအာက္က တင္ပါးစြင့္စြင့္ကားကားေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တာ ..။
“ အိုး..ဘာၾကည့္ေနတာလဲ..သူေနာ္…”

“ တကယ္ဘဲ ေရႊနန္းကို သတိရပါတယ္ …”
“ ဘာလို႔ ဖုန္း မဆက္တာလဲလို႔..”
“ ေၾကာက္လို႔..စိတ္ဆိုးမွာ စိုးလို႔..”
“ အံမာ..အပိုေတြ…ခိခိ …တကယ္ေၾကာက္လား ….”
“ အင္း..”
“ ခိုင္းတာ လုပ္မလား..”
“ အင္း လုပ္မယ္..ခိုင္းေလ ….”
သူ႔နားနားကို ႏႈတ္ခမ္းေလး တိုးကပ္ၿပီး..တိုးတိုးေလး..“ ခ်စ္ေပး..” လို႔ ေျပာပါတယ္ ။

ၾကက္သီးေတြ ထၿပီး ေပါင္ၾကားက ဖြားဖက္ေတာ္ က ဝုန္းကနဲ နိုးၾကား လာရတယ္ ။
“ အင္း..ဘယ္အခန္းသြားၾကမလဲ…”
“ လာ…လာ…”

ေရႊနန္းက အိပ္ခန္းတခန္းကို ေခၚသြားပါတယ္ …။ ဒီ အိပ္ခန္းထဲမွာ ကုတင္အသစ္တလုံးနဲ႔ အိပ္ရာခင္းအျဖဴေရာင္ ခင္းထားတဲ့ ေရျမဳပ္ေမြ႕ရာႀကီးကို ခင္းက်င္းထားတာ ေတြ႕ရတယ္ ။

အိပ္ခန္းထဲကို လွမ္း ဝင္လိုက္ခ်ိန္မွာဘဲ သူ႔ ဒုတ္က အရမ္းကို မာေက်ာေတာင္မတ္လာတယ္ ..။

ေရႊနန္းက သူ႔ကို သိုင္းဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စ စုတ္လိုက္တယ္ ။ သူ႔လက္ေတြက ခါးကို ဖက္ထားတာကို ေရႊနန္းက သူ႔လက္ေတြနဲ႔ ဆြဲျဖဳတ္ၿပီး တင္ပါးေတြဆီကို ပို႔ေပးလိုက္တယ္ ။ စြင့္အားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ေတာ့ ေအာက္မွာ ဘာမွ ခံ ဝတ္မထားဘူး ဆိုတာ သိလိုက္တယ္ ။ စိတ္ရိုင္းေတြက မႊန္ထြန္ ျပင္းထန္လြန္းလို႔ ဘာကိုမွ မသိေတာ့ဘူး ။ ေရႊနန္းကို ျဖဳတ္ဖို႔ တခုဘဲ သိေတာ့တယ္ ..။ ေရႊနန္းကလည္း သူ႔ေပါင္ၾကားေနရာကို လက္ကေလးနဲ႔ စမ္းလိုက္တယ္ ။

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းအကြာ..“ ဟင္း..ေတာင္ေနၿပီ..” လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာတယ္ ..။ ေရႊနန္း ဒုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္တယ္ ..။
ၿပိဳင္တူလို ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို ခၽြတ္ပစ္ၾကတယ္ ။ ေရႊနန္း ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားတာနဲ႔ လုံးဝန္းတင္းမာတဲ့ ရင္စိုင္ေတြကို သူ အငမ္းမရဘဲ စို႔ပစ္မိတယ္ ။ ဆုပ္နယ္မိတယ္ ။

ေရႊနန္း အခ်ိ ုးအဆက္က တအား မိုက္ေနတယ္ ။ ရင္သားစိုင္ေတြက တင္းမာ ေကာ့ေထာင္ေန
ၾကတယ္ ။ မေတြ႕ၾကတာ ၾကာသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္က ပို ၾကည့္ေကာင္းလာသလိုဘဲ ။

စြင့္ကားတဲ့ ေရႊနန္းရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကိုလည္း အားရပါးရကို နယ္ပစ္တယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မေတြ႕တာ မလုပ္တာ ၾကာလို႔ အရမ္းကို အငမ္းမရ ျဖစ္ေနၾကတယ္ ။ ေရႊနန္းကလည္း သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို
ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ပြတ္တိုက္ရင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚကို လဲက်သြားၾကတယ္ ။ သူက ေရႊနန္းကိုယ္ေပၚကို ေရာက္သြားတယ္ ။

ရင္စိုင္တဖက္က ရင္သီးမာမာေလးကို ငုံဟတ္ၿပီး တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စို႔လိုက္ရင္း ေပါင္တန္ေတြကို လက္နဲ႔ ေဘးကို တြန္းပို႔လိုက္ၿပီး သူ႔လိင္တန္နဲ႔ ေရႊနန္းရဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို ေတ့လိုက္တယ္ ။ စိုစြတ္ႏူးည့ံတဲ့
အဂၤါစပ္ႀကီးနဲ႔ လိင္တန္ထိပ္ဖူး ထိေတြ႕လိုက္ေတာ့ စိတ္ေတြက ထိန္းမရေအာင္ ထႂကြ သြားရတယ္ ။ေရႊနန္းက သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို တအား ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။

လိင္တန္ကို ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ တထစ္ထစ္နဲ႔ တင္းၾကပ္တဲ့ အဂၤါစပ္ေပါက္ထဲကို တိုးဝင္သြားတယ္
။ ေရႊနန္းလည္း “ အိုး…..အီး….” လို႔ ညည္းျငဴလိုက္ၿပီး ခါးေလးေကာ့သြားတယ္ ။ သူ႔လက္ေမာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ေရႊနန္းရဲ့ လက္က လက္သဲေတြက သူ႔လက္ေမာင္းသားထဲကို စူးနစ္ဝင္သြားတာကိုလည္း ခံစားလိုက္ရတယ္ ။

သူ႔လိင္တန္ကို အဆုံးထိေရာက္ေအာင္ ထိုးသြင္းလိုက္တယ္ ။ သူ႔လိင္တန္တခုလုံး ေရႊနန္းရဲ့ ကိုယ္ထဲမွာ ေရာက္ေနၿပီ ။ ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေတာ့ ေရႊနန္း တဟင္းဟင္း
နဲ႔ တင္ပါးႀကီးေတြ လႈပ္ခါလာတယ္ ။ ေရႊနန္းရဲ့ ရင္စိုင္ေတြကို ဆုပ္နယ္ေပးရင္း ဖင္ကို ေကာ့ၿပီး သူလုပ္ေတာ့ ေရႊနန္း တအားႀကိဳက္ၿပီး ေအာက္ကေန ျပန္ တုန႔္ျပန္ေတာ့တာဘဲ ..။

ေရႊနန္းဟာ ေတာ္ေတာ္ ေအာက္ေပးေကာင္းတဲ့ မိန္းမတေယာက္ဘဲလို႔ မွတ္ခ်က္ခ်မိတယ္ ။ ေရႊနန္းကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းကို ေမႊ႕ရမ္းေပးလိုက္ ေကာ့ပင့္ေပးလိုက္ လုပ္ေတာ့ အရမ္းေကာင္းလြန္းလာလို႔
ၿပီးခါနီး ျဖစ္ျဖစ္သြားရတယ္ ။ ဒီလို ေမႊ႕ရမ္း ေကာ့ပင့္ေပးေနေတာ့ ရင္စိုင္ႀကီးေတြက တုန္ခါ လႈပ္ေနၾကတယ္ ။ ေရႊနန္းက “ နို႔ေတြကို ကိုင္ေပး…” လို႔ ေျပာလို႔ သူ႔ရင္သားစိုင္ တဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခပ္
ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ထည့္ေပးတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ ေဆာင့္ေပးအၿပီး ေရႊနန္းက “ ပုံစံ
ေျပာင္းရေအာင္..” လို႔ ေျပာလို႔ ေဆာင့္ေပးေနတာေတြကို ရပ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
ေရႊနန္းက ပါးစပ္က ဘာမွ မေျပာေပမယ့္ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းေပးလိုက္တယ္ ။
တင္ပါးျဖဴျဖဴႀကီးေတြရဲ့ အေနာက္ကို သူ ေနရာ ဝင္ယူလိုက္တယ္ ။ စအိုေပါက္ နီညိဳညိဳေလးရဲ့ ေအာက္က အဂၤါစပ္ႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြနဲ႔ အေရေတြ စိုေျပာင္လို႔ ေျပး ယက္ခ်င္စရာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႔လိင္တန္နဲ႔ ထိုးသြင္း စပ္ယွက္ရမယ့္အစား ကုန္းၿပီး လ်ာနဲ႔ ယက္ပစ္လိုက္မိတယ္ ။

“ အို႔…မယက္နဲ႔ေတာ့ေလ ..အကို…လိုး…လိုးပါ…..ေရႊနန္း လိုခ်င္လွၿပီ…..”

“ စိတ္ခ်..စိတ္ခ်…..အကို လိုးမွာ…..ေကာင္းေကာင္းကို လိုးေပးမယ္ .”

အဂၤါစပ္ႀကီး အဝမွာ လိင္တန္ကို ေတ့ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္တယ္ ..။

“ အို႔…အေမ့…ေျဖးေျဖး…..”

တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေလး အသြင္းအထုတ္ လုပ္လိုက္တယ္ ။ ေရႊနန္း ဖင္ႀကီး ေထာင္ေပးၿပီး မ်က္လုံးေလး
မွိတ္ထားတယ္ ။ ေရႊနန္း အဂၤါစပ္ထဲကို သူ႔လိင္တန္ တစြပ္စြပ္ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ဝင္သြားလိုက္ ျပန္ထြက္လာလိုက္ ျဖစ္ေနတာကို သူ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ လိင္တန္ကတင္ အရသာ ရွိေနတာ မဟုတ္ဘဲ
ဒါကို ျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းကလည္း အရသာ ရွိေနတယ္ ။

“ အင္းဟင္း..အင္းဟင္း……..အင္း……အင္း……..”

ေရႊနန္း ရဲ့ ခါးသိမ္ေလးကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ၿပီး အားနဲ႔ ေဆာင့္ေပးေနတယ္ ။ စိုစိုစီးစီး ၾကပ္တည္းတဲ့ အ
ဂၤါစပ္ေပါက္ထဲ ထိုးေဆာင့္ေနတာေတြက တစြပ္စြပ္ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြ ညံလာတယ္ ။

“ အား….အမေလး…ေဆာင့္..ေဆာင့္…ေဆာင့္……တအား…တအား…..ေဆာင့္…ဟိ…အား…..ဟင့္…..
ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္…..ေဆာင့္…..ေဆာင့္…..”

သူေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေရႊနန္းရဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြက တုန္ခါသြားတယ္ ။ အသားခ်င္း ထိရိုက္သံေတြကလည္း တဖတ္ဖတ္ နဲ႔ ထြက္ေပၚေနတယ္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔အေနာက္ အခန္းဝက ေျခသံလိုလို ၾကားလိုက္မိလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတို႔ လုပ္ေနတာကို ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ေဒၚေရႊစင္သန႔္ကို မေမၽွာ္လင့္ဘဲ
ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ။

“ ဟာ…မာမီ……….”
ေရႊနန္းကို ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ပုံစံနဲ႔ေဆာင့္ထည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဂ်က္ခ်မထားတဲ့ တံခါးကို ဖြင့္ၿပီးေဒၚေရႊစင္သန႔္ ဝင္လာတာ ..။

သူလွည့္ၾကည့္လိုက္သလိုဘဲ ေရႊနန္းကလည္း ေခါင္းေလးငဲ့ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မာမီကို ျမင္တယ္ ။ ေရႊနန္း အဂၤါစပ္ထဲ တန္းလန္း တပ္ရက္ သူ႔လိင္တန္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ အရည္ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ
ေတြ နဲ႔ စိုလူးေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ မတ္ေတာင္ရက္သား ထြက္လာတယ္ ။

ေဒၚေရႊစင္သန႔္က လက္သီး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္..မ်က္ႏွာနီရဲတြတ္ၿပီး မ်က္လုံးျပဴးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္
။ ဘာမွ မေျပာဘူး ။ ေရႊနန္းနဲ႔ သူ အဝတ္အစားေတြ အျမန္ ေကာက္ယူ ဝတ္လိုက္ၾကတယ္ ။

“ ေရႊနန္းဘုံ….လာ…..”

ေဒၚေရႊစင္သန႔္ ေရႊနန္းဘုံရဲ့ လက္ကို ဆြဲၿပီး အခန္းထဲက ထြက္..ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားတယ္ ။

ေဒၚေရႊစင္သန႔္ ေရာက္လာတာကို လုံးဝ မသိလိုက္ဘူး ။ ကားသံလည္း မၾကားလိုက္ဘူး ။ ကာမကိစၥလုပ္ေနလို႔ရွိရင္ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္မိေတာ့ဘူး..မသိေတာ့ဘူး..လို႔ သိဘူး ၾကားဘူးတာ တကယ့္ကို
မွန္ေနတာဘဲ ..။

မိုးမီးေတာ့ ေလာင္ေတာ့မယ္ ။
အဖိုးႀကီး သိရင္ ပါးရိုက္မလား..ေျခေထာက္နဲ႔ ပိတ္ကန္မလား မသိဘူး ။

အိမ္ျပန္ခဲ့ၿပီး ဖုန္းဆက္လာတာကို ေစာင့္ေနမိတယ္ ။ ညသန္းေကာင္အထိ ဘယ္သူမ် ဖုန္းဆက္ မလာဘူး ။ ဟူး….ျဖစ္သမၽွ ရင္ဆိုင္႐ုံေပါ့ ။ မနက္ဖန္မနက္ အလုပ္ေရာက္ရင္ ဖမ္းဘဲ ခ် ုပ္ ခံရမလား
ဒါမွမဟုတ္ ႏုတ္ထြက္စာ တင္ခိုင္းေလမလား..ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႔ တညလုံး အိပ္လို႔မရဘူး ။

မထူးဘူး ဆိုၿပီး ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ သူ႔ကို လက္ဆက္ေပးေလမလား လို႔ အရင္တုံးက ေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေဟာင္းေတြ ကို သတိရၿပီး ေတြးမိတယ္ ။ မနက္က်ေတာ့လည္း ပုံမွန္..ဘာမွ မထူးျခားတာ
ကို ေတြ႕ရတယ္ ။ အလုပ္မွာလည္း တေန႔လုံး စိတ္ေသာက ေရာက္ေနရတယ္ ။

ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး အဝတ္အစား ခၽြတ္ေနတုံး ဖုန္းလာတယ္ ။
စိတ္ထဲမွာ ဒုန္းကနဲ အသံျမည္သြားတယ္ ..။

လာၿပီ …။
ဘာစီရင္ခ်က္ ခ်မလဲ သိရေတာ့မယ္ …။

“ အမိန႔္ရွိပါ..ထင္ေအာင္ေက်ာ္ ပါ…..”
“ ဟိတ္….ဒို႔ပါ..ေအမီသြင္ …. ”
ေဒၚေအမီသြင္ ေခၚတာ ..။

“ ဘယ္လိုလဲ ထင္ေအာင္ေက်ာ္ …မင္း လီး သရမ္းလွခ်ည္လား….”
“ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိလို႔ ဘာမွ မေျပာမိဘူး ။

“ မင္းကြာ…ေရႊစင့္ကို လုပ္ခိုင္းတာ ေရႊျဖဴ႕သမီး သြားလုပ္တယ္ ..ခုေတာ့ ခက္ကုန္တာေပါ့…ေရႊစင္ မင္းကို စိတ္ဆိုးေနတယ္ … …မင္းတို႔ ကို လုပ္ေနရင္း …တန္းလန္းႀကီး…မိတာဆို …. ”

“ ဟုတ္တယ္……မမ ”

“ ေရႊျဖဴက အဖိုးႀကီးကိုေတာ့ မေျပာဘူးကြ…..အဲ……ခုထိ မေျပာေသးဘူး…..ေရႊနန္းဘုံကိုေတာ့ဆူဆဲၿပီးအျပင္ထြက္ခြင့္ ပိတ္တာေပါ့ေလ….”

“ မင္းက မမ နဲ႔ ဒီေလာက္ “ ေန ” ရတာကို အားမရဘူးလား …ကေလးမေလးကို သြား စားတယ္…ခိ
ခိ …. ”

“ ဘာဆက္ျဖစ္မယ္ ထင္လဲဟင္…မမ….”

“ ၾကည့္ရတာ ေရႊျဖဴက မင္းကို စိတ္ဆိုးေပမယ့္ ဒုကၡလည္း မေရာက္ေစခ်င္ဘူး …သိတယ္ မႈတ္လား..

အဖိုးႀကီး က ဘာမွ မလုပ္ခိုင္းေတာင္..“ မ်က္ႏွာအားရ ” ေအာက္က လူေတြက ၀ိုင္း “ သမ ” မွာကြ ”

“ ဟုတ္ပါတယ္…မမ….”

“ ထူးျခားရင္..မမ မင္းဆီ ဖုန္းဆက္မယ္ …အင္း..မင္းနဲ႔လည္း ေတြ႕ခ်င္တယ္ …လတ္တေလာ မမ လင္ႀကီး ျပန္ေရာက္ေနတယ္…. မမနဲ႔ မင္း တေနရာရာမွာ ေတြ႕မွရမယ္ …. အင္းေလ..မင္းလည္း စိတ္ေတြ

ပူေနမယ္ ဆိုတာ မမ သိပါတယ္ …ကဲ..ကဲ..ဘာမွ မပူနဲ႔…မမလည္း ေရႊျဖဴ႕ကို ၀ိုင္း ေျပာေပးပါမယ္ ..”

ေဒၚေအမီသြင္ ၀ိုင္းေျပာလို႔လား …“ အဘ ” ကို မတိုင္လို႔လား …ဘာေၾကာင့္လည္းေတာ့ မသိဘူး …ေရႊနန္းဘုံတို႔ အိမ္က ဘာမွ မဆက္သြယ္လာဘူး ။

ေနာက္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာ ပဲခူးရိုးမေတာင္ေျခက ရြာတရြာ အနားမွာ သူ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြ

နဲ႔ အမဲလိုက္ သြားျဖစ္တယ္ ။ သားေကာင္ေတြကလည္း လူေတြ ပစ္ခတ္ ေထာင္ဖမ္းတာေတြ မ်ားလို႔အနီးအနားမွာ လြယ္လြယ္နဲ႔ ပစ္လို႔ မရေတာ့ဘူး ။

စခန္းခ်တဲ့ ေတာထဲက တဲကေလးမွာ သူတို႔ အိမ္က ပါလာတဲ့ စားစရာေတြ နဲ႔ အရက္နဲ႔ ျမည္းၾက

တယ္ ။ ဗိုလ္ႀကီး မင္းကိုလတ္ က “ အကိုႀကီး…အဘ ရဲ့ သမီးေစ့စပ္တာ သိတယ္ေနာ္ ..” လို႔ ေျပာလို႔ အံ့ၾသသြားရတယ္ ။

“ အကိုႀကီးက မသိဘူးလား..သတင္းစာထဲမွာ ပါတယ္ေလ …”

“ မေတြ႕လိုက္မိဘူး….ကိုယ္က သတင္းစာ သိပ္ မဖတ္ျဖစ္ဘူး….”

“ အကိုႀကီး သိမယ္ မွတ္လို႔…”

“ ဘယ္သူနဲ႔လဲ…”

“ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ တေယာက္ရဲ့ သား …အကိုႀကီး …. ”

“ အဟီး….က်ေနာ္တို႔က အဘသမီးနဲ႔ အကိုႀကီးနဲ႔က တပူးပူးတတြဲတြဲ ေတြ႕ေတြ႕ေနေတာ့ အကိုႀကိးနဲ႔မ်ားလားလို႔ ထင္တာ….”

ေရႊနန္းဘုံ ေစ့စပ္လိုက္တာ သူ မသိလိုက္ပါ ။

လက္ထပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူ သိရတယ္ ။ ေဒၚေအမီသြင္က ႀကိဳတင္ၿပီး ေျပာျပတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့သတင္းစားထဲမွာလည္း သူ ေတြ႕ရတယ္ ..။

                      ******************************************************

၂၀၁၅ခုႏွစ္ ေမလဆန္း …။
ထိုင္းနိုင္ငံ
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ …။
JOY နိုက္ကလပ္ …။

“ ေရႊနန္းဘုံတို႔ ေရႊေရးလြင္လြင္တို႔နဲ႔ အန္ကယ္လ္ ထပ္ ေတြ႕ျဖစ္ေသးလား ..အဲ..ဟိုေလ..ထပ္ေကာ ဝုန္း ျဖစ္ေသးလား ….. ”

ေဆြလွိုင္ဝင္း က အရက္ကို အရသာခံ ေသာက္ေနတဲ့ ဦးထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို ေမးလိုက္တယ္ ။

ဦးထင္ေအာင္ေက်ာ္က “ အင္း…ေရႊေရး နဲ႔ကေတာ့ အန္ကယ္လ္နဲ႔ ထပ္ မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ဘူးကြ….

ခုန ေျပာလက္စကို ဆက္ေျပာရရင္…ေရႊနန္းဘုံ လက္ထပ္ၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ…တိုင္းျပည္တခုလုံးက ျပည္သူလူထုေတြ အုံႂကြ ဆႏၵၿပ တဲ့ အေရးအခင္းေတြ ျဖစ္လာတယ္ ..၈၈ခုႏွစ္ေလ …အဲဒီေနာက္ပိုင္း ေခတ္ေတြ ေျပာင္းလာၿပီး ကုမၸဏီေတြ ဖြင့္ခြင့္

လုပ္ခြင့္ ေပးလာေတာ့ ေရႊနန္းဘုံလည္း ကုမၸဏီလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ျဖစ္ေတာ့တာဘဲ .. ေရႊနန္းဘုံနဲ႔ကေတာ့ ေတြ႕ျဖစ္တယ္ …အခု အန္ကယ္ လုပ္ေနတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြက ေရႊနန္းဘုံေၾကာင့္ ရခဲ့တာ လို႔လည္း ေျပာနိုင္တာေပါ့ ….

ဝုန္း...အဲ...ဟိုဒင္းဒီဒင္းေတာ့ မလုပ္ျဖစ္ၾကေတာ့ပါဘူး ..သူလဲ ေယာက်္ားနဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီေလ ...” လို႔ ေျပာျပပါတယ္ ။

ေဆြလွိုင္ဝင္းနဲ႔ ဦးထင္ေအာင္ေက်ာ္သည္ အလုပ္တခုကို အတူတူတြဲလုပ္ရင္း အရမ္း ရင္းႏွီးသြားခဲ့တယ္

။ အတူတူေန အတူတူစား တကယ့္ကို ခင္မင္သြားၾကတယ္ ။ ဦးထင္ေအာင္ေက်ာ္ဟာ စစ္မႈထမ္းတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ေဆြလွိုင္္ဝင္း သိထားတယ္ ။

အရက္ အတူတူ အျမဲ ေသာက္ျဖစ္ၾကေတာ့ တေန႔မွာ ေဆြလွိုင္ဝင္းက ဦးထင္ေအာင္ေက်ာ္ကို သူ ငယ္ငယ္က အေတြ႕အၾကဳံေတြ ေျပာျပဖို႔ ေတာင္းဆိုေတာ့ ဦးထင္ေအာင္ေက်ာ္ကသူ႔ဘဝ အေတြ႕အၾကဳံေလးေတြကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္ ။

ယခုတိုင္ လူလြတ္တေယာက္ ဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ဦးထင္ေအာင္ေက်ာ္ဟာ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ျဖဴေနသည့္တိုင္ လူငယ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ေဆြလွိုင္ဝင္းတို႔နဲ႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕က ဆြိဳင္းေကာင္းဘြိဳင္ ..နာနာ…ပတ္ပုန္း စတဲ့နိုက္ကလပ္ေတြ

ရွိတဲ့ေနရာေတြမွာ ေပ်ာ္တုန္း ကဲတုန္း ဆြဲတုန္း ျဖဳတ္တုန္း ျဖစ္ပါတယ္ ။

“ အန္ကယ္လ္ ..ေဒၚေရႊျဖဴသန႔္နဲ႔ေကာ ေနာက္ပိုင္း ထပ္ ဆုံျဖစ္ေသးလားဟင္..”

“ ေရႊနန္းဘုံ လက္ထပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အန္ကယ္နဲ႔ ထပ္ မဆုံေတာ့ဘူးကြ…”

“ ေဒၚေအမီသြင္ နဲ႔ေကာ ထပ္ ဆြဲျဖစ္ေသးလား …”

“ ဟီး…အင္း…အဲဒီအခ်ိန္တုံးက ………သူနဲ႔ေတာ့ တခါ ႏွစ္ခါ ထပ္ ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ …”

“ ေဒၚေအမီသြင္နဲ႔ ဆြဲတဲ့ ဟာေလးေတြ “ ဒီေတးလ္..အေသးစိတ္ေလးေတြ” လုပ္ပါအုံး ..အန္ကယ္လ္..”

“ ေအးေဆးေပါ့ကြာ..ေနာက္ေတာ့ ေျပာျပတာေပါ့..ဒီညေတာ့ ဒီမၽွဘဲကြာ….ဟီး…ဟိုမွာ..ေကာင္မေလးေစာင့္ေနတယ္ …. ”