ဆွဲကိုကို ဆွဲ

ဟဲ့ မိုးဇာ နင် က ပစ္စည်း တွေ မသိမ်း ပဲနဲ့ အပြင် ထွက်ဦး မလို့ လား သွားခါ နီးမှ ဟိုဟာ ကျန်ခဲ့ ဒီဟာ ကျန်ခဲ့ ဖြစ်ဦး မယ် မနက်ဖြန် တွင် ချောင်းသာ သွားရ တော့မှာ မို့ လိုအပ် မည့် ပစ္စည်း တွေကို ခရီးဆောင် အိတ်ထဲ ထည့် နေသူ ရှင်နှောင်း တစ်ယောက် အခု ထက်ထိ မှန်တင်ခုံ ရှေ့ မှ မခွာ သေးသူ နော်မိုးဇာ ကို မျက်စိ စပါးမွှေး စူးစွာ နှင့် လှမ်းမေး သည် ။ နော်မိုးဇာတစ် ယောက် ရေချိုးပြီး လို့ မှန်တင်ခုံ ရှေ့မှာ ထိုင်နေ သည်မှာ အချိန် နာရီဝက် မ က တော့ ။ မျက်နှာ လေး တစ်ခု ရှိ ပါတယ် ပြင်လို့ ဆင်လို့ က မပြီး နိုင်သေး ။ မှန်တင်ခုံ ပေါ်ရှိ သူမ ပိုင် အလှ ပြင် ပစ္စည်း တွေ အားလုံး ကောက်မကိုင် တာ မရှိ တော့ ။ “ ချစ်ချစ် နဲ့ ချိန်းထား တယ်လေ ကွာ ရှင်နှောင်း ရာ “ “ ဟဲ့ နင့် ချစ်ချစ် နဲ့ က ဒီနေ့ မှ တွေ့ဖူး တာမှ မဟုတ် တာ ခါတိုင်း နင် ဒီ လောက် အလှ မပြင်ပါဘူး “ “ ခါတိုင်း လို မဟုတ်ဘူး ဟ ချစ်ချစ် က ဒီနေ့ ပြီးရင် မြဝတီ ဘက် အလုပ် ကိစ္စနဲ့ ခန သွားရ မှာ ဟိုမှာ ဘယ်လောက် ကြာဦး မလဲ မသိဘူး ။

အဲဒါ ကြောင့် ဒီနေ့ တစ်နေကုန်လည်မယ် .. လည်လို့အားရရင် အေးအေးဆေးဆေး နှပ်မယ် လေ .. သိတယ်မှတ်လား ..“ နော်မိုးဇာက နှုတ်ခမ်းနီထောင့်ရဲရဲလေးကို နှုတ်ခမ်းပါးလေးပေါ်မှာ သာသာလေး လှိမ့်ကာဆိုးရင်း မှန်ထဲမှ လှမ်းမြင်နေရသည့် ရှင်နှောင်း၏ ပုံရိပ်ကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြသည်။ သူမလုပ်သမျှကို မျက်ထောင့်ချီပြီး စိုက်ကြည့်နေသူ ရှင်နှောင်း .. ဒါကို အတိအကျ မြင်ပါသည်။ ခက်ပါပြီကော ဆိုသည့် အမူအယာနှင့် .. “နင် .. ဘာဖြစ်လို့ နင်ချစ်ချစ် စိုးမော် ကို ကြိုက်တယ်ဆိုတာ ငါ တကယ် စဉ်းစားလို့ မရဘူး သိလား .. မိုးဇာ ..“ ရှင်နှောင်းဆီမှ ဒီစကားကြောင့် .. နော်မိုးဇာ ညာဘက်နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးတွင် နှုတ်ခမ်းနီ ပိုပိုသာသာလေးတောင် ဆိုးမိသွားသည်။ တစ်အိမ်ထဲတွင် နှစ်ယောက်တည်း နေလာခဲ့သည်မှာ အတော်ကြာပြီမို့ ရှင်နှောင်းနှင့် သူမသည် အတော်ပင် ပွင့်လင်းပါသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ ပွင့်လင်းမှုကို သူတို့နှစ်ယောက်သာ နားအလည်ဆုံးမို့ ။ ရှင်နှောင်း၏ စကားက သူမကို သံသယဖြစ်စေသည်။ ပုံမှန်အတိုင်းသာဆိုလျှင် ရှင်နှောင်းသည် နော်မိုးဇာ ဘာလုပ်လုပ် ကန့်ကွက်တတ်သူမဟုတ်။ တစ်အူထုံဆင်း ညီအစ်မရင်းများ မဟုတ်သည့်တိုင် သူမအပေါ်တွင် ညီအစ်မအရင်းထက်တောင် ပို၍ ဂရုစိုက်ကာ လိုက်လျောတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ယုယကြင်နာမှုတွေ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ဖလှယ်ထားကြသူများလည်း ဖြစ်သည်။ အတွင်းသိ အစင်းသိဆိုတာ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ဆိုရမည့် စကားဖြစ်သည်။ “ဘာဖြစ်လို့လဲ ရှင်နှောင်း .. ချစ်ချစ်မှာ ဘာပြစ်ချက်တွေ ရှိနေလို့လဲ … စိုးမော်က ငါ့အပေါ်မှာ ကောင်းပါတယ်ဟ ..“ “ကောင်းပါတယ် ရှင် .. ကောင်းပါတယ် .. ဘာတွေ ကောင်းနေလဲဆိုတာ မသိရင် ခက်မယ် .. “ ရှင်နှောင်းက အငေါ်တူးသည့် လေသံနှင့် တုံ့ပြန်သည်။ နော်မိုးဇာ လက်ထဲကိုင်ထားသည့် နှုတ်ခမ်းနီထောင့်ကို မှန်တင်ခုံပေါ် ပြန်တင်လိုက်သည်။ လက်လွန်ပြီး ပေးသွားသော နှုတ်ခမ်းထောင့်နားမှ နှုတ်ခမ်းနီကို လက်သန်းဖျားလေးနှင့် အသာတို့၍ ဖျက်သည် ။

“ ရှင်နှောင်း နင် ငါတို့နှစ်ယောက်ကို မနာလို ဖြစ်နေတာလား … စိတ်မပူပါနဲ့ဟာ .. ချစ်ချစ်နဲ့ ဘယ်လောက်ချစ်ချစ် .. ငါ နင့်ကိုတော့ မမေ့ပါဘူး .. သူကောင်းတယ်ဆိုတာ နင် လျှာကျွေးသလောက် မထိရောက်သေးပါဘူး .. ခိ .. ခိ ..“ ပစ္စည်းတွေကို ခရီးဆောင်အိတ်ထဲ ထည့်နေသည့် ရှင်နှောင်း၏ ဘေးကို လျှောက်လာရင်း နော်မိုးဇာ သူမကို လှမ်းစသည်။ ရှင်နှောင်းရှိရာ ကုတင်စွန်းတွင်လဲ တင်ပါးလေးချိတ်ကာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာပေးနှင့် နော်မိုးဇာကို ရှင်နှောင်း လက်ထဲကိုင်ထားသည့် အရာနှင့် လှမ်းပေါက်သည်။ မျက်နှာတည့်တည့်သို့ ဝဲပျံလာသည့် ထိုအရာကို နော်မိုးဇာ တိမ်းရှောင်ပြီး လက်နှင့်ဖမ်းယူသည်။ အစလေး နှစ်စကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ကာ ဆွဲယူလိုက်ပြီး .. “ဟဲ့ မတော်တရော်တွေ မပေးနဲ့ .. ငါ အဲဒီဆိုက် မဝတ်ဘူးဆိုတာ နင် အသိသားနဲ့ ခိ ခိ “ အပိုးမကျိုးသည့် မျက်နှာနှင့် လက်ထဲရှိ ပန်းရောင်ဘရာလေးကို ဖြန့်ပြနေသူ နော်မိုးဇာကို ရှင်နှောင်း မကျေနပ်စွာ မျက်စောင်းလှမ်းထိုးသည် ။ဘယ် လို အကြောင်းအရာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အမြဲတမ်း ပျော်စရာဘက်ကသာ တွေးတတ်သူ နော်မိုးဇာ .. အခုလဲ သူမက အတည်အတန့်ပြောနေတာကို သိလျက်နှင့် တမင်တကာ အရူးကွက်နင်းပြီး သူမကို လိုက်စနေသည်။ အဖက်လုပ်ကာ မပြောချင်တော့သည်မို့ အစီအရီခေါက်ထားသည့် အဝတ်တွေကိုသာ ခရီးဆောင်သေတ္တာထဲ ထည့်နေလိုက်သည်။

ဒီလိုဆိုတော့လဲ နော်မိုးဇာ နောက်နောက်ရွှတ်ရွှတ် ဆက်မပြောရဲတော့။ “စိုးမော်ကို ဘာဖြစ်လို့ နင် မကောင်းမြင်နေတာလဲ ရှင်နှောင်းရာ .. ချစ်ချစ်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး နေတတ်ကလဲ လွဲလို့ မဆိုးပါဘူး .. ငါ့အပေါ်လဲ ကြင်နာသားပဲ .. နောက်ပြီး သူရဲ့မွေးရာပါက ပြည့်စုံတယ်ဟ …“ အပြောင်အပျက် မပြောတော့ပါဘူးဆိုမှ အဆုံးသတ်မှာ နော်မိုးဇာပါးစပ်က မဟုတ်ကဟုတ်က ထွက်သွားသေးသည်။ ရှင်နှောင်းဆီမှ မျက်စောင်းတစ်ခုက အချိန်မဆိုင်းပဲ ပျံဝဲကာ ရောက်လာသည်။“အေး .. အဲဒီ မွေးရာပါတော့ ငါ မမြင်ဘူးလို့ မသိဘူး .. ငါသိတာ မြင်ဖူးတာကိုပဲ ပြောရမယ်ဆိုရင် ။သူ ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို သဘောမကျဘူး .. ငါ လူ အများကြီးနဲ့ မဆက်ဆံဖူးဘူး မိုးဇာ .. ဒါပေမယ့် စိုးမော်ရဲ့အကြည့်တွေကို သိပ်သဘောမတွေ့ဘူး .. မြေခွေးတစ်ကောင်ရဲ့မျက်လုံးမျိုးလို့ ငါထင်တယ် .. အဲဒါ ငါမြင်တာ ပြောတာပဲ .. နင် စိတ်ဆိုးလဲ မတတ်နိုင်ဘူး …“ ပြောချင်ရာကို ပြောပြီးနောက် နော်မိုးဇာကို ဂရုစိုက်မနေတော့ပဲ ရှင်နှောင်း ပစ္စည်းတွေ ထည့်ပြီးသွားပြီဖြစ်သော ခရီးဆောင်အိတ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း တကယ်လဲ နော်မိုးဇာ၏ ရည်းစား စိုးမော်ဆိုသည့်လူကို သဘောမကျ။ ယနေ့ခေတ်စားနေသည့် ကိုရီးယားဆံပင်ကေ အနီရောင်နှင့် မိန်းမချောချောသော စိုးမော်သည် အားကိုးရလောက်မည့် လူမဟုတ်ဟု ရှင်နှောင်း တွေ့တွေ့ချင်းကတည်းက ယူဆထားသည်။ အနားမှာ နော်မိုးဇာ ရှိနေပါလျှက်နှင့် လစ်လျှင်လစ်သလို သူမကိုယ်ပေါ်ရှိ အစိတ်အပိုင်းတော်တော်များကို လှမ်းငေးနေတတ်သည့် စိုးမော်၏ မျက်လုံးများကိုလဲ မကြိုက် ။စိုးမော် ၏ ပုံစံက ဘယ်လောက်စတိုင်လ်မိမိ မတည်ငြိမ်သော မျက်လုံးများက ဘနဖူး သိုက်တူးမည့် အသွင်ဆောင်နေသည်။ နော်မိုးဇာ ကံကောင်းပါစေဟုသာ သူမ ဆုတောင်းပေးခဲ့ရသည်။ သူမကို ထပ်မံ၍ စကားမဆိုတော့ပဲ အဝတ်တန်းတွင် လွှားထားသည့် သဘက်ကို ကောက်ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသော ရှင်နှောင်းကို နော်မိုးဇာ ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်း မသိ။ အဘက်ဘက်က မိန်းမပီသသော အနေအထား ရှိပါလျှက်နှင့် ရှင်နှောင်း ဘာဖြစ်လို့ ယောက်ျားတွေကို စိတ်မဝင်စားရတာလဲဆိုတာကို နားမလည်။ နော်မိုးဇာကတော့ ရှင်နှောင်းလို မနေတတ်။ မိန်းကလေးအချင်းချင်း ပွတ်သီးပွတ်သပ်နှင့် ဒီဂျေလုပ်ရတာကောင်းသလို၊ ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် စိတ်တူကိုယ်တူ ချစ်ပွဲနွှဲရတာကလဲ အရသာရှိလှသည်ဆိုတာ သူမ ကောင်းကောင်း သိပါသည်။ ရှင်နှောင်းတစ်ယောက် ဒီအချက်ကို သဘောမပေါက်သေးလို့ပဲဟုသာ နှလုံးသွင်းလိုက်ပြီး ချစ်ချစ်နဲ့ သွားတွေ့ဖို့ပဲ သူမအာရုံကို နှစ်ထားလိုက်သည် ။

နာမည် ကျော် သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်ရင်း အဝတ်ဗီဒို ရှိရာသို့ ဦးတည်ကာ လျှောက်သွားလိုက်တော့သည်။“ချစ် .. ဒီအခန်းက ဘယ်သူ့ဟာလဲ .. တစ်ခါမှလဲ သူများကို ခေါ်မလာဖူးဘူး ..“ စိုးမော်ခေါ်ရာ အိပ်ခန်းထဲသို့ လိုက်ဝင်လာပြီးမှ နော်မိုးဇာ စူးစမ်းသလို ဟိုဟိုဒီဒီ ငေးကြည့်ရင်း မေးသည်။ စိုးမော်နှင့် သူမ ချိန်းတွေ့နေကြဆိုပေမယ့် စိုးမော်ထံတွင် ဒီလိုမျိုး တိုက်ခန်းရှိသည်ဟု မသိထားခဲ့ပါ။ အရင်တုန်းက နော်မိုးဇာတို့နှစ်ယောက် ချစ်ခန်းဖွင့်ကြသည်က မိုတယ် အသေးစားများတွင်သာ။ ဒီနေ့ကျမှ စိုးမော်က ထူးထူးဆန်းဆန်း တိုက်ခန်းလွတ်တစ်ခုရှိသည်ဆိုပြီး ခေါ်လာခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ “မလေးရှားက ကိုယ့်ဘော်ဒါတစ်ယောက် ဝယ်လိုက်တဲ့ တိုက်ခန်းလေ .. သူက တိုက်ခန်း ဝယ်ပြီးပြီးခြင်း ခွင့်ကုန်သွားလို့ မလေးကို ပြန်သွားရတယ် .. အဲဒါ ကိုယ့်ကို အိမ်ထောင် ပရိဘောဂတွေ ဝယ်ပေးဖို့ဆိုပြီး သော့အပ်သွားလို့ ကိုယ်က ဒီကို ခေါ်လာတာ .. ဒီမှာက အေးဆေး အချိန်ရတယ်လေ ။ အဲယား ကွန်း လဲ ရှိတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ..“ “အော် … ဒီလိုလား … ဒါကြောင့် အိမ်ရှေ့ခန်းမှာလဲ ဘာပစ္စည်းမှ မတွေ့တာ ကိုး ..“။နော်မိုးဇာက သဘောပေါက်ဟန်နှင့် ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်ပြီး အခန်းအလယ်ရှိ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီး၏ အစွန်းတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ ဘာပစ္စည်းမှ သေချာ မရှိပေမယ့် အိပ်ခန်းထဲရှိ မွေ့ယာနှင့် ကုတင်ကြီးကတော့ အခန့်သားဖြစ်သည်။ ရေမြုပ်မွေ့ယာကလဲ အကောင်းစား ဖြစ်ရမည်။ သူမတင်ပါးချရာ နေရာက အိခနဲ နှစ်ဝင်သွားသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို မွေ့ယာပေါ် နောက်ပြန်ထောက်ပြီး ခြေတန်နှစ်ဖက်ကို တစ်ခုပေါ်တစ်ခု ချိတ်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ အသားဖြူဖွေးလှသည့် ပိုးကရင်မလေးမို့ ဂါဝန်တိုလေးအောက်မှ ပေါင်တန်လေးများသည် ဆင်စွယ်လို ဖြောင့်စင်းစွာ ပေါ်ထွက်နေသည်။ စိုးမော် သူဝတ်လာသည့် ရှပ်အင်္ကျီ၏ ကြယ်သီးကို ဖြုတ်နေရာမှ နော်မိုးဇာ၏ တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံး၍ မက်မက်မောမော ကြည့်သည် ။

သူ့ အကြည့်ကို နော်မိုးဇာ တန်ပြန်ကြည့်ရင်း လျှာနီတာရဲလေးကို ထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေပေါ် ပြေးလွှားပြသည်။ မြန်မြန်လာပါတော့ဟု ဖိတ်ခေါ်နေသည့်အထာ။စိုးမော် သူဝတ်လာသည့် ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီကို ခပ်သွက်သွက်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးသာ ချန်ထားပြီး ညို့မြူသည့် အသွင်ပြနေသော နော်မိုးဇာ ရှိရာသို့ တိုးလာသည်။ ဒီပိုးကရင်မချောလေးကို အားရပါးရ ချစ်ပစ်ရမည်။ “မိုးလေး .. ဒီဘက်ကိုလာ … အဲဒီဘက်မှာ မထိုင်နဲ့ ..“ သူမဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်လျှင် ဖြစ်ပါလျက်နှင့် ကုတင်၏ တခြားဘက်အစွန်းသို့ ဆွဲကာခေါ်နေသည့် စိုးမော်ကို နော်မိုးဇာ နားမလည်စွာ ကြည့်သည်။ စိုးမော်က သူမအကြည့်ကို သဘောပေါက်ဟန်နှင့် ရယ်ကျဲကျဲလုပ်ပြသည်။ “ဒီဘက်မှာက ကိုယ်လုံးပေါ်မှန် ရှိတယ်လေ .. ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် လုပ်နေတာကို မှန်ထဲက တဆင့်ပြန်ကြည့်လို့ရတယ် .. အဲဒါကြောင့် ..“ စိုးမော်စကားက သိပ်တော့ ယုတ္တိမတန်ပါ။ ခါ တိုင်း မိုတယ် မှာ ချိန်းတွေ့လျှင်တောင် စိုးမော်က ဒီလိုမျိုး ဟိုနားတွေ ဒီနားတွေ တောင်းဆိုဖူးတာမဟုတ်။ ဒီနေ့မှ ထူးဆန်းနေသည်။ သို့သော် အခုအချိန်တွင် နော်မိုးဇာ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး တွေးမနေနိုင်အားပါ။အခန်းထဲကို ရောက်ကတည်းက စိတ်တွေနိုးကြားထကြွနေပြီမို့ စိုးမော်နှင့် ချစ်ပွဲနွှဲဖို့က သူမအတွက် အဓိက ဖြစ်နေသည်။ စိုးမော်ခေါ်ရာနောက်သို့ ပါသွားပြီး သူနေရာချပေးသလို ထိုင်လိုက်မိသည်။ စိုးမော်က နော်မိုးဇာနှင့် ဘေးတိုက် ဝင်မထိုင်။ မွေ့ယာပေါ်တက်လာပြီး သူမ နောက်ကျောဘက်သို့ ရွှေ့ကာ ကပ်ထိုင်သည်။ ထို့နောက် နော်မိုးဇာ၏ ကိုယ်ကလေးကို နောက်မှနေ၍ လက်နှစ်ဖက်နှင့် သိမ်းကျုံးပွေ့ဖက်သည်။ ဆံနွယ်လေးတွေ ဖုံးအုပ်နေသော သူမ၏ နားရွက်တစ်ဖက်ကို သူ့ပါးစပ်နှင့် လိုက်လံရှာဖွေပြီး လျှာကြီးနှင့် ထိုးဆွကာ နမ်းလိုက်သည်။ “ဟင့် .. ချစ် … ယားတယ်ကွာ … “ “မိုးလေး .. မှန်ထဲကို ကြည့်ကြည့်စမ်း .. ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ပုံကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရတယ် မဟုတ်လား “ ။

သူတို့ ရှိရာ တည့်တည့်တွင် ရှိနေသော နံရံကပ် ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးကို နော်မိုးဇာ သေချာကြည့်မိသည်။ ကြည်လင်ပြတ်သားလှသည့် မှန်သားပြင်ထဲတွင် ပြန်မြင်နေရသော သူမတို့နှစ်ယောက် ပုံစံက စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ကောင်းလှသည်။နော်မိုးဇာ စိုက်ကြည့်နေစဉ်မှာပင် စိုးမော်၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်ပေါ် ရောက်သွားသည်။ လက်ချောင်းလေးတွေ သုံး၍ ပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးသည်။ ထို့နောက် ပေါင်သားများအလည်တွင် ရှိနေသော ဂါဝန်အောက်နားစကို လှမ်းကိုင်လိုက်တာတွေ့သည်။ အနီရဲရဲ အသားကပ် ဂါဝန်လေး အောက်ခြေနားမှနေ၍ အပေါ်ဘက်သို့ လိပ်ကာ တက်လာသည်မှာ ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခုကို ကန့်လန့်ကာ ဖွင့်ပြသည်နှင့်တောင် တူလှသည်။ စွင့်ကားနေသည့် တင်ပါးဖြူဖြူလေးတွေ ပေါ်လာသည့်အချိန်တွင် နော်မိုးဇာ ကိုယ်ကို ကြွပေးလိုက်သည်။ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ရှိသော ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးတွေနှင့် ချက်နက်နက်ကလေး ပေါ်လာပြန်သည်။ ထို့ နောက် တွင် တော့ မို့ဝန်းမောက်ကြွနေသော ရင်နှစ်မွှာကို ထုပ်ထားသည့် မရမ်းရောင် ဘရာလေး ပေါ်လာသည်။ နော်မိုးဇာ သူမကိုယ်ကို သူမ ရင်ခုန်တက်ကြွစွာ စိုက်ကြည့်ရင်း လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဖြူဝင်းကျော့ရှင်းလှသည့် သူမကိုယ်ပေါ်တွင် မရမ်းရောင် ဝမ်းဆက်ဘရာနှင့် အတွင်းခံပင်တီလေးသာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။စိုးမော်၏ လက်နှစ်ဖက်က မရမ်းရောင်ဘရာနှင့် ထုပ်ပိုးထားရသော ဖွေးဖွေးရင်အစုံပေါ်သို့ ရောက်လာသည်။ နော်မိုးဇာက ဒီနေရာတွင် အတော်ထွားလှသည်။ ကန်ဒီရိန်းဂျားတစ်ဖွဲ့လုံးတွင် အလယ်ပိုင်းရပ်ဝန်း၌ အားအကောင်းဆုံးမှာ သူမသာလျှင် ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် နော်မိုးဇာ၏ စနေနှစ်ခိုင်သည် ဖွံ့ထွားသည်ဆိုပေမယ့် တွဲကျနေခြင်းမျိုးတော့ မဖြစ်။ အသက်အရွယ် ငယ်သေးသည့်အလျောက် တင်းတင်းအိအိနှင့် တင့်တင့်တယ်တယ် ရှိသည်။ စိုးမော်တစ်ယောက် ဘရာပေါ်မှနေ၍ မိမိရရဆုပ်ကိုင်ရင်း အားနှင့်ညှစ်လိုက်၊ အသာအယာလေး ပြန်ပွတ်ပေးလိုက်နှင့် ဆော့ကစားနေသည် ။

နဂို က မှ မနိုင့်တနိုင်နှင့် ချည်နှောင်ထားရပါသည်ဆိုသော မရမ်းရောင်ဘရာလေးသည် အနေအထား မမှန်တော့။ “ဟင့် .. အင့် … ချစ် .. မဆွနဲ့တော့ကွာ .. သူများ စိတ်ထလာပြီ … အင့် ..“ “အိုကေလေ .. မိုးလေး .. ဒါဆို ဒီမှာ လှဲအိပ်လိုက် …“ ကုတင်ခေါင်းရင်းတွင် ရှိနေသော ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ဆွဲကာ ယူပေးလိုက်ရင်း။စိုးမော်တစ်ယောက် သူလိုချင်သည့် အနေအထားဖြစ်အောင် နေရာချသည်။ နော်မိုးဇာက ဘာမှ မပြော။ စိုးမော် ပုံစံပြင်ပေးထားသည့်နေရာတွင် ပက်လက်ကလေး အိပ်ပေးရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကိုပါ တဆက်ထဲ ကွေးထောင်ကာ ကားပေးထားသည်။ နော်မိုးဇာ၏ ညာဘက်ခြမ်း လွတ်နေသည့်ဘက်တွင် စိုးမော် ကပ်လျက် ဝင်လှဲအိပ်သည်။ မှန်ရှိရာ ခြေရင်းဘက်သို့ တစ်ချက် ခေါင်းစောင်း၍ ကြည့်သည်။ မှန်ထဲတွင် ပြန်မြင်နေရသည့် သူတို့အရိပ်များကို အတွေ့တွင် ကျေနပ်အားရစွာ ပြုံးပြီးနောက် ဘရာရင်ပုံခွက်လွတ်နေပြီ ဖြစ်သည့် ရင်သားတစ်ဖက်ကို ကုန်း၍ စို့သည် ။ နို့သီး ခေါင်း စူစူလေးကို လျှာဖြင့် ထိုးဆွပြီး လျက်သည်။ အပေါ်ဘက်တွင် ပါးစပ်ကို ထိုသို့ အလုပ်ပေးလိုက်သလို အောက်ဘက်တွင်လည်း လက်ချောင်းလေးများနှင့် ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းစမ်းသည်။ မရမ်းရောင်ဇာပင်တီလေး၏ အနားသတ်ကြိုးစကို လက်ဖြင့် ဘေးတစ်ဖက်သို့ ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ဖုံးကွယ်ထားရာမှ လွတ်ကင်းထွက်ပြူလာသည့် မြောင်းလေး၏ နှုတ်ခမ်းသားများတလျှောက် စိုးမော်၏ လက်ချောင်းတွေက စုန်ဆန် ပြေးလွှားသွားသည်။ “အီး .. ချစ်ရယ် … သူများကို ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ ကွယ် … အင့် …“ ထိမိသော စိုးမော်၏ နှိုးဆွချက်များတွင် နော်မိုးဇာ တကိုယ်လုံး ငါးရံ့မလေး ပြာလူးခံရသလို ထွန့်ထွန့်လူးကာ လှုပ်ရှားနေသည်။ စန္ဒယားတီးသလို ပြေးလွှားနေသည့် လက်ချောင်းလေးများကြောင့်လဲ အကွဲကြောင်းလေးအောက်ခြေရှိ တွင်းဝလေးသည် အရည်ကြည်တွေ စို့နေပြီ ဖြစ်သည်။ စိုးမော် အချိန်ကြပြီလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး နို့စို့ပေးရာမှ ထထိုင်လိုက်သည် ။

အ နေ အထား မမှန်တော့သည့် နော်မိုးဇာကိုယ်ပေါ်မှ လက်ကျန်အဝတ်နှစ်ခုကို အရင်ချွတ်သည်။ နော်မိုးဇာ ရင်ကို ကော့ပေးသလို၊ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုလဲ အလိုက်သင့်ကြွပေးသည်။ နော်မိုးဇာ ပြီးတော့ သူ့အလှည့်။ ဖောင်းထနေသည့် သူ့အကောင်က အောက်ခံဘောင်းဘီထဲမှ လွတ်သည်နှင့် ဇောင်းထဲမှ ထွက်လာသည့် မြင်းရိုင်းလို ခြေကုန်ပြေးဖို့ တာစူနေသည်။ကုတင်စွန်းတွင် အရန်သင့်တင်ထားခဲ့သော အဖော်ထုပ်ကို ဖောက်ပြီး အထဲမှကွန်ဒုံးကို ယူလိုက်သည်။ အဝိုင်းကွင်းလေးကို တင်းပြောင်နေသည့် ထိပ်ဖူးပေါ်ဖိထားပြီး လိပ်ထားသည့် အခေါက်လေးကို ဖြေကာ လိင်တန်ပေါ်စွပ်သည်။ အားလုံးပြီးစီးသောအခါ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ကားကာ အသင့်အနေအထားနှင့် ရှိနေသော နော်မိုးဇာ၏ ရတနာတွင်းလေးဆီသို့ မာန်ဟုန်အပြည့်နှင့် တိုးကပ်သွားသည်။ “ချစ် .. ကောင်းကောင်း ဆောင့်ပေးနော် … သူများကို စိတ်ကြိုက်ချစ် သိလား “ ။ “ စိတ် မပူနဲ့ မိုးလေး .. မိုးလေးနဲ့ မခွဲခင် ကိုယ်က အသေအချာ ချစ်ပေးဖို့ စဉ်းစားပြီးသား ..“ “အင်း .. အင်း ..“ အရည်ကြည်တွေ ရွှဲစိုနေသော နော်မိုးဇာ၏ ရတနာတွင်းလေးထဲသို့ စိုးမော်၏ တင်းမာနေသော လိင်ချောင်း တိုးဝင်သွားသည်။ စိုးမော်၏ ဖွားဖက်တော်က သိပ်ပြီးတော့ ကြီးလှသည်ဆိုသော အနေအထားတော့ မရှိပါ။ သို့သော် မာကြောမှုတွင်တော့ စံချိန်မီလှသည်။ ထို့အပြင် စိုးမော်သည် ဆောင့်အား၊ ညှောင့်အားကောင်းသည်။ထိုအချက်များကြောင့် နော်မိုးဇာက သူ့ချစ်ချစ်ကို အသည်းစွဲနေရခြင်း ဖြစ်သည်။ အခုလဲ လိင်တန်တစ်ဝက်လောက် ချောချောချူချူ ဝင်သွားပြီးနောက် ကျန်သည့်တစ်ဝက်ကို နော်မိုးဇာ၏ ခါးလေးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်၍ အားနှင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ဆီးစပ်ချင်း ဖတ်ခနဲ ရိုက်ခတ်မိပြီး နော်မိုးဇာတစ်ယောက် မို့ယာပေါ်မှ ကျောကလေး ကော့တက်သွားသည်။

“အား ချစ် ထိတယ်ကွာ .. အကုန်သွင်းလိုက်တာလား အင့် ဟင့် “ ။ “ ဟုတ်တယ် အကုန် ဝင်သွားပြီ မိုးလေး ဆောင့်လို့ရပြီလား ..“ “အင်း .. ဆောင့်ပေး … သူများကို မညှာနဲ့ ..“ ဒါမျိုးက စိုးမော်တို့ အကြိုက်ပေါ့။ ဖိုသတ္တဝါတွေ မက်မော သွေးဆူဖွယ်ကောင်းသည့် အလှအပတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ဝတ်လစ်စလစ် ပိုးကရင်မလေးက အကြိုက်ဆွဲ ဆိုမှတော့ ဘယ်ညှာနေပါ့မလဲ။ အသားချင်း ထိရိုက်သံ တဖုန်းဖုန်း တဖတ်ဖတ်တွေ ညံပွက်နေအောင်ကို ခါးအားရော၊ ပေါင်အားပါ သုံးပြီး ဆောင့်သည်။ငါးရံ့ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်လေး နော်မိုးဇာ ..နောက်ထပ် အချိန်ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်အကြာတွင် ငါးဖယ်ပျံသလို ကော့ကော့တက်ပြီး တစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။ စိုးမော်၏ ခါးကို ကြက်ခြေခတ်ကာ လိမ်ယှက်ထားသည့် သူမ၏ ခြေချောင်းလေးများကို အသေအချာကြည့်လျှင် ကွေး၍တောင် နေသည်ကို တွေ့ရမှာ ဖြစ်သည်။ “မိုးလေး .. ပြီးသွားပြီ မှတ်လား ..“ “အင်း .. ပြီးသွားပြီ … ကောင်းတယ် ချစ်ရာ .. သူများက အဲဒီလိုဆောင့်ပေးမှ ကြိုက်တာ .. ချစ် မပြီးသေးဘူးနော် ။သူ များ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ .. လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးရမလား …“ အထဲကို ဝင်အောင်းနေသော အတန်ကြီးက မပျော့ပဲ မာနေသေးသည်မို့ စိုးမော် ခရီးဆက်ရအောင် နော်မိုးဇာ အလိုက်တသိနှင့် မေးသည်။ “မကုန်းပေးနဲ့ကွာ .. မိုးလေး အပေါ်က တစ်လှည့်ဆောင့် .. ဖြစ်လား …“ “ဖြစ်တယ်လေ … ဒါဆို ချွတ် ..“ စိုးမော်က ဖင်ကြီးကို နောက်ဆုတ်လိုက်သည်တွင် ဦးထုပ်ဆောင်းထားသော သူ့ကောင်က ခိုအောင်းနေရာ ကျွင်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာသည်။ဦးထုပ်၏ ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဖြူဖြူကျဲကျဲ အရည်တွေက ဆီလိမ်းထားသလို တောက်ပြောင်စွာ ရှိနေသည်။ ဦးထုပ်အောက်ရှိ စိုးမော်၏ အသားချောင်းကြီးကတော့ အလံတိုင်ကြီးလို မားမားမတ်မတ် ထောင်လျက်သားရှိသည်။ နော်မိုးဇာ မျက်လုံးလေးများ အရောင်တလက်လက်နှင့် ပြန်ဖြစ်လာသည်။ လက်မြန်ခြေမြန်နှင့် စိုးမော်၏ ပခုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး မွေ့ယာပေါ်သို့ လှဲချသည်။ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားသူ စိုးမော်ပေါ်သို့ ဆီးစပ်မှ ချက်ချင်း တက်ခွရန် ပြင်သည် ။

“ မိုး မိုးလေး နေဦး အဲဒီလို မခွနဲ့ “ “ ဘာဖြစ် ရ ပြန် တာ လဲ .. ချစ်ရာ .. “ “မဟုတ်ဘူးလေကွာ .. မှန်ကြီးဘက်ကိုလှည့်ပြီး နောက်ပြန်ထိုင်လိုက်တာ ပိုမကောင်းဘူးလား .. မိုးလေးရဲ့ချစ်စရာ ကိုယ်လုံးလေးကို မှန်ထဲမှာ ပြန်မြင်ရတာပေါ့ …“ “ပြီးရော .. ပြီးရော ..“ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး စဉ်းစားမနေတော့ပဲ နော်မိုးဇာ စိုးမော်ပြောသလိုပင် နောက်ပြန်အနေအထားနှင့် နေရာယူလိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် လိင်တန်ကို လက်ပြန်ကိုင်လိုက်ပြီး စိုရွှဲနေသည့် အဝလေးနှင့် တေ့သည်။ထိုင်ချလိုက်မည် ပြုပြီးမှ စိုးမော် ပြောခဲ့သည်ကို သတိရပြီး ရှေ့တည့်တည့်နေရာမှ ကြည့်မှန်ကို လှမ်းကြည့်မိသည်။ မှန်ထဲတွင် ပြန်မြင်ရသော ပုံရိပ်ကြောင့် ရင်ခုန်သံတွေ ဝုန်းဒိုင်းကျဲလာပြီး စိတ်တွေ တအားကို ထလာသည်။ အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ ပင့်ကြွထားသော တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အောက်သို့ထိုင်ချလိုက်သည်။ “အင်း … အား …. ချစ် … ဝင် .. ဝင်သွားပြီ ..“ ရင်ထဲတွင် အသစ်တဖန် အစပျိုးလားသည့် မီးကို ငြိမ်းသတ်ဖို့ နော်မိုးဇာ အားစိုက်ကာ ကြိုးစားသည် ။သူ မ တင်ပါး၏ အနိမ့်အမြင့် အကြွအထုတ်နှင့်အညီ နှစ်ဦးသား အင်္ဂါများ ထိစပ်ထားရာမှ ဇွိကနဲ ဖွတ်ကနဲ အသံတွေ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် ထွက်လျက်ရှိသည်။ တစတစ နော်မိုးဇာ၏ လှုပ်ရှားမှုက ပို၍ မြန်ဆန်လာသည်။ အထိုင်အချ လုပ်ပေးယုံသာမက တင်ပါးကို စကောဝိုင်းသလို မွှေ့ရမ်း၍လဲ ကစားပေးသည်။ သူမ၏ ကိုယ်ပိုင်တွင်းလေးမှ ထွက်ကျသော အရည်များနှင့် စိုးမော်၏ ဆီးစပ်တစ်ခုလုံး ရွှဲရွှဲစိုနေသည်။ ရင်ခုန်လှိုက်မောဖွယ် ခံစားချက်နောက်သို့ ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားမိသူ နော်မိုးဇာ .. မှန်ချပ်ထဲမှ ပုံရိပ်ကိုတောင် ပြန်မကြည့်နိုင်အားတော့ပါ။ခေါင်းကိုမော့၊ မျက်စိနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ကာထားပြီး အတွင်းသားများကို ထိုးမွှေနေသော စိုးမော်၏ အချောင်းကြီးဆီသို့သာ အာရုံလွှတ်ထားသည်။ အဝင်အထွက်က တအားမြန်လာပြီးနောက် နောက်ဆုံးတစ်ချက်တွင် တင်ပါးနှစ်ဖက် စိုးမော်၏ ဆီးစပ်ပေါ်မှ နော်မိုးဇာ ပြန်မကြွနိုင်တော့ ။

ကာ မ လမ်းဆုံး သို့ ရောက်ရှိသွားသည့် နော်မိုးဇာ စိုးမော်၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ နောက်ပြန်လန်ကာ ပစ်ကျသွားလေသည်။ “မိုးလေး .. ကောင်းလား … “ “ကောင်းတယ် .. ချစ် .. ကောင်းမှကောင်း .. အရမ်းကောင်း …“ “ကိုယ်လဲ ကောင်းတယ် ချစ်ရယ် .. ချစ်ဆောင့်ပေးတာ ထိလွန်းလို့ ကိုယ်တောင် မထိန်းနိုင်ပဲ ပြီးသွားတယ် ..“ နှစ်ဦးသား တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဖက်တွယ်ထားရင်း တီတီတာတာ စကားဆိုမိကြသည်။ စိုးမော် နော်မိုးဇာ၏ ပါးပြင်ဖောင်းဖောင်းလေးကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပြီး သူမအောက်မှ ဖြစ်နေရာမှ လိမ့်ကာ ထွက်လိုက်သည်။ ဗလွတ်ဆိုပြီး သူ့လိင်တန်က ကျွတ်ထွက်သွားသည်တွင် တပ်ထားသော ကွန်ဒုံး၏ ထိပ်တွင် သုတ်ရည်တွေနှင့် ဖောင်းကား၍နေသည်။စိုးမော်၏ အချောင်းကြီး မိန်းမကိုယ်ထဲမှ ထွက်သွားမှ နော်မိုးဇာလဲ သူမ၏ အဖုတ်ဝတွင် အရည်တွေနှင့် ပေပွနေသည်ကို သတိထားမိသည်။စေး ကပ်ကပ်နှင့် ဖြစ်နေရာ မနေတတ်သဖြင့် မွေ့ယာပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်ရင်း .. “ချစ် .. သူများ ရေချိုးခန်း ခန ဝင်လိုက်ဦးမယ် .. ချစ်ရော လိုက်ဦးမလား ..“ “အင်း .. ရတယ် မိုးလေး … မိုးလေး ဘာသာပဲ သီးသန့်လုပ် .. ပြီးမှ ကိုယ်ဝင်လိုက်မယ် ..“ နော်မိုးဇာ စိုးမော်ကို ထူးဆန်းသလို စိုက်ကြည့်ပြီး အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက် ပါသော ရေချိုးခန်းဘက်သို့ လျှောက်သွားသည်။ အရင်တုန်းကဆိုလျှင် ချစ်ချစ်သည် သူမနှင် ကိစ္စဝိစ္စပြီးတိုင်း အမြဲအတူ ရေချိုးနေကြ။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရေချိုးဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ကျီစယ်ပွတ်သပ်ရတာကို သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံး သဘောကျခဲ့သည်။ ဒီနေ့တော့ စိုးမော်က သူမနှင့်အတူ လိုက်မလာပါ။ စိုးမော်တစ်ယောက် ဘာဖြစ်လို့ ထူးဆန်းနေပါလိမ့်ဟု့တွေးမိနေလေတော့ သည် ။

ပြီးပါပြီ

ZG

ဟဲ့ မိုးဇာ နင္ က ပစၥည္း ေတြ မသိမ္း ပဲနဲ႔ အျပင္ ထြက္ဦး မလို႔ လား သြားခါ နီးမွ ဟိုဟာ က်န္ခဲ့ ဒီဟာ က်န္ခဲ့ ျဖစ္ဦး မယ္ မနက္ျဖန္ တြင္ ေခ်ာင္းသာ သြားရ ေတာ့မွာ မို႔ လိုအပ္ မည့္ ပစၥည္း ေတြကို ခရီးေဆာင္ အိတ္ထဲ ထည့္ ေနသူ ရွင္ေႏွာင္း တစ္ေယာက္ အခု ထက္ထိ မွန္တင္ခုံ ေရွ႕ မွ မခြာ ေသးသူ ေနာ္မိုးဇာ ကို မ်က္စိ စပါးေမႊး စူးစြာ ႏွင့္ လွမ္းေမး သည္ ။ ေနာ္မိုးဇာတစ္ ေယာက္ ေရခ်ိဳးၿပီး လို႔ မွန္တင္ခုံ ေရွ႕မွာ ထိုင္ေန သည္မွာ အခ်ိန္ နာရီဝက္ မ က ေတာ့ ။ မ်က္ႏွာ ေလး တစ္ခု ရွိ ပါတယ္ ျပင္လို႔ ဆင္လို႔ က မၿပီး နိုင္ေသး ။ မွန္တင္ခုံ ေပၚရွိ သူမ ပိုင္ အလွ ျပင္ ပစၥည္း ေတြ အားလုံး ေကာက္မကိုင္ တာ မရွိ ေတာ့ ။ “ ခ်စ္ခ်စ္ နဲ႔ ခ်ိန္းထား တယ္ေလ ကြာ ရွင္ေႏွာင္း ရာ “ “ ဟဲ့ နင့္ ခ်စ္ခ်စ္ နဲ႔ က ဒီေန႔ မွ ေတြ႕ဖူး တာမွ မဟုတ္ တာ ခါတိုင္း နင္ ဒီ ေလာက္ အလွ မျပင္ပါဘူး “ “ ခါတိုင္း လို မဟုတ္ဘူး ဟ ခ်စ္ခ်စ္ က ဒီေန႔ ၿပီးရင္ ျမဝတီ ဘက္ အလုပ္ ကိစၥနဲ႔ ခန သြားရ မွာ ဟိုမွာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာဦး မလဲ မသိဘူး ။

အဲဒါ ေၾကာင့္ ဒီေန႔ တစ္ေနကုန္လည္မယ္ .. လည္လို႔အားရရင္ ေအးေအးေဆးေဆး ႏွပ္မယ္ ေလ .. သိတယ္မွတ္လား ..“ ေနာ္မိုးဇာက ႏွုတ္ခမ္းနီေထာင့္ရဲရဲေလးကို ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေပၚမွာ သာသာေလး လွိမ့္ကာဆိုးရင္း မွန္ထဲမွ လွမ္းျမင္ေနရသည့္ ရွင္ေႏွာင္း၏ ပုံရိပ္ကို မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပသည္။ သူမလုပ္သမၽွကို မ်က္ေထာင့္ခ်ီၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနသူ ရွင္ေႏွာင္း .. ဒါကို အတိအက် ျမင္ပါသည္။ ခက္ပါၿပီေကာ ဆိုသည့္ အမူအယာႏွင့္ .. “နင္ .. ဘာျဖစ္လို႔ နင္ခ်စ္ခ်စ္ စိုးေမာ္ ကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ ငါ တကယ္ စဥ္းစားလို႔ မရဘူး သိလား .. မိုးဇာ ..“ ရွင္ေႏွာင္းဆီမွ ဒီစကားေၾကာင့္ .. ေနာ္မိုးဇာ ညာဘက္ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးတြင္ ႏွုတ္ခမ္းနီ ပိုပိုသာသာေလးေတာင္ ဆိုးမိသြားသည္။ တစ္အိမ္ထဲတြင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေနလာခဲ့သည္မွာ အေတာ္ၾကာၿပီမို႔ ရွင္ေႏွာင္းႏွင့္ သူမသည္ အေတာ္ပင္ ပြင့္လင္းပါသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ပြင့္လင္းမွုကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ နားအလည္ဆုံးမို႔ ။ ရွင္ေႏွာင္း၏ စကားက သူမကို သံသယျဖစ္ေစသည္။ ပုံမွန္အတိုင္းသာဆိုလၽွင္ ရွင္ေႏွာင္းသည္ ေနာ္မိုးဇာ ဘာလုပ္လုပ္ ကန႔္ကြက္တတ္သူမဟုတ္။ တစ္အူထုံဆင္း ညီအစ္မရင္းမ်ား မဟုတ္သည့္တိုင္ သူမအေပၚတြင္ ညီအစ္မအရင္းထက္ေတာင္ ပို၍ ဂ႐ုစိုက္ကာ လိုက္ေလ်ာတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ယုယၾကင္နာမွုေတြ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ဖလွယ္ထားၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ အတြင္းသိ အစင္းသိဆိုတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚဆိုရမည့္ စကားျဖစ္သည္။ “ဘာျဖစ္လို႔လဲ ရွင္ေႏွာင္း .. ခ်စ္ခ်စ္မွာ ဘာျပစ္ခ်က္ေတြ ရွိေနလို႔လဲ … စိုးေမာ္က ငါ့အေပၚမွာ ေကာင္းပါတယ္ဟ ..“ “ေကာင္းပါတယ္ ရွင္ .. ေကာင္းပါတယ္ .. ဘာေတြ ေကာင္းေနလဲဆိုတာ မသိရင္ ခက္မယ္ .. “ ရွင္ေႏွာင္းက အေငၚတူးသည့္ ေလသံႏွင့္ တုံ႔ျပန္သည္။ ေနာ္မိုးဇာ လက္ထဲကိုင္ထားသည့္ ႏွုတ္ခမ္းနီေထာင့္ကို မွန္တင္ခုံေပၚ ျပန္တင္လိုက္သည္။ လက္လြန္ၿပီး ေပးသြားေသာ ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္နားမွ ႏွုတ္ခမ္းနီကို လက္သန္းဖ်ားေလးႏွင့္ အသာတို႔၍ ဖ်က္သည္ ။

“ ရွင္ေႏွာင္း နင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မနာလို ျဖစ္ေနတာလား … စိတ္မပူပါနဲ႔ဟာ .. ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္ .. ငါ နင့္ကိုေတာ့ မေမ့ပါဘူး .. သူေကာင္းတယ္ဆိုတာ နင္ လၽွာေကၽြးသေလာက္ မထိေရာက္ေသးပါဘူး .. ခိ .. ခိ ..“ ပစၥည္းေတြကို ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲ ထည့္ေနသည့္ ရွင္ေႏွာင္း၏ ေဘးကို ေလၽွာက္လာရင္း ေနာ္မိုးဇာ သူမကို လွမ္းစသည္။ ရွင္ေႏွာင္းရွိရာ ကုတင္စြန္းတြင္လဲ တင္ပါးေလးခ်ိတ္ကာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ စပ္ျဖဲျဖဲ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ေနာ္မိုးဇာကို ရွင္ေႏွာင္း လက္ထဲကိုင္ထားသည့္ အရာႏွင့္ လွမ္းေပါက္သည္။ မ်က္ႏွာတည့္တည့္သို႔ ဝဲပ်ံလာသည့္ ထိုအရာကို ေနာ္မိုးဇာ တိမ္းေရွာင္ၿပီး လက္ႏွင့္ဖမ္းယူသည္။ အစေလး ႏွစ္စကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္ကာ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး .. “ဟဲ့ မေတာ္တေရာ္ေတြ မေပးနဲ႔ .. ငါ အဲဒီဆိုက္ မဝတ္ဘူးဆိုတာ နင္ အသိသားနဲ႔ ခိ ခိ “ အပိုးမက်ိဳးသည့္ မ်က္ႏွာႏွင့္ လက္ထဲရွိ ပန္းေရာင္ဘရာေလးကို ျဖန႔္ျပေနသူ ေနာ္မိုးဇာကို ရွင္ေႏွာင္း မေက်နပ္စြာ မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးသည္ ။ဘယ္ လို အေၾကာင္းအရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္စရာဘက္ကသာ ေတြးတတ္သူ ေနာ္မိုးဇာ .. အခုလဲ သူမက အတည္အတန႔္ေျပာေနတာကို သိလ်က္ႏွင့္ တမင္တကာ အ႐ူးကြက္နင္းၿပီး သူမကို လိုက္စေနသည္။ အဖက္လုပ္ကာ မေျပာခ်င္ေတာ့သည္မို႔ အစီအရီေခါက္ထားသည့္ အဝတ္ေတြကိုသာ ခရီးေဆာင္ေသတၱာထဲ ထည့္ေနလိုက္သည္။

ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ေနာ္မိုးဇာ ေနာက္ေနာက္ရႊတ္ရႊတ္ ဆက္မေျပာရဲေတာ့။ “စိုးေမာ္ကို ဘာျဖစ္လို႔ နင္ မေကာင္းျမင္ေနတာလဲ ရွင္ေႏွာင္းရာ .. ခ်စ္ခ်စ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနတတ္ကလဲ လြဲလို႔ မဆိုးပါဘူး .. ငါ့အေပၚလဲ ၾကင္နာသားပဲ .. ေနာက္ၿပီး သူရဲ့ေမြးရာပါက ျပည့္စုံတယ္ဟ …“ အေျပာင္အပ်က္ မေျပာေတာ့ပါဘူးဆိုမွ အဆုံးသတ္မွာ ေနာ္မိုးဇာပါးစပ္က မဟုတ္ကဟုတ္က ထြက္သြားေသးသည္။ ရွင္ေႏွာင္းဆီမွ မ်က္ေစာင္းတစ္ခုက အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ပ်ံဝဲကာ ေရာက္လာသည္။“ေအး .. အဲဒီ ေမြးရာပါေတာ့ ငါ မျမင္ဘူးလို႔ မသိဘူး .. ငါသိတာ ျမင္ဖူးတာကိုပဲ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ။သူ ရဲ့ မ်က္လုံးေတြကို သေဘာမက်ဘူး .. ငါ လူ အမ်ားႀကီးနဲ႔ မဆက္ဆံဖူးဘူး မိုးဇာ .. ဒါေပမယ့္ စိုးေမာ္ရဲ့အၾကည့္ေတြကို သိပ္သေဘာမေတြ႕ဘူး .. ေျမေခြးတစ္ေကာင္ရဲ့မ်က္လုံးမ်ိဳးလို႔ ငါထင္တယ္ .. အဲဒါ ငါျမင္တာ ေျပာတာပဲ .. နင္ စိတ္ဆိုးလဲ မတတ္နိုင္ဘူး …“ ေျပာခ်င္ရာကို ေျပာၿပီးေနာက္ ေနာ္မိုးဇာကို ဂ႐ုစိုက္မေနေတာ့ပဲ ရွင္ေႏွာင္း ပစၥည္းေတြ ထည့္ၿပီးသြားၿပီျဖစ္ေသာ ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ပိတ္လိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း တကယ္လဲ ေနာ္မိုးဇာ၏ ရည္းစား စိုးေမာ္ဆိုသည့္လူကို သေဘာမက်။ ယေန႔ေခတ္စားေနသည့္ ကိုရီးယားဆံပင္ေက အနီေရာင္ႏွင့္ မိန္းမေခ်ာေခ်ာေသာ စိုးေမာ္သည္ အားကိုးရေလာက္မည့္ လူမဟုတ္ဟု ရွင္ေႏွာင္း ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းကတည္းက ယူဆထားသည္။ အနားမွာ ေနာ္မိုးဇာ ရွိေနပါလၽွက္ႏွင့္ လစ္လၽွင္လစ္သလို သူမကိုယ္ေပၚရွိ အစိတ္အပိုင္းေတာ္ေတာ္မ်ားကို လွမ္းေငးေနတတ္သည့္ စိုးေမာ္၏ မ်က္လုံးမ်ားကိုလဲ မႀကိဳက္ ။စိုးေမာ္ ၏ ပုံစံက ဘယ္ေလာက္စတိုင္လ္မိမိ မတည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားက ဘနဖူး သိုက္တူးမည့္ အသြင္ေဆာင္ေနသည္။ ေနာ္မိုးဇာ ကံေကာင္းပါေစဟုသာ သူမ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ရသည္။ သူမကို ထပ္မံ၍ စကားမဆိုေတာ့ပဲ အဝတ္တန္းတြင္ လႊားထားသည့္ သဘက္ကို ေကာက္ဆြဲၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားေသာ ရွင္ေႏွာင္းကို ေနာ္မိုးဇာ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိ။ အဘက္ဘက္က မိန္းမပီသေသာ အေနအထား ရွိပါလၽွက္ႏွင့္ ရွင္ေႏွာင္း ဘာျဖစ္လို႔ ေယာက္်ားေတြကို စိတ္မဝင္စားရတာလဲဆိုတာကို နားမလည္။ ေနာ္မိုးဇာကေတာ့ ရွင္ေႏွာင္းလို မေနတတ္။ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း ပြတ္သီးပြတ္သပ္ႏွင့္ ဒီေဂ်လုပ္ရတာေကာင္းသလို၊ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ ခ်စ္ပြဲႏႊဲရတာကလဲ အရသာရွိလွသည္ဆိုတာ သူမ ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။ ရွင္ေႏွာင္းတစ္ေယာက္ ဒီအခ်က္ကို သေဘာမေပါက္ေသးလို႔ပဲဟုသာ ႏွလုံးသြင္းလိုက္ၿပီး ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ သြားေတြ႕ဖို႔ပဲ သူမအာ႐ုံကို ႏွစ္ထားလိုက္သည္ ။

နာမည္ ေက်ာ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္ရင္း အဝတ္ဗီဒို ရွိရာသို႔ ဦးတည္ကာ ေလၽွာက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။“ခ်စ္ .. ဒီအခန္းက ဘယ္သူ႔ဟာလဲ .. တစ္ခါမွလဲ သူမ်ားကို ေခၚမလာဖူးဘူး ..“ စိုးေမာ္ေခၚရာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ လိုက္ဝင္လာၿပီးမွ ေနာ္မိုးဇာ စူးစမ္းသလို ဟိုဟိုဒီဒီ ေငးၾကည့္ရင္း ေမးသည္။ စိုးေမာ္ႏွင့္ သူမ ခ်ိန္းေတြ႕ေနၾကဆိုေပမယ့္ စိုးေမာ္ထံတြင္ ဒီလိုမ်ိဳး တိုက္ခန္းရွိသည္ဟု မသိထားခဲ့ပါ။ အရင္တုန္းက ေနာ္မိုးဇာတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ခန္းဖြင့္ၾကသည္က မိုတယ္ အေသးစားမ်ားတြင္သာ။ ဒီေန႔က်မွ စိုးေမာ္က ထူးထူးဆန္းဆန္း တိုက္ခန္းလြတ္တစ္ခုရွိသည္ဆိုၿပီး ေခၚလာခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ “မေလးရွားက ကိုယ့္ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္ ဝယ္လိုက္တဲ့ တိုက္ခန္းေလ .. သူက တိုက္ခန္း ဝယ္ၿပီးၿပီးျခင္း ခြင့္ကုန္သြားလို႔ မေလးကို ျပန္သြားရတယ္ .. အဲဒါ ကိုယ့္ကို အိမ္ေထာင္ ပရိေဘာဂေတြ ဝယ္ေပးဖို႔ဆိုၿပီး ေသာ့အပ္သြားလို႔ ကိုယ္က ဒီကို ေခၚလာတာ .. ဒီမွာက ေအးေဆး အခ်ိန္ရတယ္ေလ ။ အဲယား ကြန္း လဲ ရွိေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား ..“ “ေအာ္ … ဒီလိုလား … ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာလဲ ဘာပစၥည္းမွ မေတြ႕တာ ကိုး ..“။ေနာ္မိုးဇာက သေဘာေပါက္ဟန္ႏွင့္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ၿပီး အခန္းအလယ္ရွိ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီး၏ အစြန္းတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။ ဘာပစၥည္းမွ ေသခ်ာ မရွိေပမယ့္ အိပ္ခန္းထဲရွိ ေမြ႕ယာႏွင့္ ကုတင္ႀကီးကေတာ့ အခန႔္သားျဖစ္သည္။ ေရျမဳပ္ေမြ႕ယာကလဲ အေကာင္းစား ျဖစ္ရမည္။ သူမတင္ပါးခ်ရာ ေနရာက အိခနဲ ႏွစ္ဝင္သြားသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေမြ႕ယာေပၚ ေနာက္ျပန္ေထာက္ၿပီး ေျခတန္ႏွစ္ဖက္ကို တစ္ခုေပၚတစ္ခု ခ်ိတ္၍ ထိုင္လိုက္သည္။ အသားျဖဴေဖြးလွသည့္ ပိုးကရင္မေလးမို႔ ဂါဝန္တိုေလးေအာက္မွ ေပါင္တန္ေလးမ်ားသည္ ဆင္စြယ္လို ေျဖာင့္စင္းစြာ ေပၚထြက္ေနသည္။ စိုးေမာ္ သူဝတ္လာသည့္ ရွပ္အကၤ်ီ၏ ၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္ေနရာမွ ေနာ္မိုးဇာ၏ တကိုယ္လုံးကို သိမ္းက်ဳံး၍ မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္သည္ ။

သူ႔ အၾကည့္ကို ေနာ္မိုးဇာ တန္ျပန္ၾကည့္ရင္း လၽွာနီတာရဲေလးကို ထုတ္ကာ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေတြေပၚ ေျပးလႊားျပသည္။ ျမန္ျမန္လာပါေတာ့ဟု ဖိတ္ေခၚေနသည့္အထာ။စိုးေမာ္ သူဝတ္လာသည့္ ရွပ္အကၤ်ီႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို ခပ္သြက္သြက္ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးသာ ခ်န္ထားၿပီး ညိဳ႕ျမဴသည့္ အသြင္ျပေနေသာ ေနာ္မိုးဇာ ရွိရာသို႔ တိုးလာသည္။ ဒီပိုးကရင္မေခ်ာေလးကို အားရပါးရ ခ်စ္ပစ္ရမည္။ “မိုးေလး .. ဒီဘက္ကိုလာ … အဲဒီဘက္မွာ မထိုင္နဲ႔ ..“ သူမေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္လၽွင္ ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ကုတင္၏ တျခားဘက္အစြန္းသို႔ ဆြဲကာေခၚေနသည့္ စိုးေမာ္ကို ေနာ္မိုးဇာ နားမလည္စြာ ၾကည့္သည္။ စိုးေမာ္က သူမအၾကည့္ကို သေဘာေပါက္ဟန္ႏွင့္ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ျပသည္။ “ဒီဘက္မွာက ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ ရွိတယ္ေလ .. ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လုပ္ေနတာကို မွန္ထဲက တဆင့္ျပန္ၾကည့္လို႔ရတယ္ .. အဲဒါေၾကာင့္ ..“ စိုးေမာ္စကားက သိပ္ေတာ့ ယုတၱိမတန္ပါ။ ခါ တိုင္း မိုတယ္ မွာ ခ်ိန္းေတြ႕လၽွင္ေတာင္ စိုးေမာ္က ဒီလိုမ်ိဳး ဟိုနားေတြ ဒီနားေတြ ေတာင္းဆိုဖူးတာမဟုတ္။ ဒီေန႔မွ ထူးဆန္းေနသည္။ သို႔ေသာ္ အခုအခ်ိန္တြင္ ေနာ္မိုးဇာ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြးမေနနိုင္အားပါ။အခန္းထဲကို ေရာက္ကတည္းက စိတ္ေတြနိုးၾကားထႂကြေနၿပီမို႔ စိုးေမာ္ႏွင့္ ခ်စ္ပြဲႏႊဲဖို႔က သူမအတြက္ အဓိက ျဖစ္ေနသည္။ စိုးေမာ္ေခၚရာေနာက္သို႔ ပါသြားၿပီး သူေနရာခ်ေပးသလို ထိုင္လိုက္မိသည္။ စိုးေမာ္က ေနာ္မိုးဇာႏွင့္ ေဘးတိုက္ ဝင္မထိုင္။ ေမြ႕ယာေပၚတက္လာၿပီး သူမ ေနာက္ေက်ာဘက္သို႔ ေရႊ႕ကာ ကပ္ထိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေနာ္မိုးဇာ၏ ကိုယ္ကေလးကို ေနာက္မွေန၍ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ သိမ္းက်ဳံးေပြ႕ဖက္သည္။ ဆံႏြယ္ေလးေတြ ဖုံးအုပ္ေနေသာ သူမ၏ နားရြက္တစ္ဖက္ကို သူ႔ပါးစပ္ႏွင့္ လိုက္လံရွာေဖြၿပီး လၽွာႀကီးႏွင့္ ထိုးဆြကာ နမ္းလိုက္သည္။ “ဟင့္ .. ခ်စ္ … ယားတယ္ကြာ … “ “မိုးေလး .. မွန္ထဲကို ၾကည့္ၾကည့္စမ္း .. ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပုံကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရတယ္ မဟုတ္လား “ ။

သူတို႔ ရွိရာ တည့္တည့္တြင္ ရွိေနေသာ နံရံကပ္ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ႀကီးကို ေနာ္မိုးဇာ ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ၾကည္လင္ျပတ္သားလွသည့္ မွန္သားျပင္ထဲတြင္ ျပန္ျမင္ေနရေသာ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပုံစံက စိတ္လွုပ္ရွားဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ေနာ္မိုးဇာ စိုက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ စိုးေမာ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမ၏ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးႏွစ္ဖက္ေပၚ ေရာက္သြားသည္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ သုံး၍ ေပါင္တန္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ရြရြေလး ပြတ္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ေပါင္သားမ်ားအလည္တြင္ ရွိေနေသာ ဂါဝန္ေအာက္နားစကို လွမ္းကိုင္လိုက္တာေတြ႕သည္။ အနီရဲရဲ အသားကပ္ ဂါဝန္ေလး ေအာက္ေျခနားမွေန၍ အေပၚဘက္သို႔ လိပ္ကာ တက္လာသည္မွာ ဇာတ္ဝင္ခန္းတစ္ခုကို ကန႔္လန႔္ကာ ဖြင့္ျပသည္ႏွင့္ေတာင္ တူလွသည္။ စြင့္ကားေနသည့္ တင္ပါးျဖဴျဖဴေလးေတြ ေပၚလာသည့္အခ်ိန္တြင္ ေနာ္မိုးဇာ ကိုယ္ကို ႂကြေပးလိုက္သည္။ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ရွိေသာ ဗိုက္သားဝင္းဝင္းေလးေတြႏွင့္ ခ်က္နက္နက္ကေလး ေပၚလာျပန္သည္။ ထို႔ ေနာက္ တြင္ ေတာ့ မို႔ဝန္းေမာက္ႂကြေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာကို ထုပ္ထားသည့္ မရမ္းေရာင္ ဘရာေလး ေပၚလာသည္။ ေနာ္မိုးဇာ သူမကိုယ္ကို သူမ ရင္ခုန္တက္ႂကြစြာ စိုက္ၾကည့္ရင္း လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ေပးလိုက္သည္။ ျဖဴဝင္းေက်ာ့ရွင္းလွသည့္ သူမကိုယ္ေပၚတြင္ မရမ္းေရာင္ ဝမ္းဆက္ဘရာႏွင့္ အတြင္းခံပင္တီေလးသာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။စိုးေမာ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က မရမ္းေရာင္ဘရာႏွင့္ ထုပ္ပိုးထားရေသာ ေဖြးေဖြးရင္အစုံေပၚသို႔ ေရာက္လာသည္။ ေနာ္မိုးဇာက ဒီေနရာတြင္ အေတာ္ထြားလွသည္။ ကန္ဒီရိန္းဂ်ားတစ္ဖြဲ႕လုံးတြင္ အလယ္ပိုင္းရပ္ဝန္း၌ အားအေကာင္းဆုံးမွာ သူမသာလၽွင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေနာ္မိုးဇာ၏ စေနႏွစ္ခိုင္သည္ ဖြံ့ထြားသည္ဆိုေပမယ့္ တြဲက်ေနျခင္းမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္။ အသက္အရြယ္ ငယ္ေသးသည့္အေလ်ာက္ တင္းတင္းအိအိႏွင့္ တင့္တင့္တယ္တယ္ ရွိသည္။ စိုးေမာ္တစ္ေယာက္ ဘရာေပၚမွေန၍ မိမိရရဆုပ္ကိုင္ရင္း အားႏွင့္ညႇစ္လိုက္၊ အသာအယာေလး ျပန္ပြတ္ေပးလိုက္ႏွင့္ ေဆာ့ကစားေနသည္ ။

နဂို က မွ မနိုင့္တနိုင္ႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရပါသည္ဆိုေသာ မရမ္းေရာင္ဘရာေလးသည္ အေနအထား မမွန္ေတာ့။ “ဟင့္ .. အင့္ … ခ်စ္ .. မဆြနဲ႔ေတာ့ကြာ .. သူမ်ား စိတ္ထလာၿပီ … အင့္ ..“ “အိုေကေလ .. မိုးေလး .. ဒါဆို ဒီမွာ လွဲအိပ္လိုက္ …“ ကုတင္ေခါင္းရင္းတြင္ ရွိေနေသာ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးကို ဆြဲကာ ယူေပးလိုက္ရင္း။စိုးေမာ္တစ္ေယာက္ သူလိုခ်င္သည့္ အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ေနရာခ်သည္။ ေနာ္မိုးဇာက ဘာမွ မေျပာ။ စိုးေမာ္ ပုံစံျပင္ေပးထားသည့္ေနရာတြင္ ပက္လက္ကေလး အိပ္ေပးရင္း ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကိုပါ တဆက္ထဲ ေကြးေထာင္ကာ ကားေပးထားသည္။ ေနာ္မိုးဇာ၏ ညာဘက္ျခမ္း လြတ္ေနသည့္ဘက္တြင္ စိုးေမာ္ ကပ္လ်က္ ဝင္လွဲအိပ္သည္။ မွန္ရွိရာ ေျခရင္းဘက္သို႔ တစ္ခ်က္ ေခါင္းေစာင္း၍ ၾကည့္သည္။ မွန္ထဲတြင္ ျပန္ျမင္ေနရသည့္ သူတို႔အရိပ္မ်ားကို အေတြ႕တြင္ ေက်နပ္အားရစြာ ျပဳံးၿပီးေနာက္ ဘရာရင္ပုံခြက္လြတ္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ ရင္သားတစ္ဖက္ကို ကုန္း၍ စို႔သည္ ။ နို႔သီး ေခါင္း စူစူေလးကို လၽွာျဖင့္ ထိုးဆြၿပီး လ်က္သည္။ အေပၚဘက္တြင္ ပါးစပ္ကို ထိုသို႔ အလုပ္ေပးလိုက္သလို ေအာက္ဘက္တြင္လည္း လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္ခြဆုံကို လွမ္းစမ္းသည္။ မရမ္းေရာင္ဇာပင္တီေလး၏ အနားသတ္ႀကိဳးစကို လက္ျဖင့္ ေဘးတစ္ဖက္သို႔ ဆြဲဖယ္လိုက္သည္။ဖုံးကြယ္ထားရာမွ လြတ္ကင္းထြက္ျပဴလာသည့္ ေျမာင္းေလး၏ ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားတေလၽွာက္ စိုးေမာ္၏ လက္ေခ်ာင္းေတြက စုန္ဆန္ ေျပးလႊားသြားသည္။ “အီး .. ခ်စ္ရယ္ … သူမ်ားကို ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ ကြယ္ … အင့္ …“ ထိမိေသာ စိုးေမာ္၏ ႏွိုးဆြခ်က္မ်ားတြင္ ေနာ္မိုးဇာ တကိုယ္လုံး ငါးရံ့မေလး ျပာလူးခံရသလို ထြန႔္ထြန႔္လူးကာ လွုပ္ရွားေနသည္။ စႏၵယားတီးသလို ေျပးလႊားေနသည့္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားေၾကာင့္လဲ အကြဲေၾကာင္းေလးေအာက္ေျခရွိ တြင္းဝေလးသည္ အရည္ၾကည္ေတြ စို႔ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ စိုးေမာ္ အခ်ိန္ၾကၿပီလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး နို႔စို႔ေပးရာမွ ထထိုင္လိုက္သည္ ။

အ ေန အထား မမွန္ေတာ့သည့္ ေနာ္မိုးဇာကိုယ္ေပၚမွ လက္က်န္အဝတ္ႏွစ္ခုကို အရင္ခၽြတ္သည္။ ေနာ္မိုးဇာ ရင္ကို ေကာ့ေပးသလို၊ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုလဲ အလိုက္သင့္ႂကြေပးသည္။ ေနာ္မိုးဇာ ၿပီးေတာ့ သူ႔အလွည့္။ ေဖာင္းထေနသည့္ သူ႔အေကာင္က ေအာက္ခံေဘာင္းဘီထဲမွ လြတ္သည္ႏွင့္ ေဇာင္းထဲမွ ထြက္လာသည့္ ျမင္းရိုင္းလို ေျခကုန္ေျပးဖို႔ တာစူေနသည္။ကုတင္စြန္းတြင္ အရန္သင့္တင္ထားခဲ့ေသာ အေဖာ္ထုပ္ကို ေဖာက္ၿပီး အထဲမွကြန္ဒုံးကို ယူလိုက္သည္။ အဝိုင္းကြင္းေလးကို တင္းေျပာင္ေနသည့္ ထိပ္ဖူးေပၚဖိထားၿပီး လိပ္ထားသည့္ အေခါက္ေလးကို ေျဖကာ လိင္တန္ေပၚစြပ္သည္။ အားလုံးၿပီးစီးေသာအခါ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကားကာ အသင့္အေနအထားႏွင့္ ရွိေနေသာ ေနာ္မိုးဇာ၏ ရတနာတြင္းေလးဆီသို႔ မာန္ဟုန္အျပည့္ႏွင့္ တိုးကပ္သြားသည္။ “ခ်စ္ .. ေကာင္းေကာင္း ေဆာင့္ေပးေနာ္ … သူမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ခ်စ္ သိလား “ ။ “ စိတ္ မပူနဲ႔ မိုးေလး .. မိုးေလးနဲ႔ မခြဲခင္ ကိုယ္က အေသအခ်ာ ခ်စ္ေပးဖို႔ စဥ္းစားၿပီးသား ..“ “အင္း .. အင္း ..“ အရည္ၾကည္ေတြ ရႊဲစိုေနေသာ ေနာ္မိုးဇာ၏ ရတနာတြင္းေလးထဲသို႔ စိုးေမာ္၏ တင္းမာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္း တိုးဝင္သြားသည္။ စိုးေမာ္၏ ဖြားဖက္ေတာ္က သိပ္ၿပီးေတာ့ ႀကီးလွသည္ဆိုေသာ အေနအထားေတာ့ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ မာေၾကာမွုတြင္ေတာ့ စံခ်ိန္မီလွသည္။ ထို႔အျပင္ စိုးေမာ္သည္ ေဆာင့္အား၊ ေညႇာင့္အားေကာင္းသည္။ထိုအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေနာ္မိုးဇာက သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ကို အသည္းစြဲေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ အခုလဲ လိင္တန္တစ္ဝက္ေလာက္ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ ဝင္သြားၿပီးေနာက္ က်န္သည့္တစ္ဝက္ကို ေနာ္မိုးဇာ၏ ခါးေလးကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္၍ အားႏွင့္ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ ဆီးစပ္ခ်င္း ဖတ္ခနဲ ရိုက္ခတ္မိၿပီး ေနာ္မိုးဇာတစ္ေယာက္ မို႔ယာေပၚမွ ေက်ာကေလး ေကာ့တက္သြားသည္။

“အား ခ်စ္ ထိတယ္ကြာ .. အကုန္သြင္းလိုက္တာလား အင့္ ဟင့္ “ ။ “ ဟုတ္တယ္ အကုန္ ဝင္သြားၿပီ မိုးေလး ေဆာင့္လို႔ရၿပီလား ..“ “အင္း .. ေဆာင့္ေပး … သူမ်ားကို မညႇာနဲ႔ ..“ ဒါမ်ိဳးက စိုးေမာ္တို႔ အႀကိဳက္ေပါ့။ ဖိုသတၱဝါေတြ မက္ေမာ ေသြးဆူဖြယ္ေကာင္းသည့္ အလွအပေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ဝတ္လစ္စလစ္ ပိုးကရင္မေလးက အႀကိဳက္ဆြဲ ဆိုမွေတာ့ ဘယ္ညႇာေနပါ့မလဲ။ အသားခ်င္း ထိရိုက္သံ တဖုန္းဖုန္း တဖတ္ဖတ္ေတြ ညံပြက္ေနေအာင္ကို ခါးအားေရာ၊ ေပါင္အားပါ သုံးၿပီး ေဆာင့္သည္။ငါးရံ့ကိုယ္လုံးပိုင္ရွင္ေလး ေနာ္မိုးဇာ ..ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန႔္အၾကာတြင္ ငါးဖယ္ပ်ံသလို ေကာ့ေကာ့တက္ၿပီး တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားရသည္။ စိုးေမာ္၏ ခါးကို ၾကက္ေျခခတ္ကာ လိမ္ယွက္ထားသည့္ သူမ၏ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို အေသအခ်ာၾကည့္လၽွင္ ေကြး၍ေတာင္ ေနသည္ကို ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္သည္။ “မိုးေလး .. ၿပီးသြားၿပီ မွတ္လား ..“ “အင္း .. ၿပီးသြားၿပီ … ေကာင္းတယ္ ခ်စ္ရာ .. သူမ်ားက အဲဒီလိုေဆာင့္ေပးမွ ႀကိဳက္တာ .. ခ်စ္ မၿပီးေသးဘူးေနာ္ ။သူ မ်ား ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ .. ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းေပးရမလား …“ အထဲကို ဝင္ေအာင္းေနေသာ အတန္ႀကီးက မေပ်ာ့ပဲ မာေနေသးသည္မို႔ စိုးေမာ္ ခရီးဆက္ရေအာင္ ေနာ္မိုးဇာ အလိုက္တသိႏွင့္ ေမးသည္။ “မကုန္းေပးနဲ႔ကြာ .. မိုးေလး အေပၚက တစ္လွည့္ေဆာင့္ .. ျဖစ္လား …“ “ျဖစ္တယ္ေလ … ဒါဆို ခၽြတ္ ..“ စိုးေမာ္က ဖင္ႀကီးကို ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္တြင္ ဦးထုပ္ေဆာင္းထားေသာ သူ႔ေကာင္က ခိုေအာင္းေနရာ ကၽြင္းထဲမွ ျပန္ထြက္လာသည္။ဦးထုပ္၏ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ျဖဴျဖဴက်ဲက်ဲ အရည္ေတြက ဆီလိမ္းထားသလို ေတာက္ေျပာင္စြာ ရွိေနသည္။ ဦးထုပ္ေအာက္ရွိ စိုးေမာ္၏ အသားေခ်ာင္းႀကီးကေတာ့ အလံတိုင္ႀကီးလို မားမားမတ္မတ္ ေထာင္လ်က္သားရွိသည္။ ေနာ္မိုးဇာ မ်က္လုံးေလးမ်ား အေရာင္တလက္လက္ႏွင့္ ျပန္ျဖစ္လာသည္။ လက္ျမန္ေျချမန္ႏွင့္ စိုးေမာ္၏ ပခုံးကို လွမ္းဆြဲၿပီး ေမြ႕ယာေပၚသို႔ လွဲခ်သည္။ ပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားသူ စိုးေမာ္ေပၚသို႔ ဆီးစပ္မွ ခ်က္ခ်င္း တက္ခြရန္ ျပင္သည္ ။

“ မိုး မိုးေလး ေနဦး အဲဒီလို မခြနဲ႔ “ “ ဘာျဖစ္ ရ ျပန္ တာ လဲ .. ခ်စ္ရာ .. “ “မဟုတ္ဘူးေလကြာ .. မွန္ႀကီးဘက္ကိုလွည့္ၿပီး ေနာက္ျပန္ထိုင္လိုက္တာ ပိုမေကာင္းဘူးလား .. မိုးေလးရဲ့ခ်စ္စရာ ကိုယ္လုံးေလးကို မွန္ထဲမွာ ျပန္ျမင္ရတာေပါ့ …“ “ၿပီးေရာ .. ၿပီးေရာ ..“ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ေနာ္မိုးဇာ စိုးေမာ္ေျပာသလိုပင္ ေနာက္ျပန္အေနအထားႏွင့္ ေနရာယူလိုက္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ လိင္တန္ကို လက္ျပန္ကိုင္လိုက္ၿပီး စိုရႊဲေနသည့္ အဝေလးႏွင့္ ေတ့သည္။ထိုင္ခ်လိုက္မည္ ျပဳၿပီးမွ စိုးေမာ္ ေျပာခဲ့သည္ကို သတိရၿပီး ေရွ႕တည့္တည့္ေနရာမွ ၾကည့္မွန္ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။ မွန္ထဲတြင္ ျပန္ျမင္ရေသာ ပုံရိပ္ေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံေတြ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲလာၿပီး စိတ္ေတြ တအားကို ထလာသည္။ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ ပင့္ႂကြထားေသာ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္သို႔ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ “အင္း … အား …. ခ်စ္ … ဝင္ .. ဝင္သြားၿပီ ..“ ရင္ထဲတြင္ အသစ္တဖန္ အစပ်ိဳးလားသည့္ မီးကို ၿငိမ္းသတ္ဖို႔ ေနာ္မိုးဇာ အားစိုက္ကာ ႀကိဳးစားသည္ ။သူ မ တင္ပါး၏ အနိမ့္အျမင့္ အႂကြအထုတ္ႏွင့္အညီ ႏွစ္ဦးသား အဂၤါမ်ား ထိစပ္ထားရာမွ ဇြိကနဲ ဖြတ္ကနဲ အသံေတြ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ထြက္လ်က္ရွိသည္။ တစတစ ေနာ္မိုးဇာ၏ လွုပ္ရွားမွုက ပို၍ ျမန္ဆန္လာသည္။ အထိုင္အခ် လုပ္ေပးယုံသာမက တင္ပါးကို စေကာဝိုင္းသလို ေမႊ႕ရမ္း၍လဲ ကစားေပးသည္။ သူမ၏ ကိုယ္ပိုင္တြင္းေလးမွ ထြက္က်ေသာ အရည္မ်ားႏွင့္ စိုးေမာ္၏ ဆီးစပ္တစ္ခုလုံး ရႊဲရႊဲစိုေနသည္။ ရင္ခုန္လွိုက္ေမာဖြယ္ ခံစားခ်က္ေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားမိသူ ေနာ္မိုးဇာ .. မွန္ခ်ပ္ထဲမွ ပုံရိပ္ကိုေတာင္ ျပန္မၾကည့္နိုင္အားေတာ့ပါ။ေခါင္းကိုေမာ့၊ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို စုံမွိတ္ကာထားၿပီး အတြင္းသားမ်ားကို ထိုးေမႊေနေသာ စိုးေမာ္၏ အေခ်ာင္းႀကီးဆီသို႔သာ အာ႐ုံလႊတ္ထားသည္။ အဝင္အထြက္က တအားျမန္လာၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္တြင္ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ စိုးေမာ္၏ ဆီးစပ္ေပၚမွ ေနာ္မိုးဇာ ျပန္မႂကြနိုင္ေတာ့ ။

ကာ မ လမ္းဆုံး သို႔ ေရာက္ရွိသြားသည့္ ေနာ္မိုးဇာ စိုးေမာ္၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေနာက္ျပန္လန္ကာ ပစ္က်သြားေလသည္။ “မိုးေလး .. ေကာင္းလား … “ “ေကာင္းတယ္ .. ခ်စ္ .. ေကာင္းမွေကာင္း .. အရမ္းေကာင္း …“ “ကိုယ္လဲ ေကာင္းတယ္ ခ်စ္ရယ္ .. ခ်စ္ေဆာင့္ေပးတာ ထိလြန္းလို႔ ကိုယ္ေတာင္ မထိန္းနိုင္ပဲ ၿပီးသြားတယ္ ..“ ႏွစ္ဦးသား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဖက္တြယ္ထားရင္း တီတီတာတာ စကားဆိုမိၾကသည္။ စိုးေမာ္ ေနာ္မိုးဇာ၏ ပါးျပင္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို တစ္ခ်က္ နမ္းလိုက္ၿပီး သူမေအာက္မွ ျဖစ္ေနရာမွ လိမ့္ကာ ထြက္လိုက္သည္။ ဗလြတ္ဆိုၿပီး သူ႔လိင္တန္က ကၽြတ္ထြက္သြားသည္တြင္ တပ္ထားေသာ ကြန္ဒုံး၏ ထိပ္တြင္ သုတ္ရည္ေတြႏွင့္ ေဖာင္းကား၍ေနသည္။စိုးေမာ္၏ အေခ်ာင္းႀကီး မိန္းမကိုယ္ထဲမွ ထြက္သြားမွ ေနာ္မိုးဇာလဲ သူမ၏ အဖုတ္ဝတြင္ အရည္ေတြႏွင့္ ေပပြေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ေစး ကပ္ကပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနရာ မေနတတ္သျဖင့္ ေမြ႕ယာေပၚမွ လူးလဲထလိုက္ရင္း .. “ခ်စ္ .. သူမ်ား ေရခ်ိဳးခန္း ခန ဝင္လိုက္ဦးမယ္ .. ခ်စ္ေရာ လိုက္ဦးမလား ..“ “အင္း .. ရတယ္ မိုးေလး … မိုးေလး ဘာသာပဲ သီးသန႔္လုပ္ .. ၿပီးမွ ကိုယ္ဝင္လိုက္မယ္ ..“ ေနာ္မိုးဇာ စိုးေမာ္ကို ထူးဆန္းသလို စိုက္ၾကည့္ၿပီး အိပ္ခန္းႏွင့္တြဲလ်က္ ပါေသာ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို႔ ေလၽွာက္သြားသည္။ အရင္တုန္းကဆိုလၽွင္ ခ်စ္ခ်စ္သည္ သူမႏွင္ ကိစၥဝိစၥၿပီးတိုင္း အျမဲအတူ ေရခ်ိဳးေနၾက။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာတိုက္ရင္း က်ီစယ္ပြတ္သပ္ရတာကို သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး သေဘာက်ခဲ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ စိုးေမာ္က သူမႏွင့္အတူ လိုက္မလာပါ။ စိုးေမာ္တစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္လို႔ ထူးဆန္းေနပါလိမ့္ဟု႔ေတြးမိေနေလေတာ့ သည္ ။

ၿပီးပါၿပီ ။

။