သားမြတ်နုနုလေး

ဟိတ်-ကလေး ..ထတော့လေ…မင်းအလုပ်သွားရဦးမယ် မလား ညတုန်းကလည်း အစောကြီး အိပ်ပြီးတော့ကွာကိုကို ..အစောကြီးရှိသေးတယ်ကွာ… ငါသိတယ် မင်းငါ့ကိုဘာလို့အစောကြီး လာနိုးနေတယ် ဆိုတာကိုနော်၊ ငါအိပ်မှဖြစ်မယ်ကွာ၊ အလုပ်ကညနေမှလေကွာတကယ့်ကောင်မဆိုးလေးဘဲကွာ၊ အဲ့တာဆိုလဲ ပြီးရောလေ၊ ကိုယ်ကတော့လုပ်စရာရှိတာလုပ်မှာဘဲနော် သေချာကြည့်လေ ကောင်မလေးက ချောလေဘဲဗျာ…။

သူက တကယ်တော့ ကျွန်တော်နဲ့ဒှတိယတွေ့တဲ့ ပထမလူပါလေ၊ ဟုတ်တယ် သူအတွက်လည်း ကျွန်တော်က ဒုတိယတွေ့တဲ့ပထမလူပဲ၊ ကျွန်တော်နဲ့သူစပြီးအခုလိုနေဖြစ်ကြတာလဲဒီတခေါက်အလုပ်ကိစ်စနဲ့ထွက်ခဲ့ရတဲ့ဘန်ကောက်ခရီးစဉ်မှာစတာဘဲ၊ သူလွန်ခဲ့တဲ့ ၆လလောက်ကအလုပ်လာရှာတော့ ကုမ်မဏီမှာကလဲ အဲ့တုန်းက လူလိုနေတော့ သူ့ကိုဘဲဆွဲခန့်လုပ်ခဲ့ရတာ၊အခုခရီးထွက်မယ်ဆိုတော့ကျွန်တော်ရဲ့လက်ထောက်သူ့ကိုပါသူဠေးက ခေါ်သွားခိုင်းရော၊ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံ ရအောင်ရယ် နောက်ပိုင်းလိုအပ်ရင် သူတယောက်ထဲ သွားနိုင်အောင်ရယ်ပေါ့။

တကယ်တော့ ကောင်မလေးက ကျွန်တော့မိန်းမရဲ့ ညီမလေ၊ ကျွန်တော်တို့လက်ထပ်တဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၄နှစ်လောက်တုန်းက သူက၁၄-၅နှစ်သာသာလေးလေ၊ အခုတော့ ၂၀ကျော် ဆိုတယ်အရွယ်နဲ့လိုက်ဖက်ညီတဲ့ ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ် အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ တကယ့်ပီဘိအပျိုကြီးဖြစ်လို့နေပြီဘဲ၊ သူမှာလည်း စေ့စပ်ထားတဲ့ ကောင်လေးရှိသေးတယ်၊ အစကတည်းက ကျွန်တော်တို့ကဆွေမျိုးဆိုပေမယ့် ခဲအိုနဲ့ခယ်မ ဆိုတဲ့ လူဘောင်ထဲမှာ ထိန်းထိန်းသိမ်သိမ်း နေလာခဲ့တာဘဲလေ။

အဲ့ဟိုနေကတော့ အလုပ်က ပြန်တာစောတာနဲ့ သမီးတို့လဲ ဘန်ကောက် လျှောက်လယ်ရအောင်ဆိုတာကနေ ဒီဇတ်လမ်း စခဲ့တာဘဲ။ ကိုကို…သမီးတို့ ဘန်ကောက်ကိုလျှောက်လယ်ရအောင်၊ ဒီနေ့မှမလယ်ရင် နောက်နေ့တွေလဲ မအားဘူးလေ၊ နော်ကိုကို နေဦးကွာ ကိုကို-မင်းအမနဲ့လည်းဖုန်းချိန်းထားသေးတယ်ကွ၊ ပြီးမှလျှောက်လယ်လေနော်၊ အခုတော့ ကိုယ်တို့ဟော်တယ်အရင်ပြန်နှင့်ရအောင်ကွာ ၊ ရေမိုးချိုး ကိုကိုဖုန်းခေါ်ပြီးမှ နောက်တခေါက်ပြန်ထွက်တာပေါ့။

ဟုတ်ပြီလား အဲ့ကိုကိုဟာလေသူ့မိန်းမကို နေ့တိုင်းဖုန်းခေါ်နေတာကိုတောင် တရက်တလေလေးမှ အပျက်အကွက် မခံနိုင်အောင်ဘဲ ဖြစ်ပြနေရတယ်လို့…ပိုကိုပိုလွန်းတယ်…ဟင်း…မမတို့ကတော့ သိပ်ကံကောင်းတာဘဲနော် ချာတိတ်လေးရယ် ..မင်းမသိပါဘူး၊ ငါအဲ့ဒီလိုမှမလုပ်ရင် မဖြစ်ဘူးဆိုတာကိုလေ၊ တကယ်တော့ အိမ်က မင်းအမကို ငါနေ့တိုင်းဖုန်းဆက်နေတယ်ဆိုတာ ငါစိတ်ကိုငါထိန်းချုပ်နေတာတမျိုးဘဲဆိုတာ ငါဘဲသိပါတယ်ကွာလို့ … စိတ်ထဲကသာရေရွတ်ရင်း ဟော်တယ်ကိုပြန်လာခဲ့မိတယ်။

ဟော်တယ်ရောက်တော့ ရေချိုးမိုးပြီး အိမ်ကိုဖုန်းခေါ်အလုပ်အစဉ်ပြေကြောင်းပြော သတိယတဲ့အကြောင်းပြောရင်း ဒီတခေါက်အလုပ်ကိစ်စက နောက်၂ပတ်လောက် ထပ်ကြာမယိဆိုတာကို အသိပေးလိုက်တယ်၊ ဖုန်းပြောနေရင်းနဲ့ မိန်းမကို အကြွေးမှတ်ထားဦးနော် ဒီမှာ ယပလက်မလေးတွေကြည့်ပြီး တင်းနေပြီကွာ အခုခွဲနေတဲ့ ရက်တွေအတွက် ဘယ်နှစ်ရက်စာ လောက်ပြန်လာမှ အတိုးနဲ့ယူရမလဲဆိုတာ နောက်တော့ မိန်းမကလည်း လာလေ..အခုပြန်လာခဲ့လေဆိုပြီးနောက်နေခဲ့သေးတယ်၊ တကယ်တော့ ဒီအချိန်တဒင်္ဂလေးမှာ ချာတိတ်ကို မေ့နေနိုင်ခဲ့တယ်…ဖုန်းချပြီးအပြင်ထွက်ဖို့ပြင်ဆင်တော့မှ လက်ခနဲ ခေါင်းထဲကို ဝင်လာတာက ချာတိတ်ဘဲပေါ့။

ဒေါကျ..ဒေါကျ…ဟေ့ကိုကို မပွီးသေးဘူးလား၊ သူ့မိနျးမကိုအဲ့လောကျလှမျးနရေငျ ပွနျတော့ကှာနောျ.. ဒီမှာတရကျတလနေားလို့အပွငျထှကျပါမယျဆိုတာကို အခြိနျမကုနျကုနျအောငျလုပျနတေယျ” “ အေးအေးလာပွီ..လာပွီဟေ့ ညညျးကလညျး နညျးနညျးလေးမှစိတျမရှညျဘူး၊ သူမြားတှသောယာနတောကို တောျတောျမနာလိုဖွစျနတေယျ ဟုတျလား” ပွောလညျးပွော တံခါးလညျးဆှဲဖှငျ့ပွီး အထှကျ ကောငျမလေးကို တှေ့ လိုကျရတဲ့အခြိနျမှာ ကြှနျတောျတောျတောျကွာအောငျငွိမျပွီးကွညျ့နလျေိုကျမိတယျ၊ သူလညျးအဲ့လိုဘဲ ကြှနျတောျကို သသေခြောခြာလေး စိုကျကွညျ့နတေယျ၊ ၇စကနျ့ ၈စကနျ့လောကျကွာမှကြှနျတောျလဲ သတိတခကြျပွနျဝငျပွီး “ဟေ့ ကောငျမလေး တယျလနျးနပေါလား။

ငါ့ကတော့ ယပလက်က ဂိုဏ်းစတားတွေနဲ့ဖိုက်တင်ချနေရဦးမယ်နော်” လို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေသံနဲ့ပြောရင်းအနောက်ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကျွန်တော်တွေ့လိုက်ရတယ့်ကောင်မလေးဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၄နှစ်ကျော် ၅နှစ်က ကျွန်တော်မြင်ခဲ့ဘူးတဲ့ ကျွန်တော့ရဲ့ အိမ်မက်နက်သမီးလေးရယ်ပေါ့၊ အခုလည်း သူမဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီက ကိုယ်တခြမ်းကို ရင်သား အထက်နားထိ ဖော်ထားပြီးတင်ပါး သာသာလေးထိဖုံးထားတဲ့အင်္ကျီလေးနဲ့ လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့ကောင်မလေး… ပေါင်တံပြည့်ပြည့် တစုံက ရွှေဘိုမင်းကြိုက်ဆိုတဲ့ မင်းကြိုက်စိုးကြိုက်ပုံစံကိုဖေါ်ပြနေသလို သေးသွယ်တဲ့ခါးလေး ကလည်း လက်တကိုင်ကို ထွာဆိုင်သာ သာနိုင်မယ်ဆိုတဲ့အလားပေါ့၊ ဒီကြားထဲ မြင်နေရတာက ကောင်မလေးရဲ့ ရင်သား အပေါ်ပိုင်းလေး။

ဟုတ်တယ် ရင်သားကို ကြိုးပြောက် ဘရာလေးဝတ်ကာ ကာကွယ်ထားပေမယ့် မလုံမလဲနဲ့ ပုန်းကွယ်က ရှိုးနေသလို အတွင်းသားလေးတွေက တစိတ်တပိုင်းလျှံထွက်က လှပ်ပြထားတော့ မြင်သူတကာ ရင်မောစေမယ်အလှတတွေနဲ့ ဝံ့ကြွားနေပြန်သပေါ၊ မဖြစ်သေးပါဘူး စိတ်ကိုထိန်းမှပါလို့ စိတ်ထိန်းကာ အရှေ့မှ ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ဘန်ကောက်မြို့ထဲလျှောက်လယ်တော့လည်း ဟိုနေရာက အနီတွေစုစု ဒီနေရာက အနီတွေစုစုနဲ့မို့ “ အခြေအနေ မကောင်းဘူးနဲ့တူတယ်ချာတိတ်။

ငါတို့ပြန်ရအောင်” ဆိုတော့ “မပြန်ချင်သေးဘူး ကိုကိုရေ တခုခုစားမယ် ပြီးတော့ ရုပ်ရှင်လေးဘာလေးကြည့်ဖူးတယ်ရှိအောင်သွားကြည့်ရအောင်လေ”ဆိုပြီး ဂျီကျပါလေရော၊ အဲ့နောက်ဆုံးတော့ ဘယ်လိုမှပြောမရတော့ ရုပ်ရှင်ရုံကို တက်စ်စီငှားလို့ ပြေးရတာပေါ့၊ ဇာက်လမ်းက အဲ့မှာစတာ တက်စ်စီသမားကလည်း ကိုယ်ပြောတာနားမလည် ကိုယ်ပြောတဲ့အထဲမှာ ရုပ်ရှင်ရုံတခုဘဲနားလည်ပုံရတယ်၊ ကိုယ်တွေနှစ်ယောက်ကို သေသေချာချာ တချက်ကြည့်ပြီးတော့ အိုကေ ဆိုပြီး မောင်းချသွားတာဘဲ၊ ရုံရှေ့ရောက်တော့ ကြည့်လိုက်တော့ အတွဲတွေအများစု တော်တော်ဝင်နေတာကို သတိမထားဘဲ ကိုယ်လည်းဘာကားကြည့်မှာလဲမေးလိုက်ပြီး သူ့အကြိုက် ဒရမ်မာကားလို့ ထင်တဲ့ ပွဲရဲ့လက်မှတ်လေး ဝယ်ပြီး အထဲဝင်လိုက်မိခဲ့တယ်၊၊

လားလား…အထဲကြမှ ကိုယ်ဝယ်တဲ့ခုံကြည့်လိုက်တော့ သမီးရည်းစားအတွဲတွေထိုင်ဖို့ လုပ်ထားတဲ့ ၂ယောက်ထိုင်ခုံဖြစ်နေရော၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဘေးတဖက်ကို ကပ်ပြီးအသာလေးထိုင်ရင်း ဇာတ်ကားကြည့်ဖို့ပြင်နေလိုက်မိတယ်၊၊ မကြာပါဘူး ဇာတ်လမ်းစလို့သိမကြာပါဘူး မင်းသားနဲ့မင်းသမီးက ကစ်ဆင်တွေ နင်းကန်ဆွဲနေတော့မှ ငါဝယ်လာတာ ဘယ်လိုလက်မှတ်လဲဟ လို့လက်မှတ်ကိုသေသေချာချာကြည့်တော့ ဘေးဘက်မှာတွေ့တာ NC-17 တဲ့၊ ကောင်မလေးကြည့်လိုက်တော့လဲ ပေါင်လေးလိမ်ပြီး ငြိမ်နေပြီးတော့ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတာကိုတွေ့ ရတယ်။

သြော် သူတောင်အပျိုကြီးဖြစ်နေပြီဘဲလေ ဆိုပြီးအသာလေးအမှောင်ကိုအားကိုးလို့ သူ့မျက်နှာဝင်းဝင်း လေးနဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်နေမိလိုက်တယ်။ ကိုကိုရယ်…သူများကိုအဲ့လိုခိုးကြည့်နေတာဒီကမသိဘူးထင်နေလို့လား၊ တကယ်တော့ ကျွန်မကိုကို့ ကိုစတွေ့တဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၅နှစ်လောက်ကတည်းက တဖက်သတ် စွဲလမ်းခဲ့သူဘဲဟာ၊ ကိုကို့စိတ်တွေ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိတာပေါ့၊ တကယ်တော့ ကိုကိုရယ် မိန်းကလေးက ဘယ်လိုစလို့ရမှာလဲ၊ ကိုကိုရဲ့ ရင့်ကြတ်တည်ကြည်တဲ့ ပုံပန်းကိုစတွေ့ဘူးတဲ့ ဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းက တိတ်တိတ်လေး ချစ်နေခဲ့ရသူပါလေ။

အင်းဒီ ကိုကိုနဲ့ကတော့ မဖြစ်ပါဘူး၊ သူ့ကတော့ ဘယ်တော့မှစမယ့်သူ ဟုတ်ပုံမပေါ်ဘူး၊ ကိုကို့ရင်ခွင်မှ ခဏတဖြုတ်လောက်ခိုနားချင်တဲ့ ကျွန်မကဘဲ ကြံစည်ရတော့မှာပေါ့၊ အခုလဲ ရုပ်ရှင်ရုံထဲတခုံတည်းနှစ်ယောက် တူတူထိုင်ပြီး ကျွန်မကိုတိတ်တိတ်လေးခိုးကြည့်နေတဲ့ကိုကို့ကိုစချင်လာတယ်။ ကိုကိုရယ်…သူများကိုအဲ့လိုခိုးကြည့်နေတာဒီကမသိဘူးထင်နေလို့လား၊ တကယ်တော့ ကျွန်မကိုကို့ ကိုစတွေ့တဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၅နှစ်လောက်ကတည်းက တဖက်သတ် စွဲလမ်းခဲ့သူဘဲဟာ၊ ကိုကို့စိတ်တွေဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကျွန်မသိတာပေါ့၊ တကယ်တော့ ကိုကိုရယ် မိန်းကလေးကဘယ်လိုစလို့ရမှာလဲ၊ ကိုကိုရဲ့ ရင့်ကြတ်တည်ကြည်တဲ့ ပုံပန်းကိုစတွေ့ဘူးတဲ့ ဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းက တိတ်တိတ်လေး ချစ်နေခဲ့ရသူပါလေ။

အင်းဒီ ကိုကိုနဲ့ကတော့ မဖြစ်ပါဘူး၊ သူ့ကတော့ ဘယ်တော့မှစမယ့်သူ ဟုတ်ပုံမပေါ်ဘူး၊ ကိုကို့ရင်ခွင်မှ ခဏတဖြုတ်လောက် ခိုနားချင်တဲ့ ကျွန်မကဘဲ ကြံစည်ရတော့မှာပေါ့၊ အခုလဲ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ တခုံတည်း နှစ်ယောက် တူတူထိုင်ပြီး ကျွန်မကို တိတ်တိတ်လေးခိုးကြည့်နေတဲ့ ကိုကို့ ကိုစချင်လာတယ်။ “ကိုကို ဒီမှာမုန့် ကိုယ့်ဘာသာနှိုက်စားနော်” ဆိုပြီး မုန့်ထုတ်ကို လက်ကထောင်ပြလိုက်ပြီး လှမ်းမပေးဘဲ အသာလေး စောင့်နေခဲ့လိုက်တယ်၊ အဲ့ကိုကို့လက်ကို ရိပ်ကနဲ မြင်လိုက်ချိန်ကြမှ တိုင်ပင်ကိုက်လေး ကိုယ်ကို အရှေ့ ဘက်ကိုယို့ရင်းခြေသလုံးကိုပွတ်မလို့ပုံလေးလုပ်လိုက်တော့ ကိုကို့ရဲ့ လက်ရယ်လေ….. ဟာ………… ကောင်မလေး… အမ်…… ကိုကို နှစ်ယောက်ကြားမှာ တိုးတိတ်စွာနဲ့ ကိုကို့လက်က ကျွန်မရဲ့ ရင်သားတွေ့နဲ့အင်္ကျီကြားမှာရောက်နေခဲ့ပြီး အဲ့တာကိုမှ အလန့်တကြားပုံစံနဲ့အုပ်ကိုင်ထားမိတဲ့ ကျွန်မလက်ရယ်ပေါ့။

တကယ်ဘဲ ကိုကိုဖြစ်နေတဲ့ပုံက ရယ်ချင်စရာ၊ သူက တကယ်ကိုမရဲတာတော့ သိတယ်၊ ဟင်း..အဲ့တာကြောင့်မမလို ပုံတုံးကြီးကိုရတာ။ အတင်းထိုးကျွေးမှ စားမယ့်ရုပ်ကြီး၊ တွေ့မယ်ဒီလူကြီး။ “ကိုကို….လက် ..လက်ထုတ်ဦးလေ” ကျွန်မပြောလိုက်တော့ သူအလန့်တကြားပုံနဲ့တချက် ကျွန်မရဲ့ ရင်သားလေးကို ပွတ်ဆွဲပြီး လက်ကထုတ်သွားတယ်။ ဟင်း ဒီလူကြီး အ.လွန်းတာလား အ ချင်ယောင်ဆောင်နေ တာလားတောင် မဝေခွဲတတ်တော့ပါဘူး။ ကျွန်တော့ရင်ထဲ ဝုန်းကနဲဘဲ၊ ကမ်ဘာတခုပြိုပျက်ကျသံတွေကို နားထဲမှာကြားနေရသလိုဘဲပေါ့၊ ဘာလုပ်ရမယ်မသိတော့လောက်အောင် ငြိမ်ပြီး လက်ကအုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့မှ ထွက်ခတ်ခတ်တယ် ပြောရမလား အသာလေး လက်နဲ့ပွတ်မိပြီးတော့ လက်ကိုထုတ်လိုက်ရတယ်၊၊

ကောင်မလေးရယ် ရင်သားအုံက မာမာအခဲလေးလေးအဆင့်မှာဘဲရှိသေးတာဘဲ၊ အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ သူ့ဘက်ကိုလည်းလှည့်မကြည့်မိတော့ဘူး။ သူလည်းစကားသံတိတ်သွားတယ်၊ ခဏနေတော့ စိတ်ကတမျိုးဖြစ်လာတာနဲ့ သူဘက်လှည့်ကြည့် လိုက်တော့ ကောင်မလေးရယ်လေ ကျွန်တော့ကိုတွေတွေလေးစိုက်ကြည့်နေတယ်။ ဟုတ်တယ် အဲ့ဒီခဏလေးမှာဘဲ ကျွန်တော်တို့ပေါက်ကွဲခဲ့ကြတာဘဲ။သူ့ရင်ထဲမှာဘာဖြစ်နေလဲကျွန်တော်မသိချင်တော့ဘူး၊ ကျွန်တော် စိတ်ထဲမှာ တခုဘဲရှိတယ်ကျွန်တော်သူ့ကို ခပ်တင်းတင်းနဲ့ဖက်ထားချင်တာ။ သေချာပါတယ် အဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော့ ကိုယ်ထဲမှာရှိတဲ့ ဘလောင်ဆူနေတဲ့ရင်တွင်းအပူက သာမိုမီတာဖမ်းလို့မရတော့တာကိုဘဲ။

အဲ့နောက်မှာတော့ ကျွန်တော်ရောသူရောမွတ်သိပ်စွာနဲ့ရင်ခုန်သံတွေကို အသံမထွက်ဘဲပေါင်းစည်းနေမိတယ်။ အဲ့မကြာပါဘူး ခဏလေး နေတော့ အသံတသံကျွန်တော်နားမှာကြားလာရတယ်။ တယောက်ယောက်ရဲ့ညည်းသွားသံဖျော့ဖျော့လေးပေါ့၊ ကျွန်တော်လည်း ဘာမှမကြားချင်ဘူးဆိုပြီး နောက်တခေါက် အသံတွေကို တိတ်စေခဲ့ပြန်တယ်။ ခဏနေတော့ သတိထားမိတာ ကျွန်တော်ရဲ့လက်ကိုဘဲ၊ ဒင်းက ကျွန်တော်ရဲ့စိတ်လွတ်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဘယ်အချိန်ကတည်းက လုပ်ချင်နေလည်းမသိတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ တင်ပါးလေးကို ပွတ်နေလိုက် တခါဖျစ်ပေးလိုက်နဲ့ လေ။

ခဏလောကျနတေော့ သူလညျးတခကြျလူးလှနျ့လာပွီး တခကြျနှုတျခမျးပါးပါးလေး ကှာအသှားမှာ “ ကိုကို ဟောျတယျပွနျကွရအောငျလား….ဟငျ…” တဲ့ “ အငျးလေ..ခြာတိတျက ပွနျခငြျနပွေီလား …ကိုကိုတော့မဝသေးဘူးခြာတိတျကိုနမျးရတာ…” လို့ ပွောလျိုကျတော့ “ ကိုကိုရယျ ဟိုကတြော့ ကိုကိုသဘောရှိပေါ့..နောျ..ဒီမှာက ခြာတိတျရှကျတယျကှယျ” တဲ့ သူနှုတျခမျးက တီးတိုးလေး ထှကျကလြာတော့ ကြှနျတောျလညျး “ ကဲဒါဆိုလာလေ..ကိုကိုတို့အခုဘဲထှကျလိုကျကွတာပေါ့’’ ဆိုပွီး သူလေးလကျကိုဆှဲပွီး ဟိုတယျကိုသာ အမွနျပွနျဖို့ရုပျရှငျရုံထဲက ထှကျခဲ့လိုကျတော့တယျ။

အဲ့တော့မှ သတိထားမိတာက ကိုယ့်ဘေးနားက ခုံတွေ ကိုယ်အရှေ့က ခုံတွေက အတွဲလေးတွေရော တချို့အတွဲကြီးတွေရော အလုပ်ဖြစ်နေကြပြီဘဲ။ ကျွန်တော်မှာတော့ မီးမှောင်မှောင် အပေါက်အလမ်းတည့်လှချည်အောင်မေ့နေတာ သူတို့ကြည့်လိုက်တော့ ငါ့အဆင့်က မူကြိုလောက် ရှိပါသေးလားဆိုတာ အဲ့တော့မှ သိလိုက်ရတယ်။ တချို့အတွဲရှေ့ကဖြတ်တော့ ကိုယ့်တောင် ဂရုမစိုက်နိုင်အားကြဘူး၊ စိတ်ဓါတ်တွေ တတ်ကြွနေလိုက်ပုံများ အ-၃လုံးသင်တန်းအလားဘဲ။ ကြားရချက်ကလည်း နားထောင်စရာမလိုဘဲ နားထဲဝင်လာတာက အင့်..အင်း..အား ဆိုတဲ့ ဝေါဟာရကို အသေကျက်မှတ်နေကြသလားဘဲ။

အသာလေး နှစ်ယောက်သား ရုံအပြင်ကိုထွက်လာပြီးတော့ ချက်ခြင်း တက်စ်တစီးကို ငှားပြီးဟော်တယ် ကိုဘဲတန်းပြန်လာ လိုက်ကြတော့တယ်။ ရုပ်ရှင်ရုံကအပြန် တလမ်းလုံးလည်း အနီရောင်တွေချည်းဘဲ၊ သူတို့ကို ကြည့်မနေချင်တော့ ကောင်မလေးကိုကြည့်လိုက်ပြန်တော့လည်း ပါးပြင်မှာ ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ ရှက်မျက်နှာလေးနဲ့ ပေါ့၊ ကျွန်တော်လည်း ကြည့်နေရင်း သူ့ကိုသနားလာတာနဲ့ ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်ပြီး ပန်းရောင်ကို အရောင်ပြန်ကျဖို့ ကြိုးစားမိပြန်သပေါ့။ ကောင်မလေးရယ် နင့်လက်သည်းတွေ သိပ်ရှည်တာဘဲ။ နောက်များတော့ ညှပ်ခိုင်းမှ ဖြစ်မှာပါ။

အခုတော့ ကောင်မလေးလက်မှာဟို ပန့်လို့အော်နေတဲ့ ကောင်ဆိုးလေးတွေဝတ်တဲ့ အချွန်တွေ အတတ်တွေနဲ့ဟာ မျိုးတွေရှိရင်တောင် ကျွန်တော်ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး။ သေချာပါတယ် ကျွန်တော်သူ့ကို အရမ်းချစ်သွားတာ။ ဟော်တယ်ရောက်တော့ ကိုကိုရယ် “ ချာတိတ်ခဏနော်” ဆိုပြီး သူ့အခန်းကိုတန်းဝင်သွားတယ်လေ။ အခန်းဝမှ လူကိုထားသွားတော့ ဘယ်ဘက်သွားရမှန်းမသိတော့ဘူးပေါ့၊ ကိုယ့်အခန်းဘဲ ကိုယ်ဝင်ရမလား၊သူ့အခန်းဘဲ လိုက်ဝင်သွားရမလား ဝေခွဲမရနေတုန်းမှာ တချက်အတွေးဝင်သွားတာက ကိုယ်အခန်းသူပြောတယ့် ခဏလေးဆိုတော့သူ့အခန်းထဲမလိုက်စေချင်လို့နေမှာပေါ့လို့ဝမ်းနည်းစိတ်က ဝင်လာတာပေါ့။

ကိုကိုရယ် ရှင်ကြီးကို ဘယ်လိုနားလည်ရမှာလဲ။ ဒါနဲ့ဘဲ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ဝင်ပြီး တံခါးကို လော့မချဘဲ သူများပြန်ဝင် လာလေမလား ဆိုတဲ့တိတ်တခိုးအတွေးနဲ့ အဝတ်အစားလဲ ကိုယ့်ကိုယ်ခန်ဒါကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့သန့်စင်ခန်းဝင်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အထဲရောက်တော့ ကျွန်မကိုယ်ကို ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်နဲ့ကြည့်မှ ….. အို……… ရှက်လိုက်တာရှင်ရယ်…ကျွန်မလည်ဂုတ်တွေ ရင်ညွှန့်တွေမှာ …ရှင်ကြီးကလေ ….ဟင်း ကျွန်မသတိမထားမိတဲ့ဘယ်နေရာတွေရော ဘာတွေဖြစ်နေမလဲ ကျွန်မလိုက်ကြည့်မိတော့ ကျန်တဲ့နေရာတွေကတော့ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။

ငါ့သဲစုလေးရော ဘာဖြစ်နေပြီလဲလို့ ကြည့်လိုက်တော့… ဒါပေမယ့်ကျွန်မရဲ့ အတွင်းခံလေးကတော့ တချိန်လုံးရွှဲနေတော့ပျော့ပျော့နဲ့ဖြူဖြူအရည်လေးတွေ တောင်မနည်းပါလား။ တော်သေးတာပေါ့…ကိုကို သူ့အခန်းကို တခါတည်းမခေါ်သွားတာ။ အင်း ကျွန်မရဲ့ သဲစု ဟုတ်တယ် အရင်က မောင်ကတော့ အဲ့လိုဘဲခေါ်တာဘဲ။ မောင့်သဲစုကလေးတဲ့၊ ဘာလို့ခေါ်တာလဲမေးတော့ မောင်က “မောင့်အသဲလေးကို ငုံထားမတတ်ချစ်တာကွ သိလား။ ဒီဟာလေးကကြတော့ မောင့်အသဲလေးရဲ့ ဟာလေးမို့လို့လေ၊ မောင်ကလည်းချစ်လွန်းလို့ခေါ်တာပေါ့”တဲ့၊ မောင်ဆိုတာက ကျွန်မချစ်သူ၊ သူကအခု သင်္ဘောလိုက်နေတာလေ။

ကျွန်မကို ရန်ကုန်မှာတုန်းက အသဲအသန်လိုက်၊ ပြီးတော့ သမီးရည်းစားဖြစ်တော့ ငွေရှာရဦးမယ် အသဲရယ်ဆိုပြီး အခုတော့ ငွေနောက်ကိုလိုက်နေတဲ့မောင်။မောင် … ကျမ မောင့်ကို သစ်စာမရှိတာမဟုတ်ဘူးနော်မောင်။ မောင်ရဲ့သတင်းတွေ ကျွန်မကြားတယ်မောင်။ မောင်သင်္ဘော အမြဲကမ်းကပ်ရတဲ့ ဂျပန်မှာ ဘယ်သူနဲ့ မောင်ဘာတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတာကို ကျမသိနေတယ်မောင်။ မောင်နဲ့အခုငြိနေတယ်ဆိုတဲ့ ချောစုဆိုတာ ကျမသူငယ်ချင်းဆိုတာ ကိုရောမောင်သိရဲ့လားမောင်ရဲ့။ မောင်ရယ် ပြီးခဲ့တဲ့ အခေါက်ပြန်လာတုန်းက တူတူနေရအောင်ဆိုတော့ တော်ပြီ…. မောင့်အကြောင်းကိုမတွေးချင်တော့ဘူး အလိုလို ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ ရေပန်းကိုဖွင့်ပြီး ရေပန်းအောက်မှာ ငိုနေမိတယ်၊ မောင် သိပ်ရက်စက်တယ်မောင်ရယ်။

ဒေါက်ဒေါက်…. ချာတိတ်ရေ…. ဝင်ခဲ့မယ်နော်… ပြောသာပြောနေတာ ဘယ်နေရာကမှ ထူးတဲ့အသံက မထွက်လာဘူး။ ဒီကောင်မလေး ဘယ်ရောက် သွားပါ လိမ့်ပေါ့၊ အသာလေး အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့မှာ ရေချိုးခန်းဘက်ကနေ အသံက ကြားနေရတယ်၊ ့ ရေကျသံတွေကြားထဲက ရှိုက်သံသဲ့သဲ့လေးတခုကိုပေါ့၊ အဲ့တော့မှ အသိထဲပြန်ဝင်လာတယ်။ ငါမှားသွားပြီလား၊ ချာတိတ်ရယ် ဘာကြောင့်ငိုနေတာလဲကွယ်….. အစကတည်းကရှောင်နေတာကို အတင်းဝင်တိုးပြီးတော့ အခုတော့ သူဝမ်းနည်းနေပြီလားပေါ့၊ အတွေးတွေယောက်ယက်ခပ်ရင်းအခန်းက ပြန်ထွက်ဖို့အလုပ် “ကျွီ—– သြော် ကိုကို ရောက်နေပြီလား” ဆိုတဲ့ကောင်မလေးရဲ့အသံကြားတော့ တချက်လှည့်ကြည့် လိုက်တော့ ဟော်တယ်ကပေးတဲ့ တဘက်တထည်ကို ရင်မှာစည်းပြီး မလုံတဲ့ခန်ဒါကိုယ်ကို နောက်ပုဝါလေးတထည်နဲ့ ရေသုတ်နေတဲ့ ချစ်စရာအပြုံးရှင်ကလေး ရယ်ပေါ့။

အင်းကလေးရဲ့ ကိိုကိုအခုဘဲဝင်လာတာလေ၊ ညီမကိုမမြင်လို့ ကိိုကိုလိုက်ကြည့်နေတာ…ပေးလေ ကိိုကိုရေသုတ်ပေးမယ်” ဆိုပြီးပြောပြောဆိုဆိုကောင်မလေးရဲ့ သဘက်ကိုလှမ်းဆွဲရင်းနဲ့ အနောက်ဘက်က ဆံနွယ်တွေကို ရေသုတ်ပေးလိုက်မိတယ်။ ချာတိတ် ဟင် ကိုကိုပြောလေ……….. စိတ်ထဲမှာ ဝေခွဲမရဘူး ချာတိတ်ရယ်…………ဘာကိုလည်းကိိုကို……….. ကိုယ်တို့တွေ မှားမိတော့မလားလို့ပါကွာ တော်..ကိုကို……..တိတ်တော့………. ကျွန်တော် သူ့လက်က ပုဝါလေးယူရင်း သူ့ကိုရေသုတ်ပေးရင်း စိတ်ထဲက ဖြစ်လာတဲ့ ခံစားချက်တွေအတိုင်း အတိုင်အဖောက်မညီ ပြောနေမိတယ်၊ သူ့ဘက်ကတော့ စိတ်ထဲမှာ ဆုံးဖြတ်ထားပုံပါဘဲ၊ အေးဆေးစွာ ပြန်လည်ပြောရင်း ကျွန်တော့ဘက် လှည့်ပြီး လက်ကလေးထောင် နှခမ်းမှာလာကပ်ရင်း တားမြစ်လာတယ်။

ဒီနောက်မှာတော့ နှစ်ဦးသား တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ တဦးကိုတဦး ပျောက်ရှသွားတော့မယ့်အလားစိုက်ကြည့်နေခဲ့မိတယ်။တကယ်တော့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရင် ကျောဘက်က ဆံနွယ်တွေကို ရေသုတ်ပေးနေတော့ လူနှစ်ဦးရဲ့ အသက်ရှုသံတွေက အတိုင်းသားကြားရလောက်အောက် နီးကပ်နေပြီးသားပါ၊ နောက်တော့ ကျွန်တော်လက်ကတင်းကနဲဖြစ်အောင် ဆွဲယူပြီးပွေ့ဖက်ရင်းနဲ့ ခလေးရယ်………… အဲ့နောက်မှာတော့ အနှစ်နှစ်အလလ မက်နေတဲ့ အိမ်မက်ထဲက အတိုင်း သူ့ရဲ့ ဖူးငုံနီထွေး နှခမ်းပါးလေးကို ဆွဲငုံလိုက်ရင်းနဲ့ ခလေးရယ်………… သူ့ဘက်ကလည်း အင့် မှန်းမသိ အွမ့် မှန်းမသိ အသံကလေးတချက် ထွက်လာပြီးတော့ ဆေးမကူသေးတဲ့ နှခမ်းပါးတွေရဲ့အတွင်းကနေ ပြင်းပြတဲ့ ဆွဲငင်မှုတခုနဲ့ အပြန်အလှန်လိုက်လျှောမှု့ရှိကြောင်းပြသနေခဲ့တယ်။

နှခမ်းပါးတစုံကို ငုံထားရာကနေ အပေါ် နှခမ်းပါးတခုထဲဆီကို ဆွဲငုံလိုက် အောက်နှခမ်းထူထူလေးကို တချက်ဆွဲငုံလိုက်နဲ့ပေါ့။ တချိန်ထဲမှာဘဲ ကျွန်တော်ရဲ့ လက်တဘက်က သူ့ခါးကိုတင်းတင်းဖက်ထားမိသလို နောက်တဖက်ကလည်း သူ့တင်ပါး၂ခြမ်းကိုအောက်ကနေ ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ ကျွန်တော် အဲ့အချိန်မှာ အဲ့တာတွေကို လုပ်မယ်လို့ အကွက်မချခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဒါတွေကို တဆင့်ချင်းလုပ်နေတာက နောက်ထပ် ကျွန်တော်မသိတဲ့ ကျွန်တော်ဘဲလား ဘာလည်းတော့ မသိနေခဲ့ဘူး။ ကျွန်တော် သိတဲ့ ကျွန်တော့ရဲ့စိတ်တွေကတော့ သူ့နှခမ်းတစုံဆီကနေ ကျွန်တော့အတွက် သူ့မှာဘယ်လောက်နေရာရှိသလဲဆိုတာကို ရှာဖွေနေမိခဲ့တယ်။

အွန့်…….ကိုကို…….. ဟမ် ကလေး……. အိပ်ယာပေါ်သွားရအောင် ကိုကို…. သမီး ကိုကို့ကို ဖက်ပြီး ခဏလောက်နေချင်တယ်….ပြီးမှ ကိုကို့ သဘောလေ………. အင်းသွားလေ လို့ရေရွတ်ရင်း နှစ်ဦးသား ကုတင်ဆီကိုလှမ်းနေရင်း ကုတင်ဆီအရောက် သူမကုတင်ပေါ်ကို လှမ်းအတက် ခါးပတ်ထားတဲ့ ပုဝါအောက်က ဖွေးကနဲ မြင်လိုက်ရတဲ့ နောက်ပိုင်းအလှ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ ညီတော်မောင်ရဲ့ အချက်ပြသံ ဖက်ကနဲ လှမ်းဆွဲမိတဲ့ လက် တချိန်ထဲမှာဘဲ ဒီဘက်အခန်းပြန်အလာကို ဝတ်လာတဲ့ ဘောင်းဘီအတိုကို ဇစ်ဖြုတ်ခါ ကန်ထုတ်ရင်းနဲ့ ခဏလေး ခလေး….. အဲ့အတိုင်းလေးခဏလေးနေဦး ဆိုပြီး……. ပုဝါကိုအထက်လှန်ပြီး ညီတော်မောင်ကို ဒူးတဖက် ကုတင်အောင် တဖက် ကုတင်ပေါ်ဖြစ်နေတဲ့ ချာတိတ်ရဲ့ နောက်ကနေ တချက်ပွတ်ဆွဲရင်း ရတနာတွင်းလေးအဝမှာ တေ့ရင်းပွတ်လိုက်မိတယ်။

အီး…ကို….ကိုး……မပီတဲ့ အသံအစုံနဲ့ သူမကလေးကလည်း ကုတင်ပေါ်ကို ကားယားလေး မှောက်အကျ ညီတော်မောင်ကလည်း တင်းမာစွာနဲ့ ခေါင်းဝင်အလျှို့………. မရည်ရွယ်ပါဘူး၊ အဲ့လိုဖြစ်လာမယ်လို့၊ လုပ်ချင်ခဲ့တာက ပွတ်ပြီးတော့ ကစားယုံ သက်သက်ပါ၊ မမျှော်လင်ဘဲ ရလိုက်တဲ့ အရသာတခုလိုဘဲ၊ ဘာနဲ့မှ လဲလို့မရလောက်အောင်ပါဘဲ၊ တင်းကြပ်တဲ့အရစ်တခုနဲ့ အပြင်ဘက်က ရေချိုးပြီးကာစမို့ အေးစက်မှု အတွင်းထဲက ဝင်နေတဲ့ ဖွားဘက်တော်ခေါင်းရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ ခံစားမှု အိုး ကိုကို … သမီးနာတယ် နာတယ် ကိုကို………. ခဏလောက် ထုတ်ပေးပါ ကိုကိုရယ် ……… ဆိုတဲ့ စကားသံတွေရဲ့ကြားမှာ ဖွားဘက်တော်က ခေါင်းခါငြင်းတယ် ဆက်ခနဲ ဆက်ခနဲ နဲ့ သူက ငြင်းတော့ ကျွန်တော်က အားနာတတ်တဲ့ သူတဦးလိုပုံနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပြိုလဲနေတဲ့ ချာတိတ်ကို ချာတိတ် နာတာ ခဏဘဲနော်။

လို့ဆိုရင်း လည်ဂုတ်လေးကိုတချက် ဖွဖွလေး နမ်းပြီး ရင်မှာစီးထားတဲ့ သဘက်ကိုဖြေ သိပ်ပြီး ပစ်မှားခဲ့တဲ့ သားမြတ်နုနုလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေရင်းနဲ့ လည်ဂုတ်ကနေ နားတဝိုက်ပါးတဝိုက် နဲ့ မျှော့သွေးစမ်းသလို လုပ်နေမိတယ်၊ အောက်က ကောင်ကလည်းအထဲဝင်မရ အနောက်လည်း ပြန်မထွက်ချင်တော့ ရောက်နေတဲ့ ခေါင်းလေးကိုဘဲလှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ် လုပ်နေတာပေါ့၊ ပြီးတော့မှ ကုတင်ပေါ်ကို မှောက်ခုံကားယားကျနေတဲ့ ချာတိတ်ကို သူ့အနောက်ကနေဖက်ရင်း မှောက်ခုံ ကားယားကြီးနဲ့ တေ့ဖြုတ်ကြီး မှိန်းနေမိတော့တယ်၊ သူ့ဘက်ကလည်း အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်လာတာကို သတိထားမိလာတယ်။

အဲ့တော့မှ ခလေး….. စိတ်မဆိုးနဲ့နော်လို့ တဖွဖွဆိုရင်း နမ်းရှိုက်နေမိတယ်၊ ကိုကို…. သမီး မနေတတ်တော့ဘူး….ကိုကို့ သဘောပဲကိုကိုရာ။ ကုတင်ပေါ်ရှိနေတဲ့ ကန့်လန့်ဖြတ်ပုံစံကိုတောင် မပြင်နိုင်ဘဲ ညီတော်မောင်ကို တာလွှတ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ ကိုယ်ကသာ စိတ်ကတဖောင်းဖောင်း ကစ်နေတာ အောက်က ငပဲကတော့ ရှေ့တလက်မကို သိမ်းဖို့ကိုတောင် အတင်း၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သွင်းလိုက် ချော့လိုက် အလုပ်မှာတော့ သူမလေးရဲ့ အထဲကို ၂လက်မလောက်ဝင်သွားပြီပေါ့။ ၂လက်မလောက်ရောက်တော့ အသာလေး ပြန်ထုတ်ပြန်ထဲ့ ၃-၄ခါလောက်လုပ်ပေးရင်းနဲ့ရှေ့နည်းနည်းတိုးတိုးလိုက်အမိမှာ ထိပ်စီက တင်းကနဲ တခုခံနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်၊ ဟင်….ကလေး……….. အင်း ….. ဟုတ်တယ် ကိုကို သူနဲ့ဘာမှ မဖြစ်သေးဘူး ကိုကိုရဲ့………ဟုဆိုကာ အံကြိတ်ရင်းနဲ့ မွေ့ယာကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ချာတိတ်ကို တွေ့ရလေတော့တယ်………ပြီး။

ZG

ဟိတ္-ကေလး ..ထေတာ့ေလ…မင္းအလုပ္သြားရဦးမယ္ မလား ညတုန္းကလည္း အေစာႀကီး အိပ္ၿပီးေတာ့ကြာကိုကို ..အေစာႀကီးရွိေသးတယ္ကြာ… ငါသိတယ္ မင္းငါ့ကိုဘာလို႔အေစာႀကီး လာနိုးေနတယ္ ဆိုတာကိုေနာ္၊ ငါအိပ္မွျဖစ္မယ္ကြာ၊ အလုပ္ကညေနမွေလကြာတကယ့္ေကာင္မဆိုးေလးဘဲကြာ၊ အဲ့တာဆိုလဲ ၿပီးေရာေလ၊ ကိုယ္ကေတာ့လုပ္စရာရွိတာလုပ္မွာဘဲေနာ္ ေသခ်ာၾကည့္ေလ ေကာင္မေလးက ေခ်ာေလဘဲဗ်ာ…။

သူက တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဒွတိယေတြ႕တဲ့ ပထမလူပါေလ၊ ဟုတ္တယ္ သူအတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ္က ဒုတိယေတြ႕တဲ့ပထမလူပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူစၿပီးအခုလိုေနျဖစ္ၾကတာလဲဒီတေခါက္အလုပ္ကိစ္စနဲ႔ထြက္ခဲ့ရတဲ့ဘန္ေကာက္ခရီးစဥ္မွာစတာဘဲ၊ သူလြန္ခဲ့တဲ့ ၆လေလာက္ကအလုပ္လာရွာေတာ့ ကုမ္မဏီမွာကလဲ အဲ့တုန္းက လူလိုေနေတာ့ သူ႔ကိုဘဲဆြဲခန္႔လုပ္ခဲ့ရတာ၊အခုခရီးထြက္မယ္ဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ့လက္ေထာက္သူ႔ကိုပါသူေဠးက ေခၚသြားခိုင္းေရာ၊ လုပ္ငန္းအေတြ႕အၾကဳံ ရေအာင္ရယ္ ေနာက္ပိုင္းလိုအပ္ရင္ သူတေယာက္ထဲ သြားနိုင္ေအာင္ရယ္ေပါ့။

တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့မိန္းမရဲ့ ညီမေလ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ထပ္တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ႏွစ္ေလာက္တုန္းက သူက၁၄-၅ႏွစ္သာသာေလးေလ၊ အခုေတာ့ ၂၀ေက်ာ္ ဆိုတယ္အရြယ္နဲ႔လိုက္ဖက္ညီတဲ့ ကိုယ္လုံးသြယ္သြယ္ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ တကယ့္ပီဘိအပ်ိဳႀကီးျဖစ္လို႔ေနၿပီဘဲ၊ သူမွာလည္း ေစ့စပ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလးရွိေသးတယ္၊ အစကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေဆြမ်ိဳးဆိုေပမယ့္ ခဲအိုနဲ႔ခယ္မ ဆိုတဲ့ လူေဘာင္ထဲမွာ ထိန္းထိန္းသိမ္သိမ္း ေနလာခဲ့တာဘဲေလ။

အဲ့ဟိုေနကေတာ့ အလုပ္က ျပန္တာေစာတာနဲ႔ သမီးတို႔လဲ ဘန္ေကာက္ ေလၽွာက္လယ္ရေအာင္ဆိုတာကေန ဒီဇတ္လမ္း စခဲ့တာဘဲ။ ကိုကို…သမီးတို႔ ဘန္ေကာက္ကိုေလၽွာက္လယ္ရေအာင္၊ ဒီေန႔မွမလယ္ရင္ ေနာက္ေန႔ေတြလဲ မအားဘူးေလ၊ ေနာ္ကိုကို ေနဦးကြာ ကိုကို-မင္းအမနဲ႔လည္းဖုန္းခ်ိန္းထားေသးတယ္ကြ၊ ၿပီးမွေလၽွာက္လယ္ေလေနာ္၊ အခုေတာ့ ကိုယ္တို႔ေဟာ္တယ္အရင္ျပန္ႏွင့္ရေအာင္ကြာ ၊ ေရမိုးခ်ိဳး ကိုကိုဖုန္းေခၚၿပီးမွ ေနာက္တေခါက္ျပန္ထြက္တာေပါ့။

ဟုတ္ၿပီလား အဲ့ကိုကိုဟာေလသူ႔မိန္းမကို ေန႔တိုင္းဖုန္းေခၚေနတာကိုေတာင္ တရက္တေလေလးမွ အပ်က္အကြက္ မခံနိုင္ေအာင္ဘဲ ျဖစ္ျပေနရတယ္လို႔…ပိုကိုပိုလြန္းတယ္…ဟင္း…မမတို႔ကေတာ့ သိပ္ကံေကာင္းတာဘဲေနာ္ ခ်ာတိတ္ေလးရယ္ ..မင္းမသိပါဘူး၊ ငါအဲ့ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ မျဖစ္ဘူးဆိုတာကိုေလ၊ တကယ္ေတာ့ အိမ္က မင္းအမကို ငါေန႔တိုင္းဖုန္းဆက္ေနတယ္ဆိုတာ ငါစိတ္ကိုငါထိန္းခ်ဳပ္ေနတာတမ်ိဳးဘဲဆိုတာ ငါဘဲသိပါတယ္ကြာလို႔ … စိတ္ထဲကသာေရရြတ္ရင္း ေဟာ္တယ္ကိုျပန္လာခဲ့မိတယ္။

ေဟာ္တယ္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးမိုးၿပီး အိမ္ကိုဖုန္းေခၚအလုပ္အစဥ္ေျပေၾကာင္းေျပာ သတိယတဲ့အေၾကာင္းေျပာရင္း ဒီတေခါက္အလုပ္ကိစ္စက ေနာက္၂ပတ္ေလာက္ ထပ္ၾကာမယိဆိုတာကို အသိေပးလိုက္တယ္၊ ဖုန္းေျပာေနရင္းနဲ႔ မိန္းမကို အေႂကြးမွတ္ထားဦးေနာ္ ဒီမွာ ယပလက္မေလးေတြၾကည့္ၿပီး တင္းေနၿပီကြာ အခုခြဲေနတဲ့ ရက္ေတြအတြက္ ဘယ္ႏွစ္ရက္စာ ေလာက္ျပန္လာမွ အတိုးနဲ႔ယူရမလဲဆိုတာ ေနာက္ေတာ့ မိန္းမကလည္း လာေလ..အခုျပန္လာခဲ့ေလဆိုၿပီးေနာက္ေနခဲ့ေသးတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီအခ်ိန္တဒဂၤေလးမွာ ခ်ာတိတ္ကို ေမ့ေနနိုင္ခဲ့တယ္…ဖုန္းခ်ၿပီးအျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္ဆင္ေတာ့မွ လက္ခနဲ ေခါင္းထဲကို ဝင္လာတာက ခ်ာတိတ္ဘဲေပါ့။

ေဒါက်..ေဒါက်…ေဟ့ကိုကို မပြီးေသးဘူးလား၊ သူ႔မိန်းမကိုအဲ့ေလာက်လွမ်းနေရင် ပြန်ေတာ့ကွာေနာ်.. ဒီမွာတရက်တလေနားလို႔အပြင်ထွက်ပါမယ်ဆိုတာကို အၿခိန်မကုန်ကုန်ေအာင်လုပ်နေတယ်” “ ေအးေအးလာပြီ..လာပြီေဟ့ ညည်းကလည်း နည်းနည်းေလးမွစိတ်မရွည်ဘူး၊ သူျမားတွေသာယာနေတာကို ေတာ်ေတာ်မနာလိုဖြစ်နေတယ် ဟုတ်လား” ေပြာလည်းေပြာ တံခါးလည်းဆွဲဖွင်႕ပြီး အထွက် ေကာင်မေလးကို ေတွ႕ လိုက်ရတဲ့အၿခိန်မွာ ၾကႇန်ေတာ်ေတာ်ေတာ်ကြာေအာင်ငြိမ်ပြီးကြည်႕နေလ်ိုက်မိတယ်၊ သူလည်းအဲ့လိုဘဲ ၾကႇန်ေတာ်ကို သေသေျခာျခာေလး စိုက်ကြည်႕နေတယ်၊ ၇စကန်႕ ၈စကန်႕ေလာက်ကြာမွၾကႇန်ေတာ်လဲ သတိတခၾက်ပြန်ဝင်ပြီး “ေဟ့ ေကာင်မေလး တယ်လန်းနေပါလား။

ငါ့ကေတာ့ ယပလက္က ဂိုဏ္းစတားေတြနဲ႔ဖိုက္တင္ခ်ေနရဦးမယ္ေနာ္” လို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလသံနဲ႔ေျပာရင္းအေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရတယ့္ေကာင္မေလးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ႏွစ္ေက်ာ္ ၅ႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္ျမင္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့ အိမ္မက္နက္သမီးေလးရယ္ေပါ့၊ အခုလည္း သူမဝတ္ထားတဲ့ အကၤ်ီက ကိုယ္တျခမ္းကို ရင္သား အထက္နားထိ ေဖာ္ထားၿပီးတင္ပါး သာသာေလးထိဖုံးထားတဲ့အကၤ်ီေလးနဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ့ေကာင္မေလး… ေပါင္တံျပည့္ျပည့္ တစုံက ေရႊဘိုမင္းႀကိဳက္ဆိုတဲ့ မင္းႀကိဳက္စိုးႀကိဳက္ပုံစံကိုေဖၚျပေနသလို ေသးသြယ္တဲ့ခါးေလး ကလည္း လက္တကိုင္ကို ထြာဆိုင္သာ သာနိုင္မယ္ဆိုတဲ့အလားေပါ့၊ ဒီၾကားထဲ ျမင္ေနရတာက ေကာင္မေလးရဲ့ ရင္သား အေပၚပိုင္းေလး။

ဟုတ္တယ္ ရင္သားကို ႀကိဳးေျပာက္ ဘရာေလးဝတ္ကာ ကာကြယ္ထားေပမယ့္ မလုံမလဲနဲ႔ ပုန္းကြယ္က ရွိုးေနသလို အတြင္းသားေလးေတြက တစိတ္တပိုင္းလၽွံထြက္က လွပ္ျပထားေတာ့ ျမင္သူတကာ ရင္ေမာေစမယ္အလွတေတြနဲ႔ ဝံ့ႂကြားေနျပန္သေပါ၊ မျဖစ္ေသးပါဘူး စိတ္ကိုထိန္းမွပါလို႔ စိတ္ထိန္းကာ အေရွ႕မွ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ထဲေလၽွာက္လယ္ေတာ့လည္း ဟိုေနရာက အနီေတြစုစု ဒီေနရာက အနီေတြစုစုနဲ႔မို႔ “ အေျခအေန မေကာင္းဘူးနဲ႔တူတယ္ခ်ာတိတ္။

ငါတို႔ျပန္ရေအာင္” ဆိုေတာ့ “မျပန္ခ်င္ေသးဘူး ကိုကိုေရ တခုခုစားမယ္ ၿပီးေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ေလးဘာေလးၾကည့္ဖူးတယ္ရွိေအာင္သြားၾကည့္ရေအာင္ေလ”ဆိုၿပီး ဂ်ီက်ပါေလေရာ၊ အဲ့ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘယ္လိုမွေျပာမရေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ုံကို တက္စ္စီငွားလို႔ ေျပးရတာေပါ့၊ ဇာက္လမ္းက အဲ့မွာစတာ တက္စ္စီသမားကလည္း ကိုယ္ေျပာတာနားမလည္ ကိုယ္ေျပာတဲ့အထဲမွာ ႐ုပ္ရွင္႐ုံတခုဘဲနားလည္ပုံရတယ္၊ ကိုယ္ေတြႏွစ္ေယာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ တခ်က္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အိုေက ဆိုၿပီး ေမာင္းခ်သြားတာဘဲ၊ ႐ုံေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အတြဲေတြအမ်ားစု ေတာ္ေတာ္ဝင္ေနတာကို သတိမထားဘဲ ကိုယ္လည္းဘာကားၾကည့္မွာလဲေမးလိုက္ၿပီး သူ႔အႀကိဳက္ ဒရမ္မာကားလို႔ ထင္တဲ့ ပြဲရဲ့လက္မွတ္ေလး ဝယ္ၿပီး အထဲဝင္လိုက္မိခဲ့တယ္၊၊

လားလား…အထဲၾကမွ ကိုယ္ဝယ္တဲ့ခုံၾကည့္လိုက္ေတာ့ သမီးရည္းစားအတြဲေတြထိုင္ဖို႔ လုပ္ထားတဲ့ ၂ေယာက္ထိုင္ခုံျဖစ္ေနေရာ၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေဘးတဖက္ကို ကပ္ၿပီးအသာေလးထိုင္ရင္း ဇာတ္ကားၾကည့္ဖို႔ျပင္ေနလိုက္မိတယ္၊၊ မၾကာပါဘူး ဇာတ္လမ္းစလို႔သိမၾကာပါဘူး မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးက ကစ္ဆင္ေတြ နင္းကန္ဆြဲေနေတာ့မွ ငါဝယ္လာတာ ဘယ္လိုလက္မွတ္လဲဟ လို႔လက္မွတ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့ ေဘးဘက္မွာေတြ႕တာ NC-17 တဲ့၊ ေကာင္မေလးၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ ေပါင္ေလးလိမ္ၿပီး ၿငိမ္ေနၿပီးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုေတြ႕ ရတယ္။

ေၾသာ္ သူေတာင္အပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေနၿပီဘဲေလ ဆိုၿပီးအသာေလးအေမွာင္ကိုအားကိုးလို႔ သူ႔မ်က္ႏွာဝင္းဝင္း ေလးနဲ႔ သူ႔ကိုယ္လုံးေလးကို ၾကည့္ေနမိလိုက္တယ္။ ကိုကိုရယ္…သူမ်ားကိုအဲ့လိုခိုးၾကည့္ေနတာဒီကမသိဘူးထင္ေနလို႔လား၊ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မကိုကို႔ ကိုစေတြ႕တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက တဖက္သတ္ စြဲလမ္းခဲ့သူဘဲဟာ၊ ကိုကို႔စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိတာေပါ့၊ တကယ္ေတာ့ ကိုကိုရယ္ မိန္းကေလးက ဘယ္လိုစလို႔ရမွာလဲ၊ ကိုကိုရဲ့ ရင့္ၾကတ္တည္ၾကည္တဲ့ ပုံပန္းကိုစေတြ႕ဘူးတဲ့ ဟိုးငယ္ငယ္ကတည္းက တိတ္တိတ္ေလး ခ်စ္ေနခဲ့ရသူပါေလ။

အင္းဒီ ကိုကိုနဲ႔ကေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး၊ သူ႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွစမယ့္သူ ဟုတ္ပုံမေပၚဘူး၊ ကိုကို႔ရင္ခြင္မွ ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ခိုနားခ်င္တဲ့ ကၽြန္မကဘဲ ႀကံစည္ရေတာ့မွာေပါ့၊ အခုလဲ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲတခုံတည္းႏွစ္ေယာက္ တူတူထိုင္ၿပီး ကၽြန္မကိုတိတ္တိတ္ေလးခိုးၾကည့္ေနတဲ့ကိုကို႔ကိုစခ်င္လာတယ္။ ကိုကိုရယ္…သူမ်ားကိုအဲ့လိုခိုးၾကည့္ေနတာဒီကမသိဘူးထင္ေနလို႔လား၊ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မကိုကို႔ ကိုစေတြ႕တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက တဖက္သတ္ စြဲလမ္းခဲ့သူဘဲဟာ၊ ကိုကို႔စိတ္ေတြဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကၽြန္မသိတာေပါ့၊ တကယ္ေတာ့ ကိုကိုရယ္ မိန္းကေလးကဘယ္လိုစလို႔ရမွာလဲ၊ ကိုကိုရဲ့ ရင့္ၾကတ္တည္ၾကည္တဲ့ ပုံပန္းကိုစေတြ႕ဘူးတဲ့ ဟိုးငယ္ငယ္ကတည္းက တိတ္တိတ္ေလး ခ်စ္ေနခဲ့ရသူပါေလ။

အင္းဒီ ကိုကိုနဲ႔ကေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး၊ သူ႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွစမယ့္သူ ဟုတ္ပုံမေပၚဘူး၊ ကိုကို႔ရင္ခြင္မွ ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ ခိုနားခ်င္တဲ့ ကၽြန္မကဘဲ ႀကံစည္ရေတာ့မွာေပါ့၊ အခုလဲ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲ တခုံတည္း ႏွစ္ေယာက္ တူတူထိုင္ၿပီး ကၽြန္မကို တိတ္တိတ္ေလးခိုးၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကို႔ ကိုစခ်င္လာတယ္။ “ကိုကို ဒီမွာမုန္႔ ကိုယ့္ဘာသာႏွိုက္စားေနာ္” ဆိုၿပီး မုန္႔ထုတ္ကို လက္ကေထာင္ျပလိုက္ၿပီး လွမ္းမေပးဘဲ အသာေလး ေစာင့္ေနခဲ့လိုက္တယ္၊ အဲ့ကိုကို႔လက္ကို ရိပ္ကနဲ ျမင္လိုက္ခ်ိန္ၾကမွ တိုင္ပင္ကိုက္ေလး ကိုယ္ကို အေရွ႕ ဘက္ကိုယို႔ရင္းေျခသလုံးကိုပြတ္မလို႔ပုံေလးလုပ္လိုက္ေတာ့ ကိုကို႔ရဲ့ လက္ရယ္ေလ….. ဟာ………… ေကာင္မေလး… အမ္…… ကိုကို ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တိုးတိတ္စြာနဲ႔ ကိုကို႔လက္က ကၽြန္မရဲ့ ရင္သားေတြ႕နဲ႔အကၤ်ီၾကားမွာေရာက္ေနခဲ့ၿပီး အဲ့တာကိုမွ အလန္႔တၾကားပုံစံနဲ႔အုပ္ကိုင္ထားမိတဲ့ ကၽြန္မလက္ရယ္ေပါ့။

တကယ္ဘဲ ကိုကိုျဖစ္ေနတဲ့ပုံက ရယ္ခ်င္စရာ၊ သူက တကယ္ကိုမရဲတာေတာ့ သိတယ္၊ ဟင္း..အဲ့တာေၾကာင့္မမလို ပုံတုံးႀကီးကိုရတာ။ အတင္းထိုးေကၽြးမွ စားမယ့္႐ုပ္ႀကီး၊ ေတြ႕မယ္ဒီလူႀကီး။ “ကိုကို….လက္ ..လက္ထုတ္ဦးေလ” ကၽြန္မေျပာလိုက္ေတာ့ သူအလန္႔တၾကားပုံနဲ႔တခ်က္ ကၽြန္မရဲ့ ရင္သားေလးကို ပြတ္ဆြဲၿပီး လက္ကထုတ္သြားတယ္။ ဟင္း ဒီလူႀကီး အ.လြန္းတာလား အ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေန တာလားေတာင္ မေဝခြဲတတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲ ဝုန္းကနဲဘဲ၊ ကမ္ဘာတခုၿပိဳပ်က္က်သံေတြကို နားထဲမွာၾကားေနရသလိုဘဲေပါ့၊ ဘာလုပ္ရမယ္မသိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ၿငိမ္ၿပီး လက္ကအုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ထြက္ခတ္ခတ္တယ္ ေျပာရမလား အသာေလး လက္နဲ႔ပြတ္မိၿပီးေတာ့ လက္ကိုထုတ္လိုက္ရတယ္၊၊

ေကာင္မေလးရယ္ ရင္သားအုံက မာမာအခဲေလးေလးအဆင့္မွာဘဲရွိေသးတာဘဲ၊ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ သူ႔ဘက္ကိုလည္းလွည့္မၾကည့္မိေတာ့ဘူး။ သူလည္းစကားသံတိတ္သြားတယ္၊ ခဏေနေတာ့ စိတ္ကတမ်ိဳးျဖစ္လာတာနဲ႔ သူဘက္လွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးရယ္ေလ ကၽြန္ေတာ့ကိုေတြေတြေလးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ဟုတ္တယ္ အဲ့ဒီခဏေလးမွာဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေပါက္ကြဲခဲ့ၾကတာဘဲ။သူ႔ရင္ထဲမွာဘာျဖစ္ေနလဲကၽြန္ေတာ္မသိခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာ တခုဘဲရွိတယ္ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ခပ္တင္းတင္းနဲ႔ဖက္ထားခ်င္တာ။ ေသခ်ာပါတယ္ အဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့ ကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ဘေလာင္ဆူေနတဲ့ရင္တြင္းအပူက သာမိုမီတာဖမ္းလို႔မရေတာ့တာကိုဘဲ။

အဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရာသူေရာမြတ္သိပ္စြာနဲ႔ရင္ခုန္သံေတြကို အသံမထြက္ဘဲေပါင္းစည္းေနမိတယ္။ အဲ့မၾကာပါဘူး ခဏေလး ေနေတာ့ အသံတသံကၽြန္ေတာ္နားမွာၾကားလာရတယ္။ တေယာက္ေယာက္ရဲ့ညည္းသြားသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ေနာက္တေခါက္ အသံေတြကို တိတ္ေစခဲ့ျပန္တယ္။ ခဏေနေတာ့ သတိထားမိတာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့လက္ကိုဘဲ၊ ဒင္းက ကၽြန္ေတာ္ရဲ့စိတ္လြတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက လုပ္ခ်င္ေနလည္းမသိတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ့ တင္ပါးေလးကို ပြတ္ေနလိုက္ တခါဖ်စ္ေပးလိုက္နဲ႔ ေလ။

ခဏေလာက်နေတော့ သူလည်းတခၾက်လူးလွန်႕လာပြီး တခၾက်ႏွုတ်ခမ်းပါးပါးေလး ကွာအသွားမွာ “ ကိုကို ေဟာ်တယ်ပြန်ကြရေအာင်လား….ဟင်…” တဲ့ “ အင်းေလ..ျခာတိတ်က ပြန်ချင်နေပြီလား …ကိုကိုေတာ့မဝေသးဘူးျခာတိတ်ကိုနမ်းရတာ…” လို႔ ေပြာလ်ိဳက်ေတာ့ “ ကိုကိုရယ် ဟိုကေၾတာ့ ကိုကိုသေဘာရွိေပါ့..ေနာ်..ဒီမွာက ျခာတိတ်ရွက်တယ်ကွယ်” တဲ့ သူႏွုတ်ခမ်းက တီးတိုးေလး ထွက်ကၾလာေတာ့ ၾကႇန်ေတာ်လည်း “ ကဲဒါဆိုလာေလ..ကိုကိုတို႔အခုဘဲထွက်လိုက်ကြတာေပါ့’’ ဆိုပြီး သူေလးလက်ကိုဆွဲပြီး ဟိုတယ်ကိုသာ အမြန်ပြန်ဖို႔႐ုပ်ရွင်႐ုံထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်ေတာ့တယ်။

အဲ့ေတာ့မွ သတိထားမိတာက ကိုယ့္ေဘးနားက ခုံေတြ ကိုယ္အေရွ႕က ခုံေတြက အတြဲေလးေတြေရာ တခ်ိဳ႕အတြဲႀကီးေတြေရာ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကၿပီဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္မွာေတာ့ မီးေမွာင္ေမွာင္ အေပါက္အလမ္းတည့္လွခ်ည္ေအာင္ေမ့ေနတာ သူတို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငါ့အဆင့္က မူႀကိဳေလာက္ ရွိပါေသးလားဆိုတာ အဲ့ေတာ့မွ သိလိုက္ရတယ္။ တခ်ိဳ႕အတြဲေရွ႕ကျဖတ္ေတာ့ ကိုယ့္ေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္အားၾကဘူး၊ စိတ္ဓါတ္ေတြ တတ္ႂကြေနလိုက္ပုံမ်ား အ-၃လုံးသင္တန္းအလားဘဲ။ ၾကားရခ်က္ကလည္း နားေထာင္စရာမလိုဘဲ နားထဲဝင္လာတာက အင့္..အင္း..အား ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို အေသက်က္မွတ္ေနၾကသလားဘဲ။

အသာေလး ႏွစ္ေယာက္သား ႐ုံအျပင္ကိုထြက္လာၿပီးေတာ့ ခ်က္ျခင္း တက္စ္တစီးကို ငွားၿပီးေဟာ္တယ္ ကိုဘဲတန္းျပန္လာ လိုက္ၾကေတာ့တယ္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံကအျပန္ တလမ္းလုံးလည္း အနီေရာင္ေတြခ်ည္းဘဲ၊ သူတို႔ကို ၾကည့္မေနခ်င္ေတာ့ ေကာင္မေလးကိုၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ပါးျပင္မွာ ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ ရွက္မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကည့္ေနရင္း သူ႔ကိုသနားလာတာနဲ႔ ရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္ၿပီး ပန္းေရာင္ကို အေရာင္ျပန္က်ဖို႔ ႀကိဳးစားမိျပန္သေပါ့။ ေကာင္မေလးရယ္ နင့္လက္သည္းေတြ သိပ္ရွည္တာဘဲ။ ေနာက္မ်ားေတာ့ ညႇပ္ခိုင္းမွ ျဖစ္မွာပါ။

အခုေတာ့ ေကာင္မေလးလက္မွာဟို ပန္႔လို႔ေအာ္ေနတဲ့ ေကာင္ဆိုးေလးေတြဝတ္တဲ့ အခၽြန္ေတြ အတတ္ေတြနဲ႔ဟာ မ်ိဳးေတြရွိရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ေသခ်ာပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္သြားတာ။ ေဟာ္တယ္ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုရယ္ “ ခ်ာတိတ္ခဏေနာ္” ဆိုၿပီး သူ႔အခန္းကိုတန္းဝင္သြားတယ္ေလ။ အခန္းဝမွ လူကိုထားသြားေတာ့ ဘယ္ဘက္သြားရမွန္းမသိေတာ့ဘူးေပါ့၊ ကိုယ့္အခန္းဘဲ ကိုယ္ဝင္ရမလား၊သူ႔အခန္းဘဲ လိုက္ဝင္သြားရမလား ေဝခြဲမရေနတုန္းမွာ တခ်က္အေတြးဝင္သြားတာက ကိုယ္အခန္းသူေျပာတယ့္ ခဏေလးဆိုေတာ့သူ႔အခန္းထဲမလိုက္ေစခ်င္လို႔ေနမွာေပါ့လို႔ဝမ္းနည္းစိတ္က ဝင္လာတာေပါ့။

ကိုကိုရယ္ ရွင္ႀကီးကို ဘယ္လိုနားလည္ရမွာလဲ။ ဒါနဲ႔ဘဲ ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ္ဝင္ၿပီး တံခါးကို ေလာ့မခ်ဘဲ သူမ်ားျပန္ဝင္ လာေလမလား ဆိုတဲ့တိတ္တခိုးအေတြးနဲ႔ အဝတ္အစားလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ခန္ဒါကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဖို႔သန္႔စင္ခန္းဝင္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။ အထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္ကို ကိုယ္လုံးေပၚမွန္နဲ႔ၾကည့္မွ ….. အို……… ရွက္လိုက္တာရွင္ရယ္…ကၽြန္မလည္ဂုတ္ေတြ ရင္ညႊန္႔ေတြမွာ …ရွင္ႀကီးကေလ ….ဟင္း ကၽြန္မသတိမထားမိတဲ့ဘယ္ေနရာေတြေရာ ဘာေတြျဖစ္ေနမလဲ ကၽြန္မလိုက္ၾကည့္မိေတာ့ က်န္တဲ့ေနရာေတြကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။

ငါ့သဲစုေလးေရာ ဘာျဖစ္ေနၿပီလဲလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့… ဒါေပမယ့္ကၽြန္မရဲ့ အတြင္းခံေလးကေတာ့ တခ်ိန္လုံးရႊဲေနေတာ့ေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔ျဖဴျဖဴအရည္ေလးေတြ ေတာင္မနည္းပါလား။ ေတာ္ေသးတာေပါ့…ကိုကို သူ႔အခန္းကို တခါတည္းမေခၚသြားတာ။ အင္း ကၽြန္မရဲ့ သဲစု ဟုတ္တယ္ အရင္က ေမာင္ကေတာ့ အဲ့လိုဘဲေခၚတာဘဲ။ ေမာင့္သဲစုကေလးတဲ့၊ ဘာလို႔ေခၚတာလဲေမးေတာ့ ေမာင္က “ေမာင့္အသဲေလးကို ငုံထားမတတ္ခ်စ္တာကြ သိလား။ ဒီဟာေလးကၾကေတာ့ ေမာင့္အသဲေလးရဲ့ ဟာေလးမို႔လို႔ေလ၊ ေမာင္ကလည္းခ်စ္လြန္းလို႔ေခၚတာေပါ့”တဲ့၊ ေမာင္ဆိုတာက ကၽြန္မခ်စ္သူ၊ သူကအခု သေဘၤာလိုက္ေနတာေလ။

ကၽြန္မကို ရန္ကုန္မွာတုန္းက အသဲအသန္လိုက္၊ ၿပီးေတာ့ သမီးရည္းစားျဖစ္ေတာ့ ေငြရွာရဦးမယ္ အသဲရယ္ဆိုၿပီး အခုေတာ့ ေငြေနာက္ကိုလိုက္ေနတဲ့ေမာင္။ေမာင္ … က်မ ေမာင့္ကို သစ္စာမရွိတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ေမာင္။ ေမာင္ရဲ့သတင္းေတြ ကၽြန္မၾကားတယ္ေမာင္။ ေမာင္သေဘၤာ အျမဲကမ္းကပ္ရတဲ့ ဂ်ပန္မွာ ဘယ္သူနဲ႔ ေမာင္ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို က်မသိေနတယ္ေမာင္။ ေမာင္နဲ႔အခုၿငိေနတယ္ဆိုတဲ့ ေခ်ာစုဆိုတာ က်မသူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ကိုေရာေမာင္သိရဲ့လားေမာင္ရဲ့။ ေမာင္ရယ္ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္ျပန္လာတုန္းက တူတူေနရေအာင္ဆိုေတာ့ ေတာ္ၿပီ…. ေမာင့္အေၾကာင္းကိုမေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး အလိုလို ဝမ္းနည္းစိတ္နဲ႔ ေရပန္းကိုဖြင့္ၿပီး ေရပန္းေအာက္မွာ ငိုေနမိတယ္၊ ေမာင္ သိပ္ရက္စက္တယ္ေမာင္ရယ္။

ေဒါက္ေဒါက္…. ခ်ာတိတ္ေရ…. ဝင္ခဲ့မယ္ေနာ္… ေျပာသာေျပာေနတာ ဘယ္ေနရာကမွ ထူးတဲ့အသံက မထြက္လာဘူး။ ဒီေကာင္မေလး ဘယ္ေရာက္ သြားပါ လိမ့္ေပါ့၊ အသာေလး အခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့မွာ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကေန အသံက ၾကားေနရတယ္၊ ့ ေရက်သံေတြၾကားထဲက ရွိုက္သံသဲ့သဲ့ေလးတခုကိုေပါ့၊ အဲ့ေတာ့မွ အသိထဲျပန္ဝင္လာတယ္။ ငါမွားသြားၿပီလား၊ ခ်ာတိတ္ရယ္ ဘာေၾကာင့္ငိုေနတာလဲကြယ္….. အစကတည္းကေရွာင္ေနတာကို အတင္းဝင္တိုးၿပီးေတာ့ အခုေတာ့ သူဝမ္းနည္းေနၿပီလားေပါ့၊ အေတြးေတြေယာက္ယက္ခပ္ရင္းအခန္းက ျပန္ထြက္ဖို႔အလုပ္ “ကၽြီ—– ေၾသာ္ ကိုကို ေရာက္ေနၿပီလား” ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးရဲ့အသံၾကားေတာ့ တခ်က္လွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ေဟာ္တယ္ကေပးတဲ့ တဘက္တထည္ကို ရင္မွာစည္းၿပီး မလုံတဲ့ခန္ဒါကိုယ္ကို ေနာက္ပုဝါေလးတထည္နဲ႔ ေရသုတ္ေနတဲ့ ခ်စ္စရာအျပဳံးရွင္ကေလး ရယ္ေပါ့။

အင္းကေလးရဲ့ ကိိုကိုအခုဘဲဝင္လာတာေလ၊ ညီမကိုမျမင္လို႔ ကိိုကိုလိုက္ၾကည့္ေနတာ…ေပးေလ ကိိုကိုေရသုတ္ေပးမယ္” ဆိုၿပီးေျပာေျပာဆိုဆိုေကာင္မေလးရဲ့ သဘက္ကိုလွမ္းဆြဲရင္းနဲ႔ အေနာက္ဘက္က ဆံႏြယ္ေတြကို ေရသုတ္ေပးလိုက္မိတယ္။ ခ်ာတိတ္ ဟင္ ကိုကိုေျပာေလ……….. စိတ္ထဲမွာ ေဝခြဲမရဘူး ခ်ာတိတ္ရယ္…………ဘာကိုလည္းကိိုကို……….. ကိုယ္တို႔ေတြ မွားမိေတာ့မလားလို႔ပါကြာ ေတာ္..ကိုကို……..တိတ္ေတာ့………. ကၽြန္ေတာ္ သူ႔လက္က ပုဝါေလးယူရင္း သူ႔ကိုေရသုတ္ေပးရင္း စိတ္ထဲက ျဖစ္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြအတိုင္း အတိုင္အေဖာက္မညီ ေျပာေနမိတယ္၊ သူ႔ဘက္ကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဆုံးျဖတ္ထားပုံပါဘဲ၊ ေအးေဆးစြာ ျပန္လည္ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့ဘက္ လွည့္ၿပီး လက္ကေလးေထာင္ ႏွခမ္းမွာလာကပ္ရင္း တားျမစ္လာတယ္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ ႏွစ္ဦးသား တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ တဦးကိုတဦး ေပ်ာက္ရွသြားေတာ့မယ့္အလားစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္။တကယ္ေတာ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရင္ ေက်ာဘက္က ဆံႏြယ္ေတြကို ေရသုတ္ေပးေနေတာ့ လူႏွစ္ဦးရဲ့ အသက္ရွုသံေတြက အတိုင္းသားၾကားရေလာက္ေအာက္ နီးကပ္ေနၿပီးသားပါ၊ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ကတင္းကနဲျဖစ္ေအာင္ ဆြဲယူၿပီးေပြ႕ဖက္ရင္းနဲ႔ ခေလးရယ္………… အဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အႏွစ္ႏွစ္အလလ မက္ေနတဲ့ အိမ္မက္ထဲက အတိုင္း သူ႔ရဲ့ ဖူးငုံနီေထြး ႏွခမ္းပါးေလးကို ဆြဲငုံလိုက္ရင္းနဲ႔ ခေလးရယ္………… သူ႔ဘက္ကလည္း အင့္ မွန္းမသိ အြမ့္ မွန္းမသိ အသံကေလးတခ်က္ ထြက္လာၿပီးေတာ့ ေဆးမကူေသးတဲ့ ႏွခမ္းပါးေတြရဲ့အတြင္းကေန ျပင္းျပတဲ့ ဆြဲငင္မွုတခုနဲ႔ အျပန္အလွန္လိုက္ေလၽွာမွု႔ရွိေၾကာင္းျပသေနခဲ့တယ္။

ႏွခမ္းပါးတစုံကို ငုံထားရာကေန အေပၚ ႏွခမ္းပါးတခုထဲဆီကို ဆြဲငုံလိုက္ ေအာက္ႏွခမ္းထူထူေလးကို တခ်က္ဆြဲငုံလိုက္နဲ႔ေပါ့။ တခ်ိန္ထဲမွာဘဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ လက္တဘက္က သူ႔ခါးကိုတင္းတင္းဖက္ထားမိသလို ေနာက္တဖက္ကလည္း သူ႔တင္ပါး၂ျခမ္းကိုေအာက္ကေန ပြတ္ေပးေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲ့အခ်ိန္မွာ အဲ့တာေတြကို လုပ္မယ္လို႔ အကြက္မခ်ခဲ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကို တဆင့္ခ်င္းလုပ္ေနတာက ေနာက္ထပ္ ကၽြန္ေတာ္မသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဘဲလား ဘာလည္းေတာ့ မသိေနခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ သိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့စိတ္ေတြကေတာ့ သူ႔ႏွခမ္းတစုံဆီကေန ကၽြန္ေတာ့အတြက္ သူ႔မွာဘယ္ေလာက္ေနရာရွိသလဲဆိုတာကို ရွာေဖြေနမိခဲ့တယ္။

အြန္႔…….ကိုကို…….. ဟမ္ ကေလး……. အိပ္ယာေပၚသြားရေအာင္ ကိုကို…. သမီး ကိုကို႔ကို ဖက္ၿပီး ခဏေလာက္ေနခ်င္တယ္….ၿပီးမွ ကိုကို႔ သေဘာေလ………. အင္းသြားေလ လို႔ေရရြတ္ရင္း ႏွစ္ဦးသား ကုတင္ဆီကိုလွမ္းေနရင္း ကုတင္ဆီအေရာက္ သူမကုတင္ေပၚကို လွမ္းအတက္ ခါးပတ္ထားတဲ့ ပုဝါေအာက္က ေဖြးကနဲ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ေနာက္ပိုင္းအလွ တင္းကနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္ရဲ့ အခ်က္ျပသံ ဖက္ကနဲ လွမ္းဆြဲမိတဲ့ လက္ တခ်ိန္ထဲမွာဘဲ ဒီဘက္အခန္းျပန္အလာကို ဝတ္လာတဲ့ ေဘာင္းဘီအတိုကို ဇစ္ျဖဳတ္ခါ ကန္ထုတ္ရင္းနဲ႔ ခဏေလး ခေလး….. အဲ့အတိုင္းေလးခဏေလးေနဦး ဆိုၿပီး……. ပုဝါကိုအထက္လွန္ၿပီး ညီေတာ္ေမာင္ကို ဒူးတဖက္ ကုတင္ေအာင္ တဖက္ ကုတင္ေပၚျဖစ္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ရဲ့ ေနာက္ကေန တခ်က္ပြတ္ဆြဲရင္း ရတနာတြင္းေလးအဝမွာ ေတ့ရင္းပြတ္လိုက္မိတယ္။

အီး…ကို….ကိုး……မပီတဲ့ အသံအစုံနဲ႔ သူမကေလးကလည္း ကုတင္ေပၚကို ကားယားေလး ေမွာက္အက် ညီေတာ္ေမာင္ကလည္း တင္းမာစြာနဲ႔ ေခါင္းဝင္အလၽွို႔………. မရည္ရြယ္ပါဘူး၊ အဲ့လိုျဖစ္လာမယ္လို႔၊ လုပ္ခ်င္ခဲ့တာက ပြတ္ၿပီးေတာ့ ကစားယုံ သက္သက္ပါ၊ မေမၽွာ္လင္ဘဲ ရလိုက္တဲ့ အရသာတခုလိုဘဲ၊ ဘာနဲ႔မွ လဲလို႔မရေလာက္ေအာင္ပါဘဲ၊ တင္းၾကပ္တဲ့အရစ္တခုနဲ႔ အျပင္ဘက္က ေရခ်ိဳးၿပီးကာစမို႔ ေအးစက္မွု အတြင္းထဲက ဝင္ေနတဲ့ ဖြားဘက္ေတာ္ေခါင္းရဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ခံစားမွု အိုး ကိုကို … သမီးနာတယ္ နာတယ္ ကိုကို………. ခဏေလာက္ ထုတ္ေပးပါ ကိုကိုရယ္ ……… ဆိုတဲ့ စကားသံေတြရဲ့ၾကားမွာ ဖြားဘက္ေတာ္က ေခါင္းခါျငင္းတယ္ ဆက္ခနဲ ဆက္ခနဲ နဲ႔ သူက ျငင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အားနာတတ္တဲ့ သူတဦးလိုပုံနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ၿပိဳလဲေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ကို ခ်ာတိတ္ နာတာ ခဏဘဲေနာ္။

လို႔ဆိုရင္း လည္ဂုတ္ေလးကိုတခ်က္ ဖြဖြေလး နမ္းၿပီး ရင္မွာစီးထားတဲ့ သဘက္ကိုေၿဖ သိပ္ၿပီး ပစ္မွားခဲ့တဲ့ သားျမတ္ႏုႏုေလးေတြကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနရင္းနဲ႔ လည္ဂုတ္ကေန နားတဝိုက္ပါးတဝိုက္ နဲ႔ ေမၽွာ့ေသြးစမ္းသလို လုပ္ေနမိတယ္၊ ေအာက္က ေကာင္ကလည္းအထဲဝင္မရ အေနာက္လည္း ျပန္မထြက္ခ်င္ေတာ့ ေရာက္ေနတဲ့ ေခါင္းေလးကိုဘဲလွုပ္တုတ္လွုပ္တုတ္ လုပ္ေနတာေပါ့၊ ၿပီးေတာ့မွ ကုတင္ေပၚကို ေမွာက္ခုံကားယားက်ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ကို သူ႔အေနာက္ကေနဖက္ရင္း ေမွာက္ခုံ ကားယားႀကီးနဲ႔ ေတ့ျဖဳတ္ႀကီး မွိန္းေနမိေတာ့တယ္၊ သူ႔ဘက္ကလည္း အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ တြန္႔ခနဲ တြန္႔ခနဲ ျဖစ္လာတာကို သတိထားမိလာတယ္။

အဲ့ေတာ့မွ ခေလး….. စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္လို႔ တဖြဖြဆိုရင္း နမ္းရွိုက္ေနမိတယ္၊ ကိုကို…. သမီး မေနတတ္ေတာ့ဘူး….ကိုကို႔ သေဘာပဲကိုကိုရာ။ ကုတင္ေပၚရွိေနတဲ့ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ပုံစံကိုေတာင္ မျပင္နိုင္ဘဲ ညီေတာ္ေမာင္ကို တာလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။ ကိုယ္ကသာ စိတ္ကတေဖာင္းေဖာင္း ကစ္ေနတာ ေအာက္က ငပဲကေတာ့ ေရွ႕တလက္မကို သိမ္းဖို႔ကိုေတာင္ အတင္း၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သြင္းလိုက္ ေခ်ာ့လိုက္ အလုပ္မွာေတာ့ သူမေလးရဲ့ အထဲကို ၂လက္မေလာက္ဝင္သြားၿပီေပါ့။ ၂လက္မေလာက္ေရာက္ေတာ့ အသာေလး ျပန္ထုတ္ျပန္ထဲ့ ၃-၄ခါေလာက္လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ေရွ႕နည္းနည္းတိုးတိုးလိုက္အမိမွာ ထိပ္စီက တင္းကနဲ တခုခံေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္၊ ဟင္….ကေလး……….. အင္း ….. ဟုတ္တယ္ ကိုကို သူနဲ႔ဘာမွ မျဖစ္ေသးဘူး ကိုကိုရဲ့………ဟုဆိုကာ အံႀကိတ္ရင္းနဲ႔ ေမြ႕ယာကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ခ်ာတိတ္ကို ေတြ႕ရေလေတာ့တယ္………ၿပီး။