ဖြူဖွေးတဲ့ ရင်သားတွေ

မြမြက မောင်အေးနှင့်အိမ်နီးချင်း။သို့သော်ဘဝတွေမှာမိုးနဲ့မြေပမာကွာခြား၏။မြမြ တို့က ချမ်းသာသည်။ ယောက်ျားကဆန်ကုန်သည်။ကား ၂စီးရှိသည်။ရွှေပေါင် ငွေတိုးလည်း ပေးသည်။မောင်အေးတို့ကလင် မယား၂ ယောက်လုံးအလုပ်သမား။ မိန်းမက ဆေးလိပ်လိပ်။ မောင်အေး ကျဖမ်းသမား။ကားနောက်လိုက်သည်။လက်သမားလည်း မ တောက် တ ခေါက်။ထိုနေ့က မိုးက အ ခြေမရှိဘဲ စွတ် ရွာသည်။မောင်အေး အလုပ်မရှိ။ မိန်းမက ဆေးလိပ်ခုံသွားသဖြင့် သူတ ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ပျင်းနေသည်။ဒါနဲ့ ဟိုဘက်အိမ်က မြမြဆီသွားပြီး ငွေ ၂ ထောင်လောက်ချေးမည်။ ပြီးတော့ ဇေတဝန် ဦးဇင်းပေးထားသော ၆၃၃ က လေး သွားထိုးဘို့တွေးမိ၏။အင်း ! ၂ ထောင် ဘိုးပေါက်လည်း မနဲဘူး။

သူရောက်တော့ မြမြ က အိမ်မှာ တန်းလျားပေါ်လှဲရင်းမဂ္ဂဇင်းတအုပ်ဖတ်နေသည်။မြမြ ကြည့်ရတာ တမျိုးဘဲ ဟုသူထင်သည်။ခါတိုင်းလို ဖော်ဖော်ရွေရွေ မဟုတ်။ စကားလည်းနည်းနေသည်။မောင်အေးက ချဲဂဏန်းအ ကြောင်းပြောတော့လည်း အရင် လို စိတ်ဝင်စား ပုံမပြ။သူ့ကို တချက် တချက် စိုက်ကြည့်ပြန်သည်။ကြာတော့ မောင်အေး အ နေရခက်လာ၏။ဘာလဲဟ။ မြမြက တို့လိုငမွဲ အဖက် မလုပ်ချင်တာများလား။မောင်အေး စဉ်းစားရ ကြပ်နေသည်။မမြ အိမ်ထဲဝင် ပိုက်ဆံယူတော့ သူ့့မျက်စိကမမြဖတ်လက်စ မက်ကဇင်းဆီ ရောက်သွား၏။ပြစ်မှု မက်ကဇင်း။ မှောက်ထားတာ ခိုးလှန်ကြည့်တော့ မုဒိမ်း ဇာတ်လမ်း။

ဟာ ! မဟုတျမှ လှဲရော့။ ကောငျ မကွီး တ ယောကျထဲ ဒါတှဖေတျ ပွီး ဖီးတကျနတောမြားလား။ယောကျြားကွီးက မရှိ။ မန်တ လေး ဆနျသှားပို့နတောဖွစျသညျ။မွမွက သူ့ဆီ ပိုကျဆံလာပေးတော့ မောငျအေးနှာခေါငျးက အနံ့ဆနျးတခု ရှူမိသညျ။ စိမျးရှှရှှေအေနံ့။ဘာ နံ့ကွီးလဲကှာ။မောငျအေး တှေးမရ နိုငျ။မောငျအေး မွမွအိမျက ထှကျလာရ သောျလညျးစိတျမပါ။မမွပုံစံ ထူးဆနျးနတေဲ့ အ ကွောငျးရငျးတှကေိုသိခငြျ လှ၏။ သူထငျ မိတာတော့ မွမွ ဖီးတကျနေ၏။ ဟုတျနိုငျပါ့မလား။အာ့ မွမွဆီက အနံ့။အခုမှ သတိရပွီ။ သူ့မျိနျးမ သူနဲ့လုပျတိုငျး ထှကျလာတဲ့ အရညျ အနံ့ဘဲ။ လကျစသတျတော့။

ဟုတ်ပြီ။မောင်အေး နောက်ပြန်လှည့်သည်။မြမြအိမ်ကို သွားမည်။မမြ ရေ ။ နောက်ထပ် ၅ ထောင် ထပ်ပေးပါဦးဟ။မောင်အေး က မြမြ ပိုက်ဆံလာအ ပေးမှာ စိုက်ကြည့်၏။ ကောင် မ ကလည်း သူ့ကို အ တော်ကြာပြန်စိုက်ကြည့်ပြီးမှ မျက်လွှာချသွားသည်။မောင်အေးက မညံ့။ပိုက်ဆံယူရင်း မြမြလက်ကို မ တော်တဆလိုလိုနဲ့မိမိရရ ကိုင် စမ်းသည်။နွေးကနဲ အိကနဲ။ ၂ ယောက်လုံး ပူထူသွား၏။နောက် မြမြက စာအုပ် ကောက်ကိုင်တော့ သူကစာအုပ်က ကောင်းလားဆိုပြီး အနားလိုက်ကပ်ထိုင် သည်။ ပေါင် ချင်း ထိနေ၏်။

မြမြ မဖယ်ပါ။ ငြိမ်နေသည်။စာအုပ်ကို ဖတ်ဘို့သူက ကိုယ်ချင်းထိအောင်ကပ်သည်။ ကြည်ကြည်သာသာပင်။၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ မောင်အေး မ နေနိုင်ပါ။ဖြစ်ချင် ရာဖြစ်။ မြမြ ကို သိမ်းဖက်ကာ နို့အုံကြီးကိုကိုင်လိုက်သည်။ဘော်လီက ခံနေသည်မို့သိပ်တော့ အားမရ။ကိုင် လို့ တော့ အရမ်းကောင်း၏။မြမြ ဘာမှ မ ပြော မသိသလိုလုပ်နေ၍လို့မောင်အေးက သူမ နို့အုံကြီးကို နည်းနည်း ဖိညှစ်တော့သူ့လက်ကို အသာဆွဲ ဖြုတ် ဖယ်ပြီးဟင် ! လူလည်ကျလှ ချေလား။ ခများလည်း မိန်းမနဲ့ဘဲ။ သွား ခများမိန်းမကြီး သွားကိုင်ချေ တဲ့။ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး ထိုး ပြောတယ်။

မြမြ ညုသံ ညုဟန်လေးကြောင့် မောင်အေး ပိုစိတ်ထန်လာသည်။ချစ်လို့ပါမြရယ်။ ကို ခိုးချစ်နေတာကြာလှပြီ။တကယ်ပါကွာ ။ပြောလည်းပြော လှုပ်လည်း လှုပ်ရှား၏။မြမြအင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ် ၊ ဗလာစီယာကိုအ ပေါ်ဆွဲ မ သည်။ ဖြတ်ဆို မြမြရဲ့ ဖြူဖွေး လုံးဝန်းတဲ့ နို့တွေအပြင်လောကထဲ ထွက်လာသည်။မောင်အေး အငမ်းမရ စို့သည်။ ကိုင်ဆုပ်သည်။မြမြကအလိုက်သင့်ကော့ပေး၍ ပို စို့ကောင်း စိတ်ပို ထန်လာပါသည်။မောင်အေး ညာလက် က မြမြ ပေါင်ကြား လှမ်းနှိုက်မြမြဟာကို အုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးသည်။မြမြက လည်း မောင်အေး ပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်ပြီး အ ချောင်းကို ဆုပ် လျှောရှီး လုပ်၏။မောင်အေး အရမ်း မွှန်လာသည်။မြမြကို အသာဆွဲလှဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်၏။

မာင်အေးသည် ကုတင်ပေါ်က မြမြ၏ မိမွေးတိုင်းဖ မွေးတိုင်း အလှကို ခနမျှ ငေးမောကြည့်နေမိသည်။အော် အရင် ကဆို ဒီလို သူဌေး အ ချောမကြီးကိုတက်ဆော်ဘို့ဆိုတာစိတ်ကူးတောင် မယဉ်ဝံ့။ယခု ဘာမှလည်း အချိတ်အဆက် မရှိဘဲ ကံပေးလာလို့ နွှာခွင့်ရ ပေပြီ လို့တွေးကာ မဆီမဆိုင်နတ်တွေကိုရမ်းသန်း ကျေးဇူးတင် လိုက်မိ၏။သူ တွေးနေတုန်း မြမြက သူ့အ ချောင်းကို ဆွစုပ်သည်။ မြမြပါးစပ်လှလှ လေးထဲ သူ့ဟာကြီး ဝင်နေတာကို ကြည့်ပြီး အားနာချင် သလိုလို။သို့သော် မြမြက မက်မောစွာ စုပ် သွင်း လျက်ထ သည်ထက် ထ အောင် ပြုစု၏။ မောင်အေးက ကြာရင် မြမြပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးသွားပြီး ဟိုဟာကြီး မလုပ်လိုက် ရဘဲ နေမှာစိုးလို့ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

မြ လေး ရယ် လုပ်ကြစို့နော် ။သူများမယားကို ပိုင် စိုးပိုင် နင်း ခေါ်ကာ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပြီး နေရာယူသည်။မြမြ ခြေ နှစ်ချောင်းကို စုစည်းကိုင် ၊ အ ပေါ်ဆွဲမ ရှေ့ပြန်တွန်း၏။ပုစွန်ကွေးလို ပေါင် တံ လှလှ လေးကြားက မြမြဟာလေး ပေါ်ထွက်လာကာ သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေပြီ။မောင်အေး သေ သေ ချာချာ တေ့ထောက်ထားသည်။ တင်းပါးလှလှ ကြီးတွေက ဆွဲဆောင်နေသည်မို့ ၂ ချက်လောက် ဖြန်းဖြန်းနဲ့ ရိုက်မိသး၏။အောက်က မ ရွှေချောကသူ့မိန်းမ မဟုတ်တိုင်း။ ထင် သလို လုပ်နေတာဘဲ ဟု စကားနာထိုး၏။ပြီးတော့ ခါးကို မြှောက်ကော့သည်။မြမြ ဆာနေပြီကိုး။မောင်အေး ကျကျနန သွင်းသည်။ပြန်ထုတ်သည်။ နောက် ပြန်သွင်း ထုတ်။ ထိတွေ့မှုတိုင်း အရသာက စွတ် ရှိသည်။

အားကောင်းလိုက်တာ မြမြ ငါ့မယားရယ်။ကောင်မကလည်းကောင်းလိုက်တာ လင် ရယ် တဲ့။နာရီဝက်လောက်ကြာအောင် မောင်အေး အသားကုန် ဖြုတ်သည်။ စော်ကြီးကလည်း အရှုံးမ ပေး။အောက်ပင့် ပြန်ခွပ်သည်။လုပ်ပါ။ လုပ်စမ်းပါ့ လင် ရယ် ။အား ကောင်းလိုက်တာ ။ တခါမှ ဒီလို မ ကောင်းဖူးဘူး။ အ့အ့လုပ့်လုပ်ပါ့မောင် ရယ့်။မောင် အေး နှစ်ချီ ဆက် အသားကုန် ဆွဲ၏။မမြကလည်း အစွမ်းကုန် ပေးသည်။မ မျှော်လင့်ဘဲ ဝါးရတဲ့ ပွဲ။အပြင် မှာလည်း မချိမ်းသောမိုးက ရွာ။တကယ့်ကို အပြိုင် ကြဲကြပါလေတော့၏…ပြီး။

ZG

ျမျမက ေမာင္ေအးႏွင့္အိမ္နီးခ်င္း။သို႔ေသာ္ဘဝေတြမွာမိုးနဲ႔ေျမပမာကြာျခား၏။ျမၿမ တို႔က ခ်မ္းသာသည္။ ေယာက္်ားကဆန္ကုန္သည္။ကား ၂စီးရွိသည္။ေရႊေပါင္ ေငြတိုးလည္း ေပးသည္။ေမာင္ေအးတို႔ကလင္ မယား၂ ေယာက္လုံးအလုပ္သမား။ မိန္းမက ေဆးလိပ္လိပ္။ ေမာင္ေအး က်ဖမ္းသမား။ကားေနာက္လိုက္သည္။လက္သမားလည္း မ ေတာက္ တ ေခါက္။ထိုေန႔က မိုးက အ ေျခမရွိဘဲ စြတ္ ရြာသည္။ေမာင္ေအး အလုပ္မရွိ။ မိန္းမက ေဆးလိပ္ခုံသြားသျဖင့္ သူတ ေယာက္ထဲ အိမ္မွာ ပ်င္းေနသည္။ဒါနဲ႔ ဟိုဘက္အိမ္က ျမျမဆီသြားၿပီး ေငြ ၂ ေထာင္ေလာက္ေခ်းမည္။ ၿပီးေတာ့ ေဇတဝန္ ဦးဇင္းေပးထားေသာ ၆၃၃ က ေလး သြားထိုးဘို႔ေတြးမိ၏။အင္း ! ၂ ေထာင္ ဘိုးေပါက္လည္း မနဲဘူး။

သူေရာက္ေတာ့ ျမၿမ က အိမ္မွာ တန္းလ်ားေပၚလွဲရင္းမဂၢဇင္းတအုပ္ဖတ္ေနသည္။ျမၿမ ၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးဘဲ ဟုသူထင္သည္။ခါတိုင္းလို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ မဟုတ္။ စကားလည္းနည္းေနသည္။ေမာင္ေအးက ခ်ဲဂဏန္းအ ေၾကာင္းေျပာေတာ့လည္း အရင္ လို စိတ္ဝင္စား ပုံမျပ။သူ႔ကို တခ်က္ တခ်က္ စိုက္ၾကည့္ျပန္သည္။ၾကာေတာ့ ေမာင္ေအး အ ေနရခက္လာ၏။ဘာလဲဟ။ ျမျမက တို႔လိုငမြဲ အဖက္ မလုပ္ခ်င္တာမ်ားလား။ေမာင္ေအး စဥ္းစားရ ၾကပ္ေနသည္။မၿမ အိမ္ထဲဝင္ ပိုက္ဆံယူေတာ့ သူ႔့မ်က္စိကမျမဖတ္လက္စ မက္ကဇင္းဆီ ေရာက္သြား၏။ျပစ္မွု မက္ကဇင္း။ ေမွာက္ထားတာ ခိုးလွန္ၾကည့္ေတာ့ မုဒိမ္း ဇာတ္လမ္း။

ဟာ ! မဟုတ်မွ လွဲေရာ့။ ေကာင် မကြီး တ ေယာက်ထဲ ဒါတွေဖတ် ပြီး ဖီးတက်နေတာျမားလား။ေယာက်ျားကြီးက မရွိ။ မန္တ ေလး ဆန်သွားပို႔နေတာဖြစ်သည်။မြမြက သူ႔ဆီ ပိုက်ဆံလာေပးေတာ့ ေမာင်ေအးႏွာေခါင်းက အနံ့ဆန်းတခု ရွူမိသည်။ စိမ်းရွွေရွွေအနံ့။ဘာ နံ့ကြီးလဲကွာ။ေမာင်ေအး ေတွးမရ နိုင်။ေမာင်ေအး မြမြအိမ်က ထွက်လာရ ေသာ်လည်းစိတ်မပါ။မမြပုံစံ ထူးဆန်းနေတဲ့ အ ေကြာင်းရင်းတွေကိုသိချင် လွ၏။ သူထင် မိတာေတာ့ မြမြ ဖီးတက်ေန၏။ ဟုတ်နိုင်ပါ့မလား။အာ့ မြမြဆီက အနံ့။အခုမွ သတိရပြီ။ သူ႔မ်ိန်းမ သူနဲ႔လုပ်တိုင်း ထွက်လာတဲ့ အရည် အနံ့ဘဲ။ လက်စသတ်ေတာ့။

ဟုတ္ၿပီ။ေမာင္ေအး ေနာက္ျပန္လွည့္သည္။ျမျမအိမ္ကို သြားမည္။မၿမ ေရ ။ ေနာက္ထပ္ ၅ ေထာင္ ထပ္ေပးပါဦးဟ။ေမာင္ေအး က ျမၿမ ပိုက္ဆံလာအ ေပးမွာ စိုက္ၾကည့္၏။ ေကာင္ မ ကလည္း သူ႔ကို အ ေတာ္ၾကာျပန္စိုက္ၾကည့္ၿပီးမွ မ်က္လႊာခ်သြားသည္။ေမာင္ေအးက မညံ့။ပိုက္ဆံယူရင္း ျမျမလက္ကို မ ေတာ္တဆလိုလိုနဲ႔မိမိရရ ကိုင္ စမ္းသည္။ေႏြးကနဲ အိကနဲ။ ၂ ေယာက္လုံး ပူထူသြား၏။ေနာက္ ျမျမက စာအုပ္ ေကာက္ကိုင္ေတာ့ သူကစာအုပ္က ေကာင္းလားဆိုၿပီး အနားလိုက္ကပ္ထိုင္ သည္။ ေပါင္ ခ်င္း ထိေန၏္။

ျမၿမ မဖယ္ပါ။ ၿငိမ္ေနသည္။စာအုပ္ကို ဖတ္ဘို႔သူက ကိုယ္ခ်င္းထိေအာင္ကပ္သည္။ ၾကည္ၾကည္သာသာပင္။၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေမာင္ေအး မ ေနနိုင္ပါ။ျဖစ္ခ်င္ ရာျဖစ္။ ျမၿမ ကို သိမ္းဖက္ကာ နို႔အုံႀကီးကိုကိုင္လိုက္သည္။ေဘာ္လီက ခံေနသည္မို႔သိပ္ေတာ့ အားမရ။ကိုင္ လို႔ ေတာ့ အရမ္းေကာင္း၏။ျမၿမ ဘာမွ မ ေျပာ မသိသလိုလုပ္ေန၍လို႔ေမာင္ေအးက သူမ နို႔အုံႀကီးကို နည္းနည္း ဖိညႇစ္ေတာ့သူ႔လက္ကို အသာဆြဲ ျဖဳတ္ ဖယ္ၿပီးဟင္ ! လူလည္က်လွ ေခ်လား။ ခမ်ားလည္း မိန္းမနဲ႔ဘဲ။ သြား ခမ်ားမိန္းမႀကီး သြားကိုင္ေခ် တဲ့။ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုး ေျပာတယ္။

ျမၿမ ညဳသံ ညဳဟန္ေလးေၾကာင့္ ေမာင္ေအး ပိုစိတ္ထန္လာသည္။ခ်စ္လို႔ပါျမရယ္။ ကို ခိုးခ်စ္ေနတာၾကာလွၿပီ။တကယ္ပါကြာ ။ေျပာလည္းေျပာ လွုပ္လည္း လွုပ္ရွား၏။ျမျမအကၤ်ီ ၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ ၊ ဗလာစီယာကိုအ ေပၚဆြဲ မ သည္။ ျဖတ္ဆို ျမျမရဲ့ ျဖဴေဖြး လုံးဝန္းတဲ့ နို႔ေတြအျပင္ေလာကထဲ ထြက္လာသည္။ေမာင္ေအး အငမ္းမရ စို႔သည္။ ကိုင္ဆုပ္သည္။ျမျမကအလိုက္သင့္ေကာ့ေပး၍ ပို စို႔ေကာင္း စိတ္ပို ထန္လာပါသည္။ေမာင္ေအး ညာလက္ က ျမၿမ ေပါင္ၾကား လွမ္းႏွိုက္ျမျမဟာကို အုပ္ကိုင္ ပြတ္ေပးသည္။ျမျမက လည္း ေမာင္ေအး ေပါင္ၾကားကို လက္ႏွိုက္ၿပီး အ ေခ်ာင္းကို ဆုပ္ ေလၽွာရွီး လုပ္၏။ေမာင္ေအး အရမ္း မႊန္လာသည္။ျမျမကို အသာဆြဲလွဲ အဝတ္အစားေတြခၽြတ္၏။

မာင္ေအးသည္ ကုတင္ေပၚက ျမျမ၏ မိေမြးတိုင္းဖ ေမြးတိုင္း အလွကို ခနမၽွ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ေအာ္ အရင္ ကဆို ဒီလို သူေဌး အ ေခ်ာမႀကီးကိုတက္ေဆာ္ဘို႔ဆိုတာစိတ္ကူးေတာင္ မယဥ္ဝံ့။ယခု ဘာမွလည္း အခ်ိတ္အဆက္ မရွိဘဲ ကံေပးလာလို႔ ႏႊာခြင့္ရ ေပၿပီ လို႔ေတြးကာ မဆီမဆိုင္နတ္ေတြကိုရမ္းသန္း ေက်းဇူးတင္ လိုက္မိ၏။သူ ေတြးေနတုန္း ျမျမက သူ႔အ ေခ်ာင္းကို ဆြစုပ္သည္။ ျမျမပါးစပ္လွလွ ေလးထဲ သူ႔ဟာႀကီး ဝင္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး အားနာခ်င္ သလိုလို။သို႔ေသာ္ ျမျမက မက္ေမာစြာ စုပ္ သြင္း လ်က္ထ သည္ထက္ ထ ေအာင္ ျပဳစု၏။ ေမာင္ေအးက ၾကာရင္ ျမျမပါးစပ္ထဲတြင္ ၿပီးသြားၿပီး ဟိုဟာႀကီး မလုပ္လိုက္ ရဘဲ ေနမွာစိုးလို႔ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

ၿမ ေလး ရယ္ လုပ္ၾကစို႔ေနာ္ ။သူမ်ားမယားကို ပိုင္ စိုးပိုင္ နင္း ေခၚကာ နို႔ႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ၿပီး ေနရာယူသည္။ျမၿမ ေၿခ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို စုစည္းကိုင္ ၊ အ ေပၚဆြဲမ ေရွ႕ျပန္တြန္း၏။ပုစြန္ေကြးလို ေပါင္ တံ လွလွ ေလးၾကားက ျမျမဟာေလး ေပၚထြက္လာကာ သူ႔ကို ဖိတ္ေခၚေနၿပီ။ေမာင္ေအး ေသ ေသ ခ်ာခ်ာ ေတ့ေထာက္ထားသည္။ တင္းပါးလွလွ ႀကီးေတြက ဆြဲေဆာင္ေနသည္မို႔ ၂ ခ်က္ေလာက္ ျဖန္းျဖန္းနဲ႔ ရိုက္မိသး၏။ေအာက္က မ ေရႊေခ်ာကသူ႔မိန္းမ မဟုတ္တိုင္း။ ထင္ သလို လုပ္ေနတာဘဲ ဟု စကားနာထိုး၏။ၿပီးေတာ့ ခါးကို ေျမႇာက္ေကာ့သည္။ျမၿမ ဆာေနၿပီကိုး။ေမာင္ေအး က်က်နန သြင္းသည္။ျပန္ထုတ္သည္။ ေနာက္ ျပန္သြင္း ထုတ္။ ထိေတြ႕မွုတိုင္း အရသာက စြတ္ ရွိသည္။

အားေကာင္းလိုက္တာ ျမၿမ ငါ့မယားရယ္။ေကာင္မကလည္းေကာင္းလိုက္တာ လင္ ရယ္ တဲ့။နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေမာင္ေအး အသားကုန္ ျဖဳတ္သည္။ ေစာ္ႀကီးကလည္း အရွုံးမ ေပး။ေအာက္ပင့္ ျပန္ခြပ္သည္။လုပ္ပါ။ လုပ္စမ္းပါ့ လင္ ရယ္ ။အား ေကာင္းလိုက္တာ ။ တခါမွ ဒီလို မ ေကာင္းဖူးဘူး။ အ့အ့လုပ့္လုပ္ပါ့ေမာင္ ရယ့္။ေမာင္ ေအး ႏွစ္ခ်ီ ဆက္ အသားကုန္ ဆြဲ၏။မျမကလည္း အစြမ္းကုန္ ေပးသည္။မ ေမၽွာ္လင့္ဘဲ ဝါးရတဲ့ ပြဲ။အျပင္ မွာလည္း မခ်ိမ္းေသာမိုးက ရြာ။တကယ့္ကို အၿပိဳင္ ၾကဲၾကပါေလေတာ့၏…ၿပီး။