လူပျိုမောင်ထူး

အိမ်ခြေပေါင်း ၅၀၀ လောက်ရှိသည့် အပူပိုင်းဒေသ အညာရွာလေးတစ်ရွာ။တစ်ရွာလုံး တောင်သူနှင့်လက်လုပ်လက်စားတွေ များသည်။ မတ်လအလယ်ပိုင်းလောက်ဖြစ်၍ အညာနွေက သိသိသာသာ ပူပြင်းလာသည်။ သည်အချိန်ရာသီမျိုးရောက်ပြီဆိုလျှင် တချို့က တောသို့ထွက်၍ ရွှေကျင်ကြ။အရှေ့တောသို့ထွက်ထင်းခုတ်ကြရ၏။ မောင်ထူးတစ်ယောက် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲဖြေပြီးဖြစ်သဖြင့် လွတ်လပ်ခွင့်ရနေသည်။သူတို့က ယာမြေတွေဧကပေါင်းများစွာရှိသဖြင့် ကျေးလက် ဓနရှင်စာရင်းသူများပီပီ ရွှေတော၊အရှေ့တောနှင့်ပဌာန်းဆက် ကင်းဝေးသူများလည်း ဖြစ်သည်။တစ်ဦးတည်းသောသားလည်းဖြစ်၊စီးပွားဓနလည်း ချောင်လည်ကြသူများမို့ သားဖြစ်သူကို ခေတ်ပညာတတ်ကြီးဖြစ်ကာ မြို့အရပ်မှာကြီးပွားချမ်းသာစေဖို့ ရည်မှန်း ထားကြသည်။မောင်ထူးက ရွာနှင့် ၄ မိုင်ခန့်ဝေးသောမြို့သို့ ဆိုင်ကယ်နှင့်ကျောင်းတက် သည်။အသက်ကလေးက ၁၅ နှစ်ကျော်၍ ၁၆ နှစ်ထဲဝင်လာပြီမို့ လူပျိုသွေးဝင် လာပြီ ဖြစ်၏။သူ့ပေါင်ကြားတွင် ပေါက်နေသော အမွှေးလေးမှာ အတော်လေးရှည်ကာ ရင့်သန် လာကြပြီ။လက်နှင့်ကမျင်းစပြုတတ်လာပြီဖြစ်၍ လထိပ်အရေဖျားလေးသည်ပင် အနည်းငယ်လန်စပြုနေပြီ။ သူ့အဖေနှင့်အမေတို့ တောသို့ကိုယ်တိုင်ထွက်ရသည့်တိုင် လမ်းညွန်ပေးရုံမျှသာဖြစ်သည်။သူ့အမေ၏မောင်ဖြစ်သူ ကျော်ထူးတို့လင်မယားက ဦးဆောင်လုပ်ကိုင်ပေး၏။သူတို့ကို လုပ်အားခသီးခြားမပေးတော့ပဲ မြေဧက ၁၀ ဧက အလကားလုပ်ခွင့်ပေးထားသည်။

ယခု သူ့အဖေနှင့် အမေတို့ တောသို့သွားခိုက် တစ်ဦးတည်း သော သားဖြစ်သူ ကျောင်းသားမောင်ထူးတယောက် အိမ်တွင်တယောက်တည်း ကျန်ရစ်ခဲ့ပါသည်။လူပျိုပေါက်ကလေးပီပီ တဏှာရာဂ ဖိုမကိစ္စတွေကို စိတ်ဝင်စားတတ် လာပြီ။အပြာကားအပြင် အပြာစာအုပ်တွေလည်း လေးငါးဆယ်အုပ်ခန့် ဖတ်ဖူးထား သည်။အပြာကားထက် အပြာစာအုပ်ကိုပိုသဘောကျ၏။စာအုပ်လေး တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် အရသာတွေ့သည်။ မနေ့က မြို့ထဲကသူငယ်ချင်းဆီက အပြာစာအုပ် ၁၅ စာအုပ်ငှား လာသည်။သူယခုဖတ်နေသည့် အပြာစာအုပ်က အကိုဖြစ်သူ၏မိန်းမနှင့် ညီတို့၏ နှစ်ပါးသွားကြာခိုဇတ်လမ်းဖြစ်ရာ သူ့ကိုအလွန်ဆွဲဆောင်နေသည်။ညီဖြစ်သူက သူ့အကို မိန်းမကို နွားစာတဲထဲ ဖင်ဆော်နေပုံက သူ့မျက်စိထဲ အကွင်းလိုက် အကွက်လိုက် မြင်ယောင်လာ၏။စာအုပ်ကို ခေတ္တပိတ်ရင်း မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားလိုက်သည်။ပုဆိုးတွင်း တောင်မတ်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့်အသာဆုပ်ထားလိုက်သည်။ ဂွင်းမတိုက်မိအောင် အတော်လေးချုပ်တည်းထားရ၏။အာရုံပြောင်းသွားစေရန် အပြင် ဘက်ကို သေးပေါက်ထွက်ခဲ့သည်။အိမ်နောက်ဖေးရှိ အိမ်သာဘေးတွင် ပုဆိုးကို ပင့်လှန်ပြီး တရွှီးရွှီး တရှဲရှဲနှင့်ပေါက်နေရာ တော်တော်နှင့် မပြီးတော့။ ထိုစဉ် တဖက်ခြံဝိုင်းရှိ နောက်ဖေးအိမ်သာထဲတွင် မတင်ရီတစ်ယောက် အိမ်သာတက်ပြီး အပြင်သို့ထွက်ရန်ဟန်ပြင်နေစဖြစ်သည်။ တရှဲရှဲအသံကြောင့် မထွက်သေးဘဲ အိမ်သာထဲမှနေ၍ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

အိမ်သာနှစ်လုံးက ခြံစည်းရိုးသာခြားနေ၍နီးနီးကလေးဖြစ်သည်။မောင်ထူး တစ်ယောက်ပုဆိုးကိုအသားကုန်ပင့်လှန်ပြီး သူမဖက်တဲ့တဲ့ကြီးလှည့်ပြီး သေးပေါက်နေ သည်ကို အထင်းသား အရှင်းသား မြင်နေရလေသည်။ သည်ထက် အံ့သြစရာကောင်းတာက ပေါင်ကြားထဲက လီးကြီးဖြစ်၏။ သူမမျက်စိအောက်တွင် ကြီးပြင်းလာသည့် သားအရွယ်ကောင်လေးမို့ ဘယ်လိုမှ ထူးထူးခြားခြားမအောင့်မေ့မိခဲ့ပါ။သူ့သမီးနှင့်လည်း ရွယ်တူမျှသာဖြစ်သည်။ အခု မတင်ရီမျက်လုံးဖြင့် တပ်အပ်ထင်ထင်မြင်နေရသော မောင်ထူး ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးမှာ သူ့ယောကျာ်းလီးထက်ပင် ၂ ဆလောက်ကြီးနေသည်။ လီးတန်ကြီးက နုထွားလွန်းလှသည်။ယှက်သမ်းနေသော သွေးကြောကြီးတွေက ဖုဖေါင်းတင်းကြွနေ၏။အရှည်ကို ခန့်မှန်းကြည့်ရာ အမလေး ရှစ်လက်မနီးပါးခန့် ပါလား ဟု စိတ်ထဲကတွေးမိ၏။လုံးပတ်အတုတ်ကမူ သူမအမြဲသောက်နေသည့် ရုပ်ပျိုဆေးဗူး ထက်ယောင်ယောင်လေးမှသာ ငယ်လေသည်။ မတင်ရီတစ်ယောက် မောင်ထူးလီးကြီး ကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ကြွကြွယားတက်၍ လာလေသည်။ ရမ္မက်သွေးအဟုန်ကြောင့် စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ ကြီးဖြစ်လာ၏။ဒုတ်နှင့်အတို့ခံလိုက်ရသော ဂုံညင်းဖားကြီး မာန်ဖီလာသလိုမျိုးဖြစ်သည်။ သေးပေါက်ပြီးသွားသော်လည်း မောင်ထူးက ထမသွားသေး။သူ့လီးကိုအသေအချာ ငုံ့ကြည့်ကာ အရေပြားကိုဖြဲလိုက်၏။လူပျိုပေါက်တယောက်၏နုနုထွတ်ထွတ်လီးကြီး မို့လားမသိ။ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးမှာ အနီရင့်ရောင် သမ်းနေသည်။လေးငါးချက်ခန့် ဂွင်းတိုက် သလိုလုပ်ပြီး ပုဆိုးနှင့်ဖုံးကာ အိမ်ဖက်သို့ပြန်သွား၏။လရေထွက်သည် အထိ ပြီးအောင် မတိုက်ဘဲ ချုပ်တီးနိုင်စွမ်းရှိသည်ကို မတင်ရီတအံ့တသြဖြစ်မိသည်။

မတင်ရီအရွယ်က မောင်ထူးအမေနှင့် မတိမ်းမယိမ်းမို့ သွေးသားဆူဖြိုး ကာမဓာတ်အားတွေ အစွမ်းကုန်ပြည့်ဖြိုးနေသောအချိန်ဖြစ်သည်။ယောကျာ်းနှင့် ကင်းကွာခဲ့သည်မှာတပတ်ခန့်ရှိပြီမို့ သူမ၏ကာမတဏှာ အဆာဓာတ်က အလွန်အမင်း ပြင်းပြင်းပျပျ ရှိလှသည်။ သူမယောကျ်ားက အရောင်းအဝယ်ကိစ္စနှင့် ကောလင်း ဝန်းသို ဖက်သို့ခရီးထွက်သွားသည်မှာ တပတ်ခန့်ရှိပြီ။တခါထွက်လျှင် တလ တလခွဲကြာတတ် သဖြင့် တော်တော်နှင့်ပြန်လာမည် မဟုတ်သေး။ လီးအကြောင်း လီးအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး သိဖူးထားရုံမျှမက ပင်ကိုယ်ကပင် တဏှာရာဂဓာတ်ခံအားကြီးလှသူပီပီ လီးနှင့်ကင်းပြတ်လျှင် မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်ရကား အခုသူမအလွန်နှစ်သက်တပ်မက်လှသော ဓာတ်စာကို မြင်တွေ့ လိုက်ရသောအခါ မတင်ရီတစ်ယောက် ဂဏာမငြိမ် ယောက်ယက်ခတ် သွားပါတော့သည်။ ကာမတဏှာဓာတ်ဟူသည် ဆင်ခြင်တုံတရားကို လွှမ်းမိုးဖိစီးနိုင်၏။ ထိုတဏှာဓာတ်ပြင်းထန်လေ မောဟအမှောင်ဓာတ်က အားကြီးလေလေဖြစ်တတ်သည် အရူးတကာ့အရူးတွင် တဏှာရာဂအရူးက ပို၍ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်း၏။ အရှက် အကြောက်တရားတွေကို လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားစေသည်။

အိမ်မှာ မောင်ထူးတစ်ယောက်ထဲ ရှိပုံရ၏။ထို့ကြောင့်သာ သူ့လီးကို ကမျင်းကြောထရဲခြင်းဖြစ်မည်။သူ့အဖေနှင့်အမေတို့မှာ တောင်သူငမ်းသတ်နေချိန်မို့ အခုရက်ပိုင်း အမြဲတမ်းလိုလို မိုးချုပ်မှပြန်လာတတ်ကြ၏။ မတင်ရီတို့နှင့် မောင်ထူးမိဘတွေက မေးထူးခေါ်ပြောလောက်သာရှိ၏။ သိပ်ပြီး ဟက်ဟက်ပက်ပက် မရင်းနှီးကြ။သူမယောကျ်ားက ဒီရွာသားမဟုတ်။စီးပွါးရေး ကလည်း ကောင်းသဖြင့် ဘဝင်မြင့်အောက်ခြေလွတ်ချင်သည်။ရွှေတွဲလွဲ ငွေတွဲလွဲ ဝတ်နိုင်စားနိုင်သော မတင်ရီအဖို့လည်း သူမယောကျာ်းနည်းတူ ဘဝင်မြင့်အောက်ခြေ လွတ်၏။သို့သော် သူတို့စီးပါွးရေးအခြေအနေက မောင်ထူးတို့ကို မမှီပါ။ဆင်နှင့်ကြောင် လောက်ကွာသည်။ထို့ကြောင့်လည်း မနာလို ဝန်တိုဖြစ်ကာ ပို၍ဆက်ဆံရေး ကျဲခဲ့၏။ အခု မတင်ရီတစ်ယောက် ကာမတဏှာ၏ သွေးဆောင်မှုကြောင့် ပြိုင်ဖက်ဖြစ်သော မောင်ထူးထံသို့ မာန်ချ၍သွားရပေတော့မည်။သည်လီးကြီးကိုမှ အလိုးမခံရလျှင် စိတ္တဇဖြစ်ပြီး သေသွားနိုင်သည်။

မတင်ရီတစ်ယောက် အိမ်သာပေါ်ပြန်ထိုင်ပြီး ထမီကိုလှန်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆပ်ပြာအကောင်းစားနှင့် အထပ်ထပ်အခါခါဆေးကြော၍ သန့်စင်လိုက်လေသည်။ စောက်ဖုတ်အကြိုအကြားနှင့်ဖင်ကြားပါမကျန် စိတ်တိုင်းကျ ဆေးကြောသန့်စင်ပြီးမှ အိမ်သာထဲက ထွက်ခဲ့၏။ အပေါ်ထပ် ကပျာကယာတက်ပြီး အကျီလဲသည်။အတွင်းခံ မဝတ်ဘဲ ခရမ်းနုရောင် ဇာအကျီခါးတိုလက်ပြတ်ဝတ်သည်။သူမ၏ဖြူဝင်းသော အသားအရေနှင့် ခရမ်းနုရောင်ဇာအကျီက လိုက်ဖက်လှသည်။ထို့အပြင် ဖြူဖြူဝင်းဝင်းတင်းတင်း မို့မို့ရှိလှသော ရင်သားဆိုင်တွေကိုပါ ရိုးတိုးရိပ်တိတ် မြင်တွေ့စေရန်ဖြစ်၏။ထမီက နက်ပြာရောင် အကျီကလည်း ခါးတိုဖြစ်သဖြင့် အကုန်းအကွတွင် သူမ၏ ဗိုက်ပြင်သား ဖွေးဖွေးကို ပို၍ပေါ်လွင်စေရန်သည်အရောင်များကို တမင်ရွေးဝတ်လိုက်၏။ ခက်သည်က တအိမ်နှင့်တအိမ် အကူအသမ်းသိပ်မရှိလှသဖြင့် မောင်ထူးတို့ခြံထဲဝင်ရန် ဘယ်လိုအကြောင်းပြချက်ရှာရမှန်းမသိ ဖြစ်လို့နေသည်။

ထိုစဉ် အိမ်တွင်မွေးထားသော ကြောင်မလေးက မတင်ရီကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်လာလုပ်နေသည် မတင်ရီခေါင်းထဲအကြံတခု လက်ကနဲပေါ်သွား၏။ မတင်ရီက ကြောင်ကိုပွေ့ချီရင်း ငါးကြော်တစ်ခုကို ကြောင်နှာခေါင်း နားတို့ပေးလိုက်လေသည်။ကြောင်က စားမည့်ဟန်ပြုသောအခါ လက်ကိုရုပ်သိမ်းလိုက် သည်။ပြီးတော့ အိမ်သာဖက်ထွက်ခဲ့သည်။ငါးကြော်တစ်ကို ကြောင်နှာခေါင်းနားတေ့ပြီး မောင်ထူးတို့ခြံဖက်လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။သူ့သခင်လုပ်သမျှကို ကြောင်ကကြည့်နေ၏။ ပြီးတော့မှ အောက်ချပေးလိုက်သည်။သည်တော့ ပူစီမက ခြံစည်းရိုးကိုတိုးဝင်၍ ငါးကြော်ကို တချက်နမ်းလိုက်ပြီး အငမ်းမရ ကိုက်စားနေစဉ် ………… “…မြည်….မြည်….မြည်…မြည်….မြည်….ပူစီမ….လာ ..လာ… မြည်. မြည်…” အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် ကြောင်ကိုအော်ခေါ်၏။ငါးကြော်တစ်က ကြီးလွန်းသဖြင့် ပူစီမက မတင်ရီခေါ်သည်ကို လုံးဝဂရုမစိုက်။ “….မြည်….မြည်….ပူစီမ….လာ …လာ…လာ…” မောင်ထူးတစ်ယောက် အပြာစာအုပ်ထဲနစ်မြောနေစဉ် မတင်ရီ၏ကျယ် လောင်ကျယ်လောင်အသံကြောင့် ဖတ်လက်စစာအုပ်ကို ပိတ်ထားလိုက်သည်။

“….မောင်ထူးရေ…. ဟေ့….မောင်ထူး….” “….ဗျား ….ရှိတယ်ဗျို့…” မောင်ထူးက အခန်းထဲမှလှမ်းအသံပြုသည်။ “….မင်းတို့ခြံဖက်….ကြောင်ဝင်သွားလို့ လာဖမ်းချင်လို့ဟေ့….” “….အော် ….ဟုတ် …ဟုတ်…လာခဲ့လေ…” မတင်ရီက လူတကိုယ်စာဝင်သည့်နေရာက တိုးဝင်လာခဲ့၏။မောင်ထူးလည်း အခန်းထဲမှ အထွက် မတင်ရီကလည်း ခြံစည်းရိုးကအတိုး ဆုံနေ၏။အဝေရာကိုင်းနှင့်ညှိပြီး မတင်ရီ၏ အပေါ်အကျီၤနှိပ်သီးတလုံး ပြုတ်ထွက်သွားသည်။မတင်ရီက မသိချင်ယောင် ဆောင်ကာ ပြန်မတပ်တော့ဘဲ သည်အတိုင်း ဖာသီဖာသာထားလိုက်၏။ “….မြည်….မြည်….ပူစီမ….လာ…လာ….” မတင်ရီက ရှေ့သို့တိုးလာရင်း ခေါ်သည်။မောင်ထူးကလည်း ကူခေါ်ပေးသည်။ မောင်ထူးက လူစိမ်းမို့ ပူစီမကငါးကြော်ကိုချီပြီး မောင်ထူးတို့အိမ်အောက်ဖက်ဆီသို့ ပြေးပါတော့သည်။မတင်ရီကလည်း ထမီကိုတိုတိုပြင်ဝတ်၍ ပြေးလိုက်သည်။ အတော်လိမ္မာသည့် ကြောင်ဟုခေါ်မည်လားမသိ သတ္တဝါက ငါးကြော်ကိုချီပြီး မောင်ထူး စာဖတ်နေသောအခန်းထဲသို့ တန်းတန်းကြီးပြေးပါတော့သည်။ခါတိုင်း အတော် လိမ္မာသည့် ကြောင်မလေးဖြစ်သည်။မတင်ရီ၏အသဲစွဲ အချစ်တော်။ တောသူမတယောက်အနေနှင့် ကြောင်၏အရေးပါပုံကို မတင်ရီ ရှေးယခင်က မသိခဲ့ပါ။သူ့ယောကျာ်းနှင့်ပက်သက်ပြီး မန္တလေးစိန်ပန်းရပ်က မိန်းမတော်တော် များများနှင့်အဖွဲ့ကျကာ ခင်မင်ရင်းနှီးနေ၏။တခါကလဲ အလုပ်နှင့်ပက်သက်ပြီး ၂ ည ၃ ည အိပ်ဖြစ်ခဲ့၏။တော်တော်ရင်းနှီးလာတော့ ယောကျ်ားတွေမသိစေချင်သည့် အတွင်းရေးတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာကြသည်။သင်္ဘောသားမိန်းမ တယောက်က ပြောသည်။

သူမယောကျာ်းမရှိခိုက် ခံချင်လွန်း၍ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဖြစ်လာပြီ ဆိုလျှင် စောက်ဖုတ်ထဲ နို့ဆီများများထဲ့ပြီး အိမ်မှာမွေးထားသည့်ကြောင်ကို ယက်ခိုင်း ကြောင်း။လီးနှင့်အလိုးခံရသည်ထက် ဖီလင်ရှိပြီး အလွန်ကောင်းကြောင်း။၃-၄ ချီအထိ ပင် ကာမဆန္ဒတွေပြည့်ဝပြီးဆုံးကြောင်း ပြောပြသည်။ ထိုစဉ်မှစ၍ မတင်ရီတယောက် ကြောင်မလေးတကောင်မွေးထားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲနို့ဆီထည့်ကာ ယက်ခိုင်းပါတော့သည်။ကောင်းချက်ကတော့ ဆွေမျိုးမေ့ မတတ်ပင်။ကြောင်ယက်တာလည်း ကောင်းပါ၏။နှစ်ပေါင်းများစွာ ယောကျာ်းနှင့် ကင်းကွာနေသော အကျဉ်းသူမိန်းမတွေ၏အတွင်းရေးကာမဗျူဟာနည်းက ယခုလို လွတ်လပ်သောပြင်ပနေရာမျိုးမှာ လီးစစ်စစ်ကိုပဲအားရပါးရ ခံလိုက်ချင်သည်။ သို့သော် ကြောင်ကိုယက်ခိုင်းသောနည်းက နောက်မီးလင်း လင်ငယ်နေတာထက် အန ္တရာယ်ကင်း၏။သုတ်ရေတွေထွက်သွားခြင်းသည်ပင် ကာမဆန္ဒပြည့်ဝပြီးဆုံးခြင်းဖြစ်ရာ ကောင်းလည်းကောင်း အန ္တရာယ်လည်းကင်းသမို့ မတင်ရီအမြဲလိုလို ပြုလုပ်နေကျ။ပူစီမကိုယက်ခိုင်းရလွန်း၍ လျှာရော စောက်ဖုတ်ပါ ပါးလှပ်ကုန်လောက်ပြီ။မည်သည့်အရာမဆို ရေရှည်ပြုလုပ်ပါများလျှင် ရိုးအီသွားတတ် စမြဲဖြစ်၏။ပြီးတော့ ကောင်လေးမှာ ထူးထူးခြားခြားလီးတောင်နေသည်။ အကြောင်းမဲ့သက်သက် တောင်တာတော့ ဟုတ်ပုံမရ။အကြောင်း တခုခုရှိ၍သာ ဒီလောက်မီးကုန်ယမ်းကုန် တောင်မတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ မတင်ရီစိတ်ထဲ အသိတချက်လင်ကနဲပွင့်သွား၏။ဒီအရွယ်ဆိုတာ တဏှာရူးကြောထစအရွယ်။မိန်းမများနှင့်ပက်သက်သည့် တဏှာရာဂစကားတွေကို အလွန်အကြားချင်ဆုံးအရွယ်။ရမ္မက်သွေး ထကြွလွယ်သည့်အရွယ်ဖြစ်၏။ ဧကန ္တ အပြာစာအုပ်ဖတ်ပြီး စိတ်တွေထကြွနေခြင်းဖြစ်ပုံရသည်။

မတင်ရီက ပူစီမကိုဖမ်းရန် မောင်ထူးထက်ဦးစွာအခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သူဖြစ်၏။မိန်းမနှင့် ယောကျ်ားပွေ့ဖက်နေသော အဝါနုရောင်စာအုပ်လေး ၃ အုပ် ခေါင်းအုံးဘေးတွင် ထပ်လျက်သားတွေ့ရသည်။ထို့အပြင် ဖတ်လက်စနေရာကို မှတ်၍မှောက်ထားသော စာအုပ်တအုပ်လည်း တဖက်ဘေးတွင် တွေ့ရသည်။မတင်ရီအတွေး သေချာသွား၏။ မောင်ထူးတယောက် အပြာစာအုပ်တွေဖတ်ပြီး လီးတောင်နေသည်။ အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်ပြီး အံတိုအံခွက်နေသော မတင်ရီလိုမိန်းမ တယောက် တွေးရင်အလွန်လွဲခဲသည်။သည်လိုဆိုလျှင် သူ့ရမ္မက်ထောင်ချောက်ထဲ မောင်ထူးတယောက် သေချာပေါက်ဝင်ရမည်ဟု အပိုင်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်၏။ မည်သည့်စကားကိုမှ ပြောချိန်မရလောက်အောင် အဖြစ်အပျက်က မြန်ဆန်လွန်းလှ၏။မတင်ရီတယောက် ဒူးခေါင်းလောက်ထိရောက်အောင် ထမီတိုတို ဝတ်လျှက် အကျီၤရင်ဘတ်နှိပ်သီးတလုံးပြုတ်နေသည်ကိုပင် သတိမထားမိလောက် အောင် ကြောင်ဖမ်းချင်ဇောထက်သန်နေသည်။

အပြေးတပိုင်းနှင့်သွားရသည်မို့ သူမ၏ ပြည့်ဖြိုးလွန်းလှသော တင်ဆုံတင်းတင်းအိအိကြီးတွေက စည်းချက်ညီစွာ ထက်အောက် လှုပ်ရမ်းနေသည်။ ပြီးတော့ ပြုတ်ထွက်သွားသော နှိပ်သီးနေရာကစေ့မနေဘဲ သိသိသာသာကြီးဟနေသဖြင့် တင်းရင်းဝင်းအိမို့မောက်နေသော ရင်ညွန့်သားကြီး နှစ်မွှာက မောင်ထူးစိတ်ကို ပြင်းထန်စွာ လှုပ်ဆွသွားသည်။ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို ဇာအကျီပါးကို အတင်းရုန်းကန်ဖောက်ထွက်မည့် အသွင်ကို ဆောင်နေ၏။အတွင်းခံ ဘော်လီဝတ်မထားကြောင်းကို သိသိသာသာ စူထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးက သက်သေခံနေ၏။ ဈာန်ရ ရသေ့တောင် သည်းခံနိုင်စွမ်းမရှိသော သည်မြင်ကွင်းကြီးကို လူပျိုသိုးပေါက်စ မောင်ထူးတယောက် အဘယ်မှာလျှင်ခံနိုင်ရည်ရှိပါမည်နည်း။ စိတ်အလိုကိုလိုက်၍ ထင်တိုင်းကျဲပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။စာအုပ်ထဲက အကြောင်းအရာကို အရသာခံပြီး စိတ်ကူးယဉ်ထကြွနေမည့်အစား သူ့မျက်မှောက် ရှေ့တွင် တဲ့တဲ့ကြီး တိုးဝင်ရောက်ချလာသော ကာမအဆီတုံးအဆီခဲကြီးကို တဝကြီး စားသုံးပစ်တော့မည်။

ကာမအကြော ကာမအထာကို ခေါက်ရိုးကျေသည်အထိ ကျွမ်းကျင် သိရှိထားပြီးသော တဏှာရာဂအလွန်ပြင်းထန်သည့် မိန်းမတယောက်နှင့်ဣတ္ထိယ အတွေ့အကြုံလုံးဝမရှိ။ရာဂစိတ်တွေအလွန်ထက်သန်ထကြွနေသည့် လူပျိုသိုးပေါက်စ တို့၏ တွေ့ဆုံခန်းကား ကြောက်ခမန်းလိလိ သဲထိတ်ရင်ဖိုဖွယ် ကောင်းလွန်းလှသည်။ မတင်ရီက ခုတင်အောက်ဝင်ပြေးသော ပူစီမကို ဖမ်းရန် ခုတင်အောက် သို့လက်ထောက်ငုံ့ဝင်လိုက်သည်။တကိုယ်လုံးမဝင်ဘဲ ကျောလည်လောက်ထိသာ ခုတင်အောက်ရောက်နေသည်။မတင်ရီ၏ တတောင်နှစ်ဖက်က ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ခါးကိုပြေလျော့ညွှတ်နွ့ဲ၍ ကုန်းနေသည်ဖြစ်ရာ ဖင်ဆုံအိုးထွားထွားကြီးကအထက်သို့ စွင့်ကားမြောက်တက်နေ၏။ မောင်ထူးတယောက် သည်မြင်ကွင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး ဘဝင်တွေ ဆူပြီး ရင်တွေပူကာ အာခေါင်တွေခြောက်ကပ်လာသည်။တကိုယ်လုံးလည်း ရမ္မက်သွေး တွေလှိုက်ဆူတက်လာပြီး နောက်ကနေ ကြုံးလိုးပြစ်ရန် ပိုင်ပိုင်ကြီး ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။

“ မြည်….မြည်…မြည်….ပူစီမ…လာ…လာ..မေမေ့…ဆီလာ…မြည်..မြည်..” ကြောင်ကိုချော့မော့ခေါ်ရင်း မတင်ရီခန္ဓာကိုယ်က မသိမသာလှုပ်ရှားနေ၏။ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်နေ၏။သည်တော့ စွင့်မြောက်ကော့ပျံနေသော ဖင်ဆုံကြီးနှစ်လုံး က အတက်အကျ အယိမ်းအနွဲ့ အတုန်အခါ လှုပ်ရှားမှုပုံရိပ်တွေက မောင်ထူး၏ရမ္မက်မီး ကို အရှိန်ကြီးသထက်ကြီးထွားလာစေရန် ပင့်ပေးသလိုဖြစ်နေ၏။ မိန်းမအတွေ့အကြုံ လုံးဝ လုံးဝမရှိသေးသော တကယ့်အစိမ်း သက်သက် လူပျိုသိုးလေးမို့ အမေနှင့်မတိမ်းမယိမ်းအရွယ်ရှိ မိန်းမတယောက်ကို ကာမဆက်ဆံရမှာ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့သွားရပြန်၏။ သို့သော် လျှပ်တပြက်အတွင်းမှာပင် သူ့ဆန္ဒရာဂစိတ်ထဲမှာ အားသစ် အင်သစ်တွေ ဝင်ရောက်လာပြန်၏။မတင်ရီ၏အခြေအနေကို အထပ်ထပ်ဆင်ခြင် သုံးသပ်ကြည့်သောအခါ သံသယစိတ် ကြောက်ရွံ့စိတ်တွေ အဖတ်လိုက်ကွာကျ ကုန်တော့သည်။ ဤအချက်က စာဖတ်ခြင်း၏အကျိုးကျေးဇူးဖြစ်သည်။ကောင်းသည် မကောင်းသည်အပထား စာဖတ်သူက မဖတ်သူထက်တပန်းသာသည်။

မိမိကိုယ်တိုင် အလုံးစုံမသိနိုင်သော ဗဟုသုတများကို စာပေကတဆင့်သိရ၏။ စာမျိုးစုံဖတ်လေ အသိမျိုးစုံကြွယ်ဝလေဖြစ်သည်။မောင်ထူး လူငယ်သလောက် တွေးခေါ်တတ်သော ပါရမီဗီဇရှိသည်။ထိုအတွေးက တဒင်္ဂအတွင်းဝင်ရောက်လာသော ကြောက်စိတ်ကို အဝေးသို့ထွက်ပြေးစေပါသည်။အိမ်ချင်းကပ်လျက် ဖြစ်သော်လည်း မတင်ရီတို့နှင့် သူတို့မှာ မေးထူးခေါ်ပြော ခပ်စိမ်းစိမ်း ခပ်ပါးပါးသာ ဆက်ဆံလေ့ရှိသည်။ ထို့ပြင် ဘဝင်မြင့် မာနကြီးသော မတင်ရီတယောက် မောင်ထူး သက်တမ်းတလျှောက်လုံး သူတို့အိမ်ဖက်သို့ကူးလာသည်ကို မတွေ့ဖူးသေး။ယခုမှ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကူးလာခဲ့သည်။သူ့အိမ်မှာ မွေးထားသည့် ကြောင်ကလည်း ဘယ်တုန်းကမှ အိမ်ဖက်သို့ကူးလေ့မရှိ။အိမ်မှာမွေးထားသော ကြောင်တကောင်က အိမ်မှာရှိသောငါးကြော်ကိုချီ၍ တစိမ်းဝင်းခြံထဲလာစားစရာ အကြောင်း လုံးဝမရှိ။ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာပြီး ဝင်ချင်၍သာ ငါးကြော်ကို တဖက်ခြံထဲပစ်ပြီး ကြောင်ကိုလွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်လိမ့်မည်။ ဤသို့ဆိုလျှင် မတင်ရီတယောက် ဘာကြောင့်ဤခြံထဲ ဝင်ရောက်လာသနည်း။အသေအချာစဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ မောင်ထူး အပြင်တွင် သေးပေါက်ထွက်ပြီး ပြန်ဝင်အလာ ဖတ်လက်စအပြာစာအုပ်ကို ဆက်လက်ဖတ်နေစဉ် မှာပင် ဤပူစီမအရေးအခင်းက ဝင်ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ သူသေးပေါက်ပုံက ပုဆိုးကိုအသားကုန်လှန်၍ ပေါက်ခဲ့မိသည်။

အပြာစာအုပ် တန်ခိုးကြောင့် ရာဂသွေးတွေ တရိပ်ရိပ်တက်ကာ လီးကြီးက အစွမ်းကုန်တောင်မတ်နေသည်။ပြီးတော့ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးထွား တုတ်ရှည်လွန်းသည့် သူ့လီးက သူငယ်ချင်းတွေကပင် လီးကြီးလွန်းသဖြင့် သူ့ကို တခါ တခါ ‘ မဟာမော်တာ ’ ဟု စကြနောက်ကြသည်။ ပြီးတော့ သူသေးပေါက်နေတာကလည်း တော်တော်နှင့်မပြီး။ ဤအချင်းအရာကို မတင်ရီတယောက် အိမ်သာထဲကကြည့်နေပေလိမ့်မည်။ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း ခံချင်စိတ်တွေပေါက်လာပေလိမ့်မည်။ပြီးတော့ သူ့ယောကျာ်းကလည်း ခရီးထွက်နေခိုက်ဖြစ်၍ လီးအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီးသိထားသော မိန်းမ တယောက်အဖို့ လီးအစာကောင်းကောင်းကြီး ငတ်ပြတ်နေချိန်လည်းဖြစ်၏။ငတ်လျှင် အရှက်ပျောက်ကွယ်မြဲဖြစ်၏။ပြီးတော့ သူဖတ်ဖူးပြီးသော စာအုပ်ထဲကအလိုအရ မတင်ရီမှာ တဏှာရာဂအလွန်ကြီးသော ဟတ္တနီ သင်္ခနီအစပ်မျိုးဖြစ်၏။ အကယ်၍ သူ့လီးသာ စံချိန်လွန်လီးမျိုးမဟုတ်လျှင် သားအရွယ်မျှသာ ရှိနေသော သူ့ကို ထူးထူးခြားခြား စိတ်ဝင်စားစရာအကြောင်းမရှိ။ဆင်ကို ဖြုတ်ကိုက် သလိုမျိုးသာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ဤသို့သော ဖြစ်နိုင်ချေများစွာထဲက ဤဘက်ခြံထဲသို့တိုင်အောင် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာခြင်းမှာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ ထိုးဖေါက်ဝင်ရောက်လာခြင်း မှာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ သူ့ကို အလိုးခံချင်လို့မှတပါး အခြားမရှိတော့ပြီ။ စိတ်သည် လျှပ်တပြက်အတွင်း ကုဋေတသိန်းခန့် ဖြစ်နိုင်စွမ်းရှိ၏။ ယခု မောင်ထွေးအတွေးနှင့် ဆုံးဖြတ်ချက်များမှာ ဘာမှကြာသည်မဟုတ်။တဒင်္ဂလေး အတွင်းမျှသာဖြစ်သည်။

“….မြည်…မြည်…ပူစီမ….လာ…လာ… မောင်ထူးရေ….လာပါအုံးဟဲ့…..” မတင်ရီက ကြောင်ကို ခေါ်မရသဖြင့် စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ကော့၍ ယိမ်းနွဲ့လှုပ်ရှားလိုက်ပြီး သူ့ကိုပါ ခေါ်လိုက်သည်။ မောင်ထူးတယောက် ကိလေသာအပူအမြိုက်ခံထားရသဖြင့် အသံပြန်၍မပြန်နိုင်။ သို့သော် ခန္ဓာကိုယ်က မတင်ရီအနားသို့ ရောက်ရှိသွားပြီး သူ့ပုဆိုးကို ကပျာကယာ ချွတ်ပုံလိုက်ပြီး မတင်ရီဖင်ဆုံအကြားနားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။အထိုင်တွင် တောင်မတ်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးနှင့်မတင်ရီဖင်ဆုံကြီးတို့မှာ ထိခိုက်သွားသည်။ မောင်ထူးလီးတန်ကြီးနှင့်သူ့ဖင်ဆုံကြီးတို့ ထိခိုက်သွားသည်ကိုထောက်၍ သူမမျှော်လင့် ထားသည့် အခြေအနေသို့ရောက်ရှိလာပြီဖြစ်ရာ မတင်ရီတယောက်အူမြူးတက်ကြသွား သော်လည်း မိန်းမပီပီ မာယာအလီလီသုံး၍ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်၏။

“…..ပူစီရေ….သမီး….လာ…လာ… မြည်…မြည်….” မတင်ရီတယောက် သူ့ကြောင်မလေးကို အသဲအသန်ခေါ်နေစဉ် မောင်ထူးက ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေသော ထမီကိုပင့်လှန်၍ ခါးအထက်ဆီသို့ပို့ပြစ်လိုက်လေသည်။လျှပ်တပြက် အတွင်း မုဆိုးထိုင်ထိုင်၍ တောင်မတ်ကော့လန်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို အနည်းငယ် ဖိနှိပ်၍ စောက်ဖုတ်အဝနှင့်တေ့ချိန်ကာ တရစ်ခြင်းဖိသွင်းလိုက်သည်။မတင်ရီက အလိုက်သင့်ဖြစ်နေစေရန် ခန္ဓာကိုယ်ကိုပြုပြင်ရင်း တောင့်ခံပေးထားလိုက်သေး၏။ ဒူးနှစ်ချောင်းကို စုံထောက်၍လိုးခြင်းထက် မုဆိုးထိုင်ပြီးလိုးရသည်က ပိုပြီး လိုးအားရှိကြောင်း မောင်ထူးကြားဖူးထားသည်။အပြာဇာတ်ကားတွေထဲမှာလည်း ဤနည်းမျိုးဖြင့် လိုးတာကို တော်တော်များများတွေ့ဖူးထား၏။မောင်ထူးတယောက် စောက်ဖုတ် မပါဘဲ အသေအချာ လေ့ကျင့်ထားဖူး၏။ ပုံစံက ဘယ်ဖက်ဒူးခေါင်းကို မြေကြီး (သို့မဟုတ်) ကြမ်းမှာထောက်ပြီး ညာဖက်ဖဝါးကို ကြမ်းမှာချ၍ ဒူးကိုတဆစ်ချိုးကွေးထားခြင်း ဖြစ်သည်။ထိုပုံစံအတိုင်း ပြုလုပ်၍ လေထဲတွင် ညှောင့်ကြည့်ရာ အလွန်အားပါလှကြောင်းသိရသည်။ယခု ထိုနည်းကို အသုံးပြု၍ လက်တွေ့လုပ်ခွင့်ရပြီ။ မတင်ရီတယောက် အရိုင်းသက်သက် လူပျိုသိုးလေးမို့ အပေါက်အလမ်း မတဲ့မှာ စိုးရိမ်ပူပန်နေစဉ် မောင်ထူး၏မာကျောထွားကြိုင်းလှသော လီးတံပူနွေးနွေးကြီး က စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို အရှိန်နှင့်တိုးဝင်ပြီး ဝင်ရောက်လာ၏။ ကာမလျှပ်စစ်ဓာတ်တွေ တဖျင်းဖျင်း တဖျပ်ဖျပ်နှင့်ပွင့်ထွက်လာသည်။

‘အာဂကောင်လေး’ ဟုကျေနပ်စွာ တွေးရင်း မျက်လုံးအစုံမှိတ်၍ ညှစ်ခံသည်။ခါးနှစ်ဖက် ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်၍ အရှိန်နှင့် ဆောင့်သွင်းပြစ်လိုက်ရာ……………. “ ဗြစ်…..ဖွတ်….ဖျစ်….ဖွတ်….ဖစ်….အင့်…အ…အမေ့…ကျွတ်…ကျွတ်….အ…..ရှီး…” မောင်ထူးလီးတံထိပ်ကြီးက သားအိမ်ဝကို ဒုတ်ကနဲပြစ်ဆောင့်သည်။မတင်ရီတယောက် ခါးကြီးကော့တက်သွားပြီး အမလေးတယူရ၏။စောက်ဖုတ်အုံတခုလုံးလည်း ဖျင်းကနဲ ပူထွက်သွားပြီး တကိုယ်လုံး အီဆိမ့်ကျဉ်တက်သွားသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးသော မောင်ထူးခမျာလည်း သူ့အရှိန်နှင့်သူ လွန်သွား၍ လချောင်းကြီးတခုလုံး ပူရှိန်းကျင်တက်သွားသည်။တခါမှ မခံစားဖူးသေး သော ကာမအရသာကို ပွဲဦးထွက်ခံစားလိုက်ရ၏။နာကျင်မှုရှိသည့်တိုင် ထိုနာကျင်မှုနှင့် မကာမိသော အလွန်ထူးခြားသည့်အရသာမျိုးဖြစ်၏။တဆုံးထိစိုက်ဝင်သွားသော လီးတန်ကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်နှုတ်၏။ တဝက်ကျော်ကျော်လောက်ရောက်သောအခါ တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်း၏။ဒီတခါ စောစောကလို အရှိန်မပြင်းစေတော့။စောက်ရေကြည်တွေက အဆမတန် စိမ့်ထွက်နေပြီဖြစ်၍ နီထွေးနူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို ထိုးနှစ်ပြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်ရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်းလှ၏။

“ဖွတ်…ဖွစ်….ဖွစ်….ဖွတ်….ပလွတ်…ပလွတ်…ဖွစ်….” ပီပြင်ထိမလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။သားအရွယ်မို့အထင်သေးခဲ့မိသမျှ အားလုံးပျောက်ကွယ် သွားပြီ။စိတ်နှလုံးဒုန်းဒုန်းချ၍ မောင်ထူး၏ပြင်းထန်ထိမိသော ဆောင့်ချက်တွေနှင့်အညီ သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ကာကော့ကာ အစွမ်းကုန် ပစ်ပစ်ခံသည်။ “…..ဖွတ်….ဖွတ်……ဖွစ်….ဖွစ်…..ဖတ်…ဖွတ်….ဖွစ်….” တခန်းလုံး လီးဝင်လီးထွက်အသံ။လဥနှင့်စောက်ဖုတ်ရိုက်သံတွေက ဆူညံနေတော့၏။ “ …..အား…အား….အမလေး….အီး…အား…ကျွတ်….ကျွတ်…အမေ့….အား..ကျွတ်…. ကျွတ်…..ရှီး…အား…အ…အင့်….ကျွတ်….ဆောင့်….ဆောင့်….ရှီး…ကျွတ်…ကျွတ်… ဟုတ်ပီ…..အင့်….ဆောင့်…ဟုတ်ပီ….အား…..ကျွတ်….ကျွတ်…..” မတင်ရီတယောက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ကြမ်းပြင်ကို လက်သည်းတွေနှင့် တအားကုတ်ခြစ်ထားသည်။

ခါးကို ညွှတ်ကိုင်း၍ ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ပစ်ကော့ပြီး တကိုယ်လုံးတသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ သုတ်ရေပူတွေပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်သည်။ အရှိန်နှင့်ဆောင့်နေသော မောင်ထူးလီးတန်ကြီးကို သုတ်ရေပူတွေက ပက်ဖျန်းလွှမ်းခြုံလိုက်သဖြင့် အတွေ့အထိ အငွေ့အားလုံး အကောင်းကြီး ကောင်းလွန်းလှသည်။အတိတ်ကုသိုလ်ကံက ကာမဘုံမှာ ယောကျာ်းသား စစ်စစ်ဖြစ်ရန် စီမံဖန်တီးလိုက်သည့်အတွက်မောင်ထူးခန္ဓာကိုယ်က ကြာကြာစိမ်လိုး နိုင်ရန် စွမ်းရည်သတ္တိတွေရှိနေ၏။မတင်ရီ တချီပြီးသွားသည့်တိုင် မောင်ထူးက မပြီးသေး။ အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်ပြီး မိန်းမကျမ်းကျေသာ အလိုးပါရဂူကြီးတွေလို အချိန်ဆွဲ၍ အရှိန်နှင့် လိုးနိုင် ဆောင့်နိုင်ဆဲဖြစ်သည်။ သုတ်ရေထွက်ခိုက် ကာမဆန္ဒတွေပြည့်ဝ၍ အလွန်အရသာ ထူးခိုက်ဖြစ်၏။မတင်ရီတယောက် ထိုကဲ့သို့ အလွန်ထူးခြားသော ကာမအရသာကြီးကို တမေ့တမူး ခံစားနေစဉ်မှာပင် အလွန်တောင့်တင်းမာကြောလှသော လီးတန်ကြီးက အဆက်မပြတ် မှန်မှန်ကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေဆဲဖြစ်ရာ ကောင်း၍မှမဆုံးသေးခင် အလွန်ကောင်းသော ဖေါဋ္ဌဗ္ဗ အတွေ့က အသစ်အသစ်ပေါ်လာပြန်သည်။ပူခြင်း ယားခြင်း ကျဉ်ခြင်း ဆိမ့်ခြင်း ဝေဒနာတွေက အားသစ်တွေတိုး၍ တဖန်နိုးကြွလာပြန် သည်။

တဖြည်းဖြည်း ရမ္မက်သွေးတွေက ပူနွေးကြွတက်လာပြန်၏။ ထိုအခါ တဖက်၏ အပြုအမူနှင့်ညီမျှသော တုန့်ပြန်မှုတွေကို အင်တိုက်အားတိုက် ပြုလုပ်လာပြန်၏။ခါးကို ညွှတ်ကိုညွှတ်ကာ ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပြီး အစွမ်းကုန်ခံ၏။ဤကဲ့သို့ အခြင်းအရာအပြုအမှုခြင်း တူမျှစွာ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ခြင်းပေါင်းစပ်၍ ကာမအရသာကို ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ရယူခံစားခြင်းကို ရှေးဝေါဟာရအသုံးအနှုန်းအရ မေထုန်မှီဝဲခြင်းဟု ခေါ်ပါသည်။ယခုမောင်ထူးနှင့် မတင်ရီတို့နှစ်ယောက် ကာမသတ္တဝါတို့၏ကာမဓာတ်စာဖြစ်သော မေထုန်မှီဝဲခြင်း ဟူသော ကာမအလုပ်ကို ကြည်ကြည်နူးနူး ရွှင်မြူးတက်ကြွစွာ ပြုလုပ်နေကြသည်။ မတင်ရီကိုယ်တပိုင်းက ခုတင်အောက်မှာ ရောက်နေသည်မို့ နို့အုံကြီးကို ကိုင်ချင်ပါလျှက်နှင့်ကိုင်ခွင့်မသာဘဲဖြစ်နေသည်။မောင်ထူးက အရှိန်မပျက် ဆောင့်ရင်း သူ့လီးတန်ကြီးအရင်းအထိ ကပ်ကပ်သွားစဉ် မတင်ရီ၏ခါးကိုဆုပ်ကိုင်၍ နောက်သို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆုတ်ဆုတ်လာသည်။မတင်ရီကလည်း အလိုက်သင့်ပါပါ လာ၏။အခု မတင်ရီတကိုယ်လုံး ခုတင်နှင့်တပေကျော်ကျော်ခန့် လွတ်ကွာလာသည် မောင်ထူးက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို မတင်ရီချိုင်းအောက်လျှိုသွင်းပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်မည်ပြုရာ မတင်ရီက ကိုယ်ကိုကြွပေးလိုက်၏။သည်တော့မှ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်လျက်ညှောင့်၍ ညှောင့်၍ ဆောင့်ဆောင့်ထည့် လိုက်သည်။

“…ပလွတ်…ဖွတ်….ပြစ်…ပြစ်….ပလစ်…ဖွတ်….ဖွစ်….စွတ်…စွတ်…. ဒုတ်….ဒုတ်…” “…..အင့်..အ….အမေ့….အင့်…အ….အမလေး….အ..အမေ့….အင့်..ကျွတ်..ကျွတ်… ရှီး..အင့်…အ….အား…အ…..” အားပါးလွန်းလှသော ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ဖိထောက်ပြီး ခါးကိုကော့ကာ ကော့ကာ စုံပစ်ပစ်ခံသည်။ ကာမလျှပ်စစ်လှိုင်းကြီးက မတင်ရီတကိုယ်လုံး နွေးကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြတ်သန်းသွားသည်။တကိုယ်လုံးရှိ အကြောမှန်သမျှ စုလိမ်ရစ်ပတ်ပြီး ဆောင့်ဆွဲလိုက် သလိုခံစားရသည်။ တဆက်တည်း စောက်ဖုတ်တဝိုက်တွင် ရစ်ပတ်ဖွဲ့နှောင်ထားသော ကာမအကြောမှန်သမျှ ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး ဒုတိယအကြိမ်မြောက် သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပြန်သည်။တကိုယ်လုံးရှိ အားအင်တွေကိုစုပ်ယူလိုက်သလို ခံစားရပြီး ငယ်ထိပ်တခုလုံးပူရှိန်းသွားကာ မောင်ထူးလီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်ကြွက်သားတွေက အားကုန်ညှစ်ပြစ်လိုက်သည်။မောင်ထူး လချောင်းတခုလုံး ဖျင်းကနဲ ကျဉ်တက်သွားပြီး ဟင့်ကနဲ အင့်ကနဲ တုန်ခါလျှက် လရေပူတွေကို မတင်ရီစောက်ခေါင်းထဲသို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ မောင်ထူးက ခါးကို မတ်မတ်ထားလျှက် ခေါင်းကိုမော့ကာ လရေထွက်သောအရသာကို တဝကြီးခံစားနေတော့သည်။

မတင်ရီခမျာလည်း သူ့ပါးပြင်တဖက်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်အပ်ကာ ကာမအရသာထူးကြီးကို ဇိမ်နှင့်ခံစားနေ ပါတော့၏။နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာကြာမှိန်းနေကြသည်။လီးတန်ကြီး သိသိသာသာ အရှိန်လျော့သွားမှ မောင်ထူးက ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး ကျောလည်အထိ ရောက်နေသော ထဘီကို ဆွဲဖုံးပေးလိုက်၏။မတင်ရီကိုလည်း တစောင်းအနေအထား ဖြစ်အောင် ပြုပြင်ပေးလိုက်၏။ မတင်ရီတယောက် အရုပ်ကြိုးပြတ်ဖြစ်ကာ ဘာမှမလှုပ်ရှား နိုင်တော့။လှုပ်ရှားချင်စိတ်လည်း မရှိတော့။မောင်ထူးက ကြမ်းပေါ်ပုံနေသော သူူ့ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်လိုက်၏။ပုဆိုးဝတ်နေခိုက် အောက်သို့ငိုက်ဆင်းကျနေသော လီးတန်ကြီးကို မတင်ရီက မျက်လုံးမှေးစင်းလျှက် ကြည့်လိုက်သေးသည်။

လီးတန်ကြီး က ငိုက်ကျနေသည့်တိုင် လူဝကြီး မာန်ဟုန်မပြေသေးဘဲ ရှိနေ၏။မတင်ရီခမျာမှာတော့ အတော်လေးနွမ်းလျပျော့ခွေနေပြီ။မောင်ထူးတယောက် စိတ်တွေပြန်ထလာပြီး တချီတမောင်းထပ်ဆော်နေလျှင် မတင်ရီတယောက် သူ့အိမ်သို့ပင်ပြန်နိုင်တော့မည် မဟုတ်။ထို့ကြောင့်မထချင် ထချင်နှင့်လူးလဲထလိုက်ပြီး အနားတွင်ထိုင်နေသော မောင်ထူးကို ပုခုံးစောင်းဖြင့်တိုက်ရင်း …………… “…..ဟွန်း….အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် တော်တော်တတ် လူကို အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖြစ်အောင်ကို ခံလိုက်ရတာ….” “…မမ…ကလဲ….ခံချင်လို့ တမင်ရောက်လာတာ…..မဟုတ်လား…” စောစောက ဒေါ်ဒေါ်ဟုသုံးမည် စိတ်ကူး၏။မကြာခင်ကမှ ကိုယ်ကဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် လိုးထားတာကို ခံထားရတဲ့ မိန်းမမို့ ‘မမ’ ဟုသာ သုံးလိုက်တော့သည်။ တကယ်အားဖြင့် မတင်ရီသည် တရားဝင်မဟုတ်သည့်တိုင် သူ့မယားတပိုင်းဖြစ်သွား၏။ကိုယ်ကလဲ အလိုလိုပင် သူ့လင်ငယ်ဖြစ်သွားပြီး။ “…..အံမယ်….ခံချင်လို့ရောက်လာတာ မဟုတ်ပါဘူး…နော်…ပူစီမ လာဖမ်းတာ .. ….ဟွန်း သူကသာ လူကို မတရားလိုးတာပါနော်….” မတင်ရီက ဒူးတုတ်ထိုင်လျက်ကပင် ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသော သူ့ဆံပင်များကို လက်နှင့်စုပ်သပ်ပြီး ပြင်ထုံးလိုက်၏။ခါးကမတ်ကော့နေပြီး ရင်သားအစုံက အထက်သို့ချီမော့နေသည်။မာန်အကင်းမသေသေးသော မောင်ထူးပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တဖန်ကြွတောင့်လာပြန်သည်။အကျီနှိပ်သီး တွေကို ပြန်မတပ်သေးသဖြင့် တင်းပြောင်ဝင်းအိနေသော နို့အုံမို့မို့ကြီးတွေကို အထင်းသား အရှင်းသားမြင်နေရသည်ဖြစ်ရာ လူပျိုသိုး မောင်ထူး၏ရမ္မက်မီးလျှံက တစတစအရှိန်ပြင်းထန်လာပြန်သည်။

မတင်ရီက ကြာမူအပြည့်ပါသော မျက်စောင်းဖြင့် ခပ်ချိုချို ခပ်ဖွဖွလေးထိုးရင်း………………….. “…ဟွန်း…ကြည့်လှပါလားကွာ….ကြာရင်….မမအရည်ပျော်သွားပါအုံးမယ်… အဟင်း ဟင်း….” မကြာမှီအချိန်ပိုင်းကပင် စောက်ဖုတ်အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး သိရှိထားသော မောင်ထူး မျက်လုံးတွေက ရမ္မက်အရှိန်ဖြင့် ဝင်းထိန်လျှက်ရှိပါသည်။ မောင်ထူးအမြင်မှာလည်း မတင်ရီ၏ရမ္မက်ခိုးတွေ ဝေလျက်ရှိသော မျက်လုံးအစုံကို တွေ့မြင်နေရသည်။သူတို့နှစ်ဦး၏ ဖိုဓာတ်၊မဓာတ်တွေက အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ဓာတ်ခိုက်အားပြိုင်လျက် ရှိနေပါသည်။တခါစားဖူးထားသဖြင့် မောင်ထူးတယောက် ရှေ့တဆင့်တိုး၍စားရမှာကို ကြောက်ရွံ့ခြင်း မရှိတော့ပေ။ မောင်ထူး မတင်ရီအနားသို့ တိုးကပ်သွားပြီး ချိုင်းအောက်က ပွေ့မလိုက်သည်။၂ ချီတိုင်တိုင် ကာမဆန္ဒတွေပြည့်ဝပြီးဖြစ်သော မတင်ရီမှာ တကယ်အားဖြင့် နွမ်းလျနေပါသည်။ထို့ကြောင့် နွားသိုးကြိုးပြတ်ကလေး စိတ်ထမလာခင်မှာပင် အိမ်ပြန်ဖို့ စဉ်းစားထားပြီးဖြစ်၏။

သို့သော် တဏှာရာဂစိတ်က ဆန်းကြယ်လှသည်။ပြန်ချင်စိတ်ရှိသည့်တိုင် တုံ့ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်နေ၏။မခွာနိုင် မခွာရက် ဖြစ်နေသည်။သူမ၏ကာမဆန္ဒကို ပြည့်ဝအောင်ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်သော သည်ကောင်လေး ၏အနားမှ မတင်ရီတယောက် တဖဝါးမှမခွာနိုင်သေးဘဲ သူပြုသမျှ နုရမည့်အခြေသို့ ပြန်ဆိုက်လာပြန်သည်။ “…မမ….ပြန်တော့မယ်ကွာ…..နောက်ရက်တွေ ရှိသေးတာပဲနော်…” နှစ်ကိုယ်ယှဉ်ရပ်မိစဉ် မတင်ရီက ပြောလိုက်၏။ “…အိုဗျာ….နောက်တွေဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့…..အခုချိန်က ပဓာနဘဲ…ဘာလဲ… …….. မမက…..မကျေနပ်ဘူးလား….” “…..ဟွန်း…..သူ့….စိတ်ချည့်ပဲ…” မတင်ရီက စိတ်မရှည်သံလေးဖြင့်ပြောရင်း ပုဆိုးအတွင်းမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသော လီးကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုပ်ရမ်းပြစ်လိုက်သည်။မောင်ထူးက မတင်ရီ ပါးကိုဆွဲမော့ပြီး နီထွေးဖူးရွသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်နမ်းလိုက်၏။နွေးထွေး ရှိန်းမြသော ကာမတေဇောဓာတ်က မတင်ရီတကိုယ်လုံး ဖြတ်သန်းသွားသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အားရအောင်စုပ်ပြီးနောက် မတင်ရီကို ခုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ခိုင်းပြီး ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲသိပ်လိုက်သည်။တန်းလန်းကြီးတွဲကျနေသော ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို ခုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ပြီး ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ဖင်ဆုံကြီးနှင့် ဖိမိထားသဖြင့် ထမီက ထစ်ခံနေသည်။

“….ဟွန်း….ရှုပ်ကိုရှုပ်တယ်…” .. ဟု ညည်းညူပြရင်း ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးဖြင့် ဖိထားသော ထမီကို ကြွပေးလိုက်သည်။မောင်ထူးက ကျေနပ်စွာဖြင့် ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် စုံပုံထားလိုက်သည်။ပြီးနောက် ဖြူဝင်းသွယ်လျ နေသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲ၍ ဒူးကောက်ကွေးဆီမှ မကိုင်ပြီး ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ တွန်းတင်လိုက်သည်။စောက်ရေတွေဖြင့် စိုရွှဲနေသောစောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းအစ် ပြူးထွက်လာ၏။ဖြူဝင်းသော ဆီးခုံအောက်တွင် စောက်မွှေးတွေက နက်မှောင်ရှုပ်ထွေး နေ၏။ အညိုရောင်သမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်လွှာက အနည်းငယ် လန်ဟနေသည်။ကျွတ်ထွက်မတတ်ပြူးကြည့်နေသော မောင်ထူးအမူအယာကြောင့် မတင်ရီခမျာ ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်နေပါသည်။ အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်၍ လိုးပါးဝနေသော မိန်းမဖြစ်သည့်တိုင် အလွန် ပြင်းအားကောင်းလှသော မျက်လုံးတို့ဖြင့်သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို သေသေချာချာ အကြည့်ခံရသောအခါ ရှက်သွေးတွေဖျန်းလာမိသည်။သည်တော့ ဘာရယ်မဟုတ်.. ဂယောက်ချောက်ခြားပြောမိပြောရာပြောလိုက်မိသည်။

“……အင့်…..ဒါပါ….ချွတ်….” နှိပ်သီးတွေပြုထွက်နေသော သူ့အင်္ကျီကို ပုတ်ပြလိုက်၏။မတင်ရီက ငေါ့ပြောမှန်းသိ သည့်တိုင် မောင်ထူးအလွန်ကျေနပ်သွားသည်။မတင်ရီကျောအောက်မှ လက်ပင့်သွင်း မပြီး အကျီကို ချွတ်သည်။ ဖြူဝင်းတင်းမို့ နုထွတ်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်မျက်နှာအပ်ကာ ဘယ်ညာလူးကာ အထပ်ထပ်အခါခါ နမ်းသည်။မတင်ရီတကိုယ်လုံး ယားကျိကျိဖြစ်ကာ မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်ပြီး တခစ်ခစ်နှင့်ဖြစ်နေ၏။သူမလက်နှစ်ဖက်ကလည်း မောင်ထူး၏ခေါင်းကို သိုင်းဖက်ထားသည်။ မောင်ထူးက နို့အုံအရင်းမှ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းတောင့်တောင့် လေးကို ကလေးနို့စို့သလို စို့ပေးပြန်သည်။အခုလို အစို့မခံရသည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီဖြစ်၏။ကလေးမမွေးခင် ညားကာစလောက်က သူ့ယောကျာ်း၏နို့စို့ပေးခြင်းကို မကြာမကြာခံရဖူးသည်။မတင်ရီတယောက် အလွန်သဘောကျနှစ်ခြိုက်ခဲ့သည်။

အခုလည်း တကိုယ်လုံး တဖြိုးဖြိုးတဖျင်းဖျင်းဖြစ်ကာ ရာဂစိတ်တွေ ပိုကြွလာသည်။ မောင်ထူးက အပြာစာအုပ်တွေ တော်တော်များများ ဖတ်ဖူးထားသဖြင့် လိုးနည်းလိုးဟန် လိုးရမည့်ပုံစံတွေကို မျက်စိထဲမြင်ယောက်ထားပြီးဖြစ်၏။မတ်တပ် ရပ်၍ လိုးဆောင့်ရသည်က ပိုအားရှိကြောင်းသိထားသည်။အခုစာတွေ့ကို လက်တွေ့အသုံးချဖို့ အခွင့်ကြုံလာပြီ။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရစုပ်ယက်ဆုပ်ချေပြီးနောက် ကိုယ်ကိုခွာ၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။မတင်ရီ၏ဒူးကောက်ကွေးကို သူ့ပုခုံးပေါ်မတင်လိုက်၏။ အထက်သို့ကော့ထောင်နေသာ သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့်ဖိ၍ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဖိနှစ်သွင်းလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးက ၃ လက်မခန့် ဇွိကနဲနစ်ဝင်သွားသည်။မောင်ထူးက ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ကိုင်း၍ မတင်ရီလက်မောင်းကြားနှစ်ဖက်အောက် သူ့လက်ကို လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ထိထိမိမိဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ပြီးတော့မှ ကျန်ရှိနေသော လီးတန်ကြီးကို တရစ်ခြင်းသွင်းသည်။

“…..ဖွိ…..ဖွိ….ဖွစ်……ဖွစ်….ဖွိ…ဇွီ…..ဇွပ်…..ဗြစ်…..” လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို ထိုးဖောက်၍ စီးစီးပိုင်ပိုင် ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းကြီး ဝင်သွားသည်။မတင်ရီက မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားပြီး တိုးဝင်လာသော လီးကြီး၏အတွေ့အရသာကို ဇိမ်နှင့်မှန်းခံရင်း အလွန်အားရကျေနပ် နေသည်။ များသောအားဖြင့် သူ့ယောကျာ်းက လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနည်းဖြင့်သာ လိုးပေးလေ့ ရှိသည်။တခါတခါ စိတ်ကူးပေါက်မှသာ လေးဖက်ထောက်လိုးတာမျိုး ရှေ့ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးတာမျိုးလောက်တော့ရှိ၏။အခုလို ခုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်လှန်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုးပေးတာမျိုးတော့ မကြုံဖူးသေးပေ။ ပုခုံးကို လက်နှင့်ထိထိမိမိ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖိထောက်ထားသည့်အတွက် လီးတန်ကြီးက သားအိမ်ဝအထိဆိုက်လာသည်။မောင်ထူးက ဖင်ကြောကြီးကို အစွမ်းကုန်ရှုံ့၍ ကိုယ်ကိုအနည်းငယ်နောက်ဆုတ်ကာ လီးတန်ကြီးကို ပြန်နှုတ်သည်။

ပြီးတော့ တရှိန်ထိုးဆောင့်သွင်းသည်။ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် သားအိမ်ဝကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ဆောင့်သောဒဏ်ကြောင့် မတင်ရီတကိုယ်လုံး မီးပွင့်မတတ် ခံစားလိုက်ရပြီး ကော့တက်သွား၏။သူမလက်နှစ်ဖက် က မောင်ထူးလက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ယောင်ရမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ဒူးကောက်ကွေးက မောင်ထူး ပုခုံးပေါ်တင်ထားရသဖြင့် တကိုယ်လုံး အချုပ်ခံထားရသလိုဖြစ်စေ၏။အသွင်းအနှုတ် လေးငါးဆယ်ချီခန့် ပြုပ်လုပ်ပြီးသော အခါ မောင်ထူးက အရှိန်နှင့်ဆောင့်ပါတော့သည်။ဆောင့်ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်ပြီး အားပါသဖြင့် မတင်ရီကလည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်လျက် အံကြိတ်ပြီး ခံသည်။

“…..ဖွတ်…ပလွတ်…..ဖွတ်…..ဗြစ်….ဒုတ်..ဖွတ်….အား..အ…အား…အမေ့…ရှီး… …..အီး…အ…..အမေ့….အမေလေး…..အီး…ရှီး….အား…အ……” မတင်ရီကလည်း ရှိသမျှအားကုန်ထုတ်ကာ မောင်ထူးဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော့ကော့ခံသည်။ဖွတ်ဖွတ်သံ အီးအားသံတွေက တခန်းလုံး ပွက်လောက်ကိုညံနေ၏။လူပျိုးသိုးပီပီ အလွန်သန်မာလှသော အင်အားတွေနှင့် တဖွတ်ဖွတ် တဇွိဇွိ ဆောင့်လိုးနေရာမှ …………. “….မမ…..ကောင်းလား ဟင်…..” မတင်ရီတယောက် အကောင်းကြီးကောင်းနေသဖြင့် မောင်ထူးအမေးကို တော်တော်နှင့်မဖြေနိုင်။တော်တော်ကြာမှ….. “…..အင့်….အမေ့….ကျွတ်….ကျွတ်…..ကောင်း….ကောင်း….တယ်ကွယ်….” “ပြိုင်တူပြီးလျှင် ကောင်းနိုင်ပါသည်။”

ပြီးပါပြီ

ZG

အိမ္ေျခေပါင္း ၅၀၀ ေလာက္ရွိသည့္ အပူပိုင္းေဒသ အညာရြာေလးတစ္ရြာ။တစ္ရြာလုံး ေတာင္သူႏွင့္လက္လုပ္လက္စားေတြ မ်ားသည္။ မတ္လအလယ္ပိုင္းေလာက္ျဖစ္၍ အညာေႏြက သိသိသာသာ ပူျပင္းလာသည္။ သည္အခ်ိန္ရာသီမ်ိဳးေရာက္ၿပီဆိုလၽွင္ တခ်ိဳ႕က ေတာသို႔ထြက္၍ ေရႊက်င္ၾက။အေရွ႕ေတာသို႔ထြက္ထင္းခုတ္ၾကရ၏။ ေမာင္ထူးတစ္ေယာက္ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖၿပီးျဖစ္သျဖင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ရေနသည္။သူတို႔က ယာေျမေတြဧကေပါင္းမ်ားစြာရွိသျဖင့္ ေက်းလက္ ဓနရွင္စာရင္းသူမ်ားပီပီ ေရႊေတာ၊အေရွ႕ေတာႏွင့္ပဌာန္းဆက္ ကင္းေဝးသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။တစ္ဦးတည္းေသာသားလည္းျဖစ္၊စီးပြားဓနလည္း ေခ်ာင္လည္ၾကသူမ်ားမို႔ သားျဖစ္သူကို ေခတ္ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ကာ ၿမိဳ႕အရပ္မွာႀကီးပြားခ်မ္းသာေစဖို႔ ရည္မွန္း ထားၾကသည္။ေမာင္ထူးက ရြာႏွင့္ ၄ မိုင္ခန႔္ေဝးေသာၿမိဳ႕သို႔ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ေက်ာင္းတက္ သည္။အသက္ကေလးက ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္၍ ၁၆ ႏွစ္ထဲဝင္လာၿပီမို႔ လူပ်ိဳေသြးဝင္ လာၿပီ ျဖစ္၏။သူ႔ေပါင္ၾကားတြင္ ေပါက္ေနေသာ အေမႊးေလးမွာ အေတာ္ေလးရွည္ကာ ရင့္သန္ လာၾကၿပီ။လက္ႏွင့္ကမ်င္းစျပဳတတ္လာၿပီျဖစ္၍ လထိပ္အေရဖ်ားေလးသည္ပင္ အနည္းငယ္လန္စျပဳေနၿပီ။ သူ႔အေဖႏွင့္အေမတို႔ ေတာသို႔ကိုယ္တိုင္ထြက္ရသည့္တိုင္ လမ္းညြန္ေပး႐ုံမၽွသာျဖစ္သည္။သူ႔အေမ၏ေမာင္ျဖစ္သူ ေက်ာ္ထူးတို႔လင္မယားက ဦးေဆာင္လုပ္ကိုင္ေပး၏။သူတို႔ကို လုပ္အားခသီးျခားမေပးေတာ့ပဲ ေျမဧက ၁၀ ဧက အလကားလုပ္ခြင့္ေပးထားသည္။

ယခု သူ႔အေဖႏွင့္ အေမတို႔ ေတာသို႔သြားခိုက္ တစ္ဦးတည္း ေသာ သားျဖစ္သူ ေက်ာင္းသားေမာင္ထူးတေယာက္ အိမ္တြင္တေယာက္တည္း က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။လူပ်ိဳေပါက္ကေလးပီပီ တဏွာရာဂ ဖိုမကိစၥေတြကို စိတ္ဝင္စားတတ္ လာၿပီ။အျပာကားအျပင္ အျပာစာအုပ္ေတြလည္း ေလးငါးဆယ္အုပ္ခန႔္ ဖတ္ဖူးထား သည္။အျပာကားထက္ အျပာစာအုပ္ကိုပိုသေဘာက်၏။စာအုပ္ေလး တၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ အရသာေတြ႕သည္။ မေန႔က ၿမိဳ႕ထဲကသူငယ္ခ်င္းဆီက အျပာစာအုပ္ ၁၅ စာအုပ္ငွား လာသည္။သူယခုဖတ္ေနသည့္ အျပာစာအုပ္က အကိုျဖစ္သူ၏မိန္းမႏွင့္ ညီတို႔၏ ႏွစ္ပါးသြားၾကာခိုဇတ္လမ္းျဖစ္ရာ သူ႔ကိုအလြန္ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ညီျဖစ္သူက သူ႔အကို မိန္းမကို ႏြားစာတဲထဲ ဖင္ေဆာ္ေနပုံက သူ႔မ်က္စိထဲ အကြင္းလိုက္ အကြက္လိုက္ ျမင္ေယာင္လာ၏။စာအုပ္ကို ေခတၱပိတ္ရင္း မ်က္လုံးကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။ပုဆိုးတြင္း ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္အသာဆုပ္ထားလိုက္သည္။ ဂြင္းမတိုက္မိေအာင္ အေတာ္ေလးခ်ဳပ္တည္းထားရ၏။အာ႐ုံေျပာင္းသြားေစရန္ အျပင္ ဘက္ကို ေသးေပါက္ထြက္ခဲ့သည္။အိမ္ေနာက္ေဖးရွိ အိမ္သာေဘးတြင္ ပုဆိုးကို ပင့္လွန္ၿပီး တရႊီးရႊီး တရွဲရွဲႏွင့္ေပါက္ေနရာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးေတာ့။ ထိုစဥ္ တဖက္ၿခံဝိုင္းရွိ ေနာက္ေဖးအိမ္သာထဲတြင္ မတင္ရီတစ္ေယာက္ အိမ္သာတက္ၿပီး အျပင္သို႔ထြက္ရန္ဟန္ျပင္ေနစျဖစ္သည္။ တရွဲရွဲအသံေၾကာင့္ မထြက္ေသးဘဲ အိမ္သာထဲမွေန၍ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။

အိမ္သာႏွစ္လုံးက ၿခံစည္းရိုးသာျခားေန၍နီးနီးကေလးျဖစ္သည္။ေမာင္ထူး တစ္ေယာက္ပုဆိုးကိုအသားကုန္ပင့္လွန္ၿပီး သူမဖက္တဲ့တဲ့ႀကီးလွည့္ၿပီး ေသးေပါက္ေန သည္ကို အထင္းသား အရွင္းသား ျမင္ေနရေလသည္။ သည္ထက္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ေပါင္ၾကားထဲက လီးႀကီးျဖစ္၏။ သူမမ်က္စိေအာက္တြင္ ႀကီးျပင္းလာသည့္ သားအရြယ္ေကာင္ေလးမို႔ ဘယ္လိုမွ ထူးထူးျခားျခားမေအာင့္ေမ့မိခဲ့ပါ။သူ႔သမီးႏွင့္လည္း ရြယ္တူမၽွသာျဖစ္သည္။ အခု မတင္ရီမ်က္လုံးျဖင့္ တပ္အပ္ထင္ထင္ျမင္ေနရေသာ ေမာင္ထူး ေပါင္ၾကားရွိ လီးတန္ႀကီးမွာ သူ႔ေယာက်ာ္းလီးထက္ပင္ ၂ ဆေလာက္ႀကီးေနသည္။ လီးတန္ႀကီးက ႏုထြားလြန္းလွသည္။ယွက္သမ္းေနေသာ ေသြးေၾကာႀကီးေတြက ဖုေဖါင္းတင္းႂကြေန၏။အရွည္ကို ခန႔္မွန္းၾကည့္ရာ အမေလး ရွစ္လက္မနီးပါးခန႔္ ပါလား ဟု စိတ္ထဲကေတြးမိ၏။လုံးပတ္အတုတ္ကမူ သူမအျမဲေသာက္ေနသည့္ ႐ုပ္ပ်ိဳေဆးဗူး ထက္ေယာင္ေယာင္ေလးမွသာ ငယ္ေလသည္။ မတင္ရီတစ္ေယာက္ ေမာင္ထူးလီးႀကီး ကို ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ လွိုက္ကနဲ လွိုက္ကနဲ ႂကြႂကြယားတက္၍ လာေလသည္။ ရမၼက္ေသြးအဟုန္ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး ေဖါင္းေဖါင္းမို႔မို႔ ႀကီးျဖစ္လာ၏။ဒုတ္ႏွင့္အတို႔ခံလိုက္ရေသာ ဂုံညင္းဖားႀကီး မာန္ဖီလာသလိုမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေသးေပါက္ၿပီးသြားေသာ္လည္း ေမာင္ထူးက ထမသြားေသး။သူ႔လီးကိုအေသအခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္ကာ အေရျပားကိုျဖဲလိုက္၏။လူပ်ိဳေပါက္တေယာက္၏ႏုႏုထြတ္ထြတ္လီးႀကီး မို႔လားမသိ။ဒစ္ဆံျပဲျပဲႀကီးမွာ အနီရင့္ေရာင္ သမ္းေနသည္။ေလးငါးခ်က္ခန႔္ ဂြင္းတိုက္ သလိုလုပ္ၿပီး ပုဆိုးႏွင့္ဖုံးကာ အိမ္ဖက္သို႔ျပန္သြား၏။လေရထြက္သည္ အထိ ၿပီးေအာင္ မတိုက္ဘဲ ခ်ဳပ္တီးနိုင္စြမ္းရွိသည္ကို မတင္ရီတအံ့တၾသျဖစ္မိသည္။

မတင္ရီအရြယ္က ေမာင္ထူးအေမႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းမို႔ ေသြးသားဆူၿဖိဳး ကာမဓာတ္အားေတြ အစြမ္းကုန္ျပည့္ၿဖိဳးေနေသာအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ေယာက်ာ္းႏွင့္ ကင္းကြာခဲ့သည္မွာတပတ္ခန႔္ရွိၿပီမို႔ သူမ၏ကာမတဏွာ အဆာဓာတ္က အလြန္အမင္း ျပင္းျပင္းပ်ပ် ရွိလွသည္။ သူမေယာက်္ားက အေရာင္းအဝယ္ကိစၥႏွင့္ ေကာလင္း ဝန္းသို ဖက္သို႔ခရီးထြက္သြားသည္မွာ တပတ္ခန႔္ရွိၿပီ။တခါထြက္လၽွင္ တလ တလခြဲၾကာတတ္ သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျပန္လာမည္ မဟုတ္ေသး။ လီးအေၾကာင္း လီးအရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိဖူးထား႐ုံမၽွမက ပင္ကိုယ္ကပင္ တဏွာရာဂဓာတ္ခံအားႀကီးလွသူပီပီ လီးႏွင့္ကင္းျပတ္လၽွင္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ျဖစ္ရကား အခုသူမအလြန္ႏွစ္သက္တပ္မက္လွေသာ ဓာတ္စာကို ျမင္ေတြ႕ လိုက္ရေသာအခါ မတင္ရီတစ္ေယာက္ ဂဏာမၿငိမ္ ေယာက္ယက္ခတ္ သြားပါေတာ့သည္။ ကာမတဏွာဓာတ္ဟူသည္ ဆင္ျခင္တုံတရားကို လႊမ္းမိုးဖိစီးနိုင္၏။ ထိုတဏွာဓာတ္ျပင္းထန္ေလ ေမာဟအေမွာင္ဓာတ္က အားႀကီးေလေလျဖစ္တတ္သည္ အ႐ူးတကာ့အ႐ူးတြင္ တဏွာရာဂအ႐ူးက ပို၍ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္း၏။ အရွက္ အေၾကာက္တရားေတြကို လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားေစသည္။

အိမ္မွာ ေမာင္ထူးတစ္ေယာက္ထဲ ရွိပုံရ၏။ထို႔ေၾကာင့္သာ သူ႔လီးကို ကမ်င္းေၾကာထရဲျခင္းျဖစ္မည္။သူ႔အေဖႏွင့္အေမတို႔မွာ ေတာင္သူငမ္းသတ္ေနခ်ိန္မို႔ အခုရက္ပိုင္း အျမဲတမ္းလိုလို မိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာတတ္ၾက၏။ မတင္ရီတို႔ႏွင့္ ေမာင္ထူးမိဘေတြက ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္သာရွိ၏။ သိပ္ၿပီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မရင္းႏွီးၾက။သူမေယာက်္ားက ဒီရြာသားမဟုတ္။စီးပြါးေရး ကလည္း ေကာင္းသျဖင့္ ဘဝင္ျမင့္ေအာက္ေျခလြတ္ခ်င္သည္။ေရႊတြဲလြဲ ေငြတြဲလြဲ ဝတ္နိုင္စားနိုင္ေသာ မတင္ရီအဖို႔လည္း သူမေယာက်ာ္းနည္းတူ ဘဝင္ျမင့္ေအာက္ေၿခ လြတ္၏။သို႔ေသာ္ သူတို႔စီးပါြးေရးအေျခအေနက ေမာင္ထူးတို႔ကို မမွီပါ။ဆင္ႏွင့္ေၾကာင္ ေလာက္ကြာသည္။ထို႔ေၾကာင့္လည္း မနာလို ဝန္တိုျဖစ္ကာ ပို၍ဆက္ဆံေရး က်ဲခဲ့၏။ အခု မတင္ရီတစ္ေယာက္ ကာမတဏွာ၏ ေသြးေဆာင္မွုေၾကာင့္ ၿပိဳင္ဖက္ျဖစ္ေသာ ေမာင္ထူးထံသို႔ မာန္ခ်၍သြားရေပေတာ့မည္။သည္လီးႀကီးကိုမွ အလိုးမခံရလၽွင္ စိတၱဇျဖစ္ၿပီး ေသသြားနိုင္သည္။

မတင္ရီတစ္ေယာက္ အိမ္သာေပၚျပန္ထိုင္ၿပီး ထမီကိုလွန္ကာ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆပ္ျပာအေကာင္းစားႏွင့္ အထပ္ထပ္အခါခါေဆးေၾကာ၍ သန႔္စင္လိုက္ေလသည္။ ေစာက္ဖုတ္အႀကိဳအၾကားႏွင့္ဖင္ၾကားပါမက်န္ စိတ္တိုင္းက် ေဆးေၾကာသန႔္စင္ၿပီးမွ အိမ္သာထဲက ထြက္ခဲ့၏။ အေပၚထပ္ ကပ်ာကယာတက္ၿပီး အက်ီလဲသည္။အတြင္းခံ မဝတ္ဘဲ ခရမ္းႏုေရာင္ ဇာအက်ီခါးတိုလက္ျပတ္ဝတ္သည္။သူမ၏ျဖဴဝင္းေသာ အသားအေရႏွင့္ ခရမ္းႏုေရာင္ဇာအက်ီက လိုက္ဖက္လွသည္။ထို႔အျပင္ ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းတင္းတင္း မို႔မို႔ရွိလွေသာ ရင္သားဆိုင္ေတြကိုပါ ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ ျမင္ေတြ႕ေစရန္ျဖစ္၏။ထမီက နက္ျပာေရာင္ အက်ီကလည္း ခါးတိုျဖစ္သျဖင့္ အကုန္းအကြတြင္ သူမ၏ ဗိုက္ျပင္သား ေဖြးေဖြးကို ပို၍ေပၚလြင္ေစရန္သည္အေရာင္မ်ားကို တမင္ေရြးဝတ္လိုက္၏။ ခက္သည္က တအိမ္ႏွင့္တအိမ္ အကူအသမ္းသိပ္မရွိလွသျဖင့္ ေမာင္ထူးတို႔ၿခံထဲဝင္ရန္ ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္ရွာရမွန္းမသိ ျဖစ္လို႔ေနသည္။

ထိုစဥ္ အိမ္တြင္ေမြးထားေသာ ေၾကာင္မေလးက မတင္ရီကို ပြတ္သီးပြတ္သပ္လာလုပ္ေနသည္ မတင္ရီေခါင္းထဲအႀကံတခု လက္ကနဲေပၚသြား၏။ မတင္ရီက ေၾကာင္ကိုေပြ႕ခ်ီရင္း ငါးေၾကာ္တစ္ခုကို ေၾကာင္ႏွာေခါင္း နားတို႔ေပးလိုက္ေလသည္။ေၾကာင္က စားမည့္ဟန္ျပဳေသာအခါ လက္ကို႐ုပ္သိမ္းလိုက္ သည္။ၿပီးေတာ့ အိမ္သာဖက္ထြက္ခဲ့သည္။ငါးေၾကာ္တစ္ကို ေၾကာင္ႏွာေခါင္းနားေတ့ၿပီး ေမာင္ထူးတို႔ၿခံဖက္လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။သူ႔သခင္လုပ္သမၽွကို ေၾကာင္ကၾကည့္ေန၏။ ၿပီးေတာ့မွ ေအာက္ခ်ေပးလိုက္သည္။သည္ေတာ့ ပူစီမက ၿခံစည္းရိုးကိုတိုးဝင္၍ ငါးေၾကာ္ကို တခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး အငမ္းမရ ကိုက္စားေနစဥ္ ………… “…ျမည္….ျမည္….ျမည္…ျမည္….ျမည္….ပူစီမ….လာ ..လာ… ျမည္. ျမည္…” အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေၾကာင္ကိုေအာ္ေခၚ၏။ငါးေၾကာ္တစ္က ႀကီးလြန္းသျဖင့္ ပူစီမက မတင္ရီေခၚသည္ကို လုံးဝဂ႐ုမစိုက္။ “….ျမည္….ျမည္….ပူစီမ….လာ …လာ…လာ…” ေမာင္ထူးတစ္ေယာက္ အျပာစာအုပ္ထဲနစ္ေျမာေနစဥ္ မတင္ရီ၏က်ယ္ ေလာင္က်ယ္ေလာင္အသံေၾကာင့္ ဖတ္လက္စစာအုပ္ကို ပိတ္ထားလိုက္သည္။

“….ေမာင္ထူးေရ…. ေဟ့….ေမာင္ထူး….” “….ဗ်ား ….ရွိတယ္ဗ်ိဳ႕…” ေမာင္ထူးက အခန္းထဲမွလွမ္းအသံျပဳသည္။ “….မင္းတို႔ၿခံဖက္….ေၾကာင္ဝင္သြားလို႔ လာဖမ္းခ်င္လို႔ေဟ့….” “….ေအာ္ ….ဟုတ္ …ဟုတ္…လာခဲ့ေလ…” မတင္ရီက လူတကိုယ္စာဝင္သည့္ေနရာက တိုးဝင္လာခဲ့၏။ေမာင္ထူးလည္း အခန္းထဲမွ အထြက္ မတင္ရီကလည္း ၿခံစည္းရိုးကအတိုး ဆုံေန၏။အေဝရာကိုင္းႏွင့္ညႇိၿပီး မတင္ရီ၏ အေပၚအက်ီနၤွိပ္သီးတလုံး ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။မတင္ရီက မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ကာ ျပန္မတပ္ေတာ့ဘဲ သည္အတိုင္း ဖာသီဖာသာထားလိုက္၏။ “….ျမည္….ျမည္….ပူစီမ….လာ…လာ….” မတင္ရီက ေရွ႕သို႔တိုးလာရင္း ေခၚသည္။ေမာင္ထူးကလည္း ကူေခၚေပးသည္။ ေမာင္ထူးက လူစိမ္းမို႔ ပူစီမကငါးေၾကာ္ကိုခ်ီၿပီး ေမာင္ထူးတို႔အိမ္ေအာက္ဖက္ဆီသို႔ ေျပးပါေတာ့သည္။မတင္ရီကလည္း ထမီကိုတိုတိုျပင္ဝတ္၍ ေျပးလိုက္သည္။ အေတာ္လိမၼာသည့္ ေၾကာင္ဟုေခၚမည္လားမသိ သတၱဝါက ငါးေၾကာ္ကိုခ်ီၿပီး ေမာင္ထူး စာဖတ္ေနေသာအခန္းထဲသို႔ တန္းတန္းႀကီးေျပးပါေတာ့သည္။ခါတိုင္း အေတာ္ လိမၼာသည့္ ေၾကာင္မေလးျဖစ္သည္။မတင္ရီ၏အသဲစြဲ အခ်စ္ေတာ္။ ေတာသူမတေယာက္အေနႏွင့္ ေၾကာင္၏အေရးပါပုံကို မတင္ရီ ေရွးယခင္က မသိခဲ့ပါ။သူ႔ေယာက်ာ္းႏွင့္ပက္သက္ၿပီး မႏၲေလးစိန္ပန္းရပ္က မိန္းမေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားႏွင့္အဖြဲ႕က်ကာ ခင္မင္ရင္းႏွီးေန၏။တခါကလဲ အလုပ္ႏွင့္ပက္သက္ၿပီး ၂ ည ၃ ည အိပ္ျဖစ္ခဲ့၏။ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးလာေတာ့ ေယာက်္ားေတြမသိေစခ်င္သည့္ အတြင္းေရးေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလာၾကသည္။သေဘၤာသားမိန္းမ တေယာက္က ေျပာသည္။

သူမေယာက်ာ္းမရွိခိုက္ ခံခ်င္လြန္း၍ မထိန္းနိုင္မသိမ္းနိုင္ ျဖစ္လာၿပီ ဆိုလၽွင္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ နို႔ဆီမ်ားမ်ားထဲ့ၿပီး အိမ္မွာေမြးထားသည့္ေၾကာင္ကို ယက္ခိုင္း ေၾကာင္း။လီးႏွင့္အလိုးခံရသည္ထက္ ဖီလင္ရွိၿပီး အလြန္ေကာင္းေၾကာင္း။၃-၄ ခ်ီအထိ ပင္ ကာမဆႏၵေတြျပည့္ဝၿပီးဆုံးေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ထိုစဥ္မွစ၍ မတင္ရီတေယာက္ ေၾကာင္မေလးတေကာင္ေမြးထားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲနို႔ဆီထည့္ကာ ယက္ခိုင္းပါေတာ့သည္။ေကာင္းခ်က္ကေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေမ့ မတတ္ပင္။ေၾကာင္ယက္တာလည္း ေကာင္းပါ၏။ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေယာက်ာ္းႏွင့္ ကင္းကြာေနေသာ အက်ဥ္းသူမိန္းမေတြ၏အတြင္းေရးကာမဗ်ဴဟာနည္းက ယခုလို လြတ္လပ္ေသာျပင္ပေနရာမ်ိဳးမွာ လီးစစ္စစ္ကိုပဲအားရပါးရ ခံလိုက္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ ေၾကာင္ကိုယက္ခိုင္းေသာနည္းက ေနာက္မီးလင္း လင္ငယ္ေနတာထက္ အန ၱရာယ္ကင္း၏။သုတ္ေရေတြထြက္သြားျခင္းသည္ပင္ ကာမဆႏၵျပည့္ဝၿပီးဆုံးျခင္းျဖစ္ရာ ေကာင္းလည္းေကာင္း အန ၱရာယ္လည္းကင္းသမို႔ မတင္ရီအျမဲလိုလို ျပဳလုပ္ေနက်။ပူစီမကိုယက္ခိုင္းရလြန္း၍ လၽွာေရာ ေစာက္ဖုတ္ပါ ပါးလွပ္ကုန္ေလာက္ၿပီ။မည္သည့္အရာမဆို ေရရွည္ျပဳလုပ္ပါမ်ားလၽွင္ ရိုးအီသြားတတ္ စျမဲျဖစ္၏။ၿပီးေတာ့ ေကာင္ေလးမွာ ထူးထူးျခားျခားလီးေတာင္ေနသည္။ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ေတာင္တာေတာ့ ဟုတ္ပုံမရ။အေၾကာင္း တခုခုရွိ၍သာ ဒီေလာက္မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေတာင္မတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ မတင္ရီစိတ္ထဲ အသိတခ်က္လင္ကနဲပြင့္သြား၏။ဒီအရြယ္ဆိုတာ တဏွာ႐ူးေၾကာထစအရြယ္။မိန္းမမ်ားႏွင့္ပက္သက္သည့္ တဏွာရာဂစကားေတြကို အလြန္အၾကားခ်င္ဆုံးအရြယ္။ရမၼက္ေသြး ထႂကြလြယ္သည့္အရြယ္ျဖစ္၏။ ဧကန ၱ အျပာစာအုပ္ဖတ္ၿပီး စိတ္ေတြထႂကြေနျခင္းျဖစ္ပုံရသည္။

မတင္ရီက ပူစီမကိုဖမ္းရန္ ေမာင္ထူးထက္ဦးစြာအခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သူျဖစ္၏။မိန္းမႏွင့္ ေယာက်္ားေပြ႕ဖက္ေနေသာ အဝါႏုေရာင္စာအုပ္ေလး ၃ အုပ္ ေခါင္းအုံးေဘးတြင္ ထပ္လ်က္သားေတြ႕ရသည္။ထို႔အျပင္ ဖတ္လက္စေနရာကို မွတ္၍ေမွာက္ထားေသာ စာအုပ္တအုပ္လည္း တဖက္ေဘးတြင္ ေတြ႕ရသည္။မတင္ရီအေတြး ေသခ်ာသြား၏။ ေမာင္ထူးတေယာက္ အျပာစာအုပ္ေတြဖတ္ၿပီး လီးေတာင္ေနသည္။ အေတြ႕အၾကဳံရင့္က်က္ၿပီး အံတိုအံခြက္ေနေသာ မတင္ရီလိုမိန္းမ တေယာက္ ေတြးရင္အလြန္လြဲခဲသည္။သည္လိုဆိုလၽွင္ သူ႔ရမၼက္ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေမာင္ထူးတေယာက္ ေသခ်ာေပါက္ဝင္ရမည္ဟု အပိုင္ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး ေက်နပ္စြာ ျပဳံးလိုက္၏။ မည္သည့္စကားကိုမွ ေျပာခ်ိန္မရေလာက္ေအာင္ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္ဆန္လြန္းလွ၏။မတင္ရီတေယာက္ ဒူးေခါင္းေလာက္ထိေရာက္ေအာင္ ထမီတိုတို ဝတ္လၽွက္ အက်ီရၤင္ဘတ္ႏွိပ္သီးတလုံးျပဳတ္ေနသည္ကိုပင္ သတိမထားမိေလာက္ ေအာင္ ေၾကာင္ဖမ္းခ်င္ေဇာထက္သန္ေနသည္။

အေျပးတပိုင္းႏွင့္သြားရသည္မို႔ သူမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးလြန္းလွေသာ တင္ဆုံတင္းတင္းအိအိႀကီးေတြက စည္းခ်က္ညီစြာ ထက္ေအာက္ လွုပ္ရမ္းေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ျပဳတ္ထြက္သြားေသာ ႏွိပ္သီးေနရာကေစ့မေနဘဲ သိသိသာသာႀကီးဟေနသျဖင့္ တင္းရင္းဝင္းအိမို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္ညြန႔္သားႀကီး ႏွစ္မႊာက ေမာင္ထူးစိတ္ကို ျပင္းထန္စြာ လွုပ္ဆြသြားသည္။ နို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို ဇာအက်ီပါးကို အတင္း႐ုန္းကန္ေဖာက္ထြက္မည့္ အသြင္ကို ေဆာင္ေန၏။အတြင္းခံ ေဘာ္လီဝတ္မထားေၾကာင္းကို သိသိသာသာ စူထြက္ေနေသာ နို႔သီးေခါင္းႏွစ္လုံးက သက္ေသခံေန၏။ ဈာန္ရ ရေသ့ေတာင္ သည္းခံနိုင္စြမ္းမရွိေသာ သည္ျမင္ကြင္းႀကီးကို လူပ်ိဳသိုးေပါက္စ ေမာင္ထူးတေယာက္ အဘယ္မွာလၽွင္ခံနိုင္ရည္ရွိပါမည္နည္း။ စိတ္အလိုကိုလိုက္၍ ထင္တိုင္းက်ဲပစ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာကို အရသာခံၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ထႂကြေနမည့္အစား သူ႔မ်က္ေမွာက္ ေရွ႕တြင္ တဲ့တဲ့ႀကီး တိုးဝင္ေရာက္ခ်လာေသာ ကာမအဆီတုံးအဆီခဲႀကီးကို တဝႀကီး စားသုံးပစ္ေတာ့မည္။

ကာမအေၾကာ ကာမအထာကို ေခါက္ရိုးေက်သည္အထိ ကၽြမ္းက်င္ သိရွိထားၿပီးေသာ တဏွာရာဂအလြန္ျပင္းထန္သည့္ မိန္းမတေယာက္ႏွင့္ဣတၳိယ အေတြ႕အၾကဳံလုံးဝမရွိ။ရာဂစိတ္ေတြအလြန္ထက္သန္ထႂကြေနသည့္ လူပ်ိဳသိုးေပါက္စ တို႔၏ ေတြ႕ဆုံခန္းကား ေၾကာက္ခမန္းလိလိ သဲထိတ္ရင္ဖိုဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ မတင္ရီက ခုတင္ေအာက္ဝင္ေျပးေသာ ပူစီမကို ဖမ္းရန္ ခုတင္ေအာက္ သို႔လက္ေထာက္ငုံ႔ဝင္လိုက္သည္။တကိုယ္လုံးမဝင္ဘဲ ေက်ာလည္ေလာက္ထိသာ ခုတင္ေအာက္ေရာက္ေနသည္။မတင္ရီ၏ တေတာင္ႏွစ္ဖက္က ၾကမ္းေပၚေထာက္ၿပီး ခါးကိုေျပေလ်ာ့ညႊတ္ႏြ႕ဲ၍ ကုန္းေနသည္ျဖစ္ရာ ဖင္ဆုံအိုးထြားထြားႀကီးကအထက္သို႔ စြင့္ကားေျမာက္တက္ေန၏။ ေမာင္ထူးတေယာက္ သည္ျမင္ကြင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ဘဝင္ေတြ ဆူၿပီး ရင္ေတြပူကာ အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္လာသည္။တကိုယ္လုံးလည္း ရမၼက္ေသြး ေတြလွိုက္ဆူတက္လာၿပီး ေနာက္ကေန ၾကဳံးလိုးျပစ္ရန္ ပိုင္ပိုင္ႀကီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။

“ ျမည္….ျမည္…ျမည္….ပူစီမ…လာ…လာ..ေမေမ့…ဆီလာ…ျမည္..ျမည္..” ေၾကာင္ကိုေခ်ာ့ေမာ့ေခၚရင္း မတင္ရီခႏၶာကိုယ္က မသိမသာလွုပ္ရွားေန၏။ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ေန၏။သည္ေတာ့ စြင့္ေျမာက္ေကာ့ပ်ံေနေသာ ဖင္ဆုံႀကီးႏွစ္လုံး က အတက္အက် အယိမ္းအႏြဲ႕ အတုန္အခါ လွုပ္ရွားမွုပုံရိပ္ေတြက ေမာင္ထူး၏ရမၼက္မီး ကို အရွိန္ႀကီးသထက္ႀကီးထြားလာေစရန္ ပင့္ေပးသလိုျဖစ္ေန၏။ မိန္းမအေတြ႕အၾကဳံ လုံးဝ လုံးဝမရွိေသးေသာ တကယ့္အစိမ္း သက္သက္ လူပ်ိဳသိုးေလးမို႔ အေမႏွင့္မတိမ္းမယိမ္းအရြယ္ရွိ မိန္းမတေယာက္ကို ကာမဆက္ဆံရမွာ ထိတ္လန႔္ေၾကာက္ရြံ့သြားရျပန္၏။ သို႔ေသာ္ လၽွပ္တျပက္အတြင္းမွာပင္ သူ႔ဆႏၵရာဂစိတ္ထဲမွာ အားသစ္ အင္သစ္ေတြ ဝင္ေရာက္လာျပန္၏။မတင္ရီ၏အေျခအေနကို အထပ္ထပ္ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ၾကည့္ေသာအခါ သံသယစိတ္ ေၾကာက္ရြံ့စိတ္ေတြ အဖတ္လိုက္ကြာက် ကုန္ေတာ့သည္။ ဤအခ်က္က စာဖတ္ျခင္း၏အက်ိဳးေက်းဇူးျဖစ္သည္။ေကာင္းသည္ မေကာင္းသည္အပထား စာဖတ္သူက မဖတ္သူထက္တပန္းသာသည္။

မိမိကိုယ္တိုင္ အလုံးစုံမသိနိုင္ေသာ ဗဟုသုတမ်ားကို စာေပကတဆင့္သိရ၏။ စာမ်ိဳးစုံဖတ္ေလ အသိမ်ိဳးစုံႂကြယ္ဝေလျဖစ္သည္။ေမာင္ထူး လူငယ္သေလာက္ ေတြးေခၚတတ္ေသာ ပါရမီဗီဇရွိသည္။ထိုအေတြးက တဒဂၤအတြင္းဝင္ေရာက္လာေသာ ေၾကာက္စိတ္ကို အေဝးသို႔ထြက္ေျပးေစပါသည္။အိမ္ခ်င္းကပ္လ်က္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မတင္ရီတို႔ႏွင့္ သူတို႔မွာ ေမးထူးေခၚေျပာ ခပ္စိမ္းစိမ္း ခပ္ပါးပါးသာ ဆက္ဆံေလ့ရွိသည္။ ထို႔ျပင္ ဘဝင္ျမင့္ မာနႀကီးေသာ မတင္ရီတေယာက္ ေမာင္ထူး သက္တမ္းတေလၽွာက္လုံး သူတို႔အိမ္ဖက္သို႔ကူးလာသည္ကို မေတြ႕ဖူးေသး။ယခုမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကူးလာခဲ့သည္။သူ႔အိမ္မွာ ေမြးထားသည့္ ေၾကာင္ကလည္း ဘယ္တုန္းကမွ အိမ္ဖက္သို႔ကူးေလ့မရွိ။အိမ္မွာေမြးထားေသာ ေၾကာင္တေကာင္က အိမ္မွာရွိေသာငါးေၾကာ္ကိုခ်ီ၍ တစိမ္းဝင္းၿခံထဲလာစားစရာ အေၾကာင္း လုံးဝမရွိ။ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၿပီး ဝင္ခ်င္၍သာ ငါးေၾကာ္ကို တဖက္ၿခံထဲပစ္ၿပီး ေၾကာင္ကိုလႊတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသို႔ဆိုလၽွင္ မတင္ရီတေယာက္ ဘာေၾကာင့္ဤၿခံထဲ ဝင္ေရာက္လာသနည္း။အေသအခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ထူး အျပင္တြင္ ေသးေပါက္ထြက္ၿပီး ျပန္ဝင္အလာ ဖတ္လက္စအျပာစာအုပ္ကို ဆက္လက္ဖတ္ေနစဥ္ မွာပင္ ဤပူစီမအေရးအခင္းက ဝင္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူေသးေပါက္ပုံက ပုဆိုးကိုအသားကုန္လွန္၍ ေပါက္ခဲ့မိသည္။

အျပာစာအုပ္ တန္ခိုးေၾကာင့္ ရာဂေသြးေတြ တရိပ္ရိပ္တက္ကာ လီးႀကီးက အစြမ္းကုန္ေတာင္မတ္ေနသည္။ၿပီးေတာ့ အရြယ္ႏွင့္မမၽွေအာင္ ႀကီးထြား တုတ္ရွည္လြန္းသည့္ သူ႔လီးက သူငယ္ခ်င္းေတြကပင္ လီးႀကီးလြန္းသျဖင့္ သူ႔ကို တခါ တခါ ‘ မဟာေမာ္တာ ’ ဟု စၾကေနာက္ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ သူေသးေပါက္ေနတာကလည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မၿပီး။ ဤအခ်င္းအရာကို မတင္ရီတေယာက္ အိမ္သာထဲကၾကည့္ေနေပလိမ့္မည္။ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း ခံခ်င္စိတ္ေတြေပါက္လာေပလိမ့္မည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ေယာက်ာ္းကလည္း ခရီးထြက္ေနခိုက္ျဖစ္၍ လီးအရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိထားေသာ မိန္းမ တေယာက္အဖို႔ လီးအစာေကာင္းေကာင္းႀကီး ငတ္ျပတ္ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္၏။ငတ္လၽွင္ အရွက္ေပ်ာက္ကြယ္ျမဲျဖစ္၏။ၿပီးေတာ့ သူဖတ္ဖူးၿပီးေသာ စာအုပ္ထဲကအလိုအရ မတင္ရီမွာ တဏွာရာဂအလြန္ႀကီးေသာ ဟတၱနီ သခၤနီအစပ္မ်ိဳးျဖစ္၏။ အကယ္၍ သူ႔လီးသာ စံခ်ိန္လြန္လီးမ်ိဳးမဟုတ္လၽွင္ သားအရြယ္မၽွသာ ရွိေနေသာ သူ႔ကို ထူးထူးျခားျခား စိတ္ဝင္စားစရာအေၾကာင္းမရွိ။ဆင္ကို ျဖဳတ္ကိုက္ သလိုမ်ိဳးသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသို႔ေသာ ျဖစ္နိုင္ေခ်မ်ားစြာထဲက ဤဘက္ၿခံထဲသို႔တိုင္ေအာင္ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာျခင္းမွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ထိုးေဖါက္ဝင္ေရာက္လာျခင္း မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ သူ႔ကို အလိုးခံခ်င္လို႔မွတပါး အျခားမရွိေတာ့ၿပီ။ စိတ္သည္ လၽွပ္တျပက္အတြင္း ကုေဋတသိန္းခန႔္ ျဖစ္နိုင္စြမ္းရွိ၏။ ယခု ေမာင္ေထြးအေတြးႏွင့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားမွာ ဘာမွၾကာသည္မဟုတ္။တဒဂၤေလး အတြင္းမၽွသာျဖစ္သည္။

“….ျမည္…ျမည္…ပူစီမ….လာ…လာ… ေမာင္ထူးေရ….လာပါအုံးဟဲ့…..” မတင္ရီက ေၾကာင္ကို ေခၚမရသျဖင့္ စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို ေကာ့၍ ယိမ္းႏြဲ႕လွုပ္ရွားလိုက္ၿပီး သူ႔ကိုပါ ေခၚလိုက္သည္။ ေမာင္ထူးတေယာက္ ကိေလသာအပူအၿမိဳက္ခံထားရသျဖင့္ အသံျပန္၍မျပန္နိုင္။ သို႔ေသာ္ ခႏၶာကိုယ္က မတင္ရီအနားသို႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး သူ႔ပုဆိုးကို ကပ်ာကယာ ခၽြတ္ပုံလိုက္ၿပီး မတင္ရီဖင္ဆုံအၾကားနားတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။အထိုင္တြင္ ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးႏွင့္မတင္ရီဖင္ဆုံႀကီးတို႔မွာ ထိခိုက္သြားသည္။ ေမာင္ထူးလီးတန္ႀကီးႏွင့္သူ႔ဖင္ဆုံႀကီးတို႔ ထိခိုက္သြားသည္ကိုေထာက္၍ သူမေမၽွာ္လင့္ ထားသည့္ အေျခအေနသို႔ေရာက္ရွိလာၿပီျဖစ္ရာ မတင္ရီတေယာက္အူျမဴးတက္ၾကသြား ေသာ္လည္း မိန္းမပီပီ မာယာအလီလီသုံး၍ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္၏။

“…..ပူစီေရ….သမီး….လာ…လာ… ျမည္…ျမည္….” မတင္ရီတေယာက္ သူ႔ေၾကာင္မေလးကို အသဲအသန္ေခၚေနစဥ္ ေမာင္ထူးက ခပ္ဟဟ ျဖစ္ေနေသာ ထမီကိုပင့္လွန္၍ ခါးအထက္ဆီသို႔ပို႔ျပစ္လိုက္ေလသည္။လၽွပ္တျပက္ အတြင္း မုဆိုးထိုင္ထိုင္၍ ေတာင္မတ္ေကာ့လန္ေနေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို အနည္းငယ္ ဖိႏွိပ္၍ ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ေတ့ခ်ိန္ကာ တရစ္ျခင္းဖိသြင္းလိုက္သည္။မတင္ရီက အလိုက္သင့္ျဖစ္ေနေစရန္ ခႏၶာကိုယ္ကိုျပဳျပင္ရင္း ေတာင့္ခံေပးထားလိုက္ေသး၏။ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို စုံေထာက္၍လိုးျခင္းထက္ မုဆိုးထိုင္ၿပီးလိုးရသည္က ပိုၿပီး လိုးအားရွိေၾကာင္း ေမာင္ထူးၾကားဖူးထားသည္။အျပာဇာတ္ကားေတြထဲမွာလည္း ဤနည္းမ်ိဳးျဖင့္ လိုးတာကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ဖူးထား၏။ေမာင္ထူးတေယာက္ ေစာက္ဖုတ္ မပါဘဲ အေသအခ်ာ ေလ့က်င့္ထားဖူး၏။ ပုံစံက ဘယ္ဖက္ဒူးေခါင္းကို ေျမႀကီး (သို႔မဟုတ္) ၾကမ္းမွာေထာက္ၿပီး ညာဖက္ဖဝါးကို ၾကမ္းမွာခ်၍ ဒူးကိုတဆစ္ခ်ိဳးေကြးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ထိုပုံစံအတိုင္း ျပဳလုပ္၍ ေလထဲတြင္ ေညႇာင့္ၾကည့္ရာ အလြန္အားပါလွေၾကာင္းသိရသည္။ယခု ထိုနည္းကို အသုံးျပဳ၍ လက္ေတြ႕လုပ္ခြင့္ရၿပီ။ မတင္ရီတေယာက္ အရိုင္းသက္သက္ လူပ်ိဳသိုးေလးမို႔ အေပါက္အလမ္း မတဲ့မွာ စိုးရိမ္ပူပန္ေနစဥ္ ေမာင္ထူး၏မာေက်ာထြားႀကိဳင္းလွေသာ လီးတံပူေႏြးေႏြးႀကီး က ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြကို အရွိန္ႏွင့္တိုးဝင္ၿပီး ဝင္ေရာက္လာ၏။ ကာမလၽွပ္စစ္ဓာတ္ေတြ တဖ်င္းဖ်င္း တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ပြင့္ထြက္လာသည္။

‘အာဂေကာင္ေလး’ ဟုေက်နပ္စြာ ေတြးရင္း မ်က္လုံးအစုံမွိတ္၍ ညႇစ္ခံသည္။ခါးႏွစ္ဖက္ ကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္၍ အရွိန္ႏွင့္ ေဆာင့္သြင္းျပစ္လိုက္ရာ……………. “ ျဗစ္…..ဖြတ္….ဖ်စ္….ဖြတ္….ဖစ္….အင့္…အ…အေမ့…ကၽြတ္…ကၽြတ္….အ…..ရွီး…” ေမာင္ထူးလီးတံထိပ္ႀကီးက သားအိမ္ဝကို ဒုတ္ကနဲျပစ္ေဆာင့္သည္။မတင္ရီတေယာက္ ခါးႀကီးေကာ့တက္သြားၿပီး အမေလးတယူရ၏။ေစာက္ဖုတ္အုံတခုလုံးလည္း ဖ်င္းကနဲ ပူထြက္သြားၿပီး တကိုယ္လုံး အီဆိမ့္က်ဥ္တက္သြားသည္။ အေတြ႕အၾကဳံမရွိေသးေသာ ေမာင္ထူးခမ်ာလည္း သူ႔အရွိန္ႏွင့္သူ လြန္သြား၍ လေခ်ာင္းႀကီးတခုလုံး ပူရွိန္းက်င္တက္သြားသည္။တခါမွ မခံစားဖူးေသး ေသာ ကာမအရသာကို ပြဲဦးထြက္ခံစားလိုက္ရ၏။နာက်င္မွုရွိသည့္တိုင္ ထိုနာက်င္မွုႏွင့္ မကာမိေသာ အလြန္ထူးျခားသည့္အရသာမ်ိဳးျဖစ္၏။တဆုံးထိစိုက္ဝင္သြားေသာ လီးတန္ႀကီးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ႏွုတ္၏။ တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္ေသာအခါ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္သြင္း၏။ဒီတခါ ေစာေစာကလို အရွိန္မျပင္းေစေတာ့။ေစာက္ေရၾကည္ေတြက အဆမတန္ စိမ့္ထြက္ေနၿပီျဖစ္၍ နီေထြးႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားထဲသို႔ လီးတန္ႀကီးကို ထိုးႏွစ္ၿပီး အသြင္းအႏွုတ္လုပ္ရသည္မွာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ရွိလြန္းလွ၏။

“ဖြတ္…ဖြစ္….ဖြစ္….ဖြတ္….ပလြတ္…ပလြတ္…ဖြစ္….” ပီျပင္ထိမလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။သားအရြယ္မို႔အထင္ေသးခဲ့မိသမၽွ အားလုံးေပ်ာက္ကြယ္ သြားၿပီ။စိတ္ႏွလုံးဒုန္းဒုန္းခ်၍ ေမာင္ထူး၏ျပင္းထန္ထိမိေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြႏွင့္အညီ သူ႔ဖင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့ကာေကာ့ကာ အစြမ္းကုန္ ပစ္ပစ္ခံသည္။ “…..ဖြတ္….ဖြတ္……ဖြစ္….ဖြစ္…..ဖတ္…ဖြတ္….ဖြစ္….” တခန္းလုံး လီးဝင္လီးထြက္အသံ။လဥႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ရိုက္သံေတြက ဆူညံေနေတာ့၏။ “ …..အား…အား….အမေလး….အီး…အား…ကၽြတ္….ကၽြတ္…အေမ့….အား..ကၽြတ္…. ကၽြတ္…..ရွီး…အား…အ…အင့္….ကၽြတ္….ေဆာင့္….ေဆာင့္….ရွီး…ကၽြတ္…ကၽြတ္… ဟုတ္ပီ…..အင့္….ေဆာင့္…ဟုတ္ပီ….အား…..ကၽြတ္….ကၽြတ္…..” မတင္ရီတေယာက္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ၾကမ္းျပင္ကို လက္သည္းေတြႏွင့္ တအားကုတ္ျခစ္ထားသည္။

ခါးကို ညႊတ္ကိုင္း၍ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္ေကာ့ၿပီး တကိုယ္လုံးတသိမ့္သိမ့္တုန္ကာ သုတ္ေရပူေတြပန္းထုတ္ျပစ္လိုက္သည္။ အရွိန္ႏွင့္ေဆာင့္ေနေသာ ေမာင္ထူးလီးတန္ႀကီးကို သုတ္ေရပူေတြက ပက္ဖ်န္းလႊမ္းျခဳံလိုက္သျဖင့္ အေတြ႕အထိ အေငြ႕အားလုံး အေကာင္းႀကီး ေကာင္းလြန္းလွသည္။အတိတ္ကုသိုလ္ကံက ကာမဘုံမွာ ေယာက်ာ္းသား စစ္စစ္ျဖစ္ရန္ စီမံဖန္တီးလိုက္သည့္အတြက္ေမာင္ထူးခႏၶာကိုယ္က ၾကာၾကာစိမ္လိုး နိုင္ရန္ စြမ္းရည္သတၱိေတြရွိေန၏။မတင္ရီ တခ်ီၿပီးသြားသည့္တိုင္ ေမာင္ထူးက မၿပီးေသး။ အေတြ႕အၾကဳံရင့္က်က္ၿပီး မိန္းမက်မ္းေက်သာ အလိုးပါရဂူႀကီးေတြလို အခ်ိန္ဆြဲ၍ အရွိန္ႏွင့္ လိုးနိုင္ ေဆာင့္နိုင္ဆဲျဖစ္သည္။ သုတ္ေရထြက္ခိုက္ ကာမဆႏၵေတြျပည့္ဝ၍ အလြန္အရသာ ထူးခိုက္ျဖစ္၏။မတင္ရီတေယာက္ ထိုကဲ့သို႔ အလြန္ထူးျခားေသာ ကာမအရသာႀကီးကို တေမ့တမူး ခံစားေနစဥ္မွာပင္ အလြန္ေတာင့္တင္းမာေၾကာလွေသာ လီးတန္ႀကီးက အဆက္မျပတ္ မွန္မွန္ႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနဆဲျဖစ္ရာ ေကာင္း၍မွမဆုံးေသးခင္ အလြန္ေကာင္းေသာ ေဖါ႒ဗၺ အေတြ႕က အသစ္အသစ္ေပၚလာျပန္သည္။ပူျခင္း ယားျခင္း က်ဥ္ျခင္း ဆိမ့္ျခင္း ေဝဒနာေတြက အားသစ္ေတြတိုး၍ တဖန္နိုးႂကြလာျပန္ သည္။

တျဖည္းျဖည္း ရမၼက္ေသြးေတြက ပူေႏြးႂကြတက္လာျပန္၏။ ထိုအခါ တဖက္၏ အျပဳအမူႏွင့္ညီမၽွေသာ တုန႔္ျပန္မွုေတြကို အင္တိုက္အားတိုက္ ျပဳလုပ္လာျပန္၏။ခါးကို ညႊတ္ကိုညႊတ္ကာ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေနာက္သို႔ ပစ္ပစ္ၿပီး အစြမ္းကုန္ခံ၏။ဤကဲ့သို႔ အျခင္းအရာအျပဳအမွုျခင္း တူမၽွစြာ ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ျခင္းေပါင္းစပ္၍ ကာမအရသာကို ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ရယူခံစားျခင္းကို ေရွးေဝါဟာရအသုံးအႏွုန္းအရ ေမထုန္မွီဝဲျခင္းဟု ေခၚပါသည္။ယခုေမာင္ထူးႏွင့္ မတင္ရီတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကာမသတၱဝါတို႔၏ကာမဓာတ္စာျဖစ္ေသာ ေမထုန္မွီဝဲျခင္း ဟူေသာ ကာမအလုပ္ကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ရႊင္ျမဴးတက္ႂကြစြာ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ မတင္ရီကိုယ္တပိုင္းက ခုတင္ေအာက္မွာ ေရာက္ေနသည္မို႔ နို႔အုံႀကီးကို ကိုင္ခ်င္ပါလၽွက္ႏွင့္ကိုင္ခြင့္မသာဘဲျဖစ္ေနသည္။ေမာင္ထူးက အရွိန္မပ်က္ ေဆာင့္ရင္း သူ႔လီးတန္ႀကီးအရင္းအထိ ကပ္ကပ္သြားစဥ္ မတင္ရီ၏ခါးကိုဆုပ္ကိုင္၍ ေနာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆုတ္ဆုတ္လာသည္။မတင္ရီကလည္း အလိုက္သင့္ပါပါ လာ၏။အခု မတင္ရီတကိုယ္လုံး ခုတင္ႏွင့္တေပေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္ လြတ္ကြာလာသည္ ေမာင္ထူးက သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို မတင္ရီခ်ိဳင္းေအာက္လၽွိုသြင္းၿပီး နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္မည္ျပဳရာ မတင္ရီက ကိုယ္ကိုႂကြေပးလိုက္၏။သည္ေတာ့မွ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္လ်က္ေညႇာင့္၍ ေညႇာင့္၍ ေဆာင့္ေဆာင့္ထည့္ လိုက္သည္။

“…ပလြတ္…ဖြတ္….ျပစ္…ျပစ္….ပလစ္…ဖြတ္….ဖြစ္….စြတ္…စြတ္…. ဒုတ္….ဒုတ္…” “…..အင့္..အ….အေမ့….အင့္…အ….အမေလး….အ..အေမ့….အင့္..ကၽြတ္..ကၽြတ္… ရွီး..အင့္…အ….အား…အ…..” အားပါးလြန္းလွေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚဖိေထာက္ၿပီး ခါးကိုေကာ့ကာ ေကာ့ကာ စုံပစ္ပစ္ခံသည္။ ကာမလၽွပ္စစ္လွိုင္းႀကီးက မတင္ရီတကိုယ္လုံး ေႏြးကနဲ ရွိန္းကနဲ ျဖတ္သန္းသြားသည္။တကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာမွန္သမၽွ စုလိမ္ရစ္ပတ္ၿပီး ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ သလိုခံစားရသည္။ တဆက္တည္း ေစာက္ဖုတ္တဝိုက္တြင္ ရစ္ပတ္ဖြဲ႕ေႏွာင္ထားေသာ ကာမအေၾကာမွန္သမၽွ ဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ သုတ္ေရပူေတြ ပန္းထြက္ကုန္ျပန္သည္။တကိုယ္လုံးရွိ အားအင္ေတြကိုစုပ္ယူလိုက္သလို ခံစားရၿပီး ငယ္ထိပ္တခုလုံးပူရွိန္းသြားကာ ေမာင္ထူးလီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ႂကြက္သားေတြက အားကုန္ညႇစ္ျပစ္လိုက္သည္။ေမာင္ထူး လေခ်ာင္းတခုလုံး ဖ်င္းကနဲ က်ဥ္တက္သြားၿပီး ဟင့္ကနဲ အင့္ကနဲ တုန္ခါလၽွက္ လေရပူေတြကို မတင္ရီေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ေမာင္ထူးက ခါးကို မတ္မတ္ထားလၽွက္ ေခါင္းကိုေမာ့ကာ လေရထြက္ေသာအရသာကို တဝႀကီးခံစားေနေတာ့သည္။

မတင္ရီခမ်ာလည္း သူ႔ပါးျပင္တဖက္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚအပ္ကာ ကာမအရသာထူးႀကီးကို ဇိမ္ႏွင့္ခံစားေန ပါေတာ့၏။ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ၾကာၾကာမွိန္းေနၾကသည္။လီးတန္ႀကီး သိသိသာသာ အရွိန္ေလ်ာ့သြားမွ ေမာင္ထူးက ဆြဲႏွုတ္လိုက္ၿပီး ေက်ာလည္အထိ ေရာက္ေနေသာ ထဘီကို ဆြဲဖုံးေပးလိုက္၏။မတင္ရီကိုလည္း တေစာင္းအေနအထား ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေပးလိုက္၏။ မတင္ရီတေယာက္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖစ္ကာ ဘာမွမလွုပ္ရွား နိုင္ေတာ့။လွုပ္ရွားခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့။ေမာင္ထူးက ၾကမ္းေပၚပုံေနေသာ သူူ႔ပုဆိုးကို ေကာက္ဝတ္လိုက္၏။ပုဆိုးဝတ္ေနခိုက္ ေအာက္သို႔ငိုက္ဆင္းက်ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို မတင္ရီက မ်က္လုံးေမွးစင္းလၽွက္ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။

လီးတန္ႀကီး က ငိုက္က်ေနသည့္တိုင္ လူဝႀကီး မာန္ဟုန္မေျပေသးဘဲ ရွိေန၏။မတင္ရီခမ်ာမွာေတာ့ အေတာ္ေလးႏြမ္းလ်ေပ်ာ့ေခြေနၿပီ။ေမာင္ထူးတေယာက္ စိတ္ေတြျပန္ထလာၿပီး တခ်ီတေမာင္းထပ္ေဆာ္ေနလၽွင္ မတင္ရီတေယာက္ သူ႔အိမ္သို႔ပင္ျပန္နိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္။ထို႔ေၾကာင့္မထခ်င္ ထခ်င္ႏွင့္လူးလဲထလိုက္ၿပီး အနားတြင္ထိုင္ေနေသာ ေမာင္ထူးကို ပုခုံးေစာင္းျဖင့္တိုက္ရင္း …………… “…..ဟြန္း….အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္တတ္ လူကို အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ေအာင္ကို ခံလိုက္ရတာ….” “…မမ…ကလဲ….ခံခ်င္လို႔ တမင္ေရာက္လာတာ…..မဟုတ္လား…” ေစာေစာက ေဒၚေဒၚဟုသုံးမည္ စိတ္ကူး၏။မၾကာခင္ကမွ ကိုယ္ကဖြတ္ဖြတ္ေက်ေအာင္ လိုးထားတာကို ခံထားရတဲ့ မိန္းမမို႔ ‘မမ’ ဟုသာ သုံးလိုက္ေတာ့သည္။ တကယ္အားျဖင့္ မတင္ရီသည္ တရားဝင္မဟုတ္သည့္တိုင္ သူ႔မယားတပိုင္းျဖစ္သြား၏။ကိုယ္ကလဲ အလိုလိုပင္ သူ႔လင္ငယ္ျဖစ္သြားၿပီး။ “…..အံမယ္….ခံခ်င္လို႔ေရာက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး…ေနာ္…ပူစီမ လာဖမ္းတာ .. ….ဟြန္း သူကသာ လူကို မတရားလိုးတာပါေနာ္….” မတင္ရီက ဒူးတုတ္ထိုင္လ်က္ကပင္ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနေသာ သူ႔ဆံပင္မ်ားကို လက္ႏွင့္စုပ္သပ္ၿပီး ျပင္ထုံးလိုက္၏။ခါးကမတ္ေကာ့ေနၿပီး ရင္သားအစုံက အထက္သို႔ခ်ီေမာ့ေနသည္။မာန္အကင္းမေသေသးေသာ ေမာင္ထူးေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးမွာ တဖန္ႂကြေတာင့္လာျပန္သည္။အက်ီႏွိပ္သီး ေတြကို ျပန္မတပ္ေသးသျဖင့္ တင္းေျပာင္ဝင္းအိေနေသာ နို႔အုံမို႔မို႔ႀကီးေတြကို အထင္းသား အရွင္းသားျမင္ေနရသည္ျဖစ္ရာ လူပ်ိဳသိုး ေမာင္ထူး၏ရမၼက္မီးလၽွံက တစတစအရွိန္ျပင္းထန္လာျပန္သည္။

မတင္ရီက ၾကာမူအျပည့္ပါေသာ မ်က္ေစာင္းျဖင့္ ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳ ခပ္ဖြဖြေလးထိုးရင္း………………….. “…ဟြန္း…ၾကည့္လွပါလားကြာ….ၾကာရင္….မမအရည္ေပ်ာ္သြားပါအုံးမယ္… အဟင္း ဟင္း….” မၾကာမွီအခ်ိန္ပိုင္းကပင္ ေစာက္ဖုတ္အရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိရွိထားေသာ ေမာင္ထူး မ်က္လုံးေတြက ရမၼက္အရွိန္ျဖင့္ ဝင္းထိန္လၽွက္ရွိပါသည္။ ေမာင္ထူးအျမင္မွာလည္း မတင္ရီ၏ရမၼက္ခိုးေတြ ေဝလ်က္ရွိေသာ မ်က္လုံးအစုံကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ဖိုဓာတ္၊မဓာတ္ေတြက အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ဓာတ္ခိုက္အားၿပိဳင္လ်က္ ရွိေနပါသည္။တခါစားဖူးထားသျဖင့္ ေမာင္ထူးတေယာက္ ေရွ႕တဆင့္တိုး၍စားရမွာကို ေၾကာက္ရြံ့ျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ ေမာင္ထူး မတင္ရီအနားသို႔ တိုးကပ္သြားၿပီး ခ်ိဳင္းေအာက္က ေပြ႕မလိုက္သည္။၂ ခ်ီတိုင္တိုင္ ကာမဆႏၵေတြျပည့္ဝၿပီးျဖစ္ေသာ မတင္ရီမွာ တကယ္အားျဖင့္ ႏြမ္းလ်ေနပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ကေလး စိတ္ထမလာခင္မွာပင္ အိမ္ျပန္ဖို႔ စဥ္းစားထားၿပီးျဖစ္၏။

သို႔ေသာ္ တဏွာရာဂစိတ္က ဆန္းၾကယ္လွသည္။ျပန္ခ်င္စိတ္ရွိသည့္တိုင္ တုံ႔ဆိုင္းဆိုင္းျဖစ္ေန၏။မခြာနိုင္ မခြာရက္ ျဖစ္ေနသည္။သူမ၏ကာမဆႏၵကို ျပည့္ဝေအာင္ျဖည့္စြမ္းေပးနိုင္ေသာ သည္ေကာင္ေလး ၏အနားမွ မတင္ရီတေယာက္ တဖဝါးမွမခြာနိုင္ေသးဘဲ သူျပဳသမၽွ ႏုရမည့္အေျခသို႔ ျပန္ဆိုက္လာျပန္သည္။ “…မမ….ျပန္ေတာ့မယ္ကြာ…..ေနာက္ရက္ေတြ ရွိေသးတာပဲေနာ္…” ႏွစ္ကိုယ္ယွဥ္ရပ္မိစဥ္ မတင္ရီက ေျပာလိုက္၏။ “…အိုဗ်ာ….ေနာက္ေတြဘာေတြ လုပ္မေနနဲ႔…..အခုခ်ိန္က ပဓာနဘဲ…ဘာလဲ… …….. မမက…..မေက်နပ္ဘူးလား….” “…..ဟြန္း…..သူ႔….စိတ္ခ်ည့္ပဲ…” မတင္ရီက စိတ္မရွည္သံေလးျဖင့္ေျပာရင္း ပုဆိုးအတြင္းမွ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆုပ္ရမ္းျပစ္လိုက္သည္။ေမာင္ထူးက မတင္ရီ ပါးကိုဆြဲေမာ့ၿပီး နီေထြးဖူးရြေသာ ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို ႁပြတ္ကနဲ စုပ္နမ္းလိုက္၏။ေႏြးေထြး ရွိန္းျမေသာ ကာမေတေဇာဓာတ္က မတင္ရီတကိုယ္လုံး ျဖတ္သန္းသြားသည္။ ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို အားရေအာင္စုပ္ၿပီးေနာက္ မတင္ရီကို ခုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ကန႔္လန႔္ျဖတ္လွဲသိပ္လိုက္သည္။တန္းလန္းႀကီးတြဲက်ေနေသာ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခုတင္ေပၚတင္ေပးလိုက္ၿပီး ထဘီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ဖင္ဆုံႀကီးႏွင့္ ဖိမိထားသျဖင့္ ထမီက ထစ္ခံေနသည္။

“….ဟြန္း….ရွုပ္ကိုရွုပ္တယ္…” .. ဟု ညည္းညဴျပရင္း ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးျဖင့္ ဖိထားေသာ ထမီကို ႂကြေပးလိုက္သည္။ေမာင္ထူးက ေက်နပ္စြာျဖင့္ ထဘီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ စုံပုံထားလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ျဖဴဝင္းသြယ္လ် ေနေသာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲ၍ ဒူးေကာက္ေကြးဆီမွ မကိုင္ၿပီး ရင္ဘတ္ဖက္ဆီ တြန္းတင္လိုက္သည္။ေစာက္ေရေတြျဖင့္ စိုရႊဲေနေသာေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေဖါင္းအစ္ ျပဴးထြက္လာ၏။ျဖဴဝင္းေသာ ဆီးခုံေအာက္တြင္ ေစာက္ေမႊးေတြက နက္ေမွာင္ရွုပ္ေထြး ေန၏။ အညိဳေရာင္သမ္းေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္လႊာက အနည္းငယ္ လန္ဟေနသည္။ကၽြတ္ထြက္မတတ္ျပဴးၾကည့္ေနေသာ ေမာင္ထူးအမူအယာေၾကာင့္ မတင္ရီခမ်ာ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္ေနပါသည္။ အေတြ႕အၾကဳံရင့္က်က္၍ လိုးပါးဝေနေသာ မိန္းမျဖစ္သည့္တိုင္ အလြန္ ျပင္းအားေကာင္းလွေသာ မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ အၾကည့္ခံရေသာအခါ ရွက္ေသြးေတြဖ်န္းလာမိသည္။သည္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္.. ဂေယာက္ေခ်ာက္ျခားေျပာမိေျပာရာေျပာလိုက္မိသည္။

“……အင့္…..ဒါပါ….ခၽြတ္….” ႏွိပ္သီးေတြျပဳထြက္ေနေသာ သူ႔အကၤ်ီကို ပုတ္ျပလိုက္၏။မတင္ရီက ေငါ့ေျပာမွန္းသိ သည့္တိုင္ ေမာင္ထူးအလြန္ေက်နပ္သြားသည္။မတင္ရီေက်ာေအာက္မွ လက္ပင့္သြင္း မၿပီး အက်ီကို ခၽြတ္သည္။ ျဖဴဝင္းတင္းမို႔ ႏုထြတ္ေနေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာ ဘယ္ညာလူးကာ အထပ္ထပ္အခါခါ နမ္းသည္။မတင္ရီတကိုယ္လုံး ယားက်ိက်ိျဖစ္ကာ မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ၿပီး တခစ္ခစ္ႏွင့္ျဖစ္ေန၏။သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေမာင္ထူး၏ေခါင္းကို သိုင္းဖက္ထားသည္။ ေမာင္ထူးက နို႔အုံအရင္းမွ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး နို႔သီးေခါင္းေတာင့္ေတာင့္ ေလးကို ကေလးနို႔စို႔သလို စို႔ေပးျပန္သည္။အခုလို အစို႔မခံရသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီျဖစ္၏။ကေလးမေမြးခင္ ညားကာစေလာက္က သူ႔ေယာက်ာ္း၏နို႔စို႔ေပးျခင္းကို မၾကာမၾကာခံရဖူးသည္။မတင္ရီတေယာက္ အလြန္သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ခဲ့သည္။

အခုလည္း တကိုယ္လုံး တၿဖိဳးၿဖိဳးတဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ကာ ရာဂစိတ္ေတြ ပိုႂကြလာသည္။ ေမာင္ထူးက အျပာစာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ဖူးထားသျဖင့္ လိုးနည္းလိုးဟန္ လိုးရမည့္ပုံစံေတြကို မ်က္စိထဲျမင္ေယာက္ထားၿပီးျဖစ္၏။မတ္တပ္ ရပ္၍ လိုးေဆာင့္ရသည္က ပိုအားရွိေၾကာင္းသိထားသည္။အခုစာေတြ႕ကို လက္ေတြ႕အသုံးခ်ဖို႔ အခြင့္ၾကဳံလာၿပီ။ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားရပါးရစုပ္ယက္ဆုပ္ေခ်ၿပီးေနာက္ ကိုယ္ကိုခြာ၍ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။မတင္ရီ၏ဒူးေကာက္ေကြးကို သူ႔ပုခုံးေပၚမတင္လိုက္၏။ အထက္သို႔ေကာ့ေထာင္ေနသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ဖိ၍ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ ဖိႏွစ္သြင္းလိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးက ၃ လက္မခန႔္ ဇြိကနဲနစ္ဝင္သြားသည္။ေမာင္ထူးက ကိုယ္ကို အနည္းငယ္ကိုင္း၍ မတင္ရီလက္ေမာင္းၾကားႏွစ္ဖက္ေအာက္ သူ႔လက္ကို လၽွိုသြင္းၿပီး ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ထိထိမိမိဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မွ က်န္ရွိေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို တရစ္ျခင္းသြင္းသည္။

“…..ဖြိ…..ဖြိ….ဖြစ္……ဖြစ္….ဖြိ…ဇြီ…..ဇြပ္…..ျဗစ္…..” လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြကို ထိုးေဖာက္၍ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းႀကီး ဝင္သြားသည္။မတင္ရီက မ်က္လုံးကို စုံမွိတ္ထားၿပီး တိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီး၏အေတြ႕အရသာကို ဇိမ္ႏွင့္မွန္းခံရင္း အလြန္အားရေက်နပ္ ေနသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူ႔ေယာက်ာ္းက ေလွႀကီးထိုးရိုးရိုးနည္းျဖင့္သာ လိုးေပးေလ့ ရွိသည္။တခါတခါ စိတ္ကူးေပါက္မွသာ ေလးဖက္ေထာက္လိုးတာမ်ိဳး ေရွ႕ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးတာမ်ိဳးေလာက္ေတာ့ရွိ၏။အခုလို ခုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္ ပက္လက္လွန္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုးေပးတာမ်ိဳးေတာ့ မၾကဳံဖူးေသးေပ။ ပုခုံးကို လက္ႏွင့္ထိထိမိမိ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖိေထာက္ထားသည့္အတြက္ လီးတန္ႀကီးက သားအိမ္ဝအထိဆိုက္လာသည္။ေမာင္ထူးက ဖင္ေၾကာႀကီးကို အစြမ္းကုန္ရွုံ႔၍ ကိုယ္ကိုအနည္းငယ္ေနာက္ဆုတ္ကာ လီးတန္ႀကီးကို ျပန္ႏွုတ္သည္။

ၿပီးေတာ့ တရွိန္ထိုးေဆာင့္သြင္းသည္။ အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ သားအိမ္ဝကို ဒုတ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲ ေဆာင့္ေသာဒဏ္ေၾကာင့္ မတင္ရီတကိုယ္လုံး မီးပြင့္မတတ္ ခံစားလိုက္ရၿပီး ေကာ့တက္သြား၏။သူမလက္ႏွစ္ဖက္ က ေမာင္ထူးလက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ေယာင္ရမ္းၿပီး ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ ဒူးေကာက္ေကြးက ေမာင္ထူး ပုခုံးေပၚတင္ထားရသျဖင့္ တကိုယ္လုံး အခ်ဳပ္ခံထားရသလိုျဖစ္ေစ၏။အသြင္းအႏွုတ္ ေလးငါးဆယ္ခ်ီခန႔္ ျပဳပ္လုပ္ၿပီးေသာ အခါ ေမာင္ထူးက အရွိန္ႏွင့္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ျပင္းထန္ၿပီး အားပါသျဖင့္ မတင္ရီကလည္း မ်က္လုံးစုံမွိတ္လ်က္ အံႀကိတ္ၿပီး ခံသည္။

“…..ဖြတ္…ပလြတ္…..ဖြတ္…..ျဗစ္….ဒုတ္..ဖြတ္….အား..အ…အား…အေမ့…ရွီး… …..အီး…အ…..အေမ့….အေမေလး…..အီး…ရွီး….အား…အ……” မတင္ရီကလည္း ရွိသမၽွအားကုန္ထုတ္ကာ ေမာင္ထူးေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ခံသည္။ဖြတ္ဖြတ္သံ အီးအားသံေတြက တခန္းလုံး ပြက္ေလာက္ကိုညံေန၏။လူပ်ိဳးသိုးပီပီ အလြန္သန္မာလွေသာ အင္အားေတြႏွင့္ တဖြတ္ဖြတ္ တဇြိဇြိ ေဆာင့္လိုးေနရာမွ …………. “….မမ…..ေကာင္းလား ဟင္…..” မတင္ရီတေယာက္ အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနသျဖင့္ ေမာင္ထူးအေမးကို ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မေျဖနိုင္။ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ….. “…..အင့္….အေမ့….ကၽြတ္….ကၽြတ္…..ေကာင္း….ေကာင္း….တယ္ကြယ္….” “ၿပိဳင္တူၿပီးလၽွင္ ေကာင္းနိုင္ပါသည္။”

ၿပီးပါၿပီ