ထွန်းလွင်ရဲ့စကားကတော့ပြတ်သည်။သူ့ညီမအရင်းနောက်မီးလင်းသည့်ကိစ္စကို
သာမန်ကိစ္စလောက်ပဲဟုသတ်မှတ်ကာ။သူလည်းသူ့လမ်းသူသွား။ကိုယ်လည်းကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားဆိုသလို။လည်သူစားတမ်းအဘိဓာန်ကိုလက်ကိုင်ထားသူဖြစ်သည်၊
မောင်မောင်ကသာသူခိုးလုူမိကိန်းဆိုက်နေသူမို့လန့်တော့ခပ်လန့်လန့်ပင်ဖြစ်သည်၊
“ဒါနဲ့ စကားမစပ် မင်းအမကောရှိလား”
“ရှိတယ် ခုလေးတင်ရေချိုးပြီးအိမ်ပေါ်တက်သွားတာ ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိဘူးဗျာ
ကျွန်တော့ကိုနှာကစ်နေတယ် မျက်နှာ”ကီးကခပ်တည်တည်နဲ့စကားသိပ်မပြောဘူးဗျ
ဒါနဲ့ကျွန််တော်လည်းအသာလစ်ထွက်ခဲ့တာ”
“ဒီလိုဆိုအတော်ဘဲ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး မဟုတ်လား”
“အင်း ဟုတ်တယ် ဦးလေးကရုံးသွား ဒေါ်လေးကလည်းစျေးဆိုင်သွားဆိုတော့
အိမ်မှာအမယောက်ထဲကျန်ရစ်ပြီး ဒါနဲ့ခင်ဗျားဘာပြုလို့”
“အင်း ဒါငါကိစ္စ ငါအေးအေးနဲ့တွေ့စရာ စကားပြောစရာလေးတွေရှိလို့”
“ဟိ ဟိ ကျွန်တော်နဲ့ခင်မြင့်ကိစ္စ”
“ထပ်သရီး သွားစမ်းပါ သူများကိစ္စထဲငါဝင်မရှုပ်ဘူးစိတ်ချ အဲ
ငါ့ကိစ္စလဲဘယ်သူမှ ဝင်မရှုပ်နဲ့ဝင်ရှုပ်တာမ”ကိုက်ဘူး မိုးမီးလောင်ပြီသာမှတ်”
“အသားလွတ်”ကီးပါလား ကိုထွန်းလွင်”
“အေး နောက်မှစကားဆက်ပြောကြမယ် အခုတော့ငါအေးအေးမော်ကိုပေးစရာ
တခုရှိလို့သွားလိုက်အုံးမယ်”
“ကြွကြွ ကျွန်တော်လမ်းထိပ်မှာပဲရှိနေမှာပါ လိုအပ်ရင်လှမ်းခေါ်လိုက်ပေါ့”
“အေး အေး ငါသွားမယ်”
ထွန်းလွင်မောင်မောင်နှင့်စကားဖြတ်ကာမောင်မောင်တို့အိမ်ထဲသို့လှမ်းဝင်သွားသလိုမောင်မောင်တယောက်ခေါင်းရမ်းခါရင်းမှလမ်းထိပ်ဖက်သို့ထွက်သွားလေ၏၊
ထွန်းလွင်အိမ်ထဲရောက်၍ဟိုဟိုဒီဒီကြည့်လိုက်ပြီးမှအပေါ်ထပ်သို့အသံမကြား
အောင်တက်ရင်းအိတ််ထဲမှဓါတ်ပုံသုံးပုံကိုဆွဲပြီးလက်ကကိုင်ထားရင်း။အပေါ်ထပ်အခန်းတခုရှေ့တွင်အသာ ရပ်လိုက်ရင်းမှခန်းစီးစကြားမှနေ၍အခန်းထဲသို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်၊
အခန်းတွင်းမှမြင်ကွင်းကိုမြင် လိုက်ရတော့ထွန်းလွင်ပါးစပ်လေးဟ၍မျက်လုံး”ကီးပြူးထွက်လုမတတ်ငေးမောသွားရှာသည်၊
အခန်းတွင်းရှိအေးအေးမော်မှာတယေက်ထဲရှိသည်အမှတ်ဖြင့်ထမီကိုကွင်းလိုက်
ချွတ်ချပြီး။သနပ်ခါးကိုခြေဆုံးခေါင်းဆုံးလိမ်းကျံနေသည်၊မဲနက်သန်စွမ်းရှည်လျားလွန်း
သည့်သူမရဲ့ဆံပင်တွေဟာနောက်ကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပုံကျလို့နေသည်၊မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း
မျက်ခုံးမျက်လုံးကောင်းကောင်း။နှာတံပေါ်ပေါ်။ဖူးငုံစနီရဲရဲနှင်းဆီပွင့်လိုဖူးဖူးရွရွနှုတ်ခမ်းလျှာကလည်းပွင့်အာတော့မရောင်ကျော့်ရှင်းနေသည်၊မို့မောက်ပြည့်တင်းနေတဲ့ရွှေရင်နှစ်မွှာ
ကလည်းအသေးစားတောင်ပူစာလေး နှယ်နှစ်ခုစုချွန်ပြီးရှှှေှှှှ့သို့ငေါငေါကြီးဖြင့်တုံနေလေရဲ့၊ဗိုက်သားချပ်ချပ်အောက်ဆီးခုံမို့မို့ကိုတော့ဖုံးတဝက်ပေါ်တဝက်ဖြင့်မြင်တွေ့နေရသည်၊
မဲနက်ကောက်ကွေးနေတဲ့စောက်မွှေးတွေမှာလည်းရေချိုးပြီးစမို့ရေစက်ရေ
ပေါက်တို့အသီးလေးခိုနေတာကိုလည်းတွေ့ရပြန်သည်၊အဖျားသွယ်အရင်းတုတ်ပြီးပြည့်ဖြိုးကြီးမားတဲ့ပေါင် လုံးကကျစ်မာခဲနေတဲ့ခြေသလုံးသား၊ခြေတဖက်မြှောက်ပြီးသနပ်ခါး
ကိုပေါ်ရင်းရောက်အောင်လိမ်းနေတဲ့အနေအထားကသူမရဲ့စောက်ဖုတ်တခုလုံးကိုမျက်ဝါးထင်ထင်မြင်စေဖို့အနေအထား၊ဆီးခုံမို့မို့ဝန်းကျင်ကမဲနက် ကောက်ကွေးနေတဲ့စောက်မွှေး
လေးတွေဝန်းရံနေတဲ့စောက်ပတ်ကလေးဟာအတန်ငယ်ပြူအာနီရဲနေသည်၊ စောက်စေ့နီတာရဲလေးကတော့အကွဲကြောင်းရဲ့ထိပ်မှာငုတ်စိလေး၊
ဒါတွေကိုထွန်းလွင်မြင်တွေ့နေရပြန်တော့ပေါင်ခြံကြားကသူ့ရဲ့လီးကြီးငေါက်ကနဲ
မာထန်တောင်မတ်လာသည်ကိုလက်နှင့်အတင်းချိုးနှိမ်ထားလိုက်ရပြန်သည်၊သနပ်ခါး
လိမ်းပြီးဘေးမှကုတင်ပေါ်တင်ထားသောဘရာဇီယာကိုကိုယ်လုံးလေးလိမ်ပြီးလှမ်းယူ
လိုက်ပုံကကျောက်ဆစ်တရုပ်နှယ်ပြန့်ပြူးစွင့်ကားနေတဲ့တင်ပါးအလှတွေဟာမဲနက်
သန်စွမ်းရှည်လျားလှပတဲ့သူမရဲ့ဆံပင်တွေအောက်ကပေါ်ထွက်လာပြန်တော့ထွန်းလွင်
စိတ်ဆင်ရိုင်းကိုချွန်းအုပ်၍မရတော့အခန်းထဲကိုလှစ်ကနဲဝင်လိုက်လေသည်၊
“အို း ဟင် ဟင် ရှင် ရှင် ကို ကိုထွန်းလွင် အသံမပေးဘာမပေးနဲ့ အခန်းထဲကို
ဘာပြုလို့ဝင်လာရတာလည်း”
ထိတ်လန့်ရှက်ရွံ့ဖြစ်ပြီးလက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ဘရာဇီယာကလေးကိုသူမရဲ့ရင်နှစ်မွှာပေါ်အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်းမှအမှတ်တမဲ့ထိုင်ရာမှထလိုက်သည်၊
ထွန်းလွင်စကားအပိုမပြောဘဲ။သူမရဲ့မျက်နှာရှေ့ကိုလက်ထဲမှကိုင်ထားသောဓါတ်ပုံတွေကိုဖြန့်ပြလိုက်သည်၊
“အို” တခွန်းထဲပါဘဲ။အေးအေးမော်စကားဆက်မပြောနိုင်တော့။တုံရီလှုပ်ရှားနေ
သောလက်အစုံကဓါတ်ပုံဆီလက်ကမ်းလိုက်ပြီး။ဆွဲယူကြည့်လိုက်သည်၊ဘရာဇီယာလေးလဲကြမ်းပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျသွားရသလို။သူမသည်လည်းဒူးတွေပျော့ခွေ၍အောက်ပိုင်း။
တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုံနေသည်၊
“ဒါ ဒါ ကို ကျ ကျ ကျမနဲ့”
“အင်း ဟုတ်တယ် မောင်မောင်နဲ့အေးအေးမော်တို့ ချစ်ဗျူဟာခင်းနေကြတဲ့ပုံတွေလေ”
“ဒု ဒု ဒုတ် ခပါပဲ”
“ဒီမှာကြည့် ငါလည်းမောင်မောင်လို နင့်အလိုကိုဖြည့်စွမ်းနိုင်သူတယောက်ဆိုတာ သိသွားမှာပါ”
“ရှင် ရှင် မယုတ်မာနဲ့ ထွက် ထွက် အိုး”
ထွနး်လွင်စကားအဆုံးမှာခါးမှပုဆိုးကိုချွတ်ပြီးသူ့ရဲ့မာထန်တောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီး
ကိုဆုပ်ကိုင်ပြလိုက်သဖြင့်အေးအေးမော်စကားတပိုင်းတစနဲ့ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စွာ
အခန်းနံရံဒေါင့်ကိုကျောပေးကပ်လိုက်သည်၊ထွန်းလွင်၏လီးကြီးကဆင်စွယ်သခွါးသီး
ကြီးနှယ်ကြီးမားရှည်လျားနေပုံကအသဲယားစရာဖြစ်နေပြန်သည်၊လီးထိပ်ကြီးကလည်း
နီရဲပြဲလန်ပြီးခရမ်းချဉ်သီးကြီးတလုံးကိုထပ်ထားသည့်နှယ်ပြောင်တင်းလို့နေ၏၊
အေးအေးမော်မျက်နှာလေးဖြူရော်သွားအောင်ထိတ်လန့်သွားရှာပြီး။ထွန်းလွင်၏
လီးကြီးကမောင်မောင်၏လီးကြီးထက်အရှည်မှာနှစ်လက်မခန့်ပိုရှည်သလို။လုံးပတ်မှာ
လည်းကြီးထွားသန်မာလွန်းလှသည်ကိုစူးစူးရဲရဲလေးကြည့်ရင်းးကြောက်ရွံ့နေသော
ပါးစပ်လေးအဟောင်းသားနှင့်ကြည့်နေလေသည်၊
ခြေလှမ်းတလှမ်းလှမ်းတိုင်းဘယ်ညာယိမ်းခါနေသောလီးကြီးမှာအေးအေးမော်အသဲတုံစရာဖြစ်နေသည်၊ ချွေးသီးချွေးပေါက်တို့ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျရင်း။တလှမ်းခြင်းတိုးဝင်လာ
တဲ့ထွန်းလွင်ရဲ့လီးကြီးကိုကြည့်ရင်း။ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာတဆတ်ဆတ်တုံနေသည်၊
“အား”
ရုတ်တရက်ထွန်းလွင်ကအိစက်ဖေါင်းကားနေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာအေးအေးမော်မျက်စိ မှိတ်ပြီးတအားအော်ပစ်လိုက်သည်။အသံထွက်မလာ။လည်ချောင်းထဲ့
ဟိန်း၍သွားသည်၊
ခေါင်းလေးမော့အသားများတဆတ်ဆတ်တုံနေရှာသောအေးအေးမော်ရဲ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသိမ်းဖက်ရင်း။ခါး အောက်ပိုင်းကိုလက်တဖက်နှင့်ဆွဲဖက်ကါဆီးစပ်နှစ်ခုတသားတည်းကြအေါင်ဆဲ
ွဖိကပ်လိုက်သည်။ မဲနက်ကေါက်ကွေးနေသေါစောက်မွှေးလေးများနှင့်ကြီးမါးရှည်လျားတုတ်ခိုင်သောထွန်းလွင်၏လီးကြီးမှာ ရောထွေးပူးကပ်သွား၏၊ဖိကပ်ထားသောလီးကြီးမှာ
ရေချိုးပြီးစအေးအေးမော်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုပူပူနွေးနွေး ကြီးထိတွေ့သွားရာ။အေးအေးမော်မှာနှလုံးကိုလေဟပ်သွားသည့်အလားအသက်ရှူရပ်ပြီးမျက်လုံးလေးပြူးကာ
ကြောင်ကြောင်တက်တက်လေးဖြစ်သွားလေသည်၊
ထွန်းလွင်၏လက်ကြီးများကလည်းအေးအေးမော်၏တင်ပါးအဆိုင်အခဲကြီးများကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးနေ သည်၊အတင်းပူးကပ်ထားသောပေါင်နှစ်လုံးကြားမှစောက်ဖုတ်ကလေးမှာ
ငုတ်လျှိုးဖုံးကွယ်နေဆဲပင်ဖြစ် သည်၊အပြစ်အနာအဆာကင်းမဲ့၍လှပနုရွသောရင် ညွှန့်ဝိုင်းလေးကိုထွန်းလွင်နမ်း ရှိုက်လိုက်၏။အေးအေး မော်။ထွန်းလွင်၏ခေါင်းကြီးကိုကြောက်လန့်
တကြားဆွဲဖက်ကါနံရံကျောကိုခွါပြီးရုန်းထွက်လိုက်၏၊
“အား အမေ့”
“ဝုန်း”
ခန္ဓာကိုယ်ကိုလှည့်၍ရုန်းအထွက်ခြေခေါက်ပြီးကုတင်ပေါ်လက်ထေါက်ရက်ကျသွားသည်။ကုတင်ကိုအားပြု၍ကုန်းအထထွန်းလွင်ကလည်းသူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုသိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်လိုက်သည်။
ကုတင်ကိုလက်ထောက် ပြီးခါးကော့၍ဖင်ဖူးထောင်သလိုအနေအထားဖြစ်သွားရလေ၏၊
အိစက်စွန့်ကားနေသောဖင်တုံးကြီးကိုအစွမ်းကုန်နောက်သို့ကုန်းပေးထားသလိုဖြစ်နေပြန်ရာ။ထွန်းလွင်က မမြင်ရသေးသောစောက်ဖုတ်ကြီးကိုမှန်းဆ၍ညောင့်လိုက်သည်၊
“အိုး အား အား အမေ့”
ကြီးထွားသန်မာသောလီးကြီးကဖင်ကြားမှအလျားလိုက်တိုးဝင်သွားပြီး။စောက်ခေါင်းဝကိုကျော်ကာစောက်စေ့နီတာရဲလေးကိုတိုက်ရိုက်ကြီးထိုးဆောက်မိရာ။အေးအေးမော်ဓါတ်လိုက်ခံရ
သလိုတကိုယ်လုံးခါရမ်းတုန် လှုပ်သွားရလေသည်၊မျက်စေ့များပြာဝေသွားအောင်လည်းခံစားလိုက်ရပြန်သည်၊ရင်ထဲ့မောပန်းဖိုလှိုက် ခြင်းကကြီးစိုးလျှက်ရှိ၏၊ကုန်းထားသည့်အေးအေးမော်
၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုနောက်မှကျော်ပြီး။လှမ်းကိုင်ထား သော ထွန်းလွင်၏လက်ကြမ်းကြီးများကသန်မာလွန်းလှ၏၊ပုခုံးသားလေးများပြုတ်ထွက်လုမတတ်ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်ကိုင်ထား၏၊
“အား အီး မ မလုပ်ပါနဲ့ ကို ကိုထွန်းလွင်ရယ် ကျမ ကျမ တောင်း တောင်းပန်ပါတယ်”
မရ။တောင်းပန်တိုးလျှိုး၍မရ။ရမက်ဆနြပြင်းပြလွန်းနေပြီဖြစ်သောထွန်းလွင်မကုန်းမကွပုံစံဖြင့်နောက်မှနေ၍ညှောင့်နေဆဲ။အေးအေးမော်ခန္ဓာကိုယ်လေးရှေ့နောက်ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေ၏၊
ကုတင်ဘောင်ကိုအားပြုထောက်ထားသေါလက်ကလေးနှစ်ဖက်။အကြောလေးများတင်းထောင်နေသည်၊စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုလျားလိုက်ပွတ်တိုက်ပေးနေသောဧရာမ
ဆင်စွယ်ခရမ်းသီးကြီးနှယ်လီးကြီး၏အထိအတွေ့ကအေးအေးမော်၏စိတ် များကိုဆောက်တည်ရာမရလွင့်မျောစေပြန်သည်၊အေးအေးမော်သတိကိုဖြတ်ကနဲပြန်မတ်ပြီးအစွမ်းကုန်ကာ
ကွယ်သည့်အနေဖြင့်ဖင်ကြားကိုဘယ်ညာရမ်းခါပေးနေရာ။လီးကြီးမှာလိုရာကိုမရောက်နိုင်ဘဲရှိနေရှာသည်၊
ထွန်းလွင်အားမလိုအားမရနှင့်အေးအေးမော်၏ခါးသေးသေးလေးကိုဆွဲကိုင်ပြီး။လီးကြီးကိုအသေအခြာကိုင်ထည့်ရန်ကြိုးစားပြန်သည်၊မရ၊ချော်ထွက်သွားပြီး။သူမ၏ဗိုက်သားနုနုလေး
ကိုသွားထောက်မိပြန်သည်၊
“အေးအေးမော် ငြိမ်ငြိမ်ခံစမ်းပါလား”
“ဟင့် ဟင့် အင် ဟင့် အင်း ကျမ ကျမ ကြောက်တယ်”
အေးအေးမော်အကြောက်အကန်ငြင်းဆိုရင်းဖင်ကြီးကိုဗရမ်းဗတာရမ်းခါရင်းကုတင်ကိုအားပြုတွန်းထောက် ရင်းနောက်သို့လှန်ချလိုက်ရာသူမရောထွန်းလွင်ပါကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်ပေါ်
သို့ဖင်ထိုင်ရက်သါးကျသွား ပြန်သည်၊သည်အခါအေးအေးမော်၏ဖင်ဆုံကြီးကထွန်းလွင်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ပါ်ဖိခွထိုင်လိုက်သါးဖြစ်သွားသလိုဆံပင်များကလဲနှစ်ယောက်စလုံးကိုဖုံးလွှမ်း
သွားစေပြန်သည်၊ထွန်းလွင်လက်တဖက်ကအေးအေးမော်၏ဆံပင်များကိုဖယ်ရှားသလို။ကျန်လက်တဖက်ကလည်းအေးအေးမော်ရဲ့ခါးကိုမလွတ်တမ်းဆွဲဖက်ပြန်
ရာ။အေးအေးမော်မှာထွန်းလွင်၏လီးကြီးကိုမြင်တွေ့လိုက်ရပြန်သည်၊သည်အခါထွန်းလွင်ကလီးထိပ်ကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးအေးအေးမော်စောက်ခေါင်းဝကိုတိကျစွာတေ့သွင်းလိုက်သည်၊
“အိုး အမေ့လေး လေး သေပါပြီရှင် ကျွတ် ကျွတ်”
လီးကြီးကလှုပ်ရှားရုန်းကန်၍စပ်ဖျင်းဖျင်းတင်းတင်းကြီးဝင်သွားသဖြင့်အေးအေးမော်ခမြာအသဲများအူများဆွဲ နှုတ်ယူပစ်လိုက်သလိုအရသာထူးတရပ်ကိုခံစားလိုက်ရလေ၏၊
“ဒုတ်”
“ဒုက္ခပါပဲ ကွဲ ပြဲသွားပြီထင်တယ် အဟင့် အဟင့်”
အေးအေးမော်မှာထွန်းလွင်၏ရင်ခွင်ထဲကိုအားလျော့နှုံးခွေကျသွားရင်း။တယောက်ထဲတိုးတိုး”ကိတ်ပြီးအော် လိုက်၏၊
ထွန်းလွင်ကသူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးအား။အားပါးတရပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးဆုပ်နယ်ချေပွတ်သပ်ရင်း။သူမ၏ လည်ပင်းသားလးကိုငုံ့နမ်းပြီး။ဂုတ်ပိုးသားကိုမနာ့တနာလေးကိုက်ခဲလိုက်၏၊
အေးအေးမော်မှာမိမိ၏စောက် ခေါင်းထဲသို့တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နာနာကျင်ကျင်ကြီးဝင်နေသောလီးကြီး၏ဝေဒနာနှင့်ဂုတ်ပိုးသားကိုကိုက်ခဲထားသောထွန်းလွင်၏အပြုအမူနှင့်နို့တွေကို
လည်းစုပ်နယ်ဖတ်ပေးခြင်းများတပြိုင်နက်ခံစားလိုက်ရတော့တကိုယ်လုံးရှိအကြောအချဉ်များစပ်ဖျင်းဖျင်းနှင့်ရှိန်းကနဲ။ဖိန်းကနဲဖြစ်ကာလက်ကလေးကိုမြှောက်၍နေပြန် ကာ။ထွန်းလွင်
၏လည်ပင်းကိုအမှတ်မထင်ပြန်ဖက်လိုက်မိ၏၊ကိုယ်လေးမြောက်ကြွမြောက်ကြွဖြစ်စပြု လာသည်၊ဖင်အောက်မှပင့်လိုးထားသောထွန်းလွင်၏လီးကြီး၏ပူနွေးနွေးကြီးအထိအတွေ့တမျိုးကိုခံစါးနေရ
ပြီမို့အေးအေးမော်ဝေဒနာပေါင်းစုံခံစားမှုကိုသစ်ငုတ်တိုရေလောင်းခြင်းနည်းစံနစ်တရပ်မှရရှိခံစားနေရခြင်း ပင်ဖြစ်သည်၊
ထွန်းလွင်ကအေးအေးမော်ရဲ့ခါးကိုစုံကိုင်၍ဆွဲမြှောက်လိုက်ဖိချလိုက်လေးငါးခါမျှလုပ်ပေးပြီးလက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်၊အေးအေးမော်၏ခန္ဓာကိုယ်မှာမမြင်နိုင်သောစွမ်းအား
တရပ်အလိုလိုနေရင်းဖင်ကိုကြွလိုက်ထိုင်လိုက်ပြုလုပ်လာမိလေ၏၊ဖင်ကြွလွန်းသည့်အခါလီးကြီးကစောက်ခေါင်းအတွင်းမှကျွတ်ထွက် တော့မရောင်ဖြစ်သွားရလေတိုင်း။အေးအေး
မော်ကမန်းကတန်းဖိပြီးထိုင်ချမိတတ်ပြန်သည်၊
“အား ဟား အင်း ဟင်း”
ခေါင်းမှဆံပင်တွေကိုမိမိဖါသာပွတ်ဖယ်ရှားရင်းအေးအေးမော်နှုတ်ဖျားမှအာမေ႖ိတ်သံလေးများတိုးထွက်လာ၏၊မိန်းမဆိုသည်မှာဒါပါပဲလား။လီးမဝင်ခင်ကရုန်းကန်ဖယ်ရှားအော်ဟစ်ကြပြီး။
စောက်ဖုတ်ထဲလီးတချောင်းလုံးဝင်သွားကြပြီဆိုမှဖြင့်မထွေးနိုင်။မအံနိုင်ဖြစ်သွားရပြီး။ကွဲပြဲကုန်သည်အထိအလိုးခံချင်လိုက်သည်မှာ ဓမ္မတာပင်။အခုကြည့်အေးအေးမော်မူလကတည်းက
ခံချင်စိတ်ရှိနေခဲ့သည်၊ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်းလွတ်လပ်မှုဆိတ်ကွယ်မှုကိုအားပေးနေသည်နှင့်ွှကဲ့သို့အလုပ်ဖြစ်နကြရခြင်းပင်မဟုတ်ပါလား၊
“အာ ဟာ ဒီလိုကြီးက အားမရဘူး ညောင်းလည်းညောင်းတယ် အကိုထွန်းရယ်”
လီးဝင်သွားပြီဆိုတော့လည်းရဲတင်းပွင့်လင်းလာကြသည်။ပြောရဲဆိုရဲလေးတွေဖြစ်ပြီးအခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းလဲပြီဖြစ်၏၊
“ဒါဆိုကုတင်ပေါ်မှာလိုးရအောင်”
“အင်း အင်း အ အား အရမ်းကြပ်ပါလား ကိုထွန်းရယ် ထိုင်ပေးလေ”
လီးပေါ်မှအားပြုရင်းအေးအေးမော်ငြီးထွားလိုက်၏၊
“အေး စောက်ပတ်ကကျဉ်းတာကိုး ကွဲသွားမယ်ထင်တယ်”
“အင်း အား အား ကျွတ်ကျွတ် ဟုတ်တယ်”
ကုတင်ဘေးရို့ရို့လေးရပ်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးအောက်ကိုလက်လေးဖြင့်စမ်းသပ်ကြည့်ရင်းပြော၏၊
ကုတင်ဘေးမှာဝတ်လစ်စလစ်ကလေးရပ်နေသောအေးအေးမော်၏ ညိုညက်သော
အသားအရေနှင့်လိုက်ဖက်သောကိုယ်လုံးအလှသည်လိုးရက်စရာမရှိအောင်လှလွန်းနေသည်ဟုထွန်းလွင် ထင်လိုက်မိ၏၊ကုတင်ပေါ့်ပက်လက်ကလေးလှန်ပေးထားသော
သူ၏ပေါင်တွေကလည်းအိစက်ပြည့်ဖြိုးလှသည်၊ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှစောက်ပတ်ကလေးမှာလည်းနီရဲ၍ပြဲအာနေသည်၊
ထွန်းလွင်သူမခြေနှစ်ချောင်းကိုဆွဲမလိုက်ပြီးသူမ၏စောက်ပတ်”ကီးကိုအားပါးတရငုံ့ရက်ပေးလိုက်ပြန်သည်
“အား ယား ကိုထွန်းလွင်ရယ် အား ယား ဟင်း ဟင်း”
အေးအေးမော်ဗိုက်သားကလေးများဆတ်ကနဲ။ဆတ်ကနဲတွန့်သွား၏။လှိုင်းထသွားသောဗိုက်သားလေးများ ကြောင့်ဆီးခုံလေးမှာကော့တက်သွားပြီး။ဖင်ကြီးမှလည်း
ကုတင်ကြမ်းပြင်မှကြွတက်လာလေသည်၊ထွန်းလွင် နှာခေါင်းထဲသို့ညှိစို့စို့အနံံ့တမျိုးကတိုးဝင်လာသည်၊စောက်စိလေးကိုနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနှင့်ဖိညှပ်ဆွဲယူပြီး။လျှာဖျား
လေးဖြင့်ကလိပေးလိုက်ရာအေးအေးမော်မှာတဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး။ဖျတ်ဖျတ်လူးကာခံစားလိုက်ရပြန်
လေရာ၊
“ဟင်း ဟင် အင်း ဟီး ဟ တမျိုးကြီးဘဲ ကိုထွန်းလွင်ရယ်”
ထွန်းလွင်ခေါင်းမော့၍အေးအေးမော်ရဲ့မျက်နှာကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်းမှ၊
“ကောင်းရဲ့လား အေး”
“ကောင်းတော့ကောင်းတာပေါ့ စောက်ဖုတ်ကိုပါးစပ်ကြီးနဲ့တေ့ပြီးစုတ်တော့တမျိုးကြီးဘဲ အဟင့် ဟင့် အားလဲနာတယ်”
အေးအေးမော်မျက်နှာကအားနာရှက်ရွံ့ဟန်လေးဖြင့်။ငိုသံလေးဖြင့်ပြောလိုက်သည်၊
“အေးလည်းကိုယ့်ကို မရက်ပေးချင်ဘူးလား”
“ဟင့် အင် အေး မစုတ်တတ်ဘူး”
“အေးကိုတော့ ကိုယ်ကရက်ပေးရတယ်လေ အပြန်အလှန်ပေါ့”
“ဟင့်အင်း အေးမလုပ်တတ်ပါဘူးဆိုမှ”
ထွန်းလွင်ပြောပြောဆိုဆိုလီးကြီးကိုအေးအေးမော်ပါးစပ်နားတေ့ပေးလာသည်၊
အေးအေးမော်ရှက်ရွံ့စွာပြုံးရင်း။လီးထိပ်ကြီးကိုအသာငုံခဲလိုက်သည်၊လီးထိပ်မှပူနွေးသောအထိအတွေ့ ကြောင့်ထွန်းလွင်ခံစားလိုက်ရသည်၊
“အား ဟင် ဟင် အီး ကောင်းလိုက်တာအေးရယ်”
ထွန်းလွင်ကမျက်နှာကိုမော့ရင်းငြီးထွားလိုက်သည်၊သူ့ဖင်နှင့်ဖိမိ၍အေးအေးမော်နို့”ကီးပိပြားသွားရပြန် သည်၊အေးအေးမော်၏လျှာဖျားလေးကလီးထိပ်ကြီး
ကွေ့ပိုက်ပြီးရက်ပေးလိုက်ကာ။လီးတဝက်ခန့်အထိစုတ် သွင်းလိုက်ပြန်သည်၊
“အား အား ရှူး ကျွတ်ကျွတ်”
ထွန်းလွင်ခါးကော့၍အသွေးအသားများပွက်ပွက်ဆူသွားအောင်ခံစားလိုက်ရလေသည်၊
“ပြွတ် ပြွတ်”
“ဟွန်း”
“ပြွတ်”
အေးအေးမော်ကလီးအရင်းကိုကိုင်ကာစုပ်လိုက်တံတွေးမြိုချလိုက်နှင့်အစွမ်းကုန်စုပ်ပေးလေိုက်ပြန်သည်၊
“ရှီး အေးအေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ”
ထွန်းလွင်ငြီးငြူသံကြီးကအီလယ်လယ်”ကီးဖြင့်မချိတင်ကဲနိုင်လွန်းလှသည်။ဒူူးနှစ်လုံးကလည်းတဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာသည်၊
“ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
အေးအေးမော်စုပ်ရင်းမှကြီးထွားသန်မာလာသောလီးကြီး၏အရသာကိုခံစားရပြန်သဖြင့်အားပါးတရလေးစုပ် ပေးနေသည်ပင်။ထွန်းလွင်အားမရသဖြင့်သူမ၏
ပါးစပ်ထဲသို့သုံးလေးချက်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်မိတော့လေ၏၊
“ဟွန်း ဟွန်း အူး”
“ပလွတ်”
အေးအေးမော်ခမျာအာခေါင်ထဲထိထိုးဝင်လာသောလီးကြီးကိုကမန်းကတန်းထွေးထုတ်လိုက်ရလေသည်၊
“အရမ်းပဲ ဘာလုပ်မှန်းမသိဘူးကွယ် သူလုပ်တာအသက်ရှူကြပ်သွားတာပဲ”
“ဆောရီးအေးရယ် ကိုယ်စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ လွန်သွားတယ်”
တုန်ခါနေသောလီး”ကီးကိုအရင်းမှကိုင်ကာအေးအေးမော်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုထိုးသွင်းရန်နောက်ဆုတ်၍နေရာ ပြင်လိုက်သည်၊
“ထွီး ဘာတွေမှန်းမသိဘူး ငံကျိကျိနဲ့”
အေးအေးမော်ကလီးထိပ်မှယိုစီးကျလာသည့်အရည်ကြည်များကိုထွေးထုတ်ပစ်လိုက်ရင်း။မျက်နှာအိုအိုဖြင့် ပြောလိုက်သည်၊အလိုမကျသောအမူအရာနှင့်ပေါင်
နှစ်ဖက်ကိုဖြဲကားပေးလိုက်၏၊နီရဲပြဲအာနေသော
စောက်ဖတ်အတွင်းသားများပေါ်လာသည့်အထိပြဲအာသွားလေသည်၊ထွန်းလွင်ကလီးဒစ်ကြီးကိုအကွဲကြောင်းအလယ်သို့နှစ်မြှုပ်လိုက်၏။ထို့နောက်အထက်အောက်ပွတ်တိုက်ကာ
။အပြန်အလှန်ဆွဲပေးလိုက်ရာ။ပေါင်နှစ်လုံးဟာအငြိမ်မနေတော့ဘဲလှုပ်ခါလာသည်၊
ခါးလေးကော့၍တကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကိုသူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲမပေးလိုက်ပြန်သည်။ဖင်သားကြီးများက ကြမ်းမှကြွတက်ကာ။စောက်ပတ်ကြီးမှာအစွမ်းကုန်ပြဲ
အာပြီးအလိုးခံရန်အဆင်သင့်ဖြစ်သွားလေသည်၊ထွန်းလွင်လီးကိုမသွင်းသေးဘဲအားရအောင်ကလိပြီးမှတဖြေးဖြေးအောက်သို့ဖိဆွဲချသည်၊
“ဗြစ် ဗြစ် ပတစ် ဗြစ် ပလွတ်”
နွေးထွေးသောစောက်ခေါင်းအတွင်းသို့လီးကြီးကိုဖိသွင်းလိုက်သည်၊
“အား အမေရေ အီး”
အေးအေးမော်လီးကြီးအဆမတန်ဝင်လာသည့်ဒဏ်ကိုနှုတ်ခမ်းနှစ်ခုတင်းတင်းစေ့ပိတ်ရင်းကြိတ်အော်လိုက်သည်၊ထွန်းလွင်သူမ၏လုံးကျစ်မာခဲပြည့်ဖြိုးသည့်နို့ကြီးနှစ်လုံး
ကိုလှမ်းကိုင်ပြီးဆောင့်လိုးချလိုက်သည်၊
“အင့် အီး ကောင်း ကောင်းတယ် ဖြေးဖြေး ကိုထွန်း ဖြေးဖြေး အီးအီး”
အေးအေးမော် မချိမဆန့်ညီးတွားရင်းမျက်လုံးလေးအစုံကိုမှိတ်ကာခေါင်းလေးဘယ်ညာရမ်းသွားရလေသည်၊
“ရှီး ကျွတ် ကျွတ် အဆုံးထိဝင်ပြီ သားအိမ်ထဲတောင်ရောက်နေပြီ အောင့်လိုက်တာကိုထွန်းရယ် “
“ပြွတ် ပြွတ် ဘွတ်ဘွတ်စွိစွိ စွတ်”
“အီး အား အမေ့ အ အား”
ဆောင်ချက်တိုင်းအေးအေးမော်ခမြာကိုယ်လေးယမ်းလှုပ်နေစေသည်နို့နှစ်လုံးကရှေ့နောက်ယမ်းခါယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေကြ၏၊စူးစူးနစ်နစ်တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ကြီး
စောက်ခေါင်းအတွင်းကိုလီး”ကီးကတိုးဝင်သွားသည် မှာတမျိုးပြီးတမျိုးအရသာတွေ့နေရပြန်သည်၊
“ဗြစ် ဗြစ် စွပ်စွပ်”
“အ အား ကျွတ် ကျွတ် အား အ ကျွတ်”
အေးအေးမော်၏နှုတ်ဖျားမှထာဝစဉ်မရိုးနိုင်သောအလိုးခံရသည့်ငြီးတွားသံလေးကိုမိန်းမပီသစွာပြီးငြူလိုက်ရ ပြန်သည်၊သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးဆုပ်ကိုင်
ချေမွလိုက်ရင်းသူမ၏နှုတ်ခမ်းကိုလည်းဖိကပ်စုတ်ယူလိုက်သဖြင့်ဖျင်းကနဲဖိုမဓာတ်ကိုရိုက်ခတ်နှိုးဆွပေးခြင်းဖြစ်သလိုအေးအေးမော်၏လက်ချောင်းငယ်များကထွန်းလွင်၏
ဂုတ်ပိုးကိုတင်းတင်းကြီးဖက်လာပေးသလိုဖင်ကြီးကလည်းအောက်မှနေ၍ပင့်မြှောက်
နေသည်၊
“စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် ပြွတ် ပြွတ်”
“အင့် အင့် အီးဟီး ကျွတ် ကျွတ် ဟင်း”
ပူနွေးသောသက်ပြင်းရိုက်ဆုံလိုက်သောအငွေ့အသက်များကထွန်းလွင်နှင့်အပြိုင်ကျဲမှုကိုဖေါ်ပြလိုက်သည်၊ထွန်းလွင်ရိုက်ချက်ပြင်းပြင်းလေးဖိချလိုက်သည်၊
“ဗြစ် ဗြစ် ပြွတ် ပြွတ် အား အား အား “
ကောင်းလွန်းသောကာမစည်းစိမ်အရသာနှုန်းစီးဆင်းသွားသည်နှင့်အေးအေးမော်၏ခနျွှာကိုယ်ကလေးမှာနက်မှောင်ပျံကျဲနေသောဆံပင်များပေါ့်တလူးလူးတလဲလဲကွေး
ကောက်တွန့်လိမ်၍နေရှာလေသည်၊
နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်နေသောထွန်းလွင်မှာအကြောကြီးများပြိုင်းပြိုင်းထကာနေသည်၊ထောက်ထားသောဒူးကြီးနှစ်လုံးကသူမ၏တင်ပါးတဖက်ကိုဖိထောက်ကာ
ခွက်ဝင်နေ၍ဆယ်လေးငါးချက်မျှအပြင်းအထန်ဆောင့်လိုက်ပြီးတင်းတင်းပြည့်ပြည့်စောက်ခေါင်းတွင်းတိုးဝင်သွားလေ၏၊လီးကြီးရမ်းကနဲခါရမ်းပြီး နောက်အေးအေးမော်ရဲ့
သားအိမ်တွင်းသုတ်ရည်များကိုဒလဟောပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရလေသည်၊
အေးအေးမော်ကလည်းဆံနွယ်ကလေးများကျနေသောခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းခါရင်းစောက်ပတ်နှစ်ချမ်းကို တင်းကနဲတင်းကနဲဆွဲညှစ်ကာစောက်ခေါင်းတွင်းမှ
သုတ်ရည်တပြိုင်နက်ညှစ်လိုက်လေတော့သည်ကိုနွေးကနဲဖြစ်သွားသည့်လီးကြီးကြောင့်ထွန်းလွင်သိရ၏၊နှစ်ဦးသားတဒင်္ဂထပ်လျှက်ငြိမ်ကာလီးနှင့်စောက်ပတ်တတ် လျှက်မှိန်းနေကြလေတော့သတည်း၊
——————-
ကနေ့မောင်မောင်ကင်းမစောင်တေါ့။အိမ်မှာမမအေးနှင့်ဦးလေးတို့နှစ်ဦးစစ်ကိုင်းဘက်ကဆွေမျိုးတယောက် ဆုံးလို့သားအဖနှစ်ယောက်သတင်းမေးရင်းညအိပ်ကြမယ်လို့၊
အိမ်မှာကဦးလေးမိန်းမအဒေါ်နှင့်မိမိသာရှိနေသည်၊အိမ်စောင့်ရင်းသင်ခန်းစာများကိုထမင်းစားပြီးကထဲကကြည့်နေလိုက်သည်မှာညနေစာထမင်းစားကထဲကအခုည ၉ နာရီထိတိုင်ပင်၊
ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးမိုးတွေအုံ့ပြီးလေတွေလာနေသည်၊မောင်မောင်ကအခန်းထဲမှပြေးထွက်လါပြီးအိမ်ရှေ့မှသိမ်းစရာရှိသည်များကိုအဒေါ်ဖြစ်သူနှင့်ကူညီ၍သိမ်းဆည်းပေးနေသည်၊
“ဟဲ့မောင်မောင် အိမ်အပေါ်ထပ်တံခါးတွေတက်ပိတ်လိုက်အုံး”
“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”
မောင်မောင်အပေါ်ထပ်သို့အပြေးအလွှားတက်သွားသည်၊မောင်မောင်၏အဒေါ် ဒေါ်ထွေးထွေးအိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ပြီးအိမ်အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားပြန်သည်၊မိမိတို့အိမ်ခန်းတွင်းဝင်ပြီးခေါင်းရင်းတံခါးကိုဆွဲပိတ်လိုက်သည်၊
အပြင့်လေတိုက်နေသည်မှာဝုန်ဒိုင်းကြဲနေသည်၊အိမ်မှာလည်းရိမ်းထိုးလှုပ်ခါနေသည်ဟုဒေါ်ထွေးထွေးမြင်မိလိုက်သည်၊ဒီကြားထဲလျှပ်စစ်မီးကပြတ်သွားသဖြင့်မှောင်နဲ့မဲမဲစမ်းတဝါးရှိလွန်း၏၊
“ဝုန်း ဂျိန်း ဒလန်း”
“အား မောင်မောင်”
“ဗျာ ဒေါ်လေး လာပြီ လာပြီ”
ဒေါ်ထွေးထွေး၏အလန့်တကြားအော်ဟစ်ခေါ်သံကြောင့်မောင်မောင်လက်နှိပ်ဓါတ်မီးကိုင်ပြီးတက်လာသည်၊
“ဘာဖြစ်လို့လဲဒေါ်ဒေါ်”
“ငါ မိုးချိန်းတာကိုကြောက်တတ်မှန်းသိရက်နဲ့ မင်းမှမေးတတ်ပလေ”
ဒေါ်ထွေးထွေးအသက်(၄၅)နှစ်ခန့်သာရှိပြီးအသားညိုညိုထောင်ထောင်မောင်းမောင်းကျမ်းမာသန်စွမ်းသူတဦးဖြစ်ပေမဲ့မိန်းမတို့သဘာဝကြောက်စရာမရှိရှာကြံကြောက်တဲ့အ
တိုင်းဒေါ်ထွေးထွေးမှာငယ်စဉ်ကထဲကအခုအ ချိန်ထိမိုးချိန်းလျှင်ကြောက်ဒူးတုန်နေဆဲပင်၊
“ဂျိန်း ဒလိမ်း ဂျိန်း ချလွင်”
“အား အမလေး အိုး”
မိုးချိန်းပြီးလေအဆောင့်မှာစားပွဲပေါ်ထောင်ထားသောကြည့်မှန်လဲကျပြီးကွဲသွားသံနှင့်အတူဒေါ်ထွေးထွေးတ ယောက်ငယ်သံပါအာင်အော်ဟစ်ပြီးမောင်မောင်ကိုပြေးဖက်လိုက်သည်၊
မောင်မောင်မှာလဲအိုးကနဲလန့်အော် ပြီး။ဒေါ်ထွေးထွေးကိုပြန်လှန်ဖက်တွယ်မိလိုက်လေသည်၊
“ဂျိန်း ဒလိန်း ဂျိန်း ဂျိန်း”
“အိုး အမေ့”
အဆက်မပြတ်သောမိုးချိန်းသံကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေးခမျာဒူးများတဆတ်ဆတ်တုန်ကာမာင်မောင်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်လိုက်မိသည်၊ဒုက္ခရောက်နေရသူကမောင်မောင်ငယ်ရွ
ယ်စဉ်ကတည်းကအတူနေဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ယခုကိုပူးပူးကပ်ကပ်မနေဘူးသဖြင့်အနေခက်ရသည်၊ဒေါ်ထွေးထွေး၏ဖေါင်းကားနေပြီးအိထွားလှသည့်နို့ကြီးများကမိမိရင်ဘတ်ကိုဖိကပ်ထားသဖြင့်လည်းပို၍ဆိုးလှ၏၊
အပြင့်မိုးကသည်းထန်စွာရွာနေသည်၊ကဆုန်လပြည်ခါနီးမို့ထင်ရဲ့။ရွာပြီဆိုတော့ဒလဟောသွန်ချလိုက်သလိုလျှပ်စီးတဝင်းဝင်းမိုးချိန်းသံတညံညံနှင့်ရှိနေသလို၊ကြောက်တတ်သော
ဒေါ်ထွေးထွေးမှာပို၍သာမောင် မောင်ရင်ခွင်ထဲသို့တိုးခွေ့ဝင်ရောက်နေ၏၊
မောင်မောင်မှာဒေါ်ထွေးထွေး၏ရင်နှစ်မွှာဖြင့်ပွတ်သပ်ပါများလာသမို့သွေးများဆူဝေလာသည်၊မိမိပေါင်ကြားကလီးကြီးကလည်းတဖြေးဖြေးမာထန်လာသည်၊အသက်ရှူမြန်ဆန်လာသည်၊
မထင်မှတ်မရည်ရွယ်ဘဲနဲ့မိမိ လက်များကဒေါ်ထွေးထွေး၏ကြောပြင်ကိုပွတ်သပ်နေမိသည်ကိုလည်းဝိုးတဝါးအသိအမှတ်ပြုလို့ရသည်၊
ဒေါ်ထွေးထွေးမှာလည်းကြောက်ရွံ့့စွာဖက်တွယ်မိရသဖြင့်မိမိ၏ပေါင်တဖက်ကိုမောင်မောင်၏လီးကလာ ထောက်သည်ကိုသတိမထားမိဘဲပို၍တင်းကြပ်အောင်ဖက်တွယ်မိလိုက်ရပြန်သည်၊
“ဂျိန်း ဂျိန်း ဒလိန်း”
“အမလေး အိုး မောင်မောင်”
ကြောက်လွန်းမကကြောက်လာသဖြင့်ဒေါ်ထွေးထွေးမောင်မောင်ကိုတိုးဖက်လိုက်ရာမောင်မောင်မှာကုတင် ပေါ်ပက်လက်လှန်၍လှဲကျသွားသလို။ဒေါ်ထွေးထွေးမှာလည်းမောင်မောင်ပေါ်
ထပ်လျှက်သားပါသွားရသည်၊
မောင်မောင်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ဓာတ်မတူသောအဖိုအမအထိအတွေ့ကိုမလွန်ဆန်နိုင်ဖြစ်သွားကာဒေါ်ထွေးထွေးကိုတဖက်သို့လဲလိုက်ပြီးအပေါ်မှမှောက်ချလိုက်သည်၊
“ဂျိန်း ဒလိန်း ဒိန်း”
“အိုး မောင်မောင်”
ဒါပါဘဲဒေါ်ထွေးထွေးကြောက်လန်းတကြားရေရွတ်သံတိတ်သွားသည်၊
မောင်မောင်၏သွက်လက်မြန်ဆန်သောလှုပ်ရှားမှုများကဒေါ်ထွေးထွေးအသံများတိတ်သွားစေလေသည်၊မောင်မောင်အကျီကိုကျယ်သီးပင်ဖြုတ်မနေတော့ဘဲဆွဲဖြဲလိုက်သည်၊နောက်မှေ
ဘာ်လီချိတ်ကိုလည်းလက်နှစ်ဖက် ဖြင့်ဆွဲလိုက်တော့ဖြုတ်ကနဲပြုတ်သွားသလိုအဝတ်တွေဘေးတဖက်ဆီသို့လှန်ကျသွားသဖြင့်ပြည့်ဖြိုးဖေါင်း ကားနေသောသူမ၏နို့ကြီးများဟင်းလင်းပွင့်ခါပေါ်လာလေ၏၊
“ဂျိန်း ဂျိန်းဒလိန်း လိန်း”
“အမလေး လေး အိုး မောင်မောင်”
ကွက်တိအံကိုက်ပင်။ဟင်းလင်းပွင့်သွားရတဲ့နို့တွေကိုမောင်မောင်ငုံခဲအစို့မိုးချိန်းသံကလည်းပြင်းထန်စွာ ချိန်းလိုက်တော့ဒေါ်ထွေးထွေး။မောင်မောင့်ဂုတ်ကိုဆွဲနှိမ်ပြီးမိမိတုန်ခတ်သွား
အောင်အထိအတွေ့ကသူမတ ကိုယ်လုံးကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထသွားအောင်ကိုကောင်းလွန်းလှသည်မို့မောင်မောင့်ကိုတွန်းဖယ်ပစ်ရမည်လားဖက်တွယ်ထားရမည်လားမဝေခွဲတတ်တော့၊
အသိစိတ်တို့ဝေဝါးကုန်ပြီ။ပူနွေးသေါကာမဆနြကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေးတကိုယ်လုံးတုန်ခတ်လှုပ်ရှားနေ၏၊ မောင်မောင်သည်ကပိုကရိုရစ်ပတ်ထားသောဒေါ်ထွေးထွေး၏ထမီအ
ထက်ဆင်စကိုဆွဲဖြုတ်ပြစ်လိုက်သည်၊မဲနက်ကောက်ကွေးနေသောစောက်မွှေးကြီးများခြံရံလျှက်စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ။ပြတ်သွားသောမီးပြန်အလင်း့ကြီးမားဖေါင်းကြွလျှက်ပေါ်ထွက်လာသည်၊
မောင်မောင်ကဒူးဆစ်အထိထမီကိုတွန်းချလိုက်ပြီး။တခါခြေထောက်ဖြင့်တွန်းချလိုက်သည်၊လက်တဖက်က ဒေါ်ထွေးထွေး၏နို့ကြီးများကိုဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်နယ်ဖတ်လိုက်သည်
၊ကြာက်လန့်တကြားအော်ဟစ်နေတဲ့ဒေါ်ထွေးထွေး၏နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးများကိုမိမိပါးစပ်ဖြင့်ငုံခဲ၍တအားကုန်စုပ်ယူလိုက်သည်၊
“ဂျိန်း ဂျိန်း ဒလိန်း”
“အား အမလေး ဝူး ဖလူး ဝု”
အပွတ်အသပ်အနမ်းအရှိုက်များကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေးတကိုယ်လုံးဆူဝေကုန်သည်၊ကြောက်လန့်တာတွေ ပြေကုန်သလို မောင်မောင်၏နောက်ကြောကိုတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ပစ်လို
က်ရပြန်သည်၊
အဆိုးဆုံးကမောင်မောင်၏ကြီးမားသန်မာနေတဲ့လီးကြီးကသူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အကွဲကြောင်းမှာအလျှား လိုက်ပွတ်သပ်တိုက်ခိုက်လှုပ်ရှားနေမှုကပူနွေးတဲ့သွေးခုန်နှုန်းတွေဖြစ်လာ
သလိုစောက်ခေါင်းတွင်းမှအရည်များဒလဟောထွက်ကျလာစေသည်အထိပင်ဖြစ်လို့ဒေါ်ထွေးထွေးအောက်မှနေ၍ဖင်ကြီးကိုယမ်းခါနေရလေ တော့သည်၊
မောင်မောင်ဆိုသည့်မောင်မောင်ကလည်းချက်ဆိုနားခွက်ကမီးတောက်စေသည့်အကောင်စားမို့ဒေါ်ထွေးထွေးစိတ်တွေကြွထရွလာပြီမို့ဒက်ကနဲသိလိုက်ရာအလိုက်သင့်ပေါင်းပြီးဖင်ကြီး
ကိုယမ်းခါနေတဲ့ဒေါ်ထွေးထွေး၏စောက်ခေါင်းဝကိုမှန်းထောက်ချိန်ဆပြီးဖင်ကိုကြွကာခါးကိုနွဲ့ပြီးဖိသိပ်ချလိုက်သည်၊
“ပြလွတ် စွတ် စွတ် စွတ်”
“အင့်”
လွတ်ပဟေ့ဆိုကထဲကမောင်မောင်တို့မနားတမ်းဖိဆောင့်ပါလေပြီ။ဒေါ်ထွေးထွေးခမျာမှာလည်းမောင်မောင်၏လီးကြီးကကြီးထွားရှည်လျှားလှသောလီးထိပ်ကသားအိမ်ကိုလာထော
က်သဖြင့်အောင့်ကနဲအောင့်ကနဲဖြစ်သွား
ရသဖြင့်နာကျင်ခံခက်ဖြစ်နေရပြန်သည်၊မောင်မောင်နသိုးကြိုးပြတ်လိုဆောင့်နေသည်မှာကုတင်တခုလုံးရမ်းခါနေတော့၏၊အပြင်ဘက်မှာလည်းမိုးကသီးထန်စွာရွာနေသည်၊
“စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် စွတ် စွတ်”
“အိုး အင့် အင့် ဟင့် အင့် အီး”
“ဖြေး ဖြေး အင့်ဟင်း အောင့်တယ်”
ဒေါ်ထွေးထွေးမောင်မောင်၏ပူနွေးသောလီးတချောင်းလုံးမိမိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုဝင်ထွက်ပါများတော့ ကောင်းအီစိမ့်သွားအောင်ပင်အရသာတွေ့လာရပြန်ကာ။မောင်မောင်၏ခါးကို
လှမ်းဖမ်ဆွဲဖက်တွယ်လိုက်ပြီး ဆောင့်သည့်အရှိန်နှင့်အံကြဖြစ်အောင်အောက်မှဖင်ကြီးကိုကော့မြှောက်ပင့်တင်ပေးလိုက်ပြီး။လီးကြီးပြန်အ ချွတ်မှာဖင်ကြောကိုရှု။ံ့ဗိုက်သားကိုခါးကော
့၍လီးတန်ကြီးကိုညှစ်ဆွဲချပေးလိုက်သည်၊
မောင်မောင်မှာဒေါ်ထွေးထွေးအပေးကောင်းမှုကြောင့်တခါဘူးမျှမခံစားဘူးသေးသောအတွေ့အကြုံကိုခံစားရပြန်သည်မို့ဒေါ်ထွေးထွေး၏ပုခုန်းနှစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍တအားကုန်ဖိဆောင့်နေပြန်သည်၊
“စွိ ဒုတ် စွတ် စွတ် စွိ”
“အင့် ဟင်း ဟင်း အို အီး ကျွတ် ကျွတ်”
ဒေါ်ထွေးထွေး၏နှုတ်ဖျားမှအံ”ကိတ်၍ငြီးငြူသံထွက်ပါ်လာသည်နှင့်မောင်မောင်သည်ဆက်မဆောင့်တော့ဘဲ၍သူမ၏မျက်နှာကိုခေါင်းမော့ကြည့်ရင်း
“နာလို့လား ဟင် ဒေါ်ဒေါ်”
“အခုမှတေါင်းပန်မနေနဲ့ လုပ်မှာဖြင့်မြန်မြန်သါလုပ်ဒီမှာဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်နေပြီ”
“အို ဟုတ်လား ကဲ ဒီလိုဆို”
မောင်မောင်ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့်လှေကြီးထိုးလိုးနေရာမှသူ၏ဒူးနှစ်ဖက်ထောက်ပြီးသူမ၏ပေါင်ကြီးများကိုဆွဲ ထောင်လိုက်သည်၊မောင်မောင်ဒေါ်ထွေးထွေး၏ခါးကိုမကိုင်ဘဲကြီးမားဖေါင်
းကားပြည့်ဖြိုးလှသည့်နို့ကြီး နှစ်လုံးကိုဆွဲကိုင်လိုက်ပြီးဖိဖိဆောင့်ချပြီး လိုးတော့သည်၊
“ဗြစ် ဗြုတ် စွတ် စွတ် စွိ”
“အင့် အင့် အိုး ဖြေးဖြးဆောင့်ပါဟဲ့ မောင်မောင်”
မရတော့။မောင်မောင်ဒလကြမ်းဆောင့်ပါလေပြီ။မိုးသံလေသံများနှင့်အပြိုင်အခန်းလေးထဲမှာအသံများဆူညံနေ လေရဲ့။အခန်းတွင်းနှစ်ပေမီးချောင်းရဲ့အလင်းရောင်အောက်မှာလူ
သားနှစ်ဦးဝတ်လစ်စားလစ်ဖြင့်အမှောင်တ ကာ့အမှောင်ဆုံးကာမအမိုက်မှောင်ကြီးကျနေသည်၊
အခြားလူတယောက်၏လီးတချောင်းလုံးမိမိ၏စောက်ခါင်းထဲသို့ပူနွးမာကြောစွာသွက်သွက်လက်လက်ကြီး ဝင်ထွက်နေမှုကြောင့်အကြောများတဖျင်းဖျင်းထအောင်ကောင်းမွန်အီလွန်း
လှသမို့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီးမောင်မောင်ရဲ့ခါးကိုညှပ်ယူဆွဲဖိ၍အောက်မှဖင်ကြီးကိုအားရပါးရကော့မြှောက်ပေးသလိုလီးကိုလည်းမိမိ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား
များဖြင့်အတတ်နိုင်ဆုံးညှစ်ဆွဲနေလိုက်သည်အထိပင်၊
မောင်မောင်။ဒေါ်ထွေးထွေး၏ပေါင်ကြီးများကိုပင့်မြှောက်လိုက်သည်။ဒူးထောက်လိုးနေရာမှဝမ်းလျားမှောက်ခါကုတင်ဘောင်ကိုခြေကန်လိုက်သည်။ပြည့်ဖြိုးကြီးမါးလှ
တဲ့သူမ၏ပေါင်တွေကိုပုခုံးနှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိတွန်းချလိုက်သည်၊
သူမ၏ဒူးနှစ်ဖက်သည်သူမ၏နို့ကြီးများပေါ်သို့ပိကျသွားရသည်။ဖင်ကြီးမှာလည်းမြှောက်ကြွလာ၏၊ မောင်မောင်သည်သူ၏ဖင်တုန်ကြီးများကိုလက်ပြန်ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း
မှဖင်အသာကြွလိုက်၏၊လီးကြီးသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှတဖြေးဖြေးကြွတက်လာသည့်လီးတချောင်းလုံးအပြင်မရောက်ခင်တဝက်လောက်မှာ ဆတ်ကနဲဖိသိပ်လိုက်သည်၊
“စွိ စွတ် ဒုတ်”
“အင့် အိုး”
“စွိ စွတ်”
“အင့် ဟင့် အား ရှီး ဟင်း”
ဒေါ်ထွေးထွေးတယောက်သွားပြီ။သဘာရင့်နေတဲသူမ။မောင်မောင်၏ပညာသားပါပါဖိသိပ်လိုးဆောင့်၍တဖုံ။ လီးကိုအလွတ်အကျွတ်ဆွဲထုတ်ပြီး။ဗြုံးကနဲဖိဆောင့်ခြင်းဖြင့်တ
မျိုး။ဖင်ကိုကော့၍လီးကြီးကိုမတ်ထောင်နေ အောင်ပြုပြီးလိုးချလိုက်ရာ။လီးကြီးသူမ၏စောက်ခေါင်းထဲအဆုံးထိနစ်ဝင်သွားချိန်။လီးထိပ်ကွမ်းသီးခေါင်းကိုတဆတ်ဆတ်တုန်
အောင်ဖင်ကြီးရှုံ့ပစ်ခြင်းတနည်း။ကော်ထိုးပင်လိုးမြေစိုက်လိုးနည်းစသည့်လက်ဦးဆရာ ကြီးထွန်းလွင်နည်းပေးလမ်းပြချက်များအတိုင်းတသွေမတိမ်းလုပ်ဆောင်နေခြင်းကြော
င့်ဒေါ်ထွေးထွေးဖျတ်ဖျတ်လူးနေလေပြီ၊
“အား အင့် ကောင်း ကောင်း ကောင်းလှချည်လား မောင် မောင် အင့် ဆောင့် ဆောင့် အိုး”
“စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ်”
လီးထိပ်ကွမ်းသီးခေါင်းကသူမ၏သားအိမ်ထိပ်ထေါက်မိလိုက်ပြန်တေါ့နှစ်ယေါက်စလုံးကျင်ကနဲ။ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး။အကြောပေါင်းတထောင်စိမ့်အီသွားကြရပြန်သည်၊
ဆရာကောင်းတပည့်ပန်းကောင်းပန်သလို သွန်သင်ညွှန်ကြားသည့်ဆရာသမား၏စကားကိုတသွေမတိမ်လိုက်ပါလုပ်ဆောင်ချက်များသည်မောင်မောင်အဖို့ထူးခြား
ကောင်းမွန်အီစိမ့်သောကာမအရသာကိုခံစားရပြီမို့။အားရကြေနပ်စွာပညာကုန်သုံးနေလိုက်ပြန် သည်၊
ကြည့်ဆောင့်လိုးနေရင်းမှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဒေါ်ထွေးထွေး၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနှစ်ဖက်ကိုတဖက် တချက်ဆွဲဖြဲဟလျှက်လီးဝင်တိုင်းလှုပ်ရှားငုတ်ချီပေါ်ချီဖြစ်နေ
သည့်စောက်စေ့ကြီးကိုလီးနှင့်လက်မနှစ်ခုကြားဖိချေပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ရာ။ဒေါ်ထွေးထွေးဖင်ကြီးရမ်းခါသွားပြီး။ခေါင်းထောင်ထ၍မောင်မောင်၏ဂုတ်ဦးကိုမမှီမကမ်းလှမ်းဆွဲလိုက်။
လက်နဲ့ပွတ်လိုက်။မိမိ၏ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ဆုပ်ကိုင်ပြီးဖင်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံး ပင့်မြှောက်ရင်းမှ။လီးကြီးကိုညှစ်ဆွဲနေပြန်သလိုနှုတ်ဖျားမှလည်း၊
“အိုး အင့် ကောင်း ကောင်း အင့် ဟင့် ဆောင့်”
“စွိ ဒုတ်”
“ဟီး မောင်မောင်”
“ဒုတ် ဒုတ် “
“အားယား ပြီး ပြီးတော့မယ် ဆောင့် ဆောင့်”
ဒေါ်ထွေးထွေးကရောင်ကတမ်းရေရွတ်မြည်တမ်းရင်းမှလှုပ်ရှားမှုများငြိမ်သက်သွားလေတော့သည်၊ မောင်မောင်ဒေါ်ထွေးထွေးတယာက်ကာမအထွတ်အထိပ်ကိုရောက်ရှိသွားပြီကိုသိလိုက်သည်နှင့်စောက်ဖုတ်
ကြီးကိုဖြဲကိုင်နေရာမှလက်နှစ်ဖက်လွှတ်လိုက်သည်၊တစ်တီဒူးထောင်နေတဲ့ပေါင်နှစ်ပေါင်ကြားမှခြေတ ချောင်းကိုဆွဲချလိုက်ပြီးတပေါင်ကျော်ပုခုန်းထမ်းပုံစံဖြင့်ကုန်းလျက်အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်၊
“အင့် အင့် စွိ စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် စွိ “
မောင်မောင်တကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားအောင်ကောင်းလာပြီ။သုတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့။တမင်မှီထားသောပေါင်တဖက်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖက်တွယ်ရင်းသုတ်ရည်များကိုသူမ၏စောက်ခေါင်းတလျှောက်ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်လေတော့၏၊
ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်သွားပြီးအပြင်မှာကမိုးမစဲသေး။သက်ပြင်းများပြိုင်တူချလိုက်မိကြသည်၊ချွေးလေးစို့နေသည့်မောင်မောင်၏နဖူးကိုပွတ်သပ်ရင်းခေါင်းမှဆံပင်များကိုလက်များဖြင့်ခတ်ဖွဖွပွတ်သပ်လိုက်သည်၊
“မောသွားသလား မောင်”
“အင်း နဲနဲမောတယ် ဒေါ်ဒေါ်”
“အမယ် ဒီလောက်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်လိုးပြီးတာတောင်ငါ့ကို ဒေါ်ဒေါ် ခေါ်နေရသေးတယ်”
“ဒေါ်ဒေါ်လို့မခေါ်ရင်ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ”
“မမ”ကီးလို့ခေါ်ပေါ့ မောင်ရဲ့”
“မမကြီး”
“အင် မောင်လေး”
တဏှာရဲ့စေရာသွားနေကြတဲ့လူတွေအဖို့အသက်အရွယ်သွေးသားတော်စပ်မှုလူမှုဓမ္မသတ်တွေဘေးချိတ်ပစ် လိုက်ကြသည်၊ဦးလေးနဲ့စပ်မှအဒေါ်တော်ရပေမဲ့ဆွေရင်းမျိုးရင်းပင်၊
လူမှုနယ်ပယ်မှာအထိအတွေ့နောက် ကောက်ကောက်ပါအာင်လိုက်မိကြရင်းဖြင့်လူမှုရေးဖေါက်ပြန်မှုဒုနဲ့ဒေးများနေပြီ၊ပတ်ဝန်းကျင်တစိမ်းတရံစာမသိအောင်ကျိတ်ပုံးခုတ်၍ပြဿနာ
ကိုဖြေးရှင်းနေကြရသည်မှာလည်းအနတက့မ ၊
မောင်မောင်အသက်ကိုတွက်ကြည့်ပါက ၁၈ နှစ်မပြည့်တတ်သေး။ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းနယ်ပယ်မှ ဆရာ့ဆရာတွေရဲ့သွန်သင်မှုမြှောက်ပင့်မှုတွေကတဆင့်စိတ်ကူးယဉ်နယ်ပ
ယ်ကနေလက်တွေ့ဘဝကိုစမ်းသပ်မိရပြန်သည်၊
ဒေါ်ထွေးထွေးအသက် ၄၅ နှစ်ဆိုပေမဲ့ပြည့်ပြည်ဖြိုးဖြိုးထောင်ထောင်မောင်းမောင်းသွေးသားဆူဖြိုးတုန်း။ ထို့ကြောင့်ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့်ဇရက်တောင်ပံကျိုးတွေ့ကြရပြီ၊သူမကလည်း
တဏှာရမ္မက်ကြီးလွန်းသူဆို ပြန်တော့ ဟင်း၊
မောင်မောင်သူမ၏ဘေးမှာလဲလျှောင်းအနားယူရင်းသူမ၏ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းကားနေတဲ့နို့အုံကြီးကိုအားရပါးရ နယ်ဖက်ဆုပ်ချေနေပြန်သည်၊ဒူးတဖက်ကလည်းအငြိမ်မနေပါ။ဒေါ်ေ
ထွးထွေးပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ခွတင်ရင်းဒူးဖျားဖြင်သူမ၏ဆီးခုံပေါ်ထိချေပွတ်သပ်နေပြန်သည်၊မောင်မောင်၏အပွတ်အသပ်များကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေး နှာမှုတ်သံပြင်းလာသလိုနို့”ကီးနှစ်လုံးမှာလည်းလှုပ်ရှားနေပြန်သည်၊
မောင်မောင်၏ပညာသားပါပါနှိုးဆွပေးမှုများကြောင့်ငြိမ်သက်နေတဲ့ခံချင်စိတ်တွေတဖြည်းတဖြည်းကြွတက်လာပြန်၏၊
“အိုး အင့် ယားတယ် မောင်ရဲ့”
အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်။ညုတုတေးသံကသူမ၏နှုတ်ဖျားမှပေါ်ထွက်လာသည်၊
မမှီမကန်းနှင့်မောင်မောင်၏ပြော့ခွေနေတဲ့လီးကြီးကိုလှမ်းဆွဲဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်၊
အရည်များဖြင့်စွတ်စိုနေသဖြင့်လက်ထဲမှချော်ထွက်နေသည်၊ပက်လက်စင်းစင်းကြီးအိပ်နေရာမှလူလဲထထိုင်ပြီးထမီဖြင့်မောင်မောင်၏လီးမှပေကျံနေသောအရည်ချွဲချွဲတွေကို
တယုတယသုတ်ပေးပြန်သည်၊ကျေနပ်အောင်သုတ်သင်ပြီးထမီကိုခြေရင်းကိုလှမ်းပစ်လိုက်သည်၊လက်ကြီးများကမောင်မောင်၏ပျော့ခွေနေတဲ့လီးကိုဖွဖွ လေးဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်၊
ဒေါ်ထွေးထွေး၏ပူနွေးသောအထိအတွေ့အပွတ်အသက်များကြောင့်ပျော့ခွေနေသောမောင့်မောင့်ရဲ့လီးကြီးမှာသူမ၏လက်ထဲမှာတစတစနှင့်မာန်ထလာသည်၊အကြောများအပြို
င်းအပြိုင်းဖုထစ်မာကျစ်နေသည့်လီးကြီးမှာဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ထားသောလက်နှစ်ဖက်စာထက်ပို၍ဒစ်ဖျားကြီးမှာပိုလျှံနေပြန်ရာ
“အိုး ကြည့်စမ်းလူသာငယ်တယ် လီးကဖြင့်သူ့ဦးလေးလီးကြီးအတိုင်းဘဲမာထန်ကြီးထွားလှချည်လား”
“ကြီးတော့မကြိုက်ဘူးလား ဒေါ်ဒေါ် အဲ မမထွး”
“မမထွေးတို့ကကြီးလေကြိုက်လေပေါ့ဟဲ့ အဲ ဒီတခါနင်ကအောက်ကနေငါကအပေါ်ကတက်လုပ်မယ်”
“မမထွေးသဘောလေ”
ဒေါ်ထွေးထွေးတဏှာ၏စေရာနောက်သို့တကောက်ကောက်လိုက်ရပြန်သည်၊
ကြည့်မိမိ၏တူသားပါလားဆိုတဲ့အသိမရှိတေါ့။မွတ်သိပ်တဲ့ဆနမြျားကြောင့်မတ်ထောင်နေတဲ့လီးကြီးပေါ်ကျော်ခွ၍မိမိ၏စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ထောက်၍ဖြေးဖြေးလေးဖိချလိုက်သည်၊
“ပြွတ် ပတစ် စွိ စွတ် အာ့ အင့် အာ နင့်ဟာကစောစောကထက်တောင် ပိုထွားလာတယ်ထင်တယ် ငါ့အဖုတ်ထဲပြည်နေတာဘဲ ဟင့် အင်း စွိ စွိ ဒုတ် အိ”
တကြိမ်နဲ့တကြိမ်မာထန်ကြီးတုတ်လာတဲ့လီးကြီးကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေးအကြိုက်တွေ့လာရပြန်လေ၏၊ဖင်ကို ကြွလိုက်သည့်အခါမှာပြဲလန်နေသည့်သူမ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခ
မ်းသားများကလုံးပတ်ထွားထွားလီးကြီး၏အတန်ကြီးကိုညှင်းဆွဲ၍ယူသွားစေရန်အတွက်ပညာကုန်သုံးရင်းမှအထိုင်အထကိုခတ်သွက်သွက်ကလေးလိုးလိုက်ပြန်သည်။
“စွိ စွတ် အင့် အင့် အီး ရှီး အင့် အင်း”
ဒေါ်ထွေးထွေး၏ဖင်ကြီးကိုအောက်မှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မနိုင်မနင်းပင့်တင်ရင်းမှမောင်မောင်ဖင်ကိုကော့ မြှောက်ညှောင့်လိုးလိုက်ရာလီးထိပ်ကသူမ၏သားအိမ်ထဲသို့နစ်ဝင်သွား
ရာဒေါ်ထွေးထွေးခမျာအသဲအူများ ပြုတ်ထွက်သွားပလားထင်မှတ်ရလောက်အောင်ကောင်းလွန်ရကား
“အ အင့် အင့် အမလး ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ပင့် ပင့်
နာနာပင့် မမထွေးအပေါ်ကစိတ်ရှိလက်ရှိဖိချမယ် အား အား အီး ဟုတ် ဟုတ်ပြီ အား”
နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုစုချွန်၍တရှီးရှီးနဲ့ငြုတ်သီးစပ်သလိုအသံများထွက်အောင်ငြီးငြူရင်းမျက်လုံးကိုပိတ်၍ ခေါင်းလေးမော့ခါဖင်ကြီးကိုနောက်သို့စပ်၍ကြွလိုက်ဗြိကနဲနေအောင်ဖိချလို
က်နဲ့စည်းချက်ညီညီဖိဆောင့်နေ၏၊ဒေါ်ထွေးထွေးဗိုက်သားကိုရှုံ့ဖင်ကိုကြုံ့ကာစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုစုလိုက်ဖြဲလိုက်ဖြစ် အောင်လုပ်၍မောင်မောင်၏လီးကြီးကိုညှစ်ဆွဲစုပ်ယူ
သွားအောင်လုပ်ရင်းမှ
“တအား ကောင်း ကောင်းလာပြန်ပြီ ကောင်း ကောင်း အင့် အင့်ြ
စြိွစွိ စွတ် ဖတ် ဖတ်”
သူမ၏စောက်ခေါင်းတလျှောက်ကျင်ကနဲဖြစ်သွားသာစောက်ဖုတ်မှစောက်ရေများဒလဟောပန်းထွက်မိလိုက်ရသည်အထိကောင်းအီဆိမ့်သွားရသည်၊စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ
အရည်များလျှံကျပြီးမောင်မောင်၏ဆီးခုံပေါ်ရွှဲ နစ်သွားရပြန်၏၊
“ကောင်းလိုက်တာ မောင်မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ”
ပါးစပ်မှအဆက်မပြတ်ပြောဆိုရင်းမှလေးငါးချက်ဖိထိုင်ချလိုက်ပီးမောင်မောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့တအိအိလဲ ပြိုကျသွားရတော့၏၊ မောင်မောင်မှာဆန့်တငန့်ငန့်ဖြင့်လေးလံလှေ
သာဒေါ်ထွေးထွေး၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုဖက်တွယ်လိုက်ရင်းမှအ ပေါ်မှကျန်တဖက်ကိုဆွဲလှဲချလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်၊
ပုံ့ပုံ့ကြီးငြိမ်သက်နေတဲ့ဒေါ်ထွေးထွေးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကိုကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင်ခြေနှစ်ချောင်းမှကိုင်ဆွဲ၍ပြုလုပ်လိုက်သည်၊
ဒေါ်ထွေးထွေး၏ခြေနှစ်ချောင်းကုတင်အောက်သို့တွဲလဲကျသွား၏၊သူမ၏လုံးကျစ်ပြည့်တင်းလှတဲ့သလုံးသား
နှစ်ဖက်မှနေ၍ခြေနှစ်ချောင်းကိုပင့်မြှောက်လိုက်ပြန်သည်၊ဒေါ်ထွေးထွေးကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့်ခြေနှစ်ချောင်းကိုကား၍ကုတင်စွန်းတွင်ပြန်ထောက်ထားလျှက်ရှိ
နေပြန်ရာအစွမ်းကုန်ဖြဲကားထားတဲ့ပေါင်ခြံကြားမှာတော့သုတ်ရည်များဖြင့်ပြောက်လက်နေသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးမှာပြဲလန်နေ၏၊
ကုတင်အာက်မှမောင်မောင်သည်သူမ၏ခြေနှစ်ချောင်းကြားမှနေ၍မတ်တပ်ရပ်ပြီးဖေါင်းအိကြီးမားလွန်းလှတဲ့သူမ၏နို့ကြီးများကိုခတ်နာနာလေးဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သလို
လက်မလက်သဲခွန်နည်းနည်းလောက်ရှိနို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးတွေကိုလည်းလက်ချောင်းလေးများဖြင့်ဖိချေပွတ်သပ်ပစ်လိုက်၏၊
အြဟင်း ဟင် အီး မောင်မောင်ရယ် လုပ်မှာဖြင့်လုပ်စမ်းပါ ဒီလိုလုပ်နေတာအနေခက်လွန်းလို့ြ
ကုတင်စွန်းမှအိထွားအိစက်နေတဲ့တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ယမ်းခါနေရင်းမှမနေနိုင်အောင်မထိုင်နိုင်အောင်ဖြစ် နေရရှာပြန်သည်၊မောင်မောင်လီးကိုအရင်းမှကိုင်၍သူမ၏စောက်ခေါင်းဝ
တွင်မွှေနောက်လိုက်ပြန်ရာပို၍အနေခက်ရပြန်သည်မို့ခေါင်းကြီးကိုရမ်းခါလိုက်ရပြန်သည်၊သူမ၏ခါးကိုစုံကိုင်ဆွဲကာခါးကိုနွဲ့၍ဖိသိပ် လိုက်သည်၊
“စွိ ဒုတ် စွတ် ဒုတ်”
“ဟင်း အိုး ဟင်းဟင်း”
လီးကြီးတချောင်းလုံးသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲနစ်ဝင်သွားရပြန်သည်၊ဒေါ်ထွေးထွေးသူမ၏ဖင်ကြီးကိုအတတ် နိုင်ဆုံးရမ်းခါပြီးအလိုက်သင့်ခါးလေးကိုမသိမသာလေးကော့ကော့ပေး
လိုက်ပြန်တော့မောင်မောင်အကြိုက် တွေ့သွားကြပြန်သည်၊ခါးကိုကိုင်ဆွဲထားသည့်လက်နှစ်ဖက်စလုံးနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးလှမ်းဆွဲပြီးမောင်မောင်ဖိဆောင့်လိုးနေပြန်သည်၊
“ဒုတ် စွတ် ဒုတ် ကျွိ ကျွိ စွိ”
“ဟင့်ဟင့် အိုး အင်း မောင်မောင် ဆောင့်”
ကုတင်တခုလုံးယမ်းခါနေ၏၊ခါးလေးကိုမသိမသာလေးကော့ပြီးဖင်ကိုကြွလိုက်ပြီးမောင်မောင်၏လီးကြီးကိုညှစ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်၊ကုတင်စွန်းတွင်ထောက်ထားသာခြေနှစ်ချောင်းမှာ
လည်းမောင်မောင်ခါးကိုဆွဲဖိချ လိုက်သလိုမိမိကလည်းကော့၍ကော့၍အလိုးခံလိုက်မိ၏၊
“ပြွတ် ပြွတ် စွတ် စွတ် ဖတ် ဖတ်”
မောင်မောင်ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့တအားဆုတ်ကာအားနှင့်စပ်ဆောင့်နေပြန်ရာဒေါ်ထွေးထွေး၏ဖင်တုံကြီးများကုတင်စွန်မှာပိပြားချပ်သွားရလေသည်၊
“ဗြွတ် စွိ စွိ ဒုတ် ကျွိ စွတ် ဖတ်”
“အား အင့် ကောင်းလာပြီ မောင်မောင် မောင် ဆောင့်ဆောင့်”
နှစ်ယောက်စလုံးကာမ၏အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်လာကြပြီဖြစ်သဖြင့်အသက်ရှူသံများပြင်းထန်ကာ
ဒေါ်ထွေးထွေးမှာမျက်တောင်လေးများမှေးစင်းသွားသည်၊ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်းကုတင်အောက်သို့တွဲလဲကြီးကျသွားရပြန်လေသည်၊
မောင်မောင်မှာလဲအရွယ်နှင့်မမျှကြီးထွားလှတဲ့လီးကြီးအဆုံးမြုတ်အောင်အသါးကုန်ပစ်ကြုံးလိုက်ရင်းမှ ဒေါ်ထွေးထွေး၏စောက်ခေါင်းထဲသို့သုတ်ရည်များပန်းထုတ်မိရပြန်သည်၊
နှစ်ယောက်စလုံး မောဟိုက်ကာတဦးနဲ့တဦးတင်းကျပ်စွာဖက်တွယ်ရင်းငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်၊
————————————-
“ဟင့် အင့် တော်ပြီကွာ ကိုသိန်းကလဲ ထွေးအိပ်ချင်ပါတယ်ဆို ဒါဘဲ”
“တခါဘဲရှိသေးတာဥစ္စာ မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ ခါတိုင်းနေ့ဆို မင်းကကြီးဘဲ”
“ဟုတ်ပါတယ်ကိုသိန်းရယ် ဒီနေတော့ ထွေးသိပ်နေမကောင်းချင်သလို နှုံးချိနေတာမို့”
အချိန်ကည ၁၂ နာရီကျော်ကျော်ပင်ရှိသေး၏။အခန်းတခုတွင်းမှလင်မယားစုံတွဲတို့သည်တွတ်ထိုးနေကြဆဲ။ ထိုလင်မယားသည်ကားဒေါ်ထွေးထွေးနှင့်သူမ၏ယောင်္ကျား
ဦးသိန်းမောင်တို့ပင်ဖြစ်၏၊ဦးသိန်းမောင်သည်ယမန်နေ့ကသမီးနှင့်အတူစစ်ကိုင်းဖက်ကိုညအိပ်သွားပြီးဒီကနေ့ နေ့လည်လောက်မှပြန်ရောက်လာပေမဲ့ သမီးဖြစ်သူအေးအေးမော်
ကသူ့သူငယ်ချင်းများနှင့်စစ်ကိုင်းတောင်ပေါ်သို့ဘုရားဖူးသွား နေသဖြင့်
ညနေမိုးချုပ်မှပြန်ရောက်လာသည်၊ညစာထမင်းစားသောက်ပြီးကထဲကပင်ပင်ပန်းလို့ဆို၍အိပ်ယာသို့အစော ကြီးဝင်သွားလေသည်၊
ဒေါ်ထွေးထွေးမှာမနေ့ညကတညလုံးလူငယ်အားကောင်းမောင်းသန်မောင်မောင်နှင့်စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးလိုက်ရ သဖြင့်ပင်ပန်းနေလေသည်၊မောင်မောင်ဆိုသည့်မောင်မောင်ကလည်း
သူ့ဦးလေးငယ်ငယ်ကအတိုင်းသန်သ လားမမေးနဲ့။တညလုံး အားရပါးရလိုးခဲ့ရတာတောင်အားမရ မနက်အိပ်ယာထ လက်ဘက်ရည်သောက်ပြီး
ကထဲကဒေါ်ထွေးထွေးကိုဆက်လိုးနေပြန်ရာ။တမနက်ခင်းလုံးအချိန်ကုန်ရော။ဒါတောင်ထမင်းချက်ရအုံးမှာ စျေးသွားရအုံးမှာဆိုတဲ့ အကြာင်းပြ။တောင်းပန်လွန်းမကတောင်းပန်မှ
ဘသားချောလက်လျှော့သွားတာ။ သို့မဟုတ်ဆို တနေကုန်များလိုးနေမလားမသိ။ တော်ပါသေးတယ် နေ့လည်ထမင်းစားပြီးချိန်လောက်မှာ မတ္တရာကသူ့အဖေလာခေါ် လို့ပါသွားလေသည်၊
အဲဒါကြောင့်ပင် ဒေါ်ထွေးထွေးတယောက်တကိုယ်လုံးထုရိုက်ထားသလိုကိုယ်လက်များနာကျင်နွမ်းဟိုက် နေသဖြင့်လင်တော်မောင်၏ဆန္ဒကိုတချီတမောင်းမျှသာစိတ်ပါလက်ပါ
အလိုးခံလိုက်ပြီးနောက်တချီမှာတော့ ဒေါ်ထွေးေထွေးဆလံသနေရပြန်သည်၊ဦးသိန်းမောင်ကတော့မရဒေါ်ထွေးထွေး၏ခြေနှစ်ချောင်းကိုပုခုန်းပေါ်ထမ်းတင်ကာရှေ့သို့အားပြုကွေးညွတ်၍အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေပြန်၏၊
“စွိ စွိ ပြွတ် ပြွတ် ဖတ် ဖတ်”
“အင့် အား ကိုသိန်းကလဲ နှာဘူးသိပ်ကဲတာဘဲ သူများအိပ်ချင်ပါတယ်ဆိုမှဘဲ”
ဒေါ်ထွေးထွေး၏အိပ်ချင်မူးတူးသံဖြင့်ပြောဆိုနေသည်ကို ဦးသိန်းမောင်ဂရုမစိုက်တော့သူမ၏နို့ကြီးများကို အားရပါးရဆုပ်ချေဆွဲကိုင်ရင်းမှလိုးဆောင့်နေပြန်သည်၊
“စွိ စွိ ဖတ် ဖတ် အင့် ဟင့် အိုး”
လီးကြီးကသူမ၏စောက်ခေါင်းထဲနစ်ဝင်သွားသည်မှာအရှိန်ပြင်းလွန်းလှ၏၊
လပြွတ်ကြီးနှစ်လုံးကလည်း တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ဖင်တုံတဖက်တချက်ကို ရိုက်ခတ်လိုက်
ခတ်စူစူလေးဖြစ်နေတဲ့ သူမ၏စအိုကိုရိုက်ခတ်လိုက် ကြာတော့ဒေါ်ထွေးထွေးစိတ်တွေထန်လာရပြန်လေ သည်၊
မိမိ၏ရင်ဘတ်ပေါ်ပိကျနေတဲ့ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကိုင်အားပြုရင်းမှအပေါ်ကအဆောင့်နဲ့ချိန်ကိုက်စွာ ဖင်ကိုကော့မြောက်ပင့်တင်ပေးလိုက် ဘေးတိုက်ယမ်းခါလိုက်နှင့်အပေး
အယူမျှတစွာအလိုးခံလိုက်ရပြန် သည်၊ဆောင့်ချက်များပြင်းထန်လွန်းလှသမို့ကုတင်မျာယမ်းခါလှုပ်သလိုတချက်တချက်သိမ့်ကနဲသိမ့်ကနဲနေအောင်အိမ်မှာလှုပ်ခါသွားသလားထင်မှတ်ရ၏၊
သူတို့နှစ်ဦးအားရပါးရလိုးဆောင့်နေသံကိုနံရံနားကပ်ပြီးအိပ်ပျော်နေရာမှတဖက်ခန်းကစကားပြောသံတစွိစွိတဖတ်ဖတ်အသံများနဲ့အတူအိမ်ကြမ်းပြင်ကပါတသိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါသွား
သဖြင့်လန့်နိုးသွားရသူကတော့ သူတို့၏သမီးဖြစ်သူအေးအေးမော်ပင်ဖြစ်သည်၊အေးအေးမော်စစ်ကိုင်းကအပြန်မောမောနှင့်အိပ်ပစ်လိုက်ရာ တချိုးထဲပင်။အခုမှတရေးနိုးတော့၏၊အိ
ပ်ယာမှနိုးပြန်တော့ဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာနိုးလာသလိုတဖက်ခန်းမှအသံများကလည်းဆူညံနေသဖြင့်နံရံကြားမှချောင်းမြောင်းကြည့်လိုက်မိပြန်သည်၊
“အို ဖေဖေနဲ့မေမေတို့လိုးနေကြတယ်”
တိုးတိုးလေးတကိုယ်ကြားရုံမျှရေရွတ်မိလိုက်ရင်းပါးစပ်ကိုလက်တဖက်ဖြင့်ကဗျာကယာပိတ်လိုက်သည်၊
မိမိအသံကိုတဖက်ခန်းကကြားများကြားသွားပလားဆိုတဲ့သဘော၊
ဖေဖေရယ်လေ မေမေရဲ့ခြေထောက်တချာင်းကိုပင့်မြှောက်ပြီးတအားကြုံးလိုးနေတယ်။အောက်ကအလိုးခံနေတဲ့ မေမေကလည်းမျက်လုံးတွေကိုစုံမှိတ်ပြီးဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပေးေ
နလိုက်တာ၊ဖေဖေရဲ့မဲနက်တင်းပြောင်ပြီး ကြီးထွားလှတဲ့လီးကြီးကလည်းအရည်းတွေအရွှဲသားနဲ့မေမေရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုနိမ့်ကနဲနစ်ဝင်သွားလိုက်တာအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးချိုင့်ခွက်ဝင်သွားပြန်တယ်၊
“စွိ စွိ စွိ အင့် အင့် ဖတ် ဖတ်”
“ဆောင့် ဆောင့် ကိုသိန်းမောင် ထွေးပြီး ပြီးတော့မယ် ဟင်း ဟင်း”
မေမေရဲ့နှုတ်ဖျားကပီသတဲ့အသံကြားတော့ ဖေဖေပေါ့။ခြေထောက်တချောင်းကိုထမ်းထားတဲ့လက်တဖက်နဲ့ မေမေရဲ့ကြီးမားဖေါင်းကားနေတဲ့နို့ကြီးတဖက်ကိုဆွဲကိုင်ညှစ်လိုကသလို
ကျန်လက်တဖက်ကလည်းမေမေရဲ့တင်ပါးဆုံကိုအားပြုရင်းတအားတအားဖိဆာင့်ချလိုက်တာအရမ်းအရမ်းမြန်တာပဲ၊
“ စွတ် စွတ် ဖတ် ဖတ် အင့် အင့် ကျွိ ကျွိ စွတ် “
“ အင့် အင့် ဟင့် အား အား “
ZG
န္းလြင္ရဲ့စကားကေတာ့ျပတ္သည္။သူ႔ညီမအရင္းေနာက္မီးလင္းသည့္ကိစၥကို
သာမန္ကိစၥေလာက္ပဲဟုသတ္မွတ္ကာ။သူလည္းသူ႔လမ္းသူသြား။ကိုယ္လည္းကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားဆိုသလို။လည္သူစားတမ္းအဘိဓာန္ကိုလက္ကိုင္ထားသူျဖစ္သည္၊
ေမာင္ေမာင္ကသာသူခိုးလုူမိကိန္းဆိုက္ေနသူမို႔လန႔္ေတာ့ခပ္လန႔္လန႔္ပင္ျဖစ္သည္၊
“ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ မင္းအမေကာရွိလား”
“ရွိတယ္ ခုေလးတင္ေရခ်ိဳးၿပီးအိမ္ေပၚတက္သြားတာ ဘာျဖစ္လို႔မွန္းမသိဘူးဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ့ကိုႏွာကစ္ေနတယ္ မ်က္ႏွာ”ကီးကခပ္တည္တည္နဲ႔စကားသိပ္မေျပာဘူးဗ်
ဒါနဲ႔ကၽြန္္ေတာ္လည္းအသာလစ္ထြက္ခဲ့တာ”
“ဒီလိုဆိုအေတာ္ဘဲ အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိဘူး မဟုတ္လား”
“အင္း ဟုတ္တယ္ ဦးေလးက႐ုံးသြား ေဒၚေလးကလည္းေစ်းဆိုင္သြားဆိုေတာ့
အိမ္မွာအမေယာက္ထဲက်န္ရစ္ၿပီး ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ားဘာျပဳလို႔”
“အင္း ဒါငါကိစၥ ငါေအးေအးနဲ႔ေတြ႕စရာ စကားေျပာစရာေလးေတြရွိလို႔”
“ဟိ ဟိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ခင္ျမင့္ကိစၥ”
“ထပ္သရီး သြားစမ္းပါ သူမ်ားကိစၥထဲငါဝင္မရႈပ္ဘူးစိတ္ခ် အဲ
ငါ့ကိစၥလဲဘယ္သူမွ ဝင္မရႈပ္နဲ႔ဝင္ရႈပ္တာမ”ကိုက္ဘူး မိုးမီးေလာင္ၿပီသာမွတ္”
“အသားလြတ္”ကီးပါလား ကိုထြန္းလြင္”
“ေအး ေနာက္မွစကားဆက္ေျပာၾကမယ္ အခုေတာ့ငါေအးေအးေမာ္ကိုေပးစရာ
တခုရွိလို႔သြားလိုက္အုံးမယ္”
“ႂကြႂကြ ကၽြန္ေတာ္လမ္းထိပ္မွာပဲရွိေနမွာပါ လိုအပ္ရင္လွမ္းေခၚလိုက္ေပါ့”
“ေအး ေအး ငါသြားမယ္”
ထြန္းလြင္ေမာင္ေမာင္ႏွင့္စကားျဖတ္ကာေမာင္ေမာင္တို႔အိမ္ထဲသို႔လွမ္းဝင္သြားသလိုေမာင္ေမာင္တေယာက္ေခါင္းရမ္းခါရင္းမွလမ္းထိပ္ဖက္သို႔ထြက္သြားေလ၏၊
ထြန္းလြင္အိမ္ထဲေရာက္၍ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္လိုက္ၿပီးမွအေပၚထပ္သို႔အသံမၾကား
ေအာင္တက္ရင္းအိတ္္ထဲမွဓါတ္ပုံသုံးပုံကိုဆြဲၿပီးလက္ကကိုင္ထားရင္း။အေပၚထပ္အခန္းတခုေရွ႕တြင္အသာ ရပ္လိုက္ရင္းမွခန္းစီးစၾကားမွေန၍အခန္းထဲသို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္၊
အခန္းတြင္းမွျမင္ကြင္းကိုျမင္ လိုက္ရေတာ့ထြန္းလြင္ပါးစပ္ေလးဟ၍မ်က္လုံး”ကီးျပဴးထြက္လုမတတ္ေငးေမာသြားရွာသည္၊
အခန္းတြင္းရွိေအးေအးေမာ္မွာတေယက္ထဲရွိသည္အမွတ္ျဖင့္ထမီကိုကြင္းလိုက္
ခၽြတ္ခ်ၿပီး။သနပ္ခါးကိုေျခဆုံးေခါင္းဆုံးလိမ္းက်ံေနသည္၊မဲနက္သန္စြမ္းရွည္လ်ားလြန္း
သည့္သူမရဲ့ဆံပင္ေတြဟာေနာက္ကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပုံက်လို႔ေနသည္၊မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း
မ်က္ခုံးမ်က္လုံးေကာင္းေကာင္း။ႏွာတံေပၚေပၚ။ဖူးငုံစနီရဲရဲႏွင္းဆီပြင့္လိုဖူးဖူးရြရြႏႈတ္ခမ္းလၽွာကလည္းပြင့္အာေတာ့မေရာင္ေက်ာ့္ရွင္းေနသည္၊မို႔ေမာက္ျပည့္တင္းေနတဲ့ေရႊရင္ႏွစ္မႊာ
ကလည္းအေသးစားေတာင္ပူစာေလး ႏွယ္ႏွစ္ခုစုခၽြန္ၿပီးေရွွွွွွွ႕သို႔ေငါေငါႀကီးျဖင့္တုံေနေလရဲ့၊ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေအာက္ဆီးခုံမို႔မို႔ကိုေတာ့ဖုံးတဝက္ေပၚတဝက္ျဖင့္ျမင္ေတြ႕ေနရသည္၊
မဲနက္ေကာက္ေကြးေနတဲ့ေစာက္ေမႊးေတြမွာလည္းေရခ်ိဳးၿပီးစမို႔ေရစက္ေရ
ေပါက္တို႔အသီးေလးခိုေနတာကိုလည္းေတြ႕ရျပန္သည္၊အဖ်ားသြယ္အရင္းတုတ္ၿပီးျပည့္ၿဖိဳးႀကီးမားတဲ့ေပါင္ လုံးကက်စ္မာခဲေနတဲ့ေျခသလုံးသား၊ေျခတဖက္ေျမႇာက္ၿပီးသနပ္ခါး
ကိုေပၚရင္းေရာက္ေအာင္လိမ္းေနတဲ့အေနအထားကသူမရဲ့ေစာက္ဖုတ္တခုလုံးကိုမ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေစဖို႔အေနအထား၊ဆီးခုံမို႔မို႔ဝန္းက်င္ကမဲနက္ ေကာက္ေကြးေနတဲ့ေစာက္ေမႊး
ေလးေတြဝန္းရံေနတဲ့ေစာက္ပတ္ကေလးဟာအတန္ငယ္ျပဴအာနီရဲေနသည္၊ ေစာက္ေစ့နီတာရဲေလးကေတာ့အကြဲေၾကာင္းရဲ့ထိပ္မွာငုတ္စိေလး၊
ဒါေတြကိုထြန္းလြင္ျမင္ေတြ႕ေနရျပန္ေတာ့ေပါင္ၿခံၾကားကသူ႔ရဲ့လီးႀကီးေငါက္ကနဲ
မာထန္ေတာင္မတ္လာသည္ကိုလက္ႏွင့္အတင္းခ်ိဳးႏွိမ္ထားလိုက္ရျပန္သည္၊သနပ္ခါး
လိမ္းၿပီးေဘးမွကုတင္ေပၚတင္ထားေသာဘရာဇီယာကိုကိုယ္လုံးေလးလိမ္ၿပီးလွမ္းယူ
လိုက္ပုံကေက်ာက္ဆစ္တ႐ုပ္ႏွယ္ျပန႔္ျပဴးစြင့္ကားေနတဲ့တင္ပါးအလွေတြဟာမဲနက္
သန္စြမ္းရွည္လ်ားလွပတဲ့သူမရဲ့ဆံပင္ေတြေအာက္ကေပၚထြက္လာျပန္ေတာ့ထြန္းလြင္
စိတ္ဆင္ရိုင္းကိုခၽြန္းအုပ္၍မရေတာ့အခန္းထဲကိုလွစ္ကနဲဝင္လိုက္ေလသည္၊
“အို း ဟင္ ဟင္ ရွင္ ရွင္ ကို ကိုထြန္းလြင္ အသံမေပးဘာမေပးနဲ႔ အခန္းထဲကို
ဘာျပဳလို႔ဝင္လာရတာလည္း”
ထိတ္လန႔္ရွက္ရြံ့ျဖစ္ၿပီးလက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ဘရာဇီယာကေလးကိုသူမရဲ့ရင္ႏွစ္မႊာေပၚအုပ္ကိုင္လိုက္ရင္းမွအမွတ္တမဲ့ထိုင္ရာမွထလိုက္သည္၊
ထြန္းလြင္စကားအပိုမေျပာဘဲ။သူမရဲ့မ်က္ႏွာေရွ႕ကိုလက္ထဲမွကိုင္ထားေသာဓါတ္ပုံေတြကိုျဖန႔္ျပလိုက္သည္၊
“အို” တခြန္းထဲပါဘဲ။ေအးေအးေမာ္စကားဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့။တုံရီလႈပ္ရွားေန
ေသာလက္အစုံကဓါတ္ပုံဆီလက္ကမ္းလိုက္ၿပီး။ဆြဲယူၾကည့္လိုက္သည္၊ဘရာဇီယာေလးလဲၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားရသလို။သူမသည္လည္းဒူးေတြေပ်ာ့ေခြ၍ေအာက္ပိုင္း။
တကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုံေနသည္၊
“ဒါ ဒါ ကို က် က် က်မနဲ႔”
“အင္း ဟုတ္တယ္ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ေအးေအးေမာ္တို႔ ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းေနၾကတဲ့ပုံေတြေလ”
“ဒု ဒု ဒုတ္ ခပါပဲ”
“ဒီမွာၾကည့္ ငါလည္းေမာင္ေမာင္လို နင့္အလိုကိုျဖည့္စြမ္းနိုင္သူတေယာက္ဆိုတာ သိသြားမွာပါ”
“ရွင္ ရွင္ မယုတ္မာနဲ႔ ထြက္ ထြက္ အိုး”
ထြနး္လြင္စကားအဆုံးမွာခါးမွပုဆိုးကိုခၽြတ္ၿပီးသူ႔ရဲ့မာထန္ေတာင္မတ္ေနတဲ့လီးႀကီး
ကိုဆုပ္ကိုင္ျပလိုက္သျဖင့္ေအးေအးေမာ္စကားတပိုင္းတစနဲ႔ေၾကာက္ရြံ့ထိတ္လန႔္စြာ
အခန္းနံရံေဒါင့္ကိုေက်ာေပးကပ္လိုက္သည္၊ထြန္းလြင္၏လီးႀကီးကဆင္စြယ္သခြါးသီး
ႀကီးႏွယ္ႀကီးမားရွည္လ်ားေနပုံကအသဲယားစရာျဖစ္ေနျပန္သည္၊လီးထိပ္ႀကီးကလည္း
နီရဲျပဲလန္ၿပီးခရမ္းခ်ဥ္သီးႀကီးတလုံးကိုထပ္ထားသည့္ႏွယ္ေျပာင္တင္းလို႔ေန၏၊
ေအးေအးေမာ္မ်က္ႏွာေလးျဖဴေရာ္သြားေအာင္ထိတ္လန႔္သြားရွာၿပီး။ထြန္းလြင္၏
လီးႀကီးကေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးထက္အရွည္မွာႏွစ္လက္မခန႔္ပိုရွည္သလို။လုံးပတ္မွာ
လည္းႀကီးထြားသန္မာလြန္းလွသည္ကိုစူးစူးရဲရဲေလးၾကည့္ရင္းးေၾကာက္ရြံ့ေနေသာ
ပါးစပ္ေလးအေဟာင္းသားႏွင့္ၾကည့္ေနေလသည္၊
ေျခလွမ္းတလွမ္းလွမ္းတိုင္းဘယ္ညာယိမ္းခါေနေသာလီးႀကီးမွာေအးေအးေမာ္အသဲတုံစရာျဖစ္ေနသည္၊ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္တို႔ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ရင္း။တလွမ္းျခင္းတိုးဝင္လာ
တဲ့ထြန္းလြင္ရဲ့လီးႀကီးကိုၾကည့္ရင္း။ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးမွာတဆတ္ဆတ္တုံေနသည္၊
“အား”
႐ုတ္တရက္ထြန္းလြင္ကအိစက္ေဖါင္းကားေနေသာနို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ရာေအးေအးေမာ္မ်က္စိ မွိတ္ၿပီးတအားေအာ္ပစ္လိုက္သည္။အသံထြက္မလာ။လည္ေခ်ာင္းထဲ့
ဟိန္း၍သြားသည္၊
ေခါင္းေလးေမာ့အသားမ်ားတဆတ္ဆတ္တုံေနရွာေသာေအးေအးေမာ္ရဲ့ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုသိမ္းဖက္ရင္း။ခါး ေအာက္ပိုင္းကိုလက္တဖက္ႏွင့္ဆြဲဖက္ကါဆီးစပ္ႏွစ္ခုတသားတည္းၾကေအါင္ဆဲ
ြဖိကပ္လိုက္သည္။ မဲနက္ေကါက္ေကြးေနေသါေစာက္ေမႊးေလးမ်ားႏွင့္ႀကီးမါးရွည္လ်ားတုတ္ခိုင္ေသာထြန္းလြင္၏လီးႀကီးမွာ ေရာေထြးပူးကပ္သြား၏၊ဖိကပ္ထားေသာလီးႀကီးမွာ
ေရခ်ိဳးၿပီးစေအးေအးေမာ္ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုပူပူေႏြးေႏြး ႀကီးထိေတြ႕သြားရာ။ေအးေအးေမာ္မွာႏွလုံးကိုေလဟပ္သြားသည့္အလားအသက္ရႉရပ္ၿပီးမ်က္လုံးေလးျပဴးကာ
ေၾကာင္ေၾကာင္တက္တက္ေလးျဖစ္သြားေလသည္၊
ထြန္းလြင္၏လက္ႀကီးမ်ားကလည္းေအးေအးေမာ္၏တင္ပါးအဆိုင္အခဲႀကီးမ်ားကိုဖြဖြေလးပြတ္သပ္ေပးေန သည္၊အတင္းပူးကပ္ထားေသာေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွေစာက္ဖုတ္ကေလးမွာ
ငုတ္လၽွိုးဖုံးကြယ္ေနဆဲပင္ျဖစ္ သည္၊အျပစ္အနာအဆာကင္းမဲ့၍လွပႏုရြေသာရင္ ညႊန႔္ဝိုင္းေလးကိုထြန္းလြင္နမ္း ရွိုက္လိုက္၏။ေအးေအး ေမာ္။ထြန္းလြင္၏ေခါင္းႀကီးကိုေၾကာက္လန႔္
တၾကားဆြဲဖက္ကါနံရံေက်ာကိုခြါၿပီး႐ုန္းထြက္လိုက္၏၊
“အား အေမ့”
“ဝုန္း”
ခႏၶာကိုယ္ကိုလွည့္၍႐ုန္းအထြက္ေျခေခါက္ၿပီးကုတင္ေပၚလက္ေထါက္ရက္က်သြားသည္။ကုတင္ကိုအားျပဳ၍ကုန္းအထထြန္းလြင္ကလည္းသူမ၏ခႏၶာကိုယ္ကိုသိမ္းၾကဳံးေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။
ကုတင္ကိုလက္ေထာက္ ၿပီးခါးေကာ့၍ဖင္ဖူးေထာင္သလိုအေနအထားျဖစ္သြားရေလ၏၊
အိစက္စြန႔္ကားေနေသာဖင္တုံးႀကီးကိုအစြမ္းကုန္ေနာက္သို႔ကုန္းေပးထားသလိုျဖစ္ေနျပန္ရာ။ထြန္းလြင္က မျမင္ရေသးေသာေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုမွန္းဆ၍ေညာင့္လိုက္သည္၊
“အိုး အား အား အေမ့”
ႀကီးထြားသန္မာေသာလီးႀကီးကဖင္ၾကားမွအလ်ားလိုက္တိုးဝင္သြားၿပီး။ေစာက္ေခါင္းဝကိုေက်ာ္ကာေစာက္ေစ့နီတာရဲေလးကိုတိုက္ရိုက္ႀကီးထိုးေဆာက္မိရာ။ေအးေအးေမာ္ဓါတ္လိုက္ခံရ
သလိုတကိုယ္လုံးခါရမ္းတုန္ လႈပ္သြားရေလသည္၊မ်က္ေစ့မ်ားျပာေဝသြားေအာင္လည္းခံစားလိုက္ရျပန္သည္၊ရင္ထဲ့ေမာပန္းဖိုလွိုက္ ျခင္းကႀကီးစိုးလၽွက္ရွိ၏၊ကုန္းထားသည့္ေအးေအးေမာ္
၏ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္မွေက်ာ္ၿပီး။လွမ္းကိုင္ထား ေသာ ထြန္းလြင္၏လက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားကသန္မာလြန္းလွ၏၊ပုခုံးသားေလးမ်ားျပဳတ္ထြက္လုမတတ္ဖ်စ္ညႇစ္ ဆုပ္ကိုင္ထား၏၊
“အား အီး မ မလုပ္ပါနဲ႔ ကို ကိုထြန္းလြင္ရယ္ က်မ က်မ ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္”
မရ။ေတာင္းပန္တိုးလၽွိုး၍မရ။ရမက္ဆျနျပင္းျပလြန္းေနၿပီျဖစ္ေသာထြန္းလြင္မကုန္းမကြပုံစံျဖင့္ေနာက္မွေန၍ေညႇာင့္ေနဆဲ။ေအးေအးေမာ္ခႏၶာကိုယ္ေလးေရွ႕ေနာက္ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေန၏၊
ကုတင္ေဘာင္ကိုအားျပဳေထာက္ထားေသါလက္ကေလးႏွစ္ဖက္။အေၾကာေလးမ်ားတင္းေထာင္ေနသည္၊ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကိုလ်ားလိုက္ပြတ္တိုက္ေပးေနေသာဧရာမ
ဆင္စြယ္ခရမ္းသီးႀကီးႏွယ္လီးႀကီး၏အထိအေတြ႕ကေအးေအးေမာ္၏စိတ္ မ်ားကိုေဆာက္တည္ရာမရလြင့္ေမ်ာေစျပန္သည္၊ေအးေအးေမာ္သတိကိုျဖတ္ကနဲျပန္မတ္ၿပီးအစြမ္းကုန္ကာ
ကြယ္သည့္အေနျဖင့္ဖင္ၾကားကိုဘယ္ညာရမ္းခါေပးေနရာ။လီးႀကီးမွာလိုရာကိုမေရာက္နိုင္ဘဲရွိေနရွာသည္၊
ထြန္းလြင္အားမလိုအားမရႏွင့္ေအးေအးေမာ္၏ခါးေသးေသးေလးကိုဆြဲကိုင္ၿပီး။လီးႀကီးကိုအေသအျခာကိုင္ထည့္ရန္ႀကိဳးစားျပန္သည္၊မရ၊ေခ်ာ္ထြက္သြားၿပီး။သူမ၏ဗိုက္သားႏုႏုေလး
ကိုသြားေထာက္မိျပန္သည္၊
“ေအးေအးေမာ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ခံစမ္းပါလား”
“ဟင့္ ဟင့္ အင္ ဟင့္ အင္း က်မ က်မ ေၾကာက္တယ္”
ေအးေအးေမာ္အေၾကာက္အကန္ျငင္းဆိုရင္းဖင္ႀကီးကိုဗရမ္းဗတာရမ္းခါရင္းကုတင္ကိုအားျပဳတြန္းေထာက္ ရင္းေနာက္သို႔လွန္ခ်လိုက္ရာသူမေရာထြန္းလြင္ပါကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္ေပၚ
သို႔ဖင္ထိုင္ရက္သါးက်သြား ျပန္သည္၊သည္အခါေအးေအးေမာ္၏ဖင္ဆုံႀကီးကထြန္းလြင္၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ပၚဖိခြထိုင္လိုက္သါးျဖစ္သြားသလိုဆံပင္မ်ားကလဲႏွစ္ေယာက္စလုံးကိုဖုံးလႊမ္း
သြားေစျပန္သည္၊ထြန္းလြင္လက္တဖက္ကေအးေအးေမာ္၏ဆံပင္မ်ားကိုဖယ္ရွားသလို။က်န္လက္တဖက္ကလည္းေအးေအးေမာ္ရဲ့ခါးကိုမလြတ္တမ္းဆြဲဖက္ျပန္
ရာ။ေအးေအးေမာ္မွာထြန္းလြင္၏လီးႀကီးကိုျမင္ေတြ႕လိုက္ရျပန္သည္၊သည္အခါထြန္းလြင္ကလီးထိပ္ကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီးေအးေအးေမာ္ေစာက္ေခါင္းဝကိုတိက်စြာေတ့သြင္းလိုက္သည္၊
“အိုး အေမ့ေလး ေလး ေသပါၿပီရွင္ ကၽြတ္ ကၽြတ္”
လီးႀကီးကလႈပ္ရွား႐ုန္းကန္၍စပ္ဖ်င္းဖ်င္းတင္းတင္းႀကီးဝင္သြားသျဖင့္ေအးေအးေမာ္ချမာအသဲမ်ားအူမ်ားဆြဲ ႏႈတ္ယူပစ္လိုက္သလိုအရသာထူးတရပ္ကိုခံစားလိုက္ရေလ၏၊
“ဒုတ္”
“ဒုကၡပါပဲ ကြဲ ျပဲသြားၿပီထင္တယ္ အဟင့္ အဟင့္”
ေအးေအးေမာ္မွာထြန္းလြင္၏ရင္ခြင္ထဲကိုအားေလ်ာ့ႏႈံးေခြက်သြားရင္း။တေယာက္ထဲတိုးတိုး”ကိတ္ၿပီးေအာ္ လိုက္၏၊
ထြန္းလြင္ကသူမ၏နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးအား။အားပါးတရပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီးဆုပ္နယ္ေခ်ပြတ္သပ္ရင္း။သူမ၏ လည္ပင္းသားလးကိုငုံ႔နမ္းၿပီး။ဂုတ္ပိုးသားကိုမနာ့တနာေလးကိုက္ခဲလိုက္၏၊
ေအးေအးေမာ္မွာမိမိ၏ေစာက္ ေခါင္းထဲသို႔တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္နာနာက်င္က်င္ႀကီးဝင္ေနေသာလီးႀကီး၏ေဝဒနာႏွင့္ဂုတ္ပိုးသားကိုကိုက္ခဲထားေသာထြန္းလြင္၏အျပဳအမူႏွင့္နို႔ေတြကို
လည္းစုပ္နယ္ဖတ္ေပးျခင္းမ်ားတၿပိဳင္နက္ခံစားလိုက္ရေတာ့တကိုယ္လုံးရွိအေၾကာအခ်ဥ္မ်ားစပ္ဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ရွိန္းကနဲ။ဖိန္းကနဲျဖစ္ကာလက္ကေလးကိုေျမႇာက္၍ေနျပန္ ကာ။ထြန္းလြင္
၏လည္ပင္းကိုအမွတ္မထင္ျပန္ဖက္လိုက္မိ၏၊ကိုယ္ေလးေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြျဖစ္စျပဳ လာသည္၊ဖင္ေအာက္မွပင့္လိုးထားေသာထြန္းလြင္၏လီးႀကီး၏ပူေႏြးေႏြးႀကီးအထိအေတြ႕တမ်ိဳးကိုခံစါးေနရ
ၿပီမို႔ေအးေအးေမာ္ေဝဒနာေပါင္းစုံခံစားမႈကိုသစ္ငုတ္တိုေရေလာင္းျခင္းနည္းစံနစ္တရပ္မွရရွိခံစားေနရျခင္း ပင္ျဖစ္သည္၊
ထြန္းလြင္ကေအးေအးေမာ္ရဲ့ခါးကိုစုံကိုင္၍ဆြဲေျမႇာက္လိုက္ဖိခ်လိုက္ေလးငါးခါမၽွလုပ္ေပးၿပီးလက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္၊ေအးေအးေမာ္၏ခႏၶာကိုယ္မွာမျမင္နိုင္ေသာစြမ္းအား
တရပ္အလိုလိုေနရင္းဖင္ကိုႂကြလိုက္ထိုင္လိုက္ျပဳလုပ္လာမိေလ၏၊ဖင္ႂကြလြန္းသည့္အခါလီးႀကီးကေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွကၽြတ္ထြက္ ေတာ့မေရာင္ျဖစ္သြားရေလတိုင္း။ေအးေအး
ေမာ္ကမန္းကတန္းဖိၿပီးထိုင္ခ်မိတတ္ျပန္သည္၊
“အား ဟား အင္း ဟင္း”
ေခါင္းမွဆံပင္ေတြကိုမိမိဖါသာပြတ္ဖယ္ရွားရင္းေအးေအးေမာ္ႏႈတ္ဖ်ားမွအာေမ႖ိတ္သံေလးမ်ားတိုးထြက္လာ၏၊မိန္းမဆိုသည္မွာဒါပါပဲလား။လီးမဝင္ခင္က႐ုန္းကန္ဖယ္ရွားေအာ္ဟစ္ၾကၿပီး။
ေစာက္ဖုတ္ထဲလီးတေခ်ာင္းလုံးဝင္သြားၾကၿပီဆိုမွျဖင့္မေထြးနိုင္။မအံနိုင္ျဖစ္သြားရၿပီး။ကြဲျပဲကုန္သည္အထိအလိုးခံခ်င္လိုက္သည္မွာ ဓမၼတာပင္။အခုၾကည့္ေအးေအးေမာ္မူလကတည္းက
ခံခ်င္စိတ္ရွိေနခဲ့သည္၊ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္းလြတ္လပ္မႈဆိတ္ကြယ္မႈကိုအားေပးေနသည္ႏွင့္ႊကဲ့သို႔အလုပ္ျဖစ္နၾကရျခင္းပင္မဟုတ္ပါလား၊
“အာ ဟာ ဒီလိုႀကီးက အားမရဘူး ေညာင္းလည္းေညာင္းတယ္ အကိုထြန္းရယ္”
လီးဝင္သြားၿပီဆိုေတာ့လည္းရဲတင္းပြင့္လင္းလာၾကသည္။ေျပာရဲဆိုရဲေလးေတြျဖစ္ၿပီးအေခၚအေဝၚေတြေျပာင္းလဲၿပီျဖစ္၏၊
“ဒါဆိုကုတင္ေပၚမွာလိုးရေအာင္”
“အင္း အင္း အ အား အရမ္းၾကပ္ပါလား ကိုထြန္းရယ္ ထိုင္ေပးေလ”
လီးေပၚမွအားျပဳရင္းေအးေအးေမာ္ၿငီးထြားလိုက္၏၊
“ေအး ေစာက္ပတ္ကက်ဥ္းတာကိုး ကြဲသြားမယ္ထင္တယ္”
“အင္း အား အား ကၽြတ္ကၽြတ္ ဟုတ္တယ္”
ကုတင္ေဘးရို႔ရို႔ေလးရပ္ၿပီးေစာက္ဖုတ္ႀကီးေအာက္ကိုလက္ေလးျဖင့္စမ္းသပ္ၾကည့္ရင္းေျပာ၏၊
ကုတင္ေဘးမွာဝတ္လစ္စလစ္ကေလးရပ္ေနေသာေအးေအးေမာ္၏ ညိဳညက္ေသာ
အသားအေရႏွင့္လိုက္ဖက္ေသာကိုယ္လုံးအလွသည္လိုးရက္စရာမရွိေအာင္လွလြန္းေနသည္ဟုထြန္းလြင္ ထင္လိုက္မိ၏၊ကုတင္ေပါ့္ပက္လက္ကေလးလွန္ေပးထားေသာ
သူ၏ေပါင္ေတြကလည္းအိစက္ျပည့္ၿဖိဳးလွသည္၊ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွေစာက္ပတ္ကေလးမွာလည္းနီရဲ၍ျပဲအာေနသည္၊
ထြန္းလြင္သူမေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲမလိုက္ၿပီးသူမ၏ေစာက္ပတ္”ကီးကိုအားပါးတရငုံ႔ရက္ေပးလိုက္ျပန္သည္
“အား ယား ကိုထြန္းလြင္ရယ္ အား ယား ဟင္း ဟင္း”
ေအးေအးေမာ္ဗိုက္သားကေလးမ်ားဆတ္ကနဲ။ဆတ္ကနဲတြန႔္သြား၏။လွိုင္းထသြားေသာဗိုက္သားေလးမ်ား ေၾကာင့္ဆီးခုံေလးမွာေကာ့တက္သြားၿပီး။ဖင္ႀကီးမွလည္း
ကုတင္ၾကမ္းျပင္မွႂကြတက္လာေလသည္၊ထြန္းလြင္ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ညႇိစို႔စို႔အနံံ့တမ်ိဳးကတိုးဝင္လာသည္၊ေစာက္စိေလးကိုႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာႏွင့္ဖိညႇပ္ဆြဲယူၿပီး။လၽွာဖ်ား
ေလးျဖင့္ကလိေပးလိုက္ရာေအးေအးေမာ္မွာတဆတ္ဆတ္တုန္သြားၿပီး။ဖ်တ္ဖ်တ္လူးကာခံစားလိုက္ရျပန္
ေလရာ၊
“ဟင္း ဟင္ အင္း ဟီး ဟ တမ်ိဳးႀကီးဘဲ ကိုထြန္းလြင္ရယ္”
ထြန္းလြင္ေခါင္းေမာ့၍ေအးေအးေမာ္ရဲ့မ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းမွ၊
“ေကာင္းရဲ့လား ေအး”
“ေကာင္းေတာ့ေကာင္းတာေပါ့ ေစာက္ဖုတ္ကိုပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ေတ့ၿပီးစုတ္ေတာ့တမ်ိဳးႀကီးဘဲ အဟင့္ ဟင့္ အားလဲနာတယ္”
ေအးေအးေမာ္မ်က္ႏွာကအားနာရွက္ရြံ့ဟန္ေလးျဖင့္။ငိုသံေလးျဖင့္ေျပာလိုက္သည္၊
“ေအးလည္းကိုယ့္ကို မရက္ေပးခ်င္ဘူးလား”
“ဟင့္ အင္ ေအး မစုတ္တတ္ဘူး”
“ေအးကိုေတာ့ ကိုယ္ကရက္ေပးရတယ္ေလ အျပန္အလွန္ေပါ့”
“ဟင့္အင္း ေအးမလုပ္တတ္ပါဘူးဆိုမွ”
ထြန္းလြင္ေျပာေျပာဆိုဆိုလီးႀကီးကိုေအးေအးေမာ္ပါးစပ္နားေတ့ေပးလာသည္၊
ေအးေအးေမာ္ရွက္ရြံ့စြာျပဳံးရင္း။လီးထိပ္ႀကီးကိုအသာငုံခဲလိုက္သည္၊လီးထိပ္မွပူေႏြးေသာအထိအေတြ႕ ေၾကာင့္ထြန္းလြင္ခံစားလိုက္ရသည္၊
“အား ဟင္ ဟင္ အီး ေကာင္းလိုက္တာေအးရယ္”
ထြန္းလြင္ကမ်က္ႏွာကိုေမာ့ရင္းၿငီးထြားလိုက္သည္၊သူ႔ဖင္ႏွင့္ဖိမိ၍ေအးေအးေမာ္နို႔”ကီးပိျပားသြားရျပန္ သည္၊ေအးေအးေမာ္၏လၽွာဖ်ားေလးကလီးထိပ္ႀကီး
ေကြ႕ပိုက္ၿပီးရက္ေပးလိုက္ကာ။လီးတဝက္ခန႔္အထိစုတ္ သြင္းလိုက္ျပန္သည္၊
“အား အား ရႉး ကၽြတ္ကၽြတ္”
ထြန္းလြင္ခါးေကာ့၍အေသြးအသားမ်ားပြက္ပြက္ဆူသြားေအာင္ခံစားလိုက္ရေလသည္၊
“ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“ဟြန္း”
“ႁပြတ္”
ေအးေအးေမာ္ကလီးအရင္းကိုကိုင္ကာစုပ္လိုက္တံေတြးၿမိဳခ်လိုက္ႏွင့္အစြမ္းကုန္စုပ္ေပးေလိုက္ျပန္သည္၊
“ရွီး ေအးေအးရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ”
ထြန္းလြင္ၿငီးျငဴသံႀကီးကအီလယ္လယ္”ကီးျဖင့္မခ်ိတင္ကဲနိုင္လြန္းလွသည္။ဒူူးႏွစ္လုံးကလည္းတဆတ္ဆတ္တုန္ခါလာသည္၊
“ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
ေအးေအးေမာ္စုပ္ရင္းမွႀကီးထြားသန္မာလာေသာလီးႀကီး၏အရသာကိုခံစားရျပန္သျဖင့္အားပါးတရေလးစုပ္ ေပးေနသည္ပင္။ထြန္းလြင္အားမရသျဖင့္သူမ၏
ပါးစပ္ထဲသို႔သုံးေလးခ်က္ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္မိေတာ့ေလ၏၊
“ဟြန္း ဟြန္း အူး”
“ပလြတ္”
ေအးေအးေမာ္ခမ်ာအာေခါင္ထဲထိထိုးဝင္လာေသာလီးႀကီးကိုကမန္းကတန္းေထြးထုတ္လိုက္ရေလသည္၊
“အရမ္းပဲ ဘာလုပ္မွန္းမသိဘူးကြယ္ သူလုပ္တာအသက္ရႉၾကပ္သြားတာပဲ”
“ေဆာရီးေအးရယ္ ကိုယ္စိတ္မထိန္းနိုင္လို႔ လြန္သြားတယ္”
တုန္ခါေနေသာလီး”ကီးကိုအရင္းမွကိုင္ကာေအးေအးေမာ္ရဲ့ေစာက္ဖုတ္ကိုထိုးသြင္းရန္ေနာက္ဆုတ္၍ေနရာ ျပင္လိုက္သည္၊
“ထြီး ဘာေတြမွန္းမသိဘူး ငံက်ိက်ိနဲ႔”
ေအးေအးေမာ္ကလီးထိပ္မွယိုစီးက်လာသည့္အရည္ၾကည္မ်ားကိုေထြးထုတ္ပစ္လိုက္ရင္း။မ်က္ႏွာအိုအိုျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္၊အလိုမက်ေသာအမူအရာႏွင့္ေပါင္
ႏွစ္ဖက္ကိုျဖဲကားေပးလိုက္၏၊နီရဲျပဲအာေနေသာ
ေစာက္ဖတ္အတြင္းသားမ်ားေပၚလာသည့္အထိျပဲအာသြားေလသည္၊ထြန္းလြင္ကလီးဒစ္ႀကီးကိုအကြဲေၾကာင္းအလယ္သို႔ႏွစ္ျမႇုပ္လိုက္၏။ထို႔ေနာက္အထက္ေအာက္ပြတ္တိုက္ကာ
။အျပန္အလွန္ဆြဲေပးလိုက္ရာ။ေပါင္ႏွစ္လုံးဟာအၿငိမ္မေနေတာ့ဘဲလႈပ္ခါလာသည္၊
ခါးေလးေကာ့၍တေကာက္ေကြးႏွစ္ဖက္ကိုသူမလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲမေပးလိုက္ျပန္သည္။ဖင္သားႀကီးမ်ားက ၾကမ္းမွႂကြတက္ကာ။ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာအစြမ္းကုန္ျပဲ
အာၿပီးအလိုးခံရန္အဆင္သင့္ျဖစ္သြားေလသည္၊ထြန္းလြင္လီးကိုမသြင္းေသးဘဲအားရေအာင္ကလိၿပီးမွတေျဖးေျဖးေအာက္သို႔ဖိဆြဲခ်သည္၊
“ျဗစ္ ျဗစ္ ပတစ္ ျဗစ္ ပလြတ္”
ေႏြးေထြးေသာေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔လီးႀကီးကိုဖိသြင္းလိုက္သည္၊
“အား အေမေရ အီး”
ေအးေအးေမာ္လီးႀကီးအဆမတန္ဝင္လာသည့္ဒဏ္ကိုႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုတင္းတင္းေစ့ပိတ္ရင္းႀကိတ္ေအာ္လိုက္သည္၊ထြန္းလြင္သူမ၏လုံးက်စ္မာခဲျပည့္ၿဖိဳးသည့္နို႔ႀကီးႏွစ္လုံး
ကိုလွမ္းကိုင္ၿပီးေဆာင့္လိုးခ်လိုက္သည္၊
“အင့္ အီး ေကာင္း ေကာင္းတယ္ ေျဖးေျဖး ကိုထြန္း ေျဖးေျဖး အီးအီး”
ေအးေအးေမာ္ မခ်ိမဆန႔္ညီးတြားရင္းမ်က္လုံးေလးအစုံကိုမွိတ္ကာေခါင္းေလးဘယ္ညာရမ္းသြားရေလသည္၊
“ရွီး ကၽြတ္ ကၽြတ္ အဆုံးထိဝင္ၿပီ သားအိမ္ထဲေတာင္ေရာက္ေနၿပီ ေအာင့္လိုက္တာကိုထြန္းရယ္ “
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဘြတ္ဘြတ္စြိစြိ စြတ္”
“အီး အား အေမ့ အ အား”
ေဆာင္ခ်က္တိုင္းေအးေအးေမာ္ချမာကိုယ္ေလးယမ္းလႈပ္ေနေစသည္နို႔ႏွစ္လုံးကေရွ႕ေနာက္ယမ္းခါယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေနၾက၏၊စူးစူးနစ္နစ္တင္းတင္းျပည့္ျပည့္ႀကီး
ေစာက္ေခါင္းအတြင္းကိုလီး”ကီးကတိုးဝင္သြားသည္ မွာတမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳးအရသာေတြ႕ေနရျပန္သည္၊
“ျဗစ္ ျဗစ္ စြပ္စြပ္”
“အ အား ကၽြတ္ ကၽြတ္ အား အ ကၽြတ္”
ေအးေအးေမာ္၏ႏႈတ္ဖ်ားမွထာဝစဥ္မရိုးနိုင္ေသာအလိုးခံရသည့္ၿငီးတြားသံေလးကိုမိန္းမပီသစြာၿပီးျငဴလိုက္ရ ျပန္သည္၊သူမ၏နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီးဆုပ္ကိုင္
ေခ်မြလိုက္ရင္းသူမ၏ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္းဖိကပ္စုတ္ယူလိုက္သျဖင့္ဖ်င္းကနဲဖိုမဓာတ္ကိုရိုက္ခတ္ႏွိုးဆြေပးျခင္းျဖစ္သလိုေအးေအးေမာ္၏လက္ေခ်ာင္းငယ္မ်ားကထြန္းလြင္၏
ဂုတ္ပိုးကိုတင္းတင္းႀကီးဖက္လာေပးသလိုဖင္ႀကီးကလည္းေအာက္မွေန၍ပင့္ေျမႇာက္
ေနသည္၊
“စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အင့္ အင့္ အီးဟီး ကၽြတ္ ကၽြတ္ ဟင္း”
ပူေႏြးေသာသက္ျပင္းရိုက္ဆုံလိုက္ေသာအေငြ႕အသက္မ်ားကထြန္းလြင္ႏွင့္အၿပိဳင္က်ဲမႈကိုေဖၚျပလိုက္သည္၊ထြန္းလြင္ရိုက္ခ်က္ျပင္းျပင္းေလးဖိခ်လိုက္သည္၊
“ျဗစ္ ျဗစ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ အား အား အား “
ေကာင္းလြန္းေသာကာမစည္းစိမ္အရသာႏႈန္းစီးဆင္းသြားသည္ႏွင့္ေအးေအးေမာ္၏ခနၽႊာကိုယ္ကေလးမွာနက္ေမွာင္ပ်ံက်ဲေနေသာဆံပင္မ်ားေပါ့္တလူးလူးတလဲလဲေကြး
ေကာက္တြန႔္လိမ္၍ေနရွာေလသည္၊
နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္ေနေသာထြန္းလြင္မွာအေၾကာႀကီးမ်ားၿပိဳင္းၿပိဳင္းထကာေနသည္၊ေထာက္ထားေသာဒူးႀကီးႏွစ္လုံးကသူမ၏တင္ပါးတဖက္ကိုဖိေထာက္ကာ
ခြက္ဝင္ေန၍ဆယ္ေလးငါးခ်က္မၽွအျပင္းအထန္ေဆာင့္လိုက္ၿပီးတင္းတင္းျပည့္ျပည့္ေစာက္ေခါင္းတြင္းတိုးဝင္သြားေလ၏၊လီးႀကီးရမ္းကနဲခါရမ္းၿပီး ေနာက္ေအးေအးေမာ္ရဲ့
သားအိမ္တြင္းသုတ္ရည္မ်ားကိုဒလေဟာပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရေလသည္၊
ေအးေအးေမာ္ကလည္းဆံႏြယ္ကေလးမ်ားက်ေနေသာေခါင္းကိုဘယ္ညာရမ္းခါရင္းေစာက္ပတ္ႏွစ္ခ်မ္းကို တင္းကနဲတင္းကနဲဆြဲညႇစ္ကာေစာက္ေခါင္းတြင္းမွ
သုတ္ရည္တၿပိဳင္နက္ညႇစ္လိုက္ေလေတာ့သည္ကိုေႏြးကနဲျဖစ္သြားသည့္လီးႀကီးေၾကာင့္ထြန္းလြင္သိရ၏၊ႏွစ္ဦးသားတဒဂၤထပ္လၽွက္ၿငိမ္ကာလီးႏွင့္ေစာက္ပတ္တတ္ လၽွက္မွိန္းေနၾကေလေတာ့သတည္း၊
——————-
ကေန႔ေမာင္ေမာင္ကင္းမေစာင္ေတါ့။အိမ္မွာမမေအးႏွင့္ဦးေလးတို႔ႏွစ္ဦးစစ္ကိုင္းဘက္ကေဆြမ်ိဳးတေယာက္ ဆုံးလို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္သတင္းေမးရင္းညအိပ္ၾကမယ္လို႔၊
အိမ္မွာကဦးေလးမိန္းမအေဒၚႏွင့္မိမိသာရွိေနသည္၊အိမ္ေစာင့္ရင္းသင္ခန္းစာမ်ားကိုထမင္းစားၿပီးကထဲကၾကည့္ေနလိုက္သည္မွာညေနစာထမင္းစားကထဲကအခုည ၉ နာရီထိတိုင္ပင္၊
ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံးမိုးေတြအုံ႔ၿပီးေလေတြလာေနသည္၊ေမာင္ေမာင္ကအခန္းထဲမွေျပးထြက္လါၿပီးအိမ္ေရွ႕မွသိမ္းစရာရွိသည္မ်ားကိုအေဒၚျဖစ္သူႏွင့္ကူညီ၍သိမ္းဆည္းေပးေနသည္၊
“ဟဲ့ေမာင္ေမာင္ အိမ္အေပၚထပ္တံခါးေတြတက္ပိတ္လိုက္အုံး”
“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး”
ေမာင္ေမာင္အေပၚထပ္သို႔အေျပးအလႊားတက္သြားသည္၊ေမာင္ေမာင္၏အေဒၚ ေဒၚေထြးေထြးအိမ္ေရွ႕တံခါး ပိတ္ၿပီးအိမ္အေပၚထပ္သို႔တက္သြားျပန္သည္၊မိမိတို႔အိမ္ခန္းတြင္းဝင္ၿပီးေခါင္းရင္းတံခါးကိုဆြဲပိတ္လိုက္သည္၊
အျပင့္ေလတိုက္ေနသည္မွာဝုန္ဒိုင္းၾကဲေနသည္၊အိမ္မွာလည္းရိမ္းထိုးလႈပ္ခါေနသည္ဟုေဒၚေထြးေထြးျမင္မိလိုက္သည္၊ဒီၾကားထဲလၽွပ္စစ္မီးကျပတ္သြားသျဖင့္ေမွာင္နဲ႔မဲမဲစမ္းတဝါးရွိလြန္း၏၊
“ဝုန္း ဂ်ိန္း ဒလန္း”
“အား ေမာင္ေမာင္”
“ဗ်ာ ေဒၚေလး လာၿပီ လာၿပီ”
ေဒၚေထြးေထြး၏အလန႔္တၾကားေအာ္ဟစ္ေခၚသံေၾကာင့္ေမာင္ေမာင္လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကိုင္ၿပီးတက္လာသည္၊
“ဘာျဖစ္လို႔လဲေဒၚေဒၚ”
“ငါ မိုးခ်ိန္းတာကိုေၾကာက္တတ္မွန္းသိရက္နဲ႔ မင္းမွေမးတတ္ပေလ”
ေဒၚေထြးေထြးအသက္(၄၅)ႏွစ္ခန႔္သာရွိၿပီးအသားညိဳညိဳေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းက်မ္းမာသန္စြမ္းသူတဦးျဖစ္ေပမဲ့မိန္းမတို႔သဘာဝေၾကာက္စရာမရွိရွာႀကံေၾကာက္တဲ့အ
တိုင္းေဒၚေထြးေထြးမွာငယ္စဥ္ကထဲကအခုအ ခ်ိန္ထိမိုးခ်ိန္းလၽွင္ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနဆဲပင္၊
“ဂ်ိန္း ဒလိမ္း ဂ်ိန္း ခ်လြင္”
“အား အမေလး အိုး”
မိုးခ်ိန္းၿပီးေလအေဆာင့္မွာစားပြဲေပၚေထာင္ထားေသာၾကည့္မွန္လဲက်ၿပီးကြဲသြားသံႏွင့္အတူေဒၚေထြးေထြးတ ေယာက္ငယ္သံပါအာင္ေအာ္ဟစ္ၿပီးေမာင္ေမာင္ကိုေျပးဖက္လိုက္သည္၊
ေမာင္ေမာင္မွာလဲအိုးကနဲလန႔္ေအာ္ ၿပီး။ေဒၚေထြးေထြးကိုျပန္လွန္ဖက္တြယ္မိလိုက္ေလသည္၊
“ဂ်ိန္း ဒလိန္း ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း”
“အိုး အေမ့”
အဆက္မျပတ္ေသာမိုးခ်ိန္းသံေၾကာင့္ေဒၚေထြးေထြးခမ်ာဒူးမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ကာမာင္ေမာင္ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္တြယ္လိုက္မိသည္၊ဒုကၡေရာက္ေနရသူကေမာင္ေမာင္ငယ္ရြ
ယ္စဥ္ကတည္းကအတူေနျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ယခုကိုပူးပူးကပ္ကပ္မေနဘူးသျဖင့္အေနခက္ရသည္၊ေဒၚေထြးေထြး၏ေဖါင္းကားေနၿပီးအိထြားလွသည့္နို႔ႀကီးမ်ားကမိမိရင္ဘတ္ကိုဖိကပ္ထားသျဖင့္လည္းပို၍ဆိုးလွ၏၊
အျပင့္မိုးကသည္းထန္စြာရြာေနသည္၊ကဆုန္လျပည္ခါနီးမို႔ထင္ရဲ့။ရြာၿပီဆိုေတာ့ဒလေဟာသြန္ခ်လိုက္သလိုလၽွပ္စီးတဝင္းဝင္းမိုးခ်ိန္းသံတညံညံႏွင့္ရွိေနသလို၊ေၾကာက္တတ္ေသာ
ေဒၚေထြးေထြးမွာပို၍သာေမာင္ ေမာင္ရင္ခြင္ထဲသို႔တိုးေခြ႕ဝင္ေရာက္ေန၏၊
ေမာင္ေမာင္မွာေဒၚေထြးေထြး၏ရင္ႏွစ္မႊာျဖင့္ပြတ္သပ္ပါမ်ားလာသမို႔ေသြးမ်ားဆူေဝလာသည္၊မိမိေပါင္ၾကားကလီးႀကီးကလည္းတေျဖးေျဖးမာထန္လာသည္၊အသက္ရႉျမန္ဆန္လာသည္၊
မထင္မွတ္မရည္ရြယ္ဘဲနဲ႔မိမိ လက္မ်ားကေဒၚေထြးေထြး၏ေၾကာျပင္ကိုပြတ္သပ္ေနမိသည္ကိုလည္းဝိုးတဝါးအသိအမွတ္ျပဳလို႔ရသည္၊
ေဒၚေထြးေထြးမွာလည္းေၾကာက္ရြံ့့စြာဖက္တြယ္မိရသျဖင့္မိမိ၏ေပါင္တဖက္ကိုေမာင္ေမာင္၏လီးကလာ ေထာက္သည္ကိုသတိမထားမိဘဲပို၍တင္းၾကပ္ေအာင္ဖက္တြယ္မိလိုက္ရျပန္သည္၊
“ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း ဒလိန္း”
“အမေလး အိုး ေမာင္ေမာင္”
ေၾကာက္လြန္းမကေၾကာက္လာသျဖင့္ေဒၚေထြးေထြးေမာင္ေမာင္ကိုတိုးဖက္လိုက္ရာေမာင္ေမာင္မွာကုတင္ ေပၚပက္လက္လွန္၍လွဲက်သြားသလို။ေဒၚေထြးေထြးမွာလည္းေမာင္ေမာင္ေပၚ
ထပ္လၽွက္သားပါသြားရသည္၊
ေမာင္ေမာင္စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့။ဓာတ္မတူေသာအဖိုအမအထိအေတြ႕ကိုမလြန္ဆန္နိုင္ျဖစ္သြားကာေဒၚေထြးေထြးကိုတဖက္သို႔လဲလိုက္ၿပီးအေပၚမွေမွာက္ခ်လိုက္သည္၊
“ဂ်ိန္း ဒလိန္း ဒိန္း”
“အိုး ေမာင္ေမာင္”
ဒါပါဘဲေဒၚေထြးေထြးေၾကာက္လန္းတၾကားေရရြတ္သံတိတ္သြားသည္၊
ေမာင္ေမာင္၏သြက္လက္ျမန္ဆန္ေသာလႈပ္ရွားမႈမ်ားကေဒၚေထြးေထြးအသံမ်ားတိတ္သြားေစေလသည္၊ေမာင္ေမာင္အက်ီကိုက်ယ္သီးပင္ျဖဳတ္မေနေတာ့ဘဲဆြဲျဖဲလိုက္သည္၊ေနာက္ေမွ
ဘာ္လီခ်ိတ္ကိုလည္းလက္ႏွစ္ဖက္ ျဖင့္ဆြဲလိုက္ေတာ့ျဖဳတ္ကနဲျပဳတ္သြားသလိုအဝတ္ေတြေဘးတဖက္ဆီသို႔လွန္က်သြားသျဖင့္ျပည့္ၿဖိဳးေဖါင္း ကားေနေသာသူမ၏နို႔ႀကီးမ်ားဟင္းလင္းပြင့္ခါေပၚလာေလ၏၊
“ဂ်ိန္း ဂ်ိန္းဒလိန္း လိန္း”
“အမေလး ေလး အိုး ေမာင္ေမာင္”
ကြက္တိအံကိုက္ပင္။ဟင္းလင္းပြင့္သြားရတဲ့နို႔ေတြကိုေမာင္ေမာင္ငုံခဲအစို႔မိုးခ်ိန္းသံကလည္းျပင္းထန္စြာ ခ်ိန္းလိုက္ေတာ့ေဒၚေထြးေထြး။ေမာင္ေမာင့္ဂုတ္ကိုဆြဲႏွိမ္ၿပီးမိမိတုန္ခတ္သြား
ေအာင္အထိအေတြ႕ကသူမတ ကိုယ္လုံးၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္းထသြားေအာင္ကိုေကာင္းလြန္းလွသည္မို႔ေမာင္ေမာင့္ကိုတြန္းဖယ္ပစ္ရမည္လားဖက္တြယ္ထားရမည္လားမေဝခြဲတတ္ေတာ့၊
အသိစိတ္တို႔ေဝ၀ါးကုန္ၿပီ။ပူေႏြးေသါကာမဆျနေၾကာင့္ေဒၚေထြးေထြးတကိုယ္လုံးတုန္ခတ္လႈပ္ရွားေန၏၊ ေမာင္ေမာင္သည္ကပိုကရိုရစ္ပတ္ထားေသာေဒၚေထြးေထြး၏ထမီအ
ထက္ဆင္စကိုဆြဲျဖဳတ္ျပစ္လိုက္သည္၊မဲနက္ေကာက္ေကြးေနေသာေစာက္ေမႊးႀကီးမ်ားၿခံရံလၽွက္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ။ျပတ္သြားေသာမီးျပန္အလင္း့ႀကီးမားေဖါင္းႂကြလၽွက္ေပၚထြက္လာသည္၊
ေမာင္ေမာင္ကဒူးဆစ္အထိထမီကိုတြန္းခ်လိုက္ၿပီး။တခါေျခေထာက္ျဖင့္တြန္းခ်လိုက္သည္၊လက္တဖက္က ေဒၚေထြးေထြး၏နို႔ႀကီးမ်ားကိုဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္နယ္ဖတ္လိုက္သည္
၊ၾကာက္လန႔္တၾကားေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ေဒၚေထြးေထြး၏ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးမ်ားကိုမိမိပါးစပ္ျဖင့္ငုံခဲ၍တအားကုန္စုပ္ယူလိုက္သည္၊
“ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း ဒလိန္း”
“အား အမေလး ဝူး ဖလူး ဝု”
အပြတ္အသပ္အနမ္းအရွိုက္မ်ားေၾကာင့္ေဒၚေထြးေထြးတကိုယ္လုံးဆူေဝကုန္သည္၊ေၾကာက္လန႔္တာေတြ ေျပကုန္သလို ေမာင္ေမာင္၏ေနာက္ေၾကာကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္တြယ္ပစ္လို
က္ရျပန္သည္၊
အဆိုးဆုံးကေမာင္ေမာင္၏ႀကီးမားသန္မာေနတဲ့လီးႀကီးကသူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးရဲ့အကြဲေၾကာင္းမွာအလၽွား လိုက္ပြတ္သပ္တိုက္ခိုက္လႈပ္ရွားေနမႈကပူေႏြးတဲ့ေသြးခုန္ႏႈန္းေတြျဖစ္လာ
သလိုေစာက္ေခါင္းတြင္းမွအရည္မ်ားဒလေဟာထြက္က်လာေစသည္အထိပင္ျဖစ္လို႔ေဒၚေထြးေထြးေအာက္မွေန၍ဖင္ႀကီးကိုယမ္းခါေနရေလ ေတာ့သည္၊
ေမာင္ေမာင္ဆိုသည့္ေမာင္ေမာင္ကလည္းခ်က္ဆိုနားခြက္ကမီးေတာက္ေစသည့္အေကာင္စားမို႔ေဒၚေထြးေထြးစိတ္ေတြႂကြထရြလာၿပီမို႔ဒက္ကနဲသိလိုက္ရာအလိုက္သင့္ေပါင္းၿပီးဖင္ႀကီး
ကိုယမ္းခါေနတဲ့ေဒၚေထြးေထြး၏ေစာက္ေခါင္းဝကိုမွန္းေထာက္ခ်ိန္ဆၿပီးဖင္ကိုႂကြကာခါးကိုႏြဲ႕ၿပီးဖိသိပ္ခ်လိုက္သည္၊
“ျပလြတ္ စြတ္ စြတ္ စြတ္”
“အင့္”
လြတ္ပေဟ့ဆိုကထဲကေမာင္ေမာင္တို႔မနားတမ္းဖိေဆာင့္ပါေလၿပီ။ေဒၚေထြးေထြးခမ်ာမွာလည္းေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးကႀကီးထြားရွည္လၽွားလွေသာလီးထိပ္ကသားအိမ္ကိုလာေထာ
က္သျဖင့္ေအာင့္ကနဲေအာင့္ကနဲျဖစ္သြား
ရသျဖင့္နာက်င္ခံခက္ျဖစ္ေနရျပန္သည္၊ေမာင္ေမာင္နသိုးႀကိဳးျပတ္လိုေဆာင့္ေနသည္မွာကုတင္တခုလုံးရမ္းခါေနေတာ့၏၊အျပင္ဘက္မွာလည္းမိုးကသီးထန္စြာရြာေနသည္၊
“စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ စြတ္ စြတ္”
“အိုး အင့္ အင့္ ဟင့္ အင့္ အီး”
“ေျဖး ေျဖး အင့္ဟင္း ေအာင့္တယ္”
ေဒၚေထြးေထြးေမာင္ေမာင္၏ပူေႏြးေသာလီးတေခ်ာင္းလုံးမိမိေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကိုဝင္ထြက္ပါမ်ားေတာ့ ေကာင္းအီစိမ့္သြားေအာင္ပင္အရသာေတြ႕လာရျပန္ကာ။ေမာင္ေမာင္၏ခါးကို
လွမ္းဖမ္ဆြဲဖက္တြယ္လိုက္ၿပီး ေဆာင့္သည့္အရွိန္ႏွင့္အံၾကျဖစ္ေအာင္ေအာက္မွဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေျမႇာက္ပင့္တင္ေပးလိုက္ၿပီး။လီးႀကီးျပန္အ ခၽြတ္မွာဖင္ေၾကာကိုရႈ။ံ့ဗိုက္သားကိုခါးေကာ
့၍လီးတန္ႀကီးကိုညႇစ္ဆြဲခ်ေပးလိုက္သည္၊
ေမာင္ေမာင္မွာေဒၚေထြးေထြးအေပးေကာင္းမႈေၾကာင့္တခါဘူးမၽွမခံစားဘူးေသးေသာအေတြ႕အၾကဳံကိုခံစားရျပန္သည္မို႔ေဒၚေထြးေထြး၏ပုခုန္းႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲ၍တအားကုန္ဖိေဆာင့္ေနျပန္သည္၊
“စြိ ဒုတ္ စြတ္ စြတ္ စြိ”
“အင့္ ဟင္း ဟင္း အို အီး ကၽြတ္ ကၽြတ္”
ေဒၚေထြးေထြး၏ႏႈတ္ဖ်ားမွအံ”ကိတ္၍ၿငီးျငဴသံထြက္ပၚလာသည္ႏွင့္ေမာင္ေမာင္သည္ဆက္မေဆာင့္ေတာ့ဘဲ၍သူမ၏မ်က္ႏွာကိုေခါင္းေမာ့ၾကည့္ရင္း
“နာလို႔လား ဟင္ ေဒၚေဒၚ”
“အခုမွေတါင္းပန္မေနနဲ႔ လုပ္မွာျဖင့္ျမန္ျမန္သါလုပ္ဒီမွာဆန႔္တငန႔္ငန႔္ျဖစ္ေနၿပီ”
“အို ဟုတ္လား ကဲ ဒီလိုဆို”
ေမာင္ေမာင္ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ေလွႀကီးထိုးလိုးေနရာမွသူ၏ဒူးႏွစ္ဖက္ေထာက္ၿပီးသူမ၏ေပါင္ႀကီးမ်ားကိုဆြဲ ေထာင္လိုက္သည္၊ေမာင္ေမာင္ေဒၚေထြးေထြး၏ခါးကိုမကိုင္ဘဲႀကီးမားေဖါင္
းကားျပည့္ၿဖိဳးလွသည့္နို႔ႀကီး ႏွစ္လုံးကိုဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီးဖိဖိေဆာင့္ခ်ၿပီး လိုးေတာ့သည္၊
“ျဗစ္ ျဗဳတ္ စြတ္ စြတ္ စြိ”
“အင့္ အင့္ အိုး ေျဖးျဖးေဆာင့္ပါဟဲ့ ေမာင္ေမာင္”
မရေတာ့။ေမာင္ေမာင္ဒလၾကမ္းေဆာင့္ပါေလၿပီ။မိုးသံေလသံမ်ားႏွင့္အၿပိဳင္အခန္းေလးထဲမွာအသံမ်ားဆူညံေန ေလရဲ့။အခန္းတြင္းႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္းရဲ့အလင္းေရာင္ေအာက္မွာလူ
သားႏွစ္ဦးဝတ္လစ္စားလစ္ျဖင့္အေမွာင္တ ကာ့အေမွာင္ဆုံးကာမအမိုက္ေမွာင္ႀကီးက်ေနသည္၊
အျခားလူတေယာက္၏လီးတေခ်ာင္းလုံးမိမိ၏ေစာက္ခါင္းထဲသို႔ပူႏြးမာေၾကာစြာသြက္သြက္လက္လက္ႀကီး ဝင္ထြက္ေနမႈေၾကာင့္အေၾကာမ်ားတဖ်င္းဖ်င္းထေအာင္ေကာင္းမြန္အီလြန္း
လွသမို႔ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိုးေပၚေထာင္ၿပီးေမာင္ေမာင္ရဲ့ခါးကိုညႇပ္ယူဆြဲဖိ၍ေအာက္မွဖင္ႀကီးကိုအားရပါးရေကာ့ေျမႇာက္ေပးသလိုလီးကိုလည္းမိမိ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား
မ်ားျဖင့္အတတ္နိုင္ဆုံးညႇစ္ဆြဲေနလိုက္သည္အထိပင္၊
ေမာင္ေမာင္။ေဒၚေထြးေထြး၏ေပါင္ႀကီးမ်ားကိုပင့္ေျမႇာက္လိုက္သည္။ဒူးေထာက္လိုးေနရာမွဝမ္းလ်ားေမွာက္ခါကုတင္ေဘာင္ကိုေျခကန္လိုက္သည္။ျပည့္ၿဖိဳးႀကီးမါးလွ
တဲ့သူမ၏ေပါင္ေတြကိုပုခုံးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဖိတြန္းခ်လိုက္သည္၊
သူမ၏ဒူးႏွစ္ဖက္သည္သူမ၏နို႔ႀကီးမ်ားေပၚသို႔ပိက်သြားရသည္။ဖင္ႀကီးမွာလည္းေျမႇာက္ႂကြလာ၏၊ ေမာင္ေမာင္သည္သူ၏ဖင္တုန္ႀကီးမ်ားကိုလက္ျပန္ကိုင္တြယ္ဖ်စ္ညႇစ္ရင္း
မွဖင္အသာႂကြလိုက္၏၊လီးႀကီးသူမ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲမွတေျဖးေျဖးႂကြတက္လာသည့္လီးတေခ်ာင္းလုံးအျပင္မေရာက္ခင္တဝက္ေလာက္မွာ ဆတ္ကနဲဖိသိပ္လိုက္သည္၊
“စြိ စြတ္ ဒုတ္”
“အင့္ အိုး”
“စြိ စြတ္”
“အင့္ ဟင့္ အား ရွီး ဟင္း”
ေဒၚေထြးေထြးတေယာက္သြားၿပီ။သဘာရင့္ေနတဲသူမ။ေမာင္ေမာင္၏ပညာသားပါပါဖိသိပ္လိုးေဆာင့္၍တဖုံ။ လီးကိုအလြတ္အကၽြတ္ဆြဲထုတ္ၿပီး။ျဗဳံးကနဲဖိေဆာင့္ျခင္းျဖင့္တ
မ်ိဳး။ဖင္ကိုေကာ့၍လီးႀကီးကိုမတ္ေထာင္ေန ေအာင္ျပဳၿပီးလိုးခ်လိုက္ရာ။လီးႀကီးသူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲအဆုံးထိနစ္ဝင္သြားခ်ိန္။လီးထိပ္ကြမ္းသီးေခါင္းကိုတဆတ္ဆတ္တုန္
ေအာင္ဖင္ႀကီးရႈံ႔ပစ္ျခင္းတနည္း။ေကာ္ထိုးပင္လိုးေျမစိုက္လိုးနည္းစသည့္လက္ဦးဆရာ ႀကီးထြန္းလြင္နည္းေပးလမ္းျပခ်က္မ်ားအတိုင္းတေသြမတိမ္းလုပ္ေဆာင္ေနျခင္းေၾကာ
င့္ေဒၚေထြးေထြးဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနေလၿပီ၊
“အား အင့္ ေကာင္း ေကာင္း ေကာင္းလွခ်ည္လား ေမာင္ ေမာင္ အင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ အိုး”
“စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္”
လီးထိပ္ကြမ္းသီးေခါင္းကသူမ၏သားအိမ္ထိပ္ေထါက္မိလိုက္ျပန္ေတါ့ႏွစ္ေယါက္စလုံးက်င္ကနဲ။က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး။အေၾကာေပါင္းတေထာင္စိမ့္အီသြားၾကရျပန္သည္၊
ဆရာေကာင္းတပည့္ပန္းေကာင္းပန္သလို သြန္သင္ညႊန္ၾကားသည့္ဆရာသမား၏စကားကိုတေသြမတိမ္လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ေမာင္ေမာင္အဖို႔ထူးျခား
ေကာင္းမြန္အီစိမ့္ေသာကာမအရသာကိုခံစားရၿပီမို႔။အားရေၾကနပ္စြာပညာကုန္သုံးေနလိုက္ျပန္ သည္၊
ၾကည့္ေဆာင့္လိုးေနရင္းမွလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ေဒၚေထြးေထြး၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးႏွစ္ဖက္ကိုတဖက္ တခ်က္ဆြဲျဖဲဟလၽွက္လီးဝင္တိုင္းလႈပ္ရွားငုတ္ခ်ီေပၚခ်ီျဖစ္ေန
သည့္ေစာက္ေစ့ႀကီးကိုလီးႏွင့္လက္မႏွစ္ခုၾကားဖိေခ်ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္ရာ။ေဒၚေထြးေထြးဖင္ႀကီးရမ္းခါသြားၿပီး။ေခါင္းေထာင္ထ၍ေမာင္ေမာင္၏ဂုတ္ဦးကိုမမွီမကမ္းလွမ္းဆြဲလိုက္။
လက္နဲ႔ပြတ္လိုက္။မိမိ၏ေျခက်င္းဝတ္ႏွစ္ဖက္ဆုပ္ကိုင္ၿပီးဖင္ကိုအတတ္နိုင္ဆုံး ပင့္ေျမႇာက္ရင္းမွ။လီးႀကီးကိုညႇစ္ဆြဲေနျပန္သလိုႏႈတ္ဖ်ားမွလည္း၊
“အိုး အင့္ ေကာင္း ေကာင္း အင့္ ဟင့္ ေဆာင့္”
“စြိ ဒုတ္”
“ဟီး ေမာင္ေမာင္”
“ဒုတ္ ဒုတ္ “
“အားယား ၿပီး ၿပီးေတာ့မယ္ ေဆာင့္ ေဆာင့္”
ေဒၚေထြးေထြးကေရာင္ကတမ္းေရရြတ္ျမည္တမ္းရင္းမွလႈပ္ရွားမႈမ်ားၿငိမ္သက္သြားေလေတာ့သည္၊ ေမာင္ေမာင္ေဒၚေထြးေထြးတယာက္ကာမအထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ရွိသြားၿပီကိုသိလိုက္သည္ႏွင့္ေစာက္ဖုတ္
ႀကီးကိုျဖဲကိုင္ေနရာမွလက္ႏွစ္ဖက္လႊတ္လိုက္သည္၊တစ္တီဒူးေထာင္ေနတဲ့ေပါင္ႏွစ္ေပါင္ၾကားမွေျခတ ေခ်ာင္းကိုဆြဲခ်လိုက္ၿပီးတေပါင္ေက်ာ္ပုခုန္းထမ္းပုံစံျဖင့္ကုန္းလ်က္အသားကုန္ေဆာင့္လိုက္သည္၊
“အင့္ အင့္ စြိ စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ စြိ “
ေမာင္ေမာင္တကိုယ္လုံးတုန္ခါသြားေအာင္ေကာင္းလာၿပီ။သုတ္ကိုမထိန္းနိုင္ေတာ့။တမင္မွီထားေသာေပါင္တဖက္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဖက္တြယ္ရင္းသုတ္ရည္မ်ားကိုသူမ၏ေစာက္ေခါင္းတေလၽွာက္ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေလေတာ့၏၊
ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးအျပင္မွာကမိုးမစဲေသး။သက္ျပင္းမ်ားၿပိဳင္တူခ်လိုက္မိၾကသည္၊ေခၽြးေလးစို႔ေနသည့္ေမာင္ေမာင္၏နဖူးကိုပြတ္သပ္ရင္းေခါင္းမွဆံပင္မ်ားကိုလက္မ်ားျဖင့္ခတ္ဖြဖြပြတ္သပ္လိုက္သည္၊
“ေမာသြားသလား ေမာင္”
“အင္း နဲနဲေမာတယ္ ေဒၚေဒၚ”
“အမယ္ ဒီေလာက္ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္လိုးၿပီးတာေတာင္ငါ့ကို ေဒၚေဒၚ ေခၚေနရေသးတယ္”
“ေဒၚေဒၚလို႔မေခၚရင္ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ”
“မမ”ကီးလို႔ေခၚေပါ့ ေမာင္ရဲ့”
“မမႀကီး”
“အင္ ေမာင္ေလး”
တဏွာရဲ့ေစရာသြားေနၾကတဲ့လူေတြအဖို႔အသက္အရြယ္ေသြးသားေတာ္စပ္မႈလူမႈဓမၼသတ္ေတြေဘးခ်ိတ္ပစ္ လိုက္ၾကသည္၊ဦးေလးနဲ႔စပ္မွအေဒၚေတာ္ရေပမဲ့ေဆြရင္းမ်ိဳးရင္းပင္၊
လူမႈနယ္ပယ္မွာအထိအေတြ႕ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါအာင္လိုက္မိၾကရင္းျဖင့္လူမႈေရးေဖါက္ျပန္မႈဒုနဲ႔ေဒးမ်ားေနၿပီ၊ပတ္ဝန္းက်င္တစိမ္းတရံစာမသိေအာင္က်ိတ္ပုံးခုတ္၍ျပႆနာ
ကိုေျဖးရွင္းေနၾကရသည္မွာလည္းအနတက့မ ၊
ေမာင္ေမာင္အသက္ကိုတြက္ၾကည့္ပါက ၁၈ ႏွစ္မျပည့္တတ္ေသး။ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းနယ္ပယ္မွ ဆရာ့ဆရာေတြရဲ့သြန္သင္မႈေျမႇာက္ပင့္မႈေတြကတဆင့္စိတ္ကူးယဥ္နယ္ပ
ယ္ကေနလက္ေတြ႕ဘဝကိုစမ္းသပ္မိရျပန္သည္၊
ေဒၚေထြးေထြးအသက္ ၄၅ ႏွစ္ဆိုေပမဲ့ျပည့္ျပည္ၿဖိဳးၿဖိဳးေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းေသြးသားဆူၿဖိဳးတုန္း။ ထို႔ေၾကာင့္ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္ႏွင့္ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳးေတြ႕ၾကရၿပီ၊သူမကလည္း
တဏွာရမၼက္ႀကီးလြန္းသူဆို ျပန္ေတာ့ ဟင္း၊
ေမာင္ေမာင္သူမ၏ေဘးမွာလဲေလၽွာင္းအနားယူရင္းသူမ၏ျပည့္ၿဖိဳးေဖါင္းကားေနတဲ့နို႔အုံႀကီးကိုအားရပါးရ နယ္ဖက္ဆုပ္ေခ်ေနျပန္သည္၊ဒူးတဖက္ကလည္းအၿငိမ္မေနပါ။ေဒၚေ
ထြးေထြးေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚခြတင္ရင္းဒူးဖ်ားျဖင္သူမ၏ဆီးခုံေပၚထိေခ်ပြတ္သပ္ေနျပန္သည္၊ေမာင္ေမာင္၏အပြတ္အသပ္မ်ားေၾကာင့္ေဒၚေထြးေထြး ႏွာမႈတ္သံျပင္းလာသလိုနို႔”ကီးႏွစ္လုံးမွာလည္းလႈပ္ရွားေနျပန္သည္၊
ေမာင္ေမာင္၏ပညာသားပါပါႏွိုးဆြေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ခံခ်င္စိတ္ေတြတျဖည္းတျဖည္းႂကြတက္လာျပန္၏၊
“အိုး အင့္ ယားတယ္ ေမာင္ရဲ့”
အသက္အရြယ္ႏွင့္မလိုက္။ညဳတုေတးသံကသူမ၏ႏႈတ္ဖ်ားမွေပၚထြက္လာသည္၊
မမွီမကန္းႏွင့္ေမာင္ေမာင္၏ေျပာ့ေခြေနတဲ့လီးႀကီးကိုလွမ္းဆြဲဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္၊
အရည္မ်ားျဖင့္စြတ္စိုေနသျဖင့္လက္ထဲမွေခ်ာ္ထြက္ေနသည္၊ပက္လက္စင္းစင္းႀကီးအိပ္ေနရာမွလူလဲထထိုင္ၿပီးထမီျဖင့္ေမာင္ေမာင္၏လီးမွေပက်ံေနေသာအရည္ခၽြဲခၽြဲေတြကို
တယုတယသုတ္ေပးျပန္သည္၊ေက်နပ္ေအာင္သုတ္သင္ၿပီးထမီကိုေျခရင္းကိုလွမ္းပစ္လိုက္သည္၊လက္ႀကီးမ်ားကေမာင္ေမာင္၏ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့လီးကိုဖြဖြ ေလးဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္သည္၊
ေဒၚေထြးေထြး၏ပူေႏြးေသာအထိအေတြ႕အပြတ္အသက္မ်ားေၾကာင့္ေပ်ာ့ေခြေနေသာေမာင့္ေမာင့္ရဲ့လီးႀကီးမွာသူမ၏လက္ထဲမွာတစတစႏွင့္မာန္ထလာသည္၊အေၾကာမ်ားအၿပိဳ
င္းအၿပိဳင္းဖုထစ္မာက်စ္ေနသည့္လီးႀကီးမွာဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္ထားေသာလက္ႏွစ္ဖက္စာထက္ပို၍ဒစ္ဖ်ားႀကီးမွာပိုလၽွံေနျပန္ရာ
“အိုး ၾကည့္စမ္းလူသာငယ္တယ္ လီးကျဖင့္သူ႔ဦးေလးလီးႀကီးအတိုင္းဘဲမာထန္ႀကီးထြားလွခ်ည္လား”
“ႀကီးေတာ့မႀကိဳက္ဘူးလား ေဒၚေဒၚ အဲ မမထြး”
“မမေထြးတို႔ကႀကီးေလႀကိဳက္ေလေပါ့ဟဲ့ အဲ ဒီတခါနင္ကေအာက္ကေနငါကအေပၚကတက္လုပ္မယ္”
“မမေထြးသေဘာေလ”
ေဒၚေထြးေထြးတဏွာ၏ေစရာေနာက္သို႔တေကာက္ေကာက္လိုက္ရျပန္သည္၊
ၾကည့္မိမိ၏တူသားပါလားဆိုတဲ့အသိမရွိေတါ့။မြတ္သိပ္တဲ့ဆနျမ်ားေၾကာင့္မတ္ေထာင္ေနတဲ့လီးႀကီးေပၚေက်ာ္ခြ၍မိမိ၏ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ေတ့ေထာက္၍ေျဖးေျဖးေလးဖိခ်လိုက္သည္၊
“ႁပြတ္ ပတစ္ စြိ စြတ္ အာ့ အင့္ အာ နင့္ဟာကေစာေစာကထက္ေတာင္ ပိုထြားလာတယ္ထင္တယ္ ငါ့အဖုတ္ထဲျပည္ေနတာဘဲ ဟင့္ အင္း စြိ စြိ ဒုတ္ အိ”
တႀကိမ္နဲ႔တႀကိမ္မာထန္ႀကီးတုတ္လာတဲ့လီးႀကီးေၾကာင့္ေဒၚေထြးေထြးအႀကိဳက္ေတြ႕လာရျပန္ေလ၏၊ဖင္ကို ႂကြလိုက္သည့္အခါမွာျပဲလန္ေနသည့္သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခ
မ္းသားမ်ားကလုံးပတ္ထြားထြားလီးႀကီး၏အတန္ႀကီးကိုညႇင္းဆြဲ၍ယူသြားေစရန္အတြက္ပညာကုန္သုံးရင္းမွအထိုင္အထကိုခတ္သြက္သြက္ကေလးလိုးလိုက္ျပန္သည္။
“စြိ စြတ္ အင့္ အင့္ အီး ရွီး အင့္ အင္း”
ေဒၚေထြးေထြး၏ဖင္ႀကီးကိုေအာက္မွလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္မနိုင္မနင္းပင့္တင္ရင္းမွေမာင္ေမာင္ဖင္ကိုေကာ့ ေျမႇာက္ေညႇာင့္လိုးလိုက္ရာလီးထိပ္ကသူမ၏သားအိမ္ထဲသို႔နစ္ဝင္သြား
ရာေဒၚေထြးေထြးခမ်ာအသဲအူမ်ား ျပဳတ္ထြက္သြားပလားထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ေကာင္းလြန္ရကား
“အ အင့္ အင့္ အမလး ရွီး ကၽြတ္ ကၽြတ္ ေကာင္း ေကာင္းလိုက္တာ ပင့္ ပင့္
နာနာပင့္ မမေထြးအေပၚကစိတ္ရွိလက္ရွိဖိခ်မယ္ အား အား အီး ဟုတ္ ဟုတ္ၿပီ အား”
ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ခုစုခၽြန္၍တရွီးရွီးနဲ႔ျငဳတ္သီးစပ္သလိုအသံမ်ားထြက္ေအာင္ၿငီးျငဴရင္းမ်က္လုံးကိုပိတ္၍ ေခါင္းေလးေမာ့ခါဖင္ႀကီးကိုေနာက္သို႔စပ္၍ႂကြလိုက္ၿဗိကနဲေနေအာင္ဖိခ်လို
က္နဲ႔စည္းခ်က္ညီညီဖိေဆာင့္ေန၏၊ေဒၚေထြးေထြးဗိုက္သားကိုရႈံ႔ဖင္ကိုၾကဳံ႕ကာေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကိုစုလိုက္ျဖဲလိုက္ျဖစ္ ေအာင္လုပ္၍ေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးကိုညႇစ္ဆြဲစုပ္ယူ
သြားေအာင္လုပ္ရင္းမွ
“တအား ေကာင္း ေကာင္းလာျပန္ၿပီ ေကာင္း ေကာင္း အင့္ အင့္ျ
ၿစိြစြိ စြတ္ ဖတ္ ဖတ္”
သူမ၏ေစာက္ေခါင္းတေလၽွာက္က်င္ကနဲျဖစ္သြားသာေစာက္ဖုတ္မွေစာက္ေရမ်ားဒလေဟာပန္းထြက္မိလိုက္ရသည္အထိေကာင္းအီဆိမ့္သြားရသည္၊ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ
အရည္မ်ားလၽွံက်ၿပီးေမာင္ေမာင္၏ဆီးခုံေပၚရႊဲ နစ္သြားရျပန္၏၊
“ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေမာင္ရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ”
ပါးစပ္မွအဆက္မျပတ္ေျပာဆိုရင္းမွေလးငါးခ်က္ဖိထိုင္ခ်လိုက္ပီးေမာင္ေမာင္၏ရင္ဘတ္ေပၚသို႔တအိအိလဲ ၿပိဳက်သြားရေတာ့၏၊ ေမာင္ေမာင္မွာဆန႔္တငန႔္ငန႔္ျဖင့္ေလးလံေလွ
သာေဒၚေထြးေထြး၏ကိုယ္လုံးႀကီးကိုဖက္တြယ္လိုက္ရင္းမွအ ေပၚမွက်န္တဖက္ကိုဆြဲလွဲခ်လိုက္ၿပီးကုတင္ေပၚမွဆင္းလိုက္သည္၊
ပုံ႔ပုံ႔ႀကီးၿငိမ္သက္ေနတဲ့ေဒၚေထြးေထြးရဲ့ကိုယ္လုံးႀကီးကိုကုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္ျဖစ္ေအာင္ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမွကိုင္ဆြဲ၍ျပဳလုပ္လိုက္သည္၊
ေဒၚေထြးေထြး၏ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကုတင္ေအာက္သို႔တြဲလဲက်သြား၏၊သူမ၏လုံးက်စ္ျပည့္တင္းလွတဲ့သလုံးသား
ႏွစ္ဖက္မွေန၍ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပင့္ေျမႇာက္လိုက္ျပန္သည္၊ေဒၚေထြးေထြးကုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္အေနအထားျဖင့္ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုကား၍ကုတင္စြန္းတြင္ျပန္ေထာက္ထားလၽွက္ရွိ
ေနျပန္ရာအစြမ္းကုန္ျဖဲကားထားတဲ့ေပါင္ၿခံၾကားမွာေတာ့သုတ္ရည္မ်ားျဖင့္ေျပာက္လက္ေနသည့္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာျပဲလန္ေန၏၊
ကုတင္အာက္မွေမာင္ေမာင္သည္သူမ၏ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွေန၍မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေဖါင္းအိႀကီးမားလြန္းလွတဲ့သူမ၏နို႔ႀကီးမ်ားကိုခတ္နာနာေလးဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္လိုက္သလို
လက္မလက္သဲခြန္နည္းနည္းေလာက္ရွိနို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳႀကီးေတြကိုလည္းလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ဖိေခ်ပြတ္သပ္ပစ္လိုက္၏၊
ၾအဟင္း ဟင္ အီး ေမာင္ေမာင္ရယ္ လုပ္မွာျဖင့္လုပ္စမ္းပါ ဒီလိုလုပ္ေနတာအေနခက္လြန္းလို႔ျ
ကုတင္စြန္းမွအိထြားအိစက္ေနတဲ့တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ယမ္းခါေနရင္းမွမေနနိုင္ေအာင္မထိုင္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ ေနရရွာျပန္သည္၊ေမာင္ေမာင္လီးကိုအရင္းမွကိုင္၍သူမ၏ေစာက္ေခါင္းဝ
တြင္ေမႊေနာက္လိုက္ျပန္ရာပို၍အေနခက္ရျပန္သည္မို႔ေခါင္းႀကီးကိုရမ္းခါလိုက္ရျပန္သည္၊သူမ၏ခါးကိုစုံကိုင္ဆြဲကာခါးကိုႏြဲ႕၍ဖိသိပ္ လိုက္သည္၊
“စြိ ဒုတ္ စြတ္ ဒုတ္”
“ဟင္း အိုး ဟင္းဟင္း”
လီးႀကီးတေခ်ာင္းလုံးသူမ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲနစ္ဝင္သြားရျပန္သည္၊ေဒၚေထြးေထြးသူမ၏ဖင္ႀကီးကိုအတတ္ နိုင္ဆုံးရမ္းခါၿပီးအလိုက္သင့္ခါးေလးကိုမသိမသာေလးေကာ့ေကာ့ေပး
လိုက္ျပန္ေတာ့ေမာင္ေမာင္အႀကိဳက္ ေတြ႕သြားၾကျပန္သည္၊ခါးကိုကိုင္ဆြဲထားသည့္လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးနို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ႀကီးလွမ္းဆြဲၿပီးေမာင္ေမာင္ဖိေဆာင့္လိုးေနျပန္သည္၊
“ဒုတ္ စြတ္ ဒုတ္ ကၽြိ ကၽြိ စြိ”
“ဟင့္ဟင့္ အိုး အင္း ေမာင္ေမာင္ ေဆာင့္”
ကုတင္တခုလုံးယမ္းခါေန၏၊ခါးေလးကိုမသိမသာေလးေကာ့ၿပီးဖင္ကိုႂကြလိုက္ၿပီးေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးကိုညႇစ္ဆြဲလိုက္ျပန္သည္၊ကုတင္စြန္းတြင္ေထာက္ထားသာေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ
လည္းေမာင္ေမာင္ခါးကိုဆြဲဖိခ် လိုက္သလိုမိမိကလည္းေကာ့၍ေကာ့၍အလိုးခံလိုက္မိ၏၊
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ စြတ္ စြတ္ ဖတ္ ဖတ္”
ေမာင္ေမာင္ဖင္ႀကီးကိုေနာက္သို႔တအားဆုတ္ကာအားႏွင့္စပ္ေဆာင့္ေနျပန္ရာေဒၚေထြးေထြး၏ဖင္တုံႀကီးမ်ားကုတင္စြန္မွာပိျပားခ်ပ္သြားရေလသည္၊
“ႁဗြတ္ စြိ စြိ ဒုတ္ ကၽြိ စြတ္ ဖတ္”
“အား အင့္ ေကာင္းလာၿပီ ေမာင္ေမာင္ ေမာင္ ေဆာင့္ေဆာင့္”
ႏွစ္ေယာက္စလုံးကာမ၏အထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္လာၾကၿပီျဖစ္သျဖင့္အသက္ရႉသံမ်ားျပင္းထန္ကာ
ေဒၚေထြးေထြးမွာမ်က္ေတာင္ေလးမ်ားေမွးစင္းသြားသည္၊ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမွာလည္းကုတင္ေအာက္သို႔တြဲလဲႀကီးက်သြားရျပန္ေလသည္၊
ေမာင္ေမာင္မွာလဲအရြယ္ႏွင့္မမၽွႀကီးထြားလွတဲ့လီးႀကီးအဆုံးျမဳတ္ေအာင္အသါးကုန္ပစ္ၾကဳံးလိုက္ရင္းမွ ေဒၚေထြးေထြး၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔သုတ္ရည္မ်ားပန္းထုတ္မိရျပန္သည္၊
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေမာဟိုက္ကာတဦးနဲ႔တဦးတင္းက်ပ္စြာဖက္တြယ္ရင္းၿငိမ္သက္သြားၾကေလေတာ့သည္၊
————————————-
“ဟင့္ အင့္ ေတာ္ၿပီကြာ ကိုသိန္းကလဲ ေထြးအိပ္ခ်င္ပါတယ္ဆို ဒါဘဲ”
“တခါဘဲရွိေသးတာဥစၥာ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ခါတိုင္းေန႔ဆို မင္းကႀကီးဘဲ”
“ဟုတ္ပါတယ္ကိုသိန္းရယ္ ဒီေနေတာ့ ေထြးသိပ္ေနမေကာင္းခ်င္သလို ႏႈံးခ်ိေနတာမို႔”
အခ်ိန္ကည ၁၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ပင္ရွိေသး၏။အခန္းတခုတြင္းမွလင္မယားစုံတြဲတို႔သည္တြတ္ထိုးေနၾကဆဲ။ ထိုလင္မယားသည္ကားေဒၚေထြးေထြးႏွင့္သူမ၏ေယာကၤ်ား
ဦးသိန္းေမာင္တို႔ပင္ျဖစ္၏၊ဦးသိန္းေမာင္သည္ယမန္ေန႔ကသမီးႏွင့္အတူစစ္ကိုင္းဖက္ကိုညအိပ္သြားၿပီးဒီကေန႔ ေန႔လည္ေလာက္မွျပန္ေရာက္လာေပမဲ့ သမီးျဖစ္သူေအးေအးေမာ္
ကသူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္စစ္ကိုင္းေတာင္ေပၚသို႔ဘုရားဖူးသြား ေနသျဖင့္
ညေနမိုးခ်ဳပ္မွျပန္ေရာက္လာသည္၊ညစာထမင္းစားေသာက္ၿပီးကထဲကပင္ပင္ပန္းလို႔ဆို၍အိပ္ယာသို႔အေစာ ႀကီးဝင္သြားေလသည္၊
ေဒၚေထြးေထြးမွာမေန႔ညကတညလုံးလူငယ္အားေကာင္းေမာင္းသန္ေမာင္ေမာင္ႏွင့္စိတ္ရွိလက္ရွိလိုးလိုက္ရ သျဖင့္ပင္ပန္းေနေလသည္၊ေမာင္ေမာင္ဆိုသည့္ေမာင္ေမာင္ကလည္း
သူ႔ဦးေလးငယ္ငယ္ကအတိုင္းသန္သ လားမေမးနဲ႔။တညလုံး အားရပါးရလိုးခဲ့ရတာေတာင္အားမရ မနက္အိပ္ယာထ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ၿပီး
ကထဲကေဒၚေထြးေထြးကိုဆက္လိုးေနျပန္ရာ။တမနက္ခင္းလုံးအခ်ိန္ကုန္ေရာ။ဒါေတာင္ထမင္းခ်က္ရအုံးမွာ ေစ်းသြားရအုံးမွာဆိုတဲ့ အၾကာင္းျပ။ေတာင္းပန္လြန္းမကေတာင္းပန္မွ
ဘသားေခ်ာလက္ေလၽွာ့သြားတာ။ သို႔မဟုတ္ဆို တေနကုန္မ်ားလိုးေနမလားမသိ။ ေတာ္ပါေသးတယ္ ေန႔လည္ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ေလာက္မွာ မတၱရာကသူ႔အေဖလာေခၚ လို႔ပါသြားေလသည္၊
အဲဒါေၾကာင့္ပင္ ေဒၚေထြးေထြးတေယာက္တကိုယ္လုံးထုရိုက္ထားသလိုကိုယ္လက္မ်ားနာက်င္ႏြမ္းဟိုက္ ေနသျဖင့္လင္ေတာ္ေမာင္၏ဆႏၵကိုတခ်ီတေမာင္းမၽွသာစိတ္ပါလက္ပါ
အလိုးခံလိုက္ၿပီးေနာက္တခ်ီမွာေတာ့ ေဒၚေထြးေေထြးဆလံသေနရျပန္သည္၊ဦးသိန္းေမာင္ကေတာ့မရေဒၚေထြးေထြး၏ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပုခုန္းေပၚထမ္းတင္ကာေရွ႕သို႔အားျပဳေကြးညြတ္၍အဆက္မျပတ္ေဆာင့္ေနျပန္၏၊
“စြိ စြိ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖတ္ ဖတ္”
“အင့္ အား ကိုသိန္းကလဲ ႏွာဘူးသိပ္ကဲတာဘဲ သူမ်ားအိပ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွဘဲ”
ေဒၚေထြးေထြး၏အိပ္ခ်င္မူးတူးသံျဖင့္ေျပာဆိုေနသည္ကို ဦးသိန္းေမာင္ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့သူမ၏နို႔ႀကီးမ်ားကို အားရပါးရဆုပ္ေခ်ဆြဲကိုင္ရင္းမွလိုးေဆာင့္ေနျပန္သည္၊
“စြိ စြိ ဖတ္ ဖတ္ အင့္ ဟင့္ အိုး”
လီးႀကီးကသူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲနစ္ဝင္သြားသည္မွာအရွိန္ျပင္းလြန္းလွ၏၊
လႁပြတ္ႀကီးႏွစ္လုံးကလည္း တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ေဒၚေထြးေထြး၏ဖင္တုံတဖက္တခ်က္ကို ရိုက္ခတ္လိုက္
ခတ္စူစူေလးျဖစ္ေနတဲ့ သူမ၏စအိုကိုရိုက္ခတ္လိုက္ ၾကာေတာ့ေဒၚေထြးေထြးစိတ္ေတြထန္လာရျပန္ေလ သည္၊
မိမိ၏ရင္ဘတ္ေပၚပိက်ေနတဲ့ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲကိုင္အားျပဳရင္းမွအေပၚကအေဆာင့္နဲ႔ခ်ိန္ကိုက္စြာ ဖင္ကိုေကာ့ေျမာက္ပင့္တင္ေပးလိုက္ ေဘးတိုက္ယမ္းခါလိုက္ႏွင့္အေပး
အယူမၽွတစြာအလိုးခံလိုက္ရျပန္ သည္၊ေဆာင့္ခ်က္မ်ားျပင္းထန္လြန္းလွသမို႔ကုတင္မ်ာယမ္းခါလႈပ္သလိုတခ်က္တခ်က္သိမ့္ကနဲသိမ့္ကနဲေနေအာင္အိမ္မွာလႈပ္ခါသြားသလားထင္မွတ္ရ၏၊
သူတို႔ႏွစ္ဦးအားရပါးရလိုးေဆာင့္ေနသံကိုနံရံနားကပ္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွတဖက္ခန္းကစကားေျပာသံတစြိစြိတဖတ္ဖတ္အသံမ်ားနဲ႔အတူအိမ္ၾကမ္းျပင္ကပါတသိမ့္သိမ့္လႈပ္ခါသြား
သျဖင့္လန႔္နိုးသြားရသူကေတာ့ သူတို႔၏သမီးျဖစ္သူေအးေအးေမာ္ပင္ျဖစ္သည္၊ေအးေအးေမာ္စစ္ကိုင္းကအျပန္ေမာေမာႏွင့္အိပ္ပစ္လိုက္ရာ တခ်ိဳးထဲပင္။အခုမွတေရးနိုးေတာ့၏၊အိ
ပ္ယာမွနိုးျပန္ေတာ့ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနိုးလာသလိုတဖက္ခန္းမွအသံမ်ားကလည္းဆူညံေနသျဖင့္နံရံၾကားမွေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္၊
“အို ေဖေဖနဲ႔ေမေမတို႔လိုးေနၾကတယ္”
တိုးတိုးေလးတကိုယ္ၾကား႐ုံမၽွေရရြတ္မိလိုက္ရင္းပါးစပ္ကိုလက္တဖက္ျဖင့္ကဗ်ာကယာပိတ္လိုက္သည္၊
မိမိအသံကိုတဖက္ခန္းကၾကားမ်ားၾကားသြားပလားဆိုတဲ့သေဘာ၊
ေဖေဖရယ္ေလ ေမေမရဲ့ေျခေထာက္တခ်ာင္းကိုပင့္ေျမႇာက္ၿပီးတအားၾကဳံးလိုးေနတယ္။ေအာက္ကအလိုးခံေနတဲ့ ေမေမကလည္းမ်က္လုံးေတြကိုစုံမွိတ္ၿပီးဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ေပးေ
နလိုက္တာ၊ေဖေဖရဲ့မဲနက္တင္းေျပာင္ၿပီး ႀကီးထြားလွတဲ့လီးႀကီးကလည္းအရည္းေတြအရႊဲသားနဲ႔ေမေမရဲ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကိုနိမ့္ကနဲနစ္ဝင္သြားလိုက္တာအေမ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးခ်ိဳင့္ခြက္ဝင္သြားျပန္တယ္၊
“စြိ စြိ စြိ အင့္ အင့္ ဖတ္ ဖတ္”
“ေဆာင့္ ေဆာင့္ ကိုသိန္းေမာင္ ေထြးၿပီး ၿပီးေတာ့မယ္ ဟင္း ဟင္း”
ေမေမရဲ့ႏႈတ္ဖ်ားကပီသတဲ့အသံၾကားေတာ့ ေဖေဖေပါ့။ေျခေထာက္တေခ်ာင္းကိုထမ္းထားတဲ့လက္တဖက္နဲ႔ ေမေမရဲ့ႀကီးမားေဖါင္းကားေနတဲ့နို႔ႀကီးတဖက္ကိုဆြဲကိုင္ညႇစ္လိုကသလို
က်န္လက္တဖက္ကလည္းေမေမရဲ့တင္ပါးဆုံကိုအားျပဳရင္းတအားတအားဖိဆာင့္ခ်လိုက္တာအရမ္းအရမ္းျမန္တာပဲ၊
“ စြတ္ စြတ္ ဖတ္ ဖတ္ အင့္ အင့္ ကၽြိ ကၽြိ စြတ္ “
“ အင့္ အင့္ ဟင့္ အား အား “