ထွေးအိ ထိုင်နေတာက ချောင်းစပ်ရှိ တရုတ်စကားပင်ကြီး၏ ခြေရင်းရေစပ်ရှိ သစ်မြစ်ဆုံကြီးပေါ်တွင် ဖြစ်သည်..။ စိမ်းမြကြည်လင်နေသော ချောင်းရေပြင်ကို ထွေးအိ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ကြွေကျလာသော စကားပွင့်ကြောင့် ရေမျက်နှာပြင်လှုပ်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သောရေ၌ ထင်ဟပ်နေသော ထွေးအိရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာမှာ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍ လှုပ်ခါသွားရသည်..။
သူမ၏ ရုပ်လွှာမှာ ခုလို တကယ်ပဲ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေပြီလား…ထွေးအိ တွေးလိုက်မိသည်..။ ကြွေကျလာသော တရုတ်စကားပွင့် ဖြူဖြူလေးက ချောင်းရေပြင်တွင် အခိုက်အတန့်လေးသာ ရပ်တန့်သွားပြီးနောက် ရေစီးနှင့်အတူ မျောပါသွားသည်ကို ထွေးအိ လိုက်ပြီး ကြည့်နေမိသည်..။
တရုတ်စကားပန်းပွင့်ဖြူဖြူလေးက ရေစီးအတိုင်း လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး မျောပါသွားရသည် မဟုတ်..။ ရေစပ်တွင်ရှိသော သစ်မြစ်ဆုံများ ၊ ကျောက်တုံးများကို ကွေ့ပတ်ကာ မျောပါသွားရသည်..။ ပန်းပွင့်လေးက အရာဝတ္ထုတို့ကို လွယ်လွယ်ကူကူတော့ ကွေ့ပတ်သွားနိုင်သည် မဟုတ်ပါ..။ ဆုံတွေ့သော အရာတို့ကို ရေစီးအရှိန်နှင့်အတူ တိုးတိုက်ထိခိုက်မိပြီးမှသာ ရေစီးနှင့် ပါသွားရခြင်း ဖြစ်သည်..။
ထွေးအိဘဝကရော တရုတ်စကားပန်းပွင့်ဖြူဖြူလေးလို ကြွေကျသွားခဲ့ပြီး အခု ရေစုန်မျောရတော့မှာလား…။ မျောချင်တိုင်းမျော ဆိုပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် မျောချလိုုက်ရင်လည်း လမ်းခုလတ်မှာ ကြုံတွေ့ရမည့် အပိတ်အပင် အတားအဆီးများနှင့် ဘယ်လို ရင်ဆိုင်ရလိမ့်ဦးမလဲ မသိ..။ ထွေးအိရင်မှာ တင်းကြပ်လှသည်..။
ဒီလိုအတွေး ဒီလိုခံစားချက်တွေနှင့် ထွေးအိရင်ထဲ မွန်းကြပ်နေခဲ့ရတာ ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်..။ အမှန်တော့ အပြစ်ရှိသူက ထွေးအိရယ်ပါ..။ ထွေးအိက ဆတ်ဆော့ မိတာကိုး..။ သူ့ကိုရော အပြစ်မရှိဘူးလို့ ပြောလို့ရမလား..။ တကယ်ဆို သူက ကိုယ့်ထက် အသက် အများကြီး ကြီးတဲ့သူပဲ..။ စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်တာပဲ..။ ထွေးအိက ဆတ်ဆော့အုံးတော့ သူက ဆင်ခြင်နိုင်တာပဲ..။ အို…ဒါမျိုးဆိုတာကလဲ အခက်သားကလား..။ စဉ်းစားဉာဏ်တွေ ကွယ်ပျောက်သွားတတ်တာမျိုး မဟုတ်လား..။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထွေးအိ သူ့ကို အပြစ်ရှိတယ်လို့တော့ မရိုးစွပ်ချင်တာ အမှန်ပါ..။
တော်သေးသည်..တစ်နေ့မှ စိတ်မအေးခဲ့ရ..။ တွေး၍ ပူနေခဲ့ရသော ကိစ္စက အခု ၃ လကျော်လာတဲ့အထိ ဘာမှ ထူးခြားမှု ရှိမလာတော့ ထွေးအိ ပူပန်ရတာ တစ်မျိုး သက်သာသွားသည်..။
ဒါပေမယ့် အရိပ်မည်းကြီးက ထွေးအိနောက် ကပ်ပြီးလိုက်ပါနေသေးသည်..။ ဒီအရိပ်မည်းကြီးကတော့ ဘယ်တော့မှ ကင်းကွာသွားမလဲ မသိတော့ပါ..။
ထွေးအိ အမြဲတွေးနေမိတာက ငါဟာ ဟိုတုံးကလို သန့်သန့်စင်စင် မဟုတ်တော့ဘူး..ဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကြီးက ထွေးအိရင်မှာ ဘယ်လိုမှ ပျောက်၍ မသွား…။
ဟင်း...........
ထွေးအိ သက်ပြင်းကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲကြီး ချလိုက်သည်..။ပြီးတော့ ချောင်းရေပြင်ထက်သို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်..။ ရေပြင်တွင် ထင်ဟပ်နေသော သူမ၏ ပုံရိပ်က ပကတိ ကြည်လင်သန့်စင်လို့ နေသည်..။ ကျစ်ဆံမြီးလေးနှစ်ချောင်း ဘယ်ညာချ၍ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်ဆံကြီးကြီး လေးနှင့် သူမ၏ ရုပ်လွှာက ဘာမှ ပြောင်းလဲ မသွား ။ ပါးလေးနှစ်ဖက်တောင် မသိမသာလေး ပို၍ ဖောင်းလာပြီး အရင်ကထက်ပင် ပိုပြီး လှလာသယောင် ထင်မှတ်ရသည်..။
ဒါပေမယ့် ထွေးအိရင်ထဲမှာတော့ သူမကိုယ် သူမ ညစ်နွမ်းနေပြီ ဆိုသည့် အစွဲအလန်းကြီးက ရင်ထဲမှာ အမြဲ မွန်းကြပ်နေရသည် မဟုတ်ပါလား..။
အဲဒီနေ့ အဲဒီအဖြစ်ပျက်ကိုလည်း ထွေးအိ တစ်သက်လုံး မေ့လို့ရလိမ့်မည် မဟုတ်တော့ပါ..။ မှတ်မှတ်ရရ ထွေးအိ ၁၈ နှစ် တင်းတင်းပြည့်တဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့ ဝါခေါင်လဆန်း (၁၀) ရက်နေ့ကပေါ့..။
မွေးနေ့ရောက်တိုင်း ထွေးအိ အမြဲ လုပ်နေကျ အလုပ်တစ်ခု ရှိသည်..။ ညနေစောင်းတွင် ရွာဦးစေတီသို့ သွား၍ ပန်းနှင့် ဆီမီး ကပ်လှူသည့် အလေ့အထလေးပင် ဖြစ်သည်..။ ရွာဦးစေတီက ရွာနှင့် တဆက်တစပ်တည်း ရှိသည်မဟုတ်ပါ..။ ရွာတန်းရဲ့ ထိပ်တွင် ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းဝန်းကြီးရှိသည်..။ ကျောင်းဝန်း အလွန်တွင် ရေကန်ကြီး သုံးကန်ရှိသည်..။ ထိုရေကန်ကြီးများကို လွန်၍ ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် လမ်းလျှောက်သွားပါမှ ရွာဦးစေတီသို့ ရောက်သည်..။ ရွာဦးစေတီ၏ ပရဝုဏ်ဘေးတွင် ရွာဦးနတ်စင်များ ရှိသည်..။ အခါကြီးရက်ကြီးနေ့များတွင် ရွာဦးစေတီတွင် လူစည်ကားပြီး နေတတ်ပေမယ့် ကျန်ရက်တွေမှာတော့ လူသူ ကင်းရှင်း၍ နေတတ်သည်..။
ထွေးအိ ရွာဦးစေတီကို ရောက်၍ ပန်း ၊ ဆီမီးများ လှူဒါန်းကာ ဆုတောင်းသည်..။ ပြီးတော့ ညနေဆည်းဆာချိန်တွင် ရွာဦးစေတီမှ ကြည့်လျင် လယ်ကွင်းများ ၊ ရွာမှ အိမ်တန်းများ ၊ လယ်ကွင်းတွေ အလွန် ခြံများနှင့် ရှုခင်းမှာ ကြည်နူးဖွယ်ကောင်းလှသဖြင့် ထွေးအိ ချက်ချင်း မပြန်သေးပဲ ရွာဦးစေတီ၏ တံတိုင်းမုခ်ဝ တွင်ရှိသော အုတ်ခုံကြီးပေါ်သို့ တက်ကာ ခဏထိုင်နေလိုက်သည်..။
ထွေးအိ ပတ်ဝန်းကျင် ရှုခင်းတွေကို ကြည့်၍ မဆုံးမီမှာပင် မိုးစက်မိုးပေါက်တွေက ကျရောက်လာတော့သည်..။ ထွေးအိ အုတ်ခုံပေါ်မှ ခုန်ဆင်းပြီး လှမ်းအထွက်လိုက် မိုးက ပိုသည်းလာသည်..။ ထွေးအိတွင် ခမောက်လည်း မပါ.၊ ထီးလည်း မပါချေ..။ ရွာဘက်သို့ ထွေးအိ ခပ်သုတ်သုတ်လေး လျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်..။ မိုးက မစဲဘဲ သည်းမြဲ သည်းလို့နေသည်..။ ထွေးအိတစ်ကိုယ်လုံး စိုရွှဲ၍ နေပြီ..။
ရေကန်ကြီးများနား အရောက် ထွေးအိ ချမ်း၍ တုန်လာသည်..။ တစ်ချက်တစ်ချက် တိုက်လိုက်သော လေက ချမ်းအေးလှသည်..။ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းကြီးကို လွန်၍လာသည်..။ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်ခန့် လျှောက်လျင် အိမ်သို့ ရောက်တော့မည်..။ အားတင်း၍ ဆက်လျှောက်ပါက လျှောက်နိုင်သည်..။
ဒါပေမယ့် ထွေးအိ မလျှောက်ချင်တော့..။ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းအလွန်နားတွင် ထွေးအိတို့ အစ်မ မအေးမိတို့ ခြံရှိသည်..။ ထွေးအိအစ်မဖြစ်သူ၏ ခြံထဲသို့ ပြေးဝင်ခဲ့သည်..။
ဟာ...ထွေးအိ..ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ...မိုးရွာထဲကြီး...သွား သွား..အိမ်ပေါ်တက်..နင့်အစ်မ အဝတ်တွေနဲ့ လဲထားလိုက်...
ဟို....ဟို ..ရွာဦးစေတီက...ပြန်လာတာ....
ထွေးအိ အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်လျင် အိမ်ရှေ့ကုန်းထဲ၌ အကျႌမပါ ကျောပြောင်ကြီးဖြင့် နွားစာစဉ်းနေသော သူမ၏ ခဲအို ကိုလှဦးက လှမ်း၍ ပြောသည်..။ လှဦး ညနေတိုင်း သောက်တတ်သည်..။ လှဦးကို ပြန်ပြောသော ထွေးအိအသံက ချမ်းလွန်းသဖြင့် လေက သိပ်ပြီး မဆက်ချင်..။ ထွေးအိ ရေစိုကြီးနဲ့ပင် အိမ်ပေါ်သို့ တက်လာခဲ့သည်..။
နင့်အစ်မ နဲ့ သံချောင်းတော့ နင်တို့အိမ်ကို သွားတယ်..၊ မိုးတိတ်မှ ပြန်လာမယ်နဲ့ တူတယ်..
အိမ်ရှေ့မှ လှမ်းပြောလိုက်သော လှဦးအား ထွေးအိဘာမှ ပြန်၍ မပြောမိ..။ သံချောင်းဆိုတာက ၄ နှစ်သာရှိသော သူမ၏ တူလေးဖြစ်သည်..။ မီးဖိုချောင် နောက်ဘက် နံရံတွင် ဝါးထရံကြား၌ ညှပ်၍ လှန်းထားသော အစ်မဖြစ်သူ၏ ထဘီတစ်ထည်ကို ဆွဲယူ၍ ရေစိုအဝတ်နှင့် လဲကာ ဝတ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ ထဘီကို ညှစ်ကာ နံရံရှိ ဝါးတန်းကြား၌ ညှပ်၍ ပြန်လှန်းလိုက်သည်..။
ထို့နောက် သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှ အကျႌများကို ချွတ်၍ ထဘီကို ရင်လျားပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်..။ အခန်းထဲရှိ ကြိုးတန်းပေါ်မှ အစ်မဖြစ်သူ၏ အကျႌများထဲမှ တစ်ထည်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်..။ ဘော်လီတော့ မဝတ်တော့..။ အကျႌ ခပ်ထူထူ လေးပဲ ဝတ်ပြီး ပြန်မည်ဟု တွေးကာ ထွေးအိ အခန်းပေါက်ကို ကျောပေးပြီး ရင်လျားထားသော ထဘီကို ခါးသို့ လျှော၍ ဝတ်လိုက်သည်..။ ထွေးအိရဲ့ ခန္ဓကိုယ် အပေါ်ပိုင်း တစ်ခုလုံး ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိပဲ ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားသည်..။ ထွေးအိ လက်ထဲမှ အကျႌကို ဝတ်ရန် လက်နှစ်ဖက် ပင့်မြှောက်ကာ ဘယ်ဖက်လက်ဖြင့် အကျႌလက်ပေါက်ကို အစွပ်……
အမ..လေး…..ဟင်..အစ်ကို လှဦး….လွှတ်…လွှတ်ပါ…..
သူမ၏ နောက်မှ နေ၍ တစုံတယောက်က သိုင်းဖက်လိုက်သဖြင့် ထွေးအိ ကြောက်အားလန့်အား လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ လှဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ ကြောက်လန့်စွာဖြင့် ထွေးအိက ရုန်းလိုက်ပေမဲ့ မြဲမြံလှတဲ့ လှဦးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်က သူမကို အတင်းညှစ်၍ ဖက်ထားသလို လှဦး လက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ နို့လေးတစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်နေသည်..။
လှဦးထံမှ အရက်နံ့က ထွေးအိ ခေါင်းပင် ကိုက်ချင်လာသည်..။ ထွေးအိ အတင်းရုန်းသည်..။ သူမခန္ဓကိုယ်က လှုပ်၍ပင် မရချေ..။
လွှတ်ပါ….အစ်ကိုလှဦး…ရှင်…ခွေးကျင့်ခွေးကြံ …မကြံ နဲ့…အစ်မ နဲ့ ပြန်တိုင်ပြောမှာ….နော်…
ထွေးအိကလဲ ဟာ..ခုဟာက ဘယ်သူမှ သိတာမှ မဟုတ်တာ…နင့်အစ်မ ပြန်တိုင်လိုက်လို့ အေးမိ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်လုပ်မှ….နင်ပဲ..အရှက်ကွဲလိမ့်မယ်….
အို..အို….မသိဘူး….လွှတ်…လွှတ်….ဟင့်…..အဟင့်..အီး…ဟီး….
ထွေးအိ ငိုချလိုက်သည်… ။. လှဦးကတော့ တပြားသားမှ မလျှော့ပါ..။ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထွေးအိကိ နောက်မှ ကြုံး၍ ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ထွေးအိ၏ နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ပင် ကိုင်၍ ဆုပ်နယ်နေပါသေးသည်..။
ထွေးအိတစ်ကိုယ်လုံး အပူလှို်င်းတို့က တဖြေးဖြေး ရစ်ပတ်လို့ လာသည်..။ ထွေးအိ သူ့ကို ဘာမှ မပြောနိုင်တော့…။ ငိုမြဲ ငိုလျက်သာ ရှိသည်..။
အီး..ဟီး ဟီး…ဟီး…ဟင့်….အီး….ဟီး……
ပြီးတော့ လှဦးက ထွေးအိရဲ့ မွှေးညှင်းနုနုလေးတွေ ပေါက်နေသော ဂုတ်ပိုးသား နုနုဖွေးဖွေးလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိစုပ်၍ ဒလစပ်ပင် နမ်းနေသည်..။ ထိုသို့ နမ်းရင်း သူ့လျှာဖျားဖြင့် ဂုတ်ပိုးသားလေးတွေကို ထိုးထိုးပြီး ယက်လိုက်သေးသည်..။
ထွေးအိ ဒူးတွေ မခိုင်တော့ ၊ ညွှတ်၍ ကျချင်လာသည်..။ ထွေးအိ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့.. ။ လွတ်ရာလွတ်ကြောင်း ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဆိုတာကိုလဲ မစဉ်းစားနိုင်တော့..။ တစ်ကိုယ်လုံး ရစ်သိုင်း၍လာသော ဖိန်းရှိန်းလို့ လာသော အပူလှိုင်း ခံစားချက်တို့သာ အာရုံက ရောက်၍ရောက်၍ လာသည်..။
တဟီးဟီး ငိုသံလေးက တဖြေးဖြေး ပျောက်၍ သွားပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် ရှိုက်သံလေးများနှင့် အတူ မျက်ရည်များကတော့ တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေဆဲ..ဖြစ်သည်..။
ဟင်…မလုပ်နဲ့…..မလုပ်နဲ့…..လို့….
ထွေးအိ လှမ်းဆွဲလိုက်ပေမယ့် နောက်ကျသွားပြီ..။ ခါးတွင် ဖြစ်သလို ပတ်ထားသော ထဘီလေးက ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားသည်..။ ဒီမှာတင် ထွေးအိ နို့လေးတွေပေါ်မှ သူ့လက်ကြီးက ထွေးအိရဲ့ တင်သားဖွေးဖွေးကားကားကြီးများ အပေါ် ရောက်သွားပြီး ညှစ်နယ်ပါတော့သည်..။
အိ…အိ…မလုပ်ပါနဲ့….ဟင့် ဟင့်……
သူ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးက ထွေးအိရဲ့ တင်သား ဖွေးနုနုကြီးတွေကိ အားရပါးရ ဆုပ်နယ်နေလိုက်တာ ထွေးအိကိုယ်လေးပင် ရှေ့သို့ ငိုက်ငိုက်ကျ သွားရသည်..။
ထွေးအိကို မြဲမြံစွာ ထိန်ချုပ်ဖက်တွယ်ထားသော သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်ကတော့ ထွေးအိကိုယ်လေးကို မလွှတ်…။ တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားမြဲ….။
ခက်တာက ထွေးအိ ဖင်ကိုင် မခံနိုင် ခြင်းပင် ဖြစ်သည်…။ နောက်မှ တင်သားကြီးတွေကို အကိုင်ခံရလျင် အရှေ့က ဟာလေးက တရွရွဖြစ်လာကာ ဖောင်းထလာတတ်သည်..။
အို အို….မလုပ်နဲ့…တော်တော့….တော်ပါ တော့ဆို….ဘာတွေမှန်းလဲ…မသိဘူး….တော်….တော်…….တော့…အို့..အို့…
ထွေးအိ တောင်စဉ်ရေမရ ဘာတွေ ပြောလို့ ပြောမိမှန်း မသိတော့…။ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသော ထွေးအိ ရုန်းကြည့်ပြန်သည်..။ သူမ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓကိုယ်လေးက လှုပ်၍ပင် မရအောင် သူ့လက်ကြီးက ခိုင်မြဲ သန်စွမး်လှသည်..။
ထွေးအိကလဲ ဟာ..အလကား အပင်ပန်းခံပြီး ရုန်းနေသေးတယ်..ဘယ်သူ သိတာမှတ်လို့..
အစ်မတို့ ..ပြန်…လာရင် ခက်မယ်…..
ဟဲ..ဟဲ…နင့်အစ်မနဲ့ နင့်တူက ငါသွားခေါ်မှ ပြန်လာမှာဟ… ကဲ..လာပါ ဟာ..
လှဦးက ထွေးအိကိုယ်ပေါ်မှ ဖက်ထားသော သူ့လက်ကြီးကို ဖယ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာထဲ ဆွဲ၍ ခေါ်သည်..။ ခြေတစ်လှမ်းစာမျှ ဝေးသော အိပ်ယာဆီသို့ ထွေးအိ ကိုယ်လုံးလေး ရောက်၍အသွား လှဦးက လက်တစ်ဖက်မှ ထွေးအိကို ကိုင်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။
ဟာ….
ထွေးအိမြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရသေးသည်..။ တစ်မိုက်လောက် ရှိသော သူ့ဟာကြီးက အကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းထလျက် တန်းမတ်နေသည်..။ ထိပ်ကြီးက အိမ်ရှေ့မန်ကျည်းပင်ကြီးတွင် တွေ့ရသော ပုတ်သင်ညိုအကောင်ကြီး၏ ခေါင်းကြီးလောက် ရှိသည်..။ ပြီးတော့ ပုတ်သင်ညိုခေါင်းလို တဆတ်ဆတ် ငြိမ်ကလျက် ထွေးအိကို ဖျားယောင်းခေါ်ဆောင်နေသလို ဖြစ်နေသည်..။ ထွေးအိ သူ့ဟာကြီးကို ကြည့်မိရင်း ခဏမျှ ငိုင်ကျသွားသည်..။
ထိုခဏမှာပင် လှဦးက အိပ်ယာပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမကိုပါ ဆွဲထိုင်ချလိုက်သည်..။ ထွေးအိတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက်လေး ဖြစ်အသွား ထွေးအိကို ဖက်၍ လှဲချလိုက်တော့မည် အလုပ် ထွေးအိတစ်ယောက် အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံပဲ လက်တစ်ကမ်းအကွာမှာ ရှိသော ထဘီကို လှမ်းဆွဲကာ ဆတ်ခနဲ ထ၍ ပြေးသည်..။
ဖုန်း….အ..မလေး.သေ ပါပြီ….
ဘယ်ရမလဲ..လှဦးကလဲ နပ်ပြီးသား..၊ ရှေ့ရောက်မှတော့ လက်လွတ်မခံနိုင်ပေ..။ ထွေးအိထ၍ အပြေး သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိုး၍ ခြေဂလန့် ထိုးခံလိုက်တော့ ထွေးအိ ဝုန်းခနဲ ပစ်လဲကျသွားတော့သည်..။
အား….အီး…အ…..နာလိုက်တာ….
ထွေးအိ ခါးလေးကို လက်ဖြင့် နှိပ်ရင်း ငြီးတွားနေရာမှ ထ၍ထိုင်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်..။
ထွေးအိကလဲဟာ…နင်က အသားနာခံချင်တာကိုး…အလကား အချိန်တွေ ကြာနေတယ်… အသားလဲ နာတယ်…ငြိမ်ငြိမ် သက်သက် နေလိုက်ရင် ခုလောက်ဆို နင် အိမ်ပြန်လို့ရသွားပြီ…
ထွေးအိ ထထိုင်ရန် ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် ခါးက အတော်နာနေသဖြင့် မထိုင်နိုင်တော့ပါ..။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ရင်းသာ လက်တစ်ဖက်က ခါးကို နှိပ်နေရသည်..။ ထွေးအိ ပုံစံလေးက တစောင်း မကျတကျ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေပြီး ပေါင်ဖြူဖြူလေးတစ်ဖက်က ကြွ၍ နေသည်..။ ပေါင်ကြားမှ အုပ်ဆိုင်းနေသော မဟူရာတောလေးက သူမ၏ ရတနာသိုက်တံခါးကို စိုးစိမျှ မမြင်ရလေအောင် ဖုံးကွယ်ထားသည်..။
လက်ဖက်ရည်ကြမ်း ပုဂံသာသာမျှ သူမ၏ နို့တင်းတင်းလေး နှစ်လုံးက မူလက ဖွေးအုနေပေမယ့် လှဦးရဲ့ ကိုင်တွယ်ညှစ်နယ်မှုကြောင့် နီရဲ၍ နေသည်..။ အပျိုနို့သီးသေးသေးလေးတွေက မြင်ရုံဖြင့် သိသာလောက်အောင် ထောင်ထ၍ နေချေပြီ…။
ပေါင်ကြားမှ အင်္ဂါစပ်ကိ စမ်းကြည့်စရာ မလို..။ နို့သီးတွေ မာ၍ ထောင်လာလျင် ထိိုမိန်းမ စပ်ယှက်ခံရန် အသင့်ဖြစ်နေပြီဆိုတာ လှဦး သိပြီးသာ…။ အိပ်ယာခြေရင်းတွင် လဲကျနေသော ထွေးအိအား လှဦးက ဖက်၍ အိပ်ယာပေါ် ဆွဲတင်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ဖက်ထားလျက်က ထွေးအိရဲ့ နို့ကို ကုန်း၍ စို့ပေးလိုက်သည်..။
အ….အ..ဟ….ကျွတ် ကျွတ်…
ကောင်မလေး နာသွားတာတော့ မဖြစ်နိုင်..။ နို့သီးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးယက်ရင်း ဖွဖွလေး ကိုက်စို့ပေးလိုက်တာဖြစ်သည်..။ နာတာမဟုတ်ရင် ထွေးအိ ခံရခက်သွားတာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်..။
လှဦးရဲ့ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ပေါင်ကြားကို လှမ်းလိုက်တော့ ထွေအိက ပေါင်နှစ်လုံးကို တင်းနေအောင် စေ့ထားလိုက်သည်..။ စောက်မွှေးထူထူလေးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ရင်း စောက်ဖုတ်အပေါ်ပိုင်း အသားခုံနုနုလေးကို သူ့လက်ဖဝါး ကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့် ဆုတ်၍ဆုတ်၍ ညှစ်ညှစ်ပေးသည်..။ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဇိမ်ဆွဲ၍ စို့ပေးရင်း လှဦး ထွေးအိမျက်နှာကို လှမ်း၍ ကြည့်သည်..။ အပျိုမလေး မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တင်းတင်းစေ့ထားသည်ကို တွေ့ရသည်..။
လှဦးက သူ့လက်ကို ပေါင်ကြားသို့ မသိမသာ ထိုးသွင်းကြည့်သည်..။ ပေါင်နှစ်လုံးက စေ့ထားသော်လည်း စောစောကလို တင်းတင်းကြီး မဟုတ်..။ ဒါကြောင့် ပေါင်လေးထဲ လက်ကို ဆတ်ခနဲ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ သတိရသွားသော ထွေးအိက ပေါင်ကို တင်းတင်းကြီး ပြန်စေ့လိုက်သည်..။ လှဦး၏ လက်တစ်ခုလုံး ပေါင်ကြားသို့ ဝင်မသွားသော်လည်း လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်ကတော့ ပေါင်ကြားတွင် တိတိပပကြီး ညှပ်၍ သွားသည်..။ ညှပ်သွားတာမှ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြား အကွဲကြောင်းနှင့် ကပ်လျက်ဖြစ်သည်..။ စောက်စေ့ငုတ်လေးထွက်နေတာကိုတောင် ထိမိနေရသည်..
နို့စို့နေရက်က ပေါင်ကြားထဲတွင် ညှပ်နေသော သူ့လက်ညှိုး လက်ခလယ်တို့ကို ဖြည်းဖြညး်ချင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးသည်..။ ထိုအခါ အပြင်သို့ထွက်ပေါ်နေသော စောက်စေ့ငုတ်ကလေးကို ဆွဲဆွဲပွတ်သလို ဖြစ်၍ နေသည်..။ မကြာလိုက်….
အင်း...ဟင့်......
ထွေးအိနှုတ်ဖျားမှ အသံလေးထွက်သွားပြီး ထွေးအိပေါင်နှစ်ဖက်မှာ ဟတယ်ဆိုရုံလေး ဟသွားသည်..။ လှဦး၏ လက်ဖဝါးတစ်ခုလုံး ပေါင်ကြားသို့ ရောက်သွားသည်..။ စောက်ဖုတ်မျက်နှာစာကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ အကိုင်လိုက် ရွှဲ၍နေသော အရည်တွေကို စမ်းမိလိုက်သည်..။ လှဦးလက်ညှိုး စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဖြေးဖြေး တိုးဝင်သွားသည်..။ ပြီးတော့ နို့သီးလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကြိတ်ရင်း လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်နှုတ်လိုက် လုပ်ပေးသည်..။ ထွေးအိ မခံနိုင်….။
အ..အ...အင်း.....ကျမပြန်ပါရစေတော့...အဟင်း.....မဟုတ်ရင်လဲ အသေသာ...သတ်လိုက်ပါတော့....ရှင်...ဟင့်...ဟင့်.....
ထွေးအိ၏ အသံက စောစောကလို ဒေါသသံ မဟုတ်.၊ မောသံဖြင့် စကားကို မနဲ အားယူ ပြောနေရပြီး တောင်းပန်ခယသံ ဖြစ်သည်..။ လှဦး ပြုံးလိုက်ပြီး ထွေးအိရဲ့ ကိုယ်ပေါ်လှိမ့်တက်လိုက်ရာမှ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်..။ ထွေးအိ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တင်းနေအောင် စေ့ထားသည်..။ လှဦးက သူ့လီးကို လက်တစ်ဖက်မှ ကိုင်၍ စောက်ပတ်ဝကို တေ့ပြီး ဆတ်ခနဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။
ဗြစ်.....အမေ့.....အင့်......
ထွေးအိမျက်နှာလေး မော့ပြီး သွေးကြောလေးတွေ ထောင်သွားသည်..။ လီးထိပ်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဝင်သွားပြီ..။ ခေါင်းဝင်မှတော့ ကိုယ်ဆန့်ပြီပေါ့…။ လီးကို ထပ်၍ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဖိဖိသွင်းသည်..။
ဗြစ်...အိုး....ပြွတ်...ဖွတ်......အား...အီး.....ဗြစ် ဗြစ်...အား..အား...
လှဦး အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်သည်..။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုက သူ့လီးကြီးကို မဆန့်မပြဲ ငုံကာ လက်ခံနေသည်..။ လီးက တစ်ဝက်သာသာတော့ ဝင်သွားပြီ..။ လှဦး ထွေးအိရဲ့ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်..။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ခံနိုင်အောင် ခံမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည့် ပုံပေါက်နေပါသည်..။ လှဦး တဖန် ဆောင့်၍ လီးကို ဆတ်ခနဲ သွင်းလိုက်ပြန်သည်.။
ဗြစ်....ဗြစ်.....ဘွတ်......အီး.....အင့်.......အင်း..................
ထွေးအိ သံရှည်လေးဖြင့် ငြီးလိုက်ရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်က အစွမ်းကုန်ကား၍ ထွက်သွားသည်..။ အထဲမှာ အရည်တွေက အတော်ကြီး ရွှဲ၍ ထွက်နေသည်..။ လှဦး သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို ကုန်း၍ စို့လိုက်ပြီး ကျန်နေသော လီးကို ဖိဖိပြီး သွင်းလိုက်သည်..။
ပြွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဒုတ်.....အင့်......အီး......
ထွေးအိ ခါးလေး ကော့တက်သွားသည်..။ သူ့လီးကြီးက စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ မဆန့်မပြဲကြီး ပြည့်သိပ်၍ နေသည်..။ ထွေးအိ ခါးနာသော ဝေဒနာ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်တော့..။ အထဲတွင် ပြည့်သိပ်ကြပ်ညှပ်စွာ ရောက်နေသော သူ့လီးကြီးကို အားမလိုအားမရဖြင့် ဆွဲဆွဲပြီး ညှစ်နေမိသည်..။ သူမကို သူမတော့ ဘာတွေ လုပ်မိနေမှန်း မသိ….။
ကောင်းလိုက်တာ....ထွေးအိ...ရယ်....
တစ်ကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်သွားသော လှဦးက တိုးတိုးလေး ငြီးလိုက်ရင်း ထွေးအိ ၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ မချိမဆန့် တဆုံးတိုင် ဝင်နေသော သူ့လီးကြီးကို ထပ်၍ ဖိသွင်းသည်..။
အို့......အစ်ကိုကလဲ......ဟင်း......ဟင်း......အ....အ....အို.......
တဆုံးဝင်၍နေသော လီးကို ထပ်၍ဖိသွင်းလိုက်တော့ လီးက ထပ်၍ မဝင်တော့ပဲ လီးအရင်းနှင့် စောက်ပတ်ဝ ဖိလိုက်မိသည့် ဒဏ်က ယောက်ျားအားနှင့်ဆိုတော့ ထွေးအိ အတော်လေး ခံစားသွားရသည်..။
ချစ်လွန်းလို့ပါကွယ်......အားမရဘူး....တွေးအိရယ်....
ဟွန်း.....ဘာမှန်းလဲ ..မသိဘူး.......
တွေးအိက နှုတ်ခမ်းလေး စူ၍ အမူပိုပိုလေးပြောလိုက်သည်..။ လှဦးက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်၍ ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ကြွကာနဲ့ လိုးသည်..။
ဗြစ်....ပလွတ်....စွပ်...ဖွတ်.....ပြစ်....ဗြစ်....ဖွတ်.....
အား....အင်း....ဟင်း...ဟင်း..............
ထွေးအိ မျက်လုံးလေးတွေ မဖွင့်တော့ပဲ ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးက ဘယ်ညာ ခါယမ်းနေတော့သည်..။
ဒါတင်မက ထွေးအိ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေက လည်း လုံးခနဲ လုံးခနဲ ဖြစ်လို့လာသည်..။
ဗြစ်….ဗြစ်….ပလွတ်…..ပြစ်….
အင်း…အစ်ကိုရယ် ခုမှ ထွေးအိတို့ ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ….အင်း….ဟင်း…..
ထွေးအိ အလူးအလဲ ခံစားနေရသည့်ကြားက သူမသိချင်သော အရာကို အားယူ၍ မေးသည်.. ။
ဗြစ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ပလွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်…..
အင်း…အီး…..အား…………..
အစ်ကို အေးမိနဲ့ မရခင်ကတည်းက ထွေးအိကို သဘောကျနေတာ…တစ်နေ့တော့ မဖြစ် ဖြစ်အောင် ချစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာ….
ဗြစ်….စွပ်….ဖွတ်……ဗြစ်……….
အစ်ကိုရယ်…..
ဒါပေမယ့် အစ်ကို ထွေးအိရဲ့ စိတ်ကို နားလည်တယ်…. ဒီတစ်ခါ ပဲ ချစ် လိုက်ရရင် တော်ပါပြီ……..
ဟင်……….
ထွေးအိက ဟင်ခနဲ ဖြစ်ကာ သူ့ကို အလန့်တကြား မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်..။ ပြီးတော့ သူမ၏ ခေါင်းကို ရမ်းကာ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ပြန်၍ ပိတ်ထားလိုက်သည်..။ ခဏအတွင်း မျက်လုံးဒေါင့်စွန်းမှ မျက်ရည်စလေးများ စို့၍ ထွက်လာသည်..။
လှဦးက ဒူးထောင်၍ လိုးနေရာမှ သူမ၏ ကို်ယ်ပေါ်သို့မှောက်ချကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ရင်း ဖင်ကို ကြွကြွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်..။
ထွေးအိမှာ ဆောင့်လိုးသည့်ဒဏ်ရော လှဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီး ဖိထားသည့်ဒဏ်ကိုပါ နှစ်ခုစလုံး ခံစားနေရသည်..။ ဒါပေမယ့် ထွေးအိ ကျေနပ်နေသည်..။ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချထားသော လှဦးကိုယ်လုံးကြီးကို လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် မိမိရရ ပြန်ဖက်ထားသည်..။
ဗြစ် ….ဗြစ်…..ဖွတ်….ဖွတ်….စွတ်….ပလွတ်…..အီး …အား……….အင်း….အိုး…အစ်ကို့…….အီး..အား…………..
ထွေးအိ သူမကိုယ် သူမ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိ…၊ လှဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းကြုံးဖက်ပြီး အပေါ်မှ ဖိထားသည့်ကြားက သူမ၏ ခါးလေး အတင်းကော့တက်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး ခါဆင်းသွားသည်..။
ထွေးအိ ပြီးသွားပြီဆိုသည်ကို သိလိုက်သော လှဦးကလည်း ခပ်သွက်သွက် အချက် ၂၀ ခန့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပြီး သုတ်ရေတွေကို ပန်းထည့်လိုက်လေသည်..။
အတန်ကြာအောင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်၍ ငြိမ်နေကြပြီးတော့မှ လှဦးက ဘေးသို့ ပက်လက်လှန်၍ ချလိုက်သည်..။ ထွေးအိ သူမဘေးတွင် ပက်လက်ဖြစ်သွားသော လှဦးကို တစ်ချက်ငဲ့စောင်း၍ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ထ၍ ထိုင်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် လှဦးကို ကျောပေး၍ အဝတ်အစားများကို ပြန်၍ ဝတ်သည်..။
သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြချေ…။ လှဦးက သူ့ကို ကျောပေး၍ အဝတ်အစားများ ဝတ်နေသော ထွေးအိကို မျက်တောင်မခတ် နောက်မှ ကြည့်နေမိသည်..။ အကျႌတွေ ဝတ်ပြီးသွားတော့ ထွေးအိက နောက်ဆုံး ထဘီကို ခြေထောက်မှ စွတ်လိုက်ပြီး မတ်တတ်ထ၍ ရပ်ကာ ဝတ်လိုက်သည်..။
သူမတစ်ကိုယ်လုံး သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြင်ဆင်ပြီးတော့မှ အခန်းဝဖက်သို့ လှည့်၍ အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်..။ ထွေးအိ လှဦးကို တစ်ချက်လေးမှ လှည့်မကြည့်ပေ…။ အခန်းဝဖက်သို့ လှမ်း၍ထွက်သွားသော ထွေးအိ၏ မျက်ဝန်းတို့တွင်တော့ မျက်ရည်များ ဝိုင်းလျက် ရှိသည်ကို လှဦး အထင်းသား မြင်တွေ့လိုက်ရသည်..။
ထွေးအိ အိ်မ်ရှေ့ကို ရောက်တော့ သူမဖိနပ်ကို စီးပြီး အိမ်အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်..။ အပြင်တွင် မိုးက မသည်းတော့ပေမယ့် စဲတော့ မစဲသေးချေ…။ ထွေးအိ ဟိုဟိုသည်သည် ရှာကြည့်လိုက်တော့ ခမောက်တစ်ခုကို တွေ့သဖြင့် ဆွဲ၍ ဆောင်းကာ မိုးဖွဲဖွဲကြားသို့ ထွက်လာခဲ့သည်..။
ထွေးအိ ခြေလှမ်း၍ လျှောက်လိုက်တိုင်း အထဲမှ အရည်တွေက ပြန်၍ ထွက်ကျလာနေသည်..။ လျှောက်ရင်းနဲ့ ပေါင်ကြားတစ်ခုလုံး စေးထန်းထန်း ဖြစ်လာကာ လျှောက်ရတာ ခက်ခဲလာသည်..။ လမ်းလျှောက်ရင်း ထွေးအိ ဘေးဘီကြည့်၍ လူလစ်တာနှင့် ပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်ကာ ဝတ်ထားသော ထဘီနှင့်သုတ်ပစ်လိုက်သည်..။ ထဘီတွင် အကွက်လိုက် စွန်းထင်း၍ သွားသည်..။ ဒါပေမယ့် ကိစ္စမရှိ..။ ခေါင်းပေါ်တွင် ဆောင်းထားသော ခမောက်က ခန္ဓကိုယ်အပေါ်ပိုင်း လောက်သာ မိုးရေကို ကာကွယ်ပေးနိုင်ပြီး မကြာမီမှာပင် သူမ၏ ထဘီလေးတစ်ခုလုံး မိုးရေတို့ဖြင့် စိုစိုရွှဲသွားမှာ သေချာလေသည်.။
လှဦးနှင့် ထွေးအိ တို့ ကိစ္စကို အစ်မဖြစ်သူ မအေးမိ ပင် မသိလိုက် ။ သူတို့နှစ်ယောက်တည်းသာ သိထားကြသည်..။ နောက်ပိုင်းတွင် လှဦးနှင့် ထွေးအိတို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်နေကြသည်.. ။ မလွှဲသာလို့ နှစ်ယောက်သား ဆုံမိကြလျင် လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းကာ ပုံမှန်အတိုင်း ပြောဆိုဆက်ဆံ ကြသည်..။ နောက်ပိုင်းတွင် ထွေးအိက လှဦးကို အကဲခတ် ဆန်းစစ်ကြည့်သည်..။
လှဦးက သူမအပေါ် မရိုးသားသော အရိပ်အယောင်များ ဘာကိုမှ မတွေ့ရသဖြင့် ထွေးအိ တစ်မျိုး စိတ်အေးရသည်..။ ဒါပေမယ့်လည်း ခက်သည်က ထွေးအိဖြစ်သည်..။ သူမလိပ်ပြာ သူမ မလုံ ။ ပတ်ဝန်းကျင်က မသိ၍ ရိုက်ခတ်မှု မရှိသော်လညး် သူမကိုယ် သူမတော့ သိနေတာက ခက်လှသည်..။
ဒီအရိပ်မည်းကြီးကို သူမစိတ်ထဲက ဘယ်လိုများ ဖျောက်ဖျက်ပစ်ရပါ့မလဲ ဆိုသော မေးခွန်းက ထွေးအိ သူမကိုယ်ကို ပြန်မေးမိနေသည်မှာ အကြိမ်ပေါင်း မရေတွက်နိုင်တော့ပေ…။ သူမ၏ ခန္ဓကိုယ်က ညစ်နွမ်းနေပြီလားဆိုသည့် အတွေးက ထွေးအိရင်ထဲတွင် ခိုင်ခိုင်မာမာ ကိန်းအောင်း၍ နေသည်..။ ယခုလည်း ချောင်းစပ်ရှိ တရုတ်စကားပင် သစ်မြစ်ဆုံကြီးပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း သူမ၏ အရိပ်မည်းကြီးကို ပြန်ပြောင်း စဉ်းစားမိနေကာ သက်ပြင်းတွေ အခါခါ ချနေမိသည်..။ စဉ်းစားပြီးသွားပြန်တော့ ပေါင်လေးတစ်ဖက်ကို ဟ၍ လက်လေးတစ်ဖက်ကို ပေါင်ကြားထဲ သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ထဘီပေါ်မှ စမ်းလိုက်မိသည်..။ ဒီအရာက ဘာနှင့်မှ ထိ၍ ရသော အရာ မဟုတ်ပါ..။ လက်ဖြင့် ထိကိုင်ပြီ ဆိုကတည်းက ထိုလက်ကင်းကွာသွားမှာကို စောက်ဖုတ်လေးက မလိုလားသည့်အပြင် ထိထားသော ခုအနေအထားထက် ပိုပြီး ဖိကပ်ပွတ်သပ်လာမှာကို လိုလား၍ နေသည်..။
ထွေးအိ သူမလက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးကို အသာလေး ဖိ၍ ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်..။ ပွတ်ရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းက ပို၍ ကားသွားရသည်..။ ထွေးအိထိုင်နေသော နေရာက ရေကန်ကြီး သုံးကန်၏ ရှေ့ဖက် ချောင်းကမ်းစပ်တွင် ဖြစ်သည်..။ သူတို့ရွာက ဒီချောင်းလေး ကမ်းပါးတစ်လျှောက် တည်ထားသော ရွာကလေး ဖြစ်သည်..။
ကမ်းစပ်တွင် လူသူကင်းရှင်းမှန်း သိတော့ ထွေးအိ ပို၍ ကဲလာသည်..။ ထဘီအောက်နားစလေးကို အသာလေး ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ထဘီကြားထဲ လက်ကို သွင်းကာ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်ပြန်သည်..။ သူမ၏ ခဲအို လှဦးလုပ်တာ ခံလိုက်ရပြီးကထဲက ရိပ်ထားသော စောက်မွှေးလေးတွေက လက်တစ်ဆစ်ခန့်ပင် ပြန်၍ ထွက်နေကြပြီ ဖြစ်သည်..။
ပထမဆုံး လက်ဖျားလေးဖြင့် စောက်မွှေးလေးတွေကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီးမှ အကွဲကြောင်းမှ ငေါက်တောက်လေးထွက်နေသော စောက်စေ့လေးကို လက်မထိပ်ဖြင့် တို့ထိ ကာ ပွတ်ပေးရင်း ထွေးအိ မျက်လုံးလေးများ စင်း၍ ကျလာရသည်..။ ရွာလမ်းမကြီးပေါ်မှ ချောင်းဖက်သို့ ဆင်းလာပြီး လူတစ်ရပ်လောက် ပေါက်နေသော ဗျိုက်တောပင် များကို ကျော်ဖြတ်လိုက်မည် ဆိုပါက ထွေးအိကိ အတိုင်းသား မြင်ရမည် ဖြစ်သည်..။
စောက်ပတ်ဝတွင် စိုစိစိလေး ဖြစ်နေသော အရည်လေးတွေက စောက်စေ့ကလေးကိုလည်း ထိလိုက်ရော အပြင်သို့ စို့၍ ထွက်လာသည်..။ ထွေးအိ စင်းကျနေသော မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မဖွင့်တော့ပေ..။ လက်ညှိုးလေးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အသာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည်..။ ထွက်နေသော အရည်လေးတွေကြောင့် ချောချောချူချူ တစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားသည်..။ ဒီတော့ ထွေးအိက သူမ၏ လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးသည်..။
လက်ကလှုပ်နေတော့ ထွေးအိရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တသိမ့်သိမ့် လှုပ်၍ နေသည်.. ။ ခဏအတွင်းမှာပင် ဖြေးဖြေးလေး လှုပ်ရှားနေသော သူမ၏ လက်က သွက်သွက်လက်လက် ကြီး လှုပ်ရှား၍ လာသည်..။ ထွေးအိ မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းလေးက ဟ၍လာသည်..။
ထွေးအိ…
အမလေး…………..
ခေါ်လိုက်သော အသံက တိုးတိုးလေး ဖြစ်ပေမယ့် ထွေးအိ နားထဲတွင် မိုးကြိုးပစ်လိုက် သည်ဟုပင် ထင်လိုက်ရသည်..။ ထဘီးကြားထဲ ထိုးသွင်းထားသော လက် ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် ထွေးအိ မျက်လုံး ဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်သည်..။
ဟင်……ဆရာလေး……
ရွာမူလတန်းကျောင်းမှ ဆရာလေး ဝင်းကိုအား တွေ့လိုက်ရသည်..။ ထွေးအိ မျက်လွှာလေး ချကာ ခေါင်းလေး ငုံ့သွားသည်..။ သူနဲ့မှ ပက်ပင်းတိုးရသတဲ့လား….။ ထွေးအိ ရှက်လိုက်တာ…မပြောပါနဲ့…။ ဖြစ်နိုင်လျင် ဒီနေရာမှ ချက်ချင်းထ၍ ပြေးသွားလိုက်ချင်သည်..။
အမှန်တော့ ထွေးအိနှင့် ဆရာလေး ဝင်းကိုတို့က ရှေ့လထဲတွင် လက်ထပ်ကြရန် လူကြီးတွေက သဘောတူပြီးကြတဲ့သူတွေ ဖြစ်သည်..။ ဆရာလေး ဝင်းကို နှင့် ထွေးအိတို့ ကြိုက်နေကြတာလည်း တစ်နှစ်ကျော် ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်..။ ဒီနေရာက သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့နေကျ နေရာလေး ဖြစ်သည်..။ ဝင်းကို ထွေးအိ အဖြစ်အား တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့ကိုသတိရပြီး ထွေးအိ လုပ်ချင်တာ လုပ်နေသည်ဟု တွေးမိပြီး သနားသွားသည်..။
ဝင်းကို ထွေးအိရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ညင်သာစွာ ကိုင်၍ သူမကို ဆွဲထူလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်း ၍ ဖွဖွလေး နမ်းသည်..။ မြတ်နိုးယုယစွာ ညင်ညင်သာသာနမ်းလိုက်တာဖြစ်ပေမယ့် ထွေးအိက ဒီလို နမ်းတာကို အားမရနိုင်..။ သူမ ပါးကို ထိုး၍ တိုးကပ်ပေးသည်..။
ထွေးအိ …အိမ်ကို လိုက်ခဲနော်…အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး….
ဟင့်အင်း…မလိုက်ချင်ဘူး..
ထွေးအိ သူ့ခါးကို ဖက်ထားလျက်က သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ ခေါင်းလေး ခါရမ်း၍ ပြောသည်..။
လိုက်ခဲ့ပါလား ထွေးအိရာ… လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရတာပေါ့…
ဟင့်အင်း…ရှေ့လထဲဘဲ….လက်ထပ်တော့မယ့်ဟာ……
ဒါတော့..ဒါပေါ့…..ဒါပေမဲ့….
ဘာလဲ..ထွေးအိကို အထင်သေးသွားပြီလား..။ အဲဒါ ထွေးအိ တစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး..ရှင့်…မှတ်ထား….
ပြီးတော့မှ ထွေးအိက တိုးတိုးလေး…
မိန်းမတွေက ဒီလိုပဲ….
ဟု ပြောလိုက်သည်..။
အော်….ထွေးအိရယ်……….
ဝင်းကို ထွေးအိရဲ့ နဖူးလေးအား တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး ခါးကိုဖက်ကာ ရွာလမ်းမကြီးပေါ်သို့ အတူ လျှောက်သွားလေတော့သည်..။
——————–×———————–×———————–
ပြီးပါပြီ…။
ZG
ထြးအိ ထိုင္ေနတာက ေခ်ာင္းစပ္ရွိ တ႐ုတ္စကားပင္ႀကီး၏ ေျခရင္းေရစပ္ရွိ သစ္ျမစ္ဆုံႀကီးေပၚတြင္ ျဖစ္သည္..။ စိမ္းျမၾကည္လင္ေနေသာ ေခ်ာင္းေရျပင္ကို ေထြးအိ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္..။ ထိုအခိုက္ ေႂကြက်လာေသာ စကားပြင့္ေၾကာင့္ ေရမ်က္ႏွာျပင္လႈပ္ခါသြားၿပီး ၾကည္လင္ေသာေရ၌ ထင္ဟပ္ေနေသာ ေထြးအိရဲ့ ႐ုပ္ပုံလႊာမွာ တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြး၍ လႈပ္ခါသြားရသည္..။
သူမ၏ ႐ုပ္လႊာမွာ ခုလို တကယ္ပဲ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနၿပီလား…ေထြးအိ ေတြးလိုက္မိသည္..။ ေႂကြက်လာေသာ တ႐ုတ္စကားပြင့္ ျဖဴျဖဴေလးက ေခ်ာင္းေရျပင္တြင္ အခိုက္အတန႔္ေလးသာ ရပ္တန႔္သြားၿပီးေနာက္ ေရစီးႏွင့္အတူ ေမ်ာပါသြားသည္ကို ေထြးအိ လိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနမိသည္..။
တ႐ုတ္စကားပန္းပြင့္ျဖဴျဖဴေလးက ေရစီးအတိုင္း လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ႀကီး ေမ်ာပါသြားရသည္ မဟုတ္..။ ေရစပ္တြင္ရွိေသာ သစ္ျမစ္ဆုံမ်ား ၊ ေက်ာက္တုံးမ်ားကို ေကြ႕ပတ္ကာ ေမ်ာပါသြားရသည္..။ ပန္းပြင့္ေလးက အရာဝတၳဳတို႔ကို လြယ္လြယ္ကူကူေတာ့ ေကြ႕ပတ္သြားနိုင္သည္ မဟုတ္ပါ..။ ဆုံေတြ႕ေသာ အရာတို႔ကို ေရစီးအရွိန္ႏွင့္အတူ တိုးတိုက္ထိခိုက္မိၿပီးမွသာ ေရစီးႏွင့္ ပါသြားရျခင္း ျဖစ္သည္..။
ေထြးအိဘဝကေရာ တ႐ုတ္စကားပန္းပြင့္ျဖဴျဖဴေလးလို ေႂကြက်သြားခဲ့ၿပီး အခု ေရစုန္ေမ်ာရေတာ့မွာလား…။ ေမ်ာခ်င္တိုင္းေမ်ာ ဆိုၿပီး စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေမ်ာခ်လိုုက္ရင္လည္း လမ္းခုလတ္မွာ ၾကဳံေတြ႕ရမည့္ အပိတ္အပင္ အတားအဆီးမ်ားႏွင့္ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရလိမ့္ဦးမလဲ မသိ..။ ေထြးအိရင္မွာ တင္းၾကပ္လွသည္..။
ဒီလိုအေတြး ဒီလိုခံစားခ်က္ေတြႏွင့္ ေထြးအိရင္ထဲ မြန္းၾကပ္ေနခဲ့ရတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္..။ အမွန္ေတာ့ အျပစ္ရွိသူက ေထြးအိရယ္ပါ..။ ေထြးအိက ဆတ္ေဆာ့ မိတာကိုး..။ သူ႔ကိုေရာ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရမလား..။ တကယ္ဆို သူက ကိုယ့္ထက္ အသက္ အမ်ားႀကီး ႀကီးတဲ့သူပဲ..။ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္နိုင္တာပဲ..။ ေထြးအိက ဆတ္ေဆာ့အုံးေတာ့ သူက ဆင္ျခင္နိုင္တာပဲ..။ အို…ဒါမ်ိဳးဆိုတာကလဲ အခက္သားကလား..။ စဥ္းစားဉာဏ္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္လား..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေထြးအိ သူ႔ကို အျပစ္ရွိတယ္လို႔ေတာ့ မရိုးစြပ္ခ်င္တာ အမွန္ပါ..။
ေတာ္ေသးသည္..တစ္ေန႔မွ စိတ္မေအးခဲ့ရ..။ ေတြး၍ ပူေနခဲ့ရေသာ ကိစၥက အခု ၃ လေက်ာ္လာတဲ့အထိ ဘာမွ ထူးျခားမႈ ရွိမလာေတာ့ ေထြးအိ ပူပန္ရတာ တစ္မ်ိဳး သက္သာသြားသည္..။
ဒါေပမယ့္ အရိပ္မည္းႀကီးက ေထြးအိေနာက္ ကပ္ၿပီးလိုက္ပါေနေသးသည္..။ ဒီအရိပ္မည္းႀကီးကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ကင္းကြာသြားမလဲ မသိေတာ့ပါ..။
ေထြးအိ အျမဲေတြးေနမိတာက ငါဟာ ဟိုတုံးကလို သန႔္သန႔္စင္စင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး..ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးက ေထြးအိရင္မွာ ဘယ္လိုမွ ေပ်ာက္၍ မသြား…။
ဟင္း...........
ေထြးအိ သက္ျပင္းကို လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲႀကီး ခ်လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းေရျပင္ထက္သို႔ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္..။ ေရျပင္တြင္ ထင္ဟပ္ေနေသာ သူမ၏ ပုံရိပ္က ပကတိ ၾကည္လင္သန႔္စင္လို႔ ေနသည္..။ က်စ္ဆံၿမီးေလးႏွစ္ေခ်ာင္း ဘယ္ညာခ်၍ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း ႏွာတံေပၚေပၚ မ်က္ဆံႀကီးႀကီး ေလးႏွင့္ သူမ၏ ႐ုပ္လႊာက ဘာမွ ေျပာင္းလဲ မသြား ။ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ေတာင္ မသိမသာေလး ပို၍ ေဖာင္းလာၿပီး အရင္ကထက္ပင္ ပိုၿပီး လွလာသေယာင္ ထင္မွတ္ရသည္..။
ဒါေပမယ့္ ေထြးအိရင္ထဲမွာေတာ့ သူမကိုယ္ သူမ ညစ္ႏြမ္းေနၿပီ ဆိုသည့္ အစြဲအလန္းႀကီးက ရင္ထဲမွာ အျမဲ မြန္းၾကပ္ေနရသည္ မဟုတ္ပါလား..။
အဲဒီေန႔ အဲဒီအျဖစ္ပ်က္ကိုလည္း ေထြးအိ တစ္သက္လုံး ေမ့လို႔ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ..။ မွတ္မွတ္ရရ ေထြးအိ ၁၈ ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္တဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဝါေခါင္လဆန္း (၁၀) ရက္ေန႔ကေပါ့..။
ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း ေထြးအိ အျမဲ လုပ္ေနက် အလုပ္တစ္ခု ရွိသည္..။ ညေနေစာင္းတြင္ ရြာဦးေစတီသို႔ သြား၍ ပန္းႏွင့္ ဆီမီး ကပ္လႉသည့္ အေလ့အထေလးပင္ ျဖစ္သည္..။ ရြာဦးေစတီက ရြာႏွင့္ တဆက္တစပ္တည္း ရွိသည္မဟုတ္ပါ..။ ရြာတန္းရဲ့ ထိပ္တြင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဝန္းႀကီးရွိသည္..။ ေက်ာင္းဝန္း အလြန္တြင္ ေရကန္ႀကီး သုံးကန္ရွိသည္..။ ထိုေရကန္ႀကီးမ်ားကို လြန္၍ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ လမ္းေလၽွာက္သြားပါမွ ရြာဦးေစတီသို႔ ေရာက္သည္..။ ရြာဦးေစတီ၏ ပရဝုဏ္ေဘးတြင္ ရြာဦးနတ္စင္မ်ား ရွိသည္..။ အခါႀကီးရက္ႀကီးေန႔မ်ားတြင္ ရြာဦးေစတီတြင္ လူစည္ကားၿပီး ေနတတ္ေပမယ့္ က်န္ရက္ေတြမွာေတာ့ လူသူ ကင္းရွင္း၍ ေနတတ္သည္..။
ေထြးအိ ရြာဦးေစတီကို ေရာက္၍ ပန္း ၊ ဆီမီးမ်ား လႉဒါန္းကာ ဆုေတာင္းသည္..။ ၿပီးေတာ့ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္တြင္ ရြာဦးေစတီမွ ၾကည့္လ်င္ လယ္ကြင္းမ်ား ၊ ရြာမွ အိမ္တန္းမ်ား ၊ လယ္ကြင္းေတြ အလြန္ ၿခံမ်ားႏွင့္ ရႈခင္းမွာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွသျဖင့္ ေထြးအိ ခ်က္ခ်င္း မျပန္ေသးပဲ ရြာဦးေစတီ၏ တံတိုင္းမုခ္ဝ တြင္ရွိေသာ အုတ္ခုံႀကီးေပၚသို႔ တက္ကာ ခဏထိုင္ေနလိုက္သည္..။
ေထြးအိ ပတ္ဝန္းက်င္ ရႈခင္းေတြကို ၾကည့္၍ မဆုံးမီမွာပင္ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြက က်ေရာက္လာေတာ့သည္..။ ေထြးအိ အုတ္ခုံေပၚမွ ခုန္ဆင္းၿပီး လွမ္းအထြက္လိုက္ မိုးက ပိုသည္းလာသည္..။ ေထြးအိတြင္ ခေမာက္လည္း မပါ.၊ ထီးလည္း မပါေခ်..။ ရြာဘက္သို႔ ေထြးအိ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ေလၽွာက္ျပန္လာခဲ့သည္..။ မိုးက မစဲဘဲ သည္းျမဲ သည္းလို႔ေနသည္..။ ေထြးအိတစ္ကိုယ္လုံး စိုရႊဲ၍ ေနၿပီ..။
ေရကန္ႀကီးမ်ားနား အေရာက္ ေထြးအိ ခ်မ္း၍ တုန္လာသည္..။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိုက္လိုက္ေသာ ေလက ခ်မ္းေအးလွသည္..။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းႀကီးကို လြန္၍လာသည္..။ ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိနစ္ခန႔္ ေလၽွာက္လ်င္ အိမ္သို႔ ေရာက္ေတာ့မည္..။ အားတင္း၍ ဆက္ေလၽွာက္ပါက ေလၽွာက္နိုင္သည္..။
ဒါေပမယ့္ ေထြးအိ မေလၽွာက္ခ်င္ေတာ့..။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းအလြန္နားတြင္ ေထြးအိတို႔ အစ္မ မေအးမိတို႔ ၿခံရွိသည္..။ ေထြးအိအစ္မျဖစ္သူ၏ ၿခံထဲသို႔ ေျပးဝင္ခဲ့သည္..။
ဟာ...ေထြးအိ..ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ...မိုးရြာထဲႀကီး...သြား သြား..အိမ္ေပၚတက္..နင့္အစ္မ အဝတ္ေတြနဲ႔ လဲထားလိုက္...
ဟို....ဟို ..ရြာဦးေစတီက...ျပန္လာတာ....
ေထြးအိ အိမ္ေရွ႕သို႔ ေရာက္လ်င္ အိမ္ေရွ႕ကုန္းထဲ၌ အက်ႌမပါ ေက်ာေျပာင္ႀကီးျဖင့္ ႏြားစာစဥ္းေနေသာ သူမ၏ ခဲအို ကိုလွဦးက လွမ္း၍ ေျပာသည္..။ လွဦး ညေနတိုင္း ေသာက္တတ္သည္..။ လွဦးကို ျပန္ေျပာေသာ ေထြးအိအသံက ခ်မ္းလြန္းသျဖင့္ ေလက သိပ္ၿပီး မဆက္ခ်င္..။ ေထြးအိ ေရစိုႀကီးနဲ႔ပင္ အိမ္ေပၚသို႔ တက္လာခဲ့သည္..။
နင့္အစ္မ နဲ႔ သံေခ်ာင္းေတာ့ နင္တို႔အိမ္ကို သြားတယ္..၊ မိုးတိတ္မွ ျပန္လာမယ္နဲ႔ တူတယ္..
အိမ္ေရွ႕မွ လွမ္းေျပာလိုက္ေသာ လွဦးအား ေထြးအိဘာမွ ျပန္၍ မေျပာမိ..။ သံေခ်ာင္းဆိုတာက ၄ ႏွစ္သာရွိေသာ သူမ၏ တူေလးျဖစ္သည္..။ မီးဖိုေခ်ာင္ ေနာက္ဘက္ နံရံတြင္ ဝါးထရံၾကား၌ ညႇပ္၍ လွန္းထားေသာ အစ္မျဖစ္သူ၏ ထဘီတစ္ထည္ကို ဆြဲယူ၍ ေရစိုအဝတ္ႏွင့္ လဲကာ ဝတ္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမရဲ့ ေရစိုေနတဲ့ ထဘီကို ညႇစ္ကာ နံရံရွိ ဝါးတန္းၾကား၌ ညႇပ္၍ ျပန္လွန္းလိုက္သည္..။
ထို႔ေနာက္ သူမ၏ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွ အက်ႌမ်ားကို ခၽြတ္၍ ထဘီကို ရင္လ်ားၿပီး အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္..။ အခန္းထဲရွိ ႀကိဳးတန္းေပၚမွ အစ္မျဖစ္သူ၏ အက်ႌမ်ားထဲမွ တစ္ထည္ကို ဆြဲယူလိုက္သည္..။ ေဘာ္လီေတာ့ မဝတ္ေတာ့..။ အက်ႌ ခပ္ထူထူ ေလးပဲ ဝတ္ၿပီး ျပန္မည္ဟု ေတြးကာ ေထြးအိ အခန္းေပါက္ကို ေက်ာေပးၿပီး ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကို ခါးသို႔ ေလၽွာ၍ ဝတ္လိုက္သည္..။ ေထြးအိရဲ့ ခႏၶကိုယ္ အေပၚပိုင္း တစ္ခုလုံး ဘာအဝတ္အစားမွ မရွိပဲ ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားသည္..။ ေထြးအိ လက္ထဲမွ အက်ႌကို ဝတ္ရန္ လက္ႏွစ္ဖက္ ပင့္ေျမႇာက္ကာ ဘယ္ဖက္လက္ျဖင့္ အက်ႌလက္ေပါက္ကို အစြပ္……
အမ..ေလး…..ဟင္..အစ္ကို လွဦး….လႊတ္…လႊတ္ပါ…..
သူမ၏ ေနာက္မွ ေန၍ တစုံတေယာက္က သိုင္းဖက္လိုက္သျဖင့္ ေထြးအိ ေၾကာက္အားလန႔္အား လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လွဦးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ေၾကာက္လန႔္စြာျဖင့္ ေထြးအိက ႐ုန္းလိုက္ေပမဲ့ ျမဲၿမံလွတဲ့ လွဦးရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမကို အတင္းညႇစ္၍ ဖက္ထားသလို လွဦး လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ကလည္း သူမ၏ နို႔ေလးတစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္ကာ ဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ေနသည္..။
လွဦးထံမွ အရက္နံ့က ေထြးအိ ေခါင္းပင္ ကိုက္ခ်င္လာသည္..။ ေထြးအိ အတင္း႐ုန္းသည္..။ သူမခႏၶကိုယ္က လႈပ္၍ပင္ မရေခ်..။
လႊတ္ပါ….အစ္ကိုလွဦး…ရွင္…ေခြးက်င့္ေခြးႀကံ …မႀကံ နဲ႔…အစ္မ နဲ႔ ျပန္တိုင္ေျပာမွာ….ေနာ္…
ေထြးအိကလဲ ဟာ..ခုဟာက ဘယ္သူမွ သိတာမွ မဟုတ္တာ…နင့္အစ္မ ျပန္တိုင္လိုက္လို႔ ေအးမိ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္လုပ္မွ….နင္ပဲ..အရွက္ကြဲလိမ့္မယ္….
အို..အို….မသိဘူး….လႊတ္…လႊတ္….ဟင့္…..အဟင့္..အီး…ဟီး….
ေထြးအိ ငိုခ်လိုက္သည္… ။. လွဦးကေတာ့ တျပားသားမွ မေလၽွာ့ပါ..။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေထြးအိကိ ေနာက္မွ ၾကဳံး၍ ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ေထြးအိ၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ပင္ ကိုင္၍ ဆုပ္နယ္ေနပါေသးသည္..။
ေထြးအိတစ္ကိုယ္လုံး အပူလွို္င္းတို႔က တေျဖးေျဖး ရစ္ပတ္လို႔ လာသည္..။ ေထြးအိ သူ႔ကို ဘာမွ မေျပာနိုင္ေတာ့…။ ငိုျမဲ ငိုလ်က္သာ ရွိသည္..။
အီး..ဟီး ဟီး…ဟီး…ဟင့္….အီး….ဟီး……
ၿပီးေတာ့ လွဦးက ေထြးအိရဲ့ ေမႊးညႇင္းႏုႏုေလးေတြ ေပါက္ေနေသာ ဂုတ္ပိုးသား ႏုႏုေဖြးေဖြးေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ဖိစုပ္၍ ဒလစပ္ပင္ နမ္းေနသည္..။ ထိုသို႔ နမ္းရင္း သူ႔လၽွာဖ်ားျဖင့္ ဂုတ္ပိုးသားေလးေတြကို ထိုးထိုးၿပီး ယက္လိုက္ေသးသည္..။
ေထြးအိ ဒူးေတြ မခိုင္ေတာ့ ၊ ညႊတ္၍ က်ခ်င္လာသည္..။ ေထြးအိ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့.. ။ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာကိုလဲ မစဥ္းစားနိုင္ေတာ့..။ တစ္ကိုယ္လုံး ရစ္သိုင္း၍လာေသာ ဖိန္းရွိန္းလို႔ လာေသာ အပူလွိုင္း ခံစားခ်က္တို႔သာ အာ႐ုံက ေရာက္၍ေရာက္၍ လာသည္..။
တဟီးဟီး ငိုသံေလးက တေျဖးေျဖး ေပ်ာက္၍ သြားၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ရွိုက္သံေလးမ်ားႏွင့္ အတူ မ်က္ရည္မ်ားကေတာ့ တစိမ့္စိမ့္ ထြက္ေနဆဲ..ျဖစ္သည္..။
ဟင္…မလုပ္နဲ႔…..မလုပ္နဲ႔…..လို႔….
ေထြးအိ လွမ္းဆြဲလိုက္ေပမယ့္ ေနာက္က်သြားၿပီ..။ ခါးတြင္ ျဖစ္သလို ပတ္ထားေသာ ထဘီေလးက ကြင္းလုံးကၽြတ္က်သြားသည္..။ ဒီမွာတင္ ေထြးအိ နို႔ေလးေတြေပၚမွ သူ႔လက္ႀကီးက ေထြးအိရဲ့ တင္သားေဖြးေဖြးကားကားႀကီးမ်ား အေပၚ ေရာက္သြားၿပီး ညႇစ္နယ္ပါေတာ့သည္..။
အိ…အိ…မလုပ္ပါနဲ႔….ဟင့္ ဟင့္……
သူ႔လက္ဖဝါးၾကမ္းၾကမ္းႀကီးက ေထြးအိရဲ့ တင္သား ေဖြးႏုႏုႀကီးေတြကိ အားရပါးရ ဆုပ္နယ္ေနလိုက္တာ ေထြးအိကိုယ္ေလးပင္ ေရွ႕သို႔ ငိုက္ငိုက္က် သြားရသည္..။
ေထြးအိကို ျမဲၿမံစြာ ထိန္ခ်ဳပ္ဖက္တြယ္ထားေသာ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္ကေတာ့ ေထြးအိကိုယ္ေလးကို မလႊတ္…။ တင္းတင္းႀကီး ဖက္ထားျမဲ….။
ခက္တာက ေထြးအိ ဖင္ကိုင္ မခံနိုင္ ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္…။ ေနာက္မွ တင္သားႀကီးေတြကို အကိုင္ခံရလ်င္ အေရွ႕က ဟာေလးက တရြရြျဖစ္လာကာ ေဖာင္းထလာတတ္သည္..။
အို အို….မလုပ္နဲ႔…ေတာ္ေတာ့….ေတာ္ပါ ေတာ့ဆို….ဘာေတြမွန္းလဲ…မသိဘူး….ေတာ္….ေတာ္…….ေတာ့…အို႔..အို႔…
ေထြးအိ ေတာင္စဥ္ေရမရ ဘာေတြ ေျပာလို႔ ေျပာမိမွန္း မသိေတာ့…။ တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနေသာ ေထြးအိ ႐ုန္းၾကည့္ျပန္သည္..။ သူမ၏ အဝတ္မဲ့ ခႏၶကိုယ္ေလးက လႈပ္၍ပင္ မရေအာင္ သူ႔လက္ႀကီးက ခိုင္ျမဲ သန္စြမး္လွသည္..။
ေထြးအိကလဲ ဟာ..အလကား အပင္ပန္းခံၿပီး ႐ုန္းေနေသးတယ္..ဘယ္သူ သိတာမွတ္လို႔..
အစ္မတို႔ ..ျပန္…လာရင္ ခက္မယ္…..
ဟဲ..ဟဲ…နင့္အစ္မနဲ႔ နင့္တူက ငါသြားေခၚမွ ျပန္လာမွာဟ… ကဲ..လာပါ ဟာ..
လွဦးက ေထြးအိကိုယ္ေပၚမွ ဖက္ထားေသာ သူ႔လက္ႀကီးကို ဖယ္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာထဲ ဆြဲ၍ ေခၚသည္..။ ေျခတစ္လွမ္းစာမၽွ ေဝးေသာ အိပ္ယာဆီသို႔ ေထြးအိ ကိုယ္လုံးေလး ေရာက္၍အသြား လွဦးက လက္တစ္ဖက္မွ ေထြးအိကို ကိုင္ထားရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္..။
ဟာ….
ေထြးအိျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ရေသးသည္..။ တစ္မိုက္ေလာက္ ရွိေသာ သူ႔ဟာႀကီးက အေၾကာေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလ်က္ တန္းမတ္ေနသည္..။ ထိပ္ႀကီးက အိမ္ေရွ႕မန္က်ည္းပင္ႀကီးတြင္ ေတြ႕ရေသာ ပုတ္သင္ညိဳအေကာင္ႀကီး၏ ေခါင္းႀကီးေလာက္ ရွိသည္..။ ၿပီးေတာ့ ပုတ္သင္ညိဳေခါင္းလို တဆတ္ဆတ္ ၿငိမ္ကလ်က္ ေထြးအိကို ဖ်ားေယာင္းေခၚေဆာင္ေနသလို ျဖစ္ေနသည္..။ ေထြးအိ သူ႔ဟာႀကီးကို ၾကည့္မိရင္း ခဏမၽွ ငိုင္က်သြားသည္..။
ထိုခဏမွာပင္ လွဦးက အိပ္ယာေပၚထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူမကိုပါ ဆြဲထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ေထြးအိတစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လ်က္ေလး ျဖစ္အသြား ေထြးအိကို ဖက္၍ လွဲခ်လိုက္ေတာ့မည္ အလုပ္ ေထြးအိတစ္ေယာက္ အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံပဲ လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ ရွိေသာ ထဘီကို လွမ္းဆြဲကာ ဆတ္ခနဲ ထ၍ ေျပးသည္..။
ဖုန္း….အ..မေလး.ေသ ပါၿပီ….
ဘယ္ရမလဲ..လွဦးကလဲ နပ္ၿပီးသား..၊ ေရွ႕ေရာက္မွေတာ့ လက္လြတ္မခံနိုင္ေပ..။ ေထြးအိထ၍ အေျပး သူ႔ေျခေထာက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိုး၍ ေျခဂလန႔္ ထိုးခံလိုက္ေတာ့ ေထြးအိ ဝုန္းခနဲ ပစ္လဲက်သြားေတာ့သည္..။
အား….အီး…အ…..နာလိုက္တာ….
ေထြးအိ ခါးေလးကို လက္ျဖင့္ ႏွိပ္ရင္း ၿငီးတြားေနရာမွ ထ၍ထိုင္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္..။
ေထြးအိကလဲဟာ…နင္က အသားနာခံခ်င္တာကိုး…အလကား အခ်ိန္ေတြ ၾကာေနတယ္… အသားလဲ နာတယ္…ၿငိမ္ၿငိမ္ သက္သက္ ေနလိုက္ရင္ ခုေလာက္ဆို နင္ အိမ္ျပန္လို႔ရသြားၿပီ…
ေထြးအိ ထထိုင္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ ခါးက အေတာ္နာေနသျဖင့္ မထိုင္နိုင္ေတာ့ပါ..။ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႔မဲ့ရင္းသာ လက္တစ္ဖက္က ခါးကို ႏွိပ္ေနရသည္..။ ေထြးအိ ပုံစံေလးက တေစာင္း မက်တက် ပက္လက္ကေလး ျဖစ္ေနၿပီး ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးတစ္ဖက္က ႂကြ၍ ေနသည္..။ ေပါင္ၾကားမွ အုပ္ဆိုင္းေနေသာ မဟူရာေတာေလးက သူမ၏ ရတနာသိုက္တံခါးကို စိုးစိမၽွ မျမင္ရေလေအာင္ ဖုံးကြယ္ထားသည္..။
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ပုဂံသာသာမၽွ သူမ၏ နို႔တင္းတင္းေလး ႏွစ္လုံးက မူလက ေဖြးအုေနေပမယ့္ လွဦးရဲ့ ကိုင္တြယ္ညႇစ္နယ္မႈေၾကာင့္ နီရဲ၍ ေနသည္..။ အပ်ိဳနို႔သီးေသးေသးေလးေတြက ျမင္႐ုံျဖင့္ သိသာေလာက္ေအာင္ ေထာင္ထ၍ ေနေခ်ၿပီ…။
ေပါင္ၾကားမွ အဂၤါစပ္ကိ စမ္းၾကည့္စရာ မလို..။ နို႔သီးေတြ မာ၍ ေထာင္လာလ်င္ ထိိုမိန္းမ စပ္ယွက္ခံရန္ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီဆိုတာ လွဦး သိၿပီးသာ…။ အိပ္ယာေျခရင္းတြင္ လဲက်ေနေသာ ေထြးအိအား လွဦးက ဖက္၍ အိပ္ယာေပၚ ဆြဲတင္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ဖက္ထားလ်က္က ေထြးအိရဲ့ နို႔ကို ကုန္း၍ စို႔ေပးလိုက္သည္..။
အ….အ..ဟ….ကၽြတ္ ကၽြတ္…
ေကာင္မေလး နာသြားတာေတာ့ မျဖစ္နိုင္..။ နို႔သီးကို လၽွာဖ်ားေလးျဖင့္ ထိုးယက္ရင္း ဖြဖြေလး ကိုက္စို႔ေပးလိုက္တာျဖစ္သည္..။ နာတာမဟုတ္ရင္ ေထြးအိ ခံရခက္သြားတာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္..။
လွဦးရဲ့ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ေပါင္ၾကားကို လွမ္းလိုက္ေတာ့ ေထြအိက ေပါင္ႏွစ္လုံးကို တင္းေနေအာင္ ေစ့ထားလိုက္သည္..။ ေစာက္ေမႊးထူထူေလးေတြကို လက္ဖဝါးျဖင့္ ပြတ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္အေပၚပိုင္း အသားခုံႏုႏုေလးကို သူ႔လက္ဖဝါး ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဆုတ္၍ဆုတ္၍ ညႇစ္ညႇစ္ေပးသည္..။ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ဇိမ္ဆြဲ၍ စို႔ေပးရင္း လွဦး ေထြးအိမ်က္ႏွာကို လွမ္း၍ ၾကည့္သည္..။ အပ်ိဳမေလး မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို တင္းတင္းေစ့ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္..။
လွဦးက သူ႔လက္ကို ေပါင္ၾကားသို႔ မသိမသာ ထိုးသြင္းၾကည့္သည္..။ ေပါင္ႏွစ္လုံးက ေစ့ထားေသာ္လည္း ေစာေစာကလို တင္းတင္းႀကီး မဟုတ္..။ ဒါေၾကာင့္ ေပါင္ေလးထဲ လက္ကို ဆတ္ခနဲ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ သတိရသြားေသာ ေထြးအိက ေပါင္ကို တင္းတင္းႀကီး ျပန္ေစ့လိုက္သည္..။ လွဦး၏ လက္တစ္ခုလုံး ေပါင္ၾကားသို႔ ဝင္မသြားေသာ္လည္း လက္ညႇိုးႏွင့္ လက္ခလယ္ကေတာ့ ေပါင္ၾကားတြင္ တိတိပပႀကီး ညႇပ္၍ သြားသည္..။ ညႇပ္သြားတာမွ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုၾကား အကြဲေၾကာင္းႏွင့္ ကပ္လ်က္ျဖစ္သည္..။ ေစာက္ေစ့ငုတ္ေလးထြက္ေနတာကိုေတာင္ ထိမိေနရသည္..
နို႔စို႔ေနရက္က ေပါင္ၾကားထဲတြင္ ညႇပ္ေနေသာ သူ႔လက္ညႇိုး လက္ခလယ္တို႔ကို ျဖည္းျဖညး္ခ်င္း ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လုပ္ေပးသည္..။ ထိုအခါ အျပင္သို႔ထြက္ေပၚေနေသာ ေစာက္ေစ့ငုတ္ကေလးကို ဆြဲဆြဲပြတ္သလို ျဖစ္၍ ေနသည္..။ မၾကာလိုက္….
အင္း...ဟင့္......
ေထြးအိႏႈတ္ဖ်ားမွ အသံေလးထြက္သြားၿပီး ေထြးအိေပါင္ႏွစ္ဖက္မွာ ဟတယ္ဆို႐ုံေလး ဟသြားသည္..။ လွဦး၏ လက္ဖဝါးတစ္ခုလုံး ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္သြားသည္..။ ေစာက္ဖုတ္မ်က္ႏွာစာကို လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္ကာ အကိုင္လိုက္ ရႊဲ၍ေနေသာ အရည္ေတြကို စမ္းမိလိုက္သည္..။ လွဦးလက္ညႇိုး ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တေျဖးေျဖး တိုးဝင္သြားသည္..။ ၿပီးေတာ့ နို႔သီးေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိႀကိတ္ရင္း လက္ညႇိုးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ ျပန္ႏႈတ္လိုက္ လုပ္ေပးသည္..။ ေထြးအိ မခံနိုင္….။
အ..အ...အင္း.....က်မျပန္ပါရေစေတာ့...အဟင္း.....မဟုတ္ရင္လဲ အေသသာ...သတ္လိုက္ပါေတာ့....ရွင္...ဟင့္...ဟင့္.....
ေထြးအိ၏ အသံက ေစာေစာကလို ေဒါသသံ မဟုတ္.၊ ေမာသံျဖင့္ စကားကို မနဲ အားယူ ေျပာေနရၿပီး ေတာင္းပန္ခယသံ ျဖစ္သည္..။ လွဦး ျပဳံးလိုက္ၿပီး ေထြးအိရဲ့ ကိုယ္ေပၚလွိမ့္တက္လိုက္ရာမွ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ဆြဲျဖဲလိုက္သည္..။ ေထြးအိ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို တင္းေနေအာင္ ေစ့ထားသည္..။ လွဦးက သူ႔လီးကို လက္တစ္ဖက္မွ ကိုင္၍ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတ့ၿပီး ဆတ္ခနဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္..။
ျဗစ္.....အေမ့.....အင့္......
ေထြးအိမ်က္ႏွာေလး ေမာ့ၿပီး ေသြးေၾကာေလးေတြ ေထာင္သြားသည္..။ လီးထိပ္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ဝင္သြားၿပီ..။ ေခါင္းဝင္မွေတာ့ ကိုယ္ဆန႔္ၿပီေပါ့…။ လီးကို ထပ္၍ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖိဖိသြင္းသည္..။
ျဗစ္...အိုး....ႁပြတ္...ဖြတ္......အား...အီး.....ျဗစ္ ျဗစ္...အား..အား...
လွဦး ေအာက္သို႔ ငုံ႔ၾကည့္သည္..။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုက သူ႔လီးႀကီးကို မဆန႔္မျပဲ ငုံကာ လက္ခံေနသည္..။ လီးက တစ္ဝက္သာသာေတာ့ ဝင္သြားၿပီ..။ လွဦး ေထြးအိရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္သည္..။ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႔မဲ့ကာ ခံနိုင္ေအာင္ ခံမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည့္ ပုံေပါက္ေနပါသည္..။ လွဦး တဖန္ ေဆာင့္၍ လီးကို ဆတ္ခနဲ သြင္းလိုက္ျပန္သည္.။
ျဗစ္....ျဗစ္.....ဘြတ္......အီး.....အင့္.......အင္း..................
ေထြးအိ သံရွည္ေလးျဖင့္ ၿငီးလိုက္ရင္း ေပါင္ႏွစ္ဖက္က အစြမ္းကုန္ကား၍ ထြက္သြားသည္..။ အထဲမွာ အရည္ေတြက အေတာ္ႀကီး ရႊဲ၍ ထြက္ေနသည္..။ လွဦး သူမ၏ နို႔ႏွစ္လုံးကို ကုန္း၍ စို႔လိုက္ၿပီး က်န္ေနေသာ လီးကို ဖိဖိၿပီး သြင္းလိုက္သည္..။
ႁပြတ္....ႁပြတ္....ျဗစ္....ဒုတ္.....အင့္......အီး......
ေထြးအိ ခါးေလး ေကာ့တက္သြားသည္..။ သူ႔လီးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွာ မဆန႔္မျပဲႀကီး ျပည့္သိပ္၍ ေနသည္..။ ေထြးအိ ခါးနာေသာ ေဝဒနာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ေတာ့..။ အထဲတြင္ ျပည့္သိပ္ၾကပ္ညႇပ္စြာ ေရာက္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို အားမလိုအားမရျဖင့္ ဆြဲဆြဲၿပီး ညႇစ္ေနမိသည္..။ သူမကို သူမေတာ့ ဘာေတြ လုပ္မိေနမွန္း မသိ….။
ေကာင္းလိုက္တာ....ေထြးအိ...ရယ္....
တစ္ကိုယ္လုံး ဆိမ့္တက္သြားေသာ လွဦးက တိုးတိုးေလး ၿငီးလိုက္ရင္း ေထြးအိ ၏ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔ မခ်ိမဆန႔္ တဆုံးတိုင္ ဝင္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ထပ္၍ ဖိသြင္းသည္..။
အို႔......အစ္ကိုကလဲ......ဟင္း......ဟင္း......အ....အ....အို.......
တဆုံးဝင္၍ေနေသာ လီးကို ထပ္၍ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ လီးက ထပ္၍ မဝင္ေတာ့ပဲ လီးအရင္းႏွင့္ ေစာက္ပတ္ဝ ဖိလိုက္မိသည့္ ဒဏ္က ေယာက္်ားအားႏွင့္ဆိုေတာ့ ေထြးအိ အေတာ္ေလး ခံစားသြားရသည္..။
ခ်စ္လြန္းလို႔ပါကြယ္......အားမရဘူး....ေတြးအိရယ္....
ဟြန္း.....ဘာမွန္းလဲ ..မသိဘူး.......
ေတြးအိက ႏႈတ္ခမ္းေလး စူ၍ အမူပိုပိုေလးေျပာလိုက္သည္..။ လွဦးက သူ႔လီးကို ဆြဲထုတ္၍ ဖင္ႀကီးကို ႂကြကာ ႂကြကာနဲ႔ လိုးသည္..။
ျဗစ္....ပလြတ္....စြပ္...ဖြတ္.....ျပစ္....ျဗစ္....ဖြတ္.....
အား....အင္း....ဟင္း...ဟင္း..............
ေထြးအိ မ်က္လုံးေလးေတြ မဖြင့္ေတာ့ပဲ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္ အညီ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးက ဘယ္ညာ ခါယမ္းေနေတာ့သည္..။
ဒါတင္မက ေထြးအိ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးေတြက လည္း လုံးခနဲ လုံးခနဲ ျဖစ္လို႔လာသည္..။
ျဗစ္….ျဗစ္….ပလြတ္…..ျပစ္….
အင္း…အစ္ကိုရယ္ ခုမွ ေထြးအိတို႔ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ….အင္း….ဟင္း…..
ေထြးအိ အလူးအလဲ ခံစားေနရသည့္ၾကားက သူမသိခ်င္ေသာ အရာကို အားယူ၍ ေမးသည္.. ။
ျဗစ္….ဖြတ္….ပလြတ္….ျဗစ္….ပလြတ္….ဖြတ္….ဖြတ္…..
အင္း…အီး…..အား…………..
အစ္ကို ေအးမိနဲ႔ မရခင္ကတည္းက ေထြးအိကို သေဘာက်ေနတာ…တစ္ေန႔ေတာ့ မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ ခ်စ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတာ….
ျဗစ္….စြပ္….ဖြတ္……ျဗစ္……….
အစ္ကိုရယ္…..
ဒါေပမယ့္ အစ္ကို ေထြးအိရဲ့ စိတ္ကို နားလည္တယ္…. ဒီတစ္ခါ ပဲ ခ်စ္ လိုက္ရရင္ ေတာ္ပါၿပီ……..
ဟင္……….
ေထြးအိက ဟင္ခနဲ ျဖစ္ကာ သူ႔ကို အလန႔္တၾကား မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေခါင္းကို ရမ္းကာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို ျပန္၍ ပိတ္ထားလိုက္သည္..။ ခဏအတြင္း မ်က္လုံးေဒါင့္စြန္းမွ မ်က္ရည္စေလးမ်ား စို႔၍ ထြက္လာသည္..။
လွဦးက ဒူးေထာင္၍ လိုးေနရာမွ သူမ၏ ကို္ယ္ေပၚသို႔ေမွာက္ခ်ကာ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ရင္း ဖင္ကို ႂကြႂကြၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္..။
ေထြးအိမွာ ေဆာင့္လိုးသည့္ဒဏ္ေရာ လွဦး၏ ကိုယ္လုံးႀကီး ဖိထားသည့္ဒဏ္ကိုပါ ႏွစ္ခုစလုံး ခံစားေနရသည္..။ ဒါေပမယ့္ ေထြးအိ ေက်နပ္ေနသည္..။ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်ထားေသာ လွဦးကိုယ္လုံးႀကီးကို လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မိမိရရ ျပန္ဖက္ထားသည္..။
ျဗစ္ ….ျဗစ္…..ဖြတ္….ဖြတ္….စြတ္….ပလြတ္…..အီး …အား……….အင္း….အိုး…အစ္ကို႔…….အီး..အား…………..
ေထြးအိ သူမကိုယ္ သူမ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္း မသိ…၊ လွဦး၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းၾကဳံးဖက္ၿပီး အေပၚမွ ဖိထားသည့္ၾကားက သူမ၏ ခါးေလး အတင္းေကာ့တက္လာကာ တစ္ကိုယ္လုံး ခါဆင္းသြားသည္..။
ေထြးအိ ၿပီးသြားၿပီဆိုသည္ကို သိလိုက္ေသာ လွဦးကလည္း ခပ္သြက္သြက္ အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ၿပီး သုတ္ေရေတြကို ပန္းထည့္လိုက္ေလသည္..။
အတန္ၾကာေအာင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဖက္၍ ၿငိမ္ေနၾကၿပီးေတာ့မွ လွဦးက ေဘးသို႔ ပက္လက္လွန္၍ ခ်လိုက္သည္..။ ေထြးအိ သူမေဘးတြင္ ပက္လက္ျဖစ္သြားေသာ လွဦးကို တစ္ခ်က္ငဲ့ေစာင္း၍ ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ထ၍ ထိုင္လိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ လွဦးကို ေက်ာေပး၍ အဝတ္အစားမ်ားကို ျပန္၍ ဝတ္သည္..။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကေခ်…။ လွဦးက သူ႔ကို ေက်ာေပး၍ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ေနေသာ ေထြးအိကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ေနာက္မွ ၾကည့္ေနမိသည္..။ အက်ႌေတြ ဝတ္ၿပီးသြားေတာ့ ေထြးအိက ေနာက္ဆုံး ထဘီကို ေျခေထာက္မွ စြတ္လိုက္ၿပီး မတ္တတ္ထ၍ ရပ္ကာ ဝတ္လိုက္သည္..။
သူမတစ္ကိုယ္လုံး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့မွ အခန္းဝဖက္သို႔ လွည့္၍ အျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္..။ ေထြးအိ လွဦးကို တစ္ခ်က္ေလးမွ လွည့္မၾကည့္ေပ…။ အခန္းဝဖက္သို႔ လွမ္း၍ထြက္သြားေသာ ေထြးအိ၏ မ်က္ဝန္းတို႔တြင္ေတာ့ မ်က္ရည္မ်ား ဝိုင္းလ်က္ ရွိသည္ကို လွဦး အထင္းသား ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္..။
ေထြးအိ အိ္မ္ေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ သူမဖိနပ္ကို စီးၿပီး အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းလိုက္သည္..။ အျပင္တြင္ မိုးက မသည္းေတာ့ေပမယ့္ စဲေတာ့ မစဲေသးေခ်…။ ေထြးအိ ဟိုဟိုသည္သည္ ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခေမာက္တစ္ခုကို ေတြ႕သျဖင့္ ဆြဲ၍ ေဆာင္းကာ မိုးဖြဲဖြဲၾကားသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္..။
ေထြးအိ ေျခလွမ္း၍ ေလၽွာက္လိုက္တိုင္း အထဲမွ အရည္ေတြက ျပန္၍ ထြက္က်လာေနသည္..။ ေလၽွာက္ရင္းနဲ႔ ေပါင္ၾကားတစ္ခုလုံး ေစးထန္းထန္း ျဖစ္လာကာ ေလၽွာက္ရတာ ခက္ခဲလာသည္..။ လမ္းေလၽွာက္ရင္း ေထြးအိ ေဘးဘီၾကည့္၍ လူလစ္တာႏွင့္ ေပါင္ၾကားထဲ လက္ႏွိုက္ကာ ဝတ္ထားေသာ ထဘီႏွင့္သုတ္ပစ္လိုက္သည္..။ ထဘီတြင္ အကြက္လိုက္ စြန္းထင္း၍ သြားသည္..။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိ..။ ေခါင္းေပၚတြင္ ေဆာင္းထားေသာ ခေမာက္က ခႏၶကိုယ္အေပၚပိုင္း ေလာက္သာ မိုးေရကို ကာကြယ္ေပးနိုင္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ သူမ၏ ထဘီေလးတစ္ခုလုံး မိုးေရတို႔ျဖင့္ စိုစိုရႊဲသြားမွာ ေသခ်ာေလသည္.။
လွဦးႏွင့္ ေထြးအိ တို႔ ကိစၥကို အစ္မျဖစ္သူ မေအးမိ ပင္ မသိလိုက္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ သိထားၾကသည္..။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လွဦးႏွင့္ ေထြးအိတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တတ္နိုင္သမၽွ ေရွာင္ေနၾကသည္.. ။ မလႊဲသာလို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဆုံမိၾကလ်င္ လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းကာ ပုံမွန္အတိုင္း ေျပာဆိုဆက္ဆံ ၾကသည္..။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေထြးအိက လွဦးကို အကဲခတ္ ဆန္းစစ္ၾကည့္သည္..။
လွဦးက သူမအေပၚ မရိုးသားေသာ အရိပ္အေယာင္မ်ား ဘာကိုမွ မေတြ႕ရသျဖင့္ ေထြးအိ တစ္မ်ိဳး စိတ္ေအးရသည္..။ ဒါေပမယ့္လည္း ခက္သည္က ေထြးအိျဖစ္သည္..။ သူမလိပ္ျပာ သူမ မလုံ ။ ပတ္ဝန္းက်င္က မသိ၍ ရိုက္ခတ္မႈ မရွိေသာ္လညး္ သူမကိုယ္ သူမေတာ့ သိေနတာက ခက္လွသည္..။
ဒီအရိပ္မည္းႀကီးကို သူမစိတ္ထဲက ဘယ္လိုမ်ား ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရပါ့မလဲ ဆိုေသာ ေမးခြန္းက ေထြးအိ သူမကိုယ္ကို ျပန္ေမးမိေနသည္မွာ အႀကိမ္ေပါင္း မေရတြက္နိုင္ေတာ့ေပ…။ သူမ၏ ခႏၶကိုယ္က ညစ္ႏြမ္းေနၿပီလားဆိုသည့္ အေတြးက ေထြးအိရင္ထဲတြင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ကိန္းေအာင္း၍ ေနသည္..။ ယခုလည္း ေခ်ာင္းစပ္ရွိ တ႐ုတ္စကားပင္ သစ္ျမစ္ဆုံႀကီးေပၚတြင္ ထိုင္ရင္း သူမ၏ အရိပ္မည္းႀကီးကို ျပန္ေျပာင္း စဥ္းစားမိေနကာ သက္ျပင္းေတြ အခါခါ ခ်ေနမိသည္..။ စဥ္းစားၿပီးသြားျပန္ေတာ့ ေပါင္ေလးတစ္ဖက္ကို ဟ၍ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ေပါင္ၾကားထဲ သြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ထဘီေပၚမွ စမ္းလိုက္မိသည္..။ ဒီအရာက ဘာႏွင့္မွ ထိ၍ ရေသာ အရာ မဟုတ္ပါ..။ လက္ျဖင့္ ထိကိုင္ၿပီ ဆိုကတည္းက ထိုလက္ကင္းကြာသြားမွာကို ေစာက္ဖုတ္ေလးက မလိုလားသည့္အျပင္ ထိထားေသာ ခုအေနအထားထက္ ပိုၿပီး ဖိကပ္ပြတ္သပ္လာမွာကို လိုလား၍ ေနသည္..။
ေထြးအိ သူမလက္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အသာေလး ဖိ၍ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္..။ ပြတ္ရင္း ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ပို၍ ကားသြားရသည္..။ ေထြးအိထိုင္ေနေသာ ေနရာက ေရကန္ႀကီး သုံးကန္၏ ေရွ႕ဖက္ ေခ်ာင္းကမ္းစပ္တြင္ ျဖစ္သည္..။ သူတို႔ရြာက ဒီေခ်ာင္းေလး ကမ္းပါးတစ္ေလၽွာက္ တည္ထားေသာ ရြာကေလး ျဖစ္သည္..။
ကမ္းစပ္တြင္ လူသူကင္းရွင္းမွန္း သိေတာ့ ေထြးအိ ပို၍ ကဲလာသည္..။ ထဘီေအာက္နားစေလးကို အသာေလး ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ထဘီၾကားထဲ လက္ကို သြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို စမ္းလိုက္ျပန္သည္..။ သူမ၏ ခဲအို လွဦးလုပ္တာ ခံလိုက္ရၿပီးကထဲက ရိပ္ထားေသာ ေစာက္ေမႊးေလးေတြက လက္တစ္ဆစ္ခန႔္ပင္ ျပန္၍ ထြက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္..။
ပထမဆုံး လက္ဖ်ားေလးျဖင့္ ေစာက္ေမႊးေလးေတြကို ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီးမွ အကြဲေၾကာင္းမွ ေငါက္ေတာက္ေလးထြက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္မထိပ္ျဖင့္ တို႔ထိ ကာ ပြတ္ေပးရင္း ေထြးအိ မ်က္လုံးေလးမ်ား စင္း၍ က်လာရသည္..။ ရြာလမ္းမႀကီးေပၚမွ ေခ်ာင္းဖက္သို႔ ဆင္းလာၿပီး လူတစ္ရပ္ေလာက္ ေပါက္ေနေသာ ဗ်ိဳက္ေတာပင္ မ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္လိုက္မည္ ဆိုပါက ေထြးအိကိ အတိုင္းသား ျမင္ရမည္ ျဖစ္သည္..။
ေစာက္ပတ္ဝတြင္ စိုစိစိေလး ျဖစ္ေနေသာ အရည္ေလးေတြက ေစာက္ေစ့ကေလးကိုလည္း ထိလိုက္ေရာ အျပင္သို႔ စို႔၍ ထြက္လာသည္..။ ေထြးအိ စင္းက်ေနေသာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို မဖြင့္ေတာ့ေပ..။ လက္ညႇိုးေလးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အသာေလး ထိုးထည့္လိုက္သည္..။ ထြက္ေနေသာ အရည္ေလးေတြေၾကာင့္ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ တစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္သြားသည္..။ ဒီေတာ့ ေထြးအိက သူမ၏ လက္ညႇိုးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးသည္..။
လက္ကလႈပ္ေနေတာ့ ေထြးအိရဲ့ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္၍ ေနသည္.. ။ ခဏအတြင္းမွာပင္ ေျဖးေျဖးေလး လႈပ္ရွားေနေသာ သူမ၏ လက္က သြက္သြက္လက္လက္ ႀကီး လႈပ္ရွား၍ လာသည္..။ ေထြးအိ မ်က္လုံးေလးေတြ မွိတ္ထားရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးက ဟ၍လာသည္..။
ေထြးအိ…
အမေလး…………..
ေခၚလိုက္ေသာ အသံက တိုးတိုးေလး ျဖစ္ေပမယ့္ ေထြးအိ နားထဲတြင္ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္ သည္ဟုပင္ ထင္လိုက္ရသည္..။ ထဘီးၾကားထဲ ထိုးသြင္းထားေသာ လက္ ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပင္ ေထြးအိ မ်က္လုံး ဖြင့္၍ ၾကည့္လိုက္သည္..။
ဟင္……ဆရာေလး……
ရြာမူလတန္းေက်ာင္းမွ ဆရာေလး ဝင္းကိုအား ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ေထြးအိ မ်က္လႊာေလး ခ်ကာ ေခါင္းေလး ငုံ႔သြားသည္..။ သူနဲ႔မွ ပက္ပင္းတိုးရသတဲ့လား….။ ေထြးအိ ရွက္လိုက္တာ…မေျပာပါနဲ႔…။ ျဖစ္နိုင္လ်င္ ဒီေနရာမွ ခ်က္ခ်င္းထ၍ ေျပးသြားလိုက္ခ်င္သည္..။
အမွန္ေတာ့ ေထြးအိႏွင့္ ဆရာေလး ဝင္းကိုတို႔က ေရွ႕လထဲတြင္ လက္ထပ္ၾကရန္ လူႀကီးေတြက သေဘာတူၿပီးၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္သည္..။ ဆရာေလး ဝင္းကို ႏွင့္ ေထြးအိတို႔ ႀကိဳက္ေနၾကတာလည္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္..။ ဒီေနရာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ေနက် ေနရာေလး ျဖစ္သည္..။ ဝင္းကို ေထြးအိ အျဖစ္အား ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႔ကိုသတိရၿပီး ေထြးအိ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနသည္ဟု ေတြးမိၿပီး သနားသြားသည္..။
ဝင္းကို ေထြးအိရဲ့ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ညင္သာစြာ ကိုင္၍ သူမကို ဆြဲထူလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္း ၍ ဖြဖြေလး နမ္းသည္..။ ျမတ္နိုးယုယစြာ ညင္ညင္သာသာနမ္းလိုက္တာျဖစ္ေပမယ့္ ေထြးအိက ဒီလို နမ္းတာကို အားမရနိုင္..။ သူမ ပါးကို ထိုး၍ တိုးကပ္ေပးသည္..။
ေထြးအိ …အိမ္ကို လိုက္ခဲေနာ္…အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး….
ဟင့္အင္း…မလိုက္ခ်င္ဘူး..
ေထြးအိ သူ႔ခါးကို ဖက္ထားလ်က္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ ေခါင္းေလး ခါရမ္း၍ ေျပာသည္..။
လိုက္ခဲ့ပါလား ေထြးအိရာ… လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ရတာေပါ့…
ဟင့္အင္း…ေရွ႕လထဲဘဲ….လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ဟာ……
ဒါေတာ့..ဒါေပါ့…..ဒါေပမဲ့….
ဘာလဲ..ေထြးအိကို အထင္ေသးသြားၿပီလား..။ အဲဒါ ေထြးအိ တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူး..ရွင့္…မွတ္ထား….
ၿပီးေတာ့မွ ေထြးအိက တိုးတိုးေလး…
မိန္းမေတြက ဒီလိုပဲ….
ဟု ေျပာလိုက္သည္..။
ေအာ္….ေထြးအိရယ္……….
ဝင္းကို ေထြးအိရဲ့ နဖူးေလးအား တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး ခါးကိုဖက္ကာ ရြာလမ္းမႀကီးေပၚသို႔ အတူ ေလၽွာက္သြားေလေတာ့သည္..။
——————–×———————–×———————–
ၿပီးပါၿပီ…။