ရွှေပြည်သာ
မီးခွက်စျေး
“ ဒေါ်အမာညို …”
အိမ်ဖေါ်ပွဲစား ဒေါ်အမာညို လှည့်ကြည့်သည် ။
“ အော်…”
နံမည်တော့ မသိဘူး..။ စျေးထဲက မိန်းမ ။ မျက်မှန်း တန်းမိနေတယ် ။
“ ဒေါ်အမာညို…လူရှာနေတယ် ကြားလို့ ..”
“ ဟုတ်တယ်..အရေးတကြီး ..လိုနေလို့..လုပ်ချင်တဲ့ လူ ရှိလား ..”
“ ကျမ ရွာက မိန်းကလေး တယောက် ရောက်လာလို့..လစာက ဘယ်လောက်လဲ..ဘယ်မှာ လုပ်ရမှာလဲ…အိမ်ကောင်းလား….”
“ လစာက တလ တသိန်း ..ဘောက်ထော်ဖက်က က သူဌေးအိမ် တအိမ် မှာ လုပ်ရမှာ ..မြန်မြန် ရလေ ကောင်းလေမို့ လူ ဘယ်တော့ လိုက်ကြည့်ရမလဲ..”
“ ခုကြည့်ချင် ခုရတယ်.. ဒီကောင်မလေးက ကျမအိမ်မှာ ရှိနေတာ ..”
“ ကောင်းပြီ..ကျမ ခုဘဲ လိုက်ကြည့်လိုက်မယ် …ရှင် လိုက်ပြနိုင်တယ် မဟုတ်လား….”
ဒေါ်အမာညို က ဆိုင်းငံ့မနေ ။ ချက်ချင်းဘဲ လိုက်ကြည့်လိုက်တယ် ။ ရှာခိုင်းတဲ့လူက သူ့ကို အမြဲ ရှာခိုင်းနေကျ ဖေါက်သည်တွေမို့ သူတို့ လူတကယ်လိုအပ်နေတဲ့ အချိန် ရအောင် ရှာပေးလိုက်ချင်တယ် ။
ဆိုက်ကားနဲ့ လိုက်သွားလိုက်တယ် ..။ ဒီမိန်းမရဲ့ အိမ်က သိပ်တော့ မဝေးဘူး ။
ကောင်မလေးကို တွေ့ရပြီ ..။
အိမ်ဖေါ်မလုပ်ဘဲ မော်ဒယ်ဂဲလ် အလုပ် သွားလျောက်ဖို့ကောင်းတဲ့ ရုပ် ..။ ရုပ်သန့်တယ်.. ။ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး..ချစ်စရာလေး ..။ ကိုယ်လုံးလေးက အချိုးပြေပြေလေး ..။
“ နံမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ ကလေးမ..”
“ ဖေါဖေါ..”
“ ကရင်လား …”
“ ဟုတ်ကဲ့…”
“ ထမင်းဟင်း ချက်တတ်တယ် မဟုတ်လား..”
ကောင်မလေးက ခေါင်းညှိမ့်ပြတယ် ။ ခြုံကြည့်လိုက်ရင် မဆိုးပါဘူး ။ မျက်နှာပေးလေးလည်း ကောင်းပါတယ် ။ လိုချင်နေတဲ့ သူဌေးအိမ်က ကြိုက်မယ့် ရုပ်မျိ ုး ..။
“ အိမ်ကတော့ သန့်တယ်..အရမ်း ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးတွေ ..အဲယားကွန်းနဲ့ ပရာဒိုကားနဲ့ နေတဲ့ အိမ်….ဒါနဲ့ မင်းက ဘယ်ကလဲ..ဘယ်နယ် ဘယ်မြို့ကလဲ..”
“ ကျမ တွံတေး ဖက်ကပါ ..”
“ ဘယ်တော့ စဆင်းနိုင်မလဲ…ဒီနေ့ဘဲ လိုက်ခဲ့လို့ ရမလား …”
“ ရပါတယ်..အခု လိုက်ခဲ့လည်း ရပါတယ်..”
“အေးအေး အခု တပါတည်း လိုက်နိုင်တယ် ဆိုရင်တော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ ..ကဲ..ယူစရာ ယူ…လိုက်ခဲ့…”
ဒေါ်အမာညို သဘောကျသွားတယ် ။ မြန်မြန် ပို့ပေး မြန်မြန် ပိုက်ဆံ ရတာပေါ့ ။ ကောင်မလေး က ယူခဲ့စရာ ပစ္စည်း များများစားစားမပါ ။ ကျောပိုးအိတ်လေး တလုံး လွယ်ပြီး ဒေါ်အမာညို
နဲ့ ပါလာတယ် ။ ဘောက်ထော်က ကိုယ့်ခြံဝင်းနဲ့ကိုယ် နေကြတဲ့ ကြီးမားတဲ့ တိုက်ကြီးတွေ တန်းစီနေတဲ့ ရပ်ကွက်ထဲကို ရောက်သွားတယ် ။ လမ်းထိပ်မှာလည်း လုံခြုံရေး ကင်းတဲနဲ့
လူနှစ်ယောက် ထိုင်နေတာကို တွေ့ရတယ် ။ ဒီလမ်းလေးထဲ ဝင်လာသမျှ ကားတွေကို သူတို့က နံပါတ်မှတ် စာရွက်ပေါ် ရေးချနေကြတာ တွေ့ရတယ် ။
ဒေါ်အမာညိုက တက်ခ်စီကားပေါ်က အဆင်း “ အိမ်ရှင်သူဌေး နံမည်က ဦးဇော်ဇော် သူဌေးမက ဒေါ်ချယ်ရီဇော်.. တဲ့..မှတ်ထားနော်..ဖေါဖေါ ..” လို့ ပြောလိုက်ပြီး မြင့်မား ကြီးမားတဲ့ ခြံတံခါးကြီး နား တိုးကပ်သွားတယ် ။ ခြံထဲမှာ လူတယောက် ရှိနေတယ် ။ ခြံစောင့် ပုံစံဘဲ ။ ဒီလူက ဒေါ်အမာညိုကို သိနေတယ် ။
“ အဒေါ်ကြီး ..သူဌေးနဲ့ သူဌေးကတော် မရှိကြဘူး …မနက်ထဲက သွားကြပြီ …”
“ မမိုးသူ ..ကော ရှိတယ် မဟုတ်လား …”
“ အင်း..ရှိတယ် …”
ဒီလူ ဖွင့်ပေးတဲ့လူတကိုယ်စာ ဝင်ပေါက်လေးကနေ ဒေါ်အမာညို နဲ့ ဖေါဖေါ ဝင်လိုက်ကြတယ် ။ ခြံစောင့်တဲကလေးဘေးမှာ သံစကာလှောင်အိမ်နဲ့ ခွေးကြီးတကောင် ရှိနေတယ် ..။ ဖေါဖေါ တို့ ဝင်လာတော့ တဝုန်းဝုန်းနဲ့ ထိုးဟောင်တယ် ။
“ ကလေးမ ..နင့်မှာ ဖုန်း ရှိသလား …”
“ ဟုတ်..ရှိတယ် ..”
“ ဖုန်း တချိန်လုံး ပြောမနေနဲ့နော် ..သူဌေးတွေက မကြိုက်ဘူး …”
“ ဟုတ်..”
“ မမိုးသူ ဆိုတာက သူဌေး..သူဌေးမတို့ရဲ့ ဆွေမျိ ုးနီးစပ်..အိမ်ကို အစစ တာဝန်ယူပေးတဲ့သူပေါ့..ဒီအိမ်ကြိးမှာ သူ့လက်သူ့ခြေဘဲ ဖေါဖေါ…” လို့ ဖေါဖေါ ကို ပြောရင်း တိုက်ကြီးရဲ့ အရှေ့တံခါးပေါက်ကြီးဆီကို ရောက်သွားပါတယ် ။
ဧည့်ခန်းမှာ ဖုန်းပြောနေတဲ့ အသက်သုံးဆယ်ကျော်အရွယ် မိန်းမ တယောက်ကို တွေ့ရတယ် ။
“ အဲဒါ မမိုးသူ ဘဲ..”
အသား ဖြူဖြူ ရုပ်သန့်သန့် ကိုယ်လုံးလှလှနဲ့ဒီမိန်းမက ဒီအိမ်ကြီးမှာ အရေးပါတဲ့သူ ဆိုဘဲ ။ မမိုးသူ..နံမည်နဲ့ လူနဲ့ လိုက်ဖက်တယ် …။ ဖေါဖေါ စဉ်းစားမိတာပါ ။
ဒေါ်အမာညိုက “ ဖေါဖေါ..ညည်း အနေအစား ကောင်းမှာပါ …” လို့ ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပြီး တိုက်ကြီးထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်တယ် ။ ဖေါဖေါ က အနောက်က ရိုရိုကျိ ုးကျိုးလေး လိုက်သွားလိုက်တယ် ။
မမိုးသူက ဒေါ်အမာညိုကို တွေ့တော့ ဆိုဖါကြီးတခုမှာ ထိုင်ဖို့ လက်နဲ့ ညွှန်ပြလိုက်ပြီး ဖုန်းဆက်ပြောနေတယ် ။ ဒေါ်အမာညိုနဲ့ ဖေါဖေါ တို့ ဧည့်ခန်းက အညိုရောင် သားရေဆိုဖါကြီးပေါ်မှာ
ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ် ။ ကျယ်ဝန်းခန်းနားတဲ့ ဧည့်ခန်းကြီးကို ဖေါဖေါ တအံ့တသြ ကြည့်နေမိတယ် ။ သပြေသီးရောင် စားပွဲရှည်ကြီးတလုံးပေါ်မှာ အိမ်ရှင်သူဌေး လင်မယားနဲ့ ရင်ဘတ်မှာ
တံဆိပ်တွေ အများကြီး ချိတ်ထားတဲ့လူကြီးတွေ ပြုံး ပြီး တွဲယှဉ်ရက် ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကို ထောင်ထားတာတွေ့ရတယ် ။
ငါ ဒီ သူဌေးအိမ်ကြီးမှာ နေရမှာပါလား ဆိုတာလည်း စဉ်းစား မိလိုက်တယ် ။ ဒေါ်အမာညို က ဧည့်ခန်း နံရံ တနေရာမှာ ချိတ်ထားတဲ့ အသက်နှစ်ဆယ့်သုံးနှစ်လောက် လူတယောက်ရဲ့
ဓါတ်ပုံကြီးကိုဖေါဖေါ ကို ပြတယ် ။
“ အဲဒါ သူဌေး လင်မယားရဲ့ သား ..ဖေါဖေါ ..နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းတက်နေတာ ..မောင်ဓူဝံဇော် ..တဲ့ ”
ဓူဝံဇော် က ဥပတိရုပ်ကောင်းကောင်း..ဇာတ်လိုက်တယောက်လိုဘဲ ကြည့်ကောင်းတယ် ။ ဖေါဖေါ ရင်ထဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားတယ်..။ ခိခိ ….ဓါတ်ပုံကို တွေ့တွေ့ချင်းဘဲ ကြိုက်သွားသလိုလိုကြီး…။
မမိုးသူ ဖုန်းပြောလို့ ပြီးသွားတော့ ဒေါ်အမာညို နဲ့ ဖေါဖေါ တို့ ဆီကို ရောက်လာတယ် ။
“ ဒေါ်အမာညို..လူရလာပြီလား ..” လို့ ဖေါဖေါ ကို ကြည့်ရင်း မေးတယ် ..။
“ ဟုတ်တယ်..မမိုးသူ ..သူဌေးကတော်က မြန်မြန် ရှာပေးပါ ဆိုတာနဲ့ ကျမလည်း အပူတပြင်း လိုက်ရှာပေးရတာပေါ့..ဟင်းဟင်း ….”
“ ကျေးဇူးပါဘဲ ဒေါ်အမာညို…သူက…”
“ သူက ဖေါဖေါ…ဇာတိက တွံတေး ဖက်က ..အသက်က ၂၀ ..ထမင်းဟင်းလည်း ချက်တတ်တယ်…အစစ စိတ်ချရပါတယ် …ခိုင်းကြည့်ပါ..မမိုးသူ ….သဘောကျ ကျေနပ်မှာပါ…”
“ အင်း..အင်း ….ရုပ်ရည်လေးကလည်း သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနဲ့..မချယ်ရီတို့ ကိုဇော်တို့ သဘောကျမှာပါ ….”
“ မမိုးသူတို့ မကြိုက်ရင် ကျမကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်..ကျမ သူ့ကို ပြန်လာခေါ်သွားမယ်..ခါတိုင်းလိုပေါ့..ဘာမှ အားမနာနဲ့ …”
“ ဟုတ်ပြီလေ..သူ့ကို ထားခဲ့လိုက်တော့ ..”
မမိုးသူက ဖေါဖေါ ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ ဖေါဖေါ သည် အိမ်ဖေါ် အလုပ် လာလုပ်ပေမယ့် ရုပ်ရည်လေးက သာမန် မဟုတ်ဘူး ။ ရွက်ကြမ်းရေကြို မဟုတ်ဘူး ။ ဝင်းဝင်း ထင်းထင်းလေး ။
ဒေါ်အမာညို ကို မမိုးသူက ဖေါဖေါ ကို ခေါ်လာပေးတဲ့အတွက် ပိုက်ဆံပေးနေတာ ဖေါဖေါ တွေ့ရတယ် ။ ဒေါ်အမာညိုက..“ ကောင်းကောင်းလုပ်…အစစ စိတ်ချမယ်နော်..ငါ့ကို နံမည် မဖျက်နဲ့ ..”
ဘာညာအမှာစကားတွေ ချွေ ပြီး ဖေါဖေါကို ထားခဲ့တယ် ..။ မမိုးသူက ဖေါဖေါ နေရမယ့် အခန်းကို လိုက်ပြတယ် ။ ကျောပိုးအိတ်လေး ကို ကုတင်လေးပေါ် ချထားခဲ့ပြီးတော့ မမိုးသူနဲ့
လိုက်သွားရတယ် ။
မမိုးသူက အိမ်ကြီး တခုလုံးကို လိုက်ပြတယ် ။ အတွင်းရော အပြင်ရော ..။
ခြံစောင့်ကြီး နံမည်က ကိုဖိုးထူး …တဲ့ ။ ဒရိုင်ဘာလည်း ရှိသေးတယ်..သူက ကိုဇော်နဲ့ မချယ်ရီတို့ နဲ့အတူ ညနေဘက်ကျမှ ပြန်လာလိမ့်မယ်…ဒရိုင်ဘာရဲ့ နံမည်က ချွတ်တား ..တဲ့ ။
လုပ်ရမယ့် အလုပ်တွေနဲ့ စည်းကမ်းတွေ ဆောင်ရန် ရှောင်ရန်တွေ မမိုးသူက ပြောပြတယ် ။ အဝတ်အစားကို သစ်သစ်လွင်လွင် သန့်သန့်ရှင်းရှင်း အမြဲ ဝတ်ဖို့..သူ အဝတ်အစား အမြဲ ဝယ်ပေးမယ်…
လို့ ပြောတယ် ။
“ ကဲ..ဖေါဖေါ..ဟင်းချက်ပြ ..မင်း ဘာဟင်းတွေ ချက်တတ်လဲ..အခု ချက်ပြ…ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား …”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဖြစ်ပါတယ်…အမ ..”
ဖေါဖေါ လည်း သူတို့ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ဘာအသား..ဘာအသီးအရွက်တွေ ရှိသလဲ ကြည့်လိုက်ပြီး အသားဟင်းတအိုး..ဟင်းရွက်ကြော် တအိုး ချက်ပြလိုက်ပါတယ် ။ မမိုးသူလည်း ချက်ထားတာကို လာမြည်းကြည့်ပြီး “ ဖေါဖေါ..နင် ချက်တာ မဆိုးဘူး …ကိုဇော်နဲ့ မချယ်ရီတို့ သဘောကျကြမှာပါ …” လို့ ပြောတယ် ။ မမိုးသူ လက်ခံလို့ တော်ပါသေးရဲ့ လို့ ဖေါဖေါ စိတ်ထဲမှာ နဲနဲ သက်သာရာရသွားတယ် ။
“ ဖေါဖေါ ရေ…”
“ ရှင်..အမ ….”
“တခု ထပ်မှာထားရအုံးမယ်…ဟင်းတွေဘာတွေ ချက်ပြုတ်ပြီးရင်..ရေအမြဲချိ ုးလိုက်..ကိုဇော်နဲ့ မချယ်ရီတို့က နံနံစော်စော် ညစ်ပတ်တာ မကြိုက်ကြဘူး …အမြဲ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနေ …ကြားလား..”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ…အမ …”
မမိုးသူ က “ ဖေါဖေါ ရေချိုးရင် ဒီရေချိုးခန်းမှာ ချိုး ” လို့ ပြထားတဲ့ဖေါဖေါ နေရတဲ့ အခန်းလေး ဘေးနားက ရေချိ ုးခန်းမှာဖေါဖေါ ရေချိ ုးလိုက်တယ် ။ ရေချိ ုးခန်းက အလုံပိတ်မို့ဖေါဖေါ
ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရေချိုးဖို့ လုပ်လိုက်တယ် ။ဖေါဖေါ ဘဝမှာ တခါမှ အခုလို အလုံပိတ် ရေချိ ုးခန်းထဲ ရေမချိ ုးဖူးဘူးလေ ။
ဆပ်ပြာမွှေး အကောင်းစားနဲ့ဖေါဖေါတကိုယ်လုံးကို ပွတ်တဲ့အခါ ဖေါဖေါ ပေါင်ကြားက အဖုတ်ကို လည်း ပွတ်သပ် ဆေးကြောရတာပေါ့ ။
အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို ပွတ်သပ်တဲ့အချိန် ဖေါဖေါရဲ့ သဘာဝစိတ်တွေ နိုးကြားလာရတယ် ။ အပျိုဖေါ်ဝင်ခါစ အချိန်ထဲက အဖုတ်ယားတဲ့ ကိစ္စကို
ရင်ဆိုင်ခဲ့ရတာ ဖေါဖေါလည်း ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်ပွတ်ပြီး ဖြေဖျောက်ခဲ့တယ် ။ လူသိမှာ စိုးတာနဲ့ တခါတလေ တအား ယားပေမယ့် မပွတ်နိုင်ဘူး ။
ဒါပေမယ့် ဖေါဖေါ ထယ်ကြီး နဲ့ ရည်းစား ဖြစ်ကြပြီး နောက်ပိုင်း အဲလို အာသာဖြေဖို့ မလိုတော့ဘူး ။
ထယ်ကြီး ရဲ့ တုတ်လုံးပြီး ရှည်တဲ့ လီးကြီး ရှိနေပြီ လေ ..။
အခုလည်း အဓိက နေရာတွေကို ဖေါဖေါရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက ထိမိပွတ်မိတော့ အဖုတ်က အရမ်းကို ယားလာတယ် ။ ယားလာပေမယ့် သူများအိမ်မှာ အခုမှ အလုပ်ဝင်တာ ဆိုတော့ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေရမှာ စိတ်မရဲပါဘူး ..။
စိတ်ကို အတင်း ထိန်းချုပ်ပြီး ရေချိုးတာကို လက်စသတ်လိုက်တယ် ။
မမိုးသူက သူဌေးလင်မယား ကို ဖေါဖေါ ကို ပြတယ် ။
“ ကိုဇော်..မချယ်ရီ …ဒါ အိမ်အဖေါ်အသစ် …ဖေါဖေါ တဲ့..လူမျို ုးက ကရင်..ဇာတိက တွံတေး ..”
ဖေါဖေါ က ဟင်းချက်တတ်တဲ့အကြောင်း ပြောပြတယ် ။ သူဌေး ဦးဇော်ဇော်က အသက် ငါးဆယ်ကျော် ဆိုပေမယ့် ပိန်ပိန်ပါးပါး ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နဲ့ သူ့အသက်အရွယ်နဲ့ နုသည်လို့ ပြောရမည် ။ သူဌေးကတော် ဒေါ်ချယ်ရီဇော်ကတော့ ဦးဇော်ဇော်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် ဖြစ်နေတယ် ။ တော်တော့်ကို ဝဖြိုး တယ် ။ သူဌေးလင်မယားက သိပ် စကားမပြောပါဘူး..။ အေး..အေး..ကောင်းတယ်..လို့ဘဲ ပြောပြီး
အိမ်အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားကြတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါကို မျက်နှာကနေ ခြေထောက်အထိ သေသေချာချာ အကဲခတ် ကြည့်သွားတယ် ဆိုတာကိုတော့ ဖေါဖေါ သိလိုက်တယ် ။
သူ့မျက်လုံးတွေ ဖေါဖေါ ရင်ဘတ်နေရာကို ရောက်တော့ ကြည့်တာ နဲနဲ ကြာသွားတယ် ထင်တာဘဲ ..။ ဖေါဖေါ ရင်တွေ တုံသွားတယ် ။
သူဌေးလင်မယား ညနေစာ စားကြတော့ ဖေါဖေါ ချက်ထားတဲ့ ဟင်းတွေ ပြန်နွှေး..ခူးခပ် ပြင်ဆင်ပေးရတယ် ။ မမိုးသူက သူဌေးလင်မယားကို ထမင်းစားပွဲမှာ လုပ်ကိုင်ပေးတာ ..။ ဖေါဖေါက
မီးဖိုခန်းထဲကနေ လိုတာတွေ လုပ်ပေးရတယ် ။ သူတို့ ထမင်းစားနေကြတာကို ဖေါဖေါ မီးဖိုထဲကနေ မမြင်ရပေမယ့် သူတို့ ပြောဆိုနေကြတာတွေကို ကြားနေရတယ် ။ ဖေါဖေါ ချက်ပေးတဲ့
ဟင်းတွေကို ဦးဇော်ဇော်ရော မချယ်ရီပါ ကြိုက်ကြတယ် ဆိုတာ သိရလို့ ဖေါဖေါ ဝမ်းသာမိတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်က မမိုးသူကိုပါ တခါထဲ ဝင်စားလိုက် မိုးသူ လို့ ပြောလိုက်သံကို ကြားရတယ် ။ မမိုးသူက “ မစားသေးပါဘူး..ကိုဇော်..ခဏကြာမှ ဖေါဖေါ နဲ့ မိုးသူ စားမယ်…”လို့
ပြန်ပြောလိုက်တာကိုလည်း ကြားရတယ် ။ ထမင်းစားပြီးကြတော့ အချိ ုပွဲအနေနဲ့ ဆနွင်းမကင်း နဲ့ ကျောက်ကျော ပုဂံလေးတွေ ဖေါဖေါ ချပေးရတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါ ကို သေသေချာချာ ကြည့်တယ် ။
အပျို ဖြစ်တယ် ဆိုကထဲက ယောကျ်ားတွေရဲ့ အကြည့်ကို ခံခဲ့ရလို့ ဖေါဖေါ ယောကျ်ားတွေ သူ့ကိုယ်ခန္ဒာက ဘယ်ပိုင်းတွေကို ကြည့်နေသလဲ ဆိုတာ သိတယ် ။ သူဌေးဦးဇော်ဇော်ရဲ့မျက်လုံးတွေက ဖေါဖေါရဲ့ ရင်မို့မို့တွေ အပေါ်မှာ တော်တော်လေး ကြာကြာ ရောက်နေခဲ့တယ် ။ မီးဖိုခန်းဖက်ကို ပြန်လျှောက်သွားတဲ့အချိန် မမိုးသူက “ ဖေါဖေါ..ဖရဲသီး စိပ်လေးတွေ လည်း ယူခဲ့အုံး“ လို့ ပြောလိုက်လို့ “ ဟုတ်ကဲ့...” လို့ ပြောရင်း အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူဌေးဦးဇော်ဇော် က ဖေါဖေါရဲ့ တင်ပါးတွေကို သေသေချာချာ ကြည့်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ် ။ဦးဇော်ဇော်က သူ့ကို သဘောကျနေပြီလား ။ အိမ်ဖေါ်တွေကို အလွတ်မပေးတတ်ဘဲ ခြေတော်တင် ၀ါးနေတဲ့ စားနေကျ ကြောင်ဖါးကြီး ဆိုတာ သေချာပါတယ်…ဟွန်း …။
အချိ ုပွဲ စားနေတဲ့ အချိန် မချယ်ရီက မမိုးသူကို အိမ်သန့်ရှင်းရေး လုပ်ဖို့တွေ ပြောနေသံကို ကြားရတယ် ။ မမိုးသူက စိတ်ချပါ..မချယ်ရီ..မနက်ဖန်ကျရင် အကုန် လုပ်ထားပေးမယ်..
ဖေါဖေါလည်း ရှိနေပြီ ဆိုတော့ မိုးသူနဲ့ ဖေါဖေါ အကုန် လုပ်ထားလိုက်မယ် ..လို့ ပြောတယ် ။
သူဌေးလင်မယား စားပြီးလို့ အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားကြတော့ ဖေါဖေါနဲ့ မမိုးသူ ထမင်းစားကြသည် ။ ဟင်းတွေက သူဌေးအိမ်မို့ လျံပယ်တယ် ။ ဆီပြန်ဟင်းတွေ ..။ ဒါတွေ
အမြဲစားလို့ကတော့ ဖေါဖေါ အခုလို ကိုယ်လုံးလှလှလေး ဟုတ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ။ မမိူးသူက “ ဖေါဖေါ..ဟင်းတွေ ထည့်စား….” လို့ ပြောပေမယ့် ဖေါဖေါ မစားဘူး ။ ၀ိတ်တက်ပြီး ဝဖြိုးလာလို့ မဖြစ်ဘူး ။ ဖေါဖေါကို မမိုးသူက “ မနက်ဖန်မှာ ကိုဇော်နဲ့ မချယ်ရီတို့ အိပ်ခန်းတွေ ရေချိ ုးခန်းတွေကို အသေးစိတ် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြမယ်…တလကို တခါတော့ ဒိလို သန့်ရှင်းရေး လုပ်လေ့ရှိတယ်”
“ ဟုတ်ကဲ့ မမိုးသူ..” လို့ဘဲ ဖေါဖေါ ပြောလိုက်ရင်း ထမင်းစားပွဲက ဆေးစရာ ပုဂံခွက်ယောက်တွေကို မီးဖိုထဲကို သယ်ခဲ့တယ် ။
ပုဂံတွေ ဆေးနေတဲ့ အချိန် မမိုးသူ မီးဖိုခန်းထဲကို လိုက်လာတယ် ။
“ တခု ပြောဖို့ မေ့နေလို့ …ဒီအိမ်ကြီး ပတ်ပတ်လည်မှာ တပ်ထားတဲ့ ကင်မရာတွေ အကြောင်း …..ကင်မရာတွေကို အိမ်ကြီး ပတ်ပတ်လည် ထောင့်စေ့အောင် တပ်ထားလို့ အကုန်လုံး ခြံထဲကို လူဝင်တာ ထွက်တာ မှတ်တမ်းတင်ထားတယ် ..ဓါးပြတိုက်တာတို့ ဝင်ခိုးတာတို့ ဆိုရင် ဘယ်သူလုပ်သလဲ ဆိုတာ ကင်မရာတွေကနေ အကုန် တွေ့နိုင်တယ် ….”
“ ဒါ..ဒါတွေကို ဘာလို့ ဖေါဖေါကို လာပြောတာလဲ အမရယ်..ဖေါဖေါကို မသင်္ကာလို့လားဟင် …”
“ အို..မဟုတ်ဘူး..အဲလို သဘောနဲ့ ပြောပြတာ မဟုတ်ပါဘူး..ဖေါဖေါ..အမကို အထင်မလွဲပါနဲ့….ဒီအိမ်ကြီးမှာ နေတော့မယ့် လူတိုင်းကို ကင်မရာတွေ ရှိတယ် ဆိုတာ ပြောပြရတယ် ဖေါဖေါ ..”
======================================================================================ထယ်ကြီးသည် တခေါခေါနဲ့ ဟောက်နေတယ် ။
တဒုံးဒုံးနဲ့ တံခါးကို ထုပြီး “ ထယ်ကြီး..ထ…ထ….ဒို့ကို စေးထော် က လာခဲ့ဖို့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်….” လို့ အိမ်ရှေ့က အော်ခေါ်နေတဲ့ကလိုထူး အသံကြောင့်ထယ်ကြီး နိုးသွားတယ် ။
ညက ထယ်ကြီး အမူးသောက်တာ ။ ကုတင်ပေါ်က ခြေအစုံကို ၀ါးကြမ်းပြင်ပေါ်ကို အချ သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ အဝတ်မဲ့နေတာ သတိထားမိတယ် ။ ပုဆိုးက ကြမ်းပေါ်မှာ ရောက်နေတယ် ။
ထယ်ကြီး ငပဲကလည်း မတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။ မနက်မိုးလင်းရင် သူ့ငပဲက အဲလိုဘဲ အစွမ်းကုန် အသားကုန်ကို မာကျောထွားကြိုင်း ထောင်ထနေတယ် ။ လတ်တလော ဖေါဖေါကလည်း
ရန်ကုန်ကို ရောက်နေတော့ ထယ်ကြီး မိန်းမ မချရတာ ကြာပြီ ။
ကြမ်းပေါ်က ပုဆိုးကို ကောက်ယူပြီး ဖြစ်သလို စည်းလိုက်တယ် ။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို လျှောက်သွားပြီး တံခါးကို ဂျက်ဖြုတ်ဖွင့်လိုက်တော့ ကလိုထူး အိမ်ထဲကို ဝင်လာတယ် ။“ ထယ်ကြီး..မင်းကလဲကွာ..အိပ်လိုက်တာ သိုးနေတယ်..နေတောင် မြင့်နေပြီ..”
“ ဟီး…ငါတို့ ညက ၀ိုင်းကောင်းလို့ကွ…”
“ မင်းလည်း ဖေါဖေါ မရှိတာနဲ့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ် နေတာပေါ့လေ..ဟားဟား..လုပ်..လုပ် မျက်နှာသစ်ကွာ..စေးထော်အကြောင်းလဲ မင်းသိသားဘဲ…”
အင်း..ကြည့်ရတာ အလုပ်တခုခု လုပ်ရတောမယ် ထင်တာဘဲ..”
ထယ်ကြီး နဲ့ ကလိုထူး တောထဲက စေးထော်ရဲ့ အိမ်ဝိုင်းထဲကို ရောက်တော့ သူတို့အုပ်စု အားလုံးလိုလို ရောက်လာကြတာကို လုံးထယ် တွေ့ရတယ် ။ထယ်ကြီး ရဲ့ ခေါင်းတွေ ညက အရှိန်ကြောင့်တစစ်စစ်နဲ့ ကိုက်ခဲနေတယ် ။ စေးထော်က သူတို့ အားလုံးကို သူ့အိမ် အနောက်ဖက်က တဲကြီးထဲကို ခေါ်သွားတယ် ။ သည်တဲကြီးက သူတို့ လူစု တိုင်ပင်စရာ စည်းဝေးစရာ ရှိရင် စေးထော် သုံးတဲ့နေရာ ။ တဲကြီးဆီကို စေးထော် ဦးဆောင်တဲ့ သူတို့အဖွဲ့ လျှောက်သွားတဲ့နောက် ထယ်ကြီး ကလိုထူးနဲ့အတူ လိုက်သွားတဲ့အချိန် အိမ်ရဲ့ မီးဖိုခန်းထဲက တရှူ း ရှူ း အသံကြောင့် ထယ်ကြီးလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မီးဖိုထဲ ဝင်တဲ့ အပေါက်ကနေ သူ့ကို လှမ်းခေါ်နေတဲ့ မူတောကို တွေ့လိုက်တယ် ။
မူတောက စေးထော်ရဲ့ ညီမ ။
မူတော က သူ့ကို အထာပေးနေတဲ့ ကောင်မလေး ။ ထယ်ကြီး လဲ စေးထော်က သူ တို့ ခေါင်းဆောင်မို့ စေးထော်ရဲ့ တဦးတည်းသော ညီမလေး မူတော ကို အရမ်း သဘောကျပေမယ့် စေး
ထော်ကို လန့်လို့ ခပ်ကင်းကင်း နေနေရတာ ။ မူတော ကလည်း ထယ်ကြီး ဖေါဖေါနဲ့ ဖြစ်နေမှန်း မသိဘူး ။ ထယ်ကြီးကို ရေလာမြောင်းပေး..အထာပေး နေတယ် ။
“ ကိုထယ်ကြီး …စည်းဝေး ပြီးရင် မူတော ဆီကို ခဏ လာအုံးနော်..တခါထဲ ပြန်မသွားနဲ့…”
“ အင်း…လာမယ်…လာမယ်….အင်း…အင်း…”
တဲကြီး အပေါက်ဝက ကလိုထူးက “ ထယ်ကြီး…လာ..လာ…” လို့ လှမ်းခေါ်လို့ တဲကြီးထဲကို ခအ်သုတ်သုတ် ဝင်လိုက်သွားရတယ် ။
တဲကြီးထဲက စားပွဲရှည်ကြီး ပတ်ပတ်လည်က ကုလားထိုင်တွေမှာ သူတို့ အားလုံး ထိုင်လိုက်ကြတော့ စေးထော်က သူတို့ရှေ့မှာ ရပ်ပြီး “ ငါတို့ အလုပ်တခု လုပ်ဖို့ ရှိလို့ မင်းတို့
အားလုံးကို ခေါ်လိုက်တာ …ငါတို့ အလုပ် မလုပ်ဖြစ်တာလဲ ကြာပြီ ဆိုတော့ မင်းတို့လည်း သွေးအေးနေကြမှာဘဲ…” လို့ စပြောလိုက်တယ် ။
ထယ်ကြီးလည်း စေးထော် ပြောသလိုဘဲ အလုပ်မလုပ်ရတာ ကြာလို့ ဘိုင်ကလဲ ဘာပြတ်သလဲ မမေးနဲ့ ..ရေခမ်းလွန်းလို့ ခြောက်ကပ် ပတ်ကြားအက်နေပြီ ။ စေးထော်က “ ငါတို့ ဒီည
အလုပ်လုပ်မယ် ..လုပ်မယ့်နေရာက သိပ် အဝေးကြီး မဟုတ်ဖူး …ကတုံးပေါ်ထိပ်ကွက်..သူများ ရှာဖွေထားတာကို ဝင်လုမယ့်ဟာ..ဒို့လုပ်ရမယ့် တားဂက်က လင်မယားနှစ်ယောက်ဘဲ…ဒို့က လူများ
တယ် ဆိုပြီး ပေါ့ဆလို့တော့ မရဘူး….တားဂက် ဖြစ်တဲ့ ဒီ စိုင်းဟတ် ဆိုတဲ့ကောင်မှာ သေနတ်ရှိတယ်…နောက်တခုက သူနေတာ လူများတဲ့ ရွာလည်မှာ..ဆယ်အိမ်ခေါင်းတို့ ကျေးရွာ
ကာကွယ်ရေးတို့ကို သတိထားရမယ် ..ဒို့ သေနတ်ကို လိုမှ သုံးမယ်..ငါ တခု အသစ်အဆန်း ရလာတာ တခု ပြမယ်..ဟောဒီမှာ ကြည့်..” လို့ ပြောပြီးနောက် စားပွဲပေါ်က
ကင်းဘတ် ကျောပိုးအိတ်ထဲက တထွာသာသာ ပြောင်းအနက်ရောင် လုံးလုံးရှည်ရှည် တချောင်းကို ထုတ်ယူကာ ပြတယ် ။ သူ့ခါးမှာ ထိုးထာတဲ့ ပစ္စတိုသေနတ်ကို ထုတ်ယူလိုက်တယ် ။
“ ဒါ ဆိုင်လင်ဆာ အသံတိတ်ပြောင်း…ကွ..ငါ ဟိုဖက်ကမ်းက ဝယ်လာတာ…ဒီ ပစ္စတိုလို ပြောင်းထိပ်မှာ အရစ်ပါရင် တပ်လို့ရတယ် ..ကြည့်ကြ..ဒီလို တပ်ရတယ်…”
စေးထော်က အသံတိတ်ပြောင်းကို တပ်ပြတယ် ။ သူတို့ အားလုံး စိတ်ဝင်တစား ၀ိုင်းကြည့်ကြတယ် ။
“ အသံတိတ်ပြောင်း ဆိုလို့ လုံးဝ အသံမထွက်တာတော့ မဟုတ်ဖူးကွ..လက်ခုပ်ခပ်ဆတ်ဆတ် တီးတာလောက်တော့ မြည်လိမ့်မယ်…ရုပ်ရှင်တွေထဲကလိုတော့ ဒုတ်..ဒုတ် လောက်တော့ မဟုတ်ဘူး…အခုဘဲ ငါ မင်းတို့ကို နမူနာ ပစ်ပြမယ်….”
စေးထော်က ညကျရင် ဘယ်သူက ဘာလုပ်မယ် သေသေချာချာ ရှင်းပြ တယ် ။ သင်ပေးတယ် ။ အလုပ်တာဝန် ခွဲပေးတယ် ။ ဘာဖြစ်လာရင် ဘာလုပ်မယ်..ကြိုတင် တိုင်ပင်တယ် ။ စေးထော်ဟာ ဦးနှောက်ကောင်းတဲ့ ခေါင်းဆောင် တယောက်ဘဲ လို့ ထယ်ကြီး စိတ်ထဲက ချီးကျူးလိုက်မိတယ် ။
ထယ်ကြီး.. ဒီည အလုပ်တခု လုပ်ရမယ် ဆိုလို့ ပျော်သွားတယ်…။
သိပ် အကြီးစားကြီးတော့ မဟုတ်ပေမယ့် အလကား ထိုင်နေတာထက်စာရင် စားဖို့သောက်ဖို့လေး ရမယ် ။ ထယ်ကြီး လည်း အရင် ဖန်ထားသမျှ ရှာထားသမျှ စားသုံးလို့ ကုန်နေပြီ ။ ကလိုထူး ဆီကတောင် ဆွဲသုံးနေရတာ ဆိုတော့ အခုလို စေးထော်နဲ့ တပွဲလောက် ဆော်လိုက်ရင် ခမ်းနေတဲ့ ရေ ပြန်ပြည့်လာမယ် ။
စေးထော်က ကွမ်း ၀ါးရင်း ..“ တခု သတိထားရမှာက စိုင်းဟတ် ဆိုတဲ့ငတိက ဒို့ကို သိနေတယ် ..အားလုံး မျက်နှာဖုံး စွပ်ကြကွာ..တတ်နိုင်ရင် ဒီငတိ ဒို့ကို မသိရင် ပိုကောင်းတယ်..ရန်ကြွင်းရန်စ မရှိချင်ဘူး…တကယ်လို့ ဒီကောင် ဒို့ ဘယ်သူတွေ ဆိုတာ သိသွားမယ် ဆိုရင်တော့ ဒီကောင်ကို နုတ်ပိတ်ရမှာဘဲ…..” လို့ ဆက်ပြောလိုက်တယ် ..။
အလုပ်တခု လုပ်ရင် သေချာတဲ့ စေးထော်က ညကျရင် ဘာလက်နက်တွေ သုံးမယ်..ဘယ်လို ပြင်ဆင်ပါ လို့ ပြောတယ်..။ တော်တော့်ကို သေချာ စေ့စပ်တဲ့လူ ..။
စေးထော် ပြောချင်တာတွေ အကုန် ပြောဆိုပြီးတော့ သူတို့ အဖွဲ့သားတွေကို ထမင်းကျွေးတယ် ။ စေးထော်က အဖွဲ့ကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်တိုင်း ထမင်းကကျွေ း လေ့ရှိတယ် ။ စေးထော်ရဲ့
အမေ နော်စေး နဲ့ ညီမ မူတော တို့က ချက်တယ် ။ ဝက်သားဟင်း နဲ့ သီးစုံပဲဟင်းကို သူတို့ ၀ိုင်းဆွဲကြတာ အားရပါးရဘဲ..။ ဝက်သားဟင်းကလည်း တောအလှူတွေမှာ ဟိုးတုံးက
ထယ်ကြီးတို့ ကလေး ဘဝက စားဖူးခဲ့တဲ့ ဝက်သနီချက် ။ ဝက်သား သုံးထပ်သားတုံးကြီးတွေက နူးအိနေတယ် ။ မူတော က ထယ်ကြီး ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် နဲ့ လုပ်နေတယ် ။
ထယ်ကြီးနဲ့ လူလစ်ရင် စကားပြောချင်တဲ့ သဘောရှိတယ် ။ ဒါကို ကလိုထူး က မြင်တယ် ။ ကလိုထူးက တော်တော့်ကို အကင်းပါးတဲ့ ကောင်..။ မူတော .. မင်းကို တခုခု ပြောချင်နေတယ်
လို့ တိုးတိုး လာကပ်ပြောတယ် ။
“ ငါသိတယ်..” လို့ သူ ကလိုထူးကို ပြန်ပြောလိုက်ရင်း စားနေတဲ့ ဇလုံထဲကို သီးစုံပဲဟင်းတွေ ထပ်လောင်းထည့်လိုက်ပြီး အားရပါးရ ဆွဲပစ်လိုက်တယ် ..။
စေးထော် က သူ့ဦးလေး တယောက်နဲ့အရေးကြီး ကိစ္စရှိလို့ ဆိုပြီး လိုက်သွားတဲ့အချိန် သူတို့လူစုလည်း ထမင်းစားပြီးသွားကြလို့ လူစုခွဲလိုက်လို့ လူရှင်းသွားတော့ သူ မူတောနဲ့
လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောလို့ အခွင့်အလမ်း ကောင်းသွားတယ် ။ မူတောက အိမ်နောက်ဖက်က မြင်းဇောင်းထဲကို လာခဲ့ဖို့ ချိန်းလိုက်တယ် ။
စေးထော်က မြင်းစီး ၀ါသနာပါတယ် ။
မြင်းနှစ်ကောင် ရှိတယ် ။ တခါတလေ မူတော မြင်းစီးချင်ရင် စေးထော်က စိတ်မရှည်တဲ့ကောင် ဆိုတော့ ထယ်ကြီးကို မူတောကို မြင်းစီး သင်ခိုင်းတယ် ။ ထယ်ကြီးလည်း
အပြင်ဘန်းမှာတော့စေးထော် ခိုင်းလို့ လုပ်ရတဲ့ ပုံ ဖမ်းထားပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ ကုလားဘုရားပွဲ လှည့်နေခဲ့တာပေါ့ ။
ထယ်ကြီး ဖေါဖေါ ကိုရော မူတောကိုရော နှစ်ခွ ချိန်နေခဲ့တာကို ကလိုထူးက သိတယ် ။ ရိပ်မိတယ် ။ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်တယ် ဆိုပါတော့ ။ ကလိုထူးကလည်း မခေဘူး..။ မဲဆောက်ဖက်မှာ
ရည်းစား နှစ်ယောက်လောက် ရှိနေတဲ့ကောင် ။ မြဝတီမှာရော သံဖြူ ဇရပ် ဖက်မှာရော မိန်းမတွေ ယူထားတဲ့ကောင် ..။ ကလိုထူး က ဖေါဖေါ ကို လုပ်တာတော့ ကိစ္စ မရှိဘူး..မူတောကို
လုပ်ရင်တော့ စေးထော်ရဲ့ ညီမ ဖြစ်နေတာကြောင့် သတိတော့ ထားပေါ့ကွာ လို့ သတိလာပေးတယ် ။
မြင်းအတူတူ စီးကြတယ် ဆိုတော့ ထိမိကိုင်မိတာလေးတွေ ရှိတယ် ။ ဆွတ်ဆွတ်ဖြူနေတဲ့ အသားအရည်နဲ့ နှာတန်ပေါ်ပေါ် မျက်လုံးလှလှနဲ့ မူတောဟာ အရပ်လည်း မြင့်တာကြောင့်
အရမ်းလှနေတယ် လို့ ထယ်ကြီး ထင်တယ် ။ မသိမသာ သူ ခိုးခိုးကြည့်မိတဲ့ မူတောရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာ ကလည်း သိပ် အကြီးစားကြီးတွေ မဟုတ်ကြပေမယ့် အနေတော်
ဆိုက် တော်တော်တော့ မိုက်တယ် ။ ထယ်ကြီး မှာလည်း ဖေါဖေါကိုလည်း ကြိုက်..မူတောကိုလည်း ကြိုက် ငါးရံ့ နှစ်ကောင် တပြိုင်နက် ဖမ်းချင်နေတယ် ။
ကလိုထူးက “ မျောက် သစ်ကိုင်းလွတ် ဖြစ်နေမယ် လုံးထယ်..ကြည့်လဲ လုပ်…” လို့ ပြောတယ် ။ ကြည့်ရတာ ကလိုထူးက ဘော်ဒါ အရင်းအချာတွေ ဖြစ်ပေမယ့် မနာလို ဖြစ်နေတယ် လို့
ထယ်ကြီး တွေးမိတယ် ။
မူတော စီးတဲ့ မြင်းကြီးက မြင့်တယ် ။ မြင်းလှည်း ဆွဲတဲ့ မြင်းပုပုလေးမျိ ုး မဟုတ်ဘူး ။ ဒေါင်ကောင်းတယ် ။ မူတော မြင်းပေါ်တက်ရင် ထယ်ကြီး ကူပေးရတယ် ။ မူတောရဲ့ ခါးသိမ်လေးကို
ကိုင်ရသလို တင်ပါးတွေကို တွန်းတင်ပေးရတာတွေ ရှိတယ် ။ ထယ်ကြီး ဒါတွေ လုပ်ပေးရင် ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်က ငြိမ်ကုပ် မနေဘူး..။ ထောင်းကနဲ မတ်ထောင်လာတတ်တယ် ။
သူဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီထဲက နိုးထလာတဲ့ ဖွားဖက်တော်ရဲ့ ပုံကြီးက အမြောင်းလိုက်ကြီး သိသာလွန်းနေတယ် ။ မူတော တယောက် တွေ့သွားသလားတော့ မသိဘူး ။
မြင်းအတူတူ စီးနေကြပေမယ့် သူနဲ့ မူတောက ဘာမှ မဟုတ်ကြဘူး ။ သူ မူတောနဲ့ ရည်းစား ဖြစ်ချင်နေတယ် ။ မူတောကို ပိုင်ဆိုင်ချင်နေတယ် ။ တဖက်ကလဲ ဖေါဖေါ ကို သူ
ချစ်တဲ့အကြောင်း ပြောထားမိနေတယ် ။ အင်း..မူတောရဲ့ အခြေအနေကလည်း သူ့ကို လက်ခံမယ့် သဘောတော့ ပြနေတယ် ။ လျော့တွက်လို့တော့ မရဘူး ..။
ခဏတော့ စောင့်ကြည့်ရအုံးမယ် လို့ မြင်းစီးရင်း သူ တွေးနေမိခဲ့တာ ..။
အခု မူတော မြင်းဇောင်းမှာ သူ့ကို ချိန်းပြီ ..။
ဘာများ ပြောချင်လို့လည်း မသိဘူး ။ မူတောသည် ဒီနေ့ ရှန်သား အဖြူရောင် ဘလောက်စ်ပွပါလေး နဲ့ အောက်က ကာကီဘောင်းဘီလေး ဝတ်ထားတယ် ။ အရမ်းလှနေ သန့်နေတယ် ။
မယောင်မလည်နဲ့ အိမ်အနောက်ဖက်က မြင်းဇောင်းဘက်ကို သူ ထွက်လာခဲ့တယ် ။ မြင်းဇောင်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ မှောင်နေတယ် ။ မြင်းနှစ်ကောင်ရဲ့ နှာမှုတ်သံ တချက်တချက်
ကြားနေရတယ် ။
မြင်းချီးနံ့တွေလည်း ရနေတယ် ။
“ ဟိတ်..ရှူး..ရှူး …..”
မြင်းစာအိတ်တွေ ထားတဲ့ နေရာမှာ မူတော ရှိနေတယ် ။ သူ့ကို လက်ရပ်ပြပြီး ခေါ်တယ် ။ သူ မူတော ရှိနေတဲ့နေရာကို သွားလိုက်တယ် ။
“ ကိုထယ်ကြီး …လာမယ့် စနေနေ့ အားလား ..”
“ အင်း..အားတယ်..ခုထိတော့..နောက်တော့ ဘာအလုပ် ပေါ်လာမလဲတော့ မသိဘူး..မူတော..”
“ အားရင် မူတောနဲ့ ခဏ လိုက်ခဲ့ပါလား….”
“ ဘယ်ကိုလည်းဟင်…မူတော…”
“ ကျိ ုက်ထို ကို..အစက သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ သွားဖို့ ချိန်းထားတာ..အခု အဲ့ သူငယ်ချင်းက လုံးဝကို မအားတော့လို့..တယောက်ထဲ ဖြစ်နေလို့ ကိုထယ်ကြီး မူတောနဲ့
အဖေါ်လိုက်ခဲ့မလားလို့ မေးကြည့်တာ…”
“ အင်း..လိုက်ခဲ့မယ်လေ..နေ့ချင်းပြန်လား …”
“ မဟုတ်ဘူး..တညအိပ်….”
“ အိုကေလေ..လိုက်ခဲ့ပေးမယ်..ဒီအကြောင်း စေးထော် သိလား…”
“ အိုး..ကိုကို့ကို ပြောလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ..သူက..ကိုထယ်ကြီး နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ သွားမယ် ဆိုရင် လွှတ်ချင်မှ လွှတ်မှာ…”
“ ကား ငှားသွားမှာလား …ကားသမားတွေက စေးထော်ကို လူတိုင်းလိုလို သိကြတယ်..မူတော နဲ့ ဒို့နဲ့ သွားတာ စေးထော်ဆီကို ချက်ချင်း သတင်းပေါက် သွားနိုင်တယ်..”
“ ကားငှားသွားမှာ….ဒရိုင်ဘာတော့ မပါဘူး..ကားဘဲ ငှားသွားမှာ….အန်တီစန်း သိတယ် မဟုတ်လား …”
“ သိတယ်…”
“ သူ့ကားငှားသွားမှာ….ကိုထယ်ကြီး မောင်း နိုင်တယ် မဟုတ်လား….”
“ မောင်းနိုင်ပါတယ်….”
“ အင်း..ဒါဖြင့်လဲ ပြီးရော…လာမယ့် စနေနေ့နော်..မမေ့နဲ့အုံး….”
“ အင်း..အင်း..ဒါဘဲ လား…”
“ အင်း..မူတော ချက်တဲ့ဟင်း ကြိုက်လား….”
“ အင်း..အရမ်းကောင်းတာဘဲ..ဘိုက်ကို တင်းပူအောင် စားပစ်လိုက်တာ….”
မူတော ရယ်တယ် ။ အရမ်း ချစ်စရာကောင်းတာဘဲ လို့ သူ ထင်တယ် ။
ဦးဇော်ဇော်သည် သူ့ကွန်ပြူတာ စားပွဲမှာ ထိုင်နေပြီး အိမ်ပွဲစား ဖုန်းမို အီးမေးလ်နဲ့ ပို့ပေးထားတဲ့ အိမ်ပုံတွေကို ကြည့်နေတယ် ။
ပိုနေတဲ့ ငွေတွေကို အိမ်တွေ ခြံတွေ ဝယ်ဝယ်ထားခဲ့လို့ အချိန်နဲနဲ ကြာလာတဲ့အခါ သူ စျေးကောင်းရပြီး သောက်သောက်လဲ ချမ်းသာသွားရတာကြောင့် မြို့သစ်တွေက
အချိ ုအချောင်ရနိုင်သေးတာတွေကိုသူ ကြုံရင် ကြုံသလို ဝယ်နေတုံးဘဲ ။
အိမ်ပုံတွေကို ကြည့်နေရာက နေ့လည်က သူ့ရောင်းရင်း ကိုစောသူ့ကို ဘားလမ်းထဲက ကော်ဖီဆိုင်မှာ ဆုံလိုက်တုံးက ဓါတ်ပုံပြမယ် လို့ ပြောခဲ့တာကို ဖျတ်ကနဲ သတိရလိုက်တယ် ။ အီးမေးမှာ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုစော ပို့ထားတဲ့ မေးလ်တခုကို တွေ့တယ် ။ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် မိန်းကလေး တယောက်ရဲ့ ဓါတ်ပုံနှစ်ပုံကို တွေ့ရတယ် ..။ အင်း..မဆိုးတော့ မဆိုးပါဘူး …။ကိုစောက ကျောင်းသား ဘဝထဲက သူနဲ့ ၀ါသနာတူ ကဲဖေါ်ကဲဖက်တွေ ..။ ကိုစောလည်း သူ့လိုဘဲ အောင်မြင်တဲ့စီးပွားရေးသမားတယောက် ဖြစ်လာတော့ ပိုက်ဆံသုံးနိုင်ပြီး တပည့်တပန်းပေါများ..အသိုင်းအဝိုင်းကြီးတယ် ။ ကိပင်လေးတွေ ကြားပေါက်လေးတွေ စားသောက်နေတဲ့လူ ..။ အခု ဓါတ်ပုံကြတဲ့ အလန်းဇယားလေးက သူ့ကိုကောင်းကောင်းပေးရင် သူကလည်း ကောင်းကောင်း ပြန်ကျွေးမယ် ဆိုတာကို ၀ါသနာတူချင်း သတင်းပေးတာ ။
ခြေသံကြားလို့ မော့ကြည့်လိုက်တော့ မိုးသူ ဖြစ်နေတယ် ။
မိုးသူရဲ့ လက်ထဲမှာ ကော်ဖီခွက်တခွက် ကိုင်လာတယ် ။ အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ နို့မပါတဲ့ ဘလက်ကော်ဖီ ..။
“ ချယ်ရီ အိပ်ပြီလား….”
“ ဟုတ်..အိပ်ပြီ ကိုဇော် ….”
ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ စားပွဲဘေးမှာ ရှိနေတဲ့ လုံခြုံရေး ကင်မရာတွေရဲ့ မြင်ကွင်းတွေကို ပြသနေတဲ့ မော်နီတာမှန်ချပ်ကြီးထဲမှာ ခြံထဲမှာ ခြံစောင့်က တုတ်ကြီးတချောင်းနဲ့ ကင်းလှည့်နေတာကို မိုးသူ တွေ့နေ
ရတယ် ။
စောစောက ချယ်ရီ့အခန်းဖက် ရောက်တော့ ချယ်ရီ့ကို မိုးသူ နှိပ်ပေးနေတာ သူ တွေ့ခဲ့တယ် ။ ချယ်ရီက အဲလို မိုးသူ နှိပ်နင်းပေးပြီးရင် အိပ်ပျော်သွားတတ်တယ်လေ ..။
ချယ်ရီလည်း အသက် ငါးဆယ်ကျော်လာတဲ့နောက် သူနဲ့ တအိပ်ရာထဲ မအိပ်ချင်တော့ဘူး ။ သူက ညနက်အထိ ကွန်ပြူတာမှာ စာဖတ်တာ မီးကြီး လင်းနေလို့ အိပ်လို့မရဘူး လို့ အကြောင်းပြပြီး သူ့
ကို တခြား အခန်းတခန်းမှာ အိပ်ပါ လို့ ပြောတယ် ။ သူကလည်း ချယ်ရီ ပြောတာကို လက်ခံပါတယ် ။ ချယ်ရီက တအား ဝတက်လာပြီးနောက်ပိုင်း သူနဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာလဲ မလုပ်ချင်တော့ဘူး ။
အဲဒါကိုလည်း သူက စိတ်မပျက်ပါဘူး ။ သူကလဲ တအား ဝလာတဲ့ ချယ်ရီ့ကို လုပ်ဖို့ စိတ်မလာတော့သလို ဟိုစာ မလုပ်နဲ့ ဒီဟာ မကိုင်နဲ့လို့ ဂျီးဂျွတ်များနေတဲ့ ချယ်ရီ့ကိုလည်း စိတ်ပျက်နေတာလေ ။
ကိုယ့်အခန်းနဲ့ ကိုယ် အိပ်နေကြတာ ကြာပြီ ။
လိင်ကိစ္စကတော့ ချယ်ရီ ပေးပေး မပေးပေး သူက အပြင််မှာ ရှာဖွေ စားသောက်နေတာပါဘဲ ။ ကိုစောလို ၀ါသနာတူ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း သူ့မှာ အများကြီးဘဲ ။ ေ၈ါက်ရိုက်ရင်းလည်း ၀ါသနာတူ
ဘော်ဒါတွေက သတင်းပေးတတ်တယ်..။ ဘယ် မင်းသမီးလေးကတော့ ရတယ်..ဘယ် အဆိုတော်လေးက လွယ်တယ်..စသဖြင့်ပေါ့…။ ချယ်ရီကလည်း သူ့ဝါသနာ နဲ့ သူ..။
လက်ဝတ်ရတာနာတွေ လုပ်ဝတ်..ဝယ်ဝတ်..မကြိုက်တာ ပြန်ရောင်းတာက ချယ်ရီရဲ့ ၀ါသနာ ..။ လတ်တလော စတိုးဆိုင်တဆိုင် လုပ်နေတယ် ဆိုပေမယ့် ချယ်ရီက ဟန်ပြလောက်ဘဲ အဲဒီ
စတိုးဆိုင်ကို သွားထိုင်တာပါ ..။ ချယ်ရီ့မှာက လူရင်းတပည့် မန်နေဂျာမ တယောက် ရှိနေတော့ ဒီ ပင်စီ ဆိုတဲ့ မိန်းမကဘဲ အစစ တာဝန်ယူ လုပ်ကို်ငပေးနေတာလေ ..။
မိုးသူက သူ့ကွန်ပြူတာ မော်နီတာ အရှေ့ နေရာလွတ်မှာ ကော်ဖီ မတ်ခွက်ကို ချထားပေးတယ် ။ မွှေးပျံ့တဲ့ ကော်ဖီရနံ့ကြောင့် သောက်ချင်စိတ် ပေါက်သွားတယ် ။
“ ဟား..ကော်ဖီက တယ်မွှေးပါလား …”
နဲနဲ မြည်းစမ်းလိုက်တယ် ။
စောစောက ကိုစောပို့ထားတဲ့ မိန်းကလေးရဲ့ ပုံက သူ ပြန်မပိတ်သေးလို့ မော်တီတာမှာ ရှိနေဆဲမို့ မိုးသူ မြင်သွားတယ် ။
“ ဟင်..ကိုဇော်..အဲဒါ ဘယ်သူလဲဟင်..”
“ ကိုစောရဲ့ ကောင်မလေး …”
“ ကိုစောရဲ့ ကောင်မလေး ကို ကိုဇော်က ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲဟင်….”
မိုးသူက မကျေနပ်သလို မျက်နှာနဲ့ ပြောလိုက်လို့ ဦးဇော်ဇော်က “ ဟင်းဟင်း..သူပြလို့ ကြည့်တာပါ ..ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး ..” လို့ ပြောလိုက်ပြီး.မိုးသူကို ဖက်လိုက်တယ် ။
“ ကိုဇော်..တခြားမိန်းမ တွေနဲ့ လုပ်သေးလား..”
“ မလုပ်ပါဘူး…လုပ်စရာမှ မလိုတာ…ဟောဒီ အမိုက်စားလေး ရှိနေတာဘဲဟာ..”
ဖင်ကားကားလုံးလုံးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း ဦးဇော်ဇော်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် ။ မိုးသူရဲ့ ဖင်တုံးတွေက ကိုင်လို့ တအားကောင်းတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်လည်း မိုးသူကို ဆွဲယူပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ကို
ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဖင်တုံးတွေက အိနေတယ် ။ ပေါင်ကြားက မတ်ထောင်လာတဲ့ သူ့လီးကြီးက မိုးသူ ဖင်ကြားကို ထောက်မိနေတယ် ။
မချယ်ရီ မပေးတာတွေကို မိုးသူက သူ့ကို သူလိုတိုင်း ပေးတယ် ။ ကိုယ်လုံး လှပြီး သွယ်တဲ့ မိုးသူရဲ့ ပစ္စည်းတွေက တကယ့်ကို အကောင်းစားတွေ ။ နို့တွေကလည်း သိပ်အကြီးစားကြီး မဟုတ်ဘဲ
အနေတော် . ။ကိုင်ကောင်းရုံ ဆိုက်..။ နို့သီးခေါင်းတွေက အစ လှတယ် ။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ် ။ မိုးသူရဲ့ စောက်ဖုတ်က တကယ် လှတယ် ။ မို့ဖေါင်းပြီး အကွဲကြောင်းကြီးက ထင်းနေတယ်
။ စောက်ဖုတ်ကြီးတယ် လို့ ပြောရမလား..။ နှုတ်ခမ်းသားတွေက နီညိုညိုလေး .ထူထူလေးတွေ .။ အမွှေးကို လုံးဝလည်း အပြောင် မရိပ်ဘဲ တိထား..ညှပ်ထားတယ် ..။ နှုတ်ခမ်းသားတွေ အနား တဝိုက်မှာ
အမွှေးရှင်းထားပြီး အပေါ်ပိုင်းလေးမှာဘဲ တိုတိုလေး ညှပ်ထားလို့ သူ သဘောကျတယ် ။ မိုးသူက အချိန်မရတဲ့အခါတွေမှာ သူ့ကို လီးစုတ်ပေးတတ်တယ် ။ ပြီးအောင် အထိ စုတ်ပေးတာ ။
မိုးသူက နှုတ်ခမ်းထူထူတွေနဲ့ လျာကစားပြီး စုတ်ပေးတယ် ။ ပြီးနေတဲ့ အချိန်လည်း ဆက် စုတ်ပေးနေတာ..လရည်တွေ အကုန် ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်ခိုင်းတယ်..သူ့လရည်တွေကို တကွပ်ကွပ်နဲ့
မြိုချပစ်တတ်တယ် ။ မိုးသူဟာ အိမ်ကိစ္စ အကုန်ကို တာဝန်ယူသလို သူ့ကာမဆန္ဒကိုလည်း အစွမ်းကုန် ဖြည့်ဆည်းပေးတယ် ။
ဖင်အိအိကြီးတွေရဲ့ ကြားတဲ့တဲ့မှာ ထောက်မိထားတဲ့ သူ့လီးကြီးက ကိုမာတောင်လာတယ် ။ မိုးသူ နှုတ်ခမ်း ထူထူလေးတစုံကို ဦးဇော်ဇော် ဖိကပ်ပြီး စုတ်လိုက်တယ် ။ မိုးသူကလည်း ပြန်စုတ်တယ် ။
မိုးသူရဲ့နို့ကြီးတွေက အောက်ခံ ဘရာစီယာ ခံ ပြီး ဝတ်မထားလို့ တုန်ုတုန် တုန်တုန်နဲ့ ။ ဦးဇော်ဇော် နို့ကြီးတလုံးကို ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ အိမ်နေရင်း ဝတ် ဘလောက်စ်အကေ ႌအပေါ်ကဘဲ ဆုပ်ကိုင်တာ ။
“ ကိုဇော်..မိုးသူတို့ တခြား အခန်းကို သွားလိုက်ကြရင် ကောင်းမလား ….”
“ ဘာလို့လဲ ..”
“ မချယ်ရီ အခန်းနဲ့က ကပ်နေတယ် ကိုဇော် ..စိတ်မလုံဘူး..တော်ကြာ သူ နိုးလာပြီး လာနေမှ ခက်မယ်…”
“ မနိုးပါဘူး..သူက အိပ်လိုက်ရင် ဆင်အော်တာတောင် နိုးမှာ မဟုတ်ဖူး…”
ဦးဇော်ဇော်က မိုးသူရဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချွတ်လိုက်တယ် ။ မိုးသူ ထမိန်အောက်မှာ ဘာအတွင်းခံမှ ဝတ်မထားဘူး ။ မိုးသူရဲ့ ဗလာကျင်းသွားတဲ့ ကိုယ် အောက်ပိုင်းကို ဦးဇော်ဇော် စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်တွယ်ပြီ ။ ချောမွတ် ဝင်းဖြူ အချိ ုးကျတဲ့ ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကြားကို ဦးဇော်ဇော့်လက်ဝါးကြီးက စမ်းနေတယ် ။ ပွတ်နေတယ် ။ မိုးသူခေါင်းလေးမော့ပြီး ဦးဇော်ဇော့်ရဲ့ အကိုင်ခံနေတယ် ။ မမိုးသူရဲ့စောက်ဖုတ်ကို သူ့လက်ညှိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးပြီး ထိုးနှိုက်နေတဲ့ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ ပုဆိုးကိုလည်း မိုးသူက ဆွဲဖြေချွတ်လိုက်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲကိုင် ဆုပ်ညှစ်တယ် ။ လီးကြီး ထိပ်ပေါက်က အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်ကျနေတယ် ။ ဦးဇော်ဇော် ဘယ်လိုတွေ ကြိုက်တယ် ဆိုတာ မိုးသူ သိတယ် ။ လီးထိပ် ဒစ်ပိုင်းကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးတာကို သူ ကြိုက်တယ် ။ ဒစ်လုံးကြီးမှာ ပေစိုနေတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို မိုးသူ စမ်းမိကိုင်မိတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေကလည်း မိုးသူရဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲကို ရောက်နေတယ် ။ လက်ညှိုးက စအိုပေါက်လေးကို ကလိနေတယ် ။ စောက်ဖုတ်က ထွက်လာတဲ့ တဏှာရည်ကြည်တွေက စအိုပေါက်လေးရဲ့ အနားမှာတင် ရှိနေတော့ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လက်ညှိုးကလည်း ဒီအရည်တွေနဲ့ စိုစွတ်နေတော့ စအိုပေါက်လေးကို ဒီလက်ညှိုးနဲ့ ထိုးကလိနေတယ် ။
“ အိုး..အို့..အင်း…”
မိုးသူ ခံစားရတဲ့ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် အသံမထွက်ဘူး လို့ ချု ုပ်ထားတဲ့ကြားက အသံ ထွက်ဖြစ်အောင် ထွက်သွားရတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လက်ညှိုးက စအိုပေါက်လေးထဲ
ကလိပေးနေတာကိုး ။ မိုးသူ လက်ကလည်း သူ့လီးကြီးကို ကွင်းတိုက်သလို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးနေတယ် ။
“ ကိုဇော်..စုတ်ပေးမယ်နော် ….”
မိုးသူက ဆတ်ကနဲ ကော်ဇောပေါ်မှာ ဒူးလေးထောက်ချလိုက်ပြီး ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ငုံပစ်လိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ သည်လီးကြီးကို မိုးသူ စုတ်ပေးနေကျပါ ။ အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ စုတ်ဖူးတဲ့ သည်အချောင်းကြီးကို အခုလည်း လျာလေးနဲ့ သိမ်းသိမ်းယက်ပြီး စုတ်ပေးနေတယ် ။ ချယ်ရီ့ဆီက မရနိုင်တော့တဲ့ဟာတွေကို မိုးသူက ပေးနေတဲ့အတွက် ဦးဇော်ဇော် အိမ်ထဲမှာဘဲ အလုပ် ဖြစ်နေတယ် ။ အပြင်က ကြေးစားမိန်းမတွေနဲ့ဆိုရင် အခန့်မသင့်တဲ့ တချိန်မှာ “ အေ ” ကိုက်နိုင်တယ် ။ မိုးသူကတော့ သူတယောက်ထဲအတွက် ဆိုတော့ အေ ကိစ္စ စိတ်အေးရတယ် ။ရာဂ အားကြီးတဲ့ ဦးဇော်ဇော်သည် သူ့ကို လိုလေသေး မရှိ အသုံးတော်ခံတဲ့ မိုးသူနဲ့တင် တင်းတိမ် ကျေနပ်မှု မရှိဘဲ အပြောင်းအလဲ အသစ်အဆန်း စားချင်လုပ်ချင်လို့ သူ့အိမ်မှာ ခိုင်းတဲ့
အိမ်ဖေါ်မလေးတွေကိုပါ သူ အမြဲ ကြံစည်သည် ။ သူ့အိမ်က အိမ်ဖေါ်ကောင်မလေးတွေသည် သူ့လက်ချက်နဲ့ လွတ်သူ ရှားသည် ။ ချယ်ရီကလည်း တကယ်ဘဲ မရိပ်မိတာလား..သူ မပေးနိုင် မပေးချင်တော့တာတွေကို ဦးဇော်ဇော် တနေရာရာကနေ ရယူ မှာကို မတားချင်တာလားတော့ မပြောတတ် ။ ချယ်ရီသာလျှင် သိမည် ။
“ တော်ပြီ …”
မိုးသူ စုတ်တာကို တော်တော်ကြာအောင် သူ ခံယူနေပြီး ဦးဇော်ဇော် အသံ တိုးတိုးနဲ့ အစုတ်ရပ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။ မိုးသူ က မော့ကြည့်ပြီး “ ကုန်းပေးရမလား ..”လို့ မေးတယ် ။ ဦးဇော်ဇော် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးတဲ့ ပုံစံကို အမြဲလို သဘောျတာ မိုးသူ သိတယ် ။ ဦးဇော်ဇော် “ အင်း…” လို့ ဖြေရင်း မိုးသူ လုံးဝန်းတင်းမာတဲ့ နို့တလုံးကို ကိုင်နေတယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးက ထောင်ထနေတယ် ။ လက်ညှိုးနဲ့ လက်မ သုံးပြီး ဆွဲချေပေးနေတယ် ။
မိုးသူက လေးဖက်ထောက်လိုက်ပြီး စွင့်ကားတဲ့ သူမ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထောင်ပေးလိုက်တယ် ။ ဖင်တုံးကြီးတွေ ခလယ်မှာ နီညိုညို ခရေပွင့်ပေါက်လေး နဲ့ ဖေါင်းပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဦးဇော်ဇော် သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်ပြီး ဖင်တုံးကြီးတွေကိုရော စောက်ဖုတ်ကိုရော သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ကျကျနန ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်လိုက်တယ် ။
“ ကိုဇော်…လုပ်မှာ ဖြင့် လုပ်ကွာ..တော်ကြာ မချယ်ရီ ထလာမှ အကုန် ရှုပ်ကုန်မယ် …”
ဦးဇော်ဇော်က ဖင်တုံးကြီးတွေ အနောက်မှာ နေရာယူလိုက်တယ် ။ လက်ဖဝါးထဲကို တံတွေး ထွတ်ကနဲ ထွေးချလိုက်ပြီး ဒီတံတွေးတွေနဲ့ သူ့လီးကြီးကို သုတ်လိမ်းလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ လီးကြီးကို ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို ဖိသွင်း နှစ်လိုက်တယ် ။
“ အိုး…..အင်း….” ဆိုတဲ့အသံလေး မိုးသူရဲ့ပါးစပ်က တိုးတိုး ထွက်သွားတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်က မိုးသူဟာ ပစ္စည်းကောင်းလေး ဖြစ်လို့ သဘောကျပေမယ့် သူ မိုးသူကို စားလာခဲ့တာ ကြာပြီ ဆိုတော့ အသစ်အဆန်းလေး စားချင်နေတယ် ။ အိမ်ဖေါ် အသစ်လေးကို တွေ့တွေ့ချင်း မြင်မြင်ချင်း ဦးဇော်ဇော် သဘောကျသွားတယ် ။
မိုးသူ နေရာမှာ ဒီအိမ်ဖေါ်အသစ်လေးကို စိတ်ကူးယဉ် အစားထိုးကြည့်နေမိတယ် ။
အိမ်ဖေါ်ချောချောလှလှလေးတွေ ရောက်လာရင် ဦးဇော်ဇော် ဆွဲဆွဲ စားနေခဲ့တာ ကြာပြီ ။
မိုးသူရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လိင်တန် တဆုံး ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်တယ် ။ တဝက်လောက်ရောက်တော့ တခါ ပြန်ဖိသွင်းထိုးထည့်တယ် ။
မိုးသူရဲ့ စောက်ဖုတ်က ကောင်းနေတုံးပါဘဲ ။ ထိုးသွင်း ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့ စီးစီးပိုင်ပိုင် ကောင်းလွန်းနေတယ် ။ ဦးဇော်ဇော် မိုးသူကို ဒလစပ် ဆောင့်ရင်း အိမ်ဖေါ်မ
အသစ်လေး ဖေါဖါ ကို မှန်းနေတယ် ။ ဖေါဖေါ ဆိုတဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တောင့်တောင့်ထယ်ထယ်လေးကို ဆောင့်နေတယ် လို့ သူ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ခါ မြင်ယောင် မှန်းနေတယ် ။
မိုးသူရဲ့ မချုပ်ထိန်းနိုင်လို့ ပွင့်အံလာတဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်ပေါ်လာတယ် ။ ချယ်ရီ အိပ်နေတဲ့ အိပ်ခန်းနဲ့က ကပ်နေတယ် ။ မိုးသူ နို့ကြီးတလုံးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ဖိဖိဆောင့်လိုက်တာ
အချက်ပေါင်း သုံးဆယ်လောက် ရှိတော့ မိုးသူ ပြီးသွားတယ် ။ သူလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလို ပြီးသွားတယ် ။ မိုးသူရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လိင်တန်ကို ဆွဲဆွဲ ယူနေသလို ခံစားချက်က
သူ့ကို တအား ကောင်းသွားစေလို့ မထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး ။
“ အား..ဟားဟား…..အိုး……အင်း…….”
သုတ်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ် ။ မိုးသူ စောက်ပတ်ထဲကို ..။
“ အရမ်းကောင်းလား..ကိုဇော် ….”
“ အင်း….”
ဒီတခါ ပန်းထည့်လိုက်တဲ့ သုတ်ရည်တွေကတော်တော့်ကို များတယ် လို့ ဦးဇော်ဇော် ထင်တယ် ။ သုတ်ထွက်ပြီးသွားတော့လည်း စောစောက တအားကိုင်ဆပြ် နယ်ဖတ်ခဲ့တဲ့ စို့ခဲ့တဲ့
မိုး သူနို့ကြီးတွေကို သူ မကိုင်ချင်တော့ဘူး ။
ဖေါဖေါ အစောကြီး အိပ်ရာက ထတယ် ။
အလိုလို နိုးတာတော့ မဟုတ်ဘူး ။ ဖုန်းက နှိုးစက်နဲ့ ထတာ ။ အလုပ်သစ် နေရာသစ်မို့ အိမ်ရှင်တွေ ငြို ငြင်မှာကို မလိုလားဘူး ။
မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ မမိုးသူက နံရံက ပလပ်စတစ် သင်ပုံးလေးမှာ ဒီမနက် ပြင်ဆင် ချက်ပြုတ်ရမှာတွေကို ရေးပေးသွားတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်က ဘယ်လို ကော်ဖီ သောက်တယ်..မချယ်ရီက
ဘယ်လို လဖက်ရည် သောက်တယ် ဆိုတာတွေပါ အသေးစိတ် ရေးထားတယ် ။
ဖေါဖေါ သူဌေးလင်မယားအတွက် ဘရိတ်ဖတ်စ် အမြန် လုပ်ကိုင် ပြင်ဆင်လိုက်တယ် ။
ပိုက်ဆံ ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးတွေ ဖြစ်ပေမယ့် သူတို့ ပျင်းမနေကြဘူး … အိပ်ရာက စောစောထ ဘရိတ်ဖတ်စ်စားပြီး အလုပ်အသီးသီးကို သွားကြတယ်လို့ မမိုးသူက
မနေ့ကထဲက ဖေါဖေါကို ပြောပြထားတယ်လေ ။
မမိုးသူ ပြောပြထားတဲ့အတိုင်း သူဌေးနဲ့ သူဌေးကတော်တို့ ဘရိတ်ဖတ်စ်စားဖို့ ဆင်းလာကြတာ ဖေါဖေါကလည်း ၀ိရိယရှိရှိနဲ့ စောစောစီးစီး ထပြီး လုပ်ကိုင်ပြင်ဆင်ထားလို့ တော်ပါသေးတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါကို ပြုံးပြနုတ်ဆက်တယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီကတော့ ခပ်တည်တည်ပါဘဲ ။ သူတို့ကို ပြင်ဆင်ပေးပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ဘာများ လိုမလဲ..ဘာများ ခိုင်းမလဲ
ဆိုပြီး ဖေါဖေါ စောင့်ကြည့်ပေးတယ် ။ မမိုးသူက သူဌေး လင်မယား ခိုင်းလို့ အစောကြီးထဲက တနေရာရာကို ထွက်သွားတယ် ။
ဘရိတ်ဖတ်စ် စားသောက်ကြပြီးတော့ သူဌေးလင်မယား အိမ်အပေါ်ထပ်ကို ပြန်တက်သွားကြတယ် ။ ဖေါဖေါလည်း ပုဂံတွေ ဖန်ခွက်တွေကို ဆေးကြောလိုက်တယ် ။ ဖေါဖေါလည်း ဘာမှ
မစားရသေးဘူး ။ ဘိုက်ဆာတာနဲ့ သူဌေးလင်မယား မစားဘဲ ကျန်နေတဲ့ ကြက်ဥကြော်နဲ့ ပေါင်မုန့်ကို ပုဂံဆေးတဲ့နေရာမှာ မတ်တပ်ဘဲ စားလိုက်တယ် ။ စောစောက သူ့မိန်းမနဲ့အတူတူ
ဘရိတ်ဖတ်စ် စားနေရင်း ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါ ဖင်တုံးကြီးတွေကို နို့တွေကို သေသေချာချာ တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ခဲ့တယ် ။ ဟင်း…ဖေါဖေါလည်း အပျိုပေါက်
ဖြစ်ခါစကထဲက ယောကျ်ားတွေရဲ့ ကြည့်တာကို ခံခဲ့ရတော့ ကိုယ့်ကို ယောကျ်ားတယောက်က ကြည့်ရင် သူ ဘယ်နေရာတွေကို ကြည့်နေတယ် ဆိုတာကို သိနေတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်ဟာ
တဏှာကြီးလွန်းတဲ့ လူတယောက် ဆိုတာ သေချာနေပါပြီ ။ သူ့မိန်းမကလည်း တနေ့တခြား ဝဝလာပြီး တဏှာကိစ္စကိုလည်း စိတ်မဝင်စားတော့တာလား …။ ဦးဇော်ဇော် သူ့ကို
သဘောကျနေတာတော့ သေချာပါတယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီ အိမ်ကနေ အရင် ထွက်သွားတယ် ။ အထုပ် တချို့ကို ဖေါဖေါ ကားထဲကို လိုက်ပို့ပေးတော့ ဒေါ်ချယ်ရီက “ မိုးသူကို မှာထားတယ်..အပေါ်ထပ်က အခန်းတွေ ရှင်းဖို့…”
လို့ ဖေါဖေါမျက်နှာကိုမကြည့်ဘဲ ပြောတယ် ။ “ ဟုတ်ကဲ့..မမ ” လို့ဖေါဖေါ ပြောလိုက်ပေမယ့် ဒေါ်ချယ်ရီက ဖေါဖေါကို ပြန်မကြည့်တော့ဘူး ။ ဒေါ်ချယ်ရီကို ကြည့်ရတာ ဖေါဖေါကို
စကား ပြောချင်ပုံ မရဘူး ။
ယဉ်မောင်းကိုဘဲ “ ဆိုင်ကို မောင်း..” လို့ပြောလိုက် တယ် ။ ဖေါဖေါ မီးဖိုခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ အပေါ်ထပ်နဲ့ ဆက်သွယ်တဲ့ အင်တာကွန်း စကားပြောစက်လေးကနေ “ ဖေါဖေါ
ရှိလား….” လို့ မေးလိုက်တဲ့ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
မမိုးသူက အင်တာကွန်း ဘယ်လို ပြောရသလဲ ဆိုတာလည်း မနေ့က ပြပေးထားတယ် ။ သူဌေးလင်မယားက ဒီ အင်တာကွန်းနဲ့ ခေါ်တတ်ကြောင်း မမိုးသူက ပြောပြထားတယ် ။ ဖေါဖေါ
အင်တာကွန်း ခလုပ်ကို နှိပ်ပြီး “ ရှိပါတယ်..” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ “ အပေါ်ကို ခဏ လာခဲ့..” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ အသံ အင်တာကွန်းက ထွက်လာပြန်တယ် ။ “ ဟုတ်ကဲ့…”
လို့ ခလုပ်ကို နှိပ်ပြီး ဖေါဖေါ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
အိမ်ကြီးတခုလုံးမှာ ဦးဇော်ဇော်နဲ့ ဖေါဖေါဘဲ ကျန်တဲ့အချိန် အပေါ်ထပ်ကို ဖေါဖေါကို ခေါ်လိုက်တာကြောင့် ဦးဇော်ဇော် ဘာအကြံအစည်နဲ့များ ခေါ်လိုက်တာပါလိမ့် လို့ ဖေါဖေါ
စဉ်းစားရင်း လှေခါးအတိုင်း အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားလိုက်တယ် ။
ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ ကွန်ပြူတာ စားပွဲ ရှိတဲ့ ရုံးခန်းထဲမှာ ဦးဇော်ဇော် မရှိဘူး ။
သူ..သူ…..ဘယ်မှာလဲ …။
“ ဖေါဖေါ …လာ…လာ…ဒီကို…”
အိုး …သူ့အိပ်ခန်းထဲက ခေါ်တာ ပါလား …။
ဖေါဖေါလည်း ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို အရဲစွန့်ပြီး ဝင်သွားလိုက်တယ် ။
ရင်တွေကတော့ တဇတ်ဇတ် ခုံလွန်းနေတာပေါ့ ။
ဦးဇော်ဇော်က ကုတင်ကြီးရဲ့ နဘေးက မှန်တင်ခုံမှာ မှန်ကြည့်ပြီး ခေါင်းဖီးနေတယ် ။
သူ့ဘေးက နံရံမှာ ကင်မရာတွေက ပုံတွေကို တွေ့နေရတဲ့ မော်နီတာကြီး ရှိနေတယ် ။ ခြံပေါက်ဝ..တိုက်ကြီး အပေါက်ဝ. အနောက်ဖက်
ပတ်ပတ်လည်ကို တွေ့နေရတယ် ။
“ လာ..ဖေါဖေါ ..ညည်းကို မေးစရာတွေ ရှိလို့…..”
ဖေါဖေါ ဦးဇော်ဇော် အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်တယ် ။ အထဲမှာ ဘော်လီ ခံ မဝတ်ထားလို့ ဖေါဖေါ ရင်သားတွေက အထိန်းအကွပ် မရှိဘူး ။
တုန်နေကြတယ် ။
“ ဘာမေးမလို့လဲဟင် …”
ဖေါဖေါ သူ့ကို ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ မသိဘူး ။ ဆရာ လား…အန်ကယ်လား….ဦးလား ….သူဌေးလား ……။
“ ဖေါဖေါ အကြောင်း ….”
“ ဘာသိချင်လို့လဲဟင်..မေးပါ..ဖေါဖေါ ဖြေပါမယ်…..”
“ ဖေါဖေါ မှာ မိသားစု ရှိလား…အဖေ..အမေ…ညီအကိုမောင်နှမ ….”
“ အမေဘဲ ရှိတယ် …ဖေါဖေါက တဦးတည်း သမီးပါ ….”
“ အော်..ဟုတ်လား …အမေကော နေကောင်းရဲ့လား ….”
“ မကောင်းဘူး ..အမေ့ကို ဆေးကုချင်လို့ ဖေါဖေါ အိမ်ဖေါ်လာ လုပ်တာပါ….”
“ အော်…….”
ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်လိုက်ပြီး…..“ ဆေးကုဖို့က ငွေ ဘယ်လောက် လိုလို့လဲ….” လို့ မေးတယ် ။
“ ဖေါဖေါလည်း အတိအကျတော့ မသိဘူး ..တော်တော်တော့ ကုန်မယ် ….”
“ အင်း..ဟုတ်တာပေါ့….ဒါနဲ့ ဖေါဖေါ ယောကျ်ား ရှိလား…”
“ မရှိဘူး …”
“ ရည်းစားကော …”
ဖေါဖေါ စဉ်းစားမနေဘဲ…“ မရှိဘူး….” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ အဲဒီလို ဖြေသင့်တယ်လို့ ထင်လို့ ။
“ ဖေါဖေါက အရမ်းလှတာ..ဘာလို့ အခုထိ ရည်းစား မရှိတာလဲ…”
ဖေါဖေါ ရှက်သွားတဲ့ အမူအရာနဲ့ ခေါင်းလေးငုံ့လိုက်ပြီး..“ မလှပါဘူး ….” လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါ အနားကို
တိုးကပ်လာပြီး…“ ဘယ့်နှယ် မလှရမှာလဲ….ဖေါဖေါအရမ်းလှတာ …ကြည့်စမ်း..အသားလေးတွေက ဝင်းဖန့်နေတာဘဲ…” လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဖေါဖေါ
လက်မောင်းရင်းသားလေးတွေကို အသာ ပွတ်လိုက်တယ် ။
“ အို …..”
ဖေါဖေါရဲ့ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်သွားတယ် ။ ဒါပေမယ့် မရုန်းဖယ်ဘူး ။ ဦးဇော်ဇော်က သူ့လက်ကိုလည်း မဖယ်ဘဲ လက်မောင်းသားလေးတွေကို
ကိုင်နေတယ် ။
“ ဖေါဖေါ…”
“ ရှင်…”
“ ငွေအတွက်..ဟိုလေ..ဖေါဖေါ အမေကို ဆေးကုဖို့ …မပူနဲ့ ..ဟုတ်လား…”
“ ဟုတ် …”
“ ညည်းအတွက် ငါ အကုန် တာဝန်ယူပေးမယ် …”
“ ဟုတ် …”
“ ညည်းအပေါ် ငါ ကောင်းရင် ညည်းကရော..ငါ့အပေါ် ပြန်ကောင်းမယ် မဟုတ်လားဟင်…ဖေါဖေါ ….”
ဖေါဖေါ ခေါင်းငြိှမ့်ပြလိုက်တယ် ။
ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လက်ညှိုးက ဖေါဖေါ လည်တိုင်ကို ဖွဖွလေး ထိပြီး အောက်ဖက်ကို တရွေရွေ့ ဆင်းလာနေတယ် ။ ဖေါဖေါ ကိုယ်လုံးလေး စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်
မသိမသာ တုန်နေတယ် ။
“ ညည်း အသားလေးတွေက မွှတ်လိုက်တာ…”
ဖေဖေါရဲ့ ရင်ညွန့်နေရာကို သူ့လက်ညှိုး ရောက်လာတယ် ။ အိမ်နေရင်း ဝတ် ဘလောက်စ် အနွမ်းလေးက နှိပ်ကြယ်သီးလေးတွေကို သူ့လက်ညှိုးလေးနဲ့ဘဲ
တခုပြီးတခု ဖြုတ်ပစ်နေတယ် ။
နှိပ်ကြယ်သီး သုံးလုံး ပြုတ်ပွင့်သွားပြီးတဲ့အချိန် ဖေါဖေါရဲ့ ရင်စိုင် ဖြူဖြူဝင်းဝင်းတွေကို တပိုင်းတစ မြင်တွေ့လိုက်တဲ့ ဦးဇော်ဇော်က ..“ ဘရာစီယာ လည်း
မပါပါလား..” လို့ ပြောလိုက်တော့ ဖေါဖေါက ..“ ဟုတ်..လျှော်ထားလို့ …” လို့ တိုးတိုးလေး ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။
ဦးဇော်ဇော်က ပြုံးလိုက်တယ် ။
ပြီးတော့..“ ဖေါဖေါ နို့တွေက တအား လှတယ်ကွာ….” လို့ ပြောရင်း သူ့လက်နဲ့ နို့တလုံးကို ဖမ်းဆုပ်နယ်ကြည့်လိုက်ပါတယ်
။ ဖေါဖေါလည်း ကြောက်လန့်တကြားနဲ့ သူ့လက်တွေကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ် ။ မျက်လုံးတွေကိုလည်း စုံမှိတ်လိုက်မိတယ် ။ လက်ဖဝါးကြီးက ဖေါဖေါ နို့အုံကြီး တခုလုံးကို ဆုပ်နယ်နေပြီးမှ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ စမ်းပြီး
ကိုင်လိုက်လို့ ဖေါဖေါ တုန်ခါသွားရတယ် ။
“ အို ….ဟင့်..ဦးရယ် ….”
အိုး ..။ ဦးဇော်ဇော်သည် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်မနဲ့ လက်ညှိုးကို သုံးပြီး ချေပေးနေတယ် ။
အာ့…အာ…အာ…..ဟင်း..ဦး..ဦး……။
ဟော…နောက် နို့တလုံးကို နယ်နေပြန်ပြီ ။ ဒီတခါတော့ ဖေါဖေါ သူ့ကို တအား ဖက်လိုက်မိတယ် ။ သူနို့တွေကို နယ်ဖတ် ဆုပ်ကိုင်နေတာတွေကြောင့် ဖေါဖေါ တအား စိတ်တွေ ထကြွနေရတယ် ။
ဦးဇော်ဇော် ဖေါဖေါကို သူ့ကုတင်ဆီကို ခေါ်သွားတယ် ။
ဖေါဖေါ အကျ ႌလေးကို သူ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ဖြစ်နေတာမို့ နို့လှလှကြီး တစုံနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတဲ့ ဖေါဖေါကို ကုတင်ပေါ်က မွေ့ယာထူထူအိအိ ကြီးပေါ်ကို ပက်လက် လှန်ချပြီး ဖေါဖေါရဲ့နို့နှစ်လုံးကို သူ့စိတ်ကြိုက် စို့လိုက် နယ်လိုက် ဆုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်တော့ ဖေါဖေါလည်း သူ့အလိုကို လိုက်ရင်း စိတ်တွေ ထကြွသထက် ထကြွလာရတယ် ။
ကျွတ်လုလု ဖြစ်နေတဲ့ ဖေါဖေါရဲ့ ထမိန်လေးကို ဦးဇော်ဇော်က ဖြေချွတ်လိုက်တယ် ။ ဖေါဖေါ ကိုယ်လုံးလေးကနေ ထမိန်နွမ်းလေးကို ဖယ်ခွာပစ်လိုက်တော့ ဖေါဖေါရဲ့ ခန္ဒာကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် ရှိမနေတော့ ။
ဝမ်းပျဉ်သား ဖြူဖွေးဖွေး ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေ နဲ့ သူတို့ ခလယ်ဂွဆုံးက အမွှေးပါးပါးနုနု တွေ နဲ့ ဆီးခုံမို့မို့ကြီး….အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူ နှစ်ချပ်ကို စိတ်တွေ တအား ထကြွသောင်းကျန်းစရာ မြင်တွေ့လိုက်ရတဲ့ ဦးဇော်ဇော်သည် ဖေါဖေါရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို လက်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲကားပစ်လိုက်ပြီး အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ယက်ပစ်ဖို့ ငုံ့လိုက်တဲ့အချိန် သူ့ကုတင်ဘေးက မော်နီတာ မှန်ချပ်ကြီးကို အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိတယ် ။
ခြံစောင့်က ခြံတံခါးကို ဖွင့်နေပြီး သူ့မိန်းမ မချယ်ရီရဲ့ကား ခြံထဲ ဝင်လာတာကို ဦးဇော်ဇော် မြင်လိုက်ရပါတယ် ..။
“ ဟင်..ချယ်ရီ..ပြန်လာပါလား…ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူး …..”
ဖေါဖေါလည်း ပြာပြာသလဲ လူးလဲ ထထိုင်လိုက်ပါတယ် ။
“ ဖေါဖေါ…ငါ ညကျမှ ညည်းအခန်းကို လာခဲ့မယ်..အခုတော့ အဝတ်အစားတွေ အမြန်ဝတ်ပြီး သွားလိုက်အုံး ….”
“ ဟုတ်ကဲ့…ဦး …”
ဖေါဖေါလည်း ထမိန်ကို ကဗျာကယာ ကောက်ယူဝတ်…ဘလောက်စ် အနွမ်းလေးကို ကောက်ယူဝတ်..ကြယ်သီးတွေ အမြန်တပ်ပြီး ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ မခန်းထဲက ပြေးထွက်သွားလိုက်ပါတယ် ။
ဘာကြောင့် ချယ်ရီ အိမ်ကို ပြန်လာသလဲ မသိဘူး ။
အမှောင်ထုကို အကာအကွယ်ယူပြီး ထယ်ကြီး…ကလိုထူးတို့အပါအဝင် စေးထော်တို့ အဖွဲ့သားတွေ သူတို့ ဦးတည်ထားတဲ့ ပစ်မှတ် ဖြစ်တဲ့ စိုင်းဟတ်တို့ အိမ်ကို ချဉ်းကပ်သွားကြတယ် ။
ကံကုသိုလ် က သူတို့လူစု ဖက်က ရှိနေသလား မဆိုနိုင်ဘူး ။ အနှောက်အယှက် လုံးဝ မရှိဘဲ စိုင်းဟတ်ရဲ့ အိမ်အနားကို ရောက်သွားကြတယ် ။ ကလိုထူးက အိမ်အနောက်ဖက်က သုံးထစ်ဘဲ
ရှိတဲ့ လှေခါးလေးအတိုင်း သံတူရွင်းတချောင်းနဲ့ တက်သွားတယ် ။ စေးထော်..ထယ်ကြီးနဲ့ အဖွဲ့သား သုံးယောက်တို့က အိမ်ရှေ့ကနေ တံခါးနားကို ချဉ်းကပ်သွားတယ် ။ အိမ်အထဲက
“ ဟေ့..ဘယ်သူလဲ..ဘာကိစ္စလဲ..” လို့ မေးလိုက်တဲ့ အသံ ကြားရတယ် ။
“ ကျေးရွာ လုံခြုံရေး အဖွဲ့ကပါ..မေးစရာလေး နဲနဲ ရှိလို့ …”
“ မနက်မှ လာဗျာ..ဒီအချိန်ကြီး ဘာမှ လာစရာ မလိုဘူး..”
“ အရေးကြီးလို့ပါ…တံခါးဖွင့်ကွာ….မဖွင့်ရင် ရဲတိုင်မယ်..အရေးယူမယ် ….”
“ ခင်ဗျားတို့ ထွက်သွား…..ဘာကျေးရွာ လုံခြုံရေးလဲ…ညာဖြီးမနေနဲ့ ….ဓါးပြတွေ…..အတင်း ဝင်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့ ကျုပ်မှာ သေနတ်ရှိတယ် …..ပစ်မှာ…”
ဒီအချိန်မှာ အိမ်နောက်ဖေး တံခါးကို ကလိုထူးက သံတူရွင်းနဲ့ ကလန့်ဖွင့်ပြီး ကလိုထူးနဲ့အဖွဲ့သား သုံးယောက်က လက်နက်တွေနဲ့ ဝင်သွားကြတယ် ။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို သဲမဲနေတဲ့ အိမ်ရှင်
စိုင်းဟတ်နဲ့ ဒါးရှည် ကိုင်ထားတဲ့သူ့မယား နန်းမူတို့ကို ရုတ်တရက် အနောက်ကနေဝင်ပြီး တိုက်ခိုက်ကြတယ် ။ စိုင်းဟတ်က သေနတ် အဆင်သင့် ကိုင်ထားတာကြောင့် ကလိုထူးတို့ကို ပစ်ခတ်ဖို့
ကြိုးစားတာကြောင့်ကလိုထူးလည်း စေးထော်ရဲ့ အသံတိတ်ပြောင်း တပ်ထားတဲ့ ပစ္စတိုနဲ့ စိုင်းဟတ်ကို ဦးအောင် ပစ်လိုက်တယ် ။ စိုင်းဟတ်ကို ထိပြီး စိုင်းဟတ် လဲကျသွားတဲ့အချိန် ကလိုထူးနဲ့
ပါသွားတဲ့ အဖွဲ့သားတယောက်က ဓါးတပြင်ပြင်နဲ့ စိုင်းဟတ်မယား နန်းမူကို ရိုင်ဖယ်ဒင်နဲ့ ထုချလိုက်တယ် ။
နန်းမူ ကြမ်းပေါ်ကို လဲကျသွားတဲ့အချိန် ကလိုထူးက အိမ်ိရှေ့တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်လို့ စေးထော်.. ထယ်ကြီးတို့ ပြေးဝင်လာကြတယ် ။စေးထော်က စိုင်းဟတ်ကို
သွားကြည့်လိုက်ပြီး..“ ဟား…နဖူးတည့်တည့်ကို မှန်တာဘဲ..ကလိုထူး..မင်း လက်ဖြောင့်လှချည်လား..” လို့ လှမ်းပြောလိုက်တယ် ။ ထယ်ကြီးက အိမ်အနောက်ထဲက အခန်းဆီကို ခပ်သွက်သွက်
ပြေးဝင်သွားလိုက်တယ် ။ အချိန်ဆွဲနေလို့ မဖြစ်ဘူး ။ စိုင်းဟတ်တို့ ဆီမှာ ရှိနေတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ရှာဖွေလိုက်တယ် ။ စေးထော်က သူတို့ဆီမှာ ဘာတွေ ရှိနေတယ် ဆိုတာကို သတင်း အတိအကျ
ရထားပြီးပြီ မဟုတ်လား ။ သူ အထုပ်တွေ အိတ်တွေကို ဖွင့်ရှာဖွေနေတဲ့အချိန် စေးထော် ဝင်လာတယ် ။
“ ထယ်ကြီး…တွေ့လား ….တွေ့လား …”
“ မတွေ့သေးဘူး ….”
“ ကုတင်အောက်တွေ ရှာကွာ..ဘီဒိုထဲ ဖွင့်ကြည့် ….”
ကလိုထူးကပါ ကူ ရှာတယ် ။
ထယ်ကြီး… ကုတင်အောက်က ပလပ်စတစ် အထုပ်တွေ ဆွဲထုတ်ကြည့်တယ် ..။
“ တွေ့ပြီ…ဒီမှာ..ကျုပ်တို့ လိုချင်နေတာတွေ …..”
စေးထော် အရမ်း ပျော်သွားတယ် ။
“ အိုကေပြီ..လုံးထယ်..ကျောပိုးအိတ်တွေထဲ ထည့်ကွာ ….”
များပြားလှတဲ့ ရာဘဆေးပြားထုပ်တွေကို ရလိုက်လို့ စေးထော် ပျော်နေတာ …။ ကလိုထူးက အိမ်ရှေ့ခန်းက နဖူးတည့်တည့်ကို ကျည်ထိမှန်ပြီး သေနေတဲ့ စိုင်းဟတ်ရဲ့ လက်ထဲက ပစ္စတိုသေနတ်ကို
ယူလိုက်ရင်း စိုင်းဟတ်ရဲ့ မယား နန်းမူကို ဆွဲလှန် ကြည့်လိုက်တယ် ။ ရိုင်ဖယ်ဒင်နဲ့ ထုတာ ခံလိုက်ရပေမယ့် ခေါင်းကွဲမသွားဘူး ။ မူးဝေလဲကျ သတ်မေ့သွားတဲ့ ပုံဘဲ ။ နန်းမူ က ဖြူ ဖြူဖွေး ဖွေး
လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီး ။ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ..ထွားအယ်တဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေနဲ့မို့ ကလိုထူး သွားရေ တမြားမြား ဖြစ်သွားတယ် ။
စိတ်ထဲက ( တောက်..လိုးလိုက်ရလို့ကတော့ အီဆိမ့်သွားမယ့်ဟာကြီး…) လို့ တွေးလိုက်ပြီး ပြေပြုတ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပြီး လက်နှိပ်ဓါတ်မီးနဲ့ ထိုးကြည့်လိုက်တယ် ။ ထမိန်အောက်မှာ
ဘာမှ ခံဝတ်မထားတာကြောင့် ဖြူဖွေးဖွေး ဝမ်းပျင်သားတွေ နဲ့ ပေါင်တန်နှစ်လုံး ကြားက အမွှေးမဲမဲတွေနဲ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ဟား..စောက်ပတ်ကြီး …ခုံးမို့နေတာဘဲ …”
ကလိုထူးရဲ့ အသံက တိတ်ဆိတ်နေလို့ နဲနဲ ကျယ်သလို ဖြစ်သွားတယ် ။ စေးထော် ကြားသွားတယ် ။ “ ဘာလဲ..ဘာလဲ..” လို့ မေးရင်း အိမ်ရှေ့ခန်းကို စေးထော် ရောက်လာတယ် ။ စိုင်းဟတ်ရဲ့
မယား နန်းမူရဲ့ ပိုးစိုးပက်စက် အနေအထားကို စေးထော် တွေ့လိုက်တယ် ။ ကလိုထူးက စေးထော် ဆူမှာ စိုးလို့ လက်နှိပ်ဓါတ်မီးကို ပိတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
“ ဟေ့ကောင် ကလိုထူး..လီးမို့ မီးကို ပိတ်လိုက်တာလား..ပြန်ထိုးပြစမ်း…”
ကလိုထူးလည်း မီးနဲ့ ပြန်ထိုးပြတော့ စေးထော် နန်းမူရဲ့ ပေါင်တွေ ဖင်တွေ စောက်ဖုတ်ကို မြင်ရတော့ သူလည်း သဘောကျသွားတယ် ။ တပ်မက်တဲ့ စိတ်တွေကြောင့် လက်နဲ့လည်း
လှမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ သူတို့လူတယောက်က အိမ်ရှေ့ခြံပေါက်ကနေ ပြေးလာတယ် ။
“ ကားတစီး လာနေတယ် …ရဲကား ဖြစ်မလား မသိဘူး …..”
အကုန် ပြာကုန်တယ် ။ “ အနောက်ဖက်ပေါက်က ထွက်ကြ..ကျောပိုးအိတ်တွေ သေသေချာချာ သယ်ကြ …..လစ်လစ်…ဒိုး …ဒိုး….”
သူတို့ အမြန် ထွက်ကြတယ် ။ ပြေးကြတယ် ။
သူတို့ ခြံအနောက်ဖက် တောထဲကို ရောက်တဲ့အချိန် ကားတစီး ထိုးဆိုက်လာတယ် ။ လက်နှိပ်ဓါတ်မီး တဝင်းဝင်းနဲ့ လူတစု ရောက်လာတယ် ။ သူတို့ ထင်ထားသလိုဘဲ ရဲတွေ ဖြစ်နေတယ် ။
“ ပြေးပြေး..စုရပ်ကို ပြေး..နောက်ကျတဲ့ ခြေထောက် သစ္စာဖေါက်ဘဲ..ပြေးကြ …..”
စေးထော် က အသံအုပ်အုပ်နဲ့ သူ့လူတွေကို ပြောလဲပြော သူကိုယ်တိုင်လဲ သုတ်ခြေတင်တယ် ..။
နောက် နှစ်ရက် အကြာမှာ ကလိုထူး က စေးထော် ခေါ်နေတယ်..သွားကြရအောင်…လို့ လာခေါ်လို့ ထယ်ကြီး ကလိုထူးနဲ့ အတူ ..စေးထော်ဆီကို ရောက်သွားတယ် ။ စေးထော်က သူတို့ကို
ခါတိုင်းလိုဘဲ အိမ်အနောက်က တဲကြီးဆီကို ခေါ်သွားပြီး သူနဲ့ ကလိုထူးကို ငွေတထုပ်စီ ထုတ်ပေးတယ် ..။ သိပ်မများပေမယ့် လတ်တလော ရေခမ်းနေတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် တော်တော်လေး
အဆင်ပြေသွားတယ် ။
“ ဟိုညက ငါတို့လဲ ပြေးရော ရောက်လာတာက ရဲတွေကွ..သူတို့လည်း သတင်းရလို့ လာရှာတာ …သူတို့ ဘာမှ မရလိုက်ဘူး ….”
စေးထော် က “ ငါ အကွက်အကွင်း ထပ်ရှာထားတယ် …ထပ် လုပ်ကြတာပေါ့ကွာ…တခုဘဲကွ..စိုင်းဟတ်ရဲ့ မယား နန်းမူရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ငါ မြင်လိုက်ပြီး ကိုင်လိုက်ပြီး တအား
စွဲလန်းသွားတယ် ….ငါ အဲ့ကောင်မကို လိုးချင်နေတယ်ကွာ…”
ကလိုထူးက “ စေးထော် …ဒီအကြောင်းတွေ ဒီမှာ မပြောရင် ကောင်းမယ် …” လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်တယ် ။ စေးထော်က သူ့ကို လာဆရာမလုပ်စမ်းနဲ့ကွာ..ငါ ပြောချင်ပြောမယ် ..ဒါ
ငါ့အိမ်ဝိုင်းထဲမှာ..ဘယ်သူ့စောက်ဂရုစိုက်ရမလဲ…လို့ ဖမ်းဟောက်လိုက်တယ် ။ ကလိုထူးလည်း ငြိမ်ကုတ်သွားတယ် ။
စေးထော် က ကလိုထူးကို တဖက်ခြံက ဖိုးယောသပ်ဆီကို ခေါ်သွားတယ် ။ ပြစရာ တခု ရှိလို့ ဆိုပြီး ..။
စေးထော် မရှိတုံး ထယ်ကြီး မူတောကို အမြန် သွားတွေ့လိုက်တယ် ။
မူတောက ထယ်ကြီးကို တွေ့လိုက်လို့ အရမ်း ဝမ်းသာသွားတယ် ။
“ မူတောလည်း ကိုထယ်ကြီးကို တွေ့ချင်နေတာ ..” လို့ ပြောပြီး သူ့ကို မီးဖိုထဲကို ခေါ်သွားတယ် ။ သူကြော်ထားတဲ့ ခေါက်ဆွဲကြော်တွေ ထုတ်ကျွေးတယ် ။
“ ကျိုက်ထို သွားဖြစ်လား ….”
“ သွားဖြစ်တယ်..အန်တီစန်းရဲ့ ကားလဲ ငှားပီးပီ….”
“ ကောင်းတာပေါ့ မူတော..သွားကြရုံဘဲ ….”
“ အင်း….လာမယ့် စနေနေ့…..”
ကျိုက်ထိုကို မူတော သွားတာ တကယ်တမ်းလည်း ဘာမှ သိပ်ပြီး အရေးတကြီး မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ထယ်ကြီး သိလိုက်တယ် ။
ဘာကြောင့် လဲ…။
မူတော သူနဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ တနေရာကို အတူတူ သွားချင်လို့ ထွက်ချင်လို့လား ။ သူ့ကို အထာပေးတာလား ။ မူတောနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် အတူတူ သွားရတော့မှ မူတော ဘယ်လောက် လှသလဲ
လုံးထယ် တွေ့ရတယ် ။ အသားအရည်က ဝင်းဖန့်စိုပြေနေတာ ဖေါဖေါထက်တောင် သာတယ် ။ အရပ်ကလည်း ဖေါဖေါထက် မြင့်တယ် ။ တင်တွေ ရင်တွေကတော့ ဖေါဖေါနဲ့ အတူတူလောက်ဘဲ ။
စိမ်းလဲ့တင် ဆိုတဲ့ ထမင်းဆိုင်..ဆင် ဝက်ဝံ ငှက်ကုလားအုပ် ..သမင် ..မြင်း တွေ ရှိတဲ့ တရိစ္တာန်ရုံ နဲ့ ဟိုတယ် သုံးမျိုး တပေါင်းထဲ ဖွင့်ထားတဲ့ နေရာမှာ မူတောနဲ့ ထယ်ကြီးထမင်း စားကြတယ် ။ မူတောက စိမ်းလဲတင် မှာ
အတူတူ လျောက်ကြည့်ရတာကို သဘောကျနေတယ် ။ ထယ်ကြီးကို ဆွဲလားကိုင်လား ပုတ်လား ခတ်လား နဲ့ လုပ်နေတာတွေကို ထယ်ကြီး ကျေနပ်နေမိသလို မူတောကို ဆွဲပြီး
နမ်းစုတ်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ထကြွလာမိနေတယ် ။
ငှားလာတဲ့ အန်တီစန်းရဲ့ကားလေးက ကျိုက်ထိုက မူတောရဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့ အိမ်လည်း ရောက်ရော စက်နှိုးလို့ မရတော့ဘူး ။ ဝက်ရှော့ဆရာ တယောက်ကို မူတောရဲ့
သူငယ်ချင်းက ခေါ်လာပေးတယ်။ ဝပ်ရှော့ဆရာက ကား မနက်ဖန်မှ ရမယ် လို့ ပြောတယ် ။
“ ဒီနေ့ ပြန်လို့တော့ မရတော့ဘူး …မနက်ဖန်မှ ပြန်တာပေါ့ ..ကိုထယ်ကြီး.ကားကလည်း မနက်ဖန်မှ ပြန်ရမယ် မဟုတ်လား ……”
“ ဒီည..ဘယ်မှာ အိပ်ကြမလဲ မူတော …”
“ ဟင်းဟင်း.. ဟိုတယ် ဒါမှ မဟုတ် တည်းခိုခန်း တခုခု မှာပေါ့..ကိုထယ်ကြီး….”
ထယ်ကြီးရဲ့ ရင်တွေ တအား အခုံမြန်နေတယ် ။ မူတောနဲ့ ဒီည ဟိုတယ်မှာ အိပ်ဖြစ်မယ် ဆိုလို့ ။ မူပျက်သွားတဲ့ ထယ်ကြီးရဲ့ ပုံစံကို မူတောက ရိပ်မိသလို နဲ့..
“ ကိုထယ်ကြီး ..ဟိုတယ်ဖိုးအတွက် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့..မူတောမှာ ပိုက်ဆံ ပါပါတယ်…” လို့ထယ်ကြီး ကို ပြောလိုက်တယ် ။
“ အဲ…မပူပါဘူး..မူတော..ဒို့မှာလည်း ပိုက်ဆံ ပါပါတယ်…”
ထယ်ကြီး စိတ်ထဲကတော့ မူတောရေ..ပိုက်ဆံကြောင့် ငါ တုန်လှုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူး..နင်နဲ့ ဒီည ဘာတွေ ဖြစ်ကြမလဲ ဆိုတာကို စိတ်တွေ ခြောက်ခြားနေတာ …လို့ ပြောမိလိုက်တယ် ။
မူတောနဲ့ ထယ်ကြီး ဒီည တည်းခိုစရာ ဟိုတယ် သို့မဟုတ် တည်းခိုခန်းတခုခု လိုက်ရှာကြတယ် ။ အင်း..စေးထော်ဟာ ဒီကိစ္စ သိမယ် ဆိုရင် သူ ငါ့ကို စိစိညက်ညက် ကြေအောင်
အမှုန့်ကြိတ်ပစ်ချင်မှာဘဲ …..လို့ လုံးထယ် တွေးနေတယ် ။
မူတောနဲ့ ထယ်ကြီး ကားသွားကားလာ မရှိတဲ့ လမ်းမကြီးအတိုင်း လျှောက်လာကြတယ် ။ နေစောင်းနေပြီ ။ မကြာခင် မှောင်တော့မယ် ။ အရမ်းကို ချောသန့်တဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ
လိမ့်နေရတာက ထယ်ကြီးကို ရင်တွေ တုန်စေတယ် ။ စိတ်တွေ တအား ဖေါက်ပြန်နေတယ် ။
တွေ့ပြီ ….။
မွန်ပြည်သား ဟိုတယ် …..တဲ့ ..။
“ မူတော ..အခန်း ရနိုင်မလား..ဝင် စုံစမ်းရအောင် ….”
“ မဆိုးပါဘူး..ဟိုတယ်လေးက …သပ်သပ်ရပ်ရပ်တော့ ရှိသား…”
မူတောကလည်း ပျော်နေပုံဘဲ ..။
ဟိုတယ်ထဲကို နှစ်ယောက်သား ဝင်လိုက်ကြတယ် ။
“ အခန်း လိုချင်လို့လားဗျ…”
ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းလေးက မေးလိုက်တယ် ။
“ ဟုတ်ပါတယ်…တယောက်ခန်း နှစ်ခန်း ရနိုင်မလား …..”
ကောင်လေးက စာအုပ်ကြီးကို လှန်လှောကြည့်နေပြီး..“ တယောက်ခန်း နှစ်ခန်းတော့ မရှိတော့ဘူး ဗျ……တယောက်ခန်း တခန်းဘဲ ကျန်တော့တယ်…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ထယ်ကြီးလည်း မူတောကို “ ကဲ..မူတော …အခန်းက တခန်းဘဲ ကျန်တယ်တဲ့ ..ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ..တခြား ဟိုတယ် လိုက်ရှာကြမလား….” လို့ တိုင်ပင်သလို မေးလိုက်တယ် ။ မူတော က
မှောင်စပျိုးနေတဲ့ အပြင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ် ။
“ က..ကုတင်..က…တလုံးထဲလားဟင်…..” လို့ ဟိုတယ်ကောင်တာထဲက ဝန်ထမ်းလေးကို မေးလိုက်တယ် ။ “ ဟုတ်တယ်..အမ …တယောက်ခန်းက ကုတင် တလုံးထဲ….ဟိုတယ်
အကြီးစားတွေလို ကုတင်နှစ်လုံး မထားပေးဘူး..အခန်းကလည်း ကျဉ်းတယ်လေ …..”
“ ကိုထယ်ကြီး..တခြားတော့ လိုက် မရှာတော့ပါဘူး…မူတောတို့ ဒီမှာဘဲ တည်းလိုက်ကြရအောင်လား …”
“ မူတော..သဘောဘဲလေ..တခြား ဟိုတယ်တခုခု လိုက်ရှာမယ် ဆိုရင်လဲ ရှာပါ…”
“ ဟင့်အင်း…မရှာတော့ဘူး…မောင်လေးရေ..မမတို့ ရှိတဲ့ အဲဒီတယောက်ခန်းလေးဘဲ ယူမယ် ….”
“ ဟုတ်ကဲ့ ..အမ…မှတ်ပုံတင်လေးတွေ ..ပါတယ်နော် …..”
“ အေး..အေး..ပါတယ် ….”
ဟိုတယ် အခန်းဆီကို တက်ခဲ့ကြတော့ လုံးထယ်ရဲ့ စိတ်ထဲ ( ငါ တယ် ကံကောင်းတဲ့ကောင်ပါလား….မူတောလို တကယ့်အလန်းစားလေးနဲ့ အခန်းတခန်းထဲမှာ နေရမယ် …) လို့
ကျိတ်ပျော်နေတယ် ။ ပီတိတွေ ဖြစ်နေတယ် ။
ဟိုတယ် အခန်းလေးက တော်တော် ကျဉ်းတယ် ။ ကုတင်ဘေးမှာ စားပွဲလေးတလုံးနဲ့ ကုလားထိုင်လေး တလုံး ရှိတယ် ။ ရေချိ ုးခန်းနဲ့ အိမ်သာခန်းလေး ပါတယ် ။
မူတောက ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်လို့ ထယ်ကြီးက ကုလားထိုင်လေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။ နေရာလေးက ကျဉ်းလွန်းလို့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဒူးတွေက ထိမိနေတယ် ။
“ ပျော်လား..ကိုထယ်ကြီး….”
“ အဲ…အင်း..ပျော်တာပေါ့ မူတော…ဟဲဟဲ…”
“ အခုလို ကိုထယ်ကြီး နဲ့ ဟိုတယ် တခန်းထဲ ကုတင် တလုံးထဲ နှစ်ယောက် အတူတူ အိပ်ကြတာကို ကိုကို့ကို လုံးဝ မသိစေနဲ့နော် …”
“ အာ..စိတ်ချ..စိတ်ချ…ဒို့က သူသိမှာကို ပိုတောင် ကြောက်သေးတယ် …..”
“ ကိုထယ်ကြီး ရဲ့ သူငယ်ချင်း ကလိုထူး ဆိုတဲ့ လူကြီးကို မပြောပြနဲ့နော်..သူကြီးက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ အာချောင်မယ့်ပုံကြီး …..”
“ ဒို့ မပြောပါဘူး..မူတောရယ် ….ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘူး …”
“ မူတောကလေ..ဘယ်ယောကျ်ားနဲ့မှ အခုလို သွားဖူးတာ မဟုတ်ဘူး..ကိုထယ်ကြီး..သိလား ….”
“ အင်း…ဟုတ်လား ….ဒါဆို…ဒို့နဲ့ဘဲ သွားတာပေါ့နော် ….”
“ အင်း…..ဟုတ်တယ်…”
မူတောက ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ထယ်ကြီးလည်း မူတောရဲ့ အပြောအဆို အမူအရာ ဟန်ပန်တွေက သူ့ကို လက်ခံကြည်ဖြူနေတာကြောင့် ရဲတင်းလာရပြီး မူတောဘေးနား
ကို ရွှေ့ပြောင်းကာ ထိုင်လိုက်သည် ။ မူတောက “ ဟင်..ကြည့်ပါအုံး..စောင်ကလဲ တထည်ထဲရယ် …စောင်တထည် ထပ်တောင်းလို့ရမလားဟင် …” လို့ ပြောလိုက်တော့ ထယ်ကြီးလဲ “
သူတို့ ပေးမယ် မထင်ဘူး ..စောင်တထည်ကို အတူတူ ခြုံကြတာပေါ့….” လို့ ပြောရင်း မူတောရဲ့ လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။
မူတောက “ ဟိတ်..ဘာလဲ…” လို့ ရုန်းလိုက်ပေမေယ့် ထယ်ကြီးရဲ့ လက်တွေထဲက လွယ်လွယ်နဲ့ ရုန်းထွက်လို့ မရဘူး ။ ထယ်ကြီးက မူတော သူ့ကို လက်ခံတယ် ဆိုတာ သိနေလို့ မူတောကို
တိုးပြီး တအား ဖက်လိုက်ပြီး..“ ချစ်တယ် …မူတောရယ်..မူတောကို ဒို့ အရမ်း ချစ်တယ် ….” လို့ ပြောရင်း မူတောရဲ့ နဖူးဝင်းဝင်းလေးကို နမ်းလိုက်တယ် ။
“ အိုး..ကိုထယ်ကြီး . . . .”
“ မူတော..ဒို့ကို ပြန်ချစ်ပါကွာ…မူတော ပြန်ချစ်မယ် မဟုတ်လားဟင်….”
ထယ်ကြီး က ဖက်လဲတအားဖက်..ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ်မေးရင်း မူတောရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံခဲ ဖို့ ကြိုးစားနေတယ် ။
မူတောလည်း “ အိုး..ကိုထယ်ကြီး..ကြမ်းလိုက်တာ..အဲလို မလုပ်နဲ့..မူတော မကြိုက်ဘူး …ချစ်ရင် သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့…ညင်ညင်သာသာလေး ဆက်ဆံပါ….” လို့ ပြောရင်း ရုန်းဖယ်တယ် ။
ထယ်ကြီးလည်း ဟိုတယ်အခန်းကျဉ်းလေးထဲ နှစ်ယောက်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ်မို့ စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်ဘဲ အတင်းလုပ်မိတာကို မူတော စိတ်ဆိုးသွားပြီ ထင်ပြီး မူတောကို ဖက်ထားတဲ့
လက်တွေကို ဖြေလွှတ်လိုက်တယ် ။
“ ဆောရီးဘဲ မူတောရယ်..ဒို့ စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားတယ် …စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ..”
မူတောက တကယ်တော့ ထယ်ကြီးကို စိတ်မဆိုးပါဘူး ။ လုံးထယ်နဲ့ ဒီလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်ခဲ့မိလို့ သည်ခရီးကို မူတောကိုယ်တိုင်ဘဲ စီစဉ်ခဲ့တာလေ ။ ထယ်ကြီး ကြမ်းတာကို
မကြိုက်လို့ ပြောလိုက်တာ ..။ ထယ်ကြီးကို စချင်တာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို စူထော်လိုက်ပြီး စိတ်ဆိုးချင်ယောင် ဆောင်လိုက်တယ် ။ ထယ်ကြီးလည်း ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်တယ် ။
“ မူတော စိတ်မဆိုးနဲ့နော်..ဒို့ကို ခွင့်လွှတ်နော်…နော်…မူတော….”လို့ ခြေမကိုင်မိ လက်မိကိုင်မိ ဖြစ်နေတဲ့ ထယ်ကြီးရဲ့ အမူအရာတွေကို ရယ်ချင်မိတာနဲ့ တဖက်ကို လှည့်လိုက်ရတယ် ။
“ ကိုထယ်ကြီး…”
“ ဗျာ..မူတော …. ”
“ မူတောကို တကယ်ချစ်တာလားဟင် ..”
“ ဟာ…ဒါ..ဒါပေါ့ မူတောရယ်….အရမ်း ချစ်တာ….”
“ မူတောကို လက်ထပ် ယူမှာလား….”
ထယ်ကြီး မျက်နှာ ကွက်ကနဲ ပျက်သွားတယ် ။ သူ ဖေါဖေါကိုလည်း လက်ထပ် ယူမယ်လို့ ဂတိတွေ အထပ်ထပ် ပေးခဲ့တယ် ။ ဒါကြောင့်လည်း ဖေါဖေါက သူ့ကို ယုံကြည်ပြီး လိုချင်တာ အကုန် ပုံအောပြီး ပေးခဲ့တယ် မဟုတ်လား ။ ဖေါဖေါကို ကောင်းကောင်း စိတ်ကြိုက် လိုးခဲ့တယ် ။
အိန္ဒြေရေ ဆည်ပြီး…“ လက်ထပ်ယူမယ်..တသက်လုံး ပေါင်းမယ်….လုပ်ကျွေးမယ် ….ယုံပါ ……….မူတောရယ် ..မူတောကို တကယ်ချစ်တာ..အရမ်းချစ်တာ ..မေတ္တာစစ်နဲ့….” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့နှစ်လုံးပြူး သေနတ်ကြီးနဲ့ မျက်နှာပုပ်ထားတဲ့ မူတောရဲ့ အကို စေးထော်ကြီးရဲ့ ပုံကို ဖျတ်ကနဲ မြင်ယောင်တယ် ။ ထောင်နေတဲ့ သူ့ဒုတ်ကြီး လျော့ကျပျော့ကျသွားတယ် ။
မူတော ကျေနပ်သွားတယ် ။ လွယ်လွယ်ပေးလိုက်လို့ သူ့ကို တန်ဖိုး မထားမှာလည်း မူတော ပူတယ် ။
ထယ်ကြီး စောစောက တအားဖက် တအားနမ်းနေတဲ့ အချိန် သူ့ပုဆိုးထဲက ဒုတ်ကြီး မာထောင်ငေါနေတာကို မူတော တွေ့တယ် ။
သူတို့အိမ်ကို ကိစ္စတခုခု ရှိလို့ လုံးထယ် လာအိပ်ရင် ညဖက်ကြီး အိမ်နောက်ဖက်က တဲဘေးက ရေစည်ပိုင်းမှာ ကိုယ်လုံးတုံး ချွတ်ပြီး ရေတဘွမ်းဘွမ်း ချိုးတဲ့အခါ မူတော
တိတ်တဆိတ် ချောင်းချောင်းကြည့်ဘူးတယ် ။ ကျစ်လစ်သန်မာတဲ့ လုံးထယ်ရဲ့ယောကျ်ားပီသတဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြား
က လုံးတုတ်ရှည်လျားတဲ့ ယောကျ်ား တန်ဆာကြီးကို မြင်ဘူးတယ် ။ စွဲမက်ခဲ့တယ် ။ လုံးထယ်ကို အဲဒီထဲက မူတော တိတ်တခိုး ခိုက်နေတယ် ။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ရေလာမြောင်းပေး
အထာခင်းခဲ့တယ် ။
“ ကိုထယ်ကြီး…”
“ ဗျာ..မူတော …”
“မူတောကို နမ်းချင်လား …”
“ အင်း..နမ်းချင်တယ်….ပေး နမ်းမှာလား…”
“ အင်း….နမ်း…ဖွဖွလေး နမ်းနော်…မေတ္တာသန့်သန့်လေးနဲ့…”
“ ဟီး….အင်းအင်း …”
ထယ်ကြီး မူတော နဖူးဖွေးဖွေးပြောင်ပြောင်လေးကို အသာ ထိရုံ နမ်းလိုက်တယ် ။ မူတော ကျေနပ်သွားတယ် ။ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ထော်ပြီး ရှေ့တိုးပေးလိုက်တယ် ။ ထယ်ကြီးလည်း
မူတော နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်ပြန်တယ် ။
“ ချစ်တယ်ကွာ…မူတော..သူ့ကို ချစ်တယ် ……”
ထယ်ကြီး ရဲ့ ကြွက်သား အမြောင်းလိုက်နဲ့လက်မောင်းအိုးကြီးတွေကို မူတော ပွတ်ကြည့်နေတယ် ။
“ ကိုထယ်ကြီး က ဗလ အရမ်းတောင့်တာဘဲ …”
မူတောက လက်မောင်းတွေကို ပွတ်သပ်လေလေ ထယ်ကြီးရဲ့ ပေါင်တန်တွေကြားက အတန်တုတ်တုတ်ကြီးက တင်းမာမတ်တောင်နေရာက တဆတ်ဆတ် ထထထောင်နေသည် ။ ထယ်ကြီး
ကတုန်ကယင် ဖြစ်နေသည် ။ တဏှာစိတ်တွေ ဖုံးလွှမ်းနေပြီး လိုရင်းကို တိုက်ရိုက် သွားလိုက်ချင်တေတယ် ။ သို့ပေမယ့် စောစောက မူတောက သူကြမ်းတာကို မကြိုက်ဖူး ဆိုတော့ ဖြေးဖြေးလေး
နဲ့ ညိမ့်ညိမ့်လေးဘဲ ဆက်သွားဖို့ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်နေသည် ။
“ ကိုထယ်ကြီး…..”
“ မူတော ….”
“ ချစ်လား..မူတောကို…”
“ ချစ်တာပေါ့ …”
“ တကယ်လား ..ယုံရမှာလား…”
“ တကယ်ပါ မူတောရယ်..အရမ်းကို ချစ်ပါတယ် …”
“ အိုကေ..မူတောကို တကယ် ချစ်ရင်…မေတ္တာ သန့်သန့်လေးနဲ့ အိပ်…..ပူလောင်တဲ့ အချစ် မပါဘဲ နေနိုင်မလား..မူတော သိချင်တယ်…”
ထယ်ကြီး အခက်တွေ့နေသည် ။ မူတောကို ကျောခိုင်းပြီး သူအိပ်လိုက်သည် ။ သူ့ငပဲကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ တအားကို တင်းမာ ရုန်းထနေတယ် ။
“ ကိုထယ်ကြီး..ဒီဖက် လှည့်လေ..ဘာလို့ ကျောခိုင်းပြီး အိပ်နေတာလဲ …”
ထယ်ကြီး မူတောဖက်ကို လှည့်ဖို့ ခက်နေတယ် ။ သူ့ငပဲကြီးက တအားတောင်နေတာကိုး ..။ တော်ကြာ မူတောက တဏှာစိတ်နဲ့ ချစ်တယ် လို့ ပြောမှာ စိုးလို့ ..။
“ လှည့်..ဒီဖက်ကို လှည့်…..”
ထယ်ကြီး မူတောဖက်ကို လှည့်လိုက်တော့ သူ့ကို လျာလေး တစ်လစ် ထုတ်ပြီး ကြည့်နေတဲ့ မူတောကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ဒါကြီးက ဘာဖြစ်နေတာလဲ ….”
“ ဟို..ဟိုဒင်း….အဲ…”
မူတောက သူ့ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာက ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဖမ်း ဆုပ်လိုက်တယ် ။
“ ဟယ်….မာမာကြီး …ဟွန်း..သူ စိတ်ထနေတာ မဟုတ်လား….ချွတ်…ဘောင်းဘီကို ချွတ်……ချွတ်လေ…ချွတ်…..”
မူတောက အတင်း ချွတ်ခိုင်းနေလို့ ထယ်ကြီး သူ့ဘောင်းလီကို ချွတ်လိုက်ရတယ် ။ ဘွယ်ကြီး ဘောင်းဘီ ချွတ်နေတာကို မူတောက အနီးကပ် စူးစိုက် ကြည့်နေတယ် ။
ထိပ်ဖူးနီညိုညိုကြီးနဲ့ အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထနေတဲ့ လုံးပတ်တုတ်တုတ် လချောင်းကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ် ။
“ အို …အကြီးကြီးဘဲ …အမလေး…ကြောက်စရာကြီး …..”
ဒီလို ပြောလိုက်ပေမယ့် မူတော မျက်နှာလေးက မခို့တရို့လေး ..။ ထယ်ကြီး မူတော မျက်နှာလေးကို မြင်ရတော့ အိုကေမယ် ဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။
ထယ်ကြီးက ကြောက်ချင်ယောင် ဆောင်နေတာ ။ တကယ်တော့ ထယ်ကြီးက လူလည်ကြီး သားသမီးထဲကဘဲလေ ..။ “ ကြောက်စရာ မဟုတ်ပါဘူး..မူတော အတွက်ပါ…”
“ အိုး..မူတောက ဘာလုပ်ရမှာလဲလို့..အဲဒါကြီးကို…”
ထယ်ကြီးက မူတော လက်ကလေးကု ဆွဲယူက သူ့လချောင်းကြီးပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်တယ် ..။
“ အိုး…”
“ ကိုင်ဆုပ်ကြည့်..မူတော ယောကျ်ား လီး ကို အရင်က တခါမှ မကိုင်ဖူးဘူး မဟုတ်လား …”
“ အင်း..မကိုင်ဖူးဘူး …”
“ ကိုင်ဆုပ်ကြည့်..စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လို ခံစားရလဲ ပြောပြ..”
မူတောက လချောင်းကြီးကို ပွတ်သပ် ကိုင်ဆုပ်ကြည့်နေပြီး “ ပူပူနွေးနွေးကြီးနော် ..အရမ်းလဲ တုတ်တာဘဲ …”
တကယ်တော့ မူတောက ထယ်ကြီး လချောင်းကို ကိုင်သာ မကိုင်ဖူးတာပါ..အိမ်ထဲကနေ ထယ်ကြီး ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ချွတ်ပြီး ရေချိ ုးတာကို ချောင်းကြည့်နေကျပါ ။ ဒါကြီးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး
ထယ်ကြီးကို စိတ်ဝင်စားခဲ့တာ မဟုတ်လား ။ အခုတော့ မူတော လက်ထဲကို ဒီလချောင်းကြီး ရောက်နေပြီ ။
အတန်ကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်နေတဲ့အချိန် မူတောရဲ့ စိတ်တွေ တအား ထကြွ သောင်းကျန်းလာရပါတယ် ။ ထယ်ကြီး က ကြောင်မနေ ။ ငိုင်မနေ ။ ငေးမနေ နှေးမနေဘူး ..။
လက်မြန်ခြေမြန် နဲ့ မူတောကို နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုတ်နမ်းလိုက်တယ် ။ မူတောကလည်း လီးကြီးကို ကိုင်ဆုပ် နယ်ဖတ်နေပြီး စိတ်တွေ လာနေတာ ။ မူတော နို့ကြီးတွေကို အကျ် ီပေါ်ကဘဲ
ကိုင်ဆုပ်နယ်သလို ဖင်ကြီးတွေကိုလည်း ပွတ်သပ်တယ် ။ မူတောရဲ့ လျာလေးကို သူ့လျာကြီးနဲ့ ပွတ်ကစား ပေးရင် မူတော အဝတ်တွေကို စချွတ်တယ် ။ သူ့အကျ ႌကိုလည်း ချွတ်လိုက်တယ် ။
ဗလတောင့်တောင့် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ထယ်ကြီးကို မူတော ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအား ဖေါက်ပြန်တယ် ။ ခံချင်စိတ်တွေလည်း အရမ်း ပေါ်လာတယ် ။ စောက်ဖုတ် တအား ယားလာတယ် ။
ထယ်ကြီး အဝတ်တွေ ချွတ်တာကို မငြင်းဆန်တော့ဘူး ။ မတားတော့ဘူး ။ ထယ်ကြီးကလဲ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ မူတော စောက်ပတ်ကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ပေးရင်း နို့တလုံးကို
ကိုင်စို့ပေးလိုက်တယ် ။
“ အို..ဟင့်ဟင့် . ..ကိုထယ်ကြီးရယ်..မူတောကို တကယ် ချစ်တာမှ ဟုတ်ရဲ့လား..ဒါက်ုဘဲ မူတောက ပူတာ …”
“ တကယ် ချစ်တာ မူတော..မူတောကို တကယ် လက်ထပ် ယူမှာ…”
နို့ကြီးတလုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို စို့လိုက် လျာထိပ်နဲ့ ထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေတယ် ။ မူတော အရမ်း စိတ်တွေ ထန်သထက် ထန်လာသည် ။ ထယ်ကြီးက
အချိန်ဆွဲတဲ့ လူ မဟုတ်ဘူး ။ မူတော ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားရင်း စောက်ပတ်ကို လျာနဲ့ ကုန်းယက်တယ် ။ ပြတ်ပြတ် ပြတ်ပြတ် အသံတွေ ဆူညံလာတယ် ။ မူတော တအား အော်ညည်းတယ် ။
ထောင်ထွက်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို ထယ်ကြီး နှုတ်ခမ်းကြီးတွေက ငုံစုတ်ပေးလိုက်တော့ မူတော မနေနိုင်တော့ဘူး ။ ခ့းလေး ကော့တက်ပြီး ထယ်ကြီး လီးကြီးကို သူ့အဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းစေချင်ပြီ
။ ထယ်ကြီးကလဲ မူတော လိုလားနေတာကို သိတယ် ။ မူတော ကို အဖုတ်ယက်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး မူတော ပေါင်တန်တွေအကြား သူ့ကိုယ်ကြီးကို နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့လချောင်းကို
မူတော စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို တေ့စိုက် ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ် ။
“ အင်း…အင်း….အား…..”
အရည်တွေ စိုရွှဲနစ်နေတဲ့ မူတော စောက်ဖုတ်က ထယ်ကြီးရဲ့ လီးတုတ်ကြီးကို တအိအိ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ လက်ခံနေတယ် ။ အတွင်းသား အိအိတွေကို ထိပ်ဖူးကြီး အတင်းကာရောကြီး ပွတ်သပ်ပြီး
ဝင်လာတော့ မူတော အရသာထူးတွေ တအားကောင်းကောင်း ရနေတယ် ။
ထယ်ကြီးက လီးကို ဆက်မသွင်းဘဲ အနောက်ပြန်ဆုတ်ထုတ်ပြီး ပြန်သွင်း အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လုပ်တယ် ။ ပတ် ပတ် ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေ ထွက်နေတယ် ။ မူတော ကြိုက်နေတယ် ။ ထယ်ကြီး
လိုးထည့်နေတာတွေကို ကြိုက်နေတယ် ။ ထယ်ကြီး တရှူးရှူးနဲ့ မူတောကို တပတ်ပတ်နဲ့ အသွင်းအထုတ် တိမ်တိမ်လေးတွေ နဲ့ လိုးနေတယ် ။
“ အင်း..အင်း..အင်း…ဟင့်ဟင့်…”
မူတော ယောကျ်ားနဲ့ တခါမှ မလိုးဘူးပေမယ့် ဏှာကြွပြီး ဟိုဟာ ဒီဟာတွေနဲ့ အာသာဖြေဘူးတယ် ။ အခုတော့ ထယ်ကြီးရဲ့ လီးစစ်စစ် နဲ့ စကြုံဘူးရတာဘဲ ..။ လီးစစ်စစ်ရဲ့ အရသာ ကို မူတော
အရမ်း သဘောတွေ့နေတယ် ။ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ မူတော စောက်ဖုတ်အိအိလေးကို လိုးရတဲ့အတွက် ထယ်ကြီး သိပ် ကြာကြာ မလိုးနိုင်ဘူး..။ အီဆိမ့်နေအောင်ကို ကောင်းလွန်းနေတယ် ။
သူ့လချောင်းကို သားရေကွင်းနဲ့ ပတ်စည်းထားသလို တင်းကြပ်နေတယ် ..။ ခဏလေးနဲ့ သုတ်ရည်တွေ မူတော စောက်ပတ် အထဲကို ပန်းထုတ်မိပြီး ပြီးသွားရတော့တယ် ။
“ အား…အား…အား……..ကောင်းလိုက်တာ မူတောရယ် …..“
“ မူတောရောဘဲ…တအား ကောင်းသွားတယ် ….ထယ်ကြီးရယ်..တကယ်…ရှယ်ဘဲ…..”
မူတောလဲ ကောင်း..ထယ်ကြီးလည်း ကောင်း..နှစ်ယောက်စလုံး အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်ရတာမို့ သူတို့ အရမ်း ကျေနပ်နေကြတယ် ။
စေးထော် ကလိုထူးရဲ့ အိမ်မှာ အရက်သောက်နေတဲ့ အချိန် ဟိုညက စိုင်းဟတ်ရဲ့ အိမ်ကို သူတို့အဖွဲ့ ဝင်ဝုန်းတော့ စိုင်းဟတ်ရဲ့ မယား နန်းမူရဲ့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေကို တွေ့မြင်ခဲ့ရလို့ဒီလှလှပပ ပစ္စည်းတွေက သူ့မျက်လုံးထဲက မထွက်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ။
“ ကလိုထူး..”
“ ဟုတ်..အကိုစေးထော်…”
“ ငါ နန်းမူကို လိုးချင်တယ်ကွာ….”
“ အဟင်း…”
“ ဘာအဟင်းလဲ….မင်းက မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ဆိုလိုချင်တာလား….ကလိုထူး..”
“ မဟုတ်ပါဘူး…အကိုစေးထော်…..”
ကလိုထူးက အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ် ..။
“ ကလိုထူး..မင်း ဘယ်ထွက်သွားတာလဲ..ပြန်လာလေကွာ…..”
“ ဆတ်သားခြောက် ထပ်သွားယူတာ….လာပြီ…လာပြီ …..အကိုစေးထော်…..”
ကလိုထူးက ဆတ်သားခြောက် ဆီဆမ်း ဇလုံလေးကို စေးထော်ရဲ့ ရှေ့မှာ လာချပေးတယ် ။ စေးထော် တော်တော် မူးနေပြီ . ကလိုထူးလည်း အဲ့ညက အဖြစ်အပျက်ကို တတ်နိုင်ရင် မေ့လိုက်ချင်တယ်
…ဘာလို့လည်း ဆိုတော့ စိုင်းဟတ်ကို သူ ပစ်သတ်ခဲ့လို့ ..။ ဓါးပြတိုက်..ပြန်ပေးဆွဲ အလုပ်တွေကို ကလိုထူး လုပ်ခဲ့ပေမယ့် အခုလို လူတယောက်ကို ပစ်မသတ်ဖူးသေးဘူး ။ စေးထော်က နန်းမူရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အဲဒီတုန်းက တွေ့လိုက်ရပြီး အစွဲကြီး စွဲပြီး တအားကြိုက်နေတယ် ။ ခက်တော့ ခက်နေပြီ ။
“ ကလိုထူး…..”
“ ဗျာ..အကို…”
“ မင်း..ဒီနေ့ စိုင်းဟတ်ရဲ့ ရက်လည် ဆွမ်းကျွေးတာ သိလား…..”
“ ဟုတ်…သိတယ် အကိုစေးထော်…”
“ ငါတို့ နန်းမူဆီ သွားကြရအောင်ကွာ……”
“ ဟာ..အကို ဖြစ်ပါ့မလား….တတ်နိုင်ရင် လျှိုပြီး နေကြရင် ကောင်းမယ် ….”
“ ဘယ်သူသိတာ လိုက်လို့ကွာ…..အဲ့ညက ငါတို့ မျက်နှာဖုံးတွေ စွပ်ထားကြတာဘဲ…..”
ကလိုထူး စေးထော်ကို ကြောက်ရတယ် ။ သူ့ကို မလွန်ဆန်ရဲဘူး ။ တကယ်တော့ သူက ကလိုထူးတို့ လူစုကို ဦးဆောင်နေတဲ့ ခေါင်းဆောင်တယောက် ဘဲ…။
“ လာကွာ…ပြောနေကြာတယ်..နန်းမူ အိမ်ကို သွားမယ်….”
ကလိုထူး မျက်နှာပျက်ပျက်နဲ့ စိတ်ညစ်နေတယ် ။ စေးထော်က သူထိုင်နေတဲ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ် ချထားတဲ့ သူ့သေနတ်ကို ကောက်ယူပြီး ခါးကြားမှာ ထိုးလိုက်တယ် ။ ရှပ်အကျ ႌပွပွကြီးကို အပြင်ထုတ် ဝတ်ထားလို့ သေနတ်ပါတာကိုတော့ လူမသိနိုင်ဘူး ။
“ လာကွာ..သွားမယ်….”
ကလိုထူး ကုပ်ကုပ်လေး လိုက်သွားရတော့တယ် ..။
စိုင်းဟတ်အိမ်မှာ ဆွမ်းကျွေးလာစားတဲ့ လူတွေ တော်တော် များတယ် ။ နန်းမူ မျက်နှာညှိုးညှိုးလေးနဲ့ လူတွေကို ဧည့်ခံနေတယ် ။ စေးထော်နဲ့ ကလိုထူးက သူတို့ဟာ စိုင်းဟတ်ရဲ့ မိတ်ဆွေတွေပ..သတင်း ကြားရတာ စိတ်မကောင်းဘူး …လို့ ပြောကြတဲ့အချိန် စေးထော်က နန်းမူရဲ့ တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်နေတယ် ။ ကလိုထူးက စာအိတ်လေးနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ ငွေကို နန်းမူ လက်ထဲကို ထည့်လိုက်တယ် ။
လူတွေကို ထမင်းဟင်းတွေ လိုက်ထည့်ပေးနေတဲ့ နန်းနူရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က ဖင်ကားကားကြီးတွေကို စိုက်ငေးရင်း စေးထော် ပစ်မှားနေတယ် ။ နန်းမူကို ဗြုန်းချင်နေတယ် ။ ဖြုတ်ချင်နေတယ် ။
နန်းမူ အိမ်က ပြန်လာတဲ့အချိန် စေးထော် နန်းမူကို ညဖက် အကြမ်းဖက် ဖမ်းခေါ်ပြီး တောထဲမှာ အတင်း ဗြုန်းပစ်မယ် လို့ ကြံနေတယ် ။
သူ့အိမ်လည်း ပြန်ရောက်ရော အပြင်က ပြန်လာတဲ့ ညီမ မူတောနဲ့ တိုးတယ် ။
“ အကို ဘယ်က ပြန်လာလဲ..”
“ ရက်လည်ဆွမ်းကျွေးက ပြန်လာတာ…နင်ကော..ဘယ်က ပြန်လာလဲ..”
“ နော်ပဲတို့ အိမ်က ….”
စေးထော်က ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့ခါးကြားမှာ ထိုးထားတဲ့ သူ့ပစ္စတိုသေနတ်ကို ထုတ်ယူပြီး ဘေးက ခုံလေးပေါ်မှာ တင်လိုက်တယ် ။ မူတောက သေနတ်ကို တွေ့တော့….“ အကို…မူတော သေနတ် ပစ်တတ်ချင်တယ်….သင်ပေးပါလား….” လို့ စေးထော်ကို ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟာ….မူတော..နင် ဘာဖြစ်နေလဲ..ဘာလို့ သေနတ် ပစ်တတ်ချင်ရတာလဲ….အေးအေးနေစမ်းပါဟာ….”
“အကိုကလည်း..လုပ်ပါ..မူတော ပစ်ချင်တယ်…..ပစ်တတ်ချင်တယ်…….”
“ ငါ မအားဘူး..အင်း…ထယ်ကြီးကို သင်ခိုင်း…..ကလိုထူး…”
“ ဟုတ် အကို…”
“ ထယ်ကြီးကို ခေါ်စမ်း..မူတောကို သေနတ်ပစ် သင်ခိုင်းလိုက်….”
“ ဟုတ်အကို ….”
မူတော ပြုံးသွားတယ် ။
ထယ်ကြီး နဲ့ မြင်းစီးထွက်မယ်…သေနတ်ပစ်သင်တယ် ဆိုပြီး တောထဲမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေမယ်…။ ထယ်ကြီး ကို မူတော အရမ်း ခိုက်နေပြီ ။ သူလိုးတာ အရမ်းသဘောကျနေပြီ ။ သူ့လီးကြီးက တအားတုတ်လဲ တုတ် ရှည်လည်း ရှည်တယ် ။ မူတောကို သူ့လီးကို စုတ်ခိုင်းလို့ ခုဆို တွေ့တိုင်း စုတ်စုတ်ပေးနေရတယ် ။ မူတောက သူ့လီးကိုစုတ် သူက မူတော စောက်ပတ်ကို ယက်တယ် ။
ဒါတွေကို စဉ်းစား လိုက်တာနဲ့ စောက်ပတ်က ယားတက်လာတယ် ။
ဖေါဖေါ မမိုးသူနဲ့ အတူတူ အပေါ်ထပ်က သူဌေး လင်မယားရဲ့ အိပ်ခန်းတွေကို ရှင်းလင်း သန့်ရှင်းရတယ် ။ သူဌေးလင်မယား နှစ်ယောက် အတူတူ မအိပ်တာ ဖေါဖေါ သိလိုက်ရတယ် ။
ပထမ ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့အိပ်ခန်းကို ရှင်းကြရတယ် ။ ကော်ဇောတွေ ဖုံစုပ်စက်နဲ့ စုပ်ရတယ် ။ ရေချိ ုးခန်း အိမ်သာ ဆေးကြော တိုက်ချွတ်ရတယ် ။ မမိုးသူဟာ တော်တော် အလုပ်လုပ်နိုင်တယ်
ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
သူဌေးလင်မယားရဲ့ အိပ်ခန်းတွေ ထဲမှာ အခန်းဝှက်တွေ ရှိပြီး မီးခံသေတ္တာကြီးတွေ ရှိနေတာကိုပါ သိလိုက်ရတယ် ။
မမိုးသူက ဖေါဖေါ နင်တွေ့တာသိတာတွေ စိတ်ထဲမှာဘဲ ထားနော်..တခြား ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြနဲ့ ..လို့ ပြောတယ် ။ ဖေါဖေါလည်း “ စိတ်ချပါ ..အမ ..ဖေါဖေါ ကိုယ်နဲ့
မဆိုင်တာတွေ ပြောလေ့မရှိပါဘူး …ဖေါဖေါ သစ္စာလဲ ရှိတယ်…ကိုယ့်ထမင်းရှင်တွေကို ဘယ်တော့မှ သစ္စာ မဖေါက်ပါဘူး …” လို့ မမိုးသူကို ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ အခန်းမှာ
ရာဘာလိင်တန်ချောင်း အတုကြီးတချောင်း က လွဲလို့ သိပ် ထူးထူးခြားခြား မတွေ့ရပေမယ့် ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ လိင်ကိစ္စ အသားပေး စာအုပ်တွေ ဒီဗီဒီ ချပ်တွေ အစုံဘဲ တွေ့ရတယ် ။
မမိုးသူက လိင်ဆက်ဆံတဲ့ ပုံတွေနဲ့ စာအုပ်တွေကို ဖေါဖေါ မတွေ့ဖူးဘူး ထင်ပြီး လာပြတယ် ။ “ ဖေါဖေါ ကြည့်စမ်း လီးကြီးတွေ နဲတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး..ဖင်ပေါက်ထဲလည်း
ထိုးနေတယ်ဟာ..အမလေး …လန့်စရာ…”
မမိုးသူ က ဖေါဖေါကိုလည်းပြ သူလည်း ပုံတွေကို ကြည့်တယ် ။ စောက်ပတ်ထဲ လီး တပ်ရက် ပုံတွေ နဲ့ စောက်ပတ် ယက်ပေးနေတဲ့ ပုံတွေ ..လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးတွေကို စုတ်ပေးနေတဲ့
ပုံတွေကို တွေ့ရကြည့်ရတော့ ဖေါဖေါ စိတ်တွေ မရိုးမရွ ထကြွလာရတယ် ။
မမိုးသူက “ ဖေါဖေါ..ယေကျ်ားနဲ့ ကြုံဘူးလား…” လို့ မေးတယ် ။ ဖေါဖေါက “ ဘာကြုံတာကို မေးတာလဲ အမ..” လို့ ပြန်မေးလိုက်တော့..“ ဟီး….အိပ်ဖူးလား..လိုးဖူးလား…မေးတာပါ ..” လို့
ရယ်ပြီး ပြောတယ် ။ ဖေါဖေါ လည်း “ ဟာ..အမကလဲ..ဘာတွေ လာမေးနေမှန်းလဲ မသိဘူး…” လို့ ရှက်သလိုနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး အိမ်သာကိုဘဲ ဖိတိုက်ချွတ်နေလိုက်တယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီအခန်းက လိင်တန်အတုကြီးကို မမိုးသူက ကောက်ကိုင်ပြီး ဖေါဖေါရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို လာထိုးတယ် ။
“ အိုး..အမေ့ …လန့်သွားတာဘဲ …”
“ ကြည့်စမ်း ဖေါဖေါ လီး အတုကြီး ..ဒါမျိုး ဖေါဖေါ မြင်ဘူးလား…”
“ ဟင့်အင်း ..ဒါကြီးက ဘာလုပ်ဖို့လဲဟင်..အမ …”
“ ဖေါဖေါကလည်း တကယ် မသိဘူးလား …ဒါ အာသာဖြေဖို့လေ …မိန်းမတွေ စိတ်လာတဲ့အခါ ဟိုထဲကို ဒါနဲ့ ထိုးပြီး ဖြေဖျောက်တာပေါ့….”
“ အမလေး..ကြက်သီးထလိုက်တာ အမ ရယ်..ဒီလိုဘဲ လုပ်ကြလားဟင် …”
ဖေါဖေါက ဒါမျိုးတွေကို မသိ မကြုံဘူး မကြားဘူးသလို ဟန်ဆောင်လိုက်တယ် ။
“ ဖေါဖေါကလည်း ဒါတောင် မသိဘူးလား..တောရွာတွေမှာ ဆိုရင် ခရမ်းသီးတောင့်တွေနဲ့ ထိုးပြီး အာသာဖြေကြတာမျိုးလေ ….”
“ အီး ..ရှက်စရာကြီး အမ ရယ် ..နားရှက်ပါတယ်..ကြားရတာ…”
ဖေါဖေါက မျက်နှာလေး ရဲတွတ်ပြီး ရှက်တဲ့ပုံနဲ့ သူမ နားကို သူမ ပိတ်ဟန် ပြုလိုက်တယ် ။
မမိုးသူက ရယ်တယ် ။
“ ဒါ..ဒါ..သူဌေးကတော်..သုံးတာလားဟင်…”
“ သူ့အခန်းထဲမှာ တွေ့တော့ သူ သုံးလို့ ဖြစ်မှာပေါ့..ဖေါဖေါရေ..ငါလည်း ဘယ်သိပါ့မလဲ ..ဟင်းဟင်း…..”
မမိုးသူက လိင်တန်အတုကြီးကို သူတို့ တွေ့တဲ့နေရာမှာ ပြန်ထားလိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါလည်း မမိုးသူ လိုချင်တဲ့ ပုံစံအတိုင်း သူဌေးလင်မယားရဲ့ အခန်းတွေကို ရှင်းလင်းပေးလိုက်ပါတယ် ။ မိုးသူလည်း ဖေါဖေါ အလုပ်လုပ်တာကို သဘောကျသွားတယ် ။ ညနေစာ ချက်ပြုတ်တော့
လည်း ဦးဇော်ဇော်နဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီဇော်တို့ ဘာစားတတ်လဲ..မမိုးသူဆီက မေးမြန်းပြီး ဖေါဖေါလည်း သေသေချာချာ ချက်ထားလိုက်ပါတယ် ။
ညနေစောင်းမှာ ဦးဇော်ဇော်နဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီ ပြန်ရောက်လာကြတယ် ။
မမိုးသူနဲ့ ဖေါဖေါတို့နှစ်ယောက် သူဌေးလင်မယားကို ညနေစာ ပြင်ဆင် ကျွေးကြတယ် ။ သူတို့ ဖေါဖေါ ချက်တဲ့ ဟင်းတွေကို သဘောကျကြတယ် ။ သူတို့ ထမင်းစားပွဲမှာ စားနေကြတဲ့အချိန်
ဖုန်းလာတယ် ။ အိမ်က လိုင်းဖုန်းကို ခေါ်တာ ။ မမိုးသူ ပြေးကိုင်လိုက်တယ် ။ မမိုးသူက ဖုန်းခွက်ကို လက်နဲ့ ပိတ်ထားပြီး..“ မချယ်ရီ ..ကြို့ကုန်းက ဒေါ်စတယ်လာ က သူ့ဆီမှာ
ပစ္စည်းတွေ ရောက်နေပြီ ..မချယ်ရီ လာယူနိုင်မလား…တဲ့ ..လို့ ဒေါ်ချယ်ရီဇော်ကို လာပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီဇော်က “ ဟာ..ရောက်နေပြီဆိုရင် သွားယူမှာပေါ့..စတယ်လာ့ကို လာယူမယ်
လို့ ပြောလိုက်..” လို့ မမိုသူကို ပြောခိုင်းတယ် ။ ထမင်းလည်း စားပြီးရော ဒေါ်ချယ်ရီဇော်လည်း မမိုသူကို အဖေါ်ခေါ်ပြီး အိမ်က ဒရိုင်ဘာနဲ့ ကြို့ကုန်းကို ပစ္စည်းတွေ သွားယူတယ် ။
ဖေါဖေါလည်း ပုဂံတွေ ဆေးကြောနေတဲ့အချိန် ဦးဇော်ဇော် မီးဖိုခန်းတံခါးပေါက်ဝကို ရောက်လာပြီး “ ဖေါဖေါ ..လာ အပေါ်ထပ် တက်ရအောင် .” လို့ လာခေါ်ပါတယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီ အပြင်ထွက်နေတုံး တွေ့ကြရတယ် ဆိုတာ ဖေါဖေါလည်း သိတာကြောင့် လက်ကို ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ သေသေချာချာ ဆေးပြီးတာနဲ့ အပေါ်ထပ်ကို တက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ အိပ်ခန်း
ပေါက်ဝကို ရောက်တော့ ဦးဇော်ဇော် သူ့ ကုတင်ကြီး ဘေးနားမှာ ရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ လာ..ဖေါဖေါ ..ဒီမှာ ဖေါဖေါ ရဲ့ အမေ ဆေးကုဖို့ ပိုက်ဆံ ထုတ်ပေးထားတယ်….”
ဦးဇော်ဇော်က အညိုရောင် စက္ကူ ထုပ်ကြီးတထုပ်ကို ဖေါဖေါ လက်ထဲကို ထည့်လိုက်တယ် ။
“ ကျေး..ကျေးဇူးပါ..ဦး …..”
ဖေါဖေါက လှည့်ထွက်မယ် ပြင်တော့ “ ဖေါဖေါ နေအုံးလေ..ဒီငွေထုပ်ကို နင် အောက်ဆင်းတဲ့ အခါကျ မှ ယူသွား…အခု နင် ငါ့ဆီ ခဏ လာအုံး…” လို့ ပြောတယ် ။ ဖေါဖေါလည်း ရင်တွေ အရမ်းကို
ခုံသွားတယ် ။ သူ..သူ..သူ ဖေါဖေါကို တခုခု လုပ်တော့မယ် ….။
“ ဖေါဖေါ….နင် ငါ လိုချင်တာတွေ ပေးမယ် ဆိုရင် ဒီထက်များတဲ့ ငွေတွေ ငါ နင့်ကို ပေးအုံးမယ်..တခုတော့ ရှိတယ် ..နင် ငါလိုချင်တာတွေကို မငြင်းဆန်ရဘူး …ခံရမယ်..ဒါဆိုရင် ..နင့်ကို ငါ
တကယ့်ကို ကူညီမယ်…နင့်အမေ ဆေးကုတာ တခုထဲတင် မဟုတ်ဘူး..နင့် ဘဝကို ပြောင်းးသွားအောင် ငါ လုပ်ပေးနိုင်တယ် …နင် ယုံသလား..ဖေါဖေါ…”
“ ယုံပါတယ်….ဦး….”
“ ဒါဆို…လာ…ဒီကိုလာ….”
ဖေါဖေါ သူ့အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်တယ် ။
“ နင့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို တခု မကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်..ဖေါဖေါ…..”
“ ရှင်…”
“ အချိန် သိပ်မရဘူး..သူတို့ ပြန်မလာခင် နင် ငါ့ကို အကုန် ပေးရမှာ….”
အဝတ်အစား အားလုံးကို ချွတ်ပစ်ရမှာကို ဖေါဖေါ ကြောက်နေ ရှက်နေတယ် ။ တခါမှ တစိမ်း ယောကျ်ားတွေ အရှေ့မှာ ဖင်တုံးလုံး မချွတ်ဖူးသေးဘူး ။ ထယ်ကြီး ကို ပေးလိုးတာက အမှောင်ထဲမှာ..။
ထမိန်လေး အသာ လှန်ပြီး သူလိုးတာ ။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး မချွတ်ရဲပါဘူး ..။
“ ရှက်တယ်..ဦးရယ်….”
“ ဟားဟား..နင်ကလဲ အလုပ်သဘောဘဲဟာ…ငါက အလကား နင့်ကို ချွတ်ခိုင်းတာမှ မဟုတ်တာ…..နင် လိုချင်တဲ့ ငွေ ပေးနေတယ်လေ..နောက်လဲ ထပ်ပေးအုံးမှာ…ငါက နင့်ကို နင်တို့ရွာမှာ
သွပ်မိုး အုတ်ခံ နှစ်ထပ် အိမ်တလုံး ချက်ချင်း ဆောက်ပေးလိုက်နိုင်တယ် ဆိုတာ သိရဲ့လား….”
“ သိပါတယ်…ဦး ….”
“ ကဲ..ဒါဖြင့်..ချွတ်…အကုန် ချွတ်….မြန်မြန်ဟာ…”
ဖေါဖေါလည်း သူ့အလိုကို လိုက်ရပါတော့တယ် ။ ဖေါဖေါ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစား အားလုံးကို သူ့ရှေ့ မီးအလင်းကြီးအောက်မှာ ချွတ်ချပစ်လိုက်ရပါတယ် ။
တောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ သေသေချာချာ စူးစိုက်ပြီး ကြည့်နေတဲ့ ဦးဇော်ဇော်လည်း သူ့ခါးဝတ် ပုဆိုးကိုလည်း ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်ပါတယ် ။ ဖေါဖေါ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားသလို သူလဲ
ဖြစ်သွားအောင် သူ့ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထာားတဲ့ စွပ်ကျယ် လက်ပြတ်ကိုလည်း ဦးဇော်ဇော် ဆက် ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ် ။
“ အို ..”
ဖွံ့ထွားတင်းရင်းတဲ့ နို့ကြီးတွေက အပေါ်ကို ဦးမော့ ခပ်ကော့ကော့လေးနဲ့ တအားကြီး လှလွန်းနေတယ် ။ ခါးသေးသေးနဲ့ စွင့်နေ ကားနေတဲ့ ဖင်စိုင်တုံးကြီးတွေကလည်း ဖြူဖွေးဝင်းအိနေတယ် ။
ပေါင်တန်လှလှတွေ ကြားက မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကတော့ အလှဆုံးဘဲ လို့ ဦးဇော်ဇော်က မှတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ် ။
“ အမွှေးမရှိပါလား..နင်..အမွှေးကို ရိပ်တာလား..နုတ်တလား ….ဖေါဖေါ..”
“ အာ..ဦးကလဲ ဘာတွေ လာမေးနေမှန်း မသိပါဘူး……. ”
“ ငါမေးရင် ဖြေစမ်း..ငါ့ကို စိတ်ထွက်အောင် မလုပ်နဲ့ ဖေါဖေါ….”
“ ဟုတ်…ဖေါဖေါ ရိပ်လဲ မရိပ်..နုတ်လည်း မနုတ်ဘူး..နဂိုဘဲ….အမွှေး မပေါက်ဘူး…”
“ ဟား..စောက်ကတုံးနဲ့ လာတိုးနေတာကိုး ….နင် ဂျိုင်းမွှေးကော ပေါက်လား ….”
“ ဂျိုင်း မွှေးတော့ ပေါက်တယ်..ဦး……”
“ နင့်စောက်ပတ် အရမ်း လှတာဘဲ..လာစမ်း..ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အိပ်လိုက် ..ပေါင်တွေကို ဖြဲကားစမ်း….”
ဖေါဖေါလည်း သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း ကုတင်ပေါ်က မွေ့ယာ အိအိကြီးပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲအိပ်ချလိုက်ပြီး ပေါင်တွေကို ဖြဲကား ပေးလိုက်ရပါတယ် ။
ဖေါင်းမို့တဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ဦးဇော်ဇော် သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်သည် ။
“ ဟင့်..ရှက်တယ်…”
ဖေါဖေါက သူမ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေကို စေ့လိုက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်လို့ ဦးဇော်ဇော် က “ မရှက်နဲ့ ဖေါဖေါ …နင်နဲ့ ငါနဲ့ ကြားထဲမှာ အရှက် ဆိုတာကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်စမ်းဟာ …နင် လိုတာတွေ ငါ
ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်..ငါလိုတာကိုလည်း နင် ပေးမယ် မဟုတ်လား..”လို့ ပြောလိုက်ရင်း ပေါင်တွေကို ဘေး ဖက်ကို တွန်းထားလိုက်သည် ။
“ ရှက်တာပေါ့လို့..ဟင့်…”
ဦးဇော်ဇော်လည်း တဟဲဟဲ ရယ်မောလိုက်ပြီးနောက် ဖေါဖေါရဲ့ ပေါင်တန်တွေ အကြားကို ခေါင်းထိုးအပ်လိုက်ပြီး အရည်တွေ စိုနေတဲ့ဖေါဖေါရဲ့ စောက်ပတ်ကို လျာကြီးနဲ့ ယက်ထည့်လိုက်ပါတယ် ။
“ အို့..ဦး..ဟင့်ဟင့်..စောက်ပတ်ကို ဘာလို့ ယက်တာလဲ…”
ဦးဇော်ဇော် က ဘာမှ ပြန်မဖြေအားဘူး ။ စောက်ပတ်ကို ဆက်တိုက်ဘဲ လျာကြီးနဲ့ တပြတ်ပြတ် နဲ့ ဖိဖိ ယက်ပါတော့တယ် ။
“ ဦးရယ်..စောက်ပတ် ဆိုတာ ယက်ရတဲ့ဟာ ဟုတ်လို့လား ….”
ဖေါဖေါက အရိုးခံ တောသူလေးလို ပုံစံနဲ့ မေးလိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော်က ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ။ စောက်ပတ်အတွင်းထဲကို သူ့လျာထိပ်ကို ထိုးသွင်းနေတယ် ။
ဖေါဖေါ.. ဖင်ကြီးတွေ ခါရမ်း လူးပျံပြီး တအားအား အော်နေရတယ် ။ ဖေါဖေါ ဖင်တုံးကြီးတွေကို ဦးဇော်ဇော် ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကို သဲကြီးမဲကြီး ယက်နေတယ် ။ ဖေါဖေါ အရမ်းကောင်း
တအားသဘောကျ ကြိုက်နေတယ် ။ စောက်စိကို စုတ်လိုက်တော့ ဖေါဖေါ တဆတ်ဆတ်ခါသွားရတယ် ။ သတိကင်းလွတ်သွားသလိုတောင် ဖြစ်သွားရတယ် ။ ကောင်းလွန်းလို့ …။
ဦးဇော်ဇော် က စုတ်ပေးတာ ယက်ပေးတာကို ဖျတ်ကနဲ ရပ်လိုက်ပြီး ..“ ကောင်းလား..ဖေါဖေါ ..” လို့ မောဟိုက်သံကြီးနဲ့ မေးလိုက်တော့ ဖေါဖေါလည်း “ အင်း..အင်း..ကောင်းတယ်..တအား…” လို့
ဖြေလိုက်တယ် ။ ဖေါဖေါက သူ ဆက် ယက်မယ်လို့ ထင်ထားပေမယ့် သူ ဆက် မယက်ပေးတော့ဘူး ။
သူ့ခါးက ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်ပြီး ဖေါဖေါရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး သူ ဖေါဖေါကို တက်ခွလိုက်တယ် ။ သူ..သူ…ဖေါဖေါကို လိုးတော့မယ် …။
ဖေါဖေါ သူ့ပေါင်ကြားကို လှမ်း ကြည့်လိုက်တယ် ။ နီညိုညို လီးတန်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။ ဒစ်ကြီးက ပြဲလန်နေတယ် ။ တော်တော်ကြီးတဲ့ ဒစ်လုံးကြီး ..။
သူက သူ့လီးကြီးကို အရင်းနားကနေ ထိန်းကိုင်ပြီး ဖေါဖေါ စောက်ဖုတ် အဝမှာ တေ့လိုက်တယ် ။ လီးထိပ်ကြီး လာထိတေ့လိုက်တာက ဖေါဖေါ ကို ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ထသွားစေတယ် ။
သူ ဖေါဖေါ နို့တလုံးကို ကိုင်ဆုပ်ပြီး ထောင်ထ မာတင်းနေတဲ့ နို့သီးလေးကို ပြွတ်ကနဲ စုတ်လိုက်တယ် ။
“ အို …”
တချိန်ထဲ လိုလိုမှာ သူ့လီးကြီးကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်တယ် ။ သူထင်ထားသလို ဘီးက စောက်ပတ်ထဲကို မဝင်ဘဲ တစ်နေတယ် ။ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာတောင် လီးကြီးက တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေတယ် ။
ကြပ်တင်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို သူ မရရအောင် သွင်းလိမ့်မယ် ဆိုတာ ဖေါဖေါ သိနေတယ် ။ ထယ်ကြီး တုံးက ကြုံ ပြီလေ ။ ယောကျ်ားတွေ ကလည်း မိန်းမ စောက်ပတ်က အဲလို ကြပ်နေမှ
ကြိုက်ကြတာ ..။ သူတို့ မဝင်ဝင်အောင် ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်နဲ့ ထိုးသွင်း ထည့်ကြမှာ ..။ ဒီလို တင်းကြပ်နေတဲ့ အထဲကို ဖိဖိသွင်းထည့်တဲ့အခါ သူတို့အဖို့လည်း အရသာ ထူးကဲသလို ဖေါဖေါတို့
မိန်းမတွေအတွက်လည်း အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို လီးချောင်းကြီးနဲ့ ထိုးထိုးသွင်းလိုက် ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်လိူက် လုပ်နေတော့ အရမ်းကို အရသ ထူးကဲရတာပေါ့ရှင်…။
ထယ်ကြီးနဲ့ ကြုံဘူးတာတောင် ဖေါဖေါ စောက်ဖုတ်က သူ့လီးကြီး လျောလျောလျူလျူ မဝင်နိုင်အောင်ကို ကြပ်တစ်နေတယ် ။ သူကလည်း မိန်းမလိုးတာ နောကြေနေတဲ့ လူကြီး ပါ ။ ဖိဖိပြီး
ထိုးသွင်းတာ ဖေါဖေါလည်း အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းနေရသလို လီးကြီးလည်း အဆုံး ဝင်သွားပြီး သူ ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေးနေတယ် ။
“ အင်း..အင်း…အား..ဟင်း..ဟင်း…အင်း..”
ကောင်းလိုက်တာရှင် …။
ဒီလူကြီး လီးကလည်း ကြီး တောင်တာကလည်း အရမ်းမာကျော..လိုးလဲ လိုးတတ်တယ် ။ ထိလိုက်တာ အချက်တိုင်း ..။
“ ကောင်းလား..ကောင်းလား..” လို့လည်း မေးတယ် ။ ဖေါဖေါကလည်း ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်လို့ သူ အားရှိအောင် ဖြေပေးပါတယ် ။ တကယ်လည်း တအား ကောင်းတယ်လေ ။
လိုးနေတဲ့ အချိန် သူ့လက်တဖက်ကလည်း ဖေါဖေါ ဖင်အောက်ကို လက်သွင်းပြီး ဖင်တုံးတွေကို ကိုင်တယ် ။ ငုံ့ပြီးလည်း ဖေါဖေါ နို့တွေကို သူစို့တယ် ။
သူ့လိုးချက်တွေ ဆောင့်ချက်တွေ တဖြေးဖြေးနဲ့ မြန်လာသလို ကြမ်းလာတယ် ။
“ အိုကေရဲ့လား..ဖေါဖေါ..” လို့ သူမေးတယ် ။ ဖေါဖေါလည်း သူလိုးတာတွေ တအားခိုက်နေတာ ဆိုတော့ ခေါင်းကို တွင်တွင် ညှိမ့်ပြရင်း..“ အရမ်းကောင်းနေတယ်..ဦးရယ်…” လို့ ပြန်ဖြေပေးရင်း
သူလိုးထည့်တဲ့ အချိန်တွေ ပြန်ပြန်ကော့ပင့်ပေးမိတယ် ။
ဖွတ်ဖပ် …ဖွတ်ဖပ် ဖွတ်ဖပ် ..ဖွတ်ဖပ်….အား….အား……..ဦးရယ်…..ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ……အို…….အို …..။
သူ့လက်မောင်းတွေကို ဖေါဖေါ ကိုင်ဆုပ်ရင်း သူနဲ့အတူ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းမိတဲ့အထိ တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ လိုးလိုက်ရတာ ကောင်းလည်း ကောင်းသွားရော အသံကုန် အော်ညည်း လိုက်မိတယ် ရှင်..။
ဦးဇော်ဇော် က သုတ်ရည်တွေကို တဖျောဖျောနဲ့ ဖေါဖေါရဲ့ စော်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးကြီး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားအောင်ကို ကောင်းသွားတဲ့ပုံ ..။
“ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်…..ဟူး………”
ဖေါဖေါကတော့ စိတ်ထဲက ( ကောင်းလိုက်တဲ့ လီးကြီး..လိုးလဲ လိုးနိုင်တဲ့ လူကြီး…..) လို့ အောက်မေ့မိပါတယ်ရှင် …။
ထယ်ကြီး သေနတ်ကို တစစီ ဖြုတ်ပြီး တိုက်ချွတ်နေတယ် ။
ဒါနဲ့ အလုပ်လုပ်နေတော့ အရေးရယ် အကြောင်းရယ်မှာ ဂျမ်း မဖြစ် အောင် အမြဲ တိုက်ချွတ်ထားမှ ။
“ ထယ်ကြီး….ထယ်ကြီး …. ”
အိမ်အပြင်က ကလိုထူးရဲ့ ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရတယ် ။
“ ဟေး..ကလိုထူး..လာလေ ..ဝင်ခဲ့..”
ကလိုထူး မျက်နှာကို မြင်တာနဲ့ သတင်းထူး ပါလာတယ် ဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ ကလိုထူးက သတင်းထူး သတင်းဦးဆို သိပ်ပြောပြချင်တဲ့ကောင်
။ ကောလဟာလ ဖြန့်ချီတဲ့နေရာမှာ နံပါတ် တစ် ။
“ ဘာထူးလဲ…”
“ ဟ…ထူးလို့ လာပြောတာ..လာခေါ်တာ..ထယ်ကြီး..”
“ ဆိုပါအုံး…ဘာတွေများ ထူးသလဲ…”
“ စေးထော်….စိုင်းဟတ်ရဲ့ မယား နန်းမူကို စွဲလန်းနေပြီး ရက်လည်ဆွမ်းကျွေးတာကို ငါ့ကို အဖေါ်ခေါ်ပြီး
သွားတယ်ကွာ….နောက်ပြီး နန်းမူကို ဖမ်းပြီး တောထဲမှာ ထားပြီး ကျင့်မလို့တဲ့..”
“ ဟာ…စေးထော်ကတော့ လုပ်တော့မယ် …အေးဆေး မနေနိုင်ဘူး….”
“ အေး..ဟုတ်တယ်..အမှုကြီးအုံးမယ် …. ”
“ အမှုကြီးတာတင် ဘယ်ကမလဲ..ဒို့တတွေပါ သူ့အမှုတွဲထဲ ပါနိုင်တယ်ကွ..ကလိုထူးရ…မီးခိုး ကြွက်လျှောက်…”
နောက်တခု က စေးထော်က မင်းကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ် ..”
“ ဘာအတွက်လဲ..အလုပ် ပေါ်ပြန်ပြီလား …ကောင်းတာပေါ့ ငါလဲ ရေခန်းလာပြန်ပြီ…”
“ မပေါ်ပါဘူး….ထယ်ကြီး..မင်းကလည်း အသုံးအစွဲ ကြမ်းလွန်းတယ်ကွာ…ကုလားခပ်တဲ့ရေ ကုလားဖင်ဆေးတာနဲ့ ကုန်ရော ဆိုသလိုကြီး….”
“ ပြောလေကွာ..စေးထော်က ဘာအတွက် ခေါ်တာလဲ…”
“ ပြောမှာပါ…စေးထော်က သူ့ညီမ မူတောက သေနတ်ပစ် သင်ချင်တယ် ဆိုလို့ မင်းကို သင်ခိုင်းဖို့ ခေါ် ခိုင်းလိုက်တာ…”
“ ဟေ…..ဟုတ်လား …”
ထယ်ကြီးရဲ့ မျက်နှာ ဝင်းပသွားတယ် ။
“ တကယ်လား……”
“ ဟာ..တကယ် မဟုတ်ဘဲ ငါက ပြောပါ့မလား…”
“ နေပါအုံး..စေးထော်က သူကိုယ်တိုင် ဘာလို့ မသင်ပေးနိုင်တာလဲ…”
“ မသိဘူး..မင်းက စိတ်ရှည်တယ်…မင်းကို သွားခေါ်လို့ သူ ပြောလို့ ငါလာခေါ်တာ…”
ထယ်ကြီး ရင်ဘတ်ထဲ ကုလားဘုရားပွဲ လှည့်နေပြီ ။ ဒိန်းတပ်တပ်..ဒိန်းတပ်တပ် နဲ့..။ ပျော်သွားလို့ ..။
မူတောကို ကျိုက်ထို သွားတုန်းက ဗြုံးလိုက်ရပြီးနောက် အခွင့်မသာလို့ ထပ် မဗြုံးရတော့ဘူး ။
အခုတော့ ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲ ပြုတ်ကျပြီ ။
မူတော ကို သေနတ်ပစ်တာတင် မကဘူး ..။ ပုလွေသင်တန်းတွေပါ ပေးလိုက်အုံးမည် လို့ တွေးတော
ရင်း ပီတိတွေ ဖြာဝေနေတယ် ။ ဝမ်းသာ လုံး ဆို့နေတယ် ။
“ ကဲ သွားစို့ ကလိုထူးရေ….ဆရာသမားက ခိုင်းတော့လဲ လုပ်ပေးရတာပေါ့လေ…”
ကလိုထူးက မင်းအကြောင်း ငါသိပါတယ် ဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ ထိုင်ရာက ထတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ဖုန်း
မြည်လာတယ် ။ ထယ်ကြီးရဲ့ ဟန်းဖုန်း ..။
အိမ်တံခါးကို အပြင်ကနေ သော့ခတ်နေရင်း ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တယ် ။
“ ဟင်……ဖေါဖေါ ခေါ်တာပါလား …”
ပထမ မထူးတော့ဘူး စဉ်းစားပြီးမှာ အလုပ်ကိစ္စ ဘာများ ထူးခြားလဲ သိချင်တာနဲ့ ထူးလိုက်တယ် ။
“ ဖေါဖေါ….”
“ ထယ်ကြီး….နင်ကလည်း ဖုန်းတောင် မဆက်ဘူး…”
“ ငါ မအားလို့..ဖေါဖေါ..စေးထော် ခိုင်းထားတာတွေ လုပ်နေရတာ..အခုတောင် သူခိုင်းတာ သွားလုပ်မ
လို့..”
“ အေး..အေး…..နင် ဒါဘဲ လုပ်နေ..တော်ကြာ သူ့ညီမနဲ့ ညားနေမယ်….ဟွန်း….”
ဖေါဖေါ စကားကြောင့် ထယ်ကြီး လိပ်ပြာမလုံ ဖြစ်သွားရတယ် ။
“ ကိစ္စ ဘာထူးလဲ..အိုကေလား..ဖေါဖေါ…..”
“ အိုကေပါတယ် …ဘာမှတော့ မထူးသေးပါဘူး…နင်လဲ ရန်ကုန် လာခဲ့အုံးလေ….”
“ အေး..အေး…လာမယ်..လာမယ်….”
“လာရင် ကြိုတင် ဖုန်းဆက်လိုက်…”
“ အေးအေး..ဆက်မယ် …ဆက်မယ် …”
ထယ်ကြီး ငါးရံ့နှစ်ကောင်ကတော့ ဖမ်းထားနေပြီ ။ ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ..။ ဘာလုပ်မလဲ…။ မီးစင်
ကြည့်ကရမှာဘဲ…လို့ စိတ်ထဲမှာ တွေးရင်း ဆိုင်ကယ်ကို စက်နှိုးလိုက်တယ် ။
ထယ်ကြီး နဲ့ မူတော မြင်းကိုယ်စီနဲ့ ထွက်ခဲ့ကြတယ် ။
စိမ်းစိုနေတဲ့ တောတန်းလေး တလျှောက် မူတော မြင်းကို အသော့နှင် စီးသွားလို့ ထယ်ကြီး အနောက်က မနည်း လိုက်နေရတယ် ။ မူတောသည် အနက်ရောင် အကျ ႌပွပွ အနက်ရောင် ခေါင်းစည်း
အနက်ရောင် ဂါဝန်ကားကားကြီး ဝတ်ထားတယ် ။ သားရေအနက်ရောင် လည်ရှည်ဖိနပ်နဲ့ ။ အနက်ရောင် မင်းသမီးကလေး တယောက် တောထဲမှာ မြင်းကို ဒုန်းဆိုင်း စီးနေတယ် ။
ထယ်ကြီးကတော့ တံဆိပ် အမှတ်အသား မပါတဲ့ အစိမ်းပုတ်ရောင် ယူနီဖေါင်း ကို ဝတ်ထားတယ် ..။
ထယ်ကြီးက “ မူတော…..ဖြေးဖြေး…..” လို့ အော်ပြောလိုက်တယ် ။ မူတော က ထယ်ကြီး ဘာအော်အော် သူစီးချင်သလို စီးးတတ်တယ် ။ အရင်လည်း ဒီလိုဘဲ ..။
ထယ်ကြီး တအား ဒုန်းဆိုင်းစီးပြီး လိုက်တယ် ။ ချောင်းလေး အဖြတ်မှာ မူတောကို မှီလာတယ် ။
“ မူတော….အရှိန်လျော့..ရှေ့မှာ ကင်း ဂိတ်ရှိတယ် …”
နယ်မြေလုံခြုံရေး အဖွဲ့တွေရဲ့ ကင်းတွေ ရှိနေတော့ မူတောကို ရပ်ခိုင်းရင် အရှိန်များနေလို့ မြင်းကို ချက်ချင်း မရပ်နိုင်မှာ စိုးလို့ ..။
ဒီနယ်မြေက လုံခြုံရေးအဖွဲ့တွေအားလုံးက ထယ်ကြီးကို သိကြတယ် ။ ထယ်ကြီးက အရင်က သူတို့လို လုံခြုံရေး လက်နက်ကိုင် တယောက်ဘဲ ။ စေးထော်ကိုလည်း လူတိုင်းလို သိကြတယ် ။
ကင်းဂိတ်နားက ဖြတ်တော့ တာဝန်ကျနေတဲ့ ပြောက်ကြား ယူနီဖေါင်း ဝတ်ထားပြီး မောင်းပြန်တွေ လွယ်ထားတဲ့ လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေက ထယ်ကြီးကို လက်ပြ နုတ်ဆက်တယ် ။
သူတို့ရဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ ဖြူဆွပ် ချောလှလွန်းတဲ့ မူတော ဆီမှာ စူးစိုက်နေကြတယ် ဆိုတာ ထယ်ကြီး သိနေတယ် ။
ထယ်ကြီးကျောမှာ မူတော ပစ်ဖို့ ပွိုင့်တူးတူး ရိုင်ဖယ်လေး လွယ်လာတယ် ။ သူ့ဂျာကင်အိတ်ထဲမှာလည်း ပွိုင့်တူးတူး ရှစ်လုံးပြူး း ပြောင်းတို သေနတ်လေး ပါလာတယ် ။ မူတောကို ယမ်းအားပျော့ပျော့
နဲ့ အပစ်သင်ဖို့ စေးထော်က မှာလိုက်လို့ ..။
စေးထော်နဲ့ ထယ်ကြီးတို့ အဖွဲ့ သေနတ်အပစ်ကျင့်နေကျ နေရာကို ရောက်လာတယ် ။ တောင်ကုန်း ညီနောင် လို့ သူတို့ နံမည် ပေးထားတဲ့ တောင်ပူစာ နှစ်လုံး ကြားက ချိုင့်ဝှမ်းလေးထဲမှာ
ပစ်ဖို့ စေးထော်က မှာလိုက်လို့ ..။
ဒီတောင်ပူစာလေးမှာ သူတို့ အဖွဲ့တွေ သေနတ်လာလာပစ်ကျင့်တော့ စေးထော်က တဲ့လေး တလုံး ဆောက်ထားတယ် ။ မိုးရွာတဲ့အခါ ဒီတဲလေးထဲမှာ မိုးခို နိုင်သလို ထမင်းဟင်းလည်း
ချက်စားနိုင်အောင် ဆောက်ထားတာ ..။
“ ရောက်ပြီ မူတော….”
မူတောနဲ့ ထယ်ကြီး မြင်းပေါ်က ဆင်းလိုက်ကြတယ် ။ တောတောင် စိမ့်စမ်း ရှုခင်းတွေက သာယာလွန်းနေတယ် ။ ငှက်မျိုးစုံရဲ့ အသံတွေက အပ တိတ်ဆိတ်နေတယ် ။ အရင် ပစ်ထားတဲ့ ကျည်ဆွအခွံတွေ မြေကြီးပေါ်မှာ ပြန့်ကြဲနေတယ် ။ မူတောရဲ့ ဆံပင်လေးတွေ လေတိုက်နေလို့ လွင့်ပျံနေကြတယ် ။
“ ကို …”
“ မူတော……..မူတော….အရမ်း လှတာဘဲ…….”
“ အံမယ်…ဟုတ်လို့လား…ကိုက သိပ် မြှောက်တတ်တာဘဲ………မူတောကလေ…ကိုနဲ့ တွေ့ချင် လွန်းလို့ ကြံရ ဖန်ရတာ..သိလား….ဟွန်း..သူကတော့ မူတောကို လာတောင် မတွေ့ဘူး……”
ထယ်ကြီးက တဲလေး အရှေ့က ထိုင်ခုံ လုပ်ထားတဲ့ သစ်တုံးကြီးပေါ် ထိုင်ရင်း မူတော ပစ်မယ့် သေနတ်တွေကို ကျည်ဖြည့်နေတယ် ။
“ ကို…အားပြင်းတဲ့ သေနတ်ကော မပါဘူးလား…”
“ ပါတယ်..ဒီမှာလေ …”
မူတော သေနတ်ပစ်သင်ဖို့ တင် မကဘူး..။ အရေးအကြောင်းဆို သုံးနိုင်အောင် သူကိုင်နေကျ ၉မီလီမီတာ ပစ္စတိုတလက် နဲ့ အေကေ၄၇ အတိုလေး တလက် ထယ်ကြီး ယူလာခဲ့တယ် ။ ကျောပိုး
အိတ်ထဲက ပစ်မှတ်အဖြစ် သုံးဖို့ ကိုကာကိုလာ နဲ့ ဘီယာ ဘူးခွံတွေကို ထုတ်တယ် ။ ချောင်းစပ်က ခုံတန်းလေးပေါ် တန်းစီ ပြီး တင်လိုက်တယ် ။
“ ကို ရော ပစ်မှာလား..”
“ ဟင့်အင်း…”
ထယ်ကြီး ပစ်ချင်တာက သေနတ် မဟုတ်ဘူး …။
မူတော လက်ထဲကို ပွိုင့်တူးတူး ရိုင်ဖယ်ကို ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ မူတောက ရိုင်ဖယ်ကို တဲထရံမှာ ထောင်လိုက်တယ် ။
“ ကို..မူတော တကယ် သေနတ်ပစ်ချင်တယ် ထင်လို့လား…”
“ မပစ်ချင်ဘူးလား…”
“ဟင့်အင်း..မပစ်ချင်ဘူး..မူတောက ဘာလုပ်ချင်နေလဲ သိလား…ကို….”
“ မသိဘူး……”
တကယ်တော့ ထယ်ကြီး သိတယ် ။ မသိဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ် ။ မူတော ပြောတာကို ကြားချင်လို့…။
မူတောက သူ့နားနားကို နှုတ်ခမ်းလေး ထိကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် ။
“ ကို့ အလိုးကို ခံချင်လို့…..” တဲ့ ။
မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထပ်မေးလို့ မူတောက လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ လိုက်ထုတယ် ။
ချစ်သူရဲ့ အထုအရိုက်ကို ခံရတာက ထယ်ကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်ထဲ ရှိန်းဖိန်းဖိန်း ရှိန်းမြမြ ခံစားလိုက်ရသလိုဘဲ ။ လက်သီးဆုပ် ဖြူဖြူလေးတွေကို သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့ ဖမ်းထားလိုက်တယ် ။
နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ငုံ ပစ်လိုက်တယ် ။ မူတော မျက်တောင်လေးတွေ မှေးစင်းကျသွားတယ် ။
အိထွေးတဲ့ မူတော နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုတ်ယူရင်း မူတော တင်ပါးစိုင်တွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်တယ် ။ တဲထဲက ၀ါးကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ မူတော ဂါဝန်ပွပွကြီးကို အပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး
ပင်တီပါး သေးမျှင်မျှင်လေးကို ချွတ်ယူလိုက်တယ် ။ စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်နေတဲ့ ပင်တီလေးကို သူ နမ်း ရှုလိုက်တယ် ။
“ အို..ကို…ဘာလို့ ရှူတာလဲကွာ…..မရွံဘူးလား…….”
“ ဟင့်အင်း…”
ထယ်ကြီးက ခေါင်းလည်း ခါပြတယ် ။
ပေါင်တန် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးတွေ ခလယ်က စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက နီညိုရောင် အကွဲကြောင်းထူထူကြီးနဲ့ လှလွန်းနေတယ် ။ ထယ်ကြီး ငုံ့ယက်လိုက်တယ် ။ လျာပြားကြီးနဲ့…။
“ ဟင့်…ကို…မယက်နဲ့ကွာ….”
“ ဘာလို့…”
“ နံမယ်…..”
“ ထယ်ကြီး…”
“ အိုး..ဘယ်သူက ကို့နံမည်ကို မေးလို့လဲ..အနံ့ နံမယ် လို့ ပြောတာ..”
“ မနံပါဘူး..မူတောက အမြဲ သန့်ရှင်းနေတာဘဲဟာ….”
“မနံဘူး..ဒီမှာ ကြည့်…” ဆိုပြီး ထယ်ကြီးက မူတော စောက်ဖုတ်ကို သူ့နှာခေါင်းနဲ့ လိုက်နမ်းလိုက်တယ် ..။
“ ပြောလေကဲလေ…ဘဲ…..”
ထယ်ကြီးက လျာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေ အထက် ပင့်ပင့် ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ ဟိုတခါ ယက်ပေးခဲ့ထဲက မူတော ထယ်ကြီး အယက်ကို စဲံသွားခဲ့တာ ။ ထပ်ပြီး လိုချင်ခဲ့တာ ။ စောက်စိလေး
ကို ဖိဖိကော်သွားတဲ့ သူ့လျာကြီးကြောင့် မူတောမှာ ဖင်တကြွကြွနဲ့ မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖီလင်တွေ စွတ်စက်တက်နေရတယ် ..။
“ အို….အို…ကို….ကို……သူ…သူ…မူတော မနေတတ်အောင် သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲကွာ…အိုး…အိုး……..တော်..တော်ပြီ……..မယက်နဲ့တော့…”
“ ဒါဆို ဘာလုပ်ရမှာလဲဟင်..”
“ ကိုနော်..သိသားနဲ့…..”
“ မသိဘူး…ပြော.ပြော..ဒီ ပါးစပ် လှလှလေးက ပြော…ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ…”
“ ကိုကွာ..သိပ် ကြားချင်နေတယ်…ကဲ…လိုးပေး…လိုးပေး….”
မူတောရဲ့ မျက်နှာလေးက နီရဲတွတ်နေတယ် ။
မူတောရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မကာ သူ့ပုခုံးပေါ် တင်ရင်း မူတောရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးတန်ကြီး ထိုးနှစ် ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ။
“ အိုး……ကို…”
ခံချင်စိတ်နဲ့ ယားနေပြီး အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပေမယ့် တကယ်တမ်း လီးတုတ်တုတ်နဲ့ တအားဖိသွင်းလိုက်တော့ နာကျင်သလိုဘဲ ..။ ထယ်ကြီးက မူတောကို ဖိဖိသွင်းနေတယ် ။
“ အား…အား….အား….”
ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် ….။
သွင်းလိုက်..ထုတ်လိုက်….။
ဖွတ်ဖပ် အသံတွေ တောစပ်က တဲကလေးထဲ ဆူညံသွားတယ် ။ မူတောရဲ့ အော်ညည်းသံတွေရော …။
အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းတွေ..အင်းကနဲ အင်းကနဲ အားယူသံတွေ ရော….။ ထယ်ကြီး အားရပါးရ လိုးတယ် ။ မူတောရဲ့ ဆီးစပ်နဲ့ သူ့ဆီးခုံ တဖတ်ဖတ် ရိုက်ခတ်တဲ့ အသံတွေ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်
ထွက်နေတယ် ..။
“ အား…အား…ကောင်းတယ်…ကို…ကောင်းလိုက်တာ…အား…မူတော…ကြိုက်တယ်…ကြိုက်တယ်…လိုး…လိုး..ကို…တအား…တအားလိုးစမ်းပါ …..”
ဒီအချိန်မှာ စေးထော်က ခေါင်းစွပ် စွပ်ထားပြီး နန်းမူရဲ့ ခြံဝိုင်းထဲမှာ ရောက်နေတယ် ။ နန်းမူကို စွဲလန်းတဲ့ စိတ်ကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းသိမ်းနိုင်ဘဲ နန်းမူကို တွေ့ချင်ဇော်နဲ့ နေ့လည်ဖက်
ကြီး နန်းမူကို လာချောင်းနေတယ် ။ နန်းမူကို မရရအောင် လိုးမည် လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး ရောက်လာတာ ..။ အဆင်ပြေရင် အတင်း ဖမ်းခေါ်သွားဖို့လည်း စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတယ် …။
နန်းမူလည်း အိမ်အနောက်ဖက်က ရေတွင်းမှာ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ရေထွက်ချိုးလို့ ပြီးသွားတဲ့ အခါ ရေစိုထမိန်ကို အိမ်နေရင်း တပတ်ရစ် ထမိန်ပါးလေးတထည် နဲ့ လဲလှယ် ဝတ်ဆင်လိုက်တယ် ။
ဒီနေ့ တနေ့လုံး စိတ်တွေ လေးနေတယ် ။ သွေးများ တိုးသလား …။
ငပိထောင်းတွေ အစားများသွားတယ် ထင်တာဘဲ ..။
အိမ်ထဲကို အဝင် အနောက်က လူတယောက် လိုက်ဝင်လာပြီး သူ့ကို ဆောင့်တွန်းလိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့ နန်းမူလည်း မြေကြီးပေါ်ကို ပက်လက်လန် လဲကျသွားရတယ် ။
အနောက်က လူက အိမ်ထဲကို ဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကို အတွင်းကနေ ပိတ်လိုက်တယ် ။ နန်းမူ လူးလဲထတယ် ။
“ အိုး..အား..ရမ်းကား လှချည်လား..နင် ဘယ်သူလဲ…”
နောက်ထပ်တကြိမ် ထပ် အတွန်း ခံရပြန်တယ် …။
ဒီလူ က မြေကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး လဲကျနေတဲ့ နန်းမူကိုယ်ပေါ်ကို ခွစီးတက်လိုက်တယ် ။
“ အိုး….လွှတ်..လွှတ်…..မလုပ်နဲ့…”
နန်းမူက သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွမှောက် တက်လာတဲ့ လူကြီးကို တွန်းဖယ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ..။
ဒါပေမယ့် တက်ခွတဲ့ လူက ဗလတောင့်တောင့် ထွားထွားကြီးမို့ နန်းမူ အားနဲ့ အဆမတန် ကွာနေတယ် ။
“ နင် ခွေးလို မလုပ်နဲ့..ဖယ်..ဖယ်စမ်း…..”
သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းစွပ် စွပ်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဒီလူက နန်းမူရဲ့ ရုန်းကန်နေတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်ကြီး တဖက်နဲ့ဘဲ ချုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး ထမိန်ရင်လျားကို
ဆွဲဖြုတ် လိုက်တယ် ။ အရင်ဆုံး ဘွားကနဲ ပေါ်သွားတာက နန်းမူရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး …။
“ အို…”
နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေက ထောင်ထွက်နေတယ် ။ ထမိန်တခုလုံးကျွတ်သွားအောင် ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
နန်းမူ လည်း “ ကယ်ကြပါရှင်..မုဒိန်းကျင့်နေတယ်..” လို့ အော်လိုက်ပေမယ့် ဒီလူ့လက်တဖက်က ပါးစပ်ပေါက်ကို အတင်း လာပိတ်လို့ ဗလုံးဗထွေး အသံတွေဘဲ ထွက်လာတယ် ။ ဒီလူက
သူ့လက်ထဲ တခုလုံး ကျွတ်ပါလာတဲ့ ထမိန်လေးနဲ့ နန်းမူရဲ့ ပါးစပ်ကို ပိတ်ဖို့ ကြိုးစားနေသလို သူ့ခါးက ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ပုဆိုး ကျွတ်သွားတာနဲ့ ဒီလူရဲ့ ကိုယ် အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှ မရှိ
တန်းလန်းကြီး ရှိနေတဲ့ လပြွတ်ကြီးက တရမ်းရမ်းနဲ့ တွေ့လိုက်ရတယ် ..။
အို..သူ…သူ…ငါ့ကို အတင်း ကျင့်တော့မှာပါလား …..။
နန်းမူ အားကုန် ရုန်းလိုက်ပြီး သူ့ရင်ဝကို ခြေထောက်တဲ့ ဆောင့်ကန်လိုက်တယ် ။ ရုတ်တရက် လုပ်လိမ့်မယ် မထင်တော့ ဒီလူ ပက်လက် လန်ကျသွားတယ် ။ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေတဲ့ နန်းမူ
ဝုန်းကနဲ ထပြေးတယ် ။ နန်းမူ ကန်တာ ပြင်းပေမယ့် ဒီလူကလည်း ဗလတောင့်တောင့်ကောင် ဆိုတော့ ချက်ချင်းဘဲ ထပြီး နန်းမူကို မှီရာ ဖမ်းဆွဲတယ် ။ နန်းနူ ခြေထောက်တဖက်ကို
ဖမ်းဆုပ်မိသွားတယ် ။
“ လွှတ်..လွှတ်..ခွေးကြီး…ငါ့ကို လွှတ်…….”
အသံကုန် အော်ဟစ်ရင်း ရုန်းကန်တယ် ။ ဒီလူက နန်းမူကို ပြန်ဆွဲလှဲတယ် ။ ကိုယ်ပေါ်ကို ထပ် တက်ထို့ ကြိုးစားတယ် ။ သူ့ပေါင်ကြားက အတန်ကြီးက နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး ။ နီညိုညိုအတောင့်ကြီး
က ကြောက်စရာကြီး ။ ထိပ်ဖူးကြီးက အမြောက်ကျည်ဆံကြီးတတောင့်လိုဘဲ ။
“ မအော်နဲ့နော်..ငါ ရိုက်ပစ်လိုက်မှာ….”
သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ ချိန်ရွယ်ရင်း ဒီလူက ပြောပေမယ့် နန်းမူက အော်တာဘဲ ။
“ ကယ်ကြပါ..မုဒိန်း ကျင့်နေတယ် …..”
“ ဖျန်း ….”
“ အား…….”
နန်းမူ မျက်လုံးထဲ ကြယ်တွေ လတွေ မြင်သွားရတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့တုတ်နီညိုညိုကြီး က နန်းမူရဲ့ ပေါင်ကြားက အခရာမှာ လာထောက်နေပြီ ။
ထပ်အော်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ဒီလူက နန်းမူ ပါးစပ်ကို လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ လာပိတ်လိုက်တယ် ။
“ နင့်ကို ငါ လိုးတော့မယ်…..နင် ရုန်းကန်ရင် နင်ဘဲ နာမယ်…အလိုးခံရမယ့် အတူတူတော့ နင် အေးအေးဆေးဆေး ခံလိုက် ..ငါကတော့ မရရအောင် လိုးမှာ….”
သူ့အသံကြီးက နန်းမူကို တကိုယ်လုံး တုန်ခါအောင် ထိတ်လန့်စေတယ် ..။ သူ့ထိပ်ဖူးကြီးက နန်းမူရဲ့ အသားနုတွင်းပေါက်ကို အတင်းကြီး ဖိသွင်းနေပါပြီ ..။
“ အား…..အား…….အား…….”
မီးဖိုချောင်က အလုပ်အားလုံး ပြီးစီးသွားပြီ ။
နေရာတကာကို သေသေချာချာ ဆေးကြောရှင်းလင်းပြီးလို့ ဖေါဖေါလည်း ဖတ်ဖတ်မောသွားလို့ မီးဖိုချောင်နဲ့ ထမင်းစားခန်းကြားက ထိုင်ခုံလေးမှာ ခဏထိုင်နေတုံး မမိုးသူ ဖေါဖေါ အနားကို ရောက်လာတယ် ။
“ဖေါဖေါရေ….အလုပ်တော့ များအုံးမယ် …”
“ ဘာလို့လဲဟင်..မမိုးသူ …. ”
“ သူဌေးသား ပြန်လာတော့မယ်လေ …”
“ဟင်..ဟုတ်လား …”
“ဟုတ်တယ် …သူက တနှစ်တခါ ပြန်လာတယ် ..သူက ကျောင်းပြီးတော့မှာပါ…ကျောင်းပြီးရင် ဟိုမှာ ဆက်နေမလား..ဒီကို ပြန်လာပြီး သူ့အဖေရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေကို ဆက် ဦးစီး လုပ်မလား ဆိုတာတော့ မသိသေးဘူး….သူပြန်မလာခင် သူ့အခန်းကို ဖေါဖေါနဲ့ ငါနဲ့ ရှင်းကြမယ် သိလား ..သိပ်တော့ရှင်းစရာ မများပါဘူး..ဖုန်သုတ်ရုံ..အိပ်ရာခင်း အသစ်တွေ ကန့်လန့်ကာ အသစ်တွေ လဲပေးရုံလောက်ဘဲ ဖြစ်မှာပါ ..”
“ ဟုတ်ကဲ့ မမိုးသူ …. ”
“ ကဲ ဖေါဖေါ..ရေမိုးချိုးတော့လေ….နားတော့..နင်လဲ မနက် အစောကြီးထဲက ထပြီး ဆက်တိုက် လုပ်နေရတာ…..”
ဖေါဖေါလည်း ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့တယ် ။
ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရေပန်းအောက် ဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ်။
တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက် ပွတ်သပ်တော့ အထူး အရေးကြီးတဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားက မိန်းမကိုယ်နဲ့ တင်ပါးတွေ ကြားက
စအိုပေါက်ကို သေသေချာချာ ဂရုစိုက် ဆေးကြောရတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်က
ဖေါဖေါကို လုပ်ဖူးပြီးသွားပြီမို့ အချိန်မရွေး ခေါ်လုပ်နိုင်တာကြောင့် သူနဲ့ လုပ်ဖြစ်သွားခဲ့ရင် သူက
အမှတ်မထင် ကုန်းယက်တဲ့အခါ ဒီနေရာတွေက သန့်နေမှ အနံ့ကင်းနေမှ ဖြစ်မယ် မဟုတ်လား …။
အင်္ဂါစပ်ကို ကျကျနန ဆေးကြောတော့ စိတ်ထဲမှာ ဒီအထဲကို ယောကျ်ားတန်ဆာကြီး ထိုးသွင်းလိုက်
ချင်တဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ရုတ်တရက် ပေါ်ပေါက်လာမိရတယ် ။
နေ့လည်က လူအလစ် အလုပ်ပါးနေတုံး ထယ်ကြီးနဲ့ ဖုန်းပြောရတယ် ။ ထယ်ကြီးနဲ့ မတွေ့ရတာလည်း
တော်တော်လေး ကြာသွားပြီ ။ သူနဲ့ အရမ်း တွေ့ချင်နေတာဘဲ ။ ထယ်ကြီးကို ရန်ကုန်တက်လာဖို့ခေါ်
လိုက်တယ် ။ သူနဲ့ အိပ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်သတိရပြီး ခံချင်စိတ်ပေါ်ပေါ်လာခဲ့တယ် ။
ထယ်ကြီး လုပ်တာနဲ့ ဦးဇော်ဇော် လုပ်တာကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်မိတယ် ။ ထယ်ကြီး ရန်ကုန်လာရင်
တနေရာရာမှာ သွားတွေ့မယ် လို့ စိတ်ကူးတယ် ။ ဟိုတယ် အပေါစား တခုခုမှာပေါ့ ။
ဟင်း…..အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်နေရင်း စိတ်တွေ ထကြွသ
ထက် ထကြွလာတယ် ။ ပွတ်လေလေ ယားလေလေ ခံချင်စိတ်တွေ များလေလေ ဖြစ်နေရတယ် ။
*****************************************************************နန်းမူလည်း သူ့ကို ခွမိုးပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကား သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတန်ကြီး ဖိသွင်းနေတဲ့ မျက်နှာဖုံးစွပ် ဗလကောင်ကြီးကို
အတင်း ရုန်းကန် တွန်းထိုး ကန်ကျောက်ပေမယ့် အားချင်းက မမျှတဲ့အပြင် သူ့မျက်နှာကို ရိုက်ထည့်လိုက်လို့ ခေါင်းတွေလည်း မူးဝေသွားရတဲ့
အချိန် လီးတန်ကြီးရဲ့ ထိပ်ဖူးကြီး မြုပ်ဝင်လာတယ် ။
“ အိ..အမလေး …. မလုပ်..မလုပ်ပါနဲ့….ကျမကို သနားပါ….”
မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူထွားကြီးက နန်းမူကို “ မအော်နဲ့နော်..ငါ ထပ် ရိုက်လိုက်ရ..သေတော့မယ်..” လို့ သူ့
လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ရွယ်လိုက်တယ် ။ နန်းမူလည်း မျက်လုံးတွေ စုံပိတ်လို့တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်လျက် မျက်ရည်တွေ ကျရင်း လူထွားကြီး လုပ်တာကို
ခံနေရတဲ့ အချိန် သူ့ခြံထိပ်က လူသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ် ။
“ မနန်းမူ…မနန်းမူ ….. ”
“ မနန်းမူ ရှိလား …”
“ ဟာ..လူတွေ လာနေပြီ …”
လူထွားကြီး တုန်သွားတယ် ။
“ ဒါ..ဘယ်သူတွေလဲ…”
“ ကျေးရွာ အုပ်ချုပ်ရေးမှူးနဲ့လုံခြုံရေးတွေ ..”
လူထွားကြီး နန်းမူ ကိုယ်ပေါ်က ခွာလိုက်တယ် ။ မြုပ်ဝင်နေတဲ့ သူ့ထိပ်ဖူးကြီး နန်းမူ စောက်ပတ်ကနေ ကျွတ်သွားတယ် ။ လူထွားကြီးက သူနဲ့အတူ ပါလာခဲ့တဲ့ ကင်းဘတ်အိတ်လေးထဲက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး နန်းမူကို ပြတယ် ။
“ နင် ထမိန်ပြန်ဝတ်..ဟန်မပျက် သူတို့နဲ့ စကားပြောလိုက် ..ငါ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေမယ်…နင် ငါရောက်
နေတဲ့အကြောင်း ပြောရင် ငါ ပစ်သတ်မှာ..ကြားလား …”
နန်းမူ ခေါင်းညှိမ့်ပြတယ် ။ ထမိန်ကို ကောက်ယူပြီး ပြန်ရင်လျားလိုက်တယ် ။
( ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ….ဒေါက်ဒေါက် …. )
“ မနန်းမူ….မနန်းမူ …. ”
ဟုတ်ကဲ့..ဘယ်သူတွေလဲ …. ”
“ ကျုပ် စံထွန်းပါ …”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးစံထွန်း. …လာပြီ လာပြီ …”
နန်းမူက တဘက်လေး ခြုံပြီး တံခါးဖွင့်ပေးတယ် ။
“ အထဲ မဝင်တော့ပါဘူး..ကျုပ်တို့ ကျေးရွာ သာရေးနာရေးအဖွဲ့က စုပေါင်းပြီး ခင်ဗျားကို အကူငွေ နဲနဲလာပေးတာ …ရွာက လူတွေက
၀ိုင်းဝန်းကြတဲ့ သဘောပေါ့ မနန်းမူရယ် လက်ခံလိုက်ပါ….”
“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့…”
နန်းမူသည် သူ့ကို မျက်နှာဖုံးစွပ် လူထွားကြီး မုဒိန်းကျင့်ကြံနေတဲ့အကြောင်း ကျေးရွာလူကြီးတွေကို
ပြောပြချင်နေတယ် ။ အိပ်ခန်းထဲက လူထွားကြီးက ချောင်းနေတော့ သူသိ သူကြားရင် သေနတ်နဲ့ ထွက် ပစ်ခတ်မှာကိုလည်း စိုးရိမ်နေတယ် ။
ကျေးရွာလူကြီးတွေကလည်း စက္ကူအိတ် အညိုရောင်နဲ့ ထည့်ထားတဲ့ ငွေတွေကို နန်းမူ လက်ထဲကို ထည့်ပြီးတာနဲ့ ပြန်ကြတော့တာဘဲ ..။
သူတို့လည်း ခြံဝိုင်းထဲက ပြန်ထွက်သွားရော လူထွားကြီး အိပ်ခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာပြီး နန်းမူ လက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားတယ် ။
“ ကျမကို သနားပါရှင်..ကျမလင်က သူများ သတ်လို့ သေရတာ မကြာသေးပါဘူး…ကံဆိုးမ သွားလေရာ
မိုးလိုက်လို့ရွာ ဆိုသလိုဘဲ ကျမ ကံနိမ့်လေသလား မသိပါဘူး..အီးဟီး…..ကျမကို ချမ်းသာပေးပါ..ဒီငွေတွေကို ရှင် ယူသွားလိုက်ပါ…..”
ငိုယိုပြီး စောစောကကျေးရွာလူကြီးတွေ လာပေးသွားတဲ့ ငွေထုပ်ကို မျက်နှာဖုံးစွပ် လူထွားကြီး ကို ပေးတယ် ။
လူထွားကြီးက ငွေထုပ်ကို မယူဘူး ။
“ ငါ ငွေမလိုဘူး..ငါ နင့်ကို သဘောကျတာ..နင့်ကို လိုးချင်တာ..နင်က တအားလှတယ်…တောင့်တယ်..
စောက်ဖုတ်လည်း တအား လှတယ် …လာပါဟာ..ငါ့ကို ပေးလိုးလိုက်ပါ….လိုးတော့လဲ နင် ကြိုက်သွားမှာပါ..ငါ နင်ကောင်းအောင်
လိုးပေးမှာပါ….”
လူထွားကြီးက နန်းမူကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲခေါ်တယ် ။
နန်းမူ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး..။ သူဆွဲခေါ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို သူနဲ့ အတူ ပါသွားရတယ် ။
အို..သူ..သူ နန်းမူရဲ့ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပြီ ။
ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ပေါ်လာတဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ နန်းမူ နို့တွေကို သူ အသာအယာ ကိုင်ပွတ် တယ် ။ စောစောကလို အကြမ်းဖက်
တက်လိုးတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက် လက်ချောင်းတွေနဲ့နို့သီးလေးတွေကို ချေလိုက် လုပ်နေတယ် ။
သူ့မျက်နှာဖုံးစွပ်က ပါးစပ်နေရာမှာ ကွင်းပြီး အပေါက်ဖေါက်ထားတော့ သူ့နှုတ်ခမ်း ထူထူကြီးတွေနဲ့ လျာကြီးတစ်လစ်ကို နန်းမူတွေ့လိုက်ရတယ် ။
နန်းမူလဲ မျက်နှာကို တဖက်ကို လွှဲလိုက်ပြီး မျက်စိတွေကို စုံမှိတ်ထားလိုက်တယ် ။
အို …သူ့ပါးစပ်ကြီး နန်းမူရဲ့ နို့သီးလေးတဖက်ကို လာငုံလိုက်တာ သိလိုက်ရတယ် ။ ဟာ….သူ့..သူ့လျာက နို့သီးလေးကို လာတို့ထိနေတယ် ။
အို…ယက်နေတယ် ။
သူ့လက်တဖက်ကလည်း နန်းမူရဲ့ အဖုတ်ပေါ် ရောက်လာသလို နန်းမူရဲ့ လက်တဖက်ကို သူ ဆွဲယူပြီး သူ့ပူနွေးနွေး ဒုတ်မာမာကြီးပေါ်ကို
တင်ပေးနေတယ် ။ အိုး…သူ နန်းမူကို ကိုင်ဆုပ်စေချင်နေတာဘဲ..နန်းမူလည်း မသိယောင်ဆောင်ပြီး နေတော့ သူ့လက်ကြီးနဲ့ နန်းမူလက်ကို
အုပ်ကိုင်ပြီး သူ့အတန်ချောင်းကြီးကို ပွတ်ခိုင်းနေတယ် ။
တကယ်တော့ နန်းမူလည်း သွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်..သွေးသားဆူဖြိုးတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ ။
လင်ကလဲ သေသွားပြီး စိတ်ဆင်းရဲမှုတွေနဲ့ဘဲ ဖိစီးနေတဲ့ မုဆိုးမ ပူပူနွေးနွေး တယောက်ပါ ။ ယောကျ်ားတန်ဆာနဲ့ ရင်းနှီးပြီးသား
မိန်းမတယောက်ပါ ။ အခုလို လာနှိုးဆွကလိနေတော့ နန်းမူရဲ့ စိတ်တွေ မသိမသာနဲ့ ထကြွလာပါတယ် ။
သူက နို့စို့နေရာက နို့သီးခေါင်းလေးကနေ ပါးစပ်ကို ခွာလိုက်ပြီး…“ ကိုင်ပေး..နယ်ပေးလေ …နင် ကြိုက်မှာပါ..ငါ့လီး
မကြီးဘူးလား….ကိုင်ကြည့်စမ်း…” လို့ပြောလိုက်တယ် ။ နန်းမူလည်း “ မကိုင်ချင်ပါဘူး…” လို့ ပြန်ပြောလိုက်မိတယ် ။
“ ကိုင်ပါဟာ..နင့်ကို ငါတကယ် ကြိုက်တာပါ ..နင့်ကို ငါ ယူချင်တယ်ဟာ…”လို့ သူပြောတယ် ။
နန်းမူလည်း..“ အိုး..ယူရအောင် ရှင် ဘယ်သူမှန်းတောင် မသိဘဲနဲ့..ရှင် ဘာလို့ ခေါင်းစွပ် စွပ်ထားရတာ
လဲ ..သတ္တိမရှိဘူးလား….ချွတ်ပစ်လိုက်စမ်းပါရှင် …” လို့ ပြောလိုက်တော့ သူ တွေဝေသွားပုံရတယ် ။
ချက်ချင်းဘဲ စွပ်ထားတဲ့ ခေါင်းစွပ်ကို သူ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
“ ဟင်…..”
နန်းမူကို ငွေလာပေးသွားတဲ့ ဟိုဖက်ရွာက လူကြီး ဖြစ်နေတယ် ။
“ နန်းမူ..ငါ နင့်ကို ကြိုက်တယ်ဟ..နင့်ကို ငါ ယူချင်တယ် …. ”
“ အိုး..သူဘဲ ခုန အတင်းတက်လုပ်ပြီး….မုန်းလိုက်တာ …”
နန်းမူက သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်တယ် ။ သူက “ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ဟာ..ငါ နင့်ကို တအား ကြိုက်
လို့ပါ…”
“ အိုး..ကြိုက်တာနဲ့ တက်လုပ်ရသလား……”
“နင်က သိပ်လှတာကိုး….ကိုယ်လုံးကလဲ အပျံစား..စောက်ပတ်ကလည်း လှမှလှ……”
“ အို..စောက်ပတ်ဘဲ လှရတယ် ရှိသေးတယ် …ဘယ်လိုလူလဲ….”
သူ နန်းမူ ပေါင်ကြားကို ခေါင်းထိုးသွင်းပြီး လိုက် နမ်းရှုံ့လိုက်တော့ နန်းမူလည်း သူ့ခေါင်းကြီးကို တွန်း
ပစ်တယ် ။ မရဘူး ။ နန်းမူ ဖင်တုံးတွေကို အတင်းဖမ်းဆုပ်ပြီး သူ စောက်ပတ်ကို စယက်တော့တာဘဲ ။
“ အို….အို….အာ…..ဟင်း….ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ..ခက်တော့တာဘဲ….အာ…..ဟင်း…….”
စောက်ပတ် အယက်ခံလိုက်ရတော့ နန်းမူရဲ့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရတယ် ။ ဒါမျိုး လိုချင်ပေမယ့် မရနိုင်ခဲ့ဘူး လေ ။ လင်သေသွားတော့
ပိုဆိုးပြီပေါ့ …။ စောစောက သူ အတင်း တက်ကျင့်တာမျိုး မဟုတ်တော့ဘဲ သာသာဖြေးဖြေး ညင်ညင်သာသာလေး ဆက်ဆံတော့ နန်းမူ သူ့ကို
မရုန်းကန်တော့ဘူး ။ သူယက်ပေးတာတွေကို ငြိမ်ပြီး ခံယူနေမိတယ် ။
သူ့လျာကြီးက အပြားလိုက် အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို အောက်ကနေ အပေါ် လှန်တင်ပြီး ယက်ပေးနေသလို သူ့လက်တဖက်က နန်းမူရဲ့ နို့တလုံးကို ဆွဲပေးနေတယ် ။ သူယက်လိုက်တာတွေက
နန်းမူရဲ့အရသာဖူးလေးကို တချိန်လုံး ထိမိနေတယ် ။ ထိမိတိုင်း နန်းမူ တုန်တုန်သွားတယ် ။တကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ တဖျင်းဖျင်း တုန်သွားတယ် ။ ခံစားရတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ပါးစပ်က
ညည်းငြူ မိရတယ် ။ သူနို့ကို ဆွဲညှစ်နေတာကလည်း နန်းမူစိတ်တွေကို ထကြွစေတယ် ။ သူက လျာကြီးနဲ့ ယက်နေရုံမကဘူး ။ သူ့လျာထိပ်ကို နန်းမူ အဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားတယ် ။
တခါဘူးမှ ဒီလို အဖုတ်အယက်မခံဖူးဘူး ဆိုတော့ သူ ယက်တာတွေကို နန်းမူ သဘောတွေ့မိတယ် ။
နန်းမူ လင် စိုင်းဟတ်က လီးတောင်ရင် တက်ဘဲ လိုးတာ ။ တအား တက်လိုး..ခဏနဲ့ သုတ်ထွက်သွားတတ်တယ် ။ နန်းမူ ကောင်းဖို့တွေ ဘာတွေ စဉ်းစားတဲ့ လူ မဟုတ်ဘူး ။ နန်းမူလည်း သူနဲ့ လိုး
ရတာကို အားမရခဲ့ဘူး ။ နန်းမူ စောက်ပတ်ကိုလည်း သူရွံတယ် ။ ယက်ဖို့နေနေသာသာ လိုးနေတဲ့အချိန် အနံ့ထောင်းကနဲ ထလာသလေး ဘာလေးနဲ့ သူက စိတ်ဆိုးချင်သေးတာ ။
နန်းမူ စောက်ပတ်ထဲကို လျာနဲ့ ထိုးဆွနေတော့ နန်းမူ တအား ခံချင်လာတယ် ။ ယက်တာနဲ့တင် မလုံလောက်တော့ဘူး..။ လီးနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ထိုးဆောင့်မှဘဲ အာသာပြေလိမ့်မယ် ဆိုတော့
သူ့ကို လိုးပေးစေချင်လှပြီ ။ သူကလည်း အခုမှ တွေ့ရတဲ့ လူတစိမ်း ဆိုတော့ သူ့ကို လိုးပေးဖို့ ပြောရမှာ ပါးစပ်က မရဲဘူး ။ ဒါပေမယ့် ဒီလူကြီးက တော်တော် ပါးတယ် ။ နန်းမူ ခံချင်နေပြီ ဆိုတာ
သူ သဘောပေါက်တယ် ။ နန်းမူကို ချစ်ပေးပါရစေ…လို့ ညုတုတုအသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ နှုတ်ခမ်းမွေးစစနဲ့ သူ့ပုံက မင်းသားကြီး ဦးဝင်းဦးနဲ့တော့ မတူဘူး ။ လူကြမ်း အံ့ကျော်နဲ့ ပိုတူတယ် ။
သူ့ဗလ နဲ့ သူ့လီးနဲ့ လိုက်တယ် ။ လီးက သိပ် မရှည်ပေမယ့် တုတ်တယ် ။ တုတ်တုတ်ထွားထွား လီးကြီးက မြင်တာနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ စိတ်ထ စရာပါဘဲ ..။
သူ့လီးကြီးကလည်း ဂူအောင်းချင်လွန်းလို့ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတယ် ။ ထိပ်ပေါက်ကလည်း အရည်ကြည်တွေ စိမ့်စီး ယိုကျနေတယ် ။ တော်တော် လည်တဲ့ လူကြီး ။ အတင်း မုဒိန်းကျင့်ဖို့
လုပ်ရာကနေ နည်းပြောင်းသွားပြီး ချော့မော့ပြီး စောက်ပတ်ယက်ပေးတယ်။ ဒီက ယားလာတော့ သူလိုးဖို့ အလိုလို ပေါင်ဖြဲပေးမိရတော့တာပေါ့ ။
နန်းမူလည်း အပြတ်ကို အလိုးခံပစ်လိုက်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး သူ့ကို ပေါင်ကားပေးလိုက်တော့တယ် ။
သူ့လီးက နန်းမူလင် လီးထက် ပိုကြီးတယ် ။ ဒီလောက် အရည်တွေ အိုင်ထွန်းနေတာတောင် တင်းတင်း စီးစီးကြီး နဲ့ သူထိုးသွင်းလိုက်တာ အီဆိမ့်သွားတာဘဲ ..။ ဒီလူကြီးက စစချင်း ဖြေးဖြေးနဲ့
စပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ အသားကုန် နွှာတော့တာ..တဖန်းဖန်း တဖတ်ဖတ်နဲ့ တအား ကြုံးလိုးပေးတယ် ။ နန်းမူလည်း တအားကြိုက်ပြီး သူ့ကို အောက်ကနေ
ပင့်ကော့ပေး..ဖင်တွေကို နှဲ့ပေးလိုက်တယ် ။အားနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ တော်တော့်ကို အရသာထူးတယ် ။ သူ့ကို နန်းမူ တကယ် စွဲသွားရတာပါဘဲရှင် …။
တချီလိုးပြီး သူ ပြန်သွားမှာတောင် နန်းမူ စိုးရိမ်မိပြီး သူနောက်ဖေးကို သေးသွားပေါက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့ကို မပြန်နဲ့အုံးနော် လို့ ပြောမိလိုက်တယ် ။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်မပါဘဲ လှဲလျောင်းရင်း တ
ယောက်နဲ့ တယောက် ပွတ်သပ်ကစားပေးကြရင်း စိတ်တွေ ပြန်လာ ပြန်ထပြီး ဒုတိယအကြိမ် ထပ် လိုးကြဖို့ ပြင်ကြတယ် ။ သူက ဘာမှ မတောင်းဆိုဘဲ သူ့လီးကြီးကို ကျမ စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။
ကျမ လင်က စောက်ပတ်သာ မယက်တာ လီးကိုတော့ စုတ်ခိုင်းတယ် ။ ကျမလည်း လင်ကို လီးစုတ်ပေးခဲ့တာ ကျွမ်းကျင်ခဲ့တာမို့ သူ့လီးကိုလည်း စပါယ်ရှယ် စုတ်ပေးလိုက်ပါတယ် ။
ဒီတခါ လိုးကြတော့ သူတောင်းဆိုတာနဲ့ ကျမလည်း သူ့အပေါ် တက်ခွပြီး အပေါ်က ဆောင့်လိုးပေးတာရယ်..ဖင်ထောင်ကုန်းပေးတာရယ် သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ် ။
သူ့ကို မနက်စောစောကျမှ ထပြန်ဖို့လည်း နန်းမူ ပြောလိုက်မိပါတယ် ။
ထယ်ကြီး ရန်ကုန်ကို သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေတုံး ကလိုထူး ရောက်လာတယ် ။
ကလိုထူးသည် သူတို့အတွက် သတင်းဖြန့်ချီရေးကောင် ဖြစ်တယ် ။
“ ထယ်ကြီး..သတင်းထူးတယ်…”
“ ဘာလဲ..ငါနဲ့ မူတောအကြောင်း စေးထော် သိသွားတာလား …”
“ မဟုတ်ဖူး…စေးထော်…စော်ညိနေပြီ…..ခိခိခိ…”
“ ဘယ်က စော်လဲ…..”
“ စိုင်းဟတ်ရဲ့ မိန်းမလေ …နန်းမူ …နန်းမူနဲ့ စေးထော် ညိနေပြီ …အခု ညဖက်ဆို နန်းမူအိမ်မှာ သွားသွား
အိပ်..အဲလေ..ဖြုတ်နေတာ ..တပတ်လောက် ရှိပြီ …. ”
“ ဟေ..ကြည့်လဲလုပ်အုံး..စိုင်းဟတ်ကို ငါတို့အဖွဲ့ ရှင်းပစ်ပြီး ငွေတွေနဲ့ ရာဘပြားထုပ်တွေ ဖြောင်လိုက်
တာ နန်းမူ သိလို့က ဒို့ မလွယ်ဘူး …. ”
“ ငါလဲ ပြောလို့မှ မရတာကွာ..စေးထော်က ဒီစော်ကို အရမ်းသဘောကျနေတာကွ …ခွိခွိ ..နန်းမူ မသိနီုင်ပါဘူး …တကယ်တမ်း စိုင်းဟတ်ကို
အဲ့ညက ပစ်သတ်တာ ငါကွ….”
“ အေး….ငါ ရန်ကုန်သွားတာလည်း မူတောကို မပြောနဲ့..တော်ကြာ သူပါ လိုက်ချင်တယ် လုပ်နေရင်
ခက်မယ်….”
“ အေး..ထယ်ကြီး…မင်း မျောက်သစ်ကို်င်းလွတ်…ဖြစ်နေမယ်နော….ကြည့်လဲလုပ်…”
“ အားလုံး အဆင်ပြေသွားမှာပါကွာ….ကဲ..ငါ့ကို ကားဂိတ် လိုက်ပို့အုံး..မင်းဆိုင်ကယ်နဲ့…”
ထယ်ကြီးက ကျောပိုးအိတ်ကို ကျောမှာ ပိုးလွယ်လိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါ တနေကုန် ပင်ပင်ပန်းပန်း အလုပ်လုပ်ထားရလို့ ရေမိုးချိုးပြီး အိပ်ခန်းလေးထဲက ကုတင်ပေါ် ပက်
လက်ကလေး လှဲလိုက်တာနဲ့ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတယ် ။
ဘယ်လောက်ကြာကြာ အိပ်ပျော်သွားသလဲတော့ ဖေါဖေါ မသိဘူး …။
သူ့အသားကို တယောက်ယောက်က လာကိုင်လိုက်တာကို သိလိုက်လို့ ဖျတ်ကနဲ နိုးသွားရတယ် ။
“ ဟင် …”
ကိုင်နေတာက ဖေါဖေါ ပေါင်ကြားက ကြိဂံပုံ နေရာကို ..။ ထမိန်အပေါ်ကနေ ကိုင်နေတာ ။ ထမိန်က လျော့ရည်းရည်း ဖြစ်နေပေမယ့်ကိုယ်မှာ
ဝတ်ထားရက်ဘဲ ရှိနေသေးတယ် ။
မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်တော့ ချက်ချင်း ဘယ်သူလဲ မသဲကွဲသေးဘူး ။
“ အို..ဘယ်သူလဲ…”
“ ရှူး..တိုးတိုး..ငါပါ….”
အို……ဦးဇော်ဇော်…….ဦးဇော်ဇော် ….ဘဲ ။
ဦးဇော်ဇော် က ဖေါဖေါ စောက်ဖုတ်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ပွတ်နေတယ် ။
“ ဦး….ဘာလို့ လာတာလဲ ဦးရယ် …. မိသွားရင် မကောင်းပါဘူးရှင်….”
“ မိစရာ မရှိပါဘူး…..ချယ်ရီရော မိုးသူရော အိပ်ပျော်နေကြပြီ…..ငါနဲ့ နင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးကြရုံ
ဘဲ ဖေါဖေါ …. ”
ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါရဲ့ ကုတင်လေးပေါ်ကို လှမ်းတက်လိုက်သလို သူ့လက်တဖက်က ပြေလုလု ထမိန်နွမ်းကလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါလည်း ဦးဇော်ဇော်ကို အလိုလိုက်ရမယ် ဆိုတာကို သဘောပေါက်တာကြောင့် ဘာမှ မပြောတော့
ဘဲ သူလုပ်လိုရာ လုပ်စေတော့ သဘောနဲ့ ငြိမ်ခံနေလိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော်က အောက်ပိုင်းဗလကျင်းသွားတဲ့ ဖေါဖေါ ကို အမှောင်ထဲမှာ
ကြည့်ရတာ အားမရလို့ မီးခလုပ်ကို နှိပ်ဖွင့်လိုက်တယ် ။ မီးရောင်စူးစူးကြောင့် သူမမျက်လုံးလေးတွေကို မှေးရင်း ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို
လက်ကလေးတွေနဲ့ ကာလိုက်တဲ့ ဖေါဖေါကို ဦးဇော်ဇော်က “ အံမယ်..ရှက်နေသေးတာလား…” လို့ ပြုံး
ပြုံးကြီး ပြောလိုက်ပြီး ဖေါဖေါရဲ့ လက်တွေကို ဖယ်ကာ ဖေါဖေါ စောက်ဖုတ်ကို နမ်းရှူဖို့ လုပ်တယ် ။
“ အို..ဦး..ဦးက စောက်ပတ်ကိုဘဲ အမြဲ ယက်ယက်နေတယ် …မရွံဘူးလား …..”
“နင့်စောက်ပတ်က သန့်တာဘဲဥစ္စာ….ဖေါဖေါ ဘာလဲ..နင် မကြိုက်ဘူးလား….နင် ကောင်းအောင် လုပ်ပေးတာလေ …. ”
“ ဦးကို အားနာလို့ပါ..ဦး နံမှာစိုးလို့…”
“ မနံဘူး…ငါကြိုက်တယ်..စောက်ပတ်ယက်ရတာကို ကြိုက်တယ်..နင်ကော မကောင်းဘူးလား …”
“ ကောင်းပါတယ်..ဦးရယ် …ဖေါဖေါ ကြိုက်လဲ ကြိုက်ပါတယ် ..”
ဦးဇော်ဇော်က စကား ဆက်မပြောတော့ဘဲ စောက်ပတ်ကို သူ့လျာကြီးနဲ့ ယက်ပါတော့တယ် ။
သူယက်နေတာက သူ့အိမ်မှာ မွေးထားတဲ့ ခွေးကြီး အမဲရိုးပြုတ်ကို မြိန်ရည်ရှက်ရည် စားနေတာမျိုးကြီး။
တပြတ်ပြတ် တပြုတ်ပြုတ်နဲ့ ။
ဖေါဖေါလည်း တချက်တချက် ကျင်လွန်းလို့ အနောက်ကို ဆုတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် သူက ဖင်တွေကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်ထိန်းထားတာမို့ ဆုတ်လို့မရဘဲ သူယက်သမျှ ခံနေရတယ် ။ အစိကို စုတ်တာကတော့ အထိဆုံးဘဲ ။ တုန်ခါနေအောင်ကို ခံရတာ ။ ကောင်းတာ ..။
ဖိဖိ ယက်နေရာက ရုတ်တရက် ယက်တာ ရပ်လိုက်ပြီး ပက်လက်ကနေ မှောက်ရက် လှည့်ခိုင်းတယ် ။
ဖေါဖေါလည်း သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း မှောက်ပေးလိုက်တော့ ဖေါဖေါ ခါးကနေ ဆွဲမတယ် ။ ဖင်ကို ထောင်ခိုင်းတာ ။ သူ့လက်မက ဖေါဖေါ အဖုတ်ပေါက်ကို လာစမ်းတယ် ။ လိုင်းဆွဲတာ…။
အို့…။
အဖုတ်ကနေ ဖင်ပေါက်ကို ပွတ်နေတယ် ။ ဟော…။ သူ့လျာကြီး ရောက်လာပြီ ။ ဟာ….အို …ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးပြီး ဆွနေတယ် ။
အိုး….အား…….ဟင့်ဟင့်……ဦး….ဘာ…..ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲဟင်……အင်…အ…..အ……ဦးရယ်……ဖင်ကို ယက်စရာလားလို့…..အိုး. …..အား…”
“ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား …. ”
“ဦးရယ်…ဦးကို အားနာလို့ပါ…..”
သူ ဖေါဖေါ ဖင်ကနေ မျက်နှာ ခွာလိုက်တယ် ။
“ ဖေါဖေါ..ဒီမှာ ကြည့်စမ်း …”
သူ့တုတ်ခိုင်မတ်ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ပြတယ် ။
ဖေါဖေါကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ခိုင်းတယ် ။ လီးကြီးက နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး ။
“ စုတ်ပေး….”
ဖေါဖေါလည်း သူ့အမိန့်ကို တသွေမတိမ်း နားထောင်တယ် ။ ထိပ်ဖူးကားကားကြီးကို ငုံစုတ်လိုက်တယ် ။
“ အား…..ဟင်း..စုတ်..စုတ်…စုတ်…..”
ဖေါဖေါ လျာနဲ့ ကစားပေးရင်း စုတ်ပေးနေတယ် ။
“ ဂွေးစိတွေကို ကိုင်ပေး….ပွတ်ပေး….”
မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားပြီး ဖေါဖေါ အစုတ်ကို သူခံနေလို့ ဖေါဖေါရဲ့ အိပ်ခန်း တံခါး ဖြေးဖြေးလေး ပွင့်လာတာကို သူ မသိလိုက်ဘူး …။
“ ကိုဇော် …. ”
ဦးဇော်ဇော့်ကိုယ်လုံးကြီး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ် …။
အခန်းထဲကို ဝင်လာတဲ့သူက “ မိုးသူ ” …။
“ ကိုဇော့်ကို ပြုစုပေးဖို့ လိုက်ရှာနေတာ ကိုဇော်က ဒီရောက်နေတာကိုး ..ကိုဇော် မတရားဘူး…မိုးသူကို
ကျတော့ မခေါ်ဘူး…..”
မမိုးသူက ဖေါဖေါ နဲ့ ဦးဇော်ဇော်အနားကို တိုးကပ်လာတယ် ။ ဖေါဖေါလည်း ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လီးကြီးကို
အားပါးတရ စုတ်ပေးနေတဲ့အချိန် မမိုးသူ ရောက်လာလို့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး ဖြစ်သွားတဲ့
အချိန် မမိုးသူက “ ဖေါဖေါ..နင် တယောက်ထဲ မစုတ်နဲ့လေဟာ..ငါ့ကိုလဲ ဝေမျှအုံး . .” လို့ ပြောပြီး ဖေါဖေါဘေးမှာ လာကပ်ပြီး ဖေါဖေါကိုင်ဆုပ်ထားတဲ့ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လီးကို သူမလက်ကလေးတွေနဲ့ လာ
ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပါတော့တယ် ။
ဦးဇော်ဇော်လည်း မမိုးသူ မသိအောင် ဖေါဖေါဆီကို တိတ်တဆိတ် ဆင်းလာပေမယ့် အခုလို မမိုသူ ရောက်လာပြီး သူနဲ့ ဖေါဖေါ လုပ်တာကို ပါဝင်ချင်တဲ့ ပုံစံ ပြသသောအခါ သဘောကျသွားတယ် ။ မိန်း
မနှစ်ယောက်နဲ့သူ တခါမှ ဒီလို မနေဖူးဘူး ဆိုတော့ အတွေ့အကြုံသစ်တခုရသွားလို့ သဘောကျသွားပါတော့တယ် ။
မမိုးသူသည် သူမကိုယ်ပေါ်က ညဝတ်အကျ ႌကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး မိမွေးတိုင်း ကိုယ်ဖြစ်သွားရပြီး ဖေါဖေါနဲ့ အတူ ဦးဇော်ဇော်လီးကို စုတ်ပေးယက်ပေးနေတယ် ။ ဖေါဖေါလည်း ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ဒစ်လုံးကြီး
ကို မမိုးသူနဲ့ အတူတူ တချိန်ထဲ လျာနဲ့ ယက်နေရတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်က တော်တော်ကြာအောင် အစုတ်ခံပြီးတဲ့နောက် “ တော်ပြီ….လိုးကြစို့….” လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် ဖေါဖေါနဲ့ မမိုးသူတို့ လီးစုတ်တာကို ရပ်ဆိုင်းလိုက်ကြရတယ် ။
ဖေါဖေါနဲ့ မမိုးသူ နှစ်ယောက် ဖြစ်နေလို့ ဦးဇော်ဇော်က ဘယ်သူ့ကို အရင် လိုးမလဲ မသိလို့ ဖေါဖေါနဲ့
မမိုးသူတို့ ဦးဇော်ဇော် ဘာပြောမလဲ နားလဲထောင် သူ့မျက်နှာကိုလည်း မော့ကြည့်လိုက်ကြတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါကို တခါဘဲ လိုးဘူးသေးပြီး မမိုးသူကိုကျတော့ ညတိုင်းလို စိတ်တိုင်းကျ လိုးခဲ့ပြီး
သားမို့ ဖေါဖေါကို အရင်လိုးချင်နေတယ် ။ ဖေါဖေါကို ပက်လက်အိပ် ပေါင်ကား အနေအထားနဲ့ သူက တက်လိုးပြီး မမိုးသူက ဖေါဖေါ မျက်နှာပေါ်မှာ ဖင်ကုန်းရက် နေပေးဖို့ ဦးဇော်ဇော်က ဖြစ်စေချင်တယ် ။
ဖေါဖေါကို သူလိုးနေတဲ့အချိန် မိုးသူရဲ့ ဖင်ကုန်းထားလို့ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သူ ကြည့်လဲ
ကြည့်ချင် ယက်လဲ ယက်ချင်တဲ့ သဘော ..။ သူဖြစ်စေချင်သလိုဘဲ ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကားပေးတဲ့ ဖေါဖေါကို သူ တက်ခွကာ လိုးတယ် ။ မိုးသူကလည်း သူ့ရှေ့မှာ ဖင်ကြီးတွေ ကုန်းပေးလို့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အနီးကပ် တွေ့နေရတယ် ။ ဖေါဖေါကို လိုးလိုက် မိုးသူစောက်ပတ်ကို ရှူလိုက် ယက်လိုက်နဲ့ အတော့်ကို ဟန်ကျနေတယ် ။
ဖေါဖေါ စောက်ပတ်ကလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့ လိုးရတာ တထစ်ထစ်နဲ့ တအား ကောင်းနေတယ် ။
အချက်၁ဝလောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုက် မျက်နှာနား နီးနေတဲ့ မိုးသူရဲ့ စောက်ပတ်ကို လျာနဲ့ယက်
လိုက်ပေါ့ ..။
စောက်ပတ်နှစ်ခုကို တပြိုင်တည်း လိုးရ ယက်ရတာ ဦးဇော်ဇော်လို တဏှာကြီးတဲ့လူအတွက် အရမ်းသ
ဘောကျစရာ ဖြစ်နေပါတယ် ။
နောက်တခါ ပုံစံပြောင်းတော့ ဖေါဖေါကို ဖင်ထောင်ခိုင်းပြီး ပက်လက်ပေါင်ဖြဲကားပေးတဲ့ မိုးသူရဲ့ စောက်ပတ်ကို ယက်ခိုင်းတယ် ။ သူက ဖေါဖေါရဲ့ အနောက်ကနေရာယူပြီး ဖေါဖေါ စောက်ပတ်ကို လိုးဆောင့်တယ် ။
မိန်းမချင်း တခါမှ အခုလို မယက်ဖူးပေမယ့် ဖေါဖေါလည်း ဦးဇော်ဇော် အလိုအရ သူကျေနပ်အောင်
ယက်ပေးရတယ် ။ မမိုးသူလည်း မိန်းမချင်း တခါဘူးမျှ အယက်မခံဘုးခဲ့ဘူး..။ အခု ဖေါဖေါ ယက်ပေးတာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ်ပါ …။
ဦးဇော်ဇော် လည်း ဖေါဖေါ ဖင်ပေါက်ကိုရော စောက်ပတ်ကိုရော သူကြည့်နေရပြီး လိုးရတာကို ကျေနပ်
နေသလို မိုးသူရဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ဖေါဖေါ ယက်ပေးနေတာကိုလည်း မြင်ရတာ ကြိုက်လွန်းလို့ ဖေါဖေါရဲ့ခါးသိမ်လေးကနေ ဆွဲကိုင်ပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ လိုးထည့်နေလေသည် ။
ဒေါ်ချယ်ရီ ဒီနေ့ အိမ်ကနေ အစောကြီး ထွက်တယ် ။
ခါတိုင်းဆို နောက်ကျတတ်တဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီ က ဒီနေ့ စောစော ပြင်ဆင် ဝတ်စားပြီးလို့ လင်းခရူစာကား
ကြီးကို ကိုယ်တိုင်မောင်းပြီး အလုပ်ကို ထွက်သွားတာကို မီးဖိုခန်း ပြူတင်းပေါက်ကနေ ဖေါဖေါ တွေ့လိုက်လို့ ( မချယ်ရီ စောလှချည်လား…) လို့
ထင်လိုက်မိတယ် ။
မနေ့ညက ဦးဇော်ဇော် လိုးထားလို့ ဖေါဖေါ စောက်ပတ်တွေ နာကျင် ကျိန်းစပ်နေတယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ ကား သူတို့ ခြံဝင်းထဲက ထွက်သွားတာနဲ့ ဦးဇော်ဇော် လည်း အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာ
တယ် ။ ဖေါဖေါလည်း အခုလေးတင်ဘဲ သူ့အတွက် ကော်ဖီစက်နဲ့ နှပ်ထားတဲ့ ကော်ဖီကို ခွက်ထဲ
လောင်းထည့်ပြီး ထမင်းစား စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ သူ့ရှေ့ကို ချပေးလိုက်တယ် ။
“ ဖေါဖေါ..လာအုံး….”
ဖေါဖေါ သူ့အနားကို ကပ်သွားလိုက်တယ် ။
“ ညက ကောင်းလား…”
ဖေါဖေါ ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တယ် ။
“ အင်း ..ငါလည်း တအား ကောင်းတယ် …မိုးသူကော..အိပ်ရာ မထသေးဘူးလား ..”
“ အင်း ထတာ မတွေ့သေးဘူး …”
ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါကို လှမ်းဆွဲကာ ဖက်လိုက်တယ် ။
“ လူတွေ မြင်ကုန်ပါမယ် ..မကောင်းပါဘူး…”
“ ဘယ်သူမြင်မှာ မို့လဲ …”
ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါ ဖင်တုံးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး နယ်တယ် ။
“ နင့်ဖင်တွေက တအား တောင့်တယ်ဟာ…တောက်..ငါ ကြိုက်တယ် …”းေ
ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ဖေါဖေါရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ ဖင်ကြီးတွေရဲ့ကြားထဲကို ထိုးနှိုက်နေတယ် ။
“ ဟင့်ဟင့်..ဦး….ဖင်မနှိုက်နဲ့ကွာ….”
ဖေါဖေါရဲ့ ညည်းပြောသံလေးက ဦးဇော်ဇော်ကို ပိုပြီး စိတ်တွေ ထကြွစေသလား မပြောတတ်ဘူး ။ ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖေါ ဖင်ပေါက်ကို ထပ်ထပ် ကလိပေးနေတယ် ။ ဖေါဖေါရဲ့ နို့ကြီးတွေကိုလည်း နောက် လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ဆုပ်တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ဒေါ်ချယ်ရီဟာ သူမ ဆိုင်ခန်း ရှိတဲ့ မြို့လည်ခေါင် တနေရာကို ရောက်နေပြီ ။
မနက်စောစောမို့ လမ်းတွေက သိပ်မဆိုးသေးဘူး ..။ မပိတ်သေးဘူး ။
ဒေါ်ချယ်ရီသည် သူမပိုင် စတိုးဆိုင်ရဲ့ မြေအောက်ထပ်ထဲမှာ ရှိတဲ့ ကားပါကင်မှာ ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး
အပေါ်ထပ်က စတိုးဆိုင်ကို တက်ခဲ့တယ် ။ စတိုးဆိုင်က မနက် ၁ဝနာရီကျော်မှ ဖွင့်မှာ ။
သော့လှည့်ဖွင့်ပြီး မှောင်မဲနေတဲ့ စတိုးဆိုင်ထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ သူမကို တစုံတယောက်က အနောက်ကနေ လှမ်း ဖက်လိုက်တာကို ခံရတယ် ။
“ အို..အမေ့….”
“ စောင့်လိုက်ရတာ မမ ရယ် …” အနောက်က ဖက်လိုက်တဲ့လူက ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ ကြီးမားတဲ့
နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ်ညှစ်ရင်း ညုတုတုအသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ အစောကြီး ရှိသေးတယ်ကွာ..မင်းက အဖြစ်သဲလိုက်တာ….”
“ ဟင်း..မမကို မတွေ့ရတာ ကြာနေပြီ …ချွတ်…မမ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်တော့ဗျာ…..”
“ ဖုန်းမိုရယ်..မင်းက အဲလို အပြောလေးတွေ သဲတာလေးတွေနဲ့ မမကို စွဲစေနေတာ….သိတယ်..မမ သိ
တယ် …”
“ မမကလည်း ကျနော် မမကို ဘယ်လောက် ချစ်တယ် ဆိုတာ မမ သိပါတယ်ဗျာ..လာ..မမ စောက်ဖုတ်
ကို ကျနော် ယက်ပေးမယ် …. ”
အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်လို့ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီကို ဖုန်းမိုက ဆိုင်အနောက်ဖက်က
ရုံးခန်းလေးထဲက စားပွဲပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် လှဲချခိုင်းပြီး ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်တွေကို ဖြဲကားခိုင်းပြီး
မို့ဖေါင်းနေတဲ့ အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ယက်ပေးပါတော့တယ် ..။
ဒေါ်ချယ်ရီ… ဖုန်းမိုနဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ဖြစ်နေတာ နှစ်လကျော်လောက် ရှိနေပြီ ။
ဖုန်းမိုသည် အသက်နှစ်ဆယ်စွန်းစွန်း ကားပွဲစား ချာတိတ်လေးပါ ။ ဦးဇော်ဇော်ကို ကားတွေ လိုက်ရှာဝယ်
ပေးနေတဲ့ ချာတိတ် ..။
ဒေါ်ချယ်ရီတို့ အိမ်ကို ခဏခဏ ဝင်ထွက်နေတဲ့ ကောင်လေး ..။ မထိတထိ စကားလုံးလေးတွေ တလုံး
သွင်း နှစ်လုံးသွင်းနဲ့ နောက်တော့ တပြုံလုံး သွင်းတော့တာဘဲလေ ။ ဖုန်းမိုက အကြံသမားလေး ။ ကားပွဲစား လုပ်နေလို့ တော်တော်နဲ့ ကြီးပွားမှာ
မဟုတ်ဘူး ။
ကြာကူလီ လုပ်စားတာက အခန့်မသင့်ရင် မီလျံနာ ဖြစ်သွားနိုင်တယ် ။ဝတုတ်တုတ်မို့ ဘဲတွေက အင်တင်တင် လုပ်ချင်တတ်တဲ့အချိန် ဖုန်းမိုက
ပစ်ဝင်တာ..။ မမ အတွက်နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူး..စားမဝင်ပါဘူး …ရူးနေပြီ ဘာညာကွိကွ..နဲ့ စိုင်းစိုင်း အိုက်တင်တွေနဲ့ ဒိုင်ကြောင်တွေ
ထည့်လိုက်တာ ဒေါ်ချယ်ရီ ကောင်လေးကို စိတ်ဝင်စားသွားတယ် ။ ယောကျ်ားဖြစ်တဲ့ ဦးဇော်ဇော် က
လည်း သူ့ကို ငြီးငွေ့ပြီး မလုပ်ချင်တော့တဲ့အချိန် ကောင်လေးက နသားပါးရား ပွတ်သီးပွတ်သပ် လာ
လုပ်လိုက်တော့ ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ငုတ်နေတဲ့ ကာမစိတ်တွေ ပြန်လည် ထကြွလာရတာ ။
ဖုန်းမိုက အလည် ။ မရိပ်မိအောင် ဖြေးဖြေးချင်း ခြူစားတာ ..။ ဒေါ်ချယ်ရီကို ကောင်းကောင်း မှုတ်ပေးတယ် ။ ဖြုတ်ပေးတယ်
။ ဒေါ်ချယ်ရီကလည်း ကောင်လေးကို ခိုက်သွားတယ် ။ ကောင်လေးက
ကြည့်ရင် ချိနဲနဲ့ ပိန်ညောင်ညောင် ပုံစံလေးပေမယ့် ခါးက သန်တယ် ။ ဒုတ်ကလည်း မဆိုးဘူး ။ စံချိန်မှီတယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီ သူ့ကို
သဘောကျနေတယ် ။ သူ့ကို ပေးကျွေးပြီး စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ခိုင်းလို်က်ပြီ ..။
ဖုန်းမိုက စောက်ပတ်ကြီးကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်လိုက် တခါတခါမှာ စောက်စိကို ရှလွတ်ရှလွတ်နဲ့ စုပ်
လိုက်လုပ်ပေးနေတယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီလည်း ဖုန်းမို ဘာဂျာကို အစွဲကြီး စွဲနေရပြီ ။ မနက် အစောကြီးထပြီး
ရေသေသေချာချာ ချိုးခဲ့ပေးတာ ။ ကောင်လေး စောက်ပတ်ယက်တော့မှာကို သိလို့ ဆပ်ပြာအကောင်း
စားနဲ့ သေသေချာချာ ဆေးကြောခဲ့တယ် ။
( အား….အား…..ဟင်ဟင်….အို…..အို…….အမလေး…….အာပါ………ဟင့်ဟင့်….)
ဖုန်းမိုရဲ့ ကလိချက် မျိုးစုံကြောင့် ဒေါ်ချယ်ရီမှာ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖင်ကြီးတွေ မြောက်ကြွပြီး တုန်ခါနေ
ရတယ် ။ ဖုန်းမိုလည်း ဒေါ်ချယ်ရီက ငွေတွင်းမို့ သူငွေတွင်းတူးနေသည် လို့ စိတ်ထဲမှာ မှတ်ယူပြီး ဒေါ်ချယ်ရီကို ဘာဂျာ အပြတ်ကိုင်ပေးနေတာ ..။
“ တော်တော့် မောင်လေး …မမ မနေတတ်တော့ဘူး..မမကို ချစ်ပါတော့..ချစ်ပေးပါတော့…”
ဒေါ်ချယ်ရီ အသံလေး မပီကလာ ပီကလာ နဲ့ သူမကို လိုးဖို့ တောင်းဆို တောင်းခံနေပြီ ။
ဖုန်းမိုက ယောကျ်ားဖါ လုပ်စားခဲ့ဘူးသူပါ ။ မိန်းမတွေကို ကျေနပ်သွားအောင် ဖြုတ်ပေးခဲ့ဘူးသူ တယောက်…။ ဒေါ်ချယ်ရီကို
သူတတ်သမျှ ယောကျ်ားဖါ ပညာရပ်တွေနဲ့ ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးပါတော့တယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီကို ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီလည်း ပက်လက် အလိုးခံနေလို့ တအားကောင်းနေတဲ့အချိန် ဖုန်းမိုက ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်လို့ စိတ်နဲနဲ ညစ်သွားတယ် ။ ဖုန်းမိုက လီးတန်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ စောက်ဖုတ်ထဲက ပြန်ထုတ်သွားလိုက်လို့ ဒေါ်ချယ်ရီ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရတယ် ။
စောက်ပတ်က တအား ယားနေဆဲ အချိန်မှာ လီးကြီး ပြန်ထွက်သွားလို့ မကျေနပ်ပေမယ့် ဖုန်းမိုကို အလိုလိုက်ရမယ် ဆိုတဲ့ အသ်ကြောင့်..“ အေး..အေး ….” ဆိုပြီး လေးဖက်ထောက် လိုက်ပြီးမှ ဖင်တွေကို ထောင်ပေးလိုက်ပါတယ် ။
ဖုန်းမိုလည်း ဖင်ကြီးထောင် ကုန်းပေးနေတဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို သေသေချာချာ ကြည့်နေတယ် ။ ဒီစောက်ပတ်ကြီးကို ကြည့်ချင်လို့ အခုဘဲ မျက်နှာကျက်က မီးကို ဖွင့်လိုက်လို့ ထိန်လင်းနေတဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ အရည်တွေ စိုပေနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ကာမအရှိန်ကြောင့် ဖူးကြွ ဖေါင်းမို့နေတယ် ။ ဖင်တုံးကြီးတွေ ကြားကနေ ပြူးထွက်နေတယ် ။ ခုဘဲ တအား
လိုးဆောင့်ထားလို့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေက ပွင့်ဟနေတယ် ။ အတွင်းသား နီရဲရဲတွေကိုပါ တစွန်းတစ မြင်နေရတယ် ။
“ လုပ်မှာဖြင့် လုပ်ကွယ်….မမ ကုန်းထားပေးနေရတာ….”
ဒေါ်ချယ်ရီသည် ခံချင်လှပြီ ။ ဖုန်းမိုက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ အပေါ်ကအောက် လိုင်းဆွဲ ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး သူ့လက်မှာ ပေကျံသွားတဲ့ အရည်တွေကို သူ့လိင်တန်ထိပ်မှာ သုတ်လိမ်းလိုက်တယ် ။
“ လိုးမှာပေါ့ မမရယ်..စိတ်ချ..မမ ရေလည်ကောင်းအောင် ကျနော် လိုးပေးမှာပေါ့…”
တောင်မတ်နေဆဲ သူ့ဒုတ်ကြီးကို ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ ဒေါ်ချယ်ရီလည်း လိုလားနေတာကြီး ဗျိကနဲ တိုးဝင်လာလို့ “ အားအင်းအင်း…” လို့ အသံထွက်အောင်
ညည်းငြူလိုက်ရင်း ကျေနပ်သွားတယ် ။ ဖုန်းမိုလည်း သူ့ဒုတ်ကို ဆက်ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ တထစ်ထစ် တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ အတန်တုတ်ကြီး စောက်ခေါင်းထဲကို အဆုံး ဝင်သွားတယ် ။ “ ကောင်းလားဟင်..မမ”
လို့ မေးလိုက်ပြီး တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ နို့ကြီးကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ် ။
“ ကောင်းတယ်..မောင်လေး …..လိုး..လိုး….ဆောင့်ပါကွယ်….မမကို တအား ဆောင့်ပေးစမ်းကွာ….”
“ စိတ်ချမမ…ကျနော့် လီးလည်း မမစောက်ဖုတ်အိအိကြီးထဲ သွင်းရတာ အီဆိမ့်နေတာဘဲ….လိုးပေးမယ်…လိုးပေးမယ် ….မမ …”
တချက်ချင်း ဖြေးဖြေး အထိုးအထုတ် လုပ်ပေးနေရာက ဖုန်းမိုလည်း ခပ်သွက်သွက် ထိုးဆောင့်ပါတော့တယ် ။
“ အိုး..အင်း..ကောင်း..ကောင်းတယ်..အဲလို..အဲလို ….ဆောင့်…ဆောင့် …တအားတအား….ဆောင့်..တအား…..တအား…..”
ဒေါ်ချယ်ရီ တအား ကောင်းနေတယ် ။ ဖင်ကြီးတွေကို အနောက်ကို ကော့ကော့ပေးရင်း အရသာတွေ့နေတယ် ။ ဖုန်းမိုရဲ့ အတန်ကြီးက ဆက်တိုက် အဆက်မပြတ် ဆောင့်ပေးနေတယ် ။
တဘွတ်ဘွတ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေက ထွက်နေတယ် ။ ဆိုင်က အလုပ်သမားတွေ မလာခင် တဝ အလိုးခံ ရတာ ..။ သူထိုးဆောင့်နေတဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ အဖုတ်ကြီးနဲ့ ကပ်ရက်က ဖင်စအိုပေါက် နီ
ညိုညိုကြီးကို လက်မနဲ့ ထိုးဆွရင်း ဖုန်းမို ဒေါ်ချယ်ရီ ဖင်ကို ဖွင့်ဖို့ စဉ်းစားနေပြီ ။
“ ကောင်းလား..မမ…”
“ အရမ်းကောင်းတယ်…လိုး…လိုး….အသားကုန်လိုးလိုက်..အမလေး….ဟင့်ဟင့်…….”
ဒေါ်ချယ်ရီ ပြီးသွားတာနဲ့ မရှေးမနှောင်းမှာဘဲ ဖုန်းမိုလည်း သုတ်ရည်တွေ တစစ်စစ်နဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီမှာ တအင်းအင်းနဲ့ ကောင်းနေဆဲဘဲ …။
ဒီနေ့ ဒေါ်ချယ်ရီက ဆိုင်မှာ စာရင်းတွေ လုပ်ရမယ် ဆိုပြီး အိမ်ကနေ အစောကြီး ထွက်သွားတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်ကလည်း အရေးတကြီး ချိန်းဆိုထားတာ တခု ရှိတယ် ဆိုပြီး ကော်ဖီတခွက် ကဗျာကရာ သောက်ပြီး ထွက်သွားတယ် ။ မမိုးသူကို ဒီနေ့ ဘာဟင်းတွေ ချက်ရမလဲ မေးတော့ မမိုးသူက
သူတို့ လင်မယား ဒီနေ့ အိမ်မှာ မစားဘူးလို့ ပြောထားတယ် ။ တော်ရုံတန်ရုံဘဲ ချက်ပေါ့ ဖေါဖေါ..လို့ ပြောတယ် ။
ဖေါဖေါလည်း မမိုးသူကို ဖေါဖေါရဲ့ တောက လာလည်တဲ့ အကိုဝမ်းကွဲဆီကို ခဏ သွားတွေ့ချင်တယ် လို့ ခွင့်တောင်းလိုက်တယ် ။ မမိုးသူက လျောလျောလူလျူဘဲ ခွင့်ပြုတယ် ။ ဒီနေ့
သူဌေးလင်မယားကလည်း အပြင်မှာဘဲ စားကြမှာတဲ့ ။
ဖေါဖေါလည်း တာမွေဖက်က ဟိုတယ် အပေါစားလေး တခုမှာ တည်းနေတဲ့ ထယ်ကြီးနဲ့ သွားတွေ့ဖို့ ရေကို မြန်မြန်ချိ ုးလိုက်တယ် ။ ထယ်ကြီးက တွေ့ရင် လိုးတော့မှာ ။ ဒါကြောင့် စောက်ပတ်နဲ့
ဖင်ကြားပေါင်ကြားနေရာတွေကို သေသေချာချာ ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ ဆေးကြောရတယ် ။
ဖေါဖေါက သားသားနားနားလေး ရှိုးထုတ် ပြင်ဆင်ပြီး အိမ်က ထွက်လို့ မမိုးသူက “ ဟဲ့ ဖေါဖေါ အကို ဝမ်းကွဲမှ ဟုတ်ရဲ့လား…ညည်း ရည်းစားများလား..” လို့ ယ်ပြီး နောက်တယ် ။
ဖေါဖေါလည်း “ မဟုတ်ပါဘူး အမရယ်..အကို ဝမ်းကွဲပါ..” ဆိုပြီး ပြန်ပြောခဲ့တယ် ။ ဘတ်စ်ကား စီးနေရင်လဲ ကြာနေမှာမို့ တက်စီဘဲ တက်စီးလိုက်တယ် ။
ထယ်ကြီးက ဟိုတယ် အရှေ့ကနေ ထွက်စောင့်နေတယ် ။ထယ်ကြီးက “ ဖေါဖေါ ဘာစားခဲ့ပြီးပြီလဲ..တခုခု သွားစားရအောင်..” လို့ ခေါ်တယ် ။ အနီးအနားက “ အိုးရှင်း ”
ဆိုင်ကြီးထဲမှာဘဲ နှစ်ယောက်သား ဝယ်စားလိုက်ကြတယ် ။
ထယ်ကြီးက ေါဖဖေါကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး စိုက်ကြည့်နေလို့ ဖေါဖေါလည်း..“ ဘာကြည့်နေတာလဲ…” လို့ ရန်တွေ့လိုက်မိတယ် ။
ထယ်ကြီးက “ ကိုယ့်ချစ်သူလေးက ပိုုချောပိုလှ ပိုတောင့်လာလို့ပေါ့..ကဲ..ဟိုတယ်အခန်းသွားကြရအောင် …” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်လို့ ဖေါဖေါလည်း သူ့ကို လက်သီးဆုပ်နဲ့ ထုရိုက်လိုက်တယ် ။
“ ထယ်ကြီး..အရမ်းကဲမနေနဲ့…”
ထယ်ကြီးကလည်း ဖေါဖေါနဲ့ တွေ့ရင် အပီဗျင်းဖို့ ပြင်လာတာ ။ မောင်းတင်လာတာ ။ ဟိုတယ် အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ထယ်ကြီးက ဖေါဖေါကို ရေရေလည်လည် ကိုင်တော့တာဘဲ
။ ဖေါဖေါကလည်း ပုဆိုးကြားက ရှေ့ကို ငေါငေါကြီး ထိုးထွက်နေတဲ့ ထယ်ကြီး ဒုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ ဟိုတယ်ခန်းလေးတွေမှာ ကင်မရာတွေ တပ်ထားနိုင်တယ် ဆိုတာကို
သတိမထားတော့ ။ ချောင်းကြည့်ပေါက်တွေလည်း ရှိနိုင်တယ် ဆိုတာကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ ။ နှစ်ယောက်လုံးက တဏှာစိတ်တွေ မိုးမွှန်နေပြီ ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို အမြန်ဆုံး
ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတယ် ။
ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်တွေနဲ့ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ကြပြီး လှေကြီးထိုး ပုံဘဲ ပက်လက်ပေါင်ကား အပေါ်က တက်ခွ ပုံစံနဲ့ တဖြောင်းဖြောင်း တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဖြုတ်ကြဆွဲကြတော့တာဘဲ ။
မလုပ်ရတာ ကြာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဖေါဖေါ စောက်ဖုတ်ကို လုပ်ရတာ အီဆိမ့်နေရပြီး ထယ်ကြီးလည်း ဖေါဖေါ အလိုကျ အသားကုန် ဒလကြမ်း ဆောင့်လုပ်တာကြောင့် ကြာကြာ ထိန်းမထားနိုင်ဘဲ
သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ် ။
“ အား..ဟား..ဟား…..အိုး…ငါ…ငါ ပြီးသွားပြီ…ဖေါဖေါ …”
“ ရတယ်..ရတယ်……ကောင်းတယ် မဟုတ်လား..ထယ်ကြီး…..”
“ အရမ်းကောင်းတာဘဲဟာ…..”
ဖေါဖေါလည်း တကယ်တော့ ထယ်ကြီးနဲ့ မလုပ်ရတာ ကြာနေပေမယ့် သူဌေးဦးဇော်ဇော်နဲ့ မှန်မှန် လုပ်နေရလို့ အာသာပြေနေရတာ ဆိုတော့ သိပ် စိတ်မထန်လှပါဘူး ။
ဒါပေမယ့် ထယ်ကြီးက အရမ်း အလိုးတော်တယ် ။ လီးကလည်း စပါယ်ရှယ်ကြီးတယ် ။ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တာများ ဖေါဖေါ စောက်ပတ် ကွဲသွားမတတ်ဘဲ …။ ခံလို့က တအားကောင်းတယ် . ။
ထယ်ကြီးနဲ့တချီလိုးပြီးချိန် ထယ်ကြီးက “ အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ ဖေါဖေါ….ဘယ်တော့လောက် အလုပ်စမလဲ..”
လို့ မေးတယ် ။ ဖေါဖေါလည်း “ အိုကေပြီဆိုရင် ငါ ပြောမှာပေါ့ ထယ်ကြီးရယ်..နေပါအုံး….ဆန္ဒမစော
ပါနဲ့ …မကြာခင် အိုကေစိုပြေမှာပါ…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဖေါဖေါနဲ့ အလုပ်ကိစ္စတွေ တိုင်ပင်ကြတယ်
။ ဖေါဖေါရဲ့ ရွာက ငယ်သူငယ်ချင်း နော်ထူး ဖုန်းဆက်ချွန်တဲ့ကိစ္စ ထယ်ကြီးရဲ့ မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်
ပြီး မေးလိုက်တယ် ။
“ ထယ်ကြီး…နင် စေးထော်ရဲ့ ညီမ မူတောနဲ့ ဖြစ်နေတယ်ဆို..နင် မညာနဲ့….”
“ ဟာ..ဖေါဖေါရယ်..နင် ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ…မဟုတ်မဟတ်တွေ..မလုပ်နဲ့..တော်ကြာ စေးထော်
ကြားသွားရင် ငါ့လာသတ်နေမှာ….စေးထော်က သူ့နှမထိ ဓါးကြည့်ဆိုတဲ့ ကောင်မျိုး ဆိုတာ နင်လည်း
သိသားနဲ့…”
“ ထယ်ကြီး..ငါ ခိုင်လုံတဲ့ဆီက ကြားတာ..နင် မလိမ်နဲ့နော်..”
“ မလိမ်ပါဘူး ဖေါဖေါရယ်..နင့်ကို အချောအလှ ထိပ်ခေါင်တင်ကို ငါရထားပြီးပြီဘဲ..ငါ ထပ်ရှုပ်ဖို့ လိုသေး
လို့လား…နင် ငါ့ကို စိတ်ချစမ်းပါ …”
“ နင်တို့ ယောကျ်ားတွေက ယုံရတာ မဟုတ်ဘူး…ကွယ်ရာမှာ လီးသရမ်းချင်တယ်…ဟွန်း…ငါ့ကို နင်
သစ္စာဖေါက်လို့ကတော့ နင် မလွယ်ဘူး …”
“ ဖေါဖေါ..ပေါက်ကရတွေ လျှောက် ပြောမနေနဲ့ဟာ..ကဲ..ကဲ….အချိန်ရှိတုံး တကြောင်းလောက် ဆွဲလိုက်
ကြအုံးစို့…”
“ ဟာ….သွား..တဏှာရူး….ဒါဘဲ လုပ်ချင်နေတယ် …”
ထယ်ကြီးက ဖေါဖေါ ကိုယ်ပေါ်မှာ ခြုံထားတဲ့ စောင်ပါးလေးကို အတင်းကြီး ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပါတယ် ။
ဖြူဖွေးပြီး အချိုးကျတဲ့ ဖေါဖေါကို ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်တွေနဲ့ မြင်တွေ့လိုက်ရတော့ ထယ်ကြီးရဲ့ လိင်တန်က တမဟုတ်ချင်း ထွားတက်လာတယ် ။ဖေါဖေါကို ပက်လက်လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေ ကြားထဲကို ခေါင်းအပ်ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ယက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်
ပါတယ် ..။
နှုတ်ခမ်းသားထူထူနှစ်ချပ်ကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို သုံးပြီး ဟဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လျာကို အတွင်းကို ထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်တော့ ဖေါဖေါလည်း “ အမလေး…” လို့ မြည်တမ်းမိရင်း ကိုယ်ကို အနောက်ကိုဆုတ်လိုက်ပေမယ့် ထယ်ကြီးလက်ဝါးကြီးက ဖင်အောက်ကို ထိုးသွင်းထားပြီး ဖင်တုံးကိုဆုပ်ညှစ်ကိုင်ချုပ်ထားတာကြောင့် ဆုတ်ပြေးလို့မရဘဲ သူ့လျာကြီး ထိုးသွင်း ကလိတာကို ခံရပါတော့တယ် ။
“ အိုး………..အား……ဟင့်………..”
ထယ်ကြီးလဲ ဖေါဖေါကို ဘာဂျာကောင်းကောင်းကိုင်ပေးလိုက်ပြီး ဖေါဖေါ တအား ခံချင်လာရတဲ့အခါ ဒု
တိယအချီကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဖေါဖေါလည်း ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ အိမ်ပြန်သွားရတယ် ။
မူတော ထယ်ကြီး ရန်ကုန်သွားနေတဲ့အချိန် တဏှာစိတ်တွေ တအား ထနေသည် ။
ထယ်ကြီး မူတောကို ကောင်းကောင်း နယ်ဖတ်ကိုင်တွယ်ပြီး ဖြုတ်ဖြုတ်ပေးတဲ့နောက် မူတောသည် ထယ်ကြီးနဲ့ အမြဲလို တွေ့ချင်သည် ။ ထယ်ကြီး ရဲ့ အကိုင်ကို ခံချင်ပြီး ထယ်ကြီး ဘာဂျာမှုတ်ပေးတာကိုခံချင်သည် ။ ထယ်ကြီး ဖြုတ်တာကို ခံချင်သည် ။
တဏှာစိတ် ထပြီဟေ့ဆိုရင် မူတောက ကလေးတွေ မုန့်ဆာရင် မနေနတတ်ဘဲ အော်တောင်းသလိုလည်း အော်တောင်းလို့ မရတာကြောင့် မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်ပြီး မိမိ လိုအင်ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်
ဆည်းပေးတယ့် ထယ်ကြီးကိုဘဲ တမ်းတမ်းတတ ဖြစ်နေရသည် ။
အရေးထဲ အမေက စိုက်ခင်းတွေထဲ သွားပြီး ပြောင်းဖူး ချိ ုးခိုင်းနေသည် ။
ခဏ ခဏ ပြောလွန်းလို့ စိုက်ခင်းတွေဖက်ကို ထွက်ခဲ့သည် ။ ပြောင်းခင်းတွေဖက်ကို ရောက်တော့ တောင်ကမူလေးပေါ်က လယ်တဲလေးကို လှမ်းမြင်လိုက်ရတော့ ဟိုတလောက ထယ်ကြီးနဲ့ အဲဒီ တဲလေးမှာ အချစ်စခန်းဖွင့် ခဲ့ကြတာကို သွားပြီး မြင်ယောင် သတိရမိလိုက်သည် ။ ပိုပြီးတော့ တဏှာစိတ်တွေ ထကြွပြီး ပြောင်းဖူး မချိ ုးခင် တဲကလေးထဲ ဝင်ပြီး ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေဖျောက်လိုက်
ရင် ကောင်းမလား လို့ စဉ်းစားမိလိုက်ပြီး တဲကလေးဆီကို လျှောက်သွာားလိုက်သည် ။
မူတောရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ဂွဆုံက မိန်းမ အင်္ဂါလည်း ရာဂစိတ်တွေကြောင့် နဂိုထက် ဖေါင်းတင်းကြွကာ တဏှာရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေ စီးယိုထွက်နေသည် ။
တဲကလေးနားကို ရောက်လာချိန် မမျှော်လင့်တဲ့ လူသံသဲ့သဲ့တွေကို တဲကလေးထဲမှာ ကြားလိုက်ရသည် ။
ဟင်..ဘယ်သူတွေပါလိမ့် ……။
ခြေသံလုံလုံ နင်းပြီး တဲကလေးနားကို မူတော့ ကပ်သွားလိုက်သည် ။
တရှူးရှူးနဲ့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေနဲ့ တအင်အင် ညည်းငြူလိုက်တဲ့ အသံတွေကို ကြားလိုက်ရသည် ။ ပြီးတော့ တဖပ်ဖပ် နဲ့ အသံတွေ ..။
ဟင်..ဒါ..ဒါ….ဒါ……တယောက်ယောက် လိုးနေကြတဲ့ အသံတွေဘဲ ….။ ဘယ်…ဘယ်…ဘယ်သူတွေပါလိမ့် …။
မူတော့ တအား စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ သိချင်သွားသည် ။
တဲထရံက အပေါက်လေးတွေကနေ တဲအထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ ယောကျ်ားတယောက် နဲ့ မိန်းမတယောက် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့ ကာမစပ်ယှက်နေကြတယ် ။ စစချင်း မျက်နှာတွေကို
မမြင်ရဘူး ။ သေသေချာချာ ကြည့်တော့ အကိုစေးထော် နဲ့ နန်းမူ ဆိုတဲ့ မိန်းမ ဖြစ်နေတယ် ။ ကိုစေးထော်က နန်းမအပေါ်က တက်ခွပြီး အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ထည့်နေသည် ။
မူတော့ ကြည့်နေတုံးမှာဘဲ ကိုစေးထော်က နန်းမူ ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး ဖင်ကို ကော့ကာ ညှောင့်ထည့်နေတယ် ။
နန်းမူက တအင်းအင်း ညည်းသလို တချက် တချက် “ အကို…ဆောင့်ဆောင့်..တအားဆောင့်…ကောင်းလိုက်တာ အကိုရယ်…” လို့ တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောရင်း အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတွေကို
ဘယ်ညာ ရမ်းခါပြီး ကော့ကော့ပေးနေသည် ။ စေးထော်က “ နန်းမူ ပုံစံပြောင်းရအောင်..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ အပြင်က ချောင်းနေတဲ့ မူတောလည်း စေးထော်က ပုံစံအပြောင်း သူ့
ဖွားဖက်တော်ကြီးကို နန်းမူ အဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်လိုက်တာကြောင့် စောက်ရည်တွေ စိုလူးနေတဲ့ စေးထော်ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို မူတော့ သေသေချာချာကြီးကို မြင်တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။
အိုး..အကိုစေးထော်ကလည်း ထယ်ကြီးလိုဘဲ တုတ်ကြီး တော်တော် ကြီးတာဘဲ……။
နန်းမူရဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲ တစွပ်စွပ် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆက်တိုင် မနားတမ်း ဆောင့်သွင်းနေတဲ့ အကိုစေးထော်ရဲ့ တကိုယ်လုံး ချွေတွေ စိုရွှဲနေသည် ။
“ အား..အား..အား..ဟင်းဟင်း…..ဖွတ်ဖွတ်…….ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ..အကို..ပြီး…ပြီး…ပြီးတော့မယ်…လိုး…လိုး…တအား…တအား……..လိုး…အမလေး….ကောင်းလိုက်တာ….ကျမ..ကျမ……..ပြီး…ပြီး…ပြီးသွားပြီ……အိုး…..အား…….ဟား…..ပြီးသွားပြီ……”
နန်းမူ တွန့်လိန်ကာ ပြီးဆုံးသွားပေမယ့် ကိုစေးထာ်က မပြီးသေးလို့ နန်းမူကို ဖင်ကုန်းခိုင်းရက်နဲ့ အနောက်ကနေ ကြုံါ် ဆော်ပေးနေသည် ။ စေးထော်ရဲ့ ဂွေးစိကြီး နှစ်လုံးက နန်းမူရဲ့ ဖင်ကြားကို တဖပ်ဖပ်နဲ့ ရိုက်ခတ်နေသည် ။
“ အကို..အကိုပြီးအောင် လုပ်နော်…ဆက်ဆွဲ..ဆက်ဆွဲ …..”
နန်းမူက သူမ ဖင်ကြီးတွေကို အနောက်ကို ကော့ကော့ပေးကာ ပြောလိုက်သည် ။ စေးထော်လည်း အသားကုန် ဆွဲတော့သည် ။ င်္ဖတကနဲ ဘွတ်ကနဲ အသံမျိုးစုံ ထွက်လာသည် ။
“ အား…အား…အား…….ကောင်းတယ်..လိုး..လိုး….လိုး….အကို…အား….အား…….”
နန်းမူရဲ့ နို့ကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲရင်း တဖတ်ဖတ်နဲ့ ကြုံးဆောင့်တော့ရာ မကြာခင်မှာဘဲ စေးထော်ရဲ့ ဒုတ်တန်ကြီးထဲက သုတ်ရည် ပျစ်ပျစ်တွေ ဆက်တိုက် ပန်းထွက်လာပါတော့သည် ။
“ အား..ဟားဟား……အမလေးလေး…ကောင်းလှချည်လား….နန်းမူရယ်….နင့်စောက်ပတ်က ကောင်းလှချည်လား…….”
“ အကို ကြိုက်တယ် ဆိုလို့ ကျမ ဝမ်းသာပါတယ် ….”
အပြင်က ချောင်းကြည့်နေတဲ့ မူတောမှာတော့ အထဲက မြင်ကွင်းတွေကို ချောင်းရင်း သူမဖါသာ ပွတ်နေတော့ သူတို့လည်း ပြီး မူတောလည်း ပြီးသွားရသည် ။
အကိုစေးထော် နဲ့ နန်းမူ ဆိုတဲ့ မိန်းမ အဝတ်ပြန်မဝတ်ကြသေးဘဲ ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေးတွေ အိပ်ရင်း အမောဖြေနေကြပေသည် ။ မူတောလည်း ပြောင်းဖူး ချိုးဖို့ အခုမှ သတိရပြီး တဲ
ကလေးကနေ ပြောင်းခင်းထဲကို ခပ်သွက်သွက်လေး ပြေးထွက်သွားပါတော့သည် ။
မူတော့ရဲ့ ထမိန်အနောက်ဖက် ဖင်အောက်တဲ့တဲ့မှာတော့ စိုကွက်နေတဲ့ အရည်ကွက်ကြီး က တွေ့နေရသည် ။
ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ ဆိုင် အလုပ်သမားတွေ တဖွဲဖွဲ ရောက်လာကြပြီမို့ ဖုန်းမို ဆိုင်ကနေ ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။
ဒီမနက်လည်း ဒေါ်ချယ်ရီကို နှစ်ချီကောင်းကောင်း လိုးပေးလိုက်သည် ။ သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှာ ဒေါ်ချယ်ရီ ပေးလိုက်တဲ့ ငွေငါးသိန်း ပါလာသည် ။ အင်း…ဒီလို ဆာလောင်နေတဲ့ ယောကျ်ားတွေ စိတ်
မဝင်စားတဲ့ စော်ကြီးတွေကို ဖြုတ်ပေးရတာ ကား ဝယ်ရေင်းလုပ်တာထက် ကိုက်လို့ ဖုန်းမို သဘောကျနေတာ ။ တခုဘဲ ။ တခါတရံ အသားမဲမဲ ကုလားမကြီး ဖြစ်နေတတ်သလို တခါတရံကျတော့လဲ
အသားက ဖြူပေမယ့် အဝလွန် ဖက်တီးကြီးတွေ ဖြစ်နေတတ်သည် ။ တော်ရုံတန်ရုံ ဝရင် ကိစ္စ မရှိဘူး ။ အလွန်အကျွံ ဝတဲ့ စော်ကြီးတွေကျတော့ လိုးရတာ ခက်သည် ။ ဖုန်းမိုကတော့ ဒီလိုဟာ ကြုံရ
ရင်လည်း သူတို့ကို လီးကောင်းကောင်း စုတ်ခိုင်းပြီး ပါးစပ်ထဲကို ညှောင့်ပြီး အရသာ ခံယူမြဲ ဖြစ်သည် ။ အဓိက က ငွေရဖို့ဘဲ ။
အလု ဒေါ်ချယ်ရီကို လိုးလိုးနေတာ ငွေရပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာ ရနေကျ ဖြစ်လာတော့လည်း နည်းတယ်လို့ ထင်တာသည် ။ ဒေါ်ချယ်ရီက သူ့လင်ကြီး သူဌေးရဲ့ ချမ်းသာ
ကြွယ်ဝပုံတွေကို ပြောပြောပြလို့ ဖုန်းမိုလည်း သူတို့အိမ်မှာ မီးခံသေတ္တာကြီးတွေနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ မိုးကုတ်ကျောက်တွေ စိန်တွေ နဲ့ အမေရိကန် ဒေါ်လာတွေကို အကုန်သာ ရလိုက်ရင် ငါတော့
တသက်လုံး အလုပ်လုပ်စရာ မလိုတော့ဘဲ ကျိကျိတက် ချမ်းသာသွားမှာဘဲ လို့ တွေးနေသည် ။ ခက်တာက ဘယ်လို အရယူမလဲ …။
ဖုန်းမိုသည် ကားပွဲစားသာ ဖြစ်သည် ။ သူများတွေကို လိမ်ညာပြီး ဘတ်ယူတတ်ပေမယ့် အိမ်ကို ဝင်ခိုးဖို့ မလုပ်တတ် ။ ဒီလောက် သူ့မှာ အစွမ်းအစ မရှိ ။ ဦးဇော်ဇော် ရဲ့ အိမ်ကလည်း ကင်မရာတွေ
ခွေးတွေ ခြံစောင့်တွေက ရှိနေသည် ။
မီးခံသေတ္တာကို ဖွင့်ဖို့ ဆိုတာကလည်း မလွယ်ဘူး ။ ဒေါ်ချယ်ရီကလည်း မီးခံသေတ္တာတွေရဲ့ လှို့ဝှက် နံပါတ်တွေကို သူ့ကို ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး ။ သူ့ကို အပျော်လင် အဖြစ် ငွေလေး
သုံးသိန်း ပေးလိုက် ငါးသိန်းပေးလိုက်နဲ့ ခေါ်လိုးခိုင်းနေတာ ..။
ထိုင်နေကျ လဖက်ရည်ဆိုင်ထဲကို ဝင်လိုက်သည် ။ ဒီလဖက်ရည်ဆိုင်လေးက ခေတ်မှီဆိုင်ကလေး ။ နိုင်ငံခြားက လာဖွင့်တာ ။ တူညီ ဝတ်စုံလေးတွေနဲ့ ကောင်မလေးတွေ ရောင်းသည် ။
စားပွဲထိုးသည် ။ ဖုန်းမို သဘောကျနေတာက ဆိုင်မန်နေဂျာမလေး ။ တရုတ်ကပြား မလေး ဖြစ်သည် ။
ဆိုင်မန်နေဂျာမလေး ကိုယ်တိုင် ကောင်တာမှာ ရောင်းနေသည် ။ ပြုံးချိုတဲ့ မျက်နှာလေးက ချစ်စရာလေး ..။ ကော်ဖီနဲ့ ဟမ်ဘာဂါတလုံး မှာစားနေတုံး သူ့ဘော်ဒါကြီး မင်းအောင်ပိုင် ဆိုင်ထဲကို ဝင်လာ
သည် ။ မင်းအောင်ပိုင်က ကားပွဲစား တင်မက ကျောက်ပွဲစား အိမ်ပွဲစား ဘိန်းပွဲစား အကုန်လုပ်သည် ။ ပိုက်ဆံရရင် အကုန်လုပ်တဲ့ လူလည်ကြီး သားသမီးထဲက ဖြစ်သည် ။
မင်းအောင်ပိုင် က “ ဖုန်းမို..မင်း သတင်းတွေ ကြားနေတယ်ကွ..ဘယ်လိုလဲ ဒေါ်ချယ်ရီကြီးကို မင်းဖိပေးနေတာ….မင်း တော်တော် ဗျင်းပေးနေလား …အားကျတယ်ကွာ…အဲလို ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး ကို ဗျင်း
ရတာ လေမွေ့ရာကြီး စီးနေရသလိုဘဲ နေမယ် ….” လို့ ပြောလိုက်တာ အသံ ကျယ်သွားလို့ ဆိုင်မန်နေဂျာမလေးတောင် သူတို့ဖက်ကို လှည့်ကြည့်သည် ။
“ ရှူး..တိုးတိုး…..”
ဆောရီး..ဆောရီး..ဟီးဟီး…..”
“ ဖုန်းမို ..မင်းဟာမကြီးက ရေလည် ထောတာနော..သူတို့ ပစ္စည်းတွေကို ဘဏ် မအပ်ဘူးကွ…အိမ်မှာ အကုန်ထားတာ….”
“ ခင်ဗျားက ဘယ်လို သိလဲ….ကို မင်းအောင်ပိုင်….”
“ သိတာပေါ့..ငါ့သူငယ်ချင်းတယောက်က အရမ်း လုပ်ချင်နေတာ..အိမ်ထဲကို ဘယ်လို ဝင်ရမှန်း မသိလို့ ..”
“ ဟင်..သူက ဘာလုပ်ချင်တာလဲ..ဝင် ဓါးပြတိုက်ချင်တာလား…”
“ မင်း ဘယ်သူမှ မပြောနဲ့နော်..သူက လုပ်နေကျကောင်..ဒါပေမယ့် တခါမှ သူ အဖမ်းမ ခံရသေးဘူး …နံမည်ပျက်စာရင်းဝင် မဟုတ်သေးဘူးပေါ့ကွာ…..သူက သေနတ်လဲ ရှိတယ် ….မင်း နဲ့သာ အတူ လှုပ်ရှားလိုက်ရင် ပွပေါက်ဘဲကွ ….မင်းက ဒေါ်ချယ်ရီ အိမ်ကို ဝင်ထွက်နိုင်တယ် မဟုတ်လား ….”
“ အင်း..ကား ရောင်းဖို့တော့ ခဏ ခဏ ဝင်ထွက်ဖူးပါတယ်..ခက်တာက ကင်မရာတွေ ခွေးတွေ..ခြံစောင့် တယောက် ရှိတယ်….”
“ မင်း လုပ်ချင်ရင် ပြောလေ..ငါ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ဆက်ပေးမယ် ..သူက အကြံလဲ ကောင်းတယ်….မင်း လုပ်ပါလား…ပိုက်ဆံချမ်းသာဖို့ က အရေးကြီးတယ်ကွ…”
“ အင်း..ချမ်းသာချင်တာကတော့ အမှန်ဘဲ ….”
ထယ်ကြီး ရန်ကုန်က ပြန်လာတော့ စေးထော်နဲ့ သွားတွေ့တယ် ။ စေးထော်က နန်းမူကို သူ့ခြံလုပ်ဖို့ ဆိုပြီး ခေါ်ထားလိုက်ပြီ ဆိုတာကို ထယ်ကြီး တွေ့တော့ အထူးအထွေတော့ မအံ့သြပါဘူး ။
တနေ့ ဒီလို ဖြစ်လာမယ် ဆိုတာ ထင်ထားတယ် ။
“ ထယ်ကြီး..ဘာထူးလဲကွ..ဖေါဖေါ ဘာပြောလဲ..အလုပ် စဖို့ အချိန်တန်ပြီလား….”
“ နဲနဲ လိုသေးတယ် လို့ ပြောတယ် ကိုစေးထော် …မကြာခင်တော့ လုပ်ဖြစ်မှာပါ ….”
“ မင်းလည်း သိတဲ့အတိုင်းဘဲ ထယ်ကြီး..ငါတို့ အရင်လို အလုပ်မကောင်းဘူးကွ….ရေခန်းလာပြန်ပြီ..တခုခု လုပ်ကြမှ ဖြစ်မယ်..ဖေါဖေါရဲ့ အကြံ အောင်မြင်ရင်တော့ ငါတို့ ကောင်းကောင်း
ချမ်းသာပြီကွ..ဒါ အကြီးကြီးကွ…ဟားဟားဟား…..”
“ ဟုတ်တယ်..ကိုစေးထော်….ဖေါဖေါရဲ့ သူဌေးက အရမ်းကို ကျိျကျိတက် ချမ်းသာတာ…တဲ့ ..စိန်တွေ ကျောက်တွေ ရွှေချောင်းတွေ တင်မကဘူး….အမေရိကန်ဒေါ်လာတွေလည်း အများကြီး အိမ်
မှာ ထားတာ တဲ့..အရေးကြီးတာက ခွေး…ခြံစောင့်…စီစီတီဗီ ကင်မရာတွေ ရှိနေတယ် ….အဲဒါတွေကို ဘယ်လို ကျော်ဖြတ်မလဲ ဆိုတာကို ဖေါဖေါ လေ့လာနေတယ် ….”
“ အင်း..ဖေါဖေါ က ငွေရလိုတာ တခုထဲ မဟုတ်ဖူး ဆိုတာ မင်းလဲ သိသားဘဲ..ထယ်ကြီး…သူ့အမ အတွက် သူဌေးကို လက်စားခြေချင်နေတာ ….”
“ အင်း….အဲဒီ သူဌေးဆိုတဲ့ ကောင်က လူမှ မဆန်တာ ကိုစေးထော်…သူ့အမ ကို အားရအောင် ဆော်..ကလေးရသွားတော့ လူကုန်ကူးဂိုဏ်းကို ရောင်းစား ပစ်လိုက်တာ…ဖေါဖေါ အမ ဒီးနာ တကယ့်ကို ဘဝဆိုးသွားခဲ့တယ် လေ ….”
“ အေးလေ..ဒါကြောင့် ဒီအလုပ် ဖြစ်မြောက်ရင် တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပေါ့ကွာ…..ဒီးနာ အတွက် လက်စားချေခွင့် ရသွားမှာ ဖြစ်သလို ငွေကြေးကိစ္စလည်း ဒို့အဖွဲ့ ဖူလုံသွားမယ်ကွ..ဟီးဟီး…”
“ ဟုတ်တယ်….ကျုပ်လဲ လုပ်ချင်လှပြီ..ကိုစေးထော်….”
သူတို့ နှစ်ယောက် က ဘယ်သူမှ မရှိဘူး အထင်နဲ့ ပြောဆိုနေကြတာ ပေမယ့် နန်းမူက အိမ်အောက်ကနေ နားထောင်နေသည် ။
စေးထော်က ဖေါဖေါဆီက သတင်းထူးရင် ..ဒို့အဖွဲ့ ရန်ကုန် တက်သွားကြတာပေါ့ ….လို့ ပြောသည် ။ ထယ်ကြီးလည်း စေးထော်ဆီက အပြန် တောလမ်းလေးအတိုင်း ဆိုင်ကယ် စီးလာတဲ့အချိန် သူ့ရှေ့က လမ်းကလေးမှာ မြင်းတကောင် ဖုန်တထောင်းထောင်းနဲ့ စီးလာတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ မူတော ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ ကိုထယ်ကြီး . . .”
“ ဟေး….မူတော..မူတော…ဘယ်သွားမလို့လဲ…..”
“ ကိုထယ်ကြီး အိမ်ကိုပေါ့..ဟွန်း…ကိုထယ်ကြီး မကောင်းဘူး…”
“ ဘာလို့လဲဟင်..မူတော…”
“ မူတောကို ပစ်ထားတယ်..ဟင်း..စိတ်နာတယ်………”
“ ဟဲဟဲ..မနာပါနဲ့ မူတောရယ်..ထယ်ကြီး အခု ပြန်ရောက်ပါပြီ..ကဲ..မူတော ဘာလုပ်ချင်လဲ..ဘယ်သွားချင်လဲ..ထယ်ကြီး လိုက်ပို့မယ် . . . .”
ထယ်ကြီးလည်း မူတောကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်သွားလိုက်ပါတယ် ။ သူက တယောက်ထဲ နေတယ် ။ သူ့အိမ်ကို ကလိုထူးက လွဲပြီး လူ မလာတတ်ဘူး ။ မူတောကလည်း ထယ်ကြီး မရှိလို့ တအား မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်နေတယ် ဆိုတော့ ထယ်ကြီးရဲ့ အိမ်ကိုလည်း ရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ပြတ်လပ်နေတာကလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့ အဝတ်အစားတွေ အမြန် ချွတ်ပစ်ကြပြီး အငမ်းမရ နမ်းကြ စုတ်ကြပြီး လိုးကြတော့တာဘဲ ။
ဦးဇော်ဇော် စင်္ကာပူကို ခဏ သွားတယ် ။
ဦးဇော်ဇော် ထွက်သွားပြီးနောက်တနေ့မှာ ဒေါ်ချယ်ရီက ဖုန်းမိုကို အိမ်ကို ခေါ်လိုက်တယ် ။ အိမ်ပေါ်မှာ လူတွေ မရှိအောင် မမိုးသူနဲ့ ဖေါဖေါကို အလုပ်ကြိုးစားလို့ ဘောက်ဆူး ဆိုပြီး ဆံပင်အလှပြင်ဆိုင်မှာ ဆံပင် လက်သဲ မျက်နှာပေါင်းတင် သွားလုပ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ အပြန်မှာ ရုပ်ရှင်ဝင်ကြည့်ကြပြီး အစားလည်းဝင်စားကြဖို့ ငွေ တော်တော်များများ ထုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒရိုင်ဘာ ရော ခြံစောင့်ရော တရက်နေ့အား ပေးလိုက်တယ် . ငွေငါးထောင်စီနဲ့ ။
ခြံထဲမှာ ခွေးကြီး ဖိုင်ဇာဘဲ ကျန်တယ် ။ ဖိုင်ဇာကို သံလှောင်အိမ်ထဲ သွင်းထားလိုက်တယ် ။ သတိရှိတဲ့
ဒေါ်ချယ်ရီလည်း စီစီတီဗီ ကင်မရာတွေကို ပိတ်လိုက်ဖို့ မမေ့ဘူး ။ မဟုတ်ရင် ဖုန်းမို ပုံတွေကို ကင်မရာမှာ တွေ့နိုင်မယ်လေ ..။
မမိုးသူ က ဒေါ်ချယ်ရီမှာ တခုခု လုပ်စရာ ရှိလိမ့်မယ် လို့ သိလိုက်တယ် ။ လူအားလုံးကို နှင်လိုက်တာ
မို့ တခုခုတော့ တခုခုဘဲ ပေါ့ ..။
ဖုန်းမို ရောက်လာတယ် ။ ခွေးကြီး ဖိုင်ဇာက တဝုန်းဝုန်းနဲ့ ဟောင်ပေမယ့် လှောင်အိမ်ထဲမှာမို့ ဖုန်းမိုက
ဖိုင်ဇာကို လျာထုတ် မျက်လုံးကို ပြူးပြပြီး “ ဘူး…ထွားထွား….ဟားဟား……” ဆိုပြီး လှောင်ပြောင်လိုက်တယ် ။“ ဟောင်စမ်းကွာ….မောပြီး လဲသေလိုက်….ဟားဟားဟား….”လို့ ခွေးကြီးကိုပြောဆိုနေတဲ့အချိန် ဒေါ်ချယ်ရီ ထွက်လာတယ် ။
“ မောင် ..ခွေးနဲ့ ရန်ဖြစ်နေတာလား….လာ…လာ…အထဲကို..ဘာစားခဲ့ပြီးပြီလဲ …. ”
ဒေါ်ချယ်ရီလည်း အပျိုမလေးတယောက်လိုဘဲ ကြွကြွလေး လှမ်းပြီး တက်ကြွနေတယ် ။ လင်ကလည်း ခ
ရီးသွား..အိမ်ရှိ အလုပ်သမားတွေအားလုံးကိုလည်း ရက်အားပေးလိုက်ပြီမို့ သူမ တယောက်ထဲ ဖုန်းမို
နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နှစ်ပါးသွားလေး က ရုံဘဲလေ ။
ဖုန်းမိုလည်း ကင်မရာစက်ကို ပိတ်ထားတာ သိရတော့ အရမ်း ဝမ်းသာသွားတယ် ။ လူအားလုံးလည်း
မရှိ ..ကင်မရာလဲ ပိတ်ထား ခွေးကြီးကိုလည်း လှောင်အိမ်ထဲ လှောင်ထား ဆိုတော့ ဒေါ်ချယ်ရီ တယောက်ထဲဘဲ ရှိနေတဲ့ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိ ုးကို အသုံးချလိုက်လို့ကတော့ ပြီးပြီ….။ ဖုန်းမိုတို့ တသက်စားမကုန်အောင် ထောပြီ ။ ပွပြီ ။
ဖုန်းမို အကြံကောင်း ရသွားပြီ ..။
ဒေါ်ချယ်ရီက ဖုန်းမိုကို သူမ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားတယ် ။ ထုံးစံအတိုင်း ဖုန်းမိုက ဒေါ်ချယ်ရီကို ဘာဂျာကိုင်ပေးရတယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီက အလိုက်တသိ သူမအဖုတ်ကြီးကို သေသေချာချာ ဆေးကြောထား
တာကြောင့် အနံ့အသက် မဆိုးဘဲ ဖုန်းမိုအဖို့ အပီအပြင် မှုတ်ပေးနိုင်ခဲ့တယ် ။
နောက်တခု ဖုန်းမိုအတွက် သိပ်ကောင်းသွားတာက ဒေါ်ချယ်ရီကို နှစ်ချီကောင်း ဆက်တိုက် ဆွဲပေးလိုက်
တာကြောင့် ဒေါ်ချယ်ရီ ဝက်မကြီးတကောင်လို တခေါခေါနဲ့ ဟောက်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့အချိန် အကြံသမားလေး ဖုန်းမိုက မီးခံသေတ္တာကြီးတွေကို သွား လေ့လာနိုင်ခဲ့တယ် ။
နောက်တချီ ဦးဇော်ဇော် ခရီးထွက်ပြီ ဆိုရင် ဒေါ်ချယ်ရီကို အိမ်မှာ လိုးကြရအောင်လို့ သူ ဆွယ်လိုက်
ပြီး မင်းအောင်ပိုင်ရဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ ပေါင်းကြံလိုက်ရင် ကိစ္စပြတ်သွားမည် ။ ဒေါ်ချယ်ရီကိုတော့ မသတ်
ပစ်ချင်ဘူး ။ မင်းအောင်ပိုင် ပြောတာကတော့ ( မသတ်လို့ မရဘူး…မသတ်ရင် မင်းလုပ်တယ် ဆိုတာ
သူသိနေတော့ ရဲကို တိုင်မှာဘဲ..မင်း သတ်ကို သတ်ရမယ်…) တဲ့…။
သူက သူ လူမသတ်ချင်ဘူးလို့ ပြောတော့ မင်းအောင်ပိုင်က သူ့သူငယ်ချင်း လုပ်လိမ့်မည် လို့ ပြောခဲ့
တယ် ။ မင်းအောင်ပိုင်က သူ့သူငယ်ချင်း ဘသန့်တင်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့တယ် ။ ဘသန့်တင်ရဲ့ ပုံစံက
သန်မာထွားကြိုင်းပြီး သေနတ်လက်နက်တွေကို ကောင်းကောင်း ကျွမ်းနေတဲ့ ပုံ ရှိတယ် ။
မင်းအောင်ပိုင်က သူ ကားမောင်းပေးမယ်..လို့ ပြောတယ် ။ ဘသန့်တင်ရယ်…ဖုန်းမိုရယ်..မင်းအောင်ပိုင်
ရယ်…သုံးယောက်လုပ်ကြမယ် လို့ တိုင်ပင်ထားကြတာ ..။
ဖုန်းမို တယောက်ထဲ အကြံပေါက်သွားတာ မဟုတ်ဘူး ။ ဖေါဖေါလည်း လမ်းပေါက် မြင်သွားတယ် ။ သူ
ကတော့ အမဒီးနာကို ရက်စက်ခဲ့တဲ့ ဦးဇော်ဇော်ကို ဆော်ချင်တာ ..။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သူတို့ပစ္စည်းတွေကို ရဖို့က ဒီနည်းကိုဘဲ သုံးရမှာဘဲ ..။
မမိုးသူနဲ့ ဖေါဖေါ ညဖက်ရောက်မှ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ သူတို့ ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ခြံစောင့်ရောဒရိုင်ဘာရော မရှိကြဘူး ။ ခွေးကြီး ဖိုင်ဇာဘဲ လှောင်အိမ်ထဲမှာ ရှိနေတယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီ တယောက်ထဲ ရှိနေတယ် ။ ပြုံးပျော်နေတယ် ။ အင်း..ကင်မရာစက်တခုလုံးကို ပိတ်ထားတယ် ။ တယောက်ယောက်လာတာကို မသိစေချင်လို့ဘဲ…။
အချိန်ကတော့ နီးကပ်လာပြီ ။
ထယ်ကြီးနဲ့ ဖုန်းပြောတော့ ဒီအကြောင်းကို ပြောပြလိုက်တယ် ။ အဆင်သင့်ပြင်ထားဖို့..အရေးတော်ပုံ
နီးလာပြီ…လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဒီကြားထဲမှာ ဦးဇော်ဇော်က ဒေါ်ချယ်ရီနဲ့ မမိုးသူ မရှိကြရင် အပေါ်ထပ်က သူ့အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ခေါ်ဗျင်း
ပြီး ညဖက် ဆိုရင် ဖေါဖေါ အခန်းကို ဆင်းလာပြီး ဗျင်းတတ်တယ် ။ ဖေါဖေါလည်း..“ မသေခင် လိုးထားအုံးပေါ့….ခွေးကောင်ကြီး…ငါ့အမ ဒီးနာသေသလို အသေဆိုးနဲ့ သေရစေမယ်…” လို့ စိတ်ထဲကနေ ကြုံးဝါးနေခဲ့တယ် ။
ဦးဇော်ဇော်ကို အယုံသွင်းနေရတော့ သူ့ငပဲကြီးကို နှတ်ခမ်းတွေ ထူပူနေအောင်ကို စုတ်စုတ်ပေးနေရပြီး
သူလိုးဆောင့်သမျှကိုလည်း စိတ်ပါသလို ဟန်ဆောင်ပြီး “ ကောင်းလိုက်တာ..” အကြိမ်ကြိမ် ပြောဆိုရင်း
ခံနေရတယ် ။
ဖုန်းမို လည်း မင်းအောင်ပိုင် နဲ့ မင်းအောင်ပိုင်ရဲ့သူငယ်ချင်း ဘသန့်တင်ကို ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ အိမ်ကို ဝင်ကိုင်ဖို့ကိစ္စ သေသေချာချာ တိုင်ပင်တယ် ။ ကားပွဲစားလုပ်နေလို့ ချမ်းသာလာဖို့ မလွယ်ဘူး ။ တချီကောင်း အပြတ်နှိပ်လိုက်ပြီး ခြေရာဖျောက်လိုက်ရုံဘဲလေ ။
ဒေါ်ချယ်ရီလည်း ဆိုင်မှာ ဖုန်းမိုနဲ့ ဖြစ်သလို စခန်းသွားကြရတာနဲ့ ကိုယ့်အိမ်မှာကိုယ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး မွေ့ရာထူထူပေါ်မှာ အချစ်စခန်းဖွင့်ရတာကို နှိုင်းယှဉ်မိပြီး တတ်နိုင်ရင် အိမ်မှာဘဲ ဖုန်းမိုနဲ့လုပ်ချင်သွားတယ် ။ ဖုန်းမိုကို ဒေါ်ချယ်ရီကဘဲ စပြီး နောက်တခါ အိမ်မှာ တွေ့ကြဦးစို့လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
သို့ပေမယ့် ဦးဇော်ဇော်က နိုင်ငံခြား မထွက်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ ဒါပေမယ့် သူ သန်လျှင်က သူဆောက်
နေတဲ့ ဆောက်လုပ်ရေး ပရောဂျက်ကြီးဆီကို တနေကုန် သွားဖို့ ကိစ္စပေါ်လာတော့ အဲဒီနေ့မှာ ဖုန်းမိုကို အိမ်ခေါ်မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါနဲ့ မမိုးသူတို့ကိုလည်း အဲဒီနေ့ အရင်တခါလိုဘဲ အပြင်ထွက်ကြ ဆိုပြီး ငွေနှစ်သောင်း ထုတ်ပေး
လိုက်တယ် ။ ဖေါဖေါလည်း ထယ်ကြီးကို ဖုန်းဆက်ပြီး အဲဒီနေ့မှာ လာခဲ့ဖို့ ချိန်းလိုက်တယ် ။
ထယ်ကြီးလဲ စေးထော်..ကလိုထူးတို့ကို အလုပ်ဖြစ်တော့မယ့်အကြောင်း သတင်းပို့လိုက်တယ် ။
စေးထော်က သူ့မယား ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ နန်းမူကိုလည်း ဖေါဖေါဆီလိုက်သွားတဲ့အခါ ခေါ်မယ် လို့ ပြောလိုက်လို့ ကလိုထူး စိတ်ပျက်နေတယ် ။ စေးထော်လည်း နန်းမူရဲ့ ယောကျ်ား စိုင်းဟတ်ကို သတ်ခဲ့ပြီး ပစ္စည်းတွေ အကုန် ဖြောင်လိုက်တာကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီး နန်းမူကို ငယ်လင်ငယ်မယားလို အားလုံး တိုင်ပင်ပြီး ဓါးပြသွားတိုက်မှာကိုပါ ဖွင့်ပြောနေလို့ တော်တော်ဘဲ စိတ်ကုန်နေတယ် ။
အကြောင်းတခုခုကြောင့် သူ့လင်ကို သတ်ပြီး ပစ္စည်းတွေ လုယူခဲ့တာ စေးထော်နဲ့အဖွဲ့မှန်း သိသွား
ခဲ့ရင် အကုန် ရှုပ်ကုန်မယ် ။ စိုင်းဟတ်ကို ပစ်ခဲ့တဲ့လူကလည်း သူ လေ ..။ ထယ်ကြီးကို ဒီအကြောင်း
ပြောတော့ ထယ်ကြီးက စေးထော်က သူ့မတော်ရသေးတဲ့ ယောက်ဖလည်း ဖြစ်နေတော့ “ စိတ်လျော့
ထားပါ ကလိုထူးရယ်..ဘာမှ ဖြစ်ချင်မှ ဖြစ်မှာပါ …စေးထော်ကို တားလို့မှ မရတာဘဲဟာ…” လို့ ပြော
တယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီ လည်း ဖုန်းမိုနဲ့ တွေ့မယ့်နေ့မှာ ခြံစောင့်ကို ခွင့်ပေးလိုက်တယ် ။ ခွေးကြီးဖိုင်ဇာကိုလည်း
လှောင်အိမ်ထဲ ထည့်ခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။ စီစီတီဗီ လုံခြုံရေး ကင်မရာတွေကိုတော့ ကိုယ်တိုင်ဘဲ
ပိတ်လိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော် သံလျှင်ကို ဒရိုင်ဘာနဲ့ သွားတာမို့ ဒရိုင်ဘာကတော့ ခွင့်ပေးစရာ မလိုဘူး ။ ဦးဇော်ဇော် ညဖက် ညစာစားပွဲပြီးမှ ပြန်လာတဲ့အခါမှ ဒရိုင်ဘာက ပြန်လာမှာ …။
ဖေါဖေါလည်း အိမ်ဖေါ်လာလုပ်ပြီး ကြိတ်စုံစမ်းခဲ့တာတွေ ပြီးဆုံးခါနီးပြီ ။ နောက်ဆုံးခန်းကို ရောက်တော့
မယ် ။ ဖေါဖေါလည်း သိချင်တာတွေကို အချိန်တိုတို အတွင်း သိလိုက်ရပြီ ဆိုတော့ ဖုန်းမို နဲ့တွေ့ဖို့
လုပ်တဲ့ ရက်ကိုဘဲ သူ့အကြံအစည်ကို အကောင်အထည် ဖေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ ..။
ဖုန်းမို ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်ချယ်ရီတို့ အိမ်ကို ရောက်လာတယ် ။ ထူးဆန်းတာက လမ်းထိပ်မှာ ကားနံပါတ်မှတ်တဲ့ လုံခြုံရေး နှစ်ယောက် ဒီနေ့ မတွေ့ဘူး ။ ဒေါ်ချယ်ရီ ဘယ်လို ရှင်းထားသလဲ မသိ။
ခြံတံခါးက စေ့ရုံတင် စေ့ထားတယ် ။
တဏှာရာဂစိတ်တွေ မွှန်ထွန်နေတဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီသည် ဖုန်းမိုနဲ့ ကာမသံဝါသလုပ်ဖို့ကိုဘဲ စိတ်များစိတ်စော
နေပြီး လုံခြုံရေးကိုတောင် ဂရုမစိုက်တော့ပါလား …။
ဖုန်းမို ခြံထဲ ဝင်လာတော့ ခွေးကြီး ဖိုင်ဇာက တဝုန်းဝုန်း ထဟောင်တယ် ။
“ ဟားဟား…မင်းအတွက် အထူး လက်ဆောင်ပါတယ်…ရော့ရော့…..”
ဖုန်းမိုက အိတ်ထဲမှာ အသင့်ထည့်လာတဲ့ ချော့ကလက်တုံးတွေကို ခွေးကြီးအတွက် လှောင်အိမ်ထဲကို
ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ ဖိုင်ဇာက အငမ်းမရဘဲ စားပစ်လိုက်တယ် ။
“ ဟေး..မောင်..ရောက်လာပြီလား …. ”
ဒေါ်ချယ်ရီ တိုက်ဝက ဆီးကြိုနေတယ် ။ ဖုန်းမိုလည်း ပြေးဖက်လိုက်တယ် ။
“ မမ..လွမ်းလိုက်ရတာဗျာ…..” ဆိုပြီး ပါးပြင်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို “ မွ ” “ မွ ” ဆိုပြီး အာဘွားတွေ ပေး
လိုက်တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ဖေါဖေါ နဲ့ မမိုးသူတို့က မမိုးသူသွားချင်တဲ့ ဘုရားပေါ်ကို ရောက်နေတယ် ။
ဖေါဖေါက မမိုးသူက ခဏ ဘုရားအာရုံပြုပြီး ပုတီးစိပ်ချင်တာကြောင့်..“ မမ..ကျမ ခဏ ဟိုနား သွားလိုက်
အုံးမယ်….ပြန်လာမယ်..” လို့ ပြောပြီး အသာ လစ်လာတယ် ။
ဘုရားအောက်ကနေဘဲ ဦးဇော်ဇော်ဆိကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ။ အရမ်းကို အရေးကြီးလို့ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့
ပါ..ဘယ်သူ့မှ မပြောဘဲ ကားကို ကိုယ်တိုင် မောင်းလာခဲ့ပါ…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ..။
ပြီးတော့ ဖေါဖေါ တက်စီကား တားပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ် ။
ဖုန်းမို ဒီတခါ ဒေါ်ချယ်ရီနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရမှာ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီကို ဒီတခါ စပ်ယှက်တာ နောက်ဆုံး ဖြစ်မှာမို့ ..။ နာရီပိုင်းအတွင်းမှာ ဒေါ်ချယ်ရီကို သူနဲ့အ
ပေါင်းအပါတွေက ဘဝတပါးကို ပို့ပစ်ကြမှာ မဟုတ်လား ။
မကြာခင် မင်းအောင်ပိုင် နဲ့ ဘသန့်တင်တို့ လာကြတော့မည် ။ ဒေါ်ချယ်ရီကို မီးခံသေတ္တာတွေကို
ဖွင့်ခိုင်းပြီး ရွှေတွေ စိန်တွေ မိုးကုတ်ကျောက်တွေ အမေရိကန်ဒေါ်လာတွေ အကုန် ထုတ်ယူမည် ..ဒေါ်
ချယ်ရီကို လျှော့ပစ်မည် …။
“ မောင်..မျက်နှာလဲ မကောင်းပါလား..ဘာဖြစ်လဲ..နေမကောင်းဘူးလား….မမ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ…”
သူ့ကို သတ်ပစ်မယ့်လူကို ဒေါ်ချယ်ရီက သဘောကောင်းနေတယ် ။ အင်း..ဆောရီးဘဲဗျာ…ကျုပ်ချမ်းသာ
ဖို့က ပို အရေးကြီးတယ် …ငွေလက်ထဲမှာ ရှိရင် မိန်းမချောငယ်ငယ်လေးတွေ တပုံကြီး ရနိုင်တယ်လေ..
စိတ်မကောင်းပါဘူးဗျာ….။
ပါးစပ်ကတော့ “ ကောင်းပါတယ်…မမရယ်..မမကို ကောင်းကောင်း ပြုစုပေးပါရစေ….” လို့ ပြောရင်း ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ တင်ပါးထယ်ထယ်ကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လိုက်ပါတယ် ။
“ မမလည်း မောင့်ကို ပြောပြစရာ တခု ရှိသေးတယ် …နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းတက်နေတဲ့ မမသား က
ပြန်လာနေကျအတိုင်း ပြန်လာမယ်လို့ လုပ်ပြီးကာမှ မလာဖြစ်ဘူး …ကျောင်းကိစ္စ ပေါ်လာတယ် လို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်တယ်…ဘာဖြစ်သလဲတော့ မသိပါဘူးကွယ်….”
ဒေါ်ချယ်ရီက အိပ်ခန်းထဲကို ဦးဆောင်ပြီး သွားလိုက်သည် ။ ဖုန်းမိုက သူ့အဝတ်အစားတွေကို တခုပြီး
တခု ချွတ်ပစ်နေတယ် ။ သူ့ဒုတ်ကြီးက အပေါ်ကို မတ်မတ် မထောင်သေးဘဲ ငေါငေါကြီး တရမ်းရမ်း
နဲ့ ဖြစ်နေတယ် ။
သည်ဒုတ်ကြီးကို ဒေါ်ချယ်ရီ အရမ်းကို ခိုက်နေရတာ ။
ဖုန်းမိုက ဘာဂျာလဲအမှုတ်ကောင်းသလို အလိုးလည်း ကောင်းတယ် …စိတ်တိုင်းကျ လိုးခိုင်းလို့ရတယ် ။
ကြာကြာဆွဲနိုင်တယ် …တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး..လီးက ကျလည်း မကျဘူး ..တကယ့်ကို အလိုးသမား
စစ်စစ်လေး …။
ဖုန်းမိုက ဒေါ်ချယ်ရီ အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်တာကို မစောင့်ဘဲ ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်အိပ်စေပြီး ထမိန်
ကို ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်တယ် ။ အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးတွေ ကြားထဲမှာ ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရတယ် ။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူညိုညိုကြီးတွေက မဟတဟနဲ့ …။အတွင်းသား နီရဲရဲလေးကို တစွန်းတစ မြင်နေရတယ် ။
နောက်ဆုံး မှုတ်ခြင်းအနေနဲ့ ဖုန်းမို စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဗီးဗီးနဲ့ စ မှုတ်ပါတော့တယ် ။ တပြတ်ပြတ်
အသံတွေ ညည်းသံတွေ ဆူညံသွားရတယ် ..။
ဒေါ်ချယ်ရီလည်း ဖုန်းမိုရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖုန်းမိုရဲ့ လျာကြီးအပြားလိုက်နဲ့ ဖိဖိယက်လိုင်းတိုင်း ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးနေတယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း မပီမသာ အသံမျိ ုးစုံ အော်လိုက် ညည်းလိုက်နဲ့ တအိမ်လုံး နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ရှိနေလို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကာမ အရသာတွေကို ခံယူခံစားလျက် ရှိနေတယ် ။ ဖုန်းမိုလည်း ဒီနောက်ဆုံး တွေ့ဆုံခြင်းမှာ ဒေါ်ချယ်ရီကို မတ်ဖွင့်လိုက်
ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီကို ဖင်ပေါက်ဖွင့်ချင်နေမိတာ ကြာပြီ ။ ဘာဂျာလည်း တော်တော်ကြာကြာ မှုတ်ပေးပြီးတဲ့အချိန် ဖုန်းမိုက “ မမ…ဖင်ကုန်းပေးမလား ….” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီလည်း..“ ရတယ်လေ..မောင်……..မောင့်အတွက် ဆိုရင် ဘာလုပ်ရလုပ်ရပါ..မောင် သိသားနဲ့….” လို့ ပြောပြီး လေးဖက်ထောက်ပေးလိုက်ပြီး တင်ပါးအိအိကားကားကြီးတွေကို ကော့ထောင်ပေးလိုက်ပါတယ် ။
ဖုန်းမိုလည်း ဆီတွေ ဘာတွေ မရှိတော့ ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးပေါ်ကို သူ့တံတွေးတွေ တဗျစ်ဗျစ် ထွေးချလိုက်တယ် ။ သူ့လက်ဖဝါးပေါ်ကိုလည်း တံတွေး ထွေးထည့်ပြီး သူ့ဒုတ်ကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်းကို သုတ်လိမ်းလိုက်သည် ။ ဒေါ်ချယ်ရီလည်း ဖင်ထောင်ခိုင်းပြီး ချက်ချင်း ထိုးမထည့်သေးဘဲ ဘာများ လုပ်နေပါလိမ့် ဆိုပြီး ခေါင်းငဲ့ကြည့်တယ် ။ “ မောင်..လုပ်တော့လေ..ဘာကြာနေတာလဲ..” လို့လည်းဖုန်းမိုကို မေးလိုက်တယ် ။ ဖုန်းမိုက သူ့ဒစ်လုံးကားကားကြီးကို ဖင်ပေါက်ဝကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ ဒေါ်ချယ်ရီ “ အမေ့ ” ဆိုပြီး အော်ရင်း လန့်ဖျန့်သွားတယ် ။ ကောင်လေး ငါ့ဖင်ထဲကို ထည့်နေပါလား လို့လည်း သိလိုက်တယ် ။ သို့ပေမယ့် ကောင်လေးကို သူ မတားလိုဘူး ။ ကောင်လေးကို အရမ်း ခိုက်နေတယ်လေ ။ ကောင်လေး လုပ်တာဆို ဘာဖြစ်ဖြစ် ခံမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာ ။
ဖုန်းမိုရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီး စအိုပေါက်လေးထဲကို အတင်းကြီး တိုးဝင်လာတော့ ဒေါ်ချယ်ရီ ဖင်ပြဲသွားမှာကို လန့်နေတယ် ။ ဖုန်းမိုကလည်း ဖင်ချဘူးနေတဲ့ လူဆိုတော့ အထာကျွမ်းပါတယ် ။ ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းတယ် ။ ပြန်ဆုတ်တယ် ။ ပြန်ထိုးတယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီလည်း ဖင်အလုပ် မခံဘူးသေးဘူး ။ အခုတခါက ပထမဆုံးဘဲ ။ဒုတ်ကြီး စအိုပေါက်ထဲကို ပွတ်သပ်ဝင်ရောက်လာတာက ထူးခြား
တဲ့ အရသာတခုဘဲ ..။ တအီးအီးနဲ့ ညည်းငြူရင်း ဖုန်းမို ရဲ့ ဒုတ်ကြီးကို ခံစားကြည့်နေမိရတယ် ။
ဖုန်းမိုလည်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဝတုတ်တုတ် ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ စိုက်ဝင်နေတဲ့ သူ့ဒုတ်တန်ညိုညိုကြီးကို သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ထပ် ဖိသွင်း
လိုက်ပြန်တော့ ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ အော်တဲ့ အသံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ တိုက်ကြီးထဲ ကျယ်လောင်လှတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ဖေါဖေါ ဖုန်းဆက် ခေါ်တဲ့အတွက် ဦးဇော်ဇော်လည်း သံလျှင်ကနေ သူကိုယ်တိုင် ကားကို အမြန် မောင်းပြီး ပြန်လာတယ် ။ တကယ်တော့ ဘုရားက တက်စီနဲ့ ပြန်ပြေးလာတဲ့ ဖေါဖေါက အိမ်ကို အရင် ရောက်တာပါ ။ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ ကား မရောက်သေးလို့ ခြံဝင်းထဲက ကားဂိုဒေါင်ထဲ ခဏဝင်ပုန်းနေတာ ဖြစ်တယ် ။ ခွေးကြီး ဖိုင်ဇာတကောင် လှောင်အိမ်ထဲမှာ လဲနေတာကိုလည်း ဖေါဖေါ တွေ့ရတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်က တခြား လူသာ ခုလို ခေါ်မယ် ဆိုရင် မေးခွန်းတွေဘဲ တသီကြီး မေးပြီး လွယ်လွယ်နဲ့ အလုပ်ဖျက်ပြီး ပြန်လာမှာ မဟုတ်ပါဘူး ။ ဖေါဖေါကတော့ သူ့မယားငယ်လေး လို ဖြစ်နေတဲ့ သူ စိတ်ချတဲ့ သူမို့ ယုံလို့ ပြန်လာခဲ့တာပါ ..။
အိမ်ကို ပြန်ရောက်ပြီး ခြံပေါက်ဝမှာဘဲ ကားကို ရပ်ပြီး ခြံထဲကို ဝင်ခဲ့တယ် ။ အမြဲ သော့ပိတ်ထားပြီး ခြံစောင့်ရှိတဲ့ သူ့ခြံကြီးဟာ အခုတော့ ခြံတံခါးကြီးလဲ ပွင့်..ခြံစောင့်လည်း မရှိ..ခွေးလှောင်အိမ်ထဲမှာလည်း ခွေးကြီး ဖိုင်ဇာတကောင် လဲကျနေတယ် ။ သေတာလား အိပ်ပျော်နေတာလားလည်း မသိရ ..။
တိုက်ကြီးရဲ့ အရှေ့ဖက်က မဝင်ဘဲ အနောက်ဖက်ခြမ်းကနေ လှည့်ဝင်ဖို့ ဦးဇော်ဇော် စဉ်းစားမိပြီး အနောက်ဖက်ကို လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ မီးဖိုခန်းဘေးက တံခါးက အပြင်က သော့နဲ့လည်း ဖွင့် ဝင်လို့ရတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ သွားလေရာ ယူဆောင်သွားတတ်တဲ့ သော့တွဲကြီးထဲမှာ အဲဒီ တံခါးရဲ့ သော့လည်း ပါတယ် ။ ဦးဇော်ဇော် ဒီတံခါးကို သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်တယ် ။ တအိမ်လုံး ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အချိန် အပေါ်ထပ်က အော်သံ ညည်းငြူသံတွေကို သူ ကြားလိုက်ရတယ် ။
ကြားတာနဲ့ ဒါဟာ လိင်ဆက်ဆံနေတဲ့ အသံတွေ ဆိုတာကို ဦးဇော်ဇော် ချက်ချင်း သိလိုက်တယ် ။ တိုက်အပေါ်ထပ်ကို ခြေဖါ့နင်းပြီး တက်သွားလိုက်တယ် ။ အသံတွေက ဇနီးဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ အိပ်ခန်းကြီးထဲက ထွက်ပေါ်လာနေတယ် ဆိုတာကို ဦးဇော်ဇော် သိလိုက်တယ် ။
ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ် ။ ( ဟာ..ချယ်ရီ…ချယ်ရီ ….တိတ်တိတ်ပုန်း တွေ လုပ်နေပြီ ……) လို့ သိလိုက်တယ် ။ ဒေါသတွေ ဝုန်းကနဲ ထွက်သွားတယ် ။ များသောအားဖြင့် ယောကျ်ားတွေဟာ ဦးဇော်ဇော်လိုပါဘဲ ။ သူတို့ ကိုယ်တိုင် ကျတော့ မိန်းမရှုပ်ပွေကြပေမယ့် ကိုယ့်မိန်းမ သူများနဲ့ ဖြစ်မှာကိုတော့ စိုးရိမ်ကြတယ် ။ အိပ်ခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်
လိုက်တော့ ဖင်ကြီးကုန်းကော့ပေးနေတဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီနဲ့ စအိုပေါက်ထဲကို လိင်တန်ကြီး ထိုးစိုက်ပြီး ဖင်တုံးကြီးတွေကို တဖျန်းဖျန်း ရိုက်နှက်နေတဲ့ ကားပွဲစား ဖုန်းမိုကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ဟား..ဖုန်းမိုဆိုတဲ့ ခွေးသူတောင်းစား…ငါ့မိန်းမကို တက်လိုးနေတာ စောက်ပတ်တင် မက ဖင်ကိုပါ လိုးနေတယ်..ခွေးမသား..ဂျလေဘီ … ။
တသားတဆတ်ဆတ် တုန်အောင် ဒေါ်သတွေ ထကြွနေပေမယ့် ထူးဆန်းတာက ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကပါ ထွားကြိုင်း မာကျော မတ်ထောင်လာတာပါဘဲ ..။ သူ့မျက်လုံးတွေက ဖင်ပေါက်ထဲ
အသွင်းအထုတ် လုပ်နေတဲ့ လိင်ချောင်းကြီး ဆီကို ရောက်နေတယ် ..။
တအီးအီးတဟင်းဟင်း အော်ညည်းနေတဲ့ အသံတွေက ဒေါ်ချယ်ရီ ခံစားနေရတာတွေကို ပြသနေတယ် ။ နာလို့ အော်တာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး…ကောင်းလို့ အော်နေတာဘဲ ဖြစ်မယ် ….။
“ ဟိတ်…..”
အသံကြီး ကို ကြားလိုက်ရလို့ ဒေါ်ချယ်ရီရော ဖုန်းမိုရော လန့်ဖျန့်သွားကြတယ် ။
“ ဟင်..ကိုဇော် …” “ အိုး..ဦးဇော်ဇော် …..”
သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ နုတ်ဖျားက အသံတွေ ထွက်သွားတယ် ။
ဖုန်းမိုက အနောက်ဆုတ်လိုက်လို့ စအိုပေါက်ထဲ တန်းလန်း ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဒုတ်ကြီး ပွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်လာတယ် ။
ဒေါ်ချယ်ရီလည်း ပြေးလာတဲ့ ဦးဇော်ဇော်ကို မြင်လိုက်ရလို့ အားးးးး ဆိုပြီး စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော် က ဖင်အပြောင်သား ဒုတ်ကြီး မတ်လျက်နဲ့ ထိတ်လန့်တကြား သူ့ကို ကြည့်နေ
တဲ့ ဖုန်းမိုရဲ့ မျက်နှာကို သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ လွှဲရိုက်ထည့်လိုက်တယ် ။
( ဖြောင်း…)
( အား…..)
ဖုန်းမိုရဲ့ မျက်စိထဲ ကြယ်တွေ လတွေ နေတွေ ပုဂံပြားပျံတွေ မြင်သွားရတယ် ။ ချာကနဲ လည်ပြီး လဲကျသွားတယ် ။
“ ခွေးမသား….မယားခိုး …ကြာကူလီ..သူတောင်းစား..”
“ ကိုဇော်..လွန်မယ်..လွန်မယ်……..”
ဒေါ်ချယ်ရီက အော်ရင်း ထမိန်မပါ ဖင်အပြောင်နဲ့ ကုတင်ပေါ်က ထလိုက်တယ် ။
“ ကောင်မ….ဖါသည်မ…”
“ ဖျန်း…ဖျန်း……”
“ အား……”
ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ လက်ဝါးကြီးက ဒေါ်ချယ်ရီ့မျက်နှာကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ကျရောက်သွားတယ် ။
ဖုန်းမိုလည်း ပြေးပေါက်ရှာနေတယ် ။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကွင်းလိုက် ပုံကျနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးလေးကို ပြေးကောက်ယူ ဝတ်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့အနောက်ကနေ ဦးဇော်ဇော်က သစ်သားပန်းပုရုပ်ထုနဲ့ လွှဲရိုက်ချ
လိုက်တာကြောင့် ဖုန်းမို အသံတောင် မထွက်နိုင်တော့ဘဲ မှောက်ရက် ငိုက်ကျသွားပါတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်က နောက်တချက် ထပ်ရိုက်ဖို့ ပန်းပုရုပ်ထုကို မြှောက်လိုက်တဲ့အချိန် အိပ်ခန်းထဲကို ပြေးဝင်လာတဲ့ လူနှစ်ယောက်က ဦးဇော်ဇော်ကို အနောက်ကနေ ဆွဲချု ုပ်ထားလိုက်ကြတယ် ။
“ မလုပ်နဲ့….လွန်ကုန်မယ် ….”
“ ဟာ..မင်း..မင်းတို့က ဘယ်သူတွေလဲ …..”
ဖုန်းမိုရဲ့ ဘော်ဒါတွေ ဖြစ်တဲ့ မင်းအောင်ပိုင် နဲ့ ဘသန့်တင် တို့က ဦးဇော်ဇော် လက်ထဲက ပန်းပုရုပ်ထုကို လယူလိုက်ကြပြီး ဦးဇော်ဇော်ကို တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ ထိုးကြိတ်ရိုက်နှက်ကြတော့တာဘဲ ။
ဖုန်းမိုလည်း ခေါင်းကွဲသွားလို့ သွေးတွေ စီးယိုကျလာပေမယ့် မတ်တပ် ပြန်ရပ်နိုင်တယ် ။
ဦးဇော်ဇော်ကို “ ခင်ဗျားကြီး..တော်တော် ရက်စက်တဲ့လူကြီး..ကျုပ် ခေါင်းကွဲသွားပြီ…….” လို့ အော်ဟစ် လိုက်တယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီက ဖုန်းကို ကောက်ယူပြီး နှိပ်ဖို့ ကြိုးစားတာကို မင်းအောင်ပိုင် တွေ့
သွားလို့ ဒေါ်ချယ်ရီဆီကို ပြေးသွားလိုက်ပြီး ဟန်းဖုန်းကို ဆွဲလုလိုက်တယ် ။
“ ဘာလုပ်တာလဲ..သေသွားချင်လား….ဖုန်းမို…မင်းကောင်မကြီးကို မေးတော့ကွာ..မီးခံသေတ္တာတွေ ဘယ်မလဲ ဆိုတာနဲ့ ဘယ်လို ဖွင့်ရမလဲ ဆိုတာ…”
ဘသန့်တင်က ဖုန်းမိုကို ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်ချယ်ရီလည်း ဒီနှစ်ယောက်ဟာ ဖုန်းမိုရဲ့ အပေါင်းအသင်းတွေ ဆိုတာကို သိသွားရတယ် ။
“ ဖုန်းမို..မင်း အကြံ ပက်စက်လှချည်လား…မင်း လုပ်ရက်တယ်ကွာ…..”
ဖုန်းမိုက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ဒေါ်ချယ်ရီနဲ့ ဦးဇော်ဇော်တို့ကို လက်တွေ အနောက်ကို ပူးပြီး မင်းအောင်ပိုင် ယူလာတဲ့ လက်ထိပ် နှစ်စုံနဲ့ ခတ်လိုက်တယ် ။ ဘသန့်တင်ရဲ့ ညာလက်ထဲမှာ အသံတိတ်
ပြောင်း တပ်ထားတဲ့ ပစ္စတိုမဲမဲကြီး တလက် ရှိနေတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်လည်း ရုတ်တရက်ကြီး လက်ထိပ်ခတ်ရက်ကြီးနဲ့ သေနတ်ကိုင်ထားတဲ့ ဘသန့်တင်ကို ခေါင်းနဲ့ ပြေးတိုက်တယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း ဆဲဆိုအော်ဟစ်ရင်းနဲ့ ..။
ဘသန့်တင် ယိုင်လဲကျသွားတယ် ။ သူ့လက်ထဲက သေနတ်ထဲက ကျည်ဆံထွက်သွားတယ် ။
“ အား…အမလေး …..”
ဘသန့်တင်ရဲ့ သေနတ်ထဲက ထွက်သွားတဲ့ ကျည်ဆံက ဒေါ်ချယ်ရီ့ကို ထိမှန်သွားတယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီ ဝုန်းကနဲ ကြမ်းပြင်ကို ပြုတ်ကျသွားတယ် ။
“ ဟာ..ချယ်ရီ….အို….”
ဦးဇော်ဇော်ကို ဖုန်းမိုနဲ့ မင်းအောင်ပိုင်က တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ ၀ိုင်းရိုက်ကြတယ် ။ ဦးဇော်ဇော် ခွေလဲကျသွားရတယ် ။ ဖုန်းမိုက ဒေါ်ချယ်ရီ လဲနေရာကို ပြေးသြွးကြည့်တယ် ။
“ ဟာ…အသက်မရှိတော့ဘူး…”
ဘသန့်တင်က “ နောက်လည်း ဒို့ ရှင်းပစ်မှာဘဲကွာ….အရေးမကြီးပါဘူး …”လို့ ဘာမှ မဖြစ်သလို ပြောလိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော်လည်း လူ့အသက်ကို တန်ဖိုးမထားဘဲ ခပ်ပေါ့ပေါ့ ပြောလိုက်တဲ့
ဘသန့်တင် ကို တံတွေးနဲ့ ထွီကနဲ ထွေးလိုက်တယ် ။
ဖုန်းမိုက “ ဦးဇော်ဇော်..မီးခံသေတ္တာတွေ လိုက်ပြစမ်း..” ဆိုပြီး ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ အကျ ႌစကနေ အတင်းဆွဲပြီး ခေါ်လိုက်တယ် ။
“ မပြဘူးကွာ….ဘာလို့ ပြရမှာလဲကွ….”
*************************************************ဖေါဖေါလည်း ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ ပုန်းနေရာက ခြံပေါက်ဝက ကားသံ ကြားလို့ ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်တော့ ထယ်ကြီးနဲ့ အပေါင်းအပါတွေ ဘ
ဖြစ်နေလို့ ဝမ်းသာအားရ ပြေးထွက်ခဲ့တယ် ။
“ ဖေါဖေါ…..အိုကေလား….”
“ အိုကေတယ်…လာ…လာ…လာကြ…..”
ထယ်ကြီး..ကလိုထူး..စေးထော် နဲ့ စေးထော်ရဲ့ မယား အသစ်ချပ်ချွတ် နန်းမူ …။
ဖေါဖေါက ဦးဆောင်ပြီး တိုက်ကြီးထဲကို ဝင်ကြတယ် ။
ဖေါဖေါရဲ့ အနောက်က စေးထော်က ကပ်လိုက်တယ် ။ အဲဒီအနောက်က နန်းမူ ထယ်ကြီးနဲ့ ကလိုထူးတို့ လိုက်ပါလာတယ် ။ စေးထော်က တိုက်ထဲ စဝင်တာနဲ့ သူ့လွယ်အိတ်ထဲက သေနတ်ကို ထုတ်
လိုက်တယ် . ။ သေနတ်က အသံထိန်း ပြောင်းပို တပ်ပြီးသား ။ နန်းမူလည်း စေးထော် လွယ်အိတ်စုတ်ကြီးထဲက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အချိန် သေနတ်ကို တွေ့သွားတဲ့အခါ မျက်နှာ အရမ်း ပျက်သွားတယ် ။
ဒီသေနတ် ..။
ဒီ သေနတ်ကို နန်းမူ ကောင်းကောင်းကြီး မှတ်မိနေတယ် ။
သေနတ်ပြောင်းရင်းနားမှာ လူရိုးခေါင်းပုံ အဖြူရောင်လေး ရှိနေတယ် ။
လင်ဖြစ်တဲ့ စိုင်းဟတ်ကို ပစ်သတ်လိုက်တဲ့ သေနတ် ။ ဒါ..ဒါ..ဒါဆို..စိုင်းဟတ်ကို ပစ်သတ်တာ စေးထော်ပေါ့..သူတို့ အုပ်စုပေါ့….အာ..ဒါဆို …ဒီ..ဒီကောင်တွေ……တော်တော်ရက်စက်တဲ့ ဓါးပြတွေ…ငါ့လင်ကိုလည်း သတ်..ငါ့ကိုလည်း ရအောင်ယူ…..တောက်…”
ဖေါဖေါ ဘေးကနေ ကပ်ပြီး သေနတ်ကို ရှေ့ကို တန်းချိန်ပြီး စေးထော် လှေခါးအတိုင်း အပေါ်ထပ်ကို တက်နေတယ် ။ အပေါ်ထပ်မှာ လူသံတွေ ကြားရတယ် ။ စေးထော် အပေါ်ကို ရှေ့ကို အာရုံစိုက်နေတာကြောင့် နန်းမူ သူ့အနောက်ကနေ မျက်စိမျက်နှာ ပျက်နေတာကို မသိလိုက်ဘူး ။ ထယ်ကြီးကတော့ နန်းမူ မူပျက်သွားတာကို သိလိုက်တယ် . စေးထော်ကိုင်ထားတဲ့ သေနတ်ကို နန်း
မူ စိုက်ငေးကြည့်နေတာကိုလည်း တွေ့လိုက်တယ် ။ ကလိုထူးကတော့ အနောက်ဆုံးကနေ အနောက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး လိုက်တာကြောင့် နန်းမူ ဘာဖြစ်သွားလဲ မတွေ့လိုက်ဘူး ။
အပေါ်ထပ်ကို ရောက်တော့ ဖေါဖေါ ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ အခန်းထဲက လူသံတွေ ကြားရတယ် ။
အိပ်ခန်းဖက်ကို ဖေါဖေါ ဦးဆောင်ပြီး ကပ်သွားတယ် ။
ဟင်…
ဒေါ်ချယ်ရီ ကြမ်းပြင်မှာ ပိုးစိုးပက်စက်ကြီး လဲသေနေတယ် ။
ဖုန်းမိုနဲ့ ဘသန့်တင်က မီးခံသေတ္တာတွေ ရှိတဲ့ အခန်းငယ်လေးထဲမှာ ဦးဇော်ဇော်ကို ရိုက်နှက် ထိုးကြိတ်ပြီး မီးခံသေတ္တာတွေကို ဖွင့်ခိုင်းနေတယ် ။ မင်းအောင်ပိုင်က ဘေးကနေ ဦးဇော်ဇော်ကို သေနတ်နဲ့ ချိန်ထားပြီး မဖွင့်ရင် ပစ်မယ် လို့ ပြောနေတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ ခေါင်းမှာ ဒါဏ်ရာတွေနဲ့ ။ ထို့အတူ ဖုန်းမို ခေါင်းကလည်း သွေးတွေ ယိုစီးကျနေတယ် ။
“ မီးခံသေတ္တာတွေထဲမှာ ဘာမှ မရှိဘူးကွ….” လို့ ဦးဇော်ဇော်က အော်လိုက်တယ် ။ ဖုန်းမိုနဲ့ ဘသန့်တင်တို့က ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်နဲ့ ခေါင်းကို ထိုးရိုက်ကြပြန်တယ် ။
မင်းအောင်ပိုင်က “ ဒါဖြင့် ဘယ်မှာလဲ…ငွေတွေ ကျောက်နဲ့ စိန်တွေ ဘယ်မှာလဲ…ပြော…..ပြော..ငါ လုပ်လိုက်ရ နာတော့မယ်…”လို့ သေနတ်ဒင်နဲ့ ထုမယ် တကဲကဲ ဖြစ်နေတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ဘသန့်တင်က အိပ်ခန်း အပေါက်ဝမှာ ရောက်နေတဲ့ ဖေါဖေါနဲ့ စေးထော်တို့ကို စတွေ့လိုက်တယ် ။
“ ဟေး..မင်းတို့ ဘယ်သူတွေလဲ…”လို့အော်ရင်း သူ့လက်ထဲက သေနတ်နဲ့ သူတို့ဖက်ကို ချိန်လိုက်တယ် ။ မင်းအောင်ပိုင်လည်း ဘသန့်တင် အော်လိုက်လို့ ခြာကနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖေါဖေါတို့ကို မြင်သွားတယ် ။ ဦးဇော်ဇော်လည်း တွေ့သွားတယ် ။
“ ဖေါဖေါ ..”
ဖေါဖေါဘေးက စေးထော်က ဘသန့်တင်ကို စ ပစ်တယ် ။ ဘသန့်တင်က ပြန်ပစ်တယ် ။ မင်းအောင်ပိုင်ကလည်း စေးထော်ကို ပစ်တယ် ။ သူတို့သေနတ်တွေက အသံတိတ်ပြောင်းတွေ တပ်ထားတာကြောင့် သေနတ်သံ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ထွက်မလာဘူး ။ စေးထော် ပစ်လိုက်တဲ့ ကျည်ဆံက ဘသန့်တင်ကို ထိသွားတယ် ။ ဘသန့်တင် ပစ်တဲ့ ကျည်ဆံကတော့ စေးထော်လက်ကို မှန်သွားတယ် ။ မင်းအောင်ပိုင် ပစ်တဲ့ကျည်ဆံက စေးထော်ကို မထိဘူး ။ အနောက်က နံရံကိုထိတယ် ။ ထယ်ကြီး ပြေးလာပြီး မင်းအောင်ပိုင်ကို ပစ်ထည့်တယ် ။ မင်းအောင်ပိုင်ရဲ့ လည်ပင်းကို ထိပြီး မင်းအောင်ပိုင် လဲကျသွားတယ် ။ ဖုန်းမိုက ဘသန့်တင် လက်ထဲက လွတ်ကျတဲ့ သေနတ်ကို ပြေးကောက်တယ် ။ ကလိုထူးက ဖုန်းမိုကို သုံးချက် ပစ်ခတ်ပြီး ဘဝတပါးကို ပို့ပစ်လိုက်တယ် ။ မသေသေးဘဲ လှုပ်နေတဲ့ ဘသန့်တင်ကို ထယ်ကြီးက အနီးကပ် ထပ် ပစ်ထည့်လိုက်တယ် ။
ဘသန့်တင် ..မင်းအောင်ပိုင် နဲ့ ဖုန်းမိုတို့ အတုံးအရုန်း သေနေကြပြီ ။
ဖေါဖေါက ထယ်ကြီး လက်ထဲက သေနတ်ကို တောင်းယူလိုက်ပြီး ဦးဇော်ဇော်ကို ချိန်လိုက်တယ် ။
“ ခွေးသားကြီး…..နင့် လှို့ဝှက် အခန်းကို ဖွင့်ပေးစမ်း ……”
ဖေါဖေါ လက်ထဲက သေနတ်ပြောင်းတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးက ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ မျက်နှာ တည့်တည့်ကို တန်းတန်းမတ်မတ် ချိန်ရွယ်ထားနေတယ် ။
“ ဖေါဖေါ..ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲဟာ..နင် ရက်စက်လှချည်လား…နင်က ငါ့ကို လက်ခံသဘောကျတယ် ထင်နေတာ……..” ဦးဇော်ဇော်က ဖေါဖါဆီကို တိုးကပ်လာပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ ကလိုထူးက
ဦးဇော်ဇော်ကို သေနတ်နဲ့ ထိုးချိန်လိုက်ပြီး..“ ရှေ့တိုးမလာနဲ့..ပစ်လိုက်က်မှာ…” လို့ အော်လိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါက “ ခွေးကြီး..နင် ငါ့အမကို သတ်ခဲ့လို့ ငါ နင့်ကို လက်စားခြေမလို့..ကဲ..လှို့ဝှက်အခန်းကို ဖွင့်ပေးစမ်း ….” လို့ အော်လိုက်တယ် ။ သေနတ်ပြောင်းကလည်း ဦးဇော်ဇော်ကို တန်းချိန်ထားတယ် ။
“ နင့်အမ..ဟုတ်လား…..နင့်အမက ဘယ်သူလဲ….ငါက သတ်တယ်..ဟုတ်လား……”
“ ဟုတ်တယ်..နင့်ကြောင့် သေသွားတာ နင် သတ်တာပေါ့….ငါ့အမက နင် လိုးလို့ ဘိုက်ကြီးသွားတဲ့ ဒီးနာလေ..မှတ်မိပြီလား..ခွေးကြီး…”
“ မင်း..မင်းက ဒီးနာရဲ့ ညီမလား……”
“ ဟုတ်တယ်…နင် လူကုန်ကူးတဲ့ ကုလားဒေးဗစ် ဆိုတဲ့ လူယုတ်မာကို ရောင်းစား ပစ်လိုက်လို့ ကုလားဒေးဗစ်က ယိုးဒယားမှာ ရောင်းစားလိုက်လို့ လူ၂ဝဝဝလောက် တက်လိုးတာကို ခံရပြီး သေသွားတဲ့ ငါ့အမ …ဒီးနာ…..”
“ ငါသတ်တာ မဟုတ်ဘူး..ဘိုက်ကြီးတာ မှန်တယ် ….ငါ မသတ်ဘူး …..”
“ ကဲ..လှို့ဝှက်အခန်းကို ဖွင့်…..ဖွင့်မလား မဖွင့်ဘူးလား……ကဲဟာ….”
ဖျောက်ကနဲ သေနတ်သံနဲ့အတူ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ ပေါင်တဖက်ကို ဖေါဖေါ ပစ်လိုက်တဲ့ ကျည်ဆံ မှန်သွားတယ် ။
“ အာ…ယာ……..အား……..ဘာ…ဘာလို့ ပစ်တာလဲ…..အားး…..”
“ လှို့ဝှက် တံခါးကို ဖွင့်လို့ ပြောတာ ဖွင့်မှ မဖွင့်တာ..ကဲ ဒီဖက်ပေါင် ..ကို ထပ်ပစ်မယ်…”
“ မပစ်နဲ့…ဖွင့်..ဖွင့်ပြီ……”
ဦးဇော်ဇော်က အခန်း တခန်း ဆိုတာ လုံးဝ မသိနိုင်တဲ့ လှို့ဝှက်အခန်းကို ဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော်လည်း သူ့ပေါင်ကို သူ ဖိပြီး နာကျင်မှု ဝေဒနာကို အပြင်းအထန် ခံစားနေရတယ် ။
ဖေါဖေါက ထယ်ကြီးနဲ့ ကလိုထူးကို “ မီးခံသေတ္တာတွေထဲမှာ ဘာမှ အဖိုးတန်တာတွေ သူတို့ ထည့်မထားဘူး…..ဒီ လှို့၈ှက် အခန်းထဲမှာဘဲ အကုန်ထားတာ ….” လို့ လှည့်ပြောလိုက်တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ လက်ကို သေနတ်ထိသွားတဲ့ စေးထော်ကို နန်းမူက အဝတ်စတစနဲ့ စည်းနှောင်ပေးနေတယ် ။ စေးထော်ရဲ့ သေနတ်ကို နန်းမူက ခါးကြားထဲကို ကောက်ထိုးထားလိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါက လှို့ဝှက်အခန်းလေးထဲက သံဘီဒို တလုံးနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ ကျောက်တွေ စိန်တွေ ငွေတွေကို ဖွင့်ကြည့်နေတယ် ။
“ ထယ်ကြီး..ငါတို့ အဖွဲ့ ထောပြီ…..ငါ အပင်ပန်း ခံရကျိ ုး နပ်ပြီ…နင်..နင် မပျော်ဘူးဘား……”
“ ပျော်တာပေါ့ ဖေါဖေါရယ်……ဟားဟားဟား……နင်..နင် ဒီသူဌေးကို ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ…….”
ဖေါဖေါ ပေါင်က ဒါဏ်ရာကို လက်နဲ့ ဖိပြီး အလူးအလဲ နာနေတဲ့ ဦးဇော်ဇော် ဖက်ကို လှည့်လိုက်တယ် ။ ဦးဇော်ဇော်က “ နင်…နင် အကုန် ယူသွားဟာ..ငါ့ကိုတော့ မသတ်ပါနဲ့ …..”လို့ တောင်းပန်တယ် ။
ကလိူထူးက “ ဖေါဖေါ..သနားမနေနဲ့…အကုန် လက်စ ဖျောက်ပစ်တာ ကောင်းတယ် …ဒီကောင်က ရဲတွေကို နင့်လက်ချက် ဆိုတာ တိုင်မှာဟ …ကဲ နင်လုပ်စရာ မလိုဘူး..ငါ လုပ်ပလိုက်မယ် …”
လို့ ပြောရင်း လက်မြန်ခြေမြန် ဦးဇော်ဇော်ကို ပစ်သတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါလည်း တကယ်တော့ ဒီးနာအတွက် လက်စားချေချင်နေတာပါ ။ လူယုတ်မာတယောက်ကို ဒီလောကကနေ ထုတ်ဖယ်ပစ်လိုက်တာဘဲ လို့ ယူဆ လိုက်တယ် ။
ထယ်ကြီးက ပစ္စည်းတွေ ကို သေတ္တာကြီးတွေနဲ့ ထည့်နေတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ စေးထော် နဲ့ နန်းမူ လှို့ဝှက် အခန်းထဲကို ဝင်လာကြတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ အောက်ထပ် တိုက်အပေါက်ဝက လူသံ ကြားလိုက်တယ် ။ ဖေါဖေါက သေနတ်ဆွဲကိုင်ပြီး သွားကြည့်မယ် လုပ်တော့ ကလိုထူးက သူ သွားကြည့်လိုက်မယ် ဆိုပြီး သေနတ်ကိုင်ချိန်ပြီး ထွက်သွားတယ် ။
စေးထော်က ပစ္စည်းတွေနဲ့ ငွေတွေ ရတော့မှာ သိလို့ ဝမ်းသာနေတယ် ။ အရမ်းကို ဝမ်းသာနေတယ် လို့ ပြောရင် ပို မှန်မယ် ။
“ ဟားဟားဟား…နန်းမူရေ..ဒို့တတွေတော့ တသက် စားမကုန်အောင် ချမ်းသာတော့မယ်ဟ……ဟားဟားဟား……..”
နန်းမူက သူ ဝမ်းသာသလို ဝမ်းမသာဘူး ။
မျက်နှာထား တည်နေတယ် ။ ခါးကြားထိုးထားတဲ့ စေးထော်ရဲ့ သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။
“ စေးထော် ……”
သေနတ်ပြောင်းက စေးထော် ခေါင်းကို တေ့ချိန်ထားတယ် ။
“ ဟင်…နန်းမူ ….ဘာ…ဘာလဲ…….”
ခါတိုင်း အကို လို့ ခေါ်နေရာကနေ စေးထော်လို့ အသံမာမာ နဲ့ ခေါ်လိုက်လို့ စေးထော် ကြောင်သွားတယ်…လန့်သွားတယ် ….နန်းမူ ဘာဖြစ်သွားတာလဲ……။
“ ငါ့လင်..စိုင်းဟတ်ကို ဘယ်သူ သတ်တာလဲ..နင် သတ်တာ မဟုတ်လား…….”
စေးထော် ဘာဖြေရမှန်း မသိ ။ ဖေါဖေါလည်း သေနတ်ကိုင်ရက်ကြီးနဲ့ “ ဘာတွေ ဖြစ်ကြတာလဲ…” ဆိုပြီး သူတို့အဖြစ်ကို နားမလည်ဘူး ။ ဖေါဖေါက ဒါတွေ ဖြစ်တာ မသိဘူးလေ ..။
“ နန်းမူ..နင် ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲဟာ……”
“ စေးထော်..ဒီသေနတ်ကို ငါ ကောင်းကောင်း မှတ်မိတယ်..လူရိုးခေါင်း အဖြူလေးနဲ့ သေနတ်…..ငါ့လင် စိုင်းဟတ်ကို ပစ်ချလိုက်တုံးက ငါ မြင်လိုက်တယ် ….”
“ နန်းမူ..နင် မကြောင်စမ်းနဲ့..ဒါမျိ ုး သေနတ်ဆိုတာ လူတိုင်း ကိုင်နိုင်တာဘဲ..ဟိုဖက်ကမ်းမှာ အများကြီး ဝယ်လို့ ရတာဘဲဟာ..နင်ကလဲ …..”
“ စေးထော်..လာဘတ်မနေနဲ့..စိုင်းဟတ်ကို ပစ်သတ်လိုက်တာ..ကလိုထူးလား..မျက်နှာကို အဝတ်အုပ်စည်းထားပေမယ့် ငါ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကို နဲနဲ ခန့်မှန်းမိသလိုဘဲ….”
စေးထော်က “ နန်းမူရယ်…ဒါတွေ နောက်မှ ဖြေရှင်းကြရအောင်လား..အခု ငါတို့ ကျောက်တွေ စိန်တွေ ဒေါ်လာငွေတွေ တထောကြီး ပွနေပြီ…နင့်ကို ကောင်းကောင်း ဆင်နိုင် ထားနိုင်ပါပြီဟာ…ကဲ..သေနတ်ကြီး ချလိုက် ….”
စေးထော်က နန်းမူ လက်ထဲက သေနတ်ကို လှမ်း ဆွဲလိုက်တဲ့အခါ နန်းမူက ဖျောက်ကနဲ ပစ်ချပစ်လိုက်တယ် ။ စေးထော် နဖူးကို တေ့ထောက်ထားတာမို့ ကျည်ဆံက နဖူးကနေ ဖေါက်ဝင်သွားတယ် ။
စေးထော် အသံတောင် မထွက်နိုင်ဘဲ ခွေ လဲကျသွားတယ် ။
“ ဟိုက်….” ထယ်ကြီး ပါးစပ်က အသံ ထွက်သွားတယ် ။ စေးထော် သေသွားတာ တွေ့လိုက်ရလို့ ။ ဖေါဖေါက နန်းမူကို ပစ်တယ် ။ မထိဘူး..။
နန်းမူက ပြန်ပစ်ဖို့ ချိန်လိုက်တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ကလိူထူး အခန်းဝကနေ နန်းမူကို ဆက်တိုက် တဖျောက်ဖျောက်နဲ့ ပစ်ချလိုက်တယ် ။ နန်းမူ လဲကျသွားတယ် ။
အဖြစ်အပျက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းတယ် ။ စေးထော်ရော နန်းမူရော သေနေပြီ ။
ထယ်ကြီးက စက္ကန့်ပိုင်းလောက် ခဏ စဉ်းစားနေပြီးမှ “ ငါတို့ ဒိုးကြရအောင်..စေးထော် အလောင်းကို ငါ တို့ မသယ်နိုင်ဘူး…..သူ့အိတ်တွေ ဘာတွေ နှိုက်ကြည့်..သက်သေခံ အထောက်အထား..စာရွက် မှတ်ပုံတင်….ဘာမှ မကျန်စေနဲ့ ….” လို့ ကလိုထူးနဲ့ ဖေါဖေါကို ပြောလိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါက “ မဖြစ်ဖူးထင်တယ် ထယ်ကြီး..စေးထော် နဲ့ နနးမူ အလောင်းတွေကို ဒီအိမ်ကြီးမှာ ထားခဲ့လို့ မဖြစ်ဖူး..ဒို့ရွာတွေဆီကို ရဲတွေ လိုက်လာဖို့ သဲလွန်စ ထားခဲ့သလို ဖြစ်နေမယ်..ကဲ သူတို့ နှစ်ယောက် အလောင်းတွေကို ဒို့ သယ်သွားကြမယ်….ကလိုထူး..စောင်တွေ အိပ်ခန်းထဲက သွားရှာယူခဲ့..စောင်တွေနဲ့ ပတ်သွားမယ် ….” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါ ပြောတာ မှန်နေလို့ ကလိုထူးနဲ့ ထယ်ကြီး စေးထော်နဲ့ နန်းမူတို့ အလောင်းတွေကို စောင်နဲ့ ပတ်ပြီး ဂျစ်ကာ အနောက်ဖက်ကမှာ တင်လိုက်ကြတယ် ။
သူတို့ တိုက်ပေါ်က ဆင်းလာတော့ တိုက်အပေါက်ဝမှာ သေနေတဲ့ မမိုးသူကို ဖေါဖေါ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ “ သူ..သူက ဘယ်လို သေနေတာလဲ….” လို့ ဖေါဖေါ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ မေးလိုက်တယ် ။
ကလိုထူးက “ ငါ ရှင်းပစ်လိုက်တာ..စောစောက အသံကြားလို့ ငါ ဆင်းလာတော့ သူနဲ့ တိုးတယ်….သူက ရဲခေါ်ဖို့ ဖုန်း နှိပ်နေတာနဲ့ ရှင်းပစ်လိုက်ရတယ်….” လို့ ပြောတယ် ။
ထယ်ကြီးက သူတို့ မောင်းလာခဲ့တဲ့ ဂျစ်ကားကြီးပေါ်ကို သေတ္တာတွေ တင်လိုက်တယ် ။
ဖေါဖေါက “ ထယ်ကြီး အိန္ဒြေ မပျက်ဘဲ ဖြေးဖြေး မောင်းထွက်သွား…..အားလုံး ပြီးသွားပြီ……. ပုံမှန်လေး..မောင်း….” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ထယ်ကြီးလည်း စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားပြီး
ကားကို ဦးဇော်ဇော်တို့ ခြံဝင်းကြီးထဲကနေ မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။
ထယ်ကြီးက ခပ်ဝေးဝေး လမ်းမကြီးကို ရောက်တော့မှ ခပ်မြန်မြန်လေး မောင်းလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကလိုထူးကို “ ကလိုထူး…စေးထော်ကြီး သေသွားပြီ ဆိုတော့ ဒို့လူစုမှ မင်းက ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ပြီ..လတ်တလောတော့ ဒို့အဖွဲ့တွေ ခြေရာ ဖျောက်နေတာ အကောင်းဆုံးဘဲလို့ ငါထင်တယ်….” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ကလိုထူးက “ ထယ်ကြီးရာ..ငါတို့ ဒီလောက် ပစ္စည်းတွေ ငွေတွေ ရတာကြောင့် ဘာအဖွဲ့ဘာဂိုဏ်းမှ မထောင်ချင်တော့ပါဘူးကွာ….တဖက်ကမ်း တနေရာရာမှာဘဲ ဇာတ်မြုပ် နေလိုက်ကြရင် မကောင်းဘူးလား..စေးထော်ရဲ့ အမေနဲ့ ညီမကိုတော့ ဒို့ဝေစု ခွဲပေးကြမယ်လေ ….” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
ထယ်ကြီးကတော့ ဖေါဖေါရော မူတော့ရော ငါးရံ့နှစ်ကောင်ဖမ်းထားတဲ့ ကိစ္စကို ရင်လေးနေတယ် ။ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်ကွာ ဆိုပြီး လုပ်ခဲ့ပေမယ့် စိတ်ပြင်းတဲ့ စိတ်ကြီးတဲ့ ဖေါဖေါ သိသွားရင် ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ ဆိုပြီး စိတ်လေးနေတာ ..။
ဖေါဖေါက “ ထယ်ကြီး နဲ့ ကလိုထူး…..” လို့ ရုတ်တရက် ခေါ်လိုက်လို့ သူတို့ ဖေါဖေါဖက်ကို ကြည့်လိုက်ကြတယ် ။
“ ဒီအချိန်က စပြီး ငါ့ကို ဖေါဖေါ လို့ မခေါ်နဲ့တော့..ဒီ ကိစ္စကြီးကြောင့် ငါ့နံမည် ဖေါဖေါ ဖြစ်ခဲ့ရတာ နင်တို့လဲ အသိဘဲ..အခုက စပြီး ငါ့ကို အရင်အတိုင်းဘဲ…ငါ့နံမည်အရင်း နန့်စန်းယဉ် လို့ ပြန်ခေါ်ကြတော့..”လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
ထယ်ကြီး စိတ်ထဲက “ ဟုတ်ပါပြီဟာ..နင့်ဇာတ် နင် ဒါရိုက်တာ နင် သရုပ်ဆောင်တာ..နင် ဖြစ်စေချင်သလို ငါတို့က လိုက်လုပ်ပေးရမှာပေါ့ဟာ..” လို့ ညည်းလိုက်ပါတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်လည်း သံလျှင်မှာ အစည်းအဝေးလာတက်တာ အိမ်က ဖုန်းဆက်ခေါ်လို့ ဆိုပြီးအရေးတကြီး ကားကို ကိုယ်တိုင်မောင်းပြီး ပြန်သွားခဲ့တာ ပြန်မလာတော့လို့ သူ့ရုံးအဖွဲ့က မန်နေဂျာ ဦးရစ်ချတ်
မိုး ဖုန်းဆက်ကြည့်နေတာ အကြိမ်ကြိမ် ရှိနေပြီ ။
အစည်းအဝေးမှာက ဂျပန်ပြည်က ရင်းနှီးမြုပ်နှံမယ့် လူတွေ လာတာမို့ ဘယ်လောက် အရေးကြီးတယ် ဆိုတာ ဦးဇော်ဇော် သိရဲ့သားနဲ့ အိမ်ပြန်သွားခဲ့တယ် ။ ပြန်တာ ထားပါတော့ ။ ဖုန်းတော့ ပြန်ဆက်ဖို့ကောင်းတယ် ။ အခုတော့ ဖုန်းလဲ မဆက် ပြန်လဲ မလာ ။ ဘာများ ဖြစ်နေသလဲ မသိဘူး ။
ဦး ရစ်ချတ်မိုးလည်း ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ ကားမောင်းသူ ချွတ်တားကိုဘဲ ရုံးကားတစီးကို မောင်းခိုင်းပြီး ဦးဇော်ဇော် အိမ်ကို လိုက်သွားလိုက်ပါတယ် ။
ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ ခြံဝကို ရောက်တာနဲ့ ဒရိုင်ဘာ ချွတ်တား က တခုခုတော့ မှာဒယွင်းနေပြီ..ဖြစ်ပျက်နေပြီ ဆိုတာ ချက်ချင်း သိလိုက်တယ် ။ “ ဆရာ ရစ်ချတ်…..တခုခုတော့ ဖြစ်နေပြီ….ခြံတံခါးကြီးလဲ ပွင့်ခွေးကြီးဖိုင်ဇာလည်း လဲနေတယ်….ဒါ ကောင်းတဲ့ လက္ခဏာတွေ မဟုတ်ဖူးဗျ..ဟာ….ကားတော့ ရှိနေတယ်…..ဘယ်လို လုပ်မလဲ….”
ဦးရစ်ချတ်မိုးနဲ့ ယာဉ်မောင်း ချွတ်တားတို့ တိုက်ကြီးထဲကို အရှေ့ပေါက်က စ ဝင်လိုက်တာနဲ့ မမိုးသူရဲ့ အလောင်းကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ဟာ…ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ လုပ်ကြပါအုံး…ဒေါ်မိုးသူ သေနေပြီ…”
ချွတ်တား လန့်ဖျန့်ပြီး ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဟိုပြေးလိုက် ဒီပြေးလိုက် ဖြစ်သွားတယ် ။
ရစ်ချတ်မိုးလည်း ..“ ဆရာ..ဆရာ..ဆရာဦးဇော်ဇော်……ဆရာဦးဇော်ဇော် ရှိလား….” လို့ တကျော်ကျော် အော်ခေးရင်း တိုက်ကြီးထဲကို ဝင်တယ် ။ ချွတ်တားလည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့ အနောက်က လိုက်တယ် ။ ဘာသံမှ မကြား..တိတ်ဆိတ်လွန်းနေတယ် ။ “ အပေါ်ထပ် တက်ကြည့်ကြရအောင် ….” သူတို့နှစ်ယောက် လှေခါးကြီး အတိုင်း တက်သွားတော့ လှေခါးထိပ်မှာ သွေးကွက်တွေ တွေ့တယ် ။
“ ဟာ…ဟိုမှာ လူ..လူနှစ်ယောက် လဲနေတယ်..အဲ သေနေတယ် ထင်တာဘဲ….”
သူတို့ ဒေါ်ချယ်ရီ..ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ အလောင်းများ အပြင် လူသုံးယောက်ရဲ့ အလောင်းတွေကို တွေ့ကြရတယ် ။ ချွတ်တားက တယောက်ကို မှတ်မိတယ် ။
“ ဒီလူ….ကားပွဲစား ဖုန်းမို ဆိုတဲ့ လူဗျ ..ကျနော် သိတယ်..ဆရာဦးဇော်ဇော် ကားခဏခဏ သူ့ကို ရှာခိုင်းလို့ အိမ်ကို လာဘူးတယ်…”
“ ကဲ..ဒို့ ရဲစခန်းကို အကြောင်းကြားမှဘဲ ချွတ်တားရေ…..အမှုတော့ ကြီးပြီ …..”
ရဲစခန်းက ရဲတွေ အရင်ဆုံး ရောက်လာကြတယ် ။
နောက်တော့ သူတို့ ခေါ်လိုက်လို့ အင်းစိန်စီအိုင်ဒီ ( မှုခင်းတပ်ဖွဲ့ )က ရဲစုံထောက်တွေ ထပ်ရောက်လာကြတယ် ။
လူခြောက်ယောက် သတ်ထားပြီး အိမ်က ငွေတွေ ကျောက်တွေ စိန်တွေ လဲ လှို့ဝှက်အခန်းကို ဖွင့်ပြီး အကုန်ယူသွားတဲ့ အမှုက သေနတ်သံ လုံးဝ မကြားကြဘဲ ပစ်သတ်သွားတာတွေကြောင့်
ထူးခြားလှတယ် ။ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ၀ါရင့် စီအိုင်ဒီ ရဲစုံထောက် ဦးအောင်လှသာတို့ အဖွဲ့ ရောက်လာတော့ ဒါဟာ အသံတိတ်ပြောင်း တပ်ထားတဲ့ သေနတ်တွေနဲ့
ပစ်ခတ်လို့ သေနတ်သံကို ဘေးခြံတွေကနေ မကြားကြတာပါ လို့ ပြောတယ် ။ အိမ်မှာ နေသူ ဆိုလို့ ခြံစောင့် ကိုဖိုးထူးနဲ့ ကားမောင်းသမား ချွတ်တားဆို့ဘဲ အသက်ရှင် ကျန်ရှိတာမို့ ရဲတပ်ဖွဲ့က
သူတို့ကို မေးခွန်းတွေ မျိ ုးစုံးမေးမြန်းကြတယ် ။
စုံထောက် ရဲမှူး ဦးအောင်လှသာ လည်း ခြံစောင့် ဖိုးထူး..ကားမောင်းသမား ချွတ်တား..မန်နေဂျာဦးရစ်ချတ်မိုး တို့ကို စစ်မေးပြီးတဲ့နောက် ဒီအိမ်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ အိမ်ဖေါ်မလေး
မရှိဘဲ ပျောက်နေတာကို သိရလို့ ဒီအမှုကြီးမှာ အိမ်ဖေါ်မလေး ပါဝင် ပတ်သက်နေမယ် ဆိုတာ သေချာနေပြီ လို့ တွေးနေတယ် ။
အိမ်ဖေါ် …။
အိမ်ဖေါ် ဖေါဖေါ ….။
သူ လက်ထောက်ချတာဘဲ ဖြစ်မယ် …။
ကားပွဲစား ဖုန်းမိုရယ်….ကားပွဲစား မင်းအောင်ပိုင်ရယ်….ဘသန့်ထူး ဆိုတဲ့လူရယ်က ဓါးပြ လာတိုက်တာဘဲ နေမယ် ။ ဖုန်းမိုနဲ့ အိမ်ဖေါ် ဖေါဖေါ ဆိုတာက အချိတ်အဆက်တွေ များလား ။ စီစီတီဗီ
ကင်မရာတွေရဲ့ Digital Video Recorder ကိုလည်း ခလုပ် လုံးဝ ပိတ်ထားတယ် ..။ ခွေးကြီးကိုလည်း အိပ်ဆေးကျွေးထားတယ် ။ ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားတာတွေ …။
လမ်းထိပ်က လုံခြုံရေး နှစ်ယောက်ကိုပါ ရဲအယောင်ဆောင်ပြီး ခေါ်ထုတ်သွားလို့ မျက်မျင်သက်သေ မရှိဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ ပစ်ထားတဲ့ သေနတ်တွေရဲ့ ကျည်ခွံတွေကတော့ မတူဘူး ။ သေနတ်
အနည်းဆုံး သုံးလက်ကနေ ပစ်ခတ်တယ် လို့ သိရတယ် ။ စီအိုင်ဒီ ဓါတ်ခွဲခန်းကနေ ထပ်ပြီး အချက်အလက်တွေ ထွက်လာအုံးမှာပါ ။
ခြံစောင့် ဖိုးထူးရဲ့ အစစ်ခံချက် အရ အိမ်ဖေါ်မလေးကို မီးခွက်စျေးက အိမ်ဖေါ်ပွဲစားမကြီး ဒေါ်အမာညိုက ခေါ်လာပေးတာ လို့ သိရတော့ သူ့လက်ထောက် ရဲအုပ် တင်ပပနိုင် ကို ဒေါ်အမာညို ရှိတဲ့
မီးခွက်စျေးကို ချက်ချင်း သူ လွှတ်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်အမာညိုကို ခေါ်ခဲ့ဖို့ ..။
ဦးအောင်လှသာ ဖျတ်ကနဲ စဉ်းစားမိတာ တခုက ဒီရပ်ကွက်က သူဌေးရပ်ကွက်..အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းတွေ စီတန်းနေတာ ..။
ဒီအိမ်ကြီးမှာ စီစီတီဗီ ကင်မရာတွေ တပ်ထားသလို တခြား ဘေးအိမ်တွေမှာရော ဒါမျိ ုး ကင်မရာတွေ မတပ်နိုင်ဘူးလား…..ဆိုတဲ့ အတွေး …ဝင်လာတာ ..။
တိုက်ကြီး လှေခါးက သွေးကွက်တွေ နဲ့ လက်ဗွေရာတွေကို သေသေချာချာ ယူနေတဲ့ သူ့လက်ထောက်တွေကို ဘေးကနေ ကြီးကြပ်နေရာက တိုက်အပြင်ဖက်ကို အပြေးကလေး
ထွက်သွားလိုက်ပါတယ် ။ ဘေးက တိုက်တွေကို ထွက်ကြည့်လိုက်တယ် ။ သစ်ပင် ကွယ်နေလို့ ခြံထဲက ထွက်ကြည့်တယ် …။ အား..မှန်တယ် ….။ တွေ့ပြီ….။ ရှိနေတယ် ။
ဘေးက တိုက်မှာလည်း စီစီတီဗီ ကင်မရာတွေ တပ်ဆင်ထားတာကို ဦးအောင်လှသာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းသာသွားတယ် …။
အဲဒီ ဘေးက တိုက်ကို သူ ချက်ချင်း လိုက်သွားတယ် ။ သူတို့ရဲ့ ကင်မရာကို တောင်းကြည့်တယ် ။
သူထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ ဘေးအိမ်က စီစီတီဗီ ကင်မရာမှာ ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ တိုက်အရှေ့နားကို တွေ့နေရတယ် ။ လွန်းခဲ့တဲ့ သုံးလေးနာရီက ပုံတွေကို ပြန်စစ်ကြည့်လိုက်တယ်
။ ဟော…တွေ့ပြီ..အစိမ်းရောင် ဂျစ်ကား အဟောင်းကြီး မောင်းထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ လူတွေကိုတော့ သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရဘူး ။ ဂျစ်ကား အစိမ်းရောင် အဟောင်းကြီးကိုတော့ တွေ့ရ
တယ် ။ လူသတ် ဓါးပြတွေရဲ့ ကား ။ နံပါတ်ပြားကိုတော့ မတွေ့ရဘူး ..။ ဒီကားအစိမ်းကြီးက သဲလွန်စ ဘဲ ။ သူ့လူတယောက်ကို ဂျစ်ကားအစိမ်းရောင်ကို ယဉ်ထိန်းရဲ မှတ်ပုံတင်မှာ ရှာခိုင်းလိုက်တယ်။
ဒွှီချိန်မှာ သူ လွှတ်ထားတဲ့ ရဲအုပ်တင်ပပနိုင် ပြန်ရောက်လာတယ် ။ အိမ်ဖေါ်ပွဲစား ဒေါ်အမာညိုနဲ့ ..။
ဒေါ်အမာညိုက တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေတယ် ။
“ ခင်ဗျား….အိမ်ဖေါ်ဖေါဖေါ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို ဒီအိမ်ကို ခေါ်လာပေးတာဆို…”
“ ဟုတ်ပါတယ်…ဆရာ..”
“ ဒီ ဖေါဖေါ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ ရွာက လိပ်စာ ရှိလား….”
“ အဲ..အဲဒါတော့ ….မရှိဘူး ဆရာ…..”
“ သူ့မှတ်ပုံတင် နံပါတ်ကော…..”
“ မ…မ…မရှိ……”
“ သူက ဘယ်မြို့ ဘယ်ရွာကလဲ….”
“ တွံတေးဖက်ကလို့ ပြောတာဘဲ …..”
“ ခင်ဗျား အတိအကျ မသိဘူးလား…..”
“ မသိပါဘူး….ဆရာ……”
“ ခင်ဗျားဟာကလည်း ဘာမှ သိတာ မရှိပါလား….ဒါဆို ခင်ဗှား သူနဲ့ ဘယ်လို အဆက်အသွယ်ရလဲ..”
“ စျေးထဲက မိန်းမတယောက်က ဆက်ပေးတာ…”
“ ဘယ်မိန်းမလဲ..သူ့နံမည်က …”
“ မသိဘူးဆရာ..တွေ့ဖူးနေတဲ့ စျေးထဲက မိန်းမ တယောက်ဘဲ…..”
ရဲတွေ အားလုံးက အိမ်ဖေါ်ပွဲစား ဒေါ်အမာညိုကို စိတ်ပျက်တဲ့ ပုံနဲ့ ၀ိုင်း ကြည့်ကြတယ် ။
ထယ်ကြီးရဲ့ အိမ်ကို အရင်ဦးဆုံး ပြန်ရောက်တယ် ။
ထယ်ကြီးက ပစ္စည်းသေတ္တာတွေနဲ့ ဖေါဖေါကို သူ့အိမ်မှာ ချထားပြီး သူနဲ့ ကလိုထူးက စေးထော်နဲ့ နန်းမူတို့ရဲ့ အလောင်းတွေကို မြေသွားမြုပ်မယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ် ။ ဖေါဖေါလည်း သူတို့ရလာ
တဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ဖွင့်စစ်ကြည့်လိုက်တယ် ။ မီးခံသေတ္တာကြီးတွေ အထဲမှာ ပစ္စည်းတွေ ရှိသလိုလိုနဲ့ တခြား လှို့ဝှက်အခန်းထဲမှာ ထားထားတဲ့ စိန်တုံးတွေ မိုးကုတ်ကျောက်တွေ
အမေရိကန်ဒေါ်လာတွေ တထောကြီးဘဲ ။
လမ်းမှာ ထယ်ကြီးနဲ့ ကလိုထူး တိုင်ပင်တယ် ။ စေးထော် သေသွားတဲ့အကြောင်းကို မူတောနဲ့ စေးထော်ရဲ့ အမေကို ပြောပြလိုက်မယ် ဆိုရင် သူတို့ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်
ငိုယိုကြမှာရယ် စေးထော်ကို ကောင်းကောင်းမွန်းမွန် သဂြိုလ်ချင်ကြမှာရယ်ကြောင့် ရွာက သိမယ် ။ ဘာကြောင့်သေလည်း စပ်စုလာမယ် ။ သေနတ်ဒါဏ်ရာနဲ့ သေတယ် ဆိုတာ တနည်းနည်း နဲ့
သိသွားကြရင် ရဲတွေ ရောက်လာမယ် ။ စစ်မေးမယ် ။ ရန်ကုန်က ခြောက်လောင်းပြိုင် အမှုနဲ့ ဆက်စပ်ကြမယ် ။ သူတို့ ထောင်ထဲ ရောက်သွားမယ် ။ ဒါကြောင့် မူတောနဲ့ စေးထော် အမေကို
မပြောဘဲ တောထဲ တနေရာမှာဘဲ တိတ်တဆိတ် မြေမြုုပ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ် ။
မူတောတို့ မေးရင်တော့ စေးထော် စီးပွားရေး လုံးပန်းနေတာနဲ့ အိမ် ပြန်မလာနိုင်သေးဘူး လို့ ပြောလိုက်ပြီး စေးထော် ပေးလိုက်တယ် ဆိုပြီး သူတို့ လက်ထဲကို ငွေ များများစားစား ပေးလိုက်မယ် လို့
လည်း ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ် ။
တောနက်နက်ထဲ ဝင်ပြီး မြေတူးကြတယ် ။ စေးထော် နဲ့ နန်းမူ အလောင်းတွေကို တွင်းနက်နက် တူးပြီး မြှုပ်လိုက်ကြတယ် ။ တွင်းတိမ်ရင် တောကောင်တွေ တူးဆွရာက အလောင်းတွေ
ပြန်ပေါ်လာမှာ စိုးလို့ ။
အားလုံး ပြီးစီးတော့ ကလိုထူးရဲ့ အိမ်မှာ ရေချိ ုး ဆေးကြော သန့်စင်ကြပြီးမှ စေးထော်ရဲ့ အိမ်ကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ မူတောတို့က စေးထော်က ဒီလိုဘဲ သွားချင်ရာ သွားနေကျမို့ သိပ်လည်း
စိတ်မပူကြပါဘူး ။ ထယ်ကြီးကိုသာ မူတောက တွေ့ချင်နေတာ ။ သူတို့ သားအမိကို ငွေတွေ ထုတ်ပေးလိုက်လို့ သူတို့ ဝမ်းသာကြတယ် ။ စေးထော် ရဲ့ အမေက ငါ့သားကြီး
ကျန်းမာပါစေ…ဆုတောင်းပေးနေတယ် ။
မူတောကို နောက်မှ အေးအေးဆေးဆေး ချိန်းတွေ့ကြမယ် လို့ တီးတိုး ပြောပြီး ထယ်ကြီးက ကလိုထူးကို ခေါ်ပြီး ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။
ထယ်ကြီးရဲ့ အိမ်ကို အပြန်မှာ သူတို့နှစ်ယောက် ကားပေါ်မှာ ရှေ့ဆက် ဘာလုပ်ကြမလဲ ဆိုတာ တိုင်ပင်တယ် ။ ဒီကားးကြီးကို အခုဘဲ ဖျောက်ဖျက်ပစ်လိုက်ဖို့ သူတို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ ဒီကားကြီး
က စေးထော် ထိုင်းဖက်မှာ ဝယ်လာတဲ့ ကားကြီး .။ ခိုးရာပါကား ဖြစ်ဖို့ များတယ် ။ ရန်ကုန်ကို သွားတော့ နံပါတ် အတုနဲ့ သွားလိုက်တာ ..။ ဘယ်လို ဖျောက်ဖျက် ပစ်မလဲ…။ ကလိုထူးက သူ့တာ
ဝန်ထား..ပိပိရိရိ ဖျောက်ဖျက်ပစ်ပေးမယ် လို့ ပြောတယ် ။ ထယ်ကြီးက ထိုင်းဖက်ကို သူတို့ ရှောင်ကြရအောင် ဆိုတော့လည်း ကလိုထူးက သဘောတူတယ် ။
ကလိုထူးက ထယ်ကြီးကို သူ့အိမ်ရှေ့မှာ ချထားခဲ့ပြီး ကားစုတ်ကြိးကို ဂျုံးဂျုံးဂျိမ်းဂျိမ်း နဲ့ မောင်းပြီး ပြန်သွားတယ် ။
ဖေါဖေါ ( သို့မဟုတ် ) နန့်စန်းယဉ် က သူ့ကို ထမင်းပွဲ ဟင်းပွဲတွေနဲ့ ဆီးကြိုနေတယ် ။
“ ဟင်….နန့်စန်းယဉ်..ထမင်းဟင်းတွေ အစုံပါဘဲလား..ချက်လိုက်တာလား….”
“ ဟီး..ဘယ်ကလာ…..ရွာထိပ်က မတင့်ထမင်းဆိုင်က ပြေး ဝယ်လိုက်တာ …ကဲ..စားကြစို့….”
တကယ်တော့ ထယ်ကြီး အလောင်းတွေကို ကိုယ်တိုင် ဆွဲမ ..တွင်းထဲ မြူုပ် လုပ်ခဲ့ရလို့ ဘာမှ စားချင်စိတ် မရှိဘူး ။ မြေတူးရတာလည်း မသက်သာဘူး ..။
ဖေါဖေါ ( နန့်စန်းယဉ် ) စိတ်ချမ်းသာအောင် သူ ထိုင်စားလိုက်ရတယ် ။ နန်ကစန်းယဉ်က အလိုက်အသိ ထမင်းဆိုင်ကနေ အရက်တလုံးလည်း ဆွဲလာပေးတယ် ။ မောမောနဲ့ အရက်ကိုတော့
တပိုင်းလောက် သောက်ပစ်လိုက်တယ် ။ သူ့ခေါင်းထဲမှာ ပူနေတာက သူ ပြန်ရောက်ကြောင်း သိသွားတဲ့ မူတောက မနက်စောစောမှာ ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ပေါက်ချလာမှာကိုဘဲ ။
ထမင်းစားသောက်ပြီးတော့ နန့်စန်းယဉ် က အချိ ုပွဲအဖြစ် ထညက်ခဲ ကျွေးတယ် ။
သူက မနက်စောစော ဟိုဖက်ကမ်းကို သွားကြမယ် လို့ ပြောလိုက်တော့ နန့်စန်းယဉ်က ဖြေးဖြေးပေါ့ သိပ် လောမကြီးပါနဲ့ လို့ ပြောတယ် ။ သူက “ ဒို့ တလ နှစ်လ တန်သည် ရှောင်နေကြရအောင်
ရဲတွေဘာတွေက တခုခု နဲ့ သဲလွန်စ ရပြီး ဒီကို လိုက်မချလာဘူးလို့ ပြောလို့ မရဘူး..နန့်….သွားကြရအောင်ပါ …”လို့ အတင်းဘဲ တိုက်တွန်းလိုက်တယ် ။
“ ကဲ..ကဲ..ဒီလောက်တောင် သွားချင်နေရင်လဲ သွးပေါ့..ငါလဲ အဲ့ဖက်မှာ စျေးမဝယ်ရတာ ကြာပြီ..ဝယ်ချင်တာလေးတွေ ရှိတယ်..ထယ်ကြီး..ကဲ အိပ်ကြမလား…နင်လဲ မောပြီ….”
ထယ်ကြီးက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ “ နင်နဲ့ ငါနဲ့လည်း ပြန်ပေါင်းထုပ်ပွဲပေါ့နော…နန့်….” လို့ ပြောလိုက်ရင်း နန့်စန်းယဉ်ကို ခါးဆွဲ ဖက်လိုက်တယ် ။
“ ထယ်ကြီးရယ်..နင့်မလဲ..ဒါဘဲ….” လို့ မျက်စောင်းထိုးကာ အော်လိုက်ပေမယ့် နန့်စန်းယဉ်က ထယ်ကြီး စိတ်ကြိုက် ဒီည အသုံးတော် ခံသွားပါတယ် ။
“ မီးကြီး ပိတ်လိုက်ပါ ထယ်ကြီး ရယ်….” လို့ ပြောလည်း ထယ်ကြီးက မီး မပိတ်ပါ ။ နန့်စန်းယဉ်ရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အချိုးးအဆက်ကျတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ဝတ်လစ်စလစ် တွေ့နေရတာကိုက သူ့အတွက်
“ အသား ” မဟုတ်လား ..။ နန့်စန်းယဉ်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့် လုပ်ပါတော့တယ် ။ နန့်စန်းယဉ်ရဲ့ တအားအား အော်သံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန်မှာ ကျယ်ကျယ်လောင်
လောင်ကြီး ထွက်ပေါ်နေတယ် ။ ဖွတ်ဖွတ်ဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။ တအား ဆောင့်ထည့်နေလို့ နန့်စန်းယဉ်ရဲ့ နို့ကြီးတွေက တုန်ခါနေကြတယ် ။ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး
ဖင်ကားကားကြီးတွေကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲ အားနဲ့ အင်နဲ့ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်နေတယ် ။
ထယ်ကြီးက “ ကောင်းလား..ကောင်းလား…” လို့ မေးတယ် ။ နန့်စန်းယဉ်က “ ကောင်းတယ်….ကောင်းတယ်…..” လို့ ဖြေတယ် ။ ထယ်ကြီး လက်ဝါးကြီးက ဖင်တုံးတွေအပေါ်ကို ဖျန်းကနဲ
ဖျန်းကနဲ ရိုက်ထည့်တယ် ။ ဒီတခါ သူတို့ နှစ်ယောက် လုပ်ရတာ အထူးကောင်းတယ် လို့ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ထင်မိကြတယ် ။ ပြီးတာလည်း နိုင်ငံခြား အပြာဗီဒီယိုတွေ ထဲကလို ပြီးခါနီးလေး
မှာ ထယ်ကြီးက သူ့ဒုတ်ကို အဖုတ်ထဲက အမြန် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာလေး မော့ပေးတဲ့ နန့်စန်းယဉ်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို သုတ်ရည်တွေ တဖျတ်ဖျတ် ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပြီးလိုက်တာ ။
ထယ်ကြီးက ဒုတိယအချီ ထပ် ဗျင်းချင်သေးတယ် ။ နန့်စန်းယဉ်က “ တော်ပြီ ထယ်ကြီး..မနက် အစောကြီး ဟိုဖက်ကမ်းကို သွားမယ်ဆို..အဲ့ကျမှ နင်နဲ့ ငါနဲ့ ..ဟင်းဟင်း….ထပ် ကဲကြတာပေါ့..”
လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
ထယ်ကြီးလဲ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ အိမ်နောက်ဖက် ရေချိ ုးခန်းဆီကို လျှောက်သွားတဲ့ ဖေါဖေါ သို့မဟုတ် နန့်စန်းယဉ် ရဲ့ ဖင်တုံးလှလှတွေကို ငေးကြည့်နေပါတယ် ။
“ တခွက် ထပ်ပေးအုံး …. ”
ဘားက ဘားတင်ဒါ ကပ္ပလီက “ မင်း တအားမူးနေပြီ..မင်းကို မရောင်းတော့ဘူး…မင်း အိမ်ပြန်တော့”
လို့ ပြောလို့ သူ မကျေနပ်ဘူး ။ ကပ္ပလီကို သူ ရစ်မလို့ ကြံနေတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ သူ့ကို လာဆွဲခေါ်တယ် ။
သူတို့လည်း တအား မူးနေကြတယ် ။ “ ဓူဝံ.. ….ပြန်ကြစို့ကွာ….ဟယ်လင်ကလည်း မင်းနဲ့ လိုက်ချင်နေတယ် ..ဟိုမှာ..မင်းကို စောင့်နေတယ် …” လို့ ချစ်သောင်းက သူ့ကို အတင်းဆွဲခေါ်တယ် ။
ဟယ်လင်ဆိုတဲ့ စော်က သူ့ကို အထာခင်းနေတာ သူသိတယ် ။ ကြည့်ရတာ ရေခန်းနေသလား မသိ
ဘူး ။ ဟယ်လင်က ဓူဝံတို့ ချစ်သောင်းတို့ အတန်းထဲက အတန်းသား ။
ကလပ်ရှေ့မှာ ဟယ်လင် သူတို့ကို စောင့်နေတယ် ။
စီးကရက်တလိပ်ကို ပါးစပ်မှာ တပ်ထားပြီး မီးခြစ်လေးတလုံးနဲ့ မီးညှိဖို့ ကြိုးစားနေတယ် ။ လေတိုက်နေ
လို့လား..ဒါမှမဟုတ် ဟယ်လင်ဘဲ သိပ် မူးနေလို့လားမသိဘူး …မီးညှိလို့ မရဘူး ဖြစ်နေတယ် ။
ဟယ်လင်က သူတို့ကို တွေ့သွားတော့..“ ဓူဝံ….ဒီည မင်းအခန်းမှာ ငါ လိုက်အိပ်လို့ ရမလား …” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ သူက ..“ ဟာ..ရတာပေါ့..သိပ်ရ….လိုက်ခဲ့….” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် ဟယ်လင်
က မီးခြစ်ကို ထပ်ခြစ်နေပြန်တယ် ။
သူ ဟယ်လင့်ပါးစပ်က စီးကရက်ကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲယူပြီး အဝေးကို ပစ်လိုက်တယ် ..။ ဟယ်လင်က
ပါးစပ်က “ ဝှပ် သာဖပ်ခ် ..ဘာလို့ ငါ့စီးကရက်ကို ပစ်ပစ်တာလဲ..ဓူဝံ…” လို့ မကျေမနပ် ပြောလိုက်တယ် ။ သူက “ ငါ့ကားက ခြောက်သောင်းတန်တယ်..ကားထဲမှာ ဆေးလိပ်သောက်ခွင့် မရှိဘူး ….” လို့ ပြောလိုက်တော့ ဟယ်လင်က…“ ဟီး….ဆောရီး….” ဆိုပြီး လျောချသွားတယ် ။ ချစ်သောင်းက တဟားဟားနဲ့ အော်ရယ်တယ် ။
“ ဓူဝံက မူးပေမယ့် အမူးပါး…..ဟားဟား..သူ့ကားကိုတော့ အထိမခံဘူး. ..” လို့ မြန်မာလို ပြောလိုက်တယ် ။
သူ့ရဲ့ ကြက်သွေးရောင် မာစီဒီးကား အသစ်ချပ်ချွတ်ကြီး ထဲ စီးကရက် သောက်မှာကို သူ လုံးဝ မလိုလားဘူး ။
ဟယ်လင်က ရှေ့ခန်းက တက်ပြီး ချစ်သောင်းက အနောက်ခန်းက တက်လိုက်ကြတယ် ။ သူကတော့ အံချင်လို့ တဝေါ့ဝေါ့နဲ့ ရေမြောင်းမှာ အံနေတယ် ။ အံလို့ ဝမှ
ကားထဲကို ဝင်တယ် ။
“ ဓူဝံ..မင်း မောင်းလို့ ဖြစ်ပါ့မလား …”
“ ဖြစ်တယ်…ငါ အံလိုက်ပြီ..မမူးတော့ဘူး…..”
ဟယ်လင်က သူ့ပိုက်ဆံအိတ်ကို ဖွင့်ကြည့်နေတယ် ။
“ ဘာရှာလဲ ဟယ်လင် ..”
ကားကို မောင်းထွက်လိုက်ပြီး သူ ဟယ်လင့်ကို မေးလိုက်တယ် ။
“ ပိုက်ဆံ..ပိုက်ဆံကြည့်တာ..ငါ..ဘိုက်ဆာနေလို့ …”
“ တွေ့လား…ပိုက်ဆံ …”
“ ဟင့်အင်း…မတွေ့ဘူး…ခိခိ….ရှိမှ မရှိတာ …အစထဲက….ဓူဝံ….အစားကျွေးပါလား …. ”
“ ရတယ်လေ…ဘာစားမလဲ..ဒီအချိန်တော့ ဖွင့်တဲ့ဆိုင်က ဘဲလေး ဘဲ ရှိမယ် …ဖြစ်လား…”
“ ဖြစ်တယ်..တအား ဆာနေတာ…ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် စားမယ် …”
“ ဒါဆို ဘဲလေးကို သွားမယ် …. ”
ဘဲလေးက ဗီယက်နမ်ဆိုင် ..တညလုံးဖွင့်တယ် ။ဗီယက်နမ်ဟိုဂီ အသားညှပ် ပေါင်မုန့် ရသလို ဘုံးဘော်
ဟွေး လို့ ခေါ်တဲ့ ဗီယက်နမ် ခေါက်ဆွဲပြုတ်စပ်စပ်လည်း ရတယ် ။ ဟယ်လင်က ဆံပင်ရွှေဝါရောင်.. မျက်လုံးပြာပြာနဲ့ အမေရိကန်မလေး ပေမယ့် ဓူဝံတို့ ချစ်သောင်းတို့နဲ့ ပေါင်းပြီး အာရှအစားအစာ အ
ကုန် စားတတ်နေပြီ ။
“ စားချင်တာ မှာ စားကြ …” လို့ သူပြောရင်း ကားထဲမှာ သူ ထားထားတဲ့ တရာတန်တထပ်ထဲက တရွက်ကို ထုတ်ယူပြီး အကျ ႌအိတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ ကားထဲက ဆင်းလိုက်တယ် ။
ခုထိ မူးနေတုံးဘဲ ။ ဘဲလေးဆိုင်ထဲမှာ ရဲတယောက် ထိုင်စားနေတာ တွေ့ရတယ် ။ ဗီယက်နမ်လူမျိ ုး ရဲ
သား…။ ညဂျူတီမှာ ဆာလို့ လာစားနေပုံရတယ် ။
“ ချစ်သောင်း..နဲ့ ဟယ်လင် ..အိန္ဒြေ မပျက်စေနဲ့..တော်ကြာ ကားမောင်းလို့ မဖြစ်ဘူးလို့ ဒီရဲ့ လာပြောနေအုံးမယ် …”
သူတို့ ဒီဆိုင်မှာ ညနက်သန်းကောင်အချိန်တွေ လာလာ စားနေကျ ဖြစ်တယ် ။
“ ကျေးဇူးဘဲ ဓူဝံ…..မင်းအခန်းမှာ အိပ်ခွင့်ပေးလို့လဲ..ကျေးဇူးအထူးဘဲ..ငါ့အခန်းဖေါ်က ငါ့ကို မောင်းထုတ်ထားလို့…”
“ မင်းက ဘာလုပ်လို့ သူက မောင်းထုတ်တာလဲ ..ဟယ်လင်…”
“ ဟီး..ငါက အခန်းဖိုး မပေးလို့….”
“ အင်း..လတ်တလော မင်း ငါ့အခန်းမှာ လာနေနိုင်ပါတယ်…ဒါပေမယ့်…မင်းလိုရင် ငါ့ကို ဘာလို့ မတောင်းလဲ…နောက်ဆို တောင်းပေါ့….”ူးပါဘဲ ဓူဝ
“ အို..ကျေးဇူးပါ..ဓူဝံ….မင်းကိူ ငါ ဘယ်လို ကျေးဇူးပြန်ဆပ်ရမလဲ မသိတော့ပါဘူး …. ”
ဟယ်လင်နဲ့ သူ ခင်မင်တွဲနေကြတာ ကြာပေမယ့် ခုထိ ရည်းစားလဲ မဟုတ် ။ အိပ်လည်း မအိပ်ရသေး.။
ဒီညတော့ အိပ်ဖြစ်မယ် ထင်တာဘဲ ။ ဟယ်လင် သူ့အခန်းမှာ အိပ်မည်တဲ့…။
ချစ်သောင်းက “ ငါ ဒီည မင်းအခန်းမှာ မအိပ်တော့ဘူး..ငါ့အမျိ ုးအိမ်သွားအိပ်မယ် ဓူဝံ….မင်း ဟယ်လင်ကို ဖိနိုင်အောင်….ဟိဟိ.. လို့ မြန်မာလို ပြောလိုက်တယ် ။
ဓူဝံ သူ့အခန်းကို ရောက်တော့ ဟယ်လင်က ရေဝင်ချိုးတယ် ။ သူက ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာတပု
လင်းကို ထုတ်သောက်တယ် ။ ဟယ်လင်ရေချိ ုးပြီး ထွက်လာတော့ သူ့စွပ်ကျယ်တထည်ကို ဝတ်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ် ။ စွပ်ကျယ်က ဟယ်လင့်အတွက် နဲနဲရှည်တယ် ။ ပေါင်ရင်းလောက်အထိ ရောက်တယ် ။
အောက်ကအခုအခံမပါဘဲတထပ်ထဲသတ်ထားတာမို့ဟယ်လင့် နို့အိအိနှစ်လုံးကိုရော နို့သီးဖုလေးတွေကိုရော ရေနဲနဲစိုနေတဲ့စွပ်ကျယ်အသားပါးပါးမှာ ထင်းထင်းကြီး မြင်နေရတယ် ။
“ ဓူဝံ..ငါချိ ုးပြီးပြီ …မင်း ချိုုးမလား…..”
ဟယ်လင်က မေးတယ် ။
“ အင်း..ချိ ုးမယ်….”
ရေချိ ုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရှာဝါး ရေပန်းကို
ဖွင့်လိုက်တယ် ။ သူ ရေစချိုးတဲ့အချိန်မှာ ရေချိုးခန်းတံခါး ဟလာတယ် ။
“ ဓူဝံ….မင်းကို ငါ ဆပ်ပြာတိုက် ချေးတွန်းေးရမလားဟင် …” လို့ ပြောရင်း ဟယ်လင် ဝင်လာတယ် ။
“ အင်း..လာလေ ..” လို့ သူခေါ်လိုက်တော့ ဟယ်လင် သူ့ဆီကို ရောက်လာတယ် ။ ရေပန်းအောက်မှာ
ဆပ်ပြာရည်မွှေးမွှေးတွေ ပါတဲ့ ရေမြုပ်တုံးကြီးနဲ့ သူ့ကျောကို စပြီး ပွတ်တိုက်ပေးတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ဟယ်လင့်စွပ်ကျယ်လေး အကုန် စိုရွှဲနေပြီ ။ တင်းမာတဲ့ နို့နှစ်လုံးကို သူ သဘောကျနေတယ် ။ နို့
သီးလေးတွေက ထောင်ထနေကြတယ် ။ သူ ဟယ်လင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်အောင် ကိုယ်ကို လှည့်လိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်က သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဝမ်းဘိုက်ကို ရေမြုပ်တုံးကြီးနဲ့ ပွတ်တယ် ။ သူက
ဟယ်လင့်နို့တွေကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ် ။ ဟယ်လင် တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မောပြီး ရေမြုပ်တုံးကြီးနဲ့ သူ့
ပေါင်ကြားက ဒုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်လိုက်တယ် ။ ဒုတ်ကြီးက ငိုချင်ရဲ့ လက်တို့ ဆိုသလို စောစောထဲ
က ထောင်ချင်နေတာ ။ ဟယ်လင်လည်း ပွတ်သပ်လိုက်ရော ပစ်ခါနီး ဒုံးပျံကြီးလို မတ်မတ်ထောင်သွား
တော့တာဘဲ ။ ဟယ်လင်က သဘောကျပြီး ဟက်ဟက်ပက်ပက် အော်ရယ်ရင်း ဒုံးပျံကြီးကို ဖိဖိပြီး ပွတ်တိုက်တော့တာဘဲ ။ သူက ဟယ်လင် ဝတ်ထားတဲ့ စွပ်ကျယ်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
အိုး ..အရမ်းလှတဲ့ နို့ကြီးတွေ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ် ။ အငမ်းမရ သူစို့လိုက်မိတယ် ။ ဟယ်လင်က ခေါင်းလေးမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ဟသွားတယ် ။ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းသွားတယ် ။ ရေချိ ုး
ခန်းထဲကနေ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ကို ဟယ်လင့်ကို သူဆွဲခေါ်သွားသလား ဟယ်လင်က သူ့ကိုဆွဲ
ခေါ်သွားသလားတော့ သေသေချာချာ မမှတ်မိဘူး ။ မူးနေတာကိုး ။ ကုတင်ကြီးပေါ်က မွေ့ရာထူထူ
ကြီးပေါ်မှာ ဟယ်လင်နဲ့သူ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ချစ်တလင်းခေါ် ချစ်ဗြူဟာခင်းလိုက်ကြတာ တဖြောင်း
ဖြောင်းဘဲ ။
မနက်ခင်းကျတော့ သူ့အိပ်ရာဘေးက ဖုန်း စက်က မီးမှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ်နဲ့ မက်ဆေ့ချ် ရှိနေတာ တွေ့ရတယ် ။ ညက သူ သတိမထားမိဘူး ။ သူစက်ကို ဖွင့်ကြည့်တော့ မြန်မာပြည်က သူ့မိဘတွေရဲ့ရှေ့နေကြီး ဦးဇော်ဝင်းထိုက် ခေါ်တာ ဖြစ်နေတယ် ။ သေသေချာချာ နားထောင်လိုက်တော့ သူ့မိဘတွေ အသတ်ခံလိုက်ရလို့ သေကြပြီ တဲ့ ။ အသုဘ ချဖို့ သူ့ကို စောင့်နေတယ် တဲ့..အမြန် ဖုန်း ပြန်ခေါ်ပါ…တဲ့ ။
ဟာ….ဟာ….ဟာ…..ဟာ………..။
သူ ကုတင်ပေါ်က ဝုန်းကနဲ ခုန်ဆင်းလိုက်တယ် ။
ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ခွေခွေလေး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ဟယ်လင်လည်း နိုးလာတယ် ။
“ ဓူဝံ….ဘာဖြစ်လဲဟင် …”
“ငါ့.ငါ့…….အဖေနဲ့ အမေ…….သေပြီ….တဲ့….”
“ အို……ဘယ်သူပြောလဲ……”
“ သူတို့ရဲ့ရှေ့နေကြီး …မက်ဆေ့ချ် ချန်သွားတာ..ခဏလေး…ငါ ဖုန်းပြန်ခေါ်လိုက်အုံးမယ် ..”
ရှေ့နေကြီးဦးဇော်ဝင်းထိုက်ကို ဓူဝံဇော် ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ ဦးဇော်ဝင်းထိုက်က ဓူဝံဇော်ရဲ့ အဖေနဲ့ အမေ ဦးဇော်ဇော်နဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီတို့ သေနတ်ဒါဏ်ရာတွေနဲ့ သေဆုံးကြတဲ့အကြောင်း..သူတို့ကို သတ်ပြီး
စိန်ရွှေကျောက်နဲ့ ငွေတွေ ယူသွားတယ်လို့ ပြောပြတယ် ။ အမြန်ပြန်ခဲ့ဖို့လည်း ပြောတယ် ။
“ ကျနော် အမြန်ဆုံး ပြန်လာခဲ့ပါမယ် အန်ကယ် …”
ဓူဝံဇော် ကြားရတဲ့သတင်းကို မယုံနိုင်ဘူး ။ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီ တင်မကဘူး ။ အန်တီမိုးသူပါ သေသွားပြီတဲ့ ။ ရက်စက်လိုက်ကြတာဗျာ….။ အန်တီမိုးသူက ဓူဝံဇော်ရဲ့ ကာမနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ လက်ဦးဆရာမ ပါ ။
ဓူဝံဇော့်ကို လိင်ဆက်ဆံမှု ပညာရပ်တွေကို လက်ထပ်သင်ပေးခဲ့တဲ့မိန်းမ ။
ဓူဝံ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်မှာ မမိုးသူက ဓူဝံ ကို အိမ်မှာ နေရေးစားရေး အစစ လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တော့
မမိုးသူနဲ့ ဓူဝံ ညိခဲ့တယ် ။ မမိုးသူကအတွေ့အကြုံရှိသူဆိုတော့ ဦးဆောင်တဲ့ ဆရာမကြီး ..။ ဓူဝံလည်း
မမိုးသူနဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ ရခဲ့တာ ။
ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေဗျာ ။
ချစ်သောင်းကို ဖုန်းဆက်ခေါ်..လေယာဉ်လက်မှတ် ဝယ်ပြီး ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ လုပ်ရတယ် ။ အခန်းနဲ့ကားကို
ချစ်သောင်းကိုဘဲ အပ်ခဲ့ရတယ် ။ ချစ်သောင်းဘဲ လေဆိပ်ကိုလိုက်ပို့ပေးတယ် ။
ရန်ကုန်ကို ပြန်ဖို့ လုပ်ပြီးမှ သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ အပျော်မက်ပြီး မပြန်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ မိမိရဲ့ အ
မှားကို ဓူဝံဇော် နောင်တ ရနေတယ် ။
လေယာဉ်ပေါ်မှာ မျက်ရည်ကျ ငိုကြွေးနေတယ် ။ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီ…မမိုးသူကို ဘယ်သူတွေ သတ်သွား
သလဲ သိချင်မိတယ် ။ တတ်နိုင်ရင် သူတို့ကို ပြန်သတ်ချင်တယ် ။ ပြန် လက်စားခြေချင်တယ် ။
ရှေ့နေကြီး ပြောပြတာကတော့ အိမ်ဖေါ်မ က လက်ထောက်ချ တာတဲ့။ တောက် ..။ အိမ်ဖေါ် ဖေါဖေါ တဲ့ ။
ရန်ကုန်လေဆိပ်မှာ ဒရိုင်ဘာချွတ်တားနဲ့ ခြံစောင့် ကိုဖိုးထူးတို့ လာစောင့်ကြိုနေတယ် ။
လေဆိပ်ကနေ အိမ်ကို မောင်းနေတဲ့အချိန်ထဲက ဓူဝံက သူတို့နှစ်ယောက်ကို အိမ်ဖေါ်မ ဖေါဖေါ ဆိုတာ
ဘယ်လိုပုံလဲ..ဘာလဲ မေးခွန်းတွေ မေးလာတယ် ။ သူတို့တိုက်ကြီးကို ရောက်တော့ ရှေ့နေကြီးဦးဇော်ဝင်းထိုက် နဲ့ သူ့ဆွေမျိုးတွေ သူ့ကို စောင့်နေကြတယ် ။ အသုဘချဖို့အစီအစဉ်တွေပြောပြကြတယ် ။
မိဘတွေနဲ့ မမိုးသူတို့ရဲ့ စျာပန ကိစ္စအပြီး မကြာခင် ဓူဝံနဲ့ လာတွေ့ဆုံတာက အင်းစိန် စီအိုင်ဒီက စုံထောက်ရဲမှူး ဦးအောင်လှသာ နဲ့ ရဲအုပ်တင်ပပနိုင်တို့ပါ ။
ရဲမှူးဦအောင်လှသာက “ ကိုဓူဝံဇော်….ကျနော်တို့ အမှုကို ဖေါ်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားနေပါတယ် ..စီစီတီဗီကင်မ
ရာက အဲဒီအခင်းဖြစ်ပွားတဲ့နေ့မှာ ပိတ်ထားပေမယ့် အရင်ကရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေကို ပြန်လှန်ကြည့်တော့
အိမ်ဖေါ်ဖေါဖေါရဲ့ ပုံကိုလည်း ရလိုက်ပါတယ်…အိမ်ဖေါ်ဖေါဖေါကို အပူတပြင်း လိုက်လံ စုံစမ်းနေပါတယ် ..ဓါးပြတွေ သုံးခဲ့တဲ့ ဂျစ်ကားအစိမ်းရောင်ကိုလည်း စုံစမ်းနေပါတယ် …” လို့ ပြောပြတယ် ။
ဓူဝံဇော်လည်း မိဘတွေ သေဆုံးရလို့ အလွန်ဘဲ စိတ်ထိခိုက် ဝမ်းနည်းနေတဲ့ကြားထဲ ရဲမှူးနဲ့ ပါလာတဲ့
သူ့လက်ထောက် ရဲအုပ်တင်ပပနိုင်က အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းနေလို့ မျက်စိမခွာတမ်း ကြည့်ရှုလေ့လာနေမိရတယ် ။
ဓူဝံဇော့်ကို သူ့အဖေရဲ့ ရုံးအဖွဲ့က မန်နေဂျာတွေက ၀ိုင်း အကြံဉာဏ်ပေးကြ တိုက်တွန်းကြတာကတော့ ရဲတပ်ဖွဲ့က လူသတ်ကောင်ဓါးပြတွေကို လိုက်လံစုံစမ်းတဲ့နေရာမှာ အနောက်ကနေ ထောက်ပံ့ဖို့ ဖြစ်တယ် ။ သူတို့ ရှင်းပြောပြကြတာက ရဲတပ်ဖွဲ့မှာ ထူးချွန်တဲ့ အမှုလိုက် စုံထောက်တွေ ရှိပေမယ့် ဘတ်ဂျက် မရှိဘူး..သူတို့က အမှုမှန်ကို ဖေါ်ထုတ်ချင်ကြပေမယ့်လည်း ကိုယ့်စားရိတ်နဲ့ကိုယ်တော့ လိုက်မလုပ်နိုင်ကြဘူး ..သူတို့ လစာကလည်း သိပ်မှ မရတာ ..ဒီတော့ အမှုပေါ်စေချင်တဲ့ လူက သူတို့စားရိတ်စားခတွေကို ကူညီပံ့ပိုးမယ် ဆိုလို့ရှိရင်သူတို့ အလုပ်တွင်တွင်ကျယ်ကျယ် လုပ်နိုင်လိမ့်မယ် လို့ ရှင်းပြကြတော့ ဓူဝံဇော် ကလည်း သဘောပေါက် လွယ်သူတယောက်ပါ ။
ရဲမှူးကို သည်တရားခံ လူဆိုးတွေကို အမြန်ဆုံးမိအောင် လိုက်ပေးပါ …ကျနော် အစစ စားရိတ်တွေ ထုတ်ပေးပါမယ် ..လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
ရဲမှူးက သူကိုယ်တိုင် ဦးစီး စုံစမ်းစစ်ဆေးတာတွေ လုပ်နေပါတယ်..သို့ပေမယ့် နယ်ကို လိုက်လံစုံစမ်းတဲ့နေရာမှာတော့ သူ့လက်ထောက် ရဲအုပ်တင်ပပနိုင်ကို သူ လွှတ်မယ့်အကြောင်း..လိုတဲ့ကားတို့ စားရိတ်တို့ ထုတ်ပေးရင်တော့ ပိုခရီးရောက်တာပေါ့ဗျာ….လို့ ပြောတယ် ။
ဓူဝံဇော်လည်း ရဲအုပ်တင်ပပနိုင်နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံမိသွားတယ် ။
တော်တော် လန်းတဲ့ မိန်းမဘဲ ။ ယူနီဖေါင်း ဝတ်ထားတာ တော်တော့်ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းတယ် ။ အမို့အမောက် အကွေ့အကောက်တွေကလည်း သူ့နေရာနဲ့သူ အဆင်ပြေနေတာကို တွေ့ရတယ် ။
ဓူဝံဇော်က ရန်ကုန်မှာ သုံးဖို့နဲ့ နယ်ကို ထွက်ဖို့ ကားနှစ်စီကို ချက်ချင်း စီစဉ်ပေးပြီး စားရိတ်စားခတွေလည်း လိုတာထက်ပိုအောင်ကို ထုတ်ပေးပါတယ် ။
မိဘတွေနဲ့ မမိုးသူကို သတ်ပြီး ပစ္စည်းတွေ ယူသွားတဲ့ လူသတ်ဓါးပြတစုကို မရရအောင် ဖမ်းဖို့ ကြိုးစားကြပြီ ။ ဒီလူသတ်ကောင် ဓါးပြတွေကို မိမှ ထောင်ထဲပို့ပြီးမှ သူကျောင်းတက်ဖို့ နိုင်ငံခြားကို ပြန်မယ် လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ် ။
ပြီးပါပြီ
ZG
ရႊျပည္သာ
မီးခြက္ေစ်း
“ ေဒၚအမာညိဳ …”
အိမ္ေဖၚပြဲစား ေဒၚအမာညိဳ လွည့္ၾကည့္သည္ ။
“ ေအာ္…”
နံမည္ေတာ့ မသိဘူး..။ ေစ်းထဲက မိန္းမ ။ မ်က္မွန္း တန္းမိေနတယ္ ။
“ ေဒၚအမာညိဳ…လူရွာေနတယ္ ၾကားလို႔ ..”
“ ဟုတ္တယ္..အေရးတႀကီး ..လိုေနလို႔..လုပ္ခ်င္တဲ့ လူ ရွိလား ..”
“ က်မ ရြာက မိန္းကေလး တေယာက္ ေရာက္လာလို႔..လစာက ဘယ္ေလာက္လဲ..ဘယ္မွာ လုပ္ရမွာလဲ…အိမ္ေကာင္းလား….”
“ လစာက တလ တသိန္း ..ေဘာက္ေထာ္ဖက္က က သူေဌးအိမ္ တအိမ္ မွာ လုပ္ရမွာ ..ျမန္ျမန္ ရေလ ေကာင္းေလမို႔ လူ ဘယ္ေတာ့ လိုက္ၾကည့္ရမလဲ..”
“ ခုၾကည့္ခ်င္ ခုရတယ္.. ဒီေကာင္မေလးက က်မအိမ္မွာ ရွိေနတာ ..”
“ ေကာင္းၿပီ..က်မ ခုဘဲ လိုက္ၾကည့္လိုက္မယ္ …ရွင္ လိုက္ျပနိုင္တယ္ မဟုတ္လား….”
ေဒၚအမာညိဳ က ဆိုင္းငံ့မေန ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ လိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ရွာခိုင္းတဲ့လူက သူ႔ကို အျမဲ ရွာခိုင္းေနက် ေဖါက္သည္ေတြမို႔ သူတို႔ လူတကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ရေအာင္ ရွာေပးလိုက္ခ်င္တယ္ ။
ဆိုက္ကားနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္တယ္ ..။ ဒီမိန္းမရဲ့ အိမ္က သိပ္ေတာ့ မေဝးဘူး ။
ေကာင္မေလးကို ေတြ႕ရၿပီ ..။
အိမ္ေဖၚမလုပ္ဘဲ ေမာ္ဒယ္ဂဲလ္ အလုပ္ သြားေလ်ာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ႐ုပ္ ..။ ႐ုပ္သန႔္တယ္.. ။ ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြး..ခ်စ္စရာေလး ..။ ကိုယ္လုံးေလးက အခ်ိဳးေျပေျပေလး ..။
“ နံမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ ကေလးမ..”
“ ေဖါေဖါ..”
“ ကရင္လား …”
“ ဟုတ္ကဲ့…”
“ ထမင္းဟင္း ခ်က္တတ္တယ္ မဟုတ္လား..”
ေကာင္မေလးက ေခါင္းညႇိမ့္ျပတယ္ ။ ျခဳံၾကည့္လိုက္ရင္ မဆိုးပါဘူး ။ မ်က္ႏွာေပးေလးလည္း ေကာင္းပါတယ္ ။ လိုခ်င္ေနတဲ့ သူေဌးအိမ္က ႀကိဳက္မယ့္ ႐ုပ္မ်ိ ုး ..။
“ အိမ္ကေတာ့ သန႔္တယ္..အရမ္း ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးေတြ ..အဲယားကြန္းနဲ႔ ပရာဒိုကားနဲ႔ ေနတဲ့ အိမ္….ဒါနဲ႔ မင္းက ဘယ္ကလဲ..ဘယ္နယ္ ဘယ္ၿမိဳ႕ကလဲ..”
“ က်မ တြံေတး ဖက္ကပါ ..”
“ ဘယ္ေတာ့ စဆင္းနိုင္မလဲ…ဒီေန႔ဘဲ လိုက္ခဲ့လို႔ ရမလား …”
“ ရပါတယ္..အခု လိုက္ခဲ့လည္း ရပါတယ္..”
“ေအးေအး အခု တပါတည္း လိုက္နိုင္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ ..ကဲ..ယူစရာ ယူ…လိုက္ခဲ့…”
ေဒၚအမာညိဳ သေဘာက်သြားတယ္ ။ ျမန္ျမန္ ပို႔ေပး ျမန္ျမန္ ပိုက္ဆံ ရတာေပါ့ ။ ေကာင္မေလး က ယူခဲ့စရာ ပစၥည္း မ်ားမ်ားစားစားမပါ ။ ေက်ာပိုးအိတ္ေလး တလုံး လြယ္ၿပီး ေဒၚအမာညိဳ
နဲ႔ ပါလာတယ္ ။ ေဘာက္ေထာ္က ကိုယ့္ၿခံဝင္းနဲ႔ကိုယ္ ေနၾကတဲ့ ႀကီးမားတဲ့ တိုက္ႀကီးေတြ တန္းစီေနတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲကို ေရာက္သြားတယ္ ။ လမ္းထိပ္မွာလည္း လုံျခဳံေရး ကင္းတဲနဲ႔
လူႏွစ္ေယာက္ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဒီလမ္းေလးထဲ ဝင္လာသမၽွ ကားေတြကို သူတို႔က နံပါတ္မွတ္ စာရြက္ေပၚ ေရးခ်ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္ ။
ေဒၚအမာညိဳက တက္ခ္စီကားေပၚက အဆင္း “ အိမ္ရွင္သူေဌး နံမည္က ဦးေဇာ္ေဇာ္ သူေဌးမက ေဒၚခ်ယ္ရီေဇာ္.. တဲ့..မွတ္ထားေနာ္..ေဖါေဖါ ..” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ျမင့္မား ႀကီးမားတဲ့ ၿခံတံခါးႀကီး နား တိုးကပ္သြားတယ္ ။ ၿခံထဲမွာ လူတေယာက္ ရွိေနတယ္ ။ ၿခံေစာင့္ ပုံစံဘဲ ။ ဒီလူက ေဒၚအမာညိဳကို သိေနတယ္ ။
“ အေဒၚႀကီး ..သူေဌးနဲ႔ သူေဌးကေတာ္ မရွိၾကဘူး …မနက္ထဲက သြားၾကၿပီ …”
“ မမိုးသူ ..ေကာ ရွိတယ္ မဟုတ္လား …”
“ အင္း..ရွိတယ္ …”
ဒီလူ ဖြင့္ေပးတဲ့လူတကိုယ္စာ ဝင္ေပါက္ေလးကေန ေဒၚအမာညိဳ နဲ႔ ေဖါေဖါ ဝင္လိုက္ၾကတယ္ ။ ၿခံေစာင့္တဲကေလးေဘးမွာ သံစကာေလွာင္အိမ္နဲ႔ ေခြးႀကီးတေကာင္ ရွိေနတယ္ ..။ ေဖါေဖါ တို႔ ဝင္လာေတာ့ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ ထိုးေဟာင္တယ္ ။
“ ကေလးမ ..နင့္မွာ ဖုန္း ရွိသလား …”
“ ဟုတ္..ရွိတယ္ ..”
“ ဖုန္း တခ်ိန္လုံး ေျပာမေနနဲ႔ေနာ္ ..သူေဌးေတြက မႀကိဳက္ဘူး …”
“ ဟုတ္..”
“ မမိုးသူ ဆိုတာက သူေဌး..သူေဌးမတို႔ရဲ့ ေဆြမ်ိ ုးနီးစပ္..အိမ္ကို အစစ တာဝန္ယူေပးတဲ့သူေပါ့..ဒီအိမ္ႀကိးမွာ သူ႔လက္သူ႔ေျခဘဲ ေဖါေဖါ…” လို႔ ေဖါေဖါ ကို ေျပာရင္း တိုက္ႀကီးရဲ့ အေရွ႕တံခါးေပါက္ႀကီးဆီကို ေရာက္သြားပါတယ္ ။
ဧည့္ခန္းမွာ ဖုန္းေျပာေနတဲ့ အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ မိန္းမ တေယာက္ကို ေတြ႕ရတယ္ ။
“ အဲဒါ မမိုးသူ ဘဲ..”
အသား ျဖဴျဖဴ ႐ုပ္သန႔္သန႔္ ကိုယ္လုံးလွလွနဲ႔ဒီမိန္းမက ဒီအိမ္ႀကီးမွာ အေရးပါတဲ့သူ ဆိုဘဲ ။ မမိုးသူ..နံမည္နဲ႔ လူနဲ႔ လိုက္ဖက္တယ္ …။ ေဖါေဖါ စဥ္းစားမိတာပါ ။
ေဒၚအမာညိဳက “ ေဖါေဖါ..ညည္း အေနအစား ေကာင္းမွာပါ …” လို႔ ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ၿပီး တိုက္ႀကီးထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္တယ္ ။ ေဖါေဖါ က အေနာက္က ရိုရိုက်ိ ုးက်ိဳးေလး လိုက္သြားလိုက္တယ္ ။
မမိုးသူက ေဒၚအမာညိဳကို ေတြ႕ေတာ့ ဆိုဖါႀကီးတခုမွာ ထိုင္ဖို႔ လက္နဲ႔ ညႊန္ျပလိုက္ၿပီး ဖုန္းဆက္ေျပာေနတယ္ ။ ေဒၚအမာညိဳနဲ႔ ေဖါေဖါ တို႔ ဧည့္ခန္းက အညိဳေရာင္ သားေရဆိုဖါႀကီးေပၚမွာ
ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကတယ္ ။ က်ယ္ဝန္းခန္းနားတဲ့ ဧည့္ခန္းႀကီးကို ေဖါေဖါ တအံ့တၾသ ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ သေျပသီးေရာင္ စားပြဲရွည္ႀကီးတလုံးေပၚမွာ အိမ္ရွင္သူေဌး လင္မယားနဲ႔ ရင္ဘတ္မွာ
တံဆိပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ခ်ိတ္ထားတဲ့လူႀကီးေတြ ျပဳံး ၿပီး တြဲယွဥ္ရက္ ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြကို ေထာင္ထားတာေတြ႕ရတယ္ ။
ငါ ဒီ သူေဌးအိမ္ႀကီးမွာ ေနရမွာပါလား ဆိုတာလည္း စဥ္းစား မိလိုက္တယ္ ။ ေဒၚအမာညိဳ က ဧည့္ခန္း နံရံ တေနရာမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ အသက္ႏွစ္ဆယ့္သုံးႏွစ္ေလာက္ လူတေယာက္ရဲ့
ဓါတ္ပုံႀကီးကိုေဖါေဖါ ကို ျပတယ္ ။
“ အဲဒါ သူေဌး လင္မယားရဲ့ သား ..ေဖါေဖါ ..နိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတာ ..ေမာင္ဓူဝံေဇာ္ ..တဲ့ ”
ဓူဝံေဇာ္ က ဥပတိ႐ုပ္ေကာင္းေကာင္း..ဇာတ္လိုက္တေယာက္လိုဘဲ ၾကည့္ေကာင္းတယ္ ။ ေဖါေဖါ ရင္ထဲ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားတယ္..။ ခိခိ ….ဓါတ္ပုံကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဘဲ ႀကိဳက္သြားသလိုလိုႀကီး…။
မမိုးသူ ဖုန္းေျပာလို႔ ၿပီးသြားေတာ့ ေဒၚအမာညိဳ နဲ႔ ေဖါေဖါ တို႔ ဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။
“ ေဒၚအမာညိဳ..လူရလာၿပီလား ..” လို႔ ေဖါေဖါ ကို ၾကည့္ရင္း ေမးတယ္ ..။
“ ဟုတ္တယ္..မမိုးသူ ..သူေဌးကေတာ္က ျမန္ျမန္ ရွာေပးပါ ဆိုတာနဲ႔ က်မလည္း အပူတျပင္း လိုက္ရွာေပးရတာေပါ့..ဟင္းဟင္း ….”
“ ေက်းဇူးပါဘဲ ေဒၚအမာညိဳ…သူက…”
“ သူက ေဖါေဖါ…ဇာတိက တြံေတး ဖက္က ..အသက္က ၂၀ ..ထမင္းဟင္းလည္း ခ်က္တတ္တယ္…အစစ စိတ္ခ်ရပါတယ္ …ခိုင္းၾကည့္ပါ..မမိုးသူ ….သေဘာက် ေက်နပ္မွာပါ…”
“ အင္း..အင္း ….႐ုပ္ရည္ေလးကလည္း သန႔္သန႔္ရွင္းရွင္းနဲ႔..မခ်ယ္ရီတို႔ ကိုေဇာ္တို႔ သေဘာက်မွာပါ ….”
“ မမိုးသူတို႔ မႀကိဳက္ရင္ က်မကို ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္..က်မ သူ႔ကို ျပန္လာေခၚသြားမယ္..ခါတိုင္းလိုေပါ့..ဘာမွ အားမနာနဲ႔ …”
“ ဟုတ္ၿပီေလ..သူ႔ကို ထားခဲ့လိုက္ေတာ့ ..”
မမိုးသူက ေဖါေဖါ ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဖါေဖါ သည္ အိမ္ေဖၚ အလုပ္ လာလုပ္ေပမယ့္ ႐ုပ္ရည္ေလးက သာမန္ မဟုတ္ဘူး ။ ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳ မဟုတ္ဘူး ။ ဝင္းဝင္း ထင္းထင္းေလး ။
ေဒၚအမာညိဳ ကို မမိုးသူက ေဖါေဖါ ကို ေခၚလာေပးတဲ့အတြက္ ပိုက္ဆံေပးေနတာ ေဖါေဖါ ေတြ႕ရတယ္ ။ ေဒၚအမာညိဳက..“ ေကာင္းေကာင္းလုပ္…အစစ စိတ္ခ်မယ္ေနာ္..ငါ့ကို နံမည္ မဖ်က္နဲ႔ ..”
ဘာညာအမွာစကားေတြ ေခၽြ ၿပီး ေဖါေဖါကို ထားခဲ့တယ္ ..။ မမိုးသူက ေဖါေဖါ ေနရမယ့္ အခန္းကို လိုက္ျပတယ္ ။ ေက်ာပိုးအိတ္ေလး ကို ကုတင္ေလးေပၚ ခ်ထားခဲ့ၿပီးေတာ့ မမိုးသူနဲ႔
လိုက္သြားရတယ္ ။
မမိုးသူက အိမ္ႀကီး တခုလုံးကို လိုက္ျပတယ္ ။ အတြင္းေရာ အျပင္ေရာ ..။
ၿခံေစာင့္ႀကီး နံမည္က ကိုဖိုးထူး …တဲ့ ။ ဒရိုင္ဘာလည္း ရွိေသးတယ္..သူက ကိုေဇာ္နဲ႔ မခ်ယ္ရီတို႔ နဲ႔အတူ ညေနဘက္က်မွ ျပန္လာလိမ့္မယ္…ဒရိုင္ဘာရဲ့ နံမည္က ခၽြတ္တား ..တဲ့ ။
လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြနဲ႔ စည္းကမ္းေတြ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြ မမိုးသူက ေျပာျပတယ္ ။ အဝတ္အစားကို သစ္သစ္လြင္လြင္ သန႔္သန႔္ရွင္းရွင္း အျမဲ ဝတ္ဖို႔..သူ အဝတ္အစား အျမဲ ဝယ္ေပးမယ္…
လို႔ ေျပာတယ္ ။
“ ကဲ..ေဖါေဖါ..ဟင္းခ်က္ၿပ ..မင္း ဘာဟင္းေတြ ခ်က္တတ္လဲ..အခု ခ်က္ျပ…ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား …”
“ ဟုတ္ကဲ့ ျဖစ္ပါတယ္…အမ ..”
ေဖါေဖါ လည္း သူတို႔ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ဘာအသား..ဘာအသီးအရြက္ေတြ ရွိသလဲ ၾကည့္လိုက္ၿပီး အသားဟင္းတအိုး..ဟင္းရြက္ေၾကာ္ တအိုး ခ်က္ျပလိုက္ပါတယ္ ။ မမိုးသူလည္း ခ်က္ထားတာကို လာျမည္းၾကည့္ၿပီး “ ေဖါေဖါ..နင္ ခ်က္တာ မဆိုးဘူး …ကိုေဇာ္နဲ႔ မခ်ယ္ရီတို႔ သေဘာက်ၾကမွာပါ …” လို႔ ေျပာတယ္ ။ မမိုးသူ လက္ခံလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ့ လို႔ ေဖါေဖါ စိတ္ထဲမွာ နဲနဲ သက္သာရာရသြားတယ္ ။
“ ေဖါေဖါ ေရ…”
“ ရွင္..အမ ….”
“တခု ထပ္မွာထားရအုံးမယ္…ဟင္းေတြဘာေတြ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးရင္..ေရအျမဲခ်ိ ုးလိုက္..ကိုေဇာ္နဲ႔ မခ်ယ္ရီတို႔က နံနံေစာ္ေစာ္ ညစ္ပတ္တာ မႀကိဳက္ၾကဘူး …အျမဲ သန႔္သန႔္ရွင္းရွင္းေန …ၾကားလား..”
“ ဟုတ္ကဲ့ပါ…အမ …”
မမိုးသူ က “ ေဖါေဖါ ေရခ်ိဳးရင္ ဒီေရခ်ိဳးခန္းမွာ ခ်ိဳး ” လို႔ ျပထားတဲ့ေဖါေဖါ ေနရတဲ့ အခန္းေလး ေဘးနားက ေရခ်ိ ုးခန္းမွာေဖါေဖါ ေရခ်ိ ုးလိုက္တယ္ ။ ေရခ်ိ ုးခန္းက အလုံပိတ္မို႔ေဖါေဖါ
ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို အကုန္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ လုပ္လိုက္တယ္ ။ေဖါေဖါ ဘဝမွာ တခါမွ အခုလို အလုံပိတ္ ေရခ်ိ ုးခန္းထဲ ေရမခ်ိ ုးဖူးဘူးေလ ။
ဆပ္ျပာေမႊး အေကာင္းစားနဲ႔ေဖါေဖါတကိုယ္လုံးကို ပြတ္တဲ့အခါ ေဖါေဖါ ေပါင္ၾကားက အဖုတ္ကို လည္း ပြတ္သပ္ ေဆးေၾကာရတာေပါ့ ။
အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေလးေတြကို ပြတ္သပ္တဲ့အခ်ိန္ ေဖါေဖါရဲ့ သဘာဝစိတ္ေတြ နိုးၾကားလာရတယ္ ။ အပ်ိဳေဖၚဝင္ခါစ အခ်ိန္ထဲက အဖုတ္ယားတဲ့ ကိစၥကို
ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာ ေဖါေဖါလည္း ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္ပြတ္ၿပီး ေျဖေဖ်ာက္ခဲ့တယ္ ။ လူသိမွာ စိုးတာနဲ႔ တခါတေလ တအား ယားေပမယ့္ မပြတ္နိုင္ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ ေဖါေဖါ ထယ္ႀကီး နဲ႔ ရည္းစား ျဖစ္ၾကၿပီး ေနာက္ပိုင္း အဲလို အာသာေျဖဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး ။
ထယ္ႀကီး ရဲ့ တုတ္လုံးၿပီး ရွည္တဲ့ လီးႀကီး ရွိေနၿပီ ေလ ..။
အခုလည္း အဓိက ေနရာေတြကို ေဖါေဖါရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ထိမိပြတ္မိေတာ့ အဖုတ္က အရမ္းကို ယားလာတယ္ ။ ယားလာေပမယ့္ သူမ်ားအိမ္မွာ အခုမွ အလုပ္ဝင္တာ ဆိုေတာ့ ပြတ္ၿပီး အာသာေျဖရမွာ စိတ္မရဲပါဘူး ..။
စိတ္ကို အတင္း ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးတာကို လက္စသတ္လိုက္တယ္ ။
မမိုးသူက သူေဌးလင္မယား ကို ေဖါေဖါ ကို ျပတယ္ ။
“ ကိုေဇာ္..မခ်ယ္ရီ …ဒါ အိမ္အေဖၚအသစ္ …ေဖါေဖါ တဲ့..လူမ်ိဳ ုးက ကရင္..ဇာတိက တြံေတး ..”
ေဖါေဖါ က ဟင္းခ်က္တတ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္ ။ သူေဌး ဦးေဇာ္ေဇာ္က အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ ဆိုေပမယ့္ ပိန္ပိန္ပါးပါး ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔ ႏုသည္လို႔ ေျပာရမည္ ။ သူေဌးကေတာ္ ေဒၚခ်ယ္ရီေဇာ္ကေတာ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေတာ္ေတာ့္ကို ဝၿဖိဳး တယ္ ။ သူေဌးလင္မယားက သိပ္ စကားမေျပာပါဘူး..။ ေအး..ေအး..ေကာင္းတယ္..လို႔ဘဲ ေျပာၿပီး
အိမ္အေပၚထပ္ကို တက္သြားၾကတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါကို မ်က္ႏွာကေန ေျခေထာက္အထိ ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္ ၾကည့္သြားတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေဖါေဖါ သိလိုက္တယ္ ။
သူ႔မ်က္လုံးေတြ ေဖါေဖါ ရင္ဘတ္ေနရာကို ေရာက္ေတာ့ ၾကည့္တာ နဲနဲ ၾကာသြားတယ္ ထင္တာဘဲ ..။ ေဖါေဖါ ရင္ေတြ တုံသြားတယ္ ။
သူေဌးလင္မယား ညေနစာ စားၾကေတာ့ ေဖါေဖါ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေတြ ျပန္ေႏႊး..ခူးခပ္ ျပင္ဆင္ေပးရတယ္ ။ မမိုးသူက သူေဌးလင္မယားကို ထမင္းစားပြဲမွာ လုပ္ကိုင္ေပးတာ ..။ ေဖါေဖါက
မီးဖိုခန္းထဲကေန လိုတာေတြ လုပ္ေပးရတယ္ ။ သူတို႔ ထမင္းစားေနၾကတာကို ေဖါေဖါ မီးဖိုထဲကေန မျမင္ရေပမယ့္ သူတို႔ ေျပာဆိုေနၾကတာေတြကို ၾကားေနရတယ္ ။ ေဖါေဖါ ခ်က္ေပးတဲ့
ဟင္းေတြကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ေရာ မခ်ယ္ရီပါ ႀကိဳက္ၾကတယ္ ဆိုတာ သိရလို႔ ေဖါေဖါ ဝမ္းသာမိတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္က မမိုးသူကိုပါ တခါထဲ ဝင္စားလိုက္ မိုးသူ လို႔ ေျပာလိုက္သံကို ၾကားရတယ္ ။ မမိုးသူက “ မစားေသးပါဘူး..ကိုေဇာ္..ခဏၾကာမွ ေဖါေဖါ နဲ႔ မိုးသူ စားမယ္…”လို႔
ျပန္ေျပာလိုက္တာကိုလည္း ၾကားရတယ္ ။ ထမင္းစားၿပီးၾကေတာ့ အခ်ိ ုပြဲအေနနဲ႔ ဆႏြင္းမကင္း နဲ႔ ေက်ာက္ေက်ာ ပုဂံေလးေတြ ေဖါေဖါ ခ်ေပးရတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္တယ္ ။
အပ်ိဳ ျဖစ္တယ္ ဆိုကထဲက ေယာက်္ားေတြရဲ့ အၾကည့္ကို ခံခဲ့ရလို႔ ေဖါေဖါ ေယာက်္ားေတြ သူ႔ကိုယ္ခႏၵာက ဘယ္ပိုင္းေတြကို ၾကည့္ေနသလဲ ဆိုတာ သိတယ္ ။ သူေဌးဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့မ်က္လုံးေတြက ေဖါေဖါရဲ့ ရင္မို႔မို႔ေတြ အေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာၾကာ ေရာက္ေနခဲ့တယ္ ။ မီးဖိုခန္းဖက္ကို ျပန္ေလၽွာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ မမိုးသူက “ ေဖါေဖါ..ဖရဲသီး စိပ္ေလးေတြ လည္း ယူခဲ့အုံး“ လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ “ ဟုတ္ကဲ့...” လို႔ ေျပာရင္း အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေဌးဦးေဇာ္ေဇာ္ က ေဖါေဖါရဲ့ တင္ပါးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ။ဦးေဇာ္ေဇာ္က သူ႔ကို သေဘာက်ေနၿပီလား ။ အိမ္ေဖၚေတြကို အလြတ္မေပးတတ္ဘဲ ေျခေတာ္တင္ ၀ါးေနတဲ့ စားေနက် ေၾကာင္ဖါးႀကီး ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္…ဟြန္း …။
အခ်ိ ုပြဲ စားေနတဲ့ အခ်ိန္ မခ်ယ္ရီက မမိုးသူကို အိမ္သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ဖို႔ေတြ ေျပာေနသံကို ၾကားရတယ္ ။ မမိုးသူက စိတ္ခ်ပါ..မခ်ယ္ရီ..မနက္ဖန္က်ရင္ အကုန္ လုပ္ထားေပးမယ္..
ေဖါေဖါလည္း ရွိေနၿပီ ဆိုေတာ့ မိုးသူနဲ႔ ေဖါေဖါ အကုန္ လုပ္ထားလိုက္မယ္ ..လို႔ ေျပာတယ္ ။
သူေဌးလင္မယား စားၿပီးလို႔ အေပၚထပ္ကို တက္သြားၾကေတာ့ ေဖါေဖါနဲ႔ မမိုးသူ ထမင္းစားၾကသည္ ။ ဟင္းေတြက သူေဌးအိမ္မို႔ လ်ံပယ္တယ္ ။ ဆီျပန္ဟင္းေတြ ..။ ဒါေတြ
အျမဲစားလို႔ကေတာ့ ေဖါေဖါ အခုလို ကိုယ္လုံးလွလွေလး ဟုတ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။ မမိူးသူက “ ေဖါေဖါ..ဟင္းေတြ ထည့္စား….” လို႔ ေျပာေပမယ့္ ေဖါေဖါ မစားဘူး ။ ၀ိတ္တက္ၿပီး ဝၿဖိဳးလာလို႔ မျဖစ္ဘူး ။ ေဖါေဖါကို မမိုးသူက “ မနက္ဖန္မွာ ကိုေဇာ္နဲ႔ မခ်ယ္ရီတို႔ အိပ္ခန္းေတြ ေရခ်ိ ုးခန္းေတြကို အေသးစိတ္ သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ၾကမယ္…တလကို တခါေတာ့ ဒိလို သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေလ့ရွိတယ္”
“ ဟုတ္ကဲ့ မမိုးသူ..” လို႔ဘဲ ေဖါေဖါ ေျပာလိုက္ရင္း ထမင္းစားပြဲက ေဆးစရာ ပုဂံခြက္ေယာက္ေတြကို မီးဖိုထဲကို သယ္ခဲ့တယ္ ။
ပုဂံေတြ ေဆးေနတဲ့ အခ်ိန္ မမိုးသူ မီးဖိုခန္းထဲကို လိုက္လာတယ္ ။
“ တခု ေျပာဖို႔ ေမ့ေနလို႔ …ဒီအိမ္ႀကီး ပတ္ပတ္လည္မွာ တပ္ထားတဲ့ ကင္မရာေတြ အေၾကာင္း …..ကင္မရာေတြကို အိမ္ႀကီး ပတ္ပတ္လည္ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ တပ္ထားလို႔ အကုန္လုံး ၿခံထဲကို လူဝင္တာ ထြက္တာ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္ ..ဓါးျပတိုက္တာတို႔ ဝင္ခိုးတာတို႔ ဆိုရင္ ဘယ္သူလုပ္သလဲ ဆိုတာ ကင္မရာေတြကေန အကုန္ ေတြ႕နိုင္တယ္ ….”
“ ဒါ..ဒါေတြကို ဘာလို႔ ေဖါေဖါကို လာေျပာတာလဲ အမရယ္..ေဖါေဖါကို မသကၤာလို႔လားဟင္ …”
“ အို..မဟုတ္ဘူး..အဲလို သေဘာနဲ႔ ေျပာျပတာ မဟုတ္ပါဘူး..ေဖါေဖါ..အမကို အထင္မလြဲပါနဲ႔….ဒီအိမ္ႀကီးမွာ ေနေတာ့မယ့္ လူတိုင္းကို ကင္မရာေတြ ရွိတယ္ ဆိုတာ ေျပာျပရတယ္ ေဖါေဖါ ..”
======================================================================================ထယ္ႀကီးသည္ တေခါေခါနဲ႔ ေဟာက္ေနတယ္ ။
တဒုံးဒုံးနဲ႔ တံခါးကို ထုၿပီး “ ထယ္ႀကီး..ထ…ထ….ဒို႔ကို ေစးေထာ္ က လာခဲ့ဖို႔ ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္….” လို႔ အိမ္ေရွ႕က ေအာ္ေခၚေနတဲ့ကလိုထူး အသံေၾကာင့္ထယ္ႀကီး နိုးသြားတယ္ ။
ညက ထယ္ႀကီး အမူးေသာက္တာ ။ ကုတင္ေပၚက ေျခအစုံကို ၀ါးၾကမ္းျပင္ေပၚကို အခ် သူ႔ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွာ အဝတ္မဲ့ေနတာ သတိထားမိတယ္ ။ ပုဆိုးက ၾကမ္းေပၚမွာ ေရာက္ေနတယ္ ။
ထယ္ႀကီး ငပဲကလည္း မတ္မတ္ေထာင္ေနတယ္ ။ မနက္မိုးလင္းရင္ သူ႔ငပဲက အဲလိုဘဲ အစြမ္းကုန္ အသားကုန္ကို မာေက်ာထြားႀကိဳင္း ေထာင္ထေနတယ္ ။ လတ္တေလာ ေဖါေဖါကလည္း
ရန္ကုန္ကို ေရာက္ေနေတာ့ ထယ္ႀကီး မိန္းမ မခ်ရတာ ၾကာၿပီ ။
ၾကမ္းေပၚက ပုဆိုးကို ေကာက္ယူၿပီး ျဖစ္သလို စည္းလိုက္တယ္ ။ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ေလၽွာက္သြားၿပီး တံခါးကို ဂ်က္ျဖဳတ္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကလိုထူး အိမ္ထဲကို ဝင္လာတယ္ ။“ ထယ္ႀကီး..မင္းကလဲကြာ..အိပ္လိုက္တာ သိုးေနတယ္..ေနေတာင္ ျမင့္ေနၿပီ..”
“ ဟီး…ငါတို႔ ညက ၀ိုင္းေကာင္းလို႔ကြ…”
“ မင္းလည္း ေဖါေဖါ မရွိတာနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ ေနတာေပါ့ေလ..ဟားဟား..လုပ္..လုပ္ မ်က္ႏွာသစ္ကြာ..ေစးေထာ္အေၾကာင္းလဲ မင္းသိသားဘဲ…”
အင္း..ၾကည့္ရတာ အလုပ္တခုခု လုပ္ရေတာမယ္ ထင္တာဘဲ..”
ထယ္ႀကီး နဲ႔ ကလိုထူး ေတာထဲက ေစးေထာ္ရဲ့ အိမ္ဝိုင္းထဲကို ေရာက္ေတာ့ သူတို႔အုပ္စု အားလုံးလိုလို ေရာက္လာၾကတာကို လုံးထယ္ ေတြ႕ရတယ္ ။ထယ္ႀကီး ရဲ့ ေခါင္းေတြ ညက အရွိန္ေၾကာင့္တစစ္စစ္နဲ႔ ကိုက္ခဲေနတယ္ ။ ေစးေထာ္က သူတို႔ အားလုံးကို သူ႔အိမ္ အေနာက္ဖက္က တဲႀကီးထဲကို ေခၚသြားတယ္ ။ သည္တဲႀကီးက သူတို႔ လူစု တိုင္ပင္စရာ စည္းေဝးစရာ ရွိရင္ ေစးေထာ္ သုံးတဲ့ေနရာ ။ တဲႀကီးဆီကို ေစးေထာ္ ဦးေဆာင္တဲ့ သူတို႔အဖြဲ႕ ေလၽွာက္သြားတဲ့ေနာက္ ထယ္ႀကီး ကလိုထူးနဲ႔အတူ လိုက္သြားတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ရဲ့ မီးဖိုခန္းထဲက တရႉ း ရႉ း အသံေၾကာင့္ ထယ္ႀကီးလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးဖိုထဲ ဝင္တဲ့ အေပါက္ကေန သူ႔ကို လွမ္းေခၚေနတဲ့ မူေတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။
မူေတာက ေစးေထာ္ရဲ့ ညီမ ။
မူေတာ က သူ႔ကို အထာေပးေနတဲ့ ေကာင္မေလး ။ ထယ္ႀကီး လဲ ေစးေထာ္က သူ တို႔ ေခါင္းေဆာင္မို႔ ေစးေထာ္ရဲ့ တဦးတည္းေသာ ညီမေလး မူေတာ ကို အရမ္း သေဘာက်ေပမယ့္ ေစး
ေထာ္ကို လန႔္လို႔ ခပ္ကင္းကင္း ေနေနရတာ ။ မူေတာ ကလည္း ထယ္ႀကီး ေဖါေဖါနဲ႔ ျဖစ္ေနမွန္း မသိဘူး ။ ထယ္ႀကီးကို ေရလာေျမာင္းေပး..အထာေပး ေနတယ္ ။
“ ကိုထယ္ႀကီး …စည္းေဝး ၿပီးရင္ မူေတာ ဆီကို ခဏ လာအုံးေနာ္..တခါထဲ ျပန္မသြားနဲ႔…”
“ အင္း…လာမယ္…လာမယ္….အင္း…အင္း…”
တဲႀကီး အေပါက္ဝက ကလိုထူးက “ ထယ္ႀကီး…လာ..လာ…” လို႔ လွမ္းေခၚလို႔ တဲႀကီးထဲကို ခအ္သုတ္သုတ္ ဝင္လိုက္သြားရတယ္ ။
တဲႀကီးထဲက စားပြဲရွည္ႀကီး ပတ္ပတ္လည္က ကုလားထိုင္ေတြမွာ သူတို႔ အားလုံး ထိုင္လိုက္ၾကေတာ့ ေစးေထာ္က သူတို႔ေရွ႕မွာ ရပ္ၿပီး “ ငါတို႔ အလုပ္တခု လုပ္ဖို႔ ရွိလို႔ မင္းတို႔
အားလုံးကို ေခၚလိုက္တာ …ငါတို႔ အလုပ္ မလုပ္ျဖစ္တာလဲ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ မင္းတို႔လည္း ေသြးေအးေနၾကမွာဘဲ…” လို႔ စေျပာလိုက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးလည္း ေစးေထာ္ ေျပာသလိုဘဲ အလုပ္မလုပ္ရတာ ၾကာလို႔ ဘိုင္ကလဲ ဘာျပတ္သလဲ မေမးနဲ႔ ..ေရခမ္းလြန္းလို႔ ေျခာက္ကပ္ ပတ္ၾကားအက္ေနၿပီ ။ ေစးေထာ္က “ ငါတို႔ ဒီည
အလုပ္လုပ္မယ္ ..လုပ္မယ့္ေနရာက သိပ္ အေဝးႀကီး မဟုတ္ဖူး …ကတုံးေပၚထိပ္ကြက္..သူမ်ား ရွာေဖြထားတာကို ဝင္လုမယ့္ဟာ..ဒို႔လုပ္ရမယ့္ တားဂက္က လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဘဲ…ဒို႔က လူမ်ား
တယ္ ဆိုၿပီး ေပါ့ဆလို႔ေတာ့ မရဘူး….တားဂက္ ျဖစ္တဲ့ ဒီ စိုင္းဟတ္ ဆိုတဲ့ေကာင္မွာ ေသနတ္ရွိတယ္…ေနာက္တခုက သူေနတာ လူမ်ားတဲ့ ရြာလည္မွာ..ဆယ္အိမ္ေခါင္းတို႔ ေက်းရြာ
ကာကြယ္ေရးတို႔ကို သတိထားရမယ္ ..ဒို႔ ေသနတ္ကို လိုမွ သုံးမယ္..ငါ တခု အသစ္အဆန္း ရလာတာ တခု ျပမယ္..ေဟာဒီမွာ ၾကည့္..” လို႔ ေျပာၿပီးေနာက္ စားပြဲေပၚက
ကင္းဘတ္ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက တထြာသာသာ ေျပာင္းအနက္ေရာင္ လုံးလုံးရွည္ရွည္ တေခ်ာင္းကို ထုတ္ယူကာ ျပတယ္ ။ သူ႔ခါးမွာ ထိုးထာတဲ့ ပစၥတိုေသနတ္ကို ထုတ္ယူလိုက္တယ္ ။
“ ဒါ ဆိုင္လင္ဆာ အသံတိတ္ေျပာင္း…ကြ..ငါ ဟိုဖက္ကမ္းက ဝယ္လာတာ…ဒီ ပစၥတိုလို ေျပာင္းထိပ္မွာ အရစ္ပါရင္ တပ္လို႔ရတယ္ ..ၾကည့္ၾက..ဒီလို တပ္ရတယ္…”
ေစးေထာ္က အသံတိတ္ေျပာင္းကို တပ္ျပတယ္ ။ သူတို႔ အားလုံး စိတ္ဝင္တစား ၀ိုင္းၾကည့္ၾကတယ္ ။
“ အသံတိတ္ေျပာင္း ဆိုလို႔ လုံးဝ အသံမထြက္တာေတာ့ မဟုတ္ဖူးကြ..လက္ခုပ္ခပ္ဆတ္ဆတ္ တီးတာေလာက္ေတာ့ ျမည္လိမ့္မယ္…႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလိုေတာ့ ဒုတ္..ဒုတ္ ေလာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး…အခုဘဲ ငါ မင္းတို႔ကို နမူနာ ပစ္ျပမယ္….”
ေစးေထာ္က ညက်ရင္ ဘယ္သူက ဘာလုပ္မယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းၿပ တယ္ ။ သင္ေပးတယ္ ။ အလုပ္တာဝန္ ခြဲေပးတယ္ ။ ဘာျဖစ္လာရင္ ဘာလုပ္မယ္..ႀကိဳတင္ တိုင္ပင္တယ္ ။ ေစးေထာ္ဟာ ဦးေႏွာက္ေကာင္းတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ဘဲ လို႔ ထယ္ႀကီး စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးလိုက္မိတယ္ ။
ထယ္ႀကီး.. ဒီည အလုပ္တခု လုပ္ရမယ္ ဆိုလို႔ ေပ်ာ္သြားတယ္…။
သိပ္ အႀကီးစားႀကီးေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ အလကား ထိုင္ေနတာထက္စာရင္ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ေလး ရမယ္ ။ ထယ္ႀကီး လည္း အရင္ ဖန္ထားသမၽွ ရွာထားသမၽွ စားသုံးလို႔ ကုန္ေနၿပီ ။ ကလိုထူး ဆီကေတာင္ ဆြဲသုံးေနရတာ ဆိုေတာ့ အခုလို ေစးေထာ္နဲ႔ တပြဲေလာက္ ေဆာ္လိုက္ရင္ ခမ္းေနတဲ့ ေရ ျပန္ျပည့္လာမယ္ ။
ေစးေထာ္က ကြမ္း ၀ါးရင္း ..“ တခု သတိထားရမွာက စိုင္းဟတ္ ဆိုတဲ့ငတိက ဒို႔ကို သိေနတယ္ ..အားလုံး မ်က္ႏွာဖုံး စြပ္ၾကကြာ..တတ္နိုင္ရင္ ဒီငတိ ဒို႔ကို မသိရင္ ပိုေကာင္းတယ္..ရန္ႂကြင္းရန္စ မရွိခ်င္ဘူး…တကယ္လို႔ ဒီေကာင္ ဒို႔ ဘယ္သူေတြ ဆိုတာ သိသြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေကာင္ကို ႏုတ္ပိတ္ရမွာဘဲ…..” လို႔ ဆက္ေျပာလိုက္တယ္ ..။
အလုပ္တခု လုပ္ရင္ ေသခ်ာတဲ့ ေစးေထာ္က ညက်ရင္ ဘာလက္နက္ေတြ သုံးမယ္..ဘယ္လို ျပင္ဆင္ပါ လို႔ ေျပာတယ္..။ ေတာ္ေတာ့္ကို ေသခ်ာ ေစ့စပ္တဲ့လူ ..။
ေစးေထာ္ ေျပာခ်င္တာေတြ အကုန္ ေျပာဆိုၿပီးေတာ့ သူတို႔ အဖြဲ႕သားေတြကို ထမင္းေကၽြးတယ္ ။ ေစးေထာ္က အဖြဲ႕ကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚတိုင္း ထမင္းကေကၽြ း ေလ့ရွိတယ္ ။ ေစးေထာ္ရဲ့
အေမ ေနာ္ေစး နဲ႔ ညီမ မူေတာ တို႔က ခ်က္တယ္ ။ ဝက္သားဟင္း နဲ႔ သီးစုံပဲဟင္းကို သူတို႔ ၀ိုင္းဆြဲၾကတာ အားရပါးရဘဲ..။ ဝက္သားဟင္းကလည္း ေတာအလႉေတြမွာ ဟိုးတုံးက
ထယ္ႀကီးတို႔ ကေလး ဘဝက စားဖူးခဲ့တဲ့ ဝက္သနီခ်က္ ။ ဝက္သား သုံးထပ္သားတုံးႀကီးေတြက ႏူးအိေနတယ္ ။ မူေတာ က ထယ္ႀကီး ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ နဲ႔ လုပ္ေနတယ္ ။
ထယ္ႀကီးနဲ႔ လူလစ္ရင္ စကားေျပာခ်င္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ ။ ဒါကို ကလိုထူး က ျမင္တယ္ ။ ကလိုထူးက ေတာ္ေတာ့္ကို အကင္းပါးတဲ့ ေကာင္..။ မူေတာ .. မင္းကို တခုခု ေျပာခ်င္ေနတယ္
လို႔ တိုးတိုး လာကပ္ေျပာတယ္ ။
“ ငါသိတယ္..” လို႔ သူ ကလိုထူးကို ျပန္ေျပာလိုက္ရင္း စားေနတဲ့ ဇလုံထဲကို သီးစုံပဲဟင္းေတြ ထပ္ေလာင္းထည့္လိုက္ၿပီး အားရပါးရ ဆြဲပစ္လိုက္တယ္ ..။
ေစးေထာ္ က သူ႔ဦးေလး တေယာက္နဲ႔အေရးႀကီး ကိစၥရွိလို႔ ဆိုၿပီး လိုက္သြားတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔လူစုလည္း ထမင္းစားၿပီးသြားၾကလို႔ လူစုခြဲလိုက္လို႔ လူရွင္းသြားေတာ့ သူ မူေတာနဲ႔
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာလို႔ အခြင့္အလမ္း ေကာင္းသြားတယ္ ။ မူေတာက အိမ္ေနာက္ဖက္က ျမင္းေဇာင္းထဲကို လာခဲ့ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တယ္ ။
ေစးေထာ္က ျမင္းစီး ၀ါသနာပါတယ္ ။
ျမင္းႏွစ္ေကာင္ ရွိတယ္ ။ တခါတေလ မူေတာ ျမင္းစီးခ်င္ရင္ ေစးေထာ္က စိတ္မရွည္တဲ့ေကာင္ ဆိုေတာ့ ထယ္ႀကီးကို မူေတာကို ျမင္းစီး သင္ခိုင္းတယ္ ။ ထယ္ႀကီးလည္း
အျပင္ဘန္းမွာေတာ့ေစးေထာ္ ခိုင္းလို႔ လုပ္ရတဲ့ ပုံ ဖမ္းထားေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကုလားဘုရားပြဲ လွည့္ေနခဲ့တာေပါ့ ။
ထယ္ႀကီး ေဖါေဖါ ကိုေရာ မူေတာကိုေရာ ႏွစ္ခြ ခ်ိန္ေနခဲ့တာကို ကလိုထူးက သိတယ္ ။ ရိပ္မိတယ္ ။ ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျချမင္တယ္ ဆိုပါေတာ့ ။ ကလိုထူးကလည္း မေခဘူး..။ မဲေဆာက္ဖက္မွာ
ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိေနတဲ့ေကာင္ ။ ျမဝတီမွာေရာ သံျဖဴ ဇရပ္ ဖက္မွာေရာ မိန္းမေတြ ယူထားတဲ့ေကာင္ ..။ ကလိုထူး က ေဖါေဖါ ကို လုပ္တာေတာ့ ကိစၥ မရွိဘူး..မူေတာကို
လုပ္ရင္ေတာ့ ေစးေထာ္ရဲ့ ညီမ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သတိေတာ့ ထားေပါ့ကြာ လို႔ သတိလာေပးတယ္ ။
ျမင္းအတူတူ စီးၾကတယ္ ဆိုေတာ့ ထိမိကိုင္မိတာေလးေတြ ရွိတယ္ ။ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေနတဲ့ အသားအရည္နဲ႔ ႏွာတန္ေပၚေပၚ မ်က္လုံးလွလွနဲ႔ မူေတာဟာ အရပ္လည္း ျမင့္တာေၾကာင့္
အရမ္းလွေနတယ္ လို႔ ထယ္ႀကီး ထင္တယ္ ။ မသိမသာ သူ ခိုးခိုးၾကည့္မိတဲ့ မူေတာရဲ့ ရင္သားႏွစ္မႊာ ကလည္း သိပ္ အႀကီးစားႀကီးေတြ မဟုတ္ၾကေပမယ့္ အေနေတာ္
ဆိုက္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ မိုက္တယ္ ။ ထယ္ႀကီး မွာလည္း ေဖါေဖါကိုလည္း ႀကိဳက္..မူေတာကိုလည္း ႀကိဳက္ ငါးရံ့ ႏွစ္ေကာင္ တၿပိဳင္နက္ ဖမ္းခ်င္ေနတယ္ ။
ကလိုထူးက “ ေမ်ာက္ သစ္ကိုင္းလြတ္ ျဖစ္ေနမယ္ လုံးထယ္..ၾကည့္လဲ လုပ္…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ၾကည့္ရတာ ကလိုထူးက ေဘာ္ဒါ အရင္းအခ်ာေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ မနာလို ျဖစ္ေနတယ္ လို႔
ထယ္ႀကီး ေတြးမိတယ္ ။
မူေတာ စီးတဲ့ ျမင္းႀကီးက ျမင့္တယ္ ။ ျမင္းလွည္း ဆြဲတဲ့ ျမင္းပုပုေလးမ်ိ ုး မဟုတ္ဘူး ။ ေဒါင္ေကာင္းတယ္ ။ မူေတာ ျမင္းေပၚတက္ရင္ ထယ္ႀကီး ကူေပးရတယ္ ။ မူေတာရဲ့ ခါးသိမ္ေလးကို
ကိုင္ရသလို တင္ပါးေတြကို တြန္းတင္ေပးရတာေတြ ရွိတယ္ ။ ထယ္ႀကီး ဒါေတြ လုပ္ေပးရင္ ေပါင္ၾကားက ဖြားဖက္ေတာ္က ၿငိမ္ကုပ္ မေနဘူး..။ ေထာင္းကနဲ မတ္ေထာင္လာတတ္တယ္ ။
သူဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲက နိုးထလာတဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ရဲ့ ပုံႀကီးက အေျမာင္းလိုက္ႀကီး သိသာလြန္းေနတယ္ ။ မူေတာ တေယာက္ ေတြ႕သြားသလားေတာ့ မသိဘူး ။
ျမင္းအတူတူ စီးေနၾကေပမယ့္ သူနဲ႔ မူေတာက ဘာမွ မဟုတ္ၾကဘူး ။ သူ မူေတာနဲ႔ ရည္းစား ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္ ။ မူေတာကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနတယ္ ။ တဖက္ကလဲ ေဖါေဖါ ကို သူ
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာထားမိေနတယ္ ။ အင္း..မူေတာရဲ့ အေျခအေနကလည္း သူ႔ကို လက္ခံမယ့္ သေဘာေတာ့ ျပေနတယ္ ။ ေလ်ာ့တြက္လို႔ေတာ့ မရဘူး ..။
ခဏေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရအုံးမယ္ လို႔ ျမင္းစီးရင္း သူ ေတြးေနမိခဲ့တာ ..။
အခု မူေတာ ျမင္းေဇာင္းမွာ သူ႔ကို ခ်ိန္းၿပီ ..။
ဘာမ်ား ေျပာခ်င္လို႔လည္း မသိဘူး ။ မူေတာသည္ ဒီေန႔ ရွန္သား အျဖဴေရာင္ ဘေလာက္စ္ပြပါေလး နဲ႔ ေအာက္က ကာကီေဘာင္းဘီေလး ဝတ္ထားတယ္ ။ အရမ္းလွေန သန႔္ေနတယ္ ။
မေယာင္မလည္နဲ႔ အိမ္အေနာက္ဖက္က ျမင္းေဇာင္းဘက္ကို သူ ထြက္လာခဲ့တယ္ ။ ျမင္းေဇာင္းထဲကို ဝင္လိုက္တယ္ ။ ေမွာင္ေနတယ္ ။ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ရဲ့ ႏွာမႈတ္သံ တခ်က္တခ်က္
ၾကားေနရတယ္ ။
ျမင္းခ်ီးနံ့ေတြလည္း ရေနတယ္ ။
“ ဟိတ္..ရႉး..ရႉး …..”
ျမင္းစာအိတ္ေတြ ထားတဲ့ ေနရာမွာ မူေတာ ရွိေနတယ္ ။ သူ႔ကို လက္ရပ္ျပၿပီး ေခၚတယ္ ။ သူ မူေတာ ရွိေနတဲ့ေနရာကို သြားလိုက္တယ္ ။
“ ကိုထယ္ႀကီး …လာမယ့္ စေနေန႔ အားလား ..”
“ အင္း..အားတယ္..ခုထိေတာ့..ေနာက္ေတာ့ ဘာအလုပ္ ေပၚလာမလဲေတာ့ မသိဘူး..မူေတာ..”
“ အားရင္ မူေတာနဲ႔ ခဏ လိုက္ခဲ့ပါလား….”
“ ဘယ္ကိုလည္းဟင္…မူေတာ…”
“ က်ိ ုက္ထို ကို..အစက သူငယ္ခ်င္း တေယာက္နဲ႔ သြားဖို႔ ခ်ိန္းထားတာ..အခု အဲ့ သူငယ္ခ်င္းက လုံးဝကို မအားေတာ့လို႔..တေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနလို႔ ကိုထယ္ႀကီး မူေတာနဲ႔
အေဖၚလိုက္ခဲ့မလားလို႔ ေမးၾကည့္တာ…”
“ အင္း..လိုက္ခဲ့မယ္ေလ..ေန႔ခ်င္းျပန္လား …”
“ မဟုတ္ဘူး..တညအိပ္….”
“ အိုေကေလ..လိုက္ခဲ့ေပးမယ္..ဒီအေၾကာင္း ေစးေထာ္ သိလား…”
“ အိုး..ကိုကို႔ကို ေျပာလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ..သူက..ကိုထယ္ႀကီး နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ သြားမယ္ ဆိုရင္ လႊတ္ခ်င္မွ လႊတ္မွာ…”
“ ကား ငွားသြားမွာလား …ကားသမားေတြက ေစးေထာ္ကို လူတိုင္းလိုလို သိၾကတယ္..မူေတာ နဲ႔ ဒို႔နဲ႔ သြားတာ ေစးေထာ္ဆီကို ခ်က္ခ်င္း သတင္းေပါက္ သြားနိုင္တယ္..”
“ ကားငွားသြားမွာ….ဒရိုင္ဘာေတာ့ မပါဘူး..ကားဘဲ ငွားသြားမွာ….အန္တီစန္း သိတယ္ မဟုတ္လား …”
“ သိတယ္…”
“ သူ႔ကားငွားသြားမွာ….ကိုထယ္ႀကီး ေမာင္း နိုင္တယ္ မဟုတ္လား….”
“ ေမာင္းနိုင္ပါတယ္….”
“ အင္း..ဒါျဖင့္လဲ ၿပီးေရာ…လာမယ့္ စေနေန႔ေနာ္..မေမ့နဲ႔အုံး….”
“ အင္း..အင္း..ဒါဘဲ လား…”
“ အင္း..မူေတာ ခ်က္တဲ့ဟင္း ႀကိဳက္လား….”
“ အင္း..အရမ္းေကာင္းတာဘဲ..ဘိုက္ကို တင္းပူေအာင္ စားပစ္လိုက္တာ….”
မူေတာ ရယ္တယ္ ။ အရမ္း ခ်စ္စရာေကာင္းတာဘဲ လို႔ သူ ထင္တယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္သည္ သူ႔ကြန္ျပဴတာ စားပြဲမွာ ထိုင္ေနၿပီး အိမ္ပြဲစား ဖုန္းမို အီးေမးလ္နဲ႔ ပို႔ေပးထားတဲ့ အိမ္ပုံေတြကို ၾကည့္ေနတယ္ ။
ပိုေနတဲ့ ေငြေတြကို အိမ္ေတြ ၿခံေတြ ဝယ္ဝယ္ထားခဲ့လို႔ အခ်ိန္နဲနဲ ၾကာလာတဲ့အခါ သူ ေစ်းေကာင္းရၿပီး ေသာက္ေသာက္လဲ ခ်မ္းသာသြားရတာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕သစ္ေတြက
အခ်ိ ုအေခ်ာင္ရနိုင္ေသးတာေတြကိုသူ ၾကဳံရင္ ၾကဳံသလို ဝယ္ေနတုံးဘဲ ။
အိမ္ပုံေတြကို ၾကည့္ေနရာက ေန႔လည္က သူ႔ေရာင္းရင္း ကိုေစာသူ႔ကို ဘားလမ္းထဲက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ဆုံလိုက္တုံးက ဓါတ္ပုံျပမယ္ လို႔ ေျပာခဲ့တာကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရလိုက္တယ္ ။ အီးေမးမွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေစာ ပို႔ထားတဲ့ ေမးလ္တခုကို ေတြ႕တယ္ ။ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ မိန္းကေလး တေယာက္ရဲ့ ဓါတ္ပုံႏွစ္ပုံကို ေတြ႕ရတယ္ ..။ အင္း..မဆိုးေတာ့ မဆိုးပါဘူး …။ကိုေစာက ေက်ာင္းသား ဘဝထဲက သူနဲ႔ ၀ါသနာတူ ကဲေဖၚကဲဖက္ေတြ ..။ ကိုေစာလည္း သူ႔လိုဘဲ ေအာင္ျမင္တဲ့စီးပြားေရးသမားတေယာက္ ျဖစ္လာေတာ့ ပိုက္ဆံသုံးနိုင္ၿပီး တပည့္တပန္းေပါမ်ား..အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးတယ္ ။ ကိပင္ေလးေတြ ၾကားေပါက္ေလးေတြ စားေသာက္ေနတဲ့လူ ..။ အခု ဓါတ္ပုံၾကတဲ့ အလန္းဇယားေလးက သူ႔ကိုေကာင္းေကာင္းေပးရင္ သူကလည္း ေကာင္းေကာင္း ျပန္ေကၽြးမယ္ ဆိုတာကို ၀ါသနာတူခ်င္း သတင္းေပးတာ ။
ေျခသံၾကားလို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးသူ ျဖစ္ေနတယ္ ။
မိုးသူရဲ့ လက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီခြက္တခြက္ ကိုင္လာတယ္ ။ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ နို႔မပါတဲ့ ဘလက္ေကာ္ဖီ ..။
“ ခ်ယ္ရီ အိပ္ၿပီလား….”
“ ဟုတ္..အိပ္ၿပီ ကိုေဇာ္ ….”
ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ စားပြဲေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ လုံျခဳံေရး ကင္မရာေတြရဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကို ျပသေနတဲ့ ေမာ္နီတာမွန္ခ်ပ္ႀကီးထဲမွာ ၿခံထဲမွာ ၿခံေစာင့္က တုတ္ႀကီးတေခ်ာင္းနဲ႔ ကင္းလွည့္ေနတာကို မိုးသူ ေတြ႕ေန
ရတယ္ ။
ေစာေစာက ခ်ယ္ရီ့အခန္းဖက္ ေရာက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီ့ကို မိုးသူ ႏွိပ္ေပးေနတာ သူ ေတြ႕ခဲ့တယ္ ။ ခ်ယ္ရီက အဲလို မိုးသူ ႏွိပ္နင္းေပးၿပီးရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တယ္ေလ ..။
ခ်ယ္ရီလည္း အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္လာတဲ့ေနာက္ သူနဲ႔ တအိပ္ရာထဲ မအိပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ သူက ညနက္အထိ ကြန္ျပဴတာမွာ စာဖတ္တာ မီးႀကီး လင္းေနလို႔ အိပ္လို႔မရဘူး လို႔ အေၾကာင္းျပၿပီး သူ႔
ကို တျခား အခန္းတခန္းမွာ အိပ္ပါ လို႔ ေျပာတယ္ ။ သူကလည္း ခ်ယ္ရီ ေျပာတာကို လက္ခံပါတယ္ ။ ခ်ယ္ရီက တအား ဝတက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း သူနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံတာလဲ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။
အဲဒါကိုလည္း သူက စိတ္မပ်က္ပါဘူး ။ သူကလဲ တအား ဝလာတဲ့ ခ်ယ္ရီ့ကို လုပ္ဖို႔ စိတ္မလာေတာ့သလို ဟိုစာ မလုပ္နဲ႔ ဒီဟာ မကိုင္နဲ႔လို႔ ဂ်ီးဂၽြတ္မ်ားေနတဲ့ ခ်ယ္ရီ့ကိုလည္း စိတ္ပ်က္ေနတာေလ ။
ကိုယ့္အခန္းနဲ႔ ကိုယ္ အိပ္ေနၾကတာ ၾကာၿပီ ။
လိင္ကိစၥကေတာ့ ခ်ယ္ရီ ေပးေပး မေပးေပး သူက အျပင္္မွာ ရွာေဖြ စားေသာက္ေနတာပါဘဲ ။ ကိုေစာလို ၀ါသနာတူ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သူ႔မွာ အမ်ားႀကီးဘဲ ။ ေ၈ါက္ရိုက္ရင္းလည္း ၀ါသနာတူ
ေဘာ္ဒါေတြက သတင္းေပးတတ္တယ္..။ ဘယ္ မင္းသမီးေလးကေတာ့ ရတယ္..ဘယ္ အဆိုေတာ္ေလးက လြယ္တယ္..စသျဖင့္ေပါ့…။ ခ်ယ္ရီကလည္း သူ႔ဝါသနာ နဲ႔ သူ..။
လက္ဝတ္ရတာနာေတြ လုပ္ဝတ္..ဝယ္ဝတ္..မႀကိဳက္တာ ျပန္ေရာင္းတာက ခ်ယ္ရီရဲ့ ၀ါသနာ ..။ လတ္တေလာ စတိုးဆိုင္တဆိုင္ လုပ္ေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ ခ်ယ္ရီက ဟန္ျပေလာက္ဘဲ အဲဒီ
စတိုးဆိုင္ကို သြားထိုင္တာပါ ..။ ခ်ယ္ရီ့မွာက လူရင္းတပည့္ မန္ေနဂ်ာမ တေယာက္ ရွိေနေတာ့ ဒီ ပင္စီ ဆိုတဲ့ မိန္းမကဘဲ အစစ တာဝန္ယူ လုပ္ကို္ငေပးေနတာေလ ..။
မိုးသူက သူ႔ကြန္ျပဴတာ ေမာ္နီတာ အေရွ႕ ေနရာလြတ္မွာ ေကာ္ဖီ မတ္ခြက္ကို ခ်ထားေပးတယ္ ။ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ေကာ္ဖီရနံ့ေၾကာင့္ ေသာက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားတယ္ ။
“ ဟား..ေကာ္ဖီက တယ္ေမႊးပါလား …”
နဲနဲ ျမည္းစမ္းလိုက္တယ္ ။
ေစာေစာက ကိုေစာပို႔ထားတဲ့ မိန္းကေလးရဲ့ ပုံက သူ ျပန္မပိတ္ေသးလို႔ ေမာ္တီတာမွာ ရွိေနဆဲမို႔ မိုးသူ ျမင္သြားတယ္ ။
“ ဟင္..ကိုေဇာ္..အဲဒါ ဘယ္သူလဲဟင္..”
“ ကိုေစာရဲ့ ေကာင္မေလး …”
“ ကိုေစာရဲ့ ေကာင္မေလး ကို ကိုေဇာ္က ဘာလို႔ ၾကည့္ေနတာလဲဟင္….”
မိုးသူက မေက်နပ္သလို မ်က္ႏွာနဲ႔ ေျပာလိုက္လို႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္က “ ဟင္းဟင္း..သူျပလို႔ ၾကည့္တာပါ ..ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး ..” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး.မိုးသူကို ဖက္လိုက္တယ္ ။
“ ကိုေဇာ္..တျခားမိန္းမ ေတြနဲ႔ လုပ္ေသးလား..”
“ မလုပ္ပါဘူး…လုပ္စရာမွ မလိုတာ…ေဟာဒီ အမိုက္စားေလး ရွိေနတာဘဲဟာ..”
ဖင္ကားကားလုံးလုံးေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ရင္း ဦးေဇာ္ေဇာ္က တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္ ။ မိုးသူရဲ့ ဖင္တုံးေတြက ကိုင္လို႔ တအားေကာင္းတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း မိုးသူကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔ေပါင္ေပၚကို
ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ဖင္တုံးေတြက အိေနတယ္ ။ ေပါင္ၾကားက မတ္ေထာင္လာတဲ့ သူ႔လီးႀကီးက မိုးသူ ဖင္ၾကားကို ေထာက္မိေနတယ္ ။
မခ်ယ္ရီ မေပးတာေတြကို မိုးသူက သူ႔ကို သူလိုတိုင္း ေပးတယ္ ။ ကိုယ္လုံး လွၿပီး သြယ္တဲ့ မိုးသူရဲ့ ပစၥည္းေတြက တကယ့္ကို အေကာင္းစားေတြ ။ နို႔ေတြကလည္း သိပ္အႀကီးစားႀကီး မဟုတ္ဘဲ
အေနေတာ္ . ။ကိုင္ေကာင္း႐ုံ ဆိုက္..။ နို႔သီးေခါင္းေတြက အစ လွတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ ။ မိုးသူရဲ့ ေစာက္ဖုတ္က တကယ္ လွတယ္ ။ မို႔ေဖါင္းၿပီး အကြဲေၾကာင္းႀကီးက ထင္းေနတယ္
။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတယ္ လို႔ ေျပာရမလား..။ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက နီညိဳညိဳေလး .ထူထူေလးေတြ .။ အေမႊးကို လုံးဝလည္း အေျပာင္ မရိပ္ဘဲ တိထား..ညႇပ္ထားတယ္ ..။ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ အနား တဝိုက္မွာ
အေမႊးရွင္းထားၿပီး အေပၚပိုင္းေလးမွာဘဲ တိုတိုေလး ညႇပ္ထားလို႔ သူ သေဘာက်တယ္ ။ မိုးသူက အခ်ိန္မရတဲ့အခါေတြမွာ သူ႔ကို လီးစုတ္ေပးတတ္တယ္ ။ ၿပီးေအာင္ အထိ စုတ္ေပးတာ ။
မိုးသူက ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြနဲ႔ လ်ာကစားၿပီး စုတ္ေပးတယ္ ။ ၿပီးေနတဲ့ အခ်ိန္လည္း ဆက္ စုတ္ေပးေနတာ..လရည္ေတြ အကုန္ ပါးစပ္ထဲ ပန္းထုတ္ခိုင္းတယ္..သူ႔လရည္ေတြကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔
ၿမိဳခ်ပစ္တတ္တယ္ ။ မိုးသူဟာ အိမ္ကိစၥ အကုန္ကို တာဝန္ယူသလို သူ႔ကာမဆႏၵကိုလည္း အစြမ္းကုန္ ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္ ။
ဖင္အိအိႀကီးေတြရဲ့ ၾကားတဲ့တဲ့မွာ ေထာက္မိထားတဲ့ သူ႔လီးႀကီးက ကိုမာေတာင္လာတယ္ ။ မိုးသူ ႏႈတ္ခမ္း ထူထူေလးတစုံကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ ဖိကပ္ၿပီး စုတ္လိုက္တယ္ ။ မိုးသူကလည္း ျပန္စုတ္တယ္ ။
မိုးသူရဲ့နို႔ႀကီးေတြက ေအာက္ခံ ဘရာစီယာ ခံ ၿပီး ဝတ္မထားလို႔ တုန္ုတုန္ တုန္တုန္နဲ႔ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ နို႔ႀကီးတလုံးကို ဖမ္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။ အိမ္ေနရင္း ဝတ္ ဘေလာက္စ္အကေ ႌအေပၚကဘဲ ဆုပ္ကိုင္တာ ။
“ ကိုေဇာ္..မိုးသူတို႔ တျခား အခန္းကို သြားလိုက္ၾကရင္ ေကာင္းမလား ….”
“ ဘာလို႔လဲ ..”
“ မခ်ယ္ရီ အခန္းနဲ႔က ကပ္ေနတယ္ ကိုေဇာ္ ..စိတ္မလုံဘူး..ေတာ္ၾကာ သူ နိုးလာၿပီး လာေနမွ ခက္မယ္…”
“ မနိုးပါဘူး..သူက အိပ္လိုက္ရင္ ဆင္ေအာ္တာေတာင္ နိုးမွာ မဟုတ္ဖူး…”
ဦးေဇာ္ေဇာ္က မိုးသူရဲ့ ထမိန္ကို ေျဖခၽြတ္လိုက္တယ္ ။ မိုးသူ ထမိန္ေအာက္မွာ ဘာအတြင္းခံမွ ဝတ္မထားဘူး ။ မိုးသူရဲ့ ဗလာက်င္းသြားတဲ့ ကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ စိတ္တိုင္းက် ကိုင္တြယ္ၿပီ ။ ေခ်ာမြတ္ ဝင္းျဖဴ အခ်ိ ုးက်တဲ့ ေပါင္တန္ ႏွစ္ဖက္ၾကားကို ဦးေဇာ္ေဇာ့္လက္ဝါးႀကီးက စမ္းေနတယ္ ။ ပြတ္ေနတယ္ ။ မိုးသူေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး ဦးေဇာ္ေဇာ့္ရဲ့ အကိုင္ခံေနတယ္ ။ မမိုးသူရဲ့ေစာက္ဖုတ္ကို သူ႔လက္ညႇိုး လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးၿပီး ထိုးႏွိုက္ေနတဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ ပုဆိုးကိုလည္း မိုးသူက ဆြဲေျဖခၽြတ္လိုက္ၿပီး မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ဆြဲကိုင္ ဆုပ္ညႇစ္တယ္ ။ လီးႀကီး ထိပ္ေပါက္က အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္က်ေနတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ဘယ္လိုေတြ ႀကိဳက္တယ္ ဆိုတာ မိုးသူ သိတယ္ ။ လီးထိပ္ ဒစ္ပိုင္းကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးတာကို သူ ႀကိဳက္တယ္ ။ ဒစ္လုံးႀကီးမွာ ေပစိုေနတဲ့ အရည္ၾကည္ေတြကို မိုးသူ စမ္းမိကိုင္မိတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကလည္း မိုးသူရဲ့ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲကို ေရာက္ေနတယ္ ။ လက္ညႇိုးက စအိုေပါက္ေလးကို ကလိေနတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္က ထြက္လာတဲ့ တဏွာရည္ၾကည္ေတြက စအိုေပါက္ေလးရဲ့ အနားမွာတင္ ရွိေနေတာ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လက္ညႇိုးကလည္း ဒီအရည္ေတြနဲ႔ စိုစြတ္ေနေတာ့ စအိုေပါက္ေလးကို ဒီလက္ညႇိုးနဲ႔ ထိုးကလိေနတယ္ ။
“ အိုး..အို႔..အင္း…”
မိုးသူ ခံစားရတဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ အသံမထြက္ဘူး လို႔ ခ်ဳ ုပ္ထားတဲ့ၾကားက အသံ ထြက္ျဖစ္ေအာင္ ထြက္သြားရတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လက္ညႇိုးက စအိုေပါက္ေလးထဲ
ကလိေပးေနတာကိုး ။ မိုးသူ လက္ကလည္း သူ႔လီးႀကီးကို ကြင္းတိုက္သလို ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္ေပးေနတယ္ ။
“ ကိုေဇာ္..စုတ္ေပးမယ္ေနာ္ ….”
မိုးသူက ဆတ္ကနဲ ေကာ္ေဇာေပၚမွာ ဒူးေလးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လီးထိပ္ဖူးႀကီးကို ငုံပစ္လိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ သည္လီးႀကီးကို မိုးသူ စုတ္ေပးေနက်ပါ ။ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ စုတ္ဖူးတဲ့ သည္အေခ်ာင္းႀကီးကို အခုလည္း လ်ာေလးနဲ႔ သိမ္းသိမ္းယက္ၿပီး စုတ္ေပးေနတယ္ ။ ခ်ယ္ရီ့ဆီက မရနိုင္ေတာ့တဲ့ဟာေတြကို မိုးသူက ေပးေနတဲ့အတြက္ ဦးေဇာ္ေဇာ္ အိမ္ထဲမွာဘဲ အလုပ္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အျပင္က ေၾကးစားမိန္းမေတြနဲ႔ဆိုရင္ အခန႔္မသင့္တဲ့ တခ်ိန္မွာ “ ေအ ” ကိုက္နိုင္တယ္ ။ မိုးသူကေတာ့ သူတေယာက္ထဲအတြက္ ဆိုေတာ့ ေအ ကိစၥ စိတ္ေအးရတယ္ ။ရာဂ အားႀကီးတဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္သည္ သူ႔ကို လိုေလေသး မရွိ အသုံးေတာ္ခံတဲ့ မိုးသူနဲ႔တင္ တင္းတိမ္ ေက်နပ္မႈ မရွိဘဲ အေျပာင္းအလဲ အသစ္အဆန္း စားခ်င္လုပ္ခ်င္လို႔ သူ႔အိမ္မွာ ခိုင္းတဲ့
အိမ္ေဖၚမေလးေတြကိုပါ သူ အျမဲ ႀကံစည္သည္ ။ သူ႔အိမ္က အိမ္ေဖၚေကာင္မေလးေတြသည္ သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ လြတ္သူ ရွားသည္ ။ ခ်ယ္ရီကလည္း တကယ္ဘဲ မရိပ္မိတာလား..သူ မေပးနိုင္ မေပးခ်င္ေတာ့တာေတြကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ တေနရာရာကေန ရယူ မွာကို မတားခ်င္တာလားေတာ့ မေျပာတတ္ ။ ခ်ယ္ရီသာလၽွင္ သိမည္ ။
“ ေတာ္ၿပီ …”
မိုးသူ စုတ္တာကို ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ သူ ခံယူေနၿပီး ဦးေဇာ္ေဇာ္ အသံ တိုးတိုးနဲ႔ အစုတ္ရပ္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ မိုးသူ က ေမာ့ၾကည့္ၿပီး “ ကုန္းေပးရမလား ..”လို႔ ေမးတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးတဲ့ ပုံစံကို အျမဲလို သေဘာ်တာ မိုးသူ သိတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ “ အင္း…” လို႔ ေျဖရင္း မိုးသူ လုံးဝန္းတင္းမာတဲ့ နို႔တလုံးကို ကိုင္ေနတယ္ ။ နို႔သီးေခါင္းေလးက ေထာင္ထေနတယ္ ။ လက္ညႇိုးနဲ႔ လက္မ သုံးၿပီး ဆြဲေခ်ေပးေနတယ္ ။
မိုးသူက ေလးဖက္ေထာက္လိုက္ၿပီး စြင့္ကားတဲ့ သူမ ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေထာင္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဖင္တုံးႀကီးေတြ ခလယ္မွာ နီညိဳညိဳ ခေရပြင့္ေပါက္ေလး နဲ႔ ေဖါင္းျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဖင္တုံးႀကီးေတြကိုေရာ ေစာက္ဖုတ္ကိုေရာ သူ႔လက္ဖဝါးနဲ႔ က်က်နန ပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္လိုက္တယ္ ။
“ ကိုေဇာ္…လုပ္မွာ ျဖင့္ လုပ္ကြာ..ေတာ္ၾကာ မခ်ယ္ရီ ထလာမွ အကုန္ ရႈပ္ကုန္မယ္ …”
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ဖင္တုံးႀကီးေတြ အေနာက္မွာ ေနရာယူလိုက္တယ္ ။ လက္ဖဝါးထဲကို တံေတြး ထြတ္ကနဲ ေထြးခ်လိုက္ၿပီး ဒီတံေတြးေတြနဲ႔ သူ႔လီးႀကီးကို သုတ္လိမ္းလိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ လီးႀကီးကို ေဖါင္းႂကြေနတဲ့ အဂၤါစပ္ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြကို ဖိသြင္း ႏွစ္လိုက္တယ္ ။
“ အိုး…..အင္း….” ဆိုတဲ့အသံေလး မိုးသူရဲ့ပါးစပ္က တိုးတိုး ထြက္သြားတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္က မိုးသူဟာ ပစၥည္းေကာင္းေလး ျဖစ္လို႔ သေဘာက်ေပမယ့္ သူ မိုးသူကို စားလာခဲ့တာ ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ အသစ္အဆန္းေလး စားခ်င္ေနတယ္ ။ အိမ္ေဖၚ အသစ္ေလးကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ျမင္ျမင္ခ်င္း ဦးေဇာ္ေဇာ္ သေဘာက်သြားတယ္ ။
မိုးသူ ေနရာမွာ ဒီအိမ္ေဖၚအသစ္ေလးကို စိတ္ကူးယဥ္ အစားထိုးၾကည့္ေနမိတယ္ ။
အိမ္ေဖၚေခ်ာေခ်ာလွလွေလးေတြ ေရာက္လာရင္ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ဆြဲဆြဲ စားေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။
မိုးသူရဲ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကို သူ႔လိင္တန္ တဆုံး ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ဆြဲထုတ္တယ္ ။ တဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ တခါ ျပန္ဖိသြင္းထိုးထည့္တယ္ ။
မိုးသူရဲ့ ေစာက္ဖုတ္က ေကာင္းေနတုံးပါဘဲ ။ ထိုးသြင္း ဆြဲထုတ္လိုက္တိုင္း တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္နဲ႔ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ေကာင္းလြန္းေနတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ မိုးသူကို ဒလစပ္ ေဆာင့္ရင္း အိမ္ေဖၚမ
အသစ္ေလး ေဖါဖါ ကို မွန္းေနတယ္ ။ ေဖါေဖါ ဆိုတဲ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေတာင့္ေတာင့္ထယ္ထယ္ေလးကို ေဆာင့္ေနတယ္ လို႔ သူ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ခါ ျမင္ေယာင္ မွန္းေနတယ္ ။
မိုးသူရဲ့ မခ်ဳပ္ထိန္းနိုင္လို႔ ပြင့္အံလာတဲ့ ညည္းသံေလး ထြက္ေပၚလာတယ္ ။ ခ်ယ္ရီ အိပ္ေနတဲ့ အိပ္ခန္းနဲ႔က ကပ္ေနတယ္ ။ မိုးသူ နို႔ႀကီးတလုံးကို လွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး ဖိဖိေဆာင့္လိုက္တာ
အခ်က္ေပါင္း သုံးဆယ္ေလာက္ ရွိေတာ့ မိုးသူ ၿပီးသြားတယ္ ။ သူလည္း ဆက္တိုက္ဆိုသလို ၿပီးသြားတယ္ ။ မိုးသူရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲက သူ႔လိင္တန္ကို ဆြဲဆြဲ ယူေနသလို ခံစားခ်က္က
သူ႔ကို တအား ေကာင္းသြားေစလို႔ မထိန္းထားနိုင္ေတာ့ဘူး ။
“ အား..ဟားဟား…..အိုး……အင္း…….”
သုတ္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တယ္ ။ မိုးသူ ေစာက္ပတ္ထဲကို ..။
“ အရမ္းေကာင္းလား..ကိုေဇာ္ ….”
“ အင္း….”
ဒီတခါ ပန္းထည့္လိုက္တဲ့ သုတ္ရည္ေတြကေတာ္ေတာ့္ကို မ်ားတယ္ လို႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ထင္တယ္ ။ သုတ္ထြက္ၿပီးသြားေတာ့လည္း ေစာေစာက တအားကိုင္ဆျပ္ နယ္ဖတ္ခဲ့တဲ့ စို႔ခဲ့တဲ့
မိုး သူနို႔ႀကီးေတြကို သူ မကိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။
ေဖါေဖါ အေစာႀကီး အိပ္ရာက ထတယ္ ။
အလိုလို နိုးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ဖုန္းက ႏွိုးစက္နဲ႔ ထတာ ။ အလုပ္သစ္ ေနရာသစ္မို႔ အိမ္ရွင္ေတြ ၿငိဳ ျငင္မွာကို မလိုလားဘူး ။
မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့ မမိုးသူက နံရံက ပလပ္စတစ္ သင္ပုံးေလးမွာ ဒီမနက္ ျပင္ဆင္ ခ်က္ျပဳတ္ရမွာေတြကို ေရးေပးသြားတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ဘယ္လို ေကာ္ဖီ ေသာက္တယ္..မခ်ယ္ရီက
ဘယ္လို လဖက္ရည္ ေသာက္တယ္ ဆိုတာေတြပါ အေသးစိတ္ ေရးထားတယ္ ။
ေဖါေဖါ သူေဌးလင္မယားအတြက္ ဘရိတ္ဖတ္စ္ အျမန္ လုပ္ကိုင္ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္ ။
ပိုက္ဆံ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔ ပ်င္းမေနၾကဘူး … အိပ္ရာက ေစာေစာထ ဘရိတ္ဖတ္စ္စားၿပီး အလုပ္အသီးသီးကို သြားၾကတယ္လို႔ မမိုးသူက
မေန႔ကထဲက ေဖါေဖါကို ေျပာျပထားတယ္ေလ ။
မမိုးသူ ေျပာျပထားတဲ့အတိုင္း သူေဌးနဲ႔ သူေဌးကေတာ္တို႔ ဘရိတ္ဖတ္စ္စားဖို႔ ဆင္းလာၾကတာ ေဖါေဖါကလည္း ၀ိရိယရွိရွိနဲ႔ ေစာေစာစီးစီး ထၿပီး လုပ္ကိုင္ျပင္ဆင္ထားလို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါကို ျပဳံးျပႏုတ္ဆက္တယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါဘဲ ။ သူတို႔ကို ျပင္ဆင္ေပးၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ဘာမ်ား လိုမလဲ..ဘာမ်ား ခိုင္းမလဲ
ဆိုၿပီး ေဖါေဖါ ေစာင့္ၾကည့္ေပးတယ္ ။ မမိုးသူက သူေဌး လင္မယား ခိုင္းလို႔ အေစာႀကီးထဲက တေနရာရာကို ထြက္သြားတယ္ ။
ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားေသာက္ၾကၿပီးေတာ့ သူေဌးလင္မယား အိမ္အေပၚထပ္ကို ျပန္တက္သြားၾကတယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း ပုဂံေတြ ဖန္ခြက္ေတြကို ေဆးေၾကာလိုက္တယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း ဘာမွ
မစားရေသးဘူး ။ ဘိုက္ဆာတာနဲ႔ သူေဌးလင္မယား မစားဘဲ က်န္ေနတဲ့ ၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ ေပါင္မုန႔္ကို ပုဂံေဆးတဲ့ေနရာမွာ မတ္တပ္ဘဲ စားလိုက္တယ္ ။ ေစာေစာက သူ႔မိန္းမနဲ႔အတူတူ
ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားေနရင္း ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို နို႔ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ တပ္မက္တဲ့ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ခဲ့တယ္ ။ ဟင္း…ေဖါေဖါလည္း အပ်ိဳေပါက္
ျဖစ္ခါစကထဲက ေယာက်္ားေတြရဲ့ ၾကည့္တာကို ခံခဲ့ရေတာ့ ကိုယ့္ကို ေယာက်္ားတေယာက္က ၾကည့္ရင္ သူ ဘယ္ေနရာေတြကို ၾကည့္ေနတယ္ ဆိုတာကို သိေနတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ဟာ
တဏွာႀကီးလြန္းတဲ့ လူတေယာက္ ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ ။ သူ႔မိန္းမကလည္း တေန႔တျခား ဝဝလာၿပီး တဏွာကိစၥကိုလည္း စိတ္မဝင္စားေတာ့တာလား …။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ သူ႔ကို
သေဘာက်ေနတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီ အိမ္ကေန အရင္ ထြက္သြားတယ္ ။ အထုပ္ တခ်ိဳ႕ကို ေဖါေဖါ ကားထဲကို လိုက္ပို႔ေပးေတာ့ ေဒၚခ်ယ္ရီက “ မိုးသူကို မွာထားတယ္..အေပၚထပ္က အခန္းေတြ ရွင္းဖို႔…”
လို႔ ေဖါေဖါမ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ဘဲ ေျပာတယ္ ။ “ ဟုတ္ကဲ့..မမ ” လို႔ေဖါေဖါ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေဒၚခ်ယ္ရီက ေဖါေဖါကို ျပန္မၾကည့္ေတာ့ဘူး ။ ေဒၚခ်ယ္ရီကို ၾကည့္ရတာ ေဖါေဖါကို
စကား ေျပာခ်င္ပုံ မရဘူး ။
ယဥ္ေမာင္းကိုဘဲ “ ဆိုင္ကို ေမာင္း..” လို႔ေျပာလိုက္ တယ္ ။ ေဖါေဖါ မီးဖိုခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေပၚထပ္နဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့ အင္တာကြန္း စကားေျပာစက္ေလးကေန “ ေဖါေဖါ
ရွိလား….” လို႔ ေမးလိုက္တဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
မမိုးသူက အင္တာကြန္း ဘယ္လို ေျပာရသလဲ ဆိုတာလည္း မေန႔က ျပေပးထားတယ္ ။ သူေဌးလင္မယားက ဒီ အင္တာကြန္းနဲ႔ ေခၚတတ္ေၾကာင္း မမိုးသူက ေျပာျပထားတယ္ ။ ေဖါေဖါ
အင္တာကြန္း ခလုပ္ကို ႏွိပ္ၿပီး “ ရွိပါတယ္..” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။ “ အေပၚကို ခဏ လာခဲ့..” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ အသံ အင္တာကြန္းက ထြက္လာျပန္တယ္ ။ “ ဟုတ္ကဲ့…”
လို႔ ခလုပ္ကို ႏွိပ္ၿပီး ေဖါေဖါ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။
အိမ္ႀကီးတခုလုံးမွာ ဦးေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ ေဖါေဖါဘဲ က်န္တဲ့အခ်ိန္ အေပၚထပ္ကို ေဖါေဖါကို ေခၚလိုက္တာေၾကာင့္ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ဘာအႀကံအစည္နဲ႔မ်ား ေခၚလိုက္တာပါလိမ့္ လို႔ ေဖါေဖါ
စဥ္းစားရင္း ေလွခါးအတိုင္း အေပၚထပ္ကို တက္သြားလိုက္တယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ ကြန္ျပဴတာ စားပြဲ ရွိတဲ့ ႐ုံးခန္းထဲမွာ ဦးေဇာ္ေဇာ္ မရွိဘူး ။
သူ..သူ…..ဘယ္မွာလဲ …။
“ ေဖါေဖါ …လာ…လာ…ဒီကို…”
အိုး …သူ႔အိပ္ခန္းထဲက ေခၚတာ ပါလား …။
ေဖါေဖါလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို အရဲစြန႔္ၿပီး ဝင္သြားလိုက္တယ္ ။
ရင္ေတြကေတာ့ တဇတ္ဇတ္ ခုံလြန္းေနတာေပါ့ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ကုတင္ႀကီးရဲ့ နေဘးက မွန္တင္ခုံမွာ မွန္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းဖီးေနတယ္ ။
သူ႔ေဘးက နံရံမွာ ကင္မရာေတြက ပုံေတြကို ေတြ႕ေနရတဲ့ ေမာ္နီတာႀကီး ရွိေနတယ္ ။ ၿခံေပါက္ဝ..တိုက္ႀကီး အေပါက္ဝ. အေနာက္ဖက္
ပတ္ပတ္လည္ကို ေတြ႕ေနရတယ္ ။
“ လာ..ေဖါေဖါ ..ညည္းကို ေမးစရာေတြ ရွိလို႔…..”
ေဖါေဖါ ဦးေဇာ္ေဇာ္ အနားကို တိုးကပ္သြားလိုက္တယ္ ။ အထဲမွာ ေဘာ္လီ ခံ မဝတ္ထားလို႔ ေဖါေဖါ ရင္သားေတြက အထိန္းအကြပ္ မရွိဘူး ။
တုန္ေနၾကတယ္ ။
“ ဘာေမးမလို႔လဲဟင္ …”
ေဖါေဖါ သူ႔ကို ဘယ္လို ေခၚရမလဲ မသိဘူး ။ ဆရာ လား…အန္ကယ္လား….ဦးလား ….သူေဌးလား ……။
“ ေဖါေဖါ အေၾကာင္း ….”
“ ဘာသိခ်င္လို႔လဲဟင္..ေမးပါ..ေဖါေဖါ ေျဖပါမယ္…..”
“ ေဖါေဖါ မွာ မိသားစု ရွိလား…အေဖ..အေမ…ညီအကိုေမာင္ႏွမ ….”
“ အေမဘဲ ရွိတယ္ …ေဖါေဖါက တဦးတည္း သမီးပါ ….”
“ ေအာ္..ဟုတ္လား …အေမေကာ ေနေကာင္းရဲ့လား ….”
“ မေကာင္းဘူး ..အေမ့ကို ေဆးကုခ်င္လို႔ ေဖါေဖါ အိမ္ေဖၚလာ လုပ္တာပါ….”
“ ေအာ္…….”
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္လိုက္ၿပီး…..“ ေဆးကုဖို႔က ေငြ ဘယ္ေလာက္ လိုလို႔လဲ….” လို႔ ေမးတယ္ ။
“ ေဖါေဖါလည္း အတိအက်ေတာ့ မသိဘူး ..ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ကုန္မယ္ ….”
“ အင္း..ဟုတ္တာေပါ့….ဒါနဲ႔ ေဖါေဖါ ေယာက်္ား ရွိလား…”
“ မရွိဘူး …”
“ ရည္းစားေကာ …”
ေဖါေဖါ စဥ္းစားမေနဘဲ…“ မရွိဘူး….” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။ အဲဒီလို ေျဖသင့္တယ္လို႔ ထင္လို႔ ။
“ ေဖါေဖါက အရမ္းလွတာ..ဘာလို႔ အခုထိ ရည္းစား မရွိတာလဲ…”
ေဖါေဖါ ရွက္သြားတဲ့ အမူအရာနဲ႔ ေခါင္းေလးငုံ႔လိုက္ၿပီး..“ မလွပါဘူး ….” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါ အနားကို
တိုးကပ္လာၿပီး…“ ဘယ့္ႏွယ္ မလွရမွာလဲ….ေဖါေဖါအရမ္းလွတာ …ၾကည့္စမ္း..အသားေလးေတြက ဝင္းဖန႔္ေနတာဘဲ…” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ေဖါေဖါ
လက္ေမာင္းရင္းသားေလးေတြကို အသာ ပြတ္လိုက္တယ္ ။
“ အို …..”
ေဖါေဖါရဲ့ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္သြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ မ႐ုန္းဖယ္ဘူး ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က သူ႔လက္ကိုလည္း မဖယ္ဘဲ လက္ေမာင္းသားေလးေတြကို
ကိုင္ေနတယ္ ။
“ ေဖါေဖါ…”
“ ရွင္…”
“ ေငြအတြက္..ဟိုေလ..ေဖါေဖါ အေမကို ေဆးကုဖို႔ …မပူနဲ႔ ..ဟုတ္လား…”
“ ဟုတ္ …”
“ ညည္းအတြက္ ငါ အကုန္ တာဝန္ယူေပးမယ္ …”
“ ဟုတ္ …”
“ ညည္းအေပၚ ငါ ေကာင္းရင္ ညည္းကေရာ..ငါ့အေပၚ ျပန္ေကာင္းမယ္ မဟုတ္လားဟင္…ေဖါေဖါ ….”
ေဖါေဖါ ေခါင္းၿငိွမ့္ျပလိုက္တယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လက္ညႇိုးက ေဖါေဖါ လည္တိုင္ကို ဖြဖြေလး ထိၿပီး ေအာက္ဖက္ကို တေရြေရြ႕ ဆင္းလာေနတယ္ ။ ေဖါေဖါ ကိုယ္လုံးေလး စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္
မသိမသာ တုန္ေနတယ္ ။
“ ညည္း အသားေလးေတြက မႊတ္လိုက္တာ…”
ေဖေဖါရဲ့ ရင္ညြန႔္ေနရာကို သူ႔လက္ညႇိုး ေရာက္လာတယ္ ။ အိမ္ေနရင္း ဝတ္ ဘေလာက္စ္ အႏြမ္းေလးက ႏွိပ္ၾကယ္သီးေလးေတြကို သူ႔လက္ညႇိုးေလးနဲ႔ဘဲ
တခုၿပီးတခု ျဖဳတ္ပစ္ေနတယ္ ။
ႏွိပ္ၾကယ္သီး သုံးလုံး ျပဳတ္ပြင့္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ေဖါေဖါရဲ့ ရင္စိုင္ ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းေတြကို တပိုင္းတစ ျမင္ေတြ႕လိုက္တဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ..“ ဘရာစီယာ လည္း
မပါပါလား..” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဖါေဖါက ..“ ဟုတ္..ေလၽွာ္ထားလို႔ …” လို႔ တိုးတိုးေလး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ျပဳံးလိုက္တယ္ ။
ၿပီးေတာ့..“ ေဖါေဖါ နို႔ေတြက တအား လွတယ္ကြာ….” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔လက္နဲ႔ နို႔တလုံးကို ဖမ္းဆုပ္နယ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္
။ ေဖါေဖါလည္း ေၾကာက္လန႔္တၾကားနဲ႔ သူ႔လက္ေတြကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္မိတယ္ ။ မ်က္လုံးေတြကိုလည္း စုံမွိတ္လိုက္မိတယ္ ။ လက္ဖဝါးႀကီးက ေဖါေဖါ နို႔အုံႀကီး တခုလုံးကို ဆုပ္နယ္ေနၿပီးမွ နို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ စမ္းၿပီး
ကိုင္လိုက္လို႔ ေဖါေဖါ တုန္ခါသြားရတယ္ ။
“ အို ….ဟင့္..ဦးရယ္ ….”
အိုး ..။ ဦးေဇာ္ေဇာ္သည္ နို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္မနဲ႔ လက္ညႇိုးကို သုံးၿပီး ေခ်ေပးေနတယ္ ။
အာ့…အာ…အာ…..ဟင္း..ဦး..ဦး……။
ေဟာ…ေနာက္ နို႔တလုံးကို နယ္ေနျပန္ၿပီ ။ ဒီတခါေတာ့ ေဖါေဖါ သူ႔ကို တအား ဖက္လိုက္မိတယ္ ။ သူနို႔ေတြကို နယ္ဖတ္ ဆုပ္ကိုင္ေနတာေတြေၾကာင့္ ေဖါေဖါ တအား စိတ္ေတြ ထႂကြေနရတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ ေဖါေဖါကို သူ႔ကုတင္ဆီကို ေခၚသြားတယ္ ။
ေဖါေဖါ အက် ႌေလးကို သူ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ အေပၚပိုင္း ဗလာ ျဖစ္ေနတာမို႔ နို႔လွလွႀကီး တစုံနဲ႔ လွခ်င္တိုင္း လွေနတဲ့ ေဖါေဖါကို ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာထူထူအိအိ ႀကီးေပၚကို ပက္လက္ လွန္ခ်ၿပီး ေဖါေဖါရဲ့နို႔ႏွစ္လုံးကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ စို႔လိုက္ နယ္လိုက္ ဆုပ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေတာ့ ေဖါေဖါလည္း သူ႔အလိုကို လိုက္ရင္း စိတ္ေတြ ထႂကြသထက္ ထႂကြလာရတယ္ ။
ကၽြတ္လုလု ျဖစ္ေနတဲ့ ေဖါေဖါရဲ့ ထမိန္ေလးကို ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေျဖခၽြတ္လိုက္တယ္ ။ ေဖါေဖါ ကိုယ္လုံးေလးကေန ထမိန္ႏြမ္းေလးကို ဖယ္ခြာပစ္လိုက္ေတာ့ ေဖါေဖါရဲ့ ခႏၵာကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ဆိုလို႔ ခ်ည္တမၽွင္ေတာင္ ရွိမေနေတာ့ ။
ဝမ္းပ်ဥ္သား ျဖဴေဖြးေဖြး ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြ နဲ႔ သူတို႔ ခလယ္ဂြဆုံးက အေမႊးပါးပါးႏုႏု ေတြ နဲ႔ ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီး….အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူ ႏွစ္ခ်ပ္ကို စိတ္ေတြ တအား ထႂကြေသာင္းက်န္းစရာ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္သည္ ေဖါေဖါရဲ့ ေပါင္တန္ေတြကို လက္နဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲကားပစ္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ယက္ပစ္ဖို႔ ငုံ႔လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကုတင္ေဘးက ေမာ္နီတာ မွန္ခ်ပ္ႀကီးကို အမွတ္မထင္ ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။
ၿခံေစာင့္က ၿခံတံခါးကို ဖြင့္ေနၿပီး သူ႔မိန္းမ မခ်ယ္ရီရဲ့ကား ၿခံထဲ ဝင္လာတာကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ ျမင္လိုက္ရပါတယ္ ..။
“ ဟင္..ခ်ယ္ရီ..ျပန္လာပါလား…ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိဘူး …..”
ေဖါေဖါလည္း ျပာျပာသလဲ လူးလဲ ထထိုင္လိုက္ပါတယ္ ။
“ ေဖါေဖါ…ငါ ညက်မွ ညည္းအခန္းကို လာခဲ့မယ္..အခုေတာ့ အဝတ္အစားေတြ အျမန္ဝတ္ၿပီး သြားလိုက္အုံး ….”
“ ဟုတ္ကဲ့…ဦး …”
ေဖါေဖါလည္း ထမိန္ကို ကဗ်ာကယာ ေကာက္ယူဝတ္…ဘေလာက္စ္ အႏြမ္းေလးကို ေကာက္ယူဝတ္..ၾကယ္သီးေတြ အျမန္တပ္ၿပီး ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ မခန္းထဲက ေျပးထြက္သြားလိုက္ပါတယ္ ။
ဘာေၾကာင့္ ခ်ယ္ရီ အိမ္ကို ျပန္လာသလဲ မသိဘူး ။
အေမွာင္ထုကို အကာအကြယ္ယူၿပီး ထယ္ႀကီး…ကလိုထူးတို႔အပါအဝင္ ေစးေထာ္တို႔ အဖြဲ႕သားေတြ သူတို႔ ဦးတည္ထားတဲ့ ပစ္မွတ္ ျဖစ္တဲ့ စိုင္းဟတ္တို႔ အိမ္ကို ခ်ဥ္းကပ္သြားၾကတယ္ ။
ကံကုသိုလ္ က သူတို႔လူစု ဖက္က ရွိေနသလား မဆိုနိုင္ဘူး ။ အေႏွာက္အယွက္ လုံးဝ မရွိဘဲ စိုင္းဟတ္ရဲ့ အိမ္အနားကို ေရာက္သြားၾကတယ္ ။ ကလိုထူးက အိမ္အေနာက္ဖက္က သုံးထစ္ဘဲ
ရွိတဲ့ ေလွခါးေလးအတိုင္း သံတူရြင္းတေခ်ာင္းနဲ႔ တက္သြားတယ္ ။ ေစးေထာ္..ထယ္ႀကီးနဲ႔ အဖြဲ႕သား သုံးေယာက္တို႔က အိမ္ေရွ႕ကေန တံခါးနားကို ခ်ဥ္းကပ္သြားတယ္ ။ အိမ္အထဲက
“ ေဟ့..ဘယ္သူလဲ..ဘာကိစၥလဲ..” လို႔ ေမးလိုက္တဲ့ အသံ ၾကားရတယ္ ။
“ ေက်းရြာ လုံျခဳံေရး အဖြဲ႕ကပါ..ေမးစရာေလး နဲနဲ ရွိလို႔ …”
“ မနက္မွ လာဗ်ာ..ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘာမွ လာစရာ မလိုဘူး..”
“ အေရးႀကီးလို႔ပါ…တံခါးဖြင့္ကြာ….မဖြင့္ရင္ ရဲတိုင္မယ္..အေရးယူမယ္ ….”
“ ခင္ဗ်ားတို႔ ထြက္သြား…..ဘာေက်းရြာ လုံျခဳံေရးလဲ…ညာၿဖီးမေနနဲ႔ ….ဓါးျပေတြ…..အတင္း ဝင္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔ က်ဳပ္မွာ ေသနတ္ရွိတယ္ …..ပစ္မွာ…”
ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ေနာက္ေဖး တံခါးကို ကလိုထူးက သံတူရြင္းနဲ႔ ကလန႔္ဖြင့္ၿပီး ကလိုထူးနဲ႔အဖြဲ႕သား သုံးေယာက္က လက္နက္ေတြနဲ႔ ဝင္သြားၾကတယ္ ။ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို သဲမဲေနတဲ့ အိမ္ရွင္
စိုင္းဟတ္နဲ႔ ဒါးရွည္ ကိုင္ထားတဲ့သူ႔မယား နန္းမူတို႔ကို ႐ုတ္တရက္ အေနာက္ကေနဝင္ၿပီး တိုက္ခိုက္ၾကတယ္ ။ စိုင္းဟတ္က ေသနတ္ အဆင္သင့္ ကိုင္ထားတာေၾကာင့္ ကလိုထူးတို႔ကို ပစ္ခတ္ဖို႔
ႀကိဳးစားတာေၾကာင့္ကလိုထူးလည္း ေစးေထာ္ရဲ့ အသံတိတ္ေျပာင္း တပ္ထားတဲ့ ပစၥတိုနဲ႔ စိုင္းဟတ္ကို ဦးေအာင္ ပစ္လိုက္တယ္ ။ စိုင္းဟတ္ကို ထိၿပီး စိုင္းဟတ္ လဲက်သြားတဲ့အခ်ိန္ ကလိုထူးနဲ႔
ပါသြားတဲ့ အဖြဲ႕သားတေယာက္က ဓါးတျပင္ျပင္နဲ႔ စိုင္းဟတ္မယား နန္းမူကို ရိုင္ဖယ္ဒင္နဲ႔ ထုခ်လိုက္တယ္ ။
နန္းမူ ၾကမ္းေပၚကို လဲက်သြားတဲ့အခ်ိန္ ကလိုထူးက အိမ္ိေရွ႕တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္လို႔ ေစးေထာ္.. ထယ္ႀကီးတို႔ ေျပးဝင္လာၾကတယ္ ။ေစးေထာ္က စိုင္းဟတ္ကို
သြားၾကည့္လိုက္ၿပီး..“ ဟား…နဖူးတည့္တည့္ကို မွန္တာဘဲ..ကလိုထူး..မင္း လက္ေျဖာင့္လွခ်ည္လား..” လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ ။ ထယ္ႀကီးက အိမ္အေနာက္ထဲက အခန္းဆီကို ခပ္သြက္သြက္
ေျပးဝင္သြားလိုက္တယ္ ။ အခ်ိန္ဆြဲေနလို႔ မျဖစ္ဘူး ။ စိုင္းဟတ္တို႔ ဆီမွာ ရွိေနတဲ့ပစၥည္းေတြကို ရွာေဖြလိုက္တယ္ ။ ေစးေထာ္က သူတို႔ဆီမွာ ဘာေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို သတင္း အတိအက်
ရထားၿပီးၿပီ မဟုတ္လား ။ သူ အထုပ္ေတြ အိတ္ေတြကို ဖြင့္ရွာေဖြေနတဲ့အခ်ိန္ ေစးေထာ္ ဝင္လာတယ္ ။
“ ထယ္ႀကီး…ေတြ႕လား ….ေတြ႕လား …”
“ မေတြ႕ေသးဘူး ….”
“ ကုတင္ေအာက္ေတြ ရွာကြာ..ဘီဒိုထဲ ဖြင့္ၾကည့္ ….”
ကလိုထူးကပါ ကူ ရွာတယ္ ။
ထယ္ႀကီး… ကုတင္ေအာက္က ပလပ္စတစ္ အထုပ္ေတြ ဆြဲထုတ္ၾကည့္တယ္ ..။
“ ေတြ႕ၿပီ…ဒီမွာ..က်ဳပ္တို႔ လိုခ်င္ေနတာေတြ …..”
ေစးေထာ္ အရမ္း ေပ်ာ္သြားတယ္ ။
“ အိုေကၿပီ..လုံးထယ္..ေက်ာပိုးအိတ္ေတြထဲ ထည့္ကြာ ….”
မ်ားျပားလွတဲ့ ရာဘေဆးျပားထုပ္ေတြကို ရလိုက္လို႔ ေစးေထာ္ ေပ်ာ္ေနတာ …။ ကလိုထူးက အိမ္ေရွ႕ခန္းက နဖူးတည့္တည့္ကို က်ည္ထိမွန္ၿပီး ေသေနတဲ့ စိုင္းဟတ္ရဲ့ လက္ထဲက ပစၥတိုေသနတ္ကို
ယူလိုက္ရင္း စိုင္းဟတ္ရဲ့ မယား နန္းမူကို ဆြဲလွန္ ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ရိုင္ဖယ္ဒင္နဲ႔ ထုတာ ခံလိုက္ရေပမယ့္ ေခါင္းကြဲမသြားဘူး ။ မူးေဝလဲက် သတ္ေမ့သြားတဲ့ ပုံဘဲ ။ နန္းမူ က ျဖဴ ျဖဴေဖြး ေဖြး
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ႀကီး ။ စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ ..ထြားအယ္တဲ့ ရင္သားစိုင္ႀကီးေတြနဲ႔မို႔ ကလိုထူး သြားေရ တျမားျမား ျဖစ္သြားတယ္ ။
စိတ္ထဲက ( ေတာက္..လိုးလိုက္ရလို႔ကေတာ့ အီဆိမ့္သြားမယ့္ဟာႀကီး…) လို႔ ေတြးလိုက္ၿပီး ေျပျပဳတ္ေနတဲ့ ထမိန္ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးနဲ႔ ထိုးၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ထမိန္ေအာက္မွာ
ဘာမွ ခံဝတ္မထားတာေၾကာင့္ ျဖဴေဖြးေဖြး ဝမ္းပ်င္သားေတြ နဲ႔ ေပါင္တန္ႏွစ္လုံး ၾကားက အေမႊးမဲမဲေတြနဲ႔ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ ဟား..ေစာက္ပတ္ႀကီး …ခုံးမို႔ေနတာဘဲ …”
ကလိုထူးရဲ့ အသံက တိတ္ဆိတ္ေနလို႔ နဲနဲ က်ယ္သလို ျဖစ္သြားတယ္ ။ ေစးေထာ္ ၾကားသြားတယ္ ။ “ ဘာလဲ..ဘာလဲ..” လို႔ ေမးရင္း အိမ္ေရွ႕ခန္းကို ေစးေထာ္ ေရာက္လာတယ္ ။ စိုင္းဟတ္ရဲ့
မယား နန္းမူရဲ့ ပိုးစိုးပက္စက္ အေနအထားကို ေစးေထာ္ ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ ကလိုထူးက ေစးေထာ္ ဆူမွာ စိုးလို႔ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကို ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
“ ေဟ့ေကာင္ ကလိုထူး..လီးမို႔ မီးကို ပိတ္လိုက္တာလား..ျပန္ထိုးျပစမ္း…”
ကလိုထူးလည္း မီးနဲ႔ ျပန္ထိုးျပေတာ့ ေစးေထာ္ နန္းမူရဲ့ ေပါင္ေတြ ဖင္ေတြ ေစာက္ဖုတ္ကို ျမင္ရေတာ့ သူလည္း သေဘာက်သြားတယ္ ။ တပ္မက္တဲ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ လက္နဲ႔လည္း
လွမ္းကိုင္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔လူတေယာက္က အိမ္ေရွ႕ၿခံေပါက္ကေန ေျပးလာတယ္ ။
“ ကားတစီး လာေနတယ္ …ရဲကား ျဖစ္မလား မသိဘူး …..”
အကုန္ ျပာကုန္တယ္ ။ “ အေနာက္ဖက္ေပါက္က ထြက္ၾက..ေက်ာပိုးအိတ္ေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ သယ္ၾက …..လစ္လစ္…ဒိုး …ဒိုး….”
သူတို႔ အျမန္ ထြက္ၾကတယ္ ။ ေျပးၾကတယ္ ။
သူတို႔ ၿခံအေနာက္ဖက္ ေတာထဲကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ကားတစီး ထိုးဆိုက္လာတယ္ ။ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး တဝင္းဝင္းနဲ႔ လူတစု ေရာက္လာတယ္ ။ သူတို႔ ထင္ထားသလိုဘဲ ရဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။
“ ေျပးေျပး..စုရပ္ကို ေျပး..ေနာက္က်တဲ့ ေျခေထာက္ သစၥာေဖါက္ဘဲ..ေျပးၾက …..”
ေစးေထာ္ က အသံအုပ္အုပ္နဲ႔ သူ႔လူေတြကို ေျပာလဲေျပာ သူကိုယ္တိုင္လဲ သုတ္ေျခတင္တယ္ ..။
ေနာက္ ႏွစ္ရက္ အၾကာမွာ ကလိုထူး က ေစးေထာ္ ေခၚေနတယ္..သြားၾကရေအာင္…လို႔ လာေခၚလို႔ ထယ္ႀကီး ကလိုထူးနဲ႔ အတူ ..ေစးေထာ္ဆီကို ေရာက္သြားတယ္ ။ ေစးေထာ္က သူတို႔ကို
ခါတိုင္းလိုဘဲ အိမ္အေနာက္က တဲႀကီးဆီကို ေခၚသြားၿပီး သူနဲ႔ ကလိုထူးကို ေငြတထုပ္စီ ထုတ္ေပးတယ္ ..။ သိပ္မမ်ားေပမယ့္ လတ္တေလာ ေရခမ္းေနတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး
အဆင္ေျပသြားတယ္ ။
“ ဟိုညက ငါတို႔လဲ ေျပးေရာ ေရာက္လာတာက ရဲေတြကြ..သူတို႔လည္း သတင္းရလို႔ လာရွာတာ …သူတို႔ ဘာမွ မရလိုက္ဘူး ….”
ေစးေထာ္ က “ ငါ အကြက္အကြင္း ထပ္ရွာထားတယ္ …ထပ္ လုပ္ၾကတာေပါ့ကြာ…တခုဘဲကြ..စိုင္းဟတ္ရဲ့ မယား နန္းမူရဲ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ငါ ျမင္လိုက္ၿပီး ကိုင္လိုက္ၿပီး တအား
စြဲလန္းသြားတယ္ ….ငါ အဲ့ေကာင္မကို လိုးခ်င္ေနတယ္ကြာ…”
ကလိုထူးက “ ေစးေထာ္ …ဒီအေၾကာင္းေတြ ဒီမွာ မေျပာရင္ ေကာင္းမယ္ …” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေစးေထာ္က သူ႔ကို လာဆရာမလုပ္စမ္းနဲ႔ကြာ..ငါ ေျပာခ်င္ေျပာမယ္ ..ဒါ
ငါ့အိမ္ဝိုင္းထဲမွာ..ဘယ္သူ႔ေစာက္ဂ႐ုစိုက္ရမလဲ…လို႔ ဖမ္းေဟာက္လိုက္တယ္ ။ ကလိုထူးလည္း ၿငိမ္ကုတ္သြားတယ္ ။
ေစးေထာ္ က ကလိုထူးကို တဖက္ၿခံက ဖိုးေယာသပ္ဆီကို ေခၚသြားတယ္ ။ ျပစရာ တခု ရွိလို႔ ဆိုၿပီး ..။
ေစးေထာ္ မရွိတုံး ထယ္ႀကီး မူေတာကို အျမန္ သြားေတြ႕လိုက္တယ္ ။
မူေတာက ထယ္ႀကီးကို ေတြ႕လိုက္လို႔ အရမ္း ဝမ္းသာသြားတယ္ ။
“ မူေတာလည္း ကိုထယ္ႀကီးကို ေတြ႕ခ်င္ေနတာ ..” လို႔ ေျပာၿပီး သူ႔ကို မီးဖိုထဲကို ေခၚသြားတယ္ ။ သူေၾကာ္ထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေတြ ထုတ္ေကၽြးတယ္ ။
“ က်ိဳက္ထို သြားျဖစ္လား ….”
“ သြားျဖစ္တယ္..အန္တီစန္းရဲ့ ကားလဲ ငွားပီးပီ….”
“ ေကာင္းတာေပါ့ မူေတာ..သြားၾက႐ုံဘဲ ….”
“ အင္း….လာမယ့္ စေနေန႔…..”
က်ိဳက္ထိုကို မူေတာ သြားတာ တကယ္တမ္းလည္း ဘာမွ သိပ္ၿပီး အေရးတႀကီး မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ထယ္ႀကီး သိလိုက္တယ္ ။
ဘာေၾကာင့္ လဲ…။
မူေတာ သူနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ တေနရာကို အတူတူ သြားခ်င္လို႔ ထြက္ခ်င္လို႔လား ။ သူ႔ကို အထာေပးတာလား ။ မူေတာနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ အတူတူ သြားရေတာ့မွ မူေတာ ဘယ္ေလာက္ လွသလဲ
လုံးထယ္ ေတြ႕ရတယ္ ။ အသားအရည္က ဝင္းဖန႔္စိုေျပေနတာ ေဖါေဖါထက္ေတာင္ သာတယ္ ။ အရပ္ကလည္း ေဖါေဖါထက္ ျမင့္တယ္ ။ တင္ေတြ ရင္ေတြကေတာ့ ေဖါေဖါနဲ႔ အတူတူေလာက္ဘဲ ။
စိမ္းလဲ့တင္ ဆိုတဲ့ ထမင္းဆိုင္..ဆင္ ဝက္ဝံ ငွက္ကုလားအုပ္ ..သမင္ ..ျမင္း ေတြ ရွိတဲ့ တရိစၲာန္႐ုံ နဲ႔ ဟိုတယ္ သုံးမ်ိဳး တေပါင္းထဲ ဖြင့္ထားတဲ့ ေနရာမွာ မူေတာနဲ႔ ထယ္ႀကီးထမင္း စားၾကတယ္ ။ မူေတာက စိမ္းလဲတင္ မွာ
အတူတူ ေလ်ာက္ၾကည့္ရတာကို သေဘာက်ေနတယ္ ။ ထယ္ႀကီးကို ဆြဲလားကိုင္လား ပုတ္လား ခတ္လား နဲ႔ လုပ္ေနတာေတြကို ထယ္ႀကီး ေက်နပ္ေနမိသလို မူေတာကို ဆြဲၿပီး
နမ္းစုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ရိုင္းေတြ ထႂကြလာမိေနတယ္ ။
ငွားလာတဲ့ အန္တီစန္းရဲ့ကားေလးက က်ိဳက္ထိုက မူေတာရဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ အိမ္လည္း ေရာက္ေရာ စက္ႏွိုးလို႔ မရေတာ့ဘူး ။ ဝက္ေရွာ့ဆရာ တေယာက္ကို မူေတာရဲ့
သူငယ္ခ်င္းက ေခၚလာေပးတယ္။ ဝပ္ေရွာ့ဆရာက ကား မနက္ဖန္မွ ရမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။
“ ဒီေန႔ ျပန္လို႔ေတာ့ မရေတာ့ဘူး …မနက္ဖန္မွ ျပန္တာေပါ့ ..ကိုထယ္ႀကီး.ကားကလည္း မနက္ဖန္မွ ျပန္ရမယ္ မဟုတ္လား ……”
“ ဒီည..ဘယ္မွာ အိပ္ၾကမလဲ မူေတာ …”
“ ဟင္းဟင္း.. ဟိုတယ္ ဒါမွ မဟုတ္ တည္းခိုခန္း တခုခု မွာေပါ့..ကိုထယ္ႀကီး….”
ထယ္ႀကီးရဲ့ ရင္ေတြ တအား အခုံျမန္ေနတယ္ ။ မူေတာနဲ႔ ဒီည ဟိုတယ္မွာ အိပ္ျဖစ္မယ္ ဆိုလို႔ ။ မူပ်က္သြားတဲ့ ထယ္ႀကီးရဲ့ ပုံစံကို မူေတာက ရိပ္မိသလို နဲ႔..
“ ကိုထယ္ႀကီး ..ဟိုတယ္ဖိုးအတြက္ ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔..မူေတာမွာ ပိုက္ဆံ ပါပါတယ္…” လို႔ထယ္ႀကီး ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ အဲ…မပူပါဘူး..မူေတာ..ဒို႔မွာလည္း ပိုက္ဆံ ပါပါတယ္…”
ထယ္ႀကီး စိတ္ထဲကေတာ့ မူေတာေရ..ပိုက္ဆံေၾကာင့္ ငါ တုန္လႈပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး..နင္နဲ႔ ဒီည ဘာေတြ ျဖစ္ၾကမလဲ ဆိုတာကို စိတ္ေတြ ေျခာက္ျခားေနတာ …လို႔ ေျပာမိလိုက္တယ္ ။
မူေတာနဲ႔ ထယ္ႀကီး ဒီည တည္းခိုစရာ ဟိုတယ္ သို႔မဟုတ္ တည္းခိုခန္းတခုခု လိုက္ရွာၾကတယ္ ။ အင္း..ေစးေထာ္ဟာ ဒီကိစၥ သိမယ္ ဆိုရင္ သူ ငါ့ကို စိစိညက္ညက္ ေၾကေအာင္
အမႈန႔္ႀကိတ္ပစ္ခ်င္မွာဘဲ …..လို႔ လုံးထယ္ ေတြးေနတယ္ ။
မူေတာနဲ႔ ထယ္ႀကီး ကားသြားကားလာ မရွိတဲ့ လမ္းမႀကီးအတိုင္း ေလၽွာက္လာၾကတယ္ ။ ေနေစာင္းေနၿပီ ။ မၾကာခင္ ေမွာင္ေတာ့မယ္ ။ အရမ္းကို ေခ်ာသန႔္တဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ
လိမ့္ေနရတာက ထယ္ႀကီးကို ရင္ေတြ တုန္ေစတယ္ ။ စိတ္ေတြ တအား ေဖါက္ျပန္ေနတယ္ ။
ေတြ႕ၿပီ ….။
မြန္ျပည္သား ဟိုတယ္ …..တဲ့ ..။
“ မူေတာ ..အခန္း ရနိုင္မလား..ဝင္ စုံစမ္းရေအာင္ ….”
“ မဆိုးပါဘူး..ဟိုတယ္ေလးက …သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေတာ့ ရွိသား…”
မူေတာကလည္း ေပ်ာ္ေနပုံဘဲ ..။
ဟိုတယ္ထဲကို ႏွစ္ေယာက္သား ဝင္လိုက္ၾကတယ္ ။
“ အခန္း လိုခ်င္လို႔လားဗ်…”
ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္းေလးက ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ဟုတ္ပါတယ္…တေယာက္ခန္း ႏွစ္ခန္း ရနိုင္မလား …..”
ေကာင္ေလးက စာအုပ္ႀကီးကို လွန္ေလွာၾကည့္ေနၿပီး..“ တေယာက္ခန္း ႏွစ္ခန္းေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး ဗ်……တေယာက္ခန္း တခန္းဘဲ က်န္ေတာ့တယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးလည္း မူေတာကို “ ကဲ..မူေတာ …အခန္းက တခန္းဘဲ က်န္တယ္တဲ့ ..ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ..တျခား ဟိုတယ္ လိုက္ရွာၾကမလား….” လို႔ တိုင္ပင္သလို ေမးလိုက္တယ္ ။ မူေတာ က
ေမွာင္စပ်ိဳးေနတဲ့ အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။
“ က..ကုတင္..က…တလုံးထဲလားဟင္…..” လို႔ ဟိုတယ္ေကာင္တာထဲက ဝန္ထမ္းေလးကို ေမးလိုက္တယ္ ။ “ ဟုတ္တယ္..အမ …တေယာက္ခန္းက ကုတင္ တလုံးထဲ….ဟိုတယ္
အႀကီးစားေတြလို ကုတင္ႏွစ္လုံး မထားေပးဘူး..အခန္းကလည္း က်ဥ္းတယ္ေလ …..”
“ ကိုထယ္ႀကီး..တျခားေတာ့ လိုက္ မရွာေတာ့ပါဘူး…မူေတာတို႔ ဒီမွာဘဲ တည္းလိုက္ၾကရေအာင္လား …”
“ မူေတာ..သေဘာဘဲေလ..တျခား ဟိုတယ္တခုခု လိုက္ရွာမယ္ ဆိုရင္လဲ ရွာပါ…”
“ ဟင့္အင္း…မရွာေတာ့ဘူး…ေမာင္ေလးေရ..မမတို႔ ရွိတဲ့ အဲဒီတေယာက္ခန္းေလးဘဲ ယူမယ္ ….”
“ ဟုတ္ကဲ့ ..အမ…မွတ္ပုံတင္ေလးေတြ ..ပါတယ္ေနာ္ …..”
“ ေအး..ေအး..ပါတယ္ ….”
ဟိုတယ္ အခန္းဆီကို တက္ခဲ့ၾကေတာ့ လုံးထယ္ရဲ့ စိတ္ထဲ ( ငါ တယ္ ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္ပါလား….မူေတာလို တကယ့္အလန္းစားေလးနဲ႔ အခန္းတခန္းထဲမွာ ေနရမယ္ …) လို႔
က်ိတ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ။ ပီတိေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ဟိုတယ္ အခန္းေလးက ေတာ္ေတာ္ က်ဥ္းတယ္ ။ ကုတင္ေဘးမွာ စားပြဲေလးတလုံးနဲ႔ ကုလားထိုင္ေလး တလုံး ရွိတယ္ ။ ေရခ်ိ ုးခန္းနဲ႔ အိမ္သာခန္းေလး ပါတယ္ ။
မူေတာက ကုတင္ေပၚ ထိုင္လိုက္လို႔ ထယ္ႀကီးက ကုလားထိုင္ေလးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။ ေနရာေလးက က်ဥ္းလြန္းလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ဒူးေတြက ထိမိေနတယ္ ။
“ ေပ်ာ္လား..ကိုထယ္ႀကီး….”
“ အဲ…အင္း..ေပ်ာ္တာေပါ့ မူေတာ…ဟဲဟဲ…”
“ အခုလို ကိုထယ္ႀကီး နဲ႔ ဟိုတယ္ တခန္းထဲ ကုတင္ တလုံးထဲ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ အိပ္ၾကတာကို ကိုကို႔ကို လုံးဝ မသိေစနဲ႔ေနာ္ …”
“ အာ..စိတ္ခ်..စိတ္ခ်…ဒို႔က သူသိမွာကို ပိုေတာင္ ေၾကာက္ေသးတယ္ …..”
“ ကိုထယ္ႀကီး ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကလိုထူး ဆိုတဲ့ လူႀကီးကို မေျပာျပနဲ႔ေနာ္..သူႀကီးက စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ အာေခ်ာင္မယ့္ပုံႀကီး …..”
“ ဒို႔ မေျပာပါဘူး..မူေတာရယ္ ….ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဘူး …”
“ မူေတာကေလ..ဘယ္ေယာက်္ားနဲ႔မွ အခုလို သြားဖူးတာ မဟုတ္ဘူး..ကိုထယ္ႀကီး..သိလား ….”
“ အင္း…ဟုတ္လား ….ဒါဆို…ဒို႔နဲ႔ဘဲ သြားတာေပါ့ေနာ္ ….”
“ အင္း…..ဟုတ္တယ္…”
မူေတာက ေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီး ရွက္ျပဳံးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ထယ္ႀကီးလည္း မူေတာရဲ့ အေျပာအဆို အမူအရာ ဟန္ပန္ေတြက သူ႔ကို လက္ခံၾကည္ျဖဴေနတာေၾကာင့္ ရဲတင္းလာရၿပီး မူေတာေဘးနား
ကို ေရႊ႕ေျပာင္းကာ ထိုင္လိုက္သည္ ။ မူေတာက “ ဟင္..ၾကည့္ပါအုံး..ေစာင္ကလဲ တထည္ထဲရယ္ …ေစာင္တထည္ ထပ္ေတာင္းလို႔ရမလားဟင္ …” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ထယ္ႀကီးလဲ “
သူတို႔ ေပးမယ္ မထင္ဘူး ..ေစာင္တထည္ကို အတူတူ ျခဳံၾကတာေပါ့….” လို႔ ေျပာရင္း မူေတာရဲ့ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။
မူေတာက “ ဟိတ္..ဘာလဲ…” လို႔ ႐ုန္းလိုက္ေပေမယ့္ ထယ္ႀကီးရဲ့ လက္ေတြထဲက လြယ္လြယ္နဲ႔ ႐ုန္းထြက္လို႔ မရဘူး ။ ထယ္ႀကီးက မူေတာ သူ႔ကို လက္ခံတယ္ ဆိုတာ သိေနလို႔ မူေတာကို
တိုးၿပီး တအား ဖက္လိုက္ၿပီး..“ ခ်စ္တယ္ …မူေတာရယ္..မူေတာကို ဒို႔ အရမ္း ခ်စ္တယ္ ….” လို႔ ေျပာရင္း မူေတာရဲ့ နဖူးဝင္းဝင္းေလးကို နမ္းလိုက္တယ္ ။
“ အိုး..ကိုထယ္ႀကီး . . . .”
“ မူေတာ..ဒို႔ကို ျပန္ခ်စ္ပါကြာ…မူေတာ ျပန္ခ်စ္မယ္ မဟုတ္လားဟင္….”
ထယ္ႀကီး က ဖက္လဲတအားဖက္..ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္ေမးရင္း မူေတာရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငုံခဲ ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ ။
မူေတာလည္း “ အိုး..ကိုထယ္ႀကီး..ၾကမ္းလိုက္တာ..အဲလို မလုပ္နဲ႔..မူေတာ မႀကိဳက္ဘူး …ခ်စ္ရင္ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕…ညင္ညင္သာသာေလး ဆက္ဆံပါ….” လို႔ ေျပာရင္း ႐ုန္းဖယ္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးလည္း ဟိုတယ္အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ နီးနီးကပ္ကပ္မို႔ စိတ္ေတြ မထိန္းနိုင္ဘဲ အတင္းလုပ္မိတာကို မူေတာ စိတ္ဆိုးသြားၿပီ ထင္ၿပီး မူေတာကို ဖက္ထားတဲ့
လက္ေတြကို ေျဖလႊတ္လိုက္တယ္ ။
“ ေဆာရီးဘဲ မူေတာရယ္..ဒို႔ စိတ္ေတြ လြတ္ထြက္သြားတယ္ …စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ..”
မူေတာက တကယ္ေတာ့ ထယ္ႀကီးကို စိတ္မဆိုးပါဘူး ။ လုံးထယ္နဲ႔ ဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ခ်င္ခဲ့မိလို႔ သည္ခရီးကို မူေတာကိုယ္တိုင္ဘဲ စီစဥ္ခဲ့တာေလ ။ ထယ္ႀကီး ၾကမ္းတာကို
မႀကိဳက္လို႔ ေျပာလိုက္တာ ..။ ထယ္ႀကီးကို စခ်င္တာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို စူေထာ္လိုက္ၿပီး စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တယ္ ။ ထယ္ႀကီးလည္း ျပာျပာသလဲ ေတာင္းပန္တယ္ ။
“ မူေတာ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္..ဒို႔ကို ခြင့္လႊတ္ေနာ္…ေနာ္…မူေတာ….”လို႔ ေျခမကိုင္မိ လက္မိကိုင္မိ ျဖစ္ေနတဲ့ ထယ္ႀကီးရဲ့ အမူအရာေတြကို ရယ္ခ်င္မိတာနဲ႔ တဖက္ကို လွည့္လိုက္ရတယ္ ။
“ ကိုထယ္ႀကီး…”
“ ဗ်ာ..မူေတာ …. ”
“ မူေတာကို တကယ္ခ်စ္တာလားဟင္ ..”
“ ဟာ…ဒါ..ဒါေပါ့ မူေတာရယ္….အရမ္း ခ်စ္တာ….”
“ မူေတာကို လက္ထပ္ ယူမွာလား….”
ထယ္ႀကီး မ်က္ႏွာ ကြက္ကနဲ ပ်က္သြားတယ္ ။ သူ ေဖါေဖါကိုလည္း လက္ထပ္ ယူမယ္လို႔ ဂတိေတြ အထပ္ထပ္ ေပးခဲ့တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဖါေဖါက သူ႔ကို ယုံၾကည္ၿပီး လိုခ်င္တာ အကုန္ ပုံေအာၿပီး ေပးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား ။ ေဖါေဖါကို ေကာင္းေကာင္း စိတ္ႀကိဳက္ လိုးခဲ့တယ္ ။
အိေျႏၵေရ ဆည္ၿပီး…“ လက္ထပ္ယူမယ္..တသက္လုံး ေပါင္းမယ္….လုပ္ေကၽြးမယ္ ….ယုံပါ ……….မူေတာရယ္ ..မူေတာကို တကယ္ခ်စ္တာ..အရမ္းခ်စ္တာ ..ေမတၱာစစ္နဲ႔….” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ႏွစ္လုံးျပဴး ေသနတ္ႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာပုပ္ထားတဲ့ မူေတာရဲ့ အကို ေစးေထာ္ႀကီးရဲ့ ပုံကို ဖ်တ္ကနဲ ျမင္ေယာင္တယ္ ။ ေထာင္ေနတဲ့ သူ႔ဒုတ္ႀကီး ေလ်ာ့က်ေပ်ာ့က်သြားတယ္ ။
မူေတာ ေက်နပ္သြားတယ္ ။ လြယ္လြယ္ေပးလိုက္လို႔ သူ႔ကို တန္ဖိုး မထားမွာလည္း မူေတာ ပူတယ္ ။
ထယ္ႀကီး ေစာေစာက တအားဖက္ တအားနမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ပုဆိုးထဲက ဒုတ္ႀကီး မာေထာင္ေငါေနတာကို မူေတာ ေတြ႕တယ္ ။
သူတို႔အိမ္ကို ကိစၥတခုခု ရွိလို႔ လုံးထယ္ လာအိပ္ရင္ ညဖက္ႀကီး အိမ္ေနာက္ဖက္က တဲေဘးက ေရစည္ပိုင္းမွာ ကိုယ္လုံးတုံး ခၽြတ္ၿပီး ေရတဘြမ္းဘြမ္း ခ်ိဳးတဲ့အခါ မူေတာ
တိတ္တဆိတ္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္ဘူးတယ္ ။ က်စ္လစ္သန္မာတဲ့ လုံးထယ္ရဲ့ေယာက်္ားပီသတဲ့ ကိုယ္လုံးနဲ႔ ေပါင္တန္ေတြ ၾကား
က လုံးတုတ္ရွည္လ်ားတဲ့ ေယာက်္ား တန္ဆာႀကီးကို ျမင္ဘူးတယ္ ။ စြဲမက္ခဲ့တယ္ ။ လုံးထယ္ကို အဲဒီထဲက မူေတာ တိတ္တခိုး ခိုက္ေနတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ေရလာေျမာင္းေပး
အထာခင္းခဲ့တယ္ ။
“ ကိုထယ္ႀကီး…”
“ ဗ်ာ..မူေတာ …”
“မူေတာကို နမ္းခ်င္လား …”
“ အင္း..နမ္းခ်င္တယ္….ေပး နမ္းမွာလား…”
“ အင္း….နမ္း…ဖြဖြေလး နမ္းေနာ္…ေမတၱာသန႔္သန႔္ေလးနဲ႔…”
“ ဟီး….အင္းအင္း …”
ထယ္ႀကီး မူေတာ နဖူးေဖြးေဖြးေျပာင္ေျပာင္ေလးကို အသာ ထိ႐ုံ နမ္းလိုက္တယ္ ။ မူေတာ ေက်နပ္သြားတယ္ ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ေထာ္ၿပီး ေရွ႕တိုးေပးလိုက္တယ္ ။ ထယ္ႀကီးလည္း
မူေတာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္ျပန္တယ္ ။
“ ခ်စ္တယ္ကြာ…မူေတာ..သူ႔ကို ခ်စ္တယ္ ……”
ထယ္ႀကီး ရဲ့ ႂကြက္သား အေျမာင္းလိုက္နဲ႔လက္ေမာင္းအိုးႀကီးေတြကို မူေတာ ပြတ္ၾကည့္ေနတယ္ ။
“ ကိုထယ္ႀကီး က ဗလ အရမ္းေတာင့္တာဘဲ …”
မူေတာက လက္ေမာင္းေတြကို ပြတ္သပ္ေလေလ ထယ္ႀကီးရဲ့ ေပါင္တန္ေတြၾကားက အတန္တုတ္တုတ္ႀကီးက တင္းမာမတ္ေတာင္ေနရာက တဆတ္ဆတ္ ထထေထာင္ေနသည္ ။ ထယ္ႀကီး
ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနသည္ ။ တဏွာစိတ္ေတြ ဖုံးလႊမ္းေနၿပီး လိုရင္းကို တိုက္ရိုက္ သြားလိုက္ခ်င္ေတတယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေစာေစာက မူေတာက သူၾကမ္းတာကို မႀကိဳက္ဖူး ဆိုေတာ့ ေျဖးေျဖးေလး
နဲ႔ ညိမ့္ညိမ့္ေလးဘဲ ဆက္သြားဖို႔ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနသည္ ။
“ ကိုထယ္ႀကီး…..”
“ မူေတာ ….”
“ ခ်စ္လား..မူေတာကို…”
“ ခ်စ္တာေပါ့ …”
“ တကယ္လား ..ယုံရမွာလား…”
“ တကယ္ပါ မူေတာရယ္..အရမ္းကို ခ်စ္ပါတယ္ …”
“ အိုေက..မူေတာကို တကယ္ ခ်စ္ရင္…ေမတၱာ သန႔္သန႔္ေလးနဲ႔ အိပ္…..ပူေလာင္တဲ့ အခ်စ္ မပါဘဲ ေနနိုင္မလား..မူေတာ သိခ်င္တယ္…”
ထယ္ႀကီး အခက္ေတြ႕ေနသည္ ။ မူေတာကို ေက်ာခိုင္းၿပီး သူအိပ္လိုက္သည္ ။ သူ႔ငပဲႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနသည္ ။ တအားကို တင္းမာ ႐ုန္းထေနတယ္ ။
“ ကိုထယ္ႀကီး..ဒီဖက္ လွည့္ေလ..ဘာလို႔ ေက်ာခိုင္းၿပီး အိပ္ေနတာလဲ …”
ထယ္ႀကီး မူေတာဖက္ကို လွည့္ဖို႔ ခက္ေနတယ္ ။ သူ႔ငပဲႀကီးက တအားေတာင္ေနတာကိုး ..။ ေတာ္ၾကာ မူေတာက တဏွာစိတ္နဲ႔ ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာမွာ စိုးလို႔ ..။
“ လွည့္..ဒီဖက္ကို လွည့္…..”
ထယ္ႀကီး မူေတာဖက္ကို လွည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို လ်ာေလး တစ္လစ္ ထုတ္ၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ မူေတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ ဒါႀကီးက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ….”
“ ဟို..ဟိုဒင္း….အဲ…”
မူေတာက သူ႔ေပါင္ၾကားဂြဆုံေနရာက ဖုဖုေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို သူ႔လက္ကေလးနဲ႔ ဖမ္း ဆုပ္လိုက္တယ္ ။
“ ဟယ္….မာမာႀကီး …ဟြန္း..သူ စိတ္ထေနတာ မဟုတ္လား….ခၽြတ္…ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္……ခၽြတ္ေလ…ခၽြတ္…..”
မူေတာက အတင္း ခၽြတ္ခိုင္းေနလို႔ ထယ္ႀကီး သူ႔ေဘာင္းလီကို ခၽြတ္လိုက္ရတယ္ ။ ဘြယ္ႀကီး ေဘာင္းဘီ ခၽြတ္ေနတာကို မူေတာက အနီးကပ္ စူးစိုက္ ၾကည့္ေနတယ္ ။
ထိပ္ဖူးနီညိဳညိဳႀကီးနဲ႔ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္း ေထာင္ထေနတဲ့ လုံးပတ္တုတ္တုတ္ လေခ်ာင္းႀကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာတယ္ ။
“ အို …အႀကီးႀကီးဘဲ …အမေလး…ေၾကာက္စရာႀကီး …..”
ဒီလို ေျပာလိုက္ေပမယ့္ မူေတာ မ်က္ႏွာေလးက မခို႔တရို႔ေလး ..။ ထယ္ႀကီး မူေတာ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ရေတာ့ အိုေကမယ္ ဆိုတာ သိလိုက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးက ေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာ ။ တကယ္ေတာ့ ထယ္ႀကီးက လူလည္ႀကီး သားသမီးထဲကဘဲေလ ..။ “ ေၾကာက္စရာ မဟုတ္ပါဘူး..မူေတာ အတြက္ပါ…”
“ အိုး..မူေတာက ဘာလုပ္ရမွာလဲလို႔..အဲဒါႀကီးကို…”
ထယ္ႀကီးက မူေတာ လက္ကေလးကု ဆြဲယူက သူ႔လေခ်ာင္းႀကီးေပၚကို တင္ေပးလိုက္တယ္ ..။
“ အိုး…”
“ ကိုင္ဆုပ္ၾကည့္..မူေတာ ေယာက်္ား လီး ကို အရင္က တခါမွ မကိုင္ဖူးဘူး မဟုတ္လား …”
“ အင္း..မကိုင္ဖူးဘူး …”
“ ကိုင္ဆုပ္ၾကည့္..စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လို ခံစားရလဲ ေျပာျပ..”
မူေတာက လေခ်ာင္းႀကီးကို ပြတ္သပ္ ကိုင္ဆုပ္ၾကည့္ေနၿပီး “ ပူပူေႏြးေႏြးႀကီးေနာ္ ..အရမ္းလဲ တုတ္တာဘဲ …”
တကယ္ေတာ့ မူေတာက ထယ္ႀကီး လေခ်ာင္းကို ကိုင္သာ မကိုင္ဖူးတာပါ..အိမ္ထဲကေန ထယ္ႀကီး ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ခၽြတ္ၿပီး ေရခ်ိ ုးတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနက်ပါ ။ ဒါႀကီးကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး
ထယ္ႀကီးကို စိတ္ဝင္စားခဲ့တာ မဟုတ္လား ။ အခုေတာ့ မူေတာ လက္ထဲကို ဒီလေခ်ာင္းႀကီး ေရာက္ေနၿပီ ။
အတန္ႀကီးကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္သပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မူေတာရဲ့ စိတ္ေတြ တအား ထႂကြ ေသာင္းက်န္းလာရပါတယ္ ။ ထယ္ႀကီး က ေၾကာင္မေန ။ ငိုင္မေန ။ ေငးမေန ေႏွးမေနဘူး ..။
လက္ျမန္ေျချမန္ နဲ႔ မူေတာကို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုတ္နမ္းလိုက္တယ္ ။ မူေတာကလည္း လီးႀကီးကို ကိုင္ဆုပ္ နယ္ဖတ္ေနၿပီး စိတ္ေတြ လာေနတာ ။ မူေတာ နို႔ႀကီးေတြကို အက်္ ီေပၚကဘဲ
ကိုင္ဆုပ္နယ္သလို ဖင္ႀကီးေတြကိုလည္း ပြတ္သပ္တယ္ ။ မူေတာရဲ့ လ်ာေလးကို သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ ပြတ္ကစား ေပးရင္ မူေတာ အဝတ္ေတြကို စခၽြတ္တယ္ ။ သူ႔အက် ႌကိုလည္း ခၽြတ္လိုက္တယ္ ။
ဗလေတာင့္ေတာင့္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔ ထယ္ႀကီးကို မူေတာ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြ တအား ေဖါက္ျပန္တယ္ ။ ခံခ်င္စိတ္ေတြလည္း အရမ္း ေပၚလာတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္ တအား ယားလာတယ္ ။
ထယ္ႀကီး အဝတ္ေတြ ခၽြတ္တာကို မျငင္းဆန္ေတာ့ဘူး ။ မတားေတာ့ဘူး ။ ထယ္ႀကီးကလဲ သူ႔လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ မူေတာ ေစာက္ပတ္ကို ပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္ေပးရင္း နို႔တလုံးကို
ကိုင္စို႔ေပးလိုက္တယ္ ။
“ အို..ဟင့္ဟင့္ . ..ကိုထယ္ႀကီးရယ္..မူေတာကို တကယ္ ခ်စ္တာမွ ဟုတ္ရဲ့လား..ဒါက္ုဘဲ မူေတာက ပူတာ …”
“ တကယ္ ခ်စ္တာ မူေတာ..မူေတာကို တကယ္ လက္ထပ္ ယူမွာ…”
နို႔ႀကီးတလုံးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ညႇစ္ရင္း နို႔သီးေခါင္းေလးကို စို႔လိုက္ လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးလိုက္ လုပ္ေပးေနတယ္ ။ မူေတာ အရမ္း စိတ္ေတြ ထန္သထက္ ထန္လာသည္ ။ ထယ္ႀကီးက
အခ်ိန္ဆြဲတဲ့ လူ မဟုတ္ဘူး ။ မူေတာ ေပါင္တန္ေတြကို ျဖဲကားရင္း ေစာက္ပတ္ကို လ်ာနဲ႔ ကုန္းယက္တယ္ ။ ျပတ္ျပတ္ ျပတ္ျပတ္ အသံေတြ ဆူညံလာတယ္ ။ မူေတာ တအား ေအာ္ညည္းတယ္ ။
ေထာင္ထြက္ေနတဲ့ ေစာက္စိေလးကို ထယ္ႀကီး ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြက ငုံစုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ မူေတာ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး ။ ခ့းေလး ေကာ့တက္ၿပီး ထယ္ႀကီး လီးႀကီးကို သူ႔အဖုတ္ထဲကို ထိုးသြင္းေစခ်င္ၿပီ
။ ထယ္ႀကီးကလဲ မူေတာ လိုလားေနတာကို သိတယ္ ။ မူေတာ ကို အဖုတ္ယက္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး မူေတာ ေပါင္တန္ေတြအၾကား သူ႔ကိုယ္ႀကီးကို ေနရာယူလိုက္ၿပီး သူ႔လေခ်ာင္းကို
မူေတာ ေစာက္ဖုတ္ေပါက္ထဲကို ေတ့စိုက္ ထိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္ ။
“ အင္း…အင္း….အား…..”
အရည္ေတြ စိုရႊဲနစ္ေနတဲ့ မူေတာ ေစာက္ဖုတ္က ထယ္ႀကီးရဲ့ လီးတုတ္ႀကီးကို တအိအိ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ လက္ခံေနတယ္ ။ အတြင္းသား အိအိေတြကို ထိပ္ဖူးႀကီး အတင္းကာေရာႀကီး ပြတ္သပ္ၿပီး
ဝင္လာေတာ့ မူေတာ အရသာထူးေတြ တအားေကာင္းေကာင္း ရေနတယ္ ။
ထယ္ႀကီးက လီးကို ဆက္မသြင္းဘဲ အေနာက္ျပန္ဆုတ္ထုတ္ၿပီး ျပန္သြင္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္တယ္ ။ ပတ္ ပတ္ ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြ ထြက္ေနတယ္ ။ မူေတာ ႀကိဳက္ေနတယ္ ။ ထယ္ႀကီး
လိုးထည့္ေနတာေတြကို ႀကိဳက္ေနတယ္ ။ ထယ္ႀကီး တရႉးရႉးနဲ႔ မူေတာကို တပတ္ပတ္နဲ႔ အသြင္းအထုတ္ တိမ္တိမ္ေလးေတြ နဲ႔ လိုးေနတယ္ ။
“ အင္း..အင္း..အင္း…ဟင့္ဟင့္…”
မူေတာ ေယာက်္ားနဲ႔ တခါမွ မလိုးဘူးေပမယ့္ ဏွာႂကြၿပီး ဟိုဟာ ဒီဟာေတြနဲ႔ အာသာေျဖဘူးတယ္ ။ အခုေတာ့ ထယ္ႀကီးရဲ့ လီးစစ္စစ္ နဲ႔ စၾကဳံဘူးရတာဘဲ ..။ လီးစစ္စစ္ရဲ့ အရသာ ကို မူေတာ
အရမ္း သေဘာေတြ႕ေနတယ္ ။ က်ဥ္းၾကပ္တဲ့ မူေတာ ေစာက္ဖုတ္အိအိေလးကို လိုးရတဲ့အတြက္ ထယ္ႀကီး သိပ္ ၾကာၾကာ မလိုးနိုင္ဘူး..။ အီဆိမ့္ေနေအာင္ကို ေကာင္းလြန္းေနတယ္ ။
သူ႔လေခ်ာင္းကို သားေရကြင္းနဲ႔ ပတ္စည္းထားသလို တင္းၾကပ္ေနတယ္ ..။ ခဏေလးနဲ႔ သုတ္ရည္ေတြ မူေတာ ေစာက္ပတ္ အထဲကို ပန္းထုတ္မိၿပီး ၿပီးသြားရေတာ့တယ္ ။
“ အား…အား…အား……..ေကာင္းလိုက္တာ မူေတာရယ္ …..“
“ မူေတာေရာဘဲ…တအား ေကာင္းသြားတယ္ ….ထယ္ႀကီးရယ္..တကယ္…ရွယ္ဘဲ…..”
မူေတာလဲ ေကာင္း..ထယ္ႀကီးလည္း ေကာင္း..ႏွစ္ေယာက္စလုံး အထြဋ္အထိပ္ကို ေရာက္ရတာမို႔ သူတို႔ အရမ္း ေက်နပ္ေနၾကတယ္ ။
ေစးေထာ္ ကလိုထူးရဲ့ အိမ္မွာ အရက္ေသာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ဟိုညက စိုင္းဟတ္ရဲ့ အိမ္ကို သူတို႔အဖြဲ႕ ဝင္ဝုန္းေတာ့ စိုင္းဟတ္ရဲ့ မယား နန္းမူရဲ့ အဝတ္မဲ့ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းေတြကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရလို႔ဒီလွလွပပ ပစၥည္းေတြက သူ႔မ်က္လုံးထဲက မထြက္နိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။
“ ကလိုထူး..”
“ ဟုတ္..အကိုေစးေထာ္…”
“ ငါ နန္းမူကို လိုးခ်င္တယ္ကြာ….”
“ အဟင္း…”
“ ဘာအဟင္းလဲ….မင္းက မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ ဆိုလိုခ်င္တာလား….ကလိုထူး..”
“ မဟုတ္ပါဘူး…အကိုေစးေထာ္…..”
ကလိုထူးက အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္သြားတယ္ ..။
“ ကလိုထူး..မင္း ဘယ္ထြက္သြားတာလဲ..ျပန္လာေလကြာ…..”
“ ဆတ္သားေျခာက္ ထပ္သြားယူတာ….လာၿပီ…လာၿပီ …..အကိုေစးေထာ္…..”
ကလိုထူးက ဆတ္သားေျခာက္ ဆီဆမ္း ဇလုံေလးကို ေစးေထာ္ရဲ့ ေရွ႕မွာ လာခ်ေပးတယ္ ။ ေစးေထာ္ ေတာ္ေတာ္ မူးေနၿပီ . ကလိုထူးလည္း အဲ့ညက အျဖစ္အပ်က္ကို တတ္နိုင္ရင္ ေမ့လိုက္ခ်င္တယ္
…ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ စိုင္းဟတ္ကို သူ ပစ္သတ္ခဲ့လို႔ ..။ ဓါးျပတိုက္..ျပန္ေပးဆြဲ အလုပ္ေတြကို ကလိုထူး လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုလို လူတေယာက္ကို ပစ္မသတ္ဖူးေသးဘူး ။ ေစးေထာ္က နန္းမူရဲ့ ဖင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးေတြနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို အဲဒီတုန္းက ေတြ႕လိုက္ရၿပီး အစြဲႀကီး စြဲၿပီး တအားႀကိဳက္ေနတယ္ ။ ခက္ေတာ့ ခက္ေနၿပီ ။
“ ကလိုထူး…..”
“ ဗ်ာ..အကို…”
“ မင္း..ဒီေန႔ စိုင္းဟတ္ရဲ့ ရက္လည္ ဆြမ္းေကၽြးတာ သိလား…..”
“ ဟုတ္…သိတယ္ အကိုေစးေထာ္…”
“ ငါတို႔ နန္းမူဆီ သြားၾကရေအာင္ကြာ……”
“ ဟာ..အကို ျဖစ္ပါ့မလား….တတ္နိုင္ရင္ လၽွိုၿပီး ေနၾကရင္ ေကာင္းမယ္ ….”
“ ဘယ္သူသိတာ လိုက္လို႔ကြာ…..အဲ့ညက ငါတို႔ မ်က္ႏွာဖုံးေတြ စြပ္ထားၾကတာဘဲ…..”
ကလိုထူး ေစးေထာ္ကို ေၾကာက္ရတယ္ ။ သူ႔ကို မလြန္ဆန္ရဲဘူး ။ တကယ္ေတာ့ သူက ကလိုထူးတို႔ လူစုကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ဘဲ…။
“ လာကြာ…ေျပာေနၾကာတယ္..နန္းမူ အိမ္ကို သြားမယ္….”
ကလိုထူး မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႔ စိတ္ညစ္ေနတယ္ ။ ေစးေထာ္က သူထိုင္ေနတဲ့ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ ခ်ထားတဲ့ သူ႔ေသနတ္ကို ေကာက္ယူၿပီး ခါးၾကားမွာ ထိုးလိုက္တယ္ ။ ရွပ္အက် ႌပြပြႀကီးကို အျပင္ထုတ္ ဝတ္ထားလို႔ ေသနတ္ပါတာကိုေတာ့ လူမသိနိုင္ဘူး ။
“ လာကြာ..သြားမယ္….”
ကလိုထူး ကုပ္ကုပ္ေလး လိုက္သြားရေတာ့တယ္ ..။
စိုင္းဟတ္အိမ္မွာ ဆြမ္းေကၽြးလာစားတဲ့ လူေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္ ။ နန္းမူ မ်က္ႏွာညႇိုးညႇိုးေလးနဲ႔ လူေတြကို ဧည့္ခံေနတယ္ ။ ေစးေထာ္နဲ႔ ကလိုထူးက သူတို႔ဟာ စိုင္းဟတ္ရဲ့ မိတ္ေဆြေတြပ..သတင္း ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး …လို႔ ေျပာၾကတဲ့အခ်ိန္ ေစးေထာ္က နန္းမူရဲ့ တကိုယ္လုံးကို တပ္မက္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္ ။ ကလိုထူးက စာအိတ္ေလးနဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ေငြကို နန္းမူ လက္ထဲကို ထည့္လိုက္တယ္ ။
လူေတြကို ထမင္းဟင္းေတြ လိုက္ထည့္ေပးေနတဲ့ နန္းႏူရဲ့ ခါးေသးေသး ေအာက္က ဖင္ကားကားႀကီးေတြကို စိုက္ေငးရင္း ေစးေထာ္ ပစ္မွားေနတယ္ ။ နန္းမူကို ျဗဳန္းခ်င္ေနတယ္ ။ ျဖဳတ္ခ်င္ေနတယ္ ။
နန္းမူ အိမ္က ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ ေစးေထာ္ နန္းမူကို ညဖက္ အၾကမ္းဖက္ ဖမ္းေခၚၿပီး ေတာထဲမွာ အတင္း ျဗဳန္းပစ္မယ္ လို႔ ႀကံေနတယ္ ။
သူ႔အိမ္လည္း ျပန္ေရာက္ေရာ အျပင္က ျပန္လာတဲ့ ညီမ မူေတာနဲ႔ တိုးတယ္ ။
“ အကို ဘယ္က ျပန္လာလဲ..”
“ ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးက ျပန္လာတာ…နင္ေကာ..ဘယ္က ျပန္လာလဲ..”
“ ေနာ္ပဲတို႔ အိမ္က ….”
ေစးေထာ္က ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ခါးၾကားမွာ ထိုးထားတဲ့ သူ႔ပစၥတိုေသနတ္ကို ထုတ္ယူၿပီး ေဘးက ခုံေလးေပၚမွာ တင္လိုက္တယ္ ။ မူေတာက ေသနတ္ကို ေတြ႕ေတာ့….“ အကို…မူေတာ ေသနတ္ ပစ္တတ္ခ်င္တယ္….သင္ေပးပါလား….” လို႔ ေစးေထာ္ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ဟာ….မူေတာ..နင္ ဘာျဖစ္ေနလဲ..ဘာလို႔ ေသနတ္ ပစ္တတ္ခ်င္ရတာလဲ….ေအးေအးေနစမ္းပါဟာ….”
“အကိုကလည္း..လုပ္ပါ..မူေတာ ပစ္ခ်င္တယ္…..ပစ္တတ္ခ်င္တယ္…….”
“ ငါ မအားဘူး..အင္း…ထယ္ႀကီးကို သင္ခိုင္း…..ကလိုထူး…”
“ ဟုတ္ အကို…”
“ ထယ္ႀကီးကို ေခၚစမ္း..မူေတာကို ေသနတ္ပစ္ သင္ခိုင္းလိုက္….”
“ ဟုတ္အကို ….”
မူေတာ ျပဳံးသြားတယ္ ။
ထယ္ႀကီး နဲ႔ ျမင္းစီးထြက္မယ္…ေသနတ္ပစ္သင္တယ္ ဆိုၿပီး ေတာထဲမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနမယ္…။ ထယ္ႀကီး ကို မူေတာ အရမ္း ခိုက္ေနၿပီ ။ သူလိုးတာ အရမ္းသေဘာက်ေနၿပီ ။ သူ႔လီးႀကီးက တအားတုတ္လဲ တုတ္ ရွည္လည္း ရွည္တယ္ ။ မူေတာကို သူ႔လီးကို စုတ္ခိုင္းလို႔ ခုဆို ေတြ႕တိုင္း စုတ္စုတ္ေပးေနရတယ္ ။ မူေတာက သူ႔လီးကိုစုတ္ သူက မူေတာ ေစာက္ပတ္ကို ယက္တယ္ ။
ဒါေတြကို စဥ္းစား လိုက္တာနဲ႔ ေစာက္ပတ္က ယားတက္လာတယ္ ။
ေဖါေဖါ မမိုးသူနဲ႔ အတူတူ အေပၚထပ္က သူေဌး လင္မယားရဲ့ အိပ္ခန္းေတြကို ရွင္းလင္း သန႔္ရွင္းရတယ္ ။ သူေဌးလင္မယား ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ မအိပ္တာ ေဖါေဖါ သိလိုက္ရတယ္ ။
ပထမ ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့အိပ္ခန္းကို ရွင္းၾကရတယ္ ။ ေကာ္ေဇာေတြ ဖုံစုပ္စက္နဲ႔ စုပ္ရတယ္ ။ ေရခ်ိ ုးခန္း အိမ္သာ ေဆးေၾကာ တိုက္ခၽြတ္ရတယ္ ။ မမိုးသူဟာ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္လုပ္နိုင္တယ္
ဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
သူေဌးလင္မယားရဲ့ အိပ္ခန္းေတြ ထဲမွာ အခန္းဝွက္ေတြ ရွိၿပီး မီးခံေသတၱာႀကီးေတြ ရွိေနတာကိုပါ သိလိုက္ရတယ္ ။
မမိုးသူက ေဖါေဖါ နင္ေတြ႕တာသိတာေတြ စိတ္ထဲမွာဘဲ ထားေနာ္..တျခား ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာျပနဲ႔ ..လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း “ စိတ္ခ်ပါ ..အမ ..ေဖါေဖါ ကိုယ္နဲ႔
မဆိုင္တာေတြ ေျပာေလ့မရွိပါဘူး …ေဖါေဖါ သစၥာလဲ ရွိတယ္…ကိုယ့္ထမင္းရွင္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာ မေဖါက္ပါဘူး …” လို႔ မမိုးသူကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ အခန္းမွာ
ရာဘာလိင္တန္ေခ်ာင္း အတုႀကီးတေခ်ာင္း က လြဲလို႔ သိပ္ ထူးထူးျခားျခား မေတြ႕ရေပမယ့္ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ အိပ္ခန္းထဲမွာေတာ့ လိင္ကိစၥ အသားေပး စာအုပ္ေတြ ဒီဗီဒီ ခ်ပ္ေတြ အစုံဘဲ ေတြ႕ရတယ္ ။
မမိုးသူက လိင္ဆက္ဆံတဲ့ ပုံေတြနဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ေဖါေဖါ မေတြ႕ဖူးဘူး ထင္ၿပီး လာျပတယ္ ။ “ ေဖါေဖါ ၾကည့္စမ္း လီးႀကီးေတြ နဲတာႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူး..ဖင္ေပါက္ထဲလည္း
ထိုးေနတယ္ဟာ..အမေလး …လန႔္စရာ…”
မမိုးသူ က ေဖါေဖါကိုလည္းၿပ သူလည္း ပုံေတြကို ၾကည့္တယ္ ။ ေစာက္ပတ္ထဲ လီး တပ္ရက္ ပုံေတြ နဲ႔ ေစာက္ပတ္ ယက္ေပးေနတဲ့ ပုံေတြ ..လီးတုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးေတြကို စုတ္ေပးေနတဲ့
ပုံေတြကို ေတြ႕ရၾကည့္ရေတာ့ ေဖါေဖါ စိတ္ေတြ မရိုးမရြ ထႂကြလာရတယ္ ။
မမိုးသူက “ ေဖါေဖါ..ေယက်္ားနဲ႔ ၾကဳံဘူးလား…” လို႔ ေမးတယ္ ။ ေဖါေဖါက “ ဘာၾကဳံတာကို ေမးတာလဲ အမ..” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့..“ ဟီး….အိပ္ဖူးလား..လိုးဖူးလား…ေမးတာပါ ..” လို႔
ရယ္ၿပီး ေျပာတယ္ ။ ေဖါေဖါ လည္း “ ဟာ..အမကလဲ..ဘာေတြ လာေမးေနမွန္းလဲ မသိဘူး…” လို႔ ရွက္သလိုနဲ႔ ေျပာလိုက္ၿပီး အိမ္သာကိုဘဲ ဖိတိုက္ခၽြတ္ေနလိုက္တယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီအခန္းက လိင္တန္အတုႀကီးကို မမိုးသူက ေကာက္ကိုင္ၿပီး ေဖါေဖါရဲ့ ဖင္တုံးေတြကို လာထိုးတယ္ ။
“ အိုး..အေမ့ …လန႔္သြားတာဘဲ …”
“ ၾကည့္စမ္း ေဖါေဖါ လီး အတုႀကီး ..ဒါမ်ိဳး ေဖါေဖါ ျမင္ဘူးလား…”
“ ဟင့္အင္း ..ဒါႀကီးက ဘာလုပ္ဖို႔လဲဟင္..အမ …”
“ ေဖါေဖါကလည္း တကယ္ မသိဘူးလား …ဒါ အာသာေျဖဖို႔ေလ …မိန္းမေတြ စိတ္လာတဲ့အခါ ဟိုထဲကို ဒါနဲ႔ ထိုးၿပီး ေျဖေဖ်ာက္တာေပါ့….”
“ အမေလး..ၾကက္သီးထလိုက္တာ အမ ရယ္..ဒီလိုဘဲ လုပ္ၾကလားဟင္ …”
ေဖါေဖါက ဒါမ်ိဳးေတြကို မသိ မၾကဳံဘူး မၾကားဘူးသလို ဟန္ေဆာင္လိုက္တယ္ ။
“ ေဖါေဖါကလည္း ဒါေတာင္ မသိဘူးလား..ေတာရြာေတြမွာ ဆိုရင္ ခရမ္းသီးေတာင့္ေတြနဲ႔ ထိုးၿပီး အာသာေျဖၾကတာမ်ိဳးေလ ….”
“ အီး ..ရွက္စရာႀကီး အမ ရယ္ ..နားရွက္ပါတယ္..ၾကားရတာ…”
ေဖါေဖါက မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္ၿပီး ရွက္တဲ့ပုံနဲ႔ သူမ နားကို သူမ ပိတ္ဟန္ ျပဳလိုက္တယ္ ။
မမိုးသူက ရယ္တယ္ ။
“ ဒါ..ဒါ..သူေဌးကေတာ္..သုံးတာလားဟင္…”
“ သူ႔အခန္းထဲမွာ ေတြ႕ေတာ့ သူ သုံးလို႔ ျဖစ္မွာေပါ့..ေဖါေဖါေရ..ငါလည္း ဘယ္သိပါ့မလဲ ..ဟင္းဟင္း…..”
မမိုးသူက လိင္တန္အတုႀကီးကို သူတို႔ ေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ ျပန္ထားလိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါလည္း မမိုးသူ လိုခ်င္တဲ့ ပုံစံအတိုင္း သူေဌးလင္မယားရဲ့ အခန္းေတြကို ရွင္းလင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။ မိုးသူလည္း ေဖါေဖါ အလုပ္လုပ္တာကို သေဘာက်သြားတယ္ ။ ညေနစာ ခ်က္ျပဳတ္ေတာ့
လည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ ေဒၚခ်ယ္ရီေဇာ္တို႔ ဘာစားတတ္လဲ..မမိုးသူဆီက ေမးျမန္းၿပီး ေဖါေဖါလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်က္ထားလိုက္ပါတယ္ ။
ညေနေစာင္းမွာ ဦးေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ ေဒၚခ်ယ္ရီ ျပန္ေရာက္လာၾကတယ္ ။
မမိုးသူနဲ႔ ေဖါေဖါတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူေဌးလင္မယားကို ညေနစာ ျပင္ဆင္ ေကၽြးၾကတယ္ ။ သူတို႔ ေဖါေဖါ ခ်က္တဲ့ ဟင္းေတြကို သေဘာက်ၾကတယ္ ။ သူတို႔ ထမင္းစားပြဲမွာ စားေနၾကတဲ့အခ်ိန္
ဖုန္းလာတယ္ ။ အိမ္က လိုင္းဖုန္းကို ေခၚတာ ။ မမိုးသူ ေျပးကိုင္လိုက္တယ္ ။ မမိုးသူက ဖုန္းခြက္ကို လက္နဲ႔ ပိတ္ထားၿပီး..“ မခ်ယ္ရီ ..ႀကိဳ႕ကုန္းက ေဒၚစတယ္လာ က သူ႔ဆီမွာ
ပစၥည္းေတြ ေရာက္ေနၿပီ ..မခ်ယ္ရီ လာယူနိုင္မလား…တဲ့ ..လို႔ ေဒၚခ်ယ္ရီေဇာ္ကို လာေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီေဇာ္က “ ဟာ..ေရာက္ေနၿပီဆိုရင္ သြားယူမွာေပါ့..စတယ္လာ့ကို လာယူမယ္
လို႔ ေျပာလိုက္..” လို႔ မမိုသူကို ေျပာခိုင္းတယ္ ။ ထမင္းလည္း စားၿပီးေရာ ေဒၚခ်ယ္ရီေဇာ္လည္း မမိုသူကို အေဖၚေခၚၿပီး အိမ္က ဒရိုင္ဘာနဲ႔ ႀကိဳ႕ကုန္းကို ပစၥည္းေတြ သြားယူတယ္ ။
ေဖါေဖါလည္း ပုဂံေတြ ေဆးေၾကာေနတဲ့အခ်ိန္ ဦးေဇာ္ေဇာ္ မီးဖိုခန္းတံခါးေပါက္ဝကို ေရာက္လာၿပီး “ ေဖါေဖါ ..လာ အေပၚထပ္ တက္ရေအာင္ .” လို႔ လာေခၚပါတယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီ အျပင္ထြက္ေနတုံး ေတြ႕ၾကရတယ္ ဆိုတာ ေဖါေဖါလည္း သိတာေၾကာင့္ လက္ကို ဆပ္ျပာေမႊးနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးၿပီးတာနဲ႔ အေပၚထပ္ကို တက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ အိပ္ခန္း
ေပါက္ဝကို ေရာက္ေတာ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ သူ႔ ကုတင္ႀကီး ေဘးနားမွာ ရပ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ လာ..ေဖါေဖါ ..ဒီမွာ ေဖါေဖါ ရဲ့ အေမ ေဆးကုဖို႔ ပိုက္ဆံ ထုတ္ေပးထားတယ္….”
ဦးေဇာ္ေဇာ္က အညိဳေရာင္ စကၠဴ ထုပ္ႀကီးတထုပ္ကို ေဖါေဖါ လက္ထဲကို ထည့္လိုက္တယ္ ။
“ ေက်း..ေက်းဇူးပါ..ဦး …..”
ေဖါေဖါက လွည့္ထြက္မယ္ ျပင္ေတာ့ “ ေဖါေဖါ ေနအုံးေလ..ဒီေငြထုပ္ကို နင္ ေအာက္ဆင္းတဲ့ အခါက် မွ ယူသြား…အခု နင္ ငါ့ဆီ ခဏ လာအုံး…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း ရင္ေတြ အရမ္းကို
ခုံသြားတယ္ ။ သူ..သူ..သူ ေဖါေဖါကို တခုခု လုပ္ေတာ့မယ္ ….။
“ ေဖါေဖါ….နင္ ငါ လိုခ်င္တာေတြ ေပးမယ္ ဆိုရင္ ဒီထက္မ်ားတဲ့ ေငြေတြ ငါ နင့္ကို ေပးအုံးမယ္..တခုေတာ့ ရွိတယ္ ..နင္ ငါလိုခ်င္တာေတြကို မျငင္းဆန္ရဘူး …ခံရမယ္..ဒါဆိုရင္ ..နင့္ကို ငါ
တကယ့္ကို ကူညီမယ္…နင့္အေမ ေဆးကုတာ တခုထဲတင္ မဟုတ္ဘူး..နင့္ ဘဝကို ေျပာင္းးသြားေအာင္ ငါ လုပ္ေပးနိုင္တယ္ …နင္ ယုံသလား..ေဖါေဖါ…”
“ ယုံပါတယ္….ဦး….”
“ ဒါဆို…လာ…ဒီကိုလာ….”
ေဖါေဖါ သူ႔အနားကို တိုးကပ္သြားလိုက္တယ္ ။
“ နင့္ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ အားလုံးကို တခု မက်န္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္..ေဖါေဖါ…..”
“ ရွင္…”
“ အခ်ိန္ သိပ္မရဘူး..သူတို႔ ျပန္မလာခင္ နင္ ငါ့ကို အကုန္ ေပးရမွာ….”
အဝတ္အစား အားလုံးကို ခၽြတ္ပစ္ရမွာကို ေဖါေဖါ ေၾကာက္ေန ရွက္ေနတယ္ ။ တခါမွ တစိမ္း ေယာက်္ားေတြ အေရွ႕မွာ ဖင္တုံးလုံး မခၽြတ္ဖူးေသးဘူး ။ ထယ္ႀကီး ကို ေပးလိုးတာက အေမွာင္ထဲမွာ..။
ထမိန္ေလး အသာ လွန္ၿပီး သူလိုးတာ ။ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး မခၽြတ္ရဲပါဘူး ..။
“ ရွက္တယ္..ဦးရယ္….”
“ ဟားဟား..နင္ကလဲ အလုပ္သေဘာဘဲဟာ…ငါက အလကား နင့္ကို ခၽြတ္ခိုင္းတာမွ မဟုတ္တာ…..နင္ လိုခ်င္တဲ့ ေငြ ေပးေနတယ္ေလ..ေနာက္လဲ ထပ္ေပးအုံးမွာ…ငါက နင့္ကို နင္တို႔ရြာမွာ
သြပ္မိုး အုတ္ခံ ႏွစ္ထပ္ အိမ္တလုံး ခ်က္ခ်င္း ေဆာက္ေပးလိုက္နိုင္တယ္ ဆိုတာ သိရဲ့လား….”
“ သိပါတယ္…ဦး ….”
“ ကဲ..ဒါျဖင့္..ခၽြတ္…အကုန္ ခၽြတ္….ျမန္ျမန္ဟာ…”
ေဖါေဖါလည္း သူ႔အလိုကို လိုက္ရပါေတာ့တယ္ ။ ေဖါေဖါ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစား အားလုံးကို သူ႔ေရွ႕ မီးအလင္းႀကီးေအာက္မွာ ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ရပါတယ္ ။
ေတာက္ေျပာင္တဲ့ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း သူ႔ခါးဝတ္ ပုဆိုးကိုလည္း ကြင္းလုံး ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။ ေဖါေဖါ ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္သြားသလို သူလဲ
ျဖစ္သြားေအာင္ သူ႔ကိုယ္ အေပၚပိုင္းမွာ ဝတ္ထာားတဲ့ စြပ္က်ယ္ လက္ျပတ္ကိုလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္ ဆက္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။
“ အို ..”
ဖြံ့ထြားတင္းရင္းတဲ့ နို႔ႀကီးေတြက အေပၚကို ဦးေမာ့ ခပ္ေကာ့ေကာ့ေလးနဲ႔ တအားႀကီး လွလြန္းေနတယ္ ။ ခါးေသးေသးနဲ႔ စြင့္ေန ကားေနတဲ့ ဖင္စိုင္တုံးႀကီးေတြကလည္း ျဖဴေဖြးဝင္းအိေနတယ္ ။
ေပါင္တန္လွလွေတြ ၾကားက မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးကေတာ့ အလွဆုံးဘဲ လို႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္က မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။
“ အေမႊးမရွိပါလား..နင္..အေမႊးကို ရိပ္တာလား..ႏုတ္တလား ….ေဖါေဖါ..”
“ အာ..ဦးကလဲ ဘာေတြ လာေမးေနမွန္း မသိပါဘူး……. ”
“ ငါေမးရင္ ေျဖစမ္း..ငါ့ကို စိတ္ထြက္ေအာင္ မလုပ္နဲ႔ ေဖါေဖါ….”
“ ဟုတ္…ေဖါေဖါ ရိပ္လဲ မရိပ္..ႏုတ္လည္း မႏုတ္ဘူး..နဂိုဘဲ….အေမႊး မေပါက္ဘူး…”
“ ဟား..ေစာက္ကတုံးနဲ႔ လာတိုးေနတာကိုး ….နင္ ဂ်ိဳင္းေမႊးေကာ ေပါက္လား ….”
“ ဂ်ိဳင္း ေမႊးေတာ့ ေပါက္တယ္..ဦး……”
“ နင့္ေစာက္ပတ္ အရမ္း လွတာဘဲ..လာစမ္း..ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ အိပ္လိုက္ ..ေပါင္ေတြကို ျဖဲကားစမ္း….”
ေဖါေဖါလည္း သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာ အိအိႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္ လွဲအိပ္ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္ေတြကို ျဖဲကား ေပးလိုက္ရပါတယ္ ။
ေဖါင္းမို႔တဲ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္သည္ ။
“ ဟင့္..ရွက္တယ္…”
ေဖါေဖါက သူမ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြကို ေစ့လိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္လို႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္ က “ မရွက္နဲ႔ ေဖါေဖါ …နင္နဲ႔ ငါနဲ႔ ၾကားထဲမွာ အရွက္ ဆိုတာကို ေဘးဖယ္ထားလိုက္စမ္းဟာ …နင္ လိုတာေတြ ငါ
ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္..ငါလိုတာကိုလည္း နင္ ေပးမယ္ မဟုတ္လား..”လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ေပါင္ေတြကို ေဘး ဖက္ကို တြန္းထားလိုက္သည္ ။
“ ရွက္တာေပါ့လို႔..ဟင့္…”
ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း တဟဲဟဲ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီးေနာက္ ေဖါေဖါရဲ့ ေပါင္တန္ေတြ အၾကားကို ေခါင္းထိုးအပ္လိုက္ၿပီး အရည္ေတြ စိုေနတဲ့ေဖါေဖါရဲ့ ေစာက္ပတ္ကို လ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္ထည့္လိုက္ပါတယ္ ။
“ အို႔..ဦး..ဟင့္ဟင့္..ေစာက္ပတ္ကို ဘာလို႔ ယက္တာလဲ…”
ဦးေဇာ္ေဇာ္ က ဘာမွ ျပန္မေျဖအားဘူး ။ ေစာက္ပတ္ကို ဆက္တိုက္ဘဲ လ်ာႀကီးနဲ႔ တျပတ္ျပတ္ နဲ႔ ဖိဖိ ယက္ပါေတာ့တယ္ ။
“ ဦးရယ္..ေစာက္ပတ္ ဆိုတာ ယက္ရတဲ့ဟာ ဟုတ္လို႔လား ….”
ေဖါေဖါက အရိုးခံ ေတာသူေလးလို ပုံစံနဲ႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး ။ ေစာက္ပတ္အတြင္းထဲကို သူ႔လ်ာထိပ္ကို ထိုးသြင္းေနတယ္ ။
ေဖါေဖါ.. ဖင္ႀကီးေတြ ခါရမ္း လူးပ်ံၿပီး တအားအား ေအာ္ေနရတယ္ ။ ေဖါေဖါ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေစာက္ပတ္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး ယက္ေနတယ္ ။ ေဖါေဖါ အရမ္းေကာင္း
တအားသေဘာက် ႀကိဳက္ေနတယ္ ။ ေစာက္စိကို စုတ္လိုက္ေတာ့ ေဖါေဖါ တဆတ္ဆတ္ခါသြားရတယ္ ။ သတိကင္းလြတ္သြားသလိုေတာင္ ျဖစ္သြားရတယ္ ။ ေကာင္းလြန္းလို႔ …။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ က စုတ္ေပးတာ ယက္ေပးတာကို ဖ်တ္ကနဲ ရပ္လိုက္ၿပီး ..“ ေကာင္းလား..ေဖါေဖါ ..” လို႔ ေမာဟိုက္သံႀကီးနဲ႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ေဖါေဖါလည္း “ အင္း..အင္း..ေကာင္းတယ္..တအား…” လို႔
ေျဖလိုက္တယ္ ။ ေဖါေဖါက သူ ဆက္ ယက္မယ္လို႔ ထင္ထားေပမယ့္ သူ ဆက္ မယက္ေပးေတာ့ဘူး ။
သူ႔ခါးက ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္ၿပီး ေဖါေဖါရဲ့ ေပါင္တန္ေတြကို ျဖဲကားလိုက္ၿပီး သူ ေဖါေဖါကို တက္ခြလိုက္တယ္ ။ သူ..သူ…ေဖါေဖါကို လိုးေတာ့မယ္ …။
ေဖါေဖါ သူ႔ေပါင္ၾကားကို လွမ္း ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ နီညိဳညိဳ လီးတန္ႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနတယ္ ။ ဒစ္ႀကီးက ျပဲလန္ေနတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ ဒစ္လုံးႀကီး ..။
သူက သူ႔လီးႀကီးကို အရင္းနားကေန ထိန္းကိုင္ၿပီး ေဖါေဖါ ေစာက္ဖုတ္ အဝမွာ ေတ့လိုက္တယ္ ။ လီးထိပ္ႀကီး လာထိေတ့လိုက္တာက ေဖါေဖါ ကို ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြ ထသြားေစတယ္ ။
သူ ေဖါေဖါ နို႔တလုံးကို ကိုင္ဆုပ္ၿပီး ေထာင္ထ မာတင္းေနတဲ့ နို႔သီးေလးကို ႁပြတ္ကနဲ စုတ္လိုက္တယ္ ။
“ အို …”
တခ်ိန္ထဲ လိုလိုမွာ သူ႔လီးႀကီးကို ဖိသြင္းထည့္လိုက္တယ္ ။ သူထင္ထားသလို ဘီးက ေစာက္ပတ္ထဲကို မဝင္ဘဲ တစ္ေနတယ္ ။ အရည္ေတြ စိုရႊဲေနတာေတာင္ လီးႀကီးက တစ္ဆို႔ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ။
ၾကပ္တင္းေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ထဲကို သူ မရရေအာင္ သြင္းလိမ့္မယ္ ဆိုတာ ေဖါေဖါ သိေနတယ္ ။ ထယ္ႀကီး တုံးက ၾကဳံ ၿပီေလ ။ ေယာက်္ားေတြ ကလည္း မိန္းမ ေစာက္ပတ္က အဲလို ၾကပ္ေနမွ
ႀကိဳက္ၾကတာ ..။ သူတို႔ မဝင္ဝင္ေအာင္ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္နဲ႔ ထိုးသြင္း ထည့္ၾကမွာ ..။ ဒီလို တင္းၾကပ္ေနတဲ့ အထဲကို ဖိဖိသြင္းထည့္တဲ့အခါ သူတို႔အဖို႔လည္း အရသာ ထူးကဲသလို ေဖါေဖါတို႔
မိန္းမေတြအတြက္လည္း အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကို လီးေခ်ာင္းႀကီးနဲ႔ ထိုးထိုးသြင္းလိုက္ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္လုပ္လိူက္ လုပ္ေနေတာ့ အရမ္းကို အရသ ထူးကဲရတာေပါ့ရွင္…။
ထယ္ႀကီးနဲ႔ ၾကဳံဘူးတာေတာင္ ေဖါေဖါ ေစာက္ဖုတ္က သူ႔လီးႀကီး ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ မဝင္နိုင္ေအာင္ကို ၾကပ္တစ္ေနတယ္ ။ သူကလည္း မိန္းမလိုးတာ ေနာေၾကေနတဲ့ လူႀကီး ပါ ။ ဖိဖိၿပီး
ထိုးသြင္းတာ ေဖါေဖါလည္း အီဆိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းေနရသလို လီးႀကီးလည္း အဆုံး ဝင္သြားၿပီး သူ ေျဖးေျဖးခ်င္း လိုးေပးေနတယ္ ။
“ အင္း..အင္း…အား..ဟင္း..ဟင္း…အင္း..”
ေကာင္းလိုက္တာရွင္ …။
ဒီလူႀကီး လီးကလည္း ႀကီး ေတာင္တာကလည္း အရမ္းမာေက်ာ..လိုးလဲ လိုးတတ္တယ္ ။ ထိလိုက္တာ အခ်က္တိုင္း ..။
“ ေကာင္းလား..ေကာင္းလား..” လို႔လည္း ေမးတယ္ ။ ေဖါေဖါကလည္း ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္လို႔ သူ အားရွိေအာင္ ေျဖေပးပါတယ္ ။ တကယ္လည္း တအား ေကာင္းတယ္ေလ ။
လိုးေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔လက္တဖက္ကလည္း ေဖါေဖါ ဖင္ေအာက္ကို လက္သြင္းၿပီး ဖင္တုံးေတြကို ကိုင္တယ္ ။ ငုံ႔ၿပီးလည္း ေဖါေဖါ နို႔ေတြကို သူစို႔တယ္ ။
သူ႔လိုးခ်က္ေတြ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ျမန္လာသလို ၾကမ္းလာတယ္ ။
“ အိုေကရဲ့လား..ေဖါေဖါ..” လို႔ သူေမးတယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း သူလိုးတာေတြ တအားခိုက္ေနတာ ဆိုေတာ့ ေခါင္းကို တြင္တြင္ ညႇိမ့္ျပရင္း..“ အရမ္းေကာင္းေနတယ္..ဦးရယ္…” လို႔ ျပန္ေျဖေပးရင္း
သူလိုးထည့္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ျပန္ျပန္ေကာ့ပင့္ေပးမိတယ္ ။
ဖြတ္ဖပ္ …ဖြတ္ဖပ္ ဖြတ္ဖပ္ ..ဖြတ္ဖပ္….အား….အား……..ဦးရယ္…..ေကာင္း…ေကာင္းလိုက္တာ……အို…….အို …..။
သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို ေဖါေဖါ ကိုင္ဆုပ္ရင္း သူနဲ႔အတူ လမ္းဆုံးကို တက္လွမ္းမိတဲ့အထိ တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ လိုးလိုက္ရတာ ေကာင္းလည္း ေကာင္းသြားေရာ အသံကုန္ ေအာ္ညည္း လိုက္မိတယ္ ရွင္..။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ က သုတ္ရည္ေတြကို တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ ေဖါေဖါရဲ့ ေစာ္ေခါင္းထဲကို ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္လုံးႀကီး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားေအာင္ကို ေကာင္းသြားတဲ့ပုံ ..။
“ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေစာက္ပတ္…..ဟူး………”
ေဖါေဖါကေတာ့ စိတ္ထဲက ( ေကာင္းလိုက္တဲ့ လီးႀကီး..လိုးလဲ လိုးနိုင္တဲ့ လူႀကီး…..) လို႔ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္ရွင္ …။
ထယ္ႀကီး ေသနတ္ကို တစစီ ျဖဳတ္ၿပီး တိုက္ခၽြတ္ေနတယ္ ။
ဒါနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနေတာ့ အေရးရယ္ အေၾကာင္းရယ္မွာ ဂ်မ္း မျဖစ္ ေအာင္ အျမဲ တိုက္ခၽြတ္ထားမွ ။
“ ထယ္ႀကီး….ထယ္ႀကီး …. ”
အိမ္အျပင္က ကလိုထူးရဲ့ ေခၚသံ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
“ ေဟး..ကလိုထူး..လာေလ ..ဝင္ခဲ့..”
ကလိုထူး မ်က္ႏွာကို ျမင္တာနဲ႔ သတင္းထူး ပါလာတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္တယ္ ။ ကလိုထူးက သတင္းထူး သတင္းဦးဆို သိပ္ေျပာျပခ်င္တဲ့ေကာင္
။ ေကာလဟာလ ျဖန႔္ခ်ီတဲ့ေနရာမွာ နံပါတ္ တစ္ ။
“ ဘာထူးလဲ…”
“ ဟ…ထူးလို႔ လာေျပာတာ..လာေခၚတာ..ထယ္ႀကီး..”
“ ဆိုပါအုံး…ဘာေတြမ်ား ထူးသလဲ…”
“ ေစးေထာ္….စိုင္းဟတ္ရဲ့ မယား နန္းမူကို စြဲလန္းေနၿပီး ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးတာကို ငါ့ကို အေဖၚေခၚၿပီး
သြားတယ္ကြာ….ေနာက္ၿပီး နန္းမူကို ဖမ္းၿပီး ေတာထဲမွာ ထားၿပီး က်င့္မလို႔တဲ့..”
“ ဟာ…ေစးေထာ္ကေတာ့ လုပ္ေတာ့မယ္ …ေအးေဆး မေနနိုင္ဘူး….”
“ ေအး..ဟုတ္တယ္..အမႈႀကီးအုံးမယ္ …. ”
“ အမႈႀကီးတာတင္ ဘယ္ကမလဲ..ဒို႔တေတြပါ သူ႔အမႈတြဲထဲ ပါနိုင္တယ္ကြ..ကလိုထူးရ…မီးခိုး ႂကြက္ေလၽွာက္…”
ေနာက္တခု က ေစးေထာ္က မင္းကို ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္ ..”
“ ဘာအတြက္လဲ..အလုပ္ ေပၚျပန္ၿပီလား …ေကာင္းတာေပါ့ ငါလဲ ေရခန္းလာျပန္ၿပီ…”
“ မေပၚပါဘူး….ထယ္ႀကီး..မင္းကလည္း အသုံးအစြဲ ၾကမ္းလြန္းတယ္ကြာ…ကုလားခပ္တဲ့ေရ ကုလားဖင္ေဆးတာနဲ႔ ကုန္ေရာ ဆိုသလိုႀကီး….”
“ ေျပာေလကြာ..ေစးေထာ္က ဘာအတြက္ ေခၚတာလဲ…”
“ ေျပာမွာပါ…ေစးေထာ္က သူ႔ညီမ မူေတာက ေသနတ္ပစ္ သင္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ မင္းကို သင္ခိုင္းဖို႔ ေခၚ ခိုင္းလိုက္တာ…”
“ ေဟ…..ဟုတ္လား …”
ထယ္ႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာ ဝင္းပသြားတယ္ ။
“ တကယ္လား……”
“ ဟာ..တကယ္ မဟုတ္ဘဲ ငါက ေျပာပါ့မလား…”
“ ေနပါအုံး..ေစးေထာ္က သူကိုယ္တိုင္ ဘာလို႔ မသင္ေပးနိုင္တာလဲ…”
“ မသိဘူး..မင္းက စိတ္ရွည္တယ္…မင္းကို သြားေခၚလို႔ သူ ေျပာလို႔ ငါလာေခၚတာ…”
ထယ္ႀကီး ရင္ဘတ္ထဲ ကုလားဘုရားပြဲ လွည့္ေနၿပီ ။ ဒိန္းတပ္တပ္..ဒိန္းတပ္တပ္ နဲ႔..။ ေပ်ာ္သြားလို႔ ..။
မူေတာကို က်ိဳက္ထို သြားတုန္းက ျဗဳံးလိုက္ရၿပီးေနာက္ အခြင့္မသာလို႔ ထပ္ မျဗဳံးရေတာ့ဘူး ။
အခုေတာ့ ေရငတ္တုံး ေရတြင္းထဲ ျပဳတ္က်ၿပီ ။
မူေတာ ကို ေသနတ္ပစ္တာတင္ မကဘူး ..။ ပုေလြသင္တန္းေတြပါ ေပးလိုက္အုံးမည္ လို႔ ေတြးေတာ
ရင္း ပီတိေတြ ျဖာေဝေနတယ္ ။ ဝမ္းသာ လုံး ဆို႔ေနတယ္ ။
“ ကဲ သြားစို႔ ကလိုထူးေရ….ဆရာသမားက ခိုင္းေတာ့လဲ လုပ္ေပးရတာေပါ့ေလ…”
ကလိုထူးက မင္းအေၾကာင္း ငါသိပါတယ္ ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ထိုင္ရာက ထတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဖုန္း
ျမည္လာတယ္ ။ ထယ္ႀကီးရဲ့ ဟန္းဖုန္း ..။
အိမ္တံခါးကို အျပင္ကေန ေသာ့ခတ္ေနရင္း ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
“ ဟင္……ေဖါေဖါ ေခၚတာပါလား …”
ပထမ မထူးေတာ့ဘူး စဥ္းစားၿပီးမွာ အလုပ္ကိစၥ ဘာမ်ား ထူးျခားလဲ သိခ်င္တာနဲ႔ ထူးလိုက္တယ္ ။
“ ေဖါေဖါ….”
“ ထယ္ႀကီး….နင္ကလည္း ဖုန္းေတာင္ မဆက္ဘူး…”
“ ငါ မအားလို႔..ေဖါေဖါ..ေစးေထာ္ ခိုင္းထားတာေတြ လုပ္ေနရတာ..အခုေတာင္ သူခိုင္းတာ သြားလုပ္မ
လို႔..”
“ ေအး..ေအး…..နင္ ဒါဘဲ လုပ္ေန..ေတာ္ၾကာ သူ႔ညီမနဲ႔ ညားေနမယ္….ဟြန္း….”
ေဖါေဖါ စကားေၾကာင့္ ထယ္ႀကီး လိပ္ျပာမလုံ ျဖစ္သြားရတယ္ ။
“ ကိစၥ ဘာထူးလဲ..အိုေကလား..ေဖါေဖါ…..”
“ အိုေကပါတယ္ …ဘာမွေတာ့ မထူးေသးပါဘူး…နင္လဲ ရန္ကုန္ လာခဲ့အုံးေလ….”
“ ေအး..ေအး…လာမယ္..လာမယ္….”
“လာရင္ ႀကိဳတင္ ဖုန္းဆက္လိုက္…”
“ ေအးေအး..ဆက္မယ္ …ဆက္မယ္ …”
ထယ္ႀကီး ငါးရံ့ႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ ဖမ္းထားေနၿပီ ။ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ..။ ဘာလုပ္မလဲ…။ မီးစင္
ၾကည့္ကရမွာဘဲ…လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးရင္း ဆိုင္ကယ္ကို စက္ႏွိုးလိုက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီး နဲ႔ မူေတာ ျမင္းကိုယ္စီနဲ႔ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္ ။
စိမ္းစိုေနတဲ့ ေတာတန္းေလး တေလၽွာက္ မူေတာ ျမင္းကို အေသာ့ႏွင္ စီးသြားလို႔ ထယ္ႀကီး အေနာက္က မနည္း လိုက္ေနရတယ္ ။ မူေတာသည္ အနက္ေရာင္ အက် ႌပြပြ အနက္ေရာင္ ေခါင္းစည္း
အနက္ေရာင္ ဂါဝန္ကားကားႀကီး ဝတ္ထားတယ္ ။ သားေရအနက္ေရာင္ လည္ရွည္ဖိနပ္နဲ႔ ။ အနက္ေရာင္ မင္းသမီးကေလး တေယာက္ ေတာထဲမွာ ျမင္းကို ဒုန္းဆိုင္း စီးေနတယ္ ။
ထယ္ႀကီးကေတာ့ တံဆိပ္ အမွတ္အသား မပါတဲ့ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ ယူနီေဖါင္း ကို ဝတ္ထားတယ္ ..။
ထယ္ႀကီးက “ မူေတာ…..ေျဖးေျဖး…..” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ ။ မူေတာ က ထယ္ႀကီး ဘာေအာ္ေအာ္ သူစီးခ်င္သလို စီးးတတ္တယ္ ။ အရင္လည္း ဒီလိုဘဲ ..။
ထယ္ႀကီး တအား ဒုန္းဆိုင္းစီးၿပီး လိုက္တယ္ ။ ေခ်ာင္းေလး အျဖတ္မွာ မူေတာကို မွီလာတယ္ ။
“ မူေတာ….အရွိန္ေလ်ာ့..ေရွ႕မွာ ကင္း ဂိတ္ရွိတယ္ …”
နယ္ေျမလုံျခဳံေရး အဖြဲ႕ေတြရဲ့ ကင္းေတြ ရွိေနေတာ့ မူေတာကို ရပ္ခိုင္းရင္ အရွိန္မ်ားေနလို႔ ျမင္းကို ခ်က္ခ်င္း မရပ္နိုင္မွာ စိုးလို႔ ..။
ဒီနယ္ေျမက လုံျခဳံေရးအဖြဲ႕ေတြအားလုံးက ထယ္ႀကီးကို သိၾကတယ္ ။ ထယ္ႀကီးက အရင္က သူတို႔လို လုံျခဳံေရး လက္နက္ကိုင္ တေယာက္ဘဲ ။ ေစးေထာ္ကိုလည္း လူတိုင္းလို သိၾကတယ္ ။
ကင္းဂိတ္နားက ျဖတ္ေတာ့ တာဝန္က်ေနတဲ့ ေျပာက္ၾကား ယူနီေဖါင္း ဝတ္ထားၿပီး ေမာင္းျပန္ေတြ လြယ္ထားတဲ့ လုံျခဳံေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြက ထယ္ႀကီးကို လက္ၿပ ႏုတ္ဆက္တယ္ ။
သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ျဖဴဆြပ္ ေခ်ာလွလြန္းတဲ့ မူေတာ ဆီမွာ စူးစိုက္ေနၾကတယ္ ဆိုတာ ထယ္ႀကီး သိေနတယ္ ။
ထယ္ႀကီးေက်ာမွာ မူေတာ ပစ္ဖို႔ ပြိဳင့္တူးတူး ရိုင္ဖယ္ေလး လြယ္လာတယ္ ။ သူ႔ဂ်ာကင္အိတ္ထဲမွာလည္း ပြိဳင့္တူးတူး ရွစ္လုံးျပဴး း ေျပာင္းတို ေသနတ္ေလး ပါလာတယ္ ။ မူေတာကို ယမ္းအားေပ်ာ့ေပ်ာ့
နဲ႔ အပစ္သင္ဖို႔ ေစးေထာ္က မွာလိုက္လို႔ ..။
ေစးေထာ္နဲ႔ ထယ္ႀကီးတို႔ အဖြဲ႕ ေသနတ္အပစ္က်င့္ေနက် ေနရာကို ေရာက္လာတယ္ ။ ေတာင္ကုန္း ညီေနာင္ လို႔ သူတို႔ နံမည္ ေပးထားတဲ့ ေတာင္ပူစာ ႏွစ္လုံး ၾကားက ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေလးထဲမွာ
ပစ္ဖို႔ ေစးေထာ္က မွာလိုက္လို႔ ..။
ဒီေတာင္ပူစာေလးမွာ သူတို႔ အဖြဲ႕ေတြ ေသနတ္လာလာပစ္က်င့္ေတာ့ ေစးေထာ္က တဲ့ေလး တလုံး ေဆာက္ထားတယ္ ။ မိုးရြာတဲ့အခါ ဒီတဲေလးထဲမွာ မိုးခို နိုင္သလို ထမင္းဟင္းလည္း
ခ်က္စားနိုင္ေအာင္ ေဆာက္ထားတာ ..။
“ ေရာက္ၿပီ မူေတာ….”
မူေတာနဲ႔ ထယ္ႀကီး ျမင္းေပၚက ဆင္းလိုက္ၾကတယ္ ။ ေတာေတာင္ စိမ့္စမ္း ရႈခင္းေတြက သာယာလြန္းေနတယ္ ။ ငွက္မ်ိဳးစုံရဲ့ အသံေတြက အပ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ။ အရင္ ပစ္ထားတဲ့ က်ည္ဆြအခြံေတြ ေျမႀကီးေပၚမွာ ျပန႔္ၾကဲေနတယ္ ။ မူေတာရဲ့ ဆံပင္ေလးေတြ ေလတိုက္ေနလို႔ လြင့္ပ်ံေနၾကတယ္ ။
“ ကို …”
“ မူေတာ……..မူေတာ….အရမ္း လွတာဘဲ…….”
“ အံမယ္…ဟုတ္လို႔လား…ကိုက သိပ္ ေျမႇာက္တတ္တာဘဲ………မူေတာကေလ…ကိုနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ လြန္းလို႔ ႀကံရ ဖန္ရတာ..သိလား….ဟြန္း..သူကေတာ့ မူေတာကို လာေတာင္ မေတြ႕ဘူး……”
ထယ္ႀကီးက တဲေလး အေရွ႕က ထိုင္ခုံ လုပ္ထားတဲ့ သစ္တုံးႀကီးေပၚ ထိုင္ရင္း မူေတာ ပစ္မယ့္ ေသနတ္ေတြကို က်ည္ျဖည့္ေနတယ္ ။
“ ကို…အားျပင္းတဲ့ ေသနတ္ေကာ မပါဘူးလား…”
“ ပါတယ္..ဒီမွာေလ …”
မူေတာ ေသနတ္ပစ္သင္ဖို႔ တင္ မကဘူး..။ အေရးအေၾကာင္းဆို သုံးနိုင္ေအာင္ သူကိုင္ေနက် ၉မီလီမီတာ ပစၥတိုတလက္ နဲ႔ ေအေက၄၇ အတိုေလး တလက္ ထယ္ႀကီး ယူလာခဲ့တယ္ ။ ေက်ာပိုး
အိတ္ထဲက ပစ္မွတ္အျဖစ္ သုံးဖို႔ ကိုကာကိုလာ နဲ႔ ဘီယာ ဘူးခြံေတြကို ထုတ္တယ္ ။ ေခ်ာင္းစပ္က ခုံတန္းေလးေပၚ တန္းစီ ၿပီး တင္လိုက္တယ္ ။
“ ကို ေရာ ပစ္မွာလား..”
“ ဟင့္အင္း…”
ထယ္ႀကီး ပစ္ခ်င္တာက ေသနတ္ မဟုတ္ဘူး …။
မူေတာ လက္ထဲကို ပြိဳင့္တူးတူး ရိုင္ဖယ္ကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။ မူေတာက ရိုင္ဖယ္ကို တဲထရံမွာ ေထာင္လိုက္တယ္ ။
“ ကို..မူေတာ တကယ္ ေသနတ္ပစ္ခ်င္တယ္ ထင္လို႔လား…”
“ မပစ္ခ်င္ဘူးလား…”
“ဟင့္အင္း..မပစ္ခ်င္ဘူး..မူေတာက ဘာလုပ္ခ်င္ေနလဲ သိလား…ကို….”
“ မသိဘူး……”
တကယ္ေတာ့ ထယ္ႀကီး သိတယ္ ။ မသိဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ မူေတာ ေျပာတာကို ၾကားခ်င္လို႔…။
မူေတာက သူ႔နားနားကို ႏႈတ္ခမ္းေလး ထိကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ ကို႔ အလိုးကို ခံခ်င္လို႔…..” တဲ့ ။
မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ထပ္ေမးလို႔ မူေတာက လက္သီးဆုပ္ေလးနဲ႔ လိုက္ထုတယ္ ။
ခ်စ္သူရဲ့ အထုအရိုက္ကို ခံရတာက ထယ္ႀကီးရဲ့ ရင္ဘတ္ထဲ ရွိန္းဖိန္းဖိန္း ရွိန္းျမၿမ ခံစားလိုက္ရသလိုဘဲ ။ လက္သီးဆုပ္ ျဖဴျဖဴေလးေတြကို သူ႔လက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဖမ္းထားလိုက္တယ္ ။
ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးနဲ႔ ငုံ ပစ္လိုက္တယ္ ။ မူေတာ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ေမွးစင္းက်သြားတယ္ ။
အိေထြးတဲ့ မူေတာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို စုတ္ယူရင္း မူေတာ တင္ပါးစိုင္ေတြကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္လိုက္တယ္ ။ တဲထဲက ၀ါးကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ မူေတာ ဂါဝန္ပြပြႀကီးကို အေပၚလွန္တင္လိုက္ၿပီး
ပင္တီပါး ေသးမၽွင္မၽွင္ေလးကို ခၽြတ္ယူလိုက္တယ္ ။ စိုထိုင္းထိုင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ပင္တီေလးကို သူ နမ္း ရႈလိုက္တယ္ ။
“ အို..ကို…ဘာလို႔ ရႉတာလဲကြာ…..မရြံဘူးလား…….”
“ ဟင့္အင္း…”
ထယ္ႀကီးက ေခါင္းလည္း ခါျပတယ္ ။
ေပါင္တန္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေတြ ခလယ္က ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက နီညိဳေရာင္ အကြဲေၾကာင္းထူထူႀကီးနဲ႔ လွလြန္းေနတယ္ ။ ထယ္ႀကီး ငုံ႔ယက္လိုက္တယ္ ။ လ်ာျပားႀကီးနဲ႔…။
“ ဟင့္…ကို…မယက္နဲ႔ကြာ….”
“ ဘာလို႔…”
“ နံမယ္…..”
“ ထယ္ႀကီး…”
“ အိုး..ဘယ္သူက ကို႔နံမည္ကို ေမးလို႔လဲ..အနံ့ နံမယ္ လို႔ ေျပာတာ..”
“ မနံပါဘူး..မူေတာက အျမဲ သန႔္ရွင္းေနတာဘဲဟာ….”
“မနံဘူး..ဒီမွာ ၾကည့္…” ဆိုၿပီး ထယ္ႀကီးက မူေတာ ေစာက္ဖုတ္ကို သူ႔ႏွာေခါင္းနဲ႔ လိုက္နမ္းလိုက္တယ္ ..။
“ ေျပာေလကဲေလ…ဘဲ…..”
ထယ္ႀကီးက လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေအာက္ကေန အထက္ ပင့္ပင့္ ယက္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဟိုတခါ ယက္ေပးခဲ့ထဲက မူေတာ ထယ္ႀကီး အယက္ကို စဲံသြားခဲ့တာ ။ ထပ္ၿပီး လိုခ်င္ခဲ့တာ ။ ေစာက္စိေလး
ကို ဖိဖိေကာ္သြားတဲ့ သူ႔လ်ာႀကီးေၾကာင့္ မူေတာမွာ ဖင္တႂကြႂကြနဲ႔ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ဖီလင္ေတြ စြတ္စက္တက္ေနရတယ္ ..။
“ အို….အို…ကို….ကို……သူ…သူ…မူေတာ မေနတတ္ေအာင္ သိပ္ လုပ္တတ္တာဘဲကြာ…အိုး…အိုး……..ေတာ္..ေတာ္ၿပီ……..မယက္နဲ႔ေတာ့…”
“ ဒါဆို ဘာလုပ္ရမွာလဲဟင္..”
“ ကိုေနာ္..သိသားနဲ႔…..”
“ မသိဘူး…ေျပာ.ေျပာ..ဒီ ပါးစပ္ လွလွေလးက ေျပာ…ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ…”
“ ကိုကြာ..သိပ္ ၾကားခ်င္ေနတယ္…ကဲ…လိုးေပး…လိုးေပး….”
မူေတာရဲ့ မ်က္ႏွာေလးက နီရဲတြတ္ေနတယ္ ။
မူေတာရဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မကာ သူ႔ပုခုံးေပၚ တင္ရင္း မူေတာရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို သူ႔လီးတန္ႀကီး ထိုးႏွစ္ ဖိသြင္းလိုက္ပါတယ္ ။
“ အိုး……ကို…”
ခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ယားေနၿပီး အရည္ေတြ ရႊဲစိုေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း လီးတုတ္တုတ္နဲ႔ တအားဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ နာက်င္သလိုဘဲ ..။ ထယ္ႀကီးက မူေတာကို ဖိဖိသြင္းေနတယ္ ။
“ အား…အား….အား….”
ထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ ….။
သြင္းလိုက္..ထုတ္လိုက္….။
ဖြတ္ဖပ္ အသံေတြ ေတာစပ္က တဲကေလးထဲ ဆူညံသြားတယ္ ။ မူေတာရဲ့ ေအာ္ညည္းသံေတြေရာ …။
အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းေတြ..အင္းကနဲ အင္းကနဲ အားယူသံေတြ ေရာ….။ ထယ္ႀကီး အားရပါးရ လိုးတယ္ ။ မူေတာရဲ့ ဆီးစပ္နဲ႔ သူ႔ဆီးခုံ တဖတ္ဖတ္ ရိုက္ခတ္တဲ့ အသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္
ထြက္ေနတယ္ ..။
“ အား…အား…ေကာင္းတယ္…ကို…ေကာင္းလိုက္တာ…အား…မူေတာ…ႀကိဳက္တယ္…ႀကိဳက္တယ္…လိုး…လိုး..ကို…တအား…တအားလိုးစမ္းပါ …..”
ဒီအခ်ိန္မွာ ေစးေထာ္က ေခါင္းစြပ္ စြပ္ထားၿပီး နန္းမူရဲ့ ၿခံဝိုင္းထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္ ။ နန္းမူကို စြဲလန္းတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ မထိန္းသိမ္းနိုင္ဘဲ နန္းမူကို ေတြ႕ခ်င္ေဇာ္နဲ႔ ေန႔လည္ဖက္
ႀကီး နန္းမူကို လာေခ်ာင္းေနတယ္ ။ နန္းမူကို မရရေအာင္ လိုးမည္ လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေရာက္လာတာ ..။ အဆင္ေျပရင္ အတင္း ဖမ္းေခၚသြားဖို႔လည္း စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတယ္ …။
နန္းမူလည္း အိမ္အေနာက္ဖက္က ေရတြင္းမွာ ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ ေရထြက္ခ်ိဳးလို႔ ၿပီးသြားတဲ့ အခါ ေရစိုထမိန္ကို အိမ္ေနရင္း တပတ္ရစ္ ထမိန္ပါးေလးတထည္ နဲ႔ လဲလွယ္ ဝတ္ဆင္လိုက္တယ္ ။
ဒီေန႔ တေန႔လုံး စိတ္ေတြ ေလးေနတယ္ ။ ေသြးမ်ား တိုးသလား …။
ငပိေထာင္းေတြ အစားမ်ားသြားတယ္ ထင္တာဘဲ ..။
အိမ္ထဲကို အဝင္ အေနာက္က လူတေယာက္ လိုက္ဝင္လာၿပီး သူ႔ကို ေဆာင့္တြန္းလိုက္တာ ခံလိုက္ရလို႔ နန္းမူလည္း ေျမႀကီးေပၚကို ပက္လက္လန္ လဲက်သြားရတယ္ ။
အေနာက္က လူက အိမ္ထဲကို ဝင္လိုက္ၿပီး တံခါးကို အတြင္းကေန ပိတ္လိုက္တယ္ ။ နန္းမူ လူးလဲထတယ္ ။
“ အိုး..အား..ရမ္းကား လွခ်ည္လား..နင္ ဘယ္သူလဲ…”
ေနာက္ထပ္တႀကိမ္ ထပ္ အတြန္း ခံရျပန္တယ္ …။
ဒီလူ က ေျမႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး လဲက်ေနတဲ့ နန္းမူကိုယ္ေပၚကို ခြစီးတက္လိုက္တယ္ ။
“ အိုး….လႊတ္..လႊတ္…..မလုပ္နဲ႔…”
နန္းမူက သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ခြေမွာက္ တက္လာတဲ့ လူႀကီးကို တြန္းဖယ္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ ..။
ဒါေပမယ့္ တက္ခြတဲ့ လူက ဗလေတာင့္ေတာင့္ ထြားထြားႀကီးမို႔ နန္းမူ အားနဲ႔ အဆမတန္ ကြာေနတယ္ ။
“ နင္ ေခြးလို မလုပ္နဲ႔..ဖယ္..ဖယ္စမ္း…..”
ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းစြပ္ စြပ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဒီလူက နန္းမူရဲ့ ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူ႔လက္ႀကီး တဖက္နဲ႔ဘဲ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္ၿပီး ထမိန္ရင္လ်ားကို
ဆြဲျဖဳတ္ လိုက္တယ္ ။ အရင္ဆုံး ဘြားကနဲ ေပၚသြားတာက နန္းမူရဲ့ နို႔ႀကီး ႏွစ္လုံး …။
“ အို…”
နို႔သီးေခါင္း နီညိဳညိဳေလးေတြက ေထာင္ထြက္ေနတယ္ ။ ထမိန္တခုလုံးကၽြတ္သြားေအာင္ ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
နန္းမူ လည္း “ ကယ္ၾကပါရွင္..မုဒိန္းက်င့္ေနတယ္..” လို႔ ေအာ္လိုက္ေပမယ့္ ဒီလူ႔လက္တဖက္က ပါးစပ္ေပါက္ကို အတင္း လာပိတ္လို႔ ဗလုံးဗေထြး အသံေတြဘဲ ထြက္လာတယ္ ။ ဒီလူက
သူ႔လက္ထဲ တခုလုံး ကၽြတ္ပါလာတဲ့ ထမိန္ေလးနဲ႔ နန္းမူရဲ့ ပါးစပ္ကို ပိတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသလို သူ႔ခါးက ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ပုဆိုး ကၽြတ္သြားတာနဲ႔ ဒီလူရဲ့ ကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းမွာ ဘာမွ မရွိ
တန္းလန္းႀကီး ရွိေနတဲ့ လႁပြတ္ႀကီးက တရမ္းရမ္းနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ..။
အို..သူ…သူ…ငါ့ကို အတင္း က်င့္ေတာ့မွာပါလား …..။
နန္းမူ အားကုန္ ႐ုန္းလိုက္ၿပီး သူ႔ရင္ဝကို ေျခေထာက္တဲ့ ေဆာင့္ကန္လိုက္တယ္ ။ ႐ုတ္တရက္ လုပ္လိမ့္မယ္ မထင္ေတာ့ ဒီလူ ပက္လက္ လန္က်သြားတယ္ ။ ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္ေနတဲ့ နန္းမူ
ဝုန္းကနဲ ထေျပးတယ္ ။ နန္းမူ ကန္တာ ျပင္းေပမယ့္ ဒီလူကလည္း ဗလေတာင့္ေတာင့္ေကာင္ ဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ထၿပီး နန္းမူကို မွီရာ ဖမ္းဆြဲတယ္ ။ နန္းႏူ ေျခေထာက္တဖက္ကို
ဖမ္းဆုပ္မိသြားတယ္ ။
“ လႊတ္..လႊတ္..ေခြးႀကီး…ငါ့ကို လႊတ္…….”
အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ရင္း ႐ုန္းကန္တယ္ ။ ဒီလူက နန္းမူကို ျပန္ဆြဲလွဲတယ္ ။ ကိုယ္ေပၚကို ထပ္ တက္ထို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ သူ႔ေပါင္ၾကားက အတန္ႀကီးက နဲတာႀကီး မဟုတ္ဘူး ။ နီညိဳညိဳအေတာင့္ႀကီး
က ေၾကာက္စရာႀကီး ။ ထိပ္ဖူးႀကီးက အေျမာက္က်ည္ဆံႀကီးတေတာင့္လိုဘဲ ။
“ မေအာ္နဲ႔ေနာ္..ငါ ရိုက္ပစ္လိုက္မွာ….”
သူ႔လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ ခ်ိန္ရြယ္ရင္း ဒီလူက ေျပာေပမယ့္ နန္းမူက ေအာ္တာဘဲ ။
“ ကယ္ၾကပါ..မုဒိန္း က်င့္ေနတယ္ …..”
“ ဖ်န္း ….”
“ အား…….”
နန္းမူ မ်က္လုံးထဲ ၾကယ္ေတြ လေတြ ျမင္သြားရတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔တုတ္နီညိဳညိဳႀကီး က နန္းမူရဲ့ ေပါင္ၾကားက အခရာမွာ လာေထာက္ေနၿပီ ။
ထပ္ေအာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ဒီလူက နန္းမူ ပါးစပ္ကို လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ လာပိတ္လိုက္တယ္ ။
“ နင့္ကို ငါ လိုးေတာ့မယ္…..နင္ ႐ုန္းကန္ရင္ နင္ဘဲ နာမယ္…အလိုးခံရမယ့္ အတူတူေတာ့ နင္ ေအးေအးေဆးေဆး ခံလိုက္ ..ငါကေတာ့ မရရေအာင္ လိုးမွာ….”
သူ႔အသံႀကီးက နန္းမူကို တကိုယ္လုံး တုန္ခါေအာင္ ထိတ္လန႔္ေစတယ္ ..။ သူ႔ထိပ္ဖူးႀကီးက နန္းမူရဲ့ အသားႏုတြင္းေပါက္ကို အတင္းႀကီး ဖိသြင္းေနပါၿပီ ..။
“ အား…..အား…….အား…….”
မီးဖိုေခ်ာင္က အလုပ္အားလုံး ၿပီးစီးသြားၿပီ ။
ေနရာတကာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာရွင္းလင္းၿပီးလို႔ ေဖါေဖါလည္း ဖတ္ဖတ္ေမာသြားလို႔ မီးဖိုေခ်ာင္နဲ႔ ထမင္းစားခန္းၾကားက ထိုင္ခုံေလးမွာ ခဏထိုင္ေနတုံး မမိုးသူ ေဖါေဖါ အနားကို ေရာက္လာတယ္ ။
“ေဖါေဖါေရ….အလုပ္ေတာ့ မ်ားအုံးမယ္ …”
“ ဘာလို႔လဲဟင္..မမိုးသူ …. ”
“ သူေဌးသား ျပန္လာေတာ့မယ္ေလ …”
“ဟင္..ဟုတ္လား …”
“ဟုတ္တယ္ …သူက တႏွစ္တခါ ျပန္လာတယ္ ..သူက ေက်ာင္းၿပီးေတာ့မွာပါ…ေက်ာင္းၿပီးရင္ ဟိုမွာ ဆက္ေနမလား..ဒီကို ျပန္လာၿပီး သူ႔အေဖရဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြကို ဆက္ ဦးစီး လုပ္မလား ဆိုတာေတာ့ မသိေသးဘူး….သူျပန္မလာခင္ သူ႔အခန္းကို ေဖါေဖါနဲ႔ ငါနဲ႔ ရွင္းၾကမယ္ သိလား ..သိပ္ေတာ့ရွင္းစရာ မမ်ားပါဘူး..ဖုန္သုတ္႐ုံ..အိပ္ရာခင္း အသစ္ေတြ ကန႔္လန႔္ကာ အသစ္ေတြ လဲေပး႐ုံေလာက္ဘဲ ျဖစ္မွာပါ ..”
“ ဟုတ္ကဲ့ မမိုးသူ …. ”
“ ကဲ ေဖါေဖါ..ေရမိုးခ်ိဳးေတာ့ေလ….နားေတာ့..နင္လဲ မနက္ အေစာႀကီးထဲက ထၿပီး ဆက္တိုက္ လုပ္ေနရတာ…..”
ေဖါေဖါလည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့တယ္ ။
ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို အကုန္လုံး ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ေရပန္းေအာက္ ဝင္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။
တကိုယ္လုံးကို ဆပ္ျပာတိုက္ ပြတ္သပ္ေတာ့ အထူး အေရးႀကီးတဲ့ ေပါင္တန္ေတြ ၾကားက မိန္းမကိုယ္နဲ႔ တင္ပါးေတြ ၾကားက
စအိုေပါက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုစိုက္ ေဆးေၾကာရတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က
ေဖါေဖါကို လုပ္ဖူးၿပီးသြားၿပီမို႔ အခ်ိန္မေရြး ေခၚလုပ္နိုင္တာေၾကာင့္ သူနဲ႔ လုပ္ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ သူက
အမွတ္မထင္ ကုန္းယက္တဲ့အခါ ဒီေနရာေတြက သန႔္ေနမွ အနံ့ကင္းေနမွ ျဖစ္မယ္ မဟုတ္လား …။
အဂၤါစပ္ကို က်က်နန ေဆးေၾကာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဒီအထဲကို ေယာက်္ားတန္ဆာႀကီး ထိုးသြင္းလိုက္
ခ်င္တဲ့ ကာမစိတ္ရိုင္းေတြ ႐ုတ္တရက္ ေပၚေပါက္လာမိရတယ္ ။
ေန႔လည္က လူအလစ္ အလုပ္ပါးေနတုံး ထယ္ႀကီးနဲ႔ ဖုန္းေျပာရတယ္ ။ ထယ္ႀကီးနဲ႔ မေတြ႕ရတာလည္း
ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာသြားၿပီ ။ သူနဲ႔ အရမ္း ေတြ႕ခ်င္ေနတာဘဲ ။ ထယ္ႀကီးကို ရန္ကုန္တက္လာဖို႔ေခၚ
လိုက္တယ္ ။ သူနဲ႔ အိပ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္သတိရၿပီး ခံခ်င္စိတ္ေပၚေပၚလာခဲ့တယ္ ။
ထယ္ႀကီး လုပ္တာနဲ႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္ လုပ္တာကို ႏွိုင္းယွဥ္ၾကည့္မိတယ္ ။ ထယ္ႀကီး ရန္ကုန္လာရင္
တေနရာရာမွာ သြားေတြ႕မယ္ လို႔ စိတ္ကူးတယ္ ။ ဟိုတယ္ အေပါစား တခုခုမွာေပါ့ ။
ဟင္း…..အကြဲေၾကာင္းက ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေလးေတြကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ေနရင္း စိတ္ေတြ ထႂကြသ
ထက္ ထႂကြလာတယ္ ။ ပြတ္ေလေလ ယားေလေလ ခံခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားေလေလ ျဖစ္ေနရတယ္ ။
*****************************************************************နန္းမူလည္း သူ႔ကို ခြမိုးၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ျဖဲကား သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးတန္ႀကီး ဖိသြင္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ ဗလေကာင္ႀကီးကို
အတင္း ႐ုန္းကန္ တြန္းထိုး ကန္ေက်ာက္ေပမယ့္ အားခ်င္းက မမၽွတဲ့အျပင္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ရိုက္ထည့္လိုက္လို႔ ေခါင္းေတြလည္း မူးေဝသြားရတဲ့
အခ်ိန္ လီးတန္ႀကီးရဲ့ ထိပ္ဖူးႀကီး ျမဳပ္ဝင္လာတယ္ ။
“ အိ..အမေလး …. မလုပ္..မလုပ္ပါနဲ႔….က်မကို သနားပါ….”
မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္နဲ႔ လူထြားႀကီးက နန္းမူကို “ မေအာ္နဲ႔ေနာ္..ငါ ထပ္ ရိုက္လိုက္ရ..ေသေတာ့မယ္..” လို႔ သူ႔
လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ ရြယ္လိုက္တယ္ ။ နန္းမူလည္း မ်က္လုံးေတြ စုံပိတ္လို႔တဆတ္ဆတ္ တုန္ရင္လ်က္ မ်က္ရည္ေတြ က်ရင္း လူထြားႀကီး လုပ္တာကို
ခံေနရတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ၿခံထိပ္က လူသံေတြ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
“ မနန္းမူ…မနန္းမူ ….. ”
“ မနန္းမူ ရွိလား …”
“ ဟာ..လူေတြ လာေနၿပီ …”
လူထြားႀကီး တုန္သြားတယ္ ။
“ ဒါ..ဘယ္သူေတြလဲ…”
“ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးနဲ႔လုံျခဳံေရးေတြ ..”
လူထြားႀကီး နန္းမူ ကိုယ္ေပၚက ခြာလိုက္တယ္ ။ ျမဳပ္ဝင္ေနတဲ့ သူ႔ထိပ္ဖူးႀကီး နန္းမူ ေစာက္ပတ္ကေန ကၽြတ္သြားတယ္ ။ လူထြားႀကီးက သူနဲ႔အတူ ပါလာခဲ့တဲ့ ကင္းဘတ္အိတ္ေလးထဲက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး နန္းမူကို ျပတယ္ ။
“ နင္ ထမိန္ျပန္ဝတ္..ဟန္မပ်က္ သူတို႔နဲ႔ စကားေျပာလိုက္ ..ငါ အိပ္ခန္းထဲမွာ ရွိေနမယ္…နင္ ငါေရာက္
ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာရင္ ငါ ပစ္သတ္မွာ..ၾကားလား …”
နန္းမူ ေခါင္းညႇိမ့္ျပတယ္ ။ ထမိန္ကို ေကာက္ယူၿပီး ျပန္ရင္လ်ားလိုက္တယ္ ။
( ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ ….ေဒါက္ေဒါက္ …. )
“ မနန္းမူ….မနန္းမူ …. ”
ဟုတ္ကဲ့..ဘယ္သူေတြလဲ …. ”
“ က်ဳပ္ စံထြန္းပါ …”
“ ဟုတ္ကဲ့ ဦးစံထြန္း. …လာၿပီ လာၿပီ …”
နန္းမူက တဘက္ေလး ျခဳံၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးတယ္ ။
“ အထဲ မဝင္ေတာ့ပါဘူး..က်ဳပ္တို႔ ေက်းရြာ သာေရးနာေရးအဖြဲ႕က စုေပါင္းၿပီး ခင္ဗ်ားကို အကူေငြ နဲနဲလာေပးတာ …ရြာက လူေတြက
၀ိုင္းဝန္းၾကတဲ့ သေဘာေပါ့ မနန္းမူရယ္ လက္ခံလိုက္ပါ….”
“ ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့…”
နန္းမူသည္ သူ႔ကို မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ လူထြားႀကီး မုဒိန္းက်င့္ႀကံေနတဲ့အေၾကာင္း ေက်းရြာလူႀကီးေတြကို
ေျပာျပခ်င္ေနတယ္ ။ အိပ္ခန္းထဲက လူထြားႀကီးက ေခ်ာင္းေနေတာ့ သူသိ သူၾကားရင္ ေသနတ္နဲ႔ ထြက္ ပစ္ခတ္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနတယ္ ။
ေက်းရြာလူႀကီးေတြကလည္း စကၠဴအိတ္ အညိဳေရာင္နဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ေငြေတြကို နန္းမူ လက္ထဲကို ထည့္ၿပီးတာနဲ႔ ျပန္ၾကေတာ့တာဘဲ ..။
သူတို႔လည္း ၿခံဝိုင္းထဲက ျပန္ထြက္သြားေရာ လူထြားႀကီး အိပ္ခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာၿပီး နန္းမူ လက္ကို ဆြဲၿပီး အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚသြားတယ္ ။
“ က်မကို သနားပါရွင္..က်မလင္က သူမ်ား သတ္လို႔ ေသရတာ မၾကာေသးပါဘူး…ကံဆိုးမ သြားေလရာ
မိုးလိုက္လို႔ရြာ ဆိုသလိုဘဲ က်မ ကံနိမ့္ေလသလား မသိပါဘူး..အီးဟီး…..က်မကို ခ်မ္းသာေပးပါ..ဒီေငြေတြကို ရွင္ ယူသြားလိုက္ပါ…..”
ငိုယိုၿပီး ေစာေစာကေက်းရြာလူႀကီးေတြ လာေပးသြားတဲ့ ေငြထုပ္ကို မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ လူထြားႀကီး ကို ေပးတယ္ ။
လူထြားႀကီးက ေငြထုပ္ကို မယူဘူး ။
“ ငါ ေငြမလိုဘူး..ငါ နင့္ကို သေဘာက်တာ..နင့္ကို လိုးခ်င္တာ..နင္က တအားလွတယ္…ေတာင့္တယ္..
ေစာက္ဖုတ္လည္း တအား လွတယ္ …လာပါဟာ..ငါ့ကို ေပးလိုးလိုက္ပါ….လိုးေတာ့လဲ နင္ ႀကိဳက္သြားမွာပါ..ငါ နင္ေကာင္းေအာင္
လိုးေပးမွာပါ….”
လူထြားႀကီးက နန္းမူကို ကုတင္ေပၚကို ဆြဲေခၚတယ္ ။
နန္းမူ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး..။ သူဆြဲေခၚတဲ့ ကုတင္ေပၚကို သူနဲ႔ အတူ ပါသြားရတယ္ ။
အို..သူ..သူ နန္းမူရဲ့ ရင္လ်ားထားတဲ့ ထမိန္ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီ ။
ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ ေပၚလာတဲ့ တင္းမာလုံးဝန္းတဲ့ နန္းမူ နို႔ေတြကို သူ အသာအယာ ကိုင္ပြတ္ တယ္ ။ ေစာေစာကလို အၾကမ္းဖက္
တက္လိုးတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ဖြဖြေလး ပြတ္လိုက္ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔နို႔သီးေလးေတြကို ေခ်လိုက္ လုပ္ေနတယ္ ။
သူ႔မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္က ပါးစပ္ေနရာမွာ ကြင္းၿပီး အေပါက္ေဖါက္ထားေတာ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္း ထူထူႀကီးေတြနဲ႔ လ်ာႀကီးတစ္လစ္ကို နန္းမူေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
နန္းမူလဲ မ်က္ႏွာကို တဖက္ကို လႊဲလိုက္ၿပီး မ်က္စိေတြကို စုံမွိတ္ထားလိုက္တယ္ ။
အို …သူ႔ပါးစပ္ႀကီး နန္းမူရဲ့ နို႔သီးေလးတဖက္ကို လာငုံလိုက္တာ သိလိုက္ရတယ္ ။ ဟာ….သူ႔..သူ႔လ်ာက နို႔သီးေလးကို လာတို႔ထိေနတယ္ ။
အို…ယက္ေနတယ္ ။
သူ႔လက္တဖက္ကလည္း နန္းမူရဲ့ အဖုတ္ေပၚ ေရာက္လာသလို နန္းမူရဲ့ လက္တဖက္ကို သူ ဆြဲယူၿပီး သူ႔ပူေႏြးေႏြး ဒုတ္မာမာႀကီးေပၚကို
တင္ေပးေနတယ္ ။ အိုး…သူ နန္းမူကို ကိုင္ဆုပ္ေစခ်င္ေနတာဘဲ..နန္းမူလည္း မသိေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေနေတာ့ သူ႔လက္ႀကီးနဲ႔ နန္းမူလက္ကို
အုပ္ကိုင္ၿပီး သူ႔အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ပြတ္ခိုင္းေနတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ နန္းမူလည္း ေသြးနဲ႔ကိုယ္သားနဲ႔ကိုယ္..ေသြးသားဆူၿဖိဳးတဲ့ မိန္းမတေယာက္ပါ ။
လင္ကလဲ ေသသြားၿပီး စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြနဲ႔ဘဲ ဖိစီးေနတဲ့ မုဆိုးမ ပူပူေႏြးေႏြး တေယာက္ပါ ။ ေယာက်္ားတန္ဆာနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးသား
မိန္းမတေယာက္ပါ ။ အခုလို လာႏွိုးဆြကလိေနေတာ့ နန္းမူရဲ့ စိတ္ေတြ မသိမသာနဲ႔ ထႂကြလာပါတယ္ ။
သူက နို႔စို႔ေနရာက နို႔သီးေခါင္းေလးကေန ပါးစပ္ကို ခြာလိုက္ၿပီး…“ ကိုင္ေပး..နယ္ေပးေလ …နင္ ႀကိဳက္မွာပါ..ငါ့လီး
မႀကီးဘူးလား….ကိုင္ၾကည့္စမ္း…” လို႔ေျပာလိုက္တယ္ ။ နန္းမူလည္း “ မကိုင္ခ်င္ပါဘူး…” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္ ။
“ ကိုင္ပါဟာ..နင့္ကို ငါတကယ္ ႀကိဳက္တာပါ ..နင့္ကို ငါ ယူခ်င္တယ္ဟာ…”လို႔ သူေျပာတယ္ ။
နန္းမူလည္း..“ အိုး..ယူရေအာင္ ရွင္ ဘယ္သူမွန္းေတာင္ မသိဘဲနဲ႔..ရွင္ ဘာလို႔ ေခါင္းစြပ္ စြပ္ထားရတာ
လဲ ..သတၱိမရွိဘူးလား….ခၽြတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါရွင္ …” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ ေတြေဝသြားပုံရတယ္ ။
ခ်က္ခ်င္းဘဲ စြပ္ထားတဲ့ ေခါင္းစြပ္ကို သူ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
“ ဟင္…..”
နန္းမူကို ေငြလာေပးသြားတဲ့ ဟိုဖက္ရြာက လူႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ။
“ နန္းမူ..ငါ နင့္ကို ႀကိဳက္တယ္ဟ..နင့္ကို ငါ ယူခ်င္တယ္ …. ”
“ အိုး..သူဘဲ ခုန အတင္းတက္လုပ္ၿပီး….မုန္းလိုက္တာ …”
နန္းမူက သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးပစ္လိုက္တယ္ ။ သူက “ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ဟာ..ငါ နင့္ကို တအား ႀကိဳက္
လို႔ပါ…”
“ အိုး..ႀကိဳက္တာနဲ႔ တက္လုပ္ရသလား……”
“နင္က သိပ္လွတာကိုး….ကိုယ္လုံးကလဲ အပ်ံစား..ေစာက္ပတ္ကလည္း လွမွလွ……”
“ အို..ေစာက္ပတ္ဘဲ လွရတယ္ ရွိေသးတယ္ …ဘယ္လိုလူလဲ….”
သူ နန္းမူ ေပါင္ၾကားကို ေခါင္းထိုးသြင္းၿပီး လိုက္ နမ္းရႈံ႔လိုက္ေတာ့ နန္းမူလည္း သူ႔ေခါင္းႀကီးကို တြန္း
ပစ္တယ္ ။ မရဘူး ။ နန္းမူ ဖင္တုံးေတြကို အတင္းဖမ္းဆုပ္ၿပီး သူ ေစာက္ပတ္ကို စယက္ေတာ့တာဘဲ ။
“ အို….အို….အာ…..ဟင္း….ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ..ခက္ေတာ့တာဘဲ….အာ…..ဟင္း…….”
ေစာက္ပတ္ အယက္ခံလိုက္ရေတာ့ နန္းမူရဲ့ တကိုယ္လုံး တုန္ခါသြားရတယ္ ။ ဒါမ်ိဳး လိုခ်င္ေပမယ့္ မရနိုင္ခဲ့ဘူး ေလ ။ လင္ေသသြားေတာ့
ပိုဆိုးၿပီေပါ့ …။ ေစာေစာက သူ အတင္း တက္က်င့္တာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သာသာေျဖးေျဖး ညင္ညင္သာသာေလး ဆက္ဆံေတာ့ နန္းမူ သူ႔ကို
မ႐ုန္းကန္ေတာ့ဘူး ။ သူယက္ေပးတာေတြကို ၿငိမ္ၿပီး ခံယူေနမိတယ္ ။
သူ႔လ်ာႀကီးက အျပားလိုက္ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ေအာက္ကေန အေပၚ လွန္တင္ၿပီး ယက္ေပးေနသလို သူ႔လက္တဖက္က နန္းမူရဲ့ နို႔တလုံးကို ဆြဲေပးေနတယ္ ။ သူယက္လိုက္တာေတြက
နန္းမူရဲ့အရသာဖူးေလးကို တခ်ိန္လုံး ထိမိေနတယ္ ။ ထိမိတိုင္း နန္းမူ တုန္တုန္သြားတယ္ ။တကိုယ္လုံးက အေၾကာအခ်င္ေတြ တဖ်င္းဖ်င္း တုန္သြားတယ္ ။ ခံစားရတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ပါးစပ္က
ညည္းျငဴ မိရတယ္ ။ သူနို႔ကို ဆြဲညႇစ္ေနတာကလည္း နန္းမူစိတ္ေတြကို ထႂကြေစတယ္ ။ သူက လ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္ေန႐ုံမကဘူး ။ သူ႔လ်ာထိပ္ကို နန္းမူ အဖုတ္ထဲကို ထိုးသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။
တခါဘူးမွ ဒီလို အဖုတ္အယက္မခံဖူးဘူး ဆိုေတာ့ သူ ယက္တာေတြကို နန္းမူ သေဘာေတြ႕မိတယ္ ။
နန္းမူ လင္ စိုင္းဟတ္က လီးေတာင္ရင္ တက္ဘဲ လိုးတာ ။ တအား တက္လိုး..ခဏနဲ႔ သုတ္ထြက္သြားတတ္တယ္ ။ နန္းမူ ေကာင္းဖို႔ေတြ ဘာေတြ စဥ္းစားတဲ့ လူ မဟုတ္ဘူး ။ နန္းမူလည္း သူနဲ႔ လိုး
ရတာကို အားမရခဲ့ဘူး ။ နန္းမူ ေစာက္ပတ္ကိုလည္း သူရြံတယ္ ။ ယက္ဖို႔ေနေနသာသာ လိုးေနတဲ့အခ်ိန္ အနံ့ေထာင္းကနဲ ထလာသေလး ဘာေလးနဲ႔ သူက စိတ္ဆိုးခ်င္ေသးတာ ။
နန္းမူ ေစာက္ပတ္ထဲကို လ်ာနဲ႔ ထိုးဆြေနေတာ့ နန္းမူ တအား ခံခ်င္လာတယ္ ။ ယက္တာနဲ႔တင္ မလုံေလာက္ေတာ့ဘူး..။ လီးနဲ႔ ေစာက္ေခါင္းထဲကို ထိုးေဆာင့္မွဘဲ အာသာေျပလိမ့္မယ္ ဆိုေတာ့
သူ႔ကို လိုးေပးေစခ်င္လွၿပီ ။ သူကလည္း အခုမွ ေတြ႕ရတဲ့ လူတစိမ္း ဆိုေတာ့ သူ႔ကို လိုးေပးဖို႔ ေျပာရမွာ ပါးစပ္က မရဲဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူႀကီးက ေတာ္ေတာ္ ပါးတယ္ ။ နန္းမူ ခံခ်င္ေနၿပီ ဆိုတာ
သူ သေဘာေပါက္တယ္ ။ နန္းမူကို ခ်စ္ေပးပါရေစ…လို႔ ညဳတုတုအသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းေမြးစစနဲ႔ သူ႔ပုံက မင္းသားႀကီး ဦးဝင္းဦးနဲ႔ေတာ့ မတူဘူး ။ လူၾကမ္း အံ့ေက်ာ္နဲ႔ ပိုတူတယ္ ။
သူ႔ဗလ နဲ႔ သူ႔လီးနဲ႔ လိုက္တယ္ ။ လီးက သိပ္ မရွည္ေပမယ့္ တုတ္တယ္ ။ တုတ္တုတ္ထြားထြား လီးႀကီးက ျမင္တာနဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ စိတ္ထ စရာပါဘဲ ..။
သူ႔လီးႀကီးကလည္း ဂူေအာင္းခ်င္လြန္းလို႔ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနတယ္ ။ ထိပ္ေပါက္ကလည္း အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္စီး ယိုက်ေနတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ လည္တဲ့ လူႀကီး ။ အတင္း မုဒိန္းက်င့္ဖို႔
လုပ္ရာကေန နည္းေျပာင္းသြားၿပီး ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ေစာက္ပတ္ယက္ေပးတယ္။ ဒီက ယားလာေတာ့ သူလိုးဖို႔ အလိုလို ေပါင္ျဖဲေပးမိရေတာ့တာေပါ့ ။
နန္းမူလည္း အျပတ္ကို အလိုးခံပစ္လိုက္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး သူ႔ကို ေပါင္ကားေပးလိုက္ေတာ့တယ္ ။
သူ႔လီးက နန္းမူလင္ လီးထက္ ပိုႀကီးတယ္ ။ ဒီေလာက္ အရည္ေတြ အိုင္ထြန္းေနတာေတာင္ တင္းတင္း စီးစီးႀကီး နဲ႔ သူထိုးသြင္းလိုက္တာ အီဆိမ့္သြားတာဘဲ ..။ ဒီလူႀကီးက စစခ်င္း ေျဖးေျဖးနဲ႔
စေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အသားကုန္ ႏႊာေတာ့တာ..တဖန္းဖန္း တဖတ္ဖတ္နဲ႔ တအား ၾကဳံးလိုးေပးတယ္ ။ နန္းမူလည္း တအားႀကိဳက္ၿပီး သူ႔ကို ေအာက္ကေန
ပင့္ေကာ့ေပး..ဖင္ေတြကို ႏွဲ႕ေပးလိုက္တယ္ ။အားနဲ႔ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးတာ ေတာ္ေတာ့္ကို အရသာထူးတယ္ ။ သူ႔ကို နန္းမူ တကယ္ စြဲသြားရတာပါဘဲရွင္ …။
တခ်ီလိုးၿပီး သူ ျပန္သြားမွာေတာင္ နန္းမူ စိုးရိမ္မိၿပီး သူေနာက္ေဖးကို ေသးသြားေပါက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို မျပန္နဲ႔အုံးေနာ္ လို႔ ေျပာမိလိုက္တယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္သား အဝတ္မပါဘဲ လွဲေလ်ာင္းရင္း တ
ေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ပြတ္သပ္ကစားေပးၾကရင္း စိတ္ေတြ ျပန္လာ ျပန္ထၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ လိုးၾကဖို႔ ျပင္ၾကတယ္ ။ သူက ဘာမွ မေတာင္းဆိုဘဲ သူ႔လီးႀကီးကို က်မ စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။
က်မ လင္က ေစာက္ပတ္သာ မယက္တာ လီးကိုေတာ့ စုတ္ခိုင္းတယ္ ။ က်မလည္း လင္ကို လီးစုတ္ေပးခဲ့တာ ကၽြမ္းက်င္ခဲ့တာမို႔ သူ႔လီးကိုလည္း စပါယ္ရွယ္ စုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ဒီတခါ လိုးၾကေတာ့ သူေတာင္းဆိုတာနဲ႔ က်မလည္း သူ႔အေပၚ တက္ခြၿပီး အေပၚက ေဆာင့္လိုးေပးတာရယ္..ဖင္ေထာင္ကုန္းေပးတာရယ္ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
သူ႔ကို မနက္ေစာေစာက်မွ ထျပန္ဖို႔လည္း နန္းမူ ေျပာလိုက္မိပါတယ္ ။
ထယ္ႀကီး ရန္ကုန္ကို သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတုံး ကလိုထူး ေရာက္လာတယ္ ။
ကလိုထူးသည္ သူတို႔အတြက္ သတင္းျဖန႔္ခ်ီေရးေကာင္ ျဖစ္တယ္ ။
“ ထယ္ႀကီး..သတင္းထူးတယ္…”
“ ဘာလဲ..ငါနဲ႔ မူေတာအေၾကာင္း ေစးေထာ္ သိသြားတာလား …”
“ မဟုတ္ဖူး…ေစးေထာ္…ေစာ္ညိေနၿပီ…..ခိခိခိ…”
“ ဘယ္က ေစာ္လဲ…..”
“ စိုင္းဟတ္ရဲ့ မိန္းမေလ …နန္းမူ …နန္းမူနဲ႔ ေစးေထာ္ ညိေနၿပီ …အခု ညဖက္ဆို နန္းမူအိမ္မွာ သြားသြား
အိပ္..အဲေလ..ျဖဳတ္ေနတာ ..တပတ္ေလာက္ ရွိၿပီ …. ”
“ ေဟ..ၾကည့္လဲလုပ္အုံး..စိုင္းဟတ္ကို ငါတို႔အဖြဲ႕ ရွင္းပစ္ၿပီး ေငြေတြနဲ႔ ရာဘျပားထုပ္ေတြ ေျဖာင္လိုက္
တာ နန္းမူ သိလို႔က ဒို႔ မလြယ္ဘူး …. ”
“ ငါလဲ ေျပာလို႔မွ မရတာကြာ..ေစးေထာ္က ဒီေစာ္ကို အရမ္းသေဘာက်ေနတာကြ …ခြိခြိ ..နန္းမူ မသိနီုင္ပါဘူး …တကယ္တမ္း စိုင္းဟတ္ကို
အဲ့ညက ပစ္သတ္တာ ငါကြ….”
“ ေအး….ငါ ရန္ကုန္သြားတာလည္း မူေတာကို မေျပာနဲ႔..ေတာ္ၾကာ သူပါ လိုက္ခ်င္တယ္ လုပ္ေနရင္
ခက္မယ္….”
“ ေအး..ထယ္ႀကီး…မင္း ေမ်ာက္သစ္ကို္င္းလြတ္…ျဖစ္ေနမယ္ေနာ….ၾကည့္လဲလုပ္…”
“ အားလုံး အဆင္ေျပသြားမွာပါကြာ….ကဲ..ငါ့ကို ကားဂိတ္ လိုက္ပို႔အုံး..မင္းဆိုင္ကယ္နဲ႔…”
ထယ္ႀကီးက ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေက်ာမွာ ပိုးလြယ္လိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါ တေနကုန္ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ထားရလို႔ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အိပ္ခန္းေလးထဲက ကုတင္ေပၚ ပက္
လက္ကေလး လွဲလိုက္တာနဲ႔ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္ ။
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသလဲေတာ့ ေဖါေဖါ မသိဘူး …။
သူ႔အသားကို တေယာက္ေယာက္က လာကိုင္လိုက္တာကို သိလိုက္လို႔ ဖ်တ္ကနဲ နိုးသြားရတယ္ ။
“ ဟင္ …”
ကိုင္ေနတာက ေဖါေဖါ ေပါင္ၾကားက ႀကိဂံပုံ ေနရာကို ..။ ထမိန္အေပၚကေန ကိုင္ေနတာ ။ ထမိန္က ေလ်ာ့ရည္းရည္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ကိုယ္မွာ
ဝတ္ထားရက္ဘဲ ရွိေနေသးတယ္ ။
မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ဘယ္သူလဲ မသဲကြဲေသးဘူး ။
“ အို..ဘယ္သူလဲ…”
“ ရႉး..တိုးတိုး..ငါပါ….”
အို……ဦးေဇာ္ေဇာ္…….ဦးေဇာ္ေဇာ္ ….ဘဲ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ က ေဖါေဖါ ေစာက္ဖုတ္ကို သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ ပြတ္ေနတယ္ ။
“ ဦး….ဘာလို႔ လာတာလဲ ဦးရယ္ …. မိသြားရင္ မေကာင္းပါဘူးရွင္….”
“ မိစရာ မရွိပါဘူး…..ခ်ယ္ရီေရာ မိုးသူေရာ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကၿပီ…..ငါနဲ႔ နင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လိုးၾက႐ုံ
ဘဲ ေဖါေဖါ …. ”
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါရဲ့ ကုတင္ေလးေပၚကို လွမ္းတက္လိုက္သလို သူ႔လက္တဖက္က ေျပလုလု ထမိန္ႏြမ္းကေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို အလိုလိုက္ရမယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္တာေၾကာင့္ ဘာမွ မေျပာေတာ့
ဘဲ သူလုပ္လိုရာ လုပ္ေစေတာ့ သေဘာနဲ႔ ၿငိမ္ခံေနလိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေအာက္ပိုင္းဗလက်င္းသြားတဲ့ ေဖါေဖါ ကို အေမွာင္ထဲမွာ
ၾကည့္ရတာ အားမရလို႔ မီးခလုပ္ကို ႏွိပ္ဖြင့္လိုက္တယ္ ။ မီးေရာင္စူးစူးေၾကာင့္ သူမမ်က္လုံးေလးေတြကို ေမွးရင္း ေပါင္ၾကားဂြဆုံေနရာကို
လက္ကေလးေတြနဲ႔ ကာလိုက္တဲ့ ေဖါေဖါကို ဦးေဇာ္ေဇာ္က “ အံမယ္..ရွက္ေနေသးတာလား…” လို႔ ျပဳံး
ျပဳံးႀကီး ေျပာလိုက္ၿပီး ေဖါေဖါရဲ့ လက္ေတြကို ဖယ္ကာ ေဖါေဖါ ေစာက္ဖုတ္ကို နမ္းရႉဖို႔ လုပ္တယ္ ။
“ အို..ဦး..ဦးက ေစာက္ပတ္ကိုဘဲ အျမဲ ယက္ယက္ေနတယ္ …မရြံဘူးလား …..”
“နင့္ေစာက္ပတ္က သန႔္တာဘဲဥစၥာ….ေဖါေဖါ ဘာလဲ..နင္ မႀကိဳက္ဘူးလား….နင္ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးတာေလ …. ”
“ ဦးကို အားနာလို႔ပါ..ဦး နံမွာစိုးလို႔…”
“ မနံဘူး…ငါႀကိဳက္တယ္..ေစာက္ပတ္ယက္ရတာကို ႀကိဳက္တယ္..နင္ေကာ မေကာင္းဘူးလား …”
“ ေကာင္းပါတယ္..ဦးရယ္ …ေဖါေဖါ ႀကိဳက္လဲ ႀကိဳက္ပါတယ္ ..”
ဦးေဇာ္ေဇာ္က စကား ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ေစာက္ပတ္ကို သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္ပါေတာ့တယ္ ။
သူယက္ေနတာက သူ႔အိမ္မွာ ေမြးထားတဲ့ ေခြးႀကီး အမဲရိုးျပဳတ္ကို ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္ စားေနတာမ်ိဳးႀကီး။
တျပတ္ျပတ္ တျပဳတ္ျပဳတ္နဲ႔ ။
ေဖါေဖါလည္း တခ်က္တခ်က္ က်င္လြန္းလို႔ အေနာက္ကို ဆုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူက ဖင္ေတြကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ညႇစ္ထိန္းထားတာမို႔ ဆုတ္လို႔မရဘဲ သူယက္သမၽွ ခံေနရတယ္ ။ အစိကို စုတ္တာကေတာ့ အထိဆုံးဘဲ ။ တုန္ခါေနေအာင္ကို ခံရတာ ။ ေကာင္းတာ ..။
ဖိဖိ ယက္ေနရာက ႐ုတ္တရက္ ယက္တာ ရပ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္ကေန ေမွာက္ရက္ လွည့္ခိုင္းတယ္ ။
ေဖါေဖါလည္း သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း ေမွာက္ေပးလိုက္ေတာ့ ေဖါေဖါ ခါးကေန ဆြဲမတယ္ ။ ဖင္ကို ေထာင္ခိုင္းတာ ။ သူ႔လက္မက ေဖါေဖါ အဖုတ္ေပါက္ကို လာစမ္းတယ္ ။ လိုင္းဆြဲတာ…။
အို႔…။
အဖုတ္ကေန ဖင္ေပါက္ကို ပြတ္ေနတယ္ ။ ေဟာ…။ သူ႔လ်ာႀကီး ေရာက္လာၿပီ ။ ဟာ….အို …ဖင္ေပါက္ေလးကို သူ႔လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးထိုးၿပီး ဆြေနတယ္ ။
အိုး….အား…….ဟင့္ဟင့္……ဦး….ဘာ…..ဘာေတြ ေလၽွာက္လုပ္ေနတာလဲဟင္……အင္…အ…..အ……ဦးရယ္……ဖင္ကို ယက္စရာလားလို႔…..အိုး. …..အား…”
“ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား …. ”
“ဦးရယ္…ဦးကို အားနာလို႔ပါ…..”
သူ ေဖါေဖါ ဖင္ကေန မ်က္ႏွာ ခြာလိုက္တယ္ ။
“ ေဖါေဖါ..ဒီမွာ ၾကည့္စမ္း …”
သူ႔တုတ္ခိုင္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို ျပတယ္ ။
ေဖါေဖါကို ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ခိုင္းတယ္ ။ လီးႀကီးက နဲတာႀကီး မဟုတ္ဘူး ။
“ စုတ္ေပး….”
ေဖါေဖါလည္း သူ႔အမိန႔္ကို တေသြမတိမ္း နားေထာင္တယ္ ။ ထိပ္ဖူးကားကားႀကီးကို ငုံစုတ္လိုက္တယ္ ။
“ အား…..ဟင္း..စုတ္..စုတ္…စုတ္…..”
ေဖါေဖါ လ်ာနဲ႔ ကစားေပးရင္း စုတ္ေပးေနတယ္ ။
“ ေဂြးစိေတြကို ကိုင္ေပး….ပြတ္ေပး….”
မ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားၿပီး ေဖါေဖါ အစုတ္ကို သူခံေနလို႔ ေဖါေဖါရဲ့ အိပ္ခန္း တံခါး ေျဖးေျဖးေလး ပြင့္လာတာကို သူ မသိလိုက္ဘူး …။
“ ကိုေဇာ္ …. ”
ဦးေဇာ္ေဇာ့္ကိုယ္လုံးႀကီး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားတယ္ …။
အခန္းထဲကို ဝင္လာတဲ့သူက “ မိုးသူ ” …။
“ ကိုေဇာ့္ကို ျပဳစုေပးဖို႔ လိုက္ရွာေနတာ ကိုေဇာ္က ဒီေရာက္ေနတာကိုး ..ကိုေဇာ္ မတရားဘူး…မိုးသူကို
က်ေတာ့ မေခၚဘူး…..”
မမိုးသူက ေဖါေဖါ နဲ႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္အနားကို တိုးကပ္လာတယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လီးႀကီးကို
အားပါးတရ စုတ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ မမိုးသူ ေရာက္လာလို႔ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားတဲ့
အခ်ိန္ မမိုးသူက “ ေဖါေဖါ..နင္ တေယာက္ထဲ မစုတ္နဲ႔ေလဟာ..ငါ့ကိုလဲ ေဝမၽွအုံး . .” လို႔ ေျပာၿပီး ေဖါေဖါေဘးမွာ လာကပ္ၿပီး ေဖါေဖါကိုင္ဆုပ္ထားတဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လီးကို သူမလက္ကေလးေတြနဲ႔ လာ
ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ပါေတာ့တယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း မမိုးသူ မသိေအာင္ ေဖါေဖါဆီကို တိတ္တဆိတ္ ဆင္းလာေပမယ့္ အခုလို မမိုသူ ေရာက္လာၿပီး သူနဲ႔ ေဖါေဖါ လုပ္တာကို ပါဝင္ခ်င္တဲ့ ပုံစံ ျပသေသာအခါ သေဘာက်သြားတယ္ ။ မိန္း
မႏွစ္ေယာက္နဲ႔သူ တခါမွ ဒီလို မေနဖူးဘူး ဆိုေတာ့ အေတြ႕အၾကဳံသစ္တခုရသြားလို႔ သေဘာက်သြားပါေတာ့တယ္ ။
မမိုးသူသည္ သူမကိုယ္ေပၚက ညဝတ္အက် ႌကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ျဖစ္သြားရၿပီး ေဖါေဖါနဲ႔ အတူ ဦးေဇာ္ေဇာ္လီးကို စုတ္ေပးယက္ေပးေနတယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ဒစ္လုံးႀကီး
ကို မမိုးသူနဲ႔ အတူတူ တခ်ိန္ထဲ လ်ာနဲ႔ ယက္ေနရတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အစုတ္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္ “ ေတာ္ၿပီ….လိုးၾကစို႔….” လို႔ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ေဖါေဖါနဲ႔ မမိုးသူတို႔ လီးစုတ္တာကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ၾကရတယ္ ။
ေဖါေဖါနဲ႔ မမိုးသူ ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ဘယ္သူ႔ကို အရင္ လိုးမလဲ မသိလို႔ ေဖါေဖါနဲ႔
မမိုးသူတို႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ဘာေျပာမလဲ နားလဲေထာင္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုလည္း ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါကို တခါဘဲ လိုးဘူးေသးၿပီး မမိုးသူကိုက်ေတာ့ ညတိုင္းလို စိတ္တိုင္းက် လိုးခဲ့ၿပီး
သားမို႔ ေဖါေဖါကို အရင္လိုးခ်င္ေနတယ္ ။ ေဖါေဖါကို ပက္လက္အိပ္ ေပါင္ကား အေနအထားနဲ႔ သူက တက္လိုးၿပီး မမိုးသူက ေဖါေဖါ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဖင္ကုန္းရက္ ေနေပးဖို႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ ။
ေဖါေဖါကို သူလိုးေနတဲ့အခ်ိန္ မိုးသူရဲ့ ဖင္ကုန္းထားလို႔ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို သူ ၾကည့္လဲ
ၾကည့္ခ်င္ ယက္လဲ ယက္ခ်င္တဲ့ သေဘာ ..။ သူျဖစ္ေစခ်င္သလိုဘဲ ပက္လက္လွန္ကာ ေပါင္ကားေပးတဲ့ ေဖါေဖါကို သူ တက္ခြကာ လိုးတယ္ ။ မိုးသူကလည္း သူ႔ေရွ႕မွာ ဖင္ႀကီးေတြ ကုန္းေပးလို႔ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို အနီးကပ္ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ ေဖါေဖါကို လိုးလိုက္ မိုးသူေစာက္ပတ္ကို ရႉလိုက္ ယက္လိုက္နဲ႔ အေတာ့္ကို ဟန္က်ေနတယ္ ။
ေဖါေဖါ ေစာက္ပတ္ကလည္း တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္နဲ႔ လိုးရတာ တထစ္ထစ္နဲ႔ တအား ေကာင္းေနတယ္ ။
အခ်က္၁ဝေလာက္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုက္ မ်က္ႏွာနား နီးေနတဲ့ မိုးသူရဲ့ ေစာက္ပတ္ကို လ်ာနဲ႔ယက္
လိုက္ေပါ့ ..။
ေစာက္ပတ္ႏွစ္ခုကို တၿပိဳင္တည္း လိုးရ ယက္ရတာ ဦးေဇာ္ေဇာ္လို တဏွာႀကီးတဲ့လူအတြက္ အရမ္းသ
ေဘာက်စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။
ေနာက္တခါ ပုံစံေျပာင္းေတာ့ ေဖါေဖါကို ဖင္ေထာင္ခိုင္းၿပီး ပက္လက္ေပါင္ျဖဲကားေပးတဲ့ မိုးသူရဲ့ ေစာက္ပတ္ကို ယက္ခိုင္းတယ္ ။ သူက ေဖါေဖါရဲ့ အေနာက္ကေနရာယူၿပီး ေဖါေဖါ ေစာက္ပတ္ကို လိုးေဆာင့္တယ္ ။
မိန္းမခ်င္း တခါမွ အခုလို မယက္ဖူးေပမယ့္ ေဖါေဖါလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္ အလိုအရ သူေက်နပ္ေအာင္
ယက္ေပးရတယ္ ။ မမိုးသူလည္း မိန္းမခ်င္း တခါဘူးမၽွ အယက္မခံဘုးခဲ့ဘူး..။ အခု ေဖါေဖါ ယက္ေပးတာ ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ပါ …။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ လည္း ေဖါေဖါ ဖင္ေပါက္ကိုေရာ ေစာက္ပတ္ကိုေရာ သူၾကည့္ေနရၿပီး လိုးရတာကို ေက်နပ္
ေနသလို မိုးသူရဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို ေဖါေဖါ ယက္ေပးေနတာကိုလည္း ျမင္ရတာ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ေဖါေဖါရဲ့ခါးသိမ္ေလးကေန ဆြဲကိုင္ၿပီး တဖတ္ဖတ္နဲ႔ လိုးထည့္ေနေလသည္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီ ဒီေန႔ အိမ္ကေန အေစာႀကီး ထြက္တယ္ ။
ခါတိုင္းဆို ေနာက္က်တတ္တဲ့ ေဒၚခ်ယ္ရီ က ဒီေန႔ ေစာေစာ ျပင္ဆင္ ဝတ္စားၿပီးလို႔ လင္းခ႐ူစာကား
ႀကီးကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းၿပီး အလုပ္ကို ထြက္သြားတာကို မီးဖိုခန္း ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေဖါေဖါ ေတြ႕လိုက္လို႔ ( မခ်ယ္ရီ ေစာလွခ်ည္လား…) လို႔
ထင္လိုက္မိတယ္ ။
မေန႔ညက ဦးေဇာ္ေဇာ္ လိုးထားလို႔ ေဖါေဖါ ေစာက္ပတ္ေတြ နာက်င္ က်ိန္းစပ္ေနတယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ ကား သူတို႔ ၿခံဝင္းထဲက ထြက္သြားတာနဲ႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္ လည္း ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာ
တယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း အခုေလးတင္ဘဲ သူ႔အတြက္ ေကာ္ဖီစက္နဲ႔ ႏွပ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီကို ခြက္ထဲ
ေလာင္းထည့္ၿပီး ထမင္းစား စားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့ သူ႔ေရွ႕ကို ခ်ေပးလိုက္တယ္ ။
“ ေဖါေဖါ..လာအုံး….”
ေဖါေဖါ သူ႔အနားကို ကပ္သြားလိုက္တယ္ ။
“ ညက ေကာင္းလား…”
ေဖါေဖါ ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္တယ္ ။
“ အင္း ..ငါလည္း တအား ေကာင္းတယ္ …မိုးသူေကာ..အိပ္ရာ မထေသးဘူးလား ..”
“ အင္း ထတာ မေတြ႕ေသးဘူး …”
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါကို လွမ္းဆြဲကာ ဖက္လိုက္တယ္ ။
“ လူေတြ ျမင္ကုန္ပါမယ္ ..မေကာင္းပါဘူး…”
“ ဘယ္သူျမင္မွာ မို႔လဲ …”
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါ ဖင္တုံးေတြကို လက္ဖဝါးနဲ႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး နယ္တယ္ ။
“ နင့္ဖင္ေတြက တအား ေတာင့္တယ္ဟာ…ေတာက္..ငါ ႀကိဳက္တယ္ …”းေ
ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေဖါေဖါရဲ့ စြင့္ကားတဲ့ ဖင္ႀကီးေတြရဲ့ၾကားထဲကို ထိုးႏွိုက္ေနတယ္ ။
“ ဟင့္ဟင့္..ဦး….ဖင္မႏွိုက္နဲ႔ကြာ….”
ေဖါေဖါရဲ့ ညည္းေျပာသံေလးက ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ပိုၿပီး စိတ္ေတြ ထႂကြေစသလား မေျပာတတ္ဘူး ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါေဖါ ဖင္ေပါက္ကို ထပ္ထပ္ ကလိေပးေနတယ္ ။ ေဖါေဖါရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကိုလည္း ေနာက္ လက္တဖက္နဲ႔ ကိုင္ဆုပ္တယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚခ်ယ္ရီဟာ သူမ ဆိုင္ခန္း ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ တေနရာကို ေရာက္ေနၿပီ ။
မနက္ေစာေစာမို႔ လမ္းေတြက သိပ္မဆိုးေသးဘူး ..။ မပိတ္ေသးဘူး ။
ေဒၚခ်ယ္ရီသည္ သူမပိုင္ စတိုးဆိုင္ရဲ့ ေျမေအာက္ထပ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ကားပါကင္မွာ ကားကို ရပ္လိုက္ၿပီး
အေပၚထပ္က စတိုးဆိုင္ကို တက္ခဲ့တယ္ ။ စတိုးဆိုင္က မနက္ ၁ဝနာရီေက်ာ္မွ ဖြင့္မွာ ။
ေသာ့လွည့္ဖြင့္ၿပီး ေမွာင္မဲေနတဲ့ စတိုးဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ သူမကို တစုံတေယာက္က အေနာက္ကေန လွမ္း ဖက္လိုက္တာကို ခံရတယ္ ။
“ အို..အေမ့….”
“ ေစာင့္လိုက္ရတာ မမ ရယ္ …” အေနာက္က ဖက္လိုက္တဲ့လူက ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ ႀကီးမားတဲ့
နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားပါးတရ ဆုပ္နယ္ညႇစ္ရင္း ညဳတုတုအသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ အေစာႀကီး ရွိေသးတယ္ကြာ..မင္းက အျဖစ္သဲလိုက္တာ….”
“ ဟင္း..မမကို မေတြ႕ရတာ ၾကာေနၿပီ …ခၽြတ္…မမ အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ပစ္ေတာ့ဗ်ာ…..”
“ ဖုန္းမိုရယ္..မင္းက အဲလို အေျပာေလးေတြ သဲတာေလးေတြနဲ႔ မမကို စြဲေစေနတာ….သိတယ္..မမ သိ
တယ္ …”
“ မမကလည္း က်ေနာ္ မမကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ မမ သိပါတယ္ဗ်ာ..လာ..မမ ေစာက္ဖုတ္
ကို က်ေနာ္ ယက္ေပးမယ္ …. ”
အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္လိုက္လို႔ ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္သြားတဲ့ ေဒၚခ်ယ္ရီကို ဖုန္းမိုက ဆိုင္အေနာက္ဖက္က
႐ုံးခန္းေလးထဲက စားပြဲေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ လွဲခ်ခိုင္းၿပီး ေပါင္လုံး တုတ္တုတ္ေတြကို ျဖဲကားခိုင္းၿပီး
မို႔ေဖါင္းေနတဲ့ အေမႊးရိပ္ထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးပါေတာ့တယ္ ..။
ေဒၚခ်ယ္ရီ… ဖုန္းမိုနဲ႔ တိတ္တိတ္ပုန္း ျဖစ္ေနတာ ႏွစ္လေက်ာ္ေလာက္ ရွိေနၿပီ ။
ဖုန္းမိုသည္ အသက္ႏွစ္ဆယ္စြန္းစြန္း ကားပြဲစား ခ်ာတိတ္ေလးပါ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ကားေတြ လိုက္ရွာဝယ္
ေပးေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ ..။
ေဒၚခ်ယ္ရီတို႔ အိမ္ကို ခဏခဏ ဝင္ထြက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလး ..။ မထိတထိ စကားလုံးေလးေတြ တလုံး
သြင္း ႏွစ္လုံးသြင္းနဲ႔ ေနာက္ေတာ့ တျပဳံလုံး သြင္းေတာ့တာဘဲေလ ။ ဖုန္းမိုက အႀကံသမားေလး ။ ကားပြဲစား လုပ္ေနလို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ႀကီးပြားမွာ
မဟုတ္ဘူး ။
ၾကာကူလီ လုပ္စားတာက အခန႔္မသင့္ရင္ မီလ်ံနာ ျဖစ္သြားနိုင္တယ္ ။ဝတုတ္တုတ္မို႔ ဘဲေတြက အင္တင္တင္ လုပ္ခ်င္တတ္တဲ့အခ်ိန္ ဖုန္းမိုက
ပစ္ဝင္တာ..။ မမ အတြက္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး..စားမဝင္ပါဘူး …႐ူးေနၿပီ ဘာညာကြိကြ..နဲ႔ စိုင္းစိုင္း အိုက္တင္ေတြနဲ႔ ဒိုင္ေၾကာင္ေတြ
ထည့္လိုက္တာ ေဒၚခ်ယ္ရီ ေကာင္ေလးကို စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ ။ ေယာက်္ားျဖစ္တဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ က
လည္း သူ႔ကို ၿငီးေငြ႕ၿပီး မလုပ္ခ်င္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္ ေကာင္ေလးက နသားပါးရား ပြတ္သီးပြတ္သပ္ လာ
လုပ္လိုက္ေတာ့ ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ငုတ္ေနတဲ့ ကာမစိတ္ေတြ ျပန္လည္ ထႂကြလာရတာ ။
ဖုန္းမိုက အလည္ ။ မရိပ္မိေအာင္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ျခဴစားတာ ..။ ေဒၚခ်ယ္ရီကို ေကာင္းေကာင္း မႈတ္ေပးတယ္ ။ ျဖဳတ္ေပးတယ္
။ ေဒၚခ်ယ္ရီကလည္း ေကာင္ေလးကို ခိုက္သြားတယ္ ။ ေကာင္ေလးက
ၾကည့္ရင္ ခ်ိနဲနဲ႔ ပိန္ေညာင္ေညာင္ ပုံစံေလးေပမယ့္ ခါးက သန္တယ္ ။ ဒုတ္ကလည္း မဆိုးဘူး ။ စံခ်ိန္မွီတယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီ သူ႔ကို
သေဘာက်ေနတယ္ ။ သူ႔ကို ေပးေကၽြးၿပီး စိတ္တိုင္းက် လုပ္ခိုင္းလို္က္ၿပီ ..။
ဖုန္းမိုက ေစာက္ပတ္ႀကီးကို တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ယက္လိုက္ တခါတခါမွာ ေစာက္စိကို ရွလြတ္ရွလြတ္နဲ႔ စုပ္
လိုက္လုပ္ေပးေနတယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း ဖုန္းမို ဘာဂ်ာကို အစြဲႀကီး စြဲေနရၿပီ ။ မနက္ အေစာႀကီးထၿပီး
ေရေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိဳးခဲ့ေပးတာ ။ ေကာင္ေလး ေစာက္ပတ္ယက္ေတာ့မွာကို သိလို႔ ဆပ္ျပာအေကာင္း
စားနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာခဲ့တယ္ ။
( အား….အား…..ဟင္ဟင္….အို…..အို…….အမေလး…….အာပါ………ဟင့္ဟင့္….)
ဖုန္းမိုရဲ့ ကလိခ်က္ မ်ိဳးစုံေၾကာင့္ ေဒၚခ်ယ္ရီမွာ ထိုးထိုးထြန႔္ထြန႔္ ဖင္ႀကီးေတြ ေျမာက္ႂကြၿပီး တုန္ခါေန
ရတယ္ ။ ဖုန္းမိုလည္း ေဒၚခ်ယ္ရီက ေငြတြင္းမို႔ သူေငြတြင္းတူးေနသည္ လို႔ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ယူၿပီး ေဒၚခ်ယ္ရီကို ဘာဂ်ာ အျပတ္ကိုင္ေပးေနတာ ..။
“ ေတာ္ေတာ့္ ေမာင္ေလး …မမ မေနတတ္ေတာ့ဘူး..မမကို ခ်စ္ပါေတာ့..ခ်စ္ေပးပါေတာ့…”
ေဒၚခ်ယ္ရီ အသံေလး မပီကလာ ပီကလာ နဲ႔ သူမကို လိုးဖို႔ ေတာင္းဆို ေတာင္းခံေနၿပီ ။
ဖုန္းမိုက ေယာက်္ားဖါ လုပ္စားခဲ့ဘူးသူပါ ။ မိန္းမေတြကို ေက်နပ္သြားေအာင္ ျဖဳတ္ေပးခဲ့ဘူးသူ တေယာက္…။ ေဒၚခ်ယ္ရီကို
သူတတ္သမၽွ ေယာက်္ားဖါ ပညာရပ္ေတြနဲ႔ ဆႏၵေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးပါေတာ့တယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီကို ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း ပက္လက္ အလိုးခံေနလို႔ တအားေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ဖုန္းမိုက ဖင္ကုန္းခိုင္းလိုက္လို႔ စိတ္နဲနဲ ညစ္သြားတယ္ ။ ဖုန္းမိုက လီးတန္ႀကီးကို ႁပြတ္ကနဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲက ျပန္ထုတ္သြားလိုက္လို႔ ေဒၚခ်ယ္ရီ ရင္ထဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားရတယ္ ။
ေစာက္ပတ္က တအား ယားေနဆဲ အခ်ိန္မွာ လီးႀကီး ျပန္ထြက္သြားလို႔ မေက်နပ္ေပမယ့္ ဖုန္းမိုကို အလိုလိုက္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အသ္ေၾကာင့္..“ ေအး..ေအး ….” ဆိုၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ လိုက္ၿပီးမွ ဖင္ေတြကို ေထာင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ဖုန္းမိုလည္း ဖင္ႀကီးေထာင္ ကုန္းေပးေနတဲ့ ေဒၚခ်ယ္ရီ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနတယ္ ။ ဒီေစာက္ပတ္ႀကီးကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ အခုဘဲ မ်က္ႏွာက်က္က မီးကို ဖြင့္လိုက္လို႔ ထိန္လင္းေနတဲ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ အရည္ေတြ စိုေပေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက ကာမအရွိန္ေၾကာင့္ ဖူးႂကြ ေဖါင္းမို႔ေနတယ္ ။ ဖင္တုံးႀကီးေတြ ၾကားကေန ျပဴးထြက္ေနတယ္ ။ ခုဘဲ တအား
လိုးေဆာင့္ထားလို႔ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြက ပြင့္ဟေနတယ္ ။ အတြင္းသား နီရဲရဲေတြကိုပါ တစြန္းတစ ျမင္ေနရတယ္ ။
“ လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ကြယ္….မမ ကုန္းထားေပးေနရတာ….”
ေဒၚခ်ယ္ရီသည္ ခံခ်င္လွၿပီ ။ ဖုန္းမိုက ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ အေပၚကေအာက္ လိုင္းဆြဲ ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္မွာ ေပက်ံသြားတဲ့ အရည္ေတြကို သူ႔လိင္တန္ထိပ္မွာ သုတ္လိမ္းလိုက္တယ္ ။
“ လိုးမွာေပါ့ မမရယ္..စိတ္ခ်..မမ ေရလည္ေကာင္းေအာင္ က်ေနာ္ လိုးေပးမွာေပါ့…”
ေတာင္မတ္ေနဆဲ သူ႔ဒုတ္ႀကီးကို ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ ေစာက္ဖုတ္မွာ ေတ့လိုက္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း လိုလားေနတာႀကီး ဗ်ိကနဲ တိုးဝင္လာလို႔ “ အားအင္းအင္း…” လို႔ အသံထြက္ေအာင္
ညည္းျငဴလိုက္ရင္း ေက်နပ္သြားတယ္ ။ ဖုန္းမိုလည္း သူ႔ဒုတ္ကို ဆက္ဖိသြင္းလိုက္တယ္ ။ တထစ္ထစ္ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ အတန္တုတ္ႀကီး ေစာက္ေခါင္းထဲကို အဆုံး ဝင္သြားတယ္ ။ “ ေကာင္းလားဟင္..မမ”
လို႔ ေမးလိုက္ၿပီး တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ နို႔ႀကီးကို လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္ ။
“ ေကာင္းတယ္..ေမာင္ေလး …..လိုး..လိုး….ေဆာင့္ပါကြယ္….မမကို တအား ေဆာင့္ေပးစမ္းကြာ….”
“ စိတ္ခ်မမ…က်ေနာ့္ လီးလည္း မမေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးထဲ သြင္းရတာ အီဆိမ့္ေနတာဘဲ….လိုးေပးမယ္…လိုးေပးမယ္ ….မမ …”
တခ်က္ခ်င္း ေျဖးေျဖး အထိုးအထုတ္ လုပ္ေပးေနရာက ဖုန္းမိုလည္း ခပ္သြက္သြက္ ထိုးေဆာင့္ပါေတာ့တယ္ ။
“ အိုး..အင္း..ေကာင္း..ေကာင္းတယ္..အဲလို..အဲလို ….ေဆာင့္…ေဆာင့္ …တအားတအား….ေဆာင့္..တအား…..တအား…..”
ေဒၚခ်ယ္ရီ တအား ေကာင္းေနတယ္ ။ ဖင္ႀကီးေတြကို အေနာက္ကို ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း အရသာေတြ႕ေနတယ္ ။ ဖုန္းမိုရဲ့ အတန္ႀကီးက ဆက္တိုက္ အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္ေပးေနတယ္ ။
တဘြတ္ဘြတ္ တဖပ္ဖပ္ အသံေတြက ထြက္ေနတယ္ ။ ဆိုင္က အလုပ္သမားေတြ မလာခင္ တဝ အလိုးခံ ရတာ ..။ သူထိုးေဆာင့္ေနတဲ့ ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ အဖုတ္ႀကီးနဲ႔ ကပ္ရက္က ဖင္စအိုေပါက္ နီ
ညိဳညိဳႀကီးကို လက္မနဲ႔ ထိုးဆြရင္း ဖုန္းမို ေဒၚခ်ယ္ရီ ဖင္ကို ဖြင့္ဖို႔ စဥ္းစားေနၿပီ ။
“ ေကာင္းလား..မမ…”
“ အရမ္းေကာင္းတယ္…လိုး…လိုး….အသားကုန္လိုးလိုက္..အမေလး….ဟင့္ဟင့္…….”
ေဒၚခ်ယ္ရီ ၿပီးသြားတာနဲ႔ မေရွးမေႏွာင္းမွာဘဲ ဖုန္းမိုလည္း သုတ္ရည္ေတြ တစစ္စစ္နဲ႔ ေစာက္ေခါင္းထဲကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ၿပီးသြားပါေတာ့တယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီမွာ တအင္းအင္းနဲ႔ ေကာင္းေနဆဲဘဲ …။
ဒီေန႔ ေဒၚခ်ယ္ရီက ဆိုင္မွာ စာရင္းေတြ လုပ္ရမယ္ ဆိုၿပီး အိမ္ကေန အေစာႀကီး ထြက္သြားတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ကလည္း အေရးတႀကီး ခ်ိန္းဆိုထားတာ တခု ရွိတယ္ ဆိုၿပီး ေကာ္ဖီတခြက္ ကဗ်ာကရာ ေသာက္ၿပီး ထြက္သြားတယ္ ။ မမိုးသူကို ဒီေန႔ ဘာဟင္းေတြ ခ်က္ရမလဲ ေမးေတာ့ မမိုးသူက
သူတို႔ လင္မယား ဒီေန႔ အိမ္မွာ မစားဘူးလို႔ ေျပာထားတယ္ ။ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံဘဲ ခ်က္ေပါ့ ေဖါေဖါ..လို႔ ေျပာတယ္ ။
ေဖါေဖါလည္း မမိုးသူကို ေဖါေဖါရဲ့ ေတာက လာလည္တဲ့ အကိုဝမ္းကြဲဆီကို ခဏ သြားေတြ႕ခ်င္တယ္ လို႔ ခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္ ။ မမိုးသူက ေလ်ာေလ်ာလူလ်ဴဘဲ ခြင့္ျပဳတယ္ ။ ဒီေန႔
သူေဌးလင္မယားကလည္း အျပင္မွာဘဲ စားၾကမွာတဲ့ ။
ေဖါေဖါလည္း တာေမြဖက္က ဟိုတယ္ အေပါစားေလး တခုမွာ တည္းေနတဲ့ ထယ္ႀကီးနဲ႔ သြားေတြ႕ဖို႔ ေရကို ျမန္ျမန္ခ်ိ ုးလိုက္တယ္ ။ ထယ္ႀကီးက ေတြ႕ရင္ လိုးေတာ့မွာ ။ ဒါေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္နဲ႔
ဖင္ၾကားေပါင္ၾကားေနရာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဆပ္ျပာေမႊးနဲ႔ ေဆးေၾကာရတယ္ ။
ေဖါေဖါက သားသားနားနားေလး ရွိုးထုတ္ ျပင္ဆင္ၿပီး အိမ္က ထြက္လို႔ မမိုးသူက “ ဟဲ့ ေဖါေဖါ အကို ဝမ္းကြဲမွ ဟုတ္ရဲ့လား…ညည္း ရည္းစားမ်ားလား..” လို႔ ယ္ၿပီး ေနာက္တယ္ ။
ေဖါေဖါလည္း “ မဟုတ္ပါဘူး အမရယ္..အကို ဝမ္းကြဲပါ..” ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာခဲ့တယ္ ။ ဘတ္စ္ကား စီးေနရင္လဲ ၾကာေနမွာမို႔ တက္စီဘဲ တက္စီးလိုက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးက ဟိုတယ္ အေရွ႕ကေန ထြက္ေစာင့္ေနတယ္ ။ထယ္ႀကီးက “ ေဖါေဖါ ဘာစားခဲ့ၿပီးၿပီလဲ..တခုခု သြားစားရေအာင္..” လို႔ ေခၚတယ္ ။ အနီးအနားက “ အိုးရွင္း ”
ဆိုင္ႀကီးထဲမွာဘဲ ႏွစ္ေယာက္သား ဝယ္စားလိုက္ၾကတယ္ ။
ထယ္ႀကီးက ေါဖေဖါကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး စိုက္ၾကည့္ေနလို႔ ေဖါေဖါလည္း..“ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ…” လို႔ ရန္ေတြ႕လိုက္မိတယ္ ။
ထယ္ႀကီးက “ ကိုယ့္ခ်စ္သူေလးက ပိုုေခ်ာပိုလွ ပိုေတာင့္လာလို႔ေပါ့..ကဲ..ဟိုတယ္အခန္းသြားၾကရေအာင္ …” လို႔ ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာလိုက္လို႔ ေဖါေဖါလည္း သူ႔ကို လက္သီးဆုပ္နဲ႔ ထုရိုက္လိုက္တယ္ ။
“ ထယ္ႀကီး..အရမ္းကဲမေနနဲ႔…”
ထယ္ႀကီးကလည္း ေဖါေဖါနဲ႔ ေတြ႕ရင္ အပီဗ်င္းဖို႔ ျပင္လာတာ ။ ေမာင္းတင္လာတာ ။ ဟိုတယ္ အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ထယ္ႀကီးက ေဖါေဖါကို ေရေရလည္လည္ ကိုင္ေတာ့တာဘဲ
။ ေဖါေဖါကလည္း ပုဆိုးၾကားက ေရွ႕ကို ေငါေငါႀကီး ထိုးထြက္ေနတဲ့ ထယ္ႀကီး ဒုတ္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ဖမ္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။ ဟိုတယ္ခန္းေလးေတြမွာ ကင္မရာေတြ တပ္ထားနိုင္တယ္ ဆိုတာကို
သတိမထားေတာ့ ။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ေတြလည္း ရွိနိုင္တယ္ ဆိုတာကို ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ ။ ႏွစ္ေယာက္လုံးက တဏွာစိတ္ေတြ မိုးမႊန္ေနၿပီ ။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ အားလုံးကို အျမန္ဆုံး
ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ။
ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ေတြနဲ႔ ကုတင္ေပၚ တက္လိုက္ၾကၿပီး ေလွႀကီးထိုး ပုံဘဲ ပက္လက္ေပါင္ကား အေပၚက တက္ခြ ပုံစံနဲ႔ တေျဖာင္းေျဖာင္း တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ ျဖဳတ္ၾကဆြဲၾကေတာ့တာဘဲ ။
မလုပ္ရတာ ၾကာေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေဖါေဖါ ေစာက္ဖုတ္ကို လုပ္ရတာ အီဆိမ့္ေနရၿပီး ထယ္ႀကီးလည္း ေဖါေဖါ အလိုက် အသားကုန္ ဒလၾကမ္း ေဆာင့္လုပ္တာေၾကာင့္ ၾကာၾကာ ထိန္းမထားနိုင္ဘဲ
သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တယ္ ။
“ အား..ဟား..ဟား…..အိုး…ငါ…ငါ ၿပီးသြားၿပီ…ေဖါေဖါ …”
“ ရတယ္..ရတယ္……ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား..ထယ္ႀကီး…..”
“ အရမ္းေကာင္းတာဘဲဟာ…..”
ေဖါေဖါလည္း တကယ္ေတာ့ ထယ္ႀကီးနဲ႔ မလုပ္ရတာ ၾကာေနေပမယ့္ သူေဌးဦးေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ မွန္မွန္ လုပ္ေနရလို႔ အာသာေျပေနရတာ ဆိုေတာ့ သိပ္ စိတ္မထန္လွပါဘူး ။
ဒါေပမယ့္ ထယ္ႀကီးက အရမ္း အလိုးေတာ္တယ္ ။ လီးကလည္း စပါယ္ရွယ္ႀကီးတယ္ ။ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးလိုက္တာမ်ား ေဖါေဖါ ေစာက္ပတ္ ကြဲသြားမတတ္ဘဲ …။ ခံလို႔က တအားေကာင္းတယ္ . ။
ထယ္ႀကီးနဲ႔တခ်ီလိုးၿပီးခ်ိန္ ထယ္ႀကီးက “ အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ ေဖါေဖါ….ဘယ္ေတာ့ေလာက္ အလုပ္စမလဲ..”
လို႔ ေမးတယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း “ အိုေကၿပီဆိုရင္ ငါ ေျပာမွာေပါ့ ထယ္ႀကီးရယ္..ေနပါအုံး….ဆႏၵမေစာ
ပါနဲ႔ …မၾကာခင္ အိုေကစိုေျပမွာပါ…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေဖါေဖါနဲ႔ အလုပ္ကိစၥေတြ တိုင္ပင္ၾကတယ္
။ ေဖါေဖါရဲ့ ရြာက ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေနာ္ထူး ဖုန္းဆက္ခၽြန္တဲ့ကိစၥ ထယ္ႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္
ၿပီး ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ထယ္ႀကီး…နင္ ေစးေထာ္ရဲ့ ညီမ မူေတာနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္ဆို..နင္ မညာနဲ႔….”
“ ဟာ..ေဖါေဖါရယ္..နင္ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ…မဟုတ္မဟတ္ေတြ..မလုပ္နဲ႔..ေတာ္ၾကာ ေစးေထာ္
ၾကားသြားရင္ ငါ့လာသတ္ေနမွာ….ေစးေထာ္က သူ႔ႏွမထိ ဓါးၾကည့္ဆိုတဲ့ ေကာင္မ်ိဳး ဆိုတာ နင္လည္း
သိသားနဲ႔…”
“ ထယ္ႀကီး..ငါ ခိုင္လုံတဲ့ဆီက ၾကားတာ..နင္ မလိမ္နဲ႔ေနာ္..”
“ မလိမ္ပါဘူး ေဖါေဖါရယ္..နင့္ကို အေခ်ာအလွ ထိပ္ေခါင္တင္ကို ငါရထားၿပီးၿပီဘဲ..ငါ ထပ္ရႈပ္ဖို႔ လိုေသး
လို႔လား…နင္ ငါ့ကို စိတ္ခ်စမ္းပါ …”
“ နင္တို႔ ေယာက်္ားေတြက ယုံရတာ မဟုတ္ဘူး…ကြယ္ရာမွာ လီးသရမ္းခ်င္တယ္…ဟြန္း…ငါ့ကို နင္
သစၥာေဖါက္လို႔ကေတာ့ နင္ မလြယ္ဘူး …”
“ ေဖါေဖါ..ေပါက္ကရေတြ ေလၽွာက္ ေျပာမေနနဲ႔ဟာ..ကဲ..ကဲ….အခ်ိန္ရွိတုံး တေၾကာင္းေလာက္ ဆြဲလိုက္
ၾကအုံးစို႔…”
“ ဟာ….သြား..တဏွာ႐ူး….ဒါဘဲ လုပ္ခ်င္ေနတယ္ …”
ထယ္ႀကီးက ေဖါေဖါ ကိုယ္ေပၚမွာ ျခဳံထားတဲ့ ေစာင္ပါးေလးကို အတင္းႀကီး ဆြဲဖယ္ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။
ျဖဴေဖြးၿပီး အခ်ိဳးက်တဲ့ ေဖါေဖါကို ကိုယ္လုံးတီး ကိုယ္ေတြနဲ႔ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ထယ္ႀကီးရဲ့ လိင္တန္က တမဟုတ္ခ်င္း ထြားတက္လာတယ္ ။ေဖါေဖါကို ပက္လက္လွဲအိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးေတြ ၾကားထဲကို ေခါင္းအပ္ၿပီး မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ယက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္
ပါတယ္ ..။
ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူႏွစ္ခ်ပ္ကို လက္ညႇိုးနဲ႔ လက္မကို သုံးၿပီး ဟျဖဲလိုက္ၿပီး သူ႔လ်ာကို အတြင္းကို ထိုးသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေတာ့ ေဖါေဖါလည္း “ အမေလး…” လို႔ ျမည္တမ္းမိရင္း ကိုယ္ကို အေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ေပမယ့္ ထယ္ႀကီးလက္ဝါးႀကီးက ဖင္ေအာက္ကို ထိုးသြင္းထားၿပီး ဖင္တုံးကိုဆုပ္ညႇစ္ကိုင္ခ်ဳပ္ထားတာေၾကာင့္ ဆုတ္ေျပးလို႔မရဘဲ သူ႔လ်ာႀကီး ထိုးသြင္း ကလိတာကို ခံရပါေတာ့တယ္ ။
“ အိုး………..အား……ဟင့္………..”
ထယ္ႀကီးလဲ ေဖါေဖါကို ဘာဂ်ာေကာင္းေကာင္းကိုင္ေပးလိုက္ၿပီး ေဖါေဖါ တအား ခံခ်င္လာရတဲ့အခါ ဒု
တိယအခ်ီကို ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ျဖဳတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ အိမ္ျပန္သြားရတယ္ ။
မူေတာ ထယ္ႀကီး ရန္ကုန္သြားေနတဲ့အခ်ိန္ တဏွာစိတ္ေတြ တအား ထေနသည္ ။
ထယ္ႀကီး မူေတာကို ေကာင္းေကာင္း နယ္ဖတ္ကိုင္တြယ္ၿပီး ျဖဳတ္ျဖဳတ္ေပးတဲ့ေနာက္ မူေတာသည္ ထယ္ႀကီးနဲ႔ အျမဲလို ေတြ႕ခ်င္သည္ ။ ထယ္ႀကီး ရဲ့ အကိုင္ကို ခံခ်င္ၿပီး ထယ္ႀကီး ဘာဂ်ာမႈတ္ေပးတာကိုခံခ်င္သည္ ။ ထယ္ႀကီး ျဖဳတ္တာကို ခံခ်င္သည္ ။
တဏွာစိတ္ ထၿပီေဟ့ဆိုရင္ မူေတာက ကေလးေတြ မုန႔္ဆာရင္ မေနနတတ္ဘဲ ေအာ္ေတာင္းသလိုလည္း ေအာ္ေတာင္းလို႔ မရတာေၾကာင့္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ၿပီး မိမိ လိုအင္ဆႏၵေတြကို ျဖည့္
ဆည္းေပးတယ့္ ထယ္ႀကီးကိုဘဲ တမ္းတမ္းတတ ျဖစ္ေနရသည္ ။
အေရးထဲ အေမက စိုက္ခင္းေတြထဲ သြားၿပီး ေျပာင္းဖူး ခ်ိ ုးခိုင္းေနသည္ ။
ခဏ ခဏ ေျပာလြန္းလို႔ စိုက္ခင္းေတြဖက္ကို ထြက္ခဲ့သည္ ။ ေျပာင္းခင္းေတြဖက္ကို ေရာက္ေတာ့ ေတာင္ကမူေလးေပၚက လယ္တဲေလးကို လွမ္းျမင္လိုက္ရေတာ့ ဟိုတေလာက ထယ္ႀကီးနဲ႔ အဲဒီ တဲေလးမွာ အခ်စ္စခန္းဖြင့္ ခဲ့ၾကတာကို သြားၿပီး ျမင္ေယာင္ သတိရမိလိုက္သည္ ။ ပိုၿပီးေတာ့ တဏွာစိတ္ေတြ ထႂကြၿပီး ေျပာင္းဖူး မခ်ိ ုးခင္ တဲကေလးထဲ ဝင္ၿပီး ကိုယ့္ဖါသာ အာသာေျဖေဖ်ာက္လိုက္
ရင္ ေကာင္းမလား လို႔ စဥ္းစားမိလိုက္ၿပီး တဲကေလးဆီကို ေလၽွာက္သြာားလိုက္သည္ ။
မူေတာရဲ့ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကား ဂြဆုံက မိန္းမ အဂၤါလည္း ရာဂစိတ္ေတြေၾကာင့္ နဂိုထက္ ေဖါင္းတင္းႂကြကာ တဏွာေရွ႕ေျပး အရည္ၾကည္ေတြ စီးယိုထြက္ေနသည္ ။
တဲကေလးနားကို ေရာက္လာခ်ိန္ မေမၽွာ္လင့္တဲ့ လူသံသဲ့သဲ့ေတြကို တဲကေလးထဲမွာ ၾကားလိုက္ရသည္ ။
ဟင္..ဘယ္သူေတြပါလိမ့္ ……။
ေျခသံလုံလုံ နင္းၿပီး တဲကေလးနားကို မူေတာ့ ကပ္သြားလိုက္သည္ ။
တရႉးရႉးနဲ႔ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေတြနဲ႔ တအင္အင္ ညည္းျငဴလိုက္တဲ့ အသံေတြကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ၿပီးေတာ့ တဖပ္ဖပ္ နဲ႔ အသံေတြ ..။
ဟင္..ဒါ..ဒါ….ဒါ……တေယာက္ေယာက္ လိုးေနၾကတဲ့ အသံေတြဘဲ ….။ ဘယ္…ဘယ္…ဘယ္သူေတြပါလိမ့္ …။
မူေတာ့ တအား စိတ္ဝင္စားသြားသည္ ။ သိခ်င္သြားသည္ ။
တဲထရံက အေပါက္ေလးေတြကေန တဲအထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေယာက်္ားတေယာက္ နဲ႔ မိန္းမတေယာက္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးေတြနဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ေနၾကတယ္ ။ စစခ်င္း မ်က္ႏွာေတြကို
မျမင္ရဘူး ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ အကိုေစးေထာ္ နဲ႔ နန္းမူ ဆိုတဲ့ မိန္းမ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ကိုေစးေထာ္က နန္းမအေပၚက တက္ခြၿပီး အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ေဆာင့္ထည့္ေနသည္ ။
မူေတာ့ ၾကည့္ေနတုံးမွာဘဲ ကိုေစးေထာ္က နန္းမူ ေျခေထာက္ေတြကို သူ႔ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္လိုက္ၿပီး ဖင္ကို ေကာ့ကာ ေညႇာင့္ထည့္ေနတယ္ ။
နန္းမူက တအင္းအင္း ညည္းသလို တခ်က္ တခ်က္ “ အကို…ေဆာင့္ေဆာင့္..တအားေဆာင့္…ေကာင္းလိုက္တာ အကိုရယ္…” လို႔ တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာရင္း ေအာက္ကေန ဖင္ႀကီးေတြကို
ဘယ္ညာ ရမ္းခါၿပီး ေကာ့ေကာ့ေပးေနသည္ ။ ေစးေထာ္က “ နန္းမူ ပုံစံေျပာင္းရေအာင္..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ အျပင္က ေခ်ာင္းေနတဲ့ မူေတာလည္း ေစးေထာ္က ပုံစံအေျပာင္း သူ႔
ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးကို နန္းမူ အဖုတ္ထဲက ဆြဲႏုတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေစာက္ရည္ေတြ စိုလူးေနတဲ့ ေစးေထာ္ရဲ့ လီးတန္ႀကီးကို မူေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ။
အိုး..အကိုေစးေထာ္ကလည္း ထယ္ႀကီးလိုဘဲ တုတ္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတာဘဲ……။
နန္းမူရဲ့ အဖုတ္ႀကီးထဲ တစြပ္စြပ္ တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔ ဆက္တိုင္ မနားတမ္း ေဆာင့္သြင္းေနတဲ့ အကိုေစးေထာ္ရဲ့ တကိုယ္လုံး ေခၽြေတြ စိုရႊဲေနသည္ ။
“ အား..အား..အား..ဟင္းဟင္း…..ဖြတ္ဖြတ္…….ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာ..အကို..ၿပီး…ၿပီး…ၿပီးေတာ့မယ္…လိုး…လိုး…တအား…တအား……..လိုး…အမေလး….ေကာင္းလိုက္တာ….က်မ..က်မ……..ၿပီး…ၿပီး…ၿပီးသြားၿပီ……အိုး…..အား…….ဟား…..ၿပီးသြားၿပီ……”
နန္းမူ တြန႔္လိန္ကာ ၿပီးဆုံးသြားေပမယ့္ ကိုေစးထာ္က မၿပီးေသးလို႔ နန္းမူကို ဖင္ကုန္းခိုင္းရက္နဲ႔ အေနာက္ကေန ၾကဳံၚ ေဆာ္ေပးေနသည္ ။ ေစးေထာ္ရဲ့ ေဂြးစိႀကီး ႏွစ္လုံးက နန္းမူရဲ့ ဖင္ၾကားကို တဖပ္ဖပ္နဲ႔ ရိုက္ခတ္ေနသည္ ။
“ အကို..အကိုၿပီးေအာင္ လုပ္ေနာ္…ဆက္ဆြဲ..ဆက္ဆြဲ …..”
နန္းမူက သူမ ဖင္ႀကီးေတြကို အေနာက္ကို ေကာ့ေကာ့ေပးကာ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေစးေထာ္လည္း အသားကုန္ ဆြဲေတာ့သည္ ။ ဖၤတကနဲ ဘြတ္ကနဲ အသံမ်ိဳးစုံ ထြက္လာသည္ ။
“ အား…အား…အား…….ေကာင္းတယ္..လိုး..လိုး….လိုး….အကို…အား….အား…….”
နန္းမူရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို လွမ္းဆြဲရင္း တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ၾကဳံးေဆာင့္ေတာ့ရာ မၾကာခင္မွာဘဲ ေစးေထာ္ရဲ့ ဒုတ္တန္ႀကီးထဲက သုတ္ရည္ ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ဆက္တိုက္ ပန္းထြက္လာပါေတာ့သည္ ။
“ အား..ဟားဟား……အမေလးေလး…ေကာင္းလွခ်ည္လား….နန္းမူရယ္….နင့္ေစာက္ပတ္က ေကာင္းလွခ်ည္လား…….”
“ အကို ႀကိဳက္တယ္ ဆိုလို႔ က်မ ဝမ္းသာပါတယ္ ….”
အျပင္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ မူေတာမွာေတာ့ အထဲက ျမင္ကြင္းေတြကို ေခ်ာင္းရင္း သူမဖါသာ ပြတ္ေနေတာ့ သူတို႔လည္း ၿပီး မူေတာလည္း ၿပီးသြားရသည္ ။
အကိုေစးေထာ္ နဲ႔ နန္းမူ ဆိုတဲ့ မိန္းမ အဝတ္ျပန္မဝတ္ၾကေသးဘဲ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ပက္လက္ကေလးေတြ အိပ္ရင္း အေမာေျဖေနၾကေပသည္ ။ မူေတာလည္း ေျပာင္းဖူး ခ်ိဳးဖို႔ အခုမွ သတိရၿပီး တဲ
ကေလးကေန ေျပာင္းခင္းထဲကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ေျပးထြက္သြားပါေတာ့သည္ ။
မူေတာ့ရဲ့ ထမိန္အေနာက္ဖက္ ဖင္ေအာက္တဲ့တဲ့မွာေတာ့ စိုကြက္ေနတဲ့ အရည္ကြက္ႀကီး က ေတြ႕ေနရသည္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ ဆိုင္ အလုပ္သမားေတြ တဖြဲဖြဲ ေရာက္လာၾကၿပီမို႔ ဖုန္းမို ဆိုင္ကေန ျပန္ခဲ့လိုက္သည္ ။
ဒီမနက္လည္း ေဒၚခ်ယ္ရီကို ႏွစ္ခ်ီေကာင္းေကာင္း လိုးေပးလိုက္သည္ ။ သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွာ ေဒၚခ်ယ္ရီ ေပးလိုက္တဲ့ ေငြငါးသိန္း ပါလာသည္ ။ အင္း…ဒီလို ဆာေလာင္ေနတဲ့ ေယာက်္ားေတြ စိတ္
မဝင္စားတဲ့ ေစာ္ႀကီးေတြကို ျဖဳတ္ေပးရတာ ကား ဝယ္ေရင္းလုပ္တာထက္ ကိုက္လို႔ ဖုန္းမို သေဘာက်ေနတာ ။ တခုဘဲ ။ တခါတရံ အသားမဲမဲ ကုလားမႀကီး ျဖစ္ေနတတ္သလို တခါတရံက်ေတာ့လဲ
အသားက ျဖဴေပမယ့္ အဝလြန္ ဖက္တီးႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတတ္သည္ ။ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ဝရင္ ကိစၥ မရွိဘူး ။ အလြန္အကၽြံ ဝတဲ့ ေစာ္ႀကီးေတြက်ေတာ့ လိုးရတာ ခက္သည္ ။ ဖုန္းမိုကေတာ့ ဒီလိုဟာ ၾကဳံရ
ရင္လည္း သူတို႔ကို လီးေကာင္းေကာင္း စုတ္ခိုင္းၿပီး ပါးစပ္ထဲကို ေညႇာင့္ၿပီး အရသာ ခံယူျမဲ ျဖစ္သည္ ။ အဓိက က ေငြရဖို႔ဘဲ ။
အလု ေဒၚခ်ယ္ရီကို လိုးလိုးေနတာ ေငြရေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ရေနက် ျဖစ္လာေတာ့လည္း နည္းတယ္လို႔ ထင္တာသည္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီက သူ႔လင္ႀကီး သူေဌးရဲ့ ခ်မ္းသာ
ႂကြယ္ဝပုံေတြကို ေျပာေျပာျပလို႔ ဖုန္းမိုလည္း သူတို႔အိမ္မွာ မီးခံေသတၱာႀကီးေတြနဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ မိုးကုတ္ေက်ာက္ေတြ စိန္ေတြ နဲ႔ အေမရိကန္ ေဒၚလာေတြကို အကုန္သာ ရလိုက္ရင္ ငါေတာ့
တသက္လုံး အလုပ္လုပ္စရာ မလိုေတာ့ဘဲ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာသြားမွာဘဲ လို႔ ေတြးေနသည္ ။ ခက္တာက ဘယ္လို အရယူမလဲ …။
ဖုန္းမိုသည္ ကားပြဲစားသာ ျဖစ္သည္ ။ သူမ်ားေတြကို လိမ္ညာၿပီး ဘတ္ယူတတ္ေပမယ့္ အိမ္ကို ဝင္ခိုးဖို႔ မလုပ္တတ္ ။ ဒီေလာက္ သူ႔မွာ အစြမ္းအစ မရွိ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ရဲ့ အိမ္ကလည္း ကင္မရာေတြ
ေခြးေတြ ၿခံေစာင့္ေတြက ရွိေနသည္ ။
မီးခံေသတၱာကို ဖြင့္ဖို႔ ဆိုတာကလည္း မလြယ္ဘူး ။ ေဒၚခ်ယ္ရီကလည္း မီးခံေသတၱာေတြရဲ့ လွို႔ဝွက္ နံပါတ္ေတြကို သူ႔ကို ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး ။ သူ႔ကို အေပ်ာ္လင္ အျဖစ္ ေငြေလး
သုံးသိန္း ေပးလိုက္ ငါးသိန္းေပးလိုက္နဲ႔ ေခၚလိုးခိုင္းေနတာ ..။
ထိုင္ေနက် လဖက္ရည္ဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္သည္ ။ ဒီလဖက္ရည္ဆိုင္ေလးက ေခတ္မွီဆိုင္ကေလး ။ နိုင္ငံျခားက လာဖြင့္တာ ။ တူညီ ဝတ္စုံေလးေတြနဲ႔ ေကာင္မေလးေတြ ေရာင္းသည္ ။
စားပြဲထိုးသည္ ။ ဖုန္းမို သေဘာက်ေနတာက ဆိုင္မန္ေနဂ်ာမေလး ။ တ႐ုတ္ကျပား မေလး ျဖစ္သည္ ။
ဆိုင္မန္ေနဂ်ာမေလး ကိုယ္တိုင္ ေကာင္တာမွာ ေရာင္းေနသည္ ။ ျပဳံးခ်ိဳတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ခ်စ္စရာေလး ..။ ေကာ္ဖီနဲ႔ ဟမ္ဘာဂါတလုံး မွာစားေနတုံး သူ႔ေဘာ္ဒါႀကီး မင္းေအာင္ပိုင္ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာ
သည္ ။ မင္းေအာင္ပိုင္က ကားပြဲစား တင္မက ေက်ာက္ပြဲစား အိမ္ပြဲစား ဘိန္းပြဲစား အကုန္လုပ္သည္ ။ ပိုက္ဆံရရင္ အကုန္လုပ္တဲ့ လူလည္ႀကီး သားသမီးထဲက ျဖစ္သည္ ။
မင္းေအာင္ပိုင္ က “ ဖုန္းမို..မင္း သတင္းေတြ ၾကားေနတယ္ကြ..ဘယ္လိုလဲ ေဒၚခ်ယ္ရီႀကီးကို မင္းဖိေပးေနတာ….မင္း ေတာ္ေတာ္ ဗ်င္းေပးေနလား …အားက်တယ္ကြာ…အဲလို ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီး ကို ဗ်င္း
ရတာ ေလေမြ႕ရာႀကီး စီးေနရသလိုဘဲ ေနမယ္ ….” လို႔ ေျပာလိုက္တာ အသံ က်ယ္သြားလို႔ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာမေလးေတာင္ သူတို႔ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္သည္ ။
“ ရႉး..တိုးတိုး…..”
ေဆာရီး..ေဆာရီး..ဟီးဟီး…..”
“ ဖုန္းမို ..မင္းဟာမႀကီးက ေရလည္ ေထာတာေနာ..သူတို႔ ပစၥည္းေတြကို ဘဏ္ မအပ္ဘူးကြ…အိမ္မွာ အကုန္ထားတာ….”
“ ခင္ဗ်ားက ဘယ္လို သိလဲ….ကို မင္းေအာင္ပိုင္….”
“ သိတာေပါ့..ငါ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အရမ္း လုပ္ခ်င္ေနတာ..အိမ္ထဲကို ဘယ္လို ဝင္ရမွန္း မသိလို႔ ..”
“ ဟင္..သူက ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ..ဝင္ ဓါးျပတိုက္ခ်င္တာလား…”
“ မင္း ဘယ္သူမွ မေျပာနဲ႔ေနာ္..သူက လုပ္ေနက်ေကာင္..ဒါေပမယ့္ တခါမွ သူ အဖမ္းမ ခံရေသးဘူး …နံမည္ပ်က္စာရင္းဝင္ မဟုတ္ေသးဘူးေပါ့ကြာ…..သူက ေသနတ္လဲ ရွိတယ္ ….မင္း နဲ႔သာ အတူ လႈပ္ရွားလိုက္ရင္ ပြေပါက္ဘဲကြ ….မင္းက ေဒၚခ်ယ္ရီ အိမ္ကို ဝင္ထြက္နိုင္တယ္ မဟုတ္လား ….”
“ အင္း..ကား ေရာင္းဖို႔ေတာ့ ခဏ ခဏ ဝင္ထြက္ဖူးပါတယ္..ခက္တာက ကင္မရာေတြ ေခြးေတြ..ၿခံေစာင့္ တေယာက္ ရွိတယ္….”
“ မင္း လုပ္ခ်င္ရင္ ေျပာေလ..ငါ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆက္ေပးမယ္ ..သူက အႀကံလဲ ေကာင္းတယ္….မင္း လုပ္ပါလား…ပိုက္ဆံခ်မ္းသာဖို႔ က အေရးႀကီးတယ္ကြ…”
“ အင္း..ခ်မ္းသာခ်င္တာကေတာ့ အမွန္ဘဲ ….”
ထယ္ႀကီး ရန္ကုန္က ျပန္လာေတာ့ ေစးေထာ္နဲ႔ သြားေတြ႕တယ္ ။ ေစးေထာ္က နန္းမူကို သူ႔ၿခံလုပ္ဖို႔ ဆိုၿပီး ေခၚထားလိုက္ၿပီ ဆိုတာကို ထယ္ႀကီး ေတြ႕ေတာ့ အထူးအေထြေတာ့ မအံ့ၾသပါဘူး ။
တေန႔ ဒီလို ျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာ ထင္ထားတယ္ ။
“ ထယ္ႀကီး..ဘာထူးလဲကြ..ေဖါေဖါ ဘာေျပာလဲ..အလုပ္ စဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီလား….”
“ နဲနဲ လိုေသးတယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ကိုေစးေထာ္ …မၾကာခင္ေတာ့ လုပ္ျဖစ္မွာပါ ….”
“ မင္းလည္း သိတဲ့အတိုင္းဘဲ ထယ္ႀကီး..ငါတို႔ အရင္လို အလုပ္မေကာင္းဘူးကြ….ေရခန္းလာျပန္ၿပီ..တခုခု လုပ္ၾကမွ ျဖစ္မယ္..ေဖါေဖါရဲ့ အႀကံ ေအာင္ျမင္ရင္ေတာ့ ငါတို႔ ေကာင္းေကာင္း
ခ်မ္းသာၿပီကြ..ဒါ အႀကီးႀကီးကြ…ဟားဟားဟား…..”
“ ဟုတ္တယ္..ကိုေစးေထာ္….ေဖါေဖါရဲ့ သူေဌးက အရမ္းကို က်ိ်က်ိတက္ ခ်မ္းသာတာ…တဲ့ ..စိန္ေတြ ေက်ာက္ေတြ ေရႊေခ်ာင္းေတြ တင္မကဘူး….အေမရိကန္ေဒၚလာေတြလည္း အမ်ားႀကီး အိမ္
မွာ ထားတာ တဲ့..အေရးႀကီးတာက ေခြး…ၿခံေစာင့္…စီစီတီဗီ ကင္မရာေတြ ရွိေနတယ္ ….အဲဒါေတြကို ဘယ္လို ေက်ာ္ျဖတ္မလဲ ဆိုတာကို ေဖါေဖါ ေလ့လာေနတယ္ ….”
“ အင္း..ေဖါေဖါ က ေငြရလိုတာ တခုထဲ မဟုတ္ဖူး ဆိုတာ မင္းလဲ သိသားဘဲ..ထယ္ႀကီး…သူ႔အမ အတြက္ သူေဌးကို လက္စားေျခခ်င္ေနတာ ….”
“ အင္း….အဲဒီ သူေဌးဆိုတဲ့ ေကာင္က လူမွ မဆန္တာ ကိုေစးေထာ္…သူ႔အမ ကို အားရေအာင္ ေဆာ္..ကေလးရသြားေတာ့ လူကုန္ကူးဂိုဏ္းကို ေရာင္းစား ပစ္လိုက္တာ…ေဖါေဖါ အမ ဒီးနာ တကယ့္ကို ဘဝဆိုးသြားခဲ့တယ္ ေလ ….”
“ ေအးေလ..ဒါေၾကာင့္ ဒီအလုပ္ ျဖစ္ေျမာက္ရင္ တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ေပါ့ကြာ…..ဒီးနာ အတြက္ လက္စားေခ်ခြင့္ ရသြားမွာ ျဖစ္သလို ေငြေၾကးကိစၥလည္း ဒို႔အဖြဲ႕ ဖူလုံသြားမယ္ကြ..ဟီးဟီး…”
“ ဟုတ္တယ္….က်ဳပ္လဲ လုပ္ခ်င္လွၿပီ..ကိုေစးေထာ္….”
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ က ဘယ္သူမွ မရွိဘူး အထင္နဲ႔ ေျပာဆိုေနၾကတာ ေပမယ့္ နန္းမူက အိမ္ေအာက္ကေန နားေထာင္ေနသည္ ။
ေစးေထာ္က ေဖါေဖါဆီက သတင္းထူးရင္ ..ဒို႔အဖြဲ႕ ရန္ကုန္ တက္သြားၾကတာေပါ့ ….လို႔ ေျပာသည္ ။ ထယ္ႀကီးလည္း ေစးေထာ္ဆီက အျပန္ ေတာလမ္းေလးအတိုင္း ဆိုင္ကယ္ စီးလာတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေရွ႕က လမ္းကေလးမွာ ျမင္းတေကာင္ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ စီးလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မူေတာ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
“ ကိုထယ္ႀကီး . . .”
“ ေဟး….မူေတာ..မူေတာ…ဘယ္သြားမလို႔လဲ…..”
“ ကိုထယ္ႀကီး အိမ္ကိုေပါ့..ဟြန္း…ကိုထယ္ႀကီး မေကာင္းဘူး…”
“ ဘာလို႔လဲဟင္..မူေတာ…”
“ မူေတာကို ပစ္ထားတယ္..ဟင္း..စိတ္နာတယ္………”
“ ဟဲဟဲ..မနာပါနဲ႔ မူေတာရယ္..ထယ္ႀကီး အခု ျပန္ေရာက္ပါၿပီ..ကဲ..မူေတာ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ..ဘယ္သြားခ်င္လဲ..ထယ္ႀကီး လိုက္ပို႔မယ္ . . . .”
ထယ္ႀကီးလည္း မူေတာကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္ ။ သူက တေယာက္ထဲ ေနတယ္ ။ သူ႔အိမ္ကို ကလိုထူးက လြဲၿပီး လူ မလာတတ္ဘူး ။ မူေတာကလည္း ထယ္ႀကီး မရွိလို႔ တအား မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုေတာ့ ထယ္ႀကီးရဲ့ အိမ္ကိုလည္း ေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ျပတ္လပ္ေနတာကလည္း ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ အဝတ္အစားေတြ အျမန္ ခၽြတ္ပစ္ၾကၿပီး အငမ္းမရ နမ္းၾက စုတ္ၾကၿပီး လိုးၾကေတာ့တာဘဲ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ စကၤာပူကို ခဏ သြားတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ ထြက္သြားၿပီးေနာက္တေန႔မွာ ေဒၚခ်ယ္ရီက ဖုန္းမိုကို အိမ္ကို ေခၚလိုက္တယ္ ။ အိမ္ေပၚမွာ လူေတြ မရွိေအာင္ မမိုးသူနဲ႔ ေဖါေဖါကို အလုပ္ႀကိဳးစားလို႔ ေဘာက္ဆူး ဆိုၿပီး ဆံပင္အလွျပင္ဆိုင္မွာ ဆံပင္ လက္သဲ မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ သြားလုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ အျပန္မွာ ႐ုပ္ရွင္ဝင္ၾကည့္ၾကၿပီး အစားလည္းဝင္စားၾကဖို႔ ေငြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဒရိုင္ဘာ ေရာ ၿခံေစာင့္ေရာ တရက္ေန႔အား ေပးလိုက္တယ္ . ေငြငါးေထာင္စီနဲ႔ ။
ၿခံထဲမွာ ေခြးႀကီး ဖိုင္ဇာဘဲ က်န္တယ္ ။ ဖိုင္ဇာကို သံေလွာင္အိမ္ထဲ သြင္းထားလိုက္တယ္ ။ သတိရွိတဲ့
ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း စီစီတီဗီ ကင္မရာေတြကို ပိတ္လိုက္ဖို႔ မေမ့ဘူး ။ မဟုတ္ရင္ ဖုန္းမို ပုံေတြကို ကင္မရာမွာ ေတြ႕နိုင္မယ္ေလ ..။
မမိုးသူ က ေဒၚခ်ယ္ရီမွာ တခုခု လုပ္စရာ ရွိလိမ့္မယ္ လို႔ သိလိုက္တယ္ ။ လူအားလုံးကို ႏွင္လိုက္တာ
မို႔ တခုခုေတာ့ တခုခုဘဲ ေပါ့ ..။
ဖုန္းမို ေရာက္လာတယ္ ။ ေခြးႀကီး ဖိုင္ဇာက တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ ေဟာင္ေပမယ့္ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာမို႔ ဖုန္းမိုက
ဖိုင္ဇာကို လ်ာထုတ္ မ်က္လုံးကို ျပဴးျပၿပီး “ ဘူး…ထြားထြား….ဟားဟား……” ဆိုၿပီး ေလွာင္ေျပာင္လိုက္တယ္ ။“ ေဟာင္စမ္းကြာ….ေမာၿပီး လဲေသလိုက္….ဟားဟားဟား….”လို႔ ေခြးႀကီးကိုေျပာဆိုေနတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚခ်ယ္ရီ ထြက္လာတယ္ ။
“ ေမာင္ ..ေခြးနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနတာလား….လာ…လာ…အထဲကို..ဘာစားခဲ့ၿပီးၿပီလဲ …. ”
ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း အပ်ိဳမေလးတေယာက္လိုဘဲ ႂကြႂကြေလး လွမ္းၿပီး တက္ႂကြေနတယ္ ။ လင္ကလည္း ခ
ရီးသြား..အိမ္ရွိ အလုပ္သမားေတြအားလုံးကိုလည္း ရက္အားေပးလိုက္ၿပီမို႔ သူမ တေယာက္ထဲ ဖုန္းမို
နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႏွစ္ပါးသြားေလး က ႐ုံဘဲေလ ။
ဖုန္းမိုလည္း ကင္မရာစက္ကို ပိတ္ထားတာ သိရေတာ့ အရမ္း ဝမ္းသာသြားတယ္ ။ လူအားလုံးလည္း
မရွိ ..ကင္မရာလဲ ပိတ္ထား ေခြးႀကီးကိုလည္း ေလွာင္အိမ္ထဲ ေလွာင္ထား ဆိုေတာ့ ေဒၚခ်ယ္ရီ တေယာက္ထဲဘဲ ရွိေနတဲ့ ဒီလို အခြင့္အေရးမ်ိ ုးကို အသုံးခ်လိုက္လို႔ကေတာ့ ၿပီးၿပီ….။ ဖုန္းမိုတို႔ တသက္စားမကုန္ေအာင္ ေထာၿပီ ။ ပြၿပီ ။
ဖုန္းမို အႀကံေကာင္း ရသြားၿပီ ..။
ေဒၚခ်ယ္ရီက ဖုန္းမိုကို သူမ အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚသြားတယ္ ။ ထုံးစံအတိုင္း ဖုန္းမိုက ေဒၚခ်ယ္ရီကို ဘာဂ်ာကိုင္ေပးရတယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီက အလိုက္တသိ သူမအဖုတ္ႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာထား
တာေၾကာင့္ အနံ့အသက္ မဆိုးဘဲ ဖုန္းမိုအဖို႔ အပီအျပင္ မႈတ္ေပးနိုင္ခဲ့တယ္ ။
ေနာက္တခု ဖုန္းမိုအတြက္ သိပ္ေကာင္းသြားတာက ေဒၚခ်ယ္ရီကို ႏွစ္ခ်ီေကာင္း ဆက္တိုက္ ဆြဲေပးလိုက္
တာေၾကာင့္ ေဒၚခ်ယ္ရီ ဝက္မႀကီးတေကာင္လို တေခါေခါနဲ႔ ေဟာက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အႀကံသမားေလး ဖုန္းမိုက မီးခံေသတၱာႀကီးေတြကို သြား ေလ့လာနိုင္ခဲ့တယ္ ။
ေနာက္တခ်ီ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ခရီးထြက္ၿပီ ဆိုရင္ ေဒၚခ်ယ္ရီကို အိမ္မွာ လိုးၾကရေအာင္လို႔ သူ ဆြယ္လိုက္
ၿပီး မင္းေအာင္ပိုင္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေပါင္းႀကံလိုက္ရင္ ကိစၥျပတ္သြားမည္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီကိုေတာ့ မသတ္
ပစ္ခ်င္ဘူး ။ မင္းေအာင္ပိုင္ ေျပာတာကေတာ့ ( မသတ္လို႔ မရဘူး…မသတ္ရင္ မင္းလုပ္တယ္ ဆိုတာ
သူသိေနေတာ့ ရဲကို တိုင္မွာဘဲ..မင္း သတ္ကို သတ္ရမယ္…) တဲ့…။
သူက သူ လူမသတ္ခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာေတာ့ မင္းေအာင္ပိုင္က သူ႔သူငယ္ခ်င္း လုပ္လိမ့္မည္ လို႔ ေျပာခဲ့
တယ္ ။ မင္းေအာင္ပိုင္က သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဘသန႔္တင္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္ ။ ဘသန႔္တင္ရဲ့ ပုံစံက
သန္မာထြားႀကိဳင္းၿပီး ေသနတ္လက္နက္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း ကၽြမ္းေနတဲ့ ပုံ ရွိတယ္ ။
မင္းေအာင္ပိုင္က သူ ကားေမာင္းေပးမယ္..လို႔ ေျပာတယ္ ။ ဘသန႔္တင္ရယ္…ဖုန္းမိုရယ္..မင္းေအာင္ပိုင္
ရယ္…သုံးေယာက္လုပ္ၾကမယ္ လို႔ တိုင္ပင္ထားၾကတာ ..။
ဖုန္းမို တေယာက္ထဲ အႀကံေပါက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး ။ ေဖါေဖါလည္း လမ္းေပါက္ ျမင္သြားတယ္ ။ သူ
ကေတာ့ အမဒီးနာကို ရက္စက္ခဲ့တဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ေဆာ္ခ်င္တာ ..။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ပစၥည္းေတြကို ရဖို႔က ဒီနည္းကိုဘဲ သုံးရမွာဘဲ ..။
မမိုးသူနဲ႔ ေဖါေဖါ ညဖက္ေရာက္မွ အိမ္ကို ျပန္ခဲ့ၾကတယ္ ။ သူတို႔ ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ၿခံေစာင့္ေရာဒရိုင္ဘာေရာ မရွိၾကဘူး ။ ေခြးႀကီး ဖိုင္ဇာဘဲ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ရွိေနတယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီ တေယာက္ထဲ ရွိေနတယ္ ။ ျပဳံးေပ်ာ္ေနတယ္ ။ အင္း..ကင္မရာစက္တခုလုံးကို ပိတ္ထားတယ္ ။ တေယာက္ေယာက္လာတာကို မသိေစခ်င္လို႔ဘဲ…။
အခ်ိန္ကေတာ့ နီးကပ္လာၿပီ ။
ထယ္ႀကီးနဲ႔ ဖုန္းေျပာေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ အဆင္သင့္ျပင္ထားဖို႔..အေရးေတာ္ပုံ
နီးလာၿပီ…လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဒီၾကားထဲမွာ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဒၚခ်ယ္ရီနဲ႔ မမိုးသူ မရွိၾကရင္ အေပၚထပ္က သူ႔အိပ္ခန္းထဲ ေခၚေခၚဗ်င္း
ၿပီး ညဖက္ ဆိုရင္ ေဖါေဖါ အခန္းကို ဆင္းလာၿပီး ဗ်င္းတတ္တယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း..“ မေသခင္ လိုးထားအုံးေပါ့….ေခြးေကာင္ႀကီး…ငါ့အမ ဒီးနာေသသလို အေသဆိုးနဲ႔ ေသရေစမယ္…” လို႔ စိတ္ထဲကေန ၾကဳံးဝါးေနခဲ့တယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို အယုံသြင္းေနရေတာ့ သူ႔ငပဲႀကီးကို ႏွတ္ခမ္းေတြ ထူပူေနေအာင္ကို စုတ္စုတ္ေပးေနရၿပီး
သူလိုးေဆာင့္သမၽွကိုလည္း စိတ္ပါသလို ဟန္ေဆာင္ၿပီး “ ေကာင္းလိုက္တာ..” အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာဆိုရင္း
ခံေနရတယ္ ။
ဖုန္းမို လည္း မင္းေအာင္ပိုင္ နဲ႔ မင္းေအာင္ပိုင္ရဲ့သူငယ္ခ်င္း ဘသန႔္တင္ကို ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ အိမ္ကို ဝင္ကိုင္ဖို႔ကိစၥ ေသေသခ်ာခ်ာ တိုင္ပင္တယ္ ။ ကားပြဲစားလုပ္ေနလို႔ ခ်မ္းသာလာဖို႔ မလြယ္ဘူး ။ တခ်ီေကာင္း အျပတ္ႏွိပ္လိုက္ၿပီး ေျခရာေဖ်ာက္လိုက္႐ုံဘဲေလ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း ဆိုင္မွာ ဖုန္းမိုနဲ႔ ျဖစ္သလို စခန္းသြားၾကရတာနဲ႔ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီး ေမြ႕ရာထူထူေပၚမွာ အခ်စ္စခန္းဖြင့္ရတာကို ႏွိုင္းယွဥ္မိၿပီး တတ္နိုင္ရင္ အိမ္မွာဘဲ ဖုန္းမိုနဲ႔လုပ္ခ်င္သြားတယ္ ။ ဖုန္းမိုကို ေဒၚခ်ယ္ရီကဘဲ စၿပီး ေနာက္တခါ အိမ္မွာ ေတြ႕ၾကဦးစို႔လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
သို႔ေပမယ့္ ဦးေဇာ္ေဇာ္က နိုင္ငံျခား မထြက္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူ သန္လၽွင္က သူေဆာက္
ေနတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရး ပေရာဂ်က္ႀကီးဆီကို တေနကုန္ သြားဖို႔ ကိစၥေပၚလာေတာ့ အဲဒီေန႔မွာ ဖုန္းမိုကို အိမ္ေခၚမယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါနဲ႔ မမိုးသူတို႔ကိုလည္း အဲဒီေန႔ အရင္တခါလိုဘဲ အျပင္ထြက္ၾက ဆိုၿပီး ေငြႏွစ္ေသာင္း ထုတ္ေပး
လိုက္တယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း ထယ္ႀကီးကို ဖုန္းဆက္ၿပီး အဲဒီေန႔မွာ လာခဲ့ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးလဲ ေစးေထာ္..ကလိုထူးတို႔ကို အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မယ့္အေၾကာင္း သတင္းပို႔လိုက္တယ္ ။
ေစးေထာ္က သူ႔မယား ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ နန္းမူကိုလည္း ေဖါေဖါဆီလိုက္သြားတဲ့အခါ ေခၚမယ္ လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ကလိုထူး စိတ္ပ်က္ေနတယ္ ။ ေစးေထာ္လည္း နန္းမူရဲ့ ေယာက်္ား စိုင္းဟတ္ကို သတ္ခဲ့ၿပီး ပစၥည္းေတြ အကုန္ ေျဖာင္လိုက္တာကို ေမ့ပစ္လိုက္ၿပီး နန္းမူကို ငယ္လင္ငယ္မယားလို အားလုံး တိုင္ပင္ၿပီး ဓါးျပသြားတိုက္မွာကိုပါ ဖြင့္ေျပာေနလို႔ ေတာ္ေတာ္ဘဲ စိတ္ကုန္ေနတယ္ ။
အေၾကာင္းတခုခုေၾကာင့္ သူ႔လင္ကို သတ္ၿပီး ပစၥည္းေတြ လုယူခဲ့တာ ေစးေထာ္နဲ႔အဖြဲ႕မွန္း သိသြား
ခဲ့ရင္ အကုန္ ရႈပ္ကုန္မယ္ ။ စိုင္းဟတ္ကို ပစ္ခဲ့တဲ့လူကလည္း သူ ေလ ..။ ထယ္ႀကီးကို ဒီအေၾကာင္း
ေျပာေတာ့ ထယ္ႀကီးက ေစးေထာ္က သူ႔မေတာ္ရေသးတဲ့ ေယာက္ဖလည္း ျဖစ္ေနေတာ့ “ စိတ္ေလ်ာ့
ထားပါ ကလိုထူးရယ္..ဘာမွ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာပါ …ေစးေထာ္ကို တားလို႔မွ မရတာဘဲဟာ…” လို႔ ေျပာ
တယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီ လည္း ဖုန္းမိုနဲ႔ ေတြ႕မယ့္ေန႔မွာ ၿခံေစာင့္ကို ခြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေခြးႀကီးဖိုင္ဇာကိုလည္း
ေလွာင္အိမ္ထဲ ထည့္ခဲ့ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ စီစီတီဗီ လုံျခဳံေရး ကင္မရာေတြကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ဘဲ
ပိတ္လိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ သံလၽွင္ကို ဒရိုင္ဘာနဲ႔ သြားတာမို႔ ဒရိုင္ဘာကေတာ့ ခြင့္ေပးစရာ မလိုဘူး ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ညဖက္ ညစာစားပြဲၿပီးမွ ျပန္လာတဲ့အခါမွ ဒရိုင္ဘာက ျပန္လာမွာ …။
ေဖါေဖါလည္း အိမ္ေဖၚလာလုပ္ၿပီး ႀကိတ္စုံစမ္းခဲ့တာေတြ ၿပီးဆုံးခါနီးၿပီ ။ ေနာက္ဆုံးခန္းကို ေရာက္ေတာ့
မယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း သိခ်င္တာေတြကို အခ်ိန္တိုတို အတြင္း သိလိုက္ရၿပီ ဆိုေတာ့ ဖုန္းမို နဲ႔ေတြ႕ဖို႔
လုပ္တဲ့ ရက္ကိုဘဲ သူ႔အႀကံအစည္ကို အေကာင္အထည္ ေဖၚဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တာ ..။
ဖုန္းမို ထုံးစံအတိုင္း ေဒၚခ်ယ္ရီတို႔ အိမ္ကို ေရာက္လာတယ္ ။ ထူးဆန္းတာက လမ္းထိပ္မွာ ကားနံပါတ္မွတ္တဲ့ လုံျခဳံေရး ႏွစ္ေယာက္ ဒီေန႔ မေတြ႕ဘူး ။ ေဒၚခ်ယ္ရီ ဘယ္လို ရွင္းထားသလဲ မသိ။
ၿခံတံခါးက ေစ့႐ုံတင္ ေစ့ထားတယ္ ။
တဏွာရာဂစိတ္ေတြ မႊန္ထြန္ေနတဲ့ ေဒၚခ်ယ္ရီသည္ ဖုန္းမိုနဲ႔ ကာမသံဝါသလုပ္ဖို႔ကိုဘဲ စိတ္မ်ားစိတ္ေစာ
ေနၿပီး လုံျခဳံေရးကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပါလား …။
ဖုန္းမို ၿခံထဲ ဝင္လာေတာ့ ေခြးႀကီး ဖိုင္ဇာက တဝုန္းဝုန္း ထေဟာင္တယ္ ။
“ ဟားဟား…မင္းအတြက္ အထူး လက္ေဆာင္ပါတယ္…ေရာ့ေရာ့…..”
ဖုန္းမိုက အိတ္ထဲမွာ အသင့္ထည့္လာတဲ့ ေခ်ာ့ကလက္တုံးေတြကို ေခြးႀကီးအတြက္ ေလွာင္အိမ္ထဲကို
ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဖိုင္ဇာက အငမ္းမရဘဲ စားပစ္လိုက္တယ္ ။
“ ေဟး..ေမာင္..ေရာက္လာၿပီလား …. ”
ေဒၚခ်ယ္ရီ တိုက္ဝက ဆီးႀကိဳေနတယ္ ။ ဖုန္းမိုလည္း ေျပးဖက္လိုက္တယ္ ။
“ မမ..လြမ္းလိုက္ရတာဗ်ာ…..” ဆိုၿပီး ပါးျပင္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို “ မြ ” “ မြ ” ဆိုၿပီး အာဘြားေတြ ေပး
လိုက္တယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေဖါေဖါ နဲ႔ မမိုးသူတို႔က မမိုးသူသြားခ်င္တဲ့ ဘုရားေပၚကို ေရာက္ေနတယ္ ။
ေဖါေဖါက မမိုးသူက ခဏ ဘုရားအာ႐ုံျပဳၿပီး ပုတီးစိပ္ခ်င္တာေၾကာင့္..“ မမ..က်မ ခဏ ဟိုနား သြားလိုက္
အုံးမယ္….ျပန္လာမယ္..” လို႔ ေျပာၿပီး အသာ လစ္လာတယ္ ။
ဘုရားေအာက္ကေနဘဲ ဦးေဇာ္ေဇာ္ဆိကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ ။ အရမ္းကို အေရးႀကီးလို႔ အိမ္ကို ျပန္ခဲ့
ပါ..ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဘဲ ကားကို ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းလာခဲ့ပါ…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ..။
ၿပီးေတာ့ ေဖါေဖါ တက္စီကား တားၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္ ။
ဖုန္းမို ဒီတခါ ေဒၚခ်ယ္ရီနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံရမွာ စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီကို ဒီတခါ စပ္ယွက္တာ ေနာက္ဆုံး ျဖစ္မွာမို႔ ..။ နာရီပိုင္းအတြင္းမွာ ေဒၚခ်ယ္ရီကို သူနဲ႔အ
ေပါင္းအပါေတြက ဘဝတပါးကို ပို႔ပစ္ၾကမွာ မဟုတ္လား ။
မၾကာခင္ မင္းေအာင္ပိုင္ နဲ႔ ဘသန႔္တင္တို႔ လာၾကေတာ့မည္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီကို မီးခံေသတၱာေတြကို
ဖြင့္ခိုင္းၿပီး ေရႊေတြ စိန္ေတြ မိုးကုတ္ေက်ာက္ေတြ အေမရိကန္ေဒၚလာေတြ အကုန္ ထုတ္ယူမည္ ..ေဒၚ
ခ်ယ္ရီကို ေလၽွာ့ပစ္မည္ …။
“ ေမာင္..မ်က္ႏွာလဲ မေကာင္းပါလား..ဘာျဖစ္လဲ..ေနမေကာင္းဘူးလား….မမ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ…”
သူ႔ကို သတ္ပစ္မယ့္လူကို ေဒၚခ်ယ္ရီက သေဘာေကာင္းေနတယ္ ။ အင္း..ေဆာရီးဘဲဗ်ာ…က်ဳပ္ခ်မ္းသာ
ဖို႔က ပို အေရးႀကီးတယ္ …ေငြလက္ထဲမွာ ရွိရင္ မိန္းမေခ်ာငယ္ငယ္ေလးေတြ တပုံႀကီး ရနိုင္တယ္ေလ..
စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ….။
ပါးစပ္ကေတာ့ “ ေကာင္းပါတယ္…မမရယ္..မမကို ေကာင္းေကာင္း ျပဳစုေပးပါရေစ….” လို႔ ေျပာရင္း ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ တင္ပါးထယ္ထယ္ႀကီးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္လိုက္ပါတယ္ ။
“ မမလည္း ေမာင့္ကို ေျပာျပစရာ တခု ရွိေသးတယ္ …နိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ မမသား က
ျပန္လာေနက်အတိုင္း ျပန္လာမယ္လို႔ လုပ္ၿပီးကာမွ မလာျဖစ္ဘူး …ေက်ာင္းကိစၥ ေပၚလာတယ္ လို႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္…ဘာျဖစ္သလဲေတာ့ မသိပါဘူးကြယ္….”
ေဒၚခ်ယ္ရီက အိပ္ခန္းထဲကို ဦးေဆာင္ၿပီး သြားလိုက္သည္ ။ ဖုန္းမိုက သူ႔အဝတ္အစားေတြကို တခုၿပီး
တခု ခၽြတ္ပစ္ေနတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက အေပၚကို မတ္မတ္ မေထာင္ေသးဘဲ ေငါေငါႀကီး တရမ္းရမ္း
နဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္ ။
သည္ဒုတ္ႀကီးကို ေဒၚခ်ယ္ရီ အရမ္းကို ခိုက္ေနရတာ ။
ဖုန္းမိုက ဘာဂ်ာလဲအမႈတ္ေကာင္းသလို အလိုးလည္း ေကာင္းတယ္ …စိတ္တိုင္းက် လိုးခိုင္းလို႔ရတယ္ ။
ၾကာၾကာဆြဲနိုင္တယ္ …ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးဘူး..လီးက က်လည္း မက်ဘူး ..တကယ့္ကို အလိုးသမား
စစ္စစ္ေလး …။
ဖုန္းမိုက ေဒၚခ်ယ္ရီ အဝတ္ေတြ ခၽြတ္ပစ္တာကို မေစာင့္ဘဲ ကုတင္ေစာင္းမွာ ပက္လက္အိပ္ေစၿပီး ထမိန္
ကို ခါးအထိ လွန္တင္လိုက္တယ္ ။ အေမႊးရိပ္ထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကို ေပါင္တုတ္တုတ္ႀကီးေတြ ၾကားထဲမွာ ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူညိဳညိဳႀကီးေတြက မဟတဟနဲ႔ …။အတြင္းသား နီရဲရဲေလးကို တစြန္းတစ ျမင္ေနရတယ္ ။
ေနာက္ဆုံး မႈတ္ျခင္းအေနနဲ႔ ဖုန္းမို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တဗီးဗီးနဲ႔ စ မႈတ္ပါေတာ့တယ္ ။ တျပတ္ျပတ္
အသံေတြ ညည္းသံေတြ ဆူညံသြားရတယ္ ..။
ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း ဖုန္းမိုရဲ့ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖုန္းမိုရဲ့ လ်ာႀကီးအျပားလိုက္နဲ႔ ဖိဖိယက္လိုင္းတိုင္း ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း မပီမသာ အသံမ်ိ ုးစုံ ေအာ္လိုက္ ညည္းလိုက္နဲ႔ တအိမ္လုံး ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲ ရွိေနလို႔ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ကာမ အရသာေတြကို ခံယူခံစားလ်က္ ရွိေနတယ္ ။ ဖုန္းမိုလည္း ဒီေနာက္ဆုံး ေတြ႕ဆုံျခင္းမွာ ေဒၚခ်ယ္ရီကို မတ္ဖြင့္လိုက္
ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီကို ဖင္ေပါက္ဖြင့္ခ်င္ေနမိတာ ၾကာၿပီ ။ ဘာဂ်ာလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ မႈတ္ေပးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ဖုန္းမိုက “ မမ…ဖင္ကုန္းေပးမလား ….” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း..“ ရတယ္ေလ..ေမာင္……..ေမာင့္အတြက္ ဆိုရင္ ဘာလုပ္ရလုပ္ရပါ..ေမာင္ သိသားနဲ႔….” လို႔ ေျပာၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ေပးလိုက္ၿပီး တင္ပါးအိအိကားကားႀကီးေတြကို ေကာ့ေထာင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ဖုန္းမိုလည္း ဆီေတြ ဘာေတြ မရွိေတာ့ ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳေလးေပၚကို သူ႔တံေတြးေတြ တဗ်စ္ဗ်စ္ ေထြးခ်လိုက္တယ္ ။ သူ႔လက္ဖဝါးေပၚကိုလည္း တံေတြး ေထြးထည့္ၿပီး သူ႔ဒုတ္ႀကီးရဲ့ ထိပ္ပိုင္းကို သုတ္လိမ္းလိုက္သည္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း ဖင္ေထာင္ခိုင္းၿပီး ခ်က္ခ်င္း ထိုးမထည့္ေသးဘဲ ဘာမ်ား လုပ္ေနပါလိမ့္ ဆိုၿပီး ေခါင္းငဲ့ၾကည့္တယ္ ။ “ ေမာင္..လုပ္ေတာ့ေလ..ဘာၾကာေနတာလဲ..” လို႔လည္းဖုန္းမိုကို ေမးလိုက္တယ္ ။ ဖုန္းမိုက သူ႔ဒစ္လုံးကားကားႀကီးကို ဖင္ေပါက္ဝကို ေတ့ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ေဒၚခ်ယ္ရီ “ အေမ့ ” ဆိုၿပီး ေအာ္ရင္း လန႔္ဖ်န႔္သြားတယ္ ။ ေကာင္ေလး ငါ့ဖင္ထဲကို ထည့္ေနပါလား လို႔လည္း သိလိုက္တယ္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေကာင္ေလးကို သူ မတားလိုဘူး ။ ေကာင္ေလးကို အရမ္း ခိုက္ေနတယ္ေလ ။ ေကာင္ေလး လုပ္တာဆို ဘာျဖစ္ျဖစ္ ခံမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတာ ။
ဖုန္းမိုရဲ့ ဒစ္ျပဲႀကီး စအိုေပါက္ေလးထဲကို အတင္းႀကီး တိုးဝင္လာေတာ့ ေဒၚခ်ယ္ရီ ဖင္ျပဲသြားမွာကို လန႔္ေနတယ္ ။ ဖုန္းမိုကလည္း ဖင္ခ်ဘူးေနတဲ့ လူဆိုေတာ့ အထာကၽြမ္းပါတယ္ ။ ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းတယ္ ။ ျပန္ဆုတ္တယ္ ။ ျပန္ထိုးတယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း ဖင္အလုပ္ မခံဘူးေသးဘူး ။ အခုတခါက ပထမဆုံးဘဲ ။ဒုတ္ႀကီး စအိုေပါက္ထဲကို ပြတ္သပ္ဝင္ေရာက္လာတာက ထူးျခား
တဲ့ အရသာတခုဘဲ ..။ တအီးအီးနဲ႔ ညည္းျငဴရင္း ဖုန္းမို ရဲ့ ဒုတ္ႀကီးကို ခံစားၾကည့္ေနမိရတယ္ ။
ဖုန္းမိုလည္း ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဝတုတ္တုတ္ ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ ဖင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ျဖဲရင္း ဖင္ေပါက္ထဲ စိုက္ဝင္ေနတဲ့ သူ႔ဒုတ္တန္ညိဳညိဳႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ထပ္ ဖိသြင္း
လိုက္ျပန္ေတာ့ ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ ေအာ္တဲ့ အသံက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ တိုက္ႀကီးထဲ က်ယ္ေလာင္လွတယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေဖါေဖါ ဖုန္းဆက္ ေခၚတဲ့အတြက္ ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း သံလၽွင္ကေန သူကိုယ္တိုင္ ကားကို အျမန္ ေမာင္းၿပီး ျပန္လာတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားက တက္စီနဲ႔ ျပန္ေျပးလာတဲ့ ေဖါေဖါက အိမ္ကို အရင္ ေရာက္တာပါ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ ကား မေရာက္ေသးလို႔ ၿခံဝင္းထဲက ကားဂိုေဒါင္ထဲ ခဏဝင္ပုန္းေနတာ ျဖစ္တယ္ ။ ေခြးႀကီး ဖိုင္ဇာတေကာင္ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ လဲေနတာကိုလည္း ေဖါေဖါ ေတြ႕ရတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က တျခား လူသာ ခုလို ေခၚမယ္ ဆိုရင္ ေမးခြန္းေတြဘဲ တသီႀကီး ေမးၿပီး လြယ္လြယ္နဲ႔ အလုပ္ဖ်က္ၿပီး ျပန္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ ေဖါေဖါကေတာ့ သူ႔မယားငယ္ေလး လို ျဖစ္ေနတဲ့ သူ စိတ္ခ်တဲ့ သူမို႔ ယုံလို႔ ျပန္လာခဲ့တာပါ ..။
အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီး ၿခံေပါက္ဝမွာဘဲ ကားကို ရပ္ၿပီး ၿခံထဲကို ဝင္ခဲ့တယ္ ။ အျမဲ ေသာ့ပိတ္ထားၿပီး ၿခံေစာင့္ရွိတဲ့ သူ႔ၿခံႀကီးဟာ အခုေတာ့ ၿခံတံခါးႀကီးလဲ ပြင့္..ၿခံေစာင့္လည္း မရွိ..ေခြးေလွာင္အိမ္ထဲမွာလည္း ေခြးႀကီး ဖိုင္ဇာတေကာင္ လဲက်ေနတယ္ ။ ေသတာလား အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလားလည္း မသိရ ..။
တိုက္ႀကီးရဲ့ အေရွ႕ဖက္က မဝင္ဘဲ အေနာက္ဖက္ျခမ္းကေန လွည့္ဝင္ဖို႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္ စဥ္းစားမိၿပီး အေနာက္ဖက္ကို ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္ ။ မီးဖိုခန္းေဘးက တံခါးက အျပင္က ေသာ့နဲ႔လည္း ဖြင့္ ဝင္လို႔ရတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ သြားေလရာ ယူေဆာင္သြားတတ္တဲ့ ေသာ့တြဲႀကီးထဲမွာ အဲဒီ တံခါးရဲ့ ေသာ့လည္း ပါတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ဒီတံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္တယ္ ။ တအိမ္လုံး ၿငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေပၚထပ္က ေအာ္သံ ညည္းျငဴသံေတြကို သူ ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
ၾကားတာနဲ႔ ဒါဟာ လိင္ဆက္ဆံေနတဲ့ အသံေတြ ဆိုတာကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္တယ္ ။ တိုက္အေပၚထပ္ကို ေျခဖါ့နင္းၿပီး တက္သြားလိုက္တယ္ ။ အသံေတြက ဇနီးျဖစ္တဲ့ ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ အိပ္ခန္းႀကီးထဲက ထြက္ေပၚလာေနတယ္ ဆိုတာကို ဦးေဇာ္ေဇာ္ သိလိုက္တယ္ ။
ေခါင္းထဲ မိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။ ( ဟာ..ခ်ယ္ရီ…ခ်ယ္ရီ ….တိတ္တိတ္ပုန္း ေတြ လုပ္ေနၿပီ ……) လို႔ သိလိုက္တယ္ ။ ေဒါသေတြ ဝုန္းကနဲ ထြက္သြားတယ္ ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေယာက်္ားေတြဟာ ဦးေဇာ္ေဇာ္လိုပါဘဲ ။ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ က်ေတာ့ မိန္းမရႈပ္ေပြၾကေပမယ့္ ကိုယ့္မိန္းမ သူမ်ားနဲ႔ ျဖစ္မွာကိုေတာ့ စိုးရိမ္ၾကတယ္ ။ အိပ္ခန္းထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္
လိုက္ေတာ့ ဖင္ႀကီးကုန္းေကာ့ေပးေနတဲ့ ေဒၚခ်ယ္ရီနဲ႔ စအိုေပါက္ထဲကို လိင္တန္ႀကီး ထိုးစိုက္ၿပီး ဖင္တုံးႀကီးေတြကို တဖ်န္းဖ်န္း ရိုက္ႏွက္ေနတဲ့ ကားပြဲစား ဖုန္းမိုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ဟား..ဖုန္းမိုဆိုတဲ့ ေခြးသူေတာင္းစား…ငါ့မိန္းမကို တက္လိုးေနတာ ေစာက္ပတ္တင္ မက ဖင္ကိုပါ လိုးေနတယ္..ေခြးမသား..ဂ်ေလဘီ … ။
တသားတဆတ္ဆတ္ တုန္ေအာင္ ေဒၚသေတြ ထႂကြေနေပမယ့္ ထူးဆန္းတာက ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကပါ ထြားႀကိဳင္း မာေက်ာ မတ္ေထာင္လာတာပါဘဲ ..။ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ဖင္ေပါက္ထဲ
အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေနတဲ့ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ဆီကို ေရာက္ေနတယ္ ..။
တအီးအီးတဟင္းဟင္း ေအာ္ညည္းေနတဲ့ အသံေတြက ေဒၚခ်ယ္ရီ ခံစားေနရတာေတြကို ျပသေနတယ္ ။ နာလို႔ ေအာ္တာေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူး…ေကာင္းလို႔ ေအာ္ေနတာဘဲ ျဖစ္မယ္ ….။
“ ဟိတ္…..”
အသံႀကီး ကို ၾကားလိုက္ရလို႔ ေဒၚခ်ယ္ရီေရာ ဖုန္းမိုေရာ လန႔္ဖ်န႔္သြားၾကတယ္ ။
“ ဟင္..ကိုေဇာ္ …” “ အိုး..ဦးေဇာ္ေဇာ္ …..”
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ့ ႏုတ္ဖ်ားက အသံေတြ ထြက္သြားတယ္ ။
ဖုန္းမိုက အေနာက္ဆုတ္လိုက္လို႔ စအိုေပါက္ထဲ တန္းလန္း ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ဒုတ္ႀကီး ပြတ္ကနဲ ကၽြတ္ထြက္လာတယ္ ။
ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း ေျပးလာတဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ျမင္လိုက္ရလို႔ အားးးးး ဆိုၿပီး စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္လိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ က ဖင္အေျပာင္သား ဒုတ္ႀကီး မတ္လ်က္နဲ႔ ထိတ္လန႔္တၾကား သူ႔ကို ၾကည့္ေန
တဲ့ ဖုန္းမိုရဲ့ မ်က္ႏွာကို သူ႔လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ လႊဲရိုက္ထည့္လိုက္တယ္ ။
( ေျဖာင္း…)
( အား…..)
ဖုန္းမိုရဲ့ မ်က္စိထဲ ၾကယ္ေတြ လေတြ ေနေတြ ပုဂံျပားပ်ံေတြ ျမင္သြားရတယ္ ။ ခ်ာကနဲ လည္ၿပီး လဲက်သြားတယ္ ။
“ ေခြးမသား….မယားခိုး …ၾကာကူလီ..သူေတာင္းစား..”
“ ကိုေဇာ္..လြန္မယ္..လြန္မယ္……..”
ေဒၚခ်ယ္ရီက ေအာ္ရင္း ထမိန္မပါ ဖင္အေျပာင္နဲ႔ ကုတင္ေပၚက ထလိုက္တယ္ ။
“ ေကာင္မ….ဖါသည္မ…”
“ ဖ်န္း…ဖ်န္း……”
“ အား……”
ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ လက္ဝါးႀကီးက ေဒၚခ်ယ္ရီ့မ်က္ႏွာကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ က်ေရာက္သြားတယ္ ။
ဖုန္းမိုလည္း ေျပးေပါက္ရွာေနတယ္ ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကြင္းလိုက္ ပုံက်ေနတဲ့ သူ႔ပုဆိုးေလးကို ေျပးေကာက္ယူ ဝတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔အေနာက္ကေန ဦးေဇာ္ေဇာ္က သစ္သားပန္းပု႐ုပ္ထုနဲ႔ လႊဲရိုက္ခ်
လိုက္တာေၾကာင့္ ဖုန္းမို အသံေတာင္ မထြက္နိုင္ေတာ့ဘဲ ေမွာက္ရက္ ငိုက္က်သြားပါတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေနာက္တခ်က္ ထပ္ရိုက္ဖို႔ ပန္းပု႐ုပ္ထုကို ေျမႇာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အိပ္ခန္းထဲကို ေျပးဝင္လာတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို အေနာက္ကေန ဆြဲခ်ဳ ုပ္ထားလိုက္ၾကတယ္ ။
“ မလုပ္နဲ႔….လြန္ကုန္မယ္ ….”
“ ဟာ..မင္း..မင္းတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ …..”
ဖုန္းမိုရဲ့ ေဘာ္ဒါေတြ ျဖစ္တဲ့ မင္းေအာင္ပိုင္ နဲ႔ ဘသန႔္တင္ တို႔က ဦးေဇာ္ေဇာ္ လက္ထဲက ပန္းပု႐ုပ္ထုကို လယူလိုက္ၾကၿပီး ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ထိုးႀကိတ္ရိုက္ႏွက္ၾကေတာ့တာဘဲ ။
ဖုန္းမိုလည္း ေခါင္းကြဲသြားလို႔ ေသြးေတြ စီးယိုက်လာေပမယ့္ မတ္တပ္ ျပန္ရပ္နိုင္တယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို “ ခင္ဗ်ားႀကီး..ေတာ္ေတာ္ ရက္စက္တဲ့လူႀကီး..က်ဳပ္ ေခါင္းကြဲသြားၿပီ…….” လို႔ ေအာ္ဟစ္ လိုက္တယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီက ဖုန္းကို ေကာက္ယူၿပီး ႏွိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာကို မင္းေအာင္ပိုင္ ေတြ႕
သြားလို႔ ေဒၚခ်ယ္ရီဆီကို ေျပးသြားလိုက္ၿပီး ဟန္းဖုန္းကို ဆြဲလုလိုက္တယ္ ။
“ ဘာလုပ္တာလဲ..ေသသြားခ်င္လား….ဖုန္းမို…မင္းေကာင္မႀကီးကို ေမးေတာ့ကြာ..မီးခံေသတၱာေတြ ဘယ္မလဲ ဆိုတာနဲ႔ ဘယ္လို ဖြင့္ရမလဲ ဆိုတာ…”
ဘသန႔္တင္က ဖုန္းမိုကို ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဒၚခ်ယ္ရီလည္း ဒီႏွစ္ေယာက္ဟာ ဖုန္းမိုရဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြ ဆိုတာကို သိသြားရတယ္ ။
“ ဖုန္းမို..မင္း အႀကံ ပက္စက္လွခ်ည္လား…မင္း လုပ္ရက္တယ္ကြာ…..”
ဖုန္းမိုက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေဒၚခ်ယ္ရီနဲ႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္တို႔ကို လက္ေတြ အေနာက္ကို ပူးၿပီး မင္းေအာင္ပိုင္ ယူလာတဲ့ လက္ထိပ္ ႏွစ္စုံနဲ႔ ခတ္လိုက္တယ္ ။ ဘသန႔္တင္ရဲ့ ညာလက္ထဲမွာ အသံတိတ္
ေျပာင္း တပ္ထားတဲ့ ပစၥတိုမဲမဲႀကီး တလက္ ရွိေနတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ႀကီး လက္ထိပ္ခတ္ရက္ႀကီးနဲ႔ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ ဘသန႔္တင္ကို ေခါင္းနဲ႔ ေျပးတိုက္တယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း ဆဲဆိုေအာ္ဟစ္ရင္းနဲ႔ ..။
ဘသန႔္တင္ ယိုင္လဲက်သြားတယ္ ။ သူ႔လက္ထဲက ေသနတ္ထဲက က်ည္ဆံထြက္သြားတယ္ ။
“ အား…အမေလး …..”
ဘသန႔္တင္ရဲ့ ေသနတ္ထဲက ထြက္သြားတဲ့ က်ည္ဆံက ေဒၚခ်ယ္ရီ့ကို ထိမွန္သြားတယ္ ။ ေဒၚခ်ယ္ရီ ဝုန္းကနဲ ၾကမ္းျပင္ကို ျပဳတ္က်သြားတယ္ ။
“ ဟာ..ခ်ယ္ရီ….အို….”
ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ဖုန္းမိုနဲ႔ မင္းေအာင္ပိုင္က တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ၀ိုင္းရိုက္ၾကတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ေခြလဲက်သြားရတယ္ ။ ဖုန္းမိုက ေဒၚခ်ယ္ရီ လဲေနရာကို ေျပးႂသြးၾကည့္တယ္ ။
“ ဟာ…အသက္မရွိေတာ့ဘူး…”
ဘသန႔္တင္က “ ေနာက္လည္း ဒို႔ ရွင္းပစ္မွာဘဲကြာ….အေရးမႀကီးပါဘူး …”လို႔ ဘာမွ မျဖစ္သလို ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း လူ႔အသက္ကို တန္ဖိုးမထားဘဲ ခပ္ေပါ့ေပါ့ ေျပာလိုက္တဲ့
ဘသန႔္တင္ ကို တံေတြးနဲ႔ ထြီကနဲ ေထြးလိုက္တယ္ ။
ဖုန္းမိုက “ ဦးေဇာ္ေဇာ္..မီးခံေသတၱာေတြ လိုက္ျပစမ္း..” ဆိုၿပီး ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ အက် ႌစကေန အတင္းဆြဲၿပီး ေခၚလိုက္တယ္ ။
“ မျပဘူးကြာ….ဘာလို႔ ျပရမွာလဲကြ….”
*************************************************ေဖါေဖါလည္း ကားဂိုေဒါင္ထဲမွာ ပုန္းေနရာက ၿခံေပါက္ဝက ကားသံ ၾကားလို႔ ေခါင္းျပဴၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထယ္ႀကီးနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ ဘ
ျဖစ္ေနလို႔ ဝမ္းသာအားရ ေျပးထြက္ခဲ့တယ္ ။
“ ေဖါေဖါ…..အိုေကလား….”
“ အိုေကတယ္…လာ…လာ…လာၾက…..”
ထယ္ႀကီး..ကလိုထူး..ေစးေထာ္ နဲ႔ ေစးေထာ္ရဲ့ မယား အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္ နန္းမူ …။
ေဖါေဖါက ဦးေဆာင္ၿပီး တိုက္ႀကီးထဲကို ဝင္ၾကတယ္ ။
ေဖါေဖါရဲ့ အေနာက္က ေစးေထာ္က ကပ္လိုက္တယ္ ။ အဲဒီအေနာက္က နန္းမူ ထယ္ႀကီးနဲ႔ ကလိုထူးတို႔ လိုက္ပါလာတယ္ ။ ေစးေထာ္က တိုက္ထဲ စဝင္တာနဲ႔ သူ႔လြယ္အိတ္ထဲက ေသနတ္ကို ထုတ္
လိုက္တယ္ . ။ ေသနတ္က အသံထိန္း ေျပာင္းပို တပ္ၿပီးသား ။ နန္းမူလည္း ေစးေထာ္ လြယ္အိတ္စုတ္ႀကီးထဲက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေသနတ္ကို ေတြ႕သြားတဲ့အခါ မ်က္ႏွာ အရမ္း ပ်က္သြားတယ္ ။
ဒီေသနတ္ ..။
ဒီ ေသနတ္ကို နန္းမူ ေကာင္းေကာင္းႀကီး မွတ္မိေနတယ္ ။
ေသနတ္ေျပာင္းရင္းနားမွာ လူရိုးေခါင္းပုံ အျဖဴေရာင္ေလး ရွိေနတယ္ ။
လင္ျဖစ္တဲ့ စိုင္းဟတ္ကို ပစ္သတ္လိုက္တဲ့ ေသနတ္ ။ ဒါ..ဒါ..ဒါဆို..စိုင္းဟတ္ကို ပစ္သတ္တာ ေစးေထာ္ေပါ့..သူတို႔ အုပ္စုေပါ့….အာ..ဒါဆို …ဒီ..ဒီေကာင္ေတြ……ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တဲ့ ဓါးျပေတြ…ငါ့လင္ကိုလည္း သတ္..ငါ့ကိုလည္း ရေအာင္ယူ…..ေတာက္…”
ေဖါေဖါ ေဘးကေန ကပ္ၿပီး ေသနတ္ကို ေရွ႕ကို တန္းခ်ိန္ၿပီး ေစးေထာ္ ေလွခါးအတိုင္း အေပၚထပ္ကို တက္ေနတယ္ ။ အေပၚထပ္မွာ လူသံေတြ ၾကားရတယ္ ။ ေစးေထာ္ အေပၚကို ေရွ႕ကို အာ႐ုံစိုက္ေနတာေၾကာင့္ နန္းမူ သူ႔အေနာက္ကေန မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ေနတာကို မသိလိုက္ဘူး ။ ထယ္ႀကီးကေတာ့ နန္းမူ မူပ်က္သြားတာကို သိလိုက္တယ္ . ေစးေထာ္ကိုင္ထားတဲ့ ေသနတ္ကို နန္း
မူ စိုက္ေငးၾကည့္ေနတာကိုလည္း ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ ကလိုထူးကေတာ့ အေနာက္ဆုံးကေန အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး လိုက္တာေၾကာင့္ နန္းမူ ဘာျဖစ္သြားလဲ မေတြ႕လိုက္ဘူး ။
အေပၚထပ္ကို ေရာက္ေတာ့ ေဖါေဖါ ေဒၚခ်ယ္ရီရဲ့ အခန္းထဲက လူသံေတြ ၾကားရတယ္ ။
အိပ္ခန္းဖက္ကို ေဖါေဖါ ဦးေဆာင္ၿပီး ကပ္သြားတယ္ ။
ဟင္…
ေဒၚခ်ယ္ရီ ၾကမ္းျပင္မွာ ပိုးစိုးပက္စက္ႀကီး လဲေသေနတယ္ ။
ဖုန္းမိုနဲ႔ ဘသန႔္တင္က မီးခံေသတၱာေတြ ရွိတဲ့ အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ရိုက္ႏွက္ ထိုးႀကိတ္ၿပီး မီးခံေသတၱာေတြကို ဖြင့္ခိုင္းေနတယ္ ။ မင္းေအာင္ပိုင္က ေဘးကေန ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားၿပီး မဖြင့္ရင္ ပစ္မယ္ လို႔ ေျပာေနတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ ေခါင္းမွာ ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ။ ထို႔အတူ ဖုန္းမို ေခါင္းကလည္း ေသြးေတြ ယိုစီးက်ေနတယ္ ။
“ မီးခံေသတၱာေတြထဲမွာ ဘာမွ မရွိဘူးကြ….” လို႔ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေအာ္လိုက္တယ္ ။ ဖုန္းမိုနဲ႔ ဘသန႔္တင္တို႔က ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ ဝမ္းဘိုက္နဲ႔ ေခါင္းကို ထိုးရိုက္ၾကျပန္တယ္ ။
မင္းေအာင္ပိုင္က “ ဒါျဖင့္ ဘယ္မွာလဲ…ေငြေတြ ေက်ာက္နဲ႔ စိန္ေတြ ဘယ္မွာလဲ…ေျပာ…..ေျပာ..ငါ လုပ္လိုက္ရ နာေတာ့မယ္…”လို႔ ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ထုမယ္ တကဲကဲ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘသန႔္တင္က အိပ္ခန္း အေပါက္ဝမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ေဖါေဖါနဲ႔ ေစးေထာ္တို႔ကို စေတြ႕လိုက္တယ္ ။
“ ေဟး..မင္းတို႔ ဘယ္သူေတြလဲ…”လို႔ေအာ္ရင္း သူ႔လက္ထဲက ေသနတ္နဲ႔ သူတို႔ဖက္ကို ခ်ိန္လိုက္တယ္ ။ မင္းေအာင္ပိုင္လည္း ဘသန႔္တင္ ေအာ္လိုက္လို႔ ျခာကနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖါေဖါတို႔ကို ျမင္သြားတယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း ေတြ႕သြားတယ္ ။
“ ေဖါေဖါ ..”
ေဖါေဖါေဘးက ေစးေထာ္က ဘသန႔္တင္ကို စ ပစ္တယ္ ။ ဘသန႔္တင္က ျပန္ပစ္တယ္ ။ မင္းေအာင္ပိုင္ကလည္း ေစးေထာ္ကို ပစ္တယ္ ။ သူတို႔ေသနတ္ေတြက အသံတိတ္ေျပာင္းေတြ တပ္ထားတာေၾကာင့္ ေသနတ္သံ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္မလာဘူး ။ ေစးေထာ္ ပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံက ဘသန႔္တင္ကို ထိသြားတယ္ ။ ဘသန႔္တင္ ပစ္တဲ့ က်ည္ဆံကေတာ့ ေစးေထာ္လက္ကို မွန္သြားတယ္ ။ မင္းေအာင္ပိုင္ ပစ္တဲ့က်ည္ဆံက ေစးေထာ္ကို မထိဘူး ။ အေနာက္က နံရံကိုထိတယ္ ။ ထယ္ႀကီး ေျပးလာၿပီး မင္းေအာင္ပိုင္ကို ပစ္ထည့္တယ္ ။ မင္းေအာင္ပိုင္ရဲ့ လည္ပင္းကို ထိၿပီး မင္းေအာင္ပိုင္ လဲက်သြားတယ္ ။ ဖုန္းမိုက ဘသန႔္တင္ လက္ထဲက လြတ္က်တဲ့ ေသနတ္ကို ေျပးေကာက္တယ္ ။ ကလိုထူးက ဖုန္းမိုကို သုံးခ်က္ ပစ္ခတ္ၿပီး ဘဝတပါးကို ပို႔ပစ္လိုက္တယ္ ။ မေသေသးဘဲ လႈပ္ေနတဲ့ ဘသန႔္တင္ကို ထယ္ႀကီးက အနီးကပ္ ထပ္ ပစ္ထည့္လိုက္တယ္ ။
ဘသန႔္တင္ ..မင္းေအာင္ပိုင္ နဲ႔ ဖုန္းမိုတို႔ အတုံးအ႐ုန္း ေသေနၾကၿပီ ။
ေဖါေဖါက ထယ္ႀကီး လက္ထဲက ေသနတ္ကို ေတာင္းယူလိုက္ၿပီး ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ခ်ိန္လိုက္တယ္ ။
“ ေခြးသားႀကီး…..နင့္ လွို႔ဝွက္ အခန္းကို ဖြင့္ေပးစမ္း ……”
ေဖါေဖါ လက္ထဲက ေသနတ္ေျပာင္းတုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးက ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ မ်က္ႏွာ တည့္တည့္ကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ခ်ိန္ရြယ္ထားေနတယ္ ။
“ ေဖါေဖါ..ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲဟာ..နင္ ရက္စက္လွခ်ည္လား…နင္က ငါ့ကို လက္ခံသေဘာက်တယ္ ထင္ေနတာ……..” ဦးေဇာ္ေဇာ္က ေဖါဖါဆီကို တိုးကပ္လာၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ ။ ကလိုထူးက
ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ေသနတ္နဲ႔ ထိုးခ်ိန္လိုက္ၿပီး..“ ေရွ႕တိုးမလာနဲ႔..ပစ္လိုက္က္မွာ…” လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါက “ ေခြးႀကီး..နင္ ငါ့အမကို သတ္ခဲ့လို႔ ငါ နင့္ကို လက္စားေျခမလို႔..ကဲ..လွို႔ဝွက္အခန္းကို ဖြင့္ေပးစမ္း ….” လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္ ။ ေသနတ္ေျပာင္းကလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို တန္းခ်ိန္ထားတယ္ ။
“ နင့္အမ..ဟုတ္လား…..နင့္အမက ဘယ္သူလဲ….ငါက သတ္တယ္..ဟုတ္လား……”
“ ဟုတ္တယ္..နင့္ေၾကာင့္ ေသသြားတာ နင္ သတ္တာေပါ့….ငါ့အမက နင္ လိုးလို႔ ဘိုက္ႀကီးသြားတဲ့ ဒီးနာေလ..မွတ္မိၿပီလား..ေခြးႀကီး…”
“ မင္း..မင္းက ဒီးနာရဲ့ ညီမလား……”
“ ဟုတ္တယ္…နင္ လူကုန္ကူးတဲ့ ကုလားေဒးဗစ္ ဆိုတဲ့ လူယုတ္မာကို ေရာင္းစား ပစ္လိုက္လို႔ ကုလားေဒးဗစ္က ယိုးဒယားမွာ ေရာင္းစားလိုက္လို႔ လူ၂ဝဝဝေလာက္ တက္လိုးတာကို ခံရၿပီး ေသသြားတဲ့ ငါ့အမ …ဒီးနာ…..”
“ ငါသတ္တာ မဟုတ္ဘူး..ဘိုက္ႀကီးတာ မွန္တယ္ ….ငါ မသတ္ဘူး …..”
“ ကဲ..လွို႔ဝွက္အခန္းကို ဖြင့္…..ဖြင့္မလား မဖြင့္ဘူးလား……ကဲဟာ….”
ေဖ်ာက္ကနဲ ေသနတ္သံနဲ႔အတူ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ ေပါင္တဖက္ကို ေဖါေဖါ ပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံ မွန္သြားတယ္ ။
“ အာ…ယာ……..အား……..ဘာ…ဘာလို႔ ပစ္တာလဲ…..အားး…..”
“ လွို႔ဝွက္ တံခါးကို ဖြင့္လို႔ ေျပာတာ ဖြင့္မွ မဖြင့္တာ..ကဲ ဒီဖက္ေပါင္ ..ကို ထပ္ပစ္မယ္…”
“ မပစ္နဲ႔…ဖြင့္..ဖြင့္ၿပီ……”
ဦးေဇာ္ေဇာ္က အခန္း တခန္း ဆိုတာ လုံးဝ မသိနိုင္တဲ့ လွို႔ဝွက္အခန္းကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း သူ႔ေပါင္ကို သူ ဖိၿပီး နာက်င္မႈ ေဝဒနာကို အျပင္းအထန္ ခံစားေနရတယ္ ။
ေဖါေဖါက ထယ္ႀကီးနဲ႔ ကလိုထူးကို “ မီးခံေသတၱာေတြထဲမွာ ဘာမွ အဖိုးတန္တာေတြ သူတို႔ ထည့္မထားဘူး…..ဒီ လွို႔၈ွက္ အခန္းထဲမွာဘဲ အကုန္ထားတာ ….” လို႔ လွည့္ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ လက္ကို ေသနတ္ထိသြားတဲ့ ေစးေထာ္ကို နန္းမူက အဝတ္စတစနဲ႔ စည္းေႏွာင္ေပးေနတယ္ ။ ေစးေထာ္ရဲ့ ေသနတ္ကို နန္းမူက ခါးၾကားထဲကို ေကာက္ထိုးထားလိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါက လွို႔ဝွက္အခန္းေလးထဲက သံဘီဒို တလုံးနဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ေက်ာက္ေတြ စိန္ေတြ ေငြေတြကို ဖြင့္ၾကည့္ေနတယ္ ။
“ ထယ္ႀကီး..ငါတို႔ အဖြဲ႕ ေထာၿပီ…..ငါ အပင္ပန္း ခံရက်ိ ုး နပ္ၿပီ…နင္..နင္ မေပ်ာ္ဘူးဘား……”
“ ေပ်ာ္တာေပါ့ ေဖါေဖါရယ္……ဟားဟားဟား……နင္..နင္ ဒီသူေဌးကို ဘယ္လို လုပ္မွာလဲ…….”
ေဖါေဖါ ေပါင္က ဒါဏ္ရာကို လက္နဲ႔ ဖိၿပီး အလူးအလဲ နာေနတဲ့ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ဖက္ကို လွည့္လိုက္တယ္ ။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က “ နင္…နင္ အကုန္ ယူသြားဟာ..ငါ့ကိုေတာ့ မသတ္ပါနဲ႔ …..”လို႔ ေတာင္းပန္တယ္ ။
ကလိူထူးက “ ေဖါေဖါ..သနားမေနနဲ႔…အကုန္ လက္စ ေဖ်ာက္ပစ္တာ ေကာင္းတယ္ …ဒီေကာင္က ရဲေတြကို နင့္လက္ခ်က္ ဆိုတာ တိုင္မွာဟ …ကဲ နင္လုပ္စရာ မလိုဘူး..ငါ လုပ္ပလိုက္မယ္ …”
လို႔ ေျပာရင္း လက္ျမန္ေျချမန္ ဦးေဇာ္ေဇာ္ကို ပစ္သတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါလည္း တကယ္ေတာ့ ဒီးနာအတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္ေနတာပါ ။ လူယုတ္မာတေယာက္ကို ဒီေလာကကေန ထုတ္ဖယ္ပစ္လိုက္တာဘဲ လို႔ ယူဆ လိုက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးက ပစၥည္းေတြ ကို ေသတၱာႀကီးေတြနဲ႔ ထည့္ေနတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေစးေထာ္ နဲ႔ နန္းမူ လွို႔ဝွက္ အခန္းထဲကို ဝင္လာၾကတယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေအာက္ထပ္ တိုက္အေပါက္ဝက လူသံ ၾကားလိုက္တယ္ ။ ေဖါေဖါက ေသနတ္ဆြဲကိုင္ၿပီး သြားၾကည့္မယ္ လုပ္ေတာ့ ကလိုထူးက သူ သြားၾကည့္လိုက္မယ္ ဆိုၿပီး ေသနတ္ကိုင္ခ်ိန္ၿပီး ထြက္သြားတယ္ ။
ေစးေထာ္က ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေငြေတြ ရေတာ့မွာ သိလို႔ ဝမ္းသာေနတယ္ ။ အရမ္းကို ဝမ္းသာေနတယ္ လို႔ ေျပာရင္ ပို မွန္မယ္ ။
“ ဟားဟားဟား…နန္းမူေရ..ဒို႔တေတြေတာ့ တသက္ စားမကုန္ေအာင္ ခ်မ္းသာေတာ့မယ္ဟ……ဟားဟားဟား……..”
နန္းမူက သူ ဝမ္းသာသလို ဝမ္းမသာဘူး ။
မ်က္ႏွာထား တည္ေနတယ္ ။ ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေစးေထာ္ရဲ့ ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။
“ ေစးေထာ္ ……”
ေသနတ္ေျပာင္းက ေစးေထာ္ ေခါင္းကို ေတ့ခ်ိန္ထားတယ္ ။
“ ဟင္…နန္းမူ ….ဘာ…ဘာလဲ…….”
ခါတိုင္း အကို လို႔ ေခၚေနရာကေန ေစးေထာ္လို႔ အသံမာမာ နဲ႔ ေခၚလိုက္လို႔ ေစးေထာ္ ေၾကာင္သြားတယ္…လန႔္သြားတယ္ ….နန္းမူ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ……။
“ ငါ့လင္..စိုင္းဟတ္ကို ဘယ္သူ သတ္တာလဲ..နင္ သတ္တာ မဟုတ္လား…….”
ေစးေထာ္ ဘာေျဖရမွန္း မသိ ။ ေဖါေဖါလည္း ေသနတ္ကိုင္ရက္ႀကီးနဲ႔ “ ဘာေတြ ျဖစ္ၾကတာလဲ…” ဆိုၿပီး သူတို႔အျဖစ္ကို နားမလည္ဘူး ။ ေဖါေဖါက ဒါေတြ ျဖစ္တာ မသိဘူးေလ ..။
“ နန္းမူ..နင္ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲဟာ……”
“ ေစးေထာ္..ဒီေသနတ္ကို ငါ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတယ္..လူရိုးေခါင္း အျဖဴေလးနဲ႔ ေသနတ္…..ငါ့လင္ စိုင္းဟတ္ကို ပစ္ခ်လိုက္တုံးက ငါ ျမင္လိုက္တယ္ ….”
“ နန္းမူ..နင္ မေၾကာင္စမ္းနဲ႔..ဒါမ်ိ ုး ေသနတ္ဆိုတာ လူတိုင္း ကိုင္နိုင္တာဘဲ..ဟိုဖက္ကမ္းမွာ အမ်ားႀကီး ဝယ္လို႔ ရတာဘဲဟာ..နင္ကလဲ …..”
“ ေစးေထာ္..လာဘတ္မေနနဲ႔..စိုင္းဟတ္ကို ပစ္သတ္လိုက္တာ..ကလိုထူးလား..မ်က္ႏွာကို အဝတ္အုပ္စည္းထားေပမယ့္ ငါ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကို နဲနဲ ခန႔္မွန္းမိသလိုဘဲ….”
ေစးေထာ္က “ နန္းမူရယ္…ဒါေတြ ေနာက္မွ ေျဖရွင္းၾကရေအာင္လား..အခု ငါတို႔ ေက်ာက္ေတြ စိန္ေတြ ေဒၚလာေငြေတြ တေထာႀကီး ပြေနၿပီ…နင့္ကို ေကာင္းေကာင္း ဆင္နိုင္ ထားနိုင္ပါၿပီဟာ…ကဲ..ေသနတ္ႀကီး ခ်လိုက္ ….”
ေစးေထာ္က နန္းမူ လက္ထဲက ေသနတ္ကို လွမ္း ဆြဲလိုက္တဲ့အခါ နန္းမူက ေဖ်ာက္ကနဲ ပစ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္ ။ ေစးေထာ္ နဖူးကို ေတ့ေထာက္ထားတာမို႔ က်ည္ဆံက နဖူးကေန ေဖါက္ဝင္သြားတယ္ ။
ေစးေထာ္ အသံေတာင္ မထြက္နိုင္ဘဲ ေခြ လဲက်သြားတယ္ ။
“ ဟိုက္….” ထယ္ႀကီး ပါးစပ္က အသံ ထြက္သြားတယ္ ။ ေစးေထာ္ ေသသြားတာ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ။ ေဖါေဖါက နန္းမူကို ပစ္တယ္ ။ မထိဘူး..။
နန္းမူက ျပန္ပစ္ဖို႔ ခ်ိန္လိုက္တယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကလိူထူး အခန္းဝကေန နန္းမူကို ဆက္တိုက္ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔ ပစ္ခ်လိုက္တယ္ ။ နန္းမူ လဲက်သြားတယ္ ။
အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လြန္းတယ္ ။ ေစးေထာ္ေရာ နန္းမူေရာ ေသေနၿပီ ။
ထယ္ႀကီးက စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္ ခဏ စဥ္းစားေနၿပီးမွ “ ငါတို႔ ဒိုးၾကရေအာင္..ေစးေထာ္ အေလာင္းကို ငါ တို႔ မသယ္နိုင္ဘူး…..သူ႔အိတ္ေတြ ဘာေတြ ႏွိုက္ၾကည့္..သက္ေသခံ အေထာက္အထား..စာရြက္ မွတ္ပုံတင္….ဘာမွ မက်န္ေစနဲ႔ ….” လို႔ ကလိုထူးနဲ႔ ေဖါေဖါကို ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါက “ မျဖစ္ဖူးထင္တယ္ ထယ္ႀကီး..ေစးေထာ္ နဲ႔ နနးမူ အေလာင္းေတြကို ဒီအိမ္ႀကီးမွာ ထားခဲ့လို႔ မျဖစ္ဖူး..ဒို႔ရြာေတြဆီကို ရဲေတြ လိုက္လာဖို႔ သဲလြန္စ ထားခဲ့သလို ျဖစ္ေနမယ္..ကဲ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အေလာင္းေတြကို ဒို႔ သယ္သြားၾကမယ္….ကလိုထူး..ေစာင္ေတြ အိပ္ခန္းထဲက သြားရွာယူခဲ့..ေစာင္ေတြနဲ႔ ပတ္သြားမယ္ ….” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါ ေျပာတာ မွန္ေနလို႔ ကလိုထူးနဲ႔ ထယ္ႀကီး ေစးေထာ္နဲ႔ နန္းမူတို႔ အေလာင္းေတြကို ေစာင္နဲ႔ ပတ္ၿပီး ဂ်စ္ကာ အေနာက္ဖက္ကမွာ တင္လိုက္ၾကတယ္ ။
သူတို႔ တိုက္ေပၚက ဆင္းလာေတာ့ တိုက္အေပါက္ဝမွာ ေသေနတဲ့ မမိုးသူကို ေဖါေဖါ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ “ သူ..သူက ဘယ္လို ေသေနတာလဲ….” လို႔ ေဖါေဖါ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
ကလိုထူးက “ ငါ ရွင္းပစ္လိုက္တာ..ေစာေစာက အသံၾကားလို႔ ငါ ဆင္းလာေတာ့ သူနဲ႔ တိုးတယ္….သူက ရဲေခၚဖို႔ ဖုန္း ႏွိပ္ေနတာနဲ႔ ရွင္းပစ္လိုက္ရတယ္….” လို႔ ေျပာတယ္ ။
ထယ္ႀကီးက သူတို႔ ေမာင္းလာခဲ့တဲ့ ဂ်စ္ကားႀကီးေပၚကို ေသတၱာေတြ တင္လိုက္တယ္ ။
ေဖါေဖါက “ ထယ္ႀကီး အိေျႏၵ မပ်က္ဘဲ ေျဖးေျဖး ေမာင္းထြက္သြား…..အားလုံး ၿပီးသြားၿပီ……. ပုံမွန္ေလး..ေမာင္း….” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ထယ္ႀကီးလည္း စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး
ကားကို ဦးေဇာ္ေဇာ္တို႔ ၿခံဝင္းႀကီးထဲကေန ေမာင္းထြက္လိုက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးက ခပ္ေဝးေဝး လမ္းမႀကီးကို ေရာက္ေတာ့မွ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေမာင္းလိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ကလိုထူးကို “ ကလိုထူး…ေစးေထာ္ႀကီး ေသသြားၿပီ ဆိုေတာ့ ဒို႔လူစုမွ မင္းက ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ၿပီ..လတ္တေလာေတာ့ ဒို႔အဖြဲ႕ေတြ ေျခရာ ေဖ်ာက္ေနတာ အေကာင္းဆုံးဘဲလို႔ ငါထင္တယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ကလိုထူးက “ ထယ္ႀကီးရာ..ငါတို႔ ဒီေလာက္ ပစၥည္းေတြ ေငြေတြ ရတာေၾကာင့္ ဘာအဖြဲ႕ဘာဂိုဏ္းမွ မေထာင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးကြာ….တဖက္ကမ္း တေနရာရာမွာဘဲ ဇာတ္ျမဳပ္ ေနလိုက္ၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား..ေစးေထာ္ရဲ့ အေမနဲ႔ ညီမကိုေတာ့ ဒို႔ေဝစု ခြဲေပးၾကမယ္ေလ ….” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးကေတာ့ ေဖါေဖါေရာ မူေတာ့ေရာ ငါးရံ့ႏွစ္ေကာင္ဖမ္းထားတဲ့ ကိစၥကို ရင္ေလးေနတယ္ ။ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ကြာ ဆိုၿပီး လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ျပင္းတဲ့ စိတ္ႀကီးတဲ့ ေဖါေဖါ သိသြားရင္ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ ဆိုၿပီး စိတ္ေလးေနတာ ..။
ေဖါေဖါက “ ထယ္ႀကီး နဲ႔ ကလိုထူး…..” လို႔ ႐ုတ္တရက္ ေခၚလိုက္လို႔ သူတို႔ ေဖါေဖါဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္ ။
“ ဒီအခ်ိန္က စၿပီး ငါ့ကို ေဖါေဖါ လို႔ မေခၚနဲ႔ေတာ့..ဒီ ကိစၥႀကီးေၾကာင့္ ငါ့နံမည္ ေဖါေဖါ ျဖစ္ခဲ့ရတာ နင္တို႔လဲ အသိဘဲ..အခုက စၿပီး ငါ့ကို အရင္အတိုင္းဘဲ…ငါ့နံမည္အရင္း နန႔္စန္းယဥ္ လို႔ ျပန္ေခၚၾကေတာ့..”လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
ထယ္ႀကီး စိတ္ထဲက “ ဟုတ္ပါၿပီဟာ..နင့္ဇာတ္ နင္ ဒါရိုက္တာ နင္ သ႐ုပ္ေဆာင္တာ..နင္ ျဖစ္ေစခ်င္သလို ငါတို႔က လိုက္လုပ္ေပးရမွာေပါ့ဟာ..” လို႔ ညည္းလိုက္ပါတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္လည္း သံလၽွင္မွာ အစည္းအေဝးလာတက္တာ အိမ္က ဖုန္းဆက္ေခၚလို႔ ဆိုၿပီးအေရးတႀကီး ကားကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းၿပီး ျပန္သြားခဲ့တာ ျပန္မလာေတာ့လို႔ သူ႔႐ုံးအဖြဲ႕က မန္ေနဂ်ာ ဦးရစ္ခ်တ္
မိုး ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေနတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွိေနၿပီ ။
အစည္းအေဝးမွာက ဂ်ပန္ျပည္က ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမယ့္ လူေတြ လာတာမို႔ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုတာ ဦးေဇာ္ေဇာ္ သိရဲ့သားနဲ႔ အိမ္ျပန္သြားခဲ့တယ္ ။ ျပန္တာ ထားပါေတာ့ ။ ဖုန္းေတာ့ ျပန္ဆက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ ။ အခုေတာ့ ဖုန္းလဲ မဆက္ ျပန္လဲ မလာ ။ ဘာမ်ား ျဖစ္ေနသလဲ မသိဘူး ။
ဦး ရစ္ခ်တ္မိုးလည္း ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ ကားေမာင္းသူ ခၽြတ္တားကိုဘဲ ႐ုံးကားတစီးကို ေမာင္းခိုင္းၿပီး ဦးေဇာ္ေဇာ္ အိမ္ကို လိုက္သြားလိုက္ပါတယ္ ။
ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ ၿခံဝကို ေရာက္တာနဲ႔ ဒရိုင္ဘာ ခၽြတ္တား က တခုခုေတာ့ မွာဒယြင္းေနၿပီ..ျဖစ္ပ်က္ေနၿပီ ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္တယ္ ။ “ ဆရာ ရစ္ခ်တ္…..တခုခုေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီ….ၿခံတံခါးႀကီးလဲ ပြင့္ေခြးႀကီးဖိုင္ဇာလည္း လဲေနတယ္….ဒါ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာေတြ မဟုတ္ဖူးဗ်..ဟာ….ကားေတာ့ ရွိေနတယ္…..ဘယ္လို လုပ္မလဲ….”
ဦးရစ္ခ်တ္မိုးနဲ႔ ယာဥ္ေမာင္း ခၽြတ္တားတို႔ တိုက္ႀကီးထဲကို အေရွ႕ေပါက္က စ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ မမိုးသူရဲ့ အေလာင္းကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ ဟာ…ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ လုပ္ၾကပါအုံး…ေဒၚမိုးသူ ေသေနၿပီ…”
ခၽြတ္တား လန႔္ဖ်န႔္ၿပီး ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ဟိုေျပးလိုက္ ဒီေျပးလိုက္ ျဖစ္သြားတယ္ ။
ရစ္ခ်တ္မိုးလည္း ..“ ဆရာ..ဆရာ..ဆရာဦးေဇာ္ေဇာ္……ဆရာဦးေဇာ္ေဇာ္ ရွိလား….” လို႔ တေက်ာ္ေက်ာ္ ေအာ္ေခးရင္း တိုက္ႀကီးထဲကို ဝင္တယ္ ။ ခၽြတ္တားလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အေနာက္က လိုက္တယ္ ။ ဘာသံမွ မၾကား..တိတ္ဆိတ္လြန္းေနတယ္ ။ “ အေပၚထပ္ တက္ၾကည့္ၾကရေအာင္ ….” သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေလွခါးႀကီး အတိုင္း တက္သြားေတာ့ ေလွခါးထိပ္မွာ ေသြးကြက္ေတြ ေတြ႕တယ္ ။
“ ဟာ…ဟိုမွာ လူ..လူႏွစ္ေယာက္ လဲေနတယ္..အဲ ေသေနတယ္ ထင္တာဘဲ….”
သူတို႔ ေဒၚခ်ယ္ရီ..ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ အေလာင္းမ်ား အျပင္ လူသုံးေယာက္ရဲ့ အေလာင္းေတြကို ေတြ႕ၾကရတယ္ ။ ခၽြတ္တားက တေယာက္ကို မွတ္မိတယ္ ။
“ ဒီလူ….ကားပြဲစား ဖုန္းမို ဆိုတဲ့ လူဗ် ..က်ေနာ္ သိတယ္..ဆရာဦးေဇာ္ေဇာ္ ကားခဏခဏ သူ႔ကို ရွာခိုင္းလို႔ အိမ္ကို လာဘူးတယ္…”
“ ကဲ..ဒို႔ ရဲစခန္းကို အေၾကာင္းၾကားမွဘဲ ခၽြတ္တားေရ…..အမႈေတာ့ ႀကီးၿပီ …..”
ရဲစခန္းက ရဲေတြ အရင္ဆုံး ေရာက္လာၾကတယ္ ။
ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ ေခၚလိုက္လို႔ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီ ( မႈခင္းတပ္ဖြဲ႕ )က ရဲစုံေထာက္ေတြ ထပ္ေရာက္လာၾကတယ္ ။
လူေျခာက္ေယာက္ သတ္ထားၿပီး အိမ္က ေငြေတြ ေက်ာက္ေတြ စိန္ေတြ လဲ လွို႔ဝွက္အခန္းကို ဖြင့္ၿပီး အကုန္ယူသြားတဲ့ အမႈက ေသနတ္သံ လုံးဝ မၾကားၾကဘဲ ပစ္သတ္သြားတာေတြေၾကာင့္
ထူးျခားလွတယ္ ။ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ၀ါရင့္ စီအိုင္ဒီ ရဲစုံေထာက္ ဦးေအာင္လွသာတို႔ အဖြဲ႕ ေရာက္လာေတာ့ ဒါဟာ အသံတိတ္ေျပာင္း တပ္ထားတဲ့ ေသနတ္ေတြနဲ႔
ပစ္ခတ္လို႔ ေသနတ္သံကို ေဘးၿခံေတြကေန မၾကားၾကတာပါ လို႔ ေျပာတယ္ ။ အိမ္မွာ ေနသူ ဆိုလို႔ ၿခံေစာင့္ ကိုဖိုးထူးနဲ႔ ကားေမာင္းသမား ခၽြတ္တားဆို႔ဘဲ အသက္ရွင္ က်န္ရွိတာမို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕က
သူတို႔ကို ေမးခြန္းေတြ မ်ိ ုးစုံးေမးျမန္းၾကတယ္ ။
စုံေထာက္ ရဲမႉး ဦးေအာင္လွသာ လည္း ၿခံေစာင့္ ဖိုးထူး..ကားေမာင္းသမား ခၽြတ္တား..မန္ေနဂ်ာဦးရစ္ခ်တ္မိုး တို႔ကို စစ္ေမးၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီအိမ္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ အိမ္ေဖၚမေလး
မရွိဘဲ ေပ်ာက္ေနတာကို သိရလို႔ ဒီအမႈႀကီးမွာ အိမ္ေဖၚမေလး ပါဝင္ ပတ္သက္ေနမယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာေနၿပီ လို႔ ေတြးေနတယ္ ။
အိမ္ေဖၚ …။
အိမ္ေဖၚ ေဖါေဖါ ….။
သူ လက္ေထာက္ခ်တာဘဲ ျဖစ္မယ္ …။
ကားပြဲစား ဖုန္းမိုရယ္….ကားပြဲစား မင္းေအာင္ပိုင္ရယ္….ဘသန႔္ထူး ဆိုတဲ့လူရယ္က ဓါးၿပ လာတိုက္တာဘဲ ေနမယ္ ။ ဖုန္းမိုနဲ႔ အိမ္ေဖၚ ေဖါေဖါ ဆိုတာက အခ်ိတ္အဆက္ေတြ မ်ားလား ။ စီစီတီဗီ
ကင္မရာေတြရဲ့ Digital Video Recorder ကိုလည္း ခလုပ္ လုံးဝ ပိတ္ထားတယ္ ..။ ေခြးႀကီးကိုလည္း အိပ္ေဆးေကၽြးထားတယ္ ။ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထားတာေတြ …။
လမ္းထိပ္က လုံျခဳံေရး ႏွစ္ေယာက္ကိုပါ ရဲအေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေခၚထုတ္သြားလို႔ မ်က္မ်င္သက္ေသ မရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။ ပစ္ထားတဲ့ ေသနတ္ေတြရဲ့ က်ည္ခြံေတြကေတာ့ မတူဘူး ။ ေသနတ္
အနည္းဆုံး သုံးလက္ကေန ပစ္ခတ္တယ္ လို႔ သိရတယ္ ။ စီအိုင္ဒီ ဓါတ္ခြဲခန္းကေန ထပ္ၿပီး အခ်က္အလက္ေတြ ထြက္လာအုံးမွာပါ ။
ၿခံေစာင့္ ဖိုးထူးရဲ့ အစစ္ခံခ်က္ အရ အိမ္ေဖၚမေလးကို မီးခြက္ေစ်းက အိမ္ေဖၚပြဲစားမႀကီး ေဒၚအမာညိဳက ေခၚလာေပးတာ လို႔ သိရေတာ့ သူ႔လက္ေထာက္ ရဲအုပ္ တင္ပပနိုင္ ကို ေဒၚအမာညိဳ ရွိတဲ့
မီးခြက္ေစ်းကို ခ်က္ခ်င္း သူ လႊတ္လိုက္တယ္ ။ ေဒၚအမာညိဳကို ေခၚခဲ့ဖို႔ ..။
ဦးေအာင္လွသာ ဖ်တ္ကနဲ စဥ္းစားမိတာ တခုက ဒီရပ္ကြက္က သူေဌးရပ္ကြက္..အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းေတြ စီတန္းေနတာ ..။
ဒီအိမ္ႀကီးမွာ စီစီတီဗီ ကင္မရာေတြ တပ္ထားသလို တျခား ေဘးအိမ္ေတြမွာေရာ ဒါမ်ိ ုး ကင္မရာေတြ မတပ္နိုင္ဘူးလား…..ဆိုတဲ့ အေတြး …ဝင္လာတာ ..။
တိုက္ႀကီး ေလွခါးက ေသြးကြက္ေတြ နဲ႔ လက္ေဗြရာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ယူေနတဲ့ သူ႔လက္ေထာက္ေတြကို ေဘးကေန ႀကီးၾကပ္ေနရာက တိုက္အျပင္ဖက္ကို အေျပးကေလး
ထြက္သြားလိုက္ပါတယ္ ။ ေဘးက တိုက္ေတြကို ထြက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ သစ္ပင္ ကြယ္ေနလို႔ ၿခံထဲက ထြက္ၾကည့္တယ္ …။ အား..မွန္တယ္ ….။ ေတြ႕ၿပီ….။ ရွိေနတယ္ ။
ေဘးက တိုက္မွာလည္း စီစီတီဗီ ကင္မရာေတြ တပ္ဆင္ထားတာကို ဦးေအာင္လွသာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းသာသြားတယ္ …။
အဲဒီ ေဘးက တိုက္ကို သူ ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားတယ္ ။ သူတို႔ရဲ့ ကင္မရာကို ေတာင္းၾကည့္တယ္ ။
သူထင္တဲ့အတိုင္းဘဲ ေဘးအိမ္က စီစီတီဗီ ကင္မရာမွာ ဦးေဇာ္ေဇာ္ရဲ့ တိုက္အေရွ႕နားကို ေတြ႕ေနရတယ္ ။ လြန္းခဲ့တဲ့ သုံးေလးနာရီက ပုံေတြကို ျပန္စစ္ၾကည့္လိုက္တယ္
။ ေဟာ…ေတြ႕ၿပီ..အစိမ္းေရာင္ ဂ်စ္ကား အေဟာင္းႀကီး ေမာင္းထြက္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ လူေတြကိုေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရဘူး ။ ဂ်စ္ကား အစိမ္းေရာင္ အေဟာင္းႀကီးကိုေတာ့ ေတြ႕ရ
တယ္ ။ လူသတ္ ဓါးျပေတြရဲ့ ကား ။ နံပါတ္ျပားကိုေတာ့ မေတြ႕ရဘူး ..။ ဒီကားအစိမ္းႀကီးက သဲလြန္စ ဘဲ ။ သူ႔လူတေယာက္ကို ဂ်စ္ကားအစိမ္းေရာင္ကို ယဥ္ထိန္းရဲ မွတ္ပုံတင္မွာ ရွာခိုင္းလိုက္တယ္။
ဒႊီခ်ိန္မွာ သူ လႊတ္ထားတဲ့ ရဲအုပ္တင္ပပနိုင္ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။ အိမ္ေဖၚပြဲစား ေဒၚအမာညိဳနဲ႔ ..။
ေဒၚအမာညိဳက တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနတယ္ ။
“ ခင္ဗ်ား….အိမ္ေဖၚေဖါေဖါ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို ဒီအိမ္ကို ေခၚလာေပးတာဆို…”
“ ဟုတ္ပါတယ္…ဆရာ..”
“ ဒီ ေဖါေဖါ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ့ ရြာက လိပ္စာ ရွိလား….”
“ အဲ..အဲဒါေတာ့ ….မရွိဘူး ဆရာ…..”
“ သူ႔မွတ္ပုံတင္ နံပါတ္ေကာ…..”
“ မ…မ…မရွိ……”
“ သူက ဘယ္ၿမိဳ႕ ဘယ္ရြာကလဲ….”
“ တြံေတးဖက္ကလို႔ ေျပာတာဘဲ …..”
“ ခင္ဗ်ား အတိအက် မသိဘူးလား…..”
“ မသိပါဘူး….ဆရာ……”
“ ခင္ဗ်ားဟာကလည္း ဘာမွ သိတာ မရွိပါလား….ဒါဆို ခင္ဗွား သူနဲ႔ ဘယ္လို အဆက္အသြယ္ရလဲ..”
“ ေစ်းထဲက မိန္းမတေယာက္က ဆက္ေပးတာ…”
“ ဘယ္မိန္းမလဲ..သူ႔နံမည္က …”
“ မသိဘူးဆရာ..ေတြ႕ဖူးေနတဲ့ ေစ်းထဲက မိန္းမ တေယာက္ဘဲ…..”
ရဲေတြ အားလုံးက အိမ္ေဖၚပြဲစား ေဒၚအမာညိဳကို စိတ္ပ်က္တဲ့ ပုံနဲ႔ ၀ိုင္း ၾကည့္ၾကတယ္ ။
ထယ္ႀကီးရဲ့ အိမ္ကို အရင္ဦးဆုံး ျပန္ေရာက္တယ္ ။
ထယ္ႀကီးက ပစၥည္းေသတၱာေတြနဲ႔ ေဖါေဖါကို သူ႔အိမ္မွာ ခ်ထားၿပီး သူနဲ႔ ကလိုထူးက ေစးေထာ္နဲ႔ နန္းမူတို႔ရဲ့ အေလာင္းေတြကို ေျမသြားျမဳပ္မယ္ ဆိုၿပီး ထြက္သြားတယ္ ။ ေဖါေဖါလည္း သူတို႔ရလာ
တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ဖြင့္စစ္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ မီးခံေသတၱာႀကီးေတြ အထဲမွာ ပစၥည္းေတြ ရွိသလိုလိုနဲ႔ တျခား လွို႔ဝွက္အခန္းထဲမွာ ထားထားတဲ့ စိန္တုံးေတြ မိုးကုတ္ေက်ာက္ေတြ
အေမရိကန္ေဒၚလာေတြ တေထာႀကီးဘဲ ။
လမ္းမွာ ထယ္ႀကီးနဲ႔ ကလိုထူး တိုင္ပင္တယ္ ။ ေစးေထာ္ ေသသြားတဲ့အေၾကာင္းကို မူေတာနဲ႔ ေစးေထာ္ရဲ့ အေမကို ေျပာျပလိုက္မယ္ ဆိုရင္ သူတို႔ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္
ငိုယိုၾကမွာရယ္ ေစးေထာ္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္းမြန္ သၿဂိဳလ္ခ်င္ၾကမွာရယ္ေၾကာင့္ ရြာက သိမယ္ ။ ဘာေၾကာင့္ေသလည္း စပ္စုလာမယ္ ။ ေသနတ္ဒါဏ္ရာနဲ႔ ေသတယ္ ဆိုတာ တနည္းနည္း နဲ႔
သိသြားၾကရင္ ရဲေတြ ေရာက္လာမယ္ ။ စစ္ေမးမယ္ ။ ရန္ကုန္က ေျခာက္ေလာင္းၿပိဳင္ အမႈနဲ႔ ဆက္စပ္ၾကမယ္ ။ သူတို႔ ေထာင္ထဲ ေရာက္သြားမယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ မူေတာနဲ႔ ေစးေထာ္ အေမကို
မေျပာဘဲ ေတာထဲ တေနရာမွာဘဲ တိတ္တဆိတ္ ေျမျမဳုပ္လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္ ။
မူေတာတို႔ ေမးရင္ေတာ့ ေစးေထာ္ စီးပြားေရး လုံးပန္းေနတာနဲ႔ အိမ္ ျပန္မလာနိုင္ေသးဘူး လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ေစးေထာ္ ေပးလိုက္တယ္ ဆိုၿပီး သူတို႔ လက္ထဲကို ေငြ မ်ားမ်ားစားစား ေပးလိုက္မယ္ လို႔
လည္း ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္ ။
ေတာနက္နက္ထဲ ဝင္ၿပီး ေျမတူးၾကတယ္ ။ ေစးေထာ္ နဲ႔ နန္းမူ အေလာင္းေတြကို တြင္းနက္နက္ တူးၿပီး ျမႇုပ္လိုက္ၾကတယ္ ။ တြင္းတိမ္ရင္ ေတာေကာင္ေတြ တူးဆြရာက အေလာင္းေတြ
ျပန္ေပၚလာမွာ စိုးလို႔ ။
အားလုံး ၿပီးစီးေတာ့ ကလိုထူးရဲ့ အိမ္မွာ ေရခ်ိ ုး ေဆးေၾကာ သန႔္စင္ၾကၿပီးမွ ေစးေထာ္ရဲ့ အိမ္ကို သြားလိုက္ၾကတယ္ ။ မူေတာတို႔က ေစးေထာ္က ဒီလိုဘဲ သြားခ်င္ရာ သြားေနက်မို႔ သိပ္လည္း
စိတ္မပူၾကပါဘူး ။ ထယ္ႀကီးကိုသာ မူေတာက ေတြ႕ခ်င္ေနတာ ။ သူတို႔ သားအမိကို ေငြေတြ ထုတ္ေပးလိုက္လို႔ သူတို႔ ဝမ္းသာၾကတယ္ ။ ေစးေထာ္ ရဲ့ အေမက ငါ့သားႀကီး
က်န္းမာပါေစ…ဆုေတာင္းေပးေနတယ္ ။
မူေတာကို ေနာက္မွ ေအးေအးေဆးေဆး ခ်ိန္းေတြ႕ၾကမယ္ လို႔ တီးတိုး ေျပာၿပီး ထယ္ႀကီးက ကလိုထူးကို ေခၚၿပီး ျပန္ခဲ့ၾကတယ္ ။
ထယ္ႀကီးရဲ့ အိမ္ကို အျပန္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကားေပၚမွာ ေရွ႕ဆက္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ ဆိုတာ တိုင္ပင္တယ္ ။ ဒီကားးႀကီးကို အခုဘဲ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လိုက္ဖို႔ သူတို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ ဒီကားႀကီး
က ေစးေထာ္ ထိုင္းဖက္မွာ ဝယ္လာတဲ့ ကားႀကီး .။ ခိုးရာပါကား ျဖစ္ဖို႔ မ်ားတယ္ ။ ရန္ကုန္ကို သြားေတာ့ နံပါတ္ အတုနဲ႔ သြားလိုက္တာ ..။ ဘယ္လို ေဖ်ာက္ဖ်က္ ပစ္မလဲ…။ ကလိုထူးက သူ႔တာ
ဝန္ထား..ပိပိရိရိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ။ ထယ္ႀကီးက ထိုင္းဖက္ကို သူတို႔ ေရွာင္ၾကရေအာင္ ဆိုေတာ့လည္း ကလိုထူးက သေဘာတူတယ္ ။
ကလိုထူးက ထယ္ႀကီးကို သူ႔အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားခဲ့ၿပီး ကားစုတ္ႀကိးကို ဂ်ဳံးဂ်ဳံးဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း နဲ႔ ေမာင္းၿပီး ျပန္သြားတယ္ ။
ေဖါေဖါ ( သို႔မဟုတ္ ) နန႔္စန္းယဥ္ က သူ႔ကို ထမင္းပြဲ ဟင္းပြဲေတြနဲ႔ ဆီးႀကိဳေနတယ္ ။
“ ဟင္….နန႔္စန္းယဥ္..ထမင္းဟင္းေတြ အစုံပါဘဲလား..ခ်က္လိုက္တာလား….”
“ ဟီး..ဘယ္ကလာ…..ရြာထိပ္က မတင့္ထမင္းဆိုင္က ေျပး ဝယ္လိုက္တာ …ကဲ..စားၾကစို႔….”
တကယ္ေတာ့ ထယ္ႀကီး အေလာင္းေတြကို ကိုယ္တိုင္ ဆြဲမ ..တြင္းထဲ ျမဴုပ္ လုပ္ခဲ့ရလို႔ ဘာမွ စားခ်င္စိတ္ မရွိဘူး ။ ေျမတူးရတာလည္း မသက္သာဘူး ..။
ေဖါေဖါ ( နန႔္စန္းယဥ္ ) စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ သူ ထိုင္စားလိုက္ရတယ္ ။ နန္ကစန္းယဥ္က အလိုက္အသိ ထမင္းဆိုင္ကေန အရက္တလုံးလည္း ဆြဲလာေပးတယ္ ။ ေမာေမာနဲ႔ အရက္ကိုေတာ့
တပိုင္းေလာက္ ေသာက္ပစ္လိုက္တယ္ ။ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ ပူေနတာက သူ ျပန္ေရာက္ေၾကာင္း သိသြားတဲ့ မူေတာက မနက္ေစာေစာမွာ ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔ ေပါက္ခ်လာမွာကိုဘဲ ။
ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေတာ့ နန႔္စန္းယဥ္ က အခ်ိ ုပြဲအျဖစ္ ထညက္ခဲ ေကၽြးတယ္ ။
သူက မနက္ေစာေစာ ဟိုဖက္ကမ္းကို သြားၾကမယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ နန႔္စန္းယဥ္က ေျဖးေျဖးေပါ့ သိပ္ ေလာမႀကီးပါနဲ႔ လို႔ ေျပာတယ္ ။ သူက “ ဒို႔ တလ ႏွစ္လ တန္သည္ ေရွာင္ေနၾကရေအာင္
ရဲေတြဘာေတြက တခုခု နဲ႔ သဲလြန္စ ရၿပီး ဒီကို လိုက္မခ်လာဘူးလို႔ ေျပာလို႔ မရဘူး..နန႔္….သြားၾကရေအာင္ပါ …”လို႔ အတင္းဘဲ တိုက္တြန္းလိုက္တယ္ ။
“ ကဲ..ကဲ..ဒီေလာက္ေတာင္ သြားခ်င္ေနရင္လဲ သြးေပါ့..ငါလဲ အဲ့ဖက္မွာ ေစ်းမဝယ္ရတာ ၾကာၿပီ..ဝယ္ခ်င္တာေလးေတြ ရွိတယ္..ထယ္ႀကီး..ကဲ အိပ္ၾကမလား…နင္လဲ ေမာၿပီ….”
ထယ္ႀကီးက စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ “ နင္နဲ႔ ငါနဲ႔လည္း ျပန္ေပါင္းထုပ္ပြဲေပါ့ေနာ…နန႔္….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း နန႔္စန္းယဥ္ကို ခါးဆြဲ ဖက္လိုက္တယ္ ။
“ ထယ္ႀကီးရယ္..နင့္မလဲ..ဒါဘဲ….” လို႔ မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ေအာ္လိုက္ေပမယ့္ နန႔္စန္းယဥ္က ထယ္ႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ ဒီည အသုံးေတာ္ ခံသြားပါတယ္ ။
“ မီးႀကီး ပိတ္လိုက္ပါ ထယ္ႀကီး ရယ္….” လို႔ ေျပာလည္း ထယ္ႀကီးက မီး မပိတ္ပါ ။ နန႔္စန္းယဥ္ရဲ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အခ်ိဳးးအဆက္က်တဲ့ ကိုယ္လုံးေလးကို ဝတ္လစ္စလစ္ ေတြ႕ေနရတာကိုက သူ႔အတြက္
“ အသား ” မဟုတ္လား ..။ နန႔္စန္းယဥ္ကို ဖင္ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ လုပ္ပါေတာ့တယ္ ။ နန႔္စန္းယဥ္ရဲ့ တအားအား ေအာ္သံက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညအခ်ိန္မွာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္
ေလာင္ႀကီး ထြက္ေပၚေနတယ္ ။ ဖြတ္ဖြတ္ဖပ္ဖပ္ အသံေတြ ဆူညံေနတယ္ ။ တအား ေဆာင့္ထည့္ေနလို႔ နန႔္စန္းယဥ္ရဲ့ နို႔ႀကီးေတြက တုန္ခါေနၾကတယ္ ။ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံကိုင္ၿပီး
ဖင္ကားကားႀကီးေတြၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးထဲ အားနဲ႔ အင္နဲ႔ ေဆာင့္ေဆာင့္ထည့္ေနတယ္ ။
ထယ္ႀကီးက “ ေကာင္းလား..ေကာင္းလား…” လို႔ ေမးတယ္ ။ နန႔္စန္းယဥ္က “ ေကာင္းတယ္….ေကာင္းတယ္…..” လို႔ ေျဖတယ္ ။ ထယ္ႀကီး လက္ဝါးႀကီးက ဖင္တုံးေတြအေပၚကို ဖ်န္းကနဲ
ဖ်န္းကနဲ ရိုက္ထည့္တယ္ ။ ဒီတခါ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ လုပ္ရတာ အထူးေကာင္းတယ္ လို႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး ထင္မိၾကတယ္ ။ ၿပီးတာလည္း နိုင္ငံျခား အျပာဗီဒီယိုေတြ ထဲကလို ၿပီးခါနီးေလး
မွာ ထယ္ႀကီးက သူ႔ဒုတ္ကို အဖုတ္ထဲက အျမန္ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ေပးတဲ့ နန႔္စန္းယဥ္ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚကို သုတ္ရည္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ၿပီးလိုက္တာ ။
ထယ္ႀကီးက ဒုတိယအခ်ီ ထပ္ ဗ်င္းခ်င္ေသးတယ္ ။ နန႔္စန္းယဥ္က “ ေတာ္ၿပီ ထယ္ႀကီး..မနက္ အေစာႀကီး ဟိုဖက္ကမ္းကို သြားမယ္ဆို..အဲ့က်မွ နင္နဲ႔ ငါနဲ႔ ..ဟင္းဟင္း….ထပ္ ကဲၾကတာေပါ့..”
လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
ထယ္ႀကီးလဲ ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႔ ကိုယ္တုံးလုံး နဲ႔ အိမ္ေနာက္ဖက္ ေရခ်ိ ုးခန္းဆီကို ေလၽွာက္သြားတဲ့ ေဖါေဖါ သို႔မဟုတ္ နန႔္စန္းယဥ္ ရဲ့ ဖင္တုံးလွလွေတြကို ေငးၾကည့္ေနပါတယ္ ။
“ တခြက္ ထပ္ေပးအုံး …. ”
ဘားက ဘားတင္ဒါ ကပၸလီက “ မင္း တအားမူးေနၿပီ..မင္းကို မေရာင္းေတာ့ဘူး…မင္း အိမ္ျပန္ေတာ့”
လို႔ ေျပာလို႔ သူ မေက်နပ္ဘူး ။ ကပၸလီကို သူ ရစ္မလို႔ ႀကံေနတယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ကို လာဆြဲေခၚတယ္ ။
သူတို႔လည္း တအား မူးေနၾကတယ္ ။ “ ဓူဝံ.. ….ျပန္ၾကစို႔ကြာ….ဟယ္လင္ကလည္း မင္းနဲ႔ လိုက္ခ်င္ေနတယ္ ..ဟိုမွာ..မင္းကို ေစာင့္ေနတယ္ …” လို႔ ခ်စ္ေသာင္းက သူ႔ကို အတင္းဆြဲေခၚတယ္ ။
ဟယ္လင္ဆိုတဲ့ ေစာ္က သူ႔ကို အထာခင္းေနတာ သူသိတယ္ ။ ၾကည့္ရတာ ေရခန္းေနသလား မသိ
ဘူး ။ ဟယ္လင္က ဓူဝံတို႔ ခ်စ္ေသာင္းတို႔ အတန္းထဲက အတန္းသား ။
ကလပ္ေရွ႕မွာ ဟယ္လင္ သူတို႔ကို ေစာင့္ေနတယ္ ။
စီးကရက္တလိပ္ကို ပါးစပ္မွာ တပ္ထားၿပီး မီးျခစ္ေလးတလုံးနဲ႔ မီးညႇိဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ ။ ေလတိုက္ေန
လို႔လား..ဒါမွမဟုတ္ ဟယ္လင္ဘဲ သိပ္ မူးေနလို႔လားမသိဘူး …မီးညႇိလို႔ မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။
ဟယ္လင္က သူတို႔ကို ေတြ႕သြားေတာ့..“ ဓူဝံ….ဒီည မင္းအခန္းမွာ ငါ လိုက္အိပ္လို႔ ရမလား …” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ သူက ..“ ဟာ..ရတာေပါ့..သိပ္ရ….လိုက္ခဲ့….” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဟယ္လင္
က မီးျခစ္ကို ထပ္ျခစ္ေနျပန္တယ္ ။
သူ ဟယ္လင့္ပါးစပ္က စီးကရက္ကို ဖ်တ္ကနဲ ဆြဲယူၿပီး အေဝးကို ပစ္လိုက္တယ္ ..။ ဟယ္လင္က
ပါးစပ္က “ ဝွပ္ သာဖပ္ခ္ ..ဘာလို႔ ငါ့စီးကရက္ကို ပစ္ပစ္တာလဲ..ဓူဝံ…” လို႔ မေက်မနပ္ ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူက “ ငါ့ကားက ေျခာက္ေသာင္းတန္တယ္..ကားထဲမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္ မရွိဘူး ….” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဟယ္လင္က…“ ဟီး….ေဆာရီး….” ဆိုၿပီး ေလ်ာခ်သြားတယ္ ။ ခ်စ္ေသာင္းက တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္တယ္ ။
“ ဓူဝံက မူးေပမယ့္ အမူးပါး…..ဟားဟား..သူ႔ကားကိုေတာ့ အထိမခံဘူး. ..” လို႔ ျမန္မာလို ေျပာလိုက္တယ္ ။
သူ႔ရဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ မာစီဒီးကား အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္ႀကီး ထဲ စီးကရက္ ေသာက္မွာကို သူ လုံးဝ မလိုလားဘူး ။
ဟယ္လင္က ေရွ႕ခန္းက တက္ၿပီး ခ်စ္ေသာင္းက အေနာက္ခန္းက တက္လိုက္ၾကတယ္ ။ သူကေတာ့ အံခ်င္လို႔ တေဝါ့ေဝါ့နဲ႔ ေရေျမာင္းမွာ အံေနတယ္ ။ အံလို႔ ဝမွ
ကားထဲကို ဝင္တယ္ ။
“ ဓူဝံ..မင္း ေမာင္းလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား …”
“ ျဖစ္တယ္…ငါ အံလိုက္ၿပီ..မမူးေတာ့ဘူး…..”
ဟယ္လင္က သူ႔ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေနတယ္ ။
“ ဘာရွာလဲ ဟယ္လင္ ..”
ကားကို ေမာင္းထြက္လိုက္ၿပီး သူ ဟယ္လင့္ကို ေမးလိုက္တယ္ ။
“ ပိုက္ဆံ..ပိုက္ဆံၾကည့္တာ..ငါ..ဘိုက္ဆာေနလို႔ …”
“ ေတြ႕လား…ပိုက္ဆံ …”
“ ဟင့္အင္း…မေတြ႕ဘူး…ခိခိ….ရွိမွ မရွိတာ …အစထဲက….ဓူဝံ….အစားေကၽြးပါလား …. ”
“ ရတယ္ေလ…ဘာစားမလဲ..ဒီအခ်ိန္ေတာ့ ဖြင့္တဲ့ဆိုင္က ဘဲေလး ဘဲ ရွိမယ္ …ျဖစ္လား…”
“ ျဖစ္တယ္..တအား ဆာေနတာ…ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ စားမယ္ …”
“ ဒါဆို ဘဲေလးကို သြားမယ္ …. ”
ဘဲေလးက ဗီယက္နမ္ဆိုင္ ..တညလုံးဖြင့္တယ္ ။ဗီယက္နမ္ဟိုဂီ အသားညႇပ္ ေပါင္မုန႔္ ရသလို ဘုံးေဘာ္
ေဟြး လို႔ ေခၚတဲ့ ဗီယက္နမ္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စပ္စပ္လည္း ရတယ္ ။ ဟယ္လင္က ဆံပင္ေရႊဝါေရာင္.. မ်က္လုံးျပာျပာနဲ႔ အေမရိကန္မေလး ေပမယ့္ ဓူဝံတို႔ ခ်စ္ေသာင္းတို႔နဲ႔ ေပါင္းၿပီး အာရွအစားအစာ အ
ကုန္ စားတတ္ေနၿပီ ။
“ စားခ်င္တာ မွာ စားၾက …” လို႔ သူေျပာရင္း ကားထဲမွာ သူ ထားထားတဲ့ တရာတန္တထပ္ထဲက တရြက္ကို ထုတ္ယူၿပီး အက် ႌအိတ္ထဲ ထိုးထည့္ကာ ကားထဲက ဆင္းလိုက္တယ္ ။
ခုထိ မူးေနတုံးဘဲ ။ ဘဲေလးဆိုင္ထဲမွာ ရဲတေယာက္ ထိုင္စားေနတာ ေတြ႕ရတယ္ ။ ဗီယက္နမ္လူမ်ိ ုး ရဲ
သား…။ ညဂ်ဴတီမွာ ဆာလို႔ လာစားေနပုံရတယ္ ။
“ ခ်စ္ေသာင္း..နဲ႔ ဟယ္လင္ ..အိေျႏၵ မပ်က္ေစနဲ႔..ေတာ္ၾကာ ကားေမာင္းလို႔ မျဖစ္ဘူးလို႔ ဒီရဲ့ လာေျပာေနအုံးမယ္ …”
သူတို႔ ဒီဆိုင္မွာ ညနက္သန္းေကာင္အခ်ိန္ေတြ လာလာ စားေနက် ျဖစ္တယ္ ။
“ ေက်းဇူးဘဲ ဓူဝံ…..မင္းအခန္းမွာ အိပ္ခြင့္ေပးလို႔လဲ..ေက်းဇူးအထူးဘဲ..ငါ့အခန္းေဖၚက ငါ့ကို ေမာင္းထုတ္ထားလို႔…”
“ မင္းက ဘာလုပ္လို႔ သူက ေမာင္းထုတ္တာလဲ ..ဟယ္လင္…”
“ ဟီး..ငါက အခန္းဖိုး မေပးလို႔….”
“ အင္း..လတ္တေလာ မင္း ငါ့အခန္းမွာ လာေနနိုင္ပါတယ္…ဒါေပမယ့္…မင္းလိုရင္ ငါ့ကို ဘာလို႔ မေတာင္းလဲ…ေနာက္ဆို ေတာင္းေပါ့….”ူးပါဘဲ ဓူဝ
“ အို..ေက်းဇူးပါ..ဓူဝံ….မင္းကိူ ငါ ဘယ္လို ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ရမလဲ မသိေတာ့ပါဘူး …. ”
ဟယ္လင္နဲ႔ သူ ခင္မင္တြဲေနၾကတာ ၾကာေပမယ့္ ခုထိ ရည္းစားလဲ မဟုတ္ ။ အိပ္လည္း မအိပ္ရေသး.။
ဒီညေတာ့ အိပ္ျဖစ္မယ္ ထင္တာဘဲ ။ ဟယ္လင္ သူ႔အခန္းမွာ အိပ္မည္တဲ့…။
ခ်စ္ေသာင္းက “ ငါ ဒီည မင္းအခန္းမွာ မအိပ္ေတာ့ဘူး..ငါ့အမ်ိ ုးအိမ္သြားအိပ္မယ္ ဓူဝံ….မင္း ဟယ္လင္ကို ဖိနိုင္ေအာင္….ဟိဟိ.. လို႔ ျမန္မာလို ေျပာလိုက္တယ္ ။
ဓူဝံ သူ႔အခန္းကို ေရာက္ေတာ့ ဟယ္လင္က ေရဝင္ခ်ိဳးတယ္ ။ သူက ေရခဲေသတၱာထဲက ဘီယာတပု
လင္းကို ထုတ္ေသာက္တယ္ ။ ဟယ္လင္ေရခ်ိ ုးၿပီး ထြက္လာေတာ့ သူ႔စြပ္က်ယ္တထည္ကို ဝတ္လာတာေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ စြပ္က်ယ္က ဟယ္လင့္အတြက္ နဲနဲရွည္တယ္ ။ ေပါင္ရင္းေလာက္အထိ ေရာက္တယ္ ။
ေအာက္ကအခုအခံမပါဘဲတထပ္ထဲသတ္ထားတာမို႔ဟယ္လင့္ နို႔အိအိႏွစ္လုံးကိုေရာ နို႔သီးဖုေလးေတြကိုေရာ ေရနဲနဲစိုေနတဲ့စြပ္က်ယ္အသားပါးပါးမွာ ထင္းထင္းႀကီး ျမင္ေနရတယ္ ။
“ ဓူဝံ..ငါခ်ိ ုးၿပီးၿပီ …မင္း ခ်ိဳုးမလား…..”
ဟယ္လင္က ေမးတယ္ ။
“ အင္း..ခ်ိ ုးမယ္….”
ေရခ်ိ ုးခန္းထဲ ဝင္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို အကုန္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ရွာဝါး ေရပန္းကို
ဖြင့္လိုက္တယ္ ။ သူ ေရစခ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး ဟလာတယ္ ။
“ ဓူဝံ….မင္းကို ငါ ဆပ္ျပာတိုက္ ေခ်းတြန္းေးရမလားဟင္ …” လို႔ ေျပာရင္း ဟယ္လင္ ဝင္လာတယ္ ။
“ အင္း..လာေလ ..” လို႔ သူေခၚလိုက္ေတာ့ ဟယ္လင္ သူ႔ဆီကို ေရာက္လာတယ္ ။ ေရပန္းေအာက္မွာ
ဆပ္ျပာရည္ေမႊးေမႊးေတြ ပါတဲ့ ေရျမဳပ္တုံးႀကီးနဲ႔ သူ႔ေက်ာကို စၿပီး ပြတ္တိုက္ေပးတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဟယ္လင့္စြပ္က်ယ္ေလး အကုန္ စိုရႊဲေနၿပီ ။ တင္းမာတဲ့ နို႔ႏွစ္လုံးကို သူ သေဘာက်ေနတယ္ ။ နို႔
သီးေလးေတြက ေထာင္ထေနၾကတယ္ ။ သူ ဟယ္လင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္ကို လွည့္လိုက္တယ္ ။ ဟယ္လင္က သူ႔ရင္ဘတ္နဲ႔ ဝမ္းဘိုက္ကို ေရျမဳပ္တုံးႀကီးနဲ႔ ပြတ္တယ္ ။ သူက
ဟယ္လင့္နို႔ေတြကို ကိုင္ဆုပ္လိုက္တယ္ ။ ဟယ္လင္ တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ေမာၿပီး ေရျမဳပ္တုံးႀကီးနဲ႔ သူ႔
ေပါင္ၾကားက ဒုတ္ႀကီးကို ပြတ္သပ္လိုက္တယ္ ။ ဒုတ္ႀကီးက ငိုခ်င္ရဲ့ လက္တို႔ ဆိုသလို ေစာေစာထဲ
က ေထာင္ခ်င္ေနတာ ။ ဟယ္လင္လည္း ပြတ္သပ္လိုက္ေရာ ပစ္ခါနီး ဒုံးပ်ံႀကီးလို မတ္မတ္ေထာင္သြား
ေတာ့တာဘဲ ။ ဟယ္လင္က သေဘာက်ၿပီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ေအာ္ရယ္ရင္း ဒုံးပ်ံႀကီးကို ဖိဖိၿပီး ပြတ္တိုက္ေတာ့တာဘဲ ။ သူက ဟယ္လင္ ဝတ္ထားတဲ့ စြပ္က်ယ္ကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
အိုး ..အရမ္းလွတဲ့ နို႔ႀကီးေတြ ဘြားကနဲ ေပၚလာတယ္ ။ အငမ္းမရ သူစို႔လိုက္မိတယ္ ။ ဟယ္လင္က ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ဟသြားတယ္ ။ မ်က္လုံးေလးေတြ ေမွးစင္းသြားတယ္ ။ ေရခ်ိ ုး
ခန္းထဲကေန အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚကို ဟယ္လင့္ကို သူဆြဲေခၚသြားသလား ဟယ္လင္က သူ႔ကိုဆြဲ
ေခၚသြားသလားေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မမွတ္မိဘူး ။ မူးေနတာကိုး ။ ကုတင္ႀကီးေပၚက ေမြ႕ရာထူထူ
ႀကီးေပၚမွာ ဟယ္လင္နဲ႔သူ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခ်စ္တလင္းေခၚ ခ်စ္ျဗဴဟာခင္းလိုက္ၾကတာ တေျဖာင္း
ေျဖာင္းဘဲ ။
မနက္ခင္းက်ေတာ့ သူ႔အိပ္ရာေဘးက ဖုန္း စက္က မီးမွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္နဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္ ရွိေနတာ ေတြ႕ရတယ္ ။ ညက သူ သတိမထားမိဘူး ။ သူစက္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က သူ႔မိဘေတြရဲ့ေရွ႕ေနႀကီး ဦးေဇာ္ဝင္းထိုက္ ေခၚတာ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္လိုက္ေတာ့ သူ႔မိဘေတြ အသတ္ခံလိုက္ရလို႔ ေသၾကၿပီ တဲ့ ။ အသုဘ ခ်ဖို႔ သူ႔ကို ေစာင့္ေနတယ္ တဲ့..အျမန္ ဖုန္း ျပန္ေခၚပါ…တဲ့ ။
ဟာ….ဟာ….ဟာ…..ဟာ………..။
သူ ကုတင္ေပၚက ဝုန္းကနဲ ခုန္ဆင္းလိုက္တယ္ ။
ကိုယ္တုံးလုံး နဲ႔ ေခြေခြေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဟယ္လင္လည္း နိုးလာတယ္ ။
“ ဓူဝံ….ဘာျဖစ္လဲဟင္ …”
“ငါ့.ငါ့…….အေဖနဲ႔ အေမ…….ေသၿပီ….တဲ့….”
“ အို……ဘယ္သူေျပာလဲ……”
“ သူတို႔ရဲ့ေရွ႕ေနႀကီး …မက္ေဆ့ခ်္ ခ်န္သြားတာ..ခဏေလး…ငါ ဖုန္းျပန္ေခၚလိုက္အုံးမယ္ ..”
ေရွ႕ေနႀကီးဦးေဇာ္ဝင္းထိုက္ကို ဓူဝံေဇာ္ ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ ဦးေဇာ္ဝင္းထိုက္က ဓူဝံေဇာ္ရဲ့ အေဖနဲ႔ အေမ ဦးေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ ေဒၚခ်ယ္ရီတို႔ ေသနတ္ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ေသဆုံးၾကတဲ့အေၾကာင္း..သူတို႔ကို သတ္ၿပီး
စိန္ေရႊေက်ာက္နဲ႔ ေငြေတြ ယူသြားတယ္လို႔ ေျပာျပတယ္ ။ အျမန္ျပန္ခဲ့ဖို႔လည္း ေျပာတယ္ ။
“ က်ေနာ္ အျမန္ဆုံး ျပန္လာခဲ့ပါမယ္ အန္ကယ္ …”
ဓူဝံေဇာ္ ၾကားရတဲ့သတင္းကို မယုံနိုင္ဘူး ။ ဒက္ဒီနဲ႔ မာမီ တင္မကဘူး ။ အန္တီမိုးသူပါ ေသသြားၿပီတဲ့ ။ ရက္စက္လိုက္ၾကတာဗ်ာ….။ အန္တီမိုးသူက ဓူဝံေဇာ္ရဲ့ ကာမနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လက္ဦးဆရာမ ပါ ။
ဓူဝံေဇာ့္ကို လိင္ဆက္ဆံမႈ ပညာရပ္ေတြကို လက္ထပ္သင္ေပးခဲ့တဲ့မိန္းမ ။
ဓူဝံ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္မွာ မမိုးသူက ဓူဝံ ကို အိမ္မွာ ေနေရးစားေရး အစစ လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ေတာ့
မမိုးသူနဲ႔ ဓူဝံ ညိခဲ့တယ္ ။ မမိုးသူကအေတြ႕အၾကဳံရွိသူဆိုေတာ့ ဦးေဆာင္တဲ့ ဆရာမႀကီး ..။ ဓူဝံလည္း
မမိုးသူနဲ႔ ပထမဆုံး အေတြ႕အၾကဳံ ရခဲ့တာ ။
ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလဗ်ာ ။
ခ်စ္ေသာင္းကို ဖုန္းဆက္ေခၚ..ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဝယ္ၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ဖို႔ လုပ္ရတယ္ ။ အခန္းနဲ႔ကားကို
ခ်စ္ေသာင္းကိုဘဲ အပ္ခဲ့ရတယ္ ။ ခ်စ္ေသာင္းဘဲ ေလဆိပ္ကိုလိုက္ပို႔ေပးတယ္ ။
ရန္ကုန္ကို ျပန္ဖို႔ လုပ္ၿပီးမွ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ အေပ်ာ္မက္ၿပီး မျပန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မိမိရဲ့ အ
မွားကို ဓူဝံေဇာ္ ေနာင္တ ရေနတယ္ ။
ေလယာဥ္ေပၚမွာ မ်က္ရည္က် ငိုေႂကြးေနတယ္ ။ ဒက္ဒီနဲ႔ မာမီ…မမိုးသူကို ဘယ္သူေတြ သတ္သြား
သလဲ သိခ်င္မိတယ္ ။ တတ္နိုင္ရင္ သူတို႔ကို ျပန္သတ္ခ်င္တယ္ ။ ျပန္ လက္စားေျခခ်င္တယ္ ။
ေရွ႕ေနႀကီး ေျပာျပတာကေတာ့ အိမ္ေဖၚမ က လက္ေထာက္ခ် တာတဲ့။ ေတာက္ ..။ အိမ္ေဖၚ ေဖါေဖါ တဲ့ ။
ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ ဒရိုင္ဘာခၽြတ္တားနဲ႔ ၿခံေစာင့္ ကိုဖိုးထူးတို႔ လာေစာင့္ႀကိဳေနတယ္ ။
ေလဆိပ္ကေန အိမ္ကို ေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ထဲက ဓူဝံက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္ေဖၚမ ေဖါေဖါ ဆိုတာ
ဘယ္လိုပုံလဲ..ဘာလဲ ေမးခြန္းေတြ ေမးလာတယ္ ။ သူတို႔တိုက္ႀကီးကို ေရာက္ေတာ့ ေရွ႕ေနႀကီးဦးေဇာ္ဝင္းထိုက္ နဲ႔ သူ႔ေဆြမ်ိဳးေတြ သူ႔ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္ ။ အသုဘခ်ဖို႔အစီအစဥ္ေတြေျပာျပၾကတယ္ ။
မိဘေတြနဲ႔ မမိုးသူတို႔ရဲ့ စ်ာပန ကိစၥအၿပီး မၾကာခင္ ဓူဝံနဲ႔ လာေတြ႕ဆုံတာက အင္းစိန္ စီအိုင္ဒီက စုံေထာက္ရဲမႉး ဦးေအာင္လွသာ နဲ႔ ရဲအုပ္တင္ပပနိုင္တို႔ပါ ။
ရဲမႉးဦေအာင္လွသာက “ ကိုဓူဝံေဇာ္….က်ေနာ္တို႔ အမႈကို ေဖၚထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္ ..စီစီတီဗီကင္မ
ရာက အဲဒီအခင္းျဖစ္ပြားတဲ့ေန႔မွာ ပိတ္ထားေပမယ့္ အရင္ကရိုက္ထားတဲ့ပုံေတြကို ျပန္လွန္ၾကည့္ေတာ့
အိမ္ေဖၚေဖါေဖါရဲ့ ပုံကိုလည္း ရလိုက္ပါတယ္…အိမ္ေဖၚေဖါေဖါကို အပူတျပင္း လိုက္လံ စုံစမ္းေနပါတယ္ ..ဓါးျပေတြ သုံးခဲ့တဲ့ ဂ်စ္ကားအစိမ္းေရာင္ကိုလည္း စုံစမ္းေနပါတယ္ …” လို႔ ေျပာျပတယ္ ။
ဓူဝံေဇာ္လည္း မိဘေတြ ေသဆုံးရလို႔ အလြန္ဘဲ စိတ္ထိခိုက္ ဝမ္းနည္းေနတဲ့ၾကားထဲ ရဲမႉးနဲ႔ ပါလာတဲ့
သူ႔လက္ေထာက္ ရဲအုပ္တင္ပပနိုင္က အရမ္းကို ၾကည့္ေကာင္းေနလို႔ မ်က္စိမခြာတမ္း ၾကည့္ရႈေလ့လာေနမိရတယ္ ။
ဓူဝံေဇာ့္ကို သူ႔အေဖရဲ့ ႐ုံးအဖြဲ႕က မန္ေနဂ်ာေတြက ၀ိုင္း အႀကံဉာဏ္ေပးၾက တိုက္တြန္းၾကတာကေတာ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕က လူသတ္ေကာင္ဓါးျပေတြကို လိုက္လံစုံစမ္းတဲ့ေနရာမွာ အေနာက္ကေန ေထာက္ပံ့ဖို႔ ျဖစ္တယ္ ။ သူတို႔ ရွင္းေျပာျပၾကတာက ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ ထူးခၽြန္တဲ့ အမႈလိုက္ စုံေထာက္ေတြ ရွိေပမယ့္ ဘတ္ဂ်က္ မရွိဘူး..သူတို႔က အမႈမွန္ကို ေဖၚထုတ္ခ်င္ၾကေပမယ့္လည္း ကိုယ့္စားရိတ္နဲ႔ကိုယ္ေတာ့ လိုက္မလုပ္နိုင္ၾကဘူး ..သူတို႔ လစာကလည္း သိပ္မွ မရတာ ..ဒီေတာ့ အမႈေပၚေစခ်င္တဲ့ လူက သူတို႔စားရိတ္စားခေတြကို ကူညီပံ့ပိုးမယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္သူတို႔ အလုပ္တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္နိုင္လိမ့္မယ္ လို႔ ရွင္းျပၾကေတာ့ ဓူဝံေဇာ္ ကလည္း သေဘာေပါက္ လြယ္သူတေယာက္ပါ ။
ရဲမႉးကို သည္တရားခံ လူဆိုးေတြကို အျမန္ဆုံးမိေအာင္ လိုက္ေပးပါ …က်ေနာ္ အစစ စားရိတ္ေတြ ထုတ္ေပးပါမယ္ ..လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
ရဲမႉးက သူကိုယ္တိုင္ ဦးစီး စုံစမ္းစစ္ေဆးတာေတြ လုပ္ေနပါတယ္..သို႔ေပမယ့္ နယ္ကို လိုက္လံစုံစမ္းတဲ့ေနရာမွာေတာ့ သူ႔လက္ေထာက္ ရဲအုပ္တင္ပပနိုင္ကို သူ လႊတ္မယ့္အေၾကာင္း..လိုတဲ့ကားတို႔ စားရိတ္တို႔ ထုတ္ေပးရင္ေတာ့ ပိုခရီးေရာက္တာေပါ့ဗ်ာ….လို႔ ေျပာတယ္ ။
ဓူဝံေဇာ္လည္း ရဲအုပ္တင္ပပနိုင္နဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံမိသြားတယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ လန္းတဲ့ မိန္းမဘဲ ။ ယူနီေဖါင္း ဝတ္ထားတာ ေတာ္ေတာ့္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတယ္ ။ အမို႔အေမာက္ အေကြ႕အေကာက္ေတြကလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အဆင္ေျပေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။
ဓူဝံေဇာ္က ရန္ကုန္မွာ သုံးဖို႔နဲ႔ နယ္ကို ထြက္ဖို႔ ကားႏွစ္စီကို ခ်က္ခ်င္း စီစဥ္ေပးၿပီး စားရိတ္စားခေတြလည္း လိုတာထက္ပိုေအာင္ကို ထုတ္ေပးပါတယ္ ။
မိဘေတြနဲ႔ မမိုးသူကို သတ္ၿပီး ပစၥည္းေတြ ယူသြားတဲ့ လူသတ္ဓါးျပတစုကို မရရေအာင္ ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားၾကၿပီ ။ ဒီလူသတ္ေကာင္ ဓါးျပေတြကို မိမွ ေထာင္ထဲပို႔ၿပီးမွ သူေက်ာင္းတက္ဖို႔ နိုင္ငံျခားကို ျပန္မယ္ လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္ ။
ၿပီးပါၿပီ
